Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΣΤ’


καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς αυτόν, ώστε να κρατήσουμε
προκειμένης ἐλπίδος· σταθερά την ελπίδα που
βρίσκεται μπροστά μας.
19 ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς 19 Αυτήν την ελπίδα έχουμε σαν
ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν άγκυρα της ψυχής ασφαλή και
καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον βέβαιη και εισερχόμενη στο
τοῦ καταπετάσματος, εσωτερικό μέρος του
καταπετάσματος,
20 ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν 20 όπου πρόδρομος για χάρη μας
εἰσῆλθεν ᾿Ιησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν εισήλθε ο Ιησούς, αφού έγινε
Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος Αρχιερέας στον αιώνα κατά την
εἰς τὸν αἰῶνα. τάξη Μελχισεδέκ.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Z’




Η ιεροσύνη του Μελχισεδέκ
1 Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, 1 Γιατί αυτός ο Μελχισεδέκ ήταν
βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ βασιλιάς της Σαλήμ, ιερέας του
τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Θεού του ύψιστου, που
᾿Αβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς συνάντησε τον Αβραάμ, όταν
κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ επέστρεφε από τη σφαγή των
εὐλογήσας αὐτόν, βασιλιάδων, και τον ευλόγησε,

2 ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων 2 στον οποίο ο Αβραάμ μοίρασε
ἐμέρισεν ᾿Αβραάμ, πρῶτον μὲν και το δέκατο από όλα. Αφενός το
ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς όνομά του πρώτα ερμηνεύεται
δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ “βασιλιάς δικαιοσύνης”,
βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς αφετέρου έπειτα και βασιλιάς
εἰρήνης, Σαλήμ, που σημαίνει “βασιλιάς
ειρήνης”.
3 ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, 3 Χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα,
ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν χωρίς γενεαλογία, που δεν έχει
ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, μήτε αρχή ημερών μήτε τέλος
ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ ζωής, αλλά αφομοιωμένος με τον
Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές. Υιό του Θεού μένει ιερέας
συνεχώς.
4 Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος, ᾧ 4 Στοχαστείτε, λοιπόν, πόσο
καὶ δεκάτην ᾿Αβραὰμ ἔδωκεν ἐκ μεγάλος είναι αυτός στον οποίο ο
τῶν ἀκροθινίων ὁ πατριάρχης. πατριάρχης Αβραάμ έδωσε και
το δέκατο από τα λάφυρα.
5 καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευῒ τὴν 5 Και αφενός όσοι από τους γιους
ἱερατείαν λαμβάνοντες ἐντολὴν του Λευί λαβαίνουν την ιερατεία
ἔχουσιν ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸν έχουν εντολή να παίρνουν τα
κατὰ τὸν νόμον, τοῦτ' ἔστι τοὺς δέκατα από το λαό κατά το νόμο,
ἀδελφοὺς αὐτῶν, καίπερ τουτέστι από τους αδελφούς
ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος τους, αν και έχουν εξέλθει από
᾿Αβραάμ· την οσφύ του Αβραάμ.
6 ὁ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ 6 Αφετέρου εκείνος, μολονότι δεν
αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν ᾿Αβραάμ, προέρχεται η γενεαλογία του από
καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας αυτούς, έχει λάβει το δέκατο από
εὐλόγηκε. τον Αβραάμ και ευλόγησε
εκείνον που είχε τις υποσχέσεις
του Θεού.
7 χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ 7 Χωρίς, λοιπόν, καμιά αντιλογία
ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος το μικρότερο ευλογείται από το
εὐλογεῖται. μεγαλύτερο.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Z’


8 καὶ ὧδε μὲν δεκάτας 8 Και αφενός εδώ δέκατα
ἀποθνήσκοντες ἄνθρωποι λαβαίνουν άνθρωποι που
λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ πεθαίνουν, αφετέρου εκεί τα
μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ. λαβαίνει εκείνος που μαρτυρείται
ότι ζει.
9 καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν, διὰ ᾿Αβραὰμ 9 Και, για να πω έτσι, μέσω του
καὶ Λευῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων Αβραάμ και ο Λευί που λαβαίνει
δεδεκάτωται· δέκατα έχει δώσει δέκατα.
10 ἔτι γὰρ ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς 10 Γιατί ήταν ακόμα μέσα στην
ἦν ὅτε συνήντησεν αὐτῷ ὁ οσφύ του πατέρα του, όταν τον
Μελχισεδέκ. συνάντησε ο Μελχισεδέκ.
11 Εἰ μὲν οὖν τελείωσις διὰ τῆς 11 Αν λοιπόν, πράγματι, υπήρχε
Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν· ὁ λαὸς τελειοποίηση μέσω της λευιτικής
γὰρ ἐπ' αὐτῇ νενομοθέτητο· τίς ιεροσύνης – γιατί με βάση αυτή
ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν δόθηκε ο νόμος στο λαό – ποια
Μελχισεδὲκ ἕτερον ἀνίστασθαι ανάγκη ακόμα υπήρχε να εγερθεί
ἱερέα καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν άλλος ιερέας κατά την τάξη
᾿Ααρὼν λέγεσθαι; Μελχισεδέκ και όχι να λέγεται
κατά την τάξη Ααρών;
12 μετατιθεμένης γὰρ τῆς 12 Γιατί όταν μεταβάλλεται η
ἱερωσύνης ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου ιεροσύνη, κατ’ ανάγκη γίνεται
μετάθεσις γίνεται. και μεταβολή του νόμου.
13 ἐφ' ὃν γὰρ λέγεται ταῦτα, 13 Επειδή αυτός για τον οποίο
φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ' ἧς λέγονται αυτά έχει μετάσχει σε
οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ άλλη φυλή, από την οποία κανείς
θυσιαστηρίῳ. δεν έχει υπηρετήσει στο
θυσιαστήριο.
Ο Ιησούς είναι ο δεύτερος
Μελχισεδέκ
14 πρόδηλον γὰρ ὅτι ἐξ ᾿Ιούδα 14 Γιατί είναι φανερό ότι από τη
ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς φυλή του Ιούδα έχει ανατείλει ο
ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Κύριός μας. Γι’ αυτήν τη φυλή,
Μωϋσῆς ἐλάλησε. για ιερείς ο Μωυσής δε μίλησε
τίποτα.
15 Καὶ περισσότερον ἔτι 15 Και περισσότερο ακόμα είναι
κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν καταφανές ότι κατά την
ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ομοιότητα του Μελχισεδέκ
ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, εγείρεται άλλος ιερέας,
16 ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς 16 που έχει γίνει ιερέας όχι κατά
σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ το νόμο σάρκινης εντολής, αλλά

δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου· κατά τη δύναμη ακατάλυτης
ζωής.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Z’


17 μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς 17 Γιατί μαρτυρείται: Εσύ είσαι
τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν ιερέας στον αιώνα κατά την τάξη
Μελχισεδέκ. Μελχισεδέκ.
18 ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται 18 Γιατί αφενός παραμερίζεται η
προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ προηγούμενη εντολή, εξαιτίας
αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές· του ασθενικού και ανώφελου
χαρακτήρα της
19 οὐδὲν γὰρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, 19 – επειδή τίποτα δεν
ἐπεισαγωγὴ δὲ κρείττονος τελειοποίησε ο νόμος – αφετέρου
ἐλπίδος, δι' ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ. έχουμε μια πρόσθετη εισαγωγή
καλύτερης ελπίδας διαμέσου της
οποίας πλησιάζουμε το Θεό.
20 καὶ καθ' ὅσον οὐ χωρὶς 20 Και επιπλέον η ιεροσύνη του
ὁρκωμοσίας· οἱ μὲν γὰρ χωρὶς Ιησού δεν έγινε χωρίς
ὁρκωμοσίας εἰσὶν ἱερεῖς ορκωμοσία. Γιατί αυτοί οι
γεγονότες, Λευίτες έχουν γίνει ιερείς χωρίς
ορκωμοσία.
21 ὁ δὲ μετὰ ὁρκωμοσίας διὰ τοῦ 21 Εκείνος όμως έγινε με
λέγοντος πρὸς αὐτόν· ὤμοσε ορκωμοσία μέσω Εκείνου που
Κύριος, καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· έλεγε προς αυτόν: Ορκίστηκε ο
σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν Κύριος και δε θα μεταμεληθεί:
τάξιν Μελχισεδέκ· «Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα».
22 κατὰ τοσοῦτον κρείττονος 22 Κατά τόσο πολύ και
διαθήκης γέγονεν ἔγγυος καλύτερης διαθήκης έχει γίνει
᾿Ιησοῦς. εγγυητής ο Ιησούς.
23 Καὶ οἱ μὲν πλείονές εἰσι 23 Και αυτοί έχουν γίνει ιερείς
γεγονότες ἱερεῖς διὰ τὸ θανάτῳ πολλοί, επειδή εμποδίζονται από
κωλύεσθαι παραμένειν· το θάνατο να παραμένουν.
24 ὁ δὲ διὰ τὸ μένειν αὐτὸν εἰς τὸν 24 Εκείνος, επειδή μένει στον
αἰῶνα ἀπαράβατον ἔχει τὴν αιώνα, έχει αμεταβίβαστη την
ἱερωσύνην· ιεροσύνη.
25 ὅθεν καὶ σῴζειν εἰς τὸ παντελὲς 25 Συνεπώς, δύναται και να σώζει
δύναται τοὺς προσερχομένους δι' ολοτελώς εκείνους που
αὐτοῦ τῷ Θεῷ, πάντοτε ζῶν εἰς τὸ προσέρχονται μέσω αυτού στο
ἐντυγχάνειν ὑπὲρ αὐτῶν. Θεό, πάντοτε ζώντας, για να
μεσιτεύει υπέρ αυτών.
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν 26 Γιατί, πράγματι, τέτοιος
ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, αρχιερέας μας έπρεπε, όσιος,
ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν άκακος, αμόλυντος, χωρισμένος
ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν από τους αμαρτωλούς και

οὐρανῶν γενόμενος, υψωμένος πάνω από τους
ουρανούς.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Z’


27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν 27 Ο οποίος δεν έχει ανάγκη κάθε
ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, ημέρα, όπως ακριβώς οι
πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων αρχιερείς, να προσφέρει θυσίες,
ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, πρώτα για τις δικές του αμαρτίες
ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ και έπειτα για τις αμαρτίες του
ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν λαού. γιατί αυτό το έκανε μια
ἀνενέγκας. φορά για πάντα, όταν πρόσφερε
τον εαυτό του.
28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους 28 Επειδή ο νόμος καθιστά
καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ανθρώπους αρχιερείς που έχουν
ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς αδυναμία, ο λόγος όμως της
ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον ορκωμοσίας που έγινε μετά το
υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. νόμο, καθιστά τον Υιό που έχει
καθιερωθεί αρχιερέας στον
αιώνα.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. H’




Ο Ιησούς είναι ανώτερος
αρχιερέας
1 Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς 1 Κεφαλαιώδες μάλιστα σημείο
λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν πάνω σ’ αυτά που λέμε είναι ότι
ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ έχουμε τέτοιο Αρχιερέα ο οποίος
τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν κάθισε στα δεξιά του θρόνου της
τοῖς οὐρανοῖς, Μεγαλοσύνης στους ουρανούς,

2 τῶν ῾Αγίων λειτουργὸς καὶ τῆς 2 και έγινε λειτουργός των Αγίων
σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν και της Σκηνής του Μαρτυρίου
ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος. της αληθινής, την οποία έστησε ο
Κύριος, όχι άνθρωπος.
3 πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς εἰς τὸ 3 Γιατί κάθε αρχιερέας
προσφέρειν δῶρά τε καὶ θυσίας καθίσταται, για να προσφέρει
καθίσταται· ὅθεν ἀναγκαῖον δώρα και θυσίες. Συνεπώς, είναι
ἔχειν τι καὶ τοῦτον ὃ προσενέγκῃ. αναγκαίο και τούτος να έχει κάτι
που να προσφέρει.
4 εἰ μὲν γὰρ ἦν ἐπὶ γῆς, οὐδ' ἂν ἦν 4 Αν βέβαια ήταν πάνω στη γη, δε
ἱερεύς, ὄντων τῶν ἱερέων τῶν θα ήταν ιερέας, επειδή υπάρχουν
προσφερόντων κατὰ τὸν νόμον εκείνοι που προσφέρουν
τὰ δῶρα, σύμφωνα με το νόμο τα δώρα.
5 οἵτινες ὑποδείγματι καὶ σκιᾷ 5 oι οποίοι λατρεύουν στο
λατρεύουσι τῶν ἐπουρανίων, απεικόνισμα και στη σκιά των
καθὼς κεχρημάτισται Μωϋσῆς επουρανίων καθώς έχει λάβει
μέλλων ἐπιτελεῖν τὴν σκηνήν· εντολή ο Μωυσής, όταν έμελλε
ὅρα γάρ φησι, ποιήσεις πάντα να κατασκευάσει τη Σκηνή του
κατὰ τὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι Μαρτυρίου. Γιατί του είπε ο Θεός:
ἐν τῷ ὄρει· Πρόσεχε, να τα κάνεις όλα
σύμφωνα με το πρωτότυπο που
σου δείχτηκε στο όρος.
6 νυνὶ δὲ διαφορωτέρας τέτευχε 6 Τώρα όμως ο Ιησούς έχει
λειτουργίας, ὅσῳ καὶ κρείττονός πετύχει τόσο ανώτερη λειτουργία
ἐστι διαθήκης μεσίτης, ἥτις ἐπὶ όσο και καλύτερης διαθήκης
κρείττοσιν ἐπαγγελίαις είναι μεσίτης, η οποία έχει
νενομοθέτηται. νομοθετηθεί πάνω σε καλύτερες
υποσχέσεις.
7 εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν 7 Γιατί αν εκείνη η πρώτη ήταν
ἄμεμπτος, οὐκ ἂν δευτέρας άμεμπτη, δε θα ζητούσαν τόπο
ἐζητεῖτο τόπος. για δεύτερη.
8 μεμφόμενος γὰρ αὐτοῖς λέγει· 8 Γιατί κατηγορώντας αυτούς
ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει λέει: Ιδού, έρχονται ημέρες, λέει ο

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. H’


Κύριος, καὶ συντελέσω ἐπὶ τὸν Κύριος, που θα συνάψω με τον
οἶκον ᾿Ισραὴλ καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον οίκο Ισραήλ και με τον οίκο
᾿Ιούδα διαθήκην καινήν, Ιούδα διαθήκη καινούργια.
9 οὐ κατὰ τὴν διαθήκην ἣν 9 Όχι σύμφωνα με τη διαθήκη
ἐποίησα τοῖς πατράσιν αὐτῶν ἐν που έκανα μέ τους πατέρες τους
ἡμέρᾳ ἐπιλαβομένου μου τῆς την ημέρα που πήρα το χέρι τους,
χειρὸς αὐτῶν ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς για να τους εξαγάγω από τη γη
ἐκ γῆς Αἰγύπτου· ὅτι αὐτοὶ οὐκ της Αιγύπτου. Επειδή αυτοί δεν
ἐνέμειναν ἐν τῇ διαθήκῃ μου, ενέμειναν στη διαθήκη μου, κι
κἀγὼ ἠμέλησα αὐτῶν, λέγει εγώ τους παραμέλησα, λέει ο
Κύριος· Κύριος.
10 ὅτι αὕτη ἡ διαθήκη ἣν 10 Γιατί αυτή είναι η διαθήκη που
διαθήσομαι τῷ οἴκῳ ᾿Ισραὴλ θα κάνω με τον οίκο Ισραήλ μετά
μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος:
Κύριος· διδοὺς νόμους μου εἰς τὴν Θα δώσω τους νόμους μου στη
διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶ καρδίας διάνοιά τους και πάνω στην
αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς, καὶ καρδιά τους θα τους γράψω, και
ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ αὐτοὶ θα είμαι σ’ αυτούς Θεός και αυτοί
ἔσονταί μοι εἰς λαόν. θα μου είναι λαός.
11 καὶ οὐ μὴ διδάξουσιν ἕκαστος 11 Και δε θα διδάξουν καθένας το
τὸν πολίτην αὐτοῦ καὶ ἕκαστος συμπολίτη του και καθένας τον
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, λέγων· γνῶθι αδελφό του λέγοντας: «Γνώρισε
τὸν Κύριον· ὅτι πάντες εἰδήσουσί τον Κύριο». Γιατί όλοι τους θα με
με ἀπὸ μικροῦ αὐτῶν ἕως ξέρουν, από τον μικρό ως τον
μεγάλου αὐτῶν· μεγάλο.
12 ὅτι ἵλεως ἔσομαι ταῖς ἀδικίαις 12 Επειδή θα είμαι ευμενής στις
αὐτῶν, καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν αδικίες τους και τις αμαρτίες
καὶ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ τους δε θα τις θυμηθώ πια.
μνησθῶ ἔτι.
13 ἐν τῷ λέγειν καινὴν 13 Με το να λέει, Καινούργια, έχει
πεπαλαίωκε τὴν πρώτην· τὸ δὲ κάνει παλιά την πρώτη διαθήκη.
παλαιούμενον καὶ γηράσκον Και αυτό που παλιώνει και
ἐγγὺς ἀφανισμοῦ. γερνάει είναι κοντά στον
αφανισμό.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Θ’




