เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

แม้เร่อื งนั้นไม่นา่ จะเป็นไปได้ แตฮ่ ินาตะเตรียมใจไว้แล้ว
ดว้ ยเหตนุ น้ั ฮนิ าตะจงึ มอบบททดสอบใหแ้ กต่ นเองเรอื่ ยมาจนถงึ
วนั น้นี ั่นเอง

＊

เผลอแป๊บเดียว ฮนิ าตะกไ็ ปถงึ ทหี่ มาย
ผู้ที่รออยู่ที่นั่นคือพระสันตะปาปารุอ ิ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นผู้ร่วม
อุดมการณ์
จากนั้น เธอก็ได้รับการรายงานท่ีเชอื่ ไดย้ าก

“คนื ก่อน น้องชายของข้าเสยี ชวี ิตแลว้ ครับ”
คืนกอ่ น
ฮินาตะขับไล่ผบู้ กุ รกุ ปริศนาท่อี าสนวิหาร
ในคืนวนั นั้น เธอได้นัดเจอกับคนอีกคนหนึ่งดว้ ย แตเ่ นอ่ื งจาก
ค�าส่ังของเทพพยากรณ์ เธอจึงยกเลิกเร่ืองเหล่าน้ันท้ังหมดแล้วเปลี่ยน
กา� หนดการ
จงึ นบั เปน็ โชคดที คี่ า�่ คนื นนั้ สนิ้ สดุ ลงอยา่ งปลอดภยั โดยไมท่ า� ให้
สถานท่ศี กั ดิ์สิทธ์แิ ปดเปอ้ื น
นา่ จะเป็นอย่างน้ันแทๆ้

“ลอ้ เลน่ ใชไ่ หม? ไมใ่ ชว่ า่ โระอไิ ปเขา้ รว่ มวลั พวั รก์ สิ ในฐานะจอมมาร
เหรอ”

“เร่ืองจริงครับฮินาตะ ดูเหมือนว่าผู้บุกรุกที่ท่านไล่ออกไปจะ
เผชญิ หนา้ กับโระอทิ ท่ี า่ นลมู ินสั บอกให้กลับมากอ่ นโดยไมค่ าดคิดครับ”

“เปน็ ไปไดย้ งั ไง พอมนั เหน็ ฉนั แลว้ กห็ นอี อกไปเลย ฉนั ถงึ สะกด
รอยตามไมไ่ ด.้ ..”

“น่ันก็จริง แต่ไม่มีทางที่ข้าจะสงสัยว่าท่านจะบ่ายเบ่ียงครับ

204

ค�าสั่งที่ท่านได้รับจากท่านลูมินัสคือการป้องกันสถานท่ีศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่
การก�าจดั ผู้บกุ รกุ ครบั ในทางกลบั กัน กองพลรกั ษาพระองคข์ องขา้ ชา่ ง
น่า
ผิดหวงั นกั พวกเขาต่างหากท่สี มควรจะรบั ผิดชอบหน้าท่นี ้นั ครับ”

“อัศวินอันดับหน่ึงของกองพลนั้นก็คือฉันเองน่ะแหละ แต่ว่า
การทเ่ี ขาถูกคตู่ ่อสูร้ ะดบั นนั้ ฆ่านะ่ โระอิเองกน็ า่ ผิดหวังด้วยสนิ ะ”
ฮินาตะพดู เช่นน้นั พลางย้มิ โดยไม่หวั่นเกรง
ตอ่ หนา้ พระสนั ตะปาปาแหง่ ลเู บเรยี ส ซงึ่ เปน็ พชี่ ายของโระอผิ นู้ น้ั

ลมู นิ ัส วาเลนไทน์ เป็นจอมมารที่แทจ้ รงิ
คนสนทิ ของเธอคอื พ่นี อ้ งฝาแฝด รอุ ิและโระอิ
คนพเี่ ปน็ ผกู้ มุ อา� นาจของโลกเบอ้ื งหนา้ ในฐานะพระสนั ตะปาปา
สว่ นคนน้องปกครองโลกเบื้องหลังในฐานะจอมมาร
และลมู ินัสก็เปน็ ผคู้ วบคุมทกุ สิง่ ทุกอยา่ งในฐานะเทพีน่นั เอง
น่ันคอื โลกท่พี วกเขาต้งั เป้าไว้
ดงั น้นั ลูมินัสจงึ จดั ตงั้ คณะปกครอง และเก็บตวั อยใู่ น “สภา
สว่ นลึก” เพอื่ ปิดบังตวั ตนให้พน้ จากฉากหนา้ น่นั เอง

โระอกิ ลายเป็นจอมมารทเี่ ป็นตวั แทนของเธอ และเขาก็มคี วาม
สามารถท่ไี ม่ดอ้ ยไปกวา่ ใครในฐานะสบิ มหาจอมมารอกี ดว้ ย
เพียงแค่ข้ึนช่ือว่าเป็นแวมไพร์ เขาก็มีความสามารถเทียบเท่า
แรงก์ B ตดิ ตัวมาตง้ั แตเ่ กดิ แลว้
พลังกล้ามเนื้อ ความถึกทน และความเร็วในการตอบสนอง
ทุกส่ิงทุกอย่างน้ันอยู่ในร่างกายอันแสนดีเลิศของเขาซึ่งมีค่าพลังดังกล่าว
เหนอื มนษุ ยห์ ลายเทา่ นอกจากน ี้ เขากไ็ ดม้ าซง่ึ สกลิ อนั แสนยอดเยยี่ มเชน่
‘กÓลังชา้ งสาร’ ‘ฟ้นื ฟูตวั เอง’ ‘เคล่อื นย้ายผ่านเงา’ ‘อมั พาต’ ‘เสน่ห์’

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนกั บญุ 205

‘ข่มข’ู่ ‘แปลงกาย’ ในฐานะสกิลเฉพาะตัวของเผ่าพนั ธ์ุ
แมจ้ ะเปน็ เผา่ พนั ธท์ุ มี่ จี า� นวนประชากรนอ้ ย แตก่ ระทงั่ ในหมผู่ ทู้ ี่
ถูกเรียกว่ามนุษย์มารชั้นสูงก็ยังเป็นเผ่าพันธุ์ท่ีมีพลังต่อสู้โดดเด่นกว่า
เผา่ พนั ธอุ์ ืน่ ๆ
รอุ แิ ละโระอเิ ปน็ ผทู้ รงอทิ ธพิ ลทอี่ ยภู่ ายใตอ้ าณตั ขิ องลมู นิ สั ผเู้ ปน็
แวมไพร์รุ่นแรกจากอดีตกาล ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าพลังของท้ังสองคน
ยิ่งใหญ่มาก ฮนิ าตะรู้เรื่องนนั้ เป็นอยา่ งดี
เพราะว่าฮินาตะเคยต่อสู้กับพวกเขาครั้งหน่ึงเมื่อนานมาแล้ว
เธอจงึ ไมค่ ดิ ที่จะสงสัยในความสามารถของพวกเขาเลย
สรปุ ก็คือ ผบู้ กุ รกุ แข็งแกร่งนั่นเอง--------ฮนิ าตะรับรู้เช่นนน้ั

“--------แตว่ ่า ถ้าทา่ นลูมนิ ัสปลอดภัยแล้ว กไ็ มม่ ีปญั หาสินะ”
ฮนิ าตะพดู เชน่ นน้ั พลางพมึ พา� เบาๆ วา่ “ถงึ แมจ้ ะไมจ่ า� เปน็ ตอ้ ง
หว่ งท่านลูมินสั ก็เถอะ-------”
จอมมารลมู นิ สั เปน็ ตวั ตนทเี่ กนิ กวา่ จะจนิ ตนาการมาก แมจ้ ะมอง
ในมมุ ของฮนิ าตะกไ็ ม่สามารถมองเหน็ สง่ิ ทีซ่ ่อนเร้นอยไู่ ด้
ลมู นิ สั เปน็ ตวั ตนอนั สงู สง่ ทฮ่ี นิ าตะตง้ั เปา้ หมายไวว้ า่ อาจมคี วาม
เป็นไปได้ที่จะต้องเผชิญหน้ากันสักวัน การที่ฮินาตะเป็นห่วงลูมินัสนั้น
คงจะเปน็ การกระท�าทีไ่ มเ่ จียมตัวกระมัง
ในทางตรงกันข้าม ส�าหรบั ฮินาตะแล้ว พวกโระอมิ ีค่าเพียงแค่
หินขา้ งถนนเทา่ นั้น
ตวั ตนของเขานั้นต่อให้ถูกสงั หารก็ไม่เปน็ ไร ถงึ แม้คดิ แบบนจี้ ะ
ไมด่ ีต่อรุอกิ ็ตาม
เพราะอ่อนแอก็เลยตาย
ฮนิ าตะคดิ วา่ มันเป็นความรบั ผดิ ชอบสว่ นตวั

“มนั มปี ัญหาแน่นอน โระอไิ ดแ้ พร่กระจายอทิ ธิพลที่ท�าใหผ้ คู้ น
ศรทั ธาในศาสนาลูมินสั มาจนถึงตอนน้ี การทีเ่ ขาตายไปนนั้ ท�าให้มคี วาม

206

เปน็ ไปไดว้ า่ ความศรทั ธาในหลกั คา� สอนของพวกเราจะเบาบางลง ทง้ั ๆ ท่ี
มงั กรมารเวลโดรา่ ฟ้ืนคนื มาแลว้ แต่ดเู หมือนว่ามหาพงไพรแห่งจรู ่ายังมี
เสถียรภาพอยู่เลยนะ”

“นน่ั สินะ--------”
ฮินาตะตอบเช่นนั้น พลางคาดเดาว่าสาเหตุดังกล่าวคงจะเป็น
เพราะสไลมต์ ัวท่ีตนเองดันปล่อยให้หลดุ มือไป
ทางน้ีจึงหาขอ้ อา้ งไม่ได้
มันเป็นความผิดพลาดของฮินาตะเต็มๆ คนท่ีส�านึกในเรื่องน้ัน
มากท่สี ดุ ก็คือตวั ฮนิ าตะเอง เพราะเธอตงั้ ใจวา่ จะก�าจดั สไลม์ทช่ี ื่อวา่ รมิ รุ ุ
ตัวน้นั ให้ส้ินซาก ถึงแมเ้ ธอจะจงใจมองขา้ มผู้บุกรกุ ในคนื กอ่ นก็ตาม

(ไมน่ า่ เชอื่ เลยวา่ จะหนพี น้ จากสถานการณแ์ บบนน้ั ไดน้ ะ่ ฉนั กค็ ดิ วา่
เขาดรู อบคอบมากอยู่หรอก แต่เกินกว่าท่ฉี ันคิดไวเ้ ลยนะ รมิ ุร-ุ -----)
ฮนิ าตะยกย่องริมรุ ผุ ู้เปน็ ศัตรอู ย่างตรงไปตรงมา

“------- ฉันไม่รู้เร่ืองเก่ียวกับมังกรมารหรอก แต่ท่ีผืนป่ายังมี
เสถยี รภาพอยนู่ น้ั นา่ จะเปน็ เพราะสไลมร์ มิ รุ ตุ วั นน้ั ทฉ่ี นั ดนั ปลอ่ ยใหห้ นไี ป
ไดน้ ะ่ ”

“อืม ข้ากล็ องสา� รวจดว้ ยตัวเองแล้ว เรอื่ งทีก่ องก�าลงั ทหารของ
อาณาจกั รฟาลมสุ โดนกวาดลา้ งนา่ จะไม่ผิดแน่ แล้วพอนับถอยหลังจาก
ชว่ งเวลาทเี่ วลโดรา่ ฟน้ื คนื มาแล้ว กต็ ดั สินได้ว่าเป็นฝมี อื ของริมรุ ุผนู้ นั้ นะ่
ดูท่าว่าจะเปน็ คตู่ อ่ ส้ทู ร่ี บั มอื ไดย้ ากเลยแหละ”

“ตอนทฉี่ นั พบกับเขาโดยบังเอิญ ในชวั่ พรบิ ตาทฉี่ นั จบั เขาโดย
ใชโ้ ฮล่ีฟลิ ด์ (มา่ นพลงั ศกั ดิส์ ทิ ธ)์ิ น่าจะเปน็ โอกาสท่ีดีท่ีสุดในการกา� จดั
เขานะ”

“เพราะเจ้าได้ยินว่าบ้านเกิดเขาอยู่ท่ีเดียวกัน ก็เลยออมมือให้
หรอื เปล่า?”

“ไมม่ ที าง เปา้ หมายของทา่ นลมู นิ สั กบั เปา้ หมายของสไลมต์ วั นน้ั

บทที่ 3 เจตจำ�นงของนักบุญ 207

ไม่ตรงกันเลย ถึงฉันจะเข้าใจความคิดของเขาก็เถอะ แต่ถ้าปล่อยไว้ทั้ง
อย่างน้ัน แผนการก็จะคลาดเคลื่อน เพราะง้ันฉันจึงพยายามท�าลาย
เมืองนนั้ โดยไม่ฟังเรื่องท่ีเขาพูดแลว้ แตท่ ้งั ๆ ทเี่ ป็นอยา่ งนัน้ ...”

“ทูตสวรรค์จะเคลอ่ื นไหวงน้ั เหรอ”
“ใช่แล้ว ตอนนี้ยังไม่เป็นไร แต่ถ้าเมืองขยายตัวต่อไปด้วย
ความเร็วแบบนั้น พวกเขาก็จะเคลอ่ื นไหวไมผ่ ิดแน”่
“มันชักจะล�าบากแล้ว ทางน้ียังเตรียมตัวไม่เสร็จเลย ก็ข้าน่ะ
อยากจะมงุ่ มนั่ เพอ่ื ใหช้ นะ “มหาสงครามอสรุ าสวรรค”์ ครงั้ ตอ่ ไปไดอ้ ยา่ ง
ราบคาบเลยนีส่ ”ิ
“นนั่ สินะ อยา่ งทตู สวรรค์นะ่ ต้องกา� จดั ให้สน้ิ ซาก เพ่อื การนัน้
ถา้ เวลาเหลอื นอ้ ยกล็ า� บากเลยแหละ”
หลงั จากทฟี่ งั คา� อธบิ ายของฮนิ าตะ รอุ กิ พ็ ยกั หนา้ เหน็ ดว้ ยเชน่ กนั
เม่ือเมืองใหญ่ขยายตัวไปเกินกว่าระดับที่ก�าหนด แองเจิล
(เผ่าทตู สวรรค)์ จะเล็งไปท่ีเมอื งน้นั เพ่อื เรมิ่ การโจมตี
เหตุผลนั้นยงั ไม่กระจ่าง แตม่ หี ลักการกระท�าชัดเจน
หากมหาสงครามเกิดขึ้นละก็ ผู้คนบริสุทธิ์จ�านวนมากจะตก
เป็นเหยื่อเพ่ือที่จะยับย้ังมูลเหตุแห่งความชั่วร้ายดังกล่าว ฮินาตะจึงเพ่ิม
กองก�าลังทหารให้แข็งแกร่งขึ้น และวางแผนการท�าลายล้างกองทัพ
ทูตสวรรคใ์ หห้ มดสิ้น
ในขณะเดยี วกนั เธอกพ็ ยายามเผยแพรศ่ าสนาลมู นิ สั เพราะตงั้ ใจ
วา่ จะเสรมิ สร้างความร่วมมือกบั มนษุ ยชาติ
ส�าหรับฮินาตะ เธอเชื่อว่าการกระท�านั้นต่างหากท่ีเป็นไปตาม
ความตัง้ ใจของลูมนิ สั ผ้เู ป็นเทพี
การกระท�าของรมิ ุรุกดี ขวางเจตจา� นงของฮินาตะ
นอกจากน ้ี เนอ่ื งจากเธอไดย้ นิ เรอ่ื งทรี่ มิ รุ เุ ปน็ สาเหตกุ ารตายของ
อซิ าวะ ชิสุเอะ จงึ มีความแค้นสว่ นตวั อกี ด้วย เพราะฉะนนั้ ฮินาตะจึงไมม่ ี

208

เหตุผลทจี่ ะออมมอื เลยแมแ้ ตน่ ้อย
เหลา่ อสรู ทสี่ ามารถเขา้ ใจมนษุ ยด์ ว้ ยปญั ญาและเหตผุ ลเธอรสู้ กึ
เสียใจเลก็ นอ้ ยทดี่ ึงพวกเขาเหลา่ น้ันเขา้ มาพวั พนั แต่ความคดิ ของลมู นิ สั
ทว่ี า่ อสูรคอื ศตั รนู ัน้ เปน็ สิง่ ทแี่ น่นอน
ชยั ชนะใน “มหาสงครามอสรุ าสวรรค”์ เปน็ สงิ่ ทค่ี วรจะใหค้ วาม
ส�าคัญเหนือสงิ่ อ่ืนใด
ถ้ามันจบลงโดยมีผู้เคราะห์ร้ายน้อยท่ีสุดละก็ ฮินาตะจะเริ่ม
ด�าเนนิ การโดยไมล่ งั เลเลย
คนทยี่ ดึ ถอื เหตผุ ลในการวเิ คราะหด์ ว้ ยความใจเยน็ นน้ั กค็ อื ฮนิ าตะ
นัน่ เอง

“แต่การท่เี จา้ พ่ายแพน้ ้ันอาจจะท�าใหเ้ กิดผลลัพธ์ท่ีดีก็ได”้
“หมายความวา่ ยังไงเหรอ?”
“การทมี่ หาพงไพรแหง่ จรู า่ มภี ยั คกุ คามปรากฏขนึ้ มาทา� ใหก้ ลมุ่
ประเทศฝง่ั ตะวนั ตกรว่ มแรงรว่ มใจกนั เพอื่ ตอ่ ตา้ นสง่ิ นนั้ เพราะมนั คอื ศตั รู
ร่วมกันของมวลมนุษยชาติ ตอนน้ีโระอิได้ตายไปแล้ว กลุ่มประเทศฝั่ง
ตะวนั ตกกน็ า่ จะช่วยทา� ประโยชนใ์ ห้เราได้ เจา้ ไม่คิดแบบนั้นมัง่ รึ?”
“...ไม่รสู้ นิ ะ? ถึงฉนั จะไม่คิดว่ามนั จะไปได้สวยแบบน้ันก็เถอะ”
แต ่ ฮินาตะคดิ
ในอกี แง่หนึ่งมันอาจจะดกี ็ได้
เพราะถ้าพวกเขาปรารถนาให้มหาพงไพรแห่งจูร่ามีเสถียรภาพ
และตอ้ งการใหผ้ นื ปา่ อยรู่ ว่ มกบั มนษุ ยชาตแิ ลว้ ละก ็ ความคดิ นนั้ จึงนบั วา่
เปน็ โอกาสอันดี
แต่วา่ หากริมุรุฆ่าฟนั กองกา� ลงั ทหารของฟาลมุส ก็แนน่ อนว่า
มันเปน็ ภัยคุกคามทมี่ อิ าจเพิกเฉยได้
แตถ่ ึงอยา่ งน้นั -------
“ผูค้ า้ ขายทางฝง่ั ตะวันออกทจี่ ะนา� ข้อมลู มาให้ฉันนะ่ คนื กอ่ นก็

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนกั บุญ 209

มีนดั เจอกันดว้ ยแหละ ถา้ ไม่มคี า� สั่งของทา่ นลูมินัสละก็ ฉนั คงไมอ่ ยู่ท่ีน”ี่
“โฮ่? ชา่ งจังหวะพอดีเลยนะ”
“ใช่แล้ว พอดีเกินไปใช่ไหมล่ะ? หมายความว่ากลุ่มผู้ค้าขาย

