ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
นอกจากราชวงศ์แอสการ์ดและเพ่ือนรักของบิดา ก็ยงั ไม่มีใครรู้ว่า เทพเจา้ โลกิน้นั มี
บุตรกบั นางยกั ษช์ ้นั ต่า และที่เขามีก็เพ่ือสร้างความยิ่งใหญ่ให้ตวั เอง สร้างกองทพั ให้
ตวั เอง ไม่ไดเ้ ป็นไปดว้ ยความรัก และส่ิงมีชีวิตท่ีนางยกั ษอ์ งั โบรดา ไดใ้ ห้กาเนิด บุตร
ธิดาแก่เจา้ ชาย ผทู้ ่ีเห็นเป็นเพียงเคร่ืองมือสร้างเสริมบารมีใหก้ บั ตวั เอง...ดงั น้นั หวั หนา้
หน่วยองครักษจ์ ึงไม่รู้ว่านายหญิงท่ีเขาเคารพ คือหน่ึงในปี ศาจของบุคคลท่ีเขาเกลียด
รวมถึงหญิงสาวตรงหน้าเขาดว้ ย เด็กสาวกม้ หน้ากบั ตวั เอง เธอ คือส่ิงที่คนจะเรียกว่า
ปี ศาจ หากรู้วา่ เป็นบุตรสาวของใครใช่หรือไม่
“เจา้ ช่วยทาให้มนั ชดั เจนนกั ธีโอริค” ร่างบางสะอ้ืนอยา่ งไม่นึกว่าจะไดย้ ินคาพูดร้าย
กาจเหลา่ น้ีออกจากปากของบุคคลท่ีเธอเคยคิดจะฝากชีวิตเอาไวก้ บั เขา
“ขา้ วา่ มนั จะชดั เจนมากเลย ซีแกน ที่น่ีมากบั ขา้ ไดแ้ ลว้ ขา้ จะไดท้ าลายบ่อรังแห่งความ
อปั ยศนี่เสีย” ธีโอริคยืดตวั ข้ึนอย่างภาคภูมิ โดยไม่รู้ว่าทุกคาท่ีเขากาลงั กล่าวน้นั ก็ได้
เสียดแทงความรู้สึกเด็กสาวของหลงั เช่นกนั แมเ้ ธอจะเป็นเจา้ แห่งนรก แต่เธอก็ยงั เป็น
เด็ก เธอทาเร่ืองน้ีเพียงเพราะตอ้ งการใหพ้ อ่ ของเธอเขา้ ใจบา้ ง วา่ ความโดดเด่ียวเป็นเช่น
ไร ความเจบ็ ปวดจากการถูกทอดทิ้งเป็นเช่นไร แต่ทาสท่ีเธอพอใจนกั หนากาลงั ต่อว่า
ถึงความน่ารังเกียจในการเป็นบุตรของเทพเจา้ แห่งกลลวงและนนั่ ทาใหเ้ ธอเจบ็ ปวด
“ความอปั ยศง้นั หรือ...อสูรร้ายหรือ เจา้ ไม่รู้จกั เด็กนอ้ ยนี่ดว้ ยซ้า เหตุใดเจา้ ถึงโหดร้าย
กบั เขาไดล้ งคอ เจา้ จะตดั สินเขาจากการกระทาของบิดาเขาง้นั หรือ”ซีแกนตดั พอ้ เธอ
กา้ วถอยหลงั ออกจากร่างของชายหนุ่ม เด็กสาวเงยหน้าข้ึนมามองหญิงสาวตรงหนา้
อยา่ งไม่เขา้ ใจ เธอ...ไมต่ ดั สิน ง้นั หรือ
“เจา้ ชายรู้เร่ืองน้ีหรือไม่ ซีแกน”เสียงเคร่งขรึมของธีโอริคดงั ข้ึนเหมือนในยามท่ีเขาใช้
กบั เหล่าลกู นอ้ งของเขา อยา่ งท่ีเขาไม่เคยใชก้ บั หญิงสาวตรงหนา้ มาก่อน
401
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ไม.่ ..พระองคท์ รงไมร่ ู้”ร่างบางส่ายหนา้ มองชายหนุ่มอยา่ งไม่เขา้ ใจ
“ง้ันดีเลย...เพียงแค่เจ้า ก้าวเขา้ มาหา วิญญาณของเจ้าจะเป็ นของอาณาจกั รน้ีและ
วญิ ญาณของเดก็ คนน้นั กจ็ ะสูญสลายหายไป เร่ืองเหลา่ น้ีจะราวกบั ไม่เคยเกิดข้ึนกบั เจา้
เขาจะไม่ยอมให้ปี ศาจจะเช้ือไขของเจา้ ชายไดม้ ีโอกาสลืมตาดูโลกหรอก”ทหารหนุ่ม
ขบกรามแน่นเหยียดยิ้มออกมา หากเขาไดเ้ ป็ นผูส้ ังหารเด็กในทอ้ งน่ี อย่างน้อยเขาก็
ปลดทกุ ขแ์ คน้ ออกจากใจเขาไปไดบ้ า้ ง
“นี่คือคาตอบของเจา้ หรือ ธีโอริค”นยั นต์ าสีฟ้าเบิกกวา้ ง น้าตาใส ๆ ไหลสะอ้ืนเป็นทาง
นี่มนั เกิดอะไรข้ึน ธีโอริคเฉกเช่นเมื่อคร้ังอยแู่ อสการ์ดไดห้ ายไปไหน ตรงหนา้ เธอกลบั
เป็นชายหนุ่มท่ีคลงั่ แคน้
“แน่นอน มนั จะกลายเป็ นความสุขของท้งั เจา้ และขา้ เลยล่ะ” ทหารหนุ่มยิม้ กวา้ งอยา่ ง
ยินดี หมายจะเอ้ือมมือไปจบั มือหญิงสาวท่ีอยู่หน้าที่ไม่ยอมกา้ วเขา้ มาในกระเบ้ืองสี
ทองน่ีเสียที แต่นยั น์ตาสีเขม้ กลบั หรี่ลงอยา่ งหงุดหงิดใจเม่ือหญิงสาวกลบั เบี่ยงตวั ไม่
ยอมใหเ้ ขาจบั ตวั ทาใหเ้ ขาสัมผสั ไดเ้ พยี งปลายชุดนอนสีขาวของเธอเบา ๆ
“เจา้ ไม่รู้จกั ขา้ หรือ ธีโอริค เหตุใดเจา้ พูดเช่นน้ีออกมา ขา้ ที่เป็ นคร่ึงเอลฟ์ ...ท่ีท่านพ่อ
ของขา้ ไม่อาจพาขา้ กลบั อลั ฟ์ ไฮมแ์ ละท่านแม่ของขา้ ท่ีขา้ ไม่เคยรู้จกั นางดว้ ยซ้า เจา้ จะ
