เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 10

・ฝนสไลม์ : สไลม์น้อยขนาดเท่ากา� ปั้นตกลงมาแบบไม่หยุด
หย่อน พวกมันจะเข้าไปรุกร�้าตามชอ่ งโหวข่ องเส้อื ผา้ ขอเตือนว่ากรดเข้ม
ขน้ ของมันอาจท�าให้เกิดแผลไหม้พพุ องได้

・ตกุ๊ ตนุ่ สไลม ์ : มองเผนิ ๆ อาจดเู หมอื นอสรู แตก่ ลบั รบั การโจมตี
จากฝา่ ยตรงขา้ มตดิ ตอ่ กนั ไดโ้ ดยไมร่ จู้ กั เหนด็ เหนอ่ื ย ฉกฉวยเอาแรงคตู่ อ่ สู้
ไปได้อย่างง่ายดาย และท่ีน่ากลัวย่ิงกว่านั้นคือมันจะพ่นกรดเข้มข้นใส่
อาวธุ ของอกี ฝา่ ยทกุ ครงั้ ทถี่ กู โจมต ี พงึ ระวงั อยา่ ใหข้ า้ วของเสยี หายกนั ดกี วา่

เป็นตน้
ยังมกี ับดักอีกมากมาย แตส่ �าหรับชัน้ นผี้ มวางเปา้ ไว้ที่การทา� ให้
พวกเขารูส้ ึกไมพ่ อใจ
โดยเฉพาะอยา่ งยิ่งถา้ อาวธุ ของอีกฝา่ ยเกิดพังขน้ึ มา จะใหส้ ตู้ อ่
ตอ้ งหืดขึน้ คอเป็นแน่
ถือวา่ ถว่ งเวลาได้อย่างเหมาะเหมง็ ทีเดียว

“วิเศษทสี่ ดุ มีกบั ดกั เจง๋ ๆ อยู่เต็มไปหมดเลยนน่ี า ขา้ เขา้ ใจละ
แปลวา่ กบั ดกั นไ่ี มจ่ า� เปน็ ตอ้ งทา� ลายศตั รู แตข่ อแคใ่ หม้ นั ทงิ้ รอ่ งรอยความ
เสยี หายอยา่ งใดอยา่ งหน่งึ ไวก้ พ็ อสนิ ะ?”

“ถูกต้องแลว้ ละ เวลโดรา่ ”
“อย่างนน้ี ีเ่ อง ถา้ ไมม่ ีอาวุธซะอย่าง ตอ่ ให้แขง็ แกร่งยงั ไงก็อาจ
โดนไลต่ อ้ นออกไปได้ใช่ไหม คิดไม่ถงึ เลยนะเน่ีย”
“น่นั สนิ ะ ดีท่ีสุดคือก�าจดั พวกเขาไปเลยนัน่ แหละ แต่ฉันกค็ ดิ
เผอ่ื กรณีท่ที า� แบบน้ไี มไ่ ดเ้ หมือนกัน วิธกี ารรับมอื คือถ่วงเวลาพวกเขาไว้
ยงั ไงล่ะ”
หนนไ้ี มม่ อี ะไรทผ่ี มทา� ไดน้ อกจากการถว่ งเวลาอกี แลว้ ถงึ จะรสู้ กึ
เสียดายนดิ หนอ่ ย ถา้ ใช้เวลาท่เี หลือคดิ หาทางรับมอื ได้กค็ งดี
“วา่ แต่เจ้าต้ังใจจะเอาเวลาพวกนั้นไปท�าอะไรละ่ ?”

148

ผมว่าเราควรตอบคา� ถามเวลโดร่ากนั แบบจรงิ จงั เสยี หน่อย
“อย่าลืมสิว่าวงกตของพวกเราแตกต่างจากเขาวงกตธรรมดาๆ

หลงั จากทผี่ จญสารพดั ปญั หาแอดวานซด์ นั เจย้ี น (วงกตใตพ้ ภิ พรนุ่ พฒั นา)
หลงั ข้ามผ่านปัญหาหลายอย่างมากย็ อมแข็งแกร่งขน้ึ ไมใ่ ช่เหรอ?”

“-------- !!”
“อืม แหงอย่แู ลว้ ”
“งั้นขั้นต่อไปเราต้องท�าให้มันรับมือกับปัญหาให้ได้ เริ่มจาก
อดลั แมนกอ่ นเปน็ คนแรก ฉนั จะจดั การเกย่ี วกบั เขาเอง แลว้ กอ็ ยากเปลย่ี น
ภมู ทิ ศั นใ์ นหอ้ งของบอสดว้ ย เรอ่ื งนคี้ งตอ้ งขอใหร้ ามริ สิ มาชว่ ยหนอ่ ยนะ”
“แน่นอน!”
อดัลแมนคือชายผู้ไต่เต้าไปจนถงึ ระดับพระคาร์ดินลั นา่ จะเคย
เป็นหวั หน้านักบวช
จะว่าไปแล้วเขาจัดอยู่ในประเภทกองหนนุ
ผมคดิ ผดิ ทม่ี อบหมายใหเ้ ขาเปน็ บอสเพยี งลา� พงั หากจดั ทพั หนา้
มาเขา้ ชุดดว้ ยคงจะดี
ย่ิงไปกว่าน้ันผมยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่นิดหน่อย หลังจากน้ีคง
ต้องไปหารามริ สิ และอดัลแมนถึงที่
ตอ่ มาคอื เร่อื งของบอสท่ชี ้นั 70
“ส�าหรับเอเลเมนทัลโคลอสซัสพวกเราคงท�าได้แค่สร้างรุ่นใหม่
ขนึ้ มาเท่านั้น คนทเ่ี หมาะสมจะรบั ผดิ ชอบเรอ่ื งนี้กก็ ลับมาพอดีดว้ ย”
เนอ่ื งจากเราเตรยี มวตั ถดุ บิ ได ้ ผมจงึ ตดั สนิ ใจสรา้ งมนั ขนึ้ มาใหม่
อกี ครั้ง
ทว่าถ้าทา� ออกมาเหมือนของเดมิ คงไมส่ นกุ เท่าไร
“คนทีเ่ หมาะสม?”
รามิรสิ โยนคา� ถามเข้ามา ผมจึงพยักหนา้ แลว้ ตอบกลับไป
“ไคจนิ กา� ลงั กลบั มาแลว้ ละ หมอนน่ั เกง่ เรอื่ งวศิ วกรรมจติ วญิ ญาณ

บทท่ี 2 วันคืนอันแสนโกล�หล 149

ฉันวา่ เขาต้องยนิ ดใี ห้ความร่วมมือแน่ แถมตอนนกี้ ารทดลองท่ฉี นั ทา� ไวก้ ็
ดทู า่ จะเปน็ ประโยชนพ์ อดี ฉนั จะเอาผลงานวจิ ยั ไปใหเ้ ขาดว้ ย มหี วงั เราคง
ไดเ้ หน็ พฒั นาการทางดา้ นประสทิ ธภิ าพและความกา้ วหนา้ ของรนุ่ ใหมก่ ัน
แหละนะ”

“--------จรงิ เหรอ!? ไชโย!!”
ผลลพั ธ์อาจไมอ่ อกมาในทันทีทนั ใด ทว่าหากบวกไคจินเข้าไป
จะเสริมพลงั ขนึ้ อกี เปน็ กอง ถงึ คราวนจ้ี ะผลิตไม่ทัน แต่คราวหน้ามันต้อง
ข่มขวญั ผู้ท้าทายเป็นแน่

“ส่วนชน้ั ที่ 80 เป็นต้นไป--------”
“เวลาคงจัดการให้เราเอง พอเซกิออนต่ืนข้ึนมาพวกผู้ท้าทาย
แบบสง่ เดชตอ้ งรบั มอื กนั ไมห่ วาดไมไ่ หว นอกจากนถี้ า้ ปลอ่ ยใหเ้ หลา่ มงั กร
ท่ี
มลิ มิ จดั เตรยี มไวไ้ ดใ้ ชเ้ วลาในวงกตไปอกี สกั ระยะพวกมนั กน็ า่ จะววิ ฒั นาการ
ขึน้ มาดว้ ย”
คมุ าระเองกย็ งั อยรู่ ะหวา่ งเจรญิ เตบิ โต ไมเ่ หน็ ตอ้ งรบี รอ้ นเลยสกั นดิ
ปญั หาคอื เราจะประวิงเวลาไปถงึ เมื่อไรต่างหาก
“เอาละ ฉนั มแี ผนแลว้ หลงั จากนเ้ี ราจะถว่ งเวลากนั ตอ่ ไป แตล่ า� พงั
แคก่ บั ดกั ของฉนั คงไมพ่ อ และเพราะวา่ ฉนั มเี รอื่ งทอ่ี ยากลองอยอู่ ยา่ งหนงึ่
เลยอยากให้เวลโดร่ากบั รามิรสิ มารว่ มมอื ดว้ ย”
“แนน่ อนอยู่แลว้ ”
“รับทราบ!”
ทงั้ ค่พู ยักหนา้ อยา่ งยินดี
ผมผงกศรี ษะรบั ก่อนเบนสายตาไปยังมาซายคู ิ
“มาซายูคิ นายชว่ ยบุกวงกตตอ่ ไปแบบเดมิ ที แต่ตอนนแ้ี ทนท่ี
เปา้ หมายจะเป็นชน้ั ที่ 41 เป็นตน้ ไป พวกนายควรใหค้ วามสา� คญั กบั การ
เก็บรวบรวมโอเกอร์ซรี สี ์เสียจะดีกว่านะ”

150

“ถกู เผงเลยครบั พอทา่ นมาซายคู มิ าตะลยุ วงกตให้ พวกเรากไ็ ด้
กระแสตอบรบั จากการโฆษณาอย่างลน้ หลาม ผมคดิ วา่ ไมจ่ า� เปน็ ต้องรีบ
บกุ ลงไปขา้ งลา่ งหรอกครับ”

“ถา้ งนั้ กเ็ ทา่ กบั วา่ ใหเ้ ลอื่ นการบกุ ทะลวงชนั้ ลา่ งๆ ไปกอ่ นใชไ่ หม
ครับ?”

“อมื ในทางกลบั กนั เพอื่ ไมใ่ หพ้ วกนายเขา้ มาพวั พนั กบั แผนการ
ของเรา อยู่ห่างๆ สักพกั คงจะดกี ว่านะ”

“มแี ผนการอะไรอีกเหรอครับ?”
มาซายูคเิ พ่งมองผม
ผิดคาดจริงๆ
ปกติผมก็ดเู หมอื นมแี ผนการร้ายตลอดเวลาอยแู่ ล้วไมใ่ ช่หรอื ไง

“ก็นะ มนั เป็นความลับนะ่ ก่อนอื่นทางนีจ้ ะเปน็ ฝ่ายจดั การกบั
ปญั หาเอง เพราะฉะนนั้ โยลไมล์ มาซายคู ิ ฉนั ฝากพวกนายใหค้ วามรว่ มมอื
เหมอื นอย่างเคยก็แลว้ กนั ”

“รับทราบครบั ”
“เขา้ ใจแลว้ ครับ ผมจะบอกทกุ คนให”้
เท่าน้ีกเ็ รยี บรอ้ ย
เหลอื แคว่ ่ากับดักทผ่ี มสร้างจะหยุดเวลาไดน้ านแค่ไหนละนะ
“ถา้ งน้ั พอแคน่ -้ี -------”
“เอ่อ เดี๋ยวกอ่ นครับ ผมมีเรอื่ งหนึ่งอยากรบกวนปรกึ ษา...”
ขณะทผ่ี มจะประกาศแยกย้าย โยลไมล์กลับเขา้ มาหา้ มไว้
ดูเหมือนว่าเขายงั มธี รุ ะอนื่ อีก
“เร่ืองอะไรกันล่ะ?”
“ความจรงิ แล้ว--------”
ส่งิ ทีโ่ ยลไมลพ์ ูดออกมาเกินความคาดหมายของผม
“ทา่ นฮินาตะถามว่าไมม่ เี งินรางวัลค่าพิชติ วงกตใหเ้ ขาหรอื ยังไง

บทที่ 2 วนั คนื อนั แสนโกล�หล 151

นะ่ ครบั ...”
“หา?”

ผมเผลอหลดุ ถามกลับไป
เงินรางวัลที่ว่าคือเหย่ือล่อขุนนาง ท่ีพวกเราเคยโฆษณาไว้ว่า
จะจา่ ยเมื่อพิชติ ไดใ้ นทกุ 10 ชน้ั
ต้องให้ฮนิ าตะดว้ ยเหรอ?
ไม่ส ิ เธอกฝ็ ่าไปได้จริงๆ นั่นแหละ...

“ถงึ จะยงั ไมไ่ ดพ้ ชิ ติ วงกตอยา่ งเปน็ ทางการ แตท่ า่ นฮนิ าตะบอกวา่
‘ถา้ เปน็ การทา้ ทายตรงๆ กต็ อ้ งจ่ายไม่ใชห่ รือไง?’ นะ่ ครับ...”
โยลไมลพ์ ดู คล้ายลา� บากใจ
นนั่ มนั กใ็ ชอ่ ยหู่ รอกนะคณุ ฮินาตะ
แตเ่ ราได้ประโยชนร์ ่วมกันทัง้ สองฝา่ ยไม่ใชห่ รือไง?
พวกผมไดท้ ดสอบวงกต สว่ นพวกเธอไดซ้ อ้ มรบของจรงิ ไมเ่ หน็
ตอ้ งจา่ ยเงินรางวัลเลยน่ีนา

“ชว่ ยปฏเิ สธใหห้ นอ่ ยแล้วกัน”
“จะดหี รอื ครบั ? เกดิ ปฏเิ สธไปแลว้ เขาสยู้ บิ ตาขน้ึ มาจะทา� ยงั ไง?”
“ไม่เป็นไรหรอก ถึงตอนนั้นก็ขู่ไปว่า ‘จะปล่อยข่าวลือท่ีเธอ
แพเ้ จา้ แหง่ วงกต’ เสียเลย”
“ก๊ากฮะฮะฮ่า! เพราะข้าไม่มีวนั แพ้อยู่แลว้ ละนะ!!”
อืม ทีอย่างนี้ละพง่ึ พาได้ขึ้นมาเชยี ว
หรือถา้ เผอื่ ว่าถกู ทา้ เขา้ จริงๆ มนั กน็ ่าจะใช้โฆษณาไดอ้ ยดู่ ี
“ขะ เขา้ ใจแลว้ ครบั แตท่ างทดี่ ถี า้ ทา่ นรมิ รุ เุ ปน็ ฝา่ ยปฏเิ สธ-------”
“หือ ฉนั ไม่เอาดว้ ยหรอก?”
ก็ยังไม่อยากโดนเกลียดนน่ี า
แถมเกดิ เขาคิดว่าข้ีเหนยี วขึ้นมาจะดไู ม่จืดกันพอดี
ผมถงึ ไดอ้ ยากมอบหมายหนา้ ทน่ี ใ้ี หก้ บั โยลไมลผ์ วู้ างตวั ไดห้ นกั

152

แนน่ ยงั ไงล่ะ
“ตะ แต่ผมเกรงว่าจะไปทา� ใหท้ า่ นฮนิ าตะโมโห...”
“ฝากด้วยนะ โยลไมล์คงุ !!”

