ลิขิตฟ้าชะตารัก เล่ม1

ี
ี
การกระทําทเขาเคยทําเอาไว้ในอดตจนหมดสิ น!









จะเปนไปได้อย่างไร...
็










ี


ทคนผู้หนึ งจะเปลียนไปได้ถึงเพยงน !
ี
ี







หรือว่าจะเปนอย่างทนางว่าจริงๆ หลังจากหัวกระแทก

็
ี

แล้วก็มองทุกอย่างได้ทะลุปรโปร่งขึ น
ุ










ู


จวินฉางอวินร้สึกได้อย่างชัดเจนว่านางนั นได้เปลียนไป

ู

ื
ในชัวข้ามคน ทั งๆ ทรปร่างหน้าตาก็ยังเหมอนเดิม เหตุ
ี
ื

ใดจึงได้เปลียนไปราวกับกลายเปนคนละคนเช่นน เล่า
็

ี
็

ี

เมอพิจารณาอย่างถถ้วนแล้ว เขาก็คิดว่าคงเปนเพราะ
ื


14

ื
ี
็
ี
สมองกระทบกระเทอนถึงกลายเปนเช่นน ในยามน ความ

ี
อ่อนแอทนางเคยมกลับไม่มให้เห็น
ี
ี







ี
ี
อว อาเหราเดินถอยหลังไปหนึ งก้าว ใบหน้ามรอยยิ มบาง


ื
เบากลับคน ราวกับคําพูดเมอคร่ไม่ใช่นางทีเปนคนพูด
ู


็
ื
ออกมา










ื

“เฮอะ!” จวินฉางอวินสะบัดชายเส อแล้วเดินจากไป

อย่างโกรธเคอง
ื











หลิงอ๋องเห็นว่าเขาจากไปแล้ว ใบหน้าก็พลันฉายความ




ยินดจนยิ มไม่หุบ รัชทายาทพระองค์น ไม่เคยเปนทโปรด
็

ี
ี
ี
็
ื

ปรานจากฮ่องเต้เลยแม้แต่น้อย แต่เนองจากเขาเปนพระ






15

ี
โอรสเลี ยงของฮองเฮาทเพิงสิ นพระชนม์ไปจึงจําต้องแต่ง

ี
ตั งให้เขาเปนรัชทายาท อกทั งเขายังได้รับแรงสนับสนุน
็

จากเหล่าขุนนางและยังได้รับความเอ็นดูจากไทเฮา




ี
ี
ี
็

รัชทายาทผู้น จึงกลายเปนบุคคลทไม่มใครกล้าข้องแวะ
ด้วย











ถึงจะกล่าวว่าฮ่องเต้นั นทรงจําต้องอดทนอดกลั นต่อ



ี
ความพระทัยดของฮองเฮามาตลอด











ี
แต่สิ งทสําคัญทสุดคอการได้เกยวดองกับจวนหลิงอ๋อง

ี

ี
ื

่
ื

ในเมอต้องถอนหมั นเช่นน เกรงว่าจะต้องทําให้ฝาบาท
ี

ทรงพิโรธยิงขึ นแล้ว















16

ี
ิ

จนแทบจะจนตนาการได้ถึงฉากทจะทรงขว้างปาถ้วยนํ า

ี
ี
ชาได้เลยทเดยว...









ี
ี
่
๋

อว อาเหราหันกลับมา จ้องมองไปยังฉูปายทยังคงจ้อง
ิ
ี
มองนางนง นางก็พลันชะงัก รีบถอนสายตากลับมาทันท









ื
องค์รัชทายาทสะบัดชายเส อจากไปแล้ว หลิงอ๋องกลับ



ตกอยูในอารมณ์ยินดยิงกว่าผู้ใด หัวเราะเสียงดังขณะท ี
ี
่


ิ
พูด “มาเถด อาเหรา เจ้าก็นังลงร่วมรับประทานอาหาร



ื

ื
ี
ด้วยกันเถอะ วันน ต้องยกย่องฝมอการรักษาของเซินซอ
ี
ื


จอทสามารถช่วยชวิตเจ้าไว้ได้ ต้องขอบพระคุณซอจอ
ื
ี
ี

ื

ถึงจะถูก!”












17

ี

ตอนท 13 ไม่เคยหาผลประโยชน์ส่วนตัว





















18

ี

ี
ี
ฝมอยอดเยยมหรือ มุมปากของอว อาเหรายกขึ นเปน
็
ื

ี
ื

ี
ี
รอยยิ มเย็น แท้จริงแล้วนก็ไม่ได้เกยวกับเรื องฝมอทาง
การแพทย์ของเขาเลยแม้แต่น้อย ทั งหมดน ก็เปนเพราะ
็
ี
ี


ื
ความสามารถของนางทสามารถฟนฟูร่างกายขึ นมาได้


ี
อย่างรวดเร็วถึงเพยงน ต่างหาก หากเปลยนเปนคนอนท ี
ื
็
ี
ี
ี
ถูกทําร้ายเช่นนางแล้ว เกรงว่าคงจะต้องจบสิ นชวิตไป
เสีย จะมานังยิ มแย้มไร้ทุกข์โศกเช่นนางน ได้หรือ

ี











อารมณ์ผันเปลียนในพริบตา แต่นางก็ยังคงส่งรอยยิ มให้


ี

ื
กับฉูปาย “ขอบพระคุณซอจอทช่วยชวิตเจ้าค่ะ”
่
๋

ื
ี




ื
ี

“อม” สิ งทเหนอความคาดหมายก็คอ ฉูปายกลับยกถ้วย
่
๋
ื
ื
ี
ี
ชาขึ นแล้วพยักหน้า ริมฝปากซดขาวของคนข โรคค่อยๆ
ี
19

ี
แตะไปทจอกเหล้า ราวกับกําลังตอบรับต่อคําพูดนั นของ


นาง











ี
ิ
สายตาของอวี อาเหราเย็นเยยบ ทว่าปฏิกริยาของเขา


็
ี
กลับดูสบายอกสบายใจเปนอย่างยิง ราวกับว่านเปน


็
เรื องเล็กน้อยไม่เหลือบ่ากว่าแรงเท่านั น











สายตาของหลิงอ๋องกวาดมองไปยังระหว่างคนทั งสอง



ี


ื

พูดเสียงดังขึ นมาว่า “น้อยครั งทเซินซอจอจะมาเยอน
ื

ื
จวนของพวกเรา อกทั งยังได้ช่วยชวิตอาเหราไว้ เช่นนั น
ี
ี
ิ
ต้องตอบแทนอย่างด เรามเหล้าชงเฟงในคลังเก็บเหล้า
ิ
ี
ี
ี
่

