เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

เปน็ เรือ่ งโกหก เอาละ เรอ่ื งนั้นเอาไวก้ ่อน มาฟังคา� อธบิ ายกันดีกว่า
“จดุ ประสงคค์ อื การใชเ้ ขตแดนตา้ นเวทปอ้ งกนั การบกุ รกุ ของอสรู

ใชม่ ะ? งัน้ ข้อดที ี่นอกเหนอื จากนัน้ คืออะไรกันละ่ ?”
“ฮึฮึฮึ นายท่าน ฟังแล้วจะตกใจเลยแหละ! คือว่ามอเตอร์

เวทมนตรอ์ ตั โนมตั เิ ครอ่ื งนนี้ ะ่ มนั ใสเ่ ครอ่ื งมอื สะสมแกน่ เวทเขา้ ไปยงั ไงละ่
ถา้ ใชส้ งิ่ นล้ี ะก็ มนั จะสง่ ผลใหค้ วามเขม้ ของแกน่ เวทในชนั้ บรรยากาศลดลง
ด้วยแหละ!”
จรงิ ปะเนย่ี ! ผมเกอื บจะตะโกนอยา่ งนน้ั ออกมาโดยไมไ่ ดต้ ง้ั ใจแลว้
ปัญหาท่ีพวกผมก�าลังหาหนทางท�าอะไรสักอย่างอยู่ในตอนน ี้
มมี าตรการแกไ้ ขแล้วจรงิ ๆ หรอื เนี่ย!

“ใชแ่ ลว้ ครบั ทา่ นรมิ รุ ุ แตว่ า่ เครอื่ งมอื นยี้ งั มจี ดุ บกพรอ่ งอยคู่ รบั
หากไม่มีความเขม้ ในระดบั หนง่ึ แล้ว ประสทิ ธภิ าพจะแย่เกนิ ไปจนใชก้ าร
ไมไ่ ดเ้ ลยแหละครบั ”

“แตก่ ็นะ นายท่าน ในเมอื งนี้นะ่ ไม่จา� เป็นตอ้ งห่วงเรื่องน้นั เลย
ไม่ใชเ่ รอะ?”
หลงั จากทเ่ี บสเตอรแ์ ละไคจนิ อธิบาย ผมกพ็ ยักหน้าเหน็ ด้วย
เนอ่ื งจากพวกผมกงั วลเรอื่ งความเขม้ ของแกน่ เวททสี่ งู นจี่ งึ เปน็
ปญั หาทไ่ี ม่จา� เปน็ ต้องคิดใคร่ครวญเลย

“ถา้ งัน้ มอเตอร์เวทมนตร์อตั โนมัติเครื่องน้ันก็รวบรวมแก่นเวท
จากชน้ั บรรยากาศ แลว้ กางเขตแดนอยา่ งต่อเน่ืองโดยอัตโนมตั เิ หรอ?”

“เปลา่ เลย วธิ ใี ชง้ านแบบนน้ั กท็ า� ไดอ้ ยหู่ รอก แตถ่ า้ ใชว้ ธิ นี นั้ ละก็
แกน่ เวททเ่ี ปน็ เชอื้ เพลงิ กจ็ ะหมดไป แลว้ เวทมนตรก์ ห็ ายไปดว้ ย เพราะงนั้
เลยออกแบบใหส้ ามารถเติมเช้อื เพลงิ ได”้
ไคจินกล่าวเช่นนั้น ถึงแม้บริเวณใกล้เคียงเทมเพสต์จะไม่ต้อง
กงั วลวา่ แกน่ เวทจะหมดเลยกจ็ รงิ แตบ่ รเิ วณใกลก้ ลมุ่ ประเทศฝง่ั ตะวนั ตก
แกน่ เวทจะเบาบางลง เขาเลา่ วา่ หากเขตแดนหายไปในชว่ งทพ่ี วกตนไมร่ ู้

154

กจ็ ะเปน็ ปญั หา จงึ ออกแบบใหใ้ ชเ้ ชอื้ เพลงิ ทเ่ี ตมิ เขา้ ไปเพอื่ ทา� ใหเ้ วทมนตร์
ทา� งานได้
เชอ้ื เพลงิ นนั้ กค็ อื ผลกึ หนิ ทเี่ กดิ จากการรวมตวั ของแกน่ เวทจาก
ช้ันบรรยากาศ--------ท่เี รยี กกนั ว่า “หนิ ผลกึ เวท”
ท่จี ริงแลว้ การใช้ “หินผลึกเวท” เป็นเช้ือเพลิงท้งั อย่างนน้ั เป็น
สงิ่ ทเี่ ปน็ ไปไมไ่ ด ้ เพราะไรป้ ระสทิ ธภิ าพมากเกนิ ไป เนอ่ื งจาก “หนิ ผลกึ เวท”
มีสถานะไมม่ ่นั คง ตา่ งกับ “หินเวท” ท่ีเกิดจากเคล็ดวชิ าลับของสมาคม
อิสระ
แม้จะเปล่ียนไปใช้พลังเวทโดยตรง แต่มันก็ท�าให้พลังกระจาย
ตวั ออกไปเปลา่ ๆ เกอื บ 90 เปอรเ์ ซ็นต์
ดังน้ัน การใช้ “หินเวท” เป็นเชื้อเพลิงจึงพบเห็นได้ทั่วไป
แต่ผมมีสูตรเวทมนตร์ของ <เวทสลักตรา> ที่ถูกปรับแต่งให้เหมาะสม
ที่สุดโดย ‘มหาปราชญ’์
ดูเหมือนว่า หากต้นทุนท่ีสามารถใช้งานได้มีมากกว่าพลังงาน
ท่ีจ�าเป็นส�าหรับการรวบรวมละก็ แม้จะไม่ใช่หินเวทก็ไม่มีปัญหาน่ันเอง
เคลด็ วชิ าดงั กลา่ วถกู คดิ คน้ ขน้ึ มาในตอนทไี่ มส่ ามารถหาซอื้ หนิ เวทราคาแพง
ไดง้ า่ ยๆ และในตอนนี้ก็มปี ระโยชนม์ ากเช่นกัน
เพราะมนั ทา� ใหเ้ วทมนตรท์ า� งานโดยลดการสญู เปลา่ ของแกน่ เวท
อยา่ งถงึ ทส่ี ดุ ดงั นนั้ แกน่ เวททใ่ี ชง้ านไดเ้ พยี งแค ่ 10 เปอรเ์ ซน็ ต ์ กส็ ามารถ
คาดหวังผลลัพธ์ท่ีเพียงพอได้แลว้
ผมได้ยินมาว่า แกน่ เวทท่ีสญู เปล่านนั้ ไมไ่ ด้สูญหายไปไหนเลย
แตม่ ันรั่วออกไปสู่ชั้นบรรยากาศแล้วกระจดั กระจายออกไป
แนน่ อนว่าส่ิงนั้นสามารถนา� มาใชง้ านได้อีกครงั้ ...
นน่ั หมายความวา่ ขอแคม่ แี กน่ เวทความเขม้ สงู จกั รกลนริ นั ดรก์ าล
ก็ไมใ่ ชค่ วามฝันอกี ต่อไป
และยงั มวี ธิ ใี ช้อกี วิธดี ้วย

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 155

คอื การผลติ “หนิ ผลกึ เวท” จา� นวนมาก แลว้ นา� สงิ่ นไ้ี ปใหส้ มาคม
อิสระแปรรูปเป็น “หินเวท” ก็ได้ หากท�าเช่นน้ันแล้วก็จะคิดต่อได้ว่า
การน�ามาใช้ในทางปฏิบัติคงจะมปี ระสิทธภิ าพมากขึน้
แต่เรื่องท่ีส�าคัญกว่าเร่ืองนั้นคือการที่ความเข้มของแก่นเวทใน
ชนั้ บรรยากาศเบาบางลง
เมอ่ื ความเขม้ ของแกน่ เวทลดลง อตั ราการเกดิ ของพวกอสรู และ
ภตู อสรู ก็จะนอ้ ยลง จึงไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งห่วงว่าอสูรจะเกดิ ขน้ึ มาจา� นวนมาก
อกี แลว้ ความเปน็ ไปไดท้ จี่ ะถอื กา� เนดิ ขนึ้ มากเ็ ขา้ ใกลศ้ นู ยด์ ว้ ยประการฉะน้ี
ช่างเป็นสิ่งประดิษฐ์ท่ีแสนวิเศษจริงๆ

“อนั ทจ่ี รงิ วธิ กี ารคดั แยกพลงั งานเพอื่ ทจ่ี ะเปลย่ี นมนั ใหเ้ ปน็ หนิ
เวทกท็ า� สา� เรจ็ แล้วแหละ แต่วา่ นะ กะแลว้ เชียววา่ มันจา� เปน็ ต้องมีเคร่อื ง
มือเฉพาะทาง ถ้าใช้แค่เคร่ืองมือท่ีมีอยู่ในตอนน้ีก็ยาก เพราะคิดว่าใช้
“หนิ ผลกึ เวท” ทั้งอย่างนั้นเลยไม่ได้นะ่ ”
ไคจนิ พดู อย่างรา่ เรงิ แจม่ ใส
เขาคน้ พบวธิ กี ารรวบรวมแกน่ เวททอ่ี ยใู่ นชน้ั บรรยากาศ แลว้ นา�
มาตกผลกึ เป็น “หินผลกึ เวท” และแสดงใหเ้ หน็ วา่ การทดลองดังกลา่ วมี
พฒั นาการย่ิงขึ้น เขาสามารถอธิบายแม้กระท่งั ทฤษฎกี ารผลิต “หินเวท”
ให้กระจา่ งได้
ดเู หมอื นวา่ หนิ เวทจา� นวนมากทผี่ มซอื้ มาจากอาณาจกั รอนิ กราเซยี
จะเปน็ ประโยชน ์ แตก่ ไ็ ดข้ อ้ สรปุ แลว้ วา่ การจะผลติ มนั ขน้ึ มาดว้ ยตนเองนนั้
เปน็ เรอ่ื งทล่ี า� บาก
เอาเถอะ ก่อนหน้านี้ผมเคยได้ยินมาว่าการผลิตหินเวทจ�าเป็น
ตอ้ งมโี รงงานทีม่ ีเครอ่ื งมือขนาดใหญ่ และในความเปน็ จริง มนั กเ็ ป็นงาน
ระดบั โหดหิน
ถึงจะเข้าใจวิธีการอย่างถ่องแท้ แต่การลงมือท�าจริงนั้นเป็น
เรือ่ งยาก

156

กน็ ะ ไม่ใชเ่ รือ่ งทตี่ ้องใส่ใจ
หากสามารถใช้ “หินผลกึ เวท” ทั้งอยา่ งน้นั ไดล้ ะก ็ มันกจ็ ะไม่มี
ปญั หานู่นนน่ี ่นั เลยแหละ
ในอีกแง่ ดูเหมือนว่าการใช้ “หินผลึกเวท” เป็นเชื้อเพลิงทั้ง
อย่างง้ันจะงา่ ยเกนิ คาด
เพราะว่าผมได้เขียนสูตรเวทมนตร์ <เวทสลักตรา> ท่ีท�างาน
ด้วยพลงั เวท เพ่ือทจ่ี ะสร้างวงแหวนเวทให้เสร็จสมบูรณย์ ังไงล่ะ

“มหิ นา� ซ�้า มอเตอรเ์ วทมนตรอ์ ตั โนมัตเิ ครื่องนีเ้ นี่ย เวทมนตรท์ ี่
สามารถใชง้ านไดไ้ มไ่ ดม้ แี คเ่ ขตแดนตา้ นเวทเท่านน้ั นะครับ!”
เบสเตอร์รอ้ งด้วยความร้สู ึกตน่ื เต้น
ชา่ งนา่ ตกใจนกั แมจ้ ะมขี อ้ จา� กดั เรอื่ งเวทมนตรท์ ใ่ี ชง้ านไดก้ จ็ รงิ
แต่ไม่ไดห้ มายความวา่ จะมแี ค่เขตแดนตา้ นเวทเทา่ นัน้ ทีท่ า� งานได้
การสลักสูตรเวทมนตร์ลงบนกระดานเวทมนตร์ที่ท�ามาจาก
ผลติ ภณั ฑโ์ ลหะเวท
ดเู หมอื นวา่ การสบั เปลยี่ นสตู รเวทมนตรจ์ ะทา� ใหเ้ กดิ ปรากฏการณ์
ทางเวทมนตร์ท่ีหลากหลายได้
ภาพลกั ษณข์ องมนั ก็คอื แผน่ เสยี งสินะ
จะคดิ วา่ มอเตอรเ์ วทมนตรอ์ ตั โนมตั เิ ทยี บไดก้ บั เครอื่ งเลน่ แผน่ เสยี ง
ท่บี รรเลงดนตรกี ็ได้
มนั ใหค้ วามรู้สกึ เหมอื นกับใช ้ “หินผลกึ เวท” ติดตั้งแทนแหลง่
ก�าเนดิ ไฟฟ้านะ่
แม้ผมจะคุ้นเคยกบั ของจ�าพวกแผ่นเสียง แต่ก็ไมค่ ิดเลยวา่ จะมี
เมจิกไอเทมท่ีใกล้เคียงกบั ของพวกนน้ั ถกู สรา้ งขึน้ มา
อกี ไมน่ าน ถา้ ทา� ใหม้ ขี นาดเลก็ ลงเหมอื นเครอ่ื งเลน่ ซดี ลี ะก ็ อาจ
มีความเปน็ ไปไดท้ ี่จะนา� อุปกรณน์ ัน้ พกพาตดิ ตัว
หรือไม่ก็ท�าให้มีขนาดใหญ่ขึ้น เพ่ือท�าให้เวทมนตร์ระดับ

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 157

ยทุ ธศาสตรส์ ามารถท�างานได้ละม้ัง?
ไมส่ ิ เหมอื นกบั วา่ ความเปน็ ไปไดจ้ ะขยายขอบเขตไดไ้ มจ่ า� กดั เลย
ขนาดของมอเตอร์เวทมนตร์อัตโนมัติเป็นรูปสี่เหล่ียมจัตุรัสยาว
ดา้ นละ 1 เมตร และมคี วามหนาประมาณ 50 เซนตเิ มตร พอเปน็ อยา่ งน้ี
แล้วกใ็ หญใ่ ชไ้ ดเ้ ลย
แนน่ อนวา่ นา�้ หนกั ของมนั กไ็ มใ่ ชเ่ ลน่ ๆ ดทู า่ จะเคลอื่ นยา้ ยลา� บาก
มากเลยทเี ดยี ว ทวา่ ถา้ หากสามารถเปลย่ี น “หนิ ผลกึ เวท” สา� รองไดล้ ะก ็
สว่ นใหญก่ ไ็ มจ่ �าเป็นต้องเคลอื่ นยา้ ยเลยแหละ
เบสเตอรเ์ สนอแผนตดิ ตงั้ อปุ กรณป์ นไปกบั ทางเทา้ บนทางหลวง
แล้วท�าใหเ้ ขตแดนตา้ นเวทท�างาน
เพราะวา่ หากทา� ความเขา้ ใจเรอ่ื งระยะเวลาการใชง้ านใหด้ ี แลว้
ท�าการแลกเปล่ยี นพลังงานทกุ วนั ตอนลาดตระเวนละก็ จะสามารถรักษา
เขตแดนไว้ได้ตลอดเวลาเลย
เขาเล่าวา่ เดมิ ทถี ้าความเข้มของแกน่ เวทสูง ก็ไม่มีความจ�าเป็น
ทจี่ ะตอ้ งสบั เปลย่ี นหนิ ผลกึ เวทเลย เพราะฉะนน้ั ในทางปฏบิ ตั คิ อื การเดนิ
ตรวจตราดูว่าในเขตแดนมีอะไรผิดปกติหรือไม่ เพียงแค่น้ันก็เป็นอัน
เสร็จสน้ิ
ผมว่าเขาครนุ่ คดิ มาอยา่ งดแี ลว้
เลยพดู ไดว้ า่ มนั คอื อปุ กรณเ์ วทมนตรท์ ค่ี อ่ นขา้ งใชง้ านไดส้ ะดวก
สบายและเอนกประสงค์
เม่ือติดต้ังอุปกรณ์ไว้บนทางหลวงทุกๆ 10 กิโลเมตรโดย
ประมาณแลว้ ทว่ั ทงั้ บรเิ วณนน้ั กน็ า่ จะรบั รองความปลอดภยั ได ้ เนอื่ งจาก
มีปอ้ มยามตัง้ อยูท่ กุ ๆ 20 กโิ ลเมตร การลาดตระเวนจึงไมน่ ่าจะเสียเวลา
มากขนาดนน้ั

“ถ้างน้ั ตราสลกั สูตรเวทมนตรข์ องเขตแดนนั้นก-็ ------”
“ฮึฮึฮึ ขา้ ก�าลังใหเ้ จ้าพวกโดลดท์ �าอยู่ การผลิตมอเตอรห์ ลายๆ

158

เครื่อง ข้าก็ขอให้คุณคุโรเบย์จัดการ แล้วข้าก็ก�าลังรอการอนุมัติจาก
นายท่านอยนู่ ะ่ ”

“กลมุ่ คนทข่ี า้ กา� ลงั สอนอยมู่ พี ฒั นาการขนึ้ มาแลว้ ครบั ขา้ จงึ ลด
จา� นวนคาบเรยี นลง เพราะงน้ั ขา้ เลยวา่ งอยนู่ ะ่ ครบั ยงั ไงกข็ อใหข้ า้ รบั หนา้ ท่ี
นน้ั ดว้ ยเถดิ !”
เขาไมไ่ ดท้ �าแคก่ ารทดลองเทา่ นัน้ แตเ่ ขานา่ จะอยากตรวจสอบ
สภาพเครือ่ งจักรตอนใช้งานจริงด้วย
แววตาของเบสเตอร์มีประกายแห่งความคาดหวงั อยู่
หากการติดตั้งอุปกรณ์เสร็จสิ้นแล้วละก็ คงจะคลี่คลายปัญหา
ความเข้มของแกน่ เวทได้
ไม่เพียงแค่นั้นหรอก มันยังช่วยยกระดับความปลอดภัยบน
ทางหลวงไดอ้ ยา่ งเต็มกา� ลงั อกี ด้วย
รบี อนมุ ตั แิ ละกา� หนดแผนการผลติ และตดิ ตงั้ อปุ กรณบ์ นทางหลวง
ดกี ว่า

