เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 10

กย็ ังไดใ้ ช่ไหมครับ มวี ิธแี บบน้ีเหมอื นกันแฮะ-------”
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า! ฉันตั้งใจจะพูดว่าต่อให้มียาฟื้นฟูแต่ถ้า

เล่นแรงไปก็ไมด่ ีตา่ งหากล่ะเฟ้ย!!”
จริงๆ นะ ชว่ ยหยดุ ทเี ถอะ
ถงึ ชนู ะจะยมิ้ นอ้ ยยม้ิ ใหญแ่ ลว้ ทา� ทา่ เหน็ ดว้ ย แตฮ่ นิ าตะกลบั มอง
มาด้วยสายตาทมิ่ แทง
แหงละ ผมไมไ่ ดม้ เี จตนาจะทา� รา้ ยอกี ฝา่ ยซงึ่ เปน็ ผหู้ ญงิ ขนาดนน้ั
อยู่แล้ว ย่ิงกรณีของเกรนด้ามันไม่ใช่ความรู้สึกท่ีไม่อยากคุย ผมคิดว่า
ตราบใดทีเ่ จรจากับเธอเราอาจจะไดอ้ ะไรกลับมาด้วยซ�า้

“เอาละ คณุ เกรนดา้ เราเจอกนั ครง้ั แรกรเึ ปลา่ นะ? ฉนั คอื จอมมาร
รมิ รุ ุ”

“-------- ไง ฉันเกรนด้า หนงึ่ ใน “สามเซยี นนักรบ” ลูกน้อง
ทา่ นฮินาตะทีย่ นื อย่ตู รงน้ัน”
แมแ้ ตเ่ กรนดา้ เองยงั ดทู า่ จะรวู้ า่ ตอ่ ใหล้ อ้ เลน่ หรอื เจรจากบั โซเอย์
ไปกค็ งไม่เปน็ ผล
เธออาจพิจารณาแล้วว่าตอบค�าถามผมไปเลยจะดีกว่า ถึงได้
ยอมบอกแค่ชอื่ ออกมาตรงๆ
เกรนด้ารู้จักดิอาโบล ซึ่งจินตนาการได้เลยว่าเธอน่าจะหนีไป
เพราะเห็นว่าตนคงไมช่ นะ
คนท่ีร้องตะโกนออกมาเองว่าฆ่าฉันเถอะ มีไม่มากนักหรอกท่ี
อยากตายจริงๆ พอเห็นท่าทีกระเสือกกระสนอยากจะมีชีวิตรอดนั่นแล้ว
ผมจงึ มน่ั ใจ
ย่ิงไปกว่าน้ัน ผมยังติดใจสาเหตุท่ีท�าให้เกรนด้าทรยศหักหลัง
ฮนิ าตะอกี ดว้ ย
ตอ่ ใหเ้ ธอไมป่ รปิ ากพดู เกยี่ วกบั ตวั ผวู้ า่ จา้ งในคดลี อบสงั หารครงั้ น ้ี
คดอี น่ื กน็ า่ จะเกดิ จากคนละสาเหตกุ นั อยดู่ ี ผมไมร่ หู้ รอกวา่ เกรนดา้ จะยอม

398

บอกความจริงถึงข้นั ไหน ยงั ไงซะก็ถามเท่าท่ีถามไดก้ อ่ นแลว้ กัน

เมอื่ คดิ ดังนน้ั ข้นั แรกผมจึงเริ่มสอบถามอยา่ งเปน็ มิตร
“คราวนค้ี นทเ่ี ธอเลง็ ไวค้ อื เจา้ ชายเอลรคิ ฉนั เขา้ ใจไมผ่ ดิ ใชไ่ หม?”
“ออื ”
“เหตุจูงใจก็เพ่ือให้ดูเหมือนว่าฉันเป็นคนฆ่า จะได้ถอดถอน

พวกเราออกจากนานาประเทศฝัง่ ตะวนั ตก ถูกต้องรึเปลา่ ?”
“คงงน้ั มง้ั ฉนั ไมไ่ ดถ้ ามถงึ เหตผุ ลซะดว้ ยสิ แคไ่ ดร้ บั คา� สงั่ มาแลว้

ทา� ตามนัน้ เฉยๆ”
อยา่ งนีน้ ี่เอง ทา่ ทางเธอไมน่ ่าจะโกหก

“ต่อไปขอฉนั ถามบ้างได้ไหม?”
คนทเ่ี อย่ ขึน้ มาคอื ฮินาตะ เกรนด้าตวั แข็งท่ือราวกบั พรนั่ พรึง

“มอี ะไรวา่ มา?”
“ฉันยกเมืองท่าค้าขายให้เป็นเขตปกครองของเธอ พร้อมจัด
เตรียมสภาพแวดล้อมให้เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ ฉันเคยบอกเธอว่า
‘อย่าไปฟังค�าพดู ของพวกพ่อค้า’ แตต่ อนนนั้ เธอคงไปพัวพนั กบั เรื่องนี้
มาก่อนแล้วใชไ่ หม?”
“โนคอมเมนต์แล้วกันเนอะ”
“เธอหักหลังพวกเรามาต้ังแต่แรกเลยสินะ? ที่ท�าไปเพราะถูก
เขาสง่ั มาใชไ่ หม?”
“-------- โนคอมเมนต”์
“ฉันว่าพวกท่ีอยู่เบ้ืองหลังเธอ ต้องเป็นคนที่คอยบงการสภา
แน่ๆ แต่ตัวจริงคือใครกนั ละ่ ?”
“...”
“ฉนั นกึ อยแู่ ลว้ ละวา่ มอี ะไรไมช่ อบมาพากล เพราะการเคลอ่ื นไหว
ของสภาบางครง้ั ดเู หมอื นจะจบั จอ้ งอยกู่ บั ทศิ ทางของศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธิ์

บทท่ี 4 ธ�ตุแท้ของผู้ชักใย 399

แหง่ ทิศประจมิ เหน็ ได้ชดั เลยว่าต้องมีสายแฝงตวั อยู่ และคนท่ีฉันสงสัย
กค็ อื เธอนน่ั แหละ เธอมโี อกาสไถบ่ าปขอแคร่ ะบตุ วั คนจา้ งมากพ็ อ ฉนั ยอม
ลดโทษใหห้ นง่ึ กระทงเลยก็ไดน้ ะ?”

“กบ็ อกแล้วไงวา่ โนคอมเมนต์ไง!!”
“ได้ ถ้าง้นั ขอ้ สดุ ท้าย เธอศรัทธาในตวั ท่านลูมินัสรเึ ปลา่ ?”
“ชิ พระเจ้าอะไรน่ันน่ะไม่มีอยู่จริงหรอกนะ ถ้าจะให้เชื่อเรื่อง
พรรค์นน้ั ละกต็ ้องเอาเงินมาแล--------”
เส้ียววินาทตี อ่ มา ฮนิ าตะฟันเรเปียรอ์ อกไป
เกดิ เสยี งกงั วานดงั ขน้ึ ดาบโชคโุ ตะของผมรบั คมดาบเรเปยี รเ์ อา
ไวไ้ ด้
“เดี๋ยว ฮินาตะ! ออ่ นหดั ชะมัด นี่เธอไมไ่ ดม้ าสอบสวนแต่กะจะ
ฆา่ เขางั้นเรอะ!?”
“--------ฉนั ไม่ได้มเี จตนาอยา่ งนั้นสักหน่อย?”
“โกหก! เธอคิดแตจ่ ะฆา่ เขาเตม็ ทเี่ ลยต่างหาก!!”
ให้ตายสิ ประมาทไม่ไดเ้ ลย
เมอ่ื กี้ฮินาตะตงั้ ใจจะฆา่ เกรนด้าจรงิ ๆ
เพราะเตรยี มเฝา้ ระวงั อยกู่ อ่ นแลว้ ผมจงึ ตงั้ รบั ไดอ้ ยา่ งทนั ทว่ งที
แต่เรากเ็ กือบจะเสียแหลง่ ขอ้ มูลอันล้�าคา่ ไป
“ไมเ่ ปน็ ไรหรอกคะ่ ทา่ นรมิ รุ ุ ขา้ ทา� การทดสอบเวทคนื ชพี เรยี บรอ้ ย
แลว้ ”
ชนู ะย้ิมหวาน
“ใช่แลว้ ละริมรุ ุ ฉนั เองก็ใช้ปาฏิหาริย์แหง่ พระเจ้า : รเี ซอเรคชั่น
(ฟน้ื คนื ผวู้ ายชนม)์ ได้ เพราะง้นั มันไมม่ ีปัญหาอะไรเลย”
ผมเริม่ ไมร่ แู้ ลว้ ว่าการเลน่ ละครตบตาน่จี ะไปสิ้นสุดที่ตรงไหน
ฮนิ าตะเองยงั ถงึ กบั ออกปากพดู เรอื่ งนนั้ ตอ่ จากชนู ะ แตผ่ มกลบั
รู้สึกว่ามันไมถ่ ูกต้องทจ่ี ะฆา่ คนเพราะฟนื้ คนื ชพี ใหเ้ ขาได้อย่ดู ี

400

---------ผมรสู้ ึกแบบนนั้ แตว่ า่ ถ้าไปตามหลักการแล้วผมก็เหน็
ดว้ ยกับทัง้ ค ู่ แปลกดเี หมอื นกนั

“ยังไงฮินาตะกช็ ่วยเงยี บแล้วดูอยเู่ ฉยๆ หนอ่ ยนะ”
เปล่ียนตวั ผเู้ ล่น
ขนื ปลอ่ ยไวแ้ บบนคี้ งไมด่ แี น ่ ผมเลยตอ้ งขอใหฮ้ นิ าตะคลายความ
โมโหลงก่อน
เพราะง้นั จึงถงึ ตาผมอีกคร้งั
เอาละ คณุ ราฟาเอล ออกโรงได้!

《-------- รับทราบ》

คณุ ราฟาเอลตอบรับผมอยา่ งน่าพอใจ
สว่ นผมกเ็ อ่ยความคดิ เขาออกมาตรงๆ

“มืออาชีพอย่างเธอ ต่อให้ขู่ว่าบอกข้อมูลมาซะเถอะก็คงไม่มี
ประโยชนห์ รอกม้งั เพราะง้ันอยูเ่ งียบๆ แลว้ ฟงั ท่ีฉนั พูดกพ็ อ”
โฮ ่ อย่างนี้น่ีเอง
พดู สง่ิ ทจ่ี ะทา� ใหอ้ กี ฝา่ ยตน่ื กลวั แลว้ อา่ นประเมนิ ขอ้ มลู จากสหี นา้
ของพวกเขา แบบนน้ั สนิ ะ?

“ท�าหน้านง่ิ ให้ตายกไ็ ม่ได้ผลหรอก”
“ฮึ่ม อย่ามาดูถูกกันหน่อยเลย ไม่จ�าเป็นต้องให้นายมาบอก
ฉันน่า!”
อืม เกรนด้าเองกเ็ อากบั เขาด้วย
สงสัยจริงๆ วา่ ศึกนใี้ ครกนั จะเปน็ ผชู้ นะ?
ผมคิดเชน่ น้นั ราวกับว่ามันเปน็ เร่ืองของคนอน่ื
“มีหลายครั้งที่ยูนีคสกิลฝังรากลึกอยู่ในดวงวิญญาณของเรา
ตัวเธอเองก็ยอ่ มไม่ตา่ งไปจากนน้ั ดเู หมือนมันจะผกู ตดิ กับดวงวิญญาณ

บทที่ 4 ธ�ตุแท้ของผชู้ กั ใย 401

เธอด้วยพลังอันแนว่ แน”่
“เห เพ่ิงเคยไดย้ นิ ครั้งแรกเลยนะเนีย่ แลว้ ยงั ไงล่ะ?”
“อมื ตอนประชมุ กนั อยเู่ มอื่ กี้ มสี มาชิกสภาที่เปล่ยี นไปเพราะ

“ความโลภ” อยูม่ ากมายทเี ดียว”
“หืมม...”
“ “ความโลภ” นนั่ นะ่ เป็นสิ่งทีถ่ ูกปลกู ฝังเอาไวอ้ ยา่ งไม่เตม็ ใจ

เน่ืองจากมันมีอิทธิพลซ่ึงส่งผลต่อดวงวิญญาณ ฉันเลยเดาได้ว่าพวก
สมาชกิ สภานา่ จะไดร้ บั ผลกระทบนนั้ เขา้ ใหแ้ ลว้ ”

“...”
“เกรนด้า เธอเองกอ็ ยใู่ ต้อา� นาจของมนั เหมอื นกัน”
“ว่าไงนะ?”
“แตใ่ นกรณขี องเธอ ดเู หมอื นวา่ ดวงวญิ ญาณจะไดร้ บั การคมุ้ ครอง
จากยนู ีคสกลิ ที่มอี ยู่ เธอเลยไม่ได้เปล่ยี นแปลงไปซะหมดยังไงล่ะ”
“อึก--------”
คงเพราะเถยี งทผี่ มพดู ไม่ออก เกรนด้าจงึ ไดแ้ ตจ่ อ้ งมองมาโดย
ปราศจากถอ้ ยคา� ใดๆ
จะวา่ ไงด ี ทพี่ ดู ๆ ไป ผมเองกเ็ พงิ่ เคยไดย้ นิ เปน็ ครง้ั แรกเหมอื นกนั
“และแมแ้ ต่ยูนคี สกลิ ท่แี สนวเิ ศษขนาดนั้น ก็ยังมคี นท่ีมองเห็น
การมีหรือไมม่ อี ยขู่ องมันไดอ้ ยา่ งทะลปุ รุโปรง่ อยดู่ ี”
“--------‘เนตรวิเคราะห’์ ใชไ่ หม?”
“นนั่ สนิ ะ ทีข่ ึน้ ช่อื คงเป็น ‘เนตรมังกร’ ของมิลิมละมง้ั ฉันเอง
ก็ไม่คอ่ ยร้ลู ะเอียดนกั หรอก แต่ตา� นานเลา่ ขานที่ว่า “จอมมารมิลมิ มอง
เหน็ ทุกสงิ่ ” ยงั มหี ลงเหลอื อยู่เลยน่ีนา? เรื่องน้นั ทา่ ทางจะจริงอยา่ งท่เี ขา
ลอื กนั ไว้ มลิ มิ มกั จะระบไุ ดว้ า่ อกี ฝา่ ยถอื สกลิ สายไหนเพยี งแคม่ องดว้ ยตา
เทา่ นั้น”
มนั เปน็ ความจรงิ

402

แตถ่ งึ จะพดู อยา่ งนนั้ ดเู หมอื นวา่ เธอจะมองสายเบอ้ื งลกึ ไมอ่ อก
หากอีกฝ่ายไม่เอาออกมาใช้กไ็ มม่ ที างอา่ นข้อมูลของพวกเขาได้
ทว่าเธอสามารถอ่านระดบั ความแขง็ แกรง่ ของสกิลอกี ฝ่าย และ
ทา่ จะแบง่ ได้ด้วยวา่ เป็นเอก็ ซ์ตรา้ หรือยนู คี สกิล
เพียงแต่ในกรณีท่ีบุคคลมียูนีคสกิลมากกว่า 2 สกิลขึ้นไป
พวกรายละเอียดปลีกย่อยอย่างเป็นยูนีคทรงพลังอันเดียวใช่ไหม หรือ
ครอบครองมากกวา่ 2 สกลิ หรือเปลา่ คงยากจะตดั สนิ อยลู่ ะนะ
ทีจ่ ะบอกคือผมเองกเ็ ป็นเหมือนกัน
ความแม่นย�าของ ‘วิเคราะห์ประเมิน’ ในตัวผมดีข้ึนกว่าเก่า
ตอนนผ้ี มสามารถมองเหน็ สกลิ ของอกี ฝ่ายได้ลางๆ แลว้
แถมยงั รอู้ ีกว่าพวกเขาอ�าพรางสกิลเพอ่ื มาใช้ในการดวลได้ด้วย
เหมอื นอย่างทีก่ ี ครมิ สนั เคยปิดบงั ปรมิ าณพลงั งานของเขา
ตอนทเี่ จอกบั ก ี ผมยงั คดิ วา่ ตอ้ งแยกสกลิ ออกมาจากตวั เองเสยี
กอ่ นจึงจะอา� พรางมันได้
แตม่ ันกลับไม่เปน็ เชน่ น้นั
ดงั ทผ่ี มพดู ไปเมอื่ ก ้ี หากบม่ เพาะสกลิ ‘วเิ คราะหป์ ระเมนิ ’ มาเปน็
อยา่ งด ี จะสามารถดูออกวา่ มสี กลิ หรือไม่
ตอนน้ีพอมาลองคดิ ดู ผมน่ะชา่ งโชคดีจรงิ ๆ ดว้ ยความที่มีอลั ติ
เมทสกลิ (ความสามารถข้นั สดุ ) อยถู่ ึง 4 สกิล สา� หรบั กแี ลว้ เขาคงมอง
วา่ ผมเปน็ ค่ตู อ่ สูท้ ไ่ี มค่ วรประมาทอยา่ งแนน่ อน
ท่ีต้องปิดเป็นความลับอย่างเด็ดขาดคือเรื่องของ ‘ราฟาเอล’
เพราะฉะน้นั หลงั จากนี้ผมจะจา� เอาไว้ใหข้ ้นึ ใจ
และการอ�าพรางสกลิ ซงึ่ ผมคดิ ว่าเปน็ ไปไมไ่ ด้นนั้ ความจรงิ แล้ว
มนั ท�าได้
กรณีที่หมั่นฝึกฝนทักษะและเป็นเจ้าของสกิลอย่างเต็มตัวจะ
สามารถบดบังสกลิ สายวิเคราะหไ์ ด้

