เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 09

ผมมองวา่ ไมว่ า่ จะเกดิ อะไรขนึ้ พวกเขากอ็ ยากจะอปุ โลกนใ์ หผ้ ม
เปน็ คนไมด่ ีเลยแฮะ

แต่ว่า ประเด็นท่ีผมค่อนข้างสงสัยก็คือการที่ตัวผู้กล้าเองกลับ
เงยี บกรบิ ถงึ เขาตง้ั ทา่ จะพดู อะไรบางอยา่ ง แตท่ กุ ๆ ครง้ั เหลา่ เพอื่ นพอ้ ง
ของมาซายคู ิกลับเปล่งวาจาออกมาก่อนเสยี อยา่ งนนั้

นใี่ หค้ วามรสู้ กึ เหมอื นกบั เปน็ ผตู้ ดิ ตามของมาซายคู มิ ากกวา่ เปน็
เพอื่ นพอ้ งเสียอกี นะ

“ฮึ! มารร้ายจะต้องถูกก�าจัดค่ะ ท่านมาซายูคิ รีบๆ โค่น
จอมมารน่ัน แล้วคืนความสงบสุขสู่ผืนแผน่ ดินน-ี้ ------”

ผิดแล้ว กเ็ พราะว่านะ?
แผน่ ดินน้ีสงบสุขอยู่แล้วต่างหากล่ะครับ
เหล่าพ่อค้าที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ต่างก็มีสีหน้าท�าอะไรไม่ถูก หาก
ปลอ่ ยไวท้ งั้ อยา่ งนผี้ มกร็ สู้ กึ วา่ ไมไ่ ดก้ ารแลว้ แมก้ ระนนั้ กไ็ มไ่ ดห้ มายความ
ว่าจะตอ่ สูก้ ันตรงทแี่ หง่ นอ้ี กี ดว้ ย...
ผมเริ่มกลดั กลุม้ เชน่ น้ัน แตต่ อนน้นั ผมกไ็ ดร้ บั การชว่ ยเหลือ
“กา� ลังท�าอะไรกนั อยเู่ หรอ พวกนาย?”
ยกู ผิ เู้ ปลย่ี นเสอื้ ผา้ เสรจ็ แลว้ มาทน่ี เี่ พราะไดย้ นิ เสยี งเอะอะโวยวาย
เข้านน่ั เอง
“อะ๊ คุณยกู !ิ ”
ในตอนนน้ั มาซายคู ไิ ดเ้ ปลง่ เสยี งขนึ้ มาเปน็ ครงั้ แรก ชา่ งเปน็ เสยี ง
ทีใ่ หค้ วามรู้สึกเหมือนกบั เห็นแสงสวา่ งในภาวะคบั ขนั เช่นเดยี วกบั ผม
ทว่า การตอบสนองของเหลา่ ผตู้ ดิ ตามกลับเย็นชานัก
“โอ้ คุณยูกินี่นา บุคคลผู้เป็นประธานสมาคมอุตส่าห์มา
สังเกตการณจ์ อมมารเองเลยเหรอครบั ?”
“ไม่ใช่นะจินไร พวกนาย คุณริมุรุน่ะต้องการท่ีจะเป็นมิตรกับ
พวกเราจรงิ ๆ นะ? หลกั ฐานนนั้ กค็ อื การทพ่ี วกนายยงั มชี วี ติ อยไู่ มใ่ ชเ่ รอะ”

98

ดเู หมือนว่าชายร่างใหญ่จะชื่อว่าจนิ ไร
ยกู พิ ดู กบั จนิ ไรวา่ ผมแขง็ แกรง่ ถงึ ขน้ั ทเี่ สมอกบั ฮนิ าตะ และอธบิ าย
กับพวกมาซายคู ิด้วยว่าผมไม่ใชจ่ อมมารท่ีชว่ั รา้ ย
ทั้งๆ ทเี่ ป็นเช่นนน้ั ก็ยังมีคนท่ไี มย่ อมรบั อยู่
“หมายความวา่ ยงั ไงเหรอครบั ? คา� อธบิ ายแบบน้นั ฟงั ดเู หมอื น
มาซายคู ิคงุ ออ่ นแอกวา่ นักบุญฮนิ าตะเสยี อีกนะครับ?”
“ไม่อยากจะให้ดูถูกเลย อย่างจอมมารน่ะไม่ใช่ศัตรูของท่าน
มาซายคู ิหรอก ถึงจะเป็นประธานก็เถอะ ฉนั ไม่ยอมให้ดหู มนิ่ ท่านมาซา
ยูคหิ รอก!!”
แม้มาซายูคิจะไม่ปริปากพูดต่อ แต่เหล่าผู้ติดตามนี่สุดโต่งไป
เลยแฮะ
“โอ้ คณุ ยกู ิ อยา่ งทเ่ี บอรน์ กี่ บั จอี ไู ดพ้ ดู ไปแลว้ ขา้ ไมย่ อมใหใ้ คร
มาหยามคุณมาซายูคิหรอกนะ? ถึงจะไม่รู้ว่าฮินาตะแข็งแกร่งแค่ไหน
แตก่ ม็ ฝี มี อื แคเ่ สมอกบั จอมมารทอ่ี ยตู่ รงนนั้ ถา้ เชน่ นนั้ ละก็ ตอ่ ไปกถ็ งึ คราว
ที่พระเอกจะปรากฏตัวแล้วใช่ม้ัย? คุณมาซายูคิน่ะจะเอาชนะจอมมาร
ทีอ่ ย่ตู รงน้ันอย่างสบายๆ ให้ดูเองแหละ!”
ตัวมาซายูคิกลับแสดงสีหน้าท่ีเหมือนจะล�าบากใจ เมื่อได้เห็น
ปฏิกริ ยิ าเช่นนั้นของเหลา่ ผตู้ ิดตาม
ไมแ่ นว่ า่ ตวั มาซายคู เิ องอาจจะไมไ่ ดต้ อ้ งการตอ่ สกู้ บั ผมเลยไมใ่ ช่
หรอื ไง?
และคุณยกู ิคงจะรสู้ กึ ได้ถงึ เรื่องนั้นเชน่ กนั เลยพดู ปรามและเริ่ม
เกลีย้ กล่อมพวกจนิ ไร
“ใจเย็นๆ กอ่ น ถงึ จะพดู มาหลายครั้งแลว้ ก็เถอะ คุณริมุรนุ ะ่
ไมไ่ ดเ้ ป็นปรปกั ษ์กบั พวกเรา มนั ไมม่ คี วามหมายที่จะต้องต่อสู้กันเลย”
“แต่ว่านะ หมอนน่ั เปน็ จอมมารเชยี วนะ? เร่ืองนัน้ ก็ย่อมท�าให้
เข้าใจได้ว่าหมอน่ันก่อเรื่องช่ัวช้าไว้ขนาดไหนไม่ใช่รึไง กระท่ังตอนน้ีท่ี

บทท่ี 1 คำ�่ คนื กอ่ นงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 99

ศาสนจกั รศักดสิ์ ทิ ธิแ์ ห่งทศิ ประจิมยังสงวนทา่ ทเี อาไว้ การทค่ี ุณมาซายคู ิ
จะแสดงพลงั แห่งผกู้ ลา้ ก็ถือเปน็ เรื่องสา� คญั เลยไมใ่ ชร่ ไึ ง?”

“เออ่ กบ็ อกแลว้ ไง--------”
อืม อย่างนี้นเี่ อง
ส่งิ ทเ่ี จา้ จินไรอยากจะสอ่ื นะ่ ไม่ใชว่ ่าจะเข้าใจไม่ไดเ้ สียทีเดียว
สรปุ แลว้ กค็ งจะเปน็ เรอื่ งทว่ี า่ ตวั ผมผเู้ ปน็ จอมมารนไี้ มอ่ าจเชอ่ื ถอื
ได้ใชไ่ หม
มันก็จริงอยู่นะ หากพิจารณาจากมุมมองของคนท่ีไม่รู้จักนิสัย
ใจคอของผม กย็ อ่ มมคี นท่ีคดิ เหมือนกับจนิ ไรอยเู่ ปน็ ธรรมดาสนิ ะ
แม้จะไม่รู้ความคิดของเจ้าตัวมาซายูคิที่เรียกกันว่าผู้กล้าก็ตาม
แตถ่ า้ ปลอ่ ยไวอ้ ยา่ งนก้ี ค็ ยุ กนั ไมล่ งตวั เสยี ที ตวั ผมทคี่ ดิ เชน่ นนั้ ตดั สนิ ใจท่ี
จะรบั คา� ทา้ ของพวกเขา
แตม่ ีขอ้ แมว้ า่ -------
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างน้ัน ฉันมีข้อเสนอให้พวกนาย ในงาน
เทศกาลตั้งแต่พรุ่งน้ีเป็นต้นไปมีก�าหนดการจัดศึกประลองยุทธ์อยู่น่ะ
หากเขา้ รว่ มการแขง่ ขนั นน้ั แลว้ สามารถชนะเลศิ ไดอ้ ยา่ งงดงามละก็ ฉนั จะ
รับค�าท้าจากพวกนาย! เพราะน่ันก็พิสูจน์ความแข็งแกร่งของพวกนาย
ไดซ้ ะด้วย พวกนายคงจะไมบ่ น่ อะไรใช่ไหม?”
ผมจะรับคา� ทา้ แตต่ ้องใหพ้ วกมาซายคู เิ ข้ารว่ มศึกประลองยทุ ธ์
ก่อน เพราะถ้าท�าอย่างนั้นก็จะรู้ฝีมือของพวกเขาด้วย และผมอาจไม่
จา� เปน็ ต้องต่อสเู้ องเลยก็ได้
หึหึ ถงึ จะพูดเองก็เถอะ แต่ผมวา่ เป็นความคิดท่ีดีเลย
ท่เี หลอื กม็ ีอีกเรื่องหนงึ่
เนื่องจากว่าน่ันเป็นก�าหนดการที่มีแต่กลุ่มคนต่�ากว่าแรงก์ A
เทา่ นนั้ ทเี่ ขา้ รว่ ม ผมจงึ กงั วลเลก็ นอ้ ยเรอ่ื งความแขง็ แรงของสนามประลอง
แม้อย่างน้อยจะสามารถทนต่อเวทมนตร์ของจิตวิญญาณระดับสูง-------

100

กลา่ วคือ แรงก์ A พเิ ศษได้ด้วยก็เถอะ...
แต่วา่ นะ ถา้ เกิดพงั ขึ้นมาก็ซอ่ มได้ หากไมม่ ีผชู้ มได้รบั บาดเจบ็

กค็ งจะไมเ่ ป็นปัญหาใหญ่ขนาดนัน้
“โห? แสดงว่าอยากอบั อายต่อหนา้ ธารกา� นัลงั้นเรอะ?”
“มาซายูคิคุง จะท�ายังไงครับ?”
“ควรจะรบั ข้อเสนอนั้น เพ่อื ใหน้ ามของท่านมาซายูคิเป็นที่รูจ้ กั

ไปทวั่ กม็ าแสดงความยตุ ธิ รรมตอ่ หนา้ ราษฎรทคี่ วรจะปกปอ้ งกนั เถอะคะ่ !”
“อะ อมื น่นั สนิ ะ...”
เหล่าผตู้ ิดตามท่ลี กุ โชนดว้ ยความมุ่งม่นั
เมื่อเทียบกันแล้ว มาซายูคิกลับท�าสายตาเลื่อนลอยราวกับ

ล�าบากใจ
ไหวหรือเปลา่ หมอนี?่
ถงึ จะคดิ วา่ ไมม่ ที างเปน็ อยา่ งนนั้ กเ็ ถอะ แตเ่ ขาคงจะเปน็ แคไ่ อห้ นมุ่

ทที่ า� เปน็ กรา่ ง...
ไม่สิ ไม่นา่ จะเปน็ แบบน้ันแฮะ
จากรายงานของโซเอย์ “ออร์ทรอส” เป็นองค์กรที่ร้ายมาก

ทเี ดยี ว และพวกมาซายคู กิ บ็ ดขยกี้ ลมุ่ อาชญากรเหลา่ นน้ั ไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย
การกระท�าทเี่ สี่ยงอันตรายเช่นน้นั จึงไมใ่ ชส่ ิ่งทไ่ี อห้ นมุ่ วางกา้ มจะท�าได้

ถา้ สมมตุ วิ า่ มนั เปน็ ไปตามทผ่ี มคดิ ละก็ หากเขาปฏเิ สธขอ้ เสนอ
น้นั ก็จบเรอ่ื งแลว้

“-------ช่วยไมไ่ ด้ ผมจะรบั ขอ้ เสนอนัน้ นะครบั ”
กะแล้วเชียววา่ ผมคิดมากเกินไปสินะ
หลงั จากทม่ี าซายคู คิ รนุ่ คดิ เลก็ นอ้ ย เขากย็ อมรบั ขอ้ เสนอของผม
“เฮ้ยๆ มาซายูคิคุง จะไมเ่ ป็นไรแนน่ ะ?”
พอยูกิเอ่ยทักด้วยท่าทางเป็นห่วง มาซายูคิก็ย้ิมแห้งแล้วตอบ
กลับไป

บทท่ี 1 ค่ำ� คนื กอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 101

“เอาเถอะ ผมคดิ ว่าน่าจะท�าอะไรสกั อยา่ งไดค้ รับ มนั จะต้องไม่
เป็นไรแนน่ อนเหมอื นๆ กบั ทกุ ทนี ัน่ แหละครบั ”

มาซายูคกิ ลา่ วชีช้ ดั เชน่ นัน้
ต่อหน้าผม เขามีความม่ันใจมากๆ
ดทู า่ จะไมจ่ �าเปน็ ต้องห่วงเลย
“เอาเถอะ ถ้าเป็นการแข่งขันในศึกประลองยุทธ์ คงไม่มีการ
เข่นฆ่ากนั หรอก ยงั ไงก็ระมดั ระวงั ให้เต็มทด่ี ว้ ยละ่ ?”
“หึ กา� ลงั พดู กบั ใครอยนู่ ะ่ ? ไปกนั เถอะครบั คณุ มาซายคู ิ วนั น้ี
คอ่ ยๆ พกั ให้เต็มทเ่ี พือ่ เตรียมพรอ้ มส�าหรับวนั พร่งุ น้ีเถอะนะครบั ”
“ผมคิดว่าท่ามกลางสายตาผู้คนมากมายขนาดน้ี จอมมารคง
ไม่แสดงพฤตกิ รรมทขี่ ้ขี ลาดออกมาหรอกนะครบั มาซายคู คิ งุ ”
“ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันจะเฝ้าระวังเร่ืองการวางยาพิษและ
การลอบสงั หารแบบไม่วางตาเลย”
“งะ งนั้ กไ็ ปกนั เถอะ ตอ้ งตรวจสอบเวลาการแขง่ ขนั ของวนั พรงุ่ น้ี
แลว้ สนิ ะ”
พวกมาซายูคิจากไป พลางพูดคุยกนั เช่นนั้น
“คณุ รมิ รุ คุ ดิ คงไมไ่ ดค้ ดิ จะตอ่ สกู้ บั มาซายคู คิ งุ อยา่ งจรงิ จงั ใชไ่ หม?”
“อมื มม จะวา่ ไงดีล่ะ? กอ่ นหนา้ นน้ั นายคิดว่าหมอนัน่ จะชนะ
เลศิ ได้หรือเปลา่ ?”
“อมื เรอ่ื งนนั้ ผมกอ็ ยากรเู้ หมอื นกนั นะ ในศกึ ประลองยทุ ธท์ จี่ ดั ขนึ้
ในอาณาจักรอินกราเซียน้ัน มาซายูคิคุงชนะเลิศติดต่อกันเลยแหละ
อันท่ีจรงิ ผมไม่เคยไดย้ นิ เร่อื งทีเ่ ขาพา่ ยแพ้ในการตอ่ สูก้ ับอสรู เลย และ
ความสามารถของเขาก็ยงั ไมเ่ ปน็ ทีท่ ราบแน่ชัดด้วย...”
ยูกิกล่าวเชน่ น้ัน แล้วถอนหายใจ
ใบหนา้ ของเขาเผยใหเ้ หน็ ความคดิ ทว่ี า่ มนั กลายเปน็ เรอ่ื งยงุ่ ยาก
ไปเสียแล้ว อยา่ งชดั เจน

102



“เอาเถอะ อะไรจะเกดิ กต็ ้องเกดิ ในทางกลับกันก็คดิ ในแงบ่ วก
ซะวา่ การทผี่ กู้ ลา้ เขา้ รว่ มศกึ ประลองยทุ ธข์ องประเทศเรานนั้ ถอื เปน็ การเพม่ิ
คุณค่าใหก้ ับการประลองแลว้ กัน”

มนั ข้ึนอยู่กบั วธิ ีคิดของแตล่ ะคน
แมจ้ ะเปน็ เรอื่ งยงุ่ ยากกจ็ รงิ แตเ่ มอื่ เทยี บกบั เรอ่ื งจา� พวกการประชมุ
กับเหล่าจอมมารและเรอ่ื งการดวลกับฮินาตะแล้ว ผมคดิ วา่ มนั ไม่ใช่เรอื่ ง
ที่จะตอ้ งคดิ หนกั ขนาดนัน้
ถึงการคดิ หามาตรการรบั มอื ในภายหลงั จะจ�าเปน็ แตผ่ มกป็ รบั
ความรสู้ ึกใหม่ทนั ที

＊

และแล้ว ในค�่าคนื น้ัน
ผทู้ รงอทิ ธพิ ลของแต่ละประเทศมาพบปะกัน ณ ห้องโถงใหญ่
ในเรือนรับรองท่ตี กแตง่ อยา่ งหรูหรา
เหลา่ ขนุ นางผสู้ วมใสเ่ ครอ่ื งแตง่ กายทหี่ รหู ราตระการตากา� ลงั มา
รวมตัวกนั เปน็ จ�านวนมาก
ถา้ เทยี บระหวา่ งผชู้ ายกบั ผหู้ ญงิ กร็ สู้ กึ วา่ ผชู้ ายมจี า� นวนมากกวา่
เล็กน้อย ดูเหมือนจะมคี นทพ่ี าภรรยาและลกู มาดว้ ย ไม่รู้เป็นเพราะพวก
ผมไดร้ บั ความไวว้ างใจคอ่ นขา้ งมากหรอื อยา่ งไร และภายในกลมุ่ คนเหลา่
น้ันก็มีเด็กผู้หญิงผมทองท่ีน่ารักราวกับตุ๊กตาอยู่ด้วย จึงให้ความรู้สึกว่า
ช่วงอายขุ องแขกกห็ ลากหลายเช่นกนั
เนอื่ งจากในคราวนกี้ ารเขา้ รว่ มเปน็ ไปอยา่ งอสิ ระ จงึ มกี ารประยกุ ต์
ใช้ความคดิ ใหม่ๆ
โดยใช้วิธียืนกินอาหาร ท�าให้แต่ละคนสามารถเพลิดเพลินไป
กับอาหารนานาชนดิ ทีว่ างเรียงรายอยบู่ นโต๊ะได้ตามใจชอบ