“เอาละ เบสเตอร์ ต้ังแตพ่ รงุ่ นี้เป็นตน้ ไปกฝ็ ากดว้ ยล่ะ!”
“ครบั ปลอ่ ยใหเ้ ปน็ หนา้ ท่ขี องข้าเองครบั !”
เบสเตอร์ยมิ้ แย้มดว้ ยความดีใจ และยนิ ดีทจ่ี ะรับผดิ ชอบหน้าท่ี
ใหล้ ลุ ่วง
ช่างเปน็ ชายทพี่ ่ึงพาได้จรงิ ๆ
ในสว่ นของการตดิ ตง้ั นนั้ ผมตง้ั ใจจะมอบหมายใหก้ ลมุ่ ชา่ งฝมี อื
ของไฮออร์คท่ีเหลืออยู่ในเมือง แม้จะเป็นงานหนักส�าหรับมนุษย์ แต่
ส�าหรบั อสูร มันเป็นงานที่เลก็ นอ้ ย เน่ืองจากประสิทธภิ าพในการท�างาน
ห่างชั้นกันนนั่ เอง
ยง่ิ ไปกวา่ นนั้ การปรับขอบเขตการท�างานของเขตแดนให้อยใู่ น
พ้ืนทีท่ างหลวง นา่ จะเป็นสิง่ ทลี่ า� บากทส่ี ดุ เบสเตอรก์ ลา่ วพลางยมิ้ แยม้
แตท่ วา่ บรรยากาศการพดู คยุ อนั แสนราบรนื่ นน้ั กไ็ ดห้ ายวบั ไป

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 159

ในช่วั พรบิ ตาต่อมา
“เคยี ะฮะฮะฮะฮะ! ถา้ สงิ่ นนั้ เสรจ็ สมบรู ณแ์ ลว้ ขา้ กจ็ ะปลดปลอ่ ย

ออร่าไดต้ ามใจชอบเลยสนิ ะ!”
เวลโดร่าพูดเร่ืองที่เหลือเชื่อเช่นนั้นโดยปราศจากความลังเล
เลยแหละ

“ทา� ไมไ่ ดเ้ ฟย้ ไอบ้ า้ ! ถา้ ทา� เรอื่ งแบบนน้ั ละก็ คนสว่ นใหญใ่ น
ประเทศนจี้ ะตายเอานะ!!”
ผมเผลอสวนกลบั แบบจรงิ ใจใส่คา� ทีโ่ พล่งออกมาปบุ ปับ
เบสเตอร์เองกห็ ยดุ ยมิ้ และใบหนา้ เริ่มซดี เผือด

“ท่าจะแย่จริงๆ นะ ถา้ เปน็ พวกข้าในตอนน้กี ็คงทนไดอ้ ยู่หรอก
ครับ แตป่ ระชาชนในเมอื งจะทนไม่ไดน้ ะครับ”

“ถงึ แมจ้ ะเปลยี่ นสถานทกี่ ต็ าม แตถ่ า้ เปน็ พลงั ของทา่ นเวลโดรา่ แลว้
จะมีที่ไหนสักแหง่ ไดร้ ับผลกระทบคะ่ ”
แม้แต่เบนิมารุและชูนะก็เปลี่ยนสีหน้า เม่ือได้ยินถ้อยค�าของ
เวลโดรา่
นัน่ สนิ ะ
แม้จะเป็นแก่นเวทท่ีร่ัวออกมาในสภาวะปิดผนึกก็ตาม แต่คน
ส่วนใหญ่แค่จะเข้าใกล้ยังท�าไม่ได้ ถ้าสมมุติว่าเวลโดร่าที่มีพลังเช่นนั้น
ปลดปล่อยออร่าออกมาตามอ�าเภอใจ ประเทศนี้ก็คงจะมีคนตายนับ
ไม่ถ้วนเลย

“ไมใ่ ช่อย่างนนั้ แต่... เพราะวา่ ขา้ ยบั ยง้ั ออร่าไว้ตลอดเวลา เลย
ใกลเ้ หนอื่ ยแลว้ ...”

“อดทนซะสิ”
เวลโดร่าเริ่มยกข้ออ้าง ผมเลยพูดสวนกลับไปเพ่ือให้เขา
เงียบเสีย

“...แรกเร่มิ เดมิ ที ริมุรุเอ๋ย ทา� ไมเจา้ ไมท่ ุกขร์ อ้ นอะไรเลยละ่ ?”

160

ห๊ะ? เร่ืองแบบน้ันมนั ก็แน่อยแู่ ล้วไมใ่ ชเ่ หรอ
“ฉนั เหรอ? ฉนั ยดั ทกุ อยา่ งเข้าไปใน ‘กระเพาะ’ ยังไงล่ะ”

ต้ังแต่เมื่อก่อน หลังจากที่ผมได้รับการบอกกล่าวจากริกุรุโด
ให้เหน็ ชัดๆ แลว้ ผมก็พยายามยดั ออรา่ ทย่ี ับยง้ั ไว้เข้าไปใน ‘กระเพาะ’
ตอนนจ้ี งึ สามารถกกั เก็บโดยไม่ร่วั ไหลแม้แตน่ อ้ ยได้อยา่ งสมบรู ณ์แบบ
แมว้ า่ การววิ ัฒนาการเปน็ จอมมารจะท�าให้ปรมิ าณแกน่ เวทเพิ่ม
ขึ้นมากก็ตาม แต่เน่ืองจากในขณะเดียวกันนั้น ‘นักล่าเหย่อื ’ กพ็ ฒั นา
เป็น ‘เบลเซบิวธ์ (ราชันแห่งความตะกละตะกลาม)’ ความจุของ
‘กระเพาะ’ จึงเพ่มิ ข้ึนมากเสยี จนเทยี บกนั ไมไ่ ดเ้ ลยนนั่ เอง
ดงั นนั้ ผมจงึ ไมม่ คี วามตอ้ งการทจี่ ะปลดปลอ่ ยออรา่ ออกมาเลย
แม้แตน่ อ้ ย

“แตว่ า่ ทา่ นรมิ รุ ุ กอ็ ยา่ งทท่ี า่ นเวลโดรา่ พดู การยบั ยง้ั ออรา่ อยา่ ง
สมบูรณ์แบบนั้นเป็นงานท่ียากท่ีสุดแล้วขอรับ เพราะว่าแม้แต่พวกท่าน
เบนมิ ารุก็ยังมอี อร่าหลุดรัว่ ออกมานดิ หนอ่ ยอยู่นะขอรับ”
ดิอาโบลกล่าว

“อื้ม ดิอาโบลเอ๋ย เหมือนเจ้าจะเข้าใจดีนะ พูดกับริมุรุให้
มากกว่านี้หนอ่ ยสิวา่ ขา้ ก�าลังพยายามอยูน่ ่ะ!!”
พอเวลโดรา่ เอย่ ปากดว้ ยทา่ ทางพยกั หนา้ อยา่ งดใี จแลว้ ดอิ าโบล
กช็ แ้ี จงให้ผมทราบ
เขาเล่าว่าเดมอน (เผ่าปิศาจ) เป็นเผ่าพันธุ์ท่ีถนัดด้านการ
ควบคุมออรา่ และพลังเวทแบบไหนก็ได้ จงึ สามารถควบคุมออรา่ ไดอ้ ย่าง
สมบรู ณ์แบบน่นั เอง ถงึ กระนน้ั แม้จะมองจากสายตาดิอาโบล เวลโดรา่
ก็ไดค้ ะแนนเตม็ ร้อยเลยเชียวแหละ
เพราะวา่ เปน็ เวลโดรา่ ผภู้ าคภมู ใิ จในปรมิ าณพลงั งานอนั มหาศาล
จนหาท่เี ปรยี บมไิ ด้นัน่ แหละ การรกั ษาระดับพลงั ขนาดจงึ น่าจะล�าบาก

“เปน็ อย่างงั้นเหรอ เวลโดรา่ ?”

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 161

“อ้ืม! ตั้งแต่ท่ีเจ้าบอกข้า ข้าก็ควบคุมออร่าไว้ตลอดเลย
เพราะง้ันเลยถึงเวลาที่ข้าอยากจะแผ่ออร่าให้ดังตูมตามที่ไหนสักแห่ง
แลว้ ละนะ”
เร่อื งนคี้ งจะเป็นปญั หาทส่ี �าคญั มากเลยทเี ดยี ว
แม้จะยังวางใจได้อยู่แต่ถ้าปล่อยให้มันคาราคาซังมีหวังเป็น
เร่ืองแน่
พอทไี่ หนสกั แหง่ โดนระเบดิ ตมู ตามแลว้ พนื้ ทลี่ ะแวกนนั้ กค็ งจะ
กลายเป็นพนื้ พภิ พแหง่ ความตาย
แถมอสูรท่ีอันตรายจ�านวนมากก็จะเกิดข้ึน ดีไม่ดี อาจจะมี
มอนสเตอรร์ ะดบั คาริบดิสถือกา� เนิดขึ้นมาก็เปน็ ได้
เพราะเขาคอื คาทสั โทรฟทแ่ี ทจ้ รงิ จงึ เปน็ เหตผุ ลใหป้ ระเทศแตล่ ะ
ประเทศตา่ งมองว่าเขาเปน็ อนั ตราย แม้วา่ ตัวเขาเองจะไมม่ ีเจตนาช่ัวรา้ ย
เลยก็ตาม

“เขา้ ใจแลว้ เรอื่ งนน้ั ฉนั จะเกบ็ ไปคดิ ละกนั ชว่ ยอดทนอกี หนอ่ ย
เถอะ”

“งั้นก็ได้ ข้ายังพอท�าต่อไหวก็จริง แต่ช่วยจัดการให้เร็วท่ีสุด
เทา่ ทจี่ ะท�าได้เถอะนะ!”
ก่อนอืน่ กใ็ ห้เวลโดรา่ อดทนไปอกี สกั พกั ละกนั
ในระหวา่ งน้ัน ผมจะคดิ หาวิธีรบั มือต่างๆ
อย่างไรก็ตาม---------
เมอ่ื ผมคดิ วา่ อตุ สา่ หค์ ลค่ี ลายปญั หาความเขม้ ของแกน่ เวทไดแ้ ลว้
กไ็ มน่ ึกเลยวา่ จะมีปญั หาท่ียากกวา่ นน้ั ปรากฏขึน้ มา...
มนั ชา่ งไม่เป็นไปอย่างทคี่ ิดเลย ชวี ติ เน่ยี
ผมคอ่ ยๆ ถอนหายใจพลางคดิ เชน่ น้นั

＊

162

การรายงานของโซเอยเ์ สรจ็ เรยี บรอ้ ย และผมยงั ไดร้ บั การรายงาน
จากเหล่าหวั หน้าคนอื่นๆ อีก
สา� หรับเรือ่ งอ่นื ๆ ไม่มปี ญั หาใหญ่อะไรเปน็ พเิ ศษ ในตอนทกี่ าร
ประชมุ ก�าลงั จะส้ินสดุ ลงนน้ั -------

“พอจะมเี วลาหรอื เปล่าครับ ทา่ นริมรุ ?ุ ”
เกลโด้ยกมอื ข้ึน แล้วกล่าวเชน่ นั้น
เกลโด้ดูท่าท่างกลัดกลุ้มอยู่ซะด้วย อาจจะมีเร่ืองท่ีอยากพูด
อยู่กไ็ ด้

“เกิดอะไรขึน้ เหรอ เกลโด้? ถา้ ตอ้ งการอะไรกพ็ ูดออกมาเลย
หรอื ว่ามีปัญหาอะไรหรอื เปล่า?”
เหตกุ ารณใ์ นคนื ก่อนไม่นา่ จะเปน็ ปัญหามากนกั
เขาดูท่าทางกลุ้มใจเรื่องการควบคุมดูแลเหล่ามนุษย์มารท่ีเป็น
เชลย จึงอาจจะพดู อะไรที่เก่ียวกบั เรื่องนนั้ กเ็ ป็นได้
ถ้าเปน็ เร่ืองทผี่ มชว่ ยได้ก็อยากจะชว่ ยอยหู่ รอก...

“ขา้ อยากจะแจง้ เรอื่ งการขนานนามเปน็ จอมมารของทา่ นรมิ รุ ใุ ห้
ผคู้ นในเผา่ ของขา้ รนู้ ะ่ ครบั ในระหวา่ งชว่ งทฝี่ กึ ฝน ‘เคลอื่ นยา้ ยผา่ นมติ ’ิ
นานๆ ทีข้าก็อยากตระเวนไปยังแต่ละหมู่บ้าน ให้ข้าไปได้ไหมครับ?
ขา้ ได้รับรายงานมาวา่ สถานการณเ์ ขา้ ทเ่ี ข้าทางแลว้ เพราะงัน้ อาจจะมีคน
ใหม่ๆ ทีอ่ ยากรับใช้ทา่ นริมรุ ุอย่กู ไ็ ดค้ รับ”
เกลโดก้ ลา่ วเช่นนน้ั เพ่ือเปน็ การเสนอแนะแก่ผม
จะว่าไป ดูเหมือนว่าพักน้ีเขาจะท�าแต่งานก่อสร้างทางหลวง
เขากเ็ ลยไม่มีเวลาว่างออกไปยังหมู่บ้านของไฮออร์คแต่ละแหง่ แมผ้ มจะ
ได้รับการรายงานเร่ืองการปรับปรุงสถานการณ์เรื่องอาหารอยู่บ้างก็ตาม
แต่หลงั จากนนั้ กไ็ ม่ได้เขา้ ไปมสี ่วนเก่ยี วข้องเลย
ดงั นั้น ผมจึงอนญุ าตให้เขาไปได้

บทท่ี 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ที่ 163

เพียงแต-่ -------
“เกลโด้ ถา้ มคี นใหมๆ่ ทอ่ี ยากเขา้ มาทา� งาน กข็ อใหน้ ายพาพวก

เขามายงั เมอื งนี้เปน็ อนั ดบั แรกซะ”
“--------ท�าไมล่ะครบั ?”
“อมื ความรสู้ กึ ทนี่ ายอยากเอาพวกเขาเขา้ มาเปน็ ลกู นอ้ งทงั้ อยา่ ง

ง้ันเลยน่ะ ฉันก็เข้าใจอยู่หรอก แต่ฉันคิดว่าจะท�าให้พวกเขาส�าเร็จการ
ศึกษาก่อนนะ่ ”
มันคอื นโยบาย
ถา้ เปน็ เผา่ เดยี วกนั เกลโดจ้ ะใช ้ ‘จติ สอื่ สาร’ ในการรวมพลเพอื่
สร้างกองก�าลังในทันที น่ันเป็นข้อดีซ่ึงไร้ท่ีติ และยังเป็นความสามารถ
อนั ยอดเยย่ี มอยา่ งหน่ึงของเกลโด้อกี ดว้ ย ถงึ กระน้ัน...

“แตว่ า่ ในตอนนมี้ งี านกอ่ สรา้ งผดุ ขนึ้ เปน็ ดอกเหด็ เชน่ การกอ่ สรา้ ง
ทางหลวงไปยงั แตล่ ะประเทศ และการสรา้ งปราสาทของทา่ นมลิ มิ ถา้ เปน็
ขา้ ละกด็ ว้ ยเวลาไมน่ าน... แรงงานทสี่ ามารถทา� งานไดอ้ ยา่ งมปี ระสทิ ธภิ าพ
ภายใต้การควบคมุ ของขา้ กจ็ ะ--------”
เกลโด้กล่าวว่า เน่ืองจากแรงงานจะมีความจ�าเป็นมากข้ึน
ตง้ั แตต่ อนนเี้ ปน็ ตน้ ไป เขาจงึ อยากเรยี กเผา่ พนั ธเ์ุ ดยี วกนั ใหม้ าหาในทนั ที
แตผ่ มไม่อนุญาตใหท้ า� เชน่ นั้น

“ไม่ได้ ถ้าเรื่องแรงงาน ก็มีกลุ่มคนท่ีเป็นเชลยอยู่ใช่ไหม?
จงชีน้ า� เจ้าพวกน้ันและอบรมขดั เกลาให้ถูกตอ้ งซะ”

“แต่ว่า...”
“เกลโด้ ความคิดของนายเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ ความต้องการ
ประสิทธิภาพเป็นเร่ืองธรรมดา เพราะง้ันฉันไม่ปฏิเสธหรอกนะ แต่ฉัน
อยากใหน้ ายมุ่งไปสูจ่ ุดท่ีสูงกว่าน”ี้
“จดุ ท่สี งู กว่าเหรอครบั ?”
“ใช่แล้ว ก็จริงอยู่ที่ ‘จิตส่ือสาร’ มีความสะดวกสบาย และ

164

ยังช่วยลดความผิดพลาดได้อีกด้วย ยังไงก็ต้องได้ใช้อยู่แล้ว แต่ว่านะ
หากให้ความส�าคัญแต่กับพวกเดียวกันท่ีควบคุมได้ แล้วความส�าคัญ
ของเชลยจะเปน็ ยงั ไงละ่ ? คดิ จะบงั คบั ใหพ้ วกเขาทา� แคง่ านเบด็ เตลด็ ทใี่ ครๆ
ก็ท�าไดง้ ่ายๆ อย่างง้นั เหรอ?”

