เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 10

สมาชิกสภาผู้ถูกเลือกตามจ�านวนเงินท่สี นับสนนุ แกส่ ภา
หากเรอ่ื งดงั กลา่ วไดร้ บั การยอมรบั โดยทว่ั กนั เมอ่ื ใด ความเทา่ เทยี ม
ระหวา่ งประเทศก็จะมลายหายไปเมอื่ น้นั ทางสภาจงึ ไดก้ �าหนดใหข้ น้ึ เงิน
สนับสนนุ จา� นวนมหาศาลตอ่ การเพ่มิ สมาชิกสภาทกุ ๆ 1 คน
ถึงกระน้ัน หากมสี มาชกิ มากก�าลังเสียงยอ่ มเพิ่มขึน้ ตามไปดว้ ย
ประเทศมหาอา� นาจบางประเทศจงึ คาดเดาเหตกุ ารณล์ ว่ งหนา้ แลว้ จา่ ยเงนิ
สนับสนุนเป็นหลายเท่าของจ�านวนเงินท่ัวไป ก่อนส่งสมาชิกหลายราย
เข้าไปในสภา
ดงั ทกี่ ลา่ วไปขา้ งตน้ วา่ การเคลอื่ นไหวใดๆ ของสภาจะไมม่ สี ว่ น
เก่ียวข้องกับผลประโยชน์ระดับชาติโดยตรง แต่กระนั้นมันกลับเป็นท่ีท่ี
เหมาะสมแกก่ ารแสดงศักดศ์ิ รคี วามเป็นมหาอา� นาจออกมา
ยงิ่ มสี ทิ ธอิ์ อกเสยี งในวาระประชมุ มากเทา่ ไร โอกาสทจ่ี ะเวยี นมา
อ�านวยความสะดวกให้ประเทศของตนยง่ิ มากขนึ้ เทา่ น้ัน ทั้งยังไดอ้ ภสิ ทิ ธิ์
ก่อนใครในกรณที ่ีตกอย่ใู นสภาวะฉกุ เฉนิ อีกด้วย
เตรียมเงินทุนที่ระดมมาแล้วปรับให้เหมาะสมกับปัญหาแต่ละ
ประเภท กฏเกณฑเ์ หลา่ นที้ ง้ั หมดจะถกู กา� หนดโดยประเทศในกลมุ่ สมาชกิ
สภาเป็นส่วนใหญ่
โดยตอ่ ไปจะขอยกตวั อยา่ งกรณกี ารปรากฏตวั ของอสรู ทมี่ รี ะดบั
อันตรายสูง
สมาคมอิสระซึ่งเป็นองค์กรด�ารงสถานะต่�ากว่าสภาจะคอยหา
มาตรการรบั มือกบั อสูร
สว่ นสภาจะออกคา� ไหวว้ านปราบปรามอสรู และสง่ นักผจญภัย
ไปเฝา้ ประจ�าการ ทว่าอสรู นนั้ ไมไ่ ดป้ รากฏตวั แคต่ ัวเดยี วเสมอไป
สมมุติหากพวกมันไปโผล่ในหลายประเทศพร้อมกันคราว
เดียวล่ะ?
อาณาจักรมหาอ�านาจซ่ึงมีก�าลังเสียงในสภาคงใช้สิทธ์ิขอนัก

248

ผจญภยั ฝมี อื ดีมาคมุ้ กนั ประเทศของตนกอ่ นเป็นแน่
มนั เป็นเร่อื งธรรมดา
แคค่ รองอัตราส่วนเงนิ สนบั สนนุ มากก็ถือวา่ เป็นประเทศมีคา่ ใน
บรรดานานาชาติฝ่ังตะวันตกแล้ว
จะไมม่ กี ารสง่ ทรพั ยากรอนั มจี า� กดั ไปชว่ ยคา�้ จนุ ประเทศไรป้ ระโยชน์
แต่อย่างใด
ดินแดนเหล่านั้นอาจได้รับการช่วยเหลือในยามท่ีมีทรัพยากร
พอใช ้ แตห่ ากสถานการณพ์ ลกิ ผนั เมอื่ ไรพวกเขากจ็ ะถกู ตดั หางปลอ่ ยวดั
ทันที-------- นี่คือความจริงของการก�าจัดผู้อ่อนแอแบบเสมอภาค เป็น
ทฤษฎเี สียงขา้ งมากอันแสนโหดรา้ ย
ดว้ ยเหตนุ ก้ี ารจา่ ยเงนิ สนบั สนนุ ลา่ ชา้ จงึ เปน็ เรอ่ื งทไี่ มอ่ าจใหอ้ ภยั
อัตราเงินหนุนข้ันต�่าถูกก�าหนดไว้แต่พอดี ซึ่งหากไม่สามารถจ่ายได้
ก็จะโดนกันออกจากสภา
ส�าหรับประเทศขนาดเล็กท่ีอ่อนก�าลังมันคือปัญหาคาบเก่ียว
ระหว่างความเป็นกับความตาย เพราะน่ันหมายความว่ายามที่วิกฤติมา
เยอื น พวกเขาจะไม่ได้รับความชว่ ยเหลือจากชาติใดเลย
และการตัดสนิ ขอ้ คดิ เหน็ ดังกลา่ ว คอื บทบาทของสภา เพราะ
ฉะนนั้ การมอี า� นาจเอนเอยี งมายงั ประเทศซง่ึ ครองจา� นวนสมาชกิ มหาศาล
ย่อมตกเปน็ กระแสอยา่ งหนกั
แม้เงนิ สนับสนนุ จะไมใ่ ชจ่ �านวนนอ้ ยๆ กต็ าม
เงินที่ต้องจ่ายนั้นจะพอกพูนขึ้นเรื่อยๆ ตามจ�านวนสมาชิกที่มี
อยใู่ นสภา แม้แต่อาณาจกั รฟาลมุสซง่ึ เคยมสี มาชิกสูงสุด ยงั ส่งคนเข้าไป
ร่วมได้เพยี ง 5 ราย
การลม่ สลายของอาณาจกั รฟาลมสุ นน้ั เปน็ ประเดน็ สา� คญั ทไ่ี มอ่ าจ
เพิกเฉยไดส้ า� หรบั สภา
ทเี่ ปน็ ปญั หายงุ่ ยากยงิ่ กวา่ การสนบั สนนุ อาณาจกั รนอ้ งใหมอ่ ยา่ ง

บทที่ 3 ก�รประชมุ 249

ฟาลเมนัสคอื การขยายอา� นาจของเทมเพสตน์ ัน่ เอง
ซงึ่ แนน่ อนวา่ มนั ไดส้ รา้ งความหวนั่ วติ กใหแ้ กส่ ภาอยา่ งหลกี เลยี่ ง
ไมไ่ ด้

การประชุมถูกจัดข้ึนที่รัฐสภาภายหลังจากจบงานเทศกาลเปิด
เทมเพสต์
มนั เปน็ วนั อนั แสนโกลาหล
เหล่าสมาชิกสภาต่างสง่ เสยี งโหวกเหวก
ฮินาตะ ซาคางุจิเป็นแขกอีกคนท่ีคอยเฝ้าสังเกตการประชุม
เธอไดร้ บั ค�าเชิญใหเ้ ขา้ มาร่วมงานในฐานะคนรูจ้ ักของจอมมารริมรุ ุ
ฮนิ าตะจะปฏเิ สธพวกเขาเลยกย็ อ่ มได ้ เพราะศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธิ์
แหง่ ทศิ ประจมิ ไมไ่ ดส้ งั กดั อยภู่ ายใตส้ ภาดงั เชน่ สมาคมอสิ ระ เรยี กวา่ เปน็
องคก์ รผ้ใู ห้ความรว่ มมอื แตไ่ มม่ สี ่วนเกีย่ วขอ้ งกันโดยส้ินเชงิ มากกว่า
และในฐานะหวั หนา้ องคก์ รนนั้ ไมม่ เี หตผุ ลอนั ใดเลยทเี่ ธอจะตอ้ ง
ปฏิบัตติ ามคา� เชญิ
ทว่าหลังจากได้ฟังวาระซ่ึงถูกหยิบยกข้ึนมาอภิปรายในสภา
ฮินาตะกลับตดั สนิ ใจจะเขา้ ร่วมงานน้ีด้วย
วาระการประชมุ ดงั กลา่ วเกยี่ วกบั ความเหมาะสมทจี่ ะใหเ้ ทมเพสต์
เข้ามารว่ มเปน็ ส่วนหนง่ึ ของสภา
ทิศทางของมติมีส่วนส�าคัญต่อการท�าความเข้าใจแนวโน้มที่จะ
เกดิ ขนึ้ กบั นานาประเทศตะวนั ตกในอนาคตเปน็ อยา่ งยง่ิ มนั จงึ เปน็ สาเหตุ
ใหเ้ ธอมายืนอย ู่ ณ ทแ่ี ห่งน้ี
ทวา่ ฮนิ าตะผตู้ ดั สนิ ใจเชน่ นน้ั กลบั กา� ลงั เหนอื่ ยหนา่ ยกบั การประชมุ
อันแสนว่นุ วายตรงหนา้

(พอคนไมม่ ปี ระสทิ ธภิ าพมาอยรู่ วมกนั การสนทนามนั กไ็ มค่ บื หนา้
แบบน้ีแหละนะ...)

250

เธอเป็นผ้รู ับผดิ ชอบจัดการทุกอยา่ งเวลาจดั ประชุม ด้วยเหตนุ ี้
งานจึงดา� เนินไปอยา่ งไร้ขอ้ ขัดแยง้ ใหญๆ่ แถมยงั ลงมตปิ ิดการประชมุ ได้
ในเวลาเพยี งสั้นๆ เทา่ นนั้
อยา่ งรา้ ยทส่ี ดุ คอื ใชอ้ า� นาจปดิ ปากใหเ้ งยี บกนั --------ซง่ึ ฮนิ าตะ
นยิ มใช้วิธนี ัน้ มาตลอดจนถงึ ปจั จบุ นั
แม้แต่การประชุมของเทมเพสต์ท่ีเธอเข้าร่วมมาก่อนหน้านี้ ถึง
จะมแี ตพ่ วกผู้ยงิ่ ใหญ่ที่สุดแสนจะน่าระอา ทวา่ ในหัวขอ้ ส�าคญั กลับลงมติ
เหน็ ชอบกนั อยา่ งงา่ ยดาย ภาพราวกบั ฝนั กลางวนั เหลา่ นน้ั คอื สงิ่ ทฮี่ นิ าตะ
ไม่อาจทา� ใจเชือ่ ได้เลย

(ถงึ เรอื่ งนน้ั จะเปน็ กรณยี กเวน้ แตก่ น็ า่ จะเจรจาใหม้ นั สรา้ งสรรค์
กว่าน้ีหนอ่ ยไมใ่ ช่รึไง?)
ความคิดดงั กล่าวเกาะกมุ อยู่ในใจของฮนิ าตะ
ส�าหรับเธอผู้เคยประสบพบเจอแต่การประชุมอันราบร่ืนแล้ว
ภาพการโตเ้ ถยี งทแ่ี ผอ่ ยตู่ รงหนา้ นนั้ คดิ เปน็ อยา่ งอนื่ ไปไมไ่ ดเ้ ลยนอกจาก
การแสดงจ�าอวดบนเวที

“ประเทศนน้ั ไวใ้ จไดน้ ะครบั ! ผมมองวา่ ยงั ไงกค็ วรรบั พวกเขามา
เป็นพวกเดียวกับเราใหไ้ ด้”

“ทา่ นวา่ อยา่ งงน้ั เรอะ แตอ่ กี ฝา่ ยเปน็ ถงึ จอมมารเชยี วนะ? กบั เจา้
“มงั กรวายคุ ลง่ั ” คงพอตอ่ รองไดอ้ ยหู่ รอก แตถ่ า้ เกดิ มนั โกรธขน้ึ มาเราจะ
ไม่โดนเลน่ งานเอารึ?”

“ไม่เห็นต้องกังวลตรงไหน มันก็เหมือนกับ “จ้ิงจอกแอบอ้าง
บารมีเสอื ” ตวั จอมมารเองอาจจะไม่ไดม้ ีพลงั อะไรด้วยซา้� ”

“เหลวไหลน่า! ถ้าง้ันเรื่องท่ีสูสีกับท่านฮินาตะล่ะจะอธิบาย
วา่ ยงั ไง? เราควรมองวา่ จอมมารนนั่ แขง็ แกรง่ ไดด้ ว้ ยตวั เขาเองไมใ่ ชเ่ รอะ!!”
พวกเขาโยนความเห็นท่ีไม่นา่ พิสมัยใส่กนั ไปมาอย่อู ยา่ งนนั้

(โงเ่ งา่ สน้ิ ดี ฉนั นง่ั อยตู่ รงนแี้ ทๆ้ ยงั อตุ สา่ หพ์ ดู ประเดน็ นนั้ ออกมา

บทที่ 3 ก�รประชุม 251

ไดเ้ นอะ แต่ท่าทไี ม่รูร้ ้อนรหู้ นาวอะไรนั่นมนั สุดยอดจริงๆ)
ฮนิ าตะคิด
เธอยกย่องในตัวพวกเขาจริงๆ ท่ีกล้าพูดเร่ืองความเก่งหรือไม่
เกง่ ตอ่ หน้าตวั เธอแบบนั้น

“จะดหี รอื ครบั ? จอมมารรมิ รุ ปุ ระกาศตนวา่ เปน็ ผนู้ า� มหาพงไพร
แห่งจูร่าไปแล้ว แต่ขณะเดียวกันเขาก็ได้พูดในงานเปิดประเทศว่าจะไม่
ปลอ่ ยใหอ้ สรู ออกไปถงึ บรเิ วณชายปา่ อกี ดว้ ย เรอื่ งนม้ี นั มคี วามหมายมาก
ขอใหแ้ ตล่ ะท่านช่วยไตรต่ รองกนั ดีๆ ก่อนลงมตเิ ถอะนะครับ!”

“ใชแ่ ลว้ ในกลมุ่ ประเทศของพวกเราเตม็ ไปดว้ ยประชากรทตี่ อ้ ง
ใช้ชีวิตด้วยความหวาดกลัวอสูรอยู่ทุกวันคืน ค�าพูดของจอมมารจะช่วย
แกไ้ ขเรอ่ื งน้ีได้ ซง่ึ อันทจ่ี รงิ ตง้ั แตส่ ถาปนาเทมเพสต์ข้ึนมาความเสยี หายท่ี
เกิดจากอสูรกล็ ดลงไปมากเหมอื นกนั ”

“เหลวไหล!! พวกทา่ นหลงกลจอมมารกนั ไปหมดแลว้ รยึ งั ไง!?”
อสรู ในมหาพงไพรแหง่ จรู า่ มจี อมมารรมิ รุ คุ อยควบคมุ อย ู่ ประเทศ
ที่หันหน้าเข้าหาชายแดนอันยาวเหยียดนั้นเลยพลอยได้รับผลประโยชน์
ไปด้วย
ประเทศทีข่ ้องแวะกับเทมเพสต์
ประเทศอื่นๆ ท่ีถกู คกุ คาม
หรือประเทศซึง่ ปลอดภยั กว่าท่กี ระจายตัวอยทู่ ั่วเขตแดน
ด้วยจดุ ยนื ท่ตี า่ งกนั ความคิดเห็นจงึ ตา่ งออกไป
ชาติที่ต้อนรับการปกครองของจอมมารริมุรุคืออาณาจักรต่างๆ
ทีต่ ิดต่อกับเทมเพสต์ พวกเขาเข้าร่วมงานเทศกาลเปดิ ประเทศ และเห็น
สภาพความเจรญิ ของบ้านเมอื งเข้ากับตา
เทมเพสตอ์ าจเปน็ แดนอสรู แตห่ ากมนั เกย่ี วขอ้ งกบั ผลประโยชน์
ของชาติตนโดยตรงพวกเขาก็ยินดี-------- นี่คือความเห็นของประเทศ
ในกลมุ่ ดงั กล่าว

252

สว่ นประเทศตา่ งๆ ทถ่ี กู คกุ คามนนั้ ไมอ่ าจตดั สนิ ใจรบั มอื ไดด้ ว้ ย
ตวั เอง
พวกเขาจดั การกบั ภยั อสรู ภายใตค้ วามคมุ้ ครองของสมาคมอสิ ระ
และครเู ซเดอร ์ กองทพั ประจา� ประเทศมขี นาดเลก็ และอยใู่ นสภาพทไี่ มอ่ าจ
เคลอื่ นไหวโดยขาดการไตรต่ รองได้
เพยี งแค่คิดวา่ ตอ้ งรักษาสถานะของตัวเองไว ้ ไมว่ ่าประเทศไหน
กพ็ ยายามอย่างสดุ ความสามารถด้วยกันท้ังนน้ั
ประเทศทมี่ ไี หวพรบิ จะวางแผนวา่ สามารถใชเ้ ทมเพสตเ์ ปน็ เครอื่ ง
มอื ไดห้ รอื ไม ่ ทวา่ บางแหง่ กลบั สง่ คนไปรว่ มงานเทศกาลเปดิ ประเทศอยบู่ า้ ง
ซง่ึ ประเทศเหลา่ นนั้ ลว้ นเป็นชาตทิ ีไ่ มไ่ ว้ใจอสรู มาตง้ั แตแ่ รกทงั้ ส้ิน
พวกเขาคือแคว้นเล็กๆ ท่ีมีความเห็นขัดแย้งกันอย่างรุนแรง
ทั้งยงั มีจดุ ยนื ไม่มน่ั คงตอ่ การเข้าเปน็ พวกกับทุกฝา่ ย
และหากจะกลา่ วถงึ อาณาจกั รใหญอ่ นั เพยี บพรอ้ มไปดว้ ยความ
สงบสขุ ทางสงั คมกบั บรรดาเมอื งขน้ึ ตา่ งๆ นนั้ -------พวกเขามที า่ ทยี อมรบั
ในเบ้อื งตน้
ซงึ่ ลว้ นแตเ่ ปน็ ความเหน็ จากผทู้ อี่ ยใู่ นสถานะปลอดภยั ทป่ี รกึ ษา
กันแลว้ ว่าพวกตนจะไดร้ บั ผลประโยชนอ์ ยา่ งไรบา้ ง
สา� หรบั พวกทต่ี อบโต้ความคดิ เหน็ เหลา่ น ี้ ไดแ้ ก่คนประเภทท่ีมี
สถานะเคลอื บแคลงใจกบั นโยบายของจอมมารรมิ ุรุ
หากเกิดเร่ืองอะไรข้ึนมาคนท่ีจะตกเป็นเป้าโจมตีของจอมมารก็
คอื ตวั พวกเขาเอง---------เพราะหลบั หหู ลบั ตาเชอื่ เชน่ นนั้ จงึ ตอ่ ตา้ นอยา่ ง
รุนแรง จนถงึ กับกน่ ดา่ ประเทศซ่ึงหนั เข้าหาเทมเพสตอ์ ย่างจริงจังว่าเป็น
คนทรยศหักหลงั ท่ีถกู จอมมารหลอกไปในท่สี ดุ
จากขอ้ ดขี อ้ เสยี ซงึ่ ขดั แยง้ กนั มาจนถงึ ตอนน ี้ จงึ ไมแ่ ปลกหากการ
ประชมุ จะเต็มไปด้วยความวนุ่ วาย
เม่ือมองจากสายตาของพระเจ้าคงเห็นเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้

บทท่ี 3 ก�รประชมุ 253

นอกจากเรื่องง่ีเง่าไร้สาระ ทว่าบรรดาประเทศสมาชิกส่วนใหญ่นั้นต่าง
พยายามรักษาผลประโยชนข์ องตัวเองกนั อยา่ งเอาเปน็ เอาตาย
เพราะเป็นเร่ืองท่ีเข้าใจได้ ฮินาตะจึงอดทนอดกลั้นเอาไว้ แต่
กระนั้น...

