เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 09

สารบญั
--------------
ภาคการเปิ ดประเทศ
แหง่ เหลา่ อสรู

บทน�ำ บทท่ี 1 บทคนั่ บทที่ 2 บทคนั่ บทที่ 3 บทคนั่ บทที่ 4 บทที่ 5 บทส่งท้�ย

ผกู้ ล้� คำ่� คนื ก�ร ง�น เกิด ง�น ก�ร รอบชงิ หลัง เพลิง
แหง่ กอ่ น ประชมุ เทศก�ลปัญห�ประลองเสวน�ชนะเลิศ ง�น แหง่
ประก�ย ง�น รอบดกึ เปิด ยุทธ์ กล�ง และ เทศ ควำม
แสง เทศก�ล ประเทศ กำรเปิด ก�ล ละโมบ
เปิด ดึก เข�

ประเทศ วงกต

7 31 148 163 225 242 314 331 426 499

6



เขา-------ฮนโจ มาซายคู เิ ปน็ “ผ้กู ลา้ ”
ไมใ่ ชเ่ พราะมาซายคู เิ รยี กตวั เองวา่ ผกู้ ลา้ แตด่ ว้ ยเหตผุ ลบางอยา่ ง
ผู้คนทีพ่ บเจอกับมาซายูคจิ งึ เรียกเขาว่าอย่างน้ันตามอ�าเภอใจ
เขาดันโผล่มาท่ีโลกน้ีด้วยเหตุผลใดก็มิทราบ ตั้งแต่ตอนนั้นยัง
ผา่ นมาไมถ่ ึง 1 ปเี ลย ท้งั ๆ ท่เี ปน็ เช่นนั้น ช่ือของมาซายูคิกเ็ ปน็ ที่รู้จกั กนั
ทั่วทั้งนานาประเทศฝั่งตะวันตก และมีช่ือเสียงมากเสียจนไม่มีใครท่ีไม่รู้
จกั เขาเลย
เหตใุ ดจึงกลายเป็นเชน่ นล้ี ะ่ ?
ถอ้ ยค�าดังกลา่ วออกมาจากความรสู้ กึ ที่ซอ่ื ตรงของเขา
ท�าไมถึงกลายเปน็ แบบน้ีกนั นะ?
เพอื่ ท่จี ะตอบค�าถามน้นั ก็ต้องเล่ายอ้ นความกลับไปเมือ่ 1 ปี
ที่แลว้
.........
......
...
มาซายูคกิ า� ลังเดินอยู่กบั เพื่อนๆ หลังจากเลกิ เรียน
ในตอนนนั้ เขาเหน็ หญงิ สาวแสนสวยผมสนี า้� เงนิ สาวงามเชอ้ื สาย
สแกนดเิ นเวียที่แมแ้ ต่นางแบบหรอื ดารากต็ อ้ งตกตะลึง
สีผมที่ดูแปลกตาเช่นนั้น แม้จะมองจากที่ไกลๆ ก็ยังโดดเด่น
สาวงามทม่ี าซายคู เิ พง่ิ เคยเหน็ เปน็ ครง้ั แรกตงั้ แตเ่ กดิ มา ถา้ เชน่ นนั้ กค็ งเปน็
ธรรมดาทจี่ ะดงึ ดดู ความสนใจจากคนรอบขา้ ง
“เฮย้ ดูนน่ั สิ สวยโคตร-------”
ดงั นน้ั มาซายคู จิ งึ สง่ เสยี งเรยี กเพอื่ นทเ่ี ดนิ อยขู่ า้ งๆ อยา่ งตรงไป
ตรงมาตามประสานกั เรียนชายมัธยมปลาย

8

ทวา่ -------กลบั ไม่มีการตอบสนอง
เขาเกดิ คา� ถามในใจวา่ เอ๊ะ และทางทหี่ นั หลงั กลับไปนัน้ -------
มีภาพของเมอื งท่ีดูไมค่ นุ้ ตาแผ่กวา้ ง
“------- หา?”
สมองไมท่ า� งานโดยพลัน มาซายูคติ ัวแข็งท่อื อยูต่ รงนน้ั
(อะ อาจารย์-------! ไมเ่ ขา้ ใจเลยครบั !?)
เขาลองตง้ั คา� ถามในใจ ซง่ึ ปกตเิ ปน็ คา� ถามทใ่ี ชก้ บั อาจารยป์ ระจา� ชน้ั
ทมี่ กั มาหยอกลอ้ แตถ่ งึ อยา่ งนน้ั มนั กไ็ มไ่ ดท้ า� ใหอ้ ะไรดขี น้ึ เลย... มาซายคู ิ
จึงอบั จนปญั ญาอยู่ตรงทแ่ี ห่งนั้น

มาซายูคนิ ัง่ เหม่อลอยอยู่ตรงน�า้ พบุ ริเวณลานกวา้ งในเมือง
เมอ่ื เวลาผา่ นไป อย่างน้อยจิตใจของมาซายคู ิกส็ งบลง เขาลอง
คิดอย่างจริงจังว่าท�าไมถึงกลายเป็นแบบน้ี เพราะหากเป็นเช่นนี้ต่อไป
กไ็ มช่ ว่ ยอะไร
พอลองนึกดแู ล้ว สาวงามผนู้ นั้ ก็ดูมีพิรธุ
ทงั้ ๆ ทเ่ี ปน็ คนสวยขนาดนน้ั แทๆ้ แตท่ า� ไมถงึ ไมไ่ ดร้ บั ความสนใจ
เลย แมจ้ ะไมร่ เู้ หตผุ ลวา่ เปน็ เพราะอะไร แตล่ างสงั หรณข์ องมาซายคู กิ บ็ อก
มาอยา่ งน้นั
แตว่ ่า สาวงามผนู้ นั้ ไม่ได้อยทู่ นี่ ่ี
ถงึ จะลองหนั กลบั ไป กไ็ มป่ รากฏรา่ งของเธออยทู่ ไี่ หนสกั แหง่ เลย
(ในกรณีแบบน้ี คุณคนสวยที่เป็นต้นเหตุก็ต้องสัญญาว่าจะมา
ดว้ ยกนั ไมใ่ ชห่ รอื ไง? จะวา่ ไป เอ?๋ เอาจรงิ ด?ิ นมี่ นั ไมใ่ ชแ่ คก่ ารแกลง้ กนั
เลน่ ๆ แต่มาต่างโลกจริงๆ ใชไ่ หมเนีย่ ?)
หากจะมีคนที่รู้เรอ่ื งราวอยู่ขา้ งๆ คนคนนั้นก็คงจะเปน็ พวกชอบ
ฉกฉวยโอกาส
แต่ดเู หมอื นว่า มาซายูคิจะไม่รอโอกาสดีๆ แบบนั้น

บทนำ� ผ้กู ล้�แหง่ ประก�ยแสง 9

อกี ไม่นาน ดวงตะวนั จะลับขอบฟา้
หลังจากกินม้ือกลางวันท่ีโรงอาหารโรงเรียนก็ยังไม่ได้กินอะไร
อีกเลย เขารูส้ ึกหิวขึ้นมาอยา่ งหลีกเลี่ยงไม่ได้
มาซายูคคิ ิดอยา่ งจริงจงั ว่า เด๋ยี วสิ
เขาคดิ วา่ ทน่ี ค่ี อื ในเมอื ง ชา่ งโชคดที ไี่ มไ่ ดไ้ ปโผลใ่ นปา่ หรอื ตอ่ หนา้
อสรู อะไรทา� นองนน้ั แตถ่ งึ อยา่ งนนั้ มนั กย็ งั เปน็ การดา� เนนิ เรอื่ งทไ่ี รค้ วาม
เมตตามากเกินไปอยู่ดไี ม่ใช่เหรอ
(ปกติน่ะ ในกรณีแบบน้ีจะมีคนจา� พวกพระราชารออยู่ แล้วก็
ชว่ ยอธบิ ายเรอ่ื งราว หรอื ไมก่ ็ช่วยทา� อะไรสกั อยา่ งให้ไมใ่ ชห่ รือไง?)
มาซายูคินึกถึงการด�าเนินเรื่องแบบนิยาย WEB ซ่ึงเป็นหัวข้อ
พูดคยุ กันในกลมุ่ เพื่อน แล้วก็บ่นในใจ
แต่ทวา่ ความเปน็ จรงิ คือสิง่ ท่ีโหดร้าย
แมจ้ ะครา�่ ครวญไปกไ็ มไ่ ดช้ ว่ ยอะไร มาซายคู จิ งึ ลองยอ้ นกลบั มา
มองตวั เองอีกครั้งหนึ่ง
ช่อื ฮนโจ มาซายคู ิ
อายุ 16 ปี
ปีนี้เพ่ิงจะเข้าเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ในโรงเรียนท่ีมี
คะแนนมาตรฐานสูงมากเลยทีเดยี ว
ในขณะเดียวกัน ก็ถือว่ามาซายูคิเป็นพวกเดบิวต์มัธยมปลาย1
นอกจากจะดัดแปลงเครื่องแบบเล็กน้อยแล้ว เขายังลองย้อมผมสีทอง
อ่อนๆ ด้วย
ใบหนา้ ก็ดูสะอาดสะอ้าน ดเู หมอื นว่าเขาจะมสี ายเลอื ดของชาว
รสั เซยี ผสมอยู่ แมข่ องเขาจงึ หนา้ ตาดเี ชน่ กนั เจา้ ตวั คดิ วา่ ตวั เองอาจจะได้
รับอทิ ธพิ ลน้ันมา
1เดบิวต์มัธยมปไลมาย่จ:�ากเาปรเ็นปลต่ยี น้อแงปพลงูดหนเล้าตยา ววธิ่ากี ารกแตา่งรกยาย้อหมรือผนมิสยัสไปีทใอนทงานงท้ันดี่ หีดรูสือเะปด็นทุด่นี ตยิ มามมากาขกึ้น

ในชว่ งเข้ามัธยมปลาย ซึง่ ตา่ งไปจากบคุ ลิกช่วงมัธยมตน้

เนอื่ งจากเขาเปน็ คนดงั ทส่ี อบเขา้ โรงเรยี นไดเ้ ปน็ อนั ดบั ตน้ ๆ จงึ กลายเปน็
บคุ คลทมี่ คี นยอมถอยให้ ถงึ จะไมไ่ ดม้ พี ละกา� ลงั ทแี่ ขง็ แกรง่ ขนาดนน้ั กต็ าม

และงานอดเิ รกทม่ี าซายคู แิ อบทา� อยา่ งลบั ๆ-------กค็ อื มงั งะและ
อนเิ มะ

เขาพยายามที่จะไม่แสดงภาพลักษณ์เช่นนั้นออกมาให้เห็นเมื่อ
อยู่ทโ่ี รงเรยี นเลยแมแ้ ต่นิด อันท่ีจรงิ เขาเป็นพวกโอตาคแุ อบๆ

เพราะฉะนั้นตอนนี้ ทง้ั ๆ ทต่ี กอยูใ่ นสถานการณ์ทไ่ี ม่รวู้ า่ อะไร
เป็นอะไรแบบนี้ แตม่ าซายคู ิกไ็ ม่ได้ลนลานขนาดนัน้ ...

มาซายูคิตรวจสอบข้างในกระเป๋าเสื้อและกระเป๋าถือ พลาง
ครนุ่ คิดเรือ่ งนนั้ อย่างระมัดระวงั

ในกระเป๋าเสือ้ มีกระเปา๋ สตางค์ 1 ใบ
ธนบัตรหมื่นเยน 1 ใบ (อาจารยย์ ูคิจิ 1 คน) ซึง่ เป็นของรัก
ของหวง ธนบตั รพันเยน 3 ใบ (คุณโนงจู ิ 3 คน) และเงนิ เหรยี ญอกี
มากมาย
สว่ นพวกหนงั สอื เรยี น-------ทง้ั หมดอยใู่ นโตะ๊ และตลู้ อ็ กเกอรท์ ี่
โรงเรยี น เพราะฉะนน้ั หากพดู ถงึ สง่ิ ทอ่ี ยขู่ า้ งในกระเปา๋ กม็ แี ตน่ ติ ยสารราย
สปั ดาห์ 1 เลม่ ทเี่ พง่ิ ซอ้ื สมารต์ โฟน และหมากฝรง่ั เทา่ นน้ั การทา� กระเปา๋
ใหแ้ บนแฟบเพื่อทจ่ี ะไปไหนมาไหนได้อยา่ งสบายๆ นั้น เรียกไดว้ ่าเป็น
หายนะเลยทีเดยี ว
(จะวา่ ไปแลว้ ถา้ รวู้ า่ จะเปน็ แบบน้ี เราคงเตรยี มของไวใ้ หม้ ากกวา่
นแี้ ทๆ้ ...)
หลงั จากตรวจสอบของทตี่ นเองมเี สรจ็ แลว้ มาซายคู กิ ค็ รา�่ ครวญ
เช่นน้ัน
กระเป๋าส�าหรับอพยพเม่ือเกิดภัยพิบัติท่ีเตรียมไว้ตรงมุมห้อง
ส่ิงน้ันต่างหากท่ีอัดแน่นด้วยส่ิงของทุกอย่างท่ีคิดว่าจ�าเป็น ถ้าสิ่งนั้นอยู่

บทน�ำ ผู้กล�้ แห่งประก�ยแสง 11

ทนี่ ่ใี นตอนนี้ อย่างน้อยก็คงจะทนตอ่ ไปไดอ้ ีก 3 วัน
อยา่ งนอ้ ยถา้ มมี ีดพบั สวสิ อยลู่ ะก็ อาจจะอนุ่ ใจขน้ึ มาสกั นดิ กไ็ ด้

แตก่ ็สงสยั อย่วู ่าแคม่ ดี เลม่ เดียวจะเอาไปทา� อะไรได้
อยา่ งไรก็ตาม ไม่มสี ่งิ ของที่น่าจะนา� ไปใช้ประโยชน์ได้เลย
ถ้าจะใหพ้ ดู จรงิ ๆ ก็คงจะมแี ค่หมากฝร่งั
มาซายูคยิ น่ื มอื ไปหยบิ หมากฝร่ัง แลว้ เอาเข้าปาก
เพราะเขาคดิ วา่ อย่างน้อยมนั กน็ า่ จะบรรเทาความหิวไดส้ ักพกั
ดว้ ยเหตนุ ้ี ของทน่ี า่ จะใชก้ ารไดจ้ งึ กลายเปน็ ศนู ย์ นเี่ ปน็ ขอ้ เทจ็ จรงิ

ที่นา่ เศร้า
แม้วา่ มาซายูคิจะเหม่อลอยอยูต่ รงน้ีมาหลายชั่วโมง แตก่ ม็ ีเร่ือง

ที่รู้สึกได้อยู่อย่างหน่ึง คือเร่ืองท่ีเขาไม่เข้าใจความหมายของบทสนทนา
ระหวา่ งผคู้ นทเี่ ดนิ ผา่ นไปผา่ นมาบนทอ้ งถนนเลยสกั นดิ กลา่ วคอื ในตา่ ง
โลกกม็ ภี าษาทต่ี า่ งออกไป การจะไดม้ าซง่ึ ของกนิ สกั อยา่ งกน็ า่ จะเปน็ เรอื่ ง
ท่ยี ากล�าบากเชน่ กนั

(นม่ี นั ยากยง่ิ กวา่ ฮารด์ โหมดแลว้ นะ... แตเ่ อาเถอะ ถงึ จะอยอู่ ยา่ ง
น้ีไปกไ็ ม่ไดช้ ว่ ยอะไร ในกรณที เ่ี ลวรา้ ยท่ีสุด ลองต่อรองแลกพวกกระเปา๋
กบั สมารต์ โฟนเพอื่ ใหไ้ ดข้ องกนิ อะไรสกั อยา่ งดไี หมนะ-------)

