มาให้จับดีๆ ความรัก

บทสัมภาษณร์ ายการ พูดได้ไหมพจี่ ี้

กระรอก “แนะนาํ ตวั กบั แฟนๆรายการหน่อยคา่ ”
เฟิ รส์ “สวัสดีครับผม เฟิ รส์ ภาคิน เกษมพงศ์ เป็น
ศลิ ปินเด่ยี วครบั ผม”
กระรอก "พ่ีกระรอกขอถามแบบอยากรูส้ ่วนตวั ก่อน
เลย ทาํ ไมแฟนคลบั ถึงเรียกเราว่าแด๊ดดี๊ทงั้ ๆท่ีเราอายุย่ีสิบ
เจด็ เอง"
เฟิ รส์ "อ่ออ ฮ่าๆ เขาเห็นผมรกั เด็กชอบเล่นกับเด็กๆ
ครบั "
กระรอก "แลว้ เขาเรียกเราแด๊ดดีเ๊ ราเรียกแฟนคลบั ว่า
อะไร"
เฟิ รส์ "ก็เรียกว่าเด็กๆครบั เขาอยากใหเ้ รียก บางคนส่ี
สิบก็อยากใหผ้ มเรยี กเดก็ ๆอยดู่ ี ฮ่าๆๆ"
กระรอก "โอเคตามนี้ งนั้ เรามาเรม่ิ ตอบคาํ ถามบง่ บอก
ความเป็นตวั เองกบั คณุ เฟิรส์ กนั เลย พรอ้ มนะคะ”
เฟิรส์ “พรอ้ มครบั ”

5

กระรอก “Hip hopหรอื R&B”
เฟิรส์ “R&B”
กระรอก “ดหู นงั หรอื ชอ้ ปปิ้ง”
เฟิรส์ “ดหู นงั ”
กระรอก “ทะเลหรอื ภเู ขา”
เฟิรส์ “ภเู ขา”
กระรอก “กลางวนั หรอื กลางคนื ”
เฟิรส์ “กลางคนื ”
กระรอก “สม้ ตาํ หรอื สปาเก็ตตี”้
เฟิรส์ “สม้ ตาํ ”
กระรอก “สตั วท์ ่ีกลวั ”
เฟิรส์ “แมงมมุ ”
กระรอก “สามขอ้ บอกความเป็นตวั เอง”
เฟิรส์ “สนกุ ทา้ ทาย เออ่ อบอนุ่ ครบั ฮ่าๆ”
กระรอก “ขอ้ เสยี ท่ีอยากเปล่ียนตวั เอง”
เฟิ ร์ส “โมโหแล้วใจร้อน อารมณ์แบบสันดานดิบ
5555”

6

กระรอก “เวลาวา่ งชอบทาํ อะไร”
เฟิรส์ “วาดรูป”
กระรอก “เมนเู ดด็ ท่ีทาํ เอง”
เฟิรส์ “ไขน่ า้ํ ”
กระรอก “สเป็คสาว”
เฟิรส์ “นา่ รกั หวั เราะงา่ ย แกลง้ ไดค้ รบั ”
กระรอก “บอกรกั โดยไมม่ ีคาํ วา่ รกั ”
เฟิรส์ “กินขา้ วยงั ”
กระรอก “บอกรกั เขาหรอื เขาบอกรกั ”
เฟิรส์ “เออ่ .. ชอบทงั้ คเู่ ลยครบั เลือกไมไ่ ด”้
กระรอก “ชอบออ้ นเขาหรอื ชอบใหเ้ ขาออ้ น”
เฟิรส์ “ชอบออ้ นเขา”
กระรอก “จบู เขาหรอื เขาจบู ”
เฟิรส์ “เออ่ ..เขาจบู ครบั ”
กระรอก “สมั ผสั ตรงไหนสยวิ ท่ีสดุ ”
เฟิรส์ “ถา้ เป็นผหู้ ญิงตรงไหนก็สยวิ หมดเลยครบั ”
กระรอก “เวลาชอบใครน่ิงๆหรอื แสดงออก”

7

เฟิ รส์ “เม่ือก่อนจะน่ิงแต่เด๋ียวนีแ้ สดงออกเลย ก็พูด
แบบผมชอบนะ เราจะเรม่ิ คยุ กนั ยงั ไงดี”

กระรอก “สดุ ทา้ ยคือนิยามความรกั ของตวั เองคะ่ ”
เฟิ รส์ “นิยามความรกั ของผมคือบา้ นครบั กลบั จาก
ทาํ งานก็มีเขาอยู่ตรงนั้น เขาท่ีอา้ แขนกอดเราเสมอ เขาท่ี
คอยโอ๋ คอยปลอบและใหก้ าํ ลงั ใจเราวา่ เกง่ มากเลยนะ”
กระรอก “หน่ึงนาทีเท่านนั้ เองค่า รอบหนา้ พ่ีกระรอก
จะไปสมั ภาษณ์ใครรอติดตามชมกันดว้ ยนา้ ขอบคุณนอ้ ง
เฟิรส์ มากคา่ าาา”
เฟิรส์ “ขอบคณุ ครบั บบ บา๊ ยบายย”

8

บทสัมภาษณร์ ายการ พูดได้ไหมพจี่ ี้

กระรอก “แนะนาํ ตวั กบั แฟนๆรายการหน่อยคา่ ”
เนย “สวสั ดีคะ่ เนย นนั ทน์ ภสั เศาวกลุ คะ่ ”
กระรอก “สวสั ดีค่า พ่ีกระรอกจะใหต้ อบคาํ ถามเพ่ือ
แนะนาํ ตวั เอง พรอ้ มนะคะ”
เนย “อา่ พรอ้ มคะ่ ”
กระรอก “Hiphopหรอื R&B”
เนย “R&B”
กระรอก “ดหู นงั หรอื ชอ้ ปปิ้ง”
เนย “ดหู นงั ”
กระรอก “ทะเลหรอื ภเู ขา”
เนย “ทะเล”
กระรอก “กลางวนั หรอื กลางคนื ”
เนย “กลางวนั ”
กระรอก “สม้ ตาํ หรอื สปาเก็ตต”ี้

9

เนย “สปาเก็ตต”ี้
กระรอก “สตั วท์ ่ีกลวั ”
เนย “ง”ู
กระรอก “สามขอ้ บอกความเป็นตวั เอง”
เนย “ดือ้ คิดเยอะ แคร”์
กระรอก “ขอ้ เสียท่ีอยากเปล่ียนตวั เอง”
เนย “เออ่ ..ขีว้ นี ใจรอ้ น พดู หยาบ โอ๊ย เยอะคะ่ ฮา่ ๆ”
กระรอก “เวลาวา่ งชอบทาํ อะไร”
เนย “นอนคะ่ ”
กระรอก “เมนเู ด็ดท่ีทาํ เอง”
เนย “สปาเก็ตต”ี้
กระรอก “สเป็คหน่มุ ”
เนย “ถา้ นิสยั ก็อบอ่นุ เขา้ ใจค่ะ ภายนอกก็แบบ มีเสน้
เลือดท่ีแขน เขาเรียกว่าอะไรอะ ท่ีเป็นเสน้ เลือดไม่ตอ้ ง
เยอะมากนะ เหน็ แลว้ แบบ งือ้ ออ~ กดั ปาก”
กระรอก “บอกรกั โดยไมม่ ีคาํ วา่ รกั ”

10

เนย “เหน่ือยไหม”
กระรอก “บอกรกั เขาหรอื เขาบอกรกั ”
เนย “เขาบอกรกั ”
กระรอก “ชอบออ้ นเขาหรอื ชอบใหเ้ ขาออ้ น”
เนย “ชอบออ้ นเขา”
กระรอก “จบู เขาหรอื เขาจบู ”
เนย “จบู เขา ฮา่ ๆ ”
กระรอก “สมั ผสั ตรงไหนสยวิ ท่ีสดุ ”
เนย “หคู ะ่ ”
กระรอก “เวลาชอบใครน่ิงๆหรอื แสดงออก”
เนย “เคยพงุ่ ชนคะ่ แตเ่ ด๋ียวนีน้ ่ิงไวด้ ีกวา่ ”
กระรอก “สดุ ทา้ ยบอกนิยามความรกั ของตวั เองหน่อย
คะ่ ”
เนย “อยากเจอความรกั ท่ีเป็นความสบายใจค่ะ ไม่ทาํ
ให้เราเหน่ือยท่ีต้องรักเขา เหน่ือยท่ีต้องประคับประคอง

