Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. Ι’


30 εἰ ἐγὼ χάριτι μετέχω, τί 30 Αν εγώ με τη χάρη του Θεού
βλασφημοῦμαι ὑπὲρ οὗ ἐγὼ μετέχω, γιατί να κακολογούμαι
εὐχαριστῷ; γι’ αυτό που εγώ ευχαριστώ;
31 Εἴτε οὖν ἐσθίετε εἴτε πίνετε εἴτε 31 Είτε λοιπόν τρώτε είτε πίνετε
τι ποιεῖτε, πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ είτε κάτι κάνετε, όλα για τη δόξα
ποιεῖτε. του Θεού να τα κάνετε.
32 ἀπρόσκοπτοι γίνεσθε καὶ 32 Μη γίνεστε πρόσκομμα και
᾿Ιουδαίοις καὶ ῞Ελλησι καὶ τῇ στους Ιουδαίους και στους
ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ, Έλληνες και στην εκκλησία του
Θεού,
33 καθὼς κἀγὼ πάντα πᾶσιν 33 καθώς κι εγώ αρέσω για τα
ἀρέσκω, μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ πάντα σε όλους, μη ζητώντας το
συμφέρον, ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, συμφέρον του εαυτού μου, αλλά
ἵνα σωθῶσι. αυτό των πολλών, για να
σωθούν.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΑ’




Οι γυναίκες στη λατρεία
1 Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς 1 Μιμητές μου γίνεστε καθώς κι
κἀγὼ Χριστοῦ. εγώ του Χριστού.
2 ᾿Επαινῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὅτι 2 Σας επαινώ, λοιπόν, γιατί σε
πάντα μου μέμνησθε καὶ καθὼς όλα με έχετε θυμηθεί και καθώς
παρέδωκα ὑμῖν τὰς παραδόσεις σας παράδωσα τις παραδόσεις
κατέχετε. τις κατέχετε.

3 θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς 3 Θέλω λοιπόν εσείς να ξέρετε ότι
ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστι, σε κάθε άντρα η κεφαλή του
κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, είναι ο Χριστός και κεφαλή της
κεφαλὴ δὲ Χριστοῦ ὁ Θεός. γυναίκας ο άντρας της και
κεφαλή του Χριστού ο Θεός.
4 πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἢ 4 Κάθε άντρας που προσεύχεται ή
προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων προφητεύει, αν έχει κάτι που
καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. πέφτει από πάνω προς τα κάτω
στην κεφαλή του,
καταντροπιάζει την κεφαλή του.
5 πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη ἢ 5 Και κάθε γυναίκα που
προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ προσεύχεται ή προφητεύει με
τῇ κεφαλῇ καταισχύνει τὴν ακατακάλυπτη την κεφαλή
κεφαλὴν ἑαυτῆς· ἓν γάρ ἐστι καὶ καταντροπιάζει την κεφαλή της.
τὸ αὐτὸ τῇ ἐξυρημένῃ. γιατί είναι ένα και το αυτό με την
ξυρισμένη.
6 εἰ γὰρ οὐ κατακαλύπτεται γυνή, 6 Γιατί αν δεν κατακαλύπτεται η
καὶ κειράσθω· εἰ δὲ αἰσχρὸν γυναίκα, τότε ας κουρευτεί. Αν
γυναικὶ τὸ κείρασθαι ἢ ξυρᾶσθαι όμως είναι αισχρό στη γυναίκα
κατακαλυπτέσθω. το να κουρευτεί ή να ξυριστεί, ας
κατακαλύπτεται.
7 ἀνὴρ μὲν γὰρ οὐκ ὀφείλει 7 Γιατί ο άντρας, βέβαια, δεν
κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλήν, οφείλει να κατακαλύπτεται στην
εἰκὼν καὶ δόξα Θεοῦ ὑπάρχων· κεφαλή του, επειδή είναι εικόνα
γυνὴ δὲ δόξα ἀνδρός ἐστιν. και δόξα του Θεού. η γυναίκα
όμως είναι δόξα του άντρα.
8 οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός, 8 Γιατί δεν προέρχεται ο άντρας
ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός· από τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα
από τον άντρα.
9 καὶ γὰρ οὐκ ἐκτίσθη ἀνὴρ διὰ 9 Και βέβαια, δε δημιουργήθηκε ο
τὴν γυναῖκα, ἀλλὰ γυνὴ διὰ τὸν άντρας για τη γυναίκα, αλλά η
ἄνδρα. γυναίκα για τον άντρα.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΑ’


10 διὰ τοῦτο ὀφείλει ἡ γυνὴ 10 Γι’ αυτό οφείλει η γυναίκα να
ἐξουσίαν ἔχειν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς έχει εξουσία πάνω στην κεφαλή
διὰ τοὺς ἀγγέλους. της, για τους αγγέλους.
11 πλὴν οὔτε ἀνὴρ χωρὶς 11 Όμως, ούτε η γυναίκα χωρίς
γυναικὸς οὔτε γυνὴ χωρὶς ἀνδρὸς τον άντρα ούτε ο άντρας χωρίς τη
ἐν Κυρίῳ· γυναίκα είναι ανεξάρτητοι
ζώντας στον Κύριο.
12 ὥσπερ γὰρ ἡ γυνὴ ἐκ τοῦ 12 Γιατί όπως ακριβώς η γυναίκα
ἀνδρός, οὕτω καὶ ὁ ἀνὴρ διὰ τῆς έγινε από τον άντρα, έτσι και ο
γυναικός, τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ άντρας γεννιέται μέσω της
Θεοῦ. γυναίκας. και τα πάντα είναι από
το Θεό.
13 ἐν ὑμῖν αὐτοῖς κρίνατε· πρέπον 13 Μέσα σας κρίνετε: πρέπει η
ἐστὶ γυναῖκα ἀκατακάλυπτον τῷ γυναίκα ακατακάλυπτη να
Θεῷ προσεύχεσθαι; προσεύχεται στο Θεό;
14 ἢ οὐδὲ αὐτὴ ἡ φύσις διδάσκει 14 Ούτε η ίδια η φύση δε σας
ὑμᾶς ὅτι ἀνὴρ μὲν ἐὰν κομᾷ, διδάσκει ότι αφενός ο άντρας αν
ἀτιμία αὐτῷ ἐστι, τρέφει κόμη είναι ατιμία σ’
αυτόν,
15 γυνὴ δὲ ἐὰν κομᾷ, δόξα αὐτῇ 15 αφετέρου η γυναίκα αν τρέφει
ἐστιν; ὅτι ἡ κόμη ἀντὶ κόμη είναι δόξα σ’ αυτή; Γιατί η
περιβολαίου δέδοται αὐτῇ. κόμη έχει δοθεί σ’ αυτήν αντί για
περίβλημα.
16 Εἰ δέ τις δοκεῖ φιλόνεικος εἶναι, 16 Αν όμως κάποιος νομίζει πως
ἡμεῖς τοιαύτην συνήθειαν οὐκ μπορεί να είναι φιλόνικος, εμείς
ἔχομεν, οὐδὲ αἱ ἐκκλησίαι τοῦ τέτοια συνήθεια δεν έχουμε ούτε
Θεοῦ. οι εκκλησίες του Θεού.
Παρεκτροπές κατά το Δείπνο του
Κυρίου
17 Τοῦτο δὲ παραγγέλλων οὐκ 17 Τούτο λοιπόν ενώ
ἐπαινῶ ὅτι οὐκ εἰς τὸ κρεῖττον, παραγγέλλω, δε σας επαινώ,
ἀλλ᾿ εἰς τὸ ἧττον συνέρχεσθε. γιατί όχι για το καλύτερο, αλλά
για το χειρότερο συνέρχεστε.
18 πρῶτον μὲν γὰρ συνερχομένων 18 Γιατί πρώτα βέβαια, όταν
ὑμῶν ἐν ἐκκλησίᾳ ἀκούω συνέρχεστε μέσα στην εκκλησία,
σχίσματα ἐν ὑμῖν ὑπάρχειν, καὶ ακούω πως υπάρχουν σχίσματα
μέρος τι πιστεύω· μεταξύ σας και ένα μέρος το
πιστεύω.
19 δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν 19 Γιατί πρέπει να υπάρχουν και
εἶναι, ἵνα οἱ δόκιμοι φανεροὶ αιρέσεις μεταξύ σας, για να

γένωνται ἐν ὑμῖν. γίνουν πράγματι φανεροί οι
δόκιμοι μεταξύ σας.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΑ’


20 συνερχομένων οὖν ὑμῶν ἐπὶ τὸ 20 Όταν λοιπόν συνέρχεστε εσείς
αὐτὸ οὐκ ἔστι κυριακὸν δεῖπνον στο ίδιο μέρος, δεν είναι ότι
φαγεῖν· συναθροίζεστε να φάτε το δείπνο
του Κυρίου.
21 ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον δεῖπνον 21 Γιατί καθένας πριν από τους
προλαμβάνει ἐν τῷ φαγεῖν, καὶ ὃς άλλους λαβαίνει το δικό του
μὲν πεινᾷ, ὃς δὲ μεθύει. δείπνο κατά το φαγητό, και έτσι
ο ένας πεινά και ο άλλος μεθάει.
22 μὴ γὰρ οἰκίας οὐκ ἔχετε εἰς τὸ 22 Γιατί, μήπως οικίες δεν έχετε,
ἐσθίειν καὶ πίνειν; ἢ τῆς για να τρώτε και να πίνετε; Ή την
ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ εκκλησία του Θεού
καταφρονεῖτε καὶ καταισχύνετε καταφρονείτε και
τοὺς μὴ ἔχοντας; τί ὑμῖν εἴπω; καταντροπιάζετε αυτούς που δεν
ἐπαινέσω ὑμᾶς ἐν τούτῳ; οὐκ έχουν; Τι να σας πω; Να σας
ἐπαινῶ. επαινέσω; Σ’ αυτό δε σας επαινώ.
Η καθιέρωση του Δείπνου του
Κυρίου
(Μτ 26,26-29. Μκ 14,22-25. Λκ 22,14-
20)
23 ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ 23 Γιατί εγώ παράλαβα από τον
Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι Κύριο αυτό που επίσης σας
ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς ἐν τῇ νυκτί ᾗ παράδωσα, ότι ο Κύριος Ιησούς
παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ τη νύχτα που προδιδόταν έλαβε
εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ εἶπε· άρτο
24 λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι 24 και, αφού ευχαρίστησε το Θεό,
τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τον έκοψε με τα χέρια και είπε:
τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν «Τούτο είναι το σώμα μου που
ἀνάμνησιν. κόβεται για χάρη σας. τούτο να
κάνετε στη δική μου ανάμνηση».
25 ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ 25 Όμοια πήρε και το ποτήρι μετά
τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ το δείπνο λέγοντας: «Τούτο το
ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ποτήρι είναι η καινούργια
ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, διαθήκη με το δικό μου αίμα.
ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς τὴν ἐμὴν τούτο να κάνετε, όσες φορές
ἀνάμνησιν. πίνετε, στη δική μου ανάμνηση».
26 ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν 26 Γιατί όσες φορές τρώτε τον
ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον άρτο τούτο και από το ποτήρι
τοῦτο πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ πίνετε, το θάνατο του Κυρίου
Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ αναγγέλλετε μέχρις ότου έρθει.
ἂν ἔλθῃ. Ανάξια συμμετοχή στο Δείπνο του

Κυρίου

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΑ’


27 ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον 27 Ώστε όποιος τρώει τον άρτο ή
τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ πίνει από το ποτήρι του Κυρίου
Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ ανάξια, ένοχος θα είναι στο σώμα
σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. και στο αίμα του Κυρίου.
28 δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος 28 Ας δοκιμάζει λοιπόν ο
ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου άνθρωπος τον εαυτό του, και έτσι
ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου από τον άρτο ας τρώει και από το
πινέτω· ποτήρι ας πίνει.
29 ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων 29 Γιατί όποιος τρώει και πίνει
ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ ανάξια , τρώει και πίνει καταδίκη
πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ για τον εαυτό του, αν δε διακρίνει
Κυρίου. το σώμα του Κυρίου .
30 διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ 30 Γι’ αυτό είναι μεταξύ σας
ἀσθενεῖς καὶ ἄρρωστοι καὶ πολλοί ασθενείς και άρρωστοι
κοιμῶνται ἱκανοί. και κοιμούνται αρκετοί.
31 εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, 31 Αν λοιπόν εξετάζαμε τους
οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· εαυτούς μας, δε θα κρινόμασταν.
32 κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου 32 Όταν κρινόμαστε όμως από
παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ τον Κύριο, παιδευόμαστε, για να
κόσμῳ κατακριθῶμεν. μην κατακριθούμε μαζί με τον
κόσμο.
33 ῞Ωστε, ἀδελφοί μου, 33 Ώστε, αδελφοί μου, όταν
συνερχόμενοι εἰς τὸ φαγεῖν συνέρχεστε για το φαγητό,
ἀλλήλους ἐκδέχεσθε· περιμένετε ο ένας τον άλλο.
34 εἰ δέ τις πεινᾷ, ἐν οἴκῳ ἐσθιέτω, 34 Αν κάποιος πεινά, στον οίκο
ἵνα μὴ εἰς κρῖμα συνέρχησθε. Τὰ του ας τρώει, για να μη
δὲ λοιπὰ ὡς ἂν ἔλθω διατάξομαι. συνέρχεστε για καταδίκη σας.
Και τα υπόλοιπα, όταν έρθω, θα
τα τακτοποιήσω.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΒ’




Τα χαρίσματα του Αγίου
Πνεύματος
1 Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, 1 Και σχετικά με τα πνευματικά,
ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν. αδελφοί, δε θέλω εσείς να έχετε
άγνοια.
2 οἴδατε ὅτι, ὅτε ἔθνη ἦτε, πρὸς τὰ 2 Ξέρετε ότι, όταν ήσασταν
εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε εθνικοί, οδηγούσασταν προς τα

ἀπαγόμενοι. είδωλα τα άφωνα σαν να
παρασυρόσασταν.
3 διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν 3 Γι’ αυτό σας γνωρίζω ότι κανείς
Πνεύματι Θεοῦ λαλῶν λέγει μιλώντας με Πνεύμα Θεού δε λέει:
ἀνάθεμα ᾿Ιησοῦν, καὶ οὐδεὶς «Ανάθεμα ο Ιησούς», και κανείς
δύναται εἰπεῖν Κύριον ᾿Ιησοῦν εἰ δε δύναται να πει: «Κύριος είναι ο
μὴ ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ. Ιησούς» παρά μόνο με Πνεύμα
Άγιο.
4 Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, 4 Διαιρέσεις λοιπόν χαρισμάτων
τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα· υπάρχουν, αλλά το ίδιο Πνεύμα.
5 καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, 5 και διαιρέσεις διακονιών
καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος· υπάρχουν, αλλά ο ίδιος Κύριος.
6 καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων 6 και διαιρέσεις ενεργειών
εἰσίν, ὁ δὲ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ υπάρχουν, αλλά ο ίδιος Θεός που
ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν. ενεργεί τα πάντα σε όλους.
7 ῾Εκάστῳ δὲ δίδοται ἡ 7 Σε καθέναν, λοιπόν, δίνεται η
φανέρωσις τοῦ Πνεύματος πρὸς φανέρωση του Πνεύματος για το
τὸ συμφέρον. συμφέρον.
8 ᾧ μὲν γὰρ διὰ τοῦ Πνεύματος 8 Γιατί σε έναν μέσω του
δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ Πνεύματος δίνεται λόγος σοφίας,
λόγος γνώσεως κατὰ τὸ αὐτὸ σε άλλον όμως λόγος γνώσης
Πνεῦμα, κατά το ίδιο Πνεύμα,
9 ἑτέρῳ δὲ πίστις ἐν τῷ αὐτῷ 9 σε άλλον πίστη με το ίδιο
Πνεύματι, ἄλλῳ δὲ χαρίσματα Πνεύμα και σε άλλον χαρίσματα
ἰαμάτων ἐν τῷ αὐτῷ Πνεύματι, ιαμάτων με το ένα Πνεύμα
10 ἄλλῳ δὲ ἐνεργήματα 10 και σε άλλον ενέργειες
δυνάμεων, ἄλλῳ δὲ προφητεία, θαυματουργικών δυνάμεων και
ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον προφητεία και σε άλλον
ἑτέρῳ δὲ γένη γλωσσῶν, ἄλλῳ δὲ διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον
ἑρμηνεία γλωσσῶν· γένη γλωσσών και σε άλλον
ερμηνεία γλωσσών.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΒ’


