มาให้จับดีๆ ความรัก

แลว้ ใช่ไหม
เฟิรส์ "เนย ไมอ่ ยากมีเฟิรส์ อยใู่ นชีวิตแลว้ จรงิ ๆเหรอ"

351

23

Frist Talk
เฟิรส์ “เนย ไมอ่ ยากมีเฟิรส์ อยใู่ นชีวิตแลว้ จรงิ ๆเหรอ”
ทุกครงั้ ท่ีผมมีความรกั เร่ืองราวมนั มกั จะจบลงตรงนี้
เสมอ ทกุ ครงั้ ท่ีเร่มิ มีคนรูแ้ ละโจมตีเขา้ มา ถา้ เป็นก่อนหนา้ นี้
ผมคงจะปลอ่ ยใหท้ กุ อยา่ งจบลงและผา่ นไปเหมือนเดิม แตน่ ่ี
มนั ไมเ่ หมือนกนั
เนย “ฉะ..ฉนั ”
เฟิ รส์ “แค่เนยบอกมาคาํ เดียว เฟิ รส์ พรอ้ มจะทาํ ให้
เนยทกุ อยา่ ง”
เนยเงียบและก้มหน้าลงอย่างลังเล ก่อนท่ีจะพูด
ประโยคท่ีผมไมอ่ ยากฟังมนั เทา่ ไหร่
เนย “ฉนั ..ขอโทษนะเฟิรส์ คอื ..”
เฟิรส์ “อืม..”
น่ีเธอยอมปลอ่ ยมือเรอ่ื งของเราง่ายๆขนาดนีเ้ ลยเหรอ

352

ผมเลือกท่ีจะหนั หลงั แลว้ เอือ้ มมือเปิดประตอู อกไปดกี วา่ ยืน
มองหนา้ เธออยอู่ ยา่ งนนั้ เพราะผมอาจจะไมย่ อมมองเธอเดิน
ออกไปง่ายๆก็ได้

เฟิรส์ “อ๊ะ!”
เนย “เด๋ียวสิ!”
ยงั ไมท่ นั ท่ีผมจะเดินออกมาขา้ งนอก ก็มีวงแขนเลก็ ว่ิง
เขา้ มากอดเอวผมเอาไวจ้ ากขา้ งหลงั
เนย “ฉันยังไม่พูดจบเลย ฉันแค่อยากจะขอโทษท่ี
หายไปไม่ไดบ้ อก ขอโทษท่ีทาํ ใหน้ ายตอ้ งเจอเร่ืองลาํ บาก
แตว่ า่ ..”
เฟิรส์ “แตว่ า่ ..”
เนย “ฉะ ฉัน คือ ฉันยงั อยากมีนายอยู่ในชีวิตนะ ฉัน
อยากมีนายอยใู่ นชีวติ ของฉนั ไปตลอด”
เฟิรส์ “ห”ึ
ผมหลุดยิม้ ออกมา ในท่ีสุดคนปากแข็งก็พูดออกมา
ซะที ผมแกะแขนเธอออกกอ่ นจะหนั กลบั ไปมองหนา้ คนตวั

353

เลก็ ท่ีตอนนีน้ า้ํ ตาเปื้อนหนา้ เตม็ ไปหมด
เนย “นาย พอจะใหโ้ อกาสฉนั ไดไ้ หม”
เฟิรส์ “อืมมมม ขอคิดดกู อ่ นนะ”
ผมแกลง้ พดู แหย่เธอเลน่ แต่เธอกลบั ส่งกาํ ปั้นเล็กทบุ

เขา้ มาท่ีหนา้ อกผมอยา่ งจงั
เฟิรส์ “อ๊ะ! โอ๊ยย ตีกนั ทาํ ไมเนีย้ ”
เนย “ก็นายอยากกวนทาํ ไมละ่ ”
เฟิรส์ “กวนอะไร ไมไ่ ดก้ วนสกั หน่อย”
เนย “ก็แลว้ แต่นายนะ เพราะถา้ นายไม่ใหโ้ อกาสฉัน

ฉนั ก็มีคนตอ่ ควิ รอยาวเป็นขบวนเลยละ่ ”
เธอพูดอย่างม่นั ใจ แถมยังส่งสายตาแห่งชัยชนะมา

ใหผ้ มอีกดว้ ย หึ มนั หนา้ หม่นั เขีย้ วจรงิ ๆ
เฟิรส์ “ไหน เม่ือกีพ้ ดู วา่ ไงนะ”
ผมพูดพลางเดินเขา้ ประชิดตัวเธอ จนเจ้าตัวสะดุง้

ถอยหลงั แทบไมท่ นั
เนย “ถา้ นายไมต่ อบตกลงตอนนี้ นะ นายตอ้ งไป ตะ

354

ตอ่ ควิ เฟิรส์ ส”
ระหว่างท่ีเธอพดู ผมก็เดินเขา้ หาเธอเร่อื ยๆจนหลงั เธอ

ชนกบั โต๊ะกระจกสาํ หรบั แตง่ หนา้
เฟิรส์ “คดิ ถงึ จงั ”
เนย “วา๊ ย!”
ผมอมุ้ เธอขนึ้ น่งั บนโต๊ะกระจกพรอ้ มกบั กม้ ลงจบู ปาก

อวบอ่ิมสีชมพทู ่ีเจา้ ตวั ปลอ่ ยใหผ้ มตามหามาตงั้ หน่ึงอาทิตย์
เตม็ ๆ คนตวั เลก็ มีขดั ขืนบา้ งนิดหน่อยแตก่ ็สแู้ รงผมไมไ่ ดอ้ ย่ดู ี

พ่ีอาต “อะแฮ่ม!”
เนยรีบเดง้ ตวั ออกจากผมอตั โนมตั ิ ผมยอมปล่อยแต่
โดยดีถึงจะแอบเสียดายนิดนงึ ก็เถอะ
พ่ีอาต “คยุ กนั หน่อยเฟิรส์ ”
เฟิรส์ “คยุ ท่ีน่ีก็ไดค้ รบั ”
พ่ีอาตหนั มองหนา้ เนยนิดหน่อยก่อนจะพดู ออกมา
พ่ีอาต “ธรุ ะสว่ นตวั ”
เนย “เออ่ งนั้ เนยไปรอ..”

355

เฟิ รส์ “ไม่เป็นไรหรอกพ่ี ยังไงผมกับเนยก็ไม่มีเร่ือง
สว่ นตวั กนั อยแู่ ลว้ ”

พ่ีอาต “เนย พ่ีวา่ ..”
เนย “ไมเ่ ป็นไรคะ่ ๆ เนยไปรอขา้ งนอกนะเฟิรส์ ”
เนยรีบเดินออกไปจากห้องทันที พ่ีอาตหันไปล็อก
ประตกู ่อนท่ีจะเดนิ ตรงมาหาผม
พ่ีอาต “เฟิรส์ ทาํ แบบนีเ้ จา้ ของงานเขาไมโ่ อเคนะ”
เฟิ รส์ “ทาํ ไมล่ะครับ ผมไม่ได้ทาํ อะไรเสียหายสัก
หนอ่ ย”
พ่ีอาต “ไม่เสียหายเหรอ อย่ๆู ก็กระโดดลงจากเวทีไป
แบบนนั้ ไหนจะกระแสแอนตีใ้ นโซเชียลอีก และจบงานเฟิ ร์
สตอ้ งกลบั กรุงเทพทนั ที เพราะบอสเรยี กเขา้ พบนะ”
เฟิ รส์ “ถา้ อย่างนั้นผมขอคุยกับเจา้ ของงานเองครบั
สว่ นเรอ่ื งบอสยงั ไงผมก็คยุ ไดอ้ ยแู่ ลว้ ”
พ่ีอาต “น่ีเฟิ ร์สจะส่ือว่าการมีพ่ีมันไม่มีประโยชน์
เหรอ”

356

ผมไมเ่ คยคิดแบบนนั้ ผมแคม่ องวา่ ในเม่ือมนั เป็นเร่อื ง
ท่ีผมตัดสินใจทําลงไปเอง ผมก็ควรเป็ นคนท่ีจะต้อง
รบั ผิดชอบ

เฟิ รส์ “เอาเป็นว่าผมขอโทษกับเร่ืองท่ีเกิดขึน้ นะครบั
ผมพรอ้ มจะนอ้ มรบั ทกุ ความผดิ และพรอ้ มแกไ้ ข”

พ่ีอาตถอนหายใจออกมาก่อนจะเดนิ ไปน่งั ท่ีโซฟา

พ่ีอาต “สวสั ดีครบั ”
“....”
พ่ีอาต “ตอนนีน้ ้องคิวเต็มครับ ยังไม่ได้สะดวกให้
สมั ภาษณผ์ า่ นรายการ”
“....”
พ่ีอาต “ครบั ๆ ขอบคณุ มากนะครบั ”
พ่ีอาตวางสายแลว้ หนั มามองหนา้ ผมอยา่ งจรงิ จงั
พ่ีอาต “อยา่ ลืมอดุ มการณท์ ่ีเคยตงั้ ไวต้ งั้ แตแ่ รกละ่ วา่
อยากใหค้ นโฟกสั ท่ีผลงานเพลงมากกวา่ แลว้ ก็เตรยี มใจ

357

รบั มือกบั เรอ่ื งท่ีตวั เองทาํ เอาไวด้ ว้ ย อีกหา้ นาทีรถออกนะ”
พ่ีอาตพูดจบก็ลุกขึน้ เดินออกไปจากหอ้ ง โดยท่ีเนย

