เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

เขาจะแข็งแกร่งขึน้ ไปดว้ ยค่ะ ผมจงึ ยอมรับเรื่องทีค่ าดไม่ถงึ นั้น

เอาละ จากค�าอธิบายของอดลั แมนนัน้
ดูเหมือนว่าในอดีตอดัลแมนได้เข้ารับต�าแหน่งพระคาร์ดินัล
ซง่ึ เปน็ ต�าแหนง่ สงู สดุ ในศาสนจักรศักด์สิ ิทธ์ิแห่งทิศประจมิ
เขาเล่าว่า ในตอนนั้นศาสนจักรศักด์ิสิทธิ์แห่งทิศประจิมมี
สถานภาพต�่า ไม่ได้มีสถานะสูงส่งภายในจักรวรรดิศักด์ิสิทธิ์ลูเบเรียส
ขนาดนี้ แตก่ ระนั้น ผมกถ็ ามรายละเอียดได้อย่ ู
อย่างแรก ประเทศที่เรียกว่าจักรวรรดิศักดิ์สิทธิ์ลูเบเรียสคือ
รฐั ศาสนาทกี่ �าหนดให้เทพีลูมนิ ัสเป็นจุดสงู สุด
พระสันตะปาปาเปน็ กระบอกเสยี งของเทพ ี และตวั ตนท่แี ท้จริง
ของเขาไมเ่ ป็นทแ่ี น่ชดั อาจจะมกี ารผลดั เปลย่ี นต�าแหน่งจากรนุ่ สู่รนุ่ ก็ได ้
แต่อดัลแมนบบอกว่าไมเ่ คยได้ยนิ เร่ืองน้ันมาก่อน
ผูท้ ี่ปกครองประเทศคือองค์กรที่ช่อื วา่ สันตะส�านกั
องคก์ รนไ้ี ดก้ ลายเปน็ สถาบนั ปกครองสงู สดุ ของจกั รวรรดศิ กั ดส์ิ ิ
ทธค์ิ เู บเรยี ส ในตอนทอ่ี ดลั แมนอยนู่ น้ั ศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแิ์ หง่ ทศิ ประจมิ
เป็นเพยี งแค่องคก์ รระดบั ลา่ งของสนั ตะส�านกั แห่งนี้

“ศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิแห่งทิศประจิมคือองค์กรที่ก่อตั้งข้ึนเพื่อ
เผยแพรศ่ าสนาลมู นิ สั ขอรบั แลว้ กเ็ ปน็ องคก์ รทไี่ มค่ รอบครองกา� ลงั ทหาร
แคเ่ ผยแพรค่ า� สอนของเทพใี หแ้ กศ่ าสนกิ ชนเทา่ นน้ั นะ่ ขอรบั แตว่ า่ -------”
ถา้ แคน่ น้ั กลมุ่ คนทเี่ ผยแพรศ่ าสนากป็ อ้ งกนั ตนเองจากภยนั ตราย
ไม่ได้ ดังน้ัน พวกเขาจึงร้องขอแต่ละประเทศท่ีอยู่ภายใต้อิทธิพลของ
สนั ตะสา� นกั กอ่ ตง้ั เทมเพลิ ไนทข์ นึ้ มา แตล่ ะประเทศตา่ งกต็ อ้ นรบั เทมเพลิ
ไนท์ทไี่ ดร้ บั งบประมาณจากสันตะสา� นัก และสัญญาวา่ จะรว่ มมือกนั
กลา่ วคอื การคมุ้ ครองศาสนานกิ ชนใหพ้ น้ จากภยั คกุ คามของอสรู
เป็นการท�าให้ประชาชนของแต่ละประเทศปลอดภัย และเน่ืองจากพวก

บทท่ี 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครัง้ ท่สี อง 305

เขาไดร้ บั งบประมาณ ก็ยอ่ มรว่ มมือกันสนิ ะ
เมอ่ื ความสมั พนั ธเ์ ชน่ นน้ั ถกู สรา้ งขนึ้ มาแลว้ กจ็ ะเกดิ ความขดั แยง้
ระหวา่ งประเทศแมก่ บั แตล่ ะประเทศ จงึ เปน็ เหตผุ ลใหก้ องพลรกั ษาพระองค์
ในสังกดั องค์สนั ตะปาปาปรากฏตวั ขนึ้

“แม้จะเรียกกันว่ากองพล แต่จริงๆ มีเพียงแค่ไม่ก่ีคนขอรับ
ดว้ ยความแขง็ แกรง่ ทผี่ ิดปกติ พวกเขาจงึ มีสทิ ธิส์ ่ังการเทมเพลิ ไนท์ขอรับ
พวกเขาคือคณะบุคคลท่ีปฏิญาณตนว่าจะซ่ือสัตย์ต่อเทพีและพระ
สันตะปาปาเท่านั้น แม้แต่ผู้บริหารประเทศซ่ึงเป็นผู้มีอ�านาจสูงสุดใน
สนั ตะส�านกั กท็ �าได้แค่รอ้ งขอพวกเขาจนถึงทส่ี ดุ เท่านนั้ ขอรบั ”
ดูเหมือนว่า ผู้บริหารประเทศคือผู้ได้รับหน้าที่บริหารราชการ
แผ่นดิน กองพลรักษาพระองค์ในสังกัดองค์สันตะปาปาถือครองสิทธ์ิท่ี
แม้แต่ผู้มีอ�านาจเช่นนั้นก็ไม่อาจออกค�าส่ังได้ พวกเขาคงเป็นผู้มีความ
สามารถในระดบั สงู ไมผ่ ดิ แน่

“อีกอย่าง ดูเหมือนว่าอัลเบิร์ตเพ่ือนของข้าก็ถูกเชื้อเชิญให้เข้า
ร่วมกองพลรักษาพระองคด์ ้วยขอรับ แตเ่ ขากลบั ปฏิเสธ แลว้ มาปฏบิ ัติ
หน้าที่เป็นผู้ช่วยบังคับบัญชาของข้าท่ีศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งทิศประจิม
ขอรับ ดังนั้น เขาจึงได้รับสมญานามจากพระสันตะปาปาว่า พาลาดิน
(อศั วินวิหารศกั ดิ์สทิ ธิ์) ขอรับ”
คางของโครงกระดูกสั่นกึกๆ หากมองในอีกมุมหนึ่ง ก็จะเห็น
อดัลแมนยม้ิ อยา่ งภาคภูมใิ จ
อย่างน้ีน่ีเอง เดดไนท ์ (อัศวนิ มรณะ) ทฮ่ี าคุโรต่อสู้ด้วยอยา่ ง
ยากล�าบาก-------- ในตอนนี้คือ สเกเลตนั (นกั ดาบโครงกระดูก) สินะ
เพราะเขาไดร้ า่ งกายของอสรู มา จงึ เปน็ ธรรมดาทจี่ ะมวี ชิ าดาบทแ่ี ขง็ แกรง่

“--------แตว่ ่า ดเู หมือนสถานการณใ์ นตอนน้จี ะเปล่ียนไปมาก
เลยขอรับ”
โอะ๊ ดูทา่ วา่ อดลั แมนยังเล่าเร่อื งไมจ่ บแฮะ

306

พอผมฟงั คา� อธบิ ายตอ่ ดเู หมอื นวา่ สถานการณจ์ ะเปลย่ี นแปลง
ไปจากตอนนัน้ อยา่ งสนิ้ เชงิ
ความแตกต่างท่ีเห็นได้ชัดท่ีสุดคือ การท่ีอ�านาจของศาสนจักร
เพม่ิ มากข้ึนเพราะมีกองกา� ลังทเี่ รยี กวา่ ครูเซเดอร ์ สทิ ธใ์ิ นการแสดงความ
คดิ เห็นจึงเพมิ่ มากขนึ้
ก่อนหน้าน้ัน มีการเปล่ียนแปลงให้ผู้บริหารประเทศได้รับการ
คดั เลอื กจากพระคารด์ นิ ลั ของศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแิ์ หง่ ทศิ ประจมิ เมอ่ื เปน็
เช่นนั้น สถานภาพของเขาก็เปลย่ี นไปในทางท่ีดขี ้นึ มากเลยทีเดียว
เหตุผลดงั กลา่ วคือการมีอยู่ของ “ปรมาจารยแ์ ห่งวนั ทง้ั เจ็ด”
อดัลแมนเล่าว่า ในสมัยที่เขาอยู่ที่น่ัน “ปรมาจารย์แห่งวัน
ทั้งเจด็ ” ปฏิบตั หิ น้าท่ผี ู้บรหิ ารประเทศดว้ ย ในฐานะผู้มีอ�านาจรองลงมา
จากพระสันตะปาปา เหล่า “วันทั้งเจ็ด” น้นั ได้รบั คา� สัง่ ใหป้ รับโครงสร้าง
ของศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ และเปลยี่ นแปลงรปู แบบการคดั
เลอื กผูบ้ ริหารประเทศจากพระคารด์ ินัลเฉกเชน่ ปจั จุบันนั่นเอง
แตว่ า่ เหลา่ “วันทงั้ เจด็ ” นนั้ ดูท่าจะเป็นพวกทไี่ ม่น่าไว้วางใจ
ดูเหมือนว่าคนที่วางกับดักเพื่อก�าจัดพวกอดัลแมนก็คือ “วันทั้งเจ็ด”
นัน่ เอง
อดลั แมนท่าทางจะเกลียด “วันทงั้ เจ็ด” มากเลยทเี ดียว
ครูเซเดอรท์ ่อี ยภู่ ายใตก้ ารก�ากับของ “วันทง้ั เจ็ด” ไมม่ ผี ลงาน
ท่ีโดดเดน่ เลย แตเ่ พราะการฝกึ ปรือของฮินาตะ พวกเขาจึงพัฒนาไปเปน็
กองอศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธท์ิ แี่ ขง็ แกรง่ ทส่ี ดุ ทง้ั ในดา้ นชอื่ เสยี งและความสามารถ
ดว้ ยเหตุน้ ี ศาสนจักรศกั ด์สิ ทิ ธิล์ ูเบเรยี สจึงม ี 2 ฝ่ายคอื รูกจีเนียสและ
ครเู ซเดอรน์ ่ันเอง

“ละเอียดจังเลยนะ อดัลแมน ทั้งๆ ท่ีอยู่ฐานของเคลย์แมน
แตก่ ็รสู้ ถานการณ์ดีเลยไมใ่ ช่เหรอ...”

“จอมมารเคลยแ์ มนมองศาสนจกั รศกั ดส์ิ ิทธแ์ิ หง่ ทิศประจิมเปน็

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�คร้ังที่สอง 307

ศตั รขู อรบั เขากเ็ ลยระแวดระวงั กองกา� ลงั พวกนนั้ และใสใ่ จการเกบ็ รวบรวม
ข้อมลู ขอรับ ยงั ไงขา้ กเ็ ปน็ หัวหน้าคนหนง่ึ แมข้ า้ จะไมแ่ สดงความคิดเห็น
แตข่ ้าก็ไดร้ ับขอ้ มูลมาขอรบั ”
พอผมคดิ คา� ถามออกไปอดลั แมน แลว้ ถามโดยไมไ่ ดต้ งั้ ใจ อดลั
แมนก็ตอบกลบั มาดว้ ยรอยย้มิ กระดูก
อยา่ งนนี้ เ่ี อง เขา้ ใจแลว้ ไมน่ กึ เลยวา่ ความรอบคอบของเคลยแ์ มน
จะมีประโยชน์

“ท่านริมุรุ พระเจ้าของข้า ได้โปรดระมัดระวังด้วยนะขอรับ
ในตอนน้ีศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิลูเบเรียสมีกลุ่มคนท่ีอยู่ในช้ัน “เซียน”
เรยี กวา่ “สบิ มหานกั บญุ ” ขอรบั เนอื่ งจากพวกเขาเปน็ กลมุ่ คนทจี่ อมมาร
เคลยแ์ มนยงั ระแวง ข้าจึงขอความกรุณาให้ท่านอยา่ อยใู่ นความประมาท
ดว้ ยเถดิ ขอรับ”
การอธิบายของอดัลแมนได้ส้ินสุดลงแล้ว
แม้วา่ รายละเอยี ดจะไมช่ ดั เจน แตใ่ นหมู่กองพลรกั ษาพระองค์
ก็มีกลุ่มคนที่เรียกกันว่า “สามเซียนนักรบ” อยู่ พวกเขาคือผู้มีความ
สามารถอยใู่ นชั้น “เซยี น” ดเู หมือนว่าท้ังสามคนน้ี เม่อื นับรวมหวั หนา้
หนว่ ยทง้ั หกคนของครูเซเดอร์และฮนิ าตะดว้ ย กเ็ ป็น 10 คน เรยี กกนั วา่
“สิบมหานกั บุญ”
“เซยี น” คอื มนษุ ยผ์ ไู้ ดร้ บั พลงั ทท่ี ดั เทยี มกบั “ตระกลู จอมมาร”
นั่นเอง ถ้าหากมคี นเหล่าน้ันอยตู่ ้งั 10 คน ก็เปน็ ธรรมดาที่เคลย์แมนจะ
ระแวดระวงั ละนะ
ดงั นนั้ ทงั้ สคี่ นยกเวน้ ฮนิ าตะทมี่ งุ่ มายงั ทน่ี ใ่ี นตอนน ้ี อาจมคี วาม
เปน็ ไปไดส้ งู ทจี่ ะเปน็ “สบิ มหานกั บญุ ” ทว่ี า่ นน่ั สนิ ะ เพราะวา่ ถา้ นา� ทหาร
ทัว่ ไปมาจโู่ จมกด็ ทู า่ จะตายเปล่าๆ การใหห้ ัวหน้ามาสู้กับผมตง้ั แตแ่ รกจึง
น่าจะดีกว่า
และหากพจิ ารณาจากขอ้ มลู ทวี่ า่ เทมเพลิ ไนทเ์ รม่ิ เคลอื่ นไหวแลว้

308

กถ็ อื วา่ ฉากหนา้ ของกองพลรกั ษาพระองคเ์ คลอ่ื นไหวแลว้ เชน่ กนั ถา้ มองวา่
“สามเซียนนักรบ” เคล่ือนไหวด้วยกน็ ่าจะไม่ผดิ

“พระเจา้ ของข้า เร่อื งน้ใี นฐานะอดตี พระคารด์ นิ ัล อดลั แมนผนู้ ้ี
จะส่ังสอนฮินาตะให้ดูขอรับ! ข้าจะโน้มน้าวเธอให้เปลี่ยนมาศรัทธา
ทา่ นริมรุ ุ-------”

“เออ่ เดย๋ี วๆ เรอ่ื งแบบนน้ั ไมจ่ า� เปน็ เลย นายพอแคน่ ก้ี อ่ นกไ็ ดน้ ะ”
เนอ่ื งจากเรอ่ื งทค่ี ยุ กนั ชกั จะพลิ กึ ไปกนั ใหญ ่ ผมจงึ รบี ใหอ้ ดลั แมน
ออกไป ผมรู้สึกว่าหากเขาเชื่อปักใจก็จะเถรตรงนอกจากฮินาตะแล้ว
เขาก็น่าจะเป็นพวกที่ไม่ฟังสิ่งที่คนอื่นพูด ให้คนพวกนี้มาพูดคุยกันก็คง
ไม่ได้ผลลัพธ์ที่ดีแน่นอน
และแลว้ ...

“อยา่ งง้นี ี่เอง เปน็ ความคิดท่ียอดเยี่ยมเลยคะ่ ”
“คหึ หึ ึหึหึ มีวิธีการแบบนัน้ ด้วยเหรอขอรบั !”
ชอิ อนและดอิ าโบลโดนชกั จงู อยา่ งง่ายดาย
“นกี่ า� ลงั พดู เรอื่ งบา้ ๆ อะไรกนั อยนู่ ะ่ พวกนาย! การโนม้ นา้ วโงๆ่
แบบนน้ั มแี ตจ่ ะทา� ให้เรอ่ื งมันย่งุ ยากไปกันใหญน่ ่ะสิ!!”
เขา้ กันเป็นปีเ่ ปน็ ขลุย่ จรงิ ๆ เลยนะ เจ้าพวกน้ี
จะว่าสนทิ กนั ดหี รือไมด่ ลี ่ะ...
ก็อย่างดิอาโบล ท่าทางท่ีดูท้อแท้จนถึงเมื่อก้ีน่ะราวกับเร่ือง
โกหกเลย
ในขณะท่ีคนบา้ ทงั้ สองท�าใหผ้ มเหน่ือย ผมกก็ ลบั เข้าสู่ประเด็น
หลักท่ีพูดกันไว้เมอ่ื สักครู่

＊

หลงั จากทอี่ ดลั แมนออกไป พวกผมก็เริ่มพูดคยุ กนั ใหม่

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�ครงั้ ทีส่ อง 309

ในเมื่อข้อมูลมีครบแล้ว ก็ได้เวลาที่จะคิดมาตรการรับมืออย่าง
จริงๆ จังๆ สักที
ผมเองก็ต้องการเบี้ยที่ยอมเสียสละเพ่ือแลกกับการตรวจสอบ
พลงั ของอกี ฝา่ ยใหแ้ นใ่ จอยหู่ รอก แตโ่ อกาสดๆี แบบนน้ั ... อมื ถงึ เวลโดรา่
จะเหลือบมองผมอยู่หลายคร้ังต้ังแต่เม่ือก้ีแล้ว แต่นายน่ะไม่มีประโยชน์
หรอก เพราะนายจะทา� เกินสมควรแนๆ่