มาซายคู เิ ตรียมใจ แลว้ ลกุ ขนึ้ จากดา้ นหนา้ ของน้า� พุ
แมจ้ ะไมท่ ราบแนช่ ดั วา่ ในตา่ งโลกแบบน้ี กฎหมายและความมน่ั คง
ของประเทศน้ีจะเป็นอย่างไร แต่หากได้รับความคุ้มครองจากหน่วยงาน
ราชการก็คงจะดีที่สุด มาซายูคิได้ขอ้ สรุปดงั กล่าว
ไมว่ า่ เรอื่ งนน้ั จะเปน็ อยา่ งไรกต็ อ้ งใหค้ วามสา� คญั กบั การเอาชวี ติ
รอดเปน็ อนั ดบั แรก-------กลา่ วคือ มาซายูคิก�าหนดเปา้ หมายว่า ตอ้ งทา�
อะไรสกั อย่างเพ่ือใหไ้ ดข้ องกินมา
เรอ่ื งทเี่ ลวร้ายทสี่ ุดคือการไมเ่ ขา้ ใจบทสนทนา
มิหนา� ซ�า้ ถ้าปลอ่ ยใหเ้ ป็นแบบนต้ี ่อไปกจ็ ะตายเพราะอดอยาก

12

ถงึ อย่างไรก็น่าจะหานา�้ ได้ แตค่ งหาของกินไม่ไดง้ า่ ยๆ วิธีหนงึ่
คอื การหาอาหารทมี่ คี นกนิ เหลอื ตรงทใี่ ดทห่ี นงึ่ ถงึ แมจ้ ะไมอ่ ยากทา� กต็ าม

ในสถานการณ์แบบนี้ ยังไงซะเป้าหมายจะต้องเป็นสถานที่ที่มี
การใชว้ ตั ถดุ บิ ปรมิ าณมาก มาซายคู ติ ง้ั เปา้ หมายเปน็ หอ้ งอาหาร รา้ นขาย
ของช�า หรือไม่กร็ า้ นค้าทเี่ ก่ยี วกบั อาหาร

ในเวลาหลายชว่ั โมงท่ผี า่ นมานี้ เขาได้ละทงิ้ ศักด์ศิ รแี ลว้
เพราะว่ามาซายูคิเป็นผู้ชายท่ีปรับตัวตามสถานการณ์ได้เป็น
อย่างดี

ผา่ นไปหลายนาทหี ลงั จากทเี่ รมิ่ เดิน
ในท่ีสดุ มาซายคู ิก็มาถึงตรงหน้ารา้ นอาหารภายในเมอื งแหง่ น้ี
กไ็ มไ่ ด้อะไรมาก เขาแคถ่ กู ล่อด้วยกล่นิ อาหารที่นา่ อร่อย แลว้
เดินมาถึงเท่านน้ั
(เอาละ ก่อนอืน่ ต้องเขา้ ไปเจรจาสนิ ะ งานพาร์ตไทม.์ .. น่าจะ
ไม่ไหว เพราะยังไงๆ กไ็ มเ่ ขา้ ใจภาษาเลยแฮะ...)
กา� แพงภาษาสูงเกนิ ไป
แม้ว่ามาซายูคิจะชอบอ่านผลงานแนวต่างโลกอยู่บ่อยๆ ก็ตาม
แต่เขากลับคิดว่า ไม่รู้ท�าไมตัวละครเอกเหล่าน้ันถึงมักจะเข้าใจภาษาใน
โลกนัน้ ได้ ตอนนีพ้ อลองนกึ ดแู ล้ว ถงึ จะมแี ค่เรือ่ งภาษา แตพ่ วกเขาได้
รบั การเอาใจใสเ่ ป็นพเิ ศษมากเลยทีเดยี ว
(ไมค่ ิดอยากไดค้ วามสามารถโกงๆ หรอกนะ แตอ่ ยา่ งนอ้ ยแค่
เร่อื งภาษากข็ อหน่อยเถอะ-------)
ถงึ จะบน่ ไปก็ไมม่ ีใครตอบ
มาซายคู ิตัดใจ และก�าลงั จะเปิดบานประตขู องรา้ น
แตใ่ นตอนน้ัน บานประตกู ลับเปดิ ออกอยา่ งรวดเร็ว เขาจงึ ได้
ยนิ เสยี งอึกทึกครึกโครมดงั มาจากขา้ งในรา้ น

บทนำ� ผู้กล้�แหง่ ประก�ยแสง 13

“!?”
มาซายคู ติ กใจถอยไปขา้ งหลัง 1 ก้าว สัมผัสนุม่ นิ่มกระโจนเขา้
มายงั หนา้ อกของเขา ถงึ จะเปน็ ผหู้ ญงิ นา่ รกั ทมี่ รี ปู รา่ งเลก็ กต็ าม แตส่ หี นา้
ของเธอดเู หมอื นจะค่อนขา้ งตกใจกลวั
(เอ?๋ จๆู่ เรากา� ลงั จะถกู ดึงเขา้ ไปพัวพันกบั ปญั หาใช่ไหม...?)
ถึงแม้มาซายูคิจะคิดว่า ไม่มีทางหรอกน่า แต่ลางสังหรณ์น้ัน
กลับกลายเปน็ จรงิ
“○×△...!?”
ผูห้ ญิงทเี่ กาะตรงหนา้ อกกล่าวถ้อยค�าทีฟ่ ังไมร่ ู้เรื่องออกมารัวๆ
ทว่า มาซายูคิไม่เข้าใจความหมาย เลยได้แต่พยักหน้าด้วย
รอยยม้ิ ท่ีคลมุ เครือเทา่ นัน้
เมอ่ื ไดเ้ หน็ สหี นา้ ของมาซายคู แิ ลว้ ผหู้ ญงิ คนนนั้ กด็ งึ สตกิ ลบั คนื
มาได้ จากนนั้ เธอกแ็ กม้ แดงขน้ึ มาดว้ ยเหตใุ ดมทิ ราบ สดุ ทา้ ยเลยจอ้ งมอง
มาซายูคิอย่างเคลิบเคลม้ิ
ถ้าจบลงแคน่ น้ั กด็ ีไป แตม่ ันจะไม่เป็นอย่างนั้นแนๆ่
เพราะมีคนที่มีหุ่นแบบนักกล้าม ไม่ว่าจะดูอย่างไรก็มีท่าทีที่
หยาบคาย คนคนน้นั ไลต่ ามผู้หญิงทเ่ี กาะมาซายคู อิ ยู่ แลว้ กระโจนเข้ามา
นนั่ เอง
(อ๊ะ นี่มนั ดีไมด่ อี าจจะตายก็ได.้ ..)
การที่มาซายูคิสัมผัสถึงเรื่องน้ันได้โดยสัญชาตญาณถือว่า
ไม่แปลก
แมว้ ่ามาซายูคิจะมสี ว่ นสูงเกนิ 170 เซนตเิ มตร แตก่ ็เหน็ ไดว้ ่า
ผชู้ ายรา่ งใหญค่ นนน้ั มสี ว่ นหนง่ึ ของศรี ษะทใี่ หญ่ เขาหนา้ แดงราวกบั กา� ลงั
เมาอยู่ มิหน�าซ�้ายังมดี าบยาวติดอยู่ท่เี อวอกี ดว้ ย
ทงั้ ๆ ท่ีแคก่ ารทะเลาะววิ าทโดยทวั่ ไป เขาก็ไม่มที างเอาชนะได้
แลว้ แทๆ้ แตอ่ กี ฝา่ ยกลบั มอี าวธุ ตดิ ตวั จงึ มคี วามเปน็ ไปไดส้ งู ทจ่ี ะถกู สงั หาร

14

ถึงจะระมดั ระวังแลว้ ก็ตาม
มาซายคู คิ ดิ จะหนี ทวา่ ตรงหนา้ อกกลบั มผี หู้ ญงิ กอดเขาไวอ้ ยา่ ง

แนบแน่น
(จบแลว้ น่ีมนั ดเู หมือนวา่ จะจบแลว้ ...)
มาซายูคิตัวแข็งทอื่ ท้ังๆ ท่ียังย้มิ อยู่
มาซายคู อิ ยากจะชมตวั เองแคเ่ รอื่ งทเ่ี ขาไมป่ สั สาวะเลด็ เลย ในตอน

ทเ่ี ผชิญความหวาดกลวั จนทา� ให้ขาสนั่ กกึ ๆ
แต่ทว่า ในตอนน้นั มาซายคู กิ ลับไดย้ นิ เสียงทีแ่ ปลกประหลาด

ดังอยใู่ นหู

《ยนื ยนั “พฤตกิ รรมทกี่ ลา้ หาญ” แบบวรี ชนแลว้ ทÓการปลด
ยูนคี สกลิ ‘ผถู้ กู เลือก (วิถีอÓนาจแห่งวรี ชน)’ จะเปิดใชง้ านหรอื ไม่?

YES / NO》

เออ่ ใชค่ รบั ? --------มาซายูคิกล่าวคา� ตอบท่เี ตม็ ไปด้วยความ
สงสัย เร่อื งนไี้ ดเ้ ปล่ยี นแปลงโชคชะตาของเขาในท้ายทส่ี ดุ

《ยืนยันแล้ว ด้วยผลของ ‘ผู้ถูกเลือก’ จึงเรียนรู้ภาษา...
สÓเร็จ จากนี้จะเปิดใช้งาน ‘จติ คุกคามแห่งวรี ชน’ และ ‘การแกไ้ ข
แห่งวรี ชน’ เปน็ ปกต》ิ

ถอ้ ยคา� ทฟี่ งั ดไู มค่ นุ้ ดงั กงั วานในสมองของมาซายคู อิ ยา่ งตอ่ เนอ่ื ง

(-------ครับ? อะไรกัน...)
มาซายูคิสับสนเพราะไม่สามารถท�าความเข้าใจสถานการณ์ได้
แตด่ ูเหมือนว่ามนั ไมใ่ ชเ่ วลาที่จะมวั แต่สับสน

บทน�ำ ผกู้ ล้�แหง่ ประก�ยแสง 15

“เฮย้ ๆ พ่ชี าย มไี รเปล่า รึว่า คดิ จะขัดขวางข้าคนนเี้ รอะ?”
จๆู่ มาซายคู กิ เ็ ขา้ ใจคา� พดู ของผชู้ ายรา่ งใหญ่ เนอ่ื งจากพลงั ของ
ยนู คี สกลิ ‘ผถู้ กู เลอื ก’ ทลี่ มื ตาตนื่ ขนึ้ มาเมอ่ื สกั ครนู่ ี้ แตม่ าซายคู กิ ลบั ไมม่ ี
เวลาที่จะดใี จกบั เร่ืองนั้น
เรอ่ื งทจี่ า� เปน็ ตอ้ งคดิ กค็ อื จะฟนั ฝา่ สถานการณเ์ ชน่ นไี้ ปไดอ้ ยา่ งไร
เพราะถ้าหากรบั มอื ผดิ พลาดแม้แต่ครั้งเดยี ว ชวี ติ ก็จะถึงคราวอวสานลง
ตรงท่ีแหง่ นนั้ ไปเสยี เปลา่ ๆ
เปลา่ ครบั ไมไ่ ดต้ ง้ั ใจจะทา� แบบนน้ั สกั นดิ เลยครบั ------มาซายคู ิ
คดิ ทจ่ี ะคกุ เขา่ ขอขมา ณ ตรงนน้ั ทวา่ กอ่ นทจี่ ะเรมิ่ ทา� แบบนน้ั จรงิ ๆ ผหู้ ญงิ
ทีก่ อดมาซายูคิอยา่ งแนบแน่นกลับเปลง่ เสียงออกมา
“ใชแ่ ลว้ แหละ! เพราะคนคนน้พี ูดว่าจะช่วยฉันแลว้ น่ะสิ!”
“------- โห?”
ทขี่ มบั ของผชู้ ายรา่ งใหญม่ เี สน้ เลอื ดดา� ปดู ขนึ้ มาเพราะความโมโห
กล้ามเนอ้ื ท่ขี ยายตวั ทา� ใหร้ ้วู า่ ทวั่ ทงั้ รา่ งเต็มเปี่ยมไปด้วยพละก�าลัง
(อะ๊ นมี่ นั ไมถ่ งึ ขนั้ ตอ้ งใชด้ าบหรอก แคโ่ ดนตอ่ ยกจ็ บแลว้ ละ...)
ความหวาดกลวั นนั้ มมี ากลน้ ในทางกลบั กนั มาซายคู กิ พ็ จิ ารณา
อยา่ งใจเยน็ แตก่ ระนนั้ กน็ กึ แผนการทจ่ี ะฝา่ วงลอ้ มออกไปจากทนี่ ไี่ มไ่ ดเ้ ลย...
“น่าสนุกดีน่ี ถ้าเช่นนั้นแล้ว แกก็ลองโค่นข้าผู้น้ี เพื่อปกป้อง
ผหู้ ญิงคนนัน้ ซะ!!”
ผู้ชายร่างใหญ่ส่งเสยี งกระโชก
เผลอแปบ๊ เดยี ว เหลา่ คนทเ่ี ดนิ ผา่ นไปมาและลกู คา้ ในรา้ นตา่ งก็
เขา้ มาปิดล้อมบริเวณโดยรอบ แล้วสง่ เสียงฮือฮาขนึ้ มา
“เฮ้ยๆ ไอ้เปย๊ี กนีห่ าเรอื่ งกบั “หมาป่าคลั่ง” จินไรแลว้ วะ่ !”
“หยุดซะจะดกี ว่าไมใ่ ชเ่ รอะ? จะโดนฆา่ เอาเปลา่ ๆ นา?”
“ท่าทางไอ้จนิ ไรมนั จะสอบแรงก์ B ตกกเ็ ลยของขนึ้ ว่ะ คาเทียรู้
เรอื่ งน้ัน กเ็ ลยไมย่ อมเสริ ฟ์ อาหารละสิ”

16

“อา้ ว เปน็ อยา่ งนน้ั หรอกเหรอ พอถกู คนทช่ี อบทา� ตวั เฉยเมยใส่
ก็เลยเลือดขึน้ หน้ายงิ่ กว่าเดิมซะง้ันเรอะ นม่ี ัน หยุดไมอ่ ยูแ่ ล้วสินะ...”

“เอ้า มันใช่เร่ืองม้ัยเนี่ย ถ้าสมมุติว่าไปฆ่านักผจญภัยหรือคน
ท่วั ไปท่อี ยใู่ นเมืองเข้าละก็ มนั จะกลายเป็นเร่อื งใหญเ่ ชยี วนะ ใครกไ็ ด้ไป
แจ้งให้ทางสมาคมรู้ที!”

“กบ็ อกวา่ ไปแลว้ ไงเลา่ ยง่ิ กวา่ นน้ั หากจะพดู แบบนนั้ ละก็ นาย
ก็หยดุ เขาเองซะสิ”

“อยา่ พดู บา้ ๆ ส!ิ ถงึ จนิ ไรจะแรงก์ C+ แตค่ วามสามารถทแ่ี ทจ้ รงิ
ของเขามากกวา่ แรงก์ B เลยเชยี วนะ!? ก็แคโ่ ดนตดั คะแนนไปเสียเปลา่ ๆ
เพราะมพี ฤตกิ รรมกา้ วรา้ วเทา่ นน้ั ถา้ วดั กนั แคเ่ รอ่ื งพลงั กลา้ มเนอ้ื กถ็ อื เปน็
ชน้ั หนงึ่ เลยแหละ เขาไม่ใชค่ ตู่ ่อสู้ทฉี่ นั จะเอาชนะได้เลย!”