104

นอกจากนย้ี งั มภี าพทไี่ มอ่ าจพบเหน็ ไดใ้ นประเทศอนื่ อกี ดว้ ย
นั่นก็คือ “พื้นเสื่อทาทามิ” ซ่ึงปูครอบคลุมพื้นท่ีคร่ึงหนึ่งของ
หอ้ งโถง
ในเขตนั้นห้ามสวมรองเทา้
เนอื่ งจากผคู้ นจา� นวนมากไมม่ ธี รรมเนยี มการถอดรองเทา้ คนที่
เขา้ ไปทนี่ ่ันจึงหรอมแหรม
แตก่ ไ็ ม่ได้หมายความวา่ จะไม่มีคนเลย
ทนี่ น่ั จะสงั เกตเหน็ สภาพผคู้ นทพ่ี กั ผอ่ นตามอธั ยาศยั พลางสบั สน
กับเบาะรองนั่งทไ่ี ม่คุน้ เคย
ราชากาเซลกเ็ ปน็ หนงึ่ ในนน้ั
เนอ่ื งจากคนคนนไ้ี มไ่ ดท้ า� เปน็ ครงั้ แรก จงึ เชยี่ วชาญอยา่ งสมบรู ณ์
ผมเขา้ ไปคยุ กบั กาเซลสักหน่อย
ไดย้ นิ มาวา่ ในตอนกลางวันของวนั น้ี กาเซลไปไล่ชมสภาพการ
พฒั นาของเมอื งนี้
เช่น ส่ิงก่อสร้างส�าหรับการก�าจัดน�้าเสีย และรางรถไฟท่ีอยู่
ระหวา่ งการพัฒนา
นอกจากน้ีก็มีพวกสิ่งก่อสร้างและเครื่องเล่นท่ีผมส่ังให้สร้างขึ้น
มาเท่าท่นี ึกออก กาเซลจดจอ้ งส่งิ เหลา่ นน้ั ไม่ละสายตาเลย
“รางนั่นเอาไว้ใช้ท�าอะไร?”
“คราวหน้าฉนั มีเรื่องจะปรกึ ษาเกีย่ วกับประเด็นน้นั นะ่ ฉันตง้ั ใจ
วา่ จะพัฒนารถไฟ และต้องการใหน้ ายร่วมมอื ด้วยใหไ้ ดเ้ ลย”
“โฮ?่ คา� ขอจากศษิ ยน์ อ้ งผนู้ า่ รกั นี่ ขา้ จะรบั คา� ขอดว้ ยความยนิ ดี
กแ็ ลว้ กนั ”
กาเซลตัดสนิ ใจทันที
ดูเหมือนว่าพอเขาได้เห็นรางรถไฟแล้วก็ค้นพบว่ามันคุ้มค่า
ท่จี ะท�า

บทที่ 1 คำ�่ คนื กอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 105

เมื่อเป็นแบบน้ี ในทางกลับกัน แม้เขาจะพูดว่ามันสูญเปล่า
แตค่ งดงึ ดนั เขา้ รว่ มอยดู่ ี ดงั นน้ั ผมจะดงึ กาเซลเขา้ มาพวั พนั โดยไมเ่ กรงใจ
ก็แล้วกนั

ในขณะทผี่ มก�าลังพูดคยุ กบั กาเซล ก็มีผ้ชู ายท่พี ูดว่า “รบกวน
หนอ่ ยส”ิ แลว้ นง่ั ลงตอ่ หน้า

ทางน้กี เ็ ปน็ คนคุ้นหน้าคนุ้ ตาเชน่ กัน ยอห์มนัน่ เอง
ยอหม์ น่งั ลงดงั ตบุ ต่อหนา้ ราชากาเซลอย่างสงา่
กาเซลยม้ิ กวา้ ง และรินเหล้าใหย้ อห์มอยา่ งเป็นกันเอง
กษตั รยิ ข์ องประเทศทกี่ อ่ ตง้ั ใหมพ่ ดู คยุ กบั กาเซลผเู้ ปน็ ราชาของ
ประเทศมหาอ�านาจอย่างสง่างาม ผู้ที่ได้เห็นเหตุการณ์นี้คงจะต้องมอง
ยอหม์ ใหม่แน่นอน
หลังจากที่ยอห์มเข้าร่วมวง พวกเราก็พูดเร่ืองท่ีไม่มีพิษภัยจน
สิ้นสดุ การสนทนา
จดุ ประสงคข์ องกาเซลคอื การแสดงใหผ้ คู้ นเหน็ วา่ พวกเรามคี วาม
สมั พนั ธฉ์ นั มติ รตอ่ กนั สง่ ผลใหเ้ หลา่ นกั ฉวยโอกาสตอ้ งประเมนิ คา่ ผมและ
ยอหม์ ใหม้ ากข้นึ อยา่ งหลกี เลยี่ งไมไ่ ด้
บุคคลท่ีราชาคนแคระกาเซลยอมลงให้-------- การประเมิน
ดงั กลา่ วคงจะช่วยเพิ่มมลู ค่าของพวกผมในฐานะคคู่ า้ ได้
นี่คอื การสนบั สนนุ ในแบบของกาเซล
เอาเถอะ ถึงแม้กาเซลจะคาดคะเนว่าความมั่งค่ังจะพร่ังพรู
สู่อาณาจักรคนแคระด้วย เน่ืองจากเขาได้พินิจพิเคราะห์เน้ือหาท่ีผมเล่า
ไปกอ่ นหนา้ นี้ แตแ่ น่นอนวา่ มันเปน็ เรือ่ งทผ่ี มรู้สึกขอบคณุ
กาเซลพึ่งพาได้อย่างทีค่ ิด ผมรับรเู้ รื่องนัน้ ไดอ้ กี คร้ังหนง่ึ

กอ่ นหนา้ ทจ่ี ะถงึ คา�่ คนื กอ่ นงานเทศกาล ดทู า่ จะมคี นทไี่ ดส้ มั ผสั
ประสบการณก์ ารแชบ่ อ่ อาบนา�้ รอ้ นขนาดใหญบ่ า้ งแลว้ ไดย้ นิ มาวา่ เนอื่ งจาก

106

มเี สียงชื่นชมเป็นสว่ นใหญ่ หัวหนา้ คนงานจึงได้รับค�าถามมากมาย
ประเทศมหาอ�านาจน่าจะมีโรงอาบน�้าขนาดใหญ่อยู่ด้วย ส่ิงท่ี

แปลกคงจะเป็นตัวออนเซน็ อย่างท่ีคดิ เนอ่ื งจากมกี ารควบคมุ สว่ นผสมที่
มีฤทธท์ิ างยา จึงท�าให้ไมส่ ามารถผลติ ซา�้ ไดง้ ่ายๆ

ดูเหมือนว่ามีผู้คนจ�านวนมากท่ีต้องการน�าเข้าไปใช้ในประเทศ
ของตนด้วย แต่ค�าถามเหล่านั้นจะถูกสรุปในฐานะเสียงตอบรับของแขก
และจะใหค้ �าตอบในวนั หลัง

ถึงกระนั้น ทางเราก็ทา� ได้แค่บอกว่า กรุณามาบ่อยๆ เท่านั้น
แหละนะ

ท่ามกลางผู้คนท่ีเข้าไปแช่บ่ออาบน้�าร้อนดังกล่าวจนพึงพอใจ
กม็ คี นใสช่ ดุ ยกู าตะทถี่ กู เตรยี มไวไ้ ปพกั ผอ่ นหยอ่ นใจตรงพน้ื เสอ่ื ทาทามดิ ว้ ย
พวกเขาเป็นคนท่ีค่อนข้างก�าย�า และเหมือนก�าลังกล่าวความรู้สึกที่มีต่อ
รปู รา่ งของกนั และกนั

ในหมู่พวกเขาก็คงจะมีคนท่ีอยากพูดคุยกับผมแบบตัวต่อตัว
แต่ถา้ จะใหส้ นทนากับทกุ คนในทีแ่ หง่ นีก้ เ็ ปน็ ไปไม่ได้ ดงั นั้น ผมจงึ เดิน
ไปยังท่ีนัง่ หวั โตะ๊ พลางทกั ทายแค่คนทผ่ี มพอจะมจี ังหวะทักทายได้พอดี

มผี ูค้ นจ�านวนมากท่ไี ดเ้ หน็ ผมตัวเป็นๆ ครง้ั แรก ผมจึงโดนจ้อง
เขม็งด้วยสายตาทส่ี นใจใครร่ ู้

ผู้คนมีปฏิกิริยาต่างๆ นานา มีกระท่ังคนที่หน้าซีดเพราะรู้ว่า
ผมเป็นจอมมาร และในทางกลับกันก็มีคนท่ีมองมาทางผมเพื่อ
สังเกตการณ์ดว้ ย

เนอื่ งจากผมไมถ่ กู กบั สายตาแบบนน้ั เหมอื นเคย ผมจงึ ตดั สนิ ใจ
ทักทายคร่าวๆ แลว้ รีบเปดิ งานฉลอง

“คอื วา่ วนั นกี้ ข็ อขอบคณุ ทมี่ ารว่ มงานกนั นะครบั กระผมคอื รมิ รุ ุ
ที่กลายเป็นจอมมารในครั้งนี้ครับ วันน้ีกระผมจะไม่พูดเรื่องยากๆ และ
อยากใหท้ กุ ทา่ นดมื่ ดา่� ไปกบั อาหารของประเทศเราใหไ้ ดเ้ ลยครบั เนอื่ งจาก

บทที่ 1 ค�่ำคนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 107

กระผมไม่ถนดั พดู นานๆ ถ้าเช่นนน้ั ก็มาเริ่มงานกนั เลยเถอะครับ!”
มกี ารเตรยี มการเต็มที่
อาหารคอื หวั ใจของการเลี้ยงรบั รอง
หากพวกผมถ่ายทอดความจริงใจออกไปได้กด็ ีอย่หู รอก
แตล่ ะโตะ๊ จะมพี นกั งานเสริ ฟ์ คอยใหบ้ รกิ ารอยู่ เบสเตอรไ์ ดอ้ บรม

พวกเขาอย่างเขม้ งวด เพื่อใหพ้ วกเขาเสิร์ฟอาหารเม่ือแขกส่งเสยี งเรียก
นคี่ อื ผลสมั ฤทธจ์ิ ากการฝกึ ฝนอยา่ งสมา่� เสมอ โดยพดู ใหพ้ วกเขา

ฟังว่า-------- ทั้งหมดนี้ก็เพื่อการเล้ียงรับรองแขก ซึ่งตอนนี้ผลจากการ
ฝึกฝนน้นั ก�าลงั จะเป็นทีป่ ระจักษอ์ ย่างแท้จรงิ

ทันทีทผ่ี มทกั ทายเสร็จ ผมก็เป็นผู้เริม่ การด่ืมฉลอง
นบั เป็นจุดเร่ิมตน้ ของค�่าคนื ก่อนงานเทศกาล-------

มเี สยี งโหร่ ้องไชโยไปกับเบียร์เยน็ ๆ
สา� หรบั ผคู้ นทเี่ คยดม่ื แตน่ า�้ อดั ลมแลว้ แนน่ อนวา่ เบยี รท์ ผ่ี ลติ ใน
เทมเพสต์ชา่ งนา่ ตกตะลึงนัก
อยา่ งไรกต็ าม เบียรก์ ็เย็นเจ๊ียบได้ที่
เพราะผมแนะน�าให้ใช้รูปแบบการบริการแบบญี่ปุ่นให้ถึงที่สุด
ซ่งึ คอื การแชเ่ ยน็ แกว้ เอาไว้
ตรงจุดน้ีเป็นเรือ่ งท่ยี งั ไงกต็ ้องท�าเพอื่ ตวั เองด้วย
และยง่ิ ไปกวา่ น้นั ยังมีเหลา่ คุณพ่สี าวเผา่ เอลฟ์ช่วยรินเบียร์ให้
ไมไ่ ดบ้ งั คบั เลยนะ? เพราะผมกแ็ คไ่ ดร้ บั การชว่ ยเหลอื จากคนท่ี
เสนอตวั ว่าอยากจะชว่ ยโดยสมคั รใจ
นก่ี ถ็ อื เป็นความสา� เรจ็ ท่ยี ิง่ ใหญอ่ ีกอยา่ ง
เหลา่ เอลฟผ์ มู้ รี ปู โฉมงดงามถอื สรุ าชนดิ ตา่ งๆ ไปรอบๆ ทจี่ ดั งาน
ดเู หมอื นวา่ สา� หรบั ผทู้ เ่ี คยชนิ กบั ชดุ เดรส เอลฟท์ ใี่ สช่ ดุ ยกู าตะดเู ยา้ ยวนนกั
นอกจากนี้ การทกั ทายดว้ ยทา่ นงั่ คา� นบั โดยวางนว้ิ 3 นวิ้ ของมอื

108

แตล่ ะข้างลงบนพื้นเสื่อทาทามิน้นั จะวา่ อย่างไรดี มันคงจัก๊ จี้หวั ใจผู้ชาย
จากนานาประเทศน่าดู ดูท่าจะมีกระท่งั คนท่ีหนา้ แดงทั้งๆ ที่ไม่ไดเ้ มา

อย่างไรกต็ าม บริเวณหน้าอกของชดุ ยูกาตะน่ะนะ
หึหึหึ เป็นไปตามคาดเลย
การผสมผสานระหว่างญ่ปี ่นุ กบั ตะวันตกไดม้ าถึงจุดสงู สุดแล้ว
ภาพความแตกตา่ งทม่ี คี นสวมใสช่ ดุ ยกู าตะเขา้ รว่ มงานปะปนอยู่
ทา่ มกลางเหลา่ ขนุ นางทแ่ี ตง่ กายอยา่ งเปน็ ทางการ ภาพนน้ั เปน็ สงิ่ ทพ่ี บเหน็
ได้แค่ทน่ี เี่ ทา่ นัน้
ถึงเร่ืองนั้นจะเป็นไปตามท่ีพวกผมต้ังใจไว้ แต่งานเลี้ยงกลับ
โกลาหลมาก
หากคิดโดยสามัญสา� นึกแล้ว นี่มันคอ่ นข้างวุ่นวายเลยทีเดียว
แตว่ ่า คิดมากไปกไ็ มช่ ่วยอะไร
ผมสงั เกตทา่ ทขี องแขกทงั้ หลาย โดยวางตวั วา่ นเ่ี ปน็ เรอ่ื งธรรมดา
เอาไว้
ส่ิงต่างๆ ท่ีเรียงรายกันบนโต๊ะถูกรังสรรค์ขึ้นจากฝีมือของชูนะ
และคุณโยชิดะ น่ันคืออาหารอันแสนวิเศษจ�านวนมาก ซึง่ พูดไดเ้ ตม็ ปาก
ว่าจะทา� ให้แขกพึงพอใจได้แนน่ อน
แซนด์วิชท่ีสอดไส้ผักกับเน้ือเคกาโมะ (เป็ดคร่ึงไก่) รมควัน
สเต๊กอุจกิ ะ (กวางคร่งึ วัว) ราดหนา้ ผดั ผกั คาราอาเกะ สลดั เนือ้ ยา่ ง
และยังมอี าหารล้างปากเปน็ เชอร์เบทผลไม้แตล่ ะชนิดด้วย
พวกสตูเสือขนด�าและนกปีกเซียนย่างที่ถูกเสิร์ฟในวัลพัวร์กิส
กม็ กี ารจัดเตรยี มไวเ้ ชน่ กนั ถงึ การค้นหาอสรู ทวี่ า่ จะลา� บากยากเยน็ กต็ าม
แตถ่ า้ ยดึ ตามขอ้ มลู ทสี่ อบถามไวล้ ว่ งหนา้ ก็สามารถท�าได้ใน 3 วัน
ดเู หมอื นวา่ อาหารเหลา่ นน้ั ซ่ึงทา� มาจากส่วนผสมแปลกๆ และ
วัตถุดบิ ทปี่ ระเทศของเราภมู ใิ จ จะถูกปากขุนนางเชอ้ื พระวงศ์ผ้ฟู ุ่มเฟือย
อย่างถึงที่สุด

บทที่ 1 ค�่ำคืนกอ่ นงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 109

ไม่ใช่เพียงเท่านน้ั
ณ พ้ืนที่หนึ่งของที่จัดงาน บนเส้นแบ่งเขตระหว่างญ่ีปุ่นกับ
ตะวนั ตก มปี ลาตัวใหญ่ถกู ยกเขา้ มา
ปลาขนาดใหญ่ มีโครงกระดกู ภายนอกท่แี ขง็ มากๆ และมีสว่ น
หวั ดุจด่ังหอกที่แหลมคม เรียกวา่ สเปียรโ์ ทโร่ (ปลาเกราะหัวหอก) เป็น
อสรู ทะเลชนดิ หนง่ึ
ปลาท่ีมีรูปลักษณ์ภายนอกดูเหี้ยมโหด แม้จะไม่นับส่วนท่ีเป็น
เขาก็มีความยาวท้งั หมด 4 เมตรแลว้
ถา้ ถามว่าท�าไมถึงยกปลาพรรค์นัน้ เข้ามา
ทจี่ รงิ แลว้ ปลาตวั นเี้ ปน็ ปลาทจ่ี ะทา� ใหเ้ พลดิ เพลนิ ไปกบั รสชาติ
แสนละมนุ ซง่ึ ไม่อาจจนิ ตนาการได้จากรูปลกั ษณด์ ังกล่าว
ท่ามกลางโครงกระดูกภายนอกท่ีเหมือนชุดเกราะ มีเนื้อไม่ติด
มนั คลา้ ยปลามากโุ ระซอ่ นอยู่
แมจ้ ะเปน็ ปลาทผ่ี มตกขนึ้ มาไดโ้ ดยบงั เอญิ ในตอนทแ่ี ขง่ ตกปลา
กับก็อบตะ แต่โชคดีที่ผมได้ ‘วิเคราะห์ประเมิน’ มันก่อนท่ีจะท้ิงไป
เพราะวินิจฉยั แล้ววา่ ร่างกายของมนั มคี ณุ คา่ ทางอาหารสูงและไม่มีพษิ
จากน้ันพอเหยาะโชยุทีน่ า� มาใชไ้ ด้จรงิ แล้ว ลงไปและลองชมิ ดู...
อู้หู อร่อยเหาะ
ผมทจ่ี า� เรอ่ื งนน้ั ได้ ตงั้ ใจวา่ จะนา� มาเลย้ี งทกุ คนในงานฉลองครง้ั นี้
ผมจงึ ออกไปลา่ มนั มาเอง
เพราะผมกเ็ คลอื่ นไหวในนา�้ ไดเ้ กง่ ขนึ้ แลว้ จงึ ถอื เปน็ ประสบการณ์
ทดี่ ี
เอาเถอะ ในครั้งตอ่ ๆ ไป ผมจะใหค้ นไปจับมาน่ะนะ
ด้วยเหตนุ ี้ ปลาจงึ สดใหม่
ผแู้ ลป่ ลาคือ ฮาคโุ ร

