เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 07

เบอ้ื งหลงั แตเ่ ปน็ ในฐานะพอ่ คา้ ซงึ่ เปน็ งานเบอื้ งหนา้ ทจ่ี ะทา� กระทง่ั ขอเขา้
พบทา่ นจอมมารรมิ รุ นุ ะ่ เพอื่ ทข่ี า้ จะไดร้ บั การสนบั สนนุ ในฐานะคคู่ า้ รายใหม่
ใหไ้ ดล้ ะนะ”

“อยา่ งงน้ี เี่ อง รบั ทราบแลว้ ครบั แลว้ ทง้ั หกคนจากคอนแทรกเตอร์
(สมาคมผู้รับเหมา) ทเี่ รียกตัวมาจากประเทศแม่จะเอายงั ไงครบั ?”

“เพ่ือเป็นการทักทายกษัตริย์องค์ใหม่ ข้าจะนา� พวกเขาไปเป็น
ของฝากใหก้ ษตั ริย์องค์ใหมย่ งั ไงละ่ ”

“อยา่ งงนี้ เี่ อง ทเ่ี หลอื กย็ ดั เยยี ดใหเ้ อดอู ารด์ ทง้ั หมดสนิ ะครบั ?”
“นา่ อปั ยศจงั นะ ไหนๆ ขา้ กท็ า� ตามสญั ญาทใี่ หไ้ วก้ บั หา้ ยอดอาวโุ ส
แล้ว ขา้ กแ็ คจ่ ะถอื โอกาสน้นั มาทวงบุญคุณกษตั ริย์องค์ใหม่เทา่ นัน้ เอง”
คอนแทรกเตอร์เป็นองค์กรท่ีเหมือนกับสมาคมอิสระของกลุ่ม
ประเทศฝั่งตะวันตก เนื่องจากเป็นองค์กรท่ีส่งผู้เช่ียวชาญไปประจ�าการ
จึงมีกลุ่มคนท่ีท�าอาชีพปราบปรามปิศาจอยู่ด้วย ซึ่งเรียกกันว่า เดมอน
ฮนั เตอร์ (นกั ปราบปศิ าจ)
พวกเขาคอื เหลา่ ผเู้ ชย่ี วชาญการตา้ นปศิ าจ ซง่ึ ในหมผู่ ตู้ อ่ สกู้ บั อสรู
เฉพาะผู้ท่มี ีความสามารถระดับสงู สดุ เท่านน้ั ทจี่ ะไดร้ ับใบอนญุ าต
ดมั ราดา้ จา้ งวานพวกเขาดว้ ยเงนิ จา� นวนมาก แลว้ เรยี กตวั มาจาก
ประเทศแม่ จากน้ัน เขากต็ ัง้ ใจที่จะประกาศความแข็งแกรง่ ของพวกเขา
ณ แผ่นดนิ แหง่ น้ ี แต่เขาร้สู ึกได้ถึงอนั ตรายจงึ ตดั สินใจเปลย่ี นแผนการ
“แต่วา่ จ�าเปน็ ต้องเฝา้ ระวังถึงขนาดนัน้ เลยเหรอครับ? คือว่า
รวบรวมเงินลงทนุ คนื มาได้ไม่หมดนะ่ ครับ...”
“ไม่รู้สินะ ข้าอาจจะคิดมากเกินไป แต่ข้าก็เชื่อในลางสังหรณ์
ของตวั เอง นอกจากน้ี ข้าก็ลม้ เหลวในการตดั ขาดทนุ 15แล้ว ขา้ จะทา� เร่อื ง
โง่เขลาอย่างการสญู เสยี กระท่ังชีวิตไม่ได้หรอกนะ”
“ขา้ พดู อะไรทยี่ งุ่ ไมเ่ ขา้ เรอ่ื งไปซะแลว้ ถา้ งนั้ ขา้ จะไปเตรยี มการ
15ถกาอรตนดั กขาา� ดลทุนงั ค: รกาับรบ”รหิ ารความเส่ยี งจากการลงทนุ ในกรณีที่เกดิ เหตุการณ์ตรงกนั ข้ามกบั สิง่ ทค่ี าดหวงั ไว้

“ออื ขา้ มอี กี เรอื่ งหนง่ึ ไปจดั เตรยี มของขวญั ใหก้ ษตั รยิ อ์ งคใ์ หม่
ไวด้ ว้ ย”
การสนทนาจบลงตรงนน้ั แล้วลกู นอ้ งกอ็ อกไปจากห้อง
การเตรยี มการดา� เนินไปอย่างรวดเร็ว แลว้ ดัมราดา้ กอ็ อกจาก
ดินแดนของนิโดล
เร่ืองนัน้ ถูกตอ้ ง
ดมั ราดา้ รอดพน้ จากสถานทอี่ นั ตรายทป่ี ศิ าจผนู้ า่ กลวั เพง่ เลง็ ได้
อยา่ งหวดุ หวดิ

●

กษตั ริย์องค์ใหม่เอดูอาร์ดร้สู ึกต่ืนเต้นอยา่ งถึงทสี่ ดุ
เนอ่ื งจากเขาไดร้ บั การสนบั สนนุ จากเหลา่ ขนุ นางทวั่ ทกุ หนทกุ แหง่
อย่างไมห่ ยุดหยอ่ น กา� ลังรบจงึ เพิม่ ขึน้ เรอ่ื ยๆ
การทว่ี รี บรุ ษุ ยอหม์ เขา้ ขา้ งเอด็ มารสิ ผเู้ ปน็ พระเชษฐานนั้ อยนู่ อก
เหนือความคาดหมาย และในตอนทีจ่ อมมารรมิ ุรสุ นบั สนุนยอหม์ เขาก็
ตระหนักได้ว่าแผนการลม้ เหลวแล้ว
แตส่ วรรคไ์ ม่ทอดท้ิงเอดอู าร์ด
เพราะอารค์ บชิ อปเรฮมิ ถกู สงั หาร สถานการณจ์ งึ เปลย่ี นไปนนั่ เอง
นกั บญุ ฮนิ าตะผนู้ น้ั กด็ นั เขา้ ไปปราบจอมมารรมิ รุ เุ สยี น ี่ ไดย้ นิ วา่
เธอพาครูเซเดอรไ์ ปออกศกึ ด้วย
และย่ิงไปกวา่ นั้น เหลา่ วีรบรุ ษุ แหง่ จักรวรรดศิ กั ด์ิสิทธ์ิลูเบเรียส
ก็เสนอความชว่ ยเหลอื ให้แก่เอดอู าร์ด
กองพลรกั ษาพระองคใ์ นสงั กดั องคส์ นั ตะปาปา-------ในหมพู่ วก
เขาม ี “สามเซยี นนกั รบ” ทร่ี า่� ลอื กนั วา่ แขง็ แกรง่ ทส่ี ดุ รองลงมาจากฮนิ าตะ
อีกด้วย พวกเขากา� ลงั เคล่ือนพลเทมเพิลไนท์เพ่อื ทจ่ี ะเขา้ รว่ มสงคราม

บทที่ 6 เทพแี ละจอมม�ร 455

แมว้ า่ ในตอนนย้ี ังไมถ่ ูกกา� หนดให้เปน็ “ศตั รแู ห่งเทพ”ี แต่เขา
ก็เตรียมพร้อมส�าหรับการรบ เพราะเป็นไปได้ว่าเร่ืองน้ันน่าจะเกิดขึ้นใน
อกี ไมน่ าน
ถงึ แมจ้ ดุ ประสงคข์ องพวกเขาจะเปน็ การปราบปรามปศิ าจผสู้ งั หาร
อาร์คบิชอปเรฮิมก็ตาม แต่นั่นเป็นแค่การแสดงออกภายนอกเท่าน้ัน
เพราะจดุ ประสงคท์ แ่ี ทจ้ รงิ คอื การรวบรวมทหารพนั ธมติ รจากกลมุ่ ประเทศ
ฝง่ั ตะวนั ตกเขา้ ดว้ ยกนั เพอื่ ตอ่ ตา้ นจอมมารรมิ รุ นุ น่ั เอง-------เอดอู ารด์ คดิ
เพราะฉะนน้ั เอดอู ารด์ จงึ ยอมรบั การกระทา� ทงั้ หมดของพวกเขา
ภายในอาณาจกั รฟาลมสุ และอนญุ าตแมก้ ระทง่ั การปฏบิ ตั กิ ารทางทหาร
เขาไมไ่ ดต้ ง้ั ใจทจ่ี ะสรา้ งความขดั แยง้ กบั จอมมารรมิ รุ แุ ตพ่ อเรอ่ื ง
ดนั กลายเปน็ แบบน้ี มนั ก็ไมเ่ กย่ี วแล้ว
เพราะเปน็ ไปไมไ่ ดท้ ฮี่ นิ าตะจะพา่ ยแพจ้ อมมาร หากมกี องกา� ลงั
ทหารเพียงเท่านี้ก็สามารถเอาชนะกองทัพจอมมารได้------- นั่นคือส่ิงที่
เอดอู าร์ดตัดสิน
ปัญหาคือเวลโดร่า... แต่เพียงแค่มังกรมารอารมณ์แปรปรวน
ตัวน้ัน ศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิแห่งทิศประจิมน่าจะยกก�าลังทั้งหมดมาผนึก
มันอีกครัง้ แน่
ทเ่ี หลอื กจ็ า� เปน็ ตอ้ งมคี วามชอบธรรม แตป่ ญั หานน้ั ไดค้ ลค่ี ลาย
เรียบร้อยแลว้
ผคู้ า้ ขายรายใหญท่ าง “ฝง่ั ตะวนั ออก” ทท่ี รงอทิ ธพิ ลเขา้ มาทกั ทาย
ในตอนนนั้ มจี ดหมายจากเคานต์นิโดลถูกส่งมา
เนือ้ หานน้ั คอื การขอความชว่ ยเหลอื
ส่ิงน้ที �าให้ปัญหาทัง้ หมดคลี่คลาย
เอดอู าร์ดล�าพองใจ

(ในตอนน้ี กองหนนุ ของแตล่ ะประเทศกเ็ ดนิ ทางมาถงึ รมิ ชายแดน
แลว้ การสง่ กองกา� ลงั ไปเพอ่ื เปน็ ฉากหนา้ วา่ จะใหค้ วามชว่ ยเหลอื แกน่ โิ ดล

456

อาจจะดกี ไ็ ด)้
เขาดว่ นตดั สินใจ
แมเ้ ขาจะไมไ่ ดต้ ง้ั ใจทา� ศกึ เตม็ ตวั แตว่ า่ แคใ่ หก้ องทพั ปรากฏตวั
ใหเ้ ห็นนอกกา� แพงเมืองก็คงเพียงพอท่ีจะขม่ ขวญั ได้
การท่ีไม่มคี นวา่ กลา่ วตักเตือนนน้ั เป็นเคราะห์รา้ ยของเอดูอาร์ด
เพราะเอดอู ารด์ ดนั ออกค�าสั่งโจมตีเสยี แลว้

●

เกรนดา้ คดิ วา่ แผนการไดค้ ลาดเคลอ่ื นมากเลยทีเดยี ว
แตส่ ถานการณเ์ ชน่ นนั้ เปน็ สง่ิ ทห่ี ลกี เลย่ี งไมไ่ ดใ้ นสมรภมู ิ สรปุ คอื
เพยี งแคร่ บั มอื ดว้ ยการแกไ้ ขปญั หาเฉพาะหนา้ เพอ่ื เปลย่ี นแปลงสถานการณ์
ใหไ้ ปในทางทด่ี กี พ็ อ
หากคิดเช่นน้ันก็พูดได้ว่าตอนน้ีสถานการณ์ไม่ได้เลวร้าย
ขนาดนั้น
แตล่ ะประเทศตา่ งกแ็ สดงความสนใจตอ่ ทศิ ทางในครงั้ น ี้ ผสู้ อ่ื ขา่ ว
กอ็ ัดแนน่ กันเปน็ จ�านวนมากอีกด้วย
สภาพแวดล้อมไดถ้ กู จดั เตรียมใหเ้ ปน็ ไปตามแผนการแลว้
เกรนด้าคิดว่า การท่ีริมุรุไม่ได้จดจ่อเรื่องฮินาตะนั้นอยู่เหนือ
ความคาดหมาย แต่ในทางตรงกันข้าม การที่เขากระจายกองก�าลังถือ
เปน็ การเดนิ เกมท่ีผิด
ฉะนั้นจึงไมม่ ีปัญหา
ดทู า่ วา่ ดมั ราดา้ จะหนไี ปแลว้ แตเ่ ขากฝ็ ากทมี ผเู้ ชยี่ วชาญการตา้ น
ปศิ าจไวก้ บั กษตั รยิ เ์ อดอู ารด์ เพอ่ื เปน็ สญั ลกั ษณแ์ หง่ มติ รภาพ กลมุ่ คนผ้มู ี
พละกา� ลงั แตล่ ะคนมฝี มี อื มากกวา่ แรงก ์ A จงึ สามารถคาดหวงั การทา� งาน
ไดอ้ ย่างเหลอื เฟือ

บทที่ 6 เทพแี ละจอมม�ร 457

(กน็ ะ จะใชใ้ ห้เกดิ ประโยชนใ์ นภายภาคหน้าก็ได้ไมใ่ ช่เหรอ)
เกรนด้าท�าทา่ ทางเอือ่ ยๆ แบบนนั้
ไมว่ า่ จะอยา่ งไรกป็ ราบปศิ าจได ้ ความมน่ั ใจทวี่ า่ นนั่ ทา� ใหเ้ กรนดา้
มองโลกในแง่ด ี
แตท่ วา่ ความสบายใจน้นั กลบั คงอยไู่ ด้ไม่นาน...

●

คหึ ึหึหึหึ
ปิศาจตนนน้ั ---------ดิอาโบลหวั เราะเยาะอยา่ งชวั่ รา้ ย
เขาสยายปีกใหญ่ทีเ่ หมือนค้างคาวออกกวา้ ง รปู ลักษณเ์ ชน่ นั้น
ช่างดชู ั่วร้าย
เขากวาดตามองสถานการณ์รบจากบนทอ้ งฟ้า แลว้ คน้ หาคนที่
หลอกให้ตวั เองติดกบั
เนื่องจากถูกท�าให้อับอายต่อหน้าริมุรุที่ตนเคารพรัก ดิอาโบล
จึงไม่ยกโทษให้เดด็ ขาด
ท้ังๆ ที่ต้ังแต่เกิดมาก็ไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่คร้ังเดียว
แต่แคค่ ดิ วา่ อาจจะโดนแย่งงานไป เขาก็ตัวสั่นแลว้
แลว้ พอคดิ ว่าถ้าเกดิ โดนบอกว่า “กลบั ไปไดแ้ ลว้ นะ” เขาก็กลวั
ข้ึนมา แคจ่ ินตนาการยงั ทุกขท์ รมานยิง่ กวา่ การถูกฉกี ร่างเสียอีก
กลุ่มคนที่ท�าให้ดิอาโบลเกิดความหวาดกลัวแบบน้ันต้องได้รับ
ผลกรรมแนน่ อน
ดอิ าโบลคิดเชน่ น้ัน และฉกี ยม้ิ กว้างกว่าเดิม
ในทสี่ ุด ดอิ าโบลก็คน้ พบกษัตรยิ ์องค์ใหม่เอดอู ารด์ ผวู้ างกา� ลัง
อยแู่ นวหลงั

458

เขาค้นพบคนท่ีสะดุดตาเล็กน้อยหลายคนบนพ้ืนดิน ซ่ึงอยู่ใน
ระดับการรบั รูท้ ่ีว่า พวกเขาดีกว่าพวกลูกกระจ๊อก
อย่างน้อยก็สัมผัสได้ถึงพลังซึ่งมากพอที่จะยืนอยู่ต่อหน้า
ดิอาโบลได ้ ถ้าเชน่ น้นั พวกเขาคงจะเปน็ “สิบมหานกั บญุ ” กระมัง
ความต้องการของริมุรุคือ “ไม่ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องต้องตกเป็น
ผู้เคราะห์ร้าย” แต่ถ้านั่นคือผู้มีส่วนเก่ียวข้อง ก็ไม่เป็นเช่นน้ันเสมอไป
-------เรอื่ งนไี้ มใ่ ชแ่ คด่ อิ าโบล แตค่ นทพ่ี บอยา่ งฮาคโุ รกม็ คี วามเหน็ ตรงกนั
แนน่ อนวา่ จะมองขา้ มทหารทไี่ มข่ ดั ขนื สว่ นคนทม่ี งุ่ เขา้ มากอ็ กี เรอ่ื ง
ย่ิงไปกว่านั้น พวกคนโง่เขลาที่เร่ิมโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวก็เป็นคู่ต่อสู้ท่ี
ไมจ่ �าเปน็ ตอ้ งเห็นอกเห็นใจ
ดอิ าโบลระงบั ความรสู้ กึ ทอ่ี ยากจะเขา้ ไปทกั ทายเดยี๋ วน ้ี แลว้ แจง้
ข้อมูลแก่ฮาคโุ รดว้ ย ‘จิตสอ่ื สาร’

‘ท่านฮาคุโร ทางน้ีมีคนท่ีค่อนข้างสะดุดตากÓลังมุ่งหน้าไป
ขอรบั คงจะเปน็ ของเล่นแก้เหงาทด่ี ใี หแ้ ก่ทา่ นรันกา้ ไดข้ อรับ’

‘โฮ่ รับทราบ ถา้ ไมฆ่ ่าจะดกี วา่ ใชไ่ หม?’
‘ขอรับ คนคนน้ันคงจะเป็นผู้ท่ีเก่ียวข้องกับลูเบเรียสตาม
แหลง่ ขา่ วลอื ขอรบั ขา้ คดิ วา่ จะจบั เปน็ แลว้ ใชเ้ ปน็ ปจั จยั ในการเจรจา’
‘เข้าใจแล้ว บอกทา่ นรนั ก้าไปแบบน้ันแล้วกนั ’
‘แล้วก.็ .. คนคนน้นั เปน็ ผู้นÓทหารประมาณ 5,000 คนขอรบั
ถา้ ใชเ้ กณฑค์ วามแขง็ แกร่งของสมาคมอสิ ระ กเ็ หมือนจะมคี นทเ่ี หนอื
กว่าแรงก์ A ปะปนอยหู่ ลายคนนะขอรบั ’
‘อมื นนั่ กพ็ อดบิ พอดเี ลยนะ ใหพ้ วกเขามงุ่ หนา้ ไปยงั กอ็ บตะ
และกาบิลเถอะ’
‘อา เป็นความคิดที่ดีนะขอรับ ข้าคิดว่าแม้แต่ยามฉุกเฉิน
ก็คงไม่แพ้ขอรับ---------’
‘อมื จงสบายใจเถดิ นะ เพราะข้าก็ดอู ยู่ เจา้ จงทÓตามทเ่ี จ้า