อยูหลายไห ยังมทฮ่องเต้พระราชทานมาให้ หากไม่ใช่
ี

เพอซอจอแล้วก็คงตัดใจเอาออกมาไม่ได้”
ื

ื

ื






20

๋
่
ี

ี
“ขอบพระทัยท่านอ๋องทปรารถนาดพ่ะย่ะค่ะ” ฉูปาย
ค่อยๆ ช้อนสายตาขึ นขณะทพูด

ี









ิ
ิ

็
ื
ี
ื
ิ
เหล้าชงเฟงถอเปนเหล้าชั นดทมาจากเมองชงโจว กล่าว
ี

ี
กันว่าเวลาสิบปก็หมักออกมาได้แค่เพยงสองสามไหเท่า
ี
็
นั น ในยามทส่งเข้ามาเปนเครื องบรรณาการของปน โชค

ี
ี
ี

ี
ดทหลิงอ๋องเคลือนทัพกลับมาด้วยชัยชนะ ดังนั นจึงพระ
ี

ื
ี

ราชทานให้เขาสามไห ขุนนางคนอนไม่มใครได้รับรางวัล
เช่นน จึงพูดได้ว่าจวนหลิงอ๋องนั นก็ได้รับความโปรด
ี

ปรานอย่างถึงทสุด
ี











สมองของอว อาเหราหมุนวนขึ นมาอกครั ง มุมปากของ
ี
ี


นางยกโค้งขึ นน้อยๆ พูดเล่นขึ นมาอย่างจงใจว่า “เสด็จ





21

ื

่
ื

ื

ี
พ่อ ฝามอของเซินซอจอนั นก็กุมชะตาของต้าเยยนเอาไว้
ิ
ื
ี
ี
ี
ี

สมบัติพัสถานในมอมมากมาย จะมเหล้าชนดใดอกทไม่
ิ

ิ
เคยผ่านตา ไหนเลยจะให้ความสําคัญต่อเหล้าชงเฟง
ของจวนเรากันเพคะ แต่ว่าก็จริงทจวนของเรานั นมใจ
ี
ี

ภักดมาโดยตลอด ไม่เคยหาผลประโยชน์ใส่ตัวหรือ
ี
ื
ทุจริต ซอจอลิ มรสสุรามานับไม่ถ้วน หากนําเหล้าชนดน ี
ื


ิ
ออกมาต้อนรับท่านจะมิเปนการดูถูกหรือเพคะ”
็










ี

สิ งทนางพูดนั นแท้จริงแล้วเปนการบริภาษจวนเซินอ๋องท ี
็



หาประโยชน์ใส่ตัวและทุจริตในหน้าทนันเอง
ี









แม้กระนั นใบหน้าของฉูปายก็ไม่มอารมณ์เปลียนแปลง
๋
่
ี
ี
ื
ไปเลยแม้แต่น้อย ยังคงนังดมชาอย่างเงยบๆ ชายเส อสี


ื

ขาวถูกลมโบกพัดไหวๆ ราวกับหากยําเท้าเพยงก้าว
ี




22

่
ี
เดยวก็จะเข้าสูเขตแดนสวรรค์ เขาหลุบตาลงเล็กน้อย


ปล่อยให้ปอยผมสีดําหลายเส้นห้อยตกลงมาบริเวณ



หน้าผาก












ู
ี
ี
หลังจากขยับตะเกยบอยูคร่หนึ ง เขาก็วางตะเกยบลง
่
ี
ี
เงยหน้าขึ นแล้วมองไปยังอว อาเหรา “คุณหนูรองรังเกยจ


ข้าหรือ”











“...” ใจของอวี อาเหรากระตุก แม้จะไม่อาจพูดได้ว่า




ู
็
ี
ี
รังเกยจ แต่นางก็ร้สึกมาตลอดว่าชายผู้น อันตรายเปน
ี
อย่างมาก หากเข้าไปใกล้อกนดชวิตของนางก็คงจะไม่
ี
ิ
ี
ปลอดภัย รอยยิ มบนริมฝปากงดงามจนมิอาจไม่อาจ



ื
มดอกไม้ใดเปรียบปาน “ซอจอพูดอะไรเช่นนั นเจ้าคะ ข้า


ื
ี
ี

ื
ื
จะกล้ารังเกยจซอจอได้อย่างไรกัน”


23

ื

“อ้อ” ราวกับเขาไม่เชอ










ี
ื
“อม” อว อาเหรากลับพยักหน้าลง









ี
่
ี
หลิงอ๋องเห็นท่าทมลับลมคมในของคนทั งคูแล้วจึงโบก

ิ
ื
มอขึ นอย่างไม่ใคร่สนใจ “พวกเจ้า ไปหยิบเหล้าชงเฟงมา
ิ

ให้ข้า!”













ี
ี
ี
อว อาเหราไม่พูดอะไรอก เพยงแต่นังลงข้างกายท่านอ๋อง







ี

ิ
ิ
เหล้าชงเฟงถูกวางบนโตะด้วยเวลาเพยงไม่นาน กลิ น
๊
ี
หอมของสุราขจรขจายไปไกล อว อาเหราอดไม่ได้ทจะ
ี




24

ู
ื

สูดดมเข้าไปหนักๆ ก็ร้สึกราวกับว่าได้ดมเหล้าทั งไหลง


็
ท้องไปเสียแล้ว เหล้าชนดน สมแล้วทเปนรางวัลพระราช
ิ
ี
ี
ู
ทานของหลิงอ๋อง เพยงดมกลิ นก็ร้ว่าบ่มหมักมานาน
ี

ี
็
เปนเหล้าดโดยแท้









ิ
ื

เมอเหล่าคนรับใช้เปดฝาจุกออก นางก็รีบยนจอกเหล้า

ื
ี
ออกไปข้างหน้าทันท










ื
ี

ี
่

ในยามนั นเองทตะเกยบคูหนึ งก็เคาะลงทหลังมอของ
ี
นางเบาๆ แม้ว่าจะไม่แรงนัก แต่ว่าก็สามารถทําให้ถ้วย


