เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

มหาพงไพรแห่งจูร่าเคยเป็นสถานที่ศักด์ิสิทธิ์ที่มนุษย์ไม่กล้า
ย่างกรายเข้าไป ในตอนน้ีกลับมีบรรยากาศเป็นกันเอง ไม่ว่าใครก็ใช้
ประโยชน์ไดอ้ ย่างสบายๆ
อสรู หลากหลายสายพนั ธอ์ุ ยกู่ ระจายกนั ไปทวั่ มหาพงไพรแหง่ จรู า่
สา� หรบั เหลา่ นกั ผจญภัยท่ีตา�่ กวา่ แรงก์ B แลว้ มนั คือสถานที่ทีอ่ นั ตราย
ความประมาทจะน�าไปสคู่ วามตาย
ท่ีนี่ไม่ใช่ดินแดนท่ีมนุษย์อยู่อาศัย แต่เป็นสรวงสวรรค์ของ
เหลา่ อสรู
ฮินาตะเคยพิจารณาว่า... ดินแดนที่มิอาจล่วงล�้าได้เช่นน้ันจะ
พัฒนาจนใครๆ ก็สามารถเข้าออกได้อย่างสบายๆ นั่นไม่ใช่เรื่องที่จะ
สามารถคดิ ได้ เพราะมันเปน็ เรือ่ งราวที่อยเู่ หนือจินตนาการ
ไมใ่ ชแ่ คฮ่ นิ าตะเทา่ นนั้ แตค่ นบา้ นเกดิ เดยี วกนั อยา่ งคางรุ ะซากะ
ยคู ิก็คงจะเหมือนกัน
ในขณะทพี่ วกเธอกา� ลงั ปกปอ้ งผคู้ นจากภยั คกุ คามของอสรู อยา่ ง
เอาเป็นเอาตาย ก็ช่วยไม่ได้ที่ฮินาตะจะคิดว่า มันง่ายดายขนาดน้ีเชียว
หรือ--------อย่ามาล้อกนั เลน่ นะ

(-------แต่ว่า ถ้าเป็นตอนน้ี ฉันกเ็ ข้าใจความหมายของสง่ิ ทเ่ี ขา
พูดแล้วละนะ)
ฮินาตะนึกขึ้นได้
เธอแลกเปลี่ยนข้อมูลกับยูคิเป็นประจ�า ณ ร้านกาแฟที่
ฮนิ าตะชอบในอาณาจักรอนิ การเซีย ในตอนนัน้ เธอก็ได้ฟังเรอ่ื งเกี่ยวกบั
รมิ รุ ุ
เธอไดย้ นิ มาวา่ รมิ รุ ตุ ง้ั ใจทจี่ ะพฒั นาประเทศแหง่ อสรู อยา่ งจรงิ จงั
ไม่เพียงแค่นั้น เขายังต้องการคบค้าสมาคมกับกลุ่มประเทศฝั่งตะวันตก
อยา่ งเปน็ มติ รอีกดว้ ย
พกั นีม้ ีเคก้ บรน่ั ดีซง่ึ เป็นสนิ ค้าใหม่ออกวางขาย นน่ั ก็เป็นสินคา้

354

ที่ท�าสามารถท�าได้งา่ ยข้นึ เพราะการสั่งซ้ือสรุ าหลากหลายชนิดจากรมิ รุ ุ
‘กน็ ะ คนคนนน้ั เขาเกนิ มาตรฐานนะ่ จะวา่ สบายๆ หรอื อะไร

ดีล่ะ รู้สึกว่าเขามองการณ์ไกลมากกว่าพวกเราตลอดเลยละนะ
เพราะง้ัน ดูเหมือนว่าเขาจะเอาจริงเอาจังมากๆ เพ่ือท่ีจะสร้างของ
อรอ่ ยแบบนนี้ ะ่ ’
ยกู ิกล่าวเชน่ นนั้ พลางฝนื ยิ้ม ในขณะท่ีฮนิ าตะหยบิ เค้กเขา้ ปาก
ทลี ะนดิ เพ่อื ล้มิ รสความสุข
ตอ่ มา ยกู กิ เ็ ตอื นเธอวา่ ไมแ่ นะนา� ใหเ้ ปน็ ปรปกั ษก์ บั รมิ รุ ุ ถา้ สมาคม
อสิ ระเปน็ พนั ธมติ รกบั รมิ รุ ุ เธอกจ็ ะเปน็ ศตั รขู องสมาคมอสิ ระไปโดยปรยิ าย
ในตอนน้ันเธอปล่อยผ่านโดยไม่โต้ตอบ แต่ถ้าเป็นตอนน้ี
ละก-็ ------

(-------- แน่นอนว่าถ้าไม่มีก�าลังเพียงพอ เขาก็คงจะไม่ใส่ใจ
แมก้ ระท่ังเรอ่ื งแบบนีส้ นิ ะ)
ฮนิ าตะมองดกู ลมุ่ พอ่ คา้ แมค่ า้ ทใี่ ชจ้ ดุ ดมื่ นา้� พลางกลา่ วคา� ขอบคณุ
และคดิ เชน่ นน้ั

เวลาผ่านไปอีก 2 ช่วั โมง หลงั ออกจากจดุ ดมื่ น�า้
ในตอนนนั้ พวกฮนิ าตะมองเหน็ ทพ่ี กั แหง่ แรก นนั่ คอื ทพี่ กั ลา� ดบั
ที ่ 4 จากทีพ่ ัก 7 แห่งทอ่ี ยบู่ นทางหลวงแหง่ นี้
พวกฮินาตะตัดสนิ ใจค้างแรมที่นัน่ 1 คนื
ณ โรงอาหารของท่ีพัก

“เอาละ ทุกคน ฉนั อยากฟังความคิดเห็น”
ฮินาตะเปิดปากพดู และถามทุกคน
อารโ์ นลด์เป็นตัวแทนของทุกคนกลา่ วความเหน็ ขน้ึ เปน็ คนแรก

“ขา้ ขอออกความเห็นตรงๆ ได้หรอื เปล่าครบั ?”
“ฉนั กา� ลงั คาดหวังความเหน็ แบบนัน้ อยู่ ลองพดู มาสิ”

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�คร้งั ท่สี อง 355

ฮินาตะกระตนุ้ อาร์โนลด์ใหต้ อบ
“ขา้ คดิ วา่ จอมมารรมิ รุ เุ ปน็ ราชาทมี่ คี วามสามารถมากๆ แมจ้ ะเหน็

แคท่ างหลวงแหง่ นอี้ ยา่ งเดยี วครบั ความรสู้ กึ สบายใจทท่ี หารเฝา้ ยามคอย
ปกป้องทางหลวงน้ันเป็นสิ่งท่ีเรียกให้ผู้คนเข้ามาครับ เส้นทางที่ผ่าน
อาณาจกั รฟาลมสุ คงจะตกต�่าลงแนน่ อนครับ”
ตอ่ มา บคั คัสแสดงความคิดเห็นอยา่ งนา่ เกรงขาม

“อมื้ สงิ่ ทนี่ า่ กลวั ไมไ่ ดม้ เี พยี งอสรู เพราะยงั มพี วกหวั ขโมยทเ่ี พง่
เลง็ พอ่ คา้ แมค่ า้ และบางครง้ั กเ็ กดิ อาการปว่ ยและการบาดเจบ็ อกี ดว้ ย การ
ท่ีรถม้าพังจนไปไหนไม่ได้ เรื่องพวกน้ีก็ไม่ขาดตกบกพร่องเลยนะครับ
เพราะถ้าคนเยอะก็แสดงวา่ ความกงั วลพวกนั้นมีนอ้ ยลงละนะ”

“สภาพแวดล้อมที่สามารถคาดหวังการช่วยเหลือได้ในยาม
เดือดรอ้ น ถา้ มีเพยี งส่งิ นนั้ กย็ ่อมทา� ใหร้ ู้สึกสบายใจข้นึ ค่ะ”

“ทางดา้ นการเงนิ กไ็ มจ่ า� เปน็ ตอ้ งจา้ งหนว่ ยคมุ้ กนั ขนาดใหญค่ รบั
เพยี งแค่น้ัน กน็ ะ...”
หลังจากที่บัคคัสพดู รที สิ และฟริทซ์ก็พยักหนา้ เหน็ ดว้ ยเช่นกนั
หลกั ๆ กม็ คี วามเหน็ ชน่ื ชมริมรุ อุ ยู่มาก

“ดเู หมอื นวา่ เขากา� ลงั ทมุ่ เทกบั การทา� ใหบ้ า้ นเมอื งสงบสขุ มากกวา่
เจ้าท่ีดินระดับล่าง เพราะงั้นจึงน่าจะพูดได้ว่า เขาเป็นราชาท่ีดีมากกว่า
จอมมารนะครับ”

“นน่ั สินะ เรือ่ งที่ควรเอาอยา่ งก็เยอะด้วย เป็นสิง่ ทคี่ วรนา� มาใช้
แม้แต่ในลเู บเรียสประเทศบ้านเกิดของพวกเรากต็ าม”

“การทไ่ี มก่ า� หนดใหเ้ ขาเปน็ “ศตั รแู หง่ เทพ”ี กถ็ กู ตอ้ งแลว้ แหละ
ค่ะ”

“ท่ีเหลือก็ ถ้าจอมมารริมุรุรับฟังค�าขอโทษของท่านฮินาตะก็ดี
สินะครบั ...”
พวกเขากลา่ ว ฮนิ าตะก็พยักหนา้ เหน็ ดว้ ยเชน่ กนั

356

“กะแลว้ เชยี ววา่ ตอ้ งลองขอโทษดว้ ยความบรสิ ทุ ธใิ์ จเทา่ นน้ั ละนะ
ถงึ อยา่ งนนั้ ถา้ หากจอมมารรมิ รุ ยุ งั ตอ้ งการสตู้ วั ตอ่ ตวั กต็ อ้ งเผชญิ หนา้ กนั
เท่านน้ั แหละ--------”
จากนน้ั ฮนิ าตะกน็ กึ สงสยั
ท�าไมริมุรุถึงต้องการสู้ตัวต่อตัวเอาป่านนี้ล่ะ? ฮินาตะคิดว่า
ต่อใหส้ ง่ิ ทีเ่ ธอทา� จะใหอ้ ภยั ไม่ได้ก็ตาม แต่นนั่ กไ็ มใ่ ช่เหตุผลทจ่ี ะสู้กนั เลย
ริมุรุอยากอวดพลังหลังจากลืมตาตื่นเป็นจอมมารให้ฮินาตะดู
-------เป็นไปไม่ไดเ้ ลยที่เขาจะเป็นบคุ คลท่ีมคี วามคดิ ช้นั ต่า� เชน่ นนั้

ในขณะทีม่ ีค�าถามเช่นนัน้ การเดินทางของพวกฮนิ าตะกเ็ ป็นไป
อยา่ งราบรนื่
คนื วันที ่ 7 พวกเธอก็พักในทพ่ี ักแรมอีก แตค่ วามหรหู ราของ
มันเทา่ กับทพี่ กั ชั้นสงู ในอาณาจกั รอนิ กราเซยี แล้ว
มีการจัดเตรียมกระทั่งห้องอาบน้�าขนาดใหญ่ สามารถคลาย
ความเหน็ดเหนื่อยจากการเดนิ ทางได้
แนน่ อนวา่ มกี ารรบั สมคั รคนในอาณาจกั รเบอรม์ นุ ดม์ าเปน็ ผดู้ แู ล
ร้านของทางท่ีพกั แรมด้วย
ดเู หมอื นวา่ พนกั งานทเ่ี ปน็ อสรู จะกา� ลงั เรยี นรกู้ ารรบั และการจา่ ย
เงินสด จึงไม่แปลกท่ีจะพบเห็นภาพพนักงานร้านก�าลังได้รับการชี้แนะ
จากผดู้ ูแลร้านเชน่ นนั้
ท่ีนั่นมคี วามสมั พนั ธใ์ นอดุ มคตริ ะหวา่ งอสรู กบั มนุษย์
ซึ่งเพียงพอที่จะท�าให้ฮินาตะคิดว่า ต้องทบทวนค�าสอนของ
ศาสนาลมู ินัสอีกครั้งเสียแลว้

วันพรุ่งนี้ ฮินาตะจะไปถึงเมอื งหลวงรมิ รุ ุ
ณ ที่น่นั เธอคงจะได้พบกับริมรุ ุอีกครั้ง

บทท่ี 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครงั้ ท่ีสอง 357

(ยงั ไงฉนั กอ็ ยากใหเ้ กิดการเจรจา ไม่ใช่การตอ่ ส้ลู ะนะ-------)
ถึงฮินาตะจะคิดว่ามันเป็นเร่ืองที่เห็นแก่ตัวและฉวยโอกาส
แตว่ ่านน่ั คอื ใจจริงของเธอ
แตท่ ว่า-------
เธอกลบั ถกู หลอกลอ่ ด้วยเจตนารา้ ยทร่ี ายล้อมอยู่ ค�าขอน้ันจึง
ไม่เปน็ จรงิ

●

ผมได้ยินมาว่าฮินาตะจะมาถึงในตอนเย็นวันนี้ตามก�าหนดการ
ดเู หมอื นวา่ เธอจะใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงเดนิ ทางมาแบบปกติ โดยไม่
ใชเ้ วทมนต์ต่างๆ เพ่ือยน่ เวลาเลย
ขอ้ มลู น้ันถกู สง่ มาจากสมุนของโซเอย์อย่างรวดเร็ว

“สมแลว้ แฮะ การทา� ความเขา้ ใจขอ้ มลู ตง้ั แตเ่ นน่ิ ๆ เปน็ สง่ิ ทส่ี า� คญั
คราวหนา้ กฝ็ ากด้วย”

“แคน่ ยี้ งั ไมเ่ ทา่ ไหรห่ รอกครบั ขา้ จะตงั้ ใจทา� งานมากกวา่ นค้ี รบั ”
พอผมชม โซเอย์ก็ยอมรบั มันอย่างเงยี บๆ
เปน็ เงาทแ่ี ทจ้ รงิ
คา� ว่าพ่อรูปหล่อไมใ่ ช่คา� พูดเหน็บแนมอีกตอ่ ไปแล้ว
มิหน�าซ้�า จากการติดต่อฉุกเฉินจากท่ีพักแรมแห่งแรกเขาก็มี
ข้อเสนอด้วยน่ากลัวท่ีว่า “จังหวะนี้ ให้วางยาพิษฆ่าฮินาตะทิ้งเลยไหม
ครบั ?”
ผมจึงตกี ลบั ไปวา่ จะบ้าเรอะ!
เพราะมนั ไมใ่ ชบ่ รรยากาศทฮี่ นิ าตะจะเขา้ มาทา้ ประลอง นา่ จะยงั
มโี อกาสท่ีเธอจะเขา้ มาเจรจา
แต่ก็ประมาทไม่ได้

358

แมว้ า่ ฮนิ าตะจะคา้ งคนื ในทพ่ี กั แรมและเดนิ ทางตอ่ ไปโดยไมเ่ รง่ รบี
แต่ก็เปิดเผยมากเกนิ ไป

“อาจจะเป็นแผนตบตาก็ได้ไม่ใชเ่ หรอครับ?”
เบนิมารกุ ลา่ ว
เธออาจจะใชต้ ัวเองเป็นนกตอ่ เพอ่ื ให้ดสู ะดดุ ตา แลว้ กองก�าลงั
พิเศษก็จะโจมตฉี บั พลัน งัน้ เหรอ
น่นั ก็เป็นไปไดเ้ หมอื นกนั แฮะ
เพราะถงึ อยา่ งไรเธอคอื ฮนิ าตะ เมอื่ พจิ ารณาจากความเลอื ดเยน็
น้ัน เธอก็น่าจะไม่เลอื กวธิ ีการเพ่ือทจี่ ะเอาชนะ

“ความเคลื่อนไหวของกองกา� ลังพิเศษเปน็ ยังไงบา้ ง?”
“ครบั พวกเขาดา� เนนิ การอยา่ งลบั ๆ จากเสน้ ทางเกา่ อยา่ งทคี่ าด
ครบั ถา้ ไมจ่ บั ความเคลอื่ นไหวตงั้ แตแ่ รกๆ กม็ คี วามเปน็ ไปไดท้ จี่ ะไม่รู้สึก
ถึงการมอี ยูข่ องพวกเขาครับ”
ดทู า่ วา่ ทางนก้ี ก็ า� ลงั ปฏบิ ตั กิ ารทางทหารอยา่ งสดุ ความสามารถ
พอเปน็ อยา่ งนแ้ี ลว้ เหมอื นกบั วา่ ฮนิ าตะจะเปน็ นกตอ่ อยา่ งทคี่ ดิ
เลยแฮะ
อยา่ งไรกต็ าม การเฝา้ ระวงั เปน็ สงิ่ ทล่ี ะเลยไมไ่ ด ้ เนอื่ งจากชอิ อน
ให้กองก�าลังออกปฏิบัติการแล้ว ถ้าเกิดอีกฝ่ายท�าท่าจะเคล่ือนไหวละก ็
สถานการณ์คงจะเปล่ยี นไปในคราเดยี ว
“ถ้าเป็นความสามารถของฮินาตะละก็ ถึงจะเป็นนกต่อก็ไม่
แปลกสนิ ะ เธอคงจะเกนิ กา� ลงั เบนมิ ารใุ นตอนนี้ ตอ้ งใหฉ้ นั สกู้ บั เธอเทา่ นน้ั
บางทเี ธออาจจะคดิ วา่ ตอ่ ใหเ้ ธอจะตอ้ งสกู้ บั พวกเราทกุ คน เธอกจ็ ะสามารถ
เอาชนะไดแ้ ฮะ”
“ฮึ ม่ันใจในตัวเองสูงเชียวนะครับ ไม่นึกเลยว่าท้ังท่ีรู้จักท่าน
รมิ รุ แุ ลว้ เธอจะยงั คดิ เรอ่ื งไรส้ าระแบบนนั้ อกี ทา� ใหค้ ดิ ไดแ้ คว่ า่ ชา่ งโงเ่ ขลา
เทา่ นัน้ แหละครับ”

บทท่ี 4 ก�รเผชญิ หน้�ครงั้ ทีส่ อง 359

โซเอยย์ ้ิมบาง ทา� ใหบ้ รรยากาศอนั ตรายอบอวล
ก็นะ ฮินาตะรู้จักแค่ตัวผมก่อนวิวัฒนาการ และเธอก็มีความ
สามารถสูงมากเลยทีเดยี ว
ผมในตอนนี้รู้ดวี ่า ฮนิ าตะในตอนนนั้ ยังไม่เอาจริงเลย

