เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 10

ส�ารวจแบบระมดั ระวังเขา้ ไว้

การค้นหาดา� เนินไปอย่างราบรื่น โดยไมม่ กี ับดกั ปรากฏออกมา
ให้เห็นเหมือนกบั ทกี่ งั วลไว้
เมื่อถงึ ตอนกลางวนั ก็เข้าสู่ชว่ งเวลาพกั

“ถา้ อย่างนั้นจะเร่มิ เตรียมอาหารแล้วนะคะ”
“อะี รอกอ่ น ผนู้ า� เผา่ เขาทา� ขา้ วกลอ่ งเอาไวใ้ ห้ มากนิ นกี่ นั ดกี วา่ ”
ผมเข้าไปห้ามชาวคณะที่ก�าลังพยายามจะก่อกองไฟ แล้วแบ่ง
ขา้ วกล่องส่งใหพ้ วกเขาตามจ�านวน
อาจมองดูคล้ายปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า แต่แน่นอน
ว่าของเหล่าน้ีได้ถูกจัดเก็บเอาไว้ใน ‘กระเพาะ’ ของผมต้ังแต่ก่อนหน้า
นั้นแล้ว
มันช่วยกักเก็บอุณหภูมิความร้อนได้อย่างดีเย่ียม และนับเป็น
สกลิ ท่ีมปี ระโยชนใ์ นยามตอ้ งออกเดนิ ทางไกล
“อะ เอ่อ...”
“เป็นไปได้ยงั ไงกัน?”
ผมได้ยนิ เสยี งกระซบิ กระซาบลอยมาแตก่ ็ไม่ได้ใส่ใจกบั มัน
ชาวคณะยื่นมือมารบั ข้าวกล่องทง้ั ทีย่ งั งงงวยอยูอ่ ย่างน้นั
“อม้ื อนั น้กี น็ ่าอรอ่ ยนะเนย่ี ”
หลังจากทเ่ี ปดิ ฝา มลิ ิมก็รอ้ งออกมาดว้ ยความดใี จ
และแลว้ ชว่ งเวลาอาหารกลางวนั จงึ ไดเ้ ริม่ ต้นขึ้น
ผกั สด ไข่ และเนือ้ ยา่ งรมควัน แซนดว์ ชิ ซ่งึ วตั ถดุ ิบถกู จดั เตรียม
เอาไวอ้ ยา่ งมคี ลาสคอื ตัวชูโรงของวนั น้ี
อาหารของดาร์กเอลฟ์คงไมม่ ีอะไรเลิศเลอไปกว่าทาเระ (ซอส)
สตู รพเิ ศษอกี แลว้
ความคล้ายคลึงกับมายองเนสของมันท�าให้ขนมปังแข็งโป๊ก

448

อ่อนนุ่มลงได้
สา� หรบั คนทเี่ ปรยวา่ ยงั แขง็ อยนู่ นั้ ซปุ ผกั อนุ่ ๆ รนิ ใสถ่ ว้ ยไมใ้ บใหญ่
จะเข้ามามีบทบาทในจุดน้ี น้�าซุปกระดูกไก่ที่เหมือนจะผ่านการเค่ียวมา
อย่างพิถีพิถัน ท�าให้ได้รสชาติอร่อยเข้มข้นซ่ึงแทรกซึมไปถึงผักข้างใน
นบั เป็นอีกหนึ่งเมนทู ีน่ า่ พงึ พอใจ

“ยงั มีใหเ้ ติมอกี นะ ทานกันได้เลยไม่ต้องเกรงใจ!”
ทนั ทที ผี่ มพดู จบ ชาวคณะซง่ึ ถอื ถว้ ยเอาไวใ้ นมอื กต็ า่ งกรกู นั เขา้ มา
ผทู้ ่ียนื อยหู่ วั แถวคือมิลมิ ท่าทางเธอคงติดใจซปุ นี่นา่ ดู

“เพราะขา้ งนอกไม่คอ่ ยมอี าหารอรอ่ ยๆ แบบน้ใี ห้ทาน ทุกคน
ถึงได้ดใี จยงั ไงล่ะคะ”
คุณคาการิบอกกับผมอย่างน้ัน ทว่ามันเหมือนจะแฝงความไม่
พอใจอยเู่ ลก็ ๆ เชน่ กัน
ผมเพง่ิ ตดั สินใจไปเองว่าจะพยายามไม่ออกตวั แรง อกี อยา่ งสงิ่
ทเี่ ธอจะสอื่ ผมกเ็ ขา้ ใจมนั ด ี แตท่ า� ผดิ กตกิ าแคน่ ห้ี วงั วา่ เธอคงไมถ่ อื สาอะไร

“ความจรงิ แลว้ ฉันไม่อยากใหเ้ ธอจุดไฟที่น่ีน่ะ”
“จดุ ไฟหรอื คะ?”
“อมื ฉนั ไมอ่ ยากใหเ้ กดิ ไฟไหม้ แลว้ อกี อยา่ งนก่ี เ็ ปน็ ชน้ั ใตด้ นิ ดว้ ย
ถึงอากาศถ่ายเทเลยไมน่ า่ จะมปี ัญหาอะไรกเ็ ถอะ แตเ่ ผ่ือไว้ก่อนน่ะนะ”
“คิดไกลถงึ ข้ันนัน้ เชยี วหรอื คะ...”
“ถ้าเป็นกลางแจง้ ฉนั คงไม่ลงทนุ ขนาดนหี้ รอก”
นนั่ คอื ส่งิ ทผ่ี มคดิ
อนั ทจ่ี รงิ นอกจากทางเดนิ จะคบั แคบแล้วแหลง่ น�้ากย็ งั ไม่มี ผม
เกรงวา่ เวลาเกิดเหตอุ ะไรขน้ึ มาพวกเราจะหมดทางหนที ีไลเ่ สียเอง
เพราะงน้ั ถงึ ไดข้ อใหผ้ นู้ า� เผา่ เตรยี มขา้ วกลอ่ งเอาไวใ้ หต้ ง้ั แตแ่ รก
รวมถงึ เร่อื งพักทา� ธรุ ะส่วนตัวดว้ ย
“เออ้ ถา้ เผอ่ื วา่ มใี ครอยากเขา้ หอ้ งนา�้ ฉนั จะเชอื่ ม ‘ประตเู คลอ่ื น

บทที่ 5 กับดกั แห่งคว�มโลภ 449

ย้าย’ จากตรงนี้ไปถงึ ทางเขา้ ไว้ให้นะ ชว่ ยจัดการให้เรียบร้อยระหว่างพัก
กลางวนั ดว้ ยละ่ ”
วา่ แลว้ ผมจงึ ทา� การเชอ่ื ม ‘ประตเู คลอ่ื นยา้ ย’ ดว้ ยความชา� นาญ
มคี นมองผมดว้ ยสายตาคลา้ ยกบั จะบอกวา่ โกหกนา่ อยเู่ หมอื นกนั
แตม่ ันกเ็ ทา่ น้นั แหละนะ
ความจรงิ จะหลบไปจดั การธรุ ะใหเ้ สรจ็ ในเงามดื ตามทางเดนิ กไ็ ด ้
แตห่ นนผ้ี มอยากใหพ้ วกเขาหยดุ ทา� พฤตกิ รรมแบบนน้ั กอ่ น ถงึ อยา่ งไรทนี่ ่ี
กเ็ ป็นทางเช่ือมสสุ าน ผมคิดวา่ มนั ออกจะลบหลกู่ ันเกินไป

“ฉนั อาจจะกงั วลมากไปหนอ่ ย อยา่ งผวู้ ายชนมเ์ ขาคงไมม่ านงั่ หว่ ง
อะไรแบบนกี้ นั หรอกเนอะ”

“...ไมห่ รอกคะ่ ดฉิ นั กลบั มองวา่ นน่ั เปน็ แนวคดิ ทนี่ า่ เอาเยย่ี งอยา่ ง
ทีเดยี ว”
คุณคาการิอุตส่าห์เห็นดีเห็นงามด้วย ตัวผมเองจึงพลอยปล้ืม
ปร่ิมไปตามๆ กนั

เอาละ ระหวา่ งท่ที กุ คนกา� ลงั พักทา� ธรุ ะสว่ นตัวอยนู่ น้ั
“ฉันมเี ร่ืองอยากทดสอบอยอู่ ยา่ งหน่ึง ไดร้ เึ ปลา่ นะ?”
“อะไรหรอื คะ? ดฉิ ันยนิ ดรี บั ฟังทกุ เรอ่ื งเลยคะ่ ”
“กน็ า้ คอื วา่ วงกตทฉี่ นั กา� ลงั บรหิ ารนะ่ ตอนนด้ี นั มวี ธิ ตี ะลยุ ยอด

ฮติ ทเี่ รยี กวา่ ‘โทรคมนาคมจติ วญิ ญาณ’ กระจายไปทวั่ มนั เปน็ เวทมนตร์
ซ่ึงจา� กดั แค่ชาแมน (ผใู้ ช้ค�าสาป) กับเอเลเมนทาเลอร์เทา่ น้นั ที่สามารถ
ควบคุมได้ ทา� ให้พวกเขารทู้ ิศทางในทนั ทที ต่ี อ้ งการ”

“มะ มเี วทมนตร์ที่สะดวกขนาดนน้ั ดว้ ยหรือคะ?”
โอ๊ะ คุณคาการิเองก็ไม่รหู้ รอกเรอะ ไมส่ ิ นอกจากผู้เช่ียวชาญ
แล้วจะไม่รู้ก็คงไมแ่ ปลก

“คะ คือว่า! ฉันเป็นชาแมนค่ะ! ช่วยอธิบายรายละเอียดเรื่อง

450

‘โทรคมนาคมจติ วญิ ญาณ’ ให้ฟงั หนอ่ ยได้ไหมคะ!?”
โอ้ เข้าทางเลยแฮะ
ผมก�าลังคิดวา่ ถา้ ท�ามันเสียเองจะเปน็ อยา่ งไรอยู่พอดี
ผู้ที่เสนอตัวเข้ามาคือสมาชิกหญิงซ่ึงมีความรู้ในเร่ือง 〈เวทจิต
วญิ ญาณ〉 ผมเลยท�าการอธิบายเกยี่ วกบั ‘โทรคมนาคมจติ วญิ ญาณ’
ให้เธอฟงั

“อ๋อ เขา้ ใจแล้ว ฉนั เขา้ ใจแลว้ ค่ะ!”
ความถนดั ของเธอคอื “ลม” เมอื่ เทยี บกนั แลว้ จงึ สามารถสนทนา
กบั จติ วญิ ญาณได้อยา่ งราบรน่ื

“วา้ ว ถ้าใช้วิธนี ีเ้ รากป็ ิดงานไดแ้ บบไมม่ หี ลงเลยสินะคะ! ตอนน้ี
ฉนั ไปถกู แลว้ คะ่ ยอ้ นกลบั ไปสแ่ี ยกท่ี 3 จะไปทางทศิ ตะวนั ออก แตแ่ ผนท่ี
ตรงนั้นจะวาดคอ่ นขา้ งยากหน่อย...”
ก็นะ ต้องคอยฟังเสียงจิตวิญญาณตลอดเวลาแบบน้ันมีแต่จะ
ทา� ใหผ้ ปู้ ระกอบพธิ อี อ่ นลา้ ยงิ่ ขน้ึ เพราะงน้ั เขยี นแผนทไี่ วเ้ ลยกด็ อี ยหู่ รอก
แต่วา่ ...
ถา้ เปน็ ผมคงให้คุณราฟาเอลทา� ท้งั หมดน่นั แหละ
เขาสามารถเขยี นมนั ลงบนกระดาษดว้ ยความละเอยี ดราวกบั วาด
ขน้ึ จากโปรแกรมรา่ งแบบ
เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ?

“จะวา่ ไปรสู้ กึ เหมอื นจะมเี วทมนตรท์ ค่ี ดั ลอกภาพในหวั ใสล่ งบน
กระดาษอยูน่ ะ...”
ใช่แลว้ มจี รงิ ๆ นน่ั แหละ แมแ้ ตใ่ นต�าราเวทมนตร์ไร้ประโยชน์
ของหอสมุดทีใ่ ชช้ ่ือวา่ “สารานุกรมภาพมนตรานา่ รู้” ยงั พดู ถงึ เลย

《แจง้ เตอื น การคน้ หาเสรจ็ สมบรู ณ-์ -------เวทหลอนประสาท
: ซอร์ตกราฟฟี่ (ถา่ ยทอดจนิ ตภาพ)》

บทที่ 5 กับดักแห่งคว�มโลภ 451

อันน้ันแหละ!
ทงั้ ทจ่ี า� เวทมนตรเ์ ปน็ เรอ่ื งเปน็ ราวไมไ่ ดแ้ ทๆ้ แตท่ า� ไมทขี องแบบน้ี
กลบั นึกออกในคราวเดียวกไ็ ม่รู้
เซลลส์ ไลมเ์ ปน็ เซลลท์ ยี่ อดเยย่ี มมาก ความสามารถในการจดจา�
จงึ สูงมาตัง้ แตไ่ หนแต่ไรแล้ว ถงึ กระนน้ั กลบั ให้ความรู้สึกไมต่ ่างจากตอน
ทีย่ ังเปน็ มนษุ ยเ์ ท่าใดนกั

“มใี ครใช้ 〈เวทหลอนประสาท〉 ได้บ้าง?”
“ผะ ผมเรียนรู้อยูบ่ ้าง เปน็ มายา (ผูใ้ ช้อาคมภตู ) ครบั !”
“ถา้ งน้ั นายช่วยลองจ�าเวทมนตร์นีด้ ใู ห้หนอ่ ยนะ แล้วก็--------”
เรื่องวิธแี ลกเปลย่ี นข้อมลู ถงึ กันน้นั พวกผมล้วนม ี ‘จติ ส่ือสาร’
อยกู่ ับตวั ซ่งึ ถา้ หากใช้สกลิ นไ้ี ด้ละก็คงสะดวกมากทเี ดยี ว แตส่ า� หรับคน
ท่ัวไปที่ต้องการให้ผู้อ่ืนได้ร่วมใช้ด้วย แน่นอนว่าเวทมนตร์ย่อมเร็วกว่า
เป็นไหนๆ
ในเวลาเชน่ นั้น
《ขอ้ เสนอ เวทหลอนประสาท : แชนแนลรงิ (แบง่ ปนั จนิ ตภาพ)
เหมาะสมท่ีสดุ 》

โอ้ มแี บบนด้ี ้วยเหรอเนย่ี
ผมสอนเรื่องซอร์ตกราฟฟี่และแชนแนลริงให้กับหนุ่มน้อยผู้
ประกาศตนว่าเปน็ มายา
จากน้ันเขาจึงเริ่มทดลองมันในทันท ี ผลท่ีได้คือแผนท่ีซ่ึงสร้าง
เสร็จอย่างง่ายดายเหมือนเช่นทกุ ครงั้

“ว้าว เทา่ นี้เราก็จบงานได้แบบไมม่ หี ลงแลว้ สินะคะ!”
“จะวา่ ไปถา้ ใชค้ าถานคี้ ลอ่ งเมอื่ ไหร่ กน็ า่ จะเลยี นแบบโครงสรา้ ง

452

ของโบราณสถานได้ไม่ยากเลยแฮะ...”
“ชกั ตน่ื เตน้ อยากเหน็ การเปดิ ฉากสา� รวจหลงั จากนข้ี น้ึ มาแลว้ ครบั !”

ก็นะ ทุกคนให้ความสนใจกันขนาดนกี้ ด็ แี ล้วละ
“ตอ่ ให้มแี ผนท่ี กใ็ ช่จะระบกุ ลไกกับดกั หรือเวทมนตร์ได้นะคะ!

ทุกคนอย่าเพงิ่ ย่ามใจกันไปหน่อยเลยค่ะ!!”
เหลา่ ชาวคณะผกู้ า� ลงั ระรกิ ระรอี้ ยนู่ น้ั เพยี งไดย้ นิ เสยี งคา� รามของ
คุณคาการกิ ็ตา่ งสงบลงในทันใด
แต่น่ันก็สมกับเปน็ คณุ คาการทิ ีเดียวละนะ
ตระหนกั ถงึ สภาวะอนั ตรายไดอ้ ยา่ งทะลปุ รโุ ปรง่ โดยทผี่ มไมต่ อ้ ง
เอ่ยปากเลยสักนดิ
ในวนั นน้ั อยา่ งแรกทพ่ี วกเราตดั สนิ ใจทา� จงึ เปน็ การมงุ่ ตรงสปู่ ระตู
ชน้ั ลา่ งสุด
และก่อนจะถึงช่วงเวลาโพล้เพล้ พวกเราก็ฝ่าไปถึงท่ีหมายได้
เป็นอนั ส�าเรจ็

＊

ในวนั ท ่ี 3
วนั นี้พวกเราจะเริ่มตน้ จากหน้าประตซู ึ่งจะพาเราไปสู่ชน้ั ลา่ งสุด
ปฏบิ ตั กิ ารจะแบง่ ออกเปน็ การสลายเวทมนตรบ์ นบานประตกู บั
การส�ารวจชั้นกลาง เนื่องจากเม่ือวานผมลองสาธิตให้ทุกคนได้ชมกัน
ไปแล้ว วนั น้ีจึงมีหนา้ ท่ีเพียงแคเ่ ฝา้ ดอู ยู่เฉยๆ เท่าน้นั ส่วนมลิ ิม กอ็ บตะ
และรนั ก้า พวกเขาทุกคนต่างเขา้ ไปสมทบกับทีมลาดตระเวน

“ไม่มีอะไรให้ท�าเลยนะคะทา่ นรมิ ุร”ุ
“ถา้ อย่างนน้ั เรามาชงชาให้ทกุ คนกันดกี วา่ ”
“รับทราบค่ะ!”