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ท้ของผ้ชู กั ใย 403

แมจ้ ะยงั ไมส่ มบรู ณพ์ รอ้ ม แตข่ อ้ มลู นกี้ เ็ ปน็ ผลสรปุ จากการทดลอง
หลายต่อหลายอยา่ งของผม

“นายอยากพดู อะไรกนั แน?่ ฉนั มยี นู คี สกลิ ตดิ ตวั อยจู่ รงิ ๆ เพราะ
งนั้ เลยไมถ่ กู “ความโลภ” ครอบงา� ไปซะหมด แตน่ นั่ มนั หมายความวา่ ไงละ่ ?”
ผมเวน้ ชว่ งไปเลก็ นอ้ ย เกรนดา้ จงึ ถามกลบั มาราวกบั หมดความ
อดทน
พอได้ยินว่า “ความโลภ” สง่ ผลต่อตนเองเข้าให้ เจา้ ตวั เลยทน
อยู่เฉยไมไ่ หวแลว้ กระมัง
ผมอยากใหค้ า� ตอบเรว็ ๆ เหมอื นกนั แตค่ า� อธบิ ายของคณุ ราฟาเอล
ค่อนข้างยากไปหน่อยละนะ คงต้องใช้เวลาพอสมควรผมถึงจะท�าความ
เขา้ ใจแล้วกลัน่ ออกมาเป็นค�าพูดของตัวเองได้

《ขอ้ เสนอ ตอ้ งการเปดิ ใชง้ าน ‘เรง่ การคดิ คÓนวณ’ หรอื ไม?่
YES/NO》

มีเจ้านนั่ อยูด่ ว้ ยนีน่ า
ผมเพง่ จติ ในใจว่า YES พลางคดิ วา่ ถ้าใชม้ ันแตแ่ รกกส็ ้นิ เรอ่ื ง
จากนไี้ ปเรามาเลน่ งานเกรนดา้ แบบไมย่ ้งั จนเธอไมเ่ หลอื จังหวะ
ใหห้ ายใจกันเลยดีกวา่

“เธอจะถกู ความโลภครอบงา� หรอื ไมม่ นั ไมเ่ กยี่ วอะไรกบั ฉนั แตท่ ่ี
แนๆ่ อยา่ งหนงึ่ กค็ อื ประเดน็ ทผ่ี วู้ า่ จา้ งของเธอถอื ครองยนู คี สกลิ ซง่ึ คอ่ นขา้ ง
ทรงพลงั อยู่ ถูกต้องใชร่ เึ ปลา่ ?”

“โนคอมเมนต์------- อยากจะบอกงี้เหมือนกันแต่เร่ืองนั้นก็
ยอมรบั แหละนะ”

“ขอบใจ งนั้ ตอ่ จากเมอื่ ก้ี ในงานเทศกาลเปดิ ประเทศคราวกอ่ น
ก็มีคนที่ถูกความโลภครอบง�าอยู่เหมือนกัน หมอน่ันช่ือไก ชูนะจัดการ

404

ลงโทษเขาไปเมื่อตอนเทยี่ งทผ่ี ่านมา แขกผู้มาเยือนรายอน่ื ๆ ไมไ่ ด้รบั ผล
กระทบ แต่มพี ่อค้าบางส่วนได้รบั อิทธพิ ล ในกรณที ต่ี ้องการครอบง�าเป้า
หมายจา� นวนคอ่ นขา้ งมาก เปน็ ไปไดส้ งู วา่ ตวั คนบงการอาจอยไู่ มไ่ กล ฉนั
คิดอยา่ งน้นั นะ”

“...”
ถ้าถูกครอบง�าเตม็ ตวั แบบเดียวกับไกยงั วา่ ไปอยา่ ง ทวา่ หากท้ิง
ระยะห่างออกมาผลกระทบจากสกิลย่อมเบาบางลง
สกิลของมาซายูคิก็ทรงพลังไม่แพ้กัน แต่รายนั้นการที่ข่าวลือ
สะพดั ออกไปกลบั สง่ ผลกระทบอยา่ งยงิ่ ยวดเลยทเี ดยี ว ดว้ ยความทมี่ ขี อ้ มลู
พนื้ ฐานอยกู่ อ่ นแลว้ ผมจงึ สามารถมองเหน็ การแพรก่ ระจายแบบไมต่ ง้ั ใจ
ของเจ้าตวั ได้นั่นเอง
อทิ ธพิ ลของ “ความโลภ” ขน้ึ อยกู่ บั ประสทิ ธภิ าพของสกลิ ลว้ นๆ
หลังจากนั้นรู้สึกว่าจะใช้วาทศิลป์หรืออะไรก็ตามแต่มาท�าให้เป้าหมายได้
รับผลกระทบรนุ แรงขึน้
กล่าวคือ หากบอกว่ามีโอกาสสูงท่ีคนบงการจะเข้ามาร่วมงาน
เทศกาลเปดิ ประเทศด้วย ก็สามารถยอมรบั ได้แบบไม่มเี ง่ือนไข
ถา้ เปน็ อยา่ งนน้ั จรงิ ผมกพ็ อจะรตู้ วั ผตู้ อ้ งสงสยั แลว้ เพราะอกี ฝา่ ย
ดมู พี ริ ุธ ผมจึงไหว้วานโซเอย์ไปทา� การสา� รวจมาให้

“เธอเคยได้ยินช่ือ มารอิ าเบล รอสโซบ้างไหม?”
คณุ ราฟาเอลนตี่ รงประเดน็ ดจี รงิ นะ เขาเลอื กหยบิ ชอ่ื นน้ั ออกมา
จากรายงานการส�ารวจของโซเอยไ์ ด้อย่างเหมาะเจาะเลยทเี ดยี ว

“--------- !!”
ทัง้ ท่ตี ้ังใจจะเกบ็ เป็นความลับไปเรื่อยๆ ทว่าเกรนด้ากลับแสดง
ทา่ ทตี อบสนองเลก็ นอ้ ยออกมาให้เห็น
แปลว่าเธอตอ้ งรู้จักแหงๆ

“ระบบ ‘วเิ คราะหป์ ระเมนิ ’ ของฉนั นสี่ ดุ ยอดไปเลยเนอะ ไมใ่ ช่

บทที่ 4 ธ�ตุแท้ของผู้ชกั ใย 405

แคม่ องออกวา่ มหี รอื ไมม่ สี กลิ เพยี งอยา่ งเดยี ว แตม่ นั ยงั สมั ผสั ไดถ้ งึ สญั ญาณ
ของความพยายามท่ีจะปิดบังอะไรบางอยา่ งด้วย และในงานเทศกาลเปดิ
ประเทศฉันจับสัมผัสท่ีผิดสังเกตได้ ซึ่งหนึ่งในน้ันก็คือสาวน้อยท่ีชื่อ
มาริอาเบลนั่นแหละ”
ขณะก�าลังฟังสง่ิ ทผี่ มพดู สีหนา้ ของเกรนด้ากลบั ค่อยๆ แยล่ ง
เรือ่ ยๆ
เหง่ือที่ไหลลงมาตรงแก้มนั้นเป็นเหงื่อจากความหวาดกลัวหรือ
เหงอ่ื ทวั่ ๆ ไปกนั แน ่ แตไ่ มว่ า่ จะอยา่ งไรกต็ าม เธอดคู อ่ นขา้ งประหมา่ ทเี ดยี ว

“กะ แก--------”
“มารอิ าเบล รอสโซงนั้ เหรอ? รอสโซ ตระกลู รอสโซสนิ ะ แบบน้ี
นเี่ อง”
“เฮือก!?”
ฮนิ าตะพดู ข้ึนขดั เกรนด้าผกู้ า� ลังจะเอย่ บางส่ิงบางอย่างออกมา
ปกตผิ มควรจะโกรธไปแลว้ ทเี่ ธอเข้ามาขดั ความคิดเหน็ แต่พอ
เหน็ สีหน้าของฮินาตะเข้าให ้ เลยคิดไดว้ า่ ไม่จา� เปน็ ตอ้ งท�าแบบนัน้
เพราะถึงอย่างไรฮินาตะก็ท�าท่าเหมือนจะไขปริศนาท้ังหมดได้
แลว้ น่ันเอง
มหิ นา� ซา้� มองยงั ไงทา่ ทางของเกรนดา้ กด็ แู ยอ่ ยา่ งเหน็ ไดช้ ดั อยดู่ ี
“แกรนเบล รอสโซ อดตี วรี บรุ ษุ “ผกู้ ลา้ ” ซง่ึ เปน็ ผกู้ อ่ ตง้ั ตระกลู
รอสโซ เธอก็ย่อมรู้อยู่แล้วสินะเกรนด้า เร่ืองที่ตัวจริงของแกรน
(ปรมาจารยว์ นั อาทติ ย)์ หวั หนา้ แหง่ “วนั ทงั้ เจด็ ” คอื แกรนเบลนะ่ ------”
ดูเหมือนว่าสุดท้ายฮินาตะก็ค้นเจอความจริงอย่างท่ีผมคิดไว้
ไม่มผี ดิ
จากข้อสันนษิ ฐานทก่ี ล่าวมา ผมเร่ิมเห็นความเชอ่ื มโยงระหว่าง
ผูอ้ ยูเ่ บือ้ งหลงั เรอื่ งนีแ้ ลว้
““วนั ทั้งเจ็ด” ทวี่ ่านัน่ หมายถึงไอ้พวกกอ่ นหนา้ นส้ี ินะ ไดย้ นิ ว่า

406

ทกุ คนตายหมดแลว้ แตต่ อนนเ้ี จา้ คนชอ่ื แกรนเบลยงั มชี วี ติ อยอู่ กี เหรอ?”
“นิโคลัสบอกว่าเขาปลิดชีพพวกน้ันไปแล้ว แต่ก็เป็นพวกคน

พิลึกพิลั่นที่กุมอ�านาจศาสนจักรศักดิ์สิทธิ์แห่งทิศประจิมมาตั้งไม่รู้กี่ร้อย
ปีนน่ี ะ ถึงรอดตายก็คงไม่แปลกหรอก”
มารอิ าเบลซงึ่ เขา้ ใจกนั วา่ เปน็ ผมู้ ากพรสวรรคท์ มี่ รี ากเหงา้ มาจาก
“ความโลภ”
แกรนเบล รอสโซ บรรพบรุ ุษผูใ้ ห้กา� เนิด-------- ไมส่ ิ หัวหน้า
แกรนแหง่ “วนั ท้งั เจ็ด”
เขา้ ใจแลว้ ถา้ จะบอกวา่ แกรนเปน็ ดง่ั สตั วป์ ระหลาดทม่ี ชี วี ติ รอด
ยาวนานนบั รอ้ ยๆ ป ี กม็ โี อกาสสงู ทเ่ี ขาจะกมุ บงั เหยี นของสภาเชน่ เดยี วกนั

“แปลว่าคนท่ีชกั ใยอยเู่ บือ้ งหลงั ก็คือแกรนสนิ ะ?”
“นา่ จะอยา่ งนน้ั เขาคงใชค้ นมพี รสวรรคแ์ ขง็ แกรง่ ทช่ี อื่ มารอิ าเบล
แล้ววางแผนอะไรบางอยา่ งอยู่แน่นอน”
ทง้ั ผมและฮนิ าตะเลกิ สนใจเกรนดา้ พรอ้ มเอาขอ้ มลู ของแตล่ ะคน
มาประกอบเขา้ ด้วยกนั
ค�าตอบที่ได้ออกมาไมต่ า่ ง
เกรนด้าหมดประโยชน์ซะแลว้
“เจบ็ ใจนกั !! ฉนั ยงั ไมท่ นั ไดพ้ ดู อะไรแทๆ้ ทา� ไมถงึ รกู้ นั ขนาดน้นั
เล่า!? ไม่ตลกเลยนะ แบบนี้ก็เหมือนว่าฉันคายความลับออกมาเอง
น่ะเซ-่ ------!!”
อมื มม เสียใจดว้ ยนะ
คงไดแ้ ต่บอกวา่ คู่ต่อสเู้ ลวรา้ ยเกินไป
คณุ ราฟาเอลนะ่ ยอดเยย่ี มจะตายไป เขาไมใ่ ชค่ แู่ ขง่ ทเ่ี ธอจะเอาชนะ
ไดห้ รอก
“ถึงจะพูดอยา่ งนัน้ ก็ชว่ ยไมไ่ ด้หรอกนะ”
“สมควรแลว้ ละเกรนดา้ กเ็ หมาะกบั จดุ จบของคนทรยศดไี มใ่ ชร่ ไึ ง”

บทที่ 4 ธ�ตุแทข้ องผชู้ กั ใย 407

“บัดซบ ขนื เปน็ แบบน้ี ขืนเปน็ แบบน้ตี ้องโดนฆา่ แน.่ ..”
พอเห็นเกรนด้าพึมพ�าด้วยใบหน้าถอดสี ผมก็นึกสงสารขึ้นมา
นดิ หน่อย
อยา่ งวา่ แหละนะ ผมไมค่ ดิ จะฆา่ เธออยแู่ ลว้ แถมยงั ตงั้ ใจวา่ หลงั
จากไดข้ อ้ มลู มาจะสง่ ตอ่ ใหอ้ าณาจกั รอนิ กราเซยี อกี ดว้ ย แตข่ นื เปน็ แบบนนั้
มหี วังเธอต้องโดนลงโทษแหงๆ
ระดับเกรนด้าถ้าคดิ จะหนีกย็ อ่ มได้ แตจ่ ากทา่ ทีทด่ี ตู ่ืนตระหนก
มาจนถึงตอนน้ี สงสยั อีกฝ่ายคงจะแข็งแกร่งไม่เบา

“มารอิ าเบลนนั่ แข็งแกรง่ ขนาดนนั้ เลยเหรอ?”
ผมลองถามออกไปด้วยความสงสัย

“--------ปญั หามนั ไมไ่ ดอ้ ยตู่ รงนน้ั หรอก เพอ่ื ปอ้ งกนั การขดั ขนื
“ผถู้ กู อญั เชญิ ” อยา่ งพวกเราเลยโดนผกู มดั ไวก้ บั พธิ กี รรม เพราะงน้ั วนิ าที
ทถี่ กู ตดั สนิ วา่ ทรยศหกั หลงั ดวงวญิ ญาณกจ็ ะสลายกลายเปน็ ผยุ ผง ขนื เปน็
แบบน้นั คงจบกนั ละนะ”
เอ่อ น่ันมันก็...

“หมายความว่าเธอไม่ได้ตั้งใจหักหลังท่านลูมินัสด้วยตัวเอง
แต่ทา� ไปเพราะขดั ขนื ไมไ่ ดเ้ ท่านัน้ เหรอ?”

“เรื่องน้ีมันพูดยาก ฉันเคยนึกอยากจะพึ่งพิงความกรุณาของ
พระผู้เป็นเจ้าอยู่เหมือนกัน แต่เพราะท่านแกรนเบลคอยจับตามองอยู่
ตลอดเวลา ลึกๆ ในใจฉนั เลยคดิ ว่าตวั เองคงท�าอะไรไมไ่ ดแ้ ลว้ ละนะ”
พอได้ยินแบบนั้น ผมจึงรู้สึกว่าเธอมีจดุ ทนี่ ่าเห็นใจอยูบ่ า้ ง
ฮนิ าตะยงั คงจอ้ งมองเกรนดา้ ดว้ ยสายตาเยน็ ชา ทวา่ โทสะทา่ ทาง
จะเบาลงกวา่ ตอนแรก เธอดอู ยากฆา่ เกรนด้าน้อยลงไปนิดหน่งึ แลว้

“ความเมตตาจากพระเจา้ กช็ ว่ ยอะไรไมไ่ ดจ้ รงิ ๆ แหละนะ มนษุ ย์
ท่ีถูกท�าลายดวงวิญญาณจนกลายเปน็ ผุยผง ตอ่ ให้ใช้รเี ซอเรคชั่น ก็คงไม่
ฟืน้ ขึ้นมา”

408

อา ฮนิ าตะดจู ะมีมุมออ่ นโยนกบั เขาเหมือนกนั
แมส้ หี นา้ ยงั คงเฉยชา แตเ่ ธอนา่ จะกา� ลงั ควานหาวธิ ใี นการชว่ ยเหลอื
เกรนดา้ อยู่
อย่างผมพอจะลบลา้ งพนั ธะนัน่ ออกไปไดบ้ ้างไหมนะ?