11 πάντα δὲ ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ ἓν 11 Όλα λοιπόν αυτά τα ενεργεί το
καὶ τὸ αὐτὸ Πνεῦμα, διαιροῦν ένα και το αυτό Πνεύμα
ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται. διαιρώντας ιδιαιτέρως σε
καθέναν καθώς θέλει.
Ο Χριστός είναι ένα σώμα με πολλά
μέλη
12 Καθάπερ γὰρ τὸ σῶμα ἕν ἐστι 12 Γιατί καθώς ακριβώς το σώμα
καὶ μέλη ἔχει πολλά, πάντα δὲ τὰ είναι ένα και έχει μέλη πολλά, και
μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, όλα τα μέλη του σώματος, ενώ
πολλὰ ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω είναι πολλά, είναι ένα σώμα, έτσι
καὶ ὁ Χριστός· και ο Χριστός.
13 καὶ γὰρ ἐν ἑνὶ Πνεύματι ἡμεῖς 13 Και πράγματι, μέσω ενός
πάντες εἰς ἓν σῶμα Πνεύματος εμείς όλοι
ἐβαπτίσθημεν, εἴτε ᾿Ιουδαῖοι εἴτε βαφτιστήκαμε σε ένα σώμα, είτε
῞Ελληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι
ἐλεύθεροι, καὶ πάντες εἰς ἓν είτε ελεύθεροι, και όλοι από ένα
Πνεῦμα ἐποτίσθημεν. Πνεύμα ποτιστήκαμε.
14 καὶ γὰρ τὸ σῶμα οὐκ ἔστιν ἓν 14 Γιατί και το σώμα δεν είναι ένα
μέλος, ἀλλὰ πολλά. μέλος αλλά πολλά.
15 ἐὰν εἴπῃ ὁ πούς, ὅτι οὐκ εἰμὶ 15 Αν πει το πόδι: «Επειδή δεν
χείρ, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ είμαι χέρι, δεν είμαι από το
παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν
σώματος; είναι από το σώμα;
16 καὶ ἐὰν εἴπῃ τὸ οὖς, ὅτι οὐκ εἰμὶ 16 Και αν πει το αυτί: «Επειδή δεν
ὀφθαλμός, οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ είμαι οφθαλμός, δεν είμαι από το
σώματος, – οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ σώμα», μήπως παρόλα αυτά δεν
ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος; είναι από το σώμα;
17 εἰ ὅλον τὸ σῶμα ὀφθαλμός, 17 Αν όλο το σώμα ήταν
ποῦ ἡ ἀκοή; εἰ ὅλον ἀκοή, ποῦ ἡ οφθαλμός, πού θα ήταν η ακοή;
ὄσφρησις; Αν όλο ήταν ακοή, πού η
όσφρηση;
18 νυνὶ δὲ ὁ Θεὸς ἔθετο τὰ μέλη ἓν 18 Τώρα όμως ο Θεός έθεσε τα
ἕκαστον αὐτῶν ἐν τῷ σώματι μέλη, καθένα ξεχωριστά από
καθὼς ἠθέλησεν. αυτά, μέσα στο σώμα καθώς
θέλησε.
19 εἰ δὲ ἦν τὰ πάντα ἓν μέλος, ποῦ 19 Και αν ήταν τα πάντα ένα
τὸ σῶμα; μέλος, πού θα ήταν το σώμα;
20 νῦν δὲ πολλὰ μὲν μέλη, ἓν δὲ 20 Τώρα όμως είναι πολλά βέβαια
σῶμα. μέλη, αλλά ένα σώμα.
21 οὐ δύναται δὲ ὀφθαλμὸς εἰπεῖν 21 Δε δύναται λοιπόν ο οφθαλμός

τῇ χειρί· χρείαν σου οὐκ ἔχω· ἢ να πει στο χέρι: «Δεν έχω την
ανάγκη σου», ή πάλι η κεφαλή

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΒ’


πάλιν ἡ κεφαλὴ τοῖς ποσί· χρείαν στα πόδια: «Δεν έχω την ανάγκη
ὑμῶν οὐκ ἔχω· σας».
22 ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον τὰ 22 Αλλά πολύ περισσότερο τα
δοκοῦντα μέλη τοῦ σώματος μέλη του σώματος που νομίζει
ἀσθενέστερα ὑπάρχειν ἀναγκαῖά κανείς πως είναι ασθενέστερα
ἐστι, είναι αναγκαία,
23 καὶ ἃ δοκοῦμεν ἀτιμότερα 23 και αυτά που νομίζουμε πως
εἶναι τοῦ σώματος, τούτοις τιμὴν είναι με λιγότερη τιμή στο σώμα,
περισσοτέραν περιτίθεμεν, καὶ τὰ αυτά με περισσότερη τιμή τα
ἀσχήμονα ἡμῶν εὐσχημοσύνην περιβάλλουμε, και τα μη ευπρεπή
περισσοτέραν ἔχει. μέλη μας έχουν περισσότερη
ευπρέπεια,
24 τὰ δὲ εὐσχήμονα ἡμῶν οὐ 24 ενώ τα ευπρεπή μέλη μας δεν
χρείαν ἔχει. ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς έχουν ανάγκη. Αλλά ο Θεός
συνεκέρασε τὸ σῶμα, τῷ συγκρότησε το σώμα και έδωσε
ὑστεροῦντι περισσοτέραν δοὺς περισσότερη τιμή στο μέλος που
τιμήν, τη στερείται,
25 ἵνα μὴ ᾖ σχίσμα ἐν τῷ σώματι, 25 για να μην υπάρχει σχίσμα στο
ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων σώμα, αλλά το ίδιο να μεριμνούν
μεριμνῶσι τὰ μέλη· τα μέλη το ένα για το άλλο.
26 καὶ εἴτε πάσχει ἓν μέλος, 26 Και είτε πάσχει ένα μέλος,
συμπάσχει πάντα τὰ μέλη, εἴτε συμπάσχουν όλα τα μέλη. είτε
δοξάζεται ἓν μέλος, συγχαίρει δοξάζεται ένα μέλος, συγχαίρουν
πάντα τὰ μέλη. όλα τα μέλη.
27 ῾Υμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ 27 Εσείς όμως είστε σώμα
καὶ μέλη ἐκ μέρους. Χριστού και μέλη του ο καθένας
σας χωριστά.
28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ 28 Και αυτούς βέβαια έθεσε ο
ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, Θεός μέσα στην εκκλησία: πρώτα
δεύτερον προφήτας, τρίτον αποστόλους, δεύτερο προφήτες,
διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, τρίτο δασκάλους, έπειτα
εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, θαυματουργικές δυνάμεις, έπειτα
ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη χαρίσματα ιαμάτων, παροχές
γλωσσῶν. βοηθειών, κυβερνήσεις, γένη
γλωσσών.
29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ 29 Μήπως είναι όλοι απόστολοι;
πάντες προφῆται; μὴ πάντες Μήπως όλοι προφήτες; Μήπως
διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; όλοι δάσκαλοι; Μήπως όλοι
κάνουν θαυματουργικές
δυνάμεις;

30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν 30 Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα
ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις ιαμάτων; Μήπως όλοι λαλούν

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΒ’


λαλοῦσι; μὴ πάντες γλώσσες; Μήπως όλοι
διερμηνεύουσι; διερμηνεύουν;
31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ 31 Ποθείτε όμως με ζήλο τα
κρείττονα. καὶ ἔτι καθ᾿ χαρίσματα τα μεγαλύτερα. Και
ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι. ακόμα σας δείχνω μια οδό
υπερβολικά έξοχη.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΓ’




Ο ύμνος της αγάπης
1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν 1 Αν τις γλώσσες των ανθρώπων
ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν λαλώ και των αγγέλων, αλλά
ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, αγάπη δεν έχω, έχω γίνει χαλκός
γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον που ηχεί ή κύμβαλο που
ἀλαλάζον. αλαλάζει.
2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ 2 Και αν έχω προφητεία και ξέρω

εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ τα μυστήρια όλα και όλη τη
πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω γνώση, και αν έχω όλη την πίστη,
πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη ώστε όρη να μετακινώ, αλλά
μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι.
οὐδέν εἰμι.
3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ 3 Και αν δώσω για τροφή όλα τα
ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ υπάρχοντά μου και αν
τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, παραδώσω το σώμα μου, για να
ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν καώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα
ὠφελοῦμαι. δεν ωφελούμαι.
4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, 4 Η αγάπη μακροθυμεί,
χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ συμπεριφέρεται με χρηστότητα η
ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ αγάπη, δε ζηλεύει, η αγάπη δε
φυσιοῦται, μεγαλοκαυχιέται, δε φουσκώνει
από υπερηφάνεια,
5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ 5 δε συμπεριφέρεται άσχημα, δε
ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ ζητά τα δικά της, δεν
λογίζεται τὸ κακόν, παροξύνεται, δε λογίζεται το
κακό,
6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, 6 δε χαίρει για την αδικία,
συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· συγχαίρει όμως στην αλήθεια.
7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, 7 Όλα τα ανέχεται, όλα τα
πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα
υπομένει.
8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε 8 Η αγάπη ποτέ δεν πέφτει. Είτε
δὲ προφητεῖαι, όμως προφητείες, θα
καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, καταργηθούν. είτε γλώσσες, θα
παύσονται· εἴτε γνῶσις, πάψουν. είτε γνώση, θα
καταργηθήσεται. καταργηθεί.
9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ 9 Γιατί μερικώς γνωρίζουμε και
μέρους προφητεύομεν· μερικώς προφητεύουμε.
10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ 10 Όταν όμως έρθει το τέλειο, το
ἐκ μέρους καταργηθήσεται. μερικό θα καταργηθεί.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΓ’


11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος 11 Όταν ήμουν νήπιο, λαλούσα
ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς σαν νήπιο, φρονούσα σαν νήπιο,
νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα λογιζόμουν σαν νήπιο. όταν
ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. έγινα άντρας, κατάργησα τα
νηπιακά πράγματα.
12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ 12 Γιατί βλέπουμε τώρα μέσα από
ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ κάτοπτρο αινιγματικά, τότε
πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι όμως πρόσωπο με πρόσωπο.
γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ τώρα γνωρίζω μερικώς, τότε
ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ όμως θα γνωρίσω καλά καθώς
ἐπεγνώσθην. και γνωρίστηκα καλά.
13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, 13 Τώρα λοιπόν μένουν: πίστη,
ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ ελπίδα, αγάπη. τα τρία αυτά.
τούτων ἡ ἀγάπη. Μεγαλύτερη όμως από αυτά
είναι η αγάπη.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΔ’




Γλώσσες και προφητεία
1 Διώκετε τὴν ἀγάπην· ζηλοῦτε δὲ 1 Επιδιώκετε την αγάπη, να
τὰ πνευματικά, μᾶλλον δὲ ἵνα ποθείτε όμως με ζήλο τα
προφητεύητε. πνευματικά, και περισσότερο για
να προφητεύετε.
2 ὁ γὰρ λαλῶν γλώσσῃ οὐκ 2 Γιατί αυτός που λαλεί σε
ἀνθρώποις λαλεῖ, ἀλλὰ τῷ Θεῷ· γλώσσα, δε λαλεί σε ανθρώπους,

οὐδεὶς γὰρ ἀκούει, πνεύματι δὲ αλλά στο Θεό. γιατί κανείς δεν
λαλεῖ μυστήρια· καταλαβαίνει ακούοντας, αλλά
με το Πνεύμα λαλεί μυστήρια.
3 ὁ δὲ προφητεύων ἀνθρώποις 3 Αυτός όμως που προφητεύει
λαλεῖ οἰκοδομὴν καὶ παράκλησιν λαλεί σε ανθρώπους για
καὶ παραμυθίαν. οικοδομή και προτροπή και
παρηγοριά.
4 ὁ λαλῶν γλώσσῃ ἑαυτὸν 4 Αυτός που λαλεί γλώσσα τον
οἰκοδομεῖ, ὁ δὲ προφητεύων εαυτό του οικοδομεί. αυτός όμως
ἐκκλησίαν οἰκοδομεῖ. που προφητεύει την εκκλησία
οικοδομεί.
5 θέλω δὲ πάντας ὑμᾶς λαλεῖν 5 Θέλω λοιπόν όλοι εσείς να
γλώσσαις, μᾶλλον δὲ ἵνα λαλείτε γλώσσες, αλλά
προφητεύητε· μείζων γὰρ ὁ περισσότερο να προφητεύετε.
προφητεύων ἢ ὁ λαλῶν Μεγαλύτερος λοιπόν είναι αυτός
γλώσσαις, ἐκτὸς εἰ μὴ που προφητεύει παρά αυτός που
διερμηνεύῃ, ἵνα ἡ ἐκκλησία λαλεί γλώσσες, εκτός αν
οἰκοδομὴν λάβῃ. διερμηνεύει, για να λάβει
οικοδομή η εκκλησία.
6 νυνὶ δέ, ἀδελφοί, ἐὰν ἔλθω πρὸς 6 Τώρα λοιπόν, αδελφοί, αν έρθω
ὑμᾶς γλώσσαις λαλῶν, τί ὑμᾶς προς εσάς λαλώντας σε γλώσσες,
ὠφελήσω, ἐὰν μὴ ὑμῖν λαλήσω ἢ τι θα σας ωφελήσω αν δε σας
ἐν ἀποκαλύψει ἢ ἐν γνώσει ἢ ἐν μιλήσω ή με αποκάλυψη ή με
προφητείᾳ ἢ ἐν διδαχῇ; γνώση ή με προφητεία ή με
διδαχή;
7 ὅμως τὰ ἄψυχα φωνὴν διδόντα, 7 Όμως, τα άψυχα όργανα, είτε
εἴτε αὐλὸς εἴτε κιθάρα, ἐὰν είναι αυλός είτε κιθάρα, παρόλο
διαστολὴν τοῖς φθόγγοις μὴ που δίνουν ήχο, πώς θα
διδῷ, πῶς γνωσθήσεται τὸ γνωριστεί αυτό που παίζεται
αὐλούμενον ἢ τὸ κιθαριζόμενον; στον αυλό ή στην κιθάρα, αν δεν
κάνουν διάκριση στους
φθόγγους;

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΔ’


8 καὶ γὰρ ἐὰν ἄδηλον φωνὴν 8 Και πράγματι, αν η σάλπιγγα
σάλπιγξ δῷ, τίς παρασκευάσεται δώσει ασαφή ήχο, ποιος θα
εἰς πόλεμον; παρασκευαστεί για πόλεμο;
9 οὕτω καὶ ὑμεῖς διὰ τῆς γλώσσης 9 Έτσι κι εσείς με τη γλώσσα αν
ἐὰν μὴ εὔσημον λόγον δῶτε, πῶς δε δώσετε εύληπτο λόγο, πώς θα
γνωσθήσεται τὸ λαλούμενον; γνωριστεί αυτό το λαλούμενο;
ἔσεσθε γὰρ εἰς ἀέρα λαλοῦντες. Γιατί θα λαλείτε στον αέρα.
10 τοσαῦτα εἰ τύχοι γένη φωνῶν 10 Τόσα πολλά γένη γλωσσών
ἐστιν ἐν κόσμῳ, καὶ οὐδὲν αὐτῶν τυχαίνει να είναι στον κόσμο και
ἄφωνον· κανένα δεν είναι χωρίς έννοια.
11 ἐὰν οὖν μὴ εἰδῶ τὴν δύναμιν 11 Αν λοιπόν δεν ξέρω τη
τῆς φωνῆς, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι σημασία της φωνής, θα είμαι σ’
βάρβαρος καὶ ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ αυτόν που λαλεί βάρβαρος και
βάρβαρος. αυτός που λαλεί θα είναι
βάρβαρος για μένα.
12 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἐπεὶ ζηλωταί 12 Έτσι κι εσείς, επειδή είστε
ἐστε πνευμάτων, πρὸς τὴν ζηλωτές πνευματικών
οἰκοδομὴν τῆς ἐκκλησίας ζητεῖτε εκδηλώσεων, να ζητάτε ώστε να
ἵνα περισσεύητε. έχετε άφθονα για την οικοδομή
της εκκλησίας.
13 Διόπερ ὁ λαλῶν γλώσσῃ 13 Γι’ αυτό, αυτός που λαλεί σε
προσευχέσθω ἵνα διερμηνεύῃ. γλώσσα ας προσεύχεται για να
διερμηνεύει.
14 ἐὰν γὰρ προσεύχωμαι γλώσσῃ, 14 Γιατί αν προσεύχομαι σε
τὸ πνεῦμά μου προσεύχεται, ὁ δὲ γλώσσα, το πνεύμα μου
νοῦς μου ἄκαρπός ἐστι. προσεύχεται, αλλά ο νους μου
είναι άκαρπος.
15 τί οὖν ἐστι; προσεύξομαι τῷ 15 Τι λοιπόν να γίνεται; Θα
πνεύματι, προσεύξομαι δὲ καὶ τῷ προσευχηθώ με το πνεύμα, θα
νοΐ· ψαλῶ τῷ πνεύματι, ψαλῶ δὲ προσευχηθώ όμως και με το νου.
καὶ τῷ νοΐ. θα ψάλω με το πνεύμα, θα ψάλω
όμως και με το νου.
16 ἐπεὶ ἐὰν εὐλογήσῃς τῷ 16 Επειδή, αν ευλογείς με το
πνεύματι, ὁ ἀναπληρῶν τὸν πνεύμα, αυτός που κατέχει τη
τόπον τοῦ ἰδιώτου πῶς ἐρεῖ τὸ θέση του ιδιώτη πώς θα πει το
ἀμὴν ἐπὶ τῇ σῇ εὐχαριστίᾳ; “αμήν” για τη δική σου
ἐπειδὴ τί λέγεις οὐκ οἶδε; ευχαριστία; Επειδή δεν ξέρει τι
λες.
17 σὺ μὲν γὰρ καλῶς εὐχαριστεῖς, 17 Γιατί εσύ βέβαια καλά
ἀλλ᾿ ὁ ἕτερος οὐκ οἰκοδομεῖται. ευχαριστείς, αλλά ο άλλος δεν