“เวลโดร่า---------”
“อ้ืม! ในที่สุดก็ถึงตาขา้ ออกโรงแล้วสินะ ไวใ้ จไดเ้ ลย!”
“เปล่า ฉนั อยากให้เวลโดรา่ ท�าหนา้ ทีเ่ ปน็ แนวป้องกนั สดุ ท้าย”
“อะรายนะ?”
“ฟังดูเจ๋งดีใช่มะ แนว-ป้อง-กัน-สุด-ท้าย ฉันคิดว่าคนท่ีจะ
ทา� หนา้ ทนี่ ีต้ ้องเปน็ นายเท่านน้ั --------”
“ของมนั แนอ่ ยแู่ ลว้ ขา้ กค็ ดิ ไวเ้ หมอื นกนั วา่ มนั ตอ้ งเปน็ อยา่ งงน้ั !”
เวลโดร่าพยกั หน้าอย่างภาคภมู ใิ จ
ดีละ เทา่ นก้ี ็สามารถหลกี เลย่ี งไม่ใหเ้ จ้าหมอนอ่ี าละวาดไดก้ อ่ น
ท่ีมนั จะเกิดขน้ึ จริงๆ แล้ว
ถา้ ใหเ้ วลโดรา่ ออกโรงกไ็ มแ่ พห้ รอก แตผ่ มกร็ สู้ กึ วา่ มนั คอ่ นขา้ ง
แย่เลยทีเดียว โอกาสทจี่ ะพูดคยุ กับฮินาตะยังไม่หมดไป และเธอก็คงไม่
โจมตเี วลโดรา่ ตงั้ แตแ่ รก การส่งกองหนนุ ไปจึงไม่ใช่ประเดน็ เลย
เมอื่ เวลโดร่าสงบเส่ยี มลงแลว้ เบนิมารุจงึ เอ่ยปากข้นึ มา
“กอ่ นอื่น ขา้ จะแจ้งเรอื่ งกองหนุนทจี่ ะสง่ ไปใหท้ ่านยอห์ม”
อืมอมื เบนมิ ารุดูสมกับเปน็ ผูบ้ ัญชาการข้ึนมาเลยแฮะ
จากการสง่ั สมประสบการณใ์ นสงครามใหญเ่ มอื่ กอ่ นหนา้ น ้ี ทา� ให้
เขาไมม่ ีท่าทางลา� พองเหมอื นชอิ อนแลว้
เขาวเิ คราะหข์ อ้ มลู อยา่ งจรงิ จงั และสามารถวนิ จิ ฉยั ความแตกตา่ ง
ของก�าลังรบระหวา่ งฝา่ ยตนกบั ฝ่ายศัตรไู ดเ้ ปน็ อย่างดี

310

เขาเคยพดู วา่ ให้ขา้ รบั หนา้ ท่ีผูบ้ ัญชาการเถิด! แตต่ อนนห้ี นา้ ท่ี
นน้ั คงจะเหมาะกับเขามากกวา่ ผม
จะวา่ ไป ถ้ามีคนมาบอกว่า ใหฉ้ ันทา� ซะ ผมคงล�าบากใจ เพราะ
ฉะน้นั ผมก็เลยคาดหวงั ให้เบนิมารมุ ีความมุมานะ
เบนมิ ารชุ ีแ้ จงเร่ืองทหารท่ีส่งออกไปดว้ ยเสยี งดงั ฟงั ชดั
ได้แก ่ กอ็ บลนิ ไรเดอร์ ซงึ่ มีก็อบตะเปน็ หัวหนา้ หน่วย จ�านวน
100 ตน
กรนี นมั เบอร ์ (กองพลสเี ขยี ว) ผเู้ ปน็ ลกู นอ้ งของเบนมิ าร ุ จา� นวน
4,000 ตน และ “คุเรไน (กลมุ่ เพลงิ สีชาด)” จา� นวน 100 ตนทา� หนา้ ท่ี
สั่งการกองพลดังกลา่ ว สว่ น “คุเรไน” อกี 200 ตนทเ่ี หลอื จะอยใู่ นเมอื ง
นเ้ี พอ่ื ทา� หนา้ ทีค่ มุ้ กนั
และสดุ ทา้ ยกค็ อื “ฮริ วี (ฝงู มงั กรบนิ )” ซงึ่ นา� โดยกาบลิ จา� นวน
100 ตน
รวมทงั้ สิ้น 4,300 ตน ดูเหมือนวา่ กลุม่ ดงั กลา่ วตัดสนิ ใจวา่ จะ
เป็นกองหนนุ ของยอหม์

“--------- จบแล้ว แม้ว่าก�าลังทหารที่คุ้มกันเมืองน้ีจะมีน้อย
แตต่ อนนย้ี งั มไี ลเคนโทรป (เผา่ มนษุ ยส์ ตั ว)์ จงึ ใหท้ า่ นเวลโดรา่ อยรู่ อดกู อ่ น
ข้าคดิ ว่าไม่นา่ มีปัญหา มีใครมคี วามเห็นอะไรไหม?”

“เด๋ยี ว ข้าก็ดว้ ยเหรอครับ!?”
“มีปัญหาอะไรรไึ ง?”
“เออ่ เปล่า ไมม่ อี ะไรครับ...”
กอ็ บตะตง้ั ทา่ จะพดู อะไรสกั อยา่ ง แตก่ ลบั เงยี บไปเพราะสายตา
อันแหลมคมของเบนมิ ารุ
เจ้าบ้องต้ืนเอย๊
“ฮาคโุ รจะควบคมุ การบญั ชาการกองหนนุ ทง้ั หมด แตจ่ งวางใจเถดิ
ถา้ เกิดอะไรข้นึ มา ฉันจะใช้ ‘เคลอื่ นยา้ ยผ่านมิติ’ ออกไปช่วย เพียงแต่

บทท่ี 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครัง้ ที่สอง 311

ทางเรากม็ คี วามเปน็ ไปไดส้ งู ทจี่ ะตอ้ งทา� สงครามกบั ฮนิ าตะ ซาคางจุ ิ หวั หนา้
กองอัศวินศกั ดส์ิ ทิ ธิ์ ในกรณนี ้ัน อาจมสี ถานการณท์ ก่ี ารตดิ ตอ่ ขาดหาย
ดังนั้น เพอื่ ไมใ่ ห้ทกุ คนฝืนตัวเอง ก็จงทา� ตามคา� สั่งของฮาคุโรซะ!”

“โปรดไวว้ างใจในตวั ข้าเถิด”
“รบั ทราบแล้วครบั ...”
“ครงั้ นข้ี า้ นอ้ ยจะตง้ั ใจทา� งานใหด้ ขี อรบั !”
ฮาคโุ ร กาบลิ ท้งั สองแสดงทา่ ทางกระตือรือรน้ มีแคก่ ็อบตะ
ท่ีดูนา่ กงั วลเล็กนอ้ ย แต่เขาก็จัดการกบั สง่ิ ตา่ งๆ ได้ด ี คงจะท�าอะไรได้
บา้ งแหละ...
“เป็นห่วงอยา่ งท่คี ิดเลยแฮะ รนั กา้ ตืน่ อยู่หรอื เปลา่ ?”
ผมสง่ เสียงเรยี กรันกา้ ท่หี ลบั ใหลภายในเงาของผม
รันก้าท�าหน้าทคี่ ุ้มกนั ผม พักนี้จึงซ่อนตัวอยใู่ นเงาตลอดทงั้ ๆ ท่ี
เป็นอย่างนั้น แต่ดูท่าว่าพลังงานมีปริมาณเพ่ิมข้ึนอย่างน่าประหลาด
ผมจึงจ้องพลางคิดวา่ รนั กา้ ออกกา� ลังกายไมเ่ พยี งพอไมใ่ ชร่ ไึ ง
“นายแหง่ ขา้ จะให้ออกไปสูเ้ หรอครับ?”
“ใช่ นายนะ่ นานๆ ทอี อกกา� ลงั กายบา้ งกด็ ใี ชไ่ หม? แลว้ กป็ กปอ้ ง
ก็อบตะดว้ ยละ่ !”
“ครบั รา่ งกายของขา้ ไมห่ นกั เลยครบั การออกกา� ลงั กายหลงั จาก
ตืน่ นอนก็ดูน่าสนกุ นะครับ”
อะไรเน่ยี
การปล่อยให้หมอน่ีออกมามันอันตราย! ผมรู้สึกแบบน้ัน
โดยลางสงั หรณไ์ มด่ ี
ชา่ งเถอะ คนทจี่ ะเจออนั ตรายไมใ่ ชผ่ ม แตน่ า่ จะเปน็ กลมุ่ คนทม่ี า
ต่อกรดว้ ยต่างหาก...
“ถา้ คณุ รันก้ามาดว้ ยกนั ผมกห็ มดหว่ งเลยละครบั !”
ดูเหมือนว่าครั้งน้ี ก็อบตะจะมคี วามตัง้ ใจขน้ึ มาจริงๆ เป็นพวก

312

เปลี่ยนอารมณ์ตามผลประโยชนส์ นิ ะ เจ้าน่ี
“รันก้า นายอย่าท�าอะไรเกินเหตุนะ เพ่ือไม่ให้อีกฝ่ายต้องถูก

ฆ่าน่ะ...”
“โปรดวางใจ! ขา้ ไดร้ บั การชแ้ี นะในขนั้ ตน้ เกย่ี วกบั การใชพ้ ลงั ให้

เข้ากบั สถานการณ์จากทา่ นชิออนแลว้ ครับ!”
“โอะ โอ้...”

กลายเป็นวา่ ผมเป็นหว่ งไม่เขา้ เรอื่ ง
ผมคดิ วา่ เขาเอาแตห่ ลบั อยใู่ นเงา แตเ่ ขากท็ า� เรอ่ื งแบบนน้ั โดยที่
ผมไม่ร้สู นิ ะ
ผมไดแ้ ตเ่ ปน็ หว่ งเขาตรงจดุ ทเ่ี ขาเรยี นรกู้ บั ชอิ อน แตโ่ พชนั่ กม็ อี ย ู่
คงจะไม่เป็นไร
รันก้าส่งเสียงค�ารามด้วยความยินดี แล้วก็นอนเอกเขนกข้างๆ
กอ็ บตะ
ผมตอ้ งภาวนาใหฝ้ า่ ยตรงขา้ มปลอดภยั จากการสกู้ บั รนั กา้ เสยี แลว้
เรือ่ งทผี่ มเอาใจช่วยศตั รทู ยี่ งั ไมเ่ คยเห็นว่า พยายามเขา้ ! ผมจะ
เกบ็ ไว้เปน็ ความลบั ละกัน
ดูท่าว่าเบนมิ ารจุ ะไมบ่ ่นเรอ่ื งท่ผี มตัดสนิ ใจเลย
ตามใจก็อบตะเกินไปแล้วนะครับ--------- ถึงแม้ดวงตาของ
เบนิมารจุ ะก�าลงั ย้ิมแบบนนั้ อย่กู ็เถอะ
ทงั้ นี้ท้งั นัน้ ผมได้อนมุ ตั กิ ารตัดสนิ ใจของเบนิมาร ุ และผ้ทู ่จี ะไป
ประจา� การกถ็ กู ก�าหนดแล้วนนั่ เอง

เอาละ
ปญั หาในตอนนีค้ อื การมอี ยขู่ องกองหนนุ ฝ่ายกษัตริย์องคใ์ หม่

“ถา้ งั้น ดิอาโบล นายตงั้ ใจจะด�าเนินกลยุทธ์ยงั ไงเหรอ?”
“ครบั ขา้ คาดการณไ์ วว้ า่ พวกเขานา่ จะมกี องหนนุ จา� นวนเลก็ นอ้ ย

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�ครง้ั ทีส่ อง 313

แตไ่ มน่ ึกเลยว่าจะมีถงึ 30,000 นายขอรบั ในแผนการระยะแรก ข้าคาด
คะเนไวว้ า่ ฝา่ ยกษตั รยิ อ์ งคใ์ หมค่ งจะมกี า� ลงั ทหารทง้ั หมดประมาณ 10,000
นายขอรับ--------”
ดิอาโบลเร่ิมพูด และจากค�าอธิบายดังกล่าว--------
อยา่ งแรก เนอ่ื งจากฝา่ ยกษตั รยิ อ์ งคใ์ หมพ่ ยายามทจ่ี ะเคลอ่ื นทพั
ดอิ าโบลจงึ ใหเ้ อ็ดมาริสสง่ จดหมายไปถามเหตุผลในการเคล่ือนทัพ
ในฐานะกษตั รยิ อ์ งคใ์ หม ่ เขาคงคดิ ทจี่ ะผลกั ภาระการจา่ ยเงนิ คา่
ชดใชใ้ หเ้ อ็ดมารสิ จงึ ตอ้ งปอ้ งกนั เรือ่ งนัน้ ไว้ลว่ งหนา้
เม่อื เปน็ เชน่ นั้น กษัตรยิ อ์ งค์ใหม่คงยนื กรานวา่ เขาไมม่ ีหน้าท่ี
ทา� ตามสญั ญาทเี่ อด็ มารสิ ผกู มดั ไว ้ หากนา� เรอื่ งนไ้ี ปพดู ในสภากจ็ ะไมเ่ ปน็
ทีย่ อมรับ แต่กลบั ใชไ้ ด้กับพวกผมแบบฉิวเฉยี ด
พวกเขายืนยันว่าข้อสัญญาไม่มีผลและลงโทษเอ็ดมาริสดังน้ัน
ถ้าหากพวกผมโกรธและเร่ิมปฏิบัติการทางทหารละก็ กลุ่มประเทศ
ฝง่ั ตะวนั ตกก็คงจะรวมตัวกันต่อตา้ น
เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องน้ัน กลุ่มของยอห์มจึงช่วยเหลือเอ็ด
มารสิ ผ้ตู กท่นี ัง่ ล�าบาก
ดิอาโบลเล่าว่า ตอนนี้เอ็ดมาริสได้รับการคุ้มครองโดยกลุ่ม
ของยอหม์ และก�าลังลีภ้ ัยในดนิ แดนของนิโดลนนั่ เอง ดูเหมือนวา่ พอมา
ถงึ ตรงนี้ สถานการณก์ จ็ ะดา� เนินต่อไปตามแผนการ
ในดินแดนของนิโดลซ่ึงยอห์มใช้เป็นฐานท่ีม่ัน มีก�าลังทหารท่ี
ยอหม์ รวบรวมไวอ้ ยู่ 5,000 นาย นอกจากน้กี ็มอี ีก 4,300 นายที่ผมจะ
ส่งเขา้ ไปในรวดเดียวด้วยเวทเคล่ือนยา้ ย ในดา้ นจา� นวนกพ็ อสสู ี แตเ่ กรง
ว่าจะมีกองทัพที่อยู่เบ้ืองหลังปรากฏตัวข้ึน-------- ความหวาดกลัวน้ัน
ทา� ใหเ้ กดิ การวางแผนทเี่ นน้ ไปทก่ี ารจดั เตรยี มกองทพั แลว้ สง่ ไปรวดเดยี ว
ในตอนน ้ี ฝ่ายกษตั ริย์องค์ใหม่เร่มิ รวบรวมกองหนนุ แผนการ
ดงั กล่าวจึงใชไ้ ม่ได้

314

หากรอให้ฝ่ายตรงข้ามเตรียมการเสร็จเรียบร้อย พวกผมก็จะ
ลงเอยดว้ ยการรบรากับฝ่ายตรงขา้ มทมี่ ีก�าลังทหารมากกวา่ 4 เท่า หรอื
กค็ อื การตอ่ สแู้ บบ 40,000 ตอ่ 10,000 ถา้ จะทา� การใหญใ่ หร้ บี ทา� จะดกี วา่

“-------- สถานการณ์ก็คือ กษัตริย์องค์ใหม่เอดูอาร์ดก�าลังรอ
กองหนนุ เพ่ือปดิ ล้อมดินแดนทีเ่ อด็ มารสิ อยูน่ ะ่ ขอรับ”
ดิอาโบลกลา่ วเช่นนั้น และเสร็จสิ้นการอธิบาย
เดิมที แผนการมีอยู่ว่าสงครามน้ันจะท�าให้เอดูอาร์ดพ่ายแพ ้
เอด็ มารสิ กไ็ มเ่ ลอื กทจ่ี ะกลบั คนื สอู่ า� นาจ แตจ่ ะเสนอแนะใหว้ รี บรุ ษุ ยอหม์
ขน้ึ ครองราชยแ์ ทน

“ปจั จบุ นั กา� ลงั ทหารทม่ี ารวมตวั กนั ภายใตอ้ าณตั ขิ องเอดอู ารด์
มี 20,000 นาย ถ้ามเี วลาอีก 3 สัปดาห์ ทหารทั้งหมดก็คงจะมี 40,000
นายครับ หากเป็นเช่นนั้น ดินแดนของนิโดลท่ีมีการคุ้มกันในแนวหลัง
ต�่ากจ็ ะ---------”
โซเอย์ชว่ ยอธบิ ายเสรมิ
แมจ้ ะรอต่อไปทัง้ อยา่ งนี ้ สถานการณ์จะแย่ลงเรือ่ ยๆ งน้ั เหรอ
แตถ่ ้าออกไปจโู่ จมละก็ จะกลายเป็นสงครามทีม่ ีการเขน่ ฆ่ากัน
อย่างเอาเป็นเอาตาย พวกเขาสูญเสียชีวิตคนไปต้ัง 20,000 คนแล้ว
หากยงั จมปลกั อยกู่ บั สงคราม อาณาจกั รฟาลมสุ ตอ้ งไดร้ บั ความเสยี หาย
อยา่ งถึงทส่ี ุดแน่
เอาละ จะทา� อย่างไรดลี ะ่ ...

“-------แยท่ ส่ี ดุ เลย ครงั้ นยี้ งั มวี ธิ ที เ่ี รยี กวา่ การตดั ใจอยู่ หากฉนั
ยกเลกิ การทวงหนท้ี เ่ี หลือ คงจะหลกี เลย่ี งสงครามไดใ้ ช่ไหม? เพราะถา้
ทา� ใหพ้ วกนน้ั ตระหนกั ไดว้ า่ สง่ิ ทต่ี วั เองทา� เปน็ สง่ิ ทผ่ี ดิ ได้ กไ็ มม่ คี วามหมาย
ที่จะสูก้ นั ตอ่ ไปมากกว่านอ้ี กี แลว้ นะ่ ”

“ไมไ่ ด้ค่ะ! ถา้ ท�าอย่างนั้นละก็ ท่านริมรุ จุ ะโดนดูหมิ่นนะคะ!”
“ถึงการโดนดูหม่ินจะเป็นปัญหา แต่ก็ได้ประโยชน์แหละนะ

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�ครั้งท่สี อง 315

หลงั จากสะสางเรอ่ื งของฮนิ าตะแลว้ คอ่ ยจดั การกนั ใหมน่ า่ จะงา่ ยกวา่ ไมใ่ ช่
เหรอ?”
อนั ทจ่ี รงิ คา่ ปฏกิ รรมสงครามสว่ นหนงึ่ ทไี่ ดม้ ากถ็ อื วา่ เพยี งพอแลว้
ถึงจะยอมขาดทุนตอนน้ี แต่ก็ได้ก�าไรแน่นอน ผมรู้สึกว่าการ
ด้นิ รนตอ่ สกู้ ับศตั รูจา� นวนมหาศาลนน้ั มคี วามเสี่ยงสงู
จอมมารต้องดูน่ากลัวไว้ก่อน-------- ส่ิงท่ีชิออนพูดก็สมเหตุ
สมผลอยู่หรอก...

