เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

โดนปฏิเสธเขา้ จนได้
ตรงจุดน้เี รยี กได้ว่าพัฒนาแล้วไมผ่ ิดแน่
ต่อล้อต่อเถียงไปก็ดูไม่มีทางชนะเลย ผมอาจจะต้องท�าตัวให้
เป็นผูใ้ หญ ่ แลว้ หลกี เลีย่ งการทะเลาะเบาะแว้งเสียแล้ว
ผมคดิ วา่ ผมคงจะเสยี เปรยี บหากสกู้ บั ราฟาเอล กเ็ ลยฟงั เบนมิ ารุ
เล่าเรอ่ื งตอ่

“ถา้ งัน้ กาบิลก็ยังอยทู่ สี่ นามรบเหรอ?”
“ใชค่ รบั หมอนนั่ สนทิ สนมกบั มดิ เรยท์ เี่ ปน็ ลกู นอ้ งของทา่ นมลิ มิ
กเ็ ลยชว่ ยเกบ็ กวาดสนามรบอยู่น่ะครบั ”
“อยา่ งงน้ี เ่ี อง เกลโดอ้ ยทู่ ฐี่ านบญั ชาการของเคลยแ์ มน สว่ นกาบลิ
อยทู่ ่สี นามรบสนิ ะ”
กาบิลกเ็ กบ็ กวาดสนามรบดว้ ยเหรอเนยี่
เกลโด้ก็ด ี กาบลิ กด็ ี เพราะวา่ มคี นที่ท�างานภาคปฏบิ ตั ใิ ห้ผมได้
พอดบิ พอดีแบบน้ ี นับว่าคมุ้ คา่ ทไ่ี ด้พึง่ พงิ จรงิ ๆ
สงครามนะ่ พอชนะแลว้ จะปล่อยใหเ้ ร่ืองมนั จบเลยไมไ่ ด้
สง่ิ ทเี่ กดิ ขนึ้ หลงั จากนเ้ี ปน็ เรอ่ื งสา� คญั โดยเฉพาะครงั้ น ี้ กองกา� ลงั
ของเคลยแ์ มนไดถ้ ูกควบคุมตวั ทง้ั หมดในรวดเดยี วเสียแล้ว...
ผมตั้งใจวา่ จะนา� เชลยไปเปน็ แรงงาน แตว่ า่ จ�านวนของพวกเขา
มอี ยมู่ าก ทงั้ ในฐานทมี่ น่ั และสมรภมู ิ หากพวกเขามาเปน็ แรงงานแลว้ ผม
กจ็ ะตอ้ งแสดงความรบั ผิดชอบเพื่อเป็นการรบั ประกันชีวติ ของพวกเขา
เพราะว่าพวกเขาเปน็ มนุษยม์ าร จงึ ต่างกบั มนษุ ย ์ อย่างนอ้ ยถงึ
จะจัดการดแู ลแบบหยาบๆ ก็คงไมเ่ ป็นไร แต่ถึงอยา่ งนน้ั ถา้ ไมใ่ หอ้ าหาร
เลยละก ็ พวกเขาคงจะแคน้ เคืองผมแนๆ่
ถา้ จะโกรธแคน้ เรื่องผลแพ้ชนะก็ชว่ ยไม่ได้ แต่เรอ่ื งหลงั จากนัน้
ความรับผดิ ชอบจะตกไปอยกู่ บั ฝา่ ยผชู้ นะ...

104

การระดมเหล่าเชลยจากสนามรบให้ย้ายไปที่อ่ืนน้ัน เป็นอะไร
ท่ีต้องใช้แรงเยอะจริงๆ ถ้าคลาดสายตาแล้วเกิดการจลาจลก็ล�าบาก
จงึ จ�าเปน็ ต้องเฝ้าดอู ยา่ งสม่�าเสมอ
แม้จะปลดอาวุธแล้วก็ตาม แต่เพราะพวกเขาเป็นมนุษย์มาร
จึงยังวางใจไมไ่ ดน้ น่ั แหละ
ในโลกน้ีมีท้ังเวทมนตร์และสกิล เมื่อคิดเช่นน้ันแล้ว จึงเป็น
ธรรมดาที่ใครๆ กไ็ ม่คดิ ทจี่ ะจับตัวเชลยจนถงึ ตอนนี้
ถา้ หากทา� ให้พวกเขาไมก่ ล้าตอบโต้ได้ละก็--------

“ออ๋ โปรดวางใจเถอะครบั ขา้ ไดร้ วบตวั เชลย แลว้ พดู ขม่ ขเู่ บาๆ
ต่อหน้าพวกเขาแลว้ ครับ”

“โอะ โอ”้
เบนิมารยุ ้มิ รา่ เรงิ พอผมเห็นแบบน้นั กพ็ ยกั หน้าโดยไมไ่ ดต้ ้ังใจ
คงไม่ถงึ กบั ตอ้ งถามว่าเขาพดู อะไรไปบา้ ง
มเี ชลยทเ่ี คยเหน็ เบนมิ ารเุ ผาไหมค้ ารบิ ดสิ จนเรยี บอยบู่ า้ ง ถา้ หาก
พวกนน้ั เลา่ เรอื่ งตอ่ ๆ กนั ไปละก ็ นา่ จะไมม่ ใี ครกลา้ ลกุ ขนึ้ มาตอ่ ตา้ นหรอก
นอกจากน้ี ยังมีสามทหารเสืออยู่ เร่ืองการควบคุมเชลย
กฝ็ ากให้เหลา่ มนุษย์สตั ว์จัดการละกัน

“ถ้างน้ั กาบลิ ก็จะไมก่ ลับมาสักพกั เหรอ”
“นั่นสินะครับ กาบิลใช้ ‘เคล่ือนย้ายผ่านมิติ’ ไมไ่ ด้ ขา้ คดิ วา่
เขาจะกลบั มาพร้อมกบั พวกสามทหารเสือนะ่ ครบั ”
ผมคิดไปว่าพอสถานการณ์เข้าท่ีเข้าทางแล้ว พวกกาบิลจะบิน
กลับมาทางท้องฟา้ เสียอีก จะวา่ ไป กอ่ นหนา้ น้นั --------
“เอ?๋ สามทหารเสอื ก็มาดว้ ยเหรอ?”
ทา� ไมสามทหารเสอื ถึงมาดว้ ยละ่ ?
คงไม่ใช่ว่า ต้ังใจจะพาประชาชนท่ีพวกเขาคุ้มกันกับเชลยท่ีถูก
ปลดอาวุธมาทุกคนหรอกนะ?

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ที่ 105

“ก็น่ันไงครับ เมืองหลวงของยูราซาเนียถูกท่านมิลิมท�าลายไป
แลว้ ใชไ่ หมละ่ ครบั ? ดงั นนั้ ประเทศของเรากเ็ ลยรบั พวกเขาเขา้ มาชวั่ คราว
นะ่ ครับ”
เบนมิ ารุอธิบายวา่ มนุษยส์ ตั วม์ พี ละกา� ลงั เร่อื งการเคล่ือนพล
จงึ ไม่มีปัญหา
เรือ่ งท่ีผมอยากถามน่ะ ไมใ่ ชเ่ ร่อื งนัน้ ซะหน่อย...

“แต่วา่ จะรับทกุ คนก็ไม่ไหวใช่มะ?”
แม้ว่าคร้ังก่อนจะรับเข้ามาแค่ 20,000 คนก็ตาม แต่การจัด
เตรยี มสภาพแวดลอ้ มทส่ี ามารถสรา้ งทอี่ ยอู่ าศยั ไดน้ นั้ ยงั ตอ้ งใชเ้ วลา ยง่ิ ไป
กว่านั้น ครั้งน้ีชายผู้พ่ึงพาได้อย่างเกลโด้และหน่วยก่อสร้างเผ่าไฮออร์ค
กา� ลังทา� งานอยู่ต่างแดนอกี ตา่ งหาก แมจ้ ะมีท่ดี ินว่างเปล่าจา� นวนมากซง่ึ
ไดม้ าจากการบกุ เบกิ ทด่ี นิ ในแผนการพฒั นา แตก่ ารเตรยี มทพี่ กั คา้ งคนื ให้
ทกุ คนนน้ั คงเปน็ เร่อื งทย่ี ุง่ ยาก

“เรอ่ื งนน้ั นะ่ ขา้ ปรึกษาพวกเกลโดแ้ ละอาร์บิสแลว้ ละครับ ดว้ ย
การจดั กลมุ่ เชลยอยา่ งครา่ วๆ และกระจายกนั ไปตามจดุ รบั คนเขา้ นะ่ ครบั ”
เบนมิ ารุอธบิ ายจนผมคลายกังวล
เขาบอกวา่ จะคัดคนเขา้ มาอย่างเขม้ งวด
คนท่ีมบี า้ นใหก้ ลบั น้นั แตล่ ะคนจะออกเดนิ ทางสู่ภมู ิลา� เนา
ดูเหมือนว่าคนท่ีมุ่งมายังเทมเพสต์จะเป็นเหล่ามนุษย์สัตว์ที่
ประสงคจ์ ะเรยี นรู้เคล็ดวชิ า
จากนัน้ เหลา่ มนุษยม์ ารและมนษุ ย์สตั วผ์ ู้มพี ละกา� ลังกจ็ ะยงั คง
อยตู่ ่อไป เพ่ือเขา้ ไปอยภู่ ายใตบ้ ังคบั บัญชาของกองทพั ของเกลโด้ เพราะ
พวกเขาจะพฒั นาบา้ นเมอื งในยรู าซาเนยี ทกี่ ลายเปน็ ทดี่ นิ วา่ งเปลา่ ภายใต้
คา� สัง่ ของแต่ละกองทัพ

คาริออนลงจากต�าแหน่งจอมมาร แล้วเข้าไปอยู่ภายใต้ความ

106

คุ้มครองของมิลิม ยูราซาเนียจึงกลายเป็นเขตปกครองของมิลิมด้วย
เนอ่ื งจากยรู าซาเนียเปน็ ศนู ยก์ ลางแผน่ ดนิ อันอุดมสมบูรณ ์ ซ่ึงครอบคลมุ
ทางตอนใตข้ องมหาพงไพรแหง่ จรู า่ ทตี่ รงนม้ี ลิ มิ จงึ มแี ผนการทจ่ี ะกอ่ สรา้ ง
ปราสาทไวเ้ ปน็ ทอ่ี ยู่
อยา่ งไรกจ็ ะสรา้ งเมอื งหลวงใหมอ่ ยแู่ ลว้ งนั้ ถา้ ยา้ ยเมอื งหลวงละ่ ?
ผมนึกเร่ืองนี้ขึ้นมาได้จึงน�าไปเสนอต่อมิลิม พอเสนอปุบ๊ มลิ มิ ก็ตอบรับ
ทันที
ตดั สนิ ใจเร็วและลงมอื ทนั ที
พอคิดดแู ล้ว มิลิมไม่มลี กู นอ้ งเลย
ถึงแม้ว่าพวกมิดเรย์ท่ีบูชามังกรนั้นจะดูเหมือนลูกน้องก็ตาม
แต่ไม่ว่าอย่างไร ถ้าเอาตามหลักการแล้ว พวกเขาก็แค่บูชามิลิมเท่าน้ัน
จงึ ไม่ถือวา่ อยภู่ ายใตก้ ารปกครอง เพราะฉะนนั้ เร่ืองยา้ ยเมืองหลวงน้นั
อาจจะฟงั ดแู ปลกๆ
เอาเถอะ เร่อื งเล็กนอ้ ยพรรคน์ นั้ จะเปน็ อย่างไรกช็ ่างเถอะนะ
เนอ่ื งจากทง้ั คารอิ อนและเฟรยย์ อมรบั แลว้ งน้ั ผมกจ็ ะสรา้ งเมอื ง
หลวงใหมอ่ ย่างไม่เกรงใจละกนั
แหลง่ เงนิ ทนุ ไดม้ าจากทรพั ยส์ มบตั แิ ละเงนิ ทองทเี่ คลยแ์ มนเกบ็
สะสมไว้
ส่วนแรงงานก็ได้มาจากเชลยท่ีจับมาได้ ซึ่งตอนนี้ก�าลังอยู่ใน
ระหวา่ งการจดั กลุ่ม
ดเู หมอื นวา่ พวกเบนมิ ารแุ ละเกลโดจ้ ะสง่ั การในพนื้ ทจี่ รงิ โดยไม่
ทา� ให้ผมเปน็ หว่ งเลย
ผมไดแ้ ต่ทึง่ ในการเตบิ โตของพวกเขา
รนุ่ นอ้ งทามรุ ะทไี่ มว่ า่ ผมจะอธบิ ายสกั กคี่ รง้ั กไ็ มท่ า� งานตามทผี่ ม
บอกเอย๋ พวกอสูรยังเก่งกว่านายเลยนะ--------ผมแอบคิดในใจ

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 107

เทา่ ทผ่ี มฟงั ทเ่ี บนิมารเุ ลา่ ดเู หมือนว่าจ�านวนคนทีเ่ ทมเพสตร์ บั
เขา้ มาจะนอ้ ยกวา่ คร้ังกอ่ น

“ถา้ งน้ั กไ็ มม่ คี วามจา� เปน็ ทจี่ ะเตรยี มทพี่ กั ชวั่ คราวแหง่ ใหมส่ นิ ะ?”
“ใช่ครบั นา่ จะไมเ่ ป็นไรแลว้ แตว่ า่ คนทีม่ าไม่ใชแ่ คม่ นุษย์สตั ว์
เท่านั้น ยังมมี นษุ ยม์ ารทเ่ี ป็นเชลยอีกครับ เรอื่ งนน้ั เป็นทร่ี ูก้ นั ดี ข้าก็เลย
จะสั่งการให้เฝา้ ระวังไว้เพือ่ ความแนใ่ จน่ะครับ”
“งน้ั เหรอครบั เขา้ ใจแลว้ ครบั เรอ่ื งนนั้ ขา้ จะชแ้ี จงทกุ คนเองครบั ”
พอเบนมิ ารุพดู จบ รกิ รุ โุ ดก็พยกั หนา้ หนกั แน่น
ช่างเปน็ พวกท่พี งึ่ พาได้เหลือเกิน
แมว้ า่ ผมจะไมไ่ ดอ้ อกคา� สงั่ พวกเขากล็ งมอื ทา� ดว้ ยการตดั สนิ ใจ
ของตวั เอง
เอ?๋ หรอื วา่ ถงึ จะไมม่ เี ราอยกู่ ไ็ มเ่ ปน็ ไรไมใ่ ชเ่ รอะ? ผมคดิ เชน่ นน้ั
อย่างเหงาๆ

＊

หลายวนั ผา่ นไปหลงั จากทพ่ี วกเบนมิ ารกุ ลบั มา ในตอนเยน็ วนั หนงึ่
ดอิ าโบลถอื กล่องทท่ี าสีด�าเขา้ มาในหอ้ งทา� งาน

“ท่านริมุรุ การเจรจาได้ข้อสรุปตามแผนการขอรับ สิ่งนี้คือ
หนงั สอื หลกั ฐานของการทา� สนธสิ ญั ญาปรองดอง แลว้ กเ็ หรยี ญทองดารา
1,500 เหรยี ญซึ่งเปน็ ค่าชดใช้สว่ นหน่งึ ขอรับ”
ดิอาโบลพูดเชน่ นนั้ แลว้ ยืน่ กลอ่ งมาข้างหน้าผม
ลมื ไปเลยแฮะ วนั นเี้ ปน็ วนั หารอื ปรองดองกบั อาณาจกั รฟาลมสุ
น่นี า
เพราะเขาบอกวา่ ผมไมต่ อ้ งไปกไ็ ด ้ ถงึ ผมจะลมื กไ็ มม่ ปี ญั หาอะไร
หรอก... แตผ่ มรู้สึกผดิ นิดหนอ่ ย

108

จะว่าไงดี มันเปน็ ความรสู้ ึกแบบวา่ ผมอ้ใู นชว่ งท่ลี กู นอ้ งก�าลัง
ทา� งานนะ่ สิ
ไม่สิ ทีผ่ ่านมาไมไ่ ด้อเู้ ลยนะ
นอกจากน ี้ เรอื่ งนนั้ มนั ไมใ่ ชป่ ญั หาเลย เพราะวา่ ผมหมายมน่ั ทจี่ ะ
“ปกเกล้าแต่ไมป่ กครอง2” อยูแ่ ล้ว
ผมใชเ้ รอ่ื งพวกนเ้ี ปน็ ขอ้ อา้ งในการเกบ็ งา� ความหวน่ั วติ กในจติ ใจ
แล้วพยักหน้าให้ดิอาโบลเห็น
“โห ง้นั ก็ดีแลว้ ว่าแต่เหรยี ญทองดารามากกวา่ ทค่ี ิดแฮะ”
เพราะว่าโก่งราคาเหรียญทองดารา 10,000 เหรียญเป็นค่า
ปฏิกรรมสงคราม แต่วา่ นี่เป็นขอ้ เรยี กรอ้ งท่ีเกินเหตตุ ัง้ แตแ่ รก
พอผมถามเขาดทู หี ลงั กไ็ ดย้ นิ วา่ จา� นวนเหรยี ญทองดาราทง้ั หมด
ทม่ี ีในโลกนจี้ ะมถี งึ 10,000 เหรียญหรอื เปล่ากไ็ มร่ ู้
ราชากาเซลซง่ึ เปน็ ผผู้ ลติ กลา่ ววา่ “เหรยี ญทองดาราสามารถผลติ
ได้แค่ 1 เหรียญต่อเดือนเทา่ นน้ั ขา้ ไดย้ นิ มาว่าหลังจากทีป่ ระเทศของข้า
กอ่ ตัง้ ไดส้ กั พักกย็ ังไม่ได้ผลิตอกี เลย ดังนน้ั ท้งั มูลคา่ และความหายากก็
ถือว่าอยู่ในระดบั สูงมากเลยทเี ดียว” เน่อื งจากปรมิ าณการหมนุ เวยี นของ
เหรียญทองดูเหมือนจะมีมากกว่าน้ันหลายร้อยเท่า จะว่าหายากก็น่าจะ
ยากจริงๆ นั่นแหละ
มีเหรียญทองดาราอยู่ท่ีน่ี 1,500 เหรียญ พอคิดว่ามีเหรียญ
ทองดาราจา� นวน 10 เปอร์เซ็นขึ้นไปจากปรมิ าณการหมนุ เวียนท้งั หมด
มาอยู่ตรงนแี้ ลว้ คงจะพดู ไดค้ �าเดียวว่ามันสดุ ยอดมาก
“สมกับที่ฟาลมุสเป็นมหาประเทศ ถึงขนาดสะสมเงินจ�านวน
เท่านไ้ี ว้”
แคเ่ รอื่ งการเตรยี มเงนิ จา� นวนมากขนาดนไี้ ด ้ กท็ า� ใหส้ มั ผสั ไดถ้ งึ
พลงั อ�านาจของประเทศดงั กล่าวเปน็ ธรรมดา
2ปกเกล้าแต่ไมป่ “กคนร่ันองสนิ: มะาขจอากรคับา� วา่ แตว่ ่าเงนิ จ�านวนมากกว่าครง่ึ น้ันดเู หมือนจะได้

“องค์อธิปัตยป์ กเกล้าแต่ไมป่ กครอง” (The sovereign reigns,
but does not rule.) เปน็ นยิ ามของการปกครองระบอบราชาธิปไตยภายใต้รฐั ธรรมนญู

มาจากทรพั ย์สนิ สว่ นพระองค์ซ่งึ กษตั รยิ ์เอ็ดมาริสเกบ็ สะสมไวน้ ะ่ ขอรับ”
ส่ิงท่ีดิอาโบลพูดคือ เหรียญทองดาราท่ีเขาย่ืนออกมาน้ี
ส่วนใหญ่จะเป็นเงินไม่ได้ใช้ เน่ืองจากเป็นพระราชสมบัติของราชวงศ์
ซ่ึงไมร่ จู้ ะน�าไปใชท้ �าอะไร ผมไดย้ นิ มาวา่ เพราะมันมสี ภาพคล่องสูงตามที่
อาณาจักรคนแคระรับประกัน และยังมีคุณค่าทางศิลปะสูงด้วย มันจึง
กลายเป็นทรพั ย์สินส่วนราชวงศต์ ลอดช่วงเวลาประวัตศิ าสตรอ์ ันยาวนาน

“ไมว่ า่ จะเลอื กอะไร ตอนนกี้ องอศั วนิ รกั ษาพระองคก์ ไ็ มอ่ ยแู่ ลว้
ขืนไปสร้างความขัดแย้งกับพวกขุนนาง ทุกส่ิงทุกอย่างก็จะถูกแย่งชิงไป
จนหมด--------เปน็ ไปตามคาดท่ีกษตั รยิ ์เอด็ มารสิ คิดไวข้ อรับ”
เพราะอยา่ งน้นั พวกเขาจึงสง่ ทรัพยส์ ินทั้งหมดมาให้ จนทา� ให้
คลังในประเทศว่างเปล่างั้นหรอื

“อย่างง้ีนี่เอง... แล้ว เกิดความขัดแย้งตามแผนจริงๆ ใช่หรือ
เปลา่ ?”