บทที่ 5 กบั ดกั แห่งคว�มโลภ 453

ผมดูวา่ งจรงิ ๆ อยา่ งทีช่ อิ อนพูดน่ันแหละ
ถงึ กระนน้ั บางครง้ั บางคราวกย็ งั มคี า� ถามลอยมาจากชาวคณะอยบู่ า้ ง
ซงึ่ ผมเองจะคอยสนับสนนุ ให้ในสว่ นน้ี
ชอิ อนจดั โตะ๊ ดว้ ยความรา่ เรงิ เธอรนิ กาแฟจากขวดเวทมนตรใ์ ส่
ลงในแกว้ ที่วางอยเู่ รียงราย
พอเห็นแบบน้นั แล้วก็รสู้ กึ ลึกลา�้ จริงๆ
เพราะเพง่ิ เลกิ สง่ั หา้ มชอิ อนไมใ่ หแ้ ตะตอ้ งของทกี่ นิ ไดเ้ มอื่ ไมน่ าน
มาน้เี อง

“จดั เสรจ็ เรยี บรอ้ ยแลว้ คะ่ ! ทกุ ทา่ นเชญิ มาพกั ดว้ ยกนั สกั ครกู่ อ่ น
ดไี หมคะ?”
หลังสิน้ สดุ คา� พูดของชิออน ช่วงเวลาพกั จึงเรมิ่ ต้นขน้ึ
กาแฟร้อนๆ ได้รับความนิยมเปน็ อย่างย่งิ ทกุ คนต่างดม่ื ด�่าไป
กบั ช่วงเวลาแหง่ ความสงบสุขกนั ถว้ นหน้า
เม่ือได้เห็นดังนั้นแล้ว แม้พวกเราจะคอยระแวดระวังไม่ให้ถูก
จโู่ จมกะทนั หนั อยตู่ ลอดเวลา แต ่ ณ ตอนนแี้ ทบไมร่ สู้ กึ ถงึ วแ่ี ววของอนั ตราย
อยา่ งที่ว่าไว้เลย
ถ้ามนั เปน็ แค่การตีตนไปก่อนไขก้ ็คงดี
แต่ขณะท่ีผมออกปฏิบัติการห่างจากเวลโดร่ามาแบบน้ี พวก
มารอิ าเบลตอ้ งเลง็ เหน็ โอกาสเหมาะอยา่ งแนน่ อน ถา้ จะลงมอื ละกค็ งทา� ได้
เพยี งตอนนี้เทา่ น้ัน
คอยเฝ้าดคู วามเปลย่ี นแปลงอย่าใหพ้ ลาดจะดกี วา่
และต้องไมล่ มื เฝา้ ระวังคณุ คาการกิ ับพรรคพวกด้วย
ผมลอง ‘วเิ คราะหป์ ระเมนิ ’ ดคู ร่าวๆ แลว้ ทว่าไม่พบบุคคล
ตอ้ งสงสยั แมแ้ ตร่ ายเดยี ว ความสามารถของพวกเขากท็ า่ จะพอ้ งกบั ทเี่ คย
อวดอ้างเอาไว้ไม่มีผิด แถมยังไร้ว่ีแววว่าจะถูก “ความโลภ” ครอบง�า
อกี ด้วย

454

หากพวกเขาโดนของพรรค์น้ันล้างสมองเข้าจริงละก็แปลว่าตา
ของผม-------หรอื คณุ ราฟาเอล-------จะต้องเสอื่ มสภาพไปแลว้ แน่ๆ
เพราะงัน้ ตัดความเป็นไปไดข้ ้อนอ้ี อกไปได้เลย
ทว่าในกรณีท่ีพวกเขาเต็มใจท�าตามค�าสั่งทั้งท่ีไม่โดนล้างสมอง
นนั่ กอ็ กี เรอ่ื งหนง่ึ เราจะประมาทไมไ่ ดเ้ พราะยงั ตดิ เงอ่ื นไขขอ้ นอี้ ย ู่ แตด่ จู าก
พลังทพี่ วกเขามี ผมคดิ ว่าคนเหลา่ นี้ไม่เป็นพษิ เป็นภัยอยา่ งแนน่ อน
ด้วยเหตนุ ผ้ี มจงึ คอ่ ยๆ ละเลยี ดล้มิ รสชาตขิ องกาแฟอยา่ งสบาย
อารมณ์

ไมน่ านนกั มลิ ิมกห็ อบของพะรุงพะรงั กลับมา
“รมิ รุ ุดูน่สี ิ! มีสมบัติให้ยดึ เพยี บเลยละ!!”

ถา้ จะพดู ใหถ้ กู กค็ อื มลิ มิ ขรี่ นั กา้ กลบั มามอื เปลา่ แลว้ ใหช้ าวคณะ
กบั กอ็ บตะหอบขา้ วของมากมายแทน

“ดูสิ อนั นี้ให้ความรูส้ ึกกลมกลนื กับแกน่ เวทดีมากเลย เทา่ นีก้ ็
นา่ จะคมุ้ ค่าพอกบั ทเ่ี ก็บกลับมาแล้วละมงั้ ?”
อย่างท่ีมิลิมบอก สมบัติที่เธอหยิบฉวยออกมาส่วนใหญ่เป็น
ยทุ ธภณั ฑ์
มันคงเป็นอาวุธของช่างฝีมือซ่ึงมีประสิทธิภาพยอดเย่ียมนับ
ตั้งแตช่ ่วงแรกๆ ท่ถี กู ผลิตข้นึ มาแลว้ แตเ่ พราะผา่ นเวลามาเน่ินนานแรม
เดือนแรมปี จึงได้กลนื เข้ากบั “โลหะเวท” อย่างเตม็ รปู แบบ และพฒั นา
ศักยภาพขน้ึ อยา่ งรวดเร็ว

“โอ้ จรงิ ดว้ ยแฮะ ถงึ จะไมค่ อ่ ยมคี ณุ คา่ ทางศลิ ปะ แตอ่ าวธุ หลาย
ชน้ิ กเ็ หมาะจะเอามาใชง้ านจรงิ อย่เู นอะ”

“ใชไ่ หมล่า? ดสู ิ อันนีร้ ะดบั ยูนคี เชยี วนะ!”
จรงิ ด้วย
มนั ดอู อกจะเปน็ ของมคี า่ ทไ่ี มน่ า่ นา� มาวางทง้ิ ไวเ้ ฉยๆ เลยแมแ้ ตน่ อ้ ย

บทที่ 5 กับดกั แห่งคว�มโลภ 455

“พูดกพ็ ดู เถอะ แตเ่ ธอไดม้ ันมาจากไหนเหรอ? ของดีขนาดนี้
เคลยแ์ มนไมน่ า่ จะปล่อยท้งิ ไวแ้ บบไมม่ ีเหตผุ ลนีน่ า...”
ผมลองถามมลิ ิมกลับไปด้วยความสงสัย

“อันท่ีจริงแล้วน่ะนะ มีกับดักอยู่อันหน่ึงท่ีข้าพลาดท่าไปปลุก
มนั เขา้ พวกโกเลมเลยกรอู อกมากนั ใหญ่ ของพวกนกี้ ม็ าจากทพี่ วกมนั มี
อย่นู ่นั แหละ”
เดยี๋ วนะเมอื่ ก ี้ ผมเพงิ่ ไดย้ นิ เธอพดู เรอื่ งทไ่ี มค่ วรปลอ่ ยใหผ้ า่ นไป
เฉยๆ ใช่ไหมล่ะน่ัน?

“เธอท�าใหก้ บั ดกั ท�างานเรอะ?”
“อกึ !? มะ ไมใ่ ชน่ ะ! พอเขา้ ไปเหยยี บทางเดนิ ปบุ๊ มนั กข็ ยบั ปบ๊ั เลย
พนันวา่ ตอ่ ใหเ้ ปน็ เจา้ เองก็คงหลบยากไม่แพ้กนั หรอกนา่ ?”
“ถกู เผงเลยครบั ! พวกขา้ เดินไปพลางกค็ อยใชเ้ วทมนตรห์ ยัง่ รู้
กบั ดักตามทางไปดว้ ย ไมไ่ ดป้ ระมาทเลยสักกะนดี้ !”
จากการรายงานของมลิ มิ และกอ็ บตะ ดทู งั้ คจู่ ะยงั ไมค่ ลายความ
กังวลเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย
ค�าให้การของพรรคพวกคนอ่ืนๆ ก็พอจะยืนยันได้ว่ามันไม่ใช่
เร่ืองโกหก ดูเหมือนว่าจะเป็นกลไกท่ีบันทึกปฏิกิริยาตอบสนองของสิ่ง
มีชีวิตเอาไว้ แล้วก�าจัดสิ่งท่ีอยู่นอกเหนือจากรูปแบบความจ�าออกไปให้
หมดอยา่ งไรอยา่ งนั้น
ถา้ ขนื เปน็ แบบน ี้ ตราบใดทไ่ี มร่ คู้ วามยาวคลน่ื ทถ่ี กู ตอ้ งลว่ งหนา้
ไมว่ า่ ใครกค็ งไมอ่ าจกา� จดั มนั ได ้ เหลอื เพยี งทฤษฎเี ดยี วคอื ตอ้ งบกุ ทะลวง
เข้าไปเท่านน้ั
“งนั้ กช็ ่วยไม่ไดแ้ หละนะ จะว่าไป มนั มกี ลไกซบั ซ้อนอยา่ งนอ้ี ยู่
ดว้ ยแฮะ”
“อ้ืม ถือเป็นความรู้ใหม่ของข้าเลย ไม่ลองเอากลไกแนวนี้ไป
ติดตงั้ ทว่ี งกตของพวกเราบา้ งล่ะ”

456

ทางเดนิ ทีก่ า� จัดพวกนอกบันทึกออกไปนะ่ เหรอ
ไมแ่ นว่ า่ บางทชี น้ั นอ้ี าจจะเปน็ ตวั รบั มอื กบั ผบู้ กุ รกุ สสุ านกเ็ ปน็ ได้

“ถา้ พดู มาอยา่ งนน้ั กค็ ดิ เสยี วา่ มนั ตอ้ งมโี กเลมทพี่ กอาวธุ ตดิ เกราะ
ระดบั ยนู คี ตนอน่ื ๆ อยอู่ กี เพยี บเลยจะดกี วา่ นะคะ ไมอ่ ยากจะเชอ่ื วา่ ขนาด
ไมไ่ ด้ออกแรงแท้ๆ แตอ่ าวธุ กลับพฒั นาขึ้นมาได้ ดฉิ นั แปลกใจจรงิ ๆ...”
อยา่ งที่คุณคาการิวา่
โชคดที ผ่ี มพามลิ มิ กบั กอ็ บตะมาดว้ ย ลา� พงั แคค่ ณะสา� รวจเพยี ง
อย่างเดยี วคงมีโอกาสสูงท่จี ะถูกโกเลมสังหาร

“เมอ่ื วานเหน็ ไมม่ เี รอื่ งอะไรฉนั เลยโลง่ ใจไปเปราะหนง่ึ แตท่ า่ ทาง
ชน้ั นคี้ งจะมกี บั ดกั อน่ื ๆ อกี สนิ ะ แตช่ า่ งเถอะ เราไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งรบี รอ้ นนนี่ า
ตง้ั แต่พรุง่ นไี้ ปมาตัง้ ใจปฏิบัตกิ ารให้รอบคอบข้นึ อีกนิดกันดีกว่า”

“ใชแ่ ลว้ คะ่ ดเู หมอื นวา่ เราคงตอ้ งใชเ้ วลาสะเดาะประตกู นั อกี นาน
อีกอย่างพรุง่ นี้ก็--------”
จงั หวะทค่ี ณุ คาการเิ หน็ ดว้ ยกบั ผมแลว้ ปรปิ ากพดู เชน่ นน้ั แผน่ ดนิ
กเ็ กดิ ส่นั สะเทือนขึ้นมา
ปฏกิ ริ ยิ าตอบสนองตอ่ พลงั งานขนาดมหมึ าโถมเขา้ ใสส่ ว่ นทพ่ี วก
เรายนื อยรู่ วมไปถงึ ซากโบราณสถานทว่ั ทงั้ บรเิ วณ เศษหนิ หลน่ กระจดั กระจาย
ลงมาจากเพดานยง่ิ ทวีความรู้สกึ อึดอดั และหวาดกลวั มากยิ่งขน้ึ

“!? น่ีมนั อะไรกันเนย่ี --------!?”
“ถา้ ไมร่ ีบหนีมนั ต้องพังลงมาแน่!!”
คณุ คาการแิ ผดเสยี งใสค่ ณะสา� รวจซง่ึ กา� ลงั ลนลานเพอื่ ใหพ้ วกเขา
ใจเยน็ ลง
“ใจเยน็ ไว!้ ! การสน่ั สะเทอื นเกดิ ขน้ึ ในชวั่ พรบิ ตา นไี่ มใ่ ชแ่ ผน่ ดนิ
ไหวหรอกคะ่ เทา่ นไี้ มท่ า� ใหโ้ ครงสรา้ งอนั แขง็ แกรง่ พงั ทลายลงงา่ ยๆ แนน่ อน
ใจเย็นๆ แลว้ คอ่ ยๆ อพยพออกไปกนั ดีกว่า”
ระดับการฝึกฝนของคณะส�ารวจคือส่ิงส�าคัญที่ท�าให้เสียงนั้น

บทท่ี 5 กับดักแห่งคว�มโลภ 457

สามารถเรียกสติของพวกเขากลบั มาได้
“เมือ่ กี้นี้มนั อะไรกนั นะ่ ครับ?”

กอ็ บตะเองกส็ งบลงแลว้ เขาจงึ หันมาถามผมอยา่ งใจเย็น
“อืมม คลื่นสะท้อนน่าจะสะเทือนผ่านพื้นดินด้านบนลงมา

ขนาดของมนั คอ่ นขา้ งเอาเรอื่ งอยเู่ หมอื นกนั ไมแ่ นว่ า่ อาจสง่ ผลกระทบถงึ
ปราสาทดว้ ย...”
หากเกิดเหตุฉุกเฉินข้ึนมายังมี ‘ประตูเคล่ือนย้าย’ อยู่เพราะ
ฉะนั้นเราไม่จา� เป็นตอ้ งลนลานเลยสกั นิด คดิ ดงั นผี้ มจงึ ตอบก็อบตะกลบั
ไปแบบไม่รบี ร้อนนกั
แตถ่ ึงอย่างไรกต็ าม...
นไ่ี มใ่ ชแ่ ผน่ ดนิ ไหวอยา่ งทคี่ ณุ คาการบิ อกจรงิ ๆ เนอื่ งจากพลงั งาน
ตอบสนองดังกล่าวเกิดข้ึนเฉพาะจุด ดังน้ันมันต้องเกิดจากน�้ามือคน
อยา่ งแน่นอน
ขณะก�าลังนึกเป็นห่วงสภาพการณ์ด้านบนและคิดว่าจะออกไป
ข้างนอกดสู ักหน
ลางสังหรณ์ของผมก็ตอบสนอง

《แจง้ เตือน สัมผสั ถงึ ปฏกิ ิริยาอนั ตราย ขณะนี้กลไกปอ้ งกนั
โบราณสถานได้เปิดการทÓงานเป็นที่เรียบร้อย ตรวจสอบพบความ
เคลอื่ นไหวของโกเลม จÓนวนมากรวมถงึ ผบู้ กุ รกุ ภายในโบราณสถาน》

เสียงเตือนภัยดงั ก้องกังวาน
ตามมาด้วยเสียงประกาศซึ่งฟังดูคล้ายกับเสียงอิเล็กทรอนิกส์
ของใครบางคน

‘ตรวจพบผู้บกุ รกุ อมฤตา จงกÓจัดให้สิน้ ซาก!! ตรวจพบผู้
บกุ รกุ อมฤตา จงกÓจดั ใหส้ ้ินซาก!!’

458

เสียงประกาศซ้�าไปซ้�ามาน้ันไม่ได้สื่อถึงความรู้สึกอันใดเลย
นอกจากภัยคกุ คาม
สถานการณต์ งึ เครียดขน้ึ มาโดยพลนั
อย่าว่าแต่ความปลอดภัยด้านบนเลย แม้แต่ในโบราณสถาน
สภาพการณ์ก็ฉุกเฉินไม่แพก้ ัน

“บา้ อะไรเน่ีย!? กลไกปอ้ งกันโบราณสถาน--------อมฤตานน่ี ึก
จะเปดิ การทา� งานกท็ า� ไดเ้ ลยรึยังไง!?”
คนที่สติแตกกระเจิงออกมาคือคุณคาการิ ความใจเย็นเมื่อครู่
กลับมลายหายไปหมด

“ทา่ ทางจะมผี บู้ กุ รกุ อยดู่ ว้ ย สงสยั พวกมนั คงไปตดิ กบั ดกั เขา้ ให้
แลว้ ละมงั้ แตถ่ งึ พดู วา่ พวกเรามนั คนละกรณกี นั พวกโกเลมกค็ งไมเ่ ขา้ ใจ
หรอกนะ”
ผมตอบกลบั ไปเชน่ นน้ั แมภ้ ายในใจจะยงั สงสยั คณุ คาการอิ ยกู่ ต็ าม
เธอยืนอยู่ใกล้ประตู อาจจะแอบกระตุ้นการท�างานของกลไก
ป้องกันเมอ่ื ไรกไ็ ดน้ ีน่ า?
ยงิ่ ไปกว่าน้ัน ปัญหาคอื จงั หวะเวลา
ทส่ี ญั ญาณเตอื นดงั ขนึ้ พรอ้ มกบั มผี บู้ กุ รกุ เขา้ มา คดิ ไดเ้ พยี งแคว่ า่
มนั ต้องเจาะจงไว้ลว่ งหนา้ แล้วเทา่ น้นั

“มิลิม มปี ญั หาอะไรรเึ ปลา่ ?”
“ไม่นะ ตอนนข้ี ้าไม่ได้ยินอะไรเลย”
มลิ มิ สามารถเขา้ ถงึ บทสนทนาลบั ผา่ นสกลิ ทเี่ รยี กวา่ ‘จติ สอื่ สาร’
หรือ “เวทส่ือสาร” ได้ทั้งหมด ด้วยเหตนุ ีเ้ รือ่ งท่ีปิดบังไวต้ า่ งๆ จงึ หมด
ความหมาย ทวา่ หนนม้ี นั กลับไมแ่ สดงปฏกิ ิรยิ าตอบโตใ้ ดๆ กลับมาเลย
หรอื วา่ ผบู้ กุ รกุ จะเชอ่ื มโยงกบั คณุ คาการโิ ดยตรง แตน่ น่ั กด็ เู หมอื น
จะเป็นการคิดมากเกินไปหนอ่ ย
ถ้าอย่างน้ันคุณคาการเิ ปน็ ผ้บู ริสุทธห์ิ รอื เปล่านะ?

