เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

บทน�ำ ก�รไวอ้ �ลยั ของเหล�่ มนุษยม์ �ร 7





สารบญั

---------

ภาคนกั บญุ ปะทะอสรู

บทนา� บทที่ 1 บทที่ 2 บทท่ี 3 ชว่ งพักครง่ึ บทที่ 4 บทที่ 5 บทท่ี 6 บทส่งทา้ ย

การ ปศิ �จ แตล่ ะ เจต การ การ ศึก เทพี คว�ม
ไวอ้ าลยั กับ บทบาท จ�านง สนทนาเผชญิ นัก และ สัมพันธ์
ของ กล หน้�ที่ ของ ลบั หนา้ บุญ จอม ใหม่
เหลา่ อุบาย นกั บญุ ครงั้ ปะทะ มาร
ท่ี 2 อสูร
มนุษย์
มาร

11 21 101 189 272 287 380 443 529

10

บทนา�

การ
ไวอ้ าลัย
ของเหล่า
มนุษย์ม�ร

บทน�ำ ก�รไวอ้ �ลยั ของเหล�่ มนษุ ยม์ �ร 11

เคลยแ์ มนตายแลว้
ผทู้ กี่ ลา่ วถอ้ ยคา� นค้ี อื ลาพลสั กลมุ่ คนทมี่ ารวมตวั กนั ตอ่ หนา้ เขา
ต่างกน็ งิ่ เงียบ

“ไม่จริง! เรื่องแบบน้นั มนั ไมม่ ีทางเปน็ ไปไดห้ รอก!!”
เจา้ ของเสยี งตะโกนทเ่ี ปลง่ ออกมาดว้ ยความเดอื ดดาลคอื ฟตุ แมน
แต่ทว่า ไมม่ ใี ครคิดแบบเดียวกบั เขาเลย
โดยปกติ ลาพลัสจะท�าตัวล่องลอยไร้จุดหมาย จึงไม่เคยเผย
ความรสู้ ึกทแ่ี ท้จรงิ ออกมาใหเ้ หน็ แต่ในตอนน ี้ เขาร้สู กึ เสียใจจากใจจรงิ
และไมไ่ ดอ้ ยใู่ นทา่ ทางขบขนั เหมอื นทกุ ท ี เมอื่ ทกุ คนเหน็ สภาพเชน่ นนั้ แลว้
กต็ ระหนักไดว้ ่าการสิ้นชีพของเคลยแ์ มนนนั้ เปน็ เร่ืองจริง

“-------ในคืนก่อน หรอื ก็คอื คืนแหง่ วัลพัวรก์ ิส (งานฉลองของ
เหลา่ จอมมาร) ความสมั พนั ธร์ ะหวา่ งขา้ กบั เคลยแ์ มนไดส้ นิ้ สดุ ลง ขา้ ตดิ ตอ่
กับหมอน่นั ทจ่ี ะเรียกวา่ เหมือนเปน็ ลกู ของข้าก็ได้ ไม่ไดแ้ ลว้ แหละ นนั่
ก็แสดงว่าหมอน่ันได้ตายไปแล้วจริงๆ ...ข้าไม่อยากจะยอมรับมันเลย
ลาพลัส แม้แตต่ อนน้ที ข่ี า้ ได้ฟังข่าวจากเจา้ ข้ากไ็ ม่อยากจะเช่ือเรื่องท่ีเจา้
เด็กน่ันตายเลย”
ในตอนน้ัน คาซารีมเปลง่ ถอ้ ยค�าดังกลา่ วอย่างน่าเกรงขาม
เทียร์ร้องไหส้ ะอึกสะอ้ืน

“มนั เปน็ ความผดิ พลาดของผมเองทไ่ี ปดถู กู เหลา่ จอมมาร ผมนา่
จะรวบรวมขอ้ มลู อยา่ งละเอยี ด แลว้ คอ่ ยจดั การพวกมนั ”
เดก็ หนุ่มผมดา� กลา่ วในเชิงเสยี ดาย
สบิ มหาจอมมารคอื เหลา่ ผทู้ ก่ี า้ วไปถงึ จดุ สงู สดุ ของโลกน ี้ ถงึ แม้
จะเปน็ เหลา่ อสรู ทม่ี ลี กั ษณะเหมอื นกนั กต็ าม แตใ่ นดา้ นความสามารถนนั้
ยอ่ มมจี ดุ เดน่ และจุดดอ้ ย

12

เนื่องจากเคลย์แมนได้ท�าให้จอมมารมิลิมโดนเดมอนโดมิเนต
(อาคมแหง่ การครอบงา� ) เขาจงึ ลมื ขอ้ เทจ็ จรงิ ดังกล่าวไปเสียสนิท
ไม ่ ไมใ่ ชแ่ คน่ นั้ หรอก-------เขาดนั คดิ ตน้ื ๆ ไปซะวา่ มนั สามารถ
ครอบงา� จอมมารตนอ่นื ได้ดว้ ยเสียอกี

“ถา้ จะพูดอย่างงั้น คนท่ียื่นข้อเสนอกค็ ือข้าเอง ข้าไมน่ ึกเลยว่า
เรอ่ื งมนั จะกลายเป็นแบบน้ี มาพดู เอาจนป่านนก้ี ็ช่วยไม่ไดแ้ ล้วละนะ”
ลาพลัสพูดเย้าแหย่ เพ่ือปัดเปา่ บรรยากาศอึมครึมออกไป

“แลว้ เรื่องในคร้ังน้ี เคลย์แมนกง็ เี่ งา่ ไปเอง ทง้ั ๆ ทเี่ ตอื นแลว้ ว่า
อยา่ ประมาท แตห่ มอนนั่ ดันเหลิงเลยพลาดท่าเข้าจนได้ กแ็ คน่ ัน้ ”
ฟุตแมนตะคอกใส่ลาพลัสที่ใช้ถ้อยค�าถากถางเคลย์แมนอยู่
เรอ่ื ยมา

“ลาพลสั ! หยดุ พูดแบบนน้ั ได้ไหมครบั !?”
“กม็ ันจริงน่ี ทง้ั ๆ ที่ออ่ นแอแทๆ้ แตก่ ลับท�าเปน็ ได้ใจ หมอน่นั
ถึงได้ตายยังไงล่ะ”
“ลาพลาสส-------- !!”
ฟตุ แมนปลอ่ ยใหค้ วามโกรธเขา้ ครอบงา� แลว้ พงุ่ เขา้ ตอ่ ยลาพลสั
ลาพลัสไม่ยอมหลบ ก�าปั้นจมลงไปท่ีแก้ม แต่ก็เท่านั้นแหละ
ลาพลัสยงั ทนยืนอยูต่ รงน้นั และสง่ สายตาเขม่นกลบั ไปยังฟตุ แมน
“ไรเน่ยี ฟตุ แมน จะเอาเหรอ? ได้ ก็มาดคิ า้ บ!”
ลาพลสั ทา� ตวั ลอ่ งลอย ยวั่ ยฟุ ตุ แมน พรอ้ มกบั ยม้ิ โดยไมเ่ กรงกลวั
แตท่ วา่ ความคดิ ของลาพลสั ในตอนนน้ั คาซารมี มองออกหมดแลว้
“หยดุ ไดแ้ ลว้ พวกเจา้ นะ่ ! ทกุ คนเขากเ็ ศรา้ เหมอื นกนั หมดนนั่ แหละ”
คาซารีมแผดเสียงห้ามปรามสองคนน้ัน
“นน่ั สนิ ะลาพลสั การทจ่ี ะเลน่ บทตวั รา้ ยคนเดยี วนะ่ มนั ไมส่ มกบั
เป็นนายเลยใช่ไหม? ยงั ไงก็เถอะ ในฐานะท่ีผมเปน็ นายจ้างของพวกนาย
ผมอยากใหพ้ วกนายยกบทนน้ั ใหผ้ มจงั เลยนะ”

บทนำ� ก�รไวอ้ �ลัยของเหล่�มนษุ ย์ม�ร 13

ตามมาด้วยค�าพูดของเด็กหนุ่ม เม่ือฟุตแมนได้ยินดังนั้นแล้ว
ในท่ีสุดเขาก็เขา้ ใจไดว้ า่ ลาพลัสจงใจพูดย่วั ยุขน้ึ มา

“เป็นอยา่ งนน้ั เองเหรอครบั --------ขอโทษนะครับ ลาพลัส”
“...บเ่ ปน็ หยงั แตว่ า่ ทง้ั ประธานทงั้ บอสเนย่ี นสิ ยั ไมด่ เี ลยนะครบั
ขา้ กอ็ ตุ สา่ หพ์ ยายามเลน่ บทตวั รา้ ยแลว้ เชยี ว ชว่ ยเกบ็ เปน็ ความลบั หนอ่ ย
กไ็ ด้นะครบั ”
ลาพลสั บน่ พลางลบู แกม้ ซง่ึ ดตู ลกมาก ทา่ ทางเชน่ นน้ั พอจะทา� ให้
บรรยากาศผ่อนคลายขึน้ มาเลก็ น้อย
เหลา่ มนษุ ยม์ ารปรบั อารมณก์ นั ใหม ่ แลว้ มาปรกึ ษาหารอื เกย่ี วกบั
แนวทางตอ่ จากน้ี
มัวแต่คร�่าครวญอยู่เช่นน้ี เคลย์แมนที่ตายจากไปก็ไม่ฟื้นกลับ
มาหรอก--------เนอื่ งจากคาซารมี ทา� ใหท้ กุ คนปรบั อารมณก์ นั ไดแ้ ลว้ การ
สนทนาในตอนน้ีจึงดูจรงิ จังกวา่ ทผ่ี า่ นมา
“------- ขา้ ไมร่ ูห้ รอกนะวา่ เกดิ อะไรข้นึ ทน่ี ั่น แตว่ า่ จากคา� พูด
ของจอมมารวาเลนไทน์ ดเู หมือนวา่ เคลย์แมนตายไปแล้วแน่ๆ แม้จะไม่
ชัดเจนว่าใครเปน็ คนจดั การเจา้ เดก็ นัน่ หรอื เปล่ากเ็ ถอะนะ-------”
“ถา้ ขา้ ถามเขาได้กด็ ีส.ิ ..”
“ไมใ่ ชอ่ ยา่ งนั้นหรอก ถงึ แม้เจ้าจะรอดมาเพยี งคนเดยี ว แตก่ ด็ ี
แล้วนะ”
“ดวงดีน่ันแหละ เพราะว่าเป็นคืนเดือนมืดพอดี จอมมาร
วาเลนไทน์ท่ีเป็นแวมไพร์ (เผ่าผีดูดเลือด) ก็เลยพลังลดฮวบเลยอะนะ
เพราะที่นั่นเป็นศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิ จึงเต็มเปี่ยมไปด้วยบรรยากาศ
อนั บริสุทธ์ิ การโจมตขี องขา้ กเ็ ลยได้ผลน่ะ”
ไมม่ ใี ครกงั ขาตอ่ ถอ้ ยค�าของลาพลสั เลย
จอมมารวาเลนไทนเ์ ปน็ คตู่ อ่ สทู้ มี่ ฝี มี อื ทดั เทยี มกบั คาซารมี ซง่ึ เปน็
จอมมารในยุคอดตี กาล-------- การที่ลาพลัสเอาชนะจอมมารวาเลนไทน์

14

ได้น้นั เป็นเพราะว่ามีปัจจยั หลายๆ อย่างซ้อนทับกันอยู่
นอกจากน ี้ ลาพลสั กเ็ ปน็ ผมู้ คี วามสามารถรองลงมาจากคาซารมี
ต�าแหน่งรองประธานแห่งสมาพนั ธ์ตวั ตลกสายกลางไม่ได้มามไี ว้เก๋ๆ แต่
เพราะมพี ลังทีเ่ หมาะสมอย่ตู า่ งหาก
เพราะเหตุนี้เอง ทุกคนจึงยอมรับแต่โดยดีว่าลาพลัสสามารถ
เอาชนะศัตรูทเี่ ก่งกาจได้
การพูดคุยด�าเนินต่อไปโดยไม่มีใครเอะใจเลยว่า สิ่งท่ีลาพลัส
พูดมาจะมคี วามเทจ็ ปนอยู่

“แต่มนั ก็กลายเปน็ เร่อื งย่งุ ยากแล้วสนิ ะ”
“นัน่ สินะ ท้งั ฐานท่มี น่ั กองก�าลัง และทรัพย์สมบัตทิ ีฝ่ ากไวก้ ับ
เคลยแ์ มน ทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งสญู หายไปหมดเลย เสยี หายยอ่ ยยบั เลยละนะ”
คาซารมี บน่ พึมพ�า เด็กหนมุ่ พยักหน้ารับ
ดว้ ยเนอ้ื หาบทสนทนาอนั ยงุ่ เหยงิ เชน่ น ี้ เทยี รจ์ งึ โยนคา� ถามออกไป
“เอ๊ะ นี่มันหมายความว่ายังไง? ถึงเรื่องท่ีเคลย์แมนถูกเหล่า
จอมมารสังหารจะเป็นเร่ืองจริงก็เถอะ แต่ฐานบัญชาการยังปลอดภัยอยู่
ใชไ่ หม?”
“กจ็ รงิ อยทู่ ก่ี องกา� ลงั ของเคลยแ์ มนพงั พนิ าศไปแลว้ แตก่ ย็ งั กคู้ นื
มาไดอ้ ยใู่ ชไ่ หมครบั ? ฐานทม่ี น่ั กย็ งั มอี ดลั แมนนกั บญุ ผบู้ า้ คลง่ั อยู่ ไวทค์ งิ
(ราชนั แหง่ วญิ ญาณคนตาย) ตนนัน้ ก็แขง็ แกรง่ ทดั เทยี มกับพวกข้า ถึงแม้
เดธดรากอน (วญิ ญาณมังกรมรณะ) จะไม่ร้ายเทา่ คาริบดิส (มหาวงั วน
วายคุ ลง่ั ) แตก่ ย็ งั เปน็ ภยั รา้ ย อาคมทป่ี ระธานลงไวร้ อบตวั มนั ยงั อยดู่ หี รอื
เปลา่ ครับ?”
ผู้ท่ีพูดต่อจากเทียร์คือฟุตแมนซ่ึงถามออกมาด้วยความ
ประหลาดใจ เมอ่ื เดก็ หนมุ่ กบั คาซารมี ไดย้ นิ ดงั นนั้ แลว้ กห็ นั ไปมองหนา้ กนั
ก่อนทีจ่ ะตอบค�าถามนน้ั อย่างกระอักกระอว่ น
“เรอื่ งนน้ั มนั เปน็ ปญั หาทที่ า� ใหพ้ วกเรามารวมตวั กนั อยตู่ รงนนี้ ะ่ ”

บทน�ำ ก�รไวอ้ �ลัยของเหล่�มนษุ ย์ม�ร 15

“เม่ือวาน ฐานที่มั่นของข้าที่ฝากไว้กับเคลย์แมนก็โดนถล่ม
ภายในคืนเดียวน่ะ ไม่น่าเช่ือเลยว่าสไลม์ตัวน้ันจะส่งลูกน้องจ�านวนไม่ก่ี
คนมาอะนะ”

