ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
Run
บรรยากาศในลานพธิ ีววิ าหเ์ ปล่ียนไปจากเม่ือหวั ค่า คบไฟท่ีและแสงเทียนท่ีส่อง
สว่างก็ดูเหมือนจะหม่นหมองลง ดอกไมท้ ี่ถูกประดบั ในงานต่างถูกทิ้งไวไ้ ม่มีใคร
เหลียวแล นกั ดนตรีและเหลา่ แขกในงานต่างแยกยา้ ยกนั กลบั บา้ นเรือนของตน ในท่ีสุด
เสียงอ้ืออึงอลเวงในลานพิธีกเ็ งียบสงดั ทิง้ ไวเ้ พียงแต่ลานท่ีวา่ งเปลา่ ขณะท่ีภายนอกน้นั
เต็มไปด้วยเสียงกระซิบนินทาจากเหล่านางกานัลจนไปถึงเหล่าแขกเหรื่ อนอก
พระราชวงั เหล่าชาวบา้ นกาลงั รวมกลุ่มกนั ตามบา้ นใครสักคน หัวขอ้ การสนทนาใน
คืนน้ี ไม่มีเร่ืองใดน่าสนใจไปกว่าางานวิวาห์สวมรอยของท่านหญิงซีแกน การกระทา
ของอนุชาแห่งเจา้ ชายธอร์ เจา้ ชายโลกิ เทพแห่งการมดเท็จ ท่ีตอนน้ีเขาไดภ้ รรยาที่มา
จากจากล่อลวงนางเขา้ พิธีแต่งงานโดยใชม้ นต์จาแลงแปลงกายเป็ นคู่หมายของท่าน
หญิง ซ้ายงั มีข่าวลือกนั หนาหูว่าท่านหญิงซิฟ ไดไ้ ปพบศพของคู่หม้นั ท่านหญิงซีแกน
ท่ีถูกสังหารโดยเทพแห่งกลลวง โธ่…ท่านหญิง ไม่เพียงแต่โดนพรากชายคนรักซ้ายงั
ถูกล่อลวงจากเจา้ ชายผูเ้ ห็นทุกอย่างเป็นเพียงเร่ืองตลก เร่ืองนินทากาเลไหลไปไวกว่า
สายลมแห่งแอสการ์ด มิชา้ นาน เรื่องราวจากปากคาของผคู้ นจะถูกกระฉ่อนออกไปยงั
ท้งั เก้าโลกและมิดการ์ดจะไดเ้ ล่าขานถึงซีแกน พระชายาผูโ้ ศกาของเทพโลกิให้แก่
ลกู หลานของพวกเขาฟัง
“เจา้ รออยู่ที่ห้องขา้ ก่อน…ประเด๋ียวขา้ กลบั มา เขา้ ใจม้ยั ซีแกน” ฟริกกา้ นาหญิงสาวท่ี
น้าตาพรากสองแกม้ มาท่ีหอ้ งส่วนพระองคข์ องตวั เอง หนั กลบั มาลบู เบา ๆ ท่ีแกม้ เป้ื อน
น้นั อยา่ งสงสารจบั ใจ
“ตามพระบญั ชาเพคะ องคร์ าชินี” นยั น์ตาสีฟ้าท่ีฉายแววสับสนเหมือนกาลงั เหม่อลอย
ออกไปยงั ท่ีแสนไกล ราวกบั จิตใจของนางไม่ไดอ้ ยกู่ บั ร่างอีกต่อไปแลว้ และเม่ือเสียง
151
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ประตูปิ ดลง ร่างที่ยืนเหม่อน้นั ก็ทรุดลงกบั พ้ืนกระเบ้ืองทองทนั ที ซีแกนสั่นเทาน้าตา
ใส ๆ ไหลออกมาอยา่ งไม่มีแวววา่ จะหยดุ ความรู้สึกเสียใจและหวาดกลวั ประดงั ประเด
เขา้ มา นยั น์ตาสีมรกตที่เธอเคยนึกว่าเธอจะไวใ้ จในพระองคไ์ ด้ นยั น์ตาท่ีเคยคิดว่าได้
รู้จกั เน้ือแทพ้ ระองคเ์ สียสกั นิด ท้งั หมดเป็นเพียงแผนการลวงหลอกเธอ
“พระองคท์ รงล่อลวงเพือ่ ที่จะลงทณั ฑข์ า้ ท่ีหกั หาญน้าใจของพระองคเ์ ช่นน้นั หรือ” คิ้ว
เรียวขมวดเขา้ หา แค่คิดกบั ตวั เองเธอก็รู้สึกว่าเลือดในกายถูกแช่แขง็ ไม่ไหลเวียนแลว้
กบั คู่หม้นั ของเธอเล่า ธีโอริค จะไม่กลบั มาหาเธอแลว้ ใช่หรือไม่ เขาจากไปสู่วาฮลั ลา
แลว้ จริง ๆ หรือ ไดโ้ ปรด ประตูแห่งวาฮลั ลาโปรดรับชายผูก้ ลา้ หาญเฉกเช่นเขาสู่ออ้ ม
กอดเทพีเฟรยา่ ดว้ ยเถิด เรื่องที่ซิฟพดู เป็นความจริงหรือเปลา่ ? พระองคท์ รงสังหารธีโอ
ริคจริงหรือ? เพราะเธอปฏิเสธพระองคเ์ ลยทาใหค้ ู่หม้นั ของเธอตอ้ งตายเช่นน้นั หรือ?
“อุ๊บ!” ซีแกนรีบพุ่งตวั ไปที่หนา้ ต่างเร่ืองราวที่ถูกป้อนเขา้ มาทาให้ทอ้ งเธอบีบราวกบั
จะขยอ้ นของทุกอย่างออกมาให้หมด และทนั ใดน้นั นยั น์ตาอมั พรก็เหลือบไปเห็นพ้ืน
ขา้ งล่าง ระดบั ความสูงจากหนา้ ต่างพระราชวงั กบั พ้ืนดา้ นลา่ งนน่ั ทาเช่นไรดี คนอยา่ ง
เธอ จะกลา้ หาญไดเ้ หมือนซิฟเช่นน้นั หรือ แต่ไม่…เธอจะไม่นงั่ รอโชคชะตาอยเู่ ช่นน้ี
แมว้ ่าเธอจะอยากรู้ว่าขอ้ ครหาท่ีซิฟมีต่อพระองคน์ ้นั จะเป็นจริงหรือไม่แต่…เธอจะไม่
ยอมรอใหพ้ ระองคม์ าใชแ้ ผนลวงกบั เธอซ้าสองอีกเป็นแน่ และคราวน้ีเธอคงจะตอ้ งทา
ส่ิงท่ีเธอไมเ่ คยกระทามาก่อนในชีวติ หญิงสาวปาดน้าตาสางกุหลาบท่ีกลีบบอบช้าออก
จากศีรษะก่อนจะรวบผมไว้ ฉีกชายกระโปรงตวั เองออกแลว้ ข้ึนไปยนื บนขอบหนา้ ตา่ ง
มือเตรียมร่ายเวทย์ เอาล่ะ! หากเธอสามารถกาหนดไดด้ ี ๆ นัน่ คงลดแรงกระแทกได้
และอาจจะทาให้เธอไม่บาดเจบ็ มากพอที่จะหามา้ สักตวั หนีออกไปจากเมืองหลวงได้
แน่
152
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ แต่ทวยเทพ นน่ั เจา้ คิดจะทาอะไร ซีแกน!” เสียงหวีดร้องข้ึนอยา่ งตกใจทาเอาคนที่
กาลงั ยนื หม่ินเหม่น้นั เกือบลื่นขอบหนา้ ต่างท่ีมีน้าแขง็ เร่ิมเกาะ
“ทะ ท่านหญิงเกฟจุน! ไดโ้ ปรด อยา่ ทลู องคร์ าชินีเลยนะเจา้ คะ” น้าเสียงเศร้าสร้อยของ
หญิงสาวทาให้ท่านหญิงใหญ่ผูท้ ี่มกั จะมีแต่ความเคร่งขรึมถอนหายใจเบา ๆ อยา่ งเห็น
ใจ
“โธ่…ซีแกน คิดอนั ใดของเจ้าอยู่ ลงมาก่อน อย่าได้ทาอะไรตามใจอารมณ์ช่ัววูบ”
เกฟจุนดึงมือหญิงสาวท่ีตอนน้ีราวกบั แกว้ อนั บอบบางลงมาจากขอบหนา้ ต่าง
“ขา้ อาจจะทาไปโดยไม่ไดไ้ ตร่ตรองไวก้ ่อน แต่ไดโ้ ปรดท่านหญิง…ขา้ มีสติรู้ตวั ดีเจา้
ค่ะ ขา้ ไม่อาจ…” ซีแกนกามือแน่นกลืนกอ้ นสะอ้ืนลงคอ
“ขา้ เขา้ ใจเจา้ ดี สาวนอ้ ย” สุรเสียงทรงเมตตาของหญิงผอู้ าบน้าร้อนมาก่อนดงั ข้ึนทาเอา
หญิงสาวรีบคุกเขา่ ตรงหนา้
“ไดโ้ ปรดเพคะ องคร์ าชินี องคช์ ายทรงมีพระปรีชาสามารถและเป็นโอรสที่ทรงมีพระ
เมตตาต่อหม่อมฉันมาก สักวนั พระองคจ์ ะทรงผูบ้ ารมีที่เหมาะสมกว่าหม่อมฉันที่ไม่
อาจสนองตอบตอ่ ความตอ้ งการของพระองคไ์ ด้ หม่อมฉันไม่อาจเร่ิมตน้ ความสัมพนั ธ์
ดว้ ยการหลอกลวงไดเ้ พคะ” น้าตาท่ีเคยปาดทิ้งเมื่อตอนคิดหนีกลบั ไหลพร่ังพรูลงมา
อีกคร้ังเมื่ออยตู่ ่อหนา้ หญิงท่ีชุบเล้ียงอุม้ ชูเธอมา
“ซีแกน ขา้ ไม่ไดห้ ้ามในสิ่งที่เจา้ คิดจะทาหรอกนะและเจา้ ไม่ตอ้ งปกป้องโลกิ สิ่งที่เขา
ทากบั เจา้ ไม่มีสตรีนางใดรับได้ แมแ้ ต่ขา้ ที่เป็นมารดาของเขาก็ไม่ไดเ้ ห็นสมควรกบั สิ่ง
ท่ีเขากระทา” มือเห่ียวยน่ ประคองหญิงสาวให้ลุกข้ึนก่อนที่เส้ือคลุมหนาอบอุ่นจะถูก
คลุมลงบนไหล่หญิงสาว
153
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“พระองคท์ รงพระราชทานอนุญาต…” นยั น์ตาสีฟ้าเบิกโตระคนเศร้าสร้อย
“ขา้ เป็ นห่วงก็แต่เจา้ หากเจา้ เลือกที่จะไป…ความลาบากอะไรท่ีเจา้ ตอ้ งเผชิญในภาย
ภาคหนา้ ในเม่ือเจา้ อยขู่ า้ งกายขา้ มาเสมอ” ฟริกกา้ จดั เส้นผมสีเงินของหญิงสาวใหเ้ ขา้ ท่ี
เขา้ ทางพร้อมเดินทาง
“หม่อมฉัน…คิดว่าจะลองไปท่ีป่ าของบิดาของหม่อมฉันดูก่อนเพคะ ไปต้งั หลกั ที่นนั่
ก่อนแลว้ ค่อยหาทางไปต่อ แลหากสักวนั ท่ีองคช์ ายทรงใหอ้ ภยั กบั ท่ีหม่อมฉันกระทา
ลงไปในวนั น้ี ให้โอกาสหม่อมฉันได้กลบั มารับใช้ราชวงศ์โอดิน ให้ได้ตอบแทน
พระคุณขององคร์ าชินีนะเพคะ” มือเยน็ เฉียบของหญิงสาวจบั พระหตั ถอ์ งคร์ าชินีแน่น
อยา่ งใหค้ ามน่ั สญั ญา
“ขา้ แต่เคราองคโ์ อดิน เจา้ ก็รู้กฏของที่นนั่ ดี ซีแกน” เกฟจุนส่ายหน้าอยา่ งไม่เห็นดว้ ย
แมก้ ารแต่งงานกบั องคช์ ายโลกิจะไม่ไดเ้ กิดข้ึนดว้ ยความสมคั รใจ แต่การท่ีหญิงสาวท่ี
ไม่เคยออกจากเมืองหลวงของแอสการ์ดตอ้ งไประหกระเหินในต่างแดน มนั ก็น่าเป็น
ห่วงเสียยง่ิ กวา่
“ขา้ ทราบดีเจา้ ค่ะ ท่านหญิง แต่ขา้ ก็หวงั ว่าเหล่าผูค้ นท่ีนนั่ จะมีเมตตากบั ขา้ เหมือนท่ี
พวกท่านมีเมตตากบั ขา้ เจา้ ค่ะ ขา้ รักพวกท่านเหลือเกินเจา้ ค่ะ ไม่มีท่ีไหนเปรียบเสมือน
บา้ น ไดม้ ากกว่าที่น้ีไม่มีผูใ้ ดที่หม่อมฉันจะรักไปไดม้ ากกว่าองคร์ าชินีและท่านหญิง
พระองคแ์ ละทา่ นหญิงเปรียบเสมือนเป็นมารดาเดียวที่หมอ่ มฉนั มี แต่หม่อมฉนั …เพิง่ รู้
ข่าวการจากไปของคู่หม้นั เพยี งไม่นานและในคืนเดียวกนั หมอ่ มฉนั ตอ้ งเขา้ หอกบั บรุ ุษ
ท่ีล่อลวง หม่อมฉันมิอาจฝื นใจตวั เองเช่นน้นั ไดเ้ พคะ” ริมฝี ปากเอิบอิ่มเมม้ เขา้ หากนั
เหมือนมีดกรีดแทงท่ีอกดา้ นซา้ ยของหญิงสาวเม่ือนึกถึงส่ิงท่ีเธอไดส้ ูญเสียและกาลงั จะ
สูญเสียไป
154
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ลูกสาวขา้ โธ่…สาบานดว้ ยเคราสามีขา้ ขา้ เคยนึกท่ีจะอยากไดเ้ จา้ มาเป็นลูกสะใภน้ กั
แต่การกระทาของโลกิ ช่างร้ายกาจเหลือเกินและขา้ ก็ไม่อาจทนเห็นเจา้ เป็นสตรีท่ีไม่มี
ความสุขได”้ หัวใจของหญิงวยั เร่ิมชราปวดแปลบเม่ือเห็นใบหน้าเศร้าเหลือคณาของ
นางที่เธอเห็นเป็นบุตรสาวก่อนจะหนั หนา้ ไปหาเพอื่ นรักอยา่ งรู้กนั
“เอาล่ะ ในเมื่อเจา้ ตดั สินใจแลว้ ซีแกน ขา้ จะพาไปยงั เส้นทางลบั ขององคร์ าชินี จงเลือก
มา้ ไปสักตวั ทางน้ีจะปลอดภยั และไม่มีทหารในวงั เห็นเจา้ ได”้ เกฟจุนถอนหายใจก่อน
จะเร่ิมพูดอยา่ งเป็นการเป็นงาน
“การไต่สวนโลกิคงจะกินเวลาเป็ นชว่ั ยามและเม่ือเจา้ ออกจากพระราชวงั ไปแลว้ จะ
เป็นหนา้ ท่ีของเจา้ ท่ีจะใชเ้ วทมนตท์ ี่ขา้ พร่าสอนให้เป็นประโยชน์แก่ตวั เจา้ เอง” ฟริกกา้
ต่อทา้ ยจบประโยคเชด็ น้าตาใส ๆ ออกจากใบหนา้ งาม หากคราวน้ีเธอจะตอ้ งเป็นแมท่ ี่
ใจร้ายในสายตาชายหนุ่ม ก็ขอให้เป็ นไป...เขาควรจะเขา้ หาซีแกนเฉกเช่นบุรุษแห่ง
แอสการ์ดควรทา มิใช่ดว้ ยการลวงนางเช่นน้ี และคราวน้ี เขาจะตอ้ งเป็นผไู้ ดร้ ับผลของ
การกระทาท่ีตนเองเลือกแลว้
“เป็นพระมหากรุณาธิคุณต่อหมอ่ มฉันยงิ่ นกั เพคะ แต่ก่อนที่หม่อมฉนั จะไป หม่อมฉนั
มีเร่ืองหน่ึงที่ตอ้ งจดั การก่อนเพคะ” ซีแกนย่อตวั โคง้ ตอบรับองคร์ าชินีก่อนที่จะเงย
หนา้ ข้ึนมาสบตา ใบหนา้ งามฉายแววเด็ดเด่ียวอีกคร้ัง
หญิงสาวในชุดเกราะท่ีเขรอะจากการตากหิมะเป็ นเวลายาวนานติดต่อกัน
นัยน์ตาสีน้าตาลเขม้ จบั จอ้ งมองไปยงั เจ้าของร่างสูงที่นั่งก่ึงเอกเขนกบนบลั ลงั ก์ฝ่ัง
ซา้ ยมือแห่งโอดินดว้ ยสีหนา้ ไมร่ ู้ร้อนรู้หนาว มิซ้ายงั นามีดส้นั ของตนมาควงเลน่ ไปมา
ราวกบั จะยวั่ โทสะหญิงสาวที่จอ้ งมองเขาอย่างชิงชงั อยู่ตอนน้ี มีดส้ันท่ีเขาใชส้ ังหาร
คูห่ ม้นั ของเพ่อื นรักเธอ เจา้ คนจอมลวงนนั่ ทากบั ไมใ่ ช่เรื่องอะไรใหญโ่ ต
155
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“จาตอ้ งใส่บ่วงคลอ้ งมือนางเช่นน้ีหรือ!” เจา้ ของเรือนผมสีทองกล่าวข้ึนอยา่ งดุดนั เม่ือ
เห็นสหายของตัวเองถูกคล้องข้อมือด้วยกุญแจมนต์อย่างแน่นหนาไม่ได้สมกับ
ฐานนั ดรของนางเลยสักนิด
“ท่านลืมไปแลว้ หรือ ธอร์ นางเพ่ิงทาร้ายขา้ ผูเ้ ป็ นหน่ึงในราชบุตรของกษตั ริย์ ท่าน
หญิงท่ีทาร้ายพระบรมวงศานุวงศ์ไม่โดนขอ้ หากบฏก็ดีเท่าไหร่แลว้ ” โลกิท่ีแทบจะ
เรียกไดว้ ่าอารมณ์ดีสุด ๆ กล่าวขณะที่นัยน์ตาอสรพิษยงั จบั จอ้ งไปที่เหล่าสหายของ
พีช่ ายที่แทบจะเอาเลือดเอาเน้ือเขาใหไ้ ด้
“กบฏ? เหอะ…นน่ั หรือขอ้ หาท่ีนางสมควรไดจ้ ากคนที่สงั หารคูห่ ม้นั ของเพอื่ นรักนาง”
เจา้ ของร่างหนาวเคราดกมองไปท่ีอนุชาของสหายเขาอยา่ งไม่ไวใ้ จอีกตอ่ ไป แมจ้ ะเป็น
ท่ีรู้กนั ดีโดยเฉพาะพวกเขาท่ีเป็นเพ่ือนของธอร์ วา่ โลกิชื่นชอบการใชก้ ลโกงและกลน่ั
แกลง้ ทุกคนไม่เวน้ แมแ้ ต่พี่ชายของตนเอง และบ่อยคร้ังที่ความสนุกของเขากลายเป็ น
ตลกร้ายของคนอื่น แต่กไ็ มม่ ีใครถือสาดว้ ยอายแุ ละวฒุ ิภาวะท่ีต่างจากธอร์ แตใ่ นคร้ังน้ี
สิ่งที่เจา้ ชายหนุ่มกระทา มนั ทาใหพ้ วกเขารู้วา่ โลกิร้ายกาจกวา่ ท่ีพวกเขาคิดนกั
“หากลมปากสามารถกลายเป็นหลกั ฐานเอาผดิ คนอื่นได้ มิดการ์ดกค็ งไมต่ อ้ งนบั ถือเจา้
ฟอเซติเทพแห่งความยตุ ิธรรมใหเ้ สียเวลาแลว้ ละม้งั สหายของพี่ชายขา้ ...จะว่าไปแลว้
เจา้ ล่ะ ท่านหญิง…หลกั ฐานน่ะมีหรือไม่” โลกิมองต่าลงมาจากบลั ลงั กท์ ่ีใบหนา้ กร้าว
ของหญิงสาวตรงหนา้ อยา่ งเยน็ เหยยี บ
“เจา้ มนั คนชวั่ !” ซิฟตะโกนกอ้ งทอ้ งพระโรงดว้ ยความเจ็บใจก่อนที่ธอร์จะรีบจบั ไหล่
เธอเอาไวแ้ น่น
156
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ซิฟ อยา่ ! เจา้ อยา่ ทาให้สถานการ์ของตวั เองลาบากไปกว่าน้ี!” เจา้ ชายหนุ่มปรามก่อน