พวกนน้ั พยายามที่จะใชง้ านฉันสิ พอคดิ อยา่ งนนั้ แลว้ การที่ฉนั ไมล่ บลา้ ง
ตวั ตนท่ีช่ือวา่ ริมุรุอาจจะถกู ตอ้ งก็ได้นะ”
ฮินาตะพูดวา่ แตฉ่ ันไมย่ อมรับความพา่ ยแพ้หรอก
ทว่า ตะปูที่ยนื่ ออกมาจะถูกตอก3
ดทู า่ วา่ รมิ รุ จุ ะฝา่ ฟนั การบกุ รกุ ของฟาสมสุ ได ้ แตภ่ ยั คกุ คามจาก
“มงั กรวายคุ ลั่ง” ทฟี่ ้นื คืนมานน้ั คงเขา้ โจมตีริมุรุ
ย่ิงไปกว่านั้น ดเู หมือนวา่ เรือ่ งท่รี มิ ุรอุ า้ งตนเปน็ “จอมมาร” จะ
จดุ ชนวนใหส้ บิ มหาจอมมารโกรธ
ผลลัพธ์คือ เขาถกู เรียกตัวไปทว่ี ัลพวั ร์กิสในคืนก่อนนั่นเอง

“เปน็ แบบนน้ั แนน่ อน ขา้ คดิ วา่ จนกวา่ พวกเราจะเตรยี มการพรอ้ ม
ใหส้ รา้ งแนวปอ้ งกนั การโจมตจี ากดนิ แดนนน้ั ทฝ่ี ง่ั ตะวนั ออกกด็ นี ะ ทง้ั นที้ ง้ั นนั้
กเ็ ผ่ือวา่ รมิ ุรุผนู้ ั้นจะรอดตายจากวัลพัวรก์ สิ มาได”้

“น่นั สนิ ะ อาจจะเอาชีวติ รอดได้จรงิ ๆ ละม้งั ?”
“ท่านลูมินัสจะกลับมาในอีกไม่ช้า ถ้ารอให้ถึงเวลาน้ันโดยไม่
ผลีผลามละก็ ผลลัพธค์ งเปน็ ทกี่ ระจา่ งแน่นอน”
“ถึงการแจ้งเรอื่ งท่ีโระอิตายจะท�าใหจ้ ติ ใจหอ่ เหีย่ วกเ็ ถอะ”
“ทา่ นคงจะบอบชา้� สินะ”
“เพราะวา่ ท่านผูน้ น้ั อ่อนโยน ต่างกับฉนั --------”
“อมื ถา้ พดู แบบนนั้ ละก็ ขา้ กไ็ มอ่ อ่ นโยนเลยนะ ทง้ั ๆ ทน่ี อ้ งชาย
ตายไปแล้ว แต่ขา้ กลับไม่รู้สกึ เศร้าเลย”
รุอติ อบเชน่ นน้ั ฮินาตะก็ท�าแคย่ กั ไหลใ่ ห้เหน็ เท่านนั้
หลงั จากนน้ั ทง้ั สองคนกห็ ยดุ การสนทนา แลว้ ตง้ั ตารอการกลบั มา
3ตะขปอทู ่ียง่นืลอมู อกนิ มัสาจอะถยูก่าตงอเกงีย: สบ�านๆวนญ่ีป่นุ หมายถงึ ผทู้ มี่ คี วามสามารถเดน่ ลา�้ หนา้ กวา่ ผู้อนื่ ย่อมถูกอจิ ฉารษิ ยา

หรอื ถูกกล่ันแกล้ง

ในทส่ี ุด--------
“ทา่ นลูมินัสกลบั มาแลว้ ! จงต้อนรับเสยี !!”

มีการแจ้งล่วงหน้าให้ทราบโดยท่ัวกัน อาสนวิหารจึงยุ่งข้ึนมา
ทันทที นั ใด
หลงั จากน้ัน ฮินาตะและรุอจิ ึงได้ฟงั เร่อื งทีไ่ ม่คาดคดิ มากอ่ น

＊

พวกเขาย้ายสถานที่ไปยัง “สภาสว่ นลึก”
ภเู ขาศกั ดสิ์ ทิ ธทิ์ สี่ งู ตระหงา่ นใจกลางจกั รวรรดศิ กั ดสิ์ ทิ ธล์ิ เู บเรยี ส
ส�านักงานใหญข่ องศาสนจักรศกั ดิส์ ิทธต์ิ งั้ อย่ทู ่ีตีนเขานั้น
พอพวกเขาผา่ นดา้ นหนา้ สา� นกั งานใหญแ่ ละมงุ่ ตรงไป กม็ วี หิ าร
เทพศี กั ดสิ์ ทิ ธอ์ิ ยภู่ ายในนนั้ มอี าสนวหิ ารซงึ่ เชอื่ มกบั ทางเขา้ ภเู ขาศกั ดสิ์ ทิ ธ์ิ
เมอื่ ผา่ นตรงนั้นแล้วเดินไปตามทางเดินบนภเู ขา กจ็ ะถึง “สภา
สว่ นลึก”
ณ จกั รวรรดศิ กั ดส์ิ ทิ ธลิ์ เู บเรยี สแหง่ น ้ี ทนี่ น่ั คอื สถานทศ่ี กั ดส์ิ ทิ ธ์ิ
ซงึ่ มอิ าจลว่ งลา�้ ไดโ้ ดยเดด็ ขาด แมแ้ ตท่ ป่ี ระทบั ของพระสนั ตะปาปากเ็ ทยี บ
ไม่ได้
จอมมารวาเลนไทน-์ ------ไมส่ ิ ลมู นิ สั จบการเลา่ เรอื่ งในคนื กอ่ น
ด้วยทา่ ทางหัวเสีย ในขณะทท่ี า� ตัวตามสบายอยทู่ ่นี น่ั

“-------- นค่ี อื เหตกุ ารณใ์ นคนื กอ่ น มังกรมารทีน่ า่ โมโหตัวน้ัน
ไมว่ า่ มนั จะอยู่ท่ีไหนก็เป็นตัวเกะกะของข้าอยูเ่ รอ่ื ย”
ลูมินัสแสดงท่าทางอารมณ์เสีย พร้อมทั้งเล่าเรื่องในท่านอน
เอกเขนกบนเกา้ อยี้ าว
เรม่ิ แรก ฮนิ าตะรายงานเรอ่ื งการตายของโระอ ิ ดเู หมอื นวา่ เรอื่ งนน้ั

บทท่ี 3 เจตจำ�นงของนกั บญุ 211

จะจุดชนวนความโกรธของลูมนิ ัสอย่างมาก
เจา้ เด็กบ้า--------
ลมู นิ สั แคบ่ น่ พมึ พา� เบาๆ และแสดงอารมณเ์ พยี งเลก็ นอ้ ย จงึ ไม่
สามารถล่วงรู้ความรู้สึกได้ ในตอนท่ีลูมินัสเข้าไปยัง “สภาส่วนลึก”
ท่าทางหย่งิ ผยองตามปกติกไ็ ม่ไดห้ ายไป
เธอเลา่ รายละเอยี ดของการประชมุ หารอื กบั เหลา่ จอมมารใหพ้ วก
ฮนิ าตะฟัง โดยรกั ษาท่าทที ่สี ขุ ุมไว้
แต่ในตอนที่เธอพูดว่าตัวตนท่ีแท้จริงของตัวเองถูกเวลโดร่า
เปิดโปง ความงามอันเพียบพรอ้ มของเธอกถ็ กู ย้อมดว้ ยความโกรธ
เนอ่ื งจากสง่ิ ทเ่ี ธออดทนอดกลนั้ ไดป้ ะทอุ อกมาในคราเดยี ว สงิ่ นน้ั
จึงกดดันพวกฮินาตะดว้ ยพลงั อันรนุ แรง

“โระอิก็ด้วยโระอิน่ะ! ท้ังๆ ที่ถ้าเขาอยู่ในท่ีท่ีข้าดูแลได้อย่าง
ท่ัวถงึ ขา้ กจ็ ะทา� ให้เขาฟน้ื คนื ชีพได้แทๆ้ --------”

“น้องชายของข้าต้องมีความสุขแน่ครับ ท่ีได้รับความห่วงใย
เชน่ น้ันจากท่านลมู ินัส”

“หุบปาก! ถ้างั้นก็เหมือนกับว่าข้าไล่ให้โระอิไปตายเลยไม่ใช่
เหรอ!!”

“ไม่ใชอ่ ย่างงัน้ หรอกครับ เพราะโระอิ น้องชายของข้าทที่ �าตาม
ความคาดหวังของทา่ นลูมนิ ัสไม่ไดต้ า่ งหากที่ผดิ น่ะครับ”

“แต่วา่ --------”
ถ้าจะให้พูดคอื เขาโชครา้ ย
ผทู้ อ่ี ย ู่ ณ ทแี่ หง่ นตี้ า่ งกเ็ ขา้ ใจวา่ มนั ไมใ่ ชค่ วามผดิ ของใครทงั้ นน้ั

“ขออภยั คะ่ เพราะฉันเอาแต่ก่อความผิดพลาด โระอิก็เลย...”
พอฮนิ าตะกล่าวเช่นนนั้ ลูมินสั จงึ พดู --------

“ก็ดีแล้วท่ีเจ้าท�าตามค�าสั่งของข้า ผู้ท่ีสมควรแบกรับความรับ
ผดิ ชอบคอื ขา้ นน่ั แหละ แตว่ า่ ตอนนไี้ มใ่ ชเ่ วลาทจี่ ะมวั โศกเศรา้ กบั การตาย

212

ของโระอ”ิ
เธอมีสหี น้าจรงิ จัง แลว้ จอ้ งมองฮินาตะและรอุ ิตรงๆ

“เอาละ มงั กรมารฟน้ื คนื ชพี แลว้ และจอมมารตนใหมน่ ามวา่ รมิ รุ ุ
กไ็ ดถ้ อื กา� เนดิ ขนึ้ นคี่ อื ขอ้ เทจ็ จรงิ ทหี่ กั ลา้ งไมไ่ ด้ จงึ ตอ้ งคดิ มาตรการรบั มอื ”

“คะ่ ”
“เข้าใจแล้วครบั ”
ฮินาตะและรุอิพยกั หน้าพร้อมกัน
ดว้ ยเหตนุ น้ั แนวทางหลงั จากนขี้ องจกั รวรรดศิ กั ดสิ์ ทิ ธลิ์ เู บเรยี ส
จึงถูกก�าหนดขนึ้ อยา่ งแทจ้ ริง
“ให้ฉันไปจดั การเวลโดรา่ ผู้นั้นเถิดค่ะ”
ฮนิ าตะย่นื ข้อเสนอ
แตป่ ฏกิ ริ ิยาของลูมินัสกลับเยน็ ชา
“ฮินาตะเอ๋ย เจ้าแข็งแกรง่ ขึ้นจริงๆ พลงั ของเจ้าในตอนนคี้ งจะ
เพิ่มมากข้ึนย่ิงกว่าตอนที่สู้กับข้าสินะ ในตอนน้ี หลังจากท่ีเจ้าก้าวข้าม
“วนั ทง้ั เจ็ด” แลว้ เจา้ ก็เขา้ ใกลร้ ะดบั ช้ันของข้า แตว่ ่านะ--------”
ลูมนิ สั ยืนยันวา่ --------ฮินาตะเอาชนะเวลโดร่าไม่ได้ จงึ ไม่ตอ้ ง
นกึ ถึงจอมมารริมรุ เุ ลย
“เปน็ อยา่ งนนั้ แหละ ฮนิ าตะ มงั กรมารตวั นนั้ เปน็ ตวั ตนทนี่ า่ กลวั
เพราะนั่นคือคาทสั โทรฟของแท้ยงั ไงล่ะ”
รอุ ิซ่งึ รเู้ ร่อื งราวน้ันก็เห็นด้วยกบั ลูมินสั
“ระดับนนั้ เลยเหรอคะ? แต่ว่ามนั เคยโดน “ผู้กลา้ ” ผนึกไม่ใช่
เหรอคะ?”
ฮินาตะคิดว่าในเมื่อเขาถูกผนึกด้วยฝีมือมนุษย์ ตัวเองก็น่าจะ
สามารถทา� ไดเ้ ชน่ กัน แตล่ ูมนิ สั กับรุอกิ ลับปฏเิ สธโดยไม่ลงั เล
“เอาละ ฮนิ าตะเอย๋ สง่ิ นนั้ คอื พลงั งานธรรมชาติ หากเปน็ พายุ
โหมกระหน�่า ก็สามารถควบคุมได้ด้วยเวทมนตร์ แต่ว่านะ มังกรมาร

บทท่ี 3 เจตจำ�นงของนกั บญุ 213

ตวั น้นั มเี จตจา� นง ดาบก็ตดั ไมไ่ ด้ เวทมนตร์กใ็ ช้ไมไ่ ด้ผล และท้ายทส่ี ดุ
คล่ืนกระแทกท่ีเกิดจากการอาละวาดของเจ้าน่ันก็จะสั่นทะเทือนแผ่นดิน
พรอ้ มกับพลังท�าลายล้างทเ่ี หนอื กวา่ เวทมนตรก์ ระจอกๆ เสยี อกี ”
ลมู ินัสบรรยายด้วยท่าทที ่ีโมโหจากก้นบึง้ ของจติ ใจ
รอุ ฟิ งั เรือ่ งนัน้ แล้วพยกั หนา้ ใบหนา้ ของเขาเริม่ ซีดเซียวราวกบั
นึกถงึ เร่อื งราวแย่ๆ ขนึ้ มาได้

“มนั คอื ฝนั รา้ ยครบั เพราะว่าไนตโ์ รส (ราชวงั กหุ ลาบราตร)ี ที่
งดงามนน้ั กลายเป็นซากปรกั หกั พังที่นา่ สงั เวชไปแล้วครับ...”

“รอุ ิเอ๋ย อยา่ ทา� ให้นึกขน้ึ มาสิ ปราสาทน้ันมาจากการตกผลึก
ของภูมิปัญญาและเคล็ดวิชาของแวมไพร์ ในตอนนี้มันหลงเหลืออยู่แค่
ภายในความทรงจา� เทา่ นั้น ถงึ จะภาวนาไมใ่ หเ้ กิดข้ึน แตม่ ันกช็ ่วยไม่ได้
แล้วแหละ”

“น่ันสนิ ะครับ”
เมอ่ื มองดสู ภาพของทงั้ สองคนนนั้ แลว้ ฮนิ าตะกร็ บั รไู้ ดว้ า่ ตวั ตน
ท่เี รยี กวา่ เวลโดรา่ เปน็ คตู่ อ่ สู้ทีอ่ นั ตราย

(-------- ถึงจะเป็นอย่างงั้น แต่ถ้าเกิดว่าฉันมีโอกาส ฉันก็จะ
ฆา่ มัน)
และแล้ว ฮินาตะกต็ ดั สินใจเชน่ นัน้ อยา่ งเงยี บๆ
ในขณะเดียวกนั เธอกร็ ู้สึกตวั
การที่ “สภาส่วนลึก” น้ีต้ังอยู่บนส่วนยอดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์
เปน็ การเตรยี มพรอ้ มเพ่อื รับมอื กับการโจมตขี องเวลโดร่านัน่ เอง

--------เมอื งทม่ี กี ารสงั เกตการณอ์ ยา่ งสมา่� เสมอ เพอ่ื ยบั ยงั้ การ
เข้าประชดิ ไวล้ ว่ งหน้า
นน่ั คอื เมอื งใหญท่ แี่ ทจ้ รงิ ของจกั รวรรดศิ กั ดสิ์ ทิ ธล์ิ เู บเรยี ส--------
ไนต์การ์เดน (ราชสา� นักราตรีนิมิต) การทีเ่ มืองน้อี ยใู่ ต้ดินน้นั กเ็ พ่ือท่จี ะ
ขัดขวางการบุกรุกของมังกรมารน่นั เอง

214

--------สมมตุ วิ า่ หากมสี งครามเกดิ ขนึ้ เมอื งนกี้ จ็ ะไมไ่ ดร้ บั ความ
เสียหาย
คตู่ อ่ สทู้ ลี่ มู นิ สั เฝา้ ระวงั ถงึ ขนาดนนั้ กค็ อื “มงั กรวายคุ ลงั่ ” เวลโดรา่
น่นั เอง

“ฮนิ าตะเอย๋ ขา้ ไมอ่ ยากสญู เสยี เจา้ ไปเลย จงดแู ลตวั เองใหด้ ซี ะ”
เนื่องจากลูมินัสพูดถึงขนาดนั้นแล้ว ฮินาตะก็ได้แต่พยักหน้า
เทา่ นน้ั
แตว่ า่ ในตอนทพี่ บกบั รมิ รุ โุ ดยบงั เอญิ การรบั มอื ทไี่ มไ่ ดเ้ รอ่ื งใน
ตอนน้นั ก็ยงั คา้ งคาใจมาจนถึงตอนนี้
การทเี่ ธอตดั สนิ รมิ รุ เุ ปน็ อสรู และเมนิ เฉยตอ่ การพดู คยุ นนั้ ถอื เปน็
ความผดิ พลาด
ไมอ่ ยากจะคดิ เลยวา่ การรกั ษาหลกั คา� สอนจะสง่ ผลใหก้ ารรบั มอื
ผดิ พลาด แตว่ า่ ผลลพั ธด์ งั กลา่ วเชอื่ มโยงกบั สถานการณใ์ นปจั จบุ นั เพราะ
ถ้าหากนั่นเป็นเจตนาของผู้ค้าขายทางฝั่งตะวันออกละก็ ฮินาตะก็จะถูก
พวกเขาทา� ให้ตกหลมุ พรางอยา่ งงา่ ยดาย

(มันน่าโมโหชะมัด พวกเขามาส่งข้อมูลราวกับว่าเข้าใจเจตนา
ของทางฝา่ ยน้ีดี ไม่สิ ไมแ่ น่ว่าอาจจะมีหนอนบ่อนไสอ้ ย่กู ็ได้ละม้งั ?)
ฮินาตะนึกไปถึงความเปน็ ไปไดท้ วี่ ่าภายในศาสนจกั รมีผคู้ ้าขาย
ทางฝง่ั ตะวนั ออกและหนอนบอ่ นไสอ้ ย ู่ พรอ้ มทง้ั คดิ วา่ ไมอ่ ยากจะเชอ่ื เลย
หากเป็นเชน่ นน้ั แลว้ ก็สามารถคิดได้ว่าพวกเขากร็ ้เู ร่ืองการเตรี
ยมการเพอ่ื รบั มือทตู สวรรคแ์ นๆ่ และพอผ่านพน้ สถานการณด์ งั กลา่ วไป
ไดแ้ ล้ว พวกเขาจะวางแผนใหฮ้ ินาตะก�าจดั ริมรุ ุ
ตัวตนของหนอนบ่อนไสเ้ ปน็ ส่ิงทีค่ วรสงสัย
เรอ่ื งน้นั ก็ค่อยๆ คน้ หาความจริงไปกอ่ น สว่ นปญั หาในตอนนี้
คือ-------

“คะ่ แต่ว่า... ถ้างัน้ รมิ ุรทุ ก่ี ลายเปน็ จอมมารตนใหมก่ ็--------”

บทท่ี 3 เจตจำ�นงของนักบญุ 215

“คงจะต้องปล่อยไว้เท่านั้นแหละ โชคดีที่ยังไม่ได้ประกาศให้
เขาเปน็ “ศัตรแู ห่งเทพ”ี อยา่ งเป็นทางการใชไ่ หม?”