“ยอมพจิ ารณารบั พวกเขากนั เถอะ ถา้ เขาบอกวา่ จะเปน็ พนั ธมติ ร
ดว้ ยเรากย็ นิ ดตี อ้ นรบั แตข่ อของฝากตดิ ไมต้ ดิ มอื มาใหส้ กั หนอ่ ยแลว้ กนั ”

“อืม เอาอยา่ งนนั้ กไ็ ด้ ขนื สู้ไปมีแตจ่ ะซ้�ารอยฟาลมสุ เปล่าๆ ”
“แตพ่ วกเขาตอ้ งพจิ ารณาจดุ ยนื ใหช้ ดั เจน วา่ คดิ จะเคารพกฎหมาย
ระหว่างประเทศทีพ่ วกเราบญั ญตั ิไว้หรอื ไม่--------”
“เรอ่ื งนนั้ ไมน่ า่ มปี ญั หาหรอกครบั พวกทา่ นกท็ ราบขา่ วลอื ทด่ี ยกุ
มิวเซ่ถกู ปลดจากต�าแหน่งแลว้ นีน่ า?”
“กน็ ะ ใครมันจะไม่รเู้ ล่า”
ทีม่ ีปัญหาคอื สมาชิกสภาท่สี งั กัดอยใู่ นอาณาจกั รใหญ่
พวกเขามขี ้อมูลระดับหนงึ่ มาตง้ั แต่ต้น
และด้วยข้อมูลนั้นยังปลุกปั่นการประชุมอันแสนวุ่นวายให้ย่ิง
โกลาหลเข้าไปอกี
วัตถปุ ระสงคน์ ้ันชดั เจน
พวกเขาลงมตเิ อาไวแ้ ลว้ ทีเ่ หลอื กแ็ คช่ น้ี า� เสน้ ทางซ่งึ จะพาไปยงั
จุดหมายอย่างแนบเนียนเทา่ นนั้
(คนท่นี า่ สงสารคงเป็นพวกประเทศสมาชกิ เล็กๆ ละนะ ถูกบบี
บงั คบั ให้เลอื กโดยที่ไม่รูอ้ ะไรเลย แบบนี้ก็เหมอื นกบั เอาสิทธิ์ตัวเองไปทง้ิ
ฟรๆี นนั่ แหละ...)
ความเขลาคอื บาป และการไมร่ ขู้ อ้ มลู ทถ่ี กู ตอ้ งกอ็ าจสรา้ งความ
เสียหายอย่างมหันต์
พวกเขาหลอกใหผ้ อู้ อ่ นแอเสยี คะแนนเสยี งอนั มคี า่ ของตวั เองไป
อย่างไรกต็ าม-------

254

(ดทู า่ ผลการลงคะแนนเสยี งจะเหน็ ชอบใหเ้ ทมเพสตม์ ารว่ มเปน็
สมาชกิ สภาละสินะ ถ้างน้ั กเ็ ข้าทางฉนั พอด)ี
ความคิดเหน็ ของอาณาจักรใหญพ่ ้องกับความตัง้ ใจของฮนิ าตะ
แมไ้ มเ่ ปน็ ธรรมตอ่ ประเทศเลก็ อนั ออ่ นแอ แตเ่ ธอกเ็ หน็ วา่ มนั ถกู
ต้องแลว้ ท่ีจะปดิ ปากเงยี บต่อไป
แคต่ ้องใช้ความอดทนนดิ หน่อยเทา่ นั้น

“ความเห็นของจอมมารรมิ รุ ุจะเปน็ ยงั ไงกช็ ่าง ที่สา� คัญคือเราได้
ประโยชนห์ รอื เปล่าตา่ งหากเล่า”

“ใช่แล้วละ ตอนนี้ข้าก็ติดใจความเคล่ือนไหวของ “บูรพา”
อยเู่ หมอื นกนั ไมม่ เี หตผุ ลอนั ใดเลยทจี่ ะปฏเิ สธไมร่ บั กา� ลงั รบของจอมมาร
เขา้ เปน็ พันธมิตร”
ดยุกแห่งอาณาจักรโรสเทียผู้กุมอ�านาจคนหน่ึงในสมาชิกสภา
โยฮนั โรสเทียปริปากพดู ถึงความเป็นไปในจักรวรรดิตะวันออกขนึ้ มา

““บูรพา” รึ? อยา่ บอกนะวา่ ท่านหมายถงึ จกั รวรรด!ิ ?”
“พดู ถงึ ความเคลอ่ื นไหวเหรอครบั ? แตต่ อนนม้ี หาพงไพรแหง่ จรู า่
มเี วลโดร่าอยนู่ ่นี า...”
ค�าพดู ของโยฮนั เรียกเสยี งฮอื ฮาใหก้ บั เหล่าสมาชิกสภา
จากนน้ั จดุ สนใจในงานจงึ ยา้ ยมาบรรจบอยทู่ เี่ ขาแตเ่ พยี งผเู้ ดยี ว
ในทส่ี ุดกเ็ ขา้ ประเด็นสักทสี ินะ--------ฮนิ าตะครนุ่ คดิ
ถึงจะอารัมภบทยืดยาวไปหน่อย ทว่านี่แหละคือสิ่งท่ีเรียกว่า
ขุนนาง การเปิดศึกลองเชิงดูว่าอีกฝ่ายรู้ข้อมูลถึงข้ันไหน เมื่อมั่นใจใน
สถานภาพของตนเองแล้วจึงค่อยเผยเขี้ยวเล็บออกมาน้ันเป็นวิถีของ
พวกเขา และโยฮันคลา้ ยจะคมุ กระแสของท่ีแห่งนไี้ ว้แล้ว
“ทุกท่านคงพอทราบกันดีแล้ว ว่าจักรวรรดิตะวันออก-------
นัสกา นมั เรียม อลู เมเรยี เครอื จกั รวรรดแิ ห่งทศิ บรู พามคี วามเคลอื่ นไหว
ในแวดวงทหารอยู่ พ่อค้าซึ่งเข้าออกท่ีน่ันรายงานมาว่าดูเหมือนพักหลัง

บทท่ี 3 ก�รประชุม 255

พวกเขาจะก�าลังจัดการฝกึ ซ้อมกองพลกันอยา่ งเต็มที”่
ท่ีประชมุ เงียบสงดั อกี ครงั้ ด้วยค�าพูดของโยฮนั
ฮินาตะรู้ข้อมลู ตรงนดี้ ี
ราชาคนแคระกาเซลเองกย็ อ่ มรเู้ รอื่ งในฐานะอาณาจกั รเพอ่ื นบา้ น
ทอ่ี ยตู่ ดิ กันกบั จกั รวรรดิดงั กลา่ ว
เขาเข้าถึงความเคล่ือนไหวในจักรวรรดิโดยผ่านทางการขายยา
ฟน้ื ฟแู ละอาวธุ ยทุ โธปกรณ ์ เนอื่ งจากอาณาจกั รคนแคระวางตวั เปน็ กลาง
กษตั รยิ ก์ าเซลคงทา� ไดเ้ พยี งแคป่ ดิ ปากเงยี บสนทิ เพอื่ รกั ษาความลบั เอาไว้
และแนน่ อนว่าริมุรกุ ย็ ่อมรเู้ ชน่ เดียวกัน
หลกั ฐานคอื การทเี่ ขาอวดเทคโนโลยใี นงานเทศกาลเปดิ ประเทศ
นน่ั เอง
ริมุรุพูดออกมาหน้าตาเฉยว่า “มันคืองานท่ีพวกนั้นวิจัยกัน
เอง-------” ซง่ึ ไม่ใชแ่ น่นอน
ทเ่ี ขาพูดต้องเป็นการข่มข่กู ษตั รยิ ์กาเซลไมผ่ ดิ แน่
เรยี กวา่ ขม่ ขอู่ าจจะเกนิ ไปหนอ่ ย แตต่ อนนเี้ ทมเพสตก์ า� ลงั ผลติ ยา
ฟ้ืนฟู รมิ รุ จุ งึ จา� ตอ้ งพดู แบบนน้ั ออกไปโดยปรยิ าย

(ประมาทไม่ได้จริงๆ เลย ท้ังที่รู้ความเคล่ือนไหวในจักรวรรดิ
แถมยงั ดกั คอเรอ่ื งทก่ี ษตั รยิ ก์ าเซลปดิ ปากเงยี บเอาไวอ้ กี คงมองการณไ์ กล
จนวางแผนป้องกันไปถงึ ไหนต่อไหนแล้วละมัง้ พูดไดค้ �าเดียววา่ เหนือชั้น
สุดๆ ไปเลย-------)
ฮนิ าตะรสู้ ึกเชน่ นั้น
เธอเข้าใจผิดถึงขนาดคิดว่าริมุรุห้าวหาญโดยท่ีเจ้าตัวไม่ทันได้รู้
เรื่องร้รู าวดว้ ยเลย
อย่างไรก็ตาม ขอ้ มูลเหล่าน้ีคอื สงิ่ ทฮ่ี ินาตะไปลว่ งรู้มา ทว่ามัน
กลบั เปน็ เรอ่ื งนา่ ตกใจอยา่ งยง่ิ สา� หรบั สมาชกิ สภาเกนิ ครงึ่ ซงึ่ รวมตวั กนั อย ู่
ณ ทแ่ี หง่ นี้

256

ทุกคนต่างประหลาดใจยกใหญ่ พร้อมตั้งตาคอยในสิ่งท่ีโยฮัน
กา� ลังจะเอย่ พวกเขาเก็บขอ้ มลู ใหม้ ากที่สดุ เท่าท่ที �าได ้ เพราะจ�าเปน็ ตอ้ ง
คดิ หามาตรการค้มุ ครองความปลอดภัยให้แก่ประเทศของตน
อาณาจักรยักษ์ใหญ่ซ่ึงจัดทัพส�ารองเตรียมไว้แล้วยังพอท�าเนา
แตอ่ าณาจกั รขนาดเลก็ ไมม่ คี วามพรอ้ มมากพอทจี่ ะคา้� จนุ กองกา� ลงั ของตน
นบั จากยามสงบสขุ ดงั ทกี่ ลา่ วไปขา้ งตน้ วา่ สดั สว่ นกองทพั ของพวกเขานน้ั
แคบนัก
แม้การระดมพลทหารรับจ้างจะเป็นกระแสหลักในช่วงสงคราม
ทวา่ ถา้ หากแตล่ ะประเทศเรมิ่ กกั ตนุ กา� ลงั รบในคราวเดยี วกนั แรงงานยอ่ ม
ขาดแคลนลงไปตามหลักเหตุและผล

“เยน็ ไวก้ อ่ นทกุ ทา่ น การเคลอ่ื นไหวของจกั รวรรดใิ ชว่ า่ จะเกดิ ขน้ึ
ตอนนีเ้ สียหน่อย เรามาคดิ แผนรับมอื อยา่ งคอ่ ยเป็นค่อยไปกันดกี วา่ !”
โยฮนั พดู ด้วยน้�าเสียงจงู ใจ
อย่างท่ีฮนิ าตะคดิ ไว้ ประเด็นสา� คญั ก�าลงั จะเรม่ิ ต้นนับจากน้ไี ป

“แลว้ ทา่ นจะทา� ยงั ไงล่ะ?”
ทนั ทที ส่ี มาชกิ รายหนง่ึ เปลง่ เสยี งออกมา พวกทเี่ หลอื กว็ า่ ตามกนั
เป็นขบวน

“แผนรับมอื เรอะ!? เราจะไปท�าอะไรได้กนั เลา่ !?”
“ตอนนอ้ี าณาจกั รฟาลมสุ กไ็ มเ่ หลอื แลว้ !! เรอื่ งขยายแนวปอ้ งกนั
แค่ประเทศเลก็ ๆ อยา่ งเราน่ะไมม่ ปี ญั ญาหรอก!!”
“ใจเย็นๆ กันหน่อย! ทจ่ี ักรวรรดยิ งั ไม่ได้ลงมอื เป็นเพราะมหา
พงไพรแห่งจรู า่ มเี จา้ นั่นอยตู่ า่ งหาก ถา้ ถกู ผนกึ ไว้มนั กอ็ ีกเรอ่ื ง แต่ตอนน้ี
ถือเป็นโชคทมี่ นั ฟื้นคนื ชีพขน้ึ มาไม่ใช่ร!ึ ”
“เดย๋ี วก่อน!? จะให้หวงั พง่ึ เจ้ามังกรมารเนยี่ นะ...”
“เพราะง้ันขา้ ถงึ บอกให้ตง้ั สติไงเล่า! เจา้ เวลโดรา่ นน่ั น่ะ ตอนนี้
ถกู จอมมาร-------- ฝา่ บาทริมรุ ุท�าให้เช่อื งไปแล้วไม่ใชร่ ึ แลว้ ฝา่ บาทริมุรุ

บทที่ 3 ก�รประชุม 257

ก็หวังจะร่วมสภาด้วยใช่ไหมล่ะ? ถ้าอย่างนั้นก็เหมือนได้ค�าตอบแล้ว
น่ันแหละ”
คนที่แผดเสียงออกมาคือเคานต์กาแวน สมาชิกสภาจาก
อาณาจกั รอินกราเซีย และโยฮันพดู ต่อเพ่ือตอบรบั คา� พดู ของกาแวน

“อยา่ งทส่ี มาชิกและกาแวนว่า เร่อื งภัยคกุ คามจากบรู พาเอาไว้
ทีหลัง นไ่ี มใ่ ชเ่ วลามานงั่ ถกความเหน็ กันสักหนอ่ ย ถ้าจอมมารรมิ ุรจุ ะเข้า
รว่ มเปน็ สมาชิกสภา ยังไงก�าลังทหารของเขาก็ตอ้ งมาช่วยพวกเราอยู่ด”ี

“อะ โอ...”
“นนั่ ก็จริงนะ...”
มีคนทแ่ี สดงเหน็ ดว้ ยกบั คา� พูดของโยฮนั อยบู่ ้างประปราย
เขากลา่ วเสรมิ ทบั ลงไป ราวกบั พงึ พอใจในทา่ ทเี หล่านน้ั
“ขา้ เหน็ ชอบว่าสภาควรรับพจิ ารณาเทมเพสตเ์ ข้าเป็นสมาชกิ ”
โยฮนั ลงความเหน็ อยา่ งหนกั แนน่ เพอื่ สงั เกตปฏกิ ริ ยิ าตอบสนอง
รอบตวั
เพยี งเทา่ นั้น บรรยากาศในท่ีประชมุ ก็เปลย่ี นไป
กระทงั่ บรรดาผ้หู วาดกลัวจอมมารแปลกหนา้ ยงั ตระหนักไดว้ ่า
จกั รวรรดติ ะวันออกนนั้ เปน็ ภยั อยา่ งแท้จริง
แม้เทมเพสต์จะเป็นดินแดนอสูร แต่จิตใต้ส�านึกของความเป็น
มนุษย์ทา� ให้พวกเขาสามารถเจรจาตอ่ รองได้ตามปกติ
เทยี บกนั แลว้ จกั รวรรดกิ ลบั เปน็ ศตั รโู ลภมากทอ่ี ยากจะกลนื กนิ
ทกุ สรรพสง่ิ เพราะเปน็ มนษุ ยเ์ หมอื นกนั สมาชกิ สภาจงึ อา่ นปลายทางออก
วา่ พวกตนมโี อกาสที่จะพา่ ยแพใ้ ห้กบั การต่อสู้ไปในทา้ ยทส่ี ดุ
ชนชั้นผนู้ �าทุกคนต้องถูกเขน่ ฆ่า--------เป็นแน่แท้
จกั รวรรดคิ อื รฐั ทางการทหารอนั ยง่ิ ใหญ ่ ซง่ึ มปี ระวตั บิ กุ ยดึ ดนิ แดน
มากมายและเตบิ โตมาถงึ ปจั จบุ นั พวกเขารบั มอื กบั ชาตศิ ตั รอู ยา่ งเตม็ กา� ลงั
แมก้ ระทง่ั นานาชาตปิ ระเทศฝง่ั ตะวนั ตกยงั ตอ้ งตกเปน็ เปา้ ของความหวาดกลวั

258

“อมื ทสี่ มาชกิ สภาโยฮนั พดู กพ็ อมเี หตผุ ลนะ ขา้ วา่ จะสนบั สนนุ
ความเหน็ ของเขาก็แลว้ กนั ”

“โอ สมาชกิ สภากาแวนเขา้ ใจขา้ ดว้ ย! เชอ่ื วา่ ตอ้ งมคี นอนื่ ๆ เหน็
ชอบกับความคิดของข้าอีกแน่ ดังน้ันอันดับแรกข้าอยากให้ทุกคนช่วย
กันลงคะแนนเสียงยืนยันเรื่องการยอมรับเทมเพสต์เข้าเป็นสมาชิกสภา
พวกทา่ นจะว่ายงั ไง?”

