เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

พอเสนาบดีคนหนึ่งบ่นพึมพ�าเช่นน้ันแล้ว ผู้มีอ�านาจคนอื่นๆ
กห็ นา้ ซดี ตาม ทง้ั นไ้ี มใ่ ชเ่ พราะการจะไปขอใหร้ มิ รุ มุ าไกลเ่ กลย่ี แตอ่ ยา่ งใด
แต่เป็นเพราะพวกเขานกึ ไปถงึ ขน้ั ท่วี ่าถ้าท�าอะไรไม่ดี อาจจะถูกเวลโดรา่
ส่งเสียงขกู่ ็เป็นได้
ในขณะนั้น ยอห์มซึ่งไม่เป็นที่สนใจมาจนถึงตอนน้ีได้ก้าวเท้า
ออกไปยนื ณ กลางโถง จากนนั้ กเ็ รมิ่ พดู ดว้ ยนา้� เสยี งสบายๆ พลางดงึ ดดู
ความสนใจจากรอบข้าง

“เอ่อ ทกุ คน ฉันไมอ่ ยากใหเ้ ปน็ ห่วงเรอ่ื งนน้ั หรอก ในตอนท่ี
โจมตขี บั ไลอ่ อรค์ ลอรด์ (จกั รพรรดศิ รี ษะหม)ู ฉนั ไดร้ ว่ มมอื กบั คณุ รมิ รุ นุ ะ่
คุณริมุรุเป็นผู้ท่ีเข้ากับคนอ่ืนง่ายเกินคาด แล้วก็มีความปรารถนาท่ีจะ
ประนีประนอมกบั มนษุ ย์ด้วย---------”
แตท่ วา่ การออกความเหน็ ของยอหม์ ถูกขัดขวางอกี คร้ัง

“โอ้! ถ้างั้นเราจะให้ท่านผู้นั้นเป็นคนกลาง เพื่อส่งต่อความ
ตอ้ งการของพวกเรานเ่ี อง สว่ นเนอื้ หาจะบอกทีหลัง เพราะฉะน้นั เจา้ ออก
ไปรอที่ห้องอน่ื ซะ”
เซอรค์ ารล์ อสทต่ี วาดใสย่ อหม์ กอ่ นหนา้ น ้ี ขดั จงั หวะการอธบิ าย
ของยอห์ม แล้วออกคา� สง่ั นั้นดว้ ยทา่ ทีสา� คญั ตวั เอง
ความแตกต่างทางชนชั้นเป็นอะไรทีย่ งุ่ ยาก ดังนนั้ แม้แต่ยอหม์
ทถี่ กู กลา่ วขานวา่ เปน็ วรี บรุ ษุ กย็ งั เปน็ เพยี งแคส่ ามญั ชน ไมไ่ ดร้ บั กระทง่ั ยศ
อัศวิน ในบรรดาขนุ นางจึงมคี นทด่ี ูถกู ดูแคลนพวกยอหม์ อยูไ่ มน่ อ้ ย
เซอรค์ ารล์ อสเปน็ ขนุ นางชนั้ สงู ทมี่ ตี า� แหนง่ เคานต ์ เขาเปน็ ตวั อยา่ ง
ท่ีสุดโต่งของขุนนางผู้มีส�านึกทางชนชั้นฝังรากแน่น ในสถานการณ์ปกติ
ท่าทีเยี่ยงน้ันจะไม่ผิดอะไรเลย แต่จะให้พูดอีกสักก่ีครั้งว่าสถานการณ์
ในตอนนี้มนั เลวรา้ ย
เหลา่ ขนุ นางจา� นวนหนงึ่ เรม่ิ มองดเู ซอรค์ ารล์ อสผอู้ า่ นบรรยากาศ
ไมอ่ อกดว้ ยสายตาทด่ี ูไมส่ บายใจ

54

“เฮย้ ๆ เดย๋ี วสิ เรอ่ื งนนั้ อะนะ ปกตคิ นคนนน้ั กเ็ ขา้ กบั คนอน่ื งา่ ย
อยหู่ รอก แตต่ อนนมี้ นั ไมใ่ ชน่ ะ่ ส?ิ สว่ นเหตผุ ลนะ่ พวกทา่ นกร็ อู้ ยแู่ ลว้ ใชม่ ะ?”

“ว่าไงนะ?”
“พวกทา่ นไปกอ่ สงครามทป่ี ระเทศของคณุ รมิ รุ ใุ ชม่ ะ? เหตกุ ารณ์
นั้นมันเลวร้ายมาก ก็เลยมีพรรคพวกของคุณริมุรุตกเป็นผู้เคราะห์ร้าย
เพราะงั้น คนคนน้ันก็เลยโกรธจดั ซะแลว้ ละนะ”
“พูดอะไรออกมานะ่ เจ้าสามัญชน! ปัญหาระดับชาตไิ ม่ใชเ่ รือ่ ง
ทสี่ ามญั ชนอยา่ งแกจะพดู ออกมาไดซ้ ะหนอ่ ย! ถา้ แกไดร้ บั การยอมรบั จาก
รมิ รุ ุละก็เหมาะเลย การไกล่เกล่ยี นา่ จะเป็นงานของวรี บรุ ษุ ง้นั ก็ทา� อะไร
สกั อย่างสิ!”
เซอร์คารล์ อสกลา่ วเชน่ นัน้ ดว้ ยความถือตวั อย่างถึงทส่ี ดุ โดยที่
ไม่สนใจความเห็นของยอห์มเลย
ด้วยคา� พดู น ี้ ยอหม์ มิอาจเกบ็ ซอ่ นความรสู้ ึกเจ็บใจไว้ได้
(ชิ เพราะแบบนไี้ อพ้ วกขุนนางกเ็ ลย...)
ยอหม์ อธบิ ายตอ่ พยายามรกั ษาสหี นา้ สบายๆ ไวข้ ณะเดาะลน้ิ ในใจ
“เอาละ กอ่ นอืน่ ก็จงฟงั ท่ีพูดกอ่ น ฉนั ไดย้ ินมาว่ามี “ชาวต่าง
โลก” ถูกส่งเข้ามาอาละวาดตามอา� เภอใจ โดยไม่มีการส่งคนนา� สารและ
ไม่มีการประกาศสงครามสินะ? แม้ฉันจะได้ออกไปไกล่เกล่ียสงคราม
แตพ่ อได้ฟังเรอ่ื งนน้ั แลว้ ฉันกต็ ะลงึ ไปเลย แต่วา่ นะ ฉันก็เปน็ คนที่เกดิ ใน
อาณาจกั รฟาลมสุ แหง่ นด้ี ว้ ย ฉนั ทนไมไ่ ดห้ รอกทบี่ า้ นเกดิ เมอื งนอนจะถกู
ทา� ลาย กเ็ ลยตอ้ งระงบั โทสะแลว้ ไปออ้ นวอนใหเ้ กดิ การตอ่ รองนะ่ สิ ราเซน็
ทีอ่ ยู่ตรงนั้นกถ็ ูกขอรอ้ งดว้ ยนะ”
ยอหม์ อธบิ ายจนเสร็จสิ้น ในระหว่างทรี่ ะงบั ความโกรธ
ถา้ หากขนุ นางทอ่ี า่ นบรรยากาศไมอ่ อกยงั กระทา� การกดขขี่ ม่ เหง
ละก ็ อาณาจกั รฟาลมสุ กจ็ ะถกู ทา� ลายเปน็ แนแ่ ท ้ ยอหม์ คดิ เชน่ นนั้ ในขณะท่ี
สัมผสั ไดถ้ ึงว่แี ววของดอิ าโบลทีอ่ ยขู่ ้างหลัง

บทท่ี 1 ปศิ �จกับกลอบุ �ย 55

ยอห์มมองดูดอิ าโบล แลว้ กร็ ้ถู ึงความชว่ั ร้ายทแ่ี ทจ้ ริง
เขาจึงตระหนักว่า อย่างไรพวกของตนกเ็ ป็นคนชวั่ ช้นั ตา�่
คนชวั่ ทแ่ี ทจ้ รงิ นะ่ ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งไดร้ บั การประจบประแจงในเรอื่ ง
อ�านาจหรอก
แต่มุ่งมั่นทจ่ี ะท�าให้สมความตงั้ ใจของตน โดยไม่ยอมจ�านนต่อ
ใครหนา้ ไหนเลยนั่นเอง
ตอนนี้ดิอาโบลมีท่าทีสงบเสงี่ยม นั่นเป็นเพราะว่าเขาแค่ก�าลัง
ทา� ตามคา� สง่ั ทไี่ ดร้ บั จากรมิ รุ อุ ยา่ งซอ่ื สตั ยเ์ ทา่ นนั้ เพราะหากกอ่ ความวนุ่ วาย
โดยไม่ระวงั ละก็ จะท�าใหเ้ กิดอันตรายในตอนทีย่ อห์มขึ้นเปน็ กษตั รยิ อ์ งค์
ใหม่ได้
หากลงโทษขุนนางแบบคร่ึงๆ กลางๆ ก็จะยังคงเหลือต้นตอ
แต่หากฆา่ ปดิ ปากทุกคน ชือ่ เสยี งในแง่ลบก็จะแพรก่ ระจายออกไปอย่าง
หลีกเลย่ี งไม่ได้
หนทางในอดุ มคตกิ ค็ อื สรา้ งสถานการณท์ ที่ า� ใหข้ นุ นางผมู้ ที า่ ที
ตอ่ ต้านเขา้ มาทา้ ทายพวกตน
ดว้ ยเหตนุ ้เี อง ดอิ าโบลจงึ สังเกตการณ์ไปเร่อื ยๆ โดยไมป่ รปิ าก
พดู สักคา�
แต่ทวา่
หากเหลา่ ขนุ นางกระตกุ หนวดเสอื ของดอิ าโบลแลว้ ละก ็ การกระทา�
ของพวกเขาจะต้องชะงักลงในพริบตาเดียว ถ้าดิอาโบลตัดสินว่าเหล่า
ขุนนาง “ไมค่ วรค่าแกก่ ารใชง้ าน” ชะตากรรมของเหลา่ ขนุ นางก็จะจบสิ้น
ในทนั ที
สา� หรบั เรอื่ งนนั้ พวกมวิ รนั กบั กรซู สิ ทม่ี าปรกึ ษากเ็ หน็ ตรงกนั ดว้ ย
ผมู้ คี วามสามารถซงึ่ มอี า� นาจถงึ ขน้ั ทา� ใหค้ นแขง็ แกรง่ อยา่ งราเซน็
ทา� ตามคา� สง่ั ได ้ พวกเขาคอื ตวั ตนทมี่ เี พยี งหยบิ มอื เดยี วในเหลา่ มนษุ ยม์ าร

56

ชน้ั สงู หากดอิ าโบลซงึ่ เปน็ หนงึ่ ในกลมุ่ นน้ั เอาจรงิ ขนึ้ มาละก ็ อาณาจกั รฟา
ลมุสทตี่ อนนีส้ ญู เสยี ก�าลงั รบหลักไป ถึงแม้จะพยายามต้านทานกค็ งต้าน
ไวไ้ ม่อยู่
เนอื่ งจากอยใู่ นสถานการณเ์ ช่นน้นั พวกยอหม์ จึงเผชิญหนา้ กับ
การเจรจาอยา่ งเคร่งเครียดยง่ิ กวา่ พวกขนุ นาง

ราเซน็ ก็รู้สกึ เหมือนกันกับยอหม์
เป็นท่ีชัดเจนว่าดิอาโบลไม่ได้ค�านึงถึงชีวิตคนแม้แต่น้อย ไม่ว่า
จะเปน็ ชนชัน้ ขนุ นางหรือสามัญชน
ความไรค้ า่ อย่างเท่าเทยี มกนั
ดจู ากสงิ่ ทเี่ ขาทา� กบั กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ มนั กเ็ ปน็ ทป่ี ระจกั ษช์ ดั เจน
อยแู่ ล้ว
หากมีใครพูดจาเย้าแหย่ริมุรุผู้เป็นนายเหนือหัวแห่งเหล่าอสูร
จะไมส่ ามารถคาดเดาไดเ้ ลยวา่ ในตอนนน้ั ดอิ าโบลจะมปี ฏกิ ริ ยิ าอยา่ งไร
ถ้าจบลงแคก่ ารท่เี ซอร์คารล์ อสจดุ ชนวนความโกรธกค็ งด ี หาก
ทา� เกินไปกว่านีแ้ ล้วละก ็ ผู้คนบนผนื แผ่นดนิ ฟาลมสุ แหง่ นีจ้ ะหายไป
เนอื่ งจากราเซน็ เขา้ ใจในเรอ่ื งนนั้ จงึ ไดพ้ ยายามสดุ ความสามารถ
ด้วยการแสดงใหเ้ หน็ ว่าเขาเห็นพ้องในถอ้ ยคา� ของยอหม์ ในขณะทเี่ กบ็ งา�
ความหวาดวิตกไว้ภายในจติ ใจ

“เซอรค์ ารล์ อส หยดุ เสยี ทีเถอะ!”
“หา ทา่ นราเซ็น ท่านจะเข้าข้างสามญั ชนคนนน้ั สินะครบั !?”
“กบ็ อกว่าใหห้ บุ ปากไง! คนทีไ่ ม่รเู้ รื่องรรู้ าวอะไรอยา่ มาจนุ้ จา้ น
ดีกวา่ นะ!!”
ราเซน็ ตวาดใส่เซอรค์ าร์ลอส
ปกติราเซ็นจะเป็นคนท่ีสงบเยือกเย็น การที่เขาส่งเสียงตะคอก
จงึ ถอื เปน็ เรอ่ื งแปลก เหลา่ ขนุ นางคนอนื่ กต็ กใจ จงึ อยอู่ ยา่ งเงยี บๆ ตอ่ ไป

บทที่ 1 ปศิ �จกับกลอุบ�ย 57

“เอาละ ทุกคน ค�าพูดของท่านยอห์มในตอนน้ีเป็นความจริง
พวกโชโงะทั้งสามคนถูกผู้น�าอสูรโค่นล้ม พอทหารทุกทัพพยายามจะ
รกุ รานกถ็ ูก “มงั กรวายคุ ลงั่ ” ขดั ขวางไว้ ความพา่ ยแพข้ องพวกขา้ จึงเปน็
ทีแ่ น่ชดั แล้ว คนที่เหลืออยู่ก็มีตวั ข้า ท่านเรฮิม และกษตั ริย์เอ็ดมาริสแค่
3 คนเท่าน้ัน เพราะวา่ ได้ทา่ นยอห์มเขา้ มาชว่ ยพดู ให้ พวกขา้ ทโ่ี ดนจับไป
กเ็ ลยถกู ปล่อยตัวออกมายงั ไงล่ะ”
ราเซน็ อธบิ ายเรื่องท่ีเขาทา� ขอ้ ตกลงไว้ล่วงหน้า
การเลา่ เรอื่ งดา� เนนิ ตอ่ ไป โดยไมม่ ีใครเคลอื บแคลงใจ
ในบางคร้ังบางคราว พวกมาร์ควิสมิวเรอร์กับเคานต์เฮลแมน
ก็จะช่วยพูดแทนพวกราเซ็น เรฮิม และยอหม์
แต่ละฝ่ายต่างเติมเต็มกันและกัน และท�าให้เกิดการโน้มน้าว
กลมุ่ ผู้มอี า� นาจในราชอาณาจกั รท่ีมารวมตัวกนั ณ ท่ีแหง่ น้นี ั่นเอง

“-------- สรปุ คอื ฝา่ บาทโดนคา� สาปจากสนามรบ จึงมีรปู ร่าง
เป็นอยา่ งท่เี หน็ ในตอนนส้ี นิ ะ”

“เพราะนายเหนือหัวแห่งอสูรสัญญากับฝ่าบาทว่าจะปรองดอง
เขาก็เลยคิดที่จะเจรจางนั้ เหรอ...”

“มหานครฟาลมสุ ยอมจา� นนตอ่ อสูรหรอื เนี่ย?”
“แตม่ นั กไ็ มม่ ที างเลอื ก เซอรค์ ารล์ อสตงั้ ใจจะสสู้ นิ ะ? ถา้ ไปตอ่ กร
กบั มนั ละกจ็ ะกลายเปน็ ศัตรกู ับ “มงั กรวายุคลั่ง” ดว้ ยเลยนะ?”
“ไม่ นนั่ มนั ...”
“ชาวตา่ งโลก” ทเี่ ปน็ ดงั่ หวั แกว้ หวั แหวนถกู ปราบโดยเหลา่ ผนู้ า�
อยู่ภายใต้การปกครองของริมุรุเสียแล้ว นอกจากนี้ยังมีเร่ืองการคืนชีพ
ของเวลโดรา่ อีกด้วย
แมว้ า่ ดนิ แดนทเ่ี รยี กขานกนั วา่ ดนิ แดนอสรู อยา่ ง “สหพนั ธรฐั จรู า่
เทมเพสต์” จะโดนดูถกู แต่หากดแู คด่ ้านการทหาร กจ็ ะพบวา่ พวกเขา
สามารถบกุ ทะลวงไดแ้ มก้ ระทง่ั อาณาจกั รฟาลมสุ อยา่ งสบายๆ การเขา้ ไปรบ

58

ซึง่ ๆ หน้าอาจจะเปน็ สง่ิ ท่โี งเ่ ขลาสุดๆ
การยอมรับความพ่ายแพ้ของกษัตริย์เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
--------ไมว่ า่ ใครก็เขา้ ใจเชน่ นั้น
และแล้วกม็ าถงึ บทสรปุ

“ทุกคน จะยอมรับขอ้ เสนอ”
คนสว่ นใหญ่เห็นด้วย จึงพยกั หน้ารบั ความคิดเห็นของมาร์ควสิ
มวิ เรอร ์ ในบรรดาผคู้ นเหลา่ นค้ี งจะมคี นทไ่ี มพ่ อใจอยเู่ ชน่ กนั แตไ่ มม่ ใี คร
แสดงความไมพ่ อใจออกมาเลย เพราะไมม่ ขี อ้ โตแ้ ยง้ ในเรอ่ื งการยกเลกิ ศกึ
สงครามต่อจากน้ี
ดังนั้น การประชุมหารือเพ่ือการปรองดองระหว่างอาณาจักร
ฟาลมสุ และเทมเพสต์จึงถูกจดั ข้นึ ดว้ ยประการฉะน้ี

ดอิ าโบลเคลอ่ื นไหว ในตอนท่มี กี ารลงมติแล้ว
“คหึ หึ หึ หึ ึ เปน็ การตดั สนิ ใจทช่ี าญฉลาดมากขอรบั ถา้ งน้ั ขา้ กจ็ ะ

ปลดปล่อยกษัตริยข์ องประเทศนใ้ี ห้ตามสญั ญาขอรับ”
ในระหวา่ งท่ีพดู เชน่ นนั้ เขาได้ย่างเทา้ ออกมาช้าๆ