“ระ เรอ่ื งนน้ั ...”
ดูเหมือนว่าการช้ีแนะของผมจะท�าให้เกลโด้ตระหนักถึงเรื่อง
ดังกลา่ ว
ตอ่ จากน ี้ แรงงานจะมคี วามสา� คญั อยา่ งแนน่ อน เพราะงน้ั แหละ
เขาจงึ ต้องขดั เกลาเชลยในช่วงนท้ี ยี่ ังพอมเี วลาเหลืออยู่บา้ ง
เพราะการอบรมบุคลากรในช่วงท่ียังพอมีเวลาเหลือนั้นเป็นกฎ
ตายตัวยังไงละ่
และถา้ หากปลอ่ ยใหเ้ กลโดช้ ว่ ยเหลอื แตพ่ วกตวั เองในตอนนลี้ ะก ็
อาจจะกลายเปน็ บ่อเกดิ ของการแบ่งแยกโดยไม่จา� เปน็ ก็ได้
สา� หรบั ผมซง่ึ หมายมน่ั ทจ่ี ะสรา้ งสรวงสวรรคข์ องหลากเผา่ พนั ธน์ุ น้ั
มนั เป็นเร่อื งทยี่ อมรับไมไ่ ด้โดยเดด็ ขาด
เพราะฉะนัน้ ตอนน้จี ึงเป็นชว่ งเวลาทสี่ า� คญั นนั่ เอง

“แลว้ ก็ยังมีอีกเรอื่ งนะ เกลโด้ หน้าทผี่ ู้บัญชาการน่ะ นายท�าได้
ดีมากเลย ฉันจงึ คิดวา่ นายนา่ จะได้รับการฝกึ ฝนพลังนั้นใหด้ ยี ิง่ ขึน้ ดว้ ย
การท�าให้มนษุ ยม์ ารหลากเผา่ พันธุ์ท่อี ยู่ทน่ี เ่ี ชอ่ื ฟงั น่ะ”

“--------อกึ !?”
“ถงึ ตอนนจ้ี ะมโี ครงการกอ่ สรา้ งผดุ ขน้ึ มาเยอะแยะ แตก่ ไ็ มจ่ า� เปน็
ตอ้ งรบี รอ้ นหรอก นายลองใชป้ ระสบการณท์ สี่ งั่ สมมาจนถงึ ตอนนใ้ี หเ้ ปน็
ประโยชน์ เพื่อท่ีจะท�าให้ทกุ คนทา� ตามท่ีนายพดู ดูสิ แลว้ ก-็ ------”
ผมหยิบกระดาษแผ่นหน่งึ ออกมา แลว้ ย่นื ใหเ้ กลโด้
“สะ สง่ิ นค้ี ือ-------!!”
“การกอ่ สรา้ งครง้ั น้ี ฉนั อยากจะมอบหมายหนา้ ทใ่ี หน้ าย ถงึ สงิ่ น้ี

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 165

จะเปน็ พมิ พเ์ ขยี วขนั้ พน้ื ฐาน แตฉ่ นั เชอ่ื วา่ นายจะทา� ใหม้ นั เสรจ็ สมบรู ณไ์ ด้
อย่างงดงาม ว่าไงล่ะ จะรบั งานไหม?”

“ท่านรมิ รุ ุ...”
พมิ พเ์ ขยี วทย่ี นื่ ใหเ้ กลโด-้ ------นน่ั เปน็ พมิ พเ์ ขยี วของสง่ิ กอ่ สรา้ ง
ขนาดมหึมาทผ่ี มวาดอยา่ งขะมักเขม้นในชว่ งทผี่ มว่าง
แนน่ อนว่าผมก็ให้พวกมลิ มิ ดเู ชน่ กัน
ความสงู เสยี ดฟา้ เชน่ นนั้ ทา� ใหเ้ ฟรยพ์ อใจ รปู ลกั ษณอ์ นั นา่ เกรงขาม
กท็ �าใหค้ ารอิ อนชืน่ ชม
และมลิ มิ เกิดความร้สู ึกยนิ ดอี ย่างบริสุทธ์ใิ จ
ดังน้ัน ส�าหรับเร่ืองระดับความพึงพอใจของลูกค้าจึงไม่มีข้อ
บกพร่อง--------เนือ่ งจากในตอนนใ้ี กล้เคียงกับการใหบ้ รกิ ารโดยไมม่ ีค่า
ตอบแทนเพื่อปูทางสู่การลงทุนในอนาคต เพราะงั้นถ้าโดนบ่นขึ้นมา
ผมคงลา� บาก
อยา่ งไรกต็ าม เมอ่ื ไดเ้ หน็ สภาพบา้ นเมอื งของอาณาจกั รอนิ กรา
เซยี แล้ว ผมจึงรู้สึกวา่ จะแพไ้ มไ่ ด ้ ก็เลยออกแบบส่ิงนม้ี า
ผมเปลี่ยนความคิดท่ีว่าการสร้างตึกระฟ้าเป็นส่ิงที่ไม่น่าสนใจ
แลว้ ออกแบบมนั ขนึ้ มาใหมใ่ หก้ ลมกลนื กบั โลกน ้ี และผมอยากจะสง่ มอบ
งานนัน้ ให้เกลโด้
แน่นอนว่าไม่ใช่เพียงแค่นั้น-------- เพราะจะต้องไม่ลืมติดตาม
ช่วยเหลือ เพ่ือไมท่ �าให้เกลโด้ถกู บดขยดี้ ว้ ยแรงกดดันจากภาระงาน
ผมเหลอื บมองไปยงั ไคจิน

“ข้าจัดการเองน่า นายท่าน ให้ข้าไปพร้อมกับคุณเกลโด้แล้ว
คอยช่วยเถอะ ข้าจะพาเจ้ามิลด์ไปด้วย เพราะงั้น เร่ืองจ�าพวกการ
ออกแบบเมอื งใหญต่ ามแบบร่างของนายท่านต้องไว้วางใจไดแ้ น”่
ไคจนิ ยิม้ กวา้ ง ราวกบั สังเกตไดถ้ ึงสายตาดังกล่าว
ไมน่ ึกเลยว่าเขาจะสงั เกตสายตาของสไลม ์ กไ็ ม่เลวนี่ แตว่ ่าใน

166

เวลาประชุมแบบนี ้ ผมน่าจะอยู่ในรา่ งคนดีกวา่ เนาะ เพราะว่าในท่ปี ระชมุ
ไมไ่ ด้มแี ตค่ นรอบคอบอย่างไคจินน่ะ
เรื่องน้ันเอาไวก้ อ่ น หากไคจินจะไปด้วย ผมก็หายหว่ ง

“ในตอนนี้ เร่อื งงานไมเ่ ปน็ ไรใชไ่ หม?”
“แนน่ อน ไมต่ อ้ งกงั วล เพราะการทดลองเสรจ็ สน้ิ ไปขน้ั หนง่ึ แลว้
และคนรุน่ หลงั กก็ า� ลังเรียนร้อู ยู่นะ่ ถงึ ขา้ จะออกจากเมืองไปสกั พักก็ไม่มี
ปัญหาหรอก”
ไคจินพูดเชน่ นัน้ พร้อมกบั รับเหมางานนนั้ ไปด้วยรอยย้ิม
เทา่ น้กี ็เรยี บรอ้ ย
เร่ืองทุกข์ใจเล็กๆ น้อยๆ น้ันถูกเป่ากระเด็นไปด้วยสิ่งที่ยาก
ล�าบากกวา่ และความรูส้ ึกคุ้มคา่ ที่ได้ทา� มนั
ถ้าเป็นเกลโดล้ ะก ็ คงไมส่ ะดุดลงตรงทแี่ บบนี้หรอก
“ถ้าเปน็ นายกไ็ ม่เปน็ ไร ฉันอยากให้นายทา� งานน้ใี ห้ส�าเรจ็ แลว้
แสดงใหฉ้ นั เหน็ วา่ นายเตบิ โตมากยงิ่ ขนึ้ แนน่ อนวา่ ถา้ มเี รอื่ งกลมุ้ ใจอะไรอยู่
กม็ าปรกึ ษาได้ ถา้ งนั้ นายลองทา� งานดว้ ยความรสู้ กึ สบายๆ ดหู นอ่ ยไหม?”
“ตะ แตว่ า่ ! ภารกจิ สา� คญั แบบน้ี เกดิ พลาดข้นึ มา...”
เกลโดย้ ืนตวั ตรงไมข่ ยับไปไหน ท�าให้ร่างกายแขง็ ท่อื บางทีเขา
น่าจะกา� ลงั เครยี ดจดั
เขาเปน็ ผชู้ ายทมี่ คี วามรบั ผดิ ชอบสงู มคี วามพยายาม และจรงิ จงั มาก
เพราะเหตนุ ัน้ เอง ผมจึงพดู วา่
“เอานา่ เอานา่ แมจ้ ะลม้ เหลวกไ็ ม่เปน็ ไร เพราะส่งิ นน้ั จะกลาย
เปน็ ประสบการณข์ องนายใชไ่ หมละ่ มนั ไมไ่ ดท้ า� ใหค้ นตายซะหนอ่ ย เรอ่ื ง
การขาดทุนเนี่ย อย่างมากท่ีสุดก็คิดเป็นราคาเท่ากับส่วนหน่ึงของเมือง
ใช่มะ? แคห่ าเงินอกี รอบก็พอน่า”
ถา้ พดู แบบนก้ี บั พวกทไี่ มจ่ รงิ จงั จะไดผ้ ลลพั ธต์ รงกนั ขา้ ม แตถ่ า้
เปน็ เกลโดก้ ็ไม่เป็นไร

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ท่ี 167

“นน่ั สินะครับ! ตวั ข้าเองก่อนหนา้ นก้ี -็ -------”
“ช้ากอ่ น กอ็ บตะ กอ่ นหนา้ นีม้ ีอะไรนะ? เรอ่ื งน้นั ฉันจะถามให้
ละเอยี ดเลย หลังจากนนี้ ายจงมาทหี่ อ้ งท�างานของฉนั ซะ”
“เฮือก!? นี่มนั สุดยอดกับดกั งัน้ เหรอครบั !?”
ใหต้ ายส ิ เจ้ากอ็ บตะเน่ีย
เหลงิ ขนึ้ มาทันทีเลยเชยี ว
แต่ทว่า ค�าพูดของก็อบตะเหมือนจะท�าให้เกลโด้คลายความ
ตึงเครียดลงไปได้
“ฮึ หหึ หึ หึ หึ ึ ขอบพระคณุ ครับ ทา่ นริมรุ ุ ดทู ่าว่าเกลโดผ้ ู้น้ีจะ
หวาดกลวั ความผดิ พลาดมาก จงึ ทา� ให้กงั วลเรอ่ื งเลก็ ๆ นอ้ ยๆ มากเกิน
ไปครับ เพื่อท่จี ะทา� ตามความคาดหวังของทา่ นริมุรุ โปรดไวว้ างใจให้ข้า
ทา� งานใหญ่งานนีไ้ ด้เลยครับ!”
“อม้ื ฝากด้วยนะ!!”
ดแี ล้ว
เกลโดย้ ิม้ อย่างชน่ื มน่ื ราวกบั ได้ปดั เปา่ ความกงั วลออกไปแล้ว
เท่านกี้ ็ไมเ่ ปน็ ไรแล้ว
ชอิ อนมองดเู กลโด้ด้วยท่าทางอจิ ฉา และบน่ พึมพ�าว่า “อะไรๆ
กเ็ กลโด้ ไม่ยุตธิ รรมเลยคะ่ ” ผมจงึ ตอบกลับไปว่า “ฉันใช้คนใหถ้ ูกกับ
งานต่างหาก เธอก็มีงานทีท่ า� ได้ดีอยูแ่ ล้วไมใ่ ช่เรอะ”
“ท�าอาหารสินะคะ!”
ผดิ แล้ว ยยั บา้ !
“กะ ก็นะ น่าจะมีหลายอย่างเลยแหละ แต่ถา้ เป็นกรณีของเธอ
ละก็ ไมไ่ ชก่ ารทา� อาหารหรอกนะ”
ผมพูดอย่างนน้ั โดยไมไ่ ดต้ งั้ ใจ และในที่สุดก็กลบเกลอื่ นได้
ถา้ จะใหพ้ ดู กค็ อื การคมุ้ กนั ผม และการปกปอ้ งเมอื งนี้
เอาเถอะ ชอิ อนกม็ ีขอ้ ดีของชอิ อนอยู่

168

มที ้ังสิ่งทเี่ หมาะและไมเ่ หมาะ เพราะง้ันยังไม่ตอ้ งรบี กไ็ ด้
“ใช่แล้วแหละชิออน ความแข็งแกร่งของเจ้าน่ะเป็นอะไรท่ี

เหลอื เชือ่ มากเลย แม้แต่ข้า ในบางสถานการณ์กย็ งั แพ้เจา้ เพราะง้นั ใน
ชว่ งทีข่ ้าไมอ่ ยู่ ชว่ ยปกป้องท่านริมุรุไว้ใหด้ ีดว้ ยนะ”
เบนมิ ารกุ ลา่ วสรปุ ดว้ ยถอ้ ยคา� นน้ั ประเดน็ นจ้ี งึ เปน็ อนั สนิ้ สดุ ลง

＊

การรายงานสถานการณป์ จั จบุ นั ในทปี่ ระชมุ หวั หนา้ ไดเ้ สรจ็ สนิ้ ลง
ในระดับหนง่ึ แลว้
เทา่ นี ้ ผมจะจบการประชมุ เลยกไ็ ด้ แตต่ อนน้ี
ผมจะถามสถานการณ์ความคืบหน้าในแผนการของดิอาโบล
ไวก้ อ่ น

“ถา้ งัน้ ขา้ จะอธิบายแลว้ นะขอรับ”
ดิอาโบลกล่าวเชน่ น้นั พลางโค้งคา� นับอย่างนอบน้อม จากนั้น
ก็เร่มิ เลา่ เร่ือง
ทศิ ทางในอนาคตของแตล่ ะประเทศ-------สถานการณท์ เี่ กดิ ขนึ้
รอบตัวพวกผมนนั้ เปน็ ไปตามรายงานของพวกริกุรุโดและโซเอย์
ดิอาโบลพยักหน้าเหมือนจะบอกว่ามันเป็นอย่างง้ันแหละ เขา
คงจะไดร้ บั ขอ้ มลู ดงั กลา่ วมาดว้ ย แมเ้ ขาจะปทู างใหย้ อหม์ ขน้ึ มามอี ทิ ธพิ ล
แต่ก็ยังรบั รู้สถานการณ์เหล่านี้อยู่
หลงั จากทฟ่ี งั การรายงานของดอิ าโบล ผมกเ็ ขา้ ใจสถานการณข์ อง
พวกยอหม์ ในตอนนัน้
อย่าว่าแต่กษัตริย์เลย ยอห์มไม่ได้รับแม้กระทั่งการศึกษาแบบ
ขุนนาง ผมจึงคิดว่าเป็นไปไม่ได้ท่ีเขาจะเจรจากับอีกฝ่ายผู้เป็นขุนนาง
เช้ือพระวงศ์ เพราะฉะนั้น ดูเหมือนว่าอดีตกษัตริย์เอ็ดมาริสผู้นั้นจะ

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ที่ 169

ตอบรบั ความตงั้ ใจของดอิ าโบล ดว้ ยการรบั ผดิ ชอบเรอื่ งการใหก้ ารศกึ ษา
แกย่ อหม์
เอด็ มารสิ คงจะทา� อะไรตกุ ตกิ ไมไ่ ด ้ เนอื่ งจากดอิ าโบลคอยสอดสอ่ ง
ดแู ล ผมจงึ ปล่อยใหด้ อิ าโบลจดั การได้อยา่ งสบายใจ
สถานการณต์ อ่ จากน ้ี บางทกี ารลองทา� ใหย้ อหม์ เปน็ พรรคพวก
แล้วค่อยใช้งานเขาดูนั้นอาจจะความคิดท่ีน่าสนใจก็ได้ หากท�าเช่นน้ัน
ละก ็ ยอห์มคงจะเป็นประโยชนไ์ ดแ้ น่นอนละนะ
ในตอนน้ี ดิอาโบลก�าลังอธิบายสถานการณ์ดังกล่าวให้เหล่า
หวั หนา้ ฟังอกี ครัง้ หนึง่
ในขณะทผี่ มฟงั เรอื่ งนนั้ ผมกบ็ นั ทกึ โนต้ ไวใ้ นใจวา่ -------ผมตง้ั ใจ
จะไปพบเอด็ มาริส

และแล้วก็มีรายงานว่ากษัตริย์องค์ใหม่เป็นผู้อยู่เบ้ืองหลังความ
เคลื่อนไหวอยา่ งทีค่ ดิ ไว้

“แต่ว่า ถ้าเขาจะเริ่มเคลื่อนไหวก็น่าจะเป็นเวลาหลังจากน้ีไป
สกั ระยะหน่งึ ใช่มะ?”
การจัดต้ังกองทัพใหม่และน�าไปปฏิบัติการจริงเช่นน้ีน่าจะต้อง
ใช้เวลาหลายเดอื น
ผมก�าลังคดิ แบบนั้น แต่ว่าคา� ตอบของดอิ าโบลแตกต่างออกไป
ยง่ิ ไปกว่านนั้ คอื มันตา่ งกบั ท่ีผมจินตนาการไวโ้ ดยส้ินเชงิ

“คึหึหึหึหึ ข้าอยากท�าหน้าทใ่ี ห้เสร็จเร็วๆ นะ่ เพราะง้ันขา้ ก็เลย
ก�าลังเตรยี มการบางอยา่ งลับๆ เพือ่ เรง่ ให้เรือ่ งมนั จบเร็วๆ ขอรบั ”
เขาตอบด้วยใบหน้ายิ้มแยม้

“หา? แล้วการเตรยี มการของพวกฉันละ่ --------”
“ไมม่ ปี ญั หาขอรบั เพราะวา่ ขา้ ขอใหท้ า่ นเบนมิ ารจุ ดั การเรอ่ื งจดั ตง้ั
กองกา� ลังทจ่ี ะส่งไปประจา� การในตอนนัน้ แล้วขอรับ”

170

“ใช่ กองก�าลังนั้นเตรียมพรอ้ มเตม็ ที่แล้ว มกี องกา� ลังแนวหนา้
ทป่ี ะปนกับมนษุ ย์ กบั กองกา� ลงั ท่ที �างานอยู่เบื้องหลงั ทั้งสองกองกา� ลัง
พร้อมออกปฏิบัติการแล้ว ในทางกลบั กัน การคัดเลอื กคนก็ลา� บากมาก
เพราะวา่ ทุกคนอยากจะเข้าร่วมน่ะครบั ”
ดิอาโบลกบั เบนิมารกุ �าลังสนทนากันอยา่ งสบายๆ
และในรายงานที่ผมได้ฟังก็ดูเป็นเร่ืองง่ายๆ ราวกับไม่มีความ
ส�าคญั ขึ้นเลย เหมอื นกา� ลังคยุ กนั ว่าจะไปปกิ นิกกโี่ มง
แต่ผมก็คิดวา่ มันเปน็ เรอ่ื งท่ีคอ่ นขา้ งสา� คญั อยู่หรอก...

