ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ซีแกน...เจา้ เองหรอกรึ ขา้ ...ไม่นึกว่าจะเจอเจา้ ดว้ ยซ้า” นยั น์ตาสีเขียวเบิกโพลงข้ึน
ก่อนเขาจะรีบปรับสีหนา้ เป็ นปกติ พูดเบา ๆ เสียจนเหมือนพูดกบั ตวั เองมากกวา่ ก่อน
จะหนั ไปชายตาไล่นางตน้ ห้องท่ีกม้ หนา้ สงบคาให้ออกไปจากการสนทนาของเขากบั
หญิงสาว
“พระองค.์ ..จะเสด็จไปไหนแต่เชา้ ตรู่เช่นน้ีหรือ เพคะ” ใบหนา้ สวยมองอยา่ งฉงน
ใจ เม่ือเจา้ ชายหนุ่มอยใู่ นชุดเดินทางพร้อมกบั เส้ือคลมุ สีเขียวเขม้
“หึ...จะไปไหน ขา้ ตอ้ งรายงานคนท่ีย่ายีจิตใจขา้ ดว้ ยง้นั รึ” รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏบน
หน้าชายหนุ่ม แมเ้ ขาจะไม่ได้โกรธเคืองสาวน้อยตรงหน้า แต่ก็นึกสนุกอยากแกลง้
ใบหน้าหวานที่ตอนน้ีฉายแววรู้สึกผิดออกมาไดอ้ ย่างชดั เจนอยู่แลว้ ให้หม่นลงไปได้
อีก
“ไดโ้ ปรด องคช์ าย ทรงพระราชทานอภยั โทษให้หม่อมฉันท่ีบงั อาจกล่าวเช่นน้นั กบั
พระองคด์ ว้ ยเถิดเพคะ หม่อมฉันมิเคยคิดล่วงเกินสิ่งใดไปมากกว่าการไดร้ ับใชฝ้ ่ าบาท
เลยเพคะ” ซีแกนกล่าวตะกุกตะกกั ยอ่ ตวั จนแทบจะคุกเข่าต่อหนา้ บุคคลตรงหนา้ อยา่ ง
ไมก่ ลา้ สบตา
“รับใช้ข้า…ข้าเองก็ต้องการเช่นน้ันเช่นกัน เอาเถอะ…เจ้าหามาข้าด้วยเพราะเจ้า
ตอ้ งการคืนของไร้ประโยชน์พรรค์น้นั ใช่หรือไม่” โลกิเชยใบหน้างามให้หันข้ึนมา
สบตากบั เขา พยกั พเยดิ ไปหาเส้ือคลมุ ขนสัตวท์ ่ีหญิงสาวกอดไวแ้ นบตวั
“คะ คือ…เพคะ พระองคท์ รงกรุณาเมตตาหม่อมฉนั หม่อมฉนั จึงคิดวา่ ควรนามาคืนให้
พระองคด์ ว้ ยตวั เองเพคะ” ซีแกนถอยออกจากนิ้วมือเรียวยาวท่ีสัมผสั ปลายคางของเธอ
ก่อนจะรีบถวายเส้ือคืน
51
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เช่นน้นั …ช่วยรับใชข้ า้ อีกอยา่ งสิ เอามนั ไปวางไวใ้ นหอ้ งขา้ ที” โลกิยกยิม้ ข้ึนอยา่ งเจา้
เลห่ ์
“พะ เพคะ?” ซีแกนเบิกตากวา้ ง มองซา้ ยขวาเลิ่กลก่ั เม่ือไม่เห็นนางตน้ หอ้ งเสียแลว้
“ไม่ไดง้ ้นั รึ ไหนเจา้ บอกตอ้ งการรับใชข้ า้ ไง” นัยน์ตาสีมรกตฉายแวววิบวบั เจา้ เล่ห์
เหลือร้าย
“เพคะ องคช์ าย” ซีแกนรับคา กม้ หนา้ งุดขณะที่กา้ วเทา้ เขา้ ไปในหอ้ งบรรทมสีอึมครึม
ขององคช์ าย ใบหน้าร้อนผ่าวข้ึนมาแมว้ ่าเธอจะเป็ นสาวรับใชอ้ งคร์ าชินีแต่การเขา้ มา
ในหอ้ งส่วนพระองคข์ ององคช์ ายน้นั …ช่างน่าอึดอดั ใจนกั
ปัง!! เสียงปิ ดประตูตามหลงั ทาเอาหญิงสาวสะดุง้ เฮือก
“องคช์ ายเพคะ!” ซีแกนเบิกตากวา้ งมองเจา้ ชายหนุ่มท่ีสาวเทา้ ยาวเขา้ มาหาเธอ
“วางใจเถอะ…หากขา้ คิดจะล่วงเกินเจา้ ขา้ คงเรียกตวั เจา้ มารับโทษทณั ฑ์ในห้องน้ี
ต้งั แต่คืนท่ีเจา้ ปฏิเสธขา้ แลว้ …ซีแกน” น้าเสียงที่เรียกชื่อเธอต่อทา้ ยน้นั พร่าและเบา
อยา่ งมีความหมาย
“เอาล่ะ…ขา้ แกลง้ เจา้ จนสมใจแลว้ ขา้ มีธุระตอ้ งออกนอกวงั หลายวนั หากท่านแม่ถาม
เจา้ ก็บอกนางไปเช่นน้ี เขา้ ใจม้ยั ?” โลกิพ่นลมหายใจเบา ๆ ผ่อนอารมณ์ที่ในบดั น้ีเขา
และนางไดอ้ ยู่กนั ตามลาพงั …ในห้องของเขา แต่เขา...ตอ้ งอดเปร้ียวไวก้ ินหวาน เขา
ตอ้ งค่อย ๆ ทาตามแผนของตวั เองให้เรียร้อยเสียก่อน ไวเท่าความคิด เจา้ ชายหนุ่มกา้ ว
ขายาว ๆของตนหายวบั ออกไปทนั ทีก่อนที่ซีแกนจะไดพ้ ดู อะไร
ชายหนุ่มผูข้ ้ึนช่ือว่าเป็นหัวหน้าหน่วยองครักษเ์ หย่ียวแดงในองคก์ ษตั ริยโ์ อดิน
สวมหมวกเหล็กสีแดงฉ่านที่สยายปี กไปดา้ นขา้ งราวกบั เหย่ียวข้ึนบนศีรษะของตน
52
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
พร้อมกบั เหล่าหน่วยองครักษช์ ุดสาหรับการลาดตระเวนของเขา ก่อนจะเดินกา้ วออก
จากคอกมา้ ไปท่ีตน้ สะพานไบฟรอสท่ีบดั น้ีมีเหล่าครอบครัวของเหล่าทหารยืนรวมกนั
เป็ นกลุ่มเพื่อรออานวยชยั ให้พวกเขาเดินทางกลบั มาไดอ้ ยา่ งปลอดภยั รวมไปถึงสาว
งามท่ีมีเรือนผมแตกต่างกบั ชาวแอสการ์ดที่เขาหมายปองต้งั แต่หลายปี ก่อน และนน่ั ก็
ทาใหธ้ ีโอริคยมิ้ กวา้ งอยา่ งยนิ ดี
“ขอเทพโอดินโปรดคุม้ ครองให้การเดินทางของเจา้ ราบร่ืนและกลบั มาอยา่ งปลอดภยั
ขอให้เจ้าเดินทางโดยสวสั ดิภาพ” มือเรียวเล็กของหญิงสาวบรรจงผูกริบบิ้นสีขาว
สะอาดตาลงบนขอ้ มือหนาของชายหนุ่มขณะที่เธอเอ้ือนเอ่ยคาท่ีเธอกล่าวกบั เขาทุก
คร้ังท่ีออกไปลาดตะเวน
“แน่นอน ขา้ ตอ้ งกลบั มาหาเจา้ ซีแกน” นัยน์ตาสีน้าตาเขม้ สบกบั นัยน์ตาสีฟ้าสว่าง
อยา่ งอบอนุ่ ทนั ใดน้นั ภาพความฝันเมื่อคืนก็แวบเขา้ มาในความคิดหญิงสาว ท้งั เลือดท่ี
อาบไปทวั่ ร่างของชายหนุ่ม ท้งั ความเยน็ เหยยี บจากน้าแขง็ ท่ีทาใหข้ ยบั กายแทบไม่ได้
ความหนาวเหนบ็ ที่ทาเอาเธอร่างสะทา้ นข้ึนมาอยา่ งใจเสีย
“ซีแกน...ซีแกน” มือทีเตม็ ไปดว้ ยรอบแผลลบู ใบหนา้ สวยอยา่ งเรียกสติ
“อ๊ะ! ขา้ ขอโทษ ธีโอริค ขา้ คงเป็ นห่วงเจา้ มากไปหน่อย” ริมฝี ปากสีชาดยิม้ ใหก้ บั ชาย
หนุ่มตรงหนา้ กลบเกล่ือนความรู้สึกกงั วลท่ีมนั กาลงั เอ่อลน้ ท่วมใจหญิงสาว
“ขา้ ตอ้ งเดินทางแลว้ ...แต่อยา่ ไดก้ งั วล ขา้ จะรีบกลบั มา” ธีโอริคพดู อยา่ งอ่อนโยน ก่อน
เขา้ จะค่อยกม้ ลงมาร่างบาง แนบริมฝีปากชิดกบั ริมฝีปากเอิบอ่ิมชา้ ๆ ก่อนจะคอ่ ยๆถอน
ออกอยา่ งนุ่มนวล
53
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“อืม ขา้ เชื่อใจเจา้ ทาหนา้ ที่ของเจา้ ให้ดีท่ีสุดและหมนั่ ดูแลตวั เองดว้ ย” ซีแกนกระแอม
ก่อนพูดดว้ ยน้าเสียงจริงจงั ท้งั ๆ ที่มือเล็ก ๆ ของเธอแทบอยากจะร้ังเส้ือคลุมของชาย
หนุ่มท่ีปลิวไสวเอาไวข้ ณะท่ีเขากระโดดข้ึนหลงั อานมา้ คู่ใจ ไม่รู้เหตุอนั ใด ทาไมเธอ
รู้สึกใจหายเหลือเกินราวกบั จุมพิตจากคู่หม้นั ของเธอน้นั เป็ นจูบสุดทา้ ย นัยน์ตาสีฟ้า
มองตามแผ่นหลงั ของชายหนุ่มที่ค่อย ๆ ห่างออกจากตามเส้นทางสะพานสีรุ้ง โดยท่ี
เธอไม่รู้เลยวา่ ตวั เธอกาลงั ถูกจบั จอ้ งดว้ ยใครบางคนท่ีเขาเองก็กาลงั จะออกไปทาตาม
แผนการของเขาเองเช่นกนั
54
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
Kneel before your king…
เสียงโลหะปะทะกนั ดงั ลน่ั จากลานประลอง แสงแปลบปลาบจากการปะทะของ
ดาบยาวขณะท่ีฝ่ ุนตลบคลุง้ ไม่แพเ้ สียงประชาชนที่เขา้ มาชมการประลองต่างร้องส่ง
เสียงเชียร์ลน่ั กันอย่างคร้ืนเครงไปหมด หญิงสาวผมดาที่บดั น้ีรวบผมยาวตวั เองไป
ดา้ นหลงั สะบดั ดาบในมือลงไปท่ีคู่กรของนางอยา่ งไม่ปราณี ทาเอาชายหนุ่มในสนาม
เซถลารีบต้งั โล่ข้ึนมารับการโจมตีแทบไม่ทนั เรียกเสียงเฮลนั่ ของผูช้ มท่ีเขา้ มาดูการ
ประลองของนกั รบสาวชาววลั คีรีผูโ้ ด่งดงั ที่เมื่อเธอข้ึนประลองคราวใด ทว่ั ท้งั สนาม
ไปดว้ ยผูค้ นท้งั หญิงชายและเด็ก ๆ ท้งั หลายท่ีชื่นชมท้งั ความงามและแข็งแกร่งของ
นกั รบสาว
“เจา้ ตอ้ งฝึ กอีกมาก ก่อนที่คิดจะประลองกบั ขา้ นะ!” ซิฟประกาศกอ้ งเสียงห้าวหมนุ ตวั
กระโดดข้ึนท่ีสูงก่อนจะฟาดดาบลงกบั โล่ของชายหนุ่มท่ีบดั น้ีไดแ้ ต่ชนั โล่ข้ึนรับไม่รู้
ว่าดาบของเขากระเด็นหายไปทางไหนต้งั แต่เม่ือไหร่แลว้ ก่อนโล่จากเหล็กกลา้ นน่ั จะ
ลนั่ แตกเปรี๊ยะออกเป็นสองเสียง เศษเหล็กชิ้นเลก็ ๆเฉียดใบหนา้ สาวชาววลั คีรีเกิดรอย
แผลบนแกม้ นวล เสียงระฆงั ดงั ลนั่ ขา้ งสนามก่อนกรรมการจะประกาศให้ซิฟเป็ นผู้
ชนะอยา่ งไม่มีขอ้ สงสัยหรือขดั แยง้ ใด ๆ ดอกไมแ้ ละผา้ แพรสีสวยต่างถูกโยนลงมาใน
สนามอยา่ งยินดีในชยั ชนะของนกั รบสาวผูแ้ ขง็ แกร่งแห่งแอสการ์ดอีกคร้ัง หญิงสาว
ผ่อนลมหายใจให้เป็นปกติ ยิม้ กร่ิมในชยั ชนะของตน ขณะที่โบกมือใหก้ บั เหล่าเด็ก ๆ
ที่ตอนน้ีส่งเสียงเฮลน่ั พร้อมโยนดอกไมล้ งมาในสนามก่อนท่ีเธอเดินกลบั เขา้ มาใน
ส่วนที่พกั ท่ีบดั น้ีเพ่ือนสาวของเธอกาลงั นง่ั ยิม้ อย่างยินดี เสียงโห่ร้องกึกกอ้ งของเหล่า
ราษฎรน้นั ทาให้เธอเดาไดไ้ ม่ยากว่าเพื่อนเธอไดช้ ยั ชนะอีกคร้ังเป็ นแน่แท้ มือเล็ก ๆ
ของซีแกนถืออ่างน้ามนตท์ ี่เรืองแสงสีทองเล็กนอ้ ยในชุดแพรสีฟ้าสดใส ผมเปี ยยาวสี
55
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เงินยวงประดบั ดวงหน้าหวาน ซีแกนมกั มาท่ีลานประลองเสมอเพื่อดูแลอาการของ
เหล่านกั รบท่ีบาดเจบ็ จากการประลองจึงไม่แปลกใจท่ีเหล่าบุรุษแมจ้ ะพ่ายแพใ้ นสนาม
ก็ไมเ่ สียใจมากที่ไดร้ ับการปลอบใจจากทา่ นหญิงซีแกน
“ซีแกน...ขา้ ชนะมาล่ะ” ซิฟเดินเขา้ ไปนั่งขา้ งเพื่อนรัก ทิ้งดาบและโล่ออกไปพน้ ตวั
ก่อนจะปลดยางรัดผมออกปล่อยใหผ้ มดาขลบั ทิง้ ตวั ลงมาบนใบหนาั งามอีกคร้ัง
“ขา้ ตอ้ งแสดงอาการประหลาดใจดว้ ยหรือเปล่า” ซีแกนส่ายหน้ายมิ้ ๆ ซิฟแมว้ ่าจะได้
ช่ือว่าเป็นสตรีผูช้ ่าชองในการศึกหากแต่นางก็ยงั ยินดีทุกคร้ังกบั ชยั ชนะที่ไดร้ ับ นาผา้
ชุบน้ามนตศ์ กั ด์ิสิทธ์ิท่ีเธอร่ายเวทยร์ ักษาบาดแผลเตรียมมาเชด็ ลงบนใบหนา้ ของเพ่อื น
สาว เปลวสีทองระยบั บนใบหนา้ สวยก่อนรอยแผลน้นั จะค่อยๆจางลงไป
“เจา้ น่ะนะ ชอบทาตวั เองให้บาดเจบ็ แลว้ ดูสิ ใครตอ้ งคอยดูแลเจา้ ” ริมฝี ปากสีชาดบ่น
เบา ๆ ให้กบั เพ่ือนคนงามท่ีดูห้าวหาญนกั ไม่แปลกใจเลยเหตุใด องคร์ าชินีจึงอยากได้
นางมาเป็นพระสุณิสาในพระองคน์ กั
“ก็เจา้ น่ะสิ! ใครจะดูแลขา้ ไดม้ ากเท่าเจา้ อีก ชกั ไม่อยากให้เจา้ แต่งงานกบั ธีโอริคแลว้ สิ
แบบน้ีแย่งเพื่อนไปจากขา้ ชดั ๆ”ซิฟกอดอกพูดตรง ๆ เฉกเช่นทุกคร้ังแต่เมื่อเธอมอง
ใบหนา้ หวานที่ส่ายหนา้ ยมิ้ ๆน้นั เธอก็รู้สึกถึงความกงั วลที่ส่งผา่ นมาทางสายตาคู่น้นั
“เอ่อ…ขา้ ไม่ไดห้ มายความตามที่พูดจริง ๆ เช่นน้นั หรอกนะ ไม่ใช่สิ…ขา้ หมายความ
ตามน้นั จริง ๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าขา้ ไม่ไดย้ ินดีท่ีเจา้ แต่งงานหรอกนะ เจา้ อยา่ เขา้ ใจขา้ ผิดนะ
ซีแกน” สาวงามผมสีนิลพดู ตะกกุ ตะกกั ดึงมือเพื่อนรักอยา่ งออดออ้ น
“ไม่…ขา้ ไม่ไดค้ ิดมากเรื่องเจา้ กล่าว…ขา้ แค่…กงั วลใจจากการตอ้ งกล่าวลากบั ธีโอริค
เทา่ น้นั ” ซีแกนส่ายหนา้ เล่ียงที่จะพดู ถึงความฝันน่ากลวั เม่ือคืน
56
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“อะแฮ่ม! ซิฟ...ขา้ มี…เรื่องท่ีตอ้ งปรึกษากบั เจา้ …”เสียงกระแอมดงั ข้ึนก่อนท้งั สองสาว
จะหนั ไปเลียวมองคนอยหู่ นา้ ประตู
“อรุณสวสั ด์ิ อศั วนิ โฮแกน” ใบหนา้ งามหนั ไปยมิ้ ทกั ทายกบั ผมู้ าใหม่
“อรุณสวสั ด์ิ ท่านหญิง ขา้ ขอยืมตวั ซิฟสักหน่อยนะ” รอยยิ้มบางเบาที่น้อยคนจะมี
โอกาสไดพ้ บเห็นถูกส่งตรงมาหาทา่ นหญิงงามแห่งแอสการ์ด
“ไวข้ า้ กลบั มาเราไปหาของอร่อยกินกนั นะ ขา้ จะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ซึมเศร้าเด็ดขาด”
นยั น์ตาสีเขม้ มองเพื่อนรักอยา่ งให้กาลงั ใจ ซีแกนยิ้มทกั ทายโฮแกนก่อนเธอจะจุ่มผา้
ขาวลงไปน้ามนต์ เลือดสีจาง ๆ ของซิฟปรากฏวนในอา่ งน้า ชวั่ ครู่ที่เธอมองลงไป ราว
กบั เห็นหนา้ เจา้ ของรอยแผลเป็นใตต้ าน้นั ภายใตเ้ ลือดแดงฉ่านท่ีปรากฏในฝันของเธอ
เม่ือคืน
“โอ.้ ..ขา้ แตเ่ ทพโอดิน โปรดคุม้ ครองธีโอริคดว้ ยเถิด” เสียงหวานไดแ้ ต่พึมพากบั ตวั เอง
เบา ๆ