“แต่วา่ ...”
“มีปญั หาอะไรหรอื เปลา่ ?”
“...ค่ะ เมืองขนาดใหญ่และทางหลวงที่เหล่าอสูรพวกน้ันก�าลัง
พฒั นา มคี วามเป็นไปได้ทีจ่ ะเรง่ การบกุ รกุ ของทูตสวรรคค์ ะ่ ”
“อ๋อ เร่ืองนั้นสินะ มันก็น่าโมโหอยู่หรอกท่ีโดนพวกแมลงหวี่
แมลงวนั รบกวนใจ แตก่ ารทา� ใหจ้ อมมารรมิ รุ แุ ละ “มงั กรวายคุ ลง่ั ” เวลโดรา่
เป็นศัตรูกย็ งุ่ ยากน่นี า่ แลว้ ถา้ พวกนน้ั เกดิ สะดุดตาขน้ึ มาละก็ คงจะเป็น
เปา้ หมายหลักของพวกทูตสวรรค์แทนพวกเรา ในตอนนีถ้ งึ จะคิดอะไรไป
ก็คงชว่ ยไมไ่ ด้หรอกนะ”
สา� หรบั ลมู นิ สั แลว้ คงจะกา� ลงั คดิ วา่ พวกทตู สวรรคไ์ มเ่ ปน็ ปญั หา
ฮินาตะเขา้ ใจเรอ่ื งน้นั และยินยอมให้เปน็ ไปตามความตั้งใจดังกล่าว
ปญั หาทเ่ี หลือคือ--------
“--------แลว้ ก็ ความคิดของทา่ นลมู ินสั ท่วี ่า “อสรู เป็นศัตรูรว่ ม
ของมวลมนษุ ยชาต”ิ -------เกย่ี วกบั เมอื งของพวกนนั้ ทลี่ ม้ ลา้ งหลกั คา� สอน
ของศาสนาลมู ินสั น่ะคะ่ ...”
คา� ถามของฮินาตะทา� ให้ลมู ินัสแสดงสีหน้าไม่พอใจ
ลมู นิ สั ครุน่ คดิ สักพักหน่งึ
เธอพดู ทา� นองวา่ ในตอนนม้ี นั ไมส่ ามารถถลม่ เมอื งไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย
แลว้ หากหลกั ค�าสอนของพวกตนไม่มคี วามชอบธรรมละก็ จะสง่ ผลให้
สูญเสยี ความสามารถในการโน้มนา้ วและเลือนหายไปจากจติ ใจของผคู้ น
ไหนๆ มนั กเ็ ปน็ ความเชอ่ื ทอ่ี ตุ สา่ หป์ ลกู ฝงั ใหแ้ กป่ ระชาชนตลอด
ระยะเวลากวา่ พนั ป ี การทค่ี วามเชอ่ื นน้ั จะหายไปในตอนนจ้ี งึ เปน็ เรอ่ื งทไี่ ม่
สามารถยอมรบั ได้
“ถ้าให้เขามาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดท่ีดีของพวกเราในฐานะจอมมาร

216

ผูช้ ว่ั รา้ ยละ่ ?”
รุอกิ ล่าว
การใช้งานเขาในฐานะโฆษณาชวนเช่ือเหมือนกับท่ีโระอิรับบท
จอมมารคือความคิดที่เขาบอกฮินาตะเม่ือสักครู่นี้ แต่สิ่งนั้นถูกลูมินัส
ปฏิเสธตามทฮ่ี นิ าตะเปน็ กงั วล

“เป็นไปไม่ได้หรอกนะ เพราะดูท่าจอมมารหน้าใหม่อย่างริมุรุ
ผูน้ ้ันอยากจะสรา้ งประเทศที่สามารถใชช้ ีวติ ไดอ้ ย่างสนกุ สนาน เนือ่ งจาก
เขาขาดความรว่ มมือของมนษุ ยไ์ ม่ได้ กเ็ ลยป้องกนั ตนเอง และยังแสดง
ท่าทางอวดดีต่อหน้าพวกข้า ‘คนท่ีเข้ามาขวางทางผม ท้ังมนุษย์
จอมมาร และศาสนจักรศักดส์ิ ิทธิ์ ทง้ั หมดคือศตั รขู องผมเหมือนกัน’
-------เขาวา่ งัน้ น่ะ”
ลมู ินัสเล่าเรอ่ื งนน้ั แล้วถอนหายใจดว้ ยท่าทางเอื่อยเฉื่อย

“อย่างน้อยถ้าเขาไม่ติดต่อกับมนุษย์ ก็จะน�าความคิดท่ีรุอิพูด
มาใช้ไดแ้ ลว้ แท้ๆ--------”
ดว้ ยเหตนุ ้ี เธอจงึ กล่าวเชน่ นน้ั ด้วยทา่ ทางหัวเสยี

ฮนิ าตะฟงั เรอื่ งนนั้ และตระหนกั ไดว้ า่ ถอ้ ยคา� ของรมิ รุ ทุ เ่ี คยกลา่ ววา่
“ตนเองเป็นผู้กลบั ชาติมาเกดิ ” เปน็ ความจรงิ
แต่มนั กป็ า่ นน้ีแล้ว
ฮินาตะรู้ตัวดีว่า ความหนักแน่นทางทัศคติท่ีไม่ยอมฟังค�าพูด
ของใครน้นั เปน็ นสิ ัยเสียทตี่ วั เองมี ในตอนน ้ี ส่งิ นั้นทา� ให้ตนเองตกอยู่ใน
สภาพทีเ่ ลวรา้ ยท่ีสุด
ฮนิ าตะคดิ วา่ ดเู หมอื นรมิ รุ จุ ะยงั ไมร่ สู้ กึ ตวั วา่ เทพลี มู นิ สั เปน็ ตวั ตน
เดยี วกนั กบั จอมมารวาเลนไทน ์ ดงั นน้ั ฮนิ าตะจะยอมเสยี สละตวั เองคนเดยี ว
ในกรณที ี่เลวร้ายทส่ี ุด

“ถา้ ง้นั ตอนนกี้ ท็ า� ไดแ้ ค่รอดสู ถานการณ์สินะครับ”

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนกั บญุ 217

“อ้ืม นั่นสินะ อยู่อย่างสง่างามและไม่ท�าอะไรบุ่มบ่ามน่าจะดี
กว่า ถา้ ย่งิ หาข้ออ้างกอ็ าจจะย่งิ ตกบ่อโคลน จงไปบอกเฉพาะขอ้ เทจ็ จริง
แกเ่ หล่าศาสนิกชนของแต่ละประเทศเสีย ว่า “มงั กรวายุคลง่ั ” เวลโดร่า
ฟน้ื คืนชีพแลว้ นะ่ ”

“แล้วเกยี่ วกับจอมมารริมรุ ุจะใหท้ า� ยงั ไงครบั ?”
ในระหวา่ งทฮ่ี นิ าตะกา� ลงั คดิ คา� นงึ อยนู่ น้ั ลมู นิ สั และรอุ กิ ก็ า� หนด
วิธีการแก้ปญั หา

“นน่ั สนิ ะ รมิ รุ เุ ปน็ คแู่ ขง่ ทางการเมอื ง งนั้ กไ็ ปตบตากลมุ่ ประเทศ
ฝง่ั ตะวันตกไวใ้ ห้เรียบร้อยซะ ฮินาตะก็เหน็ ด้วยสนิ ะ?”
แม้ว่าลูมินสั จะถามความเห็น แตน่ นั่ คือการตัดสินใจของลูมินสั
ถา้ เชน่ น้นั ฮนิ าตะกไ็ ม่มขี อ้ โตแ้ ยง้

“รบั ทราบคะ่ ”
“ดูท่าวา่ เจ้าจะยงั มีความคบั แคน้ ใจอยใู่ ชไ่ หม?”
“-------นดิ หนอ่ ยคะ่ เพราะกอ่ นหนา้ นก้ี พ็ ยายามจะฆา่ คนคนนนั้
ดว้ ยค่ะ”
“นั่นสินะ แตว่ ่า รมิ รุ ผุ ู้น้ันกค็ งไม่โง่ถงึ ขนาดมาตอ่ กรกบั ข้าดว้ ย
ความคับแคน้ ฝังใจหรอก”
ความตง้ั ใจของลมู นิ สั คอื แมต้ วั ตนทแ่ี ทจ้ รงิ ของตนเองจะปรากฏ
ออกมากไ็ ม่เปน็ ไร
แต่ฮินาตะไม่คดิ แบบน้นั
“--------จะจัดการใหเ้ รียบร้อยค่ะ”
เธอใหค้ า� ตอบเชน่ นน้ั โดยปดิ บงั ความในใจ แลว้ จงึ กลา่ วลาลมู นิ สั

＊

--------หลงั จากน้นั ก็ผ่านมาเดอื นกว่า

218

ฮนิ าตะออกปฏิบัตกิ ารโดยไมไ่ ด้หลับไม่ไดน้ อน
นอกเหนอื จากการเตรยี มมาตรการปอ้ งกนั เพอ่ื ตอ่ ตา้ นเวลโดรา่
ด้วยอัศวินศักดิ์สิทธ์ิแล้ว เธอก็ส่งกองพลรักษาพระองค์แต่ละกองไป
ประจ�าการในแตล่ ะพ้นื ที่ เพอื่ ให้พวกเขารวบรวมข้อมลู
ในตอนน ี้ ไมส่ ามารถเชอ่ื ใจผคู้ า้ ขายทางฝง่ั ตะวนั ออกซงึ่ เปน็ หนงึ่
ในเครอื ขา่ ยได ้ ฮนิ าตะจงึ ตดั สนิ ใจวา่ ควรจะเชอ่ื ถอื ขอ้ มลู ทใี่ หท้ หารรวบรวม
ด้วยกา� ลังของตนเองต่างหาก

และแล้ว ในตอนน้ี
การประชมุ รว่ มระหวา่ งฝา่ ยซา้ ยและฝา่ ยขวาของพระสนั ตะปาปา
ซ่ึงจดั ข้ึนเดือนละครง้ั ก�าลงั จะเริ่มตน้ ขึน้
คนท่ีมารวมตัวกัน ได้แก่ ครูเซเดอร์ที่ขึ้นตรงต่อฮินาตะ และ
รกู จเี นยี ส (กองพลรกั ษาพระองคใ์ นสงั กดั พระสนั ตะปาปา)---------อศั วนิ
รักษาพระองค์ทกุ กองทีส่ งั กดั สนั ตะสา� นัก
ฝา่ ยซา้ ยและฝา่ ยขวาทเี่ ปน็ ความภาคภมู ใิ จของจกั รวรรดศิ กั ดสิ์ ทิ ธิ์
ลเู บเรียส ซงึ่ มีฮินาตะ ซาคางุจเิ ป็นจุดสงู สุด
ฮนิ าตะเป็นประธานในทีป่ ระชมุ
เธอเปน็ อัศวนิ ผูแ้ ข็งแกร่งท่ีสุดตามความเป็นจรงิ นอกจากเป็น
หัวหนา้ กองอศั วนิ ศักดส์ิ ทิ ธิแ์ ลว้ เธอยังเป็นอัศวินอนั ดับหน่งึ แหง่ กองพล
รกั ษาพระองคใ์ นสังกัดพระสนั ตะปาปาอกี ดว้ ย
ที่นง่ั หัวโต๊ะของโตะ๊ ท่เี รยี งกนั เป็นรปู ตวั U เปน็ ที่น่ังสา� หรับเธอ
ทางขวามือของที่นง่ั นัน้ คอื ตัวแทนของครเู ซเดอร์ 6 คน
รองหัวหน้า เลโอนาร์ด เจสเตอร์
ครูเซเดอร์หน้าหวานท่เี รยี กกันว่าขุนนางหนมุ่ แหง่ “แสง”
ขา้ งๆ เขาคอื อารโ์ นลด์ บาวแมนแห่ง “ความว่างเปล่า”
ชายผไู้ ดร้ บั การขนานนามวา่ อศั วนิ ผแู้ ขง็ แกรง่ ทส่ี ดุ รองลงมาจาก

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 219

ฮินาตะ เขาเป็นหัวหน้าหน่วยพิเศษของครูเซเดอร์ผู้มีฝีมือเป็นเลิศ
ในหมู่หัวหน้าหน่วย ซึง่ หัวหน้าหน่วยจะมหี น้าทส่ี ัง่ การกองก�าลัง
และมีหวั หน้าหน่วย 4 คนนั่งอยตู่ ดิ กบั อารโ์ นลด์
บคั คัสแหง่ “ดนิ ”

-------- ชายร่างใหญ่ผู้เงียบขรึม ถนัดด้านการทุบตีศัตรูด้วย
โฮลี่เมซ (กระบองศกั ดสิ์ ิทธิ์) ทีป่ ระกอบไปดว้ ยพลังแห่งเวทมนตร์
รที สิ แห่ง “นา้� ”

------- สาวงามผูเ้ ลอโฉม เปน็ ผ้ใู ชเ้ วทรักษา และเป็นเอเลเมน
ทาเลอร ์ (ผบู้ งการจติ วญิ ญาณ) ทคี่ วบคมุ อนุ ดเี น (สตรศี กั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ วาร)ี
เกียรุโดแ้ หง่ “ไฟ”

-------ผูใ้ ช้เปลวเพลงิ หอกอัคคี-------อัศวินตวั สงู ผกู้ วัดแกว่ง
เรดสเปียร์ (หอกเข้ียวเดรัจฉานเพลิง) เขาคือชายผู้ขยันขันแข็งและให้
ความสนใจแกเ่ พือ่ นพ้องอยา่ งสม�า่ เสมอ
ฟรทิ ซแ์ ห่ง “ลม”

-------- นักดาบเวทผู้ถนัดวิชาดาบคู่และเวทลม เขาเป็นทริค
สเตอร์นอกรีต ซ่ึงถือว่าประหลาดเมื่อเทียบกับครูเซเดอร์จ�านวนมากที่
เคร่งศาสนา เขาเป็นเสรีชนท่ีสวมใส่เครื่องแบบหลุดลุ่ยเพียงคนเดียว
ถึงกระนัน้ เขาก็เปน็ ชายผู้เทดิ ทนู บชู าฮนิ าตะมากกว่าใครๆ
หัวหน้าหนว่ ยใหญ่ท้ังหา้ ท่ีมีอารโ์ นลดเ์ ปน็ อันดับหนงึ่ แตล่ ะคน
มีโฮล่ีไนทใ์ นอาณัติประมาณ 20 คน
พวกเขาเปน็ ผทู้ มี่ ตี า� แหนง่ สงู สดุ ทา่ มกลางเหลา่ โฮลไี่ นทท์ ม่ี จี า� นวน
แคห่ ลักสบิ หลักรอ้ ย ในเรอื่ งความสามารถนั้นไมเ่ ปน็ ทก่ี ังขาเลย
บคุ คลทอ่ี ยดู่ า้ นตรงขา้ มกบั พวกเขาเหลา่ นน้ั และนง่ั เรยี งกนั ทาง
ด้านซา้ ยมือของฮนิ าตะก็คอื รูกจเี นยี ส ซง่ึ เป็นกลุม่ ท่ีรวบรวมคนทย่ี ดึ ถอื
ความเป็นปจั เจก
กลุ่มคนจ�านวน 33 คน ท่มี ีความหลากหลายแม้กระท่งั เคร่ือง

220

แตง่ กายและยุทโธปกรณ์
แมจ้ ะมเี พยี ง 33 คน แตน่ น่ั กเ็ ปน็ เหตผุ ลทท่ี า� ใหถ้ กู ขนานนามวา่
กองพล เน่อื งจากแต่ละคนมคี วามสามารถในการตอ่ สสู้ ูง
พวกเขาเป็นผมู้ คี วามสามารถ โดย 1 คนเท่ากับ 1 กองทัพ
และได้รับสมญานามจากพระสนั ตะปาปาว่า “รูก (ปราการ)”
แนน่ อนวา่ ทกุ คนมคี วามสามารถในการตอ่ สเู้ ทา่ กบั แรงก ์ A ขนึ้ ไป
มหิ น�าซ้า� หากพวกเขารว่ มมือกันหลายคน กจ็ ะเปน็ กลุ่มคนระดบั วรี บุรุษ
ท่ีสามารถยืนประจนั หน้ากับภัยคุกคามระดับคาลามติ ไี ด้
ในหม่พู วกเขา ก็มกี ลุม่ คนท่คี วรจะกล่าวถงึ เปน็ พิเศษ
“หว้ งเวหา” ซาเร่

-------แมจ้ ะมรี ปู ลกั ษณภ์ ายนอกทน่ี า่ รกั แบบเดก็ หนมุ่ กต็ าม แต่
เขามีอายุท่ียืนยาวกว่าใครๆ ในท่ีแห่งนี้ เขาคือชายผู้เคยขึ้นเป็นอัศวิน
อันดับหน่ึงแห่งกองพลรักษาพระองค์ในสังกัดพระสันตะปาปา ก่อนท่ี
ฮนิ าตะจะเขา้ รับตา� แหน่งน้นั
“ศลิ าใหญ่” เกรกอรี่

-------มอื ขวาของซาเร ่ ชายผเู้ ตม็ เปย่ี มไปดว้ ยความแขง็ กระดา้ ง
แบบ ‘สรรพสงิ่ ไรก้ ารเปลยี่ นแปลง’ ระดบั ความแขง็ ของรา่ งกายนน้ั เหนอื
กวา่ โลหะธรรมดา เขาคอื ศูนย์รวมความแขง็ แกร่งและโจมตีเข้าได้ยาก
“ทะเลคลง่ั ” เกรนด้า

-------เธอเปน็ คนทเ่ี ขา้ มาทหี ลงั ฮนิ าตะ และขนึ้ มาเปน็ อนั ดบั ตน้ ๆ
ไดใ้ นเวลาหลายปที อี่ ยทู่ น่ี ี่ เธอคอื สาวงามผดู้ บิ เถอ่ื น และมผี มสแี ดงตงั้ ชนั
เปน็ เอกลกั ษณ์ เนื่องจากเธอเคยเปน็ ทหารรบั จา้ งใต้ดนิ วิธกี ารต่อสขู้ อง
เธอจึงถกู ปิดบงั ไว ้ รามะเป็นผ้พู า่ ยแพ้ตอ่ เกรนด้าและยกตา� แหน่งของเขา
ให้เธอ จงึ มเี พยี งรามะเทา่ น้ันทีร่ ู้ถึงความแขง็ แกร่งของเธอ
ทัง้ สามคนน้นั ถูกเรยี กกนั วา่ “สามเซียนนกั รบ” พวกเขานงั่ อยู่
ฝ่ังตรงข้ามของโฮลไ่ี นทท์ ง้ั หกคน

บทท่ี 3 เจตจำ�นงของนักบญุ 221

9 คนทนี่ งั่ อยทู่ น่ี ค่ี อื เหลา่ ยอดมนษุ ย ์ ซงึ่ มคี วามสามารถอนั ยอด
เยย่ี มเหนือขีดจ�ากัดของมนุษย์
พวกเขาคือบคุ คลท่อี ยูข่ ้ัวตรงข้ามกบั “จอมมาร”--------บลุ คล
ที่ไดร้ บั การยอมรบั ในฐานะ “นกั บุญ”
นับรวมฮนิ าตะเขา้ ไปด้วยเป็นสิบมหานักบญุ
เม่ือมนุษย์สั่งสมการฝึกฝนอันโหดร้ายมาเป็นเวลายาวนานแล้ว
ในท้ายท่ีสดุ ก็จะพฒั นาไปเปน็ ตัวตนชน้ั สงู ได ้ กลมุ่ คนทเี่ ป็นแบบนั้นเรยี ก
กันวา่ เซยี น พวกเขามีการเปล่ยี นแปลงโครงสรา้ งรา่ งกายใหใ้ กลเ้ คยี งกับ
สง่ิ มีชีวติ แบบกง่ึ จิต จงึ มีอายุขยั ยืนยาวมาก
พวกเขาคือตัวตนท่ีได้รับการปลดปล่อยจากเครื่องพันธนาการ
ที่เรียกว่ารา่ งกาย เพราะฉะนัน้ พลังงานทคี่ นในชัน้ เซียนสามารถควบคมุ
ได้จึงมีปริมาณมหาศาล พวกเขาได้รับการเสริมแกร่งจนมีความแม่นย�า
ทางเวทมนตรแ์ ละพลงั ทางกายภาพทม่ี นษุ ยก์ เ็ ทยี บไมต่ ดิ และยงั แขง็ แกรง่
ที่ทดั เทียมกบั “ตระกูลจอมมาร”
พวกเขาคือผพู้ ิทักษ์ของมนษุ ยชาติ และเป็นสาวกแหง่ เทพี ซึง่
พัฒนาการไปในทางทถี่ กู ต้อง
อย่างไรก็ตาม ท้ายท่ีสุดแล้ว ส่ิงนั้นก็เป็นมาตรฐานท่ีมนุษย์
ก�าหนดขนึ้ มา...

