มนั จะเป็นไปไดย้ งั ไงท่กี ลอ้ งจบั ภาพของภูผาไม่ได้ แตก่ บั จบั ภาพจอห์นได้ ร่างทขี่ องจอหน์
กาลงั ต่อสูอ้ ยกู่ บั อะไร หรือใครสักคนท่เี ป็นแคเ่ งาเรือนราง ทาไมถงึ มองไมเ่ หน็ อีกฝ่าย มีแค่
จอหน์ คนเดียวทเ่ี ขากาลงั เอามือบีบลาคอตวั เอง และดิ้นไปมาสุดชีวติ ก่อนทีต่ วั ของเขาจะลอย
สูงข้ึนจากพ้นื ..?”
หมวดเกา้ และทุกคน เร่ิมจะเป็นงงและไม่อยากจะเช่ือ วา่ พวกเขากาลงั นงั่ ดูจอหน์ ทารา้ ยตวั เอง
อยคู่ นเดียว โดยไมม่ ีใครอยกู่ บั เขาเลยหรือคน แต่ท่ีน่าเหลือเชื่อ กค็ ือเขาลอยข้ึนจากพ้ืนเองได้
และเหมือนตวั เขาจะถูกเวีย่ งลงไป แต่กบั มองไมเ่ หน็ คนทีจ่ บั ตวั เขาโยนลงไป น้ีสิมนั ทาเอา
หมวดเกา้ และทุกคนถงึ กบั อ้ึง จนพูดไมอ่ อกรวมท้งั กนั ดาดว้ ยอีกคนหน่ึง เธอหนา้ ซีดแลว้ ซีด
อกี ตอนน้ี
"มนั ผหี รือคนอนั แน่ ทีฆ่ ่าเขา บา้ ไปแลว้ ”
ทุกคนถงึ กบั พากนั เอามือขย้ตี าตวั เอง วา่ กาลงั ดอู ะไรผดิ ไปหรือเปล่า จอห์นตวั ลอยตกลงไป
เองไดท้ ้งั ๆ ที่หมวดเกา้ กบั กนั ดากม็ องเหน็ ว่าเป็นภูผาชดั ๆ ทจ่ี บั ตวั จอห์น โยนเขาลงไป
ขา้ งล่างน้นั ตวั เป็น ๆ
"โอ.้ .พระเจา้ มนั ไดเ้ กิดอะไรข้นึ กบั ไอก้ ลอ้ งมว้ นน้ีกนั แน่ ถงึ ไดอ้ อกมาเป็นแบบน้ีไปได้ ใคร
กไ็ ดช้ ่วยอธิบายให้เขาเขา้ ใจที หมวดเกา้ ถงึ กบั จอ้ งมองแบบลนุ้ สุด ๆ ว่าจะมีภาพของภูผาโผล่
ออกมาสักภาพให้พวกเขาไดเ้ หน็ บางไหม
อยา่ แกลง้ กนั แบบน้ีสิใหต้ ายสิเถอะวะ่ เขาคิดและเร่ิมมีสีหนา้ เครียด ๆ กบั ส่ิงทีเ่ ขากาลงั ดูมนั
อยตู่ อนน้ี เพราะมนั ไร้เงาของคนร้ายทเ่ี ขาเหน็ น้นั เอง มนั บา้ ไปแลว้ แน่ ๆ ตอนน้ีเขามน่ั ใจวา่
สายตาของเขามนั ไมไ่ ดฝ้ าดหรือดผู ิดไปอยา่ งแน่นอนตอนน้ัน
ตกลงกลอ้ งมนั เพ้ยี นจบั ภาพไม่ได้ หรือส่ิงทพี่ วกเขาดูอยมู่ นั คอื อะไรกนั แน่ คนหรือผที ่ที าเร่ือง
พวกน้ีได้ การทีค่ นสองคนกาลงั มที ่าทางวิ่งหนีเพอื่ จะใหต้ วั เองรอดชีวิตจากความตายอยู่
ตรงหนา้ พวกเขาตอนน้ี
แตบ่ คุ คลทส่ี ามท่ีทาให้พวกเขาหวาดกลวั กบั ไม่มตี วั ตนหรือแมแ้ ตเ่ งาของเขาเลยดว้ ยซ้าไป
ในกลอ้ งบนั ทกึ ภาพมว้ นน้ี ทีเ่ ลน่ ไปจนจบมว้ นแลว้ ดว้ ย ตอ่ ใหเ้ ปิ ดดซู ้า ๆ อยหู่ ลายคร้งั มนั กย็ งั
เหมือนเดิม..
ทกุ คนเร่ิมหันหนา้ มองกนั เลิกลกั เสียงจ่าสมปองพดู ข้ึนอยา่ งรู้สึกตนื่ เตน้ สุด ๆ ในเวลาน้ีเหงื่อ
แตกโดยไม่รูต้ วั
"ไหนละครับ คนร้ายทหี่ มวดเกา้ กบั คุณกนั ดาพูดถึง พวกผมไม่เหน็ ว่าจะมีเขาโผลม่ าสกั ฉาก
เลยดว้ ยซ้าไป จะวา่ เขาสามารถหลบมมุ กลอ้ งไดก้ ็ไมน่ ่าจะเป็นไปได้ นอกจากภาพของสองคน
น้ีเทา่ น้นั ท่ีผมเห็นพวกเขาดิน้ รนอยา่ งจะเป็นจะตายใหไ้ ด”้ จ่าสมปองถามหมวดเกา้ ทย่ี งั หา
คาตอบไม่ได้ ว่าคนร้ายหายไปไหน
“สรุปพวกเขากาลงั วิ่งหนีอะไรกนั แน่ครบั หมวดเกา้ พอจะอธิบายเร่ืองน้ีใหพ้ วกผมเขา้ ใจได้
ไหมครับ ว่าตอนน้ีพวกเรากาลงั ว่งิ ไลจ่ บั อะไรอยกู่ นั แน่ครบั ความว่างเปล่าหรือว่าจะเป็น..?”
จา่ สมปองพดู คา้ งเอาไวพ้ รอ้ มกบั เร่ิมหนั มองไปรอบ ๆ ตวั ของเขา เพราะเริ่มจะขนลุกเกรียว
ข้ึนมาเชียวตอนน้ีอยา่ งไมม่ สี าเหตุ
“บา้ น่าจา่ ผที ีไ่ หนกนั คดิ มาก อยา่ สรุปอะไรมวั ๆ”หมวดเกา้ รบเบรกจา่ สมปอง กอ่ นทีจ่ ะคิดไป
ไกล คดิ ว่าคนร้ายเป็นผี
“กม็ นั เหน็ ๆ น่ีครบั ว่า ในกลอ้ งไมม่ ตี วั คนรา้ ย โผลม่ าเลย และคนที่ตายกเ็ หมอื นกบั เขาพยายาม
จะฆ่าตวั ตาย หรือมนั ยงั ไง ผมงงไปหมดแลว้ ครับตอนน้ี”จ่าสมปองบอกเขา
“เอาน่าจ่าไมม่ ผี หี รืออะไรท้งั น้นั แหละ แค่คนรา้ ยมนั ฉลาดกวา่ เราเท่าน้นั เอง มนั เลยหาวิธีตบตา
พวกเราได”้ หมวดเกา้ ยงั ไม่สรุป วา่ คนรา้ ยไมใ่ ช่คน จนกว่าเขาจะจบั คนร้ายได้
ตอนที่ 19 ใครกนั แน่คือฆาตกร 2
มนั จะเป็นผหี รือคนหรืออะไรก็ช่าง แต่เราจะตอ้ งจบั มนั มาให้ได้ เดี๋ยวเรากจ็ ะไดร้ ูเ้ องว่ามนั
คนหรือผี แต่สาหรับผมถา้ ไมไ่ ดพ้ สิ ูจน์ใหแ้ น่ใจดว้ ยตาตวั เองผมจะไม่มวี นั เชื่อวา่ ไอค้ นท่ผี มเหน็
เขาจะเป็นผไี ปได้ เพราะผมสมั ผสั ตวั เขาไดผ้ มจาไดด้ ีไม่มลี ืม เขากแ็ คอ่ าจจะอาศยั ช่วงจงั หวะที่
พวกเราเผลอแอบหนีออกไปได”้
หมวดเกา้ พดู ตามทเ่ี ขาสันนิฐาน ในส่วนท่ีน่าจะเป็นไปได้ ว่าเขาอาจไมท่ นั ไดย้ นิ เสียงของอีก
ฝ่ายเอง เพราะกาลงั คยุ กบั กนั ดาอยู่
“ไมแ่ น่เขาอาจคดิ วา่ จะตอ้ งถูกจบั แน่นอน เพราะผมเหน็ เขากาลงั ฆ่าผชู้ ายคนน้ัน และเขาไม่มี
ทางรอดไปไดก้ เ็ ลยแกลง้ เป็นลมเพอ่ื หลอกผมกบั คณุ กนั ดาให้หลงเช่ือ วา่ เขากาลงั สลบอยพู่ อ
ผมเผลอเขากร็ ีบลุกข้นึ เดินหนีออกไปอยา่ งเงยี บ ๆ พยายามทีจ่ ะไม่ให้เกิดเสียงดงั ”
หมวดเกา้ เริ่มปะตดิ ปะต่อเรื่องเขา้ ดว้ ยกนั เขายงั ไมเ่ ชื่อว่าภูผาจะเป็นผีอยา่ งทท่ี กุ คนคิด ต่อให้
เทปน้นั จะจบั ภาพของเขาไมไ่ ดก้ เ็ ถอะ มนั จะตอ้ งมีอะไรสกั อยา่ งทผ่ี ดิ พลาดสิน่า เขาจะตอ้ งหา
มนั ให้เจอชายหนุ่มต่ืนจากความคดิ ของเขา เม่ือเสียงจ่าสมปองพูดข้นึ อยา่ งตืน่ เตน้
“แตเ่ ราก็เห็นกนั หมดนะครับหมวด ว่าเขาไม่มตี วั ตนในเทปน้นั จริง ๆ หรือไมก่ ็ไม่เคยมีเขาจริง
ๆ มีแค่ผูช้ ายสองคนน้ีเท่าน้นั ..?”
จา่ สมปองยงั ตดิ ใจในสิ่งท่ีเขาเห็นมนั ในเทปน้นั อยดู่ ี แตก่ ็หาคาตอบไมไ่ ดร้ วมท้งั ผูจ้ ดั การตกึ อกี
คน เขาพยกั หนา้ เหน็ ดว้ ยกบั จา่ สมปอง
“บา้ น่าจ่ามนั ไม่ใช่แคผ่ มที่มองเห็นเขาแค่คนเดียว จะไดต้ าฝาดไปไดถ้ ึงสองคนดว้ ยกนั เขามี
ตวั ตนแน่นอนเชื่อผมสิ ใช่เราท้งั หมดทน่ี ง่ั อยตู่ รงน้ีเหน็ ภาพในเทปเหมอื นกนั แลว้ ไง แต่มนั ก็
ไมไ่ ดต้ ดั สินไดว้ า่ เขาจะเป็นผีจริงไหม..?”
หมวดเกา้ เงยหนา้ ข้นึ จอ้ งมองสบตาทุกคน เพ่อื ตอ้ งการรู้ว่าไอส้ ่ิงท่ีพวกเขาเห็นมนั ไมอ่ าจจะบอก
ได้ วา่ คนร้ายเป็นอยา่ งท่ีทกุ คนกาลงั คดิ กนั อยู่ แตเ่ พราะอะไรเขาเองกย็ งั ตอบไมไ่ ด้ แตเ่ ขา
จะตอ้ งหาคาตอบกบั เรื่องน้ีใหไ้ ด้
“เชื่อผมสิครับจ่า ว่ามนั กแ็ ค่อาจจะมใี ครสักคนมนั กาลงั เล่นตลกกบั พวกเราอยกู่ ไ็ ด้ มนั พยายาม
ท่จี ะหลอกให้พวกเราหลงทางโดยอาศยั ความกลวั ของพวกเรา เพือ่ หลอกพวกเราให้คดิ ว่าเขาไม่
มตี วั ตน”หมวดเกา้ ยงั ยนื ยนั ว่าคนร้ายไม่ใช่ผี
“ทาไมเราไมม่ องดูท่ีความน่าจะเป็นไปได้ คนร้ายต้งั ใจทีจ่ ะหลอกพวกเราต้งั แตต่ น้ เพราะเขา
ต้งั ใจคิดจะหนีอยแู่ ลว้ ต้งั แต่ทแี รกเขาวางแผนเอาไวอ้ ยา่ งดี แต่ผมอาจจะโง่เองที่หลงกลเขาจน
ได้ เหมอื นตอนทเี่ ขาโกหกพวกเราทกุ คนในหอ้ งสอบสวนในวนั น้นั ” หมวดเกา้ พยายามพูดใน
สิ่งทีเ่ ขากาลงั คดิ
“ทเี่ ขาอาสาสเกต็ ภาพให้กบั คณุ กนั ดาจ่า นาสมปองจาไดไ้ หม วนั น้นั ไม่มใี ครสงสัยในตวั เขาเลย
สกั คน ใครจะคิดว่าทา่ ทางเงียบ ๆ ดเู รียบรอ้ ยอยา่ งเขา จะกลายมาเป็นฆาตกรไดเ้ หมือนวนั น้ี ที่
เขาหลอกผมจนตายใจไดอ้ กี คร้งั กเ็ ทา่ น้นั ไมม่ ีผอี ยา่ งท่พี วกคณุ คดิ หวาดกลวั กนั หรอกน่า อยา่
บา้ ตามคนรา้ ยนกั เลยจ่า” หมวดเกา้ พูด
“เออ่ มนั อาจจริงอยา่ งท่หี มวดพูดกไ็ ดค้ รบั ทีว่ นั น้นั เขาหลอกพวกเราไดส้ นิทจริง ๆ ใครจะคดิ ว่า
คนท่ดี ูท่าทางเรียบรอ้ ยดสู ุภาพน่าจะเป็นคนดี ไม่น่าจะมีพิษมีภยั กบั ใครเขาจะเป็นฆาตกรฆ่าคน
ไดอ้ ยา่ งโหดเห้ียมมแบบน้ีไปได้ แค่คิดกเ็ สียวสันหลงั แลว้ ครับ”
จ่าสมปองเริ่มจะคิดตามคาพูดของหมวดเกา้ ในคร้งั น้ี แต่ก็ยงั ไมต่ ดั เร่ืองผีออกไปจากหวั ของเขา
อยดู่ ี เพราะจ่าสมปองเขาเช่ือในส่ิงที่สายตาของเขามองเห็นน้นั เอง แต่เสียงหมวดเกา้ ก็พยายาม
เตือนสตเิ ขา
“ท่าทางสุภาพเรียบร้อยก็ไม่ไดแ้ ปลวา่ เขาจะไม่เป็นฆาตกรฆา่ คนไดน้ ้ีจ่า มีฆาตกรหลายคนทมี่ ี
ทา่ ทางหรือบุคลิกสุภาพกบั ทุกคนแต่จริง ๆ เบ้อื งหลงั ของคนพวกน้ี มนั อาจน่ากลวั ยิง่ กวา่ คนที่
ชอบแสดงออกอยา่ งเปิ ดเผยชะอีก อยา่ ไปหลงกลคนร้ายนกั เลยจ่า ส่วนภาพทีพ่ วกเราเห็นใน
เทปมว้ นน้ีมนั อาจจะมีบางจุดท่ผี ิดเพ้ยี นไป แตผ่ มคิดว่ายงั ไงคนร้ายกค็ ือคนเหมอื นพวกเรา ผีท่ี
ไหนมนั จะออกมาหลอกคนกลางวนั แสก ๆ ไดล้ ะจ่าคิดดูดี ๆ ”
หมวดเกา้ บอกในส่ิงทเ่ี ขากาลงั คิดถงึ ขอ้ เทจ็ จริง เขาจะยงั พิสูจนไ์ มไ่ ดก้ เ็ ถอะแต่อยา่ งนอ้ ยเขาก็
พยายามพูดให้ทกุ คนเลกิ คิดเรื่องผไี ดบ้ า้ งแลว้ เด๋ียวมนั จะไปกนั ใหญ่
“ผมก็ขอให้มนั เป็นอยา่ งท่หี มวดเกา้ วา่ ละกนั เพราะถา้ มนั เป็นอยา่ งที่เราเห็นจริง ๆ ละก็ งานน้ี
พวกเราคงจะอว่ มแน่งานน้ี” จ่าสมปองพูดไปพรอ้ มกบั หนั ซ้ายทขี วาที จนหมวดเกา้ ตอ้ งพดู ย้า
กบั กบั เขาอกี คร้ัง
“จา่ สมปองผีนะมนั มีแตใ่ นหนงั ที่เขาสร้างข้ึนมาหลอกเด็ก และคนข้ีกลวั ผีเทา่ น้นั แหละน่า คิด
มากไปได”้ หมวดเกา้ พดู เสียงเขม้ กบั จ่าสมปอง
“อยา่ ปอดให้มนั มากนกั เลยน่าจ่า อายกุ ็แก่ปูนน้ีเด๋ียวตารวจรุ่นนอ้ งมนั ก็จะพากนั หัวเราะเยาะจา่
เอาไดห้ รอก แก่แลว้ ยงั แยกไม่ออกว่าคนไหนผีคนไหนคน ระวงั จะอายเด็กมนั เอาได"้
หมวดเกา้ พูดพรอ้ มกบั ยกฝ่ามอื ข้ึนตบเบา ๆ ท่ีหัวไหล่จา่ สมปอง แตแ่ กก็ยงั ไม่เลกิ พดู ถงึ เร่ืองน้ี
อยดู่ ีให้ตายเถอะชายหนุ่มคิด
“แตเ่ รากเ็ หน็ กนั หมดทกุ คนนะครบั หมวดเกา้ วา่ ผตู้ ายลอยตกลงไปเอง หมวดยงั ไม่เช่ืออกี หรือ
ครับ ว่าเรากาลงั ไลต่ ามจบั ผสระะอีผนี ะครบั บ..?”
จา่ สมปองพูดอยา่ งนึกกลวั ว่าผีมนั จะโผล่มาตอนไหนก็ไม่รูอ้ ีกรอบ ขืนพดู ถงึ มนั บอ่ ย ๆ เขา้
เพราะจา่ สมปองเป็นโรคกลวั ผีข้ึนสมองน้นั เอง ทาเอาผจู้ ดั การตกึ และกนั ดาเริ่มจะหวาด ๆ ไป
กบั เขาดว้ ย จึงพูดดกั คอหมวดเกา้ ข้นึ บา้ ง
“แต่เรื่องอยา่ งน้ีไม่เช่ือกอ็ ยา่ ลบลไู่ ม่ใช่หรือคะ่ คณุ ตารวจ เรื่องบางอยา่ งมนั อาจจะพสิ ูจนด์ ว้ ยตา
เปลา่ ไม่ได้ แต่ก็ไม่ไดแ้ ปลวา่ มนั จะไม่มอี ยจู่ ริงชะเมอื่ ไร แลว้ ส่ิงท่ีฉนั ฝันเห็นและสามารถพา
คณุ มาถูกทใี่ นวนั น้ีไดล้ ะ คณุ จะใหค้ าตอบกบั ฉันว่ายงั ไง หรือคุณคงจะคดิ วา่ ฉนั บา้ เหมือนคน
อน่ื ๆ อีกสินะ..?”