ผมพดู แทรกตัดบทโยลไมล์ซง่ึ ก�าลังจะบอกอะไรบางอยา่ ง
โทษทีนะ อะไรท่ผี มไมช่ อบกค็ ือไมช่ อบอยู่ดี
เปน็ ไปได้ผมกอ็ ยากสนทิ กับฮนิ าตะคนงาม
โยลไมล์หน้าเหมือนผู้ร้ายไม่เกรงกลัวใคร ท้ังยังเอาใจใส่เร่ือง
กา� ไรขาดทนุ เป็นทีห่ น่งึ ต้องปฏิเสธได้เธออยา่ งเดด็ ขาดเป็นแน่
ด้วยเหตุนี้ผมจึงคิดว่าเสียงพึมพ�าอันแสนเศร้าอย่างเช่น “ใช้
พ็อกเกต็ มันนขี่ องผม...” ที่ไดย้ ินตอ้ งเป็นเพราะตัวเองหฝู าดไปแนๆ่
วาระการประชมุ สนิ้ สดุ ลงแต่เพียงเทา่ น้ัน
ผมปลอ่ ยโยลไมลผ์ คู้ รา�่ ครวญอยา่ งนา่ เวทนาและทงิ้ สถานทแี่ หง่
นน้ั ไวเ้ บอ้ื งหลัง

＊

ผมแจ้งเวลานดั ของวนั ถดั ไปใหก้ บั เวลโดรา่ และรามิริส
ผมควรเตรียมการให้เสร็จสิ้นก่อนจะถึงเวลานัด แต่อันดับแรก
ต้องสะสางธุระอยา่ งหน่ึงใหจ้ บเสียกอ่ น
ชอิ อนเตรยี มพรอ้ มรออยดู่ า้ นนอกหอ้ งแลว้ ผมจงึ ออกไปหาชนู ะ
ด้วยกนั กับเธอ
ท่าทางชูนะจะอยู่ในขณะคุมการจัดเตรียมอาหารคา�่ เธอก�าลัง
ชแี้ นะหลายสิง่ หลายอยา่ งอยู่
คนในครวั มจี า� นวนเพมิ่ ขึน้ เต็มไปด้วยผคู้ นจากหลากชาตพิ นั ธ์ ุ
ท่ีรวบรวมกลุ่มคนมหาศาลมาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ท�าให้ชูนะดูเหมือน

บทที่ 2 วนั คนื อนั แสนโกล�หล 153

อาจารยผ์ ู้เก่งกาจทีเดียว
ผมรสู้ กึ ประหมา่ ทต่ี อ้ งสง่ เสยี งเรยี กเธอออกไปดว้ ยธรุ ะของตวั เอง
แตห่ นนเ้ี รากา� ลงั แขง่ กบั เวลาดงั นนั้ กห็ ลบั หหู ลบั ตายอมทนหนอ่ ยแลว้ กนั

“ชูนะ ขอเวลาสักเด๋ยี วได้ไหม?”
“อ้าว ท่านรมิ ุร!ุ มเี ร่ืองอะไรบอกขา้ ไดเ้ ลยนะคะ”
เม่ือผมสง่ เสยี งเรียก เธอจงึ รบี วิง่ มาหาด้วยทา่ ทางดีอกดีใจ
ขณะเดียวกันห้องทา� อาหารกเ็ กิดเสียงเซง็ แซข่ ึน้ เป็นการใหญ่
นานๆ ทผี มถงึ จะโผลม่ า ทกุ คนเลยพากนั เอาอาหารหลากหลาย
มาให้ชมิ ด้วยความปตี ยิ นิ ดี
ตามปกติแล้วผมจะพยายามออกความเห็นส้ันๆ แต่วันนี้มีธุระ
ด่วนสดุ ๆ ถงึ จะไมด่ ีกบั ทกุ คน แต่คราวหนา้ ผมค่อยชิมใหอ้ กี ที
“วนั นฉ้ี นั มธี รุ ะกบั ชนู ะนดิ หนอ่ ย วนั หลงั จะแวะมาเทยี่ วใหมน่ ะ”
“ตอ้ งมาใหไ้ ด้นะคะ!”
“ข้าจะต้ังตารอคะ่ ”
“พวกขา้ ฝกึ ปรอื ฝมี อื แลว้ คราวหนา้ จะทา� ใหท้ า่ นรอ้ งออกมาใหด้ !ู ”
พวกเขาทา� ราวกบั จะไดร้ บั การยอมรบั ถ้าผมพดู คา� ว่า “อรอ่ ย”
ข้นึ มา ความตั้งใจของทุกคนไมใ่ ชเ่ ลน่ ๆ ทีเดียว
มาคราวหนา้ ต้องสนุกแน่ๆ
“งัน้ ท่เี หลือฝากด้วยนะคะกอ็ บอจิ ิ?”
“ครบั ทา่ นชนู ะ! เชอื่ มอื ขา้ ไดเ้ ลย!!”
ปัจจุบนั ก็อบอจิ ไิ ดก้ ลายมาเป็นพอ่ ครวั ต่อจากชนู ะ
เขาจะคอยปฏบิ ตั หิ นา้ ทหี่ วั หนา้ พอ่ ครวั ใหเ้ วลาทเ่ี ธอไมอ่ ย ู่ ฉะนน้ั
จึงวางใจไดไ้ ม่ต้องห่วง
“งั้นไวเ้ จอกันนะ!”
หลังจากบอกลาผู้คนท่ีก�าลังเสียดาย พวกผมก็พากันออกมา
จากท่ีนนั่

154

พวกเราท�าการยา้ ยสถานท่ี
จดุ ม่งุ หมายคือชน้ั 60 ที่ซึ่งอดัลแมนคุม้ กนั อยู่

“เอ้อ ขอบคุณสา� หรับขา้ วกล่องนะ อรอ่ ยมากเลย”
“ไมเ่ ปน็ ไรค่ะ ถ้าถกู ปากท่านขา้ กย็ ินดี”
ผมกลา่ วขอบคณุ ชนู ะเรอ่ื งขา้ วกลอ่ งขณะเดนิ ทาง เธอจงึ ยม้ิ ออกมา
อยา่ งดีใจ
“ท่านริมรุ ุ คราวหนา้ ข้าขอท�าขา้ วกลอ่ งใหบ้ า้ งนะคะ!”
ชิออนประกาศกรา้ ว ผมเลยหยุดคดิ เล็กนอ้ ยกอ่ นตอบ
“น่ันสนิ ะ พัฒนาการของเธอก็ถอื ว่ายอดเย่ยี มด้วย ลองชว่ ยกนั
ทา� กบั ชูนะดสู ักทีดีไหมล่ะ?”
ถึงผมจะคิดวา่ เธอไวใ้ จได้แลว้ แตป่ ้องกันเผอื่ ไวก้ ่อนเป็นดี
ถา้ มชี นู ะอยดู่ ว้ ยคงไม่ท�าอะไรตามอ�าเภอใจหรอกมง้ั
“งน้ั ทา่ นชูนะ พรงุ่ นเ้ี ลยกไ็ ด้นะคะ!”
“หหุ หุ ุ เขา้ ใจแลว้ คะ่ ชอิ อน อยา่ งแรกเรามาเรม่ิ จากของงา่ ยๆ กนั
กอ่ นนะ”
ชูนะและชิออนตา่ งคุยกันอยา่ งเปน็ กันเอง
ในการแสดงดนตรที ง้ั คเู่ ขา้ ขากนั ไดด้ ี สนทิ กนั แบบนก้ี ด็ ไี มน่ อ้ ยเลย

ขณะกา� ลงั สนทนากันอยูน่ น้ั พวกเรากไ็ ดม้ าถงึ ช้ันท ี่ 60 พอดี
“อดลั แมนฉนั ขอรบกวนสักครู่นะ”
“โอ้ เป็นท่านริมุรุนีเ่ อง!! เหตุการณค์ ราวนีข้ า้ รสู้ กึ เสียใจอยา่ ง

สดุ ซง้ึ ไมว่ า่ ทา่ นจะทา� โทษหรอื ตา� หนติ เิ ตยี นอยา่ งไรขา้ ยนิ ดนี อ้ มรบั -------”
ทนั ทที ีผ่ มส่งเสยี งเรียก อดลั แมนกโ็ ผเข้ามาก่อนคกุ เข่าลง
เขายงั ทา่ มากเหมอื นเดมิ แต่ผมชนิ แลว้ เลยไมไ่ ดใ้ ส่ใจ

“ไมห่ รอก เรอื่ งนนั้ เปน็ เพราะการรบั รขู้ องเรามนั ออ่ นดอ้ ยเกนิ ไป

บทท่ี 2 วันคนื อนั แสนโกล�หล 155

ครงั้ นที้ นี่ ายตอ้ งมาตอ่ กรกบั พวกโฮลไี่ นทค์ งหนกั หนาเอาการ จะแพก้ ช็ ว่ ย
ไม่ไดน้ ่ีนา”

“-------ไมห่ รอกขอรบั ขา้ มแี ตต่ อ้ งครา่� ครวญใหก้ บั ความออ่ นหดั
ของตวั เองเทา่ นนั้ ทดี่ นั มาถกู ไกอ่ อ่ นพวกนนั้ ... ขา้ เผลอประจนั หนา้ พวกเขา
ด้วยความรู้สึกเดียวกันกับตอนเป็นไวท์คิง (ราชันแห่งวิญญาณคนตาย)
จงึ พ่ายแพไ้ ปโดยไม่อาจใช้เวทมนตรไ์ ดเ้ ลย...”
อดลั แมนในตอนนเี้ ปน็ เพยี งไวท ์ (วญิ ญาณคนตาย) ผสู้ ญู สนิ้ พลงั
แม้ประสบการณ์การรบและระดับความรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ของ
เขาจะค่อนข้างสูง แต่กระน้ันสังขารกลับเป็นเพียงแค่อสูรชั้นต่�าเท่านั้น
เวทมนตรท์ ใี่ ชไ้ ดม้ ไี มม่ ากนกั อกี ทง้ั อสรู ทส่ี ามารถอญั เชญิ ไดย้ งั มแี ตอ่ นั เดด
(อสรู อมตะ) ระดับลา่ งทง้ั สิ้น
ถึงพวกอสูรจะวิวฒั นาการโดยดูดซบั แกน่ เวทในวงกต แต่มนั ก็
ต้องใช้เวลา กว่าสมุนของอดัลแมนจะแข็งแกร่งขึ้นมาคงต้องรอไปอีกสัก
ระยะหน่งึ
ทวา่ วธิ ที พ่ี วกเราจะทา� จากนไ้ี ป จะชว่ ยเพมิ่ ความแขง็ แกรง่ ใหก้ บั
อดัลแมนไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย

“ส่งิ ส�าคัญทีส่ ุดคือการร้จู กั พลังของตัวเองในตอนน้ีละนะ ฉันมี
เรื่องอยากถามนายหนอ่ ยจะได้หรอื เปลา่ ?”

“ขอรบั ทุกเร่อื งทีท่ ่านต้องการ”
“ตอนนนี้ ายจดั การกบั <เวทศกั ดส์ิ ทิ ธ>ิ์ ไดถ้ งึ ระดบั ไหนเหรอ?”
<เวทศกั ดสิ์ ทิ ธ>ิ์ คือพลังแหง่ ศรัทธา
ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งรวบรวมแกน่ แวทในอากาศ ไมม่ อี ทิ ธพิ ลตอ่ ปรมิ าณ
พลังงานของตนเอง
เพยี งแคม่ คี วามรแู้ ละพลงั สมาธ ิ (ชว่ งเวลารา่ ยอาคม) แมอ้ อกแรง
ไมม่ ากก็สามารถใชม้ หาเวทได้
แต่ “มีข้อแม้ว่าจะต้องตกลงท�าสัญญากับพระเจ้าให้ส�าเร็จ

156

เท่านน้ั ”
พระเจ้าในที่น้ีหมายถึงผคู้ วบคมุ “อณวู ิญญาณ” อนุภาคพิเศษ
ซึ่งประกอบกนั เปน็ แกน่ เวท
“พระเจ้า” ตามปกตทิ วั่ ไปมตี วั ตนอยูใ่ นโลกแห่งนีห้ รือเปล่าไม่
ส�าคัญ ส่งิ ทส่ี ามารถแทรกแซง “อณวู ญิ ญาณ” ไดโ้ ดยตรงต่างหาก จึงจะ
ถูกขนานนามวา่ เปน็ “พระเจ้า”
เหมือนกับที่จอมมารลูมินัสคือ “พระเจ้า” ของศาสนาลูมินัส
นนั่ เอง
อดลั แมนเคยเลอ่ื มใสในศาสนาลูมินัสอยา่ งเคร่งครัด
แมก้ ลายมาเป็นอสูร แรงศรทั ธาของเขากย็ ังไมเ่ ส่ือมคลาย
ฉะนน้ั เขาตอ้ งใช ้ “ดสิ อนิ ทรเิ กรชนั่ (สลายอณวู ญิ ญาณ)” ขณะที่
อยใู่ นรา่ งไวทค์ ิงไดเ้ ปน็ แน่
ทวา่ ตอนนบี้ คุ คลทเี่ ขาเทดิ ทนู ในฐานะพระเจา้ ไมใ่ ชล่ มู นิ สั แตเ่ ปน็
ผม เพราะงัน้ ผมจึงคิดวา่ นี่เปน็ เหตุใหเ้ ขาไมอ่ าจทา� สัญญากับส่งิ ท่ศี รทั ธา
และไม่สามารถใช้ <เวทศกั ดิ์สทิ ธ>์ิ ได้

“ขอรบั ขา้ จดั การกบั มนั ไมไ่ ดเ้ ลยสกั นดิ ตอนนแ้ี มแ้ ตเ่ วทชนั้ ตน้
กย็ งั เอาไม่อยู่”
วา่ แลว้ เชยี ว
กญุ แจสา� คญั ของ <เวทศกั ดสิ์ ทิ ธ>์ิ มหี ลกั การเดยี วกบั <เวท
จิตวิญญาณ> เพียงท�าตามขอ้ ตกลงและหยิบยืมพลังจากสงิ่ มีชวี ิตขั้นสูง
เทา่ น้นั
แม้แต่ฮินาตะเอง หากไม่ยืมพลังของลูมินัสก็จะไม่สามารถ
จดั การกบั <เวทศกั ดสิ์ ิทธ>์ิ ได้
หมายความว่าหากไม่พึ่งพา “พระเจ้า” ผู้มีนามว่าจอมมาร
(ลมู นิ สั ) มนุษยชาตจิ ะสญู เสียหน่งึ ในปจั จัยท่ีมีผลตอ่ อสูรไปนน่ั เอง
แต่เอาเถอะ ย่ิงรู้ความจริงมากเท่าไรมีแต่จะยิ่งหวาดกลัวข้ึน

บทท่ี 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 157

เทา่ น้นั
โลกใบนยี้ งั มโี อกาสทจ่ี ะเกดิ โกลาหลจากอารมณข์ นึ้ ๆ ลงๆ ของ
ลูมินัสมากกว่าท่ีเป็นอย่ใู นตอนนีเ้ สยี อกี

“ถ้าง้ันชูนะ ฉนั ขอถามหนอ่ ยวา่ เธอควบคุม <เวทศกั ดส์ิ ทิ ธิ์>
ไดถ้ งึ ขนั้ ไหน? แลว้ สง่ิ ทศ่ี รัทธาทว่ี ่านัน่ มนั คืออะไรกนั แน่?”

“ในกรณีของข้า <เวทศักดิ์สิทธ์ิ> เป็นเพียงแค่เวทธรรมดา
เทา่ นนั้ คะ่ ขา้ เคยลองใชย้ นู คี สกลิ ‘ผรู้ แู้ จง้ (นกั วเิ คราะห)์ ’ คดั ลอกออกมา
แตม่ นั กลบั ใช้งานไดด้ ีเกนิ คาด”
อย่างน้นี ี่เอง ลอกเลียนแบบสินะ
จะวา่ ไปผมเคยมอบหมายให้ชูนะวเิ คราะหเ์ ขตแดน ดูเหมือนว่า
ผลพลอยไดค้ อื เธอสามารถคดั ลอกเสยี้ วหนง่ึ ของ <เวทศกั ดสิ์ ทิ ธ>ิ์ ออก
มาด้วย
นอกจากน้ี--------

“ขา้ เชื่อในตวั ท่านรมิ ุรแุ ละไมไ่ ดก้ ังขาในพลังนนั้ เลยรูส้ ึกวา่ มนั
น่าจะเป็นไปได้นะ่ ค่ะ”
เธอพูด กอ่ นยม้ิ อยา่ งเหนยี มอาย

“--------หา? แลว้ ทเ่ี คยโมว้ า่ แมแ้ ตอ่ สรู ยงั ใช้ <เวทศกั ดสิ์ ทิ ธ>ิ์
ไดต้ อนสู้กบั ข้ามันหมายความว่าไงกัน...?”

“ขา้ แคข่ ไู่ ปอยา่ งนนั้ เองคะ่ ถงึ จะมนั่ ใจอยแู่ ลว้ แตค่ นทไี่ ดพ้ สิ จู น์
มนั ก็คือทา่ นอย่ดู ีนค่ี ะ”
ชูนะกลา่ วออกมาโต้งๆ พร้อมกบั รอยย้มิ
เม่อื ได้ฟังดงั น้นั อดลั แมนจงึ มสี ีหนา้ อับจนค�าพดู
ถงึ จะเปน็ โครงกระดกู แตเ่ ขากแ็ สดงสหี นา้ ไดห้ ลากหลายทเี ดยี ว
เอาละ ชา่ งเร่ืองนนั้ ไปกอ่ น
ปัจจยั สา� คัญที่สุดในการใช ้ <เวทศักดส์ิ ิทธ>ิ์ คือศรัทธา
จะว่าไปมนั ก็คล้ายการผกู ดวงวญิ ญาณเขา้ ดว้ ยกนั ท่าทางชูนะ

158

คงไปไขความลบั ขอ้ นเ้ี ขา้ โดยทีเ่ ธอไมร่ ู้ตัว
ถ้าเชน่ นน้ั เราคงท�าได้เพยี งต้ังทฤษฎแี ละศึกษามันต่อไป
มนั คงไมย่ ากนกั เพราะสัมผัสของผมเขา้ ใจมันแลว้

“ถา้ อยา่ งนน้ั ฉนั จะสอน “เคลด็ ลบั แหง่ ศรทั ธาและกรณุ า” ใหช้ นู ะ
กับอดลั แมนเอง มนั เป็นเรื่องลับสดุ ยอดทฉี่ ันเพงิ่ ได้รา่� เรียนมาจากลมู นิ สั
เพราะงนั้ ช่วยเกบ็ เป็นความลบั ดว้ ยละ”
ในอดีตอดลั แมนเคยเป็นนกั บวชชั้นสงู ขอเพียงเชอื่ มโยงกบั ผม
ได้เขากอ็ าจกลับมาใชง้ าน <เวทศักด์ิสิทธ์ิ> ได้อกี ครั้ง แม้อยใู่ นสภาพ
ที่ปริมาณพลังงานลดลงอย่างมหาศาลดังเช่นตอนน้ี แต่หากใช้ <เวท
ศักดสิ์ ิทธ์ิ> พลงั การรบของเขาก็น่าจะเพ่ิมข้ึน

““เคล็ดลับแหง่ ศรัทธาและกรณุ า”--------”
“โอ้ โอ้ววว... ในทส่ี ดุ ข้ากจ็ ะไดศ้ กึ ษาศาสตร์จากพระเจา้ จริงๆ
หรอื น.ี่ ..”
ถึงเขาจะน่ารา� คาญไปนดิ แต่อดทนไวห้ น่อยแล้วกนั
“เอ่อ ท่านริมุรุ ข้าฟังดว้ ยจะได้ไหมคะ?”
ลมื ไปเลยวา่ ตอนน้ชี ิออนก�าลงั อมุ้ ผมอยู่
ไม่ต้องบอกกร็ ู้ ผมอยูใ่ นรา่ งสไลมน์ ่ันเอง
ผมรสู้ กึ โหวงเหวงเมอื่ สมั ผสั เชน่ นห้ี ายไป เลยอยากใหอ้ ยแู่ บบน้ี
ต่อไปอกี สกั พกั
ถ้าเปน็ ชอิ อนตอ่ ใหอ้ ธิบายยังไงเธอคงไม่เข้าใจ เพราะง้ันผมจึง
ปิดปากห้ามเอาไวก้ อ่ น
“อย่าใหใ้ ครรู้เชียวนะ?”
“แน่นอนคะ่ !”
เห็นเธอตอบอยา่ งร่าเรงิ ผมกพ็ อใจ
ดว้ ยเหตุน้ผี มจึงอธิบายเคา้ โครงให้ทุกคนฟงั อยา่ งใจเย็น
“แบบนน้ี เ่ี อง... งนั้ ถา้ ขา้ ศรทั ธาในตวั ทา่ นรมิ รุ กุ จ็ ะสามารถเรยี นรู้