“วา่ ไงนะ?”
“จรงิ หรือนี!่ ?”
“บา้ นา่ ! ถา้ งน้ั เหลา่ มนษุ ยม์ ารทเ่ี หน็ ในสมรภมู นิ นั่ กไ็ มใ่ ชก่ า� ลงั รบ
ทั้งหมดของมนษุ ย์มารนามว่ารมิ รุ นุ ่ะส-ิ -----ไม่สิ เดี๋ยวกอ่ นนะ? เดย๋ี วๆๆ
จะว่าไป ในลกู แก้วนน่ั ม-ี ------”
ลาพลัสและเทียร์ร้องอย่างประหลาดใจหลังจากที่ได้ฟังค�า
อธิบายของคาซารีม จากนั้น ฟุตแมนก็เงยหน้าขึ้นราวกับนึกอะไรบาง
อยา่ งออก
เดก็ หนุ่มก็พยกั หนา้ ใหฟ้ ตุ แมน
“ใช่ ภาพเคล่ือนไหวที่ลาพลัสถ่ายมาน่ะ ในนั้นมีพวกคิจิน
อยใู่ ชไ่ หม? ใหค้ ดิ ซะวา่ คจิ นิ แตล่ ะตนนนั้ มกี า� ลงั ตอ่ สเู้ ทยี บเทา่ ชน้ั A พเิ ศษ
จะดีกว่านะ?”
เม่อื ไดย้ นิ ดังนัน้ ฟุตแมนก็ตะลงึ แล้วนิ่งเงยี บไป
“-------จรงิ ด?ิ ”
เทยี รพ์ มึ พา� แต่ค�าถามนนั้ ไมม่ ีใครใหค้ า� ตอบเลย
“อยา่ งนอ้ ย ในสมรภมู นิ น้ั กไ็ มม่ สี ไลมท์ ช่ี อ่ื วา่ รมิ รุ อุ ยเู่ ลย อาจจะ
คิดไดว้ ่า มันมแี ผนการโจมตฐี านบัญชาการ โดยใชส้ มรภูมดิ งึ ความสนใจ
ถ้าเป็นสไลม์ตัวนั้นละก็ ถึงจะท�าลายตาข่ายป้องกันที่ข้าภาคภูมิใจได้
กไ็ ม่แปลกละนะ”
เมื่อได้ฟังคาซารีมกล่าวเช่นน้ันแล้ว ทุกคนท่ีอยู่ตรงนั้นก็เข้าใจ
ถงึ ความสา� คัญของเรอ่ื งนไ้ี ดใ้ นทสี่ ุด
เดก็ หนุม่ พดู ขึน้ มาว่า
“เพราะงั้น ผมก็เลยคดิ วา่ เรอื่ งแนวทางต่อจากนี้ น่าจะทบทวน

16

แผนการกนั ใหมน่ ะ”
ในขณะน ี้ กา� ลงั รบสญู หายไปมากกวา่ ครง่ึ จงึ ควรระงบั การดา� เนนิ
ยทุ ธวธิ ที งั้ หมดไวส้ กั พกั เนอื่ งจากเดมิ ท ี เพยี งแคก่ ารจากไปของเคลยแ์ มน
ก็ฝงั รอยแผลลกึ ไวใ้ นจิตใจของทุกคนแลว้
โชคยังดที ีย่ ังไม่สูญเสยี ไปทั้งหมด
สง่ิ ทย่ี งั เหลอื อย ู่ ไดแ้ ก ่ สนิ ทรพั ยท์ คี่ งเหลอื อย ู่ องคก์ รซง่ึ ปกั หลกั
อยใู่ นกลมุ่ ประเทศฝง่ั ตะวนั ตก และ--------อทิ ธพิ ลทางการเมอื งในแตล่ ะ
ประเทศ ท่อี ยู่เบื้องหลังสินทรัพย์และองค์กรดังกลา่ ว ท้งั นก้ี เ็ พอื่ เปน็ การ
กระจายความเส่ียง
หากจะวัดกันที่ความสามารถในการต่อสู้โดยตรงก็ยังด้อยกว่า
แตท่ วา่ เหลา่ สมนุ ซง่ึ มคี วามสามารถในการรวบรวมขอ้ มลู เปน็ เลศิ นนั้ ไดถ้ กู
ส่งไปประจ�าการ ณ แตล่ ะประเทศเพ่อื จับตาดคู วามเคลอื่ นไหว
เมอ่ื พจิ ารณาดจู ากเดก็ หนมุ่ ทเ่ี คยเรมิ่ ตน้ จากศนู ยม์ ากอ่ น จงึ เปน็
ไปได้วา่ ยังสามารถกคู้ นื สถานการณ์ได้
เพราะเหตุน้นั เอง-------

“ต่อจากนี้พวกเราสงบเสงี่ยมไปสักพักเถอะ ถึงจะเสียใจที่
เคลย์แมนตาย แต่พลังของพวกเรายังมีไม่มากพอที่จะไปต่อกรกับเหล่า
จอมมารเพอ่ื แกแ้ คน้ ผมคดิ วา่ ในตอนนพี้ วกเราต้องอดทน เพ่อื ท่จี ะทา�
ความปรารถนาในการพิชิตโลกใหเ้ ปน็ จรงิ ”
ทกุ คนพยกั หน้า

“ข้าเหน็ ด้วยนะ ใน 10 ปมี านี้ พวกขา้ ได้ขยายอ�านาจออกไป
อยา่ งมาก จงึ นา่ จะแขง็ แกรง่ ขึ้นบ้างนดิ หน่อย”

“แมน่ ละเด้อ เพราะงนั้ เคลย์แมนกเ็ ลยทา� ตวั เหลงิ ยังไงละ่ ”
“อมื ถงึ จะเจบ็ ใจกเ็ ถอะ แตใ่ นตอนนี้ รบี รอ้ นไปกน็ า่ จะลม้ เหลว
สินะ”
“ไมอ่ ยากยอมรับเลยครับ แตก่ ็ควรจะอดทนสินะครับ...”

บทน�ำ ก�รไว้อ�ลัยของเหล�่ มนุษย์ม�ร 17

แมจ้ ะมคี วามเหน็ ตา่ งๆ นานา แตเ่ หลา่ มนษุ ยม์ ารกย็ อมรบั ขอ้ เสนอ
ของเดก็ หนุ่ม

“ฮา่ ฮา่ ฮา่ ยอมรบั ซะสิ ฟตุ แมน ผมยงั มไี พใ่ นมอื ทส่ี ดุ ยอดอยา่ ง
พวกนายเหลอื อยู่ ตอนนผ้ี มจึงยังสูญเสยี พวกนายไปไมไ่ ดน้ ะ่ ”
เดก็ หนมุ่ ตบไหลป่ ลอบใจฟตุ แมนพลางยมิ้ แหง้ ถอ้ ยคา� นนั้ เปลง่
ออกมาจากใจจริง และเปน็ เหตผุ ลในการตดั สนิ ใจครั้งนี้อีกด้วย
เพราะวา่ หากไมเ่ นน้ ย�้าไว้ตรงน้ี ก็อาจจะมคี นทหี่ ัวเสยี แลว้ ออก
มาอาละวาดกเ็ ป็นได้
ในท่ีสุด ฟุตแมนกเ็ ขา้ ใจความคิดของเด็กหนุ่มในตอนนน้ั จึงได้
แต่อดทนเอาไว้

“เข้าใจอยู่แลว้ ละครับบอส สยบความโกรธในครัง้ นี้เอาไวก้ ่อน
แลว้ สกั วนั คอ่ ยปลดปลอ่ ยเพลงิ พโิ รธออกมาใหม้ นั ปะทดุ เุ ดอื ดกนั เถอะครบั ”
เพราะว่าเป็นฟุตแมนเลยเข้าใจ แม้จะปล่อยให้ความโกรธเข้า
ครอบงา� แลว้ หาเรอ่ื งทะเลาะกบั เหลา่ จอมมารกต็ าม มนั กม็ แี ตจ่ ะทา� ใหพ้ บ
กบั ความพ่ายแพ้อยา่ งราบคาบเท่านัน้
เพราะเหตุนั้นเอง ฟุตแมนจึงต้องยอมรับถ้อยค�าของเด็กหนุ่ม
แต่โดยดี
เด็กหนุ่มพึงพอใจในท่าทีของฟุตแมน พร้อมกับกวาดตามอง
เหล่ามนุษย์มาร

“แต่วา่ นะ โดนเลน่ งานอย่างง้ีมนั กน็ ่าหงดุ หงดิ ใชม่ ะ? พวกผม
จะไมเ่ ขา้ ไปย่งุ หรอกนะ แต่ขอออกความเห็นหนอ่ ยไดไ้ หม? สไลมต์ ัวน้นั
แย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างไปจากเคลย์แมน ผมคิดว่าผมน่าจะไปล้างแค้น
สกั หนอ่ ย”
เด็กหนุ่มพูดพร้อมยิงฟันกว้าง เผยรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมา
ให้เห็น

“ตั้งใจจะทา� อะไรนะ่ ?”

18

คา� ถามของคาซารีมไม่ได้รบั คา� ตอบ เด็กหนุ่มยิ้มเล็กนอ้ ย แลว้
กล่าววา่

“สไลมต์ วั นั้นมันผดิ ปกตนิ ะ่ มันสร้างอทิ ธพิ ลมหาศาลขนาดนน้ั
ขนึ้ ไดใ้ นเวลาเพยี งไมก่ ปี่ ี วา่ กนั ตามตรง มนั ไมน่ า่ เชอื่ เลย ถา้ คดิ แบบทวั่ ๆ
ไปแลว้ ละก็ เราไมค่ วรไปตอ่ กรกบั มนั พอเปน็ แบบนแ้ี ลว้ เราควรไปดใู ห้
แนใ่ จไมใ่ ชเ่ หรอ เพราะงน้ั ผมกเ็ ลยคดิ วา่ อยา่ งแรกทผ่ี มจะทา� คอื ลองเปดิ
ฉากดูนะ่ ”
เด็กหน่มุ กล่าวด้วยทา่ ทางสนกุ สนาน จากนนั้ กเ็ งียบไป

“แหมๆ มแี ผนรา้ ยอะไรอกี เหรอครบั ? เอาเถอะ จะพดู เลน่ หรอื
ท�าจริงนนั้ ขา้ จะคอยดอู ยู่ห่างๆ ก็แลว้ กันนะครับ”
ลาพลสั ยกั ไหลแ่ ลว้ กลา่ ว พรอ้ มกนั กบั ทท่ี กุ คนตา่ งกแ็ ยกยา้ ยกนั
ณ ตรงนัน้
ด้วยเหตุน้ี เหลา่ มนษุ ย์มารจงึ ระงบั การเผชญิ หน้ากันสกั พกั
และแลว้ เพื่อใหอ้ ีกฝา่ ยด�าด่ิงสู่ความมืดอันเงยี บสงัด...
พวกเขาจึงขดั เกลาเข้ียวเลบ็ ใหแ้ หลมคม เพื่อเตรยี มตัวสา� หรับ
วนั แหง่ การช�าระแคน้ ในอีกไม่ช้า

บทนำ� ก�รไวอ้ �ลัยของเหล�่ มนุษย์ม�ร 19



บทท่ี 1

ปศิ �จ
กบั

กลอุบาย

บทท่ี 1 ปศิ �จกับกลอบุ �ย 21

หลังจากที่ออคตาแกรม (จอมมารแห่งดาราแปดแฉก) ได้รับ
การกอ่ ตั้งอยา่ งเปน็ ทางการแลว้ นัน้ ---------
เหล่าสาวใช้ซึ่งอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของกีได้จัดเตรียมอาหาร
สดุ หรไู ว ้ ในบรรดาเหลา่ สาวใช ้ มคี นหนง่ึ ผมสเี ขยี วชอื่ มซิ าร ่ี และอกี คนหนง่ึ
ผมสฟี า้ ชอื่ เรน พวกเธอใสช่ ดุ สาวใชส้ แี ดงเขม้ สวยงาม ฝมี อื การทา� อาหาร
กย็ อดเยี่ยมมากเลยทเี ดียว
วลั พวั รก์ สิ อาจจะมจี ดุ ประสงคห์ ลกั คอื การพบปะและแลกเปลยี่ น
ข้อมูลระหว่างเหล่าจอมมาร ซ่ึงเป็นไปตามที่รามิริสได้บอกไว้ ถึงผมจะ
ไม่รวู้ า่ มีรอ่ งรอยของการแลกเปล่ยี นขอ้ มลู หลงเหลอื อยู่หรือเปลา่ แต่ก็มี
สถานท่ีพักผ่อนหย่อนใจถกู จัดเตรยี มไวอ้ ยู่อีกหอ้ งหนงึ่
แตว่ า่ ดเู หมอื นไมไ่ ดบ้ ังคับวา่ จะตอ้ งเขา้ รว่ ม
เหลา่ จอมมารแสดงทา่ ทตี า่ งๆ นานาออกมาใหเ้ หน็ มที งั้ ผทู้ ก่ี ลบั
ไปเลยหลังจากประชุมเสร็จ ผู้ที่ส�าราญกับอาหารที่เตรียมไว้ และผู้ท่ี
เพลดิ เพลินกับการสนทนาตวั ตอ่ ตวั
อตุ สา่ หม์ าทงั้ ท ี ผมจงึ เรยี กใหเ้ อาอาหารออกมาเสริ ฟ์ ใจจรงิ กค็ อื
ผมสนใจว่า ผู้มีอิทธิพลในเหล่าจอมมารอย่างกี จะท�าอาหารแบบไหน
ออกมากนั นะ
ผลลพั ธค์ อื อาหารชัน้ เลิศสุดแสนวิเศษเกินกว่าท่ผี มได้คาดคิด
เอาไว้
ผมจึงส�าราญกับอาหารช้ันยอดระดับโลกจ�านวนมากจนพึง
พอใจ-------

《แจง้ เตอื น การวเิ คราะห์วัตถุดบิ เสร็จสิ้น ช่ืออาหาร : สตู
เสอื ขนดÓ นกปกี เซยี นยา่ ง ไอศกรมี เชอรเ์ บทลกู ทอ้ ทองคÓ สเตก๊ มงั กร

22

ดนิ หลับใหล สามารถก็อปปี้ได้แล้ว》

ขโมยรสชาติมาแล้ว
ขข้ี ลาด? ขี้โกง?
ไมเ่ ข้าใจเลยสินะว่า มันหมายความวา่ อยา่ งไร
ถงึ แมว้ ่าการขโมยมันจะฟงั ดไู มด่ ี แตม่ ันก็เปน็ ส่วนหน่งึ ของการ
รวบรวมขอ้ มูลยังไงล่ะ
เน่อื งจากวตั ถุดิบเป็นเหล่าอสูรแรงก ์ A ขนึ้ ไป การเกบ็ รวบรวม
วัตถุดิบเหล่าน้ีดูจะล�าบาก แต่ส�าหรับวิธีการปรุงนั้นท่าทางจะไปได้สวย
ตบท้ายด้วยเมนูผลไม้รวมมิตร เทา่ น้ีงานฉลองก็เป็นอนั เสรจ็ สน้ิ
อย่างไรกต็ าม จอมมารที่เข้าร่วมงานฉลองม ี 6 ตน
ไดแ้ ก ่ ก ี มลิ ิม รามริ สิ ดีโน่ ดากุรีล และผมเอง ส่วนวาเลนไทน์
กับเลออนน้ันรบี กลับไปก่อน จงึ ไม่มาเขา้ รว่ ม
ต่อหน้ามิลิมผู้หิวโหย ผมบ่นเรื่องที่เธอหลอกลวงผม มิลิม
พยายามทา� ตวั เหมอื นไมม่ อี ะไรเกดิ ขนึ้ แตผ่ มไมป่ ลอ่ ยใหเ้ ปน็ เชน่ นน้ั งา่ ยๆ
หรอก
ผมนัดเจอกับพวกคาริออนและเฟรย์ในวันอืน่ เพ่อื ท่จี ะปรึกษา
หารือกันเก่ียวกับเรื่องต่อจากน้ี หากการฟื้นฟูหลังสงครามเข้าท่ีเข้าทาง
ละก็ นอกจากเรอื่ งการสร้างเมืองข้นึ มาใหมแ่ ลว้ ก็จะได้ปรกึ ษาหารือกัน
ในเรอื่ งอน่ื ๆ ดว้ ย อาจจะเปน็ เรอ่ื งรปู แบบประเทศแบบใหมท่ มี่ ลิ มิ ปกครอง
อยกู่ ไ็ ด ้ ผมจงึ ตงั้ ใจวา่ จะไปพดู คยุ ไวก้ อ่ นเพอื่ หาเวลาทพ่ี วกผมสะดวกดว้ ย
ผมปฏิเสธรามิริสท่ีเข้ามาเซ้าซ้ีให้ย้ายท่ีอยู่ไปอย่างหนักแน่น...
แตท่ วา่ สายตาของรามริ สิ นน้ั บง่ บอกวา่ จะไมม่ วี นั ยอมแพเ้ ดด็ ขาด ผมหวงั
ว่าคุณเทรน่ีจะช่วยปลอบโยนรามิริสให้ดีข้ึน เพราะถึงอย่างไรคุณเทรน่ี
ก็ตามใจรามริ สิ เอามากๆ
ผมร้สู ึกว่าคุณเทรนเ่ี ล้ียงดูรามริ ิสแบบตามใจ จึงนา่ จะคาดหวงั