“ใชแ่ ลว้ ขอรบั ไมผ่ ดิ แน่ เพราะว่าเงินส่วนทีไ่ มพ่ อจ่ายตามท่ขี อ
กป็ ลอ่ ยใหพ้ วกเขากใู้ นระยะยาว กษตั รยิ อ์ งคใ์ หมค่ งจะทนเรอื่ งแบบนไ้ี มไ่ ด้
หรอกขอรบั ”
ดอิ าโบลคงุ ตอบเชน่ นั้นด้วยใบหนา้ ยมิ้ แยม้
ดิอาโบลคาดเดาความคิดของกษัตริย์องค์ใหม่ และเล่าว่าเขา
ทา� ใหเ้ อดอู ารด์ ผเู้ ปน็ พระอนชุ าสบื ทอดบลั ลงั ก ์ ไมใ่ ชเ่ อด็ การผ์ เู้ ปน็ เจา้ ชาย
เหมือนเรื่องน้ีกษัตริย์เอ็ดมาริสก็เห็นชอบด้วย แม้แต่พวกตน
กต็ ัดสนิ ใจว่ามีแต่วธิ นี นั้ เทา่ นัน้
นบั จากนเ้ี ปน็ ตน้ ไป มนั นา่ จะเปน็ การเหมาะสมทเี่ อด็ มารสิ จะได้
รบั การปฏิบัติเทียบเท่ากับตา� แหน่งดยกุ แตเ่ ขากลบั ลาออกจากตา� แหน่ง
และเขากส็ ง่ คนื ตา� แหนง่ กษตั รยิ ์ แลว้ กลบั ไปเปน็ ไวเคานต ์ เขายา้ ย
ทอี่ ยไู่ ปยงั ดนิ แดนเลก็ ๆ อนั แสนสงบ ซง่ึ ตง้ั อยใู่ กลก้ บั ดนิ แดนทเี่ คานตน์ โิ ดล
ไมกมั ปกครองอยู่

110

เขาทา� เพือ่ ให้ใครกต็ ามเหน็ วา่ เขาได้ละทิ้งความทะเยอทะยาน
ในการครอบครองอา� นาจแล้ว
เม่อื เป็นเช่นน-ี้ -------

《แจง้ เตอื น คาดวา่ ผมู้ อี Óนาจทไ่ี มย่ อมรบั คา่ ชดใชท้ เ่ี หลอื ของ
ประเทศ จะลงมอื ยัดเยยี ดความรบั ผิดชอบทง้ั หมดให้เอ็ดมาริส》

นนั่ สนิ ะ
ดูเหมอื นแผนการจะเดนิ หนา้ ไปตามความต้งั ใจของดอิ าโบล

“พวกยอหม์ กา� ลงั ใชด้ นิ แดนของนโิ ดลเปน็ ฐานบญั ชาการ ดงั นนั้
ถ้าเกิดอะไรข้ึนมากจ็ ะรดุ เข้าไปชว่ ยได้ทันทีสินะ”

“ขอรับ ใช่แล้วขอรบั ”
ดิอาโบลพยกั หน้าท้ังๆ ที่ยังย้ิมอยู่
ชิออนอยูข่ ้างหลงั ผม และก�าลังฟงั ดว้ ยใบหน้าบูดบึง้
ไม่สิ ก�าลังฟังผ่านๆ สินะ น่าจะหยุดท�าความเข้าใจกลางคัน
ไม่ผิดแน่
โอ๊ะ ปลอ่ ยชิออนไว้เถอะ
อมื ๆ
ดินแดนของนิโดลหันหน้าไปทางมหาพงไพรแห่งจูร่า และเป็น
ดนิ แดนขนาดกลางทมี่ สี าขายอ่ ยของสมาคมอสิ ระตงั้ อย ู่ มปี ระชากรอาศยั
อยู่จ�านวนพอสมควร หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา สถานท่ีแห่งน้ีมักจะเป็น
จดุ เกดิ เหตุทีแ่ รก
ยอห์มอยทู่ ี่นัน่
เขาไดร้ บั การสนบั สนนุ จากมวลชนอยา่ งลน้ หลาม และเปน็ ทรี่ จู้ กั
กันดีในฐานะวีรบุรษุ

“ถ้ากษัตริย์องค์ใหม่จะพยายามฆ่าเอ็ดมาริสละก็ ยอห์มจะ

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 111

หยุดยัง้ มันใช่ไหม”
“ขอรับ เพื่อการนั้น ถ้าให้ท่านยอห์มประณามความไม่จริงใจ

ของกษัตริย์องคใ์ หม่ละก็ นา่ จะเกดิ การจลาจลขน้ึ ขอรับ”
เนื่องจากยอห์มคุ้มกันพวกเอ็ดมาริสอยู่ เขาก็เลยจะปลุกปั่น
ใหเ้ กิดความขดั แย้งขึ้นมาอยา่ งเปน็ ธรรมชาติ
ชา่ งไร้ทตี่ ิ
ถ้าหากกษัตริย์องค์ใหม่ยอมจ่ายค่าชดใช้แต่โดยดี พวกผมจะ
ยนื่ มอื เขา้ ไปชว่ ยมากกวา่ นไี้ ดย้ าก คงจะตอ้ งขดั เกลายทุ ธศาสตรด์ ว้ ยวสิ ยั
ทัศน์ในระยะยาวมากข้ึน และมุ่งเป้าไปที่การตัดก�าลังอาณาจักรฟาลมุส
ไปทลี ะเล็กทีละนอ้ ยเท่านัน้
แต่ว่า แผนของดิอาโบลไปไกลกว่าความคดิ ของผม เขาควบคมุ
จติ ใจของผู้คน เพ่อื ให้นา� ไปสู่ผลลพั ธท์ ่ีต้องการ
พอเป็นแบบน้ีแล้ว จึงมีความเป็นไปได้สูงที่แผนการจะส�าเร็จ
ในระยะเวลาสน้ั ๆ
ถ้าเป็นกษัตริย์องค์ใหม่ อาจจะลงมือขับไล่เอ็ดมาริสก็เป็นได้
หากท้ายที่สุดเอ็ดมาริสถูกชิงตัวไป แผนการของพวกผมก็จะสูญเปล่า
ไปเลย
ทจ่ี รงิ จะเพกิ เฉยตอ่ ทา่ ทขี องอกี ฝา่ ยกย็ อ่ มทา� ได ้ แตพ่ อทา� อยา่ ง
นนั้ แล้ว กจ็ ะไม่ไดร้ บั ความเช่อื ม่ันจากสภานานาชาตนิ ่ันแหละ
ไมว่ า่ จะทา� อะไรกต็ อ้ งมคี วามชอบธรรม-------- สง่ิ นเี้ ปน็ กฎของ
สงั คมมนษุ ยย์ งั ไงล่ะ

“ไมไ่ ดป้ ลอ่ ยปละละเลยเรอื่ งการเฝา้ ระวงั ใชไ่ หม? สามารถควบคมุ
ความเคลื่อนไหวของฝ่ายกษัตริย์องค์ใหม่ โดยท่ีไม่ให้มวลชนเดือดร้อน
ไดห้ รอื เปล่า?”

“หากนนั่ เปน็ สงิ่ ทที่ า่ นปรารถนาละก็ ไดโ้ ปรดไวว้ างใจใหด้ อิ าโบล
ผ้นู ้ีจัดการเถอะขอรบั ”

112

ช่างพึง่ พาได้จรงิ ๆ
แมผ้ มจะค่อนข้างกลวั ที่เขาหัวดเี กินไป แต่ถา้ มอบหมายหนา้ ที่
ให้ดอิ าโบลละก็ ไมว่ า่ อะไรก็นา่ จะเกดิ ขึน้ ไดท้ ั้งนัน้

“ฝากดว้ ย ถา้ เงนิ ทนุ กองทพั ไมพ่ อ จะใชเ้ หรยี ญทองดารานกี่ ไ็ ด้
นะ”
ผมจัดเกบ็ เหรยี ญทองดารา 1,000 เหรยี ญไวใ้ น ‘กระเพาะ’
และย่นื อกี 500 เหรียญทเ่ี หลือให้ดิอาโบล
โชคดที ผี่ เู้ คราะหร์ า้ ยฟน้ื ตวั ขน้ึ มาแลว้ ผมจงึ แคไ่ ปเยย่ี มดอู าการ
ของแต่ละคนเทา่ นั้น สว่ นเร่อื งค่าชดใช้ แค่ 1,000 เหรยี ญกถ็ ือว่ามาก
พอแลว้
ผมไดร้ บั ทรพั ยส์ นิ เงนิ ทองทพ่ี บในฐานบญั ชาการของเคลยแ์ มน
มาด้วย ตอนน้ีทางด้านการเงินก็เลยม่ังคั่งมากเลยทีเดียว แม้จะน�างบ
ประมาณจา� นวนมากไปใชใ้ นโครงการสรา้ งเมอื งตอ่ จากน ี้ กย็ งั มงี บประมาณ
เพียงพอสา� หรับสนบั สนุนยอห์มอกี ด้วย
ผมพูดออกไปเพราะคดิ เช่นน้ัน แต่ดิอาโบลเดินออกไปท้ังๆ ที่
ย้ิมอยู่

“ท่านริมุรุ ข้าดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ท่านคอยห่วงใย แต่ไม่จ�าเป็น
ต้องกังวลหรอกขอรับ ตามแผนการข้ันแรกน้ัน แค่จัดเตรียมก�าลังรบ
มาใหข้ ้ากพ็ อแลว้ ขอรบั หรอื ว่าจะอนุญาตใหข้ ้าตอ่ สู้--------”

“อะ๊ ขอปฏิเสธ ฉนั จะจัดเตรียมก�าลังรบ นายจะไดห้ ลกี เลี่ยง
ไม่ให้สะดุดตาได”้
ผมขดั ขวางการพูดของดอิ าโบลอยา่ งรบี รอ้ น
เพราะผมเขา้ ใจดวี า่ ดอิ าโบลเปน็ ตวั อนั ตราย พฤตกิ รรมทโ่ี งเ่ ขลา
อย่างการใช้งานผิดวิธีน่ะผมไม่ท�าหรอก ถ้าหากมีกลุ่มคนที่มีฝีมือถึงขั้น
อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธโิ์ ผลม่ ากว็ า่ ไปอยา่ ง แตค่ ตู่ อ่ สเู้ ปน็ ประเทศของมนษุ ย ์ ถา้ ให้
ดอิ าโบลไปสดู้ ว้ ย มนั จะเปน็ กา� ลงั รบทม่ี ากเกนิ ควรนนั่ เอง

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 113

ถ้าผมท�าอย่างนั้น ก็มีแต่จะท�าให้พวกเขาหวาดกลัวพวกผม
หนทางทจี่ ะทา� ความเขา้ ใจซงึ่ กนั และกนั กจ็ ะหา่ งไกลออกไป เพราะผมคดิ วา่
แมแ้ ต่ในตอนนี้พวกผมกก็ า� ลงั ก้าวข้ามความเสยี่ งอย่ ู ดังนน้ั ผมจึงอยาก
คบหากบั มนุษย์อย่างสันติใหม้ ากกวา่ น้ี
นอกจากนี ้ เร่อื งก�าลังรบก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย
ตอนน้ีไม่มีศัตรูที่ต้องเผชิญหน้า ต่อให้กองทัพของเกลโด้ถูก
สง่ ไปกอ่ สร้างก็ตาม แตเ่ พยี งแคก่ า� ลงั รบทีเ่ บนิมารสุ ัง่ การกเ็ พยี งพอแลว้
เพราะส�าหรับพวกผม ฟาลมสุ ทส่ี ญู เสียก�าลังรบไปมากกว่าครึ่งไมน่ ับว่า
เปน็ ภยั รา้ ยเลย ดงั นน้ั กแ็ คเ่ ตรยี มกองหนนุ ไว ้ โดยผมตงั้ ใจจะนา� เงนิ เหลา่
นีไ้ ปเปน็ ทุนในการสรา้ งประเทศใหมต่ ามแผนการแต่งต้ังยอห์ม

“รับทราบขอรับ ข้าจะท�างานอยู่แนวหลัง เพ่ือไม่ให้โดดเด่น
ขอรับ”
ยอมรบั คา� ชี้แจงของผมดิอาโบลอยา่ งงา่ ยดาย

“ชอิ อน จงดูดิอาโบลไวเ้ ป็นตัวอย่างซะ”
“อะไรกัน!? ข้าใจเย็นอยู่เสมอ แล้วก็ทา� ตามคา� สง่ั ของท่านรมิ รุ ุ
อย่แู ล้วค่ะ!”
บางครั้งบางคราวผมก็ตอกย�้าเธอแบบน้ี แต่ดูเหมือนว่าชิออน
จะยังไมร่ ตู้ ัว
เฮ้อ ใหม้ นั ได้งีส้ ิ
ผมคงต้องค่อยๆ ปลูกจิตส�านึกที่ท�าให้เธอไม่ก้าวร้าวทีละนิด
สินะ
จากนไ้ี ปผมนา่ จะใหช้ อิ อนทา� งานคนเดยี วไปกอ่ นสกั ระยะเวลาหนง่ึ
ผมถอนหายใจอย่ใู นใจดว้ ยประการฉะน้ี

หลงั จากเสรจ็ สน้ิ การรายงาน ดอิ าโบลกถ็ ามคา� ถามขนึ้ มาเหมอื น
กบั ว่านึกอะไรบางอยา่ งออกโดยบงั เอญิ

114

“ท่านริมุรุ ดูเหมือนศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิแห่งทิศประจิมติด
ต่อกับเรฮิมผู้เป็นเบ้ียล่างของผมอยู่ขอรับ ดูท่าทางศาสนจักรอยากจะ
ทราบสถานการณ์ความขัดแย้งระหว่างพวกเรากับอาณาจักรฟาลมุส
อย่างละเอียด ก็เลยออกค�าสัง่ เรียกประชมุ ขอรับ... มคี วามเหน็ ยังไงบ้าง
ขอรับ”
ถา้ พดู ถงึ เรฮิม เขากค็ อื คณุ ลงุ ท่เี ป็นอาร์คบชิ อปแห่งอาณาจักร
ฟาลมุสสินะ
ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาได้กลายเป็นสุนัขรับใช้ของดิอาโบลแล้ว
แตว่ า่ ถา้ เขาเพกิ เฉยตอ่ คา� สงั่ เรยี กประชมุ ในสถานการณแ์ บบนกี้ ค็ งจะเกดิ
ปญั หา

“อืม ถ้าปล่อยเรื่องนไ้ี ว้ก็น่าจะลา� บากสินะ”
“ขอรับ ข้าคิดว่าควรจะให้เขาออกไปช้ีแจงสักคร้ัง เพื่อดูท่าที
ของฝงั่ ศาสนจักรขอรบั ”
“นนั่ สนิ ะ... เพราะวา่ คนทรี่ อดมแี ค่ 3 คน กเ็ ลยเปน็ เรอ่ื งธรรมดา
ท่ีพวกเขาอยากจะรู้ขอ้ มูลสินะ”
อดีตกษัตริย์เอ็ดมาริส หัวหน้าผู้ใช้เวทประจ�าราชส�านักราเซ็น
และอารค์ บชิ อปเรฮมิ ถ้าให้เลอื กจาก 3 คนนลี้ ะก็ แนน่ อนว่าพวกเขา
ตง้ั ใจทีจ่ ะซกั ถามเร่อื งราวจากเรฮมิ โดยตรง
ถา้ นบั เรอ่ื งหน้าตาในสังคมดว้ ย กต็ ้องเป็นเรฮิมเท่าน้ัน
“จรงิ อยทู่ เ่ี วลโดรา่ ฟน้ื คนื มาแลว้ แตม่ นั ยงั เรว็ เกนิ ไป ดเู หมอื นวา่
ศาสนจักรศักด์ิสิทธ์แิ หง่ ทิศประจิมก�าลังจบั ตาดูเวลโดร่าอยู่ เพราะง้ันถา้
โกหกละก็ นา่ จะความแตกงา่ ยๆ เลยเชียวนะ...”
“เปน็ เชน่ นนั้ เหรอขอรบั ? ถา้ งน้ั จะใหพ้ ดู ความจรงิ เหรอขอรบั ?”
ผมครุน่ คดิ ถึงเรื่องน้ัน
แผนการต่อจากน้ีจะมีอุปสรรคขัดขวางหรือเปล่าน้ัน มันคงขึ้น
อยู่กับการรับมือศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศประจิม ถ้าเป็นไปได้ก็อยาก

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 115

จะคบหากนั โดยมเี ปา้ หมายคอื การไมแ่ ทรกแซงซง่ึ กนั และกนั แตม่ นั ยงุ่ ยาก
ตรงทฝ่ี า่ ยนั้นมีหลกั ค�าสอนทีไ่ มย่ อมรบั อสูร
ตัวอย่างเช่นอาณาจักรคนแคระก็ไม่ถูกกับศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิ
แห่งทิศประจิม เพราะว่าเผ่าคนแคระมีพฤติกรรมคบค้าสมาคมกับอสูร
อยา่ งเทา่ เทยี ม จงึ ขดั กบั หลกั คา� สอนของศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ
นัน่ เอง
แต่ถึงอย่างน้ัน ความสัมพันธ์เชิงปรปักษ์ก็ยังไม่ปรากฏให้เห็น
เนอื่ งจากต่างฝา่ ยตา่ งเพิกเฉยตอ่ กนั และกัน...
พวกผมควรมุ่งหวังใหเ้ กดิ ความสมั พนั ธแ์ บบนัน้ สินะ
ผมไม่คิดจะปฏิเสธหลักค�าสอนของศาสนาที่สืบต่อกันมากกว่า
พันปีหรอก แต่มันก็ไม่มีเหตุผลที่จะยอมรับโดยไม่มีเงื่อนไขเช่นกัน ถ้า
โดนบอกวา่ เปน็ อสูรก็ต้องตายแล้วละก ็ ผมคงจะยอมก้มศรี ษะแล้วพูดว่า
“น่ันสนิ ะครบั ” ไมไ่ ด้หรอก
ต่างฝ่ายต่างควรให้เกียรติซึ่งกันและกัน เห็นอกเห็นใจกัน
หากต่างฝ่ายต่างไม่ยอมรับความเห็นของอีกฝ่ายเลย ก็คงจะลงเอยด้วย
การทะเลาะเบาะแวง้ ดังนนั้ แตล่ ะฝา่ ยจงึ ควรเข้าใจความแตกต่างของกนั
และกนั ไม่ยึดตดิ กบั สง่ิ นน้ั เพือ่ ม่งุ ไปสูก่ ารสานสัมพนั ธอ์ นั ดีงาม
แต่ในท้ายที่สุดแลว้ เรือ่ งแบบนีม้ ันก็ข้ึนอยกู่ ับฝ่ายตรงข้ามดว้ ย
เพราะถ้าอีกฝ่ายไม่คิดเหมือนกัน พวกผมก็จะกลายเป็นฝ่ายท่ีไม่เปิดใจ
รบั ฟงั คนอืน่ เสียเอง
หากศาสนจกั รศกั ดิ์สิทธ์แิ ห่งทศิ ประจิมมองพวกผมเป็น “ศัตรู
แหง่ เทพี” พวกผมก็ทา� ได้แคต่ อ่ ต้านเท่านน้ั ในกรณนี ้ันผมจะไมเ่ กรงใจ
และท�าลายล้างใหส้ ิ้นซากดว้ ยพลงั ทม่ี อี ยู่ท้งั หมดเท่าน้ัน
แต่ตอนน-ี้ --------

“เอาละ ก่อนอื่นก็ส่งข้อความก่อนงั้นสินะ มีเมจิกไอเทม
(อุปกรณ์เวทมนตร์) ส�าหรับบันทึกภาพท่ียึดมาจากเคลย์แมนอยู่สินะ?