กลุ่มคนท่ีพูดคุยกันเช่นน้ันคงจะเป็นเหล่าเพ่ือนร่วมอาชีพของ
ชายรา่ งใหญท่ ีช่ ่ือว่าจนิ ไร

มาซายคู ฟิ งั บทสนทนานนั้ แลว้ รสู้ กึ มคี วามหวงั และความสน้ิ หวงั
ในเวลาเดียวกนั

ดเู หมือนว่าจะมคี นไปแจง้ ทางสมาคมท่วี ่านัน่ แล้ว คดิ ว่าถา้ ถว่ ง
เวลาไวก้ จ็ ะมคี วามชว่ ยเหลอื เขา้ มา แตไ่ มร่ แู้ นช่ ดั วา่ กวา่ ความชว่ ยเหลอื นน้ั
จะมาตอ้ งใชเ้ วลาสกั เทา่ ไร กลุม่ คนท่ีอย่รู อบๆ ก็ดูทา่ จะไม่เข้ามาช่วยเลย
ไมว่ า่ จะอยา่ งไรคงตอ้ งถว่ งเวลาดว้ ยตวั เอง แตส่ า� หรบั มาซายคู แิ ลว้ นนั่ เทา่ กบั
เปน็ การเข้าไปตาย

“ยัยกาชะก็อีกคน อย่าลากไอ้เปี๊ยกที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเข้ามา
เอ่ยี วสวิ ะ...”

ใครสกั คนท่ีเฝ้ามองอยรู่ อบๆ บ่นพมึ พา� ออกมา
(กจ็ ริงนะ! ทา� ไมถงึ เปน็ ผมละ่ !?)
มาซายูคิคิดเช่นน้ัน แต่ก็จ�าได้ว่าตัวเองพยักหน้าไปโดยท่ีไม่รู้
ภาษา ทา้ ยท่สี ุดแลว้ มันกเ็ ปน็ ผลจากการกระทา� ของตัวเขาเอง

บทนำ� ผ้กู ล�้ แห่งประก�ยแสง 17

“เตรียมใจพรอ้ มรยึ งั ?”
จะไปพรอ้ มได้อย่างไรกันเลา่
ถงึ จะไมพ่ รอ้ ม แต่อกี ฝ่ายคงไม่รอนานกวา่ นี้ไดอ้ ีกแลว้
เพราะฉะน้ัน มาซายูคิจึงคิดว่า อย่างน้อยก็จะเก๊กท่าไว้จนถึง
ทา้ ยท่ีสดุ
ถงึ จะบอกวา่ เดบวิ ตม์ ธั ยมปลาย แตก่ ไ็ มไ่ ดเ้ ปน็ พวกแยงกส้ี กั หนอ่ ย
อันทจี่ รงิ เขาแค่ย้อมผมเลก็ ๆ น้อยๆ ไมร่ วู้ ิธที ะเลาะววิ าทเลยดว้ ยซ้า�
แม้จะฝึกเคนโด้มาบ้าง แต่เรื่องนั้นก็เป็นการปลอบใจที่ไร้
ประโยชน์ สา� หรบั มาซายคู ิผู้ไม่มีแทง่ ไมส้ ักแท่งในมือเลยในตอนนี้
ถึงจะตกอยูใ่ นสถานการณเ์ ช่นน้ี แต่อยา่ งน้อย มาซายูคิกถ็ นดั
เร่อื งปากดี
“เหา่ ไดเ้ หา่ ดอี ยา่ งกบั หมาขแี้ พเ้ ลยนะ นายตา่ งหากละ่ พรอ้ มรยึ งั ?
คดิ จะหาเรอื่ งกับฉนั คนนเ้ี นี่ยนะ?”
เพราะมาซายูคิตัดใจว่า ถึงอย่างไรถ้าโดนชกสักหมัดก็จบแล้ว
เขาจงึ พดู จาอวดดอี อกไปโดยไมล่ งั เล เพยี งเทา่ นถ้ี า้ ถว่ งเวลาไดก้ ส็ ดุ ยอดแลว้
ถ้าโชคดหี น่อยกแ็ คไ่ ดร้ ับบาดเจบ็ แต่ถ้าสาหสั ตายแน่
ดทู า่ วา่ ความกลวั จะเปน็ อมั พาตตงั้ แตเ่ มอื่ กนี้ แี้ ลว้ ขากเ็ ลยหยดุ สน่ั
“...กลา้ ดนี ห่ี วา่ ได้ ถา้ เชน่ นนั้ ขา้ กจ็ ะปดิ ฉากโดยไมเ่ กรงใจแลว้ ”
จนิ ไรเผยรอยย้มิ ทด่ี ุร้าย แล้วเขม่นมาซายูคิ
ทันใดนั้น มาซายูคิผู้ถูกจับจ้องด้วยสายตาที่โหดเหี้ยมเช่นน้ัน
กเ็ ริ่มเสยี ใจภายหลงั
(นกึ แลว้ เชียวว่าตอ้ งหนีตง้ั แตต่ อนน-ี้ ------ อ๊ะ ข้างหลงั ก็มเี ดก็
ผหู้ ญงิ ท่ชี ือ่ วา่ กาชะอย่สู นิ ะ...)
“เธอน่ะ ช่วยถอยออกไปสักหนอ่ ยจะไดไ้ หม?”
“ไดค้ ะ่ ! เจา้ หมอนัน่ ชอบมองมาทฉี่ ันดว้ ยสายตาทน่ี า่ ขยะแขยง
ทกุ ทเี ลย ซัดให้น่วมเลยนะ คณุ พ่ีชาย!”

18

มาซายคู บิ อกใหก้ าชะถอยออกไป พลางคดิ หาหนทางทจี่ ะใชห้ นี
จากนั้น กาชะคงจะคิดว่าตัวเองเป็นตัวเกะกะการต่อสู้ของ
มาซายคู ิ เธอยอมปล่อยตัวมาซายูคแิ ต่โดยดี แลว้ ถอยไปหาพวกทม่ี ุงดู
อยรู่ อบๆ
(...อะ๊ ไมว่ า่ จะทางไหนกโ็ ดนลอ้ มหมดเลยนี่ ไมไ่ ดก้ ารซะละ------)
มาซายคู คิ ดิ วา่ พลาดแลว้ การทจี่ นิ ไรไมเ่ ขา้ มาลงไมล้ งมอื นน้ั เปน็
เพราะวา่ มกี าชะอยู่ มาซายคู ไิ ลเ่ ธอออกไปเพราะคดิ วา่ เธอขดั ขวางการหนี
ในทางกลบั กัน มาซายูคทิ �าใหอ้ ายุขัยของตวั เองสน้ั ลงเสียแลว้
“เหะๆ”
จนิ ไรหัวเราะ
เมอ่ื เป็นเช่นน้ี กต็ อ้ งใช้วธิ ีการสุดท้าย
มแี ตจ่ ะตอ้ งใชห้ มากฝรง่ั ทม่ี าซายคู เิ คย้ี วอยใู่ นตอนนเี้ ลน่ กลตบตา
แล้วค่อยอาศยั จงั หวะนัน้ หนอี อกไปเทา่ นั้น

《ยืนยัน “ความกล้าหาญท่ีจะเผชิญหน้า” แบบวีรชนแล้ว
ความสามารถ ‘เสนห่ แ์ หง่ วรี ชน’ และ ‘ความประพฤตแิ หง่ วรี ชน’ ของ
‘ผู้ถูกเลือก’ ได้รับการปลดแล้ว ด้วยเหตุน้ี ปัจเจกนาม : ฮนโจ
มาซายคู จิ งึ สÓเรจ็ การปลดขนั้ สมบรู ณข์ องยนู คี สกลิ ‘ผถู้ กู เลอื ก’ แลว้ 》

เด๋ียว ฉันตั้งใจท่ีจะหนีนะ!? เสียงในใจเช่นนั้นของมาซายูคิ
ถกู เมนิ เฉย

จะวา่ ไป เสียงที่ไดย้ นิ มาต้งั แต่เมือ่ กนี้ คี้ อื อะไรเหรอ?
มาซายคู นิ กึ สงสยั ขนึ้ มาเลก็ นอ้ ย แตถ่ งึ จะบอกวา่ ปลดขนั้ สมบรู ณ์
กไ็ มเ่ ขา้ ใจความหมายอยดู่ ี มาซายคู จิ งึ หยดุ คดิ แมเ้ สยี งกงั วานทว่ี า่ ยนู คี สกลิ
จะฟงั ดสู ดุ ยอดกต็ าม แตม่ าซายคู กิ ลบั ไมส่ นใจ เพราะถงึ อยา่ งไรพวกสกลิ
ท่ไี ดม้ าอยา่ งง่ายดายขนาดน้ีกค็ งจะไม่ส�าคญั

บทน�ำ ผู้กล้�แห่งประก�ยแสง 19

ใจจรงิ ของเขาก็คอื มันไม่ใช่เวลาคดิ เรอ่ื งแบบนน้ั เลย
มาซายคู ไิ มไ่ ดต้ งั้ ใจทจ่ี ะเผชญิ หนา้ กบั จนิ ไรเลยสกั นดิ ยง่ิ ไปกวา่ นน้ั
เขายังคิดแผนการท่ีข้ีขลาดอย่างการคายหมากฝร่ังออกมาเพื่อท�าให้
อีกฝ่ายผงะ แต่ก็ไม่รู้ว่าตีความเรื่องน้ันให้เป็นการกระท�าแบบวีรชนได้
อย่างไร
ทว่า มาซายูคิกลับพลกิ สถานการณข์ ึน้ มาใหม่ โดยไมใ่ ยดเี รื่อง
พรรค์นัน้
“-------- อกึ ดะ ดนั ปลอ่ ยความน่าเกรงขามออกมาไดเ้ สยี น่ี...
แกมนั ไม่ใชค่ นธรรมดาสินะ...!?”
จนิ ไรผแู้ ลดมู คี วามมน่ั ใจเตม็ เปย่ี มมาจนถงึ เมอ่ื กนี้ เี้ รมิ่ มเี หงอ่ื กาฬ
ไหลยอ้ ยออกมาต่อหนา้ มาซายคู ิ
มาซายูคิเคีย้ วหมากฝร่ังโดยไม่คดิ อะไร
การเคลื่อนไหวท่ีพยายามจะท�าให้จิตใจสงบเช่นน้ันยิ่งเป็นการ
ไลต่ ้อนจนิ ไรให้จนมมุ
“อกึ ใชว้ ชิ านา่ สงสยั เรอะ!? ไมว่ า่ แกจะเปน็ ใคร ขา้ กไ็ มส่ นหรอก!!
เด๋ียวจะฆ่าไมเ่ ล้ียงซะเลย--------!!”
จินไรตะโกนเช่นนั้นด้วยความเดือดดาล แล้วพุ่งเข้าไปต่อย
มาซายูคิ
จากนน้ั มาซายคู กิ ็ไม่สามารถท�าความเขา้ ใจสถานการณไ์ ด้เลย
“?”
เขายนื ตัวแข็งทอ่ื ในขณะท่ีไม่เข้าใจอะไรเลย
จินไรกา้ วเข้ามา 1 กา้ ว หมายจะต่อยมาซายูคิ
มาซายคู ชิ ายตามองจนิ ไรทง้ั ๆ ทย่ี งั ใจลอยอยู่ ทนั ใดนน้ั เขากเ็ หน็
กา� ป้ันยักษ์เขา้ มาประชดิ ตอ่ หน้าตอ่ ตา
(ฉบิ หายละ มันจบแล้ว-------!?)
มาซายคู หิ ลบั ตา แลว้ กม้ ศรี ษะลงเพอื่ หลบกา� ปน้ั อยา่ งนอ้ ยกต็ อ้ ง

20

เตรียมเจบ็ ตวั เพราะคิดวา่ ถงึ อยา่ งไรก็คงไม่ทันอยดู่ ี
แต่ทว่า สถานการณ์ที่เลวร้ายท่ีสุดซ่ึงมาซายูคิได้คาดการณ์ไว้

กลับไม่เกิดขึน้
ถึงแมจ้ ะเจ็บตวั แต่ก็แค่ตรงหนา้ ผากเพยี งเลก็ น้อย
มาซายคู ลิ มื ตาอย่างหวาดๆ พลางคิดวา่ มนั แปลกๆ ภาพที่เขา

พบเห็น ณ ทแี่ ห่งนนั้ คือ จินไรตาเหลอื กลม้ ลงไปนอนหงายกับพ้ืนโดย
ไม่ทราบสาเหตุ

“เอะ๊ ?”
มาซายูคิพึมพ�าออกมาด้วยความสับสน โดยที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็น
อะไรเลยสกั นดิ
แตท่ วา่ เสยี งนน้ั โดนกลบดว้ ยเสยี งโหร่ อ้ งกกึ กอ้ งทด่ี งั ขนึ้ มาจาก
บริเวณโดยรอบ และแล้ว-------
“ฉะ เฉยี บว่ะ!! คนคนนั้นโคน่ หมาปา่ คลัง่ จินไรไดโ้ ดยไมใ่ ช้มือ
สกั ข้างเลย!!”
“ไม่น่าเช่อื เห็นหรือเปลา่ การเคลือ่ นไหวนนั้ น่ะ?”
“เออ... หลบกา� ปน้ั ไดอ้ ยา่ งเฉยี ดฉวิ จากนนั้ กเ็ ขา้ ไปลอ็ กตวั จนิ ไร
แลว้ เอาหวั กระแทกไป 1 ที ผเู้ ชี่ยวชาญเลย”
“ไอเ้ ปยี๊ กนัน่ เปน็ ใครกนั -------?”
มาซายูคิเริ่มได้ยินบทสนทนาท�านองน้ีดังข้ึนมาจากกลุ่มคนที่
กา� ลังรับชมอยจู่ ากหลายทศิ ทาง
ทจี่ รงิ แลว้ นค่ี อื ผลลพั ธจ์ ากการเปดิ ใชง้ านยนู คี สกลิ ‘ผถู้ กู เลอื ก’
ท่ีมาซายคู ิได้รบั มา

จิตคกุ คามแหง่ วีรชน : จิตคุกคามท่วี รี ชนเท่านนั้ จะปลอ่ ยออก
มาได้ ราชาคนแคระกาเซลก็ได้รับมาเช่นกัน หากเป็นคู่ต่อสู้ท่ีด้อยกว่า
เพยี งแคส่ มั ผสั จติ คกุ คามนกี้ จ็ ะถกู ขม่ ขจู่ นไมส่ ามารถขยบั ตวั ได้ เปน็ ออรา่

บทน�ำ ผูก้ ล�้ แหง่ ประก�ยแสง 21

แบบพเิ ศษท่ีทา� ใหอ้ ีกฝา่ ยปฏิบัตติ ามค�าส่ัง
การแกไ้ ขแหง่ วรี ชน : เนอื่ งดว้ ยความโชคดมี ากๆ การโจมตปี กติ

ทั้งหมดจะกลายเป็นคริติคอลฮิต ผลลัพธ์ดังกล่าวยังครอบคลุมถึงเหล่า
ผองเพอื่ นทรี่ ว่ มกา้ วเดนิ ไปดว้ ยกนั อกี ดว้ ย นอกจากนยี้ งั แสดงผลลพั ธอ์ นั
เหลือเช่ือที่ว่า ค�าพูดและการกระท�าท้ังปวงของผู้ถูกเลือกล้วนได้รับการ
ตีความไปในทางทดี่ จี ากคนรอบข้างโดยปริยาย

เสนห่ แ์ หง่ วรี ชน : ผทู้ ไ่ี ดเ้ หน็ การแสดงบทบาทของวรี ชนจะเกดิ
ความฮึกเหิมข้นึ มาภายในจติ ใจ เพราะความรสู้ ึกหวาดกลวั จะจางหายไป
และรสู้ ึกมีความกล้าหาญขึน้ มา ผลลพั ธ์ดงั กล่าวจะท�าให้เขาเชือ่ มั่นในตัว
วีรชน และเกิดความคิดท่ีจะก้าวเดินไปในเส้นทางเดียวกัน ผลลัพธ์อีก
ประการหนงึ่ คือ ผู้ทีพ่ า่ ยแพ้ให้กับวีรชนจะกลายมาเปน็ พรรคพวกทย่ี อม
อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของวีรชน โดยมีเงื่อนไขว่าเขาผู้น้ันต้องมีชีวิต
ผลลพั ธ์น้ีจึงใช้ได้กบั อสูรทม่ี คี วามจ�านงเชน่ กัน

ความประพฤติแห่งวรี ชน : ความประพฤตินน้ั เป็นก้าวแรกของ
วรี ชน ซ่ึงจะกลายเป็นแบบอย่างให้กับเหลา่ ผองเพ่อื น และจะได้รบั การ
สรรเสรญิ ในที่สุด ยง่ิ ไปกวา่ นัน้ ...

