ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
คุณธรรมของเขาในห้องสมุดราชวงศ์ พระองคไ์ ม่ไดอ้ ยากเล่นบทเป็นร้ายแต่เสน้ ทางท่ี
พระองคท์ รงเลือกทาใหไ้ มม่ ีใครเขา้ ใจ
“ขา้ ยงั ไม่สามารถ....” มือเล็ก ๆ ที่กุมไวท้ ่ีตกั บีบเขา้ หากนั จนขาวซีดเพื่อกล้นั ขอบตาท่ี
ร้อนผา่ ว
“ขา้ รู้...เจา้ ไม่ใช่ผูห้ ญิงใจง่าย...หรือผูห้ ญิงท่ีเห็นแก่ยศถาบรรดาศกั ด์ิ ซีแกนของขา้
แมว้ า่ ขา้ อยากจะใหค้ วามภกั ดีของเจา้ ที่มีตอ่ เจา้ ทหารนน่ั กลายเป็นของขา้ ...แต่ขา้ จะไม่
เร่งรัดใหเ้ จา้ รู้สึกมนั ” เจา้ ชายหนุ่มพดู อยา่ งเคร่งขรึมขณะเอ้ือมมือไปปัดผมเงินออกจาก
ใบหนา้ งามที่ตอ้ งลมทะเล
“องคช์ าย...คะ” เสียงหวานสะอ้ืนอยา่ งแผ่วเบา เขาเขา้ ใจ...ความรู้สึกของเธอมาตลอด
ในขณะที่เธอเอาแต่เฝ้าถามว่านี่มนั เกมอะไรของเขา เขากลบั พยายามเรียนรู้และเขา้ ใจ
เธอ อยา่ งท่ี...ไม่เคยมีชายใดทาใหเ้ ธอมาก่อน
“ขา้ ให้คนเตรียมห้องพกั สาหรับเจา้ เองไวแ้ ลว้ และชุดสามญั ชนแบบท่ีเจา้ เคยสวมมนั ”
นยั นต์ าสีฟ้าท่ีหนั มาสบตาเขามีหยาดน้าตาเออ่ คลอ น่าแปลก ท่ีเธออยตู่ รงหนา้ เขาแท้ ๆ
แต่เขากลบั ตอ้ งเบือนหนา้ หนีอยา่ งไม่อยากจะเห็นความเศร้าหมองในดวงตาคูน่ ้นั
“ขอบคุณมากนะคะ...ขอบคุณพระองคจ์ ริง ๆ คะ่ สาหรับทุกอยา่ ง” ริมฝีปากสีชาดกล้นั
สะอ้ืนมองคนท่ียงั ไม่ยอมหันมาสบตากับเธออย่างรู้สึกผิด แมก้ ารเริ่มตน้ ของเขาจะ
เป็นไปดว้ ยการล่อลวงเธอ แต่บดั น้ีเขาให้เกียรติเธอ ให้ความเอาใจใส่เธอ ทาสิ่งต่าง ๆ
ใหเ้ ธอมากมายอยา่ งที่เธอเองก็ไม่คิดวา่ จะมีมาก่อน แตใ่ จของเธอ ตอนน้ี ยงั ไมส่ ามารถ
ลืมธีโอริคไดแ้ ละคงจะเจ็บปวดกบั การจากไปตลอดกาลของเขาและยงั ไม่เขา้ ใจกบั การ
351
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
กระทาของเจา้ ชายที่มีต่อเธอ เหตุใดองคช์ ายจึงทุ่มเทเพอ่ื เธอขนาดน้ี เธอยงั ไม่สามารถ
ปลอ่ ยตวั และปล่อยใจไปกบั การยอมรับรักคร้ังใหมน่ ้ีได้
“แต่เจา้ รู้ไวอ้ ยา่ งนะ ที่รักขา้ ...ขา้ เองก็ทรมานกบั ส่ิงที่เจา้ เป็ นเช่นกนั ...” คาพูดเบาบาง
ราวกบั สายลมทะเลที่พดั เอื่อยเฉื่อยมาตอนน้ี ก่อนท่ีบุคคลตรงหนา้ เธอจะกลบั มาทาสี
หนา้ ปกติอยา่ งสง่าผา่ เผยแลว้ ลุกจากโตะ๊ อาหารไป
ภายในอาณาจกั รอนั เยน็ เหยยี บสีมรกตสวา่ ง ที่เตม็ ไปดว้ ยเสียงกรีดร้องโหยหวน
ขอเหล่าวญิ ญาณที่ทุกขท์ รมานเด็กผหู้ ญิงท่ีมีผมสีรัตติกาลเหมือนพระบิดาของเธอเพยี ง
คร่ึงเดียวกาลงั เฝ้ารอแขกผูม้ าเยอื นของเธออยา่ งใจจดใจจ่อ ขณะท่ีนอ้ งชายของเธอเอา
แต่เล่นสนุกกบั ลูกแกว้ สีเงินที่เธอให้ไป เขาช่างตวั ใหญ่ ดูน่ากริ่งเกรง แต่นิสัยช่างต่าง
กบั รูปร่างนัก ส่ิงเดียวท่ีน่าพอใจในห้องน้ีก็เห็นจะมีแต่บุรุษที่ยืนอยู่ขา้ งหลงั เธอดว้ ย
ความสงบน่ิง แต่นัยน์ตาสีเขม้ คุกรุ่นไปดว้ ยความแคน้ จอ้ งมองไปยงั ลูกแกว้ ใสกลาง
ห้องที่สะทอ้ นภาพสาวงามท่ีกาลงั นง่ั มองออกไปยงั ชายทะเล...สถานท่ี ท่ีคนอย่างเขา
คงไมม่ ีทางพาเธอไปอยไู่ ด้ หากเธอแตง่ งานกบั เขา แต่เจา้ ชายผพู้ รากทุกอยา่ งไปจากเขา
ท้งั ศกั ด์ิศรี เกียรติยศและคนรักของเขา คิดวา่ จะเธอจะยอมเขาโดยง่ายดายง้นั หรือ
“เก็บความแคน้ ของเจา้ รออีกหน่อย เจา้ องครักษ์ นางเป็ นของเจา้ แน่” เฮลยิม้ กระหยมิ่
กบั ชยั ชนะเพยี งแคเ่ อ้ือม
“สมควรที่จะเป็ นเช่นน้นั นายหญิงแห่งขา้ ” น้าเสียงแหบพร่าของธีโอริคดงั ข้ึนอยา่ ง
ชิงชงั ตอนน้ีเขาไม่แน่ใจว่าจะโกรธกบั อะไรดี เจา้ คนที่มนั พรากทุกอย่างจากเขาไป
หรือหญิงสาวที่ยอมตกไปอยใู่ นมือเจา้ คนจอมลวงอยา่ งง่ายดายกนั แน่ แน่นอน เขาตอ้ ง
เอาซีแกนกลบั มา นางเป็นของเขาเทา่ น้นั !
352
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“อูว้ วว ดูนน่ั สิ เจา้ พูดเร่ืองจริงหรอกเหรอเนี่ย เทพีแห่งนรก” น้าเสียงเจา้ เล่ห์ของหญิง
สาวคนหน่ึงข้ึนอยา่ งเยาะๆ ขณะๆที่ในถ้าน้นั สวา่ งวาบไปดว้ ยแสงสีเขียวออ่ น เฟนเรียร์
ลุกข้ึนจากของเล่นของเขา แผงคอสีเทาชูต้งั มองคนมาใหม่อย่างไม่ไวใ้ จ แต่ในท่ีสุด
เจา้ ของผิวสีน้าผ้ึงกป็ รากฏกายออกมา
“แม่มด! ท่านไดส้ ิ่งที่ขา้ ตอ้ งการมาม้ยั ” เสียงของเด็กหญิงดงั ข้ึนทนั ทีอยา่ งไม่รอชา้ ใน
การเดินนวยนาดของอโมร่า
“เจา้ นี่มนั เป็นเด็กไม่มีสัมมาคาราวะจริง ๆ” อโมร่าถอนหายใจพร้อมโยนแผน่ หนงั ไป
ให้ เฮลกาลงั ยืนมือออกไปรับ เจา้ ของมือหนาใหญ่ท่ีเต็มไปดว้ ยแผล ก็รับเอาไวอ้ ยา่ ง
ทนั ทว่ งทีก่อนที่เขาจะคุกเขา่ ถวายสิ่งน้นั แก่ผเู้ ป็นนายในบดั น้ี เหอะ...ยยั เดก็ น้ีทาไดจ้ ริง
ๆ ชุบชีวิตคนตายไดอ้ ยา่ งท่ีเธอบอกจริง ๆ ดูเหมือน เร่ืองน้ีชกั จะสนุกข้นั มาแลว้ สิ
“ท่านนา้ อโมร่า ขา้ ดีใจท่ีเจอท่านนะ” น้าเสียงของเด็กชายดงั ข้ึนพร้อมกบั เจา้ ของหางท่ี
ส่ายไปมา
“ขา้ เองก็ดีใจที่ไดเ้ จอเจา้ เฟนเรียร์นอ้ ย แต่เจา้ อาจจะไม่ดีใจที่เจอขา้ นกั หรอก ขา้ มาท่ีน่ี
เพ่อื ช่วยใหแ้ ผนการของพเี่ จา้ สาเร็จนะ” นยั น์ตาสีทบั ทิมสวา่ งวาบขยบิ ตาใหเ้ จา้ หมาป่ า
นอ้ ย
“เอ๋...ทาไมล่ะ ทา่ นไม่ชอบท่านแมห่ รือ” เฟนเรียร์ร้องครางออกมาอยา่ งไมเ่ ขา้ ใจ
“แหม เพ่ือผลประโยชน์น่ะ เฟนเรียร์ที่รัก” แม่มดสาวยนื เลบ็ ยาวออกไปหาเจา้ ของคร่ึง
ร่างกระดูกน้นั
“น่ีไง ของท่าน” เฮลยนื กหุ ลาบสีดาดว้ ยมือขา้ งท่ีแต่กระดูกออกไปใหแ้ ม่มดสาว
353
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เจา้ จาไวน้ ะ เฮล ของน่ีใชไ้ ดเ้ พียงชวั่ คราวเท่าน้นั หากเจา้ ไม่รีบจดั การให้เรียบร้อย”
อโมร่าหร่ีตามองของในมืออยา่ งพอใจ มนตด์ าจากเทพีแห่งนรก รับรองเธอตอ้ งสร้าง
ความโกลาหลไดอ้ ีกหลายดินแดนและทุกคน ควรจะไดย้ ินชื่อของนางแทนท่ีจะมีแต่
ความยนิ ดีปรีดาในการเยอื นของเหลา่ สหายของธอร์ รวมถึงยยั วลั คีรีดว้ ย
“ขา้ รู้สิ่งท่ีขา้ ตอ้ งทาหน่า...ใช่ม้ยั เจา้ องครักษข์ องขา้ ” ริมฝีปากบางแสยะยมิ้ ท้งั กะโหลก
ของนางขณะที่เจา้ ของร่างท่ีถูกพูดถึงน้นั ทาเพียงพยกั หนา้ รับขณะท่ีเขายงั คอยจอ้ งไป
ท่ีลูกแกว้ กลางหอ้ งอยา่ งไม่วางตา
“หืม...ผลงานของเจา้ ดูไม่เลว แต่ถา้ เจา้ ทาไม่สาเร็จ รู้ไวว้ ่านี่จะยิ่งทาให้ความสัมพนั ธ์
เจา้ กบั พ่อของเจา้ แยล่ งไปอีก” แม่มดสาวเดินนวยนาดเขา้ มาสารวจรอบกายชายหนุ่มท่ี
ยนื น่ิงราวกบั เธอไม่มีความหมายอยตู่ รงน้นั
“ขา้ ไม่เคยคิดว่าเขาจะเขา้ ใจคาว่าบิดานกั หรอก ออกไปจากอาณาจกั รขา้ ไดแ้ ลว้ ” เฮล
คารามอยา่ งไม่พอใจในการถกู พูดถึงคนที่ไมเ่ คยมาเยย่ี มเธอเลยสกั คร้ัง
“แหม...รีบไล่ขา้ จริงเชียว มาม๊ะ เฟนเรียร์น้อยของขา้ มาให้ขา้ ชื่นใจสักที” อโมร่า
สะบดั ผมบลอนดข์ องนางไปดา้ นหลงั ก่อนจะเดินไปโอบรอบคอเจา้ หมาป่ ายกั ษท์ ี่ยืน
เกร็งอยา่ ไมเ่ ขา้ ใจ ต้งั แต่รู้จกั กนั มา พระสหายของพระบิดาไม่เคยทาอะไรแบบน้ีกบั เขา
“คืนเดือนมืด เม่ือพ่อเจา้ รู้เร่ือง รีบพาเขาไปยงั ทางที่ขา้ โรยเกลด็ มนตเ์ อาไว”้ หูของเฟน
เรียร์ลู่ลงอย่างไม่เขา้ ใจคากระซิบแผ่วเบาน้ัน นยั น์ตาสีแดงฉ่านขยิบให้เขาอย่างรู้ใน
ความหมาย ก่อนจะหายวบั ไปในทนั ที หัวใหญ่ของเจ้าลูกหมามองตามพ่ีสาวที่ลุก
ออกไปจากบลั ลงั กด์ ว้ ยสีหนา้ พงึ ใจพร้อมกบั คนรับใชใ้ หม่ของนางที่เดินตามอยา่ งภกั ดี
ไมไ่ ดก้ ารจริง ๆ ดว้ ย เขาตอ้ งหาโอกาสออกไปเตือนทา่ นพอ่
354
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
หลายวนั ผา่ นไปของการฮนั นีมูน เหล่าคนรับใชเ้ ริ่มเอะใจกบั คู่แต่งงานใหม่ ใน
ยามกลางวนั แมว้ า่ พวกเขาจะทากิจกรรมหลายอยา่ งร่วมกนั ท้งั ทานอาหาร อ่านหนงั สือ
หรือฝึ กเวทยม์ นตร์ ่วมกนั แต่ในยามกลางคืน พวกเขากลบั แยกหอ้ งกนั นอน โลกิรักษา
คาพูด เขาค่อยๆปล่อยให้ภรรยาสาวไดม้ ีโอกาสพกั จากความเป็ นราชวงศ์และค่อยๆ
เรียนรู้เขา ผ่านตวั ตนที่ไมต่ อ้ งมีขา้ ราชบริพารมาอยใู่ กล้ เขาเรียนรู้และคอ่ ย ๆ ลองเส่ียง
กับเธอทีละนิดและวนั น้ีก็เช่นกนั นิ้วมือเรียวของหญิงสาวไล่ไปตามช้นั หนังสือไม้
ขนาดใหญ่ที่ต้งั อยใู่ นหอสมุดไม่ไกลจากหอ้ งฝึกเวทยข์ องโลกิ เธอไดย้ นิ เสียงเขาพมึ พา
เวทยอ์ ยใู่ นน้นั แมว้ า่ จะอยากเขา้ ไปศึกษาแต่เธอก็รู้ดี สามีของเธอมกั จะมีสมาธิกบั การ
ไดอ้ ยตู่ ามลาพงั มากกวา่ เธอจึงเลือกที่จะนง่ั อา่ นหนงั สือเงียบ ๆ หนงั สีปกสีเทาเลม่ หน่ึง
เขียนดว้ ยอกั ษรรูนไวว้ า่ ศาสตร์แห่งเวชกรรม เธอหยิบมนั ออกมาอยา่ งง่ายดาย แต่แลว้
นยั น์ตาสีฟ้าก็ตอ้ งสะดุดกบั หนงั สือเล่นหน่ึงสีเดียวกบั นยั น์ตาของเธอ ประวตั ิศาสตร์
เทพวานีร์ มนั อยเู่ หนือหวั เธอไปไมไ่ กล ร่างบางเขยง่ เทา้ แตก่ ็ทาไดเ้ พยี งปลายนิ้วสัมผสั
ถึงปกหนังของหนังสือเล่มน้ัน ซีแกนยอมรับความพ่ายแพใ้ นสุด แต่ก่อนที่จะหัน
กลบั มาเพื่อหาบนั ไดเพ่ือปี น หนงั สือเล่มหนาน้นั ก็โดนเจา้ ของมือใหญ่ควา้ มนั ไปได้
เสียก่อน ไม่ทนั ที่หญิงสาวจะหนั ไปตามหนงั สือ เธอก็สมั ผสั ไดถ้ ึงลมหายใจเยน็ ๆ ขา้ ง
ๆ ใบหูเธอ
“เจ้าสามารถขอความช่วยเหลือได้ ที่รักขา้ ...ใครกันเล่าจะไม่อยากเข้าไปให้ความ
ช่วยเหลือสตรีงามเช่นเจ้า” น้าเสียงเจ้าเล่ห์หยอดคาหวาน ซีแกนหันขวบั มาทนั ที
ใบหนา้ ข้ึนสีแดงระเร่ือ ก่อนจะตระหนกั ไดว้ ่า บดั น้ีเธออยใู่ นวงลอ้ มแขนสองขา้ งของ
เจา้ ชายหนุ่มทีพิงไวก้ บั ช้นั หนงั สือครอบร่างเธอไวต้ รงกลาง
355
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขอบพระทยั เพคะ...ขา้ จะจาเอาไว”้ ร่างบางแนบตวั ติดกบั ช้นั วางหนงั สือโดยท่ีเจา้ ของ
ร่างสูงเองกก็เขยิบเขา้ มาใกลช้ ิดเธอมากกว่าเดิมเช่นกนั มือเรียวของหญิงสาวหมายจะ
ควา้ หนงั สือจากผเู้ ป็นสามีแต่เขากลบั ยกมนั ข้ึนสูงไม่ใหเ้ ธอสมั ผสั ไดถ้ ึง
“ขอหนังสือให้ขา้ เถอะนะคะ โลกิ” ซีแกนหันมาสบกบั นยั น์ตาสีเขียวท่ีบดั น้ีวิบวบั
อยา่ งเจา้ เล่ห์ก่อนท่ีเขาจะยนื่ มนั ให้กบั มือเล็ก ๆ ซีแกนโคง้ เล็กๆเพื่อขอบคุณเขา แต่ไม่
ทนั ท่ีเธอจะเบ่ียงตวั ออกไป
“เจา้ รู้ม้ยั ...การขโมยถือเป็ นเรื่องเลวร้ายสาหรับการเป็ นพระชายาในราชวงศ์ของขา้ ”
น้าเสียงที่เคร่งขรึมน้นั ทาให้เจา้ ของนามพระชายาน้นั เบิกตากวา้ งอยา่ งตกใจ และโลกิ
ไดแ้ ตก่ ล้นั ยมิ้ เอาไว้
“พระองคท์ รงตรัสเรื่องอะไรกนั คะ?”
