มาให้จับดีๆ ความรัก

ไมไ่ ดม้ ีธุระอะไรหรอก แตค่ ิดวา่ เขาคงจะเกรงใจฉนั มากกวา่
ลกู โซ่ “โอ๊ย ไม่ตอ้ งไปมองหนา้ มนั หรอก ไอน่ีมนั ไมก่ ิน

เหลา้ ปกติกินขนมสองหอ่ ก็กลบั แลว้ ”
เนย “หืม จรงิ เหรอคะ”
ฉันไม่รูเ้ ลยนะเนีย้ ว่าเขาไม่กินเหลา้ เลย แปลกแหะ

ปกติผูช้ ายก็มีสงั สรรคบ์ า้ ง แบบว่ากินพอเป็นพิธีแต่ว่าเขา
กลบั ไมก่ ินเลย

ทอม “จริงครับ ไอน่ีมันเด็กอนามัย แต่ถ้าน้องเนย
อยากอยไู่ มต่ อ้ งเกรงใจมนั นะ พ่ีไปสง่ ”

เฟิรส์ “หยดุ เลยพ่ี ถา้ เนยอยเู่ ฟิรส์ ก็อยดู่ ว้ ยได”้
คือทุกคนหันมามองหน้าฉันอย่างต้องการคาํ ตอบ
เฟิ รส์ อ่ะดสู บายๆนะยงั ไงก็ได้ แต่พ่ีๆคนอ่ืนท่ีมองหนา้ ฉนั คือ
โคตรกดดนั เลยอะ่ มนั ทาํ ใหฉ้ นั รูส้ กึ เกรงใจขนึ้ มาทนั ที
เนย “เออ่ น่งั แปปนงึ ก็ไดค้ ะ่ ”
ทกุ คน “เยๆ้ ๆๆๆ”
เฟิรส์ “คงไมไ่ ดค้ ิดแผนอะไรกนั อยใู่ ชไ่ หม”

101

เฟิรส์ หนั ไปมองทกุ คนอยา่ งไมไ่ วใ้ จ เพราะดเู หมือนว่า
พวกเขาจะดีใจกันมากจริง ๆท่ีฉันยอมอยู่ จนฉันเร่ิมคิดว่า
ฉนั คิดถกู หรอื คิดผดิ ท่ีรบั ปากเขา

ห ลั ง จ า ก นั้ น ที ม ง า น ค น อ่ื น ๆ ก็ ช่ ว ย กั น เ ค ลี ย ข อ ง
ขา้ งล่างบางคนท่ียงั ทาํ งานอยู่ก็มี คือพ่ีทอมใชบ้ า้ นของเขา
เป็นออฟฟิ ต
เลยก็วา่ ได้

เฟิรส์ “ขนึ้ ไปรอขา้ งบนกนั ดกี วา่ ”
เนย “ออ่ อืม้ ”
ฉนั พยกั หนา้ รบั แลว้ เดนิ ตามเฟิรส์ ขนึ้ ไปบนชนั้ สอง
ของบา้ น หอ้ งโถงของชนั้ สองมีทีวีจอยกั ษน์ ่าจะใหญ่แปดสิบ
แปดนิว้ ไดล้ ่ะม่ัง ตัง้ อยู่ตรงกลางมีโซฟายาวและชุดเคร่ือง
เสยี งเรยี กไดว้ า่ เตรยี มพรอ้ มสาํ หรบั การปารต์ ีจ้ รงิ ๆเลย
เฟิรส์ “ถา้ อยากกลบั ตอนไหนก็บอกนะ”
เนย “ปกตินายไมป่ ารต์ ีก้ บั พ่ีๆเขาเหรอ”
เฟิรส์ “ก็มีน่งั กินขนมไมน่ านก็กลบั พอเราไมก่ ินเหลา้

102

แลว้ บางครงั้ กลวั พ่ีๆเขาจะอดึ อดั ”
เนย “ทาํ ไมไม่กินเหลา้ อ่ะ กลวั ทาํ ลายเสน้ เสียงหรือ

ไง”
เฟิรส์ “ไมเ่ ก่ียว ไมก่ ินมาตงั้ แตเ่ ดก็ อยแู่ ลว้ ”
ฉันมองหนา้ เขาอย่างไม่เช่ือสายตา ดูท่าทางเขาไม่

นา่ จะเป็นเดก็ อนามยั เลยนะเนีย้
เฟิ รส์ “ทาํ ไมมองแบบนั้น หนา้ ตาเฟิ รส์ ไม่น่าเช่ือถือ

เหรอ”
เนย “ดไู มน่ า่ จะเป็นคนด”ี
เฟิรส์ “โหห ใจรา้ ยย ”
เขาแกลง้ ทาํ หนา้ งอนเหมือนเด็กๆแตส่ ดุ ทา้ ยเราสอง

คนก็หวั เราะออกมา เพราะมนั ดตู ลกมากจริงๆ ขนาดตวั เขา
ทาํ เองยงั ขาํ ตวั เองเลย

ทอม “มาๆ ของพรอ้ มแลว้ ”
พ่ีๆหวิ้ ถงุ ขนมและเคร่อื งด่มื สารพดั อยา่ งขนึ้ มาขา้ งบน
ฉนั จะลกุ ขนึ้ ไปช่วยแตพ่ ่ีๆเขาก็หา้ มเอาไวก้ อ่ น

103

ว่าน “นอ้ งเนยน่งั น่ิงๆเลยจ๊ะ วนั นีน้ อ้ งเป็นแขกนะพ่ีๆ
บรกิ ารเอง”

คิว “มึงรูไ้ ดย้ ังไงว่านอ้ งเขาเป็นแขก นอ้ งเขาอาจจะ
เป็นครสิ ตก์ ็ได”้

ลกู โซ่ “ไอสดั ! มกุ หา้ บาทสบิ บาทก็เอา”
ทอม “อา้ ว ไอเฟิ รส์ น่ังเนียนเลยนะมึง ลุกขึน้ มาช่วย
พวกกดู ิ”
ลกู โซ่ “เออ ตอ้ งบรกิ ารสาวๆสวิ ะ”
พ่ีลกู โซพ่ ดู พลางเดินเขา้ มาหาฉนั แลว้ ผลกั เฟิ รส์ ใหล้ กุ
ขนึ้ ไปชว่ ยคนอ่ืนเขา สว่ นตวั เองก็น่งั ลงแทนท่ีเฟิรส์
ลกู โซ่ “เราอายเุ ทา่ ไหร”่
เนย “ย่ีสิบเจด็ คะ่ ”
ลกู โซ่ “เฮย้ ทาํ ไมหนา้ เด็กจงั วะ พ่ีคิดว่ายงั เรียนมหา
ลยั อยอู่ ีก”
เนย “ฮา่ ๆ ไมแ่ ลว้ พ่ี แก่แลว้ ”
ลกู โซ่ “คยุ กบั มนั มานานยงั อะ่ ”

104

เนย “เออ่ ก็ประมาณหา้ เดือนแลว้ ม่งั คะ”
ลกู โซ่ “อ่อ ไอเฟิ รส์ มนั เป็นคนดีนะ รกั ครอบครวั แถม
เป็นเด็กอนามัยด้วย ส่ีทุ่มเข้านอนตีสองต่ืนมาเล่นเกมส์
ฮา่ ๆ”
เนย “เกือบจะดแี ลว้ พ่ี ฮา่ ๆ”
เฟิ รส์ ท่ีช่วยพวกพ่ีๆจดั ของใส่จานคอยหนั มามองทาง
ฉนั ตลอดเวลาทาํ อะไรอยู่ จนพ่ีโซต่ อ้ งเอย่ แซว
ลกู โซ่ “กไู มแ่ ดกเมียมงึ หรอกไมต่ อ้ งระแวงขนาดนนั้ ”
เนย “เฮย้ พ่ี! ยงั ไมใ่ ชเ่ มีย”
ทกุ คน “ฮา่ ๆ”
คิว “ไอเฟิรส์ มงึ ปลอ่ ยมาไดย้ งั ไงวะ”
ว่าน “ไอสดั มึงก็รูว้ ่านอ้ งมนั คนดีไม่สนั ดานเหีย้ แบบ
มงึ ไง”
คิว “แหม่ มงึ คนดตี ายละ”
วา่ น “กเู ลิกหมดแลว้ ครบั รกั เมียคนเดยี ว”
ลกู โซ่ “แลว้ ท่ีคยุ ๆกนั เนีย้ น่งั คยุ ตลอดเลยเหรอ”

105

พ่ีโซห่ นั มาถามฉนั อยา่ งสนใจ คือมนั แปลกมากหรอื ไง
แต่อย่างว่าแหละฉันก็คิดไวเ้ หมือนกันว่านักรอ้ งท่ีเขาทัวร์
คอนเสิรต์ ไปท่วั คงจะมีเมียครบอยทู่ กุ จงั หวดั

เนย “ก็คยุ ไลนก์ บั วิดีโอคอลอ่ะพ่ี เพ่ิงออกมาขา้ งนอก
ดว้ ยกนั ก็เม่ือวานกบั วนั นีเ้ อง”

