เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 10

จะทนหรือจะปอ้ งกนั
แต่ยังไงซะ ผมคดิ ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกท่ีเขาจะท�าแบบน้ัน
เพราะวา่ เวทมนตร์นน่ั น่ะ---------

“ฮะ เฮอื กกก--------!? หยุด หยดุ ทเี ถอะ-------!!”
“-------- สรรพส่ิงเอ๋ยจงดับสูญ! “ดิสอินทิเกรชั่น (สลายอณู
วิญญาณ)”!!”
--------เปน็ เวทสายเทวะที่ทรงพลงั ทสี่ ุดยังไงล่ะ
ล�าแสงเช่ียวกรากกลืนกินไกทั้งตัวจนกระท่ังทุกอย่างหายวับไป
--------นนั่ คอื สงิ่ ทผ่ี มเหน็
เอ้าตายละ ยัยชนู ะ เผลอฆ่าตายแล้วเหรอ--------ผมคิด แตด่ ู
เหมือนว่ามนั จะไม่เป็นเช่นนั้น
“ฮะ เฮอื ก ฮกึ้ เฮือกกก...”
หลังจากที่กระแสแห่งแสงหายไป ก็เห็นร่างซ่ึงท่อนบนเปลือย
เปลา่ ของไก ไมร่ วู้ า่ สะโพกหลดุ หรอื อยา่ งไร สว่ นอนื่ ๆ ถงึ ไดแ้ ปะอยกู่ บั พน้ื
ไกร้องไห้น้�าหูน้�าตาไหลไม่หยุดราวกับกลับไปเป็นเด็กเล็กๆ
อีกครัง้
แต่คอ่ ยยงั ช่ัวหนอ่ ยทเี่ ขายงั มชี วี ติ อย่ ู โชคดีจรงิ ๆ
“อยุ๊ ยงั ไมช่ นิ มอื เวทมนตรเ์ ลยดเู หมอื นจะดา้ นไปนะ่ คะ่ ขา้ ไมน่ า่
ใชเ้ วทมนตร์ทีก่ า� ลงั ฝึกซอ้ มอยเู่ ลยเนอะ”
ผมเผลอตบมุกกลับไปว่า “พูดออกมาได้” ใส่ชูนะผู้ก�าลังยิ้ม
แปน้ พรอ้ มเอ่ยวาจาจกิ กัดออกมา ก็แหม จะใช้ “ดิสอินทเิ กรช่นั ” การ
ท�าใหแ้ ค่ชดุ เกราะหายไป หากไม่ควบคมุ มนั ไดอ้ ย่างแม่นยา� เทคนิคนนั้
ย่อมใช้การไม่ได้ผลอยแู่ ล้ว
-------- จะวา่ ไงด ี ผมมอบหมายใหช้ นู ะกบั อดลั แมนชว่ ยกนั วจิ ยั
<เวทเทวะ> ก็จริงแต่นั่นมันเพิ่งผ่านไปได้ไม่กี่วันเท่านั้น การจะศึกษา
เวทมนตรร์ ะดบั ยากสดุ ๆ แบบน ี้ เธอตอ้ งมคี วามสามารถทางดา้ นเวทมนตร์

348

ทนี่ า่ ทง่ึ ทเี ดยี ว เผลอๆ ทท่ี า� งานไดอ้ ยา่ งคลอ่ งแคลว่ อาจเปน็ เพราะยนู คี สกลิ
‘ผรู้ แู้ จ้ง’ ด้วยซ้�า
แตก่ น็ ะ เร่ืองนเ้ี กบ็ ไว้ทหี ลังแลว้ กัน
ชูนะก�าราบไกได้อยา่ งงา่ ยดาย

เหลือแค่ฮินาตะ ทวา่ ผลลัพธ์นัน้ ไมต่ อ้ งดูก็รู้
“ซะ เซอรไ์ รเนอร!์ มวั เลน่ อะไรอยู่น่ะครบั !?”
“รบี ๆ ทา� ใหแ้ มส่ าวอวดเกง่ นน่ั เงยี บปากไปสกั ที ไหนแกจะตอ้ ง

โค่นจอมมารอีก ไมม่ เี วลาใหม้ ามัวเออ้ ระเหยหรอกนะ!!”
กาแวนกบั เอลริคผไู้ มเ่ ข้าใจสถานการณห์ นั ไปคา� รามใสไ่ รเนอร์
ทวา่ เจ้าตัวกลบั ยงั ไมข่ ยับ
ไม่สิ เขาขยบั ไมไ่ ดต้ ่างหาก
ไรเนอรถ์ กู ฮนิ าตะจอ้ งเขมง็ จนตัวลบี แบน
พอโดนจบั เหวยี่ งเขา้ ให ้ ในทสี่ ดุ เขาจงึ ตระหนกั ถงึ ความสามารถ
ทีต่ า่ งช้ันกนั ของฮินาตะสักที

“อา้ ว ไมเ่ ขา้ มาแลว้ เหรอ? ถา้ งน้ั ทางนจี้ ะเปน็ ฝา่ ยไปหาเองนะ?”
จังหวะท่ีฮินาตะกา� ลงั จะก้าวขาขา้ งหน่ึงออกไปนน้ั

“อะ อยึ๋ ยย--------!?”
ไรเนอรก์ รดี ร้องอยา่ งน่าสมเพช ก่อนที่เขาจะเอามอื ทง้ั สองข้าง
กมุ ศีรษะแล้วขดตวั ลง
ของเหลวพรอ้ มกับไออุ่นไหลรนิ ออกมาจากงา่ มขาของเขา
อ้าวเฮ้ย คนที่ฉ่ีราดคือแกเองนีห่ วา่
มนั เกนิ คา� ว่าเออื มระอา จนผมไมร่ ู้จะสรรหาค�าไหนมาบรรยาย

“อ่า เซอร์ไรเนอร์!?”
“กะ เกิดอะไรข้นึ ? จา้ วแหง่ ความแข็งแกรง่ อย่างแกต้องตอ่ กร
กบั นักบุญฮนิ าตะไม่ใช่รไึ งกนั !?”

บทที่ 3 ก�รประชุม 349

คนที่มองไม่เห็นความเป็นจริงน่ีน่ากลัวชะมัด เพราะพวกเขา
สามารถเอ่ยคา� สั่งโหดร้ายแบบนั้นออกมาไดง้ า่ ยดายเหลอื เกิน
ไรเนอรเ์ รม่ิ รอ้ งไหฟ้ มู ฟายเหมอื นกบั เดก็ ๆ ทงั้ ทย่ี งั คดุ คแู้ ละนา้� ตา
น�า้ ลายไหลอยู่อย่างน้ัน
น่นั มนั ไม่ไหวแล้วละ
จะใหเ้ ปน็ คตู่ ่อสู้ด้วยกด็ งู ่เี งา่ เกนิ ไป
ทา่ ทางเรื่องนคี้ งวางใจไปได้อีกเปราะหนง่ึ แล้ว

แม้จะรู้ผลแพ้ชนะเป็นท่ีเรียบร้อย แต่ผมก็ยังกวาดสายตามอง
สมาชกิ สภาซ่ึงก�าลงั ยนื ตัวตรงบริเวณที่นั่งชนั้ 1 อยู่
ผู้ท่ีสะดุดตาที่สุดเห็นจะเป็นเอลริคซ่ึงยืนท�าท่าทางมีพิรุธอยู่ใน
แถวหนา้
ขา้ งกายเขามี “เวลท”์ หนว่ ยหนง่ึ รวมตวั กันคอยคุม้ กันแต่ดูทา่
แล้วพวกเขาคงไม่ได้อยากมีเรือ่ งกับผมนักหรอก พวกเวลทเ์ ว้นระยะห่าง
เลก็ นอ้ ยโดยอัตโนมตั ิ และแสดงตนว่าไมม่ ีสว่ นเกย่ี วข้องกับเรอื่ งน้ี

“เอาละ องคช์ าย-------เอลริค รเึ ปลา่ นะ? นายเป็นคนยั่วโมโห
ฉันเองนนี่ า แลว้ จากนี้จะเอายังไงดีล่ะ? ยงั อยากต่อกันอีกไหม?”

“เออ่ ไม.่ ..”
“พวกที่ยนื อย่ตู รงน้ันน่ะ ยงั ไงพวกนายกต็ ้องเหน็ ดีเห็นงามกับ
การกระท�าของคนประเทศเดียวกันอยู่แลว้ ใชไ่ หมละ่ ? เรยี กว่ารับผดิ ชอบ
ร่วมกนั ได้ไหมนะ?”
“อะ เอ่อ เรื่องนนั้ มัน...”
“ชะ ช้าก่อนครับ ท่านริมุรุ เอย้ ฝ่าบาท--------”
“ขะ ขอใหเ้ ราไดอ้ อกความเห็นด้วยเถอะครับ!!”
ทกุ คนตา่ งคอ้ มศรี ษะดว้ ยใบหนา้ ซดี เผอื ด เมอื่ ผมเอย่ ถามพรอ้ ม
กับรอยย้ิม หลายคนในกลุ่มนั้นพยายามที่จะงัดข้ออ้างออกมาเสนอกัน

350

อยา่ งเอาเปน็ เอาตาย แตผ่ มไมส่ นใจพวกเขา
เพราะถกู โซเอยผ์ นกึ การเคลอื่ นไหวเอาไวท้ ง้ั ยนื สง่ิ ทพ่ี วกสมาชกิ
สภาซง่ึ หนั มาเปน็ ปรปกั ษก์ บั ผมพอจะทา� ไดค้ งมแี คก่ ารรอ้ งขอความเมตตา
อยา่ งสดุ ความสามารถเทา่ นน้ั ตอนนต้ี อ่ ใหไ้ มส่ กู้ นั พวกเขากท็ า� อะไรไมไ่ ด้
อยดู่ ี
เชน่ น้นั แลว้ ผมจึงมาวเิ คราะหค์ วามได้เปรยี บของตวั เอง
เม่อื มองจากสายตาคนนอก จะเห็นภาพสาวน้อยน่ารกั ซงึ่ สยบ
ผู้ใหญ่เตม็ ตัวด้วยท่าทีสุขุมเยือกเย็น เพราะเป็นภาพที่ค่อนข้างแปลกตา
มนั จงึ นา่ จะออกมาตลกขบขนั ไม่เบา
ไมม่ ที างท่ีปลาซวิ ปลาสรอ้ ยพวกน้ีจะกดขข่ี ่มเหงจอมมารได้
สามญั สา� นกึ --------หรอื จะเรยี กวา่ ความหวั ออ่ นไมต่ ระหนกั ถงึ
ความเป็นจรงิ คอื สาเหตุท่ีทา� ให้พวกเขาพ่ายแพ้
แต่ก็ยังมแี ผนการกระจอกๆ อยอู่ ีก
หรือที่ผ่านมาพวกเขาไม่ได้คิดที่จะเอาชนะและจัดการกับผม
จรงิ ๆ กันแน่
บางทีอีกฝ่ายอาจจะตั้งใจยุให้ผมโกรธจนต้องลงมืออย่างท่ี
ฮินาตะบอกก็เปน็ ได.้ ..

“เอาละ ถ้างน้ั ขอคดิ บญั ชีเลยแล้วกัน--------”
ไมน่ ะ เดีย๋ วกอ่ นส?ิ
เรอ่ื งในคราวนจี้ ติ ใจของสมาชกิ สภาเกนิ ครึ่งก�าลงั ถกู แทรกแซง
เหลา่ สมาชกิ สภาถกู ขดุ เอา “ความโลภ” ออกมา ถา้ เปน็ เชน่ นนั้
อยู่เอลริคคงได้เสียงสนับสนุนเกินคร่ึงและข้อเสนอของเขาต้องผ่านการ
อนุมตั อิ ย่างแนน่ อน
หากเป็นไปตามนัน้ จุดยืนของผมคงสั่นคลอนไปดว้ ย
เพราะไมว่ า่ ขา้ งในจรงิ ๆ จะเปน็ อยา่ งไร การลบลา้ งขอ้ อนมุ ตั ขิ อง
สภากเ็ ปน็ เรือ่ งยงุ่ ยาก

บทท่ี 3 ก�รประชมุ 351

ที่ผลลพั ธอ์ อกมาราบรื่นแบบนเี้ พราะผมมคี ณุ ราฟาเอลอยดู่ ้วย
เพราะฉะนนั้ คนท่เี ป็นปรปักษก์ บั ผมอยา่ งเห็นไดช้ ดั ก็คือ-------

《แจ้งเตอื น สมั ผัสได้ถงึ เจตนาสงั หาร เป้าหมายปัจเจกนาม
: เอลริค》
แยแ่ ล้ว!

‘ญาณเวท’ ของผมสัมผสั ถึงมันได้ดว้ ย
เจตนาในการสังหารพุ่งเป้ามายังหอประชุมแห่งนี้ จากพ้ืนที่ซ่ึง
อยู่ไกลออกไปตัง้ 2 กโิ ลเมตร
แตร่ ะยะห่างเท่านจี้ ะใช้อาวุธแบบไหนกันละ่ --------?
ผมเริ่มเปิดการใช้งานฟงั ก์ชน่ั ‘เร่งการคดิ คÓนวณ’ และตรวจ
สอบสถานการณใ์ นทนั ที
ภาพท่ีสะท้อนขึ้นมาใน ‘ญาณเวท’ คือหญิงสาวผมแดงซึ่งดู
คอ่ นขา้ งหา่ มเอาการ
ในมือเธอถอื ก้อนโลหะเลก็ ๆ สีดา� --------มันคือปนื พกน่นั เอง
หา?
จะใช้ปืนพกกับระยะทางเทา่ นี้เนยี่ นะ!?
ผมไม่รู้หรอกว่าวิถีกระสุนของปืนนั่นมีความแรงอยู่ท่ีเท่าไร
แต่ทว่า--------

《คÓตอบ ชอื่ เรยี กอยา่ งเปน็ ทางการคอื Walther P99-------
กะทัดรัดและมีน้Óหนักเบา แต่ประสิทธิภาพยอดเย่ียม ระยะกระสุน
เทา่ กบั 60 เมตร》

--------ข้อมลู แบบนนั้ ไมร่ ูค้ งไม่เป็นไรมั้ง

352

ประสทิ ธภิ าพของมนั อาจยอดเยย่ี มกจ็ รงิ แตถ่ า้ ระยะกระสนุ ไปได้
ไกลแค ่ 60 เมตรก็หมดความหมาย
สถานทที่ พ่ี วกผมนงั่ กนั อยตู่ อนนต้ี งั้ อยบู่ รเิ วณจดุ ศนู ยก์ ลางของ
อาณาจักรอินกราเซีย ซ่ึงเป็นเขตเฝ้าระวังความปลอดภัยรูปแบบพิเศษ
ถงึ ขนาดทกี่ า� แพงยงั ถกู ลงเวทมนตรส์ า� หรบั รบั มอื เอาไวแ้ ลว้ มนั แขง็ แกรง่
เสียจนไมอ่ าจพังทลายจากการโจมตีครงึ่ ๆ กลางๆ ได้
กวา่ จะถงึ ตอนนน้ั ลกู กระสนุ ทยี่ งิ ออกมาโจมตจี ะไดร้ บั ผลกระทบ
จากแรงโน้มถ่วงและแรงต้านอากาศตามหลักฟิสิกสเ์ สยี ก่อน เจ้าตวั อาจ
ใช้เวทมนตร์หรอื สกิลท�าให้มันแรงขนึ้ ได้ แตถ่ ้าแบบนั้นสู้เตรยี มปนื ซุ่มยงิ
มาเลยดกี วา่
ทว่าแม้แต่ปืนซุ่มยิงเองถ้าก�าหนดเป้าหมายไม่ได้ก็ไร้ประโยชน์
อยูด่ ี
จากจุดที่หญิงสาวอยู่ไม่มีทางที่เธอจะกะต�าแหน่งเอลริคได้เลย
ตอ่ ใหเ้ ข้าใจ ‘ญาณเวท’ อยา่ งถ่องแท้เหมือนกนั กบั ผม เธอกไ็ ม่อาจยงิ
ได้สา� เร็จเพราะติดกา� แพงทก่ี ้นั ขวางอยเู่ ป็นแนวยาว
ไหนจะคดลี อบสงั หารดยกุ มวิ เซท่ ที่ า� ใหก้ ารดแู ลความปลอดภยั
ของสถานทจี่ ดั การประชมุ ยง่ิ เขม้ งวดเขา้ ไปอกี แนน่ อนวา่ ผมเองกค็ อยเฝา้
ระวงั อยเู่ หมอื นกนั ดงั นน้ั หากมขี อ้ ผดิ สงั เกตเกยี่ วกบั การยงิ จากภายนอก
เข้ามาทนี่ เี่ ม่ือไร ผมจะตรวจสอบได้กอ่ นลว่ งหน้าแนน่ อน
เพราะงน้ั การกระทา� ในครง้ั นค้ี งไมม่ คี วามหมายอะไร... หรอกมงั้
นอกเสียจากว่าเธอจะแบ่งกระสุนออกเป็นล้านล้านนัดแล้ว
เปล่ยี นทศิ ทางมัน--------
จงั หวะทีผ่ มก�าลงั คิดเช่นนน้ั สาวผมแดงก็จดั การเหน่ียวไก
ขณะที่ห้วงเวลาเดินช้าลง ผมรู้สึกเหมือนเห็นลูกกระสุนถูกยิง
ออกมาแบบฉากต่อฉาก กระทั่งภาพท่ีมันพุ่งตัวด้วยความเร็วเริ่มต้น
อันน่าสะพรึงก่อนท่ีจะถูกหลุมด�าซึ่งปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันดูดกลืน

บทที่ 3 ก�รประชุม 353

เขา้ ไปดว้ ย
-------- เฮ้ย!?