เหล้าหล่นจากมอตกลงสูพ นโตะ นางมองไปทเขาด้วย
๊
ื
่
ื

ี
หางตา ถ้อยคําเย็นชากล่าวขึ นว่า “เซินซอจอ แม้ท่านจะ
ื



ื
ื


ไม่โปรด เช่นนั นก็ไม่ยอมให้คนอนได้ดมหรือ”
ื






25

่
ิ
ี
ตอนท 14 อยากอยูฟรีกนฟรีก็พูดมาตรงๆ




















26

แม้กระทังหลิงอ๋องเองก็ยังต้องตกตะลึงกับการกระทํา


ี
เช่นน











่
๋
ฉูปายชะงักไปเล็กน้อย จากนั นก็เอ่ยปากขึ น “คุณหนู


ี
รองเข้าใจผิดแล้ว ไอเย็นบนร่างของเจ้ายังไม่หายด ต้อง


ื

็

ี
รักษาร่างกายเปนอย่างมาก ไม่ควรทจะดมเหล้า”







“ไร้สาระ!” เมอได้ยินดังนั นอว อาเหราก็ผุดลุกขึ นจาก
ื

ี
ี
ี
เก้าอ ทันท คําพูดหยาบคายหลุดออกจากปากโดยไม่


ี

ตั งใจ แต่ไหนแต่ไรนางก็ไม่เคยได้ยินว่าผู้ทถูกพิษเย็นนั น

ี
่
ื

ไม่อาจดมเหล้าได้ เพราะเดิมทเหล้านั นก็อยูในธาตุร้อน


เมอดมแล้วจะเข้าไปอุดตันในจุดชพจร ดมสักเล็กน้อย
ื

ี
ื
ื




27

ื

จะดต่ออาการหนาวสัน เหตุใดจึงไม่ควรดมเล่า
ี








ี

ี
คําพูดน เขาก็หลอกใครกัน แต่ทว่าเมอคําพูดน หลุดจาก
ื
ู
ปากไป นางก็พลันร้สึกได้ว่าตนเองไม่ระมัดระวังจนเผลอ



หลุดปากออกไปเสียแล้ว











คุณหนูผู้เปนสตรีจากตระกูลสูงศักดิ จะกล่าวจาเช่นน ได้
็
ี


หรือ












ี
ก็ไม่ได้น่ะซ!










ใบหน้าของหลิงอ๋องฉายแววดุดัน มองไปยังอว อาเหรา
ี




ื

“เหตุใดเจ้าจึงกล่าววาจาเช่นนั นกับเซินซอจอเล่า”
ื



28

ี
“เสด็จพ่อ ลูก...” อว อาเหราถูกอบรมจนพูดเสียไม่ออก











ทัวทั งใบหน้าของหลิงอ๋องเต็มไปด้วยความไม่ยินด รีบ
ี


ื
ื
๋
ี

่
ลุกขึ นกล่าวขออภัยต่อฉูปายทันท “ขออภัยซอจอด้วย

อาเหราถูกตามใจตั งแต่เล็กจนเสียนสัย เพราะอย่างนั น
ิ
ื


บางคราจึงได้พูดจาไม่ยั งคิดไปบ้าง ขอซอจออย่าได้ใส่
ื

ี
ใจเลย เราจะอบรมสังสอนนางอย่างด”









ื



ื
ี
ื

ื


เซินซอจอนั นแม้ว่าจะเปนเพยงซอจอของจวนเซินอ๋อง
็
ี
่

ี
หากนับตั งแต่หลังจากทเซินอ๋องล้มปวยมานานป เขาจึง

ี

ต้องรับหน้าทดูแลจวนอ๋องตั งแต่ยังไม่ถึงวัยสวม
หมวก[1] ภาระหน้าทแทบจะทั งหมดทอยูภายใต้ตําหนัก
่

ี

ี
เซินอ๋องล้วนมเขาเปนผู้ดูแล ประกอบกับประสบการณ์ท ี
็
ี

29

ี

ผ่านมาหลายปนั นก็ยิงทําให้อํานาจของเขาขจรขจายไป



ไกล ดังนั นจึงสามารถพูดได้ว่าแม้ในยามทท้องพระคลัง
ี


ว่าเปล่าฮ่องเต้ก็ยังเลียงไม่ได้ทจะเข้ามาขอร้องให้ช่วย
ี


ื

ทําให้ทุกคนเมอพบเขาต้องพากันหลีกทางแล้วทําความ

เคารพ












ไม่จําเปนต้องกล่าวถึงเรื องเหล่าน แค่เพยงชายหนุ่มทม ี

ี
ี
ี
็
ร่างกายอ่อนแอผู้หนึ งสามารถดูแลทุกเรื องได้อย่างด นก็
ี
ี

ย่อมไม่ใช่เรื องง่าย












ฉูปายทําเพยงแย้มยิ มออกมาเท่านั น “ท่านอ๋องอย่าได้
๋
ี
่
ี
็
ี
มากพิธเลย คุณหนูรองนั นเปนคนปากตรงกับใจเช่นน มา

ตลอด ข้าก็ย่อมเปนคนใจกว้างมเมตตาอยูแล้ว”
็
่
ี









30

ี
ี
อว อาเหราอดไม่ได้ทจะปรายตามองเขา ใจกว้างม ี
ี
่

เมตตางั นหรือ นเขากําลังด่านางทางอ้อมอยูหรือเปล่า









ี
หลิงอ๋องได้ยินเขาพูดเช่นน ก็ยิงยิ มแย้มกว้างขึ นไปอก

ี

“ถ้าอย่างนั นก็ไม่ต้องพูดเรื องพิธรีตองอะไรให้มันมากนัก
ี


ื

ื

ื
ื

หากซอจอบอกว่าดมไม่ได้ก็คอไม่ได้ ได้ยินหรือไม่อา
เหรา”










“ได้ยินแล้วเพคะ” อว อาเหรายอมรับทั งทใจไม่ยินยอม
ี
ี

ในใจคิดว่า รอจนหมอคนน ไปแล้ว นางอยากดมเหล้าก็

ื
ี
ื

จะดม เขาจะว่าอย่างไรก็เรื องของเขา!