ลกู โซ่ “สดุ ยอดวะ่ ทาํ ไดไ้ งวะ”
เนย “ทาํ ไมอะ่ พ่ี”
ลูกโซ่ “เปล่าหรอก พ่ีแค่เห็นว่าผู้หญิงบางคนเจอ
นกั รอ้ งก็ว่งิ เขา้ ใสแ่ ลว้ หรอื ไอเฟิรส์ มนั ไมน่ ่าเอา”
ทอม “มงึ ชวนนอ้ งเขาคยุ เร่อื งเหีย้ อีกละ่ ”
หน่มุ ๆท่ีจดั ของเสรจ็ เดินมาน่งั ลงลอ้ มวงกนั พรอ้ มกบั
ผหู้ ญิงคนนงึ ท่ีเดินเขา้ มาในหอ้ งโถงดว้ ย
กวาง “เฮย้ พ่ีฝันไปปะเนีย้ ท่ีรกั ของพ่ีอยปู่ ารต์ ีด้ ว้ ย”
ผหู้ ญิงคนนนั้ เดนิ เขา้ ไปกอดเฟิรส์ กอ่ นจะโดนพ่ีวา่ น
ดงึ ผมออกมา
วา่ น “มงึ หยดุ แรดกอ่ นครบั เมีย เฟิรส์ มนั พาแฟนมา

106

ดว้ ย”
เฟิรส์ "สวสั ดีครบั พ่ีกวาง"
เฟิ รส์ หันไปยิม้ หวานให้ผู้หญิงคนนั้นซ่ึงฉันเดาว่า

นา่ จะเป็นแฟนพ่ีวา่ นท่ีเพ่ิงจะแตง่ งานกนั ไป

107

07

Frist Talk
ตอนนีป้ ารต์ ีก้ ็เร่ิมขึน้ แลว้ ครบั ปกติผมไม่ค่อยอย่ดู ว้ ย
เท่าไหร่ แต่คราวนีเ้ นยตอบรบั ท่ีจะอยู่กับพ่ีๆเขา ผมก็เลย
ตอ้ งอยดู่ ว้ ยถงึ แมจ้ ะดเู หมือนเธอตอบรบั ตามมารยาทก็ตาม
กวาง “แฟนเฟิรส์ หรอ”
พ่ีกวางหนั มาถามผมพลางหนั ไปมองหนา้ เนย
เฟิรส์ “จีบอยพู่ ่ี คนอะไรใจแขง็ ชะมดั เลย”
ผมพูดพรอ้ มกับหันไปมองหนา้ เธอดว้ ย แต่เนยกลบั
ทําหน้าไม่รู้ไม่ชีแ้ ล้วหันไปหยิบขนมเข้าปากแทน หื้มม!
ทาํ ไมผมหมนั้ เขีย้ วเธอจงั ก็ไมร่ ู้
ทอม “มงึ ออ่ นอะ่ ด”ิ
ทกุ คน “ฮา่ ๆๆ”
ควิ “น่ีครบั สาํ หรบั นอ้ งเนย”
ไอพ่ีคิวชงเหลา้ ใหท้ กุ คนในวงสว่ นแกว้ สดุ ทา้ ยก็ย่ืนให้

108

เนย ผมไมร่ ูว้ า่ ปกติเธอด่ืมหรอื เปลา่ แตต่ ลอดเวลาท่ีคยุ กนั
มาก็ไมเ่ คยไดย้ ินวา่ เธอออกไปเท่ียวท่ีไหนเลยนะ

เนย “ไมเ่ อาดีกวา่ คะ่ หนคู อออ่ น”
เธอแทนตัวเองว่า ‘หนู’ ดว้ ยอ่ะคือผมเพ่ิงเคยไดย้ ิน
ครงั้ แรกเลยนะเนีย๊ นา่ รกั จงั
ลกู โซ่ “นิดนงึ ไดแ้ หละเนย ยงั ไงไอเฟิรส์ ก็เป็นคนขบั รถ
กลบั อยดู่ ี”
เนย “เออ่ คะ่ ”
เธอยอมรบั แกว้ มาด่ืมนิดหน่อยแต่ก็ไม่ไดแ้ สดงท่าที
อะไรออกมา หนา้ ตาเหมือนกินนา้ํ เปลา่ ปกติ
เฟิรส์ “ถา้ ไมช่ อบไมต่ อ้ งรบั ก็ไดน้ ะ”
เนย “ไมเ่ ป็นไรหรอก นิดหนอ่ ย”
ผมก้มลงกระซิบเธอ ซ่ึงเธอก็หันมาตอบแล้วหัน
กลบั ไปฟังพ่ีๆเขาคยุ กนั ต่อ ดเู ธอเป็นคนขีเ้ กรงใจเหมือนกนั
นะครบั ดจู ะแครค์ วามรูส้ กึ คนอ่ืนมากกวา่ ตวั เอง
หลงั จากนนั้ ก็เรม่ิ กินกนั ไปเร่อื ยๆ แตล่ ะคนก็น่งั เลา่

109

เร่ืองงานท่ีไปเจอกนั มาจนผมสงั เกตเห็นว่าเนยเร่มิ หนา้ แดง
แลว้ ดว้ ย

เฟิรส์ “ไหวหรอื เปลา่ วยั รุน่ ”
เนย “ไหวดิ จิบ๊ ๆ ฮา่ ๆ”
แบบนีไ้ มน่ า่ จะไหวนะ
ว่าน “มงึ รูป้ ่ ะ วนั นนั้ ก็ไปถ่ายรายการเจอมะปรางดว้ ย
เวย้ ”
พ่ีว่านพูดขึ้นมาทุกคนก็หันมามองหน้าผมเป็ น
ตาเดียวไม่เวน้ แมก้ ระท่ังเนย พ่ีมะปรางเป็นนักรอ้ งรุ่นพ่ีใน
ค่ายผมน่ีแหละครับ แล้วผมเคยไปออกรายการ เขาก็
สัมภาษณ์ถึงนักรอ้ งสาวท่ีช่ืนชอบ ผมก็เลยบอกว่าเป็นพ่ี
มะปรางเพราะเธอเก่งแต่งเพลงเอง ร่วมทาํ ดนตรีเอง รอ้ ง
เพลงเอง แต่ไม่ได้ชอบในเชิงชู้สาวซะหน่อย ทุกคนชอบ
เขา้ ใจผดิ กนั
คิว “เฮย้ ๆ ทาํ ไมมงึ เผาบา้ นนอ้ งละ่ ครบั ”
เฟิรส์ “มองอะไรกนั ครบั ผมแคบ่ อกวา่ ช่ืนชอบเพราะ

110

เขาเกง่ จรงิ ๆนะ”
ผมหนั ไปมองหนา้ เนย อยๆู่ เธอก็หวั เราะออกมา
เนย “รอ้ นตวั ๆ ยงั ไมม่ ีใครเขาพดู อะไรเลย”
ทกุ คน “ฮ่าๆๆๆๆ”
รูส้ ึกเหมือนว่าเนยจะเขา้ กับพ่ีๆไดด้ ีเลยทีเดียว น่ีผม

พาเธอมาเผาตวั เองสนิ ะ
ทอม “เฮย้ ๆๆ เรามาเล่นเกมสก์ ันดีกว่าว่ะ รบั รองว่า

เกมสน์ ีน้ อ้ งเนยตอ้ งชอบ”
เนย “เกมสอ์ ะไรอ่ะพ่ี ถา้ หมุนขวดน่ีขา้ มก่อนนะเชย

แลว้ ”
ทอม “ใครเขาหมนุ ขวดกนั แลว้ เด๋ยี วนี”้
ลกู โซ่ “เกมสน์ ีเ้ ลย จงเติมคาํ วา่ -ี ลงในช่ือเพลง”
เฟิรส์ “เฮย้ พ่ี เกรงใจเนย”
เนย “ไมเ่ ป็นไรพ่ี ตามสบายเลยคะ่ ฮา่ ๆ”
คือแต่ละเกมสท์ ่ีเล่นกนั หาสาระและสิ่งดีๆไม่ไดห้ รอก

ครบั น่ีผมจะพาเนยมาเจอตวั ตนจรงิ ๆของผมเพ่ือใหเ้ ธอเปิด

111

ใจหรอื หนีหายกนั แน่วะเนีย้
วา่ น “เออ นอ้ งเนยไมว่ า่ อะไรเลยมงึ อะ่ อะไรนกั หนา”
อา้ ว กลายเป็นว่าผมผิดซะงนั้ เนยหนั มามองหนา้ ผม

เหมือนคาดโทษแตก่ ็ไมไ่ ดพ้ ดู อะไร ตอนนีเ้ ธอเรม่ิ น่งั เอียงลง
แลว้ ดว้ ย เรม่ิ เมาแลว้ หรอื เปลา่

ลกู โซ่ “กๆู ๆ กเู ร่มิ ก่อน เธอออ~ -ีกระดาษ เบาๆก็ขาด
แคล่ มเบาๆก็ปลวิ ~”

ทอม “ฮ่าๆๆ เขาใหใ้ สใ่ นช่ือเพลงเวย้ เชน่ เพลง นา้ํ เต็ม
-ี ”

วา่ น “ไอสดั งนั้ ตอ้ งเจอเพลง -ที ว่ มปาก”
ทกุ คน “ฮา่ ๆๆๆๆ”
ควิ “ -นี อ้ งนางนนั้ แดงกวา่ ใคร”
5555555555555555555555
กวาง “พวกมึงอ่ะจัญไรกันทั้งนั้น กูขอเบาๆแลว้ กัน
แพ้ -ี”
ลกู โซ่ “ฮ่าๆๆๆ พ่ีใหมก่ ็มา อีสดั ไมไ่ ดด้ ขี นึ้ มาเลย