“แกเป็นใคร-------- !?”
“ขออภยั “ชอื่ ” ของขา้ คอื ดอิ าโบลครบั ขา้ คอื บตั เลอร์ (พอ่ บา้ น)
ผู้ซื่อสตั ย์ของท่านริมุรุ ราชาผูย้ ง่ิ ใหญข่ องขา้ ยงั ไงละ่ ขอรับ”
ดิอาโบลกล่าวเชน่ นัน้ อยา่ งภาคภูมิใจ
กลุ่มผู้มีอ�านาจเม่ือได้ยินชื่อน้ันแล้ว ต่างก็ได้แต่สับสนโดยไม่รู้
ว่าจะตอบกลับไปอย่างไร ท่าทางของดิอาโบลเป็นธรรมชาติมากเกินไป
พวกเขาจงึ เสยี จังหวะทจ่ี ะเอย่ ปาก
คนเดียวท่ีแสดงสีหน้าอันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเพราะการ
เอ่ยนามน้ัน คือราเซ็น
มแี คร่ าเซน็ ท่รี ู้

บทที่ 1 ปิศ�จกับกลอบุ �ย 59

ปิศาจตนน้นั มี “ช่ือ” เขาเข้าใจความหมายของสิง่ นั้น
ในโลกน้ี บางครง้ั คนทีไ่ ม่รกู้ ็จะอยู่อยา่ งมคี วามสุข-------ราเซน็
อิจฉากลมุ่ คนท่ไี มร่ อู้ ยู่ในใจ แลว้ คอ่ ยๆ ถอนหายใจออกมา

มกี ลุม่ คนทข่ี ยบั ตัว เพราะระแวงดิอาโบลอยู่
กลุ่มอศั วินรกั ษาพระองค์ ซง่ึ กา� ลงั จับตามองพฤตกิ รรมของแต่
ละคนจากเงามืดในโถงบัลลงั ก์
ดิอาโบลมุ่งเป้าไปที่บัลลังก์ตรงๆ เหล่าอัศวินยืนขวางทางอยู่
เบื้องหน้าเขา และพยายามหยดุ ยง้ั การเคลอ่ื นไหว
แตท่ วา่ --------
ดิอาโบลไม่สนใจเหล่าอัศวิน แล้วเข้าไปใกล้กล่องที่วางไว้ตรง
บัลลังก์
กลุ่มอศั วนิ รักษาพระองค์ออกอาการโกรธเคอื ง แต่รา่ งกายของ
พวกเขากลับแข็งท่ือไม่ขยับเขย้ือน ถึงแม้จะพยายามส่งเสียงก็ไม่เป็นไป
ตามทห่ี วัง
กลมุ่ อศั วนิ รกั ษาพระองคม์ รี ะดบั เทยี บเทา่ แรงก ์ A ตามมาตรฐาน
ทส่ี มาคมอสิ ระกา� หนดไว ้ ยงั ไมถ่ งึ แรงก ์ A กจ็ รงิ แตพ่ วกเขาเปน็ ผมู้ คี วาม
สามารถซึ่งอยู่ในอันดับต้นๆ ของแรงก์ B พวกเขาอยู่ในพระราชวัง
เพอ่ื ปกปอ้ งเช้ือพระวงศแ์ ละกลมุ่ ผู้มีอา� นาจ
กลุ่มอัศวิน 100 นายเหลา่ นั้นไมส่ ามารถขยับตัวได้เลยแมแ้ ต่
ก้าวเดยี วเมอื่ อย่ตู ่อหน้าดิอาโบล
ไม่ใชว่ ่าดิอาโบลท�าอะไรพวกเขา
มันคอื ความหวาดกลวั
พวกเขามีสัญชาติญาณการเอาชีวิตรอดจึงมีไหวพริบมากพอ
ทจี่ ะร้สู กึ ได้ถึงอนั ตรายจากดอิ าโบล

“ดีแลว้ ขอรับ พวกท่านคงไมอ่ ยากตายอย่างไร้ค่าสนิ ะขอรบั ?”

60

ดิอาโบลกล่าวอย่างพึงพอใจ เขาก้าวเดินต่อ แล้วหยุดยืนที่
หน้ากล่อง
ภายในกล่องมีกษตั ริย์เอด็ มารสิ ทกี่ ลายเป็นกอ้ นเน้อื
ดอิ าโบลมองทกี่ ษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ คนนนั้ ควกั ฟลู โพชน่ั ขน้ึ มาแลว้
เทลงไป ในเวลาเดยี วกนั เขากป็ ลดคา� สาปพนั ธนาการของชอิ อน ทผ่ี กู มดั
กษัตรยิ ์ไว้ โดยไม่มใี ครรู้สึกตวั เลย
เปลีย่ นไปราวกบั ในนยิ าย
รา่ งกายของกษตั รยิ ก์ ลบั มาอยใู่ นสภาพสมบรู ณด์ งั เดมิ ทนั ทที ใ่ี ชย้ า
ในทสี่ ุดแผนการของดอิ าโบลกส็ �าเรจ็ ลลุ ว่ ง
เหล่าผู้ใช้เวทและแพทย์ต่างส่งเสียงร้องด้วยความตกตะลึง
เม่อื ไดเ้ ห็นรูปลักษณข์ องกษตั ริย์กลับคนื มาเป็นคนในชัว่ พรบิ ตา ท้ังๆ ที่
พวกตนเองน้ัน ไม่ว่าจะใช้วิธีการแบบไหนก็ไม่สามารถท�าให้กษัตริย์ฟื้น
ตัวไดเ้ ลย

“ยะ ยานัน่ มนั อะไรกัน...?”
“ฟลู โพช่นั ขอรบั เป็นสุดยอดโพชั่นที่สง่ ออกไปยงั มิตรประเทศ
เท่าน้ัน ในฐานะสินคา้ พเิ ศษประจ�าประเทศของข้ายังไงล่ะขอรับ”
เสนาบดคี นหน่ึงกล่าวข้นึ ดว้ ยความฉงน ดอิ าโบลจึงใหค้ �าตอบ
อยา่ งออ่ นโยน เพราะถงึ อยา่ งไรกต็ าม ยาน้จี ะกลายเปน็ สินค้าหลกั ของ
เทมเพสต์ในเวลาต่อจากน้ี
ฟูลโพช่ัน-------- ในบางคร้ังบางคราวก็ถูกขุดพบจากพวกซาก
โบราณสถานของอาณาจักรเวทมนตร์ในอดีตกาล กล่าวกันว่าด่ืมแล้ว
จะช่วยรักษาร่างกายให้สมบูรณ์ได้แม้แต่ส่วนท่ีขาดหายไป จึงเป็นโพชั่น
ระดับตา� นานรองลงมาจากเอลิคเซอร์
ปจั จบุ นั วธิ กี ารผลติ ฟลู โพชน่ั ไดส้ าบสญู ไป ถงึ แมจ้ ะเปน็ ทร่ี า่� ลอื
วา่ เผา่ คนแคระมีความกระตือรอื ร้นทีจ่ ะผลติ มันข้ึนมาอีกคร้ังก็ตาม... แต่
หากสามารถผลิตไดใ้ นปรมิ าณมากละก ็ มันคงจะเปน็ ที่ตอ้ งการของผู้คน

บทที่ 1 ปิศ�จกบั กลอุบ�ย 61

อยา่ งมาก
ดอิ าโบลไดฟ้ งั พวกกาบลิ เลา่ อยา่ งละเอยี ดวา่ รมิ รุ กุ า� ลงั ทมุ่ เทไป
กับการโฆษณาโพช่ันอย ู่ ซงึ่ ในระยะเวลาอนั ส้ันเช่นนี้ ดิอาโบลทา� การเก็บ
รวบรวมข้อมลู จนเสร็จสน้ิ ได้ ซึ่งต่างกับชอิ อน
ดงั นนั้ แมแ้ ตใ่ นสถานการณแ์ บบน ี้ ดอิ าโบลกส็ ามารถใชง้ านกษตั รยิ ์
เพอื่ สรา้ งการโฆษณาที่มปี ระสทิ ธิภาพโดยไร้จุดบกพรอ่ งได้น่นั เอง
จากการกระทา� ดงั กลา่ ว จะสงั เกตเหน็ ไดถ้ งึ ความละเอยี ดของเขา
นี่จึงเปน็ ตวั อยา่ งทีช่ ดั เจน ซ่ึงท�าให้คาดเดาได้วา่ ดอิ าโบลมีนิสยั
ไม่ประนปี ระนอม
เพราะเหตนุ เ้ี อง การเป็นศตั รูกับเขาจึงเป็นสิ่งท่นี า่ กลวั ...
ดอิ าโบลร้ตู วั ว่า รอบข้างราเซ็นและเรฮมิ นัน้ มีผ้คู นที่กา� ลงั กลวั
ว่าเขาจะสังหารมนุษย์ท่ีอยู่ในปราสาทอย่างโหดเห้ียมหรือเปล่า แต่ทว่า
ดิอาโบลไมไ่ ด้คดิ ทจี่ ะทา� แบบนั้นเลยสกั นิด
ถา้ ทา� แบบนนั้ แลว้ เขากจ็ ะสญู เสยี ความเชอ่ื มน่ั จากรมิ รุ ุ เนอื่ งจาก
ได้รับหน้าท่ีด�าเนินแผนการท่ีจะท�าให้ยอห์มข้ึนเป็นกษัตริย์ ดิอาโบลจึง
ไม่มีทางแสดงพฤติกรรมทโ่ี ง่เขลาเชน่ นน้ั ออกมา
ดิอาโบลวางแผนอย่างมเี ล่ห์เหล่ยี ม
ลงโทษ (ความหวาดกลวั ) และรางวัล (ความเมตตา)
เขาจะใช้สิ่งเหลา่ นี ้ เพอ่ื ชกั น�าความคดิ ของกลุ่มผ้มู ีอ�านาจอย่าง
เชน่ เสนาบดแี ละขนุ นางชั้นสงู
โดยการทา� ใหพ้ วกเขาคดิ วา่ การยอมเชอ่ื ฟงั เปน็ หนทางทฉ่ี ลาด
กว่าการขัดขืน และคนโง่ที่ไม่เข้าใจแนวคิดน้ีก็จะถูกแยกตัวออกไปเพ่ือ
กา� จัดนนั่ คอื ใจความส�าคญั ของแผนการที่ดอิ าโบลวางไวน้ ั่นเอง

กษัตรยิ ์กลบั คนื สูร่ ่างมนษุ ย์ ขณะท่ไี ม่วา่ ใครๆ กจ็ ับจอ้ งพรอ้ ม
กลน้ั หายใจ

62

หากมองจากสายตาคนด ู กค็ งจะเหน็ วา่ กษตั รยิ ก์ ลบั คนื สสู่ ภาพ
เดมิ ด้วยผลของฟลู โพช่ันกระมัง

“รสู้ ึกยังไงบา้ งขอรับ?”
กษัตริย์เอ็ดมาริสพยักหน้ารับค�าถามของดิอาโบล ในขณะท่ี
ใบหน้าซดี เซียว

“อะ อืม... ขอบคุณที่ชว่ ย”
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ตอบอย่างไรเ้ ร่ยี วแรง แต่วา่ ค�าพูดนั้นกม็ าจาก
ใจจรงิ สกั คร่งึ หน่งึ และเปน็ การแสดงอีกคร่งึ หนง่ึ
กษตั รยิ ์เอ็ดมารสิ กา� ลงั ทา� ตามความตัง้ ใจของดิอาโบล
ยูนีคสกิล ‘ผู้ทÓให้ร่วงหล่น’ ของดิอาโบลจัดอยู่ในประเภท
เดยี วกนั กบั ยนู คี สกลิ ‘ผไู้ รเ้ มตตา (ผไู้ รห้ วั ใจ)’ ทรี่ มิ รุ สุ รา้ งขน้ึ เปน็ สกลิ
ที่ใช้ส�าหรับควบคุมคนที่จิตใจอ่อนแอเมื่ออยู่ต่อหน้าดิอาโบลได้อย่าง
เบด็ เสรจ็ นั่นเอง
กษัตริย์เอ็ดมารสิ ตกอยู่ภายใต้อทิ ธพิ ลของ ‘ผูท้ Óให้ร่วงหล่น’
เรียบร้อยแล้ว หากเขาคดิ จะขดั ขนื ละก็ ดอิ าโบลจะรู้ในทนั ที
เบื้องหน้ากษัตริย์ที่ฟื้นตัวแล้ว มีผู้ติดตามน�าเคร่ืองนุ่งห่มมา
ถวายอย่างเรง่ รบี
กษตั รยิ ส์ วมฉลองพระองคแ์ ลว้ สดู ลมหายใจ หลงั จากนนั้ ดอิ าโบล
ก็ส่งสญั ญาณให้เขาด้วยสายตา
กษตั ริยเ์ อ็ดมารสิ พยักหนา้ ตาม

“เอาละ ท่านกษัตริย์แห่งฟาลมุส ท่านริมุริผู้เป็นราชาของข้า
มขี อ้ ความท่ีจะบอกขอรับ”

“เราจักฟงั ทา่ นทูตของประเทศแห่งอสรู ”
ณ บัดน้ี เป็นคร้ังแรกท่ีกษตั ริย์แหง่ ฟาลมสุ ไดย้ อมรับเทมเพสต์
ในฐานะประเทศ
นเ่ี ปน็ สญั ญาณซึ่งสง่ ไปยงั กลุ่มคนท่อี ยู่ในสถานทีแ่ ห่งนี้

บทท่ี 1 ปิศ�จกับกลอบุ �ย 63

กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ถอื โอกาสนป้ี า่ วประกาศวา่ เขายอมรบั เทมเพสต์
ท้ังในฐานะประเทศ และค่เู จรจาที่ชอบธรรม
ดังน้ัน ดิอาโบลจึงได้รับการปฏิบัติในฐานะทูตจากประเทศคู่
สงครามอย่างเปน็ ทางการ
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาได้รับการดูแลอย่างถึงท่ีสุด แม้จะเป็น
ความเอาใจใสใ่ นแบบของกษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ เพอ่ื ทา� ใหด้ อิ าโบลรสู้ กึ สบายใจ
ก็ตาม
และดว้ ยแถลงการณน์ ้ี แมแ้ ตเ่ หลา่ ขนุ นางทต่ี อ่ ตา้ นกถ็ กู กดี ขวาง
ด้วยถอ้ ยคา� ดงั กล่าว
ยงิ่ ไปกวา่ นน้ั ความคดิ ท่ีจะดา� เนนิ ศกึ สงครามก็ไดย้ ตุ ลิ งแลว้ นับ
แตบ่ ดั น้ีเปน็ ตน้ ไป ดังนั้น แถลงการณน์ จ้ี งึ เรียกได้วา่ มนี ยั ยะสา� คัญเพือ่
การปกปอ้ งกลมุ่ ผมู้ อี า� นาจในประเทศของตนมากกวา่ เพอื่ ดอิ าโบลเสยี อกี

“ถา้ งนั้ จะพดู ละนะขอรบั ในอกี 1 สปั ดาหใ์ หห้ ลงั ณ แผน่ ดนิ
นี้ ข้าอยากให้มีการหารือปรองดองระหว่างตัวแทนของท้ังสองประเทศ
ก่อนที่จะท�าสนธิสัญญาสงบศึก ประเทศของเราได้ก�าหนดเง่ือนไขแก่
ประเทศของท่าน ดงั ตอ่ ไปนี้--------”
ดอิ าโบลน�ากระดาษหนังแกะขนึ้ มา

-------จงเลอื กหนทางของพวกแกเถดิ -------

การหยบิ ยกเงอ่ื นไขซ่ึงมจี ุดมุ่งหมายให้สงครามยุติ เริม่ ต้นดว้ ย
ประโยคดังกล่าว ส่ิงนี้คือจดหมายจากริมุรุ-------- ซึ่งเป็นเพียงในนาม
แต่ทจ่ี รงิ นี่คอื หนงั สือค�าร้องจากดอิ าโบล
เน้อื หาโจง่ แจง้ มากทีเดยี ว
ตวั เลอื กท ่ี 1 ใหก้ ษตั รยิ ส์ ละราชสมบตั ิ และจา่ ยคา่ ปฏกิ รรมสงคราม
ตวั เลือกท ่ี 2 ยอมตกเป็นประเทศราชท่ขี ้นึ ตรงตอ่ เทมเพสต์

64

ข้อ 3 ข้อน้ีไม่ใช่ตัวเลือก ในกรณีท่ีไม่เลือกท้ังสองตัวเลือก
สงครามจะยังด�าเนินตอ่ ไป
สง่ิ นดี้ เู หมอื นวา่ จะทา� ใหร้ กั ษาสภาพการณป์ จั จบุ นั ไดจ้ รงิ แตท่ จ่ี รงิ
มนั ไมใ่ ชเ่ ลย ในตอนนอี้ าณาจกั รฟาลมสุ ไดย้ อมรบั เทมเพสตเ์ ปน็ ประเทศแลว้
เนื่องจากฟาลมุสได้ท�าศึกสงครามโดยไม่มีการประกาศสงคราม สถานะ
ของประเทศจงึ เรียกไดว้ ่าตกอับ
อย่างนอ้ ย ประเทศข้างเคียงคงไมใ่ ห้การสนบั สนนุ แน่
และหลังจากนี้ ศาสนจักรศักด์ิสิทธิ์แห่งทิศประจิมก็จะเตรียม
รับมือเวลโดร่าอย่างเต็มก�าลังไม่มีใครคิดจะยื่นมือเข้ามาช่วยแค่เฉพาะ
อาณาจกั รฟาลมสุ หรอก
นีจ่ งึ เป็นการข่มขู่
การข่มขู่ที่จะท�าให้ประเทศน้ีล้ิมรสความไร้เหตุผลไม่มากก็น้อย
ซง่ึ เปน็ ผลจากการหลีกเล่ยี งความเสอื่ มสลายที่จะเกดิ ข้นึ ...