ร่างสูงของชายหนุ่มท่ีอยใู่ นชุดคลุมสีเขียวเขม้ ปิ ดบงั ใบหนา้ ไวเ้ หลือแค่คร่ึงล่าง
เห็นพียงริมฝี ปากสีซีดที่กาลงั เมม้ บางเฉียบขณะท่ีเขายืนอยู่หนา้ ถ้าที่ขา้ งในมืดมิด ส่ง
กลิ่นฉุนและอบั จนไม่มีสตั วต์ วั ไหนกลา้ ที่จะยา่ งกรายผา่ นบริเวณน่าขนลุกน้นั และเมื่อ
เขาสาวเทา้ เขา้ ไปเพียงแค่ปากถ้า ไฟดวงสีเขียวก็ปรากฏรายลอ้ มถ้าท่ีเยน็ ช้ืนแห่งน้นั
ในทนั ที
“องคช์ ายโลกิ”เสียงห้าวของยกั ษีตนหน่ึงดงั ข้ึน ก่อนจะเกิดเสียงฮือฮาของเหล่ายกั ษ์
ท้งั หลายดงั ข้ึนอยา่ งยนิ ดี พวกมนั คือเหล่าชนอสุราและนางอสุรีที่อยตู่ ามขอบชายแดน
ร่างกายของพวกมนั ไม่ไดต้ วั ใหญ่โตท่ีทรงพลงั แขง็ แรงเฉกเช่นพวกยกั ษน์ ้าแขง็ ซ้ายงั
57
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ใบหน้าอปั ลกั ษณ์ดูน่ารังเกียจก็ไม่ได้เป็ นท่ีหวาดกลัวของชาวแอสการ์ดแอสการ์ด
หลายร้อยปี ก่อนเมื่อคร้ังท่ีกษตั ริยโ์ อดินยงั คงทาสงครามเพื่อสร้างความรุ่งเรืองให้กบั
แผ่นดินแอสการ์ด เหล่าชนแอสการ์ดเร่ิมแผ่ขยายออกมาทว่ั อาณาเขตจนเกิดความ
ขดั แยง้ กบั พวกยกั ษท์ ่ีอยตู่ ามภูเขา ความแร้นแคน้ บงั คบั ให้มนั สังเวยชาวแอสการ์ดเพื่อ
เอาเน้ือ เฉกเช่นเดียวกนั กบั ชาวแอสการ์ดก็เข่นฆ่าเอาคืนดว้ ยความแคน้ ให้กบั คนใน
ครอบครัวจนกระทง่ั ถึงพระกรรณของกษตั ริยแ์ ห่งเกา้ โลก พระองคน์ ากองทพั อศั วิน
ของพระองคอ์ อกตามล่าและขบั ไล่พวกมนั ออกจากดินแดนแอสการ์ด พวกยกั ษพ์ วก
เขาจึงกลายเป็นชนเร่ร่อนต้งั แต่น้นั เป็นตน้ มา และเมื่อคร้ังที่แผ่นดินแอสการ์ดสงบอีก
คร้ังเหล่ายกั ษ์ภูเขาจึงแอบเข้ามาอาศยั ตามขอบชายแดนของแผ่นดินอนั กวา้ งใหญ่
จนกระทงั่ ถึงคราวท่ีพระราชบุตรแห่งกษตั ริยโ์ อดินและพระสหายของพวกเขาออกมา
ผจญภยั และพบกบั พวกมนั เขา้ ธอร์…พระราชบุตรองคโ์ ตผูม้ ีสายเลือดของพระบิดา
เขม้ ขน้ หมายมน่ั ที่ขบั ไล่พวกยกั ษใ์ ห้พน้ จากแผ่นดินแอสการ์ดในทนั ทีแต่พระอนุชา
ของพระองค์กลบั ไม่คิดเช่นน้ัน โลกิเสนอทางเลือกที่สดใสกว่า โดยสร้างอาณาเขต
ให้กบั พวกมนั สาหรับการอยอู่ าศยั แลกกบั การเป็นกาลงั สาคญั เมื่อยามท่ีแอสการ์ดตอ้ ง
การ ซ่ึงแน่นอนการเป็ นชนเผ่าเร่ร่อนไม่มีของขวญั ใดมีค่าเท่ากบั การมีที่อยู่เป็ นหลกั
แหล่ง ดงั น้นั พวกมนั จึงทาสัญญาอยา่ งไม่มีขอ้ ขดั ขอ้ งใด ๆ และเทอดทูนเจา้ ชายองค์
รองของราชวงศ์โอดินไวเ้ หนือหัวและน่ันเป็ นจุดประสงค์หลกั ของโลกิที่เขาเสนอ
ทางเลือกน้ี เม่ือยามที่เขาตอ้ งการกาลงั …เขามีพวกแพะรับบาปน้ีโดยไม่ตอ้ งลงมือเอง
“เทพโลกิทรงพระเจริญย่ิงยืนนาน” เสียงแซ่ซ้องดงั ข้ึนอย่างยินดี เม่ือเหล่ายกั ษต์ วั สี
หม่นไดพ้ บกบั คนที่พวกเขานบั ถือไวเ้ หนือชีวิตของตวั เองอีกคร้ังหน่ึง พระองคไ์ ม่ได้
เสด็จมาท่ีนี่หลายสิบปี แลว้ พวกมันต่างพากนั ย้ือแย่งที่จะไดม้ าหมอบกราบแทบเทา้
เจา้ ชายหนุ่มอยา่ งใกลช้ ิด แน่นอน โลกิไม่ไดท้ าไปดว้ ยความเมตตาหรือเสน่หาในพวก
58
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ยกั ษ์หน้าตาอปั ลกั ษณ์ แต่เขารู้ว่านิสัยของพวกยกั ษภ์ ูเขา หากมนั ไดจ้ งรักพรรคดีกบั
ใคร จะมอบกายถวายชีวติ แด่คนผนู้ ้นั และใยเขาไมค่ วรใชป้ ระโยชนจ์ ากความภกั ดีท่โี ง่
งมของพวกมนั กนั เล่า กาลงั ทพั จะเสริมให้แอสการ์ดสูงข้ึนในยามที่เขาไดข้ ้ึนครอง
บลั ลงั ก์ แมว้ า่ วนั น้ีพระบิดาอาจจะยงั ไม่เห็นดว้ ย แต่วนั ใด ท่ีแอสการ์ดมีภยั นน่ั ละ เจา้
พวกน้ียอมพร้อมจะสละชีพเพื่อเขาและพระบิดาเขาจะต้องปลาบปล้ืมในความ
ปราดเปร่ื องของเขาเป็ นแน่
“องั โบรดา...ขา้ มีงานใหเ้ จา้ ทา” น้าเสียงเรียบ ๆของโลกิดงั ข้ึนขณะมองนางยกั ษีท่ีบดั น้ี
กม้ ตวั ลงแทบเทา้ ของเขา รอยยิม้ เจา้ เล่ห์ค่อย ๆ ปรากฏข้ึนเม่ือเห็นความเคารพท่ีไม่เคย
จางคลายแมผ้ า่ นมาหลายร้อยปี แลว้ ก็ตาม
“ขอพระองคท์ รงรับส่งั มาเลยเพคะ ขา้ พระองคแ์ ละเหลา่ พีน่ อ้ งจะทาตามพระบญั ชาทุก
ประการ” นางยกั ษต์ วั เทาคอ่ ย ๆ เงยหนา้ ข้ึนไปสบพระพกั ตร์ผเู้ ป็นนายเหนือหวั เพ่ือช่ืน
ชมในพระบารมีน้นั นยั น์ตาสีเขียววาบวบั อยา่ งมีเลศนยั ขณะมองเหล่ากองทพั ที่เขาป้ัน
มากบั มือ
“อะไรนะ! หายตวั ไปอีกแลว้ หรอ!”ซิฟเบิกตากวา้ งอยา่ งฉงนใจ พวกเธอทางาน
กนั อยา่ งลบั ๆ คอยจบั ตาดูอยตู่ ลอดแท้ ๆ เจา้ หมอน่ีช่างเจา้ เล่ห์เหลือร้ายจริง ๆ
“ปกติโลกิก็หายตวั จากวงั เป็นประจา ไม่ไดเ้ ป็นที่น่าสังเกตของใครอยแู่ ลว้ ดว้ ย ขา้ ไปท่ี
วิหารนน่ั ก็ไม่พบ” โฮแกนที่ยมิ้ ทกั ทายซีแกนกลบั มาเป็นทหารเสือผเู้ คร่งขรึมดงั เดิม
“เหอะ…ใครมนั จะกลา้ ไปสงสัยล่ะ มีหวงั ไดใ้ ชอ้ านาจความเป็ นเจา้ ชายสั่งโบยขอ้ หา
แส่ไม่เขา้ เรื่องอีกน่ะสิ” ซิฟกรอกตาก่อนจะหันไปมองเพ่ือสาวที่อยหู่ ่างออกไปกาลงั
ขะมกั เขมน้ ในการร่ายเวทยร์ ักษาขอ้ มือท่ีบวมตุ่ยของคู่ตอ่ สูใ้ นสนามประลองเม่ือก้ีของ
59
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เธอ ในขณะท่ีเจา้ หนุ่มนน่ั ทาหนา้ เคลิ้มซะจนน่าทุบสักอกั สงสัยประลองรอบหนา้ เธอ
คงตอ้ งจดั หนกั เสียหน่อย
“เจา้ คิดวา่ ท่ีเจา้ ชายหายตวั ไปจะเก่ียวขอ้ งกบั คืนน้นั ง้นั รึ” ทหารหนุ่มพยกั พเยดิ ไปทางท่ี
ซิฟมองอยู่
“เจา้ ก็รู้จกั อนุชาของธอร์พอ ๆ กบั ขา้ อยา่ งเจา้ หมอนนั่ หรือจะยอมโดนหกั หนา้ ไปง่าย
ๆ แบบน้นั ” ใบหนา้ สวยของหญิงสาวฉายแววกงั วลออกมาเมื่อเป็นเรื่องของเพื่อนรักท่ี
แสนจะมองโลกในแง่ดีของเธอ ซีแกนกบั เธอถูกองคร์ าชินีฟริกกา้ นามาชุบเล้ียงจาก
ชาติชนเผ่าของตน สาหรับหญิงสาวต่างเผ่าพนั ธุ์ท่ีเติบโตมาดว้ ยกนั ซีแกนจึงเป็ นราว
กบั พี่นอ้ งของเธอ และแน่นอนเธอยอ่ มจะเป็นผปู้ กป้องเพอื่ นรักคนน้ีของเธอเอง
60
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Honestly
“ท่านหัวหนา้ ขอรับ ขา้ งหนา้ มีหม่บู า้ นริมเขาอยดู่ ว้ ยล่ะขอรับ” ทหารนายหนุ่มผเู้ ป็นมา้
เร็วของกองลาดตระเวนวิ่งห้อกลบั มารายงานชายหนุ่มท่ีกาลงั ดูแผนที่อยู่บนหลงั ข่ี
อาชานากองลาดตระเวนของเขาไปพ้ืนดินขรุขระของแนวขอบชายแดนท่ีติดกบั ภูเขา
ใหญ่ที่ไร้ซ่ึงแมกไม้ มีเพียงกอ้ นหินเยน็ เหยยี บต้งั ตระหง่านอยตู่ รงหนา้ เทา่ น้นั
“เย่ียมมาก พวกเราเดินทางกันมาถึงขอบชายแดนแล้ว เราจะนาเสบียงส่งให้พวก
ชาวบ้านและพกั กับพวกเขาในคืนน้ี” ธีโอริคประกาศให้กองมา้ ของเขาเก็บเตรียม
สัมภาระให้เรียบร้อย การมาโดยองครักษเ์ หยี่ยวแดงของโอดิน ไม่เพียงแต่เป็ นการ
ลาดตระเวนดูปลอดภยั ของขอบชายแดนเท่าน้นั แต่ยงั เป็ นการนาปัจจยั การดารงชีวิต
ต่าง ๆ ที่พระราชาทรงเป็ นผูม้ อบให้แก่ประชาชนของพระองคใ์ นดินแดนถิ่นทุรกนั
ดานเพ่ือให้สามารถรอดพน้ ช่วงฤดูเหมนั ตท์ ่ียากลาบากน้ีไปไดโ้ ดยผ่านเหล่าตวั แทน
องครักษเ์ ฉกเช่นเขา ดงั น้ัน ธีโอริคจึงถือเป็ นเกียรติยศอย่างย่ิงที่ไดท้ าหน้าที่ท่ีไดร้ ับ
มอบหมายน้ี และเมื่อ...เขาทาภารกิจน้ีเสร็จสิ้นแลว้ เขาจะไดก้ ลบั ไปหาหญิงสาวที่เขา
รัก และไดแ้ ต่งงานกบั เธอเสียที เขาเฝ้ารอเวลาน้ีมาแสนนาน เขายงั จาไดค้ ร้ังท่ีเขาแรก
เห็นหญิงสาวผูง้ ดงามผูไ้ ดช้ ื่อวา่ ท่านหญิง ผมู้ กั อยขู่ า้ งกายองคร์ าชินีอยเู่ สมอ เรือนผมสี
เงินของนางเมื่อยามตอ้ งแสงดวงอาทิตยส์ ะทอ้ นเขา้ นยั นต์ าเขาจนเขาตอ้ งหร่ีตามองดวง
หน้าหวาน ท่ีเผยยิม้ ดว้ ยริมฝี ปากสีชาดอย่างสดใส...เขาตกหลุมรักนางต้งั แต่แรกเห็น
น้าเสียงของนางที่เอ้ือนเอ่ยศพั ทช์ าววงั ที่เขาฟังไม่ค่อยเขา้ ใจเท่าไหร่ก็ช่างไพเราะตอ้ ง
ใจหนุ่มบา้ นนอกอย่างเขานกั ทหารหนุ่มจากดินแดนไกลจึงเร่ิมใฝ่ ฝันการที่จะไดเ้ ป็น
หัวหน้าองครักษ์ นอกจากจะไดร้ ับใชก้ ษตั ริยโ์ อดินดงั่ ความต้งั ใจแรกเร่ิมที่เขา้ มาเป็น
ทหารของเขาแลว้ ยงั เป็นตาแหน่งท่ีเหมาะสมกบั หญิงสาวที่เขาหมายปองอีกดว้ ย
61
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ทหารของพระราชามาแลว้ !!” เสียงยามหน้าหมู่บา้ นประกาศกอ้ งขณะท่ีชายหนุ่ม
กาลงั นึกถึงใบหน้างามที่เขาอยากจะกลบั ไปเจอนางเสียที พร้อมกบั เหล่าชาวบา้ นท่ี
ออกมากนั อยา่ งยนิ ดี เด็ก ๆ พากนั วิ่งไปรอบ ๆ มา้ ของคนตวั สูง ธีโอริคหัวเราะร่าก่อน
จะโดดลงจากหลงั มา เขา้ มาทกั ทายเหล่าเด็กชายเด็กหญิงน้นั ท่ีแมน้ เส้ือผา้ จะโทรมเก่า
เตม็ ที ใบหนา้ มอมแมมไปดว้ ยฝ่ นุ แต่กเ็ ป้ื อนยมิ้ ไปท้งั ดวงตา คร้ังหน่ึงเขาเองกเ็ ป็นหน่ึง
ในเด็กเหล่าน้นั หมู่บา้ นเขาเคยเป็ นหมู่บา้ นชายขอบก่อนที่องคโ์ อดินจะเสด็จแผ่ขยาย
อาณาเขตไปแสนไกลจนเขาไดม้ ีโอกาสไดเ้ ขา้ ถึงสาธารณูปโภคต่าง ๆ และทาให้เขา
และแม่ผูเ้ ล้ียงเขาโดยลาพงั มีความเป็ นอยูช่ ีวิตที่ดีข้ึนนบั ต้งั แต่น้นั มา และเม่ือเขาเห็น
ผา้ คลุมสีทองสว่างจา้ พร้อมกบั พระพกั ตร์ที่มองลงมายงั เขาอยา่ งเปี่ ยมดว้ ยพระเมตตา
เขาสาบานกบั ตวั เอง เขาจะรับใช้องค์ราชันผูน้ ้ีไปจนกว่าชีวิตประตูแห่งเฮลจะเปิ ด
ตอ้ นรับเขา และนนั่ ทาใหเ้ ขามุ่งมน่ั ฝึกฝน ในการเขา้ มาเป็นทหารองครักษ์ จวบจนวนั น้ี
ที่เขาไดข้ ้ึนเป็นหัวหนา้ องครักษข์ องหน่วยและไดต้ ิดตามองคพ์ ระราชาไปทุกหนแห่ง
แมใ้ นยามน้ีแผ่นดินแอสการ์ดจะกลายเป็ นแผ่นดินทองแลว้ ไม่มีศึกสงครามใด ๆ ให้
ตอ้ งเกิดความลาบาก แตก่ ็ยงั มีราษฎรอีกจานวนไม่นอ้ ยที่ทุกขร์ ้อนจากความลาบากของ
ฤดูและพ้ืนท่ีของตน ซ่ึงองค์โอดินทรงเหลียวแล และส่งพวกเขามาดูแลสุขอานา
ประชาราษฎร์อยเู่ สมอ
“ท่านหัวหนา้ องครักษ์ เม่ือขา้ โตแลว้ ขา้ จะเป็ นแบบท่านให้ไดเ้ ลย!” เสียงเด็กชายตวั
เลก็ ๆ ดงั ข้ึน ขณะที่ ธีโอริคกาลงั มอบผา้ ห่มผนื หนา้ ใหก้ บั เหล่าประชาชนท้งั หลาย
“เจา้ ชื่ออะไร เด็กนอ้ ย” ร่างสูงยอ่ ตวั ลงนง่ั คุกเข่าให้เท่ากบั เด็กชาย ลูบรอยเป้ื อนโคลน
ออกจากแกม้ ท่ียมิ้ แทบปริของเดก็ ชาย
“วนิ ซ์ ขอรับ” เด็กชายตอบเสียงฉะฉาน
62
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ดีมาก เจา้ ทหารหนุ่ม! เจา้ จะไดเ้ ป็นทหารท่ีดีแก่องคโ์ อดินเป็นแน่” ธีโอริคทาเสียงเขม้
เช่นท่ีเขาใชก้ บั เหล่าทหารของเขาเรียกเอาเสียงหัวเราะครืนจากเหล่าชายบา้ นท่ีมารับ
ของแจกพากนั อกยมิ้ กบั ภาพที่เห็นไม่ได้
“จะ จริงหรือขอรับ ท่าน” นยั น์ตาสดใสเป็ นประกายของเด็กชายจอ้ งเขา้ ไปนยั น์ตาสี
น้าตาลเขม้ ของชายหนุ่มอยา่ งมีความหวงั
“ขา้ ไม่เคยกล่าวคาเท็จ เอาล่ะ น่ีเป็ นคาส่ังจากหัวหนา้ ของเจา้ ทหารหนุ่ม เจา้ จงรีบนา
เสบียงเหล่าน้ีไปแจกจ่ายให้เหล่าผูพ้ ิการท่ีออกมารับของไม่ไดท้ ี” ธีโอริคส่ังเสียง
เขม้ กล้นั ขาไวเ้ ตม็ ท่ี
“น้อมรับคาสั่งขอรับ!” เด็กชายยกมือข้ึนทาบอกตวั เองโคง้ ศีรษะเล็ก ๆ ลงก่อนจะรีบ
เดินไปยงั รถมา้ ท่ีเสียงใหญ่กวา่ ตวั เขาเสียอีกช่วยแจกชาวบา้ น ธีโอริคมองตาม
ภาพน้นั อยา่ งอ่อนโยน ชกั อยากจะกลบั ไปหาหญิงที่เขารักเสียแลว้ สิ หากไดบ้ ุตรชาย
เขามนั่ ใจเลยวา่ เขาจะเล้ียงบุตรของเขาจะเป็นดง่ั เช่นเขาไดด้ ีแน่นอน...