112

มงึ อะ่ ”
ผมน่งั มองเนยท่ีหวั เราะชอบใจใหญ่ เพ่ิงเคยเห็นเธอ

มมุ นีค้ รงั้ แรกเลยครบั ปกตเิ ธอจะชอบทาํ หนา้ น่ิงใสผ่ ม
ทอม “ซะหน่อยไหมนอ้ งเนย”
เฟิรส์ “หยดุ เลยพ่ี”
เนย “เลน่ ไดพ้ ่ีๆ เด็กนอ้ ยไมเ่ ลน่ ก็น่งั เงียบๆไปดิ ฮ่าๆๆ”
เธอหนั มาว่าผมตอนนีค้ ือหนา้ แดงจนตวั แดงไปแลว้

ดว้ ยครบั คงเมาแลว้ จรงิ ๆละ่
ลกู โซ่ “เออ มงึ เงียบไอเดก็ นอ้ ย ”
เนย “นกึ ออกแลว้ ๆๆ -ี ใหมห่ นา้ คนุ้ ฮา่ ๆๆ”
ฮา่ ๆๆๆๆๆๆๆ
เนยหวั เราะพลางเอนมาพิงไหลผ่ มเพราะเร่มิ น่งั ไม่อยู่

แลว้
เฟิรส์ “เฮย้ พ่ีวา่ น หยดุ ชงเลยสง่ นา้ํ โคก้ มาแทน”
เนย “อะไรเนีย้ ยย ยงั ไหวอย~ู่ ”
เธอปัดมือผมออกแตแ่ รงเบาอยา่ งกบั แมลงวนั บิน

113

ผา่ น
เฟิรส์ “พอเลยเนย น่งั ยงั ไมไ่ หวแลว้ ”
เนย “งือ้ อออออ”
เธอเงยมามองหนา้ ผมอย่างไม่พอใจ แต่ดว้ ยความ

เมาท่ียกหัวไม่ไหวก็เลยยอมน่ังพิงไหล่ให้ผมโอบเพ่ือ
ประคองอยอู่ ยา่ งนนั้

ลูกโซ่ “มาๆๆ เมาไดท้ ่ีแลว้ มาคุยเร่ืองความในใจกัน
ดกี วา่ ”

ทอม “ฮา่ ๆ มงึ เขา้ เร่อื งเรว็ มากเลย”
เฟิรส์ “น่ีพวกพ่ีแกลง้ มอมเหลา้ เนยเหรอ”
วา่ น “เฮย้ ๆ กไู มเ่ ก่ียวเวย้ แผนไอโซ”่
ลกู โซ่ “โยนขีใ้ หก้ อู ีกแลว้ ”
ผมกม้ ลงมามองคนท่ีน่ังหวั เราะเบาๆโดยไม่รูต้ วั เลย
วา่ ตวั เองกาํ ลงั โดนแกงอยู่
เฟิรส์ “เนย กลบั บา้ นไดแ้ ลว้ ”
เนย “อะไรๆๆ มา่ ยกลบั บบ! ยงั สนกุ อยเู่ ลย”

114

ควิ “เออ มงึ น่งั น่ิงๆไปเลย เนาะเนยเนาะ”
เนย “ชา่ ยยย มงึ น่งั น่ิงๆไปเลยยย~”
ลกู โซ่ “ฮ่าๆๆๆ เอาแลว้ เวย้ ๆ กมู งึ มาแลว้ ”
55555555555555555
ลกู โซ่ “เนยๆ”
เนย “คา่ าาาา”
ลกู โซ่ “ชอบผชู้ ายแบบไหนอะ่ ”
ผมหันไปถลึงตาใส่พ่ีโซ่ทันที น่ีคือวางแผนกันมอม
เนยเพ่ือหลอกถามสินะ
เนย “ชอบแบบ ท่ีมีเสน้ เลอื ดอะ่ ”
วา่ น “ไมม่ ีเสน้ เลอื ดก็ตายดิวะ”
เนย “ไมช่ ่ายยย ไอพ่ีวา่ นมงึ ฟังกอ่ นนน”
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
เวลาเมาแลว้ ร่วั ขนาดนีเ้ ลยเหรอวะ่
วา่ น “ครบั ๆ กขู อโทษครบั นอ้ งเนย”
เนย “เนีย้ ๆ มีเสน้ เลือดบางๆท่ีแขนแบบนีเ้ ลย เห็นแลว้

115

งือ้ ออออ~”
เธอยกแขนผมขึน้ มาพลางทาํ หน้าเซ็กซ่ีกัดปากอีก

ตา่ งหาก เลน่ เอาพ่ีๆเขาหวั เราะกนั ทงั้ วงเลยทีเดียว
ทอม “ชอบแบบไอเฟิ รส์ แลว้ ทาํ ไมไม่ตกลงเป็นแฟน

กบั มนั อะ่ ”
เนย “โอ๊ยพ่ี....”
เนยพดู พลางลกุ ขนึ้ น่งั ทาํ หนา้ จรงิ จงั
เนย “ไมม่ ีนกั รอ้ งท่ีไหนเขาจรงิ จงั กบั ผหู้ ญิงท่ีมีลกู แลว้

หรอกพ่ี”
ทกุ คน “ห๊ะ!”
เนย “น่ีงายย พ่ีๆยงั ตกใจเลย หนูอ่ะเคยมีครอบครวั

มาก่อน แถมมีลกู ตดิ มาอีกหน่งึ คนดว้ ย”
ลกู โซ่ “บา้ ! มีลกู เอง ไมไ่ ดฆ้ า่ คนตายป่ะ”
เนย “มันหลายๆเร่ืองไงพ่ี ถึงเขาจะชอบเรา แต่แฟน

คลบั เขาละ่ ครอบครวั เขาละ่ ”
วา่ น “เออแฟนคลบั มงึ รบั ไดเ้ หรอวะ”

116

ผมหนั น่งั มองหนา้ เนย เพ่งิ เขา้ ใจสงิ่ ท่ีเธอคิดวนั นีน้ ่ีเอง
ลกู โซ่ “เฮย้ เนย! กจู ะบอกใหน้ ะกวา่ โลกนะเหว่ยี งคนท่ี
เขา้ กบั เราได้ คนท่ีทาํ ใหเ้ ราคยุ แลว้ เจอความสบายใจเป็นตวั
ของตวั เอง มนั ไม่ใช่เร่ืองง่ายนะเวย้ ทาํ ไมมึงตอ้ งแครค์ นอ่ืน
วะ เจอแลว้
ก็รกั ษาไวด้ ๆี ด”ิ
ควิ “พดู ดี เอา้ โชนนนน”
แต่ละคนก็หยิบแกว้ ขึน้ มาชนกนั ส่วนของเนยเป็นนา้ํ
โคก้ แลว้ เพราะถา้ ใหก้ ินอีกคงจะไมไ่ หว
เนย “เนยไม่ไดแ้ ครค์ นอ่ืนพ่ี กว่าเฟิ รส์ จะเดินมายืน
ตรงนีไ้ ม่ใช่เร่ืองง่ายนะเวย้ กว่าจะผ่านการบูลล่ี มามีแฟน
คลบั ท่ีรกั เยอะขนาดนี้ เนยจะไปดงึ เขาลงมาทาํ ไมวะ”
ทอม “งั้นปัญหาไม่ได้อยู่ท่ีไอเฟิ ร์สเป็นนักร้องล่ะ
ปัญหาอย่ทู ่ีมึงอ่ะเนย การท่ีมึงเลิกกบั ผวั แลว้ มีลกู ติดมามนั
ไม่ใช่เร่ืองผิดนะเวย้ กูไม่ถามหรอกว่ามึงเลิกกนั เพราะอะไร
แต่กูอยากจะบอกมึงว่า มึงอย่าทาํ ตัวเป็นผู้พิพากษา ท่ี

117

ตดั สินความผิดตวั เองซา้ํ ๆอยู่ทุกวนั ดิวะ พรุ่งนีก้ ็คือวนั ใหม่
แลว้ มึงเป็นคนใหม่ไดท้ ุกวัน มึงควรจะใหโ้ อกาสตัวเองได้
แลว้ ”

วา่ น “วนั นีไ้ อทอมมีสาระวะ ฮา่ ๆๆๆ”
ผมกับเนยหันมาสบตากัน ตลอดเวลาท่ีผ่านมาเธอ
มองว่าตวั เองไม่เหมาะสมกบั ผมสินะ ทงั้ ๆท่ีผมเคยบอกไป
แลว้ ว่าอย่ามองผมเป็นนักรอ้ งดงั เพราะมนั เป็นแค่อาชีพท่ี
ผมตอ้ งทาํ ผมอยากใหเ้ ธอโฟกัสตัวตนจริงๆของผม ผมไม่
เดือดรอ้ นเลยท่ีเธอมีลกู ติดมา กลบั มองว่าเธอเก่งมากซะอีก
ท่ีสามารถดแู ลลกู คนเดยี วได้
ทอม “มองตากนั ขนาดนนั้ เปิดหอ้ งกเู ลยไหม”
เฟิรส์ “พอเลยพ่ี ผมจะพาเนยกลบั แลว้ ”
ผมพูดพลางลุกขึน้ ประคองให้เนยยืนขึน้ แต่เจ้าตัว
นอกจากจะเมาแลว้ ยงั ดอื้ อีกตา่ งหาก
เนย “งือ้ ออออ~ เดนิ เองได”้
เดนิ อะไร น่งั ใหต้ รงก่อนเถอะสภาพนีอ้ ะ่