บทที่ 5 กบั ดักแห่งคว�มโลภ 459

《แจง้ เตอื น ไมอ่ าจระบแุ นช่ ดั หากมกี ารเชอื่ มโยงกบั “เฉลยี ง
ทางเดนิ แหง่ วญิ ญาณ” มโี อกาสทจี่ ะใช้ ‘จติ สอื่ สาร’ ผา่ นวงจรลบั ได》้

อย่างนี้นี่เอง แปลวา่ เรายังวางใจไมไ่ ด้สนิ ะ
ถึงผมจะไม่ปล้ืมที่ต้องคอยรับมือกับศัตรูพร้อมปกป้องคนท่ีมี
โอกาสเปน็ สปายไปด้วยกเ็ ถอะ...
ถา้ ตดั ใจทงิ้ เธอไปเสยี คงสบายใจขนึ้ แตผ่ มไมอ่ าจทา� เชน่ นนั้ ได้

“สถานการณ์เลวร้ายมาก ผ้บู กุ รุกจะต้องเป็นองคก์ รทห่ี มายหัว
ฉันอย่แู น่ๆ”

“อา๋ จริงดว้ ยสินะน่นั ...”
“ถา้ อยา่ งนนั้ แผ่นดินไหวเมอ่ื ก้ีก-็ -------!?”
“แต่ไอ้บ้าท่ไี หนมันจะมาเพง่ เลง็ ทา่ นจอมมารกันเล่า?”
ปฏกิ ริ ยิ าตอบสนองของพวกเขาแลดตู กใจกนั จรงิ ๆ ไมม่ ใี ครทา� ตวั
นา่ สงสยั เลยแมแ้ ตร่ ายเดียว
ถา้ เชน่ นนั้ ผมเองกจ็ ะเตรยี มตวั เขา้ ไว ้ แลว้ คอยปอ้ งกนั ผทู้ อี่ ยตู่ รงนี้
พร้อมกับขบั ไล่ศัตรูใหเ้ อง
“วางใจไดเ้ ลย ฉนั สาบานวา่ จะรบั หนา้ ทดี่ แู ลปกปอ้ งพวกนายเอง”
คา� พูดดงั กลา่ วทา� เอาคณะสา� รวจตกใจกันถว้ นหนา้
พวกเขาคงคาดไมถ่ งึ เพราะคดิ ว่าผมจะทง้ิ ทุกคนไป แต่ไหนๆ ก็
สนิทสนมกันท้งั ท ี ผมจึงอยากใหพ้ วกเขาเช่ือใจผมใหม้ ากกว่าน้หี น่อย
“ริมุรเุ อย๋ เจา้ ต้ังใจแบบนสี้ ินะ?”
“อืมม จะโดนตกหรอื ตกไดม้ ันก็ชัดเจนอยู่แลว้ น”่ี
เหมอื นทคี่ ณุ ราฟาเอลคาดการณไ์ ว ้ ศตั รเู ขา้ มาตดิ กบั เหยอ่ื (ผม)
เป็นทเี่ รียบรอ้ ย
ไมต่ อ้ งถามว่า--------พวกเขาแอบบุกรกุ เขา้ มาได้ยังไง

460

เพราะหากเปน็ ผมู้ คี วามสามารถทผี่ า่ นการคดั เลอื กมาแลว้ กค็ ง
ไมย่ ากนกั ทจ่ี ะหลบใหพ้ น้ จากสายตาของพวกดารก์ เอลฟท์ เี่ หลอื ในปราสาท
หรอื ชน้ั บนได้ส�าเร็จ
จังหวะน้ีแหละ ผมต้งั ใจวา่ จะต้องจดั การกบั พวกเขาใหจ้ งได้
สถานการณน์ ้ผี ่านการประเมนิ เอาไว้แล้ว
วิธีการรับมอื ก็พิจารณามาเป็นอยา่ งด ี จงึ ไมจ่ า� เปน็ ต้องรีบรอ้ น
แต่อยา่ งใด
พวกผมต่างเตรียมตัวตอบโต้ข้าศึกตามหมายก�าหนดการท่ีวาง
ไว้แล้วดว้ ยความว่องไว

＊

เกิดแรงสน่ั สะเทอื นขนึ้ เป็นคร้งั ท่ี 2
“นม่ี ันอะไรกันเนย่ี ? ข้ารสู้ ึกไม่คอ่ ยดเี ลยอะครับ?”

กอ็ บตะคงเปน็ หว่ งสถานการณด์ า้ นนอกอยเู่ หมอื นกนั ถงึ ไดเ้ ปดิ
ปากถามออกมาแบบนน้ั
ทวา่ ผมไมม่ ีเวลามามัวตอบค�าถามของเขาในตอนน้ี
เพราะผมไดส้ งั เกตเหน็ มนั เขา้ ใหแ้ ลว้ ทา่ มกลางความเวง้ิ วา้ งอนั
แสนห่างไกล มังกรตัวร้ายกา� ลังใกลเ้ ขา้ มา

“แย่แลว้ ละ น่นั น่ะ หายนะสุดๆ ไปเลย...”
เพราะดูจากข้างในโบราณสถานได้ค่อนข้างลา� บาก ผมจึงตาม
แกน่ เวทออกไปแผ ่ ‘ญาณเวท’ ยนั ดา้ นนอก สงิ่ ทเ่ี หน็ เดน่ ชดั กค็ อื รา่ งของ
มงั กรอนั เลวร้ายทสี่ ดุ เทา่ ที่เคยพบมา
รูปลักษณ์ภายนอกแลดูคล้ายกับเวลโดร่า ทว่าขนาดน้ันใหญ่
กว่ากันหนงึ่ เทา่ ตัว ผิวของมนั ปดู โปนราวกบั ถกู สนมิ เกาะกนิ มิหนา� ซ�้ายัง
กระจายออรา่ ขนาดมหมึ าออกมาไม่หยดุ หย่อน

บทที่ 5 กับดกั แหง่ คว�มโลภ 461

เทา่ ทเี่ หน็ มนั คงกกั เกบ็ ปรมิ าณแกน่ เวทเอาไวอ้ ยา่ งมหาศาลเลย
ทีเดยี ว
ปรมิ าณดงั กลา่ วนน้ั ไปไกลเกนิ กวา่ ระดบั ของจอมมารผลู้ มื ตาตนื่
ส่วนระดับความอันตรายคงอยู่ในเกณฑ์คาทัสโทรฟไมผ่ ดิ แน่

“ขะ ขนาดน้ันเชยี วรคึ รบั ?”
“อืม ลักษณะเหมือนดรากอน แต่คงสู้อาร์คดรากอน (มังกร
ชน้ั สงู ) ไมไ่ หว บางทมี นั อาจมอี า� นาจเหนอื กวา่ ดรากอนลอรด์ (ราชามงั กร)
หรอื ไม่แนอ่ าจจะเปน็ พี่น้องของเวลโดรา่ กเ็ ปน็ ได้...?”
“ทะ ทา่ นเวลโดร่านะ่ เรอะ!?”
มันเลยขอบเขตของค�าว่าดรากอนไปแล้ว คิดได้อย่างเดียวคือ
ตอ้ งอยู่ใน “ตระกูลมงั กร” เท่านั้น
ถงึ อยา่ งไรมงั กรตวั นกี้ ไ็ มไ่ ดน้ า่ เกรงขามเหมอื นกบั เวลโดรา่ สว่ น
บุคลิกยังดูไม่เข้าข่ายเลยสักนดิ ...
ไมส่ ิ คณุ มงั กรใจงา่ ยนน่ั กไ็ มไ่ ดด้ นู า่ เกรงขามหรอื สงู สง่ อะไร ตา่ ง
กบั ความหมายทพ่ี ดู มาเพยี งเลก็ นอ้ ยเทา่ นน้ั ถงึ จะดคู ลา้ ยแตพ่ วกเขากลบั
มบี างส่วนทตี่ า่ งกนั อย่างบอกไม่ถกู
“นัน่ มัน--------!!”
จังหวะนัน้ เอง จู่ๆ ดวงตาของมลิ ิมกลับเบิกโพลงออกมา
“ริมรุ เุ อ๋ย ขา้ งานเข้าแลว้ ละ นัน่ น่ะ มังกรน่ันนะ่ มัน--------”
ว่าแล้วเธอก็ท�าทีราวกับก�าลังจ้องมองเข้าไปในความว่างเปล่า
พลางเปดิ สกลิ ‘เคล่อื นยา้ ยผา่ นมิติ’ ก่อนจะหายตวั ไป
ดูจากอาการลนลานนั่น ผมพอจะจับทางไดแ้ ลว้ วา่ สถานการณ์
คร่าวๆ เป็นอย่างไร
ทีม่ ลิ มิ กระวนกระวายตอ้ งเป็นเพราะเรอ่ื งนแี้ นๆ่
ถ้าอย่างน้ันก็แปลว่าศัตรูได้งัดเอาส่ิงที่เหนือความคาดหมาย
ออกมาให้เธอเห็นน่นั เอง

462

“นา่ เหลอื เชอ่ื จรงิ ๆ นน่ั คงเปน็ ดรากอนเพอื่ นเกา่ ทมี่ ลิ มิ เคยผนกึ
เอาไว้สินะ เหมือนมันยังไม่ได้ฟื้นคืนชีพข้ึนมาแต่น่าจะมีใครบางคนไป
ปลดผนึกแลว้ คอยควบคุมอยแู่ ทน”

“วา่ ไงนะครบั !? พดู จรงิ เรอะครบั ทา่ นรมิ ุร?ุ ”
“อมื ฉนั สมั ผสั ไดถ้ งึ คลนื่ ความเคลอื่ นไหวเปย่ี มดว้ ยพลงั มหาศาล
ถ้าขืนพลาดทา่ ท�าผิดไป แมแ้ ตต่ วั ฉันเองกค็ งไม่อาจเอาชนะมนั ไดห้ รอก”
น่นั คือความจรงิ
แม้แต่คาริบดิส ซึ่งเป็นร่องรอยท่ีเหลือรอดจากพลังของเวลโด
รา่ ยงั ไมอ่ าจตอ่ กรไหว ผมสมั ผสั ไดถ้ งึ ความรสู้ กึ มงุ่ รา้ ยและเกลยี ดชงั จนถงึ
ขนั้ หวาดกลัว
มนั คงไมห่ ยุดแคท่ �าลายลา้ งโลกใบน้เี ป็นแน่
และท่ีน่ากลัวก็คือ ความรู้สึกเหล่าน้ันได้ถูกทาทับด้วยสีด�าจน
หมดทุกอนูแล้ว ซึ่งหมายความว่ามังกรตัวนี้ก�าลังถูกควบคุมผ่านการ
บงการจิตใจของมาริอาเบลนน่ั เอง
“-------- เคออสดรากอน (มังกรโกลาหล) ไม่นา่ เชื่อ ทา� ไมใน
ยคุ นีผ้ ้กู ดขถี่ งึ ได้...”
ผมเห็นด้วยกับสิง่ ทคี่ ณุ คาการิพึมพ�า
พวกเราโชคดีจรงิ ๆ ทีม่ ีมิลิมอย่ทู นี่ ี่ดว้ ยในตอนนี้
หากเปน็ มลิ มิ จะตอ้ งเอาชนะมนั ไดแ้ บบสบายๆ มหิ นา� ซา�้ เธออาจ
ทา� ใหเ้ คออสดรากอนหลบั ใหลลงไดอ้ กี ครง้ั หนง่ึ ดว้ ย ถา้ เชน่ นนั้ ผมคงไมม่ ี
อะไรให้ต้องเป็นหว่ ง
ส่วนทางนก้ี ม็ าท�าในสงิ่ ท่ีเราควรจะท�ากันดกี ว่า
“ก็อบตะ ชอิ อน มแี ขกมาโนน่ แน่ะ”
“รบั ทราบครับ!”
“เดี๋ยวข้าจัดการเองค่ะ ตุ๊กตุ่นตุ๊กตาพวกน้ีไม่คณนามือข้าเลย
สักนดิ !!”

บทที่ 5 กับดกั แหง่ คว�มโลภ 463

ระหว่างนีผ้ มกะว่าจะให้คณะสา� รวจใช ้ ‘ประตเู คลอื่ นยา้ ย’ หนี
ออกไปดา้ นนอกกอ่ น แตด่ ทู า่ แลว้ เราคงไมว่ า่ งพอจะทา� อยา่ งนน้ั เหลา่ โกเลม
ผู้ดูแลต่างกรูกนั เข้ามาหาพวกผมซง่ึ เกาะกลุม่ กันอยู่ทห่ี น้าประตู
ชิออนกา้ วออกมาข้างหนา้ พร้อมแกวง่ โอดาจทิ ีอ่ ยใู่ นมือ
แตส่ ง่ิ ทนี่ า่ เศรา้ กค็ อื เพดานตรงนเี้ ตยี้ เกนิ ไป ทา� ใหด้ าบตดิ แหงก
อยอู่ ย่างน้นั

“ยยั บ้าเอย๊ ! ชว่ ยเชก็ รอบข้างตัวเองใหด้ ๆี หน่อยเซ่!!”
“ขะ ขอโทษคะ่ ! ข้าพลาดไปนดิ เดียวเท่าน้นั ”
นดิ เดียวทว่ี า่ นน่ั อาจครา่ ชีวติ คนทง้ั คนไดเ้ ลยนะ
ชอิ อนถูกหอกของโกเลมเสียบเขา้ ให ้ ทวา่ เธอกลบั ไมแ่ สดงทา่ ที
อดทนอดกล้ันแต่อย่างใด คงเป็นเพราะนิสัยขาดระเบียบวินัยแบบนั้นท่ี
ทา� ใหเ้ ธอสะเพร่า แต่ผมอยากใหช้ อิ อนหดั ระมัดระวังตัวข้นึ อีกสกั หน่อย
“แคบเกินไป ขืนเป็นแบบน้ีมีหวังจัดการยากแหงๆ ต่อจากนี้
จะเปน็ ยังไงกไ็ ม่รู้ แตช่ น้ั ล่างสุดคงต้องกว้างกวา่ นี้แน”่
“งนั้ มาเร่งสะเดาะผนกึ อาคมที่ประตูกันเถอะ--------”
“เดี๋ยวสิ ในเมอื่ มาถึงขัน้ น้ีแลว้ เดย๋ี วฉันจัดการเอง”
โทษทนี ะ ไม่มเี วลาแล้ว
“รนั ก้า ไปช่วย 2 คนนน้ั ที”
กอ็ บตะ ชิออน รนั กา้ ขณะทที่ ง้ั สามคนกา� ลังถ่วงเวลา ผมก็รบี
สะสางธรุ ะให้จบโดยเรว็
หลงั จากทส่ี ญั ญาณเตอื นภยั ดงั กอ้ ง กบั ดกั กเ็ รม่ิ ทา� งาน จากมมุ
มองของผอู้ นรุ กั ษโ์ บราณสถานแลว้ ผมไมอ่ ยากกระทา� เรอื่ งรนุ แรงแตอ่ ยา่ ง
ใด แตไ่ มต่ อ้ งคิดมากขนาดน้ันประตูกเ็ ปดิ ออกไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย
“เอาละ เขา้ ไปขา้ งในเลย!”
คณะสา� รวจตา่ งวงิ่ ลงบนั ไดตามคา� สงั่ ของผม การอพยพเสรจ็ สน้ิ
ลงอยา่ งรวดเรว็ โดยไมม่ ีใครกอ่ ความวุ่นวายขึน้ เลยแม้แตร่ ายเดียว

464

คณุ คาการติ ามมาติดๆ ขณะท่ีผมมงุ่ ไปยังบันไดเพ่ือคอยคุ้มกัน
ด้านหลังใหก้ บั เธอ
และแล้วทุกคนก็ฝ่าความยากล�าบากลงมาถึงช้ันล่างสุดกันเป็น
ท่ีเรียบรอ้ ย
ณ ช้นั สุดท้าย สถานทห่ี ลบั ใหลแหง่ ผวู้ ายชนม์
มันคือท่ีซึ่งสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ ไม่เหมาะกับการเป็นสุสาน
เลยแม้แตน่ อ้ ย
อีกท้งั บนผนื แผ่นดินนนั้ ยงั มีทุง่ หญ้าแผก่ ระจายอย่ทู ว่ั บรเิ วณ
ทศั นยี ภาพทอี่ วดโฉมอยเู่ บอ้ื งหนา้ ชานบนั ไดทา� เอาผมตกตะลงึ
จนลืมสถานการณท์ ี่เกดิ ขนึ้
แตเ่ ราไม่มเี วลามากพอให้แปลกใจ
ทนั ทที ก่ี อ็ บตะลงมาถงึ สงครามระหวา่ งพวกโกเลมซงึ่ ไลต่ ามมา
ตดิ ๆ กไ็ ดเ้ ปิดฉากขึน้ อกี ครั้ง
ทวา่ สถานการณน์ ัน้ ไดร้ ับการแกไ้ ขเรียบรอ้ ยแล้ว
ชอิ อนสามารถเคลอ่ื นไหวไดอ้ ยา่ งมอี สิ ระยงิ่ กวา่ เดมิ เธอเรม่ิ เดนิ
หนา้ บดขย้ีโกเลมให้เป็นซากเพียงชว่ั พริบตา
เมื่อเป็นเชน่ น ้ี จึงไมม่ ีใครคดิ อยากจะหนเี ลยแม้แต่รายเดยี ว
ในยามทย่ี ังตีได้ ก็ต้องตใี ห้ถงึ ทส่ี ดุ ดีไม่ดอี ีกฝ่ายอาจจะก�าลัง
รสู้ กึ แบบเดยี วกันกับผม
เพราะพวกมันพยายามแยกตัวผมออกมา โดยไม่สนใจ
-------ความเส่ยี งท่ที า� ใหม้ ลิ มิ โกรธเคืองเลยแม้แตน่ ้อย
ผมไม่คิดวา่ พวกมันจะท�าถงึ ขนาดนี้
วา่ กันตามตรง ผมนึกดถู ูกมารอิ าเบลอยู่นดิ หน่อย
แตน่ บั จากนี้ไปมนั จะไม่เปน็ เช่นนน้ั แล้ว

บทที่ 5 กบั ดักแหง่ คว�มโลภ 465

《-------รบั ทราบ เปลี่ยนสู่ระบบสู้ศึกเต็มกÓลงั 》
การเตรยี มความพร้อมอยา่ งเงยี บๆ ของผมส้นิ สดุ ลง
ผมลบลา้ งขดี จา� กดั ทกุ อยา่ งทตี่ วั เองมอี อกไปจนหมด และตง้ั รบั
กับศตั รูซึ่งก�าลังจะมาถงึ
หลงั จากนกี้ เ็ หลอื แคร่ อให้พวกหวั โจกท้งั หลายเขา้ มา

＊

โกเลมมจี �านวนมหาศาล
หากแตเ่ ปน็ พวกเราที่ได้เปรียบในสงคราม
ชิออนออกอาละวาดยกใหญ่ สว่ นรันก้าคอยกอ่ ความวุ่นวาย
ก็อบตะอาศัยช่องโหว่นั้นในการใช้ปืนก�าจัดโกเลมออกไปทีละ
ตวั ทา่ ทางเขาคงมเี วลาเหลอื เฟอื มากพอทจี่ ะใสก่ ระสนุ ไดอ้ ยา่ งไมข่ าดตอน
เมอื่ เหน็ สภาพการตอ่ สอู้ นั นา่ วางใจเชน่ นแ้ี ลว้ คณะสา� รวจกต็ า่ ง
โลง่ ใจไปตามๆ กัน

“ดฉิ นั ตกใจเหลือเกนิ ทีพ่ วกเราถูกโจมตีเข้าใหจ้ รงิ ๆ แต่อกี ฝา่ ย
เป็นใครกนั นะถงึ ไดก้ ล้าเล่นงานจอมมารแบบน?ี้ แถมยังอุตส่าห์ไปปลกุ
เคออสดรากอนข้นึ มาอีก---------”
คุณคาการทิ ่ยี ังคงตดิ ใจกบั เหตุการณเ์ ริ่มปรปิ ากถามผม
เธอดูตัวหวน่ั ใจ และน�้าเสียงนั้นฟงั คลา้ ยกับเปน็ กงั วล ถ้านคี่ อื
ละครตบตา เธอก็คงแสดงได้ยอดเยี่ยมทีเดียว ผมไม่รู้เลยว่าใจจริงเธอ
คิดอยา่ งไร

“โทษทนี ะ ดึงพวกเธอเข้ามาตดิ ร่างแหซะได”้
“ไม่เป็นไรค่ะ! ดิฉันกลับรู้สึกสบายใจเสียอีก ที่ได้ท่านริมุรุมา
อยูเ่ ปน็ พวกในเวลาทเี่ คออสดรากอนฟ้นื คนื ชีพขนึ้ มาแบบนี้”

466

“ใชแ่ ลว้ คะ่ ! ตอ้ งรบี รายงานกองบญั ชาการสมาคมแลว้ ใหพ้ วกเขา
คิดหาวธิ รี บั มือ”

“แตว่ า่ ถา้ จอมมารมลิ ิมพ่ายแพ้ แล้วพวกเราเกิดทา� อะไรไม่ได้
ข้ึนมาละ่ ...?”