เจา้ ชายหนุ่มนงั่ เงียบ ๆ อยบู่ นบลั ลงั กห์ ินภายในถ้าท่ีอบั ช้ืน นยั น์ตาสีเขียวยงั จบั
จอ้ งตวั อกั ษรรูนในตาราที่ลอยตวั อยดู่ า้ นหนา้ เขาดว้ ยเวทยโ์ ดยไม่ไดส้ นใจกบั เสียงครืน
เครงของเหล่าพวกอสูรกายท่ีตีกลองร้องราทาเพลงอย่างดีอกดีใจกบั การมาเยือนของ
เขา จนกระทง่ั พ้ืนหินสะเทือนไปรอบ ๆ เล็กน้อยขณะที่ยกั ษต์ นหน่ึงค่อยเขา้ มานอ้ ม
ตวั ลงแทบรองเทา้ หนงั สีดาสนิทของเขายงั มนั เงาวบั แมจ้ ะอยใู่ นถ้าสกปรกน้ีก็ตามที
“ขา้ พระองคเ์ ตรียมเหล่าพ่ีนอ้ งยกั ษไ์ วต้ ามที่พระองคบ์ ญั ชาแลว้ เพคะ เจา้ เหนือหัว” องั
โบรดาเอ่ยอย่างยินดี น้อมร่างกายอนั ใหญ่โตเทอะทะของตนเองไวแ้ ทบเทา้ เจา้ ชาย
หนุ่ม
63
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ดีมาก องั โบรดา อยา่ ทาใหข้ า้ ตอ้ งผิดหวงั เชียว” น้าเสียงเยยี บเยน็ ของเจา้ ชายหนุ่มแฝง
ความร่ืนเริงไวอ้ ยา่ งไมต่ อ้ งปิ ดบงั เฉกเช่นเวลาเขาอยใู่ นพระราชวงั นางยกั ษค์ ่อยๆชนั ขา
นงั่ ข้ึน เงยหนา้ ข้ึนมาสบพระพกั ตร์ของเจา้ ชายหนุ่มที่ตนเทิดทูน
“และเส้ียนหนามน่าราคาญกจ็ ะหายไปจากสายตาขา้ เสียที” โลกิพูดเสียงเห้ียมพึมพากบั
ตวั เองขณะที่นยั น์ตาสีเขียวสวา่ งวาบ
“แน่นอนเพคะ ขา้ พระองค์จะทาทุกวิถีทางเพ่ือให้มีใครขดั ขวางความตอ้ งการของ
พระองคไ์ ด้ และพระนางจะเป็ นนายหญิงของเหล่าชาวยกั ษเ์ ฉกเช่นเดียวกบั ที่พวกขา้
พระองคเ์ ทิดทูนพระองคเ์ ป็ นนายเหนือหัว ฝ่ าพระบาท” สิ้นเสียงขององั โบรดาเหล่า
ยกั ษ์ตวั สีหม่นท้งั หลายต่างก็ร้องกึกกอ้ งอย่างยินดีอีกคร้ังราวกบั ตอ้ งการเฉลิมฉลอง
ใหก้ บั การเลือกคูค่ รองของผเู้ ป็นนายของพวกมนั
64
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
You…her…and I
“ท่านหัวหน้าขอรับ ท่านวางแผนจะไปเท่ียวที่ไหนหลงั แต่งงานกบั ท่านหญิง
แลว้ ขอรับ” นายทหารมา้ เร็วท่ีสนิทกบั ชายหนุ่มที่เต็มไปดว้ ยแผลเป็ น กล่าวข้ึนอยา่ ง
อยากรู้อยากเห็น ขณะท่ีพวกเขาออกมาขี่มา้ ดูความปลอดภยั ของหมู่บา้ นโดยรอบ
“ข้าไม่มีแผนจะไปไหนท้ังน้ัน ขา้ เพิ่งได้เลื่อนข้นั จะให้เสียงานเสียการเพราะการ
แต่งงานไม่ได้ พวกเจา้ ยงั ตอ้ งฝึ กหนกั กบั ขา้ เช่นน้ีไปทุกวนั ” ธีโอริคยกยิ้มมุมปากที่มี
แผลเป็นข้ึนมองลกู นอ้ งคนสนิทอยา่ งรู้ทนั
“หว่า…อะไรล่ะรับ ท่านหญิงจะไม่นอ้ ยใจแยห่ รือขอรับ” ชายหนุ่มโอดโดยเมื่อนึกถึง
แผนการฝึ กของหัวหนา้ เขาเมื่อกลบั ไปที่แอสการ์ด เขาอุตส่าห์มน่ั ใจวา่ จะนอนร่าสุรา
สกั อาทิตยต์ ้งั แต่พระอาทิตยโ์ ด่งจนพระจนั ทร์ข้ึนไปสักอาทิตยแ์ ท้ ๆ
“เจา้ ไม่ตอ้ งเอาท่านหญิงมาอา้ งความข้ีเกียจของเจา้ เลย ทอดด์ อีกอยา่ งซีแกนนางเขา้ ใจ
ขา้ ดี” องครักษห์ นุ่มตบไหล่ลูกน้องคนสนิทดงั อกั่ ก่อนจะเร่งมา้ ให้เดินเร็วข้ึนก่อนท่ี
การสารวจเฝ้ายามจะเป็นเพยี งการขี่มา้ คุยเล่นกนั เท่าน้นั
“ขา้ เปล่านะขอรับ ทะ ท่านหัวหนา้ รอขา้ สิขอรับบบ”ทหารช้นั ผูน้ อ้ ยร้องตามหวั หนา้
ของเขาพลางเร่งฝี เทา้ มา้ ใหท้ นั ผูท้ ี่ออกหนา้ ทิ้งเขาไวต้ ามลาพงั ในขณะที่ดวงตะวนั เริ่ม
เคลื่อนคลอ้ ยลงลบั เหลี่ยมเขา ทอแสงอ่อนๆพร้อมกบั ลมหนาวที่พดั ยะเหยือกกรีด
ผวิ หนงั
“อะไรกนั ขอรับ ท่านธีโอริค รอขา้ ดว้ ยสิขอรับ กลางคืนแบบน้ีมนั น่ากลวั นะขอรับ”
ทอดดต์ ะโกนลนั่ รีบควบมา้ ตามชายหนุ่ม จากบรรยากาศฤดูเหมนั ตท์ ี่เยน็ เหยยี บอยู่แลว้
65
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
จู่ ๆ ความเยน็ ยะเยือกน้นั ก็ดูจะเพ่ิมมากข้ึนเป็นปกติเท่าตวั เขารีบตะบึงมา้ ตามหวั หนา้
เขาไปทนั ที
นยั น์ตาสีเขียวหรี่จบั จอ้ งไปยงั กลุ่มทหารเล็ก ๆ ท่ีกระจายกาลงั กนั รอบหมู่บา้ นราวกบั
กาลงั มองแมลงที่น่าราคาญ โลกิกลบั มาอยู่ในชุมเต็มยศของเขาอีกคร้ัง มงกุฎวาววบั
ดว้ ยเขาสีทองท่ีเขาโงง้ ประดบั อยู่บนศีรษะ ขณะที่ลมหนาวพดั โบกผา้ คลุมสีเขียวให้
ปลิวไสว แวว่ ไดย้ นิ เสียงสนทนาของชายหนุ่มท้งั สองที่อยขู่ า้ งล่างไม่ไกลจากท่ีเขาอยู่
เท่าไหร่ เจ้าพวกโง่มัวแต่คุยเรื่องภรรยาคนอ่ืนจนไม่ได้สังเกตความเคล่ือนไหว
โดยรอบเช่นน้ี พระบิดาของเขาสงสัยจะตามืดบอดไปอีกขา้ งแลว้ ละม้งั ถึงไดเ้ อาคน
โง่เง่าขนาดน้ีข้ึนเป็ นหัวหน้าองครักษ์ รอยยิม้ เห้ียมเกรียมปรากฏบนใบหน้าของโลกิ
เดิมทีเขาต้งั ใจจะไม่ให้เลือดทหารเจ้าพวกน้ีเป้ื อนมือเขาสักนิด แต่บทสนทนาแสน
ทะนงตนของเจา้ องครักษน์ น่ั ท่ีมีต่อหญิงสาวท่ีเขาหมายปองน่ีสิ เหอะ…เจา้ คนแบบน้ี
หรือท่ีคิดจะดูแลว่าท่ีภรรยาของเขา นางปฏิเสธทุกส่ิงทุกอย่างที่จะได้จากเขาหาก
ยอมรับในฐานะพระชายาเพ่ือที่จะได้ครองคู่กับเจ้าคนท่ีไม่คิดแม้แต่จะพานางหา
ความสุขหลงั แต่งงานเช่นน้ีหรือ มนั ชกั น่าสนุกแลว้ สิ หากไดเ้ ห็นสีหนา้ เจา้ หมอน่ีเม่ือ
ไดร้ ู้ว่าซีแกนน้นั คู่ควรกบั ใครเป็นแน่ พวกยกั ษภ์ ูเขามองตามนิ้วเรียวของเจา้ ชายหนุ่ม
โคง้ เคารพลงอยา่ งนอบนอ้ มโดยปราศจากขอ้ กงั ขาใด ๆ ก่อนที่พวกมนั จะกระจายกาลงั
กนั ออกไปตามสันเขา ทหารเพียงแค่หยบิ มือเดียว ซ้ายงั กระจายตวั ออกกนั แบบน้ี พวก
มนั เพยี งแคไ่ มก่ ่ีตวั ไม่ถึงรุ่งสาง หน่วยองครักษเ์ หยยี่ วแดงก็จะเหลือเพียงแค่ชื่อเท่าน้นั !
“เจา้ ทหารองครักษ…์ ขา้ จะมอบบทเรียนท่ีเจา้ จะไดจ้ าไปตลอดจนวนั ตายให้เจา้ เอง”
ฟันขาววาบวบั ตดั ดวงตาสีเขียวสวา่ งท่ีไมไ่ ดย้ มิ้ ตามใบหนา้ เรียวขณะที่เขาจอ้ งมองไปที่
66
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
หนุ่มผมยาวท่ีห่างออกไปพร้อมกบั อาชาคู่ใจ ขณะที่พายหุ ิมะกาลงั เริ่มตน้ โหมกระหน่า
รับกบั คืนเหมนั ต์
หญิงสาวนัยต์ตาสี เข้มมองเหล่านักเรี ยนท่ีกรู กันออกจากช้ ันเรี ยนไปอ ย่าง
สนุกสนานเฮฮา ก่อนทีตวั เธอจะเบี่ยงตวั เองหลบเขา้ ไปในหอ้ งหนงั สือน้นั เจา้ ของร่าง
ที่เธอตามหากาลงั ยนื หันหลงั ง่วนอยกู่ บั การจดั การกบั ผืนผา้ ใบขนาดใหญ่ที่มีอกั ษรรูน
สอนเวทยส์ าหรับนกั เรียนอยู่ ซิฟเคาะโตะ๊ เบา ๆ เรียกหญิงสาวแตด่ ูเหมือนเพ่ือนรักของ
เธอน้นั ไมร่ ับรู้ถึงการมาของเธอเลย
“ซีแกน!!” ซิฟเรียกอีกคร้ังทาเอาคนตรงหน้าสะดุง้ โหย่งก่อนจะหันขวบั มาตามเสียง
เรียกทนั ที
“ขา้ แต่เทพธอร์! โธ่…ซิฟ ไดโ้ ปรด อย่าไดท้ าให้ขา้ เกือบลืมหายใจเช่นน้ีอีกเชียว”
นยั นต์ าสีฟ้าเบิกกวา้ งก่อนจะยมิ้ ใหก้ บั เพื่อนสาวที่หนา้ นิ่วคิ้วขมวด
“ก็ขา้ เรียกเจา้ อยนู่ านสองนาน…เป็นอะไรไป คร้ังน้ีเจา้ ดูกงั วลกบั การออกลาดตระเวน
ของธีโอริคมากกว่าทุกคร้ังนะ” ซิฟนงั่ ลงบนโต๊ะที่เต็มไปดว้ ยกองหนงั สือของเพื่อน
สาวก่อนท่ีจะจบั ใบหนา้ งามพลิกไปมาอยา่ งเป็นห่วง
“ซิฟ…หยดุ หน่า ขา้ หาใช่เดก็ ๆ แลว้ นะ” ซีแกนหวั เราะแกม้ ยน่ เม่ือซิฟทาเหมือนคร้ังท่ี
เธอยงั เป็นเดก็ หญิงกนั อยู่
“ก็ขา้ เป็นห่วงเจา้ น่ี…” สาวผมดาประทว้ งยอมปล่อยใบหนา้ งามก่อนจะเทา้ คางชนั เข่า
บนโตะ๊ หนงั สือจนซีแกนไดแ้ ต่ส่ายหนา้ ระอากบั ความมา้ ดีดกะโหลกของเพ่ือนสาว
“ขา้ เพยี งแค่…ออ่ นลา้ จากการนอนไม่พอเทา่ น้นั อยา่ ไดก้ งั วลใจไป” ร่างบางตอบส้นั ๆ
เล่ียงท่ีจะเผยสาเหตุของการนอนไม่หลบั ของเธอ ในฝันอนั น่าหวาดกลวั เลือดอนั แดง
67
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ฉ่านของคู่หม้นั หนุ่มของเธอนองเตม็ พ้นื นยั น์ตาสีน้าตาลเขม้ เบิกกวา้ งอยา่ งไร้แววชีวิต
เธอต่ืนกลางดึกดว้ ยน้าตานองหนา้ อยู่หลายคืนและไม่อาจข่มตาหลบั จนรุ่งส่าง ขา้ แต่
เทพีวีดาร์น่ีคงมิใช่ลางร้ายอะไรหรอกนะ ขา้ ขอวิงวอนตอ่ เหล่าทวยเทพ
“หากเป็ นเช่นน้นั ขา้ มีเรื่องตอ้ งถามเจา้ หน่อย ซีแกน”ใบหน้างามของหญิงชาตินกั รบ
ฉายแววจริงจงั ข้ึนมา
“มีเรื่องอนั ใด เหตุใดเจา้ ตอ้ งทาท่าเคร่งขรึมเช่นน้นั ”ซีแกนวางพู่กนั จากแผนผา้ ใบ หัน
มาสนใจหญิงสาวตรงหนา้ อยา่ งจริงจงั
“ขา้ เห็นวา่ เจา้ ชายโลกิมกั จะมาวนุ่ วายใกลช้ ิดเจา้ อยเู่ สมอ ช่วงน้ีเจา้ เห็นเจา้ หมอนน่ั บา้ ง
ม้ยั ?”