ทากบั เด็กไร้เดียงสานนั่ ไดอ้ ยา่ งไร นนั่ คือสิ่งท่ีเจา้ เลือกหรือ ธีโอริค ในเม่ือเด็กคนน้ีไม่
เป็นท่ีตอ้ งการ เจา้ ก็เลือกที่จะทาลายทิง้ เช่นน้นั หรือ เหตุใดถึงไดโ้ หดร้ายเช่นน้ี” ซีแกน
ตะโกนกร้าวสะอ้ืนจนตวั โยน นี่คือ สาเหตุท่ีเธอถาม...แก่บุรุษท้งั สอง บาดแผลในวยั
เด็กของเธอที่ไม่ต่างจากเด็กกาพร้า เธอไม่ตอ้ งการให้เกิดข้ึนกบั บุตรของเธอ หากเธอ
ยอมรับในการเป็ นมารดา เธอตอ้ งทาให้แน่ใจว่าให้บุตรของเธอจะเป็ นท่ีตอ้ งการจาก
บิดาของเขา...เธอรู้ดีถึงความเจบ็ ปวดน้นั
402
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“นี่เจา้ พูดเรื่องบา้ อะไรกนั ซีแกน” ธีโอริคยมิ้ เคน้ ๆ กะพริบตาถ่ีๆอยา่ งไม่เขา้ ใจ แต่คา
เหล่าน้นั กลบั เป็ นที่เขา้ ใจดีของหญิงสาวท่ีอยู่ดา้ นหลงั เด็กที่ไม่มีใครตอ้ งการ เพราะ
ความอปั ลกั ษณ์ราวกบั ปี ศาจ ความโดดเดี่ยวของการถกู ทอดทิง้
“เจา้ คิดจะทิง้ บตุ รของขา้ เฉกเช่น ท่ีครอบครัวขา้ ทิง้ ขา้ เช่นน้นั หรือ”ซีแกนตอบอดีตคน
รักดว้ ยน้าเสียงสนั่ เครือเพอ่ื ใหเ้ ขากระจ่างชดั
“ซีแกน มนั ไม่เหมือนกัน!” นัยน์ตาสีน้าตาลวาววบั ด้วยความพิโรจน์ ด้วยความไม่
เขา้ ใจหญิงสาว นี่มนั เร่ืองบา้ บออะไรกนั เธอตอ้ งการอะไรจากเขา...ตอ้ งการใหเ้ ขารับ
มารหวั ขนนี่ไวเ้ หรอ
“ไม่เหมือนอะไร! ขา้ ช่างโง่งมอะไรอยา่ งน้ี ขา้ เช่ือว่าเจา้ รักขา้ ไม่ว่าจะเป็นอยา่ งไร...แต่
เวลาที่เรามีร่วมกนั เจา้ รักขา้ เพียงแค่ตวั ตนผิวเผินของขา้ ง้นั หรือ ธีโอริค” น้าเสียงสั่น
เครือฉายแววผดิ หวงั อยา่ งชดั เจน
“ทุกคร้ังที่ขา้ ว่างจากกอง...ขา้ ใช้ทุกชวั่ โมงอยู่กบั เจา้ นะ ซีแกน ขา้ รู้ว่าเจา้ ชอบอะไร
มากกว่า ใครหนา้ ไหนในแอสการ์ด ขา้ รู้ว่าเจา้ ชอบอ่านหนงั สือ ชอบใชเ้ วทมนตร์ ักษา
คนอ่ืนไปทว่ั ชอบข่ีมา้ ...” ธีโอริควางมือไวข้ า้ งตวั เขา เผยรอยยมิ้ อบอ่นุ อีกคร้ัง ท้งั ๆ ที่
เขาตระหนกั ดีวา่ สถานการณ์ตรงหนา้ น้นั เร่ิมเปล่ียนไปแลว้
“แตเ่ จา้ จะทิ้งลกู ของขา้ !”
“ปี ศาจต่างหาก! เด็กนน่ั มนั จะเกิดมาพร้อมกบั เช้ือร้ายเฉกเช่นพ่อของเขา ไม่...ซีแกน
ขา้ จะไม่ยอมให้เป็ นแบบน้นั เด็ดขาด! เจา้ ตอ้ งมากบั ขา้ ” นัยน์ตาทหารหนุ่มฉายแวว
โหดร้ายเฉกเช่นเมื่อยามท่ีเขาเจอศตั รู
403
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ไม่! ธีโอริค...ขา้ รักเจา้ และความรักท่ีขา้ มีใหเ้ จา้ ...จะคงอยตู่ ลอดไป แต่ความรู้สึกน้นั
ขา้ จะเก็บมนั เอาไว.้ ..ตอนน้ี ขา้ คงไปกบั เจา้ ไม่ไดแ้ ลว้ ขา้ รู้สึกผิดต่อเจา้ เหลือเกิน แต่
บดั น้ี...ขา้ ตดั สินใจไดแ้ ลว้ ว่าขา้ ...ควรจะอยู่ที่ใด” ใบหนา้ เชิดข้ึน ผมสีเงินยวงยาวพดั
ตามแรงลมของน้าตกปรากฏต่อบุคคลตรงหนา้ ท้งั สองเชิดข้ึนเฉกเช่นราชวงศ์...เฉก
เช่นแม่ของแผน่ ดิน
“แต่นน่ั ...ขา้ ยอมรับไม่ไดห้ รอก” ธีโอริคขบฟัน มือแกร่งของชายหนุ่มแหวกผา่ นอากา
สระหว่างคนเป็ นกบั คนตายและทนั ทีทีแขนของเขาพน้ จากกระเบ้ืองสีทองร่างน้นั ก็
เป็นกระดูกขาว ต่างจากส่วนอื่นที่ยงั เอิบอ่ิมดว้ ยเน้ือหนงั ท่ียงั อยใู่ นดินแดนของคนตาย
“นน่ั เจา้ จะทาอะไรน่ะ หยดุ นะ” นยั น์ตาสีเขียวของเด็กสาวเบิกกวา้ ง ร้องห้ามข้ึนอยา่ ง
ตกใจ แผนการท่ีเธอวางไวผ้ ิดพลาดไปหมด เธอควรที่จะไดห้ ญิงสาวตรงหน้ามาเป็น
หน่ึงในคนของดินแดนแห่งความตายแบบเต็มใจสิ เพ่ือให้พ่อของเธอไดช้ ้าใจกบั การ
สูญเสียเสียบา้ ง แต่นี่ นางกาลงั แบกทอ้ งที่มีนอ้ งของเธออยใู่ นน้นั ...และมมุ มอง...ท่ีเธอ
มีตอ่ เด็กนน่ั ไมเ่ หมือนกบั เหลา่ ราชวงศเ์ มื่อมองมาท่ีเธอ ทาใหเ้ ธอเขา้ ใจ...
