มาให้จับดีๆ ความรัก

“ขอถ่ายรูปดว้ ยนะ”
เฟิรส์ “โอเค”
หลงั จากนนั้ ก็ถ่ายรูปประมาณสองสามรูปพ่ีอาตก็เดิน
กลบั เขา้ มา
พ่ีอาต “เสร็จเรียบรอ้ ยแลว้ นะครบั รบกวนขอตวั เฟิ ร์
สไปพกั ผอ่ นดว้ ยนะครบั ”

“หนขู อไปสง่ ไดไ้ หมคะ”
พ่ีอาต “ไมไ่ ดค้ รบั นอ้ ง ถา้ นอ้ งยงั พดู ไมร่ ูเ้ รอ่ื ง..”
เฟิรส์ “พ่ีๆ เออ่ มีปัญหาอะไรหรอื เปลา่ บอกเราไดน้ ะ”
ผมหา้ มพ่ีอาตไม่อยากใหเ้ ป็นจดุ สนใจมาก แมต้ อนนี้
คนจะเรม่ิ หนั มามองทางเรากนั แลว้ ก็ตาม
พ่ีอาต “ถา้ นอ้ งรกั เฟิ รส์ พ่ีแนะนาํ ใหก้ ลบั ไปก่อนนะ
ครบั ”
เธอหนั มามองหนา้ ผมกอ่ นจะพยกั หนา้ รบั หงอยๆ

“งนั้ เรากลบั แลว้ นะ”
แลว้ เธอก็เดนิ ออกไปจากโรงแรม

251

พ่ีอาต “พ่ีใหท้ ีมงานตามไปแลว้ เพ่ือใหแ้ น่ใจว่ากลบั
บา้ นจริงๆ แลว้ ก็น่ีคียก์ ารด์ หอ้ งใหม่ ทางโรงแรมกาํ ลงั สืบให้
อยวู่ า่ นางรูเ้ ลขหอ้ งเฟิรส์ ไดย้ งั ไง”

เฟิ ร์ส “แค่ย้ายห้องก็พอแล้ว ไม่ต้องให้เร่ืองใหญ่
หรอก”

พ่ีอาต “เราก็เป็นแบบนีซ้ ะทกุ ที ”
ผมรบั คียก์ ารด์ หอ้ งใหม่จากพ่ีอาตแลว้ เดินกลบั เขา้ ไป
ในลิฟต์ ผมไม่ค่อยเจอเหตุการณ์แบบนีบ้ ่อยๆหรอกครับ
ยอมรบั ว่าตกใจเหมือนกนั ท่ีเธอบกุ ขนึ้ มาถึงหอ้ ง แตไ่ มอ่ ยาก
ใหม้ ีปัญหาว่นุ วายอีกอย่างผมเหน่ือยมาก อยากคยุ กบั เนย
จะแยอ่ ยแู่ ลว้
พ่ีอาต “พกั ผอ่ นนะ พรุง่ นีเ้ ด๋ียวพ่ีโทรปลกุ ”
เฟิรส์ “ครบั พ่ี”
กว่าผมจะอาบนา้ํ จัดการตัวเองเสร็จก็ปาไปเกือบ
เท่ียงคืนกว่า ผมรีบกระโดดขึน้ บนเตียงแลว้ โทรหาเนยก่อน
เลยครบั คิดถึงจะแย่

252

เฟิรส์ “หลบั แลว้ เหรอ”
ผมโทรหาแต่เธอไม่รับสายก็เลยกดเข้าไปในเพจ
เฟสบ๊คุ ของเนย ซง่ึ เธอขายของเสรจ็ ไปเม่ือส่ีท่มุ กว่าๆ สงสยั
จะนอนแลว้ ละ่ ม่งั

คา่ ยเพลง JTP
บอส “พวกเราคงเห็นประกาศกนั แลว้ เนาะ เรม่ิ จาก
วันพรุ่งนีท้ างค่ายจาํ เป็นจะต้องเล่ือนคิวงานทั้งหมดของ
ศิลปินออกไปก่อน ส่วนบางงานท่ีจาํ เป็นจะตอ้ งยกเลิกก็จะ
ใหท้ างฝ่ายกฎหมายดใู หน้ ะ”
ตอนนี้ศิลปิ นเกือบทุกคนเข้ามาประชุมท่ีค่าย
เน่ืองจากประกาศล็อคดาวน์ ทาํ ใหต้ งั้ แต่วนั พรุง่ นีผ้ มว่างไป
เป็นเดอื นเลยละ่ ครบั
บอส “เสร็จเรียบรอ้ ยแลว้ ก็กลับได้ เฟิ รส์ อยู่รอก่อน
นะ”
เฟิรส์ “ครบั ”

253

เฮอ้ น่ีผมลงเคร่ืองมาก็เขา้ มาประชมุ ท่ีค่ายต่อเลยนะ
แถมยงั โดนบอสเรยี กใหอ้ ยตู่ อ่ อีก เม่ือไหรจ่ ะไดก้ ลบั บา้ นเนีย้

บอส “อาตกลบั ไดเ้ ลย”
พ่ีอาต “บอสไมใ่ หผ้ มอยกู่ บั นอ้ งดว้ ยเหรอครบั ”
บอส “ออ่ มนั ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งสาํ คญั อะไรหรอก พ่ีจะคยุ เร่อื ง
เกมสต์ วั ใหมท่ ่ีเฟิรส์ สตรมี อยแู่ คน่ นั้ เอง”
พ่ีอาต “ออ่ ครบั ”
พ่ีอาตหนั มามองหนา้ ผมนิดหนอ่ ยกอ่ นจะเดนิ ออก
จากหอ้ งประชมุ ไป
เฟิรส์ “บอสเลน่ เกมสด์ ว้ ยเหรอครบั ”
บอส “เปลา่ ”
เฟิ รส์ “หึ แลว้ บอสอยากคุยเร่ืองอะไรท่ีพ่ีอาตอยู่
ดว้ ยไมไ่ ด”้
บอส “ไดข้ ่าวมาวา่ เรากาํ ลงั มีความรกั ”
เฟิรส์ “ครบั ”
บอสผมนีห้ ตู ากวา้ งไกลมากจรงิ ๆ

254

บอส “เขาเป็นใครละ่ ”
เฟิ รส์ “ก็ผหู้ ญิงคนนึงน่ีแหละครบั อย่าบอกนะวา่ บอส
จะไมใ่ หผ้ มมีแฟนอะ่ ”
บอส “ถา้ หา้ มแลว้ ฟังไหมละ่ ”
เฟิรส์ “ก็ไม”่
บอส “ เพราะแบบนีไ้ งก็เลยใหอ้ าตออกไปกอ่ น”
เฟิรส์ “ผม...ไมเ่ ขา้ ใจ”
แลว้ ทาํ ไมตอ้ งใหพ้ ่ีอาตออกไปก่อน ผมมีแฟนแลว้
เก่ียวอะไรกนั ดว้ ย จะวา่ ไปผมยงั ไมไ่ ดบ้ อกพ่ีอาตเร่อื งนีเ้ ลย
เหมือนกนั
บอส “อาตเป็นผจู้ ดั การท่ีทาํ งานเก่งมากนะ ไม่เคยมี
ปัญหาหรอื ขาดตกบกพรอ่ งตรงไหน”
เฟิรส์ “ครบั แลว้ ยงั ไง”
บอส “พ่ีแคอ่ ยากใหเ้ ฟิรส์ ยอมรบั ถึงปัญหาท่ีจะเกิดขนึ้
ดว้ ย”
ถึงบอสจะไมพ่ ดู ออกมาตรงๆแตต่ อนนีผ้ มก็เรม่ิ เขา้ ใจ

255

แลว้ วา่ บอสตอ้ งการจะส่ือถึงอะไร
เฟิ รส์ “แคบ่ อสเขา้ ใจและไม่ไดห้ า้ มอะไรผมก็ขอบคณุ

แลว้ ครบั ถา้ ยงั ไงผมขอตวั กอ่ นนะครบั ”
ผมขบั รถออกจากคา่ ยมงุ่ ตรงไปท่ีคอนโดเนยทนั ที
ก๊อกๆๆๆ
เนย “อา้ ว นกึ วา่ จะกลบั ไปพกั ท่ีบา้ นซะอีก”
เนยหลีกทางใหผ้ มเดินเขา้ ไปในหอ้ ง ตอนนีบ้ รษิ ัทเนย

ก็ประกาศwork from home แลว้ เหมือนกนั สรุปง่ายๆคือผม
กบั เนยจะมีเวลาอยดู่ ว้ ยกนั เป็นเดอื นเลยละ่ ครบั

เฟิรส์ “อยากมากอดแฟน”
ผมดีงเนยเขา้ มากอดก่อนจะหอมแกม้ แรงๆใหห้ าย
คิดถึง ตลอดเวลาท่ีผมทาํ งานเนยไม่เคยงอแงเลยครบั วา่ ผม
ไมม่ ีเวลาให้ กลบั เป็นผมซะเองท่ีงอแงเวลาไมไ่ ดเ้ จอเธอ