บทท่ี 2 วันคนื อนั แสนโกล�หล 159

<เวทศกั ดิ์สิทธิ์> ได้ใช่ไหมคะ?”
“อืม้ คดิ วา่ ไดน้ ะ เวลาว่างๆ ฉนั อยากใหเ้ ธอช่วยวิจยั แลว้ คอย

แนะน�าอดัลแมนดว้ ย”
“เขา้ ใจแลว้ คะ่ ขา้ กต็ น่ื เตน้ อยากรเู้ หลอื เกนิ วา่ ตวั เองจะเรยี นรไู้ ด้

ถงึ ขัน้ ไหนกันแน่”
ชนู ะเขา้ ใจไดอ้ ยา่ งรวดเร็ว
นอกจากนเี้ ธอยงั มียูนคี สกิล ‘ผู้รแู้ จ้ง’ อกี ดว้ ย ดังน้นั ความฝนั
ท่จี ะเรยี นรู ้ “ดิสอินทเิ กรชนั่ ” คงอยูไ่ มไ่ กลเกินเออ้ื ม
สว่ นอดลั แมนนนั้

“โอะ๊ โอวววววววววว!! ลน้ แลว้ พลงั ของขา้ เออ่ ลน้ ออกมาแลว้ !!”
กา� ลังตืน่ เตน้ สุดขดี

“โฮลี่แคนนอน (ปืนวญิ ญาณศักด์สิ ิทธ)์ิ !!”
แสงสีแดงส่องประกายวาบออกมาจากโพรงเบ้าตา อดัลแมน
ย่ืนมือขา้ งหนึ่งไปดา้ นหนา้ แล้วรอ้ งตะโกน
กระสุนซึ่งมมี วลพลงั มหาศาลพุ่งทะยานออกจากฝา่ มือของเขา
เวทศักดส์ิ ิทธ์ิ : โฮลี่แคนนอน
อานภุ าพน้นั ตอ้ งเกดิ ข้ึนจากความมุ่งมั่นเปน็ แน่

“โอ้ เทพเจ้า ทา่ นริมุรุ เทพเจ้าของขา้ --------”
อดลั แมนพนมมอื กม้ ลงกราบกรานผม
ผมรู้สกึ เสยี วสันหลังวาบขน้ึ มา อยากให้เขาช่วยหยุดเสียที

“โอะ โอ้ ดเู หมอื นวา่ จะสา� เรจ็ แลว้ สนิ ะ? พยายามเสกเวทระดบั สงู
แบบน้ีให้ไดม้ ากๆ เข้าล่ะ ถ้ามีเรอ่ื งอะไรก็ปรกึ ษาชนู ะได้เลย!”
ผมพดู รวั ๆ ขณะทีช่ นู ะพยกั หนา้ เล็กน้อยราวกับเขา้ ใจ

“-------แบบน้ีนี่เอง ไมอ่ ยากร่วมงานกบั เขา เลยยัดเยียดใหข้ ้า
เปน็ ที่ปรกึ ษาแทนใชไ่ หมละ่ คะ?”

160

ผมฟงั อย ู่ แต่แหงละว่าแกล้งทา� เป็นไม่ไดย้ ิน
ที่ไม่รู้เร่ืองรู้ราวเพราะความรู้สึกช้า-------- ผมปล่อยให้เธอคิด
แบบน้นั

“ทา่ นรมิ รุ ุ ขา้ จะสนองความคาดหวงั ของทา่ นใหไ้ ดข้ อรบั ------!!”
ผมตดั สนิ ใจบอกเรอ่ื งสา� คญั อกี อยา่ งหนง่ึ ใหอ้ ดลั แมนผเู้ ปย่ี มดว้ ย
ความม่งุ มน่ั อันแรงกลา้ ไดร้ ับรู้

“แต่ถ้าไวท์อย่างนายใช้เวทสายเทวะจะได้รับผลกระทบไปด้วย
ไม่ใช่เหรอ?”
เวทเทวะประกอบดว้ ยสายควบคมุ “อณวู ญิ ญาณ” ซง่ึ อยใู่ นหมวด
ไร้ธาต ุ และสายลบลา้ งแกน่ เวทดว้ ยธาตุศกั ดส์ิ ิทธ์ิ
โฮลี่แคนนอนคือเวทซึ่งมีธาตุศักดิ์สิทธ์ิ จึงน่าจะสร้างความ
เสยี หายใหแ้ ก่ไวทซ์ ่งึ เป็นอสูรได้

“ฮะฮะฮ่า ไม่ว่ามากหรือน้อยข้าก็ไม่ได้รับความเจ็บปวดเลย
สักนิด--------”
อย่างน้นี ี่เอง
ดูท่าวา่ อดลั แมนคงเกบ็ กดมนั ไว้อยา่ งสุดฝีมอื
ทวา่ น่นั ไม่ใชก่ ารแกป้ ัญหาท่ตี ้นเหตุแต่อยา่ งใด
ถา้ ใชย้ นู คี สกลิ ‘ผกู้ ลบั กลอก (ปศิ าจขวางโลก)’ ของเบเรต็ ตา้
พลิกเปล่ียนธาตุมารกับธาตุศักดิ์สิทธิ์ได้คงหมดปัญหา... แต่มันก็ข้ึนอยู่
กบั งานวิจยั หลังจากน้เี ชน่ กนั
ดังน้ันเพื่อให้ทนั การ

“อดัลแมน งน้ั เอาแบบนดี้ ีไหม?”
ผมวา่ แลว้ หนั เขา้ หาความวา่ งเปลา่ ขณะทยี่ งั อยใู่ นออ้ มแขนของ
ชิออน กอ่ นยิงลา� แสงออกมา

“โอ้!!”
“ฉันก�าจัดธาตุศักด์ิสิทธ์ิแล้วลองเพิ่มอานุภาพของมันข้ึนมา

บทที่ 2 วนั คืนอนั แสนโกล�หล 161

เรยี กวา่ เวทเทวะ : โฮลเี่ รย์ (คลน่ื แสงอณวู ญิ ญาณ) เปน็ เวทเฉพาะตวั ของ
ฉนั เอง”
เวทเทวะ : โฮลเ่ี รย ์ คอื เวทไรธ้ าตทุ ไ่ี มไ่ ดส้ งั กดั อยใู่ นธาตศุ กั ดสิ์ ทิ ธิ์
หรอื มาร ถา้ เปน็ เจา้ นล่ี ะกข็ อแคจ่ ดั การไดอ้ ยา่ งไมบ่ กพรอ่ ง มนั จะไมส่ รา้ ง
ความเสียหายใดๆ แกผ่ ู้ใช้เวทมนตร์ท้ังสิน้
เพียงแต่วา่ เขาตอ้ งม-ี ------- ศรทั ธาต่อผม-------- ในระดบั ทีส่ ูง
ขึ้นไปอีกเท่าน้นั ...
แม้เปน็ เวทมนตร์เฉพาะตัว แตอ่ านุภาพในหนงึ่ นัดนน้ั เหนือชน้ั
ย่ิงกว่า “เมกดิ โด (โทสะแหง่ ทวยเทพ)” ของผมเสยี อกี
นอกจากจะยงิ ดว้ ยความเรว็ สงู แลว้ ความเจดิ จา้ ของมนั ยงั ทา� ให้
ดเู หมอื นแสงแฟลชสวา่ งวาบออกมา ทวา่ ตวั ตนทแ่ี ทจ้ รงิ คอื “อณวู ญิ ญาณ”
ซึ่งควบแน่นเป็นหน่วยเล็กๆ ก�าลังหมุนเวียนอยู่ เน่ืองจากใช้การโจมตี
แบบทะลผุ า่ นจงึ ไมท่ รงอานภุ าพเทา่ กบั “ดสิ อนิ ทเิ กรชน่ั ” แตใ่ นทางกลบั กนั
กม็ ชี ว่ งเวลาในการรา่ ยอาคมไม่ยาวมากน่นั เอง

“วิเศษมาก เป็นเวทมนตร์ท่วี ิเศษสดุ ๆ ไปเลยขอรับ!!”
อดัลแมนกระโดดโลดเตน้ ด้วยความดใี จ
ผมคิดว่าหากใช้เวทมนตร์น้ีเป็นเมื่อไร เขาน่าจะคุ้นเคยกับการ
จดั การ “อณวู ญิ ญาณ” มากขน้ึ แลว้ หลงั จากนน้ั กจ็ ะสามารถปลอ่ ยลา� แสง
ที่ใหญก่ วา่ เดมิ ได้อกี เลก็ น้อยด้วย อานภุ าพท่ีออกมาจะต้องเพม่ิ ขน้ึ อย่าง
กา้ วกระโดดเป็นแน่
มันคือหน่ึงในเวทมนตร์ท่ีอาจารย์ราฟาเอลพัฒนาข้ึนตามความ
ประสงค์ของผม เรียกได้วา่ เหมาะสมกับอดัลแมนในตอนนเ้ี ปน็ อย่างย่ิง

“ข้าจะให้ค�าปรึกษาเรือ่ งเวทมนตร์เองคะ่ ฉะนัน้ กรุณาตดิ ตอ่ มา
ไดเ้ ลยไมต่ อ้ งเกรงใจ”
ในเมอื่ ชนู ะรับปากแล้ว ผมกพ็ ลอยสบายใจไปดว้ ย

“ถา้ เชน่ นนั้ จากนไี้ ปกข็ อใหน้ ายตงั้ ใจฝกึ ซอ้ มและทา� ความเขา้ ใจกบั

162

<เวทเทวะ> ที่ไมเ่ ป็นอนั ตรายต่อตัวเองไว้ให้ดนี ะ”
ผมอยากใหเ้ ขาจดจา� มนั อยเู่ ปน็ นจิ เพอื่ ทว่ี า่ จะไดไ้ มล่ า� บากยาม
เผชญิ ศกึ จรงิ ความคดิ ดังกล่าวคือการให้ก�าลังใจในแบบของผม

ผมยกมือขึ้นปรามอดัลแมนผู้ก�าลังยินดี แล้วเร่ิมแก้ประเด็น
ปัญหาข้อต่อไป

“เอาละ ตอนนว้ี ธิ กี ารโจมตขี องนายยงั นอ้ ยอยู่ หลงั จากนมี้ นั จะ
คอ่ ยๆ เพม่ิ ขึ้นเองแต่เรายงั มีเร่อื งท่ที �าไดเ้ ร็วกว่านัน้ อกี ”

“วา่ อย่างไรเลา่ ขอรับ?”
“นายนะ่ แต่เดิมเคยเปน็ กองหลงั มาก่อนใช่ไหม?”
“ถา้ ถามวา่ แบบไหน ขา้ คงตอบไดว้ า่ เปน็ กองหนนุ อยขู่ า้ งหลงั เสยี
มากกว่าขอรับ แม้แตต่ อนทีเ่ ป็นไวท์คงิ ข้ากย็ ังใช้เวทอัญเชิญเรยี กกองทพั
อนั เดดออกมา แลว้ อาศยั ปรมิ าณไล่บี้ฝา่ ยตรงขา้ มอยบู่ ่อยๆ ขอรบั ”
นน่ั แหละนะ
ไม่มีกฎไหนท่ีบอกว่าการ์เด้ียนจะโผล่มาได้แค่คนเดียว ดังนั้น
ถ้าหาคนมาประจา� ตา� แหนง่ กองหน้าใหไ้ ดไ้ วๆ เสยี กส็ น้ิ เร่ือง
“ใชไ่ หมละ่ ? ฉนั ผดิ เองทใี่ หก้ องหลงั อยา่ งนายไปตอ่ กรกบั ทง้ั ทมี
เพียงล�าพงั ”
“นับแต่นั้นมาข้าก็หมั่นฝึกฝนศิลปะการรบอยู่เสมอขอรับ ทว่า
ถงึ อยา่ งไรร่างโครงกระดกู นกี้ ็ไม่อาจทา� ไดเ้ หมอื นอยา่ งเคย...”
ปญั หามนั ไม่ได้อยูท่ ตี่ รงนนั้
ดูเหมือนเขาจะเข้าใจผิดว่าผมต�าหนิเขา เราไม่ได้ก�าลังพูดถึง
ศลิ ปะการรบเสยี หน่อย
“ไมห่ รอกนา่ อยา่ คดิ มากไปเลย ถ้าอกี ฝ่ายมาคนเดียวก็วา่ ไป
อยา่ ง แตถ่ ้าหลายคนนายกเ็ รียกพวกพ้องได้นี่นา มอี ย่นู ่นี า? ถ้าฉันจา�

บทท่ี 2 วันคืนอนั แสนโกล�หล 163

ไมผ่ ดิ -------”
“โอ้ หมายถงึ อัลเบริ ์ตสหายของข้าใชไ่ หมขอรบั ?”
“ใช่ๆ อัลเบิร์ตคุงคนน้ันแหละ ถึงตอนน้ีจะเป็นสเกเลตันแต่

เมอ่ื กอ่ นเขาคอื พาลาดนิ (อศั วนิ วหิ ารศกั ดสิ์ ทิ ธ)์ิ สนิ ะ? ไดย้ นิ วา่ เพลงดาบ
ของเขาเคยสร้างความเจ็บปวดให้กับฮาคุโรมาก่อน ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า
แขง็ แกรง่ จรงิ ๆ หากเตรยี มยทุ โธปกรณใ์ หพ้ รอ้ มเสยี หนอ่ ยจะสตู้ อนนเ้ี ลย
กย็ งั ไหวนีน่ า?”

“เจ้านั่นฝมี อื ดี จะต้องตอบสนองความคาดหวังของท่านริมุรไุ ด้
แนน่ อนขอรับ”
อดลั แมนเอย่ อยา่ งภาคภมู ใิ จ ผมจงึ มน่ั ใจในความคดิ ของตวั เอง
ไปดว้ ย

“ถา้ งน้ั หลงั จากนช้ี ว่ ยเอาอาวธุ กบั ชดุ เกราะพวกนไี้ ปสง่ ใหเ้ ขาท”ี
ผมวา่ พลางดงึ เอายทุ โธปกรณแ์ ตล่ ะชนดิ ออกมาจาก ‘กระเพาะ’
แลว้ คอ่ ยวางเรียงลงบนพ้ืน
ไดย้ นิ มาวา่ อลั เบิรต์ สามารถส้รู บได้โดยไม่ตอ้ งพ่งึ โลก่ �าบงั
ถ้างัน้ ก็ให้ดาบนีก่ บั ชดุ เกราะแล้วกนั --------
เคิร์สซอร์ด (ดาบแห่งความแค้น)--------- คือบัสตาร์ดซอร์ด
(ดาบมือเดยี ว) ซงึ่ ดดู กลนื พลังชวี ิตโดยรอบแลว้ เปล่ียนใหเ้ ปน็ พลังโจมตี
เป้าหมายของมันยังรวมถึงตัวผู้ครอบครองเองอีกด้วย เป็นผลงานท่ี
ล้มเหลวโดยแท้
เคริ ส์ เมล (เกราะแหง่ ความอาฆาต)-------ปลอ่ ยกา� แพงเวทมนตร์
ออกมาอย่างสม�่าเสมอ ขึน้ ช่ือในเรือ่ งของความตา้ นทานและพลงั ป้องกัน
เวทสูง ทว่ามันยังเป็นสินค้ามีต�าหนิอีกช้ินท่ีคอยดูดกลืนพลังชีวิตของ
ผ้สู วมใส่เขา้ ไปดว้ ย
มันคือผลงานรุ่นทดลองที่คุโรเบย์กับการ์มร่วมมือกันวิจัยและ
พฒั นาขนึ้ โดยตง้ั ใจจะทา� ออกมาเปน็ ซรี สี ์ แตผ่ ลปรากฏวา่ ผทู้ ยี่ งั มชี วี ติ กลบั

164

ควบคมุ มนั ไมไ่ ด้ จึงจ�าต้องเกบ็ เขา้ กรุไปโดยปรยิ าย
อย่างไรก็ดีตอนท่ีสร้างผลงานช้ินน้ีขึ้นมา พวกเขาถึงกับท้อ
อย่างหนัก ถึงตอนนี้จะฟังดูเหมือนเรื่องตลก แต่เพราะว่ามันเป็นของท่ี
ทา� ให้รา� ลกึ ถึงชว่ งเวลาน้นั ตอ่ ใหอ้ ยากทงิ้ กท็ งิ้ ไม่ลงอย่ดู ี
มหิ นา� ซา้� มนั ยงั เปน็ ผลงานประสทิ ธภิ าพเยยี่ มทค่ี อ่ นขา้ งมเี อกลกั ษณ์
อีกตา่ งหาก...
พวกอสรู ตา่ งยงั มชี วี ติ อย ู่ ผมเลยไมค่ ดิ วา่ จะมคี นทส่ี ามารถจดั การ
กบั อาวุธเหล่านไ้ี ด้ แต่ผมนกึ ได้วา่ ถา้ เปน็ อันเดดคงไมม่ ีปญั หา