บทท่ี 6 เทพีและจอมม�ร 459

ชอบเถิด’
‘พอไดย้ นิ อยา่ งนนั้ แลว้ กห็ ายหว่ งเลยขอรบั ถา้ งนั้ ขา้ กข็ อตวั

กอ่ น’
‘อย่าทÓเกินไปนะ’

ดอิ าโบลสง่ ขอ้ มลู ทไ่ี ดร้ บั จากการสอดแนมใหฮ้ าคโุ รแลว้ ในทสี่ ดุ
เขากย็ บั ยง้ั ชงั่ ใจไมไ่ ดอ้ กี ตอ่ ไป เขาจงึ หนั ไปหาเหยอื่ แลว้ บนิ ไปทงั้ อยา่ งนน้ั
ในรวดเดียว

กษัตริย์องค์ใหม่เอดูอาร์ดตัวแข็งทื่อต่อหน้าดิอาโบลที่เข้ามา
ทันทีทนั ใด
ซาเร่ที่เพลิดเพลินกับชาฝรั่งด้วยกันอยู่ข้างๆ เขา ก็มีท่าทาง
ตอบสนองชา้ ต่อสิ่งที่เกดิ ขน้ึ อย่างกะทนั หัน

“ยนิ ดที ไ่ี ดร้ จู้ กั ขอรบั ทกุ ทา่ น สา� หรบั กษตั รยิ เ์ อดอู ารด์ กไ็ มไ่ ดพ้ บ
กนั นานแล้วสินะขอรบั นามของข้าคือดอิ าโบลขอรับ”
ทันทีที่ดิอาโบลบินลงมา เขาก็ทักทายด้วยท่าทางค�านับอย่าง
สง่างาม

“จัดแถว! เตรยี มพรอ้ มรับมอื ! ปกปอ้ งกษตั ริย์เอดอู ารด์ ซะ!!”
หัวหน้าอัศวินตะโกนส่ังด้วยเสียงอันดัง โดยไม่รอให้ดิอาโบล
แนะน�าตวั จบ
เหล่าอัศวินคุ้มกันซ่ึงเป็นผู้ปกป้องกษัตริย์ตอบสนองหลังจาก
ถูกกระตุ้นดว้ ยเสียงน้ัน แลว้ พาเอดอู ารด์ ถอยไปด้านหลัง
พวกเขาสร้างก�าแพงมนษุ ย์เพื่อทีจ่ ะปกปอ้ งเขา
ทนั ทที เ่ี หลา่ อศั วนิ ของกองพลรกั ษาพระองคเ์ หน็ ดอิ าโบล พวกเขา
ก็เตรียมการในชั่วพริบตาและอยู่ในท่าป้องกันเรียบร้อยแล้ว พวกเขา
เหลา่ น้นั ก้าวมาขา้ งหนา้ พวกเอดอู ารด์
ดอิ าโบลมที า่ ทใี จเยน็ และไมท่ า� อะไรทง้ั นนั้ จนกวา่ การเตรยี มการ

460

ของกลุ่มคนท่ีแตกต่ืนจะเข้าที่เข้าทาง ตอนนี้เขาต้องจับตัวเป้าหมาย
งานที่เหลอื ก็มีไม่มาก ดงั นั้น เขาจึงไม่จ�าเป็นตอ้ งรีบรอ้ นเลยแมแ้ ต่นอ้ ย
เต็นทท์ หารท่ถี กู จดั เตรียมไว้ตรงท่ีตั้งแคมป์
ในจา� นวนนน้ั มเี ตน็ ทส์ �าหรับกษัตริยท์ ีห่ รูหราสะดดุ ตา ดอิ าโบล
ผู้อยู่ข้างหน้าเตน็ ท์นั้นถูกซาเร่และเหลา่ สมนุ ของเขาปิดล้อมในทนั ที
แม้กระนน้ั ดิอาโบลกด็ ูท่าทางสนุกสนาน
แตท่ วา่ แววตาของเขากลบั ลกุ ไหม้ดว้ ยความโกรธ แต่ก็ไมม่ คี น
ที่รู้สึกถงึ สงิ่ นัน้ เลย
ต่อหน้าผู้สื่อข่าวที่ออกมาเพราะตกใจกับส่ิงท่ีเกิดข้ึน ดิอาโบล
กย็ งั ย้มิ ไมห่ ยดุ

“ข้าไม่ได้คิดที่จะท�าร้ายพวกทา่ นหรอกขอรบั ดังนั้นข้าจึงท�าตวั
สงบเสงย่ี มอย่ขู อรับ”
เขากลา่ วเชน่ นัน้ แล้วดีดนวิ้ ดังเป๊าะ
ผู้ส่ือข่าวถูกห้อมล้อมด้วย ‘เขตแดน’ จังหวะเดียวกับที่เสียง
ดงั ขนึ้ เพอื่ ไมใ่ หพ้ วกเขาเขา้ มาพวั พนั นค่ี อื การเอาใจใสใ่ นแบบของดอิ าโบล
แมล้ กึ ๆ เขาตง้ั ใจทจี่ ะไมย่ งั้ มอื ตอ่ คนทอี่ อกไปจากทนี่ นั่ แตค่ งจะเปน็ โชคดี
ท่ีกลุ่มสอ่ื มวลชนนึกไม่ถงึ เรอื่ งน้นั
เมอื่ การเตรยี มการเสรจ็ เรยี บรอ้ ยแลว้ เอดอู ารด์ กไ็ ดส้ ตกิ ลบั คนื มา

“โอโ้ ห นคี่ อื ทา่ นทตู ของจอมมารรมิ รุ ใุ ชไ่ หมครบั วนั นมี้ ธี รุ ะอะไร
เหรอครบั ?”
แมจ้ ะลม้ เหลวในการแสดงความนา่ เกรงขาม แตก่ ระนน้ั เอดอู ารด์
กก็ ลบเกล่อื นด้วยท่าทางหยิ่งผยอง แลว้ ต้ังคา� ถามเช่นนั้น
ดอิ าโบลตอบวา่

“คหึ หึ หึ หึ ึ อะไรกนั ธรุ ะมอี ยหู่ นง่ึ อยา่ ง คอื การแจง้ เตอื นยงั ไงละ่
ขอรับ”

“แจ้งเตือน? มนั คอื เร่ืองอะไรเหรอ?”

บทที่ 6 เทพแี ละจอมม�ร 461

“จงถอนก�าลังเด๋ียวนี้ แล้วประนีประนอมกับท่านยอห์มเถิด
หากท�าเช่นน้ัน ก็จะไมต่ ้องลม้ิ รสความหวาดกลวั ท่ไี มร่ ้จู กั จบสนิ้ ขอรับ”
ก่อนอื่น เขาลองเร่ิมต้นด้วยการเจรจาปรองดองพอเป็นพิธ ี
แตท่ วา่ น่นั ไมใ่ ช่ใจจรงิ ของดิอาโบลเลย
ในทางกลบั กนั เขากค็ ดิ ไปถงึ ขน้ั วา่ ถา้ ไดร้ บั การตอบรบั กจ็ ะยงุ่ ยาก

“ฮา่ ฮา่ ฮา่ ชอบพดู อะไรแปลกๆ นะเนย่ี เดมิ ที ตน้ ตอของเรอื่ งน้ี
คือการที่พี่ชายของเรายักยอกเงินชดเชยท่ีให้แก่ประเทศของท่าน ดังนั้น
เราจึงตั้งใจว่าจะทวงเงินคืน เพื่อแสดงความจริงใจต่อประเทศของท่าน
ไมม่ เี หตผุ ลท่ที ่านจะตอ้ งพูดอยา่ งง้นั เลย!!”

“อยา่ งงนี้ เี่ อง ทา่ นกเ็ ลยยนื กรานทจี่ ะรกั ษาการเจรจาอยา่ งสนั ติ
สินะขอรบั ?”

“แนน่ อน แตด่ เู หมอื นวา่ มนั จะไมจ่ า� เปน็ แลว้ ครบั เรากเ็ กอื บโดน
หลอกซะด้วยส!ิ ”

“ว่ายังไงนะขอรับ?”
“ฮ่ึม ท�าเปน็ ไม่รไู้ ม่ช้!ี ท่านพ่ี ไมส่ ิ เอด็ มารสิ และพวกนกั ต้มตุ๋น
คงจะสมรรู้ ว่ มคิดกัน แล้วพยายามทีจ่ ะฉกฉวยเงินชดเชยไปจากประเทศ
ของเราอกี เปน็ ครงั้ ทสี่ องใชไ่ หม? การวางแผนแบบขอไปทพี รรคน์ นั้ เรามอง
ออกหมดแลว้ แหละ!”
“...”
“พดู ไมอ่ อกเลยเหรอ? แม้จะอา้ งชื่อว่าเปน็ จอมมาร แต่ดทู ่าวา่
เบ้อื งลกึ ของรมิ รุ จุ ะเป็นทร่ี กู้ นั เพราะความตระหนถี่ ีเ่ หนยี่ ว เลยตง้ั ใจทจี่ ะ
จดุ ชนวนสงครามขน้ึ มาใช่ไหม?”
“............”
“แตก่ น็ า่ เสยี ดายนะ แมว้ า่ ทางนนั้ จะฆา่ ปดิ ปากทา่ นอารค์ บชิ อป
เรฮิมแลว้ ก็ตาม แต่ถ้อยคา� ของเขาไดร้ ับการบนั ทึกไวท้ ีน่ ีเ่ รียบรอ้ ย!!”
พอสบโอกาสทด่ี อิ าโบลเงียบ เอดอู าร์ดก็เรมิ่ พดู มาก

462

จากนั้นเขาก็หยิบลูกแก้วออกมาแล้วยกข้ึน และเขาก็ยังชูให้
สอ่ื มวลชนมองเหน็ ไดช้ ัดอกี ด้วย
ภาพที่ปรากฏออกมาคอื สภาพของเรฮมิ ท่เี หมือนจะไดร้ บั การ
ทรมาน
ในภาพเคล่ือนไหวดังกล่าว เรฮิมตะโกนว่า “ไม่มีเจตนาที่จะ
หักหลังเลยครับ! ได้โปรดยกโทษ ยกโทษใหด้ ว้ ยเถิด!”
ภาพเคลอื่ นไหวทใ่ี ครๆ ดแู ลว้ กช็ วนใหค้ ดิ วา่ ถา่ ยมากอ่ นทจี่ ะถกู ฆา่

“สง่ิ น้ันจะกลายเป็นหลกั ฐานไดย้ งั ไง?”
พอดอิ าโบลถาม เอดูอารด์ กย็ มิ้ ราวกบั เหยยี ดหยามในใจลกึ ๆ

“ไมเ่ ขา้ ใจเรอะ? สง่ิ นนี้ ะ่ เปน็ สงิ่ ทท่ี า่ นเกรนดา้ ทอี่ ยตู่ รงนน้ั นา� มา
ให้เราเชยี วนะ แกคงจะลักลอบเขา้ ไปในลูเบเรยี ส แลว้ สังหารทา่ นเรฮิม
ใชไ่ หม? แกอาจจะสบายใจทไ่ี ดข้ ม่ ขทู่ า่ นเรฮมิ แตศ่ รทั ธาทเ่ี ปย่ี มลน้ ของเขา
มีมากกวา่ ความหวาดกลวั ที่มตี ่อแกยังไงล่ะ! แกที่ร้เู รอ่ื งน้ันคงจะทา� อะไร
สักอยา่ งเพราะกลวั วา่ จะถกู เอาไปพดู ในท่สี าธารณะละสิ!!”
เอดูอารด์ มองดอิ าโบลราวกบั จะพดู วา่ เปน็ ยงั ไงละ่
แต่ดิอาโบลยงั คงแสดงรอยย้มิ ตอ่ ไป

“ช่างยอดเย่ยี มนกั จะบอกว่าแค่ “มนษุ ย”์ ธรรมดาก็เอาชนะ
ความหวาดกลวั ที่มีต่อข้าได้ง้ันเหรอ? ล้อเล่นได้ค่อนข้างนา่ สนใจเลยนะ
ขอรบั ”

“อยา่ มากลบเกลอ่ื น! หลกั ฐานทจ่ี ะพสิ จู นเ์ รอื่ งนน้ั มนั อยตู่ รงนแ้ี ลว้
ถา้ จะตอแหลละก็---------”

“พอได้แล้ว หบุ ปากไดแ้ ล้ว”
เอดูอาร์ดพยายามแสดงความน่าเกรงขามต่อหน้าสื่อมวลชน
ดอิ าโบลขัดขวางเขาดว้ ยเสียงอันแผว่ เบา
รอยยิ้มจากใบหน้าน้นั หายไปเพยี งชั่วพริบตา
โฉมหน้าท่ีชวนให้รู้สึกถึงความน่ากลัวท่ีไร้ขอบเขต และความ

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 463

วา่ งเปลา่ อนั โหดร้าย
“หยดุ เหลวไหล ถา้ คดิ จะสนกุ ไปกบั การประลองปญั ญากนั ละก็

ระดับของเจา้ ยังต่�าเกินไป”
ดิอาโบลตดั สินเช่นนัน้ ทา� ให้เอดอู าร์ดเกร็ง

“ข้าตั้งใจที่เผยความจริงให้กระจ่าง เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์
ของตัวเอง แตด่ ูเหมอื นจะเปล่าประโยชน์ เพราะมนุษย์เปน็ สง่ิ มีชวี ติ ที่เชื่อ
เฉพาะเรอ่ื งทตี่ วั เองอยากเชอ่ื เทา่ นน้ั ละนะ แตว่ า่ ขา้ มวี ธิ พี สิ จู นท์ ง่ี า่ ยกวา่ น้ี
อยนู่ ะขอรับ--------”

“กะ ก�าลงั พดู อะไรอยนู่ ะ่ ...?”
บรรยากาศของดอิ าโบลเปลย่ี นไป เอดอู ารด์ รสู้ กึ หวาดกลวั ขน้ึ มา
หรือว่าตัวเองอาจจะผิดกไ็ ด้พอถงึ ตอนน้ใี นท่สี ดุ เขากน็ ่าจะตระหนักได้
จากนั้น ดิอาโบลกก็ ลา่ วว่า

“ตอ้ งการพิสจู นใ์ ช่ไหม? ถา้ มีแม้แตค่ นคนเดียวในนท้ี ส่ี ามารถ
เอาชนะความหวาดกลัวท่ีมตี อ่ ข้าไดล้ ะก็ ครัง้ นข้ี ้าจะยอมรบั ความพ่ายแพ้
ขอรบั แตม่ คี า� เตอื นอยอู่ ยา่ งหนงึ่ จนถงึ ตอนนข้ี า้ ไมเ่ คยแพแ้ มแ้ ตค่ รงั้ เดยี ว
เลยขอรับ ถา้ จะประมอื กค็ วรเตรียมใจขอรบั ”
ละมุนละม่อมจนถงึ ท่สี ดุ
แตท่ วา่ ภายในแววตาสที องคนู่ น้ั มมี า่ นตาสแี ดงทลี่ กุ ไหมแ้ ละยอ้ ม
ดว้ ยความโกรธ
ถ้าเปน็ แค่เรื่องของตวั เอง ดิอาโบลก็ยงั สะกัดกนั้ ตัวเองเอาไวไ้ ด ้
แต่เอดอู ารด์ กลับประณามหยามเหยยี ดริมุรุดว้ ย
ณ ตอนน ้ี วาสนาของเอดูอารด์ ไดห้ มดส้นิ ลงแลว้
เอดูอารด์ ผูต้ กอยูใ่ นความหวาดกลัวแผดเสียง

“ลงมือซะ ฆ่าเจ้านนั่ ซะ! ปศิ าจทอ่ี นั ตรายตนนน้ั --------”
คนทรี่ อคา� สง่ั นนั้ อยา่ งใจจดใจจอ่ คอื เหลา่ เดมอนฮนั เตอรท์ ปี่ ะปน
อยูก่ บั คนคุ้มกันเอดอู าร์ด

464



พวกเขาปรากฏตัวออกมาเร่อื ยๆ และเร่มิ โจมตีดอิ าโบล
“เอาชนะความหวาดกลวั งน้ั เหรอ? อยา่ มาทา� ใหข้ า� เลย! แมว้ า่ เจา้

จะกา� ลงั ไดใ้ จเพราะเปน็ อารค์ เดมอนทมี่ ตี า� แหนง่ สงู สดุ ในหมปู่ ศิ าจ แตม่ นั
ก็ไม่ใช่เรอื่ งแปลกในประเทศแมข่ องข้าเลย!”

“เดมอนเนย่ี ถา้ บดขยรี้ า่ งนน้ั กร็ กั ษาตวั ตนไวไ้ มไ่ ดแ้ ลว้ ! แมว้ า่ นน่ั
จะเปน็ อาร์คเดมอน แตก่ เ็ หมอื นกันนะ!”