110

คราวกอ่ น ฮาคโุ รทา� ซาชมิ ใิ หใ้ นชว่ั พรบิ ตาดว้ ยมดี ทา� ครวั เลม่ ยาว
ทคี่ โุ รเบยต์ ไี ว้ แตใ่ นคราวน้ี มนั กลบั เปน็ ขน้ั ตอนทจ่ี ะคอ่ ยๆ สาธติ ตอ่ หนา้
ทกุ คน ในฐานะการแสดงให้แขกชม

มีดท�าครัวของฮาคุโรแล่ลงไป โดยเลี่ยงโครงกระดูกด้านนอก
ท่ีแขง็ ราวกบั ชดุ เกราะ

สเปียรโ์ ทโร่ถูกชา� แหละอยา่ งวิจิตรงดงาม
ชนู ะกช็ า� นาญจนนา่ ตกใจเชน่ กนั ภาพของเธอทถี่ อื มดี ทา� ครวั นนั้
ดมู ภี มู ิฐานแบบชา่ งฝมี อื อย่างแท้จรงิ
ขา้ งหลงั ผมมชี อิ อนอยู่ ถงึ เธอจะถอื มดี ทา� ครวั ทผ่ี มใหเ้ ปน็ ของขวญั
และท�าท่าวา่ อยากจะช่วยก็ตาม แตค่ รง้ั น้ีผมให้เธออดทนเอาไว้
มนั แน่นอนอยู่แล้ว
เมื่อเชื้อเชิญผู้ทรงอิทธิพลระดับประเทศมา ผมก็น�าของห่วยๆ
มาเสิรฟ์ ไม่ได้หรอก
ไมใ่ ช่ว่าทา� เลน่ ๆ แล้วจะจบนะ อย่าท�าเปน็ เล่นไป
ผมตง้ั ใจจะใหช้ อิ อนพยายามทา� แคห่ นา้ ทเี่ ลขานกุ ารควบผอู้ ารกั ขา
ของผมอยา่ งเต็มที่
และถ้าพดู ถึงปฏิกริ ิยาของแขกละก็
ในตอนแรก การปรากฏตัวของปลาดุร้ายท�าให้แขกตกใจบ้าง
กลัวบ้าง แต่สีหน้าของพวกเขากลับเร่ิมเผยให้เห็นความรู้สึกอัศจรรย์ใจ
ไปพร้อมๆ กับโชว์ช�าแหละเนื้อปลาอันงดงามของฮาคุโร
ตัดหัวออก เน้อื ถูกผ่าแบ่งเป็น 4 ชิ้น กลายเปน็ ซาชมิ ทิ ่ถี กู จดั
เรยี งบนจาน
กลางจานมโี อโทโร3่ ตดิ มนั และมสี ว่ นไมต่ ดิ มนั เรยี งกนั อยรู่ อบๆ
ผมเนยี่ แคเ่ หน็ กน็ า้� ลายสอแลว้ ทวา่ ในทแี่ หง่ นส้ี ว่ นใหญค่ อื คน
ท่ีไม่เคยกิน จงึ ไมม่ ใี ครยอมประเดมิ คา� แรกเลย
ฮาคโุ รปัน้ ซูชิให้ดว้ ย โดยมองดผู ู้ชมเหลา่ นั้นด้วยหางตา

3โอโทโร่ : เนือ้ ส่วนทอ้ งของปลามากุโระ มีไขมันสงู

ชา่ งเป็นความสามารถพเิ ศษทค่ี าดไมถ่ งึ
ข้าวขาว สุรา น�า้ ส้มสายชู มิรนิ และโชยุ
หากมีเพียงสิ่งเหล่านี้อยู่ครบละก็ ขอบเขตของอาหารจะกว้าง
มากเลยทเี ดยี ว แตก่ ระนน้ั ผมกไ็ มน่ กึ เลยวา่ ในโลกนจ้ี ะสามารถรบั ประทาน
ซชู ิตามแบบฉบับเดมิ ได้
อยา่ งไรก็ตาม ผมไดย้ ินมาว่า ฮาคโุ รได้ฟงั เรอ่ื งราวมาจากปู่ใน
ช่วงที่ยังเยาว์วัย... ปู่ของเขาหลุดมาท่ีโลกน้ี และคิดถึงซูชิที่ไม่สามารถ
หากนิ ไดอ้ ีกแลว้ สินะ
นเ่ี ป็นเร่ืองท่ีนา่ เสียใจแนๆ่
เมื่อคิดเช่นน้ันแล้ว ผมก็เป็นผู้ท่ีมีความสุขมากทีเดียว เพราะ
ฮนิ าตะพดู กบั ผมเชน่ กนั วา่ การทา� อาหารญปี่ นุ่ ขนึ้ มาจรงิ ๆ ทโ่ี ลกนี้ แมจ้ ะ
คดิ แบบทว่ั ๆ ไปกถ็ อื วา่ ยากมากๆ
อย่างไรก็ตาม ป่ขู องฮาคโุ รงัน้ เหรอ ถ้าจ�าไม่ผิด เขาเป็น “ชาว
ต่างโลก” ทชี่ ่อื ว่า “เบยี คยุ ะ อารากิ” ดีไม่ดอี าจจะเปน็ คนสมัยเอโดะ
กไ็ ด้ม้งั ?
ผมไม่คิดว่าเขาเป็นพวกพ่อครัวท่ีท�าอาหารหน้าเคาน์เตอร์บาร์
ซะดว้ ยสิ เขาเปน็ คนสมยั ไหนกนั แนน่ ะ
ช่างเถอะ เรอ่ื งแบบน้ันจะเปน็ อยา่ งไรกช็ า่ ง
ตอนน้ีแค่เพลิดเพลนิ ไปกับชว่ งเวลาแหง่ คา่� คืนนี้ก็แล้วกัน
โต๊ะสา� หรับยนื กินมีคนคับคงั่
อาหารดมู ีเสยี งตอบรับท่ีดี ไม่ว่าใครกช็ มเชยกนั ท้งั นัน้
ผมเหน็ ดว้ ยกบั เรอื่ งทวี่ า่ เพราะการจบั ครู่ ะหวา่ งชนู ะกบั คณุ โยชดิ ะ
ทา� ใหด้ งึ พลงั ทง้ั หมดออกมาอยา่ งเตม็ ท่ี จงึ เปน็ ธรรมดาทจ่ี ะมเี สยี งตอบรบั
ดงั กลา่ ว
ในทางตรงกันข้าม กะแล้วเชียวว่าพวกซาชิมิและซูชิที่ฮาคุโร
อุตสา่ ห์จัดเตรียมไว้ให้กย็ งั คงไมม่ ีใครยอมเออ้ื มมือไปหยิบเลย

112



เมอ่ื ไดเ้ หน็ รปู ลกั ษณอ์ นั นา่ กลวั ของสเปยี รโ์ ทโรแ่ ลว้ พวกเขาอาจ
จะเกรง็ กไ็ ดม้ ง้ั เพราะไมว่ า่ ทไี่ หนกด็ ทู า่ จะมผี รู้ อบรอู้ ยทู่ งั้ นน้ั โดยแสรง้ ทา�
เป็นอวดร้วู า่ “ปะ ปลานัน่ หรอื ว่าจะเปน็ แรงก์ A ...” อะไรแบบน้ัน

หลังจากแล่ปลาแล้วก็น�ามาเสิร์ฟในรูปแบบซาชิมิทันที ดังน้ัน
มันไม่มีทางท่ีจะไม่อร่อยหรอกนะ ท้ังๆ ที่ถ้าลองกินดูสักค�าหน่ึงก็ยังดี
โดยไมต่ ้องพูดจาเสียมารยาทก็ได้แทๆ้ ...

เน่ืองจากในโลกน้ีมีการประเมินพิษด้วยเวทมนตร์อยู่ จึงไม่มี
เหตุผลทที่ ุกคนจะต้องกังวลว่าจะถกู ฆา่ ด้วยพษิ เลย

จากรปู ลกั ษณด์ งั กลา่ ว พวกเขาจงึ ตดั สนิ ไปเองวา่ มนั เปน็ อาหาร
พสิ ดารน่ันเอง

ถ้าไม่มีใครเคล่ือนไหวเลยละก็ ผมต้องออกไปเป็นแนวหน้า
เท่านั้น

“จะรับประทานแล้วนะ”
“โอ้ ถา้ เช่นนั้นก็เชิญรับประทานน่ีเลย”
ฮาคโุ รอุตสา่ หท์ �าซชู ิโอโทโร่ข้ึนมาใหมเ่ พื่อผม
ผมทาโชยุ แล้วรบั ประทานในหนง่ึ คา�
กลน่ิ วาซาบหิ อมๆ กบั รสอมู ามขิ องโอโทโรท่ ลี่ ะลายในปากหลอม
รวมเขา้ ดว้ ยกนั จนกลายเปน็ รสชาติอันเย่ียมยอดกอ่ นท่ีจะระเบิดออก
อร่อยยยย!!
อรอ่ ยสดุ ๆ ไปเลย
ถา้ เปน็ ของระดบั นลี้ ะก็ แมแ้ ตท่ ก่ี นิ ซา่ กห็ าลม้ิ รสไมไ่ ดเ้ ชยี วนะ!?
“สุดยอดไปเลย ฮาคโุ ร!!”
“คงจะเป็นเช่นนั้นละครับ อตุ สา่ ห์มีกบั แกลม้ ท่ีแสนอรอ่ ยกเ็ ลย
กงั วลวา่ จะไมเ่ หลือหรือเปล่า แต่ช่างน่าเสียดาย เพราะมันดูท่าจะมเี สียง
ตอบรบั ท่ไี ม่ดเี ลยครับ อยา่ งไรก็ตาม ข้าจะตงั้ ตารอดื่มเหลา้ รอบดึกหลงั
จากนีน้ ะครับ”

114

เวลาที่พวกฮาคุโรจะไปรับประทานอาหารได้คือเวลาหลังจาก
ทแี่ ขกทงั้ หลายกลบั ไปแลว้ ดงั นน้ั เหมอื นพวกเขาจะกา� ลงั เลง็ ซาชมิ ทิ เี่ หลอื
ไว้เป็นกบั แกลม้ เหลา้

แม้จะน่าเสียดายท่ีได้รับเสียงตอบรับที่ไม่ดีจากแขก แต่ก็ไม่มี
ปญั หา เพราะตง้ั ใจจะกนิ เองอยแู่ ลว้ ในทางกลบั กนั บรรยากาศกช็ วนให้
คิดวา่ น่าจะเปน็ ไปตามท่ีหวัง

ทวา่ เรื่องมันกลบั ผิดไปจากเจตจา� นงของฮาคโุ ร
“โอโทโรน่ น่ั เอามาทา� ซชู แิ บบไมใ่ สว่ าซาบใิ หห้ นอ่ ยไดไ้ หมคะ?”
คนทก่ี ลา่ วถ้อยค�าดูถูกเชน่ นัน้ ปรากฏตัวแล้ว
เลง็ โอโทโรต่ ง้ั แตแ่ รกแลว้ แตบ่ อกวา่ ไม่ใสว่ าซาบิเนยี่ นะ?
“เป็นเด็กหรือไง?”
“หนวกหูนา่ ฉนั ไม่ถูกกับของท่มี ันกล่นิ ฉุนขึ้นจมกู หรอกนะ”
ไม่จ�าเป็นต้องบอกก็รู้ว่าบุคคลที่มีท่าทางจองหองคนนั้นคือ
ฮนิ าตะนั่นเอง
ฮนิ าตะผสู้ วมใสช่ ดุ ราตรแี บบเรยี บงา่ ยสา� หรบั งานสงั สรรคก์ ลางคนื
ท�าหนา้ ตาราวกับเป็นเร่อื งธรรมดา จากน้นั กส็ ัง่ ซูชิ
“คอื ว่า ฉันอยากจะให้มนั มหี ลายชนดิ กว่านหี้ น่อยนะ”
มหิ นา� ซา�้ ยงั ปดิ ทา้ ยดว้ ยการเรยี กรอ้ งเรอ่ื งทเี่ อาแตใ่ จเชน่ นน้ั โดย
ไมส่ ะทกสะทา้ นอีกด้วย
บอกใหเ้ พม่ิ ชนดิ ของซชู ิแบบไมใ่ สว่ าซาบเิ ข้าไปดว้ ยงั้นเรอะ?
ก็จริงอยู่ว่าความชอบที่มีต่อวาซาบิของแต่ละคนคงจะแตกต่าง
กันไป
ผมคดิ วา่ ส�าหรับคนทร่ี ับประทานเปน็ คร้ังแรกถือวา่ หนักอยู่
ผมเองก็มกั จะขอแบบไมใ่ สว่ าซาบมิ าจนถึงราวๆ ชว่ งมัธยมต้น
แตใ่ นตอนนี้ ผมเปน็ ผใู้ หญแ่ ลว้ การเพลดิ เพลนิ ไปกบั รสชาตขิ อง
วาซาบติ า่ งหากถึงจะเป็นมืออาชีพ

บทที่ 1 ค�ำ่ คนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 115

“มอื อาชีพอะไรกันเล่า เรอ่ื งพรรคน์ นั้ จะเป็นอยา่ งไรก็ช่างสิ แค่
อรอ่ ยกพ็ อแล้วน่า”

ผมโดนหัวเราะเยาะเสยี แล้ว
...แต่ว่า เรอื่ งน้นั ก็ถกู ต้องแฮะ
ยัยฮนิ าตะใหค้ �าตอบที่สมเหตสุ มผลเช่นเคย
แม้ฮินาตะจะเปน็ เช่นน้นั แตพ่ อได้รบั จานที่ฮาคุโรยืน่ มาใหเ้ ธอ
กเ็ ผยรอยย้มิ ที่เป่ียมสขุ
ฮินาตะค่อยๆ น�าอาหารเข้าปาก แลว้ หลบั ตาลง
“ยอดเยยี่ มจรงิ ๆ ตงั้ แตซ่ าชมิ ไิ ปจนถงึ ซชู เิ ลย... ถงึ ฉนั จะคอ่ นขา้ ง
โกรธก็เถอะ แต่ฉนั กน็ ับถอื นายนะริมุร”ุ
ดูท่าวา่ เธอจะรับประทานอยา่ งพึงพอใจ
ฮินาตะลิม้ รสโอโทโร่จนอ่มิ เอบิ ดว้ ยสีหนา้ อันเคลบิ เคลิ้ม
“ถ้าอย่างนั้น ผมก็ขออันหน่ึงด้วยนะ อ๊ะ ผมไม่ใช่เด็กแล้ว
ขอแบบใส่วาซาบนิ ะ”
ถดั จากฮนิ าตะกม็ ยี กู เิ ขา้ มารว่ มดว้ ย จากการทเี่ ขาพดู เหนบ็ แนม
ฮินาตะที่ก�าลังผ่อนคลาย แสดงว่าเขาสังเกตสถานการณ์ของทางน้ีมา
ตง้ั แต่แรกแล้ว
แม้ว่าดูท่าทางยูกิจะไปกินอาหารแบบยืนกินมานักต่อนักแล้ว
แตค่ วามอยากอาหารกย็ งั ไมห่ มดลง เขารบั จานทฮี่ าคโุ รยนื่ ให้ จากนน้ั กย็ ดั
ซูชเิ ข้าปากจนแกม้ ป่อง ราวกับว่าก�าลังรออย่เู ลย
“หวา ละลายในปากแลว้ !! โอย๊ การกนิ ซชู ิทีอ่ รอ่ ยขนาดนไี้ ดใ้ น
โลกนีน้ ่ะคอ่ นขา้ งน่าประทบั ใจเลยนะเน่ยี ”
ยกู ริ บั ประทานซาชมิ ดิ ว้ ยความดใี จเชน่ กนั พลางพดู วา่ ยอดเยย่ี ม
ทสี่ ดุ
ฮนิ าตะพดู จาจกิ กัดแฉยูกิ
“กะแลว้ เชยี ววา่ มนั ตา่ งกบั ปลานา้� จดื ถงึ จะไหวว้ านสมาคมอสิ ระ

116

ไปก็โดนปฏิเสธ ฉันเลยตัดใจเพราะขนย้ายด้วยเวทมนตร์ไม่ได้ แต่ว่า
นบั แต่น้ไี ปก็ชักจะสนกุ ขึน้ มาหนอ่ ยๆ แล้วสินะ”

เห็นว่าฮินาตะอยากกินเมนูปลา จึงเคยไหว้วานยูกิให้ขนส่งมัน
ใหห้ น่อย แตท่ ว่า เรื่องนั้นกลับยากเกินไป พอมปี ัญหาหลายๆ อย่างเกิด
ข้ึนมากเกินไปแลว้ ทา้ ยทส่ี ดุ ก็ไม่มีคนรับทา� งานน้ัน