และบีมยืนอยู่หน้าห้อง ผมส่งยิ้มให้บางๆพร้อมกับเดิน
ออกมาหาเธอ

เฟิรส์ “เนยกลบั กรุงเทพวนั ไหนอะ่ ”
เนย “ก็นา่ จะพรุง่ นีล้ ะ่ ม่งั ”
เฟิรส์ “กลบั พรอ้ มเฟิรส์ วนั นีเ้ ลยไมไ่ ดเ้ หรอ”
เนย “ไมไ่ ดห้ รอก ยงั ไมไ่ ดบ้ อกแยมเอาไวด้ ว้ ย”
พดู ตรงๆผมก็กลวั ว่าเธอจะหนีหายไปอีก อยากจะพา
กลบั แลว้ มดั เธอเอาไวก้ บั ตวั เองดว้ ยจรงิ ๆเลย
เนย “เนยกลบั แน่นอนไม่ตอ้ งห่วง เฟิ รส์ นัน้ แหละรีบ
ไปขนึ้ รถเถอะ”
เฟิรส์ “โอเค เด๋ียวเฟิรส์ โทรหานะครบั ”
ผมกลนั้ ใจเดินออกไปขึน้ รถท่ีจอดรออย่ทู างดา้ นหลงั
เพ่ือกลบั เขา้ กรุงเทพ เพ่ิงเจอกนั แทๆ้ ยงั ไม่หายคิดถึงเลยซะ
นิด

358

พ่ีอาต “สวสั ดีครบั บอส เฟิรส์ มาแลว้ ครบั ”
พ่ีอาตเปิดประตหู อ้ งประชมุ เขา้ ไปก็เจอบอสน่งั อย่กู บั
กลุ่มลูกคา้ สองสามคน ซ่ึงผมจาํ หนา้ ไดเ้ พราะเขาคือกลุ่ม
ลกู คา้ ท่ีเป็นเจา้ ของงานวนั นีน้ นั้ เอง
บอส “น่งั กนั กอ่ นเลย คณุ ภสั มารอสกั พกั แลว้ ”
ผมโคง้ คาํ นับแลว้ เดินเขา้ ไปน่ังขา้ งบอสตามดว้ ยพ่ี
อาตท่ีน่งั ลงขา้ งผม
ภัส “ดิฉันขอไม่ออ้ มคอ้ มเลยนะคะ ท่ีดิฉันรีบมาท่ีน่ี
ทันทีท่ีงานจบเพราะไดย้ ินกระแสท่ีกาํ ลังมาเร่ืองเก่ียวกับ
เร่อื งท่ีเกิดขนึ้ ในงานวนั นี”้
พ่ีอาต “ทางเราตอ้ งขอโทษดว้ ยนะครบั มนั เป็น..”
ภสั “ขอโทษทาํ ไมกนั คะ มนั เป็นเร่ืองน่ายินดีมากเลย
นะคะท่ีงานของเราทาํ ใหน้ ้องเฟิ รส์ หาแฟนจนเจอ กระแส
แฮชแทก็ ใหโ้ ซเชียลเร่อื งงานวนั นีต้ ิดอนั ดบั หน่ึงของทวิตเตอร์
เลยนะคะ ถึงแม้จะไม่ได้เก่ียวข้องกับผลิตภัณฑ์ของเรา
โดยตรง แตก่ ็ขอบอกตรงๆเลยวา่ สามารถทาํ ใหส้ ินคา้ เราเป็น

359

ท่ีรูจ้ กั โดยไมต่ อ้ งลงทนุ อะไรเพ่ิมเลยละ่ คะ”
ผมกับบอสหันมองหนา้ กันก่อนจะยิม้ ออกมา อย่าง

นอ้ ยวนั นีผ้ มก็ไมไ่ ดท้ าํ ใหท้ างคา่ ยตอ้ งเสียคา่ ปรบั แลว้ ละ่
เฟิ รส์ “ยงั ไงผมก็ตอ้ งขอโทษดว้ ยจริงๆครบั ท่ีใชเ้ วลา

งานไปทาํ เร่อื งสว่ นตวั แบบนนั้ ”
ภัส “ถ้าคุณเฟิ ร์สอยากจะขอโทษจริงๆล่ะก็ ภัส

อยากจะขอเสนอใหค้ ณุ เฟิ รส์ มาเป็นพรเี ซ็นเตอรส์ ินคา้ ใหเ้ รา
จะไดไ้ หมคะ”

ผมหนั ไปมองหนา้ บอสทนั ทีเพราะสินคา้ ของคณุ ภสั ก็
คือผลิตภัณฑเ์ ก่ียวกับโฟมลา้ งนา้ํ ครีมอาบนา้ํ ซ่ึงมันดูไม่
คอ่ ยเขา้ กบั ตวั ผมเทา่ ไหรเ่ ลยนะ

เฟิรส์ “เออ่ ผมวา่ ..”
พ่ีอาต “ถ้ายังไงทางคุณภัสลองส่งรายละเอียดมา
ก่อนนะครบั แลว้ ทางเราจะพิจารณาการตอบกลบั ไปอีกครงั้
ครบั ”
ภสั “ไดค้ ะ่ ภสั จะใหล้ กู นอ้ งจดั การใหน้ ะคะ”

360

หลงั จากท่ีคณุ ภสั ออกไปผมก็ถอนหายใจออกมา คิด
วา่ วนั นีจ้ ะเละซะแลว้

บอส “แฟนตวั จรงิ น่ารกั น่ี”
พ่ีอาต “บอสครบั ”
บอส “อา้ ว ทาํ ไมล่ะ ก็ผมเห็นในคลิปน่ี ตอนนีล้ งอยู่
เต็มโซเชียลแลว้ ม่งั ”
พ่ีอาต “บอสก็รูว้ า่ ศิลปินไมค่ วรมีเรอ่ื งแบบนี้ เพราะ..”
บอส “ปลอ่ ยวางบา้ งเถอะอาต น่ีมนั เฟิรส์ ภาคนิ ในวยั
ย่ีสบิ เจ็ดปีแลว้ นะ เขาไมใ่ ชเ่ ฟิรส์ วยั ย่ีสิบท่ีอาตเคยดแู ล
เม่ือกอ่ นแลว้ ”
ผมไดแ้ ต่ส่งยิม้ ใหบ้ อสเพราะพดู โดนใจผมสดุ ๆไปเลย
พ่ีอาตถึงกบั เงียบเพราะไมร่ ูจ้ ะเถียงอะไรบอสตอ่

Noey Talk
บมี “แหม่ ยิม้ หนา้ บานไดแ้ ลว้ นะ”
เนย “มงึ อะ่ อยา่ แซวดิ เด๋ียวกหู มดความม่นั ใจ”

361

บมี แซวฉนั ในขณะท่ีเรากาํ ลงั ขบั รถกลบั บา้ นกนั
บีม “แลว้ มึงเตรียมพรอ้ มกบั รบั มือกบั ทุกเร่ืองแลว้ ใช่
ไหม”
เนย “อืม กอู ย่เู งียบๆมานานแลว้ พวกเขาก็ไมห่ ยดุ กนั
ซะที”
บีม “แตม่ นั มีเร่อื งแปลกอยา่ งนงึ วะ”
เนย “เรอ่ื งอะไรวะ”
บีม “ในกลุ่มบ้านแฟนคลับจริงๆ เขายินดีกับเฟิ ร์
สมากเลยนะเว้ย คือพร้อมซัพพอร์ตเฟิ ร์สตลอด แต่มัน
เหมือนมีคนคอยยแุ ยงอยตู่ ลอดเวลากระแสมนั ก็เลยไมเ่ งียบ
ไปซะที”
เนย “ก็อาจจะเป็นคนท่ีเขาไม่ยินดีไงมึง มันเป็นไป
ไมไ่ ดห้ รอกท่ีเขาจะมายนิ ดกี นั หมด”
บมี “เออๆ ยงั ไงก็ดแู ลตวั เองแลว้ กนั ”
ฉนั กลบั บา้ นมาช่วยแมท่ าํ กบั ขา้ วแลว้ ก็น่งั กินน่งั เมา้ ส์
กนั กบั ไอบีมจนมนั กลบั ไปนอนโรงแรมเพราะบอกวา่ เสียดาย

362

เงินจองเอาไวแ้ ลว้ ฉันพานอ้ งแยมเขา้ นอนเสร็จเรียบรอ้ ยก็
จดั การไปอาบนา้ํ เขา้ นอนดว้ ยเหมือนกนั

เฟิรส์ “ฮลั โหลลลล”
เนย “เป็นยงั ไงบา้ ง เขา้ บรษิ ัทโดนวา่ ไหม”
เฟิ รส์ “ถา้ เฟิ รส์ เล่าแลว้ จะหาว่าโม้ แต่ขอบอกเลยนะ
วา่ ลกู คา้ ชอบมาก”
เนย “หืม ชอบอะไร”
เฟิ รส์ “ก็เพราะมีคนติดแฮชแท็กงานวนั นีจ้ นติดทวิต
เตอรอ์ นั ดบั หน่งึ อะ่ ดิ ลกู คา้ เคา้ ก็เลยพอใจสดุ ๆ”
เนย “ไดด้ ว้ ยเหรอ”
เฟิรส์ “ชา่ งเรอ่ื งนนั้ เถอะ มาคยุ เร่อื งของเราดีกวา่ ”
เนย “เรอ่ื งของเรา เรอ่ื งอะไร”
เฟิรส์ “บอกไดไ้ หม ทาํ ไมอยๆู่ ถงึ หายไปละ่ ”
ฉันเงียบลงก่อนจะตัดสินใจเล่าเร่ืองท่ีนอ้ งแยมเจอ
ถึงแมว้ า่ ตอนนีจ้ ะเคลียไปหมดแลว้ ก็ตาม ฉนั ไมร่ ูว้ ่ามนั จะฝัง

363

ใจลูกหรือเปล่า แต่ท่ีแน่ๆมันฝ่ังใจฉัน เพราะฉันยังจาํ ภาพ
วนั ท่ีลกู รอ้ งไหไ้ ดด้ เี สมอ

เฟิ รส์ “โตๆกันแลว้ ทาํ ไมไม่รูจ้ กั แยกแยะ อย่าใหร้ ูน้ ะ
วา่ เป็นใคร”