“พอเปน็ แบบน้นั แล้ว หากกองก�าลงั พิเศษแปรแถวก็แยเ่ ลยนะ
ถ้าพวกเขากาง “โฮล่ีฟิลด์” สถานการณ์รบของฝ่ายเราก็จะเสียเปรียบ
ขน้ึ มาในรวดเดียว”

“นนั่ สนิ ะ ในกรณนี น้ั กต็ ดิ ตอ่ ชอิ อนใหอ้ อกไปโจมตสี กดั แลว้ กา� จดั
โดยเร็ว-------”
โซเอย์ซึ่งเห็นด้วยกับเบนิมารุหยุดพูดถ้อยค�าดังกล่าวกลางคัน
จากนัน้ -------

“ทา่ นรมิ รุ ุ ดเู หมอื นวา่ จะมคี วามเคลอ่ื นไหวครบั พวกเขาพยายาม
แปรรูปขบวนท้งั สท่ี ิศรอบเมืองน้ี ชอิ อนยบั ย้ังมนั ได้แล้วครับ และตอนน้ี
เริม่ ทา� สงครามกนั แลว้ ”

--------มรี ายงานที่เลวร้ายทส่ี ดุ ซึ่งผมไม่อยากฟังเข้ามาเสยี แลว้
งั้นเหรอ ฮนิ าตะเลือกทีจ่ ะต่อสเู้ หรอ
ช่วยไมไ่ ด ้ ถ้าเธอจะเป็นศตั รกู บั ผม ทางนก้ี แ็ ค่ด�าเนินการตาม
แผนการเท่าน้นั

●

พวกฮนิ าตะออกจากท่ีพกั แรม แล้วเตรยี มออกเดนิ ทาง
ดเู หมอื นวา่ พวกเธอจะไปถงึ เมอื งหลวงรมิ รุ ใุ นตอนเยน็ สหี นา้ ของ
ทุกคนจงึ ตงึ เครียดข้นึ มา

“ใกล้แลว้ สินะ ฉนั ไม่รู้ว่าวนั น้จี ะได้เจอเขาหรือเปล่า แตท่ ุกคน

360

กเ็ ตรยี มใจไวก้ อ่ นนะ ถงึ ฉนั จะตอ้ งตอ่ สู้ พวกนายกอ็ ยา่ เขา้ มายงุ่ โดยเดด็ ขาด”
“แตว่ ่า...”
“นี่คือค�าส่ัง ฉันไม่มีเจตนาที่จะเป็นศัตรูกับจอมมารริมุรุไป

มากกว่านี้ ถ้าฉันแสดงความรับผิดชอบแล้ว หลังจากน้ันก็จะคุยกันได้
อย่างเปน็ มิตร--------”
ฮนิ าตะพยายามกา� ชบั ทกุ คน แตเ่ ธอกลบั ถกู ขดั จงั หวะไมใ่ หพ้ ดู ตอ่
มีการตดิ ตอ่ ฉกุ เฉินด้วยเวทมนตรเ์ ขา้ มาน่นั เอง

‘--------ในทส่ี ดุ กเ็ ชอ่ื ม--------นาตะ ไดย้ .ิ .. ไหมครบั ? “สาม
เซียนนักรบ” ...รว่ มสงคราม... ครบั --------’
การส่งข้อความขาดๆ หายๆ ท่ีรู้สึกได้ถึงความพยายาม
อย่างมาก
ขอ้ ความจากคนสนทิ ของฮนิ าตะ พระคารด์ นิ ลั นโิ คลสั ชเู ปลตสั
เขาพดู ดว้ ยนา�้ เสยี งทฟ่ี งั ดจู วนตวั แตก่ ข็ าดๆ หายๆ ไดย้ นิ ไมช่ ดั เจน
มีวีแ่ ววว่ากา� ลังถูกขัดขวาง

‘เป็นยงั ไงบ้าง? มอี ะไรหรอื เปลา่ ?’
รสู้ กึ วา่ การสอื่ สารจากทางฮนิ าตะจะจางหายไปกอ่ นทจี่ ะสง่ ไปถงึ

‘ระวงั “วันทั้งเจ็ด”--------’
นิโคลัสสื่อสารได้อยู่ฝ่ายเดียวเพียงแค่น้ัน การตอบสนองของ
เขาก็หายไปเสียแล้ว
ฮนิ าตะตระหนักว่ามอี ะไรบางอยา่ งเกดิ ขนึ้ แน่ๆ

(เขาพยายามบอกอะไรบางอยา่ งกบั ฉนั ตงั้ หลายครงั้ ในทสี่ ดุ เขา
ก็ท�าสา� เร็จใชห่ รอื เปล่านะ? ถา้ เป็นอย่างง้ัน กห็ มายความว่าเกิดเร่อื งขึ้น
ก่อนหน้าน้แี ลว้ “สามเซยี นนักรบ” เขา้ ร่วมสงคราม... ไม่มที าง พวกเขา
เข้ารว่ มสงครามภายในของอาณาจักรฟาลมุสเหรอ--------!?)
ฮินาตะหน้าซีดในทันที เธอติดต่อกับพระสันตะปาปารุอิด้วย
“เวทสนทนา”

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�ครงั้ ที่สอง 361

‘มีอะไรรึ? ดูเหมือนว่าเธอร้อนรนใช้เวทมนตร์นะ กÓลัง
ลนลานอยเู่ หรอ?’
รอุ ติ อบสนองด้วยทา่ ทางสบายๆ เหมอื นทุกครงั้
เรื่องน้นั ทา� ให้ฮนิ าตะโลง่ อกพลางตอบกลับไป

‘ใช่ ฉนั ไมม่ เี วลาหรอกนะ ขอถามตรงๆ เลยว่า ทา่ นได้ให
ลกู น้องของท่าน “สามเซยี นนักรบ” เคลอ่ื นไหวหรือเปลา่ ?’

‘ว่าไงนะ? ข้าไมไ่ ดอ้ อกคÓสง่ั แบบนั้นเลย จะวา่ ไป พวกเขา
กÓลงั เคลื่อนไหวอยู่สินะ?’

‘นนั่ สนิ ะ ทา่ นไมส่ นใจเรื่องจÓพวกสงั คมมนษุ ย์หรอก เพราะ
มีคÓส่ังของท่านลูมินัส ท่านก็เลยต้องยอมทÓตาม ถ้าพวกเขาไม่ได้
เคลื่อนไหวโดยพลการ แสดงว่ามีอะไรสักอยา่ งเกดิ ข้นึ ละนะ’
ความสนใจของรอุ มิ เี พยี งลมู นิ สั และไนตก์ ารเ์ ดนเทา่ นนั้ ดว้ ยเหตนุ ี้
ฮินาตะจงึ กมุ อา� นาจทง้ั หมดไว้ในมอื นั่นเอง
แม้บางครั้งเธอจะโดนตอบโต้ แต่ค�าสั่งของฮินาตะถือเป็นอัน
เด็ดขาด ไม่นึกเลยว่า “สามเซียนนักรบ” ที่รับค�าสง่ั ไปแลว้ ครงั้ หน่ึงจะ
ปฏบิ ัตกิ ารโดยพลการ
ถ้าเป็นเช่นน้ันก็ต้องมีอะไรสักอย่างเกิดข้ึน หรือว่าจะมีคน
ยัดเยียดความคดิ บางอยา่ งให ้ “สามเซียนนกั รบ”

(“วนั ท้งั เจ็ด”--------เหรอ)
สังหรณ์ร้ายกลับกลายเป็นความจริง ฮินาตะตัดสินใจกลับไป
ทนั ที
หากใชเ้ วทเคลื่อนย้าย กจ็ ะไปถึงได้โดยใช้เวลาน้อย ถา้ สมมตุ ิ
วา่ ไดต้ อ่ สกู้ บั รมิ รุ ุ เธอจะใชว้ ธิ ที เ่ี หนอ่ื ยนอ้ ยกวา่ กไ็ ด ้ แตว่ า่ ตอนนมี้ นั ไมใ่ ช่
เวลาพดู เรอ่ื งแบบนนั้ เลย
แมว้ ่าฮนิ าตะจะตัดสนิ ใจเชน่ นัน้ แต่ก็สายเกนิ แก้

‘ทา่ ทางจะเป็นอย่างน้นั ถ้าง้ันขา้ กจ็ ะ--------’

362

ฮินาตะเจ็บจี๊ดๆ ที่ศีรษะ แล้วรู้สึกได้ว่าเวทสนทนาระหว่างรุอิ
โดนขัดจงั หวะ
สนามพลังบางอย่างห้อมล้อมบริเวณโดยรอบ และปิดก้ันการ
ท�างานของเวทมนตร์นั่นเอง
ในขณะเดียวกันก็มีวี่แววการสู้รบเป็นวงกว้าง ราวกับท�าให้
ชน้ั บรรยากาศส่นั สะเทอื น

“ห๊ะ--------!? สมั ผัสแบบนี้ เลโอนาร์ดเหรอ?”
อารโ์ นลดผ์ คู้ อยเฝา้ ดทู า่ ทขี องฮนิ าตะสง่ เสยี งรอ้ งดว้ ยความตกใจ
กบั สถานการณท์ เ่ี กิดขึน้ อย่างกะทันหัน
ฮนิ าตะมองขา้ มเรอื่ งนน้ั แลว้ เปลย่ี นความคดิ ทนั ทใี นฐานะหวั หนา้
กองอัศวินศักดสิ์ ทิ ธิ์

“ไปกนั เถอะ!”
เป็นทช่ี ดั เจนแลว้ ว่ามีอะไรบางอย่างเกิดข้นึ
เรอ่ื งนนั้ ไมน่ า่ จะเปน็ เรอ่ื งทดี่ ี และไมส่ ามารถหลกี เลยี่ งสถานการณ์
ทเ่ี ลวร้ายลงไดก้ อ่ นทีจ่ ะเจรจากับรมิ ุรุ
ฮนิ าตะเคลอ่ื นตวั ดว้ ยความรอ้ นรน พรอ้ มทง้ั ออกวงิ่ สดุ ฝเี ทา้ เพอื่
มงุ่ หนา้ ไปยังสมรภูมิ

●

ผมได้ยินว่าฮินาตะติดต่อกับใครบางคน ก็เลยขัดขวางไว้ก่อน
จากนั้นฮนิ าตะกเ็ ริม่ วิ่งสดุ ฝีเท้าไปยังสนามรบ
ดูเหมือนว่าการท�าลายแผนการของฮินาตะไว้ล่วงหน้าจะ
สา� เร็จแลว้
แตน่ ี่กย็ นื ยนั ไดแ้ ลว้

“ดูเหมอื นจะเป็นแผนของฮนิ าตะแฮะ”

บทท่ี 4 ก�รเผชิญหน้�ครง้ั ทส่ี อง 363

“ทา่ ทางจะเปน็ อยา่ งงนั้ นะครบั เธอเปลย่ี นแนวทางทนั ทที แ่ี ผนการ
ถูกมองออก เรยี กไดว้ ่าสมเปน็ เธอสินะครบั ”
เบนิมารุพยักหนา้ เหน็ ดว้ ยกับผม

“ท�าตามแผนการเถอะ ฉนั จะไปตดั สินแพช้ นะกับฮนิ าตะ”
“รบั ทราบ! ขา้ จะไม่ปลอ่ ยใหใ้ ครเขา้ มาขวางหรอกครับ”
“อือ ฝากสกดั ไว้ด้วย ไปกนั เถอะ!”
“““รบั ทราบ!!”””
ผมพยกั หนา้ หนง่ึ ครงั้ เพอื่ ใหเ้ บนมิ ารสุ บายใจ จากนน้ั ผมกแ็ ปลง
กายเปน็ ร่างมนุษย์
ผม เบนิมารุ โซเอย์ อาร์บิส สเฟยี ร์
“ขอใหโ้ ชคดมี ชี ยั !”
พวกผมได้ยินเสียงของชูนะก่อนท่ีจะออกไปท�าตามแผนการ
หลังจากที่เตรียมใจแล้ว ผมก็ใช้ ‘ครอบงÓมิติ’ ไปปรากฏตัวตรงท่ีที่
ชิออนอยู่เพื่อดกั หนา้ ฮนิ าตะ
แม้ชอิ อนจะมงุ่ ม่ันสุดๆ แตส่ า� หรับ “โยมกิ าเอริ” การตอ่ สู้กับ
ครเู ซเดอรน์ น้ั คงจะหนกั หนว่ ง

--------ผมก็มีชว่ งเวลาที่เคยคิดแบบน้นั ด้วยละครับ

ไม่รวู้ ่าอะไรคืออะไร
ในหวั แทบจะวา่ งเปล่า
ท�าไมถึงเกดิ เร่อื งแบบนี้ข้ึน!?
ภาพท่ีแผข่ ยายอยตู่ รงหน้าท�าใหผ้ มพดู ไมอ่ อกเลย
ถา้ ถามวา่ เกิดอะไรขนึ้ ละก็--------
เพราะชิออนก�าลังกอดอกและออกคา� สง่ั โยมกิ าเอริอยยู่ ังไงละ่
แบบน้ยี ังนับว่าด ี เพราะเปน็ ไปตามแผน

364

สภาพการตอ่ สตู้ า่ งหากทเี่ ป็นปัญหา
คือมันอยนู่ อกเหนือความคาดหมายในความหมายทด่ี ีนั่นเอง

“บะ บ้านา่ ! การโจมตเี จา้ พวกนไ้ี ม่มีผลเลยโวย้ !”
“ทั้งๆ ทไ่ี มใ่ ชอ่ นั เดด แต่เพราะอะไรกนั !?”
เหลา่ อัศวินศักด์ิสิทธิต์ ่างสง่ เสียงรอ้ งด้วยความตกใจกลัว
แทนที่จะพูดโต้ตอบ โยมิกาเอริกวัดแกว่งมีดท่ีถือไว้ในมือแล้ว
ท�าให้อศั วนิ ศกั ด์สิ ิทธไ์ิ ดร้ ับบาดเจบ็
พวกเขาแทงอศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธผ์ิ เู้ หนอื ชนั้ กวา่ เขา้ ไปหนง่ึ ครง้ั โดยใช้
ร่างกายของตัวเองเป็นนกต่อ พวกเขาใช้ความเป็นอมตะของตนในการ
ต่อสู้จนถึงขัน้ ยอดเยี่ยม

แต่กค็ งมาได้แคน่ ้ลี ะมัง้
จนถงึ เมอื่ คร ู่ ผมคดิ วา่ ถงึ อยา่ งไรมนั กเ็ ปน็ วนั ไซดเ์ กม (การเดนิ
หนา้ ฝ่ายเดียว) ของฝ่ายอัศวินศักด์ิสิทธ์ิผู้ตึงเครียด... แต่การคาดคะเน
ของผมกลับโดนลบล้าง
เพราะเหลา่ อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธเิ์ รมิ่ ทรดุ ตวั ลม้ ลงภายในเวลาไมถ่ งึ 3
นาทนี ่ันเอง
เหล่าอัศวินศักด์ิสิทธิ์ผู้ละทิ้งความประมาทไล่ต้อนโยมิกาเอริ
อยู่ฝ่ายเดียว ซ่ึงไม่ต่างกับการคาดคะเนของผม แต่ทั้งๆ ที่เป็นเช่นน้ัน
สถานการณก์ ลบั เปล่ียนจากหนา้ มือเป็นหลงั มอื
ผมคาดการณ์ว่าเพียงแค่การเป็นอมตะไม่สามารถเอาชนะได ้
เพราะมคี วามแตกตา่ งของพลงั อยา่ งมาก เพราะฉะนน้ั นจ่ี งึ เปน็ แผนการ
สกดั กนั้
แต่ผลลัพธ์คือ โยมิกาเอริฟื้นฟูตัวเองจากบาดแผลฉกรรจ์ได้
อย่างปลอดภัย แล้วโคน่ ล้มฝงั่ อศั วินศักดส์ิ ทิ ธิ์
อัศวินศักดิ์สิทธ์ิท่ีล้มลงนั้นถูกตรึงอย่างรวดเร็ว พวกเขาถูก

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�ครงั้ ที่สอง 365

“คเุ รไน” ผนึกการเคล่ือนไหว
“ฮะๆๆ คุณอศั วนิ ศักดส์ิ ทิ ธ์ิ มดี น้ีอะนะ มันถูกอาบด้วยยานอน

หลับชนิดรุนแรงจ�านวนมากเลยนะ? เพราะงั้น ในตอนที่แทงเข้าไป
หน่งึ ครงั้ มันก็เป็นชัยชนะของพวกข้ายงั ไงละ่ !”
ทหารเด็กตัวเล็กอธิบายเช่นน้ันกับอัศวินที่เธอสบตา แม้ผมจะ
คิดว่าการอธิบายเรื่องน้ันเป็นส่ิงท่ีไร้ประโยชน์ก็ตาม แต่เพราะยังเด็กอยู่
เลยชว่ ยไมไ่ ด้แฮะ

《แจ้งเตือน ปจั เจกนาม : กอ็ บเอะ อายมุ ากกวา่ ปจั เจกนาม
: กอ็ บตะ》

จรงิ หรอื เนยี่ !?
วา่ แลว้ ผมไมค่ อ่ ยเขา้ ใจระบบนเิ วศของอสรู เลยแฮะ เพราะทงั้ ๆ
ที่ก็อบตะก็น่าจะวิวัฒนาการแล้วแท้ๆ แต่รูปลักษณ์ภายนอกกลับไม่
เปล่ยี นแปลงถึงขนาดนั้นเลย
หลังจากนเี้ ขาอาจจะเกดิ การเปล่ยี นแปลงทน่ี ่าตกใจก็ได้ม้ัง
เอาเถอะ เรือ่ งน้ันเอาไวก้ อ่ น
อัศวินศักดิ์สิทธ์ิผู้ได้รับการส่ังสอนจากเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ
ซึ่งเป็นแค่รูปลักษณ์ภายนอก สภาพที่ชวนหัวเราะเล็กน้อยเช่นนี้ปรากฏ
อยู่ตรงหน้า สถานการณ์ดังกล่าวบ่งบอกว่า โยมิกาเอริแสดงให้เห็น
ถงึ สภาพการทา� งานถงึ ขนาดเรยี กไดว้ า่ การตอ่ สอู้ ยา่ งสมศกั ดศ์ิ ร ี และไมใ่ ช่
การต่อสูท้ ี่ยากลา� บากเลย
การจู่โจมฉับพลันเช่นน้ีมิอาจต้านทานได้ นอกเสียจากจะม ี
‘ต้านทานพิษ’ หรอื จดั เตรยี มยาถอนพษิ ไว้อย่างรอบคอบ แม้จะแทงแค่
คร้งั เดียว แตก่ ก็ ลา่ วไดว้ า่ เปน็ วธิ ีการท่ีมปี ระสิทธิภาพมากเลยทีเดยี ว
แต่กม็ าไดแ้ ค่นอ้ี ย่างท่คี ดิ เลยแฮะ