จะมองหนา้ นอ้ งชายอยา่ งเอาเรื่องใหร้ ู้จกั สงบปากสงบคาเสียบา้ ง
“บ่วงเวทยน์ นั่ เอาอยหู่ รือเปล่านะ หรือนางควรจะรู้จกั สงบจิตใจดว้ ยการจองจาในคุก
เสียสักคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคืนท่ีขา้ เพิ่งแต่งงานกับว่าท่ีพระชายาซีแกนเช่นน้ี”
โลกิยงั คงเล่นลิ้นต่อปากต่อคาเม่ือเห็นใบหนา้ แดงก่าดว้ ยความโกรธา แน่ล่ะ! เจา้ พวกที่
ดีแต่ใช้กาลงั เฉกเช่นสหายของพ่ีชายเขา เวลาที่พวกมนั ไม่สามารถควบคุมอารมณ์
ตวั เองไดก้ ็ไม่ต่างจากพวกคนแคระง่ีเง่าในสวาไทมไ์ ฮฟ์ ข้ียว๊ั ะนน่ั แหละ โดนชกั จูงดว้ ย
โทสะ ง่ายซะยง่ิ หวา่ ลาโง่ ๆ เสียอีก
“โลกิ! หากวนั น้ีขา้ ไม่ได้ตดั ลิ้นสองแฉกออกจากปากเจ้า ก็อย่าได้มีใครเรียกขา้ ว่า
นักรบแห่งวลั คีรีเลย!” หญิงสาวผมดาสะบดั ไหล่ออกจากการห้ามปรามของเพ่ือน
กระโดดตวั ลอยข้ึนบนั ไดหินหมายจะฟาดปากเจา้ ชายหนุ่มที่นงั่ เอกขเนกบนบลั ลงั ก์
อยา่ งยยี วน
“วนุ่ วายอะไรกนั !” น้าเสียงทรงอานาจของผเู้ ป็นพระราชาแห่งแอสการ์ดดงั ข้ึน พร้อม
กบั เสียงไมเ้ ทา้ ท่ีกระทบลงบนพ้ืนดงั ลน่ั ทว่ั ทอ้ งพระโรง มนตราแห่งโอดินราวกลบั
คลื่นไฟฟ้าสยบทุกคนให้หยดุ นิ่ง ซิฟทรุดเข่าลงกบั พ้ืนราวกบั มีแม่เหล็กมาตรึงเธอไว้
ขณะท่ีโลกิก็โดนพลงั เวทยผ์ ลกั เขาติดกบั เกา้ อ้ี เสียงมงกุฎสีทองกระทบกบั พนกั พิงดงั
เหงงหงางราวกบั ระฆงั
“ท่านพ่อ! โลกิทาไม่ถูก พระองคต์ อ้ งให้เป็นธรรมกบั ท่านหญิงซีแกนดว้ ยนะ”เจา้ ชาย
หนุ่มองคร์ ัชทายาทไมพ่ ดู พร่าช้ีมือไปหาคนท่ีนงั่ พงิ บลั ลงั กอ์ ยา่ งเอาเร่ือง
157
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ยุติธรรม…กบั ขา้ ต่างหากล่ะ” รอยยิม้ เจา้ เล่ห์ปรากฏข้ึนมุมปากอย่างมีชยั ในหมากท่ี
เขาวางไวอ้ ยแู่ ลว้
158
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Liar
ร่างสูงใหญ่เฉกเช่นชายชาตนิ กั รบแมจ้ ะผา่ นกาลเวลามานานแตก่ ย็ งั สง่าผา่ เผย
เดินข้ึนไปยงั บลั ลงั กส์ ีทองของพระองคช์ ายตามองโอรสองคร์ องที่แพรวพราวกบั ชยั
ชนะของตนเหลือเกิน
“โลกิ ลงไป คราวน้ีเจ้าเป็ นจาเลย จงไปยืนตรงขา้ มซิฟ เพ่ือรับการไต่สวนของขา้ ”
น้าเสียงทรงอานาจดงั ข้ึนอยา่ งดุดนั
“…” เจา้ ชายหนุ่มรับรู้ถึงน้าเสียงเช่นน้นั ดี เมื่อทกุ คร้ังที่เขาทาเร่ืองท่ีทาใหพ้ ระบิดาทรง
กริ้ว แมจ้ ะไม่พอใจแต่คราวน้ีเขาก็ไม่ตอบโตแ้ ละลงไปแต่โดยดีในขณะที่พ่ีชายเขารีบ
เดินมาเคียงขา้ งและเขารู้ดีวา่ ธอร์มายนื เพอื่ จะไดร้ วบคอเขาไดง้ ่าย ๆ น่ะสิ
“เอาล่ะ…ซิฟ เล่าให้ขา้ ฟัง เกิดอะไรข้ึนกบั หน่วยองครักษเ์ หย่ยี วแดงของขา้ ” นยั น์ตาสี
ครามหนั ไปมองใบหนา้ งามท่ียงั หนา้ นิ่วคิ้วขมวดใส่บุตรชายคนรองของพระองค์
“กราบทูลฝ่ าบาท หม่อมฉันเดินทางไปจนถึงสุดขอบชายแดน หมู่บา้ นที่เหล่ากอง
องครักษไ์ ปถึงเพคะ ท่ีนนั่ ชาวบา้ นไดอ้ พยพออกไปหมดแลว้ เหลือเพียงเศษซากจาก
การต่อสู้ และศพ…ศพนบั ไม่ถว้ นของเหลท่ หารองครักษแ์ ละพวกยกั ษภ์ ูเขาเพคะ และ
หน่ึงในศพพวกน้นั คือ ท่านหัวหนา้ องครักษ์ ธีโอริค เพคะ” ซิฟพูดขณะที่เธอรับรู้ได้
วา่ ร่างกายเธอเองก็ส่นั เทากบั ภาพที่เธอเพิง่ ไปพบ ศพของธีโอริคที่นอนตายตาคา้ งอยา่ ง
น่าสยดสยอง
“วาฮัลลา…ขา้ ขอแสดงความเสียใจกับส่ิงที่เจ้าพบประสพมาดว้ ย ท่านหญิง แต่เจา้
น่าจะรู้ความเส่ียงของเขตชายแดนท่ียงั มีพวกยกั ษอ์ สูรอาศยั อยดู่ ีน่ี เจา้ ควรโยงให้เป็น
159
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ความผิดของขา้ เช่นน้นั หรือ” โลกิทาน้าเสียงเห็นใจเสียเต็มประดาผิดกบั ใบหน้าของ
เขาที่ยยี วนอยา่ งไม่คิดจะปิ ดบงั
“โยงง้นั เหรอ เด็กร้อยปี ยงั คิดไดว้ ่าเจา้ พวกยกั ษภ์ ูเขาพวกน้ันมนั รับใชเ้ จา้ มนั ย่อมทา
ตามทกุ คาสัง่ ของเจา้ ” ซิฟพยายามควบคุมริมฝีปากตวั เองไม่ใหส้ ั่นดว้ ยความโกรธ
“เจา้ ยนื ยนั ไดห้ รือไม่ล่ะ วา่ ขา้ เป็นคนสั่งใหพ้ วกมนั สงั หารเหล่าทหารพวกน้นั ทาไมขา้
ตอ้ งทาลายภาพลกั ษณ์ของหน่วยองครักษท์ ี่ไดช้ ่ือว่าเก่งกาจหนกั หนาของพระบิดาขา้
ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด” โลกิเลิกคิ้ว ป่ านน้ีพระมารดาของเขาจะตระเตรียมซีแกน
สาหรับข้ึนเป็นพระชายาของเขาเรียบร้อยหรือยงั นะ
“แลว้ พระองคท์ รงหายตัวไปไหนเสียหลายวนั องคช์ าย พวกเราจบั ตาดูท่านต้งั แต่คืน
ฉลองเริ่มตน้ เหมนั ต์แต่ดูเหมือนพระองค์จะไม่อยู่ในพระราชวงั หรือแมแ้ ต่ในเมือง
หลวงเสียด้วยซ้า” โฮแกน อศั วินผูท้ ่ีมกั เคร่งขรึมและถือสาโลกิน้อยที่สุด ดูเหมือน
คราวน้ีเขาจะไม่ยอมนิ่งอยเู่ ฉยอีกต่อไป
“ให้ตายเถอะ…ขา้ เป็นนกั โทษของพวกเจา้ เสียต้งั แต่เม่ือไหร่ ใยขา้ ตอ้ งโดนพวกเจา้ จบั
ตาเช่นน้ี” โลกิลบู ริมฝีปากทาราวกบั เขาเพ่ิงรู้วา่ โดนจบั ตามองอยู่
“พอที ๆ เลิกยียวนตอบคาถามดว้ ยคาถามเสียที โลกิ ขา้ ก็อยากรู้ เจา้ หายไปไหนมาไม่
มาร่วมโต๊ะอาหารเกือบเป็ นอาทิตย์ รู้หรือไม่ว่าแม่เจา้ ห่วงเจา้ แต่ไหน” โอดินโบกมือ
ลดบรรยากาศคุกรุ่นภายในทอ้ งพระโรง มองหนา้ ลูกชายคนเล็ก ช่างเป็ นจาเลยท่ีโดน
กล่าวหาไดร้ ื่นเริงท่ีสุดเทา่ ท่ีเคยพบ ดูเหมือนโลกิจะเตรียมการมาเป็นอยา่ งดี
160
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ดว้ ยความสัจพระบิดาขา้ ขา้ เดินทางออกนอกเมืองหลวงแอสการ์ดจริงๆและใช่…ขา้
ไปพบกบั หัวหน้าของพวกยกั ษภ์ ูเขามา” โลกิประสานนัยน์ตากบั นยั น์ตาสีครามเฉก
เช่นคร้ังท่ีเขาเคยอยใู่ นร่างของทหารหนุ่มแตค่ ร้ังน้ี เขาไม่ตอ้ งเสแสร้งแกลง้ ทา
“นน่ั ปะไรเล่า! สารภาพมาใหห้ มดเสีย เจา้ ตวั ร้าย!” ธอร์คารามยดึ ลาคอของโลกิไวแ้ น่น
เห็นทีคร้ังน้ีเขาจะปลอ่ ยใหโ้ ลกิลอยหนา้ ลอยตาอีกต่อไปไมไ่ ดแ้ ลว้
“ฟังขา้ ใหจ้ บก่อน ธอร์ ทา่ นเองก็เลือกฟังความแตฟ่ ังสหายของท่านเช่นน้นั หรือ?” โลกิ
ชายตามองเชษฐาของตนที่ทาท่าราวกบั หมีโดนผ้ึงต่อยแลว้ ตบหนา้ ตวั เองซ้าพลางเอา
มือที่รัดคอเขาออกไปให้พน้ ทางก่อนที่จะเดินมากลางทอ้ งพระโรงที่ตอนน้ีมีแต่คนที่
พร้อมจะกินเลือดกินเน้ือเขาก่อนจะหนั หนา้ ไปหาผไู้ ต่สวนเขาอีกคร้ัง
“ขา้ ไม่ไดไ้ ปสังหารใครท้งั น้นั แหละ หนา้ หนาวท่ีเรากาลงั ฉลองในแอสการ์ด ขา้ รู้ดีว่า
แถบชายแดนตอ้ งประสพปัญหาอะไรบา้ ง และขา้ ก็เพียงแต่ไปพบกบั นางยกั ษอ์ งั โบร
ดาเพื่อกาชับนางให้ดูแลเหล่าพวกยกั ษ์ภูเขาให้ดี อย่าไดบ้ งั อาจมาวุ่นวายกับชาวแอ
สการ์ดเป็นอนั ขาด ก็เทา่ น้นั ความผดิ ของขา้ มีเพยี งอยา่ งเดียวคือ ออกไปทาโดยพลการ
ไมไ่ ดแ้ จง้ ใหท้ ่านพ่อรู้” โลกิยกั ไหล่ปรายตามองใบหนา้ แดงก่าของหญิงสาวท่ีดูออกวา่
ไมเ่ ชื่อคาพูดเขาสกั นิด
“สมแลว้ ท่ีมิดการ์ดแลว้ ท่านว่าเทพแห่งการโป้ปด หากท่านพูดเร่ืองจริง ซิฟคงไม่เจอ
ศพของเหล่าทหารท่ีถูกพวกยกั ษภ์ ูเขาอาละวาดเอาหรอก” แฟนดลั หน่ึงในสหายผูไ้ ม่
เคยจริงจงั อะไรของพี่ชายเขากลบั จอ้ งมาที่เขาเขม็งและนน่ั อยากจะทาให้โลกิหวั เราะ
ออกมาดงั ๆ กบั คาพดู โง่ ๆ นนั่ ปกติเจา้ พวกน้ีกซ็ ่ือบ้ืออยแู่ ลว้ แต่ไม่คิดวา่ จะไม่มีหัวคิด
จนคิดต่อเองไม่เป็นกนั ขนาดน้ี
161
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขา้ ไปชายแดนนะ ไม่ใช่หนา้ ประตูวงั ต่อให้ใชเ้ วทยเ์ ร่งเวลาเดินทางเช่นขา้ กวา่ จะไป
ถึงที่นน่ั และต่อใหข้ า้ กาชบั กบั นางยกั ษ์ ก็ไม่ไดแ้ ปลวา่ จะไม่มีพวกนอกคอกน่ี ตอ้ งเป็น
ความผิดดว้ ยหรือเปล่า อศั วนิ แฟนดลั ”
“แลว้ ยงั ไง เจา้ ก็กลบั มาแอสการ์ดแลว้ ลอ่ ลวงท่านหญิงซีแกนใหแ้ ต่งงานกบั เจา้ อยา่ งง้นั
หรือ” ธอร์ทาหนา้ เช่ือคร่ึงไม่เชื่อคร่ึงกบั นอ้ งชายของตนเอง เขาไม่รู้ว่าคาของโลกิเช่ือ
ไดม้ ากน้อยเพียงไหน แต่เร่ืองจริงที่อย่หู น้าคือ น้องชายของเขาลวงหญิงสาวผูใ้ สซ่ือ
อยา่ งร้ายกาจ
“ใช่…ท่านก็รู้น่ี ธอร์ ช่วงหลงั มาน้ีขา้ กบั นางสนิทกนั แค่ไหน และเม่ือรู้ว่านางกาลงั จะ
แต่งงาน ขา้ ก็ไม่อาจทาใจไดล้ ง ขา้ รักนางไปแลว้ ท่านพ่ี” โลกิยกยิ้มอย่างเล่นลิ้น น่า
สนุกนกั กบั หนา้ ตาตื่นตระหนกโง่ๆของเจา้ พวกน้ีต่อคาพดู ของเขายกเวน้ ก็แตซ่ ิฟที่มอง
มาท่ีเขาอยา่ งชิงชงั
“คาพูดท่ีออกมาจากปากเจา้ ทุกคาลว้ นมีแต่คาลวง โลกิ! คนอามหิตอยา่ งเจา้ จะรักใคร
เป็นนอกจากตวั เอง ให้ขา้ เช่ือวา่ เจา้ รักนางจริงง้นั เหรอ หากเจา้ รักนาง เจา้ คงไม่สังหาร
คู่หม้นั ของนางอยา่ งเลือดเยน็ และขลาดเขลาดว้ ยมีดส้ันของเจา้ หรอก!”โกหก! เธอไม่
เช่ือในคาพูดมายานนั่ สักคาในเม่ือเธอเป็นคนพลิกศพธีโอริคกบั มือ รอยบาดแผลท่ีหลงั
ทะลุถึงหวั ใจของเขาน้นั ยงั ชดั เจนสาหรับเธอ
“เอาอีกแลว้ ขา้ เบ่ือการกล่าวหาโคมลอยของเจา้ เหลือเกิน ท่านหญิง ในเม่ือจะครหาขา้
ขนาดน้ี เจา้ ก็ควรนาศพเจา้ ทหารนน่ั กลบั มาดว้ ยไม่ใช่หรือ แต่ป่ านน้ีคงจะโดนพวก
สัตวป์ ่ ารุมท้ึงเหลือแต่เศษซากกระจดั กระจายแลว้ ละม้งั ” โลกิแสยะยมิ้ นบั วา่ เพ่ือนรัก
ของชายาเขาจะไม่โง่เสียทีเดียวสามารถเจอหลกั ฐานที่เชื่อมโยงถึงตวั เขาไดแ้ ต่ก็ไม่ได้
ฉลาดอะไรไปกวา่ พวกคนแคระดว้ ยความใจร้อนบ่มุ บ่ามของนางเอง
162
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เจา้ !!” นยั นต์ าสีเขม้ วาวโรจน์
“ท่านพ่อ ท่านไม่คิดว่าการไต่สวนไม่รู้จบน่ีจะไม่กินเวลานานไปหน่อยเช่นน้นั หรือ”
โลกิชกั จะเบ่ือหน่ายกบั ความโง่เง่าของสหายพระเชษฐาหันไปหาพระบิดาท่ียงั คงนิ่ง
สดบั ฟังอยา่ งวินิจฉยั
“นับว่าในคราวน้ี เจา้ เตรียมตวั มาดี โลกิ เหตุผลของเจา้ ย่อมไดร้ ับการรับฟัง” โอดิน
ทอดถอนหายใจเบา ๆ แมว้ า่ เร่ืองราวจะเป็นท่ีรู้แก่ใจของพระองคด์ ี แต่นบั วา่ คราวน้ีลูก
ชายของเขาสามารถอ่านเกมขาดเหนือสหายของเหล่าพ่ีชาย และพระองค์ก็ทรงหวงั
เหลือเกินว่าความสาเร็จในคร้ังน้ีของโลกิจะสามารถเป็ นตวั ผลกั ดนั ว่าท่ีอุปราชยใ์ น
อนาคตให้ทาหน้าที่ไดด้ ีในการช่วยเหลือพ่ีชายของเขาในการปกครองจกั รวาลท้งั เกา้
โลกน้ีได้
“แต่องคเ์ หนือหวั !” เสียงหญิงสาวทดั ทานเตม็ กาลงั
“วาฮลั ลาจะเปิ ดรับเหล่าทหารกลา้ ของขา้ ที่เสียสละตวั เองในคร้ังน้ีและขา้ จะจดั การ
ดูแลเหล่าญาติพี่นอ้ งของกององครักษเ์ หย่ียวแดงให้เหมาะสมที่สุดกบั การรับใชข้ า้ มา
จนตวั ตายเช่นน้ี” โอดินประกาศกอ้ งทอ้ งพระโรงก่อนจะหนั มาสบตาเหล่าสายของลกู
ชายพระองค์
“ให้เรื่องคราวน้ีไดเ้ ป็ นบทเรียนแก่พวกเจา้ เหล่าอศั วินในอนาคตของขา้ เม่ือพวกเจา้
ตอ้ งเผชิญกบั เรื่องที่ไม่เป็นท่ีน่าพอใจ จงใชส้ ติและเหตุผล อยา่ ไดเ้ อาอารมณ์เป็นตวั ต้งั
ในทุกสถานการณ์และชยั ชนะอนั งดงามจะปรากฏต่อหน้าผูท้ ่ีควบคุมมนั ได้ดีกว่า”
น้าเสียงทรงพระเมตตาของกษตั ริยแ์ ห่งเกา้ โลกกล่าวอยา่ งสงั่ สอน
163
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เอาล่ะ…ในเม่ือไดร้ ับการวินิจฉัยแลว้ ขา้ ก็พน้ ทุกขอ้ กรณี ง้นั ขา้ กลบั กลบั ไปรอชายา
ขา้ ดีกวา่ ” โลกิยกยมิ้ ไมแ่ ยแสต่อต่อหญิงสาวท่ีน้าตาคลอดวงตาสวยอยา่ งเคียดแคน้ ซิฟ
ท่ีนั่งคุกเข่าอดรนต่อไปไม่ไหว ลุกข้ึนโขกศีรษะใส่เจ้าคนปลิ้นปล่อนเขา้ เต็มแรง
เจา้ ชายหนุ่มเซถลาดว้ ยแรงนกั รบสาว เลือดสีแดงสดไหลออกจากจมูกของเขาทนั ที
“ทหาร!!” เจา้ ชายหนุ่มร้องลนั่ อยา่ งโมโห แค่ชกหนา้ เขาต่อหนา้ แขกเหร่ือท้งั งานมนั ก็
มากพอแลว้ นี่ยงั จะมาทาร้ายเขาซ้าจนโลหิตทะลกั อีก มนั ชกั จะเกินไปแลว้ ม้งั !