《คÓตอบ ไม่มีปัญหา ต้องการปลดพันธนาการหรือไม่?
YES/NO》

อา้ ว งา่ ยดแี ฮะ
และแล้วพันธะจึงได้ถูกลบล้างออกไปอย่างรวดเร็วเพราะเหตุน้ี
น่เี อง

＊

“จบแล้ว ยยั นัน่ มาริอาเบลนัน่ เข้ามาอ่านความคดิ ฉนั ต่อให้
ไม่คดิ ทรยศหักหลัง ฉนั กพ็ ังเพราะค�าตัดสินของยายน่นั อยู่ด”ี
เกรนด้าครา�่ ครวญด้วยความคับแคน้ ใจ
ผมเลยบอกเธอว่าได้ปลดเปล้อื งพนั ธนาการให้แล้ว

“หะ หาาา?”
“เอานา่ ไมม่ อี ะไรตอ้ งกงั วล เธอหมดหนา้ ทข่ี องตวั เองแลว้ ใชช้ วี ติ
ตามใจชอบได้เลย บางทีอีกฝ่ายกค็ งนกึ วา่ เธอตายไปแล้วละนะ”
“มะ ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องน้ัน นี่นายจะบอกว่าปลด
“ค�าสาป” บงการท่คี อยพันธนาการฉันออกไปแลว้ งนั้ เหรอ!?”
“อมื้ ใชแ่ ล้วละ ไมต่ อ้ งบอกก็รสู้ นิ ะวา่ ถา้ คดิ เป็นศตั รู พวกฉัน
ไม่เอาไวแ้ น”่
“อ่า หนน้ีฉันจะท�าไมร่ ไู้ มเ่ ห็นกแ็ ล้วกนั ขนื ยงั ถือโทษคนทรี่ มิ รุ ุ

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผชู้ กั ใย 409

ใหอ้ ภยั เดยี๋ วจะโดนเคอื งเอาได้ แตจ่ งจา� ไวใ้ หข้ น้ึ ใจวา่ เธอเคยหกั หลงั ทา่ น
ลูมนิ ัส ศาสนจกั รไมม่ ีวนั ยอมยกโทษใหเ้ ปน็ อนั ขาด”
เกรนด้าน่ะแกร่งจริง แถมยังอันตรายอีกด้วย แต่ตอนนี้พอ
หลดุ พน้ จากพนั ธนาการของคนอยา่ งมารอิ าเบล เธอควรหมดเหตผุ ลทจ่ี ะ
เปน็ ศตั รูกบั พวกผมได้แล้ว
แตถ่ ้าขืนยังจ้องปองร้ายกนั ถึงตอนนัน้ คอ่ ยจดั การซะก็สน้ิ เรอื่ ง
ผมไมค่ ดิ วา่ เธอทา� ตวั นา่ รา� คาญขนาดนน้ั ดว้ ย คราวนเี้ ลยตดั สนิ ใจยกโทษให้
หนนฮ้ี นิ าตะคงกะจะมองขา้ มไปเหมอื นกนั เธอตอ้ งคดิ วา่ ตวั เอง
ทนใจแคบกับลกู น้องทผ่ี มยกโทษใหอ้ ยคู่ นเดียวไม่ได้แน่
อยา่ งวา่ อกี นยั หน่งึ เกรนดา้ แคป่ ฏบิ ัตติ ามค�าส่ังเฉยๆ มิหน�าซ้า�
มนั ยงั ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งทเี่ ธอตดั สนิ ใจเองดว้ ย แตเ่ ปน็ เพราะตกอยใู่ ตอ้ ทิ ธพิ ลของ
แรงกดดนั จาก “ค�าสาป” ต่างหาก
ฉะนนั้ คร้ังน้ีเรามาตัดสินแบบหยวนๆ กันดกี ว่า

“อยา่ งทบี่ อก เธอไปไดแ้ ลว้ ละ หรอื ถา้ อยากอาศยั อยใู่ นประเทศน้ี
กต็ ามใจ แตถ่ า้ สร้างปญั หาเมอื่ ไหร่ ถงึ ตอนนนั้ --------”

“ดะ เดี๋ยวกอ่ นสิ--------เอย้ ชา้ ก่อนคะ่ !! จะปลอ่ ยฉนั ไปจรงิ ๆ
เหรอ?”

“อื้ม คิดวา่ คงไม่มเี หตผุ ลใหฆ้ ่าเธอแล้วละ”
“ถา้ ทา่ นริมุรบุ อกว่ายกโทษให้ พวกเราก็ไมม่ ีอะไรจะคา้ น”
“แหม อยา่ งเจ้าก็ไมเ่ หน็ อนั ตรายสักนดิ เลยนี่นา”
โซเอยก์ ับเบนิมารพุ ากันผสมโรงตอ่ จากผม
ถงึ วธิ ีพูดจะเป็นอย่างนัน้ แตใ่ จจรงิ พวกเขาคงไม่ขัดขอ้ งอะไร
เผลอๆ เขาอาจไมไ่ ดม้ องเกรนด้าเปน็ ตวั อันตรายจรงิ ๆ ด้วยซ้�า
เรอ่ื งนน้ั เปน็ ยังไงไม่แนใ่ จ แตก่ ค็ งจริงนนั่ แหละ
เพราะต่อให้เธอเอาจริงก็เอาชนะเบนิมารุไม่ได้อยู่ดี กับโซเอย์
นไ่ี มต่ ้องพดู ถึง

410

ตวั เกรนดา้ เองกเ็ หมอื นจะใชช้ วี ติ อยกู่ บั การเดมิ พนั เธอไมม่ ที าง
ยอมท�าเร่ืองไร้สมองอย่างเช่นเข้าไปเส่ียงประมือกับอีกฝ่ายที่ตัวเองสู้
ไม่ไหวหรอก ดังนัน้ การที่ผมปลอ่ ยเธอไปจึงไมเ่ ปน็ ปัญหาอะไรเลย
จู่ๆ เกรนด้าคุกเข่าลงตอ่ หนา้ ผมซง่ึ กา� ลังมองโลกในแง่ดี
จากนน้ั เอย่ บางสิง่ ทเ่ี หนอื ความคาดหมายออกมา

“ฉะ ฉนั มเี รอื่ งอยากใหช้ ว่ ย! ไวจ้ ะเลา่ ขอ้ มลู ทกุ อยา่ งทร่ี มู้ าใหฟ้ งั
ทงั้ หมดเลย เพราะงนั้ โปรดจา้ งฉนั หนอ่ ยจะไดไ้ หมคะ? งานคลกุ ฝนุ่ คลกุ ดนิ
หรอื อะไรก็ยอม ฉนั ขอรอ้ งละนะ!!”
พอไดย้ นิ ดังน้ันผมกับเบนิมารุจงึ หันมามองหน้ากนั
เอาไงด?ี
แลว้ แตเ่ ลยครับ
เราคยุ กันผา่ นสายตา
ถงึ บอกวา่ จะจ้าง ผมกไ็ ม่มีตังค์อยูด่ ี
แม้ค่าขนมของผมจะเพิ่มข้ึนบ้างแล้ว แต่ขนาดเงินเดือนพวก
ลกู น้องใหญๆ่ ยงั คดิ ไม่ตกอย่เู ลย
เป็นประเทศที่เรียกได้ว่า--------- เอารัดเอาเปรียบลูกจ้างพอ
สมควร

“อืมมม ฉันซ้ึงในความตั้งใจของเธอนะ แต่ว่าตอนนี้เรายังอยู่
ในขน้ั ขยายกจิ การ การวางแผนระบบมนั ลา่ ช้า เลยยังไมไ่ ด้จา่ ยเงนิ เดือน
พนักงานสักท.ี ..”
เวลาแบบนม้ี ีแต่ตอ้ งพน่ ออกมาให้หมด
เฉไฉไปคงไมม่ ีประโยชน์ ผมจงึ บอกกบั เธอตรงๆ

“--------เอะ๊ ?”
เกรนด้านง่ิ อ้งึ
แตท่ วา่
ค�าพดู ตอ่ มาของเธอกลบั ท�าให้ผมอึง้ ยิง่ กวา่

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผชู้ ักใย 411

“อ๋อ เรื่องน้ันฉันชินแล้วละ ฉันเคยประจ�าต�าแหน่งรูกจีเนียส
(กองพลรกั ษาพระองคใ์ นสงั กดั องคส์ นั ตะปาปา) ของจกั รวรรดศิ กั ดส์ิ ทิ ธ์ิ
ลเู บเรยี สมากอ่ น ซึง่ ทีน่ น่ั ก็ไม่จา่ ยเงินเดือนฉนั เหมือนกัน...”
ขนาดผ้เู ปน็ สดุ ยอดอยา่ ง “สามเซยี นนักรบ” ยงั ไมไ่ ดร้ ับค่าจา้ ง
เลยเหรอเน่ีย
ค่าตอบแทนเป็นส่ิงของท้ังหมด ส่วนเงิน แต่ละคนจะจัดหา
กันเองตามท้องถิน่
แตอ่ ย่างวา่ ชื่อเสยี งยังเอามาใชป้ ระโยชนไ์ ด้ แถมไปทีไ่ หนคน
ยอ่ มใหก้ ารตอ้ นรบั แบบอาคนั ตกุ ะอยแู่ ลว้
รู้สึกว่าจะได้เงินให้เปล่าในการเฝ้าตรวจตราอาชญากรรมด้วย
เท่านนี้ า่ จะกระชุ่มกระชวยพอสมควร

“เอ๋ งน้ั แปลวา่ ฮินาตะกไ็ ม่มเี งนิ เดือนเหมือนกนั เหรอ?”
งานเทศกาลคราวก่อนยงั เห็นจ่ายหนักอยเู่ ลยน่นี า?

“-------เชอะ ก็ใช่น่ะสิ ลูเบเรียสสง่ เสรมิ นโยบายเสมอภาค เรา
เลยไมม่ กี ารจา่ ยเงนิ สดอยา่ งเปดิ เผยยงั ไงละ่ ทกุ คนตอ้ งใชข้ องตา่ งเงนิ กนั
ท้งั น้ันแหละ”
ถึงจะตกใจ แตผ่ มก็โล่งใจอยนู่ ดิ หน่อย
อาณาจกั รลเู บเรยี สทมี่ ปี ระวตั ศิ าสตรอ์ นั ยาวนานยงั สามารถดา� รง
อยู่ได้แมไ้ ร้ซงึ่ เงนิ เดอื น ถ้าอย่างนั้นพวกผมคงไม่ตอ้ งรีบรอ้ นจดั ตั้งระบบ
หรอกมั้ง
พูดถึงกรณีของฮินาตะ ด้วยความท่ีเธอด�ารงต�าแหน่งในฐานะ
ผจู้ ดั การและอันดบั 1 แหง่ กองพลรกั ษาพระองคป์ ระจ�าหน่วยครูเซเดอร ์
เลยเหมือนอยู่ในจุดท่ีต้องคอยดูแลงบประมาณแห่งชาติไปด้วยอีกอย่าง
บรรดาค่าตอบแทนในการปราบปรามอสูรต่างๆ ยังท�าเงินได้ค่อนข้างดี
ทีเดยี ว

“ขนาดนนั้ แลว้ ยังใหฉ้ นั เลยี้ งข้าวอีกเรอะ?”

412

“หนวกหูน่าเรอ่ื งแค่น้ีเอง! ประหยดั ไง มันคอื การประหยัด”
ทีกบั เดก็ ๆ ยังใจป�า้ เล้ียงแทๆ้ แตพ่ อเป็นผมกลบั ขี้เหนียวซะง้นั
จะวา่ ไป ผมจา่ ยเงนิ รางวลั ใหโ้ ยลไมล์รึยังนะ?
ค�าถามดังกล่าวผุดข้ึนมาแบบไม่ได้ต้ังตัว ผมรู้สึกล�าบากใจ
เพราะยงั ไม่กล้าเอ่ยปากถาม ผมจงึ พับเก็บเรอ่ื งน้เี อาไวก้ ่อน

“ถงึ ยงั ไงชอื่ ฉนั กก็ ระฉอ่ นไปทวั่ นานาชาตติ ะวนั ตกแลว้ เพราะงนั้
ตอ่ ใหใ้ ชช้ วี ติ อย่างอิสระกไ็ ม่มีงานทา� อยูด่ ี ปา่ นน้ีคงไม่มีประเทศไหนยอม
จา้ งฉนั หรอก แถมตัวเองยังไมเ่ หมาะจะเปน็ นักผจญภัยอกี และทีส่ �าคัญ
อาณาจกั รนน้ี ะ่ เปน็ ผนู้ า� ดา้ นอารยธรรม ดงั นน้ั แคใ่ หข้ องประทงั ชวี ติ มาฉนั
ก็พอใจแล้วละ!”
จากท่ีเห็นท่าทางดิ้นรนของเกรนด้า ดูไม่เหมือนกับคนท่ีตั้งใจ
จะหลอกผมเลยสักนดิ
แถมยังมีเหตผุ ลที่พอเข้าใจได้อีกดว้ ย
ตอนท่ี “สามเซียนนักรบ” ถกู ลูเบเรียสออกไล่ล่า ดูยงั ไงกช็ วน
ใหค้ ดิ วา่ พวกเขาทรยศหกั หลงั พอเปน็ แบบนนั้ ยอ่ มไมม่ ปี ระเทศไหนอยาก
จา้ งงานบุคคลอันตรายอยแู่ ลว้
ต่อให้ปิดบังชื่อและไปเป็นนักผจญภัย ก็ต้องจับตามองอย่าง
ระมัดระวังเกิดพลาดท่าเผยตัวตนออกมา คงถูกลูเบเรียสหรือแกรนเบล
ไล่ล่า
เพราะฉะน้ันการปรึกษาเร่ืองใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอะไรนั่นเลย
เปล่าประโยชนส์ นิ ะ

“กจ็ รงิ ถา้ ไมไ่ ดร้ บั การช่วยเหลือจากใครเลยคงอยู่ยากละนะ”
“ใชไ่ หมลา่ ? เพราะงนั้ ขอรอ้ งละทา่ นจอมมาร! ทา่ นอาจไม่เชอื่
แต่ฉนั ขอสาบานด้วยความสตั ยจ์ ริง!!”
ผมเชือ่ เธอไดซ้ ะท่ีไหนเล่า
แต่ถึงอยา่ งน้ันกลับเกลียดไมล่ งยังไงไม่รู้

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผชู้ กั ใย 413

เพราะมาดแบบยายตัวร้ายที่โผล่ออกมาในหนังสายลับ ผมจึง
ไม่อาจปล่อยเธอใหค้ ลาดสายตาไปไดน้ ัน่ เอง

“โซเอย์ รบกวนหนอ่ ยได้ไหม?”
“ถา้ ทา่ นรมิ รุ ุต้องการแบบนัน้ ข้ากไ็ มข่ ดั หรอกครับ”
“ง้ันฝากด้วยละ โดนตลบหลังขึ้นมามันน่าร�าคาญ นายช่วย
เตรียมรบั มือกบั เรอ่ื งนี้ไว้ด้วยนะ”
“เข้าใจแล้วครับ ดูจากก�าลังต่อสู้อย่างเดียวก็สูงกว่าโซกะแล้ว
ข้าคดิ วา่ จะตัง้ หน่วยสบื ราชการลบั ในสังกดั ของข้าเสยี หน่อย”
“หน่วยสืบราชการลบั ทีร่ วบรวมเด็กเจา้ ปญั หาน่ะเหรอ?”
“อา่ พวกนนั้ แหละครบั เพราะขา้ กอ็ ยากจา้ งคนในพนื้ ทห่ี รอื หนว่ ย
สอดแนมไปรว่ มปฏบิ ัตกิ ารด้วยพอด”ี
โซเอยไ์ ตรต่ รองไวห้ ลายอยา่ งเหมือนกันแฮะ
ทดี อิ าโบลเองยงั ออกไปเสาะหาลกู นอ้ งมาไดเ้ ลย จะใหห้ า้ มโซเอย์
อยู่คนเดียวคงไมย่ ุติธรรม
ง้ันปล่อยให้เขาทา� ตามใจชอบแล้วกัน
“ฝากจดั การทง้ั หมดนนั่ แหละ! สว่ นเรอื่ งงบประมาณนายไปปรกึ ษา
กบั โยลไมลด์ กู ็ได”้
“รบั ทราบ!”
ไมท่ ันไรเรากไ็ ดข้ อ้ สรุปกันเรียบร้อย
“เดย๋ี วสิ เรยี กเดก็ เจา้ ปัญหาต่อหนา้ เจ้าตวั เนย่ี นะ...”
เกรนดา้ พึมพา� แตถ่ า้ จะบ่นอะไรละก ็ ช่วยเอาชนะความเชอื่ ใจ
ของผมให้ได้ก่อนเถอะ
ด้วยล�าดบั ข้ันตอนง่ายๆ เชน่ นัน้ จึงมมี ตอิ อกมาใหร้ ับอปุ การะ
เกรนดา้ ไปโดยปรยิ าย

＊

414

ผมฝากหน้าทีด่ ูแลเกรนด้าไว้กบั โซเอย์ กอ่ นหน้านั้นพวกเราจึง
ตกลงใจจะฟังขอ้ มลู ทงั้ หมดท่เี ธอรมู้ า
เนื่องจากน่ีไม่ใช่การสอบสวนแล้ว พวกผมจึงฟังเร่ืองของเธอ
พร้อมกบั ทานอาหารค�่าไปพลางๆ

“ในโรงอาหารเราจะหยิบแผ่นไม้ท่ีมีช่ือเมนูแล้วเอาไปแลกตรง
เคาน์เตอร์ มีชุดอาหารประจ�าวัน 3 แบบ กบั สเปเชยี ลเมนูคะ่ ถา้ เป็น
ระดับหวั หนา้ แล้วจะสงั่ อาหารที่ชอบเป็นรายบุคคลไปกไ็ ด้นะคะ”