กนั ดาพดู ข้นึ มาบา้ ง หลงั จากทนนงั่ ฟังทกุ คนเถียงกนั อยนู่ านเกินไปแลว้ และเธอไมช่ อบท่ี
หมวดเกา้ ว่าจ่าสมปองปอดแหก เพราะเธอเชื่อว่าผมี ีจริงน้นั เอง เพราะเคยเจอมากบั กอ้ นทว่ี ดั ที่
เธอไดไ้ ปหาหลวงตามาแลว้ เมื่อวานน้ีเอง แตส่ าหรับตารวจคนน้ีเขาคงจะไม่ยอมเชื่ออะไรงา่ ย
ๆ ถา้ ไม่ทาให้เขาไดเ้ ห็นมนั จริง ๆ ชะก่อนกนั ดาคิด
“ฉนั เคยอ่านเจอเรื่องราวแปลก ๆ อยสู่ องสามเร่ืองทไ่ี มส่ ามารถพสิ ูจน์ได้ แต่ไมใ่ ช่ว่ามนั จะไม่
มีอยจู่ ริง เช่นเร่ืองทีเ่ ขาเลา่ กนั มาเกี่ยวกบั ภาพวาดแปลก ๆ ภาพน้ีมีช่ือว่า "The Hands Resist
Him" มนั เป็นภาพวาดของเดก็ ผชู้ ายกบั ตกุ๊ ตา อยใู่ นภาพวาดเดียวกนั ถกู วาดข้ึนมาเมอ่ื ปี 1972
และมผี ีสิงอยู่ ส่วนใครจะเชื่อหรือไมเ่ ช่ือฉันไมร่ ู้ เพราะมนั เป็นความเชื่อของแตล่ ะบุคคล แต่
ภาพวาดน้ีมนั มอี ยจู่ ริงและมีเจา้ ของดว้ ย แต่ฉันจาชื่อคนเขยี นภาพไมไ่ ดพ้ วกคณุ คงจะตอ้ งไปหา
อา่ นกนั เอาเอง” กนั ดาบอกกบั ทกุ คนทาเอาจา่ สมปองกบั ผจู้ ดั การตกึ เลยอยากรูว้ ่ามนั คือภาพวาด
อะไร
"ไหนคณุ กนั ดาลองเล่ามาสิครับ ว่ามนั คือภาพวาดอะไร ถึงไดม้ ผี สี ิงอยใู่ นน้นั มดี ว้ ยหรือครับ
ผีสิงภาพวาด มนั ฟังดแู ปลกมากเลยนะครับน้ี..?” ผจู้ ดั การตกึ ถามอยา่ งอยากรู้
"มีผสี ิงหรือไมม่ ีฉันเองกไ็ มแ่ น่ใจหรอกค่ะ เพราะฉนั ไมไ่ ดส้ ัมผสั หรือเหน็ มนั ดว้ ยตาของฉันเอง
ฉันก็อ่านมาจากหนงั สือท่ีมีคนเขียนเล่าเอาไวอ้ ีกที แตเ่ หน็ พวกคณุ กาลงั เถียงกนั เรื่องน้ี ก็เลย
อยากเลา่ ให้ฟังแกเ้ บอื่ "
กนั ดาบอกตามจริง เพราะเรื่องน้ีมนั อยทู่ างฝ่ังยโุ รปเขาโนน้ เธอจะไปเหน็ ไดย้ งั ไงกนั แต่ก็
อยากเลา่ ถงึ จะมีคนคอยพดู ขดั จงั หวะเธออยเู่ ร่ือยก็เถอะ เพราะหมวดเกา้ ไม่เชื่อเร่ืองพวกน้ี
น้นั เอง
“กแ็ คน่ ิทานเอาไวห้ ลอกเดก็ หวั ด้ือกอ่ นนอนเขาคิด”
"มนั กแ็ คเ่ รื่องหลอกเดก็ ทคี่ นอ่ืนเขาเลา่ มาอกี ทลี ะไม่วา่ โธ่เอย๊ คณุ " หมวดเกา้ พดู ดกั คอเธอ
"ถา้ คณุ ไมอ่ ยากฟังก็ไม่เป็นไร ฉันแค่จะเลา่ ให้คณุ ผจู้ ดั การกบั จา่ สมปองเขาฟังเท่าน้นั ไม่
เกี่ยวกบั คนขวางโลกแบบคุณชะหน่อย" เธอว่าใส่เขากลบั บา้ ง กอ็ ยากมาหาเรื่องเธอกอ่ นทาไม
กนั เช่อะ ตวั เองไมเ่ ชื่อก็แลว้ ไปสิจะมาพูดกวนประสาทคนอืน่ เขาทาไมกนั
"เลา่ มาเถอะครับคุณกนั ดา ผหู้ มวดเขาไมอ่ ยากจะฟัง แต่พวกผมอยากฟังครบั " จ่าสมปองกบั
ผจู้ ดั การรีบบอกเธอใหเ้ ลา่ ต่อ
กนั ดาเลยตอ้ งเล่าเรื่องภาพวาดทีเ่ ธอเคยอา่ นเจอให้ทกุ คนฟัง เพราะเธอเร่ิมหนั มาสนใจเรื่องน้ี
อยา่ งจริงจงั เม่อื ไมก่ ้ีวนั มาน้ีเอง
เพราะเธอไดเ้ จอเรื่องราวแปลก ๆ กบั ตวั เธอเอง กเ็ ลยอยากจะรูว้ า่ จริง ๆ แลว้ มนั คืออะไรกนั แน่
กบั สิ่งทม่ี นั กาลงั เกิดกบั เธออยตู่ อนน้ี บวกกบั เธอจะตอ้ งหาขอ้ มูลเขยี นหนงั สือของเธอดว้ ย
น้นั เอง
“ก็ไดค้ ่ะ ฉนั ยอมเล่าต่อกไ็ ด้ เริ่มละนะ"กนั ดาทาเสียงจริงจงั ข้ึนมาทนั ที
"มคี นเล่าหรือเขียนเอาไวเ้ กีย่ วกบั ภาพวาดตุ๊กตากบั เด็กชายคนหน่ึง ในภาพวาดน้นั ซ่ึงมนั ฟังดู
แปลกมาก เพราะบางคร้งั เวลาตกกลางคนื ... เดก็ ชายหรือตุ๊กตาทอี่ ยใู่ นรูปจะขยบั ได้ และเดินไป
เดินมา บางคร้งั กห็ ายตวั ไปจากรูป ซ่ึงไมม่ ใี ครบอกไดว้ า่ เพราะอะไรและหายไปไดย้ งั ไงกนั อีก
เรื่องหน่ึงกค็ ือทกุ คนท่ีไดเ้ ห็นหรือจอ้ งมองรูปน้ีนานๆ ต่างก็พากนั เจ็บป่ วย เดก็ เล็กๆ จะกรีดรอ้ ง
เมอื่ เหน็ รูปน้ีเหมือนเด็กจะมองเหน็ อะไรในภาพวาดน้นั และมนั คงจะดนู ่ากลวั สาหรับพวกเขา
ถงึ ไดร้ อ้ งไหท้ กุ คร้งั ทอี่ ยใู่ กลภ้ าพวาดน้ี”
พอเล่ามาถงึ ตรงน้ี กนั ดาหยดุ เลา่ ไปนิดหน่ึง พรอ้ มกบั มองหนา้ ทุกคนทีด่ จู ะต้งั ใจฟังในสิ่งที่
เธอกาลงั เลา่ รวมท้งั ใครบางคนท่ีบอกว่าไมอ่ ยากจะฟังดว้ ยต้งั แตต่ น้ เธอจึงเลา่ ตอ่ และแอบยมิ้
มมุ ปากทเี่ ห็นเขาถลึงตาใส่เธอ ท่จี บั ไดว้ า่ เขากแ็ อบฟังอยนู่ ้นั เอง
“แลว้ มนั ยงั ไงต่อครับคุณกนั ดาเล่าตอ่ สิครบั เล่าต่อกาลงั สนุกอยเู่ ลยไม่น่าหยดุ เล่าเลย” เสียงจา่
สมปองกบั ผจู้ ดั การตึก เร่งเธอใหเ้ ล่าตอ่ กนั ดาจึงตอ้ งเล่าให้จบ
“ฉันจะเลา่ ต่อก็ไดค้ ะ่ ถา้ พวกคณุ อยากฟังกนั บางคนรูส้ ึกเหมอื นมีมอื ผีมาสะกิดพวกเขาทาง
ดา้ นหลงั เวลานอนหลบั อยบู่ นเตียง แต่พอหนั กลบั ไปมองกบั ไมเ่ จอใครเลย"
พอกนั ดาเล่ามาถึงมือผี ทาเอาผจู้ ดั การตกึ และจ่าสมปองถงึ กบั รีบหันกลบั ไปมองทีด่ า้ นหลงั ของ
พวกเขาทนั ที ทาเอาหมวดเกา้ ถึงกบั อดทจี่ ะขนั คนท้งั สองไม่ได้ น้ีกบ็ า้ จ้ไี ปตามแม่สาวแว่นอกี
คน เขาถงึ กบั ส่ายหนา้ ให้คนท้งั สองกลวั แต่กอ็ ยากจะฟังกนั อยอู่ กี กนั ดาเลา่ ตอ่ และทาน้าเสียง
ดูน่ากลวั ตามอารมณ์ของคนเลา่
"และบางคนกบ็ อกวา่ รู้สึกถึงไอรอ้ นประหลาดทอ่ี อกมาจากภาพวาดน้ี ทาเอาทกุ คนทีไ่ ด้
สัมผสั รูปภาพน้ีถงึ กบั พากนั หวาดกลวั ไมก่ ลา้ ทจ่ี ะเกบ็ มนั เอาไวใ้ นบา้ นของพวกเขาอกี ตอ่ ไป
จงึ เอาไปขาย ใหค้ นทอี่ ยากไดม้ นั ภายหลงั ภาพวาดน้ีถกู ซ้ือโดยแกลเลอร่ีแห่งหน่ึงในเมือง
Grand Rapids รฐั มิชิแกน สหรัฐอเมริกาค่ะ ทฉี่ ันไดอ้ า่ นมากม็ ีเท่าน้ีแหละคะ่ ถา้ พวกคณุ อยาก
ฟังตอ่ ฉันกม็ ีอกี เร่ืองอยากจะฟังไหมคะ่ ..?” กนั ดาถามจา่ สมปองและผจู้ ดั การตกึ
“ โอ้ ถา้ มนั เป็นเรื่องจริง ผมคนหน่ึงละจะไม่ซ้ือไอภ้ าพวาดทว่ี ่าน้ีมาไวท้ ี่บา้ น เด๋ียวเผลอ ๆ ตก
ตอนกลางคืนมนั ออกมาวิ่งเล่นทวั่ บา้ นจะทาไงดี ไดซ้ ๊อกตายกนั พอดีจริงไหมครบั จา่ ..และอยาก
ฟังคุณกนั ดาเลา่ ต่อครบั คุณกนั ดารีบเล่ามาเลยครบั เผ่อื วา่ มนั อาจจะพอช่วยใหพ้ วกผมมีความรู้
เร่ืองพวกน้ีข้ึนมาบางครบั เอาไวป้ ระดบั ความรู้กย็ งั ดีถึงจะกลวั ผแี ตก่ ็ยงั อยากฟัง” ผจู้ ดั การตึก
พดู พรอ้ มกบั เร่ิมหวาน ๆ รอ้ น ๆ
“ง้นั ฉันจะเลา่ ให้ฟังอกี เรื่องละกนั คะ่ เร่ืองน้ีเก่ียวกบั ต๊กุ ตาหลายคนคงรูจ้ กั ตกุ๊ ตาผแี อนนาเบลมา
จากหนงั เร่ือง Conjuring และ Annabelle มาแลว้ ถา้ พวกคุณเคยเป็นเด็กกน็ ่าจะคนุ้ กบั ช่ือต๊กุ ตา
ตวั น้ีอยบู่ า้ งละน่าจริงไหมค่ะ แต่สาหรับจา่ สมปองอาจจะแก่เกินไปแตถ่ า้ หมวดเกา้ น่าจะเกิด
ทนั ”
กนั ดาพดู ยมิ้ ๆ พร้อมกบั เงยหนา้ มองสบตาเขาเหมอื นอยากจะถาม วา่ เขารูจ้ กั ตกุ๊ ตาตวั น้ีไหม แต่
ชายหนุ่มกบั ไมย่ อมพูดหรือเล่นดว้ ยกบั เธอ และทาหนา้ เคร่งขรึมไม่ยอมยิม้ ดว้ ยอกี ต่างหาก คน
บา้ อะไรจะรูจ้ กั การผอ่ นคลายกบั เขาบา้ งม้ยั น้ีจริงจงั กบั งานเกินไปแลว้ อตี าน้ี
ทีห่ มวดเกา้ ทาหนา้ เคร่งขรึมใหก้ นั ดา ก็เพราะเธอกาลงั ป่ันหัวคนของเขาใหเ้ ชื่อเรื่องผีกบั เธอ
ดว้ ยน้นั เอง มนั เลยทาใหเ้ ขาไมพ่ อใจแตก่ ็ห้ามไม่ได้ เพราะจา่ สมปองกบั ผจู้ ดั การตึกกเ็ ป็นไปกบั
เธอดว้ ยน้ีสิ มนั น่านกั เสียงกนั ดายงั เลา่ ตอ่ ไมห่ ยดุ เขาเลยตอ้ งจาใจตอ้ งฟังดว้ ยอีกเร่ือง
“แต่แอนนาเบล ตวั จริงน้นั ไมไ่ ดห้ น้าตาน่าเกลยี ดน่ากลวั แบบในหนงั หรอกนะคะ ถือวา่ หนา้ ตา
น่ารกั เชียวละ ใครจะไปรูว้ า่ เจา้ ตกุ๊ ตาน่ารักขนาดน้ี จะมเี รื่องน่ากลวั แอบแฝงอยู่ นนั่ กค็ ือแอนนา
เบลเป็นตุก๊ ตาที่แม่ของดอนน่าซ้ือใหเ้ ธอเป็นของขวญั เม่อื ปี 1970 ซ่ึงตอนน้นั ดอนน่ากาลงั เรียน
มหาวิทยาลยั อยู่ หลงั จากทีไ่ ดต้ ๊กุ ตาตวั น้ีมา ดอนน่ากบั แองจ้ี เพอ่ื นร่วมหอ้ งในอพาร์ทเมนทข์ อง
เธอก็สงั เกตว่ามนั มกั จะเปลี่ยนท่าอยเู่ สมอ บางคร้งั กน็ งั่ บางคร้ังกน็ อน หรือบางคร้ังกย็ า้ ยทีจ่ ากที่
หน่ึงไปยงั อกี ทีห่ น่ึง เวลาไมม่ ีใครอยดู่ ว้ ยในบา้ นหรือในหอ้ งพกั นอกจากน้นั พวกเธอยงั เจอ
ขอ้ ความเขียนเอาไว”้ กนั ดาหยดุ เลา่ ทาเอาจ่าสมปองกบั ผจู้ ดั การตึก ทกี่ าลงั ต้งั ใจฟังถึงกบั รอลุน้
วา่ มนั เขยี นไวว้ า่ ยงั ไง
“แลว้ ตกุ๊ ตาตวั น้นั มนั ไดเ้ ขียนอะไรเอาไวห้ รือครบั คณุ กนั ดา.?” จา่ สมปองถามเธออยา่ งอยากรู้
“อ๋อเขยี นคาว่า "ช่วยด้วย" เอาไวบ้ นกระดาษไขคะ่ ซ่ึงพวกเธอยนื ยนั ว่าไมเ่ คยซ้ือกระดาษไขมา
ไวใ้ นหอ้ งเลยค่ะ เรื่องราวแปลก ๆ ก็เกิดข้ึนเร่ือย ๆ และมนั เริ่มน่ากลวั ข้ึนทกุ ที และพวกเธอเชื่อ
วา่ ตุก๊ ตาแอนนาเบลตอ้ งมผี ีมาสิงอยใู่ นตุ๊กตาแน่ ๆ และผตี วั น้นั น่าจะเป็นผีของคนท่ีตายและถกู
ฝังอยใู่ ตอ้ พาร์ทเมน้ ท์ ทต่ี ๊กุ ตาเลยอยมู่ าก่อน เพราะหลงั จากน้นั มเี หตุการณป์ ระหลาด ๆ เกิดข้นึ
มากมายที่ทกุ คน เช่ือว่าแอนนาเบลเป็นคนทา เช่น เห็นแอนนาเบลมีเลอื ดไหลออกมา ท้งั ๆ ท่ี
ต๊กุ ตาไม่น่าจะมเี ลือดได้ และอกี เหตกุ ารณ์เมื่อเพอื่ นของท้งั สองมานอนทีห่ ้องและฝันร้ายเกยี่ วกบั
ตุ๊กตาแอนนาเบล เมื่อต่ืนขึน้ มาเขากพ็ บรอยข่วนเตม็ ไปหมดทห่ี น้าอก หลงั จากน้นั พวกเธอจงึ
ทนไม่ไหวจงึ เรียกบาทหลวงมาทาพธิ ีไลผ่ ี และพวกเขาหวาดกลวั เกินกว่าจะกลา้ เก็บตุก๊ ตาเอาไว้
ในบา้ น ปัจจบุ นั แอนนาเบลถกู โชวอ์ ยทู่ พ่ี ิพิธภณั ฑ์ Occult Museum ทร่ี ัฐคอนเนตทิคตั
สหรัฐอเมริกา”กนั ดาบอกกบั ทกุ คน
“เหน็ ไหมค่ะ เรื่องบางเร่ืองเรากไ็ มอ่ าจจะพสิ ูจนไ์ ดว้ า่ มนั มอี ยจู่ ริงไหม แต่เรากไ็ มค่ วรที่จะลบลู่
หรือว่าคนอน่ื ทีเ่ ขาเชื่อในเร่ืองพวกน้ี อยา่ งทพี่ วกคณุ กาลงั เถยี งกนั เรื่องของคนรา้ ยอยใู่ นเวลาน้ี
ฉนั ไมร่ ูห้ รอกค่ะว่าจริง ๆ แลว้ เขาจะเป็นผหี รือคนเหมือนกบั พวกเรา แต่สิ่งหน่ึงทฉ่ี นั เช่ือกค็ ือ
ดวงวิญญาณมนั มีอยจู่ ริง”
กนั ดาพดู ในส่ิงทเี่ ธอสมั ผสั มนั ไดก้ บั ตวั เธอเอง หมวดเกา้ จงึ พูดข้นึ บา้ ง หลงั จากทนฟังกนั ดา
พูดเป่ าหูคนของเขามามากพอแลว้ ตอนน้ี และเธอแอบว่าแห็นบเขากลาย ๆ เม่ือก้ีดว้ ย หมวดเกา้
จึงรู้สึกเสียหนา้ ทถี่ กู เธอแอบดา่ เขาทางออ้ ม
“กไ็ ดง้ ้นั เรามาพิสูจน์กนั วา่ คนร้ายเป็นคนหรือผี ให้มนั รู้กนั ไปเลยจะไดไ้ ม่มีใครมาว่าผมชอบ
ลบลู่เร่ืองผี ๆ ทพี่ วกคุณกาลงั เช่ือกนั อยา่ งงมงายน้ีอกี ..?” หมวดเกา้ บอกกบั ทกุ คนที่นง่ั มองทเ่ี ทป
บนั ทกึ ภาพอยา่ งหวาด ๆ อยตู่ อนน้ี เม่อื พดู ถงึ เรื่องผใี นเทปมว้ นน้ีกนั ตอ่
“มนั จะดีหรือครบั หมวดเกา้ เลน่ กะอะไรไม่เลน่ มาเลน่ กะผี เด๋ียวเราก็ไดว้ ิ่งหนีกนั ป่ าราบกนั
พอดี..?” ผจู้ ดั การตกึ กเ็ อากบั จา่ สมปองดว้ ยอกี คน
“แลว้ คุณจะใหผ้ มทายงั ไง ในเม่อื เราเป็นตารวจเป็นผรู้ กั ษากฎหมายมนั เป็นงานของพวกเรา ที่
จะตอ้ งตามจบั ผรู้ า้ ยให้ไดไ้ มอ่ ยา่ งง้นั เราก็ปิ ดคดีน้ีไม่ได้ ไมว่ า่ มนั จะผหี รือคนก็ตอ้ งจบั ท้งั น้นั
อยา่ กลวั ไปเลย ยงั ไงผมเช่ือวา่ เขาไมใ่ ช่ผหี รอก เขาอาจจะลอดพน้ สายตาของเราไปไดใ้ นคร้งั น้ี
แตค่ ร้ังต่อไปผมจะไมป่ ลอ่ ยใหเ้ ขาตอ้ งคลาดสายตาผมไปไดอ้ ีกคร้งั อยา่ งแน่นอน ขอแค่ผมได้
เจอกบั เขาอกี คร้งั เท่าน้นั เราจะไดร้ ูก้ นั ซกั ที ไปจ่าสมปองเตรียมตวั ทางานตอ่ ไดแ้ ลว้ หรือว่าจ่า
ยงั อยากฟังเร่ืองผตี อ่ ก็ตามใจจ่าละกนั ส่วนผมขอตวั ครบั ”
หมวดเกา้ พูดเสียงจริงจงั และมองสบตากบั กนั ดาอยา่ งทา้ ทายเธอ วา่ แลว้ เราจะไดร้ ูก้ นั ว่าคนร้าย
จะเป็นผหี รือคน และเร่ิมทางานของเขาต่อไป เลิกสนใจเรื่องเทปบนั ทึกภาพ หนั ไปเดินตรวจดู
รอบ ๆ ห้องพกั ของพรี ภทั รและจอหน์ แทนเพอื่ หาหลกั ฐานเพิม่ เตมิ
หมวดเกา้ เขา้ ตรวจดทู ุกอยา่ งในห้อง แตไ่ มเ่ จออะไร นอกจากขา้ วของเครื่องใชข้ องผชู้ ายสองคน
แสดงวา่ พวกเขาพกั อยดู่ ว้ ยกนั จริง ๆ อยา่ งท่ีผจู้ ดั การตกึ บอกกบั เขา เพราะมีเส้ือผา้ ของท้งั สอง
คนในตเู้ ส้ือผา้ รวมท้งั ของใชส้ ่วนตวั ของพวกเขาในหอ้ งน้ีดว้ ย
จนเขาสะดุดเขา้ กบั แท็บเลตของใครสักคนบนโต๊ะในห้องทางานของพวก เขาหมวดเกา้ หยบิ
แท็บเลตเครื่องนน่ั ข้นึ มากดเปิ ดดู โชคดีทเ่ี ครื่องมนั ยงั ไมไ่ ดป้ ิ ด เหมอื นใครบางคนในหอ้ งน้ี
กาลงั เปิ ดใชม้ นั อยกู่ อ่ นหนา้ น้ี
เขาเลยไมต่ อ้ งคน้ หารหัสผา่ นให้ตอ้ งปวดสมองของเขา หมวดเกา้ เปิ ดเขา้ ดขู อ้ มูลในเคร่ืองได้
อยา่ งง่ายดาย เขาเปิ ดดแู ทบจะทกุ ไฟลแ์ ตก่ ็มีแคง่ านเกี่ยวทางการแพทยช์ ะมากกว่า
จนเขาสะดดุ ตาเขา้ กบั ไฟลต์ วั หน่ึงท่ีมนั เขยี นเอาไวว้ า่ ไฟลส์ ่วนตวั หรือวีดโิ องานปารต้ี หมวด
เกา้ ลองกดเขา้ ไปดู ในไฟลน์ ้นั เหมอื นเจา้ ของเจา้ แท็บแลตเคร่ืองน้ี จะพยายามบนั ทกึ อะไร
เกี่ยวกบั ตวั ของเขาและเพอ่ื น ๆ เอาไว้
หมวดเกา้ จงึ ลากเกา้ อ้มี านง่ั ลง เพอ่ื จะเปิ ดดสู ิ่งทเ่ี ขาไดบ้ นั ทกึ มนั เอาไวเ้ ขากดเปิ ดวดี โิ อ และ
ปล่อยใหม้ นั เลน่ ต้งั แต่เริ่มตน้ และนง่ั ดูอยา่ งต้งั ใจ และเสียงคนท่กี าลงั ถอื กลอ้ งถ่ายวีดโิ อก็
ตะโกนเรียกทกุ คนให้มาถา่ ยรูปกนั
"มาเร็วพวกเราถึงบา้ นสวนของคณุ ลงุ จอหน์ เขาแลว้ คนื น้ีเราจะสนุกกนั ให้สุด ๆ ไปเลย เราจะ
เล้ียงส่งไอภ้ ูผามนั ไปทวั ร์รอบโลก อยา่ งทมี่ นั ต้งั ใจเอาไวช้ ะหน่อยเป็นไง มาอดั วีดิโอเกบ็ เอาไว้
ดูกนั เถอะ พอหลงั จากวนั น้ีไปแลว้ พวกเราทกุ คนกค็ งจะไม่คอ่ ยไดเ้ จอกนั บอ่ ย ๆ เหมอื นสมยั
เรียนแลว้ นะมาเร็ว" เสียงของคนท่ีถอื กลอ้ งถ่ายทกุ คนอยตู่ อนน้ี พูดกบั ทกุ คนและเริ่มถ่ายเพอื่ น
ๆ ของเขาทกุ คนเก็บเอาไว้
"ไอบ้ า้ พี แมง่ มนั พูดยงั กบั พวกเรา จะไมม่ วี นั ไดเ้ จอกนั อกี อยา่ งง้นั แหละ มึงคดิ ถึงพวกกทู กุ
คนก็โทรหาสิวะ ทายงั กะมนั จะรีบไปตายวนั น้ีพรุ่งน้ีอยา่ งน้นั ละ มงึ ไอบ้ า้ เอย้ เด๋ียวน้ีโทรศพั ท์
แม่งทนั สมยั จะตาย เขาคุยกนั แบบเห็นหนา้ เหมอื นนงั่ อยตู่ รงหนา้ กนั ไดแ้ ลว้ ..?”