“คหึ หึ หึ หึ ึ ไมม่ ที างทขี่ า้ จะลม้ เลกิ แผนการหรอก ทา่ นรมิ รุ กุ ค็ งจะ
ใหข้ ้ารบั หน้าทน่ี ัน้ ใชไ่ หมขอรบั ?”

“ออื แตว่ ่า ถ้าทา� ไดก้ ็ไม่อยากให้คนท่ีไม่เกย่ี วข้องตอ้ งตกเปน็ ผู้
เคราะหร์ า้ ยไปมากกว่าน้เี ลย...”

“ไม่มปี ญั หาขอรับ ถา้ นน่ั คอื ความประสงคข์ องราชาแห่งข้าการ
ทา� ตามความประสงคน์ น้ั กค็ อื หนา้ ทข่ี องขา้ รบั ใช้ มนั เปน็ เรอ่ื งงา่ ยๆ เหมอื น
กบั ทีท่ า่ นรมิ ุรกุ ล่าวไวเ้ ลยขอรับ”
ผมคิดว่ามันไม่มีทางเลือกอ่ืนแล้วนอกจากต้องยกเลิกแผนการ
แตด่ ทู ่าว่าดิอาโบลไม่คดิ ท่ีจะตดั ใจเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย

“ตง้ั ใจจะท�าอะไรเหรอ?”
“ข้าจะตามหาตัวคนรา้ ยท่โี ยนความผิดให้ข้าน่ะขอรับ”
ในทีส่ ุด ดอิ าโบลกพ็ ูดเชน่ นัน้ ด้วยน้�าเสียงสงบนงิ่
อ๊ะ แบบนแี้ สดงว่าโกรธมากแหงๆ
““ลม้ ล้างปศิ าจ” เรอะ? ถ้าตงั้ ใจจะกา� จัดขา้ ผู้นีล้ ะก็ ขา้ จะเปน็
คตู่ อ่ สใู้ หเ้ องขอรบั อาจจะมคี นทม่ี คี วามเกยี่ วขอ้ งกบั คนรา้ ยอยใู่ น 30,000
คนทจี่ ะมากไ็ ด้ ขา้ จะลองสอบปากคา� พวกเขาอยา่ งออ่ นโยนเองขอรบั ”
ดิอาโบลกล่าวเชน่ นนั้ พรอ้ มกบั ยม้ิ ออกมา
แยล่ ะ นม่ี นั ไมไ่ ดก้ ะพกความออ่ นโยนไปดว้ ยเลยแมแ้ ตน่ ดิ เดยี ว
และดเู หมอื นวา่ ดอิ าโบลตงั้ ใจทจ่ี ะไปตอ่ สกู้ บั เทมเพลิ ไนทจ์ า� นวน

316

30,000 นายด้วยตัวคนเดยี ว
ผมควรจะพูดว่า อยา่ ท�าเกนิ เหตุเลย ไหมนะ--------

“อยา่ งง้ีนี่เอง ถ้าเจ้าจะออกโรง กไ็ มจ่ �าเป็นต้องห่วงแล้วแหละ
แต่ว่า อย่าฆ่าคนทไี่ มเ่ กยี่ วขอ้ งละ่ ?”

“ไม่ถึงขั้นต้องบอกเลย ข้าไม่ขัดความต้ังใจของท่านริมุรุหรอก
ขอรับ”
ในระหวา่ งทผ่ี มก�าลงั สับสน เบนิมารกุ บั ดอิ าโบลก็คยุ กนั จนได้
ข้อสรุป
และยงิ่ ไปกว่านน้ั

“ง้ันก็ดีแล้ว เอาละฮาคุโร เจ้าจะก�าราบพลทหารของกษัตริย์
องค์ใหม่ โดยไมใ่ ห้มีผเู้ คราะห์ร้ายไดห้ รือเปลา่ ?”

“คงไม่มีปัญหาหรอก การจู่โจมกะทันหันเพ่ือตัดสินแพ้ชนะใน
รวดเดียวก็เป็นวิธีที่ง่ายอยู่หรอก แต่แบบนั้นพลทหารก็จะไม่ได้ซ้อมมือ
กนั นะ่ ”

“นน่ั สนิ ะ กาบลิ ไปเตรียมโพชนั่ ไวใ้ หเ้ ยอะๆ ด้วยล่ะ”
“รบั ทราบ! ให้ข้าน้อยจัดการเองขอรับ”
เอะ๊ ! อ้าว!?
เหตุการณด์ า� เนินไปอย่างรวดเร็ว โดยที่ผมไม่ได้รับความสนใจ
“ท่านริมุรุ เรื่องยุทธการอาณาจักรฟาลมุสน่าจะไม่เป็นไรแล้ว
นะคะ”
“อะ อือ นน่ั สนิ ะ ทุกคนก็พยายามเขา้ นะ...”
หลังจากที่ได้ยินชิออนพูดเช่นน้ันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมจึง
พยักหนา้ โดยไม่ไดต้ ง้ั ใจ
“““รับทราบ!!”””
เสยี งตอบรบั ทเ่ี อาจรงิ เอาจังของทุกคนส่งมาถงึ ตัวผม
ด้วยแรงขับเคล่ือนท่ีช่วยปัดเป่าความลังเลของผม การพูดคุย

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�ครัง้ ที่สอง 317

ในครั้งน้จี งึ เข้าที่เขา้ ทางเรียบรอ้ ยด้วยประการฉะน้ี
＊

ถงึ จะมเี รอ่ื งทยี่ อมรบั ไมไ่ ดอ้ ยหู่ ลายอยา่ ง แตก่ ย็ งั มอี กี ปญั หาหนงึ่
ทตี่ อ้ งคุยกนั ตอ่ ไป
ใครจะเป็นคนไปตอ่ กรกับพวกฮินาตะ

“ถ้างนั้ ส�าหรบั 5 คนทจี่ ะเขา้ มา--------”
เบนมิ ารุพดู และมองมาทผ่ี ม
ดลี ะ คราวนแี้ หละ ผมตอ้ งทา� ใหก้ ารพดู คยุ ดา� เนนิ ตอ่ ไปดว้ ยการ
ชีน้ �าของผม!
ผมตง้ั ทา่ และกา� ลงั จะพดู ออกมา-------แตใ่ นตอนนน้ั จๆู่ โซเอย์
กล็ กุ ขนึ้

“ท่านริมุรุ สถานการณ์ฉุกเฉินครับ พบความเคลื่อนไหวทาง
ครูเซเดอร-์ -------”
จากนน้ั เขาก็พูดเชน่ น้ันด้วยทา่ ทตี งึ เครียด
ทกุ คนในท่นี ั้นลนลานผมกด็ ้วย

“พวกฮนิ าตะท�าอะไร?”
“ไมใ่ ชค่ รบั โฮคโุ ซทเ่ี ฝา้ ดอู าณาจกั รอนิ กราเซยี รายงานวา่ ตอนน้ี
มที หารม้า 100 คนเคลอื่ นทัพออกมา...”
“ว่าไงนะ!?”
“ถงึ จะออกตวั ชา้ กวา่ กลมุ่ ทอี่ อกมากอ่ นหนา้ นเี้ ปน็ เวลามากกวา่
ครึ่งวัน แต่ด้วยความเร็วขนาดน้ีคงจะตามทันครับ เพราะอย่างน้อยก็
ทิศทางเดยี วกนั คาดว่ากา� ลังมุ่งหนา้ มาท่ปี ระเทศนไี้ ม่ผดิ แน่ครับ”
ทา่ ทางฮนิ าตะจะไมไ่ ดร้ บี และกา� ลงั เคลอ่ื นตวั ดว้ ยความเรว็ ปกติ
แมว้ า่ 4 คนทตี่ ามมาจะใชเ้ วทมนตรใ์ นการเคลอื่ นตวั ดว้ ยความเรว็ สงู กต็ าม

318

แตห่ ลงั จากรวมตัวกับฮินาตะความเร็วก็ลดลงเป็นปกติ
พวกเขาดทู า่ จะไมล่ งรอยกนั แตก่ เ็ คลอื่ นตวั ไปดว้ ยกนั ทงั้ อยา่ งนนั้
ทงั้ ห้าคนก�าลงั มุ่งหนา้ มายงั เมืองนี ้ แม้ในตอนนพ้ี วกเขาก�าลงั อยูร่ ะหวา่ ง
การเดินทางจากอาณาจักรอินกราเซียไปยังอาณาจักรเบอร์มุนด์ แต่
ความเรว็ ของพวกเขากเ็ ออ่ื ยๆ จงึ คดิ ไดว้ า่ ทหารมา้ 100 คนทต่ี ามมาทหี ลงั
นา่ จะตามทัน
แตท่ วา่ กองกา� ลงั ทีต่ ามมาเลี่ยงการใช้เสน้ ทางท่สี ะดดุ ตาอยา่ ง
ทางหลวง พวกเขาอาจจะทิ้งมา้ แลว้ ใช้เสน้ ทางท่เี ขา้ ไปในป่า ซง่ึ เปน็ เสน้
ทางเดมิ

“พวกเขาดูไม่ไดต้ ง้ั ใจไปรวมตัวกบั ฮนิ าตะเลยแฮะ”
“เจตนาของพวกเขายงั ไมช่ ดั เจนนะ่ ครบั ถงึ ฮนิ าตะจะเดนิ ทางมา
ถงึ ไดเ้ รว็ แต่กค็ าดการณว์ า่ จะมาถึงใน 2 สปั ดาหใ์ หห้ ลัง และกองกา� ลงั
ที่ตามหลงั มาก็น่าจะมาถงึ ในชว่ งเวลาเดียวกนั ครับ”
โซเอยช์ ้แี จงเร่ืองการสะกดรอย พลางรสู้ กึ สับสน
ผมคงตอ้ งรอรายงานตอ่ จากนี้เท่าน้นั
หนีเสือปะจระเข้งน้ั เหรอเนี่ย ไมส่ ิ รสู้ กึ วา่ ยงั ไม่ไดท้ า� อะไรกเ็ จอ
ปัญหาที่หนักหน่วงแลว้
ชักจะร�าคาญแลว้ นะ จริงๆ เลย
อยา่ งไรกต็ าม สถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว
ก็เลยเป็นเรอ่ื งช่วยไมไ่ ดท้ ีผ่ มจะคร่า� ครวญออกมา

เหล่าหัวหน้าเรมิ่ การอภิปราย
ผมฟังการอภปิ ราย พร้อมท้งั คดิ ไปด้วยวา่ จะทา� อย่างไร
คนช้ันเซยี น 5 คนที่มฮี นิ าตะรวมอยู่ด้วย และอัศวนิ ศักดิ์สทิ ธ์ ิ
100 คนทีต่ ามมาทีหลังนั้นกเ็ คลือ่ นไหวอยา่ งเป็นปรศิ นา
กองกา� ลงั ทหารรอ้ ยกวา่ คนในครง้ั นม้ี รี ะดบั ความอนั ตรายสงู กวา่

บทท่ี 4 ก�รเผชิญหน้�ครง้ั ท่สี อง 319

ทหาร 20,000 คนของฟาลมสุ ในครงั้ กอ่ นอยา่ งมาก จะวา่ ไป ฮนิ าตะ
คนเดยี วกอ็ นั ตรายมากแล้ว
น่นั คอื สัจธรรมของโลกน้ี
ความรุนแรงหลายอยา่ งถูกบดบังเม่ืออยตู่ ่อหนา้ พลังหน่งึ อยา่ ง
ต่อให้ลูกกะจ๊อกไว้ทรงผมโมฮอค6มารวมตัวกันสักก่ีคน ก็ไม่
สามารถเอาชนะจา้ วแห่งหมัด7ได้เลย
คร้งั น้ีผมไม่ต้งั ใจจะออกโรงคนเดยี ว เพราะมนั คงจะเป็นการฆ่า
ตัวตายจริงๆ
เกนิ คาดเลยแฮะ

“แทนทจ่ี ะมัวกลมุ้ ใจ ไปฆ่าทกุ คนท้งิ เลยเปน็ ยงั ไง?”
ผมจะไมบ่ อกหรอกวา่ ใครพดู แตถ่ า้ เปน็ เรอื่ งการไมค่ ดิ อะไรเลย
ก็นับวา่ คนคนนี้ไรเ้ ทียมทานจรงิ ๆ
คนแบบน้ีพดู ถึงแต่ผลลัพธ์ โดยไมค่ ดิ ว่าจะท�าไดห้ รอื ทา� ไม่ได้
กเ็ ลยไดร้ บั พลงั เปน็ ยูนีคสกลิ ท่ไี รส้ าระเกินคาดเช่นนัน้ ละมัง้

“ถ้าเกลโด้อยใู่ นเวลาแบบนก้ี ด็ สี ิ...”
“ในตอนน้ี หมอนัน่ กค็ งจะก�าลังพยายามดว้ ยตัวเองอยู่ ถา้ เกดิ
ถึงคราวจนปญั ญาแลว้ ละก็ พวกข้าจะรับมอื เอง”
บทสนทนาระหวา่ งฮาคุโรกับเบนมิ ารุท�าให้ผมร้สู กึ ละอายใจ
ควรจะพึ่งพาเกลโด้โดยที่ไมท่ า� อะไรเองเลยเหรอ?
อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายมีเพียงร้อยกว่าคน ถ้าจะเอากองก�าลัง
ออกไปสกู้ ็ไมม่ คี วามหมาย ทจ่ี ริงแลว้ ต้องใหห้ ัวหน้าออกโรงเทา่ นน้ั
ผมจะเปน็ คตู่ อ่ สูข้ องฮนิ าตะ และทเ่ี หลืออีก 4 คนก็ตอ้ งให้ใคร
สกั คนหยุดยัง้ ไว้
ถา้ ฮนิ าตะยอมตอ่ สตู้ วั ตอ่ ตวั ดว้ ยกไ็ มม่ ปี ญั หา แตถ่ า้ ทงั้ หา้ คนจะ
สูก้ บั ผมคนเดียวพรอ้ มกันจริงๆ ก็บา้ ระหา่� เกนิ ไป

76ลจ้ากู วกแะหจ่งอ๊ หกมไดัว้ท:รงจผามกโเรม่อื ฮงอฤคทธ:์หิ จมาัดกดเราื่อวงเหฤนทธอื ิห์ มดั ดาวเหนอื

《คÓตอบ ไมม่ ปี ญั หา ทคี่ วรระวงั คอื ปจั เจกนาม : ซาคางจุ ิ
ฮินาตะ เทา่ น้นั 》
เฮ้ย...
ไม่ๆ อันน้นั คือปัญหาทห่ี นักสุดน่ะส!ิ
เปน็ ไรหรือเปล่า? รสู้ กึ วา่ จะเชื่อถือไม่ไดเ้ ทา่ กบั ตอนเป็น ‘มหา
ปราชญ์’ เลยนะ

《...》

เดมิ ท ี เรื่องทีผ่ มก�าลังกลัดกลมุ้ ในตอนน้คี อื ไม่ตอ้ งการใหใ้ คร
ออกไปเสียสละอีกแล้ว
หากดา� เนนิ กลยทุ ธท์ ใี่ ชค้ นจา� นวนมากเขา้ สจู้ นกวา่ เหลา่ โฮลไี่ นท์
จะเหนอ่ื ยลา้ ละก ็ คงจะชนะแน่ๆ แต่ถา้ ทา� แบบนั้นก็จะมีผสู้ ละชีพจา� นวน
มหาศาลเลยทเี ดยี ว
ทงั้ ๆ ทท่ี กุ คนอตุ สา่ หร์ อดมาไดจ้ นถงึ ตอนน ้ี แตจ่ นปา่ นนแ้ี ลว้ ถา้
ยังต้องมผี ู้เสียสละชพี อีกกเ็ ปน็ เรอ่ื งทไ่ี ร้สาระส้นิ ดี
แตท่ วา่ คู่ต่อสคู้ ือฮนิ าตะ
ผู้หญงิ คนนน้ั อันตราย
ตอนท่ีเผชิญหน้ากันครั้งก่อน ผมพยายามจนถึงท่ีสุดเพ่ือหนี
ออกมา ถา้ ประจนั หน้ากันอยา่ งเอาจรงิ เอาจงั ผมต้องตายแน่ๆ
ทง้ั ๆ ทีค่ ู่ตอ่ ส้ยู งั ไม่เอาจรงิ เลยแทๆ้
สว่ นสถานการณป์ จั จบุ นั ผทู้ จ่ี ะเปน็ คตู่ อ่ สใู้ หฮ้ นิ าตะไดก้ ค็ งจะมี
แตผ่ มเทา่ นัน้
ถา้ หนงึ่ ตอ่ หนงึ่ ผมกไ็ มค่ ดิ วา่ จะแพห้ รอก แตถ่ า้ จะใหส้ กู้ บั เหลา่
โฮลไ่ี นท์ชน้ั เซยี นพรอ้ มๆ กัน ผมกไ็ มร่ ู้หรอกว่าผลจะเป็นอย่างไร

บทท่ี 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครั้งท่สี อง 321

หากทา� ตวั อวดดีแล้วบุ่มบ่ามเขา้ ไป คงจะโดนฆ่าเสียเปลา่
และเหล่าโฮล่ไี นท์ทเี่ หลืออีก 100 คนกเ็ ป็นปญั หาเชน่ กัน ควร
จะจดั การคนพวกนอี้ ยา่ งไรดนี ะ...
ผมคิดว่า ถา้ จดุ ประสงค์ของฮนิ าตะคอื การเจรจา เธอคงจะไม่
พาคนมาแบบนหี้ รอก กอ่ นหนา้ นนั้ พวกเขากท็ า� พฤตกิ รรมนา่ สงสยั อยา่ ง
การหลีกเลย่ี งจากสายตาคน จงึ ไมแ่ ปลกที่ผมจะระแวง

“ดลี ะ นกึ ออกแลว้ ! นานๆ ที ถา้ ขา้ ลองทดสอบลมหายใจมงั กร
ดลู ะ่ ? ถ้าแกลง้ ทา� เปน็ ยิงผดิ โดยไม่สนว่าตรงน้ันจะมคี นอยูก่ ็นา่ จะดนี ะ!”