οικοδομείται.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΔ’


18 εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντων 18 Ευχαριστώ το Θεό. από όλους
ὑμῶν μᾶλλον γλώσσαις λαλῶν· εσάς περισσότερο λαλώ
γλώσσες.
19 ἀλλ᾿ ἐν ἐκκλησίᾳ θέλω πέντε 19 Αλλά μέσα στην εκκλησία
λόγους διὰ τοῦ νοός μου θέλω να λαλήσω πέντε λόγους με
λαλῆσαι, ἵνα καὶ ἄλλους το νου μου, για να κατηχήσω και
κατηχήσω, ἢ μυρίους λόγους ἐν άλλους, παρά μύριους λόγους με
γλώσσῃ. γλώσσα.
20 ᾿Αδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε 20 Αδελφοί, μη γίνεστε παιδιά
ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ στο μυαλό, αλλά στην κακία να
νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι είστε νήπια, ενώ στο μυαλό να
γίνεσθε. γίνεστε τέλειοι.
21 ἐν τῷ νόμῳ γέγραπται ὅτι ἐν 21 Μέσα στο νόμο είναι
ἑτερογλώσσοις καὶ ἐν χείλεσιν γραμμένο: Με ετερόγλωσσους
ἑτέροις λαλήσω τῷ λαῷ τούτῳ, και με χείλη άλλων θα λαλήσω
καὶ οὐδ᾿ οὕτως εἰσακούσονταί στο λαό τούτο και ούτε έτσι θα με
μου, λέγει Κύριος. εισακούσουν, λέει ο Κύριος.
22 ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν 22 Ώστε οι γλώσσες είναι για
εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ σημείο όχι γι’ αυτούς που
τοῖς ἀπίστοις, ἡ δὲ προφητεία οὐ πιστεύουν, αλλά για τους
τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς άπιστους. ενώ η προφητεία όχι
πιστεύουσιν. για τους άπιστους, αλλά γι’
αυτούς που πιστεύουν.
23 ᾿Εὰν οὖν συνέλθῃ ἡ ἐκκλησία 23 Αν λοιπόν συνέλθει η
ὅλη ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ πάντες εκκλησία όλη στο ίδιο μέρος και
γλώσσαις λαλῶσιν, εἰσέλθωσι δὲ όλοι λαλούν γλώσσες, και
ἰδιῶται ἢ ἄπιστοι, οὐκ ἐροῦσιν εισέλθουν ιδιώτες ή άπιστοι, δε
ὅτι μαίνεσθε; θα πουν ότι είστε τρελοί;
24 ἐὰν δὲ πάντες προφητεύωσιν, 24 Αν όμως όλοι προφητεύουν
εἰσέλθῃ δέ τις ἄπιστος ἢ ἰδιώτης, και εισέλθει κάποιος άπιστος ή
ἐλέγχεται ὑπὸ πάντων, ιδιώτης, ελέγχεται από όλους,
ἀνακρίνεται ὑπὸ πάντων, ανακρίνεται από όλους,
25 καὶ οὕτω τὰ κρυπτὰ τῆς 25 τα κρυφά της καρδιάς του
καρδίας αὐτοῦ φανερὰ γίνεται· γίνονται φανερά και έτσι, αφού
καὶ οὕτω πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον πέσει με το πρόσωπο, θα
προσκυνήσει τῷ Θεῷ, προσκυνήσει το Θεό
ἀπαγγέλλων ὅτι ὁ Θεὸς ὄντως ἐν αναγγέλλοντας: «Πράγματι, ο
ὑμῖν ἐστι. Θεός είναι μεταξύ σας».
Όλα να γίνονται με τάξη
26 Τί οὖν ἐστιν, ἀδελφοί; ὅταν 26 Τι λοιπόν να γίνεται, αδελφοί;

συνέρχησθε, ἕκαστος ὑμῶν Όταν συνέρχεστε, καθένας σας
ψαλμὸν ἔχει, διδαχὴν ἔχει, ψαλμό μπορεί να έχει, διδαχή

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΔ’


γλῶσσαν ἔχει, ἀποκάλυψιν ἔχει, μπορεί να έχει, αποκάλυψη
ἑρμηνείαν ἔχει· πάντα πρὸς μπορεί να έχει, γλώσσα μπορεί να
οἰκοδομὴν γινέσθω. έχει, ερμηνεία μπορεί να έχει. όλα
προς οικοδομή ας γίνονται.
27 εἴτε γλώσσῃ τις λαλεῖ, κατὰ 27 Είτε γλώσσα κάποιος λαλεί,
δύο ἢ τὸ πλεῖστον τρεῖς, καὶ ἀνὰ από δύο ή το περισσότερο τρεις
μέρος, καὶ εἷς διερμηνευέτω· ας μιλούν και με τη σειρά, και
ένας ας διερμηνεύει.
28 ἐὰν δὲ μὴ ᾖ διερμηνευτής, 28 Αν όμως δεν υπάρχει
σιγάτω ἐν ἐκκλησίᾳ, ἑαυτῷ δὲ διερμηνέας, ας σωπαίνει μέσα
λαλείτω καὶ τῷ Θεῷ. στην εκκλησία, και ας λαλεί στον
εαυτό του και στο Θεό.
29 προφῆται δὲ δύο ἢ τρεῖς 29 Και προφήτες δύο ή τρεις ας
λαλείτωσαν, καὶ οἱ ἄλλοι λαλούν και οι άλλοι ας
διακρινέτωσαν· διακρίνουν.
30 ἐὰν δὲ ἄλλῳ ἀποκαλυφθῇ 30 Αν όμως σε άλλον που κάθεται
καθημένῳ, ὁ πρῶτος σιγάτω. αποκαλυφτεί κάτι, ο πρώτος ας
σωπαίνει.
31 δύνασθε γὰρ καθ᾿ ἕνα πάντες 31 Γιατί δύναστε καθένας σας
προφητεύειν, ἵνα πάντες όλοι να προφητεύετε, για να
μανθάνωσι καὶ πάντες μαθαίνουν όλοι και όλοι να
παρακαλῶνται· ενθαρρύνονται.
32 καὶ πνεύματα προφητῶν 32 Και τα πνεύματα των
προφήταις ὑποτάσσεται· προφητών στους προφήτες
υποτάσσονται,
33 οὐ γὰρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ 33 γιατί ο Θεός δεν είναι Θεός
Θεός, ἀλλὰ εἰρήνης. ακαταστασίας αλλά ειρήνης.
Όπως γίνεται σε όλες τις
εκκλησίες των αγίων,
34 ῾Ως ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις 34 οι γυναίκες μέσα στις
τῶν ἁγίων, αἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν εκκλησίες να σωπαίνουν. γιατί
ταῖς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν· οὐ δεν επιτρέπεται σ’ αυτές να
γὰρ ἐπιτέτραπται αὐταῖς λαλεῖν. λαλούν, αλλά να υποτάσσονται
ἀλλ᾿ ὑποτάσσεσθαι, καθὼς καὶ ὁ καθώς και ο νόμος το λέει.
νόμος λέγει.
35 εἰ δέ τι μαθεῖν θέλουσιν, ἐν 35 Και αν κάτι θέλουν να μάθουν,
οἴκῳ τοὺς ἰδίους ἄνδρας στον οίκο τους ας επερωτούν
ἐπερωτάτωσαν· αἰσχρὸν γάρ ἐστι τούς δικούς τους άντρες. γιατί
γυναιξὶν ἐν ἐκκλησίᾳ λαλεῖν. είναι αισχρό για τη γυναίκα να
λαλεί μέσα στην εκκλησία.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΔ’


36 ἢ ἀφ᾿ ὑμῶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ 36 Ή από εσάς ο λόγος του Θεού
ἐξῆλθεν, ἢ εἰς ὑμᾶς μόνους εξήλθε ή σ’ εσάς μόνους
κατήντησεν; κατάληξε;
37 Εἴ τις δοκεῖ προφήτης εἶναι ἢ 37 Αν κάποιος νομίζει πως είναι
πνευματικός, ἑπιγινωσκέτω ἃ προφήτης ή πνευματικός, ας
γράφω ὑμῖν, ὅτι τοῦ Κυρίου εἰσὶν γνωρίζει καλά ότι αυτά που σας
ἐντολαί· γράφω είναι εντολή Κυρίου.
38 εἰ δέ τις ἀγνοεῖ, ἀγνοείτω. 38 Αν όμως κάποιος το αγνοεί,
αγνοείται.
39 ῞Ωστε, ἀδελφοί, ζηλοῦτε τὸ 39 Ώστε, αδελφοί μου, να ποθείτε
προφητεύειν, καὶ τὸ λαλεῖν με ζήλο το να προφητεύετε και το
γλώσσαις μὴ κωλύετε· να λαλείτε σε γλώσσες μην το
εμποδίζετε.
40 πάντα εὐσχημόνως καὶ κατὰ 40 Όλα όμως ευπρεπώς και με
τάξιν γινέσθω. τάξη ας γίνονται.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΕ’




Η ανάσταση του Χριστού
1 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ 1 Σας κάνω γνωστό λοιπόν,
εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην αδελφοί, το ευαγγέλιο που σας
ὑμῖν, ὃ καὶ παρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ευαγγέλισα, το οποίο και
ἑστήκατε, παραλάβατε, στο οποίο και έχετε
σταθεί,
2 δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε, τίνι λόγῳ 2 μέσω του οποίου και σώζεστε,

εὐηγγελισάμην ὑμῖν εἰ κατέχετε, αν το κατέχετε με τα λόγια που
ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῆ ἐπιστεύσατε. σας ευαγγέλισα, εκτός αν μάταια
πιστέψατε.
3 παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις 3 Γιατί σας παράδωσα πρώτα ό,τι
ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς και παράλαβα, ότι ο Χριστός
ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν πέθανε για τις αμαρτίες μας κατά
ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, τις Γραφές
4 καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται 4 και ότι τάφηκε και ότι έχει
τῇ τρίτη ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς, εγερθεί την ημέρα την τρίτη κατά
τις Γραφές
5 καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ, εἶτα τοῖς 5 και ότι φανερώθηκε στον
δώδεκα· Κηφά, έπειτα στους δώδεκα.
6 ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω 6 Έπειτα φανερώθηκε σε
πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ, πεντακόσιους αδελφούς μια
ἐξ ὧν οἱ πλείους μένουσιν ἕως μόνο φορά, από τους οποίους οι
ἄρτι, τινὲς δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν· περισσότεροι παραμένουν ως
τώρα, μερικοί όμως κοιμήθηκαν.
7 ἔπειτα ὤφθη ᾿Ιακώβῳ, εἶτα τοῖς 7 Έπειτα φανερώθηκε στον
ἀποστόλοις πᾶσιν· Ιάκωβο, έπειτα σε όλους τους
αποστόλους.
8 ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ 8 Και τελευταίο απ’ όλους, σαν
ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί. ακριβώς σε έκτρωμα,
φανερώθηκε και σ’ εμένα.
9 ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν 9 Γιατί εγώ είμαι ο ελάχιστος των
ἀποστόλων, ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς αποστόλων, που δεν είμαι άξιος
καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι να καλούμαι απόστολος, γιατί
ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ· καταδίωξα την εκκλησία του
Θεού.
10 χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι· καὶ ἡ 10 Με τη χάρη όμως του Θεού
χάρις αὐτοῦ ἡ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴ είμαι αυτό που είμαι, και η χάρη
ἐγενήθη, ἀλλὰ περισσότερον του που δόθηκε σ’ εμένα δεν
αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ υπήρξε χωρίς αποτέλεσμα, αλλά
περισσότερο από όλους αυτούς

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΕ’


ἐγὼ δέ, ἀλλ᾿ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ κοπίασα, όχι εγώ όμως, αλλά η
σὺν ἐμοί. χάρη του Θεού που είναι μαζί
μου.
11 εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι, οὕτω 11 Είτε λοιπόν εγώ είτε εκείνοι,
κηρύσσομεν καὶ οὕτως έτσι κηρύττουμε και έτσι
ἐπιστεύσατε. πιστέψατε.
Η ανάσταση από τους νεκρούς
12 Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι 12 Αν λοιπόν ο Χριστός
ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς κηρύττεται ότι από τους νεκρούς
λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι έχει εγερθεί, πώς λένε μεταξύ σας
ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν; μερικοί ότι ανάσταση νεκρών δεν
υπάρχει;
13 εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ 13 Αν λοιπόν ανάσταση νεκρών
ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· δεν υπάρχει, ούτε ο Χριστός έχει
εγερθεί.
14 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, 14 Και αν ο Χριστός δεν έχει
κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, εγερθεί, άρα είναι κενό και το
κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν. κήρυγμά μας, κενή και η πίστη
σας.
15 εὑρισκόμεθα δὲ καὶ 15 Βρισκόμαστε επίσης και
ψευδομάρτυρες τοῦ Θεοῦ, ὅτι ψευδομάρτυρες του Θεού, γιατί
ἐμαρτυρήσαμεν κατὰ τοῦ Θεοῦ μαρτυρήσαμε ενάντια στο Θεό
ὅτι ἤγειρε τὸν Χριστόν, ὃν οὐκ ότι έγειρε το Χριστό, τον οποίο
ἤγειρεν, εἴπερ ἄρα νεκροὶ οὐκ συνεπώς δεν έγειρε, αν βέβαια οι
ἐγείρονται· νεκροί δεν εγείρονται.
16 εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, 16 Γιατί αν οι νεκροί δεν
οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται. εγείρονται, ούτε ο Χριστός έχει
εγερθεί.
17 εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, 17 Και αν ο Χριστός δεν έχει
ματαία ἡ πίστις ὑμῶν· ἔτι ἐστὲ ἐν εγερθεί, μάταιη είναι η πίστη
ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν. σας, ακόμα είστε μέσα στις
αμαρτίες σας.
18 ἄρα καὶ οἱ κοιμηθέντες ἐν 18 Άρα και όσοι κοιμήθηκαν με
Χριστῷ ἀπώλοντο. το Χριστό, χάθηκαν.
19 εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἠλπικότες 19 Αν μόνο στη ζωή αυτήν έχουμε
ἐσμὲν ἐν Χριστῷ μόνον, ελπίσει στο Χριστό, είμαστε
ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ελεεινότεροι από όλους τους
ἐσμέν. ανθρώπους.
20 Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ 20 Τώρα όμως ο Χριστός έχει
νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν εγερθεί από τους νεκρούς,

κεκοιμημένων ἐγένετο. απαρχή αυτών που έχουν
κοιμηθεί.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΕ’