“ที่ส�าคัญกว่าน้ัน อย่างแรกท่ีเราต้องคิดในตอนน้ีก็คือการฝ่า
วงลอ้ มออกไปจากที่นี่ตา่ งหาก! ฉันไม่รู้หรอกว่าเจา้ น่ันเป็นใคร แต่จงใจ
มากระตุน้ ให้กบั ดักทา� งานแบบน้ีเนย่ี มันเลวจรงิ ๆ”
ออกความเหน็ ในแง่ดีกันไดข้ นาดน ้ี ดเู หมอื นจะเปลี่ยนอารมณ์
ไดไ้ วเชียวนะ

“ฉนั บอกแลว้ นน่ี าวา่ จะดแู ลพวกนายเอง? แตอ่ ยา่ งวา่ ถา้ ฉนั ชนะ
มนั ไดก้ ็ถือเป็นเรื่องดลี ะนะ”
ผมเอ่ยออกไปเบาๆ เพื่อใหพ้ วกเขาสบายใจ
กอ็ บตะ รนั ก้ากย็ งั อยู่ แถมมีชอิ อนดว้ ยอีกคน
หากเปน็ มลิ มิ ผทู้ รงพลงั ทส่ี ดุ ในบรรดาจอมมารแลว้ ละก ็ เธอตอ้ ง
เอาชนะเคออสดรากอนได้แน่
สถานการณไ์ มไ่ ด้ดีซะทเี ดียว แต่ยงั ไมถ่ งึ กับเลวร้ายขนาดนั้น
สงั หารศัตรู ฝา่ วงล้อมออกจากท่นี ่ี แล้วตัดความกังวลลว่ งหนา้
ทงิ้ ไป
ความจรงิ แล้วมนั เปน็ เร่อื งง่ายๆ แค่น้ีเอง
เมื่อได้ยินดังน้ันคุณคาการิคงรู้สึกสบายใจ เธอจึงไม่พูดอะไร
มากไปกวา่ นั้น
ผมมองไปยังพวกก็อบตะซึ่งก�าลังต่อสู้ แล้วเตรียมตัวต้อนรับ
พวกท่ีจะกระโจนเขา้ มา

“-------- ท่านริมรุ นุ ี่มีอรเิ ยอะจรงิ ๆ นะคะ เพราะเป็นจอมมาร
หรอื เปลา่ นะ?”
คุณคาการพิ ึมพา� เบาๆ กับตวั เอง

บทท่ี 5 กับดักแหง่ คว�มโลภ 467

เนอื่ งจากเปน็ ชว่ งเวลาวา่ งขณะกา� ลงั รอใหศ้ ตั รเู ขา้ มา ผมจงึ ตอบ
เธอกลับไปแบบไม่คดิ อะไร

“ใชแ่ ลว้ ละ ถงึ ฉันจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะนะ”
“ทา� ไมละ่ คะ?”
“กก็ ษตั รยิ แ์ หง่ ฟาลมสุ มนั มายว่ั โมโหฉนั กอ่ นนน่ี า สมยั จอมมาร
เคลย์แมน พวกน้ันก็ยุ่งไม่เข้าเร่ืองจนฉันไม่รู้จะท�ายังไง พอมาถึงตอน
นกั บุญฮนิ าตะ ตน้ ตอของเร่ืองกด็ ันเกดิ จากความเขา้ ใจผดิ เสยี ได้ ทุกครั้ง
อกี ฝา่ ยจะเร่มิ ลงมือก่อนเสมอ ฉันแค่สกู้ ลับเฉยๆ หรอื เรียกได้วา่ เป็นการ
ป้องกนั ตวั แบบชอบธรรมนนั่ แหละนะ”
“อยา่ งนนี้ เ่ี อง งน้ั ทา่ นรมิ รุ คุ งไมเ่ คยเลน่ งานอกี ฝา่ ยกอ่ นเลยสนิ ะ
คะ?”
“จะวา่ อยา่ งนน้ั กไ็ มเ่ ชงิ คตู่ อ่ สคู้ ราวนนี้ ะ่ เกดิ จากการขดั ผลประโยชน์
กันเอง มิหน�าซ�้าอดุ มการณ์ของทง้ั สองฝ่ายยงั ขัดแยง้ กันอกี ฉะน้นั จะชา้
หรือเร็วความตา่ งกต็ อ้ งพาเรามาถงึ จุดน้ีอยู่ด”ี
“ถ้าแก้ปัญหาโดยไม่ใช้ก�าลงั รบละ่ คะ--------?”
“มนั อาจทา� ไดอ้ ยหู่ รอก แตผ่ ลสดุ ทา้ ยกลบั มแี คฉ่ นั ทเ่ี ขา้ ใจอกี ฝา่ ย
อยคู่ นเดยี ว เพราะงน้ั การทท่ี างนนั้ จะไมพ่ อใจแลว้ มาหาเรอ่ื งพวกเรากอ่ น
มนั กถ็ กู ตอ้ งแล้วละ”
ส�าหรับเทมเพสต์ที่ดึงเอาดวาร์กอนกับซาริออน 2 ประเทศ
มหาอ�านาจมาเป็นพวกเดียวกันแล้ว ไม่มีเหตุผลอันใดเลยที่พวกเรา
จะต้องยอมพ่ายศึกเศรษฐกจิ ใหแ้ ก่นานาชาตฝิ ่งั ตะวนั ตก
หากศตั รไู มย่ นื่ จมกู เขา้ มายงุ่ นานาประเทศฝง่ั ตะวนั ตกคงไดต้ ก
เปน็ เมืองขึ้นทางเศรษฐกจิ ของพวกเราอยา่ งแน่นอน คดิ จะมาดูถกู คุณ
ราฟาเอลผลู้ อยลา� อยเู่ หนอื ทกุ สง่ิ แมแ้ ตค่ วอนตมั คอมพวิ เตอรน์ ะ่ มนั เกนิ ไป
“--------เอ?๋ แลว้ ถ้าเรายอมรับว่าทางน้นั เปน็ ฝ่ายถูกล่ะคะ?”
อืมมม ประเด็นน้เี อาไงดีล่ะ?

468

คงตอ้ งยอมรบั ความตา่ งทางบรรทดั ฐานของอกี ฝา่ ยแลว้ ตา่ งฝา่ ย
ต่างประนีประนอม แต่ถ้าจะให้ดีในอนาคตขออย่าได้มาเก่ียวข้องกันอีก
เลย
ถ้าทางน้ันถกู ผมก็ตอ้ งถูกด้วย
ตวั ผมเองไมไ่ ดอ้ ยากตกเปน็ เบย้ี ลา่ งทา� ตามคา� บญั ชาของอกี ฝา่ ย
สว่ นพวกเขากค็ งรงั เกยี จทจี่ ะตอ้ งมาอยภู่ ายใตก้ ารปกครองของผม เมอื่ เปน็
เช่นนั้นจงึ ทา� ไดเ้ พียงปะทะกันต่อไป
สงครามเศรษฐกจิ ในอกี นยั หนงึ่ มนั นา่ สะพรงึ กลวั ยง่ิ กวา่ การทา�
สงครามสาดกระสุนจริงใส่กันไปมาเสียอีก ไม่มีหลักการท่ีเรียกว่า
ยอมแพ ้ ตราบใดทฝี่ า่ ยตรงขา้ มยงั ไมเ่ ขา้ มาอยใู่ ตอ้ า� นาจของตน สงครามนน้ั
ย่อมไม่มีวนั ส้ินสุดลง
ดว้ ยเหตนุ ี้ การทอ่ี กี ฝา่ ยเลอื กจะประจนั หนา้ กบั เราดว้ ยกา� ลงั ทหาร
จึงนับวา่ โชคดีท่ีสุดแลว้ หากเป็นเช่นนั้น เมอ่ื ร้วู ่าไม่มีทางชนะพวกเขาคง
ทา� ใจยอมรบั ใหก้ บั ความพ่ายแพ้ได้
ถงึ จะบอกวา่ นคี่ อื เทคนคิ เพยี งประการเดยี วของอกี ฝา่ ยทค่ี วรเอา
เป็นเยีย่ งอย่าง แตถ่ า้ ถามวา่ พวกเขาท�าถูกต้องไหมนน่ั กอ็ ีกเร่อื งหน่ึง

“หากมองจากคนละมุมกัน ความชอบธรรมน่ะมันมีนับไม่ถ้วน
อยแู่ ลว้ ฉนั คงไม่ฟนั ธงวา่ ตวั เองถกู ทัง้ หมด แตถ่ า้ ถอยออกมาจากจุดนี้
สถานภาพของพวกเราจะแย่ลงทนั ที เพราะง้ันเลยท�าไดแ้ คเ่ ลอื กเสน้ ทาง
หา�้ ห่ันกันอย่างสุดความสามารถเทา่ นั้น...”
ซงึ่ ก็ใชว่ ่าจะไมม่ วี ธิ ปี ระนีประนอมเลยเสียทเี ดยี วหรอก
แตถ่ า้ ผมยอมออ่ นขอ้ ให ้ บรรดาพรรคพวกของผมจะตอ้ งตดิ รา่ งแห
ไปดว้ ยแนน่ อน

“ถงึ อยา่ งนน้ั กเ็ ถอะ ถา้ เคารพจดุ ยนื ของอกี ฝา่ ย หมนั่ แลกเปลย่ี น
ความเห็นแล้วควานหาความสัมพนั ธ์อนั ดีต่อกันยง่ิ กวา่ เดมิ เร่อื งมนั ก็นา่
จะจบได้โดยไม่ต้องเป็นศัตรไู มใ่ ชห่ รอื คะ?”

บทที่ 5 กับดกั แห่งคว�มโลภ 469

โจทยข์ อ้ นีย้ ากอย่แู ฮะ
ยังไม่ทันได้กลุ้มใจว่าจะตอบอย่างไร-------- เสียงของสาวน้อย
ผหู้ นงึ่ ก็ดงั เข้ามาตอบคา� ถามนั้นแทน

“ไมไ่ หวหรอกนะ ไมไ่ หวจรงิ ๆ ความละโมบของคนเรานะ่ ยดื ยาว
ไรท้ ี่สิ้นสดุ ตอ่ ให้บอกวา่ ตัวเองทนไหวแต่มันไม่ใช่อยา่ งนน้ั หากอกี ฝา่ ย
ยอมออ่ นขอ้ ใหเ้ มอื่ ไหรค่ วามโลภกจ็ ะยงิ่ ขยายใหญข่ น้ึ กว่าเดมิ นแี่ หละนะ
สง่ิ ท่เี รยี กว่ามนุษย์”
ใชแ่ ล้วละ
ผมอยากท�าใจให้เช่ือว่าการประนีประนอมจะท�าให้อีกฝ่ายยอม
เขา้ ใจ แต่ความเปน็ จรงิ มนั ไม่ใช่เลย
หากมองจากมุมของพลเมืองธรรมดาคนหน่ึงท่ีเชื่อในฝันลมๆ
แล้งๆ แบบนั้น ผมคงพดู ไดว้ ่าตวั เองยดึ มัน่ ในอุดมการณด์ ังกล่าวไปแลว้
ละนะ
แตท่ วา่
ด้วยจุดยืนในฐานะผู้ครองเมือง ผมจึงไม่อาจสรุปแล้วเช่ือเร่ือง
ไร้สาระอยา่ งนน้ั ได้
ผนู้ า� ฝา่ ยศัตรูเองกค็ งคดิ เช่นเดยี วกัน

“ใจตรงกนั เลยนะ ฉนั กา� ลงั คดิ แบบนนั้ อยพู่ อดี ฉนั จอมมารรมิ รุ ุ
ส่วนเธอคือ?”

“ยนิ ดที ไ่ี ดร้ จู้ กั สกั ทนี ะ ฉนั ชอ่ื มารอิ าเบล ศตั รตู วั ฉกาจของนาย
ยงั ไงละ่ ”
ตัง้ แต่เม่ือไรไม่รทู้ โี่ กเลมทุกตัวลม้ ลง
ผทู้ ย่ี นื อยตู่ รงนน้ั คอื สาวนอ้ ยทผ่ี มเหน็ ในงานเทศกาลเปดิ ประเทศ
เมื่อคราวกอ่ น
เธอคือศัตรูอย่างท่ีผมคาดการณ์ ทั้งยังเป็นคู่ต่อสู้ผู้กล้าหาญ
ยง่ิ กว่าทีผ่ มเคยจินตนาการไว้

470

นกึ วา่ จะเจา้ เลห่ แ์ ลว้ กเ็ ปน็ ประเภทไมช่ อบออกมารบั หนา้ มากกวา่ น้ี
ซะอีก แต่เจา้ ตัวดนั โผล่มาเองเสียได ้ ชา่ งน่าประหลาดใจจริงๆ
และทีป่ รากฏตัวออกมานน้ั ไมไ่ ดม้ ีแคม่ าริอาเบลเพยี งคนเดียว
ขา้ งกายเธอยังมีร่างอนื่ อีก 3 คน
อนั ได้แก ่ ไกผู้เปลี่ยนไปอยา่ งส้นิ เชิง พรอ้ มกบั ชายหนุ่มผสู้ วม
เครือ่ งแบบอศั วิน
และยูคิ คางุระซากะ
ทันทที ีเ่ ห็นเขา คุณคาการริ วมถึงคณะส�ารวจต่างกส็ นั่ เทิ้ม

“กะ กิลมาสเตอร์!? ทา� ไมทา่ นถึงมาอยทู่ ่นี ี่ได้?”
“อย่าบอกนะวา่ ... คนท่ีเล็งจอมมารอยู่คอื คณุ เองรึ?”
“ไมจ่ รงิ นา่ ? ถา้ งนั้ ทา่ นจะสงั่ ใหพ้ วกเรามาสา� รวจโบราณสถานกนั
ท�าไมคะ!?”
ค�าถามมากมายพร่ังพรูออกมา ทว่ายูคิกลับไม่แสดงท่าทีใดๆ
ใหไ้ ดเ้ ห็น
เหมอื นกบั ขอ้ มลู ทเี่ กรนดา้ เคยวา่ ไว ้ เขาตอ้ งถกู ครอบงา� อยเู่ ปน็ แน่
“ทา่ นยคู ิ นม่ี นั เรือ่ งอะไรกัน? ทา่ นหักหลงั พวกเราหรือคะ?”
น�้าเสียงของคณุ คาการเิ ป่ียมไปดว้ ยความขนุ่ เคอื ง
ผมรู้สึกได้ว่าเธอพูดมันออกมาจากใจ แต่ป่านน้ีแล้วจะยังไงก็
ช่างเถอะ
ผมอยากให้ละครจ�าอวดนี่จบลงเร็วๆ จะได้ไปช่วยมิลิมสักที
แต่ก่อนหนา้ น้นั
“นัน่ สินะ เรานะ่ เปน็ ศัตรูกนั จริงๆ นัน่ แหละ แต่กอ่ นที่จะดวล
กัน ฉนั ขอตรวจสอบอะไรสักอยา่ งจะไดไ้ หม?”
ผมเบีย่ งสายตาไปยังสาวนอ้ ยผมทองพรอ้ มเอย่ ปากถาม
คณะสา� รวจดเู หมอื นจะสงสยั ในทา่ ทขี องผม ทวา่ พวกเขาปดิ ปาก
เงียบไมเ่ อย่ คา� ใดออกมา ถงึ ตอนนค้ี งตัดสินใจจะเชือ่ ผมแลว้ กระมัง

บทที่ 5 กบั ดกั แห่งคว�มโลภ 471

ไม่สิ หรือบางที
พวกเขาอาจจะโดนบรรยากาศอันน่าขนลุกของสาวน้อยคนน้ัน
ดดู กลืนเขา้ ไปแลว้ ก็เปน็ ได้
เรือนผมสที องสลวย ริมฝีปากแดงระเรือ่
แกม้ กลมมนน้ันแลดนู ่ารักราวกบั ตุ๊กตา
สาวนอ้ ยซงึ่ อยใู่ นวยั กา�้ กง่ึ จะเกนิ หรอื ไมเ่ กนิ 10 ป ี เธอผนู้ ม้ี นี ามวา่
มาริอาเบล
ทวา่ เนอ้ื แท้น้ันช่างเย็นชา แตกต่างกนั โดยส้นิ เชิง

“วา่ ไงละ่ ?”
“จงมาอยใู่ ตอ้ า� นาจของฉนั ซะเถอะ ทา� อยา่ งนนั้ เราจะไดห้ ลกี เลย่ี ง
การปะทะทไี่ ม่เกิดประโยชนน์ ี่เสยี ท”ี
“น่าขัน น่าขันจริงๆ น่ันมันบทพูดของฉันต่างหากเล่า
จอมมารริมุรุ สงสัยนายคงต้องพา่ ยแพล้ งตรงนแี้ หละนะ ถ้ารบั ไม่ได้กม็ า
อยใู่ นความควบคุมของฉนั ซะเลยส”ิ
“หลักการของเธอกับนโยบายของฉนั มันขดั กัน วิธกี ารแบบนัน้
รงั แตจ่ ะกอ่ ความบาดหมางโดยใชเ่ หตุ ประชาชนผบู้ รสิ ทุ ธม์ิ ากมายตอ้ งมา
ทนทกุ ขท์ รมานเพอ่ื รกั ษาความมง่ั คง่ั ใหก้ บั คนเพยี งสว่ นเดยี วอยา่ งนนั้ เหรอ”
“น่ันสนิ ะ ฉันยอมรับ แตแ่ บบนน้ั มนั จะเปน็ อะไรไปล่ะ? การที่
คนอ่อนแอโดนกดขี่ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาจะตายไป ทีพวกอสูรยังอยู่
แบบปลาใหญ่กนิ ปลาเล็กเลยไมใ่ ชร่ ึไง?”
“มนั กถ็ ูกของเธอ แตว่ ่าฉันไม่ได้เกลยี ดที่มันเป็นแบบนนั้ หรอก
นะ”
“โงเ่ งา่ จรงิ ๆ ปญั ญาออ่ นสน้ิ ดี นน่ี ายเชอ่ื วลโี ลกสวยทบ่ี อกวา่ ทกุ
คนจะเสมอภาคกันได้อยา่ งนั้นนะ่ เหรอ?”
“ไม่ใชส่ กั หนอ่ ย ฉันไม่ได้สมองทบึ ขนาดนนั้ แตเ่ ราควรหยิบย่ืน
โอกาสใหก้ บั ผูอ้ ่นื ดสู กั ครัง้ ต่างหาก แม้จะมพี วกที่ไมเ่ อาไหนท�าอะไรก็ไม่