--------สง่ิ เหลา่ นีค้ อื ความสามารถของยูนคี สกิล ‘ผู้ถกู เลือก’
ทจี่ รงิ แลว้ สกลิ นเี้ ปน็ สกลิ แรรใ์ นหมสู่ กลิ แรร์ ทา่ มกลางยนู คี สกลิ
จ�านวนมาก
เพราะว่ามันจะแสดงศักยภาพท่ียอดเยี่ยมอยู่ในระดับเดียวกัน
กบั พวก ‘ตดั ผา่ สมั บรู ณ’์ และ ‘พนั ธนาคารนริ นั ดร’์ ทผี่ กู้ ลา้ ใชเ้ มอ่ื นาน
มาแลว้ ทงั้ ท่เี รยี กวา่ ยูนีค แตศ่ กั ยภาพอาจจะถงึ ขน้ั อลั ติเมตก็เปน็ ได้

22

แมว้ า่ จนิ ไรจะเปน็ ผมู้ ากฝมี อื ในเมอื งกต็ าม แตเ่ มอ่ื อยตู่ อ่ หนา้ สกลิ
ของมาซายูคแิ ลว้ จินไรก็ไมเ่ หมาะท่จี ะเป็นคู่ตอ่ สู้

ทวา่ ชา่ งนา่ เสยี ดายทมี่ าซายคู ไิ มม่ ที างรขู้ อ้ เทจ็ จรงิ ดงั กลา่ วไดเ้ ลย
เพราะทั้งๆ ที่สามารถปลดสกลิ ทนี่ ่ากลวั เชน่ นั้นถงึ ขั้นสมบรู ณไ์ ด้แล้ว แต่
มาซายคู กิ ลบั ไม่รูส้ กึ ตวั อะไรทั้งนน้ั

แตก่ ระนน้ั กไ็ มไ่ ดม้ ปี ัญหาอะไรเลย
เพราะไมว่ า่ จะอยา่ งไร ‘ผถู้ กู เลอื ก’ นก้ี เ็ ปน็ แพสซฟี สกลิ ยงั ไงละ่
มาซายูคิมีความปรารถนาท่ีอยากจะเป็นฮีโร่ (วีรชน) น่ัน
หมายความวา่ ‘ผถู้ กู เลอื ก’ ทถ่ี อื กา� เนดิ ขน้ึ มานน้ั จะมผี ลเรอ่ื ยไปไมห่ ยดุ หยอ่ น
พลงั ทน่ี า่ เหลอื เชอื่ จะเปน็ แรงกระตนุ้ ใหม้ าซายคู กิ ลายเปน็ วรี ชน
ไมว่ ่าเจา้ ตัวจะต้องการหรือไมก่ ต็ าม
“เชน่ น้ันหรอื ผ้กู ล้าผมทอง...”
“โอะ โอ้ ก็เคยไดย้ ินอยู่นะ-------”
“ถ้าจ�าไม่ผิด เขาคือท่านผู้กล้าที่มีบทบาทในสมัยก่อนสินะ?
ไดย้ นิ มาวา่ หายสาบสูญไปแลว้ -------”
“เปน็ ไปไดอ้ ย่างไร ฟ้ืนคืนชีพขึ้นมาแล้วเรอะ...?”
เสียงจอแจดงั ขนึ้ มาจากบรเิ วณโดยรอบ
“ผ้กู ล้า?”
“ผกู้ ล้าร?ึ ”
“ไม่มที าง-------”
“ไมส่ ิ ความแข็งแกรง่ น่ันนะ่ เขาคือตวั จริงเลยแหละ!!”
ใครสักคนพูดออกมาว่ามาซายคู ิเป็นผ้กู ล้า ทา� ให้เรอื่ งนี้เรม่ิ เป็น
ท่ีรา่� ลอื กัน
(ไมใ่ ชห่ รอก ฉนั ก็แค่ย้อมผมสนี ้ีมาเท่าน้นั แหละ...)
กว่ามาซายูคิจะรู้สึกตัวก็สายไปแล้ว เน่ืองจากสายตาของกลุ่ม
คนทีอ่ ยโู่ ดยรอบน้ันแฝงไปดว้ ยความเร่าร้อน และส่องประกายประดุจอยู่

บทนำ� ผกู้ ล�้ แห่งประก�ยแสง 23

ตอ่ หน้าบุคคลท่นี า่ เลื่อมใส
“ห้ะ? เอ่อ จ�าผดิ คน-------”
มาซายูคิพยายามจะปฏิเสธอย่างลนลาน แต่เสียงของเขากลับ

โดนกลบ โดยเสยี งทด่ี ังกกึ ก้องขน้ึ มาจากบริเวณเท้า
“สลายตัวซะ พวกแก! กล้าดีอย่างไรถึงท�ามาเป็นตีสนิทท่าน

ผู้กล้าท่โี ค่นข้าผู้นลี้ งได้ง่ายๆ วะ!!”
ใชแ่ ล้ว จินไรผู้ถกู มาซายคู ิโคน่ ลงดว้ ยความโชคดี บดั นี้ เขาได้

ลกุ ขนึ้ มา แลว้ สง่ เสยี งตะคอกกลมุ่ คนทมี่ ารวมตวั กนั มงุ ดอู ยรู่ อบๆ นน่ั เอง
จากน้ันจินไรก็หันไปหามาซายูคิอีกครั้ง แล้วค่อยปรับเปล่ียน

ท่าทาง ก่อนที่จะกม้ ศีรษะลง
“ขออภยั ทเ่ี สียมารยาทเมือ่ สกั ครู่น้คี รับ ไม่นกึ มาก่อนเลยวา่ จะ

เปน็ ท่านผู้กลา้ ...”
“ไม่หรอก ก็บอกวา่ จ�าผิด-------”
“ชอ่ื ของขา้ คอื จนิ ไรครบั ในละแวกนข้ี า้ มฉี ายาวา่ “หมาปา่ คลงั่ ”

กเ็ ลยเปน็ นกั ผจญภยั ทคี่ อ่ นขา้ งเปน็ ทรี่ จู้ กั ครบั ตอ้ งขออภยั ทขี่ า้ ทา� ตวั หยง่ิ
ยะโสด้วยครับ พอได้เผชิญกับเคล็ดวิชาท่ีงดงามของท่านผู้กล้า ข้าก็
ตระหนกั ว่าตวั เองยังอ่อนหัดครับ ถึงขา้ จะเปน็ อย่างนี้ แตไ่ ม่ว่าอยา่ งไรก็
กรณุ ารบั ข้าเป็นลกู น้องคนหน่งึ ไดไ้ หมครับ?”

จินไรกล่าวเช่นนั้น แล้วก้มศีรษะลงต�่ายิ่งขึ้นในขณะที่หันหน้า
ไปทางมาซายคู ิ

มาซายูคิก็ได้แต่รู้สึกอึดอัดเท่าน้ัน เพราะมาซายูคิเองก็ไม่รู้ว่า
ตัวเองท�าอะไรได้ ถึงแม้ผู้ชายร่างใหญ่เช่นนี้จะบอกให้ตนรับเขามาเป็น
ลกู นอ้ งก็ตาม

“ไม่หรอก กบ็ อกแล้วไงวา่ ฉันไมใ่ ช่ผู้กล้าทีว่ า่ นน่ั -------”
“โอ้ อยากจะปกปดิ เรอ่ื งทที่ า่ นเปน็ ผกู้ ลา้ ไวใ้ ชไ่ หมครบั ? ถา้ เชน่ นน้ั
จะให้เรียกว่าอะไรดีหรือ? หากเป็นไปได้ ถ้าบอกนามของท่านมาละก็

24

จะเปน็ พระคณุ อย่างยงิ่ ครบั ”
มาซายูคิพยายามจะปฏเิ สธ แตจ่ นิ ไรกลับฉีกย้ิมกวา้ ง และถาม

คา� ถามแทรกข้นึ มา ราวกับฟงั ค�าพดู ของมาซายคู ิแบบผา่ นๆ
มาซายูคยิ กธงขาว
เน่ืองจากกลุ่มคนท่ีถูกจินไรตะคอกจนสงบนิ่งไปก็ก�าลังจับจ้อง

สถานการณ์อยา่ งใจจดใจจ่อซะด้วย มาซายูคิจงึ คิดในใจวา่ ช่างมันเถอะ
“ฉันช่ือมาซายูคิ ช่วยเรียกว่ามาซายูคิเถอะ ฉันเพิ่งจะมา

เมอื งน-้ี ------”
ไหนๆ ผชู้ ายทช่ี อ่ื วา่ จนิ ไรกพ็ ดู มาขนาดนแี้ ลว้ มาซายคู เิ ลยตง้ั ใจ

วา่ จะใหเ้ ขาเลย้ี งขา้ วสกั หนอ่ ย เพราะมาซายคู คิ ดิ วา่ ถงึ อยา่ งไรตวั เองกไ็ มร่ ู้
อะไรเลย ถ้าได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ก็ถือวา่ ลาภลอย

ทวา่ สถานการณด์ า� เนนิ ไปอยา่ งราบรน่ื ยงิ่ กวา่ ทม่ี าซายคู คิ าดคดิ ไว้
“เข้าใจแล้วครบั ”
จินไรพยักหนา้ พร้อมกับท�าหน้าเหมอื นเขา้ ใจ
จากนั้นเขาก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ บริเวณหูของมาซายูคิ แล้ว
ถามวา่ “เพงิ่ จะฟ้ืนคนื ชีพขึน้ มาใชม่ ้ัยครบั ท่านผกู้ ล้า?”
ถงึ แมม้ าซายคู จิ ะคดิ วา่ หา? แตก่ ค็ ดิ อกี ทวี า่ ถา้ ใชค้ วามเขา้ ใจผดิ
ของจนิ ไรใหเ้ ปน็ ประโยชนก์ น็ า่ จะดี เพราะถงึ อยา่ งไรจนิ ไรดทู า่ จะไมย่ อมฟงั
ไม่วา่ มาซายูคจิ ะพดู อะไรไปกต็ าม
นอกจากน้ี-------
(ถ้าไม่ท�าเป็นว่าพ่ายแพ้ให้กับผู้กล้าละก็ ศักด์ิศรีของคนคนนี้
คงปน่ ปี้ไม่มชี นิ้ ดสี ินะ ถา้ พดู ไปตามน้า� อยา่ งน้ันกน็ ่าจะดีกวา่ )
มาซายูคยิ อมรับเชน่ น้ัน
ด้วยเหตนุ ี้ มาซายูคจิ ึงไมป่ ฏเิ สธการถกู เรียกว่า “ผูก้ ล้า” ไป
มากกว่านแี้ ล้ว
นน่ั กลายเป็นความผดิ พลาดทีน่ า่ เจ็บช�า้ ระก�าใจ

บทนำ� ผ้กู ล้�แหง่ ประก�ยแสง 25

เพราะวา่ ...
นกี่ ลายเปน็ สาเหตทุ ที่ า� ใหต้ า� นานของ “ผกู้ ลา้ ” ------ประกายแสง
มาซายูคเิ ร่มิ เป็นทีเ่ ลา่ ขานกนั มา

หลงั จากนน้ั มาซายคู กิ ไ็ ดร้ บั การคมุ้ ครองจากเจา้ หนา้ ทขี่ องสมาคม
อสิ ระทรี่ บี รดุ มายงั ทเี่ กดิ เหตุ แลว้ ไดร้ บั การตดิ ตามคมุ้ กนั ไปยงั เมอื งหลวง
ของอาณาจักรอนิ กราเซยี

ณ ทแ่ี ห่งน้ัน เขาไดพ้ บกับคางุระซากะ ยูกิ
“นายเองกล็ า� บากเอาการเหมือนกันนะ”
เมอ่ื ไดย้ นิ ดงั นนั้ มาซายคู กิ เ็ กอื บจะรอ้ งไหอ้ อกมาโดยไมไ่ ดต้ ง้ั ใจ
แตพ่ อถามรายละเอยี ดกไ็ ดย้ นิ มาวา่ เดก็ หนมุ่ ทช่ี อ่ื ยกู มิ าทโี่ ลกนี้
เปน็ เวลาเกอื บ 10 ปแี ลว้ เนอ่ื งจากรา่ งกายหยดุ การเจรญิ เตบิ โต ลกั ษณะ
ภายนอกจงึ ดเู หมอื นเดก็ หนุ่ม หากคา� นวณจากอายจุ ริงละก็ ท่าทางเขา
จะมาท่นี ี่ตอนเปน็ นักเรียนมัธยมต้น
(ล�าบากกว่าผมอกี เหรอเนี่ย...)
พอคิดเชน่ น้นั แล้ว มาซายคู กิ ม็ จี ติ ใจเข้มแข็งและคิดจะพยายาม
ขนึ้ มา นไ่ี ม่ใช่เวลามามวั ร้องไห้แล้ว
มาซายคู ปิ รึกษายูกิ และมุง่ หมายที่จะเปน็ นักผจญภยั โชคดีที่
จินไรเข้ามาเป็นพรรคพวก และยูกิก็ให้สัญญาว่าจะคอยดูแลเร่ืองต่างๆ
ใหอ้ กี ด้วย
มาซายคู เิ องก็คิดว่า จะมวั แตเ่ กาะแข้งเกาะขายกู ไิ ปตลอดไมไ่ ด้
เพราะฉะน้ัน เขาจึงคิดยืนด้วยล�าแข้งของตัวเองโดยการเป็นนักผจญภัย
นน่ั เอง
“ถงึ จะไมร่ วู้ า่ เพราะอะไร แตผ่ มกเ็ รม่ิ เขา้ ใจภาษาขนึ้ มา ถา้ เทยี บ
กบั คุณยกู ิแล้ว ผมอาจจะเพียบพรอ้ มไปดว้ ยสง่ิ ดีๆ กไ็ ด้นะครับ”
“จรงิ ปะเนยี่ ? ผมเคยลา� บากขนาดไหนกนั นะ... จะวา่ ไป ผมกไ็ ด้

26

อาจารย์ชว่ ยไว้ เลยไมไ่ ด้ล�าบากขนาดนน้ั หรอก เพราะโลกนมี้ เี วทมนตร์
ถา้ แคเ่ รอ่ื งการพดู ใหเ้ ปน็ ภาษา กส็ ามารถทา� ไดง้ า่ ยๆ เกนิ คาดเลยแหละ”