366

หน่วยรบท่ีตามมาทีหลังนั้นจู่โจมเข้ามาเต็มที่ตั้งแต่แรกโดยไม่
ประมาท
เม่ือเผชญิ กบั ความต่างของความสามารถทมี่ ากล้น การเลน่ กล
กใ็ ชไ้ มไ่ ดง้ า่ ยๆ แลว้ นน่ั เอง เพราะวา่ วธิ กี ารนถี้ กู เหน็ ไปครง้ั หนง่ึ จงึ ใชก้ าร
ไม่ไดอ้ ีกตอ่ ไป
พวกเขาประมาทหลังจากท่ีได้สร้างบาดแผลฉกรรจ์ถึงชีวิต
ด้วยเหตุนเ้ี อง โยมิกาเอรจิ ึงทา� ได้ส�าเรจ็ แค่รอยข่วน
แตแ่ คร่ อยขว่ นนน้ั กลบั ทา� ใหแ้ นวรบถอยรน่ มากกวา่ ครงึ่ เพยี งพอ
ท่ีจะไดร้ บั การประเมนิ วา่ ดี หรอื จะพดู ว่าดีเกินไปก็ได้
ตงั้ แตน่ เ้ี ป็นตน้ ไป กจ็ ะกลบั สแู่ ผนการในตอนเรมิ่ แรก สงคราม
ยืดเยื้ออันโหดร้ายจะเริ่มต้นข้ึน-------- ความคิดเช่นน้ีของผมโดนหักล้าง
อย่างคาดไม่ถงึ อีกแล้ว
ชิออนเชดิ คางดว้ ยท่าทีผยอง
ขา้ งหน้าเธอมกี อ็ บโซ และอกี ตนคือกอ็ บอะสินะ
ท้งั สองตนมองหนา้ กนั แลว้ หันไปมองชอิ อนดว้ ยความสบั สน

“หรอื วา่ จะให้พวกข้าเข้าร่วมสงครามดว้ ยเหรอ?”
“เอะ๊ !? จะไมไ่ ปเหรอกบั๊ ? แตว่ า่ แคพ่ วกขา้ การเอาชนะกลมุ่ คน
ทด่ี แู ขง็ แกร่งพวกนั้นมันลา� บากนะกับ๊ ...”
“เปล่าแบบว่า ถึงจะไม่ชนะ แต่ถ้าถ่วงเวลาได้ก็ดีแล้วไม่ใช่
เหรอ--------”
“เอ๋!? ข้าได้ยินมาว่ามีค�าส่ังให้ชนะไม่ว่าจะเกิดอะไรข้ึนก็ตาม
ไม่ใช่เหรอก๊ับ?”
กอ็ บอะรเู้ นื้อหาการประชมุ
แม้วา่ เธอแคเ่ ฝา้ ยามทบี่ านประต ู แต่ก็คงจะได้ยินเรอื่ งราว
ดูเหมือนว่าก็อบโซเพ่ิงได้ยินเป็นครั้งแรก จึงตกใจลนลานจน
ตาเหลือก-------- แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเรื่องมันไม่ปะติดปะต่อกันเลยใช่ไหม

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครงั้ ทีส่ อง 367

ละนนั่ ?
“คอื วา่ ตอนทนี่ ดั ประชมุ แผนการกนั พวกขา้ ตอ้ งรอจงั หวะกอ่ น

ไม่ใชเ่ หรอคะ...?”
ก็อบอะหันไปถามชิออน เพราะคิดว่าก็อบโซยังไม่ได้ข้อสรุปท่ี
ชัดเจน
นั่นนะ่ สิ
ผมกค็ ดิ วา่ แปลกเหมอื นกนั ดจี งั เลย ดทู า่ วา่ ผมจะไมไ่ ดเ้ ขา้ ใจผดิ
แต่ในตอนน้ัน ชอิ อนกลบั แผดเสียง

“พวกแก จะบา้ รึ? ท้งั ๆ ทกี่ �าลงั จะพลิกกลบั มาชนะไดต้ อ่ หน้า
ตอ่ ตาแทๆ้ ทา� ไมถงึ ไมเ่ ขา้ ใจเรอื่ งนน้ั กนั ละ่ ? การทา้ ทายคนทเ่ี หนอื ชน้ั กวา่
แลว้ ได้รบั ชัยชนะต่างหากท่ีจะสามารถก้าวขา้ มกา� แพงไดน้ ่ะ เพราะขา้ ให้
โอกาสนน้ั แก่พวกเขา อย่างนอ้ ยข้าก็อยากไดค้ า� ขอบคณุ นะ”
ผมรู้สกึ ว่าคา� ช้แี จงของชอิ อนจะผิดนิดนึงแฮะ ท�าไมกนั ...
แม้ผมจะคิดว่าการพลิกกลบั มาชนะแตอ่ ีกฝ่ายกลบั ยกระดับนน้ั
ขัดแย้งกันกต็ าม
แตท่ วา่ ก็อบอะกลบั ยอมรับคา� พูดน้ัน
เธอเปลยี่ นสีหน้า แลว้ ย้ิมตรงมุมปากอย่างห้าวหาญ

“นน่ั สนิ ะคะ ตานนนั้ เลยคะ่ ไดโ้ ปรดมอบโอกาสนน้ั ใหแ้ ก่ “คเุ รไน”
น้เี ถิด”
และแล้วเธอกร็ บั ขอ้ เสนอของชิออนอย่างงา่ ยดาย
ในทางตรงกันขา้ ม ก็อบโซก.็ ..

“เออ่ คอื ว่า... เร่อื งนัน้ นะ่ จะไม่เปน็ การฝา่ ฝนื คา� สั่งเหรอก๊ับ?”
เขาถามชิออนกลับอยา่ งหวาดๆ

“แกยงั อยอู่ ีกเหรอ? จะท�าตามท่ีขา้ พูดเมือ่ ก้ี หรอื ว่าจะเปน็ หนู
ทดลองอาหารล่ะ ขา้ จะให้แกเลือกทางท่ชี อบเลยเอาไหม?”
ชา่ งน่าเวทนาทก่ี อ็ บโซยอมจา� นนต่อการข่มขขู่ องชอิ อน

368

ไม่ว่าจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม เขาก็เข้าร่วมสงครามในสภาพท่ี
ลนลานเอามากๆ ดว้ ยประการฉะน้ี
...เอ่อ นายไม่ผิดหรอกนะ
แตก่ ็แปลกจงั เลยนะ ไมร่ ู้ท�าไมถงึ มีแคก่ ็อบโซคนเดยี วทผี่ ิดล่ะ
ก็อบอะชอบทา� สงคราม สมกับเป็นลกู นอ้ งของเบนิมารุ ดังน้ัน
แมว้ ่ากอ็ บโซจะโดนหลอกไดง้ ่ายๆ กต็ าม แตเ่ ขากจ็ ริงจงั มาก ไม่สมกับ
ลักษณะภายนอกท่ีดเู หมอ่ ลอย
เขามกั จะพดู เรื่องท่ไี ม่จา� เป็นต้องพดู กไ็ ด ้ เลยโดนต�าหนิตลอด
ละม้ัง
แมจ้ ะดเู หมอื นกรรมตามสนองกต็ าม แตเ่ จา้ ตวั กลบั ไมร่ สู้ กึ ตวั เลย
ถงึ กระนัน้ เขากด็ ูท่าทางมคี วามสขุ ผมจงึ ต้งั ใจวา่ จะไม่พูดสอดนัน่ เอง

“...จะดีเหรอ เบนิมาร?ุ ”
“ถงึ มันจะไมด่ ี แตก่ ารแก้ไขปญั หาเฉพาะหน้าไม่ผิดหรอกครบั
โดยเฉพาะชอิ อน เธอมสี ญั ชาตญาณทยี่ อดเยยี่ มมาก เพราะเธอประเมนิ วา่
สามารถเอาชนะไดก้ ็เลยออกคา� สั่งแบบนัน้ ละมง้ั ครบั ”
ผมถามไปโดยไมไ่ ดต้ ้ังใจ เบนิมารุยกั ไหล่แล้วตอบค�าถามผม
ก็จริง
เพราะผมคิดว่าไม่สามารถชนะได้ ก็เลยออกค�าส่ังให้ถ่วงเวลา
โดยปราศจากความกระตอื รอื ร้น แต่ถ้าหากท�าใหฝ้ า่ ยตรงข้ามหมดก�าลัง
ได้โดยทฝ่ี ่ายเราไมม่ ีรอยขดี ข่วนเลย กค็ งไม่จ�าเปน็ ต้องยั้งมือหรอก
ผมยอมรบั มัน และมุง่ ความสนใจไปท่สี นามรบ

ในทีส่ ดุ ศึกสงครามทแ่ี ท้จริงกไ็ ด้เริม่ ตน้ ข้ึนแล้ว
ผทู้ ส่ี งั กดั หนว่ ยโยมกิ าเอรเิ หมอื นกนั 2 ตนประจนั หนา้ กบั อศั วนิ
ศกั ด์ิสิทธ์ิท่ีเหลือ 50 คน โดยมผี สู้ นบั สนนุ คือคุเรไน 1 ตน
ในด้านการต่อสู้แบบเต็มก�าลัง คุเรไนด้อยกว่าอัศวินศักด์ิสิทธ ์ิ

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�ครัง้ ที่สอง 369

ทวา่ จนถึงท้ายทีส่ ุดแล้วพลงั ของพวกเขาก็ไม่ต่างกนั เลย
แมว้ า่ อัศวนิ ศกั ด์สิ ิทธจ์ิ ะอยเู่ หนือแรงก ์ A กต็ าม แตพ่ วกเขาก็มี
ความสามารถอยู่ในระดับล่างเท่านั้น ในทางตรงกันข้าม คุเรไนมีความ
สามารถทแ่ี ท้จริงใกลเ้ คียงกบั แรงก์ A มาก
หากมีผู้ท่ีคอยให้ความช่วยเหลือ ก็จะเป็นการดวลท่ีดีเกินคาด
นัน่ เอง
และคุเรไนกม็ ีการเปล่ยี นตวั กันเวลาสู้รบ
พวกเขาตา่ งเฝา้ ดผู ทู้ ล่ี ม้ ลง และสลบั ตวั กบั ผทู้ อ่ี อ่ นแรงไปเรอื่ ยๆ
เน่ืองจากมีโพชัน่ อยู่ กระบวนการดงั กลา่ วจงึ ไม่มีที่สิ้นสดุ

“แตว่ า่ พวกเขามคี วามสามารถในการตอ่ สทู้ น่ี า่ กลวั จงั เลยนะคะ
ในประเทศนยี้ ังมกี ลุ่มคนทมี่ ีความสามารถขนาดน้นั อยู่สนิ ะคะ”
ผู้ท่กี ลา่ วเช่นนั้นคอื อาร์บิส
สงิ่ ที่อย่เู บอ้ื งหนา้ สายตาคู่นนั้ ไม่ใชค่ เุ รไน แต่เปน็ โยมิกาเอริ
พวกเขาตายยาก และมคี วามสามารถในการตอ่ สอู้ ยา่ งตอ่ เนอ่ื ง

“เออ น่ันเปน็ เรือ่ งทยี่ ่งุ ยากเลยแหละ ดูท่าวา่ พวกเขาจะไมม่ ีวนั
หยดุ จนกวา่ ศีรษะจะหลดุ จากบา่ แมแ้ ตข่ ้าก็นา่ จะรบั มือพวกเขาไดย้ าก”
สเฟยี รพ์ ยักหนา้
ท่าทางพวกเธอจะคิดว่าโยมิกาเอริคือคู่ต่อสู้ที่เป็นปัญหามาก
เลยทีเดียว
ผมก็ตกใจเช่นกนั
เพราะว่าฝ่ายอัศวินศักด์ิสิทธ์ิไม่มีคนที่จะเปล่ียนตัวเวลาสู้รบ
หากสถานการณ์น้ีด�าเนินตอ่ ไป ผมกร็ สู้ กึ ว่าชยั ชนะไมใ่ ชค่ วามฝนั

“ไมไ่ ดว้ างแผนใหเ้ ปน็ แบบนเ้ี ลยอะนะ...”
ผมจงึ กลา่ วถ้อยค�าคลุมเครือเช่นนัน้ ออกไป

และแลว้ ชอิ อนก็--------

370

เพ่งมองสถานการณ์การรบด้วยความพึงพอใจ แล้วแลบล้ิน
เลียปาก
ปลายลนิ้ สชี มพทู ม่ี องเหน็ แวบเดยี วนน้ั ยน่ื ออกมาอยา่ งนา่ สงสยั
ชอิ อนหันมาทางนี้
รอยยมิ้ ของเธอผดุ ขนึ้ มา ราวกบั รสู้ กึ ไดถ้ งึ พวกผม ใบหนา้ ยม้ิ แยม้
น้ันท�าให้ผมไม่สามารถจินตนาการได้ว่าใบหน้าขมึงทึงเหมือนนางยักษ์ที่
เธอแสดงใหก้ ็อบโซเห็นเป็นเชน่ ไร

“ท่านริมุรุ เปน็ ไปตามแผนคะ่ !”
“ไมใ่ ชล่ ะมัง้ ! สง่ิ ที่เธอทา� มันไมม่ ีในแผนเลยไม่ใชเ่ รอะ!”
“รสู้ กึ เปน็ เกียรตทิ ไ่ี ดร้ บั คา� ชมค่ะ!”
“ไมไ่ ด้ชมซะหนอ่ ย...”
“ถา้ ง้นั กไ็ ดเ้ วลาท่ีข้าจะไปแล้วเหมือนกนั ค่ะ!”
ทันทีท่ีชิออนพูดเช่นน้ัน เธอก็เตะพ้ืนด้วยก�าลังขาทั้งสองข้าง
แล้วกระโจนออกไปราวกบั กระสนุ
“เอ๊ะ ไปไหน...?”
โดยปล่อยผมท่ีตงั้ คา� ถามเชน่ นนั้ ไว.้ ..

●

ม้าวิง่ ดว้ ยความเรว็ สูง
เน่ืองจากรู้สึกเหมือนโดนถ่วงเวลา ฮินาตะจึงลอดผ่านต้นไม้ท่ี
เรยี งรายกนั อยา่ งไรร้ ะเบยี บ สถติ พลงั แหง่ จติ วญิ ญาณลงทก่ี าย แลว้ ฮนิ าตะ
กว็ งิ่ ผา่ นปา่ ดว้ ยความเรว็ สงู สดุ
เมอ่ื ออกมาถงึ สถานทโี่ ลง่ แจง้ ในปา่ เธอกม็ องเหน็ รา่ งของมนษุ ย์
มารชนั้ สงู 5 ตน
ดเู หมอื นพวกเขาจะรตู้ วั แลว้ วา่ ฮนิ าตะเขา้ มาใกล ้ แตส่ ายตาของ

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน้�ครงั้ ท่สี อง 371

พวกเขากลบั ห่างไกลออกไปทัง้ ๆ ทีย่ งั เพง่ ดฮู ินาตะอยู่
ฮนิ าตะมองตามพวกเขา
ภาพทเี่ หน็ ณ ทแ่ี หง่ นน้ั คอื รา่ งของเหลา่ ลกู นอ้ งทน่ี า่ ภาคภมู ใิ จ
ซงึ่ มที ีทา่ ว่าก�าลังจะพา่ ยแพ้
แมว้ ่าฮนิ าตะอยากเดาะลนิ้ ดังชขิ น้ึ มาก็ตาม แตเ่ ธอกอ็ ดทน
เธอไม่ได้โกรธท่ีพรรคพวกของเธอจะพา่ ยแพ ้ แตโ่ กรธทต่ี อนนี้
พวกเขาตง้ั ตนเปน็ ศัตรกู ับเธอโดยสมบูรณ์
เนอ่ื งจากสงครามไดเ้ ปดิ ฉากขนึ้ แลว้ จงึ เปน็ ไปไมไ่ ดว้ า่ แคเ่ จรจา
แล้วจะจบ
เพราะถึงพวกฮินาตะจะมีเหตุผลก็ตาม แต่เร่ืองนั้นไม่มีความ
เกยี่ วขอ้ งกับริมรุ เุ ลย
ริมุรุมองดสู นามรบโดยไมข่ ยบั เขยอ้ื น
เปน็ ธรรมดาท่ีฮินาตะจะหยุดยืนอย่ตู รงน้ันเหมอื นกัน
เธอคาดคะเนก�าลังรบของอีกฝ่าย พลางครุ่นคิดว่าหลังจากนี้
พวกเขาจะเคลอ่ื นไหวอย่างไร
มนษุ ยม์ ารชัน้ สูงผู้มีกา� ลงั แขง็ แกรง่ มี 4 ตน และเหน็ วา่ ข้างหนา้
พวกเขามีผูห้ ญงิ ทีใ่ ส่เสือ้ สทู และปลดปล่อยออรา่ ทีต่ ่างออกไปอยอู่ กี ตน
ผหู้ ญงิ 2 ตนทอ่ี ยใู่ กลๆ้ ดทู า่ จะเปน็ ไลเคนโทรป (เผา่ มนษุ ยส์ ตั ว)์
ในรายงานทีเ่ ก่ยี วขอ้ งกบั จอมมารรมิ รุ ุ พวกเธอมคี วามเกยี่ วขอ้ ง
กับอดีตจอมมารคาริออน จากสิ่งน้ันก็คาดเดาได้ว่าสองคนนี้คงจะเป็น
สามทหารเสอื ของหนว่ ยนักรบราชาสรรพสัตว์อันโดง่ ดัง
พวกเธอบุคลิกของผู้แข็งแกร่งมากจนน่าตกใจ พวกมนุษย์
บรเิ วณนนั้ ต่างก็เทียบไมต่ ิด
แต่ว่า พวกคนท่ีอยู่ถัดจากสองคนนั้นก็ไม่ได้ดูด้อยไปกว่า
สามทหารเสือเลย มิหนา� ซ�้า-------
ชายรปู งามผมู้ เี ขาสดี า� 2 ขา้ งบนผมสแี ดง และผทู้ อี่ ยคู่ กู่ บั มนษุ ย์

372

มารตนนน้ั กค็ ือ ชายหนมุ่ ผมสนี �้าเงินผู้มเี ขาสขี าว 1 ข้างบนหนา้ ผาก
“สามทหารเสอื !? แลว้ กโ็ อเกอร-์ ------ไมส่ ิ คจิ นิ งนั้ เหรอครบั ?”