Noey Talk
เฟิ รส์ กอดฉันแน่นจนแทบหายใจไม่ออก สามเดือนท่ี
เราคบกนั มาเป็นช่วงท่ีเฟิ รส์ เปิดตวั เพลงใหม่พอดี ทาํ ใหเ้ ขา

256

ตอ้ งทาํ งานแทบทกุ วนั บางทีฉันก็อยากจะมีเวลาอยู่กบั เขา
บา้ งนะ แต่ก็เขา้ ใจแหละว่าเขาพยายามจะหาเวลาอย่กู บั ฉนั
ใหไ้ ดม้ ากท่ีสดุ แลว้

เนย “กินไรมายงั อะ่ ”
เฟิรส์ “ยงั เลย ทาํ ใหก้ ินหนอ่ ยส”ิ
เนย “เคๆ ไปน่งั รอก่อนนะ”
ฉันเดินเขา้ ไปเปิดตเู้ ย็น กาํ ลงั คิดว่าจะทาํ อะไรใหเ้ ขา
ดี แตอ่ ยๆู่ เฟิรส์ ก็เสยี งดงั โวยวายขนึ้ มา กอ่ นจะเดินถือถงั ขยะ
ในหอ้ งแพ็คของออกมา
เฟิรส์ “เนย กระดาษทชิ ชรู่ อยเลือดน่ีอะไร”
เนย “เฮย้ ! เขา้ ไปทาํ อะไรในนนั้ ”
เฟิรส์ “ตอบมาก่อน น่ีรอยเลือดอะไรเนยเป็นอะไร”
เขาพดู พลางเดนิ มาสาํ รวจตามรา่ งกายฉนั จบั หนั ซา้ ย
หนั ขวาจนเวยี นหวั ไปหมด
เนย “หยดุ ๆๆ จะเป็นก็ตอนนายหมนุ ฉนั น่ีแหละ”
เฟิรส์ “บอกมา”

257

เนย “แคเ่ ลือดกาํ เดาไหล จะโวยวายทาํ ไม”
เฟิรส์ “เลอื ดกาํ เดา แตน่ นั้ มนั เยอะมากนะ!”
ชว่ งนีฉ้ นั เรม่ิ ขายของดีขนึ้ เยอะเลย ก็เลยตอ้ งแพค็ ของ
กนั ดกึ ด่ืนเลยละ่ บางวนั ก็แทบไม่ไดน้ อน พอสะสมนานๆเขา้
สงสยั เลอื ดกาํ เดามนั เลยประทว้ ง
เนย “ไมเ่ ป็นอะไรหรอก ฉนั ยงั ยืนอยนู่ ่ีไง”
เฟิรส์ “แลว้ ไปทาํ อะไรมาเลือดกาํ เดาไหล”
เนย “ดหู นงั โป๊ ”
เฟิรส์ “ไมต่ ลก ”
เอ่อ เฟิ รส์ เร่ิมจอ้ งหนา้ ฉันดว้ ยหนา้ ตาจริงจัง จนฉัน
ตอ้ งกม้ หนา้ หลบตา
เนย “สงสยั ..ไมค่ อ่ ยไดน้ อน...ม่งั ”
เฟิรส์ “แลว้ เม่ือคนื นอนก่ีโมง”
เนย “เออ่ ก็ ตสี ่ี ”
ฉันเห็นแลว้ แหละว่าเขาโทรมา แต่ว่าฉันอยากแพ็ค
ของใหเ้ สรจ็ เรว็ ๆก็เลยไมไ่ ดร้ บั สายเขา

258

เฟิรส์ “ตสี ่!ี แตเ่ ฟิรส์ โทรมาไมร่ บั ”
เนย “ก็เนยแพค็ ของอย”ู่
ฉนั ตอบออกไปเบาๆก่อนจะคอ่ ยๆเหลอื บมองหนา้ เขา
แต่ก็ตอ้ งรีบหลบตาลงอยู่ดีเพราะสายตาเขาตอนนีน้ ่ากลวั
มาก
เฟิรส์ “เนยไปนอนพกั เหอะ ไมต่ อ้ งทาํ ละ่ ”
อา้ ว เฟิ รส์ เดินกลบั ไปน่ังท่ีโซฟาไม่พูดอะไรต่อ ฉันก็
มองตามไปแต่เขาไม่ไดห้ นั มาสนใจคือตอนนีฉ้ ันไม่แน่ใจว่า
เขาโกรธเร่ืองอะไร เร่ืองเลือดกาํ เดาไหล เร่ืองทาํ งานจนตีส่ี
หรอื เร่อื งท่ีโทรแลว้ ไมร่ บั โทรศพั ทก์ นั แน่
ฉันรีบทาํ ข้าวผัดกุ้งออกไปตั้งท่ีโต๊ะแล้วเดินเข้าไป
หาเฟิรส์ ท่ีเลน่ เกมสใ์ นโทรศพั ทอ์ ยู่
เนย “เฟิรส์ ลกุ ขนึ้ ไปกินขา้ วเรว็ ”
เฟิรส์ “...”
เนย “น่ีมนั กาํ ลงั รอ้ นๆเลยนา้ เนยทาํ สดุ ฝีมือเลย”
เฟิรส์ “...”

259

เงียบ เอาไงดีวะ ปกติฉันไม่ค่อยชอบงอ้ ใครดว้ ยอ่ะ
คือมนั งอ้ ไมเ่ ป็นไง

เนย “เฟิรส์ สส”
เฟิรส์ “...”
เนย “ท่ีรกั ”
เฟิรส์ “...”
เนย “ฮนั น่ี”
เฟิ รส์ มีเหลือบตาขึน้ มามองฉันบ้างแลว้ แต่ก็ยังคง
เงียบอยู่ สงสยั ตอ้ งใชไ้ มต้ าย ฉนั ดงึ โทรศพั ทอ์ อกจากมือเขา
ก็จะแทรกตวั เขา้ ไปน่งั ตกั เขาแทน
เนย “แด๊ดดขี๊ า”
ฉันพูดพรอ้ มกับเอือ้ มมือไปคลอ้ งคอเขาทั้งสองขา้ ง
และมนั ไดผ้ ลเฟิรส์ เผลอยมิ้ ออกมาทนั ที
เฟิรส์ “อยากใหห้ ายโกรธจรงิ ๆใช่ไหม”
เฟิ รส์ กอดเอวฉันหลวมๆพลางถามดว้ ยสายตาเจา้
เลห่ ์

260

เนย “อยาก แต่โกรธเร่ืองอะไรบอกก่อนสิ เร่ืองท่ีเนย
ไมร่ บั โทรศพั ทเ์ หรอ”

เฟิ รส์ “โกรธเร่ืองไม่ดูแลตัวเองมากท่ีสุด ทาํ ไมตอ้ ง
แพ็คของถึงตีส่ีดว้ ย ไม่ดแู ลตวั เองจนเลือดกาํ เดาไหลแบบนี้
ไมไ่ หวนะ”

เนย “ก็มนั ตงั้ หา้ รอ้ ยบา้ น ฉันแพ็คคนเดียวมนั ก็นาน
ส”ิ

เฟิรส์ “ยงั ไงก็ยงั โกรธอยดู่ ี”
เนย “ทาํ ยงั ไงถงึ จะหายโกรธอะ่ ”
เฟิรส์ “หลงั จากนีต้ อ้ งเรยี กเฟิรส์ วา่ แด๊ดดี”๊
เนย “หา!”
เฟิรส์ “ก็เนยเรยี กแลว้ มนั น่ารกั อะ่ ”
เนย “แฟนคลบั ก็เรยี กเฟิรส์ ตงั้ เยอะแยะ”
เฟิรส์ “ก็ไมน่ ่ารกั เทา่ เนยเรยี กไง”
อยู่ๆจะให้ฉันเรียกแด๊ดดี๊เนี้ยนะ แค่คิดก็จ๋ักกะจี๊
แลว้ อะ่

261

เฟิรส์ “ไมง่ นั้ ไมห่ ายโกรธนะ”
เนย “โอเคๆๆๆ”
เฟิรส์ “ไหนเรยี กใหฟ้ ังหน่อย”
เนย “ดะ ดี”๊
ฉนั พดู ออกไปเสยี งตะกกุ ตะกกั
เฟิรส์ “ไมค่ อ่ ยไดย้ นิ เลย”
เนย “แด๊ดดี๊ แดด๊ ดี๊ แด๊ดดี”๊
เฟิรส์ “ฮา่ ๆ ครบั เบบ๋”ี