เนย “ทาํ ไม นายจะทาํ อะไร”
เฟิรส์ “จะจดั คอรส์ อบรมใหซ้ ะสามวนั สามคืน”
เนย “ฮา่ ๆ จะบา้ เหรอ”
เฟิรส์ “แลว้ พรุง่ นีจ้ ะกลบั ก่ีโมง”
เนย “ก็ออกจากท่ีนีต้ งั้ แต่เชา้ นนั้ แหละ แต่นายมีงาน
ทงั้ วนั เลยใช่ไหม”
เฟิรส์ “เด๋ียวนีม้ ีควิ งานเฟิรส์ ดว้ ยเหรอ”
เนย “มีไวเ้ ผ่ือนายหนีงานอีกไง”
เฟิรส์ “ชิ ”
หลงั จากนนั้ เราก็คยุ กนั เร่อื ยๆจนฉนั เผลอหลบั ไปตอน
ไหนก็ไมร่ ู้ ต่ืนมาตอนเชา้ คือโทรศพั ทแ์ บตหมดไปแลว้
แม่ “ขบั รถดีๆนะลกู ”

364

เนย “คะ่ คณุ แม่ ไวห้ นโู ทรหานะ”
แม่ “มีอะไรก็โทรมานะ”
เนย “ไดจ้ า้ ”
ฉันขบั รถกลบั เขา้ มาคอนโด ส่ิงท่ีไม่ปกติวนั นีค้ ือมีแต่
คนหันมองฉันและซุบซิบกันตงั้ แต่ลานจอดรถจนเขา้ มาใน
ลิฟตเ์ ลยละ่ ฉนั ตอ้ งทาํ ใจใหช้ ินกบั เรอ่ื งพวกนีส้ ินะ
Line
Pakhin “ถงึ คอนโดหรอื ยงั ”
เสียงไลนด์ งั ขนึ้ ในขณะท่ีฉนั กาํ ลงั จดั หอ้ งสินคา้ ช่วงนี้
ฉันไม่ไดไ้ ลฟ์ สดเลย แต่ก็คงตอ้ งไลฟ์ เร็วๆนีน้ ัน้ แหละเพราะ
ไมง่ นั้ ก็ไมร่ ูว้ า่ จะเอาเงนิ มาจากไหน
Noey “ถึงหอ้ งแลว้ ”
Pakhin “เฟิรส์ เหลืองานท่ีรา้ นอาหารนา่ จะเสรจ็
ประมาณส่ที มุ่ นะ”
Noey “โอเค สๆู้ ”
ฉนั วางโทรศพั ทล์ งและจดั การทาํ งานตอ่ จนเสรจ็

365

24

ก๊อกๆๆๆ
เนย “กลบั ตรงเวลามาก”
เฟิรส์ “พอเลกิ งานป๊ บุ ก็ออกมาป๊ับ”
ฉันเดินไปเปิดประตูเจอเฟิ รส์ กําลังยืนยิ้มแฉ่งอยู่
ดา้ นหนา้ พรอ้ มกบั เดินตามเขา้ มาในหอ้ ง
เนย “แลว้ น่ีจะกลบั บา้ นก่ีโมง”
เฟิรส์ “กลบั บา้ น? เฟิรส์ จะนอนท่ีน่ีตา่ งหาก”
เนย “พรุง่ นีไ้ มม่ ีงานหรอื ไง”
เฟิ รส์ “เขา้ ค่ายเพลงสิบโมง ไม่อยากใหเ้ ฟิ รส์ อยู่ดว้ ย
เหรอ คิดถึงจะตายอยแู่ ลว้ เนีย้ ”
เขาพูดพลางทาํ หนา้ ออดออ้ นพรอ้ มกับดึงตวั ฉันเขา้
ไปกอด
เฟิรส์ “หอมจงั ”
เนย “แตน่ ายเหม็นมาก”

366

เฟิรส์ “จรงิ ดิ”
เขาพดู พรอ้ มกบั รบี กม้ ลงดมกลน่ิ ตวั เอง ฮ่าๆ
เฟิรส์ “ไมเ่ ห็นเหมน็ สกั หนอ่ ย น่ีแกลง้ กนั เหรอ”
เนย “เปลา่ กลบั ไปเหน่ือยๆไปอาบนา้ํ ก่อนดกี วา่ ไหม”
เฟิรส์ “โอเค”
เฟิ รส์ เดินเขา้ หอ้ งนา้ํ ไปสว่ นฉนั ก็มาน่งั เลน่ โทรศพั ทอ์ ยู่
บนเตยี ง จนเฟิรส์ เดนิ ออกมาและรบี ซกุ ตวั เขา้ มานอนขา้ งฉนั
เฟิรส์ “หนาวๆๆๆๆ”
เนย “หนาวอะไร นายอาบนา้ํ อนุ่ เถอะ”
เฟิรส์ “ก็มนั หนาวจรงิ ๆน่ี ดสู ิมือเยน็ ไหม”
เฟิ รส์ พูดพรอ้ มกับลว้ งมือเขา้ มาจับหนา้ ทอ้ งของฉัน
ฉนั ขนลกุ ไปทงั้ ตวั เพราะมือเขาเย็นมากจรงิ ๆ
เนย “โอ๊ย เฟิรส์ มนั เย็น”
เฟิรส์ “ก็บอกแลว้ มาเยน็ ขอกอดหนอ่ ย”
ไม่ต้องรอให้ฉันอนุญาตเขาก็ดึงตัวฉันเข้าไปกอด
สว่ นหนา้ ก็ซกุ อยทู่ ่ีหนา้ อกของฉนั

367

เฟิรส์ “อนุ่ จงั หอมดว้ ย”
เนย “เฟิรส์ สสส อยา่ ทาํ มนั จ๊กั จ๋ี”
เฟิรส์ “อืมมมม”
เนย “ฟะ เฟิรส์ ”
มือเขาเร่ิมซุกซนลูบไลไ้ ปท่ัวหลงั ของฉัน ส่วนปากก็
ยงั คงวนเวียนหอมอย่ตู ามหนา้ อกจนฉนั ตอ้ งยกมือขนึ้ มาดนั
เขาออก แต่กับโดนเขาล็อกแขนเอาไว้บนและพลิกตัว
ขนึ้ มาคลอ่ มฉนั อยดู่ า้ นบน
เนย “จะทาํ อะไร”
เฟิรส์ “ก็บทลงโทษไง”
เนย “ลงโทษ ลงโทษเรอ่ื งอะไร”
เฟิรส์ “ลงโทษท่ีหนีเฟิรส์ ไง”
เนย “อือ้ อออ”
พูดจบเฟิ ร์สก็ก้มลงมาจูบฉันอย่างโหยหาย ไม่มี
ช่องว่างใหฉ้ ันไดห้ ายใจเลย มือเขาก็จดั การถอดชุดของฉัน
ออกอยา่ งรวดเรว็ มือใหญ่ลบู ไลอ้ ยทู่ ่ีช่องออ่ นน่มุ พรอ้ มกบั

368

ปากท่ีเล่ือนลงไปหยอกลอ้ กบั หนา้ อกฉนั
เนย “อะ อยา่ กดั ส”ิ
เฟิรส์ “บทลงโทษ หา้ มขดั ขืน”
เขาเงยหนา้ มามองส่งสายตาไม่พอใจนิดหน่อย ก่อน

จะก้มลงดูดท่ีตน้ คอฉันก็รูส้ ึกเจ็บ เฟิ รส์ จับขาฉันตัง้ ชันขึน้
เพ่ือใหง้ ่ายต่อการท่ีเขาจะเขา้ ไปจดั การดูดเลียนอ้ งสาวฉัน
จนตอ้ งเกรง็ บิดเป็นเลขแปด

เนย “อะ่ ส์ ฟะ เฟิรส์ อา่ ส”์
เฟิ รส์ “จาํ บทลงโทษคืนนีไ้ วใ้ หด้ ีนะ เพราะเนยจะไม่
กลา้ หนีเฟิรส์ อีกเลย”
เนย “อะส์ อา่ ”
ตอนนี้ไม่ใช่แค่ลิน้ ของเขาเท่านั้นท่ีกําลังเล่นงาน
นอ้ งสาวฉัน เขาใชน้ ิว้ สอดใส่เขา้ ไปแลว้ ขยบั เขา้ ออกจนฉัน
รอ้ งแทบไมเ่ ป็นภาษา
เนย “อะ่ ส์ อือ้ ออ”
ฉนั นอนหายใจหอบถ่ีเม่ือรูต้ วั วา่ ตวั เองไปถึงฝ่ังฝัน

369

ก่อนแลว้ เฟิ รส์ ลกุ ขึน้ มาพรอ้ มกบั เจา้ นอ้ งชายท่ีตอนนีม้ นั ชี้
โด่พรอ้ มรบอย่ตู รงหนา้ ฉนั ขคา้ จบั ฉนั พลิกหนั หลงั และชนั ขา
ขนึ้ มานิดหนอ่ ย

เฟิรส์ “อา่ ส์ ยงั แนน่ เหมือนเดมิ ”
เนย “อือออ เฟิรส์ เบาๆ อ๊ะ!”
พดู ยงั ไมท่ นั ขาดคาํ เขาก็สง่ พรวดเขา้ มาทีเดียว จนฉนั
แทบจะถอยหนีแต่เฟิ รส์ ก็จบั เอวฉนั ไวท้ งั้ สองขา้ ง ก่อนจะเร่มิ
เดนิ เกมสบ์ กุ ฉนั ไมห่ ยดุ
เนย “อะ่ ส์ อา่ ส์ เฟิรส์ ”
เฟิรส์ “ตอ้ งเรยี กวา่ อะไรนะ แด๊ดดีห๊ รอื เปลา่ ”
ฉนั ลืมไปแลว้ ดว้ ยซาํ้ วา่ เขาใหเ้ รยี ก แด๊ดดี๊
เฟิรส์ “เนยจะรดั นอ้ งชายเฟิรส์ ใหต้ ายเลยป่ะเนีย้ ”
เขาพดู พรอ้ มกบั พลกิ ฉนั กลบั มานอนหงายเหมือนเดิม
พรอ้ มกบั ยกขาทงั้ สองขา้ งของฉนั ขนึ้ พาดบา่
เนย “ฟะ เฟิรส์ ”
เฟิรส์ “หืม?”