“วิธีท่ีเจา้ ทาน่ะสิ ท่ีรักขา้ เจา้ ขโมยของบางส่ิง...” โลกิกระแอมเพือ่ ไม่ให้เขาหลดุ ขากบั
ใบหนา้ ตระหนกของหญิงสาว
“ขา้ หรือคะ ขา้ ไม่ไดข้ โมยอะไรไปเลยนะคะ เหตุใดพระองค์ถึงกล่าวกบั ขา้ เช่นน้นั ”
ร่างบางส่ายหนา้ รัว ๆ ยนื ยนั ความบริสุทธ์ิของตวั เอง ต้งั แต่เลก็ จนโตเธอถูกพระมารดา
ของสวามีอบรมมาใหเ้ ป็นแบบอยา่ งท่ีดี ท่านหญิงที่สง่างามท้งั กายและจิตใจ เธอจะไป
ทาเร่ืองท่ีทาใหพ้ ระองคต์ อ้ งผิดหวงั ไดอ้ ยา่ งไร
“เจา้ ขโมยส่ิงที่น่ากลวั ที่สุดของขา้ ไป” มือเรียวของชายหนุ่มทาบลงบนหน้าอกของ
ตวั เอง แต่กระน้นั ก็ไม่ทาใหห้ ญิงสาวตรงหนา้ เขา้ ใจความคิดของเขาได้
“พระองคท์ รงพดู เร่ืองอะไรกนั แน่คะ ทรงเจบ็ ตรงไหนหรือคะ” คิ้วงามขมวดเขา้ หากนั
อยา่ งไม่เขา้ ใจขณะที่ดวงหนา้ ใสซ่ือมองตามมือชายหนุ่มท่ีเขาทาทา่ แปลกไป
356
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เรื่องน้ีขา้ ไม่อาจเอาอารมณ์อย่เู หนือเหตุผล แมเ้ จา้ จะไดช้ ื่อว่าเป็ นชายาขา้ แต่สาหรับ
ขา้ ท่ีมีคุณธรรมสูงส่งดงั เช่นพระบิดา เจา้ ตอ้ งถูกลงทณั ฑ”์ น้าเสียงเฉียบขาดของเขาทา
เอาคนที่ถกู ครอบร่างสะดุง้ ไม่ไดต้ ระหนกั เลยวา่ เขากาลงั เลน่ เกมอะไรอยู่
“ลงทณั ฑ์หรือคะ! ขา้ ยงั ไม่รู้เลยว่าขา้ ขโมยอะไรไป คาพูดพระองคร์ าวกบั ใยแมงมุม
และขา้ หรือท่ีจะกลา้ ขโมยส่ิงใดไปจากพระองค์ หากขา้ กระทาจริงก็ไม่ไดม้ ีเจตนาเลย
นะคะ พระองคท์ รงบอกขา้ ไดห้ รือไม่คะว่าคือส่ิงใด ขา้ จะรีบส่งคืนทนั ที”ริมฝี ปากสี
ชาดเอ้ือนเอย่ ยอ่างรวดเร็วดว้ ยยงั ไมเ่ ท่าทนั ในเกมของเจา้ ชายหนุ่มพร้อมหนั หนา้ ไปหา
หนังสือท่ีเธอกอดแนบอกเอาไว้ หรือเป็ นสิ่งน้ีกันนะ โลกิส่ายหน้า ก่อนตอบมัน
ออกมาชา้ ๆราวกบั อยากใหค้ นฟังไดย้ นิ อยา่ งชดั เจน
“เจา้ ขโมยหวั ใจขา้ ไป ชายาขา้ ” คาตอบของเจา้ ชายหนุ่ม ทาเอาหญิงสาวที่กาลงั คิดอยา่ ง
สับสนเงยหนา้ มาสบตากบั ใบหนา้ หล่อเหลาที่บดั น้ียิม้ กวา้ งอยา่ งเจา้ เล่ห์ที่ทาใหเ้ ธอตก
อยหู่ ลมุ พรางเขาไดส้ าเร็จ
“ขะ...ขา้ !” ใบหนา้ อมชมพูไปถึงใบหูไม่ทนั ที่จะไดพ้ ูดอะไรต่อ นิ้วเรียวเยน็ เฉียบของ
เขากแ็ ตะที่ริมฝีปากของเธอเบา ๆ หยดุ คาพดู เอาไว้
“แต่เพราะขา้ เป็นสามีท่ีมีความเมตตา ขา้ จะอนุญาตให้เจา้ เก็บมนั เอาไว้ และขา้ รู้สึกได้
ว่าเมื่อมนั อยู่กบั เจา้ มนั อบอุ่นกว่าท่ีมนั เคยเป็ น” แมจ้ ะเริ่มตน้ ดว้ ยความเจา้ เล่ห์แต่คา
สุดทา้ ยออกมาอย่างจริงใจ เขาเป็ นเช่นน้ีเสมอ นยั น์ตาสีฟ้าสบกบั นยั น์ตาสีมรกตส่อ
ประสาน ใบหนา้ หวานร้อนผา่ วขระที่โลกิถอนหายใจออกมาเบา ๆ ในท่ีสุดเขากพ็ ูดมนั
ออกไปดว้ ยความจริงใจ
357
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“แต่ในทางตรงกนั ขา้ ม ขา้ ก็อยากไดบ้ างสิ่งคืนจากเจา้ เช่นกนั ” น้าเสียงนุ่มนวลอยา่ งที่
ไม่เคยมีใครไดย้ ินจากเจา้ ยที่ไดช้ ื่อว่าเทพแห่งความเท็จดงั ข้ึน สายลมของมหาสมุทร
พดั เขา้ มาจากริมหน้าต่างท่ีเปิ ดอา้ ทิ้งไว้ ผ่านดอกไมห้ อมท่ีถูกจดั ไวอ้ ย่างดี กลีบดอก
ของมนั ปลิวฟุ้งกระจายเกลื่อนพ้ืนห้องแต่สองร่างที่กาลงั สบตากนั น่ิงน้นั ไม่ไดส้ นใจ
กบั ส่ิงรอบขา้ โลกิสนใจแต่ความงามตรงเขาเทา่ น้นั
“ส่ิงน้นั ...คืออะไรหรือคะ” ซีแกนถามอย่างแผ่วเบา ราวกบั เธอถูกสะกดน่ิงให้มองได้
แต่เพียงนยั น์ตามรกตที่ไม่ไดม้ ีหน้ากากแห่งความเจา้ เล่ห์เอาไวอ้ ีกแลว้ ริมฝี ปากเรียว
เยน็ ๆคอ่ ยสมั ผสั ลงบนริมฝีปากเอิบอ่ิมสีชาดชา้ ๆ อยา่ งนุ่มนวล
“ให้ขา้ ...ไดเ้ คียงกายเจา้ แมว้ ่าขา้ ...จะไม่ไดร้ ับมนั กลบั มาอย่างเท่าเทียมก็ตามที”โลกิ
กระซิบกบั ริมฝี ปากงามก่อนจะเริ่มดูดดื่มความหวานน่ั อีกคร้ัง หนงั สือในมือหญิงสาว
ร่วงหล่นลงไปแต่มือใหญ่ของเขาก็รับมนั เอาไวไ้ ดท้ นั ขณะท่ีเขาสัมผสั รสชาติของ
ความหวานอย่างออ้ ยอ่ิงในความเงียบสงบที่มีแต่เสียงคล่ืนทะเลพดั ผ่านไป ริมฝี ปาก
เยน็ ถอยออกเลก็ นอ้ ยอยา่ งเชิญชวนใหเ้ ธอไดต้ อบสนองเขาบา้ ง
ทอ้ งน้อยของซีแกนบีบวนราวกบั ผีเส้ือขยบั ปี กอยู่ในน้นั พระองค์ไม่ไดจ้ าบจว้ งและ
อนั ตรายอยา่ งท่ีเธอเคยคิดกลวั หลงั จากวนั ท่ีเธอถูกลวงแตง่ งาน รสสัมผสั จุมพิตน้ีไม่ได้
เหมือนกบั ตอนน้นั เหตุใดพระองคถ์ ึงไดม้ ีกลิ่นราวกบั ไมป้ าปิ รัสและหญา้ ฝร่ันแต่สด
ชื่นเฉกเช่นส้มกบั มะกรูด เยา้ ยวนยิ่งเสมือนเสียงทะเลในตอนน้ี เหตุใดพระองคท์ รง
สง่างามนกั ในยามท่ีไม่ไดม้ ียิม้ เจา้ เลห่ ์ที่คอยปองร้ายใคร มือเรียวของหญิงสาวออ่ นแรง
ลง...ความอบอุ่นท่ีเธอเคยนึกถึง นัยน์ตาสีฟ้าเบิกกวา้ ง เมื่อสติสัมปชัญญะของเธอ
กลบั คืนมาอีกคร้ัง มือเล็กๆผลกั เจา้ ชายออกเท่าที่แรงของเธอจะมี โลกิเซถลาออกไป
เลก็ นอ้ ยอยา่ งไมท่ นั ไดต้ ้งั ตวั ขณะที่ขาเลก็ ๆ ท่ีสนั่ เทาถอยน้ีออกจากผไู้ ดช้ ่ือวา่ สามี
358
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ซีแกน เจ้าเล่นกบั ความรู้สึกขา้ ราวกบั เล่นพิณ ขา้ จะไดช้ ่ือว่าเทพแห่งการขโมยได้
อยา่ งไร หากขา้ ยงั ยงั หาหัวใจของชายาขา้ ไม่พบเลย” รอยยิม้ เจา้ เล่ห์ปรากฏบนใบหนา้
หล่อเหลาอีกคร้ังขณะท่ีเขาพึงใจในรสสัมผสั ซีแกนไม่รอตอบโตอ้ ะไรกบั เขา เธอรีบ
วิ่งหนีออกไปจาหอสมุดทนั ที เจา้ ของนยั น์ตาสีเขียวไดแ้ ต่มองตามแผน่ หลงั บางไปไว
ๆ มือขาวซีดทาบลงบนหน้าอกตวั เองที่บดั น้ีมนั เตน้ ระรัวและอบอุ่นข้ึนมาอย่างน่า
ประหลาด
“และในเมื่อ...ในตอนแรกขา้ ก็อาจจะไม่มีมนั ดว้ ย” โลกิพึมพากบั ตวั เอง ก่อนจะรีบ
กลบั เขา้ ไปในหอ้ งฝึ กเวทยข์ องเขา ก่อนท่ีจะมีคนรับใชค้ นใดไดผ้ า่ นเขามาเห็นรอยยมิ้
ท่ีฉาบบนใบหน้าขาวซีดตอนน้ีตอ้ งดูโง่เง่ามากแน่ ๆ แต่เขาก็ไม่สามารถหุบมนั ไดล้ ง
เลย
359
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
Enough…I will let you go
รอยเทา้ เล็ก ๆ ปรากฏบนผืนทรายเป็ นทางยาวจากคฤหาสน์หลงั งามท่ีเจา้ ของ
รอยเทา้ น้ันหลงรักต้งั แต่แรกเห็น สถานท่ีท่ีทาให้เธอไดม้ ีโอกาสใกลช้ ิดกบั พระองค์
และเรียนรู้ความเป็นพระองคม์ ากข้ึน ช่วงเวลาท่ีผา่ นมา ท้งั สองไดใ้ ชเ้ วลาร่วมกนั สร้าง
เสียงหัวเราะร่วมกนั ทากิจกรรมท่ีทาให้รู้ว่าท้ังพระองค์และเธอต่างก็อะไรท่ีชอบ
คลา้ ยคลึงกนั แต่...ส่ิงน้นั สาหรับพระองคแ์ ลว้ ...มนั เป็ นจริงแค่ไหน เธอยงั สงสัย เธอ
ยงั ไม่อาจวางใจ ในการล่อลวงของพระองคไ์ ด้ คร้ังที่เธอปฏิเสธไป เจา้ ชายไม่ไดย้ อม
แพ้ แต่พระองคก์ ลบั ใชเ้ วทยใ์ นการหลอกลวงเธอ พระองคท์ รงเป็นบรุ ุษที่เมื่อคิดอยาก
ไดอ้ ะไรแลว้ ก็ตอ้ งหาวธิ ีเอาใหไ้ ด้
“และหาก...ขา้ มอบมนั ให้พระองคไ์ ปล่ะ” ร่างบางพึมพากบั ตวั เองเบา ๆ หญิงสาวสั่น
สะท้าน ไม่ใช่เพราะลมทะเลท่ีกาลังพดั มา เป็ นความรู้สึกของเธอ ภายในอนาคต
ขา้ งหน้า หากเธอยอมเป็ นชายาขององคช์ ายแลว้ จะเปิ ดอะไรข้ึนกบั เธอ หากพระองค์
ทรงเบ่ือเธอแลว้ ...พระองคจ์ ะทรงทิ้งขวา้ งเธอไวอ้ ยา่ งไร...เธอไม่อยากจะเป็นเช่นน้นั
คาว่ารักของพระองค์...มันจะเป็ นจริงแทไ้ ด้แค่ไหน คาสัตย์สาบานท่ีให้ไวใ้ นวนั
แตง่ งานของพระองคม์ นั จะเกิดข้ึนจริงม้ยั ในเมื่อพระองคเ์ ป็นเทพแห่งกลลวง นยั นต์ าสี
ฟ้ามองเหม่อออกไปในทะเล จะเป็ นเช่นไร ชีวิตหลงั จากน้ี เธอไม่อยากใชช้ ีวิตอยา่ ง
เดียวดายหากพระองคไ์ ดส้ มประสงคใ์ นตวั เธอแลว้
“เหตุใด ข้าต้องกลัวเรื่องแบบน้ันด้วย!” ซีแกนเผลอตะโกนกับตัวเองด้วยความ
ตระหนก เหตุใดเธอตอ้ งกลวั พระองคท์ ิ้งขวา้ งเธอดว้ ย โอ.้ ..นี่มนั เกิดอะไรข้ึนกบั หวั ใจ
ของข้ากันนะ เธอเองก็ไม่ได้อยากสับสนแบบน้ีเลย ใบหน้าหวานมองกลับไปยงั
คฤหาสน์หลงั งาม เห็นร่างของผูเ้ ป็นสวามีเธออยบู่ นริมระเบียงสูง พระองคเ์ องก็กาลงั
360
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
จอ้ งมองมาท่ีเธอ แต่ดว้ ยระยะทางไม่อาจทาให้เธอคาดเดาสีหนา้ ของพระองคไ์ ด้ เธอ
ไม่คิดว่าเธอรู้จกั พระองค์ แมจ้ ะเห็นกนั มาต้งั แต่พระองคท์ รงพระเยาว์ แต่เจา้ ชายเป็น
โอรสผูท้ ่ีเก็บตวั อยเู่ สมอ และเหล่านางในของพระราชินีก็ถูกส่ังสอนให้ปฏิบตั ิตวั ให้
เหมาะสม ท้งั เธอและพระองคจ์ ึงไม่เคยมีวาจาใด ๆ ต่อกนั ไม่เหมือนดงั่ เช่นสหายของ
เธอและพระเชษฐาขององคช์ าย และเหตุใด ถึงไดเ้ ป็นตอนน้ีกนั การกระทาของโลกิยงั
เป็ นปริศนาสาหรับเธอ เธอยงั ไม่วางใจและยอมรับได้ ซีแกนลูบแขนเส้ือผา้ ฝ้ายของ
ตวั เอง เจ้าชายทรงคิดถูก เธอชอบชุดสามญั ของเธอ ท่ีใส่สบายกว่าผา้ ไหม หรือผา้
มสั ลิน หญิงสาวยิม้ ใหก้ บั ตวั เองขณะปล่อยใหช้ ายกระโปรงจมลงกบั น้าเคม็ นยั น์ตาสี
ฟ้าฉายแววเด็ดเด่ียวข้ึนมา ได้เวลาที่เธอจะดาเนินการตามส่ิงที่เธอคิดจะกล่าวกับ
พระองคไ์ วแ้ ลว้ และหากเธอบอกกบั พระองคไ์ ป น่ีอาจจะเปลี่ยนความรู้สึกที่พระองค์
มีต่อเธอ และทกุ อยา่ งหลงั จากน้ีข้ึนอยกู่ บั การตดั สินใจของผทู้ ี่ไดช้ ื่อวา่ สวามีของเธอ!
มือเรียวของเจา้ ชายหนุ่มพลิกหนงั สือในมือไปมา แสงวาวของอกั ษรรูนกระทบ
นยั น์ตาสีเขียวสวา่ งของเขา
“หากเจา้ อยากรู้ว่าเจา้ เป็ นใคร เจา้ ก็แค่...คุยกบั ขา้ เท่าน้นั เอง” รอยยิม้ ปรากฏที่มุมปาก
ของเจา้ ชายหนุ่ม ความคิดของเขากาลงั ผสมปนเปไร้ระเบียบอยา่ งท่ีไม่เคยเป็นมาก่อน
ขณะที่รอใหภ้ รรยาสาวมาเคาะประตูเพ่อื ทวงหนงั สือเล่มน้ีกบั เขา มนั จะตอ้ งจบไดส้ วย
และว่าจะบนเตียงหรือไม่ก็ตามที เจา้ ชายหนุ่มพ่นลมหายใจเยน็ ๆ ออกมาเม่ือคิดถึง
เรื่องน้ี หญิงสาวจะให้เขารอไปถึงเม่ือไหร่กนั หารู้ไม่ ว่าเขาเองก็มีความปรารถนาไม่
ต่างจากบุรุษทว่ั ไปในการแต่งงานเช่นกนั แต่เขาเขา้ ใจ...เขาเริ่มเขา้ ใจเธอมากข้ึนต้งั แต่
ช่วยเธอกลบั มาจากการหนีงานแต่งงานไป เธอไม่ใช่ผูห้ ญิงใจง่ายหรือหลงใหลใน
ยศถาบรรดาศกั ด์ิ ประโยชน์ที่จะไดจ้ ากการเป็นพระชายาของเขา เขาไม่สงสัยในความ
361
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
แตกต่างจากนารีท่ีเขาเคยเห็นหยอกล้อกับเหล่าสหายของพ่ีชาย ซีแกน คือซีแกน
นางในของทา่ นแม่ ทา่ นหญิงผไู้ ดร้ ับการอบรมจากพระมารดาของเขา หญิงที่มีความรัก
และความซื่อสัตยใ์ นคู่หมายของตน เขาเคยคิดว่าแค่กาจดั เจา้ ทหารน่ันไปก็คงหมด
ปัญหา แต่ส่วนที่ยากท่ีสุดน้นั กลบั ไม่ใช่เจา้ องครักษน์ นั่ แต่เป็นจิตใจของหญิงสาวท่ีเขา
กาลงั เผชิญอยตู่ ่างหาก เธอสร้างกาแพงกบั เขา แมเ้ ขาจะเห็นใบหนา้ หวานที่ขวยเขินเม่ือ
ยามเขาใชว้ าจากบั เธอ ใบหนา้ แดงระเรื่อเม่ือยามเขาไดใ้ กลช้ ิดกบั เธอ แต่เธอยงั สร้าง
กาแพงไม่ยอมใหเ้ ขาเขา้ ไป...หากเธอยินยอม เขาพร้อมจะทาให้ท้งั คู่กลายเป็นบุคคลที่
มีความสุขที่สุดในคฤหาสน์หลงั น้ีแทๆ้ โลกินง่ั พิงหลบั ตารอเสียงเคาะประตูนน่ั อยา่ ง
เงียบๆใชค้ วามคิด
“ฝ่ าบาท ขออภยั พะยะค่ะ”เสียงชราของพ่อบา้ นเฒ่าดงั ข้ึนอยา่ งกงั วลหนา้ ห้องฝึ กเวทย์
ของเจา้ ชายหนุ่ม เหล่าคนรับใชท้ ี่น่ี คือ ลว้ นอยู่ห่างไกลจากแอสการ์ด เขาไม่เคยพบ
พระชายาสมยั ที่ยงั เป็นท่านหญิงมาก่อน การมีพระชายาในองคช์ ายเขา้ มาในราชวงศก์ ็
ทาให้พวกเขาดีใจมากอยแู่ ลว้ แต่กบั พระราชวงศส์ ตรีองคน์ ้ี พระองคท์ รงไม่ถือตวั ให้
ความเป็นกนั เองกบั พวกเขาทุกอยา่ งซ้ายงั ช่วยพวกเขาทางานต่างๆในคฤหาสน์แบบที่
พวกเขาไม่เคยเจอจากคนในราชวงศม์ าก่อน พวกเขาท้งั เทิดทูนและเคารพรักในตวั เธอ
มากกวา่ เดิมเสียอีก
“มีอะไร!” เสียงเจ้าชายหนุ่มตวดั ห้าวข้ึนถามอย่างราคาญใจ เขารอให้คนที่มายื่น
ตรงหนา้ ประตคู ือชายาของเขา ไมใ่ ช่ตาเฒ่าทาสรับใชน้ ี่สักหน่อย
“พระชายาซีแกนพะยะค่ะ...พระนางหายไปจากริมหาด พวกกระหม่อมไม่มีใครพบ
พระนางเลยพะยะค่ะ” ตาเฒ่ารายงานเสียงสั่น ๆ เขารู้ดีว่าไม่ควรรบกวนเวลาของ
362
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
เจา้ ชาย มิเช่นน้ันเขาอาจจะถูกลงทณั ฑ์ได้ แต่คราวน้ีหากเขาโดยแส้ลงหลงั ก็จะยอม
เพราะเขาเองกห็ ่วงพระชายามากจริง ๆ
“เจา้ ว่าอย่างไรนะ!” ร่างสูงลุกมาเปิ ดประตูพรวดพราด พบกบั ตาทาสเฒ่าท่ีสั่นงก ๆ
ดว้ ยความหวาดกลวั เขา แตใ่ บหนา้ แสดงอาการเป็นห่วงอยา่ งไม่ไดป้ ิ ดบงั
“เจา้ จะทาเร่ืองอะไรโง่ ๆ อีก ซีแกน” เจา้ ชายหนุ่มคารามในลาคอพร้อมกบั ดีดนิ้วไปใน
อากาศ สายเวทยส์ ีเขียวที่เขาเคยใชต้ ิดตามตวั เธอต้งั แต่คร้ังที่เธอหนีไปยงั คงอยู่ มนั ส่อง
แสงเรืองรองออกไปในที่แสนไกล และแทบจะในทนั ที โลกิกห็ ายวบั ตามสายเวทยน์ ้นั
ไป ทิ้งใหพ้ อ่ บา้ นเฒ่าไดแ้ ต่ยนื งงดว้ ยความไม่เขา้ ใจในเวทยท์ ่ีเขาใชเ้ พียงลาพงั
เจา้ ชายหนุ่มหายตวั วบั มาจนถึงริมหนา้ ผาสูง ที่ลมในยามเยน็ ของทะเลกาลงั พดั
แรงสาดเขา้ หาริมผาเสียงดงั ละอองน้าเยน็ ๆสาดไอเค็มข้ึนมาเล็กน้อย เจา้ ชายหนุ่ม
หวั ใจกระตกุ วบู เม่ือเห็นคนท่ียนื หม่ินเหมอ่ ยรู่ ิมผา...อีกคร้ัง
“นน่ั เจา้ ...” นยั น์ตาสีเจียววาวโรจน์พร้อมกบั ขาท่ีหมายหม้นั จะเขา้ ไปหาร่างเล็ก ๆ ที่
บดั น้ีผมยาวเป็นลอนสวยของเธอกาลงั พดั ปลิวตามแรงลมใบหนา้ หวานหนั มาทางเขา
อยา่ งเด็ดเดี่ยว
“อยา่ กา้ วเขา้ มานะคะ!” เสียงเด็ดขาดน้นั ทาให้ขายาวชะงกั กึกไปในทนั ที ใบหนา้ หล่อ
ฉายแววไมเ่ ขา้ ใจ
“เจา้ คิดจะทาอะไร...ซีแกน”ในน้าเสียงไม่มีแววของความเจา้ เล่ห์มีแตโ่ ทสะคารามต่า ๆ
เขาหยดุ ตามที่หญิงสาวบอกแต่นยั น์ตาวาวน้นั คานวนพลงั เวทยข์ องตวั เองราวกบั เสือ
กาลงั คานวนพลงั กาลงั ของตวั เองในการตะครุบเหยอื่
363
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“อย่าเขา้ มาเด็ดขาดนะคะ ไม่เช่นน้ันขา้ จะกระโดด ขา้ รู้ว่าท่านใชเ้ วทยต์ ิดตามขา้ มา
หากขา้ เร่งความเร็วเวทยต์ วั เองลงไป ไม่มีทางที่ท่านจะตามขา้ ไดท้ นั ” บดั น้ีนยั น์ตาสีฟ้า
ไม่มีแววเศร้าสร้อยหรืออึดอดั ใจอีกแลว้ สาหรับโลกิที่มองเห็น แววตาเธอช่างเหมือน
ท่านแม่ของเขา
“แลว้ เจา้ คิดจะปลิด...” เจา้ ชายหนุ่มตวั แขง็ ทื่อไม่กลา้ ขยบั ตวั จริงอยา่ งท่ีนางว่า เขาเป็น
คนสอนนางเอง นางรู้ทุกการคานวนเวทยข์ องเขา และรู้ดีถึงส่ิงที่กาลงั กระทา โอ้ ชายา
ขา้ ดูเหมือนเจา้ จะเป็นลกู ศิษยท์ ่ีรู้มากไปหน่อยเสียแลว้ !