21 ἐπειδὴ γὰρ δι᾿ ἀνθρώπου ὁ 21 Γιατί, επειδή μέσω ανθρώπου
θάνατος, καὶ δι᾿ ἀνθρώπου ήρθε ο θάνατος, και μέσω
ἀνάστασις νεκρῶν. ανθρώπου ήρθε η ανάσταση των
νεκρών.
22 ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ ᾿Αδὰμ πάντες 22 Γιατί όπως ακριβώς στον Αδάμ
ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ όλοι πεθαίνουν, έτσι και στο
Χριστῷ πάντες Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν.
ζωοποιηθήσονται.
23 ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι· 23 Καθένας όμως στη δική του
ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ τάξη: απαρχή είναι ο Χριστός,
Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ· έπειτα αυτοί που είναι του
Χριστού κατά την παρουσία του,
24 εἶτα τὸ τέλος, ὅταν παραδῷ 24 έπειτα το τέλος, όταν
τὴν βασιλείαν τῷ Θεῷ καὶ πατρί, παραδίνει τη βασιλεία στο Θεό
ὅταν καταργήσῃ πᾶσαν ἀρχὴν και Πατέρα, όταν καταργήσει
καὶ πᾶσαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν. κάθε αρχή και κάθε εξουσία και
δύναμη.
25 δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρις 25 Γιατί πρέπει αυτός να
οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς βασιλεύει μέχρις ότου θέσει
ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ. όλους τους εχθρούς κάτω από τα
πόδια του.
26 ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ 26 Έσχατος εχθρός καταργείται ο
θάνατος· θάνατος.
27 πάντα γὰρ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς 27 γιατί όλα τα υπέταξε κάτω από
πόδας αὐτοῦ. ὅταν δὲ εἴπῃ ὅτι τα πόδια του. Όταν όμως πει ότι
πάντα ὑποτέτακται, δῆλον ὅτι όλα του έχουν υποταχτεί, είναι
ἐκτὸς τοῦ ὑποτάξαντος αὐτῷ τὰ φανερό ότι αυτός που υπέταξε σ’
πάντα. αυτόν τα πάντα είναι εκτός.
28 ὅταν δὲ ὑποταγῇ αὐτῷ τὰ 28 Και όταν υποταχτούν σ’ αυτόν
πάντα, τότε καὶ αὐτὸς ὁ υἱὸς τα πάντα, τότε και ο ίδιος ο Υιός
ὑποταγήσεται τῷ ὑποτάξαντι θα υποταχτεί σ’ αυτόν που του
αὐτῷ τὰ πάντα, ἵνα ᾖ ὁ Θεὸς τὰ υπόταξε τα πάντα, για να είναι ο
πάντα ἐν πᾶσιν. Θεός τα πάντα σε όλους.
29 ᾿Επεὶ τί ποιήσουσιν οἱ 29 Επειδή τι θα κάνουν όσοι
βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν, εἰ βαφτίζονται υπέρ των νεκρών;
ὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται; τί Αν καθόλου οι νεκροί δεν
καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ τῶν εγείρονται, γιατί επίσης
νεκρῶν; βαφτίζονται υπέρ αυτών;
30 τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν 30 Γιατί και εμείς κινδυνεύουμε
πᾶσαν ὥραν; κάθε ώρα;

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΕ’


31 καθ᾿ ἡμέραν ἀποθνήσκω, νὴ 31 Κάθε ημέρα πεθαίνω, μα την
τὴν ὑμετέραν καύχησιν ἣν ἔχω ἐν καύχηση που έχω για σας,
Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. αδελφοί, την οποία έχω στο
Χριστό Ιησού τον Κύριό μας.
32 εἰ κατὰ ἄνθρωπον 32 Αν ανθρώπινα θηριομάχησα
ἐθηριομάχησα ἐν ᾿Εφέσῳ, τί μοι στην Έφεσο, ποιο είναι σ’ εμένα
τὸ ὄφελος; εἰ νεκροὶ οὐκ το όφελος; Αν οι νεκροί δεν
ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ πίωμεν, εγείρονται, ας φάμε και ας
αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. πιούμε, γιατί αύριο πεθαίνουμε.
33 μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη 33 Μην πλανάστε! Φθείρουν τα
χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί. χρηστά ήθη οι κακές
συναστροφές.
34 ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ 34 Συνέλθετε, όπως είναι δίκαιο,
ἁμαρτάνετε· ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ και μην αμαρτάνετε, γιατί
τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν άγνοια Θεού έχουν μερικοί. για
λέγω. ντροπή σας το λέω.
Η ανάσταση του σώματος
35 ᾿Αλλ᾿ ἐρεῖ τις· πῶς ἐγείρονται οἱ 35 Αλλά θα πει κάποιος: «Πώς
νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται; εγείρονται οι νεκροί; Και με ποιο
σώμα έρχονται;»
36 ἄφρον, σὺ ὃ σπείρεις, οὐ 36 Άφρονα, αυτό που εσύ
ζωοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ· σπέρνεις δε ζωοποιείται αν δεν
πεθάνει.
37 καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ σῶμα τὸ 37 Και αυτό που σπέρνεις, δεν
γενησόμενον σπείρεις, ἀλλὰ είναι το σώμα που θα γίνει που
γυμνὸν κόκκον, εἰ τύχοι σίτου ἤ σπέρνεις, αλλά ένα γυμνό κόκκο,
τινος τῶν λοιπῶν· αν τύχει σιταριού ή κάποιον από
τους υπόλοιπους.
38 ὁ δὲ Θεὸς αὐτῷ δίδωσι σῶμα 38 Και ο Θεός δίνει σ’ αυτόν ένα
καθὼς ἠθέλησε, καὶ ἑκάστῳ τῶν σώμα καθώς θέλησε, και σε
σπερμάτων τὸ ἴδιον σῶμα. καθέναν από τους σπόρους το
δικό του σώμα.
39 οὐ πᾶσα σὰρξ ἡ αὐτὴ σάρξ, 39 Κάθε σάρκα δεν είναι η ίδια
ἀλλὰ ἄλλη μὲν ἀνθρώπων, ἄλλη σάρκα, αλλά άλλη βέβαια είναι
δὲ σὰρξ κτηνῶν, ἄλλη δὲ ἰχθύων, αυτή των ανθρώπων και άλλη
ἄλλη δὲ πετεινῶν. των κτηνών και άλλη η σάρκα
των πτηνών και άλλη των
ψαριών.
40 καὶ σώματα ἐπουράνια, καὶ 40 Επίσης υπάρχουν σώματα
σώματα ἐπίγεια· ἀλλ᾿ ἑτέρα μὲν ἡ επουράνια και σώματα επίγεια.

τῶν ἐπουρανίων δόξα, ἑτέρα δὲ ἡ Αλλά άλλη βέβαια είναι η δόξα
τῶν ἐπιγείων.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΕ’


των επουράνιων και άλλη η δόξα
των επίγειων.
41 ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη 41 Άλλη η δόξα του ήλιου και
δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα άλλη η δόξα της σελήνης και
ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος άλλη η δόξα των αστέρων. γιατί
διαφέρει ἐν δόξῃ. αστέρας από αστέρα διαφέρει
στη δόξα.
42 οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν 42 Έτσι είναι και η ανάσταση των
νεκρῶν. σπείρεται ἐν φθορᾷ, νεκρών. Σπέρνεται με φθορά,
ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· εγείρεται με αφθαρσία.
43 σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται 43 Σπέρνεται με ατιμία, εγείρεται
ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, με δόξα. Σπέρνεται με ασθένεια,
ἐγείρεται ἐν δυνάμει· εγείρεται με δύναμη.
44 σπείρεται σῶμα ψυχικόν, 44 Σπέρνεται σώμα ψυχικό,
ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. εγείρεται σώμα πνευματικό. Αν
ἔστι σῶμα ψυχικόν, καὶ ἔστι υπάρχει σώμα ψυχικό, υπάρχει
σῶμα πνευματικόν. και πνευματικό.
45 οὕτω καὶ γέγραπται· ἐγένετο ὁ 45 Έτσι επίσης είναι γραμμένο:
πρῶτος ἄνθρωπος ᾿Αδὰμ εἰς Έγινε ο πρώτος άνθρωπος, ο
ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος ᾿Αδὰμ Αδάμ, ζωντανή ψυχή. ο έσχατος
εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν· Αδάμ, ζωοποιό πνεύμα.
46 ἀλλ᾿ οὐ πρῶτον τὸ 46 Αλλά πρώτα έρχεται όχι το
πνευματικόν, ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, πνευματικό, αλλά το ψυχικό,
ἔπειτα τὸ πνευματικόν. έπειτα το πνευματικό.
47 ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς 47 Ο πρώτος άνθρωπος ήταν από
χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ τη γη, χωματένιος, ο δεύτερος
Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. άνθρωπος είναι από τον ουρανό.
48 οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ 48 Όποιος ήταν ο χωματένιος,
χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τέτοιοι είναι και οι χωματένιοι,
τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι. και όποιος είναι ο επουράνιος,
τέτοιοι θα είναι και οι επουράνιοι.
49 καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν 49 Και καθώς φορέσαμε την
εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν εικόνα του χωματένιου θα
καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου. φορέσουμε και την εικόνα του
επουράνιου.
50 Τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι 50 Αυτό λοιπόν δηλώνω, αδελφοί,
σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν Θεοῦ ότι σάρκα και αίμα τη βασιλεία
κληρονομῆσαι οὐ δύνανται, οὐδὲ του Θεού δε δύνανται να την
ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομήσουν, ούτε η φθορά
κληρονομεῖ. κληρονομεί την αφθαρσία.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΕ’


51 ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· 51 Ιδού, ένα μυστήριο σας λέω:
πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, όλοι δε θα κοιμηθούμε, όλοι όμως
πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, θα αλλάξουμε,
52 ἐν ἀτόμῳ, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, 52 σε μια στιγμή, σε ριπή
ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει οφθαλμού, κατά την έσχατη
γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται σάλπιγγα. Γιατί θα σαλπίσει και
ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς οι νεκροί θα εγερθούν άφθαρτοι
ἀλλαγησόμεθα. και εμείς θα αλλάξουμε.
53 δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο 53 Γιατί πρέπει το φθαρτό τούτο
ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ να ντυθεί αφθαρσία και το θνητό
θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι τούτο να ντυθεί αθανασία.
ἀθανασίαν.
54 ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο 54 Όταν λοιπόν το φθαρτό τούτο
ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ ντυθεί αφθαρσία και το θνητό
θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται τούτο ντυθεί αθανασία, τότε θα
ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ πραγματοποιηθεί ο λόγος ο
λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη γραμμένος: Καταπιώθηκε ο
ὁ θάνατος εἰς νῖκος θάνατος σε νίκη.
55 ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; 55 Πού είναι, θάνατε, η νίκη σου;
ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου;
56 τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου ἡ 56 Το κεντρί λοιπόν του θανάτου
ἁμαρτία, ἡ δὲ δύναμις τῆς είναι η αμαρτία, και η δύναμη
ἁμαρτίας ὁ νόμος. της αμαρτίας ο νόμος.
57 τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ διδόντι 57 Αλλά ας δώσουμε ευχαριστία
ἡμῖν τὸ νῖκος διὰ τοῦ Κυρίου στο Θεό που μας δίνει τη νίκη
ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. μέσω του Κυρίου μας Ιησού
Χριστού.
58 ῞Ωστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, 58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί,
ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, εδραίοι να γίνεστε, αμετακίνητοι,
περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ περισσεύοντας στο έργο του
Κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ Κυρίου πάντοτε, αφού ξέρετε ότι
κόπος ὑμῶν οὐκ ἔστι κενὸς ἐν ο κόπος σας στον Κύριο δεν είναι
Κυρίῳ. μάταιος.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΣΤ’




Η συνεισφορά για τους αγίους
1 Περὶ δὲ τῆς λογίας τῆς εἰς τοὺς 1 Σχετικά τώρα με τη συνεισφορά
ἁγίους, ὥσπερ διέταξα ταῖς που είναι για τους αγίους, όπως
ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας οὕτω ακριβώς διέταξα στις εκκλησίες
καὶ ὑμεῖς ποιήσατε. της Γαλατίας, έτσι κι εσείς να
κάμετε.
2 κατὰ μίαν σαββάτων ἕκαστος 2 Κάθε πρώτη ημέρα μετά το

ὑμῶν παρ᾿ ἑαυτῷ τιθέτω Σάββατο καθένας σας ας θέτει
θησαυρίζων ὅ τι ἂν εὐοδῶται, ἵνα κατά μέρος για τον εαυτό του,
μὴ ὅταν ἔλθω τότε λογίαι αποταμιεύοντας ό,τι ευπορεί, για
γίνωνται. να μη γίνονται, όταν έρθω, τότε
συνεισφορές.
3 ὅταν δὲ παραγένωμαι, οὓς ἐὰν 3 Και όταν έρθω, όσους εγκρίνετε
δοκιμάσητε, δι᾿ ἐπιστολῶν δόκιμους, αυτούς θα στείλω με
τούτους πέμψω ἀπενεγκεῖν τὴν επιστολές να φέρουν το χάρισμά
χάριν ὑμῶν εἰς ῾Ιερουσαλήμ· σας στην Ιερουσαλήμ.
4 ἐὰν δὲ ᾖ ἄξιον τοῦ κἀμὲ 4 Και αν είναι άξιο κι εγώ να
πορεύεσθαι, σὺν ἐμοὶ πορεύομαι, μαζί μου θα
πορεύσονται. πορευτούν.
Σχέδια για καινούργια ταξίδια
5 ᾿Ελεύσομαι δὲ πρὸς ὑμᾶς ὅταν 5 Θα έρθω λοιπόν προς εσάς όταν
Μακεδονίαν διέλθω· Μακεδονίαν περάσω από τη Μακεδονία. Γιατί
γὰρ διέρχομαι· θα περάσω από τη Μακεδονία,
6 πρὸς ὑμᾶς δὲ τυχὸν παραμενῶ ἢ 6 και ίσως θα παραμείνω κοντά
καὶ παραχειμάσω, ἵνα ὑμεῖς με σας ή και θα παραχειμάσω, για
προπέμψητε οὗ ἐὰν πορεύωμαι. να με προπέμψετε εσείς όπου κι
αν πορεύομαι.
7 οὐ θέλω γὰρ ὑμᾶς ἄρτι ἐν 7 Επειδή δε θέλω τώρα να σας δω
παρόδῳ ἰδεῖν, ἐλπίζω δὲ χρόνον περαστικός, επειδή ελπίζω για
τινὰ ἐπιμεῖναι πρὸς ὑμᾶς, ἐὰν ὁ κάποιο χρόνο να παραμείνω
Κύριος ἐπιτρέπῃ. κοντά σας αν ο Κύριος το
επιτρέψει.
8 ἐπιμενῶ δὲ ἐν ᾿Εφέσῳ ἕως τῆς 8 Θα παραμείνω όμως στην
πεντηκοστῆς· Έφεσο ως την Πεντηκοστή.
9 θύρα γάρ μοι ἀνέῳγε μεγάλη 9 γιατί μου έχει ανοιχτεί θύρα
καὶ ἐνεργής, καὶ ἀντικείμενοι μεγάλη και ενεργητική, και
πολλοί. αντίθετοι είναι πολλοί.
10 ᾿Εὰν δὲ ἔλθῃ Τιμόθεος, βλέπετε 10 Και αν έρθει ο Τιμόθεος,
ἵνα ἀφόβως γένηται πρὸς ὑμᾶς· προσέχετε, ώστε να είναι άφοβα
τὸ γὰρ ἔργον Κυρίου ἐργάζεται

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΣΤ’


ὡς κἀγώ· μή τις οὖν αὐτὸν κοντά σας. γιατί εργάζεται το
ἐξουθενήσῃ. έργο του Κυρίου όπως κι εγώ.
11 προπέμψατε δὲ αὐτὸν ἐν 11 Κανείς λοιπόν να μην τον
εἰρήνῃ ἵνα ἔλθῃ πρός με· περιφρονήσει. Προπέμψετε
ἐκδέχομαι γὰρ αὐτὸν μετὰ τῶν επίσης αυτόν με ειρήνη, για να
ἀδελφῶν. έρθει προς εμένα. γιατί τον
περιμένω μαζί με τους αδελφούς.
12 Περὶ δὲ ᾿Απολλὼ τοῦ ἀδελφοῦ, 12 Σχετικά όμως με τον Απολλώ
πολλὰ παρεκάλεσα αὐτὸν ἵνα τον αδελφό, πολύ τον
ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς μετὰ τῶν παρακάλεσα, για να έρθει προς
ἀδελφῶν· καὶ πάντως οὐκ ἦν εσάς μαζί με τους αδελφούς.
θέλημα ἵνα νῦν ἔλθῃ, ἐλεύσεται Αλλά πάντως δε θέλησε να έρθει
δὲ ὅταν εὐκαιρήσῃ. τώρα. θα έρθει όμως όταν
ευκαιρήσει.
Τελικές προτροπές και χαιρετισμοί
13 Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ 13 Αγρυπνείτε, στέκεστε στην
πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε. πίστη, ανδρίζεστε,
κραταιώνεστε.
14 πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ 14 Όλα να γίνονται σ’ εσάς με
γινέσθω. αγάπη.
15 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί· 15 Σας παρακαλώ, λοιπόν,
οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι αδελφοί. ξέρετε την οικία του
ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς ᾿Αχαΐας καὶ εἰς Στεφανά ότι είναι απαρχή της
διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν Αχαΐας στην πίστη και ότι για
ἑαυτούς· διακονία στους αγίους έταξαν
τους εαυτούς τους.
16 ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσσησθε 16 Και εσείς να υποτάσσεστε σε
τοῖς τοιούτοις καὶ παντὶ τῷ τέτοιους ανθρώπους και σε
συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι. καθέναν που συνεργάζεται και
κοπιάζει.
17 χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ 17 Χαίρω λοιπόν για την
Στεφανᾶ καὶ Φουρτουνάτου καὶ παρουσία του Στεφανά και του
᾿Αχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμῶν ὑστέρημα Φορτουνάτου και του Αχαϊκού,
οὗτοι ἀνεπλήρωσαν· γιατί τη στέρηση της δικής σας
παρουσίας αυτοί την
αναπλήρωσαν.
18 ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν 18 Γιατί ανάπαυσαν το δικό μου
πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν. πνεύμα και το δικό σας. Να
᾿Επιγινώσκετε οὖν τοὺς αναγνωρίζετε λοιπόν τέτοιους
τοιούτους. ανθρώπους.