11

ความสมั พนั ธใ์ หร้ อด เพราะวนั ๆหน่งึ แคท่ าํ งานก็เหน่ือยมาก
พอแลว้ อยากเจอคนท่ีซพั พอรต์ มากกวา่ บ่นั ทอนจิตใจ”

กระรอก “หน่ึงนาทีสามสิบสองวินาทีค่า ขอบคุณ
นอ้ งเนยมากนะคะท่ีมาสมั ภาษณก์ บั พ่ีกระรอก”

เนย “ขอบคณุ คา่ าาา ”

12

01

บมี “กรดี๊ ดดดดดดดดดดดดดดดดด”
เนย “โอ๊ย! อบิ า้ หจู ะแตก”
อยู่ ๆเพ่ือนสาวของฉนั ท่ีน่งั จอ้ งโทรศพั ทอ์ ย่กู ็กรดี๊ แตก
ออกมาแบบไม่ใหส้ ่มุ ใหเ้ สียง ดีนะท่ีบา้ นของนางตอนนีไ้ ม่มี
ใครอยู่ไม่งั้นเขาจะไดแ้ ห่กันมาหมดเพราะคิดว่านางเป็น
อะไร
บีม “มึงๆ ๆ ซิงเกิ้ลใหม่ของเฟิ ร์สออกแล้ว กูเข้า
ด1ู 8.00น.เป๊ ะเลยนะ”
เนย “เม่ือก่อนกูชวนมึงฟังเพลงเขา มึงไม่เห็นจะ
สนใจ”
บีม “ใครจะรูล้ ่ะว่าเขาโตมาจะกลายเป็นแด๊ดดี๊หล่อ
ขนาดนี้ แถมยงั นิสยั ดีเหมือนเดมิ ไมถ่ ือตวั เลย”
เฟิ รส์ นกั รอ้ งท่ีประกวดรายการหน่งึ ท่ีคดั แต่เสยี งอยา่ ง
เดียวเพราะกรรมการหนั หลงั เขารอ้ งเพลงเพราะมาก เพราะ

13

ฉันก็ฟังเพลงเขามาตลอดเลย แต่ด้วยแรกๆรูปลักษณ์
หนา้ ตาของเขาเป็นเด็กตวั ดาํ ๆ เขาก็เลยโดนบูลล่ีจากแฟน
รายการเยอะอย่พู อสมควร แตฉ่ นั ไม่ไดส้ นใจอะไรมากหรอก
ก็แค่รูว้ ่าเขารอ้ งเพลงเพราะมากจริง ๆก็เลยฟังเพลงเขามา
ตลอด

เนย “มงึ น่ีมนั มองคนท่ีหนา้ ตาจรงิ ๆเลย”
บมี “อา้ ว หรอื มงึ ไมม่ อง”
เนย “จะเอาเวลาท่ีไหนไปมองทํางานงกๆอยู่ทุก
วนั เนีย้ ”
บีม “ไมค่ ยุ ดว้ ยละ่ ”
ฉนั สา่ ยหวั ใหเ้ พ่ือนก่อนจะหนั มาสนใจพิมพร์ ายงานท่ี
ตอ้ งส่งต่อ ฉันทาํ งานเป็นฝ่ ายการตลาดของบริษัทผลิตนา้ํ
ด่ืมย่ีหอ้ หน่ึง นอกจากนีเ้ วลากลางคืนฉันก็เป็นแม่คา้ ขาย
ของออนไลน์ทั้งเสือ้ ผ้าและผลิตภัณฑเ์ สริมสวยพวกครีม
บาํ รุงหนา้ บาํ รุงผิว แต่ไม่ไดข้ ายตามกระแสนะ ของท่ีขายก็
คอื ของท่ีฉนั ใชเ้ องทงั้ นนั้ แหละ

14

แม่
เนย “สวสั ดคี ะ่ คนสวย”
แยม “หมา่ มา้ อยไู่ หนคะ วนั นีจ้ ะตอ้ งถึงบา้ นแลว้ น่ี”
เนย “หม่ามา้ อยู่กับป้าบีมค่ะ หนูเลิกเรียนแลว้ เหรอ
คะ”
แยม “ใชค่ ะ่ คณุ ยายไปรบั หนกู ลบั มาแลว้ ”
เนย “งนั้ เด๋ยี วหมา่ มา้ เสรจ็ งานแลว้ จะรบี ไปหานะคะ”
แยม “เยๆ้ งนั้ แยมไปทาํ การบา้ นรอเลยนะ”
เนย “เก่งมากเลยคะ่ ”
ฉันวางสายก่อนจะรีบหันกลบั มาพิมพส์ รุปรายงาน
ฉันเป็นผูห้ ญิงท่ีเคยมีครอบครวั มาก่อน แต่งงานตอนอายุ
ย่ีสิบส่ีและหย่าตอนอายยุ ่ีสิบหก ปัจจุบนั ฉันอายยุ ่ีสิบเจ็ดปี
ค่ะ ถา้ ถามว่าทาํ ไมฉันถึงหย่า คงเป็นเพราะความคาดหวงั
ในการมีชีวติ คทู่ ่ีสมบรู ณแ์ บบแตม่ นั กลบั ไมใ่ ช่ เออ่ ไวค้ อ่ ยๆดู
กนั ไปเองแลว้ กนั คะ่
บมี “แยมโทรมาเหรอ”

15

เนย “ใช่แลว้ เลิกเรียนแลว้ โทรตามว่าทาํ ไมยังไม่ถึง
บา้ น”

บีม “อยากมีลกู เหมือนนอ้ งแยมอะ่ ฉลาด น่ารกั ”
เนย “แตแ่ สบมาก”
บมี “ฮา่ ๆ แยมเป็นเด็กตลก”
เนย “เสรจ็ แลว้ กรู บี กลบั ไปหาลกู ก่อนนะ”
บีม “โอเค ไวเ้ จอกนั ”
ฉันส่งรายงานทางอีเมลใหบ้ ริษัทใหญ่เสร็จแลว้ ก็รีบ
ขบั รถกลบั บา้ นไปหาลกู สาวตวั แสบของฉันทนั ที บา้ นฉนั อยู่
นครปฐมแต่หลังจากท่ีหย่าฉันก็ย้ายมาเช่าคอนโดอยู่ท่ี
กรุงเทพฯ ใคร ๆเห็นหน้าลูกสาวก็รูเ้ ลยว่าเป็นลูกของฉัน
เพราะเขาก๊อปปี้ฉนั ไปทกุ อย่างทงั้ หนา้ ตา ท่าทาง แมก้ ระท่งั
นิสยั จนฉนั ตกใจเพราะนิสยั ไมด่ ีบางอยา่ งเขาก็ก๊อปปี้ไปดว้ ย
เชน่ เร่อื ง หวั ดอื้ และแสบซน
เนย “คนสวยของหมา่ มา้ อยไู่ หนนา้ ”
แยม “หมา่ มา้ !”

16

สาวนอ้ ยวยั สามขวบรบี ว่ิงเขา้ มากอดฉนั ทนั ทีก่อนจะ
จ๊บุ แกม้ ซา้ ยแกม้ ขวาจ๊บุ หนา้ ผากและจ๊บุ ปากอีกดว้ ย

เนย “หมา่ มา้ หนา้ เปียกหมดแลว้ คะ่ ”
แยม “ก็หนคู ิดถงึ คะ”
เธอแกลง้ ทาํ แกม้ ป่องทนั ทีท่ีฉนั แซวออกไป
เนย “หืม้ มมม หม่นั เขีย้ ว”
ฉนั พดู พลางบีบแกม้ ทงั้ สองขา้ งของเธอเบาๆ
แม่ “เขา้ บา้ นมาลา้ งมือหรอื ยงั ”
เนย “สวัสดีค่ะคุณนาย กลับมาก็เร่ิมบ่นเลยนะคะ
ฮ่าๆ”
ฉนั เดนิ เขา้ ไปกอดแมก่ ่อนจะหอมแกม้ ซา้ ยขวา ฉนั กบั
แม่สนิทกนั มากค่ะพืน้ ฐานครอบครวั บา้ นเราไม่ไดจ้ นมากก็
แคพ่ อมีพอกิน แต่เป็นบา้ นท่ีอบอนุ่ ฉนั ไดร้ บั การดแู ลจากพอ่
และแม่อย่างดีมาก ความอบอุ่นและการดูแลท่ีเขามอบให้
ฉนั จรงิ ๆแลว้ ดเู หมือนจะเป็นอีกหน่งึ อปุ สรรคในการใชช้ ีวิตคู่
ของฉนั เหมือนกนั นะ