31

ี

ื
ดังนั นหลิงอ๋องก็ได้ดมเหล้าอย่างสบายใจ และยังมฉู ่

ี
๋
ี
ี


ื
่
็
ปายทดมเหล้าเปนเพอนอกด้วย อว อาเหรานังอยูด้าน


ื
ี
ื
ี

ี
ข้างใช้มอข้างหนึ งคํ าศรษะส่วนมออกข้างนั นเขยกับ
ื
่
ิ

ื
ื


ี
แกล้มทอยูตรงหน้าอย่างเบอหน่าย ดมกนกันจนพอใจ
ี

ื
ไม่ร้ว่าดมไปมากเพยงใด คาดว่าเวลาน ก็ล่วงเลยมาถึง
ู
ี
ื
เวลาดึกดนเสียแล้ว ทางด้านหลิงอ๋องก็ดมจนเมามาย
ื


เดินตุปดตุเปโดยมสาวใช้สองสาวคนคอยประคองกลับ
ั
ี
๋
ห้องไปแล้ว

ในห้องรับประทานอาหารนั นเหลือกันอยูเพยงสองคน
ี
่









ี
อว อาเหราหยัดกายลุกขึ นยนแล้วมองมายังร่างของเขา
ื


ใบหน้าของเขาไร้ซึงร่องรอยแห่งความเมามายแม้แต่




ื

น้อย “ซอจอเดินทางกลับโปรดระวังด้วย ข้าคงไม่ได้ไป
ื



32

ส่ง”












่

ื
เมอนางกําลังคิดจะเดินจากห้อง แต่กลับถูกฉูปายร้อง
๋
เรียกเอาไว้เสียก่อน “ข้าว่าด้านนอกหิมะคงตกแล้ว ทั ง




ี
็
ื
ื

ตอนน ก็ยังเปนเวลาดึกดนค่อนคน หากออกไปตอนน ี
ื
ี

เกรงว่าจะล้มเข้า ทจริงแล้วข้าก็ไม่ได้เหมอนเจ้า หากหก
ล้มหัวสมองกระแทกคงจะเปนผลร้ายเสียมากกว่า หาก
็



ื
ิ
ี
ไม่เปนการรบกวนก็ขอค้างคนทจวนสักหนึ งคนเถด”
็
ื






่
ี
“...” อว อาเหรากลอกตา อยากจะกนจะอยูฟรีๆ ไม่เสีย
ิ

ิ
เงนก็พูดออกมาตรงๆ จะพูดจาอ้อมค้อมให้เสียเวลา


ทําไมกัน


















33

่
ี

เช่นนั นนางจึงเรียกองครักษ์สองคนทอยูด้านนอกเข้ามา

๋
่

ื

ชําเลืองมองฉูปายแล้วจึงออกคําสังกับพวกเขา “พาซอ
ื

จอไปยังห้องรับรองแขก”









“ขอรับ คุณหนูรอง” องครักษ์พยักหน้า











ิ
อว อาเหรามองมาทเขาอีกครั ง “เชญเจ้าค่ะ”
ี
ี









ฉูปายพยักหน้า เดินตามองครักษ์สองคนไปยังห้อง
่
๋


็
รับรองแขก ไม่ทราบว่าเปนเพราะเขาผอมหรือว่าอย่างไร


ทว่าแผ่นหลังกลับดูบอบบางยิงนัก





















34

------












็
[1] วัยสวมหมวก (冠年龄) การสวมหมวกเปนพิธ ี



ี
โบราณของจน เปนการแสดงว่าเด็กหนุ่มผู้หนึ งได้เติบโต
็

่
ขึ นเปนผู้ใหญ ปกติจะเด็กหนุ่มของจนในสมัยโบราณ
็
ี

จะเข้พิธสวมหมวกในช่วงอายุประมาณ 18-20 ป ี
ี













































35

ี
ี
ี
ี
ตอนท 15 สาวงามผู้มชวิตชวา





















ระเบยงทางเดินค่อยๆ ซ่อนเงาร่างของพวกเขาจนจาง
ี








36

หายไป มองผ่านแสงโคมไฟสลัวก็เห็นเจาเอ๋อร์เดินเข้า




ื


ื
มาจากด้านนอก “คุณหนู ท่านอ๋องและซอจอต่างก็ไป
ิ
พักผ่อนกันหมดแล้ว พวกเราก็กลับกันเถดเจ้าค่ะ”











ื
ื
“อม” อว อาเหราได้สติกลับคนมา “หากเจ้าไม่พูดข้าก็คง
ี
ลืมไปแล้วว่าตัวเองง่วงนอนเพยงใด”
ี











่
เมอพูดไปนางก็เดินตามเจาเอ๋อร์เข้ามาสูเรือนพักของตัว
ื

เอง โคมไฟในมอของเจาเอ๋อร์นั นถูกสายลมยามราตรีพัด
ื



ี
ี

ี

โชยจนเดยวสว่างเดยวสลัว ตอนน ใกล้จะเข้าสู้ช่วงฤดู

หนาวแล้ว อากาศเริมหนาวเย็นขึ นทุกขณะ โดยเฉพาะ


ในยามคําคนทสายลมนั นแทบจะทําให้มอเท้าของคน
ี
ื

ื

เย็นแข็ง












37

ื

ี
เมอกลับมาถึงเรือนพัก ศรษะถึงหมอนนางก็นอนหลับไป

ี
หลับสบายไปจนถึงเวลาทฟ้าสว่าง










ในห้วงแห่งนทรานั น ได้ยินเสียงดังจอแจมาจากด้าน
ิ



นอกไกลๆ อว อาเหราตะโกนออกไปด้านนอกอย่างเหลือ
ี



ื
อด ทําให้เจาเอ๋อร์รีบวิงเข้ามาในห้อง เมอเห็นนางตน

ื

ี

แล้วก็มความยินดระคนกังวลขณะทพูดขึ นว่า “คุณหนู
ี
ี
ิ
ี
ี
ท่านรีบลุกขึ นล้างหน้าล้างตาเถดเจ้าค่ะ วันน มพระราช

โองการเรียกคุณหนูเข้าวัง เกรงว่าหากยังนอนต่อจะทํา



ให้ผิดเวลาได้นะเจ้าคะ”