บทท่ี 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 23

อะไรกบั เธอไมไ่ ด้เลย ผมกเ็ ลยจะระวงั ตวั ตง้ั แตต่ อนนี้
ดากรุ ลี คุยกบั เวลโดรา่ ไดอ้ ยา่ งถูกคอ กกี บั ดโี นก่ พ็ ดู คยุ เกีย่ วกบั
เรือ่ งท่วั ๆ ไปอยา่ งสนกุ สนาน
และผมได้เสนอบรั่นดีท่ีกลั่นจากไวน-์ ------ สินค้าพิเศษประจา�
เทมเพสต ์ ใหแ้ ก่พวกเขา
นเ่ี ป็นสว่ นหนงึ่ ของกลยุทธ์ส่งเสริมภาพลกั ษณ์
การทา� ใหส้ งิ่ ดๆี ในประเทศของเราเปน็ ทร่ี จู้ กั กนั อยา่ งกวา้ งขวางนนั้
จะท�าให้ได้เปรียบในเร่ืองการทูตระหว่างประเทศ แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็น
จอมมารกต็ าม แต่เราก็จะรว่ มมือกันทา� ในสงิ่ ทส่ี มควร

“อรอ่ ยจงั เลย”
“โห นี่มนั สุดยอดไปเลย--------”
“แค่กแค่ก อนั นี้แรงเกนิ ...”
ถึงแม้ดีโน่จะส�าลัก แต่กีกับดากุรีลต่างก็ชื่นชอบ ดังนั้นแล้ว
ของพวกน้นี ่ะอย่าพยายามด่ืมมันทงั้ หมดเลยนะ เวลโดร่าคงุ
แมว้ า่ ‘กระเพาะ’ ของผมจะยงั มที เ่ี กบ็ เหลอื อยมู่ ากกจ็ รงิ แตม่ นั
ไม่ได้มีไว้เกบ็ เครอ่ื งดม่ื ใหเ้ วลโดร่าด่ืมหรอกนะ
มลิ ิมยน่ื มือขอเหมือนทุกๆ ที แต่จะให้ไมไ่ ด้เด็ดขาด
ถ้าหากยัยน่ีได้ดื่มเข้าไปละก็ มีแต่จะก่อความวุ่นวายเท่านั้น
นอกจากน ้ี เมอื่ พจิ ารณาจากเรอื่ งทเ่ี ธอหลอกลวงผมแลว้ จะใหม้ ลิ มิ ดม่ื สรุ า
มไิ ดเ้ ป็นอนั ขาด
“ข้าดื่มได้สนิ ะ!”
รามริ สิ พูดแทรก จากน้นั กย็ กแกว้ ข้นึ แล้วก็เมาในชั่วพริบตา
เบเร็ตต้ากับคุณเทรน่ีรีบเข้าไปดูแลรามิริส เพราะเธออุตส่าห์
ตามมาจากเทมเพสตด์ ว้ ยกนั จึงนา่ จะถึงเวลาทเี่ ธอควรจะนอนได้แลว้
มีหลายส่ิงหลายอย่างเกิดข้ึนท�าให้งานฉลองน้ีเป็นช่วงเวลาท่ีดี
ที่สดุ พวกผมไดแ้ ยกยา้ ยกนั ไปก่อนทีร่ ามริ สิ จะตื่น

24

แม้ผมจะกังวลใจว่างานเลี้ยงนี้จะเป็นอย่างไร แต่วัลพัวร์กิส
ก็ผ่านพน้ ไปได้ดว้ ยดดี ว้ ยประการฉะน้ี

ช่างเปน็ วนั เวลาอันแสนอบอุ่น
วัลพวั รก์ สิ ไดเ้ ริ่มตน้ ตอนเทีย่ งคืน แตก่ วา่ จะแยกยา้ ยกนั ก็ตอน
เทย่ี งของวนั ถดั มา
ผมเดนิ ทางออกจากสถานทีจ่ ดั งาน แล้วกลบั มายังเทมเพสต์
ไม่ว่าขาไปจะเป็นอย่างไร แต่ขากลับนั้นใช้เวลาเพียงช่ัวขณะ
ด้วยสกลิ ‘ครอบงÓมิติ’
พอผมกลบั มาถงึ แลว้ ผมกโ็ ลง่ ใจทไี่ ดเ้ หน็ ทกุ คนดทู า่ ทางสบายดี
ประเทศก็ยังอยู่ดี การรักษาการณ์ของแต่ละหน่วยก็มีความเพียบพร้อม
ซง่ึ เปน็ ไปตามค�าส่ังทผ่ี มให้ไว้
ผมรสู้ กึ วา่ กา� ลงั พลไดร้ บั การขดั เกลาทด่ี ขี น้ึ และยงั ชว่ ยใหบ้ รเิ วณ
ทางหลวงมคี วามปลอดภัยด้วย
หากไรค้ วามผดิ พลาดเชน่ นแี้ ลว้ กเ็ รยี กไดว้ า่ ประสบความสา� เรจ็
ในการชี้นา� องคก์ รรกั ษาความปลอดภัยทมี่ ตี น้ แบบมาจากต�ารวจ
ผมเผลอคิดแบบน้ันไป แต่ทว่า การป้องกันทางทหารของ
ประเทศน้ีอาจจะยังไม่ดีพอที่จะเอาชนะกลุ่มประเทศที่อยู่ในแถบนี้
หรือเปลา่ ?
เพราะยงั ไงซะ คนทย่ี งั อยปู่ อ้ งกนั ประเทศกเ็ ปน็ แคท่ หารทเี่ ทยี บ
เทา่ แรงก์ B เกือบทกุ นาย
ถึงแม้สัตว์ปิศาจและภูตอสูรที่อยู่แถวนั้นจะเข้ามาใกล้ก็ตาม
แตก่ ไ็ มไ่ ดเ้ ข้ามาภายในประเทศเลย
บริเวณรอบๆ ประเทศน้ี การรักษาความสงบมีเสถียรภาพ
แต่เพราะเหตุน้ัน ผมจึงกังวลอยนู่ ดิ หน่อยวา่ เหล่าอสูรทอี่ อกไปจากทน่ี ่ี
จะไมไ่ ปทา� ใหท้ ่ีอื่นเสียหายเหรอ

บทท่ี 1 ปศิ �จกับกลอุบ�ย 25

หากท�าการส�ารวจละแวกนั้นสักหน่อยก็น่าจะดี-------- ผมคิด
เชน่ นนั้ ในขณะทต่ี วั โยกไปมาบนหลงั ของรนั กา้ และพาเวลโดรา่ กบั ชอิ อน
เขา้ ไปในเมอื ง

ทนั ทที ผี่ มเขา้ ไปในเมอื ง เหลา่ พลเรอื นและเหลา่ ทหารลาดตระเวน
ต่างกถ็ อยหลังลงไปคุกเขา่ ทร่ี มิ ทาง และเปิดทางเดินเสน้ หน่ึงออก
การเคล่ือนไหวพร้อมเพรียงกันขนาดน้ี ไปฝึกกันมาตั้งแต่
เม่ือไรเนย่ี
กา� ลงั ทา� อะไรกนั อยเู่ หรอ? พอผมคดิ เชน่ นนั้ แลว้ ดอิ าโบลกเ็ ขา้
มาหาผมจากเส้นทางดา้ นหนา้
เขามสี หี นา้ ยม้ิ แยม้ ราวกับเปีย่ มไปด้วยความปตี ิ
จากนัน้ ดอิ าโบลกบั รกิ รุ ุโดกส็ ง่ สายตาใหก้ นั -------

“ยนิ ดตี อ้ นรบั กลับบ้านครบั ทา่ นริมุรุ!”
“คร้ังน้ีก็ขอแสดงความยินดีกับพิธีขนานนามออคตาแกรมด้วย
ขอรับ เหนือสิ่งอ่ืนใด ช่างน่ายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ท่านกลับมาได้อย่าง
สวัสดภิ าพขอรบั !!”
รกิ รุ โุ ดเปน็ ตวั แทนกลา่ วตอ้ นรบั จากนน้ั ดอิ าโบลกม็ าแสดงความ
ยินดี
ไมส่ ิ จรงิ ๆ แลว้ กา� ลงั ทา� อะไรกนั อยเู่ นย่ี !? จะวา่ ไป ทา� ไมพวกนาย
ถงึ ไดร้ วู้ า่ ฉนั ไดร้ บั การยอมรบั ในฐานะจอมมารอยา่ งเปน็ ทางการแลว้ ละ่ !?
นอกจากนี้ ช่ือเรียกน่ันก็น่าจะปรากฏเป็นคร้ังแรกในท่ีประชุม
แห่งน้ัน ถึงอยา่ งไรผมก็เปน็ คนคดิ ชอื่ ...
ผมยังไม่หายสงสัย
เดิมที ดอิ าโบลน่าจะมุ่งเป้าไปท่ีการยึดครองอาณาจักรฟาลมสุ
สินะ? ทา� ไมถงึ ได้มเี วลาไปเตรยี มตัวกับทกุ คนอย่างละเอยี ดขนาดน?ี้
ในระหว่างทผี่ มกา� ลังเขินอายเป็นอยา่ งมาก ข้อสงสยั ดังกล่าวก็

26

เปน็ ท่กี ระจ่าง
“เหตผุ ลงา่ ยๆ นะ่ ขอรบั ทา่ นรมิ รุ ุ เพราะวา่ ขา้ ขอรอ้ งทา่ นเวลโดรา่

ยงั ไงละ่ ขอรับ”
ดิอาโบลตอบด้วยรอยยมิ้
พอผมมองไปที่เวลโดร่า เขาก็หลบสายตาทนั ที
เฮ้ยๆ คุณลงุ
ย่งิ ผมเหน็ ปฏิกริ ิยาแบบน้ันด้วยแล้ว แสดงวา่ เขาตอ้ งละอายใจ
อะไรบางอยา่ งไม่ผิดแน่
พอผมถามดูชัดๆ เวลโดร่าก็สารภาพออกมาอย่างง่ายดาย
เวลโดรา่ สญั ญากบั ดอิ าโบลไวว้ า่ จะใหข้ อ้ มลู แลกกบั ของหวานทงั้ สามมอื้
ซ่ึงจะเสิร์ฟในช่วงรับประทานอาหาร และเพื่อเป็นการรักษาสัญญาน้ัน
เวลโดรา่ จงึ แจง้ ดอิ าโบลวา่ เกิดอะไรขึน้ บา้ งทวี่ ลั พัวร์กสิ ...

มนิ า่ ละนะ
ทง้ั การลว่ งรเู้ รอื่ งทผี่ มไดร้ บั การยอมรบั จากจอมมาร และเหตผุ ล
ทรี่ ชู้ อ่ื เรยี ก “ออคตาแกรม” ทไี่ ดร้ บั การอนมุ ตั ใิ นทป่ี ระชมุ นน้ั ผมเขา้ ใจได้
จะว่าไป ควรจะชื่นชมความสามารถในการรวบรวมข้อมูลของ
ดิอาโบลสินะ?
ความสามารถในการซ้ือตัวเวลโดร่าซ่ึงเป็นผู้มีความสามารถนน้ั
ถ้าเป็นคนธรรมดาละก็ ถึงแม้จะนึกวิธีนี้ออกแต่ก็น�าไปปฏิบัติจริงไม่ได้
หรอก ถึงจะแลว้ แต่คน แตว่ ่าการตัดสินใจทีน่ า� ไปสกู่ ารปฏบิ ัติจรงิ กเ็ ป็น
สง่ิ ทย่ี อดเยี่ยมเช่นกัน
เนอ่ื งจากพวกเขาตกลงกันเอง ผมจงึ ไม่ขอเอย่ ความเหน็ ดีกวา่
อยา่ งไรก็ตาม--------

“เวลโดร่า นายนะ่ ไม่จา� เป็นต้องกนิ ข้าวก็ได้สนิ ะ?”
“ยะ หยดุ พูดเร่ืองบ้าบอเลย ริมุรุเอ๋ย! ปญั หามนั ไมใ่ ชว่ า่ จา� เป็น
ตอ้ งกนิ หรอื ไมต่ ้องกนิ เพราะข้าอยากกินถงึ ได้กนิ ตา่ งหาก เดมิ ที เจ้าก็

บทที่ 1 ปิศ�จกับกลอบุ �ย 27

ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งกินอาหารใช่ไหมล่ะ!”
อ้กั !?
โดนเถียงเข้าจนได ้ แตถ่ า้ พดู แบบนี้กเ็ ขา้ ใจอยู่
ในกรณนี ้ี แมแ้ ตผ่ มยงั พดู ไดไ้ มเ่ ตม็ ปาก พกั น ี้ ฝมี อื การทา� อาหาร
ของชนู ะกย็ อดเย่ยี มซะดว้ ยสิ ชนดิ ของของหวานก็มีเพม่ิ มากขน้ึ
ชูครีมที่ก็อปปี้จากร้านกาแฟในอาณาจักรอินกราเซียนั้นช่าง
สมบรู ณแ์ บบ แถมยังท�าพดุ ด้งิ ออกมาไดด้ ้วย
นอกจากนี ้ เนอื่ งจากชนดิ ของสรุ าหลากหลายข้นึ จงึ เร่ิมลงมอื
พฒั นาขนมชนดิ ใหมไ่ ด ้ การพฒั นาไดร้ บั ความรว่ มมอื จากคณุ โยชดิ ะทเ่ี ปน็
ผจู้ ดั การรา้ นกาแฟ และอยรู่ ะหวา่ งการคดิ คน้ สตู รขนมใหมๆ่ ผจู้ ดั การรา้ น
ปลม้ื ใจกบั สรุ าหลากหลายชนดิ ทผี่ มจดั เตรยี มไว ้ และสญั ญาวา่ จะใหค้ วาม
ร่วมมือกบั ผม โดยมเี ง่อื นไขวา่ ผมจะต้องขายสง่ สรุ าใหผ้ ูจ้ ดั การร้านอย่าง
สม�่าเสมอ
คณุ โยชิดะกป็ ลาบปลื้มว่า “ด้วยสง่ิ นี ้ นา่ จะสามารถท�าสนิ ค้าท่ี
ก่อนหน้าน้ีท�าไม่ได้ได้แล้ว” เพราะเหตุนี้ สินค้าทดสอบที่ท�าเสร็จแล้ว
จ�านวนหน่ึงจึงวางเรียงรายกันบนโต๊ะอาหาร เวลโดร่าคงจะรับประทาน
เขา้ ไปในตอนทรี่ ว่ มงานแสดงความยนิ ดหี ลงั การฟน้ื คนื ชพี แลว้ เกดิ อาการ
ตกตะลึงละมั้ง
ไมน่ กึ เลยวา่ จะโดนของกนิ ลอ่ ลวง เวลโดรา่ เอย๋ เปน็ แบบนด้ี แี ลว้
เหรอ?
ไม่ส ิ จะวา่ ไป มิลมิ เองก็โดนนา้� ผึ้ง...
ผมเผลอคิดไปถึงขนั้ ว่า การควบคุมโลกโดยใชอ้ าหารอาจทา� ได้
อย่างไมน่ ่าเช่ือ
ในระหวา่ งทีผ่ มก�าลงั คิดเร่ืองเช่นนั้น ชิออนกบั ดอิ าโบลกก็ �าลัง
พดู โต้ตอบกัน

“ท�าหน้าท่ีคุ้มกันท่านริมุรุได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องหรือเปล่า

28

ขอรับ?”
“แน่นอนคะ่ ! เปน็ ท่ปี ระจกั ษแ์ ลว้ ว่าถา้ มขี ้าอย่ลู ะก็ อย่างทา่ นก็

ไมจ่ า� เปน็ หรอกคะ่ เหนอื สง่ิ อน่ื ใดทา่ นนะ่ ภารกจิ ทไ่ี ดร้ บั จากทา่ นรมิ รุ เุ ปน็
ยงั ไงบา้ งเหรอคะ?”