“ซิฟ…โธ่…เหตุใดเจา้ กล่าวถึงพระองคเ์ ช่นน้นั องคช์ ายเพยี งแตใ่ หค้ วามสนพระทยั ใน
ตาราเวทยศ์ าสตร์ท่ีขา้ มีเท่าน้นั และขา้ เองก็อาสาเป็ นขา้ รับใชพ้ ระองคด์ ว้ ยความสมคั ร
ใจเอง” ซีแกนถอนหายใจจบั มือเพอ่ื นสาวไว้
“ซีแกน! ทาไมเจา้ จึงใสซ่ือแบบน้ี ในคืนสวนกุหลาบนน่ั ไม่ทาใหเ้ จา้ เห็นความร้อยเล่ห์
เลม่ เกวียนของเจา้ นน่ั ข้ึนมาหรือไง!” หญิงสาวเลือดร้อนพดู ข้ึนอยา่ งมีน้าโหและนน่ั ทา
ใหห้ ญิงสาวบีบมือเพอื่ นรักแน่นข้ึน
“ซิฟ…ไดโ้ ปรด อยา่ ไดก้ ลา่ วใหร้ ้ายบุตรของผทู้ ี่ชุบเล้ียงเรามาเช่นน้นั พระองคท์ รงเป็น
ว่าท่ีกษตั ริยเ์ ฉกเช่นองคช์ ายรัชทายาทและเรา…ตอ้ งให้ความเคารพพระองคท์ ้งั คู่ และ
ขา้ ตอ้ งถามเจา้ …เหตุใดเจา้ จึงตามหาพระองคก์ นั ?” นยั นต์ าสีฟ้าฉายแววจริงจงั ข้ึนบา้ ง
“คือวา่ ขา้ …”
68
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“อยา่ ไดพ้ ยายามปกปิ ดขา้ ซิฟ…ขา้ หาไดต้ าบอดไม่ ท้งั เจา้ และเหล่าพระสหายขององค์
ชายธอร์ พวกเจา้ สืบเสาะเจา้ ชายโลกิอยู่ใช่หรือไม่” ริมฝี ปากสีชาดเคน้ ความกบั เพื่อน
รักท่ีกาลงั อึกอกั อยแู่ ละท่าทางของซิฟกแ็ ทบจะใหค้ าตอบแก่คาถามของเธอในทนั ที
“โอ…้ ขา้ แต่เหล่าเทพ ขา้ ย้ากบั เจา้ แลว้ ขา้ มิตอ้ งการให้กลายเป็นเร่ืองใหญ่โตเช่นน้ี” ซี
แกนเสียงออ่ น
“ก็เพราะเจา้ ไม่ทนั เล่ห์เหลี่ยมคนเช่นน้ีไง ย่ิงอยู่กบั เจา้ นน่ั มีแต่เจา้ จะโดนเอาเปรียบ”
นยั น์ตาสีเขม้ วาววบั กอดอกมองเพ่ือนสาว
“อยา่ ไดเ้ อด็ ตะโรเช่นน้นั เถิด เพื่อนขา้ ! เจา้ กาลงั กลา่ วถึงเช้ือพระวงศอ์ ยนู่ ะ” ซีแกนเงียบ
เสียงลง บีบมือเพื่อนสาวที่กาลงั จะอา้ ปากคดั คา้ นเธอไวก้ ่อนที่เงาวบู ไหวจะปรากฏร่าง
ท่ีหนา้ ประตู
“ท่านหญิงซีแกนเจา้ คะ…องคร์ าชินีโปรดใหท้ ่านเขา้ เฝ้าเจา้ ค่ะ” นางกานลั ยมิ้ หนา้ บาน
ก่อนจะหนั ไปทาความเคารพท่านหญิงซิฟ
“ขอบใจมาก ทอนยา่ …เจา้ พอจะทราบพระประสงคข์ องพระองคห์ รือไม่” นยั น์ตาสีฟ้า
ลอบมองวา่ สาวรับใชไ้ ดย้ นิ สิ่งที่พวกเธอคุยกนั หรือไม่
“แหม…จะเร่ืองอะไรกนั ละเจา้ คะ ท่านหญิง…ชุดแต่งงานของท่านน่ะสิเจา้ คะ” เด็ก
สาวหัวเราะคิกคกั อย่างไม่ปิ ดบงั และนั่นทาให้หญิงสาวยิ้มออก ดูท่า…นางกานัลผู้
กระโดกกระเดกผนู้ ้ีจะยงั ตอ้ งการไดร้ ับการสั่งสอนเสียอีกสักหน่อย
“เอาล่ะ…ประเด๋ียวขา้ คุยธุระกบั ท่านหญิงซิฟเสร็จจะรีบตามไปเขา้ เฝ้าพระองค์ ตอนน้ี
รบกวนเจา้ ล่วงหนา้ ไปก่อนเถิด” ซีแกนเดินออกไปส่งเด็กสาวที่หน้าประตูห้องสอน
หนงั สือของเธอ เมื่อเห็นร่างนางกานลั น้นั ห่างออกไปแลว้ นยั น์ตาวาวมองให้แน่ใจวา่
69
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ไม่มีใครอยู่บริเวณน้นั ก่อนจะเดินกลบั มาหาเพ่ือนสาวที่ยงั นง่ั หน้าบ้ึงอย่บู นโต๊ะของ
เธอ
“ซิฟ…ขา้ รู้ดีวา่ เจา้ เป็นห่วงขา้ และขา้ ขอขอบน้าใจไปสู่พวกเหล่าอศั วนิ ผเู้ ป็นสหายองค์
ชายธอร์ ดงั น้นั ขา้ จะไม่ทาการใดขดั ขวางการกระทาของเจา้ แต่ไดโ้ ปรดอยา่ ทาอะไร
ดว้ ยความหุนหนั พลนั แล่น…”
“หุนหนั พลนั แลน่ อยา่ งน้นั เหรอ!” ใบหนา้ งามของสาวชาววลั คิรีชกั อยา่ งไมเ่ ห็นดว้ ย
“เห็นหรือไม.่ ..เจา้ ไมฟ่ ังความขา้ ใหจ้ บเสียดว้ ยซ้า” ริมฝีปากสีชาดยมิ้ อ่อน ๆ ก่อนจะใช้
น้าเยน็ เขา้ ลูบเพ่อื นรัก
“ซิฟ…องค์กษตั ริยโ์ อดินและองค์ราชินีต่างก็ทรงมีพระเมตตา โปรดให้งานแต่งงาน
ของขา้ เป็นพิธีพระราชทานโดยพระองคร์ ่วมเสด็จเป็นประธาน เช่นน้นั ขา้ ไม่อยากให้
เร่ืองเมื่อคืนสวนกุหลาบตอ้ งล่วงรู้ถึงพระเนตรพระกรรณของพระองคท์ ้งั สองใหเ้ ป็น
เร่ืองเคืองหมองใจกนั ไดโ้ ปรด…”ซีแกนลบู เรือนผมสีนิลเบาๆ
“ขา้ แค…่ เฮอ้ ! ถูกของเจา้ ขา้ เป็นห่วงเจา้ เท่าน้นั ขา้ สญั ญาจะไม่ใหเ้ ป็นเรื่องใหญ่”นยั น์า
แขง็ กราวของสาวชาตินกั รบอ่อนลง
“สหายของขา้ ขา้ ขอขอบใจจริงๆสาหรับทุกอยา่ งที่เจา้ ทาเพอื่ ขา้ …และเพื่อตอบคาถาม
ของเจา้ ไม่…ขา้ ไม่ไดพ้ บพระพกั ตร์ขององคช์ ายโลกิมาหลายวนั แลว้ ”ซีแกนยิ้มออก
อีกคร้ังเม่ือเห็นความอ่อนโยนของเพือ่ นสาวท่ีนอ้ ยคนนกั จะไดเ้ ห็น
“ไม่อย่างน้ันเหรอ…หายไปไหนของเจา้ หมอน่ันกนั นะ” คิ้วเรียวขมวดเขา้ หากันยุ่ง
เหยงิ ซีแกนหวั เราะเบา ๆ วาดมือลงบนคิว้ เขม้ เพ่ือใหค้ ลายตวั เอง
70
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“พระองค์ทรงหายตวั ไปจากพระราชวงั เป็ นประจา ใช่เรื่องที่เจา้ ตอ้ งกงั วลใจไป แต่
ขา้ …มีเร่ืองให้เจา้ ตอ้ งกงั วลมากกว่าน้ัน” ใบหน้าของสาวผมสีสว่างยกยิ้มข้ึนจนนึก
คลา้ ยใครบางคนท่ีมีรอยยมิ้ แสนเจา้ เล่หอ์ ยบู่ นใบหนา้ ตลอดเวลา
“เจา้ หมายความวา่ ยงั ไง” นยั นต์ าสีเขม้ เบิกกวา้ งก่อนที่ร่างบางจะฉุดมือเธอลุกจากโต๊ะ
“ชุดเพอ่ื นเจา้ สาวแสนงามของขา้ น่ะสิ! เจา้ ตอ้ งไปเขา้ เฝ้าองคร์ าชินีพร้อมขา้ บดั น้ีเลย!”
ซีแกนยมิ้ แป้นก่อนจะลากเพอื่ นรักออกจากหอ้ งหนงั สือของเธอไดส้ าเร็จ
“โธ่…ซีแกน ขา้ ใส่ชุดน้ีไม่ไดเ้ หรอออ” เจา้ ของฉายานกั รบสาวตะโกนลน่ั ขณะท่ีเธอ
โดนถูลากถูกบั ไป เอาเถอะ…คืนน้ีเธอจะพกั เรื่องของเจา้ จอมวายร้ายนนั่ เอาไวก้ ่อนก็
ไดเ้ พอื่ ความสบายใจของเพือ่ นรักเธอ
71
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Not fair…But I don’t care
“โครม!!” เสียงอึกทึกของบางสิ่งภายใตร้ าตรีอนั มืดมิดดงั ลน่ั อยไู่ ม่ไกลนกั จากท่ี
พกั ขององครักษห์ นุ่ม เขาลุกข้ึนมาทนั ที มือแกร่งควา้ ดาบคู่กายมาประทบั ขา้ งตวั อยา่ ง
รวดเร็วผุดลุกออกมาจากเตน้ ทข์ องตนเอง ไม่ทนั ท่ีชายหนุ่มจะไดถ้ ามอะไร ร่างของ
ทหารหนุ่มคนหน่ึงกว็ ิง่ ฝ่ าหิมะท่ีกาลงั โหมกระหน่าลงมาไม่หยดุ
“ทอดด์! เกิดอะไรข้ึน นี่เวรของใคร!” ธีโอริคถามเสียงเขม้ ก่อนจะเห็นเลือดแดงฉ่าน
ทะลอุ อกมานอกเส้ือเกราะ เขารีบรับร่างของเพื่อนนกั รบไวท้ นั ท่วงทีก่อนท่ีจะลม้ ไป
“ของ…ขา้ เองขอรับ มี…มี พวกอสูรบุกเขา้ มา…ขอรับ” เสียงชายหนุ่มขาดเป็นหว้ ง ๆ
แข่งกบั เสียงลมของพายหุ ิมะ หวั หนา้ ทหารหนั ไปทางที่ลูกนอ้ งเขาเพ่ิงว่ิงมา เงาร่างสูง
ใหญข่ องส่ิงมีชีวิตบางสิ่งกาลงั เคลื่อนไหวมาอยา่ งรวดเร็ว
“ไปแจง้ ข่าวกับพวกชาวบา้ น ปกป้องพวกเขาไว”้ มือแกร่งผลกั ลูกน้องไปดา้ นหลงั
ก่อนจะยนื จงั กา้ ขวางทางเอาไว้
“ท่านหวั หนา้ !! แต่พวกมนั …มีกนั มากนกั ขอรับ”ลกู นอ้ งหนุ่มตะโกน
“ปกป้องผูท้ ่ีอ่อนแอกว่า นั่นคือคาสัตย์ รีบไปได้แลว้ นี่เป็ นคาสั่งขา้ !” ชายหนุ่มหัน
กลบั มามองทหารของเขาอีกคร้ังก่อนจะชกั ดาบออกจากฝักวิ่งออกไปท่ามกลางพายุ
หิมะ
“ขอ…ขอรับ!” ทอดด์รับคาส่ังก่อนจะรีบวิ่งเขา้ ไปในหมู่บา้ นที่ตอนน้ีไฟในบา้ นเริ่ม
สว่างเพราะเสียงโครมครามของนอกและเสียงร้องของเหล่าทหารกลา้ ที่กาลงั โดน
โจมตี
72
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“กรรจ์!!” เสียงคารามดงั ข้ึน โสตประสาทของทหารหนุ่มรับรู้ถึงอนั ตราย กระโดด
หลบทางกลางหิมะล่ืน นยั นต์ าสีน้าตาลของชายหนุ่มเบิกกวา้ ง เม่ือเขาเห็นร่างศตั รูที่มุ่ง
ตรงจะมาทาร้ายเขา ยกั ษต์ วั สีมว่ งคล้านยั นต์ าแดงก่าจอ้ งมาท่ีเป้าหมายของมนั
“ยกั ษภ์ ูเขา! ทาไม พวกเจา้ มาอยู่ท่ีนี่” ชายหนุ่มพึมพากบั ตวั เองควา้ เอาโล่มาไวใ้ นท่า
เตรียมพร้อมสู้ เข้ียวหมน่ ของเจา้ ยกั ษใ์ หญ่ตอนน้ีเป้ื อนดว้ ยเลือดแดงฉาน ไมต่ อ้ งเดาให้
ยาก ตอ้ งมีทหารในหน่วยเขาตอ้ งพลาดท่า สละชีพให้มนั แลว้ เป็ นแน่แท้ ธีโอริคมว้ น
ตวั หลบอย่างว่องไว ก่อนจะกระโดดเง้ือข้ึน ดาบใหญ่วาววบั ก่อนที่มนั จะสะบ้นั แขน
ขา้ งหน่ึงของยกั ษใ์ หญ่ที่มุ่งหมายจะจบั ตวั เขาลงกบั พ้ืน หิมะขาวท่ีโปรยปรายแดงฉาน
ไปดว้ ยเลือดสีเขม้ ทนั ที
“อา้ กกก”เจา้ ยกั ษใ์ หญ่ตวั น้นั ร้องลนั่ ดว้ ยความเจ็บปวด มนั สะบดั แขนดิ้นเร้าๆ ความ
เดือดดาลเพ่ิมข้ึนเป็ นทวีคูณ แต่ไม่ทนั ที่ทหารหนุ่มจะช่ืนชมกบั ชยั ชนะของตนเองได้
นาน มือหนาแขง็ ของยกั ษอ์ ีกตนก็สะบดั เขา้ กบั แผน่ หลงั เขาจนลงกลิ้งไปกบั หิมะ
“บา้ จริง! พวกเจา้ มีก่ีตวั กนั แน่!” ธีโอริคเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา ควา้ โล่กบั
ดาบของตวั เองข้ึนมาป้องกนั ตวั อีกคร้ัง คราวน้ี เจา้ ยกั ษ์ใหญ่สองตวั วิ่งเขา้ มาหาเขา
พร้อม ๆ กนั ธีโอริควิ่งเขา้ ประจญั หน้าก่อนจะเอนตวั ราบไหลไปกบั พ้ืนหิมะใชแ้ ขน
ซา้ ยกาบงั โลจ่ ากมือเจา้ ยกั ษแ์ ขนขาด ส่วนอีกตวั ใชด้ าบฟาดเขา้ ที่ขามนั จนตวั มนั สะดุด
ลม้ กลิ้งลงกบั พ้ืน องครักษห์ นุ่มไม่รอชา้ รีบยนั ตวั เองข้ึน ใชข้ าแข็งแรงของตวั เองถีบ
เขา้ ไปกลางทอ้ งของเจา้ ยกั ษแ์ ขนขาดก่อนจะกระโดดเขา้ หาเจา้ ท่ีกาลงั เสียหลกั ลม้ กลิ้ง
ลงกบั พ้ืนก่อนจะวาดเพลงดาบที่ฝึ กฝนกบั เหล่าองครักษ์ของเขาลงบนหัวใจกลางอก
ของเจา้ ยกั ษใ์ หญ่ เสียงคารามอยา่ งเจ็บปวดดงั ข้ึนอย่างน่าเวทนา ท่ามกลางพายุหิมะท่ี
ยงั คงถาโถม เจา้ ยกั ษอ์ ีกตวั รีบกาแขนตวั เองไวด้ ว้ ยความหวาดกลวั มนั ลม้ ลกุ คลกุ คลาน
73
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
หอบร่างอนั สูงใหญ่ของตวั เองออกจากสังเวียนของหวั หนา้ องครักษห์ นุ่มทนั ที หนุ่มที่
มีรอบแผลเป็นใตด้ วงตาหร่ีตามองเพ่ือจะสารวจความเสียหายโดยรอบกบั เหล่าลูกนอ้ ง
ของเขา ตอนน้ีเขามองเห็นเพียงพายขุ าวท่ีกาลงั ตกลงมาบนพ้นื พ้ืนท่ีแดงฉานดว้ ยเลือด
จากการต่อสู้ ทนั ใดน้นั โล่ของเขาก็ปรากฏเงาสะทอ้ นของบางอยา่ งที่เรืองแสงสีเขียว
จา้ พร้อมกบั มงกุฎวาววบั สีทองในท่ามกลางพายุ สภาพอากาศท่ีเลวร้ายเทียบไม่ไดก้ บั
ความเยน็ วาบขา้ งหลงั ท่ีชายหนุ่มกาลงั ตอ้ งเผชิญหนา้
ใบหนา้ งามของท่านหญิงแห่งนกั รบดูไม่สบอารมณ์นกั ขณะท่ีรัดเกราะเหลก็ เงา
วบั ของตนเองเขา้ กบั ลาตวั บางๆ เมื่อคืนเธอถูกท้งั เพือ่ นรักและองคร์ าชินีจบั แต่งตวั ราว
กบั เธอเป็นตุ๊กตาอยา่ งสนุกสนานไปค่อนคืน เชา้ น้ีเธอยงั ไม่ไดร้ ับข่าวสารใด ๆ เลยว่า
อนุชาของสหายเธอเสด็จกลบั เขา้ วงั แลว้ เจา้ หมอนี่ มีหรือจะยอมรามือง่าย ๆ จะตอ้ ง
แอบไปวางแผนการใดอยแู่ น่ ๆ และเธอตอ้ งรู้ใหไ้ ด!้
“อรุณสวสั ด์ิค่ะ ท่านหญิงซีแกน” เสียงเด็กสาวคนหน่ึงร้องทกั ข้ึนและนนั่ ทาใหซ้ ิฟหนั
ขวบั ซีแกนมาทาอะไรแถวหนา้ หอ้ งเธอกนั ละเนี่ย เธอไม่อยากใหน้ างตอ้ งมากงั วลเรื่อง
น้ีเพ่ิมเลย สงสยั เธอตอ้ งหาทางเล่ียงการพบหนา้ เสียละม้งั
“อรุณสวสั ด์ิค่ะ ทา่ นหญิงซิฟ!” เสียงเดก็ สาวนางกานลั คนเดิมตะโกนลนั่ ข้ึนและนนั่ ทา
ใหเ้ จา้ ของร่างบางหนั มาทางเธอทนั ที
“ซิฟ! เจา้ อย่นู ่ีเอง ขา้ กาลงั จะถามทอนยา่ ว่าเจา้ อยไู่ หนพอดี”ใบหนา้ งามหนั มายิม้ แยม้
ก่อนจะเดินเขา้ มาหาเพอ่ื นสาว
74
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ รึ? เจา้ ตามหาขา้ ทาไมหรือ?” ซิฟทาหนา้ แหย่ ๆ หรือว่าเพ่ือนเธอกบั องคร์ าชินีจะมี
แผนลอ่ ลวงใหเ้ ธอตอ้ งใส่ชุดหวือหวาแบบไหนเอาใจองคร์ ัชทายาทแบบไหนกนั อีกล่ะ
เนี่ย
“เมื่ออรุณรุ่งขา้ ไปเขา้ เฝ้าองคร์ าชินีมา องคโ์ อดินประทบั อยดู่ ว้ ย ทรงมีดาริโปรดใหเ้ ขา้
เฝ้าส่วนพระองคท์ ่ีโถงประทบั ” ซีแกนบอกขณะควงแขนเพอื่ นรักไปตามทางเดิน
“เวลาน้ีน่ะเหรอ! น่าแปลกจริงเชียว…ขา้ กาลงั จะออกไปขา้ งนอกพอดี” หญิงสาวอึกอกั
ที่จะบอกความจริงเพ่ือนรัก
“ออกไปขา้ งนอก? เจา้ กาลงั จะออกไปไหน” นยั นต์ าสีอ่อนหร่ีตามองอยา่ งเคน้ เอาความ