เส้ียววินาทีทผ่ี มก�าลงั ตกตะลงึ ลูกกระสุนกห็ ายวับไปกับตา
《แจ้งเตือน ‘เช่ือมต่อมติ ิ’ เป็นสกลิ ‘เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นมติ ิ’

อีกประเภทหนง่ึ 》
ดูเหมือนว่ามันจะเป็นสกิลเชื่อมโยงระหว่าง 2 จุดที่ได้รับรู้ซึ่ง
มชี อื่ เรยี กวา่ ‘เชอื่ มตอ่ มติ ’ิ เนอ่ื งจากขอบเขตเชอ่ื มโยงแคบและระยะทาง
ไม่ไกลมาก จงึ ไมจ่ �าเปน็ ตอ้ งออกแรงหนักขนาดนั้น
แตต่ อนน้ีผมไมม่ ีเวลาจะมานั่งฟงั ค�าอธิบายอะไรนน่ั หรอก
สาวผมแดงจับมติ ิผ่าน ‘ญาณเวท’ ได้เป็นท่ีเรียบร้อย จากน้ัน
เธอจงึ เลง็ เปา้ หมายอยา่ งระมดั ระวงั แลว้ ปลอ่ ยสกลิ ออกมาเพอ่ื ใหล้ กู กระสนุ
ไปโผล่ตรงจดุ ท่ใี กลก้ ับเอลรคิ ทส่ี ดุ
ผลคอื -------- เธอพยายามลอบสังหารเขาให้สา� เร็จ โดยไมส่ น
กา� แพงดา้ นนอกหรือระยะทาง 2 กิโลเมตรเลยแม้แตน่ อ้ ย
หลมุ ดา� ขนาดเลก็ ปรากฏขนึ้ บรเิ วณศรี ษะของเอลรคิ หา่ งออกไป
50 เซนติเมตร ส่ิงที่โผล่ออกมาจากตรงนั้นคือกระสุนปลิดชีพของมือ
สงั หารซ่ึงแลน่ มาดว้ ยความเร็วเกนิ 400 เมตรตอ่ วินาที
ไมต่ า่ งอะไรกบั การยงิ จากระยะใกล ้ มนั ยงั คงเกบ็ อานภุ าพเอาไว้
ไดอ้ ยา่ งไมม่ เี สอ่ื มคลาย กระสนุ พงุ่ ตรงเขา้ ใกลเ้ อลรคิ โดยปราศจากสงิ่ กดี
ขวางใดๆ
ผมตระหนักถงึ มันไดอ้ ยา่ งเชื่องชา้ และชดั เจน
ทวา่ ในสภาพเชน่ นีก้ ลับไมม่ วี ิธีทไี่ ด้ผลเลย
จะใหส้ ่งเสยี งเรยี กหรอื เขา้ ไปหยดุ กระสนุ กค็ งไมท่ ันการณ์

354

《--------ไมม่ ปี ญั หา จะเรม่ิ ตน้ การใชง้ านอลั ทเิ มทสกลิ ‘เบล
เซบิวธ์ (ราชันแห่งความตะกละ)’ เลยหรือไม่

YES/NO》

เอ๊ะ ทา� แบบนัน้ มนั จะทนั เหรอ? ผมคิดพลางตกลงปฏิบตั ติ าม
ข้อเสนอของคุณราฟาเอล
หลังจากนน้ั มนั ช่างนา่ อศั จรรยเ์ หลือเกนิ
กระสุนฝ่ามติ ิและกาลเวลามาเกลอื กกลิง้ หมดพลังอยู่ในมือผม

“--------!? ปลอดภยั ดีไหม?”
ฮนิ าตะหน้าเปลี่ยนสี รบี ปรี่เข้าหาเอลรคิ แลว้ เอ่ยปากถาม
หัวหน้าหน่วย “เวลท์” เองก็มีท่าทีตกใจก่อนเหลือบมองมา
ทางผม ทวา่ เขากลับไมพ่ ดู อะไรพลางตรวจความปลอดภัยของเอลริค
เจา้ ตวั ซงึ่ ถกู ถามยงั คงนง่ิ องึ้ อยอู่ ยา่ งนน้ั ราวกบั ยงั จบั สถานการณ์
ไม่ถกู
ผทู้ ี่ตามเหตุการณท์ นั มเี พยี งแคไ่ ม่กีค่ น
แตด่ ว้ ยความทนี่ า่ จะขดั กบั โครงขา่ ยเวทมนตรเ์ ฝา้ ระวงั สญั ญาณ
เตอื นภยั ในอาคารจงึ เรม่ิ สง่ เสียงรอ้ งออกมา
เพราะเหตุน้ีเองการประชมุ จงึ เปน็ อนั ต้องถูกระงับไป 1 ช่ัวโมง

＊

“โซเอย์ จบั ตัวคนรา้ ยมาให้ที”
“ขา้ ส่ง ‘รา่ งแยก’ มุ่งหนา้ ออกไปแลว้ ครับ”
ระหว่างรอใหบ้ รรดาสมาชิกสภาใจเย็นลง พวกผมจึงหาสง่ิ ท่นี า่
จะมีประโยชน์ทา� ไปพลางๆ

บทท่ี 3 ก�รประชมุ 355

แม้แต่บริเวณรอบข้างยังเริ่มเปิดการวิเคราะห์สถานการณ์กัน
ข้นึ มา

“ไมอ่ ยากจะเชอ่ื เลย ของพรรค์นน้ี ะ่ เหรอท่ีใช้ฆ่าคน?”
“มนั คอื กระสุนนะ่ ข้างกายพวกเราอาจจะไม่มี แต่เจา้ นี่ตอ้ งใช้
เคร่อื งมอื ยงิ ออกมา”
“ถ้าง้ันเป้าหมายของคนร้ายคือฝ่าบาทเอลริคง้ันรึ แล้วจุด
ประสงคล์ ่ะ...”
“ไมต่ อ้ งบอกกร็ ู้ มนั ตอ้ งอยากใหจ้ อมมารรมิ รุ ตุ ดิ กบั ดกั แหงๆ ”
“จริงอย่างที่เจ้าว่า ถ้าฝ่าบาทเอลริคถูกสังหารในสถานการณ์
แบบนนั้ ความสงสยั ยอ่ มตกไปถงึ ฝา่ บาทรมิ รุ อุ ยา่ งแนน่ อน แลว้ เทมเพสต์
กอ็ าจจะเข้าร่วมสภาได้ล�าบากยิ่งขึน้ ”
“กน็ ะ นนี่ า่ จะเปน็ วตั ถปุ ระสงคห์ ลกั จรงิ ๆ นนั่ แหละ พวกโงท่ ว่ี งิ่ เตน้
ไปกับมันคงไม่วายถูกใช้เป็นเครอื่ งสังเวยแน่ๆ”
พวกท่ีก�าลังสนทนากันอย่างเป็นจริงเป็นจังประกอบไปด้วย
หัวหนา้ หนว่ ย “เวลท์” หัวหน้ากองรักษาการณ ์ ประธานสภาเลสเตอร ์
และคนสุดทา้ ยคอื ฮนิ าตะ
เธอคอยตอบคา� ถามของทกุ คนและสา� รวจพวกเขาอยา่ งแนบเนยี น
โชคดเี หลือเกนิ ทตี่ �าแหน่งผู้ต้องสงสัยไม่ตกมาท่ผี ม
แม้จะรักษาสวัสดิภาพของเอลริคเอาไว้ได้ แต่หลังจากนี้เหตุ
อาชญากรรมวุ่นวายซึ่งเกิดในที่ประชุมจะต้องถูกหยิบยกมาพิจารณาต่อ
เปน็ แน่
“นะ นฉี่ ันถูกหมายหวั มาโดยตลอดเลยเหรอ?”
เอลริคพึมพ�าอยา่ งห่อเหีย่ ว
ถึงการกระท�าของหมอน่ันจะสิ้นคิดก็จริง แต่ผมไม่ได้อยากให้
เขาตายสักหนอ่ ย
“ก็นะ ฉันว่าคงไม่เปน็ ไรหรอก นาย-------ขออภยั ทา่ นเอลริค

356

ขณะทกี่ ระสนุ พลาดเปา้ ไมโ่ ดนทา่ น สง่ิ ทบี่ คุ คลปรศิ นาหวงั กถ็ กู ระงบั ไปแลว้
มาปา่ นนีค้ งไม่มเี หตุผลท่ีทางน้นั จะเสยี่ งก่อเหตุอกี รอบหรอกมั้ง”
ถึงตอนน้ีอีกฝ่ายคงไม่สามารถโบ้ยความผิดมาให้ผมได้แล้ว
พอเปน็ แบบนน้ั ค่าตวั ของเอลริคกพ็ ลอยหายไปดว้ ย
ดังนนั้ เขาไมต่ ้องกลัวท่จี ะถูกลอบสงั หารเลย

“ตะ แต่ฉนั เปน็ เจ้าชายของอาณาจกั รใหญเ่ ชียวนะ--------”
อมื ม เรอ่ื งนน้ั จะว่าไงด?ี
ก่อนทจ่ี ะก่อเหตรุ ุนแรงขนาดนี้ เขานา่ จะมคี า่ ในฐานะรชั ทายาท
พอสมควร แตไ่ มไ่ ดแ้ ปลวา่ เขาจะไดร้ บั แตง่ ตงั้ เปน็ มกฏุ ราชกมุ ารแถมยงั มี
ตวั ตายตวั แทนคนอืน่ อย่ใู กลๆ้ อีกตา่ งหาก ยิง่ ไปกวา่ นัน้ ในเวลาน.้ี ..
หากท�าส�าเร็จก็อีกเรื่องหนึ่ง ทว่าอินกราเซียคงไม่อ่อนหัดถึง
ขนาดเอาเจ้าชายทด่ี แี ตท่ �าตัวงเ่ี งา่ มาขน้ึ ครองราชย์ไดห้ รอก
ตอ่ ใหไ้ มโ่ ดนตา� หนเิ รอื่ งพฤตกิ รรม แตค่ วามผดิ พลาดทเ่ี ขากอ่ ไว้
ยอ่ มไม่ไดร้ บั การให้อภัย
หากเอลรคิ ทจ่ี ะขน้ึ เปน็ กษตั รยิ ต์ อ้ งมาถกู จบั เพราะทา� ผดิ มนั กค็ า่
เทา่ กันอยู่ดี

“เอาน่า แค่ขึ้นเป็นกษัตริย์ไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต ไม่ว่ายังไง
ก็ตามท่านจะไม่ชดใช้ให้กับเหตุการณ์คราวนี้ไม่ได้ ทว่าจากนี้ไปค่อยๆ
พิจารณาชีวิตตัวเองดูอีกทีไม่ดีกว่าเหรอ? ฉันน่ะวิวัฒนาการขึ้นมาเป็น
จอมมารกจ็ รงิ แตไ่ ม่ไดค้ ดิ อยากจะเปน็ หรอกนะ แตไ่ หนๆ ขน้ึ มาแล้วมนั
ก็ช่วยไม่ได้ เลยตั้งใจจะใชต้ า� แหน่งน้อี ย่างเต็มทีย่ งั ไงละ่ ”

“หหึ ึ นจี่ อมมารกา� ลงั ชว่ ยปลอบใจฉนั อา่ ผมเหรอ? คดิ วา่ ทา่ น
จะน่ากลวั และเกลยี ดชงั ผู้คนมากกว่านีซ้ ะอีก...”

“ฉนั ไมค่ ดิ จะเปน็ ศตั รกู บั ใครอยแู่ ลว้ อนั ทจี่ รงิ ฉนั นะ่ รกั สงบดว้ ยซา�้ ”
เม่ือผมพูดเช่นนั้นเอลริคจึงไหล่ตกในทันใด เขาดูโตขึ้นราวกับ
ส�านกึ ได้ในทส่ี ดุ

บทท่ี 3 ก�รประชุม 357

“ผมมนั โงจ่ รงิ ๆ ทถ่ี กู หลอก นกี่ าแวน ทา่ นตอ้ งรบั ผดิ ชอบดว้ ยนะ”
“ฝะ ฝา่ บาท!?”
“คนทเ่ี สนอแผนการทง้ั หมดกค็ อื ทา่ น ถงึ ผมทห่ี ลงเชอื่ คา� ยยุ งคง
โดนคาดโทษไมต่ า่ งกนั แตท่ า่ นนา่ จะเตรยี มใจเอาไวแ้ ลว้ สนิ ะ ทา่ นเคานต์
กาแวน”
ทา่ ทางเอลรคิ จะยอมแพแ้ ลว้ เขายอมใหเ้ หลา่ ทหารรกั ษาการณ์
คมุ ตวั แต่โดยดี
ก็นะ เร่ืองที่กาแวนคอยชักใยอยู่เบ้ืองหลังไม่ว่าใครย่อมดูออก
อยา่ งเหน็ ไดช้ ดั เขาเปน็ คนหวา่ นลอ้ มไรเนอรก์ บั เอลรคิ และสรา้ งความปน่ั ปว่ น
ในครงั้ น้ี
ตัวเขาเองนา่ จะถกู หลอกใชอ้ กี ต่อด้วยซ้�า
องคก์ รปรศิ นา งั้นเหรอ
บอกไมไ่ ด้ว่าเป็นทฤษฎีสมคบคิดหรือเปลา่ เรานา่ จะลองตรวจ
สอบอย่างจรงิ จงั ดดู ีกว่า แตว่ ่าตอนน้มี แี ค่โซเอยเ์ ท่านน้ั ท่ีสามารถจดั การ
กบั มนั ได้
ทว่าหากมือปืนถูกจับเมื่อไร เราอาจได้ฟังค�าให้การอะไรเพิ่ม
เติมบ้าง
นอกเหนอื จากนี ้ ยังมอี กี หนึ่งคนที่เปน็ ความหวังของพวกเรา
“เอาละ คณุ กาแวน พอดมี ีเร่อื งอยากจะถามหนอ่ ยนะ่ ?”
ผมมองกาแวนทถ่ี ูกจับ
“อะ อะไรเล่า? จอมมารมีอะไรอยากจะถามข้าเรอะ?”
แม้แต่ตอนน้ ี ทา่ ทีของกาแวนกย็ ังไมด่ ีข้นึ
“ฉันอยากถามเร่ืองท่ีโน้มน้าวองค์ชายเอลริค แกวางแผนร้าย
อะไรไว้กนั แน”่
“ขอคิดดูก่อนนะ น่ีเจ้าพดู เรอ่ื งอะไรกัน ข้าไม่เห็นรดู้ ้วยเลย ขา้
ไม่รอู้ ะไรทงั้ นน้ั ”

358

“วะ ว่าไงนะ! กส็ ่งิ ทีแ่ กท�ากับฉนั ไงเลา่ --------!?”
“หลักฐานล่ะ? ข้าถูกองค์ชายขอร้องและเชื้อเชิญมาท่ีน่ีก็จริง
แต่จะให้วางแผนท�าเรอื่ งพรรค์นี้มนั ก็ไมไ่ หวหรอก”
“ท่านกาแวน พูดจาบ่ายเบี่ยงแบบนั้นมันใช้ไม่ได้ผลหรอกน่า
ท้งั ขา้ และสมาชกิ สภาทอี่ ยทู่ ่นี ี่ตา่ งเปน็ พยานร้เู ห็นกันหมดน่นั แหละ”
โยฮนั ดกั คอไวไ้ มใ่ หก้ าแวนเบยี่ งประเดน็ โดยมเี หลา่ สมาชกิ สภา
จ�านวนมากคอยพยักหน้ารับ กระทั่งคนท่ีถูกพันธนาการให้ยืนอยู่น่ิงๆ
ยงั ผงกศรี ษะกบั เขาดว้ ย ดงั นน้ั จงึ ตดั ปญั หาเรอ่ื งความปลอดภยั ของพยาน
ไปได้เลย
“ฮมึ่ แตว่ า่ ! ขา้ ไมร่ เู้ รอ่ื งจรงิ ๆ องคช์ ายเปน็ คนวางแผนเองทงั้ หมด
ขา้ แค่ทา� ตามเขาเฉยๆ!!”
“ไรส้ าระ! ทเี่ ซอรไ์ รเนอรม์ อี ญั มณอี ยใู่ นมอื แบบนนั้ ไมไ่ ดว้ างแผน
ไวร้ ไึ งหา!!”
“ข้าไม่รู้เร่อื งครับ ก็บอกแลว้ ว่า เอาหลกั ฐานมาสิ--------”
กาแวนแสร้งท�าเปน็ ไม่รเู้ ร่ืองรู้ราวจนถงึ ทส่ี ุด
เขาดเู จา้ เลห่ ช์ อบกล สงสยั คงมนั่ ใจวา่ ไมเ่ หลอื หลกั ฐานอยแู่ ลว้ แนๆ่
แบบนก้ี จ็ ดั การกบั ผูต้ อ้ งหาไดย้ ากนะ่ สิ?
ชอื่ เสยี งแยๆ่ อาจลามออกไปพกั หนง่ึ แตห่ ลงั จากนนั้ คงกลบั มา
กระดิกขาได้สบาย
เพราะเหตุนเี้ จ้าหมอน่ถี งึ ไดช้ ่อื ว่าเป็นขุนนางยงั ไงละ่
ทง้ั รอบคอบ แถมยงั ไล่บ้ไี ม่ได้เลยแม้แตน่ อ้ ย
หากหันไปพึ่งอ�านาจทหารโดยตรงเรื่องจะจบลงอย่างง่ายดาย
ทวา่ นน่ั คงเปน็ วธิ ีสดุ ทา้ ย
ขณะก�าลังคิดเร่ืองดังกล่าวอยู่นั้น บานประตูก็เปิดผางออกมา
อยา่ งกะทันหัน
“ฝ่าบาทเอกลี เสด็จ! ทุกท่านโปรดถวายความเคารพ!!”