118

เฟิรส์ “เมาแลว้ อยนู่ ่ิงๆดเิ ราอะ่ ”
ลกู โซ่ “อยนู่ ่ิงๆเด๋ียวพ่ีทาํ เอง”
555555555
ทุกคนยงั คงแซวตามหลงั มาอยู่ แต่ผมไม่ไดส้ นใจอมุ้
เนยเดินลงไปเขา้ รถ โดยท่ีพ่ีกวางเดนิ ตามมาเปิดประตรู ถให้
กวาง “พานอ้ งกลบั ดีๆละ่ เฟิรส์ ”
เฟิรส์ “ขอบคณุ ครบั พ่ี”
ผมขับรถพาเนยไปท่ีคอนโดตัวเอง เพราะผมหาคีย์
การด์ คอนโดเธอไม่เจอขืนอมุ้ ไปสภาพนีไ้ ดโ้ ดนยามจบั ตงั้ แต่
ชนั้ ลา่ งแน่ๆ สว่ นถา้ จะพาไปท่ีบา้ นกลวั เธอต่ืนมาจะโวยวาย
ท่ีพาเข้าบ้านสภาพนีอ้ ีก ทางเลือกสุดท้ายก็เลยเหลือแค่
คอนโดผม จรงิ ๆผมไม่ค่อยไดม้ าแลว้ ครบั เพราะตงั้ แต่สรา้ ง
บา้ นแลว้ พ่อกับแม่ขึน้ มาอยู่ดว้ ยท่ีกรุงเทพฯ ผมก็อยู่บา้ น
ตลอดเลย
เนย “งือ้ อ เย็นน”
เธอบน่ ทนั ทีท่ีผมเอาผา้ มาเช็ดหนา้ เชด็ ตาให้ แถมมือ

119

ก็ยงั ปัดไปมาไมย่ อมใหผ้ มเช็ดอีกดว้ ย
เฟิรส์ “เนย อยนู่ ่ิงๆ เนย เนย! อยู่ น่ิงๆ”
ผมพดู พลางจบั มือทงั้ สองขา้ งของเธอกดลงกบั หมอน

เบาๆ เจา้ ตวั หนั มาจอ้ งหนา้ ผมอยา่ งไมพ่ อใจ
เนย “ทาํ ไมตอ้ งดดุ ว้ ยงะ ”
เฟิรส์ “ไมช่ อบใหด้ กุ ็อยนู่ ่ิงๆส”ิ
เนย “ไมช่ อบใหด้ ุ หา้ มดอุ ีกนะ”
หืม้ ม น่ีถา้ ไม่ติดว่าเธอเมาอย่ผู มจะหยิกแกม้ แรงๆซะ

ที เจา้ ตัวพูดดว้ ยนา้ํ เสียงออดออ้ นจนผมท่ีเก๊กหนา้ ขรึมอยู่
ตอนแรกหลดุ ยิม้ ออกทนั ที

เฟิรส์ “ครบั ไมด่ แุ ลว้ นะ งนั้ เช็ดหนา้ กอ่ นนะ”
เนย “คา่ บบ~”
เธอพูดพลางส่งยิม้ หวานมาให้ก่อนจะหลับไป เอ่อ
แลว้ จะนอนชดุ นีเ้ หรอเนีย้
เฟิรส์ “เนย เปล่ียนชดุ ไหม เนยยย”
ไมม่ ีเสียงตอบรบั แลว้ ครบั ผมลกุ ขนึ้ เดินไปเปิดตู้

120

เสือ้ ผา้ เจอเสือ้ ตวั เองหา้ หกตวั อยู่ดา้ นในก็เลยหยิบเสือ้ เชิต้
ออกมาเปล่ยี นใหเ้ ธอ แตผ่ มไมไ่ ดม้ องอะไรเลยนะ จรงิ ๆ

พ่ีโซ่
เฟิรส์ “โหลพ่ี”
ลกู โซ่ “เออ ถึงบา้ นปลอดภยั นะ”
เฟิรส์ “เรยี บรอ้ ยพ่ี”
ลกู โซ่ “เออๆ ดแี ลว้ แคน่ ีแ้ หละ”
เฟิรส์ “คา้ บ”
ผมวางโทรศัพทต์ งั้ ลงท่ีลิน้ ชักหัวเตียง แลว้ ทิง้ ตัวลง
นอนขา้ งๆคนตวั เลก็ ท่ีตอนนีห้ ลบั สนิทไปแลว้ แน่นอนครบั ว่า
เธอไม่ใช่ความรกั ครงั้ แรกของผม แต่เธอคงเป็นคนแรกท่ีผม
อยากอยดู่ ว้ ยตลอดเวลาขนาดนี้

121

08

ผมลืมตาต่ืนขึน้ มาเจอคนตวั เล็กตรงหนา้ ยังคงนอน
หลับสนิทอยู่ ผมค่อยๆเอือ้ มมือไปแตะท่ีจมูกคนตรงหนา้
เบาๆ กอ่ นจะเล่ือนลงมาท่ีรมิ ฝีปากสชี มพอู วบอ่มิ

เนย “อือ้ อออออ”
เฟิรส์ “อ๊ะ”
เธอปัดมือผมออกอย่างราํ คาญก่อนจะซุกตัวเขา้ ไป
กอดผมแทน เอ่อ กาํ ลงั ฝันว่าผมเป็นหมอนขา้ งอย่หู รอื เปล่า
แต่ทุกคนก็ตอ้ งเขา้ ใจดว้ ยว่าช่วงเชา้ เนีย้ มนั จะมีช่วงเวลาท่ี
แบบว่า เอ่อ ช่วงเคารพธงชาติน่ะครบั ผมน่ีโก่งตวั หลบแทบ
ไมท่ นั เลยทีเดียว

แม่
ผมค่อยๆลกุ ขึน้ จากเตียงเพราะกลวั คนตวั เล็กจะต่ืน
ก่อนจะเดินไปรบั โทรศพั ทข์ า้ งนอกหอ้ ง
เฟิรส์ “สวสั ดคี รบั คณุ นนั ท”์

122

แม่ “อยไู่ หนลกู ไมก่ ลบั บา้ น”
เฟิรส์ “อยคู่ อนโดครบั พอดเี ม่ือคนื เลกิ ดกึ แลว้ ”
แม่ “โอเคๆ แม่เห็นเราไม่กลบั บา้ นไม่โทรมาบอกสกั
คาํ ”
เฟิรส์ “กลวั แอบไปนอนกบั สาวเหรอ”
แม่ “โอ๊ย ถ้ามีนะแม่จะรีบไปขอแล้วแถมข้าวสาร
รอ้ ยโลใหเ้ ขาเลย”
เฟิรส์ “โหยแม”่
แม่ “แคน่ ีแ้ หละ”
เฟิ รส์ “แม่ๆๆ ถา้ สมมติว่ากินเหลา้ แลว้ แฮงคต์ อ้ งกิน
อะไรอะ่ ”
แม่ “พายจุ ะเขา้ เหรอเนีย้ ”
เฟิรส์ “ไมน่ ะแม่ แดดออกซะขนาดนี”้
ผมพดู พลางหนั ไปมองแดดนอกหอ้ ง
แม่ “หึ แลว้ ไปกินเหลา้ กบั ใครมาละ่ ”
เฟิรส์ “เฮย้ เฟิรส์ ไมไ่ ดเ้ มาพอดวี า่ .. วา่ ท่ีลกู สะใภแ้ ม่

123

เมา”
แม่ “ห๊ะ!”
เสียงแม่ตกใจจนผมไดย้ ินเสียงพ่อดงั มาในโทรศพั ท์

ดว้ ยเลย ฮา่ ๆ
พอ่ “ตกใจอะไรแม่ เฟิรส์ เป็นอะไร”
แม่ “น่ีไม่ไดไ้ ปมอมเหลา้ เขาแลว้ ทาํ อะไรใช่ไหม แม่

บอกแลว้ นะวา่ เวลารกั ใครชอบใคร อยา่ ไปทาํ เร่อื ง..”
เฟิ รส์ “หยดุ ๆๆๆ หยดุ คิดก่อนแม่ คือเร่ืองมนั ยาว เอา

เป็นว่าไม่ไดท้ าํ อะไรเลยบอกไดห้ รือยังว่าถา้ แฮงคก์ ินอะไร
หาย”
หลงั จากนัน้ แม่ก็บอกสูตรตม้ ซุปปลามาใหค้ รบั แม่บอกว่า
กินอะไรรอ้ นๆก็น่าจะดีขึน้ ผมกับพ่อและแม่สนิทกันมาก
ครบั ชนิดท่ีว่าเล่ากนั ทกุ เร่ืองแบบละเอียด แต่คิดแลว้ ก็ตลก
ท่ีแมค่ ดิ วา่ ผมมอมเหลา้ เนยมาท่ีหอ้ ง ฮา่ ๆ

ผมกดส่ังของสดในซุปเปอรม์ ารเ์ ก็ตแลว้ จัดการไป
อาบนา้ํ ตวั เองเรยี บรอ้ ย ไมน่ านของท่ีส่งั ก็มาสง่ ผมเดนิ

124

ออกไปรบั ของทงั้ หมดเขา้ มาในครวั
เฟิรส์ “จะรอดไหมวะเนีย้ ”
เนย “นะ นาย”
ผมหนั ไปตามเสียงเรียกก็เจอเนยกาํ ลงั ยืนทาํ หนา้ งง