“โอ้ อยา่ งแรกกต็ อ้ งตดั สนิ ใจใหม้ ารว่ มกบั ฝา่ ยตะวนั ตกกอ่ นสนิ ะ
ครับ”

“ถกู ต้องแล้ว ไม่ใช่สถานการณ์ทพ่ี วกเราตอ้ งมาทะเลาะกนั เลย
สกั นิด!”
สมาชิกสภาหลายต่อหลายคนส่งเสียงเห็นชอบในข้อเสนอของ
โยฮนั เมอ่ื ตดั สนิ ทศิ ทางไดแ้ ลว้ ประธานการประชมุ กเ็ ปลง่ วาจาออกมาวา่
“เงียบเสยี งหนอ่ ย!”
จากนั้นการลงคะแนนจึงเริ่มต้นข้ึนตามการชี้น�าของประธานที่
ประชุม
เม่ือปลุกปั่นให้ทุกคนกลัวได้แล้วต่อมาคือการกดดันให้ยอมรับ
โยฮันชา่ งมีฝีมือยอดเย่ียมสมกับเป็นชนช้ันผ้ดู เี สียจริง

(น่ีก็ตรงตามแผนท่ีเขาว่างไว้รึเปล่านะ? ถึงอย่างน้ันตั้งแต่เข้า
เรือ่ งมากย็ ังนานอยูด่ .ี ..)
เหน็ ไดช้ ดั วา่ โยฮนั และกาแวนสมรรู้ ว่ มคดิ กนั นอกจากนยี้ งั มคี น
ท่ีดูเหมือนจะสวมบทเข้าข้างปะปนอยู่ในน้ันด้วย ฮินาตะด�ารงสถานะ
บุคคลทส่ี ามซง่ึ ไม่มีสทิ ธอิ์ อกเสียง เธอเฝ้าสังเกตการประชุมจากมมุ มอง
อันสุขุมและเขา้ ใจมนั ได้เปน็ อยา่ งดี
เร่ืองท้ังหมดคือละครปาห่ีท่ีถูกก�าหนดเค้าโครงเอาไว้แล้ว เธอ
โลง่ ใจที่มันน่าจะสน้ิ สุดลงเพียงเท่าน้ี
กว่า 8 ช่ัวโมงผา่ นไปนบั ต้ังแตเ่ รม่ิ เปดิ ประชมุ แมจ้ ะมีการพัก

บทที่ 3 ก�รประชุม 259

คนั่ เวลาทวา่ ความออ่ นลา้ กไ็ มอ่ าจบรรเทา ซง่ึ นน่ั ไมใ่ ชอ่ าการทางกายหาก
แต่เปน็ จิตใจ ด้วยเหตุนฮี้ ินาตะจึงรูส้ กึ เหนอ่ื ยลา้ กว่าปกติ

(ถงึ อยา่ งนนั้ กม็ แี ตค่ า� ถามไรส้ าระเตม็ ไปหมดเลยนะ แคบ่ อกกนั
ตรงๆ วา่ อยากคุมไมใ่ ห้จอมมารริมรุ ุท�าอะไรตามใจเสียก็สน้ิ เรือ่ ง-------)
สุดท้ายแล้ว ท่ีพวกเขาเรียกเธอมาก็เพือ่ การนี้
หากรจู้ ักริมุรกุ ็วา่ ไปอย่าง แต่คนไมร่ จู้ กั ย่อมมองอกี ฝา่ ยว่าเป็น
จอมมาร พอเชญิ คนพวกนนั้ มาเขา้ ประชมุ ใจจรงิ พวกเขาจงึ คดิ วา่ ตอ้ งเตรยี ม
การคุ้มกนั ใหแ้ น่นหนาเผอื่ อกี ฝา่ ยเกดิ กระท�าการรนุ แรงข้ึนมา
กรณีน้ีแยกออกมา--------เป็นคนละเรอื่ งกับริมรุ ุ-------ส�าหรบั
ฮนิ าตะนัน้ พวกสมาชกิ สภานบั ว่าวางใจได้ทเี ดยี ว
พดู จาออ้ มคอ้ มไปมาคอื เทคนคิ ในการต่อรองของขุนนาง
ทีบ่ อกวา่ จกั รวรรดเิ คลื่อนไหวก็เปน็ เพียงคา� ขธู่ รรมดาเท่าน้ัน
ตอ่ ใหท้ า� จรงิ คงหนไี มพ่ น้ เปน็ แคก่ ารเคลอื่ นไหวแสดงพลงั ทวั่ ไป
เพราะการจะบกุ รกุ ฝง่ั ตะวนั ตกอยา่ งเตม็ ตวั นนั้ ตอ้ งคอยตามเกบ็ สงิ่ กดี ขวาง
ซ่ึงกองเทา่ ภูเขาเลากาเสียก่อน
เช่นเดียวกับมหาพงไพรแห่งจูร่าและประเทศแห่งยุทธภัณฑ์
ดวารก์ อน
ไม่ว่าก่อนที่เทมเพสต์กับดวาร์กอนสานสัมพันธมิตรกันจะเป็น
อย่างไร ในปจั จบุ ันจกั รวรรดไิ มอ่ าจลงมือโดยขาดการไตร่ตรองได้

(อย่างน้อยก็ควรด�าเนินการก่อนริมุรุจะขึ้นเป็นจอมมารละนะ
ตอนนน้ั เวลโดรา่ ยงั ไมฟ่ น้ื คนื ชพี เสยี ดว้ ย ไมแ่ นโ่ ลกอาจตกอยใู่ นกา� มอื ของ
จักรวรรดิไปแล้วกไ็ ด้...)
พวกเขาไมล่ งมอื เพราะเกรงวา่ ผนกึ ของเวลโดรา่ จะถกู ปลดออกมา
กระทงั่ ตอนทปี่ ฏกิ ริ ยิ าของเวลโดรา่ หายไป จกั รวรรดกิ ย็ งั ระแวด
ระวงั เกินไปจนไมไ่ ด้ด�าเนินการ
มาถึงตอนน้คี งไมม่ โี อกาสแลว้

260

ริมุรุหรือกษัตริย์กาเซลต้องเตรียมการรับมือกับจักรวรรดิอยู่
เปน็ แน ่ ทว่าส�าหรบั ฮนิ าตะแลว้ เธอคดิ วา่ ไม่มปี ัญหาอะไรหากจกั รวรรดิ
จะลงมอื ขน้ึ มา
นอ่ี าจเปน็ แบบเดยี วกบั ทสี่ มาชกิ สภานามวา่ โยฮนั หรอื กาแวนคดิ
พวกเขาสั่งสมความแข็งแกร่งไร้ท่ีติให้กับแผ่นดินของตน ขณะ
เบ่ียงสายตาเหล่าสมาชิกสภาของประเทศเล็กไปยังภัยคุกคามภายนอก
ท่าทีซึ่งสมกับเป็นขุนนางของพวกเขาสร้างความเอือมระอาให้แก่ฮินาตะ
อยา่ งยิ่ง
ผลโหวตประกาศออกมา เปน็ อนั วา่ เทมเพสตไ์ ดร้ บั อนมุ ตั ใิ หเ้ ขา้
รว่ มสภาดว้ ยคะแนนเสยี งสนับสนุนจ�านวนมหาศาล

“เท่าน้ีสหพันธรัฐจูร่าเทมเพสต์เป็นท่ียอมรับในฐานะผู้ร่วม
อุดมการณ์ของพวกเรา เราจะส่งจดหมายเชิญไปยังสหพันธรัฐจูร่า
เทมเพสต์ซึ่งเป็นประเทศท่ีเก่ียวข้องโดยตรง หลังจากส�ารวจความต้ังใจ
ของพวกเขาในการเขา้ รว่ มสภาแลว้ จงึ คอ่ ยเรมิ่ เปดิ การหารอื ครง้ั ตอ่ ไป จบ
การประชมุ !”
ประธานสภาประกาศกร้าวอย่างน่าเกรงขาม การหารือสิ้นสุด
ลงแล้ว
หลังจากนั้นค่อยว่ากัน แต่คราวนี้เลิกยุ่งกับพวกขุนนางดีกว่า
--------ฮนิ าตะตง้ั ใจแน่วแน่

＊

การประชุมอันแสนเหนื่อยส้ินสุดลง ฮินาตะตดั สินใจจะกลบั ไป
ยังโบสถ์
แต่ทา่ ทางเคราะห์ของวนั น้จี ะยงั ไม่จบ

“คณุ ฮนิ าตะ ขอเวลาสกั ประเด๋ยี วสคิ รับ”

บทท่ี 3 ก�รประชุม 261

คนที่ส่งเสียงเรียกฮินาตะคือหนุ่มน้อยผู้เยาว์วัย เขามีองครักษ์
เกอื บ 10 นายคุม้ กันอยู่
เรือนผมสีทองสลวย ใบหน้ายิ้มแยม้ แจม่ ใส
รูปโฉมของเขางดงามไม่เบาทเี ดยี ว ทว่าไมใ่ ช่แบบท่ีเธอสนใจ
ท้ังน้ฮี ินาตะเพ่งิ จะหลุดพ้นจากการโหมงานหนกั กวา่ 8 ชวั่ โมง
ความอดทนของเธอถึงขีดสุดแลว้ รสู้ กึ อยากรบี ๆ กลับไปเสียเตม็ แก่
รอยย้มิ ของหนมุ่ ที่ตนไม่สนใจหาได้มคี ุณคา่ ใดสา� หรบั เธอ
แต่ทวา่
ตา� แหน่งของชายผนู้ ้เี ปน็ ปญั หา
เขาคือเอลริค องค์ชายล�าดับท่ี 1 แห่งอาณาจักรอินกราเซีย
ท่ีซงึ่ เปน็ ส�านกั งานใหญข่ องสภา
หากแสดงกริ ยิ าไรม้ ารยาทกเ็ กรงวา่ จะกลายเปน็ การสรา้ งปญั หา
ระหว่างประเทศ ดว้ ยจดุ ยืนของฮินาตะเธอจึงไมอ่ าจเพิกเฉยตอ่ เขาได้

“วา่ ยงั ไงคะ? มีธรุ ะอะไรกับฉันรเึ ปลา่ ?”
เธอพยายามแสดงมารยาททางสังคมอย่างถึงท่ีสุด ก่อนถาม
เจา้ ชายเอลริคกลบั ไป
ทนั ใดน้นั เขากค็ ลยี่ ิ้มอันไม่นา่ พสิ มยั แลว้ ตอบฮนิ าตะ

“อนั ทจี่ รงิ แลว้ คณุ ฮนิ าตะ ผมมเี รอื่ งอยากจะขอรอ้ งคณุ นะ่ ครบั ”
เดิมทีเธอไม่ได้สนิทสนมกับเขาถึงขนาดต้องใช้ค�าว่า “คุณ”
มันเป็นเพียงความสัมพันธ์ในระดับที่เรียกว่ารู้ชื่อรู้หน้า เพราะต�าแหน่ง
สถานภาพของอีกฝา่ ยเท่าน้ัน
อีกทั้งนี่ยังเป็นครั้งแรกท่ีได้สนทนากับเอลริค ฮินาตะจึงรู้สึก
ไมช่ อบใจท่าทตี สี นทิ ของเขา

“ถ้าเชน่ นั้น คา� ขอท่ีว่าคอื อะไรล่ะ?”
เธอถาม กอ่ นทท่ี ง้ั คู่จะยา้ ยไปยงั ห้องรบั รองแขก

“ผมก�าลังคิดว่าจะทดสอบจอมมารริมุรุในการประชุมคร้ังหน้า

262

เรอ่ื งนม้ี แี คค่ นระดบั สงู เทา่ นน้ั ทร่ี ู้ แตอ่ ยา่ งวา่ ถา้ เกดิ จอมมารเขา้ มารว่ มสภา
ราษฎรคงหวนั่ วติ กกนั อยา่ งมากเลยใชไ่ หมละ่ ครบั จอมมารเองกต็ อ้ งแบก
รับหนา้ ทต่ี ามตา� แหนง่ อยแู่ ล้ว ดงั น้นั เราจึงจ�าเปน็ ตอ้ งดใู หแ้ น่ใจวา่ เขาจะ
ยอมฟงั ค�าพูดของเราแคไ่ หน ดังนน้ั ก็ถึงตาคุณออกโรงแล้วละครบั ”
เอลริคกลา่ วพรอ้ มเผยรอยย้ิมสดใส
ซง่ึ มีแตจ่ ะดนู า่ รา� คาญส�าหรับฮินาตะ

“ที่วา่ ออกโรงนห่ี มายความวา่ ไง?”
เธอคาดคัน้ เอลริค ราวกับจะบอกให้รีบๆ พูดธรุ ะมาสักที

“-------- !?”
เอลริคคาดหวังการตอบสนองที่ให้ความร่วมมือมากกว่าน้ี เขา
เบห้ นา้ ใหก้ บั ทา่ ทางไมส่ นใจใยดขี องอกี ฝา่ ย กระนน้ั กย็ งั พยายามแสดงทา่ ที
ที่ใจกวา้ งออกมาและเรม่ิ อธบิ าย

“นะ นั่นสินะครบั เดยี๋ วผมอธิบายใหฟ้ งั ถึงบอกว่าจะทดสอบ
แตอ่ กี ฝา่ ยกย็ งั เปน็ จอมมาร ขนื อาละวาดขน้ึ มาอาจเดอื ดรอ้ นกนั ได้ เพราะ
ง้นั เราจึงใครข่ อใหท้ า่ นชว่ ยคุม้ ครองพวกเราดว้ ย”
ในฐานะองค์ชายล�าดับท่ี 1 เป็นธรรมดาท่ีเอลริคจะได้รับการ
ปรนนบิ ตั อิ ยเู่ สมอ เขารวู้ า่ ตวั เองเนอ้ื หอมและยงั เชอื่ สนทิ ใจวา่ ไมม่ หี ญงิ ใด
กลา้ ปฏเิ สธคา� ขอของตน
ด้วยเหตุน้ี ชายหนุ่มจึงม่ันใจอย่างไร้ข้อกังขาว่าฮินาตะจะต้อง
ตอบตกลง เหลา่ องครกั ษเ์ องกเ็ ฝา้ ดคู วามเปน็ ไปดว้ ยบรรยากาศทเี่ หมอื น
มันเปน็ ของตาย
ฮินาตะนกึ สงสัย
ถึงจะเปน็ เรอื่ งธรรมดา แต่ไม่มเี หตุผลท่เี ธอตอ้ งปฏบิ ตั ิตาม

(ทา่ ทางแบบน้ี หรอื เขาคดิ วา่ ฉันจะผงกหวั ตกลงกนั นะ?)
เพราะคิดเช่นน้ัน เธอเลยเผลอเอย่ ถามออกมา

“ท�าไม ละ่ คะ?”

บทที่ 3 ก�รประชุม 263

“ทา� ไมนะ่ เหรอ? นนั่ กเ็ พราะพวกเรายอมรบั ในความเกง่ กาจของ
คุณยังไงล่ะครับ ความเก่งกล้าของคุณผู้เป็นหัวหน้ากองก�าลังอัศวินซ่ึง
แขง็ แกร่งทีส่ ุดในประวตั ิศาสตร์ มอื ขวาของเทพี และ “อัศวนิ อันดบั 1
แหง่ กองพลรกั ษาพระองคใ์ นสงั กดั องคส์ นั ตะปาปา”! ในบรรดานานาชาติ
ฝั่งตะวันตกน้ันไม่มีผู้ใดเทียบเคียงคุณได้เลย ไหนจะข่าวลือที่สู้เสมอกับ
จอมมารริมุรุนั่นอีก ถ้าหากคุณให้ความร่วมมือกับเราก็จะสามารถตีแผ่
ธาตแุ ท้ของจอมมารรมิ รุ ไุ ด้อยา่ งปลอดภยั ยงั ไงล่ะครบั !”
เอลริคสรรเสริญฮินาตะเสียยืดยาว พลางพูดจาด่ืมด�่าไปกับ
ตัวเอง
หมอนี่พล่ามอะไรอยู่น่ะ-------ฮนิ าตะคดิ
แมพ้ นื้ ฐานจะสภุ าพออ่ นโยน แตร่ มิ รุ กุ เ็ ปน็ จอมมารตวั จรงิ เสยี งจรงิ
การไปทา� ใหเ้ ขาขนุ่ เคืองเลน่ ๆ คือการกระท�าอันโงเ่ ขลาโดยแท้
อีกอย่าง เรอ่ื งที่วา่ เสมอกันน้ันเปน็ ขา่ วลอื ซึง่ ถูกเผยแพรอ่ อกไป
โดยเจตนา ฮนิ าตะไมอ่ าจชนะรมิ ุรุได้
สมมตุ ิหากเขาโกรธเป็นจริงเปน็ จังขน้ึ มา คนท่ีสามารถหา้ มทัพ
คงมเี พยี งลมู นิ สั ผู้เปน็ จอมมารเหมือนกันเทา่ นน้ั

“เรอ่ื งนอ้ี ยา่ ดกี วา่ คะ่ เขาคนนนั้ แขง็ แกรง่ จรงิ ๆ เปดิ ศกึ กนั ครงั้ หนา้
ก็ไม่มีอะไรรบั ประกนั วา่ ฉนั จะชนะ”

“ถอ่ มตวั อกี แลว้ นะครบั ไมเ่ หน็ ตอ้ งแกลง้ ทา� เปน็ หญงิ สาวผอู้ อ่ น
หวานเพราะวา่ อยูต่ อ่ หนา้ ผมเลยแท้ๆ”
รอยย้มิ จางหายไปจากใบหนา้ ของฮินาตะ
เธอไม่สบอารมณ์ข้ันสดุ ต่อวาจาหลงตวั เองของเอลริค
องครักษ์ชายของเขาแทรกตัวเข้ามา โดยไม่นึกเอะใจถึงความ
เปล่ยี นแปลงของฮินาตะแมแ้ ตน่ อ้ ย
ชายรา่ งยกั ษโ์ ดดเด่นทา่ ทางจองหองนน้ั คือไรเนอร ์ ผบู้ ญั ชาการ
สูงสดุ ในกองกา� ลงั อัศวินแห่งอาณาจักรอินกราเซยี

264

เขาทึม่ ถึงขนาดเอ่ยวาจากวนประสาทฮินาตะออกไป
“ฮ่าฮา่ ฮา่ ท่านฮนิ าตะ ช่วยไมไ่ ดห้ รอกนะทท่ี า่ นจะปลาบปล้มื

องคช์ ายเอลรคิ แตต่ อนนมี้ นั ยงั ไมใ่ ชเ่ วลา ทา่ นไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งกลวั อะไรทง้ั นนั้
ในเมอื่ มผี มอยู่ทั้งคน ถ้าไดพ้ ลงั ของทา่ นมาเสริมดว้ ยย่อมไม่พลาดอย่าง
แนน่ อน เพราะงัน้ -------”
ฮินาตะไม่มีแกใ่ จจะฟังคา� พูดงเ่ี ง่าเหลอื ทนน่นั จนจบ

“ฉันขอปฏิเสธ เพราะศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศประจิมกับ
จักรวรรดิศักด์ิสิทธ์ิลูเบเรียสได้ท�าสนธิสัญญาจะไม่ก้าวก่ายกับเทมเพสต์
ไวแ้ ลว้ และขอเตอื นวา่ ... จงลม้ เลกิ ความคดิ ทจ่ี ะไปยใุ หจ้ อมมารรมิ รุ โุ กรธ
เสยี เถอะนะคะ”

“------- ว่าไงนะ?”
“นะ นคี่ ณุ จะออกคา� ส่ังกับผมเหรอ!?”
องครักษช์ ายและเอลรคิ อา้ ปากเหวอ พวกเขาคงคดิ ไมถ่ ึงวา่ จะ
ถูกปฏิเสธ
ฮินาตะหมดอารมณจ์ ะเสวนากบั คนทง้ั คู่แลว้
ตัวเธอเองคงไม่อาจปฏิเสธได้หากน่ีคือค�าขอซึ่งผ่านข้ันตอน
ท่ีเหมาะสมอย่างเป็นทางการ เพราะถ้าคิดว่ามันเป็นการร้องขอจาก
ทางสภา การเลือกท่ีจะเรียกตัวฮินาตะผู้เชี่ยวชาญด้านการปราบอสูรก็
ถือว่าถกู ต้องแลว้
หากเป็นสภาซึ่งรับบทบาทส�าคัญ ค�าร้องขออย่างเป็นทางการ
คงส่งผ่านไปถึงสาขาของศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งทิศประจิมในแต่ละ
ประเทศแลว้ ยงิ่ นกึ ถงึ การคบคา้ สมาคมกบั นานาชาตติ ะวนั ตกนบั จากนไี้ ป
มันจึงเปน็ เรือ่ งที่ไม่อาจปฏิเสธไดเ้ พยี งเพราะอารมณข์ องตัวเอง
(ถ้าแบบน้นั คงย่งุ ยากน่าดู)
ฮินาตะครุ่นคิด
อยา่ งไรกต็ าม กรณนี น้ั คงตอ้ งทา� ขอ้ ตกลงถงึ เงอ่ื นไขยบิ ยอ่ ยตา่ งๆ

บทท่ี 3 ก�รประชุม 265

ฮินาตะอาจยกเหตุผลมาอ้างว่าการกระท�าอันเป็นปรปักษ์อย่างชัดเจนน้ี
ละเมิดสนธสิ ัญญา หรือท�าอะไรสักอยา่ งแล้วปฏิเสธพวกเขา
พวกเอลริคหยิบเรื่องน้ีข้ึนมาคุยกับฮินาตะโดยตรงเพ่ือละการ
ดา� เนนิ การลว่ งหนา้ นั้นไป... แตก่ ลับกลายเปน็ วา่ ผลทอ่ี อกมาตรงกนั ขา้ ม
อยา่ งสนิ้ เชิง

“แล้วอกี หน่อยท่านจะเสียใจ ท่านฮนิ าตะ! ตัง้ ใจจะเปดิ ตวั เปน็
ศัตรูกบั ทา่ นไรเนอร์ ผบู้ ัญชาการสูงสุดในกองก�าลงั อศั วินแหง่ อาณาจกั ร
อนิ กราเซยี ทา่ นนีอ้ ยา่ งน้ันหรอื ครับ!”