“อา้ ว มงี ดี้ ้วยเหรอ? ปกตฉิ นั ไดแ้ ตแ่ บบทจ่ี ัดมาใหเ้ สรจ็ สรรพ
ตลอดเลย?”
มันอร่อยอยู่หรอก แต่ผมไม่เคยเลือกเมนูกับแผ่นไม้มาก่อน
โรงอาหารส�าหรับพวกหัวหน้าก็ชอบเตรียมกับข้าวเอาไว้ให้โดยไม่จ�าเป็น
ต้องบอกอะไรเลย
ส่วนตอนท่ีผมเช่าห้องครัวท�าอาหารของชิออนหรือก็อบอิจิแล้ว
จดั การสังคายนาเมนใู หมต่ ามใจตัวเองนนั่ เป็นอีกเรือ่ งหนง่ึ

“จานนเี้ ปน็ เมนยู อดนยิ มอนั ดบั 1 คะ่ ปกตจิ ะใชแ้ ตม้ สะสมความ
ดีในการจองคะ่ เปน็ สเปเชยี ลเมนูท่ถี า้ ไมร่ บี เขา้ ควิ เด๋ยี วจะอดกินค่ะ”
ชูนะอธิบายด้วยใบหนา้ ยิ้มแย้ม
อยา่ งนน้ี เ่ี อง นกึ วา่ เพมิ่ ของหวานเขา้ ไปเลยดสู ะดดุ ตา พอไดย้ นิ
ที่เธอวา่ ผมถึงได้เข้าใจ

“พวกเราสง่ั เมนูนกี้ ันประจ�าแหละครับ”
“อืม ปกติก็ได้กินอยู่แล้ว”
เบนมิ ารกุ บั โซเอยเ์ ลอื กสเปเชยี ลเมนเู หมอื นกนั แฮะ แตถ่ งึ อยา่ ง
น้ันผมกย็ ังคาใจอยนู่ ิดหน่อยทโ่ี ซเอยบ์ อกว่า “ได้กนิ อยูแ่ ลว้ ” นะ่ นะ
หรือเขาให้ลกู นอ้ งไปเขา้ แถวรองั้นเหรอ?
แตม่ น่ั ใจไดเ้ ลยวา่ คงไมใ่ ชก่ ารแกง่ แยง่ หรอื แสดงพฤตกิ รรมบา้ ๆ

บทที่ 4 ธ�ตแุ ท้ของผู้ชักใย 415

ในโรงอาหารอย่างแนน่ อน
อาหารเรยี งรายกนั มา การรับประทานมื้อค�่าจึงไดเ้ ร่ิมตน้ ข้นึ

“ถ้าอยา่ งนนั้ เล่ามา--------”
พอตงั้ ใจจะฟังเรื่องเล่า ผมจงึ ลองหนั ไปมองเกรนดา้
กอ่ นพบวา่ เธอกา� ลงั จดจ่ออยกู่ บั อาหารด้วยสายตาทีเ่ ปลย่ี นไป
มันอร่อยจริงๆ เข้าใจแล้วว่าท�าไมถึงใช้ชื่อสเปเชียลเมนู จะ
เพลดิ เพลนิ กบั บทสนทนาระหวา่ งทานกด็ หี รอื ไวค้ ยุ หลงั จากทานเสรจ็ กไ็ ด้

จากน้ันหลังจดั การกับอาหารเรยี บร้อย
“ฉนั เขา้ ใจมาตลอดเลยวา่ เงนิ สา� คญั ทส่ี ดุ แตว่ นั นเี้ ปลยี่ นความคดิ

แล้ว ต้ังแตน่ ้ีไปฉนั จะอยดู่ ว้ ยแต้มสะสมแทน!!”
ถ้าเอาจริงมนั ไม่ใช่ระดบั หมูๆ หรอกนะน่ัน
แตก่ ช็ า่ งเถอะ
หากเจ้าตัวกระตือรือร้นกับอะไรแบบน้ัน ผมคงท�าได้แค่ปล่อย
ไปตามใจเขา

“แลว้ เธอร้ขู ้อมลู วงในอะไรมาบา้ งละ่ ? บอกให้หมดห้ามพูดปด
เดด็ ขาด”
เมอื่ โซเอย์เซ้าซีเ้ ขา้ เกรนด้าจึงปริปากพูดออกมาในทสี่ ุด
เน้อื หานั้นได้ท�าใหพ้ วกผมตกใจไมแ่ พ้กนั
อันดับแรกคอื เรอื่ งเกี่ยวกบั สภา
องค์กรดังกลา่ วถูกควบคุมโดยผนู้ �า 5 คน เรยี กกนั วา่ ห้ายอด
อาวุโส
หัวหน้าของพวกเขาคือแกรนเบล บุคคลผู้อยู่ในหัวข้อสนทนา
ของพวกเราเมือ่ กี้
ส่วนอีก 4 คนทเี่ หลอื นา่ ตกใจที่หนงึ่ ในน้นั คอื เคานต์กาแวน
ทีเ่ ป็นแกนน�าก่อเหตใุ นวนั นี้

416

และดยุกโยฮันแห่งอาณาจักรโรสเทีย ผู้มีสถานะเปรียบได้กับ
คนคุ้มกันพวกผม แทท้ ี่จริงแล้วเขาก็เป็นห้ายอดอาวโุ สคนหนง่ึ

“ท�าไมหา้ ยอดอาวุโสถึงมีความเห็นไมล่ งรอยกันละ่ ?”
“มันเป็นอุบายของมาริอาเบลน่ะ หาเรื่องท�าให้องค์กรแตกคอ
และเหลือฝ่ายหลักๆ เอาไว้ จะว่าไปก็เตย๊ี มกันนน่ั แหละ แตส่ า� หรับคน
เหลา่ นัน้ มนั กลับเป็นการตอ่ สู้ของจรงิ ทเี่ ดมิ พันด้วยชวี ติ ”
แบบน้ีน่ีเอง เปน็ เทคนคิ กระตนุ้ องคก์ รสนิ ะ?
การบูรณาการองค์กรน่ะมีผลดีอยู่หรอก แต่มันก็จะกลายเป็น
บ่อเกดิ ของการชะลอและเนา่ เสยี ได้งา่ ยเหมอื นกนั
ผมยังเคยได้ยนิ อยบู่ ่อยๆ วา่ บรษิ ทั แนวธรุ กจิ ครอบครวั ที่มีพวก
เจ้านายเป็นใหญ่เนีย่ มักจะไม่ได้เรื่องเอาเสยี เลย
นอกจากน ี้ ถา้ เกดิ โยฮนั หลอกใหผ้ มเชอื่ ใจสา� เรจ็ เขาคงสามารถ
ขดุ คุ้ยขอ้ มลู เบ้ืองลกึ ของผมได้งา่ ยดายยิ่งขึน้
หากกา� จดั ผมซะตง้ั แตต่ อนเทย่ี งคงด ี ไมอ่ ยา่ งนน้ั ตอนนเ้ี ขาคงได้
น่งั วางแผนจากข้างในไปตามระเบียบแล้ว
“วา่ ไงดีล่ะ เลน่ สกปรกชะมัด”
“ไม่ต้องซงตอ้ งสกู้ นั แล้ว ขา้ ชักอยากจะเผามันให้เกลี้ยงเลย”
ฟังแคเ่ รือ่ งเลา่ ผมยงั รสู้ ึกระอา
มติ รภาพกบั ศตั ร ู หากจะเลอื กขา้ งใดขา้ งหนงึ่ ยอ่ มมหี ายนะรออย่ ู
แบบนีม้ นั คงเป็นวิถขี องชนชน้ั สงู ละมั้ง
ถา้ ไม่รู้ขอ้ มูลนี้ อกี นดิ เดียวผมก็เกอื บจะเชอ่ื โยฮันไปแล้ว เรยี ก
ไดว้ ่าพวกเราคิดถูกจริงๆ ทีจ่ ับเกรนดา้ มา
ส่วนอีก 2 คนทเ่ี หลอื ร้สู กึ วา่ จะเปน็ มารค์ เกรฟไซเดอร์ ผู้ไดร้ ับ
มอบหมายให้คุ้มกันตอนเหนือของอาณาจักรอินกราเซีย และกษัตริย์
โดแลนแหง่ อาณาจกั รแมท่ พั โดแลน ดินแดนทางการทหารเล็กๆ ท่ีต้งั อยู่
ทางทิศตะวันตก

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ท้ของผูช้ กั ใย 417

การท่อี ินกราเซียมผี ู้น�าถงึ 2 คน แสดงใหเ้ ห็นว่าแกรนเบลให้
ความส�าคัญกับผนื แผ่นดินนมี้ ากแค่ไหน
ทงั้ อยใู่ กลจ้ กั รวรรดศิ กั ดส์ิ ทิ ธลิ์ เู บเรยี สและอยไู่ กลจากมหาพงไพร
แหง่ จูรา่ มนั คือสถานทป่ี ลอดภยั ทส่ี ุดในโลก แกรนเบลคงคิดวา่ ดินแดน
แห่งนเ้ี หมาะจะเป็นศนู ย์กลางทางการเมอื งและเศรษฐกิจ

“แตว่ า่ ทา� ไมหมอนนั่ ตอ้ งมองฉนั เปน็ ศตั รดู ว้ ยละ่ ? ทงั้ ทจ่ี อมมาร
อย่างฉนั ไมม่ ีพษิ มีภยั กบั ใครขนาดนั้นแท้ๆ”
พอผมบน่ ดงั วา่ ทกุ คนกลบั แสดงสหี นา้ ประหลาดใจออกมาอยา่ ง
พร้อมเพรียง

“อ้าว? เล่นไปท�าท่าหาเร่ืองเขาอย่างนั้น เป็นใครก็ต้องรู้สึก
เหมอื นโดนคุกคามอย่แู ลว้ นนี่ า”
ครับ?

“ข้าก็คิดว่าท่านก�าลังย่ัวโมโหเขาเหมือนกันนะ? เห็นดิอาโบล
บอกวา่ ทา่ นตง้ั ใจจะฮบุ เศรษฐกจิ โลกมาไวใ้ นมอื ขา้ เลยนกึ วา่ กะจะวางสภา
ใหอ้ ยู่ใตอ้ า� นาจการควบคมุ ของตัวเองซะอีก”
อะไรนะ!? จะวา่ ไป ผมเคยพูดอย่างนน้ั กับดิอาโบลด้วยเหรอ

“ขา้ กค็ ดิ เหมอื นกนั ครบั เขา้ ใจวา่ ขอ้ มลู ทใ่ี หร้ วบรวมมาเปน็ สว่ นหนงึ่
ของแผนการดว้ ยซ�า้ ”
เออ่ ไม่ปฏิเสธหรอกนะวา่ ผมเคยตัง้ ใจแบบนนั้

“...อยา่ บอกนะวา่ ไม่ไดร้ ้ตู วั เลย?”
ฮนิ าตะกเ็ อาด้วยเรอะ!?
หมายความว่าทุกคนมองผมด้วยสายตาแบบน้ีมาโดยตลอด
เลยเหรอ

“ปะ เปล่านะ ไมป่ ฏเิ สธหรอกว่าเคยมีเจตนาอย่างที่บอกจริงๆ
แตฉ่ ันไมค่ ิดจะเดินหน้าโดยขาดการไตรต่ รองแบบน้ันสกั หน่อย? ตอนน้ี
เลยอยากตอ่ รองให้มนั จบไปอยา่ งสนั ตเิ ทา่ นั้นเอง...”

418

ทนั ทที ไ่ี ดย้ นิ คา� แก้ตา่ งของผม ฮินาตะถงึ กับพ่นลมออกมาด้วย
ความหนา่ ยใจ

“ผปู้ ระกอบการใจกว้างทีจ่ ะยอมให้เดก็ ใหมเ่ ขา้ มาท�าลายแหล่ง
ท�าเงินของตวั เองมนั มีมากนักหรอื ไง?”
อึก พูดอกี กถ็ ูกอกี

“อะ เอานา่ เดย๋ี วในอนาคตกต็ อ้ งเจออยดู่ ี จากนไ้ี ปเรามาพยายาม
ผูกขาดกิจกรรมทางเศรษฐกจิ ในนานาประเทศฝงั่ ตะวันตกกนั เถอะ!”

“ขา้ ตงั้ ใจแบบนน้ั มาตง้ั แตแ่ รกแลว้ ละครบั แตย่ งั ไงซะงานของขา้
ก็คอื คอยคุ้มกนั ความปลอดภัยให้แน่นหนาอยู่ดีแหละนะ”

“ข้าจะลองไปส�ารวจห้ายอดอาวุโสกับตระกูลรอสโซที่ได้ยินมา
เมอ่ื สักคร่นู ้ีดูครบั ”
คอ่ ยยงั ชั่วหนอ่ ยท่ไี ด้เหน็ ว่าใครเปน็ ศตั รู
ท่ีเราได้เกรนด้ามาเป็นพวกน่ีมันเหมือนกับ “ส้มหล่น” ชัดๆ
เพยี งเทา่ น้ีแนวทางของเราก็เร่มิ เปน็ รูปเปน็ ร่างแลว้

“เอาละ ขอใหท้ กุ คนระวงั ตวั กนั ดว้ ยนะ ถงึ พลาดทา่ ยงั ไงกพ็ ยายาม
อยา่ ใหต้ อ้ งเปดิ ศกึ ประจนั หนา้ กบั ยคู หิ รอื ตระกลู รอสโซอกี เปน็ ครงั้ ทสี่ องละ่ ”

“เขา้ ใจแล้วครับ”
เบนิมารุพยกั หนา้ ส่วนโซเอยม์ ที า่ ทเี หน็ ดว้ ย
เรอ่ื งยคู ติ อ้ งรอดไู ปกอ่ น แตส่ า� หรบั ตระกลู รอสโซ เราจะเปดิ ศกึ
เศรษฐกิจกบั พวกเขาผา่ นการฟาดฟันทางดา้ นขอ้ มูล เพราะไมไ่ ด้รอ่ นกอ่
สงครามจริงๆ ไปท่วั ผมจงึ รสู้ ึกสนุกในจุดน้ี
ขณะก�าลังคิดว่าตัวเองกังวลมากไปหน่อยหรือไม่ ผมตัดสินใจ
จะสรุปขอ้ สนทนา
แตฮ่ ินาตะกลบั เขา้ มาหยุดเอาไว้เสยี กอ่ น

“เดย๋ี วสิ ยคู กิ บั ตระกลู รอสโซเหรอ? ทา� ไมนายถงึ ตอ้ งคอยจบั ตา
ดยู คู ิด้วยล่ะ?”

บทท่ี 4 ธ�ตุแทข้ องผู้ชกั ใย 419

อา้ ว? ผมคดิ เชน่ นน้ั แตน่ กึ ดอู กี ทผี มอาจยงั ไมไ่ ดบ้ อกเรอื่ งนกี้ บั
ฮนิ าตะกไ็ ด้

“คอื หลังจากไตรต่ รองหลายๆ อยา่ ง คนทร่ี วู้ ่าฉันเปน็ “ผกู้ ลับ
ชาติมาเกิด” รวมถึงท่ฉี นั เกย่ี วข้องกบั คณุ ชิสุ แล้วเอาไปปลอ่ ยใหพ้ ่อคา้
ตะวันออกฟังกน็ ่าจะมีแต่--------”

“อมื ยูคแิ ค่คนเดยี วสินะ?”
“กอ็ ยา่ งนนั้ ละนะ งน้ั ถอื โอกาสบอกไวก้ อ่ นเลยแลว้ กนั ฉนั สงสยั
ว่ามนุษย์มารลาพลัสจากสมาพันธ์ตัวตลกสายกลางอาจเป็นคนโค่นอดีต
จอมมารรอยดว้ ย แตถ่ า้ ผดิ พลาดยังไงตอ้ งขออภัย”
“ไม่เป็นไร ขอบใจท่ีบอก ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเท่าไหร่ แต่
ประเดน็ ทีว่ ่ามีคนจ้องปองรา้ ยพวกเราอยู่เนี่ย จะใหห้ ลบั หหู ลับตาท�าเป็น
ไม่เหน็ กค็ งไมไ่ ดห้ รอกนะ”
ฮนิ าตะน่าจะรบั รแู้ ล้วว่าพวกลาพลสั เปน็ ภัย เธอแสยะยิ้มเยยี บ
เย็นราวกบั จะท�าใหผ้ ้คู นเสียวสนั หลังวาบ
โอโ้ ห น่ากลวั ชะมดั
คงมแี คฮ่ นิ าตะนแี่ หละทผี่ มตอ้ งระวงั อยา่ ไปทา� ใหเ้ ธอโกรธเลยดกี วา่

ผมบอกเรอื่ งทเ่ี พงิ่ นกึ ออกใหฮ้ นิ าตะฟงั เรยี บรอ้ ยแลว้ ขณะทเ่ี ธอ
ลกุ ขนึ้ ยืนเพอื่ เตรียมตัวจะกลบั อยู่นัน้ ---------

“อะ เออ่ คือว่าเรอื่ งนน้ั น่ะ...”
เกรนดา้ คอ่ ยๆ เอ่ยออกมาอย่างหวนั่ เกรง
ดเู หมือนวา่ เธอจะยังมเี รือ่ งท่ีอยากเลา่ ใหผ้ มฟังอีก

“วา่ ไงละ่ ? ถา้ อยากพดู กพ็ ดู มาเลยไมต่ อ้ งเกรงใจ เธอนกึ อะไรออก
งนั้ เหรอ?”
พอไดย้ นิ อยา่ งนนั้ เกรนดา้ จงึ เอย่ ขอ้ มลู ทนี่ า่ ตกใจสดุ ขดี ของวนั นี้
ออกมา

420

“ยูคิที่ว่าหมายถึงแกรนด์มาสเตอร์ (ประธานสมาคมอิสระ)
ใชไ่ หม? เขามสี ่วนเกยี่ วขอ้ งกับโยฮนั แหง่ หา้ ยอดอาวโุ สก็จรงิ แต่นั่นน่ะ
มารอิ าเบลเป็นคนควบคุมทั้งหมดเลยนะ”
เอะ๊ ? จะบอกวา่ ยคู ถิ กู ควบคมุ งั้นเรอะ!?