472

ขนึ้ อยบู่ า้ ง แตค่ ณุ คา่ ของคนเราไมใ่ ชส่ ง่ิ ทค่ี วรจะมาทงิ้ ขวา้ งกนั งา่ ยๆ นนี่ า?”
ยังมีทง้ั ผทู้ ีแ่ ตกหนอ่ ช้า ผู้มพี รสวรรคแ์ ต่ถูกเก็บซ่อนเอาไว้ หรือ
แม้กระท่ังผู้เกียจคร้านไม่ท�าการท�างานแต่ความสามารถด้านศาสตร์และ
ศิลปก์ ลบั เปลง่ ประกายออกมาเช่นเดยี วกัน
หากใชว้ ิธกี ารของมาริอาเบล แคเ่ กดิ มายากดีมจี นต่างกนั เพยี ง
ครั้งเดียวก็ไม่อาจลบล้างมันได้แล้ว ส�าหรับผมไม่ว่าจะยังไงคงไม่มีทาง
ยอมรบั ไดเ้ ป็นอันขาด
คนเราเกิดมาตา่ งกนั
ย่อมเป็นธรรมดาที่ทรัพย์สมบัติซึ่งสืบทอดต่อมาจากพ่อแม่น้ัน
อาจนับรวมว่าเปน็ พรสวรรค์อยา่ งหน่ึง
แตท่ วา่
การเกิดมาแลว้ ถูกลิดรอนโอกาสในการเรียนรู้ มเี พยี งทางเดยี ว
คอื ตอ้ งถูกขูดรีดเท่านัน้ ถอื เปน็ การมองขา้ มความสามารถของคนโดยแท้
พดู ได้ค�าเดียววา่ นา่ เสียดาย
ความสามารถของคนเรามีขอบเขตไม่ส้นิ สดุ
คงน่าเหลือเชือ่ ทเี ดียวหากจะต้องทง้ิ มันไป

แต-่ --------
“ไรส้ าระ ไมเ่ ขา้ ทา่ เอาซะเลย ฟังดโู ง่เงา่ จนฉนั ไมอ่ ยากจะเชอื่ วา่
ไอเ้ ดก็ เพอ้ ฝันนีจ่ ะเปน็ จอมมารได้จรงิ ๆ”
ความคิดของผมสอ่ื ไปไม่ถึงมารอิ าเบล
“งนั้ เหรอ ถา้ อยา่ งนนั้ กช็ ว่ ยไมไ่ ด้ มาใชว้ ธิ งี า่ ยๆ วธิ เี ดยี ว ตดั สนิ
กนั ไปเลยดีกวา่ ว่าใครเปน็ ฝ่ายถูกกนั แน”่
“นน่ั แหละทฉี่ นั ตอ้ งการ ไวฉ้ นั จะสอนนายเองวา่ โลกแหง่ ความจรงิ
มนั เป็นยงั ไง”
การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของพวกผมซึ่งไม่เคยข้องแวะกัน
มากอ่ น ไดถ้ กู วางใหต้ ดั สนิ ดว้ ยการตอ่ สเู้ พยี งอยา่ งเดยี วมาตงั้ แตแ่ รกแลว้

บทท่ี 5 กับดกั แหง่ คว�มโลภ 473

แมผ้ มจะรสู้ กึ เศรา้ ใจ แตอ่ กี นยั หนงึ่ กเ็ ขา้ ใจวา่ มนั คงตอ้ งเปน็ แบบนี้
วันท่ีมนุษยชาติท้ังหมดจะหันมาปรองดองกันคงไม่มีทางมาถึง
แมม้ ันจะเปน็ ข้อพสิ ูจน์ความหลากหลายของมนษุ ย์กต็ ามที
ความเปน็ ไปของวิวฒั นาการและการด�ารงอยู่ของความขดั แย้ง
ผมู้ ชี ยั เหนอื กวา่ ยอ่ มมสี ทิ ธข์ิ าดในการตดั สนิ ความถกู ตอ้ งเหลา่ นน้ั
ผมกบั มารอิ าเบล สองความยุติธรรมต่างบรรทัดฐาน กา� ลงั จะ
หา้� หน่ั กันซง่ึ ๆ หนา้ นับต้ังแต่เวลาน้ีเป็นตน้ ไป

＊

“โคน่ มันเลย!”
หลงั ไดย้ นิ เสยี งสญั ญาณจากมารอิ าเบล ผทู้ เี่ รม่ิ ออกเคลอื่ นไหว
เป็นคนแรกก็คือไก
ไมร่ ้จู ะด้วยความเกลยี ดชังที่มตี ่อผมหรืออย่างไร เขาพุ่งทะยาน
ตรงเขา้ มาพรอ้ มกับดวงตาอนั แดงกา่�
เขาถกู เจา้ หนา้ ทไ่ี ตส่ วนเวทมนตรค์ วบคมุ ตวั ไปแลว้ แตส่ งสยั คง
หนีออกมาไดเ้ สียละมงั้ ?

“ฮึม่ ! อยา่ งแกน่ะเหรอบงั อาจจะมาทา้ ทายทา่ นรมิ รุ ุ--------”
ชอิ อนรอ้ งตะโกนกอ่ นพยายามจะเขา้ ไปขดั ขวางไก ทวา่ เธอกลบั
ถกู ยูคิสะกัดการเคลอ่ื นไหวเอาไวไ้ ด้ทนั

“คู่ต่อสขู้ องเธอตอ้ งเป็นผมต่างหากเล่า”
“โธ่ นา่ ตลกสนิ้ ดี ไอค้ นกระจอกทโ่ี ดนผหู้ ญงิ คนนน้ั ควบคมุ อยา่ ง
นายเจ้าน่ะเหรอ ไม่ใชค่ ูม่ อื ของข้าผ้นู ห้ี รอกยะ่ !!”
ตาของชิออนเปน็ ประกายแดงฉานก่อนรอ้ งค�ารามเสยี งดังสนน่ั
น่ันเป็นหลักฐานว่าเธอเอาจริงแล้ว ชิออนปล่อยออร่าเข้มข้น
พรอ้ มชกั โอดาจอิ อกมา กอ่ นทก่ี ารตอ่ สรู้ ะหวา่ งเธอกบั ยคู จิ ะเรม่ิ ตน้ ขน้ึ

474

ผมยกหนา้ ทต่ี รงนนั้ ใหช้ อิ อนจดั การ สว่ นตวั ปญั หายงั เหลอื ผชู้ าย
อีก 1 คน
จากสายตาของผม เขาแขง็ แกรง่ กวา่ โฮลไ่ี นท ์ ทวา่ ผมกะใหก้ อ็ บ
ตะเปน็ คนจดั การกบั เขา แมร้ นั กา้ จะอยดู่ ว้ ยแตก่ ย็ งั คงไมม่ น่ั ใจอยนู่ ดิ หนอ่ ย

“นก่ี ็อบตะ ไดเ้ วลาส�าแดงพลงั ของจตรุ เทพราชันแล้วนะ!!”
ชิออนตะโกน
ผมลืมไปซะสนิทเลย
วา่ เคยแต่งตั้งอะไรแบบนั้นเอาไว้ดว้ ย

“รบั ทราบ! งนั้ ขา้ จะแสดงไมเ้ ดด็ ของพวกเราใหช้ มเปน็ ขวญั ตานะ
ครบั !!”
กอ็ บตะขานรบั
เพยี งไมก่ ่อี ึดใจตอ่ มา เขากแ็ ผดเสียงตะโกน ‘กลายร่าง!!’
กลายร่าง---------‘รวมร่างหมาป่าอสูร’
กอ็ บตะผนกึ ร่างเขา้ กบั รันกา้ ปรากฏเป็นมนษุ ย์หมาปา่ น่าเกรง
ขามซ่งึ ไมไ่ ดเ้ ศษเสีย้ วของก็อบตะมาเลยแมแ้ ต่นอ้ ย
ถ้าเปน็ ร่างน้ีคงไมม่ ีปัญหา
ท่าทางก็อบตะจะจดจ�าหลักการควบคุมพลังได้แล้วไม่เหมือน
เมอ่ื เดอื นทผี่ า่ นมา เขาไมต่ อ้ งคอยทา� ตามคา� แนะนา� ของรนั กา้ ทงั้ ยงั แสดง
ฉากการต่อสอู้ อกมาได้อยา่ งงดงาม
ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจเป็นศัตรูตัวฉกาจผู้ครอบครองระดับสูงกว่า
“สบิ มหานกั บญุ ” แต่ถา้ เป็นก็อบตะในตอนนีล้ ะก ็ เขาตอ้ งจัดการกับมัน
ได้แน่ ผมเชอื่ อย่างนัน้ ขณะตดั สินใจเพง่ สมาธไิ ปยงั อรทิ ่ีอยตู่ รงหน้า
โอะ๊ แต่ก่อนอนื่
ผมรวบรวมออรา่ ของตวั เองเขา้ มาไวใ้ นมอื ซา้ ย แลว้ ปลอ่ ยมนั ไป
ปะทะกับไกแบบง่ายๆ เพียงเท่าน้ีเขาก็แหลกสลายกลายเป็นฝุ่นผงหาย
จากโลกน้ีไปในพริบตา

บทท่ี 5 กับดักแหง่ คว�มโลภ 475

เขาถกู “ความละโมบ” ของมารอิ าเบลเขา้ ครอบงา� จนดเู หมอื น
วา่ จะไดร้ บั พลงั งมากกวา่ ทตี่ นเคยม ี แตส่ า� หรบั ผมแลว้ ไกเปน็ แคต่ วั เกะกะ
ธรรมดาๆ เท่าน้ัน

“อยากสกู้ บั ฉนั สนิ ะ? ยนิ ดดี ว้ ย ทไ่ี ดส้ มหวงั กอ่ นตาย”
มันเป็นค�าพูดท่ีอาจฟังดูแล้งน�้าใจไปหน่อยส�าหรับผู้ตาย
แต่ผมจะปลอ่ ยให้เขาพอใจอยแู่ ค่น้กี ็แลว้ กนั

“ไมจ่ รงิ นา่ !? อะไรกนั อะไรกนั นะ่ ไอพ้ ลงั แบบนน้ั -------!?”
“อะไรงน้ั เหรอ? นคี่ อื ฉนั เวลาเอาจรงิ ยงั ไงเลา่ ตอ่ ไปกถ็ งึ ตาเธอ
แลว้ ไมจ่ า� เปน็ ต้องเข้าใจหรอกนะวา่ กา� ลังเปน็ ศตั รอู ยูก่ บั ใคร ฉันจะกลนื
กนิ เธอให้หมดจนไมไ่ ดผ้ ดุ ได้เกิดเปน็ คร้งั ท่สี องเลย เพราะง้ันอย่างนอ้ ยก็
มาเปน็ อาหารของฉนั ซะเถอะ”
ผมเอ่ยออกไปตามมารยาทก่อนจะเร่ิมลงมอื
เกิดอกี ฝา่ ยคาดหวังความใจดีจากผมข้ึนมาจะล�าบากเอาได้
ผมจึงยืนยันใหม้ ารอิ าเบลรูว้ า่ เธอคอื ศัตรู
และผมจะสงั หารศตั รู
มนั เปน็ เร่ืองแน่นอนทีส่ ุดแลว้
รบี ทา� ใหจ้ บเรว็ ๆ แลว้ ไปชว่ ยมลิ มิ กนั ดกี วา่ ผมพดู ใหต้ วั เองไดย้ นิ
ในใจ ก่อนจะก้าวเท้าข้างหนึ่งออกไปเบ้ืองหนา้

●

มารอิ าเบลเพงิ่ เขา้ ใจอยา่ งถอ่ งแท ้ วา่ คนทต่ี วั เองกา� ลงั ตอ่ กรดว้ ย
คือหนง่ึ ในออคตาแกรมซึ่งทรงพลังที่สดุ ในภพน ี้

“ทา่ นริมรุ ุตอนนด้ี ูนา่ กลัวนิดๆ ยงั ไงก็ไมร่ ูเ้ นอะครบั ?”
“เจา้ บา้ เปน็ ถงึ จตรุ เทพราชนั ทง้ั ที อยา่ พดู จานา่ สมเพชแบบนน้ั
สิ เขา้ ใจไหมกอ็ บตะ นน่ั ละคอื ตวั จรงิ ของทา่ นจอมมารรมิ รุ ดุ ว้ ย อา ไดเ้ ห็น

476

ท่าทสี ง่าผ่าเผยแบบนั้น ชิออนปลาบปลม้ื มากคะ่ !”
“ยะ อย่างงัน้ รึครบั ข้าวา่ ท่านรมิ ุรเุ วลาปกตดิ นู า่ จะเป็นตัวจรงิ

มากกวา่ อกี ...”
“ยอมรับเถอะว่าน่ันคือความงดงามในแบบที่เขาเป็น หุหุ ถึง

อย่างน้ันก็เถอะ ดิอาโบลคงเสียดายน่าดู ท่ีไม่สมหวังอดเห็น
ทา่ นริมรุ ุในตอนนี้นะ่ หุหหุ ุ เจง๋ พอจะเอาไปอวดไดเ้ ลยคะ่ ”
เสียงสนทนาดังกล่าวลอยเข้ามา ทว่ามาริอาเบลเองคงมีแต่จะ
นกึ เย้ยหยันอยูใ่ นใจ
ทว่าตอนนี้มันไม่ใช่เวลามามัวใส่ใจเร่ืองนั้นเธอตั้งสมาธิอยู่กับ
ริมรุ ทุ ่อี ยู่ตรงหนา้ ใหด้ ี

(ไมต่ ลกเลยนะ ไมต่ ลกเลยจรงิ ๆ คดที เ่ี กดิ ขนึ้ ในสภาควรจะเปน็
เรอื่ งหยามเกยี รตจิ อมมารรมิ รุ พุ อสมควร แตถ่ งึ อยา่ งนนั้ เขากลบั ดไู มโ่ มโห
เท่าไหร่เลย เพราะงนั้ ถึงเราจะประเมนิ ไว้ว่าเป็น “สุภาพชน” แตแ่ บบน้ี
มันผิดคาดเกนิ ไปแลว้ นะ)
ใชแ่ ลว้ จอมมารในโหมดเอาจรงิ แมแ้ ตม่ ารอิ าเบลเองกค็ งมองวา่
เปน็ คตู่ ่อส้ทู ่ีไมอ่ าจประมาทได้
มารอิ าเบลเปลยี่ นไกใหท้ รงพลงั ถงึ ขดี สดุ เขากลายเปน็ ผทู้ ม่ี พี ละ
ก�าลังแข็งแกร่งกว่าพวกมนุษย์มารกระจอกๆ และอยู่เหนือขอบเขตของ
มนุษยท์ งั้ มวล
ในความเป็นจรงิ หากเปน็ จอมมารร่นุ บุกเบิกเช่นเฟรยห์ รือ
คาริออน อาจไมส่ ามารถรอดจากศกึ หนกั ทตี่ อ้ งเผชญิ หนา้ กับพลังของไก
ได ้ เพราะถงึ อย่างไรอายขุ ยั ทเี่ หลอื ท้ังหมดของไกก็คือพลังท่เี บิกออกมา
ล่วงหน้าอย่างผิดกติกา อันเกิดจากการเผาผลาญพลังงานท้ังหมดของ
วญิ ญาณมาให้
ทั้งท่ีเป็นอย่างนัน้
จอมมารรมิ รุ กุ ลบั จดั การปดิ บญั ชเี ขาไดอ้ ยา่ งงา่ ยดายราวกบั เผา

บทที่ 5 กับดกั แห่งคว�มโลภ 477

ขยะหายไปเพียงชั่วพริบตา
สงิ่ ทอ่ี ยู่ตรงนน้ั คือพลงั ซง่ึ แตกตา่ งกนั อย่างเห็นไดช้ ัด
มใิ ชแ่ คค่ วามตา่ งระหวา่ งเดก็ กบั ผใู้ หญ ่ แตม่ นั ทงิ้ ชว่ งหา่ งกนั เสยี
ยิ่งกว่าชา้ งกบั มด
ดวงวญิ ญาณของมารอิ าเบลกกั เกบ็ อา� นาจมหาศาลเกนิ กวา่ ทไ่ี ก
เคยได้รับ จากการเกิดใหม่และรอดตายขา้ มภพขา้ มชาตมิ าได้ พลังของ
เธอจึงก้าวพน้ ขีดจ�ากัดภูมิปัญญาที่มนษุ ยพ์ งึ มี
ถงึ กระนนั้ มารอิ าเบลกลบั ยงั รสู้ กึ วา่ จอมมารรมิ รุ เุ ปน็ ภยั คกุ คาม
ดว้ ยเหตนุ เ้ี ธอจงึ ตดั สนิ ใจงดั ไมต้ ายกน้ หบี ออกมาใชอ้ ยา่ งวอ่ งไว
“โฮลฟี่ ลิ ด์ (ม่านพลงั ศกั ดส์ิ ิทธิ์)” -------- ไพไ่ มต้ ายทใ่ี ชต้ อ่ กร
กบั อสรู อนั เรยี กไดว้ า่ ทรงพลงั ทสี่ ดุ ในบรรดาสกลิ เขตแดนปดิ ตาย’ มาริ
อาเบลจัดการให้ “บลัดชาโดว์” น�ามันไปซ่อนเตรียมไว้รอบบริเวณ
ปราสาทเปน็ ทีเ่ รียบร้อย

“กอ่ นจะเลน่ ใหญเ่ กนิ ตวั แกควรสา� เหนยี กเอาไวซ้ ะบา้ งนะ วา่ สติ
ปญั ญามนษุ ย์กับอสูรน่ะมันตา่ งชนั้ กนั แค่ไหน!”
มารอิ าเบลกรา่ งใสร่ มิ ุรเุ ป็นการใหญ่
พร้อมกบั ออกคา� สงั่ ผ่าน “เวทสนทนา”