พวกเขารอให้ฮนิ าตะมาถึงอย่างเงียบๆ
โฮล่ไี นท์หลายคนถกู จัดใหอ้ ย่ขู า้ งหลงั หัวหนา้ หน่วยแตล่ ะคน
สว่ นกองพลทเ่ี หลอื แตล่ ะกองนนั้ กร็ อการประชมุ รว่ มเปดิ แตล่ ะ
คนอยูใ่ นท่าทางตามสบายและไมน่ ั่งลงบนท่ีน่ังเลย
และแล้ว บานประตอู นั หนักอง้ึ ก็เปดิ ออก--------

“ฉันท�าใหร้ อสนิ ะ ง้ันมาเรมิ่ กนั เถอะ”

222

หลังจากที่รอใหฮ้ ินาตะมาถึงแลว้ การประชมุ ร่วมจงึ ได้เรมิ่ ต้น
＊

ขา้ งหลงั ฮนิ าตะมมี า่ นไมไ้ ผ ่ และอกี ฟากของมา่ นมพี ระสนั ตะปาปา
รอุ นิ ่ังอยู ่ เพ่อื เฝา้ ดูสภาพของการประชมุ รว่ ม
จากนนั้ การประชมุ รว่ มทเ่ี พง่ิ เรมิ่ ตน้ กย็ งุ่ เหยงิ ทนั ท ี ดว้ ยถอ้ ยคา� แรก
ของซาเร่

“เฮย้ ๆ มาสายแท้ๆ แตย่ ังทา� เปน็ อวดเก่งอยู่นะ เธอไมเ่ พยี งแค่
หยุดย้ังการคืนชีพของเวลโดร่าไม่ได้ แต่ยังปล่อยให้จอมมารตนใหม่ถือ
กา� เนดิ ขน้ึ มาอกี การทค่ี นไรค้ วามสามารถแบบนนั้ เปน็ ตวั แทนของพวกผมนะ่
ถงึ จะเปน็ เร่ืองลอ้ เล่นก็ให้อภยั ไมไ่ ด้นะรไู้ หม?”
แมฮ้ นิ าตะจะเปน็ อศั วนิ อนั ดบั หนง่ึ แตท่ า้ ยทส่ี ดุ เธอกต็ อ้ งปฏบิ ตั ิ
ตามค�าสัง่ นั้น ท้ังๆ ท่เี ปน็ แบบน้นั ก็มคี นทค่ี ดิ ในใจว่ามันไมต่ ลกเลย
เน่ืองจากซาเร่อยู่ในสถานะท่ีถูกเข่ียลงจากต�าแหน่งน้ัน เขาจึง
เกลยี ดชงั ฮนิ าตะมากกว่าใครๆ
ในระยะเวลา 1 เดอื นมานี ้ กองก�าลังต่างๆ กระจายตัวไปตาม
แต่ละพืน้ ท่ีดว้ ยค�าสัง่ ของฮนิ าตะ
และพวกเขากน็ า� ขอ้ มลู ตา่ งๆ นานากลบั มา แลว้ จบลงดว้ ยขอ้ พสิ จู น์
ทว่ี ่า เหตกุ ารณส์ �าคญั ทเี่ กดิ ขึ้นอย่างตอ่ เนอ่ื งทัง้ หมดมีความเช่ือมโยงกนั
การถอื ก�าเนิดของจอมมารรมิ รุ ุ
การคืนชีพของ “มงั กรวายุคลัง่ ” เวลโดรา่
และวี่แววความไมส่ งบภายในอาณาจกั รฟาลมสุ ในหม่นู ้ี ซงึ่ เป็น
ข้อมลู ท่ไี ด้มาจากวลั พัวร์กิส
เร่ืองท่ีเป็นสาระส�าคัญก็คือ เรื่องที่ฮินาตะได้ประมือกับริมุรุ
--------ซงึ่ ซาเร่ได้บอกเปน็ นัยไว้แลว้

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 223

“มนั เสยี มารยาทนะครับ ท่านซาเร่”
“โอะ๊ ไอไ้ ก่อ่อน ถ้าจะบ่นหวั หนา้ กองของพวกเราละก็ มาสกู้ ับ
ฉนั เลยไหมละ่ ?”
หลังจากที่เลโอนาร์ดพูดอย่างเยือกเย็นด้วยใบหน้าย้ิมแย้ม
อารโ์ นลด์กพ็ ยกั หน้าราวกบั เห็นพอ้ ง
ผูท้ ี่ตอบโตค้ า� พดู ดังกลา่ วคือเกรกอรี ่ ซ่งึ น่งั อยูข่ ้างๆ ซาเร่
“ท่านอัศวินผูส้ งู ส่งพดู วา่ มาทะเลาะกับพวกขา้ เถอะ ใช่ไหม?
ดีแต่วางท่าใหญ่โตข่มคู่ต่อสู้ให้พ่ายแพ้เพราะมีต�าแหน่งสูง กล้าดีน่าดู
เลยน!ี่ ”
“ว่าไงนะ?”
“เหมือนจะอยากตายมากนะครับ”
แม้จะเป็นการประชุมร่วมที่มีความอันตรายเพ่ิมข้ึนในรวดเดียว
แต่ฮนิ าตะกใ็ ชว้ าจาระงับเหตุการณ์ดังกล่าว
“ช่างไร้สาระเสียจริง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่พวกพ้องจะขัดแย้ง
กนั เองนะ ซาเร่ ถา้ นายอยากจะมาแทนทฉี่ ันละก็ ไม่วา่ เมอื่ ไหรฉ่ นั ก็จะ
ยกต�าแหน่งนี้ใหน้ ายเลยแหละ แต่ว่า ฉันตอ้ งทดสอบพลงั ของนายก่อน”
ดว้ ยคา� พูดของฮนิ าตะ ท�าใหท้ ี่นน่ั กลับสูค่ วามสงบ
เพราะถ้อยค�าดังกล่าวประกอบด้วยจิตสังหารท่ีเป็นมากกว่า
ความโกรธ
ฮนิ าตะมคี วามตั้งใจแน่วแน่วา่ หากเอะอะโวยวายไปมากกว่านี้
จะฟันเลยโดยไมจ่ �าเปน็ ต้องเถียง คนทีอ่ ยู่ท่นี ่กี ไ็ ม่ไดโ้ ง่ถึงขนาดจะไม่รู้สกึ
ถึงความต้งั ใจนน้ั
ปกติฮินาตะเป็นคนใจเย็น จึงเป็นเรื่องประหลาดท่ีเธอแสดง
อารมณ์ออกมาขนาดน้ี แม้แต่ซาเร่ยังตัดสินใจอย่างหลีกเล่ียงไม่ได้ว่า
การพดู ย่ัวยโุ ดยไม่ระวังจะกอ่ ให้เกิดอนั ตราย
“ช!ิ ค�าพูดนน้ั ฝากไว้กอ่ นเถอะ”

224

ซาเร่เขม่นฮินาตะดว้ ยทา่ ทางเจ็บใจ
ซาเร่พ่ายแพ้ตอ่ ฮินาตะไปคร้งั หนง่ึ
มนั เปน็ การตอ่ สทู้ ไี่ มน่ า่ จะแพ ้ ซาเรป่ ระเมนิ วา่ ฮนิ าตะตอ้ งมคี วาม
สามารถต่า� แนๆ่
ทั้งๆ ทเ่ี ปน็ อย่างนัน้ แต่ผลลพั ธก์ ลับตรงข้ามโดยส้ินเชงิ
ความทรงจา� เชน่ นน้ั เองทที่ า� ใหซ้ าเรเ่ คลอื่ นไหวโดยประมาทไมไ่ ด้
เขาจงึ ควานหาความลบั ทท่ี า� ใหฮ้ นิ าตะแขง็ แกรง่ ตราบใดทยี่ งั ขดุ คยุ้ สง่ิ นน้ั
ไม่ได ้ เขาก็คิดว่าตวั เองไมม่ ีทางชนะ
เขาจะไมท่ �าการตอ่ สู้ทีไ่ ม่สามารถชนะได้ เพราะฉะน้ัน ซาเรจ่ ึง
ยอมเชอ่ื ฟังฮนิ าตะแตโ่ ดยดี
เนือ่ งจากซาเร่สงบเสง่ยี มขน้ึ มา ในทสี่ ดุ การประชุมรว่ มกเ็ ริ่มขน้ึ

“รายงานคะ่ ”
รที สิ แหง่ “นา�้ ” ผสู้ า� รวจละแวกมหาพงไพรแหง่ จรู า่ กลา่ วเชน่ นน้ั
เธอลุกขึ้นแลว้ เริ่มรายงาน

“มหาพงไพรแหง่ จรู า่ สงบสขุ ดคี ะ่ แมเ้ วลโดรา่ จะฟน้ื คนื ชพี กต็ าม
แต่ก็ยืนยนั ได้วา่ ยังมพี ่อค้าแมค่ า้ เขา้ ออกอย่คู ่ะ”
มนั คอื ขอ้ เทจ็ จรงิ ทว่ี า่ ในเมอื งหลวงรมิ รุ แุ หง่ เทมเพสตน์ นั้ มพี อ่ คา้
แม่ค้าจากอาณาจกั รเบอร์มนุ ดม์ าเร่ขายของอยา่ งต่อเนือ่ ง
เพราะสินค้าพิเศษอย่างโพช่ันเป็นสินค้ายอดนิยม นอกจากน้ี
ก็เพราะมีความต้องการสินค้าหายากอย่างพวกผ้าไหมทอและยุทธภัณฑ์
ทใ่ี ชอ้ สรู เปน็ สว่ นประกอบ ถงึ ขนาดทา� ใหพ้ อ่ คา้ แมค่ า้ เรเ่ ขา้ มาอยา่ งไมข่ าดสาย

“มนั เปน็ ยังไงเนีย่ ? มกี ารคา้ ขายทจ่ี อมมารเป็นคู่คา้ งั้นเหรอ?”
“ยง่ิ ไปกวา่ นนั้ กเ็ วลโดรา่ ในเอกสารเขยี นไวว้ า่ มนั ชอบทา� สงคราม
มากๆ ก็เลยใช้ความรุนแรงไปทั่ว แตใ่ นขณะน้ี ดูทา่ วา่ จะไม่มีว่ีแววออก
อาละวาดเลยใช่หรือเปลา่ ...?”
แม้จะมกี ารโยนค�าถามไปมา แต่ฮนิ าตะก็ก�ามือเบาๆ และท�าให้

บทท่ี 3 เจตจำ�นงของนักบญุ 225

พวกเขาเงียบ
“โปรดฟังรายงานจนจบ”

ฮินาตะกลา่ วและกระตุ้นใหร้ ที สิ รายงาน
“ค่ะ ต่อนะคะ คือฉันถามเร่ืองราวจากพ่อค้าแม่ค้ามาน่ะค่ะ

อาณาจักรเบอร์มุนด์ได้แถลงนโยบายแห่งชาติว่าจะก่อต้ังความสัมพันธ์
ระหว่างประเทศกับเทมเพสต์ค่ะ แถมยังมีการรับประกันความปลอดภัย
จงึ ทา� ให้ใครๆ กอ็ อกไปยงั เทมเพสต์ได้อย่างสบายๆ คะ่ นอกจากน้ยี งั มี
การก่อสร้างทางหลวงอย่างสวยงาม จ�าพวกอุจจาระม้าก็ถูกท�าความ
สะอาดหมดจด อสรู ทป่ี รากฏตวั เปน็ ครงั้ คราวกไ็ รว้ แ่ี วว จงึ ทา� ใหย้ นื ยนั ได้
วา่ การรบั ประกนั ความปลอดภยั ไมใ่ ชแ่ คล่ มปากคะ่ ”

“ลองไปดแู ลว้ เหรอ?”
“คะ่ ฉนั ตง้ั ใจไปตรวจดดู ว้ ยตาคนู่ จ้ี งึ ไปถงึ พนื้ ทจี่ รงิ ทเี่ ตม็ ไปดว้ ย
นักเดินทางค่ะ พ้นื ท่นี ้นั มกี ารจัดวางคนเฝา้ ยามไว้ ทางหลวงจงึ ถูกรกั ษา
ความปลอดภัยค่ะ และเมืองของอสูรแสดงให้เห็นถึงการพัฒนามากกว่า
ที่คาดคิด แม้ความเข้มของแก่นเวทจะเพ่ิมขึ้นนิดหน่อยอย่างที่คิดไว้
แต่ก็ต�่ากว่าระดับท่ีส่งผลกระทบต่อร่างกายมนุษย์ค่ะ จากท่ีฉันพูดมา
ฉันรู้สกึ ว่าจอมมารรมิ รุ ุต้องการเป็นมิตรกับมนษุ ย์ค่ะ”
“-------งน้ั เหรอ แล้วเวลโดร่าละ่ ”
“คะ คะ่ คอื วา่ เรอื่ งน้นั ...”
“เป็นไรไป?”
“คอื วา่ การเขา้ “ถา้� ปดิ ผนกึ ” ถกู หา้ มไว้ นอกจากทน่ี น่ั สถานที่
ทมี่ งั กรมารตวั นน้ั โปรดปรานกห็ าไมพ่ บ... ไมส่ ามารถยนื ยนั ตวั ตนดงั กลา่ ว
ไดค้ ่ะ”
“อมื ”
รที สิ กลา่ วอย่างวิตกและพดู ว่า “รายงานจบแลว้ คะ่ ” ฮินาตะก็
พยักหนา้ อยา่ งสบายๆ ใหเ้ หน็

226

“ในเมื่อยืนยันตัวตนของเวลโดร่าไม่ได้ เร่ืองท่ีว่าฟื้นคืนชีพข้ึน
มาก็ผิด--------”
ฟรทิ ซแ์ หง่ “ลม” ตงั้ ใจจะโยนคา� ถามดงั กลา่ ว แตเ่ ขาถกู ฮนิ าตะ
ช�าเลอื งมองอย่างเย็นชา จึงปดิ ปากเงยี บ
ฮินาตะเมินฟริทซ์ที่พยายามจะขอโทษอย่างลุกลี้ลุกลน แล้ว
กล่าวว่า

“เทพพยากรณ์ไมม่ ที างผดิ พลาดหรอก ยงั ไงก็ตาม ฉันเข้าใจ
การกระท�าของจอมมารริมุรแุ ล้ว เชญิ พูดเรอ่ื งตอ่ ไปเถอะ”
ฮินาตะต้องการให้มีการรายงานเน้ือหาอย่างต่อเน่ืองเก่ียวกับ
เรอ่ื งทเ่ี ธอใหไ้ ปสา� รวจ เพราะเธอตงั้ ใจจะยดั ขอ้ มลู ทต่ี นเองอยากรทู้ งั้ หมด
ลงไปในสมองกอ่ นท่ีจะมกี ารถกความเห็น

“------- ด้วยเหตุนี้ ภายในอาณาจักรอินกราเซียจึงสงบสุขค่ะ
พอหนั ไปมองอาณาจกั รฟาลมสุ ซงึ่ เปน็ ประเทศใหญท่ ม่ี คี วามสมั พนั ธแ์ บบ
คแู่ ขง่ แลว้ ดเู หมอื นวา่ หลงั จากนอ้ี นิ กราเซยี จะมอี ทิ ธพิ ลมากขน้ึ เรอื่ ยๆ คะ่ ”
การรายงานดา� เนินไปอย่างต่อเนื่อง
หากเปน็ อศั วนิ ทส่ี งั กดั รกู จเี นยี สละก ็ จะเขา้ ออกกลมุ่ ประเทศฝง่ั
ตะวันตกไดอ้ ย่างเปน็ อิสระ
นอกจากน ้ี พวกเขายงั ไดร้ บั การยนิ ยอมใหม้ สี ทิ ธสิ์ ง่ั การเทมเพลิ
ไนท์ท่ีพ�านักในแต่ละประเทศอีกด้วย ถึงอย่างไร ระดับช้ันของพวกเขา
กส็ งู กวา่ หวั หน้ากองอศั วนิ ที่ถูกสง่ ไปประจา� การในแต่ละประเทศน่ันเอง
หากปราศจากค�าสั่งจากประเทศแม่ พวกเขาจะไม่สามารถ
ส่ังการได้เพราะจะท�าให้ระบบบัญชาการปั่นป่วน แต่เมื่อถึงเวลาฉุกเฉิน
และถา้ ไดร้ บั ความเหน็ ชอบละก ็ เทมเพลิ ไนทจ์ ะเขา้ ไปอยภู่ ายใตบ้ งั คบั บญั ชา
ของรกู จีเนยี ส
ด้วยเหตนุ น้ั พวกเขาจงึ เก็บรวบรวมขอ้ มูลไดส้ า� เร็จ แมก้ ระท่งั
ข้อมูลที่ใกล้เคียงกับความลับทางราชการของแต่ละประเทศ โดยไม่ต้อง

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนักบุญ 227

กงั วลว่าการกระท�าของพวกเขาจะถกู ขัดขวาง
ในทีน่ ี ้ พวกเขามจี ดุ ท่ตี ่างกบั ครเู ซเดอร์
โฮลี่ไนท์ท่ีสังกัดศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศประจิมก็มีสิทธ์ิ
เขา้ ออกไดอ้ ยา่ งอสิ ระเชน่ กนั แตไ่ มม่ สี ทิ ธส์ิ งั่ การเทมเพลิ ไนท ์ คนทย่ี ้าย
หนว่ ยจากเทมเพิลไนท์ไปยงั ครูเซเดอร์ก็มอี ยู่บ้าง แตใ่ นจดุ นี ้ เนื่องจากมี
ความแตกตา่ งขององค์กร จึงเรยี กไดว้ ่าเป็นเรอื่ งทชี่ ่วยไม่ได้
ดงั นน้ั ฮนิ าตะจงึ สง่ คนไปประจา� การโดยใชค้ นใหถ้ กู กบั งาน เพอื่
ปรับใชจ้ ุดเดน่ ของแต่ละองคก์ รใหม้ ปี ระสทิ ธภิ าพ

และท้ายที่สุดก็ถึงลา� ดบั การรายงานของซาเร่
“เอาละ พอฟงั รายงานของทกุ คน กเ็ รม่ิ เหน็ แลว้ วา่ ฮนิ าตะอยาก

รู้อะไรอะนะ แลว้ กม็ าถึงตาของผม แต่ว่าเรอ่ื งนเี้ ปน็ ประเดน็ หลักใช่มะ?”
“ใช่ น่ันแหละ เพราะมันส�าคัญที่สุดก็เลยฝากให้นายจัดการ

ยงั ไงล่ะ เพราะอย่างนั้น ฉันอยากใหน้ ายรีบรายงานเลย”
“เป็นง้ีเองสินะ สถานการณ์ปัจจุบันของอาณาจักรฟาลมุส

กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ แหง่ อาณาจกั รฟาลมสุ สละราชสมบตั แิ ลว้ ดเู หมอื นวา่ การ
สละราชสมบตั จิ ะเสรจ็ สนิ้ ลงทา่ มกลางความสงบสขุ แตว่ า่ นะ ดเู หมอื นวา่
กษตั ริย์องค์ใหม่เอดูอารด์ จะก�าลังรวบรวมทหารรับจา้ งฝมี ือดอี ยู่น่ะ เพอ่ื
ตอบสนองส่ิงน้นั เหล่าขนุ นางจึงเคลอ่ื นไหวอยา่ งรีบเร่ง ผมสงสยั ว่ามนั
เป็นลางบอกเหตุความว่นุ วายภายในประเทศหรือเปล่า--------”
ณ กลมุ่ ประเทศฝง่ั ตะวนั ตก กา� ลงั มกี ารแจง้ ขา่ วสารเรอ่ื งการถอื
ก�าเนิดของจอมมารริมุรุให้รู้ทั่วกัน แต่ถึงกระน้ัน ดูเหมือนว่าอาณาจักร
เบอร์มุนด์จะรายล้อมไปด้วยความครึกครื้น โดยไม่แยแสต่อเร่ืองนั้น
เนอ่ื งจากการคบคา้ สมาคมกบั เทมเพสต์
ในทางตรงกนั ขา้ ม อาณาจกั รฟาลมสุ กา� ลงั เผชญิ กบั ความโกลาหล
อย่างถึงท่ีสดุ