“แต่ว่า ยังมีอีกเร่ืองหน่ึงที่ยังไม่ถึงกับเป็นปัญหา แต่ข้าก็เป็น
ห่วงอยนู่ ดิ หน่อยขอรบั มันเป็นเร่อื งท่ขี า้ ยังไมไ่ ดบ้ อกทา่ นเพราะมันยงั ไม่
ถึงขั้นที่จะต้องน�ามารายงานขอรับ แต่เรื่องท่ีว่าก็คือ เรฮิมยังไม่กลับมา
เลยขอรับ”
ดิอาโบลหุบย้ิมแลว้ พดู ข้นึ มา
อย่างน้ันเหรอ
ผมกา� ลังคดิ อย่วู ่าลืมอะไรบางอย่างไป แต่นึกออกแลว้
ขอ้ ความที่สง่ ไปหาฮินาตะยังไมม่ คี �าตอบกลับมาน่ันเอง

“เพราะว่าอาร์คบิชอปถูกศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศประจิม
เรียกตัว ก็เลยจะให้เขากลับมารายงานสินะ? แล้วส่งข้อความของผม
ไปแล้วใช่รึเปล่า? หรือว่าจะเจออันตรายระหวา่ งทางง้นั เหรอ?”

“ไม่ขอรับ ข้าให้เรฮิมพกลูกแก้วไป และให้ลูกน้องคุ้มกันไป
จนกว่าเขาจะถงึ อาณาจักรอินกราเซยี ขอรับ ที่นน่ั มี ‘ประตเู คลอื่ นย้าย’
ทใ่ี ชส้ า� หรบั เคลอ่ื นยา้ ยไปยงั จดุ ทก่ี า� หนดอยู่ เพราะมสี งิ่ นน้ั แนน่ อนวา่ เขา
น่าจะถึงส�านักงานใหญ่ของศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งทิศประจิมซึ่งตั้งอยู่ที่
จักรวรรดศิ กั ดสิ์ ทิ ธ์ลิ เู บเรียสแล้วขอรบั ...”
จากอาณาจกั รฟาลมสุ ถงึ อาณาจกั รอนิ กราเซยี นน้ั ถา้ ใชร้ ถมา้ แลน่
ไปตามถนนเลยี บชายฝง่ั กจ็ ะใชเ้ วลา 2 สปั ดาห ์ ถา้ เดนิ ทางจากอาณาจกั ร

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน�้ ท่ี 171

ฟาลมุสไปยังจกั รวรรดิศักด์สิ ทิ ธิล์ เู บเรยี สละก็ เวลาทีใ่ ชจ้ ะเพ่มิ ขน้ึ เปน็ 3
สปั ดาห์ขึน้ ไป
แตท่ ว่า ในโลกนีม้ ีเวทมนตร์
ผมไดย้ นิ วา่ ในระหวา่ งทางจากอาณาจกั รอนิ กราเซยี กบั จกั รวรรดิ
ศักดิ์สิทธิ์ลูเบเรียสน้ัน มีเฉลียงทางเดินเวทมนตร์แบบพิเศษท่ีเรียกว่า
‘ประตูเคลอื่ นย้าย’ อยู่
การสัญจรไปมาระหว่างสถานที่สองแห่งท�าได้ในชั่วพริบตา
ดว้ ยการข้ามผา่ นประตแู ละวนรอบมติ พิ เิ ศษ
การมอี ยขู่ องประตดู งั กลา่ วเปน็ ทร่ี กู้ นั เฉพาะคนทมี่ ตี า� แหนง่ สงู สดุ
เทา่ นั้น แตถ่ า้ เปน็ เรฮิมผ้เู ป็นอาร์คบชิ อปของมหาประเทศละก ็ ถงึ จะรูก้ ็
ไมแ่ ปลก
แน่นอนว่าเขาน่าจะมีคุณสมบัติตรงตามเง่ือนไขการใช้งานด้วย
พอเข้าอาณาจกั รอนิ กราเซยี แล้ว เขากม็ งุ่ ตรงไปท่ีเมอื งหลวงเลย
ในขณะทมี่ เี กรตเตอร์เดมอน (ปศิ าจชน้ั สงู ) ท่ดี อิ าโบลอญั เชญิ
มาคอยคมุ้ ครองอย่ใู นเงานนั้ เรฮมิ น่าจะเขา้ ไปในเมืองหลวงแลว้ แนๆ่
เนื่องจากในเมืองหลวงมีเขตแดนกางอยู่ ถ้าเกรตเตอร์เดมอน
รกุ ลา�้ เขา้ ไปจะเกดิ ความโกลาหล ดงั นน้ั มนั จงึ ดใู หแ้ นใ่ จวา่ เรฮมิ เขา้ ไปแลว้
จากนัน้ ก็รายงานดิอาโบล

“ถ้าง้ันเขาก็ยังไม่ออกมาจากเมอื งหลวงเหรอ?”
“ขอรับ เพราะว่าข้าให้ปิศาจเฝ้าดูเมืองหลวงเอาไว้อย่างงั้น
ถ้าเรฮิมออกมาแลว้ ละก็ จะมีรายงานเข้ามาแนน่ อนขอรับ”
กลา่ วคอื ยังไม่มกี ารรายงานน้ันเข้ามาเลย
หมายความวา่ เรฮมิ จะคา้ งอยทู่ ศ่ี าสนาจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธท์ิ ง้ั อยา่ งนนั้
เลยเหรอ
“ถา้ สมมตุ ิว่าโดนฆา่ ปดิ ปากไปแลว้ ล่ะ?”
ผมนกึ ไปถึงความเป็นไปไดท้ เี่ ลวรา้ ยทสี่ ดุ แล้วพมึ พ�าเช่นน้นั

172

แตเ่ รื่องนนั้ ถกู ปฏเิ สธโดยดอิ าโบล
“ไมข่ อรบั ในขณะนไ้ี มม่ วี แี่ วววา่ จะเปน็ อยา่ งนนั้ เลยขอรบั เพราะวา่

ยนู คี สกลิ ของขา้ ‘นกั ลอ่ ลวง’ นนั้ หากเปา้ หมายทคี่ รอบงา� อยตู่ ายละก็
จะสามารถช่วงชงิ ดวงวิญญาณได้ขอรับ”
การทไี่ มส่ ามารถชว่ งชงิ วญิ ญาณดวงนน้ั ไดจ้ งึ เปน็ หลกั ฐานวา่ เขา
ยังมชี ีวิตอยู่
ผมชกั จะกลวั สกลิ น้นั ข้นึ มานดิ หนอ่ ยซะแลว้ สิ แต่เรอื่ งน้นั กช็ า่ ง
มนั กอ่ นเถอะ
ผมประเมินว่าภายในเมืองหลวงน่าจะปลอดภัย เนื่องจากมี
เทมเพิลไนท์ (หน่วยอัศวินวิหารเทพ) หลายคนคอยคุ้มกันอยู่ด้วย
แต่ท้ังๆ ท่เี ปน็ เชน่ น้ัน เรฮมิ ก็ไม่กลบั มา
อาจจะยงั ไมถ่ งึ ขน้ั ตอ้ งรบี รอ้ น เพราะมคี วามเปน็ ไปไดท้ ก่ี ารประชมุ
ไต่สวนภายในศาสนจกั รศกั ด์ิสทิ ธ์ิจะยดื เยอ้ื เช่นกนั แต่จรงิ ๆ ผมเปน็ ห่วง
อยูน่ ดิ หนอ่ ย
เอาเถอะ ถ้ายงั มีชวี ิตอยูก่ ด็ ี
เพราะถา้ เขาโดนปดิ ปากแลว้ พวกผมต้องตกเปน็ คนร้าย

“งนั้ กห็ มายความวา่ ศาสนจักรศักดส์ิ ทิ ธ์ิจะเคลอ่ื นไหวยังไงน้นั
กย็ งั อ่านไม่ออกเลยสนิ ะ”

“ขอรบั มคี วามเปน็ ไปไดท้ จ่ี ะมอี ะไรมาแทรกแซงแผนการของขา้
แต่ในขั้นนีย้ งั ตดั สินไดย้ ากขอรบั ขา้ จงึ คดิ วา่ จะรับมือดว้ ยการจดั ใหม้ กี าร
เฝ้าระวงั ให้มากทส่ี ุดขอรับ”

“อืม แตก่ ล็ า� บากเลยสินะ มีขอ้ มลู นอ้ ยเกินไป กเ็ ลยไมส่ ามารถ
ท�าความเขา้ ใจสถานการณ์ไดอ้ ย่างแมน่ ย�า”
ทง้ั ๆ ทข่ี อแคม่ ขี อ้ มลู ครบ กฝ็ ากใหอ้ าจารยร์ าฟาเอลจดั การไดแ้ ทๆ้

“ขออภัยครับ การลักลอบเข้าไปในลูเบเรียสน้ันอันตรายมาก
จริงๆ--------”

บทที่ 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 173

“ไมเ่ อานา่ ชา่ งมนั เถอะ! ถงึ จะไมไ่ ดอ้ ะไรแตน่ ายกท็ า� ไดด้ แี ลว้ นะ”
เพราะโซเอยร์ ู้สกึ เจ็บปวด ผมจึงรีบปลอบเขา
ศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ เปน็ ศตั รโู ดยธรรมชาตขิ องอสรู
หากจะสา� รวจเขตอา� นาจของศาสนจกั ร โซเอยจ์ ะตอ้ งออกสา� รวจดว้ ยตวั เอง
และเมื่อมฮี ินาตะอยู่ แม้แต่โซเอย์ก็ยงั มคี วามกงั วลหลงเหลอื อยนู่ ่นั เอง
พวกโซกะไมส่ ามารถรบั มอื ได ้ ถา้ ถกู พบเขา้ ละกค็ งมแี ตจ่ ะถกู กา� จดั
เทา่ น้ัน
เพราะงนั้ ผมจงึ ออกคา� สงั่ อยา่ งเดด็ ขาดวา่ อยา่ ทา� อะไรโดยไมย่ ง้ั คดิ
ตอ้ งรอบคอบ
แต่ถงึ อยา่ งนัน้ ...

“ทจ่ี ริง พวกเขากลายเป็นศัตรูไปแล้วหรอื เปลา่ นะ?”
ผมได้ใสข่ ้อความท่ีสอ่ื วา่ จะปล่อยผ่านเรอ่ื งในคร้ังก่อนไวใ้ นนน้ั
แมจ้ ะมกี ารย่วั ยุนดิ หน่อยก็ตาม แตม่ ันกค็ ือไมตรจี ติ

-------ไมส่ ิ นกึ อยแู่ ลว้ เชยี ววา่ นา่ จะไมเ่ หมาะ แตว่ า่ ดนั สง่ ขอ้ ความ
ไปซะแล้ว กเ็ ลยยกเลกิ ไม่ได้
โดยพนื้ ฐาน ผมตง้ั ใจทจี่ ะใหม้ นั สอ่ื ความหมายวา่ มาเปน็ เพอ่ื นกนั
เถอะ เพราะงัน้ พวกเขากน็ ่าจะเขา้ ใจอย่างนน้ั
ผมเชอื่ วา่ ถา้ ฮนิ าตะเปน็ คนมไี หวพรบิ คงจะเลอื กเสน้ ทางทถ่ี กู ตอ้ ง
หากเลอื กเสน้ ทางทจี่ ะอยรู่ ว่ มกนั โดยไมเ่ ปน็ ศตั รกู นั ละก ็ มนั คงจะ
เปน็ เสน้ ทางในอดุ มคตทิ ่ยี อดเย่ยี มน่าดู
ในขณะน ี้ กา� ลังรบท่นี ่าจับตามอง นอกจากออคตาแกรมแล้ว
กม็ แี คศ่ าสนจักรศกั ดส์ิ ทิ ธ์ิแหง่ ทิศประจมิ เท่าน้นั
ทางดา้ นจกั รวรรดฝิ ง่ั ตะวนั ออกกช็ กั จะไดก้ ลน่ิ ทะแมง่ ๆ แตต่ อน
เผชญิ หน้ากนั ก็ไม่มีวี่แววความเคลอ่ื นไหวเลย
ผมคดิ วา่ ขอแคศ่ าสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ ไมล่ งไมล้ งมอื
แผนการของดิอาโบลกจ็ ะไม่ลม้ เหลว

174

“เปน็ คา� ถามทย่ี ากนะครบั สา� หรบั ขา้ ขา้ อยากจะตดั สนิ ใหร้ แู้ ลว้
รรู้ อดไปเลยครบั ”
ดเู หมอื นวา่ เบนมิ ารอุ ยากจะตดั สนิ แพช้ นะใหจ้ บๆ ไป ดกี วา่ ปลอ่ ย
ใหม้ รี ากเหง้าแห่งความชวั่ รา้ ยหลงเหลืออยู่
แตว่ า่ ถา้ มาแพ้ตรงน ี้ ทกุ สง่ิ ทกุ อย่างกเ็ ปน็ อนั จบกนั เพราะงน้ั
ส�าหรบั ผม ผมก็อยากจะคล่ีคลายปัญหาอย่างสนั ติน่ะ
ในตอนน้ัน ชูนะเอย่ ปากราวกับคดิ อะไรบางอยา่ งออก

“ในระหว่างท่ีท่านริมุรุก�าลังต่อสู้กับนักบุญฮินาตะอยู่ พวกข้า
ถูกบุกโจมตีค่ะ ข้าคิดว่าเร่ืองนี้ต้องมีคนที่วางแผนและคอยส่ังการอยู่
แนน่ อนคะ่ หลกั ฐานกค็ อื เคลยแ์ มนไดพ้ ดู เปน็ นยั เกยี่ วกบั ตวั ตนของผชู้ กั ใย
อยเู่ บื้องหลัง--------”
หลังจากที่ฟังชูนะพูด ผมก็นึกถึงผู้ชักใยอยู่เบ้ืองหลังที่ผมไม่มี
วันลมื

“หมายถึง “ท่านผู้น้นั ” สนิ ะ”
“ถกู ตอ้ งแลว้ ครบั ในตอนนต้ี วั ตนของผบู้ งการไดป้ รากฏออกมา
ให้พวกเราเห็นแล้ว คงต้องจับตาดูความเคลื่อนไหวของเจ้านั่นไว้
จะประมาทไม่ได้นะครบั ”
หลงั จากทผี่ มพึมพ�า ฮาคุโรก็พยกั หน้าดว้ ยความไม่พอใจ
“เป็นศัตรทู จี่ ะมองขา้ มไมไ่ ด้เดด็ ขาดค่ะ”
ทกุ คนเหน็ ดว้ ยกบั คา� พดู ของชนู ะ ราวกบั วา่ ทกุ คนกค็ ดิ เหมอื นกนั
“นน่ั สนิ ะ... ถา้ เจา้ หมอนน่ั มสี ว่ นเกยี่ วขอ้ งในคราวนี้ กม็ คี วามเปน็
ไปไดท้ ่ฮี ินาตะจะเคล่อื นไหวอยู่ดว้ ย-------”
แตไ่ ม่ว่าจะพูดอย่างไรกไ็ ม่เขา้ ใจ
รู้สึกเหมือนจะมองขา้ มอะไรบางอย่างไป
ดว้ ยเหตุน้ัน จๆู่ ผมกร็ สู้ กึ ตัววา่ ตนเองกา� ลงั มีข้อสงสัยอะไรอยู่
“--------ฮินาตะเนย่ี ถา้ ไม่ได้ท�าตามความตั้งใจของตนเอง แต่

บทท่ี 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ท่ี 175

ได้รับค�าสงั่ หรอื การจ้างวานมาโดยมฉี ันเปน็ เป้าหมายงน้ั เหรอ?”
ด้วยเหตนุ ั้น ผมจึงต้ังคา� ถามกบั ทุกคนด้วยความร้สู กึ สงสยั