Η θυσία του Χριστού αποτελεί τη
νέα διαθήκη του Θεού
1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ 1 Είχε πράγματι, λοιπόν, και η
δικαιώματα λατρείας τό τε πρώτη διαθήκη διατάξεις
῞Αγιον κοσμικόν· λατρείας και το γήινο Άγιο.
2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ 2 Γιατί κατασκευάστηκε το
πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ πρώτο μέρος της Σκηνής, μέσα

τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν στο οποίο ήταν η λυχνία και η
ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. τράπεζα και η πρόθεση των
άρτων, που λέγεται Άγια.
3 μετὰ δὲ τὸ δεύτερον 3 Και μετά το δεύτερο
καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη καταπέτασμα υπήρχε το μέρος
῞Αγια ῾Αγίων, της Σκηνής που λέγεται Άγια
Αγίων,
4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον 4 που είχε ένα χρυσό θυμιατήρι
καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης και την Κιβωτό της Διαθήκης
περικεκαλυμμένην πάντοθεν περικαλυμμένη από παντού με
χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν
ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος μια στάμνα χρυσή που είχε το
᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ μάννα και η ράβδος του Ααρών
πλάκες τῆς διαθήκης, που βλάστησε και οι πλάκες της
διαθήκης.
5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ 5 Και πάνω από αυτήν υπήρχαν
δόξης κατασκιάζοντα τὸ αστραφτερά Χερουβείμ που
ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν επισκίαζαν το ιλαστήριο. Γι’
λέγειν κατὰ μέρος. αυτά δεν είναι δυνατό τώρα να
μιλούμε λεπτομερειακά.
6 Τούτων δὲ οὕτω 6 Ενώ λοιπόν αυτά είναι έτσι
κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν κατασκευασμένα, αφενός στο
πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς πρώτο μέρος της Σκηνής
εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας μπαίνουν διαπαντός οι ιερείς,
ἐπιτελοῦντες, επιτελώντας τις λατρείες,
7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ 7 αφετέρου στο δεύτερο μέρος
ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ μπαίνει μια φορά το έτος μόνος
χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ του ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα,
ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ που το προσφέρει υπέρ του
ἀγνοημάτων, εαυτού του και υπέρ των
αμαρτιών από άγνοια του λαού.
8 τοῦτο δηλοῦντος τοῦ 8 Έτσι το Πνεύμα το Άγιο δηλώνει
Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου, μήπω αυτό: ότι δεν έχει φανερωθεί

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Θ’


πεφανερῶσθαι τὴν τῶν ῾Αγίων ακόμα η οδός προς τα Άγια των
ὁδόν, ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς Αγίων, αφού είναι στημένο
ἐχούσης στάσιν· ακόμη το πρώτο μέρος της
Σκηνής
9 ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν 9 – αυτό είναι παραβολικό για τον
τὸν ἐνεστηκότα, καθ' ὃν δῶρά τε παρόντα καιρό – στο οποίο
καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ προσφέρονται δώρα και θυσίες
δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν που δε δύνανται, όσον αφορά τη
τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα, συνείδηση, να τελειοποιήσουν
εκείνον που λατρεύει το Θεό.
10 μόνον ἐπὶ βρώμασι καὶ πόμασι 10 Μόνο αναφέρονται σε τροφές
καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς καὶ και ποτά και σε διάφορους
δικαιώμασι σαρκός, μέχρι βαπτισμούς, που είναι διατάξεις
καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα. για τη σάρκα και επιβάλλονται
μέχρι τον καιρό της διόρθωσης.
11 Χριστὸς δὲ παραγενόμενος 11 Ο Χριστός, όμως, όταν
ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων παρουσιάστηκε ως Αρχιερέας
ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ των αγαθών που ήρθαν,
τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ διαμέσου της μεγαλύτερης και
χειροποιήτου, τοῦτ' ἔστιν οὐ τελειότερης Σκηνής που δεν είναι
ταύτης τῆς κτίσεως, χειροποίητη, τουτέστι όχι αυτής
της κτίσης,
12 οὐδὲ δι' αἵματος τράγων καὶ 12 ούτε διαμέσου του αίματος
μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος τράγων και μόσχων, αλλά
εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ῞Αγια, διαμέσου του δικού Του αίματος,
αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. εισήλθε μια φορά για πάντα στα
Άγια των Αγίων και βρήκε για
μας αιώνια λύτρωση.
13 εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ 13 Γιατί αν το αίμα τράγων και
τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ταύρων και στάχτη από δαμάλι
ραντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους αγιάζει, όταν ραντίζει αυτούς
ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς που είναι εθιμοτυπικά ακάθαρτοι
καθαρότητα, ως προς την εθιμοτυπική
καθαρότητα της σάρκας,
14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ 14 πόσο μάλλον το αίμα του
Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος Χριστού, ο οποίος μέσω του
αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν αιώνιου Πνεύματος πρόσφερε
ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν τον εαυτό του άμωμο στο Θεό, θα
συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν καθαρίσει τη συνείδησή μας από
ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ νεκρά έργα, για να λατρεύουμε το

ζῶντι; ζωντανό Θεό.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Θ’


15 Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκης καινῆς 15 Και γι’ αυτό είναι μεσίτης
μεσίτης ἐστίν, ὅπως, θανάτου καινούργιας διαθήκης, αφού
γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν έγινε ο θάνατός του για
ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ απολύτρωση των παραβάσεων
παραβάσεων, τὴν ἐπαγγελίαν που αφορούν την πρώτη
λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς διαθήκη, ώστε να λάβουν οι
αἰωνίου κληρονομίας. καλεσμένοι την υπόσχεση της
αιώνιας κληρονομιάς.
16 ὅπου γὰρ διαθήκη, θάνατον 16 Γιατί όπου υπάρχει διαθήκη,
ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ για να εκτελεστεί πρέπει να έρθει
διαθεμένου· ο θάνατος του διαθέτη.
17 διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς 17 Γιατί μια διαθήκη είναι έγκυρη
βεβαία, ἐπεὶ μήποτε ἰσχύει ὅτε ζῇ σε νεκρούς, επειδή ποτέ δεν
ὁ διαθέμενος. ισχύει όταν ζει ο διαθέτης.
18 ῞Οθεν οὐδ' ἡ πρώτη χωρὶς 18 Γι’ αυτό, ούτε η πρώτη
αἵματος ἐγκεκαίνισται· διαθήκη έχει εγκαινιαστεί χωρίς
αίμα.
19 λαληθείσης γὰρ πάσης 19 Επειδή, όταν κηρύχτηκε κάθε
ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ εντολή κατά το νόμο σε όλο το
Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼν λαό από το Μωυσή, αυτός έλαβε
τὸ αἷμα τῶν μόσχων καὶ τράγων το αίμα των μόσχων και των
μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου τράγων μαζί με νερό και με μαλλί
καὶ ὑσσώπου, αὐτό τε τὸ βιβλίον κόκκινο και με ύσσωπο, και
καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐρράντισε ράντισε το ίδιο το βιβλίο του
νόμου και όλο το λαό,
20 λέγων· τοῦτο τὸ αἷμα τῆς 20 λέγοντας: «Τούτο είναι το αίμα
διαθήκης ἧς ἐνετείλατο πρὸς της διαθήκης, την οποία έδωσε
ὑμᾶς ὁ Θεός. εντολή προς εσάς ο Θεός»,
21 καὶ τὴν σκηνὴν δὲ καὶ πάντα 21 Και τη Σκηνή επίσης, και όλα
τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ τα σκεύη της λειτουργίας ομοίως
αἵματι ὁμοίως ἐρράντισε. τα ράντισε με το αίμα.
22 καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι πάντα 22 Και σχεδόν όλα με αίμα
καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον, καὶ καθαρίζονται σύμφωνα με το
χωρὶς αἱματεκχυσίας οὐ γίνεται νόμο, και χωρίς αιματοχυσία δε
ἄφεσις. γίνεται άφεση αμαρτιών.
Η θυσία του Χριστού είναι ανώτερη
και μοναδική
23 ᾿Ανάγκη οὖν τὰ μὲν 23 Ήταν λοιπόν ανάγκη αφενός
ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς τα αντίγραφα εκείνων που είναι
οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι, στους ουρανούς να καθαρίζονται

αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσι με αυτά, αφετέρου τα ίδια τα
θυσίαις παρὰ ταύτας. επουράνια πράγματα να

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Θ’


καθαρίζονται με καλύτερες
θυσίες από αυτές.
24 οὐ γὰρ εἰς χειροποίητα ῞Αγια 24 Γιατί ο Χριστός δεν εισήλθε σε
εἰσῆλθεν ὁ Χριστός, ἀντίτυπα χειροποίητα Άγια, αντίτυπα των
τῶν ἀληθινῶν, ἀλλ' εἰς αὐτὸν τὸν αληθινών, αλλά στον ίδιο τον
οὐρανόν, νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα
προσώπῳ τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν· στο πρόσωπο του Θεού για χάρη
μας.
25 οὐδ' ἵνα πολλάκις προσφέρῃ 25 Ούτε εισήλθε για να προσφέρει
ἑαυτόν, ὥσπερ ὁ ἀρχιερεὺς πολλές φορές τον εαυτό του,
εἰσέρχεται εἰς τὰ ῎Αγια κατ' όπως ακριβώς ο αρχιερέας
ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ· εισέρχεται στα Άγια των Αγίων
κάθε έτος με ξένο αίμα,
26 ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκις 26 επειδή θα έπρεπε αυτός να
παθεῖν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· πάθει πολλές φορές από την
νῦν δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αρχή της δημιουργίας του
αἰώνων εἰς ἀθέτησιν ἁμαρτίας κόσμου. Τώρα όμως μια για
διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πάντα έχει φανερωθεί στη
πεφανέρωται. συντέλεια των αιώνων, για να
εκτοπίσει την αμαρτία με τη
θυσία του.
27 καὶ καθ' ὅσον ἀπόκειται τοῖς 27 Και εφόσον απόκειται στους
ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ ανθρώπους μια φορά για πάντα
δὲ τοῦτο κρίσις, να πεθάνουν και μετά από αυτό
γίνεται κρίση,
28 οὕτω καὶ ὁ Χριστός, ἅπαξ 28 έτσι και ο Χριστός, αφού μια
προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν φορά για πάντα προσφέρθηκε,
ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας, ἐκ για να φέρει πάνω του τις
δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας αμαρτίες πολλών, για δεύτερη
ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν φορά, χωρίς να βαστάξει
ἀπεκδεχομένοις εἰς σωτηρίαν. αμαρτίες, θα φανεί σ’ αυτούς που
τον περιμένουν για σωτηρία.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Ι’




Η θυσία του Χριστού κατάργησε τις
ιουδαϊκές θυσίες
1 Σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ νόμος τῶν 1 Γιατί, επειδή ο νόμος έχει τη
μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ αὐτὴν σκιά των μελλοντικών αγαθών,
τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, κατ' όχι την ίδια την εικόνα των
ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις ἃς πραγμάτων, δε δύναται ποτέ να
προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκές, τελειοποιήσει αυτούς που

οὐδέποτε δύναται τοὺς προσέρχονται κάθε έτος με τις
προσερχομένους τελειῶσαι· ίδιες θυσίες, τις οποίες
προσφέρουν συνεχώς.
2 ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐπαύσαντο 2 Επειδή δε θα έπαυαν να
προσφερόμεναι, διὰ τὸ μηδεμίαν προσφέρονται, γιατί δε θα είχαν
ἔχειν ἔτι συνείδησιν ἁμαρτιῶν πλέον καμιά συνείδηση
τοὺς λατρεύοντας, ἅπαξ αμαρτιών αυτοί που λατρεύουν,
κεκαθαρμένους; αφού θα είχαν καθαριστεί μια
φορά για πάντα;
3 ἀλλ' ἐν αὐταῖς ἀνάμνησις 3 Αλλά με αυτές γίνεται
ἁμαρτιῶν κατ' ἐνιαυτόν· ανάμνηση αμαρτιών κάθε έτος.
4 ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων καὶ 4 γιατί είναι αδύνατο αίμα
τράγων ἀφαιρεῖν ἁμαρτίας. ταύρων και τράγων να αφαιρεί
αμαρτίες.
5 Διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον 5 Γι’ αυτό, όταν εισέρχεται ο Υιός
λέγει· θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ στον κόσμο, λέει: Θυσία και
ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω προσφορά δε θέλησες, αλλά μου
μοι· κατασκεύασες σώμα.
6 ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ 6 σε ολοκαυτώματα και σε θυσίες
ἁμαρτίας οὐκ εὐδόκησας· για αμαρτίες δεν ευαρεστήθηκες.
7 τότε εἶπον· ἰδοὺ ἥκω, ἐν 7 Τότε είπα: Ιδού, έχω έρθει, στον
κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ κύλινδρο του βιβλίου είναι
ἐμοῦ, τοῦ ποιῆσαι, ὁ Θεός, τὸ γραμμένο για μένα, για να κάνω,
θέλημά σου. ω Θεέ, το θέλημά σου.
8 ἀνώτερον λέγων ὅτι θυσίαν καὶ 8 Αφού λέει πιο πάνω ότι θυσίες
προσφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα και προσφορές και
καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἠθέλησας ολοκαυτώματα και θυσίες για
οὐδὲ εὐδόκησας, αἵτινες κατὰ τὸν αμαρτίες δε θέλησες ούτε
νόμον προσφέρονται, ευαρεστήθηκες σ’ αυτές, οι
οποίες σύμφωνα με το νόμο
προσφέρονται,

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Ι’


9 τότε εἴρηκεν· ἰδοὺ ἥκω τοῦ 9 τότε λέει: Ιδού, έχω έρθει, για να
ποιῆσαι, ὁ Θεός, τὸ θέλημά σου. κάνω το θέλημά σου. Αναιρεί το
ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον ἵνα τὸ πρώτο, για να στήσει το δεύτερο.
δεύτερον στήσῃ.
10 ἐν ᾧ θελήματι ἡγιασμένοι 10 Μέσα σ’ αυτό το θέλημα
ἐσμὲν διὰ τῆς προσφορᾶς τοῦ είμαστε αγιασμένοι μέσω της
σώματος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ προσφοράς του σώματος του
ἐφάπαξ. Ιησού Χριστού μια φορά για
πάντα.
11 Καὶ πᾶς μὲν ἱερεὺς ἕστηκε καθ' 11 Και βέβαια, κάθε ιερέας
ἡμέραν λειτουργῶν καὶ τὰς στέκεται κάθε ημέρα
αὐτὰς πολλάκις προσφέρων λειτουργώντας και
θυσίας, αἵτινες οὐδέποτε προσφέροντας τις ίδιες θυσίες
δύνανται περιελεῖν ἁμαρτίας· πολλές φορές, οι οποίες ποτέ δε
δύνανται να αφαιρέσουν
αμαρτίες.
12 αὐτὸς δὲ μίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν 12 Αυτός, όμως, αφού πρόσφερε
προσενέγκας θυσίαν εἰς τὸ μία θυσία για αμαρτίες συνεχώς,
διηνεκὲς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ κάθισε στα δεξιά του Θεού
Θεοῦ,
13 τὸ λοιπὸν ἐκδεχόμενος ἕως 13 και στο εξής περιμένει, ωσότου
τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ τεθούν οι εχθροί του υποπόδιο
ὑποπόδιον τῶν ποδῶν αὐτοῦ. των ποδιών του.
14 μιᾷ γὰρ προσφορᾷ 14 Γιατί με μία προσφορά έχει
τετελείωκεν εἰς τὸ διηνεκὲς τοὺς καθιερώσει ως ιερείς συνεχώς
ἁγιαζομένους. αυτούς που αγιάζονται.
15 Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῖν καὶ τὸ 15 Το μαρτυρεί επίσης σ’ εμάς και
Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· μετὰ γὰρ τὸ το Πνεύμα το Άγιο. Γιατί μετά
προειρηκέναι, από αυτό που έχει πει:
16 αὕτη ἡ διαθήκη ἣν 16 «Αυτή είναι η διαθήκη που θα
διαθήσομαι πρὸς αὐτοὺς μετὰ κάνω με αυτούς μετά τις ημέρες
τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει Κύριος· εκείνες», λέει ο Κύριος: «Θα δώσω
διδοὺς νόμους μου ἐπὶ καρδίας τους νόμους μου πάνω στην
αὐτῶν, καὶ ἐπὶ τῶν διανοιῶν καρδιά τους και πάνω στη
αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς, διάνοιά τους θα τους γράψω,
17 καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ 17 και τις αμαρτίες τους και τις
τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ ανομίες τους δε θα τις θυμάμαι
μνησθῶ ἔτι. πια».
18 ὅπου δὲ ἄφεσις τούτων, οὐκέτι 18 Όπου, λοιπόν, υπάρχει άφεση
προσφορὰ περὶ ἁμαρτίας. αυτών δε γίνεται πια προσφορά