19 ᾿Ασπάζονται ὑμᾶς αἱ 19 Σας χαιρετούν οι εκκλησίες
ἐκκλησίαι τῆς ᾿Ασίας. της επαρχίας της Ασίας. Πολύ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κεφ. ΙΣΤ’


ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν Κυρίῳ σας χαιρετούν στον Κύριο ο
πολλὰ ᾿Ακύλας καὶ Πρίσκιλλα Ακύλας και η Πρίσκα μαζί με την
σὺν τῇ κατ᾿ οἶκον αὐτῶν κατ’ οίκο τους εκκλησία.
ἐκκλησίᾳ.
20 ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ 20 Σας χαιρετούν οι αδελφοί όλοι.
πάντες. ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν Χαιρετηθείτε μεταξύ σας με
φιλήματι ἁγίῳ. φίλημα άγιο.
21 ῾Ο ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ 21 Ο χαιρετισμός είναι με το δικό
Παύλου. μου χέρι, του Παύλου.
22 εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον 22 Αν κάποιος δεν αγαπά τον
᾿Ιησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. Κύριο, ας είναι ανάθεμα. Μαρανα
μαρὰν ἀθᾶ. θα.
23 ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ 23 Η χάρη του Κυρίου Ιησού ας
Χριστοῦ μεθ᾿ ὑμῶν. είναι μαζί σας.
24 ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων 24 Η αγάπη μου είναι μαζί με
ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ἀμήν. όλους εσάς στο Χριστό Ιησού.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Α’




Χαιρετισμός
1 Παῦλος, ἀπόστολος ᾿Ιησοῦ 1 Παύλος, απόστολος του
Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Χριστού Ιησού με το θέλημα του
Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳ Θεού, και ο Τιμόθεος ο αδελφός
τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν προς την εκκλησία του Θεού που
τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ είναι στην Κόρινθο μαζί με όλους
τῇ ᾿Αχαΐᾳ· τους αγίους που είναι σε όλη την

Αχαΐα.
2 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ 2 Χάρη σ’ εσάς και ειρήνη από το
πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Θεό Πατέρα μας και από τον
Χριστοῦ. Κύριο Ιησού Χριστό.
Ευχαριστίες προς το Θεό
3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ 3 Ευλογητός ας είναι ο Θεός και
τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού
ὁ πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ Θεὸς Χριστού, ο Πατέρας των
πάσης παρακλήσεως, οικτιρμών και Θεός κάθε
παρηγοριάς,
4 ὁ παρακαλῶν ἡμᾶς ἐν πάσῃ τῇ 4 που μας παρηγορεί πάνω σε
θλίψει ἡμῶν, εἰς τὸ δύνασθαι όλη τη θλίψη μας, για να
ἡμᾶς παρακαλεῖν τοὺς ἐν πάσῃ μπορούμε κι εμείς να
θλίψει διὰ τῆς παρακλήσεως ἧς παρηγορούμε αυτούς που είναι
παρακαλούμεθα αὐτοὶ ὑπὸ τοῦ σε κάθε θλίψη με την παρηγοριά
Θεοῦ· που παρηγοριόμαστε εμείς οι
ίδιοι από το Θεό.
5 ὅτι καθὼς περισσσεύει τὰ 5 Γιατί καθώς περισσεύουν τα
παθήματα τοῦ Χριστοῦ εἰς ἡμᾶς, παθήματα του Χριστού σ’ εμάς,
οὕτω διὰ Χριστοῦ περισσεύει καὶ έτσι μέσω του Χριστού περισσεύει
ἡ παράκλησις ἡμῶν. και η παρηγοριά μας.
6 εἴτε δὲ θλιβόμεθα, ὑπὲρ τῆς 6 Αλλά είτε θλιβόμαστε, αυτό
ὑμῶν παρακλήσεως καὶ γίνεται για τη δική σας
σωτηρίας τῆς ἐνεργουμένης ἐν παρηγοριά και σωτηρία. είτε
ὑπομονῇ τῶν αὐτῶν παθημάτων παρηγοριόμαστε, αυτό γίνεται
ὧν καὶ ἡμεῖς πάσχομεν, καὶ ἡ για τη δική σας παρηγοριά που
ἐλπὶς ἡμῶν βεβαία ὑπὲρ ὑμῶν· ενεργείται μέσω της υπομονής
εἴτε παρακαλούμεθα, ὑπὲρ τῆς σας στα ίδια παθήματα που κι
ὑμῶν παρακλήσεως καὶ εμείς πάσχουμε.
σωτηρίας,
7 εἰδότες ὅτι ὥσπερ κοινωνοί ἐστε 7 Και η ελπίδα μας είναι βέβαιη
τῶν παθημάτων, οὕτω καὶ τῆς για σας, επειδή ξέρουμε ότι όπως
παρακλήσεως. είστε συμμέτοχοι στα παθήματα

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Α’


έτσι θα είστε συμμέτοχοι και
στην παρηγοριά.
8 Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, 8 Δε θέλουμε, λοιπόν, εσείς να
ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν αγνοείτε, αδελφοί, για τη θλίψη
τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, που μας έγινε στην επαρχία της
ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν Ασίας. γιατί υπερβολικά πάνω
ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε από τη δύναμή μας δεχτήκαμε
ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν· βάρος, ώστε να απελπιστούμε και
για τη ζωή μας.
9 ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς τὸ 9 Αλλά εμείς οι ίδιοι είχαμε
ἀπόκριμα τοῦ θανάτου αποδεχτεί μέσα μας την
ἐσχήκαμεν, ἵνα μὴ πεποιθότες καταδικαστική απόφαση του
ὦμεν ἐφ᾿ ἑαυτοῖς, ἀλλ᾿ ἐπὶ τῷ Θεῷ θανάτου, για να μην έχουμε
τῷ ἐγείροντι τοὺς νεκρούς· πεποίθηση στους εαυτούς μας,
αλλά στο Θεό που εγείρει τους
νεκρούς.
10 ὃς ἐκ τηλικούτου θανάτου 10 Αυτός από τόσο μεγάλο
ἐρρύσατο ἡμᾶς καὶ ρύεται, εἰς ὃν θάνατο μας έσωσε και θα μας
ἠλπίκαμεν ὅτι καὶ ἔτι ρύσεται, σώσει. Σ’ αυτόν έχουμε ελπίσει
ότι και ακόμα θα μας σώσει,
11 συνυπουργούντων καὶ ὑμῶν 11 ενώ συμβοηθάτε κι εσείς με τη
ὑπὲρ ἡμῶν τῇ δεήσει, ἵνα ἐκ δέηση για μας, ώστε να γίνει
πολλῶν προσώπων τὸ εἰς ἡμᾶς ευχαριστία για μας από πολλά
χάρισμα διὰ πολλῶν πρόσωπα για το χάρισμα της
εὐχαριστηθῇ ὑπὲρ ἡμῶν. σωτηρίας που δόθηκε σ’ εμάς
μέσω της προσευχής πολλών.
Η αναβολή της επίσκεψης του
Παύλου
12 ῾Η γὰρ καύχησις ἡμῶν αὕτη 12 Γιατί η καύχησή μας είναι
ἐστί, τὸ μαρτύριον τῆς αυτή: η μαρτυρία της συνείδησής
συνειδήσεως ἡμῶν, ὅτι ἐν μας. Γιατί με απλότητα και με
ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ, ειλικρίνεια από το Θεό και όχι με
οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ, ἀλλ᾿ ἐν σοφία σαρκική, αλλά με χάρη
χάριτι Θεοῦ ἀνεστράφημεν ἐν τῷ Θεού συμπεριφερθήκαμε μέσα
κόσμῳ, περισσοτέρως δὲ πρὸς στον κόσμο και περισσότερο
ὑμᾶς. προς εσάς.
13 οὐ γὰρ ἄλλα γράφομεν ὑμῖν, 13 Γιατί δε σας γράφουμε άλλα,
ἀλλ᾿ ἢ ἃ ἀναγινώσκετε ἢ καὶ εκτός από αυτά που διαβάζετε ή
ἐπιγινώσκετε, ἐλπίζω δὲ ὅτι καὶ και καταλαβαίνετε. κι ελπίζω ότι
ἕως τέλους ἐπιγνώσεσθε, ως το τέλος θα καταλάβετε,

14 καθὼς καὶ ἐπέγνωτε ἡμᾶς ἀπὸ 14 καθώς και μας καταλάβατε
μέρους, ὅτι καύχημα ὑμῶν ἐσμεν, μερικώς, ότι καύχημά σας

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Α’


καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν, ἐν τῇ είμαστε καθώς ακριβώς κι εσείς
ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. δικό μας κατά την ημέρα του
Κυρίου μας Ιησού.
15 Καὶ ταύτῃ τῇ πεποιθήσει 15 Και μ’ αυτήν την πεποίθηση
ἐβουλόμην πρὸς ὑμᾶς ἐλθεῖν ήθελα προηγουμένως να έρθω
πρότερον, ἵνα δευτέραν χάριν προς εσάς, για να έχετε μια
ἔχητε, δεύτερη χάρη.
16 καὶ δι᾿ ὑμῶν διελθεῖν εἰς 16 Και από εσάς να περάσω στη
Μακεδονίαν, καὶ πάλιν ἀπὸ Μακεδονία και πάλι από τη
Μακεδονίας ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς Μακεδονία να έρθω προς εσάς
καὶ ὑφ᾿ ὑμῶν προπεμφθῆναι εἰς και από εσάς να κατευοδοθώ
τὴν ᾿Ιουδαίαν. στην Ιουδαία.
17 τοῦτο οὖν βουλόμενος μήτι 17 Αυτό, λοιπόν, επειδή ήθελα,
ἄρα τῇ ἐλαφρίᾳ ἐχρησάμην; ἢ ἃ μήπως άραγε χρησιμοποίησα
βουλεύομαι, κατὰ σάρκα ελαφρότητα; Ή αυτά που
βουλεύομαι, ἵνα ᾖ παρ᾿ ἐμοὶ τὸ αποφασίζω, κατά σάρκα τα
ναὶ ναὶ καὶ τὸ οὒ οὔ; αποφασίζω, ώστε να εξαρτάται
από εμένα το ναι ναι και το όχι
όχι;
18 πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς ὅτι ὁ λόγος 18 Αλλά πιστός είναι ο Θεός, γιατί
ἡμῶν ὁ πρὸς ὑμᾶς οὐκ ἐγένετο ο λόγος μας που κηρύχτηκε προς
ναὶ καὶ οὔ. εσάς δεν είναι ναι και όχι.
19 ὁ γὰρ τοῦ Θεοῦ υἱὸς ᾿Ιησοῦς 19 Γιατί ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς
Χριστὸς ὁ ἐν ὑμῖν δι᾿ ἡμῶν Χριστός, που κηρύχτηκε από
κηρυχθείς, δι᾿ ἐμοῦ καὶ εμάς μεταξύ σας, από εμένα και
Σιλουανοῦ καὶ Τιμοθέου, οὐκ το Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν
ἐγένετο ναί καὶ οὔ, ἀλλὰ ναὶ ἐν ήταν ναι και όχι, αλλά σε Αυτόν
αὐτῷ γέγονεν· ήταν ναι.
20 ὅσαι γὰρ ἐπαγγελίαι Θεοῦ, ἐν 20 Γιατί όσες υποσχέσεις του
αὐτῷ τὸ ναὶ καὶ ἐν αὐτῷ τὸ ἀμήν, Θεού υπάρχουν, μέσα σε Αυτόν
τῷ Θεῷ πρὸς δόξαν δι᾿ ἡμῶν. είναι ναι. Γι’ αυτό και διαμέσου
Αυτού λέγεται από εμάς το
“αμήν” στο Θεό προς δόξα του.
21 ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς 21 Και αυτός που μας στερεώνει
Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, μαζί σας στο Χριστό και μας
έχρισε, είναι ο Θεός,
22 ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ 22 ο οποίος και μας σφράγισε και
δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ μας έδωσε τον αρραβώνα του
Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις Πνεύματος μέσα στις καρδιές
ἡμῶν. μας.

23 ᾿Εγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν 23 Εγώ, λοιπόν, μάρτυρα το Θεό
ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, επικαλούμαι πάνω στην ψυχή

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Α’


ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι μου, ότι επειδή σας λυπάμαι, δεν
ἦλθον εἰς Κόρινθον. ήρθα ακόμη στην Κόρινθο.
24 οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς 24 Όχι ότι θέλουμε να
πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν κυριαρχούμε στην πίστη σας,
τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει αλλά είμαστε συνεργάτες της
ἑστήκατε. χαράς σας. γιατί έχετε σταθεί
σταθεροί στην πίστη.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Β’




Η αναβολή της επίσκεψης του
Παύλου
1 Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ 1 Γιατί αποφάσισα για τον εαυτό
πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. μου αυτό: το να μην έρθω πάλι με
λύπη προς εσάς.
2 εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς 2 Γιατί αν εγώ σας λυπώ, τότε
ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ ποιος είναι αυτός που με

λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ; ευφραίνει παρά εκείνος που
λυπάται από εμένα;
3 καὶ ἔγραψα ὑμῖν τοῦτο αὐτό, ἵνα 3 Και έγραψα ακριβώς αυτό, για
μὴ ἐλθὼν λύπην ἔχω ἀφ᾿ ὧν ἔδει να μην έχω λύπη, όταν έρθω, από
με χαίρειν, πεποιθὼς ἐπὶ πάντας αυτούς που έπρεπε να χαίρω,
ὑμᾶς ὅτι ἡ ἐμὴ χαρὰ πάντων έχοντας πεποίθηση για όλους
ὑμῶν ἐστιν. σας ότι η δική μου χαρά είναι
4 ἐκ γὰρ πολλῆς θλίψεως καὶ χαρά όλων σας.
συνοχῆς καρδίας ἔγραψα ὑμῖν 4 Γιατί με πολλή θλίψη και με
διὰ πολλῶν δακρύων, οὐχ ἵνα στενοχώρια στην καρδιά σάς
λυπηθῆτε, ἀλλὰ τὴν ἀγάπην ἵνα έγραψα, με πολλά δάκρυα, όχι
γνῶτε ἣν ἔχω περισσοτέρως εἰς για να λυπηθείτε, αλλά για να
ὑμᾶς. γνωρίσετε την αγάπη που έχω
περισσότερο για σας.
Ο Παύλος προτείνει να
συγχωρηθεί ο υπαίτιος
5 Εἰ δέ τις λελύπηκεν, οὐκ ἐμὲ 5 Αν όμως κάποιος έχει λυπήσει,
λελύπηκεν, ἀλλά, ἀπὸ μέρους ἵνα έχει λυπήσει όχι εμένα, αλλά σε
μὴ ἐπιβαρῶ, πάντας ὑμᾶς. κάποιο βαθμό – για να μην
υπερβάλλω – όλους εσάς.
6 ἱκανὸν τῷ τοιούτῳ ἡ ἐπιτιμία 6 Είναι αρκετό σε τέτοιον
αὕτη ἡ ὑπὸ τῶν πλειόνων· άνθρωπο η επιτίμηση αυτή που
προέρχεται από τους
περισσότερους,
7 ὥστε τοὐναντίον μᾶλλον ὑμᾶς 7 ώστε, αντίθετα, τώρα μάλλον
χαρίσασθαι καὶ παρακαλέσαι, εσείς να τον συγχωρήσετε και να
μήπως τῇ περισσοτέρᾳ λύπῃ τον παρηγορήσετε, μήπως η
καταποθῇ ὁ τοιοῦτος. περισσότερη λύπη καταπιεί
τέτοιον άνθρωπο.
8 διὸ παρακαλῶ ὑμᾶς κυρῶσαι 8 Γι’ αυτό σας παρακαλώ να
εἰς αὐτὸν ἀγάπην. επικυρώσετε σ’ αυτόν την αγάπη
σας.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Β’