บทท่ี 3 ก�รประชุม 359

ขา้ ราชบรพิ ารกลา่ วเสยี งดงั ลนั่ ผทู้ ตี่ อบรบั คา� สงั่ ตา่ งแสดงความ
ส�ารวม
ผมเกือบจะคลอ้ ยตามอย่เู หมอื นกนั แต่ถกู ชนู ะกบั เบนมิ ารุหา้ ม
ไวเ้ ลยรอดตัวไป
ถา้ หากเผลอคกุ เข่าหรอื ทา� อะไรขนึ้ มาตอ้ งเปน็ เรอ่ื งใหญแ่ น่ๆ
ผคู้ นสว่ นมากยอมทา� ความเคารพแตโ่ ดยด ี ยกเวน้ ผมและฮนิ าตะ
กระทั่งประธานสภายงั ถึงกบั ก้มศรี ษะเลก็ นอ้ ย
สมกบั เป็นกษัตริยแ์ ห่งมหาประเทศอนิ กราเซียเสยี จรงิ
กษัตรยิ เ์ อกลี แหง่ อนิ กราเซียชา� เลืองมองเหลา่ สมาชกิ สภาซ่งึ ถูก
โซเอยพ์ นั ธนาการไมใ่ หข้ ยบั เขยอ้ื นไปไหน กอ่ นจะยา้ ยสายตากลบั มาทเี่ ดมิ
ราวกบั ไม่สนใจแล้วมองผม
เขาเปน็ ชายวัยกลางคนทคี่ ่อนข้างรปู งามทีเดยี ว
หนวดร้ังขมวดนนั้ ช่างรบั กนั ได้ดกี บั เรือนผมหนาสที อง

“ดเู หมอื นว่าลกู ชายเราจะกอ่ เรอ่ื งไวส้ ินะ”
“ก็ตามนน้ั แหละ แต่ทา่ ทางเขาคงส�านึกผิดแล้วนะ?”
ผมไมไ่ ดต้ งั้ ใจใหม้ นั เปน็ เรอื่ งใหญ ่ หากสงั คมมนษุ ยชาตยิ อมรบั ผม
ส้หู ลบั หูหลบั ตาไม่สนใจมารยาทแย่ๆ เสียจะเป็นการดกี วา่
“--------งน้ั รึ เราอยากขอโทษและขอบคณุ จากใจ ไมใ่ ชใ่ นฐานะ
กษัตริยแ์ ตใ่ นฐานะพอ่ คนหน่งึ ”
กษตั ริยเ์ อกลี วา่ ก่อนคอ้ มศีรษะใหผ้ มเลก็ นอ้ ย
ในเมอ่ื กษตั รยิ ย์ อมกม้ หวั ดว้ ยตวั เอง เพราะงน้ั เรอื่ งนถ้ี อื วา่ จบลง
เทา่ นก้ี แ็ ล้วกัน
“ฉนั อภยั ให้ แตค่ รง้ั หนา้ ไมม่ อี ีกแน่”
“อมื เราเขา้ ใจ ตวั เราเองกอ็ ยากสรา้ งความสมั พนั ธอ์ นั ดกี บั ทา่ น
เหมอื นกัน”
กษตั รยิ เ์ อกลี ตอบเชน่ นนั้ พรอ้ มกบั มองมาตรงๆ ทา� ใหผ้ มรสู้ กึ วา่

360

เขาได้เอย่ ความในใจออกมาอย่างแท้จรงิ
คราวนี้ผมจะยอมเช่อื เขากแ็ ล้วกนั
หากโดนหักหลัง ก็ค่อยเอาไว้คดิ ในตอนนนั้

“ถ้างน้ั จากนไ้ี ปฝากตวั ด้วยนะ”
“ทางน้ีก็เชน่ กัน”
วา่ ดงั นน้ั พวกผมจงึ จบั มอื กนั โดยทอ่ี กี ฝา่ ยอตุ สา่ หไ์ มถ่ อื สาเรอ่ื ง
โตะ๊ ซง่ึ ผมท�าพงั ไปดว้ ย
เพยี งเทา่ น้คี วามบาดหมางจึงเปน็ อนั สิน้ สุดลง
“ทุกคนเงยหนา้ ข้นึ ”
ถ้อยคา� ดังกล่าวท�าใหท้ กุ คนเงยหนา้ ขึ้นมาอยา่ งพรอ้ มเพรียง
เร่อื งราวที่คุยกนั ทีน่ ีค่ งต้องถูกเอาไปบอกตอ่ แต่ไม่น่าจะมกี าร
เปดิ เผยอยา่ งเป็นทางการ
กษัตรยิ ์ไม่ควรกม้ หวั งา่ ยๆ แบบนั้น ส�าหรับราชาเอกีลแลว้ นั่น
คงเปน็ หนทางสุดทา้ ยของเขาจรงิ ๆ
“ทะ ท่านพอ่ ...”
“ดเี ลย ไว้พอ่ จะสัง่ สอนเจ้าอีกท”ี
“--------ครบั ลกู เขา้ ใจแล้ว”
“อืม”
พยักหน้าเสร็จ กษัตรยิ ์เอกลี กเ็ บนสายตามายังกาแวน
“เคานต์กาแวน”
“พะ่ ยะ่ คะ่ !!”
“เจ้าถามหาหลักฐานสินะ คิดว่าเราไม่ออกมายุ่งเลยคิดต้ืนๆ
ง้นั ส?ิ ”
“มะ มใิ ชแ่ บบนน้ั เลยนะพะ่ ยะ่ คะ่ ...”
“เราเรยี กเจา้ หนา้ ทไี่ ตส่ วนเวทมนตรเ์ รยี บรอ้ ยแลว้ เรอื่ งวรี กรรม
ของขนุ นางก็ปล่อยใหเ้ ปน็ หนา้ ทีข่ องพวกเขาแลว้ กัน”

บทที่ 3 ก�รประชุม 361

“อยึ๋ !?”
สหี นา้ ของกาแวนแยล่ งในชวั่ พรบิ ตา เขาเกาะแขง้ ขาพระราชาเอาไว้

“กะ กรุณาให้อภัยกระหม่อมด้วยเถิด! กระหม่อมจะยอมพูด
ทกุ อย่าง ขอเพยี งทา่ นได้โปรดเมตตา!!”
สภาพที่เขาพยายามอย่างสุดชีวิตน้ันแลดูน่าเห็นใจ ทว่าท่าที
ตอบสนองของกษตั รยิ เ์ อกีลช่างแสนเยน็ ชา

“เอาตัวมนั ไป”
“““พ่ะยะ่ ค่ะ!!”””
เมอ่ื สง่ สายตาบอกสญั ญาณใหข้ า้ ราชบรพิ ารแลว้ เหลา่ องครกั ษ์
รกั ษาพระองค์จึงเริม่ ลงมอื
“ทา่ นไรเนอร์ ทา่ นไก รวมไปถึงท่านลอรด์ ท้ังหลายขอพาตวั ไป
สอบสวนด้วยนะขอรบั ”
เหล่าองครักษ์เอ่ยเช่นนั้น เรียกความสนใจให้กับพวกไรเนอร์
ไดด้ ที ีเดียว
“หยดุ นะ ปลอ่ ยเซ่!”
“นี่แกคดิ ว่าฉันเปน็ ใครกนั !?”
พวกไรเนอรส์ ง่ เสยี งดงั เอะอะโวยวายพยายามตอ่ ตา้ นการจบั กมุ
แตท่ นั ทที เ่ี หลา่ คนในชดุ คลมุ สดี า� ปรากฏตวั ขน้ึ มา พวกเขากลบั สงบเสงย่ี ม
ลงทันใด
สงสัยพวกนคี้ งเปน็ เจา้ หน้าทไ่ี ต่สวนเวทมนตร์ละมัง้
พวกเขาก�าราบไรเนอร์กับไกท่ีต้ังท่าจะขัดขืนได้อย่างง่ายดาย
ดูจากทา่ ทที ป่ี ฏิบตั ิตอ่ ผู้แขง็ แกร่งทัง้ สองคนราวกับเด็กเลก็ ๆ น้ัน เหน็ ได้
ชดั ว่าพวกเขาต้องไม่ใช่คนธรรมดา
สมแล้วกับท่ีเป็นอาณาจักรอินกราเซียซึ่งถูกขนานนามว่ามหา
ประเทศ พวกเขาถงึ ชุบเลี้ยงเจา้ คนร้ายกาจเอาเรอ่ื งแบบนไี้ ด้

362

《แจง้ เตอื น คงเปน็ การแสดงออกถงึ อÓนาจในอกี รปู แบบหนงึ่
มาสเตอรเ์ องกข็ นึ้ ชอื่ วา่ มบี คุ คลผทู้ รงพลงั อยใู่ นประเทศของตวั เองเชน่ กนั 》

จะบอกวา่ อยา่ มาแหยม? แบบนน้ั สนิ ะ
พวกเขาคงตงั้ ใจทจ่ี ะรกั ษาเกยี รตขิ องอาณาจกั รอนิ กราเซยี ดว้ ย
การประกาศวา่ ระดับไรเนอร์ยังไม่ใช่คนแข็งแกร่งทส่ี ุดน่ันเอง
การเปน็ ราชานย่ี ากเหมอื นกนั เนอะ ตอ้ งมาคอยทมุ่ เทคดิ แผนการ
นัน่ นเี่ พอ่ื ไมใ่ หอ้ กี ฝ่ายที่เปน็ จอมมารรจู้ ุดอ่อนของตัวเอง
ทั้งท่ีตั้งใจว่าถ้าหากแผนการของเอลริคประสบความส�าเร็จ
พวกเขาจะไดบ้ งการผมแลว้ ทา� ใหอ้ า� นาจอทิ ธพิ ลของอาณาจกั รอนิ กราเซยี
มั่นคงข้ึนแท้ๆ
แตอ่ ยา่ งวา่ หากเขาไมม่ เี ลห่ เ์ หลยี่ มแบบนนั้ คงเอาขนุ นางผฉู้ ลาด
รอบรูไ้ ม่อยหู่ รอก

“ขอโทษทรี่ บกวน เรอื่ งตอ่ จากนปี้ ลอ่ ยใหเ้ ปน็ หนา้ ทขี่ องอาณาจกั ร
เราเถอะ”
เขาเอย่ ทงิ้ ทา้ ย กอ่ นทปี่ ระมขุ ของประเทศจะจากไปพรอ้ มกบั คณะ
ดเู หมือนวา่ พวกเขาจะมุบมิบเอาออร์บ ออฟ โดมเิ นทไปเก็บไว้
กบั ตวั ด้วย แต่ไม่เปน็ ไร
เจ้าน่ันน่ะหากใช้งานในทางท่ีผิดจะล�าบากไม่เบา ผมเลยแอบ
ทา� ลายฟังกช์ น่ั ของมันไปแลว้
เพราะไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายมากเกินกว่าน้ี ผมจึงปล่อยพวก
เขาไปแบบเงียบๆ

หลังจากคั่นด้วยพักกลางวันแล้ว การประชุมก็กลับมาเร่ิมต้น
อีกคร้งั
ชว่ งบ่ายแตกตา่ งจากชว่ งเชา้ อยา่ งสิ้นเชิง เหลา่ สมาชิกสภาล้วน

บทท่ี 3 ก�รประชมุ 363

มีสหี นา้ ไมส่ ดใส
วาระการประชุมอันส�าคัญยิ่งจึงได้รับการยอมรับและเห็นชอบ
จากบรรดาสมาชกิ ผ้เู หน่อื ยล้า โดยท่ผี มไมต่ ้องออกแรงขูใ่ ดๆ
ประการที ่ 1 . เทมเพสต์จะไดร้ บั อนุมตั ใิ นฐานะประเทศ
ประการท่ ี 2 . เทมเพสต์จะได้เขา้ รว่ มในสภาอยา่ งเป็นทางการ
ประการท ี่ 3 . เทมเพสตจ์ ะมสี ทิ ธใ์ิ นอา� นาจทางการทหารของสภา
หัวขอ้ ทผี่ า่ นการเหน็ ชอบในครงั้ นแี้ บ่งเป็น 3 ประการใหญ่ๆ
ผมมัดมือชกให้พวกเขารับร่างวาระการประชุม แล้วทั้งหมด
ก็ผ่านฉลยุ ไปได้อยา่ งไมม่ ปี ญั หา
มตเิ ปน็ เอกฉันท์
แม้จะมีเหตุการณ์มากมาย แต่สุดท้ายพวกเขากลับยอมรับ
เนอ้ื หาในเอกสารทผ่ี มร่างไวท้ ้ังหมด เท่านผ้ี มกว็ างใจได้แลว้
ผมคงไมเ่ หมาะจะเลน่ แงก่ บั สมาชกิ สภาทเี่ หมอื นทานกุ แิ กๆ่ มาก
ประสบการณ์พวกน้ันหรอก เร่ืองแผนการเอาไว้ทีหลัง ผมเหน่ือยที่จะ
สนทนาเพื่อคยุ้ หาเจตนารมณ์ท่แี ท้จรงิ ของอีกฝา่ ยแลว้
เร่ืองนน้ั หลังจากนี้ปลอ่ ยให้เปน็ หนา้ ท่ขี องคุณราฟาเอลทง้ั หมด
เลยแลว้ กนั

《...รบั ทราบ》
เรือ่ งในคราวน้ใี นแงข่ องผลลพั ธ์ ปญั หาคล่ีคลายลงไดด้ ว้ ยการ
ใช้กา� ลังเข้าก�าราบทง้ั นั้น
ทวา่ คนทย่ี ่นื มือเข้าไปแก้ปญั หาไม่ใชผ่ ม
แตเ่ ปน็ ฮินาตะและชูนะสาวนอ้ ยผู้นา่ เอ็นดตู ่างหาก

364

สว่ นผมอยใู่ นตา� แหนง่ ผมู้ พี ระคณุ ทชี่ ว่ ยชวี ติ เอลรคิ เอาไวม้ ากกวา่
นย่ี งั ใชเ้ ปน็ ขอ้ พสิ จู นค์ วามใจกวา้ งของผมไดอ้ กี ดว้ ย สา� หรบั ผมแลว้ มนั นา่
พอใจเหลือเกิน
และอีกอยา่ งหนงึ่
การใช้กา� ลังไมม่ ผี ลกับคู่ต่อสแู้ บบจอมมาร-------- การท่ีทุกคน
ชว่ ยกันยืนยันเร่อื งนี้ เรียกไดว้ า่ มนั มคี วามหมายมากจริงๆ
การประชมุ จบลงโดยสวัสดภิ าพ พวกผมจงึ พากันเดนิ ทางออก
จากทน่ี ั่น
และแลว้ ในที่สดุ การประชมุ อันแสนโกลาหลก็เปน็ อนั ส้ินสดุ ลง

บทที่ 3 ก�รประชมุ 365



อดีตทหารรับจา้ งโฉมงาม-------- เกรนดา้ แอตลีเหนีย่ วไกปืน
หมายสงั หาร

ปืนคู่ใจซ่ึงติดไม้ติดมือมาตั้งแต่ตอนถูกอัญเชิญมายังโลกใบน้ี
ไม่ท�าให้เกรนด้าผิดหวัง มันคล้ายกับจะกลายเป็นส่วนหน่ึงของร่างกาย
โดยทเี่ ธอไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งเตรยี มการใช้งานด้วยซ้�า
ยงิ่ มยี นู คี สกลิ ‘ผเู้ ลง็ ยงิ (นกั แมน่ ปนื )’ ดว้ ยแลว้ เกรนดา้ ยง่ิ ไร้
ซง่ึ อริศตั รู
ยูนคี สกิล ‘ผูเ้ ลง็ ยิง’ --------สกิลนี้ประกอบดว้ ยฟงั กช์ น่ั หลกั ๆ
3 อย่าง ได้แก่ ‘ญาณเวท’ ซึ่งเป็นความสามารถในการรับรู้สัมบูรณ ์
‘ประมวลคาดการณ’์ ท่ีอ่านผลลพั ธ์ของการกระท�าไดท้ ะลุปรโุ ปรง่ และ
‘บงการมติ ’ิ
โดยเฉพาะ ‘บงการมติ ิ’ อนั หลังสุดนี้เป็นสกิลช้นั โกงซ่งึ ทา� ให้
เกรนด้ามีฝมี อื ร้ายกาจอยา่ งถึงทสี่ ดุ
หากอยใู่ นมติ ทิ เี่ กรนดา้ รบั ร ู้ เธอจะสามารถผกู โยงมติ เิ ขา้ ดว้ ยกนั
เหมือนลากเส้นต่อจากจุดหนึ่งไปยังอีกท่ีหน่ึง ซ่ึงแปลว่าบริเวณซ่ึงอยู่
ภายในทัศนวสิ ัยทั้งหมดคอื ขอบเขตการยงิ ทไี่ ดป้ ระสทิ ธภิ าพนั่นเอง
จะเปา่ กระสนุ จากบนศรี ษะของศตั ร ู หรอื จะสาดลกู ปนื ใสเ่ ปา้ หมาย
ทา� ได้อย่างอสิ ระโดยไมต่ อ้ งพะวงกระท่งั ส่งิ กีดขวางใดๆ
เน่ืองจากไม่จ�าเป็นต้องสนใจแรงโน้มถ่วงกับแรงต้านอากาศ
จึงสามารถซุม่ ยงิ จากระยะไกลไดแ้ มไ้ ม่มปี นื ไรเฟิลกต็ าม
กระน้ันความล้มเหลวในคร้ังก่อนท�าให้เกรนด้ารู้ซ้ึงว่าเหนือฟ้า
ยงั มฟี า้

(ไอแ้ บบนนั้ นะ่ ไมไ่ หวหรอก สตั วป์ ระหลาดนนั่ มนั เกนิ มอื ฉนั ไปแลว้ )