“รูส้ ึกยังไงบ้าง? ลองถอื ดูแล้วไมไ่ ด้รูส้ ึกแย่ใชไ่ หม?”
“พวกข้าตายไปแล้วเลยไม่รูส้ ึกอะไรขอรับ”
ผมลองใหอ้ ดลั แมนตรวจดกู ่อน แตเ่ หมือนจะไม่มีปัญหา
จงั หวะทชี่ กั ดาบออกมาทงั้ ชนู ะและชอิ อนตา่ งกน็ ว่ิ หนา้ อาจเปน็
ไปได้วา่ มนั เริ่ม ‘ดูดกลนื พลังชวี ติ ’ ของพวกเธอแล้ว
ทวา่ อดลั แมนยงั คงนงิ่ เฉย อนั เดดทา่ จะไมไ่ ดร้ บั ผลกระทบจรงิ ๆ
“เย่ียม เหมอื นว่าจะไมม่ ีปัญหาอะไรนะ”
อดัลแมนเก็บดาบเข้าที่ การ ‘ดดู กลืนพลังชวี ิต’ จงึ หยดุ ลง
เพียงเท่านก้ี ็นา่ จะใช้โจมตีได้แล้ว
“ยังมนี อี่ ีกนะ”
เสื้อคลุมท่ีถักจาก ‘ใยเหนียวหนืดเหล็กกล้า’ ของผม มี
ประสิทธิภาพทนร้อนทนหนาวได้เป็นอย่างดี ท้ังยังป้องกันของมีคม
ได้ดีเย่ียม มันคืออีกหนึ่งผลิตภัณฑ์ประจ�าประเทศของเราที่ถูกใช้อย่าง
แพรห่ ลาย แตร่ าคาน้นั สงู ลิว่
“ทราบแล้วขอรับ อลั เบิรต์ ตอ้ งดีใจเปน็ แน่!”
จบไปอีกหนง่ึ
ถ้าได้อัลเบิร์ตมาเป็นกองหน้า บทบาทของอดัลแมนคงหลาก
หลายข้ึน

บทที่ 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 165

เออ้ ผมนึกออกอกี เร่ือง
“อดลั แมน อนั น้ฉี ันให้นายไวแ้ ลว้ กนั นะ”

ผมน�าชดุ นักบวชสีด�าเม่ยี มออกมา
มนั ดเู ท่อยา่ งบอกไมถ่ กู คล้ายกับชดุ คลุมแห่งรตั ติกาลอยา่ งไร
อย่างนั้น ทัง้ ยังหรูหราเอาการอีกด้วย
นค่ี อื ของชน้ิ เยย่ี มทส่ี ดุ ในเทมเพสต ์ คดิ เปน็ เหรยี ญทองแลว้ มมี ลู คา่
มากกว่า 100 เหรียญ
หากเปรียบเทยี บคงเหมือนกับราคาของรถสุดหรู มนั เป็นสนิ ค้า
ชิน้ เยยี่ มที่แมแ้ ต่เจา้ ขุนมลู นายก็ไม่อาจหาซือ้ ได้โดยง่าย
แถมยงั มปี ระสทิ ธภิ าพสงู สง่ แมฉ้ กี ขาดกส็ ามารถ ‘ฟน้ื ฟตู วั เอง’
ขึ้นมา เป็นเมจิกไอเทม ท่ีได้รับการยกย่องว่ามีพลังพิเศษอันยากจะ
รังสรรค์ได้

“โอ โอ-------...”
อดัลแมนรับของส่ิงน้ันไปจากมอื ผมดว้ ยความนอบนอ้ ม

“ฉนั อยากใหน้ ายสวมใสม่ นั แลว้ เตรยี มตง้ั รบั กบั พวกผทู้ า้ ทาย
ด้วยมาดเดียวกับตอนท่ีเป็นไวท์คิง ท�าแบบน้ันนายถึงจะดูสมกับเป็น
การเ์ ด้ยี น แถมยังช่วยเสรมิ บรรยากาศไดม้ ากขึ้นด้วย”
ก็แหม มันคอื งานอดิเรกของผมน่นี า
ผมได้วานขอความร่วมมอื จากรามริ ิสในการดดั แปลงชน้ั น้ ี โดย
อยากให้ดูเหมือนโถงบัลลังก์ โดยมืออดัลแมนปกครองกองทัพอันเดด
เยย่ี งราชา

“วางใจได้เลยขอรับ ข้าถนดั งานพวกน้อี ยู่แล้ว”
อดัลแมนพ่ึงพาไดจ้ รงิ ๆ

“งน้ั จากนไ้ี ปฉนั ฝากดว้ ยนะ หรอื จะใหด้ ี เอาอศั วนิ เกง่ ๆ มาคอย
ตงั้ รับอยดู่ ว้ ยก็ได้ถ้านายต้องการ”

“เขา้ ใจแลว้ ขอรบั ถา้ เชน่ นน้ั ขา้ ขอถามใหแ้ นใ่ จอกี เรอื่ งหนง่ึ ------”

166

“หือ ว่าไงละ่ ?”
“ขอรบั หากขา้ อยากจะขอเรยี กสตั วเ์ ลย้ี งมาอยทู่ น่ี สี่ กั กลมุ่ ทา่ นจะ
อนุญาตไหมขอรบั ?”
สตั วเ์ ล้ียง?
อมื ม กไ็ ม่มปี ัญหาอะไรหรอกนะ
“ถา้ แคน่ นั้ นะ่ ไมเ่ ปน็ ไรหรอก หรอื ถา้ นายอยากเอามารว่ มรบดว้ ย
ฉนั กไ็ มถ่ อื สา เพยี งแตว่ า่ อยา่ งนอ้ ยกช็ ว่ ยระวงั อยา่ ใหม้ ากกวา่ จา� นวนอกี ฝา่ ย
ดว้ ยแล้วกนั ”
“ทราบแล้วขอรับ ตัวข้า อดัลแมนผู้น้ีจะขอปกป้องดินแดนท่ี
ทา่ นรมิ รุ ผุ ้เู ป็นด่งั พระเจ้าฝากฝงั ไวจ้ นถงึ ทสี่ ุดให้จงไดข้ อรับ!!”
ยังทา่ มากเหมอื นเดมิ ...
ชา่ งมันเถอะ ผมทา� หทู วนลม
“งั้นคืนน้ีพวกเราจะดัดแปลงท่ีน่ีให้เป็นบัลลังก์ นายเชิญเลือก
สมนุ ทงั้ หมดไดต้ ามสบาย แลว้ ถา้ มอี ะไรกช็ ว่ ยปรกึ ษาชนู ะกบั รามริ สิ ดว้ ย”
“ขอรับ-------- !!”
“จ�าค�าพดู ของทา่ นรมิ ุรุใสใ่ จไวแ้ ล้วพยายามทา� ใหเ้ ต็มที่ล่ะ!”
ไมร่ ้เู หตุใดชอิ อนถึงปดิ ประโยคสุดท้ายแบบน้ัน
ชนู ะท�าท่าเหนอื่ ยใจ
แตช่ ิออนดจู ะพอใจอย่ไู ม่นอ้ ย ผมจงึ ห้ามตวั เองไมใ่ หเ้ ข้าไปขดั
เรอ่ื งนี้

＊

และแลว้ ในวนั ถดั มา
พวกผมมารวมตัวกันตามเวลานัดหมาย

“ฮฮิ ฮิ ิ ชั้นวงกตของอดัลแมนนะ่ สมบูรณแ์ บบทเี ดียวเชียวละ!”

บทท่ี 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 167

รามริ ิสรายงานความคบื หนา้ อย่างภาคภมู ใิ จทันทที เ่ี ธอเจอผม
ดูเหมือนว่าเม่ือคืนจะสร้างโถงบลั ลังก์ส�าเรจ็ แลว้ สนิ ะ

“ขอบใจมาก หลังจากน้ีปลอ่ ยให้เป็นหน้าทีข่ องอดัลแมนก็แลว้
กันนะ”

“จะไหวแน่เหรอ?”
“อือ ยงั ไงกด็ กี ว่าเม่อื ก่อนแล้วน่ี ถา้ ค่ตู ่อสู้เปน็ แรงก์ A คงหนกั
เอาเร่ืองอยู่หรอก แต่ยังไงอีกฝ่ายต้องเผยไพ่ในมือให้อย่างหมดเปลือก
เป็นแน”่
หากอดลั แมนลยุ เตม็ ท ี่ อกี ฝา่ ยคงเอาจรงิ เหมอื นกนั หลงั จากนน้ั
ตอ่ ไปคงตอ้ งถงึ ตาของคณุ ราฟาเอล อา่ นสถานการณก์ ารรบจนทะลปุ รโุ ปรง่
แล้วคดิ หาทางรับมอื ใหแ้ ก่เรา
จากนน้ั คอ่ ยปล่อยพวกเขาไปยงั ชน้ั ถดั ไป
ผมบอกอดัลแมนแลว้ วา่ ตอ่ ให้เขาแพ้กไ็ มเ่ ป็นไร
มิหน�าซ�้า ถ้านับจากผลลัพธ์ของสิ่งท่ีพวกผมจะท�าต่อแต่น้ีไป
อย่าว่าแต่อดัลแมนเลย แมแ้ ต่พวกโกซูรกุ อ็ าจไมไ่ ดอ้ อกโรงด้วยซ้า�
เราควรจดั การรับมอื หลายๆ ชั้นเข้าไว้
เพราะงั้นถงึ ตอ้ งรีบดา� เนนิ การโดยไว--------
“ท�าอะไรกันอยู่น่ะ! ข้าได้ยินนะ เหล่ามังกรของข้าเสียท่าแล้ว
ไมใ่ ชร่ ึไง!!”
ตัวน่ารา� คาญมาถงึ จนได้
มิลมิ เดือดปุดๆ ขณะเข้ามาในห้องประชมุ ด้วยน�า้ เสยี งโมโห
ในมือถือรา่ งกอ็ บตะซงึ่ ยับเยินราวกับผนื ผ้าขีร้ ว้ิ เอาไว้
แมถ้ กู ฉุดกระชากลากถู แต่ดแู ล้วเขานา่ จะยงั มีลมหายใจอยู่
“แหะแหะแหะ ข้า ทา� ได้แลว้ ละ... ทา� สา� เร็จหมดเลย!”
เขาพรา่� เอย่ ซา้� ไปซา้� มาราวกบั กา� ลงั เพอ้ แตเ่ หมอื นสตสิ มั ปชญั ญะ
จะยังครบถว้ นดีอยู่

168

เปน็ เพราะถกู มลิ มิ ฝกึ ซอ้ มแบบเตม็ กระบวนทา่ หรอื อยา่ งไร ถงึ ได้
ดูอิดโรยโดยสน้ิ เชิง
ดไู ม่เหมอื นคนทแ่ี ข็งแกรง่ ขนึ้ เลยสกั นดิ
ผมมองเห็นเพียงผู้ได้รับบาดเจ็บรุนแรงเท่าน้ัน นี่เขาไม่เป็นไร
แนน่ ะ?
มลิ มิ มองขา้ มความเปน็ หว่ งเปน็ ใยของผม แลว้ พยกั หนา้ หนกั แนน่

“อืม้ ก็อบตะทา� ได้เยยี่ มจรงิ ๆ ! ไม่นกึ เลยว่าจะผา่ นเฮลโหมด
มาได้”
เธอกล่าวชมกอ็ บตะดว้ ยความพอใจ
มลิ มิ ถงึ กบั ออกปากชมแปลวา่ เขาตอ้ งทา� บางอยา่ งสา� เรจ็ เปน็ แน่

“ง้ันข้าขอถา่ ยทอด “วิชาส้สู งั หารสา� นกั เวลโดรา่ ” ให้เขา------”
“อยา่ เชียวนะ! ก็อบตะเป็นลกู ศิษย์ของขา้ ต่างหากเล่า!”
เวลโดรา่ กบั มลิ มิ เรม่ิ ตอ่ ลอ้ ตอ่ เถยี งโดยไมเ่ หน็ หวั กอ็ บตะผหู้ มดแรง
สักนิด
ผมไมไ่ ดอ้ ยากขอ้ งเกยี่ วกบั เรอ่ื งนเี้ สยี ดว้ ยส ิ ปลอ่ ยใหเ้ ปน็ ไปตาม
เจตนารมณข์ องก็อบตะก็แลว้ กนั
เหนอื ส่ิงอนื่ ใด ผมโลง่ ใจทเี่ ขาปลอดภยั กลับมา
หลงั จากนผี้ มเหลอื แคต่ ้องขอบคุณเขาให้เรยี บรอ้ ยเทา่ น้นั
เมอื่ บอกใหค้ อ่ ยๆ พกั ผอ่ นปบุ๊ กอ็ บตะกม็ งุ่ หนา้ ไปยงั หอ้ งสา� หรบั
งีบในทนั ที
คนถดั มาคือรนั กา้

“นะ นายขา้ ข้ากลบั มาแลว้ ครบั ”
เขาโซซดั โซเซเขา้ มาใกลผ้ มก่อนพดู อย่างหมดเร่ียวแรง
กอ็ บตะว่าหมดสภาพแล้ว แต่รันก้าดันเปน็ ไปกับเขาด้วยอีกคน
ท่าทางจะเป็นการฝึกพิเศษท่ีดุเดือดเลือดพล่านเอาการเลย
นะเนยี่

บทท่ี 2 วันคนื อันแสนโกล�หล 169

ผมเผลอลบู หวั รนั กา้ โดยอตั โนมตั ิ เขาจงึ ทา� ตาพรม้ิ ดว้ ยความดใี จ
“พยายามมาหนกั เลยสินะ นายพักในเงาของฉนั ก็ได”้

ว่าจบ รันกา้ จึงมุดลงไปที่ใต้เงาของผมอยา่ งรวดเร็ว
ทั้งนี้ทง้ั น้นั
ในภายหลังผมได้ลองถามก็อบตะตอนที่เขาแข็งแรงดีแล้ว ดู
เหมอื นวา่ หลกั สตู รการฝกึ ฝนจะเกย่ี วขอ้ งกบั การซอ้ มรบเสยี เปน็ สว่ นใหญ ่
ไม่มีสิ่งอื่นใดนอกไปจากการจับพวกซ้อมรบกับเหล่าอสูรที่อยู่ในระดับ
เดยี วกันหรือเหนอื กวา่ ตัวเองเพยี งเลก็ นอ้ ยซา�้ ไปซ�า้ มาเทา่ น้ัน
และหากความนกึ คดิ เปน็ อนั หนง่ึ อนั เดยี วกบั รนั กา้ ไดโ้ ดยสมบรู ณ์
เมอ่ื ไร กจ็ ะต้องใช้เวลาทง้ั หมดจดจอ่ อยู่กบั ตอ่ กรกบั คารอิ อนและมดิ เรย์
อกี ท ี
รู้สึกเหมือนมิลิมจะพูดกับก็อบตะว่า “เจ้าน่ะพยายามให้ตาย
ยงั ไงกไ็ มม่ หี วงั ทปี่ รมิ าณแกน่ เวทจะเพมิ่ จากเดมิ ไดเ้ ลย แตว่ างใจเสยี เถอะ
หากเจ้า ‘แสดงอัตลกั ษณ’์ กับรันก้าไดเ้ ม่อื ไหร ่ ปญั หาน้ันกจ็ ะหมดไป
และหลังจากน้ีมันคงเป็นเร่ืองดีทีเดียว ถ้าเจ้ารู้จักใช้ประโยชน์จากพลัง
มหาศาลทเ่ี พมิ่ พนู ขนึ้ มา! การเพม่ิ ปรมิ าณพลงั งานปลอ่ ยใหเ้ ปน็ หนา้ ทข่ี อง
รนั กา้ ส่วนเจ้ามุ่งขัดเกลาประสาทสมั ผัสเท่าน้ันกพ็ อ!”

“นบั แต่น้นั เป็นต้นมา ข้ากค็ อยฝึกปรอื แบทเทลิ เซนส์ (สัมผสั
ด้านการตอ่ ส้)ู อยา่ งเข้มงวดมาโดยตลอดเลยครบั ”
ก็อบตะพูดด้วยสีหน้ายม้ิ แยม้
ดทู ่าเขาจะได้ท้งั เอก็ ซต์ ร้าสกิล ‘นกั ปราชญ์’ แถมยงั นกึ คดิ ได้
วอ่ งไวข้นึ อีกดว้ ย
ช่างเปน็ คนท่ยี อดเยยี่ มเหลอื เกนิ

＊

170



เลยดทู า่ จะส�าเรจ็ ไดท้ ันการพอดี
ผมรบี หยิบไอเทมที่เพิ่งทา� เสรจ็ เรียบร้อยออกมาอย่างว่องไว
เวลโดรา่ รามิริส และมิลมิ
ทั้งสามคนส่งสายตาอันเปี่ยมด้วยความสนอกสนใจไปท่ีไอเทม
ซงึ่ อยู่ในมอื ผม

“ทกุ คน จับตาดใู หด้ !ี ส่งิ ทอ่ี ยตู่ รงนคี้ ือไอเทมสุดพเิ ศษ มนั เป็น
ของที่ฉันเฝ้าพัฒนามาต้ังแต่ก่อนหน้านี้ นับเป็นนวัตกรรมปฏิวัติวงการ
เลยก็ว่าได้ เจ้าส่ิงนี้นอกจากจะมีประโยชน์ต่อการแก้ปัญหาท่ีเกิดขึ้นใน
วงกตตอนนแี้ ลว้ ยงั ชว่ ยสรา้ งความหรรษารปู แบบใหมใ่ หก้ บั ชวี ติ ความเปน็
อยขู่ องพวกเราอีกด้วย”
ผมกลา่ วก่อนแจกจา่ ยไอเทมใหท้ ง้ั สามคนทลี ะอนั
ถงึ วนั นม้ี ลิ มิ จะปรากฏตวั แบบเหนอื ความคาดหมาย แตถ่ งึ ยงั ไง
ผมก็ต้ังใจจะเรียกเธอมาตอนที่ใช้งานจริงอยู่ดี ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาอะไร
เพราะผมไดเ้ ตรยี มสว่ นของเธอเอาไวแ้ ล้ว
ผมไดร้ ับไอเดียพฒั นามนั จากโฮมนุ ครุส (มนษุ ยเ์ ทียม) ทด่ี ยุก
เอรัลโดใ้ ช้งานกอ่ นหน้านี้
มนั จดุ ประกายความคดิ ทว่ี า่ ถา้ หากเตรยี มรา่ งกายชว่ั คราวเอาไวใ้ ช ้
ก็นา่ จะพอทา� เร่ืองสนกุ ๆ ได้บา้ ง ข้ึนมา

“อะไรกันน่ะ เจา้ น?ี่ ”
“ขา้ ไม่เคยเหน็ มากอ่ นเลย? ใช่ของกินรึเปลา่ ?”
“หืม ขา้ ว่าโครงสรา้ งมันเหมอื นกับท่ใี สด่ วงวญิ ญาณอยู่นะ”
ท้งั สามคนตา่ งเอย่ ปากแสดงความคิดเหน็ ออกมา
เร่ืองนั้นเก็บไวก้ อ่ นเถอะนะ รามิรสิ
น่ไี มใ่ ช่ของกินสักหน่อย
เธอคิดว่าอะไรก็ตามท่ีฉันเตรียมไว้เป็นของกินไปหมดทุกอย่าง
เลยหรอื ไง...