116

นา� สง่ิ นน้ั มาบนั ทกึ ขอ้ ความทผ่ี มจะบอกหนอ่ ย ใหเ้ รฮมิ เอามนั ไปดว้ ย แลว้
ก็รอดูปฏิกริ ิยาของฝ่ังศาสนจักรซะ”

“รบั ทราบขอรบั ”
“คะ่ ! งัน้ ขา้ จะไปเตรยี มพร้อมให้เร็วที่สุดนะคะ!”
พอผมกล่าวดังน้ัน ดิอาโบลก็พยักหน้ารับทราบ และชิออน
ก็ว่ิงไปเตรยี มลูกแกว้
ผมไดร้ บั รายงานจากดอิ าโบลวา่ สง่ ลกู แกว้ ใหเ้ รฮมิ แลว้ เวลากไ็ ด้
ลว่ งเลยไปหลายวัน
แต่ทว่า ไม่มีการตอบสนองจากศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศ
ประจิมเลย
เดาวา่ พวกเขาน่าจะสับสนวุน่ วายกันอยู่
น่นั สนิ ะ
ไหนจะเรอ่ื งเวลโดรา่ ฟ้นื คืนมา และยงั มจี อมมารตนใหม่ หรอื
ก็คอื ผมอยอู่ กี
พวกเขาคงจะหาวธิ รี บั มอื ในทนั ทไี มไ่ ด ้ จงึ ไมร่ วู้ า่ ควรเขา้ หาพวก
ผมอย่างไร
หากยังคงปลอ่ ยใหไ้ รก้ ารตอบสนองไปทั้งอยา่ งน้ลี ะก ็ เรื่องน้ัน
กส็ ่วนเรอ่ื งนน้ั ไม่แครห์ รอก
ผมจงึ ลองเฝา้ ดสู ถานการณไ์ ปสกั พกั และรอคอยการตอบสนอง
จากอกี ฝ่ายด้วยประการฉะน้ี

＊

เหล่าสามทหารเสือมาถงึ แล้ว
พวกเขาเดนิ ทางมาเปน็ ขบวนใหญห่ ลายหมนื่ คน ซง่ึ มเี ชลยอยดู่ ว้ ย

บทท่ี 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 117

มาถงึ เรว็ กวา่ ทคี่ ดิ แฮะ
สมกบั เปน็ พวกมนษุ ยส์ ตั วแ์ ละมนษุ ยม์ าร ถา้ เทยี บกบั มนษุ ยล์ ะก็
คงเหน็ ไดถ้ งึ ความแตกตา่ งในเรอื่ งพละกา� ลงั พนื้ ฐาน และผมกไ็ ดย้ นิ มาวา่
เพราะวา่ ในโลกนมี้ เี วทมนตร ์ ถา้ พละกา� ลงั หมดกใ็ ชเ้ วทมนตร ์ ถา้ เวทมนตร์
หมดก็ใช้เท้าของตัวเอง ลักษณะเช่นนี้ท�าให้สามารถเคล่ือนที่ได้อย่าง
มปี ระสทิ ธภิ าพ เพราะฉะนนั้ ความเรว็ ของขบวนทหารจงึ เพม่ิ ขนึ้ อยา่ งกา้ ว
กระโดดหลายเทา่ ตวั นนั่ เอง
ผมชนื่ ชมพวกเขา ไมน่ กึ เลยวา่ จะนา� วธิ นี น้ั มาใชก้ บั พลเมอื งดว้ ย
สมกับเปน็ มนุษย์สตั ว์ที่เปน็ เผ่าพันธุน์ ักรบ
ผมหากาบิลไมเ่ จอ คิดว่าคงจะอยแู่ นวหลงั ละมั้ง
พอคดิ เชน่ นนั้ แลว้ มนษุ ยส์ ตั วอ์ ารบ์ สิ และสเฟยี รก์ ม็ าทกั ทายผม
พรอ้ มกนั ทั้งสองคน
ผมกท็ กั ทายกลบั ไปดว้ ย และรสู้ กึ ตวั วา่ สามทหารเสอื ยงั ขาดอกี
คนหนึง่

“เอ๋? ฟอบโิ อไ้ ม่มาเหรอ?”
“ส�าหรับเร่ืองนั้น ฟอบิโอ้ยังอยู่สอดส่องมนุษย์มารท่ีเป็นเชลย
อย่คู ่ะ”
สเฟียรต์ อบค�าถามของผม และอธิบายใหฟ้ งั
ไดค้ วามวา่ ในระหวา่ งทเ่ี กลโดอ้ ยทู่ ฐี่ านบญั ชาการ ฟอบโิ อไ้ ดเ้ ฝา้
จบั ตาเหลา่ มนษุ ยม์ ารเพอื่ ทจี่ ะระงบั การตอ่ ตา้ น สรปุ คอื เขาถกู ยดั เยยี ดให้
ท�าหนา้ ที่เบด็ เตล็ด
ขอแสดงความเสียใจดว้ ยนะ ฟอบิโอ้คุง
จริงอยู่ที่เบนิมารุได้ข่มขู่พวกเขาไว้ แต่การเฝ้าระวังก็จ�าเป็น
ในสว่ นนผ้ี มจึงรสู้ กึ ขอบคณุ จรงิ ๆ
อย่างไรก็ตาม เรื่องการรับคนเข้าเมืองนั้นได้เตรียมพร้อมเต็ม
ทีแ่ ลว้

118

การตรวจเชก็ ทพ่ี กั ชว่ั คราวภายใตก้ ารสง่ั การของรกิ รุ โุ ดกเ็ สรจ็ แลว้
สว่ นการจดั สรรปนั สว่ นแรงงาน ก็ใหอ้ ยใู่ นความรบั ผิดชอบของ
แผนกการผลิต จากการปรึกษากับพวกไคจินและคุโรเบย์ พวกผมได้
พิจารณาแลว้ ว่าต�าแหน่งไหนต้องการจ�านวนคนเท่าไร
ถึงแม้กลุ่มคนที่มาถึงจะมีความกระตือรือร้นในการศึกษาเคล็ด
วิชาก็ตาม แต่มีขดี จ�ากดั ในเร่ืองจ�านวนคนที่จะรับ จึงก�าหนดให้ต�าแหนง่
ที่คนต้องการทา� มากมีการสลบั หมนุ เวยี นกนั ท�า
พอเปน็ เชน่ นแี้ ลว้ ถา้ เปดิ อยา่ งเชน่ พวกคลาสฝกึ อบรมชา่ งเทคนคิ
ก็น่าจะดีละมั้ง อีกเดียวเราสร้างโรงเรียนแล้วไปสอนกันที่น่ันก็น่าจะดี
เหมอื นกนั
ผมนึกเร่ืองดังกลา่ วขณะดา� เนินงานทีร่ บั มาอย่างสขุ ุม

หลังจากท่ีพวกอาร์บิสเข้ามาในเมืองแล้ว ผมก็เห็นกาบิลอยู่
ทา้ ยแถว

“ข้านอ้ ยกลับมาแลว้ ขอรบั ! ทา่ นริมรุ ”ุ
กาบิลเหินลงมาจากท้องฟ้าอย่างร่าเริง โดยไม่แสดงอาการ
เหน็ดเหนือ่ ยใหเ้ หน็

“โอ้ ขอบคณุ ในความเหนด็ เหนอ่ื ย! ไดย้ นิ วา่ สรา้ งผลงานไวต้ อน
รบน่”ี

“เปล่าเลยขอรับ อย่างข้าน้อยน่ะยังอ่อนหัดขอรับ ฝีมือเท่านี้
ยังไม่ถึงเส้ียวของท่านมิดเรย์ผู้อยู่ภายใต้การปกครองของท่านมิลิมเลย
ขอรบั ”
อ้อ ผมไดร้ ับการรายงานจากเบนมิ ารุมาวา่ เขาเปน็ ดราโกนิวต์
(เผา่ มนุษย์มังกร) ทีแ่ ข็งแกรง่ ผดิ ปกตสิ นิ ะ

“เอาเถอะ เพราะวา่ เปน็ กลมุ่ คนทน่ี บั ถอื มลิ มิ กค็ งชอบการตอ่ สู้
มากเลยสนิ ะ นายน่ะไม่ไดอ้ ่อนแอซะหน่อย เพราะนายเพิง่ จะวิวัฒนาการ

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 119

มาหมาดๆ ก็เลยยังไม่ได้ใช้พลังเต็มท่ีเลยใช่มะ? หนทางมันต่อจากน้ี
ต่างหากเลา่ ”
ผมไมร่ ้วู า่ จะปลอบใจไดห้ รอื เปลา่ แต่ผมก็ตอ้ งพูดไวก้ อ่ น
สภาพของเขาไมไ่ ดด้ หู มดกา� ลงั ใจแตอ่ ยา่ งใด ผมเลยคดิ วา่ กาบลิ
คงจะรสู้ กึ เหมือนกัน

“ขอรับ! จากนี้ไป กาบลิ ผนู้ จี้ ะตง้ั ใจเตม็ ที่ เพอ่ื ตอบรับความ
คาดหวงั ของท่านรมิ รุ ขุ อรบั !”
กาบิลพูดเช่นน้ันด้วยรอยยิ้ม ซึ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้
ท้อแท้เลย
หลงั จากนนั้ ผมกไ็ ปขอบคณุ เหลา่ สมนุ ของกาบลิ อยา่ งเปน็ กนั เอง
ในตอนนนั้ เหมอื นกบั วา่ กาบลิ นกึ อะไรบางอยา่ งออก จงึ ควกั จดหมายขน้ึ มา
แลว้ ยน่ื มาให้ผม

“น่อี ะไร?”
“ขอรบั ขา้ รบั ฝากมาจากทา่ นมลิ มิ ทา่ นบอกใหข้ า้ นอ้ ยนา� มามอบ
ให้ทา่ นริมุรุขอรับ---------”
อะไรกันเนี่ย? ชักสงั หรณไ์ มด่ แี ล้วแฮะ
ตอนที่ผมกล่าวค�าอ�าลาหลังจากวัลพัวร์กิส ผมพูดกับเธอว่า
ไว้มาเลน่ กนั อีก...
พอลองเปดิ ด ู กเ็ ห็นตัวลายมือสวยงามมีรสนิยม (อักษรห่วยๆ)
ของมิลมิ --------
‘มลิ มิ เองนะ! ครงั้ หนา้ ทจี่ ะไปเลน่ กนั ขา้ จะพาพวกคนทอี่ ยาก
ดูแลข้าไปด้วยนะ่ ข้าอยากให้สอนคนพวกนัน้ ให้หนอ่ ยว่า “การปรุง
อาหารนะ่ มนั เป็นยงั ไง” นีเ่ ป็นคÓขอรอ้ งที่สÓคญั ไม่วา่ ยงั ไงขา้ ก็อยาก
ขอร้องเพอ่ื นซอี้ ย่างเจ้าใหไ้ ด้ ไดโ้ ปรด ไดโ้ ปรดชว่ ยข้าหนอ่ ยเถอะ!!’

120



เขียนไว้ว่าอยา่ งน้ี
จะว่าต้ังใจก็ไม่เชิง แต่มันช่างเป็นลายมือท่ีสัมผัสได้ถึงความ
เอาจรงิ เอาจงั
ถ้าพูดถึงคนที่อยากดูแลมิลิมละก็ คงจะเป็นผู้คนท่ีบูชามังกร
หรือเปล่า?

“น่มี ันเรอ่ื งอะไรกัน ได้ถามอะไรมาหรือเปลา่ ?”
“ขอรบั แคน่ ดิ เดยี วนะ่ ขอรบั คอื วา่ ขา้ นอ้ ยไดร้ จู้ กั กบั ทา่ นเฮลเมส
ซงึ่ เป็นผู้บชู ามังกรคนหน่งึ ขอรับ ก็เลยมีโอกาสถามไถ่เรอื่ งวงในจากทา่ น
ผู้นน้ั ขอรับ...”
กาบิลกล่าวว่า เฮลเมสผู้นั้นเป็นชายท่ีตรงไปตรงมา เขาไม่ได้
ชอบการต่อสู้เหมือนมิดเรย์ แต่เป็นเสรีชนที่เคยเดินทางไปยังอาณาจักร
คนแคระและกลุ่มประเทศฝ่ังตะวันตกมาแล้ว
เฮลเมสผนู้ ้นั เลา่ เร่ืองตา่ งๆ ใหก้ าบิลฟงั เช่น เรอื่ งท่ีผ้บู ชู ามงั กร
ค่อนขา้ งใช้ชีวติ ติดดิน
“เพราะง้ันจึงคิดได้ว่า อาหารที่พวกเขาน�ามาให้ท่านมิลิมรับ
ประทาน ไม่มีอาหารท่ีได้รับการปรุงเลย แต่ยังไงส�าหรับพวกข้าน้อย
การกนิ ปลาสดๆ ถือเปน็ สิ่งท่ยี ่ิงใหญท่ ่ีสดุ ก็ว่าไดข้ อรบั ---------”
กาบิลพูดเชน่ น้นั แต่ผมคิดว่ามันผิดนิดหนอ่ ย
ก็เพราะว่าการรับรู้รสชาติของลิซาร์ดแมน (เผ่ามนุษย์กิ้งก่า)
เหมาะสมกบั การกนิ ปลาสดๆ อย่แู ลว้ อะนะ นอกจากน้ีก็ไม่ใช่ว่าพวกเขา
จะไม่รจู้ ักการปรุงอาหารเลยเสียทเี ดียว อย่างเชน่ อาหารประเภทรมควนั
และการรบั ประทานอาหารปกตกิ ม็ อี าหารงา่ ยๆ ท่นี อกเหนือจากปลาอยู่
อีกด้วย
ในทางตรงกนั ขา้ ม ผมรสู้ กึ วา่ ผบู้ ชู ามงั กรยงั ขาดแนวคดิ เรอ่ื งการ
ปรงุ อาหาร ถึงแม้พวกเขาจะไม่ไดก้ ินเนื้อดิบอยา่ งที่คิด แตก่ ร็ ูส้ กึ ได้เพียง
นยั ยะที่จะป้องกันอาหารเป็นพิษเทา่ น้ัน

122

“...เขา้ ใจละ ดราโกนวิ ตม์ กี ารรบั ร้รู สชาติเหมอื นมนุษย์สนิ ะ?”
“ใชแ่ ลว้ ขอรบั พอขา้ นอ้ ยววิ ฒั นาการแลว้ กไ็ ดร้ บั การรบั รรู้ สชาติ
ทห่ี ลากหลายขอรบั กอ่ นหน้านีก้ ารกนิ อาหารเป็นสิง่ ท่นี า่ เบอ่ื แต่ตอนน้ี
มนั กลบั กลายเป็นสงิ่ ทนี่ ่าเพลิดเพลนิ อย่างหนึ่งขอรบั !”
“ใช่มะ? เพราะงั้น พอกนิ ของอรอ่ ยๆ แล้ว ก็จะอยากกนิ อนั น้ัน
อีกคร้งั ใช่ไหม?”
กาบลิ ฟงั ความเหน็ ของผม แลว้ พยกั หนา้ ตามราวกบั เขา้ ใจอยา่ ง
ลกึ ซ้งึ
“ง้ันเหรอ เปน็ ง้นั เองเหรอ! เรอ่ื งทที่ า่ นเฮลเมสอยากจะพูดกค็ อื
อยากใหธ้ รรมเนยี มเชน่ นน้ั หายไปสินะขอรับ!!”
นา่ จะเปน็ ไปตามทกี่ าบลิ พูดนัน่ แหละ
แม้ผมจะสงสยั วา่ มนั เปน็ ธรรมเนยี มหรือเปล่า แต่ผมก็เข้าใจถึง
ความปรารถนาของมลิ มิ
เมื่อพิจารณาจากการที่พวกเขาเทิดทูนมิลิมเป็นเทพเจ้าแล้ว
การทพี่ วกเขาเพกิ เฉยตอ่ ความประสงคข์ องเทพเจา้ นนั้ จงึ เปน็ เรอื่ งทไ่ี มค่ วร
เกิดข้ึน จะวา่ ไปก็หมายความวา่ ถา้ มลิ ิมบ่นออกมาสกั คา� กจ็ บเห่...
แต่เร่ืองน้ันผิดคาดน่าดู ท่ีมิลิมเข้าใจว่าอะไรควรอะไรไม่ควร
เพราะเธอเองก็เข้าใจว่าพวกเขาท�าด้วยความหวังดี จึงคบหากับพวกเขา
โดยไมพ่ ดู จาให้อีกฝ่ายเสยี ความรู้สกึ
“ถ้าเป็นอย่างงั้น ครั้งนี้ก็มาต้อนรับพวกเขาอย่างอลังการกัน
เถอะ”
“ขอรับ! ขา้ นอ้ ยก็คิดว่าดขี อรับ!”
เพ่ือไม่เปน็ การดถู ูกพวกเขา ก็ตอ้ งไมแ่ สดงอาการใดๆ
ทา่ มกลางบรรยากาศเช่นนน้ั ผมจะทา� ให้พวกเขารูส้ ึกตัวขน้ึ มา
เองว่า จะท�าอยา่ งไรให้มิลมิ พึงพอใจมากขนึ้
น่าจะเป็นภารกจิ ท่ยี ากกว่าท่คี ิดแฮะ