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผูช้ ักใย 367

มองปราดเดยี วเธอก็ตระหนักได้ถึงความอันตรายของอีกฝา่ ย
วา่ คูต่ อ่ สูค้ นนัน้ --------- ดิอาโบลน่นั ปืนพกที่เธอมไี ม่สามารถ
ทา� อะไรเขาได้เลย
ใช่ว่าการโจมตีทางกายภาพจะใช้ไม่ได้ผลกับดิอาโบล
กระสุนทีย่ งิ จากปนื พกของเกรนดา้ มี 2 ชนิด ไดแ้ ก ่ กระสนุ ปืน
ธรรมดากับกระสุนพลังเวท เธอใช้กระสุนธรรมดาในกรณีท่ีไม่อยากทิ้ง
รอ่ งรอยของเวทมนตร์เอาไว ้ สว่ นคูต่ ่อสู้อย่างอสูรทโี่ จมตีทางกายภาพไม่
ไดผ้ ลนั้น เธอจะอดั พลงั เวทของตัวเองเขา้ ไป เปลี่ยนมันเปน็ กระสนุ และ
ใช้เป็นเวทมนตร์ในแบบฉบบั ของเธอเอง
ดว้ ยความรอบคอบทพ่ี ลกิ แพลงทกั ษะจนสามารถตอ่ กรกบั คตู่ อ่ สู้
ไดท้ ุกรปู แบบ เกรนด้าจึงไมน่ า่ จะมจี ุดบอดได้เลย
ทว่า กบั ดิอาโบลน้ันมันคนละเรือ่ งกนั
สัญชาตญาณของเกรนด้ากู่ร้องเตอื นใหเ้ ธอหนีไปเสยี
สงิ่ ที่ ‘ประมวลคาดการณ’์ ซ่ึงเธอพ่งึ พงิ แสดงออกมา มีเพยี ง
อนาคตว่าตนจะถูกสงั หารเทา่ นน้ั
ยงั มคี ตู่ อ่ สทู้ แ่ี มเ้ อาพลงั ระดบั ผดิ กตกิ าเขา้ สกู้ ไ็ มเ่ หน็ กระทง่ั วแี่ วว
แห่งชัยชนะอยู่------- นี่คือเร่ืองท่ีเกรนด้าตระหนักเม่ือต้องเผชิญหน้ากับ
ความเปน็ จริงอันยากจะยอมรบั ในวนั นัน้

และตอ่ มาในปจั จุบนั
เกรนด้าก�าลังท�าภารกิจลอบสังหารเป้าหมายจากระยะห่างซ่ึง
เฉียดจะพ้นขีดจา� กดั ‘ญาณเวท’ ของตวั เอง
กระสนุ ทถี่ ูกยงิ ออกไปปรากฏขนึ้ ในระยะห่างจากเปา้ หมาย 50
เซนตเิ มตร หลงั จากนน้ั ศรี ษะของอกี ฝา่ ยจะแหลกเปน็ ชน้ิ ๆ โดยทเี่ ขาแทบ
ไมท่ ันไดก้ ะพริบตา--------มันควรเป็นเชน่ นนั้
50 เซนตเิ มตร เป็นระยะห่างทลี่ ะเอยี ดอ่อนเอามากๆ

368

ขณะท�าการเชอ่ื มโยงมติ ิ หากมติ ิปลายทางมีมวลมากกวา่ ระดบั
หน่ึงข้ึนมาจะล้มเหลวทันที กล่าวคือ มีความเป็นไปได้ว่ามิติท่ีเกรนด้า
พยายามเชื่อมโยงจะถูกท�าลายในกรณีท่ีเป้าหมายเคล่ือนไหวแบบไม่ทัน
ต้งั ตัวนัน่ เอง
ดว้ ยเหตุน้ี เธอจึงเว้นระยะไว้ 50 เซนติเมตร
ต่อให้เป็นยอดฝีมือเพียงใดก็ยากท่ีจะจัดการกับวัตถุซ่ึงโผล่มา
ในระยะประชดิ ล�าพงั แคร่ ู้ตวั วา่ มกี ระสุนเลก็ ๆ พุง่ มาดว้ ยความเรว็ เหนือ
เสียงยังทา� ไม่ไดเ้ ลยกระมัง

(ไอ้สัตว์ประหลาดน่ันเป็นข้อยกเว้น ส่วนองค์ชายจากมหา
ประเทศเปน็ ของกล้วยๆ แต่เอาเถอะ เราจะมามัวครา่� ครวญไมไ่ ด้ ตอ้ งเต
รยี มรับมอื ก่อนจะได้พบกันอกี หนละนะ)
ทวา่ เพยี งชัว่ พริบตาต่อมา เกรนดา้ ผู้ปล่อยวางกลับเป็นอันต้อง
ตกตะลึง
เพราะจู่ๆ กระสุนซึ่งควรจะเป่ากะโหลกขององค์ชายกลับหาย
สาบสูญไป

“บ้านา่ !? เกิดอะไรขน้ึ เน่ีย!!”
สถานการณอ์ นั ไมค่ าดคดิ เรอื่ งทผ่ี ดิ แผกไปจากปกตไิ ดเ้ กดิ ขนึ้ แลว้
แมจ้ ะยงั ไมร่ เู้ หตผุ ล แตห่ ากจะมใี ครสกั คนทา� อะไรบางอยา่ งละก็
มันต้องเป็นจอมมารไม่ผดิ แน่

“หมอน่ันเองเรอะ! นี่เรามองเจ้านายของไอ้ปิศาจน่ันกระจอก
เกนิ ไปเหรอเนย่ี !?”
เกรนดา้ ผสู้ งั หรณใ์ จเชน่ นน้ั ใครค่ รวญอยชู่ ว่ั ขณะวา่ จะยงิ อกี นดั ดี
หรอื ไม่
ในเมอ่ื การจโู่ จมทเี ผลออนั สมบรู ณแ์ บบยงั ไมไ่ ดผ้ ล ยงิ ไปกเ็ ปลา่
ประโยชน์ แมเ้ ข้าใจในจุดนี้ด ี แตห่ ากเปน็ เชน่ นน้ั จะเท่ากบั ว่าภารกิจของ
เธอล้มเหลว

บทที่ 4 ธ�ตแุ ทข้ องผชู้ กั ใย 369

มารอิ าเบลและผเู้ ฒา่ แกรนเบลผเู้ ปน็ นายของเกรนดา้ ตอ้ งไมอ่ ภยั
ใหก้ ับความผดิ พลาดอนั น่าขันเช่นนเี้ ปน็ แน่
ดว้ ยเหตนุ ี้ มันจึงสายเกนิ ไปท่จี ะคดิ หนี

“หึ ใช่แลว้ ละ เจา้ ดถู ูกทา่ นรมิ รุ ุ เปน็ การกระท�าทีใ่ ห้อภัยไมไ่ ด้
และขา้ กไ็ มค่ ิดจะอภัยให้ดว้ ย”

“ชิ แกเป็นใครกนั ”
“ขา้ มนี ามวา่ โซเอย์ “สายลบั ” ผ้ภู ักดขี องทา่ นรมิ ุรุ”
เกรนดา้ ประหลาดใจ แตก่ ็ตงั้ สติได้ในทันควนั
อกี ฝา่ ยไมไ่ ดถ้ ามชอ่ื เธอกลบั เกรนดา้ ลงความเหน็ วา่ ไมใ่ ชเ่ พราะ
เขาไม่สนใจ ทว่าเขาคงต้ังใจจะเก็บไว้สอบปากคา� หลังจับกุมตัวเธอแล้ว
ต่างหาก
ดังน้นั ขอแคห่ นีพน้ ขอ้ มลู อันเปน็ ความลับก็จะยงั คงอยูต่ ่อไป
การลอบสังหารลม้ เหลว
หากแมแ้ ตต่ วั เองยงั โดนจบั ทง้ั ทเี่ ปน็ เชน่ นน้ั นบั วา่ เลวรา้ ยเหลอื ทน
ขนื กอ่ ความเสยี หายไปมากกวา่ นเี้ ธอคงถกู กา� จดั ทงิ้ โทษฐานทไี่ ร้
ประโยชน์ ส�าหรับเกรนด้าผู้เห็นเพ่ือนร่วมงานโดนแบบนั้นมานักต่อนัก
เธอตงั้ เป้าหมายอยา่ งแรกว่าเปน็ ตายร้ายดียังไงก็จะตอ้ งหลบหนีใหจ้ งได้
เกรนด้าตัดสนิ ใจที่จะประจนั หนา้ กับศตั รู
“...คาดเดาการซมุ่ โจมตีไวแ้ ลว้ เหรอ?”
“แนน่ อน ทกุ อยา่ งอยใู่ นวสิ ยั ของทา่ นรมิ รุ หุ มดแลว้ อยากตอ่ ตา้ น
กต็ ามใจ ข้าไมค่ ิดสงั หาร แคจ่ ะทา� ใหเ้ จบ็ ปวดหากเจ้าขัดขืนเท่านน้ั เอง”
“เฮอะ! ใจดีเหลือเกินนะ ง้ันฉันขอจัดเต็มแบบไม่เกรงใจเลย
แลว้ กัน”
ทันทที โี่ ต้วาจากลับ เกรนด้าก็ล่นั ปืนโดยไม่ลงั เล
เธอยงิ กระสนุ ธรรมดาออกไปเพยี งหนง่ึ นดั จงึ ยงั เหลอื อกี 16 นดั
ทว่ามนั ไมน่ า่ จะใช้ได้ผลกบั มนษุ ยม์ ารค่ตู อ่ ส้ผู ้มู ีนามว่าโซเอย์

370

ถ้าเป็นกระสุนเวทจะใช้ได้ผลไหมนะ... เกรนด้านึกพลางชักมีด
ทหารออกมา
เธอเคลอ่ื นไหวอยา่ งลนื่ ไหลแบบไมม่ สี ญู เปลา่ และฟนั โซเอย์
อีกฝ่ายเบ่ียงหลบโดยขยับเพียงเล็กน้อยเท่าน้ัน เกรนด้าเห็น
ดงั นน้ั จึงแสยะยิม้
เธอใชเ้ วทมนตรห์ มุ้ มดี เอาไว ้ เพอ่ื ใหม้ นั ออกฤทธทิ์ ง้ั ทางกายภาพ
และเวทมนตร ์ นเี่ ปน็ ทกั ษะซง่ึ ใชก้ บั คตู่ อ่ สทู้ โี่ จมตที างรา่ งกายงา่ ยๆ ไมไ่ ดผ้ ล
แตโ่ ซเอย์คงพจิ ารณาแลว้ ว่ามันไมป่ ลอดภัย
อกี อยา่ งหนงึ่ คอื เกรนดา้ มองอปุ นสิ ยั ของเขาออกอยา่ งทะลปุ รโุ ปรง่

(หมอน่ีเป็นพวกไม่ชอบเสียแรงเปล่าสินะ ง้ันคงหลงกลกับวิธี
บ้านๆ ได้ง่าย ฉนั จะฉกี กระชากความเอ่ือยเฉ่ือยของแกออกมาเอง)
เกรนด้านกึ กอ่ นจูโ่ จมอีกหน
มือขวาถือมดี มอื ซ้ายจับปืน
เธอสาดกระสุนรัวๆ อย่างไม่ลังเลพลางสังเกตปฏิกิริยาของ
อกี ฝ่าย โซเอย์ไมต่ อบสนองดงั ทเ่ี ธอคาดการณไ์ ว้ เนื่องจากเขามองออก
แล้ววา่ ถงึ ยิงโดนกไ็ รผ้ ล
แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเขาประมาทแต่อย่างใด โซเอย์ยังไม่คลาย
ความระแวงทม่ี ีตอ่ มอื ขวาของเธอ

(เอาเรอื่ งเหมอื นกนั แฮะ เผลอๆ อาจเกง่ ทสี่ ดุ ในบรรดาคู่ต่อส้ทู ่ี
เราเคยต่อกรทง้ั หมดเลยดว้ ยซ�้า)
อยา่ งไรกต็ าม เธอไม่ได้รวมดอิ าโบลเข้าไปดว้ ย
นโยบายของเกรนดา้ คอื ไม่นบั คนทต่ี วั เองสูไ้ ม่ชนะ
นว้ิ ชซ้ี า้ ยของโซเอยก์ ระตกุ เลก็ นอ้ ย เกรนดา้ ไมเ่ พกิ เฉย เธอสมั ผสั
ไดถ้ งึ อันตรายและตลี ังกากลับหลังหนอี อกมาในบดั ดล
หญงิ สาวทง้ิ ระยะหา่ งอยา่ งรวดเร็ว
เธอทา� ถกู ทเี ดยี ว เพราะหลงั จากนนั้ เสน้ ใยละเอยี ดกพ็ งุ่ เขา้ จโู่ จม

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผชู้ ักใย 371

ยังต�าแหน่งท่เี ธอเคยอยู่ทันที
“โฮ่ เซนส์ดีไมเ่ บาเลยนี”่
“ขอบใจ นายเองกใ็ ช่ย่อยเหมือนกนั น่ันแหละ”

เกรนดา้ พดู เย้าแหย่ขณะรวั กระสุนตอบโต้
มนั ไมส่ ะเทอื นถงึ โซเอยเ์ ลยแมแ้ ตน่ อ้ ย เขาพงุ่ เขา้ หาเกรนดา้ แบบ
ไมห่ ลบหลกี ใดๆ

(กะแลว้ เชียว เดาง่ายจริงนา้ คนแบบนห้ี ยอกงา่ ยสบายดีจัง)
กระสุนเวทไม่ตอ้ งใช้ดินปืน
หากยงิ ลกู ปนื ไรเ้ สียงน่ันปนไปกบั กระสนุ ธรรมดาแลว้ ละก็...
เม่ือคู่ต่อสู้ชินกับการโจมตีจนสะเพร่าเข้าเม่ือไร เธอค่อยฉวย
โอกาสทเี ผลอแล้วจัดหนักไปเลย นนั่ คือยุทธวธิ ีทเี่ กรนด้าวางไว้
การโจมตที ด่ี นู า่ จะเปลา่ ประโยชนอ์ ยา่ งเหน็ ไดช้ ดั จะแปรเปลย่ี น
เปน็ การจโู่ จมทเี ดยี วถงึ ตาย แมอ้ กี ฝา่ ยไมไ่ ดต้ งั้ ใจประมาท แตก่ ารตอบโต้
โดยฉบั พลนั ก็ย่อมท�าไดย้ ากยิ่งอยู่ดี
โซเอย์ยังคงแสดงการตอบสนองแบบเดียวกับพวกผู้แข็งแกร่งท่ี
เกรนดา้ เคยโคน่ มาจนถึงบัดน้ี กระสนุ พลังเวทเขา้ เป้าทีไ่ หล่ขวา แล้วเขา
กระเดน็ ปลวิ ออกไปอย่างแรง

“อะ๊ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ พอ่ รปู หลอ่ ดไู มจ่ ดื เอาซะเลย้ รามะเองกต็ ดิ กบั ดกั
ลูกไมเ้ ดียวกันนแี่ หละ ยิ่งเปน็ ประเภทมน่ั ใจในตัวเองเทา่ ไหร่ แผนเรยี บ
ง่ายแบบนกี้ จ็ ะยิง่ ได้ผลนะรเู้ ปล่า”
เกรนดา้ หวั เราะเสยี งดงั หากแตด่ วงตานนั้ ปราศจากความชะลา่ ใจ
เธอกา� ลังพินจิ พิเคราะหส์ ภาพความเสยี หายของโซเอย์
จะประมาทตอนเผดจ็ ศกึ เหยอ่ื ไมไ่ ด ้ มนั เปน็ กฎเหลก็ ของสนามรบ
เกรนดา้ จะไมม่ วี นั ปลอ่ ยปละละเลยโดยไมต่ รวจสอบวา่ อกี ฝา่ ยสนิ้ ลมแลว้
หรอื ยงั อย่างแน่นอน
เดมิ ทเี ธอก็ไมค่ ดิ วา่ จะสอยโซเอย์จนรว่ งไดใ้ นนดั เดียวอย่แู ล้ว

372

“...อย่างนน้ี ีเ่ อง ยุ่งยากกวา่ ท่ีคิดนะเน่ีย”
“ครา�่ ครวญแบบพวกขแี้ พอ้ ยเู่ หรอ? แตโ่ ชครา้ ยหนอ่ ยนะ ในเมอื่
เห็นหนา้ ฉนั แลว้ นายกม็ ีแต่จะตอ้ งโดนเกบ็ เทา่ นัน้ แหละ”
โซเอย์ผุดลุกข้ึนยืนทั้งที่เสียมือข้างขวาไป ดูเหมือนการต่อสู้ใน
ครงั้ นี้จะจบลงพรอ้ มกับชยั ชนะของเกรนดา้ ทว่าเพราะเหตนุ เี้ องเธอจงึ ยิ่ง
รอบคอบมากกวา่ เดมิ หญงิ สาวเล็งกระบอกปืนออกไปเบ้ืองหน้า
(กระสนุ เวทใชไ้ ดผ้ ล งนั้ ตอ่ ไปฉนั จะใชไ้ มต้ ายกน้ หบี เปา่ สมองให้
กระจุยแบบไมม่ ีพลาดเลย)
เกรนด้าเปดิ การท�างานของยนู ีคสกิล ‘ผเู้ ล็งยิง’ แล้วตัดสนิ ใจ
เลง็ อยา่ งระมดั ระวัง
“หึ วางใจเถอะ ขา้ ถกู สง่ั ให้มาคุมตัวเจา้ เฉยๆ ท่านรมิ ุรนุ ะ่ ใจดี
เขาคงมจี ุดประสงคอ์ ยากจะถามขอ้ มลู เจา้ ละมง้ั ถา้ ทา� ตัวว่างา่ ยกจ็ บเรอ่ื ง
ได้แบบไม่ตอ้ งโดนฆา่ แล้ว”
“เจอไอ้น่เี ข้าไปแลว้ อย่าพดู จาอวดดีนกั เลย!!”
เธอแผดเสียงพรอ้ มกบั เหนีย่ วไก
ลูกปนื วิง่ ตรงเข้าศรี ษะจาก 3 ทาง ตรงไปยงั หัวใจอีก 2 ทาง
กระสุนพลังรวม 5 นัด ถกู ยิงอย่างตอ่ เน่ืองตามท่ีไดเ้ ลง็ ไว้
กระสนุ ซง่ึ ลนั่ ออกมานนั้ ทะลผุ า่ นมติ ไิ ปโดยทนั ท ี กอ่ นจะปรากฏ
ขึ้นทด่ี า้ นหน้า ด้านขวา และดา้ นบนเหนือศีรษะของโซเอย์ ตามมาด้วย
ด้านหน้าและดา้ นซ้ายซ่งึ อยู่เยื้องกบั หัวใจ
ลกู ปืน 5 นัดอัดเขา้ ใสโ่ ซเอย ์ บดขย้รี า่ งเขาจนไมเ่ หลือช้ินดี
วาร์ปช็อต (กระสุนเวทข้ามมิติ) ชุดใหญ่คือไม้ตายก้นหีบของ
เกรนด้า กระสุนเวทท่กี ่อรปู ขนึ้ มาจากเวทมนตร์จะเข้าไปรบกวนแกน่ เวท
ตา่ งจากกระสนุ ธรรมดา ตอ่ ใหม้ คี วามสามารถในการฟน้ื ฟแู ตห่ ากโดนมนั
เขา้ ก็ไม่สามารถกลบั คนื สสู่ ภาพเดมิ ได้
ถงึ จะภมู ใิ จในฝมี อื ดาบฝมี อื หอกของตวั เอง แตถ่ า้ ถกู กระสนุ เลง็