“ถูกต้องครบั ! เพอื่ มวลมนุษยชาตแิ ล้ว เราจะปล่อยใหจ้ อมมาร
ท�าตามใจตัวเองไม่ได้ ศาสนจักรแห่งทิศประจิมเองก็รู้สึกว่าไม่อยากให้
สภาเดนิ ทางผดิ เหมือนกนั ไมใ่ ชห่ รือไง!?”
พวกบรวิ ารเร่มิ พากันส่งเสยี งเอะอะ ทวา่ ฮินาตะกลับรูส้ ึกโล่งใจ
เพราะคา� พดู เหลา่ นพี้ สิ จู นใ์ หเ้ หน็ แลว้ วา่ มนั เปน็ เพยี งแคก่ ารกระทา�
นอกลูน่ อกทางตามอ�าเภอใจของคนกลุ่มหน่ึงเท่านั้น

“โชคร้ายไปหน่อย แต่ว่าฉันเช่ือใจจอมมารริมุรุ ขอตัวก่อน
นะคะ”
ฮินาตะจากทน่ี น่ั ไปพลางคิดว่าดีแลว้ ทอ่ี ีกฝา่ ยโง่
เธอเองก็แสดงกิรยิ ามารยาทขัน้ พ้ืนฐานแลว้ ถ้าเช่นนน้ั ทางการ
ทตู คงไมม่ ปี ญั หา เพราะสา� หรบั ฮนิ าตะผไู้ ดร้ บั เชญิ ใหม้ ายงั สภา ฝา่ ยทเ่ี สยี
มารยาทคือคนทเี่ จรจาโดยไมไ่ ดน้ ดั หมายล่วงหน้าตา่ งหาก
หากพิจารณาด้วยประเด็นที่ว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้าชายจากประเทศ
มหาอ�านาจแล้ว การรบั มอื ของเธอคงไม่ไดค้ ะแนนเตม็ แต่กถ็ ือวา่ พอใช้
ทว่า--------

(พวกปญั ญาออ่ นนน่ั คงไมห่ าเรอ่ื งทา� ใหร้ มิ รุ ตุ อ้ งโมโหหรอกนะ...)
ความกังวลดงั กลา่ วก่อตัวข้ึนในใจของฮินาตะ
เหตุการณ์น้ีคือจุดเริ่มต้นท่ีท�าให้เธอต้ังม่ันว่าจะไม่ยุ่งกับพวก

266

ชนชน้ั สูงอกี เปน็ อันขาด
(ฉนั ไม่ได้รว่ มแผนการดว้ ย ถา้ พวกเขาใจเยน็ ขึ้นสักนิดคงดี...)

การจะต่อกรกับจอมมารต้องอาศัยกองก�าลงั แหง่ ชาติ
หรอื ถา้ จะดา� เนนิ การดว้ ยคนจา� นวนนอ้ ย กต็ อ้ งเชญิ เหลา่ วรี บรุ ษุ
เลือ่ งชอ่ื มารวมตวั กัน
พวกเขาไมม่ ีเวลามากพอจะทา� เช่นน้นั
คงนบั เปน็ โอกาสดหี ากเรยี กจอมมารออกมายงั สงั เวยี นของพวก
ตนได้ ทวา่ การฉวยโอกาสจากสถานการณท์ ี่เกดิ ข้นึ โดยบังเอญิ น้ัน อตั รา
ความสา� เรจ็ ของแผนย่อมเปน็ ท่ีรกู้ นั อยู่แลว้
แตถ่ ้าเกดิ ว่า
แผนการทงั้ หมดนถี้ กู วางไว้ต้งั แต่ตน้ ละ่ ?

(มนั จะเปน็ ไปไดไ้ งเลา่ แตค่ รง้ั หนา้ เราคงเผลอไมไ่ ดล้ ะนะ------)
ฮนิ าตะครนุ่ คิดอย่างหมน่ หมอง

●

ผมไดร้ บั คา� เชญิ จากสภา จงึ เดนิ ทางมายงั อาณาจกั รอนิ กราเซยี
โรงแรมสุดหรูถูกเตรียมไว้ต้อนรับอาคันตุกะคนส�าคัญ การได้
เพลิดเพลินด่ืมด่�าชมความงามของเมืองหลวงที่น่าคิดถึงหลังเสร็จการ
ประชมุ กน็ ่าสนกุ ดี
เบนมิ ารคุ อยอารกั ขาผมแบบไม่มีบกพรอ่ ง
โซเอย์หลบๆ ซอ่ นๆ คอยฟังรายงานอยใู่ นเงา
พดู ถงึ เงา พอรนั กา้ หายไปจากเงาผมกร็ สู้ กึ เหงาทเี ดยี ว เขาออกไป
โผล่อยใู่ ต้ตวั กอ็ บตะบอ่ ยขน้ึ
ถึงจะฟน้ื หายจากความเหน็ดเหน่อื ยในการฝึกซ้อมกับมิลิม แต่
ดเู หมอื นเขาจะไมม่ เี วลาวา่ งใหร้ า่ งกายไดพ้ กั ผอ่ นเลย สงสยั คงเพราะมลิ มิ

บทที่ 3 ก�รประชุม 267

ประกาศวา่ จะทดสอบอยา่ งสม�า่ เสมอละมง้ั
พดู ให้เห็นภาพกค็ ือ การประลองศกึ จรงิ กับคารอิ อนน่ันเอง...
ก็อบตะร้องห่มร้องไห้กับรันก้าว่าขืนเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังโดน
เชือดแหงๆ
รนั ก้าจงึ ต้องออกไปหากอ็ บตะแบบเสยี ไมไ่ ด ้ ทว่าหางนัน้ กลับ
ส่ายไปมายกใหญ่... แม้จะท�าเป็นบ่นนั่นน่ี แต่รันก้าคงถูกใจเขาไม่เบา
เหมอื นกัน
ทง้ั คสู่ นิทกนั ไดก้ ด็ ี
เพราะเหตนุ ีผ้ ทู้ ่ีตดิ ตามมาคือเบนมิ ารุกับชูนะ ไมว่ ่าในกรณไี หน
ยง่ิ คนเยอะยิง่ มากความ ตอ้ งคนน้อยๆ ตา่ งหากถงึ จะคลอ่ งตวั
อันที่จริงผมกะพาชิออนมาด้วย แต่ยังไม่มั่นใจพอที่จะพาเธอ
เขา้ ไปในเมอื งใหญ ่ ถา้ เธอเผลอทา� พลาดเหมอื นทผี่ า่ นๆ มาตอ้ งเปน็ เรอื่ งแน่
ผมเลยสัง่ ให้ชิออนอบรมบริวารและฝากฝังให้คอยเฝ้าบ้านแทน
เกลโด้ไปไหนไม่ได้ เขาต้องคุมงานสร้างเมืองหลวงแห่งใหม่
ให้กับมิลมิ
ดอิ าโบลอยู่ระหวา่ งการออกพเนจร
เขาเคยบอกว่าจะรวบรวมข้ารับใช้ แต่จะประสบปัญหาอยู่หรือ
เปล่ากไ็ มร่ ู้?
ส่วนผมก�าลังไปได้สวยกับการสร้างภาชนะวิญญาณตามท่ีเคย
สญั ญาไว ้ เพราะอยากทา� ใหเ้ สรจ็ เรยี บรอ้ ยกอ่ นดอิ าโบลจะกลบั มา ฉะนน้ั
ผมจึงคดิ ว่าเขาไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งรบี กลับนกั กไ็ ด้
แตอ่ ยา่ งดอิ าโบลนะ่ ถา้ ผมเรยี กเขาตอ้ งยอ้ นมาทนั ทอี ยแู่ ลว้ ผม
เองกไ็ มม่ ธี รุ ะสา� คญั อะไร ปลอ่ ยใหเ้ ขาไดท้ า� ตามใจตวั เองสกั พกั คงไมเ่ ปน็
ปัญหา
ฮาคโุ รถกู โมมจิ พิ าตวั ไปยงั หมบู่ า้ นลบั แลของเทง็ ง ุ (เผา่ จมกู ยาว)
กาเซลออกไปเยี่ยมเยียนเมืองมังกรที่ถูกลืมพร้อมกับมิดเรย ์

268

อยา่ งไรกต็ าม ดเู หมอื นนนั่ จะเปน็ แหลง่ ทอ่ี ยอู่ าศยั ของไวเวริ น์ (มงั กรเหนิ
เวหา) ทา่ ทางพวกเขาคงต้ังใจจบั มนั มาทา� ใหเ้ ช่อื งละม้งั
กาเซลคดิ จะพฒั นากองกา� ลงั “ฮริ วี (ฝงู มงั กรบนิ )” มากขน้ึ กวา่
แต่ก่อน หนึ่งในการพัฒนาน้ันรู้สึกว่าจะเป็นการตัดสินใจท�าการทดลอง
ก�าลังรบทางอากาศทเ่ี อาไวเวริ ์นมาเปน็ สัตวพ์ าหนะ
แมอ้ อกจะขล้ี มื เพราะมวั แตย่ งุ่ กบั งานวจิ ยั ตลอดเวลา แตถ่ งึ อยา่ ง
นนั้ กาบลิ กเ็ ปน็ นกั รบมากฝมี อื ทงั้ ยงั ไดร้ บั ความไวว้ างใจจากบรรดาลกู นอ้ ง
อย่างแนน่ หนา ผมจึงกล้าหวงั ว่าการทดสอบคร้งั นจี้ ะดา� เนินไปได้ดว้ ยดี
ถา้ ท�าส�าเร็จคงตอ้ งเอย่ ปากชมสกั หนอ่ ยแล้ว
จากเหตุผลดงั กลา่ ว เหล่าแกนนา� ทุกคนจึงต่างกา� ลงั ยงุ่ ในแบบ
ของตวั เอง
เพราะอยา่ งนนั้ พวกผมเลยมาเยอื นอาณาจกั รอนิ กราเซยี กนั 3 คน
พรอ้ มนดั เจอกบั โซเอย์ท่นี ่ัน
เราม่งุ หนา้ ไปยังรา้ นเส้ือผ้ากอ่ นเป็นอนั ดับแรก
ทห่ี น้าตา่ งแสดงสนิ ค้า (ชั้นวางของตกแต่งติดกระจก) ประดับ
ประดาไปด้วยเครื่องแต่งกายหลากหลายรูปแบบราวกับญ่ีปุ่นในยุคสมัย
ปจั จบุ นั ผู้คนสัญจรผ่านมาชมและเพลดิ เพลินกับส่งิ ของเหล่านนั้ แสดง
ใหเ้ ห็นวา่ ความเปน็ มหานครของเมอื งหลวงอินกราเซยี นน้ั เป็นเช่นไร
หนา้ ตา่ งแสดงสนิ คา้ นม้ี รี าคาแพงหฉู ่ี แมต้ วั กระจกจะหาไดท้ วั่ ไป
ตามทอ้ งตลาด แตห่ นึ่งแผน่ ในขนาดเทา่ นี้อาจคดิ เปน็ มูลคา่ มากพอทจี่ ะ
ซื้อบ้านกระจอกๆ ได้ ร้านท่ีจัดแสดงสินค้าในลักษณะน้ีคงท�าก�าไร
ค่อนขา้ งสูงทีเดียว
นี่คือส่ิงท่ีผมฟังมาจากโยลไมล์อีกทอดหน่ึง แต่พอเห็นบรรดา
ฝงู ชนแลว้ ผมถึงตระหนักไดว้ า่ มันถกู ต้องอยา่ งทีเ่ ขาพดู ไวไ้ ม่มีผดิ
อกี เรอ่ื งหนงึ่ ประเทศของเรากน็ า� เขา้ กระจกแสดงสนิ คา้ เหมอื นกนั
พอเอาเรอ่ื งทเ่ี จอในมหานครอนิ กราเซยี นไ้ี ปบอกกบั ทกุ คน กองทพั อสิ ตรี

บทท่ี 3 ก�รประชุม 269

อนั มีชูนะเปน็ แกนน�าก็พากนั อ้อนวอนขอวา่ อยากน�ามนั เข้ามาใหไ้ ด้
เมอื่ ไม่เห็นเหตุผลท่ีจะคัดคา้ น ผมเลยลองปรึกษากบั มลิ ด์แลว้
ให้เขาเร่ิมลงมือผลิตกระจกออกมา พวกผมมีอาจารย์ราฟาเอลผู้ช่วย
ตัวฉกาจอยทู่ ้งั คน ดว้ ยเหตุน้หี น้าตา่ งแสดงสนิ คา้ จงึ เป็นรปู เป็นรา่ งขึ้นมา
แบบไร้อปุ สรรคใดๆ
แตเ่ ร่อื งน้นั เอาไวท้ หี ลงั พวกผมมาทนี่ ีก่ ด็ ้วยคา� ขอของชูนะ
ชูนะจับจ้องไปยังเสื้อผ้าชุดใหม่ล่าสุดที่ถูกจัดแสดงอยู่หลัง
หนา้ ต่างแสดงสนิ คา้ อย่างสนอกสนใจ
ไมว่ า่ จะพูดยังไง ทีน่ ีม่ นั กช็ า่ งเจริญหเู จริญตาจริงๆ
พวกผมตรวจตราดโู ดยรอบรา้ นคา้ ตา่ งๆ แลว้ มเี สอ้ื ผา้ ดไี ซนเ์ ปน็
เอกลกั ษณท์ ห่ี าไม่ได้ในประเทศตวั เองอยู่เต็มไปหมด
ชุดที่พวกชูนะตัดเย็บให้กว่าคร่ึงถูกผลิตซ�้าจากความจ�าของผม
แตท่ นี่ น่ี น้ั คลาคลา�่ ไปดว้ ยเครอื่ งแตง่ กายซง่ึ เหลา่ ชา่ งฝมี อื ตา่ งออกแบบมนั
ขึ้นมาเอง
สินคา้ หลากหลายตงั้ ไว้ราวกบั จะอวดโฉมกัน
เพียงเท่าน้ีกม็ ากพอจะทา� ให้ชูนะถกู ดงึ ดดู ได้แลว้

“ข้ายังไม่ยอมแพ้หรอก ต้องหมนั่ ฝกึ ฝนใหม้ ากกว่านี้-------!!”
ชนู ะตดั สินใจแน่วแน่แล้วพึมพ�ากับตัวเองเบาๆ

“จากนไี้ ปกฝ็ ากดว้ ยนะ! เพราะงน้ั ทกุ คน เลอื กชดุ ทชี่ อบชดุ ไหน
กไ็ ดต้ ามสบาย เดยี๋ วฉนั ซ้อื ให้เอง”

“เอ๊ะ!! จะ จะดีหรือคะ?”
“ข้าดว้ ยรึ?”
“...ขา้ มแี คน่ กี้ ็พอครบั ”
“ไมเ่ ปน็ ไรนา่ ไมเ่ ปน็ ไร! เงนิ เดอื นพวกนายฉนั กไ็ มไ่ ดจ้ า่ ยให้ เวลา
แบบนข้ี อใหฉ้ ันได้ท�าเทก่ ับเขาบ้างเถอะ”
ผมตดั สนิ ใจซอ้ื เสอ้ื ผา้ เปน็ ของขวญั ใหพ้ วกเขาทงั้ สาม เพอื่ แทน

270

ความรูส้ ึกขอบคณุ อยา่ งท่ีควรท�า
ผมเตรยี มสทู (ชดุ ทางการ) สา� หรบั งานประชมุ วนั พรงุ่ นเ้ี อาไวแ้ ลว้
แตเ่ บนิมารกุ บั โซเอยย์ งั สวมชุดออกรบอยเู่ ลย ถ้าอยกู่ บั นักผจญภยั คงไม่
น่าสงสยั เทา่ ไร แตใ่ ส่มาเดนิ เล่นในเมืองดูจะจรงิ จงั ไปหนอ่ ย ชูนะเองก็ยงั
ใสเ่ ครื่องแบบมโิ กะ ไมม่ เี ปลี่ยน ผมเลยคิดวา่ พวกเขาควรไดใ้ สช่ ุดสวยๆ
ท่วั ไปบ้าง
ดังน้ันผมจงึ ปล่อยให้พวกเขาเลอื กเสือ้ ผา้ แต่ละชุดกนั เอง
ของเบนิมารุกับโซเอย์คือชุดสูทล�าลอง เส้ือยืด และยีนเข้ารูป
สนิ ะ
ฮื่อฮือ่ เขา้ ทา่ ดี เข้าท่าดี
สว่ นของชนู ะ-------โอ!้ !
เธออยู่ในชุดกางเกงกระโปรงสีขาวฟูฟ่องกับเส้ือกั๊กไหมพรม
สีไอซบ์ ลู
น่ารกั จงั แบบน้เี หมาะกับเธอทส่ี ดุ เลยแฮะ!

“ไม่เลวน่นี า มันดูเขา้ กับเธอดีนะ ชูนะ!”
“ขอบคุณค่ะ! ข้าปล้ืมใจเหลอื เกินทา่ นรมิ ุรุ”
อืม้ อ้มื
อยา่ งวา่ แหละ ชนู ะในเครอื่ งแบบมโิ กะกด็ ี แตใ่ สช่ ดุ ลา� ลองแบบน้ี
กไ็ มเ่ ลว เนอ่ื งจากเธอดตู า่ งไปจากเคย มนั จงึ ใหค้ วามรสู้ กึ แปลกใหมส่ ดุ ๆ
ไปด้วย
โอกาสมาถงึ ทงั้ ท ี พวกเขาเลยเลอื กเสอ้ื ผา้ หลายตอ่ หลายชดุ และ
ตัดสินใจซอ้ื มัน ต่อไปคงได้ใช้มันเปน็ แบบอา้ งอิงแล้วตัดเย็บออกมาด้วย
ตัวเองแนน่ อน
ผมเลอื กจม๊ั สูทสนี า�้ เงินอ่อนเป็นของฝากให้กบั ชิออน รายน้ันดู
ภายนอกออกแนวเทๆ่ น่าจะใสช่ ดุ นไ้ี ด้สวยทเี ดียว
“เธอต้องดใี จแน่ๆ เลยคะ่ !”