“ขา้ มีคาถามตอ้ งถามพระองค์ บตุ รแห่งโอดิน...และขา้ อยากรู้ตามความสจั จริง”น้าเสียง
จริงจงั น้นั ทาให้นยั น์ตามรกตวูบไหว ขณะท่ีแผ่นฟ้าเร่ิมแปรเปล่ียนเป็ นสีทะมึน ผมสี
เงินยวงของภรรยาเขาต้องกับแสงดาวฉากหลงั ท่ีเธอยืนอยู่ ทาให้เธอดูราวกับเป็ น
เทพธิดาจริงๆ หากแตใ่ บหนา้ งามน้นั กลบั ฉายแววโทสะอยา่ งท่ีเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“แน่นอนสิ ชายาขา้ อยา่ งนอ้ ยให้ขา้ ...” นยั น์ตาสีมรกตฉายแวววิบวบั พร้อมกบั รอยยมิ้
เจา้ เล่หใ์ นแบบที่เขาเป็นมาตลอดปรากฏข้ึนพร้อมขาท่ีกา้ วเขา้ ไปหาหญิงสาว
เพ๊ียะ!! มือเล็ก ๆ ของหญิงสาวฟาดลงบนใบหนา้ ขาวซีดทนั ทีที่เธอเห็นใบหนา้ ที่เธอ
รู้จกั มาตลอดต้งั แต่ก่อนแต่งงาน ก่อนที่เธอจะกา้ วถอยหลงั ออกไปอีกจนสัมผสั ดุถึง
ละอองน้าเยน็ ๆ ท่ีโดนหลงั ของเธอ โลกิค่อย ๆ หันหนา้ กลบั มาชา้ ๆ โดยท่ีใบหนา้ เขา
ยงั ป้ื นแดงจากรอยตบน้นั เขาเคน้ หัวเราะอยา่ งเยน็ เหยียบ ไม่ใช่เพราะเขาโกรธเคืองแต่
เพราะเขาเรียนรู้แลว้ วา่ สาหรับบุคคลที่อยตู่ รงหนา้ เขาตอนน้ี เขาไม่สามารถลอ้ เล่นได้
อีกตอ่ ไป เพราะกา้ วตอ่ ไปของนาง...คือความตาย
“ทาไมคะ...” ในน้าเสียงท่ีพยายามเด็ดขาดน้นั เขาไดย้ นิ เสียงสะอ้ืนอยา่ งชดั เจน
364
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ทาไมอะไรหรือ ที่รักขา้ ” โลกิหยดุ การเล่นตลกท้งั ปวงมองหญิงสาวตรงหนา้ อยา่ งไม่
เขา้ ใจ เขากลืนคาพูดที่เตม็ ไปดว้ ยกลโกงของตวั เองท้งั หมดลงทอ้ งไป
“เหตุใดพระองคท์ รงทากบั ขา้ เช่นน้ีคะ...ขา้ ไม่รู้ว่าพระองคเ์ กี่ยวขอ้ งกบั การตายของธี
โอริคหรือไม.่ ..เร่ืองน้นั ...ขา้ จะไมป่ ักใจเช่ือ ขา้ จะไมต่ ดั สินทา่ นสาหรับเรื่องน้ี” โลกินิ่ง
ฟังคาพูดของหญิงสาว เขารู้ดีวา่ ต่อให้ไม่หลกั ฐานเช่ือมโยงมาหาเขาโดยตรง แต่ผูค้ น
ท้ังเก้าโลกก็เดาออกได้ท้งั น้ันว่าทาไมเจ้าทหารน่ัน คู่หมายของภรรยาเขา ถูกลอบ
สังหารเพียงไม่นานก่อนที่จะได้แต่งงานโดยพวกท่ีไดช้ ื่อว่ารับใช้เขา ก่อนท่ีเขาจะ
แต่งงานกบั เธอ เขาตอ้ งอยู่เบ้ืองหลงั เรื่องน้ีเป็ นแน่แทโ้ ดยเฉพาะคาพูดรับรอง จากซิฟ
ทหารสาวผูใ้ ห้คาสัจกบั ราชวงศโ์ อดินและเพื่อนสนิทของภรรยาเขา แต่เธอกลบั ....ไม่
ตดั สินเขาง้นั เหรอ โอ.้ ..เจา้ จะใสซื่อเกินไปเสียแลว้
“แต่สิ่งที่พระองคท์ รงกระทา...พระองคล์ ่อลวงขา้ ราวกบั ขา้ เป็นลาโง่ พระองคเ์ ห็นชีวติ
ขา้ เป็นเร่ืองตลกสาหรับพระองคห์ รือคะ พระองคป์ ลอมตวั เป็นธีโอริค...เพื่อหลอกล่อ
ให้ขา้ แต่งงานดว้ ย แลว้ พระองคค์ ิดว่าขา้ จะสมยอมให้พระองคไ์ ดโ้ ดยง่ายดายเช่นน้นั
หรือคะ พระองคไ์ มไ่ ดใ้ หเ้ กียรติขา้ เลย ขา้ เป็นเพียงสิ่งของเช่นน้นั หรือคะ พระองคท์ รง
อยากได้ พระองคก์ ็ตอ้ งได้ ขา้ มีชีวิต ขา้ มีจิตใจนะคะ เหตุใดพระองคท์ รงทากบั ขา้ แบบ
น้ี” เสียงของหญิงสาวราวกบั จะแตกสลายไปกบั คาพูดของนาง ใบหนา้ หวานร้ืนน้าตา
จนคนตรงหนา้ อยากจะกา้ วเขา้ ไปปัดมนั ออกจากความทกุ ขร์ ะทมน้นั
“ชีวิตขา้ เป็นเกมของท่านหรือ โลกิ” นยั น์ตาสีฟ้าสะทอ้ นวูบอยา่ งเจ็บปวดกบั นยั น์ตาสี
เขียวท่ีมองมาอยา่ งเธอ โลกิรับทุกขอ้ กล่าวหาของซีแกน แมต้ อนท่ีเขาไดร้ ับโทษทณั ฑ์
จากบิดาหรือตอนท่ีพระมารดาไม่อนุญาตให้เขาได้พบกบั นาง เขาก็รู้ว่าแค่รอเวลา
เท่าน้ัน นางจะกลายเป็ นของเขา แต่สาหรับตอนน้ี สิ่งท่ีหญิงสาวพร่ังพรูมนั เจ็บปวด
365
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
กว่าโทษที่เขาไดร้ ับมาท้งั ปวง เขาตระหนกั ไดแ้ ลว้ ว่าเขาทาร้ายจิตใจเธอแค่ไหนที่มนั
ไม่อาจจะแทนท่ีได้ด้วยเวลา มันบาดลึกสร้างรอยแผลเอาไวใ้ ห้กับเธอ ทาให้เธอ
มองเห็นตวั เองเป็ นเพียงแค่สิ่งของสาหรับเขา เขาประเมินเธอต่าไป ตอนน้ีเขารู้แลว้
เธอจะใชช้ ีวิตต่อไปไดอ้ ย่างไร ในเมื่อเธอยงั ไม่เขา้ ใจการกระทาของเขา เขาทาใหเ้ ธอ
กลายเป็ นแบบน้ี เขารู้จกั สตรีเช่นซิฟที่มกั จะโมโหร้ายแลว้ แสดงอารมณ์ออกมา เขา
รู้จกั สตรีของเหล่าสหายพี่ชายท่ีชอบเขาหาบุรุษเพศท่ีแข็งแกร่ง แต่กับซีแกน...นาง
จิตใจงาม ไมค่ ิดร้ายกบั ใคร และซื่อตรง แตเ่ ขากลบั ทาร้ายความรู้สึกนางท่ีมีไมตรีจิตแก่
เขา
“ขา้ ตกหลมุ ...”
“ความสัตยจ์ ริง!” น้าเสียงหวานตะโกนกร้าวขน้ มา กะพริบตาไล่น้าตาออกจากดวงตา
ใสของเธอ ทนั ทีท่ีรู้วา่ เจา้ ชายหนุ่มกาลงั จะพูดอะไรออกมา
“ขา้ ...ฟังขา้ ก่อน ซีแกน...” โลกิกลืนน้าลายเหนียวลงคอ พ่นลมหายใจตวั เองออกมาใน
ท่ีสุด เขารู้ดีว่าคราวน้ีเขาตอ้ งพูดความจริง...และเป็ นความจริงในทุกคา ยกมือปราม
หญิงสาวท่ีทาทา่ จะถอยหนีเขาไปอีกกา้ วไว้
“คร้ังแรกท่ีขา้ เห็นเจา้ ...ความงามของเจา้ เป็นที่สะดุดตาทุกคนที่พบเห็น...ขา้ ไม่เคยเจอ
สตรีใดงามเฉกเช่นเจา้ นอกจากรพะมารดาของขา้ แต่นนั่ ไม่ใช่เพียงสิ่งเดียวท่ีขา้ อยาก
ไดเ้ จา้ มาเป็ นชายาขา้ ขา้ รู้ว่าเจา้ มีเวทยม์ นต์เก่าแก่ของชาววานาไฮม์...เจา้ เป็ นบ่อพลงั
เวทย์ ส่ิงที่หลง่ั ไหลในตวั เจา้ มนั คือส่ิงสูงค่า...ขา้ อยากไดเ้ จา้ มาเป็ นชายาขา้ เพราะขา้
อยากไดพ้ ลงั ท่ีอยใู่ นตวั เจา้ สาหรับเจา้ องครักษน์ นั่ ...ท่ีไม่เห็นค่ากบั ส่ิงท่ีเจา้ มี มนั ไม่
ควรไดค้ รองคู่กบั เจา้ ” โลกิพ่นลมหายใจยาวเหยียด เขาพูดความจริงท้งั หมดอยา่ งที่เขา
366
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ไม่เคยพูดกบั ใครมาก่อนและมนั ก็ทาให้หญิงสาวตรงหนา้ นิ่งเงียบรอฟังเขาต่อไปได้
โดยท่ีเธอไมไ่ ดเ้ คล่ือนเทา้ ออกจากผืนทรายตรงน้นั
“และ...ขา้ ยอมรับ นน่ั เป็ นเหตุผลที่ขา้ ลวงเจา้ ให้แต่งงานกบั ขา้ ...มนั ผิดต่อเจา้ ...ตอนน้ี
ขา้ รู้แลว้ ...แต่เม่ือยามที่เจา้ หนีจากขา้ ไป สิ่งแรกท่ีขา้ รู้สึกคือขา้ โกรธ มนั ไม่สนุกอีก
ต่อไปแลว้ ...ความอยากไดเ้ จา้ มาครอบครอง ไม่ใช่เพียงแค่ความสนุกอีกต่อไปแลว้ ขา้
จะทาทุกอยา่ งเพื่อให้เจา้ กลบั มาเป็นของขา้ ...และ ที่หนา้ ผานนั่ ...ขา้ ...ไม่ตอ้ งการอะไร
นอกจากขอให้เจา้ ยงั มีชีวิตอยู่ ขา้ สิ้นท้งั ความโกรธา ท้งั ความสนุก แต่ขา้ ก็ยงั ตอ้ งการ
เจา้ ...ขา้ อยากใหเ้ จา้ อยเู่ คียงขา้ งขา้ ในฐานะชายาของเทพโลกิจริง ๆ ขา้ พดู ดว้ ยความสัตย์
ท้งั หมดแลว้ ซีแกนของขา้ ” นยั นต์ าสีเขียวสบกบั ดวงหนา้ สวยอยา่ งจริงจงั ไม่มีร่องรอย
ความเจา้ เลห่ เ์ หลือยู่ และนยั นต์ าคู่น้นั ก็ยนื ยนั ความบริสุทธ์ิไดอ้ ยา่ งแทจ้ ริง
“เหตุใด ขา้ ควรเชื่อใจท่านอีกคร้ังคะ...แมว้ า่ พช่ี ายท่าน...”
“พี่ชายของขา้ ...เจา้ ไปเช่ืออะไรเจา้ คนแบบน้ัน คนท่ีคิดจะแกไ้ ขปัญหาทุกอย่างดว้ ย
คอ้ นของท่านพ่อน่ะเหรอ มองขา้ สิ ที่รักขา้ ขา้ ท่ีไม่ใช่ใตเ้ งาของใคร เหมือนที่เจา้ เคย
มองขา้ มาตลอด” คราวน้ีเจา้ ชายหนุ่มกลบั เป็ นฝ่ ายตดั พอ้ บา้ ง อย่างท่ีเขาไม่เคยกระทา
เม่ือตอนอยใู่ นแอสการ์ด ตอนน้ีเขารู้สึกเหน่ือยและเจบ็ ปวดจริง ๆ แลว้
“เช่นน้นั ...เหตุใดถึงเป็นขา้ คะ มีสตรีงามอีกมากมายในแอสการ์ด และขา้ ก็ไม่ใช่เพียง
คนเดียวที่สืบสายเลือดเทพวานีร์ ทาไมท่านถึงตอ้ งการขา้ ...” ลมทะเลเยน็ วาบพดั มาใน
รัตติกาล ผา้ ฝ้ายบางๆของหญิงสาวเยน็ เฉียบจนไม่รู้ที่เธอสั่นเทาอยู่นี่เพราะการร้อง
สะอ้ืนหรือความหนาวกนั แน่ โลกิรู้สึกบาดตากบั ภาพท่ีเห็น เขายนื ห่างจากเธอออกไป
เพียงไม่ก่ีกา้ ว แตร่ ู้สึกถึงความห่างไกลน้นั เหลือเกิน
367
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เพราะเจ้า..คือเจา้ ซีแกน เจ้าเป็ นคนท่ีทาให้ขา้ มีความรู้สึกอื่นมากกว่าแค่การเป็ น
เจา้ ชายจอมริษยา เจา้ ทาให้ขา้ อยากใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาท่ีควรจะมี...รัก...โลภ...
โกรธ...หลง” นัยน์ตาวาวเหม่อมมองออกไปยงั ดวงดาวแสนไกล ไม่กลา้ สบตาหญิง
สาวท่ีกาลงั สะอ้ืนอยา่ งขมข่ืน
“เจา้ กงั วลม้ยั ...ท่ีรักขา้ ...ที่ขา้ เป็นเพยี งแค่บุตรองคร์ อง...ขา้ ไม่ไดม้ ีสิทธิในบลั ลงั ก.์ ..นน่ั
แปลวา่ หากเจา้ มีบุตรใหแ้ ก่ขา้ ...บตุ รของเจา้ น้นั ก็จะไม่ไดส้ ิทธิเอกเป็นกษตั ริย”์ ซีแกน
เลิกคิ้ว น่ันไม่ไดอ้ ยู่ในความคิดของเธอเลย เธอสั่นศีรษะแต่เจา้ ชายหนุ่มยงั คงกล่าว
ตอ่ ไป
“แต่สาหรับขา้ เรื่องน้ีเป็ นเรื่องใหญ่...บุตรของขา้ ควรจะมีสิทธิ เขาไม่ควรตอ้ งตกอยู่
ในเงามืดเช่นขา้ เจ้ารังเกียจการที่เป็ นภรรยาของคนที่เป็ นรองในทุกดา้ นหรือเปล่า
ซีแกน?” ร่างบางเลิกคิ้วกบั คาถามของชายหนุ่ม ตอนน้ีเธอเองกต็ ระหนกั ไดว้ า่ เขาเองก็
กลวั เธอเช่นกนั กลวั ที่จะครอบครองเธอ แต่มนั ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสาหรับเธอเลย
ดว้ ยซ้า ในเมื่อตวั เธอเองถูกผลกั ไสจากเผา่ พนั ธุ์ของบิดา และแมว้ า่ รู้ว่ามารดาเป็นเทพ
วานีร์แต่กไ็ มร่ ู้ดว้ ยซ้าวา่ เป็นใคร
“มนั ไม่เกี่ยวกบั การท่ีพระองคอ์ ยใู่ นสถานะไหนเลย แต่เป็นการกระทาของพระองคท์ ่ี
ทรงทากบั ขา้ ” หญิงสาวตอบอย่างหนกั แน่นราวกบั จะทวงศกั ด์ิศรีของเธอกบั คาพูด
พวกน้นั
“ขา้ ประหลาดใจจริง ๆ เจา้ ...ไม่เหมือนสตรีใดในแอสการ์ดจริง ๆ” โลกิพึมพามอง
หญิงสาวในชุดขาวบางท่ีตอนน้ีโดนน้ากระเซ็นจากหนา้ ผาสูงจนมนั เร่ิมแนบไปกบั ร่าง
น้นั
368
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ท่านพูดเช่นน้นั ก็ไม่ไดท้ าใหข้ า้ รู้สึกดีข้ึนหรอกนะคะ” ริมฝี ปากเอิบอ่ิมเมม้ เขา้ หากนั
สนิท
“ขา้ รู้ ที่รักขา้ ขา้ ก็ไม่ไดค้ าดหวงั อะไรให้เจา้ เหมือนใคร หรือจะไม่เหมือนใคร ขา้ ...