อยู่ท่ีประตูหอ้ งนอน สภาพเสือ้ เชิต้ ยับๆของผมท่ีอยู่บนตวั
เธอบวกกบั ทรงผมยงุ่ ๆนนั้ ทาํ ใหผ้ มแอบลอบกลนื นา้ํ ลาย

เฟิรส์ “ปวดหวั ป่ะ”
เนย “ฉันอยู่ไหน แลว้ ทาํ ไมอยู่สภาพนี้ แถมนายยัง
ไมไ่ ดใ้ สเ่ สอื้ อีก”
เธอพดู พลางเดินเขา้ มาดกั หนา้ ผมแถมยงั เอาแขนกนั้
โตะ๊ ไอแลนดอ์ ยา่ งหาเร่อื ง ตวั แคน่ ีท้ าํ ไมซา่ จงั วะ่
เฟิ รส์ “อย่คู อนโดเฟิ รส์ ครบั คือเนยเมามากเฟิ รส์ เลย
เปล่ียนเสือ้ ให้ ส่วนท่ีเฟิ รส์ ไม่ไดใ้ ส่เสือ้ พราะว่าเพ่ิงอาบนา้ํ
เสรจ็ แลว้ เขามาสง่ ของเลยใสไ่ มท่ นั ”
เนย “เปล่ยี นชดุ ให!้ ”
เฟิรส์ “โอ๊ยๆๆ เจบ็ นะ”

125

เนยยกมือขึน้ มาหยิกแขนเขาแถมบิดจนเนือ้ แทบจะ
หลดุ ติดออกไปแลว้ ม่งั

เนย “นายกลา้ ดยี งั ไงมาเปล่ียนชดุ ใหฉ้ นั ”
เฟิรส์ “ก็ชดุ นนั้ มนั ..”
เนย “มนั ไมเ่ ก่ียววา่ ชดุ มนั เป็นยงั ไง แตฉ่ นั ไมอ่ นญุ าต”
เฟิรส์ “โอเคๆ ขอโทษครบั ๆตอ่ ไปจะไมท่ าํ แลว้ ”
เธอบน่ ๆๆจนพอใจแลว้ ก็เงียบไป
เนย "เม่ือคืนฉนั ทาํ อะไรแปลกๆป่ ะ ฉนั จาํ ไม่ไดเ้ ลยว่า
ดว้ ยซาํ้ วา่ กลบั มาตอนไหนยงั ไง"
เฟิรส์ "ก็แคเ่ รยี กพ่ีวา่ นวา่ มงึ อะ่ ฮ่าๆ"
เนย "เฮย้ ! จรงิ ดิ พ่ีๆเขาวา่ อะไรป่ะ"
เฟิรส์ "ไมน่ ะ ก็เมากนั หมดนนั้ แหละ"
เนย “อืมมมม แลว้ น่ีจะทาํ อะไรอะ่ ”
เฟิรส์ “ก็จะทาํ ซปุ แกแ้ ฮงคใ์ หเ้ นยไง”
เนย “ทาํ เป็น?”
เฟิรส์ “ก็...เป็น เนยไปอาบนา้ํ เถอะ”

126

เนย “เหอะ”
เธอพดู พลางเดินไปหยิบผา้ กนั เปื้อนมาใสใ่ หผ้ ม
เนย “หนั หลงั สิ จะผกู ให”้
เฟิรส์ “ผกู ดา้ นหนา้ ไดไ้ หม”
ผมแกลง้ จบั เอวเนยเขา้ มาใกลต้ วั จนเจา้ ตวั ตกใจรบี
ยกมือมาดนั หนา้ อกผมไวท้ นั ที
เนย “ผกู เองเลยไป ปลอ่ ย!”
เฟิรส์ “ฮ่าๆๆ ไมแ่ กลง้ ละ่ อะ่ ๆๆ”
ผมปล่อยเอวเธอแล้วหันหลังยอมให้เธอผูกผ้ากัน
เปื้อนใหด้ ๆี
เนย “เสรจ็ ละ่ ”
เฟิรส์ “ขอบคณุ ครบั ”
ผมหันกลบั มายิม้ หวานใหค้ นตวั เล็กตรงหนา้ อยู่ๆก็
สงั เกตเหน็ วา่ หนา้ เธอเรม่ิ แดงขนึ้ มา น่ีเธอเรม่ิ หว่นั ไหวแลว้ ใช่
ไหม

Noey Talk

127

ฉนั มองหนา้ เขาท่ียืนสง่ ยิม้ หวานมาให้ ก่อนจะรูส้ กึ วา่
หัวใจเร่ิมเตน้ แรงขึน้ ตามไปดว้ ย บา้ เอย้ น่ีฉันยงั ตอ้ งเมา
คา้ งอยแู่ น่ๆเลย

เนย “นะ นายจะทาํ อะไรฉนั ทาํ เองดีกวา่ ”
เฟิรส์ “ไมๆ่ เนยน่งั รอตรงนีเ้ ลย เด๋ียวเฟิรส์ จะโชวฝ์ ีมือ
เอง”
เขาพดู พลางชีใ้ หฉ้ นั ไปน่งั อีกฝ่ังของโต๊ะไอแลนด์ ฉนั ก็
เลยเดนิ ไปน่งั โดยดี นานๆทีจะมีคนทาํ กบั ขา้ วใหก้ ิน
!@#*%)*^(_&#*%)$(_))+!+!_$%
เนย “พอๆๆ หยดุ ฉนั ทาํ เอง”
ฉนั น่งั มองเขาทาํ แลว้ ดอู อกทนั ทีเลยวา่ ทาํ ไมเ่ ป็น วนั นี้
น่าจะไม่ไดก้ ิน ฉันรวบผมมดั เป็นดงั โงะไวก้ ่อนจะเดินเขา้ ไป
จัดการทาํ กับขา้ วแทน โดยมีเขายืนมองแลว้ ช่วยหยิบนู้น
หยิบน่ีใหอ้ ย่างเงอะงะๆ จะมาทาํ กบั ขา้ วเป็นไดย้ งั ไงขึน้ ฉ่าย
ยงั คดิ วา่ มนั คือผกั ชีเลย ใหต้ ายเถอะ
เนย “อะ่ ลองชิมด”ู

128

ฉันเอาชอ้ นตกั นา้ํ ซุปมาเป่ าก่อนจะย่ืนไปใหเ้ ขาลอง
ชิมดู เฟิรส์ เอือ้ มมือมาจบั มือฉนั แลว้ เอาไปปอ้ นตวั เอง

เฟิรส์ “หืม้ ม อรอ่ ยจงั ”
เขาเงยหนา้ ขนึ้ มาพดู โดยท่ีมือยงั คงเนียนจบั มือฉนั อยู่
เนย “เสรจ็ แลว้ ก็ปลอ่ ยไดแ้ ลว้ ”
เฟิรส์ “กะวา่ จะเนียนซะหนอ่ ย”
เนย “ไปจดั โต๊ะเลย”
เฟิรส์ “ครบั บบ”
เฟิ รส์ รบั คาํ แลว้ เดินไปเตรียมโต๊ะสาํ หรบั น่ังกินข้าว
ฉันตกั ซุปท่ีเพ่ิงทาํ เสรจ็ ใส่ถว้ ยตามออกไป หลงั จากนนั้ เราก็
น่งั กินขา้ วกนั จนเสรจ็
เฟิ ร์ส “โอ๊ยย อ่ิมจัง อร่อยแบบนี้ถ้าอยู่กับเนยทุก
วนั เฟิรส์ อว้ นแนๆ่ เลย”
เนย “ใครจะใหอ้ ยดู่ ว้ ย”
เฟิรส์ “งะ ไมอ่ ยากอยกู่ บั เฟิรส์ เหรอ”
เนย “ไมอ่ ะ่ ”

129

เฟิ รส์ “เชอะ เนยไปอาบนา้ํ เถอะ เด๋ียวเฟิ รส์ ลา้ งจาน
เอง”

เนย “ลา้ งไดเ้ หรอ”
เฟิรส์ “บา้ แคล่ า้ งจานทาํ ไมจะทาํ ไมเ่ ป็น”
เนย “อืมๆ”
เฟิ รส์ “พวกแปรงสีฟันอะไรอยู่ในห้องนา้ํ นะ เฟิ รส์
ส่งั ซือ้ มาใหด้ ว้ ย”
ฉนั เดินเขา้ ไปในหอ้ งนา้ํ มองแปรงสีฟันท่ีมีการบีบยาสี
ฟันตงั้ ไวใ้ ห้ ก่อนจะมองตวั เองในกระจก น่ีฉันไม่ไดฝ้ ันอย่ใู ช่
ไหม ฉันกาํ ลงั ไดร้ บั การดูแลอยู่จริงๆใช่ไหม มนั ไม่ใช่ฝันใช่
ไหม
เฟิ รส์ “เอ่อ ลืมเลยว่าเนยไม่มีชดุ ใสช่ ดุ เฟิ รส์ ไปก่อนได้
ใชไ่ หม”
เฟิ รส์ ถามขึน้ ทนั ทีท่ีเห็นฉันใส่เสือ้ เชิต้ ตวั เดิมของเขา
เดนิ ออกมาจากหอ้ งนา้ํ
เนย “อืม ใสไ่ ด้ นายทาํ งานอยหู่ รอื เปลา่ ”