για αμαρτίες.
Προτροπές και προειδοποιήσεις

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Ι’


19 ῎Εχοντες οὖν, ἀδελφοί, 19 Επειδή έχουμε λοιπόν,
παρρησίαν εἰς τὴν εἴσοδον τῶν αδελφοί, παρρησία για να
῾Αγίων ἐν τῷ αἵματι τοῦ ᾿Ιησοῦ, εισέλθουμε στα Άγια των Αγίων
με το αίμα του Ιησού,
20 ἣν ἐνεκαίνισεν ἡμῖν ὁδὸν 20 είσοδο την οποία εγκαινίασε σ’
πρόσφατον καὶ ζῶσαν διὰ τοῦ εμάς με οδό πρόσφατη και
καταπετάσματος, τοῦτ' ἔστι τῆς ζωντανή διαμέσου του
σαρκὸς αὐτοῦ, καταπετάσματος, τουτέστι της
σάρκας του,
21 καὶ ἱερέα μέγαν ἐπὶ τὸν οἶκον 21 και επειδή έχουμε Ιερέα μέγα
τοῦ Θεοῦ, στον οίκο του Θεού,
22 προσερχώμεθα μετὰ ἀληθινῆς 22 ας προσερχόμαστε με
καρδίας ἐν πληροφορίᾳ πίστεως ειλικρινή καρδιά, με πλήρη
ἐρραντισμένοι τὰς καρδίας ἀπὸ βεβαιότητα πίστης, έχοντας
συνειδήσεως πονηρᾶς, ραντισμένες τις καρδιές από
κακή συνείδηση και λουσμένοι
στο σώμα με καθαρό νερό.
23 καὶ λελουμένοι τὸ σῶμα ὕδατι 23 Ας κατέχουμε σταθερά την
καθαρῷ κατέχωμεν τὴν ομολογία της ελπίδας μας
ὁμολογίαν τῆς ἐλπίδος ἀκλινῆ· άκαμπτη, γιατί πιστός είναι
πιστὸς γὰρ ὁ ἐπαγγειλάμενος· Εκείνος που έδωσε την υπόσχεση.
24 καὶ κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰς 24 Και ας κατανοούμε ο ένας τον
παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν άλλο, για να ερεθιστούμε προς
ἔργων, την αγάπη και τα καλά έργα,
25 μὴ ἐγκαταλείποντες τὴν 25 χωρίς να εγκαταλείπουμε τη
ἐπισυναγωγὴν ἑαυτῶν, καθὼς συναγωγή μας στο ίδιο μέρος
ἔθος τισίν, ἀλλὰ παρακαλοῦντες, καθώς είναι συνήθεια σε
καὶ τοσούτῳ μᾶλλον, ὅσῳ μερικούς, αλλά ας προτρέπουμε
βλέπετε ἐγγίζουσαν τὴν ἡμέραν. γι’ αυτήν, και τόσο περισσότερο
όσο βλέπετε να πλησιάζει η
Ημέρα.
26 ῾Εκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων 26 Γιατί αν εμείς αμαρτάνουμε
ἡμῶν μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν εκούσια μετά από τότε που
ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι λάβαμε την επίγνωση της
περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται αλήθειας, δεν υπολείπεται πια
θυσία, θυσία για αμαρτίες,
27 φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως 27 αλλά κάποια φοβερή αναμονή
καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν για κρίση και για σφοδρή φωτιά
μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους. που μέλλει να καταφάει τους
ενάντιους στο Θεό.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Ι’


28 ἀθετήσας τις νόμον Μωϋσέως 28 Αν αθετήσει κάποιος το νόμο
χωρὶς οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶ του Μωυσή, πεθαίνει χωρίς
μάρτυσιν ἀποθνήσκει· ευσπλαχνία με την κατάθεση δύο
ή τριών μαρτύρων.
29 πόσῳ δοκεῖτε χείρονος 29 Πόσο νομίζετε χειρότερη
ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν υἱὸν τιμωρία θα αξιωθεί εκείνος που
τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ καταπάτησε τον Υιό του Θεού
αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν και που θεώρησε ακάθαρτο το
ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ αίμα της διαθήκης, με το οποίο
τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος αγιάστηκε, και που έβρισε το
ἐνυβρίσας; Πνεύμα της χάρης;
30 οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα· ἐμοὶ 30 Γιατί ξέρουμε αυτόν που είπε:
ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ
λέγει Κύριος· καὶ πάλιν· Κύριος θα ανταποδώσω. Και πάλι: Θα
κρινεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ. κρίνει ο Κύριος το λαό του.
31 φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας 31 Φοβερό είναι το να πέσει
Θεοῦ ζῶντος. κανείς στα χέρια του ζωντανού
Θεού!
32 ᾿Αναμιμνήσκεσθε δὲ τὰς 32 Και να θυμάστε τις
πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς προηγούμενες ημέρες, κατά τις
φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν οποίες, αφού φωτιστήκατε,
ὑπεμείνατε παθημάτων, υπομείνατε πολλή άθληση
παθημάτων.
33 τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ 33 Αφενός άλλοτε με ονειδισμούς
θλίψεσι θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ και με θλίψεις σάς έκαναν
κοινωνοὶ τῶν οὕτως θέατρο, αφετέρου άλλοτε γίνατε
ἀναστρεφομένων γενηθέντες. συμμέτοχοι με αυτούς που τους
συμπεριφέρονταν έτσι.
34 καὶ γὰρ τοῖς δεσμοῖς μου 34 Και πράγματι, με τους
συνεπαθήσατε καὶ τὴν ἁρπαγὴν φυλακισμένους συμπάσχατε και
τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ την αρπαγή των υπαρχόντων
χαρᾶς προσεδέξασθε, σας τη δεχτήκατε με χαρά,
γινώσκοντες ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς γνωρίζοντας ότι έχετε για τους
κρείττονα ὕπαρξιν ἐν οὐρανοῖς εαυτούς σας καλύτερη περιουσία
καὶ μένουσαν. και μόνιμη.
35 Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν 35 Να μην αποβάλετε λοιπόν την
παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει παρρησία σας, που έχει μεγάλη
μισθαποδοσίαν μεγάλην. μισθαποδοσία.
36 ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν, ἵνα 36 Γιατί έχετε ανάγκη από
τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες υπομονή, για να κάνετε το

κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν. θέλημα του Θεού και να λάβετε
ό,τι υποσχέθηκε.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. Ι’


37 ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ 37 Γιατί ακόμα πολύ λίγος χρόνος
ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ. μένει. ο ερχόμενος θα έρθει και δε
θα χρονίσει.
38 ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως 38 Ο δίκαιός μου, όμως, θα ζήσει
ζήσεται· καὶ ἐὰν ὑποστείληται, από την πίστη, και αν
οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ. υποχωρήσει, δεν ευαρεστείται η
ψυχή μου σ’ αυτόν.
39 ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς 39 Εμείς όμως δεν είμαστε
εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς άνθρωποι της υποχώρησης, για
περιποίησιν ψυχῆς. να χαθούμε, αλλά είμαστε
άνθρωποι πίστης, για να
διατηρήσουμε τη σωτηρία της
ψυχής μας.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΑ’


Οι ήρωες της πίστεως
1 Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων 1 Και πίστη είναι η
ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος πραγματικότητα εκείνων που
οὐ βλεπομένων. ελπίζουμε, η βεβαιότητα των
πραγμάτων που δε βλέπουμε.
2 ἐν ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ 2 Γιατί με αυτήν απόκτησαν
πρεσβύτεροι. καλή μαρτυρία οι παλαιότεροι.
3 Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι 3 Με την πίστη νοούμε ότι
τοὺς αἰῶνας ρήματι Θεοῦ, εἰς τὸ δημιουργήθηκαν οι αιώνες με το
μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα λόγο του Θεού, ώστε να έχουν
γεγονέναι. γίνει αυτά που βλέπονται από
εκείνα που δε φαίνονται.
4 Πίστει πλείονα θυσίαν ῎Αβελ 4 Με την πίστη ο Άβελ πρόσφερε
παρὰ Κάϊν προσήνεγκε τῷ Θεῷ, στο Θεό θυσία περισσότερο
δι' ἧς ἐμαρτυρήθη εἶναι δίκαιος, αποδεκτή παρά ο Κάιν, μέσω της
μαρτυροῦντος ἐπὶ τοῖς δώροις οποίας δόθηκε μαρτυρία πως
αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ δι' αὐτῆς είναι δίκαιος, αφού έδωσε
ἀποθανὼν ἔτι λαλεῖται. μαρτυρία πάνω στα δώρα του ο
ίδιος ο Θεός, και μέσω αυτής της
πίστης, αν και πέθανε, ακόμα
λαλεί.
5 Πίστει ᾿Ενὼχ μετετέθη τοῦ μὴ 5 Με την πίστη ο Ενώχ
ἰδεῖν θάνατον, καὶ οὐχ εὑρίσκετο, μετατέθηκε στον ουρανό για να
διότι μετέθηκεν αὐτὸν ὁ Θεός· μη δει θάνατο, και δε βρισκόταν
πρὸ γὰρ τῆς μεταθέσεως αὐτοῦ γιατί τον μετάθεσε ο Θεός. Γιατί
μεμαρτύρηται εὐηρεστηκέναι τῷ πριν από τη μετάθεσή του είχε
Θεῷ· δοθεί μαρτυρία πως είχε
ευαρεστήσει το Θεό.
6 χωρὶς δὲ πίστεως ἀδύνατον 6 Και χωρίς πίστη είναι αδύνατο
εὐαρεστῆσαι· πιστεῦσαι γὰρ δεῖ να ευαρεστήσει κανείς το Θεό.
τὸν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι γιατί εκείνος που προσέρχεται
ἔστι καὶ τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτὸν στο Θεό πρέπει να πιστέψει ότι
μισθαποδότης γίνεται. υπάρχει και ότι γίνεται
μισθαποδότης σ’ αυτούς που τον
αναζητούν.
7 Πίστει χρηματισθεὶς Νῶε περὶ 7 Με την πίστη, αφού
τῶν μηδέπω βλεπομένων, προειδοποιήθηκε από το Θεό ο
εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασε Νώε για εκείνα που ακόμα δε
κιβωτὸν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου βλέπονταν, φέρθηκε με ευλάβεια
αὐτοῦ, δι' ἧς κατέκρινε τὸν και κατασκεύασε κιβωτό για τη

κόσμον, καὶ τῆς κατά πίστιν σωτηρία του οίκου του, μέσω της
οποίας κατέκρινε τον κόσμο, και

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΑ’


δικαιοσύνης ἐγένετο έγινε κληρονόμος της δικαίωσης
κληρονόμος. σύμφωνα με την πίστη.

8 Πίστει καλούμενος ᾿Αβραὰμ 8 Με την πίστη ο Αβραάμ
ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον υπάκουσε, όταν καλέστηκε για
ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς να εξέλθει σε τόπο που έμελλε να
κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ λαβαίνει κληρονομιά, και εξήλθε
ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. μη γνωρίζοντας καλά πού
πηγαίνει.
9 Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν 9 Με την πίστη παροίκησε στη γη
τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν της επαγγελίας σαν σε ξένη χώρα
σκηναῖς κατοικήσας μετὰ και κατοίκησε μέσα σε σκηνές
᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ τῶν μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ,
συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τους συγκληρονόμους αυτής της
τῆς αὐτῆς· υπόσχεσης.
10 ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς 10 Γιατί περίμενε την πόλη που
θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς έχει τα θεμέλια, της οποίας
τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. τεχνίτης και δημιουργός είναι ο
Θεός.
11 Πίστει καὶ αὐτὴ Σάρρα 11 Με την πίστη – και ενώ αυτή η
δύναμιν εἰς καταβολὴν Σάρρα ήταν στείρα – ο Αβραάμ
σπέρματος ἔλαβε καὶ παρὰ έλαβε δύναμη για να δώσει
καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεὶ σπέρμα και παρά την
πιστὸν ἡγήσατο τὸν προχωρημένη ηλικία του, επειδή
ἐπαγγειλάμενον. θεώρησε πιστό Εκείνον που το
υποσχέθηκε.
12 διὸ καὶ ἀφ' ἑνὸς ἐγεννήθησαν, 12 Γι’ αυτό και από έναν
καὶ ταῦτα νενεκρωμένου, καθὼς άνθρωπο, και μάλιστα
τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει νεκρωμένο από τα γηρατειά,
καὶ ὡς ἡ ἄμμος ἡ παρὰ τὸ χεῖλος γεννήθηκαν απόγονοι καθώς τα
τῆς θαλάσσης ἡ ἀναρίθμητος. άστρα του ουρανού στο πλήθος
και όπως η άμμος που είναι
κοντά στο χείλος της θάλασσας,
η αναρίθμητη.
13 Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι 13 Ζώντας με πίστη πέθαναν όλοι
πάντες, μὴ λαβόντες τὰς αυτοί, χωρίς να λάβουν τις
ἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόρρωθεν υποσχέσεις, αλλά από μακριά τις
αὐτὰς ἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, είδαν και τις χαιρέτησαν και
καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ ομολόγησαν ότι είναι ξένοι και
παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς. περαστικοί πάνω στη γη.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΑ’


14 οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες 14 Εκείνοι λοιπόν που λένε τέτοια
ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα πράγματα φανερώνουν ότι
ἐπιζητοῦσι. επιζητούν μια πατρίδα.
15 καὶ εἰ μὲν ἐκείνης 15 Και αν βέβαια θυμούνταν
ἐμνημόνευον, ἀφ' ἧς ἐξῆλθον, εκείνη από την οποία βγήκαν, θα
εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι· είχαν καιρό να επιστρέψουν.
16 νῦν δὲ κρείττονος ὀρέγονται, 16 Αλλά τώρα μια καλύτερη
τοῦτ' ἔστιν ἐπουρανίου. διὸ οὐκ πατρίδα επιθυμούν, τουτέστι την
ἐπαισχύνεται αὐτοὺς ὁ Θεὸς Θεὸς επουράνια. Γι’ αυτό ο Θεός δεν
ἐπικαλεῖσθαι αὐτῶν· ἡτοίμασε ντρέπεται γι’ αυτούς, να
γὰρ αὐτοῖς πόλιν. επικαλείται Θεός τους. γιατί τους
ετοίμασε πόλη.
17 Πίστει προσενήνοχεν ᾿Αβραὰμ 17 Με την πίστη αναφέρεται ότι
τὸν ᾿Ισαὰκ πειραζόμενος, καὶ τὸν έχει προσφέρει ο Αβραάμ τον
μονογενῆ προσέφερεν ὁ τὰς Ισαάκ, όταν δοκιμάστηκε, και
ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος, πρόσφερε τον μονογενή του
εκείνος που δέχτηκε τις
υποσχέσεις,
18 πρὸς ὃν ἐλαλήθη ὅτι ἐν ᾿Ισαὰκ 18 προς τον οποίο ειπώθηκε ότι
κληθήσεταί σοι σπέρμα, μέσω του Ισαάκ θα κληθούν σ’
εσένα απόγονοι,
19 λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν 19 επειδή συλλογίστηκε ότι και
ἐγείρειν δυνατὸς ὁ Θεός· ὅθεν από τους νεκρούς είναι δυνατός ο
αὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ Θεός να τον εγείρει. Γι’ αυτό και
ἐκομίσατο. παραβολικά έτσι τον απόχτησε.
20 Πίστει περὶ μελλόντων 20 Με την πίστη και ο Ισαάκ
εὐλόγησεν ᾿Ισαὰκ τὸν ᾿Ιακὼβ καὶ ευλόγησε τον Ιακώβ και τον
τὸν ᾿Ησαῦ. Ησαύ για τα μελλοντικά.
21 Πίστει ᾿Ιακὼβ ἀποθνήσκων 21 Με την πίστη ο Ιακώβ
ἕκαστον τῶν υἱῶν ᾿Ιωσὴφ πεθαίνοντας ευλόγησε καθέναν
εὐλόγησε, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ από τους γιους του Ιωσήφ, και
τὸ ἄκρον τῆς ράβδου αὐτοῦ. προσκύνησε το Θεό πάνω στο
άκρο της ράβδου του.
22 Πίστει ᾿Ιωσὴφ τελευτῶν περὶ 22 Με την πίστη ο Ιωσήφ
τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ τελειώνοντας η ζωή του
ἐμνημόνευσε καὶ περὶ τῶν αναφέρθηκε για την έξοδο των
ὀστέων αὐτοῦ ἐνετείλατο. γιων Ισραήλ και έδωσε εντολή
για τα οστά του.
23 Πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς 23 Με την πίστη ο Μωυσής, όταν
ἐκρύβη τρίμηνον ὑπὸ τῶν γεννήθηκε, κρύφτηκε για τρεις