ี
“หา เจ้าว่าอะไรนะ” อว อาเหราตกอกตกใจเสียจนผุดลุก



็
ี
ู
ขึ นจากเตยง ความร้สึกง่วงงุนกระจัดกระจายหายไปเปน


38

ปลิดทิ ง












็
ราชโองการจากในวัง จะเปนผู้ใดไปได้เล่า










เจาเอ๋อร์รีบตอบกลับไปในทันท “เปนฝาบาทเจ้าค่ะ วันน ี
่
็
ี

ื

ู
ตอนเช้าตร่ ท่านอ๋องก็ได้เข้าวังไปเข้าเฝ้าเพอถวาย
รายงานเรื องทองค์รัชทายาททรงต้องการจะถอนหมั น

ี


่
ฝาบาททรงกริ วเสียจนขว้างปาถ้วยชาแตกกระจาย รับ


ิ
สังให้คนออกไปเชญองค์รัชทายาทเข้ามา สุดท้ายก็ไม่



สําเร็จเพราะองค์รัชทายาทนําเหล่าลูกหลานขุนนางออก




ื
ื

ี
ี

ไปล่าสัตว์ทปานอกเมองตั งแต่เมอคน ตอนน กําลังส่งคน
ื
่
ออกไปตาม ฮ่องเต้น่าจะทรงกริ วจนแทบคลังเสียแล้ว

เจ้าค่ะ!”












39

ี
“ออกไปล่าสัตว์หรือ” อว อาเหราส่งเสียงเฮอะออกมา


ี
ี
่
ทําไมเขาจึงยังสุขกายสบายใจอยูได้อก ก่อนหน้าน ยังทํา

ื
็
่
เหมอนการถอนหมั นเปนเรื องราวใหญโตสะเทอนฟ้า
ื
สะเทอนดิน แต่ในวินาทถัดมากลับออกเดินทางไปค้าง
ี
ื


ิ
แรมล่าสัตว์ นสัยเอาแต่ใจตัวเองอย่างร้ายกาจเช่นน ทํา
ี



ู
เอานางร้สึกนับถอเขายิงนัก
ื








รักอิสระเกนไป จนกลายเปนคนไร้ความรับผิดชอบ!
ิ
็










ี
เขาทิ งเรื องยุงยากเอาไว้แล้วหนไปเช่นน แล้วนนางจะทํา

ี
่
ี
ี
อย่างไรด















40

ี
ื

เมออวี อาเหราคิดถึงวาจาทกล่าวกับองค์รัชทายาทด้วย
ื

ความโกรธเคองเมอวานน ก็พลันแย้มยิ มขึ นมา แน่ชัด
ื
ี
ื

ี

ี

แล้วว่าทเขาตั งใจออกไปค้างแรมล่าสัตว์ก็เพอทจะทิ ง
ความยุงยากเอาไว้ให้นางจัดการ เพราะว่าเรื องการหมั น
่

หมายและเสกสมรสขององค์รัชทายาทอย่างไรเสียก็เปน
็



เรื องใหญของแคว้น หากจู่ๆ ถอนหมั นกะทันหันแน่นอน
่


ว่าจะต้องทําให้ประชาชนตกอกตกใจเปนแน่
็












ี
ี
เพยงแค่ความพิโรธของฮ่องเต้นั น นางก็สามารถทจะรับ

ื
็
มออย่างค่อยเปนค่อยไปได้









แต่หากฮ่องเต้ทรงปฏิเสธการถอนหมั นของนาง นันก็เปน
็



ี
เรื องทนางยอมรับไม่ได้อย่างเด็ดขาด











41

ู
่
ี
อว อาเหราพินิจพิเคราะห์อยูคร่หนึ ง แล้วจึงออกคําสังว่า
ื
“เจาเอ๋อร์ มาช่วยข้าอาบนํ าเปลียนเส อผ้า”











ิ
“เจ้าค่ะ คุณหนู” เจาเอ๋อร์ถูกรอยย มประหลาดคาดเดา



ี
ไม่ได้ของนางทําให้ตกตะลึง ทุกครั งยามทคุณหนูแสดงสี


ิ
่
ี
็
หน้าเช่นน อกฝายจะต้องเผชญกับความพินาศเปนแน่
ี
แท้...











ี

ื

มิผิด ในเมอจวินฉางอวินต้องการทจะทําให้นางลําบาก

เช่นนั นแล้วนางก็จะทําให้เขาได้รับคําด่าทอสาปแช่งจาก



ี
คนทั งแคว้นในยามกลับมาทเดยว!
ี















42

ี
อว อาเหรามองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกอย่างพึง



พอใจ เจาเอ๋อร์ช่วยมวยผมให้นางอย่างเรียบง่าย แต่ถึง



แม้จะเรียบง่ายอย่างไรก็ยังคงไว้ด้วยความสูงส่งสง่างาม





ี
แต่งกายเหมาะสมกับการเข้าวังหลวง ใบหน้าเล็กทเห็น

ในกระจกทองแดงนั นช่างเหมอนกับใบหน้าในชาติก่อน
ื



ี
ื

ี
ี


ของนางยิงนัก เมอมองเห็นใบหน้าน ทไรก็อดไม่ได้ทจะ
ี
ี
ี

ู
ร้สึกตกใจ ทั งๆ ทมใบหน้าเดยวกัน ชอเดยวกัน แต่นอก
ี

ื
นั นกลับแตกต่างราวกับคนแปลกหน้า






ื
หลังจากแต่งเน อแต่งตัวจนเสร็จ ใบหน้าส่องประกาย


็
กลายเปนหญงสาวผู้งดงาม
ิ










แม้กระทังเจาเอ๋อร์ก็ยังตกตะลึง นางเอ่ยชมขึ นมา



่
๊

อย่างอดไม่อยู “พอแต่งตัวแล้วคุณหนูช่างสวยยิงนัก อะ




43

บ่าวไม่ได้บอกว่าตอนคุณหนูไม่แต่งตัวจะไม่สวยนะเจ้า




ี
คะ เพยงแต่...”













































