172

แตช่ ่างเถอะ
คนท่ตี อบได้ใกล้เคยี งทีส่ ดุ คอื เวลโดร่า
นี่คอื ของซงึ่ ท�าเลียนแบบภาชนะใสด่ วงวิญญาณ
ขณะถ่ายโอนสติสัมปชัญญะไปสิงยังโฮมุนครุส เฉลียงทางเดิน
แห่งวญิ ญาณจะเริม่ กอ่ ตัวเป็นรูปเป็นรา่ งด้วยเทคนิคเวทมนตรพ์ ิเศษ เมอ่ื
‘วเิ คราะหป์ ระเมนิ ’ ในสว่ นพน้ื ฐานเสรจ็ แลว้ จงึ คอ่ ยจดั วางโครงสรา้ งออก
มาตามแบบฉบับของผม มนั คอื วตั ถซุ ง่ึ กลายมาเปน็ ภาชนะใส ่ “แกนมาร
ศกั ดิ์สทิ ธ์”ิ แบบเดียวกับท่ผี มได้ใหค้ ุณเทรนี่ไปน่ันเอง
หรือเรียกอยา่ งเปน็ ทางการว่า “กจิ คิ อน (ดวงวญิ ญาณเทยี ม)”

“เวลโดร่าตอบเกือบถูกเลยนะเนี่ย น่ีคือของซึ่งท�าเลียนแบบ
ภาชนะกกั เกบ็ วญิ ญาณ อยา่ งทรี่ ๆู้ กนั อยู่ เราไมส่ ามารถตระเตรยี ม “ดวง
วิญญาณ” เองได้ ฉนั เลยลองสร้างของเทียมทดแทนมันขน้ึ มา”

“โฮ่ แลว้ ทา� ไมถึงต้องทา� ของแบบนั้นดว้ ยละ่ ?”
เวลโดร่าเอ่ยถามอย่างคล่องปาก เขาคงก�าลังเห่อที่ผมบอกว่า
คา� ตอบของตนเกือบถกู แล้ว
ผมไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งวางมาดแมแ้ ตน่ อ้ ย ครน้ั จะรบี ชแี้ จงวตั ถปุ ระสงค์
ไปเลยก็ย่อมได้ แต่ก่อนอ่ืนผมยังอยากให้พวกเขาฮือฮากันสักหน่อย
อตุ ส่าหต์ ง้ั ใจสร้างมนั ขนึ้ มาท้งั ท ี แค่นิดหนึ่งก็ยังดี

“ใจเยน็ ใจเยน็ ฉนั บอกแลว้ ไงว่าเด๋ียวอธิบายใหฟ้ งั ท่ีสา� คัญ
กวา่ นน้ั คอื นต่ี า่ งหาก พวกนายลองถอื มนั ไวแ้ ลว้ จนิ ตนาการถงึ อสรู ทตี่ วั เอง
ชอบดสู ”ิ
ผมเกบ็ เรอื่ ง “กจิ คิ อน” เอาไวท้ หี ลงั กอ่ นหยบิ ลกู แกว้ สดี า� ออกมา
แล้วสง่ ให้กบั ทกุ คน
เวลโดรา่ มองลกู แกว้ อนั เทา่ กา� ปน้ั ขนาดใหญ ่ แลว้ เอยี งคอสงสยั

“หือ? รา่ งอะไรกไ็ ด้เหรอ?”
“อมื อาจเปน็ อสรู ทมี่ ีตวั ตนอยจู่ ริง หรอื จะเอาตวั ทเี่ หนือความ

บทท่ี 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 173

คาดหมายกวา่ นัน้ ก็ได้”
“แปลวา่ กอ็ บลินหรือวา่ ออร์ค? ฮอร์นแรบบิท (กระต่ายมเี ขา)

หรือวา่ โอเกอรแ์ บร์ (หมีกนิ คน) ก็ไม่มปี ญั หาใช่ไหม?”
“หมื ? แลว้ แตน่ าย ขอแคเ่ ปน็ ตวั ทช่ี อบกพ็ อ แตห่ ลงั จากนจี้ ะมา

บ่นวา่ ไม่ถูกใจไม่ไดน้ ะ?”
“ฮึม่ อสูรรึ เจ้าตัง้ ใจจะสรา้ งมันข้ึนมาต่อกรกับผู้ทา้ ทายวงกต

เรอะ...?”
“ถูกเผงเลย”

ในเวลาแบบนหี้ มอนยี่ งั หัวไวเหมือนเคย
ราวกับเข้าใจค�าอธิบายของผม ทุกคนต่างถือลูกแก้วสีด�าแล้ว
เรม่ิ ตัง้ จติ
เจา้ ลกู แกว้ สดี า� ลกู นมี้ ชี อ่ื เรยี กวา่ “มาสเตอรค์ อร ์ (แกนจติ อสรู )”
การจะสรา้ งมนั ใหส้ า� เรจ็ ไดต้ อ้ งอาศยั แกนวญิ ญาณของคารบิ ดสิ
เดิมทีมันแยกอยใู่ น ‘กระเพาะ’ ของผม แต่ราฟาเอลได้ท�าการ
วเิ คราะหใ์ ห้จนเสรจ็ สรรพ
มนั เปน็ ทงั้ “แกน” ของอสรู ขนาดมหมึ าและเปน็ ตน้ กา� เนดิ ของพลงั
ดูเหมือนว่าตอนที่ขึ้นเป็นจอมมาร ผมก็ได้บริโภคพลังด้านลบ
เหล่านน้ั เข้าไปจนหมดแล้ว
เพราะง้นั ในปัจจุบนั ถงึ ไดเ้ หลอื แต่เปลอื กไปโดยปริยาย
ท้ังนี้ท้ังน้ันมันยังเป็นสื่อในการปกป้องภาชนะกักเก็บวิญญาณ
ได้อยา่ งเหมาะเจาะทเี ดยี ว
และนอกจากนี้--------
หลงั ผา่ นไปสกั ระยะหนง่ึ แกน่ เวทในอากาศจะไปตดิ หนบึ อยกู่ บั
“มาสเตอรค์ อร”์ แล้วใหก้ �าเนดิ อสรู ขึน้ มา
โดยเลอื กรูปรา่ งจากความปรารถนาของแตล่ ะคน

“เปน็ ไงบา้ ง นา่ สนใจใชไ่ หมละ่ ? อยา่ งทเ่ี วลโดรา่ บอก เราจะใช้

174

เจา้ น่ีสร้างอสูรเพ่ือตอบโต้ผู้ท้าทาย แลว้ มนั ยังเป็นเหตุผลหลักท่ีฉันเรียก
ทกุ คนมารวมตัวกันในครง้ั นด้ี ้วย”
อันท่ีจริงไมใ่ ชแ่ ค่นัน้ แตส่ งสัยว่าคงไมม่ ีใครยอมฟงั ผมแลว้
ทุกคนต่างก�าลังมองดูอสูรท่ีตนให้ก�าเนิดออกมาด้วยท่าทาง
ประทับใจ

ผมช�าเลืองมองท้ังสามคน ก่อนสรา้ งอสรู ของตวั เองออกมาบ้าง
ลกู ไฟวญิ ญาณซง่ึ เปน็ รา่ งโปรง่ แสงสจี างลอยเทง้ เตง้ อยกู่ ลางอากาศ
หรือก็คือโกสต ์ (ผี) นน่ั เอง
แม้ไม่มีสถานะ แต่ความสามารถพิเศษของมันคือการเรียนรู ้
<ลบลา้ งกายภาพ>
เนอื่ งจากเปน็ วิญญาณ การโจมตีทางกายภาพจึงใช้ไม่ได้ผล
จดุ เดน่ เฉพาะตวั ของอสรู ตนนจ้ี งึ เปน็ การโจมตดี ว้ ยเวทมนตรโ์ ดย
ไม่ใช้วิธีทางกายภาพเลยนั่นเอง
ลา� ดบั ต่อมาคอื เวลโดรา่
อสูรทยี่ ืนอยนู่ น้ั เปน็ โครงกระดูก
สเกเลตนั
แมไ้ มอ่ าจเสกเวทมนตรค์ าถา แตส่ ามารถไปเรยี นรเู้ อาตอนเตบิ
ใหญ่ได้
หากววิ ฒั นาการตนเองจนถงึ ขน้ั สงู เมอ่ื ไร กน็ า่ จะศกึ ษา <วถิ ยี ทุ ธ>์
ได้เชน่ กนั
ตามมาด้วยมิลิม
รา่ งดงึ๋ ดง๋ั ดุจของเหลว ทวา่ ปราศจากมอื และเท้า
สแี ดงแจส๋ ะดดุ ตาเสยี ยงิ่ กว่าอะไรท้งั หมด
สไลม์นนั่ เอง
นเ่ี ธอ...

บทท่ี 2 วันคนื อนั แสนโกล�หล 175

“เฮ้ย ทา� ไมถึงเป็นสไลมล์ ่ะ กวนประสาทฉันรึไง!?”
“เปลา่ นะ ก.็ .. เจา้ บอกเองนว่ี า่ ใหเ้ ปน็ อสรู ทช่ี อบ มปี ญั หาตรง
ไหนกนั ?”
โดนยอ้ นกลับมาจนได้
เฮ้อ ช่างมนั เถอะ เจ้าตัวเองกก็ า� ลงั ดใี จแลว้ ทา� ตาเปน็ ประกาย
พูดวา่ “สไลม์!” ดว้ ย
แตถ่ งึ ยงั ไงผมกย็ งั อยากถามว่าท�าไมตอ้ งเป็นสีแดงแจ๋อยดู่ ี
ปิดท้ายด้วยรามิริส
อัศวนิ ? ไม่สิ ชุดเกราะเหรอ?
มนั คือลิฟว่ิงอาร์เมอร ์ (ชุดเกราะเคลอ่ื นท)ี่
ถงึ จะเปน็ แบบฟลู เพลท (เกราะเตม็ ตัว) แตด่ ซู อมซ่ออยา่ งบอก
ไมถ่ กู
ทว่ามันกลบั สงู ใหญท่ ีส่ ดุ ในบรรดาอสูรท่พี วกผมเนรมติ รข้นึ มา
ชา่ งตรงกนั ขา้ มกบั รามริ สิ ผมู้ สี ว่ นสงู นอ้ ยนดิ เสยี เหลอื เกนิ ฉะนน้ั
จงึ เข้าใจว่านัน่ อาจเปน็ เหตุผลท่เี ธอสรา้ งอสูรขนาดใหญข่ น้ึ มา
ผมเดาวา่ ข้างในนา่ จะกลวงด้วย สมกับเป็นรามริ ิสจริงๆ

ทกุ คนตา่ งจ้องมองอสรู ท่ีตนให้ก�าเนดิ ออกมาอยา่ งสนอกสนใจ
ทวา่ เร่อื งเซอรไ์ พรส์มันคอื ต่อจากนี้ไปตา่ งหาก

“ทกุ คน ฟงั นะ อยา่ งทเี่ วลโดรา่ บอก พวกเราจะใชอ้ สรู ทสี่ รา้ งมา
ตอนนีใ้ นการกา� จัดผบู้ กุ รุกวงกต”

“หมื ? ผบู้ ุกรุก--------?”
“ใชแ่ ลว้ อสรู เหลา่ นค้ี อื ผปู้ กปอ้ งวงกตของพวกเรา เพราะงนั้ คน
ทเี่ ข้ามาก็ตอ้ งเปน็ ผ้บู กุ รกุ ใช่ไหมละ่ ?”
“อย่างนีน้ ่เี อง ข้าเขา้ ใจแลว้ ”
“หะ หา?”

176

“ฮึม่ ฮม่ึ รามริ สิ พวกเราน่ะยนื หยัดอยู่ขา้ งฝ่ายวงกต ไปเรียก
พวกเขาวา่ ผทู้ ้าทายมันไม่แปลกไปหนอ่ ยหรือไง”

“นนั่ นะ่ สนิ ะ คดิ ดแู ล้วกจ็ รงิ อย่างทีเ่ จ้าว่า!”
“อืม ขา้ ก็คดิ แบบนน้ั เหมือนกนั ละนะ”
พอเวลโดร่าอธบิ ายแทนผม รามริ ิสจึงเข้าใจได้เสียที
ตามมาดว้ ยมลิ มิ ทแี่ สรง้ ทา� เป็นร้เู รอ่ื งรู้ราวไปด้วย
ผมสงสยั วา่ เธอเขา้ ใจสถานการณจ์ รงิ หรอื เปลา่ แตม่ าตอ่ ทเี่ รอื่ ง
ของเรากันเถอะ
“เอาละ พวกนายคดิ วา่ เราจะใชอ้ สรู เหลา่ นข้ี บั ไลผ่ บู้ กุ รกุ ไดไ้ หม?”
“ไม่ไหว แหงอยู่แลว้ เจา้ พวกน้อี อ่ นแอเกนิ ไป”
“ถงึ ชุดเกราะของข้า จะเทด่ ี แตค่ ดิ ว่าไม่น่าจะไหวเหมือนกนั ”
“รมิ ุรุ ขา้ ผิดหวังในตวั เจ้าเหลอื เกิน เป็นเพราะข้าน่ะฉลาด เลย
ดอู อกวา่ อสรู พวกนีฝ้ ากความหวงั ไว้ไมไ่ ดส้ ักนดิ ”
คึคึคึ อย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด พวกเขาต่างแสดงความคิดเห็น
อยา่ งตรงไปตรงมา
แตว่ า่ นะรามริ สิ และมลิ มิ เอย๋ ทา� ไมถงึ ดถู กู กนั แบบนน้ั ละ่ ผมรสู้ กึ
ขนุ่ เคอื งนดิ หนอ่ ย แต่ในฐานะผู้ใหญ่ผมว่าเราอดทนไวจ้ ะดีกว่า
“นน่ี ะ่ ไมใ่ ชว่ า่ สรา้ งเสรจ็ แลว้ จะจบเลยสกั หนอ่ ย ตอ่ ไปตา่ งหาก
คอื ของจรงิ ฉนั อยากใหพ้ วกนายนง่ั ลง จดั ทา่ ทางใหส้ บาย แลว้ หนั “กจิ คิ อน”
เขา้ หาอสรู ของตัวเอง พร้อมกบั ทอ่ งว่า ‘สิงสถติ ’”
ถึงจะดูเหมือนเช่ือครึ่งไม่เช่ือคร่ึง แต่ต่างคนต่างก็จัดท่าทาง
ตามใจชอบอยา่ งทผี่ มบอก เกา้ อใ้ี นหอ้ งประชมุ สรา้ งขนึ้ เพอ่ื ความสะดวกสบาย
แมแ้ ต่ประสทิ ธิภาพของหมอนองิ ยังจดั ว่ายอดเย่ยี มทเี ดยี ว
จากนนั้ ทกุ คนจึงท่องออกมาว่า
“““สงิ สถติ ”””
เป็นเสียงเดียวกนั

บทที่ 2 วันคืนอันแสนโกล�หล 177

ผมเองก็ร่วมประสานเสียงดว้ ย
ชวั่ ขณะนน้ั “กจิ คิ อน” ทถี่ อื อยใู่ นมอื สอ่ งแสงออกมา กอ่ นถกู ดดู
เข้าไปในอสรู แลว้ ผสานตัวเข้ากบั “มาสเตอร์คอร์” ภายในร่างนั้น
ส�าเร็จออกมาเป็น “อวตารคอร์ (แกนวิญญาณอสรู )” กญุ แจ
สา� คัญของการสิงสถติ
ขณะเดยี วกัน
สตสิ มั ปชญั ญะของผมกม็ ดื บอด กอ่ นทที่ ศั นวสิ ยั จะถกู เปลยี่ นถา่ ย
อยา่ งสมบรู ณ์ในทนั ที
ผมรูส้ กึ เหมอื นขอบเขตประสิทธภิ าพของ ‘ญาณเวท’ ซงึ่ เคยใช้
งานได้ตามปกตินั้นแคบลง ส่วนความสามารถในการมองเห็นก็แย่ลงใน
คราวเดยี ว
เนอื่ งจากประสาทสมั ผสั เสมอื นทงั้ หา้ ยงั อยคู่ รบ นจี่ งึ นบั วา่ ดกี วา่
ช่วงเกิดใหม่แรกๆ เป็นไหนๆ ทว่านอกจากผมแลว้ อกี 3 คนที่เหลือยงั
ไม่เคยผา่ นประสบการณ์ทีว่ า่ มากอ่ น พวกเขาคงคอ่ นขา้ งลา� บากเอาเรื่อง
ทีเดียว
ผมคิดแลว้ สอดสายตามองไปรอบๆ ...
กอ่ นจะพบกบั สเกเลตนั ทกี่ า� ลงั ทา� ทา่ กายบรหิ าร สไลมซ์ งึ่ เคลอื่ นท่ี
ไปรอบๆ ด้วยความเรว็ ผดิ ปกติ ผา่ นทัศนวสิ ัยอันคับแคบนน้ั
นอกจากนย้ี งั มลี ฟิ วง่ิ อารเ์ มอรผ์ เู้ คลอื่ นไหวอยา่ งเกง้ กา้ ง ราวกบั
แผ่นดบี กุ ท่ีพงั หมดสภาพไปแล้วอกี ดว้ ย
เหมอื นวา่ แต่ละคน 3 ร่าง 3 ทา่ จะประสบความสา� เร็จกบั การ
เอาตวั เองไป ‘สงิ สถิต’ อยู่ในอสรู เปน็ ทเี่ รยี บรอ้ ยแลว้
อมื ผมเองยงั ร้สู ึกคุ้นชนิ ไปดว้ ย
ไมไ่ ดใ้ หอ้ ารมณแ์ ปลกแยกอยา่ งทค่ี ดิ ราวกบั กา� ลงั อยใู่ นรา่ งของ
ตัวเองอยา่ งไรอย่างน้ัน
เพยี งแตว่ า่ สมรรถภาพหลน่ ฮวบลงมาในรวดเดยี ว จงึ เคลอ่ื นไหว