9 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ ἔγραψα, ἵνα 9 Επειδή γι’ αυτό και σας έγραψα,
γνῶ τὴν δοκιμὴν ὑμῶν, εἰ εἰς για να γνωρίσω το αποτέλεσμα
πάντα ὑπήκοοί ἐστε. της δοκιμής σας, αν σε όλα είστε
υπάκουοι.
10 ᾧ δέ τι χαρίζεσθε, καὶ ἐγώ· καὶ 10 Και σ’ όποιον κάτι συγχωρείτε,
γὰρ ἐγὼ εἴ τι κεχάρισμαι ᾧ συγχωρώ κι εγώ. Γιατί κι εγώ ό,τι
κεχάρισμαι, δι᾿ ὑμᾶς ἐν προσώπῳ έχω συγχωρήσει, αν κάτι έχω
Χριστοῦ, συγχωρήσει, το έκανα για σας
μπροστά στο πρόσωπο του
Χριστού,
11 ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ 11 για να μην αρπαχτούμε από το
τοῦ σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ Σατανά. γιατί δεν αγνοούμε τα
νοήματα ἀγνοοῦμεν. διανοήματά του.
Ο θρίαμβος του κηρύγματος του
Χριστού
12 ᾿Ελθὼν δὲ εἰς τὴν Τρῳάδα εἰς 12 Όταν ήρθα, λοιπόν, στην
τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, καὶ Τρωάδα για το ευαγγέλιο του
θύρας μοι ἀνεῳγμένης ἐν Κυρίῳ, Χριστού και, ενώ μου είχε
ανοιχτεί θύρα για τον Κύριο,
13 οὐκ ἔσχηκα ἄνεσιν τῷ 13 δεν είχα άνεση στο πνεύμα
πνεύματί μου τῷ μὴ εὑρεῖν με μου, με το να μη βρίσκω τον Τίτο
Τίτον τὸν ἀδελφόν μου, ἀλλὰ τον αδελφό μου. Αλλά αφού τους
ἀποταξάμενος αὐτοῖς ἐξῆλθον αποχαιρέτησα, εξήλθα για τη
εἰς Μακεδονίαν. Μακεδονία.
14 Τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε 14 Ευχαριστώ όμως το Θεό που
θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ πάντοτε μας κάνει να
καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως θριαμβεύουμε με το Χριστό και
αὐτοῦ φανεροῦντι δι᾿ ἡμῶν ἐν που την οσμή της γνώσης του τη
παντὶ τόπῳ· φανερώνει μέσα από εμάς σε
κάθε τόπο.
15 ὅτι Χριστοῦ εὐωδία ἐσμὲν τῷ 15 Γιατί είμαστε ευωδία του
Θεῷ ἐν τοῖς σῳζομένοις καὶ ἐν Χριστού για το Θεό μεταξύ αυτών
τοῖς ἀπολλυμένοις, που σώζονται και μεταξύ αυτών
που χάνονται.
16 οἷς μὲν ὀσμὴ θανάτου εἰς 16 Για κάποιους οσμή από
θάνατον, οἷς δὲ ὀσμὴ ζωῆς εἰς θάνατο σε θάνατο, για άλλους
ζωήν. καὶ πρὸς ταῦτα τίς ἱκανός; οσμή από ζωή σε ζωή. Και ποιος
είναι ικανός για να κάνει αυτά;
17 οὐ γάρ ἐσμεν ὡς οἱ λοιποὶ 17 Γιατί δεν είμαστε όπως οι
καπηλεύοντες τὸν λόγον τοῦ πολλοί που καπηλεύονται το

Θεοῦ, ἀλλ᾿ ὡς ἐξ εἰλικρινείας, λόγο του Θεού, αλλά ως
άνθρωποι με ειλικρινή κίνητρα,

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Β’


ἀλλ᾿ ὡς ἐκ Θεοῦ κατενώπιον τοῦ αλλά ως άνθρωποι σταλμένοι
Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν. από το Θεό μιλούμε ενωμένοι με
το Χριστό απέναντι στο Θεό.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Γ’




Ο Νόμος και το Πνεύμα
1 Ἀρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺς 1 Αρχίζουμε πάλι τους εαυτούς
συνιστάνειν; εἰ μὴ χρῄζομεν ὥς μας να συνιστούμε; Ή μήπως
τινες συστατικῶν ἐπιστολῶν έχουμε ανάγκη όπως μερικοί από
πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν συστατικές επιστολές προς εσάς
συστατικῶν; ή από εσάς;
2 ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, 2 Η επιστολή μας εσείς είστε,

ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις γραμμένη μέσα στις καρδιές μας,
ἡμῶν, γινωσκομένη καὶ που γνωρίζεται και διαβάζεται
ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων από όλους τους ανθρώπους.
ἀνθρώπων,
3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ 3 Και φανερώνεστε ότι είστε
Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, επιστολή Χριστού που γράφτηκε
ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ με τη διακονία μας, γραμμένη όχι
Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν με μελάνι, αλλά με το Πνεύμα του
πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ ζωντανού Θεού, όχι σε πλάκες
καρδίαις σαρκίναις. λίθινες, αλλά σε πλάκες
σάρκινων καρδιών.
4 Πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν 4 Και τέτοια πεποίθηση έχουμε
διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν. στο Θεό μέσω του Χριστού.
5 οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ᾿ ἑαυτῶν 5 Όχι ότι από μόνοι μας είμαστε
λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ᾿ ικανοί να λογαριάσουμε κάτι
ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ, σαν να προερχόταν από τους
εαυτούς μας, αλλά η ικανότητά
μας είναι από το Θεό,
6 ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς 6 ο οποίος και μας έκανε ικανούς
διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ διακόνους καινούργιας
γράμματος, ἀλλὰ πνεύματος· τὸ διαθήκης, όχι γράμματος, αλλά
γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ Πνεύματος. γιατί το γράμμα
πνεῦμα ζωοποιεῖ. σκοτώνει, αλλά το Πνεύμα
ζωοποιεί.
7 Εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ θανάτου ἐν 7 Αν, λοιπόν, η διακονία του
γράμμασιν ἐντετυπωμένη ἐν θανάτου με γράμματα τυπωμένα
λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ σε λίθους ήρθε με δόξα, ώστε να
δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς μη δύνανται να ατενίσουν οι γιοι
᾿Ισραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον Ισραήλ στο πρόσωπο του Μωυσή
Μωϋσέως διὰ τὴν δόξαν τοῦ εξαιτίας της δόξας του
προσώπου αὐτοῦ τὴν προσώπου του, η οποία
καταργουμένην, επρόκειτο να καταργηθεί,

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Γ’


8 πῶς οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ 8 πώς η διακονία του Πνεύματος
πνεύματος ἔσται ἐν δόξῃ; δε θα είναι με περισσότερη δόξα;
9 εἰ γὰρ ἡ διακονία τῆς 9 Γιατί αν στη διακονία της
κατακρίσεως δόξα, πολλῷ κατάκρισης υπάρχει δόξα, πολύ
μᾶλλον περισσεύει ἡ διακονία περισσότερο η διακονία της
τῆς δικαιοσύνης ἐν δόξῃ. δικαίωσης περισσεύει σε δόξα.
10 καὶ γὰρ οὐδὲ δεδόξασται τὸ 10 Και πράγματι, δεν έχει
δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει δοξαστεί το δοξασμένο σε αυτήν
ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης την περίπτωση εξαιτίας της
δόξης. υπερβολικής δόξας.
11 εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ 11 Γιατί αν εκείνο που
δόξης, πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν καταργείται ήρθε διαμέσου
δόξῃ. δόξας, πολύ περισσότερο αυτό
που μένει θα είναι με δόξα.
12 ῎Εχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα 12 Επειδή έχουμε λοιπόν τέτοια
πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα, ελπίδα, κάνουμε χρήση πολλής
παρρησίας
13 καὶ οὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθει 13 και δεν κάνουμε καθώς
κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον ακριβώς ο Μωυσής που έθετε
ἑαυτοῦ πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς κάλυμμα πάνω στο πρόσωπό
υἱοὺς ᾿Ισραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ του, για να μην ατενίσουν οι γιοι
καταργουμένου. Ισραήλ στο τέλος αυτού που
επρόκειτο να καταργηθεί.
14 ἀλλ᾿ ἐπωρώθη τὰ νοήματα 14 Αλλά πωρώθηκαν οι διάνοιές
αὐτῶν. ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον τὸ τους. Γιατί μέχρι τη σημερινή
αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει ημέρα το ίδιο κάλυμμα μένει
τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει, μὴ κατά την ανάγνωση της παλαιάς
ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστῷ διαθήκης, που δεν
καταργεῖται, ανασηκώνεται, γιατί
καταργείται με το Χριστό.
15 ἀλλ᾿ ἕως σήμερον, ἡνίκα 15 Αλλά έως σήμερα, όποτε
ἀναγινώσκεται Μωϋσῆς, διαβάζεται ο Μωυσής, ένα
κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κάλυμμα βρίσκεται πάνω στην
κεῖται· καρδιά τους.
16 ἡνίκα δ᾿ ἂν ἐπιστρέψῃ πρὸς 16 Όποτε όμως κάποιος
Κύριον, περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα. επιστρέψει προς τον Κύριο,
αφαιρείται από γύρω του το
κάλυμμα.
17 ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ 17 Και ο Κύριος είναι το Πνεύμα.
δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ και όπου είναι το Πνεύμα του

ἐλευθερία. Κυρίου, υπάρχει ελευθερία.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Γ’


18 ἡμεῖς δὲ πάντες 18 Όλοι εμείς, λοιπόν,
ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν αντικατοπτρίζουμε τη δόξα του
δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι Κυρίου με ακάλυπτο πρόσωπο
τὴν αὐτὴν εἰκόνα και μεταμορφωνόμαστε στην
μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς ίδια την εικόνα του από δόξα σε
δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου δόξα, καθώς ακριβώς γίνεται από
Πνεύματος. τον Κύριο, το Πνεύμα.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Δ’




Η βοήθεια του Θεού στο έργο του
Ευαγγελίου
1 Διὰ τοῦτο, ἔχοντες τὴν 1 Γι’ αυτό, έχοντας τη διακονία
διακονίαν ταύτην καθὼς αυτήν, καθώς ελεηθήκαμε, δεν
ἠλεήθημεν, οὐκ ἐκκακοῦμεν, αποθαρρυνόμαστε,
2 ἀλλ᾿ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆς 2 αλλά απαρνηθήκαμε τα κρυφά
αἰσχύνης, μὴ περιπατοῦντες ἐν πράγματα της ντροπής, χωρίς να

πανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντες τὸν περπατούμε με πανουργία μήτε
λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τῇ χρησιμοποιώντας δόλο στο λόγο
φανερώσει τῆς ἀληθείας του Θεού, αλλά με τη φανέρωση
συνιστῶντες ἑαυτοὺς πρὸς της αλήθειας συνιστούμε τους
πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων εαυτούς μας προς τη συνείδηση
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. κάθε ανθρώπου μπροστά στο
Θεό.
3 εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ 3 Αν όμως πράγματι είναι
εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς καλυμμένο το ευαγγέλιό μας,
ἀπολλυμένοις ἐστὶ στους χαμένους είναι καλυμμένο,
κεκαλυμμένον,
4 ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου 4 στους οποίους ο θεός του αιώνα
ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν τούτου τύφλωσε τις διάνοιες των
ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι απίστων, για να μη λάμψει η
αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ αυγή για το φωτισμό του
εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ ευαγγελίου της δόξας του
Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. Χριστού, ο οποίος είναι εικόνα
του Θεού.
5 οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, 5 Γιατί τους εαυτούς μας δεν
ἀλλὰ Χριστὸν ᾿Ιησοῦν Κύριον, κηρύττουμε, αλλά τον Ιησού
ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Χριστό ως Κύριο, ενώ τους
᾿Ιησοῦν. εαυτούς μας κηρύττουμε
δούλους σας για χάρη του Ιησού.
6 ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους 6 Επειδή ο Θεός που είπε: «Από το
φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς σκοτάδι να λάμψει φως», αυτός
καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν έλαμψε μέσα στις καρδιές μας,
τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ για να φωτίσει τη γνώση της
ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. δόξας του Θεού στο πρόσωπο του
Ιησού Χριστού.
7 ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν 7 Έχουμε όμως το θησαυρό τούτο
τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, μέσα σε πήλινα σκεύη, για να
ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ είναι του Θεού η υπερβολή της
τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, δύναμης και όχι από εμάς.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Δ’


8 ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ 8 Σε καθετί θλιβόμαστε αλλά δε
στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι στενοχωριόμαστε, απορούμε
ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, αλλά δεν απελπιζόμαστε,
9 διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ 9 καταδιωκόμαστε αλλά δεν
ἐγκαταλειπόμενοι, εγκαταλειπόμαστε,
καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ καταβαλλόμαστε αλλά δε
ἀπολλύμενοι, χανόμαστε.
10 πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ 10 Πάντοτε νέκρωση του Ιησού
Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέρουμε στο σώμα μας τη,
περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ώστε και η ζωή του Ιησού να
᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθεί στο σώμα μας.
φανερωθῇ.
11 ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς 11 Γιατί πάντα εμείς που ζούμε
θάνατον παραδιδόμεθα διὰ παραδινόμαστε σε θάνατο για
᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ τον Ιησού, ώστε και η ζωή του
φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ Ιησού να φανερωθεί μέσα στη
ἡμῶν. θνητή σάρκα μας.
12 ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν 12 Ώστε ο θάνατος μέσα σ’ εμάς
ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ενεργείται, ενώ η ζωή μέσα σ’
εσάς.
13 ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς 13 Επειδή έχουμε, λοιπόν, το ίδιο
πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, πνεύμα της πίστης κατά το
ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ γραμμένο: Πίστεψα, γι’ αυτό
ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ μίλησα, και εμείς πιστεύουμε, γι’
λαλοῦμεν, αυτό και μιλούμε.
14 εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν 14 Επειδή ξέρουμε ότι εκείνος που
Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ έγειρε τον Κύριο Ιησού θα εγείρει
᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει και εμάς μαζί με τον Ιησού και θα
σὺν ὑμῖν. μας στήσει κοντά του μαζί σας.
15 τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ 15 Γιατί τα πάντα γίνονται για
χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν σας, ώστε η χάρη που πλεόνασε
πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν να επιφέρει άφθονη ευχαριστία
περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ διαμέσου περισσότερων
Θεοῦ. ανθρώπων για τη δόξα του Θεού.
16 Διὸ οὐκ ἐκκακοῦμεν, ἀλλ᾿ εἰ 16 Γι’ αυτό δεν
καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος αποθαρρυνόμαστε, αλλά αν και ο
διαφθείρεται, ἀλλ᾿ ὁ ἔσωθεν εξωτερικός μας άνθρωπος
ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ. φθείρεται, όμως ο εσωτερικός
μας ανακαινίζεται ημέρα με την
ημέρα.