บทท่ี 4 ธ�ตุแท้ของผชู้ กั ใย 373

จากทกุ ทศิ ไม่วา่ ใครหน้าไหนคงไมอ่ าจจดั การไหว
จากประสบการณท์ สี่ งั่ สมมาจนถงึ ปจั จบุ นั เกรนดา้ ยอ่ มรจู้ กั พลงั
ของเธอด ี มนั เปน็ เคลด็ ลบั ในการเอาตวั รอดอยา่ งหนง่ึ ดงั นน้ั เธอจงึ มน่ั ใจ
วา่ โซเอยไ์ ด้ตายไปแลว้ นั่นเอง
ในความเปน็ จรงิ รา่ งของเขากลายเปน็ ควนั สดี า� และแหลกสลาย
ไปตอ่ หน้าตอ่ ตา
เกรนด้าถอนหายใจอย่างโล่งอก ก้นบ้ึงของจิตใจเต็มไปด้วย
ความวิตกกังวลต้ังแต่ช่ัวขณะที่เธอเจอกับเขา แม้จะไม่ชัดเจนเท่าตอนที่
เหน็ ดอิ าโบล แตเ่ ธอก็หย่งั รู้ได้โดยสญั ชาตญาณวา่ เขาคือคู่ตอ่ สทู้ ่เี ป็นภัย
ต่อตวั เอง

“จบสกั ทีสินะ นายน่เี กง่ จนฉนั ไม่มีโอกาสไดอ้ อมมอื เลย”
เกรนด้ารู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก เธอเอ่ยพึมพ�าออกมาโดย
อัตโนมัติ
ทว่าทา่ ทางคงเรว็ ไปหนอ่ ยทจ่ี ะย่ามใจ
หญิงสาวได้ยินเสยี งซ่ึงไมค่ วรได้ยนิ ดังมาจากทางด้านหลัง

“เหรอ? ถา้ ง้นั กจ็ งรับความพ่ายแพ้ แลว้ ยอมใหข้ ้าจับแตโ่ ดยดี
เถอะ”
เกรนดา้ ดดี ตวั ออกจากตรงนัน้ แบบไม่ทนั คิด
เมื่อรีบเหลียวหลังกลับไปมองจึงพบว่าคนที่ยืนอยู่คือโซเอย์
ไมผ่ ิดแน่

“บะ บา้ นา่ !? นายควรจะตายไปต้ังแตเ่ ม่ือกี้แลว้ นี.่ .. !?”
“หึ น่นั นะ่ เหลวไหลส้ินดี แค่น้ขี ้าจะตายไดไ้ งเลา่ ไม่มีเหตุผล
อะไรท่ขี า้ ต้องแพค้ นอยา่ งเจา้ อยูแ่ ล้ว”
“ถ้างัน้ เจออีกรอบหนอ่ -------เฮย้ อะไรกนั !?”
เสียงของเกรนดา้ สะดุดกลางคนั
ซง่ึ ควรจะเปน็ เชน่ นนั้ เพราะเธอสมั ผสั ถงึ กลน่ิ อายของโซเอยจ์ าก

374

ทัง้ 4 ทศิ ทางได้อยา่ งน่าเหลือเช่ือ
เธอรีบเปดิ การท�างานของ ‘ญาณเวท’ แตก่ ลบั ต้องเผชิญหนา้
กับขอ้ เท็จจริงซึง่ ตนไม่ได้อยากรับรดู้ ว้ ยเลยแม้แต่นอ้ ย

“กะ โกหกน่า!? นี่มนั อะไรกัน ทัง้ หมดมีตัวตนจริงเหรอ? ฉนั
ไมต่ ลกดว้ ยหรอกนะ!! เร่อื งบ้าบอคอแตกอะไรเนีย่ น่ะหา!?”

“เรื่องงา่ ยๆ ขา้ มีสกลิ ที่เรยี กว่า ‘แยกร่าง’ อยู่ ก็เท่าน้นั แหละ
ถึงจะสู้ร่างจรงิ ไมไ่ ด้ แต่จงภูมใิ จซะเถอะนะ ที่ชนะ ‘ร่างแยก’ ของข้าได้
สา� เร็จ”
โซเอยเ์ อย่ ชมเกรนดา้ ทวา่ ทตี่ รงนน้ั ยงั มโี ซเอยย์ นื อยอู่ กี ถงึ 4 คน
เธอไม่อาจหนีเขาพน้

“ไอบ้ ดั ซบบบบ--------!!”
เกรนด้าแผดเสียงค�ารามล่ันแบบไม่หลงเหลือความเป็นผู้หญิง
กอ่ นพ่งุ เขา้ ท้าทายอีกฝ่าย
ชว่ั ขณะนน้ั เองทก่ี ารตอ่ สอู้ นั แสนสนิ้ หวงั ของหญงิ สาวไดเ้ รม่ิ ตน้ ขน้ึ

●

ณ เฉลียงชมสวนทีซ่ ึง่ หม่บู ปุ ผาบานสะพรง่ั
เด็กหญิง เด็กหนุ่ม และคนชราน่ังหันหน้าเข้าหากันล้อมโต๊ะ
ตัวกลมเอาไว้
มาริอาเบล ยคู ิ และโยฮัน ทง้ั สามคน

“พลาดแล้วละ พลาดไปเลย”
น้�าเสียงดังกล่าวพร่ังพรูออกมาจากริมฝีปากอันน่าเอ็นดูของ
มาริอาเบล
แมจ้ ะเอย่ เชน่ นนั้ แตส่ หี นา้ ของเธอกลบั ไมแ่ สดงออกวา่ ทกุ ขร์ อ้ น
ใดๆ เนือ่ งจากทกุ ส่ิงเป็นไปตามทมี่ าริอาเบลคาดการณ์ไว ้ และยงั รับกับ

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผูช้ กั ใย 375

ก�าหนดการไดพ้ อดิบพอดีอีกดว้ ย
“กาแวนเองก็โชครา้ ยไมใ่ ช่นอ้ ยนะ ทั้งที่เขาอทุ ศิ ตวั ใหเ้ จ้าขนาด

น้นั แท้ๆ”
โยฮนั นง่ั อยตู่ รงหนา้ มารอิ าเบล เขาครา�่ ครวญขณะถอื ไวนไ์ วใ้ นมอื
แมใ้ นใจจะไม่คดิ เชน่ นนั้ แตค่ วามจรงิ แลว้ เขายงั รู้สกึ สงสารอยูน่ ดิ ๆ
เพราะอย่างไรเสยี กาแวนกเ็ ปน็ หน่งึ ในห้ายอดอาวุโสเชน่ เดียว
กับตน
ไม่สิ หรอื ควรใช้คา� วา่ เคยดี
กาแวนได้เสียตา� แหน่งไปแลว้ จากความล้มเหลวอนั น่าอบั อาย
ในคร้ังน้ี

“กาแวนนะ่ ไรน้ า�้ ยา คงเพราะอยใู่ นอนิ กราเซยี นานขนาดนนั้ เลย
เกิดเห็นใจกษัตริย์ขึ้นมาซะละมั้ง? ไม่อย่างงั้นคงได้ราชวงศ์มาควบคุม
ตั้งนานแลว้ ”

“...พูดเป็นเล่น พวกเรารอสโซเองยังแทรกซึมเข้าไปไม่ถึงส่วน
กลางของอินกราเซียเลย อยา่ งกาแวนคง--------”

“ผดิ แลว้ ละ ไมใ่ ชห่ รอก จะกมุ อา� นาจสว่ นกลางนะ่ มนั เรอื่ งงา่ ยๆ
แค่ฆ่าล้างบางพวกมันให้หมดเหลือทารกไว้คนเดียวก็พอ ถ้าเด็กนั่น
สบื สายเลือดของกาแวนอยู่ด้วยกเ็ พอรเ์ ฟกตไ์ ปเลย”

“เอ่อ มนั ถกู ของเจ้านะแต่วา่ ...”
สา� หรับมารอิ าเบลผูผ้ ่านประวตั ิศาสตร์นองเลอื ดมาแลว้ เธอไม่
มองวา่ นั่นเปน็ วธิ ีการที่หนกั หนาแตอ่ ยา่ งใด กลับคิดวา่ เป็นแนวทางสนั ติ
ดว้ ยซ้�าหากเทียบกบั ปรมิ าณเลือดท่ีหลัง่ รนิ
แตส่ า� หรบั โยฮนั แลว้ ในใจเขาอยากพดู เหลอื เกนิ วา่ การระวงั ภยั
ของประเทศใหญน่ นั้ ไมใ่ ชเ่ ลน่ ๆ ตอ่ ใหน้ กึ วธิ ดี งั กลา่ วออกกใ็ ชจ่ ะลงมอื ทา�
จริงได้โดยงา่ ย

“แตฉ่ ันนะ่ กา� ลังสนใจเจา้ หน้าท่ไี ต่สวนเวทมนตร์อย”ู่

376

“-------ไอพ้ วกตวั ประหลาดทค่ี อยรบั ใชก้ ษตั รยิ อ์ นิ กราเซยี นะ่ ร”ึ
“ใช่ ขัดใจนกั น่าขดั ใจจรงิ ๆ พวกมนั ต้องรวมก�าลงั รบกนั แบบ
เอาเป็นเอาตายเพ่ือมาตอ่ กรกบั พวกเรารอสโซแหงๆ ”
“แลว้ เธอคดิ ว่าไงละ่ ?”
“กค็ งจะเกง่ อยหู่ รอกนะ ฉนั รมู้ าจากประสบการณต์ รงของกาแวน
น่นั แหละ”
มาริอาเบลสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลกับผู้ท่ีเธอครอบง�าผ่าน
อ�านาจ ‘กรีดด’์ ของตนได้ในระดบั หนง่ึ ขอ้ มลู ท่ีเป้าหมายรับร ู้ เธอเอง
กร็ ับรู้ได้เช่นกนั
ดว้ ยเหตุน้ ี เธอจึงใชก้ าแวนเปน็ หมากลอ่ ศัตร ู สร้างเร่ืองใหเ้ จา้
หน้าท่ไี ต่สวนเวทมนตรเ์ ข้ามาดา� เนินการเพ่อื จะล้วงความลบั ของพวกเขา
สง่ิ ทเ่ี ขา้ ทางในเหตกุ ารณน์ ค้ี อื พฤตกิ รรมอนั โงเ่ งา่ ทเ่ี ขากระทา� ตอ่
จอมมารริมุรุ และย่ิงเป็นกาแวนผู้ด�ารงต�าแหน่งเคานต์แห่งอาณาจักร
อินกราเซียด้วยแล้ว คงล่อเจ้าหน้าท่ีไต่สวนเวทมนตร์ออกมาได้อย่าง
แน่นอน
มารอิ าเบลนึกไปถงึ ข้นั นั้น
และแลว้ เธอกไ็ ดล้ ว่ งรคู้ วามลบั ของเจา้ หนา้ ทไ่ี ตส่ วนเวทมนตรส์ มใจ
ทว่าเรือ่ งทรี่ มู้ าน้นั กลบั ไม่มอี ะไรเลย
เพียงแค่ประเด็นที่ว่าพวกเขาคือมนุษย์ซ่ึงกลายร่างเป็นมนุษย์
มารด้วยการอดั พลงั อสรู เขา้ ไปเท่าน้ัน
ไม่ใช่การฝึกตนจนบรรลุขั้นสูงเหมือนกับมนุษย์มารราเซ็นแห่ง
อาณาจกั รฟาลมสุ อันล่มสลายแต่อยา่ งใด
คนทยี่ อมกระทงั่ ละทงิ้ อตั ตาของตนเพอื่ ปฏเิ สธปจั จยั ทม่ี อี ทิ ธพิ ล
ต่ออสูรอย่างเจ้าหน้าที่ไต่สวนเวทมนตร์พวกนั้น เป็นเพียงแค่ของเล่น
นา่ เบ่อื ส�าหรับมาริอาเบล
แต่ดูท่าพวกเขาน่าจะทะนงตนอยู่พอสมควรตอนท่ียังไม่กลาย

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผู้ชกั ใย 377

รา่ งเปน็ มนษุ ยม์ าร พอรบั ปจั จยั เขา้ ไปกส็ ามารถปฏบิ ตั หิ นา้ ทภ่ี ายใตส้ ภาพ
แวดล้อมอันหลากหลายได้ ส่วนเร่ืองความแข็งแกร่งนั้นไม่ต้องสงสัย
พวกเขาเก่งกาจเกนิ ขอบเขตของแรงก ์ A ไปแลว้
กด็ ใู ช้การได้ในแบบของมนั แหละนะ--------มารอิ าเบลลงความ
เห็นเช่นนั้น

“น่ากลัวจริงๆ นี่เจ้าเห็นดีเห็นงามให้แผนของกาแวนล้มเหลว
เพราะต้องการจะรเู้ รอ่ื งน้นั ใชไ่ หม?”

“เปลา่ เลย วตั ถปุ ระสงคข์ องฉนั คอื เพมิ่ ความนา่ เชอ่ื ถอื ใหก้ บั ทา่ น
ต่างหาก เท่านี้จอมมารริมรุ ุก็มองว่าทา่ นเปน็ บคุ คลที่น่าไวว้ างใจแลว้ ”

“นนั่ มนั ...”
ไม่ส ิ ถึงไมถ่ ามกเ็ ข้าใจ
วัตถุประสงค์ของเธอคือก�าจัดจอมมารริมุรุมาตั้งแต่แรกแล้ว
เจ้าหน้าที่ไต่สวนเวทมนตร์พวกนั้นไม่ได้มีความส�าคัญอ่ืนใดเลยนอกจาก
ของแถม
มารอิ าเบลหวงั จะให้โยฮนั ขุดคุ้ยเร่อื งวงในของรมิ รุ ุ

(ถา้ ล้มเหลว เราเองก็จะถูกก�าจดั เหมือนกาแวนรึเปลา่ นะ...?)
ขณะก�าลงั คิดว่าตนไมไ่ ด้ไรค้ วามสามารถเฉกเช่นกาแวน โยฮนั
กลบั รสู้ กึ ถงึ ความพรน่ั พรงึ ทไ่ี มอ่ าจบรรยายไดต้ อ่ มารอิ าเบลไปพรอ้ มๆ กนั

(ยะ อยา่ มาลอ้ เลน่ นา่ หา้ ยอดอาวโุ สผอู้ ยจู่ ดุ สงู สดุ อยา่ งขา้ ทา� ไม
ถึงจะถูกเจา้ เด็กนอ้ ยน.่ี ..)
แมค้ ดิ เชน่ นั้น แตโ่ ยฮนั จะไมเ่ อย่ มันออกมาเปน็ อนั ขาด
เขาจึงตดั สินใจวกกลบั เขา้ เรื่องเดมิ อกี คร้ัง

“ถ้าให้เจ้าหน้าท่ีไต่สวนเวทมนตร์เจอกับจอมมารริมุรุล่ะจะเป็น
ยังไง? ยัดเยียดข้อกล่าวหาอะไรสักอย่างให้มัน--------”

“ไมไ่ หวหรอก ทา� ไม่ได้หรอกนะ นั่นน่ะรังแต่จะทา� ให้เขาโกรธ
เท่านั้นแหละ เจ้าหน้าท่ีไต่สวนเวทมนตร์อาจเก่งจริง แต่มันก็แค่นั้น

378

เปลา่ ประโยชนท์ ่ีจะตอ่ กรกบั จอมมาร พดู ไปก็ไมม่ ีอะไรดีขน้ึ ”
“ขนาดนัน้ เลย... ถ้างน้ั ร่วมมอื กบั อกี ฝ่ายคงดีท่ีสดุ ไม่ใช่ร?ึ ”

ไดย้ ินดังนน้ั มารอิ าเบลถงึ กบั สา่ ยหนา้ ไมใ่ ห้เอาเข้าประเด็น
“ไม่ไดห้ รอก ไม่มีทาง เดิมทีถา้ ไมร่ วมท่านปูแ่ ล้ว ทกุ คนรวมถึง

ตวั ทา่ นก�าลังเข้าใจผดิ อย่างใหญห่ ลวง”
“เขา้ ใจผดิ งนั้ เรอะ?”
“ใชเ่ ลย ถูกต้องแล้วละ เข้าใจผดิ คิดว่ามนษุ ยชาติทดั เทียมกับ

จอมมาร------- รู้ไหมว่าอะไรคือเหตุผลที่ฉันเสนอให้ท่านปู่จัดการกับ
จอมมาร?”

“นน่ั เปน็ เพราะพวกเราโดนจอมมารเบยี ดเบียนทางธุรกิจ ด้วย
การสร้างเขตเศรษฐกิจใหม่ขึน้ มาไม่ใช่รึ?”