228

ความเคลอื่ นไหวของเหลา่ ขนุ นางไมเ่ ปน็ อนั หนง่ึ อนั เดยี วกนั และ
มคี นทส่ี ะสมกา� ลงั รบอยเู่ ปน็ จา� นวนมาก ดเู หมอื นวา่ ทา่ มกลางคนเหลา่ นน้ั
ก็มีคนท่ีพยายามติดต่อกับศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งทิศประจิมและกลุ่มผู้
อาวุโสในสภาดว้ ย มนั เปน็ สถานการณ์ทม่ี ีกลิน่ ทะแม่งๆ
ประชาชนเองก็ได้รับผลกระทบอย่างหนัก ค่าครองชีพสูงข้ึน
การขนสง่ สนิ คา้ หยดุ ชะงกั เนอื่ งจากสญู เสยี กา� ลงั ทหารไปตงั้ 20,000 นาย
สง่ ผลใหม้ กี ารเกณฑท์ หารทดแทนทหารดงั กลา่ ว แมว้ า่ ทหารมอื สมคั รเลน่
แบบนน้ั จะเปน็ กา� ลงั รบไมไ่ ดก้ ต็ าม แตพ่ วกเขาคงจะตกอยใู่ นสถานการณ์
กลนื ไมเ่ ขา้ คายไม่ออกจนต้องท�าแบบน้ัน
สรุปแลว้ นคี่ อื ลางบอกเหตคุ วามวนุ่ วายภายในประเทศ
ประเทศเลก็ ทอ่ี ยรู่ อบๆ มปี ฏกิ ริ ยิ าแตกตา่ งกนั ไป แตส่ งิ่ ทเ่ี หมอื น
กนั คอื การเฝา้ ระวงั อาณาจักรฟาลมุส
พวกเขาสมั ผสั ไดถ้ งึ บรรยากาศทไี่ มส่ งบสขุ จงึ เฝา้ ระวงั พรมแดน
อย่างเขม้ งวด เพื่อไมใ่ ห้ประเทศของตนถกู ดึงเขา้ ไปพวั พัน
ในอนาคตอันใกลน้ ี ้ ไมว่ า่ ใครก็คงจะตัดสินใจเชน่ นน้ั

“-------แตเ่ พยี งเทา่ นี้ กย็ งั มขี อ้ มลู ไมพ่ อทจ่ี ะตดั สนิ ไดว้ า่ จอมมาร
รมิ ุรมุ เี จตนาแทรกแซงทน่ี ั่นหรอื เปล่า”

“นน่ั สินะ แล้วยังไงต่อ?”
“กษตั รยิ อ์ งคใ์ หมเ่ อดอู ารด์ ไดเ้ ปดิ เผยคนทเ่ี ขาตดิ ตอ่ แลว้ ไดแ้ ก่
ผมู้ อี า� นาจในสภา ผบู้ รหิ ารสมาคมอสิ ระ และกลมุ่ ผคู้ า้ ขายทางฝง่ั ตะวนั ออก
ท้ายท่ีสดุ ดทู ่าว่าเขากพ็ ยายามติดต่อลูกน้องของผมด้วยนะ่ ”
“จุดประสงคข์ องเขาคอื การเพิ่มกา� ลังรบใช่ไหม?”
“สมแลว้ จริงๆ มันเป็นเชน่ นนั้ แหละ ฮนิ าตะ”
“งั้นกแ็ นช่ ดั แล้วสินะ กษตั ริย์องคใ์ หมเ่ อดูอาร์ดไมม่ ีเจตนาทจ่ี ะ
จา่ ยคา่ ปฏกิ รรมสงคราม แลว้ กค็ งไมม่ จี อมมารตนไหนทย่ี อมใหเ้ ปน็ แบบนนั้
ไมม่ ีทางที่ริมรุ ุจะโง่ถึงขนาดคาดการณ์เรื่องน้ันไม่ได้หรอก”

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 229

“หมื สรปุ กค็ อื ฮนิ าตะจะพดู วา่ ทงั้ หมดอยใู่ นแผนการของจอมมาร
รมิ รุ สุ ินะ?”

“นนั่ สนิ ะ”
ฮินาตะพยกั หนา้

(เร่ืองมันเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยอย่างกับล้อเล่น เท่าที่ฉันลอง
ท�าความเข้าใจข้อมูลเหล่าน้ี ฉันก็เห็นแค่มันจะมุ่งไปสู่ผลลัพธ์ท่ีมันควร
จะเปน็ เทา่ น้นั ... เรื่องน้ีจะตอ้ งมใี ครสกั คนชักใยอย่เู บ้อื งหลังไมผ่ ดิ แน)่
ยง่ิ เธอฟงั ความสงสยั ของเธอกย็ ่งิ เปลยี่ นไปเป็นความแนใ่ จ
ใครละ่ ?
ค�าตอบมีเพยี งหน่ึงเดยี วเทา่ น้นั
ในตอนน ้ี จอมมารเคลยแ์ มนผอู้ ยเู่ บอื้ งหลงั กลมุ่ ประเทศฝง่ั ตะวนั
ตกหายไปแล้ว จึงคิดได้ว่าคนท่ีจะเลียนแบบการกระท�าดังกล่าวมีเพียง
คนเดยี วเทา่ นั้น
จอมมารทเี่ ป็นคลื่นลูกใหม ่ รมิ ุรเุ ทา่ น้นั

(ย่งุ ยากจังนะ ไหนจะนิสยั ท่ีไม่ประมาท ไหนจะความฉลาดใน
การวางแผนจากเบอื้ งหลงั อยา่ งละเอยี ดถถี่ ว้ น เรอื่ งทเี่ คยเปน็ คนญปี่ นุ่ เปน็
เรื่องจรงิ อยา่ งที่วา่ ไวส้ ินะ...)
ฮนิ าตะแสดงความคิดเหน็ เกย่ี วกับรมิ รุ อุ ย่างใจเยน็
ตอนนี้พอคิดดูแล้ว ต้นเหตุทั้งหมดคือการเช่ือค�าพูดของกลุ่ม
ผู้ค้าขายทางฝั่งตะวันออก เนื่องจากคบค้าสมาคมมาตลอดเวลาหลายป ี
ก็เลยไวเ้ นื้อเชื่อใจ จนเผลอรบั ข้อมูลน้ันเข้าไปโดยไมไ่ ด้ไตรต่ รองเสยี แลว้
ฮนิ าตะส�านึกว่ามนั คือความผดิ พลาดที่รา้ ยแรง
สงิ่ ทเี่ ลวรา้ ยกค็ อื ขอ้ มลู ดงั กลา่ วคงจะถกู ตอ้ งเปน็ สว่ นใหญ ่ มเี พยี ง
ขอ้ มลู เกย่ี วกบั รมิ รุ เุ ทา่ นนั้ ทถ่ี กู เลา่ กนั มาอยา่ งบดิ เบอื นเลก็ นอ้ ย ฮนิ าตะจงึ
ถกู หลอกลวงดว้ ยความเทจ็ เลก็ ๆ ทไี่ มม่ หี ลกั ฐานสนบั สนนุ
ถา้ เธอเช่ือเร่อื งที่รมิ รุ ุพดู ในตอนนั้น อยา่ งน้อยสถานการณอ์ าจ

230

จะพลกิ ผนั กไ็ ด้ แต่ฮนิ าตะคดิ วา่ มนั สายไปแลว้
ดังน้นั จู่ๆ ฮนิ าตะกค็ น้ พบจดุ ทีน่ ่าเปน็ ห่วงในรายงานของซาเร่

“แลว้ กซ็ าเร่ เอดอู ารด์ ตดิ ตอ่ กบั ผคู้ า้ ขายทางฝง่ั ตะวนั ออกสนิ ะ?
รไู้ หมวา่ เน้อื หาท่ีคุยกนั เป็นยงั ไง?”

“ทา� ไมถึงกงั วลเรือ่ งผ้คู า้ ขายล่ะ? ถา้ เป็นเพราะจอมมารบงการ
อยเู่ บอ้ื งหลงั เรอ่ื งนก้ี จ็ บแลว้ น?ี่ เรอื่ งทค่ี วรคยุ กนั ตอนนก้ี ค็ อื เรอ่ื งนโยบาย
หลังจากนี้ ผมคิดว่าควรจะปรึกษาหารือกันว่าพวกผมควรจะด�าเนินการ
ยังไงซะอกี ?”

“เรื่องนั้นก็จ�าเป็นอยู่หรอก แต่ฉันคาใจน่ะ ช่างมันเถอะตอบ
มาสิ”

“ชิ เจา้ พวกนนั้ ไมว่ า่ เมอ่ื ไหร่ก็คุยแต่เรอ่ื งเงนิ ไมใ่ ชเ่ หรอ?”
“ไม่ใช่ เจ้าพวกน้นั ชน้ี �าอีกฝ่ายโดยไม่แสดงออกตรงๆ เพือ่ ให้
พวกตัวเองได้รับผลประโยชน์ มันเป็นค�าพูดท่ีหลอกใช้ฉันได้ เพราะงั้น
ก็อยา่ ประมาทพวกขุนนางจะดีกวา่ นะ แล้วนายรูอ้ ะไรอีกเหรอ?”
“เห หลอกใช้ผหู้ ญงิ ท่ีรอบคอบอยา่ งเธอนะ่ เหรอ เจา้ พวกน้ันก็
คอ่ นข้างใชไ้ ด้เลยนะเน่ีย แตน่ นั่ สินะ... ผมไมเ่ ขา้ ใจเรอ่ื งแบบนี้เลยสักนิด
เออ่ เดยี๋ วนะ? เกรนดา้ ในขอบเขตทเี่ ธอรบั ผดิ ชอบมเี มอื งคา้ ขายอยใู่ ชม่ ะ?
เพราะว่าที่น่ันเป็นสถานที่ท่ีกลุ่มผู้ค้าขายทางฝั่งตะวันออกและตะวันตก
ติดตอ่ คา้ ขายกนั เธอไมไ่ ดย้ นิ เรอ่ื งทนี่ ่าสนใจมาบา้ งเหรอ?”
แมซ้ าเรจ่ ะไมช่ อบฮนิ าตะ แตเ่ ขากท็ า� งานอย่างจรงิ จงั
นอกจากนี ้ ซาเร่ยงั ยอมรับในตัวฮนิ าตะอีกดว้ ย
ยอมรบั ในความสามารถของเธอทรี่ วบรวมอศั วนิ ไรฝ้ มี อื มาอบรม
ขัดเกลาให้เปน็ ครูเซเดอร์
ยอมรบั ในความพยายามของเธอในการปกปอ้ งประชาชน ดว้ ย
การต่อกรกับอสูรอย่างไร้ความปรานี
เขายอมรบั จากหัวใจนนั่ เอง

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนักบุญ 231

ดังน้ัน เมื่อได้รับค�าส่ังจากฮินาตะ เขาจึงท�าการส�ารวจอย่าง
ขะมกั เขมน้ และไม่ก๊กั ข้อมูลท่ีได้มาเลย
เขากา� ลงั วางแผนเขี่ยเธอลงจากต�าแหน่งนั้นก็จรงิ แตเ่ ขาไมค่ ดิ
ทีจ่ ะเปน็ ตัวถว่ ง
ซาเรเ่ ปน็ คนทยี่ ดึ ถอื เรอ่ื งความสามารถ ไมว่ า่ จะดหี รอื รา้ ยกเ็ ปน็
นสิ ยั ท่ซี ื่อตรง
ฮนิ าตะรู้เรอ่ื งน้นั
ในทางตรงกนั ขา้ ม เกรนดา้ ก็-------

“นน่ั สนิ ะ เทา่ ทฉี่ นั รู้ กไ็ มม่ คี วามเคลอื่ นไหวทน่ี า่ สงสยั หรอกนะ”
โกหกหน้าตาย
ในฐานะทหารรบั จา้ ง เกรนดา้ ตระเวนไปยงั ทตี่ า่ งๆ ในโลกอโคจร
และเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในสนามรบเร่ือยมา ลางสังหรณ์ของเธอจึง
สมั ผัสได้ถึงกลนิ่ ของเงนิ ในบรรยากาศท่ีไมส่ งบสุขในครง้ั น้ี
ความศรัทธาและเงินทองเป็นส่ิงท่ีแยกจากกัน นั่นคือคติพจน์
ประจา� ใจของเกรนด้า
แม้จะดูเหมือนว่าเธอเป็นศาสนิกชนท่ีเคร่งครัดในศาสนาลูมินัส
แตน่ ่ันไมใ่ ช่ความเป็นจริงของเกรนด้า
จดุ ประสงค์ท่แี ท้จริงของเธอคือ พลงั ของผนู้ ับถอื ศาสนาลูมนิ ัส
ท่กี ระจดั กระจายอยู่ทวั่ โลก
พวกเขามสี ง่ิ ตา่ งๆ มากมาย ไมว่ า่ จะเป็นเงนิ ขอ้ มลู หรอื กา� ลัง
ทหาร ท้งั หมดนีล้ ้วนเป็นส่ิงท่ีจ�าเป็นส�าหรบั เกรนด้านน่ั เอง
ในตอนนเ้ี ธอสามารถจดั การสงิ่ นนั้ ไดอ้ ยา่ งอสิ ระ จงึ สญู เสยี สถานะ
เชน่ นัน้ ไมไ่ ดเ้ ปน็ อันขาด
ดว้ ยเหตนุ นั้ เกรนดา้ จึงปิดบังไมใ่ ห้ฮนิ าตะรู้
ในเมืองค้าขายท่ีซาเร่เอ่ยถึงน้ัน เกรนด้าได้ติดต่อกับผู้ค้าขาย
ทางฝ่งั ตะวันออกแลว้ จรงิ ๆ

232

ไม่ใชแ่ คน่ ั้น เธอยงั ไดพ้ บปะคนใหญค่ นโตทเี่ รียกกันว่าผอู้ าวุโส
ในสภาอยา่ งลับๆ
คา่ ตอบแทนคอื เงนิ
เพ่ือส่ิงน้นั สงิ่ ท่ีต้องทา� ก็คอื การปล่อยข่าวปลอม
แต่การปล่อยข่าวน้ันไม่ได้ให้ท�าในตอนนี้ แต่ต้องรอจนกว่าจะ
ถึงเวลา
เพราะฉะนน้ั เกรนดา้ จงึ ครนุ่ คดิ อยา่ งลบั ๆ วา่ ถา้ ตวั เองถกู ฮนิ าตะ
สงสยั กค็ งแย่
ฮนิ าตะทง้ั เลอื ดเยน็ และใจเยน็ และมนี สิ ยั ไมป่ รานศี ตั ร ู การทเี่ ธอ
ไม่ประมาททา� ให้ไม่สามารถจินตนาการสภาพที่เผยใหเ้ หน็ ชอ่ งวา่ งไดเ้ ลย
แตใ่ นอกี ด้านหนง่ึ เธอก็ไมเ่ ขม้ งวดกับพวกเดียวกนั
แทนทจ่ี ะเรยี กวา่ พวกเดยี วกนั ควรเรยี กวา่ ผทู้ นี่ บั ถอื ลมู นิ สั เสยี
มากกวา่
หากเป็นผู้ท่ีนับถือลูมินัสเหมือนกันละก็ คงจะให้ความรู้สึก
ใกลเ้ คยี งกบั ครอบครวั มากกวา่ เพอ่ื นพอ้ งกระมงั
เกรนด้ามองนิสยั ดังกล่าวของฮนิ าตะออกอยา่ งทะลปุ รุโปร่ง
ความหละหลวมนนั้ เองท่ปี ลอ่ ยใหซ้ าเร่มจี ติ ใจต่อตา้ น
ความหละหลวมนน้ั เองท่ที �าให้ฮนิ าตะมองไมเ่ หน็ การทรยศของ
เกรนด้า
และดว้ ยความหละหลวมนน้ั ตา� แหนง่ ของฮนิ าตะกค็ งจะตกเปน็
ของเธอในทส่ี ดุ --------เกรนด้าคิดเช่นนั้น
เพราะฉะนัน้

“ถ้าอันดับหน่ึงเปน็ กงั วลถงึ ขนาดนั้น ฉันกจ็ ะลองไปตรวจสอบ
อีกครงั้ หนึ่งให้แน่ใจแลว้ กันนะ”

“เหรอ? ถ้างน้ั ก็ฝากด้วย เพือ่ ความไม่ประมาท จะไปหลงเชอ่ื
คา� พดู ของผู้ค้าขายเดด็ ขาดเลยนะ?”

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 233

“ไว้ใจไดเ้ ลยน่า เพราะฉนั มีเส้นสายอยู่ จะไปถามรายละเอียด
มาให”้
เกรนดา้ ตกปากรับคา� ต่อฮนิ าตะไปงา่ ยๆ เสียแลว้
โดยที่ไม่รู้สึกตัวเลยว่าค�าพูดพล่อยๆ เช่นน้ันบ่งบอกเจตจ�านง
ได้พอสมควร...