17 τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν 17 Γιατί η προσωρινή ελαφρή
τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ θλίψη μας κατεργάζεται για μας

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Δ’


ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν ένα υπερβολικά υπερβολικό
αἰώνιον βάρος δόξης αιώνιο βάρος δόξας,
κατεργάζεται ἡμῖν,
18 μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ 18 επειδή εμείς δεν
βλεπόμενα, ἀλλὰ τὰ μὴ προσηλώνουμε το βλέμμα μας σ’
βλεπόμενα. τὰ γὰρ βλεπόμενα εκείνα που βλέπονται, αλλά σ’
πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα εκείνα που δε βλέπονται. Γιατί
αἰώνια. εκείνα που βλέπονται είναι
πρόσκαιρα, ενώ εκείνα που δε
βλέπονται είναι αιώνια.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Ε’




Η πρόσκαιρη και η αιώνια κατοικία
1 οἴδαμεν γὰρ ὅτι ἐὰν ἡ ἐπίγειος 1 Γιατί ξέρουμε ότι, αν η επίγεια
ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους οικία της σάρκινης σκηνής μας
καταλυθῇ, οἰκοδομὴν ἐκ Θεοῦ καταλυθεί, έχουμε οικοδομή από
ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον το Θεό, αιώνια οικία
αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. αχειροποίητη στους ουρανούς.
2 καὶ γὰρ ἐν τούτῳ στενάζομεν, 2 Και πράγματι, μέσα σε τούτο το

τὸ οἰκητήριον ἡμῶν τὸ ἐξ σώμα στενάζουμε, ποθώντας
οὐρανοῦ ἐπενδύσασθαι πολύ να επενδυθούμε το
ἐπιποθοῦντες, κατοικητήριό μας που είναι από
τον ουρανό.
3 εἴ γε καὶ ἐνδυσάμενοι οὐ γυμνοὶ 3 Και βέβαια, αν γδυθούμε το
εὑρεθησόμεθα. σώμα μας, δε θα βρεθούμε
γυμνοί.
4 καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει 4 Γιατί κι εμείς που είμαστε μέσα
στενάζομεν, βαρούμενοι ἐφ' ᾧ οὐ στη σάρκινη σκηνή μας
θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ στενάζουμε από το βάρος της,
ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ την οποία δε θέλουμε να
θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς. γδυθούμε, αλλά να την
επενδύσουμε, για να καταπιωθεί
το θνητό από τη ζωή.
5 ὁ δὲ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς 5 Και αυτός που μας έπλασε γι’
αὐτὸ τοῦτο Θεός, ὁ καὶ δοὺς ἡμῖν αυτό ακριβώς είναι ο Θεός, που
τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος. μας έδωσε τον αρραβώνα του
Πνεύματος.
6 Θαρροῦντες οὖν πάντοτε καὶ 6 Έχοντας συνεπώς θάρρος
εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ πάντοτε και, επειδή ξέρουμε ότι
σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπὸ τοῦ μένοντας στο σώμα είμαστε
Κυρίου· ξενιτεμένοι από τον Κύριο
7 διὰ πίστεως γὰρ περιπατοῦμεν, 7 – γιατί περπατούμε με την
οὐ διὰ εἴδους· πίστη, όχι με την όραση –
8 θαρροῦμεν δὲ καὶ εὐδοκοῦμεν 8 έχουμε λοιπόν θάρρος και
μᾶλλον ἐκδημῆσαι ἐκ τοῦ προτιμούμε μάλλον να
σώματος καὶ ἐνδημῆσαι πρὸς τὸν αποδημήσουμε από το σώμα και
Κύριον. να μείνουμε κοντά στον Κύριο.
9 διὸ καὶ φιλοτιμούμεθα, εἴτε 9 Γι’ αυτό και φιλοτιμούμαστε,
ἐνδημοῦντες εἴτε ἐκδημοῦντες, είτε μένουμε στο σώμα είτε
εὐάρεστοι αὐτῷ εἶναι. αποδημούμε, να είμαστε
ευάρεστοι σ’ αυτόν.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Ε’


10 τοὺς γὰρ πάντας ἡμᾶς 10 Γιατί όλοι εμείς πρέπει να
φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ φανερωθούμε μπροστά στο βήμα
βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα του Χριστού, για να απολάβει ο
κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ καθένας αυτά που σχετίζονται με
σώματος πρὸς ἃ ἔπραξεν, εἴτε όσα έπραξε με το σώμα του, είτε
ἀγαθὸν εἴτε κακόν. αγαθό είτε κακό.
Η συμφιλίωση με το Θεό μέσω του
Χριστού
11 Εἰδότες οὖν τὸν φόβον τοῦ 11 Επειδή λοιπόν ξέρουμε το φόβο
Κυρίου ἀνθρώπους πείθομεν, του Κυρίου, τους ανθρώπους
Θεῷ δὲ πεφανερώμεθα, ἐλπίζω δὲ πείθουμε και στο Θεό έχουμε
καὶ ἐν ταῖς συνειδήσεσιν ὑμῶν φανερωθεί. ελπίζω επίσης και
πεφανερῶσθαι. στις συνειδήσεις σας να έχουμε
φανερωθεί.
12 οὐ γὰρ πάλιν ἑαυτοὺς 12 Δε σας συνιστούμε πάλι τους
συνιστάνομεν ὑμῖν, ἀλλὰ εαυτούς μας, αλλά αφορμή
ἀφορμὴν διδόντες ὑμῖν καυχήματος σας δίνουμε για
καυχήματος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα μας, για να έχετε να λέτε προς
ἔχητε πρὸς τοὺς ἐν προσώπῳ εκείνους που καυχιούνται σε
καυχωμένους καὶ οὐ καρδίᾳ. πρόσωπο και όχι σε καρδιά.
13 εἴτε γὰρ ἐξέστημεν, Θεῷ, εἴτε 13 Γιατί είτε υπήρξαμε εκτός
σωφρονοῦμεν, ὑμῖν. εαυτού, το κάναμε για το Θεό. είτε
σωφρονούμε, το κάνουμε για
σας.
14 ἡ γὰρ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ 14 Γιατί η αγάπη του Χριστού μάς
συνέχει ἡμᾶς, παρακινεί, επειδή φρονούμε
αυτό: ότι ένας πέθανε για χάρη
όλων, άρα όλοι πέθαναν.
15 κρίναντας τοῦτο, ὅτι εἰ εἷς ὑπὲρ 15 Και για χάρη όλων πέθανε,
πάντων ἀπέθανεν, ἄρα οἱ πάντες ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν
ἀπέθανον· καὶ ὑπὲρ πάντων πια για τους εαυτούς τους, αλλά
ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι για εκείνον που πέθανε για χάρη
ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ τους και εγέρθηκε.
αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.
16 ῞Ωστε ἡμεῖς ἀπὸ τοῦ νῦν 16 Ώστε εμείς κανέναν δεν
οὐδένα οἴδαμεν κατὰ σάρκα· εἰ δὲ αναγνωρίζουμε από τώρα κατά
καὶ ἐγνώκαμεν κατὰ σάρκα σάρκα. Αν και έχουμε γνωρίσει
Χριστόν, ἀλλὰ νῦν οὐκέτι κατά σάρκα το Χριστό, όμως
γινώσκομεν. τώρα δεν τον γνωρίζουμε πια
έτσι.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Ε’


17 ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ καινὴ 17 Ώστε, αν κάποιος είναι στο
κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ Χριστό, είναι καινούργιο κτίσμα.
γέγονε καινὰ τὰ πάντα. Τα αρχαία παρήλθαν, ιδού, έχουν
γίνει καινούργια.
18 τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ Θεοῦ τοῦ 18 Και τα πάντα είναι από το Θεό,
καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό
᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν του μέσω του Χριστού και μας
τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, έδωσε τη διακονία της
συμφιλίωσης:
19 ὡς ὅτι Θεὸς ἦν ἐν Χριστῷ 19 πως δηλαδή ο Θεός ήταν μέσα
κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, μὴ στο Χριστό, συμφιλιώνοντας τον
λογιζόμενος αὐτοῖς τὰ κόσμο με τον εαυτό του, μη
παραπτώματα αὐτῶν, καὶ λογαριάζοντας σ’ αυτούς τα
θέμενος ἐν ἡμῖν τὸν λόγον τῆς παραπτώματά τους, και ανάθεσε
καταλλαγῆς. σ’ εμάς το λόγο της
συμφιλίωσης.
20 ῾Υπὲρ Χριστοῦ οὖν 20 Υπέρ του Χριστού λοιπόν
πρεσβεύομεν ὡς τοῦ Θεοῦ πρεσβεύουμε, σαν ο Θεός να σας
παρακαλοῦντος δι᾿ ἡμῶν· παρακαλεί μέσα από εμάς.
δεόμεθα ὑπὲρ Χριστοῦ, ικετεύουμε για λογαριασμό του
καταλλάγητε τῷ Θεῷ· Χριστού, συμφιλιωθείτε με το
Θεό.
21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν 21 Αυτόν που δε γνώρισε αμαρτία
ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, έκανε για χάρη μας αμαρτία,
ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη ώστε εμείς να γίνουμε
Θεοῦ ἐν αὐτῷ. δικαιοσύνη Θεού μέσω αυτού.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. ΣΤ’




Η συμφιλίωση με το Θεό μέσω του
Χριστού
1 Συνεργοῦντες δὲ καὶ 1 Επειδή συνεργαζόμαστε,
παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν λοιπόν, με το Θεό, γι’ αυτό και
χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· σας παρακαλούμε να μη δεχτείτε
στο κενό τη χάρη του Θεού.
2 λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ 2 γιατί λέει: Σε καιρό δεκτό σε

ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας
σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν σε βοήθησα. Ιδού, τώρα είναι
καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν καιρός ευπρόσδεκτος. ιδού, τώρα
ἡμέρα σωτηρίας· ημέρα σωτηρίας.
3 μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες 3 Δε δίνουμε σε κανέναν κανένα
προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ πρόσκομμα, για να μην
διακονία, κατηγορηθεί η διακονία,
4 ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες 4 αλλά ως διάκονοι του Θεού σε
ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν καθετί συνιστούμε τους εαυτούς
ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν μας: σε υπομονή πολλή, σε
ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, θλίψεις, σε ανάγκες, σε
στενοχώριες,
5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν 5 σε πληγές, σε φυλακές, σε
ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ακαταστασίες, σε κόπους, σε
ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, αγρύπνιες, σε νηστείες,
6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν 6 σε αγνότητα, σε γνώση, σε
μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν μακροθυμία, σε χρηστότητα, σε
Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ Πνεύμα Άγιο, σε αγάπη
ἀνυποκρίτῳ, ανυπόκριτη,
7 ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει 7 σε λόγο αλήθειας, σε δύναμη
Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς Θεού. με τα όπλα της
δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ δικαιοσύνης τα δεξιά και τα
ἀριστερῶν, αριστερά,
8 διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ 8 με δόξα και με ατιμία, με
δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς δυσφήμιση και με καλή φήμη.
πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, Σαν πλάνοι και όμως αληθινοί,
9 ὡς ἀγνοούμενοι καὶ 9 σαν να μας αγνοούν και όμως
ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς μας γνωρίζουν καλά, σαν να
ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, πεθαίνουμε και ιδού ζούμε, σαν
ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ να παιδευόμαστε και όμως δε
θανατούμενοι, θανατωνόμαστε,
10 ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ 10 σαν να λυπόμαστε, πάντα
χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ όμως χαιρόμαστε, σαν φτωχοί,

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. ΣΤ’


πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες πολλούς όμως πλουτίζουμε, σαν
καὶ πάντα κατέχοντες. τίποτα να μην έχουμε και όμως
τα πάντα κατέχουμε.
11 Τὸ στόμα ἡμῶν ἀνέῳγε πρὸς 11 Το στόμα μας έχει ανοιχτεί
ὑμᾶς, Κορίνθιοι, ἡ καρδία ἡμῶν προς εσάς, Κορίνθιοι, η καρδιά
πεπλάτυνται· μας έχει πλατυνθεί.
12 οὐ στενοχωρεῖσθε ἐν ἡμῖν, 12 Δε στενοχωριέστε μ’ εμάς,
στενοχωρεῖσθε δὲ ἐν τοῖς αλλά στενοχωριέστε μέσα στα
σπλάγχνοις ὑμῶν· σπλάχνα σας.
13 τὴν δὲ αὐτὴν ἀντιμισθίαν, ὡς 13 Ανταποδώστε, λοιπόν, τον ίδιο
τέκνοις λέγω, πλατύνθητε καὶ μισθό, σαν σε τέκνα μου το λέω,
ὑμεῖς. πλατυνθείτε κι εσείς.
Ο ναός του αληθινού Θεού
14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες 14 Μην ετεροζυγείτε με
ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ άπιστους. γιατί ποια συμμετοχή
δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ έχουν η δικαιοσύνη και η ανομία,
κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; ή ποια κοινωνία έχουν το φως με
το σκοτάδι;
15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ 15 Και ποια η συμφωνία του
πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ Χριστού με το Βελιάρ ή τι μερίδιο
μετὰ ἀπίστου; έχει ο πιστός μαζί με τον άπιστο;
16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ 16 Και ποια συγκατάθεση μπορεί
μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς να κάνει ο ναός του Θεού μαζί με
Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ τα είδωλα; Γιατί εμείς είμαστε
Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ναός του Θεού του ζωντανού,
ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν καθώς είπε ο Θεός: Θα
Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. κατοικήσω μέσα τους και θα
περπατήσω μεταξύ τους και θα
είμαι Θεός τους κι αυτοί θα είναι
λαός μου.
17 διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν 17 Γι’ αυτό εξέλθετε από το μέσο
καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, αυτών και χωριστείτε, λέει ο
καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, Κύριος, και ακάθαρτο μην
κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, αγγίζετε. κι εγώ θα σας δεχτώ,
18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ 18 και θα είμαι για σας Πατέρας,
ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ κι εσείς θα είστε για μένα γιοι και
θυγατέρας, λέγει Κύριος θυγατέρες, λέει Κύριος ο
παντοκράτωρ. Παντοκράτορας.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Ζ’




1 Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς 1 Αφού έχουμε, λοιπόν, αυτές τις
ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, επαγγελίες, αγαπητοί, ας
καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ καθαρίσουμε τους εαυτούς μας
παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ από κάθε μολυσμό σάρκας και
πνεύματος, ἐπιτελοῦντες πνεύματος, επιτελώντας
ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ. αγιοσύνη με φόβο Θεού.
Η στενοχώρια και η χαρά του

Παύλου
2 Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα 2 Χωρέστε μας στην καρδιά σας.
ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, Κανέναν δεν αδικήσαμε,
οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν. κανέναν δε φθείραμε, σε κανέναν
δεν ήμασταν πλεονέκτες.
3 οὐ πρὸς κατάκρισιν λέγω· 3 Για κατάκρισή σας δεν το λέω.
προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς γιατί σας έχω προείπει ότι είστε
καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ μέσα στις καρδιές μας, μαζί στο
συναποθανεῖν καὶ συζῆν. θάνατο και μαζί στη ζωή.
4 πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς, 4 Έχω πολλή παρρησία προς
πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν· εσάς, έχω πολλή καύχηση για
πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει, σας. Έχω γεμίσει από την
ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ παρηγοριά, υπερπερισσεύω από
πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν. τη χαρά πάνω σε όλη τη θλίψη
μας.
5 Καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς 5 Και πράγματι, όταν εμείς
Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ήρθαμε στη Μακεδονία, καμιά
ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλ᾿ ἐν άνεση δεν είχε η σάρκα μας, αλλά
παντὶ θλιβόμενοι· ἔξωθεν μάχαι, σε καθετί θλιβόμασταν. απέξω
ἔσωθεν φόβοι. μάχες, από μέσα φόβοι.
6 ἀλλ᾿ ὁ παρακαλῶν τοὺς 6 Αλλά αυτός που παρηγορεί τους
ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ ταπεινούς, ο Θεός, μας
Θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου· παρηγόρησε με την παρουσία
του Τίτου.
7 οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ 7 Και όχι μόνο με την παρουσία
αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ του, αλλά και με την παρηγοριά
παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ᾿ που παρηγορήθηκε από εσάς,
ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν αναγγέλλοντάς μας το μεγάλο
ἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν, πόθο σας, τον οδυρμό σας, το
τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε ζήλο σας για μένα, ώστε εγώ
με μᾶλλον χαρῆναι, περισσότερο να χαρώ.
8 ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ 8 Γιατί αν και σας λύπησα με την
ἐπιστολῇ, οὐ μεταμέλομαι, εἰ καὶ επιστολή, δε μεταμελούμαι. αν