“พวกขา้ ไดว้ จิ ยั ยทุ ธวธิ ตี า้ นอสรู มาแลว้ อยา่ ดถู กู มนษุ ยเ์ ชยี วนะ!!”
เหล่าเดมอนฮันเตอร์ตะโกนเช่นนั้นจากทุกทิศทาง พร้อมทั้ง
รว่ มมอื กนั สรา้ งกองก�าลงั ปลิดชีพ
พวกเขาไมป่ ระมาทแมแ้ ตน่ ้อย ซึ่งตรงข้ามกับเนือ้ หาของค�าพดู
ดงั กลา่ ว เน่ืองจากดอิ าโบลไดเ้ อย่ ชอื่ ออกมา
เพราะวา่ อารค์ เดมอนท ่ี “มชี อ่ื ” นนั้ ระดบั ความอนั ตรายของเขา
จะเพม่ิ ข้นึ 1 ระดบั

“เปน็ อะไรไป ตอบโตไ้ ม่ได้เลยเหรอ?”
“ทา้ ยทสี่ ดุ กด็ แี ต่ปากเหรอเนยี่ ”
เหล่าเดมอนฮนั เตอร์ตรงึ ดิอาโบลไวแ้ น่นหนาดว้ ยโซท่ ี่เปน็ โลหะ
ผสมพิเศษยอ้ มด้วยคุณสมบัติศักด์สิ ิทธ์ิ
เนอ่ื งจากพวกเขาประสบผลสา� เรจ็ งา่ ยๆ ในตอนแรก การเฝา้ ระวงั
ดอิ าโบลจงึ คลายลงเล็กนอ้ ย
เม่ือเปรียบเทียบกับกลุ่มประเทศฝั่งตะวันตกแล้ว แผ่นดินฝั่ง
ตะวนั ออกไดร้ บั ความเสยี หายจากปศิ าจมาก วา่ กนั วา่ เหตผุ ลดงั กลา่ วเปน็
เพราะแผ่นดินฝั่งตะวันออกมีฐานที่ม่ันของปิศาจท่ีเก็บง�าพลังมหาศาล
เอาไว้
แตท่ วา่ ดว้ ยเหตนุ น้ั การทย่ี ทุ ธวธิ ตี า้ นอสรู ไดร้ บั การขดั เกลากเ็ ปน็
ความจรงิ เชน่ กนั แมแ้ ตอ่ ารค์ เดมอนทไ่ี ดแ้ ตจ่ ะเปน็ ภยั คกุ คามระดบั ตา� นาน
ในฝงั่ ตะวนั ตก กม็ ีการวจิ ยั วิธรี บั มือโดยแบง่ ตามระดับพลงั ของมัน

466

หวั หนา้ ของเดมอนฮนั เตอรม์ องวา่ ดอิ าโบลเปน็ สายพนั ธย์ุ คุ กลาง
แต่เมอื่ พิจารณาจากประเดน็ ที่มี “ช่ือ” เขาจึงเปลยี่ นการรับรู้ว่าดอิ าโบล
เปน็ ภยั คกุ คามท่ที ดั เทียมกบั สายพันธ์ยุ คุ เก่า
ปศิ าจชนชัน้ ขนุ นางผู้สะสมความรู้และพลงั อันยิ่งใหญ่
ตวั ตนทที่ า� ใหเ้ ครอื ญาตจิ า� นวนมากอยใู่ ตอ้ าณตั ิ เมอ่ื ยนื ยนั ความ
เปน็ ภยั เช่นนนั้ แลว้ เขาจึงเป็นคูต่ อ่ สทู้ ่ปี ระมาทไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด
แต่หัวหน้าประเมนิ ว่า ถงึ จะเปน็ อยา่ งน้นั ก็เอาชนะได้
เขาสง่ั สมประสบการณก์ ารตอ่ สจู้ รงิ กบั อารค์ เดมอนมาหลายครง้ั
การตัดสนิ ท่ีมาจากความมั่นใจเชน่ นน้ั มิใชข่ อ้ กังขาของหัวหนา้ เลย

“เตรียมการเสรจ็ หรือยงั ครับ?”
ดงั นน้ั หัวหน้าจึงสับสนท่ดี อิ าโบลถามกลับไปแบบนน้ั

“อะ อะไร?”
“เปล่า ถ้าเตรียมการเสร็จแล้ว กรุณาให้สัญญาณเริ่มต้นด้วย
ขอรบั ”
ท่าทีไม่สะทกสะท้านของดิอาโบลท�าให้หัวหน้าท�าความเข้าใจ
ไม่ได้วา่ เขาพดู อะไรออกมา
“...โห? แมว้ า่ พวกขา้ จะทา� อะไรกต็ าม เจา้ กจ็ ะไมข่ ดั ขวางเหรอ?”
หวั หนา้ เกบ็ ซ่อนความสบั สน แล้วถามเพื่อย่ัวยุ
“ทา� ไมตอ้ งทา� เรอื่ งแบบนน้ั ละ่ ขอรบั เพราะพวกทา่ นกอ็ ตุ สา่ หใ์ ช้
ความพยายามแลว้ ขา้ จะไมข่ ดั ขวางหรอกนะขอรบั กเ็ พราะวา่ วธิ นี นั้ คงจะ
ท�าใหเ้ กดิ ความหวาดกลัวมากกวา่ ใชไ่ หมขอรับ?”
“หึ หึหึหึ อยา่ ดถู กู กันนะ ไอป้ ศิ าจ จงรูไ้ ว้ซะว่าความหย่ิงยะโส
น่นั จะทา� ลายล้างร่างของแก!!”
เหล่าเดมอนฮันเตอร์รู้สึกหนาวเล็กน้อยต่อค�าตอบเย้าแหย่ของ
ดิอาโบล
เดมิ ทปี ศิ าจหลายตนมกั จะดถู กู มนษุ ยด์ ว้ ยความมน่ั ใจมากเกนิ ไป

บทที่ 6 เทพแี ละจอมม�ร 467

ดงั น้ันเมอ่ื พจิ ารณาแคค่ �าพดู ของดิอาโบล ก็ไมไ่ ดด้ ูผิดปกตอิ ยา่ งเด่นชดั
แต่ทว่าในครั้งน้ี เขาเอ่ยวาจาหลังจากที่ร่างกายของเขาถูกตรึง
เรียบร้อยแล้ว ต่อหน้าความม่ันใจที่มากเกินน้ัน เหล่าเดมอนฮันเตอร์
ผูเ้ ปน็ ทหารผ่านศกึ กร็ ้สู ึกกงั วลเสียแล้ว
แตพ่ วกเขาเปน็ มอื อาชพี พวกเขาเตรยี มพรอ้ มอยา่ งรวดเรว็ ตาม
ที่ฝึกซ้อมกันมาคร้ังแล้วคร้ังเล่า โดยการกระท�าดังกล่าวไม่ได้ล่าช้ากว่า
กา� หนดเลย

“-------ถา้ อยา่ งนนั้ กไ็ ปสา� นกึ ในความหยงิ่ ยะโสนน่ั ทโ่ี ลกหนา้ ซะ!!
จงทา� ลายซะ ธันเดอร์โบลต์ (หกอัสนพี ฆิ าต)--------!!”
ท่ามกลางการจบั จอ้ งของกษัตรยิ เ์ อดูอาร์ด ผู้ส่อื ขา่ วของแต่ละ
ประเทศ และอศั วินองครักษข์ องลูเบเรยี สท่ีตา�่ กวา่ ซาเร่แตล่ ะคน
สายฟ้าเจดิ จา้ แผดเผาดอิ าโบล

“เปน็ ไงละ่ ! ความรสู้ กึ ทไ่ี ดล้ มิ้ รสสายฟา้ ธรรมชาตทิ ไ่ี มม่ แี กน่ เวท
แทรกอย่นู ะ่ !”

“เดมอนอยา่ งแกคงจะปกปอ้ งรา่ งนน้ั ดว้ ย ‘เขตแดน’ หลากชนั้
ใชไ่ หม? แต่กน็ า่ เสยี ดายนะ! เคลด็ วชิ าของจักรวรรดิ มีการคน้ พบวิชาท่ี
ท�าลาย ‘เขตแดน’ นัน้ ไดแ้ ลว้ ยงั ไงละ่ !”

“การทเ่ี ดมอนจะมอี ทิ ธพิ ลตอ่ โลกแหง่ วตั ถนุ น้ั จา� เปน็ ตอ้ งจตุ มิ าเกดิ
หากท�าลายสังขารน้ันเสยี แกกท็ �าอะไรไม่ได้แล้ว!!”
เดมอนฮนั เตอร์แตล่ ะคนพูดออกมาดว้ ยความมัน่ ใจเต็มเปี่ยม
พลงั ทท่ี า� งานดว้ ยแกน่ เวทจะถกู ปอ้ งกนั ไดง้ า่ ยๆ โดย ‘เขตแดน’
ทก่ี ดี กนั แกน่ เวท ดงั นน้ั สง่ิ ทพ่ี วกเขาคดิ ขน้ึ มากค็ อื การพฒั นาอาวธุ ทที่ า� ให้
แก่นเวทไมแ่ ทรกเขา้ มาได้
ฟ้าผา่ ในครงั้ นี้กเ็ ป็นหนึง่ ในนนั้ มนั คืออาวธุ ตา้ นปศิ าจแบบใหม่
ลา่ สดุ นนั่ เอง
เมอ่ื ได้ยนิ ดงั นนั้ เอดอู าร์ดผู้รู้สกึ หวาดกลวั ก็โลง่ อก

468

“ยอดเยยี่ ม! สมกบั เปน็ เหลา่ ผกู้ ลา้ ของ “ฝง่ั ตะวนั ออก” เราคงตอ้ ง
ให้รางวัลพ่อค้าคนน้ันด้วยสนิ ะ”
เขาพดู เชน่ นน้ั ด้วยใบหนา้ ที่เป่ียมสขุ พร้อมทง้ั ท�าหน้าเยาะเย้ย
แล้วมองดูดอิ าโบล
ฟ้าผ่าแผดเผาดอิ าโบล
เผา... อย่างทคี่ ดิ จรงิ หรือ?
ทง้ั ๆ ทถี่ กู หอ้ มลอ้ มดว้ ยแสง แตร่ มิ ฝปี ากของดอิ าโบลกลบั ยมิ้ แยม้
อยู่ตลอด
ตอนน้ีคนที่รู้สึกแปลกๆ ก็คือซาเร่และเกรนด้าเพียงสองคน
เท่าน้ัน
คนที่รู้สึกถึงความผิดปกติเป็นคนสุดท้ายคือหัวหน้าของเดมอน
ฮันเตอร์

(--------แปลก แปลกแฮะ! ท�าไมไมม่ ีแม้แต่รอยไหมเ้ ลยล่ะ!?)
เขารสู้ กึ สงสยั และในท่สี ุดก็รตู้ วั
ถึงรอยย้มิ ทชี่ ั่วรา้ ยน้ัน

“กะ แก---------!!”
“คหึ หึ ึหึหึ น่าสงสาร น่าสงสารเกินไปแลว้ นะขอรับ ระดบั นี้นะ่
เหรอทตี่ งั้ ใจวา่ จะมาสกู้ บั ขา้ นะ่ ? อตุ สา่ หพ์ ยายามแลว้ แทๆ้ แตก่ ลบั ไมเ่ ปน็
ไปตามท่คี าดหวังเลยขอรบั ”
ทนั ทที พี่ ดู เช่นน้นั ดอิ าโบลกย็ กแขนขน้ึ เบาๆ
พรบิ ตานนั้ โซท่ ่ตี รงึ ดิอาโบลไว้กก็ ระเด็นออกไป
“วา้ ก!?”
“เหวอ!!”
ดิอาโบลดึงโซ่ท่ีท�าจากโลหะผสมพิเศษให้แยกออกจากกัน
ดว้ ยก�าลงั ช้างสารท่เี หลือเชือ่ นนั่ เอง
“อะ ไอ้สัตวป์ ระหลาด!!”

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 469

คา� พดู หลดุ ออกมาโดยไมไ่ ดต้ งั้ ใจจากปากของหวั หนา้ ผตู้ กตะลงึ
ดอิ าโบลหัวเราะเยาะ

“เอาละ ถา้ ง้นั ขา้ จะเรม่ิ ทดสอบการคัดแยกละนะขอรบั ”
ดอิ าโบลกล่าวเช่นนน้ั เหมือนไม่มอี ะไรเกดิ ขึ้น

“ระ รอเด๋ยี ว! มนั แปลกๆ นะ! ทา� ไมฟา้ ผา่ ถึงไมไ่ ดผ้ ลล่ะ!?”
หัวหน้าถาม อาจเป็นเพราะวา่ ไมเ่ ขา้ ใจ หรืออาจจะเพอ่ื ปิดบงั
ความหวาดกลวั
เกย่ี วกบั ค�าถามนัน้ ดิอาโบลตอบอยา่ งออ่ นโยน

“ถามวา่ ทา� ไมใช่ไหมขอรบั คา� ตอบง่ายๆ ขา้ น่ะมคี วามต้านทาน
ต่ออ�านาจธรรมชาติสูงยังไงละ่ นน่ั รวมไปถงึ การปลอ่ ยกระแสไฟฟ้าดว้ ย
ขอรบั การโจมตขี องทา่ นในตอนนเ้ี ปน็ แคก่ ารกระตนุ้ เลก็ ๆ นอ้ ยๆ เทา่ นน้ั
ไม่ถึงกบั ตอ้ งเตรยี มเขตแดนปอ้ งกันเลยขอรบั ”
เขาพดู ว่า เทา่ นี้พอใจหรือยังขอรับ?
หัวหนา้ เริม่ ตวั สั่นกึกๆ
แต่น่ันยังไม่ใช่การตอบโตท้ ี่ดีนกั
อาจเพราะเขา้ ใจความหมายของคา� พดู นนั้ --------

“อะ อ๊ากกกกก!! อยา่ เข้ามา หยุดนะ อยา่ เข้ามา!!”
“ฮืออออออ! ชะ ชว่ ยดว้ ย!!”
เสียงกรีดรอ้ งเช่นน้ีดังมาจากทุกทศิ ทาง พลทหารต่างล้มพับลง
ตรงน้ัน
พวกเขาคือเหล่ายอดฝีมือผู้เก็บเก่ียวประสบการณ์มามากมาย
ในฐานะเดมอนฮนั เตอร์ชั้นหนึ่ง
ไมเ่ พียงเทา่ น้นั
นอกจากผสู้ อื่ ขา่ วทไ่ี ดร้ บั การค้มุ กัน ในตอนน้นั คนที่อยู่ท่ีนั่น
ทกุ คนตา่ งกร็ สู้ กึ ถงึ ความหวาดกลวั จนสนั หลงั เยน็ สะทา้ นทางดา้ นเอดอู ารด์
ก็ถึงกบั น�า้ ลายฟมู ปากหมดสติลงตรงนนั้ เสยี แล้ว

470

เกดิ อะไรขน้ึ ง้นั เหรอ?
หัวหนา้ เข้าใจไดอ้ ย่างแจ่มแจ้ง
ความหวาดกลวั ทม่ี ากมายเชน่ นคี้ อื --------การขม่ ขทู่ ปี่ ศิ าจผอู้ ยู่
ตรงหน้าปล่อยออกมา
พดู งา่ ยๆ คอื ดอิ าโบลปลดปลอ่ ยออรา่ ทคี่ วบคมุ ไวอ้ อกมา กแ็ ค่
นั้นเอง
แตอ่ อร่านั้นมีพลงั ข่มขทู่ สี่ ามารถสังหารมนษุ ย์ได้

“โอ้โห? คนทผ่ี ่านการทดสอบมแี ค่ 3 คนเหรอขอรับ? แตก่ ็
เอาเถอะ ก่อนอื่นก็ขอกล่าวช่ืนชมเลยขอรับ พวกท่านไม่ได้กระจอก
แตต่ า้ นทาน ‘จติ คกุ คามแหง่ จอมมาร’ ของขา้ ได้ เพราะฉะนน้ั ข้าจะ
อนญุ าตใหต้ อ่ สกู้ บั ขา้ ไดโ้ ดยตรงเลยขอรบั ”
เมอ่ื ไดฟ้ งั ดงั นน้ั หวั หนา้ กร็ สู้ กึ หวาดกลวั จนถงึ ขนั้ หายใจลา� บาก
พลางหนั กลับไปมอง
คนที่ยนื อย่ทู ่ีนน่ั เหลือแค่ 2 คนเท่านน้ั ตามท่ีดิอาโบลพูด
เดก็ หนุ่มและสาวงามผดู้ บิ เถื่อน--------ซาเรแ่ ละเกรนดา้
เม่ืองมองดูท่าทีท่ีไม่สะทกสะท้านของท้ังสองคนนั้น จิตใจของ
หัวหน้าก็กลับมามีพลัง

(ไมเ่ ปน็ ไร ยงั ไมเ่ ปน็ ไร สมกบั เปน็ “สามเซยี นนกั รบ” เหลา่
วรี บรุ ษุ ทีย่ นื อยจู่ ดุ สงู สุดของฝ่ังตะวนั ตกเลยนะ แมว้ ่าพวกลูกนอ้ งของขา้
จะไมม่ ปี ระโยชนแ์ ล้ว แต่ถ้ามี 2 คนนก้ี ม็ โี อกาสชนะ...)
หลงั จากได้รบั พลัง หัวหนา้ ก็ฮดึ ส ู้ แล้วหนั ไปทางดิอาโบล

“หึ หหึ หึ ึ สมกบั เปน็ ปศิ าจผรู้ บั ใชจ้ อมมาร ทา่ ทางคอ่ นขา้ งถนดั
เรอ่ื งวางก้ามสนิ ะ”

“วางก้ามเหรอขอรับ?”
“เออ ใชแ่ ลว้ แหละ เจา้ พดู วา่ ‘จติ คกุ คามแหง่ จอมมาร’ สนิ ะ?
ผู้ที่ควบคุมสิ่งน้ันได้มีแต่อสูรที่กลายเป็น “ตระกูลจอมมาร” เท่าน้ัน

บทที่ 6 เทพแี ละจอมม�ร 471

เน่ืองจากวิวัฒนาการข้ันสุดท้ายของเดมอนคืออาร์คเดมอน จึงไปไม่ถึง
“ตระกูลจอมมาร” เดด็ ขาด! เป็นหลกั ฐานวา่ คา� พูดของเจา้ มันคอื การวาง
กา้ มไงละ่ !!”
น่ันคอื ประเดน็ ลบั สุดยอดจากผลการวจิ ยั ของฝั่งตะวนั ออก
ปรมิ าณพลังงานของปศิ าจมขี ดี จา� กัดสูงสดุ ขณะที่ผลลพั ธข์ อง
ตัวเลขมีคา่ เท่ากนั ความแขง็ แกรง่ จะตา่ งกันไปแต่ละตน
เร่อื งน้ชี ีใ้ ห้เหน็ ข้อเท็จจริงทวี่ ่า เนอ่ื งจากปิศาจทอ่ี ยู่มานานจะมี
ประสบการณ์ต่อสู้มาก จึงสร้างวิธกี ารตอ่ สู้ทม่ี ีประสทิ ธิภาพขึ้นมาได้
และในขณะเดียวกันก็เป็นหลักฐานว่าไม่จ�าเป็นต้องกลัวปิศาจ
อีกด้วย
เพราะถ้ารคู้ า่ ขีดจ�ากดั ของพลังน้ันเปน็ อยา่ งดี ไมว่ า่ ปศิ าจจะทา�
อะไรก็สามารถรับมอื ได้
ความรู้คือพลัง แค่รู้ข้อมูลท่ีถูกต้อง แม้ว่าปิศาจจะท�าเป็นเก่ง
กไ็ ม่ทา� ให้จติ ใจปน่ั ป่วนเลย

“อย่างง้ีนี่เอง เรื่องน้ันก็มีส่วนถูก แล้วก็มีส่วนท่ีผิดด้วยขอรับ
เดมอนอย่างพวกข้ามีขีดจ�ากัดสูงสุดของปริมาณพลังงานท่ีถูกก�าหนดไว้
กจ็ รงิ แตก่ ารววิ ฒั นาการไปสรู่ ะดบั สงู กเ็ ปน็ ไปไดน้ ะขอรบั ถา้ หากเตมิ เตม็
เงือ่ นไขหนง่ึ ไดล้ ะก็นะ”