“พอกนั ที พวกเจา้ ! ทหาร…นาตวั ท่านหญิงออกไปท่ีห้องของนางให้นางไดส้ งบสติ
อารมณ์เสียก่อน ส่วนเจา้ …โลกิขา้ ยงั ไม่ไดต้ ดั สินโทษเจา้ สาหรับการล่อลวงซีแกน
อย่าได้คิดว่าเจ้าจะเดินลอยหน้าลอยตาไปได้ แต่ในตอนน้ีข้าขอส่ังห้ามเจ้าไปยุ่ง
เกี่ยวกบั พวกอสูรยกั ษพ์ วกน้นั อีกเป็นอนั ขาด ขา้ หวงั วา่ เจา้ จะหลาบจาจากโทษทณั ฑใ์ น
คราวก่อน เจา้ รู้ดีวา่ บทสรุปมนั เป็นยงั ไง”นยั นต์ าขา้ งเดียวของเทพเจา้ แห่งปวงเทพมอง
ลกู ชายพระองคอ์ ยา่ งคาดโทษ
“ขา้ ทราบดี...” น้าเสียงที่มกั เจือดว้ ยความเจา้ เลห่ ข์ องเจา้ ชายหนุ่มกลบั แปรเปลี่ยนทุม่ ต่า
นยั น์ตาสีเขียวสวา่ งฉายแววโทสะอยา่ งชดั เจน
“เช่นน้นั ก็ออกไปก่อน ขา้ จะตดั สินโทษของเจา้ ในภายหลงั ตอนน้ีพวกเจา้ แยกยา้ ยกนั
ไปให้หมดไดแ้ ลว้ ” โอดินโบกมือไล่ก่อนท่ีโลกิสะบดั ผา้ คลุมออกจากทอ้ งพระโรงไป
ทนั ทีโดยแทบจะไมฟ่ ังบิดาเขาใหจ้ บ
“แน่นอน ขา้ ตอ้ งกลบั มาหาเจา้ ซีแกน” นยั น์ตาสีน้าตาเขม้ สบกบั นยั น์ตาสีฟ้า
สว่างเม่ือคร้ังหน่ึงน้นั บดั น้ี เร่ืองราวเหล่าน้นั เหลือเพิ่งแค่ความทรงจาเท่าน้นั ร่างบาง
ในผา้ คลุมหนงั สัตวส์ ีขาวสะอาดตา รับกบั หิมะที่กาลงั กระหน่าตกลงมากาลงั สั่นเทิ่ม
164
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
อยา่ งหวาดกลวั และเศร้าเสียใจ เธอถอนหายใจเบา ๆ อย่างเหน่ือยอ่อน หยดุ เวทยส์ ีฟ้า
ในมือของตนเองอยา่ งหมดแรง เธอน่าจะปกปิ ดร่องรอยของเธอไดห้ มดจดแลว้ ทีน้ีไม่
ว่าใครก็จะตามรอยของเธอไม่เจอแลว้ ...ท่ีไหนกนั ที่จะเรียกไดว้ ่าบา้ น นอกจากที่ท่ีเธอ
ทิ้งมนั ไวเ้ บ้ืองหลงั แบบน้ี ในเวลาน้ี...อย่างน้อย เธอก็มีภารกิจท่ีตอ้ งไปทาเสียก่อน
หญิงชราผรู้ อการกลบั ไปของบุตรชายของนาง ท่านแม่ของธีโอริค ป่ านน้ีนางคงจะยงั
ไม่ไดร้ ับข่าวใด ๆ ท้งั พธิ ีแต่งงานจอมปลอมของเธอ หรือลกู ชายของนางจากไปสู่วาฮลั
ลาแลว้ ในฐานะคู่หมายเธอควรทาหนา้ ท่ีใหส้ มกบั ที่ธีโอริคเลือกแตง่ งานกบั เธอสกั คร้ัง
แม้ว่ามนั จะเป็ นคร้ังสุดทา้ ย ขวดใสๆท่ีบรรจุกระดาษท่ีดูเก่าจนเหลืองแนบอยู่ใน
กระเป๋ าของของซีแกน เหล่าทหารหาญขององคก์ ษตั ริยม์ ีขวดจดหมายเกียรติยศเช่นน้ี
ทุกคนท่ีอยู่ในท่ีพกั ของพวกเขา สาส์นที่จะนาส่งแก่ญาติของพวกเขา หากในกรณีท่ี
พวกเขามิอาจไดก้ ลบั มาสู่แอสการ์ดไดอ้ ย่างปลอดภยั สาส์นเหล่าน้ีจะถูกนาไปใหแ้ ก่
ญาติของพวกเขา...ซีแกนเวทยเ์ ปลี่ยนจากเวทยก์ ลบร่องรอยมาเป็นเวทยใ์ หอ้ บอนุ่ ใหม้ า้
เร็วสามารถเดินไดท้ ่ามกลางหิมะหนาว น้าตาท่ีเคยไหลอาบแกม้ บดั น้ีแขง็ เยน็ ไปเสีย
หมดจนทาให้ตาเธอพร่ามว่ั แต่อย่างน้อยตอนน้ี...เธอก็มองไม่เห็นพระราชวงั สีทอง
แห่งแอสการ์ดแลว้ แตก่ ารจากไปของหญิงสาวท่ีบดั น้ี ไดช้ ื่อวา่ ชายาของเจา้ ชายแห่งกล
ลวงน้นั ก็มิใช่วา่ จะรอดพน้ สายตาไปเสียทกุ คู่ ภายนอกชานเมืองที่บา้ นของทหารประตู
วงั ผูน้ ้นั ขณะที่เขาถูกเมียไล่ให้ออกมาทิ้งขยะหน้าบา้ นพลนั เขามองเห็นท่านหญิงซี
แกน...ไม่สิ บดั น้ีนางคือ พระชายาซีแกนขี่มา้ ผ่านตรอกถนนออกไปไวๆ น่ีอีกไม่ก่ีชวั่
ยามกจ็ ะถึงคราวเขาเขา้ รับเวรยามอีกแลว้ หากเขาเห็นพระชายาออกไปจากเมืองและไม่
รีบรายงานเช่นน้ี คนท่ีเขาจะไดร้ ับโทษมากท่ีสุด คงไม่พน้ เจา้ ชายแห่งกลลวง แค่คิดสัน
หลงั เขากเ็ ยน็ วาบยงิ่ กวา่ สภาพอากาศตอนน้ีเสียแลว้
165
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ทะ ที่รัก ข้ามีธุระด่วน วนั น้ีข้าต้องเขา้ วงั ก่อนนะ!” ชายหนุ่มตะโกนบอกภรรยา
ก่อนท่ีขาท้งั สองของเขาจะรีบจ้าอา้ วพร้อมหมวกเหลก็ ในมือ วงิ่ ตรงไปทางเมืองหลวง
“อา้ ว! อะไรของเจา้ วอลนั ! รีบไปไหนของเจา้ ยงั ไม่ถึงเวลาเขา้ กะไม่ใช่หรือไง!” หญิงผู้
เป็ นภรรยาในร่างตุย้ นุ้ยแกม้ ชมพูออกมาจากครัวพร้อมทพั พี แต่ก็เห็นเพียงหลงั ไว ๆ
ของสามีของเธอว่งิ หนา้ ต้งั เขา้ วงั ไปเสียแลว้
166
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
How you dare!
ต่อใหโ้ ดนคาดโทษแต่มนั กเ็ ลก็ นอ้ ยนกั เม่ือเทียบกบั ความสาเร็จในวนั น้ีท้งั หญิง
สาวที่เคยปฏิเสธเขาก็ไดม้ าครอบครองท้งั เหลา่ สหายของพระเชษฐาที่แทบเก็บเศษหนา้
กันแทบไม่ทันในทอ้ งพระโรง ดูเหมือนอะไรที่เขาต้องการกาลังเป็ นไปตามท่ีเขา
คาดหวงั เสียทุกอยา่ ง เหลือก็แต่ พาเจา้ สาวคนงามของเขาทาพิธีอีกคร้ังและพาเขา้ ห้อง
หอของเขาในคืนน้ี ว่าแลว้ โลกิก็เร่งฝี เทา้ ไปยงั ทางห้องส่วนพระองคข์ องพระมารดา
ก่อนท่ีเขาจะขมวดคิ้วรับรู้ถึงความผิดปกติ มนั ควรจะเต็มไปดว้ ยเหล่านางกานลั ที่ตอ้ ง
ทางานวุ่นวายเพ่ือนาว่าท่ีชายาของเขาเขา้ พิธีอีกคร้ัง ไม่ใช่เงียบสงบราวกบั คืนปกติ
เช่นน้ี โลกิผลกั ประตูห้องส่วนพระองค์ของพระมารดาท่ีว่างเปล่า เหลือเพียงเปลว
เทียนส่องสวา่ งเห็นเพียงแค่กลีบกุหลาบสีแดงท่ีร่วงโรยเต็มพ้นื แตห่ าไดม้ ีเจา้ ของมนั ที่
เคยประดบั กหุ ลาบเหล่าน้ีในงานพธิ ีแตง่ งานของเธอไม่
“นี่มนั เรื่องบา้ บออะไรกนั ” โลกิคารามในลาคอสอดส่ายสายตาเพ่ือใหแ้ น่ใจอีกคร้ังว่า
ไม่มีใครอยใู่ นหอ้ งน้ีจริง ๆ ก่อนที่เขาจะปิ ดประตูลง นาง…ไปอยทู่ ี่ไหน โลกิไม่รอชา้
ใชเ้ วทยเ์ คลื่อนยา้ ยตวั เองไปยงั ส่วนปี กตะวนั ออกท่ีเป็นส่วนพานกั ของเหล่าสตรีในวงั
และนน่ั รวมถึงท่ีเคยเป็นหอ้ งพกั ของวา่ ที่ชายาเขาดว้ ย
“กรี๊ด!!” เสียงหวีดร้องของเหล่านางกานลั ดงั ข้ึนอยา่ งตกใจเมื่อเห็นบุรุษเขา้ มายงั ที่พกั
ของพวกนางแตโ่ ลกิไม่ไดม้ ีเวลาใส่ใจกบั เรื่องพวกน้ี เขามงุ่ ตรงไปยงั หอ้ งของหญิงสาว
ท่ีอยดู่ า้ นในเกือบสุดทนั ที และทนั ใดท่ีมือเรียวหมายจะใชเ้ วทยส์ ะเดาะกลอนออกน้นั
ประตูไมห้ นาก็ดูเหมือนไม่ไดล้ งกลอนเอาไวแ้ ละเพียงแค่ผลกั อย่างแผ่วเบามนั ก็เปิ ด
ออกเห็นดา้ นกวา้ งขา้ งใน ร่องรอยของเตาผิงที่ไมไ่ ดถ้ ูกจุดใชง้ าน เตียงที่เรียบตึงราวกบั
ไม่ไดม้ ีคนอาศยั อยใู่ นห้องน้ี นี่มนั เรืองอะไรกนั การไต่สวนของเขาก็กินเวลาไปน่าจะ
167
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
หลายชั่วยาม ป่ านน้ีพระมารดาของเขาควรตระเตรียมนางไวส้ าเร็จเรียบร้อยแล้ว
หรือไม่ อย่างนอ้ ยนางก็ควรอยู่ในหอ้ งน้ี แต่…ท้งั หมดมนั กลบั วางเปล่าราวกบั นางไม่
ไดม้ าท่ีน่ีเสียดว้ ยซ้าก่อนที่นยั น์ตาสีเขียวจะสะดุดกบั ของสิ่งหน่ึงที่ถูกพบั ไวเ้ รียบร้อย
อยบู่ นโต๊ะหนงั สือนน่ั ผา้ เช็ดหนา้ ของเขาที่เธอเคยขอเอาไว้ บดั น้ีมนั ถกู ทิง้ ไวอ้ ยา่ งตาม
ลาพงั ปฏิเสธ…เขาถึงสองคร้ังเช่นน้นั หรือ!
“ขา้ แต่เหล่าทวยเทพ! องคช์ าย น่ีไม่ใช่เร่ืองเหมาะสมแมแ้ ต่นอ้ ย” น้าเสียงเฉียบขาดที่
ชวนให้ปวดหัวของสหายพระมารดาของเขาดงั ข้ึนอยู่หน้าห้องขณะที่โลกิพยายาม
ปะติดปะต่อเร่ืองราว
“...” โลกิไม่แมแ้ ต่จะตอบโต้ เขาเดินผา่ นท่านหญิงใหญ่ราวกบั อากาศธาตุ หมายจะไป
พบพระมารดาเพ่ือถามใหร้ ู้เร่ืองว่าหญิงสาวของเขาอยู่ที่ไหนกนั แน่ แต่ไม่ทนั ที่เขาจะ
ไปถึงดา้ นเหนือที่เป็นหอ้ งประทบั ของพระมารดาและพระบิดาทนั นยั น์ตามรกตก็เห็น
ทหารหนา้ ประตวู งั ท่ีกาลงั วงิ่ หนา้ ต้งั เขา้ มาตามทางเดิน
พรึบ!!
“โอ.้ .องคช์ ายโลกิ!” ชายหนุ่มที่ว่ิงหอบร้องตะโกนลน่ั อย่างตกใจ แต่ก่อนท่ีเขาจะได้
พดู อะไรไปมากกวา่ น้ี เขากโ็ ดนมือแกร่งของเจา้ ชายหนุ่มลากท้งั เส้ือคลุมหายตวั ข้ึนไป
บนกาแพงวงั
“รายงานมา ก่อนที่ขา้ จะปล่อยให้เจา้ ร่วง” น้าเสียงเยน็ เหยยี บของเจา้ ชายหนุ่มดงั ข้ึนไร้
ซ่ึงความเจา้ เล่ห์เฉกเช่นท่ีเคยเป็น สายตามองทหารท่ีหอ้ ยตะแลงแกงอยา่ งหม่ินเหมด่ ว้ ย
มือของเขาเพยี งขา้ งเดียวท่ีถือเส้ือคลมุ เอาไว้
168
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ดะ ไดโ้ ปรด องคช์ าย อย่าปล่อยกระหม่อมนะพะยะค่ะ!” วอลนั ร้องอย่างหวาดกลวั
บทลงทณั ฑข์ องเจา้ ชายโอรสองคร์ องแห่งแอสการ์ดเป็ นท่ีกล่าวขานถึงความโหดร้าย
และวนั น้ีเขาเป็นผตู้ อ้ งมาประสบเสียเองเสียแลว้
“เจา้ กาลงั ทาให้ขา้ รู้สึกอยากปล่อย” ฟันขาววาวเรียงบดั น้ีไม่มีรอยยิม้ กดั ฟันขู่ฟ่ อราว
กบั อสรพษิ ร้าย
“ทะ ท่านหญิง...กระหม่อมหมายถึงพระชายาซีแกนพะยะค่ะ กระหม่อมเห็นพระนาง
เสด็จออกจากเมืองหลวงไปแลว้ พะยะค่ะ!” ทหารวงั ร้องลน่ั อยา่ งหวาดกลวั ความสูงท่ี
เทา้ ของเขาสมั ผสั อากาศไดต้ อนน้ี แคเ่ พยี งอึดใจเดียวก็ส่งเขา้ ไปท่ีประตูแห่งเฮลแน่แท้
“ว่า...ยงั ...ไง...นะ!” คราวน้ีชายหนุ่มถึงกบั คิ้วกระตุก เขาเหวี่ยงร่างทหารหนุ่มข้ึนมา
บนกาแพง ให้พน้ ทาง ก่อนนัยน์ตาสีเขียวจะสว่างวาบ วาดวงเวทยว์ งใหญ่มหึมาแผ่
ขยายกระจายไปทวั่ พระราชวงั กระแสคล่ืนผา่ นทุกสิ่งมีชีวิตในอาณาเขตเมืองหลวงไป
อยา่ งรวดเร็ว จริงแทข้ องเจา้ ทหารนี่บอก ไม่มีร่องรอยของหญิงท่ีเขาตามหา!