อารโ์ นลด์ผู้ไล่ตามฮินาตะมาเบาเสียงลง แล้วถามข้นึ
ฮินาตะยงั ไม่ตอบ และสงั เกตเหลา่ มนุษย์มารอยา่ งเงียบๆ

“--------ไม่ใช่หรอก นนั่ คือโอนิ (ยกั ษภ์ ตู ) นะ่ ”
“โอนิเหรอครับ?”
“ข้าเคยได้ยินมาว่าพวกเขาคืออสูรระดับเทพธรณีผู้ควบคุม
อทิ ธฤิ ทธคิ์ รบั คนทน่ี บั ถอื ศาสนาอนื่ กม็ คี นทบ่ี ชู าโอนเิ ปน็ เทพเจา้ อยบู่ า้ ง...”
“อนั ท่ีจรงิ ถงึ จะไดย้ ินมาว่าโอนิเปน็ หนง่ึ ในวงศ์วานวิวัฒนาการ
ของโอเกอรก์ ต็ าม แตผ่ ทู้ จี่ ะไปถงึ จดุ นนั้ มจี า� นวนนอ้ ยมากเลยแหละ แตว่ า่
วนั นพ้ี วกเขากม็ าอยตู่ รงหนา้ จรงิ ๆ จงรบั รไู้ วซ้ ะวา่ ความอนั ตรายของพวกเขา
คือระดบั A พิเศษ”
ท่นี ค่ี ือดินแดนของจอมมาร
พวกตนเปน็ แขกทไ่ี มไ่ ดร้ บั เชญิ พวกอารโ์ นลดก์ ร็ บั รเู้ รอ่ื งนน้ั และ
จรงิ จังข้ึนมาเช่นกนั
จากน้นั ฮนิ าตะกค็ ดิ ว่า
ความอนั ตรายระดบั A พเิ ศษ-------ถงึ อยา่ งนน้ั กอ็ าจจะเปน็ การ
ประเมินคา่ ที่ตา�่ เกินไปก็ได้
โดยเฉพาะมนษุ ยม์ ารผมสแี ดงตนนน้ั ทา่ ทางจะเกบ็ งา� พลงั ทเ่ี หนอื
กวา่ “ตระกลู จอมมาร” เอาไว้
หากจะประชันกัน เธอต้องการหัวหน้าหน่วย 3 คนซ่ึงรวม
อารโ์ นลดด์ ว้ ย แต่ในตอนน้ ี มนษุ ยม์ ารม ี 4 ตน ทางนกี้ ม็ ีหวั หน้าหนว่ ย
เพยี ง 4 คน เธอควรจะคิดวา่ นไี่ ม่ใชเ่ ร่อื งบงั เอญิ รมิ รุ ุไดน้ ับจ�านวนไว้ให้
แล้วกระมัง
แลว้ กค็ นคนนัน้ --------จอมมารรมิ ุรุ
เธอรู้สึกได้ถึงตัวตนที่แสนโดดเด่น ซ่ึงตัวเขาท่ีเธอได้เจอก่อน

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�ครัง้ ที่สอง 373

หน้านโ้ี ดยบงั เอิญนัน้ เทียบไม่ไดเ้ ลย

‘ฉนั จะเป็นคู่ตอ่ สูใ้ ห้เอง เธอมาสู้กบั ฉนั ตัวตอ่ ตัวนะ’

ฮนิ าตะนกึ ถึงถ้อยค�าดังกล่าว
(ใช่แล้ว เป็นอย่างงั้นสินะ นายต้องการสู้ตัวต่อตัวกับฉันสินะ

หมายความว่าไม่อยากโดนขดั ขวางใช่ไหม?)
หากเปน็ เชน่ นน้ั กเ็ ลวรา้ ยทส่ี ดุ ฮนิ าตะอยากใหเ้ ขามองขา้ มลกู นอ้ ง
ของเธอไปโดยเอาชวี ิตแคฮ่ นิ าตะคนเดียว
ไม่ ไม่ใช่
ฮนิ าตะจะชนะขาดลอย แลว้ ท�าให้เขายอมรบั คา� ขอโทษของเธอ
ฮินาตะตดั สนิ ใจเช่นนัน้ อยา่ งเงียบๆ

ในตอนน้นั มนษุ ย์มารหญงิ ท่ใี สเ่ ส้อื สูทก็เคลือ่ นไหว เธอสรา้ ง
แรงกดดนั ทรี่ นุ แรงแลว้ กา้ วกระโดดออกไป โดยเพง่ เลง็ เลโอนารด์ ทอ่ี ยไู่ กลๆ
นั่นเอง
หลงั จากท่ดี สู งิ่ นั้นจนแนใ่ จแลว้ รมิ รุ ุก็คอ่ ยๆ เบนสายตามายงั
ฮนิ าตะ
และในตอนน้ี สายตาของริมรุ ุกบั ฮินาตะกป็ ระสานกนั -------

●

ให้ตายสนิ า่
ถงึ จะใจหายใจควา�่ จรงิ ๆ แตส่ ถานการณก์ เ็ ปน็ ไปตามการคาดการณ์
ไมม่ ีปัญหาอะไรท้งั น้นั
ดว้ ยเหตุน ี้ ผมจงึ หนั กลับมาดูข้างหลัง

374

คนท่ียืนอยทู่ ี่นน่ั คือฮนิ าตะ
เธอมองสนามรบเหมือนกับผม ด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นและไม่
กระหืดกระหอบ
พวกเราสบตากนั
จอ้ งหนา้ กนั ท้งั อยา่ งนน้ั โดยไม่พดู ไมจ่ ากันสกั พกั
ผมปริปากพูดข้นึ มาเปน็ คนแรก

“ท�ากันได้ลงคอนะ ฮินาตะ ไม่ต้องพูดก็คงรู้ว่าที่นี่คือดินแดน
ของฉนั ในตอนที่พวกเธอปฏบิ ตั กิ ารทางทหารโดยพลการ ก็ตัดสนิ ไดว้ า่
พวกเธอมเี จตนาม่งุ รา้ ย ฉันไม่ไดใ้ จถึงข้ันยอมใหโ้ จมตีกอ่ นหรอกนะ”
ฝา่ ยไหนจะเร่ิมลงมอื กอ่ นงน้ั เหรอ เร่อื งแบบนั้นนะ่ ไม่เกยี่ วเลย
เป็นธรรมดาท่ีชิออนจะเคล่ือนไหวก่อน เพราะความพ่ายแพ้
จะเกดิ ข้ึนจรงิ กต็ ่อเมื่อ “โฮลฟี่ ลิ ด์” ถกู กางข้ึน ถ้าจะกลา่ วโทษเรอ่ื งนั้นก็
ผดิ ประเด็น ผมจึงเตือนฮนิ าตะไว้กอ่ น

“ออื แนน่ อนวา่ ตอ้ งเปน็ อยา่ งงน้ั ละนะ กฉ็ นั ไมร่ วู้ า่ ทา� ไมเลโอนารด์
ถงึ ได้ฝา่ ฝืนค�าสง่ั นะ่ สิ”
ฮินาตะตอบกลบั เชน่ นั้นโดยไม่สะทกสะทา้ น
โกหกซงึ่ ๆ หน้า

“กลา้ พดู เนาะ ทางนนั้ สงั หารเรฮมิ แลว้ ตง้ั ใจทจ่ี ะโยนความผดิ นนั้
ใหพ้ วกฉนั ใชม่ ะ? เพราะอยา่ งนนั้ ฝา่ ยกษตั รยิ แ์ หง่ อาณาจกั รฟาลมสุ กเ็ ลย
สะสมกองก�าลังเรยี บร้อยแลว้ ”

“สงั หารเรฮมิ ...?”
“ใช่ อาร์คบิชอปเรฮิมที่โดนทางน้ันเรียกตัวกลับไปนั่นแหละ
ฉันจะพูดไว้ก่อนว่า ฉันแค่บอกให้เรฮิมน�าข้อความที่ฝากไปบอกเธอ
นอกจากน้นั ฉันก็ไมไ่ ดบ้ อกอะไรเลยน่ะ”
ฮินาตะแสดงสีหน้าสับสนเพียงชั่วขณะ แต่หลังจากน้ันเธอก็มี
สหี นา้ ไรค้ วามรสู้ กึ ราวกบั หนา้ กากละครโน เธอสง่ สายตาทเ่ี ยน็ ชามาทางน ้ี

บทที่ 4 ก�รเผชิญหน้�คร้ังที่สอง 375

แล้วมองผมเพ่ือประเมนิ คา่
แม้จะเป็นหญิงงาม แตใ่ นทางกลับกนั น้ัน ดเู หมือนเธอจะได้รบั
การขัดเกลาใหม้ ีลกั ษณะเลอื ดเยน็

“เหรอ เป็นอยา่ งง้ันสนิ ะ”
ฮนิ าตะพึมพ�าเชน่ นน้ั

“เธอไดร้ ับข้อความท่ีฉนั ฝากไปแลว้ ใช่ม้ยั ?”
“อือ แน่นอนว่าไดร้ บั แล้วแหละ”
“ค�าตอบของเธอคือแบบน้เี หรอ?”
“ออื นัน่ สินะ... คือมันตา่ งกันนดิ หน่อยนะ่ แต่ถงึ ฉันจะพูดไปก็
ไมเ่ ชอ่ื ใช่ไหม?”
อะไรต่างกันละ่
“ฉนั จะเชอื่ กไ็ ด้ แตก่ อ่ นหนา้ นน้ั มเี งอื่ นไขคอื การหยดุ คนกลมุ่ นน้ั
แล้วให้พวกเขากลบั ประเทศไป”
ผมกล่าวเช่นนั้น แล้วชี้นิ้วไปที่คู่ต่อสู้ท่ีชิออนก�าลังประมืออยู่
ในตอนนี้
ฮินาตะมองไปทางน้ัน แลว้ สา่ ยศรี ษะเลก็ นอ้ ย
“ไมไ่ ดแ้ ลว้ ละ เพราะกอ่ นจะเขา้ ไปหยดุ กน็ า่ จะรผู้ ลแพช้ นะแลว้ ”
กจ็ รงิ
ช่อื เลโอนารด์ ง้ันเหรอ? ชอิ อนกา� ลังตอ่ สู้กับคนทแ่ี ข็งแกร่งทส่ี ดุ
แลว้ ยงั มอี กี 1 คน ถงึ จะด้อยกว่าเลโอนาร์ด แตก่ เ็ ป็นผมู้ ีความ
สามารถมากเลยทีเดยี ว
ทั้งสองคนอาจจะเป็น “สิบมหานกั บญุ ” ชิออนก�าลงั เปน็ คตู่ อ่ สู้
ให ้ 2 คนนน้ั โดยเผยนสิ ัยทแี่ ท้จริงของเธออย่างหมดเปลือก
ให้ตายส ิ ถา้ เปน็ อย่างนน้ั กต็ ้องปล่อยใหเ้ ธอสู้ต่อไปจนกวา่ จะรู้
ผลชีข้ าดเทา่ นน้ั
แม้วา่ การยอมรับคา� ช้ีแจงของฮินาตะจะน่าหงดุ หงิด แต่เงือ่ นไข

376

ทผ่ี มเสนอไปกน็ า่ จะเปน็ ไปไม่ได้แฮะ
พอผมคิดเช่นนนั้ อัศวินหนุ่มกพ็ ูดแทรกขึ้นมา
“พดู อะไรนะ! ถา้ ทางนน้ี า� กา� ลงั ทหารกลบั ไปในสถานการณแ์ บบนี้
ละก็ ท่านฮินาตะจะเป็นยงั ไง? มใี ครรับประกนั ได้ไหมว่าทีแ่ กเรียกท่าน
ฮนิ าตะออกมาจะไม่ทา� อะไรทง้ั นั้น!?”
เสียงตะโกนเช่นน้ันถูกเปล่งออกมาด้วยความโกรธจัดหลังจาก
ไดย้ นิ ค�าพูดของผม
ถ้าพูดอย่างนนั้ ละก ็ สามารถตีความได้ว่าไม่ได้ต้งั ใจทีจ่ ะเจรจา
กันต้ังแตแ่ รกเรมิ่ แลว้ ...
“หุบปาก ในตอนน้ีและที่แห่งนี้ คนท่ีจะพูดอะไรก็ได้คือท่าน
รมิ รุ แุ ละฮนิ าตะ ซาคางจุ เิ ทา่ นนั้ ไมไ่ ดข้ อใหพ้ วกเจา้ พดู เลย จงสา� นกึ เรอ่ื ง
นั้นแลว้ อยู่เงียบๆ ซะ”
“ว่าไงนะ?”
เบนมิ ารหุ ้ามปรามอศั วินหนมุ่ แต่หมอน่นั กลบั ไม่หยดุ
ในจังหวะตอ่ มา มปี ระกายดาบตัดกันตอ่ หน้าเบนมิ ารุ
ดาบของอัศวินที่ช่ืออาร์โนลด์ถูกเบนิมารุดึงดาบยาว12 ออกมา
ปัดป้องไดอ้ ย่างงา่ ยดาย
“ไม่มีเจตตามางนั้ รึ ตัดสนิ ใจถูกแลว้ ละนะ ถ้าสมมุติว่าเจ้าคิด
จะฆา่ ข้าในตอนนีล้ ะก็ ป่านน้ี เจา้ คงจะล้มลงตรงน้ีแลว้ ละมั้ง”
“เพราะว่าข้าไม่อยากให้เจ้าขัดขวางการเจรจาของท่านฮินาตะ
ยงั ไงละ่ ขา้ ตง้ั ใจจะขนู่ ดิ หนอ่ ย แตไ่ มน่ า่ เชอื่ เลยวา่ จะโดนตอบโตน้ ะ่ แตว่ า่
การที่ปล่อยให้ตวั เองถูกเขา้ ใจผดิ อย่อู ย่างงม้ี นั ไมส่ นกุ เลยนะ”
“คนทีเ่ ข้าใจผิดกค็ ือเจา้ ”
“หหึ ึ ไปคยุ กันในทีท่ ไี่ กลจากตรงน้ีอีกหนอ่ ยไหม”
“กน็ า่ จะด”ี
12 ดาบยาว รอยย้ิมอ่ิมเอมใจ แตท่ ่หี น้าผากนั้นกลบั มเี สน้ เลอื ดด�าปูดอย ู่
:
ในท่ีนีห้ มายถงึ ดาบญ่ปี นุ่ ทเ่ี รยี กวา่ ทาจิ มีความยาวของใบดาบอยู่ที่ 70-80 เซนตเิ มตร

ดทู า่ วา่ เจา้ คนทช่ี อ่ื อารโ์ นลดจ์ ะไมม่ คี วามตา้ นทานการยวั่ ยเุ กนิ คาด
ดว้ ยเหตุดงั กล่าว เบนมิ ารุและอาร์โนลดจ์ ึงแยกตัวออกไป
ในหมคู่ นทงั้ สซ่ี งึ่ ไมร่ วมฮนิ าตะนน้ั เจา้ คนทชี่ อื่ อารโ์ นลดแ์ ขง็ แกรง่
ท่สี ุด เพราะฉะนนั้ เบนมิ ารุจึงเป็นคนลงมอื นนั่ เอง เขาคงจะช่วยสกัดก้ัน
โดยไมฆ่ ่าตามแผนการ
ฮนิ าตะไมห่ ยุดพวกเขาไว้ แต่มองดูการโตต้ อบกนั เช่นน้นั อย่าง
ประหลาดใจ
เธอมองออกวา่ ถา้ ดจู ากความสามารถของอารโ์ นลดแ์ ลว้ เบนมิ ารุ
คงจะด้อยกว่า จึงไรว้ ีแ่ ววทเี่ ธอจะยับยั้งพวกเขา

“เอาละ พวกเจา้ กค็ งจะเบอ่ื หนา่ ยเหมอื นกนั ใชไ่ หม? เพอื่ ไมใ่ ห้
เป็นตัวเกะกะของท่านรมิ ุรุ จะให้พวกขา้ เปน็ คูต่ อ่ สูส้ กั พักก็ไดน้ ะ?”

“เออ ขา้ กอ็ ยากลองทดสอบความสามารถของ “สบิ มหานกั บญุ ”
ด้วยพอด!ี ”
อาร์บสิ และสเฟยี รเ์ ร่มิ เคลือ่ นไหว
นอี่ าจจะเปน็ จดุ ประสงคต์ งั้ แต่แรกกไ็ ด้
ผมนึกขึน้ ไดว้ ่า สเฟียรก์ ระหายการสู้รบมากเลยทีเดียว

“งน้ั ข้าเอง”
“ช่วยไม่ได้ จะเปน็ คมู่ ือให้แลว้ กนั ”
การตอบรับเช่นนัน้ ทา� ใหห้ ายไปอกี 2 คู่
คนทเี่ หลอื อยกู่ ค็ อื อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธห์ิ ญงิ คนเดยี วในหมผู่ ชู้ ายและ
โซเอย์
“ไปกันไหม?”
“ค่ะ นัน่ สินะคะ”
ทงั้ สองคนกอ็ อกไปจากทแ่ี หง่ นดี้ ว้ ย ราวกบั วา่ อา่ นบรรยากาศออก
สิ่งท่เี กิดขึ้นตา่ งกับแผนการโดยส้นิ เชงิ
ไมส่ ิ กย็ งั ดที ที่ กุ คนชว่ ยแยกตวั ออกไป ทงั้ สามคนู่ อกจากเบนมิ ารุ

378

น้นั เปน็ การประกบคู่ท่ีดูเหมอื นกับจะไปเดตกันอย่างไรอยา่ งน้ัน
ทงั้ ๆ ทีไ่ มจ่ �าเป็นตอ้ งสกู้ นั โดยไมม่ ีเหตุผลแทๆ้ ให้ตายสิ
จะวา่ ไป คู่ตอ่ สูข้ องผมกเ็ ปน็ ผู้หญิงเหมอื นกนั
แถมยงั สวยทีส่ ุดอีกด้วย
ทั้งๆ ทเ่ี ป็นอยา่ งนั้น ผมกลบั ไม่ดีใจเลยสิเนี่ย...