“นี่ เธอพดู จรงิ เหรอ?”
“ฉันคงไม่ใจกล้าหน้าด้านถึงขนาดมาพูดเล่นในสถานการณ์
แบบน้หี รอกน่า”
นัน่ มนั กใ็ ช่
“--------เฮย้ แล้วเรอื่ งสา� คัญอย่างนั้น ท�าไมถึงไมร่ ีบบอกให้เร็ว
กว่านี้เลา่ !!”
“กะ ก็ ถา้ ถามวา่ ฝง่ั ไหน ฉนั ยอ่ มอยใู่ ตก้ ารควบคมุ ของแกรนเบล
นนี่ า...”
ความจรงิ แลว้ ผู้ครองอา� นาจสง่ั การเกรนดา้ มีอย่ ู 2 คน ไดแ้ ก่
แกรนเบลกับมาริอาเบล ซึ่งดูเหมือนว่าคนท่ีออกค�าส่ังเกรนด้าอยู่บ่อยๆ
จะเป็นแกรนเบลน่นั เอง
ดงั นน้ั สา� หรบั เธอแลว้ จงึ มโี อกาสนอ้ ยมากทจ่ี ะไดฟ้ งั วา่ มารอิ าเบล
คดิ อะไรอยู่
ไม่ว่าเกรนด้าจะรู้เร่ืองอ่ืนอีกหรือไม่ ผมก็รับฟังทุกส่ิงท่ีเธอ
นกึ ออกมา
นอกจากน้ีผมยังได้ล่วงรู้ข้อมูลของลูกสมุนมาริอาเบลหรือ
“บลดั ชาโดว”์ กลมุ่ คนทสี่ าบานตนวา่ จะทา� งานสกปรกใหก้ บั ตระกลู รอสโซ
อกี ด้วย
“แต่แบบน้ีท่าจะเป็นปัญหาแย่เลยนะคะ ยูคิยังถูกควบคุมอยู่
บางทเี ขาอาจหลดุ ปากบอกความลบั ของทา่ นรมิ รุ อุ อกไปโดยไมร่ ตู้ วั กไ็ ด”้
ชนู ะเอ่ยออกมาเบาๆ
สว่ นฮนิ าตะกา� ลงั ครนุ่ คดิ ดว้ ยสหี นา้ เครง่ เครยี ด ทา่ ทางงานนเ้ี รา

บทท่ี 4 ธ�ตุแทข้ องผ้ชู ักใย 421

คงต้องกลบั ไปทบทวนสถานการณใ์ หม่อกี ทตี ง้ั แตต่ ้นแลว้ ละ

《...》

แม้แต่คุณราฟาเอลยังจมอยู่กับความคิดในแบบที่ผมไม่ค่อยได้
เห็นนัก
มนั ชา่ งแปลกโดยแท ้ แตห่ ากคณุ ราฟาเอลยงั หาค�าตอบไม่เจอ
ผมกลมุ้ ไปคงเปล่าประโยชน์
สงิ่ ส�าคญั ตอนน้ีคือวิจารณญาณในการแยกแยะต่างหาก
หากคิดเท่าไรก็ไม่เข้าใจให้เก็บไว้ทีหลัง เหมือนกับเวลาสอบที่
ตดั ขอ้ ยากออกไปกอ่ นยอ่ มหลกั แหลมกวา่ เราจะเสยี เวลาอนั มคี า่ ไปอยา่ ง
สญู เปลา่ ไม่ได้

“เอาเถอะ ตอนนี้ยูคยิ ังถอื เปน็ บุคคลต้องสงสยั อยู่ รอดู-------
เอะ๊ เดย๋ี วนะ?”
ยูคิน่ะรอบคอบจะตายไป เราไม่มีทางนึกออกเลยว่าเขาจะมา
ไม้ไหน แต่ถา้ หากอย่ใู ต้การควบคมุ ของคนอ่นื มันก็อีกเรือ่ งหนึง่
เพราะนค่ี อื สงั เวยี นของผมกบั ผเู้ ปน็ ปรปกั ษอ์ ยา่ งมารอิ าเบล ฉะนนั้
เราจึงไมค่ วรคิดว่าขอ้ สันนษิ ฐานท่มี ีมาจนถึงตอนนีม้ นั เปน็ ไปไมไ่ ดน้ ีน่ า?

“น่ี ถา้ ยคู ขิ ดั คา� สงั่ มารอิ าเบลไมไ่ ด้ แปลวา่ มโี อกาสทเี่ ขาจะเลน่ งาน
เราแบบไมค่ า� นึงถงึ จดุ ยืนของตัวเองเลยสนิ ะ?”
ใช ่ ถกู ต้องแลว้ ละ
หากมองในมมุ ของมารอิ าเบล เธอตอ้ งกา� ลงั คดิ อยากกา� จดั พวก
ผมเป็นแน่ เพ่ือการนนั้ มโี อกาสที่เธอจะใชย้ คู เิ ลน่ งานพวกผมโดยท่ีมอื
ของตัวเองไม่ตอ้ งแปดเปอ้ื นเลยแม้แต่นอ้ ย
เพราะงนั้ นจี่ งึ ไมใ่ ชเ่ วลามามวั พดู ถงึ เรอ่ื งหลกี เลยี่ งการปะทะครง้ั
ตอ่ ไปอะไรนั่นด้วยซ้า�

422

“ถ้าอยา่ งน้ันมันจะไมแ่ ย่ไปหน่อยเหรอครบั ?”
“ตระกลู รอสโซกา� ลงั รวบรวมขอ้ มลู กนั อยู่ พวกเขาคงไมท่ า� อะไร
เลนิ เล่อได้หรอกครับ เพยี งแต่...”
“อยา่ งที่พ่ีกับโซเอยว์ ่า หนนีพ้ วกเราต้องเดนิ ทางไปกับทา่ นซบั
มาสเตอร์ (รองประธาน) คาการิแห่งสมาคมอิสระ แล้วมุ่งหน้าส�ารวจ
โบราณสถานดว้ ยกนั ไมใ่ ชเ่ หรอคะ? อาจวางแผนทา� อะไรไมด่ ที น่ี น่ั กไ็ ด.้ ..”
อมื ทุกคนตา่ งคิดเหมอื นกนั ไมม่ ีผิด
ผมเร่ิมรู้สึกแล้วว่าตัวเองคงมองโลกในแง่ดีไปหน่อยที่บอกให้
พวกเขารอดไู ปกอ่ น
“จะบอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยคงไม่ได้สินะ มองจากมุม
ของมาริอาเบลหรือตระกูลรอสโซแล้ว พวกเขาอาจปฏิเสธว่าไม่มีส่วนรู้
เหน็ กบั การกระทา� ของยคู ิ โยนความรบั ผดิ ชอบทง้ั หมดไปยงั สมาคมอสิ ระ
แลว้ ทา� ใหพ้ วกเรากบั ทางน้นั บาดหมางกันได”้
“--------และจากน้นั แผนของทา่ นริมรุ กุ จ็ ะลม้ เหลวไมเ่ ปน็ ทา่ ”
“ขืนมัวแต่ดูสถานการณ์อยู่แบบน้ี ฝ่ายท่ีถูกเล่นงานอาจกลาย
เป็นเราแทนก็ไดน้ ะ”
อมื มม
ถึงจะพดู อย่างนนั้ แตเ่ ราไดเ้ ตรยี มพร้อมรับมอื มามากพอแล้ว
ระบบรกั ษาความปลอดภยั ในเมอื งแนน่ หนา แมจ้ ะพยายามปลกุ
ระดมชาวเมืองก็ท�าไมไ่ ด้ง่ายๆ
พอเปน็ แบบนนั้ ...

《ข้อเสนอ อีกวิธีหนึ่งคือพยายามสร้างช่องโหว่ล่ออีกฝ่าย
ออกมา》

นัน่ แหละใช่เลย!

บทท่ี 4 ธ�ตแุ ทข้ องผูช้ ักใย 423

“ถา้ ท�าใหก้ ารส�ารวจโบราณสถานหยุดชะงักไปเลยเปน็ ไง?”
ผมสา่ ยหัวให้กบั ข้อเสนอของเบนิมารแุ ลว้ ตอบว่า

“ไมเ่ อา คราวนฉ้ี นั จะใชว้ ธิ นี แ้ี ทน ขนื หยดุ กะทนั หนั มลิ มิ ไดโ้ วยวาย
พอดี ลงมือตามก�าหนดการเดิมนั่นแหละ และเพื่อให้ทุกอย่างราบร่ืน
ไม่วา่ เกิดอะไรขน้ึ เรามาเตรียมตวั ให้พรอ้ มรับข้าศึกกนั ดกี ว่า!”
มลิ ิมตั้งหน้าตั้งตารอการส�ารวจโบราณสถานมาโดยตลอด
เหมอื นกบั การไปเดนิ ทศั นศกึ ษา เธอคงคดิ วา่ จะไดว้ างมอื ใหห้ า่ ง
จากการบา้ นเสียบา้ ง ขืนไปบอกยกเลกิ กลางคนั เอาตอนนี้ ผมสงั หรณใ์ จ
ว่ามลิ ิมอาจอาละวาดออกมา
เท่านั้นก็ล�าบากมากพอแล้ว ผมถึงได้อยากจะเลี่ยงการหยุด
ส�ารวจโบราณสถานเอาไว้กอ่ นยงั ไงล่ะ

“แตม่ ันจะไมอ่ ันตรายเหรอครับ?”
“มีมิลิมอย่ทู ัง้ คน อีกอย่างฉันกะจะพาชอิ อนไปคอยดแู ลความ
ปลอดภัยให้เธอด้วย”
“อา ถา้ ง้นั คอ่ ยยังชั่วหนอ่ ย เธอคงหงดุ หงดิ แยท่ คี่ ราวนี้ต้องอยู่
เฝา้ บ้าน ใหไ้ ปดว้ ยก็นา่ จะดีใจนะครับ”
ทา่ ทางเบนมิ ารจุ ะไมข่ ดั อะไร เปน็ อนั วา่ ชอิ อนไดร้ บั หนา้ ทค่ี มุ้ กนั
“ฉนั จะถอื โอกาสพากอ็ บตะกบั รนั กา้ ไปดว้ ยเลยแลว้ กนั สา� หรบั
ก�าลังรบเท่านคี้ งไมว่ า่ อะไรสนิ ะ?”
“เข้าใจแล้วครบั เพ่อื ไมใ่ หเ้ กิดเร่ืองระหว่างทท่ี า่ นรมิ รุ ุไม่อยู่ ข้า
ขอรบั หนา้ ท่ีคุ้มกันบา้ นเมืองให้เอง!”
“ส่วนข้าจะร่วมมือกับพี่ สร้าง ‘เขตแดน’ ท่ีแข็งแกร่งด้วย
อีกแรงค่ะ”
“ขา้ จะคอยจบั ตาดแู ตล่ ะประเทศวา่ มบี คุ คลทก่ี ระทา� การนา่ สงสยั
โผลม่ าอกี ไหม โดยเฉพาะหา้ ยอดอาวโุ สทอ่ี ยใู่ นขอ้ มลู ของเกรนดา้ จะเฝา้
ระวังเป็นพเิ ศษเลยครบั ”

424

“ฝากด้วยนะ ในวงกตมีเวลโดร่าอยู่ ถ้าเกิดเรื่องอะไรก็ไป
ขอความชว่ ยเหลือจากเขาไดเ้ ลย”
พอผมพดู จบ ทกุ คนตา่ งพยกั หนา้ รบั ใหก้ บั ความเหน็ ของอกี ฝา่ ย

“งนั้ ฉนั เอาเรอื่ งนก้ี ลบั ไปบอกทา่ นลมู นิ สั กอ่ นแลว้ กนั สว่ นนายนะ่
ชอบใจลอยอยู่เรอื่ ย ระวงั ตัวใหด้ ีด้วยล่ะ”

“ขอบใจที่เป็นห่วง!”
หลังจากที่ผมขานรับ ฮินาตะจึงร่ายเวทพาตัวเองกลับไปปกติ
แลว้ เธอมกั จะเยน็ ชา แตบ่ างครง้ั กแ็ สดงความเปน็ ตวั เองออกมาใหไ้ ดเ้ หน็
อยเู่ หมอื นกัน
หรอื นจ่ี ะเป็นอาการปากไม่ตรงกับใจ

《คÓตอบ ไมใ่ ช่อยา่ งแนน่ อน》
อ้าวเหรอ?
ผมอยากจะมโนต่อไปอีกสักหน่อย ทว่าความเป็นจริงมันช่าง
โหดร้ายเหลือเกนิ
แตถ่ งึ ยงั ไง พวกผมกไ็ ดก้ า� หนดทศิ ทางกนั ไปเปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ยแลว้
เหลอื แคเ่ ตรียมตวั รอใหถ้ ึงวนั ลงมือเท่านัน้

บทที่ 4 ธ�ตุแทข้ องผชู้ กั ใย 425





เหลา่ หัวหนา้ มารวมตัวกัน พร้อมรว่ มแลกเปล่ยี นขอ้ มูล
ผมแนะน�าเกรนด้าใหท้ ุกคนรู้จกั และรับทราบเอาไว้
ซ่ึงแน่นอนว่ามันหมายถึงการประกาศให้จับตาสังเกตการณ์
พร้อมกันในคราวเดียว จากนี้ไปเกรนด้าจะต้องเอาชนะใจพวกเขาด้วย
ตวั เอง
ผมยงั พาเธอไปแนะนา� ตวั กบั ไคจนิ และคโุ รเบย ์ พรอ้ มใหพ้ วกเขา
ส�ารวจปืนของเกรนด้ารวมถึงกระสุนท้ังหมดแบบเต็มจ�านวน เจ้าพวกนี้
น่าจะพอใชท้ �าอะไรไดบ้ ้างละมงั้
ดไี มด่ พี วกเขาอาจผลติ ปืนใหผ้ มกเ็ ปน็ ได?้
อนั ทจี่ รงิ ผมเองกต็ อ้ งการอยเู่ หมอื นกนั ไมใ่ ชเ่ พราะอยากเผยแพร่
ให้ทุกคนเข้าถึง แต่ผมคิดว่ามันคงจะมีประโยชน์หากเราออกใบอนุญาต
แลว้ แจกจา่ ยใหก้ บั คนทจี่ �าเปน็ ต้องใช้มนั จรงิ ๆ
แถมมันยังเท่ดดี ว้ ย อยากมตี ดิ ตัวไว้สักกระบอกจงั
ผมคิดอะไรไรส้ าระเช่นน้นั ขณะทว่ี ันเวลาล่วงเลยผา่ นไป

และแลว้ วนั ออกเดินทางสา� รวจโบราณสถานกม็ าถงึ
ผมเตรียมตัวเปน็ อยา่ งดี
เลือกเครื่องแต่งกายสา� หรบั นักผจญภัยเอาไวพ้ รอ้ มสรรพ
มิหน�าซ้�ายังได้ปืนต้นแบบมาเก็บไว้กับตัวเป็นท่ีเรียบร้อยแล้ว
ไคจินรู้สึกสนใจมัน ยามว่างจากงานวิจัยเขาจะปลีกตัวมาคอยสร้าง
แม่พิมพ์ นอกจากน้ียังมีโดลด์ที่ช่วยประทับตราและสอดแทรกกลไก
พลงั เวทซ่ึงท�าให้มันสามารถปลอ่ ยระเบิดลูกเลก็ ๆ ออกมาไดอ้ กี ดว้ ย
เนื่องจากไม่มีส่วนผสมของดินปืนจึงไม่จ�าเป็นต้องท้ิงปลอก
กระสุน