“เงยี บไปเลยไป ตาของคณุ แนวปอ้ งกนั สดุ ทา้ ยกค็ อื สดุ ทา้ ยของ
สดุ ท้ายจริงๆ ยงั ไงละ่ !”
ผมปฏเิ สธขอ้ เสนอทด่ี เู หมอื นนักเลงของเวลโดร่าอยา่ งเด็ดขาด
ถา้ เกดิ ทา� แบบนนั้ ขน้ึ มาแลว้ จดุ ประสงคข์ องฮนิ าตะคอื การเจรจา
ละก ็ ทุกสง่ิ ทุกอย่างก็จะตอ้ งกลับไปเร่ิมตน้ กันใหม่ นอกจากน้ ี ยงั ไม่เป็น
ทแี่ นช่ ดั วา่ ลมหายใจนนั้ จะกระจายความเสยี หายไดข้ นาดไหน มนั จงึ นา่ กลวั
เกินไปนั่นเอง
ในทางกลับกัน ถ้าเวลโดร่าไม่ออกโรงเลย พวกผมก็น่าจะ
สบายใจกวา่
ถา้ เปดิ ฉากโจมตกี อ่ นโดยทค่ี ดิ จะฆา่ กท็ า� ไดอ้ ยหู่ รอก แตก่ ะแลว้
วา่ ควรจะดทู ศิ ทางของอกี ฝา่ ยกอ่ น แตถ่ งึ อยา่ งนนั้ จะใหป้ ลอ่ ยปละละเลย
ก็ไม่ได้เหมือนกนั เพราะว่าถ้ามโี ฮลีไ่ นทห์ ลายคน เกรงวา่ พวกเขาจะกาง
โฮล่ฟี ลิ ด์ไดน้ นั่ แหละ
ถงึ จะปล่อยไว้ไม่ได้ แต่การสงั หารก็เป็นปญั หาเชน่ กัน
โฮลไ่ี นท-์ -------เหลา่ อศั วนิ ผไู้ ดร้ บั การคมุ้ ครองจากจติ วญิ ญาณ
และจัดวา่ เปน็ ผู้พิทกั ษข์ องมนุษยชาติ
ความเสียหายจากอสูรที่อยู่ในโลกนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ คนท่ีไม่
รา่� รวยถงึ ขน้ั จา้ งนกั ผจญภยั ได ้ ไมว่ า่ ใครกเ็ ผชญิ ความหวาดกลวั ในแตล่ ะวนั

322

ตามหมู่บ้านต่างๆ และเมืองท่ีอยู่ชายแดนจึงมีผู้คุ้มครองโดยไม่หวังส่ิง
ตอบแทน คนเหลา่ นัน้ กค็ ือเหล่าอัศวนิ ท่ฮี ินาตะอบรมขดั เกลานัน่ เอง
มคี นหลายคนทถ่ี กู อสรู จู่โจม และได้พวกเขาช่วยเอาไว้
ทพี่ ง่ึ ทางใจของกลมุ่ คนผรู้ อดชวี ติ เชน่ นนั้ กค็ อื ศาสนาลมู นิ สั และ
พวกเขาผเู้ ปน็ ครเู ซเดอร์
ความแข็งแกร่งกน็ ับว่ายอดเยีย่ ม
พวกเขาแต่ละคนคอื ผู้ท่มี คี วามสามารถอยเู่ หนือแรงก ์ A หาก
ตอ่ ส้ซู ่ึงๆ หน้า ทางเราจะไดร้ บั ความเสยี หายมากเลยทเี ดยี ว
แต่ปญั หาไมใ่ ช่ตรงนนั้
ผู้แบกรับความคาดหวัง ความปรารถนา และค�าภาวนาของ
ผู้อ่อนแอ คือเหล่าอัศวินศักด์ิสิทธิ์ ถ้าสังหารพวกเขาไปละก็ ในภาย
ภาคหนา้ รากเหงา้ ของความชว่ั รา้ ยก็จะหลงเหลืออยู่แนๆ่
หากไม่มีหลกั ค�าสอนของศาสนาลูมนิ ัสท่วี า่ “อสูรเป็นศตั รูร่วม
ของมวลมนุษยชาติ” ก็ยังมีชอ่ งทางส�าหรบั การเจรจากนั อยู่...
ต่อใหไ้ ม่ละทิ้งความตอ้ งการ ครงั้ นีก้ ็ดทู ่าจะคยุ กันยาก
สา� หรบั พวกเขา อสรู อยา่ งพวกผมเปน็ ตวั ตนอนั ชวั่ รา้ ยทไี่ มม่ ชี อ่ ง
ทางให้เจรจาดว้ ยนั่นเอง
แตก่ ็ไม่ใชว่ า่ จะไมเ่ ข้าใจวธิ คี ิดของพวกเขา
เพราะพวกเขาบางคนก็เป็นผู้รอดชีวิตจากหมู่บ้านต่างๆ ท่ีถูก
อสูรทา� ลาย บางคนพอ่ แม่กถ็ กู ฆา่ ตาย
การถกู หลอกลวงจะนา� ไปสคู่ วามตาย นน่ั ไมใ่ ชแ่ คค่ วามตายของ
พวกเขาเท่าน้นั แต่ยงั เป็นความตายของผูค้ นทพี่ วกเขาปกปอ้ งอกี ด้วย
และความเปน็ จรงิ ในตอนนค้ี อื อสรู ผไู้ รเ้ หตผุ ลกา� ลงั ออกอาละวาด
ในบริเวณรอบๆ ประเทศนี ้ ความเสยี หายจากอสรู ลดนอ้ ยลง
แต่ทว่า ในภูมิภาคอ่ืนๆ กลับมีพ้ืนที่ท่ีอสูรเกิดข้ึนและออก
อาละวาดในช่วงนี้

บทท่ี 4 ก�รเผชญิ หน�้ คร้งั ทีส่ อง 323

ถา้ หากเหลา่ อศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธถิ์ กู จดั การจนสนิ้ ซากในคราวน ี้ แลว้
จะท�าอยา่ งไรกับการคุ้มกนั เขตแดนดงั กล่าวละ่
พอคดิ เชน่ นน้ั แลว้ กค็ งจะปดิ ฉากพวกเขาอยา่ งประมาทเลนิ เลอ่
ไมไ่ ด้
ในตอนนน้ั ถา้ การเจรจากบั ฮนิ าตะประสบผลสา� เรจ็ กเ็ ปน็ ไปได้
ที่จะคลายความเข้าใจผิด แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ฟังค�าพูดผมเลยสักนิด
เพราะผมเปน็ อสูร
กฮ็ นิ าตะเป็นคนหัวแข็งนน่ี ะ
ประมาณวา่ พอเธอไดด้ ขู อ้ ความของผม เธอกส็ ง่ กา� ลงั ทหารมา
ประจ�าการมากย่ิงขึน้ ไปอกี

《คÓตอบ จากประเด็นดงั กลา่ ว พจิ ารณาไดว้ า่ มสี ิง่ ผิดปกติ
เกิดข้ึน คาดวา่ มคี วามเป็นไปได้สงู ท่ีเรอ่ื งนัน้ จะไมต่ รงกับเจตนาของ
ซาคางุจิ ฮินาตะ》

เอ๊ะ?
ถ้าเป็นอยา่ งง้ัน ก็ยังเหลอื ชอ่ งทางใหเ้ จรจากนั อยใู่ ช่ไหม
หากตัดสนิ เดด็ ขาดว่าอีกฝา่ ยเป็นศัตรอู ย่างส้ินเชงิ ละก็ พวกผม
จะครนุ่ คดิ แตเ่ รอื่ งวธิ ีการกา� จัดพวกเขา แต่ในตอนน้ี ทิศทางของอีกฝา่ ย
ไม่ชัดเจน พวกผมก็เลยกลดั กลุ้มวา่ จะทา� อย่างไรถึงจะถูก
เอาเถอะ พอคดิ แลว้ กน็ กึ เหตผุ ลไดห้ ลายอยา่ ง... แตส่ า� หรบั ผมนะ่
ใจจริงก็ไมอ่ ยากจะสังหารฮนิ าตะเลย
คณุ ชสิ กุ ห็ ว่ งอนาคตของฮนิ าตะเชน่ กนั เนอ่ื งจากผมเปน็ ผสู้ บื ทอด
ความรสู้ ึกนกึ คดิ นน้ั จงึ ไม่อยากให้เกิดการฆ่าฟันกนั โดยเดด็ ขาด
ฮ้ยึ เพราะฮนิ าตะหวั รนั้ มากเกนิ ไป ผมถงึ ไดป้ วดหัวอย่เู น่ยี
น่าหงดุ หงดิ แฮะ ให้ตายสิ

324

อยา่ งไรกต็ าม ถา้ การเจรจาลม้ เหลวละก ็ จะไมส่ ามารถเลยี่ งการ
ปะทะกนั ไดเ้ ลย...
ในกรณนี ้นั ทางเราจะกลายเปน็ ฝา่ ยท่ีเสยี เปรียบ
ในทางกลบั กนั ทางฝา่ ยนนั้ กเ็ ปน็ ผเู้ ชย่ี วชาญดา้ นการตา้ นทานเวท
ไมใ่ ช่คูต่ อ่ สทู้ ่ีจะดถู กู ได้เลย
อย่างไรก็ดี มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าท้ังสองฝ่ายไม่ต้องการสร้าง
ความเสียหายเทา่ ทจี่ ะท�าได้
ปกตกิ ค็ วรจะคาดการณแ์ ละเตรยี มการรบั มอื สถานการณท์ เ่ี ลวรา้ ย
ที่สดุ โดยยงั ไมต่ ้องค�านงึ ถงึ ทิศทางของอกี ฝา่ ย
หากการเจรจาลม้ เหลว ผมกับฮินาตะกจ็ ะสกู้ ันตวั ต่อตวั เพอื่ หา
ข้อยตุ ิ
เพราะวา่ ในขอ้ ความผมกบ็ อกไวอ้ ยา่ งนน้ั จดุ นน้ั จงึ ไมน่ า่ จะมปี ญั หา
ฝา่ ยตรงขา้ มอาจจะตงั้ ใจทา� สงครามเตม็ รปู แบบกไ็ ด ้ แตท่ นี่ เ่ี ปน็
ถนิ่ ของผม ถา้ วางพวกกบั ดกั หรอื อะไรกต็ ามไว ้ ผมกค็ งจะซอื้ เวลาสา� หรบั
โค่นลม้ ฮนิ าตะได้
ถึงจะเป็นเร่อื งทย่ี ุง่ ยาก แต่กต็ ้องท�าเทา่ นน้ั

“ดลี ะ ตดั สินใจแลว้ ! มาช่วยกันคิดเรอื่ งตอ่ จากน้ี เพอื่ ไม่ใหฝ้ ่งั
อศั วินศักดิ์สทิ ธเ์ิ กิดความสูญเสียเท่าที่จะทา� ไดก้ นั เถอะ”
ผมพดู เชน่ นน้ั กบั ทกุ คน เพอ่ื ทจ่ี ะเขา้ สกู่ รณที ก่ี ารเจรจาลม้ เหลว
โดยสน้ิ เชงิ
เนื่องจากทิศทางต่างๆ ได้ถูกก�าหนดข้ึนมาแล้ว ทุกคนจึงถก
ความเหน็ กนั อย่างกระตือรือร้น
หากพวกผมต้องยอมเสียสละเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเกิดการสูญเสีย
มนั กไ็ ร้ความหมาย
ทุกคนตา่ งยึดเรอื่ งน้นั เปน็ เกณฑ์ในการคิดหาวธิ ีที่ดีทสี่ ดุ
ถ้าผมโค่นฮินาตะลง เหล่าอัศวินศักด์ิสิทธิ์ก็จะหมดก�าลังใจ

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�ครั้งทีส่ อง 325

นัน่ เปน็ เรอื่ งท่ีแนน่ อนทีส่ ุด ดังน้ัน ผมจงึ ก�าชบั ทกุ คนให้ถว่ งเวลาไว้
“สรปุ คอื ขา้ เฉอื นพวกเขาทกุ คนใหน้ อนแนน่ ง่ิ ไปซะกไ็ ดส้ นิ ะคะ?”
“...”
“ลอ้ เล่นค่ะ”

ชิออนพูดเชน่ นั้น แล้วกระแอมกระไอ
จะเปน็ อะไรไหมนะยยั ชอิ อน เพราะวา่ คา� พดู และการกระทา� ของ
เธอนา่ กังวลรองลงมาจากเวลโดร่านัน่ แหละ

“สรปุ คอื แผนการรกั ษาสถานการณก์ ารรบไมใ่ หท้ างเราสญู เสยี
ไปแม้แต่คนเดียว โดยท่ีไม่ฆ่าอัศวินศักด์ิสิทธิ์เลย และในระหว่างน้ัน
ทา่ นริมรุ ุก็จะไปโค่นล้มหัวโจกของศตั รูสนิ ะคะ?”

“อมื ถูกแล้ว ดีใจจังที่เธอเข้าใจ”
ท�าความเขา้ ใจไดง้ ัน้ เหรอ
ผมดันทึกทกั ไปว่า โง่รึไงยัยน?่ี อย่างจรงิ จงั เลยนา
ถา้ ชิออนสามารถท�าความเข้าใจได้ละก็ คนอืน่ ๆ คงจะไมเ่ ป็นไร

“ถา้ อย่างงน้ั ขา้ ก็มีแผน!”
ผมหายห่วงไดเ้ พียงแคช่ ั่วคร ู่ ชอิ อนกม็ องมาท่ีผมดว้ ยสหี น้าท่ีมี
ความมัน่ ใจเต็มเป่ียม
น่าเป็นหว่ งแฮะ ผมรสู้ กึ กังวลดว้ ยเหตผุ ลบางอยา่ ง

“-------- ไหนลองพูดซ”ิ
“คะ่ ! “โยมกิ าเอริ (กลมุ่ นกั สสู้ มี ว่ ง)” ของขา้ มี 100 ตนพอดคี ะ่
ขา้ คดิ วา่ นา่ จะใหพ้ วกเขาไปตอ่ สู้ เพอ่ื ใหม้ กี า� ลงั เพยี งพอสา� หรบั การรบั มอื
ฝ่ายตรงข้ามคะ่ !”
ชอิ อนกลา่ วเช่นนน้ั ด้วยใบหน้าอวดๆ
“จะบา้ เรอะ! “โยมกิ าเอริ” มคี วามสามารถแคแ่ รงก์ C เทา่ นน้ั
เพราะงัน้ ฝ่ายตรงข้ามตา่ งหากทจ่ี ะเกินกา� ลังของพวกเธอนะ่ !”
ผมอยากจะต้อนถามชิออนว่าไปเอาความม่ันใจแบบนั้นมา

326

จากไหน ถึงจ�านวนจะเท่ากันก็ตาม แต่ความสามารถต่างกันราวฟ้า
กบั ดิน...

“------- เอ่อถึงแม้เร่ืองที่ชิออนพูดจะเป็นปัญหาก็จริง แต่ข้า
คดิ วา่ แผนนนั้ น่าจะใชไ้ ดผ้ ลนะครับ”
ชา่ งนา่ ตกใจท่ีเบนิมารพุ ูดปกปอ้ งชอิ อน
เบนิมารกุ ลา่ วว่า
เนอ่ื งจาก “โยมกิ าเอร”ิ มเี อก็ ซต์ รา้ สกลิ ‘ความทรงจÓสมบรู ณ’์
และ ‘ฟนื้ ฟตู ัวเอง’ หากโดนการโจมตปี กติจะตายยาก แล้วกเ็ ปน็ ไปไม่
ได้เลยท่ีอัศวินศักดิ์สิทธิ์จะใช้การโจมตีที่บดขยี้ดวงวิญญาณกับฝ่าย
ตรงขา้ มระดบั ปลาซิวปลาสรอ้ ยตง้ั แต่แรกเริ่ม

“ถึงจะอ่อนแอ แต่ในทางกลับกันก็เชื้อเชิญให้เหล่าอัศวิน
ศกั ดสิ์ ทิ ธเิ์ กดิ ความประมาท หากเลง็ ชอ่ งโหวน่ นั้ ละก.็ .. สา� หรบั การถว่ งเวลา
พวกเขาอาจจะมีประโยชนม์ ากกว่าทคี่ ิดกไ็ ด้นะครับ”
จากนัน้ เขากแ็ สดงความคดิ เห็นออกมา
เมอ่ื ไดย้ ินดงั นน้ั ผมกร็ สู้ ึกไดถ้ งึ ความสมเหตสุ มผล
หากเหล่าอัศวินศักด์ิสิทธ์ิไม่มีวิธีการจู่โจมดวงวิญญาณตรงๆ
“โยมกิ าเอร”ิ ก็จะกลายเป็นฝ่ายได้เปรยี บ และมคี วามเป็นไปไดส้ ูงท่ีจะ
เสรจ็ ภารกิจโดยสนั ตวิ ธิ ีมากกวา่ หนว่ ยรบอ่ืนๆ ท่อี อกไปสู้

“เป็นไปตามที่เบนิมารุพูดเลยค่ะ! นอกจากนี้นะคะ ท่านริมุรุ
เจ้าพวกน้ันยังได้รับการผึกพิเศษจากข้าอีกด้วยค่ะ แน่นอนว่าต้องมี
‘ลบลา้ งความเจบ็ ปวด’ แล้วก็พวก ‘ตา้ นทานพษิ ’ ‘ตา้ นทานอัมพาต’
ไปจนถึง ‘ต้านทานการนอนหลับ’ ทุกคนล้วนแต่ประสบความส�าเร็จ
ในการเรียนรู้แล้วค่ะ! เพราะพักน้ีฮาคุโรก็ยืนยันว่า ถ้าแค่เร่ืองความถึก
พวกเขาไมแ่ พใ้ ครเลยคะ่ ”
ชอิ อนได้เบนิมารุเปน็ พรรคพวกและพดู อยา่ งกะปร้กี ะเปร่า
เน่ืองจากฮาคุโรก็พยักหน้าด้วย จึงดูเหมือนว่าค�าพูดน้ันไม่ใช่

บทท่ี 4 ก�รเผชิญหน้�ครง้ั ที่สอง 327

เรือ่ งโกหก
“แล้วพวกเธอได้รับความตา้ นทานพวกนั้นมาไดย้ งั ไงเหรอ?”
“เอ่อ เร่อื งน้นั กแ็ บบว่า--------”

ผมไมไ่ ดค้ ดิ วา่ มนั เปน็ เรอ่ื งโกหกหรอก แตก่ ล็ องถามดเู พอ่ื ความ
แน่ใจ แล้วกไ็ ด้ค�าตอบทีน่ า่ ตกใจ
ดูเหมือนว่าชิออนได้ไหว้วานคุโรเบย์ให้สร้างอาวุธท่ีท�าให้เกิด
ภาวะผิดปกติ เน่ืองจากเธอใช้ส่ิงนั้นในการฝึกพิเศษ จึงติดตัวมาโดย
ธรรมชาตนิ น่ั เอง
เพราะว่าพวกเธอตายยาก จึงรับมือกับศัตรูได้อย่างเต็มท่ี
แล้วพวกเธอก็ติดสตั๊นได้ยาก จึงมองไม่ค่อยออกว่าจะแพ้หรือชนะ
ดว้ ยเหตนุ น้ั ลกั ษณะเฉพาะของพวกเธอจึงเปน็ การแสรง้ ตอ่ ส ู้ โดยถอื ว่า
ฝ่ายท่ียังยนื อยู่คือผู้ชนะ...