πατέρων αὐτοῦ, διότι εἶδον μήνες από τους γονείς του, γιατί
ἀστεῖον τὸ παιδίον, καὶ οὐκ είδαν το παιδί χαριτωμένο και δε

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΑ’


ἐφοβήθησαν τὸ διάταγμα τοῦ φοβήθηκαν το διάταγμα του
βασιλέως. βασιλιά.
24 Πίστει Μωϋσῆς μέγας 24 Με την πίστη ο Μωυσής, όταν
γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι έγινε μεγάλος, αρνήθηκε να
υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, λέγεται γιος της θυγατέρας του
Φαραώ,
25 μᾶλλον ἑλόμενος 25 και μάλλον διάλεξε να
συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ υποφέρει κακουχίες μαζί με το
Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν λαό του Θεού παρά να έχει
ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, πρόσκαιρη απόλαυση της
αμαρτίας.
26 μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος 26 Επειδή θεώρησε μεγαλύτερο
τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν πλούτο από τους θησαυρούς της
ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· Αιγύπτου τον ονειδισμό του
ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν Χριστού. γιατί απέβλεπε στη
μισθαποδοσίαν. μισθαποδοσία.
27 Πίστει κατέλιπεν Αἴγυπτον μὴ 27 Με την πίστη εγκατέλειψε την
φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ Αίγυπτο, χωρίς να φοβηθεί το
βασιλέως· τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς θυμό του βασιλιά. γιατί
ὁρῶν ἐκαρτέρησε. καρτέρησε τον Αόρατο σαν να
τον έβλεπε.
28 Πίστει πεποίηκε τὸ πάσχα καὶ 28 Με την πίστη είχε κάνει το
τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος, ἵνα Πάσχα και έχυσε το αίμα στις
μὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκα θύρες, για να μη θίξει ο
θίγῃ αὐτῶν. εξολοθρευτής τα πρωτότοκά
τους.
29 Πίστει διέβησαν τὴν ᾿Ερυθρὰν 29 Με την πίστη σαν μέσα από
θάλασσαν ὡς διὰ ξηρᾶς, ἧς ξερή γη διάβηκαν την Ερυθρά
πεῖραν λαβόντες οἱ Αἰγύπτιοι Θάλασσα, από την οποία
κατεπόθησαν. καταπιώθηκαν, όταν
αποπειράθηκαν οι Αιγύπτιοι.
30 Πίστει τὰ τείχη ῾Ιεριχὼ ἔπεσε 30 Με την πίστη έπεσαν τα τείχη
κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας. της Ιεριχώς, όταν κυκλώθηκαν
για εφτά ημέρες.
31 Πίστει Ραὰβ ἡ πόρνη οὐ 31 Με την πίστη η Ραάβ η πόρνη
συναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασι, δε χάθηκε μαζί με εκείνους που
δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετ' απείθησαν, όταν δέχτηκε τους
εἰρήνης. κατασκόπους με ειρήνη.
32 Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ 32 Και τι να λέω ακόμα; Γιατί θα
με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ μου λείψει ο χρόνος να διηγούμαι

Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν για το Γεδεών, το Βαράκ, το
Σαμψών, τον Ιεφθάε, το Δαβίδ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΑ’


καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ και το Σαμουήλ και τους
Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, προφήτες,
33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο 33 οι οποίοι διαμέσου της πίστης
βασιλείας, εἰργάσαντο κατανίκησαν βασίλεια, έκαναν
δικαιοσύνην, ἐπέτυχον έργα δικαιοσύνης, πέτυχαν την
ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα πραγματοποίηση των
λεόντων, υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν
στόματα λεόντων,
34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, 34 έσβησαν τη δύναμη της
ἔφυγον στόματα μαχαίρας, φωτιάς, διέφυγαν από στόματα
ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, μάχαιρας, δυναμώθηκαν από
ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, ασθένειες, έγιναν ισχυροί στον
παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή
παρατάξεις εχθρικών
στρατευμάτων.
35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ 35 Γυναίκες έλαβαν τους νεκρούς
ἀναστάσεως τούς νεκροὺς τους ζωντανούς με ανάσταση.
αὐτῶν· ἄλλοι δὲ Ενώ άλλοι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι
ἐτυμπανίσθησαν, οὐ το θάνατο και δε δέχτηκαν την
προσδεξάμενοι τὴν απολύτρωση, για να επιτύχουν
ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος μια καλύτερη ανάσταση.
ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 Και άλλοι δοκίμασαν
36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ εμπαιγμούς και μαστιγώσεις,
μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ ακόμα και δεσμά και φυλακή.
δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 Λιθοβολήθηκαν,
37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, πριονίστηκαν, πέθαναν με φόνο
ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ από μάχαιρα, περιήλθαν με
μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον προβιές, με δέρματα κατσικιών,
ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις και στερούνταν, θλίβονταν,
δέρμασιν, ὑστερούμενοι, κακουχούνταν,
θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 – για τους οποίους δεν ήταν
38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν άξιος ο κόσμος – περιπλανιόνταν
ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι σε ερημιές και σε όρη και σε
καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς σπηλιές και στις τρύπες της γης.
γῆς. 39 Και αυτοί όλοι, αν και είχαν
39 Καὶ οὗτοι πάντες καλή μαρτυρία μέσω της πίστης
μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως τους, δεν απόκτησαν την
οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, υπόσχεση,
40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι 40 γιατί ο Θεός πρόβλεψε για μας
προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς κάτι καλύτερο, για να μην

ἡμῶν τελειωθῶσι. τελειοποιηθούν χωρίς εμάς.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΒ’




Ο Κύριος μας διαπαιδαγωγεί
1 Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον 1 Γι’ αυτό λοιπόν και εμείς, επειδή
ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος έχουμε τοποθετημένο γύρω μας
μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι τόσο μεγάλο νέφος μαρτύρων, ας
πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον αποθέσουμε κάθε βάρος και την
ἁμαρτίαν, δι' ὑπομονῆς τρέχωμεν αμαρτία που εύκολα μας
τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, περιπλέκει, και ας τρέχουμε με

υπομονή στον αγώνα που
βρίσκεται μπροστά μας,
2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως 2 αποβλέποντας στον αρχηγό και
ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, τελειοποιητή της πίστης μας, τον
ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ Ιησού, ο οποίος, εξαιτίας της
χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, χαράς που βρισκόταν μπροστά
αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν του, υπέμεινε σταυρό και
δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καταφρόνησε την ντροπή και
κεκάθικεν. έχει καθίσει στα δεξιά του θρόνου
του Θεού.
3 ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν 3 Αναλογιστείτε, πράγματι,
τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ αυτόν που έχει υπομείνει τέτοιου
τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς αὐτὸν είδους αντιλογία από τους
ἀντιλογίαν, ἵνα μὴ κάμητε ταῖς αμαρτωλούς εναντίον του, για να
ψυχαῖς ὑμῶν ἐκλυόμενοι. μην αποκάμετε και
αποθαρρυνθείτε στις ψυχές σας.
4 Οὔπω μέχρις αἵματος 4 Ακόμα δεν αντισταθήκατε
ἀντικατέστητε πρὸς τὴν μέχρις αίματος, ανταγωνιζόμενοι
ἁμαρτίαν ἀνταγωνιζόμενοι, κατά της αμαρτίας.
5 καὶ ἐκλέλησθε τῆς 5 Και έχετε ξεχάσει εντελώς την
παρακλήσεως, ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς προτροπή στην οποία ο Θεός
διαλέγεται· υἱέ μου, μὴ ὀλιγώρει συνδιαλέγεται μ’ εσάς όπως σε
παιδείας Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ' γιους του: Γιε μου, μην
αὐτοῦ ἐλεγχόμενος. αδιαφορείς για την παιδεία του
Κυρίου, μήτε να αποθαρρύνεσαι
όταν ελέγχεσαι από αυτόν.
6 ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, 6 γιατί αυτόν που αγαπά ο Κύριος
μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παιδεύει και μαστιγώνει κάθε γιο
παραδέχεται. που παραδέχεται.
7 εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς 7 Για την παιδεία σας υπομένετε.
ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός· τίς γάρ Ο Θεός φέρεται προς εσάς όπως
ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ; σε γιους. Γιατί ποιος είναι ο γιος

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΒ’


που δεν τον παιδεύει ο πατέρας
του;
8 εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας, ἧς 8 Αν όμως είστε χωρίς παιδεία,
μέτοχοι γεγόνασι πάντες, ἄρα στην οποία όλοι έχουν γίνει
νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί. μέτοχοι, τότε είστε νόθοι και όχι
γιοι.
9 εἶτα τοὺς μὲν τῆς σαρκὸς ἡμῶν 9 Έπειτα, αφενός τους σαρκικούς
πατέρας εἴχομεν παιδευτὰς καὶ μας πατέρες είχαμε εκπαιδευτές
ἐνετρεπόμεθα· οὐ πολλῷ μᾶλλον και τους ντρεπόμασταν.
ὑποταγησόμεθα τῷ πατρὶ τῶν αφετέρου δε θα υποταχτούμε
πνευμάτων καὶ ζήσομεν; πολύ περισσότερο στον Πατέρα
των πνευμάτων και έτσι να
ζήσουμε;
10 οἱ μὲν γὰρ πρὸς ὀλίγας ἡμέρας 10 Γιατί αυτοί μας εκπαίδευαν για
κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτοῖς λίγες ημέρες σύμφωνα με αυτό
ἐπαίδευον, ὁ δὲ ἐπὶ τὸ συμφέρον, που θεωρούσαν σωστό, εκείνος
εἰς τὸ μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος όμως για το συμφέρον μας, για
αὐτοῦ. να λάβουμε μέρος στην αγιότητά
του.
11 πᾶσα δὲ παιδεία πρὸς μὲν τὸ 11 Και κάθε παιδεία προς το
παρὸν οὐ δοκεῖ χαρᾶς εἶναι, ἀλλὰ παρόν, βέβαια, δε φαίνεται να
λύπης, ὕστερον δὲ καρπὸν προξενεί χαρά αλλά λύπη,
εἰρηνικὸν τοῖς δι' αὐτῆς ύστερα όμως αποδίδει καρπό
γεγυμνασμένοις ἀποδίδωσι ειρηνικό δικαιοσύνης σ’ εκείνους
δικαιοσύνης. που έχουν γυμναστεί με αυτήν.
12 Διὸ τὰς παρειμένας χεῖρας καὶ 12 Γι’ αυτό ανορθώστε τα
τὰ παραλελυμένα γόνατα πεσμένα χέρια και τα
ἀνορθώσατε, παραλυμένα γόνατα,
13 καὶ τροχιὰς ὀρθὰς ποιήσατε 13 και κάνετε ίσιους δρόμους στα
τοῖς ποσὶν ὑμῶν, ἵνα μὴ τὸ χωλὸν πόδια σας, για να μην εκτραπεί
ἐκτραπῇ, ἰαθῇ δὲ μᾶλλον. το χωλό, αλλά μάλλον να
γιατρευτεί.
Προτροπές και υποδείξεις
14 Εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων, 14 Ειρήνη να επιδιώκετε με όλους
καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς και τον αγιασμό, χωρίς τον οποίο
οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον, κανείς δε θα δει τον Κύριο.
15 ἐπισκοποῦντες μή τις ὑστερῶν 15 Να επιβλέπετε μήπως κάποιος
ἀπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, μή τις στερείται από τη χάρη του Θεού,
ρίζα πικρίας ἄνω φύουσα ἐνοχλῇ μήπως κάποια ρίζα πικρίας
καὶ διὰ ταύτης μιανθῶσι πολλοί, αναφύεται και ενοχλεί και μέσω

αυτής μιανθούν πολλοί,

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΒ’


16 μή τις πόρνος ἢ βέβηλος ὡς 16 μήπως υπάρχει κάποιος
᾿Ησαῦ, ὃς ἀντὶ βρώσεως μιᾶς πόρνος ή βέβηλος σαν τον Ησαύ,
ἀπέδοτο τὰ πρωτοτόκια αὐτοῦ. ο οποίος για ένα φαγητό
πούλησε τα πρωτοτόκιά του.
17 ἴστε γὰρ ὅτι καὶ μετέπειτα, 17 Επειδή ξέρετε ότι και
θέλων κληρονομῆσαι τὴν μετέπειτα, παρόλο που ήθελε να
εὐλογίαν, ἀπεδοκιμάσθη· κληρονομήσει την ευλογία,
μετανοίας γὰρ τόπον οὐχ εὗρε, αποδοκιμάστηκε, γιατί δε βρήκε
καίπερ μετὰ δακρύων ἐκζητήσας ευκαιρία για μετάνοια αν και την
αὐτήν. αναζήτησε με δάκρυα.
Η ασύγκριτη ανωτερότητα της
ουράνιας Ιερουσαλήμ
18 Οὐ γὰρ προσεληλύθατε 18 Γιατί δεν έχετε προσέλθει σε
ψηλαφωμένῳ ὄρει καὶ όρος που ψηλαφείται και που
κεκαυμένῳ πυρὶ καὶ γνόφῳ καὶ είναι καμένο με φωτιά και σε
σκότῳ καὶ θυέλλῃ ομίχλη και σε σκοτάδι και σε
θύελλα
19 καὶ σάλπιγγος ἤχῳ καὶ φωνῇ 19 και σε ήχο σάλπιγγας και σε
ρημάτων, ἧς οἱ ἀκούσαντες φωνή λόγων, για την οποία
παρῃτήσαντο μὴ προστεθῆναι εκείνοι που την άκουσαν
αὐτοῖς λόγον· ζήτησαν τη χάρη να μην
προστεθεί σ’ αυτούς άλλος λόγος.
20 οὐκ ἔφερον γὰρ τὸ 20 Επειδή δεν υπόφεραν τη
διαστελλόμενον· κἂν θηρίον θίγῃ διαταγή: Και αν θηρίο θίξει το
τοῦ ὄρους, λιθοβοληθήσεται· όρος, θα λιθοβοληθεί.
21 καί· οὕτω φοβερὸν ἦν τὸ 21 Και ήταν τόσο φοβερό το
φανταζόμενον! Μωϋσῆς εἶπεν· φαινόμενο, που ο Μωυσής είπε:
ἔκφοβός εἰμι καὶ ἔντρομος· «Είμαι καταφοβισμένος και
έντρομος».
22 ἀλλὰ προσεληλύθατε Σιὼν 22 Αλλά έχετε προσέλθει στο όρος
ὄρει καὶ πόλει Θεοῦ ζῶντος, Σιών και στην πόλη του
῾Ιερουσαλὴμ ἐπουρανίῳ, καὶ ζωντανού Θεού, στην επουράνια
μυριάσιν ἀγγέλων, Ιερουσαλήμ, και σε μυριάδες
αγγέλων, σε πανηγύρι
23 πανηγύρει καὶ ἐκκλησίᾳ 23 και σε εκκλησία πρωτοτόκων
πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς που έχουν απογραφτεί στους
ἀπογεγραμμένων, καὶ κριτῇ Θεῷ ουρανούς και σε κριτή Θεό όλων
πάντων, καὶ πνεύμασι δικαίων και σε πνεύματα δικαίων
τετελειωμένων, τελειοποιημένων
24 καὶ διαθήκης νέας μεσίτῃ 24 και σε μεσίτη διαθήκης νέας,

᾿Ιησοῦ, καὶ αἵματι ραντισμοῦ τον Ιησού, και σε αίμα ραντισμού

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΒ’


κρεῖττον λαλοῦντι παρὰ τὸν που μιλάει καλύτερα παρά του
῎Αβελ. Άβελ.
25 Βλέπετε μὴ παραιτήσησθε τὸν 25 Προσέχετε να μην παρατήσετε
λαλοῦντα. εἰ γὰρ ἐκεῖνοι οὐκ Εκείνον που μιλάει. Γιατί αν δεν
ἔφυγον τὸν ἐπὶ τῆς γῆς ξέφυγαν εκείνοι που παράτησαν
παραιτησάμενοι χρηματίζοντα, αυτόν που τους φανέρωσε τη
πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς οἱ τὸν ἀπ' θεία διδαχή πάνω στη γη, πολύ
οὐρανῶν ἀποστρεφόμενοι· περισσότερο δε θα ξεφύγουμε
εμείς, αν αποστρεφόμαστε
εκείνον που είναι από τους
ουρανούς.
26 οὗ ἡ φωνὴ τὴν γῆν ἐσάλευσε 26 Αυτού η φωνή τη γη σάλεψε
τότε, νῦν δὲ ἐπήγγελται λέγων· ἔτι τότε, και τώρα έχει υποσχεθεί
ἅπαξ ἐγὼ σείω οὐ μόνον τὴν γῆν, λέγοντας: Ακόμα μια φορά εγώ
ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν. θα σείσω όχι μόνο τη γη αλλά και
τον ουρανό.
27 τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τῶν 27 Το “ακόμα μια φορά” δηλώνει
σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς τη μετάθεση αυτών που
πεποιημένων, ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλεύονται, εφόσον είναι
σαλευόμενα. δημιουργημένα πράγματα, για
να μείνουν εκείνα που δε
σαλεύονται.
28 Διὸ βασιλείαν ἀσάλευτον 28 Γι’ αυτό, αφού
παραλαμβάνοντες ἔχωμεν χάριν, παραλαμβάνουμε ασάλευτη
δι' ἧς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ βασιλεία, ας αποδίδουμε
Θεῷ μετὰ αἰδοῦς καὶ εὐλαβείας· ευχαριστία στο Θεό, μέσω της
οποίας ας λατρεύουμε ευάρεστα
το Θεό με ευλάβεια και δέος.
29 καὶ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν πῦρ 29 Γιατί, πράγματι, ο Θεός μας
καταναλίσκον. είναι φωτιά που κατακαίει.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΓ’