ยูกิอธิบายว่าในวันข้างหน้าแม้ว่าการอ่านการเขียนจะดูยาก
ลา� บาก แตถ่ า้ แคส่ นทนา กส็ ามารถเรยี นรไู้ ดด้ ว้ ยเวทมนตร์ จากนนั้ ยกู กิ ็
ชา� เลอื งมองเอกสารท่ีอยูใ่ นมือผ่านๆ แลว้ แนะนา� บุคลากรทนี่ า่ จะเขา้ รว่ ม
เป็นพรรคพวกของมาซายูคิได้

“ใชแ่ ลว้ เบอรน์ คี่ นนกี้ เ็ รยี นรภู้ าษาดว้ ยเวทมนตรม์ าแลว้ ดว้ ยนะ”
ได้ยินว่า เด็กวัยรุ่นที่ชื่อเบอร์นี่ก็เป็นอีกหน่ึงคนท่ีสามารถพูด
ภาษาไดด้ ้วยเวทมนตร์
เบอรน์ ส่ี า� เรจ็ การศกึ ษาจากโรงเรยี นอนิ กราเซยี เปน็ “ชาวตา่ งโลก”
ที่ยูกิให้ความคุ้มครอง ดูเหมือนว่าบ้านเกิดจะอยู่ท่ีอเมริกาจึงพูดได้แต่
ภาษาอังกฤษเท่าน้ัน การส่ือสารกับยูกิก็เป็นไปอย่างยากล�าบากเช่นกัน
ดังนน้ั เวลาพดู คยุ กันจรงิ ๆ จึงใช้เวทมนตร์ นอกจากนีเ้ บอร์น่ยี ังหลงใหล
ในเวทมนตร์ และต้องการศึกษาเวทมนตร์ในโรงเรยี น
เบอร์นี่เพิ่งจะเป็นนักผจญภัยหมาดๆ จึงก�าลังตามหาปาร์ต้ี
เมมเบอร์ (ผองเพอื่ นนกั ผจญภยั ) อยู่ แลว้ พวกมาซายคู กิ โ็ ผลม่ า จงึ กลาย
เป็นวา่ พวกเขาจะไดอ้ อกไปผจญภัยด้วยกัน
ด้วยเหตุนจ้ี ึงสร้างกลุม่ 3 คนไดแ้ ล้ว
พวกมาซายูคิเติบโตเร็วมากๆ เม่ือเวลาผ่านไปครึ่งปีพวกเขาก็
ถกู เรียกว่า ทีม “ประกายแสง”
เดิมทีจินไรอยู่ในแรงก์ C+ แต่ความสามารถที่แท้จริงของเขา
เทยี บเท่ากับแรงก์ B นอกจากนี้กม็ เี วทมนตร์ของเบอร์นี่ด้วย จึงสามารถ
ออกลา่ ไดอ้ ยา่ งมีเสถียรภาพ
แม้ว่ามาซายูคิจะเป็นมือสมัครเล่นท่ีเคยเรียนเคนโด้มาเล็กน้อย
กต็ าม แตเ่ ขาคอื ชายผคู้ รอบครอง ‘ผถู้ กู เลอื ก’ ซงึ่ นบั วา่ หายากมาก และ
เนื่องจากสกิลน้ีมีผลกับพรรคพวกเช่นกัน การโจมตีท้ังหมดของเหล่า

บทนำ� ผู้กล�้ แห่งประก�ยแสง 27

ผองเพอ่ื นจึงตดิ ครติ คิ อล
เหลา่ ผองเพอื่ นผอู้ ยภู่ ายใตอ้ ทิ ธพิ ลของสกลิ นจี้ งึ แสดงใหเ้ หน็ ถงึ

ความแข็งแกร่งที่อยู่เหนือความสามารถท่ีแท้จริงของพวกเขาได้ ถึงข้ันท่ี
จนิ ไรกแ็ สดงความแขง็ แกร่งท่ีก้าวขา้ มกา� แพงแห่งแรงก์ A เลยทเี ดียว ยิ่ง
ไปกวา่ นนั้ พวกเขากไ็ ดร้ บั พลงั ปอ้ งกนั จงึ ทา� ใหศ้ ตั รโู จมตโี ดนไดย้ าก เปน็
สาเหตุท่ที า� ใหพ้ วกเขาแขง็ แกรง่ ไรผ้ ตู้ ่อกรน่ันเอง

และแล้ว คณุ คา่ ทแี่ ทจ้ ริงของ ‘ผ้ถู กู เลอื ก’ กป็ รากฏออกมา
ช่างนา่ ตกใจเสียน่กี ระไร
แมจ้ ะเปน็ สงิ่ ทพี่ รรคพวกของเขาเปน็ ผกู้ ระทา� กต็ าม แตก่ ารกระทา�
ดงั กลา่ วลว้ นกลบั กลายเป็นคณุ งามความดีของมาซายูคทิ ้ังหมด
กลายเป็นว่ามาซายูคิแบกรับชื่อเสียงท้ังปวงในฐานะทีม
“ประกายแสง” แตเ่ พยี งผเู้ ดยี ว ดงั นน้ั กระทงั่ สมญานามประกายแสงของ
มาซายคู ิจงึ เปน็ ท่รี จู้ กั กนั อยา่ งกว้างขวาง
พอดีว่าในช่วงน้ันมาซายูคิเข้าร่วมศึกประลองยุทธ์ที่จัดข้ึน ณ
เมอื งหลวงอนิ กราเซยี ดว้ ย จงึ ทา� ใหส้ มญานามของมาซายคู เิ ปน็ ทแ่ี พรห่ ลาย
มากขน้ึ ไปอกี ขัน้ หน่งึ
แม้ว่าเป้าหมายจะเป็นเงินรางวัลชนะเลิศที่ใช้ส�าหรับติดต้ัง
ยุทโธปกรณ์ ทว่ามาซายคู ิกลับชนะเลศิ ไดอ้ ยา่ งงา่ ยดายซะอย่างนัน้
อยา่ งไรกต็ าม เพียงแคม่ าซายคู ิดึงดาบออกมาเท่านัน้ อกี ฝ่าย
ก็ดันประกาศความพ่ายแพ้ โดยพูดคา� ว่า “ยอมแพแ้ ลว้ ” แค่นั้นเอง
ผชู้ มท่ีเห็นดงั นั้นกด็ นั เข้าใจผิดว่ามาซายคู โิ จมตแี บบฉับพลันไป
เสียแล้ว
อนั ทจ่ี ริง มาซายคู ไิ ม่ไดท้ �าอะไรเลย
แตเ่ พราะผชู้ มไมร่ เู้ รอื่ งนนั้ กเ็ ลยประเมนิ มาซายคู ไิ วส้ งู จากสมญา
นามทวี่ ่า “ประกายแสง” นั่นเอง
ทง้ั หมดทง้ั มวลลว้ นเกดิ จากพลงั อา� นาจของยนู คี สกลิ ‘ผถู้ กู เลอื ก’

28

ในชว่ งนี้ มาซายคู กิ ร็ ตู้ วั เชน่ กนั แตไ่ มม่ ที างทจี่ ะหยดุ มนั ไดแ้ ลว้
จะวา่ ไป ตอ้ งพดู ว่าไมร่ วู้ ิธหี ยดุ มนั ต่างหากถึงจะถูกตอ้ ง
การทจ่ี ะตอ่ กรกบั ความสามารถน้ี อยา่ งนอ้ ยถา้ ไมใ่ ชผ่ คู้ รอบครอง
ยนู คี สกลิ กไ็ มส่ ามารถตา้ นทานได้ เนอื่ งจากมาซายคู ไิ มส่ ามารถหยดุ มนั ได้
ด้วยความตง้ั ใจของตนเอง จงึ เป็นธรรมดาท่ีขา่ วลือจะแพร่สะพัดออกไป
แมต้ ัวมาซายูคิเองรสู้ ึกเครียดลงกระเพาะ แต่เร่อื งน้ันก็ไมก่ อ่ ให้
เกดิ ผลเสยี เลย ดงั นน้ั เขาจงึ ตดั ใจ แลว้ ยอมรบั บทเปน็ “ผกู้ ลา้ ” โดยแสรง้
ท�าเปน็ ตอบรับความคาดหวังของมวลชนไปตามเรอ่ื งตามราว

และในชว่ งนน้ั กม็ ีพรรคพวกคนท่ี 4 เพิม่ เขา้ มา
เด็กสาวผูม้ นี ามว่า จีอู
เธอเป็นผู้ใช้ ‘เวทจติ วิญญาณ’ ระดับสงู มากเลยทีเดยี ว เพราะ
ไดย้ นิ คา� รา่� ลือของมาซายูคอิ ยูบ่ อ่ ยครง้ั เธอจงึ มาเขา้ ร่วม
ในตอนแรกจีอูต�าหนิมาซายูคิว่าเป็นคนไม่มีมารยาทท่ีอ้างชื่อ
“ผกู้ ลา้ ” แตก่ ลบั กลายเปน็ วา่ เธอเรม่ิ ศรทั ธาในตวั มาซายคู ติ งั้ แตเ่ มอ่ื ไรกไ็ มร่ ู้
ถึงจอี จู ะเป็นคนแปลกๆ แต่สามารถใช้งานเวทฟน้ื ฟูได้ เธอจึง
มีบทบาทส�าคัญในปาร์ต้ี

ดว้ ยเหตนุ ้ี มาซายคู แิ ละเหลา่ ผองเพอ่ื นจงึ เดนิ หนา้ โจมตตี อ่ เนอ่ื ง
ไปอย่างสบายใจ

ในฐานะนักผจญภัยก็ไปถึงแรงก์ A ในศึกประลองยทุ ธก์ ไ็ มเ่ คย
พา่ ยแพ้

ในฐานะศูนย์รวมความเคลื่อนไหวของอาณาจักรอินกราเซีย
มาซายูคิเข้ากล่มุ ของวรี ชนได้โดยใช้เวลาแค่ไม่ถึง 1 ปีเลยนน่ั เอง

.........
......

บทนำ� ผูก้ ล�้ แห่งประก�ยแสง 29

...
1 ปีท่ีเป็นด่ังคลื่นโหมกระหน่�าได้ล่วงเลยไปด้วยเรื่องราว
ประมาณนี้
แมแ้ ตต่ ัวมาซายคู เิ องก็ได้แต่งงงวย แต่ในตอนนี้ มาซายูคกิ ลับ
เคยชนิ กบั การถกู เรยี กวา่ ผกู้ ลา้ เสยี แลว้ จงึ เปน็ ธรรมดาทมี่ าซายคู จิ ะคดิ วา่
การท่ีมนุษย์เป็นส่ิงมีชีวิตที่เคยชินกับสถานการณ์น้ันเป็นความจริงสินะ
ราวกบั เปน็ เรอ่ื งของคนอ่นื
ในแตล่ ะวนั เขาจะเกดิ ความสงสยั กบั การทตี่ วั เองไดร้ บั การชน่ื ชม
จดุ พลกิ ผนั ครัง้ ใหญ่กา� ลงั จะมาเยอื นมาซายูคผิ ้นู ั้น-------

30



ในคราวน้ี พวกมาซายคู ิออกปฏิบัตกิ ารตามคา� ร้องขอของยกู ิ
ณ อาณาจกั รวาลาเคยี หนง่ึ ในประเทศเลก็ ทอ่ี ยรู่ อบๆ อาณาจกั ร
อินกราเซีย ได้รับการยืนยันว่ามีตลาดค้าทาสขนาดใหญ่อยู่ เนื่องจาก
ไดย้ นิ มาวา่ ทาสทโี่ ชคดหี นอี อกมาไดน้ นั้ ตอ้ งการความชว่ ยเหลอื จงึ จา� เปน็
ต้องส่งคนไปสา� รวจให้ได้ไม่วา่ จะอย่างไรกต็ าม
ทวา่ ฝา่ ยตรงขา้ มกไ็ มไ่ ด้เล็กกระจอ้ ยรอ่ ย เป็นไปไดว้ า่ อาจจะ
เกี่ยวพันกับประเทศใดประเทศหน่ึง ระดับความอันตรายท่ีคาดการณ์ไว้
มากกวา่ B+ นับว่าเปน็ งานทีห่ นกั หนาสาหสั เอาการสา� หรบั นักผจญภยั
ทถ่ี นัดดา้ นการตอ่ สู้
“ผมเองก็อยากจะปฏิเสธอยู่หรอก แต่ขัดความประสงค์ของ
สปอนเซอร์ไม่ได้ พวกนายก็โด่งดังซะด้วย ผมเลยอยากจะให้ช่วยเป็น
นกตอ่ ใหห้ นอ่ ยนะ่ ”
มาซายคู ิถกู ยกู ิขอรอ้ ง
เพราะแคก่ ารสง่ คนไปสา� รวจจะทา� ใหภ้ ารกจิ สา� เรจ็ ลลุ ว่ งไดย้ าก
ยูกจิ ึงอยากให้พวกมาซายคู ริ ว่ มเดินทางไปด้วย จากน้นั ในระหวา่ งท่เี จา้
หนา้ ทส่ี า� รวจเกบ็ หลกั ฐานเกย่ี วกบั การคา้ ทาส พวกมาซายคู กิ จ็ ะทา� หนา้ ที่
เปน็ นกต่อเพื่อดงึ ดูดความสนใจของฝง่ั วาลาเคีย
นนั่ คือคา� ไหวว้ านทไ่ี ดร้ ับจากยกู ิ
หากเป็นพวกมาซายูคิที่ก้าวสู่แรงก์ A แล้วละก็ อาณาจักร
วาลาเคยี กไ็ มอ่ าจจะปลอ่ ยเลยตามเลยได้ เนอื่ งจากการสา� รวจนน้ั มผี รู้ ว่ ม
เดนิ ทางไปดว้ ย จงึ อาจเรยี กไดว้ า่ เปน็ ภารกจิ ทท่ี า� ควบคไู่ ปกบั การพกั ผอ่ น
ในวนั หยุด
มาซายูคคิ ิดว่าไมม่ ีปญั หาอะไรเป็นพิเศษเชน่ กนั
“คณุ มาซายคู ิ เรือ่ งน้ีก็มาชว่ ยๆ กันเถอะนะ อะรายกาน ถงึ จะ

32

เกดิ สงคราม แตถ่ า้ เปน็ ประเทศเลก็ ละก็ แคพ่ วกเรากเ็ อาชนะไดอ้ ยแู่ ลว้ นา่ !!”
จินไรแสดงความคิดเห็นท่ีอัดแน่นไปด้วยความรักในความ

ยตุ ธิ รรม หลงั จากทพี่ า่ ยแพใ้ หก้ บั มาซายคู ิ จนิ ไรกก็ ลายมาเปน็ สภุ าพบรุ ษุ
จนถงึ ขน้ั ทไ่ี มต่ อ้ งนกึ ถึงจนิ ไรในอดีตเลย

“นน่ั สนิ ะ ในยคุ สมยั น้ี การคา้ ทาสอะไรนน่ั ถอื เปน็ เรอ่ื งทใี่ หอ้ ภยั
ไมไ่ ดเ้ ลยแหละ ถา้ เปน็ พลงั ของมาซายคู คิ งุ อกี ฝา่ ยคงจะกลบั ตวั กลบั ใจ
ไดง้ า่ ยๆ เลยละมงั้ นะ”

เบอร์น่ีผู้เป็น “ชาวต่างโลก” น้ันมียูนีคสกิลอะไรสักอย่างอยู่
ดงั นั้นจงึ ดูทา่ ว่าจะตา้ นทานอ�านาจของ ‘ผถู้ ูกเลอื ก’ ได้ แต่กระน้นั ก็ยงั
เคารพนับถือมาซายคู ิอยู่