“ทา่ นรมิ รุ ุ ถา้ ขา้ เหน็ วา่ “โยมกิ าเอร”ิ ตกอยใู่ นอนั ตราย “คเุ รไน”
ของข้าจะเขา้ ไปช่วยครับ ก็อบอะ จะทา� ได้หรือเปล่านะ?”
สาวงามเผ่าโอเกอร์ตัวสูงท่ีก�าลังยืนอารักขาหน้าประตูห้องถกู
เบนมิ ารเุ รยี กใหเ้ ขา้ มา จากนน้ั เธอกค็ กุ เขา่ หนั หนา้ มาทางเบนมิ ารแุ ละผม
แล้วโคง้ คา� นบั
สาวงามผู้น้ันชื่อว่า ก็อบอะ เป็นหัวหน้าหน่วยของ “คุเรไน”
นั่นเอง
เธอคงจะเปน็ กอ็ บลนิ ทผ่ี มตงั้ ชอ่ื ใหไ้ มผ่ ดิ แน ่ แตร่ ปู ลกั ษณใ์ นอดตี
น้ันไมห่ ลงเหลอื แล้ว เธอคอื ชนช้นั น�าที่สวมใส่เครอื่ งแบบทหารสแี ดงสด
เธอได้รับการเสนอแนะจากเบนิมารุ และมองดูผมด้วยใบหน้า
อนั หาญกลา้

“ค่ะ! ข้าฝึกฝนลูกน้อง เพ่ือไม่ให้แพ้ท่านชิออนค่ะ ในตอนน้ี
ได้โปรดให้พลงั ของพวกเขาเป็นประโยชน์แกท่ า่ นริมรุ ดุ ว้ ยเถอะค่ะ!”
สายตาคู่นั้นเฉียบคม ค่อนขา้ งเปน็ ลักษณะเฉพาะเลยทเี ดยี ว

328

และความสามารถกเ็ หนอื กวา่ แรงก์ A อีกดว้ ย
อาจจะทัดเทียมกับโซกะหรือมากกว่าน้ัน ดูเหมือนว่าในหมู่
ลกู นอ้ งของเบนิมารมุ ีผู้ที่ไดร้ บั การบ่มเพาะจนไมส่ ามารถดถู กู ได้อยู่

“แม้ว่าลูกน้องของข้าอาจมีความสามารถด้อยกว่าอัศวิน
ศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม แต่พวกเขาค่อนข้างเก่งเลยแหละครับ ถ้าให้พวกเขา
2 คนไปสู้กับศัตรู 1 คน ก็น่าจะสามารถถ่วงเวลาให้ “โยมิกาเอริ”
หนีไปไดค้ รับ”

“อยา่ พดู บา้ ๆ นา่ ! ขา้ จะแสดงใหเ้ หน็ วา่ แคล่ กู นอ้ งของขา้ กท็ า� ให้
พวกอศั วินศักด์ิสทิ ธิ์สิน้ พลังได้!”
และแลว้ เบนมิ ารกุ ับชอิ อนก็เริ่มทะเลาะกนั
ท้ังสองคนมคี วามตงั้ ใจเหลือเฟือ
ถา้ ผมมอบหมายงานให้พวกเขาตอนนกี้ น็ า่ จะดี

“ดลี ะ ถา้ งนั้ กฝ็ ากใหช้ อิ อนจดั การละกนั สว่ นกอ็ บตะกค็ อยตดิ ตาม
ช่วยเหลอื นะ!”

“คะ คะ่ !! โปรดไว้วางใจไดเ้ ลยค่ะ ทา่ นริมุรุ!!”
ก็อบอะตอบกลบั โดยที่แก้มเป็นสีแดงเข้มราวกบั ก�าลงั ตื่นเตน้
ดูท่าว่าพวกเธอจะมีความมุมานะเหลือเฟือ ยอดเย่ียมมากเลย
แต่วา่ ถ้าพวกเธอไม่ต้องออกโรงก็ดีสิ

“ชิออน อย่าลงมอื กอ่ น จนกวา่ การเจรจาจะลม้ เหลวอย่างถึงท่ี
สดุ เชียวนะ?”

“ไมม่ ปี ญั หาคะ่ ! แตว่ า่ ในกรณที คี่ วามเคลอื่ นไหวของฝา่ ยตรงขา้ ม
ไม่สงบ--------”
นัน่ สินะ ถา้ กรณนี น้ั กค็ นละเรอ่ื งเลย
ผมลมื ไปว่าจะต้องขัดขวางพวกเขาไวก้ อ่ น เพ่อื ไมใ่ ห้กาง “โฮล่ี
ฟลิ ด”์ ได้

“ถ้าถึงตอนน้ันก็ไม่ต้องเกรงใจ เม่ือฉันยืนยันสถานการณ์ด้วย

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน�้ ครั้งท่สี อง 329

‘จติ สือ่ สาร’ แล้ว ก็ขอใหด้ �าเนินการทนั ที”
“รบั ทราบค่ะ”

ชอิ อนพยักหน้าอยา่ งพึงพอใจ
กอ็ บอะไดร้ บั คา� สงั่ จากเบนมิ ารใุ หก้ ลบั ไป เธอจงึ กลบั ไปเฝา้ ยาม
ท่ีบานประตตู อ่
เอาละ เท่าน้ีปัญหาที่เหลือ--------- คือจะให้ใครไปสู้กับคน
“ชนั้ เซยี น” 4 คนน้ันสินะ

＊

ผมตดั สนิ ใจวา่ จะให ้ “โยมกิ าเอร”ิ ของชอิ อนรบั หนา้ ทเี่ ปน็ คตู่ อ่ สู้
ของครเู ซเดอร ์ สว่ น “คเุ รไน” ของเบนิมารุกใ็ หเ้ ตรยี มพรอ้ มเผื่อฉุกเฉนิ
และรอจงั หวะ
พวกเขาทั้ง 300 ตนนจ้ี ะเป็นคตู่ ่อสใู้ หค้ รูเซเดอร ์ 100 คน
ผมจะเชอื่ ม่นั ในตวั พวกเขา แล้ว 4 คนที่มาพรอ้ มกับฮนิ าตะนน้ั
จะให้ใครจัดการล่ะ
ผมต้งั สมมุติฐานว่า ผ้ทู ่ีมพี ลังพอท่จี ะประมือกับ “เซยี น” ไดใ้ น
ตอนน ้ี ไดแ้ ก-่ --------
ผม เวลโดรา่ รันก้า เบนิมาร ุ ชอิ อน โซเอย ์ เกลโด้ กาบลิ และ
ดิอาโบล
แม้วา่ ฮาคโุ รจะมีพลังงานในปริมาณทน่ี อ้ ยกว่า แตถ่ ้าดูแค่เรอื่ ง
วิชาดาบ กค็ งจะตอ่ สูไ้ ด้
สว่ นชนู ะ... ไมค่ อ่ ยแนใ่ จเลยแฮะ ถา้ เปน็ ศกึ เวทมนตรก์ ว็ า่ ไปอยา่ ง
แต่ผมคิดว่า ถ้าคู่ต่อสู้คืออัศวินศักด์ิสิทธิ์ที่ช�านาญด้านการเข้าประชิด
เธอกจ็ ะลา� บาก
เพราะวา่ “สบิ มหานกั บญุ ” ผเู้ ปน็ เซยี นนนั้ ดเู หมอื นจะทดั เทยี มกบั

330

“ตระกูลจอมมาร” อย่างน้อยก็เทียบเท่ากับออร์คดิซัสเตอร์ (จอมมาร
ศรี ษะหม)ู หน้าท่นี ี้อาจจะหนกั หน่วงสา� หรับชนู ะจรงิ ๆ น่นั แหละ

--------ด้วยเหตนุ ้ี ถา้ นบั ฮาคโุ รดว้ ยก็จะเป็น 10 ตน
ผมจะต่อสกู้ บั ฮินาตะ
เวลโดร่านี่ไม่ต้องพูดถึง ถ้าเกิดคลุ้มคลั่งข้ึนมาก็จะอันตราย
ผมเลยอยากให้เขาท�าหน้าที่คุ้มครองเมือง นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น เพราะมี
ความเปน็ ไปไดท้ ก่ี องกา� ลงั พเิ ศษของศตั รอู าจจะกา� ลงั เคลอื่ นไหวโดยไมใ่ ห้
พวกผมรสู้ ึกตวั กไ็ ด ้ ถ้าไมเ่ ตรียมการคุ้มกันไวอ้ ยา่ งหนาแนน่ คงจะแย่
เกลโด้ก็เอาไว้ก่อน ถ้าท�าได้ผมไม่อยากจะเรียกตัวเขากลับ
มาเลย
สว่ นดอิ าโบล รนั กา้ ฮาคโุ ร และกาบลิ นั้น ผมอยากให้พวกเขา
จดจ่อเรอื่ งอาณาจักรฟาลมุส
พอเปน็ เช่นนีแ้ ล้ว ทีเ่ หลือกค็ อื --------

“ผู้ท่ีจะเคลอ่ื นไหวไดอ้ ยา่ งอิสระมีเบนิมารุ ชิออน โซเอย์ แค่ 3
ตนง้ันเหรอ”
ผมก็อยากให ้ 1 ตนสู้กับศัตรู 1 คนอยู่หรอก แต่ดเู หมือนว่า
จา� นวนจะไม่เพยี งพอ
เอาละ จะท�าอยา่ งไรดีละ่ ...

“ข้าจะออกไปสแู้ น่นอนครับ”
เพ่ือการนั้น เบนิมารุก็เลยยกหน้าที่บังคับบัญชากองหนุนของ
ยอหม์ ให้ฮาคโุ รเรือ่ งน้ีถอื เป็นเรอื่ งจ�าเปน็

“ขา้ กจ็ ะอยดู่ ว้ ยครบั เพราะวา่ การรวบรวมขอ้ มลู แมแ้ ต่ ‘รา่ งแยก’
ก็ทา� ได้ ตอนนพ้ี วกโซกะก็สามารถใชว้ ิธนี ัน้ ไดแ้ ลว้ ครบั ”
โชเอยก์ ็ไมเ่ ปน็ ไรเช่นกนั
เพราะว่ามีฝีมือ จึงสามารถรวบรวมข้อมูลได้ในเวลาเดียวกัน
ละม้ัง

บทท่ี 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครัง้ ทีส่ อง 331

“ขา้ ดว้ ย! ในฐานะเลขาของทา่ นรมิ รุ ุ ปกตขิ า้ กต็ อ้ งอยขู่ า้ งๆ------”
แมว้ า่ ชอิ อนจะยนื กรานเชน่ นนั้ แตต่ อนนใ้ี นใจของผมกลบั มเี สยี ง
ดังออกมาว่า ชา้ ก่อน

《แจง้ เตอื น ในกรณที กี่ องกÓลงั พเิ ศษมคี นทม่ี ฝี มี อื “ชนั้ เซยี น”
หากจะถ่วงเวลาต่อไปทั้งอย่างน้ันไม่สามารถทÓได้ เพื่อความแน่ใจ
การเตรียมกÓลังทหารไว้สÓหรบั ทางน้นั ด้วยอาจปลอดภัยกวา่ 》

โอ้ เปน็ ห่วงถงึ ขนาดนั้นเลยเหรอเนยี่
ขอบคุณส�าหรบั ความคิดเห็นที่ตรงไปตรงมา!
กะแล้วเชียวว่าอาจารยร์ าฟาเอลเปน็ ท่ีพึ่งพาได้
เอาเป็นวา่ ผมจะให้โซเอยล์ องตรวจสอบดู

“ชา้ กอ่ น ชอิ อน กอ่ นอน่ื ฉนั มเี รอ่ื งทอี่ ยากจะถามโซเอยน์ ะ่ รไู้ หม
ว่าในเหล่าอัศวินศักด์ิสิทธิ์ที่เคลื่อนไหวแยกกับฮินาตะ มีคนท่ีเป็น
“ชั้นเซียน” อย่หู รือเปลา่ ?”
เมือ่ ผมถามเช่นนน้ั โซเอยก์ ป็ ิดตาลงสกั ระยะ
จากนนั้ เขากต็ อบคา� ถามผมดว้ ยความเสยี ใจวา่ “ขออภยั ครบั
แมว้ า่ เรือ่ งที่แตล่ ะคนอยเู่ หนอื แรงก์ A จะเป็นความจริง แตท่ ่ามกลางคน
เหล่าน้ัน ข้าไม่สามารถมองเห็นว่ีแววของพลังมหาศาลท่ีโดดเด่นกว่า
คนอืน่ ได้เลย---------”
หากเปน็ อสูรก็จะรู้ไดใ้ นทนั ทีเพราะมอี อรา่ เลด็ ลอดออกมา
ผมู้ คี วามสามารถจะซ่อนสิง่ นนั้ ไดอ้ ย่างเชยี่ วชาญ
อยา่ งเชน่ ฮนิ าตะนนั้ ใหค้ วามรสู้ กึ วา่ เปน็ เพยี งแคค่ นธรรมดากอ่ น
หนา้ นผ้ี มกม็ องไมอ่ อกจรงิ ๆ จงึ ตกตะลงึ ในความสามารถระดบั สงู ของเธอ
ถา้ เป็นสถานการณ์สู้รบกค็ งจะคนละเร่ือง แตใ่ นตอนนถี้ ้าไมร่ ู้ก็
ชว่ ยไมไ่ ด้สนิ ะ

332

“ฉันอยากให้ชิออนสังเกตการณ์กองก�าลังพิเศษ เพื่อเตรียม
พร้อมเผอ่ื ไว้อยา่ งท่ีคดิ ไม่ใชเ่ พียง “โยมกิ าเอร”ิ เทา่ นั้น “คุเรไน” กข็ อ
ใหอ้ ย่ภู ายใต้การบญั ชาการของชิออนดว้ ย ไม่มีปัญหาใช่ไหม เบนิมาร?ุ ”

“หากทา่ นรมิ รุ ตุ ดั สนิ ใจเชน่ นน้ั กไ็ มม่ ปี ญั หาครบั ผตู้ ดิ ตามนกั บญุ
ฮนิ าตะ 4 คนนน้ั ถา้ ขา้ กับโซเอยต์ ่อสู้กับพวกเขาตนละ 2 คนก็เรียบร้อย
ครบั ”
มัน่ ใจเหลือหลาย
แน่นอนว่าท่าทีท่ีเป็นธรรมชาติของโซเอย์ก็ไม่เปลี่ยนไปเลย
ราวกบั วา่ เห็นพ้องดว้ ย

“โปรดรอเดยี๋ วครบั ทา่ นรมิ รุ ุ ตรงนนี้ า่ จะถงึ ตาของรกิ รุ โุ ดผนู้ แี้ ลว้
ขา้ ไมต่ อ้ งการทา� แคร่ วมตวั ผคู้ นในเมอื งเทา่ นนั้ นานๆ ทกี อ็ ยากจะอาละวาด
บ้างครับ!”
ริกุรุโดพดู ออกมาพลางท�าท่าโชว์กลา้ ม

“ถ้าอยา่ งนัน้ ข้ากจ็ ะไปดว้ ยค่ะ”
ชูนะย้มิ แยม้
กน็ ะ เธอไม่เหมาะกับการต่อสู้ระยะประชดิ ไม่ใช่เรอะ?
ผมคดิ วา่ มันอนั ตรายน่ะ

“ข้าก็จะไปด้วยครับ เพราะข้าไม่อยากให้ก็อบตะท�าเป็นเท่อยู่
คนเดียวด้วยครับ!”
รกิ ุรกุ ็มุ่งมนั่ เหมอื นกัน
ถงึ แมพ้ วกรกิ รุ โุ ดและรกิ รุ แุ ขง็ แกรง่ ขน้ึ จนเหนอื กวา่ แรงก ์ A แลว้
ก็จริง แต่กระนั้นก็ยังห่างไกลจาก “ตระกูลจอมมาร” มันเกินก�าลัง
มากไป

“เออ่ เดย๋ี วกอ่ นๆ ฉนั คดิ วา่ มนั คอ่ นขา้ งอนั ตรายสา� หรบั พวกนาย
นะ”

“แต่วา่ ไมม่ ีผู้ท่เี หมาะสมอีกแลว้ ใชไ่ หมละ่ ครบั ?”