ดทู า่ ฮนิ าตะจะเปดิ ประเดน็ ดงั กลา่ ว เพราะจะแกแ้ คน้ เรอื่ งวาซาบิ
“มันช่วยไม่ได้นี่? ทะเลทางเหนือน่ะอันตรายเกินไป เพราะมี
สายพันธุ์ขนาดใหญ่ตั้งรกรากอยู่มากมาย ส่วนทางใต้ก็ขนส่งล�าบาก
เพราะมีปัญหาด้านระยะทาง แค่ขนส่งปลาท่ีตกได้ตรงทะเลในมันไม่ได้
ก�าไรสกั นิดเลยนี่นา”
ยูกติ อบเชน่ น้ัน แลว้ ยิ้มฝืนๆ ด้วยความกลดั กลุ้ม
ถูกต้องตามนนั้ ชอ่ งทางขายสนิ ค้าของโลกนย้ี งั ออ่ นแออยู่
ดเู หมอื นวา่ ปกตคิ นทอ่ี าศยั อยไู่ กลจากชายฝง่ั แทบจะไมม่ โี อกาส
ไดร้ บั ประทานปลาสดอย่างทค่ี าดเลยสินะ
เพราะไมว่ ่าอย่างไร การขนส่งอาหารสดกเ็ ป็นเรอื่ งลา� บาก
เน่อื งจากรถมา้ สามารถขนสง่ ไดป้ ริมาณน้อย จึงลา� บากในการ
เก็บรักษาแบบแช่แข็ง จ�าเป็นต้องจ้างวานผู้ใช้เวทมนตร์เฉพาะกิจ หรือ
ไมก่ ็ซื้อน�า้ แขง็ ปริมาณมากทุกๆ เมอื ง แมจ้ ะทา� ถงึ ขัน้ น้นั ก็ตาม แตก่ าร
ขนส่งจากชายฝั่งไปถึงเมืองที่อยู่ไกลทะเล ก็ไม่รู้ว่าจะรักษาความสดได้
หรือเปล่า
เพราะถ้าไม่ใช่เศรษฐีท่ีรวยมากๆ ก็คงจะไม่สามารถใช้จ่าย
สุรุ่ยสุร่ายอย่างการรับประทานปลาสดได้ จนถึงตอนน้ี แม้แต่ความคิด
ที่จะรับประทานปลาสดคงไม่ผุดข้ึนมาในหัวพวกเขาหรอก
เนือ่ งจากมีเมนูปลาต๋นุ อยู่ ปญั หาคอื การกระจายสนิ คา้ นน่ั เอง
ดูเหมือนว่านี่ก็เป็นกระบวนการท่ีเป็นไปตามความตั้งใจของผม
เชน่ กัน

บทท่ี 1 คำ่� คนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 117

ผมจะใช้โอกาสน้ีในการท�าให้ใครๆ ก็รู้จักอาหารรสเลิศท่ีรับ
ประทานได้ในประเทศนี้เท่านั้น แม้จะมีก�าหนดการเตรียมเครือข่าย
กระจายสินค้าในอีกไม่นานก็ตาม แต่ก่อนท่ีจะถึงตอนนั้น ผมก็จะให้
ประเทศเราผูกขาดอาหารชนิดนีเ้ อาไวน้ ัน่ เอง

ไม่มีใครเอื้อมมือไปหยิบพวกซูชิและซาชิมิเลย อาจเป็นเพราะ
การตอบสนองที่ปฏิเสธรูปลักษณ์ภายนอกของสเปียร์โทโร่ หรืออาจ
เป็นเพราะความลังเลที่เกิดจากความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรมอาหาร
แต่ในตอนนี้ กระทั่งฮินาตะและยูกิก็ชมเชยซูชิ สถานการณ์ดังกล่าว
จึงกา� ลงั เปลย่ี นไป

“ทา่ นรมิ ุรุ พวกขา้ ขอรับสงิ่ นน้ั ดว้ ยได้หรือเปล่า?”
มีผู้ชายลุกขึ้นมาจากพ้ืนที่ท่ีราชากาเซลนั่งอยู่ เขาเข้ามาหาผม
แลว้ พดู เชน่ นนั้
ถา้ จา� ไมผ่ ดิ คนคนนค้ี อื คณุ โดลฟ์ หวั หนา้ กองกา� ลงั เปกาซสั ไนท์
(กองอัศวินทะยานฟ้า)
“ได้ครบั เชญิ เลย จะน�าไปเสิร์ฟให้นะครับ”
ฮาคโุ รตอบสนองตอ่ ถอ้ ยคา� ของผม เขาเรมิ่ ขยบั มอื ดว้ ยความเรว็
ท่ไี วมากๆ
ซูชิทีป่ น้ั ขน้ึ มาสดๆ ซาชิมิ และน้�าซปุ ใสถูกวางเรยี งต่อๆ กนั
คนท่ียกสงิ่ นนั้ ไปเสิร์ฟก็คือเหล่าคุณพสี่ าวเผ่าเอลฟ์ อาหารถกู
ยกไปเสริ ฟ์ ตดิ ๆ กนั ลงเบอื้ งหนา้ พวกกาเซลและยอหม์ ทพ่ี กั ผอ่ นหยอ่ นใจ
บนทน่ี ั่งตรงพื้นเส่อื ทาทามิ
เอาละ ปฏกิ ิรยิ าจะเปน็ เชน่ ไร?
“-------อื้ม สมแลว้ ”
“อะเฮือ้ นม่ี นั อรอ่ ยเหาะไปเลย!!”
กาเซลหยิบซาชิมิเข้าปาก พลางส�าราญไปกับเหล้าญี่ปุ่นเย็นๆ
ความรู้สึกทม่ี ีตอ่ ส่งิ นั้นจึงเป็นคา� พดู สน้ั ๆ วา่ สมแลว้

118

สว่ นยอหม์ กค็ อื ยอหม์ เขาเพลดิ เพลนิ ไปกบั ซชู ทิ รี่ บั ประทานเปน็
ครั้งแรกอย่างตรงไปตรงมา ไมส่ มกับเปน็ ขนุ นางเลย

และปฏกิ ริ ยิ าดงั กลา่ วกเ็ หมอื นกนั กบั ทุกคนท่นี ่งั อยตู่ รงนนั้
“ไม่คิดเลยวา่ ปลาอสูรน่ันจะอรอ่ ยได้ถงึ ขนาดนี!้ !”
“ถ้าพูดถงึ ปลา ข้าจะนึกถึงปลาย่างนะ...”
“มันกด็ ไี มใ่ ช่เรอะ ถ้าอรอ่ ยกใ็ ช้ได้แล้ว”
“อาหารทีท่ า่ นรมิ ุรุมา ไม่วา่ จะอนั นั้นหรืออนั นก้ี ม็ แี ตข่ องอรอ่ ย
ทงั้ นั้น!”
ดีจังเลย
การทา� ให้แขกพงึ พอใจได้น้นั ถือเป็นเรอ่ื งท่ีดที ่สี ุดแล้ว
จากนนั้ -------
มีกลุ่มคนจ�านวนมากมองดปู ฏิกิริยาเชน่ นน้ั ของพวกกาเซล
“ข้า ขา้ กอ็ ยากไดส้ ง่ิ นนั้ ดว้ ย!”
หลงั จากทข่ี นุ นางคนหนง่ึ ตะโกนขน้ึ มา ผคู้ นกเ็ รม่ิ กรกู นั เขา้ ไปสง่ั
อาหารกบั ฮาคุโรราวกับจะยือ้ แย่ง
เสยี งตอบรบั ล้นหลาม
ฮาคโุ รแสดงสีหน้าคอ่ นขา้ งดีใจ ในขณะเดยี วกนั ก็ดูเสยี ดาย
ก็นะ ในสถานการณ์เชน่ นัน้ กับแกล้มเหล้าคงไมเ่ หลอื หรอก
อันทีจ่ ริง ผมหาสเปยี ร์โทโร่มาได้อกี 1 ตวั เพราะฉะนั้นผมจะ
แอบเอาเสบียงไปให้ทหี ลงั แล้วกัน
หลงั จากทฮ่ี นิ าตะกบั ยกู เิ ถยี งกนั เลก็ นอ้ ย พวกเขากค็ วา้ เหลา้ มา
แล้วเร่มิ ประชนั ความคิดเหน็ กนั
จะสนิทหรอื ไม่สนิทกันแน่นะ
แต่ก็เอาเถอะ เพราะการทพี่ วกเขาโตเ้ ถยี งกัน การโฆษณาจงึ ดู
ทา่ จะประสบความสา� เร็จแลว้
ถ้าจะไปขัดพวกเขามันก็กระไรๆ อยู่ เพราะฉะน้ันเอาเป็นว่า

บทที่ 1 ค�ำ่ คนื กอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 119

ผมจะไปขอบคณุ พวกเขาทหี ลังแล้วกัน
งานฉลองด�าเนนิ ต่อไปโดยมีหลายส่งิ หลายอยา่ งเกิดขนึ้
พอถึงจดุ น้แี ล้ว จะเรียกวา่ ประสบความส�าเรจ็ ครงั้ ใหญ่ก็ว่าได้
เพราะดูท่าในเรื่องของอาหารจะมีเสียงตอบรับท่ีดีมากๆ ไม่ว่า

จะเป็นอาหารญีป่ นุ่ หรอื ตะวนั ตกก็ตาม
แมว้ นั นจ้ี ะไมไ่ ดบ้ งั คบั ใหเ้ ขา้ รว่ มงานกจ็ รงิ แตก่ ม็ คี นเขา้ รว่ มงาน

เป็นจา� นวนมาก
พวกผมไมล่ มื ทจี่ ะเชญิ ชวนวา่ หลงั จากน้ี หากมกี ารแลกเปลยี่ น

กับพวกผม ก็จะสามารถนา� วัตถดุ บิ อาหารเหล่าน้ไี ปกระจายได้เชน่ กัน
เอาเถอะ น่กี เ็ ปน็ ไปตามคาดเหมอื นกัน
เพราะงานของผมคือการโฆษณาอย่างแข็งขันเช่นนย้ี ังไงละ่
จุดประสงค์ไมใ่ ช่แคก่ ารใชจ้ า่ ยฟุ่มเฟอื ยหรอกนะครบั ผมไมใ่ ช่

คนสรุ ยุ่ สรุ า่ ยเอาแตใ่ จ แตเ่ ตรยี มการไวอ้ ยา่ งละเอยี ดถถี่ ว้ นสา� หรบั โอกาสนี้
ตา่ งหากละ่ !

--------ถงึ ท่วี ่ามานน้ั จะเปน็ ข้อแก้ตัวกเ็ ถอะ
อย่างไรก็ตาม
งานฉลองไดด้ า� เนนิ ไปตามกา� หนดการในลกั ษณะดงั กลา่ ว แตท่ วา่ ...
“ยะ แยแ่ ลว้ ครบั !!”
ทหารคนหน่ึงรุดเข้ามายังทีจ่ ดั งาน พลางแผดเสยี งเช่นนน้ั
ดเู หมือนว่าจะเกดิ ปญั หาขน้ึ เสียแล้ว

＊

แนน่ อนวา่ ในละแวกเรอื นรบั รองแหง่ นม้ี คี นเฝา้ ยามกา� ลงั ประจา�
การอยู่ เนื่องจากมีผู้อารักขาของเหล่าบุคคลส�าคัญท่ีมาเยี่ยมเยือนจาก

120

แตล่ ะประเทศดว้ ย สภาพการณด์ า้ นนอกหอ้ งโถงใหญจ่ งึ คบั คงั่ ไปดว้ ยผคู้ น
ถ้าเกิดว่ามีปัญหาเกิดข้ึนระหว่างน้ันละก็ มีความเป็นไปได้สูง

ทจ่ี ะเกดิ สถานการณ์อนั ยุ่งยากมากทีเดยี ว
“เปน็ อะไรไป เกิดเรือ่ งอะไรข้นึ เหรอ?”
ผมคอ่ ยๆ ถามค�าถาม เพื่อใหท้ หารคนน้นั ใจเยน็ ลง
ถึงผมจะอยากว่ิงไปตรวจสอบสถานการณ์ข้างนอกเองก็เถอะ

แตผ่ มจะแสดงพฤตกิ รรมลนลานทน่ี ไี่ มไ่ ด้ เมอื่ คดิ เชน่ นนั้ แลว้ จงึ ถามออกไป
ทว่า ก่อนทที่ หารคนนน้ั จะตอบผม
กระทั่งเหล่าผู้อารักขาของแต่ละประเทศก็ว่ิงเข้ามาในห้องอย่าง

ตาลีตาเหลือก
มันเกดิ อะไรขึ้นกันแน่!?
ทง้ั ๆ ทกี่ ารรกั ษาความปลอดภยั นา่ จะสมบรู ณแ์ บบแลว้ แทๆ้ ถา้

เกิดเร่ืองอะไรขน้ึ มากถ็ อื เปน็ ความผดิ พลาดทีเ่ กนิ คาด
เพราะผมก็สัมผัสไม่ได้ว่ามีออร่าขนาดใหญ่เข้ามาใกล้ จึงไม่มี

ทางทอี่ สูรจะปรากฏตวั ถ้าเปน็ แบบนนั้ ผมก็คงรูต้ ัวเรว็ กว่าน้ีไปแลว้
ดทู า่ วา่ พวกมลิ มิ และคารอิ อนจะมาชา้ ทวา่ ตอ่ ใหพ้ วกเขามาถงึ แลว้

มนั กไ็ ม่ใช่เหตุผลท่ีทหารจะตอ้ งแตกตน่ื เลย
ถ้าอยา่ งนัน้ มันเกดิ อะไรขึน้ กันแน.่ ..
“มวี ัตถบุ นิ ขนาดใหญ่บนิ มาถงึ นอกเมอื งแลว้ ครบั !!”
ทหารคนนัน้ หันมารายงานผม
เหลา่ ผอู้ ารกั ขาของประเทศอืน่ ๆ ตา่ งกเ็ รมิ่ รายงานนายเหนอื หัว

ของตน ราวกบั จะกลบเสียงของทหารคนน้ัน
“รายงานครับ! ระ ราชามังกรผู้พิทักษ์แห่งอาณาจักรมนตรา

ซารอิ อนปรากฏตวั แล้วครับ!!”
“เร่อื งใหญค่ รับ! ฝะ ฝา่ บาทเอลเมเชยี เออลัวร์ ซาริออนผูน้ น้ั

ไดเ้ สดจ็ ลงมายืนบนผนื แผ่นดนิ น้ีแลว้ ครบั ”

บทท่ี 1 ค�่ำคนื ก่อนงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 121

“บัดน้ี ขบวนเสดจ็ ของฝา่ บาทเอลเมเชียมงุ่ หนา้ เดนิ ทางมายงั ท่ี
แหง่ น้ีแลว้ ครับ-------!!”

พวกเขาตา่ งตะโกนเสียงดังเช่นนัน้
แมผ้ มจะลนลานไปชวั่ ขณะ แตไ่ มต่ อ้ งสรปุ ใหฟ้ งั กร็ วู้ า่ เหมอื นจะ
เป็นแคเ่ ร่อื งทจ่ี กั รพรรดนิ ีแห่งซารอิ อนมาถงึ ช้าเท่าน้ัน
“อา ตกใจหมดเลย นึกวา่ เร่ืองอะไรซะอกี ”
พอผมพมึ พา� เชน่ นน้ั โดยไมไ่ ดต้ งั้ ใจแลว้ กาเซลกอ็ ตุ สา่ หล์ กุ จาก
ที่นัง่ มาอยขู่ า้ งๆ ผม และถอนหายใจให้ผมฟงั อย่างเออื มระอา
“เจ้าชา่ งคดิ อะไรตน้ื ๆ ไมป่ ระสปี ระสาโลกภายนอกเหมอื นเดมิ
เลยนะ เมื่อจักรพรรดิสวรรค์เอลเมเชียองค์นั้นออกจากประเทศก็ย่อม
อกึ ทึกครกึ โครมเชน่ น้ีเป็นธรรมดา แมจ้ ะดูเหมือนวา่ ข้าผนู้ ม้ี ีพวกคนจาก
แตล่ ะประเทศคอยประจบประแจง แตว่ า่ ถา้ อกี ฝา่ ยเปน็ จกั รพรรดสิ วรรค์
องคน์ นั้ ก็ถอื เปน็ เร่อื งทีเ่ กินจะแบกรับเกนิ ไป ปา่ นน้ี กล่มุ คนผไู้ มไ่ ดอ้ ยใู่ น
ทแี่ หง่ นก้ี ค็ งจะกา� ลงั สง่ สารไปยงั ประเทศแมอ่ ยา่ งตาลตี าเหลอื กแลว้ ละนะ”
“หมายความวา่ ยังไงนะ่ ?”
พอผมขอค�าอธิบายโดยละเอียด กาเซลก็ช่วยอธิบายให้ผมฟัง
ราวกบั ว่าก�าลังรออย่เู ลย
ผมเห็นว่าตาลุงคนน้ีพูดนู่นพูดนี่เพียงแค่อยากอวดความรู้ของ
ตัวเองให้ผมฟังด้วยท่าทีวางมาด แต่กระนั้นก็ช่วยได้มากจริงๆ ผมเลย
ไม่มีอะไรจะบ่นเปน็ พเิ ศษละนะ
ผมฟังค�าอธบิ าย พลางคิดเรื่องเชน่ นั้น
กาเซลกล่าวว่า
อาณาจกั รมนตราซาริออนเป็นประเทศมหาอ�านาจ
ด้วยเหตุนั้นจึงแสดงอ�านาจเท่ากับประเทศแห่งยุทธภัณฑ์
ดวารก์ อน และเปน็ รฐั อสิ ระโดยสมบรู ณ์ ไมไ่ ดเ้ ขา้ รว่ มคอนซลิ ออฟ เวสต์
(สภานานาชาติฝั่งตะวันตก) ทั้งน้ียังเป็นสหพันธรัฐท่ีปกครองราชวงศ์

122

ทัง้ สิบสาม ตามทีบ่ ่งบอกไว้ในคา� ว่า ราชวงศ์ อีกด้วย
ถา้ จะเปรยี บเทยี บอา� นาจกนั ละก็ คอนซลิ ออฟ เวสตจ์ ะมสี ดั สว่ น

มากท่ีสุดแน่นอน ทว่า การตัดสินใจของพวกเขากลับขาดความฉับไว
เนือ่ งจากการน�าระบบสภามาใช้

ในประเดน็ ดังกล่าว ดวารก์ อนก็ปกครองด้วยระบอบสมบูรณา
ญาสทิ ธริ าชย์ โดยมกี าเซลเปน็ ประมขุ จงึ มอี า� นาจในการแสดงความคดิ เหน็
ตอ่ กลุ่มประเทศตะวนั ตกมาก แม้ว่าอ�านาจทั้งหมดจะดอ้ ยกว่ากต็ าม