178

ไดแ้ ย่
ทวา่ พอจดจา� จงั หวะการเคลอื่ นไหวไปสกั พกั การกะระยะตอบสนอง
กเ็ ป็นไปอยา่ งงา่ ยดาย ขยบั ตวั ขณะไปตามที่คดิ ไดใ้ นทันที
ท้งั สามคนเองกค็ งจะเหมือนกนั

“““นี่มัน เจง๋ สุดๆ ไปเลย!!”””
หลังจากตรวจสอบสภาพร่างกายใหม่ของตัวเองแบบนั้นอยู่
พกั หนึง่ ทกุ คนถึงได้รว่ มใจกันเปิดปากร้องตะโกนออกมา

“ใช่ไหมล่า? ผลงานวิจยั ของฉันเป็นไงบ้าง?”
“วเิ ศษทสี่ ดุ ยอดเย่ียมจรงิ ๆ ริมรุ ุเอย๋ !”
“สมกบั ทเี่ ปน็ รมิ ุร!ุ ข้าคิดมาตลอดเลยวา่ เจา้ น่ะไมธ่ รรมดา!!”
“กะแลว้ เชียว ขา้ มน่ั ใจในตัวเจา้ มาต้ังแต่ตน้ เลย!!”
พลิกจากหน้ามือเปน็ หลงั มอื เชยี วนะเจ้าพวกน้ี
แตช่ า่ งเถอะ เหนอื สงิ่ อนื่ ใดคอื การทพี่ วกเขามคี วามสขุ ดตี า่ งหาก
“อืม ดูท่าทางส�าเร็จแล้วสินะ ถ้างั้นตอนที่สิงร่างอสูรแบบนี้
พวกนายควรทา� อะไร ไม่ต้องบอกก็รใู้ ช่ไหม?”
“คคึ คึ ึ ถามโงๆ่ จะใหพ้ วกขา้ ออกไปเองแทนทจ่ี ะมอบหมายงาน
ให้อสูรใชไ่ หมละ่ อย่ามาคดิ อะไรแผลงๆ หน่อยเลยน่า รมิ ุรุ”
“แบบนน้ั แหละ อนั ทจ่ี รงิ ฉนั ยงั อยากใหพ้ วกนายลองใชร้ า่ งพวกนี้
ตะลุยวงกตดว้ ย...”
“ข้ารู้จกั นะ ใช่แลว้ นเ่ี ป็นเกมสินะ!”
“อะไรกนั ? เรื่องจรงิ เหรอเวลโดร่า!?”
“ท่านอาจารย์! แบบนี้พวกข้าต้องใช้ร่างนี้ปราบศัตรูใช่ไหม?
แล้วก็ท�าใหม้ ันเตบิ โตขนึ้ เรื่อยๆ...?”
สมกบั เป็นเวลโดรา่
เขามองออกอย่างทะลปุ รุโปร่งเลยวา่ ผมอยากจะทา� อะไร
ใชแ่ ลว้ มนั คอื MMORPG แบบเสมือนจรงิ นน่ั เอง

บทท่ี 2 วนั คืนอนั แสนโกล�หล 179



MMORPG หมายถงึ Massive Multiplayer Online Role-
playing Games-------หรอื พดู งา่ ยๆ กค็ อื เกมซง่ึ มรี ปู แบบเปน็ โลกเสมอื น
จรงิ ขนาดใหญ ่ ประกอบด้วยผู้คนจา� นวนมากมาร่วมเล่นในเวลาเดยี วกัน
แตข่ องเราไมใ่ ชเ่ ครอื ขา่ ยใหญ ่ เพราะงนั้ ควรเรยี กวา่ MO มากกวา่
MMO หรอื เปลา่ นะ?
เอาเถอะ เรอื่ งนน้ั จะยังไงก็ชา่ ง
คอนเซ็ปต์ของผมคืออยากให้พวกเราที่อุตส่าห์รังสรรค์วงกต
ขนึ้ มาไดส้ นุกไปกบั มันเป็นหลักตา่ งหาก

“หึหึหึ สมแล้วละนะ เวลโดร่า อ่านความคิดฉนั ออกไดง้ ่ายๆ
แบบนน้ั แตอ่ ยา่ เขา้ ใจผดิ เชยี วละ่ ถงึ ฉนั จะตงั้ ใจพฒั นาออกมาใหเ้ ปน็ เกม
กจ็ ริง แตน่ ายยังมเี รื่องทตี่ ้องทา� กอ่ นอยดู่ ีไมใ่ ชห่ รือไง?”

“กา๊ กฮะฮะฮา่ ยงั งนั้ เองเรอะ เจา้ จะใหข้ า้ ใชร้ า่ งชวั่ คราวนไี่ ลต่ ะเพดิ
ผู้ท้าทายตัวปัญหา--------เอย้ พวกผบู้ กุ รกุ สนิ ะ?”
ดเู หมอื นเขาจะเข้าใจมันอยา่ งถอ่ งแทท้ ีเดยี ว
ใชแ่ ล้ว ผมคดิ วา่ จะใช้รา่ งอสูร------- หรือรา่ งอวตารน ้ี ขดั ขวาง
ทีม “เรยี วคุรนั ” ท่ีก�าลังบุกทะลวงวงกตอย่างตอ่ เนอ่ื งอยู่
อันท่จี ริงผมไดพ้ ิจารณาหาวธิ สี นกุ ๆ แบบตา่ งๆ เช่น อัปเลเวล
ร่างของตัวเองแล้วท�าให้มันวิวฒั นาการบา้ งละ หรือเรยี นรศู้ ิลปะการตอ่ สู้
ผ่านสังขารอันไม่คล่องตัวซ่ึงมีขีดจ�ากัดทางด้านสกิลมาตั้งแต่แรกบ้างละ
เหมือนอยา่ งทรี่ ามิรสิ บอก
ความตั้งใจลึกๆ ของผมคือเพลิดเพลินไปกับการโค่นล้มอสูร
หรอื พวกผทู้ ้าทายในวงกตนนั่ แหละ
ซง่ึ ตวั เองกไ็ มเ่ คยคดิ มากอ่ นเหมอื นกนั วา่ มนั จะมปี ระโยชนแ์ บบน้ี

“เอาเถอะ ถ้าเตรยี มตวั เรียบร้อยแลว้ ฉนั ก็อยากใหท้ ุกคนสนุก
กบั การตะลุยวงกตของแท้กันละนะ”

“อ๋อ เจา้ ตอ้ งการใหพ้ วกเราทดสอบวงกตดว้ ยตัวเองงั้นสิ?”

บทที่ 2 วันคนื อนั แสนโกล�หล 181

“ถกู ตอ้ ง อกี เรอ่ื งคอื รา่ งอวตารนแี้ สดงพลงั ทแี่ ทจ้ รงิ ของพวกเรา
ออกมาไมไ่ ดใ้ ชไ่ หมละ่ ? เพราะงน้ั ฉนั วา่ ทกุ คนอาจไดเ้ หน็ ขอ้ บกพรอ่ งของ
วงกตในมมุ มองที่ต่างออกไปด้วย”

“อมื จรงิ ของเจา้ ถา้ เจา้ แหง่ วงกตออกไปเผชญิ กบั ผทู้ า้ ทายดว้ ย
ตวั เอง กอ็ าจโดนทวงถามถงึ ความยงิ่ ใหญใ่ นฐานะราชาได้ แตพ่ อสรา้ งรา่ ง
อสูรไร้น�้ายาแบบนปี้ บุ๊ ...”

“ถกู เผง! มนั คอื แผนการทจี่ ะทา� ใหพ้ วกนายสามารถปราบผบู้ กุ รกุ
ไดอ้ ยา่ งสมศกั ดศิ์ รี โดยไมไ่ ดอ้ ยใู่ นฐานะ “จอมมาร” หรอื “ตระกลู มงั กร”
ยงั ไงละ่ ”

“แบบนีน้ เ่ี อง นา่ สนกุ จังเลย!!”
มลิ มิ เข้าใจสถานการณ์ไปดว้ ยอกี คน
ปกติพวกเขาดีแต่ใช้ก�าลัง พอมาอยู่ในร่างท่ีไม่คล่องตัวแบบน้ี
ก็นา่ จะถอื เป็นเรือ่ งแปลกใหม่ทีเดียว ทุกคนมีท่าทีสมั ผสั ไดถ้ ึงความสนกุ
อันนา่ ตน่ื ตาต่นื ใจ

“งัน้ เราออกปฏิบตั ิการกนั เลยดีไหม”
“อมื ตอ้ งปดั ฝนุ่ แลว้ แตง่ องคท์ รงเครอ่ื งกอ่ นออกไปสนกุ กบั เกม
สินะ”
“ถงึ เวลาทท่ี อ่ นแขนอนั ทรงพลงั ของขา้ จะไดร้ อ้ งคา� รามแลว้ จากน้ี
ไปการทดสอบท่าไมต้ าย 48 จะตอ้ งสนกุ มากแนๆ่ !”
“ขา้ ยังมีเรือ่ งไมเ่ ขา้ ใจอยู่นดิ หน่อย แต่กน็ ่าสนุกดี!!”
พวกผมลกุ ข้นึ อย่างคกึ คัก
แล้วรบี รุดไปก่อกวนทีม “เรยี วครุ นั ” เพอื่ จดั การไมใ่ หพ้ วกเขา
ตะลยุ วงกตชน้ั ต่อๆ ไปได้อีกสักพัก
เพ่อื การนัน้ --------ผมจึงวางอบุ ายมากกว่าเดมิ

＊

182

อนั ดบั แรก พวกผมตอ้ งชินกบั รา่ งอวตารเสยี กอ่ น
อปุ กรณ์เป็นสิง่ สา� คัญรองลงมา
เพอ่ื ใหฟ้ น้ื จากความตายไดห้ ลายๆ ครงั้ พวกผมเลยตดิ “กา� ไล
คืนชีพ” ท่ไี มจ่ �ากดั การใชง้ านลงไปด้วย
ทวา่ เทา่ น้นั ยังไมพ่ อ
ร่างอวตารของพวกผมมีแต่อสูรระดับต�่าที่เพิ่งเกิดใหม่ทั้งส้ิน
ปลาซวิ ปลาสรอ้ ยอยา่ งเราตอนนไี้ มว่ า่ จะจโู่ จมทมี “เรยี วครุ นั ” แบบกะทนั หนั
อยา่ งไรก็คงไม่เป็นผล
แตห่ ากมอี าวธุ ชุดเกราะคุณภาพสูงระดบั หนึง่ ดว้ ยละก.็ ..

“เอาละ ส่ิงส�าคัญที่พวกเราต้องท�าคือการรวบรวมเครื่องไม้
เครอื่ งมอื ไปหาคโุ รเบยแ์ ลว้ เขาจะชว่ ยผลติ อาวธุ กบั เกราะปอ้ งกนั ใหเ้ อง!”

“โอ้ ขา้ เขา้ ใจละ! ถา้ ยงั อยใู่ นสภาพนกี้ เ็ ปน็ ไดแ้ คโ่ ครงกระดกู สนิ ะ”
“หึหึ เจ้าโง่ ร่างของข้าคือสไลม์รุ่นพิเศษที่เคลื่อนไหวด้วย
ความเร็วสูง! เท่านี้ก็ใช้ไดเ้ หลอื เฟอื แลว้ น่า”
“น่ีๆ ข้าเป็นชุดเกราะอะนะ... แต่ว่าจะติดเกราะเพิ่มเข้าไปอีก
ไดไ้ หม?”
“อืม? พอมีวิธีอยู่ไม่ใช่เหรอ? ยังไงก็ลองไปดูก่อนเถอะน่า
ถ้ามิลิมไมต่ ้องการอาวุธก็ฝากดแู ลบา้ นดว้ ยล่ะ”
“ยะ อย่ามาพดู บ้าๆ! ถึงสงั ขารข้าใชก้ ารไดแ้ ต่อาวุธกย็ งั จ�าเป็น
อยู่ดนี น่ั แหละ!”
เอาแต่ใจจริงนะรายน้ ี พดู ตรงๆ แตแ่ รกเสียกส็ น้ิ เรอ่ื ง
แนน่ อนวา่ ผมกต็ อ้ งการอาวธุ และชดุ เกราะอยแู่ ลว้ เลยจะยกเลกิ
การ ‘สิงสถิต’ ไปสักพกั เพ่ือเตรียมตัวออกเดนิ ทาง
“ถ้าจะกลับร่างเดิม ให้ท่องว่า ‘ถอนคืน’ แค่นั้นก็กลับมาได้
แลว้ ละ”

บทที่ 2 วนั คืนอันแสนโกล�หล 183

ผมบอกพลางกลับสู่ร่างเดิมแล้วเก็บ “อวตารคอร์” ใส่ลงใน
กระเป๋า
“อวตารคอร”์ จะบนั ทกึ อสรู ทใี่ หก้ า� เนดิ ออกมา 1 รา่ งตอ่ 1 ลกู
โดยไมอ่ าจเปล่ียนแปลงเจ้าของได้
เนอ่ื งจากไอเทมนเ้ี ปน็ แกนอกี รา่ งหนงึ่ ของตวั เอง ผมจงึ อยากให้
แตล่ ะคนเกบ็ รักษามนั ไว้ให้ดี
ผมเลยอธิบายเสริมไปว่า

“แคม่ มี นั อยฉู่ ันก็เรียกรา่ งแยกออกมาได้ตลอดเวลาเลยละ”
“ไอเทมน่สี ดุ ยอดจริงๆ เนอะ แต่ก็ต้องคดิ ว่าจะท�ายังไงกบั รา่ ง
ตวั เองตอน ‘สงิ สถติ ’ ดว้ ยสนิ ะ”
เวลโดร่าและรามิรสิ กลบั คนื ร่างเดมิ ก่อนลกุ ขน้ึ จากทีน่ ่งั
“คงตอ้ งใส่ไวก้ บั กา� ไลกนั หายละมั้ง”
“น่นั สนิ ะ ฉันก็เอาม่งั แล้วกนั !”
รามริ สิ พดู เชน่ นน้ั ขณะลบู ไลอ้ ญั มณ-ี ------“อวตารคอร”์ ไปมา
อยา่ งชอบอกชอบใจ
แล้วนั่นมิลิมคิดจะท�าอะไรกับของท่ีผมอุตส่าห์สร้างให้กัน
ละ่ เนย่ี ?
“น่ี มลิ ิ-------”
“ข้าจะไปทั้งๆ แบบนีแ้ หละ!”
ยังไม่ทันพูดจบ มิลิมที่อยู่ในร่างสไลม์ก็ผลุบเข้าไปในกระเป๋า
ของผม
“ลยุ กนั เลย้ !”
เธอตะโกนส่ังการแบบไมฟ่ ังคา� ทัดทานของใครทง้ั ส้ิน
คงถูกใจมากสินะ
อย่างกบั เด็กๆ เลย ไมส่ ิ... กเ็ ดก็ นี่นา
บอกเดก็ วา่ เหมือนเด็กไปก็เท่านนั้

184

เลกิ คดิ ท่ีจะตักเตือน แลว้ รีบออกเดินทางกันเถอะ

พวกเรามงุ่ หนา้ ไปยังโรงตีเหล็กของคุโรเบย์
“คุโรเบย์ อย่ไู หม?”
“โอ้ ทา่ นริมรุ ุเองรึ? วนั น้ีมธี ุระอะไรเล่า?”