หลงใหลเจา้ ในแบบท่ีเจา้ เป็น” ลมแรงวูบหน่ึงพดั เขา้ มาราวกบั จะสะทอ้ นคาพูดน้นั ไป
หาคนที่ยนื หมิ่นเหม่กบั ความตาย
“อย่ากล่าวเช่นน้ันอีกเลยค่ะ! ขา้ ไม่เขา้ ใจท่านเลยจริงๆ เหตุใดตอ้ งเป็ นขา้ ในเมื่อมี
อิสตรีมากมายที่พร้อมจะเป็ นของท่านเพียงแค่ท่านเอ้ือนเอ่ยออกไป ไม่ใช่ขา้ ท่ีเคยมีคู่
หมาย ไมใ่ ช่ขา้ ...ที่เคยมีอดีต”
“เจ้าจะยึดติดกับโชคชะตาเดียวง้นั รึ ซีแกน! ท่ีเจ้ายอมยืนอยู่ที่แห่งน้ีเพราะเจ้าไม่
อยากจะเป็นของขา้ เช่นน้นั ใช่ม้ยั แมว้ ่าขา้ จะบอกว่าขา้ ตอ้ งการเจา้ เพียงใดเช่นน้นั หรือ
มนั อาจจะไม่ไดย้ าวนานหรือใชเ้ วลาฟูมฟักเฉกเช่นหนุ่มสาวควรจะเป็นก่อนแต่งงาน
กนั แต่ขา้ ยอมรับ ขา้ หลงใหลเจา้ จนไม่อาจปล่อยมือไปจากเจา้ ได้ น่าสมเพชนกั น่ีขา้
กาลงั ร้องขอความเห็นใจจากสตรีที่ขา้ คิดว่านางมองขา้ ต่างจากคนอื่นท่ีมอง” น้าเสียง
ฉุนเฉียวของเจา้ ชายหนุ่มทาเอาร่างบางสะอ้ืนไม่หยดุ เพราะเธอรู้ดีในความฉุนเฉียวน้นั
พร่าไปดว้ ยความนอ้ ยใจและเหน่ือยลา้ เหลือเกิน
“หากขา้ จะขอใหเ้ จา้ ลืมความโหดร้ายท้งั หมดจากท่ีเจา้ เคยเห็นขา้ เป็น มาเร่ิมตน้ ใหมก่ บั
ขา้ มาเป็ นชายาของขา้ ขา้ จะให้ความมนั่ ใจกบั เจา้ เจา้ จะเป็ นสตรีนางเดียวที่ขา้ มอบ
ความภกั ดีท้งั หมดให้ ขา้ จะนาทุกสิ่งมาใหเ้ จา้ ตอ้ งการ เวน้ แต่ความรักจากคนที่ชิงชงั ใน
ตวั ขา้ ขา้ รู้ว่าขา้ ไม่ไดเ้ ป็ นที่เคารพรักนกั หรอกจากการที่ไปพรากเจา้ มาเป็ นของขา้ คน
เดียว” โลกิขบกรามแน่นเอ่ยถึงเหล่าบุคคลท่ีสาปแช่งต่อการกระทาของเขา โลกิแอบ
369
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ขยบั เขา้ มาใกลอ้ ีกนิดจนเขาเห็นดวงหนา้ หวานที่เตม็ ไปดว้ ยน้าตาแห่งความเศร้าสร้อย
น้นั
“ขา้ ไม่...มีหลายสิ่งหลายอยา่ งที่ขา้ ยงั ไม่สามารถเขา้ ใจไดท้ ้งั หมด ขา้ ควรจะทาอยา่ งไรดี
ในตอนน้ีขา้ คงกล่าวเทจ็ หากขา้ บอกวา่ ไม่ไดร้ ู้สึกอะไรกบั การกระทาของพระองค์เลย
แตข่ า้ กไ็ ม่อาจมีความสุขกบั ส่ิงท่ีพระองคม์ อบใหไ้ ดอ้ ยา่ งสนิทอยดู่ ี” ซีแกนหายใจลึก ๆ
พยายามควบคุมคาพูดสับสนของตวั เอง สิ่งท่ีเจา้ ชายกาลงั กล่าว ความเจบ็ ปวดของเขาที่
เปิ ดเผยกบั เธอเพียงผูเ้ ดียว มนั กาลงั ทาให้เธอส่ันคลอน โลกิเสี่ยงขยบั เทา้ เขา้ ไปหมาย
จะเอ้ือมมือสัมผสั ใบหน้าหวาน แต่นนั่ ก็ทาให้หญิงสาวสะดุง้ สุดตวั ร่างของเธอเอน
เอียงไปขา้ งหลงั จนทาให้เขา้ ชายหนุ่มตอ้ งรีบถอนตวั กลบั มาพร้อมกบั แสยะยมิ้ เยน็ ยะ
เยอื ก
“พอกนั ที...ขา้ ทนเห็นความตายคร้ังท่ีสองของเจา้ ไม่ไดแ้ ลว้ ขา้ มีเพียงสองทางที่เจา้
จะตอ้ งเลือก”
“พระองคท์ รงหมายความวา่ อยา่ งไร?”คิว้ เรียวขมวดเขา้ หากนั อยา่ งไม่เขา้ ใจ
“ขา้ ไม่อาจรักษาส่ิงท่ีเจา้ รู้สึกอยใู่ นขณะน้ีได้ แต่ขา้ บอกเจา้ ได้ วา่ ไม่มีใครในเกา้ โลกท่ี
ขา้ จะห่วงใยความรู้สึกมากขนาดน้ี ขา้ จะพาเจา้ กลบั แอสการ์ด และ...ตีตวั ออกห่างเจา้
ไป เจา้ อาจะตอ้ งเผชิญหนา้ กบั การดูแคลนของผูค้ นกบั คาว่าหญิงหมา้ ยสามีทิ้ง แต่เจา้
จะมีท่านแม่ มีเพื่อนของเจา้ ใช้ชีวิตเฉกเช่นที่เจ้าเคยไดใ้ ช้มนั มา มีอิสระ...อีกคร้ัง”
น้าเสียงท่ีไม่ไดม้ ีความเจา้ เล่ห์น้นั เต็มไปดว้ ยความผิดหวงั อย่างเห็นไดช้ ดั แต่เขาไม่
อาจสูญเสียคนตรงหนา้ ไปมากกวา่ น้ี เขาตอ้ งยอมแลก
370
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“แต่เจา้ จาเอาไวอ้ ยา่ งหน่ึง ภรรยาขา้ ...ขา้ มิใช่บุรุษที่สามารถอดรนทนไดข้ นาดน้นั ขา้
ยงั มีความริษยาและความเกลียดเฉกเช่นชาวมิดการ์ดกล่าวขาน เพราะฉะน้นั หากเจา้ คิด
ที่จะมีคนรักใหม่ ขา้ ไม่อาจรับรองไดว้ ่าคนรักของเจา้ จะปลอดภยั ” แววตาเห้ียมเกรียม
สีเขียวมรกตจอ้ งมองหญิงสาวไม่กะพริบตาจนเธออดสั่นสะทา้ นไมไ่ ด้
“แลว้ ...ทางเลือกอ่ืนละคะ”
“ข้ึนอย่กู บั เจา้ ซีแกนของขา้ ...หากเจา้ เลือกท่ีจะยอมรับและให้อภยั ขา้ ไม่ตอ้ งรีบร้อน
แค่ปล่อยให้เป็ นไปตามความรู้นึกของเจ้า หากเจ้าเป็ นชายาขา้ คนเดียว...คนเดียว
เทา่ น้นั ท่ีมีสิทธิทาร้ายความรู้สึกเจา้ คือขา้ ขา้ จะปกป้องเจา้ แมด้ ว้ ยวธิ ีของขา้ อาจจะไมผ่ า่
เผยเฉกเช่นพชี่ ายขา้ แตเ่ จา้ จะเป็นชายาของเทพโลกิ เป็นสตรีนางเดียวท่ีผคู้ นท้งั เกา้ โลก
ตอ้ งรับรู้ไวว้ า่ ขา้ ฝากหัวใจไว้ และบางทีเรื่องน้ี ในที่สุดอาจจะเปลี่ยนใจเจา้ ” นยั น์ตาสี
ฟ้ามองชอ้ นข้ึนไปบนรอยแดงที่ยงั เป็นป้ื นที่เธอทิง้ เอาไวบ้ นใบหนา้ ขาวซีดของเขา เธอ
เคยคิดว่าเธอเป็ นผูใ้ ชเ้ วทยร์ ักษาแต่ตอนน้ีเธอกลบั ทาเขาเจ็บเสียเอง ร่างบางกุมมือเขา้
หากนั พยายามควบคุมตวั เองไมใ่ หเ้ ดินเขา้ ไปหาเขาอยา่ งรู้สึกผิด
“ดว้ ยความเห็นแก่ตวั ของขา้ ขา้ เสียใจท่ีขา้ หลอกเจา้ ซีแกน และตอนน้ีขา้ จะทาทกุ อยา่ ง
ตามท่ีเจา้ ขอ แมว้ ่ามนั คือการท่ีเจา้ ตอ้ งการไปจากขา้ ก็ตามที” ใบหน้าหล่อเคร่งขรึม
ข้ึนมาอยา่ งจริงจงั นี่จะเป็นการตดั สินใจท่ีเขาตอ้ งยอมรับผลของการกระทา
371
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Past…Present…Future…All of you are mine
“ท่านแม่ เหตุใดถึงออกมาขา้ งนอกในยามวิกาลเช่นน้ีล่ะ?” น้าเสียงห้าวของชายหนุ่ม
ดงั ข้ึน เรียกความสนใจของหญิงกลางคนท่ียืนเหม่อมองดาวโลกท้งั เกา้ ของผูเ้ ป็นสวามี
อยเู่ งียบ ๆ เพยี งลาพงั ไม่ไดม้ ีเหลา่ นางกานลั ใหว้ นุ่ วาย
“แม่แค่กาลงั คิดอะไรเรื่อยเป่ื อยน่ะ เจ้าน่ันแหละ ลูกชายข้า เหตุใดถึงกลบั บา้ นเอา
ป่ านน้ี” ฟริกก้าจอ้ งหน้าแดงก่าของลูกชายคนโตท่ีบดั น้ีแดงระเร่ือเห็นไดช้ ัด กลิ่น
แอลกอฮอลท์ ่ีโชยมากบั สายลมท่ีแทบแทนคาตอบในคาถามของพระองคไ์ ด้
“ขา้ ก็...ไปสนุกมาน่ะซี ขา้ จะปล่อยให้โลกิไปสนุกอยคู่ นเดียวไดย้ งั ไง” เจา้ ชายหนุ่ม
หวั เราะร่า เขา้ ไปออดออ้ นมารดาของตนดว้ ยการนงั่ ลงขา้ งเกา้ อ้ีก่อนใชค้ างหนาของเขา
เกยลงบนหนา้ ตกั อยา่ งที่เขาเคยทาสมยั คร้ังที่ยงั เป็นเด็กชาย
“ธอร์...อีกไม่นานเจา้ ก็ตอ้ งข้ึนรับตาแหน่งรัชทายาทแลว้ นะ เจา้ ตอ้ งทาตวั ให้สมกบั
ตาแหน่งไดแ้ ลว้ ” มือเหี่ยวของมารดาลบู เบา ๆ บนหนา้ ลกู ชายอยา่ งสงั่ สอน
“โธ่...ท่านแม่ ไม่เห็นมีอะไรน่ากงั วลเชียว ท่านพ่อรักขา้ ประชาชนก็รักขา้ ไม่เห็นมี
อะไรที่ขา้ ดูไมเ่ หมาะสมกบั ตาแหน่งเลย” ธอร์สะอึกดว้ ยฤทธ์ิแอลกอฮอลย์ มิ้ หวานให้
“เฮอ้ ...เจา้ นี่นา ประเด๋ียวแบบน้ีสาว ๆ จะไม่เขา้ หากนั พอดี” นยั น์ตาสีฟ้าส่ายพกั ตร์
อยา่ งระอาปนขา
“ไม่เอาเรื่องน้ีแลว้ นะ ท่านแม่...ต้งั แต่มีนอ้ งสะใภ้ ทุกคนเอาแต่พูดว่าเมื่อไหร่ขา้ จะมี
สตรีของตวั เองจนเหลา้ ขา้ ไมอ่ ร่อยเลย” ชายหนุ่มผมยาวถอนหายใจหนกั ๆ อยา่ งไม่สบ
อารมณ์เงยหนา้ มาสบตากบั แมข่ องตวั เอง
372
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“หึ ๆ เช่นน้นั เม่ือไหร่ที่เจา้ มี กอ็ ยา่ ลืมพานางมาพบขา้ กแ็ ลว้ กนั นะ” มารดาแห่งสตรียมิ้
ให้กบั บุตรอยา่ งอบอุ่น นยั น์ตาสีฟ้าอ่อนสบกบั นยั น์ตาสีฟ้าครามเฉกเช่นพระบิดาของ
เขาช่างแตกต่างกบั ลูกชายอีกคนของนางผูม้ ีดวงตาสีมรกตสว่าง แต่ความรักท่ีนางมี
ใหแ้ ก่บตุ รท้งั คูน่ ้นั ไมไ่ ดต้ ่างกนั เลย
“พอแลว้ นะ...ท่านแม่ ขา้ ไปนอนดีกว่า พรุ่งน้ีขา้ มีประลองตอนเชา้ ” ธอร์ทาท่าบิดข้ี
เกียจลุกหนีจากตกั ของพระมารดา หาวปากกวา้ ง
“อาบน้าดว้ ยนะ ลกู ขา้ ” ฟริกกา้ หวั เราะอยา่ งอารมณ์ดี
“ไม่รับปาก...ราตรีสวสั ด์ิ ท่านแม่” ธอร์กม้ ลงจุมพิตแกม้ พระมารดาก่อนจะเดินร้อง
เพลงของชาวมิดการ์ดท่ีสรรเสริญเขาออกไปอยา่ งอารมณ์ดี
เจา้ ของนัยน์ตาสีมรกตมองไปยงั ร่างท่ีสวมเพียงฝ้ายสีขาวเน้ือบางเขา้ กบั ผมสี
เงินยวงของนางตดั พาดผ่านกบั สีของทอ้ งฟ้ามืดสนิทอยา่ งอยา่ งเคร่งขรึม แต่ในใจกลบั
เตน้ ระส่าอย่างไม่สุข เขาอยากจะกา้ วสามขุมเขา้ ไปควา้ ร่างน้นั มาไวแ้ นบกายเขา ไม่
อยากจะรอฟังการตดั สินใจใด ๆ ท้งั สิ้นของเธอแลว้ แต่หากทาเช่นน้นั ในเวลาน้ีท่ีเวทย์
ของเขายงั ฟ้ื นไม่เต็มท่ี นางอาจจะตดั สินใจผลุนผลนั เหมือนคร้ังที่หนีออกจากวงั มา ท่ี
เขาทาไดต้ อนน้ีเพียงแต่ประวิงเวลาเท่าน้นั เพ่ือรอเวลาเวทยข์ องเขาและรอให้นางไดม้ ี
โอกาสครุ่นคิดบา้ ง
“ขา้ มี...อีกทาง หากขา้ เป็ นชายาของท่าน มีส่ิงหน่ึงที่ท่านตอ้ งรับมนั ให้ได”้ นยั น์ตาสี
อมั พรเงยข้ึนมาสบกบั ใบหนา้ คมในท่ีสุด เสียงสะอ้ืนถูกกลืนหายไปกบั สายลมแรง
“เจา้ มี...อีกทางง้นั หรือ ชายาขา้ ตอนน้ีเจา้ เป็ นฝ่ ายทาให้ขา้ สงสัยเสียแลว้ ” โลกิเลิกคิ้ว
เหยยี ดยมิ้ ออกอยา่ งสับสน ใบหนา้ งามพยกั หนา้ เบา ๆ พร้อมกบั สายตาท่ีม่งุ มนั่
373
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ ...มีเหตุผล ท่ีขา้ ไม่อาจร่วมเตียงกบั พระองคไ์ ด”้ น้าเสียงท่ีแผ่วเบาน้นั กลบั ดงั กอ้ ง
ในหูคนฟัง เวลาท่ีเขารอมานาน เหตุผลตลอดเกือบเดือนท่ีเธอบ่ายเบ่ียงออกจากเขา
ต้งั แต่คืนแต่งงานมา
“ขา้ รอฟังอยู่ ที่รักขา้ ” แมแ้ ต่เสียงคล่ืนซดั สาดโขดหินอยเู่ บ้ืองหลงั สนนั่ น้นั ก็ไม่อาจทา
ใหช้ ายหนุ่มวอกแวกออกจากเธอตอนน้ีได้
“ขะ ขา้ ...ต้งั ครรภค์ ่ะ...ขา้ กาลงั ...ต้งั ครรภ”์ เสียงสั่นสะทา้ นมองนยั น์ตาคมเขียวที่สวา่ ง
วาบอยา่ งยากท่ีจะเขา้ ใจได้
“เจา้ ว่าอะไรนะ” โลกิพูดออกมา น้าเสียงเขาดูสว่างจนน่าแปลกใจแก่คนฟัง ในหัว
เจา้ ชายหนุ่มตอนน้ีเขามีท้งั หลากหลายความคิด ท้งั ความประหม่าแต่ในน้ันกลบั ไม่
ความเจา้ เลห่ ใ์ ด ๆ แฝงอยู่
“ขา้ ต้งั ครรภ.์ ..กบั บุรุษท่ีพระองคถ์ ูกกล่าวหาว่าพรากชีวิตของเขาไป...พระองคค์ วรจะ
รับไดห้ รือ กบั หญิงที่เคยผิดประเวณีกบั คู่หมาย” ซีแกนกล่าวกลบั เขา้ มาจากหนา้ ผาชนั
น้นั เมื่อเห็นคนตรงหนา้ ไม่ไดข้ ยบั เขา้ มาหานางอีกแลว้ แมว้ ่า คนตรงหน้าเธอตอนน้ี
อาจจะอนั ตรายมากกว่าหน้าผาที่อยดู่ า้ นหลงั น้นั และเธอจะหวาดกลวั กบั ความเกร้ียว
กราดของเขาเพียงใด แต่น่ี...จะเป็ นหนทางเดียวที่เธอจะไดร้ ู้จกั เขา และเขาจะตอ้ ง
ยอมรับส่ิงที่ทากบั เธอหรือเลือกที่จะปลอ่ ยมือจากเธอไป
“พระองคเ์ ห็นหรือยงั ...ทรงทาส่ิงใดลงไป เจา้ ชาย...ท่านพรากบุตรออกจากบิดาของเขา
ท่านเข้าใจความเจ็บปวดท้งั หมดน้ีหรือไม่ พระองค์ไดฝ้ ากรอยแผลไวก้ บั ทารกไร้
เดียงสาที่ไม่ไดล้ ืมตามาดูโลกดว้ ยซ้า พระองคท์ รงทาใจไดห้ รือ โลกิ ท้งั กบั ขา้ และกบั
บตุ รของขา้ ...ดว้ ยความเจา้ เลห่ ์กลลวงของพระองค์ ตอนน้ีพระองคไ์ ดข้ า้ มาสมประสงค์
374
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
แลว้ และขา้ เองก็มน่ั ใจว่าไดช้ ยั เหนือเกมใดๆที่พระองคท์ รงกระทาแลว้ ” ตวั เล็กๆของ
หญิงสาวยืดข้ึน นยั น์ตาสีฟ้าใสคมกร้าวหาญมองสู้เจา้ ชายหนุ่ม ร่างที่เคยส่ันสะทา้ น
ดว้ ยความหวาดกลวั หรือเจบ็ ปวดกลบั น่ิงสนิท
“และพระองค์อย่าคิดไดจ้ ะพรากเขาไปจากขา้ เชียว เพราะหากพระองค์ทรงกระทา
เช่นน้ัน ไม่มีแม่คนใดท่ีจะรับได้ และแม้จะเป็ นข้า ผูท้ ่ีอ่อนแอมากกว่าหญิงใดท่ี
พระองค์ทรงรู้จกั ก็จะทาสุดความสามารถท่ีจะทาให้ชีวิตพระองค์อยู่ไม่เป็ นสุขอีก
ตอ่ ไป”
“ไม่!” น้าเสียงเคร่งขรึมของชายหนุ่มดงั ข้ึน พร้อมกบั ยกมือข้ึนมาห้ามปรามคาพูดใด
ๆท่ีจะออกจากริมฝี ปากสวยน้นั โดยเด็ดขาด นัยน์ตาของหญิงสาวหดวูบอย่างใจหาย
เม่ือเห็นนยั น์ตาสีเขียวจอ้ งเขม็งมาหาผูท้ ี่ไดช้ ื่อว่าเป็ นชายาเขาอย่างนึกโกรธเคือง แต่
ก่อนที่ท้งั สองจะไดก้ ล่าวอะไรกนั แสงสีเขียวสว่างวาบ โลกิหายตวั วบั จากเบ้ืองหน้า