“ธีโอริค ทาอะไรน่ะ!” ร่างบางหวีดร้องเพราะเธอไม่ไดร้ ะวงั ตวั กระดูกของมือแกร่ง
น้ันควา้ เข้าคอเส้ือชุดนอนของเธอเข้าเต็ม ๆ มือน้ันขยุม้ หมายจะเอาร่างเธอเข้าสู่
ดินแดนแห่งความตายใหไ้ ดโ้ ดยพลนั
“เฮ!้ ปล่อยนางนะ เจา้ ทาส ขา้ ไม่ไดต้ อ้ งการแบบน้ี!” เด็กสาวรีบหมายควา้ มืออีกขา้ ง
ของชายหนุ่มท่ียงั อยู่ในดินแดนของความตาย แต่ร่างน้ันกลับหันมาสะบัดแขนที่
เหน่ียวร้ังออก ร่างเล็ก ๆ ของเด็กหญิงหรือจะสู้กบั แรงของชายฉกรรจ์ เขาพลกั เฮลก
ระเดน็ ออกไปไกล ร่างเลก็ ๆ ครูดไปตามกระเบ้ืองสีทอง
404
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ท่านตอ้ งการ นายหญิง! หากไม่ตอ้ งการ ท่านจะปลุกขา้ ข้ึนมาทาไม ท่านตอ้ งใชข้ า้ ...
เพราะท่านไม่สามารถนาวิญญาณของซีแกนเขา้ สู่แดนความตายไดด้ ว้ ยตนเอง ท่านมี
เวทมนต์ แต่ท่านอ่อนแอ เพียงแต่เราตอ้ งจากดั สิ่งมีชีวิตสกปรกออกจากนางเสียก่อน”
รอยยมิ้ เห้ียมเกรียมปรากฏบนใบหนา้ ทหารหนุ่ม ก่อนที่เขาจะกา้ วออกมาจากกระเบ้ือง
สีทอง และร่างของเขากเ็ ร่ิมกลายเป็นกระดูกในชุดเกราะทหารองคร์ ักษเ์ หยยี่ วแดง
นัยน์ตาสีเขียวของเจ้าชายหนุ่มวูบไหวอย่างท่ีไม่เคยเป็ นมาก่อน ในยามน้ี
ความรู้สึกของเขาสับสนปนเปกนั ไปหมด ท้งั ละอายใจ ท้งั หนกั หน่วงและเป็นห่วงกบั
เรื่องราวท่ีลูกชายเล่าใหเ้ ขาฟัง
“ท่านพ่อเคร่งขรึมไม่เหมือนท่านเลย” เทา้ ใหญ่ของเจา้ หมาป่ ายกั ษก์ า้ วบนทางเกล็ด
มนตท์ ี่สะทอ้ นกบั แสงจนั ทร์เป็ นทางในความมืดและเยน็ ยะเยอื กแตกต่างกบั ฤดูใบไม้
ผลิเช่นน้ี
“เราใกลถ้ ึงหรือยงั เฟนเรียร์” โลกิกระแอมเปลี่ยนเรื่อง เขารู้ดีวา่ เรื่องราวท้งั หมดน้ีเกิด
ขน้ เพราะเขาแท้ ๆ และเป็นหญิงสาวท่ีกาลงั เผชิญหนา้ กบั อนั ตราย ใจเขาเตน้ ระส่า หาก
เฮลสามารถคืนชีพใหแ้ ก่เจา้ ทหารนน่ั อยา่ งท่ีลูกชายเขาเลา่ ใหเ้ ป็นความจริง ตอนน้ีเขาก็
กลวั ใจภรรยาสาวเขานกั นางอาจจะหนีจากเขาไปตลอดกาล
“ท่านกลวั นางจะกลบั ไปหาคู่หม้นั เก่าง้นั เหรอ โอย้ ! อย่าดึงขนขา้ นะ ขา้ จะฟ้องท่าน
แม่!” เจา้ หมาป่ านอ้ ยหนั ขวบั กระทืบเทา้ อยา่ งไม่พอใจท่ีถูกพ่อของตวั เองดึงขนเขา้ ให้
อยา่ งนึกลงโทษกบั ปากของบุตรชายท่ีเหมือนเขาไม่มีผิด
405
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“พอ่ กลวั เจา้ จะไมม่ ีแม่ หากเราไม่เร่งฝีเทา้ กวา่ น้ี” เจา้ ชายหนุ่มตีขรึมเพอื่ ใหเ้ ด็กนอ้ ยไดร้ ู้
ถึงสถานการณ์ท่ีไม่ควรลอ้ เล่นอยตู่ รงหนา้ แต่จะทาอย่างไรไดล้ ่ะ การลอ้ เล่น ล่อลวง
มนั อยใู่ นสายเลือดของเขาอยแู่ ลว้ น่ี
“หากนางตาย คราวน้ีใหข้ า้ เลือกแม่คนใหม่นะ”
“เฟนเรียร์!” โลกินยั นต์ าวาววบั มองลูกชายคนเลก็ ที่มองเขาอยา่ งไร้เดียงสา
“ขา้ ลอ้ ทา่ นเล่นน่ะ ทา่ นพอ่ ขา้ ชอบนางจะตายไป ขา้ ไมย่ อมใหท้ ่านพีย่ ดึ นางไวค้ นเดียว
หรอก” เฟนเรียร์หยุดเทา้ ของเขาลงเมื่อมาถึงขอบน้าตกหน้าผาสูงท่ีมองลงไปเห็น
เพียงแต่ไอน้าคลุง้ จนมองไม่เห็นขา้ งล่าง เสียงน้าดงั สนนั่ หวน่ั ไหวบ่งบอกถึงความ
อนั ตรายที่อยเู่ บ้ืองหนา้
“ฉลาดมาก บตุ รสาวขา้ ” โลกิขบกราม เฮลซ่อนทางเขา้ นรกไวใ้ ตค้ วามอนั ตรายท่ีแน่ใจ