มาซายูคเิ องกไ็ ม่รู้ว่าเปน็ เพราะอะไร มหิ นา� ซา�้ ยงั เผยความในใจ
หลายๆ อยา่ งใหเ้ บอรน์ ฟี่ งั แตก่ ระนนั้ เบอรน์ ก่ี ไ็ วเ้ นอ้ื เชอื่ ใจในตวั มาซายคู ิ
และใหค้ า� แนะนา� ในหลายๆ เรื่อง

เมอื่ ไดฟ้ งั ความคดิ เหน็ ของเบอรน์ ที่ ม่ี องมาซายคู ดิ ว้ ยมมุ มองแบบ
เป็นกลางแล้ว มาซายคู ิก็จะรับไปปฏบิ ตั ิตามเสมอ

ดังนนั้ ความคดิ เห็นนีจ้ งึ กลายเปน็ ตวั ตดั สนิ ในครง้ั น้ีอกี ด้วย
“อมื ถา้ เปน็ การตดั สนิ ใจของทา่ นมาซายคู ลิ ะก็ ฉนั จะปฏบิ ตั ติ าม”
ส่วนจอี ูเพยี งแต่พดู ตรงๆ เช่นนัน้
เธอเชอื่ มน่ั ในตวั มาซายคู แิ บบหนา้ มดื ตามวั จงึ ไมก่ ลา่ วความเหน็
คดั ค้านเลย
ดว้ ยเหตนุ ้ี ขบวนของมาซายคู จิ งึ รบั คา� ไหวว้ านดงั กลา่ ว และเขา้
มายงั อาณาจักรวาลาเคยี

และ ณ เรอื นรบั รองภายในดนิ แดนนน้ั
มกี ารจัดงานเตน้ รา� ท่ีพวกขนุ นางจากประเทศข้างเคียงก็เขา้ ร่วม
ดว้ ย ไมใ่ ชแ่ คข่ ุนนางของอาณาจักรวาลาเคยี เทา่ น้ัน

บทที่ 1 ค่�ำคืนก่อนงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 33

มาซายูคิผู้ถูกเชิญไปร่วมงานตกอยู่ในสถานการณ์อันโหดร้าย
ซ่ึงชวนให้รู้สกึ อยากหลกี หนีความเปน็ จรงิ เสยี เหลือเกิน

เพราะเขาดนั เปน็ ประจกั ษพ์ ยานในสถานทท่ี ม่ี กี ารคา้ ทาสเกดิ ขน้ึ
เสยี น่ี

(ช่วยเพลาๆ ลงหน่อยสิ น่ีเป็นงานของเจ้าหน้าที่ส�ารวจไม่ใช่
เหรอ!?)

มาซายคู ิชกั อยากจะร้องไหค้ รา�่ ครวญว่า อกี แล้วเหรอเน่ยี
ตอนขากลบั จากการเดนิ หาหอ้ งนา้� เขาไดย้ นิ เสยี งพดู คยุ กนั เบาๆ
จากข้างในหอ้ งทเ่ี ดนิ ผ่านโดยบังเอญิ จริงๆ
แม้จะไม่ได้ต้งั ใจมองเลยสักนดิ แต่มาซายูคิกบ็ ังเอญิ เหลือบไป
เหน็ ขา้ งในเสียได้ แลว้ กเ็ หน็ วา่ ในน้นั มเี คานตเ์ บลฟเวอร์ ขุนนางผู้ออกมา
ต้อนรับและช่วยแนะน�าประเทศน้ีให้แก่มาซายูคิอยู่ด้วย จากนั้นเขาก็ดัน
สบตากบั มาซายคู พิ อดี
“............”
“............”
นัน่ คอื เหตกุ ารณท์ ีเ่ กดิ ขนึ้ ในชั่วพริบตา
“คือว่า ที่น่ี-------”
“เปน็ ปญั หาซะแลว้ สนิ ะครบั ในเมอื่ ไดย้ นิ เขา้ แลว้ กช็ ว่ ยไมไ่ ด้ ขา้
ใหท้ หารทแ่ี ขง็ แรงบกึ บนึ ยนื อยนู่ อกหอ้ ง เพอ่ื ไมใ่ หถ้ กู ขดั ขวาง แตไ่ มน่ า่ เชอื่
เลยวา่ จะโดนโค่นจนได้ สมกบั ท่ีเปน็ ทา่ นผกู้ ล้าเลยใช่ไหมละ่ ครบั ?”
เคานต์เบลฟเวอรก์ ล่าวเช่นน้นั ท้งั ๆ ทยี่ ังยมิ้ แยม้ อยู่
(ไมห่ รอกครับ ไม่มีคนแบบนั้นอยูห่ รอกนะครบั !?)
“ชา้ ก่อ---------!?”
มาซายคู กิ �าลงั จะพดู แต่กลับโดนขัดจนได้
“ฮยึ้ ดทู า่ ทางทา่ นผกู้ ลา้ จะไมส่ บอารมณ-์ ------จะปลอ่ ยใหเ้ ปน็
แบบนต้ี อ่ ไปไมไ่ ด้ ทกุ คน จงออกมาซะ!! จดั การเขาใหอ้ ยหู่ มดั เดย๋ี วนเี้ ลย!!”

34

ไม่น่าเช่ือว่าคู่สนทนาที่พูดคุยกับเคานต์เบลฟเวอร์จะดึงดาบท่ี
วางพิงไว้ออกมา แลว้ ฆ่าเคานตเ์ บลฟเวอรท์ ิง้ เสยี นี่

จากนนั้ เขากโ็ ยนดาบเลม่ นนั้ ทง้ิ แลว้ เรม่ิ สง่ เสยี งดงั เอะอะ ราวกบั
จะปดิ บังความผดิ ไม่ใหม้ าซายคู ริ ู้

หลงั จากน้นั กเ็ ป็นการดา� เนนิ เร่อื งท่มี ักจะเกดิ ขนึ้ ประจ�า
จินไรที่อยู่ด้วยกันกับมาซายูคิเขม่นตาใส่เหล่าทหารท่ีกุลีกุจอ
กันออกมา
“โอโ้ อ้ ได้เวลาออกมากนั แลว้ ว่ะ แตว่ ่า ถ้าเป็นระดบั พวกแก
ไม่ต้องถงึ มอื คณุ มาซายูคิหรอก ข้าผู้นจ้ี ะค่อยๆ บดขยพ้ี วกแกเอง”
จนิ ไรฉกี ยิ้มด้วยใบหน้าชวั่ ร้าย จากนั้นก็เริ่มขยบั ตัว แลว้ ลงไม้
ลงมอื กับศตั รูอยา่ งไร้มนษุ ยธรรม โดยได้รบั การคุ้มครองจากมาซายูคิ
“ชิ ไอส้ ตั วป์ ระหลาด ไมส่ ิ ศตั รทู ค่ี อยขดั ขวางขา้ คอื ผกู้ ลา้ ทเี่ ลย้ี ง
ไอ้นั่นจนเช่ืองตา่ งหากสนิ ะ”
ชายผ้ปู ลดิ ชีพเคานตเ์ บลฟเวอร-์ ------ มารค์ วิสโกเธอรเ์ ขม่นตา
ใสม่ าซายูคิด้วยความเกลียดชงั
“รู้ผลแพช้ นะแลว้ ไม่ใชรึไง? ขอใหล้ ้มเลกิ แล้วยอมจ�านน-----”
เหล่าทหารทด่ี เู หมือนจะหลบอยู่ห้องขา้ งๆ กอ่ นหนา้ นี้ ทกุ คน
ลว้ นถกู จนิ ไรโค่น พอมาซายคู ิคิดว่า ถ้าเช่นน้ันก็ตดั สินผลแพ้ชนะได้แล้ว
เขากย็ ื่นขอ้ เสนอดังกล่าว
ทว่า ความคดิ ของเขาชา่ งตื้นเขิน
“หึหหึ ึ ไดย้ นิ คา� รา�่ ลอื มาว่าทา่ นผ้กู ลา้ เป็นคนอ่อนโยนสนิ ะครบั
แต่วา่ ในสถานการณ์แบบน้ี ไมว่ ่าใครกต็ าม ถา้ ไดเ้ ห็นสภาพที่น่าเวทนา
เช่นนีแ้ ล้วกต็ ้องอยู่ข้างเดียวกบั ข้าทัง้ นัน้ !”
เม่ือได้ฟังดังนั้น มาซายูคิก็นึกถึงเร่ืองของเคานต์เบลฟเวอร์
ที่นอนหน้าควา�่ ไปกับพืน้
เขาไดย้ นิ เสยี งฝเี ทา้ ของกลมุ่ คนทไี่ ดย้ นิ เสยี งเอะอะโวยวาย และ

บทท่ี 1 คำ�่ คืนก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 35

ก�าลังรดุ หนา้ เข้ามา
“ชิ ไมไ่ ดก้ ารแลว้ นะครับ คุณมาซายคู ิ...”
ทีน่ ่คี อื อาณาจักรวาลาเคยี
แมว้ า่ ชอ่ื เสยี งของผกู้ ลา้ จะเปน็ ทเ่ี ลอื่ งลอื แตม่ าซายคู กิ เ็ ปน็ เพยี ง

แคผ่ มู้ าเยอื นเทา่ นน้ั ถ้าเทยี บระหวา่ งมาซายคู กิ บั มารค์ วสิ โกเธอร์ซึ่งเปน็
ผมู้ ีอา� นาจของประเทศนี้ มาร์ควิสโกเธอรจ์ ะมีความนา่ เชื่อถอื มากกวา่

มาร์ควิสโกเธอร์คิดเช่นนั้นและอยู่ในท่าทางสบายๆ น่ันเป็น
เหตผุ ลทีท่ า� ให้จินไรลุกล้ลี ุกลน

ทวา่ มาซายคู กิ ลบั ไมล่ นลาน เพราะเขารสู้ กึ ไดโ้ ดยสญั ชาตญาณวา่
เรอื่ งแบบนมี้ นั ก็เหมอื นกับทุกที ถงึ จะบ่นพึมพา� ในใจอย่บู ้างก็ตาม

เพราะวา่ ยนู คี สกลิ ‘ผถู้ กู เลอื ก’ จะจดั เตรยี มสถานการณใ์ หพ้ รอ้ ม
สรรพเสยี จนน่ากลัว แลว้ ชน้ี �ามาซายคู ใิ หก้ ้าวสู่การเปน็ วรี ชน

ในคราวนม้ี นั กจ็ ะเปน็ แบบนัน้ เหมือนกัน
หลังจากได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย กลุ่มคนก็มารวมตัวกันมุงดู
จากตรงน้ีจะมองเห็นร่างของเหล่าขุนนางจากอาณาจักรวาลาเคีย และผู้
มาเยือนจากประเทศอ่นื ๆ อกี ดว้ ย
มารค์ วสิ โกเธอรช์ า� เลอื งมองพวกเขาดว้ ยความภาคภมู ใิ จในชยั ชนะ
แต่ทันใดนั้นสหี น้าของเขากลบั ตกตะลึง
“-------ออื อืม ทะ ท�าไมขา้ ถึงได.้ ..”
เคานต์เบลฟเวอรก์ ลับมาไดส้ ติ พลางสง่ เสยี งร้องครวญคราง
“ท่านมาซายูคิ ชายผู้นี้คงจะเป็นพยานคนส�าคัญใช่ไหมคะ?
เพราะยงั มีชวี ติ อยู่ ฉันกเ็ ลยใหก้ ารรักษาค่ะ”
จอี ทู เี่ ขา้ มาตอนไหนกไ็ มร่ ู้ รกั ษาเคานตเ์ บลฟเวอรด์ ว้ ยเวทมนตร์
นน่ั เอง จากน้นั เธอกม็ องมาซายูคริ าวกับตอ้ งการคา� ชม
“โอ้ คณุ ลงุ ดจี งั เลยนะทคี่ ุณมาซายูคิเหน็ อกเห็นใจน่ะ? หาก
ใหก้ ารอยา่ งตรงไปตรงมาทนี่ ลี่ ะก-็ ------มนั จะยตุ ลิ งทค่ี วามผดิ ฐานคา้ ทาส

36

เท่าน้นั แต่ว่า ถา้ จะปดิ บัง------- คุณนะ่ กแ็ ค่ถูกชายทอ่ี ยู่ตรงน้นั ท�าให้
หายไปอีกครัง้ เท่านั้นเองนา? เอาละ จะท�าอย่างไรดลี ะ่ ?”

จนิ ไรเผยใหเ้ หน็ รอยยมิ้ ทด่ี รุ า้ ย ถอ้ ยคา� ของเขาทา� ใหเ้ คานตเ์ บลฟ
เวอรเ์ ข้าใจสถานการณ์

หลงั จากประเมนิ สถานการณอ์ ยา่ งรวดเรว็ แลว้ เคานตเ์ บลฟเวอร์
ต้องยอมจ�านนเพราะจนตรอก เขาคอตกด้วยความรู้สึกห่อเห่ียว และ
สารภาพออกมา ณ ท่ีแห่งนัน้

“เกดิ อะไรขึน้ เอะอะโวยวายอะไรกนั ?”
กษตั รยิ แ์ หง่ วาลาเคยี บงั เอญิ ปรากฏตวั ตรงนน้ั พอดี
เหล่าขุนนางท่ีท�าเสียงดังจอแจก็เงียบลง สถานการณ์กลับสู่
ความสงบทนั ที
เป็นไปตามการคาดการณข์ องมาซายูคิ

หลังจากนนั้ เหตุการณ์กค็ ืบหนา้ ไปอย่างรวดเรว็
หน่วยสารวัตรทหารที่ถูกส่งมาประจ�าการบุกเข้าไปในที่ทา� การ
ของเคานตเ์ บลฟเวอร์และมารค์ วสิ โกเธอร์ แล้วเก็บหลักฐานเกี่ยวกบั การ
คา้ ทาส
และสิ่งท่ีได้มาก็คือข้อเท็จจริงอันน่าตกใจที่ว่ามาร์ควิสโกเธอร์
เป็นหนึ่งในผู้บริหารองค์กรอาชญากรรม ยิ่งไปกว่าน้ันยังพิสูจน์ได้ว่า
ฐานหลกั ขององค์กรอาชญากรรมดังกล่าวต้ังอยใู่ นดินแดนแห่งน้นี ั่นเอง
กษตั ริยแ์ หง่ วาลาเคยี ใหค้ วามสา� คญั กับสถานการณ์นี้
กลุ่มอาชญากรท่ีถือว่ามีอิทธิพลต่อนานาประเทศฝั่งตะวันตก
“ออร์ทรอส (สมาคมค้าทาส)” ใช้วาลาเคียท่ีเป็นประเทศเล็กนี้เป็น
ฉากบังหน้า แน่นอนว่า มันเป็นเรื่องที่กษัตริย์แห่งวาลาเคียไม่สามารถ
ยอมรับได้
สินคา้ ที่ออรท์ รอสควบคุมดแู ลไมไ่ ด้มีแค่ทาสเทา่ นัน้

บทท่ี 1 ค่ำ� คืนกอ่ นงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 37

เพราะสินค้ามีความหลากหลายต้ังแต่เมจิกไอเทม ไปจนถึง
อารต์ แิ ฟก็ ต์ (อปุ กรณส์ มบตั เิ วท) เชน่ อาวธุ เครอ่ื งปอ้ งกนั ยาเวทมนตร์
ท่ีนา่ สงสยั ยาเสพตดิ และอสูร

เปน็ ธรรมดาทป่ี ระเทศเลก็ จะไมใ่ ชค่ กู่ รณที ส่ี ามารถเผชญิ หนา้ กบั
เหตุการณ์ตา่ งๆ ได้ ดงั นนั้ อาณาจกั รวาลาเคยี จงึ ดงึ สมาคมอิสระเข้ามา
พวั พนั

