เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 09

“งั้น โพชัน่ คอื อะไร นจ่ี ะเปน็ การทดลองท่คี น้ หาวา่ ประเดน็ น้ัน
จะไปได้ถึงไหนขอรับ ถ้าเจือจางฟูลโพชั่นอันนี้ในอัตราส่วน 1 ต่อ 5
จะกลายเป็นไฮโพชั่นท่ีใช้รักษาบาดแผลฉกรรจ์ขอรับ และถ้าเจือจาง
อีกคร้ังก็จะผลิตโลว์โพช่ัน 5 อันได้ขอรับ กล่าวคือ ประสิทธิผลของ
ฟลู โพชั่นมันรุนแรงถึงขนั้ นนั้ เลยยงั ไงละ่ ขอรับ”

กาบลิ อธบิ ายพร้อมทงั้ จดั เรียงโพช่นั 3 ชนิด
“หากมใี ครทบ่ี าดเจบ็ จรงิ ๆ กส็ ามารถทดสอบสรรพคณุ ของยานี้
ได้เลยขอรบั แต่ว่า การจงใจทา� รา้ ยตัวเองถอื ว่าป่าเถือ่ น ดงั นัน้ ขา้ นอ้ ย
เลยลองคิดการทดลองท่นี ่าสนใจขน้ึ มาขอรบั ”
ของทเี่ บสเตอรน์ า� มาประกอบการอธบิ ายของกาบลิ -------นน่ั คอื
ดาบท่หี กั แลว้ 1 เลม่
“เอาละ ดาบเล่มนี้สามารถซอ่ มแซมดว้ ยโพช่ันไดห้ รอื ไม่ มใี คร
จะช่วยตอบค�าถามนีไ้ หมขอรับ?”
พอกาบิลถามเชน่ นั้น ก็มเี สียงที่ฟงั ดสู บประมาทดังข้นึ
“ไม่มที างซอ่ มไดห้ รอก! ฤทธิท์ างยาของหญา้ ฮโิ ปคุเตะจะใช้ได้
กบั ส่ิงมีชวี ิตเทา่ นน้ั !!”
ชายคนนนั้ ดเู หมอื นผใู้ ชเ้ วทมนตร์ อาจจะเปน็ ผใู้ ชเ้ วทประจา� ราช
สา� นกั ของประเทศใดสกั แหง่ กไ็ ด้ ดทู า่ เขาจะมคี วามรตู้ ามแบบฉบบั อาชพี นน้ั
จึงพูดชีช้ ดั ให้เห็นว่ามนั ไม่มผี ลกบั ดาบที่หักแลว้
“หหึ ึหึ ตามนั้นแหละขอรบั อยา่ งน้อยโลวโ์ พชั่นและฟลู โพชั่น
ทอี่ ยู่ตรงนก้ี ไ็ มม่ ีผลใดๆ กับดาบท้งั สิน้ ไมว่ ่าจะใช้วิธกี ารใดกต็ ามขอรบั ”
กาบลิ กก็ ลา่ วเช่นนน้ั ด้วย แล้วพยักหน้า
เปน็ เรอื่ งธรรมดา
ของพรรคน์ ั้น ไม่ถงึ ขนั้ ตอ้ งทดลองกร็ ู้ค�าตอบ
ถา้ แค่กาบลิ ก็วา่ ไปอย่าง ทว่าแม้แตเ่ บสเตอรเ์ อง ตั้งใจทจี่ ะทา�
อะไรกันแนถ่ งึ ตง้ั ค�าถามพรรค์น-ี้ -------?

198

“ถ้างั้นกฎน้ันจะครอบคลุมถึงข้ันไหนกันแน่? คิดเห็นอย่างไร
กับประเด็นนบี้ ้างครับ?”

ผู้คนตา่ งตอบคา� ถามนน้ั ว่า ก�าลังล้อเล่นอยู่ใชไ่ หม พวกเขาเร่มิ
เอย่ ปากบน่ กาบลิ และเบสเตอรเ์ ซง็ แซ่ แมจ้ ะเปน็ ปฏกิ ริ ยิ าจากการคาดหวงั
แตถ่ งึ อย่างนนั้ ก็ไม่สงบอยูด่ ี

แต่วา่ ความรู้สกึ ของพวกเขากถ็ อื ว่าเข้าใจไดอ้ ยหู่ รอก
อยา่ งไรก็ตาม ขอบเขตการใชง้ านของโพชั่นงั้นเหรอ...
แนน่ อนวา่ กบั สตั ว์ พชื และอสรู มนั มผี ลทง้ั หมด ไมใ่ ชแ่ คม่ นษุ ย์
เทา่ นั้น
ถ้าอย่างนน้ั ความแตกตา่ งของมันอยตู่ รงไหน?
พอคดิ แบบนนั้ แล้ว ความสนใจกผ็ ุดขึ้นมาจริงๆ
มันขึ้นอยูก่ บั ว่ามีชวี ติ หรือเปล่า งั้นเหรอ?
ไม่สิ บางทีอาจขึ้นอย่กู ับวา่ มีเจตนารมณห์ รือเปลา่
《แจ้งเตอื น พืชกม็ เี จตนารมณเ์ ช่นกนั เจตนารมณ์คอื สงิ่ ที่
ฝังรากลึกใน “วิญญาณ” คาดว่าความแตกต่างดังกล่าวคือการมี
หรือไม่มี “วิญญาณ” ซ่ึงเป็นกลุ่มของอณูวิญญาณท่ีประกอบสร้าง
แก่นเวท》

นัน่ สนิ ะ
พืชมีเจตนารมณ์ แมจ้ ะไมม่ ีอัตตาที่ชดั เจน แต่ก็มเี จตนารมณ์
ทจี่ ะมีชวี ติ อยนู่ ่นั เอง
ดาบไม่มสี ่งิ ท่เี รียกว่า “วญิ ญาณ” ฉะนัน้ จงึ ไมม่ ีเจตนารมณ์
เพราะเป็นเพียงวัตถุเท่านั้น จึงเป็นธรรมดาที่จะ--------- เอ้ย
เดีย๋ วส?ิ
จๆู่ ผมก็เกิดความรู้สกึ ขดั แยง้ กบั ประเดน็ น้ัน

บทที่ 2 งำนเทศกำลเปิดประเทศ 199

ถ้าจ�าไม่ผิด ไคจินพูดไว้ว่า ดาบก็มีเจตนารมณ์สถิตอยู่เช่น
กัน-------

หรือวา่ !?
“หหึ หึ ึ ขา้ นอ้ ยกอ็ ยากรเู้ รอ่ื งนนั้ เหมอื นกนั ขอรบั เรอ่ื งทอี่ ยากจะ
รู้นั่นแหละคอื ประตูสกู่ ารค้นพบใหม่ๆ ขอรับ”
“ถูกต้องครับ ข้าเองก็ระงับมันเอาไว้พลางสบประมาทในใจว่า
หยดุ การทดลองบา้ บอพรรคน์ น้ั ไปซะ นะ่ ครบั แตว่ า่ ตวั ขา้ ตา่ งหากทโ่ี งเ่ ขลา
ดเู หมอื นวา่ ขา้ จะยดึ ตดิ กบั สามญั สา� นกึ เกนิ ไป จนลมื ปณธิ านแรกเรม่ิ ของ
นักวิจัยไปครบั ”
เบสเตอร์เผยรอยยิ้ม แล้วพรมฟูลโพช่ันลงไปบนดาบที่หัก
ทนั ใดน้นั ดาบก็แสดงปฏิกริ ยิ าให้เห็นจรงิ ๆ แม้จะเพยี งเลก็ น้อยกต็ าม
“““-------- อึก!?”””
“นค่ี อื คา� ตอบครบั ดาบทห่ี กั แลว้ แสดงใหเ้ หน็ วแี่ ววของการฟน้ื ฟู
จรงิ ๆ แมจ้ ะไม่ถงึ ข้นั ฟืน้ ฟโู ดยสมบูรณ์กต็ ามครับ”
“บะ บ้านา่ ...”
“ไม่นา่ เช่อื วา่ โพช่ันจะมีวิธใี ชแ้ บบน้ี...”
แขกผู้มีเกยี รตทิ กุ คนล้วนซ่อนความตกใจไวไ้ มอ่ ยู่
ก็นั่นแหละ
เน่ืองด้วยสามัญส�านึกของตนเองโดนหักล้างไปเมื่อครู่นี้ ถ้าจะ
เรยี กรอ้ งว่าอย่าตกใจไป ก็คงจะเปน็ ไปไม่ได้
ขนาดผมยงั ตกใจเลย
ไม่น่าเชื่อว่าจะท�าการทดลองที่ผมคาดไม่ถึงขนาดนี้ เนื่องจาก
ผมไมไ่ ดร้ บั รายงานเกยี่ วกบั เรอื่ งในคราวนี้ เลยยงิ่ ทา� ใหผ้ มตกใจไปกนั ใหญ่
“แต่ดูเหมือนว่า ผลลัพธ์จะแสดงออกมาได้ก็ต่อเม่ืออาวุธได้
พัฒนามากจนถึงระดับหนงึ่ โดยมเี ง่ือนไขว่าอาวธุ ผลิตจาก “โลหะเวท”
หากผู้ครอบครองไม่ได้ใช้อาวุธนั้นสมา�่ เสมอเป็นเวลานานละก็ มันจะไม่

200

ตอบสนองเลยครบั ”
ง้ันเหรอ ถา้ ไมม่ เี จตนารมณส์ ถิตอยู่ก็จะไม่แสดงผล
“--------ทา� ไมถึงอยากรู้เรอ่ื งแบบนั้นล่ะ?”
กาเซลเอย่ ปากถามกาบิลอยา่ งนา่ เกรงขาม
“เรอ่ื งงา่ ยๆ นะ่ ขอรบั ขา้ นอ้ ยไมค่ ดิ มากอ่ นวา่ ตน้ ไมใ้ บหญา้ ทขี่ น้ึ

ตามทุ่งจะมีเจตนารมณ์ แต่ผลการทดลองกลับเป็นที่กระจ่างว่าโพชั่น
ออกฤทธิก์ บั พวกมันขอรบั ”

เน่ืองจากมีระบบการผลิตฟูลโพช่ันเพียบพร้อม ฟูลโพช่ันจึงมี
จา� นวนเหลือใช้ กาบิลบอกวา่ เพราะสาเหตนุ ั้น เขาจึงทา� การทดลองโดย
ลองพรมฟลู โพช่ันใสว่ ัตถุดบิ หลายๆ อย่าง

แนน่ อนวา่ ความรสู้ กึ อยากรอู้ ยากเหน็ เปน็ กา้ วแรกแหง่ การคน้ พบ
พอผมลองนึกถึงการทดลองท�าอาหารสมัยประถมแล้ว มันก็
ยอ่ มเปน็ การทา้ ทายกับเร่ืองที่ดเู หมอื นจะเปลา่ ประโยชน์
กาบลิ กเ็ ช่นกนั ก่อนอ่ืนเขาไดล้ องลงมือทา�
โพชน่ั ออกฤทธิ์กับต้นไมใ้ บหญา้
กาบลิ บอกวา่ เปลอื กไมท้ แี่ หง้ เหย่ี วฟน้ื ตวั และกง่ิ ไมท้ หี่ กั กแ็ ตก
ก่งิ ใหม่
“ดงั นน้ั ข้านอ้ ยจึงนึกถงึ ตวั ตนของไดรแอด (ภูตพฤกษา) ขน้ึ
มาไดข้ อรบั ตอนนอ้ี าจจะเปน็ ตน้ ไมใ้ บหญา้ ทม่ี เี จตนารมณอ์ อ่ นๆ แตถ่ า้ ยงั
มชี วี ติ ในชว่ งเวลาอนั ยาวนาน กจ็ ะววิ ฒั นาการไปเปน็ อสรู ทมี่ พี ลงั แขง็ แกรง่
ไมใ่ ชห่ รอื แตน่ น่ั กเ็ ปน็ เหตผุ ลทข่ี า้ นอ้ ยคดิ วา่ เรอ่ื งนน้ั คงจา� เปน็ ตอ้ งอาศยั
เงือ่ นไขอะไรหรอื เปล่าน่ะครับ”
พออธิบายจนถึงตรงนี้ เหลา่ ผู้คนเกือบคร่งึ หน่ึงตา่ งแสดงความ
สนใจ เพราะเมื่อลองคิดแบบทั่วไปแล้ว สิ่งนี้เทียบเท่ากับผลการวิจัยท่ี
ควรจะเกบ็ เป็นความลบั ถา้ เปน็ ผ้ทู ่ีตระหนักในเรอื่ งนั้นสกั เลก็ นอ้ ย ย่อม
มปี ฏิกิรยิ าเช่นนน้ั เปน็ ธรรมดา

บทที่ 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 201

ควรจะใหพ้ วกกาบิลนา� เสนอต่อไปทั้งอยา่ งนห้ี รือเปล่า?
แมค้ วามคดิ ตระหนถ่ี เ่ี หนยี วพรรคน์ น้ั จะแวบเขา้ มาในหวั แตผ่ ม
ก็รีบปัดความคิดนั้นออกไป ในที่สุด ผมก็ฟังค�าอธิบายต่อไปพร้อมกับ
ทกุ คน
“ส่ิงท่ีแสดงปฏิกิริยาต่อโพช่ันน้ันมีแต่สิ่งท่ีมีความคุ้นเคยกับ
แกน่ เวท ส่วนสงิ่ ที่ไมม่ ีแก่นเวทปะปนโดยส้ินเชิงจะไม่แสดงปฏกิ ริ ยิ าใดๆ
ทง้ั ส้ิน... นี่กห็ มายความว่า เจตนารมณค์ ือการท่ีมีแก่นเวทสถิตอยู่-------
หรอื อาจจะมคี วามเกย่ี วขอ้ งกนั อยา่ งมากก็ได้ไมใ่ ช่หรอื ขอรบั ”
“ใชแ่ ลว้ จากขอ้ มูลดงั กล่าวทที่ า่ นกาบลิ ชใี้ หข้ า้ เหน็ ขา้ กเ็ ปลี่ยน
ความคิดใหม่แล้วเหมือนกันครับ จู่ๆ ประเด็นนั้นก็ท�าให้ข้านึกสงสัยว่า
‘ถา้ อย่างน้ันแก่นเวทคอื อะไร?’ น่ะครับ”
แกน่ เวท-------นน่ั คอื หนง่ึ ในสสารทเ่ี ปน็ ลกั ษณะเฉพาะของโลกน้ี
มันมีอยู่ทุกที่เช่นเดียวกับก๊าซออกซิเจน เป็นแหล่งก�าเนิดพลังอัศจรรย์
หลายๆ อยา่ ง และเปน็ สงิ่ ทที่ า� ใหเ้ คลอ่ื นไหวไดอ้ ยา่ งอสิ ระราวกบั พลงั แหง่
เจตนารมณ์
“ตรงนม้ี ตี วั อยา่ งพชื ชนดิ หนงึ่ อยคู่ รบั พอพวกเราเปลย่ี นสถานที่
แลว้ ขา้ จะแสดงแผนภาพท่ีขยายแลว้ ของสิ่งนีใ้ ห้ดูนะครบั ”
พวกผมย้ายสถานทไี่ ปตามที่เบสเตอรช์ น้ี า�
เปน็ ห้องขนาดใหญ่ดสู บายๆ มีเกา้ อ้เี รียงรายกันอยู่
ส่วนบรรยากาศกเ็ หมือนห้องโสตทัศนเ์ ลยแฮะ
เพราะมีเคร่ืองโปรเจกเตอร์รุ่นต้นแบบวางอยู่ แถมตรงกา� แพง
ด้านหน้ายงั กางผา้ ขาวโพลนไวแ้ ทนจอภาพด้วย
กาเซลกา� ลงั มองเครอ่ื งโปรเจกเตอรด์ ว้ ยความสนใจ แตก่ ป็ ดิ ปาก
เงียบตอ่ ไป ราวกับตดั สนิ ใจได้วา่ ตอนน้ไี ม่ใชเ่ วลาทจ่ี ะมัวท�าเช่นน้ัน
สมกับเปน็ กาเซล ชา่ งเป็นผใู้ หญ่ท่ีอา่ นบรรยากาศออก
พอยืนยันได้ว่าแขกผู้มีเกียรติมาถึงท่ีนั่งแล้ว กาบิลก็ควบคุม

202

เครอ่ื งโปรเจกเตอร์ อปุ กรณอ์ นั ยอดเยย่ี มทฉี่ ายภาพสอี อกมา เพราะสลกั
ตราเวทนา� แสงไว้

ไฟในห้องมดื ลง บนผ้าขาวมภี าพปรากฏขนึ้
แมจ้ ะมคี นทเ่ี หน็ สงิ่ นน้ั แลว้ ตกตะลงึ แตเ่ บสเตอรก์ ลบั เรมิ่ อธบิ าย
อีกคร้ังโดยไมส่ นใจเรื่องนนั้ แต่อยา่ งใด
“เอาละดูภาพน้ีสิครับ น่ีคือแผนภาพโครงสร้างของพืชที่กล่าว
ไปเม่ือสกั ครูน่ ี้ครับ แลว้ ก็ยงั มอี กี ภาพหนึ่ง นี่คอื แผนภาพโครงสรา้ งของ
วชั พืชท่ีเกดิ ในบริเวณนน้ั --------”
แผนภาพโครงสรา้ งทถ่ี ูกขยายถกู แสดงเทียบกนั
พืชชนิดหนึ่งท่ีคาดว่าน่าจะมีความส�าคัญ ดูซิ เป้าหมายของ
เบสเตอรจ์ ะเปน็ อะไรกันแน่
“-------มนั เปน็ อนั เดยี วกนั มใิ ชร่ ?ึ ขา้ ไมร่ คู้ วามแตกตา่ งหรอก...”
“อ้ืม ข้าด้วย มันต่างกันตรงไหน ไมเ่ ขา้ ใจเลยสกั นดิ ”
มีคนจ�านวนมากท่เี หน็ ด้วยกับเสียงเหลา่ นนั้
แมจ้ ะมีเสียงทว่ี ่า มนั ต่างกนั ตรงนี้ ไม่สิ ตรงนั้นต่างหาก ดังขนึ้
ด้วยก็ตาม แต่ไมว่ า่ จะตรงไหนก็ดเู หมอื นจะไมต่ รงเป้ากนั ท้งั นน้ั เลยแฮะ
เอาละ ทถ่ี กู ต้องคือ?
“ถ้าเชน่ น้นั ก็ลองขยายกันเถอะครบั ”
“เปน็ ยงั ไงกนั บา้ งขอรบั เหน็ แตอ่ นั ทเี่ หมอื นกนั ใชไ่ หมละ่ ขอรบั ?”
เบสเตอรแ์ ละกาบลิ ยิม้ ชว่ั ร้าย
ในที่สดุ พวกเขากเ็ ร่มิ เฉลย
“ชอื่ ของพชื ในภาพท่ี 1 คอื หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะ สว่ นภาพที่ 2 เปน็
แคว่ ชั พืชทรี่ วบรวมจากบริเวณน้นั ครบั เปน็ อยา่ งไรบ้างครบั มนั ดเู หมือน
กนั ไหมครับ?”
เมอ่ื เบสเตอรก์ ล่าวเช่นน้ันแล้ว คนท่ีรูก้ ็รบี ตอบ
“ไมเ่ หมือนกันหรอก ถ้าดูดีๆ กเ็ หน็ ความตา่ งชดั เจนแลว้ ละ!”