ดิอาโบลยกกระดาษข้ึนมาด้วยท่าทางสง่างาม แลว้ อ่านเงอ่ื นไข
ทเ่ี ขยี นไวท้ งั้ หมดดว้ ยเสยี งดงั ฟงั ชดั ใบหนา้ ของเขาเตม็ เปย่ี มไปดว้ ยความ
ปีตยิ ินดี และเพลดิ เพลินกับปฏิกริ ิยาของเหล่าขนุ นาง
ในทนั ทที ด่ี อิ าโบลอา่ นจบ กไ็ ดย้ นิ เสยี งเสนาบดพี มึ พา� ดว้ ยความ
โศกเศร้าวา่ “ท�าเกนิ เหตุ...”
แตด่ ิอาโบลกไ็ ม่ไดส้ นใจ เขาเขา้ ไปคา� นบั กษตั ริยเ์ อ็ดมารสิ

“-------- เรียบร้อยแล้วขอรับ ถ้างั้นก็กรุณาเตรียมค�าตอบไว้
ภายในเวลา 1 สปั ดาห์ตอ่ จากนีน้ ะขอรบั ”

“ยะ อยากใหเ้ จา้ รอกอ่ น! เวลาแคน่ น้ั มนั ไมพ่ อเอามากๆ เลยนะ!
อย่างน้อยก็ 1 เดอื น---------”

“หุบปากไปเลย ขา้ ใจร้อนน่ะขอรับ”
“ตะ แตว่ า่ ! เพยี งแคก่ ารประชมุ ในราชสา� นกั กอ็ าจจะตดั สนิ อะไร

บทท่ี 1 ปิศ�จกบั กลอุบ�ย 65

ไม่ไดเ้ ลย ไหนจะตอ้ งผา่ นทีป่ ระชุมรวมแห่งอาณาจักรฟาลมสุ โดยเรยี ก
ตวั เหล่าขุนนางท่ีอยู่ดินแดนอ่ืนมาด้วย---------”

“กบ็ อกวา่ ใหห้ บุ ปากไง เรอ่ื งของพวกทา่ น ไมเ่ กย่ี วกบั ขา้ เขา้ ใจ
ไหมว่าอย่าคดิ ท่จี ะเลน่ ตุกติกไรส้ าระเลยขอรับ ถ้าอา้ งนู่นอ้างนีแ่ ล้วเล่ือน
เวลาใหค้ �าตอบละก็ จะไม่ยกโทษให้หรอกขอรับ ถ้าเกิดวา่ 1 สปั ดาห์
ผา่ นไปแลว้ ยงั ไมม่ คี า� ตอบ กถ็ อื วา่ ‘มเี จตนาทÓสงคราม’ นะขอรบั ถา้ งน้ั
ข้าก็ขอใหท้ า่ นคิดให้ดีทสี่ ุดก่อนท่จี ะตอบนะขอรบั ”
ดิอาโบลกล่าวเช่นน้ันอยู่ฝ่ายเดียว แล้วหันหลังให้กษัตริย์และ
เหล่าขนุ นาง
แม้ดิอาโบลจะได้ยินเสียงตะโกนว่า อย่ามาบีบบังคับกันเลย!
แตแ่ คน่ ้นั ไมอ่ าจสน่ั คลอนจติ ใจของเขาได้ หลังจากท่เี ขาเพ่ิงท�าธุระเสรจ็
หมาดๆ เขาก็ออกจากท่ีนัน่ ไปคนเดียว โดยเหลือพวกยอห์มไว้

●

หลงั จากทดี่ อิ าโบลออกไปแลว้ กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ กป็ ระกาศเนอื้
ความการด�าเนินการประชุมต่อหน้าพระพักตร์แก่ขุนนางทุกคนท่ีมารวม
ตวั กนั
วันเวลาท่กี า� หนดไว้คือ 3 วนั ให้หลัง
แมว้ า่ ขนุ นางทกุ คนใชเ้ วทมนตรไ์ ดอ้ ยา่ งเชยี่ วชาญกต็ าม แตพ่ วก
เขากลับมารวมตัวกันไดใ้ นระยะเวลาท่ีเฉยี ดฉิว
แตม่ ันก็ช่วยไม่ได ้ เน่ืองจากเส้นตายท่ีดอิ าโบลกา� หนดไวค้ ือ 1
สปั ดาหใ์ หห้ ลงั จงึ ตอ้ งกา� หนดมาตรการรบั มอื ของประเทศใหเ้ สรจ็ ภายใน
เวลาดงั กลา่ ว
ไม่มีเวลาเวลาแลว้ จริงๆ
เพราะเหตนุ ี้ จงึ ตอ้ งออกแถลงการณเ์ พอ่ื ระดมขนุ นางทงั้ หมดมา

66

ภายใน 3 วนั นัน่ เอง
เหล่าคนใกล้ชิดของกษัตริย์ออกมาเคล่ือนไหวอย่างพลุกพล่าน
ในวงั จงึ เตม็ ไปดว้ ยความยงุ่ เหยงิ จดุ ประสงคท์ ท่ี า� ใหพ้ วกเขาเรม่ิ เคลอื่ นไหว
คือเพอื่ จดั เตรียมการประชุม
กษตั ริยเ์ อ็ดมาริสมองดูบริเวณรอบๆ ดว้ ยทา่ ทางเหนด็ เหนือ่ ย

“พวกเจา้ คงจะเขา้ ใจสถานการณส์ นิ ะ? มนั จา� เปน็ ทจี่ ะตอ้ งมกี าร
กา� หนดนโยบายต่อจากนี้ ก่อนทพ่ี วกขนุ นางจะมารวมตัวกัน พรงุ่ นี้เราว่า
จะเปล่ยี นสถานที่ แลว้ กบ็ อกสิ่งที่เราคดิ เพราะง้ันเราเลยอยากฟังความ
เหน็ ของพวกเจ้านะ่ ”
หลังจากน้ัน เขาจึงกวาดตามองเหล่าเสนาบดีผู้เช่ือใจได้ท่ียัง
เหลืออย่ ู แลว้ กล่าวอย่างไรเ้ รี่ยวแรง
ในตอนนี้ อาณาจักรฟาลมุสก�าลังจะล่มสลายไม่ผิดแน่ ใน
สถานการณ์แบบน้ีไมใ่ ช่เวลาทพ่ี วกพ้องจะมาแตกคอกันเอง
การประชุมจะต้องวนุ่ วายแนๆ่
เพราะเหตุน้ันเอง เขาจงึ อยากรวบรวมความคิดเห็นสกั เล็กนอ้ ย
ก่อนทกี่ ารประชมุ ตอ่ หนา้ พระพักตรจ์ ะเร่ิมตน้ ขนึ้

--------- และเขาก็อยากจะลดจา� นวนผูเ้ คราะหร์ ้าย แม้จะเพียง
เล็กนอ้ ยก็ตาม
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ คดิ เชน่ นนั้ พรอ้ มกบั ทา� ใจยอมรบั มนั โดยลา� พงั ...

วันตอ่ มา
สถานท่ีถูกเปลี่ยนเป็นห้องประชุม และทุกคนมารวมตัวกัน
อีกครั้ง
คนท่ีถูกเรียกตัวมาคือ ฝ่ายสถาบันกษัตริย์ผู้เป็นท่ีไว้วางใจ
ของกษัตริย์ นอกจากนี้ยังมีมาร์ควิสมิวเรอร์ซ่ึงเป็นผู้น�าของฝ่ายกลุ่มคน
ท่เี ปน็ กลาง และเคานต์เฮลแมนซึง่ เปน็ ลูกสมนุ ของเขาก็อย่ดู ว้ ย

บทที่ 1 ปิศ�จกบั กลอุบ�ย 67

กษตั รยิ ์เอด็ มาริสเล่าอกี ครั้งวา่ มอี ะไรเกดิ ข้นึ บา้ ง เพ่ือเรียบเรียง
สถานการณ์
ทกุ คนตา่ งนิง่ เงียบ แลว้ เง่ยี หฟู งั ค�าพดู ของเขา
แมจ้ ะเปน็ เรอื่ งทไ่ี ดฟ้ งั มาจากพวกราเซน็ และเรฮมิ แลว้ แตค่ วาม
เปน็ จรงิ ทนี่ ่ากลัวได้ตอกย้า� เหล่าเสนาบดี พวกเขาจึงไมป่ รปิ ากเลย
ทา่ มกลางพวกเขาเหล่านน้ั มารค์ วสิ มวิ เรอร์อา้ ปากถามกษตั ริย์

“ฝ่าบาท... มันเป็นเรือ่ งจรงิ สนิ ะพ่ะยะ่ คะ? เรอื่ งทเ่ี วลโดรา่ ฟนื้
คนื ชพี แลว้ นะ่ ?”

“เปน็ ไปตามทพ่ี วกราเซน็ กบั เรฮมิ อธบิ ายเมอื่ วานเลย เรอื่ งทเ่ี ปน็
ปัญหาสา� หรบั เรามีเรอ่ื งเดียวเทา่ นนั้ คือ ใน 3 ตวั เลอื กนน้ั เลือกข้อไหน
จะดที ส่ี ดุ และเรากอ็ ยากจะหารอื เกย่ี วกบั มาตรการรบั มอื หลงั จากนน้ั ดว้ ย”
กษัตริย์เอ็ดมาริสยอมรับและกระตุ้นให้ทุกคนออกความเห็นได้
อย่างอสิ ระในทแี่ ห่งน้ี
หลังจากที่เขาพูดออกไปแล้ว การแลกเปลี่ยนความเห็นต่างๆ
นานาก็เรมิ่ ข้นึ

“มหาพงไพรแห่งจูร่าท่ีเวลโดร่าปกปักรักษาอยู่น้ัน เป็นพื้นที่
ต้องห้ามซ่ึงแม้แต่จักรวรรดิฝั่งตะวันออกยังเล่ียงท่ีจะแตะต้อง ถ้ามีแค่
ประเทศของเราทฝี่ า่ ฝนื ละก็ มนั คงจะเปน็ เรอื่ งทโ่ี งเ่ ขลาสดุ ๆ ไปเลยนะครบั ”

“ตะ ตามนัน้ แหละ! ไม่มแี ววจะชนะเลย ถ้าทา� สงครามต่อละก็
ประเทศลม่ จมแนเ่ ลย!!”

“นั่นสนิ ะครบั ถา้ เปน็ อย่างน้ี ตวั เลอื กท่เี ลือกไดก้ ็จะเปน็ ขอ้ 1
หรือ 2...”

“เรอื่ งทจี่ ะใหเ้ ปน็ เมอื งขนึ้ นะ่ เปน็ ไปไมไ่ ดอ้ ยแู่ ลว้ แหละ! นอกจาก
สถานภาพของพวกเราจะไม่ไดร้ ับการรบั รองแลว้ เรายังตอ้ งเช่ือฟังค�าสั่ง
ของอสูรอกี ไมอ่ ยากจะเชอื่ เลย!”

“ขา้ ไมค่ ดิ อยา่ งนน้ั นะ เพราะหลงั จากน้ี สงครามอาจจะไมเ่ กดิ ขนึ้

68

เลยกไ็ ด”้
“บา้ นา่ ! ลอ้ กนั เลน่ หรอื เปลา่ พวกขนุ นางทถี่ อื ครองทด่ี นิ อยอู่ าจ

จะไมย่ อมกไ็ ด้”
“มันจะเกดิ ความว่นุ วายภายในประเทศนะ่ สิ!!”
“พวกอสรู อาจจะหวงั ให้เปน็ แบบนน้ั กไ็ ดน้ ะ”
“งน้ั กข็ อรอ้ งใหฝ้ า่ บาทสละบลั ลงั ก์ แลว้ เสยี คา่ ปฏกิ รรมสงคราม

สินะ? ได้ฟังรายละเอียดค่าชดเชยกันแล้วใช่ไหม? ประเทศจะล่มจม
แล้วเน่ยี ”

“เหรยี ญทองดาราจา� นวน 10,000 เหรยี ญ เทยี บไดก้ บั เหรยี ญ
ทองจา� นวน 1,000,000 เหรียญสินะ มูลค่าก็จะเทา่ กบั 20 เปอร์เซ็นต์
ของรายได้จากภาษีทเ่ี ก็บในประเทศของเราสนิ ะครับ”

“มากเกนิ ไปแล้ว...”
“แต่มันเป็นความคิดที่ดีนะ ก็ยังดีกว่าประเทศล่มสลายเสียอีก
ไม่ใช่เหรอ?”
“ถกู ตอ้ ง ยงั ถอื วา่ อกี ฝา่ ยมมี โนธรรมตรงทไ่ี มไ่ ดข้ ดู รดี จนหมดตวั
นั่นแหละ”
“กะแลว้ เชยี ว ตอ้ งยอมเลอื กเงอื่ นไขนนั้ เทา่ นนั้ เหรอเนย่ี -------”
“อม้ื ข้าก็คิดเหมอื นกันวา่ ต้องเปน็ อยา่ งง้ัน”
เหล่าเสนาบดีและขุนนางในพระราชวังพูดคุยกัน ในขณะที่
กษัตรยิ เ์ อ็ดมาริสฟงั อย่างเงยี บๆ
ระหวา่ งฟงั เขากร็ วบรวมความคิดไปดว้ ย

ชา่ งงดงาม--------นา่ รกั นา่ เอน็ ดรู าวกบั เดก็ สาว ความงดงามนนั้
ท�าใหร้ ้สู กึ ว่าเขาเป็นบุคคลท่ีสา� คัญอย่างย่ิง
นายเหนือหวั แห่งอสรู นามวา่ ริมรุ ผุ ้นู ัน้
จอมมารท่ีน่าหวาดกลวั

บทท่ี 1 ปศิ �จกบั กลอบุ �ย 69

เพียงแค่นึกถึง ความหวาดกลัวก็ผุดข้ึนมาจากส่วนลึกของ
รา่ งกายแล้ว
เน่ืองจากจิตใจที่หวาดกลัวของกษัตริย์มีล้นพ้นเหนือเกียรติยศ
และสิ่งอนื่ ใด เขาจึงต่อสู้กับความกลวั ไม่ไดอ้ กี เปน็ ครั้งทส่ี อง
วนั เวลาทถี่ กู ทา� ใหเ้ ปน็ กอ้ นเนอื้ มอื และเทา้ ของตวั เองทถ่ี กู กลนื กนิ
กษตั รยิ ไ์ มอ่ ยากลม้ิ รสความกลวั แบบนน้ั อกี ตอ่ ไปแลว้ ดว้ ยจติ ใจ
อันแน่วแนน่ ้ี เขาจึงโนม้ นา้ วเหลา่ เสนาบดี
ความพา่ ยแพแ้ ละการถกู ทารณุ กรรมหลายตอ่ หลายครง้ั หลงั จากนนั้
สภาพของเหล่าอสูรท่ีมีความเป็นระเบียบเรียบร้อยมากกว่าท่ี
คาดคดิ
การกา� เนดิ ของจอมมารตนใหม ่ และการคนื ชพี ของ “มงั กรวายคุ ลงั่ ”
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ยอมรบั ขอ้ เทจ็ จรงิ เหลา่ น ี้ และตระหนกั ถงึ ความ
พา่ ยแพ้ของตน
เพราะวา่ มแี ตค่ วามโลภ จงึ ท�าให้ตัดสินใจผดิ พลาดไป ถ้าหาก
เข้าหาอย่างเป็นมิตรต้ังแต่แรกละก็ คงจะได้ไขว่คว้าอนาคตท่ีต่างจาก
ตอนนมี้ ากกเ็ ป็นได้
แตว่ ่า มนั สายไปแล้ว

---------ไม่ยอมใหล้ ม้ เหลวไปมากกวา่ นี้หรอก

ดอิ าโบลได้กล่าวไวว้ ่า จาก 3 ตัวเลอื กนจ้ี ะเลือกอนั ไหนก็ได้
ทงั้ นนั้ กลา่ วคอื ไมว่ า่ จะเลอื กอนั ไหน เปา้ หมายของดอิ าโบลกส็ า� เรจ็ ลลุ ว่ ง
หากเป็นเช่นนั้นแล้ว การเลือกข้อท่ีก่อให้เกิดความเสียหายน้อยท่ีสุด
จงึ เปน็ สิง่ ท่ถี กู ต้อง
กษัตริย์เอ็ดมาริสรวบรวมความคิดของตนเองเพื่อพิจารณาว่า
ตวั เลอื กใดก่อความเสยี หายนอ้ ยทสี่ ุด

70

ตวั เลือกท ่ี 3 ตัดออกไปเลย
เพราะทกุ คน รวมถงึ ประชาชน คงจะตายหมู่ไปเสยี เปล่าๆ
ตัวเลือกท ่ี 2 เป็นข้อท่ีควรค่าแก่การไตรต่ รองสักครง้ั หนึง่
เพราะประชาชนจะไดร้ บั การรบั รองความปลอดภยั ของชวี ติ และ
ทรพั ยส์ นิ นั่นเอง
ภาพทเ่ี คยเหลอื บไปเหน็ สภาพบา้ นเมอื งทสี่ วยงาม และภาพของ
นกั ผจญภยั ทยี่ ม้ิ ไปพรอ้ มกนั กบั อสรู อยา่ งสนทิ สนมในประเทศนนั้

(อาจจะไมไ่ ด้เลวรา้ ยอยา่ งท่ีคิดก็ไดน้ ะ...)
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ เพอ้ ฝนั แบบนนั้ แตก่ ลบั ละทง้ิ ความคดิ ในทนั ที
ทันใด

(คงไมไ่ หว ถา้ ไมใ่ ชค่ นทเ่ี คยมองเหน็ ภาพนนั้ กไ็ มค่ ดิ ทจ่ี ะเชอ่ื ใจ
อสรู หรอก ไมว่ า่ ใครแคไ่ ดฟ้ งั เรอ่ื งนกี้ ค็ งจะหลดุ ขา� ออกมาอยา่ งกบั วา่ มนั เปน็
เรอ่ื งไรส้ าระของคนไรส้ ตกิ เ็ ปน็ ได้ แมค้ นทพ่ี ดู เรอ่ื งนจี้ ะเปน็ เรากต็ าม-------)
เดมิ ท ี ขนุ นางมหี นา้ ทป่ี กปอ้ งประชาชน ถา้ จะใหข้ นุ นางแบบนนั้
เลือกท่ีจะยอมจ�านนโดยไม่มีข้อแม้ แล้วให้ประเทศตกเป็นเมืองขึ้นละก ็
ต่อใหฟ้ า้ ดนิ สลายกเ็ ปน็ ไปไมไ่ ด้หรอก
ประเทศขา้ งเคียงอาจจะออกมาตอบโต้อย่างรุนแรง ทีป่ ระชมุ ก็
ไมอ่ นุมัตเิ ชน่ กัน ถึงแมจ้ ะใช้อ�านาจของกษตั ริย์บบี บงั คับ ก็จะลงเอยดว้ ย
การถกู ลอบสังหาร
ตวั เลอื กที่ 1 ขอ้ นีเ้ ปน็ ทก่ี ระจ่างแลว้ วา่ ปลอดภัยทีส่ ุด
การสละราชสมบัติของกษัตริย์หมายความตามตัวอักษร คือ
กษตั ริยเ์ อด็ มาริสลงจากตา� แหน่งกษัตริย ์ นอกจากน ้ี ยังตอ้ งยกบัลลงั ก์
ใหผ้ ู้สบื ทอด แล้วให้เขาสาบานว่าจะไม่ก่อสงครามอกี เป็นคร้ังที่สอง
และจะตอ้ งจ่ายคา่ ปฏกิ รรมสงคราม แมเ้ ร่ืองน้ีจะเกนิ ควรกจ็ รงิ
แตก่ ช็ ว่ ยไมไ่ ด ้ เพราะสว่ นทต่ี อ้ งจา่ ยถกู กวา่ คา่ ใชจ้ า่ ยสา� หรบั ทา� สงครามตอ่
พอจ่ายไปแลว้ ก็จบสงคราม แถมยังสร้างความปรองดองไดอ้ กี ดว้ ย