428

ฉะนั้นแค่เติมลูกปืนเม็ดวงรีเข้าไปก็เพียงพอแล้ว ตัวกระสุนมี
ขนาด 9 มลิ ลิเมตร สามารถบรรจลุ งในตลับใส่กระสนุ ไดท้ ง้ั หมด 16 นดั
แต่ละนัดที่ยิงออกมาจะเกิดการโบลว์แบค (ปฏิกิริยาสะท้อนกลับของ
สไลด์ปนื ) ทีเ่ ปน็ เช่นนีเ้ พือ่ ขจัดการกระแทกระหว่างระเบดิ ขนาดยอ่ มกบั
ลกู กระสุนชดุ ตอ่ ไปนนั่ เอง
แมโ้ ครงสรา้ งจะดเู หมอื นของเลน่ แตอ่ านภุ าพทป่ี ลอ่ ยออกมามี
ระดับเทยี บเทา่ กับ .44 แม็กนั่ม และประการสุดท้าย ปนื พกกระบอกน้ี
ผลติ ขนึ้ จาก “โลหะเวท” ทสี่ ามารถตา้ นแรงกระแทกมหาศาล ทา� ใหร้ ะเบดิ
เวทซ่ึงถกู ผนกึ ไวส้ �าแดงผลลพั ธอ์ นั ทรงพลังออกมาได้อย่างเตม็ ที่
อนึ่ง อานุภาพจะแตกต่างกันไปตามชนิดของกระสุน ในยาม
ปกติใช้ลูกตะก่ัวธรรมดา แต่ส�าหรับยามที่ต้องเผชิญหน้ากับอสูรให้ใช้
กระสุนประเภทมธิ รลิ ซง่ึ สามารถอดั พลังเวทใสล่ งไปได้แทน เน่ืองจาก
พลงั จะเพมิ่ หรือลดนนั้ ขนึ้ อยู่กับคาถาที่ร่ายเอาไว้ จงึ อาจเรยี กได้ว่านีเ่ ป็น
อาวธุ ท่คี ัดสรรผใู้ ช้งานอยา่ งแท้จริง
ระดับของอาวุธเท่ากับแรร์ แต่กระนั้นมันกลับแสดงอานุภาพ
ออกมาไดถ้ งึ ระดบั ยนู คี ทา� ใหป้ นื กระบอกนก้ี ลายมาเปน็ อปุ กรณต์ อ่ สทู้ น่ี า่
สนใจเปน็ อย่างยง่ิ
ขนาดผผู้ ลติ อยา่ งพวกไคจนิ เองยงั ตอ้ งทง่ึ ผมอยากใหพ้ วกทหาร
หน้าใหม่ได้ใช้อาวุธทางการที่มีประสิทธิภาพเช่นน้ี แต่เร่ืองน้ันคงต้อง
พิจารณากันอกี ทีเหมือนอยา่ งท่ีผมได้เคยบอกไป
วา่ กนั ตามตรง โดยหลกั การแลว้ มนั ไมใ่ ชข่ องจา� เปน็ สา� หรบั พวกผม
หรืออีกนยั หน่งึ มนั กค็ อื อาวุธประดบั กายดๆี นเี่ อง
จะให้ใช้เจ้านี่เต็มตัวคงท�าใจล�าบากเหมือนกัน ผมเลยคิดว่า
อยากยึดระบบอนุญาตให้หยิบยืมออกไปแค่ในกรณีท่ีพิจารณาอย่างถึง
ทสี่ ดุ แล้ววา่ เหมาะสมกับสถานการณ ์ และจา� เปน็ ต้องใช้งานจริงๆ เท่าน้นั
เหมือนกับคราวนี้ยังไงล่ะ

บทท่ี 5 กบั ดักแหง่ คว�มโลภ 429

พอพกมนั แล้วใหค้ วามรสู้ กึ เหมือนถอื ปืนจรงิ อยเู่ ลย
การแสวงหาความตื่นเต้นนั้นเปน็ สนุ ทรยี ภาพของผชู้ าย

“เจ้าน่มี นั ดูดีชะมัดยาดเลยครับ! ความร้สู กึ ถงึ แรงสั่นสะเทือนท่ี
สง่ เสียงกอ้ งคา� รามอย่ใู นมอื น่นั กแ็ จม่ แจ๋วสุดๆ ไปเลย!”
อ้ืมอื้ม กะแล้วว่าต้องเข้ากับงานอดเิ รกของก็อบตะไดด้ ที ีเดียว
เดมิ ทผี มกะจะเก็บไว้สา� หรับยมื ใชโ้ ดยเฉพาะ แตใ่ หก้ ็อบตะเป็น
ของขวญั สักกระบอกกไ็ ด้

“เขา้ ใจดนี กี่ อ็ บตะคงุ ? แตม่ นั อนั ตรายมากนะ ฉะนนั้ หา้ มเอาไป
จ่อใครเชียวละ”

“แหงอยแู่ ล้วครบั ! ข้าจะดแู ลอยา่ งดเี ลย!”
กอ็ บตะแสดงอาการถูกใจ ขณะที่รนั กา้ มองมาด้วยความอจิ ฉา
แตว่ ่านะรนั ก้าจงั นายนะ่ รบั มือกับปืนไมไ่ หวหรอก ไว้ฉันจะพนั
ผ้าพนั คอสดุ หรูให้แลว้ กัน เพราะงั้นอยา่ ถือโทษโกรธฉันเลย

“หหุ ุ ขา้ มี “โกรคิ มิ ารเุ วอรช์ นั่ ปรบั ปรงุ ” แถมยงั ใสช่ ดุ ทท่ี า่ นรมิ รุ ุ
เลือกให้ดว้ ย--------”

“ชิออน ฉันไม่อนุญาตให้เธอออกส�ารวจด้วยสภาพแบบน้ัน
หรอกนะ ค�านึงถงึ ความปลอดภัยใหม้ ากๆ หน่อยซ่ี!”
ไมร่ เู้ พราะดใี จสดุ กหู่ รอื อยา่ งไร ชอิ อนถงึ พยายามใสช่ ดุ ทผี่ มมอบ
ใหเ้ ป็นของขวญั ทุกครงั้ ทีส่ บโอกาส แต่เนอื่ งจากเป็นเสือ้ ผา้ แฟชั่น มันจงึ
ไมเ่ หมาะจะเอามาใสเ่ พ่ือการออกสา� รวจเลยสกั นดิ

“นา่ เสียดายจัง...”
ชอิ อนมที า่ ทหี อ่ เหยี่ วขณะเปลย่ี นกลบั ไปใสช่ ดุ สทู ดงั เดมิ สภาพ
แบบน้ีก็ออกจะยังไงอยู่ แตม่ ันเป็นเครื่องแบบสศู้ กึ ของเธอ เพราะง้นั คง
ไมม่ ปี ัญหาหรอกมัง้

“นี่ริมรุ ุ ข้าดเู ป็นไงมั่ง?”
มลิ มิ เอย่ ปากถามด้วยทา่ ทีเริงร่า

430

“โอ้ เหมาะดีนะ คมุ้ กบั ที่ตดั มาเพอ่ื วันนี้เลยละ”
ผมกบั กอ็ บตะก็เพงิ่ ไปตัดชุดผจญภัยใหม่มาเหมอื นกนั

“อมื้ ! ใสส่ บายแถมเคลอ่ื นไหวงา่ ยดว้ ยละ! อกี อยา่ งพอมกี ระเปา๋
เยอะๆ แล้วดูเท่ยังไงก็ไม่รู!้ !”
มิลิมอยู่ในชุดเส้ือแขนส้ันกางเกงขาสั้น ถึงผมจะรู้สึกแปลกๆ
นดิ หน่อย แตใ่ นเมอื่ มันดเู ขา้ กับเธอดีเพราะงัน้ ช่างมนั แล้วกนั

“นนั่ สิ คงตอ้ งขอบใจชนู ะแหละนะ!”
“อ้ืม!”
“ถกู ตอ้ งแลว้ คร้าบ!”
พวกผมตา่ งปล้ืมอกปล้มื ใจกันยกใหญ่
จากนนั้ พวกเราจงึ มงุ่ หนา้ ไปยงั สถานทน่ี ดั พบดว้ ยจติ ใจทฮี่ กึ เหมิ
สู่ศูนย์บัญชาการสมาคมอิสระ ณ เมืองหลวงแห่งอาณาจักร
อินกราเซีย
ตามกา� หนดการเราจะไดเ้ จอกบั คนอนื่ ๆ ทน่ี น่ั กอ่ นเดนิ ทางไปยงั
อาณาจกั รหุน่ เชิดจิสตารฟ์ พร้อมๆ กนั

ยงั ไมท่ นั ไดผ้ า่ นบานประตศู นู ยบ์ ญั ชาการ คณุ คาการกิ ม็ ายนื รอ
พวกเราอยตู่ รงทางเข้าเรยี บร้อยแล้ว

“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ ตัง้ แต่วันนี้เปน็ ตน้ ไปตอ้ งขอฝากเนอื้
ฝากตวั ดว้ ยคะ่ !”

“ยนิ ดีทไ่ี ดร้ ู้จกั ข้าชอ่ื มิลมิ ฝากตวั ดว้ ยนะ!”
“สวสั ดคี รบั ข้ามีนามวา่ ก็อบตะ ต้องขอฝากเนื้อฝากตัวเช่นกนั
ครับ”
ต่างคนต่างทักทายอีกฝ่ายด้วยรอยย้ิม ก่อนที่คุณคาการิจะน�า
พวกเราไปยังจดุ มุ่งหมาย
“มลิ ิม?”

บทท่ี 5 กับดักแหง่ คว�มโลภ 431



“อือ ดูท่าจะไม่มปี ัญหาอะไรเปน็ พิเศษหรอกนะ แต่ว่า มนั รู้สึก
ตงิดๆ ยังไงไม่รู.้ ..”

“--------- ?”
คุณคาการมิ ที ่าทีฉงนใจในบทสนทนาของพวกผม
เนื่องจากเธอเป็นลูกน้องยูคิ พวกผมจึงต้องสงสัยเอาไว้ก่อน
ทโี่ ตต้ อบกนั เมอื่ สกั ครนู่ ผ้ี มไดใ้ หม้ ลิ มิ ตรวจสอบผา่ น ‘เนตรมงั กร’ วา่ พบ
จดุ ผดิ สังเกตหรือไม ่
ซ่ึงดูเหมือนเธอจะติดใจอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่น่าเป็นปัญหา
มากนัก
ผมยงั ระแวงอยเู่ ลก็ นอ้ ย เลยคดิ วา่ จะไมว่ างมอื จากการเฝา้ ระวงั
เป็นอนั ขาด

“ฝง่ั ดฉิ นั มากนั ครบแลว้ ถา้ อยา่ งนน้ั ขอแนะนา� สมาชกิ กอ่ นนะคะ”
คณุ คาการิมองมายงั พวกผมด้วยสายตาคล้ายระอา ก่อนจะเรมิ่
แนะนา� คนในทมี
พวกเขายนื เรยี งแถวรอกนั อยทู่ ล่ี านกวา้ งโลง่ ๆ ใกลก้ บั ศนู ยบ์ ญั ชาการ
กลมุ่ นักสา� รวจท่ผี ่านการฝกึ อบรมจากคุณคาการมิ าเปน็ อย่างด ี
ในกล่มุ คนเหลา่ นัน้ มคี นท่ีดูเก่งกลา้ สามารถเป็นพิเศษหลายราย พวกเขา
ไดถ้ กู เตรยี มการใหร้ ว่ มออกส�ารวจไปกบั เราในครง้ั นีด้ ้วย
มีแต่พวกกล้าๆ ท่ีรู้อยู่แล้วว่ามีโอกาสถูกผมเล่นงานแต่ก็ยังโร่
ตามกนั มาอยา่ งไมห่ วน่ั เกรง
เหล่าสมาชิกชายหญิงคละกันรว่ ม 10 คน แม้จะโดนผู้สญั จร
ผ่านไปมามองด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้ ทว่าไม่มีใครใส่ใจกับมันเลยแม้แต่
รายเดียว ราวกบั ได้ผ่านการฝกึ ฝนมาแล้วอยา่ งครบถ้วนกระบวนการ
เครอื่ งแต่งกายน้ันพดู ไดค้ า� เดยี วว่าจดั เตม็
ทุกคนล้วนสวมใสเ่ ครื่องแบบหลายชัน้ ซึง่ ต่างจากการ “แสรง้
แตง่ องคท์ รงเคร่อื ง” เหมอื นอยา่ งพวกผม

บทท่ี 5 กับดักแหง่ คว�มโลภ 433

ทดี่ า้ นหลงั ชดุ หนาหนกั ตงั้ แตห่ วั จรดเทา้ คอื กระเปา๋ สะพายใบใหญ่
ไมเ้ ทา้ จอบ และพลว่ั ตา่ งๆ เครอ่ื งมอื ถกู เตรยี มมาใหร้ บั กบั บทบาทหนา้ ท่ี
ของตน

“วา่ แตท่ ่านรมิ ุรุ สมั ภาระท่ีใหพ้ กมา ไมท่ ราบว่าเอาไปไว้ที่ไหน
หรอื คะ?”
พวกผมไมม่ ขี ้าวของอ่นื ใดเลย นอกจากเสือ้ ผา้ ตัดใหมท่ ีส่ วมใส่
อย่เู ท่านั้น

“เออ่ พวกเราไมไ่ ด้เตรยี มอะไรมาเปน็ พิเศษ เลยมีของอยูแ่ ค่น้ี
แหละ”

“หา? ทา่ นริมรุ นุ ต่ี ลกดจี ังเลยนะคะ”
ไม่ใช่สักหน่อย ถงึ เธอจะว่าอย่างนนั้ กเ็ ถอะ...

“กบ็ อกแลว้ ไงวา่ แตง่ ตวั ไมม่ ดิ ชดิ นะ่ มนั อนั ตราย ไหนจะพวกแมลง
ทค่ี อยมากัดตอ่ ยอกี อาจเปน็ แผลไดง้ า่ ยๆ เลยนะ?”
ยูนิฟอร์มท่ีปกปิดร่างกายน่ะใช้ได้ดี อีกอย่างเราไม่สมควร
แตง่ ตวั รมุ่ รา่ มนักหรอก

“อมื มม ง้ันเหรอ? แตผ่ วิ ข้ามีออร่าป้องกันตลอดเวลาอยูแ่ ลว้
เพราะงั้นอยูไ่ ดส้ บายๆ เลยละ!”

“อมื แตว่ า่ คุณคาการกิ �าลังโมโหอยู่นะ?”
“ทุกคนนั่นแหละค่ะ! จากที่ดิฉันเห็น พวกท่านน่ะแตง่ ตวั ตาม
สบายกันเกินไป! จะแบบไหนฉันก็ไม่เห็นว่าเหมาะกับการส�ารวจเลย
สักนิด!!”
ไมเ่ ขา้ ใจจริงๆ
พวกผมถูกต�าหนิอย่างเดอื ดดาลเสียยกใหญ ่ แต่พวกเรามันไม่
ดีตรงไหนกัน
“เอานา่ กบ็ อกวา่ ไมเ่ ปน็ ไรไงเลา่ เหน็ แบบนฉ้ี นั นะ่ ผา่ นประสบการณ์
การผจญภยั มานักต่อนกั แลว้ นะ!”

434

ถ้าจะพูดให้ถูกคือพวกเราไม่มีความจ�าเป็นต้องพักค้างแรมกัน
ข้างนอก ดังน้ันใส่เสื้อผ้าง่ายๆ มาก็พอ ผมไม่อธิบายแต่แสดงให้ดู
เด๋ยี วเธอคงรูเ้ องนน่ั แหละ

“หากท่านพูดขนาดน้นั แล้วละก.็ .. แตห่ ากมเี ร่ืองเดอื ดรอ้ นบอก
ดฉิ ันไดท้ นั ทเี ลยนะคะ”
เรอื่ งย่งุ ยากมันคงไมเ่ กดิ งา่ ยนักหรอกนา่
ถึงพวกผมจะท�าตัวเหมือนไปเที่ยวเล่น แต่เราก็เตรียมการมา
เปน็ อย่างดี
แถมยงั เลา่ ใหก้ อ็ บตะ รนั กา้ และชอิ อน ทง้ั สามคน ฟงั เรยี บรอ้ ย
แลว้ ดว้ ย
ด้วยเหตนุ ้ี ออกเดินทางอย่างวอ่ งไวกนั เลย

“ถา้ เชน่ นั้น ดิฉนั ได้จดั เตรยี มรถม้าเอาไว้แลว้ --------”
“เอะ๊ ? ไมเ่ หน็ จ�าเปน็ ต้องใช้รถมา้ เลยนีน่ า?”
คุณคาการิมองผมด้วยสายตาเบิกโพลง
ท�าเอาผมตาค้างไปด้วยอีกคน
เกิดเดินทางด้วยรถม้าเราตอ้ งใช้เวลาเกิน 2 เดอื นกว่าจะไปถึง
จสิ ตารฟ์ แถมตอนแรกก็ไมเ่ หน็ มีขอ้ น้อี อกมาให้เลือกเสยี ด้วย
“หมายความวา่ ยงั ไงคะ?”
คุณคาการถิ ามกลบั กอ่ นอ่นื ผมจึงรบเรา้ ใหเ้ ธอไปยังชานเมือง
ดว้ ยกนั
ถา้ เคลอ่ื นยา้ ยไปยงั สถานทซี่ งึ่ ไมไ่ ดร้ บั ความนยิ มนกั ผมจะเชอื่ ม
‘ประตูเคลื่อนย้าย’ มาถึงจสิ ตาร์ฟด้วยสกลิ ‘ครอบงÓมิติ’ เนื่องจากพกั
หลงั ผมคอ่ นขา้ งคนุ้ ชนิ กบั มนั แลว้ ดงั นน้ั หากเคยไปทไ่ี หนสกั ครง้ั จะสามารถ
สร้างมนั ขนึ้ มาไดอ้ ย่างง่ายดาย
“เชิญผ่านเข้าไปเลย ฉันจะไม่ท�าให้พวกนายหายวับไปหรอก
เพราะงน้ั โปรดท�าใจให้สบายๆ”

บทท่ี 5 กบั ดักแห่งคว�มโลภ 435

หลงั จากท่ผี มพดู เชน่ นัน้ ชาวคณะซึ่งนิง่ อึง้ รอดทู ่าทีอย่พู กั หนง่ึ
กเ็ ร่มิ สง่ เสยี งเจ๊ียวจา๊ วออกมา

“ล้อเล่นรเึ ปลา่ เนี่ย!? รู้ไหมวา่ จากตรงนีม้ นั ไกลแค่ไหน...”
“จอมมาร... สดุ ยอดไปเลย จะเก่งเกนิ ไปแล้ว...”
“ไมม่ ที าง แบบนท้ี พ่ี วกเราเตรยี มการมากส็ ญู เปลา่ แทบทง้ั หมด
เลยสิ...”
เพราะไดย้ นิ เสยี งเหลา่ นน้ั เขา้ ขณะกา� ลงั คดิ วา่ พวกเขานา่ สงสาร
อยู่นิดหน่อย ผมกพ็ ลอยรู้สกึ ครม้ื ใจเลก็ น้อย

＊

ทกุ คนมาถงึ อาณาจักรหุ่นเชดิ จสิ ตารฟ์ กันในสภาพเชน่ นัน้
ผู้ที่ออกมาต้อนรับพวกผมคือประชากรดาร์กเอลฟ์ทั้งหมด
พวกเขายนื เรียงแถวอยตู่ รงทางเขา้ ปราสาท พรอ้ มโค้งคา� นับใหเ้ ราอย่าง
นอบน้อม

“ขอตอ้ นรับสจู่ สิ ตาร์ฟ! เดนิ ทางนานๆ ทุกทา่ นคงเหนื่อยลา้ กนั
มาพอสมควรใช่ไหมคะ?”
ผนู้ า� เผา่ อาวโุ สซงึ่ เปน็ ตวั แทนเอย่ ขณะปรากฏตวั ขน้ึ ตอ่ หนา้ พวกผม
แมจ้ ะเรียกวา่ อาวโุ ส แตภ่ ายนอกนน้ั ดเู หมอื นยังอยูใ่ นวัย 20
เธอคือสาวงามผู้มีผิวสแี ทนกับเรือนผมสีทอง

“เปลา่ เลย้ พวกเราไมเ่ หนื่อยเลยสักกะนิด วา่ แต่เตรียมหอ้ งไว้
เรียบร้อยแล้วรึยัง?”