262

17

Noey Talk
เนย “นายกลบั บา้ นไดแ้ ลว้ ”
เฟิรส์ “เรยี กวา่ ไง”
เนย “ดี~๊ กลบั บา้ นไดแ้ ลว้ เขาจะขายของแลว้ ”
หลังจากท่ีกินข้าวเสร็จเฟิ ร์สก็ช่วยขนของลงไป
ข้างล่างโดยท่ีมีรถของขนส่งมารับถึงท่ี แล้วเขาก็ขึน้ มา
น่งั เลน่ อยบู่ นหอ้ งฉนั
เฟิรส์ “เด๋ยี วเขาชว่ ยขาย”
เนย “ไมเ่ อา เขามาดดู มี๊ ากกวา่ ซอื้ ของน่ะส”ิ
เฟิรส์ “งนั้ เขาอยหู่ ลงั กลอ้ งก็ได้ ชว่ ยบ๋ีหยบิ ของไง”
เนย “ทาํ ไมไม่กลบั บา้ นไปพกั ผ่อน พรุง่ นีไ้ มม่ ีงานหรือ
ไง”
เฟิรส์ “ไมม่ ี เขาโดนยกเลิกงานหมดแลว้ ”
เฟิรส์ พดู พลางกม้ หนา้ ลง ทาํ ไมเขาถึงโดนยกเลิกงาน

263

ละ่
เนย “ทาํ ไมละ่ ”
เฟิรส์ “ก็... เขาลอ็ กดาวนไ์ ง ฮ่าๆๆๆ”
เขาหวั เราะออกมาทนั ทีท่ีรูว้ า่ แกลง้ ฉนั ได้
เพีย๊ ะ!
เนย “แกลง้ กนั เหรอ”
เฟิรส์ “แกลง้ เลน่ นิดหนอ่ ยเอง ไปๆ ขายของดีกวา่ ”
ฉนั ก็เดินเขา้ หอ้ งแพ็คของ จดั การตงั้ กลอ้ งและเตรียม

ของท่ีจะไลฟ์ ขาย ส่วนเฟิ รส์ ก็ทาํ หนา้ ท่ีเหมือนเป็นแอดมิน
รา้ นช่วยเตรยี มของเชค็ ไฟและเทสคอมเมน้

พอฉันเร่มิ ขายของเฟิ รส์ ก็คอยหยิบนนู้ หยิบนีใ้ ห้ ตอบ
คอมเมน้ และรบั ยอดลกู คา้ ซ่งึ ดเู หมือนว่าเขาจะสนกุ กบั การ
ชว่ ยฉนั ขายของมาก

เฟิรส์ “ดอี ะ่ เขาอยากไลฟ์ ขายของบา้ ง”
เนย “ถา้ ดขี๊ ายรบั รองวา่ คนซือ้ เพียบ”
เฟิรส์ “แตเ่ ขาอยากขายของมีคณุ ภาพมากกวา่ ไม่

264

อยากมาหลอกขายแฟนคลบั แลว้ บอกว่าเขาใช้ ทงั้ ๆท่ีจริงๆ
ไมไ่ ดใ้ ช”้

พ่ีอาต
เฟิ รส์ “เขาไปรบั โทรศัพทก์ ่อนนะ เด๋ียวกลับมาช่วย
แพ็คของ”
เฟิ รส์ เดินออกไปรบั โทรศพั ทพ์ ่ีอาตขา้ งนอก สว่ นฉนั ก็
เร่มิ เตรียมของเพ่ือจะแพ็คส่งใหก้ บั ลกู คา้ ไม่นานเฟิ รส์ ก็เดิน
กลบั เขา้ มา
เนย “เสรจ็ แลว้ เหรอ”
เฟิ ร์ส “เขาต้องไลฟ์ คุยกับแฟนคลับเพ่ือโปรโมท
เพลงอะ่ ”
เนย “ออ่ ดจี๊ ะกลบั แลว้ ใชไ่ หม”
เฟิรส์ “เปลา่ เขาจะขอไลฟ์ ในหอ้ งบ๋หี น่อยนะ”
เนย “ออ่ โอเคๆ”
เฟิ รส์ ก็จัดการหมุนขาตงั้ และไฟหันไปทางเขาและก็
เสยี บโทรศพั ทต์ วั เองไลฟ์ คยุ กบั แฟนคลบั

265

“เฟิรส์ ไลฟ์ ท่ีไหนอะ่ ”
“อยบู่ า้ นใครคา่ ”
“หอ้ งผหู้ ญิงแนน่ อนเลยแนวนี”้
คอมเมน้ ของแฟนคลับเร่ิมเทกันไปเร่ืองกาํ แพงหอ้ ง
คือฉันแต่งไว้สําหรับไลฟ์ ขายของมันก็จะมีไฟฟรุ้งฟริง้
หนอ่ ยๆ
เฟิรส์ “สนใจเพลงผมหนอ่ ยครบั บบ ”
เฟิ รส์ พูดติดตลกแลว้ ก็พาออกไปเร่ืองอ่ืน ฉันเป็นคน
ขอเขาไวเ้ องว่าถา้ ฉันพรอ้ มแลว้ จะเปิดตวั เอง ตอนนีเ้ ฟิ รส์ ก็
เลยไม่พูดถึง แลว้ เปล่ียนไปเร่ืองอ่ืนแทน หลงั จากแพ็คของ
เสร็จฉันก็ไปอาบนา้ํ ส่วนเฟิ รส์ ยังมีนดั สตรีมเกมสก์ ับพ่ีๆต่อ
ซง่ึ แนน่ อนวา่ เขาสตรมี อยใู่ นหอ้ งนอนฉนั เอง
เฟิรส์ “พ่ีทอมใจเย็นๆ”
พ่ีทอม “เออ วนั นีม้ งึ อยไู่ หนวะ วา่ จะถามตงั้ นานแลว้ ”
เฟิรส์ “โนๆๆๆ”
พ่ีวา่ น “ฮา่ ๆ”

266

พ่ีควิ "หิวขนมปังทาเนยวะ่ "
โฮ่ๆๆๆๆๆ
ประโยคของพ่ีคิวสามารถเรียกเสียงโฮ่ไดจ้ ากทุกคน
เลย ฉนั อาบนา้ํ เสรจ็ ก็เดินไปดเู ขาเลน่ เกมสอ์ ยขู่ า้ งหลงั แต่
พอเดนิ มาหยดุ ท่ีเกา้ อี้ เสยี งในเกมสก์ ็ดงั ออกมา
พ่ีคิว “นอ้ งเนย!”
พ่ีวา่ น “หืมมมม นา้ํ ลายหกเลยคา่ บ”
พ่ีทอม “ซาตนิ ซะดว้ ย”
เฟิรส์ “เฮย้ !”
เฟิ รส์ รบี หนั กลบั มามองฉนั ทนั ที ซ่งึ ฉนั ใส่ชดุ นอนสาย
เด่ียวผา้ ซาตินสีฟ้าแต่ก็มีเสือ้ คลมุ ไหลอ่ ย่นู ะ ตอนนีท้ ่ีงงก็คือ
คนอ่ืนๆเขารูไ้ ดย้ งั วา่ ฉนั เดนิ มาอยดู่ า้ นหลงั
เฟิรส์ “บ๋ี เคา้ สตรมี อยู่ ”
เฟิ รส์ รีบลกุ ขึน้ มายืนบงั ตวั ฉนั ทนั ที พอเฟิ รส์ ลกุ ขึน้ ฉนั
ก็ถึงบางออ้ เพราะวา่ เขาเปิดกลอ้ งหนา้ ตวั เองเอาไวด้ ว้ ยนะ่ สิ
เนย “เขาไมร่ ูน้ ่ี”

267

พ่ีวา่ น “บ๋ีก็มาวะ”
เฟิรส์ “ปิดละ่ พ่ี”
เฟิรส์ รบี ปิดสตรมี แลว้ ดงึ มือฉนั กลบั ไปน่งั ท่ีเตียงทนั ที
เนย “มีใครดอู ยบู่ า้ งอะ่ ”
เฟิรส์ “ปกติก็แฟนคลบั อะ่ ”
เนย “หา งนั้ เขาก็..”
เฟิรส์ “บ๋ีใสช่ ดุ นอนออกไปใหพ้ ่ีๆเขาเหน็ ไดไ้ งเนีย้ ”
เนย “ก็เขาไมร่ ูว้ า่ ดเี๊ ปิดกลอ้ งดว้ ยอะ่ ”
เฟิ รส์ ทิง้ ตัวลงน่ังขา้ งๆฉันพลางเอามือขึน้ นวดขมับ
ตวั เองเบาๆ
เนย "ขอโทษนะ ไมไ่ ดต้ งั้ ใจใหแ้ ฟนคลบั เห็นอะ่ "
เฟิรส์ "ไมไ่ ดค้ ิดเรอ่ื งนนั้ เลย"
เนย "แลว้ คิดเรอ่ื งอะไร"
เฟิ รส์ "พ่ีๆเขาเห็นเนยใส่ชุดนอนกันหมดแลว้ เฟิ รส์
หวง!"
เนย "เออ่ ..แลว้ มีจะใครอดั คลปิ หนา้ จอไหม"

268

เฟิรส์ "ไมแ่ น่ใจอะ่ "
พ่ีอาต

เฟิ ร์สหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ฉันเหลือบไปเห็นช่ือท่ี
หนา้ จอก็หนา้ ถอดสีทนั ที พ่ีอาตตอ้ งดอู ยดู่ ว้ ยแน่ๆ ไม่รูว้ ่าเขา
จะจาํ ฉนั ไดห้ รอื เปลา่