บทท่ี 1 ปศิ �จกับกลอุบ�ย 71

ขอแคม่ สี งิ่ ทจี่ ะรบั ประกนั ไดว้ า่ หลงั จากนพ้ี วกอสรู จะไมเ่ รยี กรอ้ ง
อะไรอีกแล้ว ทว่า
ขอ้ เรียกร้องทัง้ 2 ข้อนี้ มจี ดุ ประสงค์บางอยา่ งซ่อนอยู่
ดอิ าโบลไดฟ้ งั รายละเอยี ดจากกษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ แลว้ นอกจากนี้
เขากา� ลงั วางแผนท่ีจะกอ่ ต้งั ประเทศใหม่ซึง่ มยี อหม์ เปน็ กษัตรยิ ์
บุตรของกษตั ริย์เอ็ดมารสิ ม ี 3 องค์
พระธิดาองค์โต พระธิดาองคร์ อง และพระโอรสองค์โต
พระธดิ า 2 องคแ์ ตง่ งานแลว้ ไปอยทู่ ปี่ ระเทศอน่ื ผมู้ สี ทิ ธส์ิ บื ราช
สนั ตวิ งศจ์ งึ มเี พยี งเจา้ ชายองคโ์ ตเทา่ นนั้ ถงึ จะวา่ อยา่ งนนั้ กต็ าม แตเ่ จา้ ชาย
เพงิ่ จะ 10 ขวบ เนอ่ื งจากเจา้ ชายยงั ไมเ่ ปน็ ผใู้ หญ ่ ถา้ เอด็ มารสิ สละบลั ลงั ก์
ตอนนล้ี ะก ็ อาจมคี วามเปน็ ไปไดส้ งู ทจี่ ะเกดิ การแยง่ ชงิ ตา� แหนง่ ผสู้ บื ทอด
ก็เปน็ ได้
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ คา� นงึ ถงึ ผสู้ บื ทอดบลั ลงั กไ์ วใ้ นใจแลว้ นนั่ กค็ อื
ผนู้ า� ของฝา่ ยขนุ นาง เอดอู ารด์ พระอนชุ ารว่ มสายเลอื ดผคู้ รองตา� แหนง่ ดยกุ
หากทา� ความเขา้ ใจไปจนถงึ ตรงนนั้ กจ็ ะเหน็ วา่ ดอิ าโบลมเี ปา้ หมาย
ชัดเจนในตัวเอง
เขาตงั้ ใจจะทา� ให้ฝา่ ยขุนนางและฝ่ายกษตั รยิ แ์ ตกคอกัน โดยใช้
ประโยชนจ์ ากการช่วงชงิ ตา� แหน่งผู้สบื ทอดราชสมบัติ
พอลองคดิ ดูแลว้ ใน 3 ตวั เลือกน้นั ไมว่ ่าจะเลอื กข้อใดความ
ขัดแย้งกเ็ กดิ ขน้ึ ไดท้ ง้ั นนั้ หากมองจากมมุ ของดอิ าโบลแล้ว ไมว่ า่ พวกเรา
จะเลือกอะไรกต็ าม ทกุ สิ่งทุกอย่างยังคงอยู่ในแผนการของเขาน่ันเอง

(--------หมายความวา่ จะเลอื กอะไรก็เหมือนกันสนิ ะ...)
กษตั ริย์เอด็ มาริสจึงกลดั กลุ้มอยใู่ นใจดว้ ยประการฉะนี้

ผลลพั ธไ์ ม่ตา่ งกนั หากเปน็ เช่นนนั้ แล้ว--------
“เอาละ ทกุ คน เราอยากให้ฟังสิ่งทีเ่ ราคิดหน่อย”

72

เน่ืองจากถึงจังหวะที่จะแสดงความคิดเห็นอย่างเต็มท่ีแล้ว
กษัตริยเ์ อด็ มารสิ จงึ กล่าววา่

“เราได้ยินมาว่าช่ือประเทศคือ “สหพันธรัฐจูร่า เทมเพสต์”
หลายเผา่ พนั ธ์ทุ อ่ี าศยั อยู่ในมหาพงไพรแห่งจรู า่ นั้น มารวมตวั กนั ภายใต้
การปกครองของผนู้ า� นามวา่ รมิ ุรุ ถา้ พวกเราจะเป็นสว่ นหนง่ึ ในนั้นดว้ ยก็
ไมน่ ่าจะมีปัญหาอะไรหรอก...”

“เลอื กทจี่ ะเปน็ เมอื งขึ้นเหรอพะ่ ย่ะคะ?”
“เปลา่ ไมใ่ ชอ่ ยา่ งงน้ั หรอก ไมน่ า่ เชอื่ เลยวา่ ประเทศของเขาจะมี
การปกครองอยา่ งสนั ติ นี่เป็นเพียงความคดิ เหน็ ของเราน่ะ”
กษตั ริยเ์ อด็ มารสิ หยุดพดู สักพกั หลังจากนน้ั กม็ องทกุ คนท่ีอยู่
รอบๆ ด้วยใบหนา้ ทบี่ ง่ บอกว่าตัดสนิ ใจได้แล้ว
“ศึกครงั้ นีล้ ้มเหลวแล้ว เพราะวา่ เปน็ ศึกท่ีทา� เพอื่ ความตอ้ งการ
ของเรา ไม่ไดท้ า� เพอื่ ประชาชน สวรรค์ก็เลยทอดท้ิงเราไว้ ความอวดดไี ด้
เช้อื เชิญการคนื ชพี ของเวลโดรา่ และก่อใหเ้ กดิ หายนะแกฟ่ าลมสุ ถา้ เรา
ทา� ตามทพี่ วกมารค์ วสิ มวิ เรอรแ์ ละเคานตเ์ ฮลแมนบอกไวล้ ะก็ เรอ่ื งแบบน้ี
ก็คงจะไม่เกดิ ข้นึ ---------”
“ฝ่าบาท เรอื่ งแบบน้นั นะ่ ...”
“ขอนอ้ มรับค�าช่ืนชม ด้วยความซาบซง้ึ อยา่ งถงึ ทีส่ ุดพ่ะย่ะคะ”
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ตอบทงั้ สองคนวา่ “อมื ” และพยกั หนา้ หนง่ึ ครง้ั
จากนนั้ เขากก็ ล่าวถอ้ ยค�าจากจติ วญิ ญาณ
“จะไมม่ อี กี แลว้ ไมม่ คี รงั้ ทส่ี อง ทา่ นผนู้ นั้ ทา่ นรมิ รุ ทุ เี่ ปน็ ผนู้ า� อสรู
ไดต้ ่อชวี ิตของขา้ ไว้ มันจะไมม่ ีคร้งั ต่อไปแลว้ ถา้ คราวหน้าเลอื กเสน้ ทาง
ผิดละก็ ไมใ่ ชแ่ ค่เรา แตป่ ระชาชนกค็ งจะประสบภยั พบิ ัติด้วย เกียรตยิ ศ
และความภาคภูมใิ จของเราจะเปน็ ยงั ไงกช็ ่าง อย่างนอ้ ย เรากไ็ ม่อยากให้
ประชาชนในประเทศเดอื ดรอ้ นเพราะภยั พบิ ตั เิ ลย ทา� อยา่ งไรสถานการณ์
จงึ จะดขี นึ้ และอะไรคอื ความสขุ ของประชาชน ทกุ คนมาชว่ ยกนั คดิ เถอะนะ!!”

บทท่ี 1 ปิศ�จกับกลอุบ�ย 73

เหล่าเสนาบดีต่างก็ตวั แข็งทอ่ื ดว้ ยความตกตะลึง
เพราะวา่ กษตั รยิ ผ์ เู้ คยมคี วามเหน็ แกต่ วั และเอาแตใ่ หค้ วามสา� คญั
แก่ผลประโยชน์ส่วนตน บัดนไี้ ดย้ อมรบั ในความผิดพลาดของตนเองแลว้
นอกจากนี้ เขายงั ร้องขอให้ช่วยกันคิดมาตรการที่ดกี วา่ ดว้ ยกนั อกี
จงึ เป็นเร่อื งธรรมดาที่ทกุ คนจะตกใจ
ดว้ ยแนวคดิ ทท่ี า� ใหต้ าสวา่ ง เหลา่ เสนาบดจี งึ มองดกู ษตั รยิ ์ พลาง
ยอ้ นกลบั มามองตวั เอง หลงั จากนนั้ พวกเขากต็ ระหนกั ในความเหน็ แกต่ วั
ซงึ่ มไี ว้เพ่อื ปกป้องผลประโยชน์ของพวกตน โดยใช้เร่อื งความภาคภูมิใจ
หรอื อะไรตอ่ มิอะไรเป็นข้ออ้าง
ทุกคนลุกขนึ้ แล้วคกุ เข่าตอ่ หนา้ กษตั รยิ ์
จากน้นั --------

“พระราชอาญาไมพ่ น้ เกลา้ พน้ กระหมอ่ ม ฝา่ บาท พวกขา้ ชา่ งโง่
เขลายงิ่ นกั พวกขา้ จะคน้ หาหนทางทดี ยี งิ่ ขน้ึ เพอื่ ประเทศ... เพอ่ื ปวงชน!!”
มารค์ วสิ มวิ เรอรเ์ ปน็ ตวั แทนกลา่ วขน้ึ ทกุ คนกม้ หนา้ คา� นบั ในทา่
คกุ เขา่
หลังจากนั้น ขบวนของยอห์มซ่ึงเป็นผู้มาเยือนก็ถูกเรียกตัวให้
ไปเข้าร่วมประชมุ ด้วย แล้วจึงพูดคุยกันอยา่ งตอ่ เนือ่ งโดยไมร่ ้วู ่าจะส้ินสุด
เม่อื ไร...

●

“--------- ก็ประมาณน้ีแหละขอรับ ข้าทา� ใหพ้ วกเขาหวาดหวนั่
แลว้ ละขอรบั ”
ผมไดร้ บั การรายงานจากดิอาโบลผูม้ สี หี นา้ ยิม้ แย้ม
หะ๊ เดยี๋ วสๆิ ! พดู ไดก้ ระชบั ได ้ แตข่ อ้ มลู กแ็ นน่ เกนิ ควรถามจาก

74

ตรงไหนก่อนด ี งงไปหมดเลย
แตก่ ะแลว้ เชียว เร่อื งทค่ี า้ งคาใจทีส่ ดุ นะ่ ---------

“นายให้พวกเขาดสู ง่ิ น้นั หรอื เปลา่ ?”
“ขอรบั ขา้ ตดั สนิ ใจว่าการปลกู ฝงั ความหวาดกลวั ในจิตใจเปน็
สง่ิ ทเ่ี หมาะสมที่สดุ แล้วขอรับ”
ง้ันเหรอ... ใหด้ ซู ะแลว้ เหรอเนี่ย...
สิ่งนั้น หรอื เรียกอีกอย่างคอื ก้อนเน้อื
ซ่งึ ชิออนทา� ไว้อยา่ งชา� นาญ แตจ่ ะไมช่ มหรอก
มนั เปน็ สงิ่ ทส่ี รา้ งความหวาดกลวั แมแ้ ตผ่ มเอง ถา้ เปน็ ตอนกอ่ น
ทีจ่ ะเกดิ ใหมล่ ะก ็ ต้องอาเจยี นออกมาไมผ่ ดิ แน่
สิง่ นั้นส่งผลกระทบขนาดนั้นเลยแหละ
ถงึ อยา่ งไร น่กี ็เป็นการกระท�าของจอมมารโดยสมบรู ณ์เลยนะ
ภาพลักษณ์ที่ใสสะอาดของผมโดนแต่งแต้มด้วยความรู้สึกน่า
ขนลกุ ซะแลว้ ส ิ ชา่ งเถอะ ในเมอื่ ทา� ไปแลว้ กช็ ว่ ยไมไ่ ด ้ สว่ นเรอ่ื งวธิ กี ารกค็ อื
การท�าให้พวกเขาสบายใจหลังจากท่ีได้รับความหวาดกลัวน่าจะท�าให้
พวกเราได้รับความเช่ือมั่นไดอ้ ย่างง่ายดายละมั้ง... อืม ความคดิ เหมอื น
ยากซุ ่าเลยแฮะ
ผมกระโดดด๋ึงลงมาจากตกั ของชอิ อน
ผมวา่ จะกลายรา่ งเปน็ คนแลว้ ดมื่ ชาฝรงั่ สกั หนอ่ ย เพอ่ื ปรบั ความ
รสู้ กึ ใหเ้ ขา้ ท่เี ขา้ ทาง
“แล้วก็ เกย่ี วกับเรื่องเงอื่ นไขในการเจรจาสงบศกึ นะ่ ขอรับ ขา้
เรียกร้องให้พวกเขาจ่ายเหรยี ญทองดารา 10,000 เหรียญเป็นค่าชดใช้
ขอรับ”
แค่ก!!
เผลอพ่นชาฝรัง่ ทอี่ ยใู่ นปากออกมาเสียแล้ว
ทว่ี า่ เหรียญทองดารา 10,000 เหรียญ น่นี าย...

บทที่ 1 ปิศ�จกับกลอบุ �ย 75

ผมได้ส่ังให้น�าเรื่องการชดใช้มาท�าให้กษัตริย์กับขุนนางแตกคอ
กนั กจ็ รงิ ... แต่จา� นวนเงนิ ขนาดน้นั กม็ ขี อ้ ดคี อื การสร้างภาระที่เกนิ ควร
เพราะวา่ มนั เปน็ เรอื่ งทห่ี ลดุ จากสามญั สา� นกึ จนเกนิ ไป ประเทศ
ข้างเคยี งแตล่ ะประเทศอาจจะไม่เข้าใจละมัง้
อนั ทจี่ รงิ ในโลกน ี้ ยงั ยดึ ถอื การคา้ แบบแลกเปลย่ี นสงิ่ ของเปน็ หลกั
จนถงึ ขณะน้ี
เมืองหลวงแห่งอาณาจักรเบอร์มุนด์ และเมืองขนาดใหญ่ใน
อาณาจักรอินกราเซยี พง่ึ พาการค้าในระบบเงินตราเปน็ หลกั ถงึ กระน้ัน
ในกลุ่มชนช้ันเกษตรกรรมก็ยังมีคนที่ไม่เคยเห็นเงินตรามูลค่ามากกว่า
เหรยี ญเงินอยู่บ้าง
กล่าวคอื ค่าเงนิ สูงกวา่ ทีผ่ มคาดคิดไวน้ นั่ เอง
เหรยี ญทองแดงคดิ เปน็ 10 เยน เหรยี ญเงนิ คดิ เปน็ 1,000 เยน
และเหรยี ญทองคดิ เปน็ 100,000 เยน ถา้ ประมาณคา่ เงนิ โดยครา่ วๆ กจ็ ะ
เปน็ แบบนนั้ แตว่ า่ มนั เปน็ เพียงคา่ นิยมเฉพาะในเขตตวั เมอื งเทา่ น้ัน
ถา้ เปน็ เรอ่ื งของรายได ้ จะเหน็ ความแตกต่างชัดเจนขึ้น
หากจะพดู อยา่ งเปน็ รปู ธรรม คา่ แรงเฉลยี่ ของผใู้ ชแ้ รงงานในเขต
ตวั เมอื งมคี า่ เทา่ กบั 6 เหรยี ญเงนิ ตอ่ วนั นนั่ คอื 150 เหรยี ญเงนิ ตอ่ เดอื น
คดิ เป็นมูลค่าประมาณ 150,000 เยน
ในทางตรงกันขา้ ม กลมุ่ ชนช้ันเกษตรกรรมน้ัน จ�านวนเงนิ ทีไ่ ด้
รับตลอดปีมีไมถ่ งึ 100 เหรียญเงนิ หรอื เรยี กอกี อยา่ งว่า มรี ายไดต้ อ่ ปี
ตา่� กวา่ 100,000 เยน เปน็ ความเหลอ่ื มลา้� ทางสงั คมทเี่ กนิ ความคาดหมาย
เลยทเี ดยี ว
แตก่ ็ชา่ งเถอะ เดิมทีโลกน้มี สี ่งิ บันเทิงเริงรมย์น้อย หนทางท่จี ะ
ใชเ้ งนิ กเ็ ลยนอ้ ยไปดว้ ย ระบบเงนิ ตราจงึ ไมม่ คี วามจา� เปน็ ขนาดนน้ั เพราะ
เหตุน้ีเอง แม้จะมีความเหล่ือมล�้า แต่ก็ไม่เห็นว่าสภาพความเป็นอยู่จะ
แตกตา่ งกนั

76

เนื่องจาก ณ ปัจจุบัน ยังไม่มีการครอบง�าทางเศรษฐกิจโดย
กองทนุ การเงนิ ระหว่างประเทศ จึงเรยี กได้ว่าเศรษฐกจิ เปน็ ไปตามสภาพ
การณ์ทแ่ี ทจ้ รงิ ...
ดังนั้น ตอนน้ีจึงมีโอกาสที่จะท�าให้เกิดการรวมกลุ่มเศรษฐกิจ
ขนาดมหึมาขึ้นมาได้สินะ
ดิอาโบลหวั ดีมากทีเดียว
หลังจากที่เขาฟังเรื่องแผนการเก่ียวกับการด�ารงอยู่ร่วมกัน ซ่ึง
ผมไดเ้ ปดิ เผยในการประชมุ ครงั้ กอ่ น ดเู หมอื นวา่ เขาจะมองเรอ่ื งโครงสรา้ ง
การครอบงา� ทางเศรษฐกจิ ไดอ้ ยา่ งทะลุปรุโปร่ง การทจ่ี ะหมนุ เวยี นสนิ คา้
ซึ่งผลิตขึ้นภายใต้ค่านิยมท่ีแตกต่างกันได้น้ัน ระบบเงินตราจึงเป็นส่ิง
จ�าเป็นยิง่ กว่าสิ่งอื่นใดนัน่ เอง
ดว้ ยการควบคมุ การไหลเวยี นของเงนิ ตรา กม็ คี วามเปน็ ไปไดท้ จ่ี ะ
ควา้ เศรษฐกจิ โลกเขา้ มาอย่ใู นกา� มือได้
แมว้ ่าในโลกน้จี ะมีสกุลเงินประจา� ชาติอยูต่ ้ังมากมาย แต่ทวา่ ใน
สถานการณ์ปัจจุบัน มีการหมุนเวียนสกุลเงินร่วมซึ่งอาณาจักรคนแคระ
คิดค้นขนึ้ เปน็ หลัก
กลา่ วคอื ถา้ ใชส้ กลุ เงนิ เดยี วกนั กจ็ ะทา� ใหเ้ กดิ การรวมกลมุ่ ทาง
เศรษฐกิจระดบั โลกได้งา่ ยน่ันเอง
ดิอาโบลอาจจะก�าลังท�าตามความคิดที่อยู่ภายในใจให้เป็น
แบบนน้ั อยกู่ ็เปน็ ได้