“คึหึหหึ ึหึ งานนน้ั ไม่มขี ้อผิดพลาดเลยแหละขอรับ ข้าตั้งใจวา่
จะมารายงานท่านรมิ ุรุโดยตรงเลยนะขอรบั ”
ทัง้ สองตา่ งกย็ มิ้ แยม้ ใหก้ นั แตต่ าไมย่ ้มิ เลย
ดเู หมอื นวา่ ทง้ั สองฝา่ ยจะสง่ สายตาปะทะกนั อยา่ งรนุ แรง ขนื ปลอ่ ย
ไวล้ ะก ็ การโตเ้ ถยี งกนั นา่ จะดา� เนนิ ตอ่ ไปเรอ่ื ยๆ จนไมร่ วู้ า่ จะจบลงตอนไหน

“เฮย้ พวกนาย หยดุ ทะเลาะกนั สักทีเถอะนะ?”
“ใชแ่ ลว้ ครับ ทา่ นรมิ รุ ุก็เหนอ่ื ยแล้วด้วย พวกฮารนุ ะกก็ า� ลงั จัด
เตรียมอาหารอยู่ครับ ก่อนอื่นช่วยไตร่ตรองให้ดีเสียก่อนค่อยกลับมา
พูดคุยกันนา่ จะดีกวา่ นะครับ”
รกิ รุ โุ ดพยกั หนา้ รบั ถอ้ ยคา� ของผม และวา่ กลา่ วตกั เตอื นสองคน
นัน้ ให้
สมกับเป็นริกุรุโดจริงๆ พักน้ีเหมือนจะมีบุคลิกพิเศษออกมา
ดูพ่งึ พาได้แฮะ

พวกผมถกู รกิ รุ โุ ดกระตนุ้ ใหไ้ ปที่อนื่
ใบหน้าของทุกคนในเมืองเปี่ยมล้นไปด้วยความปลื้มปีต ิ
ดเู หมอื นพวกเขาจะอยากสังสรรค์ในงานร่ืนเริงกนั ทนั ที แต่พวกเบนิมารุ
ยังไมก่ ลับมาจากการออกส�ารวจเลย
ดังนั้นการเฉลิมฉลองแบบจริงๆ จังๆ จึงเล่ือนไปจัดวันหลัง
สว่ นตอนนไี้ หนๆ กค็ ลค่ี ลายปญั หาไดห้ นง่ึ อยา่ งแลว้ ผมจงึ ใหร้ างวลั ตนเอง
เลก็ ๆ น้อยๆ ไปก่อน
ผมลงไปแช่ในบ่อออนเซ็น แล้วกลับมาเพลิดเพลินกับการรับ

บทท่ี 1 ปิศ�จกบั กลอุบ�ย 29

ประทานอาหารท่คี ณุ ฮารนุ ะไดจ้ ัดเตรยี มไว้
เม่ือท�าเช่นน้ีแล้ว จิตใจก็สงบลง และได้ปรับอารมณ์ด้วย
หลังจากนัน้ ผมก็รับการรายงานจากดิอาโบล
สงครามระหว่างเคลย์แมนได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์แบบ
ปัญหาท่เี หลือมแี ค่เร่อื งการกอ่ ต้งั อาณาจักรแห่งใหมข่ องยอห์ม และการ
รบั มือกบั ศาสนจักรศกั ดสิ์ ทิ ธ์ิแห่งทศิ ประจิมเทา่ น้นั
สง่ิ ทเี่ ปน็ ปญั หาใหม ่ ไดแ้ ก ่ อาณาจกั รสตั วย์ รู าซาเนยี กบั อาณาจกั ร
ปีกสวรรคฟ์ ลโู บลเจยี นอกจากน้ีก็ใกลจ้ ะถงึ เวลาเจรจากับกลุม่ คนท่ีบูชา
มังกรหรือผู้เลื่อมใสในตัวมิลิมแล้ว ...แต่เร่ืองน้ันเป็นปัญหาทางการทูต
ที่น่าจะคล่ีคลายได้อย่างเป็นมิตร ตอนน้ีจึงไม่จ�าเป็นต้องคิดเร่ืองน้ันให้
ปวดสมอง
ผมดมื่ ชาหลงั รบั ประทานอาหาร และเอย่ ถามดอิ าโบลดว้ ยความ
รู้สึกผอ่ นคลาย

“แลว้ นายกา� ลงั ทา� อะไรอยเู่ หรอ? นายมหี นา้ ทท่ี า� ลายลา้ งอาณา
จกั รฟาลมุส แลว้ แต่งตงั้ ใหย้ อห์มเปน็ กษตั รยิ อ์ งค์ใหม่ การท่ีนายลม้ เลกิ
ภารกจิ นนั้ กลางคนั แลว้ กลบั มา หมายความวา่ นายตอ้ งการความชว่ ยเหลอื
หรือเปลา่ ?”
ผมอยู่ในร่างสไลม์แบบท่ีไม่ได้ท�ามานานแล้ว เอกเขนกบนตัก
และในออ้ มกอดของชอิ อนอยา่ งสบายๆ สมั ผสั ไดถ้ งึ ความนนู ของหนา้ อก
ท่ที า� ใหร้ ูส้ กึ ด ี แล้วลองถามเชน่ น้ันโดยไมค่ ดิ อะไรมาก
ผมกา� ลงั คิดว่าหากดอิ าโบลตอ้ งการความชว่ ยเหลือละก ็ นา่ จะ
ไปขอความช่วยเหลือจากพวกโซเอย์
เพราะอย่างน้อยก็จะท�างานได้สะดวกข้ึนมาบา้ ง ผมไม่อยากให้
ดิอาโบลตอ้ งฝนื ท�าคนเดยี วเลยแฮะ
ชิออนหัวเราะหึหึทางจมูก แล้วก็พูดขึ้นท�านองว่า “ดิอาโบล
เหมาะกบั งานชงชาใหท้ า่ นรมิ รุ คุ ะ่ อยา่ งทคี่ ดิ ไว้ ภารกจิ นใี้ หข้ า้ ออกไปจดั การ

30

เถอะค่ะ!” แตผ่ มกลบั ฟงั ผา่ นๆ กเ็ พราะวา่ ส�าหรับชอิ อนนะ่ ภารกจิ นี้คง
ไมไ่ หวแน่ๆ
แม้จะเป็นค�าพูดที่มีเจตนาช่วยเหลือดิอาโบล-------- แต่ความ
เป็นหว่ งของผมในตอนนั้นอาจจะไมจ่ �าเปน็ เลย

“เปล่าขอรับ ท่านริมรุ ุ ไมจ่ �าเป็นเลยขอรับ ทกุ อย่างเป็นไปตาม
แผน ขา้ กา� ลงั ทา� ตามข้นั ตอนอยขู่ อรบั ”
ดิอาโบลเรมิ่ รายงาน พรอ้ มกับรนิ ชาฝร่งั ใหผ้ ม
เนอื่ งจากรปู รา่ งแบบสไลมท์ า� ใหด้ มื่ ชาไดล้ า� บาก ผมจงึ ฟงั เสยี งนนั้
พรอ้ มกับเพลิดเพลนิ ไปกับกลิน่ ชา
อารมณ์ท่ีสงบเสง่ียมในตอนน้ันได้ล่องลอยหายไปในทันทีที่
ดอิ าโบลเริ่มเลา่ เรือ่ ง

“อยา่ งแรกคอื พวกนนั้ ไดก้ ลบั คนื รา่ งเดมิ แลว้ เพราะหากยงั เปน็
ก้อนเนือ้ กไ็ ม่สะดวก-------”
ก้อนเน้อื !?
เดย๋ี วนะ ส่งิ นั้นเหรอ!
ชอิ อนนา่ จะรบั รถู้ งึ ความหวน่ั วติ กของผม จงึ ตวั สนั่ ดว้ ยความตกใจ
นัน่ สนิ ะ... หากส่งิ นนั้ ยงั เปน็ อยา่ งนัน้ ต่อไปละก ็ ตอ้ งแย่แน่ๆ
ผมไปเยอื นหอ้ งซกั ถามเพยี งแคค่ รงั้ เดยี วซะดว้ ย ถงึ แมใ้ นตอนนนั้
ผมจะมองเขา้ ไปแคแ่ วบเดยี ว แตก่ ลบั รสู้ กึ เสยี ใจในภายหลงั วา่ หากไมม่ อง
กค็ งจะดเี สยี กวา่
ผมช�าเลืองมองเชลย 3 คนจากด้านข้าง แล้วเตือนชิออนว่า
“อยา่ ทา� เกนิ ไปนะ” แต่ทว่า...
ผมคดิ วา่ ในขณะนนั้ ถา้ ชอิ อนไมฆ่ า่ พวกเขาแลว้ ปลอ่ ยไวแ้ บบนนั้
ก็คงด ี ไมไ่ ด้หา้ มปรามอย่างจรงิ จังขนาดนั้น
จะมาส�านึกเอาตอนนีก้ ็สายไปแลว้
ผมกระตนุ้ ตวั เองใหฟ้ งั รายงานของดอิ าโบลตอ่ พรอ้ มกบั ปกปดิ

บทที่ 1 ปิศ�จกับกลอุบ�ย 31

ความหวนั่ วติ กในใจไปดว้ ย
●

สิ่งที่ดิอาโบลท�าเป็นอันดับแรกคือ การท�าให้อาร์คชอปเรฮิม
และหัวหน้าผู้ใช้เวทประจ�าราชส�านัก ราเซ็น กลับคืนสู่ร่างเดิม ตามท่ี
อธิบายให้ริมุรุฟัง
รถมา้ 2 คนั กบั ทหารมา้ จา� นวนมากวงิ่ ไปพรอ้ มๆ กนั ในระหวา่ ง
ทางที่มุ่งไปยังอาณาจกั รฟาลมุส
ดิอาโบลนง่ั อยดู่ ้วยกนั กับเชลย 3 คนในรถมา้ คนั หนึง่
หากพดู วา่ นัง่ อยดู่ ้วยกันอาจจะไม่เหมาะ
เพราะวา่ ในตวั รถทบี่ รรทกุ ผโู้ ดยสารได ้ 6 คนนน้ั มองเหน็ แคร่ า่ ง
ของดอิ าโบลเพยี งคนเดยี ว สว่ นอกี 3 คนทเี่ หลอื ถกู ยดั เขา้ ไปขา้ งในกลอ่ ง
ที่วางไว้ตรงพื้น

--------ใช่แล้ว มันคือกอ้ นเน้อื มชี วี ติ
พวกเขาถกู ทา� ใหม้ รี ปู ลกั ษณอ์ นั นา่ เกลยี ดอยา่ งถงึ ทสี่ ดุ โดยหลดุ
ไปจากรปู ลักษณข์ องมนุษย ์ ด้วยน�้ามอื ของชอิ อน
ลอกผวิ หนงั บางๆ ออกมาโดยไมท่ า� ใหต้ าย ทา� เชน่ นนั้ ซา้� ไปซา�้ มา
จากนนั้ กด็ งึ กลา้ มเนอ้ื ออกมา แลว้ คอ่ ยแลเ่ นอ้ื ออกทลี ะชนิ้ ทลี ะชน้ิ ... ชอิ อน
ก�าลังฝึกท�าซาชิมิโดยใช้มนุษย์น่ันเอง ย่ิงไปกว่าน้ันคือไม่ท�าให้รู้สึกถึง
ความเจบ็ ปวดทางกายในขณะนน้ั เลย...
ชอิ อนไลต่ อ้ นพวกเขาใหจ้ นมมุ ไดแ้ มใ้ นยามคบั ขนั ดว้ ยยนู คี สกลิ
‘ผู้เฉือนผ่า (นักปรุงอาหาร)’ หากพวกเขาถึงขีดจ�ากัดแล้ว ชิออน
จะใช้โพช่ันเพื่อท�าให้พวกเขากลับคืนสู่สภาพเดิม จากน้ันเธอก็จะฝึกท�า
ซาชมิ ใิ หมโ่ ดยเริม่ ตงั้ แต่ข้นั ตอนแรก

32

รา่ งกายของพวกเขาถกู แยกออกเปน็ ชนิ้ ๆ ราวกบั ไมร่ สู้ กึ ถงึ ความ
เจ็บปวดใดๆ เลย--------เนือ่ งจากพวกเขาถกู กระทา� เชน่ นน้ั ซา้� แล้วซา�้ เล่า
จิตใจของท้ังสามคนจึงแตกออกเปน็ เสยี่ งๆ
ใบหน้าที่แสดงออกซึ่งความเจ็บปวดรวดร้าวนั้นฝังอยู่ภายใน
เคร่ืองในท่ถี กู หัน่ ออกมา
การที่จะน�าพวกเขากลับไปในสภาพเย่ียงนั้นไม่ดีแน่ดิอาโบล
ทคี่ ดิ เชน่ นนั้ จงึ ตอ้ งจดั การกบั พวกเขาซงึ่ ถกู แยกสว่ น แมจ้ ะไมไ่ ดเ้ ตม็ ใจทา�
ก็ตาม

“ยงุ่ ยากจงั เลย... กฎเกณฑถ์ กู บดิ เบอื นไปแบบประหลาด การใช้
เวทฟืน้ ฟูจึงทา� ไมไ่ ดง้ า่ ยๆ สินะขอรับ...”
ดอิ าโบลบ่นพึมพา� ไมใ่ ชแ่ ค่เวทมนตรเ์ ทา่ นนั้ แตเ่ ขายงั สนใจใน
อรรถประโยชน์ของสกลิ อีกด้วย
การฝึกฝนเวทมนตร์ให้เช่ียวชาญท�าให้รู้แจ้งถึงกฎเกณฑ์ทุกส่ิง
อย่างในโลกใบนี ้ แตถ่ ึงกระนนั้ โลกก็ยังเต็มไปดว้ ยความพิศวง
ดิอาโบลครนุ่ คิดเร่อื งดงั กล่าวอยา่ งปลาบปลื้ม
ในทสี่ ดุ การขจัดคราบทหี่ ลงเหลือจากการกระทา� ของชิออนต่อ
สามคนนน้ั ภายในรถมา้ ซงึ่ มงุ่ ไปยงั อาณาจกั รฟาลมสุ กไ็ ดเ้ สรจ็ สนิ้ เรยี บรอ้ ย
กอ่ นอืน่ กท็ �าให้เรฮิมฟ้นื ตัว
และตามดว้ ยราเซน็
ดอิ าโบลขจดั ปญั หาดงั กลา่ วดว้ ยความสมคั รใจ โดยทไ่ี มไ่ ดส้ นใจ
ล�าดับ แต่ทว่า เม่ือเขาหันไปมองเอ็ดมาริส กษัตริย์แห่งฟาลมุสแล้ว
เขาก็ชะงกั มอื คู่นั้น

“ขอบพระคุณ ขอบพระคณุ อย่างยงิ่ !”
เรฮิมกล่าวค�าขอบคณุ ดิอาโบลดว้ ยความดใี จสุดขีด