130

ฉนั ถามเพราะเหน็ เขาน่งั ถือกีตารแ์ ลว้ ก็มีกระดาษโนต้
กบั ดินสอตงั้ อยดู่ ว้ ย

เฟิรส์ “เปลา่ ๆ เนยมาน่งั ด”ิ
ฉนั เดินไปน่งั ลงท่ีโซฟาตามท่ีเขาบอก
เฟิ ร์ส “อยากฟังเพลงอะไรครับ วันนี้เฟิ ร์สจะจัด
คอนเสิรต์ แบบ Exclusive ใหเ้ นยเอง”
เนย “คดิ ไมอ่ อกอะ่ ”
เฟิรส์ “อืมมม..”
เขาทาํ ทา่ คิดกอ่ นจะมองหนา้ ฉนั แลว้ ดีดกีตารข์ นึ้ มา
เฟิ รส์ “อยากบอกใหค้ ณุ นนั้ ไดเ้ ขา้ ใจว่าทงั้ ดวงใจผมมี
แคค่ ณุ ~”
เขาดีดกีตารพ์ ลางมองหนา้ ฉันอยู่ตลอดเวลา เสียงท่ี
รอ้ งออกมายงั คงเพราะเสมอ
เฟิ รส์ “โอ~้ แม่คณุ คนสวย ทาํ ใจผมระทวยตงั้ แต่ครงั้
นนั้ ท่ีเราจอ้ งตา”
สายตาท่ีเขามองฉนั เหมือนตอ้ งการส่ือเนือ้ หาของ

131

เพลงทกุ ถอ้ ยคาํ ใหม้ นั ชดั เขา้ ไปในหวั ใจ จนคราวนีก้ ลายเป็น
ตัวฉันเองท่ีหลบหน้าเขาหันไปทางอ่ืน บา้ เอย้ ย น่ีฉันเล่น
เกมสจ์ อ้ งตาแพเ้ ขาแลว้ เหรอเนีย้

แม่
โทรศพั ทข์ องฉนั ดงั ขึน้ ทาํ ใหเ้ ฟิ รส์ หยดุ เลน่ กีตารพ์ รอ้ ม
กบั ฉนั ท่ีรบี เอาโทรศพั ทอ์ อกมากดรบั อีกทาง
เนย “สวสั ดีคะ่ ”
แยม “หมา่ มา้ แยมอยากไปเท่ียวสวนสนกุ คะ่ ”
เนย “หืม สวนสนกุ ท่ีไหนคะ”
แยม “ท่ีอยใู่ นทีวีคะ่ แยมเหน็ ในทีวี นะคะๆๆๆ”
ฉนั หยิบโทรศพั ทอ์ อกมาดู พรุง่ นีเ้ ป็นวนั เสารด์ ว้ ย หรอื
วา่ ฉนั จะพาเธอไปเท่ียวแลว้ ชวนบมี ไปดว้ ยดนี ะ
เนย “ไดค้ ะ่ งนั้ พรุง่ นีห้ มา่ มา้ ไปรบั หนนู ะคะ”
แยม “เยๆ้ ๆๆ ไดค้ ่ะ งั้นแยมไปบอกคุณยายก่อนนะ
คะ”
เนย “คา่ พรุง่ นีเ้ จอกนั นะคะ”

132

ฉนั กดวางสายพรอ้ มกดโทรศพั ทห์ าบมี ตอ่ ทนั ที
บมี

บีม “วา่ ไงมงึ ”
เนย “มึงพรุง่ นีก้ ไู ปรบั แยมไปเท่ียวอ่ะ มงึ ไปเป็นเพ่ือน
กหู นอ่ ยดิ”
บีม “พรุง่ นีก้ ไู มว่ า่ งวะ มงึ ไมไ่ ดบ้ อกลว่ งหนา้ อะ่ ”
เนย “ไมเ่ ป็นไรๆ แยมเพ่ิงโทรมาบอกวา่ อยากไป เด๋ียว
กไู ปกบั ลกู เอง”
บมี “เสียดายจงั กอู ยากไปดว้ ย”
เนย “โทษใครได้ มงึ ไมว่ า่ งเอง ฮ่าๆ ”
ฉันคยุ กบั บีมนิดหน่อยแลว้ ก็วางสายกนั ไป จากนนั้ ก็
เดินกลบั เขา้ ไปน่งั ท่ีโซฟาเหมือนเดมิ
เฟิรส์ “จะไปเท่ียวเหรอ”
เนย “แอบฟังฉนั คยุ โทรศพั ทเ์ หรอ”
เฟิรส์ “ไมต่ อ้ งแอบก็ไดย้ ินเถอะ”
เนย “ฮ่าๆ พอดนี อ้ งแยมอยากไปเท่ียวสวนสนกุ อะ่ ”

133

เฟิรส์ “เนยจะไปรบั แลว้ กลบั วนั ไหนอะ่ ”
เนย “ทาํ ไมฉนั ตอ้ งบอกนายดว้ ย”
เฟิรส์ “เออ่ ออ่ เฟิรส์ ดขู ่าวพยากรณอ์ ากาศเขาบอกว่า
อีกสามวนั ฝนจะตกหนกั มาก”
เนย “มะรนื ฉนั ก็กลบั แลว้ เถอะ”
เฟิรส์ หลดุ ยิม้ ออกมาทนั ที น่ีเขาหลอกถามฉนั สนิ ะ
เฟิรส์ “หๆึ ”
เนย “น่ีนายหลอกฉนั เหรอ!”
เพีย๊ ะ!
ฉนั ยกมือขนึ้ ไปตที ่ีแขนเขาเตม็ ๆ
เฟิรส์ “โอ๊ย! เปลา่ นะ เฟิรส์ ดพู ยากรณม์ าจรงิ ๆ”
เพีย๊ ะ! เพีย๊ ะ!
เนย “ชิ ใครเช่ือก็บา้ แลว้ ยะ”
เฟิรส์ “เจ็บๆ โอ๊ยยย”
เนย “วา๊ ยยย”
ตบุ !

134

เฟิ รส์ จบั มือทัง้ สองขา้ งของฉันไวแ้ ละดว้ ยความท่ีไม่
ทนั ระวงั ตวั ทาํ ใหฉ้ ันกับเขาหล่นจากโซฟาลงมาทงั้ คู่ โดยท่ี
เฟิ รส์ คลอ่ มอยขู่ า้ งบนตวั ฉนั เราสองคนสบตากนั เฟิ รส์ ค่อยๆ
ย่ืนมือมาเกล่ียผมท่ีบงั หนา้ ฉนั อยู่ พรอ้ มกบั ค่อยๆกม้ หนา้ ลง
มาใกลฉ้ นั เรอ่ื ยๆ จนฉนั สมั ผสั ไดถ้ งึ ลมหายใจอนุ่ ๆของเขา

ป๊ อก!
เฟิรส์ “โอ๊ยยยย”
เฟิ รส์ รอ้ งขึน้ มาลูบหนา้ ผากท่ีโดนฉันดีดปอยๆ ฮ่าๆ
คดิ มาจะมกุ แบบนีเ้ หรอ ดลู ะครมากไปม่งั เนีย้
เนย “หึ ไปสง่ ฉนั กลบั คอนโดไดแ้ ลว้ ”
เฟิรส์ “หยู ยย คนจะโรแมนติกซะหน่อย”
เนย “ขอโทษนะคะ พอดวี า่ ไมอ่ ินกบั ละครนา้ํ เนา่ ”
เฟิรส์ “เฟิรส์ ดซู ีรยี เ์ กาหลตี า่ งหาก”
เนย “แลว้ ก็ลกุ ขนึ้ ไปไดแ้ ลว้ ไมต่ อ้ งมาเนียนเลย”
เฟิรส์ “แตเ่ ฟิรส์ วา่ อยแู่ บบนีก้ ็ดีนะ”
เขาพดู พลางทาํ หนา้ เจา้ เลห่ แ์ ถมยงั จบั มือทงั้ สองขา้ ง

135

ของฉนั กดลงกบั พืน้ อีกดว้ ย
เนย “ถา้ ไมป่ ลอ่ ย ฉนั ไมร่ บั ประกนั ความปลอดภยั ของ

นายนะ”
เฟิรส์ “ทาํ ไมเหรอ ”
เขาพดู พลางย่ืนหนา้ ลงมาใกลฉ้ นั อีก ฉนั เตรยี มยกเข่า

ขนึ้ ตนี อ้ งชายเขาแตเ่ ฟิรส์ รูท้ นั กดขาของฉนั เอาไวก้ อ่ น
เนย “น่ี!”
เฟิรส์ “หๆึ คดิ วา่ เฟิรส์ รูไ้ มท่ นั เหรอ”
เนย “ปลอ่ ยนะ”
ฉันเร่ิมดิน้ เม่ือรูว้ ่าตัวเองหมดทางสูแ้ ลว้ เพราะเฟิ ร์

สล๊อกเอาไวห้ มด
เฟิรส์ “พดู เพราะๆ”
เนย “ห๊ะ ”
เฟิ รส์ “ก็พูดกับเฟิ รส์ เพราะๆเหมือนเวลาเนยพูดกับ

พ่ีๆอะ่ ”
ฉนั ขมวดคิว้ ทนั ที อารมณไ์ หนของเขาเนีย้ มาส่งั ใหฉ้ นั

136

พดู เพราะๆ
เฟิรส์ “นะครบั พดู ขอดีๆแลว้ จะปลอ่ ยเลย”
เนย “ปลอ่ ย หนอ่ ย คะ่ ”
เฟิรส์ “ไมเ่ อา”
เนย “ปลอ่ ยเนยหนอ่ ย... นะคะ ”
ฉันพดู พลางส่งสายตาวิง้ ๆไปดว้ ย ส่งผลใหเ้ ฟิ รส์ เผย