เสียงนิกรพดู น้นั เอง และเขาเอามือผลกั กลอ้ งทพ่ี รี ภทั รเอาหันมาทางเขา ออกห่างจากใบหนา้
ของเขาและทาทา่ ทางแลบล้ินปริ้นตาใส่กลอ้ งของพรี ภทั ร เพอื่ หลอกพีรภทั รน้นั เอง
"แฮ่..!”
"เห้ย..ไอบ้ า้ กรมงึ ไม่ตอ้ งแกลง้ กเู ลย ไปไกล ๆ หนา้ กลอ้ งของกูเลยมึง ไอห้ ่าน้ีแกลง้ อยไู่ ด้ เดี๋ยว
ไดเ้ จอตนี กูแน่มงึ หลอกกอู ยไู่ ด้ มึงไม่เคยไดย้ ินคาโบราณเขาพูดเอาไวห้ รือยงั ไงกนั ว่ะ คนเรารู้
แคว่ นั เกิดแต่ไม่มีใครรูว้ นั ตาย หรือวา่ มึงรู้วนั ตายของมึง..?”
พรี ภทั รแกลง้ ถามนิกรกบั เพราะนิกรแกลง้ ทาผหี ลอกเขาน้นั เอง ทาเอาเขาถงึ กบั ตกใจเกือบจะ
ทากลอ้ งหล่นจากมอื เขาที่กาลงั ถ่ายเพ่อื นคนอ่นื ๆ อยู่ และเพอ่ื น ๆ กพ็ ากนั หัวเราะเขารวมท้งั ภู
ผาดว้ ยท่ีโดนนิกรแกลง้ อีกแลว้ ไอค้ ่นู ้ีมนั แกลง้ กนั ตลอดสิน่า ทุกคนส่ายหนา้ ให้พรี ภทั ร และ
นิกรอยา่ งขนั ๆ ทชี่ อบเล่นอะไรเหมือนเดก็ ๆ ท้งั ทีเ่ รียนจบหมอกนั หมดแลว้
พร้อมกบั ท่นี ิกรตอบคาถามของพีรภทั รไปดว้ ย อยา่ งกล้นั เสียงหวั เราะเอาไวส้ ุด ๆ เม่อื เหน็ พรี
ภทั รถึงกบั ตกใจทีถ่ กู เขาแกลง้ เขา้ ให้
"ขวญั เอ๋ยขวญั มานะไอเ้ พอื่ นพี ขวญั ออ่ นอยเู่ หมือนเดิมนะมงึ ขนาดเรียนจบหมอแลว้ ดว้ ยไอ้
เพื่อนพีอะ กเู ลิกแกลง้ มึงกไ็ ด"้ นิกรพดู ยิม้ ๆ และยอมตอบคาถามพี
"และทมี่ งึ ถามกูวา่ กรู ูว้ นั ตายของกูดว้ ยหรือ กูขอบอกมึงตรง ๆ เพือ่ น อยา่ มาถามเร่ืองความตาย
กบั กตู อนน้ี กอู ยากจะใชช้ ีวิตให้มนั คุม้ ทสี่ ุดทีก่ ไู ดเ้ กดิ มาเป็นคนก่อนวะ่ "นิกรพูดพร้อมกบั เอามอื
มาบงั ท่หี นา้ กลอ้ งของพีรภทั รไปดว้ ย เพราะไมอ่ ยากเป็นดาราหนา้ กลอ้ งใหพ้ นี ้นั เอง
"เพราะกูยงั ไมอ่ ยากจะตายตอนน้ี กูยงั ไมไ่ ดน้ อนกอดกบั หนุ่มหล่อ ๆ ที่กแู อบชอบพวกเขาครบ
ทุกคนเลย และกกู ไ็ ม่อยากรู้โวย้ เรื่องความตายมนั ยงั อยอู่ กี ไกลสาหรบั คนหนุ่ม ๆ อยา่ งพวกเรา
จริงไหมเพอ่ื น เราเพง่ิ จะเรียนจบกนั เองมงึ จะมวั ไปคดิ ถึงเร่ืองตายทาไมวะ รู้วนั ตายแลว้ จะได้
อะไรข้นึ มามงึ บอกกูสิ”
นิกรถามพกี บั บา้ งคราวน้ี เพราะในหวั ของเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องความตายน้นั เอง ขอใชช้ ีวติ หลงั
เรียนจบใหม้ นั คุม้ ก่อนตอนน้ี อุตส่าห์เรียนหนกั กนั มาถึงห้าหกปี แลว้ แตพ่ ีรภทั รยงั ไมย่ อมตอบ
คาถามของเขา เพราะกาลงั ยงุ่ กบั การถ่ายทาของเขาอยตู่ อนน้ีนิกรจงึ พดู ตอ่
“หรือถา้ กูรูก้ ็ดีสิ กูจะไดร้ ีบทาอะไรที่กอู ยากจะทาใหค้ รบตามทีก่ ูอยากจะทา กูจะเทย่ี วให้สุด ๆ
ไปเลยและทาทุกอยา่ งทกี่ อู ยากทา กอ่ นทกี่ จู ะตายไหน ๆ ก็รูแ้ ลว้ ว่ากจู ะตายตอนไหนฮ่าฮา่ ”
นิกรยงั ดูมีอารมณข์ นั พดู เล่นต่อ ไมไ่ ดค้ ดิ อะไรกบั คาถามของพี เพราะมนั ฟังดไู รส้ าระสิ้นดี
สาหรับเขาน้นั เอง
“ แต่ในเมื่อกไู ม่รู้ กูกเ็ ลยบอกไดค้ าเดียวว่าช่างแม่งมนั ความตาย มงึ จะอยากรูไ้ ปทาไมวนั ตาย
สาหรบั กูขอทาวนั น้ีให้ดีท่ีสุดก็พอ ส่วนวนั พรุ่งน้ีมนั ยงั มาไมถ่ ึง และอนาคตกกู ็ไม่อยากรูเ้ พราะกู
มองไมเ่ ห็นทีน้ีพอใจมงึ หรือยงั ..?”
นิกรบอกยิม้ ๆ และยืน่ มือมาตบท่ีไหลข่ องพรี ภทั รแรง ๆ ไปทหี น่ึง เพอื่ แกลง้ พีทกี่ าลงั ถา่ ย
ใบหนา้ ของเขาอยู่ จนมือของเขาไหวเลยทาใหก้ ลอ้ งพลอยไหวไปดว้ ย เสียงพรี ภทั รจงึ พูดข้นึ
บา้ ง
“แต่คิดเอาไวบ้ า้ งก็ดีนะโวย้ เพือ่ น เกิดวนั หน่ึงมงึ ดนั ตายป๊ บุ ปั๊บข้นึ มา โดยท่มี ึงไม่ทนั ไดร้่ ู้ตวั มงึ
จะไดเ้ ตรียมตวั รับกบั มนั ไดท้ นั มึงไมเ่ ห็นหรือคนญ่ีป่ นุ ตอนน้ี เขากาลงั วางแผนการเตรียมตวั
ตายเอาไวล้ ว่ งหนา้ กอ่ นทเ่ี ขาจะตายกนั ให้คนทว่ั โลกเขาไดต้ ื่นเตน้ กนั อยตู่ อนน้ี กูว่าไอเดียของ
คนประเทศน้ีมนั ก็แปลกดีว่ะน่าสนใจ การเตรียมวางแผนกอ่ นทตี่ วั เองจะตายฟังดพู ลึกดวี ะ่ …? “
เสียงพรี ภทั รพูดกบั นิกรเร่ืองความตาย
"บา้ น่าไอพ้ ีมงึ น้ีชอบพูดแต่เร่ืองน่ากลวั ความเป็นความตายบา้ บ่อะไรของมึงตอนน้ีวะ มึง
เตรียมไปคนเดียวของมึงเถอะ กูไมเ่ อาดว้ ยหรอก มึงตอ้ งคิดถงึ แตค่ วามสุขและความสนุกสิวะ
เพื่อนอยา่ ทาตวั ขวางโลกไปหน่อยเลย พวกเรายงั ไมแ่ ก่ซกั หน่อยเรื่องตายยงั อยอู่ ีกไกล” นิกรรีบ
ขดั คอพรี ภทั รใหห้ ยดุ พดู เร่ืองน้ีไดแ้ ลว้
“ อุตส่าห์เดินทางมาจดั งานเล้ียงส่งใหไ้ อภ้ ผู า มนั ไปต่างประเทศท้งั ที มึงดนั มาพูดเร่ืองความตาย
มนั น่าสนุกตรงไหนไอน้ ้ี ไร้สาระไป ๆ อยา่ มวั แต่มาคิดถงึ วนั ตายท่ีมนั ยงั มาไม่ถึงเลยเพอ่ื น ไป
หาอะไรทาทีม่ นั สนุกกวา่ น้ีดีกวา่ โนน้ ทุกคนเขากาลงั ขนของเขา้ บา้ นกนั แลว้ เร็ว ไปช่วยพวกเขา
กนั เลิกถา่ ยไดแ้ ลว้ เสียเวลาสนุกหมดมึงน้ี"
เสียงนิกรบน่ ใหพ้ รี ภทั ร แตเ่ ขาก็ยงั เดินถ่ายทกุ คนไปเร่ือย ๆจนมาถึงผหู้ ญิงคนหน่ึงท่เี ธอกาลงั
ยืนหันหลงั ให้กลอ้ งของเขา และมองไปทางทะเลอยตู่ อนน้ี และมีภูผากาลงั แอบมองเธออยอู่ ีก
ดา้ นหน่ึงไม่ไกลนกั เพราะกลอ้ งของพรี ภทั รจบั ภาพของเขาที่กาลงั แอบมองเธอเอาไวไ้ ดน้ ้นั เอง
ทกุ คนในภาพกาลงั สนุกสนานกบั การช่วยกนั จดั ของ เพื่อเตรียมทจ่ี ะจดั ปราต้เี ยน็ น้ีน้นั เอง
แตใ่ นภาพพีรภทั รจะแอบถ่ายภผู าและผหู้ ญิงหนา้ ตาสวย จนหาท่ตี ไิ ม่ไดค้ นน้ันเอาไวต้ ลอดเวลา
ซ่ึงหมวดเกา้ จดจาเธอไดด้ ี เพราะเธอช่ือกาหลงน้นั เอง รวมท้งั เพือ่ นคนอ่นื ๆ ของเธอดว้ ย ต่าง
ก็ดูมีความสุขกนั ทกุ คน ต่างกพ็ ดู จาหยอกลอ้ กนั เลน่ ไปมาดว้ ยรอยยมิ้ และเสียงหัวเราะอยา่ ง
สนุกสนานเฮฮา ดูสนิทสนมกนั ดีไม่ไดด้ จู ะมเี รื่องรา้ ย ๆ เกิดข้ึนไดเ้ ลยสักนิดเดียว เท่าท่หี มวด
เกา้ เหน็ ในภาพทถี่ กู ถา่ ยเอาไวใ้ นวีดิโอน้ี จนวดี ิโอเลน่ มาเรื่อย ๆ หมวดเกา้ จงึ เริ่มมองเหน็ ส่ิง
ผิดปกติของพรี ภทั รและภูผา ที่กาลงั ยืนคุยกนั อยกู่ ็ตอนน้ีเอง เม่ือภาพถูกจบั ไปท่ีผหู้ ญงิ และ
ผชู้ ายท่กี าลงั แอบมองเธออยไู่ กล ๆ ทถี่ กู แอบถา่ ยเอาไว้
"เฮไ้ อภ้ ูผากเู หน็ มงึ แอบมองกาหลงเขานานแลว้ นะเวย้ อยา่ แมแ้ ต่จะคิด คนน้ีกูจองแลว้ ส่วน
มงึ กเ็ ป็นไดแ้ ค่มดแดงแอบมองมะม่วงเท่าน้นั ละวะ่ มองอะไรอยวู่ ะ่ กหู ึงนะ น้นั มนั ผูห้ ญิงของกู
อยา่ ลืมสิวะเพอ่ื น"
เสียงพรี ภทั รแกลง้ พูดแชวภูผาแกมเหนบ็ น้นั เอง ที่เขากาลงั ชอบแอบมองกาหลงเวลาเธอเผลอ
ตวั โดยท่ไี ม่ทนั ไดเ้ หน็ พีรภทั รทก่ี าลงั แอบถ่ายเขากบั กาหลงอยู่ ทาเอาภูผาถงึ กบั ทาหนา้ ไมถ่ ูกที่
ถูกพีรภทั รจบั ได้ แต่เขากไ็ มไ่ ดจ้ ะปฏเิ สธว่าเขาแอบสนใจกาหลงอยจู่ ริง ๆ กบั ยอมรบั หนา้ ตา
เฉย จนพีรภทั รตอ้ งถามย้ากบั เขาอกี คร้งั
"แอบมองเขาอยนู่ ้นั แหละ มงึ ชอบกาหลงหรือไงวะ่ กูเห็นนะมึง..?”
เสียงพรี ภทั รทกี่ าลงั ถือกลอ้ งอยู่ เอย่ ถามภผู าเหมอื นกาลงั อยากจะเยาะเยย้ หรือเปล่า หมวดเกา้ ก็
ไมเ่ ขา้ ใจหรือแคแ่ ชวกนั เล่น ๆ ตามประสาเพ่อื นกนั เพราะน้าเสียงของพรี ภทั รมนั เหมือนกาลงั
แอบแฝงความนยั เอาไว้ หรือวา่ หมวดเกา้ จะคิดมากไปเองกนั นะ
"ถา้ กบู อกวา่ กชู อบเขาอยา่ งทมี่ ึงกาลงั เขา้ ใจอยตู่ อนน้ี มึงจะยอมถอยและยอมยกเขาคืนมาใหก้ ู
ไดไ้ หมละ กูรูน้ ะว่ามึงไม่ไดร้ ักกาหลงจริง ๆ มึงก็แค่หลอกใชก้ าหลง เพอ่ื ทาให้คุณพอ่ คุณแม่
ของมึงเลกิ สงสยั ในตวั มึงก็เท่าน้นั ”
ภูผากาลงั พดู ถึงเร่ืองทพ่ี ีรภมั รกาลงั ปิ ดบงั คณุ พอ่ คุณแม่ของเขาอยู่ แต่เพื่อน ๆ ทุกคนต่างกร็ ู้ดีวา่
พรี ภทั รจริง ๆ แลว้ ตวั ตนจริง ๆ ของเขาเป็นเกยท์ ่สี ามารถนอนไดก้ บั ท้งั ผูห้ ญงิ และผูช้ ายน้นั เอง
เรื่องน้ีกาหลงเองกไ็ มเ่ คยรู้มาก่อน เพราะพรี ภทั รไมใ่ หท้ กุ คนบอกเธอเรื่องท่ีพีรภทั รเป็นเกย์ จงึ
รูแ้ คพ่ วกเพื่อนสนิทสามคนของเท่าน้นั เอง
“หรือมึงโกรธกทู วี่ นั น้นั กูชกปากมงึ ใช่ไหมว่ะ ถึงไดแ้ ยง่ กาหลงไปจากกู แน่จริงมงึ มาลงทก่ี ู
สิวะ อยา่ เอากาหลงมาเกยี่ วดว้ ย อยา่ เอาความรกั ทเ่ี ธอมีให้กบั มงึ จริง ๆ มาแกแ้ คน้ กูดว้ ยวธิ ีน้ี ถา้
มงึ ไม่ไดค้ ดิ อะไรกบั กาหลงจริง ๆ ก็ปลอ่ ยเธอไปชะ อยา่ หลอกกาหลงใหเ้ ธอตอ้ งเจบ็ ปวดไป
มากกวา่ น้ีเลยไอพ้ กี ขู อละ..?” เสียงภูผาพดู กบั พีรภทั ร ฟังดูเจบ็ ปวดในน้าเสียงของเขา
"เสียใจว่ะเพอื่ น บงั เอญิ เธออยากจะเขา้ มาเกี่ยวเอง กูไมไ่ ดไ้ ปบงั คบั เขาชะหน่อย ในเมอื่ มึง
เลอื กผหู้ ญิงมากกว่าเพื่อนท่ีรกั มงึ มากทีส่ ุดอยา่ งกู เพราะยยั น้นั ทาใหม้ งึ เปลี่ยนไป ตอนน้ีมงึ แคร์
ความรูส้ ึกของหลอ่ นมากกว่ากดู ว้ ยซ้า แลว้ ทาไมกูจะทาบา้ งไม่ไดว้ ะ่ หรือมึงแม่งทาไดอ้ ยคู่ น
เดียว..?”