370

เนย “ดี๊ แรงๆอีก”
เฟิรส์ “ไดจ้ ๊ะเมียจา๋ ”
เนย “อา่ สๆ์ จะเสรจ็ แลว้ ว”
เฟิรส์ “แปปๆ เดียว อา่ ส”์
เนย “อะ่ ๆ ดี๊ อ๊ายยย”
เฟิรส์ “อา่ สส์ สส”
เฟิ รส์ นอนหายใจหอบถ่ีลงมาซบท่ีไหลฉ่ นั บอกเลยว่า
ตอนนีต้ าฉนั จะปิดแลว้ แทบไมม่ ีแรงขยบั เลยดว้ ยซาํ้
เฟิรส์ “ตอ่ เลยนะ”
เนย “อะไรนะ”
เฟิรส์ “ก็ทาํ โทษตอ่ เลยไง”
เนย “อะ่ เฟิรส์ ส”
บอกเลยค่ะว่าฉันรูซ้ ึง้ ถึงคาํ ว่า ขาลาก ก็เม่ือคืนนี้
แหละ ฉันจะหลบั เขาก็ไม่ยอมจนฉันตอ้ งเล่นมุกงอแงตอน
เกือบเชา้ เขาถึงจะปลอ่ ยใหฉ้ นั นอนได้ หลบั เป็นตายเลยละ่

371

Frist Talk
ผมลืมตาต่ืนขึน้ มาเพราะเสียงนาฬิกาปลกุ ท่ีตงั้ ไวใ้ น
โทรศพั ท์ รูส้ กึ เหมือนผมเพ่ิงนอนไปไม่ก่ีช่วั โมงเอง แต่สดช่ืน
มากเลยละ่ ฮ่าๆ จะเป็นหว่ งก็แต่คนตวั เลก็ ท่ียงั นอนซุกอย่ใู น
ผา้ หม่ น่ีแหละ

พ่ีอาต
พ่ีอาต “ต่ืนหรอื ยงั เฟิรส์ ”
เฟิรส์ “ต่นื แลว้ ครบั เด๋ียวผมออกไป”
พ่ีอาต “ใหพ้ ่ีแวะรบั ไหม”
เฟิรส์ “ไมเ่ ป็นไรครบั ”
ผมลุกขึน้ อาบน้ําแต่งตัวเสร็จ หันไปมองนาฬิกา
ตอนนีแ้ ปดโมงแลว้ ผมควรปลกุ เธอไปดว้ ยกนั ดีไหม แตค่ ิดๆ
ดูแลว้ ปล่อยเธอนอนพักผ่อนจะดีกว่า เพราะไม่งั้นเธอคง
งอแงแน่ๆท่ีผมเผลอรงั แกเธอหนกั ไปหนอ่ ย
ผมขบั รถมาท่ีคา่ ยเพ่ือคยุ เรอ่ื งโปรเจคท่ีลกู คา้ อยากให้
ผมเป็นพรเี ซ็นเตอร์ บอสกบั พ่ีอาตดเู ร่อื งรายละเอียดสญั ญา

372

เรียบรอ้ ยทุกคนมองว่าโอเค ผมก็ไม่ไดม้ ีปัญหาอะไร ส่วน
เร่อื งการถา่ ยโฆษณาทางลกู คา้ จะสง่ บรฟี งานมาใหอ้ ีกครงั้

บอส “รูส้ กึ เหมือนวนั นีจ้ ะอารมณด์ เี ป็นพิเศษนะ”
เฟิรส์ “นิดหน่อยครบั ตามประสาคนมีความรกั ”
ร ะ ห ว่ า ง ท่ี ผ ม คุ ย กั บ บ อ ส พ่ี อ า ต ก็ เ ดิ น อ อ ก ไ ป รั บ
โทรศพั ทข์ า้ งนอก ก่อนจะเดนิ หนา้ ตาต่ืนตระหนกกลบั มา
พ่ีอาต “บอสครบั !”
บอส “มีอะไรหรอื เปลา่ อาต”
พ่ีอาต “ตอนนีน้ กั ข่าวมารอสมั ภาษณเ์ ฟิรส์ อยขู่ า้ งลา่ ง
กนั เตม็ ไปหมดเลยครบั ”
บอส “เร่อื งอะไร”
รอสมั ภาษณผ์ ม เร่อื งเนยเหรอ
พ่ีอาต “ข่าวนีค้ รบั บอส”
พ่ีอาตวางโทรศพั ทล์ งตรงหนา้ ผมกบั บอส ซง่ึ ขอ้ ความ
ท่ีพาดหัวข่าวในโซเชียลคือ ‘ฮอตไม่ไหว นกั รอ้ งหนุ่มแอบ
ยอ่ งพาแฟนคลบั เขา้ โรงแรม’

373

บอส “ห๊ะ! น่ีมนั รูปตดั ตอ่ หรอื เปลา่ อาต”
พ่ีอาต “ไมใ่ ชร่ ูปตดั ตอ่ ครบั เป็นรูปถา่ ยจรงิ ”
พ่ีอาตเล่าเหตุการณว์ ันนั้นท่ีนอ้ งแฟนคลบั มาดกั รอ
ผมท่ีโรงแรม แต่ภาพนีม้ นั เหมือนเป็นภาพแอบถ่ายมาจาก
ซะมมุ ไหนของโรงแรม
บอส “เกิดเรอ่ื งแบบนีท้ าํ ไมไมบ่ อกคา่ ย”
พ่ีอาต “ผมขอโทษครบั ”
เฟิรส์ “ผมไมใ่ หบ้ อกเองครบั คดิ วา่ สง่ กลบั ไปแลว้ ไม่
นา่ จะมีอะไร”
บรรยากาศภายในหอ้ งเงียบลงทนั ที ถา้ ข่าวแพรไ่ ปใน
โซเชียลแลว้ แสดงวา่ ตอนนีเ้ นยนา่ จะเห็นข่าวแลว้ สิ
โธ่เวย้ ! ใหผ้ มดีกบั เมียใหถ้ งึ วนั หนอ่ ยเถอะ
เฟิรส์ “ผมขอออกไปคยุ โทรศพั ทก์ ่อนนะครบั ”
พ่ีอาต “เวลาแบบนีช้ ่วยกันคิดแก้ปัญหาก่อนไหม
เฟิรส์ ”
คาํ พดู ของพ่ีอาตทาํ ใหผ้ มจาํ ใจวางโทรศพั ทล์ ง

374

เฟิ รส์ “ไม่เห็นจะตอ้ งคิดอะไรมากเลยครบั เราก็บอก
ไปตามความจรงิ ”

พ่ีอาต “เราตอ้ งพดู ใหน้ อ้ งผหู้ ญิงไม่เสียหายดว้ ย เรา
เป็นผชู้ าย แถมยงั เป็นศลิ ปิน คนเขาจะมองวา่ เราโยนเรอ่ื งให้
ฝ่ายหญิงนะ่ สิ”

บอส “ถูกของอาตนะ ถึงในนีจ้ ะเห็นหนา้ ไม่ชัดมาก
แตถ่ า้ เป็นคนรูจ้ กั ของเขาตอ้ งจาํ ไดแ้ น่ๆ”

บทสรุปคือทางค่ายจะตงั้ โต๊ะแถลงข่าววนั พรุ่งนีโ้ ดย
ใหท้ างนกั ข่าวกลบั ไปกอ่ น

Noey Talk
ฉันต่ืนเชา้ ขึน้ มาก็ไม่เจอใครอยู่แลว้ จะเรียกว่าเชา้ ก็
ไม่ใช่เพราะว่าตอนนั้นมันเท่ียงแลว้ ต่างหากล่ะ ส่วนเฟิ ร์
สสงสยั วา่ จะเขา้ บรษิ ัทไปแลว้
นักข่าว “ถือว่าเป็นประเด็นร้อนท่ีมาแรงท่ีสุดใน
โซเชียลตอนนีเ้ ลยค่ะ สาํ หรับข่าวนักรอ้ งหนุ่มฮอต เฟิ รส์
ภาคิน”

375

เนย “ห๊ะ!”
ฉันเปิดโทรทศั นท์ ิง้ ไวร้ ะหว่างท่ีกาํ ลงั ลา้ งจานตอ้ งรีบ
เดินมาดทู นั ทีท่ีไดย้ ินช่ือของคนในขา่ ว
นกั ขา่ ว “ภาพขา่ วในโซเชียลพดู ถงึ เร่อื งท่ีเฟิ รส์ พาแฟน
คลบั เขา้ โรงแรมนั้นเองค่ะ ซ่ึงในโซเชียลก็วิจารณ์กันอย่าง
หนกั ว่าผหู้ ญิงในภาพก็ไม่ใช่ผหู้ ญิงท่ีหน่มุ เฟิ รส์ เพ่ิงจะงอ้ ขอ
คนื ดที ่ีหา้ งสรรพสินคา้ ช่ือดงั ของจงั หวดั นครปฐม”
ก๊อกๆๆ
เพลง้ !
ฉนั สะดงุ้ กบั เสยี งเคาะประตจู นเผลอทาํ จานท่ีถือมา
ดว้ ยหลดุ มือไป
เนย “ใครมาป่านนีเ้ นีย้ ”
ฉนั บน่ พลางเดนิ ไปเปิดประตู
เฟิรส์ “เกิดอะไรขนึ้ เฟิรส์ ไดย้ นิ เสยี งจานแตก”
เนย “ฉนั ลา้ งจานอยนู่ ะ่ แลว้ ก็เผลอทาํ จานหลดุ มือ”
เฟิรส์ เดนิ แทรกเขา้ มาในหอ้ งก่อนจะตรงไปยงั เศษ