และซารอิ อนก็เป็นเช่นนนั้ เหมอื นกัน
“อาณาจักรมนตราซาริออนมีจักรพรรดิเอลเมเชียเป็นผู้กุม
อ�านาจอันใหญ่หลวง เพราะพระองค์ขนานนามตนเองว่าเป็นลูกหลาน
ของเทพ และก�าหนดใหต้ วั เองเป็นจักรพรรดิสวรรค์ ขา้ กไ็ ม่รู้วา่ เร่อื งนั้น
เป็นความจรงิ หรอื เปล่า แต่เรือ่ งทป่ี ระเทศน้ีกอ่ ตงั้ โดยไฮเอลฟ์ผู้มีนามวา่
เอลเมเชยี นน้ั เปน็ เรอื่ งจรงิ แทแ้ นน่ อนนะ กลา่ วคอื ผหู้ ญงิ คนนน้ั อายยุ นื ยาว
ยิ่งกวา่ ประวัตศิ าสตร์ของซาริออนเสียอกี ”
มนั เหมือนกนั ซะทไี่ หนละ่
ประเทศแหง่ ยทุ ธภณั ฑด์ วารก์ อนมปี ระวตั ศิ าสตรพ์ นั ปี เมอ่ื เทยี บ
กันแล้ว อาณาจักรมนตราซาริออนนั้นว่ากันว่ามีประวัติศาสตร์มากกว่า
2,000 ปี
“เพราะฉะนนั้ นะ รมิ รุ เุ อย๋ แมแ้ ตข่ า้ ผนู้ ก้ี ม็ สี ถานะตา่� กวา่ เอลเมเชยี
ผนู้ ั้น ยงิ่ ไปกว่าน้นั หากเปน็ พวกมนษุ ยท์ ่มี อี ายขุ ยั สั้นละก็ แม้คดิ ที่จะเจอ
กค็ งไมส่ มหวงั หรอกนะ”
จากการทผี่ มเหน็ ทา่ ทางขมขน่ื ของกาเซล ดเู หมอื นวา่ จกั รพรรดิ
เอลเมเชียจะเปน็ บคุ คลท่ียุง่ ยากอยา่ งเหลือเช่อื
อมื ผมต้ังใจเชิญแค่ดยกุ เอรลั โด้... แต่ดนั เรียกกระทัง่ บุคคลที่
คาดไม่ถงึ มาเสยี แลว้
“แบบนน้ั สนิ ะ ถา้ ไมเ่ ขยี นชอ่ื ในบตั รเชญิ ใหเ้ รยี บรอ้ ยกไ็ มไ่ ดส้ นิ ะ”

บทท่ี 1 ค�่ำคืนกอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 123

“...มันไมใ่ ชป่ ญั หาแบบนั้นหรอกนะ”
แมผ้ มจะถูกกาเซลจอ้ งมองด้วยสายตาตา� หนิ แต่ในเมอื่ มาแล้ว
จะไลก่ ลับไปก็ไม่ได้
ตอ้ งเล้ียงรับรองอยา่ งเตม็ ความสามารถเทา่ นัน้
ในขณะทพ่ี วกผมกา� ลงั สนทนากนั เชน่ นน้ั ตรงทางเขา้ กเ็ รมิ่ จอแจ
“ท่าทางจะมาถงึ แล้วสินะ”
“อยา่ ประมาทเชยี วนะรมิ รุ ุ จงคดิ ซะวา่ อกี ฝา่ ยเปน็ สตั วป์ ระหลาด
ทผ่ี า่ นรอ้ นผา่ นหนาวมาแลว้ ”
เพราะกาเซลพูดถึงขนาดน้ัน ผมจงึ เตรียมใจว่าอกี ฝา่ ยคงจะน่า
ทึ่งมากๆ ผมหนั ไปพยกั หนา้ หนกั แนน่ ตอบกาเซล

ที่จัดงานอกึ ทกึ ครกึ โครม
โดยปกตแิ ลว้ ผู้คนจะไม่สามารถเข้าพบจักรพรรดิแห่งประเทศ
อภมิ หาอา� นาจไดโ้ ดยเดด็ ขาด และการทพ่ี ระองคป์ รากฏตวั ออกมาใหเ้ หน็
ในรอบหลายสบิ ปี จงึ เป็นธรรมดาทพี่ วกเขาจะสง่ เสยี งจอแจสนิ ะ
จกั รพรรดิ เอลเมเชีย เอล ริว ซารอิ อน
บุคคลซ่ึงขนานนามตนเองเป็นจักรพรรดิสวรรค์ผู้น้ันได้ปรากฏ
ตัวในทีจ่ ัดงานดว้ ยยา่ งก้าวอนั สง่างาม
ดเู หมอื นใครๆ กร็ สู้ กึ วา่ พระองคเ์ ปน็ รา่ งอวตารแหง่ ความงดงาม
ตา่ งคนตา่ งจับจ้องจกั รพรรดเิ อลเมเชยี ดว้ ยความหลงใหล ไร้ซง่ึ คา� พูด
แม้แตผ่ มก็คิดเช่นนั้น
เพราะรปู ลักษณน์ ัน้ ไมว่ า่ จะมองจากตรงไหนก็เห็นเป็นสาวนอ้ ย
รูปงาม
ผวิ ขาวบรสิ ทุ ธดิ์ ุจดงั หิมะตกใหมๆ่ ผมสีเงนิ ลน่ื สลวย
มหี ยู าวยน่ื ออกมา และยงั มแี กว้ ตาสหี ยกทดี่ รู าวกบั จะมองทะลุ
ทกุ สง่ิ ทกุ อย่างได้

124

เนื่องจากกาเซลพูดไว้ว่าเป็นผู้หญิง ดังน้ันเธอก็คงจะเป็น
ผู้หญงิ แน่ๆ

ไฮเอลฟ์หมายถึงภตู สายเลือดบริสุทธิใ์ ช่ไหม?
หรือไม่ก็คงจะเป็นสายเลือดท่ีใกล้เคยี งกบั เลอื ดบรสิ ทุ ธ์ทิ ี่สุด
หากพดู ถงึ ภตู กม็ หี ลายระดบั แตด่ เู หมอื นวา่ จะมตี วั ตนทผี่ นั แปร
สภาพจากคลาสมหาจติ วญิ ญาณดว้ ย บคุ คลผอู้ ยตู่ รงหนา้ นามวา่ เอลเมเชยี
กด็ ูท่าจะเปน็ หนง่ึ ในสัตวป์ ระหลาดยคุ ดึกดา� บรรพท์ วี่ า่ นนั่
นัน่ คอื เหตผุ ลท่ีกาเซลเตอื นผม
และผทู้ ี่ผมควรจะระวงั ไว้ ก็รวมไปถึงเหลา่ ผพู้ ิทกั ษท์ คี่ ้มุ กันองค์
จักรพรรดิดว้ ยสนิ ะ
ผมรู้สึกได้ว่าแต่ละคนมีพลังมหาศาล เพราะแม้จะสวมใส่ชุด
พธิ ีการ แตส่ ิ่งนน้ั ก็ดูทา่ จะเป็นอาวุธเวทมนตร์เช่นกัน
บางที คุณภาพของมนั อาจจะเป็นเลเจนด์ (ระดับตา� นาน) ก็ได้
เพราะผมรู้สึกได้ถึงพลังระดับเดียวกันกับมูนไลต์ (เรเปียร์
แสงจันทร)์ ของฮนิ าตะ จากเคร่ืองแตง่ กายของพวกเขานนั่ เอง
ความสามารถของพวกเขาคงจะทัดเทียมกับโฮล่ีไนท์ (อัศวิน
ศกั ดสิ์ ทิ ธิ์) อยา่ งพวกอาร์โนลดแ์ น่ๆ ไมส่ ิ ถ้าพิจารณาจากคณุ ภาพของ
ยทุ ธภัณฑ์ เหลา่ ผพู้ ิทักษแ์ หง่ องคจ์ กั รพรรดินอี าจจะเหนือกวา่ ก็ได้
ผมจึงคดิ ไปว่า โลกช่างกว้างใหญน่ ัก
จากนนั้ จกั รพรรดนิ กี ม็ ายนื อยเู่ บอ้ื งหนา้ ผม หลงั จากทเ่ี ธอปราม
ไม่ให้ผ้พู ิทกั ษก์ า้ วออกมาขา้ งหน้า
“ขอขอบพระคุณทก่ี รุณาเชอ้ื เชญิ เรารู้สึกยนิ ดียงิ่ ”
เป็นเสียงทีใ่ สกระจ่าง
เหมือนวา่ แขกรับเชญิ ผอู้ ยู่ ณ ทีแ่ หง่ นท้ี กุ คนต่างก็เคลิบเคล้ิม
อยา่ งมาก ประหนึง่ ตกอยู่ในหว้ งความฝันเลยแฮะ
ผมแทบจะเข้าใจผิดว่าเป็นเพราะเวทมนตร์สายเสน่ห์หรือเปล่า

บทที่ 1 คำ�่ คืนก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 125

ทวา่ นีไ่ มใ่ ช่เวทมนตรเ์ ลยสกั นิด เพียงแตเ่ สยี งของจกั รพรรดินา่ หลงใหล
จบั ใจเท่าน้นั

“ทางนก้ี ร็ สู้ กึ เปน็ เกยี รตทิ ่ไี ดพ้ บเชน่ กนั ครับ”
พอผมแสดงมารยาทกลบั ไปโดยหนั หนา้ เขา้ หาตรงๆ แลว้ ดวงตา
สหี ยกของเอลเมเชยี ก็สะทอ้ นภาพของผม
《แจ้งเตอื น รบั รไู้ ด้ถงึ การ ‘แทรกแซงจิตใจ’-------ขัดขวาง
แล้ว น่ีไม่ใช่การโจมตี แต่คาดว่าเป็นอิทธิพลจาก ‘จิตคุกคามแห่ง
วีรชน’ ท่ีรั่วออกมาตามธรรมชาต》ิ

แย่แล้วๆ
ท่าทางคนคนน้จี ะห้อมลอ้ มไปด้วย ‘จิตคุกคามแห่งวีรชน’ ใน
ระดบั ท่สี ูงกวา่ กาเซลเสียอีก
แสดงวา่ ความสามารถของเธอนั้น อยา่ วา่ แตท่ ดั เทียมกบั กาเซล
เลย ดีไม่ดีก็อาจจะเหนือกวา่ ดว้ ยซ้า�
บางทอี าจจะถงึ ระดับจอมมาร?
หากต้ังตนเป็นปรปักษก์ ับคนคนนี้ ก็นา่ จะหยดุ ไวเ้ สียดีกวา่
เพราะคราวน้เี ปน็ การเช้อื เชญิ อย่างสันตซิ ะด้วย จากนี้ไป ผมก็
จะพยายามเชญิ ชวนเธอใหส้ รา้ งความสมั พนั ธฉ์ นั มติ รกบั พวกผมอยา่ งเตม็
ทเ่ี ลยแลว้ กนั
“ถา้ เชน่ นน้ั เนอ่ื งจากทางเราไดจ้ ดั เตรยี มอาหารไวแ้ ลว้ แมจ้ ะเปน็
ของเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม หากท่านส�าราญไปกับช่วงเวลาแห่งค่�าคืนนี้
ทางเรากร็ สู้ ึกยินดคี รบั ”
“อมื้ ความเอาใจใสข่ องทา่ นรมิ รุ ทุ า� ใหเ้ รารสู้ กึ อบอนุ่ ใจ เนอื่ งดว้ ย
เราก็ก�าลังคาดหวังกับงานเทศกาลในวันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเช่นกัน ท่านก็
โปรดสรา้ งความสนกุ สนานให้กับเราอยา่ งเต็มท่ีเถดิ นอกจากน้ี-------”

126

เม่ือเอลเมเชียพูดถึงตรงนั้นพลางย้ิมอย่างสงบใจแล้ว เธอก็
เคลือ่ นใบหน้าเข้ามาใกลผ้ ม

จากนั้น ด้วยเสียงแผ่วเบาซ่ึงมีแต่ผมเท่านั้นที่ได้ยิน--------
“ขา้ อยากจะขอเวลาสกั หนอ่ ย ไมใ่ ชว่ นั นกี้ ไ็ ดน้ ะ ขา้ มเี รอื่ งทอ่ี ยาก
จะปรกึ ษาจากใจจริงในทีท่ ไ่ี ม่มีพธิ ีรีตองนะ่ ”
เธอกระซิบกบั ผม
วธิ ีพูดแบบบา้ นๆ เช่นนน้ั คงจะเป็นพนื้ เพของเอลเมเชยี สินะ
ส่วนผมที่ต้องแสดงละครเป็นจอมมารผู้น่าเกรงขามทั้งๆ ท่ียัง
ไม่ชินก็เกิดความรู้สึกสนิทชิดเชื้อขึ้นมาเล็กน้อย ผมจึงตอบไปว่า
“รับทราบ ถา้ ก�าหนดวันเวลาไดแ้ ล้วจะตดิ ต่อไปครบั ”
เอลเมเชยี พยกั หนา้ อยา่ งพงึ พอใจ แลว้ กลบั เขา้ ไปกลางวงผอู้ ารกั ขา
จากนน้ั เอลเมเชยี กม็ งุ่ หนา้ ไปยงั โตะ๊ ทมี่ อี าหารเรยี งรายทง้ั อยา่ งนนั้
พลางยม้ิ หวา่ นเสนห่ ใ์ สเ่ หล่าผ้คู นท่ตี ั้งท่ารอทีจ่ ะมปี ฏสิ ัมพันธ์กบั เธอ
ท้ังน้ีท้ังนั้น พอผมคิดว่าจะไม่ได้เจอดยุกเอรัลโด้ท่ีผมเชิญไป
ผมกส็ บตากบั ผ้พู ทิ กั ษค์ นหนง่ึ ของจกั รพรรดิ
เฮ้ย ดยุกเอรลั โดเ้ รอะ!?
เหมือนเขาจะมาที่นตี่ ามค�าเชิญ แมเ้ ขาจะผา่ นหน้าผมไปเพราะ
กา� ลังท�าสีหน้าห้าวหาญจนเกินไปก็ตาม
แมจ้ ะทกั ทายกนั แคท่ างสายตา แตห่ ลงั จากนค้ี อ่ ยออกไปทกั ทาย
เขาอีกครง้ั หนง่ึ แลว้ กนั

＊

แมจ้ ะเปน็ การโตต้ อบกนั เพยี งแคช่ ว่ งเวลาสนั้ ๆ แตก่ เ็ หนด็ เหนอ่ื ย
เอาการ

บทท่ี 1 ค�ำ่ คนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 127

เนอ่ื งจากผมเหนอ่ื ยมาก ผมจงึ ตดั สนิ ใจไปพกั ผอ่ นหยอ่ นใจตรง
พืน้ เสื่อทาทามดิ ้วย ช่างโชคดที ่เี หล่าแขกผู้มาเยือนเบนความสนใจไปยงั
เอลเมเชียแล้ว เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่ให้เข้าร่วมได้อย่างอิสระ ผมเลย
ประเมนิ ไวต้ า�่ ไป แตเ่ พราะแบบนน้ั กเ็ ลยทา� ใหค้ นใหญค่ นโตทนี่ า่ เหลอื เชอ่ื
เขา้ มาร่วมงานดว้ ย

“โอย๊ เหน่ือยจงั เลย”
“เกือบจะโดนครอบง�าทันตาเห็นแล้วไหมล่ะ? ขืนไม่ท�าใจให้
หนกั แน่นไว้ละก็ ยาย-------”
กาเซลท่ีพูดค้างไว้แค่น้ันกลืนถ้อยค�าลงไป เขาก๊งเหล้าแช่เย็น
ยกใหญเ่ พอ่ื ทกี่ ลบเกลื่อน
เน่ืองจากเขาสัมผัสได้ถึงคลื่นความหนาวรุนแรงจากทิศที่
เอลเมเชียอยู่ บางทเี ร่ืองน้นั อาจจะเป็นสาเหตุก็ได้
กาเซลพดู อะไรค้างไว้นะ
ถา้ พดู ถงึ ค�าทข่ี น้ึ ต้นดว้ ย-------ยาย กค็ งจะเป็นคา� นั้นม้ัง
เพราะเอลฟก์ ด็ ูทา่ จะหูดซี ะดว้ ย การทก่ี าเซลไม่เอ่ยปากออกมา
จึงถอื วา่ ทา� ถูกแลว้
การกลา่ ววาจาโดยไม่ระมดั ระวังจะเชอ้ื เชิญความตายมาหา
ผมจะระวังตัวไว้ดว้ ยแลว้ กนั
อยา่ งไรกต็ าม กอ่ นอ่ืนผมก็จะพกั สกั ครู่
ผมผลัดกนั รนิ เหล้ากบั พวกกาเซลและยอหม์ แล้วคุยเรื่องทั่วๆ
ไปอยา่ งครืน้ เครงสบายๆ
ทว่า ชว่ งเวลาผอ่ นคลายเช่นน้ันกลบั ด�าเนินไปได้ไมน่ านนกั
ละแวกทางเข้าทีจ่ ัดงานมีเสยี งดังเซง็ แซ่ขึน้ มาอกี คร้ัง ทันใดนัน้
ผมก็รูเ้ ลยวา่ พวกคนใหญค่ นโตไดม้ าถงึ แลว้
“ในท่ีสุดกม็ าถึงแล้วสินะคะ”
“อือ เหมือนจะมาแล้วแฮะ ก็เปน็ หว่ งทเี่ ธอมาชา้ อย่หู รอก”