บทท่ี 4 ก�รเผชิญหน�้ คร้งั ท่สี อง 333

“มพี วกขา้ อยกู่ ็ไมเ่ ป็นไรหรอก”
“เรื่องท่ีพวกท่านเบนิมารุแข็งแกร่งข้าเข้าใจครับ แต่ไม่ดูถูกคู่
ตอ่ สดู้ กี วา่ ใช่ไหมครบั ? ตรงน้ใี ห้ข้ากับริกรุ -ุ -------”
เอาละ การถกเถียงค่อยๆ ดุเดือดข้ึนเรอ่ื ยๆ
ถงึ แมว้ า่ จะไมต่ อ้ งกงั วลเรอ่ื งทศิ ทางของอกี ฝา่ ยกต็ าม แตน่ กึ แลว้
เชียววา่ ผมอยากจดั การส่ิงต่างๆ ใหเ้ รียบร้อยเพือ่ ความสบายใจ หากจะ
เตรียมการให้เสร็จสรรพละก็ ผมจะให้เกลโด้กลับมาเฉพาะวันน้ันอย่าง
ทคี่ ิดไว้-------
ผมคิดเช่นนั้นพลางช�าเลืองมองการถกเถียงที่ไม่มีวี่แววจะยุติ
จากน้นั ผมกเ็ ริม่ ได้ยินเสียงเอะอะดงั มาจากทางบานประตู
“กบ็ อกแลว้ ไงคะวา่ ตอนนกี้ า� ลงั มกี ารประชมุ ทสี่ า� คญั อย-ู่ -------”
“ฮ้ยึ ก็พวกขา้ อยากจะเข้าร่วมการประชมุ น้นั ด้วยนี่นา!”
“เด๋ยี วเถอะสเฟียร์ อย่าพดู ด้วยท่าทางนักเลงแบบนั้นสิ นีเ่ จ้า
พวกข้าก็แค่จะอยากจะเสนอความช่วยเหลือเพื่อเป็นการทดแทนบุญคุณ
เทา่ นั้นนะคะ?”
เสียงคุยกันเมื่อสักครู่น้ีคือเสียงของก็อบอะกับสามทหารเสือ
สเฟยี รแ์ ละอารบ์ ิส
บานประตูเปดิ ออก ท้ังสองคนเข้ามา
“โย่ รบกวนหน่อยนะ เมื่อก้ีข้าเห็นไอ้กระดูกก�าลังวิ่งอยู่น่ะ
มอี ะไรเกดิ ขึ้นใช่มะ? ใหพ้ วกขา้ ช่วยด้วยสิ ท่านริมุรุ”
“จอมมารริมุรุ ครั้งน้ีได้โปรดอภัยให้พวกข้าที่เข้าพบอย่าง
กะทนั หันด้วยเถอะคะ่ แมว้ า่ สเฟยี รจ์ ะปากเสยี แต่กม็ ีความรู้สกึ ทีอ่ ยาก
จะชว่ ยจริงๆ คะ่ เพราะฉะนัน้ ได้โปรดให้โอกาสพวกข้าตอบแทนบญุ คุณ
ดว้ ยเถิด”
สเฟยี รแ์ ละอารบ์ สิ กลา่ วเชน่ นน้ั ตอ่ หนา้ ผม--------ถา้ จะพดู ใหถ้ กู
ก็คอื พวกเธอมาคกุ เข่าข้างหน้าผม

334

เบนิมารุยกมือขึ้นหนึ่งข้างเพ่ือห้ามปรามก็อบอะท่ีพยายาม
จะหยุดสองคนน้ัน จากน้ันเขาก็ลุกจากที่น่ังและเคล่ือนท่ีมาข้างหน้าผม
เผลอแป๊บเดียวดิอาโบลก็ยืนอยู่ข้างๆ เขา เพ่ือยับยั้งไม่ให้สองคนนั้น
เข้าประชิดตวั ผม
เบนิมารุคงจะเช่ือใจสองคนน ี้ ถึงกระนั้น เขากด็ ทู ่าจะไมย่ อมให้
ท้ังสองคนเข้าใกลผ้ ม
ส่วนดิอาโบลไม่เชื่อใจสองคนน้ีเลย ท่าทีของเขาพร้อมท่ีจะ
เกบ็ กวาดสองคนนที้ ันทเี มือ่ มีค�าสง่ั
ท้งั สองคนแตกตา่ งกนั แต่ก็เขา้ กนั ได้พอดิบพอดี
แม้ว่าสเฟียร์และอาร์บิสจะได้รับการปฏิบัติเช่นนั้น แต่กลับไม่
พดู จาแสดงความไมพ่ อใจออกมาเลย ราวกบั พวกเธอกร็ บั รวู้ า่ มนั ไรม้ ารยาท
เชน่ กัน

“เบนมิ ารุ ดิอาโบล ท้งั สองคนจงถอยออกมาซะ”
“รับทราบ”

“ขอรบั ทา่ นริมรุ ”ุ
ในระหว่างท่ีทั้งสองคนกลับไปนั่งที่เดิม ผมสั่งเตรียมท่ีนั่งให้
สเฟียร์และอาร์บิสด้วย ผมรอจังหวะให้เข้าท่ีเข้าทางและเริ่มการประชุม
อีกคร้ัง

“เร่อื งทีว่ ่าจะให้ความช่วยเหลือน่ะ”
“ค่ะ ท่านริมุรุ คนท่ีจะมาคือ “สิบมหานักบุญ” ใช่ไหมคะ?
ดูเหมือนว่าจ�าเป็นต้องใช้คนที่จะหยุดพวกเขาไว้ พวกข้าจึงอยากจะรับ
หนา้ ทน่ี ้นั นะ่ คะ่ ”
“ใชแ่ ลว้ ! เพราะวา่ ขา้ มปี ระโยชนแ์ คเ่ รอ่ื งการตอ่ สยู้ งั ไงละ่ ถา้ ไมใ่ ช่
เวลาน้ี กต็ อบแทนบญุ คณุ ไม่ไดซ้ ะดว้ ยน้า ยังไงก็ใช้พวกข้าซะสิ!”
ผมจะพิจารณาข้อเสนอของทั้งสองคน
ถ้าเป็นสองคนน้ี ก็ไม่มีปัญหาเร่ืองความสามารถแต่ถ้าเกิดว่า

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�คร้ังท่สี อง 335

พวกเธอบาดเจ็บข้นึ มา ผมคงต้องขอโทษจอมมาร ไมใ่ ช่ส ิ อดีตจอมมาร
คารอิ อน...

“แตก่ ค็ งไมส่ ามารถทา� อะไรตามอา� เภอใจได้ ถา้ ไมไ่ ดร้ บั อนญุ าต
จากคาริออนนา”

“ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง! ท่านคาริออนเปน็ คนใจกวา้ ง ไม่ถือสา
เรือ่ งแบบน้หี รอก”

“แลว้ ทา่ นคารอิ อนกด็ ทู า่ ทางกลดั กลมุ้ เรอื่ งการทดแทนบญุ คณุ
ตอ่ ท่านริมรุ ดุ ว้ ยคะ่ ถ้าตอนน้พี วกข้าไมท่ า� อะไรเลย ในทางกลับกันพวก
ข้ากจ็ ะโดนดุเสยี เปล่าคะ่ ”
อืม อันที่จริง ผมรู้สึกขอบคุณส�าหรับข้อเสนอของท้ังสองคน
เพราะถา้ มสี องคนนี้ ผมก็จะสบายใจเร่อื งก�าลังรบได้อีกดว้ ย

“ขา้ เหน็ ดว้ ยครบั เพราะถา้ เปน็ คนพวกนกี้ ส็ ามารถไวใ้ จไดค้ รบั ”
ดูเหมือนว่าเบนมิ ารจุ ะเหน็ ดว้ ย

“ในช่วงท่ีข้าไม่อยู่ เธอคงจะก�าจัดผู้ท่ีขัดขวางท่านริมุรุให้สินะ
คะ?”

“ใช่ วางใจไดเ้ ลยนะ”
ชอิ อนและสเฟยี รด์ ูท่าจะสนทิ สนมกนั พวกเธอพดู คุยเข้ากนั ได้
อย่างเป็นกันเอง
ไม่มใี ครคัดคา้ นง้ันเหรอ

“ขอร้องได้หรือเปลา่ ?”
“โปรดวางใจ!”
“ขอขอบคุณท่ีพูดเช่นนัน้ !”
ผมต้องขอโทษรกิ ุรุโด ท้ังๆ ที่เขามคี วามม่งุ ม่นั แตผ่ มอยากให้
รกิ ุรโุ ดอยดู่ ูแลทุกคนในเมืองจรงิ ๆ
เพราะถ้าให้พวกเขาออกไปสรู้ บ ผมก็กงั วลนิดหนอ่ ย
ผมได้พันธมิตรที่แข็งแกร่งอย่างสเฟียร์และอาร์บิส มาตรการ

336

รบั มือพวกฮนิ าตะที่จะมาหาจึงเตรยี มพรอ้ มด้วยประการฉะนี้

ทิศทางการด�าเนินการท่ีไม่สามารถเรียกว่าแผนการได้นั้นถูก
ก�าหนดขึ้นมาแล้ว
เหลา่ หวั หนา้ ใชค้ วามคดิ และออกความเหน็ กนั ตอ่ มากพ็ จิ ารณาวา่
แนวทางในครั้งนมี้ ชี ่องโหว่หรอื ไม่
ผมหลับตาลง และลองคาดคะเนความเคล่ือนไหวของฮินาตะ
อกี ครัง้
แม้กระทั่งการประมวลผลของอาจารย์ราฟาเอลก็คาดการณ์
ว่าแนวทางนี้จะได้รบั ความเสียหายนอ้ ยทส่ี ดุ จึงทา� ใหผ้ มคดิ วา่ ไมจ่ �าเปน็
ต้องห่วง แต่ผมยังมีจดุ ท่กี งั วลใจอยู่
ถา้ หากล้มเลกิ ยทุ ธการทอ่ี าณาจักรฟาลมุส หรอื เรยี กตัวเกลโด้
กลบั มาละก ็ คงจะวางแผนทม่ี เี สถยี รภาพมากกวา่ นไ้ี ด ้ แตท่ ผ่ี มไมท่ า� เชน่ นนั้
แลว้ ใชแ้ ผนการนีก้ ็เป็นเพราะอีโก้ของผม
เพราะฉะนั้นผมจึงมุ่งหวังชัยชนะท่ีขาดลอยและสมบูรณ์แบบ
มากๆ
หากฮนิ าตะยอมเจรจาก็ดี
ไม่อยา่ งนั้น ก็ตดั สนิ แพช้ นะด้วยการต่อสตู้ ัวต่อตวั
แนวทางและมาตรการรบั มอื กเ็ ตรยี มพรอ้ มแลว้ แตม่ หี ลมุ พราง
ขนาดใหญอ่ ยู่อยา่ งหนงึ่
ถา้ ผมพา่ ยแพใ้ หก้ บั ฮนิ าตะ ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ งกจ็ ะหมดความหมาย
ไปเสยี เปล่าๆ นัน่ เอง
อาจารยร์ าฟาเอลไม่กังขาในชัยชนะของผมเลย
แตท่ วา่ หากผมพา่ ยแพต้ รงนลี้ ะก ็ แผนการนก้ี จ็ ะลม้ เหลวตง้ั แต่
แรกเร่ิม และจบลงในทีส่ ุด
การประมวลผลของ ‘ราฟาเอล’ คงจะไม่เปน็ ไรจรงิ ๆ ใช่ไหม?

บทท่ี 4 ก�รเผชิญหน้�ครงั้ ทสี่ อง 337

ผมคดิ แบบนน้ั ทกุ ครง้ั ชว่ ยไมไ่ ดท้ ผ่ี มจะรสู้ กึ วา่ ราฟาเอลมคี วาม
มัน่ ใจสงู ไปหนอ่ ย
ถึงอยา่ งไรก็เช่ือมัน่ ในตวั ผมมากเกินไปแล้ว
ไม่ใช่ว่าอาจารย์ราฟาเอลประเมินผมไว้สูงไปหรือไง? ผมไม่
สามารถขจัดความกงั วลเช่นนนั้ ออกไปได้เลย
แต่มันกม็ ีแต่ตอ้ งท�าเทา่ นนั้
เพราะทผี่ า่ นมามนั เปน็ แบบน ้ี ตอ่ จากนก้ี ม็ แี ตต่ อ้ งทา� เหมอื นกนั
ยงั ไงล่ะ
ถา้ อย่างนัน้ ทเี่ หลอื ก็แคก่ ้าวไปขา้ งหน้าโดยไมล่ ังเลเท่าน้ัน

“สดุ ทา้ ยฉนั จะพดู เอาไวอ้ กี ครงั้ หนงึ่ ถา้ เกดิ วา่ ตอ้ งสกู้ นั แลว้ ดทู า่
จะรกั ษาสถานการณก์ ารรบไดล้ า� บาก กข็ อใหก้ า� จดั อกี ฝา่ ยใหส้ น้ิ ซากทนั ที
สงิ่ ทค่ี วรใหค้ วามสา� คัญมากกว่าคือชวี ติ ของพวกพอ้ ง และจงเข้าใจวา่ ถา้
ตนเองถกู สังหารก็ไมม่ คี วามหมาย ฉนั คาดหวังวา่ คราวนที้ ุกคนจะฝ่าฟัน
มันไปไดอ้ ยา่ งปลอดภัย เทา่ น้แี หละ!!”

“““รบั ทราบ!!”””
การออกไปสังเวยให้กับอัศวินมันเอียนเต็มทนและการที่เพื่อน
พ้องถกู สงั หารไม่สมควรเกิดขนึ้
ผมอยากใหท้ ุกคนเข้าใจแคเ่ รื่องน้นั อยา่ งลึกซึง้ ดว้ ย
หลงั จากท่เี ห็นว่าทุกคนยอมรับ ผมก็พยกั หนา้ อยา่ งพึงพอใจ
เอาละ
ทีเ่ หลอื ก็แค่รอดูท่าทีของฮินาตะเท่านัน้ ---------

●

ฮินาตะมุ่งมายังเทมเพสตอ์ ย่างราบร่ืน
แม้ว่าการเดินทางจากลูเบเรียสมายังอินกราเซียด้วย ‘ประตู

338

เคลอื่ นยา้ ย’ จะใช้เวลาชวั่ พริบตากต็ าม แตห่ ลงั จากนั้นคอื การเดนิ ทาง
แบบปกติ เน่ืองจากไม่มีม้าท่ีจะเปลี่ยน การเดินทางจึงต้องหยุดพัก
เป็นช่วงๆ
เธอเคยชินกบั การเคล่อื นทัพ จึงมสี ัมภาระน้อยมาก
มา้ 1 ตวั กบั ถงุ นอน ขา้ งในนน้ั กม็ ขี องทพี่ กตดิ ตวั อยา่ งหมอ้ และ
อาหารยามฉุกเฉินถกู จัดเตรียมไว้
ตอนนเ้ี ป็นฤดหู นาว
แม้จะไมม่ ีหิมะท่ีกดี ขวางเส้นทางก็ตาม แตม่ ันเปน็ ช่วงเวลาท่ีไม่
เหมาะกบั การเดนิ ทางแบบเรง่ ดว่ น

ทันทที ฮ่ี ินาตะเร่ิมออกเดินทาง ลกู นอ้ ง 4 คนกต็ ามมาสมทบ
เธอได้ยินเสียงม้าว่ิงมาจากข้างหลังจึงหันกลับไป จากน้ันเธอ
กเ็ หน็ คนที่คนุ้ หน้าคนุ้ ตาเรยี งรายกนั อยู่ตรงนัน้
หวั หนา้ หนว่ ยทงั้ สคี่ น อาร์โนลด์ บัคคัส รีทิส และฟรทิ ซ์
รองหัวหน้าเลโอนาร์ดท�าหน้าที่รักษาการแทนฮินาตะที่ไม่อยู ่
และเนอ่ื งจากการทหี่ วั หน้าหน่วยทุกคนออกมานัน้ กเ็ ป็นปญั หาจริงๆ อกี
5 คนทเี่ หลือจึงจับฉลากกัน ทา� ให้เกยี รโุ ด้ต้องอยทู่ ่ีน่นั
พวกอาร์โนลด์ปล่อยท้ังสองคนที่ดูท่าทางเจ็บใจให้อยู่ท่ีนั่น
แล้วตามฮนิ าตะมา

“--------พวกเธอก�าลงั ท�าอะไรอยู?่ ”
“ทา่ นฮนิ าตะ นน่ั คอื คา� พดู ของทางนตี้ า่ งหากครบั จะกก๊ั ไวค้ นเดยี ว
เหรอครบั ?”
“บา้ หรอื เปลา่ ? ฉนั จะไปเจรจา ไมม่ ีการก๊ักหรอื อะไรทงั้ นน้ั ”
“เอาอกี แลว้ ถงึ ทา่ นจะพดู ดว้ ยทา่ ทที เี่ หมอื นจะไปตดั สนิ แพช้ นะ
แบบนน้ั ก็โนม้ น้าวใจพวกขา้ ไม่ไดห้ รอกนะครับ”
“นน่ั สคิ ะ พวกฉนั ไมย่ อมสญู เสยี ทา่ นฮนิ าตะหรอกคะ่ เกยี รตยิ ศ

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�คร้ังท่สี อง 339

ของพวกฉันคือการเฉิดฉายภายใต้การนา� ของทา่ นตา่ งหากคะ่ ”
“ถูกต้องครับ ข้อความน้ันก็ไม่ได้บอกให้มาคนเดียวสักหน่อย

ไม่ใชเ่ หรอครบั ”
เหล่าลูกนอ้ งกล่าวเช่นนน้ั ทุกทิศทุกทาง
ฮนิ าตะจึงพดู พลางถอนหายใจดว้ ยความระอา

“ฉนั เขา้ ใจ อกี ฝา่ ยเปน็ จอมมารนะ? เรอื่ งทฉ่ี นั ถกู โกรธมนั กเ็ ปน็
ปัญหาของฉัน พวกนายไม่ต้องรับผิดชอบอะไรหรอก รีบกลับประเทศ
ไปเถอะ”
แตท่ ว่า แม้ฮนิ าตะจะออกค�าส่ังเชน่ นนั้ พวกอารโ์ นลดก์ ลบั ไม่
ทา� ตามคา� สงั่ และในทส่ี ดุ ฮนิ าตะกต็ ดั ใจแลว้ พดู วา่ “จะทา� อะไรกท็ า� ” เธอ
ยนิ ยอมใหพ้ วกเขาร่วมเดนิ ทางด้วยนัน่ เอง
จ�านวนคนของพวกฮินาตะกลายเป็น 5 คน
แม้จะเตรียมการมาแล้ว แต่พวกเธอก็เดินทางผ่านทางหลวง
ท่ที รุดโทรมอย่างช้าๆ
ทพี่ กั มอี ยเู่ ปน็ จดุ ๆ และในชว่ งเวลานกี้ ม็ ที พี่ กั อยหู่ ลายทท่ี หี่ อ้ งเตม็
ดงั นน้ั การนอนในท่โี ล่งจงึ เป็นส่งิ ทหี่ ลกี เลยี่ งไมไ่ ดน้ นั่ เอง
แมว้ า่ พวกเธอจะไมเ่ คยพบเจออสรู โดยบงั เอญิ กต็ าม แตก่ ารเดนิ
ทางอันยากล�าบากท่ีมีแค่อาหารยามฉุกเฉินและความหนาวของฤดูหนาว
เพยี งเทา่ นัน้ ก็ทา� ใหพ้ วกฮินาตะเหนด็ เหน่อื ยทงั้ กายและใจ
ในตอนทพี่ วกเธอเขา้ มายงั อาณาจกั รเบอรม์ นุ ดห์ ลงั จากระยะเวลา
ลว่ งเลยไป 10 วัน เร่ียวแรงของพวกเธอกถ็ ูกเผาพลาญไปมากกว่าทีค่ ิด
ดังน้นั พวกฮนิ าตะจึงคอ่ ยๆ พักผ่อนในทีพ่ ักแรม ซง่ึ ไมไ่ ด้พัก
มานานแลว้

＊

340

“ว่าแต่ เมืองนพี้ ัฒนาแลว้ สินะครับ”
แตล่ ะคนตา่ งจบั จองห้องพัก แลว้ รวมตวั กันที่ห้องอาหาร
ณ ท่ีนน่ั อารโ์ นลดเ์ ป็นคนแรกทเี่ ปิดปากพูด

“น่ันสนิ ะ”
ฮนิ าตะกร็ ู้สกึ เชน่ นั้นเหมอื นกัน
แมว้ ่าเธอจะได้ฟังรายงานจากรีทิสไปบ้างแลว้ แตเ่ มอ่ื มาดดู ้วย
ตาของตัวเอง เธอกเ็ ขา้ ใจความแตกตา่ งนนั้ อย่างชัดเจน
หลงั จากเปลย่ี นเสอ้ื ผา้ ในทพี่ กั จนเขา้ ทเ่ี ขา้ ทางแลว้ เธอกล็ องไป
ดสู ภาพบา้ นเมอื ง ทั้งๆ ทเี่ ป็นฤดหู นาว แตต่ ลาดกลบั ครกึ ครื้น
มสี นิ คา้ ทไี่ มค่ นุ้ ตาวางขายตามทอ้ งตลาด กลน่ิ ความบา้ นนอกท่ี
สมั ผสั ได้ในตอนท่มี าท�าภารกจิ ก่อนหน้านีจ้ งึ เลอื นหายไป

“เห็นรึเปล่าครับ? ชนิดของเสื้อผ้าก็เพิ่มมากขึ้น ในกลุ่มคนท่ี
เดินอยู่ก็มีคนที่สวมใส่เคร่ืองแต่งกายหรูหราซึ่งพบเห็นได้ในอาณาจักร
อนิ กราเซียเท่านัน้ ด้วยนะครบั ?”