ฮนิ าตะสงั เกตทา่ ทขี องเกรนดา้ แลว้ คอ่ ยๆ ถอนหายใจภายในใจ
(เฮ้อ ฉันเองก็โดนดูถูกฉันด้วยสินะ ไม่แน่ว่าเธออาจก�าลัง

เขา้ ใจผดิ เรอื่ งท่ฉี ันไมเ่ ข้มงวดหรอื เปล่า?)
ฮินาตะคดิ ว่า หากเป็นเช่นนนั้ ก็น่าเสียดายจรงิ ๆ
เดมิ ทฮี ินาตะไมใ่ ช่คนท่ใี ห้ความส�าคญั กบั เพอ่ื นพอ้ ง
เกรนดา้ ก�าลังเขา้ ใจประเด็นน้ันผิด
ฮนิ าตะแค่ดูแลพวกเขาอยา่ งเอาใจใส่ เพราะคดิ วา่ พวกเขาเป็น
เบีย้ ทีเ่ คล่อื นไหวเพือ่ ลมู นิ สั ต่างหาก
เพอ่ื ไมใ่ หท้ รัพย์สมบัติของลูมินัสถกู ทา� ลายไปโดยพลการ
ฮินาตะฝึกปรือครูเซเดอร์ให้เป็นมือและเท้าของตนเอง ทุกคน
เลอ่ื มใสศรทั ธาในฮนิ าตะ
ความซอ่ื สตั ยด์ งั กลา่ วเปน็ ทไ่ี วว้ างใจ ถงึ ขนาดทจี่ ะเรยี กวา่ กองอศั วนิ
เพื่อฮนิ าตะกไ็ ม่ใชก่ ารกล่าวเกนิ จรงิ เลย
ในทางตรงกนั ขา้ ม มหี ลายครง้ั ทกี่ องพลรกั ษาพระองคแ์ ตล่ ะกอง
กระทา� การตามใจตนเองมากเกนิ ไป ฮนิ าตะกแ็ คท่ า� เปน็ ไมร่ ไู้ มเ่ หน็ เพราะ
พวกเขามีจติ ใจทีเ่ ลอื่ มใสในลมู นิ ัสตา่ งหาก
ตัวอยา่ งทีเ่ ดน่ ๆ กเ็ ชน่ ซาเร่
เขาต่อต้านฮินาตะ จึงแสดงท่าทีคัดค้านฮินาตะอยู่เร่ือยไป
แตถ่ า้ หากระงบั ส่ิงนั้นไว้จนถงึ ท่ีสุดละก ็ ทงั้ ซาเรแ่ ละฮนิ าตะตา่ งก็ยอมรบั
การกระท�าซง่ึ กันและกัน

234

แมจ้ ะบน่ แตก่ ป็ ฏบิ ตั ติ ามคา� สงั่ -------ในอกี แงห่ นงึ่ ซาเรจ่ งึ เปน็
คนท่คี วบคมุ ไดง้ ่ายมาก
นอกจากน้ ี ซาเรไ่ มร่ ู้เรอ่ื งการมีอยขู่ องลูมนิ สั
ไมใ่ ชแ่ คซ่ าเร ่ แตน่ อกเหนอื จากฮินาตะแล้ว ก็ไมม่ ีใครทราบขอ้
เทจ็ จรงิ ที่ว่าเทพีลูมนิ ัสมีตัวตนอยู่จรงิ ๆ

(--------ชา่ งนา่ เวทนาเสยี จรงิ นะ การทไี่ มร่ คู้ วามจรงิ เนยี่ เหมอื น
กับตวั ฉนั ในอดตี เลย...)
จๆู่ ฮนิ าตะก็ถกู จองจา� ภายในหว้ งความรสู้ กึ ลึกๆ
เกรนดา้ มีความทะเยอทะยานที่ลกุ โชน
เธอเพียบพร้อมท้ังใบหน้าที่งดงามในแบบของเธอและความ
สามารถ อกี ทง้ั ยงั มคี วามมนั่ ใจเตม็ เปย่ี ม เพราะฉะนน้ั ฮนิ าตะจงึ คิดวา่ เก
รนดา้ มีความเชือ่ ม่ันอยา่ งแรงกลา้ ที่จะขับไลฮ่ นิ าตะให้พน้ ไป
ดไี มด่ เี ธออาจจะกา� ลงั วางแผนเขา้ หาพระสนั ตะปาปารอุ ดิ ว้ ยกไ็ ด้
เนื่องจากเธอไม่รู้ว่ารุอิเป็นแวมไพร์ จึงเป็นธรรมดาท่ีเธอจะ
พยายามผลกั ไสไลส่ ่งฮนิ าตะแลว้ เขา้ หารอุ ิ

(เอาเถอะ ปล่อยให้ทา� ตามใจชอบก็ไดอ้ ยูห่ รอก แตว่ ่า------)
ถ้าเปน็ คนทรยศ มันก็อีกเรอ่ื งหน่ึง
หากสมาชิกในกองพลต้ังใจจะท�าอะไร ฮินาตะก็จะไม่บ่นเลย
สกั ค�า ตราบใดที่ไมเ่ ปน็ ศตั รูกับตนเองและลมู ินัส
แต่ในตอนนี้ เน่ืองจากตัวตนของหนอนบ่อนไส้เป็นที่น่ากังขา
พฤติกรรมของเกรนด้าจงึ เป็นปญั หา
เกรนด้าอาจจะแค่โดนหลอกใช้ก็เป็นได้ ฮินาตะจึงไม่คิดที่จะ
ก�าจัดเธอในเร็วๆ น้ี
อยา่ งไรก็ตาม ต้องคอยเฝา้ ระวงั เทา่ นัน้

(--------- ถึงยังไง ดูท่าทางเธอก�าลังสูญเสียกฎระเบียบสินะ
ส่ังสอนให้รู้จกั สถานะของตนอย่างเขม้ งวดสักคร้ังก็น่าจะด)ี

บทที่ 3 เจตจำ�นงของนกั บุญ 235

ฮินาตะคิดเชน่ นั้น และร้สู กึ เศร้าใจขึ้นมาเลก็ น้อย
แตท่ วา่ ตอนน้มี ปี ัญหาทสี่ า� คญั ยิง่ กว่าเร่อื งนนั้ อยู่
ฮนิ าตะปรบั เปลี่ยนอารมณ์ใหมท่ นั ท ี แล้วเอ่ยปากวา่

“เอาละ เทา่ นกี้ ร็ ายงานครบแลว้ ฉนั คดิ วา่ ดว้ ยเหตนุ ท้ี กุ คนคงจะ
เข้าใจสถานการณป์ ัจจุบนั ได้”

“ครบั การคืนชีพของ “มังกรวายคุ ลงั่ ” เวลโดร่าสง่ ผลกระทบ
นอ้ ยกวา่ ทคี่ าดการณ์ รายงานความเสยี หายมเี พยี งกา� ลงั ทหารของฟาลมสุ
ทอี่ ยรู่ ะหวา่ งการดา� เนนิ ยทุ ธวธิ เี ทา่ นน้ั แตด่ ทู า่ วา่ ขอ้ มลู นนั้ คงเปน็ ขอ้ มลู ท่ี
จอมมารรมิ รุ ุปล่อยออกมา จึงหมายความว่ามันไม่มมี ูลสนิ ะครบั ”

“พอเปน็ แบบนแี้ ลว้ กอ็ ยากจะลองถามเรอื่ งราวจากอารค์ บชิ อป
เรฮิมท่เี ป็นผู้รอดชวี ิตจังเลยนะ พวกผมรขู้ ้อเทจ็ จรงิ ที่เวลโดรา่ ฟืน้ คืนชพี
อยู่แล้ว ก็ยิ่งติดใจว่ามีอะไรเกิดขนึ้ ทสี่ นามรบเขา้ ไปใหญ”่
หลงั จากท่ีผ้ชู ่วยของฮนิ าตะ เลโอนารด์ กล่าวเชน่ นนั้ แลว้ ซาเรก่ ็
พูดต่อเพ่อื แสดงการเห็นพอ้ ง

“ฉนั กค็ ดิ แบบนนั้ เลยกก็ า� ลงั เรยี กตวั เขาอยนู่ ะ่ คดิ วา่ ใกลถ้ งึ เวลา
ทเี่ ขาจะมาแล้วแหละ--------”
ฮนิ าตะสง่ั นโิ คลสั ใหไ้ ปเรยี กเรฮมิ เขา้ มาทนั ทเี พอื่ ทจี่ ะถามความเหน็
ของเขา เนอื่ งจากเรฮมิ ผา่ นประสบการณก์ ารพา่ ยแพส้ งครามมาแลว้ กค็ งจะ
ไดเ้ จอรมิ รุ ตุ รงๆ
นอกจากน้ี--------
ชว่ งเวลาทเ่ี วลโดรา่ ฟน้ื คนื ชพี และชว่ งเวลาทก่ี องทพั ฟาลมสุ ยอ่ ยยบั
ไปนั้นห่างกันหลายวัน ข่าวลือคล้ายเร่ืองเท็จในประเทศข้างเคียงที่ว่า
เวลโดร่าท�าลายล้างกองทพั ฟาลมุสจึงเปน็ ไปไม่ได้ในความเป็นจรงิ
ดังน้ันจึงควรจะฟังค�าให้การของประจักษ์พยานท่ีเป็นประโยชน ์
จากเรฮมิ ผรู้ อดชีวิตจากสนามรบ
เรฮิมมีก�าหนดการมาถึงในเช้านี้ แต่ดูเหมือนว่าจะมาสาย

236

เล็กน้อย
“ข้าจะตั้งตารอแล้วกันนะ จะถามเร่ืองอะไรได้บ้างเนี่ย ชักจะ

ตน่ื เตน้ ซะแลว้ ส”ิ
“ไมแ่ นว่ า่ เขาอาจจะรอู้ ะไรบางอยา่ งเกย่ี วกบั การคนื ชพี ของเวลโด

รา่ ด้วยกไ็ ด้นะ”
“ยงั มขี า่ วลอื ทว่ี า่ “เพราะจอมมารรมิ รุ เุ จรจากบั เวลโดรา่ บรรยากาศ

จึงสงบข้ึน” ดว้ ยน่ะครับ แต่การวนิ จิ ฉยั วา่ ขา่ วนเ้ี ป็นจริงหรอื เปล่ากย็ าก
นะครับ หากข้อเท็จจริงคือเวลโดร่าฟื้นคืนชีพแล้ว ในตอนนี้เวลโดร่า
ก็ก�าลังสงบเสงี่ยมอยู่ ในเม่ือเรื่องนี้ถูกต้อง ความน่าเช่ือถือของข่าวน้ัน
ย่อมเพม่ิ มากข้ึนครับ”
อารโ์ นลดแ์ หง่ “ความวา่ งเปล่า” ชีใ้ หเ้ ห็นอย่างใจเย็น
ทกุ คนตา่ งก็พยกั หนา้ ว่ามนั เปน็ อย่างนั้น
จอมมารรมิ รุ แุ ละ “มงั กรวายคุ ลง่ั ” เวลโดรา่ ทง้ั สองตนนมี้ คี วาม
เช่อื มโยงกนั อย ู่ ทุกคนเข้าใจเร่ืองน้ีอยา่ งถ่องแท้โดยไม่ต้องพดู อะไร
ฮินาตะตัดสินใจว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่มีความหมายท่ีจะต้อง
ปิดบัง
ถอ้ ยคา� ที่ไดฟ้ ังมาจากลมู ินสั ความจรงิ ท่วี า่ รมิ ุรกุ บั เวลโดร่าเป็น
เพ่ือนรักกัน

“------- นั่นสินะ เร่อื งน้นั มนั คือเรอ่ื งจรงิ นน่ั แหละ ฉันจะบอก
พวกนายไว้ มีค�าพยากรณจ์ ากเทพีลูมินสั สัง่ ลงมาวา่ ผู้ทคี่ วบคุม “มงั กร
วายคุ ลงั่ ” คือจอมมารริมรุ ุ และยงั บอกดว้ ยวา่ ‘ไม่อนุญาตใหเ้ ข้าไปยุ่ง
เก่ียวกับจอมมารริมรุ ุ’ ขอใหท้ ุกคนใสใ่ จดว้ ย”

“งะ งน้ั ก็หมายความวา่ ...”
“จะบอกใหช้ ัดๆ เลยนะ เรือ่ งในคราวนี้ พวกเราจะทา� งานอยู่
เบ้อื งหลงั จึงไมค่ วรเตรยี มการเผชญิ หน้ากับจอมมารเด็ดขาดค่ะ”
ฮนิ าตะยืนขน้ึ แล้วประกาศเช่นนน้ั อย่างแข็งกร้าว

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 237

ตามความเปน็ จรงิ แลว้ นค่ี อื ประกาศหา้ มแทรกแซงจอมมารรมิ รุ ุ
เมอ่ื ไดย้ นิ สงิ่ น ี้ ทกุ คนตา่ งกไ็ มส่ ามารถซอ่ นสหี นา้ ตกตะลงึ เอาไวไ้ ด้

“พดู เปน็ เลน่ !? ทงั้ ๆ ทจี่ อมมารรมิ รุ อุ ยเู่ บอื้ งหลงั อาณาจกั รฟาลมสุ
แตจ่ ะให้ปล่อยมนั ไปเหรอ?”

“จอมมารเปน็ ตวั ตนทมี่ อิ าจแตะตอ้ งไดก้ จ็ รงิ แตเ่ รอื่ งนนั้ มนั เปน็
แคเ่ ปลอื กนอกใชไ่ หม? ถา้ เปน็ สบิ มหานกั บญุ อยา่ งพวกผมกไ็ มด่ อ้ ยไปกวา่
จอมมารหรอก!”
สง่ิ ที่ซาเร่พดู เปน็ ความจรงิ
ตอ่ หน้าจอมมารทเี่ ปน็ ภยั คกุ คามระดบั S นัน้ มนุษย์ชาตไิ ม่ได้
ไร้ค่า
เพราะว่าพวกเขาสะสมก�าลังรบที่เพียงพอส�าหรับใช้ตอบโต้ได้
ยงั ไงละ่
ส่ิงน้ันคือกลุ่มคนที่รวมไปถึง “ชั้นเซียน” เหมือนกับสิบมหา
นักบญุ นั่นเอง
อารโ์ นลด ์ เลโอนารด์ และเกรกอร ี่ ถ้าเป็นสามคนน้ลี ะก็ คงจะ
สามารถเอาชนะเหล่าอสูรระดับ A พิเศษได้
และในบรรดาสบิ มหานกั บญุ ซาเรม่ คี วามสามารถรองลงมาจาก
ฮินาตะ ถ้าเปน็ เขา แม้วา่ คตู่ อ่ สู้จะเปน็ จอมมารกต็ าม เขาก็ไม่ด้อยไปกว่า
กนั เลย
ฮินาตะก็คิดว่า คงไม่เกิดสถานการณ์ต่อสู้ตัวต่อตัวเหมือนใน
นยิ ายเปน็ อย่างแรก แต่ถา้ เกิดเป็นเช่นนัน้ กจ็ ะเป็นการดวลทีด่ ี
และยงั คดิ อกี วา่ ถา้ เกดิ คตู่ อ่ สเู้ ปน็ จอมมารเคลยแ์ มนทอ่ี ยเู่ บอื้ งหลงั
กลมุ่ ประเทศฝั่งตะวนั ตกละก ็ คงมีความเป็นไปได้สูงทจ่ี ะชนะเช่นกัน
แต่ทวา่ ท้ายที่สุด มันก็เป็นเร่อื งของ “ตระกูลจอมมาร”
ต่อหน้าจอมมารตัวจริงนั้น ไม่ตอ้ งพดู ถงึ พวกซาเรเ่ ลย
เรื่องนน้ั ชัดเจนสา� หรับฮนิ าตะทรี่ จู้ ักจอมมารลูมนิ ัส

238

แลว้ ริมุรุกย็ งั ---------
ท่ีประเทศใหญอ่ ยา่ งฟาลมสุ มี “ชาวตา่ งโลก” จา� นวนมากถกู
อญั เชญิ และเลี้ยงดูเพอื่ เป็นก�าลงั รบ แมจ้ ะมีคา� วพิ ากษ์วจิ ารณม์ ากมายวา่
เปน็ สงิ่ ทอี่ ภยั ไมไ่ ดต้ ามหลกั มนษุ ยธรรม แตห่ ลกั เหตผุ ลแคน่ น้ั ไม่สามารถ
น�ามาตัดสนิ ไดเ้ ม่อื อยู่ตอ่ หน้าอสูรท่ีเป็นภัยคกุ คามตอ่ มนษุ ยชาติท้ังปวง
และยงั มรี าเซน็ หัวหนา้ ผ้ใู ช้เวทประจา� ราชส�านกั ทเี่ กดิ ใหม่ซ้�าไป
ซ้�ามาแล้วกลายเป็นมนุษย์มาร กับฟอลเก็น หัวหน้ากองอัศวินท่ีตอนน้ี
ส้นิ ชพี ไปแล้ว
ก�าลังรบมหาศาลเช่นนั้นถูกโจมตี และได้พ่ายแพ้ต่อจอมมาร
ริมุรุ
เพราะเรอ่ื งทจ่ี อมมารรมิ รุ ปุ ลดิ ชพี เคลยแ์ มนในชวั่ พรบิ ตานน้ั กม็ า
จากคา� พดู ของลมู นิ สั ดว้ ย จงึ ไมต่ อ้ งสงสยั เลยวา่ ในตอนน ้ี “สบิ มหานกั บญุ ”
ไมส่ ามารถประมือกบั เขาได้
ในความหมายจริงๆ คือ ตราบใดที่ยังไม่พัฒนาข้ึนไปเป็น
“นกั บญุ ” ทีแ่ ท้จรงิ

--------หรอื กค็ ือ เป็นเหมอื นฮนิ าตะ
หากต่อสู้กับจอมมารริมุรุในตอนนี้ละก็ แม้จะให้ทั้งเก้าคนซ่ึง
เว้นไว้ฮินาตะเข้าไปต่อส้ ู กค็ งไมช่ นะ ถ้าอยา่ งน้นั ก็ควรหลีกเลย่ี งการตาย
อย่างสญู เปล่า
นอกจากน้ี--------

“เออ่ แตว่ า่ ... ในคราวนไ้ี มใ่ ชแ่ คจ่ อมมารเทา่ นนั้ แตย่ งั มี “มงั กร
วายุคล่งั ” อยูด่ ้วยครับ กจ็ รงิ ที่หากเขา้ ไปยงุ่ เกย่ี วโดยไม่ระมดั ระวังก็อาจ
จะส่งผลให้เกิดความปั่นปว่ นมากกว่าเดมิ กไ็ ด”้
เลโอนารด์ ชใ้ี หเ้ ห็นอยา่ งใจเยน็ ว่า ทีเ่ ทมเพสตย์ งั มีความร่วมมือ
จากเวลโดรา่ อยดู่ ว้ ยนั่นเอง
แมจ้ ะสง่ กา� ลงั รบทงั้ หมดของลเู บเรยี สเขา้ ไปกต็ าม แตผ่ ลแพช้ นะ

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนกั บุญ 239

กค็ าดคะเนไมไ่ ด้เลย
“ถึงจะพูดอย่างงั้น แต่พวกเราจะไม่ปล่อยให้จอมมารท�าอะไร

ตามใจชอบแมก้ ระทั่งในดินแดนของมนษุ ยชาติหรอก!!”
เกรกอร่ีตะโกนดว้ ยเสยี งอันดงั กอ้ ง หอประชุมซึง่ ก�าลังร้อนระอุ
จงึ กลบั คืนสู่ความเงยี บงัน
ถอ้ ยค�าดงั กล่าวพูดแทนความคดิ ของทกุ คนที่อยูท่ นี่ ่ี
สายตาของทุกคนมองไปทฮ่ี ินาตะ
แต่กระนั้น ฮินาตะก็เผชิญกับสายตาของพวกเขาด้วยใบหน้าท่ี
เยอื กเยน็

“ค�าพยากรณถ์ อื เปน็ ท่ีสดุ ไม่อนญุ าตให้ฝา่ ฝืน”
“ไมม่ ที าง! ถา้ ทา� งน้ั กแ็ ปลวา่ จะละทง้ิ อาณาจกั ฟาลมสุ เหรอคะ?”
“ไม่ใช่อย่างง้ันหรอกนะ รีทิส ในท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่เกิดข้ึน
ในประเทศน้ันก็เป็นความวุ่นวายภายในประเทศ คนท่ีควรจะได้รับการ
ปกป้องคือประชาชน ไมใ่ ช่ขนุ นางเชอ้ื พระวงศ์ เพ่อื ไม่ใหเ้ ร่อื งมนั ลกุ ลาม
ไปถึงประชาชนของฟาลมุสและประเทศอ่ืนๆ ก็จงระมัดระวังอย่างถึง
ทส่ี ุดซะ”
“หมายความวา่ ยงั ไงคะ?”
“อาจจะมกี ารเปล่ยี นแปลงประมขุ ของประเทศก็ได้ แต่การเอย่
ความเห็นต่อเรื่องนั้นถือเป็นการแทรกแซงทางการเมืองภายในประเทศ
ถึงแม้พวกเราจะร้องขอให้พวกเขาหยุดอัญเชิญ “ชาวต่างโลก” มาจน
ถึงตอนน้ีก็ตาม แต่พวกเขากลับอ้างการแทรกแซงทางการเมืองภาย
ในประเทศแล้วปฏิเสธเสียงแข็งใช่ไหม? ฉันเลยคิดว่าคร้ังนี้น่าจะ
เหมือนกันนะ่ สิ?”
ฮนิ าตะกลา่ วเช่นนั้นอย่างเย็นชา ดว้ ยใบหนา้ ยิม้ แยม้
“ถา้ ง้ันจะเพิกเฉยต่อการกระท�าของจอมมารริมรุ เุ หรอครับ?”
เกรกอรถี่ ามฮินาตะ

240

“กต็ ามนน้ั แหละ เนอ่ื งจากจอมมารรมิ รุ ปุ ระกาศวา่ ไมต่ อ้ งการเป็น
ปรปกั ษก์ บั มนษุ ยชาติ จงึ ไมม่ คี วามหมายทจ่ี ะแสดงออกถงึ ความเปน็ ศตั รู
ไปมากกว่านี้ นอกจากเรื่องที่อาร์คบิชอปเรฮิมแห่งอาณาจักรฟาลมุสได้
เขา้ รว่ มกองกา� ลงั ปราบปรามแลว้ ฉนั ยงั ลม้ เหลวในการกา� จดั รมิ รุ ดุ ว้ ย ใน
ตอนนซ้ี ึง่ มีความเป็นไปไดส้ ูงทพ่ี วกเราจะถกู มองวา่ เปน็ ศัตรู คงตอ้ งเพกิ
เฉยตอ่ การกระทา� ของพวกเขาในอาณาจักรฟาลมุสเท่าน้นั น่ะ”