Ηθικά παραγγέλματα
1 Ἡ φιλαδελφία μενέτω, 1 Η φιλαδελφία ας παραμένει.
2 τῆς φιλοξενίας μὴ 2 Τη φιλοξενία μην την ξεχνάτε,
ἐπιλανθάνεσθε· διά ταύτης γὰρ γιατί με αυτήν μερικοί, χωρίς να
ἔλαθόν τινες ξενίσαντες το ξέρουν, φιλοξένησαν
ἀγγέλους. αγγέλους.
3 μιμνήσκεσθε τῶν δεσμίων ὡς 3 Να θυμάστε τους

συνδεδεμένοι, τῶν φυλακισμένους σαν να ήσασταν
κακουχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶ μαζί τους φυλακισμένοι. όσους
ὄντες ἐν σώματι. υποφέρουν κακουχίες, γιατί κι
εσείς οι ίδιοι είστε με σώμα.
4 Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι καὶ ἡ 4 Άξιος τιμής ας είναι ο γάμος
κοίτη ἀμίαντος· πόρνους δὲ καὶ από όλους και το συζυγικό
μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός. κρεβάτι αμόλυντο, γιατί πόρνους
και μοιχούς θα τους κρίνει ο
Θεός.
5 ᾿Αφιλάργυρος ὁ τρόπος, 5 Αφιλάργυρος να είναι ο τρόπος
ἀρκούμενοι τοῖς παροῦσιν· αὐτὸς σκέψης σας. να αρκείστε σ’ αυτά
γὰρ εἴρηκεν· οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ' οὐ που έχετε τώρα. Γιατί Αυτός έχει
μή σε ἐγκαταλίπω· πει: Δε θα σε αφήσω ούτε θα σε
εγκαταλείψω.
6 ὥστε θαρροῦντας ἡμᾶς λέγειν· 6 Ώστε έχοντας θάρρος εμείς ας
Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ λέμε: Ο Κύριος είναι σ’ εμένα
φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι βοηθός και δε θα φοβηθώ. τι θα
ἄνθρωπος; μου κάνει άνθρωπος;
7 Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων 7 Να θυμάστε τους ηγέτες σας, οι
ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν οποίοι σας κήρυξαν το λόγο του
λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν Θεού, των οποίων να μιμείστε την
ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς πίστη, παρατηρώντας
ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν. προσεκτικά την έκβαση του
8 ᾿Ιησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ τρόπου της ζωής τους.
σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς 8 Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος
αἰῶνας. χτες και σήμερα και στους
αιώνες.
9 διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις 9 Από διδαχές ποικίλες και ξένες
μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ μην παρασύρεστε. Γιατί είναι
χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, καλό με χάρη να ενισχύεται η
οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ καρδιά, όχι με φαγητά με τα
ὠφελήθησαν οἱ περιπατήσαντες. οποία δεν ωφελήθηκαν όσοι

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΓ’


περπατούν έχοντας αυτά κανόνα
της ζωής τους.
10 ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ 10 Έχουμε θυσιαστήριο από το
φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ οποίο δεν έχουν εξουσία να φάνε
τῇ σκηνῇ λατρεύοντες· εκείνοι που λατρεύουν στη
Σκηνή του Μαρτυρίου.
11 ὧν γὰρ εἰσφέρεται ζῴων τὸ 11 Γιατί τα σώματα των ζώων
αἷμα περὶ ἁμαρτίας εἰς τὰ ῞Αγια των οποίων το αίμα φέρεται μέσα
διὰ τοῦ ἀρχιερέως, τούτων τὰ στα Άγια των Αγίων για τις
σώματα κατακαίεται ἔξω τῆς αμαρτίες μέσω του αρχιερέα,
παρεμβολῆς· αυτών τα σώματα
κατακαίγονται έξω από το
στρατόπεδο.
12 διὸ καὶ ᾿Ιησοῦς, ἵνα ἁγιάσῃ διὰ 12 Γι’ αυτό και ο Ιησούς, για να
τοῦ ἰδίου αἵματος τὸν λαόν, ἔξω αγιάσει μέσω του δικού του
τῆς πύλης ἔπαθε. αίματος το λαό, έπαθε έξω από
την πύλη.
13 τοίνυν ἐξερχώμεθα πρὸς αὐτὸν 13 Συνεπώς, ας εξερχόμαστε από
ἔξω τῆς παρεμβολῆς τὸν το στρατόπεδο, πηγαίνοντας
ὀνειδισμὸν αὐτοῦ φέροντες· προς αυτόν, φέροντας τον
ονειδισμό του.
14 οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν 14 Γιατί δεν έχουμε εδώ μόνιμη
πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν πόλη, αλλά επιζητούμε τη
ἐπιζητοῦμεν. μελλοντική.
15 δι' αὐτοῦ οὖν ἀναφέρωμεν 15 Μέσω Αυτού, λοιπόν, ας
θυσίαν αἰνέσεως διὰ παντὸς τῷ προσφέρουμε θυσία αινέσεως
Θεῷ, τοῦτ' ἔστι καρπὸν χειλέων διαπαντός στο Θεό, τουτέστι τον
ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι καρπό των χειλιών μας που
αὐτοῦ. ομολογούν το όνομά του.
16 τῆς δὲ εὐποιΐας καὶ κοινωνίας 16 Και μην ξεχνάτε την
μὴ ἐπιλανθάνεσθε· τοιαύταις γὰρ αγαθοεργία και την
θυσίαις εὐαρεστεῖται ὁ Θεός. αλληλοβοήθεια στην κοινωνία
σας. γιατί σε τέτοιες θυσίες
ευαρεστείται ο Θεός.
17 Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις 17 Να πείθεστε στους ηγέτες σας
ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ και να υποχωρείτε, γιατί αυτοί
ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν αγρυπνούν υπέρ των ψυχών σας,
ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα επειδή θα αποδώσουν λόγο, ώστε
μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ αυτό να το κάνουν με χαρά και να
στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ μη στενάζουν. γιατί αυτό θα

ὑμῖν τοῦτο. ήταν ασύμφωρο για σας.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κεφ. ΙΓ’


18 Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· 18 Προσεύχεστε για μας. γιατί
πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν είμαστε πεισμένοι ότι έχουμε
συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλή συνείδηση, θέλοντας να
καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. συμπεριφερθούμε καλά σε όλα.
19 περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ 19 Και παρακαλώ αυτό να το
τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον κάνετε περισσότερο, για να
ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. αποδοθώ σ’ εσάς ταχύτερα.
Ευλογία και χαιρετισμοί
20 ῾Ο δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ 20 Και ο Θεός της ειρήνης, που
ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν επανέφερε από τους νεκρούς το
ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγα ποιμένα των προβάτων με
μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης το αίμα αιώνιας διαθήκης, τον
αἰωνίου, τὸν Κύριον ἡμῶν Κύριό μας Ιησού,
᾿Ιησοῦν,
21 καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ 21 είθε να σας καταρτίσει σε κάθε
ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ αγαθό, για να κάνετε το θέλημά
θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ του, και να κάνει μέσα μας το
εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ ευάρεστο μπροστά του διαμέσου
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς του Ιησού Χριστού, στον οποίο
αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. ανήκει η δόξα στους αιώνες των
αιώνων. Αμήν.
22 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, 22 Σας παρακαλώ λοιπόν,
ἀνέχεσθε τοῦ λόγου τῆς αδελφοί, να ανέχεστε αυτόν το
παρακλήσεως· καὶ γὰρ διὰ λόγο της ενθάρρυνσης, γιατί
βραχέων ἐπέστειλα ὑμῖν. πράγματι με λίγα λόγια σάς
έστειλα επιστολή.
23 Γινώσκετε τὸν ἀδελφὸν 23 Ας γνωρίζετε ότι ο αδελφός
Τιμόθεον ἀπολελυμένον, μεθ' οὗ, μας ο Τιμόθεος έχει ξεκινήσει και
ἐὰν τάχιον ἔρχηται, ὄψομαι ὑμᾶς. έφυγε, μαζί με τον οποίο θα σας
δω, αν έρθει γρήγορα προς εμένα.
24 ᾿Ασπάσασθε πάντας τοὺς 24 Χαιρετήστε όλους τους ηγέτες
ἡγουμένους ὑμῶν καὶ πάντας σας και όλους τους αγίους. Σας
τοὺς ἁγίους. ᾿Ασπάζονται ὑμᾶς οἱ χαιρετούν όσοι είναι από την
ἀπὸ τῆς ᾿Ιταλίας. Ιταλία.
25 ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· 25 Η χάρη ας είναι μαζί με όλους
ἀμήν. σας.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Α’




Χαιρετισμός
1 Ἰάκωβος, Θεοῦ καὶ Κυρίου 1 Ιάκωβος, δούλος του Θεού και
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ δοῦλος, ταῖς του Κυρίου Ιησού Χριστού, προς
δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ τις δώδεκα φυλές που είναι στη
διασπορᾷ χαίρειν· διασπορά. χαίρετε.
Πίστη και σοφία
2 Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, 2 Όλη τη χαρά να θεωρήσετε πως

ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς έχετε, αδελφοί μου, όταν
περιπέσητε ποικίλοις, περιπέσετε μέσα σε ποικίλες
δοκιμασίες,
3 γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον 3 γνωρίζοντας ότι η δοκιμή της
ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται πίστης σας κατεργάζεται
ὑπομονήν· υπομονή.
4 ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον 4 Και η υπομονή ας έχει έργο
ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ τέλειο, για να είστε τέλειοι και
ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι. ολόκληροι, χωρίς να σας λείπει
τίποτε.
5 Εἰ δέ τις ὑμῶν λείπεται σοφίας, 5 Και αν κάποιος από εσάς έχει
αἰτήτω παρὰ τοῦ διδόντος Θεοῦ έλλειψη σοφίας, ας ζητά από το
πᾶσιν ἁπλῶς καὶ οὐκ Θεό που δίνει σε όλους απλόχερα
ὀνειδίζοντος, καὶ δοθήσεται και χωρίς να επιπλήττει, και θα
αὐτῷ· του δοθεί.
6 αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν 6 Ας ζητάει όμως με πίστη, χωρίς
διακρινόμενος· ὁ γὰρ καθόλου να αμφιβάλλει. Γιατί
διακρινόμενος ἔοικε κλύδωνι αυτός που αμφιβάλλει μοιάζει με
θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ κύμα της θάλασσας, που κινείται
ριπιζομένῳ. και ωθείται από τον άνεμο εδώ κι
εκεί.
7 μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος 7 Ας μη νομίζει, βεβαίως, ο
ἐκεῖνος ὅτι λήψεταί τι παρὰ τοῦ άνθρωπος εκείνος ότι θα λάβει
Κυρίου. κάτι από τον Κύριο.
8 ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν 8 είναι άνθρωπος δίγνωμος,
πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ. ακατάστατος σε όλες τις οδούς
του.
Η πλεονεκτική θέση των φτωχών
απέναντι στους πλούσιους
9 καυχάσθω δὲ ὁ ἀδελφὸς ὁ 9 Ας καυχιέται, λοιπόν, ο αδελφός
ταπεινὸς ἐν τῷ ὕψει αὐτοῦ, ο ταπεινός στην ανύψωσή του,

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Α’


10 ὁ δὲ πλούσιος ἐν τῇ ταπεινώσει 10 και ο πλούσιος στην
αὐτοῦ, ὅτι ὡς ἄνθος χόρτου ταπείνωσή του, γιατί σαν άνθος
παρελεύσεται. χορταριού θα παρέλθει.
11 ἀνέτειλε γὰρ ὁ ἥλιος σὺν τῷ 11 Γιατί ανάτειλε ο ήλιος μαζί με
καύσωνι καὶ ἐξήρανε τὸν χόρτον, τον καύσωνα και ξέρανε το
καὶ τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσε, καὶ ἡ χορτάρι και το άνθος του
εὐπρέπεια τοῦ προσώπου αὐτοῦ κατέπεσε και η ομορφιά της
ἀπώλετο. οὕτω καὶ ὁ πλούσιος ἐν όψης του χάθηκε. Έτσι και ο
ταῖς πορείαις αὐτοῦ πλούσιος θα μαραθεί μέσα στις
μαρανθήσεται. πορείες της ζωής του.
Η αιτία των δοκιμασιών
12 Μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει 12 Μακάριος είναι ο άνθρωπος
πειρασμόν· ὅτι δόκιμος που υπομένει δοκιμασία, γιατί
γενόμενος λήψεται τὸν στέφανον όταν γίνει δόκιμος, θα λάβει το
τῆς ζωῆς, ὃν ἐπηγγείλατο ὁ στέφανο της ζωής, τον οποίο ο
Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. Κύριος υποσχέθηκε σ’ αυτούς
που τον αγαπούν.
13 Μηδεὶς πειραζόμενος λεγέτω 13 Κανείς, όταν πειράζεται, ας μη
ὅτι ἀπὸ Θεοῦ πειράζομαι· ὁ γὰρ λέει: «Από το Θεό πειράζομαι».
Θεὸς ἀπείραστός ἐστι κακῶν, Γιατί ο Θεός δεν πειράζεται από
πειράζει δὲ αὐτὸς οὐδένα. κακά και αυτός δεν πειράζει
κανέναν.
14 ἕκαστος δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆς 14 Αλλά καθένας πειράζεται από
ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος καὶ τη δική του επιθυμία, όταν
δελεαζόμενος· έλκεται ισχυρά και δελεάζεται.
15 εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα 15 Έπειτα η επιθυμία, όταν
τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία συλλάβει, γεννά την αμαρτία. και
ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον. η αμαρτία, όταν αποπερατωθεί,
γεννά το θάνατο.
Ο Θεός είναι η πηγή κάθε αγαθού
16 Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου 16 Μην πλανιέστε, αδελφοί μου
ἀγαπητοί· αγαπητοί.
17 πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν 17 Κάθε δόση αγαθή και κάθε
δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι δώρο τέλειο είναι από επάνω και
καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν κατεβαίνει από τον Πατέρα των
φώτων, παρ' ᾧ οὐκ ἔνι φώτων, κοντά στον οποίο δεν
παραλλαγὴ ἢ τροπῆς υπάρχει παραλλαγή
ἀποσκίασμα. φωτεινότητας ή σκιά που να
πέφτει από την περιστροφή
ουράνιων σωμάτων.