“เอ๋!? ร่างกายมัน หนกั ขึ้น--------”
“ข้าจ�าความรู้สึกน้ีได้ครับ มันรุนแรงกว่าคราวที่แล้วเสียอีก
นีค่ ืออ�านาจท่ีแท้จริงของมนั หรอกหรอื น่”ี
มนษุ ยห์ มาปา่ แหง่ จตรุ เทพราชนั ออกอาการสบั สน สว่ นยกั ษม์ าร
หัวเราะล่ันอย่างไม่หว่ันเกรง
เจ็บใจนกั --------มารอิ าเบลกดั ฟนั
เพยี งแคป่ ระกาศตนวา่ เปน็ จตรุ เทพราชนั ทง้ั สองคนกเ็ ผยความ
แขง็ แกรง่ ผดิ มนุษยม์ นาออกมาใหเ้ ห็น
ดา้ นหนง่ึ ของมนษุ ยห์ มาปา่ --------คอื กอ็ บตะผแู้ ขง็ แกรง่ จนควา้

478

รางวลั ท ี่ 2 ของการแขง่ ขนั กบั ยกั ษม์ ารในระดบั เดยี วกนั นบั วา่ เปน็ มนษุ ย์
มารทมี่ อิ าจประมาทได้เลยทเี ดยี ว
นอกจากน้ียังมเี หลา่ มนุษย์มารผู้ไปเข้าร่วมสภารวมอยดู่ ว้ ย

(กา� ลงั รบบา้ บอคอแตกอะไรกนั ขนื สแู้ บบปะทะกนั ซงึ่ หนา้ ขน้ึ มา
ตอ่ ใหไ้ ม่เจอเวลโดร่าพวกเรากค็ งไม่มโี อกาสชนะ แต่วา่ -------)
แตว่ ่าตอนน้มี ันต่างออกไป
จอมมารเชอื่ มนั่ ในตวั เองเปน็ อยา่ งยง่ิ กระทงั่ ยอมเผยตนออกมา
ในสถานท่เี ช่นน้ีโดยไร้ซ่ึงเกราะปอ้ งกัน
ถา้ เผื่อมันตายข้ึนมาละก ็ มารอิ าเบลเค่นหวั เราะเบาๆ
ทว่าความคดิ เช่นนัน้ ชา่ งตนื้ เขินเสียเหลือเกนิ

“กะแลว้ เชยี ว ฉนั เดาวา่ เธอจะตอ้ งรว่ มมอื กับคนอืน่ อีกแนน่ อน
เพราะง้ันมันคงไม่มเี หตผุ ลอะไรที่ฉันจะไม่เตรียมการรับมอื นนี่ า?”
จอมมารริมรุ ุวา่ ดงั นั้น กอ่ นฉีกยิ้ม
ชวั่ อดึ ใจตอ่ มา “โฮลฟี่ ลิ ด”์ ทเี่ พง่ิ เรมิ่ ทา� งานกพ็ ลนั อนั ตรธานหาย
ไป

“หา!? นแี่ กท�าอะไรเนย่ี ?”
“กแ็ หม เลน่ ออกมาทอ่ื ๆ อยา่ งกบั จะบอกวา่ ช่วยโจมตีฉนั เถอะ
แบบนน้ั เธอคงใหพ้ วกสมนุ คอยเฝา้ อยรู่ อบปราสาทอยูแ่ ลว้ สินะ? ต้ังใจ
จะลวงฉันเขา้ มาตดิ กบั ดัก ทางฉนั กเ็ ลยใช้ตัวเองเป็นเหย่ือลอ่ ให้เธอออก
มายังไงเลา่ ผูค้ รอบครองสกิล “ละโมบ” อย่างเธอ ถา้ คิดจะครอบง�าฉัน
ยอ่ มต้องออกมาดว้ ยตวั เองอยแู่ ล้วใชไ่ หมล่ะ”
นนั่ คือคา� ตอบท่เี ขาสง่ ใหก้ บั มารอิ าเบล
จังหวะนเี้ องท่ีเด็กสาวเพง่ิ จะเขา้ ใจเรอ่ื งราวทง้ั หมด
ว่าเกรนด้าผู้สัญญาณชีพดับหายนั้นไม่ได้ถูกก�าจัดแต่อย่างใด
หากแตแ่ ปรพักตรไ์ ปแลว้ น่นั เอง
(ใชแ่ ล้ว ใช่แลว้ ละ คนที่มน่ั ใจในพลงั ของตัวเองไมใ่ ช่จอมมาร

บทท่ี 5 กบั ดกั แหง่ คว�มโลภ 479

รมิ รุ ุ แตเ่ ป็นเราต่างหาก...)
มาตอนน้ีท่ีไม้ตายพังย่อยยับไม่เป็นท่า มาริอาเบลจึงตกอยู่ใน
สภาพเสียเปรยี บอยา่ งรุนแรง
ไกเองก็ตายไปแลว้
ยูคิแมม้ ีกา� ลงั เหนือกว่า ทวา่ เขากลบั ท�าอะไรยกั ษ์มารไม่ได้เลย
สว่ นอกี คนคอื รามะ อดตี “สามเซียนนกั รบ” ผู้เดือดพลา่ นหลงั
ถูกเกรนด้าช่วงชิงต�าแหน่งไป เขาก�าลังต่อสู้อยู่กับมนุษย์หมาป่าก็อบตะ
อย่างยากลา� บาก
ท้งั สองแข็งแกร่งขึ้นไดด้ ้วย “ความละโมบ” ของมาริอาเบล แต่
กระนนั้ ความแขง็ แกรง่ ของศตั รกู ลบั สอนใหเ้ ธอตระหนกั ถงึ ขอ้ เทจ็ จรงิ ทว่ี า่
ตนไม่มีทางเอาชนะอกี ฝ่ายได้เลย
เชน่ นแี้ ล้ว มารอิ าเบลจงึ ทา� ได้เพยี งแคป่ รบั เปลีย่ นสถานการณ์
เทา่ น้นั สาวนอ้ ยผ้แู ลดคู ล้ายกับตุ๊กตา ขณะนี้กา� ลังเผยธาตุแท้ของตวั เอง
ออกมา--------

เผาผลาญ “ดวงวิญญาณ” แห่งตน แล้วข้ามผ่านขีดจ�ากัด
ท้ังหมดทมี่ ี
ขอเพียงแคเ่ อาชนะมันได้เท่านั้น
แมจ้ ะลบลา้ งความจรงิ ทต่ี นเขา้ มาตดิ กบั ดกั ไมไ่ ด ้ ทวา่ สถานการณ์
ตอนนก้ี ็เปน็ ดังท่ีเธอคาดหวังไว้
โอกาสแบบนจ้ี ะไมเ่ วยี นมาอกี เปน็ ครง้ั ทส่ี อง คดิ ไดด้ งั นน้ั มารอิ า
เบลจึงไมม่ อี ะไรใหต้ ้องเสยี ดาย

“ตาตอ่ ไปเปน็ ของจรงิ ขอเดมิ พนั ดว้ ยทงั้ หมดทม่ี ี ฉนั คนนนี้ แี่ หละ
ที่จะสงั หารแกเอง!!”

“ได้ ฉนั กจ็ ะรบั มอื เตม็ ท่ีเหมือนกัน”
ค�านัน้ ด่ังสัญญาณ มารอิ าเบลวิ่งทะยานออกไป

ตึง เธอถีบพน้ื ดนิ ก่อนจะพุ่งเขา้ เตะริมรุ ุ

480

พลงั กายเช่นนนั้ ไมน่ า่ จะหาได้ในตวั เดก็ สาว
มนั หนักหน่วงรุนแรงเสียยิง่ กว่ากระสนุ ปนื รถถัง เปน็ พลงั ทมี่ าก
พอจะทา� ให้เสาเหลก็ หกั งอได้
ทว่าส�าหรับริมุรุแล้วเขากลับไม่ได้รับความเจ็บปวดใดๆ ท้ังส้ิน
เจ้าตัวหลบมาริอาเบลได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะใช้แรงนั้นเหวี่ยงเธอลอย
ออกไป
มารอิ าเบลยนั มอื ลงกบั พน้ื แลว้ อาศยั แรงนน้ั กลง้ิ ตวั หนจี ากจดุ เดมิ
เธอหลบหลกี การโจมตขี องรมิ รุ ุ พรอ้ มเปดิ การทา� งาน ‘กรดี ด’์ เพอ่ื เอาคนื

“ตายซะเถอะ!! --------‘จงถวิลหาการดับสญู !!’--------”
คลนื่ พลงั งานสีด�าถาโถมเข้าใส่รมิ รุ ุ
ความปรารถนาอยากจะมชี ีวิตอย่ ู ซงึ่ “สงิ่ มีชวี ิตทกุ ชนิด” ย่อม
มตี ิดตวั มาโดยสัญชาตญาณ กลบั ถกู สลับไปเป็นข้วั ตรงขา้ ม-------- นคี่ ือ
ไมต้ ายกน้ หบี ของมารอิ าเบล
ผู้ฝึกฝนยูนคี สกลิ จนชา� นาญดว้ ยความต้งั ใจของเธอเอง
เธอคือมาริอาเบล รอสโซ
ยนู คี สกลิ ดงั กลา่ วยงั จดั เปน็ สกลิ อนั มตี น้ กา� เนดิ มาจากรากเหงา้
ของมนุษย์ที่ให้โทษร้ายแรง ไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานความปรารถนาที่
ถูกเปลี่ยนให้แรงกล้าเช่นนั้นได ้ ด้วยเหตุน้ีมาริอาเบลจึงได้รับชัยชนะไป
อยา่ งไมต่ ้องสงสัย

(นนั่ สนิ ะ ชว่ ยไมไ่ ดน้ นี่ า ฉนั ไมไ่ ดต้ งั้ ใจจะฆา่ แกงจรงิ ๆ สกั หนอ่ ย
แต่นกี่ ย็ ังไม่ถอื วา่ เลวรา้ ยท่สี ุด การปล่อยให้ตวั อนั ตรายแบบมันมีชีวติ อยู่
ตา่ งหากล่ะท่โี ง่เขลาสิน้ ดี---------)
แท้จรงิ แลว้ มารอิ าเบลต้องการควบคุมริมรุ ุ ทวา่ เขาไม่ใชค่ ตู่ ่อสู้
ทีเ่ ธอจะใชค้ วามคิดอ่อนหัดเชน่ นั้นมาจดั การได้
ดว้ ยเหตุน ี้ หนทางเดยี วทเ่ี ธอควรจะท�าก็คือ ยดึ มน่ั ในวธิ ีชิงชยั
อันปลอดภยั ที่สดุ ในตอนนี้

บทท่ี 5 กบั ดกั แห่งคว�มโลภ 481

จอมมารริมรุ ุผถู้ ูกคลืน่ พลงั งานสดี �าโอบล้อมรอบกาย กา� ลังยืน
สงบนง่ิ โดยไม่แสดงทา่ ทีว่าจะขัดขืนแต่อยา่ งใด

“ง่ายกว่าที่คิดไว้นะ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีทางก�าจัด
สัญชาตญาณเอาตัวรอดของตัวเองไปได้หรอก เพราะแบบน้ีฉันถึงได้
ไรเ้ ทียมทานยงั ไงล่ะ”
มาริอาเบลคอื คนท่ีแขง็ แกรง่ ท่ีสุดโดยแท้
แมแ้ ตผ่ ลู้ มื ตาต่ืนอยา่ งเคลย์แมน เฟรย ์ หรือคาริออน ก็คงไม่
อาจเอาชนะคู่ตอ่ สเู้ ช่นเธอได้
หรอื แมก้ ระทั่ง “นกั บญุ ” ฮินาตะเอง คงหนไี มพ่ ้นตอ้ งพา่ ยแพ้
ลงตอ่ หน้าพลงั อ�านาจของเธอเป็นแน่
มารอิ าเบลแขง็ แกรง่ ถึงขัน้ น้ัน
ด้วยยูนีคสกิล ‘กรีดด์’ ท่ีเธอมี
แต่ทว่า

“นา่ เสยี ดายนะ ฉนั ‘วเิ คราะห’์ เสรจ็ เรยี บรอ้ ยแลว้ ละ เทา่ นพ้ี ลงั
ของเธอก็ท�าอะไรใครไมไ่ ด้อกี ต่อไปแลว้ ”
ริมุรปุ ลกุ ‘อลั ติเมทสกิล’ ขึน้ มา
และนับต้ังแต่วินาทีน้ัน โอกาสในชัยชนะของมาริอาเบลก็กลับ
กลายเป็นศูนยไ์ ปโดยพลนั

-------เพราะความแขง็ แกรง่ ขนั้ สดุ ของเธอนน้ั อยใู่ นมติ แิ หง่ ยนู คี
สกิลนั่นเอง--------

●

เหมือนอย่างท่ีคุณราฟาเอลอ่านไว้ไม่มีผิด มาริอาเบลเตรียม
“โฮลี่ฟิลด”์ เอาไวล้ ว่ งหน้าจรงิ ๆ

482

ซง่ึ ตรงกบั ขอ้ สนั นษิ ฐานทว่ี า่ เทคนคิ นถี้ กู นา� มาใชน้ อกลนู่ อกทาง
เพราะแกรนเบลเคยเปน็ ประธานศาสนจกั รศักดสิ์ ทิ ธ์ิแห่งทิศประจิม
เธอฝกึ ฝนมนั อยา่ งชา่� ชองจนเขา้ ขน้ั นา่ หวาดกลวั แตอ่ ยา่ งไรเสยี
มันกลบั เปน็ ผลงานสรา้ งชื่อเสยี งให้กบั ผม
กาบิล ฮาคุโร รวมถึงพวกโซกะที่พยายามอย่างเต็มที่มาโดย
ตลอดกย็ งั ไดค้ วิ ออกโรงเพราะเรอ่ื งน ้ี มนั ลา� บากมากทต่ี อ้ งคอยปลอบโยน
พวกเขาผู้ไร้หน้าท่ีมาตลอดหลายวนั
โล่งอกไปที ผมสบายใจขึน้ เปราะหนงึ่ แลว้
ถึงกระน้นั สาวน้อยผูม้ นี ามวา่ มารอิ าเบลรายน้ี
แข็งแกรง่ แข็งแกร่งจรงิ ๆ
ผมประมือกับมาริอาเบล และได้สัมผัสกับความแข็งแกร่งของ
เธอดว้ ยตัวเอง
ทั้งยังได้ล้ิมรสความรู้สึกเย็นเยือกไปท่ัวแผ่นหลังในยามท่ีคลื่น
พลังงานสดี �านัน้ โอบลอ้ มเขา้ มา
ผมไม่ได้กังวลเลยว่าตัวเองอาจมีสิทธ์ถึงที่ตาย แค่คิดว่าถ้ามัน
หนั ไปเลน่ งานพรรคพวกคนอน่ื ทไี่ มใ่ ชผ่ มจะทา� ยงั ไง เพยี งเทา่ นผี้ มกเ็ ออ้ื ม
มอื ไปสัมผัสกับความกลวั แลว้
หากไมใ่ ช่ผม พวกเขาต้องตายกอ่ นเปน็ แน่
คนท่ีนา่ จะทนไหวคงมแี ต่ระดบั ดอิ าโบล ไม่ส ิ บางทีชอิ อนเองก็
อาจจะตา้ นมันไหวเหมอื นกัน แตถ่ ้าขืนเป็นรายอ่ืนๆ ทอ่ี อ่ นกวา่ เบนมิ ารุ
ลงไปมีหวงั จบเกมแหงๆ
หมนั่ ใหพ้ วกเขาขดั เกลาจติ --------“วญิ ญาณ”-------กนั มากกวา่
นดี้ กี ว่า ผมคิดเชน่ นนั้

การ ‘วเิ คราะหป์ ระเมนิ ’ เสรจ็ สนิ้ ลงตามทคี่ ณุ ราฟาเอลตอ้ งการ
ผมประกาศตอ่ มาริอาเบลเป็นครั้งสดุ ท้าย

“นา่ เสยี ดายนะ ฉนั ‘วเิ คราะห’์ เสรจ็ เรยี บรอ้ ยแลว้ ละ เทา่ นพ้ี ลัง

บทที่ 5 กบั ดกั แห่งคว�มโลภ 483

ของเธอก็ท�าอะไรใครไม่ได้อีกตอ่ ไปแล้ว”
ผมไม่นึกจะยกโทษให้กับการครอบง�าคนอื่น ทว่าประโยคน้ัน
ออกมาจากความคดิ ทว่ี า่ ถา้ หากเธอชว่ ยใชช้ วี ติ อยเู่ งยี บๆ โดยไมไ่ ประราน
ใครอกี จะดีมากอยดู่ ว้ ย
แม้แต่ตัวเธอเองคงมองว่าผมประมาทเกินไป แต่ถึงอย่างไร
ภายนอกมารอิ าเบลกย็ งั ดเู หมอื นสาวนอ้ ยวยั ราวๆ 10 ขวบอยดู่ ี หากสงั หาร
เธอเสยี ผมคงรู้สกึ ผิดไม่นอ้ ยทเี ดยี ว
เพราะฉะน้ันผมจึงคิดไปว่าถ้าเธอเป็นฝ่ายยอมจ�านนให้ผมจะ
โล่งใจมาก
แต่อย่างว่าแหละนะ ผมเองก็ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว จะให้
ตัดสนิ ใจเดด็ ขาดโดยไม่เอาอารมณเ์ ปน็ ทต่ี ัง้ กย็ ่อมท�าไดอ้ ยหู่ รอก

“------- อย่ามาลอ้ เลน่ นะ มากกวา่ น้ี มากกวา่ นีอ้ กี ถงึ จะต้อง
ทุ่มทัง้ หมดท่เี หลอื ฉันกจ็ ะเอาชนะแกที่นใ่ี ห้ได้!!”
น่าเสียดายทีค่ า� พูดของผมสือ่ ไปไมถ่ ึงมาริอาเบล
เธอคือคู่ต่อที่สู้ยึดม่ันในบรรทัดฐานต่างกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
ผมเลยกะเอาไว้แลว้ ว่ามนั จะตอ้ งเป็นแบบน ี้ ทว่าพอเอาเข้าจริงตอนนี้ผม
กลับรสู้ ึกไดถ้ ึงความเหงาจางๆ
การโจมตีท่ีถาโถมเข้ามาไม่หยุดเหมือนกับความบ้าคล่ังของ
มาริอาเบล
มนั ชา่ งดนู า่ เศรา้ เหลอื เกนิ ผมไมร่ สู้ กึ ถงึ อนั ตรายใดๆ เลยสกั นดิ
หากความเหน็ ไม่ตรงกนั กค็ งช่วยอะไรไม่ได้