376

จานท่ีแตกอยู่
เฟิรส์ “ลา้ งจานแตจ่ านมาแตกอยหู่ นา้ ทีวเี นีย้ นะ”
ตอนนีใ้ นโทรทศั นเ์ ปล่ียนเป็นข่าวอ่ืนไปแลว้ ฉนั ก็ไม่รู้

วา่ จะเรม่ิ ถามอะไรเขาก่อนเหมือนกนั
เนย “เออ่ คอื เนยดขู า่ วไปดว้ ยอะ่ ”
เฟิ ร์สท่ีก้มหน้าก้มตากวาดเศษจานท่ีฉันทําแตก

หยดุ ชะงกั นิดหน่อยกอ่ นจะหนั กลบั มามองหนา้ ฉนั
เฟิรส์ “ขา่ วของเฟิรส์ ใช่ไหม”
เนย “อืม้ ม”
เฟิ รส์ “วนั นนั้ แฟนคลบั คนนีเ้ ขาตามเฟิ รส์ ไปท่ีโรงแรม

ไปดกั รอถึงหนา้ หอ้ งเลยนะ แต่เราก็จดั การใหเ้ ขากลบั ไปได้
แถมเร่ืองนีต้ งั้ หลายเดือนแลว้ ดว้ ย เฟิ รส์ เห็นว่ามนั ไม่มีอะไร
ก็เลยไมไ่ ดเ้ ลา่ ใหเ้ นยฟังอะ่ ”

เนย “หลายเดอื นแลว้ ทาํ ไมเพ่งิ มาเป็นขา่ วละ่ ”
ฉนั ถามออกไปแบบงงๆ อีกอย่างภาพท่ีหลดุ ออกมาก็
เหมือนเป็นภาพแอบถา่ ย

377

เฟิ รส์ “เฟิ รส์ ก็ไม่เขา้ ใจเหมือนกัน ถา้ นอ้ งผูห้ ญิงเขา
พาคนไปแอบถา่ ยเพ่ือสรา้ งขา่ วทาํ ไมถึงรอตงั้ หลายเดอื น”

แลว้ ถา้ นอ้ งผหู้ ญิงคนนนั้ ไมไ่ ดเ้ ป็นคนสรา้ งข่าวละ่

378

25

งานแถลงข่าว คา่ ยJYT
วนั นีเ้ ฟิ รส์ ลากฉันมาท่ีงานแถลงข่าวดว้ ย เขาบอกว่า
เสร็จงานแลว้ จะพาฉันเขา้ ไปหาคณุ พ่อกบั คณุ แม่เขาท่ีบา้ น
และคอนโดก็ไม่ใช่ทางผ่าน ทาํ ใหเ้ ขาจะตอ้ งขับรถเวียนไป
มาถา้ ตอ้ งกลบั ไปรบั ฉนั อีกรอบ สดุ ทา้ ยฉนั ก็เลยยอมออกมา
กบั เขา แตฉ่ นั น่งั รออยดู่ า้ นหลงั เวที
บอส “สวสั ดีครบั ขอบคณุ นกั ข่าวทกุ คนท่ีมารว่ มงาน
แถลงขา่ วของเฟิรส์ วนั นีน้ ะครบั ”
ตอนนีม้ ีนกั ข่าวหลายสาํ นกั มากท่ีน่งั รอการแถลงข่าว
ของเฟิ รส์ ครงั้ นี้ จริงๆฉันมองว่ามันไม่ไดเ้ ร่ืองใหญ่อะไรนะ
คอื หมายถึงมนั ไมน่ ่าจะตอ้ งเลน่ ใหญ่ขนาดนี้
พ่ีอาต “เด๋ียวทางเฟิ รส์ จะขอเล่าเหตุการณท์ ่ีเกิดขึน้
ก่อนนะครบั แลว้ จะใหพ้ ่ีๆนกั ข่าวถามคาํ ถามได”้
พ่ีอาตช่วยเสรมิ ตอ่ จากบอสสว่ นนกั ข่าวก็ถา่ ยรูปกนั

379

ยกใหญ่ แสงแฟลชน่ีย่ิงกวา่ ไฟในผบั ซะอีก
เฟิ รส์ “สวัสดีพ่ีนักข่าวอีกครั้งนะครับ ภาพท่ีหลุด

ออกมานนั้ ไมใ่ ชภ่ าพตดั ตอ่ ครบั ”
ห๊ะ!
เสียงนกั ข่าวหือหาขึน้ มาทนั ทีท่ีเฟิ รส์ พูดออกไปแบบ

นนั้ จะฟังใหจ้ บก่อนไมไ่ ดห้ รอื ไงกนั
เฟิ รส์ “แต่เป็นเร่ืองเขา้ ใจผิดครบั ภาพเหตุการณว์ ัน

นั้นเกิดขึน้ มาเม่ือหลายเดือนก่อนแล้วครับ ผมมีไปเล่น
คอนเสริ ต์ ท่ีตา่ งจงั หวดั สว่ นนอ้ งคนท่ีเหน็ ในรูปเป็นแฟนคลบั
ของผมท่ีบังเอิญเจอกันตรงล๊อบบีโ้ รงแรม น้องเข้ามาขอ
ลายเซ็นและถ่ายรูปเฉยๆครบั ไม่ไดม้ ีเหตุการณอ์ ย่างท่ีใน
โซเชียลกาํ ลงั ลอื กนั ครบั ”

ทนั ทีท่ีเฟิ รส์ พดู จบก็มีพ่ีนกั ข่าวทา่ นหน่ึงยกมือขนึ้ ถาม
ทนั ที

พ่ีอาต “เชิญครบั ”
นกั ขา่ ว1 “แลว้ นอ้ งแฟนคลบั รูไ้ ดย้ งั ไงคะวา่ เฟิรส์ พกั

380

อยทู่ ่ีไหน”
เฟิรส์ “อยา่ งท่ีผมบอกไปครบั วา่ บงั เอิญเจอกนั ซง่ึ

นอ้ งมาหาใครท่ีโรงแรมอนั นีผ้ มไมท่ ราบครบั ”
นกั ข่าว2 “รูต้ วั คนท่ีปลอ่ ยภาพออกมาไหมครบั ”
เฟิ รส์ “ไม่ทราบครบั และก็ไม่ไดห้ าคนปลอ่ ยภาพดว้ ย

ครบั เพราะเหตกุ ารณม์ นั ไมม่ ีอะไรจรงิ ๆ ซง่ึ ทางผมเป็นผชู้ าย
ไม่ไดเ้ สียหายกับเร่ืองนีม้ ากเท่านอ้ งผูห้ ญิง แต่ถา้ ทางนอ้ ง
ผหู้ ญิงอยากจะหาคนปลอ่ ยภาพทางผมก็ยนิ ดีชว่ ยครบั ”

นักข่าว3 “ข่าวลือครงั้ นีม้ ีผลกระทบกับความรกั ของ
เฟิ รส์ ไหมคะ เพราะไม่ก่ีวนั มานีเ้ พ่ิงมีข่าวเราไปงอ้ ขอคืนดี
แฟนมา”

เฟิ รส์ หนั มามองหนา้ ฉันท่ียืนแอบอยู่หลงั เวทีก่อนจะ
สง่ ยมิ้ ใหพ้ ่ีนกั ข่าว

เฟิ รส์ “ไม่มีผลกระทบครบั เขาเขา้ ใจเร่ืองท่ีเกิดขึน้ ดี
อีกอยา่ งเขาเช่ือวา่ ผมไมท่ าํ เรอ่ื งแบบนนั้ อยแู่ ลว้ ครบั ”

นกั ข่าว1 “ถา้ อยา่ งงนั้ ขอถามเรอ่ื งความรกั หน่อยแลว้

381

กันนะคะ ก่อนหนา้ นีเ้ กิดอะไรขึน้ เหรอค่ะ เฟิ รส์ ถึงตอ้ งตาม
ไปงอ้ แฟนท่ีนครปฐม”

พ่ีอาต “เร่อื งนี.้ .”
พ่ีอาตรีบพดู ขดั ขึน้ มา คงคิดว่าเร่ืองนีไ้ ม่เก่ียวขอ้ งกบั
การแถลงขา่ วครงั้ นี้
เฟิ รส์ “ไม่เป็นไรครบั อย่างท่ีนกั ข่าวทกุ คนทราบกนั ดี
ครบั ว่าความรกั ของผมครงั้ นี้ เธอไม่ไดเ้ ป็นคนตวั เปล่า เธอ
เคยผา่ นการมีครอบครวั มาแลว้ ซง่ึ นนั้ ทาํ ใหค้ นภายนอกท่ีไม่
รูจ้ ักเธอมองว่าเธอไม่เหมาะสมกับผม ทาํ ใหเ้ ธอเลือกท่ีจะ
ถอยออกไปครบั ไหนๆก็พดู มาถงึ ตรงนีแ้ ลว้ ผมอยากจะบอก
ใหท้ ุกคนรบั รูค้ รบั ว่าจริงๆแลว้ การมีเธอเขา้ มามันถือเป็น
ความโชคดีของผมมากๆเลยครบั ผมไม่อยากใหท้ ุกคนมอง
ว่าผมเป็นศิลปินแลว้ จะตอ้ งมีคนรกั ท่ีสวยหรู เลิศเลอมาจาก
ไหน ผมอยากใหท้ กุ คนยินดีกบั ความรกั ครงั้ นีข้ องผมครบั ”
หลงั จากท่ีเฟิ รส์ พดู จบนกั ข่าวก็ปรบมือและโห่แซวกนั
ยกใหญ่ แตอ่ ยๆู่ ก็มีคนเปิดประตเู ดนิ เขา้ มา