18 βουληθεὶς ἀπεκύησεν ἡμᾶς 18 Επειδή το θέλησε, μας γέννησε
λόγῳ ἀληθείας εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς με το λόγο της αλήθειας, για να

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Α’


ἀπαρχήν τινα τῶν αὐτοῦ είμαστε μια κάποια απαρχή των
κτισμάτων. κτισμάτων του.
Ακρόαση και έμπρακτη εφαρμογή
του λόγου του Θεού
19 ῞Ωστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, 19 Να ξέρετε αυτά, αδελφοί μου
ἔστω πᾶς ἄνθρωπος ταχὺς εἰς τὸ αγαπητοί: ας είναι, λοιπόν, κάθε
ἀκοῦσαι, βραδὺς εἰς τὸ λαλῆσαι, άνθρωπος γρήγορος στο να
βραδὺς εἰς ὀργήν· ακούσει, αργός στο να μιλήσει,
αργός στην οργή.
20 ὀργὴ γὰρ ἀνδρὸς δικαιοσύνην 20 Γιατί η οργή του ανθρώπου δεν
Θεοῦ οὐ κατεργάζεται. εργάζεται τη δικαιοσύνη του
Θεού.
21 διὸ ἀποθέμενοι πᾶσαν 21 Γι’ αυτό, να αποβάλετε κάθε
ρυπαρίαν καὶ περισσείαν κακίας ρύπο και κάθε περίσσευμα
ἐν πραΰτητι δέξασθε τὸν ἔμφυτον κακίας, και με πραότητα να
λόγον τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰς δεχτείτε το λόγο που φυτεύτηκε
ψυχὰς ὑμῶν. μέσα σας, ο οποίος δύναται να
σώσει τις ψυχές σας.
22 Γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ 22 Να γίνεστε όμως εκτελεστές
μὴ μόνον ἀκροαταί, του λόγου και όχι μόνο ακροατές,
παραλογιζόμενοι ἑαυτούς. εξαπατώντας τους εαυτούς σας.
23 ὅτι εἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶ 23 Γιατί αν είναι κάποιος
καὶ οὐ ποιητής, οὗτος ἔοικεν ακροατής του λόγου και όχι
ἀνδρὶ κατανοοῦντι τὸ πρόσωπον εκτελεστής, αυτός μοιάζει με
τῆς γενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ· άνθρωπο που παρατηρεί το
πρόσωπο με το οποίο γεννήθηκε
σε καθρέφτη.
24 κατενόησε γὰρ ἑαυτὸν καὶ 24 Γιατί παρατήρησε τον εαυτό
ἀπελήλυθε, καὶ εὐθέως του και μετά απομακρύνθηκε,
ἐπελάθετο ὁποῖος ἦν. και αμέσως ξέχασε ποιος ήταν.
25 ὁ δὲ παρακύψας εἰς νόμον 25 Εκείνος όμως που έσκυψε από
τέλειον τὸν τῆς ἐλευθερίας καὶ πάνω και είδε προσεκτικά μέσα
παραμείνας, οὗτος οὐκ ἀκροατὴς στον τέλειο νόμο της ελευθερίας
ἐπιλησμονῆς γενόμενος, ἀλλὰ και παράμεινε, ο οποίος δεν έγινε
ποιητὴς ἔργου, οὗτος μακάριος ακροατής που λησμονεί αλλά
ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται. εκτελεστής του έργου, αυτός θα
είναι μακάριος κατά την
εκτέλεσή του.
26 Εἴ τις δοκεῖ θρῆσκος εἶναι ἐν 26 Αν κάποιος νομίζει πως είναι
ὑμῖν μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν θρήσκος και δε χαλιναγωγεί τη

αὐτοῦ, ἀλλ' ἀπατῶν καρδίαν γλώσσα του, αλλά απατά την

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Α’


αὐτοῦ, τούτου μάταιος ἡ καρδιά του, αυτού η θρησκεία
θρησκεία. είναι μάταιη.
27 θρησκεία καθαρὰ καὶ 27 Θρησκεία καθαρή και
ἀμίαντος παρὰ τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αμόλυντη μπροστά στο Θεό και
αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι Πατέρα είναι αυτή: το να
ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει επισκέπτεται κανείς ορφανούς
αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν και χήρες μέσα στη θλίψη τους,
ἀπὸ τοῦ κόσμου. και να τηρεί τον εαυτό του
άσπιλο από τον κόσμο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Β’




Μεροληψία σε βάρος των φτωχών
1 Ἀδελφοί μου, μὴ ἐν 1 Αδελφοί μου, μην έχετε με
προσωποληψίαις ἔχετε τὴν προσωποληψίες την πίστη του
πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ ένδοξου Κυρίου μας Ιησού
Χριστοῦ τῆς δόξης. Χριστού.
2 ἐὰν γὰρ εἰσέλθῃ εἰς τὴν 2 Γιατί αν εισέλθει στη συναγωγή
συναγωγὴν ὑμῶν ἀνὴρ σας ένας άντρας με χρυσό

χρυσοδακτύλιος ἐν ἐσθῆτι δαχτυλίδι και με ένδυμα λαμπρό,
λαμπρᾷ, εἰσέλθῃ δὲ καὶ πτωχὸς εισέλθει επίσης και ένας φτωχός
ἐν ρυπαρᾷ ἐσθῆτι, με ρυπαρό ένδυμα,
3 καὶ ἐπιβλέψητε ἐπὶ τὸν 3 και δώσετε προσοχή σ’ αυτόν
φοροῦντα τὴν ἐσθῆτα τὴν που φορά το ένδυμα το λαμπρό
λαμπρὰν καὶ εἴπητε αὐτῷ, σὺ και του πείτε: «Εσύ κάθισε εδώ
κάθου ὧδε καλῶς, καὶ τῷ πτωχῷ καλά», και στο φτωχό πείτε: «Εσύ
εἴπητε, σὺ στῆθι ἐκεῖ ἢ κάθου ὧδε στάσου όρθιος εκεί ή κάθισε
ὑπὸ τὸ ὑποπόδιόν μου, μπροστά και κάτω από το
υποπόδιό μου»,
4 καὶ οὐ διεκρίθητε ἐν ἑαυτοῖς καὶ 4 δεν κάνατε διάκριση μέσα σας
ἐγένεσθε κριταὶ διαλογισμῶν και δε γίνατε κριτές με
πονηρῶν; διαλογισμούς κακούς;
5 ᾿Ακούσατε, ἀδελφοί μου 5 Ακούστε, αδελφοί μου
ἀγαπητοί. οὐχ ὁ Θεὸς ἐξελέξατο αγαπητοί: ο Θεός δεν εξέλεξε τους
τοὺς πτωχοὺς τοῦ κόσμου φτωχούς ως προς τον κόσμο, να
πλουσίους ἐν πίστει καὶ γίνουν πλούσιοι στην πίστη και
κληρονόμους τῆς βασιλείας ἧς κληρονόμοι της βασιλείας που
ἐπηγγείλατο τοῖς ἀγαπῶσιν υποσχέθηκε σ’ αυτούς που τον
αὐτόν; αγαπούν;
6 ὑμεῖς δὲ ἠτιμάσατε τὸν πτωχόν. 6 Αλλά εσείς ατιμάσατε τον
οὐχ οἱ πλούσιοι φτωχό. Οι πλούσιοι δε σας
καταδυναστεύουσιν ὑμῶν, καὶ καταδυναστεύουν και αυτοί δε
αὐτοὶ ἕλκουσιν ὑμᾶς εἰς σας σέρνουν στα δικαστήρια;
κριτήρια;
7 οὐκ αὐτοὶ βλασφημοῦσι τὸ 7 Αυτοί δε βλαστημούν το καλό
καλὸν ὄνομα τὸ ἐπικληθὲν ἐφ' όνομα το οποίο κλήθηκε πάνω
ὑμᾶς; σας;
8 εἰ μέντοι νόμον τελεῖτε 8 Αν βέβαια εκτελείτε το βασιλικό
βασιλικὸν κατὰ τὴν γραφήν, νόμο κατά τη Γραφή, Να
ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν
σεαυτόν, καλῶς ποιεῖτε· τον εαυτό σου, καλά κάνετε.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Β’


9 εἰ δὲ προσωποληπτεῖτε, 9 Αν όμως προσωποληπτείτε,
ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε, εργάζεστε αμαρτία και ελέγχεστε
ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τοῦ νόμου ὡς από το νόμο ως παραβάτες.
παραβάται.
10 ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον 10 Γιατί όποιος τηρήσει όλο το
τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονε νόμο και φταίξει σε ένα σημείο
πάντων ἔνοχος. έχει γίνει ένοχος σε όλα.
11 ὁ γὰρ εἰπὼν μὴ μοιχεύσῃς, εἶπε 11 Γιατί εκείνος που είπε μη
καὶ μὴ φονεύσῃς· εἰ δὲ οὐ μοιχεύσεις είπε και μη φονεύσεις.
μοιχεύσεις, φονεύσεις δέ, Αν λοιπόν δε μοιχεύεις αλλά
γέγονας παραβάτης νόμου. φονεύεις, έχεις γίνει παραβάτης
του νόμου.
12 οὕτω λαλεῖτε καὶ οὕτω ποιεῖτε, 12 Έτσι να μιλάτε και έτσι να
ὡς διὰ νόμου ἐλευθερίας ενεργείτε ως άνθρωποι που
μέλλοντες κρίνεσθαι· πρόκειται να κρίνεστε μέσω
νόμου ελευθερίας.
13 ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ 13 Γιατί η κρίση θα είναι
ποιήσαντι ἔλεος· κατακαυχᾶται ανελέητη σ’ αυτόν που δεν έκανε
ἔλεος κρίσεως. έλεος. Το έλεος καυχιέται ενάντια
στην κρίση.
Πίστη και έργα
14 Τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου, ἐὰν 14 Τι το όφελος, αδελφοί μου, αν
πίστιν λέγῃ τις ἔχειν, ἔργα δὲ μὴ κάποιος λέει πως έχει πίστη αλλά
ἔχῃ; μὴ δύναται ἡ πίστις σῶσαι δεν έχει έργα; Μήπως δύναται η
αὐτόν; πίστη να τον σώσει;
15 ἐὰν δὲ ἀδελφὸς ἢ ἀδελφὴ 15 Αν ένας αδελφός ή μια αδελφή
γυμνοὶ ὑπάρχωσι καὶ λειπόμενοι είναι γυμνοί και τους λείπει η
ὦσι τῆς ἐφημέρου τροφῆς, καθημερινή τροφή,
16 εἴπῃ δέ τις αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν, 16 και τους πει κάποιος από εσάς:
ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθε «Πηγαίνετε με ειρήνη, να
καὶ χορτάζεσθε, μὴ δῶτε δὲ θερμαίνεστε και να χορταίνετε»,
αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια τοῦ αλλά δεν τους δώσετε τα
σώματος, τί τὸ ὄφελος; αναγκαία για το σώμα, τι το
όφελος;
17 οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα 17 Έτσι και η πίστη, αν δεν έχει
ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ' ἑαυτήν. έργα, είναι νεκρή από μόνη της.
18 ἀλλ' ἐρεῖ τις· σὺ πίστιν ἔχεις, 18 Αλλά κάποιος θα πει: «Εσύ
κἀγὼ ἔργα ἔχω· δεῖξόν μοι τὴν έχεις πίστη, κι εγώ έχω έργα».
πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου, Δείξε μου την πίστη σου χωρίς τα
κἀγὼ δείξω σοι ἐκ τῶν ἔργων μου έργα, κι εγώ θα σου δείξω από τα

τὴν πίστιν μου. έργα μου την πίστη.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Β’


19 σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· 19 Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο
καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια Θεός. καλά κάνεις. Και τα
πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι. δαιμόνια πιστεύουν και
φρίττουν.
20 θέλεις δὲ γνῶναι, ὦ ἄνθρωπε 20 Θέλεις λοιπόν να γνωρίσεις, ω
κενέ, ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τῶν άνθρωπε κενέ, ότι η πίστη χωρίς
ἔργων νεκρά ἐστιν; τα έργα είναι αδρανής;
21 ᾿Αβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ 21 Ο Αβραάμ ο πατέρας μας δε
ἔργων ἐδικαιώθη, ἀνενέγκας δικαιώθηκε από τα έργα, επειδή
᾿Ισαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ πρόσφερε τον Ισαάκ το γιο του
θυσιαστήριον; πάνω στο θυσιαστήριο;
22 βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει 22 Βλέπεις ότι η πίστη
τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καὶ ἐκ τῶν συνεργούσε με τα έργα του και
ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη, από τα έργα η πίστη
τελειοποιήθηκε.
23 καὶ ἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ 23 Και έτσι εκπληρώθηκε η
λέγουσα· ἐπίστευσε δὲ ᾿Αβραὰμ Γραφή που λέει: Πίστεψε τότε ο
τῷ Θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς Αβραάμ στο Θεό και του
δικαιοσύνην, καὶ φίλος Θεοῦ λογαριάστηκε για δικαίωση και
ἐκλήθη. καλέστηκε φίλος Θεού.
24 ὁρᾶτε τοίνυν ὅτι ἐξ ἔργων 24 Βλέπετε ότι από έργα
δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ δικαιώνεται ο άνθρωπος και όχι
πίστεως μόνον. από πίστη μόνο.
25 ὁμοίως δὲ καὶ Ραὰβ ἡ πόρνη 25 Όμοια επίσης και η Ραάβ η
οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, πόρνη δε δικαιώθηκε από έργα,
ὑποδεξαμένη τοὺς ἀγγέλους καὶ επειδή υποδέχτηκε τους
ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα; αγγελιοφόρους και τους έβγαλε
από άλλη οδό;
26 ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς 26 Γιατί όπως ακριβώς το σώμα
πνεύματος νεκρόν ἐστιν, οὕτω χωρίς πνεύμα είναι νεκρό, έτσι
καὶ ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων και η πίστη χωρίς έργα είναι
νεκρά ἐστι. νεκρή.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Γ’




Η αχαλίνωτη γλώσσα
1 Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, 1 Ας μη γίνεστε πολλοί δάσκαλοι,
ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι μεῖζον αδελφοί μου, γιατί ξέρετε ότι
κρῖμα ληψόμεθα· μεγαλύτερη καταδίκη θα
λάβουμε.
2 πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ 2 Γιατί σε πολλά φταίμε όλοι. Αν
τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος κάποιος δε φταίει στα λόγια,

τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς αυτός είναι τέλειος άνθρωπος,
χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ δυνατός να χαλιναγωγήσει και
σῶμα. όλο του το σώμα.
3 ἴδε τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς 3 Και αν βάζουμε τα χαλινάρια
τὰ στόματα βάλλομεν πρὸς τὸ των ίππων στα στόματά τους, για
πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν, καὶ ὅλον να υποτάσσονται αυτοί σ’ εμάς,
τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν. τότε διευθύνουμε όλο το σώμα
τους.
4 ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦτα 4 Ιδού και τα πλοία, ενώ είναι
ὄντα καὶ ὑπὸ σκληρῶν ἀνέμων τόσο μεγάλα και ωθούνται από
ἐλαυνόμενα, μετάγεται ὑπὸ σφοδρούς ανέμους, διευθύνονται
ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ἡ από ένα πολύ μικρό πηδάλιο
ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούληται. όπου θέλει η επιθυμία εκείνου
που τα κατευθύνει.
5 οὕτω καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν 5 Έτσι και η γλώσσα είναι μικρό
μέλος ἐστὶ καὶ μεγαλαυχεῖ. ἰδοὺ μέλος, αλλά καυχιέται μεγάλα
ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει! πράγματα. Ιδού, πόσο μικρή
φωτιά ανάβει και κατακαίει
πόσο μεγάλο δάσος!
6 καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς 6 Και η γλώσσα είναι φωτιά. Η
ἀδικίας. οὕτως ἡ γλῶσσα γλώσσα καθίσταται ο κόσμος
καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν της αδικίας ανάμεσα στα μέλη
ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ μας, αυτή που σπιλώνει όλο το
φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς σώμα και φλογίζει τον κύκλο της
γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπὸ ανθρώπινης ζωής και φλογίζεται
τῆς γεέννης. από τη γέεννα.
7 πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ 7 Γιατί κάθε άγρια φύση θηρίων
πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων και πτηνών, ερπετών και
δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ θαλάσσιων ζώων δαμάζεται και
φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ, έχει δαμαστεί από τη φύση την
ανθρώπινη,
8 τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δύναται 8 αλλά τη γλώσσα κανείς από
ἀνθρώπων δαμάσαι· τους ανθρώπους δε δύναται να τη

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Γ’


ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ δαμάσει. Είναι ακατάστατο
θανατηφόρου. κακό, γεμάτη από δηλητήριο
θανατηφόρο.
9 ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν 9 Με αυτήν ευλογούμε τον Κύριο
καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ και Πατέρα, και με αυτήν
καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους καταριόμαστε τους ανθρώπους
τοὺς καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ που έχουν γίνει καθ’ ομοίωση του
γεγονότας· Θεού.
10 ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος 10 Από το ίδιο στόμα εξέρχεται
ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει,
χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω αδελφοί μου, αυτά έτσι να
γίνεσθαι. γίνονται.
11 μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς 11 Μήπως η πηγή από το ίδιο
βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν; άνοιγμα αναβρύζει το γλυκό και
το πικρό νερό;
12 μὴ δύναται, ἀδελφοί μου, συκῆ 12 Μήπως δύναται, αδελφοί μου,
ἐλαίας ποιῆσαι ἢ ἄμπελος σῦκα; η συκιά να κάνει ελιές ή η
οὕτως οὐδεμία πηγὴ ἁλυκὸν καὶ άμπελος σύκα; Ούτε το αλμυρό
γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ. δύναται να κάνει γλυκό νερό.
Ουράνια και γήινη σοφία
13 Τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων ἐν 13 Ποιος είναι σοφός και
ὑμῖν; δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς επιστήμονας μεταξύ σας; Ας
ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν δείξει από την καλή
πραΰτητι σοφίας. συμπεριφορά του τα έργα του με
πραότητα σοφίας.
14 εἰ δὲ ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ 14 Αν όμως έχετε πικρή ζήλια και
ἐριθείαν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ φατριασμό μέσα στην καρδιά
κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε σας, μην καυχιέστε και μην
κατὰ τῆς ἀληθείας. ψεύδεστε ενάντια στην αλήθεια.
15 οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία 15 Δεν είναι αυτή η σοφία που
ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ' κατεβαίνει από επάνω, αλλά
ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. είναι επίγεια, ψυχική,
δαιμονιώδης.
16 ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, 16 Γιατί όπου υπάρχει ζήλια και
ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φατριασμός, εκεί υπάρχει
φαῦλον πρᾶγμα. ακαταστασία και κάθε φαύλο
πράγμα.
17 ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν 17 Ενώ η σοφία από επάνω,
ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, πρώτα αφενός είναι αγνή, έπειτα
ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους ειρηνική, επιεικής, ευπειθής,

καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος γεμάτη από έλεος και καρπούς
καὶ ἀνυπόκριτος.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Γ’


αγαθούς, αμερόληπτη,
ανυπόκριτη.
18 καρπὸς δὲ τῆς δικαιοσύνης ἐν 18 Και ο καρπός της δικαιοσύνης
εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν σπείρεται με ειρήνη από αυτούς
εἰρήνην. που πράττουν την ειρήνη.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Δ’




Η πιστότητα στο Θεό
1 Πόθεν πόλεμοι καὶ μάχαι ἐν 1 Από πού προέρχονται οι
ὑμῖν; οὐκ ἐντεῦθεν ἐκ τῶν ἡδονῶν πόλεμοι και από πού οι μάχες
ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μεταξύ σας; Όχι από εδώ, από τις
μέλεσιν ὑμῶν; ηδονές σας που μάχονται μέσα
στα μέλη σας;
2 ἐπιθυμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε· 2 Επιθυμείτε και δεν έχετε.