“ถา้ งน้ั ฉนั จะทา� ใหเ้ ธอจากไปแบบไมท่ รมานเอง ไวค้ อ่ ยคดิ ทบทวน
ตวั เองอีกทใี นรา่ งของฉนั กแ็ ล้วกนั --------”
ผมบอกมาริอาเบลไปอย่างน้ัน ก่อนตัดสินใจเปิดให้ ‘กัดกิน
ดวงวญิ ญาณ’ ใน ‘เบลเซบิวธ์’ ท�างาน
ทันใดนั้นเอง

484

โครม!! เกิดเสียงดังสน่ันขึ้นอย่างหนัก ผมมองเห็นร่างชิออน
ลอยออกไปจากระยะสายตา
ผมเบี่ยงความสนใจไปทางชิออนโดยอัตโนมัติ ก่อนจะเข้าใจ
อยา่ งวา่ เธอถกู เตะออกมาดว้ ยลกู เตะของยคู ิ ยงิ่ ไปกวา่ นน้ั ชอิ อนผซู้ งึ่ ควร
จะมเี อก็ ซต์ รา้ สกลิ ‘ฟน้ื ฟคู วามเรว็ สงู ’ กลบั ไดร้ บั บาดเจบ็ จนลม้ พบั อยอู่ ยา่ ง
นน้ั
สถานการณผ์ ดิ ไปจากปกตอิ ยา่ งเหน็ ได้ชดั

“ชิออน------- !?”
‘วะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮะฮา่ !!’
เสียงหัวเราะอันคลุ้มคล่ังดังข้ึนราวกับจะกลบเสียงเรียกของผม
ตน้ ตอของเสียงน้ันมาจากมาริอาเบลและ--------
ยูคิ
ทง้ั คู่ประสานเสยี งหวั เราะออกมาราวกับเหน็ พ้องต้องกนั
“สมแลว้ ละ ไมเ่ สยี ชอ่ื เลยจรงิ ๆ จอมมารรมิ รุ ปุ ระเมนิ พวกเราตา�่
เกนิ ไป ดถู กู กนั แทๆ้ เชยี ว มนั คงไมค่ ดิ วา่ สตั วป์ ระหลาดอยา่ งเราจะมาถงึ
ขนั้ นไี้ ด้ละม้งั ...”
“ใชแ่ ลว้ ละ มนั ไมม่ ที างคดิ วา่ มารอิ าเบลจะเอาชนะตวั เองไดห้ รอก
แต่ว่านะ ถ้าถงึ ข้นั ลืมว่ายังมผี มอยดู่ ว้ ยจะลา� บากแยเ่ อานา?”
ยูคผิ โู้ คน่ ลม้ ชอิ อนมาหยุดยนื ประจันหน้ากับผม
คลนื่ พลงั งานทม่ี ารอิ าเบลปลอ่ ยออกมาทวคี วามรนุ แรงขนึ้ กวา่ เดมิ
กอ่ นจะส่งไปยงั ยคู ิ
《คÓตอบ พลงั ของปจั เจกนาม : ยคู ิ คางรุ ะซากะ พงุ่ สงู ขน้ึ
อยา่ งรวดเรว็ ปจั เจกนาม : มารอิ าเบล รอสโซ คอื ผใู้ ชย้ นู คี สกลิ ‘กรดี
ด’์ เป็นสือ่ กลางในการถ่ายโอนพลัง》

บทที่ 5 กบั ดักแห่งคว�มโลภ 485

ซ่อนไพ่ไมต้ ายไว้แคไ่ หนกนั
คราวนก้ี ็ยูคสิ นิ ะ
เขาแคถ่ กู สกลิ “ละโมบ” ครอบงา� เทา่ นน้ั เพราะงน้ั หากเปน็ ไปได้
ผมจงึ อยากควบคมุ ตัวเขาไปโดยไม่ตอ้ งลงมือสงั หารเสียมากกวา่

“ชิ ถา้ ตายแล้วอย่ามาโกรธฉันซะละ่ ?”
“คนทีต่ อ้ งพดู ค�าน้ีคือผมต่างหากเล่า!”
ทนั ทที สี่ นิ้ สดุ ประโยคนน้ั ผมกบั ยคู กิ พ็ งุ่ ตวั ออกมาพรอ้ มๆ กนั
ผลัดกันแลกลูกเตะใส่อีกฝ่าย จนต่างกระเด็นกระดอนออกไป
คนละทศิ ละทาง
เหตุการณค์ ล้ายกันนเี้ คยเกิดขนึ้ มาแล้ว ทวา่ หนนท้ี ั้งสองฝั่งต่าง
เอาจริง ดว้ ยพละก�าลงั อันทัดเทียม ผลทีไ่ ดอ้ อกมาจึงเปน็ ดงั สถานการณ์
ทีเ่ หน็ อยใู่ นปัจจุบัน
ยคู ิแข็งแกร่งกว่าที่ผมคิดไว้
หากวัดแค่ความสามารถทางด้านร่างกายเขายังถือว่าเหนือช้ัน
กว่ามาริอาเบล แม้แต่ชิออนเองยังโดนเล่นงานแบบไร้หนทางได้แก้มือ
เพราะฉะน้นั ยคู คิ นน้ตี อ้ งเกง่ กาจอยา่ งเหลอื เชอื่ เปน็ แน่
ผมไม่คิดจะอ่อนข้อให้เขามาตั้งแต่แรกแล้ว ทว่าขืนเป็นแบบนี้
คงตดั สนิ ใหจ้ บโดยเรว็ ไมไ่ ดง้ า่ ยๆ นกั
ผมคร่นุ คดิ ขณะเผชิญหนา้ กบั เขา
และแลว้
ผมจึงหยั่งรู้ได้ว่ามาริอาเบลก�าลังแอบเคล่ือนไหวเพ่ือจะจู่โจม
จดุ บอดของพวกเราอยู่
ยุง่ ละสิ แย่แนๆ่ แค่รบั มอื กบั ยูคิตอนนี้ก็เต็มกลนื แลว้
ผมอยากไล่ตามไป แตก่ ลับถกู ยูคเิ ข้ามาขวางไว้
ช่างเถอะ
ยังไงซะมาริอาเบลก็หนไี ม่รอดแน่

486

ขณะนี้ผมจับคล่ืนพลังวิญญาณของเธอไว้ได้อย่างแล้ว
จะหนีไปหลบซ่อนตัวอยทู่ ไี่ หนกส็ ามารถตามหาได้จนเจอ
กอ่ นจะจดั การกับมาริอาเบล ตอนนี้เรามาเล่นงานยูคกิ นั ดกี ว่า
นึกได้ดังนน้ั ผมจึงเบนสายตากลบั มายังยูคิทันที

＊

ผมเหลือบมองผ่านหางตาแล้วพบว่าชิออนก�าลังรับการ
ปฐมพยาบาลจากคุณคาการแิ ละเหล่าคณะสา� รวจ
สภาพเธอเหมือนยงั มสี ตดิ เี พียงแตล่ ุกไม่ข้ึนเท่านนั้
ชอิ อนมที า่ ทเี จ็บใจ ทว่าเธอกลบั ท�าอะไรไมไ่ ด้เลย
ไล่ต้อนชิออนได้ถึงขนาดน้ัน เราคงดูถูกยูคิไม่ได้อีก
ต่อไปแล้ว แต่อยา่ งไรก็ตามผมกลบั ไมร่ สู้ ึกกังวลแมแ้ ตน่ อ้ ย
คณุ ราฟาเอลเคยบอกวา่ ยูนีคสกิลไมอ่ าจใชไ้ ดก้ ับอัลติเมทสกิล
มนั เปน็ ปญั หาทเี่ กย่ี วขอ้ งกบั ความแกรง่ กลา้ ของ “ดวงวญิ ญาณ”
สา� หรบั ผทู้ ลี่ มื ตาตน่ื ขน้ึ ดว้ ยพลงั อา� นาจซง่ึ เหนอื ชนั้ เกนิ กวา่ ยนู คี
สกลิ ทมี่ อี ยใู่ นทกุ มติ ิ ดเู หมอื นวา่ จะอาศยั แคค่ วามแขง็ แกรง่ ของจติ ใจทเ่ี ขา้
กันได้เท่านนั้ เมื่อความเข้มแขง็ ทางดา้ นจิตใจในระดับดงั กล่าวมาอยู่ตรง
หนา้ ก็จะไมไ่ ด้รับผลกระทบจากยูนีคสกลิ ใดๆ ทัง้ สิน้
ผู้บรรลุอัลติเมทสกิลย่อมโค่นล้มได้ด้วยผู้บรรลุอัลติเมทสกิล
เพียงอย่างเดียวเท่าน้ัน กล่าวคือถึงแม้มาริอาเบลตั้งใจจะถ่ายทอดพลัง
ใหแ้ กย่ ูค ิ เขาก็ไม่อาจเอาชนะผมไดอ้ ยู่ดี
ด้วยเหตุน้ีจึงเท่ากับว่าผมได้รับชัยชนะไปแล้วน่ันเอง--------
ความมน่ั ใจดงั กลา่ วของผมกลบั ตอ้ งถกู ทา� ลายไปอยา่ งงา่ ยดายเพยี งเสยี้ ว
วินาทตี อ่ มา

“จะเอาจริงละนะ?”

บทที่ 5 กับดักแหง่ คว�มโลภ 487

คา� พดู นั้นถูกส่งออกมาพรอ้ มกับลกู เตะขวาของยคู ิ มันดไู มต่ า่ ง
จากเมอื่ กีเ้ ทา่ ไรเลย ผมหยดุ เขาไว้ด้วยแขนซ้ายอย่างสบายๆ
ชว่ั ขณะตอ่ มา ตงั้ แตข่ อ้ ศอกถงึ ปลายแขนขา้ งซา้ ยของผมกลบั ถกู
บดขยี้จนแทบจะปริแตก

“-------- หา?”
ผมทง้ิ ระยะหา่ งออกมาทงั้ ทย่ี งั ตกใจ พรอ้ มกบั เผลออ้าปากค้าง
มองดูแขนของตัวเอง

《พิศวง ‘เขตแดนครอบจักรวาล’ ของ ‘อุรเิ อล (ราชนั แหง่
พนั ธสญั ญา)’ ถกู ทÓลาย สนั นษิ ฐานวา่ รา่ งปจั เจกนาม : ยคู ิ คางรุ ะซา
กะ มีคุณสมบัติพิเศษเกินกว่าปกติ-------- ‘แอนติสกิล (ผนึกความ
สามารถ)’》

เออ่ เด๋ยี วก่อนนะ?
หมายความวา่ สกลิ ‘ปอ้ งกนั สมั บรู ณ’์ ของผมใชไ้ มไ่ ดผ้ ลกบั ยคู ิ
ง้ันเรอะ!?
ไมส่ ิ อย่าว่าแตแ่ คน่ น้ั เลย
ดไี มด่ ี การโจมตเี กอื บทกุ อยา่ งจะถกู ทา� ใหไ้ รผ้ ลไปแลว้ หรอื เปลา่
กไ็ ม่ร?ู้

《ถกู ตอ้ ง “แอนตสิ กลิ ” เปน็ คณุ สมบตั เิ ชงิ จติ วญิ ญาณอนั จะ
ผนึกท้ังเวทมนตร์และสกิล ส่ิงท่ีคาดว่าจะใช้ได้ผลมีเพียงอาร์ต
(เคล็ดวิชา) เช่น วชิ าดาบศักดิส์ ิทธิ์ เปน็ ตน้ 》

ถา้ งนั้ อยา่ งเมลทส์ แลช (สลายเวทสะบน้ั วญิ ญาณ) จะใชไ้ ดไ้ หม
คราวนดี้ เู หมอื นอลั ตเิ มทสกลิ จะถกู ทา� ลายใหอ้ ยา่ งจงั ไมใ่ ชก่ าร

488

แหยใ่ หต้ กใจเลน่ ถงึ ถามหลกั การโดยละเอยี ดไปผมคงไมเ่ ขา้ ใจอยดู่ ี ร้แู ต่
วา่ มนั มคี ุณสมบตั ทิ ร่ี ้ายกาจเหลอื เกิน

“นายนะ่ ไมใ่ ชว่ า่ ไมไ่ ดร้ บั ยนู คี สกลิ หรอื ความสามารถพเิ ศษ!?”
“ผมไม่ได้โกหกสักหน่อย ก็เคยบอกไปแล้วน่ีครับว่ามีแค่
สมรรถภาพทางกายเท่าน้นั ท่ีพฒั นาขึ้นแบบผิดปกต?ิ ”
ผมอยากจะเสยไปวา่ อยา่ มาลอ้ เลน่ นะเฟย้ ทวา่ มนั กจ็ รงิ อยทู่ เ่ี ขา
ไมไ่ ดโ้ กหก หรอื พดู ใหถ้ กู คอื ตอ่ ใหบ้ น่ ใสไ่ อค้ นทถ่ี กู บงการไปกไ็ มไ่ ดอ้ ะไร
ขึ้นมา
วา่ แต ่ จะเอายังไงด?ี
ทงั้ ทก่ี ารโจมตขี องยคู ใิ ชไ้ ดผ้ ลกบั ผมแทๆ้ แตก่ ารโจมตขี องทางน้ี
กลับส�าแดงฤทธิ์ใส่เขาไม่ได้ ขืนเป็นเช่นนี้อาจเสียเวลาเปล่าจนเกินไป
แถมมาถึงขั้นนี้แล้วคงไม่ใช่เวลาจะมามัวพูดว่าอยากก�าราบเขาท้ังที่ยังมี
ลมหายใจ
ถา้ ทา� ได ้ ในฐานะมติ รสหายบา้ นเดยี วกนั ผมกย็ งั อยากจะไวช้ วี ติ
เขาอย ู่ หากเปน็ ศตั รโู ดยทเ่ี จา้ ตวั เจตนาเองคงวา่ ไปอยา่ ง แตท่ ท่ี า� ไปเพราะ
แค่ถูกควบคุมมนั กน็ ่าเหน็ ใจเหมือนกัน
แต่ทว่า--------
ยคู ิน้ันไมใ่ ช่คู่ต่อสู้แบบท่ผี มออมมอื ให้แลว้ จะชนะ
ผมเตรยี มตวั เตรียมใจแล้วชักโชคโุ ตะออกมา
ใบดาบสีด�าสนิทหอ่ หุ้มด้วยออร่าของผม
“โห... เปน็ ดาบท่ีเจ๋งดนี ะ”
ยคู เิ อย่ พลางชกั มดี ทเี่ สยี บอยตู่ รงเอวดว้ ยมอื ขวา จากนน้ั ถอื ดาบ
เลก็ กะทดั รดั ท่ีมคี มเพยี งด้านเดียวอกี เลม่ เอาไวใ้ นมอื ซา้ ย
การตัง้ ท่าแบบยอ่ ตวั ลงแสดงเอกลักษณ์ของวิชาสองดาบ
ซง่ึ ไมใ่ ชส่ า� นกั วชิ าทผี่ มรจู้ กั บางทนี อ่ี าจเปน็ แบบฉบบั เฉพาะของ
เขาเองก็ได้

บทที่ 5 กับดักแหง่ คว�มโลภ 489

แมจ้ ะชา้ ไปสกั หนอ่ ย แตผ่ มเพง่ิ เรม่ิ เขา้ ใจเมอื่ เหน็ ยคู ติ งั้ ทา่ ขน้ึ มา
ผมลนลานที่เวทมนตร์กับสกิลใช้ไม่ได้ผล แต่นั่นไม่ได้แปลว่ายูคิจะ
‘ลบลา้ งการโจมตที างกายภาพ’ แตอ่ ยา่ งใด คณุ สมบตั พิ เิ ศษผดิ มนษุ ยม์ นา
อยา่ ง ‘แอนตสิ กลิ ’ เอง ถา้ หากโดนดาบฟนั กอ็ าจเกดิ บาดแผลไดเ้ ชน่ กนั
อย่างนเ้ี องหรอกเหรอ หมายความวา่ อาร์ตสว่ นหนึ่งยงั ใช้การ
ไดผ้ ลสนิ ะ
ในกรณีผม แม้แต่การใช้หมัดโจมตียังมาจากอิทธิพลของสกิล
เพราะงั้นมันจงึ แทบใชก้ ารไม่ไดเ้ ลย
หรอื ถา้ ไม่ห่อหมุ้ ด้วยออร่าจะให้ผลดีกว่ากันแน่นะ?