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน�้ ที่ 123

เรอ่ื งนไ้ี วว้ นั หลงั ผมจะถามความเหน็ ของทกุ คนในทปี่ ระชมุ ละกนั
ผมบอกกาบิลให้กลบั ไปทา� การทดลองในถา�้
ตอนนเ้ี บสเตอร์ท�างานไดด้ ี แตจ่ �านวนนักทดลองยงั คงมีนอ้ ย
ถา้ ขาดพวกกาบิลไปก็จะลา� บาก

“ถ้างัน้ ขา้ นอ้ ยขอตวั กอ่ น”
“โอ้ การประชมุ ครงั้ หนา้ จะมกี ารพจิ ารณาเกย่ี วกบั รางวลั เกยี รตยิ ศ
นะ่ เพราะง้นั นายกม็ าเขา้ รว่ มดว้ ยสิ”
“ขอรบั !”
สหี นา้ ของกาบิลเต็มเปย่ี มไปดว้ ยความภาคภมู ิใจ ราวกบั วา่ เขา
นึกเรอ่ื งท่ีตวั เองได้เป็นหัวหน้าข้ึนมาได้
จากนน้ั เขาก็ มงุ่ หน้าไปสู่ถ�้าด้วยท่าทางดีใจ

＊

เวลาได้ล่วงเลยมาแลว้ 1 เดือนหลังจากวัลพวั รก์ สิ
เนอื่ งจากมคี นเพม่ิ มากขน้ึ บรรยากาศในเมอื งกเ็ ลยคกึ คกั ยง่ิ ขน้ึ
ในตอนนน้ั เกลโดก้ ลับมาโดยใช้สกิล ‘เคลื่อนย้ายผา่ นมิติ’
ผมไมไ่ ดเ้ จอเกลโดม้ านานแลว้ เขาดเู หนด็ เหนอ่ื ยมากเลยทเี ดยี ว

“คะ คุณเกลโด้ ขอบคณุ ในความเหนด็ เหน่อื ยนะ”
พอผมพดู เชน่ นนั้ โดยไมไ่ ดต้ งั้ ใจแลว้ เกลโดก้ ถ็ อนหายใจเฮอื กใหญ่
แลว้ มองมาทผี่ ม

“เกลโดผ้ นู้ ไ้ี ดเ้ ขา้ ใจในความยง่ิ ใหญข่ องทา่ นรมิ รุ อุ กี ครง้ั แลว้ ครบั ”
“จู่ๆ กพ็ ดู อะไรออกมานะ่ !?”
เกลโด้กล่าวเช่นน้ันด้วยสีหน้าจริงจัง ผมจึงถามกลับไปโดย
ไมค่ าดคดิ

124

เม่อื มองสีหน้าอนั อ่อนลา้ ของเกลโด้ ผมกเ็ ข้าใจได้ถึงความรสู้ กึ
นึกคิดที่เคารพในตัวผมอยา่ งชดั เจน
พกั น ี้ ผมไมไ่ ดท้ า� อะไรเลย จงึ นกึ ไมอ่ อกวา่ ผมทา� อะไรใหเ้ ขารสู้ กึ
เช่นนั้น
หลายสปั ดาหม์ านี้ มีอะไรเกดิ ข้นึ กันแน่?

“เปล่าครับ ที่จริงแล้ว...”
เกลโดพ้ ดู และเรอ่ื งทเี่ ขาจะบอกกค็ อื ความลา� บากในการจดั การ
คนท่เี ขา้ มาใหม่
เกลโดเ้ ลา่ วา่ เขาจดั กลมุ่ เชลย แลว้ สง่ ไปประจา� กองทพั แตล่ ะกอง
ในสว่ นนน้ั ยังไมม่ ปี ัญหาอะไร
หลงั จากนน้ั เกลโดก้ ส็ งั่ ใหพ้ วกเขาทา� งาน เชน่ การวดั ขนาดทดี่ นิ
และเตรียมพ้ืนที่ส�าหรับก่อสร้าง... แต่ตอนน้ันมีปัญหาหลายๆ อย่าง
เกิดข้นึ
หากเปน็ ไฮออรค์ เหมอื นกนั แลว้ กจ็ ะสอ่ื สารทา� ความเขา้ ใจไดง้ า่ ย
โดยใช้ ‘จิตสื่อสาร’ เพราะฉะนั้น แม้จะไม่พูดอะไรก็ท�างานได้โดยไม่
ตดิ ขดั เลย แตม่ นั ไมเ่ ปน็ แบบนนั้ สา� หรบั ทมี ลกู ผสมทป่ี ระกอบไปดว้ ยเหลา่
มนุษย์มาร
ถึงเกลโด้จะเอ่ยปากอธบิ าย พวกเขาก็ไม่เข้าใจ ไหนจะ พวก
ลูกน้องของเกลโด้ท่ีมีคนพูดไม่เก่งอยู่เยอะ เพราะว่าพวกเขาอยู่ในกลุ่ม
อาชพี ที่มีลักษณะเฉพาะ ก็คือไม่ถนดั เร่ืองการการอธบิ ายส่ิงต่างๆ เป็น
ล�าดบั ข้นั ตอนน่ันเอง
เพราะเหตุนี้ การก่อสร้างจึงไม่อาจท�าได้อย่างมีประสิทธิภาพ
แต่ด้วยฐานะที่ต้องใช้งานคนอ่ืนแล้ว จึงไม่อาจท�าตามสถานภาพเดิม
มหิ น�าซ้า� ยังสับสน หงดุ หงิด จนท�าใหร้ ะเบดิ ความรสู้ กึ ไม่พอใจออกมาได้
ซ�้าเหล่ามนุษย์มารก็ดูเหมือนไม่พอใจที่จะต้องท�าตามค�าสั่ง
เกลโดเ้ ลา่ วา่ แมจ้ ะทา� งานจรงิ ๆ ใหพ้ วกเขาดแู ลว้ บอกใหเ้ ลยี นแบบกต็ าม

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 125

คนท่ีไมย่ อมท�าตามแตโ่ ดยดีก็ยงั มอี ยู่เยอะ
แล้วก็ดูเหมอื นว่า ถงึ จะมคี นทอ่ี ยากท�า แต่เพราะยังไมค่ ้นุ เคย
ก็เลยไมไ่ ด้ผลลพั ธต์ ามที่เกลโดต้ อ้ งการ
เร่อื งนัน้ ก็ นา่ จะเปน็ อย่างนนั้ ละนะ
ไม่ใช่ว่าย่ิงคนเยอะยิ่งดี เพราะว่าถ้าเอาคนที่ท�าอะไรไม่เป็นมา
รวมตวั กัน มันกเ็ ป็นได้แค่พวกไร้ประโยชน์
เพราะง้ัน การศึกษาจึงเปน็ สิง่ สา� คัญน่นั แหละ

-------“หากไมท่ า� ใหเ้ หน็ เปน็ ประจกั ษ ์ ไมก่ ลา่ วทกั ไมร่ บั สดบั เลย
ไมใ่ ห้ลองทา� ดไู มช่ มเชย มนษุ ย์เอ๋ยจักไม่กระทา� การ”--------

นี่เป็นค�ากล่าวของบุคคลน่ายกย่อง ยามาโมโตะ อิโซโรกุ ผู้
บัญชาการกองทัพเรอื แหง่ จกั รวรรดิญปี่ ุ่น
ผมคดิ วา่ มนั เปน็ ถอ้ ยคา� ซงึ่ ฝงั อยใู่ นจติ ใจของคนทอี่ ยใู่ นสถานภาพ
อันค่คู วรแก่การใช้งานคน
ความยากของการใชง้ านคน ความยากของการศกึ ษา สง่ิ เหลา่ น้ี
รวมอยใู่ นคา� กลา่ วนแ้ี ลว้ และเนอ่ื งจากคนเราไดร้ บั การยอมรบั จากคนอน่ื
ไงเลา่ เขาจงึ เกิดความภาคภูมใิ จในการท�างานโดยรู้สกึ ว่ามันค้มุ คา่
ในขณะที่ผมฟังเกลโด้บ่น ผมก็นึกถึงความยากล�าบากในชาติ
กอ่ นตอนท่ีเปน็ มนุษยเ์ งินเดอื น
พนักงานที่ไม่ฟังอะไรเลย
ทามุระ (รุน่ นอ้ ง) ท่พี ยายามปกปิดความลม้ เหลว
เจา้ นายทพี่ ยายามผลักความรับผิดชอบให้คนอนื่
สา� หรบั ผม ชาติก่อนเป็นอะไรท่ลี า� บากลา� บน
แมจ้ ะมีความทรงจา� ดีๆ อยู่มากมาย แต่ถา้ จะใหเ้ ล่าเร่อื งความ
ล�าบากละก ็ เล่าไดไ้ มร่ ูจ้ บเลย

126

ในชว่ งเวลาน้ัน มบี ่อยครัง้ ที่--------
“ดีละ มาดื่มกนั เถอะ! วนั นมี้ าดม่ื กันนะ เกลโด้”

ผมตบไหลเ่ กลโด้ แลว้ ชวนดื่ม
ในเวลาแบบน้กี ต็ ้องดม่ื สรุ าแลว้ เปดิ อกคุยกนั ถงึ จะดที ส่ี ุด
การแสดงความขอบคุณในความเหน่ือยยากของลูกน้องก็เป็น
หน้าท่ีของเจ้านายด้วย ถึงกระน้ัน การเปิดโอกาสให้พวกเขาบ่นและให้
พวกเขาปรบั เปลย่ี นความรู้สึก ก็เปน็ ส่วนหน่ึงของหนา้ ทเ่ี ชน่ กนั
ในฐานะเจ้านายแล้ว ผมจ�าเป็นท่ีจะต้องดูแลเอาใจใส่ลูกน้อง
โดยเฉพาะคนทีม่ ีความรบั ผดิ ชอบสูงอยา่ งเกลโด้
และในวนั นนั้ ผมกด็ ม่ื สรุ าทงั้ คนื ยนั ฟา้ สาง ในขณะเดยี วกนั ผมกไ็ ด้
ฟังเรอ่ื งความกลดั กล้มุ และความไมพ่ ึงพอใจของเกลโด้ดว้ ยประการฉะนี้

เชา้ วนั ตอ่ มา ผมจดั การประชมุ ซง่ึ เรยี กตวั เหลา่ หวั หนา้ ใหม้ ารวม
ตวั กนั ต้ังแตย่ า่� รงุ่
ก่อนหน้านน้ั ผมก็ไปเรยี กฮาคุโรเปน็ คนแรก
ผมใช ้ ‘จติ สอื่ สาร’ ตดิ ตอ่ กบั ฮาคโุ รในคนื กอ่ น ดงั นน้ั ในตอนเชา้
อยา่ งแรกท่ีผมท�าคือการไปรบั เขา

“ไมน่ กึ เลยว่าทา่ นรมิ ุรจุ ะมารับด้วยตัวเอง--------”
ฮาคุโรกล่าวอยา่ งประหลาดใจ ด้วยความรู้สกึ ต้นื ตัน
ดเู หมอื นว่าฮาคุโรจะยังไมเ่ หนอ่ื ยเท่ากับเกลโด้

“ฉนั ทา� ใหเ้ หนอ่ื ยสินะ”
“เปล่าครับ ไม่ได้ล�าบากอะไรเลยครับ การคัดแยกเชลย
เสรจ็ สิ้นแลว้ หนา้ ท่ขี องขา้ ก็ใกลจ้ บแลว้ ครบั ยิง่ ไปกว่านั้น คนท่ลี �าบาก
ก็คือเกลโด้นะ่ สคิ รับ ในคืนกอ่ น ขา้ ทา� งานต่อจนเสรจ็ แล้วครับ เพราะงนั้
เลยไมจ่ �าเปน็ ที่จะต้องกลับไป...”
“เกลโดเ้ หรอ... วา่ แลว้ เชยี ว ดทู า่ จะเหนด็ เหนอ่ื ยสนิ ะ เมอ่ื วานนะ่

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน�้ ท่ี 127

หลังจากที่ฉันติดตอ่ กบั นายก็ดืม่ กบั เกลโด้กนั สองคนอะนะ นึกแล้วเชียว
วา่ เขากา� ลงั มเี รอ่ื งกลมุ้ ใจอยนู่ ะ่ ดเู หมอื นวา่ เขาจะหมกมนุ่ อยกู่ บั งานอยา่ ง
ไรช้ วี ติ ชีวามาจนถงึ ตอนนี้ การใชง้ านเชลยท่าจะล�าบากเลยทเี ดยี ว”

“นน่ั สนิ ะครบั เกลโดค้ งคดิ วา่ พอแบง่ แรงงานจนลงตวั แลว้ กน็ า่ จะ
สะดวกขน้ึ แตท่ เ่ี ปน็ อยา่ งง้นั กเ็ พราะว่าเกลโดเ้ ป็นคนเอาจริงเอาจงั ยังไง
ละ่ ครับ”
ฮาคโุ รกลา่ ววา่ การทจี่ ะทา� ใหเ้ หลา่ มนษุ ยม์ ารทมี่ วี ธิ คี ดิ นานาจติ
ตังมาท�าตามทสี่ ัง่ นั้น วธิ ที ี่ง่ายก็คือจะตอ้ งแสดงพลงั แล้วออกคา� สงั่ ในเชงิ
บงั คบั
แต่ทว่า หากท�าเช่นน้ันแล้วละก็ จะคาดหวังผลลัพธ์ที่ดีท่ีสุด
ไมไ่ ดเ้ ลย อยา่ งมากก็น่าจะได้เหน็ ผลงานทแ่ี คพ่ ออะลมุ่ อล่วยได้
เนอ่ื งจากเกลโดเ้ ปน็ ชา่ งฝมี อื เขาคงไมย่ อมรบั ผลงานแบบนน้ั แน่

“ยง่ิ ไปกวา่ นน้ั ท่านรมิ รุ ุ ขา้ มเี รื่องทีจ่ ะรายงานเรอ่ื งหน่ึงครับ”
เรอ่ื งของเกลโดก้ ค็ อื ปญั หาของเกลโด-้ -------ฮาคโุ รหนั มาหาผม
แลว้ เปลยี่ นน�้าเสยี ง ราวกบั วา่ ก�าลงั คดิ เช่นน้ันอยู่

“มีอะไร?”
“ทจ่ี รงิ แลว้ อาณาจกั รหนุ่ เชดิ จสิ ตารฟ์ ซง่ึ เปน็ ดนิ แดนทเ่ี คลยแ์ มน
ปกครองนะ่ ครบั ขา้ ไดย้ นิ มาวา่ ประชาชนสว่ นใหญอ่ ยใู่ นชนชน้ั ทาส พวกเขา
มแี ต่ดาร์กเอลฟ์ (เผ่าภตู สีนลิ หูยาว) ไม่มเี ผ่าอ่ืนเลยครับ เฉพาะคนที่ท�า
หน้าท่คี วบคุมดแู ลปราสาทก็มีจา� นวนท้งั หมดพันกวา่ คน แต่ละคนกล็ ้วน
แตแ่ สดงความสวามิภักด์ทิ งั้ นน้ั ครับ”
“อืม แล้วยังไงต่อเหรอ?”
“ครับ... เร่อื งทค่ี นเหลา่ นนั้ พดู กค็ อื เมอื่ นานมาแล้ว ดินแดน
แห่งจิสตารฟ์ มอี าณาจักรของเอลฟ์ต้ังอยู่--------”
เอลฟเ์ หรอ
อาณาจักรมนตราซาริออนก็ดูท่าว่าจะเป็นลูกหลานของเอลฟ์

128

หรอื วา่ จะมบี รรพบรุ ุษเหมือนกันงั้นเหรอ?
คงไมใ่ ชอ่ ย่างน้นั หรอก เพราะสถานท่กี อ็ ยู่หา่ งกนั มาก

“------- พวกเขาพูดประมาณว่า ดินแดนแห่งนั้นมีซากโบราณ
สถานที่หลงเหลืออยู่ และพวกเขาเปน็ คนเฝ้าสุสานครับ”

“เอ๊ะ”
สุสานซึ่งดาร์กเอลฟ์ผมู้ อี ายยุ นื เฝา้ อยู่-------- ซากโบราณสถาน
ง้ันเหรอ?

“สรปุ กค็ อื ยงั มซี ากปรกั หกั พงั แหง่ อาณาจกั รโบราณซงึ่ ยงั ไมเ่ คย
มใี ครยา่ งกรายเข้าไปหลงเหลอื อยูง่ ้ันเหรอเนีย่ ...”
มนั คือข้อเทจ็ จรงิ ใหมท่ ่ีนา่ ตกใจ
ซากปรกั หกั พงั ยคุ โบราณยงั หลงเหลอื อยใู่ นทกุ หนทกุ แหง่ บนโลก
กลุ่มคนที่ยังชีพด้วยการหาสมบัติ-------- นักผจญภัยสายส�ารวจต่าง
แสวงหาสมบัติลับ เพื่อเปน็ การท้าทายในแต่ละวัน
ถึงจะพดู อย่างน้นั สว่ นใหญก่ ม็ แี ตข่ ่าวร้ายทั้งนัน้
เดิมที ซากโบราณสถานท่ีถูกค้นพบก็มีจ�านวนน้อยอยู่แล้ว
การคน้ พบสมบัตลิ ับแปลกตาจึงไม่อาจท�าได้เร็วไว
จากสถานการณด์ งั กลา่ ว ถา้ หากวา่ มซี ากโบราณสถานทผ่ี คู้ นยงั
ไมร่ จู้ กั ละก.็ ..