“ถกู ตอ้ ง แตน่ น่ั มนั กแ็ คเ่ หตผุ ลบงั หนา้ ความจรงิ คอื พวกเราไมม่ ี
ปญั ญาจะไปต่อกรกบั จอมมารแล้วต่างหาก”
มาริอาเบลคอื สาวน้อยท่ีโยฮนั ควรหวัน่ เกรงเปน็ อยา่ งยิ่ง
ทวา่ มารอิ าเบลผนู้ ก้ี ลบั กา� ลงั ตอบคา� ถามของเขาดว้ ยใบหนา้ ถอดสี
โยฮนั รบเรา้ ใหเ้ ธอพดู ขณะสมั ผสั ไดถ้ งึ ความกงั วลเกย่ี วกบั เรอื่ งนน้ั

“น่ันหมายความวา่ ไงรึ?”
“จอมมารรมิ รุ มุ อี า� นาจการรบทนี่ า่ กลวั ถา้ คนแบบนนั้ เขา้ มาเจรจา
โดยมกี า� ลงั ทหารหนนุ อยูข่ า้ งหลังละ่ จะเป็นยังไง?”
“นะ น่นั มัน...!?”
ฟงั เช่นนน้ั แล้ว โยฮนั จึงไดต้ ระหนักถึงภัยอนั ตรายเปน็ คร้ังแรก
เพราะมวั แตต่ อ่ ตา้ นภยั คกุ คามจากอสรู บนโลกใบนจ้ี งึ แทบไมม่ ี
สงครามระหว่างประเทศเกดิ ข้ึนเลย
ไมว่ า่ เรอื่ งอะไรสภาจะคอยไกลเ่ กลยี่ ให ้ ดงั นนั้ ความคดิ เหน็ ของ
ประเทศทมี่ อี ทิ ธพิ ลทางเศรษฐกิจสงู ยอ่ มมาก่อนเสมอ
ยกตวั อยา่ งเชน่ มหาประเทศอยา่ งอาณาจกั รฟาลมสุ ซง่ึ ลม่ สลาย

บทที่ 4 ธ�ตุแทข้ องผชู้ กั ใย 379

หรือแม้แต่อาณาจักรอินกราเซียก็ยังไม่มีแสนยานุภาพมากพอที่จะเป็น
ปรปกั ษ์ต่อทกุ ชาติท่ีเขา้ ร่วมสภา

“อีกอย่าง ประเทศนั้นไม่ได้มีแค่อ�านาจทางทหารหรอกนะ?
การถกู ผกู ไวก้ บั กฎเกณฑย์ อ่ มไม่ต่างจากการสูญสิน้ อสิ ระ แต่ลองนึกดสู ิ
ว่าถ้านัน่ เปน็ กฎท่ีตนสรา้ งขึน้ มาเอง เรอ่ื งมนั กจ็ บได้โดยไม่ต้องเสยี อะไร
เลยน่นี า?”
ถึงตอนแรกจะท�าตามกฎของสภา แตน่ านวนั เขา้ จะเปน็ อยา่ งไร
ไมม่ ใี ครร ู้ หากทา� ใหค้ ณุ คา่ ของเทมเพสตเ์ ปน็ ทป่ี ระจกั ษ ์ ในทา้ ยทสี่ ดุ ฝา่ ย
ท่ไี ม่อาจขัดขนื ได้คงเปน็ นานาชาตฝิ ง่ั ตะวันตกไปโดยปรยิ าย
ซง่ึ หมายความวา่ การครอบงา� ของจอมมารจะสา� เรจ็ ลลุ ว่ งอยา่ งสนั ติ
ไม่วา่ จะขม่ ขดู่ ้วยแสนยานภุ าพทางการทหารก็ดี
หรือจะสรา้ งแรงกดดนั ทางเศรษฐกิจก็ดี
ประเทศซงึ่ ครองอา� นาจเหนอื กวา่ จะถอื สทิ ธใิ์ นการลงทณั ฑ-์ ------
นี่คอื สัจธรรมอันเทีย่ งแทแ้ นน่ อน

“น่าข�านัก ตลกจริงๆ ต่อให้พูดจาโลกสวยว่าจะจับมือคุยกัน
แต่ท้ังหมดท้ังมวลนั่นก็เกิดข้ึนได้เพราะความใจกว้างของจอมมารท้ังนั้น
พอเวลาผา่ นไปกถ็ งึ คราวทเ่ี ราตอ้ งมาตง้ั คา� ถามกบั สหี นา้ ทา่ ทางของจอมมาร
อย่ดู ”ี

“นะ นน่ั มันก.็ ..”
พอว่าดงั นั้นโยฮนั ถึงได้เข้าใจ

“แตว่ า่ จอมมารหวงั จะอยรู่ ่วมกับมนุษยชา-------”
มารอิ าเบลสง่ สายตาเยน็ เฉียบท่มิ แทงโยฮนั ผู้กล่าวค้างไว้

“ไรส้ าระ ไรส้ าระสนิ้ ดี ไมใ่ ชแ่ คท่ า่ น สภากเ็ หมอื นกนั มแี ตพ่ วก
โงเ่ ง่าทง้ั น้นั ”
เธอกล่าวตดั บทก่อนจะอธิบายให้โยฮันเขา้ ใจ
ตอนน้ยี งั พอว่า แตอ่ นาคตเลา่ จะเปน็ เชน่ ไร

380

หากมนุษยชาติหลงลืมภัยคุกคามท่ีเรียกว่า “มังกรวายุคล่ัง”
แล้วไปย่วั โมโหจอมมารเข้าละก็...

“ฉันไม่รู้หรอกว่าจอมมารจะมีชีวิตอยู่ได้ถึงเม่ือไหร่ แต่อายุขัย
ของคนเราชา่ งสนั้ นกั ถา้ ไมร่ บี ขดั ขวางความทะเยอทะยานของเขาเสยี ตงั้ แต่
ตอนน้ี ก็เทา่ กับวา่ ความมุง่ หวังของตระกูลรอสโซไดข้ าดสะบ้ันลงไปแลว้
นั่นแหละ”
มีความเป็นไปได้วา่ จอมมารอาจเปลี่ยนใจ
หากอีกฝ่ายเปน็ มนุษย์ก็ว่าไปอย่าง แตม่ ารอิ าเบลตระหนักแล้ว
วา่ การทา� สง่ิ โงเ่ ขลาอยา่ งการคาดหวงั สามญั สา� นกึ จากเผา่ พนั ธท์ุ มี่ อี ายยุ นื
เช่นนเ้ี ปน็ สิ่งท่ไี ม่อาจยอมรับได้อยา่ งสน้ิ เชิง

“เพราะงั้น ไอ้ความคิดที่ว่าจะจับมือกับจอมมารเอย จะได้
ประโยชนจ์ ากจอมมารเอย ทกุ อยา่ งมนั ผดิ มาตง้ั แตต่ น้ แลว้ เรอื่ งพรรคน์ นั้
ไม่มที างเกิดขนึ้ หรอก”
ได้ยนิ เชน่ นนั้ โยฮันจึงหมดค�าพูด
สงิ่ ทต่ี ามมาราวกบั จะซา้� เตมิ เขาคอื รายงานผา่ นทาง “เวทสนทนา”
ซึ่งได้รบั มาจาก “บลดั ชาโดว ์ (เงาเลอื ดคลมุ้ คลงั่ )” ท่ีตนชบุ เลย้ี งไว้
เนอื้ หากล่าวถงึ ความพา่ ยแพข้ องเกรนดา้

“บ้านา่ เกรนดา้ โดนจับได้งั้นเรอะ!?”
โยฮนั ตกตะลงึ

“-------- เร่ืองจริงเหรอ?”
แม้แต่มาริอาเบลเองยงั ซอ่ นความประหลาดใจไวไ้ ม่อยู่
เกรนด้าได้รับการยกย่องในเรื่องของความรอบคอบเป็นที่หน่ึง
หญิงสาวซ่ึงรอดตายจากสมรภูมิอันตรายทุกรูปแบบคือผู้ท่ีมาริอาเบลให้
ความไวว้ างใจ
ไม่ใช่ด้วยอปุ นิสยั แต่เป็นความกระหายท่ีจะมชี วี ิตอยู่ของเธอ

“ไม่อยากจะเชอื่ เลย แม่จิง้ จอกเจา้ เลห่ น์ นั่ ...”

บทที่ 4 ธ�ตแุ ท้ของผชู้ ักใย 381

เกรนด้าคือแม่แบบแห่งความส�าเร็จของวิชาอัญเชิญท่ีตระกูล
รอสโซท�ากันอย่างลบั ๆ เธอเปน็ “ชาวต่างโลก” ผูถ้ กู บังคับให้จงรักภักดี
ผ่านทางพธิ ีกรรม ความแข็งแกรง่ นัน้ รบั รองได้ ทง้ั ยังถกู เตรียมไวใ้ ช้เป็น
อาวธุ สงครามระดบั มหากาฬ
เกรนด้าผู้นั้นกลับพ่ายแพ้ซ้�ายังโดนจับกุม นี่ไม่ใช่เรื่องที่โยฮัน
จะปักใจเช่อื ลงไดเ้ ลย
แม้อยู่ในห้ายอดอาวุโส แต่เขาก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา
โยฮันต่างจากแกรนเบลหรือมาริอาเบล เขาทา� ได้เพียงพินจิ เรือ่ งราวจาก
สามญั ส�านึกในแบบของมนุษย์เทา่ น้ัน
มาริอาเบลคดิ วางแผนรบั มอื เมนิ โยฮันไป

(เรอ่ื งเอาชนะนะ่ อย่าหวงั แต่ถา้ ครอบงา� ไดค้ งหมดปญั หา)
มารอิ าเบลตดั สนิ ใจวา่ จะต้องลงมือทา� เพยี งอยา่ งเดยี วเทา่ น้นั

“--------เราต้องวางกับดกั ”
“กบั ดกั ? เธอตั้งใจจะท�าอะไรเหรอ?”
ยูคิที่เอาแต่ฟังอย่างเดียวจนถึงบัดนี้ โยนค�าถามใส่มาริอาเบล
เปน็ ครั้งแรก
“ถูกต้องแล้ว กับดักยังไงล่ะ ลูกน้องนายจะไปส�ารวจโบราณ
สถานกับจอมมารริมรุ ไุ ม่ใช่เหรอ? เราจะวางกบั ดักเอาไวท้ ี่นน่ั แหละ”
มาริอาเบลหนั มาตอบยูคิเชน่ นน้ั
นไี่ มใ่ ชก่ ารถามเพอ่ื ความแนใ่ จ แตเ่ ปน็ การแจง้ สง่ิ ทต่ี ดั สนิ ใจไปแลว้
“ใช่ คาการเิ ป็นคนไป แตน่ น่ั จะไม่แย่เอาเหรอ?”
“ท�าไมละ่ ?”
“จอมมารมิลมิ กอ็ ยดู่ ว้ ย วางอุบายแบบนนั้ อาจเสี่ยงไปหน่อย”
ยคู ิเตือน
เขาว่าตอนน้ีเธอควรท�าให้จอมมารริมุรุเชื่อใจและวางแผนแบบ
มองการณ์ไกลเสยี ก่อน

382

ทว่ามารอิ าเบลตัดสินใจไปแลว้
“ไม่ได้ ไม่ไดเ้ ดด็ ขาด ยิ่งใหเ้ วลามากเทา่ ไหร่ เราจะยิ่งรับมือกบั

จอมมารนั่นได้ยากขึ้นเท่าน้ัน ลางสังหรณ์ของฉันบอกมาอย่างง้ัน ยูคิ
นายท�าใหจ้ อมมารมิลิมไม่มาได้รเึ ปล่า?”

“แบบนน้ั ไมไ่ หวหรอก ผมเองกเ็ หมอื นจะถกู หมายหวั ไวอ้ ยแู่ ลว้
เกดิ ไปปฏเิ สธเขาเอาตอนนกี้ เ็ ทา่ กบั สารภาพหมดเปลอื กวา่ ตวั เองเปน็ ตวั
การน่ะส”ิ

“จริงด้วยเนอะ ถา้ งน้ั ขยี้จอมมารมิลมิ ด้วยเลยแลว้ กนั ”
“หา?”
“จะบา้ กันไปใหญแ่ ลว้ ! อยา่ วา่ แต่มุทะลุเลย แบบนเ้ี ขาเรยี กวา่
ไมม่ ีแผนตา่ งหากเล่า มารอิ าเบล!!”
ยูคิตอบกลบั อยา่ งงุนงง ขณะทโ่ี ยฮนั ผุดลกุ ขึ้นคัดคา้ น
แน่นอนอยู่แล้ว การจะบดขย้ีจอมมาร 1 ตนยังต้องวางแผน
อยา่ งรอบคอบ ทงั้ ทเี่ ปน็ เชน่ นนั้ แตม่ ารอิ าเบลกลบั จะรบั มอื กบั จอมมารถงึ
2 ตนพรอ้ มกนั ซง่ึ เทา่ กบั วา่ เธอไดท้ า� ใหอ้ ตั ราความสา� เรจ็ เปน็ 0 ดว้ ยตวั เอง
กระนนั้ แลว้ มาริอาเบลกย็ งั ย้มิ ออกมา
“ฉันจะทา� เต็มที่ สดุ กา� ลงั เลยนะ?”
“โธ่ ก็บอกแล้วไงวา่ ไม่ไหวหรอก! ต่อให้จะท่มุ สุดแรงยงั ไง แต่
ตอนนสี้ มาพนั ธต์ วั ตลกสายกลาง ลกู นอ้ งผมออกไปปฏบิ ตั ภิ ารกจิ กนั หมด
อีกอยา่ ง--------”
“ไม่รู้ว่าฝีมือดีกันขนาดไหน แต่คนไม่อยู่มันก็ช่วยไม่ได้
ละนะ--------”
ค�าทดั ทานของยูคถิ ูกมารอิ าเบลสกัดไว้กอ่ นจะทันไดพ้ ูดจบ
ส�าหรับเธอแล้ว แม้แต่สมาพันธ์ตัวตลกสายกลางก็ไม่อยู่ใน
สายตา
ไมส่ ิ ผดิ แลว้

บทที่ 4 ธ�ตแุ ทข้ องผชู้ กั ใย 383

พลงั ของมารอิ าเบลยงิ่ ใหญก่ วา่ นนั้ -------เธอมกี า� ลงั รบทสี่ ามารถ
ตอ่ กรกับจอมมารอยูด่ ้วย

“--------แต่วา่ นะ ยคู ิ กอ่ นหนา้ นนั้ ฉันใหน้ ายหา “ของสิ่งหน่งึ ”
มาจาก “รังมงั กร” นน่ี า ตอนนค้ี งได้เวลาใช้มันแลว้ ละ”

“ “ของสง่ิ หน่งึ ” น่ี อยา่ บอกนะวา่ !? เธอคิดจะใช้มันเหรอ?
ไม่ดีหรอกมัง้ ! เจ้านนั่ นะ่ ผมเองยังควบคุมไม่ไดเ้ ลยนะ?”

“ไม่มีปัญหา เพราะเดิมทีมันก็เป็นของจอมมารมิลิมอยู่แล้ว
เราแคเ่ อาไปคืนเขาเทา่ น้ัน ส่วนเนือ้ หากน็ ะ เอาเป็นว่าพวกสมุนทเี่ หลอื
ของจอมมารเคลย์แมนงัดสมบัติท่ีจอมมารเก็บเป็นไม้ตายออกมาใช้
ประมาณนเี้ ปน็ ไง? แบบนคี้ วามโกรธแคน้ ของจอมมารมลิ มิ จะไดไ้ มห่ นั มา
ทางพวกเรายังไงละ่ ”

“ถ้าพลาดท่าขึ้นมามนุษยชาติจะต้องสูญเสียอย่างมหาศาล
เชียวนะ...”