บทท่ี 3 ก�รประชุม 271

“จะเป็นงัน้ รเึ ปลา่ นะ?”
ถา้ ใชผ่ มเองกย็ ินดี

“คะ่ แน่นอน”
ถ้าชูนะพดู แบบนัน้ คงจะจริงอย่างทเี่ ธอว่า

“ของพวกเธอก็ดูเหมาะดอี ย่แู ลว้ เอาเป็นชุดพวกนแี้ หละ”
“มันไม่ได้ดูลา� ลองเกนิ ไปสา� หรับพวกขา้ ใชไ่ หมครับ?”
“--------น่นั ส”ิ
ทา่ ทางเบนมิ ารกุ บั โซเอยจ์ ะไมถ่ กู ใจเทา่ ไร แตฉ่ นั จะไปรไู้ ดไ้ งเลา่
แลว้ น่พี วกนายยงั มวั เลือกอยู่อีกเหรอ?
ปากบอกไมส่ นใจ แตต่ ง้ั หนา้ ตงั้ ตาเลอื กกนั ใหญเ่ ชยี วนะ คนหลอ่
ใส่อะไรกห็ ล่ออยู่แลว้ เลิกคิดมากแล้วเลือกไปเถอะน่า...
ถา้ เปน็ ผมคงตดั สนิ ใจอยา่ งรวดเรว็ เพราะกลมุ้ ไปกไ็ มร่ วู้ า่ ตา่ งกนั
ยงั ไงอยู่ดี ผมจงึ ใหพ้ นกั งานชว่ ยเลือกเสียเลย จะไดม้ น่ั ใจและไมม่ ปี ญั หา
ดว้ ยเหตนุ ้ี แตล่ ะคนจงึ เลอื กเสอื้ ผา้ ของตวั เองเสรจ็ เปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ย
พวกเขาวัดตัวเทียบขนาดกันที่น่ัน ทั้งยังเปลี่ยนชุดใหม่อย่าง
วอ่ งไว
ชูนะยิ้มกริ่มพร้อมประคองห่อเส้ือผ้าที่ผมซื้อให้ไว้ในอ้อมแขน
เธอท�าอะไรเรียบร้อยไปตามปกติผิดกับชิออนผู้เป็นเลขานุการเสียของ
ความตา่ งระหวา่ งสองคนนีท้ า� ใหผ้ มยิม้ ออกมา
เบนิมารกุ บั โซเอยก์ ็ดชู อบใจท่ไี ดเ้ ปลยี่ นมาใสช่ ุดใหม่
ไม่มีอะไรดไี ปกวา่ การทีท่ กุ คนมีความสขุ อีกแลว้
ผมนึกอยากตอบแทนพวกเขาทีต่ รากตรา� ท�างานมาโดยตลอด
ถ้าจะดีใจกนั ขนาดนี้รบี มาทนี่ ่แี ตแ่ รกคงดี
ผมคดิ เช่นนนั้ ขณะจา่ ยเงนิ ใหเ้ รยี บรอ้ ย

หลังจากแต่งองค์ทรงเครื่องเสร็จ พวกเราก็มุ่งหน้าไปยังร้าน

272

กาแฟท่คี ุณโยชดิ ะเปน็ ผู้จัดการอยู่
ตอนนี้เขามีลูกศิษย์คอยสืบทอดกิจการและก�าลังขายดีเป็น
เทน�า้ เททา่
ดว้ ยความทป่ี ระเทศของเราเปน็ ผจู้ ดั หาวตั ถดุ บิ ใหแ้ กเ่ ขา พวกผม
เลยไดอ้ ดุ หนุนในราคาส่วนลดไปโดยปรยิ าย
คนท่ีพวกผมก�าลังคอยอยู่คือฮินาตะ ซึ่งน่าจะมาถึงอาณาจักร
อนิ กราเซียตั้งแตก่ ่อนหนา้ นั้นแล้ว
ขณะก�าลังเพลิดเพลินกับอาหารกลางวันของทางอาณาจักรซึ่ง
ไม่ได้ล้ิมรสมานานแสนนาน พวกผมจึงตกลงกันว่าจะถามรายละเอียด
จากฮนิ าตะเกี่ยวกับการประชุมทีจ่ ะจัดขนึ้ ในวันพรงุ่ นี้
ระหว่างทีร่ อเธอ ผมขอข้อมูลบางสว่ นจากโซเอย์
เพราะโซเอยส์ บื ทศิ ทางในอนาคตของนานาชาตติ ะวนั ตกมาตลอด
เขาจึงนา่ จะรถู้ งึ เหตผุ ลในการเรยี กตัวคร้งั นด้ี ี

“เอาละโซเอย์ ชว่ ยรายงานใหเ้ ราฟงั หนอ่ ย”
“ครบั งน้ั ขา้ ขอเรมิ่ จากผลตอบรบั เรอ่ื งงานเทศกาลเปดิ ประเทศ
ก่อน-------”
เขาว่า แล้วหยิบยกแต่เพียงข้อมูลส�าคัญๆ ท่ีได้เก็บเกี่ยวจาก
ข่าวลอื ซุบซบิ หรอื ในวงสนทนาทว่ั ทกุ หนทกุ แหง่ มารายงานพวกผม
การอธบิ ายของเขายอดเยยี่ มและเขา้ ใจงา่ ย แมแ้ ตต่ วั ผมเองกย็ งั
ถกู ใจ
งานเทศกาลเปดิ ประเทศไดร้ ับผลตอบรับทว่ มท้น
ต้ังแต่ระดับสูงอย่างขุนนางเชื้อพระวงศ์ไปจนถึงระดับล่างอย่าง
เกษตรกร เรียกว่าเป็นประเด็นร้อนแรงอย่างย่งิ
พดู ถงึ ข่าวลอื แลว้ ดนั เจ้ียนก็ไม่ตา่ งกนั
โซเอยเ์ ลา่ วา่ การโฆษณาแกพ่ วกชนชน้ั สงู ประสบความสา� เรจ็ มผี ู้
ทา้ ทายกอ่ ตงั้ ทมี เพอ่ื พชิ ติ วงกต ไมใ่ ชแ่ คป่ ระเทศเพอื่ นบา้ นของเราเทา่ นน้ั

บทท่ี 3 ก�รประชมุ 273

แม้แตใ่ นประเทศห่างไกลยงั มีผ้ใู หค้ วามสนใจมากข้ึนด้วย
ถ้าเป็นเชน่ นี้จา� นวนผู้ท้าทายวงกตคงเพ่ิมสงู ข้ึนไปอกี
พอไดฟ้ ังเร่อื งน่าชืน่ ใจแล้ว ผมจึงสบโอกาสเขา้ ประเด็นหลัก

“แล้วการตรวจประวัติพวกพ่อค้ากับปูมหลังความสัมพันธ์ของ
ดยุกมวิ เซ่ล่ะ?”

“เรอื่ งนน้ั ขา้ ไมพ่ ลาดครบั ขา้ ตรวจสอบพวกพอ่ คา้ ตง้ั แตส่ มาชกิ
ในครอบครวั ยันบา้ นของลกู ค้าแตล่ ะคนอย่างถี่ถ้วนแล้ว ผลสรุปคอื ยังไม่
พบขอ้ ยนื ยนั วา่ มสี ว่ นเกย่ี วขอ้ งกบั บคุ คลตอ้ งสงสยั เปน็ พเิ ศษ แตด่ เู หมอื น
เจา้ หนา้ ทร่ี ฐั ไมร่ ะบจุ า� นวนจะเปน็ ตวั กลางในการออกคา� อนญุ าตทา� การคา้
ในประเทศตา่ งๆ ใหก้ บั พวกเขา พอสบื สาวถงึ ความสมั พนั ธข์ องคนพวกนนั้
ก็พบวา่ เชอื่ มโยงกับดยุกมิวเซ่ครับ”
...หมายความวา่ อะไรหว่า?

《คÓตอบ เหลา่ พอ่ คา้ อาจเคลอ่ื นไหวไปตามความประสงคข์ อง
ปจั เจกนาม : มิวเซ》่

แบบนี้น่ีเอง ง้ันต่อให้ไปไล่ถามพวกพ่อค้ามากกว่านี้ก็คงไม่ได้
ข้อมลู ท่จี �าเป็นสนิ ะ
ถ้าอย่างนนั้ มิวเซล่ ่ะ?
เขาอยกู่ บั คณะกรรมการผเู้ ปน็ เงากมุ อา� นาจในนานาชาตติ ะวนั ตก
อยา่ งแทจ้ ริง ไม่แนว่ ่าเขาอาจกา� ลงั วางแผนอะไรอกี ก็ได ้ มิวเซ่เป็นผชู้ าย
ทดี่ เู จ้าแผนการพอสมควร ผมวา่ เราควรจับตาดูเขาต่อไปจะดีกว่า

“แปลวา่ ดยกุ มวิ เซเ่ นยี่ ฝมี ือเยี่ยมไปเลยสินะ? งั้นตอนนีบ้ ุรษุ ตัว
ปัญหาคนน้นั เขาเปน็ ยังไงบ้างละ่ ?”
ไม่ว่าจะเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่อาจปกปิดโซเอย์ผู้คอยสอดส่องได้
ทง้ั ยงั เขา้ ไปเกย่ี วพนั กบั องคก์ รนา่ สงสยั อกี ถงึ จะวางแผนรา้ ยอะไรไวพ้ วกผม

274

ยอ่ มจับได้อยู่ดี
ขณะกา� ลงั คดิ เชน่ นั้น โซเอยก์ เ็ อย่ สงิ่ ทน่ี า่ ตกใจออกมา

“เขาตายแล้ว”
“หา?”
“ขา้ เดาวา่ เขาคงถกู อะไรบางอยา่ งโจมตเี ขา้ จากทไี่ กลๆ นะ่ ครบั ”
มิวเซ่คือดยุกแห่งอาณาจักรแกสตันผู้ยิ่งใหญ่พอตัว ผมสงสัย
เหลอื เกนิ ว่าการทเ่ี ขาถกู สงั หารนั้นอาจมสี ่วนเกี่ยวข้องกับองคก์ รปริศนา
และหากมนั คอื การ “โยนความผดิ ใหแ้ พะรบั บาป” จรงิ ๆ อกี ฝา่ ย
ก็นา่ จะมอี า� นาจมหาศาลทีเดียว

《แจง้ เตอื น การแกะรอยของปัจเจกนาม : โซเอย์ มโี อกาส
ทจ่ี ะถกู จบั ได》้

หรือจะเป็นการปดิ ปาก
ยงั ไงซะจา� ไวใ้ หแ้ ม่นวา่ อกี ฝ่ายคอื ตัวอนั ตรายเสยี ดกี ว่า

“แมแ้ ต่เจ้าก็สัมผสั ไม่ไดเ้ ลยเรอะ?”
“ใช่ ขา้ ไมร่ สู้ กึ ถงึ สญั ญาณอะไรเลยจนกระทง่ั มวิ เซล่ ม้ ลงตอ่ หนา้
ต่อตา”
โซเอยต์ อบคา� ถามเบนมิ ารเุ บาๆ เขาวา่ ไดย้ นิ เสยี งหลงั จากทมี่ วิ เซ่
ถูกฆา่ แมแ้ ตต่ วั เขาเองยังไมท่ นั ไดเ้ ตรยี มปอ้ งกนั ด้วยซ�า้
ผมท�าได้เพียงปลอบประโลมโซเอย์ผู้รายงานสถานการณ์ให้ฟัง
อย่างสา� นกึ ผดิ
“ไม่น่าเช่ือเลยแฮะ ท่ีโซเอย์จับสัญญาณไม่ได้แปลว่าอีกฝ่าย
ตอ้ งโจมตมี าจากพนื้ ทห่ี า่ งออกไปเปน็ รอ้ ยๆ เมตร ถา้ ใชเ้ วทมนตรค์ งรสู้ กึ
ถึงพลังเวท หรือถ้าหากเป็นการขว้างปาก็น่าจะสัมผัสร่องรอยของออร่า
ได้นี่นา?”

บทท่ี 3 ก�รประชุม 275

ไม่ส ิ มนั ไม่ไดท้ �ากันง่ายๆ ขนาดนั้น
เพราะผมมคี ณุ ราฟาเอลคอยรบั รขู้ อ้ มลู สว่ นใหญผ่ า่ น ‘ญาณเวท’
ใหต้ ่างหาก...
แตจ่ ะว่าไปเร่ืองนนั้ --------

“เหมือนเป็น การยิงเลยนะ?”
“การยงิ ?”
“มันคอื อะไรเหรอครับ นั่นนะ่ ?”
อ้อ เบนิมารุกับโซเอยไ์ มร่ ูจ้ ักคา� น้นี เี่ อง
แมแ้ ตช่ ูนะยังมองผมด้วยความสงสยั พอลองนกึ ดูดๆี แล้ว ใน
โลกใบนไี้ มม่ ปี นื แตถ่ า้ “ชาวตา่ งโลก” จะพกมนั ไวก้ ค็ งไมแ่ ปลกอะไรละมงั้
“ปนื งนั้ เหรอ? ถ้าจา� ไมผ่ ดิ รูส้ ึกวา่ ยูคจิ ะมีปืนพกอยเู่ หมอื นกัน”
“เหวอ!?”
เสยี งทดี่ งั มาจากขา้ งหลงั อยา่ งกะทนั หนั ทา� เอาผมเกอื บตกเกา้ อี้
คนทีพ่ ูดขนึ้ มาคือฮินาตะ
เธอพรางตัวเงียบแลว้ แอบย่องเขา้ มาด้วยหวังจะท�าให้ผมตกใจ
เบนิมารุก�าลังหวั เราะ สว่ นโซเอยก์ เ็ มม้ ปากกล้ันขา� อยู่
คงไมใ่ ชเ่ รอื่ งอะไรนอกจากสารรปู อันยา�่ แยข่ องผมสินะ
“ทา่ นพค่ี ะ! โซเอย์ก็ดว้ ยอีกคน!!”
ชนู ะอตุ ส่าหโ์ มโหทงั้ คแู่ ทนให ้ ผมเลยอดทนเกบ็ ค�าบน่ เอาไว้
ถ้าคุณราฟาเอลช่วยบอกล่วงหนา้ ให้เรียบร้อยกอ่ นละก็-------

《แจ้งเตือน ไมไ่ ด้สมั ผสั ถึงเจตนารา้ ย》

...นนั่ สินะครับ
ทัง้ หมดนีผ้ มผดิ เองครบั ทีแ่ สรง้ ทา� เป็นเก่ง
ผมฝนื ยิ้มกลบเกลอื่ นขณะคิดกับตวั เองว่า ใหต้ ายสิ

276

＊

ในเม่ือฮินาตะมารว่ มด้วยแล้ว พวกเราจงึ สั่งอาหารมือ้ กลางวัน
ถอื ว่าหน้าตาคอ่ นขา้ งหรหู ราทเี ดียวในราคา 1 เหรยี ญเงิน
ระหว่างทานอาหารพวกผมต่างเพลิดเพลินกับรสชาติอันโอชะ
โดยไมไ่ ด้เอ่ยบทสนทนาเครียดๆ ออกมาแตอ่ ยา่ งใด
พอท้องอิม่ จนหนา� ใจแลว้ ผมถึงค่อยส่งั กาแฟ
รสขมของมนั เหมาะกับความเป็นผใู้ หญจ่ ริงๆ น่นั แหละ
เมอื่ ใสน่ า�้ ตาลกบั นมลงไปในระดบั ทพ่ี อด ี การผสมผสานระหวา่ ง
ความขมกบั ความหวาน-------

“แบบนม้ี นั ไมใ่ ชค่ าเฟโ่ อเลแ่ ลว้ อยา่ งนอ้ ยถา้ เปน็ สดี า� กว็ า่ ไปอยา่ ง
นี่แคท่ า� ให้หวานขึน้ ไมเ่ ห็นจะเหมือนผ้ใู หญ่ตรงไหน”
การจี้จดุ น้ีลอยมาจากทางฮินาตะ
สงสยั เสียงในใจผมจะหลุดปากออกไปซะละมั้ง

“นะ หนวกหนู า่ เธอนะ่ ! จะยงั ไงกช็ า่ ง ของแบบนม้ี นั อยทู่ บ่ี รรยากาศ
ต่างหากเล่า!”

“ฮ่อื สารรูปนัน่ ก็ดว้ ย ไม่ไดใ้ ห้ความรสู้ กึ เปน็ ผใู้ หญเ่ ลยสกั นดิ ”
อก้ึ ไม่ใช่แค่กาแฟ แมแ้ ตเ่ สือ้ ผา้ ก็ดว้ ย
หรือมนั จะจรงิ อยา่ งทเี่ ธอพูด?
เสอื้ ผา้ ทพี่ นกั งานรา้ นนน้ั เลอื กใหผ้ มคอื ชดุ คลมุ ซงึ่ คอ่ นขา้ งลา้� สมยั
ผมไมท่ นั ไดเ้ ฉลียวใจเลยว่ามนั จะดเู ด็กเกินไปไหม เพราะเชื่อสายตาของ
พนักงานคนน้นั แทๆ้ ...
“ถา้ ปลอ่ ยใหเ้ ปน็ หนา้ ทข่ี องพนกั งานมนั จะตอ้ งมนั่ ใจไดแ้ ละไมม่ ี
ปัญหา” อะไรกนั เล่า

“บา้ เอย๊ นี่มนั คือชดุ เดก็ จรงิ ๆ เหรอเนยี่ !?”

บทท่ี 3 ก�รประชมุ 277

“ไมใ่ ชห่ รอกคะ่ มนั ดูเหมาะกับทา่ นรมิ รุ ุมากเลยนะคะ!”
“ชะ ใช่แล้วครบั เขา้ ท่าดที ีเดียว”
“ทจี่ รงิ ขา้ นึกวา่ ทา่ นสนใจชุดน้ีอย่เู สียอีก”
ทบี่ อกวา่ เหมาะนั่น หมายความว่าฉนั ดเู หมอื นเดก็ นอ้ ยเรอะ!?
ไม่รู้จะพดู ยังไงเลย ผมชอ็ กมาก
สมั ผัสตอนสวมใสก่ ไ็ ม่เลว แลว้ ก็ไมไ่ ดไ้ มช่ อบชดุ น้ดี ว้ ย
แตว่ ่านะ นนั่ มนั คนละเรื่องกนั
ในเม่ือมนั คอื ภาพลกั ษณ์ของคนเทๆ่ อย่างเราเลยน่นี า?
อยา่ งนอ้ ยผมก็สงู ขนึ้ ตอนน้ดี ูเหมอื นเดก็ มัธยมตน้ แลว้ แทๆ้
“ยอมรบั ซะเถอะ มันดูเขา้ กบั นายเพราะนา่ รกั ตา่ งหาก”
ผมไหล่ตกหลงั ได้รบั การยนื ยันจากฮินาตะ
แตก่ ็นะ
ตอนนผี้ มคงไมเ่ หลอื เสนห่ แ์ บบผใู้ หญเ่ ลยสกั กะผกี เดยี วแลว้ ละมงั้
จะวา่ ไป ไม่เขา้ ใจเหมอื นกันวา่ ท�าไมอดตี ผู้ใหญ่อย่างผมถึงเพ่ิง
มาสนใจเรื่องส่วนสงู เอาป่านนี้
ถ้าไม่ยอมรบั ความจริงแต่โดยดีคงป่วยการเปลา่ ๆ...
ฮนิ าตะซ่ึงพดู เช่นนนั้ ไม่ไดแ้ ต่งกายเกไ๋ กเ๋ หมอื นตอนอยู่ในงาน
เทศกาล
เธอสวมใสเ่ ครอื่ งแบบอศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธเ์ิ ปะ๊ ไปหมดตง้ั แตห่ วั จรดเทา้
แลดูสงา่ ผา่ เผยราวกับสาวงามในคราบผู้ชาย
-------แบบนี ้ ต้องใหผ้ มสลบั กบั ฮินาตะสถิ งึ จะถกู ?
ผมคิดเชน่ นน้ั แต่หา้ มตัวเองไม่ใหพ้ ดู มันออกมา
ผมวกกลับเขา้ เรื่องเดิมต่อจากเม่ือกี้ทัง้ ที่ยังอดึ อัดใจไมห่ าย

เร่ืองท่วี ่านั้นเก่ยี วกบั วิธสี งั หาร อันเปน็ การสง่ ให้ดยกุ มิวเซไ่ ปสู่
สุคติ