“ฮาคโุ ร ชว่ ยเกบ็ เรอื่ งนเี้ ปน็ ความลบั หนอ่ ย ฉนั อยากไปดสู ถานท่ี
จรงิ สักครั้ง แลว้ ค่อยตดั สินใจน่ะ”

“รบั ทราบ”
พอผมพดู แลว้ ฮาคโุ รกพ็ ยกั หนา้ อยา่ งเงยี บๆ ราวกบั วา่ เขากเ็ ขา้ ใจ
ความสา� คัญของเรอ่ื งน้ี
อา� นาจทางการเงนิ ของเคลยแ์ มนนน้ั อาจจะมสี าเหตมุ าจากสมบตั ิ
ทีข่ ุดพบในซากโบราณสถานกเ็ ป็นได้
ดูท่าว่าจะเป็นแบบน้ันไม่ผิดแน่ เพราะเกลโด้ก็พูดว่า เขาเก็บ

บทท่ี 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 129

รวบรวมพวกเมจกิ ไอเทม และอารต์ ิแฟก็ ต์ (อุปกรณ์สมบัติเวท) หลาก
หลายชนดิ
แต่ถึงอยา่ งน้นั ...
อย่างไรกต็ าม เรอื่ งนี้ผมขอพักไวก้ อ่ น
พวกดาร์กเอลฟ์น่าจะปากแข็งซะด้วย ถ้าพวกเราไม่เผยแพร่
เรื่องนี้ ข้อมูลกค็ งจะไม่รวั่ ไหลไปสูภ่ ายนอก
ถึงอย่างไรท่นี ั่นก็เป็นเขตแดนของจอมมาร นักผจญภยั ปกติจงึ
ไม่เข้าไปยมุ่ ยา่ ม เพราะเป็นสถานทต่ี ้องห้าม
ถา้ จะขยายขอบเขตงานท่ีเกี่ยวขอ้ งกบั ซากโบราณสถานท้งั หมด
ในเวลาเดียวกันกไ็ มเ่ หมาะ
ผมคิดเช่นนั้น แล้วจึงตัดสินใจที่จะด�าเนินการเกี่ยวกับซาก
โบราณสถานยคุ โบราณอย่างระมัดระวัง

＊

ทกุ คนอยกู่ นั พร้อมหนา้ พรอ้ มตาทห่ี ้องประชมุ ใหญ่
ในขนั้ แรก การประชุมเริ่มตน้ ด้วยคา� กล่าวของผม

“เอ่อ ทกุ คน คนท่ีทราบกันแลว้ ก็คงมี ตัวฉนั ในตอนน้ี ได้เขา้
รับต�าแหนง่ จอมมารแลว้ ”
ผมอยบู่ นเกา้ อที้ เี่ ตรยี มไวส้ า� หรบั สไลมโ์ ดยเฉพาะ ผมมองทกุ คน
ที่อยู่รอบๆ แลว้ กลา่ วเชน่ นน้ั

“““ยนิ ดีด้วยครบั /คะ่ !!!”””
ทุกคนอวยพรให้ผมด้วยใบหนา้ ย้มิ แย้ม มที ้ังคนท่ีรู้อยูแ่ ลว้ และ
คนทแี่ สดงท่าทียนิ ดี
อมื ๆ สว่ นผมกร็ สู้ กึ วา่ ไดผ้ า่ นพน้ วกิ ฤตไิ ปหนงึ่ อยา่ ง กเ็ ลยดใี จมาก

“ถงึ จะใช้เวลายาวนาน แต่ในท่สี ดุ กไ็ ด้เปน็ แลว้ นะครบั ”

130

“สดุ ยอดจรงิ ๆ เหลอื เชอ่ื เลยทที่ า่ นเปน็ จอมมารไดจ้ รงิ ๆ ซาบซงึ้
มากครบั ”

“ยุคสมยั ของทา่ นรมิ ุรุมาถึงแล้วสินะคะ!”
รกิ รุ โุ ดเอย๋ ถงึ จะพดู วา่ นานกเ็ ถอะ แตว่ า่ ตงั้ แตท่ ผี่ มไดพ้ บเจอนาย
กย็ งั ไม่ถงึ 2 ปเี ลย
หมอน่ีประเมินผมสงู ไวแ้ คไ่ หนกันเชียว...?
รกิ รุ ปุ ระทบั ใจเปน็ อยา่ งมากจนนา�้ ตาลกู ผชู้ ายหลงั่ รนิ ตรงขา้ มกบั
ชอิ อนผู้แสดงสีหน้าภูมใิ จเหมือนปกติ
แตเ่ อาเถอะ ผมก็รู้สึกซาบซึ้งเหมอื นกัน
ปัญหาที่เหลือมีเพียงแค่การรับมือศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งทิศ
ประจมิ เพยี งแคส่ ะสางเรอ่ื งน้ไี ด ้ ก็นา่ จะสรา้ งสภาพแวดลอ้ มในอดุ มคติ
ของผมขึ้นมาได้ในคราเดยี ว
ผมรสู้ ึกดขี น้ึ แล้วพูดตอ่ จากเม่ือสกั คร่นู ้ี
ผมต้องบอกข้อสรุปทไ่ี ดจ้ ากวลั พัวร์กสิ ให้ทุกคนทราบสนิ ะ

“ใช่แล้ว ฉันมเี ร่อื งท่ียงั ไม่ไดพ้ ูดน่ะ คือวา่ มกี ารกา� หนดใหพ้ ืน้ ท่ี
ทงั้ หมดของมหาพงไพรแหง่ จรู า่ เปน็ เขตการปกครองของฉนั จนถงึ ตอนนี้
ฉันยังเป็นผู้น�าอยู่ เร่ืองนั้นจึงน่าจะไม่เป็นปัญหาใช่มะ? ฉันคิดว่าคงยัง
ไม่มีการรุกรานหรอก แต่ถ้ามีละก็ จะต้องโจมตีสกัดภายใต้ชื่อของฉัน
ทเี่ หลอื ก็ นนั่ สนิ ะ ทา� ยงั ไงถงึ จะแสดงใหเ้ หน็ วา่ มนั เปน็ เขตปกครองไดล้ ะ่ ?
ปล่อยฉันไวเ้ ฉยๆ จะดีเหรอ?”
พอผมได้เปล่งถ้อยค�าออกไป สายตาของเหล่าหัวหน้าก็เร่ิมมี
ความตึงเครยี ดข้ึนมา คนทีจ่ รงิ จงั กนั น่ากลัวก็มี
เอ๋? ตรงไหนทไ่ี ม่ได้เรือ่ งเหรอ?

“เออ่ ... พ้ืนทท่ี ัง้ หมดเหรอครับ? จริงหรอื ?”
ริกุรโุ ดถามกลบั ดว้ ยความรสู้ กึ หวาดระแวง

“อะ อม้ื ”

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน�้ ท่ี 131

ผมพยักหนา้
“เฮย้ ๆ เอาจรงิ เหรอเนยี่ พ้นื ท่ที ้ังหมดทว่ี ่าเนย่ี รวมอกี ฟากของ

แม่นา้� ดว้ ยสินะครบั ?”
เพราะว่าเบนมิ ารุถามมาเชน่ น้นั ผมเลยตอบไปวา่ “อาจจะ”
ถา้ พูดถึงแม่น�้าแล้ว กค็ งจะเปน็ ธารน้า� ใหญ่อาเมลด์ซง่ึ หลัง่ ไหล
ราวกบั จะแยกผืนปา่ ออกจากกัน
อกี ฟากหนง่ึ ของแมน่ า�้ นน้ั หนั หนา้ เขา้ ภมู ภิ าคทไี่ ดร้ บั อทิ ธพิ ลจาก
จกั รวรรดฝิ ง่ั ตะวนั ออก และเปน็ สถานทที่ ไ่ี มเ่ กยี่ วขอ้ งกบั พวกผมมาจนถงึ
ตอนน้ี

“มีปัญหาอะไรหรือเปลา่ ?”
พอผมถามอยา่ งนนั้ เบนมิ ารกุ ็คร่นุ คดิ แลว้ จึงให้คา� ตอบ

“ส�าหรับพวกข้า มันไม่ถึงข้ันที่จะเป็นปัญหาหรอกครับ แต่ว่า
อกี ฟากของแมน่ า�้ ยังไม่อยู่ภายใต้อทิ ธพิ ลของไดรแอดแนน่ อนครบั พนื้ ท่ี
ที่ทา่ นริมุรุจะไดร้ บั การยอมรับในฐานะผ้นู �านนั้ อยา่ งมากที่สุดกแ็ คผ่ นื ดนิ
ทีไ่ ดรแอดสรา้ งขึ้นเท่านนั้ ถา้ มองในมุมของพวกที่อยอู่ ีกฟากแม่น้า� การ
ปรากฏตวั ของจอมมารตนใหมค่ งจะเปน็ ปัญหาท่ีน่าปวดหวั เลยละครับ”
เบนมิ ารุกล่าวสรุปด้วยรอยยมิ้ ท่ีเหมอื นอยากจะพดู วา่ แมพ้ วก
เขาจะตัดขาดจากเรา แต่ถ้าคิดเป็นศัตรูกัน เด๋ียวข้าไปถล่มให้นะครับ
ชอบกล
เด๋ียวส ิ ผมวา่ มนั ค่อนข้างเปน็ ปญั หาใหญ่เลยนะพ่อคุณ!?

“ไม่ใช่อย่างงั้นหรอก นี่เป็นเร่ืองท่ีสุดยอดเลยแหละ ถึงยังไง
สิทธิ์ในทรัพยากรจากผืนป่าก็เป็นของนายท่านริมุรุทั้งหมด เร่ืองน้ีได้รับ
การอนุมัติจากเหล่าจอมมารแล้วใช่ไหม? สรุปก็คือ นายท่านริมุรุเป็น
ผู้ถือครองสิทธิ์ในทรัพยากรท่ีเก็บเกี่ยวจากผืนป่าทั้งหมด เรื่องนี้มันจะ
กลายเป็นเรือ่ งใหญไ่ ดย้ งั ไงกัน?”
ไคจนิ รอ้ งอย่างตน่ื เต้น เพอ่ื พูดแทนเสยี งที่อยู่ในใจของผม

132

อย่างนัน้ แหละ ใชเ่ ลย ผมก็ไมไ่ ด้ถือสาอะไรนกั หรอก แต่ก็มี
ลางสงั หรณ์ว่ามนั คอ่ นขา้ งเป็นเรอ่ื งส�าคญั
เรื่องที่ไคจินพูดมาก็คือ จนถึงตอนนี้ การเก็บเก่ียวทรัพยากร
เปน็ ท่รี ู้กันโดยปรยิ าย
เพราะวา่ พอเปน็ เร่ืองเล็กๆ น้อยๆ ไดรแอดซึ่งเป็นผ้ดู ูแลก็เอาหู
ไปนาเอาตาไปไรซ่ ะดว้ ย และเดมิ ทอี กี ฟากของแมน่ า้� กน็ า่ จะอยใู่ กลเ้ ขตไร้
กฎระเบยี บ คนทเี่ ขา้ ออกอาณาจกั รคนแคระกเ็ กบ็ ของปา่ แลว้ นา� ไปซอ้ื ขาย
เช่นกนั ดูท่าวา่ จะท�ากันเปน็ เร่อื งปกตใิ นชวี ิตประจา� วนั
นน่ั เปน็ เรอ่ื งธรรมดา เพราะวา่ ไมม่ คี วามจา� เปน็ ทจ่ี ะตอ้ งขออนญุ าต
นน่ั เอง
แต่ว่านับแต่น้ีเป็นต้นไป ไม่ว่าใครก็ต้องขออนุญาตผม แม้จะ
อาศัยอยูใ่ นปา่ ก็ตาม...
ดเู หมอื นวา่ ในตอนน้ ี กลมุ่ คนทีอ่ าศยั อยใู่ นปา่ จะอย่ใู นสถานะท่ี
ต้องมาขออนญุ าตจากผม

“เอ!๋ ? งัน้ กห็ มายความว่า ต่อจากนี้จะมคี นเข้ามาเรอ่ื ยๆ หรือ
เปลา่ นะ?”

“นา่ จะมานะคะ ในตอนนี้ ทา่ นรมิ รุ เุ ปน็ จอมมารอยา่ งเปน็ ทางการ
คนทีไ่ ม่เขา้ มาทกั ทายจะถอื ว่ามเี จตนาตอ่ ตา้ นค่ะ”
ชูนะกล่าวดว้ ยใบหน้ายม้ิ แยม้ อยา่ งออ่ นโยน
ขนาดชูนะยงั พดู อย่างนนั้ เรอ่ื งนี้จึงนา่ จะถกู ต้อง
แตพ่ อผมลองคดิ ดแู ลว้ กไ็ ดค้ วามวา่ ทงั้ ๆ ทก่ี อ่ นหนา้ นพ้ี วกเขา
อยอู่ ยา่ งอสิ ระ แตจ่ ๆู่ กต็ อ้ งมาขออนญุ าต ไมว่ า่ จะคดิ อยา่ งไรมนั กเ็ ปน็ การ
รบกวนพวกเขา

“แต่ว่านะ พวกเขาจะมาเอาป่านนี้เหรอ? ท้ังๆ ที่อยู่มาก่อน
แทๆ้ -------”
หลงั จากทีผ่ มบน่ พมึ พ�า พวกรกิ รุ ุโดและกาบิลตา่ งกใ็ ห้คา� ตอบ

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ท่ี 133

“ไมใ่ ชอ่ ยา่ งงนั้ หรอกครบั จอมมารคอื ตวั ตนอนั นา่ ภาคภมู ใิ จใน
ถงึ พลงั ระดับนั้นยังไงล่ะครับ แม้แต่มนุษย์มารช้ันสูงท่ีมีพลัง ก็ยังถือว่า
เป็นส่งิ ทอ่ี ยไู่ กลเกนิ เอ้ือมส�าหรบั กอ็ บลนิ ครับ”

“เป็นเช่นนั้นแหละขอรับ จะเลือกระหว่างเข้ามาอยู่ภายใต้การ
ปกครองของจอมมารแลว้ ตนเองได้รบั การค้มุ ครอง หรอื จะมีชีวิตอยตู่ าม
อ�าเภอใจโดยที่ไม่ยอมรับจอมมาร แน่นอนว่าตัดสินใจได้อย่างอิสระ
เลยขอรบั แตว่ ่าเผา่ ลิซารด์ แมนของขา้ นอ้ ยตอ้ งการการคมุ้ ครองดูแลเป็น
อย่างมากเลยแหละขอรับ ไม่ตอ้ งคดิ ถงึ เรื่องการเป็นศตั รกู ันเลย เพราะ
การเพิกเฉยต่อจอมมารคงจะเป็นเรื่องไรส้ าระทสี่ ดุ เลยขอรับ การกระทา�
เชน่ นน้ั มคี วามเสย่ี งทจ่ี ะจดุ ชนวนใหจ้ อมมารโกรธ ดงั นน้ั การเขา้ ไปทกั ทาย
จอมมารจงึ เปน็ เรือ่ งปกติขอรบั ”
หากไม่เขา้ ไปทกั ทายจอมมาร กม็ คี วามเป็นไปได้ทจ่ี ะถกู เขา้ ใจ
ว่ามีเจตนาต่อต้านตามที่ชูนะกล่าว พฤติกรรมเช่นน้ีเพียงพอท่ีจะท�าให้
โดนโจมตีโดยไมม่ ีขอ้ แก้ตัว
ไมส่ ิ ผมไมโ่ จมตใี ครเพราะเร่อื งแค่น้ันหรอกนะ แต่วา่ เหล่าอสูร
ท่ีผมยังไม่เคยเจอคงไม่มีทางรเู้ รือ่ งนห้ี รอก...

“อย่างน้อย ลิซาร์ดแมนกจ็ ะเขา้ มาทกั ทายขอรบั เพราะว่าเรอ่ื ง
ที่ทา่ นรมิ รุ ไุ ดเ้ ปน็ จอมมารนนั้ ขา้ น้อยนา� ไปบอกท่านพอ่ แล้วขอรับ!”
กาบลิ พูดเหมือนเปน็ เรื่องธรรมดา
เดี๋ยวนะ ไปตัดสินใจกันตอนไหนเนีย่ ?

“คณุ อาบิลจะมาเหรอ?”
“ใชแ่ ลว้ ขอรบั ! ขา้ นอ้ ยไดบ้ อกทา่ นชอิ อนไปแลว้ บดิ าของขา้ นอ้ ย
พูดไว้ว่า อยากจะมาทักทายทา่ นรมิ ุรุด้วยตวั เองใหไ้ ดข้ อรับ!”
ผมสังหรณว์ ่าน่าจะมเี ร่อื งส�าคญั อะไรสกั อย่าง
ลิซาร์ดแมนก็เป็นหน่ึงในเผ่าพันธุ์ขนาดใหญ่ในมหาพงไพร
แห่งจรู ่า เมอ่ื คดิ วา่ แม้แตก่ ล่มุ คนเหลา่ นนั้ ยงั ตอ้ งเขา้ มาทักทาย เผ่าพนั ธุ์

134

ขนาดเล็กและอ่อนแอก็ไม่ต้องพดู ถงึ เลย
คนท่รี จู้ กั มกั คนุ้ กบั ผมกค็ งมาหาอย่างสบายใจ แต่คนที่ไมร่ ้จู ัก
ผมอาจจะหวนั่ กลัวตวั สนั่ กเ็ ป็นได้
พวกเขาคงไมค่ ดิ วา่ จะมผี ปู้ กครองตนใหมถ่ อื กา� เนดิ ขน้ึ มา จงึ อาจ
กังวลว่าหากรับมือผิดวิธีก็จะถูกท�าลาย ทั้งๆ ที่ไม่จ�าเป็นต้องกังวลเลย
ผมไม่อยากให้พวกเขาเป็นกังวล หากสร้างบรรยากาศท่ีท�าให้พวกเขา
สามารถเขา้ มาทกั ทายอยา่ งสบายใจไดก้ ็น่าจะดี
แตอ่ ยา่ งไรก็ตาม...
ผมมองไปทางชิออนผทู้ ไ่ี มร่ ทู้ า� ไมถงึ ทา� หน้าภูมใิ จนกั
หากเธอไดย้ นิ เรอ่ื งทพ่ี อ่ ของกาบลิ จะมาหาแลว้ ทา� ไมไมร่ ายงาน
ผมละ่ ? ไม่ใช่เวลามาทา� หน้าเชดิ นะ ให้ตายสิ
ชอิ อนไมใ่ สใ่ จเร่ืองน้ันเลย
เปน็ ผหู้ ญงิ ทพ่ี ง่ึ พาไมไ่ ดจ้ รงิ ๆ ตรงกนั ขา้ มกบั รปู ลกั ษณภ์ ายนอก
ที่ดูเป็นหญิงผทู้ า� งานเลขาไดอ้ ย่างเหมาะเจาะ
ผมคดิ ว่า น่าเสยี ดายเกินไปแลว้ จากกน้ บึงของหวั ใจ

“ฮฮึ ื่อ! สา� หรับทา่ นริมุรุ ก็ปกตนิ ะคะ!”
อย่างค�าพูดท่ีความหมายไม่ชัดเจนน้ี ชิออนก็พูดออกมาด้วย
ทา่ ทางอวดด ี ปล่อยเธอไว้แบบนนั้ คงดกี วา่ ม้ัง
เรื่องท่ีพอผมได้รับค�าชม ก็ปลื้มอกปลื้มใจมากกว่าเรื่องของ
ตวั เอง นนั่ ทา� ใหผ้ มดใี จอยหู่ รอก แตถ่ า้ พดู เรอ่ื งนน้ั ออกไป ชอิ อนกจ็ ะไดใ้ จ
ผมก็เลยเงียบๆ ไวด้ ีกวา่

ทา้ ยทส่ี ดุ พอเรอ่ื งทผ่ี มเปน็ จอมมารเผยแพรอ่ อกไป คนสว่ นใหญ่
กค็ งจะแวะมาทักทาย
เพราะไมว่ ่าจะเปน็ ใครกต็ าม การได้รบั การค้มุ ครองดูแลน่าจะดี
กว่าการเปน็ ศัตรกู บั จอมมาร