“น่ันคือความล้มเหลวของศาสนาจักรแห่งทิศประจิมและเจ้า
เทา่ น้ัน ลูเบเรยี สของขา้ ไม่ได้ลม้ เหลว!”
เกรกอรีแ่ ผดเสยี ง
แตฮ่ นิ าตะกลบั ไม่ไหวติง
เธอเปล่ยี นรอยยม้ิ เปน็ ย้ิมทีเ่ ยน็ เยือก แล้วตอบเกรกอรว่ี ่า

“ก็อย่างง้ันแหละ ดังน้ันก็ขอให้พวกนายอย่าเข้าไปพัวพันเลย
เพราะฉัตั้งใจจะยืนกรานว่า ในกรณีที่เลวร้ายท่ีสุด ศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิ
แหง่ ทิศประจิม หรอื กค็ อื ฉัน เปน็ ผู้ตัดสินใจแต่เพยี งผเู้ ดียวยงั ไงล่ะ”

เธอประกาศอย่างไมส่ ะทกสะทา้ น
“หา!?”
“ทา่ นฮนิ าตะ!!”
ฮนิ าตะชา� เลอื งมองเหลา่ อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธทิ์ แี่ สดงความตกใจ และ
สง่ั การเชน่ นนั้ กบั กองพลรกั ษาพระองคท์ กุ กอง เมอื่ เหน็ การเตรยี มใจนน้ั แลว้
ซาเร่กย็ งั แสดงท่าทสี บั สนให้เห็น
“จงวางใจเถอะ เขาคงจะไมต่ ้องการตอ่ สู้กับทางฝ่ายน้หี รอก”
ฮินาตะพดู เพ่ือใหท้ กุ คนสบายใจ แต่ไม่มีใครยอมรบั ส่ิงนั้นเลย
“เฮย้ ๆ อกี ฝา่ ยเปน็ ผทู้ ฮ่ี นิ าตะเชอื่ ใจถงึ ขนาดนน้ั เลยเหรอเนย่ี ?”
“ถึงฉันจะพยายามฆ่าเขาโดยไม่เชื่อใจเขาเลยก็เถอะ แต่ถ้าจะ
ใหพ้ ดู ละก็ ฉนั คดิ วา่ เขาไวใ้ จไดน้ ะ กถ็ ามมาจากเจา้ ตวั แลว้ แหละ เขาบอกวา่
แตก่ อ่ นเขาเปน็ “ชาวตา่ งโลก” เหมือนกับฉัน ถึงตอนนัน้ ฉนั จะมองขา้ ม

บทท่ี 3 เจตจำ�นงของนกั บญุ 241

โดยทีไ่ มฟ่ ังอะไรเลยกเ็ ถอะ แต่ดทู า่ ว่าเขาจะอยากหลีกเล่ียงความขดั แย้ง
กับพวกเรา”

“เขาเป็น “ชาวต่างโลก” เรอะ!? ถ้าง้ันเขาก็เกิดใหม่มาเป็น
มนุษยม์ าร จากมนุษยก์ ลายเป็นอสูรเหมือนกบั จอมมารเลออนเหรอ?”

“เปลา่ เลย จากทเี่ จา้ ตวั พดู มานน้ั เขาตายทโ่ี ลกนนู้ แลว้ มาเกดิ ใหม่
เปน็ สไลม์ที่โลกน้นี ่ะ”

“ลอ้ เลน่ ใชม่ ะ?”
“ซาเร่ เรอ่ื งทฉี่ นั เกลยี ดการพดู เลน่ นะ่ นายคงจะรอู้ ยแู่ ลว้ ใชไ่ หม?”
“ชิ ถ้าเป็นอย่างง้ัน มันก็เป็นรูปแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนจนถึง
ตอนน้ีสินะ แม้จะมีกรณีเกี่ยวกับการเกิดใหม่อยู่ก็เถอะ อันนั้นก็แค่น�า
ความทรงจ�าจากชาติก่อนมาเฉยๆ ถึงจะมีกรณีที่ข้ามโลกมาเกิดใหม่
กเ็ ถอะ...”
“กรณแี บบน้ันยังไมไ่ ด้รับการยืนยนั ละนะ”
หลังจากที่ซาเร่บ่นพึมพ�า เลโอนาร์ดก็เห็นพ้องในขณะที่ระลึก
ความจา�
“แตว่ า่ นะ การเกดิ ใหมเ่ ปน็ สไลมจ์ ะมคี วามเปน็ ไปไดเ้ ทา่ ไหรก่ นั ?
จะว่าไป ถ้าเป็นเจา้ จะท�าอยา่ งไร?”
เมอ่ื อารโ์ นลดถ์ ามรที สิ ทน่ี งั่ อยขู่ า้ งๆ แลว้ ใบหนา้ ทนี่ า่ เอน็ ดขู อง
รที สิ ก็บดู บง้ึ ด้วยทา่ ทางไมพ่ อใจ
“ไม่อยากจะคิดเลยค่ะ พอใช้ภาษาไม่ได้ ก็มคี วามเป็นไปไดส้ งู
ท่ีแม้แต่การส่ือสารความคิดทา� ได้ลา� บากค่ะ ถงึ จะรหู้ นังสอื กต็ าม แตไ่ ม่
มน่ั ใจวา่ จะทา� สง่ิ ตา่ งๆ ใหส้ า� เรจ็ ลลุ ว่ งไดห้ รอื เปลา่ แมแ้ ตก่ ารบอกใหอ้ กี
ฝา่ ยทเ่ี จอกนั โดยบงั เอญิ รวู้ า่ ตวั เองไมเ่ ปน็ พษิ เปน็ ภยั นะ่ คะ่ อยา่ งไรกต็ าม
เพราะวา่ โดยปกตสิ ไลม์พูดไมไ่ ดน้ น่ั แหละคะ่ ”
จากน้ัน รีทิสก็แสดงความคดิ เห็นออกมาตรงๆ ตามท่รี ูส้ ึก
นอกจากจะพดู ไม่ได้แลว้ ก็ไมม่ ีมือและเทา้ แมจ้ ะร้จู กั ตวั อักษร

242

ทใี่ ช้รว่ มกนั กต็ าม แต่การส่อื สารความคดิ คงยากลา� บากแน่
กลมุ่ คนท่ีนึกถึงเร่อื งน้นั เห็นอกเห็นใจริมรุ เุ ล็กน้อย

“น่นั สนิ ะ”
“ก็จรงิ ...”
อัศวินศักดิ์สิทธ์ิในกองพลรักษาพระองค์ต่างก็เห็นพ้องเช่นน้ัน
โดยทั่วกนั
“ฉนั เคยไดย้ นิ เรอื่ งไรส้ าระของอสรู มาผา่ นๆ อยหู่ รอก แตบ่ างที
เรอ่ื งนนั้ อาจจะเปน็ เรอ่ื งจรงิ ทง้ั หมดกไ็ ดน้ ะ ตอนนี้ ฉนั คดิ วา่ ฉนั ไดท้ า� เรอื่ ง
ไมด่ ีกับเขาไปนดิ นึงแล้วน่ะ”
ฮินาตะกค็ ดิ แบบนน้ั เช่นกนั นอกจากนี้--------
ฮนิ าตะคดิ วา่ รมิ รุ ทุ พ่ี ยายามบอกความในใจอยา่ งสดุ ความสามารถ
คงจะแค้นเคืองเธอที่ไม่ยอมใสใ่ จตอ่ สงิ่ นน้ั เลยแมแ้ ต่นอ้ ย
“เอาเถอะ ถ้าศตั รูเปน็ อสูร มนั กช็ ว่ ยไมไ่ ดน้ ีน่ า”
“แมแ้ ตห่ ลักคา� สอนก็หา้ มไวด้ ้วยสิครับ...”
ทัง้ ซาเร่และเลโอนารด์ พดู จาคลุมเครือ
พวกเขาคดิ วา่ ถา้ เกดิ อยใู่ นสถานะเดยี วกนั กบั ฮนิ าตะละก ็ ตวั เอง
กค็ งจะมวี ิธกี ารรบั มือที่เหมอื นกนั
เพราะหลักค�าสอนคือท่ีสุด จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะยอมฟังค�าพูด
ของอสูร
ในทางตรงกันข้าม หากฮินาตะยอมฟังอสูร เธอก็จะตกเป็นท่ี
วิพากษว์ ิจารณอ์ ย่างมากเพราะทา� ผดิ หลกั ค�าสอนนนั่ เอง
“แล้วยังมีข้อมูลลับที่ว่าริมุรุเป็นศัตรูกับอาจารย์ผู้มีพระคุณ
ของฉันดว้ ยนะ...”
“หมายความวา่ ยงั ไงครับ?”
“บอกไปแลว้ ใชไ่ หม วา่ ฉนั เองกโ็ ดนหลอกใชโ้ ดยผคู้ า้ ขายฝง่ั ตะวนั
ออกนะ่ ในตอนนัน้ ขอ้ มลู ทีฉ่ ันได้ยินจากพวกเขาคอื อสรู กลายรา่ งเป็น

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนกั บุญ 243

คนแล้วพยายามที่จะกลืนกินประเทศ พวกมันก่อตั้งประเทศหลอกลวง
ประเทศตา่ งๆ ทอี่ ยโู่ ดยรอบ และผนู้ า� ประเทศนน้ั กค็ อื รมิ รุ ซุ ง่ึ เปน็ อสรู มชี อ่ื
เขาเป็นศัตรูท่ีสังหารอาจารย์ผู้มีพระคุณของฉัน ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจ
ลงโทษเขาโดยไม่ลังเลยังไงละ่ ”

“แล้วก็ปลอ่ ยใหห้ นไี ปไดเ้ หรอเนีย่ ? ในตอนน้ี มันจะดหี รอื จะ
ร้ายกัน...”
หลงั จากท่ฮี นิ าตะอธิบาย ซาเร่กส็ า่ ยศีรษะอย่างเอือมระอา
ตามที่ซาเร่พูด ในตอนนี้เขาเป็นแค่เมล็ดพันธุ์แห่งปัญหา
ไมผ่ ดิ แน ่ ฮินาตะก็เห็นด้วยกบั เร่อื งนน้ั ไมว่ า่ จะคิดไปในทางไหน ปัญหา
คงจะเกิดขึ้น

“หนเี กง่ จรงิ ๆ นน่ั แหละนะ แลว้ ในตอนนเ้ี ขากเ็ ปน็ จอมมาร คงจะ
วิวัฒนาการแล้วแน่ๆ ก็หมายความว่าการกวนน้�าให้ขุ่นไม่ใช่แผนการท่ี
ดเี ลย”
ไมม่ ใี ครโตแ้ ยง้ ถอ้ ยค�าดังกลา่ วของฮินาตะ
เนอื่ งจากมสี ารจากเทพพยากรณล์ งมาแลว้ กไ็ มม่ คี วามหมายทจ่ี ะ
ทา� ตามหลกั คา� สอนแลว้ นน่ั เอง เมอื่ เปน็ เชน่ นนั้ ทางนก้ี ค็ วรจะเคลอื่ นไหว
โดยมุง่ ไปส่กู ารประนปี ระนอมยอมความแต่โดยดี

“แลว้ ทา่ นฮินาตะจะท�ายงั ไงเหรอครับ?”
เลโอนารด์ ถาม
ในขณะเดียวกนั ฮนิ าตะกต็ อบวา่ “ไมท่ �ายังไงทั้งนนั้ แหละน่า”
ด้วยสีหนา้ ท่ีไม่สะทกสะทา้ น
ถ้าอีกฝ่ายเป็นศัตรูของมนุษยชาติก็คงต้องสู้ แม้จะมีชีวิตเป็น
เดมิ พนั กต็ าม แตท่ วา่ หากจอมมารรมิ รุ ปุ รารถนาทจี่ ะสานสมั พนั ธก์ บั แตล่ ะ
ประเทศละก ็ ส�าหรับฮนิ าตะแล้ว เธอก็ตงั้ ใจทจี่ ะไม่ห้ามปราม เพราะวา่
ฮนิ าตะไมม่ เี จตนาขัดความตั้งใจของลูมนิ ัสนัน่ เอง
แตว่ า่ ถา้ การกระทา� ของรมิ รุ มุ วี แ่ี ววของความไมส่ งบสขุ มนั กเ็ ปน็

244

อกี เรอ่ื งหนึ่ง...
“ถ้างั้น ในกรณีทจี่ อมมารรมิ ุรมุ องท่านฮนิ าตะเปน็ ศัตรูล่ะ?”
“นั่นสิน้า ข้อเท็จจริงท่ีว่าอันดับหนึ่งพยายามฆ่าเขาก็ลบไม่ได้

ซะดว้ ย ในตอนนเี้ ขาแขง็ แกรง่ ขน้ึ มาในฐานะจอมมารแลว้ ถงึ รมิ รุ ผุ นู้ น้ั จะคดิ
ล้างแค้นอันดับหนึ่งก็ไมแ่ ปลกสนิ ะ”
ฮนิ าตะทา� หูทวนลมตอ่ ความกงั วลของพวกเขา

“บอกแล้วใช่ไหม ว่าทุกส่ิงทุกอย่างฉันตัดสินใจเพียงผู้เดียว
ก่อนที่จะเป็นศัตรูกับเขาในท้ายที่สุด ฉันคิดว่าจะออกไปเจรจากับเขา
สักครัง้ กอ่ นน่ะ ถ้าจ�าเป็น ฉนั กไ็ มล่ งั เลที่จะขอโทษหรอกนะ”
และแลว้ ฮินาตะกใ็ ห้คา� ตอบราวกับไม่มอี ะไร
หลังจากได้ยนิ คา� พดู ของฮินาตะเช่นน้ี ทกุ คนกอ็ ดรนทนไมไ่ หว

“บ่มุ บ่ามเกนิ ไปแล้ว!”
“มนั อนั ตรายนะครบั !!”
“เกดิ จอมมารรมิ รุ พุ ยายามกา� จดั ทา่ นฮนิ าตะ ทา่ นอาจจะโดนวาง
กบั ดักและถกู สงั หารกไ็ ดน้ ะครบั !”
“ถงึ จะไมเ่ ปน็ อยา่ งงน้ั แตถ่ า้ เกดิ โดนเหลา่ อสรู ทเี่ ปน็ สมนุ จา� นวน
มากเข้าจู่โจมละ่ ...”
“จงอยใู่ นความสงบเถดิ ไมใ่ ชว่ า่ จะออกไปทนั ทหี รอก กอ่ นอนื่
ท่ีจะท�าต่อจากนี้คือท�าความเข้าใจความคิดของจอมมารริมุรุให้ถูกต้อง
น่ะ--------”
ฮนิ าตะกลา่ วเชน่ นนั้ และในขณะทที่ า� ใหท้ กุ คนคลายความกงั วล
เธอก็คดิ อยใู่ นใจวา่ คงไม่เปน็ ปัญหาถึงขน้ั น้นั หรอก
จากการรายงาน ดเู หมือนว่าริมรุ จุ ะเปน็ คนง่ายๆ
แมฮ้ นิ าตะจะลองนกึ ถงึ ความรสู้ กึ ในตอนทไ่ี ดเ้ จอรมิ รุ จุ รงิ ๆ กต็ าม
แตก่ ลบั ไม่พบปัจจยั ทจี่ ะท�าให้สงสัยในเรือ่ งน้นั เลย
ถ้าพูดจากใจจริงก็จะเข้าใจกัน-------- อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว

บทที่ 3 เจตจำ�นงของนกั บุญ 245

แตฮ่ ินาตะคิดแบบน้ัน
แต่ส่ิงนั้นกลับไม่เปน็ ไปตามท่ีหวงั
ความต้องการของคนที่เก่ียวข้อง เจตจ�านงเหล่าน้ันท�าให้เธอ
สบั สน-------
สถานการณอ์ ยเู่ หนอื ความคาดหมายของฮนิ าตะ และกา� ลงั นา� พา
เธอไปสู่ทศิ ทางท่ีเลวร้ายทสี่ ุด

＊

ในระหว่างการประชุมร่วม กม็ เี สียงเคาะบานประตูดงั กอ้ ง
คนท่ีก�าลังรออย่ ู เรฮิมคงจะมาถงึ แล้วละมั้ง-------- ฮนิ าตะคิด
เช่นน้นั จงึ เอย่ อนญุ าตสั้นๆ ว่า “เขา้ มาเลย”
เหลา่ อศั วนิ ทคี่ มุ้ กนั ประตอู ยนู่ อกหอ้ งในระหวา่ งการประชมุ รว่ ม
ไดย้ ินเสียงนนั้ จงึ เปิดบานประตู
บุคคลท่ีเข้ามาเป็นไปตามท่ฮี นิ าตะคาดคะเน
คนสนิทของฮินาตะ พระคารด์ นิ ลั นิโคลัส
ตามมาดว้ ยอารค์ บชิ อปเรฮมิ ทเ่ี ขา้ มาในหอ้ งดว้ ยสหี นา้ เครง่ เครยี ด
จดุ น้ีเป็นไปตามแผน
แต่ทว่า การปรากฏกายของบุคคลที่ตามมาทีหลังนั้น ท�าให้
ฮินาตะหน้านวิ่ คิ้วขมวด
บคุ คลทไ่ี มเ่ คยคาดคดิ -------“ปรมาจารยแ์ หง่ วนั ทงั้ เจด็ ” นนั่ เอง

‘ไมไ่ ด้เจอกันนานเลยนะ ฮินาตะ’
‘สบายดีหรอื เปลา่ ?’
‘เป็นอะไรไป ตกใจอะไรอยหู่ รอื ?’
เหตกุ ารณท์ อี่ ยนู่ อกเหนอื ความคาดหมายทา� ใหฮ้ นิ าตะเกบ็ ซอ่ น
ความตกตะลงึ ไว้ไม่ไดเ้ ช่นกนั

246

“ทา� ไมพวกท่านถงึ อยู่ท่นี ี่...”
เธอเผลอพึมพ�าออกมาโดยไม่ได้ต้งั ใจ
ดูท่าว่านิโคลัสที่ใจเย็นเป็นปกติก็ตัวส่ันเช่นกัน กระท่ังเรฮิมยัง
หน้าซีด

“ฮินาตะ คนพวกนัน้ เปน็ ใครกัน?”
พอซาเรถ่ าม นโิ คลสั ทท่ี า� หนา้ ทน่ี า� ทางกต็ อบอยา่ งลนลาน ไมใ่ ช่
ฮินาตะท่ตี อบ

“มะ มันเสียมารยาทนะครับซาเร่! ทางนี้คือกลุ่มบุคคลจาก
“วันทงั้ เจด็ ” ครับ!!”
เมอ่ื ไดฟ้ ังส่งิ นัน้ ซาเร่กน็ กึ ออกในทนั ที

“--------“วนั ทง้ั เจด็ ” เหรอ? ต�านานน้นั น่ะนะ?”
“ใช่ เป็นเชน่ นนั้ แหละ”
เนื่องจากฮินาตะก็ให้การยอมรับ ทุกคนที่อยู่ท่ีนั่นจึงลุกขึ้นมา
แสดงความเคารพ---------

--------เหลา่ นกั ปราชญ์ผูย้ งิ่ ใหญ่ทีเ่ รียกกันว่า “ปรมาจารย์แห่ง
วันท้ังเจ็ด”
กลุ่มบุคคลในต�านานซ่ึงแต่ละคนต่างก็มีความสามารถเหนือ
ชัน้ เซียน และมีหน้าทบ่ี ม่ เพาะผู้กลา้
บคุ คลเหลา่ นนั้ ปดิ บงั ความสมบรู ณแ์ บบ และไมแ่ สดงออกใหเ้ หน็
เพราะเปน็ ตา� นาน จงึ ไดร้ บั การบอกเลา่ ในนทิ านและนยิ ายเทา่ นนั้
แมแ้ ต่เหลา่ อศั วนิ ศกั ดิ์สิทธ์ิ กไ็ ม่มใี ครรจู้ กั ตวั ตนเหลา่ นน้ั เลย
ผทู้ รี่ จู้ กั ตวั ตนเหลา่ นนั้ โดยตรงมจี า� นวนนอ้ ยมาก ซง่ึ รวมทง้ั ฮนิ าตะ
และนโิ คลสั เพราะตวั ตนเหลา่ นนั้ จะปรากฏกายใหเ้ หน็ เฉพาะสว่ นหนงึ่ ใน
แผนกเบอื้ งบนของศาสนจักรศักดิส์ ิทธ์ิแหง่ ทิศประจิม
“การทดสอบแห่งวันท้ังเจ็ด” ที่ฮินาตะเคยท�า เป็นสิ่งที่ได้รับ