“หา?”
“เชน่ พวก “แดง” ทา่ นก็รูจ้ ักดีไมใ่ ชเ่ หรอขอรบั ?”
“--------“แดง” งนั้ เหรอ? พดู อะไร...”
พอทา� ทา่ จะพดู แบบนน้ั เรอื่ งของปศิ าจตนหนง่ึ กผ็ ดุ ขนึ้ มาในสมอง
ของหวั หนา้ ปศิ าจตนนนั้ มชี อ่ื เสยี งมาก มชี อ่ื เสยี งมากเกนิ ไปจนกลายเปน็
ข้อยกเว้น...
“และถา้ ทา� ให้มีคุณสมบัตใิ นการเป็นจอมมารได้ แค่นนั้ กง็ ่ายๆ
ขอรบั หลงั จากท่สี ะสมพลงั จนถงึ คา่ ขดี จา� กดั แลว้ ก็อยูไ่ ปเร่ือยๆ จนถึง

472

2,000 ปขี ้นึ ไป แคน่ นั้ กจ็ บ ไม่จ�าเปน็ ตอ้ งลา� บากล�าบนอะไรเลยขอรบั ”
ดิอาโบลพูดเหมือนงา่ ย แต่ที่จรงิ เรอ่ื งนีย้ ากสดุ ๆ
เดมอนเปน็ สง่ิ มชี วี ติ แบบจติ และเปน็ เผา่ พนั ธท์ุ ชี่ นื่ ชอบการตอ่ ส้ ู
แม้จะไมไ่ ดถ้ ูกอญั เชญิ มาในภพน้ ี แตใ่ นโลกแห่งจิตวิญญาณกต็ ่อสูซ้ า้� ไป
ซา้� มาเป็นประจ�า
ถ้าแพ ้ คา่ สมั บูรณ์ของปริมาณพลังงานจะลดลง จงึ มกี รณีที่จะ
เสือ่ มถอยเชน่ กนั
“หลงั จากทส่ี ะสมพลงั จนถงึ คา่ ขดี จา� กดั แลว้ กอ็ ยไู่ ปเรอ่ื ยๆ จนถงึ
2,000 ปีขน้ึ ไป” หมายความว่า หลังจากท่ีวิวฒั นาการเป็นอารค์ เดมอน
แลว้ กต็ อ้ งไมป่ ลอ่ ยให้ตวั เองแพแ้ ม้แตค่ รัง้ เดียว จงึ เปน็ เง่ือนไขทโ่ี หดร้าย
เกนิ ไป
ไมใ่ ช่ว่าหวั หน้าของเดมอนฮนั เตอรจ์ ะเข้าใจเรื่องน้ัน แตอ่ ย่างไร
เขากร็ วู้ า่ ดอิ าโบลก�าลงั พูดเรอ่ื งทไี่ ร้สามญั ส�านกึ อยู่
แต่เร่ืองท่ีเขากังวลก่อนหน้านั้นคือ ข้อเท็จจริงที่ดิอาโบลเรียก
หว้ นๆ ว่า “แดง”
เขาเรยี กผปู้ กครองเบด็ เสรจ็ ปศิ าจทโี่ ดง่ ดงั มากผนู้ นั้ แบบหว้ นๆ...

(เปน็ ไปไม่ได้ เรื่องแบบนัน้ เป็นไปไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด--------)
ปศิ าจจะมคี วามสัมพันธ์ในแนวด่ิงที่เด็ดขาด-------- เป็นทฤษฎี
ที่ได้รับการยืนยันโดยอาจารย์กาโดร่า ผู้ใช้มหาเวทมนตร์ผู้ย่ิงใหญ่แห่ง
จักรวรรดฝิ ั่งตะวันออก
มันเป็นเร่ืองธรรมดาส�าหรับผู้ที่อยู่ในเชื้อสายเดียวกันกับราชา
ผเู้ ปน็ ตน้ กา� เนดิ สา� หรบั ตวั ตนชน้ั สงู ในสายพนั ธอ์ุ นื่ นน้ั กม็ คี วามสมั พนั ธแ์ บบ
เครอื ญาติท่ีเข้มงวดเช่นกัน
ตัวตนชน้ั ต่า� เรียกชอ่ื ตัวตนชนั้ สูงแบบหว้ นๆ เร่อื งแบบนัน้ ตอ่ ให้
ฟ้าดนิ สลายก็เปน็ ไปไมไ่ ด้หรอก

“ถา้ เปน็ ฝง่ั ตะวนั ออก บา้ นเกดิ ของทา่ นละก็ “ขาว” อาจจะเปน็

บทที่ 6 เทพีและจอมม�ร 473

ทร่ี จู้ กั มากกวา่ กไ็ ดน้ ะขอรบั เผอญิ วา่ วนั กอ่ นขา้ ไดส้ งั เกตการณ์ ‘จติ คกุ คาม
แห่งจอมมาร’ ของเธอท่แี ผน่ ดนิ ฝง่ั ตะวันออกน่ะขอรับ--------”
ถ้อยค�าดังกล่าวของดิอาโบลท�าให้หัวหน้าผู้ก�าลังตกตะลึงนึก
ขน้ึ มาได้
เขานกึ ถงึ เหตกุ ารณท์ เ่ี กดิ ขนึ้ กอ่ นเสย้ี ววนิ าทที ่ี “ขาว”-------บลอง
(ต้นกา� เนดิ สีขาว) ผู้น่ากลัวนน้ั จะปรากฏกายมาจตุ ิ เมือ่ หลายปกี ่อน
สมญานาม-------“เหตคุ วามไมส่ งบทร่ี มิ ทะเลสาบสชี าด” คอื ชอื่
ท่ีใช้เรียกเหตุการณน์ ้นั
ดไี มด่ ี ก ี ครมิ สนั ท ี่ 2 คงถอื ก�าเนิดขึน้ มาแลว้
เหตุการณ์นั้นเกิดข้ึนก่อนท่ีสมดุลระหว่างจอมมารจะทลายลง
โลกถูกความปั่นป่วนกลนื กิน
เหตกุ ารณท์ สี่ นิ้ สดุ ลงโดยการเดมิ พนั ดว้ ยความเชอ่ื มนั่ ของจกั รวรรดิ
หัวหน้าหนา้ ซดี และเขา้ ใจวา่
“แดง” และ “ขาว”-------การทเี่ รยี กชอ่ื หว้ นๆ เชน่ นน้ั หมายความ
ว่าปศิ าจท่อี ยู่ตรงหนา้ มีลกั ษณะเหมือนกนั กับตัวตนเหลา่ น้ันนน่ั เอง

(เปน็ เป็นไป เปน็ ไปได้ เป็นไปได้เหรอออออ!!)
เขากรีดร้องภายในใจ

(ชนะ ชนะได.้ .. ชนะได้ก็บ้าแลว้ !! ไมม่ เี หตุผล เร่ืองแบบน้ีจะไป
มไี ดย้ ังไง--------!?)
ในทีส่ ดุ กย็ อม ยอมให้ง่ายๆ
เดมอนฮนั เตอรเ์ ปน็ วชิ าชพี นอกจากคา่ ตอบแทนแลว้ กไ็ มม่ กี าร
เดมิ พันดว้ ยชีวติ
ถา้ ทา� เพอ่ื ปกปอ้ งคนสนทิ กค็ นละเรอ่ื ง ไมม่ ใี ครอยากจะตายบน
แผน่ ดินต่างแดนเช่นนห้ี รอก ย่ิงไปกว่าน้นั ถา้ รู้ว่ามีความตา่ งของพลังท่ี
ถงึ ข้ันท�าใหส้ ิ้นหวงั ก็ต้องยอมแพ ้ เพราะการขดั ขืนนน้ั ไรค้ วามหมาย

“ชว่ ยดว้ ยเถดิ ! แคไ่ วช้ วี ติ ไดโ้ ปรด กรณุ า กรณุ า ชว่ ยดว้ ยครบั !!”

474

หัวหน้าออ้ นวอนดิอาโบล โดยไมม่ ที งั้ เกยี รติและความอบั อาย
ดอิ าโบลกย็ ิม้ อยา่ งน่มุ นวลอย่างมากต่อการกระทา� ของเขาทัง้ ที

“โอ้ เป็นอะไรเหรอขอรับ? อุตส่าห์ผ่านการทดสอบมาแล้ว
ลองมาสนกุ กนั หนอ่ ยดไี หมขอรบั ? อยากรใู้ ชไ่ หมละ่ ? ลองตรวจสอบดว้ ย
รา่ งนัน้ ดกู ็ได้วา่ ค�าพดู ของผมเปน็ การวางก้ามหรือเปลา่ ”
เมอ่ื ไดย้ นิ ดังนั้น หวั หนา้ กพ็ ยายามอยา่ งเต็มกา� ลงั เขาไม่สงสัย
ค�าพูดของดิอาโบลและรู้สึกว่าตัวตนท่ีแท้จริงของเขานั้นอันตรายท่ีสุด
เสยี แล้ว
การวางกา้ มอะไรนั่น ไม่จริงเลย

“โปรดใหอ้ ภยั ใหอ้ ภยั ดว้ ยเถดิ ! ผมแคถ่ กู จา้ งมาดว้ ยเงนิ เทา่ นนั้
ครบั หลงั จากนขี้ อสาบานวา่ จะไมต่ อ่ ตา้ นเดด็ ขาดครบั ! จะไมเ่ ปน็ ตวั เกะกะ
ด้วยครับ ดังนั้น ถ้าได้รับค�าสั่งให้สังหารกษัตริย์ที่หมดสติอยู่ ผมก็จะ
ปฏิบัตติ ามดว้ ยความยินดคี รบั ! เพราะฉะนัน้ ได้โปรด ขอแคไ่ วช้ วี ิต!!”
หวั หนา้ รอ้ งขอชวี ติ ตอ่ ไปในสภาพทดี่ ไู มไ่ ด ้ โดยไมส่ นภาพลกั ษณ ์
และมันกไ็ ด้ผล

“หมื ถา้ งนั้ จะถอยไปเลยกไ็ ด้ จงจดั ระเบยี บพวกตวั เกะกะใหไ้ ปยงั
‘เขตแดน’ ตรงนัน้ ท่ีส่ือมวลชนอยู่ซะ”
ดอิ าโบลหมดความสนใจในตัวหัวหน้า จึงกลา่ วเชน่ น้นั
หัวหน้าปฏิบตั ิตาม ปฏบิ ัตติ ามโดยไมล่ งั เล
เขาปลุกเหลา่ ลูกน้องใหต้ น่ื และท�าใหเ้ หลา่ อศั วนิ ทเ่ี กลือกกลง้ิ
มารวมตัวกนั
จากนน้ั เขาก็หามกษัตริย ์ แลว้ หนีเขา้ ไปใน ‘เขตแดน’ ตามท่ี
ดอิ าโบลพดู
ไม่มผี ู้สื่อขา่ วทห่ี ัวเราะกบั เร่ืองนน้ั เลย
ต่อหน้าสถานการณ์ท่ีผิดปกติเช่นน้ี พวกเขาท�าได้แค่เฝ้ามอง
เหตกุ ารณ์ และลุ้นอย่างใจจดใจจ่อเทา่ นั้น...

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 475

＊

ณ ด้านหน้าเตน็ ท์ทีเ่ ป็นระเบยี บเรียบร้อย
ซาเร่ยิม้ แยม้ อยา่ งไม่หวั่นเกรง และยืนอยู่ต่อหนา้ ดิอาโบล

“หมื ทา่ ทางเอาเรอื่ งดนี ะ ไมน่ กึ เลยวา่ จะเปน็ อารค์ เดมอนระดบั
คาลามติ นี ะ่ ”

“--------? ท่านไมห่ นีเหรอขอรบั ?”
“หนีเรอะ? พดู เรือ่ งตลกไปได้นะ ช่ือของผมคือซาเร่ สังกัดอยู่
กองพลรักษาพระองค์ในสังกัดองค์สันตะปาปาแห่งจักรวรรดิศักด์ิสิทธิ์
ลเู บเรยี ส เปน็ ท้ังหนงึ่ ใน “สบิ มหานักบญุ ” ผู้ต่อต้านจอมมารและ “สาม
เซยี นนักรบ” ด้วย แล้วนายละ่ เปน็ ใครกันเหรอ?”
“ขา้ ขานชื่อไปเม่ือสักคร่นู เี้ อง ชอื่ ของขา้ คือดอิ าโบลขอรับ เปน็
“ชอ่ื ” อนั แสนวเิ ศษทไ่ี ดร้ บั มาจากทา่ นรมิ รุ ุ ราชาผยู้ ง่ิ ใหญข่ องขา้ นะ่ ขอรบั ”
“...จนทา้ ยทสี่ ดุ ก็ไมค่ ดิ ทจี่ ะเปดิ เผยตัวตนที่แทจ้ ริงใช่ไหม?”
แมซ้ าเรจ่ ะไมเ่ ลกิ ทา� ทา่ ทสี บายๆ แตจ่ ติ ใจของเขานา่ จะพลงุ่ พลา่ น
เพราะถกู เหยยี ดหยาม
ถ้าเอาชนะความหวาดกลัวได้แม้แต่คนเดียวละก็-------- ค�าพูด
พวกนัน้ ของดิอาโบลถือเป็นการดูหม่ินซาเรโ่ ดยส้ินเชงิ
ซาเรท่ า� ไดแ้ คค่ รนุ่ คดิ อยา่ งใจเยน็ แมเ้ ขาจะไมส่ ญู เสยี การควบคมุ
ตนเองไปกับความโกรธเลก็ ๆ นอ้ ยๆ แต่กร็ ูส้ กึ ว่าการตอบโตข้ องดิอาโบล
เป็นการดูถูกเขามากเกินไป
เหลา่ เดมอนฮนั เตอรข์ อง “ฝง่ั ตะวนั ออก” กด็ นู า่ ขนั ทงั้ ๆ ทค่ี ยุ โว
ว่าเป็นมอื อาชพี ดา้ นการกา� จัดปศิ าจ แต่กลบั เปน็ คนข้ขี ลาดท่รี อ้ งขอชวี ิต
จนดไู มไ่ ด้แล้วหนไี ป
แมจ้ ะปลอ่ ยใหพ้ วกเขาทา� ตามใจชอบเพราะเกรนดา้ บอกวา่ จะใช้

476

ใหเ้ กดิ ประโยชนใ์ นภายภาคหนา้ แตก่ ลบั เหนอื ความคาดหมายมากเกนิ ไป
(สุดท้ายก็เป็นพวกเอกชนสินะ พวกเขามีการเตรียมใจในการ

ต่อสู้ต่างกับพวกผมที่ได้รับมอบหมายให้ปกป้องสมเด็จพระสันตะปาปา
และเทพีลูมนิ ัส!)
ซาเรค่ ิดเชน่ นนั้ และหัวเราะเยาะเหลา่ เดมอนฮนั เตอร์ในใจ
แตว่ า่ แคเ่ พม่ิ ความระมดั ระวงั ขน้ึ 1 ขน้ั แลว้ เผชญิ หนา้ กบั ดอิ าโบล

(เกรกอรี่ก็อยากจะสู้เหมือนกัน แต่ฝ่ายตรงข้ามเลือกผมสินะ
เอาละ ถา้ ง้ัน--------ท่าทางดูถูกดูแคลนน่นั ผมจะทา� ให้เสยี ใจทหี ลงั เอง)
เรอ่ื งของดอิ าโบลไมไ่ ดร้ บั การบนั ทกึ ไวใ้ นเอกสารเกา่ ฉบบั ใดเลย
ชอื่ ท่ีไมเ่ คยได้ยนิ ไม่ไดห้ มายความว่าเขาจะเป็นมหาปิศาจทเี่ ป็นภัย

(แคพ่ ดู แถไปเรอื่ ยวา่ “แดง” วา่ “ขาว” ไมเ่ หน็ จา� เปน็ ตอ้ งตกใจ
กลัวอะไรขนาดนนั้ )
ซาเร่คิดวา่ --------หากเปน็ “ต้นกา� เนดิ ” ทีไ่ ร้ชื่อกว็ ่าไปอยา่ ง
แม้จะเข้าใจว่าไม่ใช่แค่อาร์คเดมอนธรรมดา แต่กระน้ันซาเร่
กค็ ดิ วา่ ดิอาโบลไม่เปน็ ภัยส�าหรบั เขา
ความเศร้าโศกของผู้ที่ไร้ความรู้ การขาดแคลนการรับรู้ที่มีต่อ
ปศิ าจ
ซาเร่คดิ วา่
ถ้าไม่คิดที่จะเอ่ยตัวตนที่แท้จริงละก็ แค่เปิดโปงด้วยความ
สามารถก็พอ เพราะว่าซาเร่มีพลังมากพอท่ีจะสู้กับจอมมารได้ด้วยตัว
คนเดยี ว
ในยทุ ธวธิ ปี ราบปรามจอมมารวาเลนไทนท์ ปี่ ฏบิ ตั กิ ารในครงั้ กอ่ น
แม้จะนา่ เสียดายท่ปี ล่อยใหห้ นไี ปได้ แตเ่ ขากไ็ ลต่ ้อนจนถึงวนิ าทีสดุ ท้าย
กอ่ นท่ีจะชนะอยา่ งพวกอาร์คเดมอนเป็นคูต่ ่อสทู้ ่ไี ม่จ�าเปน็ ต้องกลวั เลย
เพราะซาเร่คิดเช่นน้ัน แม้จะอดทนต่อท่าทีของดิอาโบลไม่ได้...
แต่พอฟงั คา� พูดตอ่ มาของดิอาโบลแล้ว เขาก็ไมอ่ ยากเช่อื หขู องตวั เอง

บทที่ 6 เทพีและจอมม�ร 477

“--------ตวั ตนทแ่ี ทจ้ รงิ หรอื ขอรบั ? ใชแ่ ลว้ ขา้ ไมส่ นใจในความ
แขง็ แกรง่ กเ็ ลยลมื ไปขอรบั แนน่ อนวา่ ไมใ่ ชอ่ ารค์ เดมอนเหมอื นทท่ี า่ นกลา่ ว
ข้าได้วิวัฒนาการเป็นเดมอนลอร์ด (จ้าวแห่งมาร) เรียบร้อยแล้วขอรับ
ถงึ จะไม่ต่างกนั เท่าไหร่ แตก่ ข็ อใหอ้ ยา่ เข้าใจผดิ เลยขอรบั ”
เขาพดู สบายๆ
สิง่ ทจ่ี า� เป็นสา� หรับดอิ าโบลคือ “ช่ือ” ไม่ใช่เผา่ พันธุข์ องตัวเอง
เพราะอย่างนนั้ จึงไมส่ นใจ แต่ว่ามนั เปน็ ปัญหาใหญส่ า� หรบั ซาเร่