278

“ในเมอื่ มีปนื พกอยู่ งั้นก็เปน็ การยงิ จรงิ ๆ สนิ ะ?”
“ฉันไม่ค่อยรู้ละเอียดเท่าไหร่ แต่ปืนพก (พิสโตล) ก็ไม่ได้มี
ระยะยิงไกลถึง 50 เมตรไมใ่ ชเ่ หรอ?”
นา่ จะอย่างน้ัน
หากระยะไกลคงตอ้ งไรเฟิลแหละนะ
“บนโลกน้มี ีพวกสไนเปอรไ์ รเฟลิ ดว้ ยรึเปลา่ ?”
“ไมร่ สู้ ?ิ ฉนั ไมเ่ คยเหน็ เหมอื นกนั แตจ่ ะดว่ นสรปุ วา่ ไมม่ เี ลยกค็ ง
ไม่ใช”่
น่นั สนิ ะ
เดินเรอื่ งโดยคดิ วา่ มมี นั อยทู่ ่าจะดกี วา่
นกึ ไดด้ งั นน้ั ผมจงึ ตดั สนิ ใจสง่ แนวความคดิ เกย่ี วกบั ปนื ไปใหก้ บั
พวกเบนมิ ารผุ ่านทาง ‘จติ สอื่ สาร’
“เห มีอาวธุ แบบนีด้ ว้ ยเหรอครบั ”
“เข้าใจแล้วครับ หากใช้เจ้าน่ี ข้าก็หมดข้อสงสัยเรื่องท่ีไม่อาจ
รบั รูม้ ันได้แล้ว”
“อันนขี้ ้าเองก็นา่ จะจัดการได้นะคะ ทง้ั เร่อื งผสมดินปืน และตวั
กระบอกทคี่ ุณโดลดอ์ าจจะผลติ ให้เราได้อีกดว้ ย”
ทง้ั สามคนต่างตอบรบั กนั เปน็ สามเสียง
ในมมุ ของเบนมิ ารุ อาวธุ พวกน้ีคงดูไม่มีพษิ มภี ัยเท่าไร
ทวา่ สา� หรบั โซเอยแ์ ลว้ เขาเกรงวา่ จะไมส่ ามารถคมุ้ กนั เปา้ หมาย
ไดเ้ หมอื นกบั ทที่ า� พลาดไปในครง้ั กอ่ น เพราะภาระหนา้ ทตี่ า่ งกนั ความรสู้ กึ
เปน็ ภัยตอ่ อาวธุ เลยตา่ งกนั ไปด้วย
สว่ นชนู ะ
เธอมีความคดิ ทีจ่ ะผลิตปืนซ่งึ เป็นอาวุธอันตรายขนั้ สุด
แม้ท่าทางจะผลติ ไดจ้ รงิ แตแ่ ลว้ ยงั ไงกันละ่ ?
การแพร่กระจายของอาวุธปืนอาจเปล่ียนแปลงการรบได้โดย

บทที่ 3 ก�รประชมุ 279

สิ้นเชิง-------- ต่อให้พูดแบบน้ีไป สงครามในโลกใบนี้ก็ยังเน้นคุณภาพ
มากกว่าปรมิ าณจนบ่อยคร้งั กลยทุ ธธ์ รรมดากลับใชก้ ารไม่ได้อยู่ถมเถ
และผมยังสังหรณ์ว่าการมีปืนไว้ในครอบครองน้ันเป็นอันตราย
ผมรู้สึกวา่ ตอนน้ีเราน่าจะหยดุ ยง้ั เอาไว้ดกี วา่

“อยา่ งวา่ บนโลกฝง่ั โนน้ มนั คอื อาวธุ ชว่ั รา้ ย ซง่ึ เปลยี่ นแมก้ ระทงั่
มนุษย์ผู้ไร้พลังให้แข็งแกร่งที่สุดได้ ถึงยังไม่รู้แน่ชัดว่าในโลกใบนี้มัน
สามารถใชก้ ารไดถ้ งึ จดุ ไหน แต่ถ้าอีกฝา่ ยเป็นสตั วอ์ สูรละก็นา่ จะส่งผลดี
ทีเดยี ว”

“ลูกปืนอาจมีวนั หมดแตพ่ ลังเวทไม่มที างหมดนน่ี ะ ย่งิ เส้นผา่ น
ศนู ยก์ ลางปากกระบอกปนื มขี นาดกวา้ ง อานภุ าพกจ็ ะยง่ิ รนุ แรงขนึ้ ถา้ เตรยี ม
จ�านวนให้พร้อมมันต้องน่ากลัวแน่ แต่เพราะอย่างน้ันฉันเลยอยากให้
รอบคอบกบั การผลติ ในประเทศของนายดว้ ย”
จรงิ อย่ ู ทีใ่ ช่วา่ เราจะท�ามันไมไ่ ด้ ไม่ส ิ สามารถทา� ไดแ้ หละน่า
เพราะตัดสินใจแบบน้ัน ฮินาตะเลยออกปากเตือนล่วงหน้าไว้
กอ่ นแลว้

“ตอ้ งจบั ตาดกู นั ตอ่ ไปนนั่ แหละ ถงึ ฉนั จะรสู้ กึ วา่ เวทมนตรท์ รงพลงั
มากกวา่ แตก่ ารทค่ี นธรรมดาพกปืนก็เปน็ อนั ตรายเหมือนกนั นะ”
เนอื่ งจากญ่ีปุ่นไมใ่ ช่สงั คมตดิ อาวธุ ผมจึงคิดหนักเข้าไปใหญ่
ต่อให้ดูข่าวต่างประเทศ ก่อนจะพูดถึงการพกปืนเพ่ือป้องกัน
ตวั เองนน้ั สถานการณท์ วี่ า่ หากไมม่ ปี นื คดคี งไมเ่ กดิ กลบั มมี ากกวา่ เสยี อกี
พอคดิ เชน่ นแี้ ลว้ ผมเลยรสู้ กึ วา่ การปลอ่ ยอาวธุ ทใ่ี ครๆ กใ็ ชเ้ ปน็ ใหเ้ ผยแพร่
ออกไปโดยงา่ ยมันชา่ งอันตรายเหลือเกิน

“ขา้ เขา้ ใจแลว้ คะ่ ถา้ งนั้ เราจะจดั การกบั มนั แบบลบั ๆ แลว้ เกบ็ ไว้
แคใ่ นส่วนของงานวิจัยกอ่ นนะคะ”
ชูนะยอมรับแลว้ ก็เอาตามนน้ั แล้วกัน
จะวา่ อันตรายมันก็อันตรายอยู่หรอก แต่ปืนใช้ไม่ได้กับพวกผม

280

เพราะงน้ั ถงึ ไมม่ องว่ามันเขา้ ขน้ั เปน็ ปญั หากค็ งไม่เดือดรอ้ นละมง้ั ?

《แจ้งเตือน ในมุมของผู้ปราศจากความรู้ แม้เหน็ คนถูกปืน
ฆา่ ตายตอ่ หนา้ ตอ่ ตา พวกเขายอ่ มไมอ่ าจทÓความเขา้ ใจไดว้ า่ เกดิ อะไร
ขึ้นอยดู่ ี คาดวา่ มีโอกาสสูงท่ผี ้ซู ึง่ อยู่ใกล้ชดิ จะตอ้ งถูกสงสยั 》

หืม?
คณุ ราฟาเอลแจง้ เตอื นเขา้ มาอยา่ งกะทนั หนั แตน่ น่ั มนั หมายความ
วา่ ยังไงกนั แน?่
ทว่ี ่าผทู้ ่ีอยใู่ กล้ชดิ จะต้องถูกสงสัยนน่ั น่ะ--------จริงด้วย!!
หมายความว่าในกรณีที่มนุษย์ข้างกายผมถูกลอบสังหาร ผมก็
จะตกเป็นผตู้ อ้ งสงสัยน่ีหวา่
พอวา่ มาแบบนั้น มันก็ถูกของเขา
ฮินาตะคอยหนุนหลังให้ผมมาโดยตลอด เลยมีโอกาสที่ผมจะ
ถกู กกั ตวั ไวเ้ ปน็ พยานใหป้ ากคา� หากคนรา้ ยเกดิ หนหี ายและอาวธุ ไมโ่ ดน
ตรวจสอบ ความผดิ อาจตกมาอยูท่ ่ผี มลว้ นๆ นน่ั เอง
อันตรายจรงิ ๆ
ถ้าไม่ได้คุยเร่ืองสัพเพเหระพวกน้ี ผมคงประมาทจนติดกับดัก
ไปแลว้
ผมไม่รู้หรอกว่ามันมีหลุมพรางประเภทนั้นอยู่ไหม แต่หาก
คุณราฟาเอลเตือนให้ระวังแล้วละก็ คิดว่ามันมีอยู่จริงเสียดีกว่าจะได้
ไม่พลาด

“ยังไงซะ ระหว่างการประชุมวันพรุ่งน้ีคงต้องคอยระวังกันเป็น
พเิ ศษเลยละ”

“ถ้าเป็นลูกตะกั่วที่ยังไม่ผ่านพลังเวท ต่อให้โดนเข้าก็น่าจะแค่
เจ็บตวั คดิ วา่ พวกเราคงไมถ่ ึงกับตอ้ งเตรียมต้ังรบั กันหรอกมง้ั ครบั ”

บทที่ 3 ก�รประชมุ 281

“ไม่หรอก แบบนนั้ ประมาทเกนิ ไป เหมือนอยา่ งท่ฮี ินาตะบอก
ยงิ่ ขนาดเสน้ ผา่ นศนู ยก์ ลางกวา้ งอานภุ าพจะยงิ่ สงู ขน้ึ แถมมนั อาจมลี กู ปนื
ที่ลงเวทอยู่แล้วก็ได้ นอกจากน้ีถ้าใครสักคนถูกยิงขึ้นมาในระหว่างการ
ประชุม ผตู้ ้องสงสัยอนั ดบั แรกตอ้ งเป็นฉนั อยา่ งแน่นอน”

“ข้าเองก็หว่ งเร่ืองนั้นเหมือนกนั ข้าจะจัดเตรียม ‘รา่ งแยก’ ไว้
คอยเฝา้ ระวงั บริเวณโดยรอบหอประชุมใหล้ ะเอียดเลยละครับ”
สมกบั เปน็ โซเอยจ์ รงิ ๆ ไมต่ อ้ งใหผ้ มบอกกน็ กึ ออกไดเ้ สรจ็ สรรพ

“อื้ม ฉนั ฝากด้วยนะ!”
“รบั ทราบ”
ดว้ ยเหตุนีถ้ ้ามบี ุคคลนา่ สงสัยโผลม่ า โซเอยต์ ้องจัดการทา� อะไร
สักอยา่ งแนน่ อน
พอหมดหว่ งไปได้เรื่องหนง่ึ ผมจึงเขา้ ประเด็นหลกั
“ว่าแต่คุณฮนิ าตะ คราวนเี้ รียกพวกเรามาท�าไมเหรอ?”
ผมยงั ไมไ่ ดถ้ ามเรอ่ื งเนือ้ หาการประชมุ ของวนั พรงุ่ นี้เลย
แต่มกี ารคาดคะเนอยู่
ทงั้ รามริ สิ และเวลโดรา่ ตา่ งเดาเลอะเทอะกนั ไปตา่ งๆ นานา วา่ อาจ
มมี งั กรอาละวาดอยทู่ ไี่ หนสกั แหง่ หรอื ไมก่ จ็ อมมารปรศิ นาปรากฏตวั ขนึ้ มา
ซ่ึงเหตุผลไม่น่าจะใช่แบบน้ัน มันต้องเก่ียวกับการยินยอมให้พวกผมเข้า
เป็นพรรคพวกหรอื ไมอ่ ยา่ งแน่นอน
เท่าท่ีดูจากวิธีการท่ีพวกเขาเลี้ยงรับรองแขกผู้มาเยือนแล้ว
ผมหวงั วา่ พวกเรานา่ จะไดย้ นิ ข่าวดี
“จากการประชมุ เฉพาะกจิ ทผี่ า่ นมา เทมเพสตไ์ ดร้ บั อนมุ ตั ใิ หเ้ ขา้
รว่ มกบั ทางสภาแล้วละ สงสัยงานประชุมหลกั วันพรุ่งนี้คงจะถามตอบกับ
พวกนายแล้วลงมติกนั อยา่ งเป็นทางการละมัง้ ”
บิงโก!
มันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่พวกบ้าน่ันพูดมาเลยสักนิด มีแต่ค�าพูด

282

ไรส้ าระเตม็ ไปหมด
ทา� ถูกแล้วทีไ่ ม่ไปบา้ จ้ตี ามพวกนัน้

“แบบนี้น่เี อง เป็นอยา่ งท่ีฉันคิดไว้เลย”
ผมพยกั หนา้ เหมอื นรอู้ ยแู่ ลว้ กอ่ นถกู ฮนิ าตะมองมาดว้ ยสายตา
ไมไ่ วว้ างใจ

《แจ้งเตือน พิจารณาจากสภาพการณ์ปัจจุบันแล้วไม่อาจ
วิเคราะห์เป็นอย่างอ่ืนไปได้ ความในใจของปัจเจกนาม : ฮินาตะ
ซาคางจุ ิ นา่ จะกÓลงั บอกวา่ “เพงิ่ มารอู้ ะไรเอาปา่ นน?ี้ ” เสยี กระมงั ?》

หา-------- !?
งะ งน้ั ท่ฉี ันทา� หน้าภาคภูมิใจก็ดไู มต่ า่ งอะไรจากเจา้ งง่ั เลยน่ะสิ
แลว้ ตอนคดิ ว่าคาดการณไ์ ม่ผิดแน่ ทีจ่ รงิ ฉนั ก็กา� ลงั จนิ ตนาการ
หลายๆ เร่อื งอย่ตู า่ งหาก
อยา่ งเชน่ จะโดนถามเกยี่ วกบั “รถไฟมนตรา” ไหม จะพดู เรอื่ ง
ที่เคยขอซื้ออาวธุ ทคี่ โุ รเบย์จัดแสดง หรือขอให้เผยผลการวิจยั ทั้งหมดแก่
ประเทศตา่ งๆ หรอื เปลา่ เปน็ ตน้ ขอ้ มลู มากมายเหลา่ นนั้ ทา� ใหผ้ มลา� บาก
ใจ
แตค่ ณุ ราฟาเอลกลบั ถงึ ขนาดบอกวา่ “ไมอ่ าจวเิ คราะหเ์ ปน็ อยา่ ง
อนื่ ไปได้” เนี่ยนะ
ถ้าเปน็ เชน่ น้นั จริงๆ กอ็ ยากให้บอกกนั ซะตัง้ แต่ทีแรก

อะแฮม่ ผมกระแอมไปทหี น่งึ ก่อนจิบกาแฟเข้าปาก
หวงั ว่ามันคงช่วยกลบเกลื่อนไดบ้ ้าง...

“ช่างมันเถอะ พวกนายยังไม่ได้รับอนุมัติอย่างเป็นทางการ
สกั หนอ่ ยนี่นา เพราะงน้ั ถ้าเปน็ ไปไดก้ ็อย่าประมาทเลยดีกวา่ ฉันว่าช่วง
ถามตอบน่ันก็น่าจะมีแต่ค�าถามท่ีท�าให้จอมมารอย่างนายของขึ้นอยู่

บทที่ 3 ก�รประชมุ 283

เหมอื นกัน คงไม่หลงกลคนพวกนน้ั หรอกใช่ไหม?”
ไมแ่ นใ่ จวา่ ตบตาไดส้ า� เรจ็ หรอื เปลา่ แตส่ า� หรบั ฮนิ าตะแลว้ ดเู หมอื น
จะยงั ไงกช็ ่าง
คล้ายว่าเธออาจต้องตกที่น่ังล�าบากหากผมท�าเสียเร่ืองในท่ี
ประชมุ เชน่ นนั้ แลว้ จกั รวรรดศิ กั ดส์ิ ทิ ธลิ์ เู บเรยี สซง่ึ ดา� รงสถานะเปน็ ผสู้ นบั
สนนุ เทมเพสต์คงจะพลอยเดอื ดร้อนไปด้วย
เพราะเปน็ หว่ งเรอ่ื งนนั้ ฮนิ าตะจงึ เลอื กทจี่ ะเตอื นผมมากกวา่ มา
มวั สนใจอย่างอืน่
ผดิ คาดเลยแฮะ
คนใจกวา้ งราวกบั พระโพธสิ ตั วอ์ ยา่ งผมไมโ่ กรธใครงา่ ยๆ ขนาด
น้นั หรอก

“กงั วลมากไปหนอ่ ยมงั้ เธอนะ่ ฉนั เปน็ ผใู้ หญค่ นุ้ เคยกบั การเขา้ สงั คม
ไม่เหมือนเธอหรอกนา่ ”

“หา? ถา้ คดิ จะชวนทะเลาะกนั ละก็ ฉนั ขอรับคา� ทา้ เลยนะ?”
“อะ เอ่อ ไมใ่ ช่แบบน้ันครับ...”
เห็นไหมล่ะ ผมกับฮินาตะต่างกันในเรื่องการระงับอารมณ์
แตค่ รน้ั จะยใุ หเ้ ธอโกรธไปมากกวา่ นคี้ งไมด่ นี กั ดว้ ยความกลวั ผมเลยสงบ
ปากสงบคา� เอาไว้
“อย่างว่าแหละนะ พวกนัน้ ถงึ กบั เรียกเรามาในฐานะอาคนั ตุกะ
ไมแ่ ปลกหรอกถา้ จะกงั วลวา่ อกี ฝา่ ยมอี ะไรจะขอรอ้ งพวกเรารเึ ปลา่ โซเอย์
กอ็ ตุ ส่าห์หาข้อมูลมาให้ต้ังเยอะใชไ่ หมละ่ ?”
“ครับ ผมได้ตัวข้อมูลมาแล้ว จะเหลือก็แต่ข้อคิดเห็นจากเช้ือ
พระวงศแ์ ตล่ ะประเทศและความเหน็ ของผใู้ ต้บงั คับบัญชาเท่านัน้ ...”
“หลงั จากน้ีก็ขอรายละเอียดข้อมลู ท่เี หลอื ดว้ ยนะ”
“รบั ทราบครับ”
ไม่ใชส่ �าหรับผม แต่สา� หรบั คุณราฟาเอล

284

“---------แตผ่ มมเี รอื่ งอยากจะขอถามทา่ นฮนิ าตะอยเู่ รอ่ื งหนง่ึ ”
“วา่ ไงละ่ ?”
โอ๊ะโอ?๋
ผมนึกว่าบทสนทนาจะจบลงเพียงเท่านั้น ทว่าดูเหมือนโซเอย์
จะยงั มีเรอ่ื งคาใจอยู่
เขาส่งพวกลกู น้องไปประจ�าการและคอยสา� รวจตามท่ตี ่างๆ ท้ัง
ยังสืบค้นพวกคณะกรรมการผู้เป็นเงากุมอ�านาจนานาชาติตะวันตกแล้ว
เก็บข้อมลู มาใหก้ ับผม
เวลาอยากรอู้ ะไรผมมกั พงึ่ พาพวกโซเอยอ์ ยเู่ ปน็ ประจา� ดว้ ยความ
เคยชิน
จากการทเ่ี ขาเปน็ เช่นน้ัน จึงดทู ่าวา่ จะไปได้ยินข่าวลือบางอย่าง
แลว้ เกดิ ตดิ ใจขนึ้ มาแหงๆ
“ดเู หมอื นวา่ ในบรรดารัฐมนตรขี องประเทศตา่ งๆ นนั้ จะมคี น
ท่ีคิดหาประโยชน์จากประเทศของเราอยู่น่ะครับ และส่ิงท่ีพวกเขาพูด
ถงึ ก-็ -------”
“อย่าบอกนะว่า หมายถึงเรื่องที่เขาพยายามใช้พวกนายเป็น
ตัวเพิ่มความสามารถในการรบและป้องกันกับจักรวรรดิฝั่งตะวันออก
ใชไ่ หม?”
“สมกับเปน็ ท่าน ใช่แลว้ ละครับท่านฮินาตะ”
ฮนิ าตะตอบถกู กอ่ นทโี่ ซเอยจ์ ะพดู จบทงั้ หมดเสยี อกี นนั่ แปลวา่
เธอเองกเ็ ข้าใจสถานการณ์ดีอย่แู ล้ว
“หมายความว่าจะให้เราช่วยรบต้ังแต่เริ่มเปิดศึกอะไรแบบนั้น
รเึ ปล่า? ถ้างัน้ เรากม็ ีหน้าที่แคค่ ุ้มกันเบอร์มนุ ดอ์ ยา่ งเดยี ว ถกู ไหม?”
เบนมิ ารวุ เิ คราะหส์ ถานการณใ์ นแบบของตวั เอง ซา้� ยงั หวั เราะหา
วา่ โซเอยค์ ดิ มากไป ความเห็นของเขากถ็ กู ตอ้ งอย่หู รอก แตว่ า่ ปญั หามนั
คือกอ่ นหน้านน้ั ต่างหาก