44

ี

ตอนท 16 ไม่ยอมให้พวกเขารังแก























ี
ี
ี
“เพยงแต่อะไร” อว อาเหราถามกลับอย่างอารมณ์ด









“หากบ่าวพูดแล้วก็ขออย่าให้คุณหนูถอสาบ่าวเลยนะ
ื


เจ้าคะ” เจาเอ๋อร์ยิ มขึ นอย่างประจบ จากนั นก็พูดขึ นว่า




ี
ิ
ิ

ี
“เพยงแต่เมอก่อนคุณหนูมนสัยอ่อนแอเกนไปหน่อย นับ
ื
ตั งแต่พระชายาสิ นพระชนม์ไปก็ถูกอนุรองรังแกมาโดย


ตลอด ทั งๆ ทเปนบุตรสาวของของภรรยาเอกแต่กลับ

็
ี




45

่
ี
ต้องตกอยูในสภาพแย่ถึงเพยงนั น โลกน ผู้เข้มแข็งเท่านั น
ี

่
ถึงจะอยูรอด คุณหนูควรจําดึงเอาอํานาจของบุตรสาว


ื
ี
ของภรรยาเอกมาใช้เหมอนเมอวานน อนุรองและคุณหนู
ื

่
ใหญจะได้ไม่มารังแกพวกเราได้อกเจ้าค่ะ!”
ี









ื
ู
ี
ี
็
“เจ้านก็ร้เรื องร้ราวกับเขาเปนเหมอนกันน...” อว อา
ู
ี



ี
เหรามวนเส้นผมทพาดผ่านมาทด้านหน้าเล่น แล้วเอ่ย

ี
ชนชมออกมา
ื







ิ
ี
“ฮๆ บ่าวจะมความสามารถเช่นนั นได้อย่างไรกันเจ้าค่ะ



ทั งหมดนก็เรียนร้มาจากคุณหนูทั งนั นเจ้าค่ะ”
ี
ู








“อม แต่ข้าก็ไม่ได้สอนให้เจ้าประจบสอพลอเสียหน่อย”
ื









46

ี
อว อาเหรามองไปยังนางด้วยสายตาเย้าแหย่











เจาเอ๋อร์จึงรีบร้อนก้มหน้าลงในทันท หยิบเอาผงแป้ง
ี


ี
แต่งหน้าบนโตะขึ นมาดู “คุณหนู วันน บ่าวต้องแต่งตัว
๊


ท่านให้สวยงาม ให้เหล่าองค์ชายองค์หญงในวังได้เห็น
ิ


แล้วต้องอิจฉาไปเลยเจ้าค่ะ! และยิงพวกทคอยพูดจาให้
ี



ร้ายคุณหนูลับหลังเหล่านั น คอยดูให้ดเถด!”
ี
ิ









พูดจบ นางก็เริมลงมอ

ื










อว อาเหราขมวดคิ ว ยกมอห้ามนางไว้ “ไม่ได้ เจ้าต้อง
ี
ื


ื
แต่งตัวให้ข้าเหมอนคนปวยสิถึงจะด”
่
ี












47

“เหตุใดกันเจ้าคะ หรือว่าคุณหนูไม่สบายตรงไหนหรือ




เจ้าคะ” เจาเอ๋อร์ไม่เข้าใจ











ี
ี
“ไม่ต้องถามให้มาก ทําตามทข้าพูดก็พอ” อว อาเหราพูด


ขึ นด้วยนํ าเสียงเรียบเรื อย มองเงาร่างตัวเองในกระจก



ิ
แล้วนงไป











“อ้อ บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” เจาเอ๋อร์เปนเด็กสาวหัวไว
็



ื
แสนฉลาด เมอร้วานางไม่อยากพูดก็ไม่ถามอะไรมากอก
ี
ู
ไม่ว่าอย่างไรนางก็คิดว่าทุกการกระทําของคุณหนูล้วน




็
่
ี

ี
แล้วแต่มเหตุผลเสมอ เฉกเช่นกับทนางแสร้งทําเปนปวย
ื
เพอให้คุณหนูใหญเผยธาตุแท้ออกมา จนทําให้ท่านอ๋อง

่
นําตัวสองแม่ลูกไปจําขังเอาไว้สําเร็จราบรื น ตอนนั นนาง



ก็ไม่เข้าใจว่าคุณหนูต้องการทจะทําอะไรกันแน่ จน
ี






48

ื

ี
่


กระทังเมอเห็นคุณหนูใหญหลุดคําพูดทไม่ควรพูดออก
มานางก็เข้าใจทุกอย่างอย่างทะลุปรโปร่ง
ุ









นางเลิกคิ วขึ นสูง คุณหนูในตอนน แม้จะไม่ค่อยเหมอน
ี
ื


็
ี

ื
ี
ี
็


ื

กับคุณหนูเมอก่อน แต่นก็ถอเปนการเริมต้นทด นก็เปน

ี
การพิสูจน์ว่าบางทีพระชายาทอยูในปรโลกอาจจะได้รับ
่

ี
ี
ู

ร้เข้า เช่นนั นจึงทนไม่ได้ทจะเห็นคุณหนูได้รับความ
ี
ลําบาก จนต้องจัดการเรื องทุกอย่างเช่นน






คุณหนูในยามน นางก็ไม่ใช่หญงสาวทหลงใหลคลังไคล้
ี
ิ
ี

ี
็
ในตัวองค์รัชทายาทอกต่อไปแล้ว ช่างเปนเรื องดมากเสีย
ี
จริงๆ!


















49

ี
เจาเอ๋อร์สํารวจตรวจตราการแต่งกายของอว อาเหรา




และทําให้ใบหน้าของนางขาวซดยิงกว่าเดิมเล็กน้อย
ี


ี

ื
รอบตาดําคลํ า เมอรวมกับทนางกําลังนังลงบนเก้าอ ด้วย
ี

ี
็
ท่าทอ่อนแรงราวกับไร้กระดูกแล้วก็ยิงทําให้นางดูเปนผู้

ี

่
ปวยอ่อนแรงอย่างไร้ทติ นางยิ มออกมาด้วยความ

เสียดายว่า “เหตุใดคุณหนูจึงต้องแต่งหน้าให้ออกมาใน



ี

ี
สภาพเช่นน ด้วยเล่าเจ้าคะ เสียดายทอุตส่าห์มใบหน้า
ี
สวยๆ บ่าวล่ะนึกเสียดายแทน...”