บทท่ี 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 203

“ทา่ นเบสเตอรก์ ็ร้ายไม่เบา ถา้ มีแค่รูปอยา่ งนนั้ กย็ ากทจี่ ะเขา้ ใจ
วา่ มนั ตา่ งกนั ตรงไหนนะ่ ครับ!”

ถ้อยค�าเหล่าน้ันดังมาจากทกุ ทิศทาง
หญา้ ฮิโปคเุ ตะเป็นยาสมนุ ไพรหายาก
สิ่งที่ผมกินในถ้�าที่เวลโดร่าถูกปิดผนึกไว้ก็คือหญ้าฮิโปคุเตะ
เป็นพชื ที่มีชอ่ื เสยี งในเร่อื งการเปน็ วัตถดุ บิ ของโพช่ัน
น่ันคงจะเป็นการตอบสนองของคนท่ัวไปที่คิดว่า ไม่มีทางท่ี
แผนภาพโครงสร้างของมันจะเหมอื นกับวัชพืชท่รี วบรวมจากบริเวณน้นั
ทว่า ผู้คนส่วนหน่ึงรวมถึงผมก�าลังหว่ันวิตกไปกับค�าพูดของ
เบสเตอร์ ลา� พังกาเซลก็หน้าซีดสุดขดี เลยทีเดยี ว
หญ้าฮิโปคุเตะกับวัชพืชมีแผนภาพโครงสร้างเหมือนกัน-------
กล่าวคือ เป็นหลักฐานว่าทัง้ สองคือสิง่ เดยี วกนั เม่ือเป็นเช่นนแ้ี ล้ว ก็จะ
กลายเป็นวา่ สมุนไพรหายากคอื อะไรกนั แน่ และสามัญสา� นึกภายในโลก
หลา้ กจ็ ะถกู หักล้างไปตง้ั แต่รากเหง้า...
เบสเตอร์ผายมือทั้งสองข้างท้ังๆ ท่ียังย้ิมชั่วร้าย เพื่อดึงความ
สนใจของทกุ คน
“ทกุ ทา่ น กรุณาอยใู่ นความสงบดว้ ยครบั ”
เบสเตอร์กับกาบิลท�าให้แขกผู้มีเกียรติทุกคนสงบลงแล้วรอ
จนกว่าจะเงียบ จากน้ัน พวกเขาก็อาศัยจังหวะท่ีห้องประชุมเงียบกริบ
ฉายภาพไปเรื่อยๆ
“โพชน่ั เกดิ จากการคน้ั นา�้ หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะ ทา� ใหแ้ กน่ เวทจบั ตวั กนั
ครบั มีขอ้ เทจ็ จริงท่ีร้กู ันทวั่ ไปว่า อัตราการจบั ตัวนีจ้ ะแตกต่างกันไปตาม
คณุ สมบัติของสารสกัด ถึงพวกเราจะพดู เรื่องนีอ้ ยา่ งละเอียดไมไ่ ด้กต็ าม
แต่พวกเราก็ประสบความส�าเร็จในการสกัดที่แสดงระดับความบริสุทธิ์
ถึง 99 เปอร์เซ็นตแ์ ลว้ ครบั ดว้ ยเหตนุ ี้ ส่งิ ท่พี วกเราท�าออกมาจึงเปน็
ฟลู โพชัน่ นะ่ ครบั ”

204

เบสเตอร์อธิบายกระบวนการผลิตฟูลโพช่ันด้วยรูปภาพต่างๆ
โดยยังคงปดิ บงั เทคโนโลยีทีเ่ ปน็ หลกั การส�าคัญเอาไว้

“ตอ่ มากจ็ ะเปน็ สว่ นใบของหญา้ ฮโิ ปคเุ ตะนะครบั ดว้ ยการนา� สงิ่ นี้
ไปบดจะท�าให้แก่นเวทจับตัวกัน และสามารถผลิตยาทาส�าหรับปิดปาก
แผลออกมาได้ครับ ยังไงๆ มันก็ไม่มีประสิทธิผลท่ีดีนัก ในอีกแง่หน่ึง
เรื่องน้นั มนั คงจะแนน่ อนอย่แู ลว้ เพราะเปน็ กากที่เหลือจากการค้นั สารส
กัดน่ะครับ”

ภาพใบไมถ้ กู ฉายบนจอภาพ
พอบดใบไมน้ นั้ แลว้ นา� ไปผสมกบั สารสกดั ทไี่ ดม้ าเมอื่ กอ่ นหนา้
นแ้ี ลว้ กจ็ ะผลติ ยาทาได้ กระบวนการผลติ ดงั กลา่ วถกู ฉายออกมาสง่ิ เหลา่
นไี้ มม่ ีจุดที่ผดิ ธรรมชาติ และผมกไ็ มร่ ูเ้ จตนาของเบสเตอร์
“เอาละทุกทา่ น กรุณาดูภาพนนี้ ะครับ”
หญ้าฮิโปคุเตะทเ่ี พาะปลูกในถ้า� และวชั พืชธรรมดา มีลกั ษณะ
ภายนอกแตกตา่ งกนั โดยสนิ้ เชงิ ไมน่ า่ จะมแี ผนภาพโครงสรา้ งทเี่ หมอื นกนั ...
อยา่ งไรกต็ าม ในระหวา่ งทฉ่ี ายภาพตอ่ ๆ กนั กเ็ กดิ ความเปลย่ี นแปลง
กบั หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะขน้ึ มา
“สงั เกตเห็นหรือเปลา่ ขอรับ? ตอนท่ีขา้ นอ้ ยสังเกตเหน็ ส่งิ น้ีมนั
กแ็ คเ่ รอ่ื งบงั เอญิ ขอรบั ขา้ นอ้ ยไดร้ บั คา� สง่ั จากทา่ นรมิ รุ ใุ หม้ สี ว่ นรว่ มในการ
เพาะปลกู หญา้ ฮิโปคเุ ตะ แต่จ่ๆู ขา้ น้อยกเ็ หลือบไปเหน็ กากที่เหลือจาก
การรดี สารสกดั ออกมานะ่ ขอรบั ทงั้ ๆ ทน่ี า� ไปทา� ยาทาไดท้ งั้ ที แตถ่ า้ สภาพ
การเก็บรักษาไมด่ ี ฤทธกิ์ ็จะหายไปทันที มหิ น�าซ�า้ ฤทธ์ขิ องมันยังอ่อน
มากๆ เม่อื เทียบกับสารละลายเข้มขนของโพชน่ั ถึงข้านอ้ ยจะไม่ได้ใสใ่ จ
เรอื่ งนน้ั เพราะมนั ยงั มหี นทางน�าไปใช้อยู่กต็ าม แตพ่ อลองคิดดดู ีๆ แล้ว
มนั กไ็ มจ่ า� เปน็ ขนาดนน้ั ไมใ่ ชห่ รอื ขา้ นอ้ ยจอ้ งมองกากทเ่ี หลอื จากการสกดั
พลางคิดเร่ืองนั้นไปด้วยขอรบั --------”
ดังนัน้ กาบลิ จึงสังเกตเห็น

บทท่ี 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 205

วา่ ใบไม้ใบนนั้ มรี ปู ร่างต่างกบั หญ้าฮิโปคเุ ตะทกี่ า� ลงั ปลกู อยู่
กาบิลบอกว่าเขาตกตะลงึ แล้วตดั สนิ ใจบันทกึ รายละเอยี ด นนั่
ก็คือภาพท่เี ขาแสดงใหด้ ูเม่อื ครูน่ เ้ี อง
“-------มาพดู ขอ้ สรปุ กนั เถอะขอรบั พชื ทเี่ รยี กวา่ หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะ
นนั้ หากจะพดู ใหถ้ กู ตอ้ ง มนั ไมม่ ตี วั ตนอยเู่ ลยขอรบั ทงั้ หมดลว้ นเปน็ พชื
ทก่ี ลายพันธดุ์ ้วย “แกน่ เวท” ความเข้มสงู -------”
“ใช่!! มันไม่ใช่พืชที่ด�าเนินชีวิตในสถานท่ีท่ีมีความเข้มของ
แก่นเวทสงู แตม่ นั เปน็ พืชทกี่ ลายพันธ์ุเนือ่ งจากความเขม้ ของแก่นเวทสงู
ตา่ งหาก น่นั แหละคอื ลกั ษณะทแี่ ท้จริงของหญ้าฮโิ ปคุเตะยงั ไงล่ะครับ!!”
เบสเตอร์ผตู้ ืน่ เตน้ พูดแทรกคา� อธบิ ายของกาบลิ
เร่ืองนน้ั ก็คงจะน่าตื่นเตน้ น่ันแหละ
เพราะเหล่าผ้คู นทไ่ี ด้ฟังเรอ่ื งน้นั ตา่ งตกตะลึงกนั สุดๆ
“นะ นั่นเป็นการคน้ พบคร้ังใหญ่เลยไมใ่ ช่รไึ ง!!”
“มันไม่ใช่ มันไม่ใช่ข้อมูลที่ควรจะน�ามาเสนอในสถานท่ีแบบน้ี
เลยนะครบั ทา่ นเบสเตอร์!? ควรจะตดิ ตอ่ อยา่ งเรง่ ด่วนเพ่ือน�าเสนอดว้ ย
ลา� ดบั ขน้ั ตอนทถ่ี กู ตอ้ งตามแบบงานสมั มนาวชิ าการ... ในสถานทที่ เ่ี หมาะสม
มากกว่านี้ มากกวา่ น้นี ะครบั !!”
สถานการณ์ทว่ี ุ่นวาย จะเรียกวา่ สบั สนอลหม่านกไ็ ด้
ดูเหมือนว่ากลุ่มคนที่เคยไม่สนใจ เม่ือได้ฟังเรื่องนั้นแล้วก็ทน
น่ิงเงียบต่อไปไม่ได้เช่นกัน
สว่ นกลมุ่ คนทฟี่ งั เรอื่ งราวดว้ ยความสนใจมาตง้ั แตแ่ รกกด็ ทู า่ ทาง
จะตกตะลึงยงิ่ ข้ึนไปอีก จากเนอ้ื หาทีเ่ หนอื ความคาดหมาย และถอ้ ยคา�
ทวี่ า่ “ไม่ใชข่ ้อมลู ท่ีจะนา� มาเสนอในสถานท่ีแบบน้ี--------” ก็ยอ่ มเข้าใจ
ถงึ ทา่ ทตี กตะลงึ ของพวกเขาได้อย่างชดั แจ้ง
เพราะกาเซลก็ช็อกจนตาถลน กระทั่งจักรพรรดินีเอลเมเชีย
ยงั สนทนาอะไรบางอยา่ งกับดยุกเอรัลโด้

206

แมแ้ ต่ผมกต็ ะลึงงัน
ทผ่ี า่ นมาไมไ่ ด้เอะใจอะไรเลย แต่พูดมาแลว้ กย็ อมรับได้
พอลองคิดดูมันก็เป็นเรื่องปกติ ไม่นึกเลยว่า ณ สถานท่ีที่
เวลโดร่าถูกปิดผนึกไว้จะมีหญ้าฮิโปคุเตะข้ึนเป็นดงมาตั้งแต่แรกแล้ว
การกลายพันธ-ุ์ ------ววิ ัฒนาการของพืช-------ถ้าเปน็ อยา่ งทว่ี า่ เรอื่ งนัน้
กย็ อมรบั ไดเ้ ชน่ กนั
และแลว้ พชื ชนดิ นน้ั กค็ นื สภาพกลบั ไปเปน็ วชั พชื ดงั เดมิ เนอื่ งจาก
แกน่ เวทถูกรวบรวมไวใ้ นรูปสารสกดั ทั้งหมดน่ันเอง
เป็นที่ประจักษ์แจ้ง เพราะมันอยู่ในสภาพท่ีเป็นกากเหลือจาก
การสกัดจนแหง้ แผนภาพโครงสรา้ งของมันจึงเหมอื นกับวัชพืช
งนั้ เหรอ เพราะอยา่ งนนั้ กาบลิ จงึ ไดค้ ดิ วา่ ดาบกซ็ อ่ มแซมไดด้ ว้ ย
โพช่ันเหมอื นกนั หรือเปล่า
สามารถคดิ ไดว้ า่ แรเ่ ปลยี่ นแปลงเปน็ หนิ โลหะเวท เชน่ เดยี วกบั
ทว่ี ชั พชื อะไรนน่ั เปลย่ี นแปลงเปน็ หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะ และอาวธุ กใ็ ช้ “โลหะเวท”
ทผ่ี ลติ จากหนิ โลหะเวทดังกล่าว แน่นอนวา่ เมอื่ เปน็ เช่นน้ี ก็เป็นธรรมดา
ท่จี ะเกดิ ความสงสัยว่าโพชั่นจะออกฤทธห์ิ รือเปลา่
และแลว้ ผลการทดสอบกเ็ ชอ่ื มโยงกบั การทดลองทใ่ี หด้ ใู นตอน
แรกนน่ั เอง
“ส่วนข้อสงสัยท่ีว่า ‘แก่นเวทคืออะไร?’ ท่ีข้านึกขึ้นมาน้ัน
ยังไมไ่ ดม้ าซึ่งคา� ตอบครบั พวกอสรู และมนษุ ย์มารตา่ งได้รบั อิทธพิ ลจาก
แก่นเวท นค่ี อื ขอ้ เทจ็ จรงิ ท่เี หน็ ไดช้ ัดเลยครับ งนั้ อมนษุ ย์จะเปน็ อย่างไร?
ถ้าก�าจัดแก่นเวทท้ังหมดภายในร่างกายแล้ว จะกลับไปเป็นมนุษย์อย่าง
ท่คี ิดหรือไม?่ แมข้ อ้ สงสัยเชน่ น้ันจะไมห่ มดไมส่ นิ้ ก็ตาม แตก่ ารพิจารณา
สงิ่ เหล่านน้ั คงจะยากล�าบากอยา่ งถึงท่ีสดุ ครับ”
“ถึงกระน้ัน พวกข้าน้อยก็คิดท่ีจะด�าเนินการวิจัยต่อไปในหลัง
จากน้ี ณ ดินแดนที่เป็นแหล่งรวมภูมิปัญญาอันยิ่งใหญ่แห่งนี้ ข้าน้อย

บทที่ 2 งำนเทศกำลเปิดประเทศ 207

สัญญาว่าจะค้นหาค�าตอบน้ันต่อไป และขอจบการน�าเสนอเทคโนโลยี
ในคร้งั นี้”

“ขอขอบคุณ-------”
““ท่ีกรุณารบั ฟังนะครับ””
กาบิลและเบสเตอร์เห็นพ้องต้องกันท่ีจะปิดฉากการน�าเสนอ
เทคโนโลยี ดูเหมือนว่าพวกเขาจะหารือกันมาอย่างรอบคอบมาก จึงมี
ท่าทางสง่าผา่ เผยจนไม่อาจคิดไดว้ า่ เป็นครั้งแรกของพวกเขา
ยิ่งไปกว่านน้ั เน้อื หาดังกล่าวกเ็ ยีย่ มยอด
แมจ้ ะทง้ิ ขอ้ สงสยั ใหค้ า้ งคาใจไว้ แตก่ เ็ ปน็ เนอื้ หาทด่ี งึ ดดู ความสนใจ
ไดจ้ รงิ พวกเขาตแี ผก่ ารคน้ พบครงั้ ใหญ่ พรอ้ มทงั้ ปดิ บงั สว่ นสา� คญั ทงั้ หมด
เอาไว้
และประเด็นส�าคัญเหนือสิ่งอื่นใดก็คือ การท่ีไม่ต้องกลัวว่า
เทคโนโลยจี ะถูกเลยี นแบบ ถา้ มีแค่เนือ้ หาทน่ี า� เสนอไป
แกน่ เวททา� ใหพ้ ชื เปลยี่ นแปลง-------แมจ้ ะเปน็ ขอ้ มลู ทยี่ อดเยยี่ ม
แตป่ ระเทศอน่ื กย็ ากทจ่ี ะเลยี นแบบเรอ่ื งนน้ั ได้ ถา้ ทา� การทดลองคงจะเปน็
ไปไดอ้ ยู่ แตถ่ งึ จะรเู้ รอ่ื งนน้ั กเ็ ปน็ ไปไมไ่ ดท้ จี่ ะผลติ หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะในปรมิ าณ
มากอยดู่ ี
ความได้เปรียบของประเทศเราไม่สั่นคลอน
ทงั้ นีย้ ังมนี ยั ยะวา่ การทดลองจะดา� เนินต่อไปในประเทศนี้
ดนิ แดนทเ่ี ปน็ แหลง่ รวมภมู ปิ ญั ญาอนั ยงิ่ ใหญแ่ หง่ น-้ี ------อยา่ ง
ทกี่ าบลิ กลา่ วมา ดนิ แดนนคี้ งจะมนี กั วชิ าการมารวมตวั กนั มากขนึ้ เรอื่ ยๆ
นับแตน่ ้ีเปน็ ตน้ ไป
เพราะในดนิ แดนทอี่ ดุ มไปดว้ ยแกน่ เวทแหง่ นนี้ แ่ี หละทจี่ ะทา� การ
ทดลองได้ไม่จ�ากัดยังไงละ่
ดูเหมือนว่างานน�าเสนอเทคโนโลยีน้ีได้สร้างความตกตะลึงเป็น
อย่างมากให้แกบ่ รรดาแขกผมู้ ีเกยี รติท่รี บั ชมรับฟัง