ว่าไม่มีใครกลา้ เขา้ ใกลอ้ ย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็ นคนโง่เงา้ แค่ไหนก็รู้ว่าอึดใจเดียวก็
สามารถดึงวิญญาณเขา้ สู่อาณาจกั รของเฮลไดท้ นั ที
“ขะ ขา้ รอท่านอย่ทู ี่นี่นะ แค่น้ีท่านพ่ีก็คงโกรธขา้ แยแ่ ลว้ ” หูสีดาสนิทของเด็กชายใน
ร่างหมาป่ าลู่ไปขา้ งหลงั นยั น์ตาสีเขียวละหอ้ ยมองผเู้ ป็นพอ่
“เจา้ ทาดีแลว้ ..ลูกรัก”โลกิหันมายิม้ กวา้ งให้บุตรคนเล็กก่อนที่เขาจะปล่อยร่างตวั เอง
ร่วงลงไปในน้าตกแรงนน่ั ในทนั ที
406
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Father and Daughter
ซีแกนส่ันเทากบั ภาพที่เห็นตรงหนา้ ธีโอริค เม่ือยามอยู่ในดินแดนของคนเป็น
เขาก็คือคนท่ีตายไปแลว้ บดั น้ีเขากลายเป็นพยี งกระดูกขาวท่ีอยใู่ นชุดองอาจของหน่วย
องครักษแ์ ละหมายท่ีจะลากเธอเขา้ สู่ดินแดนแห่งคนตาย
“ไม่นะ! ขา้ ไม่เอาแบบน้ี!” เด็กสาวร้องลน่ั เจ็บราวไปท้งั ตวั ท่ีครูดไปกบั พ้ืน เธอชุบ
ชีวิตวิญญาณคลง่ั แคน้ ข้ึนมาแลว้ หรือน่ี และเธอก็ไม่สามารถควบคุมวิญญาณตรงหน้า
ไดอ้ ีกต่อไป เธอชุบมาไดเ้ พียงเน้ือหนงั แตว่ ิญญาณของบุรุษตรงหนา้ หาไดเ้ ป็นของเธอ
ไม่ และเขากไ็ มฟ่ ังคาสงั่ ของเธออีกตอ่ ไปแลว้ !
“เจา้ เป็นของขา้ ไม่ใช่ของเจา้ คนทุเรศแบบน้นั ” หวั กะโหลกลึกขยบั ปาก ดวงตามืดมน
ราวกบั หลุมอากาศจอ้ งมองท่ีร่างท่ีเขาหมายไวไ้ ม่วางตาไม่สนใจเสียงร้องห้ามของผู้
เป็นนายขา้ งหลงั
“ธีโอริค อย่า ไดโ้ ปรด เจา้ ไม่ใช่คนท่ีเคียดแคน้ ชิงชงั เช่นน้ี เจา้ คือทหารกลา้ แห่งองค์
กษตั ริยโ์ อดินนะ” ซีแกนขอร้องท้งั น้าตาอย่างปวดใจกับสภาพของคู่หมายในอดีต
ตรงหนา้ ซีแกนท่ีค่อย ๆ ถอยหลงั พยายามพูดชา้ ๆ ใจดีสู้เส้ือกบั มือกระดูกที่ยนื่ มาควา้
ชายกระโปรงของเธอเอาไวจ้ นเธอสะดุดกบั กอ้ นหินขา้ งหลงั ลม้ ลง แต่ร่างกระดูกน้นั
ไม่ไดค้ วา้ เธอไว้ เขากลบั ดีใจดว้ ยซ้าที่เธอดูเหมือนเหยอ่ื หมดทางสู้
แควก้ ! เสียงขาดของผา้ ซาตินบางยาวจนถึงโคนขาของหญิงสาว ใบหนา้ งามฉายแวว
ขอร้องอดีตคนรักแต่ดูเหมือนวิญญาณตรงหนา้ จะเขา้ สู่ความมืดมนเสียแลว้
“น่ีแหละ ขา้ ...ขา้ ท่ีเป็ นอิสระจากทุกสิ่ง จากอานาจของคนอ่ืน ซีแกน” หัวกะโหลก
ของธีโอริคหวั เราะอยา่ งบา้ คลง่ั แมจ้ ะเหลือเพียงกระดูก มือกระดูกควา้ รอบขอ้ เทา้ ของ
407
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
หญิงสาวท่ีตะเกียกตะกายออกห่างเขาไดท้ นั ทวงที ลากร่าบางครืดเพื่อท่ีจะกลบั มายงั
ดินแดนคนตาย
“เทพเี ฮล ไดโ้ ปรด...เมตตาแก่ธีโอริคเถิด ปลดปลอ่ ยเขาเถิด หากเจา้ ตอ้ งการขา้ จงนาขา้
ไป แต่อยา่ ให้วิญญาณของธีโอริคตอ้ งอยทู่ ่ีน่ีเลย” นยั น์ตาสีฟ้าฉายแววขอร้องไปทาง
เดก็ หญิงท่ีนงั่ จุกอยกู่ บั พ้นื เดก็ สาวมองทาสกบั หญิงสาวสลบั กนั ก่อนจะส่ายหนา้ รัว ๆ
“ขะ ขา้ ขอโทษ เขาไม่ไดอ้ ยใู่ ตอ้ านาจขา้ อีกต่อไปแลว้ ” เฮลเสียงสั่นแมจ้ ะพยายามร่าย
คาถาภาษารูนใด ๆ ออกมา มนั เหมือนจะไม่เขา้ หูของร่างนกั รบหนุ่มเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย
“ธีโอริค อยา่ ไดท้ าเช่นน้ี โปรดฟังขา้ เถิด อยา่ ใหต้ วั เองตอ้ งกลายเป็นวิญญาณเคียดแคน้
เช่นน้ี” ซีแกนยึดร่างตวั เองที่ครูดไปกบั ดินลาธารเปี ยก ขอร้องกระดูกตรงหนา้ น้าตา