กลับมาเขา้ เรือ่ งกนั ต่อ
ส�าหรับมูลค่าของเงนิ ตราระดบั ชาตโิ ดยประมาณในปัจจุบันนั้น
เหรยี ญทองแดงคดิ เปน็ 100 เยน เหรยี ญเงนิ คดิ เปน็ 10,000 เยน
และเหรยี ญทองคิดเปน็ 1,000,000 เยน ประมาณนี้
ถา้ เปน็ เหรยี ญทองดารา 10,000 เหรยี ญ กเ็ ทา่ กบั วา่ ผมไดเ้ รยี ก

บทที่ 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 77

ร้องค่าปฏิกรรมสงครามมูลค่า 1,000,000,000,000 เยน โลกน้ีไม่ใช่
โลกวตั ถนุ ยิ มเหมอื นญป่ี นุ่ ในชาตกิ อ่ นของผม งบประมาณแหง่ ชาตจิ า� นวน
มหาศาลเช่นนั้นจึงไม่รู้จะเอาไปใช้ท�าอะไรหากมองจากมุมมองนั้น ก็จะ
เห็นว่ามนั เปน็ การเรียกรอ้ งค่าชดใชจ้ า� นวนมหาศาลเลยทเี ดยี ว

“นายน่ะ โก่งราคาเกนิ ไปแลว้ ไม่ใช่เหรอ?”
“คึหึหึหึหึ ไมม่ ีปัญหาหรอกขอรบั ขา้ ให้ตวั เลือกไป 3 ขอ้ ขอรับ
ยังไงกต็ อบไดแ้ คข่ ้อเดียวเทา่ น้นั ข้อ 3 นะ่ ไม่ตอ้ งพูดถงึ เลย ส่วนข้อ 2
กไ็ ม่ใช่ประเดน็ เมือ่ เป็นเช่นนั้น ขา้ คดิ ว่าพวกเขาก็น่าจะเลอื กข้อ 1 แลว้
ค่อยมาตอ่ ราคาทีหลังขอรับ”
ในทางตรงกันข้าม ถ้าพวกเขาเลือกข้อ 3 ก็สบายเลยขอรับ
ดิอาโบลกล่าวพลางย้ิมแย้ม
เอาเถอะ จริงๆ ถ้าจะเลือก กเ็ ลือกไดแ้ คข่ อ้ 1 เท่านัน้
ต่อราคา---------ไม่สิ ไมใ่ ช่อะไรทีง่ ี่เง่าขนาดน้นั เพราะพวกเขา
จา่ ยรวดเดยี วไมไ่ หว เลยนา่ จะตอ่ รองใหแ้ บง่ จา่ ยเปน็ งวดๆ เปน็ เวลา 10 ปี
มากกว่า
ดิอาโบลพูดราวกบั อา่ นความคดิ ของผมอยู่
“พวกเขาคงไมต่ ่อราคาหรอกขอรบั เพราะอาณาจักรฟาลมุสมี
ท่าทีชัดเจนว่าจะยอมรับข้อเสนอท้ังอย่างงั้น แต่พอถึงเวลาจริงก็คงจ่าย
ไมเ่ ตม็ จา� นวนเพราะถา้ เงนิ จา� นวนนนั้ หายไปจากตลาดละกเ็ ศรษฐกจิ อาจ
จะชะลอตวั ลงสนิ ะขอรบั ”
นน่ั สนิ ะ
กะแล้วเชยี ว ดอิ าโบลเล็งไว้แล้วสนิ ะ
“วิธีการท่ีพวกเขาจะใช้คือ การผลักความรับผิดชอบให้บุคคล
ที่สาม ใชไ่ หมขอรับ”
อยา่ งนีน้ ีเ่ อง
วธิ กี ารทดี่ อิ าโบลพูดเปน็ แบบน้ี

78

พวกเขาเตรียมเงินดาวน์ไว้ แล้วส่วนที่เหลือก็ให้คนอื่นจ่าย
ถึงแมผ้ ู้ถอื ครองทรัพยส์ นิ คนอ่ืนจะไม่ยอมจ่ายก็ตาม พวกเขาก็จะปฏเิ สธ
เสยี งแขง็ วา่ คนพวกนนั้ ไมม่ คี วามเกยี่ วขอ้ งกบั อาณาจกั รฟาลมสุ เลยสกั นดิ
หากเป็นไปตามน้ี อาณาจักรฟาลมุสก็จะยืนยันว่าจ่ายไปหมด
แล้วถึงแมพ้ วกผมจะโกรธ แตพ่ วกเขากส็ ามารถบอกปัดไปวา่ พวกเขาได้
แสดงความสวามภิ กั ดแ์ิ ลว้
หากอกี ฝ่ายเปน็ พวกไรเ้ หตุผล วธิ ีการนีจ้ ะไม่ได้ผลเลย ถ้าพวก
ผมโดนเลน่ งานคงลา� บากน่าดู

“ถา้ เป็นแบบน้ันแลว้ จะทา� ยงั ไงละ่ ?”
“ก็เป็นไปตามคาดขอรับ อย่างน้อยก็ได้เหรียญทองดาราสัก
1,000 เหรียญ ข้ันตอนแรกของแผนการก็จะเสร็จส้นิ ขอรับ”
หือ เด๋ียวสิ?
“มอี ะไรรบั ประกนั วา่ จะไดเ้ หรยี ญทองดารา 1,000 เหรยี ญไหม?”
“อ๋อ เร่ืองนัน้ เหรอขอรบั ”
พอผมถาม ดอิ าโบลก็อธิบายทันทวี ่า “ง่ายๆ น่ะขอรบั ”
สรุปคือ เพราะเหรียญทองดาราหาโอกาสใช้ในทันทีไม่ได้
ประมาณนั้น
ออ๋ จริงด้วย
ผมเข้าใจทีเ่ ขาพดู
เน่ืองจาก 1 เหรียญดาราจะมีมูลคา่ เทา่ กบั 10,000,000 ถงึ
100,000,000 เยน ดังนั้น ถ้าแลกเปน็ เหรยี ญทองก็จะล�าบาก ดิอาโบล
จงึ เลง็ เหน็ วา่ ตราบใดทย่ี งั ไมม่ กี ารคา้ ขายขนาดใหญเ่ กดิ ขน้ึ ถงึ แมเ้ หรยี ญ
ทองดาราที่กักตุนไวจ้ ะถกู ระบายออกมา มันกถ็ กู มองว่าสง่ ผลกระทบไม่
มากนัก
งบประมาณแหง่ ชาตใิ ชเ้ หรยี ญทองเปน็ หลกั สว่ นเหรยี ญทองดารา
มีไว้ส�าหรับเก็บออม จึงจัดไว้ในฐานะหลักทรัพย์ที่ไม่สามารถน�าไปแลก

บทที่ 1 ปิศ�จกบั กลอุบ�ย 79

เปลยี่ นได้โดยพลการ
ในโลกน้ไี ม่มีธนาคาร ถงึ จะมีกไ็ มเ่ กิดดอกเบ้ีย ดังนัน้ พวกเขา
จงึ จ่ายเงินมลู ค่าขนาดนน้ั ได้โดยไมข่ ัดขนื เลย
สมกับเป็นดิอาโบล
ผมคิดว่าถ้าจะอะลุ่มอล่วย ก็น่าจะให้จ่ายเหรียญทองดารา
ประมาณ 100 ถึง 300 เหรียญ
ซงึ่ เทยี บเทา่ กบั คา่ สนิ ไหมทดแทนมลู คา่ 100,000,000 เยนตอ่
ผเู้ คราะหร์ ้าย 1 คน
นอกจากน ี้ ยังมคี า่ เสียหายที่กระทา� ตอ่ สง่ิ ปลกู สร้างดว้ ย
ผมคิดว่ามันเป็นการรับประกันข้ันต�่าท่ีจะยอมปล่อยให้หลุดมือ
ไปไม่ได้ ดังนั้นถ้าได้ 1,000 เหรียญทองดาราตามท่ีดิอาโบลพูดละก็
ถงึ ในตอนนัน้ พวกเขาจะขอเจรจาสงบศกึ ก็ไมม่ ีปัญหาเลยแหละ
เพราะเงนิ มลู คา่ 100,000,000,000 เยน กเ็ ปน็ จา� นวนทเี่ พยี งพอ
ซึ่งเกินกวา่ ท่ีผมคาดคดิ ไว้ด้วยประการฉะนี้

แตท่ วา่ แคเ่ รอ่ื งเงนิ ยงั ทา� ใหด้ อิ าโบลพอใจไมไ่ ด ้ มหิ นา� ซา�้ เขายงั
วางแผนกอ่ ความไม่สงบภายในประเทศอกี ดว้ ย
เป็นคนท่ีน่ากลวั จรงิ ๆ

“นอกจากชดเชยความเสียหายของฝั่งน้ีให้เพียงพอแล้ว ยัง
วางแผนอะไรอยอู่ ีกเหรอ?”

“คหึ หึ หึ หึ ึ กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ทถ่ี กู ปลดปลอ่ ยนน้ั เปน็ หนุ่ เชดิ ของ
ข้าแล้วขอรับ เพราะอยู่ภายใต้อ�านาจของยูนีคสกิล ‘ผู้ทÓให้ร่วงหล่น’
เขานา่ จะลงมือตามทข่ี ้าส่ังในระดบั หนึ่งขอรบั กลา่ วคอื -------”
เพราะกษัตริย์เอ็ดมาริสอยู่ภายใต้การควบคุมของยูนีคสกิล
‘ผทู้ Óใหร้ ว่ งหลน่ ’ ดอิ าโบลจงึ ครอบครองสทิ ธใ์ิ นการเปน็ เจา้ ชวี ติ ของเขา
ถงึ แมจ้ ะไมส่ ามารถควบคมุ ความคดิ ของเขาไดก้ ต็ าม แตด่ อิ าโบลสามารถ

80

มอบความตายให้เขาไดท้ ุกเมื่อตามตอ้ งการ
ถา้ เขาท�าตามค�าส่งั ดิอาโบลก็ไม่เป็นไร แต่ดูเหมอื นว่าถา้ เขาคิด
ตอ่ ตา้ น ดอิ าโบลจะลว่ งร้คู วามคิดนั้นในทันที
สรุปก็คือ มีความเป็นไปได้ท่ีเขาจะถูกสังหารในช่ัวพริบตา...
ถ้าเขาเขา้ ใจอย่างนัน้ ละก ็ คงจะไมก่ ลา้ หักหลงั สนิ ะ
มนั เปน็ สกลิ ทน่ี า่ สะพรงึ เพราะมนั ผกู มดั คนดว้ ยความหวาดกลวั
จะกล่าวว่าถ้าไม่หกั หลังก็จะไมเ่ ป็นไรก็คงได้
ดังนน้ั ดอิ าโบลจงึ ก�าลงั จบั ตามองความเคลื่อนไหวของกษัตริย์
เอ็ดมารสิ คนนน้ั อยู่น่นั เอง
ดูเหมอื นวา่ พวกเขาจะเลือกตวั เลือกท ่ี 1 ตามคาด กษตั ริย์จะ
สละราชสมบตั แิ นน่ อน ถงึ ผมจะคาดการณไ์ วก้ อ่ นหนา้ นวี้ า่ ความรบั ผดิ ชอบ
จะตกอยทู่ มี่ ารค์ วสิ มวิ เรอรแ์ ละเคานตเ์ ฮลแมน แตม่ นั กไ็ มจ่ า� เปน็ ตอ้ งเปน็
แบบนั้น
ย่ิงไปกว่าน้ัน ในตอนน้ีดเู หมอื นว่าพวกเขากา� ลงั ร่วมมือกบั ฝ่าย
สถาบันกษัตริย์ต้ังแต่แรก... จึงออกนอกลู่นอกทางจากแผนการในตอน
แรกสุด แต่พอผมฟงั รายละเอียดกพ็ บวา่ สถานการณ์ในตอนนี้น่าจะผ่าน
ไปได้ด้วยดี
หากกษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ สละราชสมบตั ิ กจ็ ะสญู เสยี สทิ ธขิ น้ั พน้ื ฐาน
ของกษตั ริย์ พอเป็นอย่างนนั้ แลว้ เขาก็จะตกเป็นเป้าในการแสดงความ
รบั ผิดชอบโดยอตั โนมตั ิ

“กองอัศวนิ สว่ นพระองคท์ ุกคนถกู สงั หารดว้ ยฝมี อื ของทา่ นรมิ รุ ุ
แล้ว จึงไม่มีผู้ปกป้องราชวงศ์ ในตอนน้ี ส�าหรับกษัตริย์เอ็ดมาริสน้ัน
การเป็นศัตรูกับขุนนางไม่ต่างกับการเข้าไปตายเลยขอรับ กษัตริย์น่าจะ
ต้องเช่อื ฟงั พวกเขา แต่วา่ ยังไงเรื่องนั้นก็เปน็ แค่ฉากหน้า ส่วนเบ้อื งหลัง
คือ--------”
ในตอนนไ้ี มม่ กี องอศั วนิ รกั ษาพระองค ์ เหลา่ ขนุ นางจงึ ไมเ่ กรงกลวั

บทท่ี 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 81

ก็เลยมี “บุคคลท่ีสามซ่ึงถูกปัดความรับผิดชอบใส่” ตามที่ดิอาโบล
กล่าวน่นั เอง
ความขดั แยง้ เปน็ สิ่งท่หี ลกี เล่ียงไมไ่ ด้
ฝ่ายขุนนางตั้งใจท่ีจะจับกษัตริย์เอ็ดมาริสมาเป็นแพะรับบาป
และกษัตริย์เอ็ดมาริสคงอ่านสถานการณ์ แล้วคิดหาวิธีรับมืออย่างสุด
ความสามารถ
เออ่ แลว้ เป็นไงต่อล่ะ
ฝา่ ยราชาที่ไรซ้ ึ่งกา� ลังทหารก็จะแพ้ฝ่ายขนุ นาง
จะหลกี เลี่ยงความพา่ ยแพไ้ ด้อยา่ งไร?

《คÓตอบ เพอ่ื การนนั้ แผนทดี่ ที สี่ ดุ คอื เขา้ ไปอยฝู่ า่ ยเดยี วกนั
กับยอหม์ แล้วรักษาความสมั พนั ธใ์ นด้านความร่วมมอื หากทÓเช่นนัน้
แล้ว-------》

งน้ั เหรอ ยอห์มมีความเกี่ยวขอ้ งกับผมอยู่
ผมเตรยี มการใหย้ อหม์ ขนึ้ เปน็ กษตั รยิ ์ เนอื่ งจากเอด็ มารสิ ทราบ
เรอ่ื งนัน้ แลว้ หากเขาปล่อยใหเ้ ปน็ แบบน้นั ละก.็ ..
มันเป็นไปไม่ได้ที่อยู่ๆ เขาจะยกบัลลังก์ให้คนอ่ืน แต่ถ้าหาก
สร้างสถานการณ์ท่ีเขาต้องได้รับความช่วยเหลือจากยอห์ม อาจจะสร้าง
พลอ็ ตบทละครซ่งึ อ้างถงึ ราชวงศ์ทลี่ ่มสลายได้

“กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ชกั ชวนยอหม์ ใหม้ าเปน็ พวก หรอื กค็ อื ชกั ชวน
พวกเราใหม้ าเป็นพวกอยา่ งนัน้ สนิ ะ”

“ถูกตอ้ งแล้วขอรับ ขอชนื่ ชมขอรบั ”
หลงั จากที่ดิอาโบลฟงั ค�าตอบของผม เขาก็ยิม้ อยา่ งดีใจ
ถูกดว้ ยเหรอ
หากเขาท�าใหพ้ วกผมเป็นพันธมติ รได ้ ก็เท่ากับว่าเขามกี �าลังรบ

82

เหนือกองอศั วินสว่ นพระองค ์ เหลา่ ขุนนางท่ไี ด้ใจเพราะคดิ วา่ เขาต่อต้าน
ไมไ่ ด้ คงจะแตกพ่ายตอ่ หนา้ วรี บุรษุ ยอห์ม

“งนั้ ก็หมายความวา่ แคย่ มื ก�าลังรบของยอหม์ กพ็ อใชไ่ หม?”
“ใช่แล้วขอรับ ราเซ็นผู้เป็นข้ารับใช้บอกว่าก�าลังเข้าสู่ข้ันตอน
ตดิ ตอ่ อยู่ พอถึงตอนนน้ั แลว้ ก็ฝากดว้ ยนะขอรับ”
สมกบั เปน็ ดอิ าโบล ดเู หมอื นวา่ เขาจะหาลกู นอ้ งไวเ้ พอื่ ทจี่ ะทา� งาน
ไดอ้ ยา่ งสบายๆ เขาคอื ชายผทู้ า� งานอยา่ งประณตี ซงึ่ แสดงใหเ้ หน็ ถงึ หลกั
การ “การเตรยี มพรอ้ มแปดในสิบ1” ได้อย่างเป็นรูปธรรมโดยแท้จริง
อย่างไรก็ตาม เร่อื งราเซน็ นะ่
ผมได้ยินมาว่า เขาเป็นบุคคลยอดเย่ียมซ่ึงถูกเรียกว่าผู้พิทักษ์
แหง่ อาณาจักรฟาลมสุ แต่สา� หรบั ดอิ าโบล เรอ่ื งนั้นไม่เกย่ี วเลยสินะ
จนปา่ นนแ้ี ล้ว เลกิ ใสใ่ จดีกว่า
“เพราะงนั้ กค็ งจะชนะไดส้ นิ ะ? คนทจ่ี ะเปน็ กษตั รยิ อ์ งคต์ อ่ ไปไมไ่ ด้
จะไปดงึ ประเทศอน่ื ๆ เข้ามาพวั พนั แลว้ รวมกลมุ่ กนั ใชไ่ หม?”
“ท่านฟิวส์และราชากาเซลก�าลังกดดันประเทศข้างเคียงแต่ละ
ประเทศให้เฝ้าจับตาดูฟาลมุสอยู่ขอรับ เพราะฉะน้ัน โอกาสที่จะเข้าไป
พัวพันจึงมีน้อย... แต่ถ้าเป็นแบบน้ันข้าก็จะเข้าร่วมสงครามด้วยตัวเอง
โปรดวางใจเถอะขอรับ”
เขากลา่ วดว้ ยทา่ ทางเตม็ เปย่ี มไปดว้ ยความมน่ั ใจ พอเปน็ แบบนน้ั
แลว้ ผมกไ็ ดแ้ ตพ่ ยักหนา้ เทา่ นนั้
จะว่าไป ดูเหมอื นว่าดอิ าโบลต้ังใจจะท�างานเบอ้ื งหลังสินะ ผม
รสู้ กึ ทง่ึ ทเี่ ขาตงั้ ใจจะมอบหมายงานทสี่ า� คญั อยา่ ง “การสานสมั พนั ธร์ ะหวา่ ง
ประเทศ” ให้คนอื่นทา� อยา่ งเบด็ เสรจ็
มคี วามเปน็ ไปไดน้ อ้ ยทท่ี างสมาพนั ธจ์ ะสรา้ งกองทพั สา� เรจ็ เรอ่ื งนนั้
ตรงกบั การคาดคะเนของ ‘ราฟาเอล (ราชันแหง่ ภมู ิปัญญา)’ งน้ั ถึงผม
1กาจระเตมรยีอมบพรห้อมมแาปยดงในาสนบิ ใ:หหก้ ลค็ักกงาไรทมา� เ่งปานน็อยไ่ารงหสนนิ ึง่ ขะองชาวญี่ปนุ่ ซึ่งเน้นการวางแผนอยา่ งละเอยี ด โดยมี