“หมายความวา่ ยงั ไงครับ?”
“ถา้ พจิ ารณาจากจงั หวะทเ่ี ธอเพง่ เลง็ ทา่ นรมิ รุ ุ กเ็ ปน็ ทก่ี ระจา่ งวา่
ฮนิ าตะกบั “ทา่ นผนู้ นั้ ” มคี วามเชอ่ื มโยงอะไรบางอยา่ งอยไู่ มใ่ ชเ่ หรอคะ?”
ในขณะทท่ี กุ คนกา� ลงั งงงวย ชนู ะกอ็ อกความเหน็ ดงั กลา่ ว เพอ่ื ท่ี
จะท�าความเข้าใจความคดิ ของผม
พอผมไดฟ้ งั ดังนน้ั ผมกร็ ู้สกึ ขดั แยง้ มาก
ความขดั แยง้ ท่ผี มรสู้ กึ ได ้ นน่ั กค็ ือ--------
“ถ้าจะพูดตามตรง มันเป็นไปไม่ได้ท่ีฮินาตะจะลงมือโดยรับ
คา� สงั่ จากใครสกั คนนะ่ คดิ วา่ ไงเหรอ? ถา้ สมมตุ วิ า่ เธอมคี วามเชอ่ื มโยง
อะไรบางอยา่ งกับ “ทา่ นผ้นู นั้ ” แล้วละก็ คิดเหรอว่าเธอจะท�าตามคา� ส่งั
นั้นน่ะ?”
“““------- อึก!?”””
ถงึ กบั หยดุ ชะงักไปตามๆ กัน
ผหู้ ญงิ คนนนั้ ไมฟ่ งั เรอื่ งทผ่ี มพดู เลยแมแ้ ตน่ อ้ ย จงึ เปน็ ไปไมไ่ ดท้ ่ี
เธอจะไดร้ บั การจา้ งวาน ไมต่ อ้ งพดู ถงึ การไดร้ บั คา� สง่ั จากใครสกั คน
“เปน็ ไปตามทีน่ ายทา่ นพดู เลย การทีฮ่ นิ าตะผเู้ ป็นหวั หน้ากอง
อัศวินศักด์ิสิทธ์ิจะเคลื่อนไหวด้วยค�าสั่งของใครสักคนน่ะ มันไม่น่าเชื่อ
เลยนะ ผู้ที่โฉมงามคนน้ันจะเช่ือฟังมีแค่เทพีลูมินัสเท่านั้น แม้กระทั่ง
พระสันตะปาปาก็ไม่อาจก้าวก่ายผู้หญิงคนนั้นได้ เร่ืองนี้เป็นที่เล่ืองลือ
ใครๆ กร็ ้ไู ม่ใชเ่ รอะ?”
ความคิดของผมไดร้ บั การเห็นชอบจากไคจิน
เธอไม่ฟงั คา� สั่งใครนอกจากเทพ ี เร่อื งนั้นหมายความวา่ ฮินาตะ
เป็นคนทเี่ กง่ กาจท่ีสดุ
แสดงวา่ มนั ไม่มที างทเ่ี ธอจะรับคา� สง่ั จากใครสักคนอย่างที่คิด

176

“งน้ั เหรอ นกึ แลว้ เชยี ววา่ ตอ้ งเปน็ อยา่ งนนั้ ใชม่ ะ? เพราะคนอยา่ ง
ฮนิ าตะนะ่ ไมฟ่ งั เรอื่ งทคี่ นอน่ื พดู เลยสกั นดิ จงึ ไมน่ า่ เชอ่ื วา่ เธอจะเคลอื่ นไหว
โดยคา� ส่งั ของใครบางคนนะ่ ”
ในทางตรงกนั ขา้ ม หมายความวา่ ขอเพยี งแคเ่ กลยี้ กลอ่ มฮนิ าตะได้
ก็ไม่จ�าเปน็ ตอ้ งตอ่ สู้กับศาสนจกั รศักดิ์สิทธแ์ิ ห่งทิศประจิมแลว้

“ไม่มีใครสามารถสง่ั การฮนิ าตะไดง้ ้ันเหรอ...”
“ถา้ อยา่ งนนั้ การทจี่ งั หวะเวลาไลเ่ ลย่ี กนั กเ็ ปน็ เรอื่ งบงั เอญิ เหรอ
คะ?”
เบนิมารสุ ่งเสยี งร�าพึงรา� พนั และชูนะก็รูส้ กึ สับสน
“คาดว่าใครบางคนอาจหลอกใช้เธอด้วยค�าพูดล่อลวงก็ได้นะ
ขอรบั ”
ดอิ าโบลพึมพ�าเพอ่ื บอกความคิดของตน
แมว้ า่ วธิ คี ดิ จะสมกบั เปน็ ปศิ าจ แตค่ วามคดิ เหน็ นนั้ กส็ มเหตสุ มผล
ผมไมค่ ดิ วา่ คนทไี่ มม่ ชี อ่ งโหวอ่ ยา่ งฮนิ าตะจะถกู ควบคมุ ไดอ้ ยา่ ง
ง่ายดาย แต่ก็ไมอ่ าจปฏเิ สธความเปน็ ไปได้นั้น
“มคี วามเปน็ ไปไดท้ ฮ่ี นิ าตะจะโดนยยุ งโดยใครบางคนตามทด่ี อิ า
โบลพดู แน่นอนวา่ “ทา่ นผูน้ ั้น” อาจมีความเกี่ยวข้องก็ได้ แต่ว่า-------”
“เป็นไปไม่ได้ท่ีคนคนนั้นจะสามารถสั่งการฮินาตะ เป็นแบบน้ี
สนิ ะขอรับ”
“เปน็ ไปตามนนั้ แหละ”
ผมพยักหนา้ ใหด้ ิอาโบล
“คนอยา่ ง “ท่านผ้นู ้นั ” ได้ส่นั คลอนอาณาจักรฟาลมสุ ชกั ใย
เคลย์แมน และพยายามท�าลายล้างประเทศของพวกเรา แต่ก็ไม่ได้
หมายความวา่ จะสามารถควบคุมฮินาตะไดต้ ามใจชอบง้นั เหรอเน่ยี ...”
เบนมิ ารหุ ลบั ตาลงแลว้ ใชค้ วามคดิ ราวกบั ก�าลังพจิ ารณาความ
คิดเหน็ ของผม

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 177

“ถ้างั้น ทา่ นรมิ รุ ุคดิ วา่ ศาสนจักรศกั ดิ์สทิ ธแ์ิ ห่งทศิ ประจิมจะไม่
เคลือ่ นไหวในครั้งนห้ี รือขอรับ?”

“เร่อื งนนั้ กแ็ บบวา่ ...”
สา� หรบั คา� ถามของดอิ าโบลนนั้ ผมกไ็ มส่ ามารถใหค้ า� ตอบไดท้ นั ที
ถา้ คอ่ ยๆ ครนุ่ คดิ อยา่ งใจเยน็ โดยเอาจดุ ยนื ของทางฝา่ ยนน้ั เปน็
ที่ตั้งแล้ว แม้แต่ฮินาตะก็น่าจะอยากเล่ียงการเป็นศัตรูกับพวกผมอย่าง
โจง่ แจง้ ในตอนน้ี
ในข้อความท่ีผมส่งไปน้นั ทางฝา่ ยผมกบ็ อกไปชัดเจนแล้ววา่ ไม่
อยากเปน็ ศตั รกู ัน
จากขอ้ ความนนั้ ฮนิ าตะคงไมไ่ ดโ้ งถ่ งึ ขนาดจะเปน็ ศตั รกู บั เทมเพสต์
ทมี่ ีแมก้ ระทง่ั ผมผ้เู ป็นดิซัสเตอร์และเวลโดรา่ ผเู้ ปน็ คาทัสโทรฟแน่
ถงึ จะคา� นวณแคเ่ รอ่ื งสว่ นไดส้ ว่ นเสยี ฮนิ าตะกไ็ มไ่ ดป้ ระโยชนเ์ ลย
เพราะต่อให้เธอสามารถเอาชนะได้ แต่สิ่งท่ีจะได้รับกลับมานั้นมีแค่
ชื่อเสียง ซ่ึงเป็นที่ชัดเจนว่ามันไม่สามารถชดเชยความสูญเสียของฝั่ง
ศาสนจักรศกั ดิส์ ิทธิ์แห่งทิศประจิม
เน่อื งจากการก่อสงครามท้งั ๆ ท่ีไม่ไดผ้ ลประโยชน์อะไรเลยนั้น
เปน็ เรอื่ งท่ีเปน็ ไปไม่ได้ แมจ้ ะคิดโดยใชแ้ ค่สามญั ส�านกึ กต็ าม
แมฮ้ นิ าตะจะไมฟ่ งั ใครเลย แตก่ ไ็ มใ่ ชว่ า่ เธอจะไมเ่ ขา้ ใจเรอ่ื งดงั กลา่ ว
แตว่ ่า ผมยังรู้สกึ กังวลอยู่

“-------เทพลี มู นิ สั ... ลมู นิ สั งน้ั เรอะ? ขา้ รสู้ กึ วา่ เคยไดย้ นิ มาจาก
ทีไ่ หนสักแหง่ นะ...”
ขา้ งๆ ผมมเี จา้ คนทสี่ ง่ เสยี งพมึ พา� นา่ รา� คาญตงั้ แตเ่ มอ่ื กแี้ ลว้ ผม
กเ็ ลยยงั รวบรวมความคิดไม่ได้ แต่ไมว่ ่าอยา่ งไร ผมกย็ ังมีอะไรบางอยา่ ง
คา้ งคาใจอยู่

“ฮนิ าตะบอกวา่ พวกเราเปน็ ตวั เกะกะ กเ็ พราะศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธ์ิ
แหง่ ทศิ ประจมิ ------ศาสนาลมู นิ สั มคี า� สอนทไ่ี มย่ อมรบั การอยรู่ ว่ มกนั กบั

178

อสรู แต่อาจจะไม่ใช่แคน่ น้ั ก็ได-้ -------”
ทา� ไมฮนิ าตะถึงคิดว่าพวกผมเกะกะกนั นะ?
เพราะวา่ คา� สอนของศาสนาลมู นิ สั คอื การไมย่ อมรบั อสรู ยงั ไงละ่
แต่ผมคิดว่าหากเหตุผลมีเพียงแค่นั้น มันก็ไม่สมเหตุสมผล
เลยจรงิ ๆ
พูดอกี อยา่ งคือ ไม่สมกับเป็นฮนิ าตะเลย
พอเปน็ เชน่ นั้นกค็ วรจะคิดวา่ มเี หตุการณ์อะไรบางอยา่ งเกดิ ขน้ึ
จรงิ ๆ...
แม้จะขดั แย้งกับเรอื่ งทพี่ ูดเม่ือก้โี ดยสิน้ เชิง แต่ถ้าลองสมมุตวิ า่
มผี ูช้ ักใยอยู่เบ้อื งหลงั แลว้ ละก ็ จะเป็นอยา่ งไรกนั
ความคดิ ทีว่ ่าพวกผมเกะกะนั้น นอกจากฮินาตะแลว้ ถ้าเกิดว่า
มเี จตนาของใครสักคนเข้ามาเก่ยี วขอ้ งล่ะ?
แลว้ ใครสักคนทวี่ า่ นน่ั มจี ุดประสงค์อะไร?

《แจง้ เตอื น มคี วามเปน็ ไปไดส้ งู ทจี่ ะมเี จตจÓนงหลายๆ อยา่ ง
เขา้ มาเกย่ี วขอ้ ง ทงั้ หมดนนั้ เชอื่ มโยงกบั เหตกุ ารณห์ นง่ึ อยา่ ง แตก่ ระนน้ั
คาดวา่ ท้ังหมดนัน้ ไม่ไดเ้ กดิ ขนึ้ ภายใตเ้ จตนาเดยี ว》
เอ่อ หมายความว่า...?

《คÓตอบ ประเทศ บคุ คล สถานการณ์ และปัจจยั อ่นื ๆ ทม่ี ี
ส่วนเก่ียวข้อง หากคิดทบทวนส่ิงเหล่านั้นแล้ว จะจัดจÓแนกจุด
ประสงค์ได้หลายแบบ เมือ่ พิจารณาผลประโยชนข์ องส่ิงเหล่านน้ั แล้ว
จะเหน็ สว่ นทพี่ อ้ งกนั แตก่ ม็ สี ว่ นทขี่ ดั แยง้ กนั อยดู่ ว้ ย การทที่ กุ สงิ่ ทกุ อยา่ ง
สอดคลอ้ งกับเจตนาของผบู้ งการหน่งึ คนนน้ั นา่ จะไม่ปกต》ิ

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ที่ 179

สรุปคอื ผ้ชู ักใยอยเู่ บ้ืองหลงั ไมไ่ ด้มคี นเดียว--------
มนั เปน็ เรื่องพน้ื ฐาน จะวา่ ไปกเ็ ป็นเรือ่ งธรรมดาแฮะ
คนทีค่ วบคุมเคลยแ์ มนก็คอื คนคนนั้นหนง่ึ คน งนั้ สินะ
อ๋อ อยา่ งน้ีนีเ่ อง พอคดิ อยา่ งนน้ั แลว้ กเ็ ขา้ ใจได้
กแ็ คร่ ว่ มมอื กนั เพราะมผี ลประโยชนเ์ กย่ี วเนอ่ื งกนั ไมไ่ ดห้ มายความ
วา่ เธอจะลงมือท�าโดยรบั คา� ส่ังบางอยา่ งมาจรงิ ๆ
เพราะฉะนน้ั จงึ มคี วามเปน็ ไปไดถ้ งึ ขนั้ ทพ่ี ฤตกิ รรมของแตล่ ะฝา่ ย
จะสง่ เสรมิ เฉพาะกนั และกนั เทา่ นน้ั ไมแ่ นว่ า่ ฮนิ าตะอาจจะไมเ่ กยี่ วขอ้ งกบั
ฝ่ายใดฝ่ายหน่งึ เลยก็ได้
อนั ทจี่ ริง การทีม่ ีเจตนาหลายๆ อย่างเขา้ มามสี ่วนเกี่ยวขอ้ งน้นั
เปน็ มมุ มองท่ปี กติ
และยงั มเี รอื่ งทว่ี า่ หากสถานการณเ์ ปลยี่ นไปกไ็ มต่ อ้ งเปน็ ศตั รกู นั
อยดู่ ว้ ย เนอ่ื งจากสถานการณร์ ะหวา่ งประเทศเปน็ แบบนน้ั จงึ ไมค่ วรทา� อะไร
ด้วยอารมณช์ ั่ววบู
เมือ่ เปน็ เชน่ นั้นแล้ว--------
ส�าหรับเคลย์แมน พวกผมเป็นตวั เกะกะ
ในขณะเดยี วกัน เขาก็พยายามใช้งานพวกผม
ด้วยเหตนุ ัน้ เอง เขาจึงนา่ จะเช้อื เชิญให้ผมกบั ฮินาตะห�า้ หน่ั กนั
สา� หรับอาณาจกั รฟาลมสุ คนทเี่ ปน็ ผูน้ า� อยา่ งผมเปน็ ตัวเกะกะ
เนอื่ งจากพวกเขาไมไ่ ดจ้ ะทา� ลายลา้ งเทมเพสต ์ แตพ่ วกเขาอยาก
ได้มนั มาอยู่ภายใตก้ ารปกครอง
พวกเขาจงึ นา่ จะคาดหวงั ใหผ้ มกบั ฮนิ าตะเผชญิ หนา้ กนั และดใี จ
ที่มนั เป็นแบบนัน้
แลว้ เจตนาของตัวฮนิ าตะเองจะเปน็ ยังไงละ่ ?
แน่นอนว่า หากมองจากจุดยืนท่ีต้องปฏิบัติตามค�าสอนอย่าง
เคร่งครดั แล้ว เธอคงจะท�าเป็นมองไมเ่ หน็ ผมทเ่ี ปน็ อสูรไม่ได้

180

เจตจา� นงของทงั้ สามฝา่ ยสอดคลอ้ งกนั ดงั น ้ี จงึ ทา� ใหส้ ถานการณ์
เปลี่ยนไป
ผลลพั ธก์ ค็ อื ผมหนพี น้ จากฮนิ าตะ ฟาลมสุ พา่ ยแพ ้ และเคลยแ์ มน
สน้ิ ชีพ
และในตอนน้ี
สถานการณร์ อบตวั ของเหลา่ ผบู้ งการแตล่ ะคนมคี วามเปลยี่ นแปลง
ดว้ ยการตายของเคลยแ์ มน ผอู้ ยเู่ บอ้ื งหลงั อยา่ ง “ทา่ นผนู้ น้ั ” ที่
สญู เสยี กา� ลงั รบอยา่ งรวดเรว็ จงึ นา่ จะยงุ่ อยกู่ บั การสรา้ งกา� ลงั รบขนึ้ มาใหม่
แตก่ ระนัน้ เขาจะสกู้ ับผมซึ่งๆ หนา้ หรือเปล่า?