รอยยิม้ หวานออกมาทนั ที

137

09

แยม “หมา่ มา้ คา่ าาาาา”
ทันทีท่ีฉันจอดรถหนา้ บา้ นเด็กตาแป๋ วมัดผมสองจุก
ใส่เสือ้ แขนยาวสีแดงกระโปรงเอี๊ยมยีนสแ์ ละหมวกรูปชา้ งสี
เขียว เออ่ อะไรคอื ความเขา้ กนั ของการแตง่ ตวั
เนย “ใครแตง่ ตวั ใหค้ ะ”
แยม “แยมเลือกเองคะ่ ไมส่ วยเหรอ”
เนย “สวยคา่ เขา้ บา้ นกนั ก่อนนะ”
ฉันอุ้มแยมเดินกับเข้าไปในบ้านเจอแม่กําลังน่ังดู
โทรทศั นอ์ ยทู่ ่ีโซฟา
เนย “น่ีเขาเลอื กชดุ เองเลยเหรอ”
แม่ “ต่ืนเตน้ ต่ืนตงั้ แตต่ หี า้ ”
แยม “คณุ ยายยย”
เขาหนั ไปทาํ หนา้ มยุ่ ใสค่ ณุ ยายท่ีแซวเขา
เนย “ฮา่ ๆ งนั้ เก็บของเสรจ็ หรอื ยงั คะ”

138

แยม “เสรจ็ แลว้ คะ่ ”
แยมพดู พลางชีไ้ ปท่ีกระเป๋ าเปข้ องเขา
เนย “โอเค งนั้ ไปขนึ้ รถกนั เลยคา่ าา ”
แยม “คณุ ยายอยบู่ า้ นดๆี นะคะ”
แม่ “คา่ ”
แยม “เด๋ยี วแยมซอื้ ขนมมาฝากนะคะ”
แม่ “คา่ ”
แยม “เจอกนั เย็นนีน้ ะคะ”
แม่ “คา่ ”
กว่าจะร่าํ ลาเสรจ็ ตามสไตลน์ อ้ งแยม ฮ่าๆ ฉนั อมุ้ แยม
เดินไปขึน้ รถก่อนจะรดั เข็มขัดเรียบรอ้ ยก็เร่ิมสตารท์ รถไป
สวนสนกุ กนั เลย

เฟิ รส์
เนย “ฮลั โหล”
ฉนั กดรบั โดยท่ีโทรศพั ทเ์ ช่ือมตอ่ บลู ทธู กบั รถเรยี บรอ้ ย
โดยท่ีแยมก็น่งั ฟังอยู่

139

เฟิรส์ “อยไู่ หนครบั ”
เนย “เพ่งิ ออกจากบา้ นอะ่ ”
เฟิรส์ “รบั นอ้ งแยมแลว้ เหรอ”
แยม “รบั แลว้ คะ่ สวสั ดคี ะ่ ”
แยมพดู แทรกขนึ้ มาทนั ทีท่ีไดย้ นิ เฟิรส์ พดู ถงึ ตวั เอง
เฟิรส์ “สวสั ดีคะ่ หนแู ยม”
แยม “น่ีใครเหรอคะ”
เฟิรส์ “ลงุ เฟิรส์ ไงคะ จาํ ไดไ้ หม”
แยม “ลงุ เฟิรส์ ไหนคะ”
เนย “ฮา่ ๆ สงสยั จะลมื ไปแลว้ ”
เฟิรส์ “นอ้ งแยมคะ อยากรูจ้ กั ลงุ เฟิรส์ ไหม”
แยม “อยากคะ่ ”
เฟิรส์ “งนั้ ลงุ เฟิรส์ ขอไปเท่ียวดว้ ยไดไ้ หมคะ”
แยม “ลงุ เฟิรส์ จะไปสวนสนกุ ดว้ ยเหรอคะ”
เนย “ไมม่ ีงานการทาํ หรอื ไง”
เฟิรส์ “วา่ งวนั นีอ้ ีกวนั แลว้ ก็งานยาวเป็นอาทิตยเ์ ลย

140

ลงุ เฟิรส์ ขอไปเท่ียวดว้ ยนะคะนอ้ งแยม”
แยม “ไดค้ ะ่ ”
เนย “ไมไ่ ด”้
แยมหนั มามองหนา้ ฉนั แบบงงๆ
แยม “ทาํ ไมใหล้ งุ เฟิรส์ ไปดว้ ยไมไ่ ดเ้ หรอคะ”
เนย “เออ่ เราไปเท่ียวกนั สองคนก็ไดน้ ่ีคะ”
เฟิรส์ “สงสยั หมา่ มา้ จะกลวั แน่เลยคะ่ ”
เนย “กลวั อะไรของนาย พดู ดีๆนะ”
แยม “กลวั อะไรเหรอคะลงุ เฟิรส์ ”
เฟิรส์ “กลวั วา่ จะตก หลมุ ..”
เนย “จะไปดว้ ยก็ไป พดู มากอยไู่ ด”้
ฉันรีบพดู แทรกขึน้ ทนั ทีก่อนท่ีเขาจะพดู อะไรแปลกๆ

ใหล้ กู ฉนั ฟัง
เฟิ รส์ “ฮ่าๆ แวะมารบั หน่อยสิจะไดไ้ ม่ตอ้ งเอารถไป

หลายคนั ”
เนย “เร่อื งเยอะ”

141

เฟิรส์ “นะครบั นะๆๆๆ”
เนย “สง่ โลมา”
แยม “โลมาท่ีไหนเหรอคะ ”
แยมถามขึน้ ทาํ เอาเฟิ รส์ ขาํ ไม่หยุด ส่วนฉันน่ีหันไป
มองลกู สาวดว้ ยความเอ็นดู
เนย “หมา่ มา้ พดู ผิดคะ หมายถึง โลเคช่นั ”
แยม “ออ่ ออออออออออ”
เฟิรส์ “สง่ ไปใหท้ างไลนแ์ ลว้ นะครบั ”
เนย “โอเค”
ฉันกดวางสายแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าดู
โลเคช่ันท่ีเขาส่งมาให้ ดีนะท่ีมันเป็นทางผ่านไปสวนสนุก
พอดี ฉันใชเ้ วลาขบั รถประมาณช่วั โมงครง่ึ ก็ถึงบา้ นท่ีเขาส่ง
โลเคช่นั มาให้ เป็นบา้ นเด่ียวสองชนั้ หน่ึงหลงั และมีบา้ นชนั้
เดียวอีกหน่ึงหลงั ในรวั้ สีขาวแนวเดียวกนั หนา้ บา้ นมีสนาม
หญา้ และตน้ โมกปลกู อยตู่ ามแนวรวั้
Line

142

Noey “ฉนั อยหู่ นา้ บา้ น”

ฉนั ไลนไ์ ปบอกเฟิรส์ พรอ้ มกบั ขยบั ตวั ไปน่งั ฝ่ังดา้ นขา้ ง
คนขบั แทน ไมน่ านเฟิรส์ ในเสือ้ ยืดคอกลมสีขาวพรอ้ ม
กางเกงยีนสข์ าเดฟสีซดี ก็เปิดประตอู อกมาหนา้ บา้ น

ก๊อกๆๆ
เฟิ รส์ เดินมาเคาะกระจกรถฝ่ังฉนั นอ้ งแยมท่ีน่งั อย่บู น
ตกั ฉนั ก็กดลดกระจกรถลง
เฟิรส์ “นอ้ งแยมมม”
แยม “คณุ ลงุ ไปขบั รถสคิ ะ”
ฮ่าๆ ฉันหลุดขาํ ออกมากับความซ่ือของเด็ก เฟิ ร์
สรบี เดนิ ออ้ มไปเปิดประตฝู ่ังคนขบั เขา้ มาทนั ที
เนย “สวสั ดีคะ่ คณุ เฟิรส์ หรอื ยงั คะ”
แยม “สวสั ดีคะ่ ”
เฟิรส์ “สวสั ดคี ะ่ คนสวย เด๋ียววนั นีล้ งุ เฟิรส์ อาสาพาไป
เท่ียวเองนะคะ”

143

แยม “เย้ ไปกนั เลยคา่ ”

สวนสนุก
เฟิรส์ “เหมือนพอ่ แมล่ กู เลยเนาะ”
เฟิรส์ เดนิ มากระซิบขา้ งหฉู นั พลางยมิ้ กรุม่ กรม่ิ ฉนั วา่
เขาตอ้ งรูแ้ น่ๆเลยวา่ ฉนั สยิวทกุ ครงั้ ท่ีเขามากระซิบขา้ งหเู นีย้
แยม “ลงุ เฟิรส์ อยา่ ทาํ แบบนนั้ นะคะ หมา่ มา้ จ๊กั จี”๊
เฟิรส์ “หๆึ นอ้ งแยมอยากเลน่ อะไรคะ”
แยม “มา้ หมนุ คะ่ ”

Frist Talk
เด็กนอ้ ยชีไ้ ปท่ีมา้ หมุนพลางส่งยิม้ หวานมาให้ นอ้ ง
แยมตัวจริงหน้าเหมือนเนยมากเลยครับ เหมือนเนย
ยอ่ สว่ นลงมาเลยละ่
เฟิรส์ “ไดเ้ ลยครบั ไปกนั เลย”
หลงั จากนนั้ ก็สนกุ สนานกนั ใหญ่เลยครบั ทงั้ เนย ทงั้