--------ถา้ เอาเรอ่ื งลอ้ เลน่ ออกไป เพียงเท่านก้ี ็ไมม่ ตี วั เกะกะเข้า
มาแน่นอน
ทา้ ยท่ีสดุ นคี่ งจะเป็นส่งิ ท่ถี กู ก�าหนดไวแ้ ล้ว
ผมจึงเผชิญหน้ากับฮินาตะอีกคร้งั ดว้ ยประการฉะน้ี

บทที่ 4 ก�รเผชญิ หน�้ ครั้งท่สี อง 379

บทท่ี 5

ศกึ
นักบุญ
ปะทะ
อสูร

380

ด้วยเหตุฉะน้ ี สงครามจงึ เร่มิ ต้นข้นึ

คนที่ไล่ตามหลังฮินาตะและส่ังการครูเซเดอร์ที่เปิดฉากปฏิบัติ
การคอื เลโอนารด์ ผู้ช่วยบงั คบั บัญชาของฮินาตะ
แตเ่ ดมิ แลว้ เลโอนารด์ ไมใ่ ช่โฮลีไ่ นท์
เขาเปน็ เซนตว์ ิซารด์ (จอมเวทศกั ดส์ิ ิทธ)์ิ อจั ฉรยิ ะผ้เู ชีย่ วชาญ
ด้านเวทมนตร์
จอมเวทศกั ดส์ิ ทิ ธค์ิ อื คลาสพเิ ศษ ผทู้ ฝี่ กึ ฝน <เวทจติ วญิ ญาณ>
<เวทธาต>ุ และ <เวทศกั ดส์ิ ิทธิ์> จนเชี่ยวชาญจะได้รับการอนุญาตให้
ใช้ช่ือนไี้ ด้
ผู้ที่ได้รับความรู้เกี่ยวกับกฎเกณฑ์ของโลกนี้ นั่นคือจอมเวท
ศักด์ิสทิ ธน์ิ ่ันเอง
แตเ่ ลโอนารด์ ปฏบิ ตั กิ ารตามยทุ ธวธิ จี า� นวนมากในฐานะนกั ดาบ
ผู้กวัดแกวง่ ดาบศกั ดสิ์ ทิ ธิ์
แมว้ า่ เขาจะปดิ บงั โฉมหนา้ ของจอมเวทศกั ดสิ์ ทิ ธ ์ิ แตถ่ งึ อยา่ งนน้ั
เขากม็ ชี ่อื เสียงโดง่ ดังในฐานะหัวหนา้ หนว่ ยของอัศวินศักดส์ิ ทิ ธ์ิ
และแลว้ ไม่รวู้ า่ ต้งั แต่เม่อื ไร เขากม็ ีตา� แหนง่ เปน็ ถงึ รองหัวหนา้
ครูเซเดอร์
น่ันคอื สง่ิ ทไี่ ดม้ าเพราะความสามารถของเขา
เคลด็ วชิ าดาบท่ีงดงาม หากอาร์โนลด์เป็นดาบแข็ง เลโอนารด์
กเ็ ปน็ ดาบอ่อน
แมว้ า่ ความสามารถของทง้ั สองคนจะสสู กี นั แตอ่ ารโ์ นลดเ์ กง่ กวา่
เลก็ นอ้ ย เหนอื สง่ิ อนื่ ใด การไมย่ อมแพจ้ นถงึ ทสี่ ดุ ในตอนสจู้ รงิ คอื ลกั ษณะ
เฉพาะตวั ของอารโ์ นลด์

บทท่ี 5 ศึกนักบญุ ปะทะอสูร 381

ถ้าจะต่อกรกับอสูรท่ีแข็งแกร่ง ความเข้มแข็งต่างหากที่ส�าคัญ
กวา่ วชิ าดาบที่งดงาม ดังนัน้ อาร์โนลด์จงึ ได้รับการยอมรบั ในฐานะอัศวิน
ศักด์ิสิทธผ์ิ ู้แขง็ แกร่งทส่ี ดุ นั่นเอง
แตท่ วา่ นกั ดาบเวทผมู้ พี รสวรรคร์ ะดบั อจั ฉรยิ ะในฐานะจอมเวท
คอื วิธกี ารตอ่ สู้ของเลโอนารด์ โดยพนื้ ฐาน
ถึงแม้เขาจะมีความสามารถในด้านดาบไม่เท่าอาร์โนลด์ก็จริง
แตถ่ า้ เปน็ วธิ กี ารตอ่ สทู้ มี่ พี นื้ ฐานแบบนกั ดาบเวท กค็ งจะไมน่ อ้ ยหนา้ แนน่ อน
ไมส่ ิ อย่าวา่ แต่ไมน่ ้อยหนา้ เลย เลโอนารด์ มน่ั ใจวา่ ตนมคี วามแขง็ แกรง่ ท่ี
เหนือกว่า
แตส่ า� หรับอศั วินศกั ดส์ิ ทิ ธ์ ิ ความสามารถทางด้าน <เวทธาต>ุ
ไมไ่ ด้รบั การยอมรับ เน่อื งจากในหมอู่ ศั วนิ ศักด์ิสทิ ธิม์ คี นทีห่ ลอมรวมจิต
วญิ ญาณท่ีมีคุณสมบัติของตนเองและเวทธาตเุ ข้าดว้ ยกัน และสามารถใช้
เวทมนตรอ์ านุภาพสูงได้โดยปราศจากการรา่ ยเวท

<เวทธาต>ุ ท่ีจา� เป็นต้องร่ายเวทน้ันชา้ กว่า <เวทจติ วญิ ญาณ>
ที่ท�างานอย่างรวดเร็ว แม้ว่าในด้านอานุภาพอาจจะเหนือกว่าก็ตาม
แต่ในการสรู้ บระยะประชดิ น้ัน “ความเร็ว” ตา่ งหากท่ไี ดร้ บั ความส�าคญั
เหนอื สงิ่ อ่ืนใด
แม้แต่เลโอนาร์ดก็ไม่มีข้อยกเว้น เพราะฉะนั้น เขาจึงขัดเกลา
ฝมี ือดาบให้ดีขนึ้
ความแข็งแกร่งทแี่ ท้จรงิ น้ันอยทู่ ่ปี ลายดาบอนั เปน็ เลศิ
ดว้ ยการใสค่ ณุ สมบตั ศิ กั ดสิ์ ทิ ธเ์ิ ขา้ ไปในเคลด็ วชิ าดาบอนั รวดเรว็
เหนอื มนุษย์ กจ็ ะทา� ใหเ้ กิดพลงั ท่ฟี าดฟนั สรรพสิ่งให้ขาดได้
เลโอนาร์ดคดิ เชน่ น้นั
เนอื่ งจากเลโอนารด์ ยงั มองเหน็ ความทรงจา� ตอนยงั เปน็ นกั เรยี น
ไดอ้ ย่างเดน่ ชัด
ในประเทศเลก็ ๆ ซงึ่ เปน็ สถานที่แลกเปล่ียนนกั เรยี นน้ัน เขาได้

382

เห็นพลังทรี่ ุนแรงของจอมมารวาเลนไทน์
คนทีร่ บี รดุ ไปยังที่เกดิ เหตคุ ือฮินาตะ ซ่ึงตอนนัน้ เธอเพงิ่ จะเปน็
อศั วนิ ศกั ดส์ิ ิทธิ์หมาดๆ
ฮินาตะแขง็ แกร่ง
มงุ่ ม่ันตั้งใจทีจ่ ะแขง็ แกร่ง
กลุม่ อสูรทเ่ี ขา้ มาจ่โู จมถกู ก�าจัดดว้ ยเรเปยี ร์ในดาบเดยี ว แมแ้ ต่
ยกั ษม์ ารทมี่ จี า� นวนมากถงึ หลายเทา่ ตวั เมอื่ อยตู่ อ่ หนา้ ดาบนนั้ แลว้ กถ็ กู โคน่
ลม้ ไปด้วยการโจมตคี รงั้ เดียวเช่นกนั
ผคู้ นในประเทศนนั้ ถกู ครอบงา� ดว้ ยความสน้ิ หวงั การมาเยอื นของ
ฮนิ าตะจงึ ท�าใหพ้ วกเขาไดร้ บั การช่วยเหลอื น่ันเอง
ตัง้ แตว่ นั นนั้ เลโอนารด์ ก็หลงใหลมนต์เสน่ห์แหง่ ดาบ
นอกจากจะฝกึ ฝนเวทจติ วญิ ญาณแลว้ ทกุ วนั เขาจะนกึ ถงึ ดาบของ
ฮินาตะ และใชด้ าบไมฟ้ นั หนุ่ ซ้�าไปซา้� มาทุกวนั
เขาฝกึ ฝนเวทมนตรจ์ นชา� นาญอยา่ งรวดเรว็ แลว้ กลบั สสู่ ถานศกึ ษา
ในอาณาจักรอนิ กราเซยี เขาเรยี นร้เู วทธาตทุ ี่นนั่ พร้อมทั้งรอโอกาสทเ่ี ขา
จะสามารถยา้ ยไปอย่ทู ีจ่ กั รวรรดศิ กั ดิส์ ทิ ธ์ลิ ูเบเรยี สได้
การที่คนนอกจะย้ายเข้าไปอยู่ในจักรวรรดิศักด์ิสิทธ์ิลูเบเรียส
นน้ั เปน็ เรอื่ งยาก แตถ่ า้ เปน็ ผนู้ บั ถอื ศาสนาลมู นิ สั ทม่ี าพรอ้ มกบั ผลงานอนั
ยอดเยย่ี ม ก็จะได้รบั อนุญาตให้เขา้ อาศยั ได้ เพยี งแต่มีเงอื่ นไขวา่ จะต้อง
ตัดความสมั พันธก์ ับครอบครัว
เลโอนารด์ เลอื กทจ่ี ะยา้ ยทอี่ ยอู่ าศยั โดยไมล่ งั เล เขาไดศ้ กึ ษาเวท
ธาตุและเวทจิตวิญญาณระดับสูง จึงได้รับการอนุญาตให้ย้ายที่อยู่อาศัย
ได้นัน่ เอง
หลังจากน้นั เขาก็สา� เร็จการศึกษาเวทศกั ด์ิสิทธทิ์ ล่ี เู บเรยี ส จงึ
สามารถฝกึ งานเป็นอัศวินศกั ด์ิสทิ ธ์ไิ ด้
จิตวญิ ญาณทีเ่ ลโอนารด์ ท�าสัญญาดว้ ยคอื “แสง”

บทท่ี 5 ศกึ นักบญุ ปะทะอสรู 383

ท�าให้เกิดสีของดวงวิญญาณที่สูงส่งงดงามและบริสุทธ์ิผุดผ่อง
จนถงึ ขัน้ ถกู เรยี กวา่ อัศวินศกั ดส์ิ ิทธ์แิ ห่งแสง

แมว้ า่ เลโอนาร์ดจะกลายเปน็ อศั วินศกั ดสิ์ ทิ ธ์แิ ล้ว แต่กว่าจะได้
เปน็ ผชู้ ว่ ยบังคับบัญชาของฮินาตะทต่ี นใฝฝ่ ัน ก็ต้องใช้เวลาเทา่ น้ัน
ผลลพั ธด์ งั กลา่ วไดม้ าจากการเสนอตวั เปน็ ผนู้ า� แมก้ ระทงั่ ภารกจิ
ทยี่ ากลา� บาก และสะสมผลงานไปเร่ือยๆ
คู่แข่งทีเ่ พง่ เลง็ ฮนิ าตะมีมากมาย
เช่นฟริทซแ์ ละอาร์โนลด์ซ่ึงเปน็ รุ่นเดยี วกันกบั ฮินาตะ ตลอดจน
พระคารด์ ินลั นิโคลสั ซงึ่ มชี อ่ื เสยี งในฐานะนักปราชญผ์ ้เู ลือดเย็นพอๆ กัน
กับฮนิ าตะ
ผู้เล่ือมใสในตัวเธอที่แฝงตัวอยู่ต่างหากท่ีน่าจะมีอยู่มากมาย
นับไมถ่ ้วน
เลโอนารด์ รสู้ กึ ภาคภมู ใิ จทไ่ี ดเ้ ปน็ ผชู้ ว่ ยบงั คบั บญั ชาของฮนิ าตะ
ผ้นู นั้ ท้งั ๆ ทเ่ี ปน็ เช่นนนั้ ...

‘เลโอนาร์ดเอ๋ย ข้ามเี ร่ืองที่อยากจะแจง้ ใหร้ ู้แคเ่ จ้าน่ะ’
เขาถกู “ปรมาจารยแ์ หง่ วนั ทั้งเจ็ด” ผู้ย่ิงใหญ่เรียกตวั ไปทนั ที
หลังจากเหตุการณ์อันน่าสลดใจที่อาร์คบิชอปเรฮิมถูกสังหารได้เกิดข้ึน
เลโอนารด์ ไดร้ บั รู้ความจริงอันนา่ กลวั ณ ทีแ่ หง่ นนั้

‘ทจี่ รงิ แลว้ นะ ฮนิ าตะกบั จอมมารวาเลนไทนม์ คี วามเชอื่ มโยง
กัน--------’

‘ถงึ แมพ้ วกขา้ จะเคยจดั การวาเลนไทนแ์ ลว้ กต็ าม แตใ่ นตอน
นั้นวาเลนไทน์ได้ร้องขอชีวิต พวกขา้ กเ็ ลยปลอ่ ยไว้อยา่ งนั้น’
หลงั จากฟงั เร่อื งนัน้ เลโอนารด์ กพ็ ดู ไม่ออก
ฮินาตะท่ีตนหลงใหลมีความเช่ือมโยงกับจอมมารวาเลนไทน ์
หากเปน็ เช่นนัน้ จะกลายเป็นวา่ เธอจดั ฉากหลอกลวงเลโอนาร์ด

384

ถา้ สมมตุ วิ า่ นน่ั เปน็ เรอ่ื งจรงิ ละก ็ สา� หรบั เลโอนารด์ ผบู้ รสิ ทุ ธแ์ิ ลว้
มนั เป็นการหักหลงั ท่ใี หอ้ ภัยไม่ได้
ไดย้ นิ มาวา่ เหลา่ วรี ชนผยู้ ง่ิ ใหญไ่ มอ่ าจพดู โกหก จงึ เปน็ ไปไมไ่ ดท้ ี่
ฮินาตะจะหลอกลวงพวกเลโอนาร์ด

(แตว่ ่า มนั ก็จรงิ ... หมูน่ ้ี อทิ ธิพลของจอมมารวาเลนไทนย์ ังไม่
หมดไป ทั้งๆ ท่ีถ้าเป็นท่านฮินาตะละก็ คงจะปราบปรามจอมมาร
วาเลนไทนไ์ ด้ แตไ่ มม่ วี แี่ ววท่ีจะท�าอยา่ งงนั้ เลย-------)
หากเป็นความสามารถของท่านฮินาตะก็สามารถปราบปราม
จอมมารวาเลนไทนไ์ ด-้ ------เลโอนารด์ มน่ั ใจวา่ มนั ตอ้ งเปน็ เชน่ นน้ั แนน่ อน
จากการอา่ นรายงานการตอ่ สขู้ อง “สามเซยี นนกั รบ” ซาเร ่ ทา� ใหเ้ ลโอนารด์
คดิ วา่ ถ้าฮนิ าตะออกไปปราบตอ้ งชนะแนๆ่
ฮนิ าตะกค็ งจะมีเจตจ�านงของฮนิ าตะอยู.่ ..
เลโอนาร์ดท�าอะไรไม่ถูก
“วนั ทง้ั เจด็ ” เลา่ เรอ่ื งตอ่ เพอื่ ตอกยา�้ เลโอนารด์ ทอี่ ยใู่ นสภาพนนั้

‘แน่นอน มีความเป็นไปได้ว่าวาเลนไทน์จะทนทุกข์ทรมาน
กบั การโกหก แต่วา่ นะ เรอ่ื งมันไม่ไดจ้ บเพยี งเทา่ นน้ั หรอก’

‘ถึงจะไม่น่าเช่ือก็ตาม แต่คราวน้ีก็มีว่ีแววว่าเธอตั้งใจที่จะ
ติดต่อกับจอมมารริมรุ ’ุ

‘แล้วก็เร่ืองท่ีอาร์คบิชอปเรฮิมโดนสังหารในแผ่นดินอัน
ศกั ดสิ์ ทิ ธนิ์ ี้ ไมค่ ดิ หรอื วา่ ตามปกตแิ ลว้ เรอื่ งแบบนนั้ มนั เปน็ ไปไมไ่ ด?้ ’
ถ้อยค�าต่างๆ มาจากทุกทิศทาง เลโอนารด์ สบั สน

“ตะ แตว่ า่ ! ทา่ นฮนิ าตะเปน็ ศาสนกิ ชนของศาสนาลมู นิ สั ทมี่ งุ่ มนั่
มากกว่าใครๆ การทีท่ า่ นจะทรยศเทพแี ละพวกขา้ น่ะ...”
พอตอบกลบั เช่นนนั้ “วนั ท้ังเจด็ ” ก็ตอ่ ลอ้ ตอ่ เถียงอย่างรนุ แรง
ยงิ่ ขนึ้

‘ตรงนน้ั ยงั ไงละ่ เลโอนารด์ พวกขา้ กส็ งสยั เรอื่ งนนั้ เหมอื นกนั ’

บทท่ี 5 ศึกนักบญุ ปะทะอสูร 385

‘แตว่ า่ อาจจะตรงกนั ขา้ มกนั กไ็ ด้ เพราะขอ้ สงสยั ทวี่ า่ ฮนิ าตะ
วางแผนหลอกลวงพวกขา้ และเทพลี มู นิ สั อยา่ งแยบยลยงั ไมเ่ ปน็ ทกี่ ระจา่ ง’

‘วธิ ที จ่ี ะทÓใหม้ ันชัดเจนก็มอี ยวู่ ิธหี นง่ึ น่ะ...’
“วันทั้งเจ็ด” พูดจาให้ความหวัง เลโอนาร์ดยึดติดกับถ้อยค�า
ดงั กล่าวอยา่ งสมบรู ณ์

“วะ วิธีนนั้ คือ!?”
“วันทัง้ เจ็ด” นิ่งเงียบ
จากน้นั ก็ปรปิ ากพดู อยา่ งน่าเกรงขาม