“....” โลกิขบกราม เซถลาก่อนท่ีเขาจะจบั หินเยน็ เหยยี บของราวกาแพงไวไ้ ดท้ นั พลงั
เวทยข์ องเขาที่หายเกล้ียงภายในพริบตา หลงั จากที่เขาไดร้ ับมาเตม็ เป่ี ยมในงานแต่งงาน
เม่ือเยน็ การวาดเวทยค์ น้ หาขนาดใหญด่ ูเหมือนจะกินพลงั เวทยข์ องเขาไปจนหมด และ
การไม่ประมาณเวทยต์ นเฉกเช่นท่ีเขาไม่เคยทามาก่อนทาให้ร่างกายเขาเหมือนจะรับ
น้าหนกั ตวั เองไม่ไหว ...ซีแกน อย่าไดค้ ิดลองดีกบั ขา้ เชียว! เจา้ ชายหนุ่มมือไวก้ บั ราว
บนั ไดแน่น ยืดตวั ตรงก่อนจะเดินลงไปทนั ทีโดยไม่เหลียวชายตามามองยามประตูวงั ท่ี
นงั่ อกสัน่ ขวญั แขวนหนา้ ซีดเผือดแมแ้ ตน่ ิดเดียว
169
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ร่างบางที่อย่บู นอานมา้ มาค่อนคืนค่อย ๆ เปิ ดหมวกของเส้ือคลุมหนงั สัตวข์ อง
เธอออกหลงั จากพายุหิมะไดผ้ ่านพน้ ไป เธอถอนใจเบา ๆ อย่างเหน่ือยอ่อน ขณะท่ีมา้
หนุ่มที่เธอขี่น้นั กลบั วิ่งเหยาะ ๆ อยา่ งร่าเริงยนิ ดี รู้สึกกระปร้ีกระเปร่าสามารถวิ่งต่อได้
ท้งั วนั หลงั จากไดร้ ับพลงั เวทยจ์ ากนางท่ีคอยเติมเตม็ ใหแ้ ต่บดั น้ีมาถึงทางแยกแลว้ หญิง
ชาววานาไฮมท์ ี่อยบู่ นหลงั มนั ก็ดูจะสบั สน
“ขา้ ...ควรไปทางไหนดีนะ” นยั นต์ าสีฟ้ามองทางแยก เธอไม่คอ่ ยแน่ใจเร่ืองเสน้ ทางนกั
เธอไม่เคยไปบา้ นของชายหนุ่มองครักษม์ าก่อน แต่ตามเส้นทางที่เขาบอกเธออีกไม่ถึง
วนั กน็ ่าจะถึงแลว้ และนน่ั ก็ทาใหเ้ ธอเบาใจลงไดเ้ ลก็ นอ้ ย เจา้ มา้ หนุ่มไม่รอฟังคาส่ัง มนั
ตดั สินใจพาหญิงสาวเดินเลาะเลียบขอบภูเขาสูงท่ีตอนน้ีมีเพยี งตน้ ไมท้ ่ีมีเพยี งก่ิงกา้ นที่
ไร้ใบ
“ขา้ ...จะลองเช่ือใจเจา้ ดูนะ” ซีแกนยิม้ อ่อน ๆ พูดกบั ส่ิงมีชีวิตที่ไม่สามารถตอบโตเ้ ธอ
ไดด้ ว้ ยซ้า ในตอนน้ี ช่างโดดเดี่ยวและเหน็บหนาวใจกว่าที่เคยเป็น...ลมหนาวพดั ตาม
ร่างหญิงสาวไป โดยเธอไม่รู้เลยว่า มีนยั น์ตาโตสีเขียวกระจ่างคู่หน่ึงกาลงั จบั จอ้ งทุก
ท่วงท่าอิริยาบถของเธอ มนั หร่ีตามองเพื่อให้แน่ใจในเป้าหมายของตน ลมหายใจร้อน
ของมนั พ่นออกมาเบา ๆ ก็ทาพ้ืนน้าแข็งหิมะละลายไดใ้ นพริบตา หางเป็ นพวงสีเทา
เหลือบดาถูกสะบดั ไปขา้ งหลงั ขนาดของมนั ใหญ่เป็ นสิบเท่าของหมาป่ าปกติ ก่อนที่
มนั จะเตรียมกระโจนพร้อมเขา้ หาเป้าหมายของมนั !
ร่างสูงผมสีเดือนดบั กลบั มาที่ห้องตวั เองอีกคร้ังอย่างมีน้าโห หญิงสาวที่เขา
หมายครอบครองนางไวเ้ คียงกายเขาถึงกลา้ ปฏิเสธเขาถึงสองครา แรกเพราะนางมีไอ้
เจา้ เส้ียนหนามน่าราคาญ เขากก็ าจดั มนั ทิง้ แลว้ แลว้ นี่หญิงสาวท่ีแทบไมเ่ คยออกจากร้ัว
วงั ไปไหน กลบั ตดั สินใจอย่างบุ่มบ่ามท่ีจะหนีไปจากเขา ผา้ เช็ดหน้านั่นเป็ นเครื่อง
170
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
พิสูจน์ว่าเธอปฏิเสธแมแ้ ต่น้าใจเขา! ตวั คนเดียวขา้ งนอกนนั่ ไม่รู้หรืออยา่ งไรว่าหนา้
หนาวของแอสการ์ดมนั โหดร้ายขนาดไหน ภยั อนั ตรายอะไรที่นางตอ้ งเผชิญขา้ งนอก
นน่ั คิดว่าตวั เองจะสามารถต่อกรกบั พวกมนั เฉกเช่นสหายของนางทาเช่นน้นั หรือไง!
ร่างสูงควา้ เส้ือคลุมขนสัตวท์ ี่เขาเคยใหน้ างเม่ือคร้ังตน้ ฤดูหนาวติดมืออยา่ งไปอยา่ งไม่
รู้ตวั ป่ านน้ีนางยงั คงไปจากอาณาจกั รไม่ไดไ้ กลนกั หรอก ขายาวของเจา้ ชายหนุ่มกา้ ว
ออกไปตามทางเดินอยา่ งเร็วท่ีสุดเท่าที่จะทาได้ เขาตอ้ งรอให้พลงั เวทยฟ์ ้ื นคืนกลบั มา
เสียก่อน ในตอนน้ี เป้าหมายตอนน้ีของเขาคือคอกมา้ !
“โลกิ! นน่ั เจา้ คิดจะไปไหน!”สุรเสียงของพระมารดาแห่งแผน่ ดินดงั ข้ึน โลกิหนั
กลบั ไปมองขา้ งกายของเขามีพระสหายของพระองค์ ท่านหญิงเกฟจุนคงจะไปฟ้องวา่
เขาบกุ ไปท่ีหอ้ งของวา่ ท่ีพระชายาของเขาเป็นแน่
“คาถามน้ีดีกว่า ท่านแม่…ท่านจึงยงั ไม่ส่งตวั วา่ ที่ชายามาใหข้ า้ ล่ะ” นยั น์ตาสีมรกตจอ้ ง
เขม็ง ปะติดปะต่อเรื่องราวไดไ้ ม่ยาก หลงั จากท่ีท่านแม่ของเขาพาซีแกนออกมา เขาก็
โดนไต่สวนเป็นเวลานานมากพอท่ีนางจะหนีออกไปและดว้ ยความร่วมมือของใคร…
“ขา้ บอกเจา้ แลว้ นะ ว่านางตอ้ งใช้เวลาเตรียมตวั สาหรับขนบธรรมเนียมประเพณีท่ี
ถูกตอ้ ง” ฟริกก้าพยายามใช้เหตุผลตอนน้ีเธอตอ้ งพยายามย้ือเวลาโลกิเอาไวเ้ พ่ือให้
ซีแกนหนีออกไปไดไ้ กลจากเมืองหลวง
“เหอะ…ใชเ้ วลาง้นั เหรอ ใชเ้ วลาพอท่ีนางจะหนีออกจากวงั ไปน่ะสิ” ชายหนุ่มผมดา
แสยะยมิ้
“เจา้ วา่ อะไรนะ โลกิ นางไปไหน?” ร่างสูงใหญข่ องพระบิดาปรากฏตวั ก่อนท่ีพระองค์
จะเดินเขา้ มาพร้อมกบั สะบดั ไมเ้ ทา้ ในมือ
171
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“อยา่ เสียพลงั เวทยเ์ ปล่าเลยท่านพ่อ นางร่ายเวทยป์ กปิ ดตวั ตนไว้ เผลอ ๆ ออกจากเมือง
หลวงไปแลว้ ซ้า ขา้ สอบปากคาผูท้ ่ีพบเห็นนางแลว้ ตอ้ งเป็ นซิฟที่ยุยงนางแน่ ๆ” โลกิ
ปรามบิดาของตนนึกกล่าวโทษหญิงสาวที่ทาจมูกเขาแทบหกั
“เหลวไหล โลกิ ซิฟโดนโทษกกั อาณาบริเวณจากการทาร้ายเจา้ นางอยทู่ ี่พกั ของนาง
โดยไม่อนุญาตให้ใครเขา้ พบ” ธอร์ที่เพ่ิงเขา้ มาสมทบรีบตดั บทอย่างปกป้อง เขาไม่
อยากใหส้ หายกบั นอ้ งชายของเขาตอ้ งผดิ ใจกนั ไปมากกวา่ น้ีแลว้
“กช็ ายาของขา้ นางไม่ไดม้ ีนิสัยป่ าเถ่ือนเช่นเพ่อื นทา่ นน่ี ธอร์ จะไดห้ นีออกไปไมไ่ ดค้ ิด
หนา้ หลงั เช่นน้ี” นยั น์ตาสีมรกตหันมาประสานกบั นัยน์ตาสีครามของพี่ชายอยา่ งเอา
เรื่อง
“พอที! โลกิ…เจา้ คาดหวงั อะไรจากนาง ใหน้ างยอมรับเจา้ ที่หลอกลวงนางมาเป็นชายา
เช่นน้นั หรือ ไมม่ ีสตรีที่ไหนพึงใจกบั การกระทาของเจา้ หรอก และเจา้ ก็ควรยอมรับผล
ของการกระทาเจ้าเสีย” ฟริกก้าเสียงแข็งพูดกับบุตรคนเล็กท่ีเธอเองก็รักด่งั แก้วตา
ดวงใจอยา่ งส่ังสอน
“ขา้ …เขา้ ใจท่านแม่ และยอมรับกบั ส่ิงท่ีขา้ กระทาผิดไป แต่…ท่านก็รู้จกั นาง นางแทบ
ไม่เคยห่างกายท่านดว้ ยซ้า แลว้ เพราะการกระทาของขา้ นางจึงตกอยใู่ นอนั ตรายเผชิญ
กบั สภาพพายุหิมะที่เลวร้ายของแอสการ์ดซ้ายงั ไม่ปลอดภยั จากการมียกั ษ์อาละวาด
เช่นน้นั หรือ ท่านแม่ ขา้ ขอวิงวอนพวกท่านอนุญาตให้ขา้ ออกไปตามหาชายาของขา้
และเม่ือขา้ กลบั มาขา้ จะยอมรับโทษทณั ฑท์ ่ีขา้ ให้สัญญากบั ท่านพ่อไว”้ โลกิทาสีหนา้
เวา้ วอน เขารู้จกั คาพูดเช่นน้นั ของพระมารดาตวั เองดี ท่านแม่กาลงั โมโหเขาอยา่ งมาก
ที่สุดและ…สาลิกาลิ้นทองอยา่ งโลกิกร็ ู้วา่ จะพูดอยา่ งไรเพื่อใหน้ างโอนออ่ นตามเขา
172
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เร่ืองน้ีขา้ เห็นดว้ ยกบั โลกิ ทา่ นพอ่ ท่านแม่ ท่านหญิงซีแกนไมเ่ หมือนซิฟ ภายนอกนน่ั
คืออนั ตราย ให้ขา้ ออกไปกบั โลกิ ขา้ จะคอยระวงั ไม่ให้เขาก่อเร่ืองจนกว่าเราจะตาม
ชายาของเขากลบั มาได”้ ธอร์สาทบั แมว้ า่ เขาจะไม่ชอบใจกบั กลเมด็ วธิ ีการของโลกิ แต่
ตอนน้ีเขาตอ้ งยอมรับ ว่าสิ่งที่น้องชายเขาพูดมามีเหตุผลหญิงสาวผูบ้ อบบาง หาได้
เหมือนสหายของเขาไม่ กาลงั ออกไปเผชิญหนา้ อนั ตรายเพยี งลาพงั
“ท่านน่ะหรือ ธอร์ ไม่เป็ นไร ขา้ ขอรับไวแ้ ต่น้าใจ!” โลกิหันหนา้ ขวบั มาหาพี่ชาย เจา้
หมียกั ษอ์ ยา่ งเจา้ ไปก็ร้ังแตเ่ ป็นตวั ถว่ งขา้ น่ะสิ!
“เอาล่ะ...โลกิ...ขา้ เห็นความมงุ่ มน่ั และความเป็นห่วงนางอยา่ งจริงใจ แมว้ ่าเจา้ จะยงั ไม่
รู้ตวั เช่นน้นั ก็ตาม ขา้ จะอนุญาตให้เจา้ ออกไปตามหานาง แน่นอนเจา้ ไปกบั นอ้ งดว้ ย
ธอร์ และเมื่อพานางกลบั มาแลว้ เจ้าตอ้ งให้เวลากับนางจนกว่าขา้ จะอนุญาตให้พิธี
อภิเษกสมรส การแต่งงานของเจา้ ผูเ้ ป็ นท้งั เทพเจ้าของโลกอ่ืนและราชวงศ์ของแอ
สการ์ดพิธีจึงตอ้ งถูกเตรียมการอย่างเหมาะสม เจ้าจะทาตวั ราวกับมนั เป็ นเร่ืองตลก
ร้ายๆของเจา้ ไม่ไดแ้ ละเร่ืองในวนั น้ีท่ีเจา้ บงั อาจใชอ้ านาจของบิดาตวั เองเป็นเคร่ืองมือ
กระทาการล่อลวงสตรี ไม่วา่ อยา่ งไรเสียก็ตอ้ งถูกลงทณั ฑ์ เขา้ ใจหรือไม่”คาตดั สินของ
พระผเู้ ป็นเจา้ ของดาวท้งั เกา้ โลกถือเป็นคาสิ้นสุด นน่ั ทาใหพ้ ระนางขา้ งกายพระองคไ์ ด้
แต่มองอยา่ งอ่อนใจ
“ขา้ พร้อมยอมรับผลของการกระทาแลว้ ท่านพอ่ ” โลกิเงยหนา้ ข้ึนมาสบตากบั บิดาของ
ตนท่ีตอนน้ีมองเขาไม่ต่างจากตอนที่เขาแปลงกายเป็ นเจา้ อศั วินนนั่ เลย หมายความว่า
ยงั ไง หรือในทอ้ งพระโรงนน่ั …
“เช่นน้ัน พวกเจา้ ก็จงแยกยา้ ยกนั ไปเตรียมตวั เสีย ขา้ จะให้คนไปเตรียมมา้ ให้พร้อม
สาหรับพวกเจา้ และคราวน้ี โลกิ จงฟังส่ิงที่พระบิดาเจา้ ส่ังสอน” ฟริกกา้ ไดแ้ ต่ถอน
173
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
หายใจก่อนกาชบั ชายหนุ่มเลือดร้อนท้งั สอง ขา้ แต่เหล่าเทพบรรพบุรุษแห่งขา้ โปรด
ช่วยใหซ้ ีแกนของขา้ ปลอดจากภยั ตรายใดๆท้งั ปวงดว้ ยเทอญ
174
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
Father and Son
พระราชวงั สีทองของผปู้ กครองอาณาจกั รท้งั เกา้ เงียบสงบลงในท่ีสุดในยามดึก
สงดั ดูเหมือนเร่ืองราวของหญิงสาวผนู้ ่าสงสารกบั โอรสองคเ์ ล็กในราชวงศก์ ษตั ริยโ์ อ
ดินจะไม่ไดจ้ บลงเสียง่าย ๆ และพรุ่งน้ีข่าวน้ีคงถึงหูบิดาของหญิงสาวเป็นแน่ แค่คิดถึง
วนั พรุ่งที่จะมาถึงพระนางผูเ้ สด็จเคียงขา้ งพระวรกายของสามีไม่เคยห่างก็ถอดถอนใจ
ออกมาอยา่ งเหน็ดเหนื่อยเหลือบตามองชายคนรักท่ีกระหย่ิมยิม้ ย่องภายใตเ้ คราสีเงิน
น้นั อยา่ งไม่คิดปิ ดบงั จนเหมือนพระโอรสของพระองคร์ าวกบั พมิ พฝ์ าเดียวกนั นางตน้
ห้องท่ีนงั่ รออยา่ งสงบเสง่ียมเปิ ดประตูเชิญเสด็จท้งั สองเขา้ ห้องบรรทมในที่สุดก่อนที่
ฟริกกา้ จะหนั กลบั มามองนางเหลา่ น้นั
“วนั น้ีพวกเจ้าทุกคนเหนื่อยมามากแล้ว แยกยา้ ยกันไปพกั ผ่อนเสีย ข้ากับสวามีก็
ตอ้ งการการพกั ผ่อนเช่นกนั ไม่ตอ้ งการการรับใชแ้ ลว้ ” นยั น์ตาสีฟ้าพยกั พเยิดไปหา
นางตน้ ห้องก่อนท่ีพวกนางจะทาความเคารพแก่องค์ราชินีแลว้ ค่อย ๆ ออกจากหน้า
ห้องไป ฟริกก้ามองให้แน่ใจว่าพวกนางไปพน้ สายตาแลว้ ก่อนท่ีจะปิ ดประตูลงหัน
กลบั มามองสวามีที่บดั น้ีไดว้ างไมเ้ ทา้ ลงในท่ีสุดเสีย
“ใบหนา้ เช่นน้นั เจา้ ไม่พอใจกบั การกระทาของขา้ ถึงเพียงน้นั เลยหรือ ฟริกกา้ ” สรวล
ยมิ้ อยา่ งเจา้ เลห่ เ์ ผยออกมาในที่สุดเม่ือไดอ้ ยตู่ ามลาพงั กบั ภรรยาของตน
“สวามี พระองค์ไม่ทาเกินไปหน่อยหรือ…ท่านรู้มาตลอดว่าโลกิแปลงกายเขา้ พิธี
แตง่ งาน ซ้ายงั ช่วยร่ายมนตต์ บแต่งลอ่ หลอกเสียจนขา้ จาลกู ชายตวั เองไม่ไดแ้ บบน้ี ทา่ น
ทรงทาเช่นน้ันกบั นางในที่ไร้เดียงสาของขา้ ที่ขา้ ชุบเล้ียงนาง รักนางราวกบั นางเป็ น
บุตรีเช่นน้ีไดอ้ ยา่ งไร” ฟริกกา้ ไม่รอชา้ ตาหนิการกระทาของสามีในทนั ที
175
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“โธ่…ฟริกกา้ ที่รัก ก็เพราะขา้ รู้วา่ เจา้ รักนางจนอยากไดน้ างมาเป็นสะใภข้ องเจา้ แลว้ นี่
ขา้ ทาผิดตรงไหน” ใบหนา้ ระรื่นไม่ไดค้ ิดว่าสิ่งท่ีตนทาน้นั ผิดของพระราชาแห่งท้งั เกา้
โลก
“ยงั จะมาทาเป็นลอ้ เล่นอีกพระองค์ แมว้ า่ ขา้ พงึ ใจใหซ้ ีแกนมาเป็นสะใภ้ แต่การกระทา
ของโลกิสมควรท่ีท่านตอ้ งใหท้ า้ ยเช่นน้ีหรือ ท่านไม่คิดว่าเป็นการทาร้ายจิตใจเด็กสาว
คนน้นั ของขา้ บา้ งหรือ” น้าเสียงท่ีเตม็ ไปดว้ ยความโกรธาของราชินีแห่งแผน่ ดินไม่ได้
สงบเหมือนคร้ังท่ีอยตู่ ่อหนา้ ธารกานลั
“ข้ารู้ท่ีรักและขา้ เองก็เสียใจต่อคนรักของนาง ข้ารู้เต็มอกว่าโลกิเก่ียวขอ้ งกับการ
สังหารนน่ั และต่อใหข้ า้ ลากเจา้ พวกอสูรนน่ั มาคาดค้นั ก็ไม่มีมนั ตนใดกลา้ ให้ร้ายผเู้ ป็น
นายเหนือหวั มนั ” โอดินถอนหายใจเบา ๆ มองใบหนา้ งามตามวยั ของผเู้ ป็นภรรยาท่ีนงั่
หนั หลงั ใหก้ บั เขาไมย่ อมหนั มาสบตาก่อนท่ีพระองคจ์ ะทรงลกุ ไปนง่ั เคียงขา้ งทอดมอง
ไปยงั ทอ้ งฟ้า
“ฟริกก้า ขา้ น่ะ รักเจ้าลูกชายคนน้ีเสียเหลือเกิน แม้ประสงค์แรกของข้าจะไม่เป็ น
เช่นน้นั แต่ในตอนน้ีขา้ รักเขาไมต่ ่างจากธอร์ และขา้ ก็รู้ดีวา่ เขานนั่ เหมือนขา้ เมื่อคร้ังไม่
มีเจา้ จนขา้ น้นั หวนั่ ใจ” นยั น์ตาขา้ งเดียวของพระองคม์ องเหม่อออกไป ดาวสุกสว่าง
พร่ังพรูท้ังเก้าโลก ต่างพากันส่องแสงบ่งบอกถึงความสงบสุขที่พระองค์ทรงเป็ น
ผูป้ กครองดินแดนแต่การปกครองลูกของตนเองท้งั สองคนน้นั ..มนั กลบั ช่างยากเยน็
กว่านัก มือเรียวที่ผิวหนังเริ่มเหี่ยวย่นตามกาลเวลาเอ้ือมมือมาจับมือหนาที่มีรอย
แผลเป็ นเต็มมือของผูท้ ี่เป็ นกษตั ริยไ์ วอ้ ย่างให้กาลงั ใจ นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างสบกับ
นยั น์ตาสีฟ้าครามของผเู้ ป็นสามี
176
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“นบั วนั ลูกชายเราท้งั สองต่างเติบโตข้ึนและสักวนั พวกเขาจะมีทิศทางในแบบท่ีพวก
เขากาหนดเอง สามีขา้ เราน้นั ทาไดแ้ ต่เพียงเฝ้าดูการเติบโตเท่าน้นั ” น้าเสียงที่นุ่มนวล
ลงหนั มากล่าวกบั สามี
“ขา้ รู้ดี…แต่มนั คงจะดีไม่น้อยหากขา้ สามารถสร้างรากฐานพวกเขาให้แข็งแรงได้
ฟริกกา้ ขา้ ยอมรับ คร้ังแรกที่ขา้ เห็นโลกิเขา้ มาในทอ้ งพระโรงในร่างเจา้ หนุ่มหัวหน้า
องครักษ์ ขา้ โกรธจนแทบจะฟาดเขาดว้ ยไมเ้ ทา้ แต่โลกิเลือกนางของเขาไม่ผิด ซีแกน
เหมือนกบั เจา้ มากกวา่ แม่ของนางนกั และการท่ีขา้ มีเจา้ อยมู่ นั ทาใหข้ า้ กลายเป็นกษตั ริย์
ที่ดีไดอ้ ยา่ งไรเช่นเดียวกนั กบั บุตรของขา้ โลกิจะสามารถเป็นอุปราชยใ์ ห้กบั พี่ชายของ
เขาไดอ้ ยา่ งดีเช่นกนั เม่ือมีสตรีท่ีเจา้ เป็นผอู้ บรมมากบั มืออยเู่ คียงขา้ งเขา ขา้ อาจทาผดิ ตอ่
นางในของเจา้ และโลกิอาจจะคิดว่าขา้ เป็ นบิดาที่เขม้ งวด โหดร้ายแต่กบั เขาและขา้ ก็
ไม่ไดค้ าดหวงั ให้พวกเขาเขา้ ใจสิ่งที่ขา้ กระทา เพียงแต่หวงั ว่ารากฐานที่ขา้ วางไวจ้ ะ
สามารถทาให้พวกเขาเติบโตข้ึนอยา่ งแข็งแกร่งต่อไปในภายภาคหน้า” มือท่ีเหี่ยวยน่
เช่นเดียวกบั ภรรยาของเขากมุ แน่นราวกบั ขอความเห็นใจจากท่ีพ่ึงเดียวที่พระองคท์ รงมี
อยู่
“โธ่…สวามี เช่นน้ีแลว้ จะใหข้ า้ โกรธท่านลงไดอ้ ยา่ งไร” ฟริกกา้ ส่ายหนา้ อยา่ งอ่อนใจ
“หากเจา้ หายโกรธขา้ แลว้ ก็ช่วยภาวนาให้ขา้ ทีว่าเมื่อโลกิตามชายาของเขากลบั มาได้
ธอร์จะเห็นความสาคญั ของการมีคู่ครองแลว้ ตกลงปลงใจกบั หญิงสาวที่เราคาดหวงั ไป
อีกคู่เสียงที” โอดินสรวลยมิ้ เจา้ เลห่ ์ออกมาในที่สุด
“พระองค์!!” ฟริกกา้ ทาเสียงดุอย่างไม่จริงจงั ใส่สามี หากเป็ นเช่นพระองค์กล่าวจริง
เช่นน้นั เธอก็ควรวางใจในบุตรชายของเธอทีมีต่อสตรีท่ีจิตใจกาลงั บอบช้าอยใู่ นตอนน้ี
ใช่หรือไมน่ ะ?