φονεύετε καὶ ζηλοῦτε, καὶ οὐ Φονεύετε και ζηλεύετε, και δε
δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ δύναστε να επιτύχετε. Μάχεστε
πολεμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε, διὰ τὸ και πολεμάτε. Δεν έχετε γιατί δε
μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶς· ζητάτε.
3 αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι 3 Ζητάτε και δε λαβαίνετε, γιατί
κακῶς αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖς κακώς ζητάτε, για να
ἡδοναῖς ὑμῶν δαπανήσητε. δαπανήσετε στις ηδονές σας.
4 μοιχοὶ καὶ μοιχαλίδες! οὐκ 4 Μοιχαλίδες ψυχές, δεν ξέρετε
οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ότι η φιλία του κόσμου είναι
ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν έχθρα στο Θεό; Όποιος λοιπόν
βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, θελήσει να είναι φίλος του
ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται. κόσμου καθίσταται εχθρός του
Θεού.
5 ἢ δοκεῖτε ὅτι κενῶς ἡ γραφὴ 5 Ή νομίζετε ότι μάταια η Γραφή
λέγει, πρὸς φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ λέει: «Ο Θεός με ζηλοτυπία ποθεί
πνεῦμα ὃ κατῴκησεν ἐν ἡμῖν; σφοδρά το πνεύμα που το
κατοίκισε μέσα μας»,
6 μείζονα δὲ δίδωσι χάριν· διὸ 6 ενώ δίνει μεγαλύτερη χάρη; Γι’
λέγει· ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις αυτό λέει: Ο Θεός στους
ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ υπερήφανους αντιτάσσεται, ενώ
δίδωσι χάριν. στους ταπεινούς δίνει χάρη.
7 ῾Υποτάγητε οὖν τῷ Θεῷ. 7 Υποταχτείτε λοιπόν στο Θεό,
ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ αλλά αντισταθείτε στο Διάβολο
φεύξεται ἀφ' ὑμῶν· και θα φύγει από εσάς.
8 ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καὶ ἐγγιεῖ 8 Πλησιάστε το Θεό και θα
ὑμῖν. καθαρίσατε χεῖρας πλησιάσει σ’ εσάς. Καθαρίστε τα
ἁμαρτωλοὶ καὶ ἁγνίσατε καρδίας χέρια σας, αμαρτωλοί, και
δίψυχοι. αγνίστε τις καρδιές σας,
δίγνωμοι.
9 ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε 9 Συντριφτείτε και πενθήστε και
καὶ κλαύσατε· ὁ γέλως ὑμῶν εἰς κλάψτε. Το γέλιο σας ας
πένθος μεταστραφήτω καὶ ἡ μετατραπεί σε πένθος και η χαρά
χαρὰ εἰς κατήφειαν. σε κατήφεια.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Δ’


10 ταπεινώθητε ἐνώπιον τοῦ 10 Ταπεινωθείτε μπροστά στον
Κυρίου, καὶ ὑψώσει ὑμᾶς. Κύριο και θα σας υψώσει.
Η κατάκριση
11 Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων, 11 Μην καταλαλείτε ο ένας τον
ἀδελφοί. ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ άλλον, αδελφοί. Αυτός που
καὶ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεί τον αδελφό του ή
καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει κρίνει τον αδελφό του καταλαλεί
νόμον· εἰ δὲ νόμον κρίνεις, οὐκ εἶ το νόμο και κρίνει το νόμο. Αν
ποιητὴς νόμου, ἀλλὰ κριτής. όμως κρίνεις το νόμο, δεν είσαι
εκτελεστής του νόμου αλλά
κριτής του.
12 εἷς ἐστιν ὁ νομοθέτης καὶ 12 Ένας είναι ο νομοθέτης και
κριτής, ὁ δυνάμενος σῶσαι καὶ κριτής, εκείνος που δύναται να
ἀπολέσαι· σὺ δὲ τίς εἶ ὃς κρίνεις σώσει και να καταστρέψει. Ενώ
τὸν ἕτερον; εσύ ποιος είσαι που κρίνεις τον
πλησίον σου;
Αποφυγή της αλαζονείας
13 ῎Αγε νῦν οἱ λέγοντες· σήμερον 13 Ελάτε τώρα όσοι λέτε: «Σήμερα
καὶ αὔριον πορευσόμεθα εἰς ή αύριο θα πορευτούμε σ’ αυτήν
τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν την πόλη και θα καθίσουμε εκεί
ἐκεῖ ἐνιαυτὸν ἕνα καὶ ένα έτος και θα εμπορευτούμε και
ἐμπορευσόμεθα καὶ κερδήσομεν· θα κερδίσουμε»
14 οἵτινες οὐκ ἐπίστασθε τὸ τῆς 14 – οι οποίοι δεν ξέρετε καλά
αὔριον· ποία γὰρ ἡ ζωὴ ὑμῶν; αυτό που θα γίνει αύριο, ποια θα
ἀτμὶς γὰρ ἔσται ἡ πρὸς ὀλίγον είναι η ζωή σας. Γιατί είστε ατμός
φαινομένη, ἔπειτα δὲ καὶ που φαίνεται για λίγο και έπειτα
ἀφανιζομένη· αφανίζεται.
15 ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶς, ἐὰν ὁ 15 Αντί να λέτε: «Αν ο Κύριος
Κύριος θελήσῃ, καὶ ζήσομεν καὶ θελήσει, τότε θα ζήσουμε και θα
ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο. κάνουμε τούτο ή εκείνο».
16 νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖς 16 Τώρα όμως καυχιέστε μέσα
ἀλαζονείαις ὑμῶν· πᾶσα στις αλαζονείες σας. Κάθε
καύχησις τοιαύτη πονηρά ἐστιν. καύχηση τέτοιου είδους είναι
κακή.
17 εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ 17 Για όποιον, λοιπόν, ξέρει να
ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν. κάνει το καλό και δεν το κάνει, γι’
αυτόν είναι αμαρτία.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Ε’




Προειδοποίηση στους πλούσιους
1 Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι, κλαύσατε 1 Ελάτε τώρα οι πλούσιοι, κλάψτε
ὀλολύζοντες ἐπὶ ταῖς κραυγάζοντας γοερά για τις
ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ταλαιπωρίες σας που επέρχονται.
ἐπερχομέναις·
2 ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε καὶ τὰ 2 Ο πλούτος σας έχει σαπίσει και
ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν, τα ρούχα σας τα έχει φάει ο

σκόρος.
3 ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος 3 Ο χρυσός σας και ο άργυρος
κατίωται, καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς έχουν σκουριάσει, και η σκουριά
μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ τους θα είναι μαρτυρία εναντίον
φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν. ὡς σας και θα φάει τις σάρκες σας
πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις σαν φωτιά. Θησαυρίσατε για τις
ἡμέραις. έσχατες ημέρες.
4 ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν 4 Ιδού, ο μισθός των εργατών που
ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ὁ θέρισαν τα χωράφια σας και που
ἀπεστερημένος ἀφ' ὑμῶν κράζει, τους τον έχετε στερήσει κράζει,
καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ και οι κραυγές των θεριστών
ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ έχουν εισέλθει στα αυτιά του
εἰσεληλύθασιν. Κυρίου Σαβαώθ.
5 ἐτρυφήσατε ἐπὶ τῆς γῆς καὶ 5 Ζήσατε τρυφηλή ζωή πάνω στη
ἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε τὰς γη και σπαταλήσατε, θρέψατε τις
καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν ἡμέρᾳ καρδιές σας για την ημέρα της
σφαγῆς. σφαγής.
6 κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τὸν 6 Καταδικάσατε, φονεύσατε τον
δίκαιον· οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν. δίκαιο. Δε σας αντιστέκεται.
Προτροπή για μακροθυμία
7 Μακροθυμήσατε οὖν, ἀδελφοί, 7 Μακροθυμήστε λοιπόν,
ἕως τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου. αδελφοί, ως την παρουσία του
ἰδοὺ ὁ γεωργὸς ἐκδέχεται τὸν Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός αναμένει
τίμιον καρπὸν τῆς γῆς, τον πολύτιμο καρπό της γης,
μακροθυμῶν ἐπ' αὐτῷ ἕως λάβῃ περιμένοντάς τον με
ὑετὸν πρώϊμον καὶ ὄψιμον. μακροθυμία, ωσότου λάβει
πρώιμη και όψιμη βροχή .
8 μακροθυμήσατε καὶ ὑμεῖς, 8 Μακροθυμήστε και εσείς,
στηρίξατε τὰς καρδίας ὑμῶν, ὅτι στηρίξτε τις καρδιές σας, γιατί η
ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ἤγγικε. παρουσία του Κυρίου έχει
πλησιάσει.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Ε’


9 μὴ στενάζετε κατ' ἀλλήλων, 9 Μη στενάζετε, αδελφοί, ο ένας
ἀδελφοί, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἰδοὺ ὁ εναντίον του άλλου, για να μην
κριτὴς πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν. κατακριθείτε. ιδού, ο κριτής έχει
σταθεί μπροστά στις θύρες.
10 ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί 10 Αδελφοί, λάβετε ως υπόδειγμα
μου, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς της κακοπάθειας και της
μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ μακροθυμίας τους προφήτες που
ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου. λάλησαν στο όνομα του Κυρίου.
11 ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς 11 Ιδού, μακαρίζουμε αυτούς που
ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν ᾿Ιὼβ υπέμειναν. Την υπομονή του Ιώβ
ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου την ακούσατε και το τέλος του
εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν Κυρίου το είδατε, γιατί ο Κύριος
ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων. είναι πολυεύσπλαχνος και
οικτίρμονας.
Γενικές προτροπές
12 Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, 12 Προπάντων όμως, αδελφοί
μὴ ὀμνύετε μήτε τὸν οὐρανὸν μου, μην ορκίζεστε μήτε στον
μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ουρανό μήτε στη γη μήτε
ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, κανέναν άλλο όρκο. Αλλά ας
καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑπόκρισιν είναι το ναι ναι και το όχι όχι, για
πέσητε. να μην πέσετε σε κατάκριση.
13 Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; 13 Κακοπαθεί κανείς μεταξύ σας;
προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; Ας προσεύχεται. Ευθυμεί κανείς;
ψαλλέτω. Ας ψάλλει.
14 ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; 14 Ασθενεί κανείς μεταξύ σας; Ας
προσκαλεσάσθω τοὺς προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους
πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ της εκκλησίας και ας
προσευξάσθωσαν ἐπ' αὐτὸν προσευχηθούν επάνω του, αφού
ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ τον αλείψουν με λάδι στο όνομα
ὀνόματι τοῦ Κυρίου· του Κυρίου.
15 καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει 15 Και η προσευχή της πίστης θα
τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ σώσει τον αποκαμωμένο ασθενή
Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ και θα τον σηκώσει ο Κύριος. Κι
πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. αν έχει κάνει αμαρτίες, θα του
αφεθούν.
16 ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ 16 Εξομολογείστε, λοιπόν, ο ένας
παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ στον άλλο τις αμαρτίες σας και
ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ προσεύχεστε ο ένας για τον άλλο,
ἰσχύει δέησις δικαίου για να γιατρευτείτε. Είναι πολύ
ἐνεργουμένη. ισχυρή, όταν ενεργείται η δέηση

ενός δικαίου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κεφ. Ε’


17 ᾿Ηλίας ἄνθρωπος ἦν 17 Ο Ηλίας ήταν άνθρωπος
ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ ομοιοπαθής μ’ εμάς, και
προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ προσευχήθηκε ένθερμα να μη
οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς βρέξει, και δεν έβρεξε πάνω στη
τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· γη τρία έτη και έξι μήνες.
18 καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ 18 Και πάλι προσευχήθηκε, και ο
οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ουρανός έδωσε βροχή και η γη
ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς. βλάστησε τον καρπό της.
19 ᾿Αδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν 19 Αδελφοί μου, αν κάποιος
πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας, καὶ μεταξύ σας πλανηθεί από την
ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν, αλήθεια και τον κάνει κανείς να
επιστρέψει,
20 γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας 20 ας γνωρίζει ότι εκείνος που
ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ έκανε έναν αμαρτωλό να
αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου επιστρέψει από την πλανεμένη
καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν. οδό του θα σώσει την ψυχή του
από το θάνατο και θα καλύψει
πλήθος αμαρτιών.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κεφ. Α’




Χαιρετισμός
1 Πέτρος, ἀπόστολος ᾿Ιησοῦ 1 Πέτρος, απόστολος του Ιησού
Χριστοῦ, ἐκλεκτοῖς παρεπιδήμοις Χριστού, προς τους εκλεκτούς
διασπορᾶς Πόντου, Γαλατίας, παρεπίδημους της διασποράς
Καππαδοκίας, ᾿Ασίας καὶ του Πόντου, της Γαλατίας, της
Βιθυνίας, Καππαδοκίας, της επαρχίας της
Ασίας και της Βιθυνίας, που

έχουν εκλεγεί
2 κατά πρόγνωσιν Θεοῦ πατρός, 2 σύμφωνα με την πρόγνωση του
ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος, εἰς Θεού Πατέρα με αγιασμό του
ὑπακοὴν καὶ ραντισμὸν αἵματος Πνεύματος, για υπακοή και για
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ· χάρις ὑμῖν καὶ ραντισμό με το αίμα του Ιησού
εἰρήνη πληθυνθείη. Χριστού. Χάρη και ειρήνη είθε να
πληθύνουν σ’ εσάς.
Η ζωντανή ελπίδα
3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ 3 Ευλογητός ας είναι ο Θεός και
τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού
ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος Χριστού, ο οποίος μας
ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα αναγέννησε σύμφωνα με το πολύ
ζῶσαν δι' ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ έλεός του σε μια ζωντανή ελπίδα
Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, μέσω της ανάστασης του Ιησού
Χριστού από τους νεκρούς,
4 εἰς κληρονομίαν ἄφθαρτον καὶ 4 σε μια κληρονομιά άφθαρτη
ἀμίαντον καὶ ἀμάραντον, και αμόλυντη και αμάραντη, που
τετηρημένην ἐν οὐρανοῖς εἰς είναι διατηρημένη στους
ὑμᾶς ουρανούς για σας,
5 τοὺς ἐν δυνάμει Θεοῦ 5 οι οποίοι φρουρείστε με δύναμη
φρουρουμένους διὰ πίστεως εἰς Θεού μέσω της πίστης προς
σωτηρίαν ἑτοίμην σωτηρία που είναι έτοιμη να
ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ αποκαλυφτεί κατά τον έσχατο
ἐσχάτῳ· καιρό.
6 ἐν ᾧ ἀγαλλιᾶσθε, ὀλίγον ἄρτι, εἰ 6 Σ’ αυτό αγαλλιάζετε και αν
δέον ἐστί, λυπηθέντες ἐν ακόμη χρειαστεί τώρα να
ποικίλοις πειρασμοῖς, λυπηθείτε λίγο μέσα σε ποικίλες
δοκιμασίες,
7 ἵνα τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς 7 ώστε η δοκιμή της πίστης σας –
πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου πολυτιμότερη από το χρυσάφι
τοῦ ἀπολλυμένου διὰ πυρὸς δὲ που καταστρέφεται, παρόλο που
δοκιμαζομένου εὑρεθῇ εἰς δοκιμάζεται με φωτιά – να βρεθεί
προς έπαινο και δόξα και τιμή

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κεφ. Α’