ทันทที ส่ี ง่ เสียงเรยี ก เขากโ็ ผลห่ นา้ ออกมารับ
และประหลาดใจเม่อื เห็นว่าเวลโดร่ากับรามิริสกม็ าดว้ ย

“อืม้ ฉนั อยากไดอ้ าวธุ นดิ หน่อยน่ะ”
ผมวา่ ขณะท่ีพวกเราถือวสิ าสะเดินดุม่ ๆ เขา้ ไปข้างใน
ไม่ได้มาท่ีนี่ซะนาน ในโรงตีเหล็กมีมนุษย์-------- รวมถึงอสูร
-------เพมิ่ ข้นึ เปน็ กอง
แถมยงั ร้อนระอเุ หมอื นเดิม
ถงึ อณุ หภมู จิ ะไมม่ ผี ลอะไรกบั ผม แตก่ ารทา� งานในนชี้ า่ งดลู า� บาก
ยากเยน็ เหลือเกนิ

“ลูกศษิ ย์เพิม่ ข้ึนเยอะเลยน่นี า”
“แหม ขอบคณุ มากครบั ยงั ไมถ่ งึ ขน้ั นน้ั หรอก แตก่ พ็ อมคี นเกง่ ๆ
อยูบ่ ้าง”
บรรดาลกู ศษิ ยท์ ไ่ี ดย้ นิ เสยี งพวกผมพดู คยุ กนั ระหวา่ งเดนิ เขา้ ไป
ในโรงตีเหล็กตา่ งเงยหนา้ ขึน้ มา
กอ่ นลุกขึน้ ทา� ความเคารพอยา่ งพร้อมเพรยี งเม่อื เห็นผม
ผมสะด้งุ กบั ความแขง็ ขันนั้น แตค่ ุโรเบย์น่าจะชนิ แล้ว
“อยา่ หยดุ เซ่! รีบๆ กลบั ไปทา� งานกันสกั ท”ี
เขาตะคอกเสยี งดงั ใหล้ ูกศษิ ย์กลับไปท�างานอกี คร้ัง
ทวา่ ผมเหมอื นจะเข้าใจความรูส้ กึ ของพวกเขาอยูน่ ดิ หน่อย
เวลาเจา้ นายเข้ามาในทีท่ �างานยอ่ มทา� ตวั ไม่ถูกเปน็ ธรรมดา
ยง่ิ เป็นพนกั งานช้ันผูน้ อ้ ยย่งิ แล้วใหญ่

บทท่ี 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 185

เพราะผมคอื ราชาของประเทศน ้ี ถงึ แมจ้ ะไมค่ อ่ ยมปี ระสบการณ์
เทา่ ไรนกั ผมไมเ่ คยสนใจมนั มากอ่ นเลย แตป่ กตแิ ลว้ สง่ สญั ญาณลว่ งหนา้
ให้พวกเขารกู้ ็น่าจะดกี วา่ แหละนะ
เรามากันแบบไมค่ ดิ อะไร แตม่ ันอาจเปน็ การรบกวนพวกเขาได้
แม้แต่ในชาติที่แล้วตอนท่ีบุคคลระดับผู้จัดการเข้ามาเย่ียมชม
บรษิ ทั ทกุ คนยงั ถงึ กบั ตอ้ งทา� ความสะอาดครง้ั ใหญแ่ ละเตรยี มตวั กอ่ นลว่ ง
หน้า 1 วัน
หรอื ถา้ เปน็ ประธานบรษิ ทั กจ็ ะยงิ่ รสู้ กึ วา่ หา้ มทา� พลาดเปน็ อนั ขาด
บางครงั้ ยงิ่ ครอบครวั ใหญม่ ากเทา่ ไร การทโ่ี ผลไ่ ปโดยไมบ่ อกกลา่ ว
กลับท�าใหร้ ู้สึกเกรงใจกนั มากกวา่ เดมิ
แตท่ วา่
ผมไมอ่ ยากใหท้ ุกคนมาอ�านวยความสะดวกใหก้ บั ผมจนเกนิ ไป
เสียทกุ ครั้ง
ผมเองกร็ สู้ กึ ผดิ ไมน่ อ้ ยทเ่ี รยี กคโุ รเบยผ์ กู้ า� ลงั ยงุ่ ออกมาแบบนน้ั
ถา้ เข้ามาตอนเขาว่างน่าจะดกี ว่าน้ี

“ขอโทษดว้ ยนะ ทจ่ี ๆู่ กโ็ ผลม่ า แตห่ ลงั จากนฉี้ นั คงแวะมาเทย่ี ว
ท่ีนบ่ี ่อยๆ เพราะงนั้ ไมต่ ้องเกร็งกนั ขนาดน้นั หรอก”
ผมบอกกับทุกคนไว้
ถา้ ไมเ่ กรงใจกนั เลยกอ็ าจเปน็ ปญั หา ทวา่ พวกเขาไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งมา
ประหมา่ ห่วงหนา้ หว่ งหลงั เสียหนอ่ ย
ผมชอบวางมาดเปน็ ทห่ี นง่ึ อยแู่ ลว้ แตก่ ไ็ มไ่ ดน้ ยิ มใหอ้ กี ฝา่ ยลา� บาก
ถา้ พวกเขาประหมา่ กนั เกนิ ไปจนขาดการตอบสนองขน้ึ มาผมเองนนั่ แหละ
ที่จะแย่
ต้องตอบโตแ้ บบบา้ ๆ อยา่ งก็อบตะสถิ ึงจะถูกใจ
แค่ช่วยแยกแยะ TPO---------การวางตัวให้เข้ากบั สถานการณ ์
สถานที่และเวลา--------ใหก้ ถ็ ือว่าดีแล้ว

186

เพราะค�าพูดของผม เหล่าลูกศษิ ยจ์ งึ หายเกร็ง
ผมพิจารณาดูพวกเขา ก่อนพยักหน้าหน่ึงหนแล้วมุ่งตรงไปยัง
ห้องในสุดทนั ที

--------เร่ืองของเร่อื งคอื
มันมีประเด็นอืน่ อีกทผ่ี มยงั ไมร่ ู้ สาเหตุทพี่ วกเขาประหมา่ ไมใ่ ช่
แคเ่ พราะผมคอื จอมมารเท่านั้น
แต่เป็นเพราะได้มีการเปิดโหวตให้คะแนนความนิยมขึ้นใน
เทมเพสตข์ ณะท่ผี มไมร่ ู้สึกตัว
ซึง่ ผมก็ได้รบั เลอื กใหเ้ ป็นหนึ่งใน 3 ตวั เตง็ น้ัน
มผี ม ชูนะ และชอิ อน
ทด่ี ทู า่ จะไดร้ บั ความนิยมจนน่าตกใจ
คนอ่ืนๆ รสู้ ึกว่าจะมรี ามิรสิ กบั มลิ ิมรวมอย่ดู ้วย
ถงึ ไมเ่ รยี กวา่ จดั อันดบั แตผ่ มกบั มิลมิ ก็ทิ้งหา่ งกันพอสมควร
ผมควรดใี จหรือเสียใจใหก้ บั พฒั นาการน้ีดีนะ
พอถามจนรู้ว่าพวกเขาแอบซุ่มท�าอะไรกันอยู่ ผมก็ละเหี่ยใจ
เหลอื เกนิ

＊

“จา� เป็นตอ้ งใชแ้ บบไหนล่ะ?”
พวกเราเรมิ่ เข้าประเด็นทันทีท่ีอยู่ในหอ้ งสว่ นตัวของคุโรเบย ์

“อมื จะว่าไป--------”
เมื่อถูกถามกลับ ผมจึงสาธยายความต้องการของแต่ละคนให้
เขาฟัง

“ฉนั กะวา่ จะใหก้ ารม์ ชว่ ยทา� เกราะปอ้ งกนั ให้ แตถ่ า้ ไดน้ ายมารว่ ม

บทที่ 2 วันคนื อันแสนโกล�หล 187

ดว้ ยก็น่าสนใจ”
“นน่ั นะ่ สนิ ะ งน้ั เด๋ยี วขา้ จะไปหาการม์ ดว้ ย”

วา่ กนั ตามนน้ั พวกผมจงึ พาคโุ รเบยเ์ ปลย่ี นสถานทไี่ ปยงั โรงงาน
ของการม์
แมแ้ ต่ทนี่ น่ั ก็ยงั สับสนว่นุ วาย ทว่าผมทา� ใจได้แลว้

“ยุทธภัณฑ์สา� หรับอสรู เรอะ!? โอโ้ ห นายท่านนีย่ ังคดิ อะไรน่า
สนใจเหมือนเดมิ เลยนะครบั ”
พวกผมท�าการ ‘สงิ สถติ ’ เข้าสรู่ า่ งอวตารของตวั เองใหก้ ารม์ ได้
เหน็ เป็นขวญั ตา เขาอึ้งไปเลย

“เข้าใจแล้ว ไว้ข้าจะเตรียมของให้ตามความต้องการ ไม่สิ
จะเตรยี มของทด่ี กี ว่านน้ั ให้เอง!”

“เช่ือมือข้าเถอะ ความคิดในหัวของข้ามันเอ่อล้นไปหมดแล้ว
เดี๋ยวข้าจะประดิษฐ์ของสุดเจ๋งท่ีมนุษย์หน้าไหนก็ไม่อาจรับมือได้ออกมา
ให้ดู!”
คุโรเบย์และการ์มต่างรับปากจะผลิตยุทธภัณฑ์ให้พวกผมด้วย
ความยนิ ดี
พวกเราจงึ ออกไปจากทนี่ นั่ พรอ้ มกบั ความรสู้ กึ ตน่ื เตน้ อยา่ งแทจ้ รงิ

กระบวนการผลติ กนิ เวลานานหลายวนั พวกผมจงึ จดั การฝกึ ซอ้ ม
ไปพลางเพอ่ื ใหช้ นิ กบั รา่ งอวตารเสียก่อน
ทง้ั ตอ่ สกู้ ับอสรู วงกตชน้ั บนๆ และลองโจมตีพวกนักผจญภัยซึ่ง
เผยความเป็นมอื ใหมอ่ อกมาแบบหมดเปลือก
ตลอดหลายวันทีผ่ ่านมา ต่างคนต่างแบง่ หน้าทกี่ นั อยา่ งลงตัว
แตก่ ว่าจะมาถึงขนั้ น้นี ั้นมันช่างล�าบากยากเย็น
เร่ิมแรกพวกเราพา่ ยแพ้ให้กับปาร์ตี้หน้าใหมท่ ่ีอยู่ชัน้ บน
แถมยังเกิดเหตุการณ์วินาศสันตะโรจนข�าไม่ออกอยู่ตรงกับดัก

188

วงกตของพวกตวั เองอีก
ท้ังเรื่องทีโ่ มโหแลว้ สร้างเมจกิ ไอเทมขนึ้ มาป้องกนั กับดกั ท�างาน
นั่นดว้ ย ต่อไปในภายภาคหน้ามนั ต้องกลายเป็นความทรงจา� ทดี่ ีแน่ๆ
คนที่ติดกบั ดักคอื รามิรสิ สว่ นทตี่ ิดรา่ งแหคือเวลโดรา่
ผมลอยตุ๊บป่องอยู่กลางอากาศ ในขณะที่มิลิมตัวติดหนึบกับ
เพดาน ผมไมเ่ คยตกหลุมพรางมากอ่ น เลยสะเพร่าและลมื เตอื นพวกเขา
ไปเสยี สนิท
นัน่ แหละคอื ความผดิ พลาดของเรา แตว่ า่ รามิรสิ เอ๋ย...
เธอมาตดิ กบั เสยี เองไดไ้ งเลา่ ? ผมวา่ มนั ไมแ่ ปลกหรอกทที่ กุ คน
จะตอกกลับแบบน้ี
พวกผมลา� บากลา� บนฝกึ ซอ้ มกนั ทง้ั วนั ทง้ั คนื เชน่ นจ้ี นนกึ เสยี ดาย
เวลานอนทีเดยี ว
ส่ิงส�าคัญที่สุดในยามออกศึกคอื การประสานงาน
ตามปกติแล้วคนเราจะส่งเสียงเรียกหรือส่งสัญญาณผ่านทาง
สายตา
แตพ่ วกเราไมม่ เี ทคนคิ อะไรแบบนนั้ เลย เพราะถงึ ยงั ไงกม็ เี วลโดรา่
กับมลิ ิมผู้แขง็ แกรง่ ถงึ ขดี สดุ ในตวั เองอยูแ่ ลว้
ทวา่ ผมมีสกิลแหกกฎอกี อัน
ผมอาศยั ‘จิตส่ือสาร’ ในการติดต่อและให้ค�าช้ีแนะอนั แม่นย�า
แก่ทกุ คน
ตวั ผมเปน็ คนสง่ั การ โดยมเี วลโดรา่ มลิ มิ และรามริ สิ เปน็ แขนขา
คอยเคล่ือนไหว
เมอ่ื ทา� เชน่ นแ้ี ลว้ พลงั ของพวกเราจงึ เพมิ่ ขน้ึ อยา่ งวอ่ งไว จนกระทง่ั
บรรลุขมุ พลงั ทแี่ ท้จรงิ ได้ในระดับหนึ่ง
หลงั จากเคลอื่ นไหวไดถ้ งึ ขนั้ นนั้ พวกผมจงึ คอ่ ยกลบั มาทบทวน
การประสานงานของตวั เองอกี ท ี และรอคอยใหย้ ทุ ธภณั ฑส์ รา้ งเสรจ็ สมบรู ณ์

บทที่ 2 วันคนื อนั แสนโกล�หล 189

เหมอื นเชน่ ทกุ วันทผี่ ่านมา
ในตอนนนั้ เองทพี่ วกผมไดย้ นิ ขา่ ววา่ ทมี “เรยี วครุ นั ” ผา่ นวงกต
ช้ัน 40 ไปแลว้

“แยเ่ ลยเนอะ คนพวกนน้ั ปราบเทมเพสตเ์ ซอรเ์ พนตส์ า� เรจ็ จนได”้
“วธิ รี บของพวกเขารอบคอบพอสมควรเลยละ ทมี แรกเกบ็ ขอ้ มลู
ทมี ตอ่ มาตดั ก�าลัง แลว้ ทีมหลักคอยปิดบญั ชี”
ถ้าบอสถูกโค่น พวกเขาจะอาศยั จงั หวะขณะฟ้ืนคนื ชพี มารกั ษา
ตัวเอง แต่ในกรณีท่ีบอสเป็นฝ่ายชนะ กจ็ ะใช้วิธรี บั ชว่ งตอ่ ของความเสยี
หายและอาการเหนอ่ื ยลา้ เหลา่ นน้ั แทน เพยี งเทา่ นใ้ี นการรบแบบตอ่ เนอ่ื ง
ยงั ไงฝั่งผู้ท้าทายย่อมได้เปรียบอยา่ งเหน็ ไดช้ ัด
“พวกเราพลาดแล้วสนิ ะ ถา้ บอสมีวิธฟี น้ื ฟตู ัวเองได้บ้างละก.็ ..”
“แตอ่ สรู พวกนน้ั ดา� รงชวี ติ อยดู่ ว้ ยสญั ชาตญาณลว้ นๆ เลยนนี่ า”
เวลโดร่าลงความเห็นว่าพวกมันไม่มีปัญญาที่จะใช้ไอเทมฟื้นฟู
ตัวเอง
ซึ่งนน่ั กจ็ ริง แต่เรายังพอมีวธิ ีอื่นอีก
“ถา้ เกดิ ขอใหค้ ณุ เทรนชี่ ว่ ยละ่ เปน็ ไง? ถา้ เปน็ ผดู้ แู ลวงกตกน็ า่ จะ
ฟ้ืนฟูอสูรไดไ้ มใ่ ช่เหรอ?”
“อ๋า จรงิ ดว้ ยสนิ ะ ขา้ จะลองถามด!ู ”
ดว้ ยเหตนุ ี้ เราจงึ ไดบ้ รรดานอ้ งสาวของคณุ เทรนม่ี าคอยชว่ ยจดั การ
ฟ้ืนฟบู อสในยามท่ีต้องสศู้ กึ ยืดเยือ้
พวกเราทยอยแกไ้ ขประเด็นปัญหาภายในวงกตไปทลี ะอยา่ ง
และแล้ว-------
“พวกเขาถลา� ลงไปจนจะถงึ ชน้ั ท่ี 49 อยู่แล้วนะ เอายงั ไงกนั ดี
ล่ะรมิ ุร?ุ ”
มลิ ิมบอกอยา่ งเรง่ เร้า
เปน็ ดงั ทเ่ี ธอวา่ แมแ้ ตว่ นั พรงุ่ น ี้ ทมี “เรยี วครุ นั ” กอ็ าจเหยยี บยา่ ง

190

เข้าไปถงึ แดนช้ีชะตาได้
“ถึงไม่มีอาวุธ แต่เราก็ประสานงานกันจนอยู่ตัวแล้ว ลองจัด

พวกเขาทง้ั ๆ แบบน้ีเลยไหมล่ะ?”
“ขา้ เหน็ ดว้ ย! ตอนจบคอ่ ยใชท้ อ่ นแขนอนั ทรงพลงั นโ้ี คน่ พวกมนั

จนอยู่หมัดยงั ได้!”
คนทีอ่ ารมณ์พลุ่งพลา่ นคอื เวลโดร่ากับรามิริสสินะ
แต่ว่ากันตามตรง ต่อใหพ้ วกเราสู้สดุ แรงแคไ่ หนเปอรเ์ ซ็นต์ชนะ
กย็ งั น้อยอยดู่ ี แม้แต่ช้นั 49 ซง่ึ ผมเตรียมกบั ดักขั้นสุดยอดเอาไว ้ ยังเปน็
เพียงท่ีเดยี วท่สี ามารถทา� ให้ทีม “เรยี วครุ นั ” ไมพ่ อใจได้

“ไม่มีทางอื่นแล้วเหรอ อย่างน้อยก็ใช้อาวุธท่ีมีอยู่ไปก่อน
ละกัน-------”
ยังไงซะต่อให้ได้อาวุธสุดล�้าผลงานของคุโรเบย์และการ์มมาอยู่
ในมอื ก็ไมไ่ ด้หมายความวา่ เราจะสู้กับพวกเขาแบบซึง่ ๆ หนา้ โอกาสที่
แผนการจะส�าเร็จอาจเปล่ียนไปมาก แต่ไม่มีอะไรเกินความสามารถของ
พวกเราอยแู่ ล้วน่นี า
ผมคิดขณะตงั้ ใจจะตดั สนิ ช้ีขาด ในตอนนั้นเอง

กอ๊ ก ก๊อก
กม็ เี สยี งเคาะดงั มาจากนอกห้องประชมุ

“ทา่ นรมิ รุ ุ คโุ รเบย์ตดิ ต่อมาวา่ ‘ทÓเสร็จแลว้ ’ ค่ะ”
ชิออนรายงานอย่างชัดถอ้ ยชัดค�า
พอไดย้ นิ ดงั นนั้ พวกผมจงึ หนั ไปมองหนา้ กนั กอ่ นจะฉกี ยมิ้ กวา้ ง
ออกมา

ยุทธภัณฑส์ �าหรับรา่ งอวตารของพวกผมเสรจ็ สมบูรณแ์ ล้ว
ยทุ โธปกรณท์ ผี่ มมไี ดแ้ ก ่ เดธไซร ์ (เคยี วยมทตู ) และ เฮลคลอธ
(ชดุ คลุมยมโลก)