“แลว้ ไง?”
“กะ กไ็ มย่ งั ไงหรอก...”
โยฮนั ออกความเหน็ เพอื่ ใหม้ ารอิ าเบลเปลย่ี นความคดิ ทวา่ คา� พดู
ของเขากลับถูกปัดตกไปอย่างง่ายดาย หากมีแผนอื่นมาเสนอยังพอว่า
แต่การปฏเิ สธเพียงอย่างเดียวไมอ่ าจดึงความสนใจของเธอได้
และโยฮนั กไ็ มอ่ าจคดิ แผนการอนื่ มานา� เสนอไดอ้ กี ทา� ใหข้ อ้ สรปุ
ตกอยู่ที่กลยุทธข์ องมารอิ าเบลไปโดยปรยิ าย
ขณะท่ีผู้เฒ่าก�าลังตะเกียกตะกายหาทางออกแบบไร้ประโยชน์
ยคู เิ องกพ็ ยายามทา� ความเขา้ ใจแนวคดิ ของมารอิ าเบล กระทงั่ สดุ ทา้ ยเขา
จงึ ไดข้ อ้ สรปุ วา่ กลยุทธน์ ั้นมอี ัตราความส�าเร็จสูงกวา่ ทค่ี าดการณไ์ ว้
“...กจ็ รงิ ของเธอ ถา้ เปน็ เจา้ สงิ่ นนั้ จอมมารมลิ มิ ตอ้ งลงมอื จดั การ
ดว้ ยตวั เองแน่ ถงึ คณุ รมิ รุ จุ ะพยายามสู้ เธอกต็ อ้ งมาหา้ มไวอ้ ยดู่ ี ถา้ อยาก
แยกตวั จอมมารออกจากกนั วธิ นี ีค้ งดีทีส่ ดุ แลว้ ละนะ”

384

“หหึ หึ ึ สมแล้ว สมกับท่ีเปน็ นายจริงๆ แลว้ ระหว่างทจ่ี อมมาร
มิลมิ กา� ลังสนกุ อยู่กับมัน--------”

“เราก็จะครอบงา� คณุ รมิ รุ ุ ประมาณนีถ้ กู ไหม?”
“ใชแ่ ลว้ ถกู ต้องเลย”
“แตย่ ังมีจุดหนึ่งทีผ่ มคาใจอย่”ู
“หมายถงึ เรือ่ ง “มงั กรวายุคลัง่ ” รเึ ปลา่ ?”
“--------ใช่แล้วละ อยา่ งทเ่ี ธอวา่ ถา้ ครอบง�าคณุ ริมรุ ไุ ม่ได้ แลว้
เวลโดรา่ เกิดอาละวาดข้ึนมาเธอจะทา� ยงั ไง?”
หรอื หากเกดิ กรณที อ่ี กี ฝา่ ยขดั ขนื รนุ แรงกวา่ ทคี่ าดไว ้ กเ็ ปน็ ไปได้
ว่าพวกเขาอาจหมดโอกาสในการครอบงา� รมิ รุ ุ เชน่ นัน้ แลว้ ยคู มิ แี ตจ่ ะต้อง
สังหารรมิ รุ ุอยา่ งเล่ยี งไม่ได้
เด็กหน่มุ กงั วลเรอ่ื งนี้และพยายามสื่อออกมาเปน็ นยั แตด่ ูท่าวา่
มันจะอยู่ในความคิดของมารอิ าเบลเรียบรอ้ ยแลว้
“เร่อื งน้นั อย่ากงั วลเลย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกนะ ยคู ิ นาย
ไมต่ ้องไปสนใจ คดิ แคเ่ ร่อื งเอาชนะจอมมารใหส้ �าเรจ็ ก็พอแล้ว”
ยคู ไิ ม่ได้ตอ่ ตา้ นแตอ่ ย่างใด
ในทา้ ยทส่ี ุดเขากท็ �าไดแ้ คป่ ฏิบตั ิตามอย่างท่ีเธอว่าไว้
“--------เข้าใจแล้วละ ถ้าเธอวา่ ง้นั ผมจะเช่ือกแ็ ลว้ กัน”
มาริอาเบลพยักหน้าเบาๆ เม่ือได้ฟังค�าตอบน้นั

มาริอาเบลมองเห็นความเปน็ ไปของโลกในระดับท่ลี ึกซึ้งยงิ่ กวา่
จากความรเู้ กยี่ วกบั จอมมารทบี่ รรพบรุ ษุ อยา่ งแกรนเบลเลา่ ใหฟ้ งั
หากจอมมารริมุรุดับสลาย แล้วมังกรวายุคลั่งเวลโดร่าออก
อาละวาดขน้ึ มา ถึงตอนน้ันจอมมารลูมนิ สั คงเป็นผสู้ ยบทุกอย่าง
ไม่ส ิ หากจะวา่ ในทางกลบั กัน
ใหเ้ ปน็ เชน่ นนั้ เสยี ยงั ดกี วา่ ปลอ่ ยใหก้ ารปกครองของจอมมารรมิ รุ ุ

บทท่ี 4 ธ�ตุแทข้ องผู้ชกั ใย 385

เดนิ หนา้ ตอ่ ไปแบบตอนน้ี
จอมมารรมิ ุรกุ บั จอมมารลูมนิ ัสรว่ มมอื กนั
ถ้าเช่นนั้นย่อมแปลว่าจอมมารลูมินัสได้ฝากให้จอมมารริมุรุ
ปกครองนานาชาติฝ่ังตะวันตกแล้วนัน่ เอง

“ควีน ออฟ ไนต์แมร์ (ราชินีแห่งอสูรรัตติกาล)” ผู้มอง
มนุษยชาติเป็นเหย่ือน้ัน ได้มอบหมายหนา้ ที่ดังกล่าวใหก้ บั “ปรมาจารย์
แห่งวันทั้งเจด็ ” มาโดยตลอดจนถึงบัดน้ี
แตท่ วา่
ความลม้ เหลวของแกรนเบลกลบั แสดงใหเ้ หน็ วา่ ตอนน ี้ “วนั ทง้ั เจด็ ”
ไดพ้ ินาศไปแลว้
แกรนเบลสูญเสียความคุ้มครองจากจอมมารลูมินัส เขาจึงไม่
สามารถแสดง “บารม”ี ตอ่ นานาชาตติ ะวนั ตกโดยใชอ้ า� นาจนนั้ หนนุ หลงั ได้
ตอ่ แต่นไ้ี ปอิทธพิ ลของนกั บุญฮินาตะคงแข็งแกร่งขึ้น
แลว้ ระบอบการปกครองของจอมมารรมิ รุ ซุ ง่ึ อาศยั อา� นาจฮนิ าตะ
ก็จะมีรากฐานม่ันคง...

(เราตอ้ งหยดุ เรื่องน้ใี ห้ได)้
เพ่ือการน้ัน ต่อให้ต้องน�าโลกไปสู่ภัยคุกคามของเวลโดร่าก็ไม่
เป็นไร--------มารอิ าเบลครุ่นคิดแตเ่ พยี งล�าพัง
จากนนั้ เธอกบั ยคู กิ เ็ รม่ิ คดิ ยทุ ธวธิ อี ยา่ งละเอยี ดกนั เพยี งแค ่ 2 คน
เมอ่ื เป็นเช่นนี้ จึงไม่มีชอ่ งวา่ งใหโ้ ยฮันเข้าไปร่วมวง
เขาทา� ได้เพยี งภาวนาขอใหย้ ุทธการส�าเรจ็ ลลุ ว่ งดว้ ยดี
ด้วยเหตุนี้ พวกมนุษยม์ ารจงึ เร่มิ ออกอบุ ายเพอ่ื ปดิ บญั ชีรมิ ุรแุ ต่
เนิ่นๆ โดยแฝงเจตนาอนั ชวั่ ร้ายเอาไว้อยา่ งแยบยล

●

386

พวกผมไปรวมตัวกันที่ร้านกาแฟ ภายหลังจากการประชุมอัน
ยาวนานส้นิ สดุ ลง
ตอนนี้ผมคลายชุดสทู ออกจนหลวม อยูใ่ นสภาพผ่อนคลาย
เพราะหมดธรุ ะแล้ว จะให้ ‘เคล่อื นย้ายผ่านมติ ’ิ กลบั ถน่ิ ฐาน
ไปเลยก็ย่อมได้ แต่โซเอย์ยังรวบตวั คนรา้ ยไม่สา� เร็จ แถมมีความเป็นไป
ไดว้ า่ จะเกดิ เหตกุ ารณไ์ มค่ าดคดิ อกี ดว้ ย พวกเราจงึ ตดั สนิ ใจรออกี สกั หนอ่ ย
ถงึ อยา่ งนน้ั กเ็ ถอะ มนั ชา่ งเปน็ การประชมุ ทเี่ หนด็ เหนอ่ื ยเหลอื เกนิ
ทง้ั เหตกุ อ่ ความวนุ่ วายของเอลรคิ เจา้ ชายจากอาณาจกั รอนิ กราเซยี
ทั้งตาลุงคนเส้ียมท่ีช่ือกาแวน แล้วไหนจะยังมีพวกสมาชิกสภาท่ีมาคอย
เสริมน่นั อีก
พอแผนการจบลงด้วยความล้มเหลว พวกเขาก็อ้ึงค้างกัน
เปน็ แถบ
ดทู า่ กาแวนนา่ จะเคยเปน็ ขนุ นางชน้ั สงู แตเ่ ขาโดนพวกคนทา่ ทาง
เอาเรอื่ งซงึ่ ถกู เรยี กวา่ เจา้ หนา้ ทไี่ ตส่ วนเวทมนตรอ์ ะไรสกั อยา่ งพาตวั ไปแลว้
สมาชิกที่เหลือเหมือนจะได้รับความคุ้มครองภายใต้สิทธิพิเศษ
ทางการทูต ทว่าจากเอกสารท่ีผมเสนอไป คิดว่าประเทศแม่คงเนรเทศ
พวกเขาแลว้ ออกข่าวตามมาอกี ที
คนพวกนนั้ ตอ้ งโดนถอดถอนแหงๆ
ความหนกั หนาของประเดน็ นที้ า� ใหพ้ วกเขาแลดหู วาดหวน่ั แตน่ นั่
เรยี กว่ากรรมตามสนอง
ยังมพี วกที่ดถู ูกผมดว้ ยทัศนคติแบบขนุ นางอยู่ดว้ ย แม้พวกเขา
จะไม่ได้ร่วมก่อความวุ่นวายก็ตามที ผมคงยอมปล่อยไปหากอีกฝ่าย
บริสุทธจ์ิ รงิ แตเ่ ทา่ ท่ีดูจากบัญชแี ล้วด�าสนทิ กันทัง้ น้ัน เพราะงั้นผมจึงจะ
ใชโ้ อกาสนี้ ส่งสมดุ บญั ชขี องพวกเขาไปยงั แต่ละประเทศนนั่ เอง
เพียงเท่าน้ีพวกปัญญาน่ิมไร้มารยาทก็น่าจะโดนกวาดกันซะ

บทที่ 4 ธ�ตแุ ท้ของผชู้ กั ใย 387

เกลย้ี งแลว้ ในนน้ั มคี นทอี่ าศยั ตา� แหนง่ สมาชกิ สภาโกงกนิ จนทอ้ งโตอยดู่ ว้ ย
ใหพ้ วกเขาหายไปเลยคงเป็นผลดกี ับอนาคตมากกวา่
ผมดืม่ กาแฟพลางครุน่ คิด

“เฮอ้ ถงึ จะมเี รอื่ งมากมาย แตก่ โ็ ชคดที ฮี่ นิ าตะกบั ชนู ะดนั ฉนุ ขาด
ออกมาซะกอ่ น เพราะไมว่ า่ ยงั ไงฉนั กย็ งั เปน็ จอมมาร ถา้ จๆู่ ลงไปเลน่ งาน
เองคงดไู ม่จืดกันพอด”ี

“ฉนั ไมไ่ ดฉ้ นุ ขาดอะไรสกั หนอ่ ย แคอ่ บรมมารยาทเรอ่ื งการวางตวั
แบบผดิ ๆ ทางการทตู ให้เลก็ นอ้ ยเท่านน้ั เอง”

“ทางนี้ก็เหมือนกันค่ะท่านริมุรุ ข้าแค่ส่ังสอนพวกไร้มารยาท
นิดหน่อย ถ้าโมโหจริงๆ พวกเขาคงหายวับไปจากโลกนี้แบบไม่เหลือ
แมแ้ ตฝ่ ่นุ แล้วละคะ่ ”
ทง้ั ฮินาตะและชูนะตา่ งยมิ้ ใหผ้ มอย่างพร้อมเพรยี ง
ท่าทางเหมอื นกันเปะ๊ เลย นา่ กลัวจงั
เมอื่ ตอ้ งเผชญิ หนา้ กบั รงั สแี บบนน้ั ผมเลยทา� ไดแ้ คพ่ ยกั หนา้ รบั วา่
“ระ เหรอ”

“แต่จะวา่ ไป คราวน้ีกไ็ ดป้ ระสบการณด์ ีนะครบั ”
คนท่พี ูดแทรกขึน้ มาคอื เบนมิ ารุ

“หืม?”
“คอื วา่ ข้าเดอื ดไปหน่อย สมองกโ็ ลง่ เสยี จนไม่รูว้ า่ ควรทา� ยังไง
ถา้ ชนู ะขยบั ชา้ ไปกวา่ นอ้ี กี นดิ ละก็ ขา้ คงยา่ งสดมนษุ ยท์ กุ คนในหอ้ งนน้ั จน
เหย้ี นไปแล้วละครับ”
พรวด! พอไดย้ ินปบุ๊ ผมก็เกือบพน่ กาแฟออกมา
เบนมิ ารทุ เี่ ราหลงคดิ วา่ กา� ลงั จบั ตาดสู ถานการณอ์ ยอู่ ยา่ งใจเยน็
ท้ังท่ีอุตส่าห์ประทับใจว่าเขาคงโตเป็นผู้ใหญ่แล้วแท้ๆ แต่อันที่จริงกลับ
เหมือนจะโกรธจนลมื ตวั ไปเทา่ นน้ั
เสยี แรงทีอ่ ตุ สา่ หช์ น่ื ชม

388



จะว่าไงดี แบบนมี้ นั อนั ตรายจริงๆ เกิดพวกเขาโดนสงั หารหมู่
กันท่ีนน่ั เราคงไดเ้ ปน็ ศตั รกู บั มนุษยชาตไิ ปแลว้

“เฮย้ ๆ น่ีนาย ห้ามท�าเรอ่ื งแบบนัน้ เด็ดขาดเลยนะ?”
“ฮา่ ฮา่ ฮา่ ข้าล้อเล่นนะ่ ครบั !”
เบนมิ ารพุ ยายามกลบเกลอ่ื นดว้ ยรอยยมิ้ สดใส ทวา่ ผมไมห่ ลงกล
เขาหรอก
หมอนมี่ ันกะเอาจรงิ
ผมตอ้ งหาสมาชกิ สภากอ่ นถงึ การประชมุ ครงั้ ถดั ไป แตเ่ หน็ ทจี ะ
ตอ้ งเลือกคนให้รอบคอบหน่อยแล้วละ

ขณะสนทนาเรื่องต่างๆ และด่มื กาแฟจนหมดเกล้ียงนน้ั
“ท่านริมุรุ ข้าจบั ตวั คนร้ายได้แลว้ ครับ”

ผมก็ได้รบั รายงานจากโซเอย์
ผมคิดอยู่แลว้ ละว่าคงไม่เป็นไร แต่ดทู า่ จะไม่มปี ญั หาเลยจรงิ ๆ
โซเอยย์ งั คงปฏบิ ตั งิ านตามทไ่ี ดร้ บั มอบหมายอยา่ งสมบรู ณแ์ บบ
ไมม่ ีเปลี่ยนแปลง

“คู่ปรับรายนี้ค่อนข้างเอาเร่ืองทีเดียว เธอไม่สนใจช่ือเสียง
เรยี งนามขา้ เลย เปน็ ใครมาจากไหนกย็ งั ไมแ่ นช่ ดั แตเ่ หน็ เรยี กทา่ นรมิ รุ วุ า่
‘เจ้านายของไอ้ปศิ าจ’ ดว้ ยละครับ”
ฮ่ึม อย่างว่าแหละนะ ไม่มีเหตุผลอะไรที่มือลอบสังหารระดับ
พระกาฬซ่ึงแอบซอ่ นตวั อยอู่ ยา่ งนัน้ จะมาเปิดเผยตนงา่ ยๆ นน่ี า
แตไ่ อป้ ิศาจทวี่ า่ นม่ี นั ...

“หมายถึงดิอาโบลรึเปลา่ นะ?”
“ไม่นา่ เปน็ อื่นครับ”
อมื ม ใชจ่ ริงๆ ดว้ ย
ดอิ าโบลไมเ่ หน็ เคยรายงานเรอ่ื งพรรคน์ ใี้ หเ้ ราฟงั บา้ งเลย-------

390

ผมคดิ แต่ในมุมมองของหมอนั่น กระทัง่ ราเซน็ ยงั เปน็ ไดเ้ พยี งเด็กรบั ใช้
เทา่ นน้ั มีโอกาสสูงอยเู่ หมือนกันท่ีจะคดิ วา่ ศัตรตู �่าต้อยดอ้ ยคา่
ในเวลาแบบนผี้ มมกั จะกลบั มาใครค่ รวญถงึ บรรทดั ฐานอนั ผดิ เพยี้ น
ของดิอาโบลอีกครง้ั
ความจริงแล้วราเซน็ นั่นน่ะ ดเู หมอื นจะเป็นบคุ คลทไี่ ดร้ บั ขนาน
นามวา่ มนษุ ยม์ ารเลยทเี ดยี ว
ฮนิ าตะยงั เคยเลา่ ใหผ้ มฟงั ถงึ เรอ่ื งทว่ี า่ ในนานาประเทศฝง่ั ตะวนั ตก
แทบไม่มมี นุษยม์ ารคนไหนแขง็ แกรง่ ทัดเทียมราเซ็นไดเ้ ลย การไปตัดสนิ
วา่ คนระดบั นน้ั เปน็ แคข่ ขี้ า้ ประสาทรบั รขู้ องดอิ าโบลจะตอ้ งผดิ เพยี้ นอยา่ ง
แน่นอน
สามัญส�านึกพื้นฐานประเภทนั้น บอกเขาให้กระจ่างกว่านี้คงดี
กวา่ ม้ัง
ผมเกบ็ ความคิดดังกล่าวเอาไว้ในซอกหลืบของสมอง พลางสัง่
กาแฟเปน็ แก้วท ี่ 2
ชนู ะ ฮนิ าตะ เบนิมารุ ดื่มชาฝร่งั นอกจากนี้พวกเขายังสงั่ เคก้
มาเพ่มิ อกี ด้วย
อ้าว เบนมิ ารุ นน่ั นายก็เอากับเขาด้วยเรอะ!
ง้นั ฉันขอชนิ้ นงึ แลว้ กัน
สุดยอดท่สี ุดก็ตอ้ งชอร์ตเค้กนแี่ หละ
พอผมแนะน�าโซเอย์บ้าง เขาจึงหันไปส่ัง “ฮอตคอฟฟี่” กับ
พนักงาน
ซึ่งเขนิ จนหนา้ แดงกอ่ นเดนิ จากไป
โซเอย์ไม่สนใจพลางดืม่ กาแฟทเี่ ธอเสริ ์ฟท้ังท่ีมนั ยงั ขมปี๋
เจา้ หมอน่ีกย็ ังเทอ่ ย่เู หมือนเดมิ เลยแฮะ
ผมรบั ฟงั ขอ้ มลู โดยละเอยี ดจากโซเอย ์ พอ่ หนมุ่ เพอรเ์ ฟกตผ์ ใู้ กล้
ชดิ สนิทสนมกบั เบนมิ ารจุ อมคล่งั ของหวาน