เสียงพรี ภทั รพดู กบั ภูผาน้าเสียงฟังดูสะใจสุด ๆ ถงึ หมวดเกา้ จะไม่ไดอ้ ยใู่ นเหตกุ ารณ์ กบั คนท้งั
สองและไม่ไดม้ องเหน็ หนา้ ตาของพีรภทั รกเ็ ถอะ แตเ่ ขากม็ องเห็นใบหนา้ ของภูผาในกลอ้ งทีพ่ ีร
ภทั รกาลงั ถ่ายใบหนา้ ของเขาเอาไวไ้ ด้ เพราะภผู าถึงกบั แสดงอาการขงึ โกรธพรี ภทั รท่ีกาลงั
พยายามพูดยว่ั อารมณเ์ ขา
และมสี ีหนา้ ดจู ะเจบ็ ปวดกบั คาพูดของพรี ภทั รเอามาก ๆ และเสียงพรี ภทั รกพ็ ดู ข้ึนอกี เหมอื น
อยากจะตอ้ กย้าความเจบ็ ปวดของภผู าน้นั เอง
" มงึ รูไ้ ดย้ งั ไง วา่ กไู มไ่ ดช้ อบยยั น้นั จริง ๆ มึงเขา้ มานง่ั อยใู่ นใจกไู ดด้ ว้ ยหรือว่ะ ถงึ ไดม้ ารูถ้ งึ
ความคิดของกไู ด้ ไมแ่ น่นะกอู าจจะชอบเขาจริง ๆ ข้นึ มาบา้ งกไ็ ด้ หลอ่ นออกจะน่ารกั ชะขนาด
น้นั ถงึ กบั ยอมลงทุนไปทาหนา้ ตารูปร่างใหส้ วยอยา่ งทีก่ ชู อบมาชะดว้ ย เพื่อทาใหก้ หู นั ไปมอง
เขาชะขนาดน้ัน มองดกู ร็ ู้ว่ายยั น้นั มนั อยากไดก้ เู ป็นผวั จนตวั สัน่ ”
พีรภทั รพดู ถงึ กาหลงกบั ภูผาอยา่ งหยาบคาย และยมิ้ เยาะเยย้ ภูผาทเี่ หน็ เขากาหมดั เขา้ หากนั แต่
ไมก่ ลา้ ที่จะชกหนา้ พี อีกแลว้ เพราะกลวั พจี ะไปลงทกี่ าหลงแทนเขา
และให้รูส้ ึกกลวั ว่าเขาจะเป็นตน้ เหตุทาให้กาหลงตอ้ งเสียใจอกี คร้งั ถา้ เขาเผลอทาร้ายพอี ีกคร้งั
ภผู ารู้สึกเจ็บปวดทต่ี อ้ งทนเหน็ พี ทาร้ายความรู้สึกของกาหลงไมไ่ ดน้ ้นั เอง เขาจงึ ยอมทนและ
เกบ็ ความรูส้ ึกเอาไวค้ นเดียว โดยไมก่ ลา้ บอกใหก้ าหลงไดร้ ูเ้ ร่ืองระหวา่ งเขากบั พรี ภทั ร ต่อหนา้
ทกุ คนพีกบั เขาก็ยงั คงเป็นเพอ่ื นรกั กนั อยเู่ หมอื นเดิม ไมม่ ใี ครรู้เร่ืองที่พกี บั เขาบาดหมางกนั เรื่อง
ของกาหลง
พีรภทั รยงั พูดตอ่ “ มนั เลยทาใหก้ ูอดทจ่ี ะเหน็ ใจนอ้ งกาหลงเขาไม่ไดว้ ะ่ หึหึหึ และแถมดูเธอหัว
ออ่ นไมค่ ่อยจะทนั คน อยา่ งยยั น้ีหาไม่ไดง้ า่ ย ๆ หรอกนะ ผูห้ ญิงไมค่ อ่ ยจะฉลาดแบบน้ี ฉัน
ชอบดูแลงา่ ยดีว่ะ ไมเ่ รื่องมากพดู บอกอะไรกง็ ่าย ฉนั อาจจะรีบขอหลอ่ นแตง่ งานเลยก็ไดใ้ ครจะ
รู้ของอยา่ งน้ีจริงไหมวะ่ เพือ่ น..?”
เสียงของพรี ภทั รพดู กบั ภูผา อยา่ งพอใจท่ีไดย้ นิ ภูผาเอ่ย ขอยยั น้ีกบั เขาตรง ๆ มนั คงกาลงั เจบ็
ปานตายละสิ ที่ไดแ้ ตแ่ อบมองคนท่มี นั รกั พรี ภทั รคดิ ดี สะใจเขาดีนกั ละ มนั จะไดร้ ู้ถงึ ความ
เจ็บปวดทต่ี อ้ งอดทนมองดคู นที่เรารักมใี จใหค้ นอนื่ มนั เป็นยงั ไง
แต่ไม่มที างทีเ่ ขาจะยอมปลอ่ ยให้อกี ฝ่ายไดส้ มหวงั หรอก เมื่อหมวดเกา้ ไดเ้ ห็นสีหนา้ ทีพ่ ีรภทั ร
เผลอแสดงมนั ออกมา ดว้ ยสายตาอาฆาตรเหมือนท้งั รกั ท้งั แคน้ อยใู่ นสายตาของเขา โดยที่ภผู า
ไมม่ ีทางไดเ้ ห็นมนั เพราะเขากาลงั ยนื หนั หลงั ใหพ้ ีรภทั รน้นั เอง เพราะกาลงั พยายามควบคุม
อารมณโ์ กรธทถ่ี ูกพีรภทั รพยายามจะยว่ั โมโหเขาอยตู่ อนน้ี อยา่ งสุดความสามารถที่จะไมป่ ลอ่ ย
หมดั หนกั ๆ ชกท่ใี บหนา้ ของพรี ภทั รอีกคร้ังอยา่ งอดกล้นั เอาไว้
หมวดเกา้ คิดว่าท้งั สองคนจะตอ้ งมอี ะไรท่ีบาดหมางใจกนั อยนู่ ยั ๆ โดยฉเพราะเร่ืองผูห้ ญิงทชี่ ่ือ
กาหลง คนที่พวกเขากาลงั พูดถงึ เธออยู่ แต่เพราะความเป็นเพอ่ื นเลยทาใหพ้ วกเขาไมก่ ลา้ ทจ่ี ะ
ทาอะไรทรี่ ุนแรงออกมาตรง ๆ น้นั เอง จงึ ไดแ้ ต่ใชค้ าพดู ทาร้ายกนั และกนั อยแู่ บบบน้ี
"ยิ่งกูรูว้ า่ มงึ เองกช็ อบเขา กูย่ิงไมม่ วี นั จะยอมเสียเขาไปงา่ ย ๆ หรือยอมยกเขาใหม้ ึงแบบน้ี มนั
ตอ้ งรีบมดั มือชกให้เร็วจริงไหมเพอื่ นรักภูผา..?”
เสียงพรี ภทั รพูดเนน้ คากบั ภูผาเหมือนอยากจะช่วยตอ้ กย้าความรู้สึกของเขาใหร้ ูส้ ึกเจ็บปวด ที่
คนทีก่ าหลงเลอื กกบั เป็นพรี ภทั รไม่ใช่เขา หรือผชู้ ายคนอ่ืนทไ่ี มไ่ ดท้ ีร่ ้ายลกึ อยา่ งพรี ภทั รน้นั เอง
ภผู าดูไมอ่ อกว่าพรี ภทั รกาลงั คิดจะทาอะไรกนั แน่ แต่เขาขออยา่ งเดียวอยา่ ใหพ้ รี ภทั รคิดทาร้าย
ความรกั ทก่ี าหลงมีใหก้ บั มนั เลย เพราะถา้ เป็นอยา่ งน้นั เขาคงจะทนรับมนั ไมไ่ ดน้ ้นั เอง ท่ี
จะตอ้ งทนเห็นกาหลงจะตอ้ งเจบ็ ปวดอีกคร้ังหน่ึง
"ไม่แน่นะเพอ่ื น คนื น้ีในงานเล้ยี งส่งแก ไปต่างประเทศ ฉนั อาจจะมีอะไรเซอร์ไพร์สกาหลง
เขาตอ่ หนา้ ทกุ คนกไ็ ด้ รวมท้งั แกดว้ ยเพอื่ นรกั ภผู า แกอยา่ ลืมอยรู่ อฟังดว้ ยละ"
พรี ภทั รกม้ ลงกระซิบทีข่ า้ งหูของภผู าเ หมือนอยากจะทาให้ภูผาเกิดความอยากรูน้ ้นั เองวา่ พรี
ภทั รจะเซอร์ไพร์สอะไรกาหลงง้นั หรือ แต่เขาก็ขอให้มนั เป็นเร่ืองดีละกนั ภผู าคิด
"งานน้ีแกอาจจะอยากขอบคณุ ฉนั กไ็ ด้ ทีฉ่ ันสามารถทาใหผ้ หู้ ญงิ ทแี่ กกาลงั แอบรักหลอ่ นดเู ป็น
คนโชคดี กวา่ ผูห้ ญิงทกุ คนท่ีฉนั เคยควงเล่น ๆ ในคืนน้ีฮา่ ฮ่า"
พูดจบพีรภทั รกเ็ ดินจากไปท้งั ที่กาลงั หัวเราะอยา่ งสะใจเขา ที่สามารถปั่นหัวภูผาไดส้ าเร็จ
เพราะสีหนา้ ของภูผาดตู กใจและอยากรูเ้ อามาก ๆ เลยตอนน้ี เขากม้ ลงไปหยิบเอากลอ้ งของเขา
ติดมอื ไปดว้ ย ภาพตอนน้ีเลยถูกตดั ไป หมวดเกา้ ถึงกบั คดิ หนกั เมอ่ื ไดเ้ ห็นคนท้งั สองดจู ะมอี ะไร
ท่ีน่างสงสยั ท้งั สองคนตอนน้ี
ถา้ ง้นั คนที่จะทาให้เขาไดร้ ู้เรื่องน้ี ก็มีเพมิ่ อกี คนคอื พรี ภทั รน้นั เอง เขาจะตอ้ งตามหาท้งั สอง
คนน้ีใหเ้ จอ เร่ืองท้งั หมดมนั จะคลี่คลายได้ ถา้ เขาไดต้ วั ท้งั สองคนน้ีใหเ้ ร็วทีส่ ุดก่อนทีจ่ ะมีใคร
ตอ้ งตายอกี คน
หมวดเกา้ คดิ เพราะท้งั สองคนน่าจะคือปมปัญหาของเรื่องน้ี ทีท่ าให้ผหู้ ญงิ ทชี่ ่ือกาหลงหายตวั
ไปหรือเปล่า หมวดเกา้ เองก็ไมแ่ น่ใจ แตม่ นั จะตอ้ งมอี ะไรท่เี ชื่อมโยงกนั แน่นอน จากทเี่ ขาเห็น
ท้งั สองคนมีปัญหากนั
หมวดเกา้ จงึ ลองคน้ หา ว่าจะมวี ดี ิโอหรือรูปถา่ ยของพวกเขาอยอู่ ีกไหมในเคร่ืองน้ี และเขาก็
เจอพวกรูปถา่ ยในงานปราต้ขี องพวกเขาทถี่ กู เกบ็ ไวจ้ ริง ๆ และมวี ีดิโอเพ่ิมมาอีกไฟลห์ มวดเกา้
เปิ ดเขา้ ดอู กี คร้งั
(ขอ้ มูลอา้ งองิ ที่มาของเร่ืองภาพวาดผีสิงและตกุ๊ ตาผสี ิงมาจากเวบ็ ไซว์ Dek-D ของนกั เขยี นเดก็ ดี
ทชี่ ื่อพีน่ ิทานและ @badkittyyy F G+ Http;//www.warrens.net/)
http://www.warrens.net/
https://en.wikipedia.org/
http://www.oddee.com/
http://pinktentacle.com/http://thoughtcatalog.com/
http://www.theparanormalguide.com/
ตอนท่ี 20 ใครกันแน่คือฆาตกรจบ
หมวดเกา้ กาลงั นงั่ ดูวดี ิโอของพีรภทั รรวมท้งั เพอ่ื น ๆ ของเขา ทกี่ าลงั เฮฮาปราต้กี นั อยา่ ง
สนุกสนานอยตู่ อนน้ี เพราะจา่ สมปองยงั ทางานของเขาอยอู่ กี หอ้ งหน่ึงไม่เสร็จน้นั เอง
ส่วนกนั ดาเธอกาลงั คยุ โทรศพั ทก์ บั เพื่อนของเธออยู่ จงึ ไม่มใี ครมานง่ั ดูเป็นเพอื่ นเขาหรือสนใจ
กบั เขาตอนน้ี หมวดเกา้ เลยนงั่ ดวู ดี ิโอเพยี งลาพงั เสียงจากวีดิโอทเ่ี ขากาลงั นงั่ ดอู ยดู่ งั เบา ๆ ให้
พอไดย้ นิ เขามองเหน็ เวลาปรากฏอยใู่ นวีดิโอที่กาลงั เลน่ อยตู่ อนน้ี น่าจะเป็นเวลาประมาณเทยี่ ง
คร่ึงพอดี แลว้ เสียงของใครคนหน่ึงในวดี ิโอกต็ ะโกนข้ึนเสียงดงั
“น้ี ๆ พวกเราเงยี บ ๆ กนั หน่อยเพอ่ื น ๆ ทุกคน และหนั มาฟังทีฉ่ ันน้ี ฉันมีเร่ืองจะประกาศ คนื น้ี
ไหน ๆ พวกเราทกุ คนกม็ ารวมตวั กนั เพอื่ เล้ยี งส่งไอภ้ ูผามนั แลว้ ฉันก็เลยถือโอกาสบอกข่าวดี
ของฉนั กบั ทกุ คนให้ไดร้ ู้ ว่าฉนั มีอกี เร่ืองทอ่ี ยากจะบอกพวกนายใหร้ ูว้ ะ่ เกี่ยวกบั ฉนั และนอ้ ง
กาหลง”
เสียงพรี ภทั รตะโกนบอกทกุ คน ทกี่ าลงั สนุกสนานเฮฮากนั อยกู่ บั เสียงเพลงที่กาลงั เปิ ดคลอเบา
ๆ เขา้ กบั บรรยากาศในหอ้ งทมี่ แี สงไฟพอสลวั ๆ เปิดเอาไวใ้ นตวั บา้ น ท่ีดูใหญโ่ ตน่าดูและดา้ น
นอกของตวั บา้ นทอ่ี ยตู่ ิดกบั ทะเล เสียงคลนื่ แว่วเขา้ มาเบา ๆ พร้อมกบั เสียงของทกุ คนที่กาลงั
สนุกกนั อยู่ ถึงกบั หยดุ ลงทนั ทีเม่ือไดย้ ินเสียงพรี ภทั รพดู จบประโยคของเขา และทกุ คนกห็ นั มา
มองดูท่ีเขากนั หมดดว้ ยสายตาสงสัยใคร่อยากรู้
แสงไฟทาใหม้ องเห็นใบหนา้ ของทกุ คนไดอ้ ยา่ งชดั เจน ถึงมนั จะไมไ่ ดส้ วา่ งมากก็เถอะ แตม่ นั
ไมไ่ ดเ้ ป็นปัญหาสาหรบั หมวดเกา้ ท่ีกาลงั นงั่ ดพู วกเขาอยตู่ รงหนา้ จอน้ี
เมอื่ มองเห็นพวกเขาแสดงความอยากรูว้ ่าพรี ภทั รจะมีเรื่องอะไรจะมาเซอร์ไพร์พวกเขาน้นั เอง
รวมท้งั กาหลงท่ีพรี ภทั รเอ่ยชื่อเธอเมื่อก้ีน้ีดว้ ย ทาเอากาหลงถงึ กบั รูส้ ึกต่ืนเตน้ อยา่ งบอกไม่ถูก
และเสียงเพื่อน ๆ ของเขากพ็ ากนั เอย่ แชวพีรภทั ร
“เฮไ้ อพ้ มี ึงมีเรื่องอยากจะบอกหรืออยากจะเซอร์ไพร์พวกกหู รือวา่ นอ้ งกาหลงเขากนั แน่ว่ะ ฮ่าฮา่
รีบบอกมาเร็ว ๆ เลยมึงพวกกูอยากรูจ้ ะแยแ่ ลว้ ตอนน้ี ใช่ไหมวะ่ ทุกคน..?”