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ที่ 135

เมื่อเป็นเช่นน้ัน อสูรจ�านวนมากก็จะมาเย่ียมเยือนเมืองแห่งนี้
ตอ้ งเริ่มหาวธิ ีรบั มือในแต่ละวนั
จากนไี้ ป ผมจะทา� การสา� รวจมหาพงไพรแหง่ จรู า่ ผมจะออกไป
สมั ผัสเผ่าพันธ์ุท่ีมีภมู ปิ ญั ญารอบๆ ผืนปา่ ถ้าเปน็ ในเขตท่ีรบั รู้วา่ ผมเปน็
ผูน้ �าอย่แู ลว้ คงไมม่ ีปญั หาอะไร แตใ่ นสถานที่ท่ีนอกเหนอื จากนน้ั กน็ า่ จะ
ลา� บาก
จะวา่ ไป ยังไงซะผมก็จะไม่ทา� ให้มนั ยงุ่ ยากไปกว่าน้ี--------

“ฉันคิดอะไรบางอย่างอยู่น่ะ ยังไงเร่ืองที่ฉันเป็นจอมมารจะ
แจ้งใหร้ ทู้ ั่วกนั ใช่มะ? ถา้ เปน็ งนั้ แล้ว กป็ ่าวประกาศใหย้ ่ิงใหญ่สดุ เหวีย่ ง
ไปเลย ถา้ ประกาศใหท้ กุ คนรจู้ กั เมอื งนกี้ น็ า่ จะดไี มใ่ ชเ่ หรอ? ทา� ใหท้ ุกคน
เขา้ มาพร้อมๆ กนั จะสบายกวา่ ทยอยกนั เข้ามาใช่ไหมละ่ ”

“...ว่าไงนะครบั ?”
ริกุรโุ ดมองผมอย่างสับสน เพราะง้นั ผมจึงอธิบายไอเดยี ที่ป๊งิ
ขึน้ มาใหเ้ ข้าใจงา่ ย
ผมไมไ่ ด้ตัง้ ใจทจี่ ะทา� ใหม้ นั เปน็ เร่อื งยาก
เมืองน้ีซึ่งเป็นเมืองหลวงของเทมเพสต์เป็นที่รู้จักในหมู่อสูรของ
มหาพงไพรแห่งจูร่ามากข้ึนเรื่อยๆ เพราะเหล่าพ่อค้าแม่ค้าของโคโบลต์
(เผา่ หวั สนุ ขั ) ซง่ึ มโี คบเี้ ปน็ ผนู้ า� นนั้ ชว่ ยแพรก่ ระจายขา่ วลอื ทวั่ ทกุ หนทกุ แหง่
อยา่ งย่งิ ใหญ่
ผมคดิ ว่านา่ จะมีคนท่ใี ห้ความสนใจอยู่บ้าง ชว่ งเวลาทจ่ี ะมผี อู้ ยู่
อาศยั ในเมืองเพิม่ ขึน้ คงใกล้เขา้ มาถึงแล้วละมง้ั
เหลา่ มนษุ ยส์ ตั วท์ เ่ี ขา้ มาอยใู่ นตอนน ้ี พอเรยี นรเู้ คลด็ วชิ าแลว้ สกั
วันหน่ึงพวกเขาก็จะออกไป ดังน้ันต้องบรรจุคนลงในต�าแหน่งงานที่ว่าง
ถงึ อยา่ งไรกจ็ ะจดั ใหม้ กี ารศกึ ษาอยแู่ ลว้ การจดั การอบรมสงั่ สอนใหท้ กุ คน
พรอ้ มๆ กนั จึงมปี ระสิทธภิ าพท่ดี ี
การปรบั ปรงุ สถานการณเ์ กยี่ วกบั อาหารกร็ าบรนื่ คนทร่ี บั เขา้ มา

136

ในเมืองจงึ อม่ิ หมพี ีมัน แต่ในทางกลบั กัน ก�าลงั แรงงานยังมไี ม่เพยี งพอ
อันนั้นกอ็ ยากทา� อนั น้กี ็อยากทา�
แตไ่ ม่มีคนทา� งานเลย
นั่นคอื สภาพของพวกผมในตอนน้ยี ังไงละ่
ผมจะประกาศให้ทุกคนรูจ้ กั เมืองนใ้ี นคราเดียว โดยมีเป้าหมาย
คือการเพ่มิ จา� นวนประชากร
หากพวกเขาเข้ามาทักทายผมละก็ ผมจะใช้โอกาสนั้น
ประชาสัมพนั ธเ์ มอื งนีใ้ หเ้ ป็นที่รู้จัก ผมคิดวา่ พอทา� เชน่ นั้นแลว้ คงมีอสูร
ท่คี ิดจะย้ายที่อยอู่ าศยั บา้ ง
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ไมส่ ิ มหิ น�าซา�้ ยงั --------

“แล้วก็ยังมีอีกเร่ือง หมู่น้ีทุกวันเป็นวันที่ตึงเครียดตลอดเลย
นานๆ ทอี ยากจะคลายเครียดใชม่ ะ? เพราะง้นั ทุกคนมาจัดงานเทศกาล
กันเถอะนะ!”
ผมเลอื กช่วงเวลาที่จะใหค้ นเขา้ มาทกั ทาย
ในเวลานนั้ กจ็ ดั งานเทศกาลในเมอื ง และตอ้ นรบั คนทจี่ ะมาดกี วา่
เพราะว่ามีเรอื่ งทีม่ ิลมิ ขอรอ้ งอยดู่ ้วย ก็เลยจะจดั งานเลี้ยงอยา่ ง
อลังการยงั ไงล่ะ
เนอื่ งจากมกี ารกา� หนดชว่ งเวลาไว ้ จงึ ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งคอยตอ้ นรบั
ผคู้ นทม่ี าทกั ทายในแตล่ ะวนั
และยังเป็นการพักผ่อนหย่อนใจของพวกผมอีกด้วย การ
ประชาสมั พันธ์เมืองกท็ �าได้เชน่ กัน
กล่าวคอื สามารถทา� ทกุ อยา่ งใหจ้ บพรอ้ มกนั ไดน้ นั่ เอง

“งานเทศกาล...”
“ยอดเยี่ยม เปน็ ความคดิ ท่วี เิ ศษมากครบั !!”
“มาทา� กันเถอะครับ!! มันจะต้องอลังการแน่นอน!!”
แววตาของทุกคนเริ่มเปล่งประกายวิบวับ ในเวลาเดียวกับ

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 137

ตอนท่ีฟงั ผมอธิบายเสรจ็
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความต้งั ใจขึ้นมา
เน่ืองจากพวกเขาจัดงานเลี้ยงซ่ึงดูเอิกเกริกคล้ายงานเทศกาล
หนง่ึ ครั้งต่อเดอื น จึงสั่งสมประสบการณจ์ ากแต่ละครัง้ ค่อยๆ กลายเป็น
ศลิ ปะทลี่ ะเอยี ดจนเกนิ คาด ผมจะใหพ้ วกเขาขยายขนาดของงานจนใครๆ
กส็ ามารถเขา้ ร่วมได ้ มันน่าสนกุ แฮะ

“เพราะว่าไหนๆ ก็จะท�าควบคู่กับการประกาศตัวของฉันแล้ว
อย่างแรกก็ตอ้ งทา� ใหม้ ันยิง่ ใหญ่ไปเลยไมใ่ ชเ่ หรอ!”

“““ครับ/ค่ะ!!”””
ไมม่ ีความเหน็ โตแ้ ย้ง
งบประมาณ? ไม่ใช่เวลามาห่วงเรือ่ งพรรคน์ ้นั สกั หน่อย
ริกรุ ุโดต้องท�าอะไรสกั อยา่ งให้แนน่ อน
เพราะตอนน้ีพวกผมก็อู้ฟู่ ถึงจะใช้เงินฟุ่มเฟือยนิดหน่อยก็ไม่
สะเทอื นเลยยงั ไงล่ะ
ถอ้ ยคา� ของผมอาจจะมพี ลงั ทที่ า� ใหก้ ารพดู คยุ หลงั จากนเ้ี กดิ ขนึ้
อย่างรวดเร็ว
เผลอแปบ๊ เดยี ว กม็ คี วามเหน็ ตา่ งๆ ออกมาอยา่ งพรอ้ มเพรยี งกนั
พอผมรสู้ กึ ตวั กถ็ งึ ตอนทพี่ ดู คยุ เรอื่ งการสง่ จดหมายเชญิ ใหผ้ นู้ า� ของแตล่ ะ
ประเทศแล้ว
ค่อนข้างเร็วเกนิ ไปหรอื เปล่า?
ถา้ มแี คเ่ หลา่ อสรู กย็ งั ด ี แตถ่ า้ จะเชญิ เหลา่ ผนู้ า� ประเทศของมนษุ ย์
ละก็ นา่ จะไมเ่ ปน็ ไรหรือเปลา่ นะ?
ออนเซน็ กม็ ี
เรยี วกังส�าหรับบรกิ ารลกู คา้ กม็ ี
เรือนรับรองแขกท่ีจะท�าให้ขุนนางเชื้อพระวงศ์พึงพอใจก็เตรียม
พร้อมเรียบร้อย

138

ท่ีจริงแล้ว กลุ่มคนใหญ่คนโตเช่นดยุกเอรัลโด้และราชากาเซล
ดูเหมือนจะพึงพอใจในการรับรองแขกของพวกคุณฮารุนะเป็นอย่างมาก
เชน่ กัน
อมื น่าจะไม่เป็นไร
อาจจะเลอื่ นวนั เวลาหรอื เปลย่ี นสถานทบี่ า้ ง และถา้ เตรยี มระบบ
รกั ษาความปลอดภยั ใหพ้ รอ้ มใชง้ านแลว้ ละก ็ นา่ จะเปน็ โอกาสอนั ดที พ่ี วก
ผมจะแนะน�าตวั ใหผ้ ู้นา� แต่ละประเทศรจู้ กั
เพราะวา่ เจา้ นายของพวกเขา-------- เออ่ ก็ผมเองแหละ-------
เปน็ จอมมารอยา่ งเป็นทางการแล้วนนั่ เอง
ผมเขา้ ใจความรูส้ กึ อยากเฉลมิ ฉลองของทุกคนเปน็ อย่างดี
แต่ก่อนผมเป็นคนญี่ปุ่นท่ีช่ืนชอบงานเทศกาล ผมคิดว่าเร่ืองน้ี
ผมจะต้องเอาจริงขน้ึ มาบ้าง เพ่อื ทจ่ี ะสอนใหเ้ ข้าใจว่างานเทศกาลมนั เป็น
อย่างไร แลว้ กท็ า� ให้ร้วู ่าผมคือจอมมารผูเ้ ปน็ มิตร
ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง จึงมีการจัดงานเทศกาลขนาดใหญ่
โดยมเี จ้าภาพคือเทมเพสต์น่นั เอง

＊

เร่ืองงานเทศกาลค่อยน�ามาพิจารณารายละเอียดในภายหลัง
การรายงานของผมเสร็จส้นิ แล้ว
ตอ่ มา ผมไดร้ บั การรายงานเกย่ี วกบั สารทกุ ขส์ กุ ดบิ ของแตล่ ะคน
ผมเขา้ ใจสถานการณท์ งั้ หมดอยา่ งครา่ วๆ แลว้ แตก่ ม็ คี นทไ่ี มร่ วู้ า่
หวั หนา้ ฝา่ ยอ่นื ๆ กา� ลังทา� อะไรอยู่ ดไี มด่ อี าจจะมขี ้อมลู ทีผ่ มไม่ร้อู ยกู่ ไ็ ด้
โดยเฉพาะดอิ าโบล ซง่ึ มที ศั นคตติ า่ งกบั ผมอยา่ งสดุ ขว้ั จะเรยี กวา่
ไมร่ จู้ กั สามญั ส�านึก หรอื เรียกวา่ อะไรด.ี ..
เพราะเรอ่ื งทเี่ ปน็ เรอ่ื งเลก็ นอ้ ยสา� หรบั เขา แตเ่ ปน็ เรอื่ งใหญส่ า� หรบั

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ท่ี 139

ผมน้ัน มอี ยู่เยอะพอสมควรเลยทเี ดยี ว
ในกรณีเช่นนั้น บางคร้ังก็อาจจะมีปัญหาที่ผมคนเดียวรับมือ
ลา� บากอยบู่ า้ ง ผมจงึ จา� เปน็ ตอ้ งจดั การประชมุ เชน่ นอี้ ยา่ งสมา�่ เสมอ เพอื่ ให้
ทกุ คนแบ่งปันขอ้ มูลกนั นน่ั เอง
จากการรายงานของรกิ รุ โุ ด พวกพอ่ คา้ แมค่ า้ ทเ่ี ปน็ คคู่ า้ เรม่ิ กลบั
เขา้ มาในเมอื งแลว้ อาจเปน็ เพราะรกิ รุ โุ ดชว่ ยประกาศวา่ ฟวิ สป์ ลอดภยั แลว้
จ�านวนคนเข้าออกจึงเพิ่มขน้ึ จากก่อนหน้าน้ี
นอกจากน ี้ เรอื่ งความเคลอ่ื นไหวของประเทศอนื่ ๆ เขากบ็ อกวา่
ไม่มีประเทศไหนแสดงความเคลอ่ื นไหวทสี่ ะดุดตาให้เหน็ เลย
ท่าทางพวกเขาจะก�าลังเฝ้าระวังผมที่กลายเป็นจอมมารอยู ่
แต่ในตอนนี ้ การทอ่ี าณาจกั รเบอรม์ นุ ดแ์ ละอาณาจักรคนแคระจะคบหา
พวกผมอยา่ งไรนนั้ คงจะเปน็ ทีน่ า่ จับตามองละมงั้
จกั รพรรดนิ แี หง่ อาณาจกั รมนตราซาริออน เอลเมเชีย เออลัวร ์
ซารอิ อน มายงั ทแี่ หง่ นดี้ ว้ ยตวั เอง และประกาศกอ่ ตง้ั ความสมั พนั ธท์ างการ
ทตู กบั พวกผมหรอื เทมเพสต ์ เออ่ แถลงการณน์ มี้ หี วั ขอ้ ทเี่ หมอื นจะทา� ให้
ไดย้ ินเสียงแวว่ ๆ ว่า ‘รีบๆ สร้างทางหลวงซะสิ’ อย่หู รอก แต่มนั จะชว่ ย
เสริมสร้างอา� นาจใหพ้ วกผมไมผ่ ดิ แน่
รกิ รุ โุ ดเลา่ วา่ คา� แถลงตา่ งๆ ทผี่ นู้ า� แตล่ ะประเทศสง่ มาใหพ้ วกผม
ดว้ ยเวทมนตรน์ ั้น ท�าใหเ้ กิดสถานการณ์ท่หี ลายๆ ประเทศต่างกก็ มุ ขมับ
ดูเหมือนเขาจะได้ยินเร่ืองท�านองนั้นจากการติดต่อสื่อสารกับ
พวกฟิวสแ์ ละราชากาเซล

“โอโ้ ห ทกุ ทา่ น แตล่ ะประเทศตา่ งกต็ อบรบั อยา่ งกระตอื รอื รน้ เลย
ท่าทางพวกเขาจะส�านกึ บญุ คุณเปน็ อยา่ งมากนะครับ!”
รกิ ุรุโดกล่าวถ้อยคา� สดุ ท้ายด้วยท่าทางดใี จ

ตอ่ จากริกุรโุ ด คราวนีโ้ ซเอย์ก็ออกความคิดเหน็

140

เนอื่ งจากผมมอบหมายใหโ้ ซเอยส์ า� รวจหลายๆ อยา่ ง จงึ นา่ จะมี
เน้ือหาทีจ่ ะรายงานอยเู่ ยอะ
โซเอยม์ สี ว่ นรว่ มในเรอ่ื งการสรา้ งทางหลวงไปยงั อาณาจกั รมนตรา
ซารอิ อนเชน่ กนั แมจ้ ะยงั ไมล่ งมอื กอ่ สรา้ ง แตก่ ไ็ ดท้ า� การสา� รวจขน้ั ตน้ ไวแ้ ลว้
ผมจะส�ารวจพ้ืนท่ีจากบนฟ้า และก�าหนดเส้นทางส่วนใหญ่
เพราะฉะนน้ั ผมเลยให้โซเอยไ์ ปดวู ่าในบรเิ วณใกลเ้ คยี งมหี มบู่ า้ นอสรู อยู่
หรือเปล่า ถึงจะทา� การกอ่ สรา้ งก็จะไมม่ ีปัญหาใชไ่ หม
แม้ว่าการส�ารวจข้ันต้นได้ท�าไปตั้งแต่ตอนท่ีสร้างทางหลวงมุ่งสู่
อาณาจักรคนแคระและอาณาจักรเบอร์มุนด์ แต่กระนั้น การส�ารวจ
ข้ันต้นเช่นนี้ถือเป็นเร่ืองส�าคัญ เพราะแม้จะป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาใน
ภายหลงั กต็ าม แตถ่ า้ ปลอ่ ยปละละเลยสงิ่ ทคี่ วรทา� สง่ิ ทที่ า� มาทง้ั หมดกจ็ ะ
สูญเปล่า
จนถึงตอนนี้ เหล่าอสูรซ่ึงอยู่ในเขตที่ได้รับผลกระทบนั้นต่างก็
ใหค้ วามรว่ มมอื และไมก่ อ่ ปญั หาอะไรเปน็ พเิ ศษ แตอ่ าจมคี วามจา� เปน็ ทจ่ี ะ
อพยพย้ายถนิ่ ฐานกไ็ ด้ หากตอ้ งย้ายออกจากทด่ี นิ ทพ่ี วกเขาอยู่อาศยั จน
คุน้ เคยละก็ คงจะมคี นท่ีรูส้ กึ ต่อต้านอย่บู ้าง
ในตอนน ้ี ผมกลายเปน็ จอมมาร จงึ ไมม่ อี สรู ทม่ี สี ตปิ ญั ญาตนใด
กล้าแยกเข้ียวใส่ผม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะท�าตามใจชอบได ้
ผมจงึ ตอ้ งระมัดระวงั ในเรอ่ื งนน้ั
การใช้ก�าลังหยุดยั้งผู้อ่ืนเป็นเร่ืองง่ายก็จริง แต่วิธีการเช่นน้ัน
ถ้าเป็นไปได้ผมก็จะไมท่ า� นา้� พง่ึ เรอื เสือพึง่ ปา่ คอื อดุ มคติของผม เพราะ
ไม่วา่ จะเปน็ มนษุ ยห์ รอื อสูรกม็ ีความเทา่ เทยี มกัน
ถา้ เปน็ ไปได้ ขอใหไ้ มม่ ีปญั หาอะไรเกดิ ขนึ้ เลยดีกวา่
และผมกไ็ มม่ เี จตนาทจี่ ะเรยี กรอ้ งอะไรจากอสรู ในเขตปกครองเลย
คนทมี่ าพึ่งพิง ผมกจ็ ะปกปอ้ ง แตถ่ า้ ไมใ่ ชอ่ ย่างนั้น กอ็ ย่ามา
แทรกแซง------โอะ๊ ถงึ แมว้ า่ กลมุ่ คนทอี่ าศยั อยบู่ นทางหลวงทจ่ี ะสรา้ งใหม่