บทที่ 3 ก�รประชมุ 285

บางทีฮินาตะอาจจะมองเหตุการณ์ล่วงหนา้ ออกหมดแลว้ และ
ทีเ่ ธอดูไมเ่ ปน็ กังวลกน็ า่ จะเพราะไดข้ อ้ สรปุ เหมือนกนั กบั ผมนัน่ เอง
การคาดคะเนทผ่ี มไดจ้ ากคณุ ราฟาเอลคอ่ นขา้ งนา่ เชอื่ ถอื ถา้ แมแ้ ต่
ฮนิ าตะเองยังคิดเหมือนกนั น่นั แปลว่ามันแทบไมม่ โี อกาสผิดพลาดเลย
เพอ่ื เปน็ การพิสูจน์เรอื่ งนนั้ เรามาเชก็ คา� ตอบหนอ่ ยดีกว่า

“อยา่ งทเ่ี บนมิ ารวุ า่ เราทา� สนธสิ ญั ญาไวก้ บั อาณาจกั รเบอรม์ นุ ด์
แคท่ เ่ี ดยี ว ไมเ่ หน็ จา� เปน็ ต้องห่วงเรื่องจกั รวรรดิไปกอ่ นเลย”

“ขา้ ขอฟังเหตุผลหนอ่ ยได้ไหมครับ?”
โซเอย์เอย่ ถามออกมาด้วยท่าทีทีค่ อ่ นข้างเป็นกงั วล
เขายังเอาการเอางานเหมือนเดิมไม่มีผิด ผมเลยตัดสินใจบอก
ข้อสรปุ ท่ไี ด้จากคุณราฟาเอลเพ่ือคลายกังวลใหก้ บั เขา

“อม้ื สงิ่ สา� คญั อนั ดบั แรกคอื เราตอ้ งคดิ ในมมุ ของจกั รวรรดซิ ะกอ่ น
กรณีท่ีต้ังใจโจมตีนานาประเทศฝั่งตะวันตก พวกเขาจะงัดกลยุทธ์อะไร
ออกมาบ้าง--------”
เดิมทีจุดส�าคัญคือวัตถุประสงค์ของการโจมตี แต่ผมขอเก็บ
เรือ่ งน้เี อาไวท้ หี ลงั
หากจะทา� สงครามพวกเขาจา� เปน็ ตอ้ งเลอื กชอ่ งทางในการบกุ รกุ
ผ่านทางมหาพงไพรแหง่ จรู า่
ทางข้ามมหาภูผาคานารต์ อันสงู ชนั
สดุ ท้ายคือทางทะเล
ซงึ่ เปน็ ทางเดยี วกบั เสน้ ทางการคา้ ดงั้ เดมิ กอ่ นทพ่ี วกผมจะกอ่ สรา้ ง
ทางหลวง
ถงึ ขนาดกา� ลงั รบนอกจกั รวรรดจิ ะมสี ว่ น แตไ่ มว่ า่ เลอื กทางไหน
กล็ ว้ นมอี ุปสรรคท้ังสน้ิ

เสน้ ทางการเดนิ เรอื นน้ั แสนยากเยน็ แมโ้ ดยระยะทางจะเชอื่ มตอ่

286

กับอาณาจกั รฟาลมุสโดยตรง แต่ถ้าไม่นับบริเวณชายทะเล เม่อื เขา้ ไปถงึ
เขตชายฝั่งจะเจอถิ่นที่อยู่อาศัยของสัตว์ทะเลขนาดมหึมา มันคือรังของ
อสูรช่ัวร้ายซ่ึงมีระดับเหนือกว่าแรงก์ A ที่ต่อให้ล่องเรือเป็นขบวนใหญ่
กไ็ มอ่ าจรบั ประกันได้ว่าจะปลอดภยั
ล�าพังแค่สเปียร์โทโร่ (ปลาเกราะหัวหอก) แสนอร่อยก็ท�าให้
การอยู่กลางทะเลเป็นอนั ตรายอย่างถึงท่สี ุดแล้ว มันคอื อสูรกายซ่งึ โจมตี
ดว้ ยความเร็ว 60 นอต-------- หรอื 30 เมตรต่อวินาที เจาะทะลุเข้าที่
ตวั เรอื จนเปน็ รู
กระนนั้ แมแ้ ตเ่ รอื หมุ้ เหลก็ ยงั ไมอ่ าจวางใจไดส้ นทิ เพราะในบรรดา
สตั วท์ ะเลยกั ษใ์ หญเ่ หลา่ นัน้ มเี พยี งสเปียรโ์ ทโรช่ นิดเดียวที่มขี นาดเลก็
ถงึ สตปิ ญั ญาของพวกตวั ใหญจ่ ะไมส่ งู มากนกั ทวา่ สญั ชาตญาณ
ในการโจมตผี บู้ กุ รกุ อาณาเขตของตนนน้ั คอ่ นขา้ งรนุ แรงทเี ดยี ว แคเ่ อารา่ ง
ยกั ษเ์ กนิ 10 เมตรเขา้ มาปะทะ ไมว่ า่ เรอื รบร่นุ ไหนย่อมเป็นอันตอ้ งจมลง
ทัง้ นั้น
ดว้ ยเหตผุ ลดงั กลา่ วคนทค่ี ดิ จะขา้ มนา้� ขา้ มทะเลจงึ มแี ตพ่ อ่ คา้ ซงึ่
รู้จักวธิ ีการเดนิ เรอื เป็นอยา่ งดีนั่นเอง

ส่วนเส้นทางภูเขา------- มหาภูผาคานาร์ตน้ันมีดินแดนลึกลับ
นามวา่ รงั มังกรตง้ั อยู่
พวกมนั จะมองขา้ มพ่อคา้ ทีม่ ากันแค่กลมุ่ เดียว แต่ส�าหรบั คณะ
ใหญ่ๆ ขนื เฉียดไปใกล้อาจเปน็ แตะเกลด็ ย้อนมงั กรได้ เพราะไมใ่ ช่มนุษย์
จึงจะไม่มีการต่อรองแบบท่ัวไปใดๆ ทั้งสิ้น หากเกิดเข้าผิดใจว่าเป็น
พฤติกรรมแสดงความปรปกั ษก์ บั พวกมนั แลว้ ละกจ็ บเหแ่ นน่ อน
ถ้าถูกเผ่ามังกรซึ่งน�าโดยดรากอนลอร์ด (ราชามังกร) ผู้แสน
ทระนงหมายหวั เมอ่ื ไร มหี วงั ไดผ้ ลาญกา� ลงั ทหารหมดกอ่ นจะเรม่ิ เปดิ ฉาก
รบกบั นานาชาตฝิ ง่ั ตะวนั ตกเสยี อกี หากชนะกด็ แี ตถ่ า้ แพข้ น้ึ มากน็ า่ หวั เราะ

บทท่ี 3 ก�รประชุม 287

เท่านี้ยังน้อยไป หลังขับไล่พวกมังกรเสร็จแล้วยังมีนานาชาติ
ฝัง่ ตะวนั ตกรอตา้ นอยูอ่ กี แรง เรยี กได้ว่าหนนแี้ หละของจริง
แค่การเคล่ือนไหวทางทหารบนเทือกเขาสูงชันก็นับว่าล�าบาก
พอตวั อยแู่ ลว้ ซา�้ รา้ ยยงั ดา� เนนิ การไดแ้ คใ่ นชว่ งกลางหนา้ รอ้ นสนั้ ๆ เทา่ นนั้
บนภเู ขาอนั หนาวเหน็บซง่ึ ถกู ปิดตายดว้ ยหิมะ แมม้ ีเวทมนตร์ก็ไม่อาจฝ่า
เขา้ ไปง่ายๆ
นักยทุ ธศาสตรท์ ัว่ ไปคงเลย่ี งท่จี ะผ่านชอ่ งทางนีเ้ ป็นแน่
สดุ ท้ายเลยเหลือแคเ่ สน้ ทางผา่ นมหาพงไพรแหง่ จรู า่
แตก่ ระนั้น

“มหาพงไพรแหง่ จรู า่ เปน็ ดนิ แดนของจอมมารอย่างฉนั แถมยงั
มีเวลโดร่าอย่ดู ว้ ยไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่แล้ว หลังจากประเทศการฟื้นคืนชีพของท่านเวลโดร่าซะ
ยกใหญ่ ปจั จบุ นั จักรวรรดิเลยไม่กลา้ เคลื่อนไหวสุ่มส่ีสมุ่ ห้า ขณะท่ีทา่ น
เวลโดรา่ ถกู ผนกึ ยงั กลัวกันปานน้ัน มาถึงตอนน้คี งไมเ่ ป็นอนั ท�าอะไรเลย
ละม้งั ”
ถูกเผง
มขี า่ วลอื แพรส่ ะพดั ออกไปวา่ เวลโดรา่ เปน็ คนถลม่ กองทพั ฟาลมสุ
แนน่ อนวา่ เรอ่ื งนค้ี งแผไ่ ปถงึ จกั รวรรดแิ ลว้ เชน่ กนั จะมองวา่ มนั เปน็ ตวั ดบั ฝนั
อันสงู สง่ ของพวกเขาเลยกย็ อ่ มได้
จกั รวรรดิหวาดกลวั เวลโดรา่ มาตง้ั แต่ไหนแต่ไร
แต่เพราะแบบนน้ั พวกเขาถึงได้รอบคอบเกินเหตุ ถ้าดา� เนนิ การ
เร็วกวา่ นี้อีกสกั นดิ ละกไ็ ม่แนพ่ วกผมอาจโดนถล่มยอ่ ยยบั ไปแล้วก็ได้
แตต่ อนนพ้ี วกผมมเี วลโดรา่ อยแู่ ลว้ นจี่ งึ เปน็ สาเหตทุ ค่ี ณุ ราฟาเอล
สรุปวา่ เราไมเ่ ห็นต้องกังวลเลยสักนดิ

《แจง้ เตอื น นน่ั ไมใ่ ชข่ อ้ สรปุ แตเ่ ปน็ การคาดคะเน สถานการณ์

288

เปลยี่ นไปทกุ วนั หากรบั ขอ้ มลู ใหมเ่ ขา้ มากต็ อ้ งสนั นษิ ฐานกนั อกี ครงั้ 》

ขก้ี ังวลจริงนะ คุณราฟาเอลด้วย
แตท่ ีเ่ ขาว่ามามันกถ็ กู
ขนื ทา� อะไรโดยมวั แตท่ กึ ทกั กนั ไปเอง ภายหลงั อาจตกหลมุ พราง
แบบไมค่ าดคิดได้

“ท่ีจักรวรรดิท�าตัวไม่ชอบมาพากลเป็นเร่ืองจริงครับ แต่ข้าคิด
ว่าตัวเองควรจัดการส�ารวจอย่างเต็มที่โดยไม่ปล่อยให้อสูรรับใช้ชาโดว์
(อสรู เงา) ไรป้ ระโยชนไ์ ปเปลา่ ๆ เพียงแตว่ า่ ...”
ขณะนี้โซเอย์ก�าลังทุ่มเทให้กับงานส�ารวจในอีกฟากหน่ึงของ
นานาชาติฝ่ังตะวันตก ลูกนอ้ งอย่าง “คุระยะมิ (หนว่ ยเร้นสคี ราม)” เลย
พลอยตอ้ งรบั หน้าที่ต่างๆ กนั ไป
ที่ท�าได้คือปลอ่ ยภูตมารชัน้ ต�่าซึ่งเรยี กวา่ ชาโดว์ออกมา แมเ้ ปน็
อสูรแรงก ์ D แตด่ ว้ ยความสามารถในการใช้สกลิ ‘เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นเงา’
และ ‘จิตสื่อสาร’ มันจึงเหมาะสมเป็นอย่างย่ิงแก่การสอดแนม ทว่าดู
เหมอื นอสูรชน้ั ต�า่ พวกนจี้ ะไมอ่ าจทา� ลาย ‘เขตแดน’ ทคี่ ุม้ กนั จกั รวรรดิ
ได้เลย
ถงึ จะพดู แบบนน้ั แตก่ ารหาลกู มอื ทเี่ กง่ กวา่ นมี้ าผลดั เปลยี่ นกนั
กใ็ ชว่ า่ จะทา� ไดง้ า่ ยๆ คนทโ่ี ซเอยจ์ ะสง่ ไปประจา� ในทท่ี ยี่ งั ไมไ่ ดร้ บั รองความ
ปลอดภยั ตอ้ งเปน็ ผทู้ เี่ ขายอมรบั แลว้ เทา่ นน้ั และหากดงึ ตวั พวกนอ้ี อกมา
จากภารกจิ ก็อาจขัดตอ่ ค�าสง่ั ของผมได้
โซเอยม์ ีความสามารถ แต่ไมใ่ ช่จะทา� ได้ทุกอยา่ ง
ขนาดวิวัฒนาการแล้วตอนน้ีเขายังแบ่ง ‘ร่างแยก’ ของตน
ออกมาพรอ้ มกันได้แค ่ 6 ร่าง เขาใช้มันเปน็ ไพ่ตาย ขณะทต่ี วั เองยังรับ
แต่งานอนั ตรายอยเู่ สมอ ไหนจะตอ้ งเหลอื ไวเ้ ผอื่ เกดิ ศกึ สงครามอกี ขนื สง่ ไป
สลบั กนั สา� รวจจกั รวรรดเิ สยี จนหมนุ เวยี นมาชว่ ยคมุ้ กนั ผมไมท่ นั คงลา� บาก

บทที่ 3 ก�รประชมุ 289

นา่ ดู
“อนั ทจ่ี รงิ ยงั ไมม่ ใี ครใหน้ า�้ หนกั กบั ความเคลอ่ื นไหวของจกั รวรรดิ

ขนาดน้ันหรอกนะ ก็แค่คนกลุ่มหน่ึงที่พูดไปเร่ือยเพ่ือยกเหตุผลให้รับ
เทมเพสตเ์ ขา้ เปน็ สมาชกิ เทา่ นนั้ เอง แตถ่ า้ ทา่ นโซเอยก์ งั วลไปถงึ ขนั้ นน้ั ฉนั
จะลองสา� รวจมาให”้
โอ ้ ฮนิ าตะเปน็ ประเภทไมเ่ ชอ่ื ความคดิ ตวั เองเหมอื นคณุ ราฟาเอล
สนิ ะ
ถงึ รอู้ ยแู่ ลว้ วา่ เธอละเอยี ดถถ่ี ว้ นเปน็ ทสี่ ดุ แตพ่ อมาเหน็ เขา้ กบั ตา
ตวั เองแบบนเี้ ลยอดประทบั ใจไมไ่ ดจ้ รงิ ๆ ผมเองกค็ วรเอาเธอเปน็ เยย่ี งอยา่ ง
แล้วดา� เนินการให้รอบคอบขน้ึ อีกนิดจะดีกว่า
อยา่ งไรกต็ าม ที่เธอเอ่ยปากวา่ จะส�ารวจเองนั่นนะ่
ผมขอรับความหวงั ดนี ้ีไว-้ ------

《แจง้ เตอื น ฝากสÓรวจภายในประเทศแหง่ ยทุ ธภณั ฑด์ วารก์ อน
และตรวจดวู า่ มโี อกาสดÓเนนิ การทางทหารในเมอื งใตพ้ ภิ พหรอื ไมด่ ว้ ย》

-------- คุณราฟาเอลกัดไม่ปล่อยเหลือเกินนะ จิกหัวใช้ได้แม้
กระท่งั ฮินาตะเนยี่
แตผ่ มเหน็ ดว้ ยกับความคิดของเขา
ท่มี หาภูผาคานาร์ตมีเส้นทางตดั ผ่านอาณาจกั รคนแคระอยู่
มนั เปน็ ถน่ิ พา� นกั ของกาเซล ผมไมค่ ดิ วา่ จกั รวรรดจิ ะสามารถทา�
อะไรได ้ แต่ยังไงซะลองตรวจสอบเผอื่ ไว้กอ่ นก็ไมเ่ สียหาย

“คณุ ฮนิ าตะ ฉันมเี รื่องอยากวานให้ชว่ ยอีกหนอ่ ย”
“วา่ ยงั ไงล่ะ?”
“คือฉันอยากให้สา� รวจโครงสรา้ งอาณาจักรคนแคระดว้ ยนะ่ ”
“จะวา่ ไปอาณาจกั รคนแคระกม็ นี ครทด่ี ดั แปลงมาจากถา�้ ยกั ษใ์ ต้

290

มหาภผู าคานารต์ นนี่ ะ อยา่ งนน้ี เ่ี อง... เรอื่ งแบบนนั้ อาจมโี อกาสเกดิ ขนึ้ ได้
เหมอื นกนั นายเนย่ี ดทู า่ ทางสะเพรา่ แตป่ ระมาทไมไ่ ดอ้ ยา่ งทฉี่ นั คดิ ไมผ่ ดิ ”

“ฮะฮ่าฮ่าฮา่ ใช่ไหมลา่ ?”
“เขา้ ใจแลว้ ไวฉ้ ันจะลองตรวจสอบตามท่ีวา่ รวมถงึ อาณาจักร
คนแคระด้วยแล้วกนั ”
ผมไม่ร้วู า่ ฮินาตะประทบั ใจอะไร แตเ่ ปน็ แบบน้กี ็ดี
ถึงผมจะมองว่าคุณราฟาเอลคิดมากเกินกว่าเหตุ แต่มันไม่มี
ความแน่นอนบนโลกใบน้ีอยู่แล้ว ผมเองยังเพิ่งคิดเม่ือตะกี้ว่าจะด�าเนิน
การใหร้ อบคอบ และถา้ เจอตน้ ตอแหง่ ความไมส่ บายใจเมอ่ื ไรกอ็ ยากกา� จดั
ทิง้ ไปซะเลย
ไหนๆ ฮนิ าตะจะใหค้ วามรว่ มมอื กบั เราแลว้ กไ็ หวว้ านเธอโดย
ไมต่ อ้ งเกรงใจละกัน
หลงั จากนนั้ พวกผมเรม่ิ ระมดั ระวังการสนทนาขึน้ อกี เล็กนอ้ ย
เราก�าลังจะเจรจาหัวข้อส�าคัญซ่ึงเป็นความลับระดับชาติในร้าน
กาแฟยามบ่ายแกๆ่ แบบไม่ตอ้ งกงั วลอะไร
โดยใช้สกิล ‘เขตแดนกน้ั เสียง’ คอยกนั ไมใ่ หถ้ ้อยคา� สนทนา
น้ันดังออกไปข้างนอก ถึงจะไม่มีใครตั้งใจฟังสิ่งที่พวกเราพูดอยู่แล้ว
ก็ตามที
ในเวลาแบบนก้ี ารมีสกิลนม่ี นั ชา่ งสะดวกสบายจริงๆ
ผ่านไปสักพกั พวกเราก็ได้ฟงั ข้อมลู มากมายจากทางฮนิ าตะ
ไมใ่ ชแ่ คเ่ รอ่ื งทางการทหารเทา่ นน้ั แตล่ ามไปถงึ การทค่ี นจา� นวน
มากวางแผนใช้เราใหเ้ ปน็ ประโยชนอ์ ีกด้วย
มนุษย์ลว้ นแลว้ แตข่ ร้ี ะแวง
เพราะเคยเปน็ มนษุ ยเ์ หมอื นกนั ผมถงึ เข้าใจดี
ด้วยเหตนุ ้ี ผมจึงพยักหนา้ เหน็ ด้วยกับส่งิ ที่ฮนิ าตะชีแ้ จงออกมา
“เขา้ ใจแลว้ สนิ ะ? เพราะมคี นหวงั ใชง้ านพวกนายอยดู่ ว้ ย ดงั นน้ั