ของหญิงสาวก่อนที่จะปรากฏตวั ดา้ นหลงั ตะครุบเอาร่างบางไวใ้ นออ้ มกอดของเขา
ซีแกนหวีดร้องดว้ ยความตกใจท่ีไม่ทนั คานวนเวทยเ์ จา้ ชายหนุ่มที่ตอนน้ีฟ้ื นเต็มท่ีแลว้
เธอดิ้นขลุกขลกั ในออ้ มอกแน่นของจอมเจา้ เล่ห์แต่แรงของเธอหรือจะสู้กบั เขาได้ ท้งั
สองล่ืนพ้ืนทรายขาวลม้ กลิ้งลงกบั เนินหนา้ ผา โลกิรีบโอบร่างในออ้ มกอดเขาไวแ้ น่น
อยา่ งปกป้องโดยท่ีไมไ่ ดน้ ึกถึงเวทยใ์ ด ๆ อยา่ งที่เคยทา จนถึงตีนเนินที่ไม่ไกลนกั หลงั
ของเจ้าชายหนุ่มกระแทกกับหินดงั อกั เขารีบลืมตามองร่างท่ีอยู่บนตกั เขาไม่ไดร้ ับ
ความบาดเจบ็ ๆ ใดมีเพยี งแต่ฝ่ นุ ทรายขาวที่เป้ื อนท้งั เขาและเธอคลงุ้ ไปหมด
“พระองค!์ ” ซีแกนเบิกนยั น์ตากวา้ ง ร่างสั่นสะทา้ นหมายจะลุกข้ึนดูอาการของผไู้ ดช้ ่ือ
ว่าเป็ นสวามี แต่มือแกร่งของเขากลบั ยึดร่างเล็กน้ันเอาไวแ้ น่นราวกบั กลวั เธอจะทา
อะไรไมค่ ิดหนา้ คิดหลงั เอาอีก
375
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“อยา่ ไดค้ ิดวา่ ขา้ จะทาอะไรแบบน้นั อีก...ซีแกน เจา้ เป็นของขา้ ...แมแ้ ตเ่ รื่องอดีตของเจา้
ก็เป็ นของขา้ แมว้ ่า...ขา้ จะไม่ไดร้ ่วมแบ่งปันอดีตกบั เจา้ แต่บดั น้ีเจา้ เป็ นของขา้ และ
อนาคตที่เราจะร่วมแบ่งปัน เด็กคนน้ีไม่ว่าเขาจะเป็ นคนของเผ่าพนั ธ์ไหน หรือโลหิต
ของใคร แต่บดั น้ี มารดาของเขาคือชายาของขา้ น่ันแปลว่า เขาก็จะเป็ นบุตรของขา้
บุตรแห่งเทพโลกิ” มือหนาที่ประคองหนา้ ทอ้ งแบนราบของหญิงสาวไวอ้ ย่างปกป้อง
เม่ือกลิง้ จากเนินผาเมื่อครู่เอาไว้
“โลกิ...พระองคท์ รงหมายความว่า...” ร่างบางมองชายนุ่มตรงหนา้ ที่ไม่มีความเจา้ เล่ห์
ใดๆอยบู่ นใบหนา้ หล่ออยา่ งไมอ่ ยากจะเชื่อในคาพดู ของเขา หวั ใจเธอพองโตข้ึน น้าตา
ใสๆเออ่ ลน้ สองดวงตาใส
“ไม่ว่าเขาหรือนาง...จะไดช้ ื่อว่าเป็ นบุตรของขา้ และขา้ ก็จะหวงแหนและให้ความรัก
ทุกส่ิงทุกอย่างของขา้ จะกลายเป็ นของเขา เขา้ ใจม้ยั ...ซีแกนของขา้ ” โลกิปัดยวงผม
สวยออกจากใบหนา้ ฉ่าน้าตาของหญิงสาวก่อนจะเชยคางงามน้นั ริมฝี ปากเรียวค่อย ๆ
แนบนิ่มลงกบั ริมฝี ปากเอิบอ่ิมสวย ลมหายใจเยน็ สัมผสั ลงบนใบหน้างามขณะท่ีเขา
แนบแน่นกดจุมพติ ราวกบั จะตอกย้าในคาพดู ที่เขาพดู กบั เธอน้นั ลมเยน็ พดั เอาฝ่ นุ ทราย
ออกจากผมเผา้ ของท้งั สอง ร่างกายของหญิงสาวอ่อนปวกเปี ยกในออ้ มกอดอุ่นน้นั คิ้ว
เรียวค่อยคลายปมออก ซีแกนประหลาดใจ มนั ไม่ไดอ้ ยใู่ นหวั เธอว่า เจา้ ชายจะยอมรับ
กบั เร่ืองแบบน้ีได้ เจา้ ชายหยิ่งทะนงอยา่ งเขาจะตอ้ งอยกู่ บั คาครหากบั การไดช้ ่ือวา่ เล้ียง
บุตรท่ีไม่ไดม้ าจากสายเลือดของเขา แตเ่ ขากลบั ยอมรับมนั โดยง่าย ยอมรับเธอโดยไม่มี
เงื่อนไข ร่างบางสะอ้ืนค่อย ๆ เปิ ดริมฝี ปากร้อนผ่าวตอ้ นรับความอบอุ่นน้ันในที่สุด
ขณะที่ใบหนา้ เยน็ แนบกบั แกม้ ฉ่าน้าตาร้อนของเธอ และนน่ั ก็ทาใหเ้ ทพแห่งกลลวงสูญ
สิ้นแผนการใด ๆ ท้งั ปวงในหัวเขา ความอบอุ่นจากริมฝี ปากเล็ก ๆ นนั่ ทาให้เขาผ่อน
376
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
คลายและปลอดภยั ความสนุกจากการลวงท้งั หลายกลบั ไม่เคยเติมเต็มเขาอย่างน้ีมา
ก่อน หัวใจเยน็ เหยียบตอนน้ีกลบั เตน้ ราวกบั กลองศึกของโอดิน และทวั่ ทอ้ งก็ขดมว้ น
กนั ราวกบั จะโบยบิน มือหนาไล่หยาดน้าตาออกจากใบหน้าข้ึนสี ขณะที่อีกมือเขาลูบ
ประคองหน้าทอ้ งแบนของหญิงสาวเอาไว้ เลือดในกายเขาสูบฉีดจนทาให้มือเยน็ อุ่น
ข้ึนมาทนั ตา ขณะที่เล่ือนจากหนา้ ทอ้ งข้ึนมาหมายจะสัมผสั ความนวลเนียนท่ีกลมกลึง
ของร่างเล็ก ๆ ที่เขาปรารถนาในตวั นางแต่นนั่ ก็ทาให้คนในออ้ มกอดไดส้ ติทนั ที มือ
เล็ก ๆ รีบผลกั เจา้ ชายหนุ่มออกจากความอบอุ่นของเขาอยา่ งรุนแรง ร่างบางรีบลุกข้ึน
อยา่ งทุลกั ทุเลออกจากเขา ใบหนา้ งามแดงใบจนถึงใบหูขณะท่ีร่างสูงไม่ไดล้ ุกข้ึนตาม
เพียงแต่นง่ั นิ่ง ๆ ก่อนจะเสยผมสีนิลที่ปรกใบหนา้ ท่ีซ่อนรอยยิม้ เอาไวอ้ ย่างไม่ปิ ดบงั
ในความตอ้ งการเขา
“พระองค!์ ” ซีแกนหอบหายใจใบหนา้ งามแดงฉ่าอยา่ งนึกโกรธ เมื่อก้ีเขาคิดจะทาอะไร
กนั แน่ ในสถานท่ีโล่งแจง้ ท่ามกลางแสงเดือนแสงดาวแบบน้ี โอข้ า้ แต่เหล่าเทพ! ไม่
ทนั ที่สวามีของเธอจะไดก้ ล่าวคาพูดใดออกมา ซีแกนก็รีบใชเ้ วทยห์ ายตวั หนีกลบั จาก
ความเขินอายน้นั ไปทนั ที และนน่ั ก็ทาให้เจา้ ชายหนุ่มไดแ้ ต่นง่ั ยิ้มกบั การยอมรับของ
เธอท่ีมีแก่เขา ใบหนา้ งามท่ีท้งั ขวยเขิน ท้งั นึกโกรธเคือง แต่สิ่งท่ีเธอปฏิเสธไม่ได้ คือ
จูบในคร้ังน้ี มีความหมายต่อเธอเลยทีเดียว แต่ส่ิงท่ีเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลย คือ “ลูก”
อยา่ งน้นั เหรอ ต้งั แต่เม่ือไหร่กนั ...อาจจะสกั เหมนั ตท์ ่ีแลว้ เช่นน้นั หรือ ไดย้ นิ มาวา่ เหลา่
ชาวเอล์ฟใช้เวลาต้งั ครรภ์นานและน่ันจะเกิดข้ึนกับลูกคร่ึงอย่างนางดว้ ยหรือเปล่า
ก่อนที่เขาจะฆา่ เจา้ ทหารนน่ั เขาดูไมอ่ อกเลย กน็ างเลน่ ขี่มา้ หนีเขา แถมยงั เกือบเอาชีวติ
ไม่รอด หวงั ว่าบุตหรือบุตรีในตวั นางจะไม่ไดร้ ับอนั ตรายไปนะ เขาตอ้ งเริ่มวางแผน
เหล่าลูกๆของเขา บุตรท่ีคร้ังน้ีพระบิดาและมารดาจะยินดี แลว้ นี่ นางจะคลอดเฉกเช่น
ธรรมดาของเหล่าเทพแบบสายเลือดเธอ หรือเหล่าชาวเอล์ฟแบบบิดาของนางกนั นะ
377
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เร่ืองน้ีเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลย เขายนิ ดีปรีดาจนนางนึกไมถ่ ึงเชียวล่ะ บุตรของเขาที่ได้
การยอมรับจากพระบิดา เดก็ คนน้นั จะมีสิทธิในบลั ลงั กเ์ สียมากกวา่ เขา เพราะในตอนน้ี
ที่พี่ชายของเขายงั ไม่มีใครเป็นตวั เป็นตนดว้ ยซ้า บุตรของเขาจะไดร้ ับความรักจากพระ
อยั ยิกาและพระปัยกาและประชาชนชาวแอสการ์ด และหากธอร์ไม่สามารถมีบุตรสืบ
บลั ลงั ก์ บุตรของเขาจะไดก้ ลายเป็น ผคู้ รองดาวท้งั เกา้ โลกน้ี โอ.้ ..ซีแกน เจา้ ไม่รู้ตวั หรอ
กวา่ เจา้ ทาใหข้ า้ ไดอ้ ะไรบา้ ง ท่ีรักขา้
378
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
A little girl
เวทย์สี ฟ้ าอ่อนเรื องแสงข้ึนกลางบ้านขณะที่เหล่าคนรับใช้น่ังรอการกลับมาของ
ราชวงศท์ ้งั สองอยา่ งกระวนกระวายใจ และนนั่ ก็ทาใหห้ น่ึงในสาวรับใชย้ มิ้ ออกมา เม่ือ
หญิงสาวผมสีเงินยวงปรากฏกายข้ึน
“พระชายาเพคะ!” เด็กสาวรีบเรียกก่อนท่ีร่างน้นั ไดท้ นั ก่อนท่ีนางจะเดินเขา้ หอ้ งไป
“ฮิลดา...พวกเจา้ ทุกคนยงั ไม่หลบั นอนกันอีกหรือ” ซีแกนลูบใบหน้าร้อนผ่าวของ
ตวั เองท่ีตอนน้ีมนั ยงั ตอ้ งแดงจดั อยแู่ น่ ๆ ก่อนจะมองใบหนา้ ของเหล่าคนรับใชท้ ่ีองมา
อยา่ งเป็นห่วง
“พวกกระหม่อมเป็นห่วงพระองคท์ ้งั สองพะยะค่ะ” ชายชรากล่าวน้าเสียงเครือข้ึนมอง
องคห์ ญิงคนแรกในราชวงศแ์ อสการ์ด แต่ไม่ทนั ท่ีหญิงสาวจะตอบอะไรเสียงคนใชอ้ ีก
คนกด็ งั ข้ึนจากทางหนา้ บา้ น
“ลุงครับ! องคช์ ายโลกิก็กลบั มาแลว้ ครับ!” เสียงคนรับใชก้ ็ดงั ข้ึนอยา่ งใจช้ืนจากการ
หายตวั ไปของคูร่ ักหลายชว่ั โมง
“ขะ ขา้ ตอ้ งพกั สักหน่อย ฮิลดา้ ...ขา้ ไม่ตอ้ งการให้ใครรบกวน เขา้ ใจม้ยั ” นยั น์ตาสีฟ้า
ของหญิงสาวกระวนกระวายรีบบอกกบั คนรับใชข้ องนางก่อนที่เจา้ ตวั จะรีบผลุบหาย
เขา้ ไปในหอ้ งส่วนพระองคข์ องตวั เองทนั ที พร้อมท้งั ลงกลอนไวอ้ ยา่ งแน่นหนาอีกช้นั
“ขา้ ...ทาอะไรลงไปกนั นะ”เสียงหวานพูดอย่างสั่นเครือ ซบใบหน้าลงกบั ท่อนแขน
อภยั ให้ขา้ เถิดนะ ธีโอริค หญิงสาวสะอ้ืนเบา ๆ กบั ห้องที่ว่างเปล่าของตวั เอง ขา้ ทา
อะไรลงไป ขา้ ...กาลงั รู้สึกอย่างไรกบั เจา้ ชายกนั แน่ ความอบอุ่นของพระองค์ที่มอบ
ให้แก่ มนั มีความหมายและขา้ ...ก็ตอ้ งการความอบอุ่นน้นั เหลือเกิน แต่กาแพงนนั่ ขา้
379
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
จะขา้ มมนั ไปไดอ้ ยา่ งไร...ตอนน้ีเธอรู้แลว้ ที่หน้าผานนั่ ทุกคาพูดของโลกิมนั แทบจะ
ทาให้หัวใจเธอพองโตและโผเขา้ หาออ้ มกอดอนั เยน็ เหยียบน้ัน แต่กบั อดีตท่ีผ่านมา
เธอจะให้อภยั กบั ตวั เองไดอ้ ย่างไร เธอคือหญิงสาวท่ีกาลงั จะเขา้ พิธีแต่งงาน แต่แลว้
กลบั ตอ้ งสาบานรักกบั อีกคน เธอจะใหอ้ ภยั กบั ตวั เองไดอ้ ยา่ งไร
ก๊อก ๆ เสียงเคาะประตูดงั ข้ึน ทาเอาคนตวั เลก็ สะดุง้ โหยง่ ก่อนที่เธอจะรีบสวมชุดฝ้าย
ใหม่แทนท่ีชุดเป้ื อนน้าเคม็ ของเธอใหเ้ รียบร้อย
“นน่ั ใครน่ะ” เธอตะโกนถามออกไปพร้อมวางผา้ ขนหนูลงขา้ งอ่างท่ีเธอเพ่ิงทาความ
สะอาดร่างกายไปเรียบร้อยแลว้ ลง
“หม่อมฉันเองเพคะ พระชายา หม่อมฉันนาน้าอุ่นมาสาหรับชาระพระวรกายเพิ่มเติม
เพคะ” เสียงใสที่ไมร่ ู้เรื่องราวของสาวรับใชด้ งั ข้ึน ทาใหซ้ ีแกนอดอมยมิ้ ไมไ่ ด้
“ไม่เป็ นไร ฮิลด้า ขอบใจเจ้ามาก ข้าอาบน้าเรียบร้อยแลว้ ล่ะจ้ะ” เสียงหวานตอบ
กลบั ไปก่อนที่เธอจะเดินกลบั มานงั่ ที่เตียง ลมยะเยอื กพดั เขา้ มาตรงหนา้ ท่ีเปิ ดออกกวา้ ง
เผยให้เห็นพ้ืนทรายเนียนละเอียดขา้ งล่างที่ส่องประกายระยบิ ระยบั เมื่อแสงจนั ทร์ส่อง
ร่วมกบั น้าทะเล
กอ๊ ก ๆ เสียงเคาะประตดู งั ข้ึนอีกคร้ังและนนั่ กท็ าใหห้ ญิงสาวส่ายหวั ใหก้ บั ความช่างต้ือ
ของเดก็ สาวคราวรุ่นนอ้ งอยา่ งอ่อนใจ
“ฮิลดา้ ...ไปพกั ผอ่ นไดแ้ ลว้ ขา้ ไม่ตอ้ งการอะไรแลว้ ”
“ซีแกน...ที่รักขา้ ...เจา้ ไม่ไดท้ านอะไรต้งั แต่เยน็ ออกมาทานเสียหน่อยเถิด” น้าเสียง
นุ่มนวลหน้าประตูดงั ข้ึนและนั่นก็ทาเอาหญิงสาวเดินมาหยุดตวั แข็งทื่อท่ีหน้าบาน
ประตหู นา เลือดในกายเธอกด็ ูเหมือนจะร้อนวบู วาบข้ึนมาอีกคร้ัง
380
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขะ ข้าไม่หิวเลยค่ะ ขอบพระทัยค่ะ” น้าเสียงเธอตะกุกตะกักไม่กล้าเปิ ดประตู
เผชิญหนา้ กบั คนที่อยอู่ ีกฝ่ ากไมก้ ้นั น้นั
“เช่นน้นั ก็ใหข้ า้ ส่งฮิลดา้ เขา้ ไปอยกู่ บั เจา้ หากเจา้ ตอ้ งการอะไรเพิ่ม” น้าเสียงนน่ั ทาให้
หญิงสาวหัวใจพองโต ตลอดเวลาท่ีเธอรู้จกั เขามา เขาเรียกคนรับใชว้ ่า ทาส อยเู่ สมอ
แต่คร้ังน้ี...เขาเรียกในแบบที่เธอเรียกคนรับใช้เหล่าน้ัน แม้จะเป็ นเรื่องที่อาจจะดู
เล็กน้อย แต่สาหรับเธอ มนั ทาให้เห็นว่าเขาใส่ใจเธอจริง ๆ เจา้ ชายแห่งกลลวงกาลงั
พยายามแสดงความจริงใจกบั เธอและมนั ก็ไดผ้ ลเสียดว้ ย ตอนน้ีเธอก็รับรู้ความจริงใจ
ของเขาและอดยมิ้ ไมไ่ ด้
“ขา้ ...แค่ เวียนหวั ตอ้ งการพกั สกั หน่อยเท่าน้นั คะ่ ขา้ ไม่เป็นไรจริง ๆ” หญิงสาวเอาหลงั
พิงกบั ประตู หวั ใจเตน้ ระส่า
“หากเจา้ เขินอายจากเรื่องเม่ือเยน็ แลว้ ตอ้ งการหลบหนา้ ขา้ ...ก็อย่าไดอ้ ย่ตู ามลาพงั เลย
นะ” เจา้ ชายหนุ่มกระซิบเสียงต่าในน้าเสียงแฝงความเจา้ เล่ห์ไวใ้ นความหวงั ดีน้นั และ
นนั่ ก็ทาใหใ้ บหนา้ หวานแดงวาบข้ึนมากบั ความร้ายกาจของเจา้ ชายหนุ่ม
“ขะ ขา้ ! ไดโ้ ปรด ใหข้ า้ อยตู่ ามลาพงั ทบทวนความคิดสักนิด...แค่คืนน้ี คืนเดียว นะคะ
โลกิ”ไม่รู้เป็ นเพราะการเอ่ยนามของเขาในตอนทา้ ย หรือการบอกว่า ราตรีสุดทา้ ย ทา
ใหเ้ สียงท่ีอยหู่ นา้ หอ้ งน้นั เงียบไปก่อนจะตดั ใจยอมรับการตดั สินใจของเธอ
“ก็ได.้ ..ตามท่ีขอ ที่รักขา้ ...แต่เจา้ รู้เอาไวน้ ะ สามีเจา้ จะพอใจมาก ๆ หากอยา่ งนอ้ ยเจา้
ทานอะไรเสียบา้ ง ขา้ จะให้ทา...ฮิลดา้ วางไวบ้ นโต๊ะหนา้ หอ้ งเจา้ ” เจ้าของสียงกระแอม
เมื่อเขาเกือบเผลอเรียกคนรับใชอ้ ยา่ งเคยตวั และนน่ั ก็ทาให้เขาไดย้ ินเสียงหลุดขาเบา ๆ
ออกมาจากเงาท่ีวบู ไหวท่ีประตูหอ้ ง
381