208



ชว่ งเชา้ เพลดิ เพลนิ ไปกบั ความวเิ ศษของเสยี งดนตรี และชว่ งบา่ ย
เกดิ การกระต้นุ จติ ใจใฝร่ ู้

สง่ิ ใดจะกงั วานในหวั ใจมากกวา่ กป็ ลอ่ ยใหเ้ ปน็ ไปตามการตดั สนิ
ใจของคนแต่ละคน แต่ทว่า ไม่ว่าจะอย่างไหนก็ได้รับความสนใจเป็น
อยา่ งมาก เร่อื งนั้นเรียกได้ว่าประสบความส�าเร็จไมผ่ ดิ แน่

เพราะตอนแรกมคี นจา� นวนมากทดี่ เู บอื่ ๆ ผมเลยนกึ วา่ วางลา� ดบั
ผิดไปเสยี อกี ... แต่ดูเหมือนวา่ น่ันจะเปน็ การกลวั ไมเ่ ข้าเร่ือง

ในทางกลบั กัน ผมคดิ วา่ ล�าดับแบบนี้กถ็ ูกตอ้ งแลว้
การท�าให้แขกผู้มีเกียรติทุกคนสนใจในดินแดนแห่งน้ี--------
ดูเหมอื นวา่ จุดประสงคด์ ังกลา่ วจะไดร้ บั การเตมิ เต็มอยา่ งเพยี งพอแล้ว
ผมจงึ ตง้ั ใจทจี่ ะมอบคา� ชน่ื ชมไมอ่ นั้ ใหแ้ กท่ ง้ั สองคนอยา่ งตรงไป
ตรงมานั่นเอง

＊

หลังงานน�าเสนอเทคโนโลยี ก็เปน็ เวลาว่าง
มที งั้ คนทพี่ กั ผอ่ นหยอ่ นใจในหอ้ งรบั รอง คนทแี่ อบไปเทย่ี วรา้ น
แผงลอย
คนทดี่ ม่ื ดา�่ ไปกบั ออนเซน็ และคนทส่ี นกุ สนานไปกบั การเยย่ี มชม
เคร่ืองเลน่
เนอ่ื งจากมคี นนา� ทางคอยตดิ ตามแขกผมู้ เี กยี รตทิ กุ คน พวกเขา
จงึ ไปไหนมาไหนไดต้ ามต้องการ
แตก่ ระนน้ั เรอ่ื งทเี่ ปน็ ทฮ่ี อื ฮาในบรรดาแขกผมู้ เี กยี รตกิ ม็ แี ตเ่ รอ่ื ง
การฟงั ดนตรกี บั การนา� เสนอเทคโนโลยที งั้ นนั้ ดเู หมอื นวา่ จะมกี ารสนทนา
ทก่ี ลา่ วชมสง่ิ เหล่านนั้ เกิดข้นึ ในแต่ละท่ี
ในขณะทผี่ มกา� ลงั มองดเู หลา่ ขนุ นางโดยรอบทพ่ี กั ผอ่ นหยอ่ นใจ

210

ตามอธั ยาศัย อารโ์ นลด์และบัคคัสก็เข้ามาหาดว้ ยสหี น้าเคร่งเครยี ด
แล้วพวกเขาก็บอกผมว่า “มีเร่ืองอยากจะคุยด้วยนิดหน่อย”

ดว้ ยเสียงอันแผ่วเบา
ผมคาดเดาวา่ นา่ จะมเี นอ้ื หาสา� คญั จงึ พาเบนมิ ารแุ ละชอิ อนไปยงั

หอ้ งหอ้ งหน่ึงในเรือนรบั รองตามทพี่ วกเขานา� ทาง
ผทู้ ่ีอยู่ท่ีนนั่ คือลมู ินัส
เมอ่ื คาดคะเนจากทา่ ทตี งึ เครยี ดของพวกอารโ์ นลดแ์ ลว้ ผมกค็ ดิ วา่

อาจจะไมใ่ ช่แบบนัน้ กไ็ ด้ แต่นกึ แลว้ เชียววา่ ไมผ่ ดิ แน่
ลมู นิ สั ในชดุ เมดนงั่ ไขวห่ า้ งอยบู่ นเกา้ อ้ี ขาขาวๆ กบั สายรดั ถงุ นอ่ ง

สีดา� นนั้ ใหค้ วามรู้สกึ ลามกมากๆ เลยครับ
และขา้ งหลงั ลมู นิ สั มอี ารโ์ นลดแ์ ละบคั คสั ยนื ตวั ตรงไมข่ ยบั เขยอ้ื น

ภาพทเ่ี กดิ จากการสลบั บทบาทระหวา่ งเจา้ นายกบั ผตู้ ดิ ตามเชน่ นน้ั แมจ้ ะ
ไม่ปกติ แตก่ ด็ เู ข้ากนั มากๆ

“เอาละ ถงึ จะทา� สนธสิ ญั ญาหา้ มรกุ รานกบั เหลา่ ขนุ นางไวแ้ ลว้ ...
ก็ไม่พอสนิ ะ”

ลมู ินัสประเดมิ บทสนทนา โดยการหันมาพดู เช่นน้นั กับผม
ผมไม่มีจังหวะที่จะพูดอะไรทั้งน้ัน อย่าว่าแต่จะพูดเลย เก้าอ้ี
กย็ งั ไมไ่ ดน้ ่งั ดว้ ยซ�้า
ถงึ ผมจะคดิ วา่ เธอมนี สิ ยั ใจรอ้ น แตไ่ มน่ กึ เลยวา่ จะขนาดนน้ี ะ่ นะ
ผมน่งั เกา้ อ้ีพลางรู้สึกระอาใจ แม้จะไม่ไดถ้ กู เชิญให้นั่งกต็ าม
แล้วผมก็ถามลมู ินัสกลับ
“ที่วา่ ไมพ่ อนี่คืออะไรเหรอ?”
“ของพรรค์นั้นมันก็แน่อยู่แล้วแหละ การแลกเปล่ียนยังไงเล่า!
สนธสิ ญั ญาทว่ี า่ จะไมแ่ ทรกแซงกนั และกนั นะ่ ไมส่ ามารถทา� การแลกเปลย่ี น
ซ่งึ กันและกันไดม้ ิใชร่ ึ?”
“เปล่า ฉนั คดิ ว่ามันไมใ่ ชแ่ บบนัน้ หรอกนะ...?”

บทท่ี 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 211

ผมเรยี บเรยี งสถานการณ์ พลางคดิ วา่ ลมู นิ สั ตอ้ งการจะสอ่ื อะไร
จกั รวรรดศิ กั ดส์ิ ทิ ธล์ิ เู บเรยี สและเทมเพสตไ์ ดท้ า� สนธสิ ญั ญาหา้ ม
รกุ รานกนั ตามทล่ี มู นิ สั กลา่ ว เนอื่ งจากศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธแิ์ หง่ ทศิ ประจมิ
ก็เป็นส่วนหน่ึงของจักรวรรดิศักดิ์สิทธ์ิลูเบเรียส จึงส่งผลให้เกิดการยก
สถานะของพวกผมในนานาประเทศฝ่ังตะวนั ตก
ชา่ งเปน็ เรอื่ งทน่ี า่ ขอบคณุ เปน็ อยา่ งยง่ิ แตว่ า่ ถา้ คดิ ในแงก่ ารแลก
เปลย่ี นแลว้ กเ็ ทา่ กบั วา่ ไมม่ คี วามสมั พนั ธท์ างการทตู จรงิ ๆ เพราะระยะหา่ ง
ระหวา่ งสองประเทศไกลกนั เกินไป
การค้าขายระหว่างประเทศก็ไม่มี ส่วนความสัมพันธ์ด้านการ
กระจายสนิ ค้าก็กลายเปน็ ว่าฝากใหก้ ลไกตลาดจัดการ ซ่งึ ขึน้ อยู่กบั ความ
สมั พนั ธเ์ ชงิ อ�านาจระหว่างพ่อค้ากับประเทศ
แตไ่ มใ่ ชว่ า่ จะไมไ่ ดท้ า� การคา้ ขายอะไรกนั เลย อนั ทจ่ี รงิ ผมไหวว้ าน
โยลไมลใ์ หส้ ง่ คนเรข่ ายของไปแล้วนน่ั เอง
ไมไ่ ด้รอให้ฝา่ ยนัน้ มาหา ฝ่ายเราเร่มิ ลงมอื ก่อนตา่ งหาก
การสา� รวจตลาดถอื เปน็ เรอื่ งพนื้ ฐาน ขอ้ มลู เกยี่ วกบั สนิ คา้ พเิ ศษ
ของจกั รวรรดศิ กั ดส์ิ ิทธิ์ลูเบเรียสได้เขา้ มาอยใู่ นมอื ของผมเรียบรอ้ ยแลว้
จากรายงานดงั กลา่ ว จกั รวรรดศิ กั ดสิ์ ทิ ธล์ิ เู บเรยี สเปน็ มหาอา� นาจ
ทางเกษตรกรรม ดเู หมือนว่าจะมีการผลิตธัญพืชออกมาปรมิ าณมากโดย
มขี า้ วสาลเี ปน็ หวั ใจหลกั และยงั สง่ ออกไปยงั นานาประเทศฝง่ั ตะวนั ตกอกี
ดว้ ย
พอลองตรวจสอบตวั อยา่ งสนิ คา้ กพ็ บวา่ มคี ณุ ภาพสงู และรสชาติ
ดีทีเดียว แม้แตป่ ระเทศเรากต็ อ้ งการน�าเข้า แตป่ ระเดน็ นกี้ ม็ ีปญั หาเร่ือง
ระยะทางดังที่กลา่ วไปเม่ือครู่น้ี ผมจึงต้ังใจจะคลค่ี ลายปัญหานน้ั กอ่ นท่ี
จะเสนอใหม้ กี ารค้าขายระดับประเทศ
สถานการณป์ ัจจบุ นั เป็นไปตามท่กี ลา่ วมาขา้ งตน้
ผมก็คิดอยู่ว่าอยากจะแลกเปลี่ยนกันให้ลึกซ้ึงย่ิงข้ึนในอนาคต

212

แต่ถา้ ถามผมวา่ ตอนน้ีท�าอะไรได้บ้าง ผมก็นึกอะไรไม่ออกทัง้ นน้ั
“ไอ้เจา้ คนหัวช้า หรอื วา่ กา� ลังย่วั โมโหขา้ อยู่กันแน่?”
“เปลา่ ๆ ไม่ได้หมายความวา่ อยา่ งน้ันสกั หน่อย”
พอผมลนลานปฏิเสธ ลูมนิ ัสก็ถอนหายใจเฮอื กหนึง่ ดว้ ยความ

หงุดหงดิ
“หากกล่าวถึงการแลกเปลี่ยนละก็ คงเป็นเรื่องวัฒนธรรมน่ัน

ละมงั้ ? พดู ตามตรงคอื ขา้ ประเมนิ คา่ พวกเจา้ ตา�่ ไปนะ่ พวกมนษุ ยท์ อ่ี ารกั ขา
ลเู บเรยี สของขา้ ขาดแคลนพรสวรรคท์ างดา้ นศลิ ปะ เพราะฉะนน้ั การแสดง
ดนตรเี ม่ือสักครู่นจี้ ึงนับว่ายอดเย่ียม แม้จะไมไ่ ดค้ าดหวังถึงขนั้ น้ันก็ตาม
วนั นี้เป็นหน่งึ วันท่ที �าใหข้ า้ เกดิ ความตระหนกั รใู้ หม่เชยี วละ”

โอ๊ะ ได้รับค�าสรรเสริญเข้าให้แล้ว ถึงแม้เม่ือกี้จะได้รับค�าชม
ในตอนท่ีเดินสวนกนั ก็เถอะ แต่ลูมินัสดทู ่าจะถูกใจเอามากๆ เลยสนิ ะ

ในทสี่ ดุ ผมกเ็ ขา้ ใจเรอื่ งทล่ี มู นิ สั อยากจะสอื่ แลว้ เธอฟงั การแสดง
ดนตรใี นวนั นี้ จงึ ยอมรบั ความสามารถของพวกผม เรอื่ งคงมอี ยวู่ า่ เนอ่ื งจาก
ลูมินัสมีวงดนตรี เลยอยากจะเสริมสร้างความสามารถซึ่งกันและกัน
ผา่ นการแลกเปลยี่ นกับนกั ดนตรเี หล่านน้ั ละม้ัง

“ในบรรดาแวมไพร์ (เผา่ ผดี ดู เลอื ด) กม็ ผี ทู้ เี่ ขา้ ถงึ ศลิ ปะอยเู่ ชน่ กนั
พวกเขาทมุ่ เทกบั การแตง่ บทเพลงใหมๆ่ ไปพรอ้ มกบั สบื ทอดดนตรโี บราณ
แต่พักนี้มันจ�าเจแล้วน่ะนะ การแลกเปลี่ยนกับพวกเจ้าคงจะเป็นแรง
กระตุ้นทีด่ ”ี

การคาดคะเนของผมถูกต้อง และทางเราเองก็รู้สึกขอบคุณกับ
ข้อเสนอนัน้ ดว้ ย

ประสบการณ์จะช่วยยกระดับจิตใจ เพราะการแลกเปลี่ยนกับ
ผู้อื่นถือเป็นสารอาหารที่เย่ียมท่ีสุดในการจัดกิจกรรมทางวัฒนธรรมให้ดี
ยิง่ ขึน้ น่ันเอง

“ฟงั ดูดีนะ! ทางน้ีไม่ได้คาดหวงั เร่ืองน้ันมากอ่ นเลยละ”

บทท่ี 2 งำนเทศกำลเปิดประเทศ 213

เนอ่ื งจากตวั ผมไมม่ เี หตุผลทีจ่ ะตอ้ งปฏิเสธ จงึ ตอบรบั ขอ้ เสนอ
นนั้ ดว้ ยความยนิ ดี ผมคดิ วา่ ถา้ คา� นงึ ถงึ ความสมั พนั ธข์ องทงั้ สองประเทศ
ในอนาคตแล้ว จะส่งผลดีมากกวา่

“อืม้ งั้นก็เดนิ เรื่องไปแบบน้นั เลยแลว้ กนั ”
ลมู ินสั พยักหน้าอยา่ งพงึ พอใจ
ในจงั หวะนน้ั เบอื้ งหนา้ ของผมกบั ลมู นิ สั กม็ พี อ่ บา้ นวยั ชรานา� ชา
ฝร่งั ออกมาให้
ถา้ จ�าไมผ่ ดิ เขาช่ือว่ากุนเธอรส์ ินะ ทง้ั ๆ ทเ่ี ป็นผมู้ คี วามสามารถ
ทัดเทยี มกบั รุยแท้ๆ แตใ่ นฐานะพ่อบ้านก็มฝี มี อื ท่ีเหมาะสมอีกด้วย
ดอิ าโบลของพวกเรากเ็ ป็นแบบน้ันเหมอื นกัน พ่อบ้านในโลกนี้
ช่างดถู กู ไม่ไดเ้ ลยจริงๆ
พวกคนรับใช้ก�าลังจัดเตรียมเครื่องด่ืมให้เบนิมารุและชิออน
ท่ีอยู่ข้างหลังผม ทั้งน้ีก็ไม่ใช่ว่าเตรียมการกันไม่ดี แต่เป็นเพราะลูมินัส
ใจรอ้ นเรมิ่ เปิดประเดน็ ขน้ึ มา พวกเขาจงึ ใหบ้ ริการไม่ทนั เท่าน้นั
ลมู นิ สั ชา� เลอื งมองบรกิ รเหลา่ นนั้ อยา่ งเยอื กเยน็ ถา้ คดิ วา่ ฝา่ ยนน้ั
มคี วามสมั พนั ธแ์ นวดง่ิ แบบเบ็ดเสร็จแล้วละก-็ -------
“คอ่ ยยังชั่วเนอะ เท่าน้พี วกเจ้ากจ็ ะสนุกไปกับสง่ิ น้ันไดแ้ ลว้ ”
ลูมนิ ัสสง่ เสียงทักเหล่าบริกรอยา่ งหยง่ิ ผยอง
ทางดา้ นเหลา่ บรกิ รทถี่ กู ทกั กใ็ หค้ า� ตอบทา� นองวา่ “ขอบพระคณุ
ครบั ” “จะตงั้ ตารอเลยครบั !” จากทัว่ ทุกทศิ ทาง พวกเขาดทู า่ ทางดีใจ
การตอบสนองดังกล่าวจึงออกมาจากใจจริงไมผ่ ิดแน่
ท่าทีมีแต่ความรู้สึกเคารพในตัวลูมินัส ปราศจากความรู้สึก
หวาดกลวั ใดๆ
พอผมมองดดู ๆี และพนิ จิ ดว้ ยความรสู้ กึ พศิ วงแลว้ กเ็ หน็ วา่ ทกุ คน
เป็นแวมไพร์
พวกเขาควบคุมพลังถึงขั้นท่ีกีดกันออร่าได้อย่างสมบูรณ์แบบ

214

ไมอ่ าจแยกแยะความตา่ งกบั มนษุ ยไ์ ด้ บางทอี าจจะเปน็ เหลา่ ปจั เจกชนชน้ั สงู
ในระดับทีใ่ กล้เคียงกบั ลมู นิ ัสก็ได้

แค่แวมไพร์หลายตนท่ีอยู่ตรงนี้คงท�าให้ประเทศประเทศหนึ่ง
ลม่ จมไดง้ า่ ยๆ ขอ้ เทจ็ จรงิ ทวี่ า่ กลมุ่ คนเหลา่ นน้ั กา� ลงั ทา� งานบรกิ ารอยู่ ถอื
เป็นเหตกุ ารณท์ พ่ี อจะทา� ใหร้ ูส้ กึ ถึงความไมส่ มเหตสุ มผลในโลกนไี้ ด้

“งั้นกนุ เธอรเ์ อ๋ย ถา้ กลับไปไนตก์ ารเ์ ดน (ราชส�านกั ราตรนี มิ ิต)
แลว้ ฝากเดินเรอ่ื งด้วยละ่ ”