382

... “แตฉ่ นั ไมย่ นิ ด.ี ..”
ผูห้ ญิงใส่แว่นดาํ คนนั้นเดินเขา้ มาถึงหนา้ โต๊ะแถลง
ขา่ ว นกั ขา่ วแตล่ ะคนก็ถ่ายรูปกนั ยกใหญ่
พ่ีอาต “คณุ เขา้ มาไดย้ งั ไงครบั ”
ผหู้ ญิงคนนนั้ ถอดแว่นดาํ ออกก่อนจะหนั มาส่งยิม้ ให้
พ่ีๆนกั ข่าว ฉนั ซง่ึ ยืนอย่หู ลงั เวทีทาํ ใหม้ องหนา้ เธอไม่ถนดั ซะ
เทา่ ไหร่
นกั ข่าว “คณุ เป็นใครคะ”
... “ฉนั ช่ือพราวค่ะ เป็นผหู้ ญิงคนในรูปนนั้ คนท่ีเฟิ รส์
พาเขา้ โรงแรม”
คาํ พูดของเธอทาํ ใหฉ้ ันตัวชาไปหมด ตกลงเร่ืองมัน
เป็นยงั ไงกนั แน่ ทาํ ไมอย่ๆู ผหู้ ญิงคนนีท้ ่ีโผลม่ าพดู เร่ืองนี้ แต่
จะใหม้ องจากตรงนีเ้ ธอก็คลา้ ยกบั คนในรูปนนั้ จรงิ ๆนะ
‘ตกลงวนั นนั้ เกดิ อะไรขนึ้ คะ’
‘เหตกุ ารณว์ นั นนั้ มนั เป็นยงั ไงครบั ’
‘ช่วยเลา่ ใหฟ้ ังหนอ่ ยไดม้ ยั้ ครบั ’

383

นกั ขา่ วรบี ถามกนั ยกใหญ่จนเธอยกมือขนึ้ หา้ มทกุ คน
พราว “วนั นนั้ ฉนั บงั เอิญเจอกบั เฟิ รส์ ท่ีโรงแรมค่ะ ฉนั
เขา้ ไปขอลายเซ็นแลว้ ก็ขอถ่ายรูปกับเขา แต่เขาบอกว่าให้
ฉนั ขนึ้ ไปบนหอ้ งดีกวา่ เพราะถา้ ใครมาเห็นเขา้ ตรงนีม้ นั จะไม่
ดี แตฉ่ นั ไมค่ ดิ เลยวา่ เขาจะ.. ทาํ .. “
พ่ีอาต “หยุดพูดอะไรท่ีไม่ใช่เร่ืองจริงเด๋ียวนีน้ ะครบั
ทางเราสามารถรวบรวมหลงั ฐานทงั้ หมดเพ่ือฟอ้ งคณุ ไดน้ ะ”
พ่ีอาตตบโต๊ะและพดู ขนึ้ อยา่ งโมโห สว่ นเฟิ รส์ น่งั เงียบ
และมองหนา้ ผูห้ ญิงคนนัน้ ฉันไม่รูว้ ่าตอนนีเ้ ขาคิดอะไรอยู่
แต่ใจจรงิ ๆของฉนั ก็อยากจะใหเ้ ขาพดู อะไรออกมาซะหน่อย
อยา่ งนอ้ ยถา้ มนั ไมใ่ ช่เร่อื งจรงิ ก็นา่ จะปฏเิ สธ
พราว “ฟ้องเลยค่ะ ฉันมีทัง้ คลิปและหลกั ฐานกลอ้ ง
วงจรปิดเหตกุ ารณว์ นั นนั้ ”
พ่ีอาตยิม้ ออกมาทันทีก่อนจะหันไปพยักหนา้ ใหก้ ับ
เจา้ หนา้ ท่ีท่ียืนอยขู่ า้ งๆ
พ่ีอาต “ขอบคณุ นอ้ งมากนะครบั ท่ีพดู เตือนสติขนึ้ มา

384

หลักฐานจากกลอ้ งวงจรปิดวันนั้นพ่ีก็มีครบั ตอ้ งขอความ
ร่วมมือกับนักข่าวทุกคนใหเ้ บลอหนา้ นอ้ งผูห้ ญิงตัวจริงใน
ข่าวดว้ ยนะครบั เพราะนอ้ งผหู้ ญิงท่ีเราเจอวนั นนั้ กบั เธอคน
นี้ ไมใ่ ชค่ นเดียวกนั ”

หลงั จากพ่ีอาตพดู จบหนา้ จอโปรเจคเตอรก์ ็ฉายภาพ
จากกลอ้ งวงจรปิดของเหตกุ ารณว์ นั นนั้ ท่ีลอ๊ บบีโ้ รงแรม
เพราะฉนั ยืนอยหู่ ลงั เวทีทาํ ใหต้ อนนีม้ องไมเ่ ห็นภาพอะไรเลย

เนย “เอาวะ”
ฉนั ตดั สินใจเดินออกไปเพ่ือดภู าพพรอ้ มๆกบั ทกุ คน
นกั ขา่ ว1 “นนั้ แฟนเฟิรส์ น่ี”
ทนั ทีท่ีนกั ข่าวเห็นฉันก็รีบถ่ายรูปกนั อีก แต่ตอนนีฉ้ ัน
ไมไ่ ดส้ นใจอะไรมองแคภ่ าพในกลอ้ งวงจรปิดวนั นนั้
เฟิรส์ “ตอ้ งออกมาดชู ดั ๆเลยเหรอ”
ฉนั สะดงุ้ นิดหน่อยเพราะไม่รูว้ า่ เฟิ รส์ เดินเขา้ มาหาฉนั
ตงั้ แตเ่ ม่ือไหร่
พ่ีอาต “หลกั ฐานขนาดนีย้ งั มีอะไรจะพดู ไหมครบั ”

385

ผูห้ ญิงคนนั้นยืนกาํ มือตัวส่ันก่อนจะหันไปจอ้ งพ่ีอา
ตอยา่ งเอาเรอ่ื ง

พราว “พ่ีอาต แกมนั งพู ษิ ไหนแก..”
พ่ีอาต “เจา้ หนา้ ท่ีครบั จบั ตวั เธอไปเลยครบั ทางเรา
จะฟอ้ งใหถ้ งึ ท่ีสดุ ”
ทันทีท่ีพ่ีอาตพูดจบเจา้ หนา้ ท่ีก็เขา้ ไปจับแขนเธอทั้ง
สองขา้ งกอ่ นจะพยายามพาตวั ออกนอกหอ้ งแถลงขา่ ว
พราว “กรดี๊ ดด พ่ีอาต ฉนั จะเปิดโปงแก”
ฉนั ยืนมองหนา้ เฟิ รส์ ท่ีหนั มองตามผหู้ ญิงคนนนั้ ไม่ละ
สายตา จนฉันรูส้ ึกตงิดใจ ตกลงเขารูจ้ ักผูห้ ญิงคนนั้นหรือ
เปลา่ ยงั ไมท่ นั ท่ีฉนั จะตงั้ ตวั นกั ขา่ วก็รบี เดินกนั เขา้ มา
นกั ข่าว1 “ขอสมั ภาษณห์ นอ่ ยนะคะ”
เฟิ รส์ “ทงั้ หมดเป็นเร่ืองเขา้ ใจผิดครบั ตามเหตกุ ารณ์
ท่ีเหน็ เลย และวนั นีเ้ นยก็ไมพ่ รอ้ มจะใหส้ มั ภาษณด์ ว้ ยครบั ”
พดู จบเฟิ รส์ ก็พาฉนั เขา้ มาหลงั เวทีโดยท่ีเจา้ หนา้ ท่ีคน
อ่ืนๆคอยกนั นกั ข่าวไวใ้ ห้ ฉนั ไดย้ นิ เสยี งพ่ีอาตพดู อะไรกบั

386

นกั ขา่ วตอ่ แตไ่ มไ่ ดต้ งั้ ใจฟังซะเทา่ ไหร่

เฟิรส์ “เป็นอะไรทาํ ไมเงียบไปเลยละ่ ”
เฟิ รส์ ถามขึน้ ในขณะท่ีเขากาํ ลงั ขับรถไปท่ีบา้ นของ
เขา
เนย “เปลา่ ”
ตอนนีใ้ นสมองฉันไม่สลัดเร่ืองผูห้ ญิงคนนั้นออกไป
ไมไ่ ดเ้ ลย ถา้ มนั ไมใ่ ช่เร่อื งจรงิ ผหู้ ญิงคนนนั้ ทาํ แบบนีท้ าํ ไม
ถา้ เขาไมร่ ูจ้ กั กนั ทาํ ไมเฟิรส์ ถึงไดม้ องเธอไมล่ ะสายตาเลย
เฟิรส์ “โกหกไมเ่ ก่งเลยนะรูไ้ หม”
เนย “...”
เฟิรส์ “คดิ มากเรอ่ื งเม่ือกีเ้ หรอ”
เนย “..”
เอีย๊ ดด!
อยๆู่ เฟิรส์ ก็เบรกและจอดเขา้ ขา้ งทาง
เฟิรส์ “เงียบแบบนีส้ งสยั อยากแสดงความรกั ในรถ”

387

ฉันหันกลับมาจ้องหน้าเฟิ รส์ อย่างไม่พอใจ เขายิม้
ออกมาทนั ทีท่ีแกลง้ ฉนั ไดส้ าํ เรจ็