บทท่ี 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 141

จะตอ้ งใหพ้ วกเขายา้ ยออกจากท่อี ยู่ปจั จบุ ัน ไม่งั้นกส็ ร้างไม่ได้
แตโ่ ดยพนื้ ฐานแลว้ ผมอยากจะหลกี เลยี่ งการทะเลาะทสี่ ญู เปลา่
ดงั น้ัน ถ้าพวกเขายอมมาเจรจากับผมแตโ่ ดยดกี จ็ ะดีท่สี ดุ
แมจ้ ะมหี มบู่ า้ นตงั้ อยใู่ นสถานทที่ ม่ี แี ผนการสรา้ งถนนผา่ นกต็ าม
ผมก็ตั้งใจที่จะจัดเตรียมท่ีอยู่ส�าหรับย้ายเข้าให้เรียบร้อย ในอีกไม่นาน
ทน่ี ั่นจะกลายเปน็ เมืองสา� หรบั แวะพัก เนือ่ งจากเปน็ สถานที่ท่ีอยรู่ ะหวา่ ง
เสน้ ทางทอ่ งเทีย่ ว มนษุ ย์และอสูรกค็ งจะมาอยรู่ วมกนั
ผมคดิ วา่ ปญั หาอาจเกดิ ขนึ้ บา้ ง แตว่ ถิ ชี วี ติ ความเปน็ อยจู่ ะมคี วาม
หลากหลายมากขน้ึ
เพราะวา่ ครงั้ กอ่ นและคร้งั ก่อนๆ ผมก็ทา� แบบนั้น ถา้ คร้งั นี้ท�า
แบบนัน้ ด้วยก็นา่ จะดอี ยหู่ รอก...
ผมรอรายงานจากโซเอย ์ พลางคิดเชน่ น้นั ไปดว้ ย

“บนเสน้ ทางของโครงการกอ่ สร้างทางหลวง หรือในละแวกนน้ั
ไม่มีอสูรท่ีเป็นปรปักษ์เลยครับ พอข้าอธิบายโครงการของท่านริมุรุแล้ว
ทุกคนกเ็ หน็ ด้วยกับโครงการอย่างพึงพอใจครับ”
โอ้ ดแี ล้ว
เหนอื สง่ิ อน่ื ใด โชคดที ดี่ เู หมอื นพวกเขาจะเขา้ ใจวา่ พวกผมไมไ่ ด้
ไปไล่ท่ี

“งั้นเหรอ ก็ดีแล้วแหละ ถ้าง้ัน ก่อนที่เกลโด้จะว่างจากงาน
ฉนั ขอให้นายวดั พน้ื ทีอ่ ่ืนๆ ให้เสรจ็ ละกนั ”
การสา� รวจพน้ื ทจ่ี รงิ อยา่ งครา่ วๆ ตามแผนการดา� เนนิ งานไดเ้ สรจ็
สน้ิ แลว้
ถา้ หากการยนื ยนั ความปลอดภยั เรยี บรอ้ ย และไมม่ ปี ญั หาอะไร
แลว้ ก็จะส่งหน่วยช่างเทคนคิ เข้าไป

“ชา้ กอ่ นครบั มปี ญั หาอยอู่ ยา่ งหนง่ึ ครบั ถงึ มหาพงไพรแหง่ จรู า่
จะเปน็ เขตอ�านาจของท่านริมรุ กุ ็ตาม แตว่ ่าพื้นทีท่ ี่ไปสา� รวจมเี ทือกเขาคุช

142

อยู่ครับ ที่นั่นมีหุบเขาสูงชันและภูเขาหิน บนยอดมีหมู่บ้านลับแล
ซงึ่ เปน็ ท่อี ยู่อาศัยของเทง็ งุ (เผ่าจมกู ยาว) เน่อื งจากขอ้ มูลนไี้ ด้มาจากชน
พืน้ เมือง คงจะเพกิ เฉยไมไ่ ด้ครบั ”
ต้ังแต่เมืองริมุรุที่อยู่ใจกลางเทมเพสต์ ไปจนถึงทางตะวันตก
เฉยี งใตน้ นั้ มภี เู ขาเรยี งรายกนั ไปจนถงึ บรเิ วณทะเลสาบชสิ ึ เนอ่ื งจากเปน็
ภูเขาซึ่งมีไฮออร์คอาศัยอยูด่ ว้ ย จึงมชี ือ่ เรียกวา่ เทือกเขาคุช
ผมไดย้ นิ มาวา่ ปราสาทของอดตี จอมมารเฟรยต์ ง้ั อยทู่ างตอนใต้
ซงึ่ แยกออกจากเทอื กเขาคชุ แหง่ น้ี
ยอดเขาทเี่ รยี งรายกนั ภายใตท้ อ้ งฟา้ ปลอดโปรง่ นน้ั ถอื เปน็ เทอื ก
เขางดงามอนั เปน็ เอกลกั ษณ ์ แตท่ วา่ มนษุ ยเ์ ขา้ ไปยงั บรเิ วณยอดเขาไดย้ าก
จึงเปน็ พื้นท่ีท่ลี ึกลับมากเลยทเี ดยี ว
โครงการในครงั้ นคี้ อื โครงการทพี่ วกผมจะสรา้ งทางหลวงบนเสน้
พรมแดนระหวา่ งพวกผมกบั ซารอิ อน เพราะไดข้ า่ ววา่ ในละแวกนน้ั มเี มอื ง
ขนาดกลางลอ้ มรอบภูเขา ผมจงึ กา� หนดแผนการเช่ือมตอ่ ทางหลวงไปยัง
เมอื งดังกล่าว
ดังนั้น เทือกเขาคุชจึงไม่มีความเก่ียวข้องโดยตรงเลยน่ันเอง
แต่ว่าโซเอยก์ �าลงั กงั วลเร่ืองอะไรอยูน่ ะ?

“ที่ว่าเพิกเฉยไม่ได้น่ะ หมายความวา่ ยงั ไง?”
“ถึงแม้เผ่าเท็งงุจะมีพลเมืองที่มีอัธยาศัยดี แต่เนื้อแท้ของ
พวกเขาเปน็ ชนเผา่ นกั รบครบั ดเู หมอื นวา่ แมแ้ ตจ่ อมมารเฟรยก์ ห็ ลกี เลย่ี ง
การปะทะกับพวกเขาโดยตรง เพราะฉะน้ัน ไปทักทายพวกเขาไว้ก่อน
น่าจะดีครับ--------”
เรอื่ งทโี่ ชเอยพ์ ดู กค็ อื เทอื กเขาคชุ ไมไ่ ดอ้ ยใู่ นมหาพงไพรแหง่ จรู า่
หรอื ถา้ จะพูดให้ชดั ก็คอื อยนู่ อกดินแดน เขาเล่าวา่ พน้ื ท่ีดงั กลา่ วอยู่นอก
เขตการปกครองของเฟรย ์ และเป็นเอกราช
หากพวกเขาจะยกตนขึน้ เหนอื อ�านาจของจอมมาร ก็ไมจ่ �าเป็น

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน�้ ที่ 143

ทจี่ ะตอ้ งไปทกั ทาย แตว่ า่ เพอื่ หลกี เลยี่ งปญั หาหลงั จากน ้ี ถา้ ออกไปชแ้ี จง
พวกเขาสักครั้งอาจจะดีกว่าก็ได้
เนื่องจาก เม่ือมองในมุมของอีกฝ่าย ก็คงจะคิดว่า จอมมาร
ทา� อะไรหลายๆ อยา่ งเพราะมคี วามทะเยอทะยานที่จะขยายดนิ แดนสินะ
แมว้ า่ โซเอยจ์ ะตอ้ งเคารพในการตดั สนิ ใจของผมอยา่ งหลกี เลยี่ ง
ไมไ่ ด ้ แต่ในทางกลับกัน ผมกป็ ระเมินโซเอย์ไว้สูงอยู่
เขาไมท่ า� อะไรไปกอ่ นโดยไมค่ ดิ ใหล้ กึ ซงึ้ เขาไมไ่ ปเจรจากบั เทง็ งุ
ตามอา� เภอใจ แคน่ นั้ กย็ อดเยยี่ มแลว้ กะแลว้ เชยี ววา่ โซเอยเ์ ปน็ คนรอบคอบ
ด้านน้ขี องเขาจงึ เปน็ ประโยชนก์ ับผมมาก

“งัน้ ฉนั จะ--------”
“รอเดี๋ยว ถา้ อยา่ งนนั้ ขา้ จะไปเองครับ”
ผมต้งั ใจจะพดู ว่า ฉนั จะไปในทนั ทนี ่ะ แตก่ ็ถูกเบนิมารุหยุดไว้
ขนื จอมมารออกไปขา้ งนอกอยา่ งชวิ ๆ กลบั จะทา� ใหค้ นอนื่ ระแวง
ไปเสียเปล่า โดยเขาพูดมาแบบนั้นผมก็ว่าตามนั้น เรื่องนี้ให้เบนิมารุ
จัดการเถอะ
“ทา่ นพี่ พกั นเ้ี หมอื นจะสนทิ กบั ทา่ นอารบ์ สิ สนิ ะคะ เหตผุ ลทจี่ ะ
ไปคงไมใ่ ช่เพราะวา่ อยากจะไปเดตกันใช่ไหมคะ?”
อะไร? เบนมิ ารกุ บั อาร์บสิ สนิทสนมกันง้ันเรอะ!?
“มนั หมายความวา่ ยังไงนะ่ เบนิมารคุ งุ ?”
ถา้ เกิดเป็นเรือ่ งจรงิ ละก็ จะปลอ่ ยเร่ืองนี้ไว้ไมไ่ ดเ้ ชยี วนะ
“ทา่ นรมิ รุ เุ ขา้ ใจผดิ แลว้ ละครบั ชนู ะเอย๋ อยา่ พดู เรอ่ื งไรส้ าระนะ”
เบนมิ ารปุ ฏิเสธถอ้ ยคา� ของชนู ะอย่างน่ิงๆ
เนื่องจากทา่ ทางของเขาดูผา่ เผย ผมจงึ ไมเ่ หน็ วา่ เขาก�าลังโกหก
อยู่เลย...
เพราะวา่ เบนมิ ารหุ นา้ ตาหลอ่ เหลา ไมต่ อ้ งคดิ กร็ เู้ ลยวา่ เปน็ พวก
งานดอี ะนะ

144

“โปรดวางใจเถดิ ท่านริมรุ ุ ถึงเบนิมารจุ ะไม่อยู่ ทา่ นริมุรกุ ย็ งั มี
ข้าอยนู่ ะคะ!”

“หา? เธอพดู อะไรออกมาน่ะ?”
“ฮึ เจา้ คงจะหลงเสนห่ อ์ ารบ์ สิ จนอยากออกจากประเทศนไี้ ปเลย
ใช่ไหมล่ะ? จะไปไหนก็ไปเลย!”
“เฮ้ย ชอิ อน คดิ ยังไงถึงกลายเปน็ งั้นได้ล่ะเนีย่ !?”
ชอิ อนพดู เรอ่ื งทสี่ อ่ื ความหมายไมช่ ดั เจนออกมาอกี แลว้ เบนมิ ารุ
จงึ รีบตอบกลบั พลางเลือดข้ึนหนา้
ไมใ่ ชอ่ ยา่ งนน้ั เพราะผมไมม่ แี ฟนกเ็ ลยอจิ ฉากจ็ รงิ แตผ่ มไมค่ ดิ วา่
เบนมิ ารจุ ะท้ิงพวกผมแล้วจากไปหรอก
ผมจึงได้แตเ่ ออื มระอากบั ความคดิ ของชิออน
“เฮ้ย ชิออน มนั จะเปน็ แบบน้นั ได้ยังไงกนั ”
“นั่นไงละ่ ชอิ อน ทา่ นรมิ รุ ุก็เชอ่ื มัน่ ในตวั ข้าอยู่สินะครบั !”
“เพราะนายเปน็ มอื ขวาทพ่ี ง่ึ พาไดข้ องฉนั ฉนั เลยเชอ่ื มนั่ ในตวั นาย
โดยไมส่ งสยั เลยแหละ”
จนถงึ ขนั้ นแี้ ลว้ ผมไมเ่ คยสงสยั วา่ เบนมิ ารจุ ะหกั หลงั ผมเลยแมแ้ ต่
นิดเดียว เอาเถอะ ผมก็รู้สึกว่าเขาน่าจะหาแฟนได้ก่อนเหมือนทามุระ
แหละนะ
ไวถ้ งึ เวลานั้นแลว้ ค่อยว่ากันเนอะ
รสู้ กึ เรอ่ื งมนั ชกั จะเหลวไหลแลว้ แฮะ ผมจงึ มอบหมายใหเ้ บนมิ ารุ
จดั การเรือ่ งนี้
“ชา่ งมนั เถอะ ขนื พดู ไปมากกวา่ น้ี ชอิ อนกค็ งจะเขา้ ใจผดิ บา้ ๆ บอๆ
อยดู่ เี รอื่ งน้ใี ห้เบนิมารจุ ัดการละกนั !”
“ครบั รบั ทราบครับ!”
เบนมิ ารรุ ับคา� และพยกั หน้าดว้ ยสหี น้าเหน่ือยล้า
เย่ียมไปเลย

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน�้ ที่ 145

แตอ่ นั ทจ่ี รงิ เบนมิ ารเุ หมาะทจ่ี ะเปน็ ตวั แทนของผมอยแู่ ลว้ เพราะ
ต�าแหนง่ อยรู่ องลงมาจากผม และผมก็ไมค่ ดิ ว่าเขาจะดถู กู อกี ฝ่ายด้วย
คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีหมู่บ้านลับแลแบบน้ันที่ชายแดนระหว่าง
ซาริออน แตพ่ อคิดเร่ืองหลังจากนแี้ ลว้ การพดู คยุ กันใหร้ ้เู รอ่ื งกถ็ อื เปน็
วิธีการท่ปี ลอดภัย
ถา้ เปน็ เบนมิ ารลุ ะก ็ คงจะสอื่ สารกบั คนในละแวกนน้ั ไดด้ กี วา่ ผม
เมือ่ คิดเช่นนั้นแล้ว เร่อื งนี้กเ็ ปน็ อนั เสรจ็ ส้ินดว้ ยประการฉะนี้

＊

รายงานทผ่ี มยังไมไ่ ดฟ้ ังคอื ---------
“โซเอย์ สภาพความเป็นอยู่ของอสูรมีความเปลี่ยนแปลงยังไง

บ้างล่ะ?”
ผมไดส้ งั่ ใหโ้ ซเอยส์ า� รวจความเคลอ่ื นไหวของเหลา่ อสรู ในบรเิ วณ
ทางหลวงและในเมือง
อยา่ งไรกต็ าม เนอื่ งจากประเทศนม้ี ผี ทู้ ค่ี รอบครองปรมิ าณพลงั งาน
มหาศาลอยู่หลายตน ความเข้มของแก่นเวทจงึ มกั จะเพิ่มมากขึ้นน่นั เอง
อยา่ งพวกภตู อสรู กก็ า� เนดิ จากแกน่ เวททหี่ ยดุ นงิ่ อยา่ งกะทนั หนั
ผลลพั ธ์กต็ ามคาด ภตู อสูรทีส่ ร้างแต่อนั ตรายนน้ั มอี ัตราการเกดิ สงู ขึน้
แม้แต่ภูตอสูรชนิดที่มีแรงก์ D ลงมา ก็ยังเป็นภัยคุกคาม
ต่อมนุษย ์ การก�าจัดอสูรแบบนนั้ จงึ จ�าเป็นต้องระมดั ระวังตัวให้ดี
ยงิ่ ไปกวา่ น้นั หากอสูรทอ่ี นั ตรายระดับ B ขึน้ ไปปรากฏตวั ขึน้
ละก ็ จะตอ้ งกา� จดั มนั โดยเรว็ ดงั นน้ั การเฝา้ ระวงั ในแตล่ ะวนั จงึ เปน็ สง่ิ สา� คญั
ในการรับมือกบั สถานการณ์ดังกลา่ ว
ผทู้ ท่ี า� หนา้ ทรี่ บั มอื เชน่ นนั้ คอื รกิ รุ ุ ผรู้ บั ผดิ ชอบแผนกรกั ษาความ
ปลอดภยั เพราะเหลา่ สมนุ ของรกิ รุ มุ คี วามคลอ่ งแคลว่ ชา� นาญจนถงึ ขน้ั ทว่ี า่

146

แม้จะเป็นมือใหม่ ขอแค่ได้รับการศึกษาเป็นเวลาประมาณไม่กี่สัปดาห์
กส็ ามารถทา� งานแบบนัน้ ไดแ้ ลว้
บนทางหลวงมีต�ารวจคอยลาดตระเวน เพื่อความปลอดภัย
ของกองคาราวานของมนษุ ย์ เนื่องจากมีการรับรองความปลอดภัยอย่าง
เตม็ ท่ี ในตอนนีจ้ ึงยังไมม่ ปี ญั หาเกิดข้ึน แตก่ ไ็ ม่ได้หมายความว่าจะลาด
ตระเวนทกุ พนื้ ทใี่ นปา่ จงึ ไมแ่ นเ่ สมอไปทอ่ี สรู ผแู้ ขง็ แกรง่ จะไมเ่ กดิ ขน้ึ ทไ่ี หน
สกั แห่ง
โซเอยย์ งั กลา่ วอกี วา่ “คงไมต่ อ้ งเปน็ หว่ งมากนกั หรอกครบั ” แตว่ า่ ...
ทีว่ ่าไม่ตอ้ งเป็นห่วงนะ่ มนั หมายความว่าอย่างไรกัน?
หมายถงึ สามารถอย่รู ว่ มกันได้หรือเปลา่ นะ?
ถา้ พวกผมและนกั เดนิ ทางไมเ่ ดอื ดรอ้ น กไ็ มม่ ปี ญั หาจรงิ ๆ หาก
อสรู นน้ั มสี ตปิ ญั ญาและสามารถเจรจาได ้ กไ็ มจ่ า� เปน็ ทจ่ี ะตอ้ งกา� จดั มนั เลย
แต่ไมเ่ สมอไปท่ีแอเรยี บอสซึ่งเทียบเทา่ แรงก์ A- จะไม่เกิดขึ้น
เลย อยา่ งเชน่ ไนท์สไปเดอร์ (แมงมมุ ห้มุ เกราะขาหอก) ท่ีกอ็ บตะพบเขา้
โดยบังเอิญ
ดงั นนั้ เรอ่ื งทผ่ี มกงั วลกค็ อื ความปลอดภยั ของสถานทท่ี หี่ า่ งไกล
จากเมอื งและทางหลวงนนั่ เอง เพราะปราศจากการสอดสอ่ งดแู ลอยา่ งทว่ั ถงึ
สถานท่ดี งั กลา่ วจึงมักจะเปน็ แหลง่ บม่ เพาะอสูรทเ่ี ป็นอันตราย
เน่อื งจากโซเอยป์ ลอ่ ย ‘ร่างแยก’ ไว้ทกุ หนทุกแห่งเพือ่ ทา� การ
ส�ารวจ เขาจงึ เขา้ ใจแนวโนม้ เปน็ อย่างดี
ง้นั ก็ มาฟังรายงานกันเถอะ

“ไมม่ ปี ญั หาอะไรเกดิ ขนึ้ เทา่ ไหรเ่ ลยครบั ถา้ จะใหพ้ ดู กค็ อื ทางดา้ น
ทศิ ตะวันตกของป่า มีซอร์ดกรซิ ลี่ (หมียกั ษเ์ ข้ียวขาว) เดินป้วนเป้ยี นอยู่
ขา้ เลยกา� จัดมนั แล้วครบั ”
โซเอย์กลา่ วด้วยหน้าตาสบายอกสบายใจ
อืม ไมม่ ปี ญั หาอะไรเป็นพเิ ศษเหรอเน่ยี

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 147

《แจง้ เตอื น ซอรด์ กรซิ ลมี่ คี ณุ สมบตั เิ หมอื นกบั ไนทส์ ไปเดอร์
เทยี บเทา่ แรงก์ A-》

ว่าไงนะ!?
“เฮย้ นน่ั มนั เปน็ อสรู ทอ่ี ยใู่ นระดบั ทยี่ ากจะรบั มอื สา� หรบั นกั ผจญภยั

ทว่ั ไปไมใ่ ช่เหรอ!”
ผมตะโกนออกมาด้วยความหว่ันวิตกโดยไม่ได้ตั้งใจกับข้อมูล
ที่ถกู บอกมาชวิ ๆ
การทอ่ี สรู อนั ตรายแบบนน้ั เดนิ วนไปวนมา จะทา� ใหพ้ อ่ คา้ แมค่ า้
ไมส่ ามารถเดนิ ทางไดอ้ ยา่ งปลอดภยั อยา่ วา่ แตเ่ รอ่ื งนนั้ ผคู้ นในกองกา� ลงั
รักษาความปลอดภยั ซ่ึงกอ็ บตะเปน็ หัวหนา้ ก็จะได้รับอนั ตรายด้วย

“เด๋ียว!? คณุ โซเอย์ นั่นมนั เรือ่ งจรงิ เหรอครบั ? ถ้าเจ้าพวกน้ัน
อยลู่ ะก็ การส่งมือใหมไ่ ปประจา� การกอ็ นั ตรายสินะครบั ”

“น่าจะไม่มีปัญหาหรอก เจ้าตามใจพวกเขามากเกินไปหรือ
เปลา่ ?”