17

พอ่ “กลบั มาทนั เวลาพอดนี ะ”
เนย “ไดก้ ลิน่ กบั ขา้ วก็รบี เหยียบมาเลย”
แม่ “ขบั รถดี ๆละ่ อยา่ เรว็ มาก”
เนย “รูแ้ ลว้ คา่ กินขา้ วกนั ดีกวา่ ”
นทั “มีอะไรกินม่งั ”
พอ่ “ยงั ไมเ่ คาะกะละมงั เรยี กเลย”
นทั “คนนะไมใ่ ช่แมว”
เนย “หมาเถอะ”
ทกุ คน “ฮา่ ๆๆๆ”
นทั เป็นพ่ีชายของฉนั เองคะ่
แยม “ปะป๊ านทั ไปน่งั ตรงนนู้ นะตรงนีห้ มา่ มา้ น่งั คะ่ ”
นัท “หม่าม้ากลับมาปะป๊ านัทไม่มีความหมายเลย
นะ”
แยมจะเรียกพ่ีนัทว่าปะป๊ านัทแต่ถามว่าเขารูไ้ หมว่า
คือคณุ ลงุ เขารูค้ ่ะ แลว้ รูไ้ หมว่าพ่อคือใคร รูค้ ่ะเพราะตอนท่ี

18

เราเลิกกนั แยมอายสุ องขวบแน่นอนว่าเขาตอ้ งจาํ ปะป๊ าของ
เขาไดอ้ ยแู่ ลว้

หลังจากนั้นเราก็กินข้าวกันและพูดคุยกันอย่าง
สนุกสนาน วันหยุดของฉันทั้งหมดจะใช้เวลาอยู่กับแยม
ตลอดเพราะตอ้ งการชดเชยเวลาใหเ้ ขา ไม่อยากใหเ้ ขารูส้ ึก
ว่าพ่อแม่เลิกกันแลว้ เขากลับโดนทิง้ ไม่มีใคร แม้เวลาไป
ทาํ งานวนั แรกจะงอแงบา้ งแตก่ ็เขา้ ใจวา่ แมต่ อ้ งทาํ งาน

แยม “วนั นีห้ มา่ มา้ อา่ นนิทานใหห้ นฟู ังนะคะ”
เนย “ไดเ้ ลยคะ่ อยากฟังเร่อื งอะไรคะ”
แยม “น่ีเลยคะ่ ”
แยมว่ิงไปหยิบนิทานเร่ืองใหม่ท่ีฉันเพ่ิงซือ้ ใหเ้ ม่ือตน้
เดือน ฉนั รบั มาก่อนจะเรม่ิ อา่ นนิทานใหแ้ ยมฟังไปเร่อื ย ๆจน
จบ กม้ ลงมามองสาวนอ้ ยของฉนั ก็หลบั ไปแลว้

ทิว
เนย “วา่ ไง”
ทวิ “กลบั บา้ นแลว้ ใชไ่ หมวนั นี”้

19

เนย “อืม อยบู่ า้ นแลว้ ”
ทวิ “ลกู ละ่ ”
เนย “เพ่งิ หลบั ไปเม่ือกีเ้ อง”
ทวิ “พรุง่ นีเ้ ด๋ียวเขา้ ไปรบั แลว้ กนั พาลกู ไปกินขา้ ว”
เนย “โอเค ไปเจอท่ีโรงเรยี นลกู แลว้ กนั ”
ทวิ “โอเค”
ทิว อดีตสามีของฉันเองค่ะ เราคุยกันประมาณหก
เดือนและตัดสินใจคบกันเป็ นแฟนสองเดือนแต่ฉันพลาด
ทอ้ งแยมซะก่อน ตอนนัน้ ฉันคิดว่าไหนๆ เราก็เป็นแฟนกัน
แลว้ ฉนั กบั เขาก็เรียนจบแลว้ เราแต่งงานก็คงจะไม่เป็นอะไร
หรอก แตเ่ ร่อื งราวมนั ไมไ่ ดง้ ่ายขนาดนนั้

โรงเรียน
คณุ ครู “สวสั ดีคะ่ คณุ แม่ วนั นีห้ ยดุ งานเหรอคะ”
เนย “ใชค่ ะ่ นอ้ งแยมซนไหมคะ”
คณุ ครู “ก็ตวั แสบประจาํ ชนั้ เหมือนเดมิ เลยคะ่ ”

20

เนย “รบกวนคณุ ครูดว้ ยนะคะ”
คุณครู “ไม่ตอ้ งห่วงค่ะ นอ้ งแยมเป็นเด็กฉลาด เขารู้
เวลาคะ่ ”
แยม “หมา่ มา้ ขา”
วันนีฉ้ ันมารบั ลูกท่ีโรงเรียนเองเพราะตอ้ งพาไปกิน
ขา้ วกบั พอ่ เขา
เนย “สวสั ดีคณุ ครูก่อนคะ่ ”
แยม “สวสั ดีคะ่ คณุ ครู”
เนย “ไปก่อนนะคะครู”
คณุ ครู “สวสั ดคี ะ่ คณุ แม”่
ฉนั จงู มือแยมเดินไปท่ีรถก่อนจะกดโทรศพั ทห์ าทิวแต่
ใหแ้ ยมเป็นคนคยุ
ทวิ “ฮลั โหล”
แยม “ปะป๊ าอยไู่ หน”
ทวิ “ปะป๊ ากาํ ลงั จะออกจากบา้ นคะ่ หนอู ยไู่ หนคะ”
แยม “หนอู ยกู่ บั หมา่ มา้ คะ่ ”

21

ทิว “เด๋ียวเจอกนั นะคะ”
แยมกดวางสายก่อนจะย่ืนโทรศพั ทค์ ืนใหฉ้ ันระหว่าง
ทางเราคุยเล่นกันไปเร่ือย ๆจนถึงรา้ นอาหารท่ีเรานัดกัน
ประจาํ ฉันจูงมือแยมลงไปในรา้ นแต่ทิวยงั มาไม่ถึงก็เลยไป
น่งั รอกนั อยสู่ กั พกั
แยม “หมา่ มา้ หนหู ิวคะ่ ”
ฉันกม้ ลงมองนาฬิกาขอ้ มือน่ีมนั เกือบคร่งึ ช่วั โมงแลว้
นะ เฮอ้ อ~ เขาจะมารอกอ่ นเวลาไมไ่ ดเ้ ลยเหรอ
เนย “งนั้ เราส่งั อาหารกนั เลยนะคะ”
แยม “โอเคคะ่ ”
เนย “นอ้ งคะ ส่งั อาหารเลย”
พนกั งานเดินเอาเมนอู าหารมาใหฉ้ นั ส่งั ไปสามส่ีอยา่ ง
ก่อนจะหาเร่อื งเบ่ยี งเบนความสนใจไมใ่ หแ้ ยมงอแงท่ีเขาหิว
ทิว “ปะป๊ ามาแลว้ ววว”
แยม “ทาํ ไมปะป๊ ามาชา้ ”
ทิว “ขอโทษนะคะ ปะป๊ ารถติดคะ่ ”

22

ทิวพดู ก่อนจะหนั มามองหนา้ ฉนั ท่ีน่งั หนา้ บอกบญุ ไม่
รบั อยู่

ทิว “ทาํ ไมทาํ หนา้ แบบนนั้ ”
เนย “ก็ลกู หวิ แลว้ กวา่ จะมา”
ฉันพดู พลางลกุ ขึน้ ไปหยิบแกว้ ใส่นา้ํ เพราะเป็นรา้ นท่ี
นา้ํ เปล่าบรกิ ารตวั เอง แต่อย่าไปหวงั ว่าเขาจะลกุ ขึน้ มาช่วย
ฉันนะคะเพราะท่ีบ้านคนจีนของเขาสอนว่างานบ้านทุก
อย่างเป็นเร่ืองของผหู้ ญิง เมียตอ้ งดแู ลผวั และแม่ผวั ย่ิงกว่า
พระเจา้ (ไมไ่ ดพ้ าดพงิ บา้ นคนจีนทกุ บา้ นนะคะ)
เดินกลับมาแยมก็มาน่ังตักทิวอยู่แล้ว ฉันเคยเจอ
ความรกั ท่ีมีแต่การนอกใจมาเยอะก็เลยคิดว่าแค่เจอใครสกั
คนท่ีไม่มีเร่ืองนอกใจปัญหาอ่ืน ๆก็คงจะไม่มีแลว้ แต่เปล่า
เลยความรกั ยงั มีปัญหามากมายกว่านนั้ อีกเยอะท่ีมนั สะสม
เร่อื ย ๆจนฉนั ตดั สนิ ใจเดนิ ออกมา