“เอาล่ะ เจาเอ๋อร์เจ้าก็หยุดบ่นเสียท เจ้าต้องเชอมันว่า

ื

ี
ี
คุณหนูของเจ้าไม่เคยทําอะไรโดยไม่มเหตุผล รอให้ถึง




ิ
เวลานั นก่อนเถด คุณหนูของเจ้าจะไม่ยอมให้คนทคอย
ี
ื
นนทาใส่ร้ายข้าลับหลังได้สมใจแน่ เจ้ารีบไปเตรียมเส อ
ิ


ิ
ี
ผ้าเรียบง่ายสักชุดให้ข้าก่อนเถด อย่าให้ประณตมาก







50

ล่ะ!”












“เจ้าค่ะ คุณหนู” เจาเอ๋อร์รีบไปหยิบเสื อผ้าสองสามชุด



ี
จากข้างเตยงเข้ามา











ี
ิ
ี
อว อาเหราเห็นแล้วก็ส่ายหน้า “อันน ไม่ได้ ดูธรรมดาเกน
ิ
ี
ไป หากใส่เข้าวังต้องถูกนนทาแน่ ลําพังเพยงตัวข้าก็คง


ิ
ี
ไม่มอะไร ข้ากลัวว่าคนทั งจวนอ๋องจะโดนนนทาไปด้วย”











“อ้อ ถ้าอย่างนั นบ่าวจะไปหามาเพิมเจ้าค่ะ”










ี
เจาเอ๋อร์ค้นหาไปปรอบห้อง แต่ก็ไม่อาจทําให้อว อาเหรา



พอใจได้ ดังนั นนางจึงก้มหน้าลงอย่างเศร้าสร้อย “คุณ







51

ี
ี

หนู ท่านดูชุดกระโปรงมาจนหมดแล้ว ไม่มตัวไหนทท่าน

พอใจบ้างหรือเจ้าคะ”











ี
อว อาเหราพยักหน้าแล้วลุกขึ นจากเก้าอ เดินเข้าไปยัง
ี


กองชุดกระโปรงเหล่านั น



























































52

ี
ตอนท 17 ข้าน้อยคารวะคุณหนูรอง

























เมอเห็นชุดกระโปรงสีแดงทอยูด้านในสุดของกองเสื อผ้า
่
ื
ี

ี
ี

แล้ว นางก็อดไม่ได้ทจะหยุดฝเท้าลง ด้านบนของ
ี
ชุดกระโปรงตัวน มสายรัดกระโปรงคล้องเอาไว้ มองดู
ี

ี
เหมอนจะซับซ้อนแต่กลับสดใสเปนอย่างมาก อกทั งด้าน
็
ื

ี
บนยังมลายปกเปนดอกเหมย มองดูด้วยตาเปล่าราวกับ
ั
็




53

ี
ี
ดอกเหมยกําลังเบ่งบาน หากสวมชุดน ในวันทหิมะตกละ

ก็...











หิมะขาวดอกเหมยแดง จะงดงามเพยงใดกันนะ
ี











เจาเอ๋อร์เห็นนางเอาแต่จ้องมองกระโปรงชุดนั นไม่วางตา



นางก็ร้องบอกว่า “คุณหนูบอกเองมิใช่หรือเจ้าคะว่าต้อง




ี

สวมชุดทสีเรียบๆ”










ื
“อม” อว อาเหราพยักหน้า แล้วพูดว่า “แต่กระโปรงชุดน ี
ี


งดงามยิงนัก ข้าเคยสวมใส่มาก่อนหรือไม่”











“ไม่เคยเจ้าค่ะ ทจริงแล้วกระโปรงชุดน เปนของพระชายา
็
ี

ี



54

ี


เมอพระนางสิ นพระชนม์ไป ชุดกระโปรงททรงโปรด
ื
ี

ี
ี

ี
ี
็
ปรานทสุดยามทพระนางมชวิตอยูน จึงตกเปนของคุณ
่
หนู แม้ว่าเวลาจะผ่านมาเปนหลายสิบปแล้ว แต่ก็ยังดู
็
ี
ี
เหมอนของใหม่ ท่านก็ไม่เคยสวมเลยแม้แต่ครั งเดยว แต่
ื
คุณหนูเจ้าคะ เรื องพวกน ท่านก็จําไม่ได้เลยหรือเจ้าคะ”
ี











่
“ร้สึกคลับคล้ายคลับคลาอยูบ้าง แต่ก็จําไม่ค่อยได้แล้ว”
ู

อว อาเหราตอบ
ี











“ถ้าเช่นนั นคุณหนูจะสวมหรือไม่เจ้าคะ” เจาเอ๋อร์มองดู




ี
ทท่าของนางอย่างระมัดระวัง










ี
อว อาเหราส่ายหน้า “ไม่ ชุดนั นก็ไม่เลวนะ”









55

ี

ี

ี
นางช ไปทชุดสีขาวซึงวางอยูข้างชุดสีแดง ส่วนทพิเศษ
่
ี
ของชุดน ก็คอด้านบนของชุดราวกับมดอกเหมยดอกโต
ื
ี
็
ปกเอาไว้ แต่ดอกเหมยนั นกลับเปนสีเขยวอ่อน ดูสวย
ี
ั

ี
ี
งามจนอยากจะทําให้ผู้คนอดไม่ได้ทจะมองดูอกหลายๆ

ครั ง แม้ว่าจะไม่งดงามเท่าชุดสีแดงตัวนั น ทว่าก็ยังม ี




ความงดงามสง่าในตัวมันเอง











ี
หากสวมชุดน เข้าวังก็คงจะเหมาะสมพอด ไม่ดูเรียบง่าย
ี


ี
ู
และไม่ดูหรหราจนเกนไปนัก อกทั งยังเข้ากันได้กับท่าท ี
ิ
่
ปวยไข้ของนาง











เจาเอ๋อร์เองก็ร้สึกชอบเช่นกัน “สายตาของคุณหนูไม่เลว
ู



็
เลยเจ้าค่ะ ทั งสองชุดล้วนแล้วแต่เปนชุดของพระชายาท ี




56

ทรงมอบเอาไว้ให้ หากคุณหนูสวมแล้วจะต้องดูงด




ี
็
ี
งามมากเปนแน่ หากพระชายายังทรงมชวิตอยูจะต้อง
่
ี
ทรงยินดมากเจ้าค่ะ...”