บทที่ 3 ก�รประชมุ 291

อย่าปล่อยให้มันเปน็ ไปตามทพ่ี วกเขาต้องการละ่ ”
เธอพดู มาแบบน ี้ ผมท�าไดแ้ ค่ยอมรบั แตโ่ ดยดี
ทว่าจะฟงั คา� เตือนของฮนิ าตะหรือไมน่ ัน้ กอ็ ีกเร่อื งหนง่ึ

“อะไรกันละ่ นนั่ ? นีพ่ วกเราจะถกู หลอกใชเ้ หรอ?”
“อมื คงเปน็ เรอื่ งทางการทหารละมงั้ อนั นตี้ วั ฉนั เองกค็ าดหวงั อยู่
เหมอื นกัน มนั เปน็ อย่างทีพ่ วกนายคิดไว้เลยสิท่า?”
พวกเขาตงั้ ใจจะใชก้ ารเขา้ รว่ มในสภามาเปน็ เงอื่ นไขเพอื่ ผลกั ภาระ
การจัดการมหาพงไพรแห่งจูร่าให้กับพวกผม มิหน�าซ�้ายังได้ไม้กันหมา
ส�าหรับต้านจักรวรรดิอีกด้วย ดูท่าแต่ละประเทศก็คงต้องการให้เป็น
แบบนัน้ เชน่ กนั
“ไม่เป็นไรมั้ง พอจ�านวนอสูรลดลงคนบุกวงกตก็น่าจะมากขึ้น
มนั คงเหมือนกับท่พี วกเราเลง็ ไว้จรงิ ๆ น่ันแหละ”
“คดิ ตน้ื ๆ ไมไ่ ดห้ รอกนะ พวกฉนั เจอของจรงิ มาแลว้ ฝา่ ยแกนนา�
ของแตล่ ะประเทศน่ะเจ้าเลห่ ์ไมเ่ บานะ? เพือ่ ขจดั ความเสยี หายทเี่ กดิ จาก
อสูร พวกเขาอาจถงึ ขนั้ หาโอกาสจัดทหารไปประจา� การในถิ่นของตวั เอง
ดว้ ยซ้า� ”
ตามหลักแล้วการให้ก�าลังรบชาติอ่ืนมาพ�านักในถ่ินของตนนั้น
ยงั ไม่เป็นท่ียอมรับ ทว่าบนโลกใบนี้มวลมนษุ ยชาติมอี สูรเปน็ ศัตรรู ว่ มกัน
พวกเขายอ่ มอยากทีจ่ ะรกั ษาก�าลงั รบเอาไวต้ ราบเท่าทที่ �าได้เปน็ ธรรมดา
ดูเหมือนว่าจะมีประเทศอีกจ�านวนไม่น้อยท่ีหวังจะใช้ก�าลังรบ
ชาตอิ น่ื ใหเ้ หมอื นกบั เทมเพลิ ไนท ์ (หนว่ ยอศั วนิ วหิ ารเทพ) ของศาสนจกั ร
ศกั ดส์ิ ิทธแ์ิ ห่งทิศประจมิ
《ขอ้ เสนอ ถา้ เชน่ นนั้ ในทางกลบั กนั เราสามารถใชว้ ธิ สี ง่ กÓลงั รบ
ใหก้ ับพวกเขาแล้วทวงบญุ คุณในภายหลังได》้

292

หมายความว่านอกจากได้รับการยอมรับในฐานะประเทศแล้ว
ยงั สามารถสง่ กา� ลงั รบไปใหด้ นิ แดนอนื่ ไดอ้ ยา่ งเตม็ ภาคภมู ดิ ว้ ยสนิ ะ เวลา
มเี รอื่ งอะไรจะไดใ้ ชก้ า� ลงั ทหารหนนุ หลงั แลว้ เพม่ิ บารมใี หก้ บั ตวั เองไดง้ า่ ยขนึ้
นั่นเอง
ประเทศบ้านเกิดของผมกค็ งไมต่ ่างกนั ละมงั้

“โฮะโฮ่ แบบนนี้ เี่ อง มนั กด็ ไี มใ่ ชเ่ หรอนน่ั ยอมใหพ้ วกเขาหลอก
ใชเ้ สยี เลยเอาไหม?”

“เฮ้อ ถงึ ข้าจะไมช่ อบใจเทา่ ไหร่ท่ีอกี ฝ่ายต้ังใจหลอกใชพ้ วกเรา
แต่ก็นะ”

“งน้ั จรงิ ๆ แลว้ ประเทศเรามอี ทิ ธพิ ลอยเู่ หมอื นกนั ใชไ่ หมครบั ?”
พอผมแสยะยมิ้ ออกมา เบนมิ ารกุ บั โซเอยเ์ ขา้ ใจเจตนารมณข์ อง
ผมได้ในทนั ท ี ชนู ะเองก็ยงั ยม้ิ ไมห่ ุบ ทเี่ ธอไม่บ่นอะไรต้องเป็นเพราะเห็น
ด้วยกับผมอยา่ งแน่นอน
ในเมอ่ื ไม่มีใครแยง้
ถ้าง้ันแปลว่าพรุ่งนผี้ มทา� ตามใจชอบไดเ้ ลยไม่มีปัญหาสินะ

“นายทา� หน้าตาน่าเกลยี ดใหญแ่ ลว้ นะ?”
ฮินาตะพูดอย่างเออื มระอา
เธอคงอา่ นความคิดของพวกผมออกแบบทะลปุ รโุ ปร่งแล้วสทิ า่
แต่ฮนิ าตะไมไ่ ดพ้ ดู อะไรมากไปกว่านัน้ เทา่ กับว่าเธอไมค่ ดิ ทจ่ี ะ
หา้ มปรามนั่นเอง
และการสนทนาได้สน้ิ สดุ ลง
กอ่ นแยกย้ายกนั ไป ฮินาตะเรยี กผมไว้ราวกับเพิง่ นกึ ข้ึนได้

“เออ้ ดเู หมอื นจะมพี วกบา้ ทกี่ า� ลงั วางแผนอะไรบางอยา่ งอยดู่ ว้ ย
ระวังตวั ไวใ้ ห้ดีๆ ละ่ ?”
เธอเตอื นผมอยา่ งรอบคอบ ไมใ่ หโ้ มโหและอาละวาดออกมาเปน็
อนั ขาด

บทท่ี 3 ก�รประชุม 293

เธอคงอยากจะส่อื ว่าสภาเองก็ไมไ่ ด้เปน็ ปึกแผ่นเดยี วกัน ดงั นน้ั
จึงอย่าปฏิบตั ติ วั แบบเดยี วกับทกุ คนแหงๆ
จริงๆ เลย
มาห่วงอะไรกับคนรักสงบอย่างผมเล่า
เร่ืองแบบนั้นตอ่ ใหเ้ ธอไม่บอกผมกเ็ ขา้ ใจไดอ้ ยแู่ ลว้
ผมตอบฮนิ าตะว่าเธอกงั วลเกนิ เหต ุ กอ่ นทพ่ี วกเราจะแยกย้าย
จากกนั ไป

＊

ล่วงเลยมาหน่งึ คนื กถ็ งึ วนั นัดหมาย
พวกเรามุ่งหน้าไปยังสถานท่ีจัดการประชมุ
ผม เบนิมารุ โซเอย์ และชนู ะ
ทกุ คนสวมใสช่ ดุ สทู กันอยา่ งเรียบรอ้ ย
แนน่ อนวา่ อาวธุ ทงั้ หมดนน้ั อยใู่ น ‘กระเพาะ’ มองเผนิ ๆ พวกผม
ท้งั สามคนคงดูไม่เหมอื นกบั พกเอาอุปกรณ์ป้องกันตวั มาด้วยเลย
เพราะได้ข้อมูลล่วงหน้าจากฮินาตะแล้ว ผมจึงไม่รู้สึกกังวล
แตอ่ ยา่ งใด
อาจมีคนพยายามหลอกใช้ประเทศเราอยู่ แต่เรื่องการเข้าร่วม
เป็นสมาชกิ กับทางสภาน้ันทา่ ทางจะไม่มปี ญั หา
หากที่นี่ยอมรับเราเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม ผมก็จะขยับเข้าใกล้
สงั คมในอุดมคติของตวั เองไปไดอ้ กี กา้ วหนึง่
การสร้างโลกที่มนุษย์กับอสูรมีความสัมพันธ์ถ้อยทีถ้อยอาศัย
ระหวา่ งกนั มนั คอื วงไพบลู ยร์ ว่ มมนษุ ยอ์ สรู ตามคา� กลา่ วของมวิ รนั นนั่ เอง
มนุษยม์ าร คนแคระ เอลฟ ์ และอืน่ ๆ ต่างสรา้ งความสมั พันธ์
แบบเออ้ื ประโยชนซ์ ง่ึ กนั และกนั กบั อสรู มาตง้ั แตก่ อ่ นหนา้ นนั้ แลว้ แมไ้ มไ่ ด้

294

มากมาย แต่พวกเขาก็สร้างแวดวงเศรษฐกิจอันน่าเหลือเชื่อออกมาได้
ส�าเร็จ ในฐานะที่เคยเป็นมนุษย์ ผมจึงเฝ้าภาวนาว่าขอให้ได้ร่วมมือกับ
มนษุ ยชาติ
แตอ่ ยา่ งวา่ แหละนะ มนษุ ยน์ ะ่ โลภมาก
คนพวกนั้นไม่เหมือนกับอสูร ท้ังยุ่งวุ่นวายเร่ืองก�าไรขาดทุน
แถมยงั มนี ิสยั ชอบก�าจัดผคู้ นท่มี สี ผี มตา่ งกนั แต่มันก็จริงทีค่ วามตอ้ งการ
ของพวกเขาสมั พนั ธก์ บั การยกระดบั คณุ ภาพชวี ติ และยงั เปน็ พลงั ขบั เคลอ่ื น
ซ่ึงปลดปลอ่ ยสิ่งบนั เทิงเรงิ รมยอ์ อกไปทั่วโลก
มนษุ ย์ซับซอ้ น ไม่เหมอื นกับอสรู
ยุ่งยากจะตายไป พวกมนษุ ยน์ ะ่
ผมตอ้ งระวงั อยา่ คาดหวงั จนเกนิ ตวั โดยไมต่ อ้ งไปคดิ วา่ ทกุ อยา่ ง
จะราบรนื่ เสยี ต้ังแตท่ ีแรกเลยจะดีกวา่

ทนั ทที ไี่ ปถงึ หอประชมุ พวกผมไดพ้ บปะทกั ทายกบั สมาชกิ สภา
หลายรายท่ีเหมือนจะต้งั ท่ารออยู่ก่อนแล้ว
พวกเขาคลา้ ยคลงึ กบั บรรดาประเทศเพอื่ นบา้ นของเราอยา่ งบอก
ไมถ่ กู
อยา่ งไรกต็ าม ผมไดพ้ ดู คยุ กบั ผทู้ ไ่ี ปรว่ มงานเทศกาลเปดิ ประเทศ
และดเู หมือนว่าพวกเขาคิดอยากจะเช่อื มสัมพนั ธมิตรกับผม
พอทุกคนชม ผมเลยพลอยช่ืนใจไปดว้ ย
ผมนึกถึงเรื่องหลังจากน้ีพลางรับมือกับผู้คนอย่างเป็นมิตร
คงเพราะรสู้ กึ สบายใจ อกี ฝา่ ยจงึ ยม้ิ ออกมาใหเ้ ห็น

“วะฮะฮะฮะฮ่า ได้ยนิ มาว่าฝา่ บาทริมรุ ุเปน็ จอมมาร แต่ทา่ นกม็ ี
อารมณข์ นั อย่เู หมือนกนั นะครบั !”

“ตอ่ แตน่ ไ้ี ปกข็ อใหเ้ ราเป็นมติ รที่ดตี ่อกันดว้ ยนะครับ”
“แหมๆ ทางนี้ก็เช่นกัน ไว้ต่อไปผมจะคิดหากิจกรรมบ่อยๆ

บทท่ี 3 ก�รประชมุ 295

ถ้าหากสนใจกรุณาเข้ารว่ มใหไ้ ดน้ ะครบั !”
ตอนงานเทศกาลเปดิ ประเทศ ผมยงั รู้สึกวา่ ถกู คนอน่ื หวาดกลัว
อย่เู ลย
ทว่าหนน้ีพวกเขากลับเข้ามาพูดคุยแบบค่อนข้างเป็นกันเอง
คงเพราะไดร้ กิ รุ โุ ดกับพวกโยลไมล์คอยพยายามชว่ ยเหลืออยูเ่ สมอละมั้ง
ส่งิ ตา่ งๆ เหล่าน้ันท�าใหผ้ มอารมณ์ดี
แมจ้ ะถกู ฮินาตะข่ไู วอ้ ย่างหนกั แตเ่ อาเขา้ จรงิ ตอ่ ให้ไมก่ ังวลก็ดู
เหมือนจะไม่มีปญั หาอะไร
ผมคดิ เชน่ นนั้ จนกระทงั่ อารมณต์ อ้ งมาขนุ่ มวั เพราะพวกทกี่ า� ลงั
เดนิ เข้ามา

“อะแฮม่ ! พวกเจา้ ทา่ นริมุรกุ า� ลังล�าบากใจอยู่นะ พวกตัวแทน
ประเทศเล็กๆ ท่ีไม่ควรชายตามอง อย่ามาพูดเพ้อเจ้อให้ยืดยาวหน่อย
เลยน่า!”

“ให้ตายเถอะ เชื่อเขาเลย มีแต่พวกไร้มารยาทเต็มไปหมด
แบบนเ้ี ดยี๋ วทา่ นรมิ รุ กุ ไ็ ดเ้ ขา้ ใจสภาผดิ กนั พอดหี รอกครบั รจู้ กั เจยี มตวั แลว้
รีบๆ ไปเสียดีกวา่ นะ”
เหล่าสมาชิกสภาท่าทางใหญ่โตพากันไล่พวกคนที่คุยกับผมอยู่
ให้ออกไปแบบนนั้
ผมอยากพูดว่า ท่ีไม่มีมารยาทน่ะมันใครกันแน่! แต่ก็ต้องฮึบ
เก็บเอาไว้
โซเอย์บอกผมผ่าน ‘จติ สอื่ สาร’ แลว้ วา่ คนจากประเทศใหญ่
ก�าลังเข้ามาหา
ความเสมอภาคคอื กฎเกณฑข์ องสภา ทวา่ ดูเหมอื นพวกเขาจะ
ไม่ได้รักษามันเอาไว้ พวกท่ีมาทีหลังท�าหน้าราวกับน่ันเป็นเร่ืองธรรมดา
และไม่มีทา่ ทสี ะทกสะทา้ นแตอ่ ย่างใด
ตรงจดุ นนั้ ตอ้ งยงั คงความสมั พนั ธแ์ บบแบง่ ชนชนั้ ตามสถานภาพ

296

ทต่ี ่างกันอยูแ่ น่นอน
“แหมๆ ทา่ นรมิ ุรุ ทา่ นจะหาบทสนทนาทม่ี นั สร้างสรรคจ์ ากคน

พวกน้ันไม่ไดห้ รอกนะครบั ”
“ขอบคณุ ถา้ งน้ั บทสนทนาสรา้ งสรรคท์ ว่ี า่ นน่ั มนั เปน็ ยงั ไงละ่ ?”

ใจจริงผมไม่ชอบเอาเสียเลย แตต่ ัดสนิ ใจเลน่ ตามน�้าแลว้ ยกยอ
อกี ฝา่ ยไปอย่างนั้น

“กท็ า� แบบนไี้ ง ทา่ นรมิ รุ ดุ ไู มอ่ อกรวึ า่ มนั เปน็ วธิ กี ารพดู แบบออ้ มๆ
นะ่ ครบั ?”

“ฮะฮะฮะ ถกู เผงเลย ทา่ นรมิ รุ คุ งไมไ่ ดไ้ ปยงุ่ เกยี่ วกบั ขนบธรรมเนยี ม
ของขนุ นางหรอกมงั้ ไวค้ ราวหนา้ คราวหลงั พวกขา้ จะชว่ ยสอนใหน้ ะขอรบั ”
ถามกลบั ไปแคค่ า� เดยี ว ดนั โดนหวั เราะเยาะแบบผดู้ เี ขา้ ใหเ้ ตม็ ๆ
ท่าทขี องเจา้ พวกนก้ี ลมกลนื เป็นธรรมชาติกนั สุดๆ จนผมถึงกบั
แยกไมอ่ อกว่าพวกเขามเี จตนาดีหรือรา้ ยกนั แน่
ผมรสู้ กึ เหมอื นโดนปนี เกลยี วอยนู่ ดิ หนอ่ ย แตก่ ย็ งั ดกี วา่ ถกู พวก
เขากลัว... ละมง้ั ?

“วา่ แต่ท่านริมรุ ุ สรา้ งของนา่ สนใจอะไรไว้บา้ งล่ะ?”
“ใชแ่ ลว้ อยา่ งเชน่ คดิ วธิ ใี ช้ “รถไฟมนตรา” ใหเ้ กดิ ประโยชนอ์ ะไร
แบบนั้นน่ะ? ประเทศเราไม่รังเกียจหรอกนะครับ ถ้าจะจัดการสินค้า
เหลา่ นัน้ ใหก้ บั ท่าน?”
“โอ้ เรอื่ งนท้ี างเรากเ็ หมอื นกนั จะใหร้ ว่ มมอื เลยกย็ อ่ มได้ สว่ นคา่
ตอบแทนที่เหมาะสมน้ัน-------มากกวา่ นค้ี งดูไมง่ ามนะครับ”
อะ อ้ืม
เรียกวา่ อ้งึ จนพูดไมอ่ อกได้รเึ ปล่านะ?
ระดบั นีม้ ันไมใ่ ช่แค่เสียมารยาทแล้วเฟย้ !
ผมพลาดเองทคี่ ดิ วา่ อกี ฝา่ ยอาจเปน็ ผลู้ ากมากด ี และแสดงทา่ ทาง
เจยี มเนอ้ื เจียมตวั ออกไป พอเหน็ ปฏกิ ิรยิ าตอบกลับของผมแล้ว พวกเขา

บทท่ี 3 ก�รประชุม 297