ἔπαινον καὶ τιμὴν καὶ δόξαν ἐν σας κατά την αποκάλυψη του
ἀποκαλύψει ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, Ιησού Χριστού.
8 ὃν οὐκ εἰδότες ἀγαπᾶτε, εἰς ὃν 8 Τον οποίο, αν και δεν είδατε,
ἄρτι μὴ ὁρῶντες, πιστεύοντες δὲ αγαπάτε. στον οποίο τώρα, χωρίς
ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ να τον βλέπετε, πιστεύετε όμως
καὶ δεδοξασμένῃ, και αγαλλιάζετε με χαρά
ανέκφραστη και δοξασμένη,
9 κομιζόμενοι τὸ τέλος τῆς 9 αποκτώντας το αποτέλεσμα της
πίστεως ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν. πίστης σας: τη σωτηρία των
ψυχών σας.
10 περὶ ἧς σωτηρίας ἐξεζήτησαν 10 Γι’ αυτήν τη σωτηρία
καὶ ἐξηρεύνησαν προφῆται οἱ αναζήτησαν και εξερεύνησαν
περὶ τῆς εἰς ὑμᾶς χάριτος προφήτες που προφήτεψαν για
προφητεύσαντες, τη χάρη που θα δινόταν σ’ εσάς,
11 ἐρευνῶντες εἰς τίνα ἢ ποῖον 11 ερευνώντας σε ποιον ή σε τι
καιρὸν ἐδήλου τὸ ἐν αὐτοῖς είδους καιρό δήλωνε αυτά το
Πνεῦμα Χριστοῦ Πνεύμα του Χριστού που ήταν
προμαρτυρόμενον τὰ εἰς Χριστὸν μέσα τους, όταν μαρτυρούσε από
παθήματα καὶ τὰς μετὰ ταῦτα πριν τα παθήματα που θα
δόξας· συνέβαιναν στο Χριστό και τις
δόξες μετά από αυτά.
12 οἷς ἀπεκαλύφθη ὅτι οὐχ 12 Σ’ αυτούς αποκαλύφτηκε ότι
ἑαυτοῖς, ὑμῖν δὲ διηκόνουν αὐτά, όχι για τους εαυτούς τους αλλά
ἃ νῦν ἀνηγγέλη ὑμῖν διὰ τῶν για σας διακονούσαν αυτά, τα
εὐαγγελισαμένων ὑμᾶς ἐν οποία τώρα σας αναγγέλθηκαν
Πνεύματι ῾Αγίῳ ἀποσταλέντι ἀπ' διαμέσου αυτών που σας
οὐρανοῦ, εἰς ἃ ἐπιθυμοῦσιν ευαγγέλισαν με Πνεύμα Άγιο που
ἄγγελοι παρακύψαι. αποστάλθηκε από τον ουρανό. Σ’
αυτά τα πράγματα άγγελοι
επιθυμούν να σκύψουν από
πάνω, για να δουν ακριβέστερα.
Κάλεσμα σε άγια ζωή
13 Διὸ ἀναζωσάμενοι τὰς ὀσφύας 13 Γι’ αυτό αναζωστείτε στις
τῆς διανοίας ὑμῶν, νήφοντες, διάνοιές σας με ετοιμότητα, να
τελείως ἐλπίσατε ἐπὶ τὴν είστε νηφάλιοι και να ελπίσετε
φερομένην ὑμῖν χάριν ἐν τέλεια στη χάρη που θα σας δοθεί
ἀποκαλύψει ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, κατά την αποκάλυψη του Ιησού
Χριστού.
14 ὡς τέκνα ὑπακοῆς μὴ 14 Ως τέκνα υπάκουα να μη
συσχηματιζόμενοι ταῖς πρότερον συμμορφώνεστε με τις επιθυμίες

ἐν τῇ ἀγνοίᾳ ὑμῶν ἐπιθυμίαις, που είχατε προηγουμένως κατά
τον καιρό της άγνοιάς σας,

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κεφ. Α’


15 ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα 15 αλλά σύμφωνα με τον Άγιο
ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν που σας κάλεσε και εσείς οι ίδιοι
πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, να γίνετε άγιοι σε όλη τη
συμπεριφορά σας,
16 διότι γέγραπται· ἅγιοι γίνεσθε, 16 γιατί είναι γραμμένο: Άγιοι να
ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι. είστε, γιατί εγώ είμαι άγιος.
17 καὶ εἰ πατέρα ἐπικαλεῖσθε τὸν 17 Και αν αποκαλείτε Πατέρα
ἀπροσωπολήπτως κρίνοντα εκείνον που κρίνει χωρίς
κατὰ τὸ ἑκάστου ἔργον, ἐν φόβῳ προσωποληψία κατά το έργο του
τὸν τῆς παροικίας ὑμῶν χρόνον καθενός, με φόβο να
ἀναστράφητε, συμπεριφερθείτε κατά το χρόνο
της παροικίας σας,
18 εἰδότες ὅτι οὐ φθαρτοῖς, 18 αφού ξέρετε ότι δε
ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώθητε λυτρωθήκατε με φθαρτά λύτρα,
ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν με άργυρο ή με χρυσάφι, από το
ἀναστροφῆς πατροπαραδότου, μάταιο πατροπαράδοτο τρόπο
της ζωής σας,
19 ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ 19 αλλά με το τίμιο αίμα του
ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, Χριστού, σαν αμνού άμωμου και
άσπιλου.
20 προεγνωσμένου μὲν πρὸ 20 Ο οποίος είχε αφενός
καταβολῆς κόσμου, προγνωριστεί πριν από τη
φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτων δημιουργία του κόσμου,
τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς αφετέρου φανερώθηκε κατά το
τέλος των καιρών για σας,
21 τοὺς δι' αὐτοῦ πιστεύοντας εἰς 21 τους πιστούς μέσω αυτού στο
Θεὸν τὸν ἐγείραντα αὐτὸν ἐκ Θεό που τον έγειρε από τους
νεκρῶν καὶ δόξαν αὐτῷ δόντα, νεκρούς και του έδωσε δόξα,
ὥστε τὴν πίστιν ὑμῶν καὶ ἐλπίδα ώστε να είναι η πίστη σας και η
εἶναι εἰς Θεόν. ελπίδα σας στο Θεό.
22 Τὰς ψυχὰς ὑμῶν ἡγνικότες ἐν 22 Έχοντας αγνίσει τις ψυχές σας
τῇ ὑπακοῇ τῆς ἀληθείας διὰ με την υπακοή στην αλήθεια
Πνεύματος εἰς φιλαδελφίαν προς φιλαδελφία ανυπόκριτη,
ἀνυπόκριτον, ἐκ καθαρᾶς μέσα από καθαρή καρδιά να
καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε αγαπήσετε ένθερμα ο ένας τον
ἐκτενῶς, άλλο,
23 ἀναγεγεννημένοι οὐκ ἐκ 23 γιατί έχετε αναγεννηθεί όχι
σπορᾶς φθαρτῆς, ἀλλὰ από σπόρο φθαρτό αλλά
ἀφθάρτου, διὰ λόγου ζῶντος άφθαρτο, διαμέσου του λόγου
Θεοῦ καὶ μένοντος εἰς τὸν αἰῶνα· του Θεού που ζει και που μένει.

24 διότι πᾶσα σὰρξ ὡς χόρτος, καὶ 24 Γιατί κάθε σάρκα είναι σαν
πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χορτάρι, και όλη η δόξα της σαν

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κεφ. Α’


χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καὶ άνθος αγρού. Ξεράθηκε το
τὸ ἄνθος αὐτοῦ ἐξέπεσε· χορτάρι και το άνθος κατέπεσε.
25 τὸ δὲ ρῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν 25 Ο λόγος όμως του Κυρίου μένει
αἰῶνα. τοῦτο δέ ἐστι τὸ ρῆμα τὸ στον αιώνα. Και αυτός είναι ο
εὐαγγελισθὲν εἰς ὑμᾶς. λόγος που ευαγγελίστηκε σ’
εσάς.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κεφ. Β’




Ο ζωντανός λίθος και ο λαός του
Θεού
1 Ἀποθέμενοι οὖν πᾶσαν κακίαν 1 Αποβάλτε, λοιπόν, κάθε κακία
καὶ πάντα δόλον καὶ ὑποκρίσεις και κάθε δόλο και υποκρισίες και
καὶ φθόνους καὶ πάσας φθόνους και όλες τις καταλαλιές,
καταλαλιάς,
2 ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τὸ 2 και σαν νεογέννητα βρέφη

λογικὸν ἄδολον γάλα ποθήστε με μεγάλη επιθυμία το
ἐπιποθήσατε, ἵνα ἐν αὐτῷ λογικό άδολο γάλα, για να
αὐξηθῆτε εἰς σωτηρίαν, αυξηθείτε με αυτό στη σωτηρία,
3 εἴπερ ἐγεύσασθε ὅτι χρηστὸς ὁ 3 αν γευτήκατε ότι καλός είναι ο
Κύριος. Κύριος.
4 Πρὸς ὃν προσερχόμενοι, λίθον 4 Καθώς έρχεστε προς αυτόν,
ζῶντα, ὑπὸ ἀνθρώπων μὲν λίθο ζωντανό – που είναι αφενός
ἀποδεδοκιμασμένον, παρὰ δὲ από τους ανθρώπους
Θεῷ ἐκλεκτόν, ἔντιμον, αποδοκιμασμένος, αφετέρου
μπροστά στο Θεό εκλεκτός και
πολύτιμος –
5 καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες 5 και εσείς οι ίδιοι σαν λίθοι
οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός, ζωντανοί οικοδομείστε σαν οίκος
ἱεράτευμα ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικός, για να είστε
πνευματικὰς θυσίας ιερατείο άγιο, ώστε να
εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ προσφέρετε πνευματικές θυσίες,
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ· ευπρόσδεκτες στο Θεό μέσω του
Ιησού Χριστού.
6 διότι περιέχει ἐν τῇ γραφῇ· ἰδοὺ 6 Γιατί το περιέχει στη Γραφή:
τίθημι ἐν Σιὼν λίθον Ιδού, θέτω στη Σιών λίθο
ἀκρογωνιαῖον, ἐκλεκτόν, ακρογωνιαίο, εκλεκτό, πολύτιμο,
ἔντιμον, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ' αὐτῷ και εκείνος που πιστεύει σ’ αυτόν
οὐ μὴ καταισχυνθῇ. δε θα καταντροπιαστεί.
7 ὑμῖν οὖν ἡ τιμὴ τοῖς 7 Σ’ εσάς λοιπόν που πιστεύετε
πιστεύουσιν, ἀπειθοῦσι δὲ λίθον είναι η τιμή, αλλά σ’ εκείνους που
ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ απιστούν, ο λίθος που
οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς αποδοκίμασαν οι οικοδόμοι,
κεφαλὴν γωνίας καὶ λίθος αυτός έγινε κορωνίδα
προσκόμματος καὶ πέτρα
σκανδάλου.
8 οἳ προσκόπτουσι τῷ λόγῳ 8 και λίθος προσκόμματος και
ἀπειθοῦντες, εἰς ὃ καὶ ἐτέθησαν. πέτρα σκανδάλου. Αυτοί
σκοντάφτουν, επειδή απειθούν

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κεφ. Β’


στο λόγο. σ’ αυτό και
διορίστηκαν.
9 ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, 9 Εσείς όμως είστε γένος εκλεκτό,
βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος βασιλικό ιερατείο, έθνος άγιο,
ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως λαός για ιδιοκτησία του Θεού,
τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ για να εξαγγείλετε τις αρετές
σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ εκείνου που σας κάλεσε από το
θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς· σκότος στο θαυμαστό του φως.
10 οἵ ποτε οὐ λαός, νῦν δὲ λαὸς 10 Οι οποίοι κάποτε δεν ήσασταν
Θεοῦ, οἱ οὐκ ἠλεημένοι, νῦν δὲ λαός, αλλά τώρα είστε λαός Θεού.
ἐλεηθέντες. που δεν ήσασταν ελεημένοι,
αλλά τώρα ελεηθήκατε.
Πως πρέπει να ζουν οι χριστιανοί
11 ᾿Αγαπητοί, παρακαλῶ ὡς 11 Αγαπητοί, σας παρακαλώ σαν
παροίκους καὶ παρεπιδήμους, πάροικοι και προσωρινοί
ἀπέχεσθε τῶν σαρκικῶν κάτοικοι της γης, να απέχετε από
ἐπιθυμιῶν, αἵτινες στρατεύονται τις σαρκικές επιθυμίες οι οποίες
κατὰ τῆς ψυχῆς, στρατεύονται κατά της ψυχής.
12 τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἔχοντες 12 Να έχετε καλή τη
καλὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἵνα ἐν ᾧ συμπεριφορά σας μεταξύ των
καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς εθνικών, ώστε, ενώ σας
κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων καταλαλούν ως κακοποιούς, να
ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν δοξάσουν το Θεό από τα καλά
Θεὸν ἐν ἡμέρᾳ ἐπισκοπῆς. σας έργα, όταν τα παρατηρούν,
κατά την ημέρα της επίσκεψής
του.
13 ῾Υποτάγητε οὖν πάσῃ 13 Υποταχτείτε σε κάθε
ἀνθρωπίνῃ κτίσει διὰ τὸν Κύριον, ανθρώπινη εγκατεστημένη
εἴτε βασιλεῖ, ὡς ὑπερέχοντι, εξουσία για χάρη του Κυρίου: είτε
σε βασιλιά, επειδή υπερέχει,
14 εἴτε ἡγεμόσιν, ὡς δι' αὐτοῦ 14 είτε σε ηγεμόνες, ως
πεμπομένοις εἰς ἐκδίκησιν μὲν σταλμένους από αυτόν για
κακοποιῶν, ἔπαινον δὲ τιμωρία των κακοποιών και
ἀγαθοποιῶν· έπαινο των αγαθοποιών.
15 ὅτι οὕτως ἐστὶ τὸ θέλημα τοῦ 15 Γιατί έτσι είναι το θέλημα του
Θεοῦ, ἀγαθοποιοῦντας φιμοῦν Θεού: αγαθοποιώντας να
τὴν τῶν ἀφρόνων ἀνθρώπων φιμώνετε την άγνοια των
ἀγνωσίαν· άφρονων ανθρώπων,
16 ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς 16 να ζείτε ως ελεύθεροι, όμως να
ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας μην έχετε την ελευθερία σαν

τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ' ὡς δοῦλοι κάλυμμα πάνω στην κακία, αλλά
Θεοῦ. να ζείτε ως δούλοι του Θεού.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κεφ. Β’


17 πάντας τιμήσατε, τὴν 17 Όλους τιμήστε, την
ἀδελφότητα ἀγαπᾶτε, τὸν Θεὸν αδελφότητα αγαπάτε, το Θεό να
φοβεῖσθε, τὸν βασιλέα τιμᾶτε. φοβάστε, το βασιλιά να τιμάτε.
Το παράδειγμα του Χριστού
18 Οἱ οἰκέται ὑποτασσόμενοι ἐν 18 Οι οικιακοί δούλοι να
παντὶ φόβῳ τοῖς δεσπόταις, οὐ υποτάσσεστε με κάθε φόβο στους
μόνον τοῖς ἀγαθοῖς καὶ οικοδεσπότες σας, όχι μόνο
ἐπιεικέσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς στους αγαθούς και επιεικείς,
σκολιοῖς. αλλά και στους διεστραμμένους.
19 τοῦτο γὰρ χάρις, εἰ διὰ 19 Γιατί αυτό είναι χάρη, αν
συνείδησιν Θεοῦ ὑποφέρει τις υποφέρει κανείς λύπες,
λύπας, πάσχων ἀδίκως. πάσχοντας άδικα, εξαιτίας της
συνείδησης που δίνει ο Θεός.
20 ποῖον γὰρ κλέος, εἰ 20 Γιατί ποια δόξα σας ανήκει αν
ἁμαρτάνοντες καὶ θα υπομένετε, όταν αμαρτάνετε
κολαφιζόμενοι ὑπομενεῖτε; ἀλλ' και σας χαστουκίζουν; Αλλά αν
εἰ ἀγαθοποιοῦντες καὶ θα υπομένετε, όταν αγαθοποιείτε
πάσχοντες ὑπομενεῖτε, τοῦτο και πάσχετε, αυτό είναι χάρη
χάρις παρὰ Θεῷ. μπροστά στο Θεό.
21 εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ 21 Γιατί σ’ αυτό κληθήκατε,
Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν επειδή και ο Χριστός έπαθε για
ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα χάρη σας, αφήνοντας πίσω του
ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν υπόδειγμα για σας, για να
αὐτοῦ· ακολουθήσετε πάνω στα ίχνη
του.
22 ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, 22 Αυτός δεν έκανε αμαρτία ούτε
οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι βρέθηκε δόλος στο στόμα του.
αὐτοῦ·
23 ὃς λοιδορούμενος οὐκ 23 Αυτός, όταν τον έβριζαν, δεν
ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ανταπόδιδε τις βρισιές, όταν
ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι έπασχε, δεν απειλούσε, αλλά
δικαίως· παραδινόταν σ’ Εκείνον που
κρίνει δίκαια.
24 ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς 24 Αυτός ο ίδιος βάσταξε τις
ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ αμαρτίες μας στο σώμα του πάνω
ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις στο ξύλο, για να ζήσουμε για τη
ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ δικαιοσύνη, αφού πεθάνουμε ως
ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ προς τις αμαρτίες. με του οποίου
ἰάθητε. τους μώλωπες γιατρευτήκατε.
25 ἦτε γὰρ ὡς πρόβατα 25 Γιατί πλανιόσασταν συνεχώς

πλανώμενα, ἀλλ' ἐπεστράφητε σαν πρόβατα, αλλά επιστρέψατε