“รอเด๋ียวครับ! ถึงมันจะไม่ใชเ่ ร่อื งใหญส่ �าหรับคุณโซเอย์ แตถ่ ้า
เปน็ พวกขา้ ละก็ มันเปน็ อสรู ท่พี วกข้าประมาทไม่ได้เลยนะครบั ”
เปน็ ไปตามคาด ก็อบตะก�าลงั รอ้ งทกุ ข์กบั โซเอย์
แต่ทว่า โซเอย์กลบั นิง่ เฉยทั้งอย่างน้นั

“ถา้ ง้นั กไ็ ปขอร้องฮาคุโร แล้วรบั การฝึกฝนอย่างเข้มงวดกว่าน้ี
ก็พอไม่ใชร่ ึ?”
จากนน้ั เขากพ็ ดู เรือ่ งทน่ี ่ากลวั เช่นนน้ั ด้วยหน้าตาจรงิ จงั
ฮาคุโรก็พยักหน้าตามทันทีเหมือนจะบอกว่าถูกต้อง ก็อบตะ
จงึ ดูน่าสงสารเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม กิริยาวาจาของก็อบตะเป็นสิ่งที่ผมค้างคาใจ

148

เพราะดเู หมือนวา่ ตัวก็อบตะเองก็ไม่กลัวซอร์ดกริซล่ีเลย
อนั ท่จี รงิ ปรมิ าณพลังงานของก็อบตะเพ่มิ ขึน้ เลก็ นอ้ ย ตอนน้ี
ระดับจึงเทียบเท่าแรงก์ B แต่ถึงกระนั้นผมก็คดิ ว่าแรงก์ A ยงั คงเป็น
ก�าแพงที่สงู อย.ู่ ..
หรอื วา่ คณุ ราฟาเอลจะประเมนิ พลงั ของกอ็ บตะผดิ ไปหรอื เปลา่ ?

《คÓตอบ หลังจากท่ี ‘แสดงอตั ลักษณ’์ ร่วมกับสตารว์ ลู ์ฟ
(หมาปา่ ดารา) กม็ กี ารเจรญิ เตบิ โตในระดบั ทไี่ มส่ ามารถคาดคะเนเปน็
ตัวเลขได》้

อ๋อ อย่างน้ีนเ่ี อง
ถ้า ‘แสดงอตั ลักษณ์’ ร่วมกบั สตาร์วูลฟ์ ละก็ จะเทา่ กับแรงก ์
A- สินะ เพราะว่าก็อบตะเป็นหัวหน้าของก็อบลินไรเดอร์ (หน่วยรบ
หมาป่าคยู่ ักษ)์ ถงึ จะเปน็ อสูรระดับซอร์ดกรซิ ลกี่ ไ็ มใ่ ช่ปัญหาเหรอเน่ยี
จะวา่ ไป กอ็ บตะปดั ปอ้ งการโจมตหี นง่ึ ครง้ั ของนายพลผเู้ ปน็ สมนุ
ของเคลยแ์ มนได ้ ประมาณนน้ั สนิ ะ ดเู หมอื นวา่ กอ็ บตะจะไดร้ บั การฝกึ ปรอื
จากฮาคุโร ส่งั สมประสบการณม์ ามากมายและเติบโตในแบบของเขาเอง
ผมโดนหลอกเพราะรปู รา่ งหนา้ ตาเขาไมไ่ ดเ้ ปลยี่ นไปจากเดมิ เลย
แต่ว่า ก็อบตะเนยี่ อาจจะแข็งแกรง่ กว่าที่คิดใชไ่ หม?
ในระหวา่ งทีผ่ มรสู้ กึ อบอุ่นใจทกี่ ็อบตะเติบโต ก็ไดเ้ วลาที่ผมจะ
ไกล่เกลย่ี แลว้

“เอานา่ กอ็ บตะกพ็ ดู ไดส้ มเหตสุ มผลแลว้ นน่ี า การทค่ี ดิ วา่ ในเมอื่
ตวั เองไมเ่ ปน็ อะไรดงั นน้ั ไมว่ า่ ใครกเ็ ปน็ เหมอื นกนั นะ่ คดิ อยา่ งนนั้ กไ็ มไ่ ด้
หรอกนะ โซเอย”์
แมผ้ มจะพดู เขา้ ขา้ งกอ็ บตะ แตก่ ารคลค่ี ลายปญั หาตา่ งๆ โดยใช้
แค่พลังของตัวเองน้ันเป็นเรื่องที่ควรระมัดระวัง เพราะว่าหากผู้มีความ

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน�้ ท่ี 149

สามารถสงู ยดึ ถอื ตวั เองเปน็ เกณฑล์ ะก ็ คนทวั่ ไปทตี่ ามไมท่ นั จะไดร้ บั ความ
ลา� บาก และในทางกลับกนั ประสิทธิภาพกจ็ ะแย่ลงด้วย
เนอ่ื งจากพวกเขาจะต้องรบั ภาระอนั หนักอ้ึงจนต้องฝนื กลวั และ
อาจนา� ไปสู่ผลลพั ธท์ ่ลี ม้ เหลวได้ในท่ีสดุ นั่นเอง
ผมอธบิ ายเรื่องดังกลา่ ว สลับกบั การยกตัวอยา่ งที่เปน็ รูปธรรม
ใหท้ กุ คนฟงั

“--------ครบั ความคดิ ของขา้ ยังตืน้ เขนิ ครับ”
โซเอย์กย็ อมรบั และกล่าวค�าขอโทษแตโ่ ดยดี
นานาจติ ตงั เนื่องจากพวกโซกะท่เี ป็นลูกนอ้ งของโซเอยม์ คี วาม
สามารถสูง จึงสามารถเตมิ เต็มความตอ้ งการทเี่ ขม้ งวดของโซเอยไ์ ด้
ถงึ กระนน้ั กไ็ มใ่ ชว่ า่ ใครๆ กท็ า� ได ้ ผมอยากใหเ้ ขาจดจา� เรอ่ื งนนั้ ไว้
แมจ้ ะเป็นเศษเส้ียวหนง่ึ ในใจก็ตาม
ไมใ่ ชแ่ คโ่ ซเอยค์ นเดยี ว แตร่ วมถงึ เบนมิ ารแุ ละฮาคโุ รดว้ ย ผมอยาก
ให้พวกเขาอบรมพวกพอ้ งดว้ ยวศิ ยั ทศั น์ที่กวา้ งมากกวา่ น้ี
ในเรอื่ งนน้ั เกลโดแ้ ละกาบลิ เปน็ คนเหน็ อกเหน็ ใจลกู นอ้ ง ผมจงึ
ไม่จา� เป็นต้องกงั วลขนาดนน้ั ผมอยากให้โซเอยเ์ อาอยา่ งคนแถวน้ี และ
สร้างความสมั พันธก์ บั ลูกน้องให้ดีย่งิ ขน้ึ
ในขณะเดียวกนั

“ถึงอย่างง้ันก็เถอะ การฝึกฝนพวกก็อบตะก็เป็นเรื่องที่ดีนะ
เพราะมนั จะทา� ใหพ้ วกเขาปลอดภยั แมจ้ ะเกดิ เหตกุ ารณไ์ มค่ าดฝนั ขนึ้ มาน่
ะ!”
ผมพดู เช่นน้ันเพ่ือสรุปบทสนทนา
ฮาคโุ รย้ิมกว้าง สว่ นก็อบตะกห็ อ่ เหี่ยวจนคอตก
ไมว่ า่ ใครก็ไมอ่ าจเจรญิ เตบิ โตได้เหมือนกนั หมด แตก่ ารฝึกฝน
กไ็ มไ่ ดเ้ ลวรา้ ย มนั ก็เหมือนกับการเรียนซงึ่ จะเปน็ ประโยชน์ในสกั วนั หนงึ่
นนั่ เอง

150

เพราะเหตุนี้ ผมจึงให้ก็อบตะพยายามอีกครั้งและได้เวลาที่จะ
เขา้ สปู่ ระเดน็ ส�าคญั แลว้

ปญั หาก็คือการเกิดของอสรู สนิ ะ
เราอยู่ในสถานการณ์ท่ีอสูรอันตรายได้เกิดข้ึนมาเสียแล้ว ตาม
ท่ีผมวิตกกงั วล
หนว่ ยรกั ษาความปลอดภยั กพ็ กโพชนั่ เผอื่ ไวใ้ นยามจา� เปน็ และ
เนอ่ื งจากสตารว์ ลู ฟ์ มคี วามเรว็ ในการวง่ิ ทเ่ี ปน็ เลศิ เพยี งแคก่ ารหนกี น็ า่ จะ
ทา� ไดจ้ นผมไมต่ ้องหว่ งเลย
แต่ความคิดที่ว่าแม้กระท่ังพวกแขกท่ีจะมาเยือนก็ท�าได้เหมือน
กันน้นั เปน็ ความคดิ ท่ไี ม่ดี

“พอความเข้มของแก่นเวทสูงข้ึนถึงข้ันน้ีแล้ว สิ่งผิดปกติก็จะ
เกิดข้นึ ได้ง่ายตามท่ีคดิ ไว้สนิ ะ ถา้ รอใหม้ ีคนตกเป็นเหยื่อกจ็ ะสายเกินไป
ตอ้ งคิดมาตรการรบั มอื สกั อยา่ งแลว้ ละ”
การวางระบบรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดยิ่งขึ้นก็เป็นวิธีการ
แกป้ ญั หาอยา่ งหนง่ึ เช่นกนั แตถ่ ึงกระนน้ั กย็ งั ไมใ่ ชก่ ารแกป้ ญั หาทตี่ น้ เหตุ
ถา้ ตอ้ งรกั ษาระบบดงั กลา่ วไปตลอดจะ เปน็ การสรา้ งภาระใหพ้ วกผมเสยี
เปลา่ ๆ
เม่อื อสรู มารวมตัวกัน ความเขม้ ของแกน่ เวทจะสูงขึน้ ตราบใด
ที่ยงั ไมข่ จัดมลู เหตดุ ังกลา่ ว ความกังวลเช่นนกี้ ็คงจะตามติดตวั ไปตลอด
เอาละ จะท�าอยา่ งไรด.ี ..
ผมกา� ลงั จะเรมิ่ ใชค้ วามคดิ แตก่ ม็ เี สยี งแหง่ การปลดเปลอื้ งดงั มา
จากจุดทีไ่ ม่คาดคดิ

“ถ้างัน้ กส็ ร้างเขตแดนต้านเวทตรงทางหลวงดไี หมครับ?”
เบสเตอร์เสนอความคิดนนั้ ใหผ้ มนั่นเอง
หลงั จากเสียงน้ันสิน้ สดุ ลง ไคจินก็ลกุ ขึ้นมาพูดว่า

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ท่ี 151

“นายท่าน มันเสร็จสมบูรณ์แล้วแหละ! สิ่งท่ีจะท�าให้เขตแดน
ท�างาน มอเตอร์เวทมนตรอ์ ัตโนมตั ริ นุ่ ต้นแบบนะ่ !”
หลังจากกลา่ วถอ้ ยค�าเชน่ นน้ั ไคจนิ ก็ยิม้ แย้มอยา่ งพอใจ

＊

ผมรู้อยู่แล้วแหละว่าเขาแอบมุบมิบพัฒนาเคร่ืองจักรโดยไม่ให้
ผมร ู้ แตม่ ันเรียกวา่ มอเตอรเ์ วทมนตร์อตั โนมัตงิ ั้นเหรอ?
อยา่ งไรกต็ าม มนั คอื อปุ กรณเ์ วทมนตรท์ ที่ นั สมยั ซง่ึ ชว่ ยเกบ็ รกั ษา
เวทมนตร์ที่ใส่เข้าไปโดยอัตโนมัติ ซ่ึงดูคล้ายกับรุ่นพัฒนาของอุปกรณ์
เวทมนตร์ท่ีลงเวทสลักตรา แต่มีความห่างชั้นในเรื่องประสิทธิภาพและ
ความสามารถในการขยายขอบเขตนน่ั เอง
ในตอนที่เขตแดนปั่นป่วนเมื่อก่อนหน้าน้ี ดูเหมือนไคจินและ
เบสเตอรจ์ ะเจบ็ ใจทท่ี า� ประโยชนอ์ ะไรไมไ่ ดเ้ ลย พวกเขาจงึ สงั่ การใหพ้ ฒั นา
หลายสิง่ หลายอยา่ งน่นั เอง
พวกคณุ ลงุ เจง๋ มากเลยใชม่ ะ
ไมน่ กึ เลยวา่ จะสามารถสรา้ งรนุ่ ตน้ แบบไดใ้ นชว่ งเวลาสนั้ ๆ หรอื
ว่าจะเป็นอัจฉริยะ?
พอคดิ เชน่ นั้นแล้ว กเ็ หมอื นจะไมเ่ ป็นอยา่ งน้ัน
ผมไดย้ ินมาว่า ในเวลาวา่ งกาบลิ กเ็ ขา้ รว่ มดว้ ย และไดร้ ับความ
ร่วมมือจากคุโรเบย์ท่ีไม่อยู่ตรงน้ีเช่นกัน แม้กระทั่งชูนะก็เข้ามาช่วยด้วย
ในตอนนี้ มนั จึงกลายเป็นสงิ่ ทีร่ วมวิชาเวทมนตร์ไวด้ ว้ ยกัน
ผมชกั จะประทบั ใจซะแล้วสิ
ไคจนิ มอบหมายใหค้ โุ รเบยจ์ ดั การงานตเี หลก็ ขนึ้ รปู เรยี บรอ้ ยแลว้
สว่ นตวั เขาเองกท็ า� การทดลองทงั้ วนั ทง้ั คนื เรอ่ื ยมา แตก่ น็ ะ ในเมอื่ เขาเปน็

152

หวั หนา้ แผนกการผลติ ของเทมเพสต ์ เขาจะมวั แตท่ ดลองอยา่ งเดยี วไมไ่ ด.้ ..
ผมใหไ้ คจินชีแ้ จงอย่างละเอียด
เขาบอกวา่ มอเตอรเ์ วทมนตรอ์ ตั โนมตั เิ ปน็ โครงสรา้ งทใี่ ชแ้ กน่ เวท
ซง่ึ ลอ่ งลอยอย่ใู นช้ันบรรยากาศ
ทั่วท้ังบริเวณน้ีมีแก่นเวทที่มีความเข้มสูงมารวมกันอย่างแท้จริง
เขามีความคดิ ที่จะใช้แกน่ เวทนั้น จึงคดิ ค้นโครงสรา้ งเช่นนข้ี ้ึนมา
เขตแดนทป่ี กคลมุ เมอื งในตอนนน้ั --------“พรซิ นั ฟลิ ด ์ (เขตเวท
ปิดผนกึ ส่ีทศิ )” เปน็ โครงสร้างทช่ี า� ระลา้ งแกน่ เวทภายในเขตแดน
และตัวอยา่ งทใ่ี กล้ตัวก็คอื เหลา่ อสูร
อสรู จะนา� แกน่ เวทในชน้ั บรรยากาศเขา้ ไปภายในรา่ งกาย แลว้ สรา้ ง
“หนิ ผลึกเวท” ขึ้นมา
เขาเลา่ วา่ เขาศกึ ษาจากกรณดี งั กลา่ ว แลว้ วเิ คราะหโ์ ครงสรา้ งนน้ั
และประเทศนก้ี ม็ แี กน่ เวทมาก ซง่ึ เปน็ ไปตามปญั หาทไ่ี ดห้ ยบิ ยก
ข้ึนมาเม่ือสักครู่น้ี ไม่ว่าใครๆ ก็ปล่อยออร่าออกมาพอสมควร แม้จะมี
ความต้ังใจทจ่ี ะยบั ยงั้ มันไวก้ ต็ าม
แมแ้ ตภ่ ายในถา้� ทว่ั ไป สถานทท่ี ม่ี อี สรู แรงก ์ B+ ผดุ ขนึ้ มาจา� นวน
มากนั้นก็มีความเข้มของแก่นเวทมากเลยทีเดียว ถ้าลองคิดต่อละก ็
ประเทศนีจ้ ัดอยใู่ นระดับผดิ ปกติ
จะจดั การกบั มนั อยา่ งไร นน่ั เปน็ คา� ถามทยี่ ากซงึ่ ทา� ใหพ้ วกไคจนิ
ปวดศรี ษะมาตงั้ แต่เม่ือก่อนน่นั เอง

“งั้น ถ้าใช้มอเตอร์เวทมนตร์อัตโนมัติเคร่ืองนั้นแล้ว ก็จะกาง
เขตแดนตา้ นเวทได้ใช่ไหม?”

“กางได้สิครับ แต่วา่ ข้อดไี มไ่ ดม้ ีเพียงแค่นัน้ นะครบั !”
เบสเตอร์กลา่ วดว้ ยความมน่ั ใจเตม็ เปยี่ ม
เขากับไคจินต่างยิ้มให้กัน
สองคนนส้ี นทิ สนมกนั ราวกบั วา่ เรอ่ื งทพี่ วกเขาเคยทะเลาะกนั นน้ั

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 153