177
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
เจา้ มา้ หนุ่มว่ิงเหยาะแยะไปตามเส้นทางอยา่ งมีความสุขและภูมิใจในความมนั่
อกมนั่ ใจของตวั เองท่ีช่วยพาหญิงสาวบนหลงั ของมนั มาไดถ้ ูกทางแลว้ แน่ ๆ เพราะมนั
เร่ิมไดก้ ล่ินของฟางขา้ วที่ลอยมาในอากาศ อา่ ห์ ที่พกั ท่ีแสนอบอนุ่ ในวนั ที่อากาศหนาว
เหนบ็ ขนาดน้ีกบั แครอทกรอบ ๆ หวานฉ่า มนั มนั่ ใจที่หญิงสาวบนหลงั ของมนั จะเล้ียง
ดูปูเส่ือมนั เป็ นอยา่ งดี นางดูแลมนั ดีขนาดน้ี ความอบอุ่นและพละกาลงั ท่ีคอยมอบให้
มนั มาตลอดการเดินทางทาใหม้ นั สามารถเดินทางไดไ้ กลและไม่เหน็ดเหน่ือยขา้ มคืน
ก่อนที่จมูกของเจา้ มา้ หนุ่มจะสัมผสั ไดถ้ ึงกลิ่นอนั ตรายบางอยา่ ง มนั หยดุ ชะงกั ตวั ตรง
นยั นต์ าเบิกกวา้ งอยา่ งตกใจ
“มีอะไร เกิดอะไรข้ึนหรือ?” ซีแกนผละจากการร่ายมนตป์ ิ ดบงั ร่องรอยหนั กลบั มาเจา้
มา้ หนุ่ม นยั น์ตาพร่ามวั จากการร่ายมนตต์ ิดตอ่ กนั เป็นเวลาท้งั คืนจนเธอไมม่ น่ั ใจวา่ ภาพ
ท่ีเห็นตรงหนา้ เป็ นเรื่องจริงหรือภาพลวงตา ร่างสีดาขนาดใหญ่โผล่พรวดออกมาจาก
กอ้ นหินขา้ งทาง ร่างของมนั ยนื จงั กา้ ขวางเสน้ ทางตรงหนา้ กบั มา้ ของเธอไว้
“เทพโอดินทรงโปรด!” ซีแกนร้องอย่างตกใจขณะท่ีพยายามบังคับม้าที่สติ
กระเจิดกระเจิงท่ีช่วยยืนยนั แลว้ ว่าส่ิงที่เธอเห็นน้ันไม่ใช่ภาพลวงตา เข้ียวเงาโคง้ ท่ี
คารามกอ้ งหุบเขาทาเอาหิมะสะเทือนลงมาและละลายไปทนั ทีเมื่ออยตู่ ่อหนา้ มนั จมูก
ยาวและใหญ่ของหมาป่ าสะบดั สูดกล่ินไดก้ ล่ินเน้ือมา้ พนั ธุ์ดีท่ีดูแลว้ จะหวานฉ่าไม่ใช่
เล่น ดวงตาสีเขียวจบั จอ้ งที่หญิงสาวบนหลงั มา้ ขณะท่ีเธอรู้สึกถึงลมหายใจร้อนระอุ
ขณะท่ีมนั อา้ ปากคาราม เจา้ มา้ หนุ่มสติกระเจิดกระเจิงอย่างตกใจ ยกสองขา้ หน้าข้ึน
ร้องระงม สะบดั เอาหญิงสาวที่ขี่หลงั มนั ลง สัญชาตญาณสัตวบ์ ่งบอกให้มนั เอาชีวิต
ของตัวเองรอดก่อน มันวิ่งห้อเต็มกาลังฝี เท้าของมันหนีออกจากอสุราตัวใหญ่ท่ี
สามารถอ้าปากกว้างและกลืนมันหายไปเกิดเป็ นหมู่ดาวม้าได้ในพริ บตาเดียว
178
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
แมจ้ ะสามารถขี่มา้ ไดเ้ ชี่ยวชาญเฉกเช่นเพื่อนสาวของเธอแต่มา้ หนุ่มที่ไม่ไดค้ ุ้นชิน
อะไรกบั ภาพท่ีตรงหนา้ ก็สะบดั เธอร่วงลงไปทนั ที ร่างของเธอกลิ้งตกลงจากเนินเขาท่ี
ชนั และเต็มไปดว้ ยหิมะ น้าแขง็ ใส ๆ กรีดผา่ นผา่ นเส้ือคลุมของพระราชินีจนขาดหวิน่
ไม่ทนั ใหห้ ญิงสาวไดร้ ้องออกมา ศีรษะของเธอกก็ ระแทกเขา้ กบั แง่งกอ้ นหินกอ้ นหน่ึง
ที่ต้งั ตระหง่านรองรับเธอเขา้ ท่ีศีรษะของเธอ ความเจบ็ แปลบไลข่ ้ึนมาท่ีทา้ ยทอยก่อนท่ี
เธอจะรู้สึกถึงของเหลวท่ีไหลออกมาชา้ ๆ เสียอีก เจา้ หมาป่ าตวั ทะมึนรีบโดดจากยอด
เนินเขาลงมาสารวจทนั ที ลมหายใจร้อนของมนั รีบดมฟุดฟิ ดร่างของเธอ หญิงสาว
พยายามฝื นตวั เองให้ลืมตามองภาพตรงหนา้ นยั น์ตาสีเขียวของมนั ทาให้เธอดูคุน้ เคย
พิกล
“โอย้ ตายแลว้ ...ขา้ ไม่ไดต้ ้งั ใจนะ เฮ!้ ท่านน่ะ หา้ มตายเด็ดขาดเลยนะ!”
ซีแกนขมวดคิ้วกบั เสียงท่ีกอ้ งรอบบริเวณ เสียงคารามของหมาป่ าตวั น้ีหูของเธอไม่ได้
ฟาดใช่ม้ยั หรือสติของเธอกาลงั เลอะเลือนไปเสียแลว้ ถึงได้ ยนิ เสียงคารามของเจา้ หมา
ป่ าน้นั เป็นเสียงเด็กผชู้ ายที่กาลงั กงั วลวา่ จะถูกครูทาโทษ
“เจา้ ...พูดได.้ ..” ไม่ทนั ไดส้ ิ้นสงสัยความมืดก็เขา้ มาแทนท่ีนยั น์ตากลมโตสีเขียวนน่ั ซี
แกนสลบไปพร้อมกบั กองเลือดขณะที่ทิ้งไวเ้ พียงแต่ร่างกายของเธอท่ีกาลงั ถูกเจา้ หมา
ป่ ายกั ษว์ นรอบพร้อมครางออกมาอยา่ งกงั วลใจ
ทนั ทีที่ไดร้ ับพระราชทานอนุญาตปล่อยตวั เป็ นอิสระ หญิงสาวผมสีนิลก็รีบ
แต่งตวั ไปที่ทอ้ งพระโรงทนั ที เธอไดร้ ับข่าวจากนางกานลั ต้งั แต่เชา้ ตรู่ว่าเพื่อนรักของ
เธอหนีออกไปจากพระราชวงั ต้งั แต่เม่ือคืน ซิฟท้งั กงั วลใจและดีใจในเวลาเดียวกนั จน
นอนไม่หลบั แมเ้ ธอจะดีใจเหลือเกินท่ีเพื่อนรักเธอกลา้ หาญชาญชยั พอท่ีจะหนีออก
จากเง้ือมมือเจา้ คนชวั่ ชา้ นน่ั แตก่ ็เตม็ ไปดว้ ยความกงั วลใจ สาหรับหญิงสาวในร้ัวในวงั
179
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เช่นนาง ขา้ งนอกเตม็ ไปดว้ ยเหล่าอสูรร้ายและเหล่าผคู้ นท่ีพร้อมจะเอาเปรียบความใส
ซื่อของนาง เธอตอ้ งรีบไปขอพระราชทานอนุญาตกบั องคก์ ษตั ริยเ์ พ่ือตามหาซีแกน
และเม่ือพบแลว้ เธอจะพานางไปท่ีปลอดภยั ดว้ ยตวั เอง!!
“อะ อรุณสวสั ด์ิขอรับ ท่านหญิง” ทหารอารักษข์ าประตูร้องทกั ก่อนจะหลบกนั ไปคน
ละทิศละทางเมื่อเห็นทา่ ทางเอาเรื่องของทา่ นหญิงชาววลั คีรี
“หม่อมฉันขอพระราชทานอนุญาต…” ซิฟคุกเข่าเคารพองคก์ ษตั ริยก์ ่อนจะหยดุ คาพดู
ไวแ้ ค่น้นั เพราะภาพเบ้ืองหนา้ ของเธอคือสองพน่ี อ้ งเช้ือพระวงศก์ าลงั อยใู่ นชุดเดินทาง
ต่อหน้าองคก์ ษตั ริยโ์ อดิน นัยน์ตาสีเขม้ เตน้ ระยบั เมื่อสบตากบั โลกิที่ตอนน้ีดูไม่สบ
อารมณ์อย่างน่าขนั หึ เช่นน้นั ข่าวท่ีเธอไดย้ ินมาก็ถูกตอ้ ง ซีแกนนางหนีไปไดส้ าเร็จ
และเจา้ งูพิษกาลงั หุนหวยท่ีสูญเสียเหยอ่ื ของตวั เอง
“ซิฟ เจา้ มาก็ดีแลว้ …ขา้ มีภารกิจใหเ้ จา้ ไปจดั การ…” โอดินโบกพระหตั ถใ์ หญ้ ิงสาว
“หม่อมฉนั รับอาสาเองเพคะ เพียงแต่หม่อมฉนั ไม่อาจรับรองไดว้ า่ ซีแกนนางอยากจะ
กลบั มาใชช้ ีวิตร่วมกบั คนที่ล่อลวงนางไดเ้ พคะ” น้าเสียงแข็งขนั ดงั ข้ึนก่อนจะหันไป
สบตานยั นต์ าสีเขียวท่ีวาววบั ซ่ึงเธอเห็นไดถ้ ึงความไมพ่ อใจของเขา
“พระบิดาขา้ ยงั ไม่ทนั ไดพ้ ูดจบ เจา้ ก็ทะลุกลางปลอ้ งเช่นน้ีหรือ ท่านหญิง” โลกิยกยมิ้
กลบร่องรอยความไม่พอใจของตวั เองและนน่ั ไดผ้ ล คราวน้ีเป็ นท่านหญิงสหายของ
พ่ชี ายเขาท่ีแทบจะระงบั โทสะตอ่ หนา้ กษตั ริยไ์ ม่อยู่
“เร่ืองน้นั ขา้ จะใหโ้ ลกิจดั การและธอร์จะคอยดูแลเขา ส่วนเจา้ …กบั เหล่าอศั วินท้งั สาม
จงนากองกาลงั ไปท่ีหมู่บา้ นชายแดนที่เกิดเหตุกบั เหล่าอศั วินเหย่ียวแดงตรวจดูให้
แน่ใจว่าไม่มียกั ษห์ รืออสูรหน้าไหนจะสามารถย่างกรายเขา้ มาในเขตแดนของขา้ ได้
180
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
อีก” องค์กษตั ริยร์ ีบมอบหมายให้กบั หญิงสาวผูท้ ี่พระองค์หมายตาเป็ นคู่ของให้กบั
บุตรชายคนโตก่อนที่นางจะทะเลาะกบั วา่ ท่ีนอ้ งเขยจนเสียงานเสียการกนั อีก
“ฝ่ าพระบาท หม่อมฉันมนั่ ใจว่าโฮแกน แฟนดลั และโวลเสตกจะสามารถจดั การได้
ตามพระประสงคข์ องฝ่ าพระบาทไดเ้ พคะ แต่หม่อมฉนั ในฐานะสหายขอพระราชทาน
อนุญาตพระองคไ์ ปตามหาซีแกนเถิดเพคะ” คิ้วเขม้ สวยขมวดอยา่ งคดั คา้ น
“ชอบยงุ่ จริง ๆ นะกบั เร่ืองชายาของคนอน่ื เน่ีย งานการของตวั เองกลบั ไม่ยอมทา ตอ่ ลอ้
ต่อคา นี่เจา้ กาลงั ประวิงเวลาใช่หรือไม่ ทา่ นหญิง” โลกิกรอกตาอยา่ งราคาญใจ เม่ือไหร่
เขาจะไปจากที่น่ีสกั ที พลงั มนตเ์ ขาก็ฟ้ื นเตม็ ท่ีแลว้
“ชายาง้นั หรอ กลา้ ดียงั ไง! ไมใ่ ช่เพราะเจา้ รึไง นางถึงไดเ้ ตลิดไปแบบน้ี!” นยั ต์ าเขม้ หนั
มาหาผเู้ ป็นนอ้ งชายของสหายอยา่ งเอาเรื่อง
“ขา้ ควรจะไดอ้ อกไปตามนางต้งั แต่เมื่อคืนน้ีแลว้ หากไม่ตอ้ งมาเสียเวลาว่นุ วายเช่นน้ี”
เจา้ ชายหนุ่มหนั ขวบั ราวกบั งูพิษขฟู่ ่ อ
“ซิฟ…ขา้ ขอให้เจา้ มน่ั ใจโลกิจะอยใู่ นความดูแลของขา้ และขอใหเ้ จา้ เชื่อใจว่าขา้ จะพา
สหายของเจา้ กลบั มาอย่างปลอดภยั ” ธอร์จบั บ่าซิฟหวงั จะบรรยากาศคุกรุ่นระหว่าง
นอ้ งชายกบั เพือ่ นสาว
“เอาล่ะ…ไปทาหน้าที่ของพวกเจ้าตามท่ีข้ามอบหมายเสีย เลิกทะเลาะกนั ได้แลว้ ”
โอดินถอนหายใจก่อนจะโบกพระหตั ถข์ องพระองคร์ าวกบั ไล่ความวุน่ วายของบรรดา
หนุ่มสาวในทอ้ งพระโรง ใหต้ ายเถอะ…
“เช่นน้นั ขา้ ฝากท่านดว้ ยนะธอร์ ไดโ้ ปรด…” ใบหนา้ งามหนั กลบั มาสบตากบั เจา้ ของ
นัยน์ตาสีคราม แมใ้ นใจเธอจะมีคาพูดมากมายแต่เธอก็เขา้ ใจความรู้สึกขององคช์ าย
181
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
รัชทายาทผเู้ ป็นท้งั เพ่ือนและวา่ ที่กษตั ริยใ์ นอนาคตที่เธอเคารพรักและไวใ้ จเขามากกว่า
ใคร ๆ ในอาณาจกั รแห่งน้ี
182
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
The little wolf
“เจ้าเป็ นของข้า...จากน้ีและตลอดไป” เจ้าของน้าเสียงเย็นเหยียบพร้อมกบั
สายตาเจ้าเล่ห์ปรากฏกายข้ึนเหนือม่านหมอกที่คนรักของเธอหายตวั ไป เรือนผมสี
เดือนดบั อนั เป็นเอกลกั ษณ์ของเทพเจา้ แห่งกลลวงปรากฏอยเู่ บ้ืองหนา้ หญิงสาวแทนที่
“!!” ร่างบางสะดุง้ เฮือกลืมตาโพล่งข้ึน ร่างกายสั่นเทากบั ฝันร้ายอนั น่าหวาดหวนั่ ของ
ตนเอง เธอ...สลบไปง้นั หรือ ซีแกนกวาดตาไปรอบ ๆ อยา่ งตกใจ เสียงเศษไมป้ ะทุจาก
กองไฟอยกู่ ลางโถงใหญ่ให้ความอบอุ่นแทนเส้ือคลุมกนั หนาวของเธอกล่ินอบั ช้ืนบ่ง
บอกวา่ เธอกาลงั อยใู่ นถ้า เธอมาอยทู่ ี่นี่ไดอ้ ยา่ งไรกนั นะ
“โอ้ เทพฟริกกา้ โปรดคุม้ ครอง!” ซีแกนที่เรียบเรียงเหตุการณ์ไดท้ ้งั หมด ผุดลุกยืนข้ึน
อย่างรวดเร็วแต่ก็ตอ้ งเซถลาแทบลม้ ความวิงเวียนทาเอาหญิงสาวย่ืนมือไปจบั ท่ีทา้ ย
ทอยของตวั เองรอยเลือดแหง้ กรังเลก็ ๆ บอกถึงอาการบาดเจบ็ เดียวที่เธอไดร้ ับ เช่นน้นั
ใครกนั ที่ช่วยดูแลเธอเช่นน้ี
“ค่อย ๆ ลุกสิ...ทาแบบน้ัน เดี๋ยวท่านก็ได้บาดเจ็บไปอีกรอบหรอก” น้าเสียงของ
เด็กชายอายุราวสองร้อยปี ดงั ออกมาจากมุมมืดฝ่ังตรงขา้ มของเธอ นยั น์ตาสีเขียวคู่โต