เฟิรส์ “ฮ่าๆ มีอะไรก็ถามสคิ ะ”
เนย “นายรูจ้ กั กบั ผหู้ ญิงคนนนั้ ใช่ไหม”
เฟิ รส์ “เฟิ รส์ รูส้ ึกคุน้ ๆหนา้ เหมือนเคยเจอท่ีไหน แต่
พยายามนกึ เทา่ ไหรก่ ็นกึ ไมอ่ อก”
เนย “ก็คงไม่ใช่ผู้หญิงท่ีเคยควงแลว้ หิว้ เข้าโรงแรม
หรอกนะ”
ฉนั พดู กอ่ นจะสะบดั หนา้ หนี
เฟิรส์ “ดีใจนะเนีย้ ”
เนย “ห๊ะ!”
ฉันรีบหนั กลบั ไปจอ้ งหนา้ เขาทนั ที ดีใจบา้ บออะไรน่ี
ฉนั หงดุ หงดิ อยนู่ ะ
เนย “จะกวนประสาทเหรอ”
เฟิรส์ “เปลา่ ก็ดใี จจรงิ ๆ”
เนย “ดีใจเร่อื งอะไรของนาย”

388

เฟิรส์ “ก็ดีใจเร่อื งท่ีเนยกาํ ลงั หงึ เฟิรส์ ไง”
เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ฉัน เออวะ
พฤติกรรมฉนั ตอนนีก้ าํ ลงั หึงเขาอย่จู ริงๆดว้ ย แต่ก็นนั้ แหละ
มนั ไมใ่ ชเ่ ร่อื งท่ีจะมาดใี จซะหน่อย
เฟิ รส์ “ตอนเฟิ รส์ รูว้ ่ามีข่าวออกมาก็กลัวว่าเนยจะ
เขา้ ใจผดิ แตก่ ลบั กนั เนยไมร่ ูส้ กึ อะไรเลย”
มันไม่ใช่ว่าฉันไม่รูส้ ึกนะ จะบอกยังไงดีล่ะคือฉันก็
รูส้ ึกว่าเฟิ รส์ ไม่มีทางทาํ เร่ืองอย่างนัน้ กับแฟนเพลงของเขา
แนๆ่ เพราะเขารกั แฟนเพลงมาก
เนย “ฉนั รูว้ า่ นายไมท่ าํ เร่อื งแบบนนั้ กบั แฟนคลบั
ตา่ งหากละ่ ”
เฟิรส์ “อา้ ว แลว้ ผหู้ ญิงคนนนั้ ละ่ ”
เนย “ก็เธอสวย เออ่ ..”
ฉันรีบปิ ดปากทันทีท่ีรู้ตัวว่าตัวเองเผลอพูดอะไร
ออกไป
เฟิรส์ “เขาสวยแลว้ นกึ วา่ เฟิรส์ จะชอบเขาเหรอ”

389

เขาถามดว้ ยสีหนา้ กรุ่มกร่ิม ทาํ ไมตอ้ งทาํ หนา้ แบบนี้
ตลอดเลยนะ มนั ทาํ ใหฉ้ ันรูส้ ึกเหมือนเขากาํ ลงั มองฉันเป็น
เด็กหา้ ขวบอยา่ งนนั้ แหละ

เนย “เลิกมองฉนั แบบนีซ้ ะทีไดไ้ หม”
เฟิรส์ “ฮา่ ๆ โอเคๆ ตกลงหงึ เพราะเขาสวยเหรอ”
เนย “ไมใ่ ช่ แตน่ ายมองเธอไมล่ ะสายตาเลยตา่ งหาก”
เฟิ รส์ “ก็พยายามมองเพราะนึกไม่ออกต่างหาก ว่า
เคยเจอเธอท่ีไหน”
ฉนั จบั เอามือไปจบั หนา้ เขาทงั้ สองขา้ งก่อนจะย่ืนหนา้
เขา้ ไปจอ้ งตาเขา
เนย “สายตาของนายมีไวจ้ อ้ งฉนั คนเดียวเทา่ นนั้ นะ”
Frist Talk
เนย “สายตาของนายมีไวจ้ อ้ งฉนั คนเดียวเทา่ นนั้ นะ”
เธอเรม่ิ รา่ ยมนตใ์ สผ่ มอีกแลว้ ครบั ผมจอ้ งดวงตากลม
โตตรงหนา้ อย่างเอ็นดู ตอนนีเ้ ธอทาํ ใหผ้ มรูส้ ึกเหมือนเธอ
เป็นเด็กท่ีกลวั จะโดนแยง่ ต๊กุ ตาตวั โปรดไปเลย เราจอ้ งตากนั

390

อยอู่ ย่างนนั้ จนเธอเรม่ิ หนา้ แดงระเร่อื ขนึ้ มาก่อนจะปล่อยมือ
ออกจากหนา้ ผม แต่มีเหรอท่ีผมจะปล่อยใหเ้ หย่ือหลดุ มือไป
ได้

เนย “อ๊ะ”
เธอตกใจนิดหนอ่ ยท่ีผมจบั หนา้ ของเธอเอาไวแ้ ทน
เฟิรส์ “เด๋ียวนีเ้ ลน่ จอ้ งตาไมเ่ คยชนะเฟิรส์ แลว้ นะ”
เนย “อะ อะไร ฉนั ไมไ่ ดต้ งั้ ใจแขง่ กบั นายตา่ งหาก”
เฟิรส์ “แตเ่ ม่ือกีเ้ ฟิรส์ ชนะ ขอรางวลั หน่อยนะ”
เนย “ก็บอกวา่ ไมไ่ ดแ้ ขง่ อืม้ ม”
ผมกม้ ลงจูบปากหวานเบาๆอย่างหยอกลอ้ การจูบ
เธอรูส้ ึกเหมือนจูบเท่าไหร่ก็ไม่พอ จูบแล้วก็อยากจูบอีก
ปากหวานๆกบั ลิน้ เลก็ ๆท่ีซกุ ซนของเธอ มนั ทาํ ใหผ้ มหลงไม่
ไหวจรงิ ๆครบั

391

26

วันนี้ฉันออกมาคุยงานกับลูกค้าข้างนอก เขานัด
ออกมาท่ีรา้ นกาแฟในหา้ งแหง่ หน่งึ

ลกู คา้ “ถา้ อยา่ งนนั้ ตกลงตามนีน้ ะคะ รบกวนคณุ เนย
สง่ ใบเสนอราคาตามท่ีเราตกลงกนั มาใหด้ ว้ ยนะคะ”

เนย “ไดค้ ่ะ เด๋ียวเนยเข้าออฟฟิ ตแลว้ จัดการส่งให้
ทนั ทีคะ่ ”

หลังจากท่ีคุยกับลูกค้าเสร็จ ฉันก็ไปเดินซือ้ ของท่ี
ซุปเปอรม์ ารเ์ ก็ตซะหน่อย เพราะของสดในตเู้ ย็นหมดเกลีย้ ง
แลว้ ดว้ ย

เนย “คณุ คะ ขอทางหนอ่ ยคะ่ ”
ฉนั เรยี กผหู้ ญิงคนหน่งึ ซง่ึ มายืนทาํ ท่าลบั ๆล่อๆอยู่ ทาํ
ใหร้ ถเขน็ ของฉนั เข็นผา่ นไปไมไ่ ด้
เคก้ “ขอโท.. อ๊ะ นอ้ งเนย”

392

ฉนั มองหนา้ ผหู้ ญิงคนนนั้ อยา่ งสงสยั ท่ีเขารูจ้ กั ฉนั ดว้ ย
แตว่ า่ ฉนั ก็คนุ้ ๆหนา้ เขาอยเู่ หมือนกนั นะ

เค้ก “พ่ีเค้กไงคะ เป็ นหัวหน้าแอดมินบ้านแฟน
คลบั เฟิรส์ ”

เนย “ออ่ พ่ี.. อ๊บุ ”
ฉันท่ีเพ่ิงนึกออกกาํ ลงั จะเอ่ยช่ือพ่ีเคก้ ออกมาแต่เขา
กลบั เอามือมาปิดปากฉนั ไวก้ ่อน
เคก้ “เบาๆคะ่ พ่ีกาํ ลงั ตามจบั คนรา้ ยอย”ู่
พ่ีเค้กพูดพลางปล่อยมือออกจากปากฉันและย่อง
กลบั ไปชะเงอ้ มองทางเดมิ
เนย “คนรา้ ยอะไรกันคะ ถ้ามีคนรา้ ยทาํ ไมไม่แจ้ง
ตาํ รวจ”
เคก้ “เพราะหลกั ฐานเรายงั ไมพ่ อไงคะ ก็เลยตอ้ งตาม
เก็บ”
ฉันไม่เขา้ ใจพ่ีเคก้ พดู ก็เลยเดินเขา้ ไปชะเงอ้ มองดว้ ย
คน ทางท่ีพ่ีเคก้ มองไปเป็นผชู้ ายคนหนง่ึ ท่ีฉนั คนุ้ ตากาํ ลงั

393

เดินเลอื กซอื้ โฟมลา้ งหนา้ อยู่
เนย “ นนั้ มนั พ่ีอาตน่ีคะ”
เคก้ “ใช่คะ่ ”
เนย “แลว้ พ่ีอาตจะเป็นคนรา้ ยไงยงั ไงคะ”
เคก้ “ไวพ้ ่ีจะเลา่ ใหฟ้ ังนะคะ แตว่ า่ ตอน..”
... “พ่ีอาต!”
ยงั ไม่ทันท่ีพ่ีเคก้ จะพูดจบอยู่ๆก็มีผูห้ ญิงคนหน่ึงเดิน

เขา้ ไปหาพ่ีอาต รูปร่างลักษณะแบบนีฉ้ ันจาํ ไดด้ ีว่าเธอคือ
‘พราว’

พ่ีอาต “พราว! มาไดย้ งั ไง”
พ่ีเคก้ รบี หยิบโทรศพั ทข์ นึ้ มาเพ่ือบนั ทกึ วิดีโอไวท้ นั ที
พราว “ก็พ่ีหกั หลงั ฉัน แถมยงั หลบหนา้ ฉัน ไหนบอก
วา่ ..”
พ่ีอาต “ไปคยุ กนั ท่ีอ่ืน”
พ่ีอาตหนั มองซา้ ยมองขวาทาํ ใหฉ้ ันกบั พ่ีเคก้ รีบหลบ
ทนั ที ตอนนีพ้ ่ีอาตเดินนาํ พราวออกไปท่ีอ่ืนแลว้