“ขะ ขา้ … ขา้ จะออกไปซอ้ มดาบ” ทนั ทีท่ีเธอพูดจบกโ็ ดนมือผอ่ งฟาดเขา้ ใหห้ ลงั มือเธอ
ไม่แรงนกั
“ปดขา้ ไดล้ งคอ! ขา้ มิหา้ มใหเ้ จา้ ทาตามประสงคแ์ ต่กม็ ิไดว้ า่ ความวา่ จะแจง้ ความเท็จแก่
ขา้ เช่นน้ีนะ” ร่างบางขมวดคิ้วอยา่ งงอนงอ้ และนน่ั ทาใหซ้ ิฟยมิ้ แหง้ อยา่ งยอมแพ้
“ก็ได…้ ง้นั เจา้ รู้หรือไม่ พระองคเ์ รียกพบขา้ ทาไม”ซิฟเฉเปลี่ยนเร่ืองก่อนท่ีเธอจะโดน
ใบหนา้ งามมุย่ เอาอีกคร้ัง
“อาจจะถึงเวลาอนั เหมาะสมท่ีจะแต่งต้งั เจา้ ข้ึนเป็ นพระคู่หม้นั แลว้ ก็เป็ นไดน้ ะ” เสียง
หวานหยอกลอ้ ทาเอาซิฟยน่ จมกู
“เลิกพูดอะไรน่าขนลุกแบบน้นั เสียทีเถอะหน่า…”
องคร์ าชาแห่งแอสการ์ดผทู้ ี่ยงั ดูเป่ี ยมดว้ ยพละกาลงั วงั ชา เคราสีดอกเลาไม่ไดท้ า
ให้พระองค์ดูชราไปตามวยั ประทบั อยู่บนบนบลั ลังก์สีทองในทอ้ งพระโรงหลวง
75
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ชายตามองสตรีงามสองนางท่ีกาลงั เดินเขา้ มาในโถงพระราชวงั ทองคา พระองคท์ รง
พระสรวลเบาๆให้กบั ภาพตรงหนา้ สตรีผูม้ ีผมดาขลบั อยใู่ นชุดเกราะเงินเงาวบั สูงสง่า
ใบหนา้ สวยคมเฉกเช่นนกั รบวลั คีรี ความงามสง่าและแขง็ แกร่งเป็นที่น่าเคารพนบั ถือ
ของประชาชน ช่างเหมาะสมเหลือเกินท่ีจะเคียงคู่เป็ นชายาของบุตรหนุ่มองคโ์ ตของ
เขาที่ตอนน้ียงั สนใจเพียงการใชก้ าลงั และการเตร็ดเตร่ท่องเท่ียว นางจะเป็ นคู่ครองท่ี
เหมาะสมดว้ ยพละกาลงั ความเฉลียวฉลาด การเป็ นท่ียอมรับของชาวแอสการ์ด หาก
เจา้ ลูกชายตวั ดีของเขาสนใจเสียบา้ ง และสตรีอีกนางอนั เป็นท่ีรักยิง่ ของพระราชินี ร่าง
บางอรชรท่ีใบหน้าสวยเจือยิ้มหวานตลอดเวลา และเม่ือเห็นนางชวนให้นึกถึงความ
สงบเยอื กเยอื นของดินแดนแอสการ์ดสมยั ท่ียงั เป็นของชนเผา่ ของนาง นางผูม้ ีขุมพลงั
แห่งเวทยแ์ ละมีสติปัญญาฉลาดสมกบั การครองคู่กบั บุตรองคร์ องของเขา ที่จะเป็ นท่ี
ปรึกษาที่เหมาะสมของพ่ีชาย แต่แน่นอน ลูกชายของเขากลบั ไมไ่ ดด้ งั่ ใจเสียคน นยั นต์ า
สวา่ งขององคร์ าชามองสองสาวขณะที่ท้งั คู่คุกเข่าใหก้ บั พระองคอ์ ยา่ งนอบนอ้ มเคารพ
“ซิฟ...ซีแกน ลุกข้ึน” โอดินกล่าวอยา่ งมีเมตตาโบกพระหตั ถใ์ ห้ก่อนจะหนั พระพกั ตร์
ไปทางหญิงสาวนยั นต์ าสีฟ้า
“หม่อมฉันขอพระราชทานอนุญาตเพคะ” ซีแกนหลบตาต่า โคง้ หัวเคารพกษตั ริยอ์ ีก
คร้ัง
“ขอบใจเจา้ มาก ออกไปเถอะ” โอดินสรวลยิ้มอนุญาตหญิงสาวก่อนท่ีพระองค์จะ
ทอดตามองตามหญิงสาวเม่ือแน่ใจชดั แลว้ ว่าเธอออยู่เกินจะไดย้ ิน เขาก็หันกลบั มา
หนา้ เคร่งขรึมกบั หญิงสาวผมดา
“ซิฟ ขา้ มีภารกิจด่วนใหเ้ จา้ ไปทา” น้าเสียงจริงจงั ดงั ข้ึน
76
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขอพระองคโ์ ปรดรับส่ังเพคะ” นยั น์ตาสีเขม้ ของหญิงสาวหนา้ สวยฉายแววเด็ดเดี่ยว
แมว้ ่าเธอจะเป็ นชาววลั คิรีโดยกาเนิด แต่ท้งั ชีวิตเธอปฏิญาณจะจงรักภกั ดีต่อกษตั ริย์
และพระราชินีที่ใหก้ ารอุปถมั ภเ์ ธอมา เธอคือเด็กที่ถกู ทิ้งจากเผา่ พนั ธุ์ของตวั เอง แมเ้ ธอ
จะแขง็ แกร่ง กลา้ หาญในการศึกและฉลาดเฉลียวปราดเปรื่องเหนือกวา่ อศั วินใดในการ
รบแต่เพราะชาติกาเนิดอนั ไม่ชดั เจนของเธอ แมว้ ่ามารดาของเธอจะมีเลือดนางฟ้า
นกั รบอยา่ งบริสุทธ์ิแต่กลบั บิดาที่ไม่รู้แมก้ ระทง่ั ตวั ตนของเขาว่าเป็นใครน้นั ทาให้เธอ
ไมไ่ ดถ้ กู ยอมรับ และแมข่ องเธอก็ทิ้งเธอไวอ้ ยา่ งเดียวดายหนา้ วิหารเทพฟี ริกกา้ โชคยงั
ดีเมื่อพระนางพบทารกสาวแบเบาะ พระนางจึงรับเด็กสาวไวใ้ นออ้ มอกอย่างเต็มใจ
และให้ความเมตตาต่อเธอจนทาให้เธอไม่รู้สึกราวกบั เป็ นเด็กกาพร้า แอสการ์ดจึง
เปรียบเสมือนเป็ นบา้ นของเธอและเธอรักบุรุษอาวุโสตรงหน้าราวกบั บิดาและพระ
ชายาของพระองคเ์ หนือกวา่ ชีวติ ของเธอเอง
“เกี่ยวกบั หน่วยลาดตระเวนเหยย่ี วแดง ควรมีมา้ เร็วส่งข่าวกลบั มาไดแ้ ลว้ วา่ ตอนน้ีพวก
เขาเดินทางกนั ถึงไหน” โอดินเขา้ เร่ืองในทนั ที น้าเสียงเคร่งขรึมของพระองค์ทาให้
หญิงสาวตรงหนา้ ขมวดคิ้ว
“ฝ่ าบาท…พระองคท์ รงหมายความวา่ อาจจะเกิดเรื่องข้ึนหรือเพคะ” นยั น์ตาสีเขม้ เบิก
กวา้ งเมื่อนึกถึงใบหนา้ งามของเพื่อนสาวที่เจือรอยยมิ้ เพราะกาลงั จะเขา้ พธิ ีววิ าห์
“ไม่ควรจะห่างเหินการส่งข่าวนานขนาดน้ี แต่พวกเขาอาจจะตอ้ งเผชิญพายุหิมะ ขา้
ตอ้ งการให้เจา้ ออกไปตรวจสอบ” พระราชาโบกพระหัตถเ์ พ่ือให้นกั รบสาวตรงหน้า
เบาใจลงก่อนจะเอนตวั พิงพระราชบลั ลงั กป์ ระกายทองคา
“หม่อมฉันจะรีบไปเดี๋ยวน้ีเพคะ” ซิฟตอบรับแข็งขนั รู้สึกใจหวิวชอบกล สาหรับธีโอ
ริคผทู้ ี่ชื่อวา่ เป็นยอดพลของเหล่าทหารหาญเขาไมม่ ีทางละเลยหนา้ ที่เช่นน้ี
77
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“จงนาเหล่าอศั วนิ ไปกบั เจา้ การเดินทางน้ีอาจจะใชเ้ วลา” เจา้ แห่งราชากลา่ ว
“มากคนยิ่งมากความเพคะ หม่อมฉันขอพระราชทานอนุญาตไปเพียงลาพงั จะไดใ้ ช้
เวลานอ้ ยกวา่ ” แววตาหญิงแกร่งแห่งแอสการ์ดน้นั ทาใหจ้ อมราชนั พอใจเป็นอยา่ งยง่ิ
“เช่นน้นั เอาตามท่ีเจา้ เห็นสมควร…จงพงึ ระวงั ภยั ดว้ ย โชคดี…อศั วนิ ของขา้ ”โอดินยก
ไมเ้ ทา้ ข้ึนประสาทพร เวทยส์ ีทองโอบลอ้ มตวั หญิงสาวชว่ั ครู่ก่อนจะหายไป หญิงสาว
ผมสีนิลคุกเข่าทาความเคารพอีกคร้ังก่อนจะรีบเดินออกจากหอ้ งโถงใหญ่ไป เร่ืองของ
เจา้ ชายจอมกะหล่อนน้นั คงตอ้ งพกั ออกไปก่อน เธอมีภารกิจสาคญั กว่าตอ้ งไปทา คง
ตอ้ งไปบอกให้โฮแกนเป็ นคนจดั การเร่ืองน้ีแทนเสียก่อนแลว้ ก็ไปขอให้ซีแกนช่วย
เตรียมเสบียง… ซีแกน…ไม่สิ ไม่ควรขอใหน้ างช่วยเตรียม หากโดนนางจบั ไดอ้ ีกว่า
เธอกาลงั จะออกไปทาอะไร นางยิง่ ดูเหมือนกงั วลใจกบั การจากไปของธีโอริคเป็ นอนั
มากอยดู่ ว้ ย ง้นั เรื่องน้ี เธอจะจดั การดว้ ยตนเอง ซิฟมดั รวบผมตวั เองไปดา้ นหลงั ก่อนจะ
รีบเดินทางไปท่ีคอกมา้ ทนั ที
78
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
Get rid of the problem
มืออบอุ่นที่เต็มไปด้วยรอยแผลเป็ นค่อย ๆ ลูบใบหน้าสวยที่หลบั พริ้มอยู่ใต้
ตน้ ไม้ ลมอ่อน ๆ ยามบ่ายพดั ให้กลิ่นดอกไมห้ อมในสวนของพระราชินีฟริกกา้ ฟุ้งข้ึน
ขา้ งกายหญิงสาวมีพิกซี่ตวั น้อยท่ีนอนหลบั พิง รอบกายนางมกั มีส่ิงมีชีวิตตวั เล็ก ๆ
นอ้ ย ๆลอ้ มรอบเช่นน้ีเสมอ
“อืม…” ร่างบางครางในลาคอเล็กน้อยรู้สึกจกั จ้ีเล็กเม่ือถูกมือสาก ๆ ของเขาสัมผสั
ใบหนา้ นยั นต์ าสีฟ้าสวา่ งกะพริบปรือข้ึนก่อนที่ริมฝีปากสีชาดจะแยม้ ออกมาอยา่ งยนิ ดี
เมื่อเห็นใบหนา้ ของเขา
“โอ!้ ขา้ แต่เทพโอดิน เจา้ กลบั มาต้งั แต่เม่ือใดกนั ”หญิงสาวขยบั ตวั เบา ๆ กลวั สัตวต์ วั
นอ้ ยท่ีอยบู่ นตกั เธอจะต่ืนข้ึน
“ขา้ มกั ประหลาดใจเสมอเมื่อเห็นสัตวเ์ หล่าน้ีชอบลอ้ มอยู่รอบกายเจา้ นกั ” ชายหนุ่ม
หัวเราะเบา ๆ ขณะท่ีหญิงสาวค่อย ๆ ชอ้ นปี กพิกซี่ตวั เล็กออกจากตกั ของเธอไวบ้ น
ดอกไมแ้ ทน
“หลงั จากผ่านมาหลายปี ตอนน้ีเจา้ ชินบา้ งหรือไม่” ซีแกนหัวเราะเบา ๆ จบั มือชาย
หนุ่มท่ีช่วยเธอผดุ ลกุ ข้ึน
“อืม…ก็ไม่ค่อยชินเท่าไหร่ ออกจะรู้สึกไม่ส่วนตวั ไปบา้ ง แต่ขา้ ก็คิดไดว้ า่ คู่หม้นั ขา้ ท้งั
งดงามและใจดีขนาดน้ี แมแ้ ต่เหล่าสัตวเ์ องก็คงอยากจะยู่ใกล้ ๆ นาง” ธีโอริคทดั ผมสี
เงินสวา่ งตาขา้ งใบหูของหญิงสาว
“ฟังดูเขา้ สิ...เจา้ เอ้ือนเอ่ยคาหวานร่ืนหูเช่นน้ีเป็นต้งั แต่เมื่อใดกนั ” นยั น์ตาสีฟ้าเบิกข้ึน
อยา่ งไมอ่ ยากจะเชื่อในสิ่งท่ีเธอเพ่งิ ไดย้ นิ ไป
79
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ ควรจะปฎิบตั ิกบั เจา้ มากกว่าที่เจา้ ไดร้ ับจากขา้ ในตอนน้ี ก่อนที่มนั จะสายไปแบบ
น้ี” นยั น์ตาเขม้ มองหนา้ สวยอยา่ งเศร้าสร้อย
“สายไปง้นั หรือ? เจา้ หมายถึงเร่ืองอนั ใดกนั ?” คิ้วเรียวขมวดเขา้ หากนั
“ขา้ …มาลาเจา้ ” ธีโอริคพูดอยา่ งแผ่วเบาจนราวกบั จะหายไปกบั สายลมท่ีตอนน้ีพดั เอา
ม่านหมอกสีขาวโอบลอ้ มตวั ชายหนุ่ม
“เหตุใดเจา้ ตอ้ งทาท่าเคร่งเครียดเช่นน้ี หากเจา้ มีภารกิจด่วน…เจา้ ก็รู้ ขา้ จะอยตู่ รงน้ีรอ
เจา้ กลบั มาเสมอ” ซีแกนแยม้ ริมฝี ปากยิม้ และนนั่ ทาให้ชายหนุ่มหวั หนา้ องครักษอ์ ดยมิ้
ตามอยา่ งเศร้าสร้อยไมไ่ ด้
“อย่ารอขา้ อีก…คร้ังน้ีขา้ ไม่อาจกลบั มาหาเจา้ ไดอ้ ีกต่อไป…เจา้ …ตอ้ งดูแลตวั เองให้ดี
อยา่ เอาแต่จอ้ งตารานะ” ถอ้ ยคาบางเบาของธีโอริคแต่กลบั ดงั ชดั เจนในหูหญิงสาว
“ไม่กลบั มาเช่นน้นั หรือ? เจา้ กล่าวเช่นน้นั ออกมาไดอ้ ยา่ งไร? แลว้ งานแต่งงานของเรา
เล่า? เจา้ จะทิ้งขา้ ไปเช่นน้ีหรือ”ใบหน้างามฉายแววสับสน น้าตาใส ๆคลอดวงตาคู่
หวาน ไหนเขาบอกวา่ จะน่ีจะเป็นการลาดตระเวนก่อนเขาจะกลบั มาแตง่ งานกบั เธอ
“ขา้ เสียใจย่ิงนกั เสียใจกบั ทุกอยา่ งที่ขา้ ไม่อาจทาใหเ้ จา้ ไดน้ บั แต่น้ีต่อไป แลว้ ขอใหเ้ จา้
อภยั กบั การปฏิบตั ิตอ่ เจา้ ในฐานะคู่หม้นั ที่ผา่ นมา แต่ส่ิงหน่ึงท่ีขา้ อยากใหเ้ จา้ รู้ไว้ ขา้ รัก
เจา้ เสมอ…และตลอดไป” นยั น์ตาเขม้ ไม่อาจทนมองใบหนา้ งามท่ีบดั น้ีส่ายหนา้ อยา่ ง
เอาเป็นเอาตายพร้อมหยาดน้าตาท่ีพร่ังพรูจนเขาตอ้ งหนั หลงั กลบั
“เจา้ พูดอะไรของเจา้ กนั เจา้ จะจากขา้ ไปท่ีแห่งใด ขา้ ทาสิ่งใดให้เจา้ ไม่พอใจเช่นน้นั
หรือ?” น้าเสียงส่ันเครือพยายามขวา้ ชยาผา้ คลุมทหารหนุ่มท่ีรีบเกินจากเธอไปในมีมา่ น
หมอกทึบแตก่ ท็ าไดเ้ พียงควา้ อาศธาตเุ ท่าน้นั
80
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“…” ไม่มีคาพูดใดออกจากริมฝีปากของชายหนุ่มรอยแผลเป็นมีเพยี งเส้นผมสีน้าตาท่ีดู
ยงุ่ เหยงิ ปลิวไสวในมา่ นหมอกน้นั ที่ทาใหห้ ญิงสาวเห็นเป็นอยา่ งสุดทา้ ย
“ธีโอริค...อยา่ ไปนะ!” เธอร้องเสียงส่นั แต่ร่างของทหารหนุ่มกลบั ไม่หนั มาเหลียวมอง
เธอแมแ้ ต่น้อย เขาค่อยๆหายเขา้ ไปในม่านหมอกที่บดบงั ทศั นวิสัยระหว่างเขากบั เธอ
จนขาวโพลนไปหมด
“ธีโอริค!!” ซีแกนตะโกนกอ้ งในความมืด นยั น์ตาสีฟ้าเบิกโพล่งอยา่ งตกใจท่ามกลาง
ลมเยน็ ยะเยอื กท่ีพดั เอาหิมะเกล็ดใส ๆ ปลิวเขา้ ในห้องเธอทางหนา้ ต่างที่ถูกลมพดั เปิ ด
จนอา้ เอาไวข้ ณะที่กองฟื นในเตาผิงเปลวไฟสีแดงของมนั แทบจะเหลือเพียงแตเ่ ถา้ ถา่ น
ฝันร้าย...อีกแลว้ ใบหนา้ สวยซบกบั ฝ่ ามือเลก็ ๆ ของตวั เองอยา่ งเหน่ือยอ่อน เหตุใดกนั
เธอถึงฝันร้ายติดกนั อยเู่ ช่นน้ีนะ หรือจะมีเหตุการณ์อนั ใดเกิดข้ึนกบั ชายคนรักของเธอ
แลว้ นี่เป็นดงั่ ลางบอกเหตหุ รือเปล่า ซีแกนสนั่ สะทา้ นกบั ความคิดท่ีแสนน่ากลวั ก่อนจะ
กระชบั ผา้ คลมุ ไหล่ของตวั เองลุกจากเตียงอนั หนานุ่มไปเติมฟื นในเตาผงิ ใหล้ ุกโชนข้ึน
อีกคร้ัง ก่อนจะเดินไปทางหนา้ ต่างที่เปิ ดอา้ พดั เอาเกลด็ หิมะท่ีตอนน้ีความหนาวเยน็ มา
เยอื นแอสการ์ดแลว้ ทนั ใดน้นั นยั น์ตาสีฟ้ากเ็ หลือบไปเห็นร่างของบุรุษผหู้ น่ึงท่ีซ่อนตวั
อยใู่ นเงามืดของแมกไม้
“ใครน่ะ!” เสียงหวานโพล่งออกไปดว้ ยความตกใจ และดูเหมือนร่างน้นั จะรู้ตวั ไม่ทนั
ใหเ้ ธอไดเ้ พ่งพนิ ิจร่างน้นั ค่อยๆเลือนหายตอ่ หนา้ ต่อตาเธอ
“เทพโลกิลงทณั ฑ!์ ” หญิงสาวพูดกบั ตวั เองเสียงเบาหวิว หัวใจเตน้ ระรัว เธอมน่ั ใจว่า
นน่ั ไม่ใช่แค่ตาของเธอฝาดแน่ ๆ เงาของใครหรืออะไรกนั เหตุใดใชเ้ วทยน์ ่ากลวั เช่นน้ี
มาแกลง้ เธอกนั นะ ร่างบางปิ ดหน้าต่างก่อนจะกลบั มาอยู่หนา้ เตาผิงท่ีตอนน้ีลุกโชน
สวา่ งไสวเฉกเช่นเดียวกบั โสตประสาทของเธอที่ต่ืนตวั เตม็ ท่ีแลว้ !