ซาเรห่ ว่นั วิตก
ไมน่ า่ เชือ่ และไมอ่ ยากจะเช่ือ
เมือ่ ก ี้ ปิศาจท่อี ยูต่ รงหน้าพดู อะไรออกมา?
ถ้าฟังไมผ่ ดิ ไมไ่ ดพ้ ดู ว่า “เดมอนลอร์ด” ใช่ไหม?
“เดมอนลอรด์ ”--------นัน่ คือตวั ตนในต�านาน
ภัยคกุ คามท่ีถกู จัดเปน็ ดิซสั เตอรอ์ ย่างไมเ่ ป็นทางการ
แตท่ ว่า ความสามารถนนั้ เลิศล้า� กวา่ จอมมารปกติ
แมแ้ ตค่ ลาสจติ วญิ ญาณชั้นสงู กค็ งเทียบไม่ติด ถ้าคดิ จะจัดการ
ใหไ้ ดก้ น็ า่ จะตอ้ งใชค้ ลาสราชนั จติ วญิ ญาณหลายตนในการโคน่ ลม้ งน้ั เหรอ
แม้ว่าตัวอย่างของการแทรกแซงโลกน้ีจะได้รับการบันทึกไว้ใน
เอกสารเกา่ แกเ่ ทา่ นนั้ แตก่ ไ็ ด้รบั การนยิ ามวา่ มีอยู่จรงิ
หลักฐานดังกลา่ วคอื จอมมารผูแ้ ขง็ แกร่งทสี่ ุดตนน้นั -------
แล้วก็-------งั้นเหรอ ซาเร่เขา้ ใจแลว้
เขาฟงั ผา่ นๆ วา่ อารค์ เดมอนทมี่ ชี วี ติ มาหลายพนั ปจี ะววิ ฒั นาการ
ดว้ ยเหตผุ ลอะไรสกั อยา่ งกลายเปน็ “ตระกลู จอมมาร” หรอื กค็ อื “เดมอน
ลอรด์ ” น่นั เอง ถา้ เช่นนั้นกแ็ น่นอนวา่ ความแขง็ แกรง่ นัน้ แตกตา่ งกนั จน
เทียบไมไ่ ด้เลย
อย่างน้อยที่สุด ปริมาณพลังงานก็จะเพ่ิมขึ้นจากอาร์คเดมอน

478

หลายเท่า นอกจากนย้ี ังมีเรอ่ื งประสบการณจ์ ากการมีชีวติ ที่ยาวนาน
--------ความแข็งแกรง่ น้นั ไมม่ ขี อ้ จา� กดั

หวั หนา้ ของเดมอนฮนั เตอรเ์ ฝ้ามองเหตกุ ารณอ์ ยา่ งหวาดๆ เมือ่
ได้ฟงั คา� ศพั ท์ทีว่ ่า “เดมอนลอร์ด” เขากเ็ ป็นลมทนั ที
น่ันเป็นเพราะความโล่งอก พอนึกว่าเกิดได้สู้กันแล้วก็กลัว
เขาจึงขอบคณุ ในความโชคดที ตี่ นเองไมต่ ้องทา� เชน่ นัน้ แล้วจงึ หมดสตลิ ง
น่ันเอง
ไม่มใี ครกล่าวโทษเขาท่ีเปน็ เชน่ นัน้ เลย
ซาเร่ก็มีแต่ความรสู้ ึกทอ่ี ยากจะหนเี ช่นกัน
สงิ่ ทน่ี า่ กลวั เหนอื สงิ่ อนื่ ใดกค็ อื ขอ้ เทจ็ จรงิ ทว่ี า่ มคี นบา้ ทมี่ อบชอื่
ให้แก่อารค์ เดมอนประหลาดๆ เชน่ นั้นไปง่ายๆ

(จอมมารริมรุ ุกา� ลังคดิ อะไรอยู่เนยี่ --------!?)
ซาเรร่ สู้ กึ ไดถ้ งึ เหงอ่ื เยน็ ๆ ทพี่ รง่ั พรอู อกมาจากรขู มุ ขนทว่ั รา่ งกาย
สัญชาติญาณสง่ สัญญาณเตือนอยา่ งถงึ ท่สี ุดว่า ไมไ่ ด้การแลว้
เขาเขา้ ใจแล้วว่ามันเกินท่จี ะรบั มือ
การเอ่ยนามโดยไม่ลังเลเป็นข้อพิสูจน์ว่ามีตัวตนท่ีมอบนาม
นนั้ ให้
หากเป็นผู้ “มชี ่อื ” ท่ีพลัดพรากไร้เจา้ นาย ถา้ ขานชื่อจรงิ ก็เกรง
ว่าจะควบคุมไมไ่ ด้ ดังนัน้ การไมเ่ อ่ยนามจงึ ถอื เปน็ สามญั ส�านกึ
เร่ืองน้ันกลายเป็นข้อพิสูจน์ว่า การที่เขาได้รับการตั้งชื่อจาก
จอมมารริมรุ ุนัน้ เปน็ ความจริง

(--------แตว่ า่ การมอบชอื่ ใหแ้ กอ่ ารค์ เดมอนนน้ั ผทู้ เ่ี พง่ิ จะเปน็
จอมมารอย่างริมุรุทา� ไดด้ ว้ ยเหรอ?)
แมจ้ ะมขี อ้ สงสยั เชน่ นนั้ กไ็ มม่ คี วามหมาย แตซ่ าเรด่ นั คดิ เรอื่ งนน้ั
เขาก็แคห่ นคี วามเป็นจรงิ
ในตอนนั้น มวี ่ีแววการเคลอื่ นไหวข้างๆ ซาเร่

บทที่ 6 เทพีและจอมม�ร 479

“มัวเหมอ่ อะไรอยู่เล่า ซาเร่! นายกบั ฉันรบี ๆ จัดการปศิ าจทม่ี ี
เสนห่ ์เยา้ ยวนตนนั้นไดแ้ ล้ว!!”
เกรนด้าแผดเสยี งเช่นนั้น

“ยยั บ้า! หยดุ ซะ เกรนด้า!!”
ซาเรค่ ิดจะหยุดเธอ แตก่ ็สายไปแล้ว
เกรนด้าว่องไวปานสายลม เธอลอบเข้าใกล้ดิอาโบลโดยไม่ให้
เกดิ เสยี ง จากนน้ั เธอก็แทงมดี ทท่ี าสีดา� เข้าไปรวดเดียว
มีดเล่มนนั้ พ่งุ เสยี บหัวใจของดิอาโบล โดยท่ีไม่โดนกดี ขวาง

“เหอะ! ดแี ตป่ าก!!”
เกรนดา้ หวั เราะ เพราะแนใ่ จวา่ วธิ กี ารรบั มอื ของตนเองนน้ั ถกู ตอ้ ง
แตท่ ว่า--------
น่าเสียดายทดี่ อิ าโบลไมไ่ ด้ตัง้ ใจหลบหลกี ต้ังแตแ่ รกแล้ว

“คหึ ึหึหหึ ึ เปน็ ความสามารถด้านรา่ งกายทยี่ อดเยย่ี มเลยขอรบั
แต่ช่างน่าเสยี ดายทก่ี ารโจมตีทางกายภาพไมม่ ผี ลกับขา้ เลยขอรับ”
ดิอาโบลกล่าวอย่างแผว่ เบา
นนั่ คอื ความจรงิ ดอิ าโบลยงั ครอบครองคณุ สมบตั พิ เิ ศษทเ่ี รยี กวา่
‘ลบลา้ งการโจมตีทางกายภาพ’ อีกดว้ ย

“ชิ ยุ่งยากจังนะ!”
เกรนด้าถอยห่างอยา่ งร้อนรน
จากนนั้ เธอกเ็ รมิ่ เปิดฉากโจมตอี ยา่ งรวดเร็วในคราเดยี ว โดยไม่
สนใจคา� เตอื นของซาเร่
เกรนดา้ เองก็รับรวู้ า่ ดอิ าโบลเป็นศตั รูท่แี ขง็ แกรง่ เชน่ กัน เพราะ
ฉะนัน้ เธอจงึ ตง้ั ใจท่ีจะต่อส้ปู ระหนงึ่ ศัตรเู ปน็ จอมมาร โดยไม่ดถู ูกเหมือน
ตอนแรก
แต่การกระท�าดังกล่าว ส�าหรับดิอาโบลแล้วมันก็เป็นแค่การ
หยอกลอ้ เพราะความสามารถทหี่ า่ งชนั้ กนั การกระทา� ของเกรนดา้ ทงั้ หมด

480

จงึ ไมม่ ีประโยชน์
เกรนดา้ ตระหนกั ถึงเรอื่ งน้นั -------- เหนือสง่ิ อืน่ ใด เธอรู้สึกตัว
ต้งั แต่แรกแลว้
และจดุ ประสงค์ของเกรนดา้ คอื --------

ซาเรก่ ็เตรยี มใจอยา่ งชว่ ยไมไ่ ด้เชน่ กนั
เขาคิดวา่ จะปลอ่ ยเกรนด้าไวไ้ ม่ได้ จงึ เข้ารว่ มตอ่ สู้
เขาปลดปลอ่ ยพลงั วญิ ญาณ และเพม่ิ ความสามารถดา้ นรา่ งกาย
ให้มากทีส่ ดุ
เขาฟันแทงดอิ าโบลดว้ ยเดมอนสเลเยอร์ (ดาบพิฆาตวายรา้ ย)
อาวธุ ยนู คี (ระดบั พเิ ศษ) ทซ่ี อ้ื มาดว้ ยทรพั ยส์ มบตั ขิ องเขาทมี่ มี ากเกนิ พอ
แตก่ ารโจมตนี ้ันกลบั ไมไ่ ดผ้ ลเลย

“เวรเอ๊ย ฟันไม่เข้าจรงิ ๆ ง้นั เหรอ!? เกรนดา้ ถ่วงเวลาไว้ซะ!
ในระหว่างนัน้ ผมจะใช้ ‘เวทศักดิ์สทิ ธ์ิ’--------”
ตอ้ งโคน่ ลม้ ศตั รตู นนดี้ ว้ ยเวทมนตรท์ แ่ี ขง็ แกรง่ ทสี่ ดุ เทา่ นน้ั -------
ซาเรท่ ่ีตัดสินใจเชน่ นนั้ ต้องการใหเ้ กรนด้าซื้อเวลาไว้
แตไ่ ม่มกี ารตอบสนองจากเกรนดา้
วาจาอนั แสนโหดร้ายไดบ้ อกแกซ่ าเร่

“ถา้ เพอื่ นผหู้ ญงิ ละก็ เมอ่ื กห้ี นไี ปสดุ แรงเกดิ แลว้ นะขอรบั ?”
ซาเร่ได้ยินดิอาโบลบอกเช่นน้ัน เขาปวดร้าวท่ีตนเข้าใจในสิ่งท่ี
ไดย้ นิ มา
พอคิดวา่ ไม่มีทางแลว้ ลองหันกลับไป ก็ไมม่ รี า่ งของเกรนดา้ อยู่
ตรงนน้ั เลย เพราะเธอหนไี ปนานมากแลว้ ตามทีด่ อิ าโบลกล่าว

“แม่งเอ๊ยยยย!!”
ซาเร่ตะโกนดว้ ยความเจบ็ ใจในตอนที่สายเกินไปแล้ว
เกรนด้าเริ่มสู้ตามอ�าเภอใจ ท�าให้ซาเร่ตกอยู่ในสภาพท่ีถูก

บทท่ี 6 เทพีและจอมม�ร 481

ยดั เยยี ดให้จดั การตอ่ จากนน้ั
ทงั้ ๆ ทเี่ ขาอยากจะโกรธ แตก่ ม็ ดี อิ าโบลทหี่ วั เราะเยาะอยา่ งชว่ั รา้ ย
อยู่ตรงหน้า เขาตกอยู่ในสถานการณ์ท่ีต้องห่วงตัวเองให้เอาชีวิตรอด
มากกว่าเรอ่ื งที่เกรนด้าหนไี ป

(ผมจะท�าเอง ผมจะท�าเองแหละ! ผมจะถ่วงเวลาให้จนกว่า
เกรกอรจี่ ะกลับมา!!)
ซาเร่ฮึกเหมิ เรา่ รอ้ น โดยหวังในใจวา่ เกรกอร ี่ มอื ขวาผพู้ ึ่งพาได้
จะกลับมา
เกรกอรก่ี แ็ คอ่ อกไปหลอกลอ่ ปศิ าจจนถงึ ในเมอื ง ในเมอื่ เปา้ หมาย
ดังกล่าวอยตู่ รงนีแ้ ล้ว เขากน็ ่าจะกลับมาทันที
ซาเร่เช่ือเช่นนั้น และการต่อสู้อันน่าสิ้นหวังของเขาก็ได้เปิด
ฉากข้ึน
แตท่ วา่ นน่ั คอื ความหวงั ทไี่ มแ่ นน่ อน และไมน่ า่ จะกลายเปน็ จรงิ

●

ในขณะทซี่ าเร่ตกท่นี งั่ ล�าบากน้นั --------
หนง่ึ ใน “สามเซียนนักรบ” เกรกอรีก่ ็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่นา่
สน้ิ หวังเชน่ กัน
เพราะภัยพิบัติตกลงมาจากฟากฟ้าต่อหน้าเกรกอรี่ผู้ทะยานไป
ยงั สนามรบ
กองกา� ลงั ทหารรบั จา้ งทย่ี อหม์ จา้ งวานนน้ั ตอ่ สเู้ พอื่ ปกปอ้ งประตู
เมอื ง เรยี กไดว้ า่ พวกเขาสามารถตา้ นทานศตั รทู เี่ ปน็ กองกา� ลงั แนวหนา้ ไดด้ ี
พวกเขาเหล่าน้ันไมใ่ ช่เหย่ือที่เกรกอรีเ่ พ่งเล็ง เขาไมส่ นใจความ
วนุ่ วายภายในอาณาจกั รฟาลมสุ และตดั สนิ อยา่ งเดด็ ขาดวา่ มนั ไมใ่ ชเ่ รอื่ ง
ทีเ่ ก่ยี วข้องกับตวั เอง

482

เป้าหมายของเกรกอรี่คือปิศาจที่สังหารอาร์คบิชอปเรฮิม
เนื่องจากเขาได้ซ้ือข้อมูลท่ีว่าปิศาจตนน้ันก�าลังปฏิบัติการอย่างลับๆ
ในเมือง เกรกอรี่จงึ ออกไปปราบดว้ ยตัวเอง

(ข้างกายกษัตริย์เอดูอาร์ดก็มีพวกที่มาจาก “ฝั่งตะวันออก”
คอยเฝ้า ข้าตอ้ งเร่ิมลงมอื กอ่ น ไม่งนั้ ข้าคงจะไมไ่ ดอ้ อกโรงละนะ)
เกรกอรี่คดิ เช่นน้ัน
แต่ในตอนน้ีไม่ใช่ปิศาจ เม่ืออยู่ต่อหน้าหมาป่ายักษ์ที่น่ากลัว
เกรกอรี่ก็ลงจากม้า

หมาปา่ ยกั ษท์ ป่ี รากฏตวั ตอ่ หนา้ เกรกอร-่ี ------แนน่ อนวา่ นน่ั คอื
รันก้า
รันก้าทะยานผ่านทอ้ งฟ้า พลางแกวง่ หางดว้ ยทา่ ทางดีใจ
ร่างกายเบาราวกบั ขนนก
ความรสู้ กึ ทไ่ี ดเ้ ตะพน้ื หายไป รา่ งกายนนั้ ขน้ึ มาบนทอ้ งฟา้ ตง้ั แต่
เมอ่ื ไรกไ็ มร่ ู้ ดเู มอื นวา่ เขาจะเรยี นรเู้ คลด็ วชิ า <ทะยานบนิ > ไดโ้ ดยธรรมชาติ
ซง่ึ อสรู สตั วเ์ พยี งหยบิ มอื เดยี วเทา่ นนั้ ทจ่ี ะสามารถใชไ้ ดอ้ ยา่ งมปี ระสทิ ธภิ าพ
แตน่ น่ั เปน็ เรอ่ื งเลก็ ๆ นอ้ ยๆ สา� หรบั รนั กา้ คลนื่ พลงั ทปี่ ลดปลอ่ ย
ออกมาแค่ท�าให้เขารสู้ กึ ไดถ้ งึ ความปลมื้ ปีติภายในรา่ งกายเท่านนั้
รา่ งกายของเขากระฉบั กระเฉงมพี ลงั สมั ผสั ไดถ้ งึ ปรมิ าณพลงั งาน
ทเี่ พม่ิ ขึ้น
อสั นบี าตสที องวนไปวนมารอบๆ เทา้ ทง้ั สที่ ห่ี อ่ หมุ้ ดว้ ยขนสดี า� สนทิ
ออรา่ ทร่ี ว่ั ออกมาทา� ใหเ้ กดิ การปลอ่ ยกระแสไฟฟา้ ซง่ึ ไมเ่ กยี่ วขอ้ งกบั เจตนา
ของรันกา้ เลย
เขาบนหนา้ ผากเปลง่ ประกายสที อง และกา� ลงั ควบคมุ สายฟา้ นน้ั
เขาทีส่ อ่ งประกาย--------ราวกับมงกฎุ ราชา
ขนสีด�าสนิทที่ปกคลุมด้วยสายฟ้าดุจด่ังเสื้อคลุมที่ถักทอจาก

บทท่ี 6 เทพีและจอมม�ร 483

ความมดื
ชว่ ยเพิม่ ความน่าเกรงขามของรันก้าผ้เู ป็นราชาหมาปา่
ความเร็วในการทะยานฟ้าเพ่ิมข้ึนเทียบเท่าความเร็วเสียง เพ่ือ
ตามจับกลมุ่ คนทอี่ ยใู่ นรายงานของดิอาโบลในช่วั พริบตา
และแลว้ ในตอนน ี้ เขาจึงลงมายนื ต่อหนา้ เกรกอร่ี

คนท่ีเชื่อฟังเกรกอรี่คืออัศวินจ�านวนหลายคนที่สังกัดกองพล
รกั ษาพระองค์เทา่ น้ัน
ทหารทเี่ หลือ 5,000 นายเป็นเหล่าอัศวนิ ของฟาลมุส กองพล
ที ่ 2 ทกี่ ษตั ริย์เอดูอาร์ดสง่ มาปฏิบัตหิ น้าทใี่ นฐานะกองหนนุ