“แทนทจี่ ะเปน็ ขา้ ไดโ้ ปรด... ไดโ้ ปรดทา� ใหฝ้ า่ บาทกลบั คนื สภาพ
เดิมดว้ ยเถิด”

บทท่ี 1 ปศิ �จกับกลอุบ�ย 33

ราเซ็นอ้อนวอนดอิ าโบล ดว้ ยจติ ใจที่จงรกั ภักดตี ่อกษตั รยิ ์
ดิอาโบลช�าเลืองมองราเซ็นที่อยู่ในสภาพน้ันด้วยความเย็นชา
---------แล้วหวั เราะเยาะเยย้

“คึหึหหึ ึหึ จะขอรอ้ งขา้ เหรอขอรับ? ง้ันก็ตอ้ งหาอะไรมาชดเชย
ให้เยอะๆ สิ คงจะเข้าใจสนิ ะขอรบั ?”
เขาหวั เราะด้วยทา่ ทางใจดี
แต่ทว่า ในแววตาคู่น้ันกลบั ปราศจากความโอบอ้อมอารี

“...เออ่ ... ไมส่ ิ ข้าน่ะ...”
ราเซน็ ท้ังหน้าซีด หวาดกลวั และเสียใจ--------

ราเซน็ นึกขึ้นไดว้ า่
ปศิ าจที่น่ากลวั ก็คอื ดอิ าโบลซึ่งนั่งท่าทางสบายๆ อยู่ตรงหนา้
อาร์คเดมอน (ขุนพลปิศาจช้ันสูง)-------- ไม่สิ ไม่ใช่อะไรท่ี
อ่อนหดั ขนาดน้นั
แตเ่ ดมิ นน้ั เพยี งแคอ่ ารค์ เดมอนกเ็ ปน็ ภยั คกุ คามแลว้ ประมาณวา่
หากมนั ปรากฏตวั ขน้ึ ทป่ี ระเทศเลก็ ๆ จะทา� ใหป้ ระเทศเสย่ี งตอ่ การลม่ สลาย
เพราะฉะน้ัน คาลามิต ี (ภัยพบิ ัต)ิ แบบน้ัน--------จึงจดั อยู่ใน
ระดับ A พิเศษ
พลงั เวทของมนั ไมส่ ะทกสะทา้ นตอ่ พวกเขตแดนเวทมนตรร์ ะดบั
คร่ึงๆ กลางๆ มันจะปล่อยออร่าที่รุนแรงออกมา จากนนั้ ก็ปัดเปา่ กลไก
ปอ้ งกันเมืองเสยี ปลิววอ่ น นอกจากน ้ี มนั ยงั เปน็ ฝา่ ยรกุ รานอยูฝ่ า่ ยเดียว
อกี ดว้ ย
สา� หรบั นกั ผจญภยั หากไมใ่ ชค่ นทมี่ แี รงก ์ A ขน้ึ ไปจะไมส่ ามารถ
รับมือกับมันได้เลย แค่ยืนอยู่ต่อหน้ามันก็ถูกสังหารแล้ว สิ่งท่ีน่าหวาด
กลวั เชน่ น้ันกค็ อื อารค์ เดมอน สา� หรบั ราเซน็ มันคอื ปศิ าจทเ่ี ขาหลกี เลีย่ ง
เพราะไม่อยากจะไปตอ่ กรด้วยตัวคนเดยี ว

34

แตว่ ่า อย่าเอาดอิ าโบลไปเปรยี บกบั สิ่งนน้ั เลย
หากมองรปู ลกั ษณข์ องเขา กจ็ ะเหน็ เปน็ เพยี งแคม่ นษุ ย ์ โดยไมม่ ี
ออรา่ ออกมาเลย
ทว่า เฉพาะนยั น์ตาคูน่ ัน้ เพยี งอย่างเดียวทด่ี มู เี อกลกั ษณ์
ดจุ ดง่ั พระจนั ทรส์ ที องทลี่ อ่ งลอยในคนื เดอื นมดื พระจนั ทรด์ วงนน้ั
แตกออกเป็นสีแดงเข้มเหมอื นลางรา้ ย
หากจะเปรียบเปรยแบบน้ันก็เข้าท่า เพราะแววตาของเขานั้น
หากมองเขา้ ไปแลว้ จะไม่มีวนั ลมื เลย
มันเปน็ เรอ่ื งที่ผิดปกติ
นอกจากดวงตาแลว้ สว่ นอน่ื ๆ ดเู หมอื นมนษุ ยเ์ ลยทเี ดยี ว------
กล่าวคือ เขาสามารถผ่านกลไกป้องกันเมืองซ่ึงต้านทานอสูรที่มีความ
แขง็ แกร่งในระดับหนงึ่ ไดเ้ ลย
ส่ิงท่ีท�าให้มนุษย์อยู่ในฐานะที่เหนือกว่าอสูรมากท่ีสุดก็คือ สติ
ปัญญาและความรอบคอบ
อสูรท่ีมีสติปัญญาก็มีบ้าง แต่หากมีอสูรแบบน้ันแล้ว มันก็จะ
พยายามโอ้อวดพลังของตนเอง ปกติมันจะแผ่ออร่าออกมาเพ่ือโอ้อวด
ปรมิ าณพลังงาน (แก่นเวท) จา� นวนมาก
ดว้ ยเหตนุ ้ ี เขตแดนท่ีตอบสนองต่อปรมิ าณพลงั งานเช่นนั้นจึงมี
ประสิทธิภาพน่ันเอง
แตถ่ ้าหากว่าอสูรพวกน้ันเกิดซ่อนออร่าข้นึ มาล่ะ?
คาลามิตีก็จะเกิดขึ้นตรงกลางเมืองในทันทีทันใด--------
ภาพแบบนัน้ ไมอ่ ยากจินตนาการเลย ราเซ็นคดิ เชน่ น้นั
สรปุ แล้วก็เปน็ อยา่ งน้ันแหละ
หากหวังพึ่งแต่พลังของเขตแดน มันก็ช่วยไม่ได้ท่ีเมืองจะโดน
ท�าลาย ในระหว่างนั้นถ้าเตรยี มก�าลังรบไปสกดั ไว้ไดก้ น็ า่ จะดี
แตท่ วา่ นค่ี งจะเปน็ เรอื่ งทไี่ มว่ า่ ใครๆ กอ็ อกความเหน็ กนั วา่ การที่

บทท่ี 1 ปศิ �จกบั กลอบุ �ย 35

เขตแดนโดนมองข้ามไปโดยสนิ้ เชงิ นน้ั ---------มันไมใ่ ชเ่ ร่ืองเล่นๆ เลย
อสูรแบบนัน้ และสิ่งท่ีอยเู่ หนอื กวา่ อาร์คเดมอน
น่ันกค็ อื ดิอาโบล
ตวั ตนท่แี ทจ้ รงิ ของเขาคือหนึ่งในต้นก�าเนิดของปศิ าจ-------
แตว่ า่ นอกจากเรื่องนั้น...
กม็ ีข้อเท็จจรงิ ทีฟ่ งั ดูน่าขนลกุ ย่ิงกว่า
ปิศาจนามว่าดอิ าโบลตนนีเ้ องกม็ ีเจา้ นายท่ตี นรบั ใชอ้ ยู่
นายเหนอื หวั แหง่ เหลา่ อสรู ผมู้ ผี มสฟี า้ แกมเงนิ และมดี วงตาสที อง
ท้ังงดงามและนา่ เกรงขาม
ผทู้ ี่มคี วามโปร่งใสจนมองทะลปุ รโุ ปรง่
ผู้ไม่เท่ยี งแท้ ท่ีเก็บง�าพลังซึง่ มากเกนิ กว่าจะจนิ ตนาการ
จอมมาร
ช่างเปน็ ผ้ทู ี่เหมาะแก่การเรียกขานเช่นน้ันเสียเหลอื เกนิ
ถึงแม้ภาพการสงั หารโหดกองก�าลังทหารจ�านวน 20,000 นาย
จะทา� ใหร้ าเซน็ รสู้ กึ ไดแ้ ตค่ วามสยดสยองเทา่ นน้ั ทวา่ หลงั จากนนั้ เขากลบั
ถกู ครอบงา� ดว้ ยความรสู้ กึ ทตี่ า่ งออกไป เมอื่ ไดเ้ จอกบั เขาผนู้ นั้ อกี ครง้ั หนง่ึ
ราเซ็นถกู น�าตวั ไป ณ ที่แห่งนน้ั ในฐานะเชลย--------
สายตาคหู่ นงึ่ มองดรู าเซ็นราวกบั มองหนิ ขา้ งถนนอยู่
ในชัว่ ขณะทโ่ี ดนจับจอ้ งดว้ ยดวงตาสีทองนน้ั ราเซน็ ก็เกดิ ความ
รสู้ กึ หลงใหลปลาบปลม้ื จนลมื ทง้ั การกลวั ตาย และความเจบ็ ปวดซงึ่ เกดิ
จากการทารณุ กรรมทางกาย
และแล้วกเ็ ข้าใจเสียทีว่า
ในโลกน้ียงั มตี ัวตนอันมอิ าจเออื้ มถึงอยู่

‘อย่าทÓเกินไปนะ’
ในตอนนั้นเขาถูกตรงึ ดว้ ยเสยี งสวรรค์อนั ไพเราะ
เสยี งน่นั คงจะตกั เตอื นราเซ็นอยู่กระมัง

36

วา่ อยา่ หลงระเรงิ ไปเลย
ตวั ตนซงึ่ แมแ้ ตต่ น้ กา� เนดิ ของปศิ าจยงั อยภู่ ายใตอ้ าณตั นิ น้ั หาก
เขา้ ไปตอ่ กร ประเทศยอ่ มลม่ สลายเป็นแน่แท้

-------- หากเป็นจอมมารตนน้ันละก็ เพียงตัวคนเดียวก็คงจะ
ทา� ลายล้างอาณาจักรฟาลมุสได้อย่างงา่ ยดาย
ราเซน็ นกึ เรอื่ งน้ันขึน้ มา
ราเซน็ ลกุ ออกจากทนี่ งั่ แลว้ คกุ เขา่ ตอ่ หนา้ ดอิ าโบล โดยไมใ่ สใ่ จตอ่
รถมา้ ที่ส่นั ไปมาเลย

“แนน่ อนครับ ไดโ้ ปรดใหข้ า้ ------- ไม่สิ ให้ผมเป็นข้ารับใช้ของ
นายท่านด้วยเถิด! ต้ังแต่บัดนี้ ผมจะอุทิศทุกส่ิงทุกอย่างในชีวิตนี้ให้แก่
นายทา่ นครบั เพราะฉะนน้ั ไดโ้ ปรดเมตตาตอ่ กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ เถดิ -------”
ราเซน็ มอบความจงรกั ภกั ดที งั้ หมดเพอ่ื วงิ วอนดอิ าโบลใหช้ ว่ ยชวี ติ
ของกษัตริย์
หลงั จากทฟี่ งั คา� วงิ วอนของราเซน็ แลว้ ดอิ าโบลกพ็ ยกั หนา้ สบายๆ

“ไดส้ ขิ อรบั ดเู หมอื นวา่ คนอยา่ งทา่ นจะเปน็ คนทแี่ ขง็ แกรง่ ในโลก
ของมนุษยส์ ินะขอรบั ถ้าง้นั ก็น่าจะใช้การได้ เดิมที ถา้ ไม่มีค�าส่ังจากทา่ น
รมิ รุ ุ ขา้ ก็ไม่ได้ตง้ั ใจทจ่ี ะฆา่ คนคนน้นั แตแ่ รกหรอก จะชว่ ยปลดปลอ่ ยให้
อย่างปลอดภยั เลยแหละ แตว่ า่ --------”
ก่อนท่ีจะท�าให้รูปร่างนั้นกลับสู่สภาพเดิม เขาต้องการความ
รว่ มมือ
ดอิ าโบลตง้ั ใจวา่ จะทา� ใหร้ มิ รุ ทุ ต่ี นเคารพรกั ทราบถงึ ความโงเ่ ขลา
ของผู้เป็นปรปักษ์ ด้วยการเผยรูปร่างอันน่าเกลียดนั้นต่อหน้ากลุ่มผู้มี
อ�านาจในอาณาจกั ร
ราเซน็ กลืนน�า้ ลายลงไปอกึ หนงึ่ ระหวา่ งท่ีรอดอิ าโบลพูด
พวกเรฮิมสมั ผัสได้ถงึ บรรยากาศ ณ ทแ่ี ห่งน้ัน จนดา� ด่งิ สู่ความ
หวาดกลวั

บทที่ 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 37

“ข้าจะยอมไม่เอาเร่ืองแค่คร้ังเดียว หลังจากน้ี ถ้าตุกติกละก็
อย่าว่าแต่ชีวิตของกษัตริย์เลย ทุกชีวิตบนผืนแผ่นดินฟาลมุสก็คงจะสิ้น
ลมหายใจขอรับ”
ถ้อยค�าดังกล่าวจะเป็นไปตามท่ีตกลงกันไว้
หากเป็นไปตามความตง้ั ใจของดิอาโบล-------- หรอื ก็คอื ความ
ต้ังใจของรมิ รุ ยุ ่อมเปน็ ส่งิ ด ี มิเช่นนนั้ ละก.็ ..
ทงั้ ราเซน็ เรฮมิ และแมก้ ระทง่ั กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ทถ่ี กู ยดั ลงกลอ่ ง
ในสภาพน่าขยะแขยงมาจนปา่ นนี้นนั้ --------
เข้าใจถงึ เจตนาของดอิ าโบลอยา่ งชดั เจน
แม้ว่าทงั้ สามคนจะโงเ่ ขลา แตก่ ไ็ มไ่ ด้บ้า หากถงึ ชว่ งกลืนไม่เข้า
คายไม่ออกแล้ว ดอิ าโบลกจ็ ะดา� เนนิ การโดยไร้ความลงั เล พวกเขาเขา้ ใจ
เรือ่ งน้ันถึงแม้จะไมช่ อบก็ตาม
เป็นที่กระจ่างแลว้ ว่า วธิ กี ารเพยี งหนง่ึ เดียวทจ่ี ะท�าใหพ้ วกตนมี
ชวี ิตรอดนนั้ คอื การใหค้ วามรว่ มมือแก่ดิอาโบล

“แนน่ อนอยแู่ ลว้ ครบั ! ไมว่ า่ ทา่ นจะกลา่ วเชน่ ไรกต็ าม ผมกจ็ ะให้
ความร่วมมือทุกอยา่ งเลยครับ!”
เรฮมิ คกุ เขา่ โดยทา� ทา่ ทางราวกบั จะเลยี รองเทา้ ของดอิ าโบล เพอื่
ท่ีจะประจบประแจง

“ผมขอมอบความจงรักภกั ดใี หแ้ กน่ ายท่าน!”
ราเซ็นเตรียมตัวเตรียมใจเรยี บรอ้ ยแลว้
แม้วา่ กษตั ริยจ์ ะปลอดภยั แตม่ นั ก็ไรค้ วามหมายแลว้ ทวา่ ดว้ ย
ศักดิ์ศรีของราเซ็นผู้คอยอารักขาอาณาจักรฟาลมุสมาอย่างยาวนาน
เขากแ็ คป่ รารถนาท่จี ะดา� รงไวซ้ ่งึ สายเลอื ดแห่งราชันเทา่ นน้ั
และกษัตริย์เอ็ดมาริสผู้ตกอยู่ในความส้ินหวังทรมานก็เข้าใจ
เช่นกนั
เขา้ ใจวา่ ราเซน็ จะจา� กดั ความสมั พนั ธก์ บั เอด็ มารสิ ผเู้ ปน็ กษตั รยิ ์

38

หรอื กค็ ือเลกิ ยุ่งกบั อาณาจกั รฟาลมสุ
และกษตั รยิ ์เอด็ มาริสก็คิดว่า เรอ่ื งนน้ั น่าจะถูกตอ้ ง
หากเปน็ ศตั รกู ับจอมมารแลว้ ประเทศจะลม่ สลาย
ทางเลือกของกษัตรยิ เ์ อด็ มารสิ จงึ เหลืออย่ ู 2 ประการ
จะสวามภิ ักดิ์ หรอื จะลองขัดขืนแลว้ ย่อยยับไป กเ็ ลือกเอา
ในตอนน้ี กษัตริย์เอ็ดมาริสมิได้โง่เขลาถึงขนาดเลือกทางที่ผิด
เขาเลือกหนทางทีถ่ กู ตอ้ ง เนอื่ งด้วยหน้าทส่ี ุดทา้ ยในฐานะกษตั ริย์

“ในฐานะเปน็ กษตั รยิ อ์ งคส์ ดุ ทา้ ยแหง่ ฟาลมสุ เรากข็ อปฏญิ าณตน
ท่ีจะให้ความร่วมมอื ตามประสงค์ของทา่ นดิอาโบล--------”
เขาจงึ ยอมศิโรราบ แลว้ กลา่ วเชน่ น้ัน
ดิอาโบลรบั คา� ปฏิญาณของทงั้ สามคน ในชว่ั พรบิ ตา ยนู ีคสกลิ
‘ผ้ทู Óให้ร่วงหล่น (นักล่อลวง)’ ไดส้ ่งผลอยา่ งลบั ๆ
ผลลพั ธค์ อื พวกเขาท้ังสามคนจะข้ึนตรงต่อดอิ าโบล...