128

ผมพยักหนา้ รับชิออน แล้วเอ่ยขอตัวกับพวกกาเซล จากนน้ั ผม
กพ็ ยายามลุกจากที่น่งั

ยอหม์ ก็ดูท่าจะรู้ตวั แลว้ ว่าเธอท่วี า่ คือใคร เพราะยอห์มร้จู ักเธอ
“ออ๋ คณุ มลิ มิ รึ เหมอื นวันนี้จะแตง่ ตวั ดีเชยี วนะ”
หลงั จากทย่ี อหม์ พบเจอกับประสบการณอ์ นั เจ็บปวด เขาก็เข็ด
ขยาดกับมิลิม แต่ในทางกลับกัน การที่ลงเอยด้วยความรู้สึกแค่ขยาดก็
นบั เป็นจดุ แข็งของยอหม์ ละม้งั ?
ผมคดิ วา่ โดยปกตแิ ลว้ การเรยี กชอ่ื อกี ฝา่ ยทเี่ ปน็ จอมมารโดยใส่
คา� วา่ “คณุ ” เนย่ี เปน็ เรอ่ื งที่ท�าไมไ่ ดห้ รอกนะ ผมกเ็ ลยคดิ ในใจว่า ยอห์ม
ทีท่ �าแบบนน้ั ชา่ งเปน็ คนทสี่ ดุ ยอดนกั
“-------อยา่ งนี้นีเ่ อง เหล่าจอมมารปรากฏกายแล้วเรอะ”
แม้กาเซลจะสังเกตการณ์พวกมิลิมด้วยสายตาอันแหลมคม
ก็ตาม แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมองตัวตนที่แท้จริงของเธอออกเพราะ
ถอ้ ยค�าส้นั ๆ ของยอห์ม เอาเถอะ หลายๆ คนกด็ เู หมอื นจะรู้สึกตัวกัน
แล้วเชน่ กนั
เร่ืองนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วสินะ เพราะว่าเหล่าหัวหน้าของ
ประเทศเรามาท�าหน้าที่เป็นผู้น�าทางพร้อมหน้าพร้อมตากันต้ัง 4 ตน
ไดแ้ ก่ เบนิมารุ ดิอาโบล เกลโด้ และกาบิล
กระท่ังกาเซล พอมองขบวนน้ันแล้วก็ตึงเครียดขึ้นมา เพราะ
อยา่ งไรกต็ าม ผทู้ เี่ ขา้ มาในหอ้ งโถงถดั จากคนนา� ทางกค็ อื เหลา่ ผแู้ ขง็ แกรง่
ตงั้ 10 ตน ซง่ึ มีมิลิมรวมอยดู่ ้วย
มิลิมยืนอยหู่ นา้ สดุ
โดยมีผตู้ ดิ ตาม 2 ตนขนาบข้างซา้ ยขวา
ชายศีรษะล้านในชุดนักบวช--------- บุคคลผู้มีนามว่ามิดเรย์
ซง่ึ เป็นนกั รบถึงขั้นท่ีเบนิมารยุ อมรับสนิ ะ
ชายผมู้ ที า่ ทลี อยชายในชดุ นกั บวช--------หมอนคี่ อื คนทเี่ คยตอ่ สู้

บทที่ 1 ค่ำ� คืนก่อนงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 129

กับกาบลิ ชือ่ ว่าเฮอรเ์ มสงนั้ รึ
ถัดจาก 3 ตนน้นั กม็ อี ดตี จอมมาร 2 ตน
“บีสต์มาสเตอร์” (ราชาราชสหี ์) คาริออน และ “สกายควนี ”

(ราชินีแหง่ ทอ้ งนภา) เฟรย์
คารอิ อนสงา่ นา่ เกรงขามเชน่ เคย สว่ นคณุ เฟรยก์ ส็ วมใสช่ ดุ เดรส

อนั เย้ายวน และโปรยเสน่หอ์ ย่างนา่ เหลือเชอ่ื
ทงั้ สองดมู ภี มู ฐิ านอยา่ งที่คดิ เลย
ถดั จากน้นั คือสามทหารเสอื ที่อย่ขู า้ งหลังคารอิ อน
โอะ๊ ไม่ได้เห็นฟอบโิ อค้ ุงมานานเลยทีเดยี ว เหมือนจะผอมลง

นิดหนอ่ ยนะ แค่ดเู ขาสบายดกี ด็ แี ล้ว
ถัดจากเฟรยก์ เ็ ป็นหญงิ ฝาแฝดผงู้ ดงาม ผมสีเงินและผมสที อง

ดเู ข้าคู่กัน
ถ้าจ�าไม่ผิด ผมได้ยินมาว่าพวกเธอเป็นคนใกล้ชิดของเฟรย์ท่ี

เรียกวา่ “ปีกแฝด” ถงึ ผมจะไม่คดิ วา่ เปน็ ฝาแฝดกนั ก็เถอะ แตพ่ วกเธอ
กเ็ ป็นคุณพ่สี าวที่ดทู ่าทางแขง็ แกรง่

พวกเขาคอื กลมุ่ ผปู้ กครองทมี่ อี า� นาจมหาศาล ซงึ่ เชดิ ชมู ลิ มิ เปน็
กษัตริย์องคใ์ หม่

ดูเหมือนว่าไม่ว่าใครต่างก็เก็บง�าความตึงเครียดไว้ไม่อยู่ทั้งน้ัน
แต่นนั่ คงจะเป็นเรอ่ื งทชี่ ว่ ยไมไ่ ด้

“เอาละ ฉนั ไปก่อนนะ”
ผมกลา่ วท้ิงท้ายเช่นน้นั แล้วมงุ่ หนา้ ไปตอ้ นรับพวกมิลิม

ทันทที ม่ี ิลิมเห็นผม เธอก็เผยรอยยม้ิ อันเป่ยี มสขุ
“หึหหึ ึ ในทีส่ ดุ วันนีก้ ็มาถงึ แลว้ ! วันนขี้ า้ คาดหวงั วา่ จะมอี าหาร
อนั แสนวเิ ศษจนทา� ใหม้ ิดเรย์อา�้ อึง้ อยู่นะ!”
แล้วพูดเสียงดงั เช่นนั้น

130



“เออ เร่ืองนนั้ ใหฉ้ ันจัดการเถอะ ยง่ิ ไปกวา่ นัน้ เธอไม่โดนโกรธ
เหรอ?”

ผมรบั ปาก แล้วลองถามมิลิมเสียงเบา
เพราะวา่ มลิ มิ เตรด็ เตรอ่ ยใู่ นดนั เจยี้ นและหลบหนา้ เฟรยอ์ ยา่ งไม่
ลดละ จนถึงเมอ่ื วานมิลมิ ก็อยู่ในเมอื งนีม้ าตลอด และวนั น้เี ธอกม็ าถงึ ช้า
กว่าก�าหนดการอกี ดว้ ย ดงั นน้ั ผมจึงค่อนข้างกงั วลวา่ จะความแตก แล้ว
มิลิมก็จะโดนเฟรย์โกรธเขา้ แล้วหรือเปล่า
“มะ ไม่เป็นไร ขา้ เนน้ ย้�ากับเฟรย์ไวว้ า่ ขา้ กา� ลงั ปกป้องดนิ แดน
อยเู่ พราะขา้ เตรยี มใจในฐานะผปู้ กครองไดแ้ ลว้ ขา้ กเ็ ลยไดร้ บั ความเชอ่ื มน่ั
จากเฟรยแ์ ล้วไงละ่ ”
มิลมิ ตอบผมเสียงเบาวา่ เธอไดร้ ับการยอมรับจากเฟรยแ์ ล้ว
พอมองดูท่าทีของเธอที่กรอกตาหนีและมีเหง่ือผุดข้ึนมาแล้ว
ก็คอ่ นขา้ งไว้ใจไมไ่ ดแ้ ฮะ...
เฟรยม์ ีสญั ชาตญาณเฉยี บแหลม
สง่ิ ทมี่ ลิ มิ กา� ลงั ปกปอ้ งอยนู่ นั้ ไมไ่ มใ่ ชด่ นิ แดนของเธอ แตเ่ ปน็ ชน้ั
เขาวงกตท่ผี มแบ่งใหเ้ ธอ ถา้ เกดิ วา่ เรอื่ งน้ันความแตกขนึ้ มาละก็ กระท่งั
ตัวผมท่ีไม่เกีย่ วข้องก็อาจจะโดนโกรธเอาได้
ตอนนี้ผมจะตอ้ งเช่ือม่นั ในตวั มิลิมเท่าน้ัน
แต่ทวา่ --------
ในกรณีฉุกเฉิน แม้จะต้องลอยแพมิลิม ผมก็จะรกั ษาจุดยืนว่า
ผมไม่มสี ว่ นเก่ยี วขอ้ งอย่างสดุ ชวี ติ
“วันนี้ก็ขอขอบคุณที่เชิญมานะคะ ต้องขออภัยอย่างย่ิงท่ีมาช้า
กว่าก�าหนดการค่ะ”
เฟรย์กล่าวค�าทกั ทายกบั ผม หลังจากรอผมคุยกับมิลิมจนจบ
จากนน้ั เฟรย์ก็มองตาผม แล้วพดู ราวกับดเู ชงิ
“ทา่ นมลิ มิ ผเู้ ปน็ นายเหนอื หวั ของพวกขา้ ไดห้ ายตวั ไปจนถงึ เมอื่

132

เช้านน้ี ะ่ คะ่ ขา้ จึงคอ่ นข้างเสียเวลากบั การแต่งชดุ พิธกี าร--------”
“อะ อะฮ่าฮา่ เป็นอย่างนน้ั สินะครบั ไม่เปน็ ไรหรอก เน่อื งจาก

ทางนเ้ี องกไ็ มไ่ ดถ้ อื สาอะไร ในชว่ งเวลาหลายวนั ตอ่ จากนก้ี ก็ รณุ าเพลดิ เพลนิ
ตามสบายเถอะครบั ”

ผมหลบตาของเธอท่ีดูเหมือนจะมองทะลุปรุโปร่ง แล้วทักทาย
กลับไปเพ่อื กลบเกลือ่ น

ถา้ เปน็ รา่ งสไลมล์ ะก็ แมจ้ ะหวน่ั วติ กกไ็ มแ่ สดงออกมาภายนอก
แต่ตอนน้ีผมอยู่ในร่างมนุษย์ จึงเกรงว่าความในใจจะทะลักออกมาจาก
การเคลือ่ นทขี่ องสายตา

หากฝา่ ยตรงขา้ มเปน็ ผมู้ สี ญั ชาตญาณเฉยี บแหลม จะสบสายตา
ไม่ได้เดด็ ขาด

“--------น่ันสนิ ะคะ ท้ังๆ ที่ท่านริมรุ ุยอมความถึงขน้ั สรา้ งเมอื ง
ใหม่ให้แล้วแท้ๆ แต่ก็ยังเชิญให้มาสถานที่เช่นนี้ ข้ารู้สึกขอบพระคุณ
เปน็ อยา่ งยง่ิ เลยนะคะ?”

เธอพดู พลางยม้ิ แย้ม สว่ นผมกด็ นั สะเพร่าขนึ้ มาซะอยา่ งนนั้
และแลว้ ผมกเ็ อย่ คา� พดู เจา้ ปญั หาออกมาโดยธรรมชาตเิ สยี แลว้
“ไมห่ รอกๆ ถา้ อาหารถกู ปากกด็ แี ลว้ ละครบั ใชแ่ ลว้ มพี วกวตั ถดุ บิ
ที่ไมช่ อบไหมครับ? พอดมี เี มนทู ่ที า� จากนกอย่นู ่ะครบั มปี ัญหา-------”
พอผมพดู ถงึ ตรงน้นั ในท่สี ุดผมก็รูส้ ึกตวั วา่ นัน่ เป็นคา� พูดทเ่ี สีย
มารยาท
“นก เหรอคะ...”
ณ ทแ่ี หง่ นนั้ เกดิ ความรสู้ กึ ตงึ เครยี ดขน้ึ มาจนเหมอื นตวั จะแขง็ ทอื่
ฉบิ หายแลว้ -------ผมคิด แตก่ ส็ ายไปแล้ว
“อะ-------”
“ท่านริมุรุอยากจะกล่าวว่าข้ามีลักษณะเหมือนกับนกอย่างน้ัน
หรือคะ?”

บทที่ 1 ค่�ำคืนกอ่ นงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 133

“เอ่อ ไม่ได้หมายความว่าอยา่ งนั้น-------”
เฟรยย์ งั คงย้ิม
“ปีกแฝด” ทั้งสองตนมจี ิตสังหาร
ผมลม้ เหลวโดยสนิ้ เชงิ
วา่ กนั ว่า “ปลาหมอตายเพราะปาก” ผมในตอนนีก้ ็เป็นเช่นนั้น
จริงๆ
กลมุ้ ใจจังเลย ในตอนท่ผี มปวดสมองอย่นู น้ั
“อฮุ ึ อฮุ ะฮะฮ่า! เจ๋ง เจ๋งไปเลยคุณริมุรุ กะแลว้ เชียววา่ เจ้านะ่
สุดยอด ไมน่ ึกเลยว่าจะเรียกเฟรยว์ ่านก นี่มันผลงานช้ินเอกเลยนะ”
คารอิ อนหัวเราะลน่ั โดยไมอ่ า่ นบรรยากาศเลยสกั นิด
“อืม้ ขา้ กเ็ ลียนแบบไมไ่ ด้เหมอื นกนั ละ”
ปดิ ท้ายด้วยมลิ ิมท่ีกลา่ วช่นื ชมเชน่ นน้ั
หยุดซะ อย่ามามองผมด้วยแววตาระยิบระยับเชยี วนะ
“มนั มอี ะไรแปลกเหรอคะ คาริออน? แลว้ ก็มิลมิ ด้วย”
เฟรย์โกรธ
เรอื่ งน้ไี ม่ว่าจะคิดอยา่ งไรผมก็ผดิ
“เปลา่ ครบั ขออภยั ทเ่ี มอื่ กพ้ี ดู จาเสยี มารยาทไปครบั ผมดนั คดิ
ฟุ่งซ่านไปโดยไม่จ�าเป็นว่า ดีไม่ดีคุณอาจจะไม่ชอบเมนูท่ีท�าจากนกหรือ
เปลา่ นะ่ ครับ”
ในกรณแี บบนี้ตอ้ งขอโทษแตโ่ ดยดีถึงจะดีทสี่ ดุ
เพราะถา้ หากทา� ตวั ดอื้ รน้ั แปลกๆ ละก็ อาจจะกลายเปน็ สาเหตุ
ให้เกิดความบาดหมางโดยไม่จา� เปน็
ตวั ผมผู้คิดเชน่ น้นั ไมว่ า่ อยา่ งไรกจ็ ะท�าให้เฟรย์กลับมาอารมณ์
ดใี หไ้ ด้ ผมกม้ ศรี ษะลงไปโดยไม่ได้สนใจวา่ จะอยตู่ อ่ หนา้ ทุกคน
จากนัน้ เฟรย์กม็ องผมด้วยความตกใจ
“หึหึ สมกับเป็นท่านริมุรุ ดูท่าจะเป็นบุคคลที่เป็นไปตามการ

134

คาดคะเนของขา้ เลยนะคะ แมข้ า้ จะรตู้ วั วา่ ทา่ นไมไ่ ดเ้ จตนาดหู มนิ่ ขา้ กต็ าม
แตข่ า้ ก็ทดสอบการตอบสนองของทา่ นไปเล็กน้อยแล้วค่ะ แตว่ า่ เทา่ น้ขี า้
กเ็ ขา้ ใจเปน็ อยา่ งดแี ลว้ นะคะวา่ ทา่ นมลิ มิ มองทา่ น แลว้ กก็ า� ลงั เตบิ โตอย”ู่

เมอื่ กลา่ วเชน่ น้นั แลว้ คราวนีเ้ ฟรยก์ ็เผยรอยย้ิมท่สี งบเยือกเย็น
ใหเ้ หน็ จริงๆ

เรื่องทีม่ ลิ ิมเปน็ ทรราชคอื เรอ่ื งในอดตี แมว้ ่าตอนนี้จะเป็นอยา่ ง
ท่ีเหน็ แต่เธอก็คงรบั ฟังเรื่องทค่ี นอนื่ พดู มากขนึ้ แล้ว

เฟรย์คิดว่าสาเหตุดังกล่าวคือผม จึงทดสอบโดยใช้ค�าพูดเสีย
มารยาทของผม และดเู หมอื นวา่ เฟรยต์ งั้ ใจจะใหท้ า่ ทขี องผมเปน็ แบบอยา่ ง
ใหก้ ับมลิ มิ

ในตอนนี้ การท่ีผมก้มศรี ษะลงทันทีก็เปน็ เร่อื งทีถ่ ูกต้องแลว้
เนื่องจากมิลิมจะเลียนแบบพฤติกรรมของผม หากมองในมุม
ของเฟรย์ กเ็ ป็นธรรมดาที่เธอจะอยากทดสอบผมขึ้นมาสินะ ดูเหมอื นวา่
ถา้ เกดิ ผมเปน็ แบบอยา่ งทไี่ มด่ ใี หก้ บั มลิ มิ เฟรยก์ ต็ งั้ ใจจะจา� กดั การคบคา้
สมาคมกับผม
แหมๆ ผมไดเ้ หน็ เฟรย์ในด้านใหมๆ่ นิดหน่อยแลว้ คดิ วา่ เปน็
คุณพ่ีสาวท่ีมีแต่ความน่ากลัวเสียอีก แต่เธอก็ดูท่าจะค�านึงถึงมิลิมเป็น
อยา่ งดี
และถา้ จะพูดถึงแบบอยา่ งทไ่ี ม่ดีละก็...
“วา่ แตว่ า่ คาารอี อนนน? มนั มอี ะไรแปลกเหรอคะ? ไดโ้ ปรดชว่ ย
อธิบายอย่างชดั เจน เพื่อให้ขา้ เข้าใจดว้ ยได้ไหม?”
ศีรษะของคาริออนโดนแรงบีบที่ถึงขั้นท�าให้เกิดเสียงดังเปร๊ียะ
เฟรยผ์ หู้ นั กลบั ดว้ ยการเคลอื่ นไหวทร่ี วดเรว็ ปานสายฟา้ แลบ ไดค้ วา้ ศรี ษะ
ของคาริออนด้วยมอื อรชรของเธอ
หากเปน็ ดา้ นพลังกลา้ มเนอ้ื คาริออนจะเหนือกว่า
ทวา่ ถา้ แค่เรือ่ งแรงบีบ เฟรย์กจ็ ะเหนือกวา่ มาก