Line

23

บีบีม “มงึ งงงงงงงงงงงงงงงง”

เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึน้ หลังจากท่ีฉันส่งแยมเข้า
นอนเสรจ็ เรยี บรอ้ นแลว้

Noey “วา่ ไงจ๊ะ”
บีบมี “กไู ดบ้ ตั รแฟนมีตติง้ เฟิรส์ มาสองใบมงึ ไปกบั กนู ะ”

Noey “กตู อ้ งทาํ งาน ไม่มีเวลาไปดนู กั รอ้ งกบั
มงึ หรอก”
บีบีม “ไปเถอะ น่ีแฟนมีตติง้ ครงั้ แรกเลยนา้ แถมเฟิ รส์ น่ารกั
มาก”

Noey “กตู อ้ งทาํ งานคะ่ ”
บบี มี “กจู า้ งก็ได้ ขอรอ้ ง”

Noey “จา้ งเทา่ ไหร”่
บบี มี “เรอ่ื งเงนิ น่ีไวเลยนะ”

24

Noey “กมู ีคา่ ใชจ้ า่ ยเยอะคะ่ ไหนจะคา่ เทอม
คา่ ขนม ผอ่ นรถ คา่ เลีย้ งแยมใหแ้ มอ่ ีก”
บีบมี “3,000”

Noey “ตกลงบอกวนั มาไดเ้ ลย”

ฉันไม่รูเ้ ลยว่าการตกลงไปเป็นเพ่ือนบีมวันนั้นจะ
เปล่ยี นชีวติ ของฉนั ใหก้ ลบั มาเป็นเหมือนเดมิ ไมไ่ ดอ้ ีกเลย

งานแฟนมตี ตงิ้
พธิ ีกร “สวสั ดีเดก็ ๆทกุ คนคา่ าา”
ทกุ คน “สวสั ดคี า่ าาา”
สุดท้ายฉันก็มางานแฟนมีตติง้ จนได้ เพ่ิงเคยเห็น
บรรยากาศงานแบบนีค้ รงั้ แรกเลยเหมือนกนั นะเนีย้ สถานท่ี
ท่ีรวมพลคนท่ีเขารกั ศิลปินของเขา
พิธีกร “พรอ้ มจะเจอกบั แดด๊ ดขี๊ องเราหรอื ยงั งงงงง”
ทกุ คน “พรอ้ มแลว้ วว”

25

พิธีกร “ขอเชิญพบกบั เฟิรส์ ภาคนิ คา่ ”
ทกุ คน “กรดี๊ ดดดดดดดด”

เสียงกรี๊ดดังกระห่ึมทั้งหอ้ งจัดเลีย้ งของโรงแรมและ
เสียงดนตรีเพลงของเขาก็ดงั ขึน้ พรอ้ มกับร่างของผูช้ ายสูง
รอ้ ยแปดสิบเจ็ด ผิวสองสี คิว้ เขม้ ตาคม ปากสีชมพู ส่งยิม้
หวานใหก้ บั แฟนเพลงของเขาทกุ ๆคน

ทกุ คนในงานช่วยกนั รอ้ งเพลงอย่างสนกุ สนาน ฉนั คิด
ไม่ถึงเลยว่าเด็กชายตวั ดาํ ๆท่ีฉนั เคยเชียรเ์ ขาประกวดวนั นนั้
จะโตมากลายเป็นแดด๊ ดหี๊ นา้ ตาหลอ่ เขม้ ขนาดนี้

เฟิรส์ “ขอบคณุ คา่ บบบบ”
ทกุ คน “กรดี๊ ดดดดด”
เฟิ รส์ “ต่ืนเตน้ มากเลยครบั ไม่คิดเลยว่าผมจะไดจ้ ดั
งานแฟนมีตตงิ้ กบั เขาดว้ ย”

“เฟิรส์ เก่งท่ีสดุ ดด”

26

เฟิรส์ “ขอ้ นนั้ ผมรูค้ รบั ไมต่ อ้ งชม ฮ่าๆ ”
แลว้ แฟนๆก็พากนั หวั เราะกับการทาํ หนา้ ทะเลน้ ของ
เขา
เฟิรส์ “อะไรกนั ครบั เนีย้ ”
อยู่ ๆก็มีคุณป้าสามคนลุกขึน้ พร้อมกับพวงมาลัย
แบงคร์ อ้ ยเดินไปหนา้ เวที เรียกเสียงกรีด๊ จากแฟนๆท่ีน่งั กนั
อยู่
เฟิ รส์ “วา้ ว พวงมาลยั มาแบบนีค้ ุณแม่อยากไดอ้ ะไร
ครบั ”

“ขอหอมหน่อย”
เฟิรส์ “ผมมีแตก่ ระเทียมครบั แม”่
ฮ่า ๆ ฉนั รูแ้ ลว้ วา่ ทาํ ไมแฟนๆเขาถึงไดช้ อบกนั นกั หนา
เพราะนอกจากหน้าตาท่ีพัฒนาขึน้ แลว้ ความทะเลน้ และ
กวนของเขาก็พฒั นาไปกนั เหมือนกนั
บมี “น่ารกั เนาะมงึ ตลกอีกตา่ งหาก”
เพ่ือนฉนั ใจละลายไปหมดแลว้ คะ่ หลงั จากนนั้ ก็เรม่ิ มี

27

กิจกรรมท่ีทาํ กับแฟนคลับซ่ึงเล่นกันไปหลายเกมสม์ าก สี
หน้าทุกคนดูมีความสุขสนุกสนานกับการได้ทาํ กิจกรรม
รว่ มกบั ศลิ ปินท่ีเขารกั
เกมสต์ ่อมาคือเกมสจ์ อ้ งตา แต่ยงั ไม่มีแฟนคลบั คนไหนจอ้ ง
ตาชนะเฟิรส์ เลยสกั คน

เฟิ รส์ “ผมรูส้ ึกว่าตัวเองตาแหง้ แลว้ เนีย้ ยังไม่มีใคร
ชนะผมเลย”

“หลอ่ เกินตา้ นน”
เฟิรส์ “เนีย้ ๆ พวกเราชอบชมผมแบบนีไ้ ง เด๋ียวเปิดกลู
เกิล้ ดหู นา้ ตอนประกวดแปป”

“ฮา่ ๆๆๆ”
เฟิ รส์ “มาเลยครบั รอบนีใ้ ครชนะผมใหข้ ออะไรก็ได้
สองขอ้ ”
เยๆ้ ๆๆๆๆ
ทุกคนดีใจกันใหญ่ก่อนจะเงียบกริบทันทีท่ีเฟิ รส์ พูด
ประโยคถดั มา

28

เฟิรส์ “แตถ่ า้ แพโ้ ดนทาํ โทษนะ”
พรบึ !
ฉันหนั ไปมองหนา้ บีมทนั ทีเพราะมนั จบั มือฉันยกขึน้
กลางอากาศ
เนย “อะไรของมงึ !”
บีม “กรู ูม้ งึ ทาํ ได้ มงึ ชอบเอาชนะอยแู่ ลว้ น่ี”
เฟิรส์ “ออกมาเลยคา่ บๆๆ”
แปะๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงปรบมือดงั ขนึ้ น่าจะเพ่ือกดดนั ฉนั ซะมากกวา่ การ
แสดงความยนิ ดีนะ ฉนั จาํ ใจลกุ ขนึ้ เดนิ ไปบนเวที
เนย “ขอเปล่ยี นกติกานิดนงึ นะ”
เฟิรส์ “ยงั ไงครบั ”
เนย “เอาเป็นกระพรบิ ตาไดแ้ ตใ่ ครหลบหนา้ กอ่ นแพ”้
เฟิรส์ “สบายๆ”
พธิ ีกร “งนั้ นบั 3 2 1 เรม่ิ !”