“ถ้าพูดอย่างน้ันละก็ อาวุธและเครื่องป้องกันตัวก็เหมือนกัน
ถงึ จะดเู หมอื นกบั อปุ กรณท์ ท่ี า� มาจากวตั ถดุ บิ ของอสรู แตก่ ม็ ขี องคณุ ภาพ
ดีออกวางขายเยอะแยะเลย”
ดูท่าว่าพวกอาร์โนลด์และบัคคัสก็ไม่อยากจะเช่ือเหมือนกัน
แมจ้ ะมองดดู ว้ ยตาของตนเองกต็ าม
ใช่แลว้ แมว้ า่ พวกอาวุธและเครื่องป้องกันตัวของเมืองน้ีไม่อาจ
ทัดเทียมกับของพวกตนผู้เป็นอัศวินศักด์ิสิทธิ์ก็จริง แต่สินค้าท่ีวางขาย
ในประเทศเลก็ แสนธรรมดากลับเตม็ ไปด้วยของคุณภาพสูงมากมาย
แผงลอยกม็ ีจา� นวนมากเชน่ กัน
ทา่ มกลางฤดหู นาวทผ่ี คู้ นจา� นวนมากตา่ งกป็ ดิ รา้ น นเี่ ปน็ เรอื่ งที่
แปลกเหลอื เกิน

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�ครง้ั ทสี่ อง 341

กล่าวคือ ในเมืองของฤดูหนาวที่บ้านนอกเช่นนี้มีผู้ค้าขายและ
นกั ผจญภยั อยมู่ ากมายนั่นเอง

“เพราะอทิ ธพิ ลของเทมเพสต์หรอื เปลา่ นะครบั ...?”
ฟริทซส์ งั เกตสีหน้าของฮินาตะ และตง้ั ค�าถามเช่นนัน้
เมืองน้ีคงจะพัฒนาเพราะประเทศนี้เริ่มค้าขายกับเทมเพสต ์
นอกจากเหตผุ ลนัน้ กน็ ึกไมอ่ อกว่าเปน็ เพราะอะไร
แตถ่ า้ เป็นเชน่ นนั้ ก็จะกลายเป็นวา่ เปน็ การกระทา� ทลี่ ะเลยหลกั
ค�าสอนของศาสนาลมู นิ สั โดยสิน้ เชงิ

“ไม่น่าเช่อื เลยวา่ การคา้ ขายกับจอมมารจะทา� ใหพ้ ฒั นา-------”
รีทิสบน่ พึมพา� ไม่สามารถเก็บซ่อนความรสู้ กึ อึดอัดเอาไวไ้ ด้
ใจจรงิ ของฮินาตะกเ็ ห็นดว้ ยกบั ความเหน็ ดงั กลา่ วเช่นกัน
โดยปกตแิ ลว้ มันเป็นไปไมไ่ ด้เลย
แต่ถ้าเปน็ เขาละก็
ถ้าเป็นริมุรุที่เป็นคนบ้านเกิดเดียวกัน ถึงจะมีเร่ืองแบบน้ันเกิด
ข้นึ ก็คงจะไมแ่ ปลก
หลักฐานน้ันคือ------- ตารางเมนูที่แขวนบนก�าแพงของห้อง
อาหาร

“จะสั่งอะไรดีคะ?”
หลงั จากทีส่ าวเสิร์ฟของทางทีพ่ กั แรมเปลง่ เสียง ฮินาตะก็ตอบ
โดยไม่ลงั เล

“ขอราเมน”
“ราเมนนะคะ! นค่ี อื สนิ คา้ ยอดนยิ มในชว่ งนเ้ี ลยละคะ่ มี 3 อยา่ ง
คอื มโิ ซะ โชยุ ทงคตสึ แตล่ ะอยา่ งกม็ รี สจดั จา้ นและรสออ่ นแตกตา่ งกนั คะ่
จะเลือกอะไรดคี ะ?”
รวมทั้งส้นิ 6 ชนดิ
ดูเหมือนค�าศัพท์ท่ีเรียกว่าราเมนจะหมายถึงอาหารชนิดนั้น

342

โดยทฮ่ี นิ าตะไม่ได้เขา้ ใจผิด
“ขอทงคตสึรสจดั จา้ น แล้วก็เก๊ยี วซา่ กับข้าวดว้ ย”
“รบั ทราบคะ่ ! คณุ ลกู ค้า ทง้ั ๆ ทม่ี าครัง้ แรก แต่กเ็ ช่ยี วชาญจงั

เลยนะคะ ส�าหรบั ทา่ นอ่ืนๆ จะเลือกอะไรดีคะ?”
ทกุ คนตา่ งจบั จอ้ งฮนิ าตะทสี่ ง่ั อาหารโดยไมล่ งั เลดว้ ยความชนื่ ชม

“เอ่อ งั้น... เอาเหมอื นกัน”
“ฉะ ฉนั ด้วย...”
“อื้ม”
“ตัวข้าก็เอางั้นดว้ ย”
พวกอารโ์ นลด์เลอื กตาม เพราะไมร่ ู้ว่ามนั คอื อะไร พวกเขาส่ัง
อาหารเหมือนกนั กับฮินาตะ
“ท่านฮินาตะ ส่ิงที่เรียกว่าราเมนนี่คืออาหารแบบไหนเหรอ
ครับ?”
“รจู้ กั อยแู่ ล้วสนิ ะครับ?”
“อือ แต่ก็นัน่ สนิ ะ... ส�าหรบั พวกนายอาจจะรบั ประทานลา� บาก
นิดหนอ่ ยกไ็ ดน้ ะ”
“““เอะ๊ !?”””
คา� พดู ของฮินาตะท�าให้ทุกคนเปน็ กงั วล
“เออ่ อยา่ ห่วงไปเลย ฉันแคค่ ิดวา่ ถา้ ไมค่ นุ้ เคยกค็ งจะกินยาก
นดึ นึงนะ่ ”
ฮินาตะก็แค่ห่วงว่าพวกอาร์โนลด์จะไม่สามารถใช้ตะเกียบได้
โดยงา่ ย เรอื่ งนั้นจงึ ท�าใหพ้ วกอารโ์ นลด์กงั วลว่ามนั จะเป็นอาหารพิสดาร
หรือไม่
ในทีส่ ุด อาหารกถ็ กู ยกมาเสิร์ฟ
สา� หรบั ฮนิ าตะมนั ชา่ งนา่ คดิ ถงึ สา� หรบั พวกอารโ์ นลดน์ นั้ เพง่ิ เคย
เหน็ เป็นคร้ังแรก ส่งิ นั้นคอื ราเมนชัดๆ

บทท่ี 4 ก�รเผชิญหน�้ ครง้ั ทสี่ อง 343

ฮนิ าตะทดั ผมเพอ่ื ไมใ่ หล้ งไปในนา้� ซปุ จากนน้ั กใ็ ชม้ อื หยบิ ตะเกยี บ
แลว้ หักมันในช่วั พริบตา

(ตะเกียบไม้แบบหักสินะ...)
ความรู้สกึ ของฮนิ าตะราวกบั จะบอกวา่ แคน่ จ้ี ิ๊บๆ
อยา่ งไรกต็ าม หลงั จากนนั้ ฮนิ าตะกส็ งสยั วา่ ตะเกยี บไมแ้ บบหกั
ถูกท�าให้แพร่หลายมายังโรงอาหารท่ีประเทศข้างเคียงได้ด้วยระยะเวลา
อันสั้นเช่นนเ้ี ชียวหรอื
แตใ่ นตอนน้ ี ไอน�า้ ลอยขึน้ มาจากราเมนท่อี ยตู่ รงหนา้

“จะกนิ แลว้ นะคะ”
หลังจากที่มือท้งั สองข้างประสานกันและพึมพา� เบาๆ ฮนิ าตะก็
คอ่ ยๆ ตักน�้าซุปด้วยช้อนกระเบ้อื งแล้วจิบหนงึ่ คา�
รสชาติของทงคตสึอันจัดจ้าน แม้จะไม่แน่ชัดว่าได้ท�าดาชิ8
หรอื เปลา่ แต่อยา่ งไรรสชาติอันเข้มข้นลกึ ล�้ากป็ รากฏข้นึ มาอีกคร้ัง
เส้นราเมนท่ีก�าลังเข้าไปในปากนั้นสัมผัสกับริมฝีปาก ฮินาตะ
เดาะลน้ิ ดัง “ชิ”
เมอ่ื เหน็ ท่าทางเชน่ นนั้ พวกอารโ์ นลดก์ ็

“มนั มีพิษเหรอครบั !?”
“เป็นอะไรหรือเปลา่ ครบั ทา่ นฮนิ าตะ?”
พวกเขาสง่ เสยี งพลางลกุ ข้ึนด้วยทา่ ทางเปน็ หว่ ง
“เงียบๆ หนอ่ ย อยู่เฉยๆ แล้วกนิ ซะ”
ฮนิ าตะตวาดใสเ่ หลา่ ลกู นอ้ งเชน่ นน้ั คราวนเี้ ธอวางชอ้ นกระเบอ้ื ง
แลว้ หายใจเบาๆ
ฮนิ าตะเป็นพวกล้นิ แมว9น่ันเอง
ทา่ ทางดงั กลา่ วแมจ้ ะไมเ่ หมาะกบั รปู ลกั ษณภ์ ายนอกทด่ี เู ลอื ดเยน็
แต่ก็ดูน่ารักข้ึนมาเสียแล้ว ทว่าเจ้าตัวกลับไม่รู้ตัว เพราะง่วนอยู่กับการ
89ลดลนิ้าชแ้ิมิ ม:รวเสค:เรสคอ่ื งนน้ ปทรรกี่ ุงานิรสเขมอในงนรรอู้ปทนขเี่ไอขมง่ไนา้ ด�า้ไ้ซปปุ หใรนอื ปน�า้ าสกตอ็ ค ถกู ใชอ้ ยา่ งกว้างขวางในอาหารญีป่ นุ่ ประเภทต่างๆ

เสน้ ก็ยืดหยุ่นดี รสชาติก็เยย่ี ม รสอูมามิของทงคตสึอนั จัดจ้าน
ติดอยู่ที่เสน้ อย่างลงตวั
อาหารจานเดียวชน้ั เลศิ
รสชาติอันน่าคิดถึงท่ีเธอคิดว่าจะไม่ได้ลิ้มรสมันอีกแล้วนั้นหวน
กลบั มาอกี ครัง้ อยา่ งยอดเยีย่ ม
ฮินาตะจดจ่ออยู่กับการรบั ประทานราเมนโดยไม่ปริปาก
พวกอาร์โนลดส์ ังเกตฮินาตะในสภาพนัน้ อยา่ งระแวดระวงั
และแล้ว พวกเขาก็เรม่ิ รบั ประทานราเมนโดยเลยี นแบบเธอ

“-------- ร้อน!?”
“อรอ่ ย! นี่มันอะไรกนั !?”
“นา�้ ซปุ กอ็ รอ่ ย!”
“เอ๊ะ ไมจ่ ริง! ไมน่ ่าเชือ่ วา่ จะมอี าหารแบบนีอ้ ย่.ู ..”
ทกุ คนลองชมิ ราเมนอย่างหวาดหว่นั ในขณะที่ใชต้ ะเกยี บอยา่ ง
งุ่มงา่ ม แตพ่ วกเขากลบั มีปฏกิ ริ ยิ าที่คาดไมถ่ งึ
สา� หรบั พวกเขาทร่ี บั ประทานขนมปงั แขง็ นา�้ ซปุ รสเคม็ และสลดั
ผักสดเปน็ อาหารหลักแล้ว ราเมนคอื อาหารทไี่ ม่เคยรู้จกั มากอ่ น และยัง
ท�าใหพ้ วกเขาเกิดความตกตะลึงราวกับค้นพบต้นกา� เนิดของจกั รวาล
การปฏวิ ตั ริ สชาต ิ ส�านวนนชี้ ่างเหมาะสมนกั
ขา้ วท่พี วกเขาสง่ั ตามฮนิ าตะซง่ึ พวกเขาไมร่ ู้วา่ ส่ังมาทา� ไม ส่งิ น้ีก็
เข้ากบั ราเมนได้ดีเช่นกัน ยิ่งเคีย้ วก็ยงิ่ หวาน และยังชว่ ยเติมเต็มความหวิ
ไดอ้ ีกดว้ ย
แลว้ กเ็ ก๊ยี วซ่า
พอเขา้ ไปในปาก วตั ถดุ บิ กแ็ พรก่ ระจาย และรสชาตกิ ข็ น้ึ ไปยงั จมกู
การผสมผสานของรสชาตทิ เ่ี กดิ จากการคลกุ เคลา้ วตั ถดุ บิ นานาชนดิ
และส่ิงน้กี ก็ ลมกลนื กบั ข้าวมากเช่นกัน
“อรอ่ ยจัง! สิ่งนีม้ ันอรอ่ ยสดุ ๆ ไปเลยนะครบั !!”

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครง้ั ทส่ี อง 345

อาร์โนลด์กลา่ วชมเชย
เนื่องจากรับประทานอาหารแบบพกพามาจนถงึ เมอื่ วาน เขาจึง
รสู้ กึ เอร็ดอร่อยมากเลยทเี ดยี ว
ในทีส่ ดุ กเ็ หลอื เก๊ยี วซ่า 1 ชน้ิ อยูบ่ นจาน

เพียะ!! เสยี งอันแห้งผากดงั ล่นั
ตะเกยี บทฟี่ รทิ ซย์ นื่ ออกไปโดยไมไ่ ดค้ ดิ อะไรนน้ั ถกู ดดี ออกดว้ ย
ตะเกียบของฮินาตะ

“ฟริทซ์ น่ันคือของท่ีฉันเหลือไว้เพื่อที่จะกินในล�าดับสุดท้าย
ฉนั ไมย่ อมให้ชบุ มอื เปบิ หรอกนะ”
ฟริทซ์รู้สึกได้ถึงวี่แววของความเย็นชาท่ีคล้ายกับจิตสังหารจน
เสยี วสันหลังวาบ

“ขะ ขอโทษครับ เพราะว่ามันอรอ่ ย ก็เลยเผลอ...”
“ถา้ ไม่พอจะสงั่ อีกจานก็ไดไ้ ม่ใช่เหรอ?”
หลงั จากทฮี่ นิ าตะสง่ เสยี งดว้ ยความเออื มระอา ทง้ั สคี่ นกส็ ง่ั อาหาร
พรอ้ มกนั
แต่ช่างน่าเสียดาย
“เออ่ ขอโทษนะคะ คุณลูกค้า อันนัน้ เป็นอันสุดท้ายน่ะคะ่ ”
สาวเสิร์ฟบอกความจริงอันโหดรา้ ยแก่พวกเขา
สาวเสิร์ฟไม่สนใจพวกเขาในสภาพนั้น เธอมายังโต๊ะของพวก
ฮินาตะแล้วเริ่มพูดคุย
“อันที่จริง ส่ิงนั้นคือสินค้าใหม่น่ะ เพิ่งจะเอามาวางขายตั้งแต่
สัปดาห์ก่อนแหละ เรื่องน้ีให้รู้กันแค่น้ีนะคะ คนที่ท�าสิ่งน้ันขึ้นมาก็คือ
ทา่ นจอมมารยงั ไงละ่ คะ ไดย้ นิ มาวา่ ทา่ นจอมมารผนู้ นั้ ขายสง่ สนิ คา้ ใหท้ า่ น
โยลไมลผ์ คู้ วบคมุ ดแู ลทว่ั ทงั้ บรเิ วณนโ้ี ดยตรงนะ่ ถงึ มนั จะกนิ ยากและราคา
แพงเกินไป ยอดขายกเ็ ลยยังไมค่ ่อยด.ี .. แต่มคี �าร�า่ ลอื วา่ ถา้ ได้กินสักคร้ัง
จะติดใจจนหยดุ ไม่ไดเ้ ลยเชยี วแหละ!”