บทที่ 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 191

การที่วิญญาณสามารถใช้ยุทธภัณฑ์ได้คือลักษณะพิเศษของ
เมจิกไอเทม
สว่ นของเวลโดร่าประกอบไปดว้ ย เดธบสั ตารด์ (ดาบยมทูตมอื
เดียว) และเฮลเมล (ชดุ เกราะยมโลก) ท้ังหมด 1 เซต
ทมี่ อื ซา้ ยตดิ เกทชลิ ด ์ (โลใ่ หญเ่ รอื นจา� ) ไว ้ พรอ้ มสา� หรบั การรบ
ร่างสไลมข์ องมิลมิ พกไดแ้ ต่อปุ กรณง์ ่ายๆ เท่านนั้
เธอกลนื เดธพกิ เคลิ (ทัณฑย์ มทูต) ลงไป กอ่ นกลายร่างดว้ ย
คริมซันเคพ (ชุดคลมุ ขนนกโลหิต)
ทนั ใดนน้ั ขนนกสแี ดงฉานกง็ อกออกมาจากรา่ งกาย
ดูเหมอื นวา่ การเปลย่ี นแปลงอนั นา่ พศิ วงจะเสรจ็ สมบูรณ์แลว้

“ถ้าไม่สวมไอเทมก็ไมม่ ีผลแบบนหี้ รอกนะ!”
มลิ มิ เอย่ อยา่ งอารมณ์ดี
เจ้าตวั ปลม้ื ซะขนาดน้ผี มก็ไม่มีอะไรจะพดู
คนตอ่ มาคอื รามริ ิส
อาวธุ ทีส่ ัง่ ไวไ้ ดแ้ ก ่ เฮฟวฟี่ ูลเพลท (ชุดเกราะองอาจ)
ตวั ชดุ เกราะทา� ออกมาอยา่ งประณตี แตป่ ญั หาคอื จะใสไ่ ดห้ รอื เปลา่
รามริ สิ เขา้ ไป ‘สงิ สถติ ’ อยใู่ นลฟิ วง่ิ อารเ์ มอรด์ ว้ ยทา่ ทเี ปน็ กงั วล
พร้อมเตรียมตั้งรบั ชุดเกราะน้นั
จังหวะตอ่ มา มันกลับสบั เปล่ียนเปน็ อีกชุดหนงึ่ ในทันใด
เกดิ เสยี งดงั แกร๊ง ก่อนเกราะโทรมๆ จะกระเด็นกระดอนลง
บนพน้ื แลว้ กลายเป็นผยุ ผงปลิวหายไปกับสายลม
ลิฟว่ิงอาร์เมอร์ของรามิริสได้เปลี่ยนเป็นเฮฟว่ีลิฟว่ิงอาร์เมอร ์
(เกราะหนักเคลือ่ นที)่ แบบเต็มตวั
นไ่ี มใ่ ช่วิวฒั นาการ
ไมใ่ ชก่ ารสวมใสย่ ทุ ธภณั ฑ ์ ดยู งั ไงกเ็ หมอื นเปลย่ี นชดุ เสยี มากกวา่

“โอะ๊ ขยบั งา่ ยข้ึนเยอะเลย!!”

192

อย่างท่ีเธอวา่ จากทเ่ี คยเคลือ่ นไหวเก้ๆ กังๆ ไมเ่ ป็นธรรมชาต ิ
กลบั ดไู หลลน่ื ขนึ้ มา ถา้ เปน็ แบบนจ้ี ะตอ้ งประสานงานไดด้ กี วา่ เดมิ เปน็ แน่
สมรรถนะของชุดเกราะมผี ลต่อการเคลอ่ื นไหว
เปน็ การคน้ พบทเี่ หนือความคาดหมาย
ผมให้รามิริสผกู้ �าลงั ปล้ืมปีตเิ ลือกอาวธุ และโลป่ ้องกนั

“ฮฮึ อื่ ข้าไม่จา� เป็นต้องใชโ้ ลห่ รอกนา่ !”
เธอวา่ พร้อมกับเลือกอาวธุ ขนาดใหญส่ �าหรับสองมอื
มันคือเดธแอ็กซ์ (ขวานยกั ษ์ยมทตู )
ตวั อาวธุ มอี านุภาพสูง ทว่าใชง้ านยาก

แต่เอาเถอะ
เวลาแบบนี้เธอคงล�าพองใจเพราะปกติอ่อนแอเลยโดนแกล้ง
อยู่ตลอด
นสิ ัยของเธอแสดงออกมาอย่างนา่ สนใจทีเดียว

เพยี งเทา่ นแี้ ตล่ ะคนกเ็ ปลย่ี นยทุ โธปกรณช์ ดุ ใหมก่ นั เปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ย
ยุทโธปกรณ์ดังกล่าว ว่ากันตามเกรดแล้วถือว่าเป็นระดับยูนีค
แต่เพราะมนั ถูกปรับปรุงใหร้ องรับกบั อสรู เลยเป็นยุทโธปกรณป์ ระดบั ท่ี
ฟงั ก์ชนั เดน่ ไปดา้ นเดยี ว
ทว่าพลงั ก็ยงั เหลอื เฟอื ส�าหรับมอื ใหม่อยดู่ ี
มันใช้ค�าสาปชนิดหน่ึงเก็บบันทึกแม้แต่ผู้ครอบครอง ดังนั้นจึง
ไมม่ ีวันถูกขโมยอย่างแนน่ อน
เรยี กได้ว่าเปน็ อาวุธท่ีดีที่สดุ สา� หรับพวกผมในตอนนี้แล้ว
แถมยงั ให้ความรู้สกึ ใหมๆ่ อกี ด้วย
หัวใจของพวกผมอดั แนน่ ไปดว้ ยความอม่ิ เอมตอ่ ศกึ นัดตดั สนิ ที่
รออย่ตู รงหนา้
ผมตรวจสอบอวตารของแตล่ ะคน

บทที่ 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 193

โกสต์ของผมเป็นประเภทที่ละท้ิงการโจมตีทางกายภาพแล้ว
ใช้เพยี งการโจมตที างเวทมนตรก์ ับจิตใจ
คลาส (อาชพี ) คอื ซอรเ์ ซอเรอร ์ (ผูใ้ ช้เวทธรรมชาติ) ซงึ่ จะได้
เรยี นร ู้ <เวทจติ วญิ ญาณ> หรอื <เวทหลอนประสาท> ในอกี ไมช่ า้ แลว้
มงุ่ สกู่ ารเปน็ วิซารด์ (จอมเวท)
นอกจากนี้ผมยังอยากลองศกึ ษา <เวทเทวะ> เพิม่ อีกด้วย
เป็นส่วนหนึ่งของการทดลองท่ีว่า ถ้าเกิดตนศรัทธาในตัวเอง
จะเกดิ อะไรขน้ึ กนั แน่?
สเกเลตนั ของเวลโดรา่ มคี วามสามารถรอบดา้ น มนั ทา� ไดท้ กุ อยา่ ง
ไมว่ ่าเร่ืองอะไรกต็ าม
คลาสคอื ไฟเตอร ์ (นกั รบหลกั ) แตด่ ทู า่ เขาจะตง้ั ใจศกึ ษาเวทมนตร์
แลว้ ผนั ตวั เปน็ เมจิกไนท์ (นกั รบเวทมนตร์) แหละนะ
สไลม์ (ร่างเหนียวหนืด) ของมิลิมมีความเช่ียวชาญพิเศษทาง
ดา้ นความวอ่ งไวและการโจมตถี ึงตายในนดั เดียว หรอื เรยี กได้วา่ เปน็ แนว
โลดโผน
คลาสของมนั คอื อะแซสซนิ (มอื สงั หาร) อาจเขา้ ฝากตวั เปน็ ศษิ ย์
โซเอยไ์ ด ้ แตจ่ ะไปรบกวนเขาเลน่ ๆ ไม่ไดเ้ ปน็ อนั ขาด
ดูเหมือนว่าเธอจะใช้กลยุทธ์ปลิดชีพฝ่ายตรงข้ามด้วยการจู่โจม
กะทนั หันจากบนเพดานในนัดเดียว
หากตรงเป้าพอดีคงรุนแรงไม่น้อย แต่ถ้าเจอศัตรูท่ีไม่มีแวว
จะชนะบา้ งล่ะจะทา� ยงั ไง?
ก็คงต้องหนอี ย่างเดยี วละมง้ั เคลื่อนไหวได้ไวดว้ ยน่นี า
เรยี กวา่ เปน็ คุณลกั ษณะสไลมใ์ นอดุ มคติเลยกว็ ่าได้
เฮฟวี่ลิฟวิ่งอาร์เมอร์ของรามิริสเป็นสายช�านาญด้านการโจมต ี
มันมีพลงั ป้องกันในระดบั หน่ึงจงึ น่าจะอยู่ทนเกินคาด
คลาสของมันคอื เบอร์เซอเกอร์ (นักรบเหยี้ ม)

194

ซ่ึงอันท่ีจริงไม่ได้เกรี้ยวกราดแต่อย่างใด แต่รามิริสน้ันไม่เคย
สนใจจะปอ้ งกนั ตวั เองเลยตา่ งหาก เนอื่ งจากมนั เปน็ อสรู อนั ตรายซงึ่ ถนดั
ดา้ นการจู่โจม ผมจงึ เรยี กแบบนนั้ ไปโดยปรยิ าย
ถา้ เกดิ คนุ้ เคยเมอื่ ไร ผมอยากใหเ้ ธอจบั คกู่ บั เวลโดรา่ แลว้ ประจา�
ต�าแหนง่ ป้องกันให้แกพ่ วกเรา

＊

เตรยี มการพรอ้ มแล้ว
พวกผมซึ่งไม่ต้องห่วงเรื่องปากท้องนั้นโดดเด่นแค่ในเร่ืองของ
การท�าศกึ ยืดเยอื้
พยายามใหเ้ ตม็ ทแ่ี ล้วไปกอ่ กวนทมี “เรียวคุรัน” กนั เถอะ
เราออกศึกกนั อยา่ งกระตือรือร้นเช่นน้ัน
ถงึ กระน้ัน--------
พวกเรากด็ นั ประสบความสา� เรจ็ ในการพชิ ติ ทมี “เรยี วครุ นั ” ได้
ง่ายดายเหมอื นท่ีพยายามมาหมดความหมาย
เยน็ ไว้ ใช ่ เยน็ ไว้
ผมค่อยๆ ลอง ‘วิเคราะห์ประเมิน’ อวตารของตัวเองอย่าง
ใจเยน็ ก่อนพบวา่ ความสามารถของมันมีพลังซึ่งอาจบรรลุไปถงึ แรงก ์ A
แมเ้ กนิ ครงึ่ จะเปน็ ผลมาจากการสวมใสอ่ ปุ กรณ ์ แตห่ ากสามารถ
ใชป้ ระโยชนจ์ ากมนั ได้อยา่ งเตม็ ทก่ี ค็ งไมม่ ีปัญหา
การท่ีเลเวลของร่างจริงส่งผลต่ออวตาร คือจุดที่ผมค�านวณ
ผิดพลาดในตอนแรก
แมไ้ ม่อาจใชส้ กิลได้ทัง้ หมด แตแ่ คม่ ี ‘จิตสือ่ สาร’ กับ ‘เร่งการ
คิดคÓนวณ’ พวกเรากม็ โี อกาสนา� ชัยในศกึ สงครามแล้ว

บทที่ 2 วนั คนื อันแสนโกล�หล 195

ในกรณีของผม ใชเ้ วทมนตรไ์ วจนเหมือนโกง
ผมใชเ้ วทมนตรไ์ มไ่ ดท้ งั้ หมดเพราะพลงั เวทไมพ่ อแตย่ งั มปี ญั ญา
รู้คิดอยู่ เลยใช้เวทมนตร์ได้เย่ียมยอดกว่าพวกผู้ใช้เวทประจ�าราชส�านัก
เปน็ ไหนๆ
นั่นคงตึงมืออีกฝ่ายมากเพราะผมปล่อยเวทมนตร์รัวๆ โดยไม่
ตอ้ งเสียเวลารา่ ยเวท
ฝมี อื ดาบของเวลโดรา่ เองกอ็ ยใู่ นระดบั เซยี นราวกบั มตี าหลงั ไมป่ าน

“ก๊ากฮา่ ฮ่าฮ่า “วิชาสสู้ ังหารสา� นกั เวลโดรา่ ” ทข่ี ้ามีนะ่ บรรจุ
เพลงดาบไว้นบั ไม่ถว้ นเลยละ โอ๊ะ อันนใ้ี ช้การไม่ได้เหรอ-------”
เวลโดร่าพล่ามอะไรบางอย่าง แล้วท�าท่าเลียนแบบวิทยายุทธ์
เหมือนในการต์ ูน ขณะท่ผี มก�าลังคิดวา่ เขาแค่ล้อเล่น กลบั ดเู หมอื นว่าจะ
มีวชิ าที่สามารถใช้การได้จรงิ ๆ
อยา่ งเวลโดรา่ น่ะม่ัวซวั่ มาต้งั แต่แรกแลว้
เพราะงั้นจะเกิดอะไรขึน้ ก็คงไม่แปลก
เรือ่ งท่ีผมคดิ เปน็ จรงิ เปน็ จังน้นั ดูงี่เงา่ ข้ึนมาทนั ตา
สว่ นมิลมิ
การเคลื่อนไหวของเธอรวดเร็วเป็นบ้า สมกับท่ีตัวเองพูดไว้ว่า
ชา� นาญเรอ่ื งความไว
เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองไวพอท่ีจะควบคุมแม้แต่ความเร็วซ่ึง
ปกตไิ มอ่ าจตามทนั ไดอ้ ยา่ งสบายๆ หมายความวา่ ถา้ สไลมฮ์ ดึ ขน้ึ มาจรงิ ๆ
ก็สามารถขยบั ได้รวดเร็วปานนนั้ เลยทเี ดียว
เธอไถลไปบนพน้ื อยา่ งไมส่ นใจแรงเสยี ดทาน ยดื หยนุ่ จนสามารถ
กระเด้งใส่ก�าแพงก่อนเข้าประชิดตัวศัตรู มิหน�าซ�้ายังใช้วิธีเดียวกันน้ีกับ
เพดานไดด้ ว้ ย ฉะนน้ั หากเปน็ มนษุ ยป์ ถุ ชุ นธรรมดาคงยากทจี่ ะสงั เกตเหน็
ผมเปน็ สไลมแ์ ทๆ้ ยงั ตอ้ งตกใจกบั วธิ กี ารโจมตที ไ่ี มเ่ คยมากอ่ นเลย

“วะฮะฮะฮะฮา่ ! ชา้ ชกั ชา้ จรงิ ๆ เจา้ พวกอดื อาด จงรบั การโจมตี

196

จากข้าไปซะ!!”
มลิ มิ ซงึ่ กา� ลงั ไดใ้ จเตม็ ท ่ี เขา้ จโู่ จมจากขา้ งหลงั แบบไรส้ มุ้ เสยี งลง
บนสนั คอฝา่ ยตรงขา้ มหนงึ่ ทดี ว้ ยเดธพกิ เคลิ โดยสว่ นใหญเ่ พยี งเทา่ นกี้ จ็ บ
การตอ่ ส้ไู ดแ้ ลว้
การโจมตีทางกายภาพไม่เป็นผล การจะให้เวทมนตร์ท�างานก็
จ�าเปน็ ต้องระบุเปา้ หมายด้วยสายตา
เม่ือคิดอย่างนี้แล้วการมีสไลม์แบบมิลิมมาเป็นศัตรูน้ันน่ากลัว
ทีเดยี ว
และผทู้ ท่ี า� หนา้ ท ี่ “ปดิ ทองหลงั พระ” คอยหนนุ หลงั ใหแ้ กเ่ วลโดรา่
กบั มิลมิ กค็ ือรามริ สิ

“โอ้วว--------!! ขา้ จะแสดงพลงั ให้ดเู ปน็ ขวัญตาาา!!”
พอเจอศตั รูปุ๊บรามิรสิ จะวงิ่ ไปหากอ่ นใคร การท้ารบซึง่ ๆ หนา้
คือสไตลก์ ารตอ่ สขู้ องเธอ
ตามปกตินเ่ี ป็นการตดั สินใจทีแ่ ย่ และโง่เขลาโดยแท้
แตส่ า� หรับพวกเรา การจู่โจมแบบนีน้ ะ่ ถูกต้องแลว้ เตือนก่ีหน
เธอกลับไม่เคยปรับปรุง ผมจึงใช้ประโยชน์จากมันเสียเลย เรียกง่ายๆ
วา่ เปน็ กลยทุ ธท์ เี่ อารามริ สิ ออกไปลอ่ โดยม ี 3 คนทเี่ หลอื เขา้ โจมตชี อ่ งโหว่
นั่นเอง
โดยท่ัวไปคงใช้ไมไ่ ด้ผลงา่ ยๆ
ทวา่ รามิริสจะอาละวาดแบบไมส่ นใจการป้องกนั
พาชดุ เกราะตวั โตเขา้ ไปหาพลางเหวย่ี งเดธแอก็ ซไ์ ปมา พอผคู้ น
เหน็ แบบน้เี ขา้ ถึงไม่อยากกต็ อ้ งต่อสูก้ ับเธออย่างเสียมไิ ด้
รามริ สิ เพง่ สมาธอิ ยกู่ บั การโจมตเี พราะไมใ่ สใ่ จจะปอ้ งกนั แตเ่ ธอ
มคี วามตา้ นทานในการ ‘ลบลา้ งความเจบ็ ปวด’ จงึ สามารถโจมตตี อ่ เนอื่ ง
ไดโ้ ดยไม่มีอะไรมาขัดขวาง
แถมเกราะนั่นยงั ทนทานเปน็ อย่างมาก

บทที่ 2 วนั คืนอนั แสนโกล�หล 197