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 247

การช้แี นะจากกลุ่มคนเหลา่ นี้
เพราะเป็นการทดสอบส�าหรับคัดเลือกวีรบุรษุ และผกู้ ลา้ ความ
สา� คัญของ “วันทง้ั เจด็ ” ทใ่ี ห้การทดสอบนัน้ จงึ เป็นทเี่ ข้าใจได้
แต่ฮนิ าตะไมช่ อบกลมุ่ คนเหล่าน้ี
ทจี่ รงิ แลว้ เหลา่ “วนั ทงั้ เจด็ ” ไดร้ บั หนา้ ทจ่ี ากลมู นิ สั ใหส้ อดสอ่ ง
ดแู ลองค์กรและบ่มเพาะผู้อยใู่ ตก้ ารปกครอง ในฐานะที่ปรกึ ษาสูงสุดของ
ศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ แตว่ า่ กอ่ นทฮ่ี นิ าตะจะเขา้ รบั ตา� แหนง่ นน้ั
กลมุ่ ตา่ งๆ เชน่ ครูเซเดอรย์ งั เป็นกลุ่มท่มี แี ตช่ ื่อนัน่ เอง
หากมองในมุมของฮนิ าตะ มนั คือการละเลยในหน้าท่ี

(ตอนนพ้ี อคดิ ดแู ลว้ ในตอนนน้ั ควรจะชงิ พลงั จากพวกเขาไปให้
หมดเลยสินะ)
พลงั ของฮนิ าตะ-------- ยูนคี สกลิ ‘ผชู้ ว่ งชิง’ มคี วามสามารถ
2 อยา่ ง
นนั่ กค็ อื ‘ชว่ งชงิ ’ ทใ่ี ชช้ งิ พลงั จากอกี ฝา่ ย และ ‘คดั ลอก’ ทใี่ ช้
เรียนรู้พลังของอกี ฝ่าย
ตอนทร่ี บั การทดสอบ ฮนิ าตะคดิ วา่ พวกเขาเปน็ ยอดคนในตา� นาน
เพราะฉะน้ัน ฮนิ าตะจึงยกระดบั ตวั เองดว้ ย ‘คัดลอก’ เพ่ือเรียนรู้พลงั
ของพวกเขา
ในอกี นัยหนึ่งกเ็ รยี กไดว้ ่า ฮินาตะเป็นลูกศษิ ย์ของ “ปรมาจารย์
แหง่ วนั ท้ังเจ็ด”...
แต่ดูเหมือนว่า “วันท้งั เจด็ ” ไมถ่ กู ใจส่งิ น้ัน
พวกเขาทอดทงิ้ ฮนิ าตะทกี่ า้ วขา้ มพวกตน และคอยขดั ขวางฮนิ าตะ
อยู่เรอ่ื ยไป
พวกเขาซอ่ นตวั อยใู่ นเงามดื ของศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ
เป็นกลุ่มคนเหล่ียมจัดที่กุมอ�านาจเร่ือยมาตลอดระยะเวลาอันยาวนาน
แตท่ วา่ พวกเขาเหล่านัน้ ไม่มีผลงานเลย ถ้าฮนิ าตะรเู้ ร่อื งนั้นในตอนทร่ี บั

248

การทดสอบละก็ เธอคงจะตดั สนิ ว่า “วนั ทงั้ เจด็ ” เปน็ คนแก่ครา�่ คร ึ และ
ช่วงชงิ พลงั ของพวกเขาไปท้งั หมดโดยไมล่ งั เล
ปจั จบุ นั ฮนิ าตะถา่ ยทอดพลงั ทเี่ รยี นมาจากพวกเขาใหแ้ กห่ วั หนา้
หน่วยอยา่ งพวกอาร์โนลด ์ และท�าการฝกึ ปรอื

(ท่านลูมนิ ัสอาจจะมีจุดประสงค์เช่นนั้น จงึ ให้ฉันเข้ารบั “การ
ทดสอบแหง่ วันทั้งเจด็ ” สนิ ะ---------)
ฮนิ าตะคดิ เชน่ นน้ั และยกยอ่ งสายตาอันเฉียบแหลมของลูมนิ ัส
หากมองในมมุ ของฮนิ าตะ “วนั ทง้ั เจด็ ” ละทง้ิ หนา้ ทใี่ นการบม่ เพาะ
คนรนุ่ หลงั และคิดแคก่ ารปกป้องตวั เองเท่านน้ั แตเ่ นอื่ งจากลมู ินสั ปลอ่ ย
“วนั ท้ังเจด็ ” ไว้ ฮนิ าตะจงึ คดิ ว่าลมู นิ สั คงจะมเี จตนาอะไรสกั อย่างอยู่
ดังน้ัน ฮินาตะก็เลยไม่มีพฤติกรรมต่อต้านพวกเขาเมื่ออยู่
ตอ่ หนา้ --------

ทุกคนแสดงความเคารพ และรอเวลานัง่
“แลว้ วนั น้ีมธี ุระอะไรมทิ ราบคะ---------?”

ฮินาตะเป็นตัวแทนถามค�าถาม
‘หหึ หึ ึ ไมต่ ้องระแวงขนาดน้ันหรอก’
‘อมื อารค์ บชิ อปเรฮมิ ทอี่ ยตู่ รงนนั้ คงจะนÓขอ้ มลู ของจอมมาร

ริมรุ กุ ลบั มาใช่ไหม?’
‘พวกข้าก็สนใจด้วยนะ่ สิ’

เสียงที่ดงั กงั วานในหัวโดยตรง--------- “วันท้งั เจด็ ” ตอบด้วย
‘ความนึกคิด’
เอาละ ฮนิ าตะคดิ อยา่ งใจเยน็ วา่
“วนั ทงั้ เจด็ ” ที่ปรากฏตัวมามแี ค ่ 3 คน ไมใ่ ชท่ กุ คน
จากความเหน็ สว่ นตวั ของฮนิ าตะ พวกเขาเปน็ กลมุ่ ทดี่ ทู า่ จะกา� ลงั
เสอ่ื มถอยไปเรือ่ ยๆ อยา่ งเหน็ ได้ชดั

บทที่ 3 เจตจำ�นงของนกั บุญ 249

ในหมพู่ วกเขากม็ ี “ปรมาจารย์วันอังคาร” อาร์ซผู้ใชไ้ ฟ เขามี
ความสามารถอยใู่ นระดบั ที่เทยี บชิสเุ อะ อซิ าวะไมต่ ดิ เลย ไมม่ เี คลด็ วชิ า
ที่ควรแก่การเรียน จงึ เปน็ ค่ตู ่อสทู้ ี่ฮนิ าตะผ่านการทดสอบมาไดโ้ ดยไม่ถงึ
กบั ต้องใช ้ ‘ผู้ช่วงชิง’
ทงั้ ๆ ทเี่ ปน็ อยา่ งนน้ั แตเ่ ขาเขา้ ใจผดิ วา่ ฮนิ าตะไมส่ ามารถชว่ งชงิ
พลังไปจากตนได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง ท�าให้เขามีท่าทีดูถูกฮินาตะเป็น
ประจา� และทา� ใหฮ้ ินาตะหัวเสีย
สว่ นอกี สองคน “ปรมาจารย์วนั จันทร์” ดนิ า และ “ปรมาจารย์
วนั ศกุ ร”์ วนิ า มจี ดุ ประสงคไ์ มช่ ดั เจน แตอ่ าจจะกา� ลงั รว่ มมอื กบั อารซ์ กไ็ ด้

(ยงุ่ ยากจงั เลยนะ ทงั้ ๆ ทค่ี รง้ั นต้ี อ้ งหาขอ้ สรปุ ตามคา� สง่ั ของทา่ น
ลูมินสั แท้ๆ...)
ฮินาตะคดิ เชน่ นัน้ และรู้สึกกงั วลใจ
ทงั้ ๆ ทภี่ าพลกั ษณข์ องเธอในสายตารมิ รุ คุ งจะแยอ่ ยแู่ ลว้ แตห่ าก
โดนพวกเขาขัดขวางเอาเสยี ทน่ี ่ี หนทางแห่งการประนปี ระนอมอาจจะปดิ
ตัวลงกไ็ ด้
แตใ่ นตอนนีก้ ็ยังมองไม่เห็นจดุ ประสงค์ของท้งั สามคน การถาม
เรื่องราวจากเรฮมิ จึงเปน็ สงิ่ ส�าคัญ
ในท่ีสดุ เรฮิมซึง่ ถกู ทัง้ สามรบเร้าก็เรมิ่ ชีแ้ จง
ฮินาตะจึงหยุดคิด และตั้งใจฟงั ส่ิงที่เรฮิมจะพูด

“ผมชา่ งโง่เขลานักท่ไี ปตอ่ สู้กบั คนทนี่ ่ากลวั น่ากลวั เกินไปแลว้
นนั่ คอื จอมมารตวั จรงิ ครบั ดว้ ยนา้� มอื ของพวกเรา จงึ ทา� ใหจ้ อมมารตนใหม่
ถอื ก�าเนดิ ขนึ้ มาเสยี แล้วครบั !”
เรฮิมชี้แจงด้วยการตะโกนเสียงดังและตาแดงก่�า ราวกับนึกถึง
เรือ่ งราวในตอนนั้นจนเกิดการปลุกเร้าความรสู้ กึ
เขาเลา่ เรอื่ งการเปน็ สว่ นหนงึ่ ของการใหก้ า� เนดิ จอมมารผนู้ า่ กลวั
ตัง้ แตต่ ้นจนจบ

250

เรฮิมรายงานการก่อเรื่องช่ัวร้ายของตนด้วย โดยไม่ปิดบังเลย
ไม่ใช่เพราะได้รับคา� สั่งมา แต่เขาต้องท�าเช่นนั้นเพราะว่าเขาก�าลังรับแรง
กดดนั จากความกงั วลและสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ
เขาคงคิดว่ามันมีความจ�าเป็นท่ีจะต้องสารภาพบาปของตน
อยา่ งนอ้ ยกเ็ พอื่ การปลดปลอ่ ยตนเองจากความทกุ ขท์ รมานและไดร้ บั การ
ใหอ้ ภยั จากเทพี
ในขณะที่ฟังการอธิบายสถานการณ์ท่ีท�าให้จอมมารถือก�าเนิด
เหลา่ อศั วนิ ศักดิส์ ิทธิก์ ต็ กอยู่ในความหวน่ั วิตก
ความสามารถในการต่อสู้ที่สูงกว่าปกติมากเกินไปน้ัน ท�าให้
พวกเขามอิ าจระงบั ความตกตะลงึ เอาไวไ้ ด้
การโจมตีแห่งแสงที่แม้แต่เขตแดนอันศักด์ิสิทธ์ิก็ไร้ความหมาย
และไมต่ อ้ งพดู ถงึ พวกเขตแดนตา้ นเวทและเขตแดนปอ้ งกนั ทเี่ ปน็ เวทมนตร์
ขอบเขตกว้างเลย
เวทมนตร์แบบน้นั พวกเขาไมเ่ คยได้ยินมากอ่ น
หากอยู่ต่อหน้าเวทมนตร์ที่ทะลุทะลวงได้แม้แต่สิ่งกีดขวาง
มีความเป็นไปไดท้ แ่ี มแ้ ต่พวกตนกต็ า้ นทานเอาไว้ไม่ได้
ทงั้ ๆ ที่เปน็ อยา่ งนน้ั แต่ฮินาตะกไ็ มห่ วน่ั วติ ก
จากรายงานของเรฮมิ เธอคาดคะเนว่ามันคงจะเปน็ การโจมตที ี่
เกดิ จากการสะสมพลงั แสงอาทติ ย์ไว้นนั่ เอง
และหลกั ฐานที่สนบั สนุนการคาดคะเนน้ันกค็ ือ--------

‘หืม เหมือนเวทแสงอาทิตยท์ ี่ทา่ นแกรนถนัดเลยนะ’
‘เวทมนตรท์ ที่ Óใหแ้ สงเกดิ การหกั เหเหรอ แตถ่ า้ เปน็ อยา่ งนนั้
ก็คงจะถูกเขตแดนตา้ นเวทผนกึ ไวใ้ ช่ไหม?’
‘นอกจากนี้ อานภุ าพของมนั นา่ จะไมถ่ ึงขั้นนนั้ หรอก’
เหลา่ “วนั ทัง้ เจด็ ” แสดงความคดิ เหน็
“ปรมาจารยว์ นั อาทติ ย”์ แกรนเปน็ ผใู้ ช ้ “แสง” และเปน็ หวั หนา้

บทท่ี 3 เจตจำ�นงของนกั บุญ 251

ของเหลา่ “วนั ทง้ั เจ็ด” หนง่ึ ในพลังของเขาก็คือการกกั เก็บแสงอาทติ ย ์
เวทมนตร์ท ี่ “วนั ท้งั เจด็ ” พดู ถึงอาจจะไม่ตรงประเด็น แตถ่ า้ ภาพลกั ษณ์
ท่ีไดม้ าน้ันเหมือนกันละก็ การคาดคะเนของฮนิ าตะดทู ่าจะถกู ตอ้ ง

(งี่เง่าจังเลยนะ มันไม่ใช่การใช้เวทมนตร์ท�าให้แสงอาทิตย์เกิด
การหกั เห แตด่ ว้ ยวธิ กี ารบางอยา่ งทท่ี า� ใหแ้ สงอาทติ ยเ์ กดิ การสะทอ้ นและ
มารวมกนั สนิ ะ ถา้ ไมใ่ ชอ่ ยา่ งงนั้ เขตแดนกน็ า่ จะปอ้ งกนั ไวไ้ ดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย
หรอื วา่ ไดร้ บั ความรว่ มมอื จากจติ วญิ ญาณลมและนา้� เหรอ? แตก่ ารทจี่ ะทา�
แบบนั้นได้ มนั จา� เปน็ ต้องคา� นวณพลงั อยา่ งเหมาะสม...)
แตก่ ไ็ ม่ใช่เรอ่ื งนา่ กลัว
เพยี งเขา้ ใจชนดิ ของมันอยา่ งชัดเจน กจ็ ะรบั มือได้ง่ายๆ
แคใ่ ชเ้ ยอื่ ปอ้ งกนั เพอื่ กระจายความรอ้ น และโปรยฝนุ่ กลางอากาศ
เพือ่ สะทอ้ นแสงกลับไป คงทา� ใหก้ ารโจมตนี นั้ ไรผ้ ลได้
ถา้ ใชแ้ คแ่ สงอาทติ ยก์ จ็ ะมแี ตช่ อ่ งโหว ่ หากมองในมมุ ของฮนิ าตะ
แลว้ การโจมตีแบบนน้ั ไม่ใชป่ ัญหาเลย

(เทา่ ทฟี่ งั มา เขาใชค้ วามรทู้ างดา้ นวทิ ยาศาสตรจ์ ากอกี โลกหนงึ่
สินะ ถา้ เป็นอย่างน้ัน คนในโลกนกี้ ็จะไมส่ ามารถเข้าใจได้ การรับมอื คง
ยากล�าบาก ส่วนเร่อื งพลงั ท่ีลอดผ่านการป้องกนั เวทมนตรน์ ้ัน นอกจาก
จะต้องมีไหวพรบิ แล้วยังตอ้ งฉลาดอีกดว้ ย...)
ฮินาตะคดิ เชน่ นน้ั
เพราะมันเป็นความสามารถในการประมวลที่ผิดปกติอย่าง
แนน่ อน พลงั ทคี่ วบคมุ เวทมนตรห์ ลายอยา่ งไดภ้ ายในเวลาเดยี วกนั นนั้ จงึ
ถือเป็นภัยคุกคาม แต่ว่า หากพิจารณาจากฮินาตะที่รู้จักเวทมนตร์นั้น
จริงๆ แล้ว เธอรู้สกึ วา่ ไมจ่ า� เปน็ ต้องกลัวขนาดนั้น
แตก่ ารวนิ ิจฉัยดังกลา่ วของฮินาตะดว่ นสรุปเกินไป
เรฮมิ ยังพดู ไม่จบ
มันยงั มีตอ่ ... ยง่ิ ไปกว่านั้น นบั แตต่ รงนี้จะเรยี กวา่ เปน็ ประเด็น

252

หลกั เลยกไ็ ด้
“ชา้ กอ่ นครบั การโจมตที ย่ี งั ไมส่ ามารถระบไุ ดน้ น้ั มนั นา่ กลวั จรงิ ๆ

ครบั ทา่ นฟอลเกน็ กถ็ กู สงั หารโดยทยี่ งั ไมไ่ ดท้ า� อะไรเลย ทา่ นราเซน็ กไ็ มม่ ี
วิธีรับมือด้วย ผมคิดว่าเหล่าอัศวินจ�านวนเฉียดหม่ืนอาจจะล้มลง
ตอ่ หนา้ การโจมตนี น้ั ครับ แตว่ ่า--------”
เรฮิมพูดตดิ ขดั ตรงจดุ นั้น
เขากลืนน้า� ลาย เหงอ่ื กาฬไหลยอ้ ย และตวั สนั่ ดว้ ยความหวาด
กลวั

“------- ส่วนที่น่ากลัวอยู่หลังจากนั้น เพราะช่ัวพริบตาต่อมา
สนามรบก็หอ้ มลอ้ มไปด้วยความเงยี บสงัดครับ”
คนทไี่ ดร้ บั บาดเจบ็ สาหสั แลว้ หมดสตไิ ป คนทม่ี บี าดแผลฉกรรจ์
กลงิ้ ไปมาพรอ้ มทงั้ กรีดรอ้ ง และคนทไ่ี มม่ บี าดแผลแตเ่ สยี สตเิ พราะความ
หวาดกลัวแลว้ วิง่ หนีกันอย่างชลุ มุน กลุม่ คนเหล่าน้ันเป็นผูบ้ รรเลงความ
คลุม้ คลัง่ ทา� ให้สมรภูมเิ ต็มไปดว้ ยเสียงอนั เดือดดาล
เรฮมิ เลา่ วา่ ทงั้ ๆ ทเ่ี ปน็ เชน่ นนั้ แตใ่ นชวั่ พรบิ ตาตอ่ มา เสยี งตา่ งๆ
กลบั หายไปทั้งหมด

“หมายความว่ายังไง?”
“เปน็ ไปตามทพี่ ดู ครบั ทา่ นฮนิ าตะ กา� ลงั ทหารจา� นวน 20,000
นายทอี่ ยใู่ นสนามรบนน้ั กลมุ่ คนทรี่ อดจากการโจมตตี ายในชว่ั พรบิ ตานน้ั
ยงั ไงละ่ ครับ คนท่ีเอาชีวติ รอดมาได้เหลอื แค่ 3 คนคือ ผม ท่านราเซน็
และทา่ นเอด็ มาริส กษตั ริย์แห่งฟาลมุสเทา่ นั้นครบั พอผมเหน็ เหตกุ ารณ์
น้ันแลว้ สตกิ ห็ ลุดลอยไปเลย ผมกลัวเอามากๆ เลยเป็นลมน่ะครับ...”
เรฮมิ สารภาพออกมาดงั นี.้ ..
อาสนวหิ ารอนั ศกั ด์สิ ทิ ธิ์รายล้อมไปดว้ ยความเงยี บสงัด
อสรู เพยี ง 1 ตนสงั หารทุกคนในกองทพั จา� นวน 20,000 นาย
-------ตอ่ หน้าขอ้ เทจ็ จริงดังกล่าว ไม่มีใครปริปากพดู เลยสักคา�

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนักบุญ 253