เสียงสารุจนน์ ้นั เองทพี่ ดู เสียงดงั กวา่ ใคร และยกเหลา้ ทเ่ี หลืออยใู่ นแกว้ ของเขาข้ึนดื่มรวดเดียว
หมดแกว้ ตอ่ และมีเสียงคนอ่ืน ๆ สนบั สนุนข้ึนมาบา้ ง
“ใช่ใช่ใช่”
เพ่อื นทกุ คนตะโกนรบั คาสารุจน์ และตะโกนบอกให้พรี ภทั รรีบบอกมาเร็ว ๆ เสร็จแลว้ พวกเขา
จะไดส้ นุกกนั ตอ่ เวลายงั อกี ยาวไกลสาหรบั ราตรีน้ีของพวกเขา ในคืนน้ี และพวกเขาอยากจะรู้
จะแยแ่ ลว้ ว่าจะเซอร์ไพร์อะไร
“บอกมาบอกมาบอกมาเร็ว ๆ เลยมงึ ไอพ้ ”ี
เสียงเพอื่ นทุกคนร้องตะโกนให้พรี ภทั รรีบ ๆ บอกพวกเขาอยา่ งสนุกสนานต่นื เตน้ คงมแี คส่ อง
คนทีห่ มวดเกา้ สงั เกตเหน็ สีหนา้ ของพวกเขา ดจู ะไมไ่ ดส้ นุกดว้ ยกบั ทุกคนท่กี าลงั ตน่ื เตน้ กนั
ใหญ่ตอนน้ี แต่มีสีหนา้ สงสัยมากกวา่
เสียงพรี ภทั รตะโกนบอกกบั ทกุ คน “โอเคโอเคเพอ่ื น ๆ ใจเยน็ ๆ สิวะทาเป็นพวกวยั รุ่นใจรอ้ นไป
ได้ ถา้ อยากรูว้ า่ กมู ีอะไรจะเซอร์ไพร์พวกมงึ ก็ช่วยเงยี บ ๆ กนั หน่อยสิเพอ่ื น กจู ะไดพ้ ดู กบั นอ้ ง
เขาชะที พวกมงึ พูดแทรกอยแู่ บบน้ีเม่อื ไรกจู ะไดพ้ ูดว่ะ”
พีรภั รทบอกกบั ทุกคน จึงพากนั เงยี บตามท่เี ขาขอ ก่อนที่พรี ภทั รจะพดู อะไรต่อ เขากห็ นั ไป
มองสบตาภผู าอยา่ งทา้ ทายหรือบอกเป็นนยั ๆ ประมาณ วา่ อกี ไม่นานภูผาจะหมดสิทธ์ิในตวั
ของกาหลงตลอดไปน้นั เอง และยกยิม้ ท่มี ุมปากให้ภูผาทีก่ าลงั จอ้ งตอบเขามาเช่นกนั และรูก้ นั
แค่สองคนประมาณว่า แลว้ กจู ะรอดู ถึงภผู าจะมีสีหนา้ ตกใจอยมู่ ากก็เถอะตอนน้ี
เมื่อเพอ่ื นทกุ ๆ คน มองเห็นพรี ภทั รเดินเขา้ มาดึงเอาตวั กาหลง ใหเ้ ดินออกมาจากกลมุ่ เพื่อนและ
พาเธอมายืนอยคู่ ่กู บั เขาตรงหนา้ เพอื่ น ๆ ทุกคน พรอ้ มกบั เขาตอนน้ีดว้ ยท่าทางเขนิ ๆ กบั สายตา
ของทกุ คน ที่กาลงั จอ้ งมองท้งั สองคนอยา่ งรอลนุ้ วา่ พจี ะทาอะไรตอ่ ไปอยา่ งอยากรูอ้ ยากเห็น
และอดทีจ่ ะตืน่ เตน้ แทนกาหลง ท่พี ีรภทั รกาลงั ยนื กมุ มือเธออยตู่ อ่ หนา้ ทุกคน ดว้ ยสายตาสื่อ
ความหมายแปลก ๆ เพราะเขาเองก็ให้รูส้ ึกต่ืนเตน้ เชน่ กนั เพราะเป็นคร้ังแรกทเ่ี ขาจะตอ้ งทา
อะไรแบบน้ี ตอ่ หนา้ เพื่อนทุกคนมนั กใ็ ห้รู้สึกเกอ้ เขนิ อยเู่ หมือนกนั นะ
หลงั จากน้นั พรี ภทั รกค็ ่อย ๆ คกุ เข่าลงตอ่ หนา้ กาหลงและเพอื่ นทุกคน ทาเอากาหลงถึงกบั ทา
หนา้ ไม่ถูก ไดแ้ ต่ยืนทาหนา้ แดงระเร่ือแบบกาลงั เขนิ พรี ภทั ร และเพือ่ นของเขาทุกคนสุด ๆ
พร้อมกบั เอย่ ถามเขาเสียงดูตื่นเตน้ เอามาก ๆ
“พี่พ่พี ีจะทาอะไรหรือคะ ทาไมจะตอ้ งคุกเข่าแบบน้ีดว้ ย ลุกข้ึนเถอะค่ะ กาหลงอายพี่ ๆ คนอื่น
เขานะคะ ลกุ ข้ึนเถอะคะนะคะพ่พี อี ยา่ ทาแบบน้ีเลย”
กาหลงพูดบอกใหพ้ ่ีพีรภทั รลกุ ข้นึ และกม้ ลงพยายามจะดึงตวั เขาใหล้ กุ ข้ึนให้ได้ แตพ่ ีรภทั รกบั
ไมย่ อมลกุ ข้นึ แถมยงั ลว้ งหยบิ เอาแหวนในกระเป๋ าเส้ือท่เี ขาไดเ้ ตรียมเอาไวอ้ อกมาดว้ ยคร้งั น้ี
ทาเอาภผู าและจอหน์ ท่ียนื มองอยดู่ ว้ ยกบั ทกุ คน เร่ิมใจหายถึงกบั แทบลม้ ท้งั ยืน มอื ไมเ้ ยน็ เฉียบ
เมื่อไดเ้ หน็ กลอ่ งแหวนในมอื ของพี ตอนน้ีเองท้งั สองคนถงึ ไดร้ ู้ว่าพกี าลงั จะทาเซอร์ไพร์อะไร
กาหลงกบั เพ่อื นทกุ คนในคืนน้ี
เท่าน้นั แหละเพอื่ นของเขาก็เร่ิมจะรู้กนั พร้อมกบั เสียงพดู แชวพรี ภทั ร เสียงดงั ลนั่ บา้ นอยา่ ง
แปลกใจกนั สุด ๆ และพวกเขาถงึ กบั เซอร์ไพร์สจริง ๆ ไมค่ ิดไมฝ่ ันว่าจะมีวนั ไดเ้ ห็นพรี ภทั รยอม
ถูกผกู มดั และลงเอย่ กบั กาหลงไดน้ ้นั เอง ซ่ึงไมม่ ใี ครท่ีจะคาดคดิ มากอ่ นว่าจะมวี นั น้ี
“วา้ ว..!ไอพ้ ีมงึ แน่มากเพอื่ น เลน่ มาทาเซอร์ไพร์สนอ้ งกาหลงเขากลางงานเล้ียงของไอภ้ ผู ามนั
เลยนะมงึ เล่นมาสละโสดก่อนพวกกูไดย้ งั ไงว่ะ แบบน้ีตอ้ งฉลองกนั หน่อยแลว้ เพอื่ น”
เสียงนิกรน้นั เองร่วมกบั สารุจน์ดว้ ยพูดเสียงดงั เอ่ยแชวพี ส่วนจอยถงึ กบั รีบหนั ไปมองสบตาภู
ผา เพราะเธอรู้ดีว่างานน้ีไอภ้ ูผามนั อกหกั เห็น ๆ อยา่ งไมม่ ีทางหลีกเลย่ี ง จอยจงึ เดินมายืนขา้ ง ๆ
ภูผา เพราะรูด้ ีว่าตอนน้ีมนั คงกาลงั ซ็อกน้นั เอง ดชู ิถึงกบั หนา้ ซีดเชียว จอยอดทจี่ ะสงสารภูผา
ไม่ไดท้ ตี่ อ้ งมารบั รูเ้ ร่ืองทีพ่ กี าลงั เซอร์ไพร์พวกเขาในงานเล้ียงส่งมนั ไปตา่ งประเทศคืนน้ี
“เป็นไงบา้ งภถู งึ กบั พูดไมอ่ อกเลยหรือนาย แกทาใจชะเถอะวะ่ กเ็ ห็น ๆ อยวู่ า่ กาหลงมนั รกั ไอพ้ ี
มากแคไ่ หน นอ้ งเขาคงไมม่ สี ายตาหนั กลบั มามองท่ีแกอีกแลว้ ละ ถงึ ขนาดขอหม้นั กนั แบบน้ี
เราเสียใจดว้ ยนะเพือ่ น”
แตภ่ ผู าไม่ไดพ้ ดู อะไรออกมา เขากาลงั ช็อคน้นั เอง แต่จอยก็พอดอู อกวา่ ภูผาแอบชอบกาหลงมา
นานแลว้ ถงึ มนั จะไมเ่ คยพดู กเ็ ถอะ การท่มี นั คอยดแู ลและคอยรับคอยส่งกาหลงมาหลายปี แค่น้ี
เธอก็พอรูแ้ ลว้ ตอ่ ให้มนั บอกไม่ไดค้ ิดอะไรกเ็ ถอะ คนไมไ่ ดค้ ดิ จะจาวนั เกิดของกาหลงทกุ ปี ได้
ยงั ไงกนั แถมมนั ยงั แอบซ้ือเคก้ วนั เกิดใหก้ าหลงทกุ ปี อีกดว้ ย และสายตาของคนเรามนั โกหก
ไมไ่ ดห้ รอก ยิง่ ตอนน้ีดมู นั สิถงึ กบั หนา้ ซีดไปเลย
จอยยกฝ่ามอื ตบเบา ๆ ที่แผนหลงั ที่กาลงั สนั่ สะทา้ นของภูผาแรง ๆ เพอื่ ปลอบใจเพื่อน ที่คร้งั
หน่ึงเธอเองก็เคยแอบชอบภผู าไม่ต่างจากท่ภี ผู าก็แอบชอบกาหลงมาตลอด แตโ่ ชคดีทเ่ี ธอ
พยายามตดั ใจจากภผู าใหไ้ ด้ เพราะรู้ดีว่าภูผาคงไม่มีวนั มองเห็นเธอเป็นไดม้ ากกว่าเพอ่ื นน้นั เอง
ส่วนพีรภทั รกบั กาหลงตอนน้ี เธอเร่ิมมสี ีหนา้ แดงระเรื่อปรากฏข้นี บนใบหนา้ ของเธอดว้ ยความ
เกอ้ เขนิ เมือ่ เริ่มเขา้ ใจความหมายทพ่ี พี ยายามจะบอกเธอตอ่ หนา้ ทุกคน
เพราะกาลงั อายและเขินสุด ๆ จนไมร่ ู้จะพดู คาไหมอีกแลว้ ตอนน้ี ทเี่ ห็นพีรภทั รยอมทาอะไร
แบบน้ีตอ่ หนา้ พี่ ๆ คนอื่น ๆ และพูดจาน้าเสียงฟังดอู อ่ นหวานกบั เธอ จนทกุ คนแอบยมิ้ ขาพีร
ภทั รไม่ไดท้ ีก่ ลา้ ทาอะไรแบบน้ีกบั เขาก็เป็นดว้ ย
แต่ใครจะมารูด้ ีเท่าภูผา วา่ ส่ิงที่พีรภทั รกาลงั ทาอยมู่ นั ดูเสแสรง้ สิ้นดี แคก่ ารท่อี ยากจะเอาชนะ
เขาและอยากแกแ้ คน้ เขา มนั ถงึ กบั ยอมลงทนุ ทาถงึ ขนาดยอมที่จะผูกมดั กาหลงเอาไวก้ บั มนั
ตลอดไป ดว้ ยวธิ ีแบบทีด่ ูเหน็ แก่ตวั สิ้นดี เพ่ือแยง่ กาหลงไปจากเขาน้นั เองไอบ้ า้ เอย้
ภผู าเริ่มจะอดทนดูละครน้าเน่าของพรี ภทั รไมไ่ หว ยิ่งเมือ่ ไดย้ นิ พีรภทั รกาลงั พดู ใหก้ าหลง
ยอมรับหม้นั มนั เขายงิ่ ใหร้ ูส้ ึกเจบ็ ปวดจนตอ้ งรีบเดินหนีออกไปจากตรงน้ี แต่เสียงพรี ภทั รมนั ก็
ยงั ดงั ออกมาตามหลอกหลอนเขาจนได้ ภูผาเร่ิมกาหมดั เขา้ หากนั แลว้ คลายออกอยหู่ ลายคร้ัง
ดว้ ยกนั เพอ่ื อยากจะระงบั ความโกรธเอาไวใ้ หไ้ ด้ เมื่อเสียงพีกาลงั ทาให้เขาแทบอยากจะคลง่ั ตาย
ให้ได้
“ถา้ กาหลงอยากจะใหพ้ พี่ ลี กุ ข้ึน นอ้ งกาหลงจะตอ้ งยอมรับเป็นคูห่ ม้นั ของพพ่ี กี ่อนสิครบั ไม่
อยา่ งง้นั คนื น้ีพีพ่ ีจะนงั่ อยแู่ บบน้ีจนกว่านอ้ งกาหลงจะยอมรบั แหวนหม้นั วงน้ีจากพ่ี หรือรอ
จนกว่านอ้ งกาหลงจะยอมใจอ่อนใหโ้ อกาสพพี่ ีไดด้ แู ลนอ้ งกาหลงในฐานคู่หม้นั ตลอดไปชะ
กอ่ น วา่ ไงครับจะยอมรบั หม้นั จากพไ่ี หมครบั คนดี”
พีรภทั รพดู ออกมาดว้ ยน้าเสียงอ่อนหวานท่สี ุดเทา่ ทเี่ ขาคดิ วา่ จะทาไดใ้ นเวลาน้ี ทาเอากาหลงที่
กาลงั ยนื มองเขาอยเู่ ร่ิมรูส้ ึกเขนิ อายเขาและทุกคนอกี คร้งั
และกาลงั รู้สึกซ็อคทพ่ี รี ภทั รจะขอหม้นั เธอ ตอ่ หนา้ ทกุ คนคนื น้ี เขาทาเธอให้รูส้ ึกเซอร์ไพร์เอา
มาก ๆ เธอไม่ไดฝ้ ันไปใช่ไหม ท่ีผชู้ ายตรงหนา้ ท่ีเธอเคยไดแ้ ต่แอบรักเขามาตลอดเวลาหลายปี
ตอนน้ี เขากาลงั มานงั่ คุกเขา่ ขอเธอเป็นแฟนตวั จริงของเขา ทเี่ ธอแทบไมเ่ คยคดิ มากอ่ นว่าจะมี
วนั น้ี ทาเอากาหลงดีใจจนถงึ กบั พูดไมถ่ ูก เธอไดแ้ ตย่ นื ยมิ้ ท้งั น้าตานองหนา้ และพดู เสียงส่ัน ๆ
“พีพ่ รี ูต้ วั ไหมค่ะ ว่ากาลงั พดู อะไรออกมา พ่คี ดิ ดีแลว้ หรือคะ่ ถงึ ไดท้ าอะไรแบบน้ี อยา่ แคค่ ิดมา
หลอกให้กาหลงดีใจหรือแคอ่ ยากจะลองใจกาหลงเลน่ ๆ เลยนะคะ กาหลงไมไ่ ดส้ นุกดว้ ยหรอก
นะคะพพ่ี ี แค่ทุกวนั น้ีพย่ี อมคบและยอมพูดดีกบั กาหลงกร็ ู้สึกดีใจมากแลว้ กาหลงไมไ่ ด้
คาดหวงั ว่าพจี่ ะตอ้ งมาทาอะไรแบบน้ีกไ็ ด.้ .?” กาหลงกม้ ลงถามพีเพอ่ื ใหแ้ น่ใจว่าส่ิงทเ่ี ขาพดู
ออกมาเธอไม่ไดฟ้ ังผดิ ไปใช่ไหม
“พค่ี ดิ ดีแลว้ ครบั และไม่ไดค้ ดิ จะแคล่ อ้ เล่นดว้ ย ใครมนั จะกลา้ เอาเรื่องแบบน้ีมาลอ้ เล่นกนั ละ
ครับนอ้ งกาหลง พีพ่ ีคิดวา่ นอกจากนอ้ งกาหลงแลว้ ไม่มีใครที่จะเหมาะสมทจ่ี ะเป็นคู่หม้นั หรือ
เจา้ สาวในอนาคตของพี่อกี แลว้ ขอแค่นอ้ งกาหลงยอมรบั หม้นั พี่พี จะดีใจมากครับ วา่ แตน่ อ้ ง
กาหลงจะปลอ่ ยให้พี่พนี ง่ั อยแู่ บบน้ีท้งั คืนเลยหรือครบั อยา่ ใจร้ายกบั พพ่ี เี ลยนะครบั คนดี..?”
เสียงพรี ภทั รท่กี าลงั พดู ออ้ นขอกาหลงต่อหนา้ ทุกคน ทาให้ผชู้ ายอีกสองคนถงึ กบั มอี าการให้
รูส้ ึกหมนั่ ไส้เขาเอามาก ๆ ช่างพดู ออกมาไดภ้ ูผาคิด จอหน์ ถึงกบั จอ้ งมองท้งั สองคนอยา่ ง
เจ็บปวดไม่ตา่ งไปจากภผู านกั และรู้สึกอิจฉากาหลงทพี่ ีรภทั รกาลงั ขอหม้นั กาหลงอยตู่ อนน้ี
จอหน์ จอ้ งมองกาหลงดว้ ยสายตาชิงชงั สุด ๆ และนึกนอ้ ยใจพีรภทั รทก่ี ลา้ ทารา้ ยความรูส้ ึกของ
เขาไดอ้ ยา่ งไรกนั พไี มม่ แี มแ้ ต่จะบอกให้เขาไดร้ ู้ร่วงหนา้ บา้ งเลย วา่ เขาจะทาเซอร์ไพร์สนาง
เด็กกาหลงในคนื น้ี มนั น่าโมโหนกั ถา้ เขารู้กอ่ นน่าน้ีพ่อจะอาละวาดพีรภทั รใหน้ ่าดเู ลย เขาทา
มนั ไปไดย้ งั ไงกนั ตอ่ หนา้ คนท่ีรกั เขามากที่สุดตอนน้ีมนั บา้ ชดั ๆ
จอหน์ จอ้ งมองท้งั สองคนดว้ ยสายตาแข็งกรา้ วดว้ ยความลมื ตวั เพราะไม่มีใครรูว้ า่ เขากบั พีรภทั ร
เป็นมากกว่าเพอ่ื นกนั น้นั เอง แต่เขาไม่สามารถเปิ ดเผยกบั ทกุ คนไดอ้ ยา่ งกาหลงน้นั เอง จึงตอ้ ง
คบกบั พรี ภทั รแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ อยแู่ บบน้ี เพราะคุณพ่อคณุ แม่ของเขากบั พไี ม่ยอมรับพวกรกั
ร่วมเพศน้นั เอง
เสียงทพี่ ีกาลงั พูดกบั กาหลงดงั มาเขา้ หูของจอหน์ เหมือนมนั กาลงั ตอ้ กย้าความเจบ็ ปวดกบั เขา
จนแทบหัวใจแตกสลาย เขากามือจิกเล็บลงท่ฝี ่ามอื ของเขาสุดแรง เพอ่ื ระบายความเจบ็ ปวด
เอาไวอ้ ยา่ งสุดความทนพยายาม จะไมเ่ ขา้ ไปกระชากดึงเอาตวั พีออกมาจากยยั เดก็ น้นั ต่อหนา้
เพือ่ นเขาทกุ คน
เพราะเขายงั ยอมรับการตดั สินใจของพีในคร้งั น้ีไม่ไดน้ ้นั เอง แตอ่ กี ความคดิ ก็ไดเ้ ตอื นเขาเอาไว้
ไดท้ นั เพราะกลวั ว่าทุกคนจะสงสยั ในตวั เขา ถา้ ขืนทาอยา่ งที่เขาตอ้ งการอยตู่ อนน้ี
เขาอยากจะเขา้ ไปดึงนางเดก็ น้นั มาตบใหห้ ายแคน้ ทกี่ ลา้ มาแยง่ คนรกั ของเขาต่อหนา้ ทุกคน มนั
กลา้ ทาหนา้ ไรเ้ ดียสาไดด้ ีชะจริงนะยยั เด็กบา้ แตก่ ็ไดแ้ ตค่ ิดเทา่ น้นั จอหน์ ไมก่ ลา้ ทาอยดู่ ี เพราะ
กลวั พจี ะโกรธเขาจนไม่ยอมมองหนา้ เขาอีก หรืออาจจะบอกเลิกเขาไปเลยท่ีกลา้ ฉีกหนา้ เขาต่อ
หนา้ เพื่อนของเขาคนื น้ี
จอหน์ ไมเ่ ขา้ ใจวา่ พีทาอยา่ งน้ีเพราะอะไร คนอยา่ งพนี ้ีนะจะยอมทนอยกู่ บั นางเด็กน้ีไดต้ ลอดไป
มนั เป็นไปไมไ่ ดห้ รอก คนเจา้ ชูอ้ ยา่ งพนี างเดก็ น้ีไม่มที างเอาอยู่ แต่อกี ใจจอหน์ ก็ให้รูส้ ึกกลวั ว่า
พจี ะหลงเสน่ห์ความอ่อนแอของนางเด็กน้ีอยเู่ หมือนกนั และสิ่งทีเ่ ขากลวั มนั กเ็ ริ่มจะเป็นจริง
แลว้ สินะ เขาไม่น่าปลอ่ ยใหท้ ้งั สองคนคบกนั ไดน้ านแบบน้ีเลยให้ตายสิ เขาพลาดไปจริง ๆ
เพราะหลงเชื่อคาพดู ของพีน้นั เองจอหน์ คิด
ตอนน้ีหูของจอหน์ มนั กาลงั อ้อื องึ ไปหมด แทบไม่อยากจะรบั รู้ในสิ่งทีพ่ ีกาลงั ทาร้ายจิตใจหรือ
ความรูส้ ึกของเขาอยตู่ อนน้ีได้ แตถ่ ามพรี ภทั รอยใู่ นใจของเขาอยา่ งเจ็บปวด
พีนายทาไปไดย้ งั ไงกนั ไอบ้ า้ พไี อค้ นใจร้าย จอหน์ ถงึ กบั ดา่ ว่าพีอยใู่ นใจคนเดียว พรอ้ มกบั จอ้ ง
มองดูพีสวมแหวนหม้นั ให้กบั กาหลงดว้ ยสายตาอดทีจ่ ะอจิ ฉาไมไ่ ด้ ที่เขาไม่ไดเ้ กิดมาเป็นผหู้ ญิง
เหมอื นกบั ยยั น้ี เขาผดิ ดว้ ยหรือทรี่ ่างกายของเขามนั เป็นผชู้ ายแตจ่ ิตใจกบั กลายเป็นหญิง
เหมอื นกบั กาหลงและจอย เสียงพพี ูดกบั กาหลงมนั เขา้ มาในหูของเขา เหมอื นมดี นบั สิบเล่ม
กาลงั ทิม่ แทงทห่ี วั ใจของจอหน์ อยตู่ อนน้ี
“พข่ี อหม้นั กาหลงดว้ ยแหวนวงน้ีกอ่ นนะครับ แลว้ พอกลบั ถงึ กรุงเทพ พจ่ี ะรีบใหค้ ุณพอ่ คณุ แม่
พม่ี าสู่ขอกาหลงแตง่ งานใหเ้ ร็วท่สี ุดครบั กาหลงแตง่ งานกบั พพี่ ีนะครบั ”
พดู จบพกี เ็ อาแหวนสวมใหก้ าหลงที่นิ้วนางขา้ งซ้ายของกาหลง และยกมือขา้ งน้นั ของเธอข้นึ จบู
เบา ๆ และจบู ทีห่ นา้ ผากของเธอเพอ่ื จะโชวภ์ ูผาและเพ่อื นทุกคนของเขา โดยลืมท่จี ะคิดถึง
ความรู้สึกของจอหน์ ทก่ี าลงั มองเขาอยา่ งเจ็บปวด