“โปรดวางใจเถดิ หากอยภู่ ายใต้อาณัตขิ องผมละก็ จะไม่ทา� ให้
เจอเร่ืองแยๆ่ หรอกนะขอรบั ”
ดิอาโบล (ปิศาจ) หัวเราะเยาะเย้ย แล้วกระซิบกระซาบด้วย
ความอ่อนโยน

●

ในวนั นนั้ อาณาจกั รฟาลมสุ จงึ เกดิ ความโกลาหลไปทว่ั ทกุ สารทศิ
เนื่องด้วยกษัตริย์เอ็ดมาริสผู้เป็นนายเหนือหัวของพวกเขาได้
กลับสภู่ ูมลิ า� เนาในสภาพอันน่าสังเวช
ระหว่างการเข้าเฝา้ ภายในปราสาท
กลมุ่ ผมู้ อี า� นาจในราชอาณาจกั รทม่ี ารวมตวั กนั ตา่ งกม็ องดสู ง่ิ นนั้

บทท่ี 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 39

ดว้ ยสหี น้าซดี เซยี ว
สถานทแี่ หง่ นนั้ มบี ลั ลงั กอ์ ย ู่ เหนอื บลั ลงั กน์ นั้ มกี ลอ่ งทถี่ กู วางไว้
ขา้ งในน้ันมกี ้อนเนือ้
กอ้ นเนือ้ ซ่ึงมีใบหน้าของกษัตริยฝ์ งั ลงไปตรงกลาง
สิง่ น้นั ยงั มีชีวติ อย่ ู ถึงแม้สายตาท่ีมองมาจะดูเหมือนเหม่อลอย
แตเ่ หน็ ได้ชดั ว่ายงั มสี ติอยู่

“โชโงะเอย๋ นม่ี นั เรอื่ งอะไรกนั ! ทา� ไมกษตั รยิ ข์ องเราถงึ ไดต้ กอยู่
ในสภาพทนี่ า่ สมเพชแบบน้กี ันเล่า!?”

“นน่ั นะ่ สิ แลว้ อกี สองคนวา่ ไง? กองทพั ของอาณาจกั รเปน็ ยงั ไง
บา้ งละ่ ?”

“หัวหน้ากองอัศวินฟอลเก็นก�าลังท�าอะไรอยู่น่ะ!? ท�าไมเร่ือง
แบบน้ีถึงเกดิ ขึน้ ได!้ ”
แมว้ า่ กลมุ่ ผมู้ อี า� นาจจะโหวกเหวกโวยวายดว้ ยอารมณพ์ ลงุ่ พลา่ น
แตน่ ่นั ก็เพอื่ กลบเกลอ่ื นความหวาดกลัว
ไม่แปลกอันใด ราเซน็ ที่อย่ใู นรา่ งของโชโงะคดิ เช่นน้ัน--------
.........
.....
...
ในระยะเวลาหลายวันที่การติดต่อกับกษัตริย์ด้วยเวทมนตร์ถูก
ตัดขาด กลมุ่ คนท่ียงั หลงเหลอื อยใู่ นอาณาจกั รต่างก็ดา� เนินชวี ติ ไปอย่าง
วิตกกังวล
แมจ้ ะไมค่ ดิ วา่ กา� ลงั ทหารจา� นวนมากถงึ 20,000 นายจะพา่ ยแพ ้
แตก่ ม็ คี วามเปน็ ไปไดว้ า่ อาจเกดิ เหตกุ ารณไ์ มค่ าดฝนั ขน้ึ สถานการณท์ ไี่ ม่
อาจยืนยันแม้กระท่ังความปลอดภัยของกษัตริย์ได้นั้นเพียงพอท่ีจะท�าให้
เมล็ดพนั ธุแ์ ห่งความวิตกผุดข้ึนภายในจิตใจของพวกเขาแลว้
ท่ามกลางสถานการณ์เช่นนั้น ราเซ็นพาอาร์คบิชอปเรฮิม

40

กลบั มายังอาณาจักร พวกเขาปรากฏตวั ณ พนื้ ทห่ี น่งึ ในปราสาทดว้ ย
เวทธาต ุ : วารป์ พอรท์ ัล (เคลื่อนยา้ ยต�าแหน่ง) นน่ั เอง
ทหารลาดตระเวนรสู้ กึ ไดถ้ งึ วแี่ วว แลว้ พบเหน็ คน 2 คนลม้ นอน
ไปกบั พืน้ ในเวลาเชา้ ตรู่ของวันน้ัน
ทหารทเี่ หน็ รา่ งของพวกเขาจงึ รบี รอ้ นเขา้ ไปหา แลว้ ยนื ยนั ตวั ตน
คนแรกคอื “ชาวต่างโลก” ทะงุจิ โชโงะ
อกี คนหนงึ่ คือคนโปรดของกษตั ริย ์ อารคบ์ ชิ อปเรฮมิ
ทหารถงึ กบั ผงะ พลางช่วยเรฮมิ ซ่งึ อยู่ในสภาพลา� บากยากเข็ญ
ข้ึนมา แล้วเขาก็เหลือบไปเหน็ กล่องซ่งึ เด็กหนมุ่ ทีล่ ม้ อยโู่ อบกอดไว้อย่าง
ทะนถุ นอม จงึ เผลอมองเข้าไปในนนั้ โดยไม่ไดต้ ั้งใจ
แม้ว่าทหารคนน้ันจะเป็นถึงทหารองครักษ์ต�าแหน่งสูงภายใน
พระราชวัง แต่ก็ไม่สามารถหยุดย้ังเสียงกรีดร้องอันเกิดจากความหวาด
กลัวได ้ ซึง่ โดยปกติเขาจะไม่แสดงอาการแบบนน้ั เดด็ ขาด
เพราะว่าขา้ งในกลอ่ งนั้นม.ี ..
ซุปเนื้อเหนยี วยดื ส่งกลิน่ เหมน็ ตลบอบอวล-------- กอ้ นเนื้ออัน
บดิ เบ้ียวซ่งึ เกดิ จากเครอื่ งในทถ่ี ูกฉีกเปน็ ชนิ้ ๆ กระจุกตวั กนั อยู่
ตวั ตนทไ่ี ดร้ บั ความเคารพอยา่ งสงู ในประเทศนอ้ี ยใู่ นสภาพทน่ี า่
สยดสยองอย่างยงิ่
ไมม่ ใี ครกลา่ วโทษทหารองครกั ษท์ ไี่ ปเหน็ เขา้ แลว้ แผดเสยี งออกมา
อย่างไมเ่ กรงใจเลย เพราะว่ากลมุ่ คนอืน่ ๆ ทีร่ ีบรดุ เข้ามาตามเสยี งรอ้ งนน่ั
ต่างก็หว่ันวิตกเชน่ เดียวกัน
เมื่อเหล่าเสนาบดีและผู้ติดตามเห็นรูปร่างที่เปลี่ยนไปของนาย
เหนอื หวั แลว้ ก็ตกอยใู่ นความสับสนอลหม่านอย่างถงึ ที่สุด
คนท่ตี ะเบ็งเสยี งร้องหม่ รอ้ งไห้
คนทห่ี วาดกลวั จนอาเจียนออกมา
คนทีย่ นื ไมไ่ หวจนขาทรดุ

บทท่ี 1 ปิศ�จกบั กลอบุ �ย 41

ไม่ว่าใครก็ไมอ่ ยากจะเชอ่ื เลยวา่ สิ่งนั้นคอื กษตั ริย์
แตท่ ว่า มนั คอื ความจรงิ
ในตอนแรก มีการตรวจสอบวา่ ใชก่ ษัตริยต์ ัวจรงิ หรอื ไม่
ในทีส่ ุดกเ็ ปน็ ที่กระจ่างแล้วว่าสิง่ น้นั คือกษตั รยิ ต์ วั จริงไมผ่ ิดแน่

“มวั ทา� อะไรกนั อย!ู่ รบี เขา้ ไปช่วยฝา่ บาทส!ิ ”
เสนาบดีคนหน่ึงเปล่งเสยี งดว้ ยความรอ้ นรน จนในทีส่ ุดทุกคน
กเ็ ร่ิมขยับตวั พรอ้ มกัน
เหล่าผใู้ ชเ้ วทท่ีเหลอื ในพระราชวงั จึงมารวมตัวกัน แลว้ ทดสอบ
เวทมนตรท์ ้ังหมด
แม้กระทั่งนักบวชชั้นสูงของศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศประจิม
กถ็ กู เรยี กตวั มา แล้วลองท�าใหก้ ษัตรยิ ฟ์ น้ื ตวั
ณ เบอื้ งหนา้ วตั ถอุ นั นา่ สยดสยองทปี่ ลกุ รากเหงา้ แหง่ ความหวาด
กลัวของผู้คนให้ตื่นข้ึนมานั้น มีกลุ่มคนก�าลังต้ังหน้าตั้งตาท�าให้กษัตริย์
กลบั สสู่ ภาพเดมิ พวกเขาทา� หนา้ บดิ เบยี้ วดว้ ยความหวาดกลวั ในขณะทที่ า�
เช่นนีไ้ ปเรือ่ ยๆ อย่างตง้ั อกตงั้ ใจ แตท่ ว่ากลบั ไม่สา� เร็จ
ไมว่ า่ จะใช้วิธีอะไรก็ไม่อาจช่วยเหลือกษัตรยิ ไ์ ดเ้ ลย
.........
......
....

------- และในเวลาน้ี
เน่อื งจากโชโงะต่ืนแลว้ เขาจงึ ถูกเรียกตัวไปไต่สวนนั่นเอง

ราเซ็นมองดูอดีตพวกพอ้ ง และเหน็ ใจอยูเ่ ลก็ นอ้ ย
ตอนนี้ราเซน็ ขน้ึ ตรงต่อดอิ าโบลแล้ว เขาจึงไม่ลังเลที่จะหกั หลัง
พวกพอ้ งเลย มนั กแ็ คโ่ ชคชะตาทแี่ ยกทางกนั ตามสง่ิ ทพี่ วกเขาเลอื ก ราเซน็
เห็นใจเขาเพียงแคเ่ ศษเสยี้ วเลก็ ๆ เทา่ นน้ั

42

การกระท�าทงั้ หมดของเขาเปน็ ไปตามค�าส่ังของดอิ าโบล
ทกุ อยา่ งเปน็ ไปตามแผน แม้กระทั่งการแกล้งเปน็ ลมหมดสติ
ในฐานะข้ารับใช้ของดิอาโบล ราเซ็นรับฟังค�าชี้แจงเร่ืองท่ีว่าจะ
จัดการกับประเทศน้ีอย่างไร เพื่อการนั้นเขาจึงเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขา
ควรจะทา� อะไรบา้ ง
ประเทศนีถ้ กู ท�าใหเ้ ปน็ ของเล่นของจอมมาร
ชะตากรรมของอาณาจกั รฟาลมสุ สน้ิ สดุ ลง เพราะวา่ เปน็ ประเทศ
ที่ถกู เลือกในฐานะเกมกระดานซึ่งใชเ้ บี้ยในการควบคมุ
แต่ทว่า ส�าหรับประชาชน เร่ืองน้ันอาจจะไม่ใช่ความโชคร้าย
เลยก็ได้
ในตอนทรี่ าเซน็ ฟงั ดอิ าโบลเกย่ี วกบั แผนการทจี่ อมมารรา่ งไวใ้ น
ใจนัน้ เขารู้สกึ มคี วามหวงั และมองเห็นภาพผืนแผน่ ดนิ ฟาลมสุ ท่ีรุง่ เรือง
ยิ่งกวา่ ตอนนผี้ ดุ ขึ้นมาในสมอง
เพ่ือที่จะท�าให้ภาพนั้นเป็นจริงข้ึนมา จึงต้องท�าลายระบบเก่า
อยา่ งช่วยไม่ได ้ ราเซ็นคิดเช่นนน้ั ไปเสยี แลว้
เพราะฉะนน้ั ในตอนน ี้ เขาจงึ ตอ้ งดา� เนนิ การใหเ้ ปน็ ไปตามแผนการ
เชน่ กัน

“ใจเยน็ กอ่ น ขา้ คอื ราเซน็ ขา้ ปกปอ้ งองคก์ ษตั รยิ แ์ ลว้ รว่ มมอื กบั
ท่านวรี บุรษุ จนหนีออกมาได้ยังไงล่ะ”

“อะไร? แก ไม่สิ ทา่ นไม่ใชโ่ ชโงะหรือ?”
“แล้วไอ้โชโงะน่นั เปน็ อะไรไป... ไม่สิ เปน็ อยา่ งง้นั เองเหรอ”
“ถึงอย่างง้ันก็สับสนอยู่ดี ไม่นึกเลยว่าท่านราเซ็นจะอยู่ในร่าง
โชโงะคนใจกล้าหนา้ ดา้ นน่นั ”
ตอนแรกพวกเขาดทู า่ ทางสับสน แต่พอนกึ ไดว้ ่าราเซน็ เป็นผใู้ ช้
เวทมนตรท์ ่เี ก่งกาจ กล่มุ คนทอี่ ยูต่ รงนั้นกย็ อมรับได้ ดงั นนั้ พวกเขาจงึ ยิง
ค�าถามใส่ราเซ็นอกี ครง้ั หน่ึง

บทท่ี 1 ปิศ�จกับกลอุบ�ย 43

“หนไี ปงน้ั ร?ึ ถา้ งนั้ กห็ มายความวา่ กองทพั ฟาลมสุ กองกา� ลงั ทหาร
ของพวกเราพ่ายแพ้ใหก้ บั พวกอสรู งัน้ เหรอครบั !?”