81
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“นน่ั มนั …องคช์ ายโลกิ…อึก!!” นยั น์ตาสีเขม้ เบิกกวา้ งฝ่ าความมืดหมุนตวั หัน
กลบั มาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะรู้สึกถึงของแหลมปลายคมท่ีเยน็ เฉียบปักเขา้ ดา้ นหลงั
ทะลุมาถึงหน้าอกดา้ นซ้ายของเขา ธีโอริคก้มมองลงอย่างงงงวยก่อนจะพบมีดส้ัน
ปลายแหลมชุ่มโชกไปดว้ ยเลือดแดงฉ่านโดยท่ีร่างเงาท่ีปรากฏตรงหนา้ เขาน้นั ค่อย ๆ
สลายหายไปพร้อมกบั รอยยิม้ เห้ียมเกรียมขณะที่ตวั จริงของเทพแห่งกลลวงบิดมีดส้ัน
ของตวั เองตดั ข้วั หวั ใจทหารหนุ่ม
“อ๊อก!!” ทหารหนุ่มสาลกั เลือดออกทางปาก แทบจะขาดห้วงหายใจในทนั ทีพยายาม
เอ้ียวตวั ไปหาคนที่สงั หารเขาอยา่ งอยตุ ิธรรมจากขา้ งหลงั
“เจา้ ควรเจียมตวั มากกวา่ น้ี เม่ือขา้ ส่ังให้ถอยนน่ั คือเจา้ ตอ้ งถอย” เจา้ ของมีดส้ันกระซิบ
เสียงเยน็ ขณะท่ีบรุ ุษตรงหนา้ ทรุดคุกเข่าลงแทบเทา้ เขา นยั น์ตาของทหารหนุ่มฉายแวว
สบั สนกบั คาพดู
“พระองค.์ ..หมายถึง...อะไร” ลมหายใจชายหนุ่มขาดเป็ นห้วงยงั ไม่เขา้ ใจถึงเหตุผลท่ี
ตนโดนลอบสังหารอยา่ งไมส่ มกบั การเป็นทหารกลา้ เช่นน้ี
“เฮ้อ…โง่งมอะไรเช่นน้ี…ขา้ ละไม่เขา้ ใจว่าท่ีชายาขา้ เห็นอะไรดีในตวั เจา้ ” ร่างสูง
แสยะยมิ้ ร่ายเวทยท์ าความสะอาดเลือดสีสดท่ีติดอยบู่ นมีดส้ันของเขา
“ซะ…ซีแกน” ชายหนุ่มเบิกตากวา้ ง ระล่าละลกั กล่าวเม่ือกระจ่างแจง้ ในประสงคข์ อง
เจา้ ชายหนุ่มตรงหนา้
“นามของนางต่อไปน้ี จะถูกขานในนาม พระนางซีแกนชายาของขา้ ฐานันดรและ
เกียรติยศท่ีคนอยา่ งเจา้ ไม่อาจมอบให้นางได”้ เจา้ ของริมฝี ปากกระจบั เผยรอยยมิ้ อยา่ ง
เยย้ หยนั ขณะท่ีนยั นต์ าสีมรกตประสานกบั ผทู้ ่ีเขาสังหารเยน็ ชาเหมือนอสรพษิ ร้าย
82
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ไอค้ น…ข้ีขลาด!” ทหารหนุ่มรวบรวมแรงเฮือกสุดทา้ ยหวงั จะซัดคนตรงหนา้ ให้ได้
สักหมดั ให้สมกบั ความแคน้ ที่กาลงั สุ่มในอก แต่ไม่ทนั ที่เขาจะไดล้ ุกข้ึนจากพ้ืนหิมะ
แสงสวา่ งวาบดว้ ยเวทยท์ ี่เจา้ ชายหนุ่มร่ายก็โจมตีเขา้ อยา่ งรุนแรง ร่างชายหนุ่มสะบดั ไป
ข้างหลังลาคอเขาหักอย่างผิดรูปพร้อมกับลมหายใจที่ขาดห้วงไปในที่สุด ขณะที่
นยั น์ตาของเขายงั เบิกกวา้ งมองไปยงั เจา้ ชายหนุ่มท่ีเดินมายงั เจา้ ของร่างท่ีแน่นิ่งไปแลว้
รองเทา้ บูทหนงั สีดามนั ปลาบชอ้ นใบหนา้ ที่แสดงความเจบ็ ปวดน้นั
“ปกติหน้าตาแผลเป็ นของเจา้ ก็น่าเกลียดอยู่แลว้ คงสะอิดเอียนน่าดูหากนางพบเจา้ ใน
สภาพศพเช่นน้ี”เขาชกั เทา้ ออกอยา่ งสมเพชก่อนจะเดินออกจากสมรภูมิท่ีเขาเป็ นคน
สร้างกบั มือ ดา้ นหลงั ภายในหมู่บา้ นเร่ิมมีเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลวั สลบั กบั เสียง
คารามของเหล่ายกั ษภ์ ูเขาและลมหายใจของเจา้ พวกกองทหารเหยีย่ วแดงที่กาลงั จะสิ้น
ชื่อเหลือเพียงเลือดแดงฉ่านที่นองเต็มพ้ืนหิมะโดยท่ีเจา้ ชายหนุ่มไม่ไดร้ ู้สึกเสียใจของ
การเสียทาสรับใชข้ องตนและขา้ รับใช้ของพระบิดาเขาไปแมแ้ ต่นอ้ ยเพราะนบั บดั น้ี
เส้ียนหนามของเขาไดส้ ิ้นสุดไปแลว้ และ ซีแกน นามอนั แปลวา่ ภรรยาของผมู้ ีชยั
ก็ควรอยขู่ า้ งกายผมู้ ีชยั อนั แทจ้ ริง!
เพลง้ !!
“ขา้ แต่ทวยเทพ!! บาดเจบ็ หรือเปล่า ซีแกน!” หญิงวยั กลางคนผมู้ ีเรือนผมสีแดงดงั ข้ึน
อย่างตกใจท่ีเห็นร่างของหญิงสาวท่ีกาลงั จะนาแจกนั แกว้ ประดบั ดอกไมง้ ามวางบน
โตะ๊ น้าชาขององคร์ าชินีลม้ ลงกบั พ้ืน แจกนั กระจายเตม็ พ้ืนกระเบ้ืองสีทอง
“ขะ ขา้ ไม่เป็นไรเจา้ ค่ะ ขอโปรดอภยั ในความสะเพร่าของขา้ ดว้ ยเถิด ท่านหญิงเกฟจุน
ขา้ จะรีบเก็บกวาดเจา้ คะ่ ” ซีแกนตอบรับเบาหวิว ร่างกายบาง ๆสนั่ เทิม้ รีบควา้ เศษแกว้ ที่
ตกพ้นื
83
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“หากเป็นเหล่านางกานลั นางใน ขา้ คงหาไดแ้ ปลกใจไม่ แต่กบั เจา้ ท่านหญิง ขา้ อบรม
เจา้ มาเป็นอยา่ งดีจนเกินกว่าใชค้ าว่าสะเพร่าไดน้ กั ” ท่านหญิงเกฟจุนผูเ้ ป็นขา้ รับใชค้ น
สนิทขององคร์ าชินีฟริกกา้ ส่ายหนา้ รีบควา้ มือสั่นเทาของหญิงสาวผมสีสวา่ งก่อนทนี่ าง
จะทาตวั เองบาดเจบ็
“ไม่มีสิ่งใดสามารถตบตาท่านหญิงไดจ้ ริง ๆ ขา้ ใจหวิวชอบกลนกั เจา้ ค่ะ ขา้ รู้สึกเป็ น
ห่วงคู่หม้นั ขา้ ข้ึนมาเหลือเกิน” นยั น์ตาสีฟ้าตอบไปตามความจริงและนนั่ ทาให้หญิงขา้
รับใชแ้ ห่งองคร์ าชินีสีหนา้ อ่อนลง
“พ่อหนุ่มหัวหนา้ องครักษน์ ั่นเอง…เกิดอนั ใดข้ึน อีกไม่ก่ีสัปดาห์พวกเจา้ ก็จะเขา้ พิธี
วิวาห์แลว้ …องคร์ าชินีทรงดีพระทยั นกั พระองคท์ รงรบเร้าใหเ้ จา้ เลือกเคร่ืองประทบั
มิใช่หรือ เหตุใดเจ้าถึงกังวลใจข้ึนมาเล่า?” ท่านหญิงรุ่นใหญ่ลูบใบหน้าซีดเผือด ดู
เหมือนเดก็ นอ้ ยคนน้ีจะอดนอนเป็นเวลาไม่ใช่นอ้ ย
“หาใช่เร่ืองวิวาห์ท่ีข้ากังวลใจเจ้าค่ะ ท่านหญิง แต่ข้ารู้สึกเป็ นห่วงธีโอริคข้ึนมา
เหลือเกิน” ซีแกนจบั มือขอบหญิงผทู้ ่ีเธอนบั ถือดงั่ อาจารย์
“นนั่ แหละที่เรียกว่า กงั วลเรื่องแต่งงาน ที่รักขา้ ” น้าเสียงสดใสที่อบอุ่นดงั ข้ึนพร้อมท้งั
เหล่านางกานลั ที่เดินตามมาขา้ งหลงั
“อรุณสวสั ด์ิเพคะ องค์ราชินี” สตรีท้งั สองลุกข้ึนพร้อมกนั ย่อตวั เคารพให้กบั ผูเ้ ป็ น
มารดาของแผน่ ดิน พระองคพ์ ยกั หนา้ รับก่อนจะสรวลออกมาเบา ๆ
“เจา้ เป็ นเช่นน้ีไงเล่า ถึงไดค้ รองตวั โสดจนอายุปูนเขา้ ไปป่ านน้ี เกฟจุน” ฟริกกา้ เอ่ย
แซวพระสหายผสู้ นิทของพระองค์
84
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“แหม…หม่อมฉันตอ้ งการอยู่รับใช้ฝ่ าบาทจนกว่าชีวิตจะหาไม่น่ีเพคะ” ท่านหญิงท่ี
โดนกระทบกระเทียบหวั เราะเบาๆ
“เอาเถอะ…ขา้ ยอมเพราะเจา้ ปากหวานเช่นน้ีหรอกนะ ซีแกน…เจา้ ไม่ตอ้ งกงั วลใจไป
เจา้ คิดถึงธีโอริคมากข้ึนเพราะเจา้ กาลงั จะแต่งงาน” นยั น์ตาสีฟ้ากระจ่างสบกบั เดก็ สาว
ผทู้ ี่เธอรักประดุจเป็นลูกสาวอีกคน
“ขอบพระทยั เพคะ ฝ่ าบาท หากจริงเช่นท่ีพระองคต์ รัส หม่อมฉนั ก็คลายกงั วลลงเยอะ
เลยเพคะ” ซีแกนยมิ้ ออกมาในที่สุด ถอนหายใจเบา ๆ
“เกฟจุน...เจา้ ช่วยขา้ เลือกหน่อย ชุดสีแดงหรือสีชมพูจะเหมาะกบั นางมากกว่ากนั ”
นยั นต์ าระยบั หนั ไปหาเพื่อนรัก
“เหมาะท้งั สองแบบเพคะ แต่หากประดบั ผมนางดว้ ยกุหลาบสีแดง หม่อมฉันว่าชุดสี
แดงก็ช่างเหมาะสมเพคะ” ท่านหญิงใหญ่แห่งแอสการ์ดกระซิบกระซาบกบั องคร์ าชินี
ราวกบั กาลงั สนุกกบั การที่ไดจ้ บั สาวนอ้ ยตรงหนา้ แตง่ องคท์ รงเคร่ือง
“พระองคเ์ พคะ…” หญิงสาวเรียกเสียงอ่อน เธอชกั จะเขา้ ใจความรู้สึกของเพื่อนรักเธอ
ข้ึนมาบา้ งแลว้ สิ
“สาหรับเจา้ ท่ีรักขา้ วนั น้ีขา้ ตอ้ งการใหเ้ จา้ พกั ผอ่ น ขา้ จะไมย่ อมใหบ้ ตุ รสาวคนงามของ
ขา้ ตอ้ งเขา้ ววิ าห์ท้งั ๆ ที่ตาคล้าเป็นเหล่าออ็ กเช่นน้ีแน่” ฟริกกา้ ส่ายหนา้ ยมิ้ อยา่ งมีเมตตา
ใหเ้ ด็กสาว
“ใหห้ ม่อมฉนั ไดอ้ ยรู่ ับใชพ้ ระองคเ์ ถิดนะเพคะ” ซีแกนกม้ หนา้ หลบต่าอยา่ งนบนอ้ ม
“ฟังพระดารัส ซีแกน…ไปพกั ผอ่ นเสีย…นางกานลั ช่วยเกบ็ เศษแกว้ น่ีไปดว้ ย” น้าเสียง
เคร่งขรึมของท่านหญิงใหญ่ดงั ข้ึนอีกคร้ังและนนั่ ทาใหห้ ญิงสาวไมก่ ลา้ ด้ือดึง
85
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เจา้ ค่ะ...ท่านหญิง” ซีแกนตอบรับ หันไปเคารพทางองคร์ าชินีก่อนจะชายตาไปยงั เศษ
แจกนั สีใสที่ตกเกลือนพ้ืนประเบ้ืองสีทองอยา่ งหดหู่ เหตใุ ดกนั นะ…
86
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Never better
“ไม่มีมา้ เร็วมาเลยเช่นน้นั หรือ วอลนั ”ซีแกนกอดหนงั สือในมือตวั เองแน่นอยา่ ง
กงั วลใจ เธอไม่ไดร้ ับข่าวสารธีโอริคมาเกือบสองสัปดาห์แลว้ ซ้าสอบถามจากคนเฝ้า
ประตูวงั ก็ไม่มีมา้ เร็วจากหน่วยเหย่ียวแดงเลย ไม่รู้ว่าเหตุน้ีหรือไม่ท่ีองค์ราชาโอดิน
เรียกให้ซิฟเขา้ เฝ้าหลงั จากน้นั นางก็รีบร้อนออกไปจากวงั โดยไม่ไดแ้ จง้ ข่าวอนั ใดแก่
เธอเลย
“หากว่ามีข่าวจากหน่วยของท่านองครักษ์ ขา้ จะรีบวิ่งเขา้ ไปแจง้ ขา้ วแก่ท่านทนั ทีเลย
ขอรับ ท่านหญิง”บุรุษทหารยามหนา้ ประตูวงั พูดอยา่ งเคอะเขิน เขาไม่คิดวา่ ท่านหญิง
ขององค์ราชินีจะรู้จกั ชื่อยามอย่างเขาดว้ ย แต่สาหรับเขาน้นั ไม่มีใครในหน่วยทหาร
ขององค์ราชาโอดินท่ีจะไม่รู้จกั ท่านหญิงงามท้งั สองแห่งแอสการ์ด หญิงสาวตาคม
สวยดุ เป็นท่ีโจษจนั ถึงความแขง็ แกร่งของสตรีชาตินกั รบ แมว้ า่ ทา่ นหญิงผนู้ ้นั จะยงั ไม่
มีคู่หม้นั คู่หมายแตบ่ รุ ุษท้งั หลายต่างก็ไม่กลา้ เอาคอของตนเองไปพาดบนเขียงของท่าน
หญิง ผิดกับท่านหญิงอีกนาง ความงามของนางชวนให้ต้องเหลียวหลงั และความ
อ่อนโยนจากการใชเ้ วทยร์ ักษานางมอบใหแ้ ก่เหล่านกั รบเม่ือยามประลองแพ้ ไม่มีชาย
หนุ่มผใู้ ดสามารถปฏิเสธไดว้ า่ ไมถ่ กู ตาตอ้ งใจในตวั นาง แตแ่ มก้ ระน้นั ก็เป็นท่ีทราบกนั
ดีถึงคูห่ มายของนาง หวั หนา้ องครักษห์ นุ่มหน่วยเหยยี่ วแดงขององคโ์ อดิน และตวั ท่าน
หญิงเองก็ไม่เคยเหลียวแลบุรุษใดดว้ ยความรักนอกจากคู่หมายของนาง แหม…นึกดู
แลว้ ก็ช่างหนา้ อิจฉาท่านองครักษเ์ สียจริง ๆ เลยนา้
“จาตอ้ งลาบากเจา้ แลว้ และไวม้ ีโอกาสขา้ จะตอบแทนเจา้ นะ” ใบหน้างามแยม้ ยมิ้ โคง้
หวั ขอบคุณทหารยามหนา้ วงั
87
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“อย่ากล่าวเช่นน้นั เลยขอรับท่านหญิง ขา้ ไม่ลาบากอะไรขอรับ มนั เป็ นหน้าที่ขา้ อยู่
แลว้ ” วอลนั รีบระล่าละลกั ตอบหญิงสาว พร้อมท้งั โคง้ หวั ใหร้ ัวๆ
“เช่นน้นั ขา้ ขอขอบน้าใจเจา้ นกั วอลนั ” ซีแกนยมิ้ บางเบาก่อนจะหนั หลงั กลบั เดินออก
จาประตูวงั ไม่มีคราวข่าวจากธีโอริคเลย ปกติเขาไม่ใช่คนเช่นน้ี หวงั ว่าจะไม่มีอนั ใด
ร้ายแรงเกิดข้ึนกบั นะ หรือว่าเธอเป็ นกงั วลจากการแต่งงานมากไปอย่างท่ีองค์ราชินี
ตรัส หากเป็นเช่นน้นั ธีโอริคคงไดข้ นั เธอเป็นแน่ ไมเ่ อาละ่ เธอไม่ควรฟ้งุ ซ่านเช่นน้ี
“ขา้ ควรไปศึกษาตาราท่ีสวนส่วนพระองคด์ ีกว่า”หญิงสาวพยกั หนา้ กบั ตวั เองก่อนจะ
รีบรุดเขา้ ไปดา้ นขา้ งของพระราชวงั สีทอง
“ขอรับท่านหญิง…พวกทหารหน่วยองครักษไ์ ดน้ าเสบียงมาแจกที่หมู่บา้ นขา้
สักประมาณเกือบสองอาทิตยไดแ้ ลว้ ขอรับ” ชายหนุ่มตอบรับยิม้ แป้นเจา้ ของใบหนา้
งามท่ีหนา้ นิ่วคิ้วขมวดกบั คาตอบที่ไดร้ ับ
“สองอาทิตยเ์ ลยง้นั หรือ แลว้ เจา้ เห็นมา้ เร็วของกลุ่มทหารกลบั มาหรือไม่” หญิงสาวยงิ
คาถามต่อไปทนั ทีขณะท่ีใหอ้ าชาคูใ่ จของเธอพกั ดื่มน้าและอาหาร