เฟิรส์ "เด๋ยี วเฟิรส์ มานะ"
Frist Talk
เฟิรส์ "ฮลั โหลพ่ี"
พ่ีอาต "เฟิรส์ นอ้ งผหู้ ญิงคนนนั้ คือใคร"
เฟิรส์ "แฟนผมครบั "
พ่ีอาต "แฟน! เฟิรส์ มีแฟนตงั้ แตเ่ ม่ือไหรท่ าํ ไมพ่ีไมร่ ู"้
เฟิรส์ "ประมาณสามเดือนแลว้ ครบั "
พ่ีอาต "สามเดือน! พาเขา้ บา้ นแลว้ ดว้ ยเหรอ แต่เด๋ียว
นะพ่ีวา่ นนั้ ไมใ่ ช่หอ้ งเฟิรส์ นะ"
เฟิ รส์ "พ่ีอาตครบั เฟิ รส์ อยู่คอนโดเนยแลว้ อีกอย่าง
ผมพาเนยเขา้ บา้ นตงั้ แตค่ บกนั วนั แรกแลว้ "

269

ผมเขา้ ใจนะครบั ว่าพ่ีอาตเป็นห่วง แต่บางทีผมก็ไม่
ชอบใหใ้ ครลา้ํ เสน้

พ่ีอาต "เฮอ้ ออ! เฟิรส์ รูใ้ ช่ไหมวา่ ..."
เฟิ รส์ "ผมรูแ้ ละพรอ้ มยอมรบั ทุกอย่างครบั ถา้ พ่ีอาต
ไมไ่ ดจ้ ะโทรมาเรอ่ื งลบสตรมี เกมส์ ผมขอวางสายนะครบั "
พ่ีอาต "เฟิ รส์ รบั ไดแ้ ลว้ แฟนของแฟนพรอ้ มจะยอมรบั
ผลดว้ ยหรอื เปลา่ "
เฟิรส์ "...."
ผมเลือกท่ีจะไม่ตอบเพราะไม่ม่นั ใจเหมือนกนั ว่าเนย
จะยอมรบั ไดแ้ คไ่ หน
พ่ีอาต "ส่วนเร่ืองลบสตรีมเกมสม์ ันเป็นหนา้ ท่ีของพ่ี
อยแู่ ลว้ ท่ีตอ้ งปกปอ้ งเฟิรส์ "
เฟิรส์ "งนั้ แคน่ ีน้ ะครบั "
ผมกดวางสายแลว้ หนั หลงั มาเห็นประตหู อ้ งนอนของ
เนยท่ีเพ่งิ ปิดลงพอดี ออกมาแอบฟังสนิ ะ
เฟิรส์ "ยงั ไมน่ อนเหรอ"

270

ผมเปิดประตูห้องนอนเข้าไปเจอเนยกาํ ลังน่ังเล่น
โทรศพั ทอ์ ยู่
เนย "ก็รอดนี๊ นั้ แหละ แลว้ พ่ีอาตวา่ ไงบา้ ง"

ผมเดินเขา้ ไปน่งั ลงขา้ งเตียงก่อนจะแกลง้ ย่ืนหนา้ เขา้
ไปใกลค้ นตวั เลก็

เฟิรส์ "ก็ออกไปแอบฟังมาหมดแลว้ น่ี"
เนย "คะ ใครทาํ แบบนนั้ "
เธอเล่กิ ล่กั ทนั ทีท่ีถกู จบั ได้ ฮ่าๆ คนอะไรนา่ รกั ชะมดั
เฟิรส์ "จา้ าาา"
ผมกม้ ลงไปดมผมเธอเบาๆ
เฟิรส์ "ใชย้ าสระผมอะไร หอมจงั "
เนย "เปล่ียนไปเรอ่ื ยๆตามโปรโมช่นั หนง่ึ แถมหน่งึ "
ฮ่าๆ ผมขาํ ออกมาเบาๆ แต่กล่ินตัวของเธอตอนนี้
เรม่ิ ทาํ ใหค้ วามรูส้ กึ ขา้ งในของผมป่ันป่วน

Noey Talk
เฟิรส์ น่งั ดมผมของฉนั ไมห่ ยดุ คือมนั หอมขนาดนนั้

271

เลยเหรอ
เนย "ดมขนาดนีก้ ลืนเขา้ ไปเถอะ"
เฟิรส์ "ไดเ้ หรอ "
แลว้ รบี ทาํ ตาโตพรอ้ มกบั จอ้ งหนา้ ฉนั ทนั ที
เนย "ประชดไหมละ่ !"
เฟิรส์ "แตเ่ ขาอยากกินจรงิ ๆน่ี"
เขาพดู พลางทาํ หนา้ เจา้ เลห่ ใ์ สฉ่ นั ก่อนจะถอดเสือ้ ของ

ตวั เองออก
เนย "ด!ี๊ ถอดเสอื้ ทาํ ไมเนีย้ "
เฟิรส์ "ย่วั บ๋ไี ง ไมอ่ ยากกินบา้ งเหรอ"
เฟิ รส์ พดู พลางจบั มือฉันไปวางลงท่ีหนา้ อกกวา้ งของ

เคา้ ฉันค่อยๆมองไล่ลงผ่านหนา้ อก กลา้ มหนา้ ทอ้ งก่อนจะ
ไปหยดุ ท่ีขอบบ๊อกเซอรเ์ หนือกางเกง และมนั ทาํ ใหฉ้ ันเผลอ
กลนื นา้ํ ลายลงคอ

เฟิรส์ "ฮา่ ๆ อยากกินขนึ้ มาบา้ งหรอื ยงั "
เนย "บา้ ! หยดุ เลย"

272

ฉนั รบี เอามือดนั หนา้ อกเขาไวท้ นั ทีท่ีเขาโนม้ ตวั ลงมา
เฟิรส์ "เขาไมน่ ่ากินเหรอ"
เฟิรส์ พดู พลางกดั ขอบปากย่วั ฉนั สดุ ๆ แตฉ่ นั กลบั กลนั้
ขาํ ไวไ้ มไ่ หวแทน
เนย "ฮ่าๆ คดิ วา่ เซก็ ซ่ีเหรอ"
เฟิรส์ "โหยยยย ก็เซก็ ซ่กี วา่ บ๋แี หละ"
หืมมม น่ีมนั หยามกนั ชดั ๆ
เนย "เคยเห็นเขาเซก็ ซ่ีหรอื ไง"
เฟิรส์ "ก็ไมม่ ีไง ฮา่ ๆ"
ฉันลุกขึ้นไปน่ังคล่อมเป็ นตัวเขาก่อนจะจุ๊บลงท่ี
หนา้ ผากเบาแลว้ ไลล่ งมาท่ีจมกู
เนย "มีขอ้ ตกลงหนง่ึ ขอ้ "
เฟิรส์ "วะ วา่ "
เฟิ รส์ เร่มิ หายใจติดขดั กลา้ ว่าฉนั ไม่เซ็กซ่ีเหรอ คอยดู
นะฉนั จะแกลง้ ใหข้ าดใจเลย
เนย "หา้ มทาํ อะไรจนกวา่ เขาจะอนญุ าต"

273

เฟิรส์ "บ๋ี~"
เขามองหนา้ ฉันพลางพดู ออกมาเสียงอ่อน ฉันค่อยๆ
จูบลงเบาๆจากซอกคอไล่ไปท่ีใบหู จนเห็นไดช้ ัดว่าเฟิ รส์ หู
แดงขนึ้ มาทนั ที
เนย "จรงิ ๆ ดีก๊ ็นา่ กินเหมือนกนั นะ"
ฉันไล่พรมจูบลงมาท่ีหนา้ อกพรอ้ มกับใชล้ ิน้ ทักทาย
กบั ยอดอกของเขา
เฟิรส์ "อืม้ มม~"
ฉนั คอ่ ยๆไลล่ ิน้ ผา่ นหนา้ ทอ้ งลงมาจนถงึ ขอบบอ๊ ก
เซอร์ มือเล็กลูบวนเบาๆท่ีเป้ากางเกง เอ่อ น่ีแค่ภายนอก
ทาํ ไมมนั ดใู หญ่จงั วะ
เฟิรส์ "สนกุ พอหรอื ยงั หืม้ "
เนย "ยงั อดทนไวน้ ะ"
ฉันลุกขึน้ ไปหอมแก้มเฟิ รส์ และมองด้วยสายตาท่ี
ย่วั ยวนสดุ ๆ ชว่ งลา่ งก็คอ่ ยบดลงชา้ ๆจนเฟิรส์ กดั ฟันแนน่
เนย "วา้ ย! ดเี๊ คา้ ยงั ไมอ่ นญุ าตนะ"