ไหลพราก ไม่ใช่เจ็บปวดทางกายแต่เป็ นทางใจ เธอเป็ นสาเหตุท่ีทาให้บุรุษตรงหนา้
กลายเป็ นอสูรร้ายเช่นน้ี
เปร้ียง! เวทยส์ ีทองฟาดเขา้ ที่ขอ้ มือที่จบั ขอ้ เทา้ ของหญิงสาวเปร้ียงนึงดงั สนน่ั นยั นต์ าสี
เขียวของเด็กสาวเบิกโต มองเวทยท์ ่ีเหมือนเวทยข์ องบิดาเธอตรงหนา้ แต่เวทยน์ ้นั ไม่
ไดม้ าจากพ่อของเธอ แต่มาจากหญิงสาวที่ยืนหอบดว้ ยสีหน้าปวดร้าวจากการทาร้าย
คนรักเก่าของเธอ กุมมือตวั เองท่ีเพิ่งร่ายเวทยส์ ายฟ้าฟาดออกไป กระดูกของธีโอริค
สะบดั เร้าเลก็ นอ้ ย แสยะยมิ้ จากกะโหลกน้นั ออกมา
“ไม่เจอกนั แค่เพียงปี กวา่ ดูเหมือนเจา้ จะมีอะไรให้ขา้ ประหลาดใจมากกว่าอมนุษยใ์ น
ทอ้ งเจา้ นะ ซีแกน”กระดูกเคน้ เข้ียวดงั กึก ๆ เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไร เพราะมนต์น้นั
มนั ใชอ้ ะไรไดก้ บั คนตายอยา่ งเขา
408
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“พอเสียที! ธีโอริค น่ีมนั ไม่ใช่เจา้ เลย หากเจา้ ยงั ดึงดนั เช่นน้ี วิญญาณของเจา้ จะไม่ได้
รับการให้อภยั ในวาฮลั ลานะ ขา้ หวงั เพียงเท่าน้นั เอง!” ร่างบางสะอ้ืนตะโกนกระดูก
ทหารหนุ่มท่ีสาวเทา้ กลบั มาหาเธออยา่ งรวดเร็ว
“เงียบ! น่ีแหละขา้ ! และเจา้ ก็ตอ้ งเป็นขา้ และอยา่ ไดค้ ิดว่า คราวน้ีเจา้ คนสับปลบั นน่ั จะ
มาพรากเจา้ ไปจากขา้ ไดอ้ ีก หึ ๆ” ทหารหนุ่มรัดร่างท่ีตะกุยตะกายหนีจากเขาแน่นราว
กบั จะรัดไม่ให้เธอหายใจออก ตาโบ๋ลึกประกายแสงสีแดงราวกบั เลือดออกมาอย่าง
เคียดแคน้ เขาแคน้ ...ท่ีชีวิตถูกพรากอยา่ งอยตุ ิธรรม เขากาลงั มีหนา้ ท่ีการงานที่สมบูรณ์
แบบ เขาถูกพรากท้งั เกียรติและศกั ด์ิศรี รวมถึงคนรัก และตอนน้ียงั หวั ใจของคนรักเขา
และท้งั หมด เขาตอ้ งหาทางระบายมนั ออก และทางที่เขาเลือก คือร่างเล็กๆท่ีก่ึงอุม้ ก่ึง
ลากอยา่ งทุลกั ทุเลจากลาธารสีดาน้นั เขาจะไดพ้ รากเธอออกจากเจา้ คนลวงนน่ั จะไดร้ ู้
เสียบา้ ง วา่ มนั เป็นยงั ไง
“ไม่! พระองคท์ รงรู้เสมอวา่ ขา้ อยไู่ หน” ร่างบางเสียงแขง็ ดิ้นเตม็ แรงออกจากร่างทหาร
หนุ่มที่หมายจะฆ่าเธอใหต้ ายดว้ ยพละกาลงั ของหวั หนา้ หน่วยทหารองครักษ์
“แต่มนั อาจจะสายเกินกาล...” เสียงเล็ก ๆ พูดส่ัน ๆ เรียกความสนใจของหญิงสาวไป
ได้ เด็กหญิงลกุ ข้ึนกระเผลก ๆ มองหญิงสาวอยา่ งรู้สึกผิด
“ขา้ ขอโทษ...พระชายา น่ีมนั ผิดแผนขา้ ไปหมด...และหากท่านกา้ วสู่อาณาจกั รของขา้
แลว้ แมแ้ ต่องคโ์ อดินก็ตอ้ งเคารพกฏน้ี”
“หึ ๆ” เสียงหวั เราะจากกระดูกของธีโอริคดงั ข้ึน เอาอาศยั จงั หวะท่ีหญิงสาวกาลงั นิ่งฟัง
เด็กหญิง มือชายฉกรรจก์ าหมดั กระทุง้ เขา้ ท่ีหนา้ ทอ้ งหญิงสาวเต็มแรงราวกบั ตอ้ งการ
ทาลายชีวิตท่ีเขาคิดว่ามีในร่างกายของหญิงสาว ร่างบางไม่มีเสียงร้องใด ๆ ตวั งอขด
409
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เป็นกุง้ ดว้ ยความเจบ็ ปวด แรงท้งั หมดแทบหายไปในทนั ทีดว้ ยความจุก และนนั่ กท็ าให้
ทหารหนุ่มอุม้ พาดหญิงสาวข้ึนพาดบ่าไดโ้ ดยง่าย นยั น์ตาหญิงสาวไหลพราก เธอ...
กาลงั จะตายแลว้ ใช่ม้ยั เธอกาลงั จะโดนลากเขา้ สู่ดินแดนแห่งความตาย และจะไม่มี
โอกาสไดเ้ จอเขาอีก...