สะทอ้ นวาบออกมาจากในน้นั ในขณะท่ีเจา้ ตวั ยงั ไม่โผลอ่ อกมาจากความมืด
“เจา้ ...คือ เจา้ ตวั โตท่ีช่วยขา้ ไวเ้ ช่นน้นั หรือ” นี่สติของเธอยงั ไม่เลอะเลือนใช่หรือไม่
เธอกาลงั พูดอยกู่ บั หมาป่ า ไม่ใช่สิ ลูกหมาป่ าที่ขนาดตวั ของมนั ใหญ่เป็ นหลายเท่าตวั
ของหมาป่ าปกติ
“ก็...ขา้ เป็นคนทาใหท้ ่านบาดเจบ็ นี่” เสียงเล็ก ๆ ดูหงอยลงราวกบั เด็กชายที่หวาดกลวั
จะโดนครูทาโทษราวกบั เหล่านกั เรียนของเธอทาเอาหญิงสาวยมิ้ อยา่ งอาทร
183
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขา้ ...ไม่ได้เป็ นอะไรมาก เจ้าช่วยออกมาคุยกันได้หรือไม่ เจ้าหมาน้อย” น้าเสียง
อ่อนโยนท่ีเจา้ หมาน้อยไม่เคยไดย้ ินทาจากใครทาให้เขาเกือบจะกา้ วออกไปก่อนจะ
ชะงกั องุ้ เทา้ เอาไว้
“ทา่ นจะ...ไม่กลวั ขา้ หรือ” นยั นต์ าคู่โตบง่ บอกถึงความโดดเดี่ยวของเขาทาใหซ้ ีแกนยนื่
มือเขาไปในความมืด
“ขา้ ตอ้ งหวาดกลวั คนท่ีช่วยชีวิตขา้ ดว้ ยเช่นน้ันหรือ” มือเรียวสะดุง้ เล็กน้อยเม่ือเธอ
สัมผสั ไดถ้ ึงจมูกอนั ใหญ่ที่เปี ยกช้ืนเขา้ มาดมที่มือของเธอก่อนท่ีจะปรากฏร่างท่ีขนฟู
ฟ่ องสีเทาเงางามน่ิมดูน่าสัมผสั
“โอ.้ ..เหล่าทวยเทพ เหตุใจเจา้ ถึงน่าอศั จรรยเ์ ช่นน้ี” ความงามที่ปรากฏต่อสายตาทาให้
หญิงสาวอทุ านออกมาเบา ๆ และนนั่ ทาใหเ้ จา้ หมาป่ าส่ายหาง
“อศั จรรยเ์ หรอ ขา้ ออกจะดูน่าเกรงขามขนาดน้ี ผูค้ นตอ้ งหวาดกลวั ขา้ สิถึงจะถูก” เจา้
หมาป่ ายืดอกเชิดหนา้ ข้ึนแต่น้าเสียงของเขาบ่งบอกถึงความปล้ืมปร่ิมกบั คาชมเช่นน้นั
อยา่ งปิ ดไม่มิด
“เช่นน้นั หรือ...ท่านหมาป่ าผนู้ ่าเกรงขาม” ซีแกนหวั เราะเบา ๆ ทาท่าโคง้ ใหก้ บั อุง้ เทา้
ใหญ่
“ก็ใช่น่ะสิ พระชายาซีแกน” เด็กชายนยั นต์ าวบิ วบั
“หืม? เจา้ รู้จกั ขา้ เช่นน้นั หรือ” คิว้ เรียวขมวดเขา้ หากนั
“อะ เอ่อ...ตอนน้ี ใคร ๆ กร็ ู้จกั ท่านท้งั น้นั แหละ ซีแกน พระชายาของ...จะ เจา้ ชายโลกิ”
เด็กน้อยเดินวนสารวจรอบตวั หญิงสาวที่ดูเหมือนจะทาหน้าอมทุกข์อีกคร้ังเหมือน
ตอนท่ีเขาซุ่มดกั มองนาง
184
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“โอ.้ ..ขา้ กลาย เป็ นเช่นน้นั ไปแลว้ สินะ” การแต่งงานท่ีมาจากการล่อลวงของเจา้ ชาย
หนุ่ม ณ บดั น้ี ทว่ั ท้งั เกา้ โลกจะรับรู้ชื่อของเธอในนามภรรยาของเขาแมเ้ ธอจะหนีมาได้
ก็เพียงร่างกายเทา่ น้นั นามของเธอจะกลายเป็นของเขาตลอดไป
“ทาไมทา่ นถึงหนีออกมา ทา่ นเกลียดเขาง้นั เหรอ” นยั น์ตาคูโ่ ตส่องประกายอยา่ งอยากรู้
อยากเห็นเหมือนเด็กนอ้ ยท่ีเธอสอน
“ขา้ ไม่ได้เกลียดพระองค์ ไม่...ไม่ใช่เช่นน้ัน ข้ายงั คงให้ความเคารพพระองค์เฉก
เช่นเดิม เพียงแต่...ขา้ ไม่อาจตอบสนองในพระประสงค์ได้และขา้ ก็ไม่อยากจะเป็ น
เช่นน้นั ” ใบหน้าหวาดผุดเศร้าลงเมื่อนึกถึงชายหนุ่มท่ีทาให้เธอฝันผวา เธอเคยเช่ือใจ
เขาดว้ ยหวั ใจ แตบ่ ดั น้ีเธอเองก็ไม่ต่างจากของเลน่ ของเจา้ ชายที่เธอไวใ้ จ
“ขา้ ...ไมเ่ ขา้ ใจ” เจา้ หมาป่ านอ้ ยทาหนา้ เหยเกขณะท่ีหูลู่ไปขา้ งหลงั
“เอ่อ...ขา้ หมายถึง ขา้ ไม่ไดร้ ักพระองคแ์ บบท่ีพระองคป์ ระสงคใ์ ห้ขา้ เป็นชายา คือ...โธ่
เด็กน้อย เจา้ ยงั เดียงสานกั สาหรับเรื่องเช่นน้ี” หญิงสาวอธิบายปนขาเม่ือเห็นใบหนา้
ของเจา้ หมาป่ าท่ียงั ไม่ต่างไปจากเดิม เธอกาลงั ทาอะไรอยนู่ ะ กาลงั เลา่ เร่ืองความรักให้
ลูกหมาท่ีอายเุ ทียบเทา่ เดก็ ชายตวั นอ้ ย ๆ ฟังเช่นน้นั หรือ
“เดียงสาเหรอ! ขา้ น่ะ ก็มีความรักนะ” เข้ียวยาวโงง้ ของร่างเทาทะมึนแยกออกสะบดั
หางไปมาก่อนจะวนมานงั่ ขา้ งหญิงสาวท่ีผายมือเชิญมนั นงั่ ขา้ ง ๆ อย่างไม่หวาดกลวั
มนั สกั นิด
“ขา้ น่ะ...มีความรัก แบบวา่ ท่านพ่อขา้ ...ขา้ รักท่านพ่อมาก ถึงท่านจะไม่ค่อยไดเ้ จอกบั
ขา้ ก็เถอะ แต่ว่า...ขา้ น่ะ รักท่านมากเลย ท่านจะรักขา้ บา้ งม้ยั นะ” นยั น์ตาสีเขียววบู ไหว
หูแซมสีเททาหลไู่ ปขา้ งหลงั ราวกบั ลกู หมาหงอย
185
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“โธ่...เจา้ หมาน้อย ขา้ มน่ั ใจว่าความรักท่ีเจา้ มีให้ต่อบิดาของเจ้า เขาตอ้ งรับรู้และ...
แน่นอน เขาเองก็คงจะรู้สึกไม่ต่างกบั เจ้าเช่นกัน” นัยน์ตาสีฟ้ามองสัตว์มหัศจรรย์
ตรงหนา้ อยา่ งอาทร
“ทา่ นรู้ไดไ้ งน่ะ?” เจา้ หมาป่ าขยบั เขา้ มาใกลห้ ญิงสาวอยา่ งสนใจ
“คือวา่ ขา้ เองก็รักบิดาของขา้ มากเช่นกนั และมีเหตุผลบางอยา่ งที่ทาใหข้ า้ กบั ไมอ่ าจอยู่
ดว้ ยกนั ได้ แตส่ ิ่งท่ีทา่ นแสดงออกมา ขา้ รับรู้ไดว้ า่ ไม่มีพ่อแม่ที่ไหนไมร่ ักลกู ของตวั เอง
เฉกเช่นกนั กบั บิดาของเจา้ ...เจา้ หมานอ้ ย” ซีแกนลูบลงบนศีรษะนุ่มน่ิมสีเทาก่อนที่เธอ
จะสัมผสั ไดถ้ ึงบางส่ิงบริเวณหลงั คอยกั ษ์
“เทพโลกิลงทณั ฑ!์ ใครช่างโหดร้ายกบั เจา้ ไดถ้ ึงเพยี งน้ี” หญิงสาวอุทานอยา่ งตกใจเมื่อ
มือของเธอสัมผสั แผลลึกเป้ื อนเลือดที่อกั เสบเป็ นหนองราวกบั โดนเหล็กบาดลึกผา่ น
หนงั เขา้ เน้ือของเจา้ หมาป่ า
“จะทาอะไรน่ะ!!” หมาป่ ายกั ษส์ ะดุง้ สุดตวั เม่ือมีคนโดนแผลลุกข้ึนแยกเข้ียวอยา่ งระวงั
ตวั
“ไม่ตอ้ งกลวั ขา้ นะ...มาน่ีมา ขา้ จะรักษาให้ ไดโ้ ปรดเถอะนะ” น้าเสียงอ่อนหวานของ
หญิงสาวดงั ข้ึนอยา่ งปลอบโยน เวทยส์ ีทองค่อย ๆ ปรากฏรอบมือของเธอ หมายกั ษย์ น่
จมูกค่อย ๆ กา้ วเขา้ มาหาอย่างระมกั ระวงั หางพวงดาของเขาหดเขา้ ไปอยู่หว่างขา
ขณะท่ีค่อย ๆ ปล่อยใหห้ ญิงสาวร่ายเวทยร์ อบวงคอของมนั ...
“ขา้ ควรจะเรียกเจา้ มาเช่นไรดี เจา้ หมาน้อย” ซีแกนวางมือบนแผงคอพร้อมร่ายเวทย์
ใหก้ บั สตั วท์ ี่นอนหมอบอบอ่นุ บนตกั ของเธอ
186
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ไวเ้ ด๋ียว...ขา้ บอกนะ” เฟนเรียร์งึมงาขณะท่ีมนั สบายอารมณ์อยา่ งที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
บนพ้ืนพภิ พของแอสการ์ดน้ี
“เจา้ คิดว่าเจา้ รู้จกั นางดีแค่ไหนกนั ...” เสียงทุม้ ต่าของผูเ้ ป็ นพ่ีชายดงั ข้ึนอีกคร้ัง
และนนั่ ทาให้โลกิไดแ้ ต่กรอกตา เขาเดินทางออกจากแอสการ์ดเกือบวนั ส่ิงท่ีธอร์ให้
คามนั่ กบั ซิฟดูเหมือนจะมีแต่วนคาถามสกั ความเป็นไปเป็นมาระหวา่ งเขากบั ซีแกน ท้งั
ๆ ที่เม่ือก่อนไม่มีอะไรอยใู่ นความสนใจของพ่ีชายเขาไดน้ อกจากการประลองดาบแท้
ๆ
“...” เจา้ ชายหนุ่มเลิกตอบคาถามไร้สาระที่รบกวนสมาธิเพ่งเวทยข์ องเขาไปนานแลว้
เจา้ ชายหนุ่มเร้าอาชาสีดาสนิทของตวั เองท่ีตรงขา้ มกบั อาชาคู่ใจของพระเชษฐาท่ีขาว
สว่างพอ ๆ กบั เส้นผมสีทองแสบตาน่าราคาญนนั่ ให้เร็วข้ึนราวกบั รู้ว่าเขากาลงั จะทา
อะไรต่อ
“เจา้ รู้ใช่ม้ยั วา่ นางปกปิ ดเวทยท์ ้งั หมดไวแ้ ลว้ เพราะไมต่ อ้ งการใหเ้ จา้ ตาม...” ธอร์เร่งมา้
ตวั เองใหเ้ ดินทนั ตามอนุชาของเขา
“ขา้ รู้ ๆ และนางก็เลือกท่ีจะไม่ใช่ถนนใหญ่หรือแวะหมู่บา้ นที่ไหนดว้ ย ท่านบอกขา้
เป็นรอบที่สิบไดแ้ ลว้ ม้งั ธอร์” ในท่ีสุดดูเหมือนโลกิจะยอมปริปากพดู กบั พชี่ ายของเขา
พร้อมท้งั ถอนหายใจ
“เช่นน้นั เจา้ คิดจะไปตามหานางท่ีไหนล่ะ” นยั น์ตาสีครามมองนอ้ งชายอยา่ งกงั วลใจ
“หมูบ่ า้ นฟยอร์ดูร์” ริมฝีปากเรียวกยมิ้ อยา่ งเจา้ เลห่ ์
“ฟยอร์ดูร์...เจา้ เสียสติหรือยงั ไง แม่ของชายท่ีไดช้ ื่อว่าโดนเจา้ ลอบสังหารแยง่ คู่หม้นั
ของเขาอยู่นน่ั ถึงจะไม่มีหลกั ฐานแต่ป่ านน้ีข่าวลือเร่ืองธีโอริคคงจะมาถึงหูของนาง
187
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
แลว้ เจา้ จะไปใหน้ างบอบช้าอีกหรือไง โลกิ” ธอร์ข้ึนเสียงเขม้ พร้อมท้งั ดึงบงั เหียนเจา้
มา้ หนุ่มของนอ้ งชายเอาไว้
“เฮอ้ ...ท่านถามขา้ มาท้งั วนั ใช่ม้ยั ธอร์ ว่าขา้ รู้จกั ว่าที่ชายาขา้ แค่ไหน ขา้ รู้จกั ซีแกนว่า
นางเป็ นคนมีจิตใจเช่นไร และใช่ขา้ ปราดเปร่ืองมากพอที่จะสืบเสาะมาท้งั คืน ว่าขวด
จดหมายเกียรติยศของเจา้ หัวหนา้ องครักษน์ นั่ หายไปจากท่ีพกั พี่ชาย หากท่านคิดไม่
ออก ขา้ จะบอกให้ แมต้ อนน้ีนางจะไดช้ ื่อวา่ ชายาของขา้ แต่สาหรับนางอยา่ งนอ้ ยก็ได้
ทาหนา้ ที่คู่หม้นั เก่าคร้ังสุดทา้ ย เพราะฉะน้นั หากท่านไม่เอาแต่มวั ถามวา่ ขา้ รู้จกั นางดี
แค่ไหนมาท้งั วนั ป่ นน้ีเราคงถึงหมู่บา้ นของเจา้ องครักษน์ น่ั ไปแลว้ ” โลกิกระชากเสียง
คิดว่าการที่พี่ชายเขาเอาแต่ซกั ไซร้ท้งั วนั มนั ก็น่าราคาญพอแลว้ แต่การเอ่ยถึงเจา้ ทหาร
นน่ั ออกมาตรง ๆ มนั ทาใหเ้ ขาหงุดหงิดมากกวา่ ท่ีเขาคิดอีก ใหต้ ายเถอะ!
“เจา้ ...รู้ตวั ม้ยั วา่ เจา้ โมโหอยา่ งกบั หมีกินน้าผ้ึงแหนะ” นยั น์ตาสีฟ้าครามเบิกกวา้ งอยา่ ง
ประหลาดใจกบั อากปั กริยาของนอ้ งชายท่ีเขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“หมีกินน้าผ้ึง นน่ั มนั เจา้ ต่างหากล่ะ!” โลกิเร่งบงั เหียนให้ไปให้พน้ ๆ จากหน้าพ่ีชาย
เขาเสียที มุ่งตรงไปทางตามถนนขรุขระที่อากาศยน็ เยือก ซีแกน แมเ้ จา้ ไม่ว่าเจา้ คิดจะ
ทาอะไรอยเู่ จา้ ไมอ่ าจหนีจากคนท่ีเจา้ ประมาทไวใ้ จไดห้ รอก ชายาของขา้ !
เฟนเรียร์หลบั ตาพริ้มลงอย่างมีความสุข เขาไม่เคยรู้สึกถึงความอบอุ่น สบาย
และเป็ นสุขอะไรเช่นน้ีมาก่อน รอบคอของเจา้ หมาป่ านอ้ ยท่ีเต็มไปดว้ ยรอยแผลจาก
ปลอกคอเหล็กกล้าหนาท่ีเจ้าพวกคนแคระพยายามล่ามเขาเอาไวใ้ ห้ได้ แต่ความ
แข็งแกร่งของเขามีหรือท่ีโซ่บ้า ๆ ของพวกน้ันจะล่ามเขาเอาไว้ได้ ฝันไปเถอะ!