《คÓตอบ การกระทÓเชน่ นนั้ คงมคี วามเปน็ ไปไดต้ Ó่ หากผบู้ งการ
มพี ลงั เหนอื กวา่ เคลยแ์ มนละก็ เขานา่ จะเขา้ แทรกแซงเพราะเปน็ วธิ กี าร
ที่เร็วท่สี ดุ แตใ่ นตอนนี้กลยทุ ธล์ ้มเหลว ตอ่ ให้ถนอมกÓลงั เอาไวก้ าร
แทรกแซงก็ไม่มีความหมายแลว้ 》

กลา่ วคือ ไมม่ ีความหมายที่จะลงไมล้ งมอื กับผมงนั้ สินะ
เจา้ พวกทซ่ี อ่ นตวั อยเู่ บอื้ งหลงั มาจนถงึ ตอนน ี้ กค็ งจะไมเ่ ปดิ เผย
ตัวเอาป่านนี้หรอก
จากน้ีไป ต่อให้พวกเขาคิดที่จะเอาคืนก็คงเข้าใจว่าการต้ังตน
เป็นปรปกั ษ์กบั พวกผมโดยซ่ึงๆ หนา้ นั้นเปน็ แผนการท่โี งเ่ ขลา
พอเป็นเช่นนน้ั แล้ว ขวั้ อา� นาจอืน่ จะเปน็ ยงั ไงล่ะ?
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ กส็ ละบลั ลงั ก ์ ความปรารถนาดงั กลา่ วจงึ เลอื น
หายไป
ดเู หมอื นวา่ กษตั รยิ อ์ งคใ์ หมก่ า� ลงั เคลอ่ื นไหวอย ู่ ในบรรดาคนเหลา่
นนั้ คงมคี นทม่ี ุ่งจะท�าลายพวกผมอยูด่ ้วย
สา� หรับกษัตรยิ อ์ งค์ใหม่ พวกผมนา่ จะเปน็ ตัวเกะกะ จงึ มีความ

บทท่ี 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ท่ี 181

เปน็ ไปได้สงู ที่เขาจะยังไมย่ อมแพ้ และพยายามกา� จดั พวกผม
แต่ทวา่ ดิอาโบลก�าลงั สังเกตการณค์ นกลุ่มนี้อยู่ จงึ สายเกินไป
ท่พี วกเขาจะกลายเป็นผบู้ งการใหม ่ และไมน่ า่ เป็นไปได้ทพี่ วกเขาจะเป็น
ภัยคุกคาม
แต่จะประมาทไมไ่ ดล้ ะนะ
เพราะไมแ่ นว่ า่ ภายในคนกลมุ่ น ี้ อาจมคี นทปี่ ดิ บงั ตวั จรงิ เบอื้ งหลงั
อยู่ก็เปน็ ได้
ดว้ ยเหตนุ ้ี เจ้าพวกมนษุ ยถ์ งึ ได้น่ารา� คาญยงั ไงล่ะ
ศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธแิ์ หง่ ทศิ ประจมิ ไมเ่ ผยใหเ้ หน็ ความเคลอ่ื นไหว
ตง้ั แตต่ อนทเ่ี รฮมิ ไมก่ ลบั มานน้ั ภายในองคก์ รคงจะกา� ลงั วนุ่ วาย
มากเลยทเี ดยี ว
หรอื ว่ามีความเป็นไปได้ทต่ี ัวฮินาตะเองก็สบั สนใชไ่ หม?
เพราะว่าเหตุผลท่ีชัดเจนในการเป็นศัตรูกับพวกผมน่ะ ถ้าไม่มี
ส่งิ นนั้ กไ็ ม่จ�าเป็นต้องเคลือ่ นไหวเลย
แตถ่ ึงอย่างนัน้ ถา้ หากฮินาตะเคล่ือนไหวในฐานะศตั รลู ะ่ ?
สถานการณก์ จ็ ะกลายเปน็ วา่ เธอจะตอ้ งเคลอื่ นไหวเชน่ นน้ั อยา่ ง
หลกี เล่ียงไม่ได้

《แจ้งเตอื น เร่ืองที่จะลมื ไม่ไดเ้ ลยกค็ อื มคี วามเปน็ ไปไดส้ ูง
ทผ่ี ู้อยูเ่ บื้องหลังจะมีหลายคน》

อยา่ งนน้ี เี่ อง มนั เปน็ แบบนั้นจริงๆ
ถ้าเกิดมีผู้บงการอยู่หลายคน ก็จะคิดได้ว่ามีสถานการณ์ท่ีไม่
เกย่ี วขอ้ งกบั ความตง้ั ใจของฮนิ าตะเกดิ ขึ้นมาดว้ ย
คราวนีก้ ็ควรคิดว่าไม่สามารถมองโลกในแง่ดีไดแ้ ล้วสนิ ะ

“เนอ่ื งจากมผี ลประโยชนห์ ลายๆ อย่างเกยี่ วพนั กนั จึงควรจะ

182

คิดว่าส่ิงต่างๆ ไม่ได้ก�าหนดด้วยความตั้งใจของฮินาตะเพียงคนเดียว
ประมาณน้ันใชไ่ หมขอรบั ?”
ในเวลาเดียวกันกับท่ีผมได้ข้อสรุปน้ัน ดูเหมือนว่าทั้งผมและ
ดอิ าโบลตา่ งกค็ ิดเหมอื นกนั

“สมกบั เปน็ ดอิ าโบลเลยนะ ตอนนฉี้ นั กา� ลงั จะพดู แบบนน้ั พอด”ี
ท่ีจริงคือผมได้รับความช่วยเหลือจากอาจารย์ราฟาเอลมาน่ะ
แตเ่ รอ่ื งนัน้ ไมจ่ �าเป็นตอ้ งเปดิ เผยหรอก
อย่างไรก็ตาม ดิอาโบลน่ีหัวดีสุดๆ เกินกว่าท่ีผมคาดคิดเลย
ไมใ่ ช่เหรอ?
ท้ังๆ ที่ในตอนน้ ี ผมกา� ลงั ‘เรง่ ความเรว็ การคิดคÓนวณ’ ไป
จนถงึ ลา้ นเทา่ แตด่ อิ าโบลกลบั ไดม้ าซงึ่ ขอ้ สรปุ ทเ่ี หมอื นกนั โดยใชค้ วามเรว็
เทา่ กนั กบั สกลิ นน้ั ความฉลาดปราดเปรอื่ งในตอนทไี่ มม่ อี าจารยร์ าฟาเอล
ผมนา่ จะแพร้ าบคาบเลย

“ถา้ งน้ั คราวนก้ี ม็ าเฝา้ ระวงั การแทรกแซงของศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธิ์
แหง่ ทิศประจมิ กนั เถอะขอรับ”
ดิอาโบลกล่าวเช่นนั้น พลางหวั เราะคหึ ึหหึ หึ ึ
จะวา่ ไป ดเู หมอื นเขาไดเ้ ตรยี มพรอ้ มรบั มอื เตม็ กา� ลงั ตง้ั แตแ่ รกแลว้
การเตอื นผมอาจจะไมม่ ีความหมายก็ได้มัง้
ผมคิดอยา่ งนัน้ กจ็ รงิ แต่เอาเปน็ ว่าเตือนทุกคนไวก้ อ่ น

“พวกเราอาจจะเขา้ ใจผิดไปกไ็ ด้นะ”
“วา่ ไงนะครบั ?”
เบนิมารถุ ามคา� ถามแทนทกุ คน
ไมใ่ ชแ่ คเ่ บนมิ าร ุ สายตาของหวั หนา้ ทกุ คนตา่ งกา� ลงั จบั จอ้ งมาทผ่ี ม
เพราะฉะนั้น ในตอนน้ีผมจะต้องเนน้ ย้า� ใหช้ ัดเจน
“เรอื่ งมอี ยวู่ า่ ในตอนน้ี ผชู้ กั ใยอยเู่ บอ้ื งหลงั อาจจะไมไ่ ดม้ คี นเดยี ว
ตามทดี่ อิ าโบลพดู คาดวา่ อาจจะมเี จตจา� นงหลายๆ อยา่ งเกยี่ วขอ้ งกนั อยู่

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 183

จงึ เกดิ สถานการณแ์ บบนนั้ ขน้ึ มายงั ไงละ่ และกใ็ นครง้ั น้ี เจา้ พวกนนั้ อาจจะ
ผลประโยชน์ขดั กนั กเ็ ลยตกลงกันไม่ได้หรือเปล่านะ?”
คา� อธบิ ายของผมทา� ใหเ้ หลา่ หวั หนา้ กท็ า� หนา้ เหมอื นจะเขา้ ใจแลว้
เชน่ กนั
ถ้าอธิบายแค่นี้ก็เข้าใจ แสดงว่าทุกคนมีการคิดวิเคราะห์ที่ดี
เกนิ คาด
กอ็ บตะกา� ลงั นอนอยเู่ ลยยงั ไมเ่ ขา้ ใจสนิ ะ ถงึ ผมจะโลง่ ใจนดิ หนอ่ ย
แลว้ แต่ก็ตดั สินใจวา่ จะลงโทษเขาทหี ลัง

“หมายความวา่ เจา้ พวกนนั้ และ “ทา่ นผนู้ นั้ ” ทเี่ คลยแ์ มนกลา่ วถงึ
กา� ลงั สมรรู้ ่วมคิดกนั อย่ใู ช่ไหมครบั ?”

“เรอื่ งนน้ั ไมร่ หู้ รอก แตว่ า่ การคดิ เองเออเองเนย่ี ไมด่ เี ลยแฮะ การ
ลงมือทา� โดยคิดเอาเองท้งั ๆ ทีม่ ขี ้อมูลไมเ่ พียงพอนะ่ มันอนั ตรายนะ่ นะ”
หลงั จากเบนิมารุถามคา� ถาม ผมก็ยกั ไหล่แล้วให้คา� ตอบ
เนื่องจากผมอยู่ในร่างสไลม์ เลยเห็นแค่คล่ืนลูกเล็กๆ ว่ิงไป
ทั้งร่าง

“แตว่ า่ ถ้าบอกว่าฮินาตะเคลือ่ นไหวด้วยขอ้ ผกู มัด ไม่ใชค่ า� ส่ัง
กจ็ ะเขา้ ใจไดเ้ ลยแหละ”
ไคจินกท็ �าหนา้ ถงึ บางออ้ ดว้ ย

“คหึ หึ หึ หึ ึ ถา้ งนั้ ขา้ จะไปหาขอ้ มลู อกี ครงั้ นะขอรบั ไดข้ า่ ววา่ คน
ที่ให้ข้อมูลแก่พวกเอ็ดมาริสเป็นผู้ค้าขาย แต่สิ่งท่ีข้าคิดในตอนน้ีคือไม่มี
อะไรนา่ สงสยั ไปกว่าเร่ืองนน้ั แลว้ ขอรบั ”
ถ้อยค�าท่ดี ิอาโบลกลา่ วนน้ั กระตนุ้ ลางสังหรณ์ของผม

“เดี๋ยวนะ? ผ้คู ้าขายเหรอ...”
“มอี ะไรหรอื เปลา่ ครับ ทา่ นรมิ รุ ?ุ ”
“เปลา่ ๆ คอื วา่ เหตผุ ลทอี่ าณาจกั รฟาลมสุ บกุ รกุ เมอื งของพวกเรา
นน้ั เปน็ เพราะตอ้ งการกา� ไร เพราะการสรู้ บกท็ า� ใหเ้ งนิ หมนุ เวยี น เลยมนี กั

184

ค้าอาวธุ สงครามอยูท่ ไ่ี หนสักแหง่ ฉันคิดวา่ เร่อื งที่กล่มุ ผูค้ า้ ขายกลุ่มนั้น
ดา� เนนิ การอยา่ งลบั ๆ เพอื่ แสวงหากา� ไรนน้ั นา่ จะพอมคี วามเปน็ ไปไดบ้ า้ ง”

“อย่างงีน้ ีเ่ อง--------”
เรอื่ งนก้ี เ็ ปน็ จดุ บอดเชน่ กนั แตก่ ใ็ ชว่ า่ ศตั รจู ะมกี า� ลงั ทหารเสมอไป
ไม่ว่าเมื่อใดหรือที่ไหน กิเลสของมนุษย์ก็เป็นต้นเหตุที่ท�าให้มี
เจตนารา้ ยเกดิ ข้นึ
เงนิ สามารถซอื้ กา� ลงั ทหารได-้ -------พอคดิ เชน่ นนั้ แลว้ ผคู้ า้ ขาย
จงึ เปน็ กลุม่ เป้าหมายทีม่ ีการเฝ้าระวงั อย่างมากเชน่ กันนั่นเอง
ผมกลายร่างเป็นคน ขณะกระโดดลงจากเกา้ อี้
แลว้ ผมกม็ องทกุ คนทอี่ ยรู่ อบๆ หลงั จากนนั้ จงึ เขา้ ไปคยุ เปน็ รายคน

“ชนู ะ ไปคน้ สมดุ บญั ชที เ่ี ก็บได้จากปราสาทของเคลย์แมน แลว้
ตรวจสอบประวตั ิการตดิ ต่อของผคู้ ้าขายใหห้ นอ่ ย”

“รับทราบคะ่ ”
“ดอิ าโบล นายไปไลถ่ ามพลเรือนของอาณาจักรฟาลมุส แลว้
ตรวจสอบพ่อค้าแม่ค้าท่ีมกี ารค้าขายใหห้ มดเปลอื กซะ”
“เข้าใจแล้วขอรับ ราชาของขา้ ”
“เบนิมารุ ไปคัดเลือกคนที่จะส่งไปเป็นกองหนุนของยอห์มมา
ใหมซ่ ะ เอาแบบที่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขนึ้ กส็ ามารถรับมอื ไดน้ ะ”
“ได้ โปรดวางใจ”
“รกิ รุ โุ ด ฉนั ขอใหน้ ายดแู ลเมอื งนี้ เพอื่ จะจดั งานเทศกาลทยี่ งิ่ ใหญ่
อลงั การ ช่วยเตรียมการให้เรยี บร้อยหนอ่ ยนะ”
“ไมต่ อ้ งถึงขนาดให้ท่านเอ่ยปาก ขา้ จะจัดการให้ครับ!”
“เกลโด้ นายนะ่ ไมต่ อ้ งเปน็ หว่ งเรอ่ื งทางนหี้ รอก ขอใหน้ ายไปทา� งาน
ของตัวเองให้เต็มท่ี ถ้าฉันมีเร่ืองกลุ้มใจจริงๆ ก็จะขอให้นายช่วยเอง
ขอให้นายเชือ่ ในตวั ฉนั และตั้งใจท�างานเถอะ!”
“แน่นอนครับ ในประเทศน้ีไม่มีใครที่สงสัยในตัวท่านริมุรุอยู่

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 185

แมแ้ ตค่ นเดียวครบั ”
“ฮาคโุ รไปเปน็ ผชู้ ว่ ยของเบนมิ ารุ กาบลิ ไปสมทบกบั รกิ รุ โุ ด แลว้

กร็ กิ รุ ไุ ปเตรยี มการเกย่ี วกบั การมาเยอื นของแตล่ ะเผา่ พนั ธ์ุ และไปตรวจสอบ
ระบบรกั ษาความปลอดภยั ในเมอื งซะ!”

“รบั ทราบครบั ”
“ขอรับ!!”
“ไวว้ างใจไดเ้ ลยครบั !”
“แลว้ กช็ อิ อน เออ่ อันนั้นไง คุ้มกนั ผมอะนะ อมื !”
“ค่ะ!”
ผมเสร็จส้ินการแบ่งหน้าท่ใี ห้แตล่ ะคนไวอ้ ย่างชัดเจนแลว้
ผมลูบหัวรนั กา้ พร้อมกับพยกั หนา้ ด้วยความพึงพอใจ
เทา่ นก้ี เ็ รยี บรอ้ ย หลงั จากนถี้ งึ จะปลอ่ ยใหพ้ วกเขาทา� งานไปเลย
ก็คงไมเ่ ป็นไร
“ข้าล่ะ?”
“ออ๋ เวลโดร่า อยา่ ไปรบกวนทกุ คนนะ”
“อมื้ ไวว้ างใจได้เลย!”
ไมส่ บายใจเลยแฮะ
ถ้างั้นผมจะคอยเฝา้ ดูเขาไมใ่ ห้คลาดสายตาละกนั
เออ จากนนั้ ก็--------
“ก็อบตะคุง ดูทา่ ทางจะเหนื่อยนะ แตว่ ่านายนะ่ ชว่ ยมาทห่ี อ้ ง
ท�างานของฉนั ด้วย”
“แง!”
ผมปลกุ กอ็ บตะทนี่ อนหลบั สนทิ ใหต้ นื่ ขน้ึ แลว้ จงึ พดู เชน่ นนั้ ดว้ ย
รอยย้มิ นนั่ เอง

แม้ผมจะกลายเป็นจอมมาร แต่ความรู้สึกของผมก็เหมือน

186

ทุกๆ ครั้งไม่เคยเปลี่ยน หลังจากที่ผมเสร็จสิ้นการตรวจสอบประเด็น
ปัญหาต่างๆ แล้ว การประชุมหัวหน้ากไ็ ดส้ ้ินสุดลงดว้ ยประการฉะน้ี

บทที่ 2 แต่ละบทบ�ทหน้�ที่ 187



บทที่ 3

เจตจ�านง
ของ

นักบญุ

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 189

ในวันนั้น โลกได้ตกอย่ใู นความหวาดกลวั อกี ครงั้
การคืนชพี ของ “มงั กรวายคุ ลง่ั ” เวลโดร่า
ศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งทิศประจิมได้แจ้งข้อเท็จจริงดังกล่าว
แกส่ าธารณชน
กอ่ นหนา้ นนั้ ทางกลิ ดก์ ไ็ ดป้ ระกาศคา� แถลงในจดหมายจากเหลา่
จอมมารแลว้
เมอ่ื นา� มารวมกบั ขา่ วทวี่ า่ สบิ มหาจอมมารไดก้ ลายเปน็ “ออคตา
แกรม” แลว้ นั้น ความโกลาหลอนั รุนแรงก็เกดิ ขนึ้ ทุกหนทุกแหง่ บนโลก
เหล่ากษัตริย์ของแต่ละประเทศต่างก็ปวดศีรษะกับการรับมือ
สถานการณ์ท่ีเปล่ียนแปลงอยา่ งรวดเรว็
โลกไดเ้ ผชญิ กบั แรงส่นั สะเทือนทีร่ นุ แรงในแตล่ ะวัน

และภายในศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ กร็ ายลอ้ มไปดว้ ย
บรรยากาศทีไ่ มส่ งบเชน่ กนั
พวกเขาขาดการตดิ ตอ่ กบั ทหารประจา� การของอาณาจกั รฟาลมสุ
ท่ีติดตามอารค์บิชอปเรฮิม ตลอดเวลาหลายวันหลังจากวันท่ีซาคางุจิ
ฮนิ าตะสนิ้ สุดการต่อสู้กับริมุรุ
การเข้ามารายงานเป็นระยะๆ ถือเป็นข้อบังคับที่ต้องท�าตาม
หากไม่สามารถท�าได้ก็หมายความว่าเกิดปัญหาอะไรสักอย่างขึ้นระหว่าง
การบุกรุกเทมเพสต์
ฮนิ าตะรบั การรายงาน แลว้ จงึ ตดั สนิ ใจออกไปยงั เทมเพสตด์ ว้ ย
ตัวเองในทันที แต่ทว่าในตอนนั้น เธอได้รับค�าส่ังจากเทพพยากรณ์ให้
ปกป้องอาสนวหิ าร
เหตุผลคือ การคนื ชีพของ “มังกรวายคุ ลง่ั ” เวลโดรา่