“โลกิ...” เสียงแผ่วเบาของหญิงสาวสะอ้ืนเรียกช่ือของชายหนุ่มราวกบั เป็นส่ิงสุดทา้ ย
ในชีวิต ขาของทหารหนุ่มกา้ วกระเบ้ืองเคลือบสีทองกลบั กลายเป็นขาแกร่งของทหาร
หนุ่มอีกคร้ัง ขณะท่ีหญิงสาวร่างบนบ่าของเขากาลังขาวซีดลงเหมือนไม่มีเลือด
ไหลเวียนในร่างน้นั
แสงวาววบั สีเงินพุ่งผ่านเฉียดผมของหญิงสาวไปอยา่ งรวดเร็วและพุ่งตรงไปยงั
ร่างของเป้าหมายตามคาส่ังของนายมนั อาวุธคมส้ันแทงทะลุอกของร่างทหารหนุ่มอีก
คร้ังสังหารร่างท่ีอยกู่ ่ึงระหวา่ งความเป็นกบั ความตาย แต่คราวน้ีกลบั ไม่มีเลือดแดงฉ่าน
ไหลออกมา มีเพียงประกายมนตส์ ีเขียวแลบแปลบปลาบของจากมีดส้ันน้นั นยั น์ตาสี
เขม้ มองไปทีหน้าอกตวั เองอยา่ งไม่เขา้ ใจ เหตุใดเขาเจ็บปวดไดอ้ ีกคร้ังแบบน้ี มือเขา
ผลอ็ ยลงทาใหร้ ่างท่ีอยบู่ นบา่ น้นั ร่วงลงมาทนั ที
“เจา้ ทหาร!” เฮลร้องเสียงแหลมเบิกตากวา้ งอยา่ งตระหนก เมื่อเห็นอาวุธคุน้ ตาน้นั พุ่ง
สังหารสัตวเ์ ล้ียงของเธอ เจา้ ของกริชน้นั ไม่พดู อะไร แววตาโหดเห้ียมกวา่ ทุกคร้ังที่เคย
เห็น พ่งุ ตรงจากแมน่ ้าไมส่ นใจเส้ือผา้ ที่เปี ยกแนบลาตวั ของเขา โลกิทรุดเข่าลงมือแกร่ง
โอบรัดภรรยาเขาไดท้ นั ทวงทีกีก่อนท่ีเธอจะตกถึงพ้ืน ร่างบางถูกดึงกลบั มาจากความ
ตายอีกคร้ัง ร่างเลก็ หอบหายใจไออยา่ งรุนแรงรู้สึกถึงความอบอนุ่ ของเลือดที่ไหลเวียน
ไปทว่ั ร่าง
410
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“อะ องค์ชาย”ริมฝี ปากเอิบอิ่มเอ่ยอย่างแผ่วเบา รับรู้ถึงแรงกอดน้ันอย่างคุน้ ชิน เขา
ช่วยชีวติ เธออีกคร้ังแลว้
“ซะ ซีแกน...คืนนางมานะ นางเป็นของขา้ ” น้าเสียงละล่าละลกั ของวิญญาณแคน้ เขา
ถูกตรึงใหอ้ ยกู่ บั ท่ีดว้ ยแส้ไฟท่ีพร้อมจะแผดเผาร่าง โลกิวางภรรยาเขาลงกบั พ้ืนก่อนจะ
ลุกข้ึน มองวิญญาณน่าอดสูท่ีกาลงั ดิ้นทุรนทุราย เปลวไฟราวกบั ไฟฟ้าช็อตอยู่ที่กริช
น้นั ดงั เปรี๊ยะ ๆ ผสานกบั เสียงโหยหวนอยา่ งเคียดแคน้ ของชายหนุ่ม ซีแกนสะอ้ืนไห้
กบั ภาพตรงหนา้ อยา่ งเจบ็ ปวด
“ลาก่อน เจา้ องครักษ”์ เสียงเย็นเหยียบแตกต่างจากตอนท่ีสังหารเขาคร้ังแรกดังข้ึน
ก่อนที่ร่างทหารหนุ่มจะส่ันไหวอย่างรุนแรง แสงสีเขียวลอดออกมาตามร่างกายของ
เขา
เปร้ียง! เสียงสะเทือนเลือนลน่ั ระหว่างแผ่นดินท้งั สองดงั ข้ึน ร่างของวิญญาณทหาร
หนุ่มสูญสลายกลายเป็นเศษละอองสีทองวิบวบั ในอากาศชวั่ ครู่ ก่อนที่จางหายไปไหน
ที่สุด
“ธีโอริค...” เสียงหวานแผ่วเบาอยา่ งเศร้าสร้อย บดั น้ีวิญญาณของทหารหนุ่มไดห้ ายไป
ตลอดกาลแลว้ ร่างเลก็ ๆ ของเด็กหญิงทรุดลงกบั พ้ืนกอดเข่าของตนไว้ นี่เธอทาอะไร
ลงไป เจา้ วิญญาณทหารหนุ่มน้นั สูญสลายไปแลว้ และเธอก็ไม่สามารถนาผูห้ ญิงที่
ท่านพ่อหวงหนกั หนามาเป็นของ ๆ เธอได้ และตอนน้ีเขาก็มา...แต่ท่ีมา...ไม่ใช่เพราะ
คิดถึงเธอ! นยั นต์ าสีมรกตเฉกเช่นบิดาของเธอจอ้ งมองผเู้ ป็นพ่ออยา่ งโกรธเคือง
“เฮล” โลกิเป็นฝ่ ายเปิ ดปากก่อน พูดอยา่ งดุดนั กบั บุตรสาวเพยี งคนเดียวของเขา
“พระบิดา” น้าเสียงชงั เรียกอยา่ งห่างเหิน จอ้ งมองใบหนา้ ขาวซีดนน่ั อยา่ งไมพ่ อใจ
411
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
Part of me
“พระบิดา เช่นน้นั หรือ...” นยั น์ตาสีฟ้ามองเทพีแห่งความตายสลบั กบั เทพแห่ง
กลลวงนยั นต์ าสีฟ้าเบิกกวา้ งอยา่ งไม่คาดคิด โอ้ เคราโอดิน ดูเหมือนราชวงศแ์ อสการ์ด
มีเรื่องปิ ดบงั ต่อเธออยไู่ ม่นอ้ ย
“วา่ ไงล่ะ ท่านพ่อ...ท่านจะเป็นคนบอกนาง...หรือใหข้ า้ เป็นคนพูด” เด็กหญิงแสยะยมิ้
ออกมาอย่างขมข่ืนมองผูม้ าใหม่ไม่วางตา เจ้าชายหนุ่มถอนหายใจเบา ๆ หันไป