“รับทราบครับ”
ลูมนิ สั พยักหน้า แลว้ ดมื่ ชาฝรง่ั อึกหนงึ่
ทว่ งทา่ อนั สงา่ งาม ไมก่ อ่ ใหเ้ กดิ เสยี ง ชา่ งเปน็ ความงดงามทคี่ วร
เอาเย่ยี งอยา่ ง
“ใช่แล้ว งานน�าเสนอเทคโนโลยีนั่นน่าสนใจมากเลย ถ้าจะ
วเิ คราะหอ์ ทิ ธพิ ลของแกน่ เวทอะไรพวกนน้ั ละก็ ขา้ นกึ เรอ่ื งนา่ สนใจขนึ้ มา
ไดแ้ หละ เน่อื งจากลกู นอ้ งของขา้ ก็มพี วกประหลาดๆ ทชี่ ่ืนชอบการวิจัย
อยเู่ หมอื นกัน ขา้ จงึ ต้งั ใจทีจ่ ะสง่ คนพวกนนั้ มาประจ�าการที่นน่ี ่ะ ไม่ว่ากนั
ใช่ไหม?”
ในขณะท่ีผมก�าลังเคลิ้มมอง ลูมินัสก็กล่าวเช่นนั้นด้วยท่าทาง
อารมณ์ดี
ผมลองฟังเร่อื งราวอยา่ งละเอยี ด
ดเู หมอื นวา่ เรอื่ งทลี่ มู นิ สั จะพดู กค็ อื แมอ้ ารยธรรมของเหลา่ มนษุ ย์
ผอู้ าศัยอยเู่ บอ้ื งหนา้ จะยังคงมีระดบั ต่�า แตป่ ระเทศแมท่ ีอ่ ยูใ่ ตด้ นิ กลบั ถอื
ครองเทคโนโลยีระดับสูงมากเลยทีเดยี ว
“เกินคาดเลยแฮะ นกึ ว่าจะโจ่งครึม่ กวา่ นี้เสียอีกนะเนีย่ ...”
“ข้าไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก เพราะถ้าสะดุดตาเกินไป ก็กลัวว่าจะ
โดนจิ้งเหลนน่าโมโหตัวนั้นเจอเข้าน่ะ นอกจากน้ี ข้าก็ไม่ชอบใจการถูก
พวกทูตสวรรค์ขัดขวาง เลยให้ด�าเนินการวิจัยส�าคัญๆ ไว้ใต้ดินทั้งหมด

บทท่ี 2 งำนเทศกำลเปิดประเทศ 215

จนกว่าจะกวาดลา้ งพวกนน้ั ได้ยังไงละ่ ”
ลูมินสั กลา่ วด้วยท่าทโี ออ้ วดว่า
ไมว่ า่ อยา่ งไร ลมู นิ สั กพ็ รง่ั พรอ้ มไปดว้ ยอา� นาจของประเทศมาก

ทส่ี ุดในเหลา่ จอมมารนน่ั เอง
แวมไพรแ์ ตกตา่ งจากมนษุ ย์ นอกจากนย้ี งั มคี วามเปน็ อมตะและ

อายขุ ยั ยาวนานยงิ่ กวา่ เอลฟ์ มหิ นา� ซา�้ วา่ กนั วา่ เปน็ ตวั ตนชน้ั สงู ทไ่ี ม่จ�าเป็น
ต้องรับประทานแม้แต่อาหาร แค่แย่งชิงพลังชีวิตของมนุษย์มาเพียง
เล็กน้อยก็สามารถประทังชีวิตได้... จึงไม่มีทางท่ีใครๆ จะสงสัยเร่ืองท่ี
แวมไพร์เปน็ เผา่ พันธุท์ อี่ ย่บู นยอดพรี ะมิดระบบนิเวศ

ทวา่ พวกเขาเหลา่ นน้ั ก็มีจดุ ออ่ นเชน่ กัน
นนั่ เปน็ หนงึ่ ในเหตผุ ลทแี่ วมไพรถ์ กู เรยี กวา่ ผปู้ กครองแหง่ รตั ตกิ าล
เพราะไม่ใช่แค่แสดงพลังอันยิ่งใหญ่ออกมาในตอนกลางคืน แต่ถ้าได้
อาบแสงอาทิตย์แลว้ จะสลายไปอีกด้วย
เผ่าพันธุ์ที่มีท้ังระดับความอันตรายสูง และจุดอ่อนอันร้ายแรง
เชน่ น้นั ก็คอื แวมไพร์นน่ั เอง
ดเู หมอื นวา่ ทา่ มกลางกลมุ่ คนทสี่ งั กดั อยใู่ นชนชนั้ ขนุ นางในประเทศ
ทป่ี กครองโดยลมู นิ สั --------ปจั เจกบคุ คลผทู้ รงอา� นาจในบรรดาเผา่ พนั ธ์ุ
ชั้นสูงเช่นนน้ั มกี ลุม่ คนท่ีก้าวขา้ มจดุ ออ่ นเรอ่ื งแสงอาทิตยไ์ ดแ้ ลว้ ไดย้ นิ
มาวา่ กลมุ่ คนเหลา่ นนั้ จะถกู เรยี กวา่ “ผพู้ ชิ ติ ” ซงึ่ ไมว่ า่ จะอยทู่ ไี่ หนกส็ ามารถ
ท�ากิจกรรมต่างๆ ได้
พวกแวมไพรท์ ไ่ี รจ้ ดุ ออ่ น แมจ้ ะมจี า� นวนนอ้ ย แตก่ ค็ งจะเปน็ ฝนั
รา้ ยสา� หรบั มวลมนษุ ยชาติ ตอ่ ใหค้ วามสามารถยงั ไมถ่ งึ ขน้ั รยุ และกนุ เธอร์
กย็ งั เทยี บไดก้ ับคาลามติ ี (ระดบั ภัยพิบัติ)
แถมเหลา่ บรกิ รผอู้ ยใู่ นทแี่ หง่ นก้ี เ็ ปน็ “ผพู้ ชิ ติ ” เชน่ กนั ผมไดย้ นิ
มาว่าพวกเขาทา� งานบริการและรับใชล้ ูมนิ ัสเป็นงานอดเิ รก ทวา่ ไม่ถงึ กับ
ตอ้ งบอก ผมก็คิดว่ามนั แฝงนัยยะส�าคญั เรอ่ื งการอารักขาเอาไว้

216

“ผ้พู ิชิต” คือกล่มุ คนที่ก�าจัดจดุ อ่อนแลว้ และมีเวลาวา่ งเหลอื
เพราะฉะนั้นจึงมีคนท่ีสร้างส่ิงต่างๆ ขึ้นมาตามใจชอบเป็นงานอดิเรก
อยูด่ ว้ ย

พวกเขาจะพฒั นาของคณุ ภาพตา่� แขง่ กนั เพราะตอ้ งการใหล้ มู นิ สั
รกั เป็นพเิ ศษ

“พูดตรงๆ ข้ารู้สึกหดหู่น่ะ ถึงข้าจะส่ังว่าจงพัฒนาของท่ีมันดี
กว่านี้มาก็ตาม แต่เจ้าพวกนั้นกลับไม่รู้จักส่ิงท่ีเรียกว่าความก้าวหน้า
อาจเปน็ เพราะว่ายึดตดิ กับความเชอ่ื แบบตายตวั จนเกินไป ขา้ จึงต้องการ
นา� ตัวพวกเขามาฝากไวก้ บั เจ้า เพื่อใหก้ ารศกึ ษานิดหนอ่ ยน่ะ”

นคี่ ือความประสงค์ของลมู ินสั
“อืม เรื่องนัน้ กไ็ ด้อยู่หรอก...”
ผมคอ่ นขา้ งกงั วลวา่ ถา้ ไมค่ อยดพู วกเจา้ ตวั เอาไว้ กน็ า่ จะกลาย
เปน็ ต้นตอของปญั หา
“ผพู้ ชิ ติ ” เรยี กไดอ้ กี อยา่ งหนง่ึ วา่ คนในชนชน้ั ปกครอง เมอ่ื กลมุ่
คนเหลา่ น้นั มาท�าการวิจัยในประเทศของเรา กไ็ มอ่ าจคาดการณไ์ ดว้ ่าจะ
มีปญั หาอะไรเกดิ ข้นึ บ้าง
ลูมินัสมีข้อเสนอเพ่ิมเติม ราวกับมองความลังเลเช่นน้ันของ
ผมออก
“แนน่ อนวา่ ขา้ จะเตรยี มรางวลั เกยี รตยิ ศไวใ้ หน้ ะ? ขา้ จะใหว้ ชิ าแก่
เจา้ หน่งึ อยา่ งกแ็ ลว้ กนั ”
“วิชา?”
“ใชแ่ ล้ว ข้าจะให้ “ความลกึ ลับแหง่ ศรทั ธาและเมตตา” แกเ่ จ้า
นะ่ ?”
อะไรละ่ นัน่ นา่ จะเจ๋ง!
มนั ใหค้ วามร้สู ึกวา่ น่าจะมีอะไรบางอยา่ งทส่ี ดุ ยอดจริงๆ ยงิ่ กวา่
พวกเทคโนโลยที ีน่ ่าหลงใหลเสียอกี

บทท่ี 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 217

“ท่ีว่ามานัน่ หมายความว่ายังไง?”
“อะไร กง็ า่ ยๆ นะ่ มนั คอื วชิ าท่ี ผเู้ ชอื่ มน่ั ในตวั เจา้ จะสามารถใช้
พลังส่วนหนงึ่ ของเจา้ ไดย้ งั ไงล่ะ”
ลูมนิ ัสกล่าว พร้อมกบั ยิม้ อยา่ งพอใจและชั่วร้าย
เฮย้ ๆ การพดู เรอื่ งวชิ าทด่ี อู นั ตรายแบบนนั้ ตอ่ หนา้ ผคู้ นมากมาย
ขนาดน้ีนะ่ --------
《แจง้ เตอื น ทแี่ หง่ นถ้ี กู ‘ตดั ขาดมติ ’ิ โดยปจั เจกนาม : ลมู นิ สั
แล้ว》

คุณราฟาเอลระบุ เพ่อื ขวางไม่ให้ผมผลผี ลาม เมอื่ ไดย้ ินดงั นัน้
ผมกร็ สู้ กึ ตัววา่ เสียงของลูมนิ สั สง่ ไปไมถ่ ึงคนอื่นนอกจากผม

สมกบั เปน็ หนง่ึ ในจอมมารทแี่ ขง็ แกรง่ ทส่ี ดุ ดเู หมอื นวา่ เธอจะใช้
สกิลดว้ ยอากัปกิรยิ าทีเ่ ป็นธรรมชาติ

“ฉันจะรับนักวิจัยจากประเทศของเธอเข้ามาในประเทศของเรา
โดยมีค่าตอบแทนคอื การทีเ่ ธอสอนวชิ าน่ันใหฉ้ นั แบบน้ีละ่ ดีไหม?”

“อย่างน้ันแหละ ท่ีจริงแค่มีการแลกเปล่ียนระหว่างวงดนตรี
ข้าก็พอใจแล้ว เรื่องนี้พูดไปก็ถือเป็นการแสดงความขอบคุณต่อเจ้าแล้ว
ยังไงล่ะ”

ค�าพูดเช่นนัน้ ของลูมนิ ัสน่าจะไม่ใช่การโกหก
“เข้าใจละ ฉนั จะรบั ขอ้ เสนอนั้นก็แล้วกัน”
“หหึ ึ ทา� สัญญาเสรจ็ เรียบร้อยแลว้ สนิ ะ”
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงรับข้อเสนอจากลูมินัส จากนั้นเธอก็สอน
“ความลึกลบั แหง่ ศรทั ธาและเมตตา” ให้แก่ผม
“ความลกึ ลบั แหง่ ศรทั ธาและเมตตา” พดู งา่ ยๆ คอื หลกั การของ
〈เวทศกั ดิส์ ิทธ〉์ิ นน่ั เอง มันเปน็ วชิ าลับที่ทา� ให้ผ้ปู ฏิบัตงิ านสามารถใช้

218

เวทมนตรไ์ ด้ โดยมี “ชื่อ” ของผมเปน็ ส่อื กลาง
น่ันคือเหตุผลที่ฮินาตะและเหล่าโฮลี่ไนท์ใช้ 〈เวทศักดิ์สิทธ์ิ〉

ภายใตช้ อื่ ลมู นิ สั กลา่ วคอื พวกเขากา� ลงั ยมื พลงั สว่ นหนง่ึ ของลมู นิ สั มาใช้
เนอ่ื งจากครง้ั นผ้ี มไดเ้ รยี นหลกั การนนั้ แลว้ เหลา่ ลกู นอ้ งของผม

จึงน่าจะมีผใู้ ช้ 〈เวทศักดิส์ ทิ ธิ์〉 เพ่มิ ข้ึนอกี ด้วย คา่ ตอบแทนทีส่ ูงกวา่ ท่ี
คดิ ไวน้ ี้ย่อมทา� ให้ผมตกตะลึงไปโดยไมไ่ ด้ตัง้ ใจ

ทว่า ลูมนิ สั กค็ ือลูมนิ สั ดทู ่าว่าเธอจะเจรจาโดยค�านวณมาเป็น
ท่เี รยี บร้อยแลว้

“ฉันเองก็ดีใจอยหู่ รอก แต่มันจะดจี ริงๆ เหรอ?”
“ไมม่ ปี ญั หาหรอก เพราะถา้ เปน็ เจา้ ละก็ ไมว่ า่ อยา่ งไรคงจะหยงั่
รสู้ จั ธรรมไดด้ ว้ ยพลงั ของตัวเองได้ในเวลาไม่กป่ี ี ข้อมูลหมายถงึ สง่ิ ท่ีตอ้ ง
ใช้ในขณะที่ยังมมี ลู คา่ สงู นะ่ ?”

《...》

--------อย่างนน้ี ่เี อง ผมคิด
เดาจากสภาพที่ดูเจ็บใจของคุณราฟาเอล คงจะสามารถท�าให้
ส่ิงนัน้ น�าไปใช้ไดจ้ ริงโดยใช้เวลาไม่กี่ปี
แน่นอนวา่ มพี วกงานวิจยั ทวี่ ่าแกน่ เวทคอื อะไร และมีข้อมูลของ
“อณูวญิ ญาณ” ที่ได้จากการต่อสู้กบั ฮินาตะ หากประกอบสงิ่ เหล่านเี้ ข้า
ดว้ ยกนั แลว้ พจิ ารณาใหถ้ ้วนถแี่ ลว้ ละก็ จะมองเห็นสจั ธรรมไดด้ ว้ ยตัวเอง
แม้จะเป็นไปไมไ่ ดส้ �าหรับผม แต่เปน็ ไปได้ส�าหรบั อาจารยร์ าฟาเอล
ลูมินัสก็แค่มองเร่ืองนั้นออก จึงเปิดเผยข้อมูลในรูปแบบการ
สร้างหน้ีบญุ คุณเทา่ นน้ั
“เอาเถอะ ยงั ไงๆ ก็ขอบคุณนะลูมินัส”
“สว่ นข้าขอแค่ให้เจ้ารกั ษาสญั ญาไดก้ พ็ อแล้ว”

บทท่ี 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 219

ดเู หมอื นวา่ การคา้ ทมี่ ลี มู นิ สั เปน็ คคู่ า้ จะยงั คงเปน็ ความรบั ผดิ ชอบ
ทห่ี นักอง้ึ ส�าหรบั ผม

ถึงเนื้อหาในคราวน้ีจะไม่มีปัญหาอะไรก็เถอะ แต่หลังจากน้ี
ผมจะคิดให้รอบคอบกวา่ นี้กแ็ ลว้ กนั

ผมจับมอื กบั ลูมินสั พลางคดิ เช่นนั้น
ด้วยเหตุน้ี วงดนตรีของประเทศเราจะได้รับการเชื้อเชิญไปยัง
ไนตก์ ารเ์ ดน
ในทางกลับกัน ผมก็จะรับลูกน้องของลูมินัส “ผู้พิชิต”-------
เหลา่ ขุนนางช้นั สูงเข้ามาเปน็ นกั วิจัยของประเทศเราน่นั เอง

หลงั จากท่ลี มู นิ สั ปลด ‘ตดั ขาดมติ ’ิ ออกแลว้ สถานทก่ี ส็ งบลง
ราวกบั วา่ ไมม่ ีอะไรเกดิ ขน้ึ เลย

ผมคอ่ ยๆ เพลดิ เพลินไปกบั ชาฝรงั่ พรอ้ มทั้งเงีย่ หูฟงั ลูมนิ สั เลา่
ความรสู้ กึ ท่มี ีตอ่ งานแสดงดนตรี

ดูเหมือนว่าลูมินัสจะตั้งตารอให้มีการแลกเปลี่ยนด้านดนตรี
มากกวา่ การแลกเปลยี่ นดา้ นเทคโนโลยเี สยี อกี เพราะสว่ นใหญเ่ ธอกค็ กึ กบั
หัวขอ้ ที่ว่า วงดนตรขี องประเทศเราจะไปเมอ่ื ไร

และทา้ ยทีส่ ดุ
“ว่าแต่ว่า ริมุรุเอ๋ย ในบรรดาแขกผู้มีเกียรติท่ีเจ้าเชิญมานั้น
มกี ลุ่มคนที่มีวีแ่ ววไมพ่ อใจเลก็ น้อยอย่นู ่ะ เจา้ คงจะรสู้ ึกตัวสินะ?”
ลมู นิ สั กลา่ วเชน่ นน้ั โดยไมเ่ ปลยี่ นนา้� เสยี ง ราวกบั วา่ ไมม่ อี ะไรเกดิ ขนึ้
ทั้งน้ัน ในช่ัวขณะหนึ่งผมคิดไปว่าหมายถึงเร่ืองอะไรกัน แต่น่ีก็คงจะ
เปน็ การเตอื นในแบบของลมู ินัส
ถา้ ง้นั ผมก็ไมไ่ ด้คิดไปเองหรอื นี่...
“ออื มี 2 คนสินะ?”
“หมื ถา้ เจา้ ไมไ่ ดป้ อดแหกและประมาทอยกู่ ด็ แี ลว้ เพอื่ ไมใ่ หเ้ กดิ

220

การดถู กู นามแหง่ ออคตาแกรม (จอมมารแหง่ ดาราแปดแฉก) กร็ ะมดั ระวงั
ใหเ้ ตม็ ท่ีจะดีกว่า”

ถอ้ ยค�าดังกลา่ วของลมู ินัสเป็นสัญญาณส้ินสุดการหารอื นี้
ผมจงึ พยักหน้าใหล้ มู ินสั พร้อมทัง้ ออกจากที่แหง่ นนั้

＊

เม่ือสิน้ สดุ การหารือกับลมู ินสั ทเี่ กดิ ขึ้นอย่างกะทนั หนั แลว้ ก็ถึง
เวลางานเล้ยี งอาหารค�า่

ยกู ิ ฮนิ าตะ และผมรว่ มรบั ประทานอาหารคา�่ ทโี่ ตะ๊ กลมเดยี วกนั
ดว้ ยเหตผุ ลบางประการ ทง้ั สองคนกา� ลงั ครน้ื เครงไปกบั หวั ขอ้ ในวนั นอี้ ยา่ ง
สนทิ สนม พลางรบั ประทานอาหารคอรส์ ทถ่ี กู ยกมาเสริ ฟ์ อยา่ งเอรด็ อรอ่ ย

ผมก็เพลิดเพลินไปกับอาหารค่�า พร้อมกับฟังความคิดเห็น
ของวันนี้

คอร์สมี 2 ประเภท เป็นแบบญปี่ นุ่ และตะวนั ตก
ไม่วา่ จะแบบไหนก็เลือกไดต้ ามใจชอบ
ผมกบั ยูกิเลอื กแบบตะวนั ตก
สว่ นฮนิ าตะเลอื กแบบญ่ปี ุ่น
“แหม มนั เปน็ การแสดงดนตรที ว่ี เิ ศษจรงิ ๆ นะ ฮนิ าตะนะ่ ถา้ มา
ดว้ ยกันโดยไมต่ ้องไปตระเวนร้านแผงลอยอะไรน่นั ก็ดแี ล้วแทๆ้ ”
“หนวกหูจงั นะ กฉ็ นั ท�าตามทตี่ วั เองชอบน่ี ไม่เหน็ จะเปน็ ไรเลย
ใชไ่ หม?”
ฮนิ าตะกา� ลงั พมึ พา� ขอ้ อา้ งบางอยา่ ง เชน่ --------เพราะวา่ ทาโกะ
ยากินัน่ กอ็ ร่อยเกินคาดซะด้วยสิ
เน่ืองจากฮินาตะในตอนนั้นยังพูดประมาณว่า อย่างไรก็ตาม
“ช่ือปลอม” เนยี่ --------ผมจงึ หลบตาทนั ที

บทที่ 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 221

“ถงึ จะพดู อยา่ งนนั้ กเ็ ถอะนะ แตก่ ารแสดงนนั่ กค็ วรคา่ แกก่ ารฟงั
จริงๆ ถึงผมจะรู้จักเพลงน้ันเหมือนกันก็เถอะ แต่การเรียบเรียงพูดได้
ค�าเดียวว่าดเี ลศิ เลยนะ?”