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“และหาก เจา้ นอนไม่หลบั หรือตอ้ งการอะไร...ขา้ ยงั อยทู่ ่ีหอ้ งเวทย์ ราตรีสวสั ด์ิ ชายา
ขา้ ” โลกิรู้วา่ ม่ีเหตุผลใดจะสามารถนาเอาหญิงสาวท่ีด้ือดึงออกมาจากห้องได้ ถึงแมว้ า่
เขาอยากจะสานต่อเรื่องเมื่อเยน็ แตเ่ ขารู้ดี วา่ ไมค่ วรจะเร่งเร้าจากนาง
“ขอบพระทยั ค่ะ...ราตรีสวสั ด์ิคะ่ ...สวามี” นยั น์ตาสีเขียวเบิกกวา้ งกบั คาพดู สุดทา้ ยของ
หญิงสาวขณะท่ีคนในหอ้ งนน่ั เองก็ตกใจไม่แพก้ นั เธอพูดอะไรออกไปนะ ร่างบางรีบ
วิ่งไปดบั เทียนก่อนจะคลุมร่างตวั เองกบั ผา้ ห่มหนาบนเตียงทนั ทีขณะท่ีใจเตน้ ระส่า
โดยไม่รู้เลยว่า คนภายนอกห้องกาลงั มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าสว่างไสวของเขา ไม่ใช่
รอยยิ้มท่ีน่ากลวั ไม่ใช่รอยยิ้มเยาะเยย้ แต่เป็ นยิ้ม...ที่ตวั เขาเองก็ไม่เคยเห็นมนั มาก่อน
เช่นกนั
ร่างบางกลบั ไปนง่ั ริมหน้าต่าง ปล่อยให้สายลมจากทะเลพดั เอากล่ินไอเคม็ เขา้
มาอีกคร้ัง การนอนหลบั ดูเหมือนจะไมใ่ ช่เร่ืองง่าย ๆ แมว้ า่ วนั น้ีจะแสนหนกั หน่วงและ
เธอเองก็เหน่ือยลา้ จาการร้องไห้มาเต็มทีแลว้ เรื่องราวต่าง ๆ หลงั่ ไหลเขา้ มาไม่ยอม
หยุด ช่วงเวลาที่ยาวนานของแผ่นดินแอสการ์ด คร้ังท่ีเธอตอ้ งระหกระเหินจากการทา
สงครามของเทพท้งั สองฝ่ัง ชาววานาไฮมท์ ่ีไม่เคยจบั ดาบและเหล่าเทพวานีร์ที่สนใจ
เพียงแต่การใชเ้ วทยม์ นต์และธรรมชาติ ต่างก็แทบจะยอมแพก้ นั ในทนั ที มีเพียงเทพ
และเหล่านกั รบของเขาและเธออีกจานวนหน่งที่ยงั หาญสู้และนนั่ ก็ทาให้กษตั ริยโ์ อดิน
ยอมรับในความหา้ วหาญน้นั แตท่ า้ ยสุด แอสการ์ด ก็กลายเป็นดินแดนของเหล่าชาวแอ
สการ์ดและเหล่าผูค้ นต่างเผ่านพนั ธุ์ท่ีสามารถอาศยั อย่รู ่วมกนั และรวมท้งั เกา้ โลก ท่ี
เคยเต็มไปด้วยสงครามและความโกลาหล ให้สามารถสงบสุขอยู่ร่วมกันได้ใน
ทา้ ยที่สุด กษตั ริยโ์ อดินหยุดสงครามเผ่าพนั ธุ์ของบิดาเธอและเผ่าคนแคระไดส้ าเร็จ
ไดร้ ับความเคารพในทุกดาวท่ีพระองคท์ รงย่างเหยียบและนน่ั เป็ นอานาจจะสืบทอด
382
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ไปสู่โอรสท้งั สองของพระองค์ เธอยงั จาคร้ังที่ เธอถูกรับมาเล้ียงเมื่อคร้ังที่ท่านพ่อของ
เธอมาที่แอสการ์ดและฝากเธอไวก้ บั หญิงรับใชช้ าววานาไฮมข์ ององคร์ าชินีฟริกกา้ ได้
เมื่อพระราชินีเห็นเธอ เธอถูกรับเขา้ มาเล้ียง เป็ นนางในพร้อมกบั เด็กหญิงอีกสองคน
คือซิฟกบั อโมร่า ไมน่ านเธอกบั ซิฟก็เป็นเพื่อนรักกนั แต่กบั อโมร่า นางมกั สนุกกบั การ
ไดแ้ กลง้ คนอื่นเสียมากกว่ารวมถึงเธอดว้ ย แมเ้ ธอจะเห็นอโมร่าเป็นเพ่ือน แต่สาหรับอ
โมร่าดูเหมือนเธอจะมีค่าสาหรับการเก็บกวาดเหล่าเวทยท์ ี่เธอไปแกลง้ คนอื่นเท่าน้นั
แต่สาหรับกบั ซิฟแลว้ ท้งั คู่กลบั ทะเลาะกนั อยตู่ ลอดเวลา ไม่นาน ซิฟก็รู้จกั กบั บุตรแห่ง
โอดิน ท้งั สองประลองดาบดว้ ยกนั และกลายเป็นเพ่ือนกนั และนนั่ กท็ าใหเ้ ธอไดร้ ู้จกั กบั
เจา้ ชายรัชทายาทต้งั แตค่ ร้ังทรงพระเยาวอ์ ีกดว้ ย แตส่ าหรับ เจา้ ชายโลกิ ที่ทรงมกั จะเก็บ
ตวั เงียบ เธอเห็นพระองคอ์ ยบู่ า้ ง แน่นอนพระองคเ์ ป็นท่ีช่ืนชมสาหรับผูท้ ่ีฝึกเวทยอ์ ยา่ ง
เธอและเหลา่ นกั เรียนของฟริกกา้ แต่เมื่อพระองคท์ รงเห็นวา่ มีใครแอบมองอยู่ พระองค์
มกั จะทาหนา้ ตาหยง่ิ ทะนงและบางคร้ังก็มีบทลงโทษสาหรับผูท้ ่ีไปแอบมองเวทยข์ อง
พระองค.์ ..และในท่ีสุด ก็ไม่มีใครกลา้ ที่เขา้ หาเจา้ ชายองคร์ องของราชวงศ์โอดิน และ
สาหรับเธอเอง ที่เริ่มโตข้ึนและมีภารกิจมากมายกบั การเป็นท้งั นางในและเป็นลูกศิษย์
ของพระราชินี ในสุดจากความปลาบปล้ืมในวยั เด็กที่ไม่เคยมีโอกาสสนทนากนั ใน
ที่สุด ท้งั เขาและเธอก็ดูเหมือนจะอยู่บนเส้นทางท่ีไม่อาจมีวนั ไดม้ าบรรจบกนั ได้ แต่
เทพีโนร์น...ดูเหมือนท่านจะเล่นตลกกบั ชะตาเหล่าน้ีเสียจริง ซีแกนคิดไดเ้ พียงแค่น้นั
ก่อนที่นยั น์ตาสีฟ้าที่กาลงั เหม่อมองพ้ืนทราย สะดุดตากบั ร่างเล็ก ๆ ท่ีเคล่ือนไหวอยู่
บนพ้นื ทรายน้นั ชา้ ๆ
เจา้ ชายหนุ่มท่ีกาลงั มีความสุขอยา่ งที่เขาไม่เคยเป็ นมาก่อน กาลงั จรดน้าหมึกสี
เขม้ ลงบนหนงั สือมนตข์ องเขาอย่างเพลินใจ ก่อนต้งั ถอนหายใจเฮือกใหญ่ รอยยิ้มที่
ฉาบอยู่บนใบหน้ากลบั เรียบตึงสนิท เม่ือรับรู้ถึงใครบางคนที่บงั อาจกา้ วเขา้ ในพ้ืนที่
383
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ของเขา นยั น์ตาสว่างกรอกข้ึนบนอยา่ งระอาใจก่อนจะหนั ใบหนา้ ขาวซีดไปยิม้ เจา้ เลห่ ์
ใหก้ บั แสงเวทยส์ ีเหลืองเหลือบเขียวท่ีปรากฏตวั บริเวณหนา้ หอ้ งเวทยข์ องเขา
“หากขา้ ไม่ไดฟ้ ังเหตุผลดี ๆ ที่รัก เจา้ ตอ้ งโง่มากที่กลา้ มารบกวนเวลาฮนั นีมูนของขา้
อโมร่า” น้าเสียงสัพยอกอยา่ งท่ีคนฟังกลบั ไม่ระคายหู ยกยมิ้ ให้กบั ผทู้ ี่ไดช้ ่ือว่าเป็ นท้งั
เพอ่ื นและทางผา่ นไปสู่พ่ีชายเขา
“อยุ้ ตาย! ดูเหมือนขา้ จะหลงทางน่ะซี ท่ีนี่ดูเหมือนจะเป็นสถานท่ีสุดแสนจะโรแมนติก
หากเป็ นขา้ ป่ านน้ีขา้ คงจะนอนบนร่างกายเปลือยเปล่าของพี่ชายเจา้ ฟังเสียงหัวใจเขา
สลบั กบั คล่ืนทะเลไปแลว้ นะ โลกิท่ีรัก” ร่างนวยนาดของหญิงสาวงามผิวสีน้าผ้ึงเดิน
เขา้ มาก่อนจะหยอ่ นบ้นั ทา้ ยอวดโฉมสะคราญลงบนโต๊ะไมย้ าวที่กองดว้ ยหนงั สือของ
เจา้ ชายหนุ่ม
“แปลกใจจริง ๆ...เหตุใดเจา้ ยงั กอดกบั กองหนงั สือน้ีอยไู่ ด”้ นยั นต์ าสีทบั ทิมเยาะใหก้ บั
ใบหนา้ เจา้ ชายหนุ่มท่ีตอนน้ีบึงตึงเป็นท่ีเรียบร้อยแลว้
“เวลาก็เป็นส่ิงท่ีทาใหไ้ วน์ไดร้ สชาติท่ีหอมหวานน่ี แลว้ เจา้ ล่ะ ไดช้ ิงแกว้ เหลา้ เป็นของ
ตวั เองหรือยงั ” โลกิเหยยี ดยมิ้ โชวฟ์ ันขาวเมื่อเห็นใบหนา้ งามของนางแม่มดบ้ึงตึงลงไป
ได้
“โอ.้ ..ให้ตาย ขา้ เกลียดเจา้ เจ้าเทพจอมแซะ” อโมร่าปัดผมบลอนด์ของนางออกไป
ดา้ นหลงั กอดอกอยา่ งไมพ่ อใจท่ีเธอถกู เขาตอ้ นในที่สุด
“พูดธุระเจา้ มาไดแ้ ลว้ ที่รัก” โลกิปิ ดหนังสือดงั ฉับ นัยน์ตาคมบ่งบอกถึงการไล่คน
ตรงหนา้ อยา่ งไมค่ ิดปิ ดบงั และนน่ั ทาใหน้ างแมม่ ดแสยะยมิ้ ออกมา
384
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ธุระง้นั หรือ ขา้ ก็แค่ ผ่านมา...แลว้ ก็เลยแวะถามไถ่สถานการณ์ของเพือ่ นรักขา้ กบั วา่ ที่
นอ้ งสะใภใ้ นอนาคตกเ็ ท่าน้นั ” นยั น์ตาฉ่านหล่ิวข้ึนลงทาทา่ ราวกบั เป็นห่วงหนกั หนา
“คาปดของเจ้ากบั ขา้ มนั ยงั ห่างกนั อีกหลายขุม อโมร่า” โลกิประสานมือกนั ไวอ้ ย่าง
อดทน
“โอ.้ ..ที่รัก อยา่ เพิ่งโมโหสิ ขา้ รู้วา่ ตอนน้ีเจา้ กาลงั อารมณ์ดี” แม่มดสาวยมิ้ พิมพใ์ จพร้อม
กบั ประดกแกว้ เหลา้ ชนั ดีท่ีวางอยมู่ มุ หอ้ งเขา้ ปากสีเน้ือวิบวบั ของนาง
“เจา้ กร็ ู้นี่วา่ ขา้ กาลงั อารมณ์ดี หากเจา้ กงั วลเกี่ยวกบั อารมณ์ของขา้ นกั ละก็ รีบบอกขา้ มา
ว่า เจา้ มีเร่ืองเร่งด่วนอะไร แลว้ รีบไปเสีย มนั จะดีซะยง่ิ กว่าน้ีอีก” หญิงสาวทาท่าจบั ไป
ที่หนา้ อกขวาของนางเหมือนเจ็บเสียเตม็ ประดากบั คาพูดเหล่าน้นั และนนั่ ทาใหโ้ ลกิได้
แต่ถอนหายใจอยา่ งเหน่ือยหน่าย เขารู้ดีไอท้ ี่เธอจบั อยนู่ นั่ น่ะ ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าหวั ใจอยู่
แลว้ ที่มีอาจจะเป็นความหลงใหลในพ่ปี ัญญาออ่ นของเขานนั่ แหละ
“ขา้ จะรีบพูดใหไ้ วนะ ท่ีรัก แหม ขา้ คิดถึงวนั เวลาเก่าของเราเสียจริงเลย” อโมร่าสะบดั
ผมบลอนดพ์ ลางหวั เราะร่ืนท่ีทาใหโ้ ลกิยนื ข้ึนอยา่ งอดทน
“...”
“องคโ์ อดินทรงเป็นห่วงท่ีเจา้ เงียบหายไปหลายอาทิตย์ และคนที่นน่ั กก็ าลงั ตามมาดู วา่
เจา้ ยงั อยดู่ ีกบั เจา้ สาวจอมโลเลของเจา้ อยหู่ รือเปล่า” น้าเสียงเนิบนาบของแม่มดสาวทา
ให้เจา้ ชายหนุ่มหน้าตึงข้ึนมา จะใครท่ีไหนมาล่ะ ก็คงเป็ นพ่ีชายกบั เพื่อนสหายของ
ภรรยาเขาเป็ นแน่ที่มา
“เหอะ...เจา้ พวกโง่ ไม่เขา้ ใจคาวา่ ฮนั นีมูนหรือยงั ไง อยากมาก็มา ขา้ จะหวานดูดด่ืมกบั
ภรรยาขา้ ใหด้ ูซะเลย” โลกิเสยผมดาที่ลงปรกตาของเขาออกอยา่ งราคาญใจ
385
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“แหม...ก็ไม่ใช่คนมาหรอกนะ ที่เจ้าตอ้ งกงั วล คนท่ีจะออกไปต่างหาก” นัยน์ตาสี
ทบั ทิมวาววบั แสยะยมิ้ เจา้ เลห่ ใ์ นท่ีสุด
“ออกไป?...เจา้ หมายถึงซีแกนง้นั รึ ทาไมนางจะตอ้ งทาแบบน้นั ดว้ ย ขา้ คงไมต่ อ้ งมาเล่า
บทหวานให้หัวใจแหง้ เห่ียวของเจา้ ฟังหรอกนะ” นยั น์ตาสีเขียวสวา่ งหรี่เรียวเหมือนงู
พิษ
“แหม...ไม่เคยเห็นเจา้ ประมาทเลินเล่อขนาดน้ี ท่ีรัก” เล็บยาวสีแดงสัมผสั ดอกกุหลาบ
ขาวที่ต้งั อยใู่ นแจกนั พลนั กุหลาบน้นั กเ็ หี่ยวแหง้ เฉาตายทนั ที
เจา้ ชายหนุ่มท่ีลุกข้ึนหร่ีตามองเพ่ือนรักอย่างไม่ไวใ้ จ เวทยเ์ บา ๆ พึมพาออกจากริม
ฝี ปากเรียว แต่นน่ั เขาก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ แต่นน่ั แหละ ท่ีเป็ นปัญหา...มนั สงบ
เงียบจนเกินไป ไร้ซ่ึงเสียงสัตวก์ ลางคืนที่ควรออกหากินตามเวลาปกติของมนั
“ทาไมขา้ ...สัมผสั ถึงเวทยเ์ จา้ ไม่ได้ เจา้ ทาอะไร อะโมร่า” แกม้ ขาวซีดของเจา้ ชายหนุ่ม
ข้ึนกราม ใบหนา้ ตามปกติที่มกั เตม็ ไปดว้ ยความจา้ เล่หก์ ลบั ไมเ่ ป็นเช่นน้นั เมื่อเป็นเร่ือง
ของชายาสาวเขา
“แลว้ ...ประหลาดใจหรือเปล่าล่ะ” ริมฝี ปากยวั่ ยวนวิบวบั สีนูด้ แสยะยมิ้ ออกมา ก่อนที่
เธอจะสมั ผสั ไดถ้ ึงโลหะเยน็ ๆ ท่ีจ่ออยทู่ ี่คอเธออยา่ งทนั ทว่ งที
“โธ่...ที่รัก ชีวิตแตง่ งานเจา้ มนั น่าเบื่อ ขา้ กแ็ คท่ าใหม้ นั สนุกข้ึนเท่าน้นั เอง” เลบ็ ยาวกรีด
ลงบนกริชน้ันอย่างไม่เกรงกลัว เสียงเล็บขูดกับโลหะเสียงชวนเข็ดฟันแต่กลับไม่
ระคายหูสองจอมเวทยเ์ ลย
386
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ดูเจา้ จะว่างเกินไปหน่อยแลว้ ม้งั บอกมา เหตุใดเจา้ ตอ้ งปกปิ ดเวทย์ ก่อนท่ีกริชขา้ จะ
ทะลุคอหอยเจา้ ” เสียงข่ฟู ่ อพร้อมแสยะยมิ้ สมกบั เทพโลกิผูโ้ หดร้ายสมญานามของชาว
มิดการ์ดท่ีมอบแก่เขา
“เอ...ถา้ ขา้ ตาย เจา้ กไ็ ม่รู้สิ ใครมาเยย่ี มเจา้ เทพแห่งกลลวง” อะโมร่าเบิกตากวา้ งก่อนจะ
รีบใชเ้ วทยเ์ คลื่อนตวั ฉบั พลนั หลบแส้เพลิงสีฟ้าท่ีฟาดฟันเขา้ หาเธออยา่ งรวเร็วไมย่ ้งั
“ใคร!” เสียงกร้าวของเจา้ ชายหนุ่มที่หลายรอยปี ท่ีผา่ นมา ระหวา่ งเขากบั เธอเตม็ ไปดว้ ย
คาร้ายและกลลวง แต่คราวน้ีกลบั เตม็ ไปดว้ ยความโกรธาที่จริงจงั กวา่ ที่เคยเป็น
“อุย้ ตาย! คงนึกยากน่าดูสินะ สาหรับคนท่ีมีศตั รูรอบตวั เช่นเจา้ ” อะโมร่าพดู พลางหอบ
จากการใชเ้ วทยร์ ัว ๆ แต่ก่อนท่ีเธอจะร่ายเวทยอ์ ะไรต่อก็พบวา่ ตอนน้ีร่างเธอลอ้ มดว้ ย
กริชติดผนงั ขอ้ เทา้ ถูกแส้ตรึงไวแ้ น่น เขาหลอกล่อใหเ้ ธอหลบจากแส้ไฟในมือเพื่อให้
มาติดกบั ท่ีเขาวางไวต้ ้งั แต่แรก แมม่ ดสาวลองสะบดั เลก็ นอ้ ยแตแ่ สน้ ้นั กบั รัดขอ้ เทา้ เธอ
แน่นจนถึงกระดูกก่อนจะยิ้มหวานให้บุคคลตรงหน้า...นี่สินะ ที่เป็ นสิ่งเสริมเวทย์
ใหก้ บั คนตรงหนา้ เธอ แหม...มนั ช่างน่าหมนั่ ไส้ซะจริง ๆ
“เจา้ ล่อลวงขา้ อีกคร้ัง ดูเหมือนคราวน้ีขา้ จะแพอ้ ีกแลว้ ” ร่างอรชรยกมือยอมแพ้ แต่
เจา้ ชายหนุ่มก็ยงั ไม่ยอมปล่อยเธอออกจากกาแพง เขายดื ตวั มองแสงเวทยท์ ี่ยงั ไหลผา่ น
ปลายมือของเขาไป ไร้สาระจริง ๆ เขาตอ้ งมาเสียเวลากบั เร่ืองอะไรแบบน้ีกนั นะ
“บอกขา้ มาไดแ้ ลว้ ท่ีรัก” นยั น์ตาสีมรกตไม่ฉายแววเจา้ เล่ห์อยา่ งท่ีเคยเป็น แต่นน่ั กลบั
ยิ่งทาใหแ้ ม่มดสาวพอใจมากกวา่ เดิม ริมฝี ปากหนาเอ้ือนเอ่ยออกมาในสุดอยา่ งแผว่ เบา
แต่เด่นชดั สาหรับคนฟัง
“ลกู สาวเจา้ น่ะสิ...”