ประคองภรรยาสาวพิงก่อนหินเยน็ ๆขณะที่เธอยงั กุมทอ้ งที่เจ็บปวดของตวั เองอยู่ ก่อน
เขาจะถอนหายใจเบา ๆ
“ที่รักขา้ ...ขา้ ต้งั ใจจะเปิ ดเผยกบั เจา้ แต่ไม่ใช่ในสถานการณ์แบบน้ีนะ” มือเยน็ ๆ ของ
ชายหนุ่มลูบดินโคลนที่เป้ื อนแกม้ หญิงสาวออก
“โลกิ...” น้าเสียงจริงจงั ของซีแกนดงั ข้ึน เหมือนคร้ังตอนท่ีอยทู่ ี่หนา้ ผา และนน่ั ...ทาให้
เจา้ ชายหนุ่มยอมแพ้
“ขา้ รู้ดี ว่าภายใตค้ วามสงบของยุคทองของบิดาขา้ ยงั มีหลายดาวหลายดวงที่คิดกบฏ
และนน่ั มนั เป็ นอนั ตรายต่ออาณาจกั รแอสการ์ด สาหรับพ่ีชายขา้ คิดเพียงแค่ว่า แค่มี
อาวุธกบั พละกาลงั ก็สามารถปรากบฏเหล่าน้นั ได้ เราออกไปปราบกบฏหลายคร้ัง...ท้งั
บาดเจบ็ ก็หลายคร้ัง เจา้ ก็เคยรักษาให้สหายใจ เจา้ ไม่คิดวา่ มนั น่าหวน่ั ใจบา้ งหรือ และ
ตอนน้ันขา้ ก็ตระหนักไดถ้ ึงความสาคญั ของสถานะของพ่ีชายและขา้ เอง เราคือบุตร
ของโอดิน ทายาทกษตั ริยใ์ นอนาคตและเราไม่จาเป็นตอ้ งใชช้ ีวิตเป็นคนป่ าแบบน้ี คร้ัง
หน่ึงสมยั ที่ ขา้ ออกไปลาดตระเวนกบั ธอร์...จนไปเจอกบั พวก...ยกั ษภ์ ูเขา ธอร์ตดั สินใจ
ที่จะขบั ไล่พวกมนั ออกจากอณาเขตของแอสการ์ด ส่วนขา้ เสนอหาที่อยใู่ ห้พวกมนั ...
412
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
โดยท่ีจะไม่ตอ้ งออกมายุ่งกบั ประชาชนของเราอีก...แต่ขา้ ...ไม่ไดค้ ิดแค่เพียงเท่าน้นั
พวกยกั ษม์ นั เชิดชูบูชาขา้ เฉกเช่นชาวมิดการ์ดเชิดชูธอร์ เทพเจา้ สายฟ้า ดงั น้ัน ขา้ จึง
ต้งั ใจพนั ธนาการตวั เองกบั นางยกั ษท์ ่ีเป็นหวั หนา้ เหลา่ ยกั ษพ์ วกน้นั ....”
“และท่าน...ก็ไดม้ ีลูก! โดยที่ปราศจากความรักหรือเมตตาใดๆท้งั สิ้น!” เด็กสาวแทรก
กลางเดินกะเผลกออกมาจากอาณาจกั รของนางประจญั หนา้ กบั บิดาอยา่ งโกรธแคน้
“เฮล...ใช่ ขา้ ใชม้ นตข์ ณะที่นางกาเนิดบุตรใหข้ า้ บตุ รท้งั สาม...โดยปราศจากความรัก...
บุตรท่ียิ่งใหญ่ของขา้ ” โลกิต่อจากคาพูดของเด็กหญิง นยั น์ตาสีเขียวส่อประสานกบั
บุตรสาว
“บุตรท้งั สาม...” ซีแกนที่น่ิงเงียบตลอดพูดออกมาในคร้ังแรก ความคลา้ ยคลึงจากคร่ึง
หนา้ ท่ีเธอเพิ่งสังเกตเห็น นยั น์ตาสีมรกตที่เหมือนกนั ไม่ผิดเพ้ียน และอีกดวงตาคู่หน่ึง
ที่เธอเคยพบเห็นหมาก่อน ดวงตาคู่โตของเจา้ หมาป่ ายกั ษท์ ี่เธอพบเม่ือคร้ังเหมนั ตท์ ี่
แสนโศกเศร้า
“ท่ีเขาทิ้งขวา้ งอยา่ งไม่ใยดี” น้าเสียงเจบ็ ปวดของเด็กสาวต่อใหจ้ บจากบิดา
“โยมุทกนั ต์ บุตรคนโตของขา้ ถูกพระบิดาขา้ โยนลงมหาสมุทรอีเจ้ียนของแดนมิด
การ์ดต้งั แต่เขายงั เป็ นเพียงแค่ลูกงูตวั เล็ก ๆ เฮล...บุตรีคนเดียวของขา้ ถูกมอบให้กบั
ดินแดนแห่งความตายต้งั แต่กาเนิด แมจ้ ะใหอ้ านาจความเป็นเทพี แต่ก็อยใู่ นดินแดนท่ี
คนเป็ นเช่นขา้ ไม่อาจย่างเยียบเขา้ ไปได.้ ..และบุตรคนเล็กของขา้ เฟนเรียร์ เจา้ เคยเจอ
กบั เขาแลว้ ซีแกนของขา้ เจา้ หมาป่ ายกั ษท์ ี่เจา้ ช่วยรักษาบาดแผลท่ีพวกคนแคระหนา้ โง่
นน่ั มนั บงั อาจทาร้ายลูกขา้ ” นยั น์ตาวาววบั ของโลกิฉายแววเจ็บปวดไม่แพเ้ ด็กหญิงท่ี
มองเขาอยตู่ อนน้ี
413
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เด็ก ๆ เหล่าน้ีคือลูกของท่าน” ซีแกนร่างเย็นเหยียบกับความจริงที่เพิ่งได้พบ ใน
ราชวงศ์ที่เป็ นท่ีเคารพรักของประชาชน ใตค้ วามย่ิงใหญ่และน่านบั ถือของกษตั ริยโ์ อ
ดิน ผเู้ ป็นพอ่ พยายามรักษาช่ือเสียงของลูกชายแมก้ ารกระทาน้นั จะทาร้ายจิตใจเขา...ใต้
ความเจา้ เลห่ ์แสนกล จอมลวงของเทพโลกิ ความเจบ็ ปวดท่ีพระองคต์ อ้ งเผชิญมาตลอด