“ค่ะพีพ่ กี าหลงจะรอวนั น้นั ค่ะ วนั ที่กาหลงจะไดเ้ ป็นเจา้ สาวของพ่ีพจี ริง ๆ”
กาหลงบอกดว้ ยความตน่ื เตน้ สุด ๆ เมอื่ แหวนของพีไดม้ าอยบู่ นนิ้วนางขา้ งซ้ายของเธอแลว้
ตอนน้ี เธอกม้ ลงมองแหวนทน่ี ้ิวมือดว้ ยรอยยมิ้ มคี วามสุข และเงยหนา้ ข้ึนมาส่งยิม้ ให้เขาอยา่ ง
ออ่ นหวานและเอ่ยขอบคณุ เขาตอ่ หนา้ ทกุ คน
“กาหลงขอบคณุ ที่พพ่ี ที าความฝันของกาหลงใหเ้ ป็นจริงในวนั น้ีค่ะ กาหลงรักพี่พีมากท่สี ุดใน
โลกเลยคะ่ และพี่พคี อื ฮีโร่คนเดียวของกาหลงมาตลอดดว้ ยน่ะคะ ต้งั แต่วนั ทีพ่ พ่ี ชี ่วยกาหลง
จากไอห้ มาตวั น้นั กาหลงก็เฝา้ แต่คิดว่าพีพ่ คี ือผชู้ ายคนเดียวทก่ี าหลงอยากจะอยใู่ กล้ ๆ และ
อยากจะใหพ้ พี่ ีไดป้ กป้องกาหลงตลอดไปค่ะ และเป็นผชู้ ายคนเดียวทก่ี าหลงจะรักไปจนวนั
ตาย”
พูดจบกาหลงก็เขยง่ ปลายเทา้ ข้นึ เอามอื ท้งั สองขา้ งเกาะแขนของพีเอาไว้ เพื่อจะหอมแกม้ พที ยี่ ืน
อยตู่ อนน้ีตรงหนา้ ของเธอไปทีหน่ึง
“จบุ๊ .!ขอบคุณคะพพ่ี "ี
แตค่ าพูดและการกระทาของกาหลงทาเอาพรี ภทั รถงึ กบั พูดไมอ่ อก ไม่คิดวา่ ไอก้ ารทเ่ี ขาไดช้ ่วย
เธอเอาไวใ้ นวนั น้นั เมือ่ หลายปี ท่ีผา่ นมามนั จะกลายเป็นว่าเขาไดก้ ลายเป็นฮีโร่สาหรบั ยยั น้ีไป
ไดน้ ้นั เอง ท้งั ๆ ทวี่ นั น้นั เขาทาไป เพราะอยากจะโชวพ์ วกสาว ๆ ทเี่ ขาพามาเท่ยี วบา้ นก็เทา่
น้นั เอง
พีเลยไม่รูจ้ ะยมิ้ หรือจะพูดอะไรออกมาดี เมือ่ ไดร้ ู้แบบน้ีว่าทาไมกาหลงถงึ ไดแ้ อบหลงรักเขามา
ตลอดเวลาหลายปี และพยายามจะเป็นแฟนของเขาให้ได้ ท้งั ๆ ทเ่ี ขาเคยทาร้ายเธอใหเ้ สียใจไม่
รูอ้ กี คร้ังตอ่ อีกคร้ังที่ผ่านมา แต่ยยั น้ีกด็ จู ะไมเ่ คยโกรธเขาเลยสักคร้งั
เขาทารา้ ยเธอให้อบั อายทุกคน แต่กาหลงก็ยงั ไมเ่ ลกิ รักเขาเสียที เขาพ่งึ จะรูเ้ หตผุ ลของเธอก็
วนั น้ีเอง เพราะอยา่ งน้ีเองหรอกหรือกาหลงถงึ ไดอ้ ยากจะเป็นคนรกั ของเขานกั พีเคยหลงคดิ
ว่ายยั น้ีหลงรกั เขา เพราะหนา้ ตาท่ีดูหล่อเหลาของเขาชะอกี บา้ เอย้ พเี ผลอสบถออกมาเบา ๆ โดย
ไมใ่ ห้กาหลงไดย้ ิน
จนเมอ่ื กาหลงไดห้ อมแกม้ เขาไปแลว้ พียงั ยืนทาหนา้ ไมถ่ กู อยเู่ ลย ที่กาหลงหอมแกม้ เขาก็
เพราะอยากจะขอบคุณเขา ทาเอาภผู าทก่ี าลงั เดินกลบั เขา้ มาในบา้ นอีกคร้งั หลงั จากออกไปสงบ
สติอารมณ์ของเขาอยนู่ าน ถึงกบั อยากจะหันหลงั กลบั ออกไปจากหอ้ งน้ีอกี คร้ัง เมอื่ ตอ้ งเขา้ มา
เห็นภาพบาดตาบาดใจของเขา ท่ีเขา้ มาเห็นกาหลงกาลงั หอมแกม้ พอี ยตู่ อนน้ี
หลงั จากน้นั เสียงนิกรและสารุจน์รวมท้งั จอยก็พากนั ตะโกนเสียงดงั เพราะกาลงั ดใี จแทนพีร
ภทั รและกาหลงน้นั เอง ท้งั สองคนไดเ้ ปลย่ี นจากการเป็นแค่ค่คู วงมาเป็นคู่หม้นั กนั แลว้ ตอนน้ี
อยา่ งเปิ ดเผย ทาเอานิกรกบั สารุจน์ถึงกบั หลงคดิ ว่ากาหลงไดท้ าใหพ้ ีรภทั รยอมหันกบั ไปชอบ
ผหู้ ญงิ ไดช้ ะที พวกเขารู้สึกดีใจดว้ ยท่พี ีเลือกทางเดินของเขาไดแ้ ลว้ ตอนน้ี เพราะสาวนอ้ ย
กาหลงคนน้ีเองท่สี ามารถทาให้พเี ปลี่ยนไปไดถ้ ึงขนาดน้ี จนพวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าไอค้ นท่ี
มนั เจา้ ชูต้ วั พ่ออยา่ งพรี ภทั ร เพ่ือนเขาคนน้ีจะยอมสละโสดกอ่ นเพอื่ น ๆ ทุกคนไดใ้ นคืนน้ี
“วา้ ว..! ไอพ้ แี กทาเอาพวกเราเซอร์ไพร์สจริง ๆ วะเพอื่ น กูแทบไม่อยากจะเชื่อเลยวา่ จะเป็นมงึ ท่ี
ยอมละทง้ิ ความโสดไดเ้ ร็วแบบน้ี กูยอมวะ่ เพ่ือน แบบน้ีไม่รูว้ ่านอ้ งกาหลงเขาแอบมีอะไรดี ๆ
นะถงึ ไดม้ ดั ใจไอพ้ เี อาไวไ้ ด้ จริงไหมพวกเรา..?” เสียงนิกรเอ่ยแชวกาหลงและพอี ยา่ งสนุกปาก
พวกเขา
"ใช่พวกเรา ฉลองใหม้ นั หน่อย ท่ีไอพ้ ีมนั ยอมสละโสดแลว้ โวย้ มาแสดงความยินดีกบั มนั กนั
หน่อยเพอ่ื น พวกกดู ีใจดว้ ยวะพแี ละนอ้ งกาหลงดว้ ยนะครับ ขอใหร้ ักกนั ไปนาน ๆ นะครบั มี
ความสุขมาก ๆ เพื่อนคืนน้ี มงึ มนั ไมโ่ สดแลว้ ว่ะฮ่าฮา่ เอาฉลองกนั หน่อย”
เสียงพูดแชวกนั อยา่ งสนุกสนาน พร้อมกบั ทีพ่ ดี ึงตวั กาหลงเขา้ มากอดเอาไวแ้ นบอกของเขา
เพราะกาลงั เริ่มรู้สึกสบั สน ว่าน้ีเขากาลงั ทาถกู หรือผิดกนั แน่ เมอ่ื ไดฟ้ ังเรื่องทก่ี าหลงไดบ้ อกกบั
เขาเม่ือก้ีน้ีน้นั เอง
และตอนน้ีสายตาของเขากบั กาลงั มองหาภูผา แต่เขาไมเ่ ห็นแมแ้ ต่เงาของภูผาในห้องน้ีแลว้ พี
แอบยมิ้ อยา่ งสะใจเขาไมค่ ดิ จะสนใจ ว่าเขาจะทาร้ายความรูส้ ึกของใครไปบา้ งขอแคไ่ ดเ้ อาคนื ภู
ผาบา้ งกเ็ ทา่ น้นั สาหรบั พตี อนน้ีต่อใหก้ าหลงจะบอกวา่ เขาคอื ฮโี ร่ของเธอกเ็ ถอะ
โดยไมร่ ู้เลยว่า ไอส้ ิ่งทเ่ี ขากาลงั ทาไม่ไดท้ าร้ายแค่ภผู าเท่าน้นั แต่มนั ยงั ทารา้ ยจอหน์ ดว้ ยตอนน้ี
เพราะจอหน์ เขา้ ใจวา่ พโี กหกเขาทบ่ี อกวา่ จะไมม่ ีวนั หลงรกั กาหลงมากกว่าจอหน์ แตส่ ่ิงทีพ่ ที า
มนั กบั ตรงกนั ขา้ มกบั ทเี่ คยบอกจอหน์ เอาไวน้ ้นั เอง ตอนน้ีพีไดท้ าให้จอหน์ เร่ิมหมดความเชื่อใจ
ในตวั เขา เพราะการประกาศหม้นั ของเขากบั กาหลงในคนื น้ี
จอหน์ คดิ วา่ กาหลงคอื คนที่มาแยง่ ความรกั ทพ่ี คี วรจะมีให้กบั เขาเพียงคนเดียวไปเป็นของหลอ่ น
อยา่ งหนา้ ดา้ น ๆ ความเกลยี ดชงั ในตวั กาหลง มนั ย่ิงมากข้ึนทกุ วนั โดยท่ีกาหลงแทบไม่เคยรูต้ วั
เลยสกั นิด กบั สายตาท่ีจอหน์ กาลงั จอ้ งมองท้งั สองคนมนั ช่างดนู ่ากลวั จนหมวดเกา้ ถงึ กบั รูส้ ึก
กลวั แทนกาหลงชะจริง ๆ ในเวลาน้ี
ส่วนกาหลง เธอกาลงั ดีใจจนถึงกบั รอ้ งไห้ออกมา และส่งยิม้ หวานใหพ้ ีรภทั รท้งั น้าตานองหนา้
พยี กมือข้นึ เชด็ น้าตาออกให้กบั กาหลงเบา ๆ อยา่ งออ่ นโยน มนั ยิง่ ทาให้จอหน์ ที่แอบมองท้งั
สองคนอยเู่ จ็บซ้าน้าใจ จนไม่อยากจะมองเห็นท้งั สองแสดงความรกั ต่อกนั อีกแลว้ ตอนน้ี เสียง
พพี ดู ลอ้ กาหลง
“เดก็ บา้ ร้องไหท้ าไม มนั ตอ้ งดีใจสิถึงจะถูกน้ีงานหม้นั ของเราท้งั สองคนนะ ตอ้ งฉลองกนั
หน่อย”
พีกม้ ลงพูดกบั กาหลงอยา่ งลอ้ ๆ และกอดตวั เธอเอาไวห้ ลวม ๆ ทาเหมอื นกบั เขารกั เธอเสีย
เหลอื เกินในเวลาน้ี จนทุกคนแทบดูไม่ออกกบั การแสดงของเขา
“กก็ าหลงดีใจน้ีคะ่ ทพ่ี พ่ี ไี ม่ไดร้ ังเกียจในตวั ของกาหลงเหมือนแตก่ อ่ น..”
กาหลงยงั พูดไมท่ นั จบ พกี ร็ ีบยกมือข้ึนปิ ดปากเธอเอาไวไ้ ม่ให้พดู อะไรอกี แลว้ ดว้ ยสายตา
หวานฉ่า เพือ่ ทาใหก้ าหลงหลงเสน่ห์ของเขาเขา้ ไปอกี ทาเอาทกุ คนถึงกบั อดอิจฉาท้งั สองคน
ไมไ่ ดจ้ ึงพูดแชวพวกเขา
"น้ีท้งั สองคน จะหวานกนั ไปถึงไหนกนั ครบั ช่างแสดงความรกั ต่อกนั หวานเสียเหลือเกิน จน
มดมนั จะข้นึ อยแู่ ลว้ ตอนน้ี ประมาณวา่ ในหอ้ งน้ีคงไม่ตอ้ งเติมน้าตาลในเครื่องด่ืมอกี แลว้ ม้งั
พวกเรา เล่นหวานแบบไม่คิดเกรงใจใครเขาแบบน้ีคุณเพ่ือนพ”ี
เสียงท้งั สามคนพูดแชวพีเล่น ๆ อยา่ งหยอกลอ้ อยา่ งสนุกสนานคอื เสียงนิกรและสารุจนร์ วมท้งั
จอยดว้ ย โดยไม่ไดส้ งั เกตเลยวา่ ตอนน้ีภูผาไมไ่ ดอ้ ยใู่ นหอ้ งน้ีแลว้ เพราะมวั แต่สนใจพแี ละ
กาหลงน้นั เอง จนพวกเขาลมื ภูผาไปเลยตอนน้ี เม่ือไดย้ นิ พพี ูดกบั กาหลงเสียงหวานอยา่ งเอาใจ
สาวเจา้ ตอ่ หนา้ ทุกคนในหอ้ งน้ี
“อยา่ มวั มาพดู ถึงเรื่องเดิม ๆ กนั อีกเลยนะครับนอ้ งกาหลง เร่ืองน้นั มนั ผ่านไปนานแลว้ พ่ี
อยากจะใหก้ าหลงลืมมนั ไปชะ เรามาเร่ิมตน้ กนั ใหมด่ ีไหมครบั นอ้ งกาหลง ตอนน้ีพี่กบั กาหลง
เราเป็นคู่หม้นั กนั แลว้ นะครับ ถา้ รกั พ่ีพีกช็ ่วยลมื เร่ืองวนั น้นั ไปเถอะนะครบั พข่ี อร้องอยา่ จามนั
อกี เลยพไ่ี มอ่ ยากจะใหเ้ ร่ืองเก่า ๆ มนั กบั มาทารา้ ยความรกั ของเราท้งั สองคนอีกต่อไป พี่อยากจะ
ใหก้ าหลงเลอื กทีจ่ ะจาวนั น้ีของเราดีกว่าไหมครับ”
พเี ร่ิมหยอดคาหวานใส่กาหลงต่อหนา้ ทกุ คน ทาเอากาหลงถึงกบั เกอ้ เขินกบั คาพดู หวาน ๆ จาก
เขาจนยอมเอาใบหนา้ ชบอกเขาเอาไวอ้ ยา่ งมีความสุข
“กไ็ ดค้ ะ่ กาหลงจะไม่คิดถงึ มนั อกี ถา้ มนั จะทาใหก้ าหลงไดอ้ ยกู่ บั พพ่ี ตี ลอดไป กาหลงสญั ญาว่า
จะลืมมนั ใหห้ มดเลยคะ่ เพือ่ ความรักของเราท้งั สองคน” เธอบอกเขาเสียงเบา
“ดีมากครับคนดีของพพ่ี วี ่าง่าย ๆ แบบน้ี พพี่ ีรักตายเลยมาเรามาสนุกร่วมกนั กบั ทุกคนเถอะ
ครับ” พรี ภทั รกม้ ลงบอกกบั กาหลง และเดินโอบกอดพาเธอไปหาเครื่องด่ืมแกว้ ใหม่ เพราะแกว้
เดิมน้าแขง็ มนั ละลายหมดแลว้ น้นั เอง
ทาเอาภูผาท่ีกาลงั แอบมองอยขู่ า้ งนอกบา้ น ถงึ กบั พดู ไม่ออก เมื่อไดม้ องเห็นรอยยิม้ ของกาหลง
ท่ีกาลงั ดมู คี วามสุขอยตู่ อนน้ี เขาไดแ้ ตข่ อใหพ้ ีรภทั รรกั กาหลงจริงอยา่ งทเ่ี ขากาลงั แสดงกบั เธอ
ดว้ ยเถอะนะ ขออยา่ ใหพ้ คี ิดหลอกใชเ้ ธอเพอื่ อยากเอาคืนเขากพ็ อ เขาขอแค่น้ีจริง ๆ ต่อใหเ้ ขา
ตอ้ งเจบ็ ปวดท่ีตอ้ งเสียกาหลงให้กบั พกี เ็ ถอะ แตถ่ า้ น้นั มนั ทาให้กาหลงมีความสุขได้ และทาให้
เธอไดม้ ีรอยยมิ้ แบบน้ี เขากค็ งจะตอ้ งตดั ใจจากเธอเสียที ถงึ มนั จะไม่ไดง้ ่ายเลยที่จะใหเ้ ขาลืม
เธอ
“พี่ชายคนน้ีขอให้ไอพ้ ีมนั มองเห็นความรักทกี่ าหลงมตี ่อมนั จริง ๆ ชะทดี ว้ ยเถอะนะกาหลง”ภูผา
พูดเบา ๆ คนเดียวและมองตามหลงั ของท้งั สองคนไปดว้ ยรอยยมิ้ เครา้ ๆ
ภผู าแค่ตอ้ งการให้ชีวิตของกาหลงไดเ้ จอกบั ความสุขชะที เขาไดแ้ ตแ่ อบหวงั ใหเ้ ธอมคี วามสุข
ตลอดไป พรอ้ มกบั ทง้ิ ตวั ลงนง่ั พงิ ประตูบา้ นเอาไวอ้ ยา่ งหมดแรง น้าตาลูกผูช้ ายมนั คอ่ ย ๆ ไหล
ออกมาอยา่ งชา้ ๆ สุดท่จี ะกล้นั เอาไวไ้ ด้ มนั คงถึงเวลาที่เขาจะตอ้ งยอมปลอ่ ยมอื จากกาหลงและ
ยอมตดั ใจจากเธอแลว้ สินะ กาหลงของพ่ีภูผาพ่ีชายคนน้ีของใหเ้ ธอโชคดีและมีความสุข
ตลอดไป ขอใหเ้ ขารักเธอจริง ๆ ดว้ ยเถอะนะกาหลง
พอไดเ้ คร่ืองดื่มตามท่ีตอ้ งการ พกี พ็ ากาหลงเดินมาทโี่ ต๊ะ พรอ้ มกบั เหลอื บสายตาไปมองท่ีภผู าท่ี
นงั่ อยไู่ มไ่ กลจากประตบู า้ นนกั ดว้ ยใบหนา้ ทีด่ ูซีดเชียวเพราะกาลงั เสียใจทต่ี อ้ งสูญเสียกาหลง
ไปใหก้ บั พจี ริง ๆ ในคนื น้ี
พีรภทั รหยกั ยิม้ ทม่ี มุ ปากอยา่ งให้รู้สึกสะใจท่ไี ดเ้ ห็นแววตาที่เจบ็ ปวดจากภูผาอกี คร้งั โดยที่เพื่อน
คนอ่นื ไมม่ ที างไดเ้ หน็ มนั เหมอื นกบั ภผู าในตอนน้ี เพราะกาลงั ต่ืนเตน้ แทนกาหลงน้นั เอง ทีพ่ ีร
ภทั รยอมลงเอย่ กบั กาหลง ซ่ึงพวกเขาถึงกบั เซอร์ไพร์เอามาก ๆ ในคนื น้ี
และยงั มอี ีกคนทพี่ รี ภทั รเองกไ็ ม่ไดส้ นใจคอื จอหน์ น้นั เอง เขาถึงกบั แสดงสีหนา้ เจบ็ ปวดออกมา
เช่นกนั แต่ไม่มใี ครไดเ้ หน็ มนั
นอกเสียจากหมวดเกา้ ที่กาลงั นงั่ ดูวดี ิโออยตู่ อนน้ี จอหน์ แสดงสีหนา้ ไมพ่ อใจและจอ้ งมองพีร
ภทั รและกาหลงดว้ ยสายตาแขง็ กร้าว จนดนู ่ากลวั สาหรับหมวดเกา้ ที่ไดเ้ ห็นมนั อยตู่ อนน้ี ทาเอา
หมวดเกา้ ถงึ กบั เริ่มรูส้ ึกลกุ ขนเกรียวข้ึนมาโดยไมม่ ีสาเหตุชะอยา่ งง้นั ท้งั ทใ่ี นหอ้ งน้ีเขาไมไ่ ดเ้ ปิ ด
แอร์เลยดว้ ยซ้าไป เร่ิมจะสับสนว่าท้งั สามคนน้ีใครกนั แน่ทท่ี าให้กาหลงหายตวั ไป และพวกเขา
ท้งั สามคนจะตอ้ งมีอะไรเก่ียวขอ้ งกบั กาหลง หญิงสาวทหี่ ายตวั ไปอยา่ งลกึ ลบั คนน้ีอยา่ ง
แน่นอน แตใ่ ครกนั ละทจี่ ะเป็นคนทาให้เธอหายตวั ไป ท้งั สามคนตา่ งกน็ ่าสงสยั พอ ๆ กนั
จากที่เขาสงั เกตเหน็ ความผิดปกติ จากท่าทางและสายตาของพวกเขา แต่ละคนที่กาลงั มองพีร
ภทั รและกาหลงอยตู่ อนน้ี โดยทีเ่ พอ่ื นในกล่มุ ไมม่ ใี ครรูห้ รือสังเกตเห็น อยา่ งทีห่ มวดเกา้ กาลงั
มองเหน็ อยตู่ อนน้ี
ซ่ึงเขาไม่เขา้ ใจว่าทาไมการทีพ่ รี ภทั รขอกาหลงหม้นั จอหน์ จะตอ้ งมที า่ ทางโกรธและดูจะไม่
พอใจท้งั พรี ภทั รและกาหลงเอามาก ๆ ดว้ ยมนั แปลกจริง ๆ นอกเสียจากจอหน์ อาจจะมใี จใหพ้ ี
หรือกาหลงคนใดคนหน่ึงน้นั เอง
เพราะจอหน์ ดทู า่ ทางจะผดิ หวงั กบั อะไรสักอยา่ งอยตู่ อนน้ี เหมือนคนทกี่ าลงั อกหกั กไ็ มป่ าน เขา
ยกเหลา้ ในแกว้ ทเ่ี หลอื ข้นึ ด่ืมรวดเดียวจนหมดแกว้ พร้อมกระแทกแกว้ ลงทีโ่ ตะ๊ แรง ๆ เพ่อื
ระบายอารมณโ์ มโหของเขา และรีบเดินออกไปจากห้องน้ีทนั ที โดยไม่คิดจะสนใจกบั เพื่อนทุก
คนในห้องทีก่ าลงั สนุกสนานกนั อยรู่ ่วมกบั กาหลงและพีรภทั ร
ตอนน้ีผตู้ อ้ งสงสัยของหมวดเกา้ มจี อห์นและภูผารวม ท้งั พีรภทั รเพมิ่ มาดว้ ยอีกคน เอาละสิ
หมวดเกา้ คิดเร่ืองมนั ยงั ไงกนั แน่ ตกลงท้งั สามคนใครรกั กบั ใครหรือว่าพวกเขาจะรกั ผหู้ ญงิ คน
เดียวกนั หมดทุกคน เขาคดิ เพราะไม่ไดร้ ูว้ า่ พกี บั จอหน์ คอื คเู่ กยก์ นั น้นั เอง
หมวดเกา้ คดิ หนกั แตค่ นทชี่ ่ือจอหน์ ทเ่ี พิ่งกลายเป็นศพไปเมือ่ หน่ึงชว่ั โมงทผี่ า่ นมา หมวดเกา้ ไม่
รู้ว่าทาไมเขาถึงไดร้ ู้สึกว่าชายหนุ่มลูกคร่ึงคนน้ี มอี ะไรน่าคน้ หาในตวั ของเขาเช่นกนั อารมณ์หึง
หวงของเขา มนั เหมอื นอารมณข์ องผหู้ ญงิ ชดั ๆ หรือวา่ เขาจะ..อยา่ ใหเ้ ป็นอยา่ งทห่ี มวดเกา้ คดิ
เลยใหต้ ายเถอะ ไม่อยา่ งง้นั ตอนน้ีเขาคงกาลงั นง่ั ดคู วามรักส่ีเครา้ ของคนพวกน้ีอยนู่ ้นั เอง ..