394

เคก้ “รบี ตามไปเรว็ นอ้ งเนย”
ฉันทิง้ รถเข็นไว้ตรงนั้นแล้วรีบตามพ่ีอาตกับพราว
ออกมาทนั ที ซง่ึ พวกเขาเดินมาคยุ กนั อยทู่ ่ีลานจอดรถ
พ่ีอาต “มงึ มีอะไรก็รบี พดู มา เด๋ียวมีคนมาเห็นมงึ ยืน
อยกู่ บั ก”ู
พราว “ก็ใหม้ นั เหน็ กนั ไปเลย”
พ่ีอาต “หึ มึงอยากหายตวั ไปเฉยๆเหมือนอีมิน้ ไหม
ละ”
เคก้ “มนิ้ เหรอ”
พ่ีเคก้ อุทานออกมาเบาๆ พ่ีอาตตอนนีด้ ูไม่เหมือนพ่ี
อาตท่ีฉนั เคยเจอมาก่อนเลย เขาด.ู . เออ่ ผดิ ไปจากปกติ
พ่ีอาต “มึงอย่าเร่ืองมากหน่อยเลย กไู ปประกนั ตวั มึง
ออกมาก็บญุ หวั แคไ่ หนแลว้ ”
พราว “แตฉ่ นั กาํ ลงั ลาํ บาก”
พ่ีอาต “มึงอยากไดเ้ งินสินะ กจู ะใหม้ งึ กอ้ นหน่ึงแลว้ ก็
ไปจากกรุงเทพซะ”

395

พราว “ไดค้ ะ่ ”
พราวยิม้ รา่ ทนั ทีท่ีพ่ีอาตบอกวา่ จะใหเ้ งิน พรอ้ มกบั รบี
เดินออกไปทางตรงนนั้ ทนั ที สว่ นพ่ีอาตก็หยิบโทรศพั ทข์ ึน้ มา
โทรหาใครซะคน
พ่ีอาต “เก็บของใหห้ นอ่ ยสิ ขอเก็บแบบไมต่ อ้ งรอื้ ออก
มาแลว้ นะ แพฝ้ ่นุ ”
ประโยคท่ีทําให้ฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว เพราะฉันดัน
เขา้ ใจประโยคนนั้ ดวี า่ มนั หมายความวา่ ยงั ไง
เคก้ “รบี ไปเถอะ”
พ่ีเคก้ ดึงมือฉันใหร้ ีบเดินกลบั ไปทางเดิม หลงั จากนนั้
เราก็มาน่งั กนั อยใู่ นรา้ นอาหารรา้ นหนง่ึ ในหา้ ง
เนย “พ่ีเคก้ สงสยั พ่ีอาตตงั้ แตเ่ ม่ือไหรค่ ะ”
เคก้ “เออ่ ถา้ ใหพ้ ่ีเลา่ จรงิ ๆมนั คงยาวมากอะ่ คือวา่ ...”
พ่ีเคก้ เล่าใหฟ้ ังว่าเม่ือก่อนแกแค่คิดว่าพ่ีอาตเป็นห่วง
ศิลปินท่ีเคา้ ดูแลมากๆ ก็เลยไม่อยากใหม้ ีแฟนเพราะดว้ ย
เร่อื งช่ือเสียงและอายขุ องเฟิ รส์ ตอนนนั้ ยงั ไม่เหมาะกบั การมี

396

เร่ืองความรกั แทรกเขา้ มา จนหลังๆพ่ีอาตเร่ิมมีพฤติกรรม
แปลกเกินกวา่ ท่ีผจู้ ดั การท่วั ไปจะเป็น

เนย “คือ พ่ีเคก้ จะบอกว่าพ่ีอาตเป็น.. เอ่อ เกยเ์ หรอ
คะ”

เคก้ “จริงๆเร่ืองนีพ้ ่ีก็พยายามหาคาํ ตอบอยู่ เพราะพ่ี
อาต ขนึ้ ช่ือเร่อื งผหู้ ญิงอยพู่ อสมควร แตต่ อนนีท้ ่ีพ่ีโฟกสั คือ
เร่อื งมนิ้ และพราว”

เนย “มนิ้ เป็นใครคะ”
เคก้ “คนคยุ เก่าของเฟิ รส์ คนนีเ้ หมือนว่าเฟิ รส์ จะคุย
ไดส้ กั พกั แลว้ พ่ีอาตหา้ มเอาไว้ แต่ทางมิน้ ก็ออกแนวต่อตา้ น
พ่ีอาตอยา่ งชดั เจน อย่ๆู วนั หน่งึ เธอก็หายไป พ่ีไมค่ ิดเลยวา่ พ่ี
อาตจะ..”
เนย “แบบนีเ้ ฟิ รส์ จะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่าคะ
เฟิรส์ ตอ้ งทาํ งานกบั พ่ีอาตทกุ วนั ”
ฉนั เรม่ิ กงั วลเพราะสีหนา้ ท่าทางของพ่ีอาตท่ีเห็นเม่ือกี้
มนั น่ากลวั มากจรงิ ๆ

397

เคก้ “พ่ีคิดว่าพ่ีอาตไม่มีทางทาํ อะไรเฟิ รส์ หรอก แต่ก็ไม่รู้
เหมือนกันว่าทาํ ไมรอบนีถ้ ึงไดใ้ หพ้ ราวอะไรนั้นมาบุกงาน
แถลงข่าว”

เนย “เพ่ือทาํ ลายช่ือเสียงเฟิรส์ หรอ”
พ่ีอาต “สวสั ดีครบั สาวๆ”
ฉนั น่งั คยุ อย่กู บั พ่ีเคก้ ดีๆ อยๆู่ ก็มีเสียงทกั ขึน้ มาจากดา้ นหลงั
ของฉนั ซง่ึ เสียงนนั้ ทาํ ใหพ้ ่ีเคก้ หนา้ ถอดสเี ลยทีเดยี ว
เนย “พะ พ่ีอาต สวสั ดีคะ่ ”
เคก้ “สวสั ดคี ะ่ พ่ี”
พ่ีอาตส่งยิม้ ใหฉ้ ันกบั พ่ีเคก้ ก่อนจะน่งั ลงท่ีเกา้ อีข้ า้ งๆ
ฉนั
พ่ีอาต “พ่ีขอน่งั ดว้ ยคนนะครบั ”
ก็น่งั ไปแลว้ น่ี จะใหฉ้ นั ไลอ่ อกไปเหรอ
เคก้ “คะ่ ”
พ่ีอาต “พ่ีไมเ่ คยรูเ้ ลยวา่ เนยกบั เคก้ รูจ้ กั กนั ดว้ ย”
เนย “ออ่ พอดเี นยมาซือ้ ของคะ่ แลว้ บงั เอิญเจอกนั ก็

398

เลยชวนกนั มากินขา้ ว”
พ่ีอาต “ไมเ่ หน็ ส่งั อะไรกนั เลย มีแคน่ า้ํ คนละแกว้ เอง”
โอ๊ยย! น่ีมนั จอ้ งจบั ผิดกนั ชดั ๆ หรือว่าเม่ือกีเ้ ขจะเห็น

พวกเรานะ
เคก้ “เคก้ ลดความอว้ นอยู่อ่ะพ่ี มาน่ังท่ีรา้ นแลว้ เพ่ิง

นกึ ออก นอ้ งเนยก็เลยไมไ่ ดส้ ่งั อะไรให”้
ฉนั รูส้ กึ อดึ อดั จนอยากออกไปจากตรงนีส้ ดุ ๆ
พ่ีอาต “แลว้ วนั นีเ้ ฟิรส์ ไปไหนละ่ ทาํ ไมถึงปลอ่ ยเนย

ออกมาซอื้ ของอยคู่ นเดยี ว”
เนย “เฟิรส์ เขา..”

เนย “พดู ถงึ ก็โทรมาพอดีเลยคะ่ ฮลั โหลเฟิรส์ ”
เฟิรส์ “เสรจ็ งานหรอื ยงั อะ่ ”
เนย “เสรจ็ งานแลว้ พอดีเนยมาซอื้ ของเขา้ หอ้ ง บงั เอิญ
เจอกบั พ่ีเคก้ พ่ีอาตพอดี”
เฟิรส์ “จรงิ อะ่ แปลกจงั ปกตเิ ขาไมค่ อ่ ยคยุ กนั

399

เทา่ ไหร”่
เนย “งนั้ แคน่ ีก้ อ่ นนะ เนยจะกลบั แลว้ แหละ”
เฟิรส์ “ขบั รถดๆี เจอกนั ท่ีคอนโดนะครบั ”
ฉันกดวางสายก็หันกลับมาเจอพ่ีอาตกับพ่ีเคก้ ท่ีน่ัง

มองอยู่
เนย “งนั้ เนยขอตวั กลบั กอ่ นนะคะ”
พ่ีอาต/เคก้ “ใหพ้ ่ีไปสง่ ไหม”
ทัง้ สองคนพูดประโยคนัน้ ขึน้ มาพรอ้ มกันก่อนจะหัน

ไปมองหนา้ กนั เออ่ บรรยากาศมนั ตงึ เครยี ดชะมดั
เนย “ไมเ่ ป็นไรคะ่ เนยขบั รถมา”
พวกเราสามคนเดินออกมาจากรา้ นพรอ้ มกนั ก่อนจะ

แยกยา้ ยไปตามทางของตวั เอง ฉนั เดนิ ไปท่ีลานจอดรถพลาง
คดิ เรอ่ื งอะไรเร่อื ยเป่ือย

ปรนี๊ น!!
เนย “กรดี๊ ดด!”
พ่ีอาต “เนย!”

400