สัดสว่ น 80 เปอร์เซน็ ตค์ ือการเตรียมพรอ้ ม ที่เหลือ 20 เปอร์เซน็ ตค์ อื การลงมอื ปฏิบตั ิ

“ดลี ะ ฝากดว้ ยนะ ถา้ มอี ะไรก็มารายงานหน่อย”
“ขอรับ! ให้ข้าจดั การเองขอรบั ราชาของขา้ !”
ผมตบไหลด่ อิ าโบลทค่ี กุ เขา่ อย ู่ แลว้ จงึ สง่ั ใหเ้ ขาทา� ภารกจิ ตอ่ ไป
ใหส้ �าเรจ็ ลลุ ว่ ง

＊

ผมได้รับข้อมูลท่ีเป็นใจความหลัก และยืนยันรายละเอียด
เสรจ็ แล้ว
ในเวลานน้ั คณุ ฮารนุ ะนา� ของหวานสตู รใหมม่ าใหก้ นิ กบั นา้� ชาพอดี

“โอ้ นี่มันพุดดิง้ รสชาเขยี วหรือเนยี่ ?”
“ใช่คะ่ ทา่ นริมรุ ุ ถึงจะไมเ่ กง่ เท่าทา่ นชูนะ แต่ฝีมือข้าก็ดีข้ึนแล้ว
นะคะ”
คุณฮารุนะจัดเรียงพดุ ดง้ิ บนโต๊ะ พลางยม้ิ หวาน
ทันใดน้ัน เวลโดร่าผู้อ่านมังงะโดยไม่ได้เข้ามาร่วมการสนทนา
เลยจนถึงตอนน้กี ็เข้ามาหาพรอ้ มใบหน้าท่ีบ่งบอกว่า ของมันแนอ่ ยูแ่ ล้ว
“โฮ?่ น่าจะมสี ่วนของข้าอยูส่ ินะ?”
“แนน่ อนค่ะ ทา่ นเวลโดร่า”
เวลโดรา่ ยนื่ มอื ไปยงั จานพดุ ดงิ้ เปลง่ เสยี งอมื ดว้ ยทา่ ทางสา� คญั
ตวั เอง
“ท่านเวลโดร่า อนั นส้ี ่วนท่สี ัญญาไว้ขอรบั ”
ดิอาโบลกล่าว พลางส่งพุดด้ิงส่วนของตวั เองใหเ้ วลโดร่า
“เค้ียฮะฮะฮะฮะ! ดิอาโบลเอ๋ย ดูเหมือนเจ้าจะเป็นชายท่ีรู้จัก
ตอบแทนบญุ คณุ มากเลยนะ”
เวลโดรา่ พยักหนา้ อยา่ งพึงพอใจแลว้ รับพดุ ดง้ิ จากดิอาโบล
ถงึ อยา่ งไรกเ็ ป็นสนิ บนท่เี สียคา่ ใช้จ่ายนอ้ ยน่ีนะ

84

“ดิอาโบล นายไม่กนิ จะดเี หรอ?”
ผมอยากขอให้คุณฮารุนะท�ามาให้อีกช้ินหนึ่งก็เลยถามเขา แต่
ดอิ าโบลกลับปฏเิ สธพร้อมค�านบั

“เพราะเป็นสิ่งที่ข้าจ่ายเพื่อแลกกับข้อมูล ไม่จ�าเป็นต้องกังวล
ขอรับ”
พูดจรงิ ทา� จริงสมกับเป็นสุภาพบรุ ษุ
ไม่สิ ผมคดิ ว่าแคพ่ ดุ ดิ้งไม่ถึงกับตอ้ งเวอร์ขนาดนั้นกไ็ ด ้ แตถ่ ้า
ดิอาโบลโอเค ผมจะไม่เอย่ ความเหน็ แลว้ กนั

“งนั้ เหรอ ดีแลว้ ยังไงกต็ าม ที่นายกลับมาในช่วงกลางงานของ
วัลพัวร์กสิ ได้จงั หวะแบบนี้ แสดงวา่ กะเวลาพลาดสนิ ะ”
ผมเขา้ ไปคยุ กบั ดิอาโบลอยา่ งสบายๆ
เขาไมอ่ ยใู่ นเวลาเรมิ่ งานตอนเท่ยี งคนื เลยคดิ วา่ นา่ จะไดเ้ จอกัน
ตอนกลบั กนั แลว้ เสยี อีก
อยา่ งไรก็ตาม

“อ๊ะ เปล่าขอรับ หลังจากท่ีข้าข่มขู่พวกกษัตริย์เอ็ดมาริสแล้ว
ข้าก็ตระเวนไปทั่วทุกท่ีเพ่ือส�ารวจสถานะทางการเงินของฟาลมุสขอรับ
ขา้ กา� ลงั ตรวจสอบอยวู่ า่ แผนการตกหลน่ หรอื เปลา่ แตใ่ นตอนนนั้ กไ็ ดร้ บั
การติดต่อจากท่านเวลโดร่าว่าใหก้ ลับมาน่ะขอรบั ”
เขาพูดเรื่องทเี่ หลือเชอ่ื ออกมา เพอ่ื ที่จะแฉแบบเนยี นๆ

โครม! เวลโดรา่ ลกุ ขนึ้ จากเก้าอด้ี ว้ ยความรอ้ นรน
“ขะ ข้านกึ ไดว้ า่ มธี รุ ะนะ่ ”
เวลโดร่าพดู โกหกหน้าตาย แตผ่ มไมป่ ลอ่ ยไปหรอก
“เอานา่ รอเดย๋ี วสิ เวลโดรา่ คงุ ”
ผมเคลอ่ื นไหวอยา่ งรวดเรว็ แลว้ จบั ไหล่เขาไว้แนน่
“ดะ เดยี๋ วส!ิ ถา้ คยุ กนั กร็ ู้เรื่อง!”
“รูเ้ รือ่ งเรอะ! อย่ามาขดั ขวางงานของคนอน่ื เซ!่ !”

บทที่ 1 ปศิ �จกับกลอบุ �ย 85



ผมยึดพุดดิ้งของเวลโดร่าที่พยายามหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย
แล้วบอกคุณฮารุนะไม่ให้ทา� ของหวานสว่ นของเวลโดร่าช่วั คราว
เวลโดรา่ ร�่าไห ้ แต่ไมย่ กโทษให้หรอก
ไม่ประมาทโยส้ินเชิง
แมว้ า่ ทา้ ยทส่ี ดุ เวลโดรา่ จะชว่ ยใหบ้ กุ เขา้ ไปในวลั พวั รก์ สิ ไดก้ ต็ าม
แต่เรื่องน้ันกับเร่ืองน้ีมันคนละเรื่องกัน ถ้ายอมยกโทษให้เขาตอนน้ีละก ็
อาจจะมอี ปุ สรรคเกิดขน้ึ ในภายภาคหน้ากไ็ ด้
เพราะว่าเป็นดิอาโบลเป็นผู้มีความสามารถ ทุกอย่างเลย
ไม่เปน็ ไร แตก่ ระน้นั พอนกึ ถงึ กรณีทเ่ี ปน็ หัวหนา้ คนอื่นๆ กข็ นลกุ ขึ้นมา
แลว้ หากเวลโดรา่ สงั่ การตามอา� เภอใจละก ็ คงจะทา� ใหก้ ลมุ่ คนอน่ื ๆ สบั สน
วุ่นวายกันเลยทีเดียว เพราะงั้นผมจึงต้องเน้นย้�าให้ชัดเจนว่าจะท�าอะไร
ตอ้ งไดร้ บั อนญุ าตจากผมก่อนนบั แต่ตอนนเี้ ปน็ ต้นไป

ถือว่าโชคดีท่ีงานซ่ึงดิอาโบลจ�าเป็นต้องออกไปท�าโดยตรงน้ัน
เหลอื เพยี งการหารือปรองดองในอกี 5 วันให้หลงั เท่านนั้ เพราะสว่ นที่
สา� คญั ตา่ งๆ เขามอบหมายใหค้ นอนื่ จดั การ ตวั เขาจงึ ทา� หนา้ ทเ่ี ปน็ บตั เลอร์
ของผมตอ่ ไป
ดอิ าโบลอธบิ ายวา่ “เพราะผมเปน็ บตั เลอรข์ องทา่ นรมิ รุ ุ จงึ ออก
ห่างจากตัวทา่ นไมไ่ ด้ขอรบั ”
ชิออนแสดงสหี นา้ ไมพ่ อใจ แตว่ ่านีก่ เ็ ป็นชยั ชนะของ ดิอาโบล
สว่ นเร่อื งการหารอื ปรองดองน้ัน

“เออ่ ใหฉ้ ันไปดว้ ยไหม?”
“ไม่ขอรบั แค่ข้าคนเดยี วกพ็ อขอรับ”
เขาปฏเิ สธ
ผมคดิ วา่ ในเวลาคา้ ขายครงั้ ใหญน่ น้ั ถา้ มเี จา้ นายตามไปดว้ ยกจ็ ะ
อนุ่ ใจ แตด่ เู หมอื นวา่ สา� หรบั ชายผทู้ า� งานเปน็ อยา่ งดอิ าโบล นคี่ งจะเปน็ การ

บทท่ี 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 87

ยงุ่ ไมเ่ ข้าเร่ือง
แตใ่ นทางกลบั กนั หากผมออกไปดว้ ยละก ็ นา่ จะหยดุ ยงั้ ความคดิ
ทจ่ี ะทา� สงครามของเหลา่ ขุนนางได้
กไ็ มค่ อ่ ยเขา้ ใจความหมายหรอกนะ แตถ่ า้ ฝากใหด้ อิ าโบลจดั การ
ละก็ นา่ จะไม่มปี ัญหา
ผมซ่ึงคิดเช่นน้ันจึงหายห่วง แล้วหยุดคิดยุทธวิธีปราบปราม
อาณาจักรฟาลมุสสกั พกั

●

--------ในทสี่ ุด ทุกส่งิ ทุกอย่างกเ็ ปน็ ไปตามแผนของดิอาโบล
เหลา่ ขนุ นางมารวมตวั กนั และเปดิ การประชมุ ตอ่ หนา้ พระพกั ตร์
เหลา่ เสนาบดแี ละกษตั รยิ ด์ แู ตกตา่ งกบั ครง้ั กอ่ น พวกเขามสี หี นา้
ไม่ผอ่ นคลายนกั กล่าวคอื ก�าลงั เคร่งขรมึ อย่นู น่ั เอง
กลุ่มคนของฝ่ายขุนนางสัมผัสได้ถึงบรรยากาศท่ีต่างออกไป
จึงแสดงสีหน้าตึงเครียดออกมาเปน็ ธรรมดา
กษัตรยิ ์กลา่ วถ้อยค�าแรกกบั เหลา่ ขนุ นางวา่

“ครงั้ น้ี กา� ลงั ทหารฟาลมสุ ของเราไดอ้ อกรบเพอ่ื ขบั ไลเ่ ทมเพสต์
แต่กลบั โดน “มงั กรวายคุ ล่ัง” เวลโดร่าคนื ชีพขึน้ มาสังหาร คนท่รี อดชวี ิต
มีเรากับอีกแค่ 2 คนเท่าน้ันคือราเซ็นและเรฮิม พวกเราพ่ายแพ้แล้ว
ยังไงละ่ ”
ด้วยข่าวรา้ ยดงั กลา่ ว ท่ปี ระชุมจงึ เรม่ิ อึกทึกครกึ โครม
กษตั ริยก์ ลา่ วถงึ ความนา่ เวทนาของกองทัพฟาลมสุ
เนอื้ หาดงั กลา่ วฟงั ดไู มน่ า่ เชอ่ื จนใครๆ กต็ กตะลงึ แตท่ วา่ คา� พดู
ถดั มาของกษตั รยิ ์เปน็ ท่วี ิพากษว์ จิ ารณย์ ิ่งกวา่

88

เรอื่ งน้นั มนั แน่นอนอยู่แล้ว
เพราะกษตั รยิ ป์ ระกาศใหช้ ดใชค้ า่ ปฏกิ รรมสงครามตามขอ้ เรยี ก
รอ้ งของอสรู
และจา� นวนเงนิ ทต่ี อ้ งชดใชก้ ค็ อื -------เหรยี ญทองดารา 10,000
เหรยี ญ

“บ้านา่ ! ถ้าพูดถึงเหรียญทองดารา กเ็ ท่ากบั เหรยี ญทอง 100
เหรียญ จะบอกให้จา่ ยดว้ ยเหรยี ญทอง 1,000,000 เหรยี ญงน้ั เหรอ!?”

“เราไมม่ ีทางท่ีจะจา่ ยเงนิ กอ้ นโตขนาดนั้นใหพ้ วกอสรู หรอก จะ
ยอมรับไมไ่ ด้เด็ดขาดนะครับ!”

“เดมิ ที ถงึ จะใชท้ รพั ยส์ นิ ของแผน่ ดนิ กเ็ ตรยี มเงนิ จา� นวนขนาดนน้ั
ไมไ่ ด้หรอกนะ!”
อนึ่ง เหรียญทองดารานี้ใช้ในการค้าขายระหว่างประเทศ
เน่ืองจากการใช้งานเปรียบเสมือน “หนังสือรับรองท่ีมีประสิทธิภาพ”
ในประเทศปกตจิ งึ มเี หรยี ญทองดาราในคลงั ไมถ่ งึ 100 เหรยี ญ แมจ้ ะพดู วา่
ถึงอย่างไรอาณาจักรฟาลมสุ ก็เปน็ ประเทศใหญ่ กต็ าม แตเ่ ก็บสะสมได้
อยา่ งมาก 1,000 เหรยี ญก็บญุ แล้ว สภาพการเงินของประเทศเปน็ เช่นน้ ี
หากแลกเปลี่ยนเหรียญดังกล่าวเป็นเหรียญทองที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย
ละก็ เท่ากับว่าต้องเตรียมเหรียญจ�านวนมหาศาลถึงขนาดท�าให้ขุนนาง
คนหนง่ึ กรดี รอ้ ง
หากเปน็ ประเทศที่มกี ารค้าขาย กค็ งจะแลกกบั สนิ ค้าได ้ แตว่ า่
พอเป็นประเทศทีเ่ พง่ิ เกิดใหม่-------- และยงั เป็นประเทศแห่งอสูร-------
กใ็ ชว้ ธิ ีการดังกล่าวไม่ได ้ เมื่อเป็นเชน่ นน้ั กย็ อ่ มหลกี เล่ียงผลกระทบต่อ
เศรษฐกิจไมไ่ ดน้ น่ั เอง
ข้อเรยี กรอ้ ง 10,000 เหรียญของดอิ าโบลนน้ั เปน็ การโกง่ ราคา
ทา� ใหย้ ากทจ่ี ะสนองตงั้ แตแ่ รก จงึ เปน็ เรอื่ งธรรมดาทเี่ หลา่ ขนุ นางจะแสดง
ความไมพ่ อใจ

บทที่ 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 89

นอกจากน ้ี เหลา่ ขนุ นางซง่ึ ยงั ไมม่ ปี ระสบการณจ์ รงิ ในสนามรบนนั้
ใช้ชีวิตโดยท่ีไม่เข้าใจความหมายท่ีแท้จริงของภัยคุกคามเลย แม้แต่ใน
วิกฤติการณ์ซ่ึงชี้เป็นชี้ตายประเทศ พวกเขาก็ยังขาดจิตส�านึกในหน้าที่
ของตน
เพราะเหตนุ เ้ี อง การตอบโตข้ องเหลา่ ขนุ นางดงั กลา่ วจงึ สมั พนั ธ์
กับความคิดของพวกเขาทจี่ ะดา� เนนิ สงครามต่อไป

“ใช่แล้ว ในกรณีท่ียอมแพ้ หรือไม่ก็ท�าอย่างอื่นที่คล้ายกัน
อีกฝ่ายก็ไม่มีหลักประกันว่าจะรักษาสัญญา และไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับ
ประชาชนเลยน่คี รบั ”

“พวกข้าตัดสินใจแล้วว่าต้องต่อต้านอย่างสุดก�าลังเท่าน้ัน
อย่างมังกรมารที่เพิ่งต่ืนจากการหลับใหลน่ะ พวกข้าจะปราบมันด้วย
เกียรติของพวกขา้ เอง!”

“ถา้ อกี ฝา่ ยเปน็ เวลโดรา่ ละก็ ศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแิ์ หง่ ทศิ ประจมิ
คงจะไม่นงิ่ ดดู าย ฮินาตะ โฉมงามผ้นู ้นั ก็คงจะเคล่อื นไหวสนิ ะ”

“โอ้ หวั หนา้ กองอัศวินศักด์สิ ทิ ธิ์ ฮนิ าตะงน้ั เหรอ ถึงนังจิง้ จอก
น่ันจะเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตน แต่ก็เป็นที่พ่ึงพาได้ในสถานการณ์
แบบน้”ี

“เปน็ ทเี่ ลอื่ งลอื วา่ ศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ มองเวลโดรา่
เปน็ ศัตรสู นิ ะ”

“มีผกู้ ลา้ อยดู่ ้วยนนี่ า?”
“โอ้! แสงวาบมาซายกู ิแห่งอาณาจักรอินกราเซยี งนั้ เหรอ!”
“ใช่แล้ว ผู้กล้าท่ีร่�าลือกันว่าแข็งแกร่งท่ีสุดในประวัติศาสตร์
จนถึงขั้นล้มคู่ต่อสู้ลงได้โดยที่ไม่มีใครเข้าใจเลยว่าท�าไมคู่ต่อสู้ถึงล้ม
หากฉายา “แสงวาบ” ไมใ่ ชเ่ รื่องเกนิ จรงิ ก็ต้องพิสูจน์ต่อหน้าเวลโดร่า
กนั หน่อยแล้ว!”
เหล่าขนุ นางคกึ คะนอง

90

เจ้าตัวไม่ร้สู กึ ตวั กนั เลยว่า ตวั เองเอาแต่พึง่ คนอ่นื อย่างเดียว
“อืม้ ใจเดด็ เดีย่ วดนี ี!่ มาขบั ไลพ่ วกอสูรใหท้ ีสิ!!”