‘เมื่อไดย้ นิ เร่ืองนนั้ แลว้ จะหนั หลงั กลบั ไมไ่ ดน้ ะ?’
‘เร่อื งน้ีจะเอาไปเปดิ เผยไมไ่ ด้เดด็ ขาด--------’
‘จนกว่าความบริสุทธขิ์ องฮินาตะจะได้รบั การพิสูจนล์ ะนะ’
แม้จะถูกถามเช่นน้นั เลโอนารด์ กไ็ มล่ งั เล
เขาโดนหลอกด้วยวาทศลิ ป์ท่แี ยบยลของ “วนั ทัง้ เจด็ ” แลว้
เลโอนาร์ดถูกหวา่ นลอ้ มให้ตอบในสง่ิ ที่ “วนั ทง้ั เจด็ ” ต้องการ
โดยไม่รู้ตวั
“ไมเ่ ป็นไรครับ ขา้ ผนู้ จี้ ะพิสจู น์ความบรสิ ุทธ์ิของท่านฮนิ าตะให้
เหน็ เองครบั !!”
‘อืม น่ันแหละนะ...’
‘เจา้ จะให้ความร่วมมอื อยา่ งนัน้ หรอื เลโอนารด์ เอ๋ย?’
‘แตม่ ันคงจะเปน็ หนา้ ท่ีทอี่ ันตราย’
เลโอนาร์ดไมข่ ยบั เขย้ือน และรอ “วันท้ังเจด็ ” พูด
“วันท้ังเจ็ด” ก้มลงมองดูเลโอนาร์ดในตอนน้ันอย่างพึงพอใจ
แลว้ กลา่ วว่า
‘ไปปราบจอมมารรมิ ุรซุ ะ!’
‘หากทÓเชน่ น้นั ก็จะพบคÓตอบ’
‘เพราะถา้ หากฮนิ าตะมีความเช่ือมโยงกบั จอมมาร ฮินาตะก็

386

คงจะเขา้ ไปหยดุ ยัง้ โดยไมเ่ กรงกลวั ความตายเลยยังไงล่ะ’
หลงั จากฟังเรื่องน้นั เลโอนารด์ กห็ วน่ั วติ กอยา่ งท่คี ดิ

“ตะ แต่ว่า! มงั กรมารเวลโดรา่ จะ...”
ปฏกิ ริ ยิ าของเลโอนารด์ ในตอนนน้ั อยใู่ นขอบเขตการคาดการณ์
ของ “วนั ท้งั เจด็ ”

‘อยา่ ตน่ื ตระหนก’
‘สงบจิตสงบใจแลว้ ลองคดิ ดูส’ิ
‘มังกรมารฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ หรือเปล่า? ไม่คิดรึว่า
ทกุ สงิ่ ทุกอย่างจะเปน็ การเลน่ ละครตบตา?’
เมื่อถูกถามเชน่ น้นั เลโอนาร์ดก็เขา้ ใจว่า
มเี พยี งพระสนั ตะปาปาและฮนิ าตะเทา่ นน้ั ทยี่ นื ยนั การคนื ชพี ของ
มงั กรมาร
“ถา้ ง้ัน จะบอกว่าเวลโดรา่ ยังไมฟ่ นื้ คืนชพี งนั้ เหรอ?”
‘ความเปน็ ไปได้เช่นนั้นมีมาก’
‘ไดย้ ินว่าเรฮมิ ก็ไมไ่ ด้เป็นพยานพบเหน็ เวลโดรา่ ดว้ ย’
‘ดไี มด่ ี พระสนั ตะปาปากอ็ าจจะแคถ่ กู ฮนิ าตะหวา่ นลอ้ มกไ็ ด’้
หลังจากได้ยินค�าพูดช้ีชัดเช่นนั้น ความสงสัยก็เร่ิมท�าให้จิตใจ
ของเลโอนารด์ วนุ่ วายสบั สน ทงั้ หมดเปน็ ไปตามเจตจา� นงของ “วนั ทงั้ เจด็ ”
‘ไดย้ นิ ว่าฮินาตะเผชิญหนา้ กับริมุรุมาแลว้ ครัง้ หน่งึ สินะ’
‘พวกขา้ สงสยั ว่าในตอนนน้ั เธอถูกทÓใหส้ บั สนน่ะ’
‘ถา้ เกิดว่าเธอถกู จอมมารริมุรุควบคุมละ่ ...’
เมอื่ ได้ฟังดังนั้น ตาชงั่ ในจิตใจของเลโอนาร์ดก็โนม้ เอยี ง
คนทจี่ ะช่วยฮินาตะไดม้ แี คต่ น---------เปน็ ธรรมดาทเ่ี ลโอนาร์ด
จะคิดเช่นน้นั
“ใชแ่ ลว้ ครบั เปน็ อยา่ งนน้ั ไมผ่ ดิ แน!่ การทท่ี า่ นฮนิ าตะจะทรยศนะ่
เปน็ ไปไมไ่ ดห้ รอกครบั ถา้ คดิ วา่ มคี นทจ่ี ะใชง้ านทา่ นฮนิ าตะละก็ ขอ้ สงสยั

บทที่ 5 ศกึ นักบญุ ปะทะอสูร 387

ของพวกทา่ นก็จะกระจา่ งไมใ่ ช่เหรอครบั ?”
หลงั จากฟงั คา� พดู ของเลโอนารด์ “วนั ทง้ั เจด็ ” กพ็ ยกั หนา้ อยา่ ง
หนกั แนน่

‘นน่ั สินะ ถ้าทÓอยา่ งนน้ั ได้ ข้อสงสยั กจ็ ะกระจา่ ง---------’
‘แต่ว่า มนั เปน็ หน้าทท่ี ่อี ันตรายนะ?’
แมว้ า่ เหลา่ “วนั ทงั้ เจด็ ” จะกลา่ วเชน่ นน้ั เพอื่ ทดสอบการตดั สนิ ใจ
ของเลโอนารด์ ก็ตาม แตส่ า� หรับเลโอนารด์ แล้ว ไมแ่ มแ้ ต่ลงั เล
“ง้ันหน้าทีน่ น้ั ขา้ จะท�าเอง!!”
เลโอนารด์ แสดงความประสงค์
เขาตัดสินใจอย่างแน่วแน่ เพื่อท่จี ะชว่ ยเหลอื ฮนิ าตะใหห้ ลุดพน้
แล้วถ้าเกิดว่ามีคนท่ีโดนฮินาตะหลอกลวงละก็... ในตอนนั้น
เลโอนาร์ดตดั สนิ ใจอย่างลับๆ ว่าจะจดั การฮนิ าตะด้วยมอื ของตน
‘ตกลง ถ้าง้นั กฝ็ ากเจ้าจัดการด้วย’
‘การตัดสินใจนั้นขา้ จะเฝา้ มองจนถงึ ท่สี ุด
‘ฝากดว้ ยนะ เลโอนารด์ เอย๋ ’
และแล้ว เลโอนาร์ดก็ละเมิดค�าส่ังของฮินาตะแล้วออกศึกด้วย
ประการฉะนี้

＊

พอเขา้ มาในมหาพงไพรแห่งจูรา่ เลโอนาร์ดก็แนใ่ จ
เมอ่ื ดจู ากความเขม้ ของแกน่ เวททตี่ า่� แลว้ การคนื ชพี ของเวลโดรา่
เป็นเรือ่ งโกหก
เมือ่ เปน็ เชน่ น้ัน ก็มีความเปน็ ไปได้สูงทฮี่ นิ าตะจะทรยศศาสนา
ลมู นิ ัสอย่างทค่ี ิดไว ้ ในขณะท่ีเลโอนารด์ คดิ วา่ ไม่อยากจะยอมรบั เรอ่ื งนั้น
เขาก็ก้าวไปขา้ งหนา้ เพือ่ ไปให้ถงึ จุดหมาย

388

จากนนั้ เขาก็ให้กองทหารแปรแถวเพอ่ื ทจี่ ะท�าให้ “โฮล่ฟี ลิ ด์”
ขนาดใหญแ่ ผข่ ยายออกไป ในตอนนน้ั พวกเขาก็ถกู อสูรจู่โจม ในจังหวะ
พอดบิ พอดรี าวกับว่าโดนดักซมุ่ โจมตี

“ไมม่ ีทาง หรอื ท่านฮนิ าตะขายพวกขา้ แลว้ ...”
เกยี รโุ ดแ้ หง่ “ไฟ” ผเู้ ปน็ เพอ่ื นรว่ มงานของเลโอนารด์ กลา่ วเชน่ นนั้
ออกมา
เขาพดู วา่ ฮนิ าตะรทู้ ศิ ทางของพวกเลโอนารด์ ดว้ ยวธิ กี ารบางอยา่ ง
แลว้ นา� ไปบอกจอมมารรมิ รุ หุ รือเปล่า

---------‘ถ้าหากฮนิ าตะมคี วามเชื่อมโยงกบั จอมมาร ฮินาตะ
กค็ งจะเขา้ ไปหยุดยง้ั โดยไมเ่ กรงกลวั ความตาย’---------
ถอ้ ยค�าของ “วนั ทั้งเจด็ ” สะท้อนในหวั ของเลโอนาร์ด
แตม่ นั ไมใ่ ชเ่ วลาทจ่ี ะคดิ เรอ่ื งแบบนนั้ เลโอนารด์ สงั่ ใหโ้ จมตสี กดั
ทันท ี จึงเกิดการตอ่ สกู้ ันอยา่ งชลุ มุนเร่อื ยๆ
ศัตรูแขง็ แกร่งกวา่ ทค่ี าดคดิ แตเ่ รื่องมนั ไมจ่ บเพียงเท่าน้นั
ตอนท่ีเลโอนาร์ดคดิ ว่า ถา้ เปน็ แบบน้ีต่อไปก็ไม่ได้การ---------
โอน ิ (ยกั ษ์มาร) ตัวตนทด่ี ูราวกบั ฝนั ร้ายกล็ งมาจากฟากฟา้

ผวิ ดนิ ถกู ควา้ นออกมาราวกบั ระเบดิ บรเิ วณโดยรอบมลี ะอองฝนุ่
ลอยละล่องข้ึนมา

“เจา้ นีค่ อื ยกั ษ์ใหญ่สินะ”
เกียรโุ ดต้ งั้ ทา่ ดงึ หอกดว้ ยท่าทางตงึ เครยี ด
เลโอนาร์ดกพ็ ยักหนา้ ตาม แล้วออกคา� สง่ั โดยไม่ผลผี ลาม
นอกจากเลโอนาร์ดและเกียรุโด ้ คนท่ีเหลอื อยูท่ ีน่ ่มี อี ีก 4 คน
ทกุ คนทเี่ หลอื อยตู่ า่ งกต็ อ่ สกู้ บั เหล่าอสูรท่เี ข้ามาโจมตี

บทท่ี 5 ศึกนกั บญุ ปะทะอสรู 389

เหล่าพลทหารท�าตามค�าส่ัง แล้วรีบจัดการปัญหาให้เสร็จสิ้น
อยา่ งรวดเร็ว
แสงห้อมล้อมตัวพวกเขา แล้วกลายเป็นชุดเกราะปกป้องทั่ว
ร่างกาย
“ยุทธภัณฑ์จิตวิญญาณ”--------- เคร่ืองปอ้ งกันตัวระดบั สูงสุด
ทีท่ า� ใหอ้ ศั วินศักดิส์ ิทธแ์ิ ขง็ แกร่งท่สี ุด
แทนท่จี ะร้สู ึกไดถ้ ึงความหนัก มันกลับชว่ ยใหส้ ัมผัสไดถ้ งึ ความ
เบาของรา่ งกายราวกับขนนก
โฮลี่เมล (ชุดเกราะศักดิ์สิทธ์ิ) ถูกสร้างข้ึนโดยให้จิตวิญญาณ
แต่ละตนที่ท�าสญั ญาด้วยก่อตวั เปน็ รูปเปน็ รา่ งได้งา่ ย ดว้ ยการสวมสิง่ นัน้
ตดิ ตวั อัศวนิ ศักด์สิ ทิ ธกิ์ จ็ ะสามารถใช้พลังของจิตวญิ ญาณได้อย่างเตม็ ท่ี
อีกท้ังยังมอบความสามารถในการท�าลายความช่ัวร้ายแก่อาวุธ
ที่ถืออยู่ในมือ ไม่ว่าจะความต้านทานแบบไหนก็ท�าให้ไร้ผล แล้วสร้าง
ความเสยี หายแท้จริงได้
แม้ว่าการที่ไม่สามารถคงสภาพไว้ได้ในระยะยาวเนื่องจากการ
เผาผลาญพลงั งานท่ีรวดเรว็ น้นั จะเปน็ จดุ ออ่ นกต็ าม แตใ่ นตอนน้ ี อัศวิน
ศกั ดสิ์ ทิ ธผิ์ สู้ วมใสย่ ทุ ธภณั ฑช์ นิ้ น ี้ พวกเขาเปน็ ศตั รตู ามธรรมชาตขิ องอสรู
นั่นเอง
พลทหาร 4 คนเพง่ เล็งเป้าหมายแล้วกระจายตวั กันไป 4 ทศิ
ดว้ ยความเร็ว
พวกเขาจะทา� ให้โฮล่ีฟลิ ดแ์ บบง่ายกางออกไปนัน่ เอง
เลโอนาร์ดสมั ผัสไดถ้ ึงตวั ตนทโี่ ดดเด่นผดิ ปกติ
มนุษย์มารที่ยืนอยู่ตรงหน้าเก็บง�าพลังงานปริมาณมหาศาลไว ้
เทา่ ทเ่ี ลโอนารด์ เคยรจู้ กั มา เขาไมเ่ คยเหน็ พลงั งานมหาศาลเชน่ นน้ั มากอ่ น
เลย ดูท่าจะเป็นตวั ตนช้ันสงู อยา่ งเช่นอสรู แรงก ์ A
แม้จะไม่ใช่จอมมารริมุรุคนน้ันก็ตาม แต่เธอคือคนสนิทของ

390

จอมมารรมิ รุ ุไมผ่ ดิ แน่
ศึกเรียกน�า้ ยอ่ ยก่อนท่ีจะโค่นลม้ จอมมารริมุรุ
รบี ๆ ทา� ใหม้ นั จบ จะไดไ้ ปตตี วั หลกั --------เลโอนารด์ คดิ เชน่ นน้ั
จึงเลือกทจี่ ะต่อสูส้ ุดกา� ลงั โดยสมคั รใจ

“จงใช้โฮลฟี่ ิลด์จดั การเปา้ หมายซะ!”
ความประมาทจะกลายเปน็ สง่ิ ทค่ี ร่าชวี ิต
เขาออกคา� สงั่ โดยคดิ วา่ ไมต่ ้องถึงขน้ั ยนื ยนั เปา้ หมาย
อัศวินศักดิ์สิทธ์ิตอบสนองโดยการกระจายตัวไป 4 ทิศทันที
เขตแดนอนั ศกั ดิส์ ิทธิ์จงึ แผข่ ยาย
การท�างานของเขตแดนไมม่ ขี ้อบกพรอ่ ง
การทา� ลายเขตแดนนจ้ี ากภายในคงจะท�าไมไ่ ด้
แต่น่นั กย็ ังไมส่ มบรู ณ์ ทา้ ยท่ีสดุ แลว้ แบบงา่ ยก็คือแบบงา่ ย
ขอบเขตก็แคบ ประสิทธิภาพในการท�าให้อสูรอ่อนแอลงก็ต�่า
แม้ว่าจะสามารถผนึกการเคล่ือนไหวได้ แต่ก็ยังหลงเหลือปัญหาท่ีว่า
สามารถปอ้ งกันการโจมตีจากภายในไดท้ ้งั หมดหรือไม่
แมว้ า่ เขตแดนจะทา� งานเปน็ รปู ทรงพรี ะมดิ ฐานสเ่ี หลยี่ ม ซง่ึ แตล่ ะ
ด้านยาวประมาณ 5 เมตร แตเ่ กรงว่าเวทมนตรร์ ะดบั สงู อาจจะถูกใช้งาน
กอ่ นทแ่ี กน่ เวทภายในเขตแดนจะเลอื นหายไปทงั้ หมด หากเปน็ เชน่ นน้ั กม็ ี
ความเป็นไปไดส้ งู ท่เี ขตแดนจะถกู ท�าลาย
และการโจมตีนั้นสง่ ผลกระทบไปจนถึงภายนอก
เดมิ ท ี เหตผุ ลทขี่ อบเขตของเขตแดนกวา้ งใหญก่ เ็ พอื่ เตรยี มพรอ้ ม
ในเร่อื งนั้น
แน่นอนว่าไม่มีปัญหาเกี่ยวกับการป้องกันการเคลื่อนผ่านของ
แก่นเวท นค่ี อื หนึ่งในไพ่ตายของอศั วินศกั ด์ิสิทธิท์ ่ีระดบั มนุษยม์ ารช้นั สงู
ไม่สามารถท�าลายได้
เลโอนาร์ดสงั่ การให้ทุกคนใชเ้ ขตแดนปอ้ งกนั โดยไมป่ ระมาท

บทที่ 5 ศึกนกั บญุ ปะทะอสูร 391

ม่านพลังนี้ไม่สามารถสงั หารศัตรูได ้ เพราะฉะนั้น พวกเขาจงึ ใช้
วิธีป้องกันเท่าทจ่ี ะท�าไดใ้ นทันที
การเปิดฉากโจมตีข้างในเขตแดนจากภายนอกก็ท�าได้เช่นกัน
แตจ่ ะท�าก็ตอ่ เมือ่ ยนื ยนั ศตั รแู ลว้
ในกรณอี สรู หายากทม่ี คี ณุ สมบตั สิ ะทอ้ น การโจมตอี ยา่ งสะเพรา่
จะทา� ใหค้ วามเสยี หายขยายไปในวงกวา้ ง จงึ กอ่ ความผดิ พลาดเชน่ นน้ั ไมไ่ ด้
จากนน้ั พวกเลโอนารด์ กท็ า� ใหก้ ารระเบดิ ของฝนุ่ ผงบรรเทาลงได้
ในเวลาเดยี วกับทพี่ วกเขาเตรยี มการเรยี บร้อยแลว้
อสูร 1 ตนหยุดยนื ทน่ี ่ัน
ผ้หู ญิงตวั สงู ผมสีมว่ ง รปู ร่างผอมบางอรชร
ผมยาวทีร่ วบไว้ด้วยกนั ปรกลงมาถึงแผ่นหลัง
ใบหน้าทอี่ งอาจ และงดงาม
แตบ่ นหน้าผากนั้นมเี ขาสดี �าสนทิ 1 ขา้ ง
รูปลักษณ์ที่สวมใส่ชุดสูทแบบต่างแดนซ่ึงดูไม่คุ้นตาน้ันดึงดูด
สายตาของผู้พบเหน็
ดวงตาสีม่วงหันไปมองเลโอนารด์ แล้วผ้หู ญิงคนน้นั กเ็ อ่ยปาก