274

อย่ๆู เฟิ รส์ ก็พลิกตวั ฉันใหน้ อนลงและตวั เขาขึน้ ครอ่ ม
มาบนตวั ฉนั แทน

เฟิรส์ "ขออนญุ าต.. นะครบั "
เฟิ รส์ พดู จบก็จูบลงมาทนั ที ฉันยงั ไม่ทนั ไดต้ อบอะไร
เลยนะ มือของเฟิ รส์ ลบู ไลไ้ ปท่วั รา่ งกายฉันก่อนจะลบู วนอยู่
ตรงขาออ่ นแลว้ เล่อื นเขา้ มาบบี เคลน้ ท่ีบนั้ ทา้ ยของฉนั
เฟิรส์ "นา่ กินไปหมดเลย จ๊บุ "
เฟิ รส์ กม้ ลงจุ๊บท่ีหนา้ ผากฉัน เขาจดั การถอดชุดของ
ฉันออกอย่างรวดเร็วแลว้ ลงมาพรมจูบเบาๆท่ีเนินหนา้ อก
มืออีกขา้ งก็บบี เคลน้ ทาํ งานประสานกนั กบั ลนิ้ รอ้ นเป็นอยา่ ง
ดี
เนย "อืม้ มมมมส์ ดะ ดี~๊ "
ฉันใชม้ ือขยา้ํ กลุ่มกอ้ นผมของเขาเพ่ือระบายความ
เสยี ว เฟิรส์ ดดู เมม้ แถมยงั สรา้ งรอยเอาไวอ้ ีกดว้ ย
เนย "ยะ อยา่ กดั "
เฟิรส์ "หืม้ มม หมนั้ เขีย้ ว"

275

เฟิ รส์ ไล่จูบลงไปเร่ือยๆจนหยุดอยู่หนา้ ร่องอ่อนนุ่มท่ี
ตอนนีเ้ รม่ิ มีนา้ํ ซมึ ออกมา

เนย "อะ่ เฟิรส์ อืม้ ม"
เฟิ รส์ ก้มลงใช้ลิน้ ไล่ไปตามร่องกลีบกุหลาบ ความ
เสียวเขา้ เลน่ งานจนฉนั ตอ้ งใชม้ ือขยา้ํ ผา้ ปทู ่ีนอนและกดั ปาก
เพ่ือระบายความเสียว
เฟิรส์ "กดั ปากแบบนี้ บ๋ีจะไมไ่ ดน้ อนนะ"
เนย "ก็มนั อะ่ !"
อย่ๆู เขา้ ก็สอดนิว้ เขา้ มาในรอ่ งพรอ้ มกนั ทงั้ สองนิว้ จน
ฉนั ถงึ กบั สะดงุ้
เฟิรส์ "มนั นน ทาํ ไมเหรอ"
เขาแกลง้ ถามทงั้ ๆท่ีตอนนีน้ ิว้ กบั เรง่ จงั หวะเลน่ งานฉนั
ยกใหญ่
เนย "มนั สะ เสยี ววว เฟิรส์ "
เฟิรส์ "แด๊ดดี!๊ "
เขาเรง่ จงั หวะนิว้ มากกวา่ เดิมแถมตอนนีย้ งั กม้ ลงดดู

276

เลียท่ีเกสรปลายกลีบกหุ ลาบจนตวั ฉนั บิดรวิ้ เป็นเลขแปด
เนย "อืม้ มมส์ ดี~๊ "
ความเสียวท่ีเขาปรนเปรอให้เข้าเล่นงานฉันอย่าง

หนกั จนตอนนีฉ้ นั ทนไมไ่ หว
เนย "ดี๊ คะ เขา ไมไ่ หวแลว้ "
ย่ิงฉันพูดเขาย่ิงเร่งจังหวะนิว้ และลิน้ ระรัวลงหนัก

กวา่ เดมิ
เนย "ด!ี๊ อะ่ อา่ ส์ กรดี๊ ดดด"
มือฉันจิกลงบนท่ีนอนร่างกายเกร็งกระตุกสองสาม

ครงั้ ก่อนจะนอนหอบหายใจถ่ี เฟิ รส์ ดูดเลียนา้ํ รกั อย่างไม่
รงั เกียจ กอ่ นจะเงยหนา้ แลว้ ลกุ ขนึ้ มาครอ่ มบนตวั ฉนั

เฟิรส์ "หวานจงั "
เนย "งือ้ ออ~"
เฟิรส์ "ตอ่ เลยนะ"
เนย "อือ้ อ"

277

เฟิ ร์สก้มลงมาจูบต่อ มือเขาเร่ิมถอดกางเกงของ
ตวั เองออกจนฉันมองเห็นความใหญ่โตของแก่นกลางกายท่ี
ตอนนีช้ ีโ้ ด่แสดงถึงความพรอ้ มลงสนามรบขนาดไหน เฟิ รส์
จบั เจา้ นอ้ งชายเขาถไู ปมากอ่ นจะแทงเขา้ มาในรอ่ ง

เนย "อะ่ เจบ็ บบ"
เฟิรส์ "อืม้ ม แน่นจงั เขา้ ไปนิดเดยี วเอง"
ถึงฉันจะไม่ซิงแต่ก็แหง้ เหือดมาปีกว่าแลว้ นะยะ จะ
ไมใ่ หเ้ วลามนั ปรบั ตวั หนอ่ ยหรอื ไง
เฟิรส์ "อืม้ มมม"
เฟิ รส์ ยกขาทงั้ สองขา้ งของฉันขึน้ พาดบ่าก่อนจะขยบั
พรวดเขา้ มาทีเดียว
เนย "อะ่ เบาๆหนอ่ ย"
เฟิรส์ "ก็มนั เขา้ ยาก อืม้ มส์ โคตรตอด"
เนย "อะ่ สๆ์ ๆๆๆๆ ดี๊ อืม้ ม"
เขาขยบั เอวเขา้ ออกอย่างเร็ว แถมโนม้ ตวั ลงมากอด
รดั ฉนั จนมนั แทงเขา้ ลกึ สดุ ฉนั ทงั้ ข่วนทงั้ จิกหลงั เขา หวงั วา่

278

จะช่วยระบายความเสยี วท่ีประดงั เขา้ มา
เฟิรส์ "อา่ สๆ์ ๆๆ บ๋ี มนั บีบมาก"
เนย "อะ่ ๆๆๆ ลกึ อะ่ "
เฟิ รส์ ย่ิงขยับเอวเขา้ เร่งความเสียวจนฉันรอ้ งไปเป็น

ภาษา ไม่คิดเลยว่าคนท่ีแบบเขาเวลามีเซ็กจะเร่ารอ้ นมาก
ขนาดนี้

เนย "อะ่ !"
เฟิรส์ "คมุ เกมสใ์ หห้ นอ่ ย"
เฟิ รส์ พลิกตัวฉันขึน้ มาน่ังขา้ งบน ฉันค่อยบดลงชา้ ๆ
อยา่ งเนิบนาบ จนเฟิรส์ ตอ้ งกดั ฟันพดู ขอ
เฟิรส์ "อยา่ ทรมารกนั สิ เขาจะขาดใจแลว้ เนีย้ "
เนย "ออ่ อออ"
ฉันยงั คงแกลง้ บดและขย่มลงเบาๆจนเฟิ รส์ จบั เอวทงั้
สองข้างของฉันและใชเ้ อวสอบแทงสวนขึน้ มาจนฉันต้อง
นอนฟบุ ลงไปบนอกเพราะทนความเสยี วซา่ นไมไ่ หว
เนย "อะ่ ๆๆๆๆๆๆ ดี๊ เบาๆ"

279

เฟิรส์ "อือ้ ๆๆๆ ชอบแกลง้ นกั ใช่ไหม หืม้ ม"
เนย "อะ่ สๆ์ ๆ จะ จะ เสรจ็ แลว้ ว"
เฟิรส์ "หา้ มเสรจ็ กอ่ นนะ"
เฟิ รส์ พูดพรอ้ มกับลุกขึน้ อุม้ ฉันโดยท่ีช่วงล่างเรายัง
ประสานกนั อยฉู่ นั รบี กอดคอเขาทนั ทีเพราะกลวั ตก
เนย "ด!ี๊ จะทาํ อะไร"
เฟิ รส์ ไม่ตอบแถมยงั กระแทกเขา้ มาไม่ยงั้ บอกเลยว่า
ทา่ นีม้ นั ลกึ สดุ ใจจรงิ ๆคะ่ ตอนนีส้ ติฉนั กระเจิงไปหมดแลว้
เนย "อะ่ สๆ์ ๆๆๆ แรงๆอีก"
เฟิรส์ "ไดค้ รบั อะ่ สๆ์ ๆๆๆ"
เนย "อา่ สสส์ ไมไ่ หวแลว้ "
เฟิรส์ "อืม้ ๆๆ บ๋โี คตรเอก็ เลย อืมมส"์
เนย "อะ่ ๆๆๆ เรว็ ๆเลยด"ี๊
เฟิรส์ "ถา้ เสรจ็ ละ แลว้ เขาขอตอ่ นะ"
เนย "อะ่ ๆๆ มะ ไมเ่ อา"
เฟิรส์ "งนั้ เขาหยดุ นะ"