เหมอื นเขากาลงั พยายามเกบ็ ซ่อนความรู้สึกทแ่ี ทจ้ ริงของเขาเอาไว้ ซ่ึงหมวดเกา้ เองก็บอกไมถ่ กู
วา่ ความรู้สึกท่เี ขากาลงั พยายามทจ่ี ะซ่อนมนั เอาไว้ ในใบหนา้ ทด่ี ูยิม้ แยม้ แจ่มใสของเขา ต่อหนา้
เพ่อื น ๆ คนอืน่ ๆ เพราะอะไรกนั เหมือนเขาพยายามปกปิ ดตวั ตนท่ีแทจ้ ริงของเขาเอาไวใ้ น
ภาพลกั ษณท์ ีด่ ูอบอุ่น ทีเ่ ขาพยายามแสดงมนั ออกมาตอ่ หนา้ ทกุ คน เพราะไมม่ ีใครไดท้ นั สงั เกต
จอหน์ ตรง ๆ ไดอ้ ยา่ งหมวดเกา้ ตอนน้ีน้นั เอง
เพราะหมวดเกา้ เป็นตารวจสืบสวนสอบสวนมานาน เขาสามารถท่ีจะแยกออกว่าคนเราทม่ี ี
รอยยิม้ ทเ่ี ป็นธรรมชาติกบั รอยยิม้ ที่ถกู สรา้ งปรุงแต่งข้นึ มา เพอื่ จะแสดงละครหลอกใหค้ นอืน่
หลงเชื่อกบั รอยยิม้ ของเขาน้นั มนั ดูแตกต่างกนั อยา่ งสิ้นเชิง
เพราะถงึ คน ๆ น้นั จะพยายามทาให้มนั ดูเป็นธรรมชาตมิ ากแคไ่ หนก็ตาม แต่มนั กย็ งั มีจดุ ให้เขา
สามารถที่จะจบั ผดิ ได้ เพราะแววตาของพวกเขามนั ไม่ไดย้ มิ้ ออกมาดว้ ยน้นั เอง
หมวดเกา้ รู้สึกวา่ ชายหนุ่มคนน้ีกาลงั เสแสลง แกลง้ ทาเป็นวา่ เขากาลงั สนุกสนานกบั ทุกคนใน
งานเล้ยี งน้ีแตต่ น้ ซ่ึงจริง ๆ แลว้ มนั ไมใ่ ช่เลย
เพราะท่าทางกบั สายตาของเขามนั กาลงั แสดงออกมาใหห้ มวดเกา้ ไดเ้ หน็ ว่าเขากาลงั เบื่อหน่าย
ตา่ งหากจากทีเ่ ขามองเหน็
แต่พอทุกคนไม่ไดห้ นั มาสนใจเขาจอหน์ ก็ดูจะเป็นตวั ของเขาเองมากข้นึ แต่สีหนา้ ที่หมวดเกา้
มองเห็นมนั กลบั ไม่ใช่สีหนา้ ที่ดจู ะยิม้ แยม้ เหมอื นกาลงั สนุกสานเหมือนคนอน่ื ทกี่ าลงั สนุกกนั
อยตู่ อนน้ี
แตม่ นั กบั แฝงเอาไวด้ ว้ ยแววตาที่ดูน่ากลวั เอามาก ๆ ตอนน้ี ถา้ จะมีใครไดเ้ หน็ มนั นอกจากหมวด
เกา้ ที่กาลงั นงั่ มองเขาอยตู่ รงหนา้ จอ หมวดเกา้ บอกไม่ถกู ว่าไอส้ ายตาท่ีเขากาลงั จอ้ งมองกาหลง
อยา่ งเกลยี ดชงั มนั คืออะไรกนั แน่..
แต่มนั ทาให้หมวดเกา้ เร่ิมรูส้ ึกแปลก ๆ กบั หนุ่มลกู คร่ึงคนน้ีมากพอ ๆ กบั รู้สึกกบั ภูผาทเ่ี ขายงั หา
ตวั ไมเ่ จอ
บางคร้งั สายตาทจี่ อหน์ กาลงั จอ้ งมองกาหลงและพรี ภทั ร มนั ดูเหมือนกาลงั ไม่พอใจหรือกาลงั
อจิ ฉาพวกเขาทีม่ คี วามสุขกนั หรือว่าหมวดเกา้ จะคดิ มากไปเอง เขาเองก็หาคาตอบไม่ไดถ้ งึ
ตอนน้ีจอหน์ จะกลายเป็นศพไปแลว้ กต็ าม แตก่ อ่ นจะตายละเขาอาจไปแอบทาอะไรเอาไวก้ ไ็ ด้
ใครจะรู้ และตอนน้ีหมวดเกา้ ยงั ไม่อาจจะสรุปไดว้ ่าใครกนั แน่คือฆาตกรตวั จริงตราบใดทยี่ งั หา
พวกเขาอีกสองคนไมเ่ จอน้นั เอง
ตอนท่ี 21 อย่าหลอกกนั
กนั ดาหลงั จากคยุ กบั กอ้ นจบ เธอก็เดินมาหาหมวดเกา้ ท่ีกาลงั นง่ั ดูวีดโิ ออยใู่ นหอ้ งทางานของ
เจา้ ของหอ้ งน้ี ทีเ่ วลาน้ีเขาอยไู่ หนเธอเองกไ็ มร่ ูเ้ หมอื นกนั เธอมองเห็นหมวดเกา้ กาลงั ให้ความ
สนใจดอู ะไรอยใู่ นแท็บแลต ตรงหนา้ เขาจงึ เขา้ มาหาเพราะอยากจะรูว้ า่ เขากาลงั นงั่ ดอู ะไรอยู่
เห็นเขาทาหนา้ เครียดจงั
“น่ีคณุ คุณกาลงั ดูอะไรอยหู่ รือ..?”
เสียงกนั ดาพยายามเรียกเขาอยหู่ ลายคร้งั หมวดเกา้ ก็ยงั ไมไ่ ดย้ ินเสียงของเธอ เขาเอาแต่จอ้ ง
มองหนา้ จอ จนเธออดที่จะวา่ เขาในใจไมไ่ ด้
"คนอะไรเราเรียกต้งั นานกไ็ ม่ไดย้ นิ แปลกคนจริง เขากาลงั ดูอะไรของเขาอยนู่ ะถงึ ไดไ้ มไ่ ดย้ ิน
เราเรียก" กนั ดาจึงยื่นมอื มาสะกิดทแ่ี ขนเขาขา้ งหน่ึงเบา ๆ ในเมอ่ื เธอเรียกเขาแลว้ ไม่ไดย้ ิน
น้นั เอง
"น่ีคุณตารวจ คุณดูอะไรอยเู หรอ ขอฉนั ดดู ว้ ยสิคะ..?”
เธอถามเขาเสียงดงั กว่าเดิม คร้ังน้ีทาเอาหมวดเกา้ ถงึ กบั สะดงุ้ ตกใจเผลอรอ้ งออกมาเบา ๆ
“โธ่..! คณุ เลน่ มาสะกิดแขนผมแบบน้ี ผมก็ตกใจแยส่ ิครบั ดสู ิเขา้ มาไมใ่ หซ้ ุ่มใหเ้ สียง คนกาลงั
ดอู ะไรเพลนิ ๆ ทนี ่าทีหลงั ก็ช่วยใหเ้ สียงก่อนไดม้ ้ยั คณุ เขา้ มาแบบน้ีบ่อย ๆ ผมไดห้ ัวใจวายตาย
กนั พอดี..?”
หมวดเกา้ เงยหนา้ ข้นึ มามองทกี่ นั ดา และต่อว่ากนั ดาที่ทาเขาตกใจหมด เจอกนั ดาทาหนา้ งอใส่
เขาแทน เม่อื เขาหาวา่ เธอทาเขาตกใจ
“บา้ น่าคณุ ใครบอกวา่ ฉนั มาไม่ให้ชุ่มให้เสียง คุณนะสิมวั แต่นง่ั จอ้ งไอจ้ อแท็บแลตน้ี และใจ
ลอยไปถึงไหนก็ไมร่ ู้ ถึงไมท่ นั ไดย้ นิ ท่ฉี นั เรียกคณุ อยตู่ ้งั นาน จนฉันตอ้ งสะกิดคุณถงึ รูส้ ึกตวั จะ
มาหาว่าฉันเขา้ มาเงยี บ ๆ ไดไ้ งกนั คนบา้ "
กนั ดาเลยว่าเขากบั หมวดเกา้ เพ่ิงรู้ตวั วา่ เขาเองทผ่ี ดิ จึงเงียบไมโ่ ตต้ อบกนั ดาท่ีเธอต่อวา่ เขา และ
หนั ไปมองดูหนา้ จอตอ่ ไมไ่ ดต้ อบคาถามของเธออยดู่ ี
“แลว้ กาลงั ดูอะไรอยหู่ รือคณุ เห็นต้งั ใจดูชะจนไมไ่ ดย้ ินเสียงฉนั เรียก..?” กนั ดาเอ่ยถามเขา
อยา่ งอยากรู้อกี คร้งั
“ก็วดี ิโอของเจา้ ของหอ้ งน้ีกบั เพอื่ น ๆ ของเขานะครบั เขาอดั เอาไวพ้ อดีผมเปิ ดเขา้ มาเจอก็เลย
นง่ั ดูเพลนิ จนคุณเขา้ มาสะกิดผม ก็เลยไม่ทนั ไดต้ ้งั ตวั ” หมวดเกา้ เงยหนา้ ข้ึนตอบคาถามของกนั
ดา แตย่ งั สนใจหน้าจออยดู่ ีแตป่ ากกบั เอ่ยถามเธอ
“ว่าแต่ตอนน้ีจา่ สมปองถ่ายรูปทุกห้องเสร็จหรือยงั ครบั น้ีก็ใกลจ้ ะเยน็ แลว้ เด๋ียวพอดู
รายละเอียดทกุ ห้องครบ เราคงจะตอ้ งออกไปปล่อยใหท้ ีมเก็บหลกั ฐานเขา้ มาดเู พม่ิ ส่วนของเรา
คงพอแค่น้ี เอาไวม้ อี ะไรเพ่ิมเตมิ คอ่ ยกลบั มาที่น้ีใหม่ ตอนน้ีพวกคณุ หิวกนั หรือยงั ครบั ออกไป
หาอะไรกินกนั หน่อยไหมคุณ ผมเองก็ยงั ไมไ่ ดก้ ินขา้ วเทยี่ งเลย เร่ิมจะหิวแลว้ ดว้ ย..?” หมวดเกา้
เอ่ยถามกนั ดา
“ฉันเองก็หิวนิดหน่อยคะ่ ส่วนจา่ สมปองฉนั เหน็ เขาถ่ายรูปอยอู่ กี หอ้ งหน่ึง เอาไวเ้ ป็นหลกั ฐาน
น่าจะใกลเ้ สร็จแลว้ ละ ฉันถงึ ไดเ้ ดินเขา้ มาหาคณุ ในห้องน้ี เพราะจะมาเรียกคุณแตฉ่ นั มองเห็น
คุณนงั่ ดูวดี ิโออยอู่ ยา่ งต้งั ใจ จนไมไ่ ดย้ ินเสียงฉันเดินเขา้ มาในห้องน้ี แลว้ ในวีดิโอมนั มีอะไรท่ี
พอจะบอกถงึ ตวั คนรา้ ยไดห้ รือเปล่าค่ะ..?” กนั ดาเอย่ ถามเขา เรื่องวดี ิโอทเ่ี ขากาลงั นง่ั ดูมนั อยู่
ตรงหนา้ เขา
“กพ็ อไดเ้ บาะแสเพ่ิมมาอกี นิดหน่อยครับ เด๋ียวพอเราเสร็จงานในหอ้ งน้ีแลว้ ผมจะเล่าใหฟ้ ัง
ตอนเราไปหาอะไรกินละกนั ถา้ คุณยงั ไมอ่ ยากจะกลบั ท่ีพกั ของคุณในตอนน้ี ง้นั เราก็ไปหา
อะไรกินกอ่ นกลบั ดีไหมละครบั จะไดม้ ีเวลานง่ั คยุ กนั เร่ืองน้ีดว้ ย แลว้ คุณละคยุ กบั เพอ่ื นเสร็จ
แลว้ ใช่ไหมครับ..?” หมวดเกา้ หมายถึงกอ้ นหรือเพอื่ นชายของเธอน้นั เอง
"คะ่ คยุ เสร็จแลว้ ทาไมหรือคะ..?” กนั ดาจึงถามเขากบั เพราะอดสงสยั ไม่ไดว้ ่าทาไมเขาถึง
ตอ้ งถามถงึ กอ้ นเพ่อื นของเธอดว้ ย
ส่วนหมวดเกา้ เพราะเขาเขา้ ใจวา่ ท้งั สองคนเป็นแฟนกนั หรือเปลา่ เขาเองกไ็ มแ่ น่ใจ แต่เหน็ ท้งั
สองคนตวั ติดกนั ตลอด ถา้ เจอกนั ดาทไี่ หนกจ็ ะตอ้ งเจอกบั กอ้ นท่ีน้นั ทุกคร้งั ไป เขาเลยเหมาเอา
ว่ากอ้ นน่าจะเป็นแฟนของสาวแวน่ คนน้ี แต่เขากบั ตอบไม่ตรงกบั ทเ่ี ขาคิด
"เปลา่ หรอกครับ เผ่อื ว่าคุณอยากจะโทรชวนเพื่อนของคุณ ไปกินขา้ วเยน็ กบั พวกเราดว้ ยอกี
คน ผมอนุญาตใหค้ ณุ พาเขาไปดว้ ยไดน้ ะไมต่ อ้ งเกรงใจ"
เสียงเขาเหมอื นอยากจะลอ้ เธอหรือเปลา่ กนั ดาไมเ่ ขา้ ใจกบั คาพดู ของเขา ท่ีวา่ เขาอนุญาตให้
เธอพาเพ่ือนไปดว้ ยได้ ทายงั กะการทเ่ี ธอจะโทรตามเพ่ือนมากินขา้ วดว้ ย ทาไมจะตอ้ งรอใหเ้ ขา
เอ่ยปากอนุญาตดว้ ย แปลกคนจริงอีตาตารวจคนน้ี แต่กนั ดากไ็ ม่ไดค้ ดิ อะไรมากจงึ รบั คาชวน
ของเขาไป
“กเ็ อาสิค่ะ ฉันเองก็ยงั ไม่ไดอ้ ยากจะกลบั ตอนน้ี เพราะกอ้ นเขายงั ไมเ่ สร็จงานของเขา
เหมอื นกนั ไปหาอะไรกินกด็ ี เพราะฉันยงั ไม่ไดก้ ินอะไรเลยต้งั แตเ่ ชา้ ” กนั ดาบอกกบั หมวดเกา้
“ง้นั ทาไมคุณไม่นดั เพ่อื นของคณุ ไปกินดว้ ยกนั เลยละครับ เสร็จแลว้ คณุ จะไดม้ ีเพ่อื นกลบั ”
หมวดเกา้ เสนออกี คร้งั กนั ดารูส้ ึกว่าเขาจะอยากใหก้ อ้ นไปดว้ ยเหลือเกิน จงึ ไม่ปฏิเสธคาชวน
ของเขา
“อ๋อกไ็ ดส้ ิค่ะ ง้นั ฉันโทรบอกเขากอ่ นละกนั ค่ะ ฉันไม่รูว้ ่ากอ้ นจะเสร็จงานก้ีโมง ง้นั ใหเ้ ขาไป
เจอเราทรี่ า้ นหลงั จากเขาเสร็จงานก็น่าจะได้ วา่ แต่คณุ จะไปกินท่ไี หนค่ะ ฉนั จะไดบ้ อกกอ้ นถกู
..?” กนั ดาเอย่ ถามเขา
“ถา้ คุณไม่วา่ อะไร ทีต่ ึกตรงหนา้ สานกั งานของพวกเรา มอี ยรู่ ้านหน่ึงอร่อยมาก แถมไม่แพง”
หมวดเกา้ พดู เหมอื นจะรู้ใจกนั ดาว่าตอนน้ีเธอกาลงั ถงั แตกน้นั เอง ทาเอาเธอถงึ กบั จอ้ งหนา้ เขา
เหมอื นกบั อยากจะบอกวา่ ไม่ตอ้ งตอกย้าฉนั เรื่องน้ีก็ไดค้ นบา้ ฉนั กอ็ ายเป็นนะ
แตห่ มวดเกา้ กบั หัวเราะ หึหึหึ อยา่ งพอใจเขา และทาเป็นไม่เหน็ สายตาทเี่ ธอส่งมาตอ่ วา่ เขา แต่
แอบยิม้ ๆ ทีไ่ ดแ้ กลง้ กนั ดาพอหอมปากหอมคอของเขา ในเร่ืองกระเป๋ าแห้งของเธอ เขาจึงพูด
ข้ึนลอย ๆ
“เดี๋ยวผมเล้ยี งเองเยน็ น้ี แค่คณุ ไปนงั่ กินเป็นเพื่อนผมกบั จ่าสมปองกพ็ อโอเคไหมครับ ใกลท้ ี่
ทางานของผมดว้ ย คณุ จะวา่ อะไรไหมถา้ พวกเราจะกลบั ไปกินขา้ วเยน็ กนั ที่น้นั เพราะผมจะได้
ขอตดิ รถคณุ กลบั ไปเอารถของผมท่นี ้นั ดว้ ย หลงั กินขา้ วเยน็ เสร็จ..?” หมวดเกา้ บอกกนั ดา
“ไดส้ ิถา้ คุณยงั ไมเ่ ข็ดทจ่ี ะนง่ั รถฉันกลบั และไม่กลวั ตายก่อนวยั อนั ควรของคณุ กเ็ ห็นบอกวา่ ยงั
หาลูกสะใภใ้ ห้คุณแม่ของคุณยงั ไม่ไดไ้ มใ่ ช่หรือคะ่ หมวด"
กนั ดาแกลง้ พดู เสียงสูงลอ้ เลยี นเขาน้นั เอง คราวน้ีเป็นทขี องกนั ดาไดห้ ัวเราะเยาะเขาบา้ ง เพราะ
เธอยงั จาไดด้ ี ตอนทเ่ี ขาถกู เธอเขา้ ไปลากเอาตวั เขาให้ออกจากทีท่ างานของเขาให้นงั่ รถมาท่นี ้ี
ดว้ ยกนั
เพราะเขาเล่นกอดเอวของเธอชะแน่น และยงั คอยบอกให้เธอขบั ชา้ ๆ มาตลอดทางก็ว่าได้ กนั
ดายกยมิ้ ท่มี ุมปากของเธอใหเ้ ขา ทาเอาหมวดเกา้ ถงึ กบั รีบถลงึ ตาใส่เธอประมาณวา่ เป็นทีของ
คุณแลว้ น้ี แต่เขาจะไม่ยอมให้สาวแว่นคนน้ีหาว่าเขาข้ขี ลาดกลวั ตายจนไมก่ ลา้ นง่ั ซ้อนทา้ ย
มอเตอร์ไซคข์ องเธอหรอก จงึ รีบบอกกนั ดา
"ก็เพราะผมเหน็ คุณขบั รถเร็วแบบน้ีไง ผมจงึ ตอ้ งนง่ั ไปกบั คณุ ดว้ ย อยา่ งนอ้ ยเวลาท่ีคุณกาลงั
สนุกกบั การขบั รถของคุณ จะไดม้ ีผมคอยช่วยเตอื นสตขิ องคณุ ไดบ้ า้ ง"
เขากบั บอกหนา้ ตาเฉย ทาเอากนั ดาถงึ กบั เถยี งเขาไม่ออกเลยคราวน้ี ถึงตาเธออ้งึ บา้ ง แถมเขายงั
หรี่ตาให้เธออกี พร้อมหยกั คว้ิ ใหเ้ ธอแบบกวน ๆ กลบั มาอกี ดว้ ย กนั ดาใหร้ ู้สึกหม้นั ไสเ้ ขานกั ท่ี
เถยี งชนะเธอจนไดส้ ิน่า
"ง้นั กต็ ามใจคณุ ละกนั เพราะฉันก็ขบั รถของฉนั แบบน้ีมานานแลว้ ขอบคณุ ทคี่ ุณยงั อุตส่าห์
เป็นห่วงในตวั ฉันแทนพอ่ แม่ของฉนั พอดีฉันกข็ บั รถแบบน้ีจนชินแลว้ ละค่ะ จะใหข้ บั ชา้ ๆ
แบบคณุ คงไมถ่ งึ ไหนกนั พอดี ถา้ ไม่คดิ กลวั ตายกอ่ นไดเ้ มยี ก็ตามใจคุณ"
กนั ดาบอกเขาตามท่ีเธอคิด ทาเอาหมวดเกา้ เลยตอ้ งสอนเธออีกคร้ัง เหมือนผใู้ หญส่ อนเดก็ ก็ไม่
ปาน แถมถอนหายใจชะแรง ท่ตี อ้ งพดู กบั คนหวั ด้ืออยา่ งสาวแว่นตรงหนา้ เขา
"ฮา..สงสัยไอผ้ มมนั คงจะดแู กเ่ กินไป ทจ่ี ะเขา้ ใจขาซิงอยา่ งพวกคุณสินะ แตไ่ อก้ ารขบั ชา้ ๆ มนั
อาจจะไมท่ นั ใจคุณ แต่มนั ก็ทาใหค้ ุณกลบั ถงึ ทีห่ มายไดอ้ ยา่ งปลอดภยั ยงั ดีกวา่ ตอ้ งให้ผมไป
เยย่ี มคณุ ที่โรงพยาบาลหรือไมก่ ไ็ ปงานศพของคุณแทนละน่าจริงไหมคณุ หรือคุณจะเถยี งผมวา่
ที่ผมพูดมนั ไม่จริง..กบั การขบั รถของคณุ วนั น้ี..?”