“นามของขา้ คอื ชอิ อน เลขานกุ ารอนั ดบั หนง่ึ ของทา่ นรมิ รุ ุ เอาละ
พวกเจา้ ทา่ นรมิ ุรกุ ลา่ วไวเ้ ชน่ น้วี า่ ‘จงเลอื กระหวา่ ง “การเชอื่ ฟงั ” หรือ
“ความตาย”’ ขา้ คดิ วา่ หากพวกเจ้าเป็นคนชาญฉลาด กจ็ ะเขา้ ใจความ
หมายน้ีได้ รบี ปลดอาวุธ แลว้ ยอมจา� นนต่อหนา้ ขา้ ซะ!”
อสูรที่เรียกว่าชิออนผู้ดูท่าทางส�าคัญตนเองตลอดเวลากล่าว
เชน่ นั้น

ชิออนป่าวประกาศออกไป ไม่รู้ว่าท�าไมเธอถึงเน้นส่วนท่ีว่า
“อนั ดับหนึง่ ” ด้วยทา่ ทางภาคภูมิใจ
เลโอนารด์ สงั เกตคตู่ อ่ ส ู้ และประเมนิ ความสามารถของอสรู ทช่ี อื่

392

วา่ ชิออนตนน้ัน
แตกต่างอยา่ งเหน็ ได้ชัด
แม้ว่าด้วยพลังงานปริมาณมหาศาลจะท�าให้แน่ใจได้ว่าเธอเป็น
ตัวตนช้นั สูงท่อี ยู่ในแรงก ์ A แต่มันไม่ใช่แค่เร่ืองนั้น

“น่ากลัวจริงๆ ชั้น A พิเศษ ดีไม่ดีอาจจะเป็นได้แม้กระท่ัง
จอมมาร”
เมอ่ื ดเู ขา 1 ขา้ งทหี่ นา้ ผากนน้ั แลว้ ศตั รคู อื โอเกอรซ์ ง่ึ เปน็ เผา่ พนั ธ์ุ
ชัน้ สูง
คิจินง้ันรึ หรือเหนือกว่านั้น-------- เลโอนาร์ดตัดสินว่าชิออน
เปน็ “ยักษ์ภูต”ิ ที่ทัดเทียมกับ “ตระกูลจอมมาร”
ยักษภ์ ูติท ี่ “มชี อื่ ”---------นน่ั ต้องเป็นตัวตนท่เี หนอื กวา่ คาลามิ
ตแี นๆ่ หากจอมมารเป็นคนตง้ั ชอ่ื ใหก้ ็จะเปน็ ดซิ ัสเตอร์
ในอดีตกม็ ีการยนื ยันตวั ตนท่ีครอบครองพลงั เหนือธรรมชาตซิ ่งึ
ควบคุมมหาภัยพบิ ัติได ้ เรยี กกนั ว่าอิทธฤิ ทธิ ์ นั่นคือตัวตนที่ใกลเ้ คียงกับ
เทพธรณมี ากกวา่ อสูร
ดเู หมอื นวา่ การทพี่ วกเลโอนารด์ ระแวดระวงั อยา่ งถงึ ทส่ี ดุ จะเปน็
ส่ิงที่ถกู ต้อง

“หึ! นา่ เสียดาย พลาดไปนะเจ้า ช่างเถอะ เหมือนกนั อยู่ม้ัง
ขา้ นะ่ เป็นยกั ษ์มารยงั ไงละ บางทีข้าอาจจะไมอ่ อ่ นโยนมากกว่าที่พวกเจา้
คดิ ก็ได้นะ?”
ชอิ อนตอบเลโอนารด์ กลบั อยา่ งไม่สะทกสะทา้ น
นน่ั คงจะทา� ใหค้ นทอ่ี ยทู่ น่ี คี่ ดิ วา่ ชอิ อนไมอ่ อ่ นโยน แมจ้ ะไมแ่ นช่ ดั
วา่ เธอเอาความคดิ แบบนนั้ มาจากไหน แตน่ น่ั คอื การตกั เตอื นในแบบของ
ชิออน

“ยกั ษม์ ารงนั้ เหรอ? กค็ งจะไมต่ า่ งกนั มาก แตเ่ รอื่ งนนั้ ไมเ่ กย่ี วกบั
พวกขา้ เลย ตอ่ ใหแ้ กเปน็ เทพธรณกี ต็ าม สา� หรบั พวกขา้ แลว้ แกกเ็ ปน็ แค่

บทที่ 5 ศึกนกั บญุ ปะทะอสรู 393

อสูรที่ชัว่ รา้ ย เทพเจา้ ของพวกเราคือเทพลี ูมินสั เพยี งองค์เดียวเท่านนั้ !!”
เทพเจ้าท่ีอาณาจักรศักด์ิสิทธ์ิลูเบเรียสให้การยอมรับคือเทพี
ลมู นิ สั เพียงหน่งึ เดยี วเทา่ นัน้
นน่ั คอื สัจธรรมท่แี นน่ อน
แม้จะเป็นเทพธรณีผู้พิทักษ์ท้องท่ีก็ได้รับการพิจารณาว่าตัวตน
เชน่ น้นั ไมส่ ามารถยอมรับได้โดยเด็ดขาด
หากไมเ่ อย่ อา้ งชอื่ ของเทพเจา้ กม็ องขา้ มไป แตถ่ า้ ไมเ่ ปน็ เชน่ นนั้
กม็ ีแตจ่ ะต้องกา� จัดเท่านัน้
และอีกฝ่ายกไ็ ม่ใช่จอมมาร
ถงึ จะมพี ลงั มากมายขนาดไหนกต็ าม แตถ่ า้ อยภู่ ายใตอ้ าณตั ขิ อง
จอมมาร กไ็ ม่จ�าเป็นต้องปรานีเลยแม้แต่น้อย
เพราะฉะนนั้ เลโอนารด์ จึงพูดดว้ ยความเช่อื ของตนเอง
แตท่ วา่ หลงั จากท่ีเลโอนาร์ดกล่าวเช่นนั้น ชอิ อนกลบั พูดเรื่อง
ทีเ่ หลือเช่อื ออกมา

“ขา้ ไมส่ นใจเทพขี องพวกเจา้ หรอก เพราะงนั้ กร็ บี ตอบคา� ถามซะ!”
คา� ถามที่ว่า ระหว่างการเช่ือฟังหรอื ความตาย พวกเจา้ จะเลือก
อะไร?
ค�าพดู เช่นน้ีกระตุกหนวดเสอื ของเลโอนารด์

“หบุ ปากซะ ยยั อสรู สารเลว ขา้ จะลบตวั ตนทสี่ กปรกนนั้ ออกไป
จากโลกนเี้ อง!”
ทันทที เ่ี ลโอนาร์ดผเู้ ดอื ดดาลตะโกน เขาก็ส่งั ใหอ้ ัศวนิ ศกั ด์ิสทิ ธ์ิ
ยิงเวทศักด์สิ ิทธ ์ิ : โฮลแ่ี คนนอน (ปนื วิญญาณศกั ดิส์ ทิ ธิ์) พรอ้ มกนั
เวทศกั ดส์ิ ทิ ธมิ์ เี วททใ่ี ชโ้ จมตอี ยจู่ า� นวนนอ้ ย โฮลแ่ี คนนอนซงึ่ เปน็
หน่ึงในนั้นจะท�าลายโครงสร้างร่างกายของอสูรด้วยการสลายแก่นเวท
ถา้ เป็นมนุษยก์ แ็ คถ่ ูกทา� ใหช้ อ็ กจนหมดสตเิ ท่านน้ั แต่ถา้ เปน็ อสรู ก็จะถกู
ลบตัวตนออกไปเสียส้นิ

394

แม้ว่าการโจมตีจะไม่มีผลเมื่ออีกฝ่ายมีคุณสมบัติศักด์ิสิทธิ์
แตส่ า� หรบั อสรู แลว้ มนั คอื จดุ ออ่ น “ศกั ดสิ์ ทิ ธ”ิ์ กบั “ความมดื ” คณุ สมบตั ิ
ท้งั สองอยา่ งนไ้ี มส่ ามารถ ‘ลบลา้ ง’ กนั ได ้ ซง่ึ ตา่ งกบั คณุ สมบัตธิ รรมชาติ
4 อยา่ ง ได้แก ่ “ดนิ นา�้ ลม ไฟ”
นอกจากอสูรเผ่าทูตสวรรค์ซึ่งมีคุณสมบัติศักดิ์สิทธิ์แล้ว การ
ปอ้ งกันโฮลแี่ คนนอนนั้นเป็นไปไม่ได้
หลงั จากรบั คา� สงั่ ของเลโอนารด์ เหลา่ อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธก์ิ เ็ รมิ่ โจมตี
อยา่ งพรอ้ มเพรยี งกนั กระสนุ พลงั งานศกั ดสิ์ ทิ ธท์ิ ต่ี กลงมาจากทง้ั สท่ี ศิ เขา้
ทา� ร้ายชอิ อน
แต่ทว่า
ชิออนยืนหยัดต่อหน้าการโจมตีดังกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน
โอดาจิทอี่ ยูใ่ นมอื เธอปัดกระสนุ พลังงานทง้ั หมดใหก้ ระเดน็ ออกไป

“น่ันคือค�าตอบเหรอ? ถา้ ไม่เชอ่ื ฟังละก็ จะฆ่านะ?”
จากน้ัน ชิออนก็ถามเลโอนาร์ดอีกครั้งหนึ่งด้วยความรู้สึกท่ีว่า
ท�าไมเจา้ พวกนถี้ งึ ไม่ฟงั ทพ่ี ูดเลย
ส่ิงนที้ �าใหเ้ ลโอนาร์ดตกตะลงึ อย่างที่คดิ
แต่เขากไ็ มย่ อมจ�านนต่อการขูเ่ ข็ญเชน่ น้ัน
เพราะวา่ ศัตรกู �าลังถูกตรงึ ในโฮลี่ฟลิ ด์ ถงึ จะเป็นสตั วป์ ระหลาด
ระดบั เทพธรณีกต็ าม
พวกเลโอนาร์ดก็แค่รอให้ศัตรูอ่อนแรงแล้วค่อยฆ่าให้ตายคาท ี่
พร้อมทัง้ รกั ษาเขตแดนเอาไวเ้ ท่าน้ัน
เลโอนาร์ดคิดพลางยกย่องว่าการใช้ดาบของชิออนอยู่ในชั้น
ผ้เู ชยี่ วชาญ
ทงั้ ๆ ทอี่ ย่างนอ้ ยกน็ า่ จะอ่อนแรงลงแท้ๆ แตค่ วามเรว็ ของดาบ
ทถี่ กู กวดั แกวง่ นน้ั ทดั เทยี มกบั เลโอนารด์ ทา� ใหไ้ มอ่ าจซอ่ นความประหลาด
ใจได้

บทที่ 5 ศกึ นกั บุญปะทะอสรู 395

โอดาจิที่ปัดพลังงานคุณสมบัติศักดิ์สิทธ์ิออกไปนั้นจะว่าแปลก
ก็แปลก เม่ือพจิ ารณาจากคณุ ลักษณะของโฮล่ีแคนนอนทีส่ ลายแก่นเวท
ดาบปศิ าจที่รับพลงั งานนน้ั ยอ่ มแตกหกั ไปด้วยกระสนุ หลายนดั
แตท่ วา่ โอดาจนิ ัน้ ไมม่ วี ี่แววทจ่ี ะแตกเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย
ในตอนนน้ั อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธค์ิ นหนงึ่ สง่ เสยี งรอ้ งครวญครางขนึ้ มา
เพราะวา่ ชอิ อนซดั โฮลแี่ คนนอนกลบั ไปยงั อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธค์ิ นนน้ั
ผ้มู ีหนา้ ที่โจมตแี ละปอ้ งกนั ซงึ่ อยู่ทท่ี ศิ ใดทิศหน่งึ จากทัง้ สท่ี ศิ

(บา้ นา่ ! ทา� แบบนั้นได้ยงั ไงเนี่ย!?)
เลโอนาร์ดถงึ กับผงะ
ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะปัดป้องคุณสมบัติศักด์ิสิทธ์ิ พร้อมท้ังท�าให้
พลงั งานนั้นมารวมกนั ทโี่ อดาจิ จากน้นั ก็ซดั กระสนุ กลบั ไปเพือ่ พลิกกลับ
มาโจมตี...
หากจะกลา่ วโดยสามญั สา� นกึ ละก ็ มนั เปน็ เทคนคิ ทไ่ี มม่ ที างเปน็
ไปได้
เน่ืองจากเป็นเทคนิคข้ันเทพท่ีต้องท�าในเวลาเพียงชั่วพริบตา
เทา่ น้ัน และชอิ อนกท็ า� เช่นน้ันให้เหน็ อย่างไม่สะทกสะทา้ น
เลโอนารด์ ยกเลิกการโจมตอี ย่างลนลาน
อัศวินศักด์ิสิทธ์ิที่ได้รับความเสียหายไม่ได้หมดสติไป เขาแค่
สั่นเทาเพราะถูกยิงอย่างฉับพลันเท่าน้ัน ตอนน้ีควรหาวิธีการโจมตีอ่ืนๆ
โดยไมร่ ีบรอ้ น
แต่ทว่า ความหว่ันวติ กกลับมีมากมาย
การโจมตจี ากภายในโฮลฟี่ ลิ ดไ์ ปยงั ภายนอกทา� ใหเ้ กดิ สถานการณ์
ทอี่ ยนู่ อกเหนอื ความคาดหมาย เหลา่ อศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธก์ิ อ็ ยใู่ นสภาพทม่ี อิ าจ
เกบ็ ซ่อนความตกใจเอาไวไ้ ด้เช่นกัน
เลโอนารด์ กลา้� กลนื ความรสู้ กึ ตกตะลงึ แลว้ ครนุ่ คดิ แผนการตอ่ ไป

396

ชอิ อนกค็ อื ชิออน พอผลลัพธ์ไม่เปน็ ไปตามท่ีหวงั กโ็ กรธข้ึนมา
ถงึ จะเขา้ เปา้ แตก่ ไ็ มไ่ ดร้ บั ความเสยี หายมากเทา่ ไร เธอรสู้ กึ ตวั วา่
สิ่งน้ีมีผลต่ออสูรเช่นตนอย่างมาก แต่ผลลัพธ์ต่อมนุษย์ที่ยิงมันออกมา
กลบั มนี อ้ ย
การถูกกักไว้ในเขตแดนเนื่องจากดูถูกอีกฝ่ายนั้นถือเป็นความ
ผิดพลาด
แตเ่ รอื่ งนน้ั เธอเขา้ ใจตงั้ แตแ่ รกแลว้ เพราะชอิ อนมคี วามคดิ ในแบบ
ของชิออน สถานการณ์เช่นน้จี ึงเป็นผลลัพธ์ท่ชี อิ อนตอ้ งการ
เขตแดนนคี้ งจะเปน็ โฮลฟี่ ลิ ด ์ สงิ่ กดี ขวางทร่ี มิ รุ เุ ตอื นใหร้ ะวงั ดว้ ย
คณุ ลกั ษณะทค่ี ลา้ ยคลงึ กนั ความเขม้ ของแกน่ เวททอี่ ยภู่ ายในจงึ เรม่ิ ลดลง
หากเปน็ เชน่ นต้ี อ่ ไปกจ็ ะสง่ ผลกระทบถงึ ความสามารถของชอิ อน
ได้ด้วยเวลาท่ีเหลือเพียงเลก็ นอ้ ย
เป็นท่ีชัดเจนว่าแม้แต่ ‘เคลื่อนย้ายผ่านมิติ’ ก็ถูกปิดผนึกไว้
หลงั จากที่เธอทดลองใช้สกิลอยา่ งลับๆ เม่อื สกั ครนู่ ้ี
แตเ่ รอื่ งนก้ี อ็ ย่ใู นความคาดหมายเช่นกนั

“เฮย้ ... เฮ้ย พวกเจ้า ในระหว่างท่ีข้ากา� ลังพดู จาอยา่ งอ่อนโยน
ก็รบี ๆ ยอมจา� นนซะ”
ชอิ อนอดทนตอ่ ความโกรธอยา่ งเตม็ ท ่ี เธอยมิ้ แยม้ อยา่ งสดุ ความ
สามารถแล้วส่งเสียงเรียก
แมจ้ ะเปน็ คา� พดู คา� จาทดี่ ถู กู เหยยี ดหยาม และไมใ่ หค้ วามสา� คญั
กับอศั วนิ ศกั สิทธ์โิ ดยสนิ้ เชงิ แต่เจ้าตวั กจ็ ริงจงั มาก
อยา่ งไรกต็ าม เปน็ ธรรมดาทเี่ รอ่ื งแบบนน้ั ไมน่ า่ จะทา� ใหเ้ ลโอนารด์
และเหล่าอศั วนิ ศักดิ์สิทธ์เิ ขา้ ใจ

“ยัยโง!่ สารรูปทีท่ า� อะไรไม่ได้เพราะโดนกักในเขตแดนนะ่ อยา่
พดู พล่ามอวดดไี ปหนอ่ ยเลย!”
เกยี รุโดต้ ะคอก

บทที่ 5 ศกึ นักบญุ ปะทะอสูร 397

ค�าพูดต่อว่าน้นั ท�าให้ชิออนหงดุ หงิดมากยิ่งขึน้
มากเสียจนใกล้จะถึงขีดจ�ากัด ตอนนี้ก็ใกล้จะระเบิดแล้ว
เนื่องจากความอดทนของเธอมีขีดจ�ากัดต่�ามาต้ังแต่ต้น จึงกลายเป็นว่า
เจ้าตัวกา� ลังตัง้ ใจอดทนอดกล้ันมากเลยทเี ดียว
ถ้าเธอจะออกอาละวาดกข็ นึ้ อยู่กบั เวลา