29

ฉนั ยืนมองตาเฟิ รส์ ท่ีกาํ ลงั ยืนจอ้ งตาฉนั อย่เู หมือนกนั
เสียงในหอ้ งประชุมเงียบกริบก่อนจะฮือฮาขึน้ เม่ือฉันขยับ
เขา้ ไปใกลเ้ ฟิ รส์ อีกกา้ ว บีมเคยเพอ้ ใหฟ้ ังว่าต่อใหเ้ ขาหนา้ ตา
ดีขึน้ มาแค่ไหน เป็นคนทะเลน้ ยงั ไง แต่ก็ยงั ไม่ค่อยม่นั ใจใน
ตวั เองและขีอ้ ายอย่พู อสมควร เฟิ รส์ หนา้ เสียนิดหน่อยท่ีฉัน
เดนิ เขา้ หาเขา แตก่ ็ยงั จอ้ งหนา้ ฉนั อยเู่ หมือนเดิม

กรดี๊ ดดดดดด
เสียงกรดี๊ ลนุ้ ดงั ขนึ้ เม่ือฉนั ขยบั เขา้ ไปอีกกา้ วจนตอนนี้
ตวั เราหา่ งกนั เพียงคืบ พอเขา้ ใกลข้ นาดนีก้ ารจอ้ งหนา้ เขาทาํ
ใหฉ้ ันตอ้ งเงยหนา้ ขึน้ เพราะเขาสงู รอ้ ยแปดสิบเจ็ดแต่ฉนั สงู
รอ้ ยหกสิบเจ็ด เฟิ รส์ เร่ิมมีอาการคนั จมกู ยุกยิก ฉันก็เลยส่ง
ไมต้ าทาํ หนา้ ออ้ นวอนใสเ่ ขา และ….
เยๆ้ ๆๆๆๆๆๆๆ
เฟิ รส์ หลบหนา้ ฉันก่อนจะไปยืนเกาทา้ ยทอยแก้เขิน
อยอู่ ีกทาง

30

02

พิธีกร “เป็นคู่ท่ีลุน้ มากๆเลยค่ะ เรามาทาํ ความรูจ้ ัก
กบั เด็กๆคนนีก้ นั ดกี วา่ เขา้ ดอ้ มแดด๊ ดมี๊ าไดย้ งั ไงคะ”

เนย “เออ่ ก็เคยดเู ฟิรส์ ตอนประกวดรอ้ งเพลงแลว้ ก็ฟัง
ผลงานเพลงของเขามาเร่อื ยๆคะ่ ”

พิธีกร “อ่อ ไหนๆๆ เฟิ รส์ บอกวา่ ขออะไรก็ไดส้ องขอ้ ใช่
ไหม”

เฟิรส์ “ครบั วา่ มาเลย”
บีมทาํ ท่าทางส่งมาใหฉ้ ันว่ามัดผมสามจุก ฮ่าๆ บีม
มนั ชอบมากเลยละ่
เนย “อืมม ขอมดั ผมสามจกุ แลว้ ก็ใหแ้ ฟนคลบั ทกุ คน
เวยี นกนั ถ่ายรูป”
เฟิรส์ “หา? ”
เฟิ รส์ ดูตกใจมาท่ีฉันขอใหม้ ัดผม แต่กลบั เรียกเสียง
ฮือฮาใหก้ บั แฟนคลบั ในหอ้ งสดุ ๆไปเลย ฉนั หยบิ ยางมดั ผมท่ี

31

ขอ้ มือตวั เองเดนิ เขา้ ไปหาเฟิรส์ ท่ียงั ยืนมองหนา้ ฉนั
ประมาณวา่ เอาจรงิ เหรอ

เนย “ยอ่ ตวั ลงหน่อยสิ สงู ขนาดนีจ้ ะมดั ยงั ไง”
ทีมงานก็เลยว่ิงเอาเกา้ อีม้ าใหเ้ ฟิ รส์ น่งั ฉนั ก็เดินเขา้ ไป
เตรยี มมดั จกุ ผมหนา้ มา้ ของเขา
เฟิรส์ “ผมเซต็ ผมมานานนะเนีย้ ”
เนย “ไมเ่ ป็นไรคอ่ ยเซต็ ใหม”่
เฟิรส์ “แบบนีก้ ็ไดด้ ว้ ย ”
ฉันอดขาํ ไม่ไดท้ ่ีไดแ้ กลง้ เขา เขาดูเป็นคนตลกดีแถม
ยงั ชอบแกลง้ ชอบแซวคนอ่ืน พอโดนแกลง้ กลบั บา้ งตวั เองก็
เงียบไปเหมือนกนั ฉนั มดั ผมจนเสรจ็ ก็กม้ ลงตรงหนา้ เฟิรส์
เนย “โคตรน่ารกั เลยวะ ฮ่าๆ”
แฟนคลบั ในงานรบี หยิบโทรศพั ทข์ นึ้ มาบนั ทกึ ภาพกนั
ยกใหญ่ สว่ นฉนั ก็หยิบโทรศพั ทข์ องตวั เองขนึ้ มาถ่ายรูปค่กู บั
เขา
เนย “ยิม้ หน่อยคา่ าา ”

32

เฟิรส์ " "
เฟิรส์ ไมย่ อมยิม้ แตแ่ กลง้ ทาํ หนา้ บดู ใสก่ ลอ้ งแทน
แฟนคลบั ก็ย่ิงกรี๊ดกันใหญ่ ก่อนจะเฟิ รส์ จะลกุ ขึน้ ยืนใหท้ ุก
คนถา่ ยรูปดว้ ยถอ้ ยคาํ ประชดประชนั
เฟิรส์ “ถา่ ยกนั ใหพ้ อใจเลยครบั ”
ฮ่าๆๆ
แฟนคลบั เขาก็ดจู ะสงสารปนขาํ มากกวา่ หลงั จากนนั้
ก็ยงั มีกิจกรรมอีกเยอะแยะจนถึงเย็น เฟิ รส์ ก็กล่าวขอบคุณ
แฟนๆของเขา
เฟิ รส์ “ผมขอบคุณนอ้ งๆพ่ีๆแม่ๆทุกคนเลยนะครบั ท่ี
สนบั สนนุ ผม ก่อนหนา้ นีไ้ ม่กลา้ เรียกว่าแฟนคลบั เลยเพราะ
ไม่ม่นั ใจว่า เอย้ เรามีแฟนคลบั กับเขาดว้ ยเหรอ จริงๆผมก็
ไม่ไดอ้ ยากมีแฟนคลบั นะครบั ผมถือวา่ ทกุ คนเป็นครอบครวั
มากกว่า ยังไงก็ขอบคุณมากจริงๆครับท่ีรัก และติดตาม
ผลงานของผม อยกู่ นั ไปนานๆนะครบั ”
ทกุ คน “รกั เฟิรส์ ๆ ๆ ๆ ๆ “

33

จบกิจกรรมทกุ คนก็ต่อแถวกนั เพ่ือกอดอาํ ลาเฟิ รส์ แต่
ฉนั รูส้ กึ ปวดทอ้ งก็เลยออกมาน่งั อยขู่ า้ งนอกแทน

ลงุ “หนเู ป็นอะไรหรอื เปลา่ หนา้ ซีดจงั ”
ผชู้ ายดมู ีอายหุ น่อยเดินเขา้ มาถามฉันดว้ ยความเป็น
หว่ ง ฉนั วา่ เขาหนา้ คนุ้ ๆอยนู่ ะ
เนย “หนปู วดทอ้ งน่ะคะ สงสยั จะโรคกระเพาะกาํ เรบิ ”
ลงุ “แลว้ หนยู งั ไมไ่ ดก้ ินขา้ วเหรอ”
เนย “เม่ือตอนเท่ียงกินไปนิดหนอ่ ยคะ่ ”
ลงุ “ลงุ มีขนมปังอยทู่ า้ ยรถ หนรู อแปปนงึ นะ”
เนย “ไมเ่ ป็น..”
คุณลุงไม่ฟังฉันเลยเดินดุ่ม ๆหายไปซะแลว้ โอ๊ยย
เม่ือไหรบ่ ีมจะออกมาเนีย้ ฉนั อยากกลบั คอนโดแลว้
ลงุ “อะ่ น่ี หนกู ินแซนวิสน่ีก่อนนะ”
เนย “ขอบคณุ มากนะคะ”
ฉันน่ังกินแซนวิสโดยท่ีมีคุณลุงน่ังมองแล้วก็ยิ้ม
ออกมา