280

เนย "เฟิรส์ สสส"
จะทรมานกนั ใหต้ ายเลยหรือไง แต่ถึงเขาจะพดู แบบ
นนั้ เอวก็ยงั คงขยบั สวนเขา้ ในรอ่ งไมย่ งั้
เนย "เรว็ ๆ มะ ไมไ่ หว อือ้ ออ"
เฟิรส์ "อะ่ ๆๆๆๆๆ"
เนย "กรดี๊ ดด"
เฟิรส์ "อา่ าาาาส"์
ฉันซบลงบนไหล่เฟิ รส์ อย่างหมดแรง คนอะไรเยดุ
ชะมดั เฟิรส์ วางฉนั ลงบนเตียงพรอ้ มกบั ทิง้ ตวั ลงมานอนกอด
และจ๊บุ ลงท่ีหนา้ ผากฉนั
เฟิรส์ "เคา้ แซบ่ ป่ะ"
เนย "ไอบา้ !"
เฟิรส์ "ตอ่ เลยนะ"
เนย "เฟิรส์ สสส อือ้ อ"

281

18

Frist Talk
ผมลืมตาต่ืนขนึ้ มาเพราะเสียงโทรศพั ท์ ใครโทรมาแต่
เชา้ ในวนั หยดุ เนีย้

พ่ีเตา๋
เฟิรส์ "วา่ ไงพ่ี"
พ่ีเตา๋ "โอโ้ ห เสยี งแบบนีเ้ ม่ือคืนน่าจะหนกั อยู่ ฮ่าๆ"
เฟิรส์ "อะไรของพ่ีเนีย้ "
พ่ีเต๋า "พ่ีอาตโทรมาหาพ่ีเม่ือคืนเร่อื งสตรมี เกมส์ พ่ีจะ
โทรมาบอกว่าจัดการให้เสร็จแล้วนะ แต่คนท่ีดูทันก็ต้อง
เคลยี รก์ นั ไป"
ผมค่อยๆลงจากเตียงเพราะกลวั ว่าคนตัวเล็กจะต่ืน
แลว้ เดินเล่ียงออกมาขา้ งนอก
เฟิรส์ "ผมไมไ่ ดซ้ เี รยี สเลยพ่ีวา่ ใครจะรู้ เพียงแคเ่ ม่ือคืน
เนยใสช่ ดุ นอนผมเลยไมอ่ ยากใหภ้ าพมนั หลดุ ออกไป"

282

พ่ีเตา๋ "แตพ่ ่ีอาตเคา้ ซเี รยี สนะเวย้ "
เฟิรส์ "อนั นนั้ ผมเคลยี รเ์ อง"
พ่ีเตา๋ "โอเค"
เฟิรส์ "ขอบคณุ มากครบั พ่ี"
พ่ีเตา๋ "พกั ผอ่ นบา้ งละ่ อยา่ หกั โหม ฮ่าๆ"
เฟิรส์ "พอเลยๆ"
ผมวางสายแลว้ เดินกลบั เขา้ ไปทิง้ ตวั นอนลงบนเตียง
นุ่มท่ีเม่ือคืนกลายเป็นสนามรบย่อมๆ ผมค่อยๆเอือ้ มมือไป
เกล่ียผมท่ีลงมาปิดหนา้ เธอเบาๆ
เฟิรส์ "หึ หลบั สนิทเลย"
เม่ือคนื ไมส่ ิ ตอ้ งเรยี กวา่ เกือบเชา้ เลยตา่ งหากกว่าผม
จะปล่อยใหเ้ ธอนอน ก็ตวั เธอน่ากินไปหมดแถมเวลานนั้ เธอ
ยงั เซก็ ซ่ีมากจรงิ ๆ ผมอดใจไมไ่ หวเลย
เนย "อือ้ อออ~"
เธอปัดมือผมออกอยา่ งงวั เงียแลว้ หลบั ตอ่
เฟิรส์ "บ๋ีครบั "

283

ผมจิม้ ท่ีแกม้ เธอเบาๆ
เฟิรส์ "เบบ๋ี ๆ"
เนย "งือ้ อออ"
เฟิรส์ "ต่นื ๆ เขาหิวแลว้ "
เธอลืมตามามองผมขา้ งนึงก่อนจะคอ้ นแลว้ หันหลงั
ใหแ้ ทน
เฟิรส์ "ฮา่ ๆ คอ้ นใสเ่ ขาทาํ ไม"
ผมขยับเข้าไปกอดเธอจากดา้ นหลังพรอ้ มกับหอม
แกม้ ใหฟ้ อดใหญ่
เนย "หยดุ เลย เขาจะนอน"
เฟิ รส์ "ลุกขึน้ ไปกินอะไรก่อนสิ แลว้ ค่อยนอนต่อกัน
เฟิรส์ วา่ งนอนดว้ ยทงั้ วนั เลย"
ประโยคหลงั ผมแกลง้ กระซิบลงท่ีหเู ธอเบาๆ ส่งผลให้
เธอหนั มาจอ้ งผมตาเขียวเชียว
เนย "หยดุ เลย"
เฟิรส์ "ก็นอนเลน่ ไง คดิ อะไรอย"ู่

284

เนยมองหน้าผมอย่างหม่ันเขีย้ วพรอ้ มกับตีลงมาท่ี
แขนผมเต็มๆ

เพีย๊ ะ!
เฟิรส์ "โอ๊ย บ๋ีตีเขาทาํ ไม"
เนย "หมนั้ ไส"้
เฟิรส์ "เขาเจบ็ นะ"
เนยไม่สนใจท่ีผมพดู ลกุ ขึน้ เดินออกจากหอ้ งนอนเขา้
ไปในครวั
เนย "เออ่ เด๋ียวฉนั ลงไปซือ้ ของท่ีซปุ เปอรก์ ่อนนะ"
เฟิรส์ "ซอื้ อะไรอะ่ "
เนย "ในตเู้ ยน็ ไมม่ ีของสดอะไรเลย"
เฟิ รส์ "ส่งั ขา้ วมาก็ได้ แลว้ ค่อยไปซือ้ ของสดกบั ของใช้
กนั "
เนย "โอเค"
ผมส่งั ของเสร็จก็ไปอาบนา้ํ โดยท่ีใส่กางเกงบ๊อกเซอร์
ตวั เดยี วอยใู่ นหอ้ งเพราะวา่ ไมไ่ ดเ้ อาชดุ มาเลย

285

ก๊อกๆๆ
ผมลุกขึน้ ไปเปิดประตูแต่คนท่ียืนยิม้ อยู่กลับไม่ใช่
พนกั งานสง่ ของและทนั ทีท่ีเห็นหนา้ ผม เขาหบุ ยมิ้ ทนั ที
พ่ีซิง "นาย มาอยทู่ ่ีน่ีในสภาพนีไ้ ดย้ งั ไง"
เนย "เขามาสง่ ของแลว้ หรอ ดะ.. พ่ีซงิ "
ยงั ไมท่ นั ท่ีผมจะตอบอะไรออกไปเนยก็เดินออกมาซะ
กอ่ น

Noey Talk
พ่ีซิง "ทาํ ไมไอน่ีมันถึงมาอยู่สภาพนีอ้ ่ะเนย มันทาํ
อะไรเนยหรอื เปลา่ "
เฟิ รส์ เอาลิน้ ดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่พอใจเม่ือพ่ีซิ
งถามออกมาแบบนี้
เนย "ออ่ คือเขา.."
เฟิรส์ "ผมจะนอนกบั แฟนก็คงไมแ่ ปลกหรอกม่งั ครบั "
พ่ีซงิ "แฟน?"

286

เอ่อ ตอนนีเ้ ฟิ รส์ กบั พ่ีซิงจอ้ งกนั หนา้ เขม่นเลยทีเดียว
พ่ีซิงหันมามองหน้าฉันในแววตาฉายความเศรา้ ออกมา
อยา่ งชดั เจน

พ่ีซิง "พ่ีขอคยุ ดว้ ยหน่อยสิ"
เนย "เขา้ มาคยุ ในหอ้ งดกี วา่ คะ่ "
คือตอนนีเ้ รายังยืนกันอยู่หน้าประตูอยู่เลย คนอ่ืน
ออกมาคงจะไดแ้ ตกต่ืนกนั ท่ีเจอเฟิ รส์ สภาพนีแ้ ต่เฟิ รส์ กลบั
ย่ืนขวางไมย่ อมใหพ้ ่ีซิงเดนิ เขา้ มา
เนย "เฟิรส์ สส"
เฟิรส์ "โอเค!"