เย่ียมไปเลย ยูกิ
เพราะยูกิชมเชยการแสดงของพวกทัคท์ไว้มาก ฮินาตะจึงมุ่ง
ความสนใจไปทเ่ี รอ่ื งนัน้
“เข้าใจแล้วน่า ถ้าพูดถึงข้ันนั้นละก็ พรุ่งน้ีฉันจะลองพาเด็กๆ
ไปฟงั นะ”
แล้วเธอก็ตอบเชน่ นน้ั ดว้ ยทา่ ทแี บง่ รบั แบง่ สู้
ฮินาตะก็คือฮินาตะ ดูท่าว่าวันน้ีเธอจะด่ืมด่�ากับงานเทศกาล
ทัง้ วันจนผลาญเงินไปมากเลยทเี ดียว เหมือนเธอจะซ้อื ของจ�าพวกเสอ้ื ผ้า
อาวธุ ยทุ ธภณั ฑ์ และเมจกิ ไอเทม มาสะสมไวร้ าวกับว่าไมร่ ูจ้ กั พอ
แถมยังตระเวนกินตามร้านแผงลอยอีกด้วย จนถึงข้ันท่ีผมนึก
สงสยั วา่ เรื่องท่ฮี นิ าตะดแู ลพวกเดก็ ๆ น้ันเปน็ เพยี งข้ออา้ งไมใ่ ช่เหรอ
เอาเถอะ เพราะเด็กๆ กด็ ูท่าทางสนกุ สนานกนั อยา่ งสนทิ สนม
ผมจึงดีใจเป็นอย่างยิ่ง พรุ่งนี้ฮินาตะก็ดูท่าว่าจะช่วยดูแลเด็กๆ ให้ด้วย
ถ้าผมบ่นคงไรเ้ หตผุ ล
“ย่ิงไปกว่าน้ัน ฉันน่ะคาใจกับงานวิจัยเร่ือง แก่นเวทคืออะไร
ตา่ งหาก กด็ สู ิ ฉนั มสี ภาพรา่ งกายทโี่ พชนั่ ไมส่ ง่ ผลใดๆ เพราะมนั ดนั สลาย
แก่นเวทไปซะอยา่ งน้ัน ท่จี รงิ แล้ว 〈เวทฟ้ืนฟ〉ู กม็ ที ้งั อนั ทมี่ ีผลและไม่
มีผลน่ะนะ...”
ฮนิ าตะผ่อนเสยี งใหเ้ บาลง แลว้ บอกวา่
ฮนิ าตะไดท้ า� การวจิ ยั ดว้ ยตวั เองมามากมายเพอ่ื พสิ จู นว์ า่ โพชน่ั
จะไมม่ ีผลกับตัวเองเลยหรอื ไง
ถ้าพูดถึงการลบล้างเวทมนตร์ก็ฟังดูดีอยู่หรอก แต่พอลองคิด
ดูแลว้ มันคงมีหลายๆ เรื่องที่ไมส่ ะดวก

222

“ก็จริงแหละ ท่ีผ่านมาไม่ค่อยได้คิดเรื่องน้ันมาก่อนเลยสินะ?
แม้แต่ผมกค็ งจะได้รบั อทิ ธพิ ลจากแกน่ เวทมาแน่ๆ...”

“ในตอนทีข่ า้ มโลกมา จะมีการรับพลงั งานจา� นวนมากเขา้ ไป มี
ท้งั คนท่ีมพี ลงั งานปรากฏในรูปแบบสกิล และคนทไ่ี มม่ สี กลิ อย่างนายอยู่
แต่วา่ นายกค็ งจะได้รบั อทิ ธพิ ลอะไรสักอย่างสนิ ะ ทจี่ ริงแลว้ นายน่ะไม่
เจริญเติบโตเลย--------”

“เดี๋ยวเถอะ หยุดพูดแบบนน้ั สกั ทจี ะได้มั้ย? ถงึ รา่ งกายจะหยุด
การเจริญเติบโตไปจริงๆ ก็เถอะ แต่ผมพยายามในหลายๆ เร่ืองเลย
เชียวนะ?”

“รู้อยูแ่ ลว้ นา่ นายน่ีหงดุ หงดิ งา่ ยเหมือนเดิมเลยนะ กแ็ คห่ ยอก
เล่นนดิ ๆ หนอ่ ยๆ ไมใ่ ชเ่ หรอ”

เออ่ ฮนิ าตะอาจตง้ั ใจวา่ จะหยอกลอ้ กจ็ รงิ ... แตส่ ายตาเธออะ นะ?
เพราะฮินาตะพูดด้วยสีหน้าจริงจังโดยไม่ย้ิมสักนิด ดังน้ัน
หากมองในมุมของผู้ฟังแล้ว กไ็ มเ่ ห็นวา่ จะเป็นการลอ้ เลน่ ตรงไหน
“ชา่ งมนั เถอะนะ อยา่ งไรกต็ าม คณุ รมิ รุ กุ ใ็ หพ้ วกเขาทา� การวจิ ยั
ในทัศนะที่นา่ สนใจดว้ ยสนิ ะ?”
แม้ยูกจิ ะชมผม แต่นั่นกลบั เปน็ การให้ราคาเกนิ จรงิ
“เปลา่ น?่ี นน่ั เปน็ เนอื้ หาทเี่ จา้ พวกนน้ั วจิ ยั ขน้ึ มาเองนะ่ กแ็ บบวา่
ฉนั เองกเ็ พิ่งจะรู้เน้อื หาในวันนน้ี ี่แหละ”
“เอ๊ะ?”
“ไม่ใช่ว่านายสั่งให้พวกเขาวิจัยเหรอ? แถมยังให้น�าเสนอ
ต่อหน้าผู้ทรงอ�านาจของแต่ละประเทศท่ีเชิญมา โดยที่นายก็ไม่รู้เนื้อหา
งั้นเหรอ?”
ยูกแิ ละฮนิ าตะมองผมอย่างเอือมระอา
อ๊ะ น้�าซุปถ้วยนี้อร่อยจังเลยนะ-------- ผมหนีความเป็นจริง
พร้อมท้ังคิดหาขอ้ อา้ ง

บทที่ 2 งำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 223

“ก็มันช่วยไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ฉันอยากจะให้ความส�าคัญกับ
อสิ รภาพนน่ี า!!”

ผมนกึ ขอ้ อา้ งดๆี ไมอ่ อก เลยพดู แถแบบใสอ่ ารมณ์
ทวา่ คา� พูดของผมกลับไม่มคี วามหมาย เลยโดนทงั้ สองคนจ้อง
ตาเขม็งเสียแลว้
“-------สา� นกึ นิดหนอ่ ยแลว้ ถงึ จะยุง่ แตแ่ ค่เร่อื งเนื้อหากค็ วรจะ
ฟังไว้สินะ...”
เอาเถอะ กจ็ นป่านนแ้ี ลว้ น่ะนะ
“คณุ ริมุรเุ นย่ี สดุ ๆ ไปเลย จรงิ ๆ นะ”
“ใช่ ใหต้ ายสิ นานๆ ทีจะคดิ ได้ว่านายเนย่ี เป็นผยู้ ิ่งใหญอ่ ยา่ ง
จริงจงั นะ”
ถงึ ผมจะคิดว่าตัวเองไม่ไดถ้ ูกชมอยแู่ นๆ่ ก็เถอะ แต่กช็ ่วยไม่ได้
แฮะ เพราะแม้แตผ่ มยงั คิดวา่ ตวั เองค่อนขา้ งสะเพร่า
แม้ว่าเนื้อหาจะดี แต่ระหว่างการน�าเสนอ ผมค่อนข้างใจเต้น
ตกึ ตกั แถมยังไดร้ ับค�าต�าหนิจากกาเซลดว้ ย ดงั นน้ั หลงั จากนผ้ี มตั้งใจว่า
จะระมดั ระวังไว้
ไมน่ กึ เลยวา่ จะได้รับการชี้แนะจากยูกิและฮนิ าตะด้วย...
งานเลยี้ งอาหารคา่� ดา� เนนิ ไปราวๆ นน้ั สว่ นหวั ขอ้ พดู คยุ กเ็ ปลย่ี น
เป็นเรื่องทัว่ ๆ ไปในท่สี ุด

วนั แรกของงานเทศกาลเปดิ ประเทศกา� ลงั จะปดิ ฉากลง โดยมเี สยี ง
ตอบรับทด่ี เี ปน็ ส่วนใหญ่ด้วยประการฉะน้ี

เมื่อผมรู้สึกถึงผลตอบรับอันเกิดจากจุดเร่ิมต้นท่ีราบรื่นดีแล้ว
ผมก็ไมส่ งสัยในความส�าเร็จของงานเทศกาลเปิดประเทศครั้งนเี้ ลย

แตท่ ว่า-------
หลงั จากนี้ ผมกลับได้ร้วู ่าน่นั เป็นความคิดทตี่ ้ืนเขินทนั ที

224

บทค่ัน เกิดปญั หำ

ทกุ คนมารวมตัวกันทีห่ ้องประชมุ เพ่ือประชุมรายงานประจ�า
เหลอื แค่โยลไมลห์ รือเปล่านะ?
เวลาตามตารางคอื 21 นาฬกิ า เปน็ ชว่ งเวลาหลงั จากจบงานเลย้ี ง
อาหารค�า่ ทนั ที
ขา้ งนอกยังมเี สยี งพดู คยุ ดังเจี๊ยวจา๊ วอยู่ และยังได้ยนิ เสยี งขลุ่ย
เสียงกลองด้วย เน่อื งจากอนุญาตให้อยู่ได้ถึงเวลา 22 นาฬิกา เรอ่ื งนัน้
จงึ ไมม่ ปี ญั หาอะไร
ในอาคารทแี่ ขกผมู้ เี กยี รตพิ กั แรมอยนู่ น้ั ถา้ ปดิ หนา้ ตา่ งกก็ นั เสยี ง
ได้อย่างสมบูรณ์แล้ว มีการระมัดระวังเพ่ือไม่ให้แขกจากที่ไหนก็ตามมา
ตอ่ ว่าจากการเกิดเสยี งดังเลก็ ๆ นอ้ ยๆ
เพราะอย่างนั้นผมจึงอยากออกไปเที่ยวร้านแผงลอยตอนกลาง
คืนดว้ ย ทว่า เมอ่ื วานผมดนั ให้ทุกคนอยูด่ ้วยกนั ยนั ดึกแลว้ วันนผ้ี มจงึ
ต้ังใจที่จะรับรายงานไว้กอ่ นตง้ั แต่เน่ินๆ
“ชนู ะ ชิออน ขอบคุณที่เหนด็ เหนอ่ื ยนะ การแสดงดนตรวี ิเศษ
มากเลยละ นา่ ตกใจจริงๆ”
“อฮุ ฮุ ุ ข้าซ่มุ ซ้อมมาเองแหละค่ะ เดิมทีกถ็ นดั ดา้ นการร้องเพลง
อยแู่ ลว้ เครอ่ื งดนตรที เี่ รยี กวา่ เปยี โนนน่ั กด็ เู หมอื นจะถกู ชะตากบั ขา้ มากคะ่
แตอ่ นั ท่จี รงิ ขา้ เล่นได้แค่ 2 เพลงนั้นน่ะค่ะ”
ชูนะกลา่ วเชน่ น้ันดว้ ยความดใี จ
เพ่ิงเร่ิมเล่นก็ยังท�าได้ถึงขนาดนั้นแล้ว ผมเลยคิดว่าชูนะมี
พรสวรรคต์ ดิ ตวั มาแตก่ า� เนดิ แนๆ่ แตว่ า่ เนอื่ งจากเธอใชเ้ วลาวา่ งจากการ
ท�างานยุ่งๆ มาฝึกซ้อมไม่ผิดแน่ การท่ีเธอมีเพลงท่ีเล่นได้จ�านวนน้อย

บทค่ัน เกิดปัญหำ 225

จงึ ถือเปน็ เรอ่ื งท่ยี อมรบั ได้
ชอิ อนคงจะเปน็ แบบน้นั เหมอื นกนั
“ขา้ กไ็ ปแอบซอ้ มมาดว้ ยกนั กบั ทา่ นชนู ะแหละคะ่ ตงั้ ใจวา่ จะทา� ให้

ท่านริมุรุตกใจ ดทู ่าวา่ จะสา� เรจ็ สินะคะ!”
ชอิ อนก็มีใบหน้ายิ้มแยม้ เชน่ กนั
ชิออนที่สีไวโอลินนั้นช่างงดงามและสง่าจริงๆ เรื่องน้ีผมจะชม

เธออย่างตรงไปตรงมาก็แลว้ กัน
“ดูดจี ริงๆ นะ จากนีไ้ ปก็จะเลน่ ต่อด้วยใชม่ ัย้ ?”
“คะ่ แนน่ อนคะ่ ! ข้าจะฝึกซ้อมใหม้ ากขน้ึ ๆ แลว้ บรรเลงเพลง

ทง้ั หมดที่ทา่ นรมิ รุ จุ า� ไดใ้ ห้ดูเองค่ะ!!”
“อืมอมื ฉนั ก็อยากลองฟงั เพลงหลายๆ เพลงด้วย จะตง้ั หนา้

ตัง้ ตารอเลยละ!”
ไมเ่ คยมีวนั ไหนทที่ า� ให้คิดว่าชอิ อนพ่ึงพาไดเ้ ทา่ วันน้ี
ท้ังๆ ท่ีทุกทีน่าผิดหวังแท้ๆ แต่วันนี้ผมกลับมองเห็นชิออน

เปล่งประกาย
จากนน้ั ผมกส็ ง่ เสยี งเรยี กกาบลิ เช่นกนั
“กาบลิ งานนา� เสนอมผี ลตอบรบั ทด่ี เี ลยละ เพราะยกู ยิ งั ตกตะลงึ

ราชากาเซลก็ชื่นชมด้วย ถึงจะโดนบอกมาว่ามันค่อนข้างเปิดเผยเกินไป
กเ็ ถอะ แตฉ่ นั คดิ วา่ ดแี ล้ว”

“ขอรับ ขอบพระคุณขอรับ! เป็นเพราะความเก่งกาจของท่าน
เบสเตอร์ และข้าน้อยก็พยายามอยา่ งเตม็ ทีเ่ ลยขอรับ ในระหวา่ งด�าเนิน
การทดลอง ไมใ่ ชแ่ คต่ วั ขา้ นอ้ ยทถี่ กู เตมิ เตม็ ความอยากรอู้ ยากเหน็ เทา่ นนั้
แต่ข้าน้อยยังอยากจะถ่ายทอดความรู้สึกนี้ให้แก่ทุกคนข้ึนมาด้วยขอรับ...
เพราะฉะน้นั ข้าน้อยเลยดเู หมือนจะเผลอล�าพองใจเกนิ ไปโดยไมร่ ตู้ วั เสีย
แล้วขอรบั ”

“ไม่หรอกๆ ไม่ได้จะต�าหนินะ ถึงฉันจะตกใจที่ท�าการทดลอง

226

แบบนนั้ ออกมากเ็ ถอะ แตว่ า่ เนอื้ หานา่ สนใจมากเลย เพราะมนั ไดร้ บั ความ
สนใจจากแขกผู้มีเกียรติทุกคนด้วย ประสบความส�าเร็จอย่างล้นหลาม
เลยละ”