346



สาวเสริ ฟ์ กลา่ วเชน่ นนั้ พลางพดู วา่ ใหร้ กู้ นั แคน่ ้ี แตเ่ พราะเธอพดู
เสียงดงั ความลบั จึงน่าจะเล็ดลอดไปยังใครก็ตามท่อี ยู่ภายในโรงอาหาร
ฮินาตะเข้าใจว่า คงจะมีคนบอกให้สาวเสิร์ฟประกาศอย่างน้ัน
ตั้งแต่แรกแลว้
และพอลกู คา้ ขาประจา� เพม่ิ ขน้ึ จา� นวนลกู คา้ กจ็ ะเพมิ่ ขนึ้ ทลี ะเลก็
ทีละน้อย เม่ือเป็นเช่นนั้นแล้วจะสามารถผลิตคร้ังละมากๆ ได้ สินค้า
ก็คงจะเป็นทีแ่ พรห่ ลาย
ผู้คนท่ีอยู่ในโรงอาหารในตอนน้ีก�าลังจดจ้องพวกฮินาตะอย่าง
สนอกสนใจ พวกเขาดวู ธิ กี ารกนิ ของฮนิ าตะเหมอื นกบั พวกอารโ์ นลด ์ และ
ต้ังใจว่าตนเองกจ็ ะลองสัง่ ในครงั้ ตอ่ ไปเชน่ กัน
ฮนิ าตะดมื่ น�้าซปุ พลางฟังเรอ่ื งนน้ั ไปด้วย

“ขอบคณุ ส�าหรบั อาหาร มันอร่อยมากเลยละนะ”
หลังจากกลา่ วเชน่ นน้ั ฮินาตะกช็ า� ระเงินแล้วลกุ จากทีน่ ง่ั
ดวงตาคู่นั้นมองเหน็ เหล่าลูกนอ้ งผซู้ ดน้า� ซุปอยา่ งเร่งรีบ

“เออ่ ไมต่ อ้ งรบี กไ็ ด้ กแ็ คจ่ ะกลบั หอ้ งนะ่ แลว้ ฉนั ขอบอกไวก้ อ่ น
เลยว่า ถ้ากนิ แม้กระทงั่ น�า้ ซปุ ละกจ็ ะอ้วนเอานะ”
ถอ้ ยค�าดงั กลา่ วทา� ใหร้ ีทสิ หยุดการเคล่อื นไหว

“เอ๊ะ แต่ว่า... ทา่ นฮนิ าตะก็...”
“ฉันน่ะกนิ เท่าไหร่กไ็ ม่อว้ นหรอก”
ฮนิ าตะพดู ทง้ิ ทา้ ยวา่ ฉนั เตอื นแลว้ นะ จากนน้ั กอ็ อกไปจากทนี่ นั่
ดา้ นหลงั เธอถกู เพง่ เลง็ ดว้ ยสายตาทดี่ เู หมอื นจะเคยี ดแคน้ ของรที สิ
แตท่ วา่ ฮนิ าตะอ่มิ เอมใจจนรู้สึกง่วง จึงไม่ได้หนั กลับไปมองเลย

＊

และในเชา้ วันรงุ่ ขนึ้ ขบวนกเ็ คลือ่ นตัวมาถงึ เส้นทางการเดนิ ทาง

348

อีกครัง้ แลว้
การพกั ผอ่ นสบายๆ ท�าให้สภาพรา่ งกายเตรยี มพรอ้ มเต็มที่
ก�าลังใจก็ได้รับการหล่อหลอมจนเพียงพอท่ีจะตะลุยถนนแย่ๆ
แสนยากล�าบากในมหาพงไพรแหง่ จรู ่า

“จะไปละนะ”
เสยี งของฮนิ าตะทา� ใหข้ บวนออกเดนิ ทาง แมว้ า่ พวกเขาจะเรม่ิ มี
พลังใจขึ้นมา แต่มนั กลบั จางหายไปในทันที

“น่ีมนั อะไรกันครับเน่ยี ”
“สภาพดจี นน่าเบอ่ื เลยแฮะ”
“ไมส่ ิ กอ่ นอนื่ ถนนเสน้ น้นี ะ่ ! การที่ถูกปรบั พื้นผวิ ใหเ้ รียบร้อย
เหมือนกับถนนในเมืองหลวงของอินกราเซียน่ะ ไม่ว่าจะคิดยังไงก็แปลก
ครับ!!”
เป็นธรรมดาทพ่ี วกเขาจะตกตะลงึ
เนอ่ื งจากพนื้ ถนนปดู ว้ ยแผน่ หนิ ไมม่ แี มแ้ ตน่ า้� ขงั มมุ ลาดเอยี ง10
ของถนนถูกสรา้ งข้ึนเปน็ ช้ันๆ และข้างใตม้ ีการตดิ ต้ังทางระบายนา้�
ผวิ ถนนกไ็ มเ่ คยมหี มิ ะเกาะ รบั ประกนั การเดนิ ทางทสี่ ะดวกสบาย
“จะวา่ ไปกไ็ มม่ วี แี่ ววของอสรู เลยนะคะ ขนาดในปา่ กย็ งั มอี สรู นอ้ ย
เลยค่ะ...”
รที สิ ผเู้ คยเดนิ ทางมาสา� รวจแลว้ ครงั้ หนง่ึ กลา่ วเชน่ นน้ั ราวกบั นกึ
สภาพในตอนนัน้ ข้นึ มาได้
เนอื่ งจากการทา� งานของเครอ่ื งมอื เวทมนตรท์ ตี่ ดิ ตง้ั บนทางหลวง
ทกุ ๆ 10 กโิ ลเมตรโดยประมาณ จึงมีเขตแดนต้านเวทกางอยู่ เพ่อื ยบั ยั้ง
การรุกรานของอสรู ทอ่ี ยใู่ นละแวกนน้ั
ส่ิงน้ีท�าให้ความปลอดภัยในการเดินทางเพิ่มสูงขึ้นแบบก้าว
กระโดด ผคู้ า้ ขายทส่ี ญั จรไปมาจงึ มจี า� นวนเพม่ิ ขนึ้ การทอ่ี าณาจกั รเบอรม์ นุ ด์
10คมมุ รลึกาดคเอรียื้นงก: ค็ พงืน้ เถปนน็นทเเี่พอยี รงเาขะา้ ดพา้ นวใกนขพองอ่ ทคางา้โคแ้งมเค่พอ่ื า้ ลทดแมี่ รางเรหววีย่มงอตอัวกกจาันกศเชนู ยน่ ก์ นลา้ี งของรถทว่ี ่งิ อยู่

“ดว้ ยเวลาเพยี งเทา่ นก้ี ส็ รา้ งถนนไดถ้ งึ ขนาดนแ้ี ลว้ ถา้ เปน็ ประเทศ
ของอสูรทอ่ี ยูท่ างขา้ งหน้าน้จี ะเปน็ ยงั ไงกนั นะ”
ไมม่ ีใครตอบข้อสงสยั ของอารโ์ นลดไ์ ดเ้ ลย
เพราะทกุ คนตา่ งกต็ อ้ งการคา� ตอบ ความรสู้ กึ สงสยั เชน่ นนั้ จงึ ยงั
ค้างคาอย่อู ยา่ งนนั้

“ขา้ ไดย้ นิ มาจากพอ่ คา้ วา่ ถงึ จะใชม้ า้ กผ็ า่ นไปได้ มนั คอื เรอื่ งจรงิ
สนิ ะครบั ”

“ใช่แล้ว ฉันเคยคิดว่าม้าจะเป็นตัวเกะกะต้ังแต่เข้ามาในป่า
แต่เรอ่ื งนัน้ ไม่จ�าเป็นต้องกังวลเลยสนิ ะ”
ฮนิ าตะกไ็ ดร้ บั รายงานเรอ่ื งการกอ่ สรา้ งขนาดใหญท่ จ่ี อมมารรมิ รุ ุ
จัดข้ึนเช่นกัน แต่เม่ือมาดูด้วยตาตัวเองแล้ว เธอก็ไม่สามารถเก็บซ่อน
ความตกตะลงึ เอาไวไ้ ด้
เพราะมหาพงไพรแหง่ จรู า่ ทย่ี บั ยง้ั การรกุ รานของมนษุ ยน์ น้ั กา� ลงั
เปลี่ยนไปเป็นสถานท่ีท่องเท่ียวสบายๆ โดยให้ความรู้สึกเหมือนกับการ
มาปกิ นิก นั่นก็เปน็ เร่อื งท่ชี ว่ ยไมไ่ ดเ้ หมือนกัน
ตวั ม้าสั่นไหวไปมา ขบวนมุง่ หน้าไปตามถนนสกั พัก
จากนน้ั พวกเขากเ็ หน็ ฮอ็ บกอ็ บลนิ ทขี่ ห่ี มาปา่ เขา้ มาจากดา้ นหนา้

“โดนจบั ไดแ้ ลว้ เหรอเน่ยี !?”
“ชา้ กอ่ น มันไม่ใช่แบบน้ันสกั หนอ่ ย”
เหล่าลกู นอ้ งต่างระแวง ฮนิ าตะชน้ี า� พวกเขาอยา่ งใจเย็น
และคา� ชน้ี �านัน้ ก็ถกู ต้อง
พวกเธอไดย้ นิ แมก้ ระทงั่ เสยี งหวั เราะ ราวกบั วา่ เหลา่ ฮอ็ บกอ็ บลนิ
กา� ลังคุยเรอ่ื งสพั เพเหระกันอยา่ งสบายๆ
เนือ่ งจากไมม่ อี ะไรมาบดบัง ดทู า่ วา่ เหลา่ ฮอ็ บกอ็ บลนิ กร็ สู้ ึกได้
ถึงพวกฮินาตะเช่นกัน ฮอ็ บก็อบลนิ ยกมือข้นึ ขา้ งหน่งึ แล้วเข้ามาใกลด้ ว้ ย
ท่าทีสนิทสนม

350

“โย่ เพงิ่ จะเคยเหน็ หนา้ พวกเจา้ แฮะ ดไู มเ่ หมอื นพอ่ คา้ แมค่ า้ เลย
เปน็ นักผจญภัยหรอื เปล่านะ?”

“ใชแ่ ล้ว ก็อย่างงน้ั ละนะ”
“งั้นเหรอๆ ขา้ ก็ขอให้พวกเจ้าทา� งานใหส้ �าเรจ็ ละกันนะ แล้วถงึ
ข้าจะคดิ ว่าไมน่ ่ามปี ัญหา แตข่ ้าขอเตือนไว้ก่อนแล้วกัน”
หลงั จากกลา่ วเชน่ นน้ั ฮอ็ บกอ็ บลนิ ตนนนั้ กเ็ ปลย่ี นวธิ กี ารพดู
ในเวลาตอ่ มา ส่งิ ที่เขาพูดออกมาเปน็ อย่างแรกคอื ข้อควรระวัง
ในการใชท้ างหลวงแหง่ นี้

・หา้ มทง้ิ ขยะ
・หา้ มทะเลาะกนั บนทางหลวงแห่งน้ี
・ในกรณที จ่ี ะนอนในทโี่ ลง่ ควรใชบ้ รกิ ารจดุ ดมื่ นา้� ซงึ่ ตงั้ อยทู่ กุ ๆ
10 กโิ ลเมตร
・เนอื่ งจากมปี อ้ มยามต้งั อยทู่ กุ ๆ 20 กโิ ลเมตร ควรไปที่น่นั จึง
จะปลอดภัย
・ถา้ มีเงนิ ควรหาทพ่ี ักแรมซึง่ ตง้ั อยทู่ ุกๆ 40 กิโลเมตร
・หากพบเหน็ ผู้ท่กี า� ลงั เดือดรอ้ น ต้องติดต่อปอ้ มยามท่อี ยู่ใกล้
ทส่ี ดุ ให้ได้

เช่นน้เี ปน็ ต้น
“ฟังนะ ในระยะทาง 10 กิโลเมตรจะมีหนิ ชนวนเปลง่ แสงอยู่

อยา่ แตะตอ้ งสง่ิ นนั้ เชยี วละ่ ถา้ เกดิ มนั พงั ขน้ึ มากจ็ ะถกู ลงโทษอยา่ งเขม้ งวด
เลย เพราะงั้นอยา่ คดิ ทีจ่ ะท�าแบบน้นั นะ”
เขาบอกว่าหินชนวนเปล่งแสงดังกล่าวคือเครื่องมือเวทมนตร์
ทคี่ า้� จนุ เขตแดน ในตอนกลางคนื กท็ า� หนา้ ทเ่ี ปน็ จดุ สงั เกต เพราะสอ่ งแสง
ปะปนกบั แผ่นหนิ

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�คร้ังทสี่ อง 351

หวั ขอ้ ของคา� เตอื นน้ันเป็นเรอื่ งเล็กๆ น้อยๆ เสยี จนทา� ให้สงสยั
ว่าพวกเขาเป็นอสรู จริงๆ หรอื ไม่

“อมื เข้าใจแลว้ แหละ ขอบคณุ ทช่ี ่วยนะ”
“อะรายกนั ไมเ่ ปน็ ไรหรอกนา่ เพราะวา่ มผี ทู้ กี่ า� ลงั เดนิ ลาดตระเวน
อยา่ งพวกขา้ อยู่ ถา้ มีเรอ่ื งทุกขร์ ้อนอะไรกพ็ ดู มาไดเ้ ลย”
ฮ็อบก็อบลินกลุ่มน้ันคือหน่ึงในหน่วยรักษาความปลอดภัยฝ่าย
ลาดตระเวน พวกเขาพดู ทงิ้ ทา้ ยไวอ้ ยา่ งนนั้ แลว้ จากไปอยา่ งนา่ ประทบั ใจ
พวกฮนิ าตะที่เหลืออยตู่ รงนั้นมองตามหลังพวกเขาอยา่ งงงงวย
“คือวา่ ทา่ นฮินาตะ...”
“เด๋ียวกอ่ น อยูใ่ นความสงบ ฉนั อยากจะคดิ นดิ นึงนะ่ อยา่ เพง่ิ
ชวนคุยได้ไหม?”
คา� พดู นน้ั ทา� ใหพ้ วกอารโ์ นลดน์ งิ่ เงยี บ สว่ นฮนิ าตะกจ็ มอยใู่ นหว้ ง
ความคดิ
พวกเธอเคลอ่ื นตวั ตอ่ ไปอยา่ งเงยี บๆ เปน็ เวลา 1 ชว่ั โมงกม็ อง
เห็นจดุ ดื่มน�้า
มนั เขยี นไวต้ รงหลกั กโิ ลเมตร (ปา้ ยบอกระยะทาง) ตามคา� อธบิ าย
ของฮ็อบก็อบลิน
หลกั กิโลเมตรถูกติดต้ังไว้ทกุ ๆ 1 กโิ ลเมตร เพอ่ื ใหร้ ู้ต�าแหนง่
ปจั จบุ นั บนนน้ั มกี ารกา� หนดตวั เลขไว ้ โดยประตฝู ง่ั ตะวนั ตกของเมอื งหลวง
ริมรุ จุ ะเปน็ เลข0
หากเดนิ ตอ่ ไปอกี หลายกโิ ลเมตร พอดสู งิ่ นนั้ แวบเดยี วกร็ เู้ ลยวา่
มจี ุดดืม่ น้า� ป้อมยาม และที่พกั แรมหรอื ไม่
สา� หรบั ฮนิ าตะทรี่ จู้ กั ของอยา่ งพวกทางดว่ นนน้ั เธอรวู้ า่ ปา้ ยบอก
ทางเช่นน้ันทา� ใหเ้ กิดความปลอดภยั หากมีอะไรเกดิ ข้นึ เพราะจะเขา้ ใจได้
ทันทีว่าต้องไปทางไหนดี ในตอนท่ีลังเลว่าจะมุ่งหน้าหรือถอยกลับเม่ือ
ตอ้ งการความชว่ ยเหลอื

352

เธอรสู้ กึ ไดว้ า่ พวกเขาคดิ คา� นงึ ถงึ สวสั ดภิ าพของนกั เดนิ ทางอยา่ ง
เอาจริงเอาจัง
มหิ นา� ซ้�า หนว่ ยนบั ของโลกนแ้ี ตกต่างจากโลกเดิม แต่รมิ รุ กุ ลับ
มองข้ามเรือ่ งนน้ั โดยการใชส้ ัญลักษณ์ท่ตี ัวเองเข้าใจงา่ ย
ดเู หมอื นวา่ หนว่ ยนบั ทเี่ รยี กวา่ กโิ ลเมตรกเ็ ปน็ หนว่ ยการคา� นวณ
ที่ก�าหนดให้ระยะทาง 5 กิโลเมตรใชเ้ วลาเดนิ ทาง 1 ชว่ั โมงโดยเฉลีย่
ดังนั้น จากเงือ่ นไขทว่ี ่า ใน 1 วันจะเดินทาง 8 ชว่ั โมง เขาจึงจดั เตรยี ม
ท่ีพกั แรมทุกๆ 40 กิโลเมตรกระมัง
เน่ืองจากความเร็วของรถม้าบรรทุกของก็ไม่ต่างกับมนุษย ์
หากวางแผนการเดนิ ทางใหพ้ อมเี วลาเหลอื สกั เลก็ นอ้ ย กจ็ ะใชง้ านทพี่ กั แรม
ไดง้ า่ ย หลายสงิ่ หลายอยา่ งถกู คา� นวณไวแ้ ลว้ จงึ สามารถมองเหน็ เจตจา� นง
ของเขาไดอ้ ย่างทะลปุ รโุ ปรง่
เธอไมม่ ขี อ้ สงสยั อกี ต่อไปแล้ว เป็นท่ีแนช่ ดั ว่ารมิ รุ ปุ ราถนาที่จะ
อยู่รว่ มกันกับมนษุ ย์

การเดนิ ทางออกจากอาณาจกั รเบอรม์ นุ ดส์ บายกวา่ ตอนเดนิ ทาง
มาทน่ี ัน่
จุดด่ืมน้�าแห่งนั้นมีการจัดเตรียมน�้าที่สามารถน�ามาดื่มได้เลย
ดูเหมอื นวา่ ใครๆ ก็สามารถใชง้ านได้ฟรี
เมื่อมองดสู ิ่งนน้ั กร็ สู้ ึกเหมือนจะวงิ เวยี นศรี ษะขน้ึ มา
ความรสู้ กึ ของคนญป่ี นุ่ ทวี่ า่ “นา�้ ดม่ื ฟร1ี 1” ถกู นา� มาใชแ้ มก้ ระทงั่
ในสถานที่ที่อนั ตรายเช่นน ้ี ความคิดแบบนั้นทา� ใหร้ ้สู ึกอยากบน่ เล็กนอ้ ย
โรงครวั สา� หรบั คนทนี่ อนกลางแจง้ กม็ ี ยงิ่ ไปกวา่ นน้ั ยงั มลี านกวา้ ง
เพ่ือให้กางเต็นท์ไดง้ า่ ย แล้วก็มหี ลังคาสา� หรับหลบฝนติดต้งั ไว ้ ณ ทีว่ าง
เกา้ อีย้ าวซง่ึ ทา� มาจากทอ่ นซุง
11 น�า้ ด่ืมฟรี ไมว่ า่ จะดอู ยา่ งไรก็ดูเหมอื นกบั สถานทต่ี ้งั แคมป์
:
ในญ่ีปนุ่ จะมรี ะบบสาธารณปู โภคทก่ี รองน้�าประปาอยา่ งดี หาดืม่ ได้ฟรตี ามทต่ี า่ งๆ