บทท่ี 4 ธ�ตุแท้ของผู้ชักใย 391

“-------เรื่องกม็ ีเทา่ นีแ้ หละครบั ”
เขาเล่าจบเอาตอนท่ีผมก�าลังจะด่ืมกาแฟแก้วท่ี 2 หมดพอด ี
ผมถือโอกาสเช่ือมโยงทุกคนผ่าน ‘จิตสื่อสาร’ แล้วให้โซเอย์ฉายภาพ
ความทรงจ�าทเ่ี ขาเหน็ อกี ครงั้
เทา่ ทด่ี ู เหมอื นวา่ โซเอยจ์ ะจดั การใหอ้ กี ฝา่ ยเผยแผนการออกมา
จนหมดเปลือก
เธอเปน็ คนสวยมากทเี ดยี ว ทวา่ เขากลบั ไมไ่ ดอ้ อ่ นขอ้ ใหแ้ ตอ่ ยา่ งใด
ไอ้นั่นละนะ
มนั เปน็ การเลน่ สกปรกโดยใชบ้ กั๊ 7 แบบในเกมออนไลนส์ มยั กอ่ น
เกมหนงึ่ เพ่มิ พลังตวั เองจนไรข้ ดี จา� กัด ก่อนให้ความหวงั คตู่ ่อสไู้ ปพลาง
กระหยมิ่ ยิม้ ย่องอยใู่ นเงามดื
ความชั่วร้ายคือการท�าให้อีกฝ่ายคิดว่า-------- อีกนิดเดียวก็จะ
ชนะแล้วนัน่ แหละ พอเปน็ แบบนัน้ ศตั รูเลยย่งิ ฮกึ เหิมเข้าไปใหญ ่ แล้วงัด
ไอเทมทมี่ ีอยู่ท้งั หมดออกมาใชจ้ นสดุ ความสามารถ
โซเอย์เองคงใช้วิธีลักษณะดังกล่าวในการขุดคุ้ยข้อมูลคนร้าย
อยา่ งแนน่ อน
แต่อย่างว่า หนนี้มันไม่ใช่เกม นอกจากนี้การปฏิบัติภารกิจ
สอดแนมก็ถือเป็นงานที่ต้องตั้งค�าถามว่าจะล้วงเบ้ืองหลังของอีกฝ่ายมา
ได้ยงั ไงอย่แู ล้ว
ดังนั้นโซเอย์จึงไมไ่ ดท้ า� พลาดแต่อยา่ งใด กลบั กันผมควรจะชม
เขาว่ายอดเย่ยี มเสียดว้ ยซา�้

“ขอบใจมากนะ ไมเ่ สียชอ่ื โซเอย์เลยจรงิ ๆ ”
“ขา้ ลองเอาวิธที ี่ท่านรมิ ุรบุ อกไปใช้ แต่มนั กลบั ไดผ้ ลดเี กินคาด
ทแี่ ทส้ งิ่ สา� คญั กค็ อื การจา� ลองศกึ หนกั ใหอ้ กี ฝา่ ยเหน็ นดิ ๆ หนอ่ ยๆ สนิ ะครบั ”
หะ หา?
งัน้ เหรอ จะวา่ ไปผมร้สู กึ เหมือนเคยพูดอย่างน้ันอย่เู หมือนกนั

7บัก๊ (Bug) : ขอ้ ผดิ พลาดที่เกิดข้นึ กบั ซอฟตแ์ วรห์ รอื เกมต่างๆ มีทัง้ แบบตงั้ ใจและไมต่ ัง้ ใจ

ผมจ�าได้ว่าตัวเองพูดถึงหนังแนวสายลับ แต่ก็พูดถึงเร่ืองเกม
ด้วยนี่เอง สงสยั คิดว่าไมเ่ กย่ี วกันเลยลมื ไปเสยี สนทิ
โทษทีที่ท�าให้คดิ อะไรร้ายๆ ออกมาซะได ้ ผมเอ่ยขอโทษโซเอย์
ในใจ

“ฮะ ฮะฮะฮะ ถ้ามนั ได้ผลกด็ แี ล้วละ”
“ไมห่ รอกครบั ขา้ ยงั ไมถ่ งึ ขนั้ นน้ั เลย ‘รา่ งแยก’ ของตวั เองกห็ าย
ไปตัง้ 3 รา่ ง”
“ระ เรอะ เอาน่า ยังไงซะเทา่ นี้เราก็เหมอื นจะคว้าเบาะแสของ
ศตั รูมาได้แลว้ ละนะ”
“ครับ เรอ่ื งสอบปากคา� ก็ฝากด้วยนะครบั ”
เออ้ ตอ้ งสอบปากค�านี่นะ
อมื มม เอาไงดีละ่
ระหวา่ งทผี่ มก�าลังกลดั กลุ้มอย่นู ัน้ ฮินาตะกพ็ ดู แทรกข้ึนมา
“กะวา่ จะอยเู่ งยี บๆ สกั หนอ่ ย แตไ่ หนๆ กร็ แู้ ลว้ ฉนั ขอเลา่ ใหฟ้ งั
เลยแลว้ กนั ผหู้ ญงิ ทท่ี า่ นโซเอยป์ ระมือดว้ ยคอื ลกู นอ้ งฉันเอง ไมร่ ้วู า่ เธอ
ซ่อนพลังแบบไหนเอาไว้ แต่สกิลท่าทางจะเอาเร่ืองกว่าที่คิดเยอะละนะ
แถมยงั เปน็ คนปราบรามะอกี ตา่ งหาก ถา้ กระสนุ ถกู ยงิ ออกมาในระยะใกล้
มากๆ คงรับมอื ได้ยากจริงๆ นน่ั แหละ”
“รามะทวี่ า่ นัน่ คอื ใครกนั นะ่ ?”
“ออ้ ขออภัย เขาเปน็ บุรุษลูกนอ้ งของฉันเอง อดีต “สามเซียน
นกั รบ” น่ะ เขาแพ้เกรนด้า แมส่ าวคนนน้ั ตอนน้กี ลายเปน็ ลูกน้องเธอ
ไปแล้ว”
ถงึ ตวั ฮนิ าตะเองจะทา� เหมอื นไมใ่ ชเ่ รอื่ งใหญอ่ ะไร แตพ่ วกทเี่ หลอื
สว่ นมากกลบั ไปตอ่ ไมเ่ ปน็ ไมบ่ อกกร็ วู้ า่ สกลิ ของผหู้ ญงิ คนนน้ั ตอ้ งยงุ่ ยาก
เอาการอย่างแนน่ อน
แมฮ้ นิ าตะจะอธบิ ายใหฟ้ งั แคค่ รา่ วๆ แตม่ นั สอ่ื ถงึ ความแขง็ แกรง่

บทที่ 4 ธ�ตแุ ท้ของผชู้ ักใย 393

ของระดบั “เซยี น” เนอ่ื งจากทดั เทยี มกบั ฝมี อื “ตระกลู จอมมาร” จงึ ตคี วาม
ได้วา่ เธอตอ้ งแขง็ แกร่งสุดยอดนั่นเอง
ยิง่ ไปกว่านนั้ --------

“ไอส้ งิ่ ทเ่ี ปา่ ‘รา่ งแยก’ ของโซเอยซ์ ะกระจยุ เนยี่ มนั คอื ลกู ระเบดิ
ไมใ่ ชเ่ หรอ?”

“ลูกบอลทรี่ ะเบดิ ได้น่นั น่ะหรือครับ?”
“ใช่ เจ้านั่นแหละ ฉันไม่รู้สึกถึงพลังเวทเลย คิดว่าน่าจะเป็น
อาวุธทมี่ าจากโลกอกี ฟากหน่ึงนะ”
《คÓตอบ คาดว่าเป็นสิง่ ที่ปัจเจกนาม : เกรนด้า ใชพ้ ลงั เวท
สรา้ งขนึ้ มา มอี ทิ ธฤิ ทธเิ์ หมอื นกบั ‘เรยี ลลติ เี้ วพอ่ น (แปลงเปน็ อาวธุ )’
แต่ตา่ งกันเพยี งเล็กนอ้ ย อาจก่อรปู ขนึ้ จากความทรงจÓของเธอเอง》

ปะ แปลงเปน็ อาวธุ !?
ไม่ใช่แคพ่ ลงั สายยงิ แตเ่ ธอยงั ร้ทู ักษะลบั ระดับนั้นด้วย
เมอื่ พดู ถงึ ‘เรยี ลลติ เี้ วพอ่ น’ ของแท ้ มนั คอื สามารถสรา้ งอาวธุ
ทอ่ี ยใู่ นความทรงจา� ขน้ึ มาใหมไ่ ดอ้ ยา่ งสมบรู ณ ์ แตก่ รณเี กรนดา้ ทา่ ทางงาน
หยาบไม่เบา คงเปน็ เพียงของเลียนแบบทใี่ หผ้ ลคลา้ ยกันเทา่ น้นั
แต่แคน่ กี้ น็ า่ กลัวเกนิ พอแลว้

“ฉนั ก็คิดแบบนั้น ถงึ จะยังไม่เคยเจอของจริงก็เถอะ หน้าตามนั
คลา้ ยกบั ทเี่ หน็ ในหนงั เลยนะ แสดงวา่ เกรนดา้ เปน็ “ชาวตา่ งโลก” เหมอื น
กันละมั้ง?”

“เรื่องนั้นคงเข้าใจไม่ผิดหรอก เพราะดูท่าแล้วเธอน่าจะย้อน
ความทรงจา� กอ่ นดงึ ออกมาเป็นอาวธุ ได้ละนะ”
ผมอธิบายด้วยสีหน้าอวดรู้ ก่อนถูกฮินาตะมองมาด้วยสายตา
เคลือบแคลง

394

“ท�าไมนายถงึ รเู้ รอ่ื งพวกนล้ี ่ะ?”
อ้ึก ไหวพริบเฉยี บแหลมดีจงั
ผมปดิ เรอ่ื งคณุ ราฟาเอลไวเ้ ปน็ ความลบั ตอนนเ้ี ลยทา� ไดแ้ คเ่ ฉไฉ
ออกไปเท่านั้น
ตอ้ งไมใ่ ชก่ ารแสรง้ ทา� เปน็ ไมร่ ไู้ มเ่ หน็ ดว้ ย ผมครนุ่ คดิ พลางแกต้ วั
กับฮนิ าตะ

“ลางสงั หรณบ์ อกมานะ่ ถา้ ขน้ึ ถงึ ระดบั เดยี วกบั ฉนั เมอื่ ไหร่ ลาง
สงั หรณ์ทีว่ า่ น่นั กจ็ ะท�างานยังไงล่ะ”
พวกเบนมิ ารแุ สดงสีหน้าปลาบปล้มื ไปกับคา� พดู ของผม
ภาพเหล่านั้นเยียวยาจิตใจผม ขณะลอบสังเกตปฏิกิริยาของ
ฮินาตะไปพลางๆ

“เฮอ้ ชา่ งมนั เถอะ ทส่ี า� คญั กวา่ นน้ั คอื ฉนั ขอเขา้ รว่ มสอบปากคา�
ดว้ ยไดไ้ หม? ถา้ อกี ฝา่ ยคอื เกรนดา้ ฉนั กม็ เี รอ่ื งอยากถามเธออยเู่ หมอื นกนั
ซาเร่กับเกรกอรีย่ ังไม่กลับมา ฉนั สงสัยวา่ เธอนา่ จะรูอ้ ะไรบา้ งละนะ”
ดูเหมือนว่าฮนิ าตะจะยอมมองข้ามคา� พูดของผมไป
ถ้าหากมเี รื่องอยากถามอะไรเกรนด้า ก็ปล่อยใหเ้ ธอทา� อยา่ งที่
ต้องการนั่นแหละ ผมไมถ่ อื
พวกเราไม่ได้ต้ังใจปิดบังอยู่แล้ว ไม่ได้อยากท�าตัวโหดร้าย
เหมอื นกับที่ชอิ อนเคยทา� ด้วย
รสู้ กึ วา่ เกรนดา้ นา่ จะวางมวยเปน็ ศตั รกู บั ดอิ าโบลกอ่ นชง่ิ หนอี อก
มาในทันที ส่วนเร่ืองเจ้าชายเอลริคน่ันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของพวกผม
เพราะงนั้ พวกผมจะไม่กระทา� เรอ่ื งรุนแรงใดๆ ถา้ เธอยอมคายข้อมลู ออก
มาใหแ้ ตโ่ ดยดี

--------แตอ่ ยา่ งวา่ เธอคงได้ล้ิมลองความหวาดกลวั จากโซเอย์
ไปบ้างพอสมควรแล้วละนะ
ไมใ่ ชท่ างดา้ นรา่ งกาย แตเ่ ปน็ ความรสู้ กึ เสยี ขวญั ตา่ งหาก ความ

บทท่ี 4 ธ�ตุแทข้ องผชู้ ักใย 395

ทะนงตนของเกรนด้าคงแหลกสลายไมเ่ หลือช้นิ ดี
ทว่าโจทย์ยากกค็ อื เราควรปล่อยเธอไปไหม
เกรนด้าดูท่าจะแกร่งเกินคาด อาจเป็นอันตรายหากปล่อยเธอ
ไวเ้ ฉยๆ
แตถ่ งึ พดู แบบนนั้ ผมกค็ ดิ อยเู่ หมอื นกนั วา่ ควรสง่ เธอใหอ้ าณาจกั ร
อนิ กราเซยี ดีหรอื เปล่า...
เอาเถอะ ไว้คอ่ ยวา่ กนั ทหี ลงั

“เข้าใจละ ถา้ งัน้ ไปดว้ ยกันเลยไหมล่ะ?”
ผมตอบฮนิ าตะไปอย่างน้นั

“รบกวนดว้ ยนะ”
เธอพยักหน้ารับ
ยงั ไงอนั ดับแรกเราตอ้ งลองไปเจอเกรนดา้ กอ่ น
ดปู ฏิกิริยาของอกี ฝ่ายแลว้ คอ่ ยตดั สินอกี ทดี ีกวา่
คิดเช่นนนั้ พวกผมจึงตัดสนิ ใจเดนิ ทางออกมาจากทนี่ ่นั

--------อนึง่ ผมเปน็ คนจ่ายเงนิ ที่ร้านกาแฟ
คนรับผดิ ชอบคา่ ใช้จา่ ยเม่ือวานก็ยงั เปน็ ผม
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าท�าไมตัวเองต้องออกแม้กระท่ังค่าอาหาร
ให้ฮินาตะ ผมควรท�าใจกว้างปล่อยๆ ไป หรอื เหน็บสักค�าสองค�าดี
แต่เราก็ไมไ่ ดอ้ ยากโดนคนอื่นมองวา่ ข้ีเหนยี วนน่ี า...
สงสยั ผมคงจัดอยู่ในระดับชนชน้ั กลางจรงิ ๆ ซะละมัง้ ถงึ มานง่ั
กลุ้มใจเรือ่ งหยมุ หยิมแบบนไ้ี ด้
ผมคดิ เรอ่ื งนนั้ ไปตลอดทางระหวา่ งกลบั จากอาณาจกั รอนิ กราเซยี

＊

396

“แวก้ กก อนั ดับหน่งึ -------!?”
พวกผมไปหา ‘รา่ งแยก’ ของโซเอย์ ก่อนเดนิ ทางกลับประเทศ
พร้อมกันกบั ทุกคน
คา� พดู เมอ่ื สกั ครนู่ เ้ี ปน็ ของเกรนดา้ ผถู้ กู จบั กมุ ทพี่ อลมื ตาตน่ื มา
เจอฮนิ าตะเข้าก็กรดี ร้องขนึ้ ทนั ใด
ทนี่ ไี่ มใ่ ชห่ อ้ งสอบปากคา� มนั เปน็ เพยี งหอ้ งรบั รองแขกธรรมดาๆ
ขา้ งกายผมมเี บนมิ ารกุ บั โซเอยค์ อยขนาบขา้ งอารกั ขา แถมฮนิ าตะ
ดว้ ยอกี คน
ชนู ะเตรยี มชาเอาไวใ้ หแ้ ลว้ ผมจงึ ดมื่ มนั พรอ้ มกบั เรมิ่ การสอบสวน

“ไมเ่ จอกนั นานเลยนะเกรนดา้ ทา่ ทางเธอดสู บายดฉี นั กโ็ ลง่ ใจ”
ฮินาตะเปิดเกมก่อน เธอก้มลงมองเกรนด้าด้วยสายตาเย็นชา
แลว้ เอย่ ปากทกั
ยังโหดรา้ ยกับศัตรูไมเ่ ปลย่ี นเลยแฮะ
เกรนด้าท่ีแสดงอาการหวั่นใจดูเหมือนจะเรียกสติกลับคืนมาได้
ในทันที

“เฮอะ! สดุ ทา้ ยฉนั กม็ าไดแ้ คน่ สี้ นิ ะ จะฆา่ กฆ็ า่ เลยซี่ วาระสดุ ทา้ ย
ของสายลับท่โี ดนจับได้จะอยตู่ รงไหนมนั ก็ไมต่ ่างกันหรอกน่า”
เธอกลา่ วประโยคนั้นออกมาอย่างยโส

“เงียบซะ เจา้ ตอบแคค่ า� ถามของทา่ นรมิ รุ ุกพ็ อแลว้ ”
โซเอยแ์ หวใสอ่ กี ฝา่ ยแบบไม่ยอมปล่อยผา่ น

“ท่านริมุรุ เรามาตัดแขนตัดขาส่ังสอนยัยน่ีให้ว่าง่ายขึ้นอีกนิด
จะดีไหมครับ?”
ชา้ กอ่ น หยดุ อยตู่ รงนน้ั เลย เพราะคนอยา่ งโซเอยถ์ า้ ลองไดพ้ ดู วา่
จะท�าแลว้ แปลว่าเขาเอาจรงิ แน่นอน

“ไมต่ อ้ งหรอกๆ ยงั ไงมียาฟน้ื ฟกู ็-------”
“เขา้ ใจละ แปลวา่ จะใหล้ มิ้ ลองรสชาตคิ วามเจบ็ ปวดอกี สกั กร่ี อบ

บทที่ 4 ธ�ตแุ ทข้ องผู้ชักใย 397