พอผมกลา่ วเชน่ นั้น กาบิลกถ็ อนหายใจโล่งอกดว้ ยความดีใจ
ดูเหมือนวา่ เขาจะเครยี ดมามากทเี ดยี ว
“ฝากบอกเบสเตอรด์ ว้ ยนะ”
“รบั ทราบขอรบั !”
ปา่ นนเ้ี บสเตอรน์ า่ จะไปดม่ื กบั กาเซลอยู่
ดไี มด่ อี าจจะโดนโกรธอยู่ก็ได้ แต่ส�าหรับเบสเตอร์แล้ว นั่นคง
นับว่าเป็นรางวัลเช่นกัน เพราะส�าหรับเบสเตอร์นั้น กาเซลก็คงจะเป็น
ความหลงใหลชวั่ นริ นั ดร์อย่างทีค่ ิดไว้
ในวนั งานเทศกาล การสา� ราญไปกบั งานเลยี้ งสงั สรรคอ์ ยา่ งเปน็
กนั เองกพ็ อจะเป็นไปได้เหมอื นกันสนิ ะ
แลว้ ผมกถ็ ามสภาพการณข์ องศกึ ประลองยทุ ธจ์ ากดอิ าโบลดว้ ย
“ผเู้ ข้าประลองสนามจริงท้งั หกคนเป็นท่กี �าหนดไวแ้ ลว้ ถ้าขา้ ได้
ลงสนามกจ็ ะมแี ตค่ นทไี่ มเ่ ปน็ ปญั หาขอรบั ขา้ ไดไ้ ปดผู กู้ ลา้ ทวี่ า่ นน่ั มาแลว้
เช่นกนั หหึ หึ ึหึ ช่างเปน็ วตั ถดุ ิบท่ีนา่ สนใจจริงๆ นะขอรบั ให้ขา้ ไปจดั การ
ไวก้ ่อนทีป่ ญั หาจะเกดิ ขึ้นไหมขอรบั ?”
“กบ็ อกไปแลว้ ไงว่าจะทา� แบบนน้ั ไมไ่ ด!้ ”
“ตามทใี่ จทา่ นปรารถนา หากรายงานไปมากกวา่ นี้ อาจเปน็ การ
ช่วงชงิ ความสนุกในวนั พรุ่งนี้ของทา่ นริมรุ ไุ ปเสยี เปล่าขอรับ”
จากมุมมองของดิอาโบลก็ดูไม่มีปัญหาอะไรทั้งน้ัน ด้วยเหตุนี้
จงึ กา� หนดตัวผเู้ ข้าแขง่ ขนั ทัง้ แปดคน ซง่ึ รวมถงึ กอ็ บตะและเกลโด้ได้แลว้
ถ้าไมม่ ปี ัญหา ผมก็จะไม่ถามไปมากกวา่ นี้แล้ว
เพราะอาจจะไดเ้ หน็ การตอ่ สทู้ นี่ า่ สนใจ ซง่ึ ขนึ้ อยกู่ บั การประกบ
คแู่ ขง่ ขนั ดงั นนั้ ผมจะเกบ็ ความสนกุ ในวนั พรงุ่ นเ้ี อาไวต้ ามทดี่ อิ าโบลกลา่ ว

บทค่ัน เกิดปญั หำ 227

ก็แลว้ กัน
ผมได้รบั รายงานจากโซเอย์เชน่ กนั
เดก็ ๆ กด็ ทู า่ ทางจะสนกุ ไปกบั งานเทศกาลดว้ ย ไดย้ นิ มาวา่ พวก

เขาไปเยี่ยมชมศกึ ประลองยทุ ธ์ และเชียรม์ าซายูคิ
และเหมือนเดก็ ๆ จะซอื้ ของกนิ ไปมากมาย
คณุ ฮินาตะ...
คณุ คิดยังไงกับฐานะผูป้ กครองกันหรอื ครับ?
ผมกังวลเปน็ อยา่ งยง่ิ ว่าเดก็ ๆ จะท้องเสยี หรอื เปลา่
ผมชกั จะเป็นห่วงหนอ่ ยๆ แลว้ วา่ นับแตพ่ รุ่งน้ีไป ถ้ายงั มที ่าที

เช่นนีต้ ่อไปแล้ว จะไม่เป็นอะไรแน่หรือ

ผมก�าลงั รอโยลไมล์ พลางสนทนากับทกุ คนราวๆ นัน้
หากไม่มปี ญั หาอะไร กค็ งจบไดใ้ นเวลาไม่ถงึ 30 นาที
แมจ้ ะคดิ เชน่ นน้ั แตเ่ มอ่ื ไดเ้ หน็ โยลไมลผ์ เู้ ขา้ มาในหอ้ งดว้ ยทา่ เดนิ
โซเซ และสหี นา้ ซดี เซียวแลว้ ผมกต็ ระหนกั ไดว้ ่ามีปญั หาบางอยา่ งเกิดข้ึน
“ขะ ขออภัยทใ่ี ห้รอครบั ”
เมอื่ พจิ ารณาจากทา่ ทีของโยลไมล์ ดเู หมอื นวา่ จะมปี ญั หาใหญ่
เกิดขน้ึ
เพราะตอนน้ี เขาไม่อาจเก็บงา� ความหวัน่ วติ กเอาไวไ้ ด้ ท้ังๆ ที่
ปกติเขาไม่เกรงกลวั ใครราวกับเป็นคนหนา้ ด้านแทๆ้
“เกิดอะไรขึน้ เหรอ?”
ชูนะย่นื นา้� ชาเยน็ ๆ ใหโ้ ยลไมล์
ผมรอให้โยลไมล์พักหายใจสกั ครู่ แลว้ จึงถามเชน่ นัน้
“ขออภัยครับ เกิดปญั หาใหญข่ ึ้นแลว้ ครับ ทีจ่ รงิ กค็ ือ--------”
โยลไมล์บอกว่า ไม่มีเงิน
เพราะเหลา่ ผคู้ ้าปลีกกรกู ันเขา้ มาเรยี กร้องใหช้ �าระเงนิ เขาจงึ ยุ่ง

228

อยกู่ ับการรับมือเรอ่ื งนน้ั
ไม่ๆๆ มนั ไม่มีทางเปน็ แบบนัน้ หรอก
ปราสาทของเคลย์แมนก็มีเครื่องเรือนประดับประดาอยู่พอตัว

และเก็บรวบรวมทรัพยส์ นิ เงนิ ทองเอาไวด้ ้วย
นอกจากนี้ ดอิ าโบลยงั เรยี กเกบ็ เงนิ คา่ ชดใชส้ ว่ นหนง่ึ จากอาณา

จักรฟาลมสุ เป็นเหรียญทองดารา 1,500 เหรียญ ถ้าแตกเงนิ จา� นวนนี้
ละก็ ต่อใหจ้ ดั งานเทศกาลแบบครั้งน้ีสักร้อยครัง้ ตอ้ งได้เงินทอนกลบั มา

ตวั ผมทคี่ ดิ เช่นนน้ั ลองต้งั ค�าถามกับโยลไมล์ผู้มีสีหน้าทุกข์ร้อน
“นัน่ นะ่ ไม่ใช่ปญั หาเกีย่ วกบั งบประมาณหรอกครับ มรดกของ
จอมมารเคลย์แมนไม่สามารถใช้เป็นเงินตราได้ เพราะไม่ใช่สกุลเงินร่วม
ของโลกปจั จบุ นั ครบั เหรยี ญทองของอาณาจกั รโบราณจะมมี ลู คา่ ในฐานะ
งานศลิ ปะอยมู่ าก และหมนุ เวยี นในบรเิ วณจกั รวรรดฝิ ง่ั ตะวนั ออกนะ่ ครบั ...”
ดูท่าว่าจะมีบางประเทศที่ใช้ส่ิงนั้นเป็นสกุลเงินได้เลย แต่มันก็
ไมไ่ ด้รับการยอมรบั ในฐานะสกลุ เงนิ ทางการ
ได้ยินมาว่าถ้าจะน�ามันไปแลกเปล่ียนเป็นเงินก็ท�าได้ แต่พวก
พอ่ ค้ากลับไม่เหน็ ดว้ ยกับเรื่องนั้น พวกเขาจงึ มาเรยี กร้องให้ช�าระเงนิ เปน็
เหรียญทองท่ีออกโดยอาณาจกั รคนแคระ
“ถึงตอนแรกผมจะรับมือด้วยการจ่ายเหรียญทองได้แบบไม่มี
ปญั หา แตก่ ลบั รสู้ ึกถงึ ความผดิ ปกตกิ ลางคนั ครับ ทว่า ในตอนนั้นมนั ก็
สายเกนิ แก้แล้วครับ--------”
โยลไมลเ์ ลา่ วา่ ในตอนทเ่ี หรยี ญทองหมดไปจากคลงั ของประเทศ
โยลไมลก์ ไ็ ดค้ วกั ทรพั ยส์ นิ สว่ นตวั ออกมาจา่ ยเอง แตเ่ นอื่ งจากสงิ่ นน้ั มจี า� กดั
เขาจึงขอใหพ้ วกพ่อคา้ ทเี่ ขารู้จกั มักคุ้นอธิบายสถานการณ์
จากนน้ั ขอ้ เทจ็ จรงิ อนั นา่ ตกใจกเ็ ปน็ ทกี่ ระจา่ ง พวกเจา้ ของรา้ น
ซึ่งเป็นคนคุ้นเคยกันได้ท�าการค้าขายกับเหล่าผู้ค้าปลีกขึ้นมาใหม่ แล้ว
เหลา่ ผคู้ า้ ปลกี พวกนนั้ กด็ นั พดู วา่ จะยอมรบั เฉพาะการชา� ระเงนิ ดว้ ยสกลุ เงนิ

บทคนั่ เกดิ ปัญหำ 229

รว่ มเทา่ นน้ั เสียนี่
หากเป็นการค้าระหว่างประเทศ จะสามารถหักกลบลบหนี้ได้

ด้วยสนิ คา้ ของกันและกนั อาจมกี รณที ช่ี �าระเงนิ ด้วยหนังสือสัญญา ไม่ใช่
เงินสดอกี ดว้ ย

เร่ืองมีแค่วา่ จะตอ้ งชา� ระเงินสกั วนั แน่นอน โดยไมต่ อ้ งจา่ ยใน
เวลานนั้ มนั คอื เทคนคิ ทว่ั ๆ ไปทถ่ี กู หยบิ มาใชเ้ ปน็ วธิ กี ารคา้ ขายทไี่ มก่ อ่ ให้
เกดิ ความเสยี หายต่อกันวธิ ีหนึ่ง

ทวา่ พวกเขาไม่ไวว้ างใจประเทศเรา
สถานการณจ์ งึ กลายเปน็ วา่ ถา้ ถกู ขอใหจ้ า่ ยเงนิ สดกต็ อ้ งทา� ตาม
เทา่ นน้ั
โยลไมลก์ เ็ ขา้ ใจประเดน็ นเ้ี ปน็ อยา่ งดเี ชน่ กนั ดงั นน้ั เขาจงึ บรหิ าร
งบประมาณอย่างรอบคอบ และยังเลือกเฟ้นคคู่ ้าอีกดว้ ย
โยลไมลค์ าดการณไ์ วว้ า่ ธรุ กจิ ขนาดใหญจ่ ะเขา้ มามบี ทบาทมากขนึ้
หากเป็นเช่นนั้นก็คงจะแตกเหรียญทองดาราได้ จึงน่าจะหมุนเงินด้วย
เหรียญทองทเ่ี ปน็ เงนิ ทอนจากการแตกเงินไดอ้ ยา่ งเหลอื เฟอื
แมจ้ ะไมเ่ ปน็ ไปตามนน้ั เขากค็ บคา้ สมาคมกบั พวกเจา้ ของรา้ นของ
ร้านค้าใหญๆ่ มาเป็นเวลานาน การพึง่ พาพวกเขาเป็นเรอื่ งปฏเิ สธไม่ได้
ถอื เปน็ การแก้ปญั หาเฉพาะหนา้ ทีย่ ืดหยนุ่ เล็กนอ้ ย
โยลไมล์คิดว่าพวกเขาจะช่วยตอบรับพวกหนังสือสัญญา และ
การจ่ายดว้ ยเหรียญทองของอาณาจกั รโบราณ แตเ่ หล่าผคู้ ้าปลีกกลบั ไม่
ยอมรบั กระท่งั เหล่าพ่อค้าทคี่ นุ้ เคยก็ตกท่ีนง่ั ล�าบากไปดว้ ย
“อยา่ งนนี้ เี่ อง เรอ่ื งนนั้ ไมว่ า่ จะคดิ อยา่ งไร กร็ สู้ กึ ไดถ้ งึ เจตนาของ
ใครบางคนสินะขอรบั ”
ดอิ าโบลผยู้ นื อยขู่ า้ งหลงั ผมกลา่ วเชน่ นนั้ หลงั ฟงั เรอื่ งทโี่ ยลไมล์
เลา่ จบ
โยลไมล์พยกั หนา้

230

“ผมกค็ ดิ แบบนนั้ เหมอื นกนั ครบั ไมน่ กึ เลยวา่ จะมากอ่ วนิ าศกรรม
ดว้ ยวิธีแบบนี.้ ..”

โยลไมล์ก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นการก่อวินาศกรรมของใครบางคน
ด้วยเหรอ

แตว่ ่า มันเปน็ ฝมี อื ของใครกนั แน.่ ..?
“ขออภัยครับ ท่านโยลไมล์ การสร้างความวิตกกังวลเช่นน้ัน
ต่อท่าน โดยที่ตวั เองไมไ่ ด้เอะใจอะไรเลยนนั้ --------”
รกิ รุ โุ ดคร่�าครวญ
รกิ รุ โุ ดยงุ่ อยกู่ บั การรบั รองแขก ทง้ั ๆ ทเี่ ปน็ เชน่ นน้ั เขากลบั รสู้ กึ
วา่ ต้องรบั ผดิ ชอบ จึงท�าใหร้ ูส้ กึ วา่ นไี่ มใ่ ชป่ ญั หาของโยลไมลค์ นเดยี ว
ใช่ นไ่ี มใ่ ชค่ วามรบั ผิดชอบของโยลไมล์
“หมายความว่า มีใครบางคนพยายามท�าลายความน่าเช่ือถือ
ของพวกเราสนิ ะ?”
“คงจะเปน็ เชน่ นน้ั ครบั จากกฎระเบยี บระหวา่ งประเทศทคี่ อนซลิ
ออฟ เวสต์ตราข้ึนน้ันมีข้อก�าหนดที่ว่า การช�าระมูลค่าทรัพย์สินจะใช้
เหรยี ญทองทผี่ ลติ ในอาณาจกั รคนแคระครบั แมท้ กุ ประเทศจะมกี ฎเฉพาะ
อยกู่ ต็ าม แตข่ อ้ เรยี กรอ้ งของพวกผคู้ า้ ปลกี ในคราวนกี้ เ็ ปน็ สง่ิ ทช่ี อบธรรม
ในนานาประเทศฝั่งตะวันตก...”
ถา้ เป็นพอ่ คา้ ในสังกดั สมาคมอิสระละก็ คงจะช่วยใหค้ �าปรึกษา
โดยคา� นงึ ถงึ สถานการณข์ องทางเรา เพราะพวกเขาปฏบิ ตั ติ อ่ พวกเราเปน็
อย่างดใี นเรอ่ื งจ�าพวกภาษศี ุลกากร และยงั สามารถสรา้ งความเช่ือมัน่ ได้
ในระดบั หนึ่งอีกด้วย
ทว่า ผู้ที่ก่อปัญหาในคร้ังน้ีคือพวกพ่อค้าอย่างเป็นทางการ
ในสังกดั แต่ละประเทศท่เี ป็นสมาชกิ สภา
พวกเขาตา่ งก็เป็นคนในสังกัดประเทศของแต่ละคน และมที ีทา่
วา่ จะปฏบิ ัติตามกฎระเบียบระหว่างประเทศ

บทค่นั เกิดปญั หำ 231

แม้จะอธิบายกฎเฉพาะของประเทศเรา พวกเขาคงไม่ยอมรับ
กนั ง่ายๆ

ไมส่ ิ ก่อนอ่ืนก็--------
คิดไดว้ า่ ทกุ คนจงใจรวมหัวกันท�าตวั มปี ัญหา
ถา้ เช่นนัน้ การแสดงทา่ ทีทแี่ ขง็ กร้าวจะใหผ้ ลลัพธ์ตรงกันขา้ ม
นั่นก็เป็นท่ีน่าสงสัยว่ามันจะเป็นไปตามที่อีกฝ่ายคาดคิดไว้แล้ว
หรอื เปลา่
“หากยัดเยียดกฎของทางนี้ให้พวกเขาละก็ อาจน�ามาซ่ึงการ
ตอบโตจ้ ากทางสภาใช่ไหม?”
“ถ้าเข้าร่วมสภาแล้วก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้าคิดที่จะเข้าเป็นสมาชิก
นบั แตน่ เี้ ปน็ ตน้ ไปละก็ นน่ี า่ จะเปน็ สถานการณท์ ไ่ี มเ่ หมาะมากๆ สนิ ะครบั ”
การจ่ายด้วยเหรียญทองของอาณาจักรโบราณ โดยปกติคงไม่
เป็นปัญหา ทวา่ ถา้ อีกฝา่ ยมีจดุ ประสงคเ์ ปน็ การลดความนา่ เช่อื ถอื ของ
พวกผมละก็...
ผมรสู้ กึ ไดถ้ งึ เจตนาของอกี ฝา่ ยทจี่ ะตรวจสอบใหแ้ นใ่ จวา่ หลงั จาก
น้พี วกผมมคี วามตงั้ ใจในการรักษากฎระเบียบระหวา่ งประเทศหรือเปล่า
“คนบงการคือคนของสภาสนิ ะ?”
“กลอบุ ายคอื การใหผ้ คู้ า้ ปลกี แฝงตวั เขา้ มาในหมพู่ อ่ คา้ ทมี่ คี วาม
หลากหลาย เพื่อคุยปูทางอย่างลับๆ แม้จะไม่รู้ว่าศัตรูคือใครกันแน่
แตก่ เ็ ปน็ ผมู้ อี ทิ ธพิ ลนะครบั วธิ กี ารนไ้ี มแ่ ยแสผลกา� ไร และยงั ไมเ่ กรงกลวั
ว่าจะมีความเสียหายเล็กๆ นอ้ ยๆ เกิดข้ึนอีกด้วย ผมไม่คิดวา่ จุดประสงค์
จะมแี คก่ ารทา� ลายชอ่ื เสยี งของประเทศน้ีให้รว่ งจมดินนะ่ ครับ”
แมโ้ ยลไมลจ์ ะเปน็ คนของประเทศเลก็ แตก่ เ็ ปน็ ทรี่ จู้ กั ในโลกอโคจร
ฝ่ายตรงข้ามคือคนที่โยลไมล์ผู้นั้นพูดชี้ชัดว่าเป็นผู้มีอิทธิพล
จนถึงข้ันควานหาตัวตนท่ีแท้จริงไม่ได้ คงจะเป็นศัตรูที่ยุ่งยากอย่างถึง
ท่ีสดุ แนๆ่