34

เนย “คณุ ลงุ ยมิ้ อะไรเหรอคะ”
ลงุ “ลงุ อยากมีลกู สาวบา้ ง มีแตล่ กู ชายซนๆทงั้ นนั้ ”
เนย “ลกู สาวหนกู ็ซนนะคะ”
อา “อา้ ว หนมู ีลกู แลว้ เหรอ”
เนย “อ่อ หนูมีลูกหน่ึงคนค่ะอยู่นครปฐมกับตายาย
เขา”
ลงุ “หนทู าํ งานอยกู่ รุงเทพกบั แฟนสินะ”
เฟิรส์ “เสรจ็ แลว้ พอ่ อา้ ว”
ฉันกาํ ลังจะพูดต่อแต่ว่ามีเสียงแทรกขึน้ มาซะก่อน
เม่ือกีเ้ ฟิ รส์ เรียกคุณลุงคนนีว้ ่าพ่อเหรอ ว่าแลว้ ทาํ ไมหน้า
คนุ้ ๆ ฉนั น่าจะเคยเห็นเขาตอนนีเ้ ฟิรส์ ไปประกวดละ่ มงั้
เฟิรส์ “เธอช่ืออะไร”
เนย “ถามทาํ ไม”
เฟิ รส์ “ผมจะจาํ ช่ือไว้ให้ขึน้ ใจเลย มาแกล้งกันได้
คนเรา”
เนย “ก็เห็นนายชอบแกลง้ คนอ่ืน โดนกลบั บา้ งเป็นไง”

35

เฟิรส์ “โหห น่ีมาแกแ้ คน้ แทนเหรอ”
เนย “หึ ยังไงหนูขอตัวก่อนนะคะคุณลุงขอบคุณ
สาํ หรบั แซนวสิ คะ่ ”
เฟิรส์ “อา้ ว ยงั ไมไ่ ดบ้ อกช่ือเลย”
ฉนั พดู พลางยกมือไหวค้ ณุ ลงุ แลว้ เดนิ ออกมาเพราะดู
เหมือนว่าแฟนคลับเขาจะมองๆกันมาอยู่ ไม่อยากจะมี
ปัญหาซะเทา่ ไหร่
บมี “ไปไหนมา”
เนย “หวิ ไปหาไรกิน รบี กลบั เถอะ”
บีม “โอเคๆๆ”

หลงั จากงานแฟนมีตติง้ ฉนั ก็กลบั มาทาํ งานปกตจิ น
หน่ึงเดือนผ่านไป วันนีห้ ลังจากทาํ งานเสร็จฉันก็มาเดินท่ี
ถนนคนเดิน แตไ่ มร่ ูท้ าํ ไมวนั นีค้ นเยอะเป็นพเิ ศษเหน็ เขาบอก
ว่าจะมีงานแต่ฉนั ไม่ไดส้ นใจอะไรจนหนั ไปเห็นปา้ ยศิลปินท่ี
จะมางาน

36

เนย “เฟิรส์ ภาคิน วนั พรุง่ นี”้
ดีนะท่ีวันนีม้ าก่อน ไม่งั้นพรุ่งนีค้ นน่าจะแน่นกว่านี้
น่าดเู ลยละ่
พล่กั !
เนย “โอ๊ย! รอ้ นนนนนน ”
ฉนั เดินดอู าหารอยดู่ ี ๆก็มีคนเดนิ มาชนฉนั แถมยงั ทาํ
ก๋วยจ๊ับทั้งถ้วยราดใส่ตัวฉันอีกดว้ ย คือฉันใส่เสือ้ กลา้ มไว้
ขา้ งในสทู ไงแต่ตรงส่วนท่ีเวา้ ของเสือ้ กลา้ มแดงเถือกขึน้ มา
ทนั ที
เตา๋ “เดินไมด่ เู ลยวะ่ เฟิรส์ ”
เฟิรส์ “ขอโทษครบั ๆ ผมมวั แตอ่ ดั คลิปลงยทู ปู ”
เสียงท่ีคนุ้ หทู าํ ใหฉ้ นั เงยหนา้ ขนึ้ ไปมองค่กู รณีนนั้ ก็คือ
คณุ เฟิ รส์ ภาคิน แมว้ ่าเขาจะใส่แมสและแว่นสีเหลืองๆฉันก็
จาํ ไดเ้ พราะเราเลน่ จอ้ งหนา้ กนั ตงั้ นานเม่ือเดือนท่ีแลว้
เฟิรส์ “เธอ!”
เนย “มีตงั้ ส่ตี าทาํ ไมไมร่ ูจ้ กั มองทาง!”

37

ฉนั วีนออกไปเสียงดงั อย่างโมโห คือมนั รอ้ นมากจรงิ ๆ
นะไมร่ ูว้ า่ เขาใสพ่ รกิ มาทงั้ สวนดว้ ยหรอื เปลา่

เตา๋ “นอ้ งไปหาหมอกอ่ นไหม มนั แดงมากเลยนะ”
พ่ีเต๋าเป็นตากลอ้ งประจาํ ตัวเฟิ รส์ ไวถ้ ่ายคอนเทนต์
ตา่ ง ๆลงยทู ปู ความหนา้ ตาดขี องเขาก็ดงั อยพู่ อสมควร
เนย “เสือ้ ก็เลอะหมดเลยเนีย้ ถือของรอ้ นตอ้ งระวงั คน
อ่ืนหน่อยส!ิ ”
เฟิรส์ “ขอโทษๆไปท่ีรถกอ่ นแลว้ กนั ท่ีรถผมมีเสือ้ อย”ู่
เนย “คงไม่ได้ปรุงพริกมาแลว้ หรอกนะ ถึงได้แสบ
ขนาดนี”้
เฟิรส์ “ปรุงมาเรยี บรอ้ ย ”
โอ๊ยย! ไม่รูจ้ ะสนั หาคาํ ไหนมาด่าเขาดี ไดแ้ ต่เดินตาม
ไปท่ีรถเพราะหนา้ เขารูส้ กึ ผดิ มาจรงิ ๆ
เฟิรส์ “อะ่ น่ี เสือ้ ผมใสไ่ ปก่อนนะ”
เฟิ รส์ หยิบเสือ้ ยืดในรถตยู้ ่ืนมาใหก้ ่อนจะยืนมองกบั พ่ี
เตา๋ อยหู่ นา้ ประตู

38

เนย “ปิดประตสู ิคะ ”
เฟิรส์ “ออ่ ๆ”
เฟิ รส์ ปิดประตูรถตูฉ้ ันก็หันซา้ ยหันขวาก่อนจะถอด
เสือ้ ของตวั เองออกและกาํ ลงั จะใสเ่ สือ้ แตป่ ระตรู ถตกู้ ลบั เปิด
พรวดออกมา
เนย “กรดี๊ ดด!”
ฉันรีบเอาเสือ้ เฟิ รส์ คลมุ ตวั เองเอาไวเ้ พราะยงั ไงก็คง
ใสไ่ มท่ นั
เฟิ รส์ “ขอโทษๆ พ่ีเต๋าบอกว่าในรถมีกลอ้ งอะเฟิ รส์ ขอ
หยบิ ก่อนนะ”
ฉันพยกั หนา้ รบั เฟิ รส์ ก็เอีย้ วตวั เขา้ มาหยิบกลอ้ งท่ีติด
เอาไวใ้ นรถ ดีนะท่ีมนั ไม่ไดอ้ ยู่ตรงมุมท่ีฉันถอดเสือ้ เฟิ รส์ ห
ยิบกลอ้ งเสร็จก็ปิดประตูรถตูอ้ ีกครงั้ ฉันก็เลยหยิบเสือ้ ยืด
ขนึ้ มาใสใ่ หเ้ รยี บรอ้ ย
เนย “เสรจ็ แลว้ ”
เฟิรส์ เปิดประตรู ถตกู้ อ่ นจะเขา้ มาน่งั ขา้ งในพรอ้ มกบั