ี
“เสด็จแม่ทรงโปรดดอกเหมยมากหรือ” อว อาเหราโพล่ง


ถามขึ นมา นางร้สึกว่าเสื อผ้าทั งสองชุดน ล้วนแล้วแต่
ู
ี


มดอกเหมยประดับเอาไว้ ดูแล้วนางคงจะชอบมากเลยท ี
ี


เดยว
ี











เจาเอ๋อร์คร่นคิดเล็กน้อย “เรื องน บ่าวก็ไม่แน่ใจเจ้าค่ะ ใน
ุ
ี


ยามทบ่าวเข้ามารับใช้คุณหนูนั น พระชายาก็สิ นพระ
ี


ู
ื
ี
ี
ชมม์ลงเสียแล้ว ยังดทเมอก่อนได้เห็นรปวาดของพระ


ชายาในห้องทรงพระอักษรของท่านอ๋อง ตอนนั นพระ


ิ
ชายาทรงสวมชุดกระโปรงดอกเหมย งดงามเกน






57

ื
ี
ี
พรรณนา เมอคิดเช่นน แล้วคุณหนูท่านก็มหน้าตาท ี
คล้ายกับพระชายามากนะเจ้าคะ”











ี
“อม” อว อาเหราพยักหน้าลง แม่ลูกไม่เหมอนกันก็แปลก
ื
ื

น่ะสิ!











ี
ู
ทว่านางกลับร้สึกประหลาดใจในตัวพระชายาพระนางน


ทแท้แล้วนางจะเปนหญงเช่นไรกันแน่นะ
็
ิ

ี








ี

หลังจากสวมกระโปรงสีเขยวลายดอกเหมยนันแล้ว นาง

ี
จึงคลุมทับด้วยผ้าแพรสีเทาอกหนึ งชั น ลูบไล้เน อผ้า
ื



เรียบลืนและยังงดงามผนนั นอย่างระมัดระวัง เงยหน้า
ื

ขึ นมองไปยังชุดกระโปรงดอกเหมยสีแดงทวางกองอยู ่

ี








58

ี

บนเตยงแล้วอดไม่ได้ทจะขมวดคิ ว “นําเสื อผ้าชุดนั นของ
ี

ี
็
เสด็จแม่ไปเก็บไว้ให้ดๆ อย่าให้ขาดหรือสกปรกเปนอัน

ขาด”












“บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” เจาเอ๋อร์จัดการกระโปรงชุดนั น



ิ
ด้วยความระมัดระวัง ในใจคิดว่าแม้นสัยของคุณหนูจะ




ื
ี
ไม่ค่อยเหมอนในวันวาน แต่นางก็ยังดูแลรักษาสิ งทพระ
ื
ี
็
ชายาทิ งเอาไว้ให้เปนอย่างดเหมอนเคย...









อว อาเหราถอนสายตากลับมา บุตรสาวของพระชายา
ี




ี
หลิงอ๋องโชคร้ายตกหน้าผาจนตายไปแล้ว แต่นางทเข้า

ี
่
ี
ครอบครองร่างน อยูจะต้องจัดการทุกอย่างให้ดทสุด

ี













59

ี
เดินออกนอกประตูไป เพิงจะก้าวข้ามธรณประตู


่
องครักษ์ทั งสิบก็ลุมาหยุดอยูตรงหน้าของนางด้วยใบ


ื

ี

หน้านงเฉย สวมชุดดําทั งร่าง ในมอกุมกระบแหลมคม
ิ
ทั งหมดคุกเข่าลงตรงหน้านางอย่างพร้อมเพรียง โค้งทํา



ความเคารพ “ข้าน้อยคารวะคุณหนูรองขอรับ”






























































60

ี

ิ

ี
ตอนท 18 ไม่ใช่ทของหญงชั นตํา



















ื

เมออวี อาเหราเห็นพวกเขาเข้าก็ถึงนึกขึ นได้ว่าหลิงอ๋อง


ได้ประทานองครักษ์ให้นางจํานวนสิบคน เมอพิศ

ื

มองอย่างละเอยดก็เห็นว่าพวกเขาสวมเส อผ้าสีดําทั งชุด
ื
ี


ในสมองก็ย้อนคิดไปถึงองครักษ์ใบหน้าเรียบเฉยข้าง



ี

กายของฉูปาย จนอดไม่ได้ทหางตาของนางจะกระตุก
่
๋
็
ื
ี

ิ
ขึ น ชุดดํา หน้านง และถอกระบ ช่างกลายเปนเหมอน

ื
ยห้อการค้าของเหล่าองครักษ์นับแต่อดตจนถึงปจจุบัน
ั

ี
ี



61

ยิงนัก











ู
ี
เหล่าองครักษ์ทถูกนางมองอย่างสํารวจตรวจตราก็ร้สึก

ี
ประหลาดใจ แต่ก็ไม่มใครกล้าเงยหน้าเอ่ยคํา











ี

อว อาเหรายิ มแล้วออกคําสัง “นับแต่น พวกเจ้าเปลียน

ี
็
จากชุดสีดําเปนชุดสีเทาเสีย และก็...”











ี
นางใช้น วมอช ไปยังผ้าคลุมบนใบหน้า
ิ
ื









ี

องครักษ์ทั งสิบนายต่างพากันตกตะลึง ในทสุดองครักษ์

ทอยูตรงกลางก็อดไม่ได้ทจะเอ่ยปากถามขึ นว่า “คุณหนู

ี
่

ี
หมายความว่าอย่างไรขอรับ”







62

ี
“ก็ไม่มอะไร แค่อยากจะทําให้มันแตกต่างบ้างก็เท่านั น”


ี
อว อาเหราตอบเรื อยๆ อย่างไม่ใส่ใจนัก












ทําให้แตกต่าง? นหมายความว่าอย่างไรกัน
ี










ใบหน้าขององครักษ์ทั งสิบเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็



ี
ไม่กล้าเอ่ยถาม ทําได้เพยงตอบรับคําสังเท่านั น











“คุณหนู ท่านกําลังพูดกับใครอยูหรือเจ้าคะ” เจาเอ๋อร์ได้
่


ยินเหมอนมเสียงคนพูดคุยกันจึงได้เดินออกมา ทว่า
ื
ี


เหล่าองครักษ์ทั งสิบก็ได้สลายหายตัวไปเสียแล้ว














63