"สง่ ของครบั พ่ี"
อยู่ๆก็มีคนส่งของแทรกขึน้ มาพอดี ฉันก็เลยรบั เขา้
หอ้ งมาดว้ ยเลย เฟิ รส์ หนั มามองหนา้ ฉันอย่างไม่พอใจแต่ก็
หลีกทางเดนิ เขา้ หอ้ งนอนไป
เนย "พ่ีซงิ เขา้ มาเถอะ"
พ่ีซงิ ยอมเดินเขา้ มาอยา่ งวา่ ง่ายฉนั เพ่งิ เห็นวา่ เขาซือ้

287

ของมาเต็มไปหมด
เนย "ซอื้ ของอะไรมาเต็มเลยพ่ี"
พ่ีซิง "พ่ีรูม้ าว่าเนยwork from homeอ่ะ ก็เลยซือ้ ของ

สดมาฝาก"
เนย "เฮย้ พ่ี! ซือ้ มาทาํ ไมเกรงใจ"
พ่ีซงิ "ปกตพิ ่ีก็ซือ้ มาใหน้ ะ ท่ีเกรงใจเพราะตอนนีม้ นั ไม่

ปกตหิ รอื เปลา่ "
พ่ีซิงวางของลงบนโต๊ะในครวั แลว้ หนั มามองหนา้ ฉัน

ฉันรูว้ ่าเขาคิดอะไรแต่เพราะเราสนิทกันมานาน อีกอย่าง
ตอนฉนั แต่งงานมีลกู จนถึงวนั ท่ีฉันเลิกกบั ทิว พ่ีซิงก็ยงั อย่าง
ขา้ งๆฉนั เหมือนกบั พวกเพ่ือนๆฉนั เสมอ

เนย "เนยแคอ่ ยากลองมีความรกั อีกสกั ครงั้ "
พ่ีซิง "พ่ีไม่ไดว้ ่าเร่ืองนั้นเลย เนยอยากจะมีความรกั
ครงั้ ใหมพ่ ่ีเขา้ ใจ แตม่ นั จะเป็น.."
เนย "ขอบคณุ ท่ีพ่ีเขา้ ใจ พ่ีเป็นรุ่นพ่ีท่ีดีของเนยตลอด
มานะ"

288

พ่ีซิง "หึ "
พ่ีซิงหัวเราะในลาํ คอก่อนจะกม้ หน้าลงแลว้ ส่ายหัว
เบาๆ
พ่ีซงิ "เป็นพ่ีไมไ่ ดส้ นิ ะ"
เนย "พ่ีซิง.."
ฉนั มองหนา้ พ่ีซงิ ตอนนีม้ ีนา้ํ ใสๆเออ่ ขนึ้ มาท่ีขอบตา
ของเขา ความสงสารพงุ่ เขา้ แทงใจฉนั เตม็ ๆ
เนย "เนยรกั พ่ีนะเวย้ แต.่ ."
ปัง!
เสยี งปิดประตหู อ้ งทาํ ใหฉ้ นั สะดงุ้ ทนั ที หนั หลงั กลบั ไป
มองก็ไม่เจอใคนยืนอย่แู ลว้ น่ีเฟิ รส์ ออกมาฟังประโยคนนั้ อ่ะ
เหรอ
พ่ีซงิ "เขาคงไดย้ นิ พอด"ี
เนย "พ่ีซงิ กลบั ไปก่อนนะ ไวค้ อ่ ยคยุ กนั "
ฉนั รบี ออกจากหอ้ งตามเฟิรส์ ไปทนั ที เหน็ หลงั ของเขา
เขา้ ไปในลิฟตไ์ วๆ แตก่ ็ว่ิงไปไมท่ นั อยดู่ ี เอาวะ! ลงบนั ไดหนี

289

ไฟแลว้ กนั
เนย "แฮ่กๆๆ น่ีขนาดว่ิงลง ทาํ ไมมนั แฮ่ก เหน่ือยจัง

วะ"
ฉันยืนหอบหายใจอย่ตู รงทางออกก่อนจะหนั ซา้ ยหนั

ขวาเพ่ือหาเฟิ รส์
เนย "หายไปไหนเนีย้ "
ตอนนีฉ้ นั เรม่ิ มีอาการมนึ หวั ไมร่ ูว้ า่ เพราะนอนนอ้ ย

หรือยงั ไม่ไดก้ ินขา้ วกันแน่ ฉันหนั ไปเจอรถเฟิ รส์ ขับออกมา
จากลานจอดรถพอดี ก็เลยรบี ว่ิงออกไป

พรบ่ึ !
เอีย๊ ดดดดดด!
ฉนั เป็นลมลม้ ลงไปก่อนท่ีจะถึงรถเฟิ รส์ ภาพทกุ อยา่ ง
มนั ดบั ไปเลย

Frist Talk
ผมเบรครถแทบไมท่ นั ท่ีอยๆู่ เนยก็ลม้ ลงกลางถนน

290

หนา้ คอนโดพอดี
เฟิรส์ "บ๋!ี บ๋ๆี เนยๆๆ"
ผมลงจากรถว่ิงไปหาเนยท่ีนอนหมดสติอยู่
พ่ีซงิ "เนย! เกิดอะไรขนึ้ "
เฟิรส์ "เนยเป็นลม คณุ ไปเปิดประตรู ถใหผ้ ม!"
ผมรบี อมุ้ เนยเดินไปท่ีรถสว่ นซิงถึงจะงงๆแตก่ ็รบี ว่ิงมา
เปิดประตใู หผ้ มอยดู่ ี
เฟิรส์ "คณุ ขบั รถไปโรงพยาบาลเลย"
ซิงพยกั หนา้ รบั แลว้ ว่งิ ออ้ มไปฝ่ังคนขบั
เฟิรส์ "เนยๆๆ เนยต่ืนส"ิ

โรงพยาบาล
หมอ "คนไขผ้ ่านการออกกาํ ลงั กายอย่างหนกั หรือทาํ
อะไรท่ีใชแ้ รงมากเกินไปหรอื เปลา่ ครบั "
เออ่ .. เธอคงไมไ่ ดเ้ ป็นเพราะ..
พ่ีซิง "เธอว่งิ ลงบนั ไดหนีไฟมาจากชนั้ สิบหกครบั "

291

บนั ไดหนีไฟ? อา้ ว เพราะว่ิงลงมาหรอกเหรอ ผมคิด
ไปถงึ ไหนวะเนีย้

หมอ "คนไขเ้ ป็นลมเพราะพักผ่อนนอ้ ยและว่ิงลงมา
เร็วครับ หมอให้นา้ํ เกลือแลว้ ขอดูอาการเพ่ิมเติมก่อนนะ
ครบั "

เฟิรส์ "ขอบคณุ มากครบั หมอ"
พ่ีซิง"ขอบคณุ ครบั หมอ"
หมอเดินออกจากห้องไปผมก็เดินไปดูเนยท่ีตอนนี้
นอนหลบั อยบู่ นเตียง
พ่ีซงิ "ทาํ ไมเนยถึงพกั ผอ่ นนอ้ ย"
เฟิรส์ "ขอบคณุ นะครบั ท่ีมาสง่ แตต่ อนนีไ้ มม่ ีอะไรแลว้
ผมวา่ คณุ กลบั ไปเถอะ"
พ่ีซิง "เนยเป็ นผู้หญิงท่ีดี เธอเคยผ่านความรักท่ี
เลวรา้ ยมาแลว้ ผมไมอ่ ยากใหเ้ นยเสยี ใจอีก"
ผมหนั กลบั ไปมองหนา้ ผูช้ ายอีกคนท่ีตอนนีก้ ลา้ ออก
ตวั วา่ เป็นศตั รูหวั ใจของผมทงั้ ๆท่ีรูว้ า่ ผมกบั เนยตกลงคบกนั

292

แลว้
เฟิรส์ "คณุ ตอ้ งการจะพดู อะไร"
พ่ีซิง "ถา้ คณุ จะเลิกยงุ่ กบั เนยได้ ผมจะขอบคณุ มาก"
เฟิ รส์ "หึ งนั้ ผมตอ้ งขอโทษดว้ ย ท่ีผมคงไม่มีโอกาส

ใหค้ ณุ ไดข้ อบคณุ "
เนย "ฟะ เฟิรส์ "
เฟิรส์ "เนย!"
ผมรบี หนั กลบั มาสนใจคนตวั เลก็ ท่ีเพ่งิ ฟื้นขนึ้ มา
เฟิ รส์ "เป็นยังไงบา้ ง ปวดหัวไหม เจ็บตรงไหนหรือ

เปลา่ "
เนย "เวยี นหวั นิดหนอ่ ยอะ่ "
เฟิรส์ "แลว้ ว่ิงลงบนั ไดมาทาํ ไม ทาํ ไมไมใ่ ชล่ ิฟตห์ ๊ะ "
ผมแอบดเุ ธอนิดหนอ่ ย
เนย "ก็กลวั ลงไปไมท่ นั "
ปึง!
เสียงปิดประตหู อ้ งดงั ขนึ้ ซง่ึ ผมก็คงไมต่ อ้ งหนั ไปดวู า่

293

เป็นใคร
เนย "ดกี๊ าํ ลงั เขา้ ใจผิดนะ"
เฟิรส์ "เขา้ ใจผิด เร่อื งอะไร"
เนย "อา้ ว ก็ท่ีดี๊ออกมาไม่ใช่เพราะไดย้ ินท่ีเขาบอกรกั

พ่ีซิงเหรอ"
เฟิ รส์ "หึ ไดย้ ินสิ ไดย้ ินเต็มสองรูหูเลย แต่เขาไม่ได้

เขา้ ใจผดิ "
เนย "อา้ ว.."
ท่ีเธอยอมว่ิงลงบันไดมาดักหนา้ รถเพราะคิดว่าผม

เขา้ ใจผิดแลว้ จะทิง้ เธอไปอะ่ เหรอ
เฟิ รส์ "เขารูว้ ่าบ๋ีไม่ได้คิดอะไรกับผู้ชายคนนั้นเกิน