39

พ่ีเตา๋
เฟิรส์ “ไปหาหมอไหม มนั แดงมากเลยนะ”
เนย “เด๋ยี วฉนั ไปเอง!”
เฟิรส์ “เฮย้ เฟิรส์ เป็นคนทาํ เฟิรส์ รบั ผิดชอบเอง”
สรรพนามเร่ิมเปล่ียนไปเหมือนว่าจะสนิทกัน แต่

สดุ ทา้ ยเฟิ รส์ ก็ใหค้ นขบั รถพาไปโรงพยาบาลอยดู่ สี ว่ นรถของ
ฉนั ก็ยงั จอดอยทู่ ่ีตลาดเหมือนเดมิ คอ่ ยกลบั มาเอา

หมอ “โชคดีนะครบั ท่ีระดับความลึกของแผลอยู่แค่
เพียงผิวหนังชัน้ หนังกาํ พรา้ เท่านั้น โดยปกติจะไม่เกิดเป็น
แผลเป็น แตเ่ พราะบาดแผลมีขนาดกวา้ งพอสมควรก็อาจจะ
ใชเ้ วลาประมาณหนง่ึ อาทติ ยค์ รบั ”

เนย “ออ่ คะ่ ”
เฟิรส์ “หมอแนใ่ จนะครบั วา่ ไมเ่ ป็นแผลเป็น”
หมอ “แนใ่ จครบั เพราะบรเิ วณผวิ ท่ีโดนก็ไมใ่ ชผ่ ิวออ่ น
แตท่ ่ีแดงมากอาจจะมีผลมาจากพรกิ ท่ีปรุงลงไปดว้ ย ถา้ โดน
ใบหนา้ น่ีก็ไมแ่ นค่ รบั ”

40

โชคดีนะท่ีฉนั ยงั สงู อย่ถู า้ ฉนั เตีย้ กว่านีอ้ ีกนิดกบั ระดบั
ความสูงของเขาคือหน้าฉันเต็มๆเลยนะให้ตายเถอะ พบ
หมอเรยี บรอ้ ยเฟิรส์ ก็ใหพ้ ่ีเตา๋ ไปจดั การเรอ่ื งยาและคา่ ใชจ้ า่ ย

เฟิรส์ “เฟิรส์ ขอโทษจรงิ ๆนะ รูส้ กึ ผดิ มากเลยวะ”
เนย “โดนไปแลว้ น่ี”
เฟิรส์ “เออ่ วา่ แตเ่ ธอจะบอกช่ือไดห้ รอื ยงั ”
เนย “ช่ือเนย”
เฟิรส์ “เฟิรส์ ขอไลนไ์ วไ้ ดป้ ่ ะ ไวถ้ ามอาการอะ”
เนย “ไมต่ อ้ งอะ ช่างเถอะ”
เฟิรส์ “เฮย้ ! เฟิรส์ จะไดร้ ูด้ ว้ ยวา่ แผลเป็นยงั ไงบา้ ง รูส้ กึ
ผิดจรงิ ๆนะเวย้ ”
เนย “เออๆๆๆ”
ฉันก็หยิบโทรศพั ทอ์ อกมาใหเ้ ฟิ รส์ สแกนคิวอารโ์ คด้
เสรจ็ แลว้ เขาก็สง่ สติก๊ เกอรท์ กั ไลนม์ า
เฟิรส์ “ทกั ไปแลว้ นะ”
เนย “อืม”

41

เฟิ รส์ “คือ เฟิ รส์ ไม่อยากใหม้ องเฟิ รส์ เป็นศิลปินหรือ
ดารานะ นนั้ มนั คืออาชีพ ท่ีเราตอ้ งทาํ ในเวลางาน แตพ่ อเลิก
งานอะ เฟิรส์ ก็เป็นคนธรรมดาปกติคนหน่งึ ”

ฉันหันไปมองหน้าเฟิ ร์สอย่างไม่เข้าใจ เขาจะมา
อธิบายฉนั ทาํ ไมกนั

เตา๋ “เรยี บรอ้ ยแลว้ น่ียานะ มียากินกบั ยาทา”
เนย “ขอบคณุ คะ่ พ่ีเตา๋ ”
ฉนั รบั ถงุ ยามาก่อนจะเปิดดขู า้ งในนิดหน่อย
เตา๋ “พ่ีอาตโทรตามแลว้ วะ่ พอบอกวา่ อยโู่ รงพยาบาล
ก็แทบจะอาละวาด”
เฟิรส์ “ชา่ งแกเหอะ เสรจ็ แลว้ ก็กลบั กนั ”
เนย “งนั้ ฉนั ขอตวั เลยนะ”
เฟิรส์ “ขอตวั ไปไหนรถอยทู่ ่ีตลาดไมใ่ ช่เหรอ”
เนย “เด๋ียวฉนั ไปเองก็ได้ นายจะไดก้ ลบั ไปเลย”
เฟิ รส์ “ไม่ได้รีบขนาดนั้นซะหน่อย เฟิ รส์ ไปส่งเนย
กอ่ น”

42

พดู จบเฟิ รส์ ก็เอือ้ มมือมาจบั มือฉนั เดินไปท่ีรถตโู้ ดยมี
พ่ีเต๋าเดินทาํ หนา้ กรุ่มกร่ิมตามมาแต่เฟิ รส์ ก็ไม่มีทีท่าว่าจะ
สนใจ ฉนั ก็เลยพยายามจะดงึ มือออก เขาก็จบั ไวแ้ นน่ ไมย่ อม
ปล่อยจนถึงรถตู้ โชคดีท่ีตอนนีค้ ่าํ แลว้ โรงพยาบาลไม่ค่อยมี
คนสว่ นท่ีตลาดก็คงไม่คิดว่าเฟิ รส์ จะมาเดินตลาดก่อนวนั ขึน้
คอนเสิรต์ ฉนั ระแวงนะไมอ่ ยากเป็นข่าว

เนย “ขอบคณุ นะคะ”
เฟิรส์ “รถเนยคนั ไหนอะ เฟิรส์ ไปสง่ ”
เนย “สีดาํ คนั นนั้ ไมต่ อ้ งไปสง่ หรอก”
ฉันชีไ้ ปท่ีรถก่อนจะรีบเดินออกมา ถา้ ยัยบีมรูว้ ่าฉัน
เจอกบั เฟิ รส์ จะตอ้ งกรีด๊ แตกแน่ๆ ตอนนีค้ ล่งั เฟิ รส์ ซะย่ิงกว่า
อะไรดี ฉนั ขบั รถกลบั มาท่ีคอนโดอาบนา้ํ แต่งตวั ทายาเสรจ็ ก็
ไดย้ ินเสียงแจง้ เตือนไลนด์ ังขึน้ แยมน่าจะเขา้ นอนแลว้ นะ
ปกติเราจะวิดีโอคอลกนั ทกุ วนั เวลาหกโมงเยน็
Line
Pakhin “ก๊อกๆๆๆ”

43

Noey “ไมม่ ีใครอยคู่ ะ่ ”
Pakhin “สงสยั น่ีแมวพมิ มา”

Noey “ใช่ แมวพมิ ”
Pakhin “55 แผลเป็นยงั ไงบา้ งอะ”

Noey “ก็ยงั แสบๆอยบู่ า้ ง”

หลงั จากนนั้ เราก็คยุ ไลนก์ นั ไปเร่อื ยเป่ือย นานมากจน
ฉนั เผลอหลบั ไปตอนไหนก็ไม่รู้ ต่ืนเชา้ มาก็เจอขอ้ ความท่ีพิม
ทิง้ ไวเ้ ม่ือคืนวา่

Pakhin “หาย”
Pakhin “หลบั ไปแลว้ แน่ๆเลย”
Pakhin “ฝันดีนะครบั ”

ฉนั อมยิม้ กบั ขอ้ ความท่ีอา่ น กอ่ นจะสะบดั หวั เพ่ือสลดั
ความคิดเพอ้ เจ้อออกไป หึ พวกศิลปินก็เป็นแบบนีท้ ั้งนั้น
แหละบรหิ ารเสน่หต์ วั เองไปเร่อื ย