“แนน่ อนคะ่ ทา่ น หอ้ งเดย่ี วสา� หรบั หนง่ึ ทา่ นนน้ั ไมม่ ปี ญั หา ทวา่ หาก
ประสงคจ์ ะใชบ้ รกิ ารทางเรากไ็ ดจ้ ดั เตรยี มหอ้ งใหญเ่ อาไวใ้ หแ้ ลว้ เชน่ กนั คะ่ ”
เนอื่ งจากแจง้ ไวก้ อ่ นลว่ งหนา้ การเตรยี มการจงึ ดเู หมอื นจะไมม่ ี
ปญั หาอะไร

436

ถ้าอย่างนั้นอันดับแรกก็ต้องเอาสัมภาระไปเก็บท่ีห้องใหญ่ก่อน
สินะ

“งน้ั ไปหอ้ งใหญก่ อ่ นดกี วา่ พอวางของไวท้ นี่ น่ั แลว้ วนั นคี้ อ่ ยเดนิ
ชมปราสาทกนั ดไี หมล่ะ”

“รับทราบค่ะ ถ้าเชน่ นัน้ ข้าจะเป็นคนนา� ทางให้เอง”
คลา้ ยจะคลอ้ ยตามในนา้� เสยี งดงั กลา่ ว พวกเรามงุ่ หนา้ ไปยงั หอ้ ง
ใหญโ่ ดยมผี นู้ า� เผา่ คอยนา� ทาง ทนั ทที ไี่ ปถงึ เธอจงึ บอกใหเ้ หลา่ สมาชกิ วาง
สัมภาระลง
ทุกคนปลดกระเป๋าสะพายมาวางไว้ตามค�าส่ังทุกอย่างราวกับ
ห่นุ ยนต์

“ว่าแต่ น่ีมันเร่ืองอะไรกันครับเนี่ย!? รวมตัวยังไม่ถึงช่ัวโมงดี
แตด่ นั มาถึงทห่ี มายซะแล้วเน่ีย!!”

“แปลกเกินไปแล้ว! น่นี ่ะแปลกสดุ ๆ ไปเลย!?”
“เอ๊ะ เอ!๋ ? ห้องสว่ นตัวทวี่ ่า เอ๊ะ? พวกเราเข้าพักท่ีปราสาทนี้
ในฐานะแขกได้ด้วยเหรอครับ!?”
นึกว่าเหมือนหุ่นยนต์ซะอีก ท่ีแท้สติของพวกเขาแค่ยังไม่กลับ
คืนมาเทา่ นั้นเอง
เพราะสะดวกตา่ งจากเคย เลยดทู า่ วา่ พวกเขาจะยงั สบั สนอยนู่ ดิ
หน่อยละนะ
“ทา่ นรมิ รุ ฝุ ากฝงั ใหข้ า้ ดแู ลความสะดวกสบายของทกุ ทา่ น หาก
มเี รือ่ งขัดขอ้ งประการใดรบกวนแจง้ มาได้เลยไม่ตอ้ งเกรงใจนะคะ”
ผู้นา� เผ่าสง่ ย้มิ ละไมใหก้ บั ชาวคณะทกี่ �าลงั ประหลาดใจ
เพยี งเทา่ นใี้ นทส่ี ดุ คนเหลา่ นนั้ กก็ ลบั มายอมรบั ความจรงิ ไดเ้ สยี ท ี
ผมเฝ้ามองดูพวกเขาพร้อมกบั หลดุ ยม้ิ ออกมา

จากน้นั เธอจึงพาพวกผมเรยี งแถวเท่ยี วชมดา้ นในปราสาท

บทที่ 5 กับดกั แหง่ คว�มโลภ 437

บอกได้ค�าเดียวว่ามันช่างโอ่อ่าสมกับที่เป็นป้อมปราการของ
จอมมารเคลย์แมน
เพราะดาร์กเอลฟ์ทุกตนคอยช่วยดูแลอย่างพิถีพิถัน ไม่ว่าจะ
เหลยี วมองทางใดจงึ เห็นเพียงประกายแวววาว

“มิลิม ทน่ี จี่ ะกลายเป็นของเธอหลงั จบการส�ารวจโบราณสถาน
แตด่ ูเหมอื นวา่ ทุกคนจะยงั อยากพา� นักอยูต่ อ่ แบบเดิมนะ”

“อื้ม เข้าใจแล้วละ งั้นขา้ จะคอยสง่ เสบยี งกับของใช้ที่จา� เป็นมา
ให้กแ็ ล้วกนั ”

“ขอบคุณมากคะ่ ท่านจอมมารมลิ มิ ”
“ไม่หรอกนา่ พวกเจ้าก็เป็นพลเมอื งขา้ เหมือนกัน ดงั นน้ั แค่ทา�
หน้าทข่ี องตวั เองให้สา� เร็จก็พอ”
โอ ้ มลิ ิมเร่ิมปราดเปรอ่ื งข้ึนมาแลว้
ท้ังหมดน่ีคงเป็นผลพวงจากความพยายามของคุณเฟรยส์ ินะ
ผมชนื่ ชมมลิ มิ ไปพลาง ขณะตงั้ คา� ถามถงึ สถานการณป์ จั จบุ นั วา่
มสี ่วนทเ่ี ป็นอุปสรรคหรอื ไม่
ปราสาทหลงั นก้ี วา้ งใหญเ่ อาการ ถงึ ขนาดทด่ี ารก์ เอลฟส์ ามารถ
พกั คา้ งแรมได้ทุกคน
เมืองโดยรอบก็ไม่มี แม้จะเคยได้ยินมาว่าเป็นท่ีอยู่อาศัยของ
เหล่ามนุษยม์ าร แต่ตอนนท้ี กุ คนต่างก�าลังออกปฏบิ ัติงานภายใตอ้ า� นาจ
ส่ังการของเกลโด้
สกั วนั หนงึ่ พวกเขาจะกลบั มา เพราะเหตนุ จ้ี งึ เหมอื นจะดแู ลสว่ น
ของทางน้นั อย่เู ชน่ กัน
“ดา้ นนค้ี อื ทางเข้าส่โู บราณสถานคะ่ มีท้ังหมด 3 ช้ัน ชนั้ ล่าง
สุดดูเหมือนจะเป็นสุสาน พวกเราได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้แค่บริเวณ
ชนั้ บนเทา่ นนั้ ถดั จากชน้ั 2 ลงมาจะเปน็ ทส่ี า� หรบั ทา่ นจอมมารเคลยแ์ มน
แตเ่ พยี งผู้เดียว”

438

รายงานของฮาคโุ รกบ็ อกเอาไวเ้ หมอื นกนั วา่ ทางเขา้ โบราณสถาน
นั้นตั้งอยู่ดา้ นในปราสาท

“หมายความวา่ โครงสรา้ งชนั้ บนผา่ นการพสิ จู นไ์ ปแลว้ งน้ั เหรอ?”
“ใชค่ ่ะ ทางเราไดร้ วบรวมทรัพยส์ มบัติอันมคี ่าทงั้ หมดในช้นั บน
ไปเก็บไว้เรียบร้อยแล้ว ปัจจุบันท่ีน่ีจึงถูกน�ามาใช้เป็นแหล่งพ�านักของ
พวกเราแทน”
มีห้องว่างมากมาย ต่อให้พักค้างแรมเป็นพันๆ คนก็ยังอยู่ได้
เหลอื เฟอื
พวกเราเปิดประตูพร้อมกับย่างกรายเข้าไปข้างใน ท้ังที่ควรจะ
อยใู่ ตด้ ินแท้ๆ แตท่ ่นี ่กี ลบั ยังมีแสงแดดออ่ นๆ สอ่ งถึง
“แสงน่ีมัน--------?”
“ใช่แล้วค่ะ มันเป็นผลลัพธ์ถาวรที่เกิดจากการร่ายเวทมนตร์
ท�าให้เคลื่อนไหวเหมือนวงโคจรของดวงอาทิตย์และจะมืดดับลงในตอน
กลางคืนด้วยค่ะ”
“ว่าไงนะ!? เวทมนตร์โบราณแผลงฤทธ์ิอยตู่ ลอดเลยเรอะ!!”
“คะ แค่นี้ก็ถือเป็นการค้นพบครั้งใหญ่ได้เหมือนกันสินะคะ
พวกเราใชม้ นั จนกลายเป็นเรอ่ื งธรรมดา แต่ก็อยากสา� รวจอย่างเต็มที่...”
“ตั้งแตช่ นั้ กลางลงไปก็ใชเ้ วทมนตรน์ ี้เหรอ?”
“ใชค่ ะ่ สมยั ทย่ี งั ปรนนบิ ตั ริ บั ใชท้ า่ นเคลยแ์ มนขา้ เคยเหน็ ชนั้ กลาง
สว่างอยนู่ ิดหน่อย”
ผมโยนคา� ถาม สว่ นผนู้ า� เผา่ คอยตอบกลบั เปน็ เชน่ นนั้ อยพู่ กั หนง่ึ
เข้าใจวา่ ชาวคณะต่างก็กา� ลงั ตน่ื เตน้
แตไ่ มร่ เู้ พราะไดร้ บั อทิ ธพิ ลจากพวกเขาหรอื อยา่ งไร พวกผมเลย
พลอยวา้ วนุ่ ใจไปด้วย
“กอ็ บตะคงุ พยายามอยา่ ท�าเพือ่ ขวางทางเชียวละ”
“คร้าบ! ขา้ รสู้ ึกประหม่ายงั ไงไมร่ นู้ ะเน่ีย”

บทท่ี 5 กบั ดกั แห่งคว�มโลภ 439

พวกผมตอ่ บทสนทนากนั เบาๆ พรอ้ มกบั เทยี่ วชมชน้ั แรกไปพลางๆ
มนั เปน็ ชน้ั ซงึ่ เปย่ี มไปดว้ ยกลนิ่ อายของการดา� รงชวี ติ ทา� ใหเ้ ขา้ ใจ
ได้วา่ มพี วกดาร์กเอลฟอ์ าศัยอย่ทู ีน่ ีจ่ รงิ ๆ

“ใช้ชีวิตในนี้คงไม่เจออสูรโผล่จากชั้นใต้ดินหรอกใช่ไหมครับ?
พอไดย้ นิ ค�าว่าสสุ านแลว้ ขา้ รสู้ ึกเหมอื นจะมีภตู ผีโผล่ออกมายงั ไงไมร่ ้”ู
ผ้นู า� เผ่าส่งยม้ิ แห้งต่อคา� ถามของก็อบตะ

“ไมห่ รอกคะ่ เราไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งกงั วลเรอ่ื งนน้ั เพราะประตทู เ่ี ชอ่ื ม
ไปถงึ ใตด้ นิ มอี ยแู่ คบ่ านเดยี ว แถมผทู้ เ่ี ปดิ มนั ไดก้ ม็ แี ตท่ า่ นเคลยแ์ มนเสยี ดว้ ย”

“หืมมม ถ้าไมเ่ ปิดกพ็ ังมันซะเลยสิ”
“เดี๋ยวข้าจดั การเองค่ะ จะฟนั ใหย้ บั ในรวดเดียวเลยคอยดู!”
“ไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด! ตอ้ งตงั้ ใจสา� รวจแลว้ พยายามอยา่ ทา� ใหข้ า้ วของ
เสยี หายตา่ งหากเลา่ !!”
ผมตาลีตาเหลือกรีบเขา้ ไปยตุ คิ วามเหน็ ของพวกบ้าพลงั
“นะ นัน่ นะ่ สนิ ะ ระวงั ตวั หน่อยสชิ อิ อน!”
“ฉิวเฉียดมากเลยนะคะนั่น ถ้าไม่ได้ฟังอยู่ข้าคงลงมือจัดการ
ไปแลว้ ”
ผมรสู้ กึ กงั วลขนึ้ มาอยา่ งบอกไมถ่ กู แตถ่ า้ อธบิ ายชดั เจนเรยี บรอ้ ย
แล้วกค็ งไม่มีปญั หาละมง้ั
พวกผมเดินหนา้ ต่อไปยงั ดา้ นในของโบราณสถานอนั กวา้ งใหญ่
ด้วยสภาพการณเ์ ชน่ นัน้
ผา่ นโซนพกั อาศยั ของพวกดารก์ เอลฟท์ เี่ รยี กวา่ โบราณสถานไป
ประตูบานมหมึ าก็ปรากฏข้ึนส่สู ายตา
ขนาดของมนั เทา่ กบั บานแรก
เพียงแต่ว่าหนน้ไี ด้มีการลงสูตรเวทมนตรเ์ อาไว้
“-------อยา่ งนน้ี เี่ อง ดเู หมอื นวา่ นจี่ ะเปน็ กลไกปอ้ งกนั ชนดิ หนงึ่
ทสี่ รา้ งขน้ึ จากเวทมนตรโ์ บราณ หากไปแตะตอ้ งโดยไมร่ ะมดั ระวงั ตวั ระบบ

440

จะส่งสัญญาณไปยงั กลไกป้องกนั เมอื งค่ะ”
“กลไกป้องกนั !? มนั ยงั ใช้การไดอ้ ย่หู รอื เปลา่ ครับ?”
“คะ่ ระวงั หนอ่ ยแลว้ กนั คะ่ เกดิ ไปกระตนุ้ การท�างานของมนั เขา้

มีหวงั จะไมเ่ ป็นอนั ส�ารวจโบราณสถานกันพอดีนะ?”
ชาวคณะตา่ งมสี หี นา้ ตงึ เครยี ดเมอ่ื เหน็ คณุ คาการอิ อกปากเตอื น
เสยี งเขม้
สิง่ ทีผ่ มสงสยั กค็ อื เคลย์แมนเปิดประตูบานนไ้ี ดย้ ังไงกันแน่

“เคลย์แมนจะมีส่วนเกี่ยวข้องหรือเป็นอะไรกับโบราณสถาน
รเึ ปล่านะ?”

“การชกั ใยกเ็ พงิ่ เกดิ ขน้ึ ไมน่ าน ขา้ ไมค่ ดิ วา่ เขาจะไปเกยี่ วขอ้ งกบั
โบราณสถานเกา่ แกอ่ ย่างนัน้ ไดห้ รอก”

“ไม่แน่เขาอาจปลดกลไกป้องกันนี่ไปแล้วก็ได้ค่ะ หากท�าตาม
ขน้ั ตอนทถี่ ูกตอ้ งกน็ ่าจะเปิดประตไู ดแ้ บบไม่มีปญั หา”
อมื อมื
อย่างวา่ ละนะ หากมเี วลามากพอแมแ้ ตเ่ คลย์แมนเองก็ยอ่ มแก้
คา� สาปนไี้ ด้
จะวา่ ไป เขาเคยครอบครองยนู ีคสกิลอะไรมากอ่ นนะ?

《ถกู ต้อง ยนู คี สกิลน้ันมชี ่อื เรยี กว่า ‘ผูช้ กั ใย (ผคู้ มุ ละคร)’
ซ่ึงสามารถเปล่ียนข้อมูลข่าวสารให้เป็นรหัสข้อความแล้วใช้รับส่งถึง
กนั ได》้

ใช่ๆ อนั นนั้ แหละ
ดเู หมอื นมนั จะเปน็ พลงั ทใ่ี ชอ้ า่ นและทา� ความเขา้ ใจขอ้ มลู แถมยงั
สามารถวเิ คราะห์สูตรเวทมนตร์ไปดว้ ยในตัว
ว่าแต่ผมได้ครอบครองสกลิ น้แี ลว้ หรือยังนะ?