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Ζ’


μετεμελόμην· βλέπω γὰρ ὅτι ἡ και μεταμελόμουν – επειδή
ἐπιστολὴ ἐκείνη, εἰ καὶ πρὸς βλέπω ότι η επιστολή εκείνη,
ὥραν, ἐλύπησεν ὑμᾶς. έστω και προσωρινά, σας λύπησε
–
9 νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, 9 τώρα όμως χαίρω, όχι γιατί
ἀλλ᾿ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς λυπηθήκατε, αλλά γιατί
μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ λυπηθήκατε προς μετάνοια.
Θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ γιατί λυπηθήκατε κατά Θεό,
ἡμῶν. ώστε σε τίποτα να μη ζημιωθείτε
από εμάς.
10 ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη 10 Γιατί η κατά Θεό λύπη
μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν εργάζεται μετάνοια για σωτηρία
ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ αμεταμέλητη. η λύπη όμως του
δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κόσμου κατεργάζεται θάνατο.
κατεργάζεται.
11 ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ 11 Γιατί ιδού, αυτό ακριβώς, το ότι
Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατά Θεό λυπηθήκατε, πόση
κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, προθυμία κατεργάστηκε σ’ εσάς,
ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ αλλά επιπλέον και απολογία,
ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ αλλά και αγανάκτηση, αλλά και
ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ φόβο, αλλά και μεγάλο πόθο,
ἐκδίκησιν! ἐν παντὶ συνεστήσατε αλλά και ζήλο, αλλά και τιμωρία
ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ του κακού ! Σε καθετί συστήσατε
πράγματι. τους εαυτούς σας πως είναι αγνοί
σ’ αυτό το πράγμα.
12 ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ 12 Άρα, αν και σας έγραψα, δεν το
εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος, οὐδὲ έκανα εξαιτίας αυτού που
εἵνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ αδίκησε ούτε εξαιτίας αυτού που
εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν αδικήθηκε, αλλά για να
σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν φανερωθεί προς εσάς τους ίδιους
πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ο ζήλος σας που έχετε για μας
μπροστά στο Θεό.
13 Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ 13 Γι’ αυτό έχουμε παρηγορηθεί.
δὲ τῇ παρακλήσει ὑμῶν Και επιπλέον, εκτός από την
περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν παρηγοριά μας, περισσότερο
ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι μάλλον χαρήκαμε για τη χαρά
ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ του Τίτου, επειδή έχει αναπαυτεί
ἀπὸ πάντων ὑμῶν· το πνεύμα του από όλους εσάς.
14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν 14 Γιατί, αν έχω καυχηθεί κάτι σ’
κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, αυτόν για σας, δεν

ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ καταντροπιάστηκα, αλλά όπως
ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτω καὶ ἡ όλα τα είπαμε σ’ εσάς με αλήθεια,

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Ζ’


καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου έτσι και η καύχησή μας που έγινε
ἀλήθεια ἐγενήθη. στον Τίτο ήταν αληθινή.
15 καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ 15 Και τα σπλάχνα του
περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν περισσότερο είναι
ἀναμιμνησκομένου τὴν πάντων προσκολλημένα προς εσάς, όταν
ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου θυμάται την υπακοή όλων σας,
καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν. πώς τον δεχτήκατε με φόβο και
τρόμο.
16 χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν 16 Χαίρομαι, γιατί σε καθετί έχω
ὑμῖν. έχω εμπιστοσύνη σ’ εσάς.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. H’




Η εισφορά για την εκκλησία της
Ιερουσαλήμ
1 Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὴν 1 Γνωρίζουμε λοιπόν σ’ εσάς,
χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν αδελφοί, τη χάρη του Θεού που
ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας, έχει δοθεί στις εκκλησίες της
Μακεδονίας,
2 ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεως ἡ 2 γιατί μέσα σε πολλή δοκιμασία

περισσεία τῆς χαρᾶς αὐτῶν καὶ ἡ θλίψης, η αφθονία της χαράς
κατὰ βάθος πτωχεία αὐτῶν τους και η βαθιά φτώχεια τους
ἐπερίσσευσεν εἰς τὸν πλοῦτον τῆς ξεχείλισαν στον πλούτο της
ἁπλότητος αὐτῶν· γενναιοδωρίας τους.
3 ὅτι κατὰ δύναμιν, μαρτυρῶ, καὶ 3 Γιατί μαρτυρώ ότι κατά τη
ὑπὲρ δύναμιν, αὐθαίρετοι, δύναμή τους και μάλιστα
παραπάνω από τη δύναμή τους,
αυτοπροαίρετα,
4 μετὰ πολλῆς παρακλήσεως 4 με πολλές παρακλήσεις μάς
δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν ζητούσαν να δεχτούμε τη χάρη
κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς και τη συμμετοχή στη διακονία
τοὺς ἁγίους, που είναι για τους αγίους.
5 καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν, ἀλλ' 5 Και όχι μόνο έκαναν καθώς
ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον τῷ ελπίσαμε, αλλά τους εαυτούς
Κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος τους έδωσαν πρώτα στον Κύριο
Θεοῦ, και σ’ εμάς με το θέλημα του
Θεού,
6 εἰς τὸ παρακαλέσαι ἡμᾶς Τίτον, 6 ώστε εμείς παρακαλέσαμε τον
ἵνα καθὼς προενήρξατο οὕτω καὶ Τίτο, καθώς έκανε την έναρξη
ἐπιτελέσῃ εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάριν προηγουμένως, έτσι και να
ταύτην. επιτελέσει σ’ εσάς και τη χάρη
αυτή της γενναιοδωρίας.
7 ἀλλ᾿ ὥσπερ ἐν παντὶ 7 Αλλά όπως ακριβώς σε καθετί
περισσεύετε, πίστει καὶ λόγῳ καὶ περισσεύετε, σε πίστη και σε λόγο
γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ και σε γνώση και σε κάθε ζήλο
ἐξ ὑμῶν ἐν ἡμῖν ἀγάπῃ, ἵνα καὶ ἐν και στην αγάπη από εμάς για
ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε. σας, να περισσεύετε και σ’ αυτήν
τη χάρη της γενναιοδωρίας.
8 Οὐ κατ᾿ ἐπιταγὴν λέγω, ἀλλὰ 8 Δεν το λέω ως διαταγή, αλλά
διὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆς καὶ τὸ για να δοκιμάζω μέσω του ζήλου
τῆς ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιον άλλων και τη γνησιότητα της
δοκιμάζων· δικής σας αγάπης.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. H’


9 γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ 9 Γιατί γνωρίζετε τη χάρη του
Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὅτι Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι
δι᾿ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, για σας φτώχυνε, ενώ ήταν
ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλούσιος, ώστε εσείς να
πλουτήσητε. πλουτίσετε με τη φτώχεια
εκείνου.
10 καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι· 10 Και γνώμη δίνω σ’ αυτό το
τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει, οἵτινες θέμα. Γιατί αυτό συμφέρει σ’
οὐ μόνον τὸ ποιῆσαι, ἀλλὰ καὶ τὸ εσάς, οι οποίοι όχι μόνο στο να
θέλειν προενήρξασθε ἀπὸ πέρυσι· κάνετε, αλλά και στο να θέλετε,
κάνατε από πριν την έναρξη, από
πέρυσι.
11 νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαι 11 Τώρα όμως επιτελέστε και την
ἐπιτελέσατε, ὅπως καθάπερ ἡ πράξη, ώστε καθώς ακριβώς
προθυμία τοῦ θέλειν, οὕτω καὶ τὸ υπήρξε η προθυμία στο να
ἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν. θέλετε, έτσι ας υπάρχει προθυμία
και στο να επιτελέσετε τη
συνεισφορά από αυτά που έχετε.
12 εἰ γὰρ ἡ προθυμία πρόκειται, 12 Γιατί αν η προθυμία
καθὸ ἐὰν ἔχῃ τις εὐπρόσδεκτος, προϋπάρχει, είναι ευπρόσδεκτη
οὐ καθὸ οὐκ ἔχει. ανάλογα μ’ αυτό που έχει κανείς,
όχι ανάλογα μ’ αυτό που δεν έχει.
13 οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις, ὑμῖν 13 Όχι βέβαια να είναι σε άλλους
δὲ θλῖψις, ἀλλ᾿ ἐξ ἰσότητος ἐν τῷ άνεση και σ’ εσάς θλίψη, αλλά με
νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα ισότητα:
εἰς τὸ ἐκείνων ὑστέρημα,
14 ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων περίσσευμα 14 στο σημερινό καιρό, το δικό
γένηται εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα, σας περίσσευμα να δοθεί στο
ὅπως γένηται ἰσότης, υστέρημα εκείνων, ώστε και το
περίσσευμα εκείνων να γίνει
συμπλήρωμα στο δικό σας
υστέρημα, για να γίνει ισότητα
15 καθὼς γέγραπται· ὁ τὸ πολὺ 15 καθώς είναι γραμμένο: Αυτός
οὐκ ἐπλεόνασε, καὶ ὁ τὸ ὀλίγον που μάζεψε πολύ δεν πλεόνασε,
οὐκ ἠλαττόνησε. και αυτός που μάζεψε λίγο δε
στερήθηκε.
Ο Τίτος και οι σύντροφοί του
16 Χάρις δὲ τῷ Θεῷ τῷ διδόντι τὴν 16 Ευχαριστώ όμως το Θεό που
αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ δίνει τον ίδιο ζήλο για σας μέσα
καρδίᾳ Τίτου, στην καρδιά του Τίτου,

17 ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν 17 γιατί αφενός δέχτηκε την
ἐδέξατο, σπουδαιότερος δὲ παράκληση να έρθει προς εσάς,

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. H’


ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξῆλθε αφετέρου έχοντας μεγαλύτερη
πρὸς ὑμᾶς. προθυμία αυτοπροαίρετος
εξήλθε από εδώ προς εσάς.
18 συνεπέμψαμεν δὲ μετ᾿ αὐτοῦ 18 Και στείλαμε μαζί του τον
τὸν ἀδελφὸν οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ αδελφό του οποίου ο έπαινος για
εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν το έργο του ευαγγελίου
ἐκκλησιῶν· ακούγεται διαμέσου όλων των
εκκλησιών.
19 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ 19 Και όχι μόνο αυτό, αλλά και
χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν χειροτονήθηκε συνοδοιπόρος
ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν μας από τις εκκλησίες μαζί με τη
σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ χάρη αυτή της συνεισφοράς που
διακονουμένῃ ὑφ᾿ ἡμῶν πρὸς διακονείται από εμάς για τη δόξα
τὴν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου δόξαν καὶ του ίδιου του Κυρίου και για
προθυμίαν ἡμῶν· ένδειξη της προθυμίας μας.
20 στελλόμενοι τοῦτο, μή τις 20 Και αποφεύγουμε αυτό: μήπως
ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇ ἁδρότητι κανείς μας κατηγορήσει για την
ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ᾿ αφθονία αυτή της συνεισφοράς
ἡμῶν, σας που διακονείται από εμάς.
21 προνοούμενοι καλὰ οὐ μόνον 21 Γιατί προνοούμε τα καλά όχι
ἐνώπιον Κυρίου, ἀλλὰ καὶ μόνο μπροστά στον Κύριο, αλλά
ἐνώπιον ἀνθρώπων. και μπροστά στους ανθρώπους.
22 συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸν 22 Στείλαμε λοιπόν μαζί τους τον
ἀδελφὸν ἡμῶν, ὃν ἐδοκιμάσαμεν αδελφό μας, που δοκιμάσαμε σε
ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον πολλές περιπτώσεις πολλές
ὄντα, νυνὶ δὲ πολὺ φορές ότι είναι δραστήριος, και
σπουδαιότερον πεποιθήσει τώρα είναι πολύ δραστηριότερος
πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς. από την πολλή εμπιστοσύνη που
έχει σ’ εσάς.
23 εἴτε ὑπὲρ Τίτου, κοινωνὸς ἐμὸς 23 Είτε πρόκειται για τον Τίτο,
καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός· εἴτε αυτός είναι σύντροφός μου και
ἀδελφοὶ ἡμῶν, ἀπόστολοι συνεργάτης μου για την ωφέλειά
ἐκκλησιῶν, δόξα Χριστοῦ. σας. είτε πρόκειται για τους
αδελφούς μας, αυτοί είναι
απόστολοι των εκκλησιών, δόξα
Χριστού.
24 Τὴν οὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης 24 Δείξτε, λοιπόν, σ’ αυτούς
ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ μπροστά στις εκκλησίες την
ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ἐνδείξασθε εἰς ένδειξη της αγάπης σας και
πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν. δείξτε ότι είναι δικαιολογημένη η

καύχησή μας για σας.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κεφ. Θ’




Προτροπές για την καλύτερη
απόδοση του εράνου
1 Περὶ μὲν γὰρ τῆς διακονίας τῆς 1 Γιατί, βέβαια, σχετικά με τη
εἰς τοὺς ἁγίους περισσὸν μοί ἐστι διακονία της συνεισφοράς που
τὸ γράφειν ὑμῖν· είναι για τους αγίους περιττό μου
είναι να σας γράφω.
2 οἶδα γὰρ τὴν προθυμίαν ὑμῶν 2 Γιατί ξέρω την προθυμία σας

ἣν ὑπὲρ ἡμῶν καυχῶμαι για την οποία καυχιέμαι για σας
Μακεδόσιν, ὅτι ᾿Αχαΐα στους Μακεδόνες, ότι η Αχαΐα
παρεσκεύασται ἀπὸ πέρυσι· καὶ ὁ έχει προετοιμαστεί από πέρυσι,
ἐξ ὑμῶν ζῆλος ἠρέθισε τοὺς και ο ζήλος σας ερέθισε τους
πλείονας. περισσότερους.
3 ἔπεμψα δὲ τοὺς ἀδελφούς, ἵνα 3 Έστειλα λοιπόν τους αδελφούς,
μὴ τὸ καύχημα ἡμῶν τὸ ὑπὲρ για να μην κενωθεί το καύχημά
ὑμῶν κενωθῇ ἐν τῷ μέρει τούτῳ, μας που έγινε για σας σ’ αυτό το
ἵνα, καθὼς ἔλεγον, σημείο, ώστε, καθώς έλεγα, να
παρεσκευασμένοι ἦτε, είστε προετοιμασμένοι.
4 μήπως ἐὰν ἔλθωσι σὺν ἐμοὶ 4 Μήπως, αν έρθουν μαζί μου
Μακεδόνες καὶ εὕρωσιν ὑμᾶς Μακεδόνες και σας βρουν
ἀπαρασκευάστους, απροετοίμαστους,
καταισχυνθῶμεν ἡμεῖς, ἵνα μὴ καταντροπιαστούμε εμείς, για να
λέγωμεν ὑμεῖς, ἐν τῇ ὑποστάσει μη λέω εσείς, στην υπόθεση
ταύτῃ τῆς καυχήσεως. αυτή.
5 ἀναγκαῖον οὖν ἡγησάμην 5 Θεώρησα, λοιπόν, αναγκαίο να
παρακαλέσαι τοὺς ἀδελφοὺς ἵνα παρακαλέσω τους αδελφούς να
προέλθωσιν εἰς ὑμᾶς καὶ έρθουν σ’ εσάς πρωτύτερα και να
προκαταρτίσωσι τὴν προετοιμάσουν την ευεργεσία
προκατηγγελμένην εὐλογίαν σας που έχετε προϋποσχεθεί,
ὑμῶν, ταύτην ἑτοίμην εἶναι, ώστε αυτή να είναι έτοιμη, έτσι
οὕτως ὡς εὐλογίαν καὶ μὴ ὡς που να είναι ως ευεργεσία και όχι
πλεονεξίαν. ως πλεονεξία σε βάρος σας.
6 Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως 6 Και τούτο να ξέρετε: αυτός που
φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπέρνει φειδωλά, φειδωλά και θα
σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ θερίσει. και αυτός που σπέρνει
εὐλογίαις καὶ θερίσει. άφθονα, άφθονα και θα θερίσει.
7 ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ 7 Καθένας ας δώσει καθώς έχει
καρδία, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ προτιμήσει στην καρδιά του, όχι
ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην από λύπη ή από ανάγκη. γιατί
ἀγαπᾷ ὁ Θεός. τον ιλαρό δότη αγαπά ο Θεός.