144

แยม ผมรูส้ ึกเหมือนผมมาเป็นผูป้ กครองเด็กๆซะมากกว่า
เนยตามใจแยมทกุ อยา่ งไมว่ า่ จะอยากไดห้ รอื อยากเลน่ อะไร

แยม “หมา่ มา้ หนขู ออีกรอบไดไ้ หมคะ”
เนย “เราเลน่ มาสองรอบแลว้ นะคะ ”
แยม “นา้ ๆๆ ลงุ เฟิรส์ ขา ”
แยมพดู พลางเกาะขาแถมทาํ ตาวงิ้ ๆสง่ มาใหผ้ มดว้ ย
ครบั เจอแบบนีก้ ็ใจละลายสิครบั ผมย่งิ หลงเดก็ อยดู่ ว้ ย
เนย “แตห่ ม่ามา้ เหน่ือยแลว้ น่ีคะ ขอเติมพลงั หน่อยได้
ไหมคะ”
เนยพดู พลางทาํ หนา้ ออดออ้ นใส่ลกู ผมเพ่ิงรูน้ ะครบั
ว่าเนยขีอ้ อ้ นขนาดนีด้ ว้ ย นอ้ งแยมเดินเขา้ ไปหอมแกม้ ซา้ ย
หอมแกม้ ขวา แถมจ๊บุ ปากเตมิ พลงั ใหอ้ ีก
เนย “ช่ืนจายยยยยย”
แยม “ไปกนั คะ่ ”
หลังจากท่ีพาสองแม่ลูกตระเวนเล่นเคร่ืองเล่นกัน
อยา่ งสนกุ สนานแลว้ ผมก็พาทงั้ สองคนเขา้ มาน่งั พกั ท่ีศนู ย์

145

อาหาร
เนย “น่ีนา้ํ คะ่ อ๊ะ แปปนงึ นะคะ”
เนยพยายามเปิดขวดนา้ํ ใหน้ ้องแยมแต่เปิดไม่ออก

ถา้ เป็นผหู้ ญิงปกติก็จะย่ืนมาใหแ้ ลว้ ก็บอกผมว่าช่วยเปิดให้
หนอ่ ย แตเ่ ธอกลบั พยายามหมนุ จนมือแดงเลยครบั

เฟิรส์ “เปิดไมอ่ อกก็เอามาน่ี อ๊ะ แคน่ ีเ้ อง”
เนย “ยงุ่ ”
ผมดึงขวดน้ํามาเปิ ดให้แทนท่ีเธอจะขอบใจกัน
หืม้ มมม น่าหม่นั เขีย้ วจริงๆ ส่วนนอ้ งแยมก็น่ังเขีย้ วไก่ตุย้ ๆ
อยา่ งเอรด็ อรอ่ ย
เฟิรส์ “วนั นีส้ นกุ ไหมคะ”
แยม “สนกุ คะ่ ลงุ เฟิรส์ พาแยมไปเท่ียวอีกนะคะ”
เฟิรส์ “ไดเ้ ลยคะ่ ถา้ ลงุ เฟิรส์ วา่ งจะพาไปบอ่ ยๆนะคะ”
เนย “ลงุ เฟิรส์ งานยงุ่ คะ่ ไวเ้ ราไปกนั เองก็ไดน้ ะ”
เธอพูดแทรกขึน้ มา ส่วนน้องแยมก็ทาํ หน้าจ๋อยลง
ทนั ที

146

แยม “ลุงเฟิ รส์ ก็งานยุ่งเหมือนป๊ ากับมา้ อีกคนด้วย
เหรอคะ”

เนย “เออ่ ..”
เนยเงียบลงทันที ส่วนผมหนั ไปลบู หวั นอ้ งแยมเบาๆ
พลางพดู กบั เด็กนอ้ ย
เฟิ รส์ “หม่ามา้ งานยุ่งเพราะว่าตอ้ งทาํ งานหาเงินให้
นอ้ งแยมไปโรงเรยี นแลว้ ก็กินขนมไงคะ”
แยม “คณุ ยายบอกนอ้ งแยมทกุ วนั คะ่ ”
เฟิ รส์ “นอ้ งแยมตอ้ งใหเ้ วลาหม่ามา้ ขยนั ซะสองสามปี
นะคะ ต่อไปหม่ามา้ ก็จะมีเงินเยอะๆมาอยู่กับนอ้ งแยมไม่
ตอ้ งทาํ งานแบบนีต้ ลอดเวลาไงคะ”
แยม “จรงิ ๆเหรอคะ แคส่ องสามปีเองเหรอ”
เฟิรส์ “ใชค่ ะ นอ้ งแยมอดทนไดไ้ หมคะ”
แยม “ไดค้ ะ อดทนคะ”
เด็กนอ้ ยหนั มาส่งยิม้ หวานใหก้ บั ผมและเนย ก่อนจะ
หนั ไปเคีย้ วไกต่ อ่ เนยหนั มาขมวดควิ้ มองหนา้ ผม แตก่ ็ไมไ่ ด้

147

พดู อะไรออกมา
เฟิรส์ “มองหนา้ เฟิรส์ ไมอ่ ่ิมหรอกนะ”
ผมแกลง้ พดู แซวพลางส่งยิม้ หวานไปให้ เนยก็หนั ไป

สนใจกินขา้ วตรงหนา้ แทน
เฟิรส์ “เด๋ยี วเนยไปไหนตอ่ ”
เนย “ก็ไปสง่ นายแลว้ ก็กลบั บา้ นไง”
เฟิรส์ “กลบั นครปฐมเหรอ”
เนย “ใช่ ทาํ ไม”
เฟิรส์ “ป่านนีแ้ ลว้ กวา่ จะถงึ บา้ นก็ค่าํ แลว้ นะ”
เนย “ก็ฉนั นอนท่ีบา้ นไง”
เฟิรส์ “เฟิรส์ ขบั รถไปสง่ ”
เนย “ไมเ่ ป็นไรจะเวยี นไปเวียนมาทาํ ไม”
เฟิรส์ “โคตรดอื้ ”
ผมพดู พลางเอานิว้ จิม้ หนา้ ผากเธอเบาๆ
แยม “ฮา่ ๆ หมา่ มา้ ดือ้ ๆๆๆ”
เนย “ชิ”

148

เราพากนั เดินกลบั ไปท่ีรถระหว่างทางท่ีเดินกนั อย่ผู ม
เห็นนอ้ งแยมมองไปท่ีตุ๊กตาหมีตัวใหญ่สีนา้ํ ตาลตัวนึงอยู่
ตลอด ทงั้ ตอนขามาและขากลบั สงสยั จะอยากไดแ้ ตไ่ ม่กลา้
บอกแมแ่ นๆ่ เลย

เฟิ รส์ “เด๋ียวสาวๆไปรอท่ีรถกันก่อนนะคะ เฟิ รส์ ไป
หอ้ งนา้ํ แป๊ ปนงึ นะ”

เนยพยกั หนา้ รบั แลว้ เดินไปท่ีรถกบั นอ้ งแยมสว่ นผมก็
หนั หลงั เดินไปทางรา้ นตกุ๊ ตาฝ่ังตรงขา้ ม

Noey Talk
ฉนั กบั นอ้ งแยมเดนิ มาน่งั รอเฟิรส์ อยใู่ นรถประมาณ
สบิ นาที แตก่ ็เจา้ ตวั ก็ไมก่ ลบั มาซะที
เนย “วนั นีส้ นกุ ไหมคะ”
แยม “สนกุ มากๆเลยคะ่ วนั หลงั เราชวนลงุ เฟิ รส์ มาอีก
นะคะ”
เนย “แยมชอบลงุ เฟิรส์ เหรอคะ”
ถึงแยมจะเป็นเดก็ น่ารกั คยุ แก่ง แตก่ ็ไมใ่ ช่ทกุ คนท่ี

149

แยมจะเลน่ ดว้ ยหรอื ยอมใหอ้ มุ้ ผใู้ หญ่บางคนท่ีแยมไมช่ อบก็
จะไม่ยอมแมก้ ระท่งั ยกมือไหว้ และต่อใหต้ ีแยมยงั ไงแยมก็
ยอมตายอยู่ตรงนั้นเลยจริงๆนะ เขาเป็ นเด็กหัวแข็ง
พอสมควรและฉนั ก็ไมร่ ูเ้ หมือนกนั วา่ เขาใชอ้ ะไรในการตดั สิน
ทงั้ ๆท่ีเขายงั เด็กมากขนาดนี้

แยม “ลงุ เฟิรส์ นา่ รกั คะ่ ”
ก๊อกๆๆ
แยม “กรดี๊ ดดด พ่ีหมี!”
ฉันกับแยมหันไปทางกระจกรถเจอหมีตวั ใหญ่กาํ ลงั
เกาะกระจกรถอยู่ ส่วนแยมน่ีไม่ตอ้ งพูดถึงค่ะ กรีด๊ ออกมา
เลยละ่
เฟิรส์ “จ๊ะเอ”๋
แยม “ลงุ เฟิรส์ ! หมา่ มา้ เปิดประตใู หห้ นอ่ ยคะ่ ”
ฉันเปิ ดประตูให้แยม เด็กน้อยรีบกระโดดเข้าไป
หาเฟิ รส์ ท่ียืนกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์อยู่ ตุ๊กตาตัวนั้น
น่าจะสงู เกือบจะเทา่ ฉนั ไดม้ ่งั ไมต่ อ้ งพดู ถงึ แยมนะวา่ จะอมุ้

150