190

ฮินาตะที่รอคอยการนัดรวมพลครูเซเดอร์ เพื่อไปท�าลายล้าง
เทมเพสต ์ จงึ เลอื่ นการจโู่ จมออกไปก่อน เนือ่ งจากคา� สัง่ ดังกล่าว นนั่ เอง
ผลทีอ่ อกมาคงต้องบอกว่าโชคดกี นั ทัง้ สองฝา่ ย...
ฮนิ าตะไมไ่ ดเ้ ตรยี มการอะไรสกั อยา่ งเลย ในกรณที ตี่ อ้ งเผชญิ หนา้
กับเวลโดร่าโดยตรง เธอต้องพ่ายแพ้แน่นอน แต่ทว่า หากฮินาตะรู้ว่า
เวลโดร่าอยูท่ ไี่ หน แล้วใช้กลยทุ ธเ์ พอื่ เริ่มจูโ่ จมเทมเพสต์ละก็ เทมเพสต์
ทีร่ ิมุรุไม่อย่นู ั้นกม็ ีความเป็นไปไดส้ งู ที่จะลม่ สลาย
ไม่ว่าอย่างไรวัตถุประสงค์ของฮินาตะก็คือเทมเพสต์ ไม่ใช่การ
ปราบปรามเวลโดรา่ ในทางกลับกนั หากใชพ้ ลงั ของเธอ กค็ งจะบรรลุ
วัตถุประสงค์ไดอ้ ย่างเดด็ เดยี่ วและง่ายดาย
ฝ่ายที่ได้เปรียบคอื ฝ่ายฮนิ าตะ

-------- แต่ก็มีความจ�าเป็นที่จะต้องพิจารณาปฏิกิริยาของริมุร ุ
และทิศทางของเวลโดรา่ หลงั จากน้จี นถึงทสี่ ดุ
อยา่ งไรกต็ าม สา� หรบั ทงั้ สองฝา่ ย พวกเขาไดร้ อดพน้ จากสถานการณ์
ทเี่ ลวรา้ ยทีส่ ุดแลว้

●

เมืองหลวงทห่ี ้อมลอ้ มด้วยแสงละมุน
เมืองหลวงอนั ศกั ด์สิ ิทธ์ทิ มี่ เี ขตแดนศกั ดิส์ ทิ ธิ์ปกปักรักษา
เขตแดนนน้ั ใชเ้ วลายาวนานในการคดิ คน้ และไดร้ บั การปรบั ปรงุ
ให้ดีขึน้ เรอื่ ยๆ จนกลายมาเป็นเขตแดนพิทักษ์ระดบั สูงสดุ
เขตแดนดังกล่าวป้องกันการบุกรุกจากศัตรูภายนอกทุกชนิด
และปกป้องเมืองหลวงนี้มานบั พันปี
เพราะสงิ่ นคี้ อื คา� อธษิ ฐานของเหลา่ พลเมอื งในเมอื งหลวงทกี่ ลาย
เปน็ รปู เปน็ รา่ ง

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 191

เขตแดนมกี ารควบคมุ ใหป้ ดิ กนั้ แมแ้ ตแ่ สงอาทติ ย ์ และปรบั ปรมิ าณ
แสงสวา่ งภายในเขตแดน ในตอนกลางวนั จะมปี รมิ าณแสงมาก และกลางคนื
จะมดื สลวั
อณุ หภมู ภิ ายในเขตแดนไดร้ บั การรกั ษาใหเ้ กอื บจะคงทต่ี ลอดทงั้ ป ี
แม้กระทงั่ ฤดรู ้อนกอ็ ากาศเยน็ สบาย สว่ นฤดหู นาวก็อากาศอบอุ่น
ด้วยการแบ่งพน้ื ที่เกษตรกรรม ท�าใหส้ ามารถเกบ็ เกี่ยวผลผลิต
ของทกุ ฤดูกาลได ้ ไม่วา่ จะเปน็ ช่วงเวลาใดก็ตาม
ดินแดนในอุดมคตทิ ่ีประชาชนไมเ่ คยอดอยาก
เดก็ ๆ ทง้ั หลายไดร้ บั การศกึ ษาในระดบั ทกี่ า� หนดไว ้ และประชาชน
ทกุ คนก็มีงานท�า
สรวงสวรรคบ์ นโลกใบน ี้ ซง่ึ มกี ารจัดการภายใตก้ ารควบคมุ ของ
กฎหมาย และมีความสามคั คกี ันถ้วนหนา้ อยา่ งแท้จรงิ
นค่ี อื สภาพของกรงุ “รนู ” อนั ศกั ดสิ์ ทิ ธ ิ์ เมอื งหลวงของจกั รวรรดิ
ศกั ดิ์สิทธิล์ ูเบเรียส

ในวนั ถัดมาหลังจากวลั พวั รก์ สิ
ฮนิ าตะก�าลังเดนิ ไปตามเส้นทางทีเ่ ช่ือมตอ่ กับอาสนวหิ าร
ความอบอนุ่ ละมนุ ละไมรายลอ้ มเธอ จงึ ทา� ใหร้ สู้ กึ วา่ บรรยากาศ
เคร่งขรมึ เบาบางลง
ประเทศนชี้ า่ งมง่ั คั่ง
ไมว่ า่ ใครกไ็ ม่ใช่คนอดอยาก ขอทานข้างถนนกไ็ มม่ ีเลย
ไม่ว่าใครก็ได้รับหน้าที่การงานท่ีเหมาะสมกับแต่ละคน และ
ปฏิบตั ิหนา้ ทน่ี ั้นใหล้ ลุ ว่ ง
ประชาชนตนื่ นอนพรอ้ มเสยี งระฆงั พอพระอาทติ ยต์ กกเ็ ขา้ นอน
ผู้มคี วามสามารถเปน็ คนท�างาน และผทู้ ี่ด้อยกว่าทา� หน้าทเ่ี ปน็
ผชู้ ว่ ย การกระทา� เชน่ นน้ั กอ่ ใหเ้ กดิ ความสามคั ค ี ประชาชนทกุ คนจงึ ไดร้ บั

192

การรบั ประกันวา่ จะด�ารงชีวิตทม่ี ีความสุขได้อยา่ งเทา่ เทยี มกนั
สงั คมในอดุ มคตทิ มี่ คี วามเสมอภาค ซงึ่ ไดร้ บั การประทานในนาม
ของเทพ ี ลกั ษณะอนั สมบรู ณแ์ บบเชน่ นน้ั คอื เมอื งหลวงทป่ี รากฏอยตู่ รงหนา้
ฮนิ าตะสังเกตสีหนา้ ของผคู้ นที่เดนิ สวนกนั ไปมา
ทกุ คนต่างมีรอยยม้ิ และใบหน้าที่ออ่ นโยนเหมือนกนั
แต่ก็ยังมีเรื่องท่นี า่ เปน็ ห่วงอยู่เลก็ นอ้ ย
เมอ่ื มาอยใู่ นเมอื งหลวงแห่งนี ้ กร็ ู้สึกสงสัยเป็นประจา�
สา� หรบั ฮนิ าตะแลว้ ดนิ แดนศกั ดส์ิ ทิ ธิ์แห่งนเ้ี ปน็ เมอื งในอุดมคติ
ไมผ่ ดิ แน่
การท�าใหก้ ลุ่มประเทศฝั่งตะวนั ตก รวมถึงทว่ั ท้งั โลกเป็นสังคม
แหง่ สนั ตสิ ขุ ทไี่ รซ้ ง่ึ ความขดั แยง้ --------คอื ปรชั ญาอนั ยง่ิ ใหญข่ องฮนิ าตะ
สงั คมท่ไี ม่มีปลาใหญก่ ินปลาเลก็ นั่นคอื สังคมท่ีฮนิ าตะม่งุ หวัง
จะให้เปน็
แต่ความจริงของโลกใบน้ีชา่ งโหดรา้ ยเหลือเกนิ
อาณาจกั รอนิ กราเซยี กบั จกั รวรรดศิ กั ดส์ิ ทิ ธล์ิ เู บเรยี สนนั้ มสี ภาพ
บ้านเมืองแตกตา่ งกนั จนเกนิ ไป
เร่อื งนน้ั ทา� ให้ฮินาตะตัง้ ค�าถามทุกครง้ั
อินกราเซีย เมืองแห่งอิสรภาพ และลเู บเรียส เมอื งแห่งความ
สามัคคี
ช่างเป็นประเทศที่มคี ณุ ลักษณะเข้ากันไมไ่ ด้เสียจริง
เน่ืองจากมีความแตกต่างกันในทุกๆ ด้าน ต้ังแต่ระบอบการ
ปกครองไปจนถึงแนวความคิด
และส่ิงที่ท�าให้รู้สึกได้ถึงความแตกต่างนั้นมากที่สุดคือใบหน้า
ของเด็กๆ
มเี สียงเด็กๆ ดังมาจากสถานศกึ ษาท่ีสรา้ งขึน้ ข้างๆ อาสนวิหาร
เดก็ หลายคนว่ิงบนทางเดินเพื่อมุ่งไปยงั ตกึ เรยี น ดูทา่ ทางน่าจะ

บทที่ 3 เจตจำ�นงของนกั บญุ 193

มาเรยี นสาย
คนวงิ่ เรว็ จงู มอื คนวิง่ ช้า
มันเป็นภาพที่เห็นได้บ่อย ซึ่งคิดได้ว่าประเด็นน้ันไม่มีปัญหา
อะไรเลย แตฮ่ ินาตะมองเห็นภาพนัน้ ต่างออกไป
ในอาณาจกั อนิ กราเซียเป็นเชน่ ไรหรอื ?
ฮนิ าตะนึกถงึ ภาพท่เี ธอเห็นในอาณาจกั รอนิ กราเซยี
ในตอนนนั้ มันเปน็ อยา่ งไรกันนะ?
แมจ้ ะเปน็ ภาพท่เี หน็ ในตอนเช้า แตเ่ ดก็ ทีด่ ูท่าทางนา่ จะมาสาย
ก็เดินผ่านประตูไปด้วยรอยย้ิม ส่วนคนที่วิ่งช้าก็มาไม่ทัน จึงได้รับการ
พร�่าสอนจากครบู าอาจารย์
ในตอนนนั้ คนทมี่ าทนั กห็ ยอกลอ้ คนทว่ี งิ่ ชา้ พรอ้ มทงั้ แสดงสหี นา้
อวดเก่ง
ถ้าสมมุติว่าพวกเขาวง่ิ จบั มือกนั เหมอื นเด็กๆ ทีล่ เู บเรียสละ่ ?
ทุกคนจะมาไม่ทนั แน่นอน แล้วกค็ งจะโดนอาจารย์โกรธ
เรื่องน้ไี ม่ถงึ ข้นั ต้องพูดเลยว่า หากตื่นเชา้ กวา่ น้กี จ็ บแลว้ นัน่ เอง
มันเป็นเรื่องเล็กน้อยทีถ่ กู น�าไปเปรียบเทยี บผดิ ๆ
แต่กระน้ัน ไม่วา่ จะอยา่ งไรก็ดนั คิดไปเสยี แล้ว
มอี ะไรผดิ ไปหรือเปล่า?
เด็กทีว่ ่งิ เร็วใจร้ายเหรอ? เปล่าเลย
แมว้ า่ เดก็ คนนนั้ จะหยอกลอ้ เดก็ ทมี่ าสาย แตก่ ไ็ มไ่ ดด้ ถู กู เหยยี ด
หยามเลย
เหนอื สงิ่ อนื่ ใด เด็กท่ีมาสายก็ยม้ิ ด้วยท่าทางเคอะเขินเชน่ กัน
แมว้ า่ เขาจะโดนอาจารยโ์ กรธ แต่ดทู ่าทางสนกุ
แล้วท่นี ่ี ลูเบเรียสเป็นอย่างไรละ่ ?
เดก็ ท่วี ่งิ ไปข้างหนา้ ทุกคนตา่ งกแ็ สดงสหี นา้ เหมอื นกนั
ใบหนา้ ยมิ้ แยม้ อันอ่อนโยน

194

ในหนา้ ที่ได้รับการเตมิ เตม็ เช่นเดยี วกบั พวกผูใ้ หญ่
ใบหนา้ อนั ปราศจากความนกึ คดิ ทจ่ี ะแขง่ ขนั เหมอื นกนั หมด และ
ขาดเอกลกั ษณ์เฉพาะตัว
สงั คมทไ่ี ดร้ ับการควบคุมดูแลนน้ั ชา่ งมคี วามสุข แตว่ า่ ที่นน่ั ไม่มี
อิสรภาพ
พวกเขาจะท�าหนา้ ท่ที ี่ได้รบั มาให้สา� เรจ็ ลุล่วงอยา่ งเทา่ เทยี ม
ในขณะเดียวกัน ผพู้ รัง่ พร้อมก็จะให้ความชว่ ยเหลือแก่ผู้ขดั สน
ด้วยความเปน็ ธรรม
ประเทศนม้ี ีความสมบรู ณแ์ บบแคใ่ นตวั ของมนั เอง
“การสรา้ งสงั คมแหง่ ความเสมอภาคอนั ปราศจากความขดั แยง้ ”
ตา่ งหากที่เป็นจุดประสงค์ในการมีชีวิตอย่ขู องฮินาตะ
โลกท่ีอนุญาตให้ทุกคนมีชีวิตอย่างมีความสุข และไม่มีเด็กท่ี
พ่อแมท่ อดทง้ิ
นน่ั คอื แนวคดิ ในอดุ มคตทิ ไ่ี มม่ ที างเปน็ ความจรงิ --------ฮนิ าตะ
กเ็ คยคดิ เชน่ นน้ั และเลกิ ลม้ ความตง้ั ใจไปแลว้ แตท่ วา่ สภาพของลเู บเรยี ส
กลับสะท้อนให้เหน็ สง่ิ ทีเ่ รียกวา่ อุดมคตติ อ่ หนา้ ฮินาตะ
การแขง่ ขนั ก่อให้เกิดความขดั แย้ง
สังคมที่ได้รับการควบคุมดูแลอย่างสมบูรณ์แบบเช่นน้ีไม่มีการ
แขง่ ขนั เรอื่ งนน้ั กลา่ วไดอ้ กี อยา่ งวา่ สภาพในอดุ มคตขิ องฮนิ าตะไดก้ ลาย
เป็นจรงิ แล้วนน่ั เอง

รปู แบบการปกครองของจกั รวรรดศิ กั ดสิ์ ทิ ธล์ิ เู บเรยี ส เรยี กไดว้ า่
ใกล้เคยี งกบั ระบอบคอมมวิ นิสต์
ด้วยการมอบหมายให้ “เทพี” เป็นผู้ควบคุมดแู ล จงึ ทา� ใหเ้ กดิ
ความเสมอภาคทีส่ มบูรณ์แบบข้ึนมาจริงๆ

เทพ-ี ------กลา่ วคอื สนั ตะสา� นกั ซงึ่ มพี ระสนั ตะปาปาเปน็ ตวั แทน

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนกั บุญ 195

จุดอ่อนท่ีส�าคัญท่ีสุดของระบอบคอมมิวนิสต์คือการมีอยู่ของ
ชนชนั้ ปกครอง
แม้จะเชิดชูความเสมอภาค แต่ที่นั่นก็มีความสัมพันธ์แบบ
ชนชน้ั อยู่
ถา้ หากผอู้ ยเู่ บอ้ื งบนมกี ารทจุ รติ แลว้ ละก ็ การทา� ใหค้ นในชนชนั้
ทถ่ี ูกปกครองปฏบิ ัติตนใหถ้ กู ตอ้ งนนั้ จะทา� ไดย้ าก
มนั เปน็ สาเหตทุ ท่ี า� ใหเ้ กดิ การกระจายทรพั ยากรอยา่ งไมเ่ สมอภาค
และเป็นการเพม่ิ ความเหล่ือมล�า้
การปกครองโดยเทพีจึงเป็นโครงสร้างการปกครองท่ีเติมเต็ม
ข้อบกพรอ่ งดงั กล่าว
เนื่องจากสันตะส�านักปกครองประเทศในฐานะประมุขที่มี
สถานภาพสูงสง่ มาต้งั แต่แรกแลว้ จึงไม่กอ่ ใหเ้ กดิ ความไมเ่ สมอภาคของ
ประชาชน
แนน่ อนวา่ การทตู ระหวา่ งประเทศกม็ ผี ปู้ กครอง (ผอู้ ยเู่ บอื้ งบน)
ควบคุมดแู ลเช่นกนั
ความเสมอภาคที่อยู่ภายใต้เทพีน้ัน-------- แม้จะเป็นการให้
เหตผุ ลแบบผดิ ๆ เพอ่ื เอาไวต้ บตากต็ าม แตน่ คี่ อื ขอ้ เทจ็ จรงิ ของจกั รวรรดิ
ศักดส์ิ ทิ ธิ์ลูเบเรยี สท่ีสบื เนื่องมากกวา่ พันปี
และส่งิ น้ันกเ็ ป็นกลไกแห่งอุดมคติขัน้ สูงสดุ
น่นั คงเปน็ เรื่องธรรมดา
อยา่ งไรก็ตาม ตัวตนทีแ่ ท้จริงของเทพลี มู นิ ัสองค์น้นั คือ-------

จอมมาร--------ลูมินัส วาเลนไทนน์ ั่นเอง

ลูมนิ สั วาเลนไทน์
แมจ้ ะเปน็ เทพ ี แต่ก็เปน็ จอมมารตวั จรงิ

196

มสี มญานามวา่ “ควนี ออฟ ไนตแ์ มร ์ (ราชนิ แี หง่ อสรู รตั ตกิ าล)”
เป็นราชนิ ีของประเทศทมี่ แี ต่กลางคนื ตลอดเวลา
และยงั เปน็ คตู่ ่อสูเ้ พียงหน่งึ เดยี วที่ฮินาตะพา่ ยแพ้