“แลว้ เปน็ ยงั ไงตอ่ ละ่ ? คงไมใ่ ชว่ า่ เพราะการโจมตขี บั ไลพ่ วกอสรู
ลม้ เหลว เลยท�าได้แคห่ นีกลบั มาอยา่ งอบั อายขายขห้ี น้าสินะ!?”
คา� ถามออกมาจากปากของเหล่าขนุ นางจากทุกทิศทาง
กลุ่มผู้มีพลังอ�านาจระดับประเทศท�าการสนับสนุนประเทศน ้ี
แต่ในความเป็นจริง คนท่ีท�าตัวเหมือนหมาจ้ิงจอกซ่ึงคิดแต่จะกอบโกย
ผลประโยชน์เข้าหาตนโดยใช้สงครามเป็นฉากบังหน้าก็มีอยู่มากเช่นกัน
พวกเขาเหล่าน้ันไม่คาดคิดเลยว่าจะพบกับความพ่ายแพ้ท่ีน�ามาซ่ึงการ
สูญเสยี ทรพั ย์สิน

“พวกเจ้าท้ังหลาย จงอยู่ในความสงบ ก่อนอ่ืนกรุณาฟังส่ิงท่ี
ทา่ นราเซ็นจะพดู ได้หรือเปลา่ ”
ผทู้ ที่ า� ให้บรรยากาศเงียบสงบก็คอื มารค์ วิสมวิ เรอร์
น่กี เ็ ป็นไปตามคาดเชน่ กนั ดอิ าโบลเคล่ือนไหวในคืนก่อน และ
เป็นตัวกลางในการติดต่อกับฟิวส์ผู้เป็นกิลด์มาสเตอร์แห่งอาณาจักร
เบอร์มนุ ด์
สถานการณ์ดา� เนินไปตามความคาดหมายของดิอาโบล...

เรมิ่ แรก ราเซน็ อธบิ ายวา่ ‘วรี บรุ ษุ ยอหม์ จะเจรจากบั นายเหนอื
หวั แห่งอสูรและนÓโพชน่ั กลับมา เพื่อทจ่ี ะชว่ ยเหลือกษตั รยิ ์’ เร่ืองนั้น
ได้รับการถา่ ยทอดคา� สั่งตอ่ ๆ กนั มาจนถึงคนเฝา้ ประต ู พวกเขาจึงเตรียม
การต้อนรบั ขบวนของยอห์มโดยไม่มเี ง่อื นไข
หลังจากนั้น ราเซ็นก็เริ่มเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับกองทัพ
ฟาลมุส... แต่ทันทีท่รี าเซน็ เรมิ่ อธบิ าย สถานท่แี ห่งนัน้ ก็ชุลมนุ วนุ่ วาย
ใชแ่ ลว้ --------ดว้ ยคา� วา่ “การคนื ชพี ของเวลโดรา่ (มงั กรวายคุ ลงั่ )”

“บะ บ้านา่ ...”

44

“มังกรมารตวั นน้ั ตัวที่อยทู่ ่นี ัน่ ฟ้ืนคนื มาแล้วงน้ั รึ...?”
“อะ อะไรกัน... เวลโดรา่ หายไปแลว้ ไมใ่ ชเ่ หรอ!?”
“ถ้าเป็นแบบน้ีละก็ เราต้องรีบไปรายงานศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์
เพอื่ ใหท้ างนน้ั สง่ ครเู ซเดอร์ (กองกา� ลงั อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธ)์ิ มาประจา� การทน่ี !ี่ ”
“จบกัน! ถ้าหากส่ิงท่ีท่านราเซ็นพูดเป็นความจริงละก็ มันจะ
ไม่มีมาตรการรับมือเลย เพียงแค่ทหารท่ีเหลือในประเทศน้ีก็มีก�าลังรบ
ไม่พอส�าหรับต้ังรบั แล้วนะ?”
“เปน็ อยา่ งงนั้ แหละ! ถงึ ตอ้ งรบี เรยี กกองอศั วนิ กลบั มายงั ไงละ่ !”
“ถกู ตอ้ ง ถ้าหาก “เวทสนทนา” ใชต้ ิดต่อไม่ได้ อาจจะตอ้ ง
ถา่ ยทอดคา� สัง่ จากนายพลฟอลเก็น แล้วสง่ ต่อกันเป็นทอดๆ สินะ!”
“น่ไี มใ่ ชเ่ วลามาพูดอย่างใจเย็นซะหนอ่ ย! ถ้าคิดหลบหนกี ่อนที่
ประชาชนจะรู้เร่อื งนี้ ก็ใช่ว่าจะหนไี ดง้ ่ายๆ อย่างทค่ี ดิ ซะด้วยสิ!”
คนที่สบั สนเพราะหวาดกลวั
คนที่ยืนยนั ว่าจะต้ังรับ
คนทีเ่ สนอให้ทอดท้งิ ประชาชนแล้วหนีออกไป
มารค์ วสิ มวิ เรอรต์ วาดใสผ่ คู้ นทแ่ี สดงปฏกิ ริ ยิ าขา้ งตนออกมาตา่ งๆ
นานา เพอ่ื ให้คนเหล่านั้นเงยี บ
“เงยี บไปซะ!! ตอ่ ใหก้ องอศั วนิ ปลอดภยั แตส่ ถานการณก์ ค็ งจะ
เหมือนเดิม แล้วก็ท่านฮิตเตอร์ รีบร้อนไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ท่าน
จะหนีไปทไี่ หนเหรอ? ในเมอ่ื “มงั กรวายคุ ล่งั ” ตัวนน้ั เป็นคาทสั โทรฟ
(ระดับมหนั ตภยั ) อยา่ งแนน่ อน”
กลุม่ ผมู้ อี า� นาจกลับมาอยใู่ นความสงบ
ความเงียบสงัดท่ีมาเยือน ณ ท่ีแห่งน้ันถูกท�าลายลงในตอนที่
ราเซ็นเริม่ อธิบายตอ่ จากน้ันเขาก็เลา่ ว่ามีอะไรเกดิ ขึ้นทน่ี ่นั บ้าง
เขาเลา่ เรอ่ื งความพา่ ยแพอ้ ยา่ งหมดรปู ของกองทพั ฟาลมสุ -------
หรอื เรยี กอกี อยา่ งวา่ เรอ่ื งแตง่ (โศกนาฏกรรมแหง่ สมรภมู )ิ ซง่ึ ทหารทกุ นาย

บทที่ 1 ปศิ �จกับกลอุบ�ย 45

ต่างก็หายสาบสูญ เนอ่ื งด้วยการคนื ชีพของ “มงั กรวายุคลง่ั ” เวลโดร่า

กลมุ่ คนทอ่ี ยตู่ รงนนั้ ตา่ งกพ็ ดู ไมอ่ อก หลงั จากฟงั เรอ่ื งเลา่ ของราเซน็
ไมม่ ใี ครปริปากพดู อะไรออกมาเลย
มนั เปน็ เรอื่ งทท่ี า� ใจเชอื่ ไดย้ าก เนอ่ื งจากเปน็ เรอ่ื งทไ่ี มม่ มี ลู ความ
จริงเกินไป เป็นที่แนช่ ดั วา่ ทุกคนตา่ งก็รสู้ กึ เช่นนัน้
ในระหว่างน้ัน ก็เริ่มมีคนท่ีท�าความเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบัน
แลว้ ออกมาต้ังค�าถาม ราเซน็ จึงตอบค�าถามนน้ั กลับไป

“ทะ ท่านราเซ็น มนั เป็นเรอ่ื งจรงิ หรอื เปลา่ ครับ? ทหารทกุ นาย
หายสาบสูญไปจรงิ หรือเปล่าครบั ?”

“เป็นเช่นน้ัน กองก�าลังทหารของพวกเราได้ต่อสู้กับเหล่าอสูร
แตว่ ่ามังกรซึง่ หลับใหลอยทู่ ี่นนั่ ดนั ฟ้นื คืนชพี ข้ึนมา”

“พูดอะไรน่ะ มันไมแ่ ปลกไปหนอ่ ยเหรอ! ศาสนาจกั รศักดสิ์ ทิ ธ์ิ
แหง่ ทศิ ประจมิ กป็ ระกาศวา่ มนั สาบสญู ไปเรยี บรอ้ ยแลว้ จะบอกวา่ นน่ั เปน็
เรอื่ งโกหกเหรอ!?”

“เปล่าเลย มันไม่ใช่เร่ืองโกหกหรอกครับ ก็จริงอยู่ท่ีเวลโดร่า
หายไปแลว้ แต่วา่ “เผา่ มงั กร” ยังไมส่ ญู พันธค์ุ รบั มันกา� เนดิ ขนึ้ มาใหม่
ทไี่ หนสักแหง่ บนโลก เพยี งแต่คาดไม่ถงึ เลยวา่ มันจะฟน้ื ตัวข้ึนมาในชว่ ง
เวลาส้ันๆ เช่นน้ี แถมยังเปน็ สถานที่ใกล้เคยี งกนั อีกดว้ ยครบั ”

“ท่านราเซ็น แลว้ กลุ่มคนที่รอดชีวติ เป็นยงั ไงบา้ งครบั ?”
“นะ นน่ั สิ นายพลฟอลเกน็ ยงั ปลอดภัยอยู่หรือเปลา่ ? ถึงจะ
พดู วา่ ทหารหายตวั ไปกเ็ ถอะ แต่คนทร่ี อดเหลืออยู่กีค่ นเหรอ?”
ราเซน็ ฟงั ค�าถาม แล้วให้ค�าตอบดว้ ยการส่ายศรี ษะ
หากจะพูดความจรงิ ละก็ ทหารทุกนายตายเพราะไปทา� ใหร้ มิ ุรุ
โกรธ แตใ่ นตอนทเ่ี ขานัดเจอกับดิอาโบลนน้ั เขาถกู สั่งใหป้ ิดบงั ความจริง
แลว้ ให้บอกวา่ ทหารหายตวั ไป

46

“หมายความวา่ ยังไงกนั ?”
“ก็บอกแล้วว่าหายตวั ไปน่ะสิครบั ดว้ ยการคนื ชพี ของเวลโดรา่
เหล่าอสูรและอัศวินที่อยู่ท่ีน่ันเลยหายไปครับ คนที่เหลือรอดมีเพียง
พวกขา้ เท่าน้ัน--------”
“บา้ น่า---------!?”
“ตอนนข้ี อถามอกี ครัง้ นะครบั คนที่ยงั มชี ีวติ รอดไม่ไดก้ า� ลงั หนี
หัวซกุ หวั ซุน... แต่ท่จี รงิ คอื หายไปเลยสินะครับ?”
“กองกา� ลงั สนบั สนนุ นา่ จะอยแู่ นวหลงั ... คนกลมุ่ นน้ั ยงั ปลอดภยั
อยู่ไหม?”
ราเซ็นไมพ่ ดู
แลว้ คอ่ ยๆ หลบสายตา
เมื่อทุกคนเห็นท่าทางเช่นนั้นแล้ว จึงเชื่อสนิทใจโดยไม่จ�าเป็น
ตอ้ งซักไซต้ อ่
--------เชอ่ื วา่ กองอัศวนิ ได้สูญสิ้นไปแลว้ จรงิ ๆ
เสนาบดีคนหนึ่งรอ้ งไห้ฟูมฟาย
เขาเป็นคนที่ถามว่ากองก�าลังสนับสนุนเป็นตายร้ายดีอย่างไร
เพราะเขาไดส้ ง่ ลูกชายผ้อู อกศกึ เปน็ ครัง้ แรกไปยังสนามรบเอง
เขาท�ากระท่ังการคุยปูทางเพ่ือให้ลูกชายประจ�าการแนวหลัง
ไม่ใช่แนวหนา้ ทแ่ี สนอนั ตราย ท้ังๆ ท่ีทา� ขนาดนั้นแลว้ แต่ทุกอยา่ งกลับ
สญู เปลา่
เดิมทีเขาคิดว่า สงครามคร้ังนี้ตนจะเป็นฝ่ายรุกรานเพ่ือแย่งชิง
ทรพั ยากรจากเหลา่ อสรู เพราะเหตนุ นั้ เขาจงึ ยอมใหล้ กู ชายเขา้ รว่ มศกึ แรก
แตท่ งั้ ๆ ทเ่ี ปน็ เชน่ นนั้ กลบั ตอ้ งมาเจอเรอ่ื งแบบน-้ี ------ นา�้ ตาของเขารว่ ง
ผล็อย จากเคราะหร์ า้ ยที่ไม่คาดคิดมากอ่ นเลย
แตท่ ว่า โศกนาฏกรรมนั้น ท้ายทีส่ ดุ กเ็ ป็นแค่ตวั อย่างหนง่ึ จาก
เรือ่ งราวจ�านวนมหาศาล

บทท่ี 1 ปิศ�จกบั กลอบุ �ย 47

บคุ คลสาบสญู ในสงครามคร้งั น้มี ี 20,000 คน
ไม่เคยมีกรณีแบบน้ีมาก่อน และมีจ�านวนความเสียหายมาก
เกนิ ไป
ถึงจะบอกว่าหายสาบสูญ แต่ความหวงั ที่จะกลบั มาน้ันไม่มีเลย
ค�าน้นั มคี วามหมายเหมือนกบั ค�าว่าตาย
ทุกคนล้วนแต่ครุ่นคิดว่าการคืนชีพของเวลโดร่าเช่ือมโยงกับ
เหตุการณ์นัน้ อย่างไร ในทีส่ ุดก็คิดไปเองวา่ คนทหี่ ายไปอาจจะเป็นเหยอื่
สงั เวยก็เปน็ ได้
ถงึ แมเ้ รอื่ งนจ้ี ะเปน็ การใหร้ า้ ยเวลโดรา่ อยา่ งมาก แตม่ นั กเ็ ปน็ ไป
ตามทีพ่ วกริมุรคุ ดิ เอาไวแ้ ลว้
เน่ืองจากดิอาโบลได้แสดงให้เห็นว่า เขาใช้งานราเซ็นได้อย่าง
ยอดเยยี่ ม เพอ่ื ทจ่ี ะชกั นา� ความคดิ ของกลมุ่ ผมู้ อี า� นาจในอาณาจกั รฟาลมสุ
นั่นเอง

＊

ในตอนนน้ั มีเสยี งฝเี ท้าดงั กังวานทีโ่ กงบัลลงั กพ์ อด ี ราวกับกะ
เวลาท่ีเหมาะสมเอาไว้
ขบวนของยอหม์ เดินทางมาถงึ แลว้ นั่นเอง
เสนาธกิ ารทหารมิวรนั ผู้พิทักษ์กรูซิส และซอรเ์ ซอเรอร ์ (ผู้ใช้
เวทธรรมชาติ) รอมเมลติดตามมาในฐานะเสมียน
คนท่เี ดินเข้ามาคนสดุ ท้ายคือ ดิอาโบลซ่งึ ใส่เครอ่ื งแบบพอ่ บา้ น
แตท่ ่าทางหยิ่งผยองทา� ให้เขาดไู ม่เหมือนพอ่ บ้านเลย
หอ้ งโถงทต่ี งั้ บลั ลงั กภ์ ายในปราสาทน ้ี ผทู้ ม่ี สี ถานภาพตา่� อยา่ ง
นักผจญภัยไม่สามารถล่วงล�้าเข้ามาได้ง่ายๆ แต่ในครั้งน้ี ราเซ็นฝาก
ข้อความมาว่า เขาเตรียมพรอ้ มคนนา� ทางให้แลว้ พวกยอห์มจงึ มาถึงได้

48

โดยไมห่ ลงทาง
“โทษทีละกันท่ีมาสาย แต่ยังไงข้าก็เกลี้ยกล่อมคนคนนั้นได้

แล้ววะ่ ”
ยอหม์ เป็นตวั แทนพดู คยุ กับราเซ็น
เขามที า่ ทางสงา่ งาม เพยี งแต่ยงั ปรบั ปรงุ วิธกี ารพูดทีห่ ยาบคาย
ไม่ได ้ เพราะว่าเรอ่ื งจ�าพวกคณุ สมบตั ผิ ู้ด ี มันไมใ่ ชอ่ ะไรทจี่ ะปรบั กันได้ใน
ระยะเวลาสนั้ ๆ จงึ ช่วยไม่ได้
แต่ส�าหรับเหล่าขุนนาง ท่าทางดังกล่าวเรียกได้ว่าไร้มารยาท
เพราะเหตุนั้น จงึ มีคนออกมาตอบโต้