《ปฏเิ สธ เนอ่ื งจากประเดน็ นมี้ ขี อ้ มลู ไมเ่ พยี งพอ จงึ ไมส่ ามารถ
หาคÓตอบทถ่ี ูกตอ้ งได》้

รับทราบ ถา้ อยา่ งนนั้ ลองใช้งานจริงดูกอ่ นแล้วกัน
ผมถีบพืน้ พร้อมกบั เหวีย่ งดาบเขา้ ใส่ยูคใิ นชว่ั พรบิ ตา
เขาปัดป้องได้ด้วยดาบท่ีมือซ้าย ยูคิรับมือกับความว่องไวของ
ผมไดอ้ ย่างสบายๆ สมกบั ทีม่ สี มรรถภาพทางกายสูง
ทวา่ ผมผา่ นประสบการณป์ ะทะดาบกบั ฮนิ าตะมาแลว้ นอกจาก
จะเป็นประโยชนใ์ นการพัฒนาทกั ษะใหก้ บั ตัวเอง มันยงั ท�าใหผ้ มมีความ
มนั่ ใจอีกดว้ ย
ผมคาดเดาล่วงหน้าไปสองถึงสามกระบวนท่า โดยไม่ลนลาน
แตอ่ ยา่ งใด
แมส้ กิลจะไมม่ ีผลต่อยูค ิ แต่นน่ั ไมไ่ ดเ้ กย่ี วกับการ ‘คาดการณ์
การโจมตีในอนาคต’ เพราะมนั แค่เพยี งคาดคะเนการเคล่อื นไหวของยคู ิ
ดว้ ยทักษะคา� นวณของคณุ ราฟาเอลเท่านนั้
ดูเหมือนว่ายูคิจะใช้ดาบมือซ้ายป้องกันจุดส�าคัญของร่างกาย

490

ในขณะทใี่ ช้มดี มือขวาในการโจมตี
ตามปกติคงคดิ วา่ มนั ควรจะตอ้ งกลับกนั แต่เร่อื งน้ียอ่ มแลว้ แต่
คน
ง้นั หากจะเอ่ยถงึ ประสทิ ธิภาพของอาวุธ
ทัง้ สองเล่มล้วนท�ามาจาก “โลหะเวท” ความบริสทุ ธส์ิ ูง โลหะ
มวี ิวฒั นาการทา� ให้คณุ สมบัตพิ ัฒนาสงู ข้ึนอยา่ งกา้ วกระโดด
ระดับของมันจัดว่าสูงท่ีสุดแม้แต่ในบรรดาไอเทมยูนีค เผลอๆ
อาจเทยี บเท่าระดับเลเจนดเ์ ลยทีเดยี ว
ถงึ แมจ้ ะยงุ่ ยากแตผ่ มกไ็ ดค้ น้ พบอะไรบางอยา่ งทไี่ มเ่ คยคาดคดิ
มากอ่ น

《แจ้งเตือน ‘แอนตสิ กลิ ’ ใช้ไม่ไดผ้ ลกับอาวุธ》

ไม่น่าเชื่อว่ายูคิเม่ือมีอาวุธอยู่ในมือจะอ่อนแอกว่า มันอาจเป็น
เร่ืองดสี า� หรับผม แตส่ �าหรบั ยูคแิ ล้วนัน่ คงเป็นจุดบอดของเขา
การโจมตแี บบธรรมดานัน้ ไม่น่ากลวั เลยถ้าหากม ี ‘การป้องกัน
สมั บูรณ’์
ผมตัดสินใจลองตัง้ รับการโจมตีจากยูคิ

“ฮะฮะ ประมาทแลว้ นะครับ คณุ ริมุรุ!”
ผมแกลง้ ทา� เปน็ วา่ ดาบถกู ปดั ปอ้ งจนเสยี หลกั เปดิ ชอ่ งใหก้ บั เขา
ยูคเิ สยี บมดี แทงราวกับจะถกู ดดู เขา้ มา ทา่ ทางมีดเลม่ น้ีจะเป็น
ของพิเศษเหมอื นกัน มันยืดหดได้และท�าให้การกะระยะของผมผดิ เพีย้ น
สา� หรับอกี ฝา่ ยน่ีคงเปน็ ชอ่ งโหว่ให้ชิงเลน่ งานภายในเสีย้ ววนิ าที
แตท่ ้ังหมดนนั่ เป็นไปตามการค�านวณของผมทงั้ สนิ้
เขาเลง็ ผมท่ีหัวใจ พร้อมปกั มีดลงมาตรงเป้าพอดี
ผมไดส้ มั ผสั และตรวจสอบมนั มดี เลม่ นอี้ าบยาพษิ รา้ ยแรงทอ่ี าจ

บทที่ 5 กับดกั แห่งคว�มโลภ 491

สง่ ผลถงึ จติ ใจ หากโดนแทงเข้าจริงๆ แม้แต่ตัวผมเองคงไดร้ ับความเสีย
หายไปแล้ว
ทวา่ เหตกุ ารณส์ มมุตดิ งั กล่าวกลับไม่มคี วามหมายอะไรเลย

“เอ้า น่าเสยี ดายนะ! โดนหมดั ลนุ่ ๆ ตอ่ ยยังเจ็บกวา่ เลย”
“โกหกนา่ มวั่ ซ่วั เกินไปแลว้ --------!?”
ยูคิเบิกตากว้าง สบถคา� ดา่ ออกมา
ไมใ่ ชห่ นา้ ท่ีของผมท่ีจะตอ้ งฟังเขา
ผมปล่อยการโจมตีทีเ่ พิ่งคดิ คน้ ได้ไปหนง่ึ หมดั แบบไมพ่ ูดไม่จา
สตอรม์ เบรก (ท่าสะบั้นวายุคลงั่ มารทมิฬ)-------- ศาสตร์ผสม
ระหวา่ งเวทมนตรก์ บั วชิ าดาบ อนั มตี น้ แบบมาจากเมลทส์ แลชของฮนิ าตะ
เวทมนตร์ที่ใช้คือ ‘เวทมนตร์สายวายุคลั่ง’ ของ ‘เวลโดร่า
(ราชาแห่งวายุคลั่ง)’
เวทมนตรข์ องเวลโดรา่ นา่ กลวั ตรงทจี่ ะสรา้ งความเสยี หายในรอบ
ที่ 2 มากกว่าความเสียหายในรอบแรก ร่างจะเริ่มแหลกสลายนับจาก
ปากแผลทโี่ ดนโจมตี และกดั กินไปท่ัวทงั้ ตัว
สตอร์มเบรกก็ท�านองเดียวกัน มันคือท่าไม้ตายท่ีจะกัดกร่อน
พลงั ชวี ติ ของอกี ฝ่าย
แตว่ า่ ไมร่ เู้ พราะคณุ สมบตั พิ เิ ศษผดิ ปกตขิ องยคู หิ รอื อยา่ งไร จงึ
ไมม่ ที ที า่ วา่ รา่ งเขาจะแหลกสลายจากปากแผลไดเ้ ลย ทง้ั ทอี่ กโดนฟนั เปน็
แผลใหญ ่ แต่มันยงั แลดูยากท่จี ะบอกวา่ อันตรายถึงชีวิต
“อึก...”
ยคู คิ รวญครางเขม่นมองผม
แม้ผมจะพยายามมองทะลุไปถึงภายใน แตก่ ลบั ถกู หมอกสดี า�
มาขวางไว้ทา� ใหม้ องไม่เหน็
เขาโดนสกลิ “ละโมบ” ของมารอิ าเบลครอบงา� จนมดิ หากสามารถ
ขจัดปดั เป่ามนั ไปได้ ผมคงไม่จา� เป็นต้องปดิ บญั ชเี ขาอกี ต่อไป...

492

《คÓตอบ ถกู ยบั ยงั้ โดย ‘แอนตสิ กลิ ’ การแทรกแซงถกู ขดั ขวาง》

ไมไ่ หวง้นั เหรอ
ถ้าอยา่ งน้ันทีท่ า� ไดค้ งมีเพียงแคท่ างเดยี ว

“ฉันชนะแล้วละ อยากปลดปล่อยนายจากการครอบง�าของ
มารอิ าเบลอยหู่ รอกนะ แตด่ ทู า่ ฉนั เองกค็ งทา� ไมไ่ ดเ้ หมอื นกนั อาจจะเลน่
แรงไปหนอ่ ยแต่อย่าถือโทษโกรธกนั ละ”
ทา� ใหย้ ูคบิ าดเจ็บเจียนตายจนหมดสติไป
และในระหวา่ งทเ่ี ขาไมร่ สู้ กึ ตวั ผมกจ็ ะไปคดิ บญั ชกี บั มารอิ าเบล
หากทา� เชน่ นั้นแล้วพลงั ครอบง�าหายไปได้จะถอื ว่าเยี่ยมทีเดียว
ผมต้ังท่าถือดาบจ่อไปทางยคู ิ
นา่ เศร้า ถงึ จะตอ่ ยด้วยหมดั เพียวๆ ผมก็ทา� อนั ตรายเขาไม่ได้
เพราะดเู หมอื นว่าพลังงานสว่ นทถ่ี ูก ‘แอนติสกลิ ’ ท�าใหไ้ ร้ผล
จะไปหกั ลา้ งกับพลังงานจลน์อน่ื ๆ
ต่อให้คิดว่าเร่ืองแบบนี้มันบ้าชัดๆ แต่นั่นแหละคือคุณสมบัติ
พิเศษของยคู ิ
ผมต้ังใจจะกะจังหวะให้ใกล้ท่ีสุด แล้วออกแรงลงในดาบเพื่อ
หักดาบของเขา โชคดนี ักทด่ี าบของผมไม่พังงา่ ยแบบนัน้
แตถ่ งึ อยา่ งไร ถา้ หากใสแ่ รงมากเกนิ ไปกอ็ าจกลายเปน็ วา่ หนั่ ยคู ิ
ขาดตามกนั ไปดว้ ยแทน การกะแรงนน้ั ยากเหลอื เกิน
และแล้ว ขณะที่ผมก�าลังกลับสันดาบมาไว้ด้านหน้าพร้อมกับ
เตรียมลงดาบอยู่นนั้ เอง

“ปะ โปรดรอก่อนค่ะ!! ดิฉนั อยากขอใหท้ ่านชว่ ยไตร่ตรองเร่อื ง
สังหารท่านยูคดิ ้วยเถิด--------!!”
คุณคาการริ อ้ งตะโกน

บทท่ี 5 กบั ดักแหง่ คว�มโลภ 493

เม่ือหันไปด ู เธอกผ็ ดุ ลุกวงิ่ เข้าหายูคิ
“เฮย้ มันอันตรายนะ! เขาโดนมาริอาเบลควบคมุ อยู่!”
“ไมห่ รอกคะ่ ไมเ่ ปน็ ไร! หากเปน็ ทา่ นยคู ผิ มู้ จี ติ ใจแกรง่ กลา้ ขนาดนน้ั

ไม่มที างท่แี รงใจของเขาจะพา่ ยแพ้ให้กับเดก็ ผู้หญงิ นนั่ หรอกค่ะ!”
คุณคาการมิ องข้ามค�าเตือนของผมแล้วเข้าไปเกาะร่างยคู ิ
พร้อมด้วยชาวคณะสา� รวจผตู้ ดิ ตาม

“ถกู ตอ้ ง ใชแ่ ลว้ ละ! หวั หนา้ กลิ ดไ์ มไ่ ดอ้ อ่ นขนาดนน้ั หรอกนา่ !”
“ใชเ่ ลยครบั ! เขาน่ะมักเยือกเย็นอยูเ่ สมอและจะไมแ่ สดงความ
อ่อนแอออกมาใหเ้ หน็ เป็นอนั ขาด”
“คนแบบเขา ต่อให้อยู่ตัวคนเดียวก็จะเข้าไปเอาชนะมังกรเพื่อ
วางมาดเทต่ อ่ หน้าพวกเราดว้ ย!”
ท่าทางยคู จิ ะได้รบั ความเคารพรักพอตัวทีเดียว
เล่นปกปอ้ งกนั แบบนี้ ผมจึงดเู ปน็ คนเลวไปเลย
แหม ถ้ามันจบเรื่องได้โดยไม่ต้องฆ่ากันผมก็อยากท�าอยู่แล้ว
ละน่า!!
แตว่ า่ นะ นไ่ี มใ่ ชเ่ วลามาพดู จาออ่ นหดั แบบนนั้ หรอก ฉนั นะ่ กา� ลงั
เลือกวธิ กี ารท่คี ดิ ว่าดีท่ีสุดส�าหรับสถานการณน์ ้ีอยยู่ งั ไงเลา่
ดูสิ ขนาดดาบยงั จะฟันแบบหันคมเขา้ ไปอีกดา้ นเลยเนีย่ นะ!?
คอยดูให้ดลี ะ่ ผมนึกพลางกวาดสายตามองพวกคุณคาการิ
ทกุ คนตา่ งพากนั โผเขา้ ใสย่ คู ิ พลางพรา่� บอกกบั เขาตา่ งๆ นานา
ถ้าท�าเท่านี้แล้วลบล้างอ�านาจของมาริอาเบลได้ก็คงไม่มีใครต้องมา
ล�าบากหรอก
แต่วา่
“ฉนั เองกไ็ มค่ ิดจะฆา่ เขาอยแู่ ลว้ เพราะงัน้ ตรงนี้-------”
ผมวา่ ด้วยตัง้ ใจจะเตอื นใหพ้ วกเขาไมเ่ ข้ามาขวาง
ไม่อยากจะเชอ่ื เลยวา่ ทันใดนน้ั เอง

494

“พะ พวกนาย...”
ยคู ิพมึ พ�าออกมา พรอ้ มกับสหี นา้ บดิ เบ้ยี วแลดทู รมาน

《แจ้งเตือน ยืนยันความเปลี่ยนแปลงของปจั เจกนาม : ยคู ิ
คางุระซากะ การแทรกแซงจติ ใจจาก “ละโมบ” ไดร้ บั การแก้ไขแลว้ -
-------》

...ฮะ!?
เดี๋ยวสิ มันได้ผลทันตาเห็นเหมือนกับเล่นตามสถานการณ์พา
ไปได้ขนาดนเ้ี ชยี ว?
ผมเชอ่ื ครึ่งไม่เชือ่ คร่ึง แต่ก็ม่นั ใจว่าจติ สงั หารไดห้ ายไปจากยคู ิ
แล้วอยา่ งแนน่ อน
โกหกนา่ !? ผมคดิ เชน่ นนั้ แตก่ ท็ า� ไดเ้ พยี งแคย่ อมรบั ผลทเี่ กดิ ขน้ึ

＊

ในเมอ่ื ยคู ิกลบั มาเปน็ คนเดมิ แลว้ ศัตรูตวั ฉกาจทเี่ หลือกม็ ีเพยี ง
มารอิ าเบลและเคออสดรากอน

“ดูเหมือนว่าผมจะท�าให้คุณต้องล�าบาก ขอโทษด้วยนะครับ
แตช่ ว่ ยได้เยอะเลยละครบั คณุ ริมรุ ุ!”

“อะ อม้ื นายปลอดภยั ก็ดีแลว้ ...”
ผมคยุ กบั เขาด้วยทา่ ทีราวกบั ไม่เคยคิดวา่ ------- ถงึ ตายไปก็คง
ชว่ ยอะไรไมไ่ ด้

“น่ีกอ็ บตะ รีบจดั การใหเ้ สร็จๆ สักทีสิ!!”
ผมเปล่ียนเรือ่ งสา� เรจ็ ไดด้ ว้ ยการเอาอารมณไ์ ปลงกับกอ็ บตะ
จากนั้นการปะทะกันกเ็ ป็นอนั สิ้นสดุ ลงในทนั ใด

บทที่ 5 กบั ดกั แห่งคว�มโลภ 495

ชอิ อนปลอดภัยดี
ดเู หมอื นวา่ ผลของ ‘แอนตสิ กลิ ’ ของยคู จิ ะไมไ่ ดอ้ ยชู่ วั่ นริ นั ดร ์ พอ
เวลาผา่ นไปสกลิ ‘ฟน้ื ฟคู วามเรว็ สงู ’ กก็ ลบั คนื มา
ผมเคยจอ้ งยคู เิ ขมง็ ดว้ ยอารมณโ์ กรธเปน็ ฟนื เปน็ ไฟ แตเ่ อาเถอะ
จะอะลุม่ อล่วยให้แล้วกนั

“น่าขายหนา้ นกั ขา้ เองก็ยงั ฝกึ ฝนไมพ่ ออยเู่ ลย...”
หลังจากหัวเสยี ชอิ อนก็เรมิ่ ซมึ
ผมหยวนๆ ใหก้ บั ทางนอ้ี กี หนวา่ ชา่ งมนั เถอะ พรอ้ มปลอบประโลม
เธอวา่ โอกาสหนา้ ยังมี
ส่วนกอ็ บตะนะ่ เหรอ

“ข้าอธิบายให้คนน้ีฟังแล้วนะครับ ว่าคุณเกรนด้ายังมีชีวิตอยู่
แต่เขาไมย่ อมฟงั ขา้ เลย...”
เขาอดิ โรยอย่างหนัก
สา� หรบั กอ็ บตะผใู้ ชพ้ ลงั ของรนั กา้ ไดอ้ ยา่ งชา�่ ชองเปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ยนน้ั
คนอยา่ งรามะไมใ่ ชศ่ ัตรขู องเขาเลย
จิตวิญญาณการต่อสู้ของก็อบตะกับสุดยอดสัญชาตญาณของ
รนั กา้ เมอ่ื ทง้ั สองสง่ิ นม้ี ารวมกนั กอ็ บตะในรา่ งมนษุ ยห์ มาปา่ ถงึ ไดเ้ กง่ กาจ
เหลือล้น
ท่าทางรันก้าเองก็น่าจะยังมีสติดีอยู่ เขาจึงรับหน้าท่ีเฝ้าระวัง
สรรพส่ิงรอบขา้ ง
เม่ือได้ยินว่าพวกเขาแบ่งหน้าท่ีกันสู้แล้ว มันฟังดูเหมือนความ
สมั พันธข์ องผมกับคุณราฟาเอลเลยละ
ผมถึงเขา้ ใจได้ว่าเขาแขง็ แกรง่ จริงๆ
สว่ นเหตผุ ลทก่ี อ็ บตะต่อสูอ้ ย่างยากล�าบากน้นั เพราะเขาดันไป
เอะใจวา่ รามะ คตู่ อ่ สกู้ า� ลงั เครอื่ งรอ้ นจอ้ งจะลา้ งแคน้ ใหเ้ กรนดา้ ดว้ ยความ
ทเ่ี ปน็ คนใจด ี ก็อบตะเลยตดั สนิ ใจไมฆ่ ่าอกี ฝา่ ย

496

สว่ นทางดา้ นรามะ ผมวานคณุ ราฟาเอลใหช้ ว่ ยลบลา้ งการแทรกแซง
จติ ใจอยู่
เขาใช้พลังวิญญาณมากจนเกินไป แต่ดูท่าจะยังไม่ถึงแก่ชีวิต
การรับรยู้ งั อยูด่ ี แถมนา่ จะยอมเช่ือแล้วว่าเกรนดา้ ปลอดภัย
หากนไ่ี มใ่ ชอ่ ีกเร่อื งหน่งึ ทีผ่ มรูส้ ึกโล่งใจ-------- มันคงเป็นความ
จรงิ ทนี่ า่ เศรา้ ทีเดียว

เอาละ ไม่มเี วลามามวั เอ้อระเหย
การส่ันสะเทือนอย่างรุนแรงยังคงเกิดขึ้นอยู ่ ซ่ึงแปลว่ามิลิมยัง
ผนกึ เคออสดรากอนไม่ส�าเรจ็
ผมอยากเข้าไปช่วยเสริมโดยไว

“คณุ ริมรุ ุ ผมจะไลต่ ามมารอิ าเบลทีเ่ ผ่นหนีไปเอง”
ถงึ จะพดู อยา่ งนน้ั กเ็ ถอะ แตว่ า่ ยคู บิ าดเจบ็ ... อา้ ว หายแลว้ เรอะ?

“ไม่บาดเจบ็ แล้วเหรอ?”
“เอ่อ ใช่ครับ เพราะคาการิรู้วิธใี ชเ้ วทมนตร์เยยี วยา”
หา? ท�าไมถึงพูดจาอย่างกับว่ามันเป็นเร่ืองธรรมดาสามัญ
ขนาดนนั้
“เดย๋ี วกอ่ นสิ ไมใ่ ชว่ า่ เวทมนตรใ์ ชก้ บั นายไมไ่ ดผ้ ลหรอกเหรอ...”
“ออ๋ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเปดิ ปิดคุณสมบตั นิ ไี้ ด้นะ่ ครบั ”
“...”
เหน่อื ยใจจนพดู ไม่ออกทีเดยี ว
ถึงยูคิจะพูดพลางหวั เราะร่า แต่แบบนัน้ มันขโ้ี กงชัดๆ เลยไม่ใช่
เรอะ
ฮนิ าตะเองกม็ คี ณุ สมบตั ชิ า� ระลา้ งแกน่ เวท ทวา่ เธอเปดิ ปดิ เองไม่
ได ้ ยคู นิ ะ่ ม ี ‘แอนตสิ กลิ ’ ทดี่ ทู า่ จะเอาเรอ่ื งไมเ่ บาแทๆ้ แล้วยังจะสามารถ
ควบคุมการเปิดปดิ ได้ตามใจนกึ อกี เหรอ...

บทท่ี 5 กบั ดกั แหง่ คว�มโลภ 497