บทที่ 5 กับดักแห่งคว�มโลภ 441

《คÓตอบ เนอื่ งจากมนั เปน็ รนุ่ ลา้ หลงั เกนิ ไปสÓหรบั พลงั ของ
มาสเตอร์ จงึ ได้ทÓการแบง่ และถ่ายโอนเข้าส่พู ลงั งานเป็นทเ่ี รยี บร้อย
แลว้ หากกล่าวเชงิ ลกึ จะหมายความว่า ‘บงการเส้นชีวติ ’ ไดถ้ ูกเพิม่
ลงไปใน ‘บงการกฎเกณฑ์’ แลว้ น่นั เอง》

แบบนี้นี่เอง ผมเพงิ่ เข้าใจว่าทา� ไมถึงไมไ่ ด้รบั รายงานอะไรเลย
เพราะมนั หมดประโยชน์แล้ว คุณราฟาเอลจงึ ไมแ่ จ้งใหผ้ มรู้
ทวา่ หากเคลย์แมนทา� ได้ ผมก็ย่อมท�าไดเ้ ช่นกัน
ถึงคนลงมือจริงจะเปน็ คุณราฟาเอลเองก็เถอะนะ

“ต้องเปน็ การต่อสู้ทีย่ าวนานแนๆ่ เลยนะคะ”
“จู่ๆ ก็ได้โจทยย์ ากเลยแฮะ แตถ่ า้ เทยี บกับทเี่ คยเจอยังนบั ว่าดู
ดกี วา่ กนั เยอะ คอ่ ยๆ รวบรวมพลงั แล้วมาทา� การวิเคราะห์กนั ดีกวา่ !”
คณะส�ารวจกลุ่มหนึ่งเผยความต้ังใจของตนขณะแสดงลูกฮึด
ออกมาเช่นน้ัน
ผมชา� เลืองมองพวกเขาก่อนยกมือขนึ้ สมั ผสั บานประตู
รบั รไู้ ดว้ า่ พลงั งานซง่ึ ไหลมาจากเสน้ ชวี ติ กา� ลงั หมนุ เวยี นผา่ นสตู ร
เวทมนตร์เขา้ สูก่ �าแพงทง้ั หมด
“เข้าใจแล้ว น่ีคือระบบดับแสงสว่างของชั้นนี้ในกรณีที่ประตู
ถกู ท�าลาย พลงั งานทง้ั หมดจะถกู ทา� ใหไ้ หลเวียนไปมาเพือ่ กา� จัดผบู้ กุ รกุ
เมอ่ื ไดร้ ับการยืนยนั วา่ ปลอดภยั ถึงคอ่ ยฟื้นฟตู วั เองอกี ทีละม้งั ท�างานมา
ได้นบั พนั ๆ ปีโดยไมเ่ สื่อมสลายเนีย่ อยา่ งกบั เป็นผลผลติ จากอารยธรรม
เวทมนตร์ขัน้ สงู เลยเนอะ”หห
ลา� พงั ผมเพยี งคนเดยี วคงเดาออกแคค่ รง่ึ ๆ กลางๆ แตด่ ว้ ยความ
ชว่ ยเหลอื เตม็ อตั ราผมจงึ ทา� ความเขา้ ใจมนั ไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย พอเปน็ แบบน้ี
เลยนึกสนกุ เหมือนกบั เล่นเกมทายปรศิ นาอยอู่ ย่างไรอยา่ งน้ัน

442

เม่ือตามรอยสูตรเวทมนตร์ด้วยความกระตือรือร้นราวกับก�าลัง
แก้โจทย์คณิตศาสตร์ไปเร่ือยๆ ผมก็หาวิธีปลดเปลื้องพันธนาการประตู
ได้ส�าเรจ็

“อ้อ นไี่ งละ่ ดเู หมอื นว่าพอใสพ่ ลังเวทเข้าไปในนห้ี น้าตา่ งปอ้ น
รหัสอาคมจะเปิดออกมาละ”
ผมว่าแล้วหันหน้ากลับไปหาทุกคน ก่อนพบเหล่าชาวคณะที่
กา� ลังอา้ ปากหวอมองผมอยู่
ซวยละ เราออกตวั มากไป--------ผมตระหนักข้นึ ไดใ้ นทันใด
ผมสนุกจนลมื ตัวเผลอวิเคราะหเ์ ข้าใหเ้ สร็จสรรพ เดมิ ทนี ่ีนบั วา่
เปน็ งานของพวกเขา

“โทษที ฉนั ไมไ่ ดต้ ้ังใจ...”
“มะ ไม่เป็นไรเลยค่ะ ไม่มปี ัญหา”
คุณคาการิพดู ปลอบใจ แต่ถึงยงั ไงผมกร็ ู้สึกว่าทา� ผดิ ตอ่ ทกุ คน
อยดู่ ี
เมอ่ื พจิ ารณาแลว้ วา่ ตวั เองยมุ่ ยา่ มมากไป ผมจงึ ตดั สนิ ใจวางมาด
เข้มพร้อมกบั ลูบไลร้ ันกา้ ไปพลางๆ
--------ทวา่ ด้วยหนา้ ตาเช่นนเ้ี ลยทา� ไม่สา� เรจ็
“วะฮะฮะฮะฮา่ ! ข้าก็แกโ้ จทยไ์ ด้เหมือนกัน!”
“ขา้ จนปัญญาแลว้ ละครบั ”
มิลิมส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวท่ีหน้าประตู ส่วนก็อบตะก�าลังท้ึงหัว
ตวั เองอยู่
ผรู้ ว่ มขบวนการหลายคนตา่ งเปดิ ประเดน็ ถกกนั อยา่ งออกรสดว้ ย
สหี น้าแจม่ ใส
จดุ เร่มิ ตน้ เกิดจากคา� พูดของคุณคาการเิ พียงค�าเดยี ว
“ทา่ นริมุรุ ชว่ ยบอกพวกเราหน่อยได้ไหมคะวา่ ทา่ นรูค้ �าตอบได้
ยงั ไง?”

บทท่ี 5 กับดกั แห่งคว�มโลภ 443

คณุ คาการถิ ามเชน่ น้นั ขณะทผี่ มก�าลังเรมิ่ จดั แตง่ ทรงขนใหก้ บั
รันก้า
ในเม่อื เธอถามมา ผมจึงจ�าต้องตอบกลบั ไป
ผมเรม่ิ เลา่ เทคนคิ การวเิ คราะหอ์ ยา่ งตรงไปตรงมา ตอ่ หนา้ ผคู้ น
ซ่งึ กระหายอยากจะฟังค�าอธบิ าย

“กอ่ นจะจดั การกบั เวอรช์ นั่ สมบรู ณ์ อนั ดบั แรกเราตอ้ งพจิ ารณา
ดูวา่ มันเปน็ สูตรแบบไหนเสยี กอ่ น ต่อมาจงึ คอ่ ยแบง่ สตู รไปทลี ะข้ัน”

“หมายความว่าให้เร่ิมวิเคราะห์จากสูตรล่าสุดท่ีถูกวาดเอาไว้
ใชไ่ หมคะ?”

“ใช่ เพราะเราต้องตรวจสอบดูว่าหากสูตรนั่นท�างานจะมีอะไร
ออกมาจากเวอร์ช่ันสมบูรณ์ ด�าเนินการแบบเดิมซ�้าๆ พร้อมจับสายต้น
ก�าเนิดหรือที่เรียกว่าเส้นแกนกลางไปด้วย หลังจากนั้นในทางกลับกัน
ค�าตอบท่ถี ูกตอ้ งจะเร่ิมทับซ้อนกนั ขน้ึ มาเอง”

“เขา้ ใจละ...”
“ก�าจัดขอ้ มูลเทจ็ ใหเ้ หลอื แตค่ าถาทท่ี �างานถกู ตอ้ งสินะ”
ผมเคยไดย้ นิ มาว่าผู้ทอ่ี ยู ่ ณ ที่แห่งนคี้ ือเหลา่ ปัญญาชน ทวา่
ทุกคนย่อยข้อมูลได้รวดเร็วสมช่ือดีจริงๆ ฟังค�าแนะน�าจากผมแค่เพียง
เลก็ น้อยพวกเขาก็เขา้ ใจมันไดอ้ ย่างทะลปุ รโุ ปรง่ แลว้
“มีอีกหลายกรณีที่สูตรสายกับดักจะสมบูรณ์ในเชิงเดี่ยวใช่ไหม
ล่ะ? น่ันก็แค่ใบท่ีไปเกาะติดล�าต้นใหญ่ หลุดออกจากส่วนหลักของ
รากฐานแล้ว ท่พี ดู นีห่ มายถงึ สตู รที่ไมไ่ ดม้ จี ดุ ประสงค์หลกั เพอ่ื กระตนุ้ ให้
กับดักท�างานนะ่ นะ”
“...นั่นสิ ถึงจะเรียกว่าส่วนหลักของสูตรนั้นแต่ก็ประมาทไม่ได้
เลยเนอะ”
เพราะเคยผา่ นประสบการณเ์ ปน็ ครสู อนพวกเดก็ ๆ มาหรอื อยา่ งไร
คา� อธิบายของผมถงึ ดูเข้าใจง่ายทีเดยี ว กระแสตอบรบั ทคี่ อ่ นข้างดีทา� เอา

444

ผมโล่งใจ พลางสาธติ วิธีการวิเคราะห์ใหท้ กุ คนได้ชมกนั เรื่อยๆ
ระหว่างน้ันมิลิมได้ท�าการสะเดาะประตูส�าเร็จไปอย่างง่ายดาย
ขณะทอี่ กี หลายคนกา� ลงั ทยอยตามกนั มาผนู้ า� เผา่ กส็ ง่ เสยี งเรยี กพวกเราพอดี

“ทกุ ทา่ นคะ สา� รบั อาหารจดั เตรยี มเสรจ็ เรยี บรอ้ ยแลว้ คะ่ เดนิ ทาง
มาไกลท่าทางคงจะเหนือ่ ยกันพอสมควร วนั นี้พอแคน่ ี้ก่อนดีไหมคะ?”
ได้ยินดังนั้นผมถึงเพ่ิงรู้สึกตัว ว่าเวลาได้ล่วงเลยมาจนเย็นย่�า
เสียแลว้
พรงุ่ นค้ี อ่ ยเรมิ่ คน้ หาจรงิ ๆ จงั ๆ อกี ทกี ไ็ มเ่ ลวเหมอื นกนั เกบ็ เรอื่ ง
สะเดาะประตูไว้ทา� วนั พร่งุ นี้ สว่ นวันนร้ี ะงบั กจิ การไปกอ่ นดกี ว่า

“ถ้างน้ั วันนี้พอแค่นแ้ี ล้วกนั นะ?”
“นัน่ สคิ ะ ถงึ จะรู้สกึ แปลกๆ ทไ่ี ด้ยินคา� ว่าเดนิ ทางมาไกลก็เถอะ
แตเ่ ราคอ่ ยส�ารวจอย่างเต็มทีก่ ันพรุ่งน้ีอีกทกี แ็ ล้วกนั ค่ะ”
เมื่อได้การสนับสนุนจากคุณคาการิมาช่วยเสริม การส�ารวจใน
วนั นน้ั จงึ เปน็ อนั สิ้นสดุ ลง

＊

วันรุ่งข้นึ
คุณคาการิรับหนา้ ท่เี ปน็ ตัวแทนสะเดาะประต ู ต่อหน้าชาวคณะ
ผู้จัดแจงสวมใสอ่ าวธุ ชดุ เกราะยืนเรียงแถวกนั เป็นทาง
แสงสีฟ้าสว่างวาบข้ึนมา ขณะท่ีบานประตูเร่ิมเปิดออกอย่าง
เงยี บเชียบ

“สา� เร็จแลว้ สนิ ะคะ”
คณะสา� รวจตา่ งพากันโหร่ ้องดีใจ

“เยี่ยมเลยครับ”
ผมเอย่ แสดงความขอบคณุ พลางกา้ วขาหนง่ึ ขา้ งเขา้ ไปยงั ดา้ นใน

บทท่ี 5 กับดกั แห่งคว�มโลภ 445

ของประตู
ระดบั ความสวา่ งของชน้ั กลางนนั้ แตกตา่ งจากชน้ั บน เชงิ เทยี นท่ี
แขวนอยตู่ ามกา� แพงหนิ ใหแ้ สงสลวั ๆ โดยไมม่ วี ันดับลง
นบั เปน็ อีกหนึ่งวิชาเวททีผ่ า่ นการรังสรรค์มาเป็นอยา่ งดี
เทยี นไขนน้ั ไมใ่ ชข่ องจรงิ หากแตส่ วา่ งไสวอยไู่ ดด้ ว้ ยพลงั เวทมนตร์
ขณะช่ืนชมไปพลางเดินลึกลงสู่ด้านใน มิลิมก็โผล่มายืนขนาบ
ขา้ งผม

“อยดู่ ๆี ก็รู้สึกอดึ อัดขึ้นมาทนั ตาเห็นเลยเนอะ”
“น่นั สินะ คงเปน็ เพราะเพดานเตย้ี ไม่เหมอื นขา้ งบน แถมยังมี
กา� แพงหนิ ล้อมรอบอย่อู กี ทางเดินก็แคบๆ ดๆู แลว้ นเ่ี หมอื นจะเปน็ เขา
วงกตอกี รปู แบบหนงึ่ เลย”
เพดานสูงราว 2 เมตร
หากเป็นคนรา่ งใหญ่อาจตอ้ งกม้ ตวั ลงอีกนิดหนอ่ ย
สว่ นทางเดนิ น้ันกก็ ว้างประมาณ 2 เมตร
พอเดนิ เรยี งกนั 2 คนแลว้ จะใหค้ วามรสู้ กึ เบยี ดเสยี ดพอสมควร
ผมกบั มลิ มิ ตวั ไมใ่ หญน่ กั เลยผา่ นไปไดอ้ ยา่ งไมม่ ปี ญั หา แตห่ าก
เราแบกข้าวของใหญๆ่ ตดิ ตัวมาคงเดินตอ่ ลา� บากเอาเรอื่ งเลยทีเดยี ว
“ทา่ นริมุรุ เรอ่ื งหวั แถวจะเอายังไงดีคะ?”
ถา้ โครงสร้างที่น่เี ป็นเหมือนในวงกตละก็ ทุกครง้ั ทเ่ี จอทางแยก
คงตอ้ งเลอื กจนหวั หมนุ กนั ไปขา้ งหนง่ึ มหิ นา� ซา้� ยงั มโี อกาสถกู วางกบั ดกั ดว้ ย
“ถา้ มีกับดกั ยังไงพวกเรากห็ ยั่งรู้ไดอ้ ยู่แลว้ ผมขอน�าทางตอ่ ไป
เลยได้ไหมครับ?”
“แบบนนั้ จะดหี รือคะ?”
“ใหพ้ วกเราจดั การเถอะ! ไมว่ า่ มตี วั อะไรโผลม่ าถา้ ขา้ อยดู่ ว้ ยรบั รอง
ปลอดภยั แน่!”
ไม่ใช่แค่ผม แม้แต่มลิ มิ เองกย็ ังพยกั หน้าอย่างสดุ แรง

446

เนอ่ื งจากไม่มใี ครคดั คา้ นจึงถือว่ามตเิ ปน็ เอกฉนั ท์
พวกผมรับหน้าท่ีเป็นหัวแถว ตามมาด้วยคุณคาการิและรองผู้
ชว่ ยกล่มุ
ชิออนกับก็อบตะประจ�าการอยู่ท่ีท้ายแถว คอยคุ้มกันเหล่านัก
ส�ารวจซง่ึ เดินตามหลังมาอีกที
รนั กา้ หลบซอ่ นตวั อยใู่ นเงาของผม สว่ นผนู้ า� เผา่ กลบั ไปดแู ลทพ่ี กั
อาศัย
ผมตงั้ ตาคอยอาหารคา�่ วนั นอ้ี ย่างใจจดใจจ่อ

ผมตรวจสอบเส้นทางเบ้ืองหนา้ ผา่ น ‘ญาณเวท’ พรอ้ มกบั เดิน
ย�่าไปเรอ่ื ยๆ อย่างสบายอารมณ์
กา� แพงทางเดนิ ท�าจากหนิ นานๆ ทีจะเหน็ ว่ามภี าพจิตรกรรม
ฝาผนังถูกวาดเอาไว้
มิหน�าซ�า้ มันยงั ดูดมี ากทีเดียว

“ยอดไปเลย ล�าพงั แคภ่ าพเขยี นฝาผนงั นก่ี น็ ับวา่ มคี ณุ คา่ ในเชงิ
ศิลปะแล้วละนะ”

“ง้นั เหรอ?”
“อืม กม็ ันดูเหมือนก�าลงั ถา่ ยทอดวถิ ีชีวติ ในช่วงเวลานน้ั ออกมา
ถ้าลองส�ารวจดูอาจได้สัมผัสกับส่วนหน่ึงของอารยธรรมโบราณด้วยนะ
แคน่ ้กี ็นบั ว่าเป็นผลงานล้�าคา่ สุดๆ แลว้ ละ”
“หมื มม พอเจา้ พดู อยา่ งนน้ั ขา้ กน็ กึ ถงึ ภาพบรรยากาศทเี่ คยเหน็
เมอ่ื ก่อนข้ึนมาเลย”
งนั้ เหรอ สา� หรับผม อดตี น้นั เลอื นหายไปแล้ว แตส่ �าหรบั มิลมิ
เธอคงมีภาพใหห้ วนร�าลึกถงึ อย่สู นิ ะ
พอมานกึ ๆ ดกู ็รสู้ กึ สะเทือนใจเหมือนกนั
แตเ่ พอื่ ไมใ่ หก้ ระทบกบั สถานการณป์ จั จบุ นั ผมจงึ พยายามทจี่ ะ

บทที่ 5 กบั ดกั แห่งคว�มโลภ 447