ไมถ่ งึ ขน้ั ตอ้ งบอกเลยวา่ กลมุ่ เปา้ หมายดงั กลา่ วคอื “ประกายแสง”
ของพวกมาซายูคิ

ความเคยชนิ เปน็ สง่ิ ทนี่ า่ สะพรงึ มาซายคู กิ เ็ ลยคาดการณไ์ วอ้ ยแู่ ลว้
ว่าเรอื่ งมันจะกลายเปน็ แบบน้ี

(อา กะแลว้ เชียวว่าต้องกลายเป็นแบบนี้สนิ ะ...)
มาซายคู คิ ดิ เชน่ นน้ั พรอ้ มทง้ั รบั ฟงั ขอ้ เสนอของอาณาจกั รวาลาเคยี

หลงั จากนนั้ -------
มีนักผจญภัยจ�านวนมากมารวมตัวกันในแผนการกวาดล้าง
ออร์ทรอส เน่อื งจากพวกมาซายคู แิ ละปารต์ ้แี รงก์ A ก็เขา้ รว่ มดว้ ย
เม่ือนับรวมกับกองทัพอาณาจักรวาลาเคียแล้ว จ�านวนคนก็
มากกว่า 20,000 คน
ในตอนท่ีทุกคนตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของ ‘ผู้ถูกเลือก’ น้ัน
พวกเขาได้แสดงความแขง็ แกรง่ ท่เี กินกว่าจะจนิ ตนาการมาก
ทฐ่ี านทม่ี นั่ ของออรท์ รอสมสี มาชกิ จา� นวนหลายรอ้ ยคนกา� ลงั รอ
จังหวะอยู่ ในหมู่พวกเขามียอดฝมี ือท่เี ทยี บเทา่ แรงก์ A ประจา� การอยู่
หลายคนเช่นกัน และสัตว์อสูรที่ถกู จบั ตวั มาก็ยงั เปน็ ภยั คกุ คามอกี ด้วย
ก�าลังรบระดับประเทศ
ทง้ั ๆ ทเ่ี ปน็ เชน่ นนั้ กลมุ่ อาชญากร “ออรท์ รอส” กลบั โดนกา� จดั
จนส้นิ ซาก โดยกองก�าลงั กวาดล้างที่มมี าซายูคเิ ป็นสัญลักษณ์

38

ท่ีจริงแล้ว มาซายูคไิ ม่ไดอ้ อกโรงเลย ไมส่ ิ แคอ่ ยตู่ รงนัน้ กเ็ ปน็
ประโยชน์แล้วแหละ แต่เจา้ ตวั กลับไมร่ ู้ตวั ถงึ เรือ่ งน้นั เลย

ด้วยเหตุน้ี แผนการกวาดล้างที่มีกลุ่มของมาซายูคิเข้าร่วมจึง
ประสบความสา� เรจ็ อยา่ งงดงาม ในทส่ี ดุ ออรท์ รอสซง่ึ มชี อ่ื เสยี งในทางไมด่ ี
จึงลม่ สลายลง

ในครง้ั นกี้ อ็ าจกลา่ วไดว้ า่ สถานการณไ์ ดเ้ ปลยี่ นแปลงไปในทาง
ทด่ี ี โดยท่มี าซายูคไิ ม่ได้ท�าอะไรเลยเหมือนเดิม

และแลว้ ชื่อเสยี งของมาซายูคิในฐานะ “ผูก้ ล้า” จึงไมไ่ ด้จา� กดั
อยแู่ คใ่ นอาณาจกั รอนิ กราเซยี เทา่ นน้ั แตย่ งั แพรก่ ระจายออกไปยงั ทกุ ซอก
ทกุ มุมของนานาประเทศฝ่งั ตะวันตกนั่นเอง

ปฏิบตั ิการเสร็จส้ินลงอย่างปลอดภยั เหมอื นทุกครัง้ ทผ่ี า่ นมา
หากวา่ เรอ่ื งมนั จบลงเพยี งเทา่ นน้ั กด็ อี ยหู่ รอก แตค่ รงั้ นย้ี งั เหลอื
ปัญหาอกี หน่งึ อยา่ ง
เนอ่ื งจากในบรรดาทาสท่ีไดร้ ับการคมุ้ ครองนน้ั มอี สรู ปะปนอยู่
และยงั มสี ตั วอ์ สรู ทเี่ หยี้ มโหดอกี ดว้ ย แมว้ า่ พวกมนั จะถกู สงั หาร
ท่นี ่ันแล้วก็ตาม แต่ยงั มีกล่มุ คนท่ไี ม่อาจสังหารไดอ้ ยูด่ ว้ ย
นัน่ กค็ อื เอลฟ์ (เผ่าหยู าว)
ปัญหาคือเร่ืองการปฏบิ ตั ติ อ่ กลมุ่ เอลฟเ์ หล่าน้ัน
พวกเขาปรารถนาที่จะกลับไปยังมหาพงไพรแห่งจูร่า แต่จะ
ปล่อยตวั พวกเขากลบั ไปท้งั อย่างนัน้ เลยกไ็ มไ่ ด้
เหตุผลท่ีท�าให้การตัดสินเป็นเช่นน้ันคือ สถานการณ์โลกใน
ปัจจบุ นั
มหาพงไพรแหง่ จรู า่ เพง่ิ จะกลายเปน็ เขตการปกครองของจอมมาร
รมิ รุ ุ ในตอนนนั้ ถา้ หากเหลา่ เอลฟท์ ถี่ กู ทา� ใหเ้ ปน็ ทาสรอ้ งทกุ ขต์ อ่ จอมมาร
ริมรุ ลุ ะก็ ไมร่ ู้ว่าจอมมารรมิ รุ ุจะเคล่อื นไหวอย่างไร

บทที่ 1 ค�่ำคนื กอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 39

ความเปน็ ไปไดท้ จี่ ะออกมาแกแ้ คน้ เพอ่ื แสดงอา� นาจกม็ อี ยเู่ ชน่ กนั
นานาประเทศฝั่งตะวันตกต่างรับรู้ถึงสภาพอันน่าสังเวชของ
อาณาจักรฟาลมสุ
ในเมอื่ แมแ้ ตป่ ระเทศมหาอา� นาจอยา่ งฟาลมสุ ยงั ยอ่ ยยบั ประเทศ
เล็กอย่างวาลาเคยี กไ็ มน่ ่าจะต่อต้านไดเ้ ลย
“ทะ ทา่ นมาซายูคิ ได้โปรด ได้โปรดทา� อะไรสกั อยา่ งทีเถิด!!”
กษัตริยผ์ นู้ า่ เกรงขามก�าลงั ร้องไหว้ ิงวอนมาซายคู ิ ณ หอ้ งพิเศษ
ลับตาคน
มาซายคู ทิ ถี่ กู ขอรอ้ งเชน่ นนั้ จงึ ตกปากรบั คา� เพราะถา้ จะปฏเิ สธ
ก็นา่ สงสาร
(กแ็ คพ่ าเอลฟท์ กุ ตนไปทเี่ ทมเพสต์ นา่ จะไมม่ ปี ญั หาอะไรสนิ ะ?)
มาซายูคิคิดอย่างสบายๆ
นั่นคอื จดุ เริ่มต้นของความผิดพลาด
ผกู้ ลา้ มาซายคู จิ ะออกเดนิ ทางไปยงั เทมเพสต-์ ------ผคู้ นทไ่ี ดย้ นิ
ดงั น้นั ต่างตีความว่า ในท่ีสุดมาซายคู กิ ต็ ัดสินใจไปปราบจอมมารแลว้
ขา่ วลือแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
แตม่ าซายูคิกลบั ไม่ค่อยให้ความสา� คัญกับเรื่องนน้ั
เพราะเขาดันเคยชินกับความคิดท่ีว่า มันจะไปได้สวยเหมือน
ทุกครัง้ ที่ผ่านมา
พลังอ�านาจของยูนีคสกิล ‘ผู้ถูกเลือก’ จะแสดงผลลัพธ์ที่น่า
พรน่ั พรงึ ออกมาแน่นอน
เร่อื งน้นั เปน็ ขอ้ เทจ็ จริงที่ไมต่ ้องสงสยั เลย แต่ทวา่
เหนือฟ้ายังมีฟ้า
นั่นเป็นข้อเทจ็ จริงทีแ่ นน่ อนเช่นกัน
และแล้ว มาซายูคิก็ชะล่าใจ พร้อมกับลืมเร่ืองน้ันไปเสียสนิท
นั่นเอง...

40

‘เรอื่ งมนั กเ็ ปน็ แบบนแี้ หละ ไวไ้ ปพบกนั ทส่ี ถานทจี่ รงิ กนั เถอะ’
หลังจากทิ้งท้ายด้วยถ้อยค�าดังกล่าว การสื่อสารกับยูกิด้วย
เวทมนตร์ก็ส้ินสดุ ลง
หลังมาซายูคิรายงานผลเสร็จก็นัดหมายว่าจะเจอกันหลังจากนี้
เนอ่ื งจากอาณาจกั รอนิ กราเซยี ไดร้ บั การปกปอ้ งโดย ‘เขตแดน’ หลากชนั้
การจะใช้ “เวทส่ือสาร” จึงต้องเช่ือมต่อการสื่อสารท่ีเข้ารหัสด้วย
ความยาวคลน่ื เฉพาะเท่านั้น เนื่องจากไม่ไดท้ �าได้ง่ายๆ จึงตอ้ งท�าในวัน
เวลาทต่ี กลงกนั ไว้
หลงั จากส่ือสารกันเรียบรอ้ ยแลว้ มาซายูคิกถ็ อนหายใจเฮอ้
“คุณยกู ิเปน็ หว่ งกันเกินไปแล้วนะ”
“ใหต้ ายสิ ถา้ คุณมาซายูคเิ อาจริงขึน้ มาละก็ จอมมารอะไรน่นั ก็
ไมก่ ลัวหรอก”
“ใชแ่ ลว้ ค่ะ ควรจะลงทัณฑ์ดว้ ยค้อนแห่งความยตุ ิธรรมคะ่ ”
มาซายูคิคยุ เร่อื งน้นั กบั เหล่าผองเพอ่ื น
ในบรรดาพวกเขาเหล่านนั้ มีแคเ่ บอรน์ ที่ ่สี ขุ มุ เยอื กเยน็
“แตว่ า่ มาซายคู คิ งุ ได้ยนิ มาวา่ แมแ้ ตน่ กั บุญฮนิ าตะคนนนั้ กย็ งั
มีฝีมือเสมอกนั กบั จอมมารริมรุ ุนะครบั อยา่ ประมาทจะดกี ว่าครับ”
เมอ่ื ได้ยินดงั นนั้ มาซายูคกิ พ็ ยกั หนา้ ไปแบบมึนๆ เชน่ กัน
แล้วก็คดิ วา่
จนถึงตอนน้ีก็ผ่านมาได้อย่างราบร่ืน แต่พอลองคิดดูแล้ว
ตวั เขายังไม่ได้ท�าอะไรเลยนีน่ า
มาซายคู ไิ มร่ จู้ กั ฮนิ าตะ และยงั ไมเ่ คยเจออกี ดว้ ย แตย่ กู ทิ ม่ี าซายคู ิ
เคารพนับถือเคยกล่าวชมฮินาตะ เน่ืองจากแม้แต่บุคคลระดับน้ันยังไม่
สามารถโคน่ จอมมารรมิ รุ ไุ ด้ กม็ คี วามเปน็ ไปไดส้ งู ทจ่ี อมมารรมิ รุ จุ ะอนั ตราย
กว่าท่ีมาซายคู ิคดิ เอาไว้

บทที่ 1 ค่�ำคนื กอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 41

พอนกึ ไปถึงขั้นน้นั แลว้ เขากต็ ้งั ใจวา่ จะระวงั ตัวไว้หนอ่ ยดกี ว่า
“ก็นะ ไม่ผิดแน่ จอมมารริมุรุต้ังมั่นท่ีจะเป็นมิตรกับมนุษย์
ซะดว้ ยสิ ถ้าไม่ปุบปับไปหาเรอื่ งทะเลาะกอ่ นกน็ ่าจะดีกวา่ นะ”
“ฮะฮ่า! ไอจ้ อมมารนั่นก็รอดชวี ติ มาได้ด้วยสนิ ะ”
“จอมมารน้นั ชั่วรา้ ย เรือ่ งน้ีไมผ่ ดิ หรอกค่ะ!”
“เอาเถอะ เรอื่ งนน้ั กม็ แี ตจ่ ะตอ้ งรอดทู า่ ทขี องจอมมารหลงั จากนี้
แลว้ คอ่ ยตดั สนิ ใจสนิ ะครบั อยา่ งไรกต็ าม ตอนนนี้ กั บญุ ฮนิ าตะไดป้ รองดอง
กับจอมมารแล้ว บุคคลท่เี หมาะจะเป็น “ผกู้ ลา้ ” เลยเหลอื แคม่ าซายคู คิ งุ
เทา่ น้นั ถ้าจะท�าอะไรก็ควรท�าอย่างรอบคอบนะครับ”
มาซายคู กิ เ็ หน็ ดว้ ยกบั ถอ้ ยค�าดังกล่าวเช่นกนั
“อืม น่ันสินะ ฉันคิดว่าถ้ายืมพลังจากทุกคนก็น่าจะเอาชนะ
จอมมารได้ แตว่ ่า เรือ่ งน้ไี ว้ค่อยลงมือทา� อยา่ งรอบคอบกันเถอะ!”
มาซายคู กิ ลา่ วเชน่ นนั้ แลว้ พกั เรอื่ งการตอ่ สกู้ บั จอมมารรมิ รุ ไุ วก้ อ่ น
หมายความวา่ อันดบั แรกก็ต้องดูท่าทกี ่อน
จินไร เบอร์น่ี และจอี ู
เมื่อมองจากสายตาของมาซายูคิ เหล่าผองเพ่ือนท้ังสามคนน้ี
เกง่ ราวกบั สตั วป์ ระหลาด สา� หรบั ตวั มาซายคู แิ ลว้ ทงั้ สามคนไมใ่ ชค่ ตู่ อ่ สทู้ ่ี
จดั การไดย้ ากกจ็ รงิ แตม่ าซายคู กิ น็ กึ สภาพทที่ งั้ สามคนจะพา่ ยแพไ้ มอ่ อกเลย
(เอาเถอะ ถา้ ได้สู้กันก็รสู้ ึกว่าคงจะชนะไดอ้ ยูห่ รอก แต่ผมเอง
กไ็ มไ่ ดร้ สู้ กึ แคน้ เคอื งจอมมารทชี่ อื่ วา่ รมิ รุ เุ ลยสกั นดิ ... ถา้ ไมจ่ งใจไปหาเรอื่ ง
ก็น่าจะไมเ่ ป็นไรสินะ)
มาซายูคิคิดเร่ืองแบบนั้นอย่างสบายๆ
ในท่ีสุด กลุ่มของมาซายูคิก็ออกเดินทางไปยังเทมเพสต์อย่าง
มน่ั ใจเต็มเป่ียม