บทที่ 1 ค่ำ� คืนกอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 135

“ระ รอเด๋ียว! โอย๊ โอ๊ยยยย เจบ็ เอาจริงด!ิ !”
เฟรยท์ า� ใหป้ ลายนวิ้ จนถงึ ขอ้ ศอกมคี ณุ สมบตั แิ ขง็ ขน้ึ นวิ้ ของเธอ
กลายเปน็ มดี เลบ็ ทแ่ี ขง็ ยงิ่ กว่าเหลก็ กล้า และมขี นาดใหญข่ นึ้ เจาะเขา้ ไป
ในศรี ษะของคาริออน
น่นั คงจะเจ็บนา่ ดู
“แยแ่ ลว้ ถา้ ท�าไปมากกว่าน้ีมันจะแยเ่ อาจริงๆ นะ! โทษที ขา้
ผดิ ไปแลว้ ชว่ ยยกโทษใหท้ ีเถอะเฟรย์!!”
ส่วนสามทหารเสือไม่ยอมขยับเขย้ือน ท้ังๆ ท่ีคาริออนผู้เป็น
นายเหนือหวั ของพวกตนกา� ลังสง่ เสียงครวญครางอยแู่ ท้ๆ มีแค่ฟอบิโอท้ ี่
เปน็ หว่ งคาริออนเสียจนกระวนกระวาย แต่อกี สองคนกลับได้แตจ่ ้องมอง
อย่างเอือมระอาเทา่ นัน้
เอาเถอะ คารอิ อนกพ็ ดู นน่ั พดู นไี่ ป ทา่ ทางจะสบายๆ แฮะ ในอกี
มุมหนึ่งก็เป็นกรรมตามสนองด้วย เพราะเขาดูท่าจะยังไม่ส�านึกเลย
ซ่งึ ตา่ งกบั ผม
“มิลมิ เหน็ หรอื เปล่า? ถ้าทา� ผดิ กต็ อ้ งขอโทษ เพราะว่าน่คี ือตัว
เลือกที่ถกู ตอ้ งยังไงล่ะ?”
“อืม้ เขา้ ใจละ แตก่ อ่ นอ่ืนก็เพลาๆ เรอ่ื งท่ีจะทา� ให้เฟรย์โกรธก็
แล้วกัน”
มลิ มิ เข้าใจเรื่องท่ผี มจะสือ่ เชน่ กัน
จะไปเที่ยวเลน่ ในดนั เจยี้ นกไ็ ด้ แตต่ ้องเพลาๆ ลงบ้าง หากท�า
เร่ืองทค่ี วรท�าใหเ้ สรจ็ ก่อนแล้วค่อยไปเล่นจึงจะสนุกกวา่
ถ้าท�าแบบน้ันไดก้ ็จะไม่ลา� บาก แตถ่ า้ ไมอ่ ยากโดนโกรธเหมอื น
คารอิ อน ก็ต้องระวงั ตัวไว้
“เดยี๋ วสเิ ฮย้ ! เฮย้ ! หยดุ พดู เรอ่ื งไมท่ กุ ขร์ อ้ นแลว้ มาชว่ ยขา้ ซะทสี !ิ ”
ผมกบั มลิ มิ พยกั หนา้ ใหก้ นั โดยยดึ ถอื วา่ คารอิ อนผกู้ า� ลงั พยายาม
หนอี อกจากเล็บอยา่ งไมค่ ดิ ชวี ติ เปน็ แบบอยา่ งท่ไี มด่ ี

136

“เฮ้ย อย่าเมินกนั สิ โอย๊ โอย๊ ยยย------”
เสยี งของคาริออนเริม่ เงยี บลงทลี ะนิด
ผมกบั มลิ มิ รอใหค้ วามโกรธของเฟรยส์ งบลง พลางคดิ วา่ จะไมล่ มื
การเสยี สละของนายเลย

＊

เอาละ ในช่วงท่ีมีเหตกุ ารณเ์ ชน่ นั้นเกิดขนึ้
ชูนะก็ทา� งานเสรจ็ สมบูรณ์แล้ว
“เอาละ อาหารทีท่ า� มาเพิ่มเสรจ็ แล้วนะคะ!”
ชูนะกลา่ วด้วยรอยยิ้ม และยกอาหารนานาชนดิ เข้ามา
เหล่าแขกผ้มู าเยือนโหร่ ้องยินดี
พวกผมท�าเป็นว่าไม่มีการเสียสละของคาริออนเกิดขึ้น แล้วก็
ยา้ ยท่ีไป
“ใจรา้ ยเปน็ บา้ ทงั้ มลิ มิ และคณุ รมิ รุ ุ ทง้ั ๆ ทขี่ า้ ขอใหช้ ว่ ยขนาด
นนั้ แทๆ้ เชียว”
ผทู้ ีบ่ ่นเชน่ น้ันคอื คาริออนผไู้ ด้รบั การปลดปลอ่ ยจากเฟรยแ์ ลว้
“กป็ ลอดภัยแลว้ นี่ อยา่ บน่ นักส!ิ ”
“น่ันสินะ แม้แต่คุณเฟรย์ก็ไม่ได้เอาจริงเลยด้วยซ�้า แค่น้ันคง
ไม่ใช่เรือ่ งใหญอ่ ะไรเลยไมใ่ ช่รึ?”
เนื่องจากคาริออนแข็งแรงปึ๋งปั๋ง ผมจึงกล่าวเช่นน้ันไปโดยไม่
หว่ งเลย อยา่ งไรกต็ าม ดเู หมอื นวา่ มันจะแย่ยิง่ กว่าท่ีคิดเสียอีก
“ไมใ่ ช่อยา่ งน้ันหรอกนะ? สกลิ กด็ นั ใชไ้ ม่ไดข้ น้ึ มาตง้ั แต่จงั หวะ
ทข่ี ้าโดนจกิ หวั ดว้ ยเลบ็ ของเฟรยแ์ ล้ว บางทนี ัน่ อาจจะเป็นความสามารถ
พิเศษของเฟรย์กไ็ ด้ การท่เี ธอใช้สง่ิ นน้ั กบั ข้าเนี่ยมันต้องเป็นส่ิงทเ่ี รยี กว่า
ความรกั แน่ๆ เลยละ”

บทท่ี 1 ค�่ำคนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 137

น่ันมนั ผดิ แล้วแหละ-------ผมคิด แต่ไม่พดู ออกไป
ยงิ่ ไปกวา่ นนั้ ตอนนอี้ าหารทช่ี นู ะจดั เตรยี มไวใ้ หต้ า่ งหากทส่ี า� คญั
อาหารจ�านวนมากถูกจดั เรียงบนโต๊ะกลม 1 โต๊ะ คุณพนกั งาน
เสริ ฟ์ ทีส่ แตนบายอยชู่ ว่ ยตกั อาหารแบง่ มาให้พวกมลิ มิ น่ันเอง
“วนั นกี้ ข็ อฝากดว้ ยละ่ เพราะวา่ เจา้ มดิ เรยห์ วั แขง็ ขา้ กเ็ ลยคาดหวงั
วา่ จะมีอาหารอร่อยๆ จนท�าใหห้ มอนน่ั ตกตะลึงในคราเดยี วอยูน่ ะ่ ”
“อฮุ ฮุ ุ เขา้ ใจแลว้ คะ่ ทา่ นมลิ มิ ถา้ เชน่ นนั้ กเ็ ชญิ ตามสบายนะคะ”
ชูนะย้มิ แยม้ ท�าใหม้ ิลมิ วางใจ
เนอื่ งจากมลิ มิ กค็ นุ้ เคยกบั ชนู ะเชน่ กนั เธอจงึ แสดงสหี นา้ สบายใจ
ย่ิงกวา่ ตอนทผี่ มรับปากเสยี อีก
อย่างไรก็ตาม--------
“--------ไมช่ ่นื ชมหรอกนะครับ ทา่ นจอมมารรมิ ุรุ จะสอนเรื่อง
ที่ถือเปน็ การลบหลู่เชน่ นใ้ี ห้ทา่ นมลิ มิ ของพวกขา้ เนย่ี นะ...”
ทันทที อ่ี าหารถูกนา� มาเสิรฟ์ ตรงหนา้ มดิ เรย์ ผตู้ ิดตามของมลิ มิ
ส่งิ ทอี่ อกมาจากปากของเขาก็คอื ถอ้ ยค�าตา� หนิ
มดิ เรยค์ นนแี้ หละทเี่ ปน็ ตวั แทนของ “พวกคนทอ่ี ยากจะดแู ลมลิ มิ ”
ซ่ึงเขยี นไว้ในจดหมายจากมลิ มิ
เฮอร์เมสที่น่ังอยู่ข้างๆ มองผมพลางท�าท่าทางที่ไม่รู้ว่าจะเป็น
การภาวนาหรือขอโทษกนั แน่ เขาคงท�าเพราะกังวลวา่ คา� พดู ของ มิดเรย์
จะท�าให้ผมโกรธหรือเปล่า ดูท่าจะเป็นบุคคลท่ีขี้กังวล แต่ก็ให้ความ
รสู้ กึ ท่ีดี
คนที่เฝา้ มองพวกผมในตอนนัน้ อย่หู ่างๆ ก็คอื เหลา่ ขนุ นางผูอ้ ม่ิ
หนา� ส�าราญ และสนุกไปกบั การคุยเรอ่ื งท่ัวๆ ไป
ถงึ จะเรยี กวา่ เรอื่ งท่ัวๆ ไปก็ตาม แตท่ ่นี ัน่ คือโลกของขุนนาง ซ่ึง
มีเป้าหมายเป็นการรวบรวมข้อมูล พวกเขาในตอนนี้สนอกสนใจการ
โตต้ อบของพวกผมยิง่ กวา่ การสนทนากนั เองเสยี อกี

138

กล่าวคือ จอมมารมิลิมและเหล่าพรรคพวกของเธอจะแสดง
ปฏกิ ิริยาอยา่ งไรตอ่ อาหารท่ีพวกตนรูส้ ึกว่าอร่อย

เพราะมีคนที่แสดงความไม่เข้าใจต่อส่ิงท่ีคนอื่นท�าต้ังแต่แรก
โดยเฉพาะมดิ เรย์อยดู่ ว้ ย...

บางคนคงตดั สินว่า-------หากพูดวา่ ทศั นคตติ า่ งกนั ข้นึ มา ก็จบ
กนั เทา่ น้ัน ถา้ เปน็ เชน่ นน้ั การที่มนษุ ยก์ ับมนษุ ย์มารจะประนปี ระนอมกนั
ก็ถือเปน็ เร่ืองยาก

หากเปน็ แบบน้ันก็ชว่ ยไมไ่ ด้ แตค่ ราวนีอ้ าจจะไม่เปน็ ไรก็ได้
เพราะผมก�าลังคิดว่า เฮอร์เมส ผู้ติดตามอีกคนหนึ่งของมิลิม
ก็อยากจะเผยแพร่แนวความคิดที่ว่าจะท�าอาหารให้พลเมืองผู้บูชามังกร
เชน่ กัน
ดังนัน้ ผมจงึ ตอบสนองต่อมดิ เรย์ดว้ ยความมนั่ ใจ
“ที่ว่าลบหลนู่ ะ่ เปน็ ยังไง?”
ก่อนอ่ืน ผมจะลองฟังความคิดของมิดเรย์
“เฮอะ! การขอบคุณวตั ถดุ บิ แล้วรับประทานเขา้ ไปทั้งอย่างน้ัน
พรอ้ มกบั ดมื่ ดา่� รสธรรมชาติ เปน็ ธรรมเนยี มทพ่ี วกขา้ ยอมรบั วา่ ถกู ตอ้ งมา
ตงั้ แต่โบราณแล้วครับ การนา� ส่งิ นน้ั มาท�าเช่นนีน้ ะ่ ...”
สลดั มีน้า� สลดั ราดอยู่
ส่วนสลัดมันฝร่งั กถ็ กู บดจนไมค่ งรูปลักษณ์เดมิ เอาไว้
“แล้วน่ีทา� อะไรเหรอครบั ? ถา้ ย่างเน้อื ก็คงจะไดอ้ ยหู่ รอกครับ
แตห่ ลงั จากนน้ั กไ็ มน่ กึ เลยวา่ จะทา� ใหม้ นั แปดเปอ้ื นดว้ ยของเหลวทเ่ี ขา้ ใจยาก
ชา่ งน่าเศร้า มนั น่าเศรา้ จริงๆ ไม่ใชห่ รือไงครบั !!”
มิดเรย์มีเส้นเลอื ดปูดโปนตรงศีรษะ ซง่ึ อาจเปน็ เพราะโทสะ เขา
กลา่ วเช่นนัน้ โดยจ้องมองผม
จากน้ันชนู ะผจู้ ดั เตรยี มอาหารมาใหอ้ าจอารมณเ์ สยี เธอหยดุ ท�า
หน้าย้ิมแย้มแลว้ จ้องมิดเรย์ ส่วนเฮอรเ์ มสท่ีรู้สึกไดถ้ ึงเรอ่ื งนั้นกม็ ใี บหนา้

บทที่ 1 ค�่ำคนื ก่อนงำนเทศกำลเปิดประเทศ 139

ซีดเซียว แลว้ หนั มากม้ ศรี ษะผงกๆๆๆ ใหผ้ มและชนู ะ
แตม่ ดิ เรยก์ ลับพดู ตอ่ ไปอกี โดยไมไ่ ด้ใส่ใจเรื่องนน้ั
“ชา่ งจองหองกบั ความกรณุ าแหง่ ธรรมชาตเิ สยี นกี่ ระไร! ขา้ คดิ วา่

หากมันเป็นที่ช่ืนชอบในดินแดนของท่านก็ดีอยู่หรอก แต่การดึงกระท่ัง
ทา่ นมลิ มิ ของพวกขา้ เขา้ ไปพวั พนั ดว้ ยเนยี่ มนั แยเ่ กนิ กวา่ จะบรรยายออก
มาเลยนะครบั !”

มดิ เรยช์ นี้ วิ้ ไปทพ่ี วกนา้� ซปุ อนั เตม็ ไปดว้ ยวตั ถดุ บิ ตา่ งๆ และครมี
โครอ็ กเกะขนาดหนง่ึ คา� แลว้ แสดงทศั นคตสิ ว่ นบคุ คลวา่ สงิ่ เหลา่ นนั้ ถอื เปน็
การหลบหลวู่ ตั ถุดบิ จะวา่ อยา่ งไรดีล่ะ นมี่ นั พลอยทา� ให้ผมเหน็ ดว้ ยกบั
เรื่องทมี่ ลิ ิมมาขอรอ้ งผมเช่นกนั

ถ้าเถียงกับเขา ผมคงรู้สึกหัวร้อนยิ่งกว่ารู้สึกเหน่ือยเสียอีก
เพราะเขาเป็นคนประเภทท่ีเชื่อสนิทใจว่าตัวเองถูกต้องแน่นอน และไม่
ยอมฟงั เรอ่ื งทค่ี นอนื่ พดู

ทวา่ เรื่องน้ันก็จะจบลงในวนั นี้
หากพวกผมมีโครงสร้างลิ้นต่างกับพวกเขาก็เป็นปัญหา แต่
ส�าหรับกรณีน้ี ความคดิ ของมิดเรย์ตา่ งหากทม่ี ีปญั หา และมนั ก็เปน็ เพียง
เพราะการคดิ ไปเองเทา่ นนั้ แนวคดิ ของเขาไมม่ คี วามชอบธรรมเลย เพราะ
ไม่ว่าอย่างไรมิลิมที่มิดเรย์เทิดทูนนั้นต้องการรับประทานอาหารอร่อยๆ
ยังไงล่ะ
และในตอนน้ีเขาก็ดูเหมือนกับสุนัขท่ีถูกสั่งให้รออาหารอีกด้วย
ฉะนัน้ ผมจะรีบดวลใหม้ นั จบๆ ไปเลยกแ็ ล้วกนั
ครัง้ นี้คงชนะสบายๆ
ถา้ ทา� ให้มดิ เรยพ์ ดู วา่ “อร่อย” ไดล้ ะก็ พวกผมจะชนะ หากเขา
ได้ลิ้มลองอาหารของชูนะสักค�าหน่ึง เพียงเท่าน้ันพวกผมก็ได้รับชัยชนะ
แนน่ อน
-------ผมคดิ ในแง่บวก แต่ดทู า่ จะเปน็ ความคิดที่ตนื้ เขินเกินไป

140

“ของพรรค์น้ไี ม่มีทางที่ขา้ จะยอมรับเด็ดขาดเลยครับ!!”
เพราะวา่ มดิ เรย์เดือดดาลจนไมย่ อมแตะอาหารเลย
เงอื่ นไขหลกั สชู่ ยั ชนะคอื ตอ้ งใหเ้ ขารบั ประทานสกั คา� กย็ งั ดี ทง้ั ๆ
ทเี่ ปน็ เชน่ นนั้ หากมดิ เรยไ์ มเ่ ออ้ื มมอื ไปตกั อาหารละก็ พวกผมกจ็ ะพา่ ยแพ้
การดวลนี้โดยทีย่ ังไม่ไดส้ กู้ ันเลยด้วยซ�้า
มลิ มิ มองผมด้วยความกลัดกลุ้ม
เฮอร์เมสก็ก�าลงั แหงนมองทอ้ งฟา้ ในสภาพท่ีทา� อะไรไม่ไดแ้ ลว้
เนอื่ งจากมเี สยี งโหวกเหวกโวยวายขนาดนดี้ งั ขนึ้ มา สายตาผคู้ น
จา� นวนมากจึงพากันจับจอ้ ง กระทงั่ พวกปลายแถวทีไ่ มไ่ ด้รบั ความสนใจ
จากเอลเมเชียก็เรมิ่ รวมตวั กนั เฝ้ามองสถานการณ์
พอมิดเรย์พูดให้พวกผมจ�านนต่อหน้าสายตาธารก�านัลจ�านวน
มากขนาดนี้ ปญั หากค็ งจะไม่ใชแ่ ค่เร่อื งภาพลกั ษณ์ของพวกผมอีกต่อไป
เสยี แล้ว
“รมิ รุ เุ อย๋ ขา้ ไมน่ กึ เลยวา่ มดิ เรยจ์ ะหวั รน้ั ขนาดนน้ี ะ่ ขา้ บอกใหเ้ ขา
ไปรอในห้องอืน่ ดไี หม?”
มิลมิ พูดแบบนัน้ ออกมาด้วยความกังวล
“ขอโทษครับ ถึงหัวหน้านักบวชของพวกข้าจะขี้โมโหเป็นปกติ
แตก่ ไ็ ม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะครับ... ไม่นึกเลยว่าจะโกรธขนาดน้ีเพราะเร่ือง
ของกินครับ”
“อืม ฉันดันคิดตื้นๆ ไปวา่ ถา้ เขากินเขา้ ไปแล้วจะเขา้ ใจ และ
ฉันก็ไม่ได้มีเจตนาจะบงั คับด้วย ช่วยไม่ไดส้ นิ ะ...”
เอาเถอะ ก็ไม่ได้หมายความว่าโอกาสจะมีแค่วันน้ีสักหน่อย
เพราะงานเทศกาลจริงๆ จะเรม่ิ ตงั้ แตว่ นั พรุ่งนี้ คงไม่ต้องรบี รอ้ นกไ็ ด้
ก่อนอ่ืนก็แก้ไขสถานการณ์คร้ังน้ีโดยใช้ความล้มเหลวในวันน้ี
ให้เป็นประโยชน์ต่อการคิดหากลยุทธ์ปราบมิดเรย์-------- ผมคิดเช่นน้ัน
แล้วเล่อื นปัญหาออกไปก่อน