232

“จะยัดเยียดกฎของทางนใี้ หพ้ วกเขากไ็ มไ่ ดส้ ินะคะ?”
ผมพยักหนา้ รับถอ้ ยคา� ของชิออน
“ใช่ ชกั จะฉลาดขน้ึ มาแลว้ นะ ชอิ อน ถา้ ยดั เยยี ดกฎของทางนี้
ละก็ มีความเป็นไปได้ท่ีจะไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นพันธมิตรในนานา
ประเทศฝั่งตะวันตกอีกต่อไป ส�าหรับพวกเราที่ต้องการมีความสัมพันธ์
อันดีกับเหลา่ มนษุ ยแ์ ลว้ น่นั จึงเป็นสถานการณท์ ีต่ ้องหลีกเลยี่ งยงิ่ กว่าสิ่ง
ใดยงั ไงล่ะ”
“แตว่ า่ ในมโนคตขิ องทา่ นรมิ รุ กุ ม็ ซี ารอิ อน เบอรม์ นุ ด์ ดวารก์ อน
ฟาลมสุ -------ไมส่ ิ ฟาลเมนสั และดนิ แดนจอมมารของทา่ นจอมมารมลิ มิ
ซึง่ จะกอ่ ตัง้ วงไพบลู ยร์ ่วมกบั ประเทศเหล่าน้ีสนิ ะคะ? ในเมือ่ มีเทมเพสต์
เป็นศูนย์กลาง การเพิกเฉยต่อพวกเราก็จะท�าให้ขาดทุนมากกว่าไม่ใช่
หรือคะ?”
ยัยน่ี ใช่ชิออนจริงๆ เรอะ!?
พูดตรงๆ คอื ผมรสู้ กึ ตกใจ
เธอเข้าใจความคิดของผมได้ถูกต้อง จนถึงขั้นท่ีผมสงสัยว่านี่
ไม่ใช่ตวั ปลอมใชไ่ หม แถมการบง่ ชีด้ ังกลา่ วยงั เฉียบแหลม ถือเป็นความ
คิดเหน็ ทีค่ อ่ นขา้ งตรงประเด็นเลยทีเดียว
“คหึ ึหึหึหึ สมกบั เปน็ ทา่ นชอิ อน เลขานุการอนั ดับ 1 ขอรับ
ถอ้ ยค�าของทา่ นถูกต้องแล้ว”
“ใชไ่ หม? ถ้าอยา่ งนั้น ท�าไมพวกเขาถงึ มาขัดขวางพวกเราล่ะ?
ถ้าหากเพิกเฉยไม่ได้ละก็ การให้ความร่วมมือและสร้างภาพลักษณ์ให้ดี
ขึ้นจะเปน็ ก�าไรมากกวา่ ไม่ใช่รึ?”
นา่ ตกใจแฮะ ดทู า่ วา่ ชอิ อนจะไมไ่ ดพ้ ดู จาสง่ เดช แตเ่ ปน็ การแสดง
ความคิดเห็นออกมาโดยเข้าใจอย่างถ่องแท้ แล้วเร่ืองที่ชิออนช้ีมาก็เป็น
ประเด็นที่ผมสงสยั จรงิ ๆ
ผู้ท่ตี อบคา� ถามน้นั คอื ดอิ าโบล

บทค่นั เกิดปญั หำ 233

“มนุษย์ช่างเป็นสิ่งมีชีวติ ทป่ี ระหลาดจรงิ ๆ ขอรับ ทัง้ ๆ ท่ีถา้ ไม่
ร่วมมือกันก็จะมีชีวิตต่อไปไม่ได้แท้ๆ แต่กลับต้องการก�าหนดความ
สัมพันธแ์ นวดิง่ ในหมพู่ วกเดยี วกัน และในกรณที ่กี ล่มุ คนตงั้ แต่ 2 กล่มุ
ขึ้นไปมาอยู่ใกล้ชิดกัน ก็จะบาดหมางกันอีกว่าฝ่ายไหนเหนือกว่ากัน
สว่ นกลมุ่ คนทอี่ อ่ นแอและนา่ สงสารกค็ งตอ้ งหวาดกลวั อยา่ งมากวา่ ตวั เอง
จะเสยี ผลประโยชน์ขอรบั และในกรณขี องคราวน้ีก-็ -------”

“หมื พวกเขาก�าลังกังวลว่า วงไพบลู ย์ร่วมท่ที า่ นริมรุ ุจะก่อตัง้
ขน้ึ มาน้ันอาจเป็นภัยต่อสถานภาพของสภาสินะ?”

“ถกู ตอ้ งขอรับ”
คา� อธบิ ายของดอิ าโบลเขา้ ใจง่ายจรงิ ๆ
พอฟังความคิดเหน็ ของเบนิมารแุ ลว้ ผมกเ็ หน็ ด้วยเหมือนกนั
บรรดาหวั หนา้ เรม่ิ เขา้ ใจกัน บางคนกเ็ ร่มิ เดือดดาล
ดอิ าโบลหวั เราะเยาะดว้ ยทที า่ สนกุ และกลา่ ววาจาทรี่ นุ แรงอยา่ ง
“ตลกเสียจริง พวกชนชัน้ ปกครองโง่เง่าที่ไม่รูจ้ กั เจยี มตัว และไมย่ อมรบั
ความเมตตาจากท่านรมิ ุรนุ ่ะ สูญสิ้นให้หมดไปซะก็ดีนะขอรับ”
ส่วนผูท้ พ่ี ยกั หน้ารับถ้อยคา� ดังกล่าวก็เปน็ ชอิ อนอยา่ งที่คิด เธอ
พดู ประมาณว่า “หหึ ึ เลขานุการอนั ดบั 2 ก็คิดอย่างนั้นเหมอื นกนั รึ?”
อย่าใจตรงกันแบบน่ันเซ่
ผมอตุ สา่ หม์ องชอิ อนใหมแ่ ลว้ แทๆ้ แตธ่ าตแุ ทข้ องชอิ อนแทบจะ
ไมค่ อ่ ยเปล่ยี นไปเลย
“เรื่องนัน้ ขอปฏิเสธ”
ทง้ั สองคนดผู ดิ หวัง
ในเวลาแบบนี้ก็เข้ากันเป็นป่ีเปน็ ขลยุ่ เลยนะพวกนาย
“ไมว่ า่ อยา่ งไรกป็ ลอ่ ยทงิ้ ไวไ้ มไ่ ดค้ รบั ใหข้ า้ ลองตรวจสอบนายจา้ ง
ในอดตี ของพ่อคา้ กลุม่ นั้นอกี สักครั้งอยา่ งละเอยี ดไหมครบั ?”
โซเอยก์ ล่าวเช่นนน้ั แลว้ ขออนุญาตกับผม

234



เรอื่ งนน้ั คงเปน็ เรอื่ งจา� เปน็ เพราะอาจจะไดเ้ บาะแสอะไรสกั อยา่ ง
มากไ็ ด้

แต่ก็ค่อยท�าหลังงานเทศกาลเปิดประเทศจบลงแล้ว ในตอนน้ี
เพอื่ ใหร้ บั มอื กบั สง่ิ ตา่ งๆ ทจ่ี ะเกดิ ขนึ้ ไดน้ นั้ การไมท่ า� อะไรววู่ ามนา่ จะเปน็
ทางที่ถูกต้อง เม่ือฟันฝ่าอุปสรรคในคร้ังนี้ไปได้แล้ว ไว้ตอนน้ันค่อย
เปิดโปงศัตรใู ห้ถึงที่สดุ ก็แล้วกัน

“เรอื่ งนนั้ กส็ า� คญั อยู่ แตต่ อนนตี้ อ้ งรอกอ่ น ยงิ่ ไปกวา่ นนั้ โยลไมล์
ระยะเวลาชา� ระเงินคอื เมอื่ ไหร่? นา่ จะพอท�าอะไรได้รึเปล่า?”

กอ่ นอน่ื พวกผมจะแสดงทา่ ทวี า่ พวกผมรกั ษากฎของสภาเชน่ กนั
ถ้าเกิดว่ามนั ชว่ ยอะไรไมไ่ ด้ ไวต้ อนน้นั ก็คอ่ ยคิดแล้วกัน

เพราะไมม่ ีการสู้กนั และไมม่ ีทางเกย่ี วพนั กับชีวติ คน
ถือเป็นการตัดสินวา่ มคี วามเร่งดว่ นตา่�
“ครบั ดเู หมอื นวา่ พวกเขากก็ า� ลงั เพลดิ เพลนิ ไปกบั งานเทศกาล
หมายความวา่ พวกเขาจะรอจนถงึ วนั ถดั จากวนั ทง่ี านเทศกาลเปดิ ประเทศ
น้ีจบลงครับ ถึงบรรดาคนรู้จักของผมจะช่วยต่อรองให้แล้ว แต่พวกเขา
ก็ผอ่ นผนั ระยะเวลาให้ไดแ้ ค่น้ันครบั ---------”
วันถัดจากวันท่ีงานเทศกาลเปิดประเทศจบ-------- เพราะวันนี้
เปน็ วนั แรก ระยะเวลาท่ีเล่ือนออกไปจงึ เหลอื 2 วัน วันช�าระเงนิ คอื อกี
3 วนั ใหห้ ลังงน้ั เหรอ
“ในตอนนี้ บรรดาคนรจู้ กั ของผมกา� ลงั หาหนทางทา� เงนิ ใหอ้ ยคู่ รบั
อย่างน้อย ถึงทางเราจะขาดทุนก็แลกเปลี่ยนเหรียญทองของอาณาจักร
โบราณกบั เหรยี ญทองคนแคระได้ แตว่ า่ จะสามารถเตรยี มเงนิ สดทน่ี า� ไป
หมุนทนั ทีไดต้ ามท่หี วังไวห้ รือเปล่านนั้ ก็...”
หนักหนว่ ง สินะ
เรอ่ื งนน้ั กเ็ อาเถอะ คงจะเป็นอย่างน้นั แหละ
เดมิ ที แคจ่ ะขนสง่ ก็ลา� บากแล้ว

236

ถ้าเป็นพวกหัวหนา้ กค็ งจะย่นเวลาดว้ ย ‘เคลื่อนย้ายผ่านมติ ’ิ
ได้อยู่หรอก แตก่ ารวงิ่ วนไปมาเพอ่ื กอบโกยเหรียญทองท่ไี ม่รู้วา่ จะมหี รือ
ไมม่ ีน้ัน มนั ไรป้ ระสิทธิภาพเกนิ ไป

เพราะวัตถุประสงค์ของศัตรูอาจเป็นการก�าจัดฝ่ายหัวหน้าออก
ไปจากเมอื งกไ็ ด้ ถงึ ผมจะคดิ วา่ ไมใ่ ชก่ เ็ ถอะ แตก่ ะแลว้ เชยี ววา่ ถา้ ไมด่ า� เนนิ
การอย่างสะเพร่าก็น่าจะดกี ว่าแฮะ

จรงิ ส!ิ
ถ้าจ�าไมผ่ ิด มที องค�าแทง่ ในสินคา้ นา� เขา้ จากอาณาจกั รสตั วอ์ ยู่
ถ้าใชส้ ง่ิ นน้ั สรา้ งเหรียญทองปลอมล่ะจะเปน็ ยังไง?
ถา้ เป็นกอ็ ปปขี้ อง ‘วเิ คราะห์ประเมนิ ’ ของผมละก็ จะสามารถ
ผลติ เหรยี ญทองปลอมทคี่ ลา้ ยกบั ของจรงิ เสยี จนวทิ ยาการของอาณาจกั ร
คนแคระยังดไู ม่ออกใช่ไหม!?
《คÓตอบ ไม่สามารถทÓได้ ในเหรียญทองคนแคระแต่ละ
เหรียญจะลงเวทสลักตราไว้ เน่ืองจากมีการจัดการเต็มรูปแบบด้วย
หมายเลขอนุกรม ของปลอมแปลงจึงถกู มองออกทันท》ี

อะ๊ อยา่ งน้ันหรอกเหรอ...
ผมนา� เหรยี ญทอง 1 เหรยี ญออกมาจาก ‘กระเพาะ’ แลว้ ลอง
จอ้ งดู จากนัน้ ผมก็เหน็ ตัวเลขท่สี ลกั ไวจ้ รงิ ๆ
การผลิตเหรียญทองแบบเดียวกันท่ีเหมือนของจริงน้ันท�าได้
แตท่ วา่ เรอื่ งทม่ี เี หรยี ญทอง 2 เหรยี ญเหมอื นกนั เปะ๊ ๆ เองกจ็ ะกลายเปน็
ขอ้ พิสูจน์ว่ามันคอื ของปลอมนัน่ เอง
ขอแค่ในกรณีแบบนี้ไม่ต้องเอาวิทยาการอันละเอียดลออและ
เปล่าประโยชน์เชน่ นม้ี าใช้ก็ไดแ้ ท้ๆ
จะวา่ ไปผมกร็ สู้ กึ วา่ ในสมยั กอ่ น ไมว่ า่ ประเทศไหน การปลอมแปลง

บทค่นั เกดิ ปญั หำ 237

เงินตราถือเป็นโทษหนักถึงขั้นประหารชีวิต ส่วนโลกฝั่งนี้ก็มีการจัดการ
เร่ืองน้ันอย่างเต็มรูปแบบ ด้วยการผสมผสานระหว่างเวทมนตร์และ
เทคโนโลยี

ณ ชว่ งเวลาทม่ี รี ะบบเงนิ ตราสกลุ เดยี ว แนน่ อนวา่ การปลอมแปลง
ย่อมเปน็ เร่อื งที่จะยอมให้เกิดขน้ึ ไม่ไดง้ ่ายๆ สนิ ะ

“ปลอมแปลงไมไ่ ด้ อาจจะซอ้ื ขาดไมไ่ ด้ด้วยแฮะ...”
ทุกคนพยกั หนา้ รับถ้อยค�าของผม
“ถา้ อยา่ งนนั้ ถงึ จะขาดทนุ นดิ หนอ่ ย ถา้ จา่ ยดว้ ยของจรงิ -------
ทองคา� แท่งจ�านวนเยอะหนอ่ ยละ่ จะเป็นยังไง?”
ถ้าแบบนี้ละก็ พวกพอ่ ค้ากจ็ ะยอมรบั ใชไ่ หม?
“ถ้าเป็นพ่อค้าท่ีเห็นแก่ผลประโยชน์ละก็ คงจะเห็นด้วยกับ
ข้อเสนอน้นั นะครับ แต่ว่า ผมขอคัดคา้ นเร่อื งนน้ั อยา่ งเดด็ ขาดครับ!”
ผมคดิ วา่ น่ันเปน็ แผนทด่ี ี แตโ่ ยลไมลก์ ลบั ไมเ่ หน็ ดว้ ยอยา่ งแรง
ผมถามเหตผุ ลเขา
“เพราะจะโดนฉวยโอกาสยังไงล่ะครับ หลังจากน้ี ทุกๆ ครั้ง
ทท่ี า� การคา้ ขายกบั แตล่ ะประเทศ เรอื่ งราวในครง้ั นจี้ ะถอื เปน็ ขอ้ มลู อา้ งองิ
ครับ ประเทศเราจะได้รับการจดจ�าจากคู่ค้าว่า เป็นประเทศท่ีถ้าจะ
ปดั เปา่ ปญั หาทย่ี ากเกินแกแ้ ลว้ แมข้ าดทุนกจ็ ะแกไ้ ขครบั เมอ่ื เปน็ เชน่ น้นั
พวกเราตอ้ งโดนเปิดฉากการคา้ ท่ไี มเ่ ป็นธรรม และไม่ถูกมองวา่ เป็นคูค่ ้า
ท่ที ดั เทยี มกนั ครับ เอาเถอะ การพดู นค่ี งเปน็ แคก่ ารน�าค�าพดู สวยหรมู า
เรยี งรอ้ ยกันนัน่ ละครับ...”
โยลไมลช์ ่วยอธบิ ายให้พวกผมเขา้ ใจ พลางย้ิมฝนื ๆ
ความวา่ หากแสดงจดุ ออ่ นใหอ้ กี ฝา่ ยทเ่ี ปน็ พอ่ คา้ เหน็ ละก็ จะโดน
กนิ เรยี บจนถึงท้ายทีส่ ดุ
โยลไมลพ์ ดู ชชี้ ดั กบั พวกผมวา่ มนั จะเปน็ แบบนนั้ แนๆ่ เพราะตวั
เขาเองก็เป็นเชน่ น้ันด้วย

238

ถ้าพดู ถึงขนาดนนั้ แล้ว ผมเองก็มีแต่จะต้องยอมรับเทา่ นัน้
“อกี 2 วัน ด้วยเวลาเพียงแค่นั้น ยงั ไงๆ ผมกจ็ ะลองกอบโกย
เหรยี ญทองดคู รบั เพราะเทศกาลนี้ ผรู้ ว่ มงานดทู า่ จะใชเ้ งนิ สน้ิ เปลอื งดว้ ย
ดงั นนั้ ผมจะพยายามเปดิ ฉากรุกเองครับ!
“ฝากดว้ ย”
ก่อนอนื่ มาตรการแก้ปญั หายงั ไมม่ ี
มีแต่ความรสู้ กึ ตอ่ ตา้ นเท่านั้น
เนือ่ งจากทางเราไม่อาจออ่ นขอ้ ใหไ้ ด้ ในกรณที เ่ี ลวรา้ ยทส่ี ุดก็มี
แต่จะตอ้ งบงั คับใช้กฎของทางเราเทา่ นั้น
เพราะไมไ่ ดห้ มายความวา่ จะตอ้ งเครง่ ครดั ในกฎของอกี ฝา่ ยอยา่ ง
เด็ดขาด
ท่ีน่ีคอื เทมเพสต์ ซ่ึงมกี ฎเฉพาะ
แมว้ ่า ถา้ สามารถรกั ษากฎของอกี ฝา่ ยได้น่าจะดีกว่าก็เถอะ
ไม่ว่าจะทางไหน พวกเราก็ไม่ท�าให้อีกฝ่ายถึงขั้นขาดทุนหรอก
พวกเราตอ้ งเปน็ ฝ่ายสร้างเงื่อนไขที่เทา่ เทียมเอง
แมอ้ กี ฝา่ ยจะไมช่ อบใจเหรยี ญทองของอาณาจกั รโบราณ ไมย่ อมรบั
หนงั สอื สญั ญา ไมพ่ อใจการจา่ ยสนิ คา้ แตม่ นั ไมใ่ ชเ่ หตผุ ลทท่ี างเราจะโดน
พวกเขาบ่น
“ก็นะ พะวงเกินไปก็ช่วยไม่ได้แฮะ เพราะท่ีนี่คือประเทศของ
พวกเรา อย่างเลวร้ายท่ีสุดก็ต้องให้พวกเขาท�าตามกฎของทางน้ีเท่าน้ัน
อยา่ คดิ ใหย้ าก และจงทา� เท่าที่ทา� ไดซ้ ะ!”
“รับทราบครบั ”
โยลไมลม์ สี หี นา้ รา่ เรงิ ขนึ้ มาเลก็ นอ้ ย ราวกบั วา่ ยกภเู ขาออกจาก
อกแลว้
สภาอาจจะมาแจ้งอะไรบางอย่างกับพวกเราก็ได้ ผมคิดในแง่
บวกวา่ ในตอนน้นั ไดเ้ หน็ ตัวตนท่แี ทจ้ ริงของศตั รู