“อะไรเนี่ย แกน่ะ! ทา่ ทางแบบสามัญชนชา่ งไร้มารยาทนกั !”
พวกยอหม์ ขนยาทใี่ ชส้ า� หรบั ฟน้ื ฟกู ษตั รยิ ม์ า แมจ้ ะบอกเรอ่ื งนนั้
ไปแลว้ แตเ่ สนาบดคี นหนึ่งกลับขึ้นเสียงอยา่ งเกร้ยี วกราด
แนน่ อนวา่ เขารจู้ กั ชอ่ื ของวรี บรุ ษุ ยอหม์ รปู ภาพใบหนา้ ของยอหม์
กม็ วี างขายตามทอ้ งตลาดดว้ ย เขาจงึ รตู้ วั ดวี า่ คนทเ่ี ขา้ มาคอื ใคร นอกจากนี้
เอ็กซอร์อาร์เมอร์ (เกราะโครงกระดูก) ของยอห์มก็มีลักษณะเฉพาะจึง
เป็นทเ่ี ลอ่ื งลอื เขาคงจะไม่ไดจ้ า� คนผิดหรอก
แตส่ า� หรบั เขา เรอื่ งนน้ั มนั ไมเ่ กย่ี วเลย เพราะเขามสี ามญั สา� นกึ วา่
ทนี่ ่คี ือปราสาท จงึ มีกฎเกณฑต์ า่ งกับในเมือง
เพราะเหตนุ น้ั เอง เขาจงึ ใหอ้ ภยั ยอหม์ ทม่ี ลี กั ษณะการพดู จาแบบ
คนชั้นต�่าไมไ่ ด้
ราเซน็ ดูลุกลลี้ กุ ลน
เขาหันหน้าไปมองดิอาโบล เพ่ือยืนยันว่าถ้อยค�าของเสนาบดี
ไมไ่ ดเ้ ปน็ ตวั จดุ ชนวนใหด้ อิ าโบลโกรธ ในเมอ่ื ราเซน็ ไมไ่ ดแ้ จง้ รายละเอยี ด
ให้เหลา่ เสนาบดที ราบกัน เขาจงึ ตอ้ งรบั ผิดชอบตอ่ ถ้อยค�าดังกล่าว
เขาเข้าใจความรู้สึกของเสนาบดีคนที่ตะโกนออกมา ถ้าใน
สถานการณป์ กต ิ การกระทา� เชน่ นนั้ ถอื วา่ เหมาะสม แตต่ อนนอี้ ยใู่ นชว่ งท่ี

บทที่ 1 ปศิ �จกบั กลอบุ �ย 49

สถานการณ์เลวร้าย เขาจึงเสียใจภายหลังว่าน่าจะอธิบายให้ละเอียด
มากกวา่ น้ ี เลยเข้าไปไกลเ่ กลี่ย

“ได้โปรดรอก่อนครับ เซอร์คาร์ลอส กลุ่มคนเหล่านี้เป็นผู้ท่ี
ชว่ ยเหลอื พวกขา้ ไว้ มนั เปน็ วธิ กี ารเพยี งหนงึ่ เดยี วทจี่ ะสามารถชว่ ยกษตั รยิ ์
ได้ครบั !”

“อะไรกัน? ทีบ่ อกวา่ ช่วยพวกทา่ นราเซ็นไว้นะ่ ครับ?”
“ไม่นึกเลยว่านี่จะเป็นค�าพูดของท่านราเซ็นผู้เป็นองครักษ์ของ
กษัตรยิ ์ วา่ แต่น่ีมันเร่อื งอะไรกันเหรอครับ?”
พวกเขายงั คงไมพ่ อใจ แตว่ า่ ราเซน็ กเ็ ปน็ ถงึ ผใู้ ชเ้ วทมนตรช์ น้ั สงู สดุ
แห่งอาณาจักรฟาลมุส มีผลงานคุ้มกันกษัตริย์สั่งสมมาตลอดระยะเวลา
หลายรอ้ ยป ี ความสามารถทแ่ี ทจ้ รงิ ของเขาในฐานะวซิ ารด์ (จอมเวท) นนั้
ไรข้ อ้ กงั ขา พวกขนุ นางจงึ หยดุ โตเ้ ถยี งกบั ราเซน็ แลว้ อยใู่ นความสงบสกั พกั
ถงึ จะพดู อยา่ งนน้ั เรอื่ งทพี่ วกเขาโตเ้ ถยี งกนั อยา่ งรนุ แรง มเี พยี ง
แค่เร่ืองความไม่ชัดเจนจากกรณีการคืนชีพของเวลโดร่า ซ่ึงเป็นวิกฤติ
ชเ้ี ปน็ ชต้ี ายประเทศชาต ิ เพราะเหตนุ นั้ พวกเขาจงึ คา� นงึ ถงึ เรอ่ื งความมน่ั คง
ของตวั เองเพอื่ รกั ษาผลประโยชนส์ ว่ นตวั เลยถามพวกราเซน็ วา่ จะใหค้ วาม
ช่วยเหลืออยา่ งไร
หลังจากที่ได้ยินค�าถาม ราเซ็นก็พยายามจะให้ค�าตอบ แต่ใน
ตอนนัน้ เอง ก็มีอกี เสียงหนึ่งจากด้านขา้ งแทรกเขา้ มา
“ค�าถามน้นั ให้ผมตอบเถอะครบั ”
น่ันคือเสียงของอารค์บชิ อปเรฮิม
ตอนนเี้ ขาไดร้ บั การรกั ษาแลว้ จึงเขา้ มาชว่ ยเหลือราเซ็น
ราเซน็ คิดวา่ ตนเองได้รบั ความช่วยเหลือแล้ว จึงหนั ไปสบตากบั
เรฮิม เมื่อเขาหันไปมองดิอาโบล ก็พบว่าดิอาโบลอยู่ในท่าทีเฝ้ามอง
สถานการณ์ด้วยรอยยม้ิ
ราเซน็ โล่งอก แล้วปล่อยให้เรฮมิ อธิบาย

50

“วา่ แต่ พวกทา่ นราเซ็นได้รบั การช่วยเหลือยงั ไงกนั นะ?”
“ดูเหมือนทา่ นราเซน็ จะอธิบายเร่ืองการคนื ชพี ของ “มงั กรวายุ
คลงั่ ” แลว้ สนิ ะครบั กองทพั ของทงั้ สองฝา่ ยปะทะกนั แลว้ กต็ อ่ สกู้ นั อยา่ ง
รุนแรงที่สมรภูมิแห่งน้ันครับ จ�านวนคนของฝ่ายเรามีมากกว่าก็จริง
แตพ่ วกอสูรได้เปรยี บในทางพืน้ ท่ี สงครามน้มี ผี คู้ นตกเป็นเหยอ่ื มากมาย
นบั วา่ เป็นศึกหนักกว่าทีค่ ิดครับ--------”
ภายในโถงเงยี บกรบิ มเี พยี งเสยี งของเรฮิมดังกังวาน
ในขณะทเ่ี รฮมิ อธบิ ายตอ่ เขากส็ งั เกตสหี นา้ ของดอิ าโบลไปดว้ ย
การคืนชีพของเวลโดร่าเป็นกุญแจที่น�าไปสู่วี่แววของความ
โกลาหลในสมรภูม ิ และแล้ว ด้วยการปรากฏกายกะทนั หนั ของเวลโดร่า
ในสนามรบ จึงมีผเู้ คราะหร์ า้ ยไม่ว่าจะเปน็ พันธมิตรหรือศตั รู
ราเซ็นพยกั หนา้ ตาม แล้วพมึ พ�าวา่
“ข้าอยูท่ ี่นั่นกันสองคนกบั ทา่ นเรฮิม เพือ่ ปกปอ้ งฝา่ บาท เทา่ น้ี
กเ็ กินก�าลังแล้วครับ”
ราเซน็ กลา่ วเพือ่ ย�า้ ว่าตัวเองไม่สามารถท�าอะไรได้เลยน่ันเอง
เรฮมิ กล่าวตอ่
“ถูกต้อง ถูกต้องแล้วแหละครับ ท่ีฐานท่ีมั่นในแนวหลังนั้น
ผมกับราเซ็นส้ินหวังกับโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา ความตาย
ได้คืบคลานเข้ามาตรงหน้า ต่อหน้า “มังกรวายุคล่ัง” อันแสนยิ่งใหญ่
ผู้บดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างน้ัน พวกเราเตรียมใจที่จะตายแล้วแหละครับ
แตว่ ่าในตอนนั้นได้มีคนยนื คั่นกลางระหวา่ งพวกเรากบั “มงั กรวายุคลงั่ ”
อย-ู่ ------”
ราเซน็ ช�าเลืองมองดิอาโบลเล็กนอ้ ย
ดอิ าโบลพยกั หนา้ อยา่ งพงึ พอใจ เมอื่ แนใ่ จกบั ทา่ ทนี น้ั แลว้ ราเซน็
และเรฮิมกพ็ ยักหนา้ ให้กนั
“-------คนคนนน้ั คอื นายเหนอื หวั แหง่ เหลา่ อสรู ทา่ นรมิ รุ ยุ งั ไง

บทที่ 1 ปิศ�จกบั กลอบุ �ย 51

ละ่ ครับ”
“เปน็ เชน่ นนั้ แหละครบั ทงั้ ขา้ และทา่ นเรฮมิ ไดเ้ ตรยี มใจทจ่ี ะตาย

ไวแ้ ลว้ แตท่ วา่ ทา่ นรมิ รุ ผุ เู้ ปน็ นายแหง่ อสรู ไดเ้ กลยี้ กลอ่ มทา่ นเวลโดรา่ ให้
นะ่ ครบั ”
ถ้อยคา� ของราเซ็นท�าใหท้ กุ คนต่างตกตะลึง

“ที่ว่าเกลยี้ กลอ่ มคอื ไรเหรอครับ? มีการพดู คุยกันใชห่ รอื เปลา่
ครบั !?”

“เดมิ ที การยนื ตอ่ หนา้ มงั กรมารเวลโดรา่ นน้ั ถอื เปน็ การฆา่ ตวั ตาย
ชดั ๆ เลย สง่ิ มชี วี ติ สว่ นใหญถ่ า้ ไดอ้ าบแกน่ เวททห่ี นาแนน่ แลว้ กม็ แี ตต่ าย
กนั เรียบ”

“แลว้ เขาทา� แบบนัน้ ไดย้ ังไง--------?”
เหล่าขนุ นางส่งเสยี งอึกทึก
หากการเจรจาสามารถกระทา� ไดล้ ะก ็ ถงึ แมเ้ วลโดรา่ จะคลมุ้ คลงั่
ก็อาจจะหยุดย้ังเขาไว้ได้ เหล่าขุนนางท่ีคิดเช่นน้ันต่างก็มองดูราเซ็นและ
เรฮิม โดยเปย่ี มล้นไปดว้ ยความปรารถนาและความคาดหวัง
บางคนก็พูดว่า อาจจะมีความเป็นไปได้ว่าเวลโดร่าจะไม่มาที่
อาณาจกั รฟาลมสุ เลยกไ็ ด ้ แตก่ ารทจ่ี ะคาดหวงั สง่ิ นนั้ อยา่ งเดยี วโดยไมท่ า�
อะไรเลยนน้ั เปน็ สงิ่ ทผ่ี ดิ ถา้ ถามวา่ จะทา� อะไรไดบ้ า้ งละก ็ ไมม่ ใี ครสามารถ
ให้ค�าตอบไดเ้ ลย สถานการณป์ จั จบุ นั จงึ เปน็ เชน่ นีเ้ อง
ในตอนน ้ี พวกเขาทราบแลว้ วา่ ทหารชนั้ ยอดจา� นวนตงั้ 20,000
นายซ่ึงมีกองอัศวินส่วนพระองค์รวมอยู่ด้วยนั้นย่อยยับ โดยส่ือ
ความหมายตรงตามตัวอักษร ไมม่ ใี ครออกความเหน็ ที่บ้าบิน่ เช่นการแขง็
ขอ้ ตอ่ เวลโดรา่ เลย ทกุ คนตา่ งคดิ วา่ ถา้ หากยบั ยง้ั การคกุ คามของเวลโดรา่
ด้วยการเจรจาได้ละก ็ มนั คงจะเปน็ ทางเลอื กท่ดี ที ีส่ ดุ

“ทกุ ทา่ นคงทราบกนั อยแู่ ลว้ ใชไ่ หม? วา่ ทา่ นรมิ รุ ผุ เู้ ปน็ นายเหนอื
หวั แห่งเหล่าอสูรเป็นผนู้ า� พันธมิตรแหง่ มหาพงไพรแหง่ จรู า่ ”

52

“นัน่ ไมใ่ ช่การประกาศตนแบบคดิ เองเออเองหรือยังไง?”
ทนั ทที เี่ สนาบดคี นหนงึ่ กลา่ วเชน่ นน้ั ดอิ าโบลกท็ า� หนา้ นวิ่ คว้ิ ขมวด
ราวกับไมพ่ อใจ
เม่ือราเซ็นเห็นท่าทางดังกล่าว เขาก็ตอบกลับไปอย่างรีบร้อน
เพือ่ ท่ีจะขัดขวางเสนาบดีคนนัน้

“มใิ ชก่ ารแอบอา้ งแน่ เพราะขา้ ไดเ้ หน็ เมอื งของอสรู ดว้ ยตาคนู่ แ้ี ลว้
ท่านผู้น้ันเหมาะที่จะเรียกว่าผู้น�าประเทศจริงๆ แต่ตอนนี้ปล่อยเรื่องน้ัน
ไปเถอะ พรรคพวกของทา่ นรมิ รุ ผุ นู้ นั้ นะ่ คอื ไดรแอด (ภตู พฤกษา) ทเ่ี ปน็
ผ้ดู แู ลมหาพงไพรแหง่ จรู ่าเช่อื ฟงั อยคู่ รบั ”
ราเซน็ ชแี้ จงวา่ การตอ่ รองของเวลโดรา่ กบั รมิ รุ ผุ า่ นไดรแอดนน่ั เอง
ถ้อยค�าเช่นนช้ี ่วยเพม่ิ ความสามารถในการโนม้ น้าวใจได้
ผู้ดูแลผืนป่ามีช่ือเสียงในฐานะอสูรท่ีมีพลังปกปักรักษาแผ่นดิน
ซ่ึงเวลโดร่าหลับใหลอยู่ สมาคมอิสระก�าหนดไว้ว่าเป็นชั้น A ข้ึนไป
ผู้ดูแลผืนป่าจึงเป็นตัวตนที่อันตราย ซึ่งเทียบเท่ากับชั้น A พิเศษโดย
ประมาณ
หากพูดไดรแอดตนนั้นเช่ือฟังแล้วละก็ แสดงว่าอสูรนามริมุรุ
คงจะมีพลังทัดเทียมกันกระมัง เน่ืองจากคนที่อยู่ตรงน้ีเป็นเหล่าขุนนาง
จึงไม่มีใครท่ีไม่เข้าใจประเด็นนั้น และแต่ละคนก็เป็นขุนนางต�าแหน่งสูง
จึงไมม่ ใี ครท่เี บกิ เฉยการรวบรวมขอ้ มูลเลยน่ันเอง

“อยา่ งงน้ี ีเ่ อง...”
“พลาดแลว้ ท่ไี ปหาเรอื่ งก่อน--------”
เหล่าเสนาบดีตระหนักถึงข้อเท็จจริงที่ว่า พวกตนไปบุกรุก
ดนิ แดนอสรู เสยี แลว้ นเี่ ปน็ สถานการณท์ ม่ี อิ าจยอมรบั ได ้ จงึ ทา� ใหพ้ วกเขา
กลดั กลมุ้
“แย่แล้วสิครับ ถ้าสามารถต่อรองกับมังกรมารได้ การที่ริมุรุ
คนนั้นเปน็ ศัตรูกับพวกเราถือเปน็ เร่อื งทีเ่ ลวร้ายมาก...”

บทท่ี 1 ปิศ�จกับกลอบุ �ย 53