387
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
นยั น์ตาสีฟ้าหร่ีตามองร่างโซซดั โซเซตามริมหาดน้นั ท่ีเขา้ มาใกลค้ ฤหาสน์เต็มที
ก่อนท่ีเจา้ ของร่างจะทรุดหน้าคว่าลงกบั พ้ืนทราย มือเล็ก ๆ โผล่พน้ เส้ือลุมสีสกปรก
ออกมา
“ขา้ แต่เทพธอร์! น่ันเด็กน่ี” ซีแกนเผลออุทานออกมา หยิบผา้ ห่มผืนหนาติดมือไป
ก่อนท่ีจะรีบรุดออกจากห้องตวั เองไป เธอมองไปเห็นแสงไฟที่ลอดออกมาจากห้อง
เวทยข์ องเจา้ ชายหนุ่ม เขายงั คงอยู่ในน้นั ร่างบางจึงรีบลงไปตามบนั ไดอย่างรวดเร็ว
และเงียบเชียบเพ่ือไม่ให้เป็ นการรบกวรสมาธิของพระองคส์ ายลมแรงของคลื่นทะเล
พดั ผา่ นกรีดผวิ หนงั ในยามดึกสงดั ทนั ทีเมื่อเธอเปิ ดประตอู อกไปขา้ งนอก เทา้ เลก็ ๆ รีบ
วิง่ ไปตามพ้ืนทรายที่เธอมองเห็นร่างน้นั อยไู่ ม่ไกล
“เด็กนอ้ ย...เจา้ เป็นอะไรหรือเปล่า” ซีแกนรีบเขา้ ไปหา แตะไหล่เล็ก ๆ นน่ั เบา ร่างกาย
เธอช่างเยน็ เฉียบโดยไม่ไดท้ นั สังเกตุเลยวา่ บรรยากาศรอบตวั ตอนน้ีช่างเงียบสนิทไร้
วี่แววของสิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่ต่างพากนั หลบเร้นซ่อนกายจากพลงั มืดตรงหนา้ เธอ ร่างน้นั
ค่อย ๆ ยนั กายลกุ ข้ึนนงั่ ชา้ ๆ ใบหนา้ ยงั ซ่อนอยใู่ ตผ้ า้ คลมุ จนเธอไม่อาจมองเห็นได้
“อยา่ ไดห้ วาดกลวั ไปเลยนะ เจา้ บาดเจบ็ หรือเปลา่ ใหข้ า้ ดูสกั นิดเถิด” เฮลยมิ้ เยาะภายใต้
ผา้ คลุมน้นั น้าเสียงอนั อบอุ่นของหญิงสาว ถึงว่า ทาไมนอ้ งชายเธอถึงตกหลุมรักหญิง
สาวตรงหนา้ ไดง้ ่ายเพียงน้ี นิ้วเรียวของร่างบางเฉยหนา้ เด็กสาวให้ข้ึนมาสบตากบั เธอ
ก่อนที่เธอจะแทบหยดุ หายใจกบั ใบหนา้ ขาวซีดท่ีมีเพียงคร่ึงเดียวและมนั ก็ผอมแหง้ จน
ติดกับกระดูกศีรษะที่เหลืออีกคร่ึงหน้า กระดูกสีหม่นจ้องตอบเธอขณะท่ีดวงตาสี
เดียวกบั สามีของเธอจอ้ งมาอยา่ งเยาะ ๆ
“เทพโลกิลงทณั ฑ์! ใครกันนะท่ีทาแบบน้ีกับเจ้า เด็กน้อย”น้าเสียงสั่นเทาน้ันไม่ได้
ตกใจกลวั แต่กลบั ลูบลงใบหน้าขา้ งท่ีเป็ นกระดูกของเด็กสาวหมายจะใช้เวทยร์ ักษา
388
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ความเจ็บปวด เฮลสะดุง้ เล็กนอ้ ย ปกติหากใครเห็นใบหน้าของนางสตรีตอ้ งหวีดร้อง
จนแทบเป็ นหลบบุรุษว่ิงหนีไปดว้ ยความหวาดกลวั แต่กลบั ผูท้ ี่ไดข้ ้ึนช่ือว่าชายาของ
บิดาเธอกลบั หมายจะช่วยเธอง้นั หรือ
“อยา่ ไดพ้ ยายามสงสารขา้ เชียว” มือขา้ งที่เป็ นกระดูกแห้งจบั มืออบอุ่นที่กาลงั ลูบบน
ใบหนา้ ของเธอ นยั น์ตาวาววบิ อยา่ งหงุดหงิดใจก่อนที่แสงสีเทาจะลอ้ มรอบระหว่างตวั
เธอท้งั สอง ใบหนา้ ของเด็กสาวบูดเบ้ียวดวงตาลึกจอ้ งใบหนา้ งามขณะท่ีริมฝี ปากเพยี ง
คร่ึงเดียวกาลงั ร่ายเวทย์
“นนั่ เจา้ ...ทาอะไรน่ะ” นยั น์ตาสีฟ้าเบิกกวา้ งขณะท่ีผืนทรายโดยรอบค่อยๆยบุ ตวั ลงไป
ฝ่ ุนหนาคละคลุง้ ทว่ั บริเวณ เธอรู้สึกถึงความน่าอึดอดั ขณะโดนดึงลงไปสู่ความมืดมิด
แมก้ ระน้นั มือก็ยงั ไม่ปล่อยจากร่างท่ีกาลงั ร่ายเวทยอ์ ยา่ งปกป้อง ท้งั สองร่วงหายจนเขา้
ไปในความืดมิดท่ีภาพสุดทา้ ยท่ีหญิงสาวเห็นคือคฤหาสน์หลงั งามน้นั ค่อย ๆ ลอยสูง
ห่างออกไปจนเหลือแต่เพียงความมืดมิดเหลือเพียงแต่เศษซากแผ่นหนงั ท่ีอโมร่ามอบ
ให้แก่เด็กสาว แผ่นหนังเวทยท์ ่ีทาให้เฮลย่างก้าวสู่อาณาจกั รแอสการ์ดไดช้ ่วั คราว
เทา่ น้นั
“เจา้ วา่ อยา่ งไรนะ!” โลกิคารามอยา่ งหัวเสียท้งั ๆ ที่เขาไดย้ นิ ช่ือที่แม่มดสาวเอ่ย
ออกมาเต็มสองหู เจา้ ชายหนุ่มไม่รอฟังในคาตอบ เขารีบหายตวั วบั ไปยงั ห้องส่วนตวั
หญิงสาวทนั ที พร้อมกระชากเปิ ดมนั ออกอยา่ งรวดเร็วเม่ือเห็นว่ามนั ไม่ถูกล็อคไวเ้ ม่ือ
เยน็ หากเขาตอ้ งการ เธอหรือจะขวางเขาไวไ้ ดแ้ ค่ประตูไมแ้ ค่น้นั เพียงแค่เขาเอ่ยมนต์
ป่ านน้ีเธอคงซุกร่างอยใู่ ตผ้ า้ ห่มผืนเดียวกบั เขาไปแลว้ แตเ่ ขาตอ้ งการท่ีจะใหโ้ อกาสเธอ
ให้เธอเป็นของเขาดว้ ยความเต็มใจ...โลกิถอนหายใจอยา่ งหงุดหงิดท่ีพบเพียงแต่ความ
วา่ งเปล่าภายในหอ้ งอีกคร้ังแลว้ เจา้ ชายหนุ่มดีดนิ้วเพอ่ื ตามสายเวทยท์ ่ีเขาร่ายไวเ้ ธอ แต่
389
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
มนั กลบั ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเกิดข้ึน หัวใจเขากลบั เตน้ แรงกว่าท่ีเคยเป็ นรีบกลบั มายงั
หอ้ งท่ีเขาพนั ธนาการเพ่ือนสาวเอาไว้
“หาไม่เจอหรือ ที่รัก” อะโมร่าทาเสียงตกใจเสียเตม็ ประดา ขณะที่เธอน้นั นง่ั นิ่งเทา้ คาง
มองไมด่ ิ้นร้นกบั ขอ้ เทา้ ท่ีถกู มดั ไวอ้ ีกแลว้
“ขา้ ไม่สนุกกบั เจา้ อะโมร่า บอกมาเฮลพาซีแกนของขา้ ไปที่ไหน” น้าเสียงเยน็ เหยียบ
บง่ บอกวา่ เขาไมม่ ีอยใู่ นอาการลอ้ เลน่ แมแ้ ต่นอ้ ย
“แหม เจา้ คิดว่าท่ีไหนล่ะ เหตุใดมนตข์ องเจา้ จงใชไ้ ม่ไดก้ บั กบั นาง...ท่ียงั มีชีวิตอยลู่ ่ะ”
อะโมร่ากรอกตาสีทบั ทิมไปมา เธอไม่เคยเห็นโลกิเป็ นแบบน้ี เร่ืองน้ีมนั ชกั น่าสนุก
เหลือเกิน
“เฮลลไ์ ฮม”์ โลกิพมึ พากบั ตวั เองเบา ๆ นยั นต์ าหดวบู สถานท่ี ที่เวทยข์ องเขาจะตามไป
ไม่ถึง เพราะมนั เป็นดินแดนของคนตายและแน่นอนมนั ใชไ้ ม่ไดก้ บั ส่ิงท่ีไมม่ ีชีวิตแลว้
“นนั่ เจา้ สันนิษฐานเอาเองนะ โลกิ” แม่มดสาวยงั คงสนุกกบั การต่อลอ้ ต่อเถียง หลายปี
มาแลว้ ท่ีเธอเองก็ถูกเขาแกลง้ มาตลอด นี่ก็แค่การเยา้ หยอกเอาคืนเลก็ ๆ นอ้ ย ๆ เท่าน้นั
กถ็ า้ ...เจา้ สาวของเพอ่ื นเธอไมต่ ายไปซะก่อนน่ะนะ
“ส่ิงหน่ึงท่ีขา้ รู้เกี่ยวกบั เทพีแห่งความตายนะ โลกิ คือ นางมีความริษยาเหมือนพ่อของ
นาง...เจา้ คิดว่า หากแม่สาวผใู้ สซ่ือยอมรับเจา้ ไดแ้ ลว้ เร่ืองมนั จะจบง้นั เหรอ” อะโมร่า
หยดุ การเล่นของเธอไวท้ ้งั หมด ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา เหอะ พวกผชู้ ายนี่ ยงั ไงก็
เหมือนกนั หมดจริง ๆ คิดแต่ไดอ้ ยา่ งเดียว
“เช่นน้นั นางก็ควรจะโกรธขา้ ” นยั น์ตาวูบไหวของเจา้ ชายหนุ่มเกิดเพียงชวั่ ครู่ก่อนท่ี
เขาจะหนั ไปใส่ผา้ คลมุ ของเขาโดยไมไ่ ดใ้ หค้ วามสนใจกบั คนท่ีถูกพนั ธนาการไว้
390
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เจา้ จะย่างเหยียบเขา้ ไปดินแดนของนางเช่นน้ันหรือ โอ้ ขา้ แต่เทพโอดิน เจา้ จะขดั
คาส่ังพ่อเจา้ เอง เจา้ จะไปหานางง้นั หรือความรักนี่ทาให้เจา้ ตาบอดบรมเลย...” เสียง
หวั เราะใส ๆ ดงั ข้ึนอยา่ งนึกปนริษยา หากมีบุรุษที่พร้อมทาเพือ่ นางแบบน้ีบา้ งกค็ งจะดี
“อะโมร่าท่ีรัก แมเ้ วทยข์ า้ จะเหลืออยไู่ ม่มาก แต่มนั ก็ยงั เหลือเฟื อพอท่ีจะตดั ลิ้นเจา้ ออก
แลว้ ทาให้เจา้ หายใจทางเหงือกแทนไปตลอดชีวิตเจ้าได้นะ” เจา้ ชายหนุ่มหันมายิ้ม
เกรียมพร้อมเก็บกริชส้ันคมวาวลงไปในกระเป๋ าของเขาอย่างเลือดเยน็ มนั น่าโมโห
ที่สุด กบั การท่ีตอ้ งพลงั เวทยฟ์ ้ื นคืนมาแบบน้ี ทาให้เขาตอ้ งใชว้ ิธีปกติ วิธีใชก้ าลงั เฉก
เช่นพ่ชี ายเขา อะโมร่า นางทาใหเ้ ขาตอ้ งเสียงเวทยไ์ ปหลายขมุ น่าราคาญจริง ๆ
“แหม...ไม่ตอ้ งรีบใหร้ างวลั ขา้ หรอก เจา้ ชาย ขา้ เห็นแลว้ วา่ เจา้ ไม่พอใจขา้ แต่เจา้ อาจจะ
ชอบใจกบั สิ่งน้ีกไ็ ด”้ ร่างอรชรปลดตรวจเวทยท์ ่ีพนั รอบขอ้ เทา้ เธอไดส้ าเร็จก่อนจะเดิน
นวยนาดไปที่หน้าต่าง เสียงหอนหน่ึงดงั ข้ึนอย่างคุน้ หู และน่ันก็ทาให้เจ้าชายหนุ่ม
แสยะยมิ้ ออกมา
“หากชายาขา้ เป็ นอะไรไป แมแ้ ต่ปลายเล็บของนาง อะโมร่าที่รัก ขา้ สัญญา ว่าเจ้า
จะตอ้ งชดใช้” โลกิมดั เชือกเข็มขดั เขาเป็ นอย่างสุดทา้ ยปรายตามองร่างเอิบอ่ิมท่ีน่งั
เออ้ ระเหยอยบู่ นโต๊ะเขียนหนงั สือของเขา
“ขา้ แค่ทาใหเ้ รื่องมนั ง่ายข้ึนเท่าน้นั เอง ที่รัก” อะโมร่าหวั เราะเสียงแหลมก่อนท่ีควนั สี
แดงจะพวยพุ่งพร้อมกับร่างน้ันท่ีหายไป โลกิส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนจะหันความ
สนใจไปยงั เสียงหอนท่ีลอยมาตามสายลม หวงั วา่ ลูกชายคนเลก็ ของเขาจะมาพร้อมกบั
ข่าวดีนะ
391
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Men who come back from death
ซีแกนลืมตาข้ึนจากฝ่ ุนผงท่ีล้อมรอบ พบว่าร่างที่เธอกอดปกป้องไวน้ ้ันได้
หายไปแลว้ เธอกะพริบตาถี่ ๆ ให้ชินกบั แสงสว่างที่ลอดออกมา ดูเหมือนเธอจะอยใู่ น
ที่ไหนสักแห่ง ช้ืนและเยน็ เหยียบ ถ้า...อยา่ งน้นั หรือ หมอกสีขาวที่ปกคลุมจนมองไม่
เห็นพ้ืน ก็ทาใหเ้ ธอไม่แน่ใจนกั
“หนูน้อย! เธออยู่ไหน” ร่างบางตะโกนออกไป แสงสว่างตกกระทบจากดา้ นหลงั ทา
ให้เธอหันไปมองก่อนจะพบลาธารเยน็ ท่ีน้าน้นั ดาสนิทไหลลงตกสู่พ้ืนเบ้ืองล่าง รอบ
ขา้ งสองลาธารกลบั ไม่ไดป้ ระดบั ดว้ ยตน้ ไม้ แต่เป็ นแท่งเสาสีทอง ท่ีประดบั รูปสลกั
ดาวท้งั เกา้ โลกไวท้ ้งั สอง ขา้ งบนมีน้าไหลเสียงดงั ราวกบั น้าตกแต่น้าน้นั กลบั เป็ นลา
สายสีทองท่ีมีประตขู นาดใหญส่ ีทองปิ ดก้นั ไวจ้ นทาใหเ้ ธอเห็นเพียงเสาอยไู่ กล ๆ เบ้ือง
น้าขา้ งล่างที่เป็ นสายสีดา กลบั ไม่มีประตูก้นั มีเพียงม่านหมอกที่ลึกเขา้ ไปทาให้เธอ
เห็นเพยี งแสงสีมรกตสะทอ้ นกลบั มา
“ขา้ แตเ่ ทพโอดิน ที่น่ีมนั ...” คิว้ เรียวขมวดเขา้ หากนั อยา่ งไม่เขา้ ใจ
“ขอตอ้ นรับสู่เฮลฟ์ ไฮม.์ ..หากท่านอยากรู้” เสียงเลก็ ๆ ตอบกลบั มา หญิงสาวรีบหันไป
ทนั ที
“โอ!้ เดก็ นอ้ ย เจา้ ไม่เป็นอะไรนะ เจา้ บาดเจบ็ ตรงไหนหรือเปล่า!” ร่างบางรีบคุกเข่า ผา้
ห่มที่ยงั ติดมากบั มือเธอ รีบคลมุ ร่างเลก็ ๆ นน่ั ไว้
“มาจนถึงข้นั น้ีแลว้ ท่านยงั ไม่เขา้ ใจอีกเหรอ ท่านไม่รู้เหรอว่าขา้ เป็ นใคร” เด็กหญิง
ตะโกนลนั่ สะบดั ผา้ คลมุ ออกไปใบหนา้ เพียงคร่ึงเดียวของนางใหเ้ ห็นชดั แววตาโรจน์
392
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
สีรมรกตและเพียงวาจาเท่าน้นั เสียงหวีดร้องของบางสิ่งหลงั ม่านหมอกก็ดงั ข้ึนอยา่ ง
หวาดกลวั
“ทะ เทพีเฮล” ริมฝี ปากสีชมพูอ่อนพูดเบา ๆ เธอไม่เคยคิดมาก่อน เจา้ แห่งนรกจะเป็น
เพียงแคเ่ ดก็ หญิงที่อายไุ ม่น่าจะก่ีร้อยปี เทา่ น้นั
“ท่ีน้ี ท่านก็หันไปสนใจสิ่งน้ันซะที” เฮลหน้าตึง เธอไม่เข้าใจเลยว่าทาไมผูห้ ญิง
ตรงหนา้ ไม่หวาดกลวั เธอสักนิด ก่อนจะพยกั พเยิดไปอีกทาง นยั น์ตาสีฟ้าหันไปตาม
เทพเี ด็กหญิงท่ีบอก ร่างสูง ๆ ค่อยกา้ วออกมาจากมา่ นหมอกในที่สุด ใบหนา้ เยน็ ชาจอ้ ง
มองมาท่ีเธออยา่ งท่ีไม่เคยเป็ นมาก่อน ขณะที่เขายงั สวมเครื่องแบบท่ีเธอคุน้ เคย ผมสี
น้าตาลยาวถกู มดั เรียบตึงเหมือนทุกคร้ัง
“ขา้ แต่ทวยเทพ น่ีมนั เรื่องอะไรกนั ” หญิงสาวลุกข้ึนอยา่ งไม่อยากจะเช่ือในสายตาของ
ตวั เอง ขณะที่เฮลลห์ ลบฉากไป เพื่อดูละครที่เธอสร้างข้ึนมากบั มือ ท่านพอ่ ตอ้ งอกแตก
ตาย หากรู้ว่าหญิงสาวที่หวงนกั หวงหนา ที่เขาอุตส่าห์ทาทุกอย่างเพื่อให้ไดม้ าครอง
บดั น้ี นางกาลงั จะถูกฉวยคืนเฉกเช่นที่เขาฉกฉวยมาจากคนอื่นเช่นกนั !