บทค่นั เกิดปัญหำ 239

บางทีอาจจะเป็นแค่คนที่พยายามจะทดสอบพวกเรามากกว่า
เปน็ ศัตรู ฉะน้ัน การตดั สนิ ทกุ ส่งิ อยา่ งให้เป็นศตั รไู ปเลยก็คงจะเปน็ การ
ด่วนสรปุ

“งนั้ วันน้กี แ็ ยกยา้ ยได!้ ขอบคณุ ท่ีเหนด็ เหน่ือย!!”
เน่อื งดว้ ยผมประกาศเช่นน้นั การประชมุ รายงานประจา� คืนน้จี งึ
เป็นอนั ส้นิ สุดลง
ถึงผมจะคิดว่ามันชักยุ่งยากข้ึนมาเล็กน้อย เพราะเล่ือนการ
พิจารณาปญั หากเ็ ถอะ...
แตว่ า่ ถ้ากังวลเกนิ ไปก็ไม่ดีเช่นกัน
โยลไมลค์ งุ กด็ ทู า่ จะดบั ความวติ กกงั วลไดแ้ ลว้ เหมอื นกนั อนั ดบั แรก
ผมจะให้เขาแบง่ ความล�าบากมาใหผ้ มดว้ ยกแ็ ล้วกัน
“ถา้ อย่างนน้ั ก็ไปกันเถอะ โยลไมล์คงุ แล้วก็พวกนายดว้ ย”
พวกผชู้ ายไรซ้ งึ่ ความลงั เล อยา่ งเบนมิ ารกุ อ็ ยใู่ นชดุ ยกู าตะตง้ั แต่
แรกแลว้ ตง้ั ใจไปเทยี่ วเลน่ เตม็ เป่ยี มเลยละนะ
“เอ๊ะ แต่ว่าผมมงี านวางแผนการทา� เงนิ --------”
“ของพรรค์น้ัน ถึงจะกลุ้มใจตอนน้ีไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก!
ของที่ไม่มีก็คือไม่มี ถ้านายเครียดเกินจนล้มลงไป มันจะเป็นปัญหา
ใหญน่ ะ!”
พอผมพดู เชน่ น้นั แลว้ โยลไมลก์ ็ยมิ้ เจอื่ น
“ผมเทยี บนายทา่ นไมต่ ดิ เลยครบั โยลไมลท์ โี่ งเ่ ขลาผนู้ จ้ี ะไปเปน็
เพอื่ นทา่ นเองครบั !!”
ดว้ ยเหตนุ ี้ ผมจงึ ดงึ ดนั จนชวนโยลไมลอ์ อกไปเทยี่ วงานเทศกาล
ตอนกลางคืนไดส้ �าเร็จ เร่อื งน้คี งจะชว่ ยทา� ใหผ้ มปรับความรสู้ กึ ใหมไ่ ด้
ในทส่ี ดุ พวกผมจงึ รวมตวั กนั ออกไปในเมอื งยามราตรี โดยไดย้ นิ
ชูนะพูดจากดา้ นหลงั ว่า “กรณุ าเทย่ี วให้พอประมาณนะคะท่านริมรุ ุ แลว้
กท็ ่านพีด่ ้วย--------”

240

---------แถมอกี หนอ่ ย
ดา้ นหนา้ รา้ นทาโกะยากเิ จา้ ปญั หา ซงึ่ ไดห้ ยบิ ยกเปน็ หวั ขอ้ พดู คยุ
เมอ่ื ครนู่ ้ี ผมดนั เหน็ ภาพทเ่ี ดก็ สาวผมสเี งนิ กบั เจา้ ของรา้ นกา� ลงั ถกเถยี งกนั
เข้าเสียแลว้
“บณั ฑติ ไมเ่ ขา้ ใกลเ้ รอ่ื งอนั ตราย”---------ผมพดู เชน่ นอี้ ยหู่ ลาย
คร้งั ขอแค่รักษาคา� พูดน้เี อาไว้ ก็สามารถหลกี เลยี่ งปญั หาและภยันตราย
นานปั การไดแ้ ลว้
แนน่ อนว่า ผมหลกี เลี่ยงท่แี ห่งนั้นอย่างสง่างาม แลว้ ค่อยสนกุ
ไปกับค�า่ คนื น้นั จนอ่ิมหน�าสา� ราญน่นั เอง

บทคั่น เกิดปญั หำ 241



ดืม่ หนกั เกินไป
เดิมที ไมว่ ่าผมจะด่ืมเทา่ ไรก็ไม่เมาหรอก แต่ด้วยการทา� ให้ผล
‘ลบล้างพษิ ’ อ่อนลง ผมจึงเคลียร์ปัญหาดังกลา่ วได้
นี่เป็นวิชาที่ได้เรียนจากลูมินัส ถือเป็นสมบัติที่ส�าคัญมากเลย
ทีเดยี ว
จากนั้นในตอนกลางคืน ผมก็ใช้วิชานั้นลับหลังคุณราฟาเอล
แล้วเพลิดเพลินไปกบั สรุ า พร้อมกับด่ืมด่า� อารมณเ์ มาคร้ึม
ผลลัพธท์ ่ตี ามมาก็คือ อาการปวดหัวทไี่ ม่นา่ จะเกดิ ขึ้นได้เชน่ น้ี
น่ีนะ่ เดี๋ยวก็คงท�าอะไรสักอยา่ งได้ใชไ่ หมนะ?
《...นา่ เสยี ดายทผี่ ล ‘ลบลา้ งความเจบ็ ปวด’ กอ็ อ่ นลงไปดว้ ย
จงึ ประเมนิ ไดว้ า่ จากนไี้ ปความเจบ็ ปวดดงั กลา่ วจะคงอยอู่ กี สกั ระยะหนงึ่ 》
เฮ้ยๆ น่ันมนั ไม่ใช่วา่ จงใจใชไ่ หม...
คราวก่อนก็ดูเหมือนจะโกรธผมอยู่หรอก แต่คราวน้ีเหมือนจะ
มากกว่าน้นั --------
《คÓตอบ ไม่สามารถยืนยนั ขอ้ เท็จจรงิ เชน่ นั้นได》้
เดี๋ยวๆ ข้อเทจ็ จริงอะไรกัน
กแ็ บบวา่ การท่ี ‘ลบลา้ งความเจบ็ ปวด’ ซง่ึ ไมม่ สี ว่ นเกยี่ วขอ้ งดนั
ไมแ่ สดงผลลพั ธอ์ อกมาเนย่ี เรอ่ื งพรรคน์ น้ั มนั กต็ อ้ งถอื วา่ แปลกอยแู่ ลว้ นะ่ ส!ิ
การตบมกุ ของผมนน้ั ไม่อาจสอื่ ให้คุณราฟาเอลเขา้ ใจได้
ผมถูกเมินอยา่ งสมบรู ณซ์ ะแล้ว จงึ กลายเปน็ ว่าผมจะต้องต่อสู้

บทที่ 3 งำนประลองยุทธ์ 243

กบั อาการปวดหัวไปอกี สักพกั ซะอย่างน้ัน
ผมส�านึกเล็กน้อย และจากนี้ไปจะระวังไว้
ทกุ ทผี มกค็ ดิ เรอื่ งแบบนน้ั แมว้ า่ บางทจี ะเกอื บทา� เรอื่ งเดมิ ๆ ขน้ึ

มาอกี ก็เถอะ
《...》
ผมจะส�านกึ ครับ
ผมสา� นึกแลว้ ครับ ไดโ้ ปรดบรรเทาความเจ็บปวดใหท้ ีครบั !
《............》
บรรยากาศคล้ายกับวา่ คณุ ราฟาเอลรู้สึกเอือมระอา
หลงั จากทบี่ รรยากาศแบบนนั้ ดา� เนนิ ตอ่ ไปสกั พกั ความเจบ็ ปวด

ก็ถูกลบล้างไปในที่สดุ
จากนไ้ี ป ผมจะระวงั ตวั ให้มากข้นึ สกั นดิ จรงิ ๆ แลว้
กน็ ะ การกินคอื การรับพษิ เขา้ มา
ถา้ ไมก่ นิ กจ็ ะไมส่ ามารถมชี วี ติ ตอ่ ไปได้ แตถ่ า้ กนิ มากเกนิ ไป กถ็ อื

เป็นการทา� ลายร่างกาย
หากคดิ เชน่ นน้ั แลว้ การดมื่ สรุ ากเ็ ชน่ กนั -------ทวี่ า่ มานดี่ เู หมอื น

จะไม่สมเหตุสมผลเล็กน้อย
เอาเถอะ ถา้ แคด่ ม่ื ใหเ้ พลดิ เพลนิ ไปกบั ความรสู้ กึ ตอนเมาไมต่ อ้ ง

ด่ืมเสยี เมาเละกไ็ ดอ้ ย.ู่ .. แตผ่ มก็เผลออินไปกบั บรรยากาศโดยรอบซะได้
หลังจากที่ตระเวนร้านแผงลอยยามค�่าคืนกับพวกโยลไมล์แล้ว

ผมกล็ องแวะไปทร่ี า้ นของเอลฟท์ มี่ ีไวส้ �าหรับสมาชกิ พิเศษโดยเฉพาะ ซง่ึ
สร้างขนึ้ มาใหมท่ ่ชี นั้ 95 โดยใช้ข้ออา้ งว่าไปสงั เกตการณ์

244

ร้านน้ันหรูหราท่ีสุดในประเทศของเรา มีการประชาสัมพันธ์ว่า
เฉพาะลูกคา้ ทไ่ี ดร้ บั การคดั สรรมาแล้วเท่าน้นั ถงึ จะสามารถใช้บริการได้

ในครงั้ นม้ี จี ุดประสงคเ์ พื่อโฆษณาด้วย จงึ เปดิ ใหบ้ รกิ ารกบั แขก
ผูม้ เี กยี รติ

และมนั วนุ่ วายสุดๆ
ทัง้ ผทู้ ่ไี ม่อาจลมื ความต่นื เต้นจากดนตรีท่ไี ด้ฟังไปเมอ่ื กลางวนั
และผูท้ ่ถี กเถียงเรอ่ื งการคน้ พบใหมๆ่ เกยี่ วกบั โพช่ันจนลมื ตัว
กล่มุ คนเหล่าน้นั พูดคยุ กันอยา่ งเรา่ รอ้ นในรา้ นน้นั
และที่นนั่ กม็ ีกาเซลกับเบสเตอรอ์ ยู่ดว้ ย
แน่นอนวา่ พวกเขาหาตวั พวกผมเจอ พวกผมจึงถกู ลากไปเป็น
เพือ่ นคุยอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย
พวกเราถูกคอกนั เสียจนดืม่ ไปคยุ ไปยนั ดึก
พอพวกพอ้ งได้รับค�าชม ความรู้สกึ แย่ๆ ก็กลับกลายเป็นความ
รสู้ กึ ดๆี เสยี จนผมอยากจะเมาขึน้ มาโดยไม่ได้ตั้งใจซะอยา่ งน้นั
ผมจะสา� นกึ อยหู่ รอก แต่ก็คดิ ว่าคงจะเข้าใจความรสู้ กึ ของผม
และคนทด่ี ื่มหนักเกนิ ไปไมไ่ ดม้ แี ค่ผมเท่านนั้
แขกผู้มเี กยี รตทิ ุกคนก็เชน่ กนั
เอาเถอะ เพราะพวกเขากใ็ ชจ้ า่ ยเงนิ ใหก้ บั พวกเราไปเปน็ จา� นวน
มาก ผลสดุ ท้ายคงไม่เปน็ ไรนัน่ แหละ
นอกจากนี้ยังมขี ่าวดีอยู่ 1 เรือ่ งดว้ ย
ผมไดร้ บั คา� ปรกึ ษาเกยี่ วกบั เหรยี ญทองทม่ี ไี มพ่ อจากกาเซลผเู้ มา
สรุ า กระทง่ั ดยกุ เอรลั โดก้ เ็ ขา้ มาคยุ เรอื่ งนน้ั หลงั จากทเี่ ขาครนุ่ คดิ เลก็ นอ้ ย
แลว้ ก็ใหส้ ญั ญากบั ผมนน่ั เอง
คงจะเปน็ เพราะฤทธิ์สุราละม้งั

《...》

บทที่ 3 งำนประลองยทุ ธ์ 245

--------ดว้ ยเหตุนี้
พวกผมจงึ มสี หี นา้ คอ่ นขา้ งเหนอ่ื ยลา้ รบั รงุ่ อรณุ วนั ท่ี 2 ของงาน
เทศกาลเปดิ ประเทศนน่ั เอง

＊

สถานทีค่ อื สนามประลองท่ีเพ่ิงสร้างเสร็จหมาดๆ
สิง่ ก่อสร้างขนาดมหึมา ซ่งึ คนจา� นวน 50,000 คนสามารถชม
การแขง่ ขนั ไดอ้ ย่างสบายๆ
ทนี่ งั่ ผชู้ มมกี ารตดิ ตงั้ หลงั คายน่ื ออกมา เปน็ โครงสรา้ งสา� หรบั บงั
แสงแดดทีส่ ่องมาตรงๆ
หลงั คารปู ครง่ึ วงกลมซง่ึ ปกคลมุ ทนี่ งั่ ผชู้ มทกุ ๆ ทน่ี งั่ นนั้ มรี ปู รา่ ง
เหมอื นพงั ผืดบางๆ ทแ่ี ผ่ปกคลมุ โครงกระดูก ราวกับปกี ของเทอโรซอร์
ถงึ จดุ ประสงคจ์ ริงๆ ของมันจะเปน็ การบังแดดก็เถอะ แตใ่ ครๆ
คงจะไม่คดิ อยา่ งนน้ั
มีเสียงตกใจดังมาจากทุกทิศทาง และมีคนก�าลังเงยหน้ามอง
ดว้ ยทา่ ทีขนลุก
ในหมพู่ วกเขาก็เหมอื นจะมพี วกทา่ ทางแปลกๆ ท่กี �าลังต่นื เต้น
มากๆ อยูด่ ้วยแฮะ
ทีน่ ่ังผู้ชมเตม็ แล้ว
ทน่ี ง่ั ทุกท่ลี ว้ นถกู เติมเต็มจนไมเ่ หลอื ที่ว่าง
เปน็ ผลมาจากการทโ่ี ยลไมลช์ ว่ ยเปน็ ธรุ ะจดั การในการเรยี กแขก
ไร้ท่ตี จิ รงิ ๆ
ถึงแม้เมื่อคืนวานเขาจะท้อแท้ก็เถอะ แต่เขาก็เป็นชายผู้มาก
ความสามารถ

246

พ้ืนท่ีที่เป็นท่ีราบซ่ึงถูกรายล้อมไปด้วยท่ีนั่งผู้ชมน้ัน มีเวที
ประลองอยู่

พน้ื ที่สว่ นนี้เกิดจากการนา� ก้อนหินขนาดมหึมาฝงั ลงไป
มีการวางหินแข็งที่ถูกดัดแปลงเป็นทรงลูกบาศก์ยาวด้านละ 2
เมตรเรยี งกนั อยา่ งเปน็ ระเบยี บเหมอื นกบั กระดานหมากลอ้ ม ตรงชอ่ งวา่ ง
ก็น�าวสั ดุกนั กระแทกที่มปี ระสิทธิภาพในการยึดเกาะมาปอู ุดท่วี ่าง มองดู
แลว้ คงจะเหมือนหนิ ดาน 1 แผน่ เลยทเี ดยี ว
นค่ี อื ส่วนทีผ่ มสร้างขึ้นในตอนทไี่ มม่ เี วลา
แค่หินแขง็ ธรรมดากม็ รี ะดับความแขง็ อย่างน้อย 300 เท่าของ
คอนกรตี แล้ว สิง่ ทใ่ี ช้ปทู วั่ ท้งั พื้นที่นก้ี ็มแี ก่นเวทปริมาณมากผสมอยู่ และ
มคี วามแขง็ แกรง่ อย่างน้อย 10,000 เทา่ ของคอนกรตี
ความหนาของมนั คอื 2 เมตร มคี วามแขง็ แรงทน่ี า่ ประหลาดใจ
พอๆ กบั หลุมหลบภยั นวิ เคลยี ร์
แม้จะไม่ได้ท�าการทดลองจริงๆ แต่ถึงจะรับการโจมตีของเวท
อะตอมพิฆาตตรงๆ กไ็ ม่มปี ญั หา
นอกจากจะท�าให้มีความแข็งแรงทางกายภาพแล้ว ยังป้องกัน
เวทมนตรไ์ ด้อีกด้วย
เพราะมกี ารตดิ ตงั้ เขตแดนปอ้ งกัน 2 ชน้ั
เขตแดนชน้ั ที่ 1 ครอบคลมุ ส่วนของพ้ืนทง้ั หมด
เปน็ วงแหวนเวทขนาดใหญท่ ีแ่ ผ่ไปถงึ บรเิ วณใกลท้ นี่ งั่ ผู้ชม
โดยมีการป้องกันในทุกๆ ด้านต้ังแต่แรกเริ่ม เพื่อให้ใช้งานใน
ด้านการซ้อมรบหลงั จากน้ไี ด้
และเขตแดนขนั้ ที่ 2 กว็ าดเป็นรปู วงกลมทม่ี เี ส้นผ่านศูนยก์ ลาง
ประมาณ 50 เมตรในต�าแหนง่ ท่ีมองจากที่น่ังผชู้ มแลว้ เห็นได้ชัด
บนวงแหวนเวทวงนเ้ี ปน็ เขตส้รู บ ซ่งึ ก็คอื เวที

บทท่ี 3 งำนประลองยุทธ์ 247