“ฟังนะ ที่จริงข้าได้รับค�าสั่งจากท่านริมุรุว่าถ้าท�าได้ก็อย่าฆ่า
พวกเจา้ ถา้ เปน็ ตอนนขี้ า้ จะปลอ่ ยไปโดยไมช่ กตี หรอื ไมอ่ ยา่ งนน้ั ขา้ จะให้
พวกเจ้ากินอาหารท่ีข้าทา� เองกับมือเป็นพเิ ศษดีไหม? วา่ ไง เป็นข้อเสนอ
ท่เี จ๋งไปเลยใชม่ ้ัย? นค่ี อื การเตือนครัง้ สุดท้าย จะเอายงั ไง?”
ถงึ กระนน้ั ชอิ อนกย็ งั อดทน และดา� เนนิ การเจรจาอยา่ งตอ่ เนอื่ ง
แตท่ า้ ยทสี่ ดุ แลว้ เพราะการดถู กู เหยยี ดหยามจนเกนิ ไป จงึ ไมม่ ี
ใครยอมรับขอ้ เรียกรอ้ งเชน่ น้นั
นอกจากน ้ี โฮลฟ่ี ลิ ดย์ งั ทา� ใหอ้ สรู ทถี่ กู จบั ออ่ นกา� ลงั ลงพรอ้ มกบั
เวลาท่ลี ว่ งเลย
หลักการของมนั ไม่ซบั ซ้อน มนั คือการช�าระลา้ งแก่นเวทภายใน
เขตแดนน่นั เอง
การทแ่ี กน่ เวทหายไปนนั้ แสดงวา่ จะไมส่ ามารถใชอ้ ารต์ ตอ่ ไปได้
ซ่งึ อาร์ตส่งผลกระทบต่อกฎเกณฑ์ทัง้ หมด ไม่ว่าจะเป็นอทิ ธิฤทธิ์และวชิ า
ที่อาศัยเวทมนตรแ์ ละพลังภตู ตลอดจนการบงการพลังเวทอ่นื ๆ
มีแต่สกลิ พิเศษเท่านั้นท่ีเป็นขอ้ ยกเว้น
สา� หรบั เหลา่ อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธผิ์ เู้ ชอ่ื มน่ั ในชยั ชนะของตน การยอม
ฟังคา� ชแ้ี จงของชอิ อนไมม่ ีความหมาย
แต่เรื่องที่โฮลี่ฟิลด์ไม่ใช่เขตแดนป้องกันนั้นเป็นเร่ืองที่ถูกต้อง
แม้จะปิดก้ันแก่นเวทได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็ปล่อยให้วัตถุและพลังงาน
กายภาพทีไ่ รก้ ารเจอื ปนเคล่อื นผา่ นได้
เช่น ถา้ สมมตุ ใิ ห้มกี ารระเบิดเกดิ ขน้ึ ภายใน ‘เขตแดน’ แรงลม

398

จากการระเบิดและเศษวตั ถุจะไปถึงภายนอก
พวกเลโอนารด์ ทร่ี เู้ รอ่ื งนน้ั เปน็ อยา่ งดกี ไ็ มไ่ ดล้ ะเลยทจ่ี ะเฝา้ ระวงั
อยา่ งเพียงพอ แนน่ อนว่าพวกเขาเฝ้าระวงั ด้วยการตดิ อาวุธครบครนั
การเฝ้าระวังยังไม่สามารถปัดเป่าความกังวลใจออกไปได ้
กระนน้ั เลโอนาร์ดกใ็ ห้คา� ตอบชิออน

“พวกข้าอัศวินศักดิ์สิทธ์ิจะไม่ตอบรับการเจรจากับอสูร คงไม่
จา� เป็นท่ีจะต้องพูดมากไปกว่าน้แี ล้วใช่หรือไม?่ ”
เขากลา่ วเชน่ น้นั
เมอื่ ไดย้ นิ ดังน้นั ความอดทนของชอิ อนก็ทะลขุ ดี จ�ากดั เชน่ กนั

“กด็ ี พดู ไดด้ ีมากเลยน่ี! ถ้างน้ั กจ็ นกว่าพวกเจา้ จะยอมเชอื่ ฟัง
ด้วยความหวาดกลัว!!”
ทนั ทีทตี่ ะโกนเช่นน้นั ชิออนก็ใชโ้ อดาจปิ ักลงไปทพี่ ้ืน
แรงกระแทกดงั กลา่ วทา� ใหแ้ ผน่ ดนิ ปรแิ ตก กอ้ นกรวดจา� นวนมาก
ปลวิ ไปในอากาศ ชอิ อนควา้ สง่ิ นนั้ ไว ้ เลง็ เปา้ แลว้ ปาใสอ่ ศั วนิ ทอี่ ยตู่ รงหนา้

“-------- อึก!?”
มันเกดิ ขนึ้ ในชัว่ พรบิ ตา
เสียงดังสนนั่ กึกกอ้ ง เกิดระเบิดเล็กๆ ต่อหนา้ อศั วินศกั ด์สิ ทิ ธ์ิ
ผู้ยืนอยู่ด้านหน้าของชิออน ก้อนหินถูกเขว้ียงไปชนโล่ที่อัศวินศักด์ิสิทธิ์
ตัง้ ทา่ ถือ จากน้นั โลก่ ็แตกเปน็ ชนิ้ ๆ
ช่างเปน็ อานภุ าพทนี่ า่ กลัว
ขนาดออ่ นกา� ลงั ลงแลว้ ยงั ทา� ไดถ้ งึ เพยี งน ี้ ถา้ สมมตุ วิ า่ ไมม่ โี ฮลฟ่ี ลิ ด์
ละก ็ ความเสยี หายคงจะมากกวา่ น้ี

“อยา่ ประมาท! จงรวมพลังไวท้ ่ียทุ ธภณั ฑจ์ ิตวิญญาณซะ!!”
“โอ้ จงท�าให้เตม็ ท่!ี จงคดิ ซะว่าอีกฝ่ายเปน็ จอมมาร!!”
เลโอนารด์ และเกียรุโด้สร้างขวัญก�าลังใจใหแ้ ก่พลทหาร
คนทโี่ ล่แตกกระจยุ ก็สร้างโลแ่ สงข้ึนมาใหมอ่ ยา่ งรีบรอ้ น

บทท่ี 5 ศกึ นักบญุ ปะทะอสรู 399

ชิออนผู้จ้องมองพวกเลโอนาร์ดในตอนน้ันย่�าเท้าลงกับพื้นด้วย
ความเจบ็ ใจอย่างมาก
เธอคงคาดการณไ์ วว้ า่ การโจมตคี รง้ั นจ้ี ะทา� ใหล้ ม้ ได ้ 1 คน ความ
ผิดพลาดดงั กลา่ วทา� ใหเ้ ธอโกรธ
แมว้ า่ รปู ลกั ษณภ์ ายนอกจะเปน็ หญงิ สาวผงู้ ดงามและมสี ตปิ ญั ญา
แตค่ วามแตกต่างชา่ งมากเหลือเกิน
อย่างไรก็ตาม ชิออนอยู่ในสภาพท่ีตระหนักว่าหากเป็นเช่นน้ี
ต่อไปกจ็ ะจดั การอะไรไม่ได้เลย เธอกล้�ากลืนความโกรธอย่างเต็มที่ แลว้
พดู คยุ กบั เลโอนารด์ อกี ครั้ง

“ข้ามีข้อเสนออยู่หน่ึงอยา่ ง”
“ไม่เจรจากับอสรู ขา้ นา่ จะพดู อย่างงั้นไปแลว้ นะ”
“เอาเถอะ ฟงั ซะ ขา้ ไดร้ บั คา� สง่ั วา่ อยา่ ฆา่ พวกเจา้ เหมอื นทพ่ี ดู ไป
เมื่อก้ี แตย่ ่ิงไปกวา่ นนั้ ขา้ ต้องส่งั สอนพวกเจ้าใหร้ เู้ รอ่ื งจ�าพวกความต่าง
ของความสามารถบา้ งแล้ว”
“...”
“กรวดกอ้ นนขี้ า้ กป็ รบั ระดบั พลงั กอ่ นแลว้ คอ่ ยขวา้ ง แตน่ ม่ี นั ยาก
เกินคาดเลย ถ้าข้าเอาจริงมากกว่านี้ละก็ น่าจะฆ่าได้สักคนสองคน
ละนะ---------”
“ละ หลวกลวงชัดๆ!”
“อย่าไปฟงั ! นเ่ี ปน็ ฝีมอื ของอสูรนะ ก็แค่อบุ ายท่ีจะท�าใหท้ างน้ี
สบั สนเทา่ นนั้ !”
ถอ้ ยคา� ของชอิ อนทา� ใหเ้ หลา่ อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธติ์ อบสนองโดยไมร่ ตู้ วั
เม่ือได้เหน็ ดงั น้นั ชิออนกแ็ สยะยมิ้
“อมื อมื ดเู หมอื นวา่ จะตง้ั ใจฟงั ขนึ้ มาเชยี วดี เก่ยี วกับขอ้ เสนอ
ของขา้ -------”
“อยา่ หลงกล! ถ้าฟังค�าพูดเพอ้ เจอ้ ไปมากกวา่ นลี้ ะก็--------”

400

เกยี รโุ ดพ้ ยายามขดั ค�าพูดของชอิ อน
พริบตานั้น หูขวาของเกียรุโด้สัมผัสได้ถึงความร้อนที่รุนแรง
และเกิดแรงกระแทกในเวลาต่อมา ด้วยการสะเทือนของเสียงอากาศท่ี
แตกกระจายซึง่ เกดิ ตามหลงั มาท�าลายเย่อื แก้วหูของเกียรุโด้
เหตทุ ไ่ี มเ่ กดิ การกระทบกระเทอื บทางสมองอาจเปน็ เพราะวา่ เขา
มีการฝกึ ฝนทีเ่ กินกวา่ ปกต.ิ ..

“อะ อะไร!?”
เลโอนารด์ หนั ไปดเู กยี รโุ ด ้ ในตอนนนั้ สง่ิ ทป่ี รากฏแกส่ ายตาคอื
ภาพของต้นไม้ใหญ่ท่ีอยู่ห่างออกไปทางด้านหลังแตกหักต้ังแต่ส่วนราก
และล้มลงมาพลางส่งเสียงดงั เปรี๊ยะเปรยี๊ ะ

“--------อกึ !?”
เลโอนาร์ดพูดไมอ่ อก
เกียรุโด้ท่ีเลือดไหลอออกจากหูก็เข้าใจแล้วว่ามีอะไรเกิดขึ้นใน
ตอนนี้
ชอิ อนปาหิน
ถา้ จะพูดก็มีเพยี งแค่น้ัน
ชิออนเขว้ียงหินขนาดเท่าก�าปั้นด้วยความเร็วเหนือเสียงเฉียด
บริเวณศีรษะของเกียรุโด้ และมันก็เคล่ือนไปชนต้นไม้ใหญ่ด้านหลังจน
แตกกระจยุ นน่ั เอง
แน่นอนว่าไมไ่ ด้พลาดเป้า
เน่อื งจากการเลง็ ของชอิ อนแมน่ ย�า เธอจงึ ขว้างโดยเลง็ ทหี่ ขู อง
เกียรุโด้
จึงทา� ให้มบี ทพดู ตอ่ มา

“หทู ่ไี ม่ฟังเร่ืองท่คี นอนื่ พดู นะ่ คงไมจ่ �าเป็นใช่ไหม? จงยอมฟัง
เงยี บๆ ซะ”
เหลา่ อัศวินศักดสิ์ ทิ ธิ์สงบเสงย่ี มข้ึนมา

บทที่ 5 ศกึ นักบญุ ปะทะอสูร 401

“ยยั สตั วป์ ระหลาด...”
ถึงเกียรุโด้จะบน่ พมึ พา� เช่นน้นั แต่เขาก็ไม่ขยับเขยือ้ น
แมแ้ ตเ่ ลโอนารด์ กร็ สู้ กึ วา่ ตอนนต้ี อ้ งฟงั คา� ชแ้ี จงของชอิ อนเทา่ นน้ั
เมื่อดูจากอานุภาพน้ัน หากโจมตีโดยตรง พลทหารถูกฆ่าแน่ ถึงจะมี
“ยทุ ธภณั ฑจ์ ติ วญิ ญาณ” กต็ าม แตก่ ไ็ มอ่ าจปอ้ งกนั ไดก้ ระทง่ั แรงกระแทก
นนั่ เอง
เนอื่ งจากเปน็ ทพ่ี สิ จู นแ์ ลว้ วา่ อานภุ าพในครงั้ นเ้ี กดิ จากการเอาจรงิ
ของชอิ อน จึงตอ้ งตดั สินว่าสง่ิ ท่ีเธอพดู เม่ือสักครูน่ ี้ไม่ใชเ่ รอื่ งโกหก
กระสนุ เรว็ แรงทแี่ มแ้ ตเ่ กยี รโุ ดแ้ หง่ “ไฟ” ผเู้ ปน็ “สบิ มหาเซยี น”
ก็ไม่อาจโต้กลบั ได้ ถา้ ระดบั พลทหารจะหลบหลีกมันจึงยากล�าบาก
กลา่ วคือ การยอมฟังค�าพดู ของเธอแตโ่ ดยดีเป็นเร่ืองทถ่ี ูกต้อง
เพราะถ้าถ่วงเวลาไวไ้ ด ้ แคน่ ีก้ ็ทา� ใหอ้ กี ฝา่ ยออ่ นก�าลังลงแลว้

“จะยอมฟงั แลว้ กนั ”
ดว้ ยเหตนุ น้ั เลโอนารด์ จึงต้องตอบเชน่ น้นั
เมอ่ื ไดฟ้ ังดงั นนั้ ชิออนกพ็ ยกั หนา้ อย่างพึงพอใจ
ต่อมา เธอกเ็ ปล่งวาจาทน่ี ่าตกใจราวกับปลอ่ ยระเบดิ พลางย้มิ
แย้มอย่างไมห่ ว่นั เกรง

“ฟังนะ หลังจากน้ีพวกเจ้าลองปล่อยการโจมตีท่ีแรงท่ีสุดใส่
ข้าซะ ข้าจะรบั มนั ไว้เอง ถ้าทนไหวข้ากช็ นะ ไม่ง้ันกย็ อมจ�านนตอ่ หน้าข้า
ดกี ว่า วา่ ยงั ไง?”
ชอิ อนพดู ดว้ ยความมน่ั ใจเตม็ เปย่ี ม เลโอนารด์ จอ้ งมองเธออยา่ ง
ตะลึง ในตอนน้ัน เขากเ็ กดิ ค�าถามเล็กๆ น้อยๆ ขึ้นภายในใจ

(-------บางที เธออาจจะไมอ่ ยากสงั หารพวกขา้ จรงิ ๆ หรอื เปลา่ ?)
ชอิ อนแสดงกริ ยิ าวาจาท่ที �าให้คิดไดแ้ บบนน้ั ต้งั แต่แรกแล้ว
หากเป็นเช่นน้ัน เหตผุ ลกค็ ือ...
แตท่ ว่า ไม่มีเวลาให้เลโอนาร์ดครุน่ คดิ เลย

402

เพราะเกยี รโุ ดท้ เ่ี ยอ่ื แแกว้ หฉู กี ขาดรบั คา� ทา้ เสยี แลว้ เพอ่ื เปน็ การ
ระบายความโกรธ

“ไดเ้ ลย ขา้ จะรบั ขอ้ เสนอนนั้ ใหเ้ อง พวกเจา้ จงปรบั พลงั วญิ ญาณ
ใหเ้ ข้ากบั ข้าซะ เลโอนารด์ ฝากปอ้ งกันด้วยละ่ ! ยัยนั่นอันตรายเกนิ ไป
จะปลอ่ ยใหม้ ชี วี ิตอยไู่ ม่ได้!!”
เมอื่ ชือ่ ของตวั เองถกู เรียก เลโอนาร์ดกก็ ลบั มาได้สติ

“ระ รอเดยี๋ ว! มเี ร่อื งทจ่ี ะพดู นิดหน่อย--------”
“หนวกหูโว้ย! รีบๆ จดั การซะ!!”
เหลา่ พลทหารเร่มิ รวบรวมพลังขณะท่ีโดนเกยี รโุ ด้เรง่ เรา้
สายธารแหง่ พลงั ศักด์สิ ิทธไิ์ หลมาบรรจบกนั ณ จุดสูงสดุ ของ
โฮลฟ่ี ลิ ด ์ สง่ิ นน้ั คนื สภาพเปน็ พลงั เวท และทา� ใหพ้ ลงั เวทของเกยี รโุ ดเ้ พม่ิ ขนึ้
ถา้ เลโอนารด์ ไมป่ อ้ งกนั แลว้ ปลอ่ ยไวท้ งั้ อยา่ งนลี้ ะก ็ พลงั เวทของพลทหาร
ท้ังส่คี นก็คงจะวิ่งพลา่ นไปทว่ั
(จริงสิ ในระหว่างการสู้รบน้ันไม่ใช่เวลาที่จะลังเล คนคนนั้น
ต้องการแบบน้นั นัน่ เอง ถา้ อยา่ งง้นั ก็ไม่มเี หตผุ ลที่จะแค้นแคอื ง)
ถา้ พดู วา่ จงเขา้ มาใหเ้ ตม็ ท ่ี พวกเขากจ็ ะไมย่ ง้ั มอื ดว้ ยความภาค
ภูมิใจของอศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธิ์
เพราะจา� นวน 6 ตอ่ 1 จงึ เป็นสง่ิ ขี้ขลาด พวกเขาไม่ไดม้ ีความ
คดิ ทตี่ ้นื เขินเช่นนนั้ หากคูต่ อ่ ส้เู ป็นอสรู ชยั ชนะต่างหากทีถ่ อื วา่ ยตุ ธิ รรม
“เข้าใจแลว้ น่ะ เกยี รโุ ด้ เรื่องป้องกันไวใ้ จขา้ เถอะ!”
“โอ!้ เอาไปกนิ ซะ อนิ เฟอรโ์ นเฟลม (พลงั เพลงิ โลกนั ตน์ รก)------!!”
เกียรุโด้แสดงให้เห็นอารมณ์ที่รุนแรงราวกับก�าลังลุกไหม้ แล้ว
ควบคุมเพลงิ โลกนั ต์
เวทจิตวิญญาณขั้นสุดท่ียืมพลังส่วนหนึ่งของเอเลเมนทัลลอร์ด
(ราชนั จติ วญิ ญาณแหง่ ไฟ) มาใช ้ พลงั มหาศาลทอ่ี ยเู่ หนอื การควบคมุ ของ
เกียรโุ ดค้ นเดยี วน้ันไดต้ กลงไปท่ีรา่ งกายของชอิ อนแลว้

บทที่ 5 ศึกนกั บญุ ปะทะอสูร 403