＊

ต่อหน้าพระพกั ตร์ของเทพ ี มนษุ ย์มีคณุ คา่ เท่าเทียมกนั
หากตัดสนิ จากมมุ มองของลมู นิ สั เร่อื งการควบคมุ โดยสมบรู ณ์
กเ็ ปรียบไดก้ ับการดแู ลปศสุ ัตวน์ ั่นเอง
แตใ่ นทางกลบั กนั ดว้ ยเหตผุ ลดงั กลา่ ว จงึ สรา้ งดนิ แดนในอดุ มคติ
จริงๆ ข้ึนมาได้
เผา่ พนั ธข์ุ องลมู นิ สั ทเี่ ปน็ แวมไพรน์ น้ั ไมไ่ ดส้ งั หารมนษุ ยเ์ พอื่ เปน็
อาหาร
พวกเขาจะดูดเลือดเพียงเล็กน้อย เพ่ือที่จะน�าพลังชีวิตซึ่งเป็น
สว่ นประกอบของเลือดมาใช้เปน็ พลงั งานเทา่ น้นั หากเปน็ แวมไพรช์ ้นั สูง
แม้กระทัง่ เลอื ดก็ไมจ่ �าเป็น สามารถใชช้ วี ติ ได้ชั่วนริ นั ดร์
มนุษย์ท่ีเป็นอาหาร ยิ่งมีความสุขมากเท่าไร รสชาติของเลือด
กย็ ง่ิ อรอ่ ย เพราะฉะนนั้ สภาพความเปน็ อยขู่ องผคู้ นจงึ มงั่ คง่ั กวา่ ประเทศอนื่ ๆ
การดดู กลนื พลงั ชวี ติ จา� นวนมากในคราเดยี วนนั้ เปน็ ปญั หากจ็ รงิ
แต่เรื่องน้นั ถกู ลูมินสั ห้ามไวอ้ ยา่ งเข้มงวด
แวมไพร์ปลายแถวก็ไม่อาจฝ่าฝืนลูมินัสผู้เป็นแวมไพร์รุ่นแรก
ความเปน็ ระเบยี บเรยี บรอ้ ยของประเทศนจ้ี งึ ไดร้ บั การรกั ษาอยา่ งสมบรู ณ์
นัน่ เอง
แม้กระทั่งกลุ่มประเทศฝั่งตะวันตกก็ได้รับความเป็นธรรมแบบ
เดียวกัน
ดงั นั้น ฮนิ าตะจึงนับถอื ศาสนาลูมนิ ัส ฝกั ใฝค่ วามยตุ ธิ รรม แล้ว

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนกั บญุ 197

เขา้ รว่ มศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ นอกจากน ้ี เนอ่ื งจากเธอยดึ ถอื
ว่าหลักค�าสอนเป็นสิ่งท่ีจริงแท้แน่นอน เธอจึงท�าหน้าที่เผยแพร่ศาสนา
โดยทมุ่ เทท้งั กายและใจนนั่ เอง
เธอเปน็ โฮลี่ไนท์ (อศั วนิ ศกั ด์สิ ทิ ธ)ิ์ ผ้ชู ่วยเหลือประชาชนดว้ ย
ความเปน็ ธรรม และตงั้ ใจท่จี ะธ�ารงไวซ้ ่งึ ความยุติธรรมของตนเอง
อซิ าวะ ชสิ เุ อะ อาจารยผ์ มู้ พี ระคณุ มวี ธิ กี ารทห่ี ยอ่ นยานเกนิ ไป
นอกจากน ้ี เธอยงั ตดั สินแนวคิดของคางรุ ะซากะ ยูกิ เด็กหนุ่ม
ผมู้ าจากบา้ นเกดิ เดยี วกนั วา่ เปน็ ความฝนั ลมๆ แลง้ ๆ และไมค่ า� นงึ ถงึ ความ
เป็นจริง
เขาจะรบั มอื หลงั จากมเี หตกุ ารณบ์ างอยา่ งเกดิ ขน้ึ เทา่ นนั้ จงึ ขาด
มุมมองดา้ นการป้องกนั ลว่ งหน้า
แนน่ อนวา่ เขาใชค้ วามพยายามดว้ ยลา� แขง้ ของตวั เอง เพอื่ ทา� ให้
สมาคมอิสระมีชื่อเสียงท่ีดีในฐานะองค์กรที่ให้ความช่วยเหลือซ่ึงกัน
และกนั แตถ่ ึงอย่างไร แนวคิดทพ่ี ง่ึ พาค่าจา้ งเพอื่ ใชใ้ นการชว่ ยเหลือน้นั
ไม่อาจคาดหวังความเปน็ ธรรมได้
ดังน้นั ฮินาตะจงึ แยกจากชสิ ุเอะ อาจารย์ผ้มู พี ระคุณ

--------อยากใหเ้ ธอพง่ึ พาฉันในตอนทีเ่ ธอหลงทาง
เธอได้ยนิ ชสิ เุ อะพูดเชน่ นน้ั กจ็ รงิ แตไ่ ม่ได้ตัง้ ใจทจ่ี ะทา� แบบน้นั
เลยแม้แต่นอ้ ย
น่นั คอื การตามใจ
หากถกู คนคนน้ันตามใจไปมากกว่านี้ ตวั เองกจ็ ะไม่มคี ่า

--------นั่นคือส่ิงท่ีฮินาตะคดิ ไว้ครา่ วๆ
...............
..........
.....
ในโลกน ้ี สิง่ ท่ีพึ่งพาไดม้ ีเพียงพลังของตนเองเทา่ นน้ั

198

ดงั นนั้ ฮนิ าตะจงึ แสวงหาความแขง็ แกรง่ ทไ่ี มม่ ที างแพใ้ ครทงั้ สน้ิ
เธอกลวั การมสี ่งิ สา� คัญ เพราะไมอ่ ยากสญู เสียอะไรไปมากกวา่
นี้อีก
เธอม่งุ มน่ั ท่ีจะตามหาความแขง็ แกรง่ โดยไม่คบหากบั ใครเลย
เธอเขา้ รว่ มศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธแิ์ หง่ ทศิ ประจมิ แลว้ เปน็ โฮลไ่ี นท์
ได้ในระยะเวลาเพียง 1 ปี
และในเวลาไมถ่ ึง 2 ป ี เธอก็ไดเ้ ป็นหวั หนา้ กองอัศวินศกั ดิ์สิทธ ์ิ
ผ้ฝู กึ ปรือครูเซเดอร์ท่ีเรียกกันวา่ แขง็ แกรง่ ทีส่ ดุ ในประวตั ิศาสตร์
แตท่ วา่ ภายในศาสนจกั รนนั้ ยง่ิ ตา� แหนง่ สงู กย็ ง่ิ เหน็ สภาพความ
เปน็ จรงิ มากข้นึ เรือ่ ยๆ
ในทสี่ ุด ฮินาตะกร็ ถู้ ึงลกั ษณะที่แทจ้ ริงของศาสนาลมู นิ ัส
พระสนั ตะปาปาแหง่ ลเู บเรยี ส-------ชา่ งนา่ ประหลาดใจทตี่ วั ตน
ทีแ่ ทจ้ ริงน้ันคอื แวมไพร์นามว่า รุอิ
และยงั มีข้อเทจ็ จรงิ ทน่ี ่าตกตะลึงยง่ิ กวา่ คอื พระสนั ตะปาปารอุ ิ
เป็นพ่ชี ายฝาแฝดของจอมมารโระอ ิ วาเลนไทน์นัน่ เอง
เขาสมรู้ร่วมคิดกับจอมมารเพ่ือรักษาอ�านาจของเขา ช่างเป็น
พร็อพพะแกนดา (การโฆษณาชวนเช่ือ) ท่ีใช้หลอกลวงผู้คนได้อย่าง
เหลือเชอื่
หลงั จากทราบขอ้ เทจ็ จรงิ ดงั กลา่ ว ฮนิ าตะกโ็ กรธเปน็ ฟนื เปน็ ไฟ
เธอเข้าไปยัง “สภาสว่ นลึก” ด้วยตวั คนเดียว เพื่อที่จะกา� จดั
จอมมารโระอแิ ละพระสันตะปาปารอุ ิ แต่ในเวลาเดียวกัน ตัวเธอเองกไ็ ด้
รับบาดแผลฉกรรจ์ที่อาจถึงแก่ชีวิตเช่นกัน หากปล่อยไว้ท้ังอย่างนั้นก็มี
แต่จะตายเสยี เปลา่ ๆ
ความรสู้ ึกเล็กๆ ทร่ี ักในความยตุ ธิ รรม
พลังอันออ่ นแอที่มีไว้ช่วยเหลือใครไมไ่ ด้
เพราะวา่ ไมส่ ามารถชว่ ยเหลอื ไดท้ กุ คน กเ็ ลยตอ้ งทา� ความดโี ดย

บทท่ี 3 เจตจ�ำ นงของนกั บุญ 199

เลอื กช่วยเฉพาะบางคนเท่านนั้
ท�าให้คิดได้วา่ ทุกส่งิ ทุกอย่างชา่ งไร้สาระ และเปล่าประโยชน์

(ฮึ หหึ หึ ึ ฉนั เองก็มาได้แค่เท่านี้เหรอ ท้ายทสี่ ุดผู้ออ่ นแอกย็ งั
คงอ่อนแออยู่วันยังค่�า แต่ว่าฉันก็ได้ลบล้างความช่ัวร้ายหนึ่งอย่างแล้ว
สินะ--------)
แต่ทว่า ถงึ อย่างน้ัน...
ฮนิ าตะก็เชอ่ื ว่าตัวเองไมผ่ ดิ
เพราะว่าเธอสามารถขจัดความชั่วร้ายให้หายไปจากโลกนี้ได้
จงึ ไมร่ สู้ ึกอบั อาย
ถงึ แมจ้ ะไมไ่ ดร้ บั การชมเชยจากใครเลย แตเ่ ธอไดท้ า� ตามความเชอ่ื
ของตนแลว้
เพียงแค่นั้น ฮนิ าตะก็รู้สกึ พอใจแล้ว
ฮินาตะหลับตาลง หูเธอไดย้ นิ เสยี งฝีเทา้ อนั แผว่ เบา
ในชวั่ ขณะทเี่ ธอสงสยั วา่ หแู วว่ ไปเองหรอื เปลา่ นนั้ กไ็ ดย้ นิ เสยี งพดู
อันสดใส

“เสยี งมนั ดงั มาจนถงึ หอ้ งนอนของขา้ เลย กา� ลงั ทา� อะไรกนั อยนู่ ะ่ ?”
ผ้ทู ่ีปรากฏกาย คือเด็กสาวรูปงามผู้มีผมสีเงินเป็นประกาย
เฮทเทอโรโครเมีย (ม่านตาสองสี) สีน�้าเงินและสีแดงฉาย
ประกายแวววาวอยา่ งนา่ พศิ วง สายตาคนู่ น้ั จดจอ้ งไปทพี่ วกฮนิ าตะทหี่ มอบ
อยกู่ ับพนื้ อย่างเยือกเยน็
ออร่า (จิตคกุ คาม) ของเธอที่ลอยคลงุ้ อยใู่ นอากาศโดดเด่นถึง
ข้ันที่ท�าให้เกือบจะมองไม่เห็นออร่าของรุอิและโระอิท่ีต่อสู้จนตัวตายมา
จนถงึ ตอนน้ี

(-------- อึก!?)
ฮินาตะท่ีก�าลังจะตายแหล่มิตายแหล่น้ัน ได้รับแรงกดดันจาก
ตัวตนดังกลา่ ว

200

จากความงดงามทีอ่ ยเู่ หนอื ภูมิปญั ญาของมนษุ ย์
จากการรบั รไู้ ดถ้ งึ ตวั ตนทอี่ ยไู่ กลเกนิ เออ้ื ม และมองเหน็ ไดอ้ ยา่ ง
เดน่ ชัด
เนอื่ งดว้ ยเดก็ สาวผนู้ น้ั เพยี บพรอ้ มไปดว้ ยลกั ษณะเฉพาะของผทู้ ่ี
อย่ใู นสถานะผ้คู วบคุมดูแลมนษุ ยชาติ ซึ่งเปน็ ตวั ตนชัน้ สูงนัน่ เอง
ไม่ว่าจะความดหี รือความชัว่ เม่อื อยูต่ อ่ หน้าตัวตนดังกล่าวแล้ว
กน็ ับว่าเปน็ เรอ่ื งเล็กนอ้ ย
หลักฐานนัน้ คอื --------

“ข้าไม่ยอมใหท้ งั้ สองคนตายไปแล้วทิ้งข้าไวห้ รอก”
ฮินาตะปลิดชีพจอมมารโระอิและพระสันตะปาปารุอิไปอย่าง
แน่แท้แต่เมื่อได้อาบคลื่นพลังของเด็กสาวผู้น้ันแล้ว พวกเขาก็ฟื้นคืนชีพ
ขึน้ มา
มนั คอื พลงั วเิ ศษที่อยู่นอกเหนอื ความเขา้ ใจของฮินาตะ

(มนั จบแล้ว... สิ่งทีฉ่ ันทา� ...)
หวั ใจของฮนิ าตะถกู ยอ้ มดว้ ยความสนิ้ หวงั ในเวลาทไ่ี ฟชวี ติ ของ
เธอก�าลังจะมอดลงนนั้ -------

“เจา้ กด็ ว้ ย มนษุ ย์ อย่าตายไปทง้ั ๆ ทีย่ งั มคี วามคิดหลงตวั เอง
อยู่เลย ความยุติธรรมคืออะไรน่ะเหรอ? แค่ยับยั้งความช่ัวร้ายคงไม่ใช่
ความยตุ ธิ รรมหรอก อกี อยา่ ง การใชร้ า่ งอนั แสนเลก็ กระจอ้ ยรอ่ ยมาตดั สนิ
การกระทา� ของข้าตามใจชอบวา่ ชัว่ รา้ ยหรอื เปลา่ นนั้ เจา้ คดิ วา่ ตวั เองเป็น
ใครกนั หรอื ? ความยตุ ิธรรมทเ่ี ติมเตม็ เจตจ�านงเสรที ัง้ หมดมันไมม่ ีหรอก
คนท่ีคิดว่าสามารถท�าเรอื่ งแบบน้ันไดน้ ่ะช่างหยิ่งยโสนกั ใชห่ รอื ไม?่ ”
ถ้อยคา� เช่นนั้นส่งไปถึงหูของฮนิ าตะ ในเวลาเดียวกัน แสงสว่าง
อนั อบอุ่นกส็ าดสอ่ งลงมา และยอื้ ชีวติ ของฮนิ าตะไว้
ก่อนท่ีฮินาตะจะฟื้นตัวข้ึนมาโดยปราศจากบาดแผลแม้แต่
แผลเดยี ว เด็กสาวผูน้ น้ั กล่าวว่า

บทที่ 3 เจตจำ�นงของนกั บญุ 201



“ใหเ้ วลา 1 สัปดาห์ ถา้ เป็นเจา้ ทีส่ ามารถโคน่ เหลา่ คนสนทิ ของ
ขา้ ไดล้ ะก็ คงจะกา้ วขา้ ม “การทดสอบแหง่ วนั ทง้ั เจด็ ” ได้ ตอนนน้ั ตา่ งหาก
ทข่ี า้ จะเปน็ คตู่ ่อสู้ใหเ้ จา้ อยา่ งเอาจริงเอาจงั นะ่ ”
เช่นนี้แล
ฮินาตะรับการทดสอบ และผ่านพ้นไปไดอ้ ย่างยอดเย่ยี ม
ดว้ ยการ ‘ชว่ งชิง’ พลังของคูต่ อ่ สูท้ ี่ใหบ้ ทเรยี นแก่ตน เธอจึง
ได้รับพลังท่ีเหนอื ภมู ิปญั ญาของมนุษย์
และแล้ว--------
เธอก็พ่ายแพ้ให้กับเด็กสาวผู้ท้าดวลโดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน
--------ลมู นิ สั วาเลนไทน ์ แล้วฮนิ าตะกก็ ลับไปยงั กองบัญชาการ
.............
..........
.....
ฮนิ าตะรถู้ งึ ความพา่ ยแพ ้ แตก่ ระนน้ั กไ็ มย่ อ่ ทอ้ เธอไดถ้ อื กา� เนดิ
ขน้ึ มาใหม-่ -------จากความอ่อนช้อยสคู่ วามแขง็ แกรง่ และสง่างาม
ในฐานะมอื ขวาของเทพ ี และดาบแหง่ เทพที ฟ่ี นั ฝา่ สารพดั ความ
ยากล�าบาก
สิ่งสา� คัญสา� หรับฮินาตะมเี พยี งตัวตนของลมู ินสั เท่านัน้
เพราะมลี มู นิ สั จงึ มคี วามเสมอภาค ซง่ึ ทา� ใหส้ งั คมมคี วามถกู ตอ้ ง
หากเธอหายไป จะสง่ ผลใหเ้ กดิ การลม่ สลายของความเปน็ ระเบยี บเรยี บรอ้ ย
ในสงั คม
การรักษาไว้ซึ่งดินแดนในอุดมคติน้ันจ�าเป็นต้องมีการเตรียมใจ
และอาศยั ความพยายามอยา่ งต่อเนอ่ื ง
ฮินาตะเป็นดาบสองคม
ถา้ สมมุติวา่ ลูมินสั กลายเป็นศตั รูของมนษุ ยชาติ กจ็ ะตอ้ งได้รับ
การพพิ ากษาดว้ ยดาบของฮินาตะ

บทที่ 3 เจตจ�ำ นงของนักบญุ 203