หลงั จากน้นั เจา้ พวกคนแคระน่าโง่ก็โดนท่านพ่อของเขาลงทณั ฑจ์ นไม่มีชิ้นดี แมเ้ ทพ
แห่งกลลวงจะไม่ไดอ้ อกมาเจอเขาเลยนับแต่เหตุการณ์น้นั แต่นนั่ อาจจะเป็ นเหตุผล
188
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
อยา่ งที่สตรีนางน้ีบอกกบั เขา ท่านพ่อคงมีเหตุผลที่ไม่อาจออกมาจากแอสการ์ดไดบ้ ่อย
เช่นเดิมอีกแลว้ บางที ทา่ นป่ ขู องเขาอาจจะลงโทษเขาอีกกไ็ ด้
“ท่าน! เป็นอะไรไป” นยั นต์ าสีเขียวเบิกโตรีบเอาอุง้ เทา้ ใหญ่ของตนมารับร่างหญิงสาว
เอาไวท้ ี่ทรุดลงกองกบั พ้นื
“ไม่ตอ้ งตกใจไป เจา้ หมาป่ านอ้ ย แผลของเจา้ เกิดจากศสั ตราวุธท่ีกอปรข้ึนกบั การลง
อาคม คนท่ีทาร้ายเจ้าอาจจะใช้วิธีท่ีรุนแรงมากเกินไปหน่อย ขา้ อาจจะตอ้ งใช้เวลา
รักษานานกว่าท่ีคิด” มือเล็กของหญิงสาวเอ้ือมไปจบั ท่ีดา้ นหลงั ศีรษะของตนเองท่ีมี
เลือดซึมออกมาเลก็ นอ้ ย และนนั่ ทาให้เจา้ ของนยั น์ตาเฉกเช่นพ่อของเขาฉายแววรู้สึก
ผดิ
“ขา้ ...ขอโทษท่ีทาใหม้ า้ ของท่านตกใจ จนท่านตอ้ งมาเจบ็ ตวั เช่นน้ีนะ” หูของเฟนเรียร์
ลู่ไปขา้ งหลงั พร้อมท้งั เอาจมกู มาดุนท่ีใบหนา้ งามอยา่ งออดออ้ น
“ไม่เป็นไร...แต่เจา้ อยา่ ไดท้ าแบบน้ีกบั ใครอีกนะ บางทีเขาหรือนางอาจจะไม่ไดโ้ ชคดี
เช่นขา้ และจะทาใหช้ าวแอสการ์ดเขา้ ใจผิดต่อตวั เจา้ ไปได”้ ซีแกนนงั่ ลงขา้ ง ๆ เจา้ ของ
พวงหางสีเงิน น้าเสียงอ่อนโยนส่ังสอนเจา้ หมานอ้ ยราวกบั เป็นหน่ึงในลูกศิษยว์ ยั เยาว์
ของเธอ
“ขะ ขา้ เขา้ ใจแลว้ ” เจา้ หมานอ้ ยตอบรับไม่เต็มเสียง เขาจะรับปากกบั นางไดไ้ งในเมื่อ
ชาวแอสการ์ด แค่เห็นเขาไม่ตอ้ งรอให้เขา้ ใจผิดก็หวาดกลวั กนั เสียหมดเสียแลว้ เขาไม่
คิดวา่ จะมีใครนอกจากพ่อของเขาท่ีจะรับเขาไดเ้ สียดว้ ยซ้า
“เช่นน้ัน ตอนน้ีข้าต้องขอพกั เสียหน่อย” ซีแกนหย่อนตวั ลงขา้ ง ๆ เจ้าของขนนุ่ม
จุดอ่อนของการที่เธอเป็นผมู้ ีบ่อพลงั เวทยแ์ ละใชเ้ วทยใ์ นการรักษาเธอไมส่ ามารถรักษา
189
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ตวั เองได้ เธอตอ้ งมีผูร้ ักษาเหมือนกับคร้ังที่องค์ชายโลกิทรงเมตตารักษาให้กบั เธอ
พระองค์ ในตอนน้นั พระองคท์ รงรักษาให้หม่อมฉันดว้ ยความจริงใจหรือเปล่านะ ไม่
ทนั ที่หญิงสาวไดค้ ิดอะไรต่อ อุง้ เทา้ ใหญ่ของเฟนเรียร์จะดึงหญิงสาวเขา้ มาไวก้ ่อนจะ
พาดหาดพวงใหญ่ที่นุ่มนิ่มตา่ งจากที่เห็นแทนผา้ ห่มใหค้ วามอ่นุ
“ท่านพกั ผ่อนให้เต็มท่ีนะ ไม่ตอ้ งกงั วล คืนน้ีขา้ จะปกป้องท่านเอง” เจา้ หมาน้อยรับ
อย่างแข็งขนั นัยน์ตาสีเขียวสว่างมองออกไปนอกถ้าอย่างมีความหวงั ...ท่านพ่อจะ
ไดร้ ับข่าวหรือยงั นะ เขาอยากให้ท่านพ่อเป็ นคนแนะนาเขาให้กับว่าที่แม่เล้ียงด้วย
ตวั เอง...เขาไม่เคยรู้จกั มารดาผูใ้ ห้กาเนิดเสียดว้ ยซ้า...แต่กบั นางท่ีไม่หวาดกลัวกับ
รูปลกั ษณ์ภายนอกของเขา ซ้ายงั อ่อนโยนอยา่ งท่ีเขาไม่เคยไดร้ ับจากใครมาก่อน ซีแกน
ทา่ นจะเป็นทา่ นแม่ใหข้ า้ ไดม้ ้ยั นะ...
190
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Fjordur village
“หากขา้ รู้ว่าเจา้ กาลงั กล่าวความเท็จ แม่เฒ่า...ขา้ จะทาให้เจา้ ไดร้ ับรู้โทษทณั ฑ์
ของขา้ ”นยั นต์ าสีเขียวสวา่ งวาบยนื ยนั คาพดู ของตนต่อหญิงชราที่ใบหนา้ ของนางยงั คง
เป้ื อนคราบน้าตา
"ไม่มีความจาเป็ นใดท่ีหม่อมฉันตอ้ งโป้ปดต่อพระองคเ์ พคะ หากพระองคย์ งั ทรงไม่
เช่ือ ก็สามารถทรงคน้ บา้ นหม่อมฉันไดต้ ามสบายพระทยั เลยเพคะ” น้าเสียงหญิงชรา
ตอบอยา่ งเหนื่อยออ่ น เธอไดร้ ับขา่ วร้ายจากพระราชวงั ไปเม่ือเชา้ เสียใจไดไ้ ม่ทนั ไรตก
เยน็ เมื่อองคช์ ายเสด็จมาถึงเธอเองก็โดนเจา้ ชายโลกิสอบสวนมาร่วมชว่ั โมงแลว้ เธอ
ช่างเหนื่อยลา้ เหลือเกินสาหรับคนที่อายขุ นาดน้ีแลว้
“ไม่ตอ้ งบอกขา้ ก็ทาเช่นน้นั อยแู่ ลว้ ”โลกิสะบดั ผา้ คลุมของตนปรายตามองแท่นพธิ ีท่ีมี
รูปเคารพของเจา้ ทหารอปั ลกั ษณ์น้นั อยเู่ ลก็ นอ้ ย
“โลกิ! ขา้ คุยกับหัวหน้าหมู่บา้ นแลว้ เขาไม่พบลกั ษณะสตรีเหมือนซีแกนผ่านมาที่
หมู่บา้ นเลย” เสียงของพระราชโอรสองคโ์ ตของกษตั ริยโ์ อดินดงั ข้ึนอยู่ภายนอกบา้ น
เรียกความสนใจเจา้ ชายหนุ่มท่ีกาลงั หร่ีตามองไปรอบบา้ นราวกบั อสรพิษ
“เป็นไปไม่ได.้ ..”โลกิผดุ ออกจากบา้ นหญิงชราอยา่ งรวดเร็วใบหนา้ สง่างามเคร่งข้ึนมา
เลก็ นอ้ ย เขามน่ั ใจวา่ ความคิดเขาไม่มีทางผดิ พลาดแน่ ๆ
“ขา้ บอกเจา้ แลว้ ...นางจะมาที่นี่ทาไมกนั เจา้ อาจจะไม่ไดร้ ู้จกั นางดีขนาดน้นั นะ นอ้ ง
ขา้ ” ธอร์กอดอกหันกลบั มาหาน้องชายที่หายเขา้ ไปในบา้ นของหัวหนา้ องครักษ์เป็ น
ชว่ั โมงขณะที่เหลา่ อาชาของพวกเขาไดพ้ กั เสียบา้ ง
191
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ตอนน้ีก็ใกลพ้ ลบค่าแลว้ คืนน้ีดูท่าพายุหิมะจะตกแรงนักพะยะค่ะ กระหม่อมขอ
พระราชทานอนุญาตเชิญเสด็จท้งั สองประทบั พกั ที่น่ีเสียสกั คืนเถิดพะยะค่ะ กระหมอ่ ม
จะใหภ้ รรยาของกระหม่อมจดั ท่ีสาหรับพานกั สาหรับพระองคท์ ้งั สอง”หวั หนา้ หมู่บา้ น
กล่าวอย่างนอบน้อมเมื่อเห็นพระราชวงศท์ ้งั สองอย่พู ร้อมหนา้ กนั สาหรับประชาชน
ชาวแอสการ์ด ราชวงศโ์ อดินคือความเคารพรักและเทิดทูนไวอ้ ยา่ งท่ีสุด
“แต่เรายงั ไมไ่ ดเ้ บาะแสอะไรนางเลย” ธอร์ฮึดฮดั เขาชกั เป็นห่วงแลว้ ซี ยง่ิ ไดย้ นิ วา่ คืนน้ี
มีพายุอีกดว้ ยหญิงสาวตวั คนเดียวจะไปอยู่ที่ไหนกนั มองตามเส้นทางอย่างกงั วลใจ
ขณะท่ีอนุชาของพระองคท์ ่ีบอกวา่ รักหญิงสาวนกั หนากลบั น่ิงเงียบมองกลบั ไปท่ีบา้ น
ของธีโอริคราวกบั ยงั คาใจอยู่
“ความปลอดภยั ของท้งั สองพระองคเ์ ป็นสิ่งสาคญั ท่ีสุดพะยะค่ะ พรุ่งน้ีเชา้ กระหม่อม
จะนาเกณฑผ์ คู้ นช่วยออกตามหาและเฝ้าดูอีกคร้ังนะพะยะคะ่ ฝ่ าบาท” หวั หนา้ หมู่บา้ น
พูดอยา่ งขอร้อง ร่างสูงเตม็ ไปดว้ ยมดั กลา้ มถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เจา้ จะเอายงั ไง...โลกิ น่นั ชายาเจา้ นะ” ร่างสูงเต็มไปดว้ ยมดั กลา้ มถอนหายใจเฮือก
ใหญ่ก่อนหนั มาหาผเู้ ป็นอนุชา
“อาจจะจริงดงั หวั หนา้ หมบู่ า้ นนี่วา่ ควรจะต้งั พกั สักคืน นางไม่ยอมใชเ้ ส้นทางหลกั ซ้า
ยงั ปกปิ ดร่องรอยตลอดทาง นางอาจจะยงั มาไม่ถึงแต่ขา้ มน่ั ใจว่านางจะตอ้ งมาที่น่ี ”
นยั นต์ าเขียวมรกตจบั จอ้ งไปทางหญิงมีอายผุ หู้ ญิงท่ีกาลงั อยใู่ นชุดไวท้ ุกขท์ ี่ไมไ่ กล จาก
ที่พวกเขาอยู่นกั อย่างไรเสีย ซีแกนตอ้ งนาข่าวกลบั มาบอกเป็ นแน่แท้ ความใจดีของ
นางไม่มีทางท่ีจะเพิกเฉยต่อสตรีแก่ท่ีโศกเศร้านนั่ ไดห้ รอก แต่เห็นที คราวน้ีเขาคงตอ้ ง
ลองใชว้ ิธีจากตาราเวทยต์ อ้ งห้ามอีกคร้ังและคราวน้ีหญิงสาวจะไม่มีทางหนีเขาไปได้
อีกตลอดไป...
192
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“แผลของทา่ นเป็นอยา่ งไรบา้ ง...ใหข้ า้ เลียใหม้ ้ยั ”นยั น์ตาสีเขียวเฉกเช่นเดียวกบั
พระบิดาของเฟนเรียร์สวา่ งแวววาวอยา่ งท่ีเขาไม่เคยเป็นมาก่อน เขากระดิกพวงหางไป
มาอย่างสบายใจและนนั่ ทาให้หญิงสาวท่ีกาลงั ใชผ้ า้ เช็ดคราบเลือดออกจากทา้ ยทอย
ของตวั เองหลุดหวั เราะออกมา
“ขา้ รอรับน้าใจเจา้ ไว้ แต่ไม่ตอ้ งกงั วล ขา้ จดั การได”้ การไดค้ ิดเรื่องอื่นนอกจากความ
วนุ่ วายและเศร้าโศกในแอสการ์ดที่เธอหนีออกมา ทาใหห้ ญิงสาวยมิ้ ออกไดบ้ า้ ง แมจ้ ะ
รู้ดีว่าปัญหามนั ไม่ไดห้ ายไปไหนและสุ่มอยู่ในอกแต่การไดพ้ ูดคุยกบั เด็กนอ้ ยตวั โตท่ี
ไร้เดียงสาที่เธอรู้สึกไดถ้ ึงหัวใจอนั โดดเดี่ยวของเขาเช่นน้ี ก็ทาให้เธอรู้สึกเบาบางลง
และหายจากความหวาดกลวั ต่อสิ่งที่ตอ้ งเผชิญไดบ้ า้ ง
“เวลาท่ี...ขา้ โดนทาร้ายมา เวลาไดเ้ ลียแผล มนั ทาใหข้ า้ หายเจ็บไดบ้ า้ งอยนู่ ะ” เจา้ หมา
ป่ าโชวร์ อยแผลเป็นภายใตข้ นสีเทาของมนั บริเวณรอบขา
“โธ่...เดก็ นอ้ ยที่สงสาร อยา่ ไดถ้ ือโทษต่อความหวาดกลวั ของพวกเขาเลยนะ ใหโ้ อกาส
พวกเขาไดร้ ู้จกั เจ้าเช่นขา้ เถิดนะ” นยั น์ตาสีฟ้างฉายแววสงสารพร้อมท้งั มือเรียวของ
หญิงสาวคอ่ ย ๆ ร่ายเวทยร์ ักษาบนขาหนา้ ของเจา้ หมาป่ าอีกคร้ัง
“ท่าน...ไมเ่ ป็นไร เดี๋ยวทา่ นจะไม่สบายเอาอีกนะ” เฟนเรียร์ครางหงิงในลาคอเบา ๆ เขา
ไม่เคยรู้สึกถึงความอบอุน่ เช่นน้ีมาก่อนเลย เขาไม่มีความกงั ขาในตวั นางที่พระบิดทรง
เลือกเป็นคู่ครองอีกแลว้ เขาอยากให้ท่านพอ่ มาถึงเร็วๆจงั เขาจะไดเ้ ห็นวา่ เขาเขา้ กนั ได้
ดีกบั ...ทา่ นแม่ แคไ่ หน
193
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“อย่าไดก้ งั วลใจ แผลตรงน้ีไม่ลึกนกั รักษาอีกไม่นานเจา้ ก็สามารถใชง้ านไดด้ ีดงั เดิม
แลว้ เช่นน้ัน...พลบค่าน้ี ขา้ คงตอ้ งขอตวั แลว้ นะ เจา้ หมาป่ าน้อย” น้าเสียงหวานพูด
ขณะท่ีเธอลบู เทา้ ของเจา้ ของขนนุ่มนิ่มที่ตอนน้ีแผลเริ่มจางหายไปแลว้
“อะไรนะ! ท่านจะไปไหน! ท่านไปไม่ไดน้ ะ” เฟนเรียร์เบิกตากวา้ งอยา่ งตกใจ ผุดลุก
ข้ึนจงั กา้ มองซา้ ยมองขวาเล่ิกลก่ั
“ขา้ ...มีภารกิจท่ีตอ้ งไปทา ใครบางคนกบั รอฟังข่าวจากลูกชายท่ีจากไปแลว้ ของนาง
อย”ู่ กอ้ นสะอ้ืนข้ึนมาจุกท่ีลาคอของหญิงสาวเม่ือนึกถึงชายหนุ่มที่วาฮลั ลาพรากเขาไป
แลว้
“ขะ ขา้ เขา้ ใจแต่ขา้ ปล่อยท่านไปไม่ไดจ้ ริง ๆ” เฟนเรียร์ร้องเสียงหลง เขาอึดอดั ใจที่
เห็นใบหน้าฉายแววเศร้าของท่านแม่...แต่ เขาก็ไม่อยากให้ท่านพ่อผิดหวงั ในตวั เขา
เช่นกนั
“อะไรกนั เจา้ หมาน้อย...นี่เจา้ ...เจา้ กกั ตวั ขา้ ไวง้ ้นั หรือ...”นยั น์ตาสีฟ้าเบิกกวา้ งอย่าง
เขา้ ใจในที่สุด เหตุใดเจา้ หมาป่ าถึงขวางทางเธอไว้ และช่วยไม่ใหเ้ ธอตาย
“เจา้ ทางานใหอ้ งคช์ ายโลกิ...” เลือดในกายของเธอราวกบั แขง็ ไปอีกคร้ังเมื่อเอ่ยช่ือของ
เขา กบั ดกั ซ้าแลว้ ซ้าเลา่ ราวกบั เธอไมส่ ามารถหนีจากเขาไปไหนพน้
“ท่าน...อยา่ เพิง่ เขา้ ใจขา้ ผดิ นะ ขา้ อยากใหท้ า่ นไดค้ ุยกบั เขา ลองปรับความเขา้ ใจกบั เขา
ดูก่อน”เสียงของเด็กชายที่ดงั มาจากร่างหมาป่ าดงั หงิง...เขามองเห็นความหวาดกลวั
ฉายในแววตาหญิงสาวอีกคร้ังเหมือนแรกที่เขาไดเ้ จอกบั นาง ท่ีเขาเอาแต่คารามใส่จน
ทามา้ ของเธอกระเจิงหนีไป
194
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขา้ ขอร้อง...นะ ทา่ นแม...ขา้ หมายถึง ทา่ นหญิง...” เฟนเรียร์วนไปมาหนา้ ถ้าอยา่ งร้อน
รน ป่ านน้ีท่านพ่อยงั ไม่มา ท่านแม่ก็จะหนีไปอีก เขาเกือบหลุดบอกไปแลว้ เสียดว้ ย วา่
เขาเป็ นใคร
“เจา้ หมานอ้ ย...แผลเจา้ ยงั ไมห่ ายดี...มาพกั กบั ขา้ ตรงน้ีเถิด” ร่างบางเห็นนยั นต์ าสีเขียวที่
คอยมองไปไปปากถ้าอยา่ งกงั วล เธอหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเรียกเจา้ ของขนสีเทา
“อ้ือ...” ลกู หมารับคา ก่อนจะเดินเขา้ มานงั่ ขา้ งหญิงสาว มือเรียวเลก็ ลูบไปที่ขา้ งแกม้ เจา้
หมาป่ าขนงามก่อนที่บทเพลงกล่อมแห่งแอสการ์ดจะดงั จากริมฝี ปากเอิบอิ่ม เจา้ ลูก
หมานอ้ ยที่โดนขบั กล่อม เขาเหน็ดเหนื่อยจากการเฝ้ารอคอยพระบิดาไม่ไดห้ ลบั นอน
ซ้ายงั เพ่ิงเคยไดย้ ินเสียงไพเราะเสนาะหูเป็ นคร้ังแรก ไม่ชา้ นานนยั ต์ าสีเขียวก็ปรือลง
ก่อนท่ีเฟนเรียร์จะเขา้ สู่หว้ งนิทราภายใตแ้ สงสุริยาท่ีลบั เหล่ียมเขาไป
“เจา้ ว่าอยา่ งไรนะ!” เจา้ ของนยั น์ตาสีฟ้าครามมองผูท้ ่ีมาบอกข่าวอยา่ งหวนั่ ใจ
หันไปหาพระอนุชาของพระองคท์ ่ีฟังข่าวอยา่ งใจเยน็ พร้อมหนงั สือหนา้ ตาประหลาด
ปกดาท้งั เล่ม
“จริงแทแ้ น่นอนพะยะค่ะ ฝ่ าบาท มีคนพบเห็นรอยเทา้ สุนบั ป่ าขนาดใหญ่เทา่ ตวั คน อยู่
ทางถ้าตะวนั ตกของหมบู่ า้ นพะยะค่ะ” เจา้ ของข่าวรีบทลู อีกคร้ังอยา่ งเหนื่อยหอบ
“เอาล่ะ...เราจะจดั การเอง เจา้ ออกไปไดแ้ ลว้ ” นยั นต์ าวบิ วบั ของโลกิฉายแววเจา้ เล่ห์ข้ึน
อีกคร้ัง หากเป็ นเช่นน้นั จริง เจา้ ลูกชายคนเล็กของเขา อาจจะรู้เร่ืองน้ีแลว้ แลว้ เหตุใด
เขาจึงไม่ส่งข่าวบอกพระบิดากนั เล่า นยั น์ตาสีฟ้าของธอร์หันมาสบกบั นยั น์ตาสีเขียว
ของโลกิอยา่ งมีความหมาย สาหรับธอร์ เรื่องน้ีอาจจะเก่ียวหรือไม่เกี่ยวขอ้ งกบั ซีแกนก็
195
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ได้ แต่มนั ก็ทาให้เขากงั วลถึงอนั ตรายกบั ตวั หญิงสาวเองท่ีไม่รู้จกั ฤทธิเดชของเจา้ หมา
ป่ าตวั น้นั
“ขา้ ตอ้ งออกไปเจอเฟนเรียร์...ธอร์” มุมปากของโลกิยกยมิ้ ข้ึน น่ีเป็นโอกาสอนั ดี ที่เขา
ไม่ตอ้ งตวั ติดกบั พีช่ ายตลอดเวลา
“อยา่ ไดค้ ิดจะออกไปคนเดียวเชียว ขา้ จะไปกบั เจา้ ดว้ ย” ธอร์ที่ไดใ้ หส้ ญั ญากบั บิดาของ
เขาไวส้ ่ายหนา้ อยา่ งไมเ่ ห็นดว้ ยกบั ความคิดของนอ้ งชาย
“อยา่ พูดอะไรงี่เง่าเลย ขา้ จะกลบั มารุ่งสางของวนั พรุ่ง ถา้ ท่านออกไปกบั ขา้ มนั ก็จะเป็น
ท่ีสังเกตของชาวบา้ น ท่านอยากจะขดั พระประสงค์ของท่านพ่อท่ีไม่อยากให้ใครใน
แอสการ์ดรู้ว่าขา้ มีลูกกบั นางยกั ษช์ ้นั ต่าหรือ” นยั น์ตาสีเขียวปะทุความโกรธข้ึนมาอีก
คร้ัง เม่ือเขานึกถึงการถูกลงทณั ฑค์ ร้ังที่แลว้ จากผเู้ ป็นพระบิดา
“เฮอ้ ! อย่าคิดทาอะไรโง่ ๆ แลว้ กนั ” ธอร์ทอดถอนหายใจ เขาสัญญากบั พระบิดาและ
พระมารดาวา่ จะมาเพื่อจบั ตาดูการกระทาของผเู้ ป็นนอ้ ง แตง่ านน้ี นอ้ งชายเขาพดู ถูก
“เก็บไวบ้ อกตวั เองเถิดพ่ีชาย...แต่ตอนน้ี ขา้ มีเรื่องตอ้ งทาก่อน”นยั น์ตาวิบวบั ของโลกิ
ฉายแววสนุกเหลือร้ายจากมนตบ์ ทใหมท่ ี่เขาพบในหนงั สือนี่เอง
ร่างบางลองขยบั ตวั เจา้ ของใบหนา้ ขนปกคลุมเบา ๆ เพื่อให้แน่ใจวา่ เจา้ ของร่าง
น้นั จะไมต่ ่ืน...