พวกเขาคุยโวโอ้อวดในส่ิงทีต่ วั เองทา� ไมไ่ ดเ้ ชน่ น้ีเป็นต้น
เหล่าเสนาบดีฝ่ายกษัตริย์มองดูสภาพของฝ่ายขุนนางที่เป็น
เช่นนนั้ และเห็นสว่ นท่ีนา่ ขายหน้า พวกเขาจึงนึกถึงวิธรี ับมอื ของพวกตน
ในตอนทีไ่ ดท้ ราบเรอ่ื งนี้จากกษตั รยิ ์เป็นคร้งั แรก
คนทหี่ นา้ แดงและถอนหายใจกม็ อี ยบู่ า้ ง คนทต่ี ระหนกั ถงึ สภาพ
จติ ใจของกษัตริย์ในตอนนั้นและย้อนทบทวนตนเองก็มอี ยเู่ ชน่ กัน

สว่ นกษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ กเ็ ขา้ ใจความรสู้ กึ ของเหลา่ ขนุ นางทอี่ ยทู่ น่ี ่ี
เปน็ อยา่ งดี
ในตอนน้ี เหลา่ ขนุ นางโวยวายเสียงดัง ยืนยนั ว่าจะเปิดสงคราม
พวกเขายืนกรานท่ีจะรักษาผลประโยชน์ของตนเองเท่านั้น สุดท้ายแล้ว
ไม่วา่ จะตัวประเทศ ตลอดจนชวี ิตและทรพั ยส์ นิ ของประชาชน พวกเขาไม่
ยอมปกป้องเลย
เพราะวา่ พวกเขาไมไ่ ดต้ ง้ั ใจทจ่ี ะสอู้ ยา่ งเอาจรงิ เอาจงั จงึ ใชค้ า� พดู
อนั แสนด้ือร้ันได้อยา่ งไม่เกรงกลวั
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ รวู้ า่ เรอ่ื งมนั จะกลายเปน็ แบบน ้ี เหลา่ ขนุ นางซง่ึ
เป็นผู้ถือครองที่ดินที่มารวมตัวกันท่ีนี่ จนป่านนี้พวกเขาก็ยังมองไม่เห็น
ความจรงิ
เพราะวา่ พวกเขาไมไ่ ดต้ ง้ั ใจทจี่ ะทา� ใหต้ วั เองเปน็ เปา้ โจมตตี ง้ั แต่
แรกแลว้ และพวกเขากไ็ มไ่ ดล้ ม้ิ รสความหวาดกลวั เช่นกนั
พวกเขากแ็ คอ่ ยใู่ นสถานทที่ ปี่ ลอดภยั และใหใ้ ครกต็ ามตอ่ สแู้ ทน
พวกเขาเท่านน้ั
หากพา่ ยแพ้ก็คงไม่คดิ ที่จะรบั ผิดชอบเลย
ถึงจะเป็นแบบนนั้ แตก่ ็รอดมาได้จนถึงตอนนี้

บทที่ 1 ปศิ �จกบั กลอบุ �ย 91

เนอ่ื งจากอาณาจกั รฟาลมสุ เปน็ ประเทศใหญ ่ จงึ มสี ถานภาพสงู
เมอ่ื เทยี บกับประเทศข้างเคียง
แตค่ รงั้ นจ้ี ะใชเ้ หตผุ ลแบบนน้ั ไมไ่ ดแ้ ลว้ เพราะวา่ ไดร้ บั แรงกดดนั
จากประเทศข้างเคียง จงึ ใช้วธิ ีการทใี่ ชเ้ หมอื นทกุ ทไี ม่ได้
นอกจากน ้ี คตู่ อ่ สยู้ งั เปน็ คาทสั โทรฟทส่ี ามารถกวาดลา้ งทงั้ กองทพั
ได้ดว้ ยตวั คนเดยี วอกี ...

เหลา่ ขนุ นางโกรธจดั แลว้ ถามหาความรบั ผดิ ชอบจากราชาดว้ ย
เสียงอนั โหวกเหวก
กล่าววา่ ราชวงศ์ควรจา่ ยค่าชดใช้
กล่าววา่ ต้องปฏเิ สธขอ้ เรียกรอ้ งของอสรู โดยเดด็ ขาด
กล่าวว่า ควรจะระดมพลท้ังหมดของฟาลมุสไปต่อสู้
จะว่าไปเรือ่ งที่เหลา่ ขุนนางพูดมาก็ไม่ไดผ้ ดิ อะไรเลย
แต่ดนั ลืมประเดน็ ส�าคญั ไป
นั่นคือขอ้ เท็จจรงิ ทว่ี ่า ก�าลงั รบภายในประเทศฟาลมสุ ได้ลดลง
อยา่ งมากแลว้
ในอกี ความหมายหนงึ่ พวกเขาอาจจะแคไ่ มอ่ ยากจะเชอื่ ขอ้ เทจ็ จรงิ
ดังกล่าวก็เป็นได้...
พอเหตกุ ารณน์ นั้ เปน็ ทช่ี ดั เจนแลว้ กม็ ที งั้ คนทห่ี นา้ ซดี และคนที่
คัดคา้ นโดยไมย่ า� เกรง
เหล่าขุนนางไม่แสดงความเป็นอันหน่ึงอันเดียวกัน จึงท�าให้ที่
ประชุมวนุ่ วายมาก ตามทกี่ ษัตรยิ ์เอด็ มารสิ กังวล
ในขณะนนั้ พระอนชุ าเอดอู ารด์ ผเู้ ปน็ ตวั แทนฝา่ ยขนุ นางซงึ่ คอย
จงั หวะอยเู่ ริ่มเอ่ยปาก

“ทา่ นพ่ี ไมส่ ิ ฝา่ บาท! ถึงจะสละบลั ลงั กไ์ ป กไ็ ม่ชว่ ยใหห้ นีจาก
ความรบั ผิดชอบน้ันได้หรอก! กษตั รยิ ์ผู้มเี กียรติสูงส่งนะ่ จะยอมรับความ

92

พา่ ยแพ้ง่ายๆ เหรอพ่ะย่ะคะ?”
“...ฟงั นะ เอดูอารด์ เอ๋ย อกี ฝา่ ยคือ “มงั กรวายุคลง่ั ” เวลโดรา่

ถ้าอยู่ต่อหน้าความเกรี้ยวกราดของมัน เกียรติของเราก็เท่ากับขยะ
น่ันแหละ! ใครจะไปลิ้มรสความหวาดกลัวแบบนั้นอีกเป็นครั้งท่ีสองกัน
หรือว่าถา้ จะพูดเร่ืองเกยี รติละก็ ลองให้ขนุ นางไปสู้ไหมล่ะ? เราไมห่ า้ ม!
มแี ตจ่ ะทา� ใหท้ หารตายเปล่าๆ เทา่ นน้ั นะ”

“ไม่ เรอื่ งนน้ั มนั ... แตว่ า่ ฝา่ บาท ถา้ หากเรอ่ื งนน้ั เปน็ เรอ่ื งจรงิ ละก็
ฝ่าบาทต้งั ใจจะหนไี ปแค่คนเดยี วเหรอ?”

“เจา้ บา้ จะมที ใี่ หห้ นไี ดย้ งั ไง! เพราะงนั้ เราถงึ พดู วา่ จะสละบลั ลงั ก์
แลว้ จ่ายเงินชดใช้ไง”
พวกเขาได้เปิดฉากถามและสบโอกาสทวงความรับผิดชอบจาก
กษัตริย์ แต่ว่า ด้วยแรงกดดันจากใจท่ีกล้าแข็งของกษัตริย์เอ็ดมาริสซ่ึง
ปกติไม่มีนัน้ ท�าใหเ้ อดอู าร์ดนงิ่ เงียบ
พอเหน็ อยา่ งนน้ั แลว้ กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ กเ็ บาเสยี งลง แลว้ พดู ตอ่

“ถ้าเราไมส่ ละบัลลงั ก์ละก็ มแี ตจ่ ะท�าใหต้ กเปน็ เมอื งขึ้นหรอื ไม่
ก็ทา� สงครามต่อเท่านน้ั มันจะดีเหรอ? ประเทศจะล่มจมนะ--------”

“อกึ ... แตว่ ่า จะยอมจา� นนต่ออสรู โดยไมต่ อ่ ต้านเลยก.็ ..”
ถงึ อยา่ งนน้ั กย็ งั ยอมรบั ไมไ่ ดอ้ ยดู่ นี น่ั แหละ เอดอู ารด์ ปดิ ปากเงยี บ
อย่างนา่ อดสู
ทปี่ ระชมุ กลบั มาเงยี บกรบิ สกั พกั ในตอนนนั้ เสยี งอา้� อง้ึ ของเคานต์
เฮลแมนกไ็ ด้กงั วานขึน้

“ขอพดู ไดห้ รอื เปลา่ ครบั ? นเ่ี ปน็ จดหมายทส่ี ง่ มาหาผมเมอื่ เชา้ น้ี
ครบั มนั มเี นอ้ื หาทสี่ า� คญั มาก ผมจงึ อยากใชส้ ถานทแี่ หง่ นเ้ี พอื่ แจง้ ใหท้ กุ ทา่ น
ได้ทราบ...”
เคานตเ์ ฮลแมนกลา่ วเชน่ นนั้ เนอื้ หาของจดหมายเกย่ี วกบั คา� แถลง
ซ่งึ ประกาศโดยอาณาจกั รเบอร์มนุ ด์

บทท่ี 1 ปิศ�จกับกลอบุ �ย 93

ใจความวา่ อาณาจักรเบอร์มุนดจ์ ะสนับสนนุ เทมเพสต์ และจะ
ประณามทหารประจ�าการจากอาณาจักรฟาลมุสในการกระท�าคร้งั นี้
สง่ิ นนั้ คือแถลงการณต์ ิเตยี นอาณาจักรฟาลมุสอย่างชดั เจน

“เป็นแค่ประเทศเลก็ ๆ อย่าอวดดีไปเลย!!”
“ถ้าพวกเราชนะพวกเขาคงจะอยู่น่ิงๆ แต่ครั้งนี้พวกเราแพ้
พวกเขาก็เลยไดใ้ จงั้นเหรอ”
เพอื่ เปน็ การบรรเทาความโกรธของเหลา่ ขนุ นางกลมุ่ นน้ั เสนาบดี
ทร่ี ับผิดชอบการนา� เข้าและการสง่ ออกจงึ กลา่ ววา่ อาณาจักรคนแคระก็มี
แถลงการณ์ออกมาเหมือนกัน เหล่าขุนนางจึงมีท่าทีอ่อนลงด้วยถ้อยค�า
ดงั กลา่ วอยา่ งที่คิด โดยไม่ปิดบงั ท่าทีลุกลี้ลกุ ลนเลย
“ถา้ มแี คอ่ าณาจกั รเบอรม์ นุ ดก์ ย็ งั ดี แตถ่ า้ ประเทศแหง่ ยทุ ธภณั ฑ์
ดวารก์ อนเคลอื่ นไหวขนึ้ มาตอ้ งลา� บากแน่ ราชาคนแคระกาเซลนา่ จะรกั ษา
จุดยืนท่ีเป็นกลางสนิ ะครับ?”
“ไม่สิ ส่ิงที่น่าจะเป็นปัญหาก็คือ แรงดึงดูดของค�าแถลงนั่น
ต่างหาก เพราะว่าเป็นประเทศคู่ค้าท่ีส�าคัญ ถ้าเราท�าให้ราชากาเซล
เสยี ความรู้สกึ ก็คงจะแย”่
รายงานของเคานต์เฮลแมนจุดชนวนให้ท่ีประชุมตกอยู่ใน
บรรยากาศกดดนั ต่อมากม็ ีระเบิดทีแ่ รงกว่าถกู ขวา้ งเขา้ ไปในทีแ่ หง่ นั้น
“ขะ ขอกราบเรียน! ในขณะนม้ี รี ายงานดว่ นจากกลิ ด์มาแจ้งให้
ทราบครบั !!”
พลทหารทะยานเขา้ มา แลว้ แผดเสยี งเชน่ นนั้ ดว้ ยใบหนา้ อนั ซดี เซยี ว
แมต้ อนนจี้ ะอยรู่ ะหวา่ งการประชมุ ทส่ี า� คญั กม็ อิ าจหยดุ ยง้ั ทหารยามไวไ้ ด้
เนือ่ งจากอทิ ธิพลของ “หนังสือส่งข่าวสารสา� คัญเรง่ ด่วน” ท่ีทหารนา� มา
เพื่อถ่ายทอดค�าส่ัง
แม้แต่ขุนนางท่ีก�าลังจะบ่นก็ถึงกับเงียบ เม่ือได้เห็นข้อความ
สา� คญั ทเี่ ขียนไว้ในจดหมาย เพราะว่ามนั คอื จดหมายท่ีออกคา� ส่ังสา� หรับ

94

สถานการณท์ ม่ี อี นั ตรายระดบั S พเิ ศษเทา่ นนั้ ผทู้ ขี่ ดั ขวางการสง่ ขอ้ ความ
จะได้รับโทษสถานหนักในข้อหากบฏแห่งชาติ โดยความผิดดังกล่าว
ก�าหนดขนึ้ ภายใตข้ ้อตกลงของสมาคมอสิ ระ

“อา่ นซะ”
เมื่อพลทหารได้รับอนุญาตจากกษัตริย์เอ็ดมาริสแล้ว เขาก็ถือ
จดหมายดว้ ยมอื ทสี่ นั่ ระรกิ อยา่ งเครง่ เครยี ด จากนนั้ กค็ อ่ ยๆ อา่ นออกเสยี ง

“มแี ถลงการณว์ า่ อสรู ผไู้ ดร้ บั การขนานนามวา่ เปน็ ผนู้ า� สมาพนั ธ์
ในมหาพงไพรแหง่ จูร่า รมิ ุรุ ได้ขึน้ เป็นจอมมารแลว้ ครับ!”

“วา่ ไงนะ!?”
“นนั่ มัน--------”
“ในทางกลบั กนั กถ็ อื เปน็ โอกาสทดี่ นี ะ เทา่ นป้ี ระเทศของขา้ กจ็ ะ
ได้รบั การชว่ ยเหลือ”
“อมื้ เพราะพวกจอมมารนา่ จะนิง่ ดูดายไมไ่ ด้ พวกรมิ รุ ุทีไ่ ม่รจู้ กั
เจยี มตัวกค็ งจะได้รซู้ งึ้ ถงึ ความนา่ กลวั ของจอมมารตวั จริงเลยละส”ิ
“ถา้ ไปไดส้ วยละก็ เวลโดรา่ ทฟ่ี น้ื ขน้ึ มาอาจจะสญู สนิ้ ไปพรอ้ มกบั
พวกมันก็เป็นได!้ ”
ในทันทีท่ีพลทหารอ่านค�าสั่งได้หน่ึงข้อความ เหล่าขุนนางก็
ส่งเสียงร้องด้วยความดีใจ แต่ทว่า เสียงน้ันกลับหายวับไปในรวดเดียว
หลังจากท่พี ลทหารกล่าวต่อ
“--------มขี อ้ มลู เขา้ มาวา่ จอมมารเคลยแ์ มนมที า่ ทตี อบโต้ แลว้
เขา้ ไปทา้ ทายรมิ ุร-ุ -------จอมมารรมิ รุ ุ จากนัน้ จงึ โดนโจมตคี นื ”
ทป่ี ระชมุ ถกู ปกคลมุ ดว้ ยความตกตะลงึ ในเวลาเดยี วกนั กบั ตอน
ทเี่ สียงของพลทหารดงั กังวาน
“-------- หาาา?”
“บา้ นา่ ...”
““บีสต์มาสเตอร์ (ราชาราชสหี )์ ” คารอิ อน และ “สกายควีน

บทที่ 1 ปศิ �จกับกลอุบ�ย 95

(ราชินแี ห่งท้องนภา)” เฟรย์ พวกเขามวั ท�าอะไรกนั อยู?่ หรือวา่ พวกเขา
สละอา� นาจการปกครองมหาพงไพรแหง่ จรู า่ ใหค้ นทเี่ พง่ิ มาใหมง่ น้ั เรอะ!?”
เนื่องจากเป็นที่กระจ่างแล้วว่าศัตรูของพวกตนเป็นจอมมาร
จึงเป็นธรรมดาท่จี ะตกใจ
พอขนุ นางคนหนง่ึ ถามเกย่ี วกบั ความเคลอ่ื นไหวของเหลา่ จอมมาร
กลมุ่ อนื่ ท่อี ยูต่ ิดกบั มหาพงไพรแห่งจรู ่า พลทหารจงึ อา่ นข้อความสุดทา้ ย
เพ่ือตอบค�าถามนน้ั

“ส่วนเรื่องของคาริออนและเฟรย์ เนื่องจากสองคนนั้นได้ส่ง
ตา� แหน่งจอมมารคนื จึงเขา้ ไปอยภู่ ายใตค้ วามคมุ้ ครองของจอมมารมลิ ิม
ในขณะเดียวกัน เรื่องนั้นก็เป็นเหตุผลที่ท�าให้อิทธิพลของจอมมารเร่ิม
ผนั ผวน และตอนนี้ จอมมารทง้ั แปดตนไดร้ ับการขนานนามว่า “ออคตา
แกรม” ครบั ”
ด้วยเสียงดงั กล่าว กลุ่มคนในฝา่ ยขนุ นางจงึ ปดิ ปากเงยี บกรบิ
เพราะพวกเขาเข้าใจแล้วว่า นอกจากริมุรุจะเป็นศัตรูของพวก
ตนแล้ว ยงั เปน็ หนึง่ ในออคตาแกรมอีกดว้ ย
แมว้ า่ กลมุ่ คนฝา่ ยกษตั รยิ จ์ ะไดร้ บั แจง้ ขอ้ มลู ลว่ งหนา้ แตถ่ งึ รแู้ ลว้
ก็ไม่ได้หมายความว่าจะฟังได้อย่างสบายๆ ไม่ว่าจะฟังสักกี่ครั้งก็ยาก
ท่ีจะเช่อื จงึ ได้แตเ่ งยี บเหมอื นทกุ ที
ขอ้ มลู นเ้ี ปน็ การสอ่ื สารทางเดยี ว ซง่ึ ไดร้ บั จากเหลา่ จอมมารทล่ี ง
นามรว่ มกนั เพราะฉะนนั้ ถงึ จะสงสยั ในขอ้ มลู นก้ี ไ็ มม่ คี วามหมาย เนอ่ื งจาก
จอมมารแต่ละตนครอบครองพลังมหาศาล ด้วยเหตุน้ีพวกเขาจึงไม่มี
ความจา� เป็นท่ีจะต้องหลอกลวงมนษุ ยชาติเลย