“ทะ ท่านเกรกอร่ี จะทา� ยงั ไงดีครับ?”
นายพลผไู้ ดร้ บั การเลอ่ื นขนั้ เปน็ ขนุ นางซงึ่ พาอศั วนิ มา ขอคา� แนะนา�
จากเกรกอรี่
เกรกอร่ีคดิ วา่ ข้าจะรูไ้ หมเนีย่
อัศวินมากฝีมือสูญสิ้นในการออกศึกครั้งก่อน คนที่เหลืออยู่
ตอนนค้ี งจะเปน็ แคท่ หารชน้ั สองหรอื ตา่� กวา่ นนั้ ซงึ่ ดอ้ ยกวา่ ทง้ั ดา้ นความรู้
และเคล็ดวิชา เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงไม่มีหัวสมองท่ีจะคิดด้วยตัวเอง
แมจ้ ะมคี วามรว่ มมือตอ่ กัน แตก่ ลับถามเกรกอร่ีทีเ่ ปน็ คนของประเทศอืน่
ไดอ้ ย่างไรย้ างอาย

“นายพลแกสตนั เจา้ จงไปสรู้ บกบั กองทพั ทมี่ าทหี ลงั ซะ เหน็ ไหม
ว่ามีกองทัพจากบนพื้นดินและท้องฟา้ กา� ลังเข้ามาใกลท้ างนนี้ ะ่ ?”
หลังจากได้รบั ค�าชีแ้ นะจากเกรกอร่ี นายพลแกสตนั ก็ร้สู กึ ตวั

“รับทราบครบั แล้วทา่ นเกรกอรล่ี ะ่ ...?”
“ขา้ เหรอ? ของมนั แนอ่ ยแู่ ลว้ ขา้ จะไปสกู้ บั เจา้ หมอนสี่ กั หนอ่ ยนะ่
ไพสนั การเ์ ซยี พวกเจา้ จงคมุ้ --------”
จงคมุ้ กนั นายพลแกสตนั ซะ-------เกรกอรพี่ ยายามจะออกคา� สง่ั

484

เชน่ นั้น ข้างๆ เขามีพายหุ มุนสีด�าพัดผ่าน
รนั กา้ บกุ ทะลวงกองกา� ลงั ทน่ี ายพลแกสตนั เปน็ ผนู้ า� ดว้ ยความเรว็
ทีเ่ กรกอร่สี ามารถตอบสนองได้นัน่ เอง

“โวย้ ไอ้หมาเวรนี!่ !”
เกรกอร่เี ดือดดาล
เขารวบรวมพลงั แลว้ แทงงา้ วออกไป แตร่ นั กา้ หลบสง่ิ นนั้ ไดอ้ ยา่ ง
สบายๆ
แล้วก็เรมิ่ อาละวาดตามใจชอบทง้ั อย่างนน้ั
รูปลกั ษณน์ น้ั ราวกบั สนุ ัขท่หี รรษากับสายฟ้า
เขาทา� ให้มผี เู้ คราะหร์ า้ ยเพมิ่ มากขนึ้ เรอ่ื ยๆ ด้วยความรนื่ เริง
ไพสนั การเ์ ซยี และตอ่ มาเรอ่ื ยๆ จนถงึ พรรคพวกคนอน่ื ๆ พวกเขา
ตกเป็นเหยือ่ ของรนั กา้ แลว้ หมอบลงไปกับพ้ืน
ในท่ีสดุ เขย้ี วของเขาก็หันไปยังเกรกอรี่-------

ก็อบตะและกาบลิ ไล่ตามรนั ก้าอยา่ งแขง็ ขัน
“คณุ รนั กา้ เร็วเกนิ ไปแลว้ นะครบั ...”
“อมื้ ถา้ เป็นอยา่ งน้ีต่อไป พวกข้านอ้ ยคงไม่ได้ออกโรงกัน”
“ท่านพ่ี ไวค้ ่อยบน่ กไ็ ด้ รบี ๆ ไลต่ ามไปเถอะค่ะ”

กาบลิ และโซกะสนทนาโตต้ อบกันเชน่ นน้ั
แมจ้ ะปรามาสใสก่ นั เชน่ เคย แตท่ กุ คนกร็ วู้ า่ พวกเขาสนทิ กนั จรงิ ๆ
มแี คพ่ วกเจ้าตัวทค่ี ดิ วา่ ทกุ คนยังไมร่ ู้

“ถา้ งัน้ จะไปละนะครบั !”
“อื้ม เขา้ ใจแล้ว!”
กอ็ บตะรดุ หนา้ ไปด้วย ‘เคล่อื นย้ายผ่านเงา’
ตามด้วยก็อบลนิ ไรเดอรจ์ �านวน 100 ตน
กาบิลออกโบยบนิ ฮิรีว 100 ตนกบ็ นิ ขนึ้ ไปในเวลาเดียวกัน

บทท่ี 6 เทพีและจอมม�ร 485

จากนน้ั โซกะกก็ ลบั ไปรายงานตามทไ่ี ดร้ ับบญั ชาจากฮาคโุ ร
กอ็ บตะไปถงึ สมรภมู เิ ปน็ ตนแรก ภาพทเ่ี หน็ คอื รา่ งของเหลา่ ทหาร
ที่นอนกองกันเป็นพะเนิน ซึง่ กระจุกกันอยู่ทีเ่ ดียว
เหล่าอัศวินท่ีเหลือก็ล้อมอยู่ห่างๆ รอบตัวรันก้า และก�าลัง
อธษิ ฐานใหช้ ัยชนะเปน็ ของเกรกอรีท่ ก่ี �าลังสกู้ บั รันกา้
กลมุ่ คนทม่ี คี วามสามารถสงู ตา่ งกล็ ม้ ลง พวกเขาเปดิ ฉากใสร่ นั กา้
เพ่อื ท่จี ะช่วยเหลอื เกรกอร ี่ แล้วกโ็ ดนสวนกลบั มาง่ายๆ
รันก้าเหยียบเหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ท่ีล้มลง แล้วใช้เท้าหน้าโยน
ข้นึ ไปโดยที่ไมฆ่ า่ ดว้ ยเหตนุ ั้น เหล่าอัศวนิ ศกั ดิ์สทิ ธ์จิ งึ ลม้ ลงรวมกันท่จี ดุ
เดียวนัน่ เอง
สีหน้าของเหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ท่ีก�าลังอธิษฐานนั้นถูกย้อมด้วย
ความสน้ิ หวงั แลว้ เสยี งเชยี รท์ ท่ี รงพลงั ในตอนแรกกเ็ ชน่ กนั ในตอนนกี้ ลบั
ไม่มีใครเปลง่ เสียงเลย
เพราะวา่ ...
เกรกอรม่ี บี าดแผลเต็มตัวแลว้
ไมว่ า่ จะดอู ยา่ งไร ชยั ชนะกเ็ ปน็ ความฝนั ในความฝนั อกี ทนี น่ั เอง
ความแขง็ กระดา้ งแบบ ‘สรรพสงิ่ ไรก้ ารเปลยี่ นแปลง’ ดจุ ดง่ั เพชร
ของเกรกอรี่ก็มีความหมายโดยนัยว่าเป็นของเล่นที่พังยากส�าหรับรันก้า
ในทางตรงกนั ขา้ มการทเี่ ขาไมส่ ามารถหมดสตไิ ดก้ เ็ ปน็ แคก่ ารตอ่ เวลาอนั
ทุกขท์ รมานใหน้ านขนึ้ เท่านัน้

“เดยี๋ ว!? ไม่ได้การแลว้ นะครับ คณุ รนั กา้ !! ถ้าท�ามากกวา่ นัน้
เขาจะตายเอานะครับ!!”

“ใช่แลว้ แหละ! ตอ้ งรกั ษาให้ไว--------”
กอ็ บตะและกาบลิ เข้าไปห้ามอยา่ งรบี เร่ง
เมื่อไดฟ้ งั ดังนน้ั รนั ก้าก็หยุดเคล่ือนไหวพอดี
จากน้ันเขาก็รู้สึกถึงสภาพท่ีน่าเวทนาของบริเวณโดยรอบ

486

หางตกลงตา�่ ด้วยความเซือ่ งซึม กระทั่งขนาดกเ็ ลก็ ลง
“-------อุ หอื แตว่ า่ คนคนน้ีกอ็ ยากจะเล่นอีกไม่ใชเ่ หรอ...?”

เกรกอรีห่ มดแรงทง้ั ๆ ทีถ่ อื งา้ วหกั รนั กา้ กลา่ วเชน่ น้ันด้วยความ
อาลยั อาวรณ์ พลางจมิ้ เขาในตอนนัน้ ด้วยเท้าหน้า
กอ็ บตะและกาบลิ ใหค้ า� อธบิ ายแกร่ นั กา้ อาจเพราะคดิ วา่ ชา่ งนา่
สงสารจริงๆ
เพราะถา้ ลองจนิ ตนาการวา่ ตวั เองอยใู่ นสถานภาพเดยี วกนั กไ็ ม่
อาจคดิ ว่ามนั เปน็ เร่ืองของคนอน่ื อีกตอ่ ไป

“ไม่ ไมไ่ ม่ไมไ่ ม่ ไมใ่ ช่อยา่ งง้นั นะครบั !”
“ชะ ใชแ่ ลว้ แหละ! ถ้าไม่หยดุ ท�าแบบนั้นละก็ จะโดนทา่ นรมิ รุ ุ
โกรธนะขอรับ!!”
เมือ่ เอ่ยชอ่ื ของรมิ รุ อุ อกมา รนั กา้ กย็ อม
“ไมไ่ ด้การแลว้ ถ้าเป็นแบบนตี้ ่อไป ข้าจะโดนโกรธ-------”
รันก้ามองก็อบตะและกาบิลด้วยแววตาอันโศกเศร้า จากนั้น
เขากล็ ม้ เลิกในทส่ี ุด
เกรกกอรี่ถูกปลดปลอ่ ย
ร่างกายของเขาเหนียวเหนอะด้วยน�้าลาย มือและเท้าก็งอเป็น
มมุ แปลกๆ เพยี งเลก็ นอ้ ย ถงึ จะเพยี งเลก็ นอ้ ย แตก่ ารทโ่ี ครงสรา้ งรา่ งกาย
มนุษย์หักงอน้ันเป็นส่ิงที่ไม่ดี ดังน้ันก็แน่นอนว่าเขาบาดเจ็บสาหัสมาก
ทเี ดยี ว
ประมาณว่าถา้ ยังมชี ีวติ อย่กู แ็ ปลก
แต่เกรกอรกี่ อ็ ดทนจนรอดมาได้ บาดแผลนั้นฟนื้ คนื สภาพด้วย
โพชนั่ ทพ่ี วกกอ็ บตะไดเ้ ตรยี มไว ้ โดยไมห่ ลงเหลอื ผลสบื เนอ่ื งจากบาดแผล
แต่ทวา่ ในจติ ใจของเขาจะเปน็ เช่นไรหรอื -------
แม้เกรกอรี่จะเหลือกติ ติศัพท์ใหค้ นรุน่ หลงั วา่ “ปอ้ มปราการไม่
เคลือ่ นทผ่ี เู้ กลียดสนุ ัข” แตค่ วามเป็นมาน้นั ไมม่ ใี ครรู้เลย...

บทที่ 6 เทพีและจอมม�ร 487



ถา้ ถอนกองกา� ลงั ออกไปทงั้ อยา่ งนจี้ ะไมไ่ ลโ่ จมต-ี ------ คา� พดู นี้
ของกาบิล นายพลแกสตันเห็นด้วยโดยไรข้ อ้ กังขา
เขานา� ความไปบอกตอ่ กองกา� ลงั ทยี่ งั บกุ เขา้ ไปในประตเู มอื งไมไ่ ด ้
แลว้ ตดั สนิ ใจถอยทพั

‘จะชนะได้เหรอ! จะไปชนะได้ยงั ไงกนั เล่าาาา!!’
การกล่าวค�าทงิ้ ท้ายเชน่ น้เี ปน็ เรอื่ งทโ่ี ดง่ ดงั
ศกึ สงครามในดนิ แดนของนโิ ดลจงึ ยตุ ลิ งกอ่ นทจี่ ะบานปลายดว้ ย
ประการฉะนี้

●

เรว็ เขา้ รีบมาเรว็ เข้าสิ เกรกอรี่!! ซาเร่ขอร้องอยา่ งสุดก�าลงั
ปจั จบุ ันเกรกอร่ีคนนั้นถกู สง่ ไปรบั มือกบั รนั ก้าแลว้
อีกไม่นาน เขาก็คงจะมาถึงตามคา� ขอรอ้ งของซาเร่

------- แต่ทว่า การที่เขาจะท�าได้ตามความคาดหวังก็คงยาก
ส�าหรับซาเรแ่ ล้ว การท่ไี ม่รูเ้ ร่ืองนั้นนบั วา่ โชคดี
ในตอนแรก ซาเรค่ ดิ
ปศิ าจทชี่ อื่ ดอิ าโบลตนนน้ี า่ เหลอื เชอื่ แมแ้ ตผ่ แู้ ขง็ แกรง่ ชนั้ แนวหนา้
ของมนุษยชาติอย่างซาเร่ก็ไม่อาจมองเห็นก้นบึ้งของความแข็งแกร่งอย่าง
ทะลุปรุโปร่ง
ซาเรไ่ ม่สงสยั ในคา� กลา่ วของดอิ าโบลแลว้
เพราะสัตว์ประหลาดท่ีแข็งแกร่งกว่าจอมมารวาเลนไทน์ไม่มี
เหตุผลทจ่ี ะจงใจสังหารอาร์คบิชอปเรฮิมเลย
เขาแค่จะท�าให้กลัวสักเล็กน้อยตามที่เขาพูด ฉะน้ันคงไม่มีใคร
คดิ ที่จะตอ่ ตา้ นหรอก

บทที่ 6 เทพแี ละจอมม�ร 489

(ถา้ อย่างงนั้ ท�าไมผมถงึ ต้องเจอเรือ่ งแบบน้ีด้วยนะ...?)
ซาเรฟ่ นั ฝา่ การโจมตขี องดอิ าโบลอยา่ งสดุ ความสามารถ แตเ่ ขา
ใกล้จะถึงขีดจ�ากัดแลว้ ทัง้ พลังกายและพลังจิตกใ็ กล้จะหมดลงเชน่ กนั

“คหึ ึหึหหึ ึ โปรดพยายามอีก แลว้ แสดงเคลด็ วิชาท่ีนา่ สนใจให้
เหน็ ด้วยเถดิ ขอรบั ”
เสียงของดิอาโบลที่ฟังดูสนุกสนานเช่นน้ันท�าให้ซาเร่อยากจะ
รอ้ งไห้จากกน้ บ้งึ ของหวั ใจ
เขาคดิ วา่ อยากกลบั แล้ว จากส่วนลกึ ของจติ ใจ
ซาเรไ่ ด้รบั การขนานนามว่าอจั ฉริยะ
ชวี ติ ทอี่ ยมู่ าอยา่ งยนื ยาวเพราะสบื สายเลอื ดของเอลฟ ์ (เผา่ หยู าว)
นอกจากน้ี เขาก็ขัดเกลาฝีมือของตนเองอยู่เรื่อยมาด้วยความพยายาม
อย่างไม่หยุดยั้ง ส่ิงที่ท�าให้ฝีมือของเขาเป็นท่ีประจักษ์คือ ยูนีคสกิล
‘ผู้มากฝมี อื (ผรู้ ู้รอบดา้ น)’
นเ่ี ปน็ สกลิ ทด่ี เี ลศิ แคไ่ ดด้ อู ารต์ ของคตู่ อ่ สเู้ พยี งครงั้ เดยี วกม็ องออก
มิหนา� ซา�้ ยงั สามารถเรียนรู้ไดอ้ ีกดว้ ย มนั เปน็ พลงั ท่มี ีหลกั การเหมอื นกบั
ยูนคี สกิล ‘ผู้ชว่ งชงิ ’ โดยเนน้ เฉพาะอารต์ เป็นพิเศษ
การจะใชอ้ ารต์ ทไ่ี ดม้ าใหม้ ปี ระสทิ ธภิ าพนนั้ ไมต่ อ้ งบอกกร็ วู้ า่ สง่ิ
ท่จี �าเปน็ คอื ความสามารถด้านรา่ งกายท่ีไดจ้ ากการฝึกปรอื จนมมี ากข้ึน
ซาเร่เข้าใจเร่ืองนั้นดี และไขว่ควา้ เคล็ดวชิ าต่างๆ นานามาเปน็
ของตัวเอง
เขายังเรียนรู้เคล็ดวิชาที่หล่อหลอมระหว่างเวทมนตร์และอาร์ต
เชน่ กนั ซงึ่ มรี ะดบั ความยากมากทสี่ ดุ มนั คอื เคลด็ วชิ าทฟ่ี าดฟนั ไปมาดว้ ย
อานภุ าพทย่ี งิ่ ใหญ ่ ดว้ ยการใสผ่ ลลพั ธท์ างเวทมนตรใ์ หแ้ กอ่ อรา่ ของตนเอง
เขาใสเ่ วทมนตรท์ ม่ี คี ณุ สมบตั เิ ปน็ จดุ ออ่ นของศตั ร ู โดยมพี นื้ ฐาน
จากเคลด็ วชิ าพน้ื ฐาน <วถิ ยี ทุ ธ>์ ทท่ี า� ใหค้ วามสามารถดา้ นรา่ งกายพฒั นา
และเคล็ดวิชาขั้นสุด <สะบั้นจิต> สิ่งน้ีท�าให้เคล็ดวิชาท่ีจะปลิดชีพอสูร

490

ทกุ ชนดิ ดว้ ยการโจมตีคร้ังเดยี วเสร็จสมบรู ณ์
-------ซาเร่ช่ืนชมตวั เองอยใู่ นใจเช่นนั้น

แตก่ ลับไมไ่ ด้ผลเลยสักนดิ
กอ่ นทซ่ี าเรจ่ ะเรมิ่ ใชเ้ วทมนตร ์ ดอิ าโบลทา� ความเขา้ ใจและสลาย
โครงสรา้ งของมนั ไปเสยี แลว้ เนอ่ื งจากไมส่ ามารถแทรกแซงหลกั เหตผุ ลของ
โลกได้ กฎเกณฑ์จงึ ไมถ่ ูกเปลี่ยนแปลง และปาฏหิ ารยก์ ไ็ ม่เกดิ ขนึ้
ซาเรเ่ ลิกใชเ้ วทมนตร ์ แล้วส้ดู ว้ ย <วถิ ียทุ ธ>์ และอารต์ : ออรา่
ซอร์ด (ดาบจิตต่อส้)ู เท่านั้น