“เฮอ้ อ” เธอถอนหายใจเบา เด็กนอ้ ยที่น่ารักขนาดน้ี เจา้ ชายโลกิตอ้ งการอะไรจากเขา
กันแน่ อุปถมั ภ์เพราะเอ็นดูหรือเห็นเป็ นของเล่นเฉกเช่นเธอ ร่างบางไม่ปล่อยให้
ความคิดของเธออยไู่ ดน้ านก่อนจะนาเส้ือคลมุ หนงั สตั วท์ ี่ขาดวิน่ มาคลุมรอบคอเจา้ ของ
ร่างสูงท่ีตอนน้ีหลบั พริ้มเป็ นสุขภายใตน้ ิทรา ขณะท่ีเวทยข์ องเธอกาลงั ช่วยเยียวยา
196
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
รักษาลาคอของเขา น่าจะทาให้เขาสบายและสามารถหลบั ไดล้ ึกไปไดอ้ ีกสักยามสอง
ยาม
“ขา้ ขอโทษนะ เจา้ หมาป่ านอ้ ย...แต่ขา้ จะไม่ยอมให้พระองคเ์ ห็นขา้ เป็ นของเล่นของ
พระองคอ์ ีกแลว้ ” เจา้ ของใบหนา้ หวานพึมพาเบา ๆ ก่อนจะมองจุมพติ ลงบนกระหมอ่ ม
ร่างหลบั พริ้มน้นั เจา้ หมานอ้ ยครางหงิงอยา่ งรู้สึกเป็นสุข ริมฝี ปากที่เคยเป็นสีชาดบดั น้ี
ขาวซีด ร่ายมนตพ์ มึ พาเบา ๆ ในถ้าเพื่อใหแ้ น่ใจวา่ เจา้ สัตวย์ กั ษน์ ่าเอน็ ดูจะไดห้ ลบั อยา่ ง
เป็ นสุขอีกหลายยามก่อนท่ีเธอจะค่อย ๆ ยอ่ งออกจากปากถ้ามา อากาศหนาวของพายุ
หิมะพดั กรีดร่างบอบบางท่ีตอนน้ีมีเพียงชุดแต่งงานที่ยบั เยินคลุมร่างไวเ้ ท่าน้นั นยั น์ตา
สีฟ้ามองฝ่ าไปในพายุ เธอเห็นแสงสว่างของตะเกียงหมู่บา้ นอยูไ่ ม่ไกลเท่าใดนัก เธอ
ตอ้ งอดทนอีกหน่อย...หากเธอส่งขา่ วใหก้ บั แม่ของธีโอริคเรียบร้อยแลว้ เธอจะไดห้ ามา้
สักตวั สาหรับการใช้เดินทางไปยงั ชายแดนของแอสการ์ดแลว้ หลงั จากน้ัน...เธอจะ
เหยยี บยา่ งไปยงั ดินแดนของบิดาของเธอ ดินแดนท่ีเธอเคยไดเ้ พียงแตฝ่ ันถึงหากเธอได้
อยู่ร่วมกบั บิดาของเธอ ดินแดนที่ไม่ไดเ้ ป็ นท่ีตอ้ นรับสาหรับทุกคน โอ้ เทพีฟริกกา้
โปรดคุม้ ครองขา้ ดว้ ยเถิด! หญิงสาวคอ่ ย ๆ ฝ่ าความหนาวเหน็บของกลางคืนออกไปอีก
คร้ัง
197
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
The trap
ซีแกนลูบท่อนแขนของตวั เองท่ีมีเพียงชุดแต่งงานบาง ๆ คลุมไวไ้ ล่ความเหน็บ
หนาว ริมฝี ปากซีดสันเทิ้มจากพายหุ ิมะ ผมสีเงินยวงถูกกลืนไปสีขาวของเกล็ดน้าแขง็
หนา ทา้ ยทอยของเธอท่ีเคยเจ็บจี๊ดเพราะบาดแผลตอนน้ีดูเหมือนมนั จะชาไปท้งั ตวั แต่
ในที่สุดแลว้ แสงสวา่ งราไรของตะเกียงในหมบู่ า้ น่ีโผล่ผา่ นช่องหนา้ ต่างออกมาก็ทาให้
ใบหนา้ หวานยมิ้ ออกไดก้ ่อนท่ีนยั น์ตาสีฟ้าจะเบิกกวา้ งข้ึนอยา่ งตกใจรีบกลืนตวั ไปกบั
ตน้ ไมห้ นาที่มนั ขาวโพลนไปดว้ ยหิมะ เลือดในกายเยน็ เหยียบข้ึนมาอีกคร้ัง แมเ้ ห็น
เพียงแค่เงาสูงนน่ั เธอก็จาไดท้ นั ที ซีแกนค่อย ๆ ลอบมองผา้ คลุมสีเขียวที่สะบดั ปลิวไป
ตามแรงพายขุ ณะท่ีเจา้ ของร่างน้นั ไม่สนใจวา่ หิมะกาลงั โถมกระหน่ายนื อยหู่ นา้ ทางเขา้
หมูบ่ า้ นที่ตอนน้ีไร้ซ่ึงคนสติดีท่ีไหนจะออกมายนื ทา้ กลางพายเุ ช่นน้ี เรือนผมสีดาสนิท
ตอนน้ีกลบั ขาวโพลนดว้ ยหิมะหนา คร้ังหน่ึงเม่ือเห็นมนั ทาให้เธอหัวเราะออก แต่ใน
บดั น้ีเพียงแคป่ ลายเสน้ ผมกช็ ่างทาใหเ้ ธอหวาดกลวั เหลือเกิน
‘พระองคท์ รงรู้ไดอ้ ยา่ งไรว่าขา้ จะมาท่ีน่ี’ ซีแกนแทบลืมหายใจขณะลอบมองผทู้ ี่ไดช้ ่ือ
ว่าสามีของเธอท่ียืนน่ิงเงียบท่ามกลางหิมะ นัยน์ตาสีเขียวดูเหมือนเหม่อลอยออกไป
แสนไกลขณะที่เจา้ ของร่างสูงกาลงั คานวณพลงั เวทยข์ องตนเงียบ ๆ ท่ามกลางพายทุ ่ีดู
เหมือนไม่สามารถดึงความสนใจของเขาไปไดเ้ พราะในตอนน้ีในใจเขากลบั ย่งิ ว่นุ วาย
ยงิ่ กวา่ พายขุ า้ งนอกเสียอีก โลกิเริ่มไม่เขา้ ใจกบั ความรู้สึกของตวั เองเอาเสียแลว้ ตวั เขา
มกั จะมีเร่ืองสนุกอยเู่ สมอมา แตส่ าหรับเร่ืองน้ี ไมส่ นุกเลยสักนิด มนั ช่างน่า...หงุดหงิด
จนถึงข้นั น่าโมโหกบั การกระทาของหญิงสาว นางกล้าดียงั ไง หนีออกมาจากงาน
แต่งงานแบบน้ี ท้งั ๆ ที่เขาคือเจา้ ชายแห่งแอสการ์ด ผูม้ ีสิทธ์ิปกครองอาณาจกั รท้งั เกา้
ไม่ต่างจากพระเชษฐาของเขา กลา้ ปฏิเสธความเป็นพระชายา อานาจและยศฐาท่ีนางจะ
198
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ไดร้ ับเม่ือเขายกฐานะให้แก่นางท่ีเคียงกายเขา นึกแลว้ มนั น่าจบั โบยแลว้ ส่งเขา้ คุกมืด
เสียแต่...เขากลบั ไม่รู้สึกอยากจะลงทณั ฑน์ างเช่นน้นั เส้ือคลุมขนสัตวท์ ่ีนางเคยนามา
คืนเขา ในตอนน้ีมนั อยกู่ บั เขาตลอดเวลา กช็ ุดแตง่ งานเน้ือบางของเศษผา้ ไหมพรรคน์ ้นั
มนั จะไปป้องกนั อะไรไดก้ บั คืนที่พายหุ ิมะถาโถมอยา่ งบา้ คลงั่ เช่นน้ี!
“ช่างโง่เง่าอะไรเช่นน้ี!” โลกิตะโกนกร้าวสะบดั หัวไล่ความคิดของตวั เองอยา่ งโมโห
ก่อนจะพึมพาเวทยบ์ ทหน่ึงซ่ึงเหมือนจะนานกว่าทุกคร้ังที่ซีแกนเคยเห็น มือเรียวขาว
ลวงบางอยา่ งออกมาจากในเส้ือคลุม ผา้ เช็ดหนา้ ท่ีหญิงสาวเคยขอเขาไวพ้ ร้อมท้งั ปอย
ผมที่เขาไดม้ าจากโตะ๊ เครื่องแป้งในหอ้ งของหญิงสาว มนตส์ ีเขียวค่อย ๆ รวมกลุ่มกอ้ น
กนั รอบตวั เขา แสงสีเขียวอมเทาท่ีสวา่ งวาบไปในอากาศน้นั ทาใหค้ นที่ยงั คอยลอบมอง
อยรู่ ู้สึกกงั วลข้ึนมา พลงั เวทยม์ หาศาลที่เขาร่ายทาหิมะในบริเวณใกลเ้ ขากลบั ชะงกั ลง
พลนั นยั น์ตาสีเขียวสว่างวาบก่อนท่ีเขาจะสะบดั ขอ้ มือเลก็ นอ้ ย เวทยส์ ีเขียวที่ลอยเควง้
กลบั หายวบั ไปในพริบตา เจา้ ชายหนุ่มเซเลก็ นอ้ ยขณะท่ีกา้ วผ่านพ้ืนล่ืนของหิมะทาให้
ซีแกนร้ังตวั เองไวไ้ ม่ให้ออกไปรับใชอ้ ย่างท่ีเคยทา ร่างบางต้งั สติอีกคร้ังรีบผลุบหาย
เขา้ ไปหลงั ตน้ ไมก้ ่อนท่ีเจา้ ชายหนุ่มจะรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของเธอ เมื่อก้ีน้ีมนั เวท
มนตแ์ บบไหนกนั ช่างยงิ่ ใหญแ่ ละน่าประหวนั่ พรันพรึงนกั การใชเ้ วทยข์ นาดน้นั ต่อให้
เป็ นนกั เวทยท์ ี่เก่งกาจแค่ไหนก็ตอ้ งหมดพลงั อยา่ งแน่นอน พระองคจ์ ะทรงปลอดภยั
หรือไม่นะ ขอเทพีฟริกกา้ โปรดคุม้ ครองให้พระองค์ปลอดภยั ดว้ ยเถิด ซีแกนกุมมือ
หายใจถ่ี ๆ ภาวนาขณะที่โลกิสะบดั ผา้ คลมุ เดินออกไปจากบริเวณหนา้ หมบู่ า้ นอยา่ งไม่
รับรู้ความเคล่ือนไหวไว ๆ เขาใช้พลงั เวทยเ์ กือบหมด ต้งั แต่เกิดมาเขาไม่เคยตอ้ งทา
ขนาดน้ีเพ่ือใครเลยสักคร้ัง เจา้ ชกั จะทาให้ขา้ มีน้าโหจริง ๆ แลว้ นะ ซีแกน แต่ผลของ
เวทยน์ ้ีมนั ก็เกินคุม้ มนตท์ ่ีไดจ้ ากปอยผมของนางและส่ิงของของเขาที่พนั ธนาการกนั
ไวด้ ว้ ยกนั แมว้ ่ามนั จะใชเ้ วลานานกว่ามนตอ์ ่ืนแต่มนตน์ ้ีจะเป็ นนิรันดร์ เขาจะหานาง
199
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
พบในทกุ ท่ีที่นางยา่ งเหยยี บไป เจา้ จะไม่มีวนั หนีขา้ ไปไดอ้ ีก ซีแกน และตอนน้ีเขาตอ้ ง
รีบไปดูลูกชายเสียแลว้ เขาจะมน่ั ใจวา่ เฟนเรียร์ตอ้ งพยายามล่อลวงนางไวจ้ นกว่าเขาจะ
ไปพบแต่ซีแกนไม่ใช่คนโง่ หากนางรู้วา่ เฟนเรียร์คือใคร นางคงจะหนีเตลิดไปอีกเป็น
แน่ เจา้ ชายหนุ่มสะบดั ผมสีเดือนดบั ของเขาให้เขา้ ทีก่อนจะหายวบั ทิ้งไวเ้ พียงรอย
รองเทา้ บูทหนงั เท่าน้นั
ซีแกนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอไม่กลา้ ขยบั ตวั จากบริเวณตน้ ไมน้ ้นั เกือบคร่ึง
ยามแลว้ เธอรอจนแน่ใจวา่ เจา้ ชายโลกิจะไม่กลบั มาทางน้ีอีก ใบหนา้ ขาวราวกบั หิมะที่
ปกคลุมร่างเธอ ตอนน้ีค่อยๆลุกข้ึนชา้ ๆ เธอสังเกตเห็นมา้ ทรงเคร่ืองประดบั อยสู่ องตวั
องคช์ ายธอร์ก็เสด็จมากนั กบั องคช์ ายโลกิเช่นน้นั หรือ แสดงว่าเหล่าพวกอศั วินอาจจะ
กาลงั ตามหาเธออยทู่ ี่ไหนกไ็ ด้ ซิฟ...ป่ านน้ีเจา้ คงเป็นห่วงขา้ แยแ่ ลว้ ...นยั นต์ าสีฟ้ากวาด
ตาไปรอบบริเวณ การเดินเขา้ หม่บู า้ นคงจะเป็นเร่ืองเส่ียงเกินไปแลว้ แต่หากเธอใชเ้ วท
มนตส์ าหรับองคช์ ายผชู้ านาญเวทยค์ งจะจบั ทางเธอไดโ้ ดยง่าย หญิงสาวตดั สินใจอยา่ ง
แนวแน่ก่อนโหนตวั ปี นข้ึนร้ังก่อนจะกระโดดข้ึนไปบนหลงั คาของบา้ นเรือนภายใน
หมูบ่ า้ น ทา่ มกลางพายทุ ่ีกาลงั กระหน่าอยา่ งไมร่ ู้จกั จบ
“เจา้ ทาได้ ซีแกน” ร่างบางพูดกบั ตวั เองอยา่ งใหก้ าลงั ใจกบั ส่ิงท่ีเธอไม่เคยทามาก่อนใน
ชีวิต
พรืดดด! เทา้ เลก็ ๆ กา้ วไปกบั กระเบ้ืองเยน็ เฉียบทนั ใดน้นั ก็พลาดเหยยี บหิมะเอาจนได้
ก่อนท่ีเธอจะควา้ เหลี่ยมกระเบ้ืองอีกอนั ไดท้ นั โอ!้ ประตูแห่งเฮล! หญิงสาวยนั ตวั ข้ึน
ไปบนกระเบ้ืองอีกคร้ัง น่ีไม่ใช่เวลาจะประมาทเลินเล่อ หากในยามปกติป่ านน้ีซิฟคง
จะหัวเราะงอทอ้ งหงายกบั การกระทาสุดห่ามของเธอ เจา้ จะภูมิใจหรือกงั วลนะกบั การ
ตดั สินใจหุนหนั พลนั แล่นของขา้ เช่นน้ี ทวั่ ท้งั แอสการ์ดป่ านน้ีคงรู้เร่ืองท่ีเธอหนีออกมา
200