44

หลังจากวันนั้นเฟิ รส์ ก็ไลน์มาคุยกับฉันทุกวันหรือ
เรียกว่าแทบจะตลอดเวลาท่ีเขาว่างและฉันว่างตอบ เพราะ
บางครงั้ เขาก็ทาํ งานและฉันก็ทาํ งาน เขาจะไลนม์ าบอกว่า
เราอยู่รายการนีน้ ะ เสร็จรายการนีแ้ ลว้ ไปถ่ายท่ีนูน้ ต่อนะ
เยอะสดุ วนั หน่ึงเขาจะว่ิงสามงานในกรุงเทพ หรือไปจงั หวดั
ละงานติดกนั สามวนั สามจงั หวดั ก็จะไลนม์ าบ่นอุบอิบตาม
ประสา ส่วนฉันกลบั เขา้ คอนโดก็จะไลฟ์ สดขายของต่ออีก
สองช่ัวโมง เคลียยอด แพ็คของ กว่าจะนอนก็เกือบตีหน่ึง
อย่างนีท้ ุกวนั บางครงั้ ตอบเขาชา้ เขาก็จะบ่นบา้ งอย่างเช่น
วนั นี้

Line
Pakhin “เนยทาํ อะไรเนีย้ ”

Noey “ทาํ งานอยไู่ ง”
Pakhin “เด๋ยี ว งานอะไรเท่ียงคนื ”

Noey “แพค็ ของ”

45

อยู่ๆเขาก็วิดีโอคอลมาแทนนีเ้ ป็นครงั้ แรกเลยท่ีเขา
คอลมา ฉนั คิดอยนู่ านกอ่ นจะกดรบั

เฟิรส์ “ไหนทาํ งานอะไรอะ่ ”
เนย “น่ีไง”
ฉนั หนั กลอ้ งไปมาทางของท่ีกาํ ลงั แพ็คอยใู่ หเ้ ฟิรส์ ดู
เฟิ รส์ “น่ีขายของออนไลนด์ ว้ ยเหรอเนีย้ จะขยันไป
ไหน”
เนย “ความจนมนั น่ากลวั ”
เฟิ รส์ “เนยคนเดียวค่าใชจ้ ่ายอะไร กินขา้ วบา้ งหรือ
เปลา่ ยงั ไมร่ ูเ้ ลย”
ฉันไม่เคยบอกเฟิ รส์ เร่ืองครอบครวั ไม่เคยเล่าอะไร
เก่ียวกบั ตวั เองใหฟ้ ัง เพราะฉันคิดว่าเฟิ รส์ คงจะแค่คยุ เฉยๆ
ไมจ่ าํ เป็นจะตอ้ งเลา่ ใหฟ้ ังก็ได้

46

03

เนย “ฉันตอ้ งผ่อนรถ ค่าเทอมลกู ค่ากินลูก ค่าเลีย้ ง
ลกู คา่ ใชจ้ ่ายท่ีบา้ นอีก”

เฟิ รส์ เงียบไปทนั ทีท่ีฉนั พดู เร่อื งลกู ขนึ้ มา ดอู อกเลยว่า
หนา้ เขาเหวอไปทนั ที ก็ดีเขารูแ้ ลว้ จะไดร้ ูว้ ่าเราคุยกันเฉยๆ
เพราะคงไม่มีนักรอ้ งคนไหนอยากเป็นแฟนกับคนท่ีเคยมี
ครอบครวั มาแลว้ หรอก

เฟิ รส์ “อ่ะ อ่อ แลว้ ทาํ ไมเนยทาํ คนเดียวล่ะแฟนไม่
ช่วยเหรอ”

คาํ ถามนีท้ าํ ใหฉ้ ันเป็นฝ่ ายเงียบลงเอง วันท่ีหย่าฉัน
ไม่ได้ระบุขอค่าใช้จ่ายอะไรเลยเพราะฉันเหน่ือยกับการ
คาดหวงั ถา้ ระบุไปแลว้ เดือนไหนไม่ได้ ฉันก็จะรูส้ ึกผิดหวงั
ไปมากกว่าเดิม ไม่อยากใหเ้ รามองหนา้ กนั ไม่ติดไปมากกว่า
นี้ ฉันก็เลยดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่างเองเขาจะโอนให้ลูก
เทา่ ไหรก่ ็เขา้ บญั ชีของลกู เลย เก็บไวใ้ หแ้ ยมใชเ้ วลาฉกุ เฉิน

47

เนย “เออ่ ฉนั หยา่ กบั แฟนไปแลว้ น่ะ”
จบประโยคนีต้ า่ งคนก็ตา่ งเงียบกนั ไป
เนย “งนั้ แคน่ ีก้ ่อนนะฉนั ตอ้ งแพค็ ของตอ่ ก่อน”
ฉันเลือกท่ีจะตัดสายไป เป็นแบบนีแ้ หละดีแลว้ ฉัน
เขา้ ใจและยอมรบั ผลทงั้ หมดตงั้ แต่วนั ท่ีฉนั ตดั สินใจหย่าแลว้
ว่าคงจะไม่มีใครอีก เพราะมนั ยากกบั การท่ีเขาจะรกั ฉันแต่
ต้องรักลูกฉันด้วย ขนาดพ่อของลูกท่ีฉันเคยหวังไว้...ยัง
ผดิ หวงั เลย

บมี
เนย “วา่ ไงมงึ ”
บีม “มงึ อยไู่ หนเนีย้ ”
เนย “คอนโด”
บมี “ชว่ งนีง้ านมงึ ยงุ่ เหรอ”
เนย “ทาํ ไม ก็นิดหน่อยนะ”
บมี “ก็มงึ ไมท่ กั หากบู า้ งเลย”
เนย “มงึ ควรหาแฟนนะเอาจรงิ ”

48

บมี “ตงั้ แตเ่ ขา้ วงการต่งิ ชีวติ จรงิ ก็ไมม่ ีใครหลอ่ เลย”
เนย “จ๊ะ”
บมี “ไวน้ ดั เจอกนั นะ กเู อาเวลาไปสงิ ติก๊ ตอ๊ กกอ่ น”
เนย “โอเคๆ เจอกนั ”
ฉันวางสายเสร็จก็หนั กลบั มาทาํ รายงานต่อ ไม่นานก็
มีเสียงโทรไลนเ์ ขา้ มาอีก ฉันหยิบโทรศพั ทข์ ึน้ มาโดยไม่ไดด้ ู
ช่ือ

เนย “มีอะไรอีกคา่ ”
เฟิรส์ “เออ่ ..เฟิรส์ กวนเหรอ”
ฉนั รบี หยิบโทรศพั ทอ์ อกมาดทู นั ที
เนย “เฟิรส์ ! ฉนั คิดวา่ เพ่ือนอะเพ่งิ วางสายไป”
เฟิรส์ “พรุง่ นีว้ า่ งไหม”
เนย “มีอะไรหรอื เปลา่ ”
เฟิรส์ “เจอกนั หน่อยดิ”
มือของฉนั หยดุ แพ็คของทนั ที แมม้ นั จะเป็นเสยี งเบาๆ

49

แตฉ่ นั ก็ไดย้ ินชดั เจน
เนย “ฉนั ทาํ งาน”
เฟิรส์ “อา้ วเหรอ คือเรามีเรอ่ื งอยากจะคยุ ดว้ ยอะ”
เนย “เรอ่ื งอะไรคยุ มาเลยก็ได”้
เฟิรส์ “เฟิรส์ ขอจีบเนยไดไ้ หม”
เนย “ห๊ะ!”
ฉนั อทุ านออกมาเสียงดงั ดว้ ยความตกใจ น่ีเม่ือกีท้ ่ีฉนั

บอกไปวา่ มีลกู แลว้ เขาไมไ่ ดฟ้ ังกนั เลยเหรอ
เฟิ รส์ “เฟิ รส์ จรงิ จงั นะ ตลอดเวลาท่ีคยุ กนั เฟิ รส์ รูส้ กึ ดี

มากเลย เฟิรส์ อยากรูจ้ กั เนยมากกวา่ นีอ้ ะ”
เนย “เออ่ ...”
เฟิ รส์ “เฮย้ คือเฟิ รส์ ไม่ไดจ้ ะกดดันใหเ้ นยเครียดนะ

เฟิรส์ แคจ่ ะยืนยนั วา่ เฟิรส์ ชอบเนยจรงิ ๆ”
ฉันไม่รูจ้ ะพูดอะไรกลบั ออกไป จากนิสยั ของเขาท่ีดู

เวลาไปออกรายการหรือใคร ๆในวงการพูดถึงก็ดูเป็นคนดี
ไมน่ ่าจะเจา้ ชอู้ ะไรนะ แตเ่ ขามาพดู มาแบบนีก้ บั ฉนั ยอมรบั

50