“หน็อย...”
ซาเรเ่ จบ็ ใจและพึมพ�าเชน่ นน้ั
เร่ืองที่น่าฉุนเฉียวมากกว่าเรื่องไหนๆ คือเขาดันท�าความเข้าใจ
ไดว้ ่าดอิ าโบลยังไม่เอาจริงเลย
วิชาเวทมนตร์จะมีความแตกต่างระหว่างผู้ใหญ่กับเด็กแรกเกิด
ความสามารถทางด้านร่างกายก็เช่นกัน ถ้าแค่เรื่องฝีมือท่ีฝึกปรือมา
เรื่องเดยี ว ซาเรก่ จ็ ะเทา่ เทยี มกับดอิ าโบล
แตก่ ระนนั้ ในระยะเวลาการตอ่ สสู้ นั้ ๆ เชน่ น ี้ ความแตกตา่ งกลบั
ลดนอ้ ยลง ความเร็วในการเติบโตท่ีน่าตกใจ ดอิ าโบลในตอนน้สี ามารถ
สังหารซาเร่ไดง้ า่ ยๆ หากเขาตอ้ งการ

(ในเมอ่ื เขาไมท่ �าอย่างงนั้ นึกแลว้ เชียว...)
สรปุ แลว้ -------ดอิ าโบลไม่มีเจตนาทีจ่ ะฆ่าซาเร่
ถา้ เชน่ นน้ั แสดงวา่ มคี นรา้ ยตวั จรงิ ทส่ี งั หารอารค์ บชิ อปเรฮมิ อย ู่
พอคิดว่าคนคนนั้นเป็นใครแลว้ ละก-็ ------

(นน่ั แหละนะ แนวทางก็คอื ไมใ่ หฮ้ นิ าตะมสี ่วนเก่ยี วขอ้ งกบั เรอ่ื ง
ในคร้ังน้ี และตอนที่คดีเกิดข้ึนน้ันก็เหมือนจะเล็งจังหวะเวลาหลังจากที่
ฮินาตะเรม่ิ เดนิ ทาง หมายความว่า กะแล้วเชียว-------)
น่าสงสยั ไม ่ ไมส่ ิ

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 491

ไมผ่ ดิ แน่--------“ปรมาจารยแ์ หง่ วนั ทัง้ เจ็ด” เปน็ คนร้ายตวั จรงิ
นั่นเอง
ซาเรม่ ัน่ ใจแบบน้ัน
และแลว้ ในตอนนนั้ -------

‘ซาเร่เอ๋ย ขา้ มาช่วยแล้วนะ’
‘จงขอบคุณเถิด มากÓจดั ปศิ าจด้วยกนั เถอะนะ!’
‘จงยบั ยงั้ ปศิ าจไวท้ งั้ อยา่ งนนั้ ซะ พวกขา้ จะจดั การดว้ ยเวทมนตร์
ของพวกข้าเอง’
มติ ทิ อ่ี ยขู่ า้ งหลงั ซาเรบ่ ดิ เบย้ี ว บคุ คลทมี่ พี ลงั มหาศาลปรากฏตวั ขนึ้
นกั ปราชญ ์ 3 คนปรากฏตวั -------หนา้ ตาของ “ปรมาจารยแ์ หง่
วันท้ังเจ็ด”
จากนั้น “วันท้ังเจ็ด” ก็พยายามจะท�าให้เวทมนตร์ท่ีอันตราย
มากเกนิ ไปทา� งานเพ่อื ใชก้ บั ที่แหง่ น้ ี ซึง่ ตรงขา้ มกับค�าพูดของพวกตน
คนรา้ ยยอ่ มวางแผนท�าลายหลกั ฐานชิน้ สา� คัญ
หลกั ฐานในกรณนี ห้ี มายถงึ กลมุ่ คนทรี่ สู้ กึ ตวั วา่ ผสู้ งั หารอารค์ บชิ อป
เรฮมิ ไม่ใช่ดิอาโบล
เหลา่ ผสู้ อื่ ขา่ วของแตล่ ะประเทศไมไ่ ดโ้ ง ่ คนทม่ี องเหน็ ความจรงิ
เหมือนท่ซี าเร่รู้สกึ ก็มอี ยูเ่ ปน็ จ�านวนมากเชน่ กนั
แน่นอนวา่ น่ันคือเจตจ�านงของดิอาโบล
แสดงว่า เป้าหมายของ “ปรมาจารย์แห่งวันทั้งเจ็ด” ไม่ใช่
ดอิ าโบล-------
“แยล่ ะ หนไี ปซะ-------!!”
ซาเรแ่ จง้ เตอื นสอื่ มวลชน ในขณะเดยี วกนั ทแ่ี หง่ นนั้ กถ็ กู กลนื กนิ
ด้วยลกู ไฟขนาดมโหฬาร

●

492

รังสีความร้อนทะลหุ นา้ อกของฮินาตะ
ผมประคองฮินาตะข้ึนอยา่ งรีบเร่ง

“เฮ้ย ไหวเปลา่ ?”
“แคก่ อ้ัก---------”
ฮนิ าตะอาเจยี นเปน็ เลอื ด
เธอใชม้ อื ทาบอกดว้ ยทา่ ทางทรมาน แลว้ พยายามทา� ใหเ้ วทมนตร์
ท�างาน เรื่องนน้ั จบลงท่คี วามล้มเหลว
ดเู หมอื นเธอจะเปลง่ เสยี งไมไ่ ด ้ จงึ ไมส่ มควรแกก่ ารใชเ้ วทมนตร์
ในสภาพทไ่ี ร้พลงั เช่นน้นั เธอฝากร่างกายไวท้ ผ่ี ม แล้วก็หมดแรง
เสื้อผ้าของผมถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากตัว
ฮนิ าตะ หากเปน็ เชน่ นต้ี อ่ ไป ฮนิ าตะกจ็ ะตายไปทงั้ ๆ ทผี่ มยงั ไมเ่ ขา้ ใจอะไร
เลย...
ถา้ จะตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึน้ ก็ไว้คอ่ ยท�าทีหลัง
ผมหยิบโพชั่นออกมาจาก ‘กระเพาะ’ แล้วราดลงบนหน้าอก
ของฮนิ าตะ แตว่ า่ ทงั้ ๆ ทที่ กุ ครงั้ รา่ งกายจะเรม่ิ ฟน้ื ฟใู นทนั ท ี แตใ่ นครง้ั นี้
ผลลัพธก์ ลบั ไมป่ รากฏ
《คÓตอบ ปจั เจกนาม : ซาคางจุ ิ ฮนิ าตะอยใู่ นสภาพทมี่ พี ลงั
ตอ่ ตา้ นเวทมนตรส์ งู เธอจะสลายแกน่ เวทโดยอตั โนมตั ิ และลบลา้ งผล
ดังกลา่ ว》

ลบลา้ งเวทมนตร์ เปน็ เช่นนนั้ เหรอ?
“วะ เวทมนตรไ์ มม่ ผี ลกบั ทา่ นฮนิ าตะครบั เวทฟน้ื ฟกู ด็ ว้ ย ถา้ ไมใ่ ช่

สายเวทศกั ดิ์สิทธิ์ จะถกู ลบลา้ งไปนะ่ ครบั ...”
อารโ์ นลด ์ ลกู นอ้ งของฮนิ าตะวง่ิ เขา้ มาใกลอ้ ยา่ งเรง่ รบี เขากลา่ ว

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 493

เชน่ น้นั พลางส่ายศีรษะ
ง้ันเหรอ ถ้าเปน็ <เวทศกั ดิส์ ทิ ธิ์> ท่ไี ม่มีแก่นเวทแทรกอย ู่ กจ็ ะ
ใชไ้ ด้ผลสนิ ะ
อย่างไรก็ตาม ดูท่าวา่ โพชั่นของผมจะไม่ไดผ้ ล
ถ้าเช่นน้นั --------

“ถา้ ง้ันกอ็ ยา่ ใจลอย รีบๆ ใชเ้ วทฟืน้ ฟซู ะ!”
ไมม่ ีทางอนื่ นอกจากต้องใชว้ ธิ ที ไ่ี ดผ้ ล
ฮินาตะยังมีชีวิตอยู่ ถ้าตอนนี้ยังรักษาบาดแผลด้วย ‘เวท
ศกั ดส์ิ ทิ ธ์’ิ ได ้ ฮินาตะกน็ ่าจะฟน้ื ตัว
พวกอารโ์ นลดโ์ ดนผมตวาดใส่ จงึ พยายามเคล่ือนท่ี
แต่เร่อื งนน้ั กลบั ไมส่ �าเรจ็ เพราะมใี ครบางคนขัดขวาง
วงแหวนแหง่ แสงรดั ตวั พวกอารโ์ นลด์
กลมุ่ คนทชี่ วนใหส้ มั ผสั ไดถ้ งึ พลงั มหาศาลกา้ วผา่ นพน้ื ทมี่ าอยา่ ง
รวดเรว็ ดว้ ยเวทเคลอ่ื นยา้ ยระดบั สงู จากนนั้ พวกเขากม็ ดั พวกอารโ์ นลดไ์ ว้
บุคคลปรศิ นา 2 คนท่ปี รากฏตัวกะทันหันคกุ เขา่ ตอ่ หน้าผม

และ-------
‘จอมมารรมิ ุรเุ อ๋ย ยินดีทีไ่ ด้พบกนั เปน็ ครั้งแรก พวกขา้ คอื ผู้
ท่มี ชี ่ือวา่ “ปรมาจารย์แหง่ วันท้ังเจ็ด” ในคราวนี้ พวกข้าจะมาจดั การ
ฮินาตะ ซาคางจุ ิผูฝ้ า่ ฝืนคÓสง่ั --------’
พวกเขากลา่ วเชน่ นนั้ ออกมาอย่างไม่เกรงใจ

ฮินาตะผู้ลม้ ลง และเกิดอาการผิดปกติทางประสาท
พวกอาร์โนลดผ์ ูถ้ กู ตรงึ
บคุ คลปรศิ นา 2 คนผูป้ รากฏตวั กะทันหัน
ถา้ พูดถึง “ปรมาจารย์แหง่ วนั ทั้งเจด็ ” ผมก็เคยได้ยินชือ่ มาแล้ว
อดัลแมนเกลยี ดชงั เจา้ พวกนน้ั

494

ได้กลิ่นทะแมง่ ๆ แบบสุดๆ
แมผ้ มจะอยากถามขอ้ มลู อยา่ งละเอยี ด แตส่ ถานการณน์ พ้ี ดู เรอื่ ง
แบบนั้นไมไ่ ดส้ ินะ

“ถงึ ฉนั จะไม่ร้เู รอื่ งราวของพวกนาย แต่อย่ามาขัดขวางการช่วย
เหลือฮนิ าตะ เพราะพวกเราตดั สินแพ้ชนะกันแล้ว ไม่มีเจตนาทจ่ี ะปลอ่ ย
ใหฮ้ ินาตะตายหรอกนะ”
พอผมพดู เชน่ นน้ั ดว้ ยความหงดุ หงดิ “วนั ทงั้ เจด็ ” กป็ ฏเิ สธความ
ตอ้ งการของผมด้วยอากัปกริ ิยาเกนิ จริง

‘นา่ เสยี ดายทจี่ ะใหเ้ ปน็ แบบนนั้ ไมไ่ ด้ คนคนนนั้ -------ฮนิ าตะ
เพกิ เฉยตอ่ ความตงั้ ใจของเทพลี มู นิ สั นค่ี อื การละเมดิ ทม่ี อิ าจใหอ้ ภยั ได้
จกั ต้องได้รบั เทวทัณฑค์ รบั ’
พวกเขาพูดจาตามใจชอบต่อหน้าฝงู ชนดว้ ยทา่ ทางวางอา� นาจ

“ตะ แต่ว่า!”
“โปรดใหอ้ ภยั ทา่ นฮนิ าตะเถดิ ! ทา่ นฮนิ าตะกม็ คี วามคดิ -------”
แม้ว่าค�าพูดของเหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์จะดังมาจากทุกทิศทาง
แต่ดูท่าว่าพวกเขาไม่ได้มหี ไู ว้ฟงั
เมื่อคิดเช่นนั้น อัศวินศักดิ์สิทธ์ิคนหนึ่งจึงตะโกนออกมาด้วย
อารมณเ์ ดอื ดดาล
“ยะ อยา่ มาลอ้ เลน่ ! พวกแกหลอกลวงขา้ สนิ ะ!? เพราะตง้ั ใจทจ่ี ะ
ฆ่าฮินาตะต้ังแตแ่ รก--------”
คนคนนนั้ คอื คตู่ อ่ สขู้ องชอิ อน เขาเปน็ หวั หนา้ หนว่ ยทน่ี า� ทพั อศั วนิ
100 คน
อย่างไรก็ตาม สถานการณซ์ ับซ้อนมากย่งิ ขนึ้
เพือ่ นรว่ มงานทย่ี นื อยู่ข้างๆ เขาดึงดาบ แลว้ ใช้ดาบแทงหัวหน้า
หน่วยโดยไม่ลังเล
“-------อก้ั เกยี รโุ ด้ จะ เจ้า...”

บทท่ี 6 เทพีและจอมม�ร 495

“มันเสียมารยาทนะ เลโอนาร์ด การพูดจาก้าวร้าวกับท่าน
“วันท้ังเจด็ ” นน้ั เกนิ กว่าจะทนได้ แกต่างหากท่เี ปน็ สมรูร้ ว่ มคดิ กบั กบฏ
ฮินาตะ แลว้ ก็คงจะเป็นหวั โจกที่หลอกลวงพวกขา้ ล่ะสิ!”
เนอ่ื งจากเกยี รโุ ดแ้ ผดเสยี งเชน่ นน้ั เหลา่ อศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธท์ิ ถี่ กู พา
ตวั มากห็ วนั่ วติ กไปตามๆ กัน
แม้แต่พวกตัวเองก็เริ่มไม่เข้าใจว่า ค�าพูดของใครกันแน่ที่เป็น
ความจรงิ
เพยี งแคน่ น้ั กห็ มายความวา่ “วนั ทงั้ เจด็ ” พวกนก้ี า� ลงั กมุ อา� นาจ
ท่ยี ่ิงใหญไ่ วง้ ั้นสินะ
ไมส่ ิ ไม่ใชแ่ คน่ น้ั แฮะ
รงั สคี วามรอ้ นทท่ี ะลฮุ นิ าตะถกู ปลอ่ ยออกมาจากทศิ ทางทเ่ี กยี รโุ ด้
อย่พู อด ี นั่นกแ็ สดงวา่ --------
แต่แย่จังแฮะ
สถานการณร์ ะส่า� ระส่ายจนท�าให้สงบลงไมไ่ ดแ้ ลว้
ทั้งๆ ท่ีอยากจะช่วยฮินาตะท่ีก�าลังจะตายแหล่มิตายแหล่ แต ่
“วนั ทงั้ เจด็ ” กลบั ขดั ขวาง แถมในตอนน ี้ เลโอนารด์ กถ็ กู จโู่ จมโดยไมร่ ตู้ วั
จนกา� ลังจะตายแล้ว
และ “วันท้ังเจ็ด” กบ็ อกวา่ มาเพอื่ จัดการฮนิ าตะท่ฝี ่าฝนื คา� ส่ัง
อยา่ งนอ้ ยกด็ ูท่าทางพวกเขาไมม่ ีเจตนาทีจ่ ะตอ่ กรกับผม
เอาละ จะท�าอยา่ งไรดี...
กอ่ นอ่ืนผมกอ็ ยากจะชว่ ยฮนิ าตะ ซงึ่ นับว่าเป็นเรื่องส�าคญั มาก
ถงึ จะมเี รอื่ งทคี่ ณุ ชสิ ขุ อรอ้ งมาดว้ ยกต็ าม แตผ่ มรสู้ กึ วา่ อกี สกั พกั
ก็น่าจะคลายความเขา้ ใจผดิ ได้แลว้ เพราะหากประนปี ระนอมกบั ฮนิ าตะ
ไดล้ ะก ็ นา่ จะสรา้ งความสมั พนั ธแ์ บบเปน็ มติ รกบั ศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแิ์ หง่
ทิศประจมิ หรือจกั รวรรดิศักดส์ิ ทิ ธล์ิ ูเบเรยี สได้เชน่ กนั
ดว้ ยเหตุนี ้ ตัวเลอื กท่ีวา่ จะทอดท้งิ ฮนิ าตะจงึ ไมม่ ีตั้งแต่แรกแล้ว

496

“คา� ชแ้ี จงของพวกนายคอ่ ยฟงั ทหี ลงั เพราะทนี่ คี่ อื ประเทศของฉนั
พวกนายกจ็ ะต้องปฏบิ ตั ิตาม “กฎ” ของประเทศเราด้วย ดังน้ัน เรยี กวา่
อาร์โนลด์หรอื เปลา่ นะ? รบี ๆ ใช้เวทฟนื้ ฟใู ห้ฮนิ าตะ-------”
ประเทศของเราไมม่ กี ฎหมายอะไรพวกนน้ั หรอก แตผ่ มพดู แบบนนั้
เพอื่ ทจ่ี ะใช้อ�านาจแหง่ รัฐ
อยา่ งไรกต็ าม “วันทง้ั เจด็ ” กลบั ขัดขวางจนถึงที่สุด

‘มนั ไมเ่ ปน็ แบบนน้ั หรอก ผนู้ บั ถอื ศาสนาลมู นิ สั ของเรามแี ตผ่ ู้
ซงึ่ ถวายความซอื่ สตั ยท์ แ่ี ทจ้ รงิ แดเ่ ทพลี มู นิ สั ตอ่ ใหเ้ ปน็ ความประสงค์
ของจอมมารริมุรุ ก็หาได้มีคนที่ทÓตามส่งิ นน้ั ไม’่
พวกเขากล่าวเช่นนี้ เพ่ือสกัดกั้นไม่ให้เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธ์ิ
เคลื่อนไหว
น่าหงดุ หงิดจรงิ ๆ
เพราะไม่มเี วลาทจี่ ะได้พดู คุยกันอย่างใจเย็น แม้จะตอ้ งใช้ก�าลัง
ตรงน้-ี -------ในตอนท่ีคดิ เชน่ น้นั ก็ม ี ‘จิตสอื่ สาร’ จากดอิ าโบลมาถงึ