ทีป่ ระชุมห้อมลอ้ มไปดว้ ยความเงียบสงัด ในที่แหง่ นนั้ กษตั ริย์
เอด็ มาริสเปดิ ปากพดู อย่างสง่าผา่ เผย

“ได้ยนิ แล้วสนิ ะ ทกุ คน นอกจากเวลโดร่าที่เป็นภยั คุกคามแลว้

96

อสูรทชี่ อื่ ว่าริมุรกุ ็อันตรายเช่นกัน สัตว์ประหลาดที่ถงึ ข้ันเอาชนะจอมมาร
เคลยแ์ มนไดอ้ ยา่ งงา่ ยดายนน้ั เกนิ คาดเลยทเี ดยี ว เพราะงน้ั จะหยดุ คยุ กนั
แตเ่ พยี งเทา่ นไ้ี ดแ้ ลว้ มงั้ ? เราตดั สนิ ใจแลว้ วา่ จะสละบลั ลงั ก์ ทงั้ ๆ ทพี่ ดู วา่
ท�าเพอื่ ประเทศ แตก่ ลบั ไมน่ ึกถงึ สถานการณใ์ นประเทศของทางฝา่ ยนนั้
เป็นอะไรที่ง่ีเง่าส้ินดี เพราะเราหน้ามืดตามัวไปกับกิเลส มันจึงถือเป็น
ความผิดพลาดของเรา ถ้าหากเปลี่ยนวิธีการเข้าหาละก็ อาจจะได้เป็น
เพ่อื นบ้านทดี่ ตี อ่ กันก็ได”้
เพราะตัวเองจะสละราชสมบัต ิ กษัตริย์เอ็ดมาริสจงึ ใหโ้ อวาทวา่
ด้วยเรื่องความเป็นไปได้ท่ีจะสร้างความสัมพันธ์ข้ึนมาใหม ่ เหล่าขุนนาง
ซ่ึงสดบั ฟังถ้อยค�าดังกล่าวจึงไมม่ คี วามต้ังใจทจ่ี ะตอบโต้แล้ว
ในท่ีสุดทุกคนก็เข้าใจว่ามีแต่ต้องท�าตามท่ีกษัตริย์เอ็ดมาริสพูด
เทา่ นนั้

“เราจะสละบลั ลงั ก์ และเสนอให้เอดอู ารด์ เป็นผสู้ ืบทอด”
“ท่านพ.ี่ ..”
“วา่ ไงนะครบั !?”
“ไมใ่ ช่วา่ จะให้เจ้าชายเอ็ดการส์ บื ทอดเหรอครบั ?”
ค�าพูดท่ีเหนือความคาดหมายดังกล่าว กลายเป็นที่ฮือฮาในท่ี
แห่งนัน้

เนอื่ งจากทกุ คนตา่ งกค็ ดิ วา่ หากกษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ สละราชสมบตั ิ
จะตอ้ งยกบลั ลงั กใ์ หเ้ จา้ ชายแนๆ่ เพราะเหตนุ เี้ อง เอดอู ารด์ ถงึ ไดพ้ ยายาม
เรยี กรอ้ งใหค้ นสนใจในตัวเขาอย่างสดุ ความสามารถ
เป็นท่ชี ัดเจนว่า เอด็ มารสิ ผเู้ ป็นพ่ชี ายจะสละราชสมบัตแิ น่นอน
เชน่ นนี้ บั เปน็ โอกาสทเี่ กดิ ขนึ้ โดยไมค่ าดฝนั เพราะวา่ เอดอู ารด์ มคี วามใฝฝ่ นั
ท่ีจะขึน้ ครองบลั ลงั ก์นน่ั เอง
ตอ่ ใหเ้ จา้ ชายเอด็ การข์ น้ึ เปน็ กษตั รยิ ใ์ นครงั้ น ้ี เอดอู ารด์ กย็ งั หวงั

บทท่ี 1 ปิศ�จกับกลอุบ�ย 97

ทจ่ี ะข้นึ ครองบลั ลังกต์ อ่
แมว้ า่ เจา้ ชายจะมอี ายแุ ค ่ 10 ขวบ แตก่ ระนน้ั กไ็ มส่ ามารถแตง่ ตง้ั
ผ้สู า� เร็จราชการแทนพระองคไ์ ด้ เพราะพช่ี ายยังมชี วี ติ อยู่
หากเปน็ เชน่ นั้น เอดูอาร์ดจา� เป็นตอ้ งยยุ งใหเ้ หล่าขนุ นางแสดง
ความไม่พอใจ และท�าให้พวกเขาคิดว่าน่าจะให้เอดูอาร์ดเป็นกษัตริย์
ต้งั แตแ่ รก
แตท่ วา่ คนท่ีนั่งอยู่บนบลั ลงั กก์ ลับยมิ้ ให้เอดูอาร์ด

“หลงั จากนี้จะก้าวเขา้ สูย่ ุคสมยั ทีย่ ากล�าบาก เอด็ การ์ยังเด็กอยู่
คงยากทจ่ี ะฟนั ฝา่ มนั ไปได้”
เสยี งพึมพ�าของกษตั ริย์เอ็ดมาริสเต็มไปด้วยความขมขืน่
ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์หลากหลาย ก็มีคนท่ีพยักหน้า
ยอมรับอยบู่ า้ ง

“ข้ากค็ ดิ วา่ ดีแลว้ พะ่ ยะ่ คะ ฝ่าบาท”
น่นั คือมาร์ควิสมิวเรอร์
ถ้อยค�าดงั กล่าวท�าใหเ้ อดอู าร์ดยมิ้ กริ่มภายในใจ หากผู้น�าของ
กลุ่มคนที่เป็นกลางอย่างมิวเรอร์พยักหน้ารับแล้วละก็ คงจะไม่มีใคร
คดั ค้านการตัดสนิ ใจนีอ้ กี
เอดูอาร์ดเช่ือม่ันว่า-------- ถ้าหากตนได้น่ังบัลลังก์แล้ว ไม่ว่า
วิกฤตกิ ารณ์จะเป็นเชน่ ไรกส็ ามารถผ่านพ้นไปได้
ดว้ ยการบา่ ยเบยี่ งเรอื่ งคา่ ชดใชไ้ ปกอ่ น แลว้ ในระยะเวลานนั้ กไ็ ป
ดึงประเทศข้างเคียงเข้ามาพัวพันเพ่ือท่ีจะตอบโต้ ตามท่ีเหล่าขุนนางใน
ฝ่ายตนได้พูดไว้ว่า การกอ่ ตัง้ สมาพันธม์ นุษยชาติทพ่ี ง่ึ พงิ อัศวนิ ศักด์สิ ิทธ์ิ
และผกู้ ล้าน้ัน เปน็ วิธีการท่มี ีประสิทธภิ าพ
ทั้งน้ี ไม่จา� เปน็ ตอ้ งท�าถงึ ขนาดนั้นหรอก...
การเปล่ียนกษัตริย์คือการสับเปล่ียนขั้วอ�านาจทางการเมือง
เนื่องจากข้ัวอ�านาจเก่าสลายไปแล้ว จึงไม่มีความจ�าเป็นที่จะสืบทอด

98

อา� นาจตอ่ หากเปน็ เชน่ นน้ั แลว้ คา่ ชดใชจ้ า� นวนมหาศาลกไ็ มม่ คี วามจา� เปน็
ที่จะตอ้ งจา่ ยด้วยประการฉะน้ี
ถา้ เกดิ วา่ โดนทวงคา่ ชดใชก้ น็ น่ั แหละ เพยี งแคผ่ ลกั ความรบั ผดิ ชอบ
ทั้งหมดไปให้พระเชษฐาเอ็ดมารสิ ผเู้ ป็นกษัตรยิ ์องคก์ ่อนกพ็ อแล้ว
เอดูอารด์ คดิ ตืน้ ๆ

(ฮฮึ ฮึ ึ ขา้ จะเปน็ กษตั รยิ ์ แลว้ จะทา� ใหป้ ระเทศนเี้ จรญิ มากยง่ิ ขน้ึ )
เอดูอาร์ดปลาบปล้ืมท่ีจะได้เป็นกษัตริย์องค์ต่อไป โดยท่ีไม่ได้
ร้สู กึ ตัวเลยว่านัน่ เปน็ พลอ็ ตเรื่องท่ีถูกวางไวต้ ้งั แต่ต้นแลว้ ...
หลงั จากนั้น การประชุมก็ไดด้ �าเนินต่อไปอยา่ งราบร่ืน
มกี ารยกปญั หามากมายขน้ึ มา เพอื่ ทจ่ี ะนา� ไปปรบั ปรงุ แกไ้ ขอยา่ ง
ละเอียด
ในทส่ี ุด ทุกฝ่ายก็ไดข้ ้อสรุปที่จะน�าไปใช้ในการหารอื ปรองดอง
โดยมมี ติเป็นเอกฉันท์

--------หลังจากนนั้ ณ ทป่ี ระชุมหารอื ปรองดอง
ฟาลมสุ มหาประเทศทมี่ ปี ระวตั อิ นั ยาวนาน และสหพนั ธรฐั จรู า่
เทมเพสต ์ ทงั้ สองประเทศไดต้ กลงทา� สนธสิ ญั ญาเกย่ี วกบั การสงบศกึ แลว้
เนื่องจากการเจรจาอย่างสันติประสบผลส�าเร็จ
ในด้านการแสดงออกในท่ีประชุม จะเห็นว่าอาณาจักรฟาลมุส
ยอมรับเทมเพสต์ในฐานะประเทศ ถึงแม้จะยังไม่มีการสถาปนาความ
สมั พนั ธท์ างการทตู กต็ าม แตจ่ ะละเลยกฎหมายระหวา่ งประเทศดว้ ยความ
ประมาทเลนิ เลอ่ ไมไ่ ด้
ทว่า เนื่องจากเทมเพสต์ไม่ได้เข้าเป็นสมาชิกของคอนซิล
ออฟ เวสต-์ ------- สภานานาชาติฝั่งตะวันตก ถึงแม้อาณาจักรฟาลมุส
จะเข้ามาบุกรุกดินแดนอีกคร้ังก็ตาม แต่มาตรการลงโทษทางกฎหมาย
กลบั ไมม่ ผี ล

บทที่ 1 ปศิ �จกบั กลอุบ�ย 99

เทมเพสต์ก็ท�าได้แค่วางตัวโดยใช้หลักมนุษยธรรมจนถึงที่สุด
เพอื่ รกั ษาความสัมพันธร์ ะหวา่ งประเทศ
ถงึ อย่างนน้ั ก็รบั ประกนั ไดว้ า่ เทมเพสต์มกี า� ลงั ทหาร
ผ้ทู ีด่ แู ลประเทศดงั กลา่ วคือจอมมารตนใหม ่ ริมุรุ
อมนุษย์ผู้มีภูมิปัญญาเหนือมนุษย์ เขาเป็นเพื่อนซ้ีกับ “มังกร
วายคุ ลง่ั ” เวลโดรา่ และรวมมหาพงไพรแหง่ จรู า่ ใหอ้ ยภู่ ายใตก้ ารปกครอง
อย่างเบ็ดเสร็จ โดยใชร้ ะยะเวลาแค่ไมถ่ งึ 2 ปี
ถ้านึกถึงข้อเท็จจริงดังกล่าวก่อนละก็ จะไม่มีประเทศใดที่คิด
จดุ ชนวนสงครามกบั เทมเพสตเ์ ลย เพราะจะคาดการณไ์ ดถ้ งึ ความเสยี หาย
มากเกนิ ไปเมอื่ เทยี บกบั ผลประโยชนท์ ไ่ี ดร้ บั อยา่ วา่ แตเ่ สยี หายเลย ดไี มด่ ี
ประเทศอาจจะล่มสลายไดเ้ ลยทีเดยี ว
นับแต่วันนี้-------- ริมุรุจึงได้รับการปฏิบัติในฐานะสิ่งท่ีมิอาจ
รุกรานได้
เปน็ ตวั ตนทใี่ นโลกนเ้ี รยี กขานกนั วา่ จอมมาร หรอื กค็ อื ดซิ สั เตอร ์
(ระดบั วนิ าศภัย)
เช่นนี้จึงไม่มีปัญหาอะไรมากมาย แผนการข้ันแรกจึงเสร็จสิ้น
ด้วยประการฉะนี้
ทุกสงิ่ ทกุ อย่างเปน็ ไปตามความตงั้ ใจของดอิ าโบล--------

100

บทที่ 2

แต่ละ
บทบาท
หน้�ท่ี

บทท่ี 2 แตล่ ะบทบ�ทหน้�ท่ี 101

วนั ตอ่ มาหลงั จากทผี่ มไดร้ บั การรายงานจากดอิ าโบล ชนู ะกบั โซเอย์
กลบั มาเป็นคนแรกๆ

“กลบั มาอยา่ งปลอดภัยค่ะ!”
ชูนะพูดเช่นนั้น พร้อมกับน�าแก้มมาถูตัวผมดูเหมือนว่าเธอ
จะใช้พลังเวทในการต่อสู้หมดแล้ว จึงต้องใช้เวลาฟื้นฟูจนกว่าจะใช้สกิล
‘เคล่อื นยา้ ยผา่ นมติ ิ’ ได้
ผมสามารถ ‘เคลอ่ื นยา้ ย’ ไดอ้ ยา่ งรวดเรว็ ดว้ ยสกลิ ‘ครอบงÓ
มิติ’ แต่ว่าชูนะมีปริมาณพลังงานน้อย จ�านวนครั้งที่สามารถใช้สกิลได้
ภายใน 1 วนั จึงมจี า� กดั
ดูเหมือนว่าโซเอย์จะสามารถกลับมาด้วยสกิล ‘เคลื่อนย้าย
ผา่ นเงา’ ได ้ แตว่ า่ ผู้พทิ ักษ์จะกลับมากอ่ นไมไ่ ด ้ ก็เลยรอชนู ะพักฟน้ื อยู่
ในตอนน ี้ ‘รา่ งแยก’ หลายรา่ ง กา� ลงั เฝา้ ระวงั บรเิ วณรอบๆ ฐานทม่ี นั่ ของ
เคลย์แมน เหมือนจะไปไดส้ วยกวา่ ทคี่ ิดแฮะ

“แล้วฮาคโุ รล่ะ?”
“ค่ะ ข้าขอรอ้ งใหเ้ ขาจัดการสว่ นท่เี หลือแลว้ ค่ะ”
ชนู ะกล่าวดว้ ยใบหน้ายิ้มแย้มแจม่ ใส
โซเอย์ค่อยๆ หลบสายตา สรปุ วา่ ยดั เยยี ดงานใหค้ นอ่ืนสะสาง
แล้วกลบั มาแคพ่ วกตัวเองง้นั เหรอ
เพราะวา่ ฮาคโุ รใช ้ ‘เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นมติ ’ิ ไมไ่ ด ้ พอถกู ปลอ่ ยไว้
แบบนน้ั แล้ว ก็เลยไมร่ ู้จะใชว้ ธิ ีอะไรกลบั มา แต่เอาเถอะ ฮาคุโรรกั ชูนะ
แบบหลานสาว ถงึ จะถูกขอใหท้ า� งานก็คงไมค่ ดิ อะไรมากหรอก
ตอนนเี้ ขารว่ มมอื กบั เกลโดใ้ นการสา� รวจปราสาทเคลยแ์ มน และ
แบง่ ทรพั ยส์ มบตั ขิ องเชลย ดเู หมอื นวา่ พวกเขาจะจดั การเรอื่ งการควบคมุ
ตวั เชลยใหผ้ มแล้ว

102

ขอขอบคณุ จากใจท่คี อยชว่ ยเหลอื นะครบั
งานคงจะกองเปน็ ภูเขา แตไ่ มม่ ีงานทีม่ ือสมคั รเลน่ อยา่ งผมช่วย
ไดเ้ ลย งน้ั อยูเ่ ฉยๆ รอจนกวา่ จะมคี นเรยี กให้ไปชว่ ยละกัน

และแลว้ พวกเบนมิ ารกุ ก็ ลบั มา ในตอนกลางคนื ของวนั ดงั กลา่ ว
“อ้าว? ผูบ้ ญั ชาการกลบั มาดว้ ยจะดีเหรอ?”

ผมถามไปเช่นน้ัน เบนิมารยุ ้มิ กวา้ ง
“ฮฮึ ึ ในเมอื่ สงครามจบลงแลว้ มนั กค็ งชว่ ยไมไ่ ดท้ พ่ี วกขา้ จะถกู

แทรกแซงไดต้ ลอดเวลา ขา้ คนื สทิ ธใิ์ นการสงั่ การใหท้ า่ นผชู้ ว่ ยบงั คบั บญั ชา
ช้ันเลศิ แล้ว จึงรบี ถอยกลบั มายังไงละ่ ครับ”
เบนิมารุพดู เช่นน้นั ดว้ ยท่าทางสดใสรา่ เรงิ
กลา่ วคอื งานที่เหลือฝากใหส้ ามทหารเสือจัดการ ผมเหน็ ภาพ
ใบหน้าอันแสนเจบ็ ปวดรวดร้าวของพวกอาร์บสิ ลอยข้ึนมาเลยทีเดียว
ไอท้ เี่ บนมิ ารทุ า� อยเู่ หมอื นกบั ชนู ะไมม่ ผี ดิ สมแลว้ ทเี่ ปน็ พน่ี อ้ งกนั
อย่างน้อยเขาควรจะดูเรื่องความรับผิดชอบของผมเป็นแบบ
อย่าง-------

《คÓตอบ สันนิษฐานว่าเป็นผลลัพธ์จากการดูมาสเตอร์
(เจ้านาย) เปน็ ตัวอยา่ ง》
อย่ามาสันนิษฐานนะ!
เรอ่ื งนน้ั ตอ้ งไม่ใช่แนน่ อน
หรือว่า หลงั จากที ่ ‘มหาปราชญ์’ กลายเป็น ‘ราฟาเอล’ แล้ว
ความสามารถในการประมวลผลจะดอ้ ยลงหรือเปลา่ เนย่ี ?

《ปฏเิ สธ ปรากฏการณด์ ังกลา่ วไม่ได้รับการยนื ยัน》

บทท่ี 2 แต่ละบทบ�ทหน�้ ที่ 103