หมวดเกา้ พูดตามท่ีเขาสัมผสั มากบั ตวั เขาเองเมอื่ สามชว่ั โมงทีผ่ า่ นมา เพราะกนั ดาเล่นทาเขา
ใจหายใจคว่ามาตลอดทางน้นั เอง
"พูดกบั คนแก่อยา่ งคณุ จะมาเขา้ ใจอะไร ฉนั ไม่อยากจะเถยี งกบั คณุ แลว้ ฉันไปโทรหากอ้ นดีกว่า
เพราะวนั น้ีอุตส่าหจ์ ะมผี ใู้ หญ่ใจดีอยากจะเล้ยี งขา้ วเยน็ แบบน้ีฉันคงจะปฏเิ สธไม่ไดแ้ ลว้ ของฟรี
รออยเู่ หน็ ๆ คนื น้ีทอ้ งอิ่มกินฟรีอีกแลว้ เรา"
กนั ดาบอกเขาและรีบตดั การสนทนา เพราะยงั ไม่อยากจะชวนเขาทะเลาะน้นั เอง เพราะดูทา่ เธอ
คงจะตอ้ งถกู เขาส่ังสอนหรือบ่นให้เธอยาว เรื่องการขบั รถของเธออีกแน่ ถา้ ยงั ขืนพดู กบั เขา
เร่ืองน้ีต่อ
"กโ็ ทรสิครับตามสบาย ผมก็ไมอ่ ยากพดู กบั ผหู้ ญงิ หวั ด้ืออยา่ งคณุ เร่ืองน้ีแลว้ นะ ถงึ พดู ไป
คณุ ก็คงไมฟ่ ังผมอยดู่ ี"
พดู จบเขากห็ ันไปทางานของเขาต่อ ปลอ่ ยให้กนั ดาไดค้ ยุ กบั เพอ่ื นของเธอตามลาพงั และกอ้ นก็
ตอบตกลงมากินขา้ วเยน็ ดว้ ย เพราะกอ้ นกต็ อ้ งว่งิ รถกลบั ไปท่ีโรงพยาบาลใกล้ ๆ สานกั งานของ
หมวดเกา้ อยแู่ ลว้ ดีชะอกี จะไดไ้ มต่ อ้ งวิ่งไปวงิ่ กลบั มาหากนั ดาทนี่ ่ีอกี ถา้ เขาเสร็จงานแลว้ จะรีบ
มาเจอทกุ คนทร่ี า้ น เพราะเขารูจ้ กั ร้านน้ีดี กนั ดาจงึ กดวางสายจากกอ้ นหลงั จากนดั แนะกบั เขา
เสร็จแลว้
ส่วนหมวดเกา้ เขากดปิ ดวีดิโอในแทบ็ แลต และตะโกนเรียกจ่าสมปองใหเ้ อาแท็บแลตเคร่ืองน้ี
ไปดว้ ย เพราะมนั คอื หลกั ฐานท่สี าคญั อกี ชิ้นน้นั เอง
หลงั จากน้นั เขากค็ น้ หาหลกั ฐานต่อไป เขาคน้ ดใู นลน้ิ ชกั โตะ๊ ทางานเผ่อื ว่าจะมอี ะไรลอดพน้
สายตาของเขาไปไดบ้ า้ งอยา่ งรอบครบ และเขาก็เจอเขา้ กบั รูปถ่ายของจอหน์ กบั พรี ภทั รทถี่ ่าย
ดว้ ยกนั ท่ีมนั ถกู ซ่อนเอาไวอ้ ยใู่ นชองสีน้าตาลใตก้ น้ ลน้ิ ชกั โตะ๊ ทางานของพีรภทั รน้นั เอง ท่มี ี
เอกสารวางทบั อยอู่ กี ที
หมวดเกา้ หยบิ รูปถ่ายออกมาดูทีละใบ อยา่ งต่ืนเตน้ เมอื่ ไดเ้ ห็นรูปพวกน้ี อยา่ งคาดไมถ่ ึงกบั
ภาพถ่ายทีเ่ ห็นวางอยตู่ รงหนา้ ของเขาท้งั หมด มนั เป็นรูปถ่ายทท่ี ้งั สองคนกาลงั คลอเคลยี กนั อยู่
บนทนี่ อน โดยเปลือยกายท่อนบนกนั ท้งั คกู่ อดกนั อยใู่ นผา้ ห่มผนื เดียวกนั สายตาทีพ่ วกเขามอง
สบตากนั ในภาพถ่ายใบหน่ึง ทเ่ี ขาถือมนั อยใู่ นมือมนั ดูเหมือนครู่ ักมากกวา่ จะเป็นแค่เพอ่ื นชาย
หรือเพอื่ นสนิท เพราะในรูปมนั ไม่ธรรมดาน้ันเอง
ตอนน้ีเองที่มนั ทาให้หมวดเกา้ ไดค้ าตอบ ท่ีเขากาลงั สงสยั มนั อยตู่ อนท่ีเขาดวู ดี ิโอ ทไ่ี ดเ้ ห็น
ทา่ ทางหึงหวงพีรภทั ร ทจ่ี อหน์ แสดงออกเวลาที่เห็นเขาอยใู่ กลก้ บั กาหลง เพราะอยา่ งน้ีเอง
เพราะกาหลงคอื คนทที่ าใหเ้ ขารูส้ ึกหงดุ หงดิ ทกุ คร้งั ท่เี ห็นพรี ภทั รอยกู่ บั เธอน้ีเอง
และการทพี่ รี ภทั รดนั ไปขอหม้นั กาหลงต่อหนา้ เขาและเพอ่ื น ๆ มนั เหมอื นเป็นการหักหนา้ กนั
ชดั ๆ ถา้ จอหน์ คอื คู่ขาแบบไม่เปิ ดเผยของพรี ภทั ร มนั คือการทาร้ายจติ ใจของเขาอยา่ งมาก
น้นั เอง
ง้นั พรี ภทั รกบั จอหน์ กเ็ ป็นมากกว่าเพอื่ นธรรมดาแลว้ สินะ ถึงวา่ ทาไมจอหน์ ถงึ ดเู สียใจและดูจะ
โกรธมาก ท่พี ีรภทั รขอหม้นั กาหลงเพราะเขาคงจะคดิ ไมถ่ ึงเหมือนกนั วา่ พรี ภทั รจะเลือก
กาหลงแทนเขา ซ่ึงคงจะรกั พีรภทั รไม่ต่างกนั และในกลมุ่ เพื่อนของพรี ภทั รคงจะยงั ไม่มีใครรู้
เรื่องของเขากบั พรี ภทั รหรือเปลา่ เพราะดูทุกคนไม่ไดส้ งสยั ในตวั ของจอหน์ เลยสกั นิด เหมอื น
พวกเขาแอบคบกนั ลบั ๆ อยา่ งไม่เปิ ดเผย
ตอนน้ีคาตอบท่ีมนั คา้ งคาใจหมวดเกา้ มนั เร่ิมจะเป็นรูปเป็นร่างข้นึ มาแลว้ จากทีไ่ ดเ้ หน็ รูปถ่าย
ของท้งั สองคนในมอื ของเขาตอนน้ี มนั เป็นภาพทย่ี นื ยนั ความสมั พนั ธ์ของคนท้งั สองไดด้ ีเลย
ทีเดียวอยา่ งไม่ตอ้ งสงสัยอกี ต่อไป
มนั ทาใหห้ มวดเกา้ ซกั อยากจะเหน็ บา้ นหลงั ทีพ่ วกเขาจดั งานปารต้ีกนั ในวีดิโอข้นึ มาทนั ทตี อนน้ี
ทีน่ ้นั มนั จะตอ้ งบอกอะไรเขาสกั อยา่ งเกี่ยวกบั การทกี่ าหลงไดห้ ายตวั ไปเมื่อห้าเดือนท่ผี า่ นมาเขา
จงึ ตะโกนเรียกจา่ สมปองอกี คร้งั
“จา่ จ่า ช่วยมาในหอ้ งน้ีหน่อยครับ” เสียงหมวดเกา้ ตะโกนเรียกหาจา่ สมปองเสียงดงั ลน่ั ห้อง
“ครับหมวดมีอะไรหรือเปล่าครบั ถงึ เรียกหาผมชะเสียงดงั เชียว หรือว่าหมวดเกา้ เจออะไรเขา้
แลว้ ครับ..?”
จา่ สมปองรีบเดินเขา้ มาหาเขาทีก่ าลงั นงั่ ดูรูปถา่ ย ทีก่ องอยบู่ นโตต๊ รงหนา้ เขาอยหู่ ลายใบดว้ ยกนั
แตม่ นั มีแต่รูปผูช้ ายสองคนนอนเปลือยคร่ึงตวั อยบู่ นเตียงนอนน้นั เอง แถมยงั มรี ูปถ่ายของผชู้ าย
ทพ่ี ่งึ จะตายไปเมื่อสามชว่ั โมงท่ีผา่ นมาอยใู่ นน้นั ดว้ ย
“ผมก็อยากจะใหม้ นั เป็นแบบน้นั แหละครับจ่า แตผ่ มอยากจะให้จา่ สมปองช่วยดูวีดิโอแลว้ ตอบ
ผมทวี า่ ไอบ้ า้ นแบบน้ีมนั น่าจะอยทู่ ไี่ หน หรือว่าเราจะตามหาบา้ นหลงั น้ีไดย้ งั ไง คณุ ช่วยจดั การ
เรื่องน้ีให้ผมทคี รบั ” หมวดเกา้ บอกกบั จ่าสมปอง
“ครบั หมวด ง้นั ขอผมดกู อ่ นละกนั ครับ เพราะบา้ นมนั เหมอื นกนั ก็มีเยอะนะครบั ในเมอื งไทย
แตจ่ ากวดี ิโอทห่ี มวดให้ผมดู บา้ นหลงั น้ีน่าจะอยตู่ ดิ กบั ทะเลนะครับ เพราะเสียงคลื่นมนั แทรก
เขา้ มาในน้ีดว้ ยถึงขา้ งนอกมนั จะมดื กเ็ ถอะ..? “จา่ สมปองบอกตามท่ีเขาเหน็ และไดย้ ินเสียงคลน่ื
แวว่ อยใู่ นวดี ิโอน้ี
"ใช่จ่าผมก็พอรูว้ ่าบา้ นมนั น่าจะอยตู่ ิดกบั ทะเล แตม่ นั ทะเลแถวไหนกนั ละจ่า น้ีสิท่ผี มอยากจะรู้
คุณช่วยหาคาตอบใหผ้ มท.ี .?”
หมวดเกา้ เงยหนา้ ข้นึ พดู กบั จ่าสมปอง ในเร่ืองทเี่ ขาอยากรูแ้ ละอยากใหจ้ ่าสมปองช่วยเขา
วิเคราะหเ์ รื่องน้ี และเสียงจ่าสมปองกท็ าใหเ้ ขาถงึ กบั ตาสวา่ งข้นึ มาทนั ที เม่ือเขาไดเ้ หน็ ผหู้ ญิงคน
หน่ึงในวดี ิโอน้นั ดว้ ย
"ถา้ หมวดเกา้ อยากจะรูว้ า่ บา้ นหลงั น้ีอยทู่ ไ่ี หน ทาไมไม่ลองโทรหาผูห้ ญิงทชี่ ื่อจอยดลู ะครบั เธอ
น่าจะรู้ว่าบา้ นหลงั น้ีอยทู่ ่ีไหน เพราะเทา่ ที่ผมดใู นวีดิโอกม็ เี ธออยใู่ นงานปราต้ี คนื น้นั ดว้ ยน้ี
ครับ” จา่ สมปองเงยหนา้ ข้นึ มาจากทีด่ วู ดี ิโอบอกกบั หมวดเกา้
“จริงดว้ ยจ่า ผมน้ีลืมผูห้ ญงิ คนน้ีไปไดย้ งั ไงกนั บา้ จริงจา่ ทาดีมาก ง้นั เดี๋ยวช่วยโทรหาเธอให้ผม
เลยนะครบั และจา่ ไอภ้ าพวาดชิ้นท่ีเราเจอท่หี อ้ งของผูต้ ายที่ชื่อสารุจน์ มนั อยทู่ ีไ่ หนหรือครบั
ตอนน้ี..?” หมวดเกา้ เอย่ ถามถงึ ภาพวาดปริศนาช้ินน้ันกบั จา่ สมปอง
“อ๋อผมเอาไปเกบ็ ที่กองหลกั ฐานแลว้ ครบั หมวดเกา้ ตอ้ งการภาพวาดน้นั ไปทาอะไรหรือครับ
..?” จ่าสมปองเอย่ ถามเขาดว้ ยความสงสยั
“ตอนน้ีผมเองก็ไม่รูจ้ า่ แต่ผมวา่ ไอภ้ าพวาดช้ินน้ีมนั อาจจะพอบอกอะไรกบั เราไดบ้ า้ ง เพราะจา่
ไม่สงั เกตหรือครบั ทุกคนทตี่ ายตา่ งก็มภี าพวาดแบบน้ีอยใู่ นท่ีเกิดเหตุ ตรงที่พวกเขาตายแทบ
ทุกคนเลย มนั เหมือนปริศนาทีร่ อใหเ้ ราคน้ หาคาตอบกบั มนั ใหไ้ ด้ ..?” หมวดเกา้ พดู กบั จ่า
สมปองตามท่ีเขากาลงั คิด
"เดี๋ยวจา่ คุณช่วยไปเอามนั ออกมาดว้ ย เราจะไดเ้ อาให้ผหู้ ญงิ ที่ชื่อจอยดูดว้ ยกนั เผอ่ื ว่าเธอ
อาจจะช่วยตอบคาถามในส่วนที่เราอยากรู้ไดบ้ า้ ง อาจจะพอช่วยอะไรพวกเราไดใ้ นเรื่องการหา
เบาะแส และถา้ เสร็จงานแลว้ เด๋ียวไปหาอะไรกินกนั กอ่ นนะ จ่าสมปองอยา่ เพงิ่ รีบกลบั พอดีผม
มีเรื่องอยากจะใหท้ กุ คนช่วยผมวเิ คราะห"์ หมวดเกา้ รีบบอกกอ่ นที่จ่าสมปองจะเดินออกไปจาก
หอ้ งน้ี
"เยน็ น้ีผมเล้ียงขา้ วเอง ตามน้ีนะครบั จา่ เดี๋ยวผมจะรีบเกบ็ รายละเอยี ดทเ่ี หลือใหเ้ สร็จเร็ว ๆ
พวกเราจะไดไ้ ปหาอะไรกินกนั เหนื่อยมาหลายชว่ั โมงแลว้ ” หมวดเกา้ บอกกบั จา่ สมปอง
“ครับหมวดว่าไงว่าตามกนั ง้นั เดี๋ยวผมรีบโทรหาผูห้ ญิงทชี่ ่ือจอยให้หมวดเลยละกนั ครบั ” จ่า
สมปองพดู จบ ก็กดหาเบอร์ของผหู้ ญิงที่ช่ือจอยทเ่ี ขาไดจ้ ดเอาไว้
“ขอบคุณมากครบั จา่ ไปทางานของจา่ ต่อเถอะ เราจะไดเ้ สร็จเร็ว ๆ ไดเ้ รื่องแลว้ ก็มาบอกผม
ดว้ ยละกนั ครบั ” หมวดเกา้ พดู จบกห็ ันไปทางานของเขาต่อ
( มาต่อกนั เลยค่ะความต่อจากตอนที่แลว้ )
เวลาสองทมุ่ ตรง ณ ทีร่ า้ นอาหารเล็ก ๆ ดา้ นหนา้ ตึกสานกั งานตารวจหน่วยงานสืบสวน
สอบสวนคดีพเิ ศษ ทเี่ ป็นร้านประจาของหมวดเกา้ และตารวจทกุ คนทที่ างานอยใู่ นตึกน้ี ต่างก็
ชอบมานง่ั ทานกนั เพราะรา้ นอาหารเลก็ ๆ แห่งน้ีจะเปิ ดใหบ้ ริการจนถึงหา้ ทมุ่ ตรงของทุกคืนและ