‘ทา่ นรมิ ุรุ มรี ายงานฉกุ เฉนิ --------’
‘อะไรเหรอ? ทางนีก้ ก็ Óลงั ยุ่งอยู่ พูดสนั้ ๆ ซะ’
‘เรื่องนั้นต้องขออภัย คนร้ายตัวจริงท่ีฆ่าอาร์คบิชอปเรฮิม
ได้รับการพิสูจน์แล้วขอรับ ดูเหมือนพวกคนท่ีเรียกว่า “ปรมาจารย์
แหง่ วนั ทงั้ เจ็ด” กÓลังชักใยอยเู่ บ้อื งหลงั ขอรบั ’
‘โห...’
‘แล้วตอนน้พี วกมนั กอ็ ยตู่ ่อหน้าข้าสกั 3 ตัวขอรบั คดิ ว่าถ้า
ปล่อยใหม้ ีตวั ตนอยู่จะเกิดผลเสีย-------’
‘เตรยี มหลกั ฐานทพี่ สิ จู นว์ า่ เจา้ พวกนนั้ เปน็ คนรา้ ยไดห้ รอื เปลา่ ?’
‘ผู้ส่ือข่าวของแต่ละประเทศจÓนวนมากจะเป็นประจักษ์
พยาน-------’
‘-------อนมุ ตั ิ จงขบั ไลอ่ อกไปซะ’

บทท่ี 6 เทพีและจอมม�ร 497

‘รบั ทราบขอรับ!!’
ได้จังหวะพอดี
การกระท�าของดิอาโบลช่างยอดเย่ียม ไม่รู้ว่าท�าอย่างไรถึงได้
โอกาสเหมาะเจาะแบบน ้ี แตก่ ารทผี่ มมอบหมายงานใหด้ อิ าโบลกเ็ หมอื นจะ
ถกู ต้อง
ด้วยเหตุน้ี ปรศิ นาจงึ คลคี่ ลาย
งั้นเหรอ “วนั ทง้ั เจด็ ” เปน็ คนรา้ ยตัวจริงเหรอ ไม่รวู้ ่าด้วยจดุ
ประสงคอ์ ะไร แตจ่ ุดประสงค์นน้ั เหมือนจะเปน็ ฮนิ าตะ ไม่ใช่ผม
ไมว่ า่ อยา่ งไรพวกเขากพ็ ยายามทจ่ี ะจดั การฮนิ าตะ คงเปน็ เพราะ
ถา้ ปลอ่ ยใหม้ ชี วี ติ อยจู่ ะไมส่ ะดวก เนอ่ื งจากการโคน่ เธอดว้ ยความสามารถ
น้นั ลา� บาก พวกเขาจึงได้อาศยั อบุ ายสนิ ะ
เจา้ คนทแ่ี ทงอศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธท์ิ ชี่ อ่ื เลโอนารด์ เมอ่ื กก้ี ม็ สี ว่ นเกย่ี วขอ้ ง
กับ “วันทั้งเจ็ด” อยา่ งลบั ๆ ไม่ผดิ แน่
หรอื อาจจะเป็นไปไดว้ า่ เขาจะเปน็ “วันทง้ั เจ็ด” ตวั จรงิ
ถึงอยา่ งไร คนรา้ ยท่ีโจมตีฮินาตะก็อาจจะเป็นเจา้ เกยี รุโดน้ ี่ก็ได ้
ถงึ เขาจะต้องการใหก้ ารลอบสงั หารฮินาตะสา� เร็จข้นึ มาจรงิ ๆ ก็ตาม แต่
กลับเดนิ หมากผดิ ทลี่ งมอื ต่อหนา้ ผมละนะ
เพราะว่าการก่ออาชญากรรมภายใน ‘ญาณครอบจักรวาล’
ของผมน้ันย่อมท�าให้เขาสารภาพออกมาว่าตัวเองคือคนรา้ ย
ขอ้ ความทฝ่ี ากใหฮ้ นิ าตะดเู หมอื นจะถกู บดิ เบอื น คงจะเปน็ ฝมี อื
ของเจา้ พวกนเี้ ชน่ กนั และผทู้ ขี่ ดั ขวางแผนการของดอิ าโบลกค็ อื เจา้ พวกน้ี
อย่างไรกต็ าม ในเมอื่ รู้แลว้ วา่ เจา้ พวกน้เี ปน็ คนร้าย ก็ไม่จ�าเปน็
ตอ้ งเกรงใจและถือสาความสัมพนั ธก์ ับจกั รวรรดศิ กั ด์ิสิทธลิ์ เู บเรยี ส
เพราะท่ีน่ีคือประเทศของผม
ผมเคยคิดว่าควรจะปล่อยพวกเขาไว้หรือเปล่า แต่ผมก็ได้รับ
ความเดอื ดรอ้ นจากพวกเขามากเลยทเี ดยี ว ผมคดิ ดอู กี ทวี า่ ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ ง

498

ทา� แบบน้นั เพราะว่าการสะสางไวก้ อ่ นดกี ว่าการปล่อยให้หนี
ทางดา้ นดอิ าโบลกใ็ หเ้ ขาจดั การไป สว่ นทางนพี้ วกผมจะรบั มอื เอง
ถา้ งน้ั ผมจะบรรเทาความโกรธแคน้ ทอี่ ดั อน้ั มาจนถงึ ตอนนลี้ ะกนั

“เบนิมารุ โซเอย์!”
““ครับ!””
“จงจับตัวสองคนน้ันซะ ถ้าพวกเขาขัดขืน ฉันก็อนุญาตให้ใช้
ความสามารถท่ีแทจ้ ริงได้”
“กา� ลงั รออย่เู ลยละ ขา้ จะรบั คา� สง่ั นน้ั !”
“ใหข้ ้าจดั การเอง ตามความประสงคข์ องทา่ นรมิ รุ ”ุ
เบนมิ ารแุ ละโซเอย์หนั ไปทาง “วนั ทั้งเจด็ ”
“วนั ท้งั เจ็ด” เองกเ็ บนสายตาท่มี คี วามเกลยี ดชังมาทางผมโดย
ไม่รรี อ
ผมไมถ่ ือสา แลว้ ออกคา� ส่ังตอ่ ไป
“ชิออน!”
“คะ!”
“ฝากจัดการเจา้ คนท่ีช่อื เกยี รโุ ดต้ รงนนั้ ด้วย”
“!”
“อย่าประมาทเชียวนะ เพราะเป็นไปไดว้ า่ เขาคอื “วันท้ังเจ็ด”
ทีแ่ ปลงกายมานะ่ ”
“อยา่ งงนี้ เี่ อง! งนั้ ขา้ จะทา� ใหเ้ ขามองเหน็ นรกโดยการเผยธาตแุ ท้
ของข้าออกมากไ็ ดส้ นิ ะคะ!”
ชิออนกด็ ึงโอดาจิออกมาต้ังท่าเตรยี มพร้อมด้วยท่าทางดใี จ
ครง้ั น้ผี มจะไม่ห้าม เพราะผมก็คาดหวังสงิ่ นัน้ จริงๆ
‘หึ หหึ ึหึ โอโ้ หโอโ้ ห...’
‘จะดหี รอื ? มนั จะกลายเปน็ การทÓสงครามเตม็ ตวั กบั พวกขา้
นะ?’

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 499

“วนั ทั้งเจ็ด” ทง้ั สองคนพูดจาละเมอเพอ้ พก
หากปลอ่ ยไวท้ งั้ อย่างนี ้ พวกเขากจ็ ะเป็นเมล็ดพันธ์ุแหง่ หายนะ
ในภายภาคหนา้ แน่
ถา้ จะท�า ก็ท�าให้ถงึ ท่สี ุด

“พวกนายทา� เกนิ ไปแลว้ ไดย้ นิ วา่ พวกนายทา� กระทง่ั โยนความผดิ
เรอ่ื งคนทฆี่ า่ อาร์คบชิ อปเรฮมิ ใหพ้ วกฉัน แต่ฉันมองออกทกุ อย่างแลว้ นะ
ถ้าจะหาเรอ่ื งทะเลาะกับฉนั ละก็ คงจะเตรียมใจได้แล้วใชไ่ หม?”
พอผมพดู เชน่ นน้ั เหลา่ อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธก์ิ ม็ องหนา้ กนั ราวกบั สบั สน
แตท่ ่ามกลางคนเหลา่ น้นั ก็มีคนทีแ่ สดงสีหนา้ เหน็ ดว้ ยอยู่เชน่ กนั
อย่างอาร์โนลดก์ ห็ นั ดาบไปยัง “วนั ทัง้ เจด็ ” พรอ้ มด้วยสีหนา้ ที่
เต็มไปดว้ ยความโกรธ
ทง้ั ๆ ทสี่ ถานการณเ์ ปน็ เชน่ นน้ั เหลา่ “วนั ทงั้ เจด็ ” กไ็ มห่ วนั่ วติ ก
มหิ นา� ซ้า� พวกเขากลับเรม่ิ หวั เราะดงั ก้องกงั วาน

‘คึคคึ ึ ไมน่ ึกเลยวา่ จะความแตกนะเนี่ย’
‘วะฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮ่า! แต่วา่ “นกั บุญ” กต็ ายไปแล้ว!! จอมมาร
ริมุรุเอ๋ย แกก็คงจะใช้พลังในการต่อสู้กับฮินาตะจนหมดเกลี้ยงแล้ว
ใช่ไหม?’
‘ฤกษง์ ามยามดเี ชน่ น้ี ไมใ่ ชไ้ มไ่ ด้แล้วแหละ!!’
‘ง้ันก็ถือโอกาสน้ีจัดการพวกแกที่ดันรู้ความจริงไปพร้อมกัน
กับจอมมารเลยละกัน!’
“วนั ทง้ั เจด็ ” ไมต่ ง้ั ใจกลบเกลอ่ื น แตพ่ วกเขากลบั เผยใหเ้ หน็ นสิ ยั
ท่แี ท้จรงิ อย่างงา่ ยดาย
และแลว้ ในทแี่ หง่ นน้ั เสยี งหวั เราะทม่ี เี จตนารา้ ยกด็ งั กงั วานไปทวั่
ชนั้ ตา่� ทส่ี ดุ ฟงั แลว้ จะอว้ กแฮะ เจา้ พวกนไ้ี มม่ คี า่ พอทจ่ี ะปลอ่ ยไว้
เบนมิ ารุ โซเอย์ และชิออน
แต่ละคนต่างพิจารณาความสามารถของเหยอื่

500

แตท่ วา่ “วนั ทงั้ เจด็ ” เขย้ี วลากดนิ เกนิ กวา่ ความคาดหมายของผม
‘ไอโ้ ง!่ กข็ อชนื่ ชมทมี่ องรา่ งจรงิ ของขา้ ออก แตพ่ วกขา้ เตรยี ม

พร้อมมาเตม็ ท่ีแล้วยังไงละ่ ’
‘เพราะพวกข้าตง้ั ใจทีจ่ ะฆ่าทกุ คนตง้ั แตแ่ รกแลว้ ละนะ!!’
‘หหึ หึ ึ ง้ันกเ็ ร่ิมกันเถอะ--------’

ทนั ทที ี่ “วนั ทง้ั เจด็ ” สองคนประกาศเชน่ นนั้ พวกเขากแ็ ยกจาก
กนั อยา่ งรวดเรว็ แลว้ ลอยขนึ้ ไปในอากาศ เกยี รโุ ดท้ ช่ี อิ อนกา� ลงั ประจนั หนา้
กเ็ ผยรา่ งจรงิ ออกมา แล้วลอยขึ้นไปในอากาศเช่นกัน
จากนนั้ วงแหวนเวทขนาดใหญก่ ถ็ กู สรา้ งขนึ้ โดยมสี ามคนนนั้ อยู่
ตรงจดุ ยอด ดูเหมอื นนจ่ี ะเป็นของอนั ตรายเกินกว่าภูมิปญั ญาของมนษุ ย ์
ถ้าไม่เตรียมการไว้ตัง้ แตแ่ รกกไ็ ม่สามารถทา� งานได้
ภายในขอบเขต แน่นอนว่ามีพวกผม สามทหารเสือสองคน
รวมทัง้ เหล่าอศั วินศักด์ิสทิ ธดิ์ ้วย
พวกเขาคดิ ทจี่ ะทา� ลายหลกั ฐานชนิ้ สา� คญั ดว้ ยการสงั หารทกุ คน
ให้ราบคาบ

“เฮลแฟลร์ (คุกเพลิงสีนิล)--------!!”
“วิชาเส้นใยลวงสะบ้ัน”
เพลิงสีนิลที่บรรจุไฟนรกและสาย ‘ใยเหนียวหนืดเหล็กกล้า’
ทตี่ ดั เหลก็ ได ้ แตล่ ะอยา่ งเขา้ หอ่ หมุ้ เปา้ หมาย แตท่ วา่ ทแี่ หง่ นน้ั กลบั มเี พยี ง
เสียงหัวเราะดังขนึ้ เท่านน้ั
‘เปลา่ ประโยชนน์ ะ่ สญู เปลา่ สญู เปลา่ วงแหวนเวทนจ้ี ะปดั สงิ่
ทไ่ี มใ่ ชค่ ณุ สมบตั ศิ กั ดสิ์ ทิ ธอ์ิ อกไป! การโจมตขี องพวกอสรู ชว่ั รา้ ยอยา่ ง
พวกแกไม่ไดผ้ ลเลยสักนิด’
‘ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างโง่เขลานัก สติปัญญาของมนุษย์ได้รับการ
พัฒนามาเป็นเวลานาน พวกอสูรท่ีหลงในความแข็งแกร่งแบบนั้นจะ
ไปตามทันไดย้ ังไงกันเล่า!!’

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 501

เสยี งหวั เราะดงั ลนั้ ทนี่ า่ หงดุ หงดิ นนั่ ทา� ใหผ้ มไมส่ ามารถชว่ ยชวี ติ
ฮินาตะไดอ้ ยา่ งเต็มท่ี
ผมใชร้ า่ งกายเลยี นแบบหวั ใจไวช้ วั่ คราวแลว้ แตแ่ กน่ เวทกถ็ กู ดดี
ออกจริงๆ เนอ่ื งจากเปน็ การกระทา� ทไ่ี มค่ นุ้ เคย จงึ เข้ากันไม่ได้ ไมค่ อ่ ย
จะไปได้สวยเหมือนกับตอนทีช่ ่วยมิวรนั เลย
ชิออนพงุ่ เขา้ ไปเพ่อื ก�าจัดสงิ่ ทก่ี วนใจผมใหห้ ายไป

“หนวกห!ู ของพรรคน์ น้ั เมอ่ื อยตู่ อ่ หนา้ “โกรคิ มิ ารุ ไค” ของขา้
ผนู้ ี้ก็ไร้ความหมาย!!”
ชอิ อนกลา่ วถอ้ ยคา� ทม่ี คี วามหมายไมช่ ดั เจนอยา่ งทรงพลงั แลว้ ฟนั
“วนั ทงั้ เจด็ ” เตม็ กา� ลงั ราวกบั ไมไ่ ดค้ ดิ อะไร ถา้ คดิ แบบปกตกิ ด็ เู หมอื นคนบา้
แตว่ ่าชอิ อนแตกตา่ งออกไป

‘ฮ่าฮ่าฮ่าฮา่ ยัยโง่ ดาบพรรค์นั้นจะทÓอะไรได้-------!?’
พน้ื ทว่ี า่ งเปลา่ ตรงหนา้ “วนั ทง้ั เจด็ ” ผหู้ วั เราะเยาะแตกเลก็ นอ้ ย
ทา� ให้เกดิ เสียงเปรย๊ี ะเบาๆ

‘ยะ แย่ละ!’
‘ไม่ไดก้ าร ถ้าปล่อยไวแ้ บบน้ี วงแหวนเวทจะแตกสลาย!?’
‘ในเมอ่ื เปน็ แบบน้แี ลว้ ก็ปลอ่ ยมันไปทัง้ อยา่ งงแ้ี หละ!!’
การโจมตีของชิออนผู้ขาดสติน้ันเป็นการโจมตีที่ข้ึนอยู่กับพลัง
ลว้ นๆ ไม่มีความเกี่ยวขอ้ งกบั คณุ สมบัตเิ ลย นอกจากนีก้ ย็ งั ม-ี ------
《คÓตอบ ท่าทางจะแก้ไขปรากฏการณ์ใหม่ด้วย ‘ผลลัพธ์
ชข้ี าด’ ของยนู ีคสกลิ ‘ผเู้ ฉือนผา่ ’--------》
ชอิ อนก็เป็นคนทน่ี ่าเหลือเชื่อจริงๆ
มีแค่ยยั นี่เท่าน้นั ที่ผมไมอ่ ยากจะเป็นศัตรู

502

《แจ้งเตือน แม้จะมีความเป็นไปได้ต่Ó แต่การโจมตีของ
ปจั เจกนาม : ชิออนมคี วามเป็นไปไดท้ จี่ ะสามารถสังหารมาสเตอร》์
จริงปะเนี่ย
ถา้ หา้ มไม่ใหช้ อิ อนโกรธไวก้ อ่ นก็น่าจะดีกว่า
แม้ผมจะยืนยันค�าเดิมว่าชิออนสุดยอด แต่ก็น่าเสียดายที่การ
โจมตดี ังกลา่ วดูทา่ จะยงั ไม่ถงึ ข้นั หยุดการโจมตขี องเหล่า “วนั ทงั้ เจ็ด” ได้

《แจง้ เตอื น การโจมตจี ะเขา้ มาแล้ว》
ดูเหมือนว่าเวทมนตร์ประเภทท�าลายล้างขนาดใหญ่จะเสร็จ
สมบูรณเ์ สียแล้ว
โธเ่ ว้ย จะท�าไงด-ี -------

《แจง้ เตอื น ไมม่ ปี ญั หา วเิ คราะหว์ งแหวนเวทเรยี บรอ้ ยแลว้ 》
ผมลนลานในสภาพเชน่ นนั้ แต่ก็ได้รบั การปลอบโยนดว้ ยเสยี ง
ท่ีพึ่งพาไดแ้ ละใจเยน็ มาก
เอ๊ะ เออ่ ครบั
ถ้าอย่างนั้นก็น่าจะไม่มีปัญหา แต่วงแหวนเวทนั้นดูซับซ้อน
มากเลย... ไม่ส ิ สา� หรบั อาจารยร์ าฟาเอล นีก่ ็คงจะเป็นโจทย์โง่ๆ สินะ
แมเ้ รอ่ื งความมนั่ ใจเตม็ เปย่ี มของเหลา่ “ปรมาจารยแ์ หง่ วนั ทงั้ เจด็ ”
จะไมด่ ี แตด่ เู หมอื นจะไมใ่ ชป่ ญั หาเมอ่ื อยตู่ อ่ หนา้ ความจรงิ จงั ของอาจารย์

‘‘‘ตายใหห้ มดเลยซะกด็ ี! ทรนิ ติ เี บรก (วงตรีเอกภาพสลาย
วิญญาณ)-------- !!’’’

บทท่ี 6 เทพแี ละจอมม�ร 503