“เอ๋…จะวา่ ไปแลว้ ไม่เห็นเลยนะขอรับ” หนุ่มเจา้ ของโรงแรมส่ายหนา้ รัว ๆ
“เส้นทางน้ีตรงไปหุบเขา ไม่มีทางอื่นแลว้ ใช่ม้ยั ” ซิฟถาม หน่วยของธีโอริคเดินทางกนั
มาจนถึงชายแดนแลว้ อีกหมู่บา้ นเดียวก็สุดเขตแห่งแอสการ์ด พวกเขาไม่น่าจะใช้
เวลานานขนาดน้ี
“ไม่มีแลว้ ขอรับท่านหญิง หากคณะของหน่วยองครักษจ์ ะเดินทางตอ้ งกลบั มาพกั ท่ี
หมูบ่ า้ นขา้ ก่อนขอรับ” หนุ่มชาวบา้ นตอบอยา่ งเป็นประโยชน์
88
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“นนั่ ยิ่งน่าสงสัย มา้ ขา้ พร้อมหรือยงั ? ขา้ ตอ้ งเดินทางต่อแลว้ !” ซิฟตวดั เสียงหันไปหา
คนท่ีดูแลมา้ อยจู่ นเขาสะดุง้
“มะ มนั ยงั อ่อนแรงอยู่ขอรับท่านหญิง แต่ขา้ จะพยายามดูแลมนั ให้พร้อมมากที่สุด
ขอรับ”
“ท่านหญิง…ช่วงน้ีหมบู่ า้ นชายขอบกาลงั เผชิญพายหุ ิมะตกหนกั บางที หน่วยของทา่ น
องครักษอ์ าจจะติดพายอุ ยกู่ ็เป็ นไดน้ ะเจา้ คะ ท่านหญิงโปรดเชิญพกั ที่โรงแรมของขา้
สักคืนเถิดเจา้ ค่ะ” ภรรยาของเจา้ หนุ่มเจา้ ของโรงแรมรีบบอกกบั ท่านหญิงแห่ง แอ
สการ์ด นางเป็ นถึงท่านหญิงคงมีเงินติดตวั มาไม่ใช่นอ้ ย ถือโอกาสขายของเสียหน่อย
จะเป็ นไรไป
“ขา้ กาลงั ทาภารกิจด่วน” ซิฟส่ายหนา้ ปฏิเสธขอ้ เสนอในทนั ที
“พกั สักคืนเถอะเจา้ ค่ะ ท่านหญิง…หมู่บา้ นน้ันยงั อยู่อีกไกล แถมท่านยงั ตอ้ งเตรียม
เคร่ืองนุ่งห่มใหพ้ ร้อมก่อนเดินทาง เมื่อถึงเวลาน้นั พายหุ ิมะอาจจะสงบพอให้เดินทาง
ไดน้ ะเจา้ คะ”หญิงโรงเต๊ียมกระทุง้ ศอกใส่สามีของนางที่ยงั ยืนน่ิง ๆ ไม่ช่วยพูดอะไร
เหมือนตอนตอบคาถามทา่ นหญิง
“อะ เอ่อ…น่ันสิขอรับท่านหญิง…มา้ ของท่านเองก็ยงั เหนื่อยอ่อนอยู่ พกั เสียสักคืน
พรุ่งน้ีท่านกบั หน่วยองครักษอ์ าจจะพบกนั กลางทางกเ็ ป็นไดน้ ะขอรับ”สามีรีบหัวเราะ
แหง้ ตามภรรยาโนม้ นา้ วใจหญิงสาว ซิฟหนั ไปมองมา้ ของเธอ จริงอยา่ งท่ีเจา้ พวกน้ีว่า
เจา้ มา้ หนุ่มของเธอมนั ยงั ไม่หายจมูกบานจากการหอ้ ว่งิ ร่วมทางกบั เธอมาหลายวนั
89
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เช่นน้ัน ก็ช่วยเตรียมห้องให้ขา้ ด้วย” ซิฟถอนหายใจก่อนจะหยิบเงินเหรียญจาก
กระเป๋ าของเธอวางไวบ้ นโต๊ะแล้วเดินออกไปนอกโรงแรม เพื่อสอบถามข่าวจาก
ชาวบา้ นคนอื่นตอ่ ไป
“จะ เจา้ ค่ะ ท่านหญิง!! พวกเราจะดูแลท่านเป็ นอย่างดีเลยเจา้ ค่ะ!” ภรรยาตะโกนไล่
หลงั ก่อนจะรีบผลกั สามีตวั ผอมแหง้ ของเธอใหร้ ีบไปเตรียมหอ้ งพกั ทนั ที
“ฮืมมม” หญิงสาวถึงกบั ครางเบาๆออกมา รู้สึกหัวสมองโล่งปลอดโปร่งข้ึนมา
บา้ งในรอบหลายวนั ช่วงน้ีมีนางกานลั ฝึกตวั เขา้ มาใหม่ในพระราชวงั ท่านหญิงเกฟจุน
จึงถือโอกาสใหเ้ ธอช่วยเป็นลูกมืออบรมดูแล ภารกิจท่ีมากข้ึน ทาใหเ้ ธอไมไ่ ดเ้ ขา้ มาใน
สวนส่วนพระองคท์ ่ีพระราชินีทรงมีพระเมตตาพระราชทานอนุญาตใหเ้ ธอเขา้ มาท่อง
ตาราท่ีนี่ ริมฝี ปากเอิบอิ่มคลี่ยิ้มออกมาเม่ือเธอปล่อยให้เทา้ เปลือยเปล่าสัมผสั กบั พ้ืน
หญา้ นุ่มและกล่ินพฤกษานานาพนั ธุ์ท้งั เกา้ โลกท่ีผเู้ ป็นบรุ ุษเคียงขา้ งสตรีท่ีเขารักสรรหา
มาสร้างสรรคเ์ ป็นสวนงามเพื่อนางก็ลอยอวลในอากาศเสมือนบ่งบอกถึงความรักของ
ท้งั สองพระองค์ที่มอบให้แก่กนั ไม่มีวนั จางคลาย ช่างน่ารื่นรมยใ์ จนกั นิ้วเรียวของ
หญิงสาวแตะเบา ๆ ท่ีน้าพุขนาดใหญ่ท่ีอยู่กลางสวน ชวนให้นึกถึงคร้ังแรกที่เธอมี
โอกาสไดส้ นทนากบั พระองค์ โอรสแห่งกษตั ริยโ์ อดินท่ีถูกกล่าวถึงในแง่ร้ายอยเู่ สมอ
หากแต่เม่ือเธอมีโอกาสไดใ้ กลช้ ิด เธอรับรู้ไดถ้ ึงชายหนุ่มที่มักมีสุนทรียใ์ นการใช้
ศาสตร์เวทยเ์ ฉกเช่นกบั พระเชษฐาของพระองค์ที่รื่นเริงในการใชศ้ สั ตราวุธ หากแต่
สาหรับชาวแอสการ์ดแลว้ …ความนิยมช่ืนชมในศาสตร์สองศาสตร์น้ันแตกต่างกนั
หากพระองค์ทรงแสดงความสารมารถของพระองค์กับชาววานาไฮม์และลดความ
ทะนงตนลงอีกสกั นิด คงเป็นที่ปล้ืมปิ ติของราษฎรยง่ิ นกั
90
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ จะพอใจย่ิง…หากรอยยิม้ นน่ั เจา้ กาลงั นึกถึงขา้ อย”ู่ น้าเสียงเยน็ ๆ ที่แฝงความเจา้
เล่หด์ งั ข้ึนอยา่ งคุน้ หู หญิงสาวรีบหนั หลงั ขวบั ไปทาความเคารพกบั เจา้ ของน้าเสียงน้นั
“พระ…พระองค์! ขอพระราชทานอภยั เพคะ หม่อมฉันมิได้ต้งั ใจรบกวนพระองค์
พระองคท์ รงกลบั มาต้งั แต่เม่ือไหร่เพคะ องคร์ าชินีทรงเป็ นพระกงั วลถึงพระองคม์ าก
นะเพคะ เสดจ็ เขา้ เฝ้าพระองคห์ รือยงั เพคะ” ซีแกนละล่าละลกั ถามชายหนุ่มตรงหนา้ ที่
ตอนน้ีนยั นต์ าสีเขียวแวววบั ระยบั ราวกบั พระองคเ์ พงิ่ ผา่ นเร่ืองสนุกมา
“ชา้ ๆ…ก่อนที่ขา้ จะกลา่ วตอบคาถามใด ๆ ของเจา้ พกั หายใจเสียก่อน ช่ืนชมกบั ความ
งามของดอกไม้ เฉกเช่นท่ีเจา้ เคยปฏิบตั ิเมื่อคร้ังอยู่กบั ขา้ ” โลกิไม่ตอบคาถามเพียงแต่
หันไปทางตน้ ไมใ้ นสวนของพระราชินีที่ไดร้ ับการป้องกนั จากเวทมนต์อยา่ งดีไม่ให้
อากาศหนาวจากภายนอกเขา้ มากล้ากรายพวกมนั
“พระองค…์ ทรงหายไปเป็นสัปดาห์ พระบิดา พระมารดาและพระเชษฐาของพระองค์
ทรงกงั วลพระทยั มากนะเพคะ” น้าเสียงหวานออ้ นวอนจนเจา้ ชายหนุ่มตอ้ งหันมาสบ
กบั ใบหนา้ งามน้นั
“อืม…แลว้ เจา้ ล่ะ? เป็นห่วงขา้ หรือเปลา่ ” นยั น์ตาคมกริบราวกบั คน้ หาเขา้ ไปในดวงตา
คู่งามน้นั
“อะ…เอ่อ…เพคะ หม่อมฉันเองก็เป็ นกงั วล แมว้ ่า…บางเร่ืองหม่อมฉันมิอาจทาตาม
พระราชประสงค์ขององค์ชายได้ แต่ก็มิได้หมายความว่า หม่อมฉันจะตอ้ งสะบ้ัน
ความสัมพนั ธ์ที่จงรักภกั ดีต่อพระองคเ์ พคะ”นิ้วเรียวดึงชายกระโปรงของตวั เองอยา่ ง
อึดอดั ใจก่อนจะเงยหนา้ มาสบตากบั เจา้ ชายอยา่ งซ่ือตรง
91
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เฮอ้ …นน่ั ไม่ใช่คาตอบที่ขา้ พึงใจเลยสักนิด” เจา้ ชายหนุ่มกรอกตามองคนตรงหนา้ ท่ี
เอาแตโ่ คง้ ตวั ต่าเมื่ออยกู่ บั เขา
“หม่อมฉันมิบงั อาจเทียบตวั เองกบั ความเป็ นกงั วลขององคร์ าชินีที่มีต่อพระองคไ์ ดเ้ พ
คะ องคช์ าย องคโ์ อดินทรงเที่ยวถามว่าเหตุใดองคช์ ายจึงไม่ไปร่วมโต๊ะเสวย” ซีแกน
เวา้ วอนเมื่อถึงใบหน้าของหญิงมีอายุท่ีดูกงั วลใจเมื่อทรงเสวยพระกระยาหารร่วมกบั
พระสวามีของพระองคเ์ มื่อเชา้ น้ี องคโ์ อดินก็ดูเหมือนจะทรงกริ้วกบั การหายตวั ไปของ
ลกู ชายคนเลก็ ไมน่ อ้ ย
“ท่านพ่อกบั ท่านแม่ขา้ อย่างเดียวหรือ ท่ีอยากรู้ว่าขา้ หายไปไหน หรือเจา้ พวกอศั วิน
สหายของพี่ขา้ ดว้ ย”นยั น์ตาสีมรกตหร่ีตาราวกบั อสรพิษจอ้ งเหยอ่ื เม่ือเห็นดวงตากลม
โตของหญิงสาวเบิกกวา้ งข้ึนตระหนกอยา่ งนึกสนุกใช่วา่ เขาไม่รู้ วา่ เจา้ พวกเพ่ือนจอม
จุน้ ของพระเชษฐาของเขา มาคอยจบั ตามองป้วนเป้ี ยนกบั เขา เจา้ หนวดแฟนดลั เองก็
เขา้ มาอวนอวยกบั นางตน้ ห้องหนา้ หอ้ งเขา แบบน้ีเขาจะไม่รู้ไดอ้ ยา่ งไร เจา้ พวกโง่เอย้
หากเขาเป็นศตั รูคงจะรู้ตวั ต้งั แต่เจา้ พวกน้นั จะอา้ ปากเห็นลิน้ ไก่แลว้ ดว้ ยซ้า
“พระองคท์ รงทราบหรือเพคะ” ซีแกนตะกุกตะกกั
“เอาอีกแลว้ นะ…ขา้ ดูซื่อบ้ือเทียบเท่าเจา้ พวกน้นั ในสายตาเจา้ เช่นน้นั หรือ ซีแกน” ไมม่ ี
อะไรท่ีะทาใหเ้ ขาพึงใจไปมากกวา่ การไดแ้ กลง้ หญิงสาวตรงหนา้ ท่ีมกั ทาหนา้ รู้สึกผิด
อยเู่ สมอ แมว้ า่ นนั่ ไมใ่ ช่ความผิดของนางเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย
“หะ หาไดเ้ ป็นเช่นน้นั ไม่เพคะ องคช์ าย! เหล่าอศั วินเพียงทาตามหนา้ ที่เท่าน้นั ทุกคน
ลว้ นเป็นห่วงพระองคน์ ะเพคะ อยา่ ไดท้ รงตีความเป็นอยา่ งอ่ืนเลยนะเพคะ” ซีแกนโคง้
ตวั ต่ากม้ หน้าบงั คบั ตวั เองไม่ให้สั่นเทา โอ…้ ขา้ แต่เทพีฟริกหากไม่ใช่เพราะตวั นาง
92
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เหล่าอศั วินคงจะไม่กระทาการล่วงเกินจนเจา้ ชายจบั ไดเ้ ช่นน้ีและเป็ นที่ขุ่นขอ้ งหมอง
ใจกบั พระองค์
“เจา้ กาลงั ยนื อยตู่ รงหนา้ เทพแห่งกลลวง ตวั เจา้ เองก็เป็นสตรีตวั นิดเดียว แต่เจา้ กลา้ พดู
คาเท็จเพื่อปกป้องเจ้าพวกน้ันเช่นน้ันหรือ” น้าเสียงเย็นเหยียบของเจ้าชายหนุ่มมา
พร้อมกบั มือเรียวซีดที่เชยคางนยั น์ตาคู่งามให้สบกบั เขารอยยิม้ เจา้ เล่ห์เผยออกมายา่ ง
ถูกใจ เธอปกป้องแมก้ ระทงั่ กบั เขาท่ีลว่ งเกินเธอในคืนที่สวนกุหลาบท้งั ๆที่รู้ว่าคู่หม้นั
ของเธอจะตอ้ งไมพ่ อใจแน่ ๆ
“มะ หม่อมฉันเพียงแค่ไม่อยากให้พระองค์ทรงมีเรื่องไม่สบายพระทยั กบั พระสหาย
ของพระเชษฐาเท่าน้ันเพคะ” เสียงหวานตอบดว้ ยความสัจจริงยอมเงยข้ึนสบตากบั
ดวงตาคมแต่ก่อนท่ีเธอจะไดถ้ อยออกจากมือเรียวท่ีเชยปลายคางมน ชว่ั ครู่ท่ีเธอมอง
เขา้ ไปในนัยน์ตาเจ้าชายหนุ่มราวกับตกอยู่ในห้วงความฝัน พายุหิมะหนาพดั โหม
กระหน่าอย่างรุนแรงภายใตห้ ุบเขาสีทะมึนทึน ณ ที่แห่งน้ัน เธอมองไม่เห็นอะไร
นอกจากร่างสงบท่ีนอนจมอย่ใู ตห้ ิมะ ร่างน้นั เต็มไปดว้ ยเลือดท่ีกาลงั ไหลนองมาเต็ม
พ้นื หิมะ
“ขา้ แต่เทพโอดิน!” ซีแกนอทุ านอยา่ งตกใจกมุ ศีรษะที่ปวดจี๊ดข้ึนมาอยา่ งฉบั พลนั เลือด
สีแดงสดไหลออกจากจมูก ทรุดตวั ลงก่อนท่ีมืออนั เยน็ เหยียบก็เขา้ มารับเธอไวไ้ ดท้ นั
ทวงที ทาใหเ้ ขารองรับร่างของเธอไวแ้ ทนพ้ืนหญา้ นุ่ม
“ซีแกน! เจา้ เป็ นอะไรไป!” โลกิขมวดคิ้ว ใบหน้าท่ีเคยมีแต่เลศนยั ของเจา้ ชายแห่งกล
ลวงฉายแววเป็นห่วงข้ึนมาเมื่อหญิงสาวทิ้งน้าหนกั ตวั เองลงบนร่างของเขาอยา่ งไม่ทนั
ต้งั ตวั
93
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“หมอ่ มฉนั …หม่อมฉนั ขอประทานอภยั เพคะ” หญิงสาวรีบขอโทษขอโพยพยายามดนั
ตวั เองออกจากออ้ มกอดชายหนุ่ม มือกุมจมูกตวั เองไมใ่ หเ้ ลือดไหลหยดลงบนพระภูษา
อยา่ งไร้เรี่ยวแรง
“เจา้ เป็นผใู้ ชเ้ วทยร์ ักษานะ เจา้ ปลอ่ ยใหต้ วั เองไมส่ บายแบบน้ีไดย้ งั ไงกนั ” เจา้ ชายหนุ่ม
ทาเสียงขรึมดุหญิงสาวตรงหนา้ ที่บดั น้ี ยงั พยายามด้ือดึงออกจากวงแขนเขาจนเขาตอ้ ง
รวบขอ้ มือเลก็ ๆสองขา้ งนน่ั ไว้ ก่อนจะหยบิ ผา้ เช็ดหนา้ ของตวั เองออกมาซบั ลงบนจมูก
โด่งเรียว ค่อยๆกดหนา้ ผากตวั เองลงกบั ศีรษะของหญิงสาวขณะพึมพาร่ายเวทยร์ ักษา
ชา้ ๆ ลมหายใจเยน็ ๆ ที่ผ่านใบหน้างามน้นั ทาให้หญิงสาวหลบั ตาปี๋ กบั ความใกลช้ ิด
ของบุรุษเพศ แมว้ า่ เธอจะรับรู้เจตนาของเขามีเพียงตอ้ งการรักษาความเจ็บปวดให้เธอ
เท่าน้นั
“ยะ อย่าทรงลาบากพระวรกายเลยเพคะ” ซีแกนพูดเบา ๆ ทาเอาคนที่กาลงั ร่ายเวทย์
ชะงกั เล็กน้อย ปรากฏรอยยิ้มยากที่จะอธิบายกบั น้าเสียงหวานราวกบั กระซิบกบั เขา