●

42

พธิ เี ขา้ เฝา้ ไดส้ น้ิ สดุ ลงแลว้ แตก่ า� หนดการของผมกลบั แนน่ เอยี๊ ด
ตอนนี้ ผมกา� ลงั เปน็ คสู่ นทนาใหก้ ับแขกผู้มาเยอื น
ปจั จบุ นั คณะผแู้ ทนสนั ถวไมตรจี ากแตล่ ะประเทศเดนิ ทางมาถงึ
ประเทศของเราอยา่ งตอ่ เนือ่ ง
ไดย้ ินมาว่า กลุ่มคนท่ีมาถึงตงั้ แต่เน่ินๆ เข้ามาพา� นกั ต้ังแต่ 1
สปั ดาหก์ อ่ น
แขกผู้มาเยือนไม่ใช่แค่คนที่ผมส่งบัตรเชิญไปให้เท่านั้น กลุ่ม
พอ่ คา้ ทไ่ี ดย้ นิ คา� รา�่ ลอื กม็ าเยอื นเชน่ กนั ทา� ใหใ้ นเมอื งมผี คู้ นอนุ่ หนาฝาคง่ั
ดูท่ากลุ่มคนที่เคยมาคร้ังหนึ่งแล้วจะน�าทางให้กลุ่มคนที่เพ่ิงมา
เยอื นเปน็ ครั้งแรกด้วยความภาคภมู ใิ จ
เหล่าผู้มีอ�านาจและเช้ือพระวงศ์ของแต่ละประเทศต่างก็สนอก
สนใจสภาพบา้ นเมอื งต่างแดนทด่ี ไู มค่ ้นุ ตา
ดูเหมือนว่าแผนการท่ีจะท�าให้ประเทศนี้กลายเป็นสถานที่ท่อง
เที่ยวนน้ั จะไปไดส้ วย เป็นไปตามทที่ างเราต้งั ใจไว้
อยา่ งไรกต็ าม จา� นวนขนุ นางทส่ี ามารถรบั เขา้ มาในเมอื งนก้ี ค็ าด
คะเนไดอ้ ยา่ งมากราวๆ 3,000 คน สา� หรบั คนทว่ั ไปกม็ สี ถานทที่ สี่ ามารถ
พกั แรมได้ประมาณ 10,000 คน ทว่าทีพ่ กั แรมสา� หรบั ชนชัน้ สูงน้ันกลับ
มีจา� นวนน้อย
ทง้ั การบรกิ ารและอาหารลว้ นตา่ งกบั คนทว่ั ไปโดยสน้ิ เชงิ เนอื่ งจาก
มีการคาดการณ์ไว้แล้วว่าจะมีขนุ นางเช้ือพระวงศม์ าใชบ้ รกิ าร จงึ คา� นึงถึง
ดา้ นความปลอดภยั ดว้ ยเชน่ กนั ดงั นนั้ เลยรบั ประกนั ไดว้ า่ จะมกี ารจดั สรร
พ้ืนทใ่ี หพ้ วกเขาสะดวกสบายอย่างมาก
ในครง้ั นี้ เนอ่ื งจากผมไดเ้ ชญิ ขนุ นางเชอ้ื พระวงศม์ าแลว้ จงึ ปฏเิ สธ
ที่จะรับแขกท่ัวไปไม่ว่าพวกเขาจะท�าให้เงินไหลเข้าประเทศสักเพียงใด
แม้จะมีพวกพ่อค้าผู้ม่ังคั่งเข้ามาด้วย แต่ผมก็กังวลว่าพวกเขาจะรู้สึกไม่

บทที่ 1 ค่�ำคนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 43

พอใจที่ใหบ้ รกิ ารไดไ้ ม่เต็มที่หรอื เปล่า
ทว่า ไมจ่ า� เปน็ ต้องคิดเรือ่ งนั้นเลย
โยลไมลเ์ ปน็ ผจู้ ดั การเรอื่ งดงั กลา่ วให้ กระทง่ั การจดั สรรทพ่ี กั ของ

เหลา่ พอ่ ค้าให้ลงตวั เขาก็ทา� ออกมาไดโ้ ดยไรซ้ ึง่ ขอ้ บกพร่อง
“สมกับเปน็ โยลไมลค์ ุงเลยนะ”
“ฮฮึ ฮึ ึ ทา่ นรมิ ุรุ เร่อื งแค่น้ไี มค่ ณนามอื เลยครบั นอกจากท่าน

ริกุรุโดแล้ว ผมก็ขอขอบคุณทุกคนในเมืองนี้ที่กรุณาท�างานด้วยความ
ละเอยี ดถถี่ ้วนอย่างสมา่� เสมอครับ!”

โยลไมล์ช่างเปน็ ชายท่ีพง่ึ พาไดจ้ ริงๆ
พวกริกุรุโด ริกุรุ และทุกคนที่ท�างานอยู่ในหน่วยของพวกเขา
ตา่ งก็มีความพยายาม ไม่จ�าเปน็ ต้องบอกกร็ ู้เลยว่านี่เป็นเรื่องท่ีควรค่าแก่
การสรรเสรญิ
แตท่ วา่ การรบั รองแขกทท่ี า� ใหไ้ มถ่ กู รอ้ งเรยี นนนั้ คงจะเปน็ ฝมี อื
ของโยลไมล์ตา่ งหาก
ความพยายามของทกุ คน และฝมี ือของโยลไมล์
เมอื่ รวมสงิ่ เหลา่ นเ้ี ขา้ ดว้ ยกนั กน็ บั เปน็ การเรมิ่ ตน้ ทที่ า� ใหร้ สู้ กึ วา่
จะเกดิ เร่ืองดีๆ ข้นึ มาก็ว่าได้
“ขอใหค้ งสภาพการท�างานแบบนต้ี อ่ ไปด้วยนะ!”
“ไว้ใจผมไดเ้ ลยครบั !”
ผมมอบหมายใหโ้ ยลไมล์จดั การส่วนท่เี หลือ ส่วนผมกต็ ดั สนิ ใจ
ท่จี ะทุ่มเทกับการรับรองแขกคนสา� คญั

＊

สถานทีค่ อื ห้องประชมุ
ชอิ อนและชูนะก�าลังยงุ่ กับการเตรียมการหลายๆ อย่าง ถ้าจะ

44

จดั เตรียมอาหารให้กบั ผคู้ นจ�านวนมาก การเตรียมการลว่ งหน้ากถ็ ือเป็น
เรอื่ งสา� คัญ

พวกกาบิลและคุโรเบย์ก็วุ่นวายยกใหญ่อยู่กับการตรวจสอบ
รายการของจดั แสดงเป็นคร้งั สดุ ท้ายเช่นกนั

เนอ่ื งจากในครงั้ นอี้ กี ฝา่ ยไมใ่ ชอ่ สรู จงึ ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งแสดงความ
น่าเกรงขามถึงขั้นน้นั หวั หนา้ ทกุ คนกเ็ ลยไม่จ�าเป็นตอ้ งออกไปรับแขก

เมอ่ื เทยี บกบั พธิ เี ขา้ เฝา้ ทจี่ ดั ขน้ึ เมอื่ ไมน่ านมานแี้ ลว้ กถ็ อื วา่ ความ
เครง่ ครดั ลดนอ้ ยลงอยา่ งมาก เนอื่ งจากไมม่ คี วามสมั พนั ธแ์ บบผเู้ หนอื กวา่
และผู้ตา�่ กวา่

แนน่ อนว่าผมจะออกไปตอ้ นรับแขกในรา่ งมนุษย์
โดยมจี ดุ ประสงคค์ อื การแสดงใหเ้ หน็ ถงึ สนิ ทรพั ยแ์ ละอา� นาจของ
ผมดว้ ยการแต่งกาย
พูดตรงๆ นะ ยุ่งยากชะมัด
การอยใู่ นรา่ งสไลมน์ ้ันดีกว่าเพราะมนั สบาย แต่ผมกท็ า� ใจแลว้
วา่ มีแต่สถานการณน์ เ้ี ทา่ นนั้ ทมี่ นั ช่วยไมไ่ ด้

พวกผมกับขุนนางเชื้อพระวงศ์ผู้มาจากนานาประเทศฝั่งตะวัน
ตกทกั ทายกนั แบบไมม่ พี ิษมีภัย

ในหม่พู วกเขามีกษัตรยิ ์เบอรม์ ุนด์ดว้ ย
เขาทา� ตวั เปน็ คณุ ลงุ ทมี่ ปี ฏสิ มั พนั ธอ์ นั ดกี บั ผคู้ นเชน่ เคย ใหค้ วาม
ร้สู ึกคลา้ ยกบั ภาพประกอบในนิทานเดก็ เลยละ
ขา้ งๆ กษตั รยิ อ์ งคน์ นั้ มพี ระราชนิ ผี งู้ ดงามทย่ี งั ดอู อ่ นเยาว์ ถงึ ผม
จะไม่รู้อายุจริงๆ แตไ่ ด้ยินมาวา่ แต่งงานกับกษัตรยิ ม์ ากวา่ 20 ปีแล้ว
ถา้ มองแวบเดยี วกจ็ ะเหน็ วา่ พวกเขาเปน็ ครู่ กั ทไ่ี มเ่ ขา้ กนั แตท่ จี่ รงิ
แลว้ พวกเขาคอื คสู่ รา้ งคสู่ มทมี่ คี วามสนทิ ชดิ เชอื้ กบั ประชาชนชาวเบอรม์ นุ ด์
“ขออภยั ทมี่ าแสดงความขอบคณุ ชา้ ครบั การทท่ี า่ นเกลยี้ กลอ่ ม

บทที่ 1 ค�่ำคนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 45

มารค์ วสิ มวิ เรอรก์ บั เคานตเ์ ฮลแมน และทา� ใหส้ ภากบั ศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธ์ิ
แห่งทิศประจิมสัน่ คลอนนน้ั นบั เป็นพระคุณอย่างสงู ครับ”

เพราะคนคนนี้ให้ความยินยอม ฟิวส์จึงสามารถเคล่ือนไหว
ได้อย่างอสิ ระ

การที่ยุทธวิธีของผมประสบความส�าเร็จน้ันยังเป็นเพราะว่าคน
คนน้ชี ว่ ยรักษาสัญญาอกี ดว้ ย

เนอ่ื งจากเขาชว่ ยเผยแพร่ขอ้ มลู ให้ทางเราพอดี ชื่อเสียงของผม
จงึ ไมไ่ ดแ้ ยข่ นาดนนั้ เมอื่ พจิ ารณาจากเรอื่ งพอ่ คา้ ทมี่ าเยย่ี มเยยี นประเทศ
ของเรามีจ�านวนเพิ่มมากขึ้นแล้ว จะสังเกตได้ว่าอาณาจักรเบอร์มุนด์มี
อทิ ธพิ ลอยา่ งมาก

พอผมแสดงความรสู้ กึ ขอบคณุ ออกไป กษตั รยิ เ์ บอรม์ นุ ดก์ ย็ ม้ิ แยม้
และโบกมือ

“ดว้ ยความยนิ ดคี รบั ทา่ นรมิ รุ ุ ตราบใดทขี่ า้ ยงั รกั ษาสนธสิ ญั ญา
ของประเทศของทา่ นอยู่ ทา่ นกไ็ มจ่ า� เปน็ ตอ้ งขอบคณุ หรอกครบั นอกจากนี้
ทา่ นคงไดย้ นิ มาจากฟวิ สแ์ ลว้ ใชไ่ หม? วา่ ขา้ วางเดมิ พนั ไวท้ ที่ า่ นแลว้ กระทงั่
ชะตากรรมของประเทศเรา ขา้ กฝ็ ากไวก้ บั ประเทศของทา่ นนะ่ ครบั แนน่ อน
ว่ามันก็มีผลประโยชน์อยู่ในน้ันด้วย จึงไม่มีเหตุผลท่ีข้าควรจะได้รับค�า
ขอบคุณเลยนะครบั ”

เขาเป็นผู้ชายที่จะประมาทไม่ได้เลยทีเดียว แม้จะเผยรอยยิ้มท่ี
ดูมอี ธั ยาศยั ดกี ต็ าม--------นนั่ ละกษัตริยแ์ หง่ เบอร์มุนด์

กษตั รยิ เ์ บอรม์ นุ ดพ์ ดู อยา่ งชดั เจนวา่ เขาชว่ ยเหลอื พวกผมเพราะ
เร่ืองผลประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากด้วยรอยย้ิมว่า ไม่จ�าเป็นต้อง
ขอบคุณหรอก

“ถงึ กระนัน้ ผมก็ดใี จทที่ ่านไวเ้ นอ้ื เชอ่ื ใจพวกผมนะครบั ”
การแสดงความรู้สึกขอบคณุ เป็นเรื่องสา� คญั
ผมไมไ่ ดต้ งั้ ใจจะพดู เซา้ ซี้ อยา่ งไรกต็ าม ผมกลา่ วขอบคณุ ไวก้ อ่ น

46

กษตั รยิ เ์ บอรม์ นุ ดก์ ลับกลา่ วต่อการขอบคณุ ของผมว่า “ช่างน่า
สงสยั เสียจริงว่าทา่ นเป็นจอมมารหรือเปล่า” แล้วหลดุ ย้มิ แห้งออกมา

จากนั้น กษัตริย์เบอร์มุนด์ก็เปลี่ยนสีหน้า เขามองตาผมจาก
ด้านหนา้ แลว้ พูดขน้ึ มาว่า

“พกั น้ี ดเู หมอื นวา่ คาซคั ซงึ่ สงั กดั ในประเทศของเราจะสรา้ งความ
เดอื ดรอ้ นไวใ้ หส้ นิ ะครบั การทป่ี ระชาชนของทา่ นรมิ รุ ไุ ดร้ บั การชว่ ยเหลอื นนั้
นบั เป็นเรื่องท่ีนา่ ยินดยี งิ่ ครบั ”

หมายถึงคดขี องไวเคานต์คาซคั สนิ ะ
ผมคิดว่าคนที่ได้รับความเดือดร้อนเป็นส่วนใหญ่คือโยลไมล์
แล้วการเคลื่อนไหวในมหาพงไพรแห่งจูร่าอย่างลับๆ ของ “ออร์ทอส”
ก็น่าจะเปน็ เรือ่ งราวกอ่ นทผี่ มจะเข้ารบั ต�าแหน่งจอมมารด้วย
แต่กระน้นั มันกเ็ ปน็ ความผิดพลาดของอาณาจักรเบอร์มุนด์ไม่
ผดิ แน่ ใชไ่ หมนะ แมจ้ ะเปน็ เชน่ นน้ั กย็ งั สรปุ ไดว้ า่ ไวเคานตค์ าซคั มคี วามผดิ
เขาเปน็ แค่พวกปลายแถวทโ่ี ดนหลอกเทา่ นั้น
แมจ้ ะมนี สิ ยั เลวทรามตา่� ชา้ ทสี่ ดุ กต็ าม แตต่ วั คาซคั เองกไ็ มไ่ ดท้ า�
อะไรสกั อยา่ งเลย
ถงึ กระนัน้ อาชญากรรมกย็ งั เปน็ อาชญากรรมอยูว่ นั ยงั ค�า่
ทงั้ น้ี ดทู า่ วา่ คาซคั จะเปลง่ วาจาอยา่ งหยงิ่ ยะโสวา่ ‘ไมว่ า่ จะปฏบิ ตั ิ
ต่อพวกอสูรช้ันต่Óอย่างไร ตัวข้าผู้เป็นขุนนางก็ไม่มีทางถูกพิพากษา
หรอก!!’ อีกด้วย
ถา้ จะตดั สนิ ใหพ้ น้ ผิด ก็คงจะเป็นเรอ่ื งท่เี ห็นแก่ตัวเกินไปแฮะ
“ทางเราเองกไ็ มไ่ ดต้ ง้ั ใจทจี่ ะเอาเรอื่ งหรอกครบั เนอื่ งจากปญั หา
ไดค้ ลี่คลายอยา่ งปลอดภัยแล้ว”
“นับวา่ ช่วยไดม้ ากเลยครบั ”
“แลว้ ท่านจะจัดการกบั ไวเคานต์คาซคั อยา่ งไรหรือครับ?”
เนอื่ งจากคาซคั เป็นขนุ นางแห่งเบอรม์ ุนด์ จึงไม่มีทางพิพากษา

บทที่ 1 ค่ำ� คืนกอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 47