พ่ีชาย ไม่งนั้ บ๋ีคงไม่แต่งงานไปหรอก เขาแค่ไม่อยากฟังเลย
จะออกมาหาซือ้ ของใชใ้ นหอ้ งใหบ้ ๋ตี า่ งหาก"

เนย "เฮอ้ อ"
เฟิ รส์ "เขาขอโทษนะ ต่อไปจะไม่ออกไปไหนโดยไม่
บอกอีกแลว้ "

294

เนย "ขอบคณุ นะท่ีเขา้ ใจ"
ผมลูบหัวเธอเบาๆก่อนจะขยีล้ งไปนิดหน่อยอย่าง
หม่นั เขีย้ ว
เนย "งือ้ ~ ผมเสียทรง"
โครก๊ กกก~
เฟิรส์ "เอ่มิ ม นอนรอแปปนงึ นะเฟิรส์ ไปซือ้ ของกินให"้
เนย "โอเค"
ผมเดินลงมาหาซือ้ ของในเซเว่น คนอ่ืนๆในรา้ นก็มี
ซุบซิบกนั บา้ งแต่ก็ไม่ไดเ้ ขา้ มาทกั ทายอะไรมากมายผมก็ส่ง
ยิม้ กลบั ไปใหเ้ ฉยๆ ผมไมไ่ ดใ้ สแ่ ว่นดาํ ดว้ ยครบั อยากใชช้ ีวิต
เหมือนคนปกติซง่ึ แฟนคลบั ท่ีอยกู่ นั มานานก็จะเขา้ ใจเร่อื งนี้
ดี
พ่ีเคก้ "เฟิรส์ "
เฟิรส์ "อา้ ว พ่ีเคก้ "
พ่ีเคก้ เป็นแอดมินเพจบา้ นแฟนคลบั ของผมเองครบั
เป็นแฟนคลบั คนแรกๆของผมเลย อยกู่ นั มานานมากจนผม

295

สนิทเหมือนพ่ีสาวคนหน่งึ เลยครบั
พ่ีเคก้ "มาทาํ อะไรท่ีน่ี"
เฟิรส์ "มาซกั ผา้ ครบั ผมมมมม~ "
พ่ีเคก้ "ขอดา่ วา่ กวนตนี ไดไ้ หม"
เฟิรส์ "มาเซเวน่ ก็ซือ้ ของกินดิพ่ี"
พ่ีเคก้ "พ่ีหมายถงึ มาทาํ อะไรท่ีโรงพยาบาล"
เฟิรส์ "พาแฟนมาหาหมอครบั แฟนไมส่ บาย"
พ่ีเคก้ "แสดงวา่ ผหู้ ญิงคนนนั้ เม่ือคนื "
เฟิรส์ "ใช่ครบั เม่ือคนื พ่ีดสู ตรมี ดว้ ยใชป่ ่ะ"
พ่ีเคก้ "ดูสิ ในกรุ๊ปบา้ นแทบแตกเม่ือคืน พ่ีก็ทาํ ไดแ้ ค่

บอกใหใ้ จเย็นๆแลว้ ก็รอเฟิรส์ "
เฟิรส์ "ฮา่ ๆ บอกไปเลยมีวา่ แฟนผม"
พ่ีเคก้ "คนนีก้ ่ีเดือน"
เฟิรส์ "พ่ีเคก้ ~"
พ่ีเค้ก "ฮ่าๆ แซวๆ ก็ปกติคนไหนท่ีเปิดตัวน่ีไปไว

ตลอด"

296

เฟิรส์ "คนนีผ้ มจรงิ จงั นะ จีบมาครง่ึ ปี"
พ่ีเคก้ "อาตรูห้ รอื เปลา่ "
เฟิรส์ "รูค้ รบั "
พ่ีเคก้ "ขอใหร้ อดนะคนนี"้
ผมขมวดคิว้ ทนั ทีกบั คาํ พมึ พาํ ของพ่ีเคก้
เฟิรส์ "ผมไมเ่ ขา้ ใจ"
พ่ีเคก้ "ช่างเหอะ พ่ีไปละ่ นะ"
พ่ีเคก้ พดู จบก็เดินออกไป ผมก็ไปจ่ายเงินแลว้ เดินขึน้
ไปขา้ งบนแตเ่ สยี งท่ีดงั มาจากในหอ้ งทาํ ใหผ้ มชะงกั มือก่อน
บีม "อะไรยงั ไง ตกลงมงึ คบกบั เฟิรส์ แลว้ เหรอ"
เนย "เออ"
บมี "นานเทา่ ไหรแ่ ลว้ "
เนย "สามเดอื นกวา่ "
บีม "โอ๊ย อยากเกิดเป็นมงึ อะ่ "
เนย "แลว้ มงึ รูเ้ ร่อื งไดย้ งั ไง"
บีม "แหม~่ ก็เม่ือคืนมงึ เลน่ โชวช์ ดุ นอนซาตินเซก็ ซ่ี

297

ขนาดนนั้ "
เนย "เม่ือคนื มงึ ดสู ตรมี อยเู่ หรอ"
บมี "ป่าว อา่ นเขาคยุ กนั ในกลมุ่ "
เนย "เขาคยุ วา่ ไงบา้ งวะ่ "
บมี "เออ่ เขาก็.."
ผมรบี เปิดประตเู ขา้ ไปก่อนท่ีบีมจะเลา่ ใหเ้ นยฟัง สว่ น

ใหญ่เขาก็พดู ไปดา้ นลบหน่อยๆเพราะชดุ เธอเซก็ ซ่ีเกิน
เฟิรส์ "มาแลว้ ครบั บบ อา้ ว บีม"
บีม "เฟิรส์ ~"
เนย "เสยี งหวานเลยนะมงึ "
บมี "ผวั เขาเราเขนิ "
บีมพดู เบาๆกบั เนยแตผ่ มไดย้ นิ ชดั เลยครบั
เนย "ฮา่ ๆ อแิ รด"

298

19

Noey Talk
ช่วงนีเ้ ฟิ รส์ กลบั ไปนอนท่ีบา้ นบา้ งบางวนั ซ่ึงแน่นอน
ว่านอนคอนโดฉันมากกว่า แถมช่วงนีเ้ ขากาํ ลงั สนุกกับการ
เป็นพ่อคา้ ออนไลนเ์ ป็นอย่างมาก ใช่ค่ะ เขาช่วยฉนั ขายของ
แตใ่ ชแ้ คเ่ สียงนะ ยงั ไมอ่ อกมาหนา้ กลอ้ ง

"พอ่ คา้ เสียงหลอ่ มาก"
"พ่ีเนยใหแ้ ฟนไปเป็นนกั รอ้ งเลยคะ่ "
"ใชอ้ ะไรแลว้ เสยี งใสเหมือนพอ่ คา้ บา้ ง"
เฟิรส์ "เสียงใสไมม่ ีขายครบั แตห่ นา้ ใสมีขายนะ"
เนย "ฮ่าๆ ขายเก่ง"
นนั้ แหละค่ะบรรยากาศการไลฟ์ ขายของของฉนั ช่วง
นีฉ้ นั ขายดีจนตอ้ งไลฟ์ วนั เวน้ วนั แลว้ ล่ะ เพราะแพ็คกบั เฟิ รส์
แคส่ องคนใชเ้ วลาในการแพค็ นาน
เฟิรส์ "เขาวา่ บ๋ีออกมาขายของเตม็ ตวั เลยเถอะนะ จะ

299

ไดม้ ีเวลาพกั บา้ ง"
เขาพูดเร่ืองนี้กับฉันสองสามครั้งแล้วล่ะ เพราะ

ปัจจบุ นั ฉนั ยงั ทาํ งานประจาํ อยู่ เลยทาํ ใหต้ อนกลางวนั ก็ตอ้ ง
ทาํ งานคิดงานสง่ บรษิ ัท ค่าํ ๆก็ขายของดกึ ๆก็แพค็ ของ

เนย "จรงิ ๆก็กาํ ลงั คิดอยู่ แต่ของท่ีขายอย่ตุ อนนีต้ อ้ งส
ตอ๊ กเพ่ิมอีกเยอะอะ่ ถา้ อยากมีรายไดเ้ ทา่ กบั ปัจจบุ นั "

เฟิรส์ "เขาช่วยเอง"
เนย "ไมเ่ อาอะ่ "
เฟิรส์ "ก็... คดิ วา่ เขาเป็นหนุ้ สว่ นไง พอไดก้ าํ ไรก็ใหเ้ ขา
ดว้ ย ฐานลกู คา้ เพ่ิมแลว้ ก็ลองหาโรงงานผลิตของตวั เองเลย"
เนย "อืม้ มมม"
ตลอดเวลาท่ีคบกันเขามักจะมองอนาคตไว้ให้ฉัน
เสมอซง่ึ มนั ทาํ ใหฉ้ นั รูส้ กึ อบอนุ่ ใจ

Frist Talk
ตอนนีผ้ มเร่ิมกลบั มาทาํ งานไดแ้ ลว้ ครบั แต่ก็ไม่ไดม้ ี
งานทกุ วนั เหมือนเม่ือก่อน

300