เพยี งผเู้ ดียวก่อนที่เจา้ ตวั จะกระแอมเลก็ นอ้ ย เลื่อนตวั มากระซิบขา้ งใบหูของหญิงสาว
“เงียบเสีย…แลว้ อยา่ ขดั ขืน เจา้ กาลงั ทาใหข้ า้ เสียสมาธิ” น้าเสียงเยน็ ๆ ดงั ข้ึนอยา่ งหนกั
แน่นเป็นคร้ังแรก เขารู้ดีถึงความไม่จาเป็นท่ีจะตอ้ งใกลช้ ิดกนั ขนาดน้ีเพ่ือร่ายเวทยแ์ ต่
แบบน้ีมนั น่าพอใจกวา่ กนั ต้งั เยอะ
“…” ซีแกนน่ิงเงียบตามคาสั่งอยา่ งว่าง่าย ขณะที่อาการเหน่ือยลา้ จากการพกั ผ่อนไม่
เพยี งพอมาเป็นสปั ดาหค์ อ่ ย ๆ จางหายไปพร้อมกบั อาการปวดหวั อยา่ งรุนแรงน้นั
“และคราวน้ี ห้ามโหมงานเกินตวั ของเจา้ อีก พกั ผ่อนให้มาก”สิ้นเสียงร่ายเวทย์ โลกิ
ยอมปลอ่ ยศีรษะของหญิงสาวเป็นอิสระพร้อมกบั ออกคาส่งั ที่ผฟู้ ังดูก็รู้วา่ เขาเป็นห่วง
94
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขอบพระทยั เพคะ ฝ่ าบาท หม่อมฉันรู้ว่าพระองคท์ รงมีพระเมตตา”ซีแกนรีบลุกข้ึน
จากจากออ้ มกอดน้นั ทาความเคารพก่อนท่ีรอยยิ้มสว่างจะปรากฏบนใบหน้างามอีก
คร้ังหลงั ไม่ไดป้ รากฏมานาน มือกาผา้ เช็ดหนา้ ของเจา้ ชายหนุ่มท่ีเหลือเพียงแต่คราบ
เลือดของเธอเทา่ น้นั
“ซีแกน...หากเจ้าแพร่งพรายเร่ืองน้ี...ข้าน้ีแหละจะเป็ นคนโบยเจ้าด้วยตวั ข้าเอง”
ชวั่ ขณะโลกิรู้สึกถึงใบหนา้ เขาที่ร้อนวาบข้ึนมาอยา่ งผิดปกติรีบลุกข้ึนยนื ตวั ตรงกลบั มา
ทาใบหนา้ เรียบเฉย
“หม่อมฉันน้อมรับพระบญั ชาเพคะ” ซีแกนโคง้ ศีรษะขณะที่รอยยิ้มยงั ไม่คลายจาก
ใบหน้า และตอนน้ีเธอมั่นใจได้แล้วว่าพระองค์ไม่ได้ทรงกริ้วเรื่องที่เธอปฏิเสธ
พระองคไ์ ป และสักวนั …พระองคค์ งจะเรียกเธอมารับใชด้ งั เดิม หากเป็นเช่นน้นั เธอคง
มีโอกาสไดเ้ รียนรู้ศาสตร์เวทยจ์ ากพระองคอ์ ีกมาก
“เอาล่ะ…ออกไปไดแ้ ลว้ ขา้ มีเวทยท์ ี่ตอ้ งฝึ ก” โลกิยืดตวั ตรง ไขวม้ ือไปดา้ นหลงั คาง
เชิดข้ึนอยา่ งเหยอ่ หย่ิงเฉกเช่นที่เขาเป็นมาตลอดเพื่อกลบเกลื่อนอาการร้อนวูบวาบเม่ือ
สกั ครู่
“โปรดทรงอนุญาตใหห้ ม่อมฉันไดอ้ ยรู่ ับใชพ้ ระองคเ์ ถิดนะเพคะ” นยั น์ตาสีอมั พรเป็น
ประกายข้ึนเม่ือไดย้ นิ ถึงการที่เจา้ ชายหนุ่มร่ายเวทยอ์ ีกคร้ัง
“ไม่อนุญาต…หากคราวน้ีเจา้ ลม้ ลงอีก ขา้ จะปล่อยเจา้ ทิ้งไวท้ ่ีน่ีจนถึงอรุณวนั ใหม่เลย
ทีเดียว” รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏบนมุมปากเจา้ ชายหนุ่ม หากแต่คราวน้ีกลบั ไม่ไดม้ ีเจา้
เล่หเ์ ฉกเช่นทกุ ที
95
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“หมอ่ มฉนั รู้ดี…วา่ พระองคท์ รงมิไดพ้ ระทยั ดาเฉกเช่นน้นั เพคะ” ใบหนา้ งามเริ่มมีสีสนั
ข้ึนมาหลงั จากไดร้ ับการรักษาจากผใู้ ชเ้ วทยช์ ้นั สูง
“เช่นน้นั ขา้ คงตอ้ งใจร้ายกบั เจา้ เสียหน่อยแลว้ ละม้งั ท่านหญิงซีแกน” โลกิคารามใน
ลาคอไม่จริงจงั นกั หากแต่รู้สึกพึงใจกบั การสนทนาเสียดว้ ยซ้า
“หม่อมฉนั มิอาจฝื นพระดารัสเพคะ หากแต่ก่อนที่จะหม่อมฉนั จะไป ขอพระราชทาน
อนุญาตเพคะ องคช์ าย” ซีแกนโคง้ ตวั เคารพก่อนท่ีจะจะยนื มือไปสัมผสั บนหลงั มืออนั
ขาวซีดเบา ๆ ความอบอุ่นของพลงั เวทยถ์ ูกเติมเต็มเขา้ แทนที่การใชเ้ วทยข์ องโลกิเม่ือ
ครู่ทนั ที
“ซับพระพกั ตร์ของพระองค์ผืนน้ี หม่อมฉันทูลขอพระราชทานได้หรือไม่เพคะ”
นยั น์ตาหวานชอ้ นข้ึนมาสบกบั ใบหนา้ เรียวท่ียงั ดูตกใจกบั การกระทาเมื่อครู่ของหญิง
สาว
“อ่อ...เอ่อ…เอาไปสิ ใช่ว่าขา้ มีผืนเดียวซะเมื่อไหร่”โลกิดึงสติกลบั มามองผา้ เช็ดหนา้
ของเขาที่หญิงสาวถือไวอ้ ย่างทะนุถนอม เป็ นคร้ังแรกหรือเปล่านะ ที่เขามอบอะไร
ใหก้ บั ใครดว้ ยความเตม็ ใจเช่นน้ี
“หม่อมฉันรู้อยแู่ ลว้ เพคะ พระโอรสองคร์ องแห่งกษตั ริยโ์ อดินทรงมีพระทยั กวา้ งขวาง
และมีพระเมตตาอย่างหาที่สุดมิได”้ นยั น์ตากลมโตยิ้มไปกบั ดวงหน้างามจนผูท้ ี่พบ
เห็นคงอดยิม้ ตามไม่ไดไ้ ม่เวน้ แมแ้ ต่บุรุษแห่งกลลวงเขายกยิม้ นอ้ ย ๆก่อนจะหันหลงั
ใหก้ บั ความใสซื่อน้นั ซีแกน…เจา้ นี่มนั ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ
96
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ไปพกั ผ่อน…ก่อนที่ขา้ จะรายงานท่านแม่ว่าอบรมท่านหญิงอยา่ งไร เจา้ ถึงด้ือดึงเกิน
กว่าสตรีใดที่ขา้ เคยพานพบ” โลกิกระแอมเสียงไม่หันมาสบตาใบหน้างามท่ีทาเอา
หวั ใจเขาเตน้ แรงอีกครา
“หากพระองคท์ รงเสร็จสิ้นการฝึ กเวทยแ์ ลว้ ทรงอยา่ ลืมไปเขา้ เฝ้าองคร์ าชินีดว้ ยนะเพ
คะ”ซีแกนโคง้ เคารพใหก้ บั ชายหนุ่มผมสีนิลท่ียนื หนั หลงั ใหก้ บั เธอไปเสียงแลว้ ก่อน
จะเดินออกจากสวนงามของพระราชินีไป
97
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
My turn
นยั น์ตาวาววบั ของชายหนุ่มหันกลบั มามองตามร่างบางท่ีเดินออกไปจากสวน
ไปอยา่ งแช่มช่ืนอีกคร้ัง ก่อนที่ตวั เขาเองจะเดินเขา้ ไปในมุมมืดส่วนของอาคารท่ีติดกบั
สวนที่ ๆ เขาใช้เป็ นท่ีอ่านหนงั สือประจา นอกจากซีแกนท่ีมารดาของเขาอนุญาตให้
นางเขา้ มาในสวนส่วนพระองค์แลว้ ก็ไม่มีใครไดร้ ับอนุญาตเขา้ มาในน้ีไดอ้ ีก มนั จึง
เป็นที่ที่เหมาะสมที่เขาจะใชฝ้ ึ กเวทยม์ ากกวา่ วิหารร้างท่ีเตม็ ไปดว้ ยซากปรักหักพงั นน่ั
แถมยงั ไม่มีพวกมดแมลงหน้าโง่ตัวไหนสามารถเข้ามาได้ตามใจชอบได้อีกด้วย
เจา้ ชายหนุ่มเผยรอยยมิ้ เจา้ เลห่ ม์ องมือตวั เองท่ีเพง่ิ สัมผสั กบั ร่างงามเจา้ ของบอ่ พลงั เวทย์
ไปเม่ือครู่ เพียงนางไดย้ ินว่าเขากาลงั จะฝึ กเวทย์ นางก็เต็มใจมอบพลงั ให้เขาทนั ที นี่
เพียงแค่สัมผสั เล็กน้อยเท่าน้นั หากเขาไดเ้ ป็นเจา้ ของนางแลว้ ก็…หึ หนงั สือปกสีดาท่ี
ตอนน้ีเขาติดกบั มนั ย่ิงกว่าเด็กชายท่ีไดด้ าบไมเ้ ล่มใหม่ในวนั เกิดถูกวางไวเ้ หนือแท่น
หนงั สือ นยั น์ตาสีมรกตสวา่ งวาบขณะไล่ไปยงั อกั ขระรูนเพื่อทบทวนสิ่งที่เขากาลงั จะ
ร่ายออกมาอีกคร้ัง
“ท้งั เกา้ โลกจะตอ้ งประหลาดใจกบั สิ่งที่ขา้ พบ”น้าเสียงรื่นเริงกล่าวกบั ตวั เองราวกบั จะ
ประกาศมนต์ที่เขาคน้ พบจากหนังสือตอ้ งห้าม ทนั ทีที่มือแข็งแรงของชายหนุ่มปิ ด
หนงั สือลงก็ปรากฏวงเวทยแ์ สงสีเขียวพร้อมอกั ขระรอบมือก่อนที่มนั จะค่อยๆไหลทว่ั
ร่างสูง ลาแสงสีเขียวสว่างวาบ ลดทอนร่างสูงโปร่งให้เต้ียลงมาพร้อมท้งั ขยายกลา้ ม
แขนและขาเขาให้กลายเป็ นชายฉกรรจ์ ผมสีดาเดือนดบั ค่อยๆกลายเป็ นสีน้าตาลเขม้
ขณะที่โครงหนา้ หล่อเหลาขาวซีดค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นใบหนา้ หนุ่มเขม้ ท่ีคุน้ ตา รอย
แผลเป็นยาวลึกปรากฏใตด้ วงตาท่ียงั ส่องประกายสีเขียวสว่างจา้ ใบหนา้ ขององคร์ ักษ์
หนุ่มถูกแทนที่ใบหนา้ ของโลกิแต่กลบั ปรากฏยิ้มแสนเจา้ เล่ห์ที่มองกระจกอยา่ งเยาะ
98
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เยย้ มนตท์ ี่เขาไดจ้ ากความไร้เดียงสาของนาง ที่เปิ ดห้องมนตต์ อ้ งหา้ มท่ีพระมารดากนั
ไวใ้ ห้เขารู้ นางหารู้ไม่ ที่พระมารดาให้ร้ือเอาตาราเวทมนต์อนั ตรายท้งั หลายออกไป
จากห้องสมุดของราชวงศแ์ ละราษฎรก็เพราะเมื่อหลายปี ก่อนก็เพราะเขาแค่เล่นสนุก
กบั พวกเจา้ คนแคระหนา้ โง่จนเผลอไปทาลายอาวุธเลอค่าของพวกมนั เขา้ แลว้ มีหรือที่
เจา้ อวาดิ ราชาแห่งคนแคระจะไม่รีบแจน้ มาฟ้องพระบิดาของเขา ให้ตายเถอะ เพราะ
เร่ืองน้นั ทาให้เขาโดนลงโทษตอ้ งถูกขงั ให้สงบปากสงบคาเป็ นเวลานบั เดือน เมื่อเขา
พน้ โทษตาราเหล่าน้ีก็หายไปจากหอสมุดราชวงศ์ นึกไม่ถึงว่ามนั จะอยใู่ ตจ้ มูกเขาน่ีเอง
กุญแจผนึกคือหญิงสาวผูแ้ สนซ่ือท่ีอยู่เคียงข้างพระมารดาเขามาตลอด ดูเหมือน
นอกจากครอบครัวเขาจะไม่มีใครลว่ งรู้ถึงความบาดหมางระหวา่ งพระโอรสแห่งโอดิน
กบั ราชาแห่งคนแคระ พระบิดาของเขาคงสั่งใหอ้ วาดิสงบปาก ส่วนพระมารดาของเขา
กป็ ิ ดก้นั เรื่องน้ีจากชาวแอสการ์ดเฉกเช่นท่ีพวกทา่ นทามาตลอด ไม่เช่นน้นั หากซีแกนรู้
เร่ืองนางคงไม่มีทางยนิ ยอมแน่ เหตใุ ดเขาไมส่ นใจในตวั นางใหเ้ ร็วกวา่ น้ีนะ ไมเ่ ช่นน้นั
คงไม่ตอ้ งนง่ั เบื่อตารามาเป็ นปี เช่นน้ีแน่ แต่กระน้นั ก็เถอะ จะช่วงเวลาไหนหรือตอ้ ง
ช่วงชิงจากใครมา ก็ไม่ใช่เรื่อท่ีเขาจะตอ้ งสนใจ ในเมื่อเขาตอ้ งการ นน่ั กแ็ ปลวา่ เขาตอ้ ง
ไดม้ าครอบครองอยแู่ ลว้ ! โลกิค่อยๆสลายมนตแ์ ปลงกาย ซ่ึงในภายภาคหนา้ มนตน์ ้ีจะ
ถูกรู้จกั ว่าเป็นมนตป์ ระจากายของเทพเจา้ แห่งกลลวง ก่อนจะยมิ้ ยะเยอื กใหก้ บั ใบหนา้
ขาวซีดแต่เรียวคมของเขา เพราะน่ี...จะไม่มีท่ีให้สาหรับพระเอกอีกต่อไปแล้ว
ในตอนน้ี เหลือเพียงการเดินหมากตวั สุดทา้ ย ที่เขารู้อยแู่ ลว้ ว่าจะไดร้ ับชยั ชนะในคร้ัง
น้ี!
“อะไรนะ! เจา้ วายร้ายน่นั กลบั มาแลว้ แต่คนแรกที่เขาไปพบคือเจา้ ง้นั เหรอ น้องขา้
ล่วงเกินอะไรเจา้ รึเปล่า ท่านหญิง” ร่างสูงใหญ่ของโอรสองคโ์ ตแห่งกษตั ริยโ์ อดินลุก
ข้ึนจากโตะ๊ อาหารข้ึนทนั ทีรีบเขา้ มาหาหญิงสาวที่นาข่าวมาบอกแก่เขา
99
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ปะ เปล่าเพคะ ฝ่ าบาท…หมอ่ มฉนั เพียงบงั เอิญพบองคช์ ายท่ีสวนส่วนพระองคเ์ ท่าน้นั
เพคะ” นยั น์ตาสีอมั พรเบิกกวา้ งรีบรายงานอยา่ งรวดเร็วก่อนท่ีเจา้ ชายเลือดร้อนจะเขา้
พระทยั อะไรผดิ ไปกนั ใหญ่
“สวนท่านแม่ง้นั เหรอ…เจา้ น้องโง่นี่ชกั จะทาอะไรตามใจตวั เองเกินไปแลว้ กลบั มา
แทนที่จะบอกใครสักหน่อย เห็นทีขา้ จะตอ้ งไปสงั่ สอนเสียหน่อยแลว้ ” ธอร์ตบโต๊ะผา่ ง
แตก่ ่อนที่เขาจะเดินออกไปกถ็ ูกร่างเลก็ ๆ ขวางหนา้ เอาไวเ้ สียก่อน
“อยา่ ทรงลาบากพระองคเ์ ลยเพคะ ฝ่ าบาท องคช์ ายทรงรับปากหม่อมฉนั ว่าจะเสด็จไป
เขา้ เฝ้าองคร์ าชินีหลงั จากทรงฝึ กเวทยเ์ สร็จทนั ทีเพคะ ขอพระองคท์ รงเสวยพระกระยา
หารม้ือสายต่อเถิดเพคะ” ใบหน้างามฉายรอยยิ้มเล็ก ๆ เม่ือนึกถึงความเป็ นห่วงของ
พ่ีชายที่มีต่อนอ้ งชายแต่เธอก็พอรู้จกั องคช์ ายธอร์อยมู่ ิใช่นอ้ ย หากปล่อยใหท้ รงไปพบ
องคช์ ายโลกิท้งั ๆ ที่ทอ้ งยงั วา่ งเช่นน้ี มีหวงั คงไดล้ งไมล้ งมือกนั อีกเป็นแน่แท้
“และอีกอย่าง พระองคท์ รงตอ้ งเตรียมสมาธิสาหรับการประลองอีกไม่ก่ีชว่ั โมงนะเพ
คะ พวกเราต้งั ตารอการประลองดาบของพระองคม์ าหลายสัปดาห์แลว้ หม่อมฉันเพียง
อยากให้พระองคท์ รงสบายพระทยั ก่อนจะลงประลองเท่าน้นั เพคะ” ซีแกนกล่าวเสริม
อีกคร้ังเมื่อเห็นแววตาสีครามเร่ิมออ่ นลง
“เหอะ…ขา้ ไม่มีทางแพห้ รอกหน่า เจา้ ก็รู้ดีนี่” รอยยิ้มกวา้ งของเจา้ ชายผมสีทองส่อง
สวา่ งใหก้ บั หญิงสาว
“อยา่ ประมาทไปธอร์ คราวน้ีไม่ใช่คนจากแอสการ์ดนะ” โฮแกนท่ีนงั่ ฟังเงียบ ๆ เสริม
ข้ึนอยา่ งเคร่งขรึม
100