บทท่ี 1 ค่�ำคืนก่อนงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 141

แต่กลบั มีผูท้ ยี่ อมรับเร่อื งนั้นไม่ไดอ้ ยู่
ตงึ -------!!
เสยี งดงั สนั่นลน่ั ไปทั่วท่จี ัดงาน
จๆู่ ชนู ะกเ็ ผยรอยยมิ้ ทมี่ ลี กั ษณะเปลยี่ นไป และทบุ โตะ๊ ดา้ นหนา้
มดิ เรย์
มดิ เรย์ตาเบิกโพลง
เขาไมไ่ ดต้ กใจเพราะเจ็บ แต่อยู่ในทา่ ทีทีไ่ มอ่ าจท�าความเขา้ ใจ
ไดว้ ่าเกิดอะไรขน้ึ
ย่อมเป็นเพราะวา่
ชนู ะในตอนนม้ี คี วามเรว็ ทมี่ ากจนนา่ ตกใจ ถงึ ขน้ั ทมี่ นี อ้ ยคนทจี่ ะ
ตอบโตไ้ ด้แมจ้ ะไม่ประมาทก็ตาม
“ทะ ท�าอะไรน่ะ!?”
“เงียบไปเลยคะ่ !!”
ชนู ะผจู้ อ้ งตาเขมง็ ทง้ั ๆ ทย่ี งั ยมิ้ แยม้ ตวาดใสม่ ดิ เรย์ จากนนั้ เธอ
ก็คว้าถ้วยน�้าซปุ แลว้ พงุ่ ไปหามิดเรย์
“นา้� ซปุ นใ้ี สว่ ตั ถดุ บิ จา� นวนมากลงไปใชไ่ หมละ่ คะ? นแี่ หละ ภาพ
ในอุดมคตขิ องทา่ นริมุรคุ ะ่ ”
เอะ๊ ?
หมายความวา่ ยงั ไง?
ชูนะกลา่ วตอ่ ไป โดยทิ้งความสับสนของผมเอาไว้
“ภายใต้ท่านมิลิมมีไลเคนโทรป (เผ่ามนษุ ย์สัตว)์ ฮาร์ปี (เผา่
มีปีก) เหล่ามนุษย์มารท่ีเคยเป็นสมุนเคลย์แมน และพวกท่านท่ีเป็น
ดราโกนิวต์ (เผ่ามนุษย์มังกร) รวมตัวกนั อยคู่ ่ะ แคเ่ พียงหน่งึ เผ่าพนั ธุ์ก็
ครอบครองพลงั ทยี่ อดเยี่ยมมากๆ แลว้ แตว่ า่ หากรวมพลังของทุกคน
เข้าด้วยกันละก็-------- จะสรรค์สร้างพลังท่ียิ่งใหญ่กว่าน้ันได้ จงลอง
รบั ประทานสง่ิ น้ีดว้ ยเถิด”

142

หลงั จากชนู ะแสดงพลงั ท่ีคาดไมถ่ งึ ออกมาแลว้ เธอก็ให้มดิ เรย์
ถือช้อน

มิดเรย์กนิ เข้าไปตามทีเ่ ธอบอก ราวกบั โดนอิทธิพลนน้ั กลืนกิน
ท้งั ๆ ทผ่ี มตัดใจแลว้ แทๆ้ แตช่ ูนะกลับทา� ส�าเรจ็ อยา่ งงา่ ยดาย...

พอทา� ถึงข้ันน้ันแล้ว ผลลัพธก์ ็ย่อมเป็นไปตามคาด
“-------- อึก!!”
ใบหน้าของมดิ เรย์ฉาบไปดว้ ยความตกตะลึง
“นะ นีม่ ัน------!?”
“เป็นอย่างไรคะ อร่อยใช่ไหมล่ะ? น่ีคือส่ิงที่เรียกว่า “ความ
กลมกลืน” ค่ะ วัตถุดิบแต่ละอย่างต่างควบคุมจุดเด่นของตัวมันเอง
เพอ่ื ใหภ้ าพรวมมรี สชาตทิ สี่ มบรู ณแ์ บบ นา�้ ซปุ นแ้ี ฝงไปดว้ ยความปรารถนา
เช่นน้ันอย่คู ่ะ”
มะ หมายความวา่ อย่างนั้นเองเหรอ
โอ๊ย ผมกแ็ คค่ ิดว่าช่างเป็นน้�าซุปท่อี ร่อยจังเลยเทา่ นน้ั แหละ...
“อะ อรอ่ ยครบั นา�้ ซปุ ชอ้ นนร้ี สชาตลิ กึ ซงึ้ ... ยงิ่ กวา่ ผกั ใดๆ ทขี่ า้
รับประทานมาจนถงึ ตอนนเ้ี สียอีก...”
ไมห่ รอก มนั กต็ อ้ งเปน็ แบบนน้ั อยู่แล้วสิ
ถา้ เทยี บกบั ผกั ทยี่ งั ไมไ่ ดน้ า� ไปทา� อาหาร กเ็ ปน็ ธรรมดาทอ่ี าหาร
ของชนู ะจะอรอ่ ยกวา่ แตด่ เู หมอื นวา่ เรอื่ งนน้ั จะเปน็ การคน้ พบทเี่ ปดิ ศกั ราช
ใหมส่ �าหรับมดิ เรยเ์ ลยสินะ
“คือว่า ถ้าช่วยหยุดมองด้วยสายตาท่ีเหมือนมองคนน่าสงสาร
เช่นนั้นได้ ขา้ จะยนิ ดีนะครบั ...”
เฮอร์เมสหน้าแดงแล้วกล่าวเช่นน้ัน ท่าทีของเขาบ่งบอกอย่าง
ชดั เจนวา่ เขาไมอ่ ยากโดนเหมือนกับมิดเรย์
แนน่ อนวา่ ผมกเ็ ข้าใจความรสู้ ึกที่เขาอยากจะพูดอยา่ งนนั้ ขึ้นมา
แม้ผู้ใต้บังคับบัญชาจะพูดเร่ืองที่ถูกต้อง แต่ก็ยังมีเจ้านาย

บทท่ี 1 ค่ำ� คืนกอ่ นงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 143

ไม่ยอมรับเด็ดขาดอย่สู นิ ะ ท้ังๆ ท่เี ป็นเช่นน้นั ถา้ มีอะไรเกดิ ข้ึนกก็ ลาย
เป็นว่าต้องรับผิดชอบร่วมกนั จงึ จดั การดว้ ยตัวเองไม่ได้

เนอ่ื งจากผมคอ่ นขา้ งสงสารเฮอรเ์ มส ผมจงึ พยกั หนา้ ใหเ้ ขาเหน็ วา่
ผมเขา้ ใจ

เอาละ ในระหวา่ งทผ่ี มก�าลงั ตอบโตก้ ับเฮอรเ์ มสเชน่ น้นั มดิ เรย์
ก็ดมื่ นา้� ซปุ จนเกลยี้ ง

ชนู ะเอ่ยกบั มิดเรย์
“ถ้าเข้าใจแลว้ ก็ดีคะ่ แต่ว่า กรณุ าจดจ�าเพียงเรื่องนเี้ อาไวเ้ ถิด
วา่ อาหารไม่อาจสมบูรณไ์ ด้ด้วยจานน้ีแค่จานเดียวคะ่ ”
ชูนะสงบอารมณ์ลง แล้วสัง่ สอนมิดเรย์
ในตอนน้ี มดิ เรย์รจู้ ักความอร่อยของน�้าซปุ แล้ว เขาก็เลยมีท่าที
ที่ต้งั ใจจะยอมรับถ้อยค�าดังกลา่ ว
“หมายความว่าอย่างไรหรอื ครับ?”
เขาถามชูนะกลับไปด้วยใบหนา้ จริงจัง
ชูนะกล่าวว่า
“ถา้ สมมตุ ใิ หน้ า้� ซปุ นเ้ี ปน็ ประเทศใหมท่ ที่ า่ นมลิ มิ ปกครอง ขนมปงั
ทอ่ี ยทู่ างดา้ นนคี้ อื อาณาจกั รเบอรม์ นุ ดค์ ะ่ แลว้ สเตก๊ ชน้ิ นกี้ จ็ ะเปน็ ประเทศ
เกดิ ใหมฟ่ าลเมนสั ถา้ ใหฟ้ วั กราสเ์ ทอรร์ นี เปน็ อาณาจกั รคนแคระ อาหาร
ทะเลจานน้ีก็คงจะให้ความรู้สึกเหมือนอาณาจักรมนตราซาริออน พอ
ประกอบเข้าด้วยกันแล้วก็มีความหลากหลาย อาหารจึงไม่ใช่สิ่งที่มีส่วน
ประกอบแค่จานๆ เดียวเทา่ นน้ั และประเทศกเ็ ปน็ เช่นน้นั เหมือนกัน การ
ที่มันเชื่อมโยงกันอย่างลึกซึ้งและกว้างขวางจะท�าให้เกิดความพึงพอใจที่
เป่ยี มลน้ ย่งิ ข้ึน นั่นแหละ โลกท่ีทา่ นรมิ รุ ปุ รารถนาน่ะค่ะ”
ชนู ะเผยรอยยม้ิ ออกมาจากใจ
มดิ เรยก์ ม้ ลงมองอาหารทถี่ กู นา� มาเสริ ฟ์ และครนุ่ คดิ โดยไมป่ รปิ าก
ราวกับประทับใจในถ้อยค�าดังกล่าว ไม่ใช่แค่มิดเรย์เท่านั้น กลุ่มคนท่ี

144

สงั เกตการณ์อยหู่ ่างๆ ก็เช่นกัน
“ปะ เปน็ อยา่ งนน้ั เองเรอะ...”
“ความสมั พนั ธ์ระหวา่ งชาตติ ่างๆ เร่อื งนั้นก็สา� คัญจรงิ ๆ แหละ”
“ถูกต้อง แต่นึกไม่ถึงว่าท่านจอมมารริมุรุจะคิดไปถึงขั้นน้ัน

เลยนะ...”
“วเิ ศษไปเลยไม่ใชร่ !ึ แมแ้ ตอ่ าหารเพียงจานเดยี ว ถ้าปรุงเกลอื

พลาดไปกจ็ ะไมอ่ ร่อย ส่ิงนน้ั จะเสรจ็ สมบูรณเ์ ป็นฟลู คอร์สได้ด้วยการทา�
อาหารหลากชนดิ ใหก้ ลมกลนื กนั อยา่ งนน้ั รึ ชา่ งเปน็ แนวความคดิ ทม่ี เี สนห่ ์
จริงๆ!!”

ในทา้ ยทส่ี ดุ กม็ กี ระทง่ั กลมุ่ คนทพ่ี ดู คยุ กนั ทา� นองนนั้ อยา่ งตนื่ เตน้
อม้ื แมว้ า่ ผมจะไมไ่ ดค้ ดิ ไปจนถงึ ขนั้ นนั้ กต็ าม แตด่ เู หมอื นวา่ การ
โน้มนา้ วทมี่ พี ลังของชนู ะจะปลกุ เรา้ ใจคนไดอ้ ย่างงดงาม
อาหารสา� หรบั ยนื กนิ หลายตอ่ หลายชนดิ ทไ่ี มม่ คี วามเปน็ อนั หนงึ่
อันเดยี วกัน กช็ ่างหลอกผคู้ นได้อย่างอยู่หมดั
ผมชืน่ ชมอย่างซ่ือตรงว่าชูนะสุดยอด
น่ีไม่ใช่แค่พลังทางค�าพูดเท่านั้น แต่ยังมีส่ิงที่มีวาทศิลป์ยิ่งกว่า
ค�าวา่ อาหารอรอ่ ยๆ ซึง่ กค็ อื -------
ความแตกตา่ งทางทศั นคต-ิ ------ผคู้ นทเ่ี กรงกลวั สง่ิ นเ้ี องกค็ งจะ
ฝนั ถงึ อนาคตทมี่ นษุ ยก์ บั อสรู จบั มอื กนั เนอื่ งดว้ ยคา� วา่ “ความกลมกลนื ”
ซ่งึ ยกเรื่องอาหารเป็นตัวอยา่ ง
“แลว้ อาหารกไ็ มใ่ ชว่ า่ จะผสมอะไรลงไปกไ็ ดน้ ะคะ เรอื่ งนนั้ กรณุ า
ระมัดระวังด้วยคะ่ ”
สายตาของชนู ะผอู้ ธบิ ายเพม่ิ เตมิ มองไปยงั ชอิ อนทยี่ นื อยขู่ า้ งหลงั
ผมเพยี งช่ัวขณะ แตเ่ รื่องน้นั ผมจะทา� เป็นไม่ร้ตู วั ก็แล้วกัน
“เอาละ ดทู า่ วา่ พวกทา่ นจะเขา้ ใจแลว้ ถา้ รบั ประทานอาหารตอน
ทย่ี ังอุ่นๆ จะอรอ่ ยกว่านะคะ ขอเชิญท่านมลิ มิ ท่านคารอิ อน ท่านเฟรย์

บทที่ 1 คำ�่ คนื ก่อนงำนเทศกำลเปดิ ประเทศ 145

และผตู้ ิดตามทุกท่านรับประทานในขณะทีย่ ังไม่เย็นคะ่ ”
พอไดร้ บั การเชอ้ื เชญิ จากชนู ะแลว้ มลิ มิ กเ็ ขา้ ไปงบั อาหาร เพราะ

รอมานาน
“อร่อยจังเลย!!”
รอยยิม้ กวา้ งเต็มใบหนา้
ดแู วบเดียวกร็ ูแ้ ล้ววา่ นน่ั คอื คา� ตอบ
ถงึ จะไมม่ คี า� พดู ยากๆ กต็ าม หากมองดใู บหนา้ ของเธอ กส็ ามารถ

เขา้ ใจไดอ้ ย่างงา่ ยดาย
“ง้นั รึ... ข้าเป็นคนผิดสนิ ะครับ... ท่านมลิ ิมรอคอยใหข้ า้ รสู้ ึกถึง

ความผิดพลาดของตัวเองมาตลอดอยา่ งนัน้ รึ...”
เร่ืองนั้นก็ส่ือไปถึงมิดเรย์เช่นกัน ดูเหมือนว่าเวลาอันแสน

ยาวนานจะลว่ งเลยไปจนในทสี่ ดุ เขากส็ ามารถลว่ งรถู้ งึ ความผดิ พลาดของ
ตวั เองแล้ว

“เอาน่าๆ ท่านมิดเรย์ มาท้อแท้ในที่แบบน้ีก็มีแต่จะท�าให้คน
รอบขา้ งอดึ อดั กนั นะครบั ? มารบั ประทานในขณะทยี่ งั ไมเ่ ยน็ กนั เถอะครบั !”

เนื่องจากเฮอร์เมสผู้ไม่อ่านบรรยากาศ-------- ไม่สิ เฮอร์เมส
ผู้บังอาจไม่อ่านบรรยากาศกล่าวเช่นน้ัน ศีรษะของมิดเรย์จึงมีเส้นเลือด
ปดู โปนขึน้ มาอกี ครงั้ หนง่ึ

“กะ แก..”
“อะ อะไรเหรอครบั ? ทา� ไมหวั เหมอื นกบั เมลอนแบบนน้ั ------”
“วะฮา่ ฮ่าฮา่ ฮา่ ! กด็ ีแล้วไม่ใชร่ ึ มิดเรย์เอย๋ ถา้ ไม่รีบกนิ ตามท่ี
เฮอรเ์ มสพดู ละก็ ขา้ จะกินใหห้ มดเลยนะ?”
“ชิ รอดชีวิตไปนะเฮอร์เมส เพราะวันน้ีมีท่านมิลิมและอาหาร
ทแ่ี สนวเิ ศษเช่นนี้ ข้าจะมองข้ามเรือ่ งเสียมารยาทของแกไปแล้วกนั !”
และแล้ว ทีแ่ หง่ นั้นก็หอ้ มลอ้ มไปด้วยกระแสแหง่ รอยยมิ้
ประหนงึ่ หวั ใจของทกุ คนรวมเปน็ หนง่ึ เดยี วกนั ไมว่ า่ จะเปน็ มนษุ ย์

146

หรืออสูรก็ตาม
“น้องสาวนายสดุ ยอดจังเลยนะ”
“ใชไ่ หมล่ะครบั ? นางเป็นน้องสาวทน่ี า่ ภาคภมู ิใจเลยนะครับ”
เนื่องจากผมสบตากับเบนิมารุ จึงกล่าวชมเช่นนั้น แล้วเขาก็

พยกั หน้าตอบผมวา่ แนน่ อนครบั
ส่วนชูนะก็แก้มแดง สงสัยเธอจะได้ยินท่ีพวกผมโต้ตอบกัน

แลว้ เขา้ ไปข้างในอยา่ งรีบรอ้ นเสยี ได้
หลงั จากน้นั ค�า่ คนื ก่อนงานเทศกาล ซ่งึ เดิมมกี า� หนดการต้ังแต่

เวลา 18-21 นาฬกิ า กก็ ลายเปน็ วา่ ขยายเวลาออกไปเรอื่ ยๆ ถงึ 2 ชว่ั โมง
หนึ่งในเหตุผลคือเหล่าบุคคลส�าคัญของแต่ละประเทศที่เล่ือน

การเข้าร่วมงานออกไปก่อน พอได้ยินเร่ืองที่เอลเมเชียเข้าร่วมงานแล้ว
พวกเขากม็ าทนี่ ่ี เรอื่ งทพี่ วกมดิ เรยแ์ ละพวกคารอิ อนกนิ อาหารกนั ตะกรมุ
ตะกรามและไมม่ ที ที ่าวา่ จะพอน่าจะเป็นอีกเหตผุ ลหนงึ่ กว็ า่ ได้

ก็นะ เหตุผลนะ่ จะอะไรกช็ า่ งเถอะ
เพราะผลลพั ธ์ก็คอื สภาพอนั ครึกครน้ื ด้วยแขกจา� นวนมากมาย
ดว้ ยเหตฉุ ะนี้ คา�่ คนื กอ่ นงานเทศกาลทท่ี า� ควบคไู่ ปกบั การโฆษณา
ใหก้ ับผูท้ รงอทิ ธพิ ลของแตล่ ะประเทศนั้น แมจ้ ะมีสถานการณท์ ี่ค่อนขา้ ง
คาดไมถ่ งึ เกดิ ขน้ึ บา้ งกต็ าม แตก่ ท็ า� ใหผ้ ลสมั ฤทธเิ์ พม่ิ ขนึ้ เกนิ ความคาดหมาย
และสนิ้ สุดลงโดยสวัสดิภาพน่ันเอง

บทท่ี 1 คำ�่ คืนกอ่ นงำนเทศกำลเปิดประเทศ 147