“ทวยเทพง้นั เหรอ...ซีแกน เจา้ เลิกเรียกพวกน้นั แบบนบั ถือเสียเถอะ พวกเขาเคยช่วย
อะไรขา้ บา้ ง เม่ือขา้ ถูกพรากชีวิตไป พวกเขาช่วยอะไรขา้ ในยามที่เจา้ โดนลวงให้เป็ น
ของเจา้ ชายโลกิ” ทหารหนุ่มหัวเราะเยน็ ๆ มองคนตรงหนา้ ที่ยงั น่ิงอ้ึงอยา่ งไม่อยากจะ
เชื่อสายตา น้าตาใส ๆ เอ่อลน้ สองขอบตาของเธอ
“ธีโอริค...นน่ั เจา้ จริง ๆ หรือ” เสียงหวานเอ่ยอย่างแผ่วเบา นน่ั ธีโอริค คู่หม้นั ของเธอ
จริง ๆ หากแต่เพียงเขา...ไม่ไดก้ า้ วเขา้ มาหาเธอ เขากลบั ยืนอยู่นิ่ง ๆ ดูสงบ แต่เยน็ ชา
แตกตา่ งจากทหารหนุ่มเลือดร้อน หวั หนา้ หน่วยองครักษข์ องโอดิน
393
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ เอง...ซีแกน ดูเหมือนเจา้ จะพูดไม่ออกเลยนะ...แหม ขา้ เองก็ไม่ค่อยฉลาดในเร่ือง
อารมณ์ท่ีซับซ้อนเหมือนท่ีใครบางคนเข้าใจเจ้าเสียด้วยสิ แต่ให้ข้าเดานะ เจ้าคง
ประหลาดใจที่เห็นขา้ ท่ีน่ี” เสียงหัวเราะเคน้ ๆ ออกมา นัยน์ตาสีน้าตาลดูเหมือนจะ
ชิงชงั ในคาพูดเช่นน้นั ขณะท่ีเด็กสาวผ่านหนา้ ของชายหนุ่มไป เธอเอ้ือมมืออกไป แค่
น้นั ม่านหมอกท่ีเคยบดบงั ก็ค่อย ๆ จางออกเผยให้เห็นทางเดินสีทองรอบขา้ งปรากฏ
ทางเขา้ อาณาจกั รที่ทาดว้ ยแกว้ มรกตสวา่ งไสวที่มีแมน่ ้าสีดาลอ้ มรอบท้งั สองดา้ นเอาไว้
ช่างเจิดจา้ และอบอุ่น ท่ี ๆ ชายหนุ่มยนื อยู่
“มาเร็วเขา้ เจา้ ทหารหนุ่ม” เสียงใสเรียกสัตวเ์ ล้ียงของตน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า
ประหลาดของเด็กหญิงที่เห็นวา่ ชยั ชนะของเธออยอู่ ีกไม่ไกล
“ขอรับ นายทา่ นหญิง” ธีโอริครีบตอบรับก่อนจะหนั กลบั มายงั ใบหนา้ งาม ท่ียงั ดูไม่เขา้
สถานการ์ตรงหนา้
“เทพีเฮล...โอ้ ธีโอริค! เกิดอะไรข้ึน เหตุใดเจา้ ไม่อยทู่ ่ีวาฮลั ลา” ร่างบางเสียงสะทา้ น
น้าตาใสๆไหลอาบแกม้ เม่ือเห็นบุรุษคนท่ีเธอเคยคิดว่าเขาจะตอ้ งได้อยู่บนวาฮลั ลา
สถานท่ีสงบและเป็นสุขสาหรับนกั รบผอู้ าจหาญชาญศึกเช่นเขา
“ดว้ ยเมตตาของนายหญิงเฮล...นางช่วยชุบชีวิตให้ขา้ อีกคร้ัง ซีแกน ให้เจา้ ไดเ้ ลือกไป
กบั ขา้ ซีแกน” น้าเสียงทหารหนุ่มอบอุ่นอย่างที่เคยเป็ น หากแต่กลบั ทาให้หน้าทอ้ ง
หญิงสาวเยน็ วาบอยา่ งน่าประหลาด
“หนีไปกบั ขา้ ซีแกน...หนีไปจากแอสการ์ด ไปในสถานที่ที่ เจา้ ชายไปไม่ได้ เขาจะไม่
สามารถพรากเจา้ ไปจากขา้ ไดอ้ ีกตลอดไป” ธีโอริคคารามต่า ๆ เลี่ยงการเรียกช่ือคนท่ี
เขาเกลียดเขา้ กระดูกดา ยื่นมือไปหาหญิงสาวท่ีห่างกนั ไปไม่ก่ีคืบ แต่ภายนอกถนนสี
394
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ทองน้นั เขาก็กาลงั เฝ้ารอให้หญิงสาวผูใ้ สซ่ือตรงหนา้ ลอบเขา้ มาติดกบั ดกั ท่ีนายหญิง
ของเขา วางแผนเอาไวแ้ ลว้
เจา้ ชายหนุ่มปัดผมสีดาออกจากใบหนา้ เขาขณะท่ีเขาหายตวั วบั รัวๆย่ิงเสียพลงั
เวทยไ์ ปมาก จากที่ยยั แม่มดร้ายน้นั หลอกใหเ้ ขาใชเ้ วทยไ์ ปต้งั มาก มนั น่าโมโหชะมดั
โลกิหยดุ อยตู่ รงริมหนา้ ผาท่ีเมื่อเยน็ น้ี ชายาของเขาเกือบจะทาเรื่องให้ตวั เองตอ้ งตกอยู่
ในอนั ตรายอีกคร้ังแลว้ แต่คร้ังน้ี อนั ตรายน้ี...มนั เกิดข้ึนเพราะบุตรสาวของเขา เจา้ คิด
จะทาอะไรของเจา้ กนั นะ เฮล เสียงสวบสาบของหมู่แมกไมด้ งั ข้ึนใกล้ ๆ พร้อมกบั
พ้ืนที่ส่ันสะเทือนเลก็ นอ้ ยเมื่อเจา้ หมาใหญ่ปรากฏร่างของเขาข้ึนต่อหนา้ พระบิดาของ
ตน
“เฟนเรียร์ พ่อหวงั ว่าเจา้ จะไม่มีส่วนร่วมกบั เรื่องน้ีนะ” เจา้ ชายหนุ่มตีหน้าขรึมมอง
หนา้ ลูกชายอยา่ งดุๆ และนนั่ ก็ทาใหเ้ จา้ หมาป่ าหางหดอยหู่ วา่ งขาพร้อมท้งั หมอบลงต่อ
พ่อของเขา
“ขะ ขา้ เปล่า ขา้ หมายถึงขา้ รู้วา่ ท่านพ่ีจะทาอะไร แต่ขา้ ไม่ไดเ้ ห็นดว้ ยนะ ท่านพ่อ” เจา้
หมาป่ าร้องครางหงิงรีบบอกอยา่ งลนลาน
“เช่นน้นั เจา้ ก็มาท่ีน่ี ไม่ไดม้ าเพ่ือขดั ขวางพ่อหรอกใช่ม้ยั ” โลกิแสยะยิ้มออกในที่สุด
ลูบมือของเขาลงบนขนสีดาสนิทของลูกหมาป่ า
“ปะ เปล่านะ! ขา้ มาที่นี่เพอ่ื ช่วยท่าน...ท่านนา้ อะโมร่าบอกไวแ้ ลว้ วา่ ท่านพอ่ จะหาทา่ น
แม่ไม่พบ ให้ตายเถอะ ผ่านมาเป็ นปี แลว้ นางไม่ทนั รู้ดว้ ยซ้าว่าขา้ เป็นลูกชายท่าน”ไฟ
ลามเลียออกมาจากริมฝี ปากเจา้ หมานอ้ ยอยา่ งหงุดหงิดใจเมื่อนึกถึงเหตกุ ารณ์เม่ือคร้ังที่
เขาไดม้ ีโอกาสรู้จกั กบั หญิงสาวที่ผา่ นมา
395
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“พ่อสัญญา...พ่อจะค่อย ๆ คุยกบั นาง หากตอนน้ีนางไม่เป็ นอนั ตรายไปเสียก่อนน่ะ
นะ” โลกิถอนหายเฮือกใหญ่ ขบกรามแน่น เมื่อนึกถึงลกู ๆ ของเขาท้งั หมด...และลกู ท่ี
ยงั ไมม่ ีโอกาสไดล้ ืมตาดูโลกดว้ ยซ้า
“เรื่องน้นั ขา้ ช่วยท่านได้ ท่านพ่ีปิ ดทางเขา้ เฮลไฮม์ แต่ขา้ มีทางลดั ...ขา้ พาท่านไปได”้
นยั น์ตาสีเขียวดูกลมโตไร้เดียงสา ลุกข้ึนฟาดหางไปมาจนตน้ ไมบ้ ริเวณน้นั เอนเอียง
ตามแรงลมจากหางของเขา
“เจา้ ...จะช่วยพ่อจริงหรือ เร่ืองน้ัน อาจจะทาให้เจา้ ผิดใจกบั พี่ของเจา้ นะ” โลกิหรี่ตา
เขารู้จกั ลกู ชายเขาดี แตก่ ็นนั่ แหละ เดก็ นอ้ ยมกั จะเชื่อใจอะไรง่าย ๆ นางแมม่ ดเพื่อนเขา
อาจะวางแผนอะไรที่ทาใหเ้ ขาเสียเวลาไปอีกก็ได้
“ขา้ รู้...แต่ขา้ ชอบนางจะตายไป...พ่อรีบไปหา้ มท่านพี่เถอะ ขา้ จะเล่าเรื่องระหว่างทาง
ไป” เฟนเรียร์มองไปยงั บิดาดว้ ยสายตามุ่งมนั่ ก่อนจะรีบนาหนา้ ไปยงั ป่ าทึบทนั ที
“และคราวน้ีขา้ หวงั วา่ ท่านจะแนะนาขา้ กบั ท่านแม่เสียทีนะ” เจา้ หมานอ้ ยหอนอีกคร้ัง
และนน่ั ทาใหเ้ จา้ ชายหนุ่มยมิ้ ออกมา เฟนเรียร์ เจา้ น่ีตอ้ งไดอ้ อ้ นใครจริง ๆ เลย
หญิงสาวยืนมองอยา่ งสับสนบนทางที่ขา้ งหลงั เธอเต็มไปดว้ ยความมืดและเยน็
เหยียบของสายธารแม่น้าสีดาท่ีไหลตกกระทบจากน้าตกอยู่เบ้ืองหลงั แต่ขา้ งหนา้ ที่มี
ธีโอริคอยนู่ ้นั เส้นทางท่ีปูดว้ ยกระเบ้ืองสีทองดูอบอนุ่ และกบั เขาชายหนุ่มผเู้ คยเป็นคน
รักของเธอกาลงั ยืนยิ้มอย่างอบอุ่นรอเธออยู่ หญิงสาวเดินเขา้ ไปใกล้ ชายที่เธอคิดถึง
ชายที่เธออยากคุยกับเขา ชายที่เธออยากจะขอให้เขาให้อภัยกับความรู้สึกของเธอ
ในตอนน้ี หากเธอไดม้ ีโอกาสคุยกบั เขาให้รับรู้ถึงความรู้สึกท่ีเกิดข้ึนกบั เธอในตอนน้ี
เทา้ เลก็ ๆ ขยบั ไปขา้ งหนา้ อีกกา้ ว และนน่ั ก็ทาใหเ้ ด็กสาวยมิ้ เยาะอยา่ งน่าสมเพช เหอะ
396
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
...ท่านพ่อของเธอคิดอะไรอยกู่ นั นะ คิดจะควา้ ผหู้ ญิงแบบน้ีน่ะเหรอมาเป็นเมีย เมื่ออยู่
กบั เขาก็ดูเหมือนจะมีใจให้ แต่เมื่อไดเ้ จอคนรักเก่าก็พร้อมท่ีจะกระโดดเขา้ หา ดีล่ะ...
คราวน้ี คนท่ีจะตอ้ งรู้สึกเจ็บปวด จะไดเ้ ป็นพ่อของเธอบา้ ง จะไดร้ ู้ว่ารสชาติองการถูก
ทิ้งขวา้ งมนั เป็ นอย่างไร แต่ทนั ใดน้ัน หญิงสาวก็หยุดเดินก่อนจะถึงกระเบ้ืองสีทอง
ใบหน้าเชิดข้ึนเฉกเช่นผูท้ ่ีไดข้ ้ึนว่าเป็ นสามีของนาง หากเป็ นตอนที่เจา้ ชายหนุ่มเพิ่ง
ล่อลวงเธอในคืนเหมนั ต์ เธอคงรีบหนีไปอย่างง่ายดาย แต่นน่ั มนั ก่อนที่เธอจะรู้จกั เขา
จากตวั ตนที่ไม่ใช่เจา้ ชายแห่งแอสการ์ดเช่นน้ี
“ขา้ จะรู้ไดอ้ ยา่ งไร วา่ น่ีไม่ใช่กลลวงอะไร เทพีเฮล” นยั น์ตาสีฟ้ามองขา้ มไหล่อดีตชาย
คนรัก ไปสบตาสีเขียวหม่นท่ีกาลงั จอ้ งมองการกระทาของเธอ ธีโอริคเลิกคิ้วมองอดีต
คนรักของเขา น้าเสียงราบเรียบของหญิงสาว แต่เขาเห็นชดั ว่านี่คือซีแกน ท่ีอ่อนหวาน
ของเขา ใบหน้าเจ็บปวดและหวาดกลวั เขาลว้ งมือเขา้ ไปในกระเป๋ าเส้ือของตวั เอง
ริบบิ้นสีขาวท่ีเปรอะเป้ื อนไปดว้ ยเลือดพลิ้วไหวตามแรงลมของน้าตกปรากฏต่อหนา้
หญิงสาว ริบบิ้นสีขาว ท่ีเธอเป็ นคนผูกให้เขากบั มือก่อนที่จะออกลาดตระเวนคร้ัง
สุดทา้ ย ซีแกนนิ่งสนิทราวกบั ร่างถูกแช่แขง็ ความเจบ็ ปวดแล่นผา่ นหวั ใจเธอทนั ที เมื่อ
เห็นเลือดแหง้ กรังติดท่ีริบบิ้นน้นั ทหารหนุ่มค่อยมว้ นมนั เก็บไปไวใ้ นกระเป๋ าเส้ือขา้ ง
หวั ใจเขาตามเดิม
“ซีแกน...ขา้ เจ็บปวดนะ กบั ความระแวงสงสัยของเจา้ ” ธีโอริคยมิ้ อยา่ งอบอุ่นกบั น้าตา
ใส ๆ ที่ไหลเป็นทางของหญิงสาวก่อนท่ีเขาจะเผยมือไปหาร่างตรงหนา้ อีกคร้ัง
“เป็นเจา้ จริงๆหรือ ธีโอริค”
“ท่ีน้ี...มากบั ขา้ ไดแ้ ลว้ นะ ท่ีรักของขา้ ” น้าเสียงเยน็ ๆ นนั่ ทาใหท้ อ้ งของหญิงสาวโล่ง
โหวง
397
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ท่ีน่ีมนั ...จะเกิดอะไรข้ึน หากขา้ ไปกบั เจา้ ธีโอริค” น้าเสียงเจบ็ ปวดดงั ข้ึนขาดเป็นหว้ ง
ๆ
“ท่ีนี่คืออาณาจกั รของขา้ ขา้ นาท่านมา เพ่ือให้ท่านไดใ้ ช้ชีวิตกบั คนท่ีท่านรักอีกคร้ัง
และท่านท้งั สองจะอยู่ภายใตก้ ฏของขา้ ไม่ใช่ของเทพโอดิน พวกเราจะอยู่เหนือแอ
สการ์ด” เด็กหญิงตอบเสียงใสแทนสัตวเ์ ล้ียงของนางอยา่ งแช่มชื่นและเต็มใจ ดีเสียอีก
เธอจะมีคนลอ้ มรอบตวั นางเพ่ิมข้ึน น้องของเธอของคงจะดีใจกบั การไดน้ างมาไวใ้ น
อาณตั ิ และท่ีสาคญั พอ่ ของเธอจะตอ้ งปวดใจที่ไม่อาจนานางกลบั คืนสู่แอสการ์ดไดอ้ ีก
ตลอดกาล
“แลว้ ...ทาไมเจา้ ถึงไมอ่ ยทู่ ่ีวาฮลั ลา ธีโอริค” ซีแกนหนั ไปถามคนรัก เธอเช่ืออยา่ งสุดใจ
ว่า เขาเป็นนกั รบที่ดี ซ่ือสัตยแ์ ละภกั ดีมากกว่าใคร ๆ ท่ีเธอรู้จกั สถานที่ท่ีเขาควรจะได้
เป็นท่ีพกั สุดทา้ ย ควรจะเป็นวาฮลั ลา สถานท่ี ๆ เป็นสุขหลงั ความตาย
“ไม่มีที่ไหนท่ีเรียกไดว้ ่าสวรรค์ หากขาดเจา้ ไป ซีแกน” นยั น์ตาสีน้าตาลเขม้ มองตรง
ไปยงั หญิงสาว เพียงเท่าน้นั ก็ทาให้ร่างบางสะอ้ืนให้ในขณะที่เธอใชช้ ีวิตสุขสบายกบั
ความเป็ นราชวงศ์ ธีโอริคกลบั ตอ้ งทุกข์ทรมานรอเธอ ในขณะที่เธอกาลงั จะเผยใจ
ให้กบั คนท่ีตอ้ งการเธอ ธีโอริคกลบั เฝ้ารอในสถานที่อนั โดดเด่ียว นี่เธอ...ควรจะรู้สึก
ผิดกบั การกระทาของตวั เอง...น่าละอายนัก เธอควรจะชดใชใ้ ห้กบั เขา ไม่สาคญั ว่า
ตอนน้ีเธอจะมีความรู้สึกเช่นใดแต่ความรู้สึกท่ีธีโอรคิตอ้ งทนเดี่ยวดายหลงั ความตาย
น้นั องคช์ าย โปรดทรงอภยั ขา้ เถิด หากไมม่ ีขา้ รอบตวั ท่านยงั มีคนที่รักท่านอีกมากมาย
เพียงแค่ท่านเปิ ดใจ แต่สาหรับธีโอริค ในสถานที่น้ี...หญิงสาวคิดก่อนท่ีจะเดินเขา้ ไป
หาแต่ก่อนที่เธอจะสัมผสั กบั เจา้ ของมือหนาน้นั หญิงสาวก็เงยหนา้ ถามเธอยงั เหลืออีก
หน่ึงคาถาม
398
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“แลว้ ...จะเกิดอะไรข้ึนกบั บุตรขององคช์ ายในครรภข์ องขา้ ”
399
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Monster
“อะไรนะ!” คราวน้ีเป็ นเสียงของเด็กสาวท่ีร้องข้ึนมาก่อนอยา่ งไม่อยากจะเชื่อ
เม่ือไหร่กนั นะ สตรีนางน้ีก็ยงั ดูจะยงั ไมย่ อมรับในตวั บิดาของเธอเสียหน่อย แต่เธอเอง
ก็ไมไ่ ดเ้ ฝ้ามองลกู แกว้ อยตู่ ลอดเวลาเสียดว้ ย แลว้ นิสยั อยากไดก้ ็ตอ้ งของท่านพอ่ โอ้ ให้
ตายเถอะ เรื่องมนั ชกั จะไปกนั ใหญ่เสียแลว้
“บุตร...ของเจา้ ชาย เหอะ...ขา้ ไม่แปลกใจกบั เจา้ ปี ศาจนน่ั เลย” นยั น์ตาสีน้าตาลแวววบั
อย่างโกรธแคน้ เม่ือเขานึกถึงใบหน้าหล่อร้ายท่ีพรากแมก้ ระทงั่ ร่างกายบริสุทธ์ิของ
หญิงสาวท่ีเขารักไป
“ขา้ ...คงตอ้ งบอกเจา้ ไดแ้ ค่วา่ นน่ั มนั โชคร้ายสาหรับสิ่งมีชีวิตไร้เดียงสาเช่นน้นั ซีแกน
...ขา้ มนั่ ใจว่าเจา้ เลือกท่ีจะอยกู่ บั ขา้ เช่นน้นั เราตอ้ งทาลายเจา้ สิ่งมีชีวิตนนั่ เสีย มนั คือ
ทายาทของปี ศาจ” ทหารหนุ่มคารามอย่างเลือดเยน็ มองหน้าทอ้ งแบนราบของหญิง
สาวอยา่ งนึกรังเกียจดว้ ยเขา้ ใจวา่ เธอทอ้ งกบั โลกิแลว้
“เจา้ ว่าอะไรนะ เจา้ ทหาร! นน่ั มนั ทารกนะ!” เด็กสาวหันมาหวีดร้องใส่สัตวเ์ ล้ียงของ
ตนอย่างไม่พอใจ ถึงเธอจะตอ้ งการให้พ่อของเธอเจ็บปวดจากการถูกพรากของท่ีเขา
ตอ้ งการ แตส่ าหรับน่ี สาหรับทารกท่ีไร้เดียงสาผมู้ ีศกั ด์ิเป็นนอ้ งของเธอ เขาหรือเธอจะ
ไม่มีโอกาสไดล้ ืมตามาเห็นโลก เฉกเช่นเดียวกบั เธอท่ีตอ้ งถูกจองจาในดินแดนของคน
ตายแห่งน้ี
“นายหญิงเฮล ขา้ จะไม่ยอมรับเจา้ สิ่งน้ีเด็ดขาด ท่านคงรู้ดีว่าขา้ เกลียดเทพโลกิมากแค่
ไหน และนี่คือปี ศาจของเขา ขา้ จะบีบคอมนั ดว้ ยมือขา้ เอง มรดกขององค์ชายมนั คือ
อสูรร้าย” ธีโอริคหันไปหาเด็กสาวด้วยสีหน้าน่ากลัวจนเด็กสาวสะดุ้งอย่างตกใจ
400