“เฮล พ่อไม่ไดอ้ ยากทิ้งเจา้ พ่อไม่มีทางเลือก” เจา้ ชายหนุ่มหันมาพูดกบั บุตรสาวดว้ ย
ความสจั
“เหมือนที่ท่านไม่ยอมให้ทางเลือกแก่นางอย่างง้นั ใช่ม้ยั ราชวงศ์ท่านชอบทากนั แบบ
น้ันนี่ แค่ลืมพวกเราไป...แลว้ ลา้ งสมองเมียท่านและทาให้นางมีบุตร นางไม่เหมือน
พวกราชวงศแ์ อสการ์ด” น้าตาใส ๆ คลอเบา้ นยั น์ตาสีเขียวอยา่ งแคน้ เคือง
“ระวงั ปากของเจา้ หน่อย...เฮล คร้ังน้ีเจา้ ทาเกินกว่าท่ีขา้ จะใจดีแลว้ นะ” โลกิพูดอยา่ ง
เคร่งขรึมกบั ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา
“ใจดีง้นั เหรอ...พ่อคงไม่ลงมาเจอหนา้ ขา้ หากเฟนเรียร์ไม่ไปเห่าหอนแผนการของขา้
ให้ท่านฟัง เจ้าน้องชายโง่ แต่ไม่...ท่านพ่อ ท่านไม่สมควรที่นางเลือกท่านเลย”
เดก็ หญิงแสยะยมิ้ เก็บกริชวาววบั ท่ีเคยปักอกทาสหนุ่มของเธอข้ึนมาพจิ ารณา
“เลือกขา้ ...ง้นั หรือ” โลกิขมวดคิ้วอยา่ งไม่เขา้ ใจ จริงอย่ทู ่ีเขาไดย้ ินแผนการของเฮลที่
หมายจะใชเ้ จา้ องครักษม์ าล่อลวงชายาเขาเขา้ สู่ความตายเฉกเช่นท่ีเขาเคยทากบั นางมา
จากลูกชายเขาบา้ ง แต่สภาพขดั ขืนของภรรยาเขาก่อนที่เขาจะช่วยเธอจากโลกความ
ตายน้นั ดูเหมือนนางจะไมไ่ ดอ้ ยากไปดว้ ยเสียหน่อย
414
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ส่าแก่ใจท่านม้ยั ล่ะ...เทพแห่งกลลวง ท่านหลอกล่อนางไดส้ าเร็จ นางเลือกท่ีจะรักษา
บุตรในครรภข์ องนางเอาไว้ ลกู ของท่าน มากกวา่ การมากบั วิญญาณคนรักเก่าของนาง”
เฮลทิง้ กริชวาววบั ของโลกิลงปักดินดว้ ยสายตาดูแคลน
“ลูกของขา้ ?...อะแฮ่ม...ซีแกน หลงั จากน้ีเจา้ กบั ขา้ คงมีเร่ืองตอ้ งคุยกนั ยาวหน่อยแลว้ ”
เจ้าชายหนุ่ มขมวดคิ้วช่ัวครู่ ก่อนเจ้ากระจ่างแจ้งในแผนการของคนรักของเขาและ
เท่าน้นั รอยยมิ้ เจา้ เลห่ ์กผ็ ดุ บนใบหนา้ หล่อ
“แต่ก่อนอ่ืน เอาวิญญาณเจา้ ทหารหนุ่มนนั่ กลบั ไปในท่ีท่ีเขาควรจะอยซู่ ะ เฮล คร้ังน้ี
พ่อพดู จริง” เจา้ ของเรือนผมเดียวกบั ลูกสาวของเขาหนั มาหาเดก็ หญิง เฮลส่ายหนา้ ชา้ ๆ
“ไม่ได.้ ..วิญญาณของเขาแตกสลายไปแลว้ ...เพราะท่านนน่ั แหละ ท่านพ่อ”เด็กหญิง
ส่ายหนา้ ชา้ ๆ ก่อนหนั มาทางหญิงสาวท่ีฉายแววเจบ็ ปวดอยา่ งรู้สึกผดิ ต่อนาง
“เจา้ ทาอะไรไป ลูกสาวขา้ เจา้ มีพลงั อานาจมากมาย และเจา้ ก็รู้ดีจะตอ้ งมีหลายคนท่ีไม่
พอใจกบั เร่ืองน้ีแน่ ๆ” โลกิถอนหายใจ อยา่ งนอ้ ยก็พระบิดาเขาคนนึงล่ะ
“เร่ืองน้ัน...ท่านไม่รู้หรอกท่านพ่อ...อย่าลืมว่าก็มีอีกหลายคน ที่ไม่พอใจในการ
แต่งงานที่ท่านลวงนางมาเช่นกนั ” เด็กสาวแยะยมิ้ ออกมาในที่สุด เม่ือเห็นเลือดสีแดง ๆ
ไหลออกมาจากจมกู โด่งของผเู้ ป็นบิดา
“โลกิ ท่านเลือดออก!” ซีแกนหวีดร้องออกมาเบา ๆ และชายหนุ่มก็ดูเหมือนจะรู้ตวั ถึง
อาการผิดปกติในร่างกาย หัวใจเขาเตน้ ถ่ี ความแสบร้อนผ่าวเขา้ มาผ่านลาคอ แขนขา
ค่อยๆออ่ นแรงลง
“โอ้ พระบิดาขา้ ...ท่านคิดจริง ๆ หรือ วา่ ขา้ จะทาเรื่องน้ีไดต้ ามลาพงั และท่านคิดจริง ๆ
หรือว่าในทา้ ยที่สุด จะไม่มีพวกหน้าโง่คนไหนเอาเร่ืองน้ีไปบอกท่าน และแน่นอน
415
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ท่านตอ้ งลงมาหานาง ขา้ คงจะพอใจกวา่ น้ีหากทา่ นตอ้ งมาที่ตอ้ งมาเห็นนางเลือกไปกบั
ขา้ ท่านตอ้ งตายไปกบั ความช้าใจของท่าน...และอาณาจกั รของขา้ กจ็ ะไม่ตอ้ นรับท่าน”
นยั น์ตาสีเขียวโหดเห้ียมเหมือนพ่อของเธอ สมกบั เป็ นบุตรีแห่งเทพเจา้ ท่ีชาวมิดการ์ด
กร่ิงเกรง
“เทพีเฮล...เจา้ จะฆ่าพ่อตวั เองง้นั หรือ!” ร่างบางร้องอยา่ งตกใจขณะที่เจา้ ชายหนุ่มทรุด
ลงก่อนที่เขาจะทิ้งน้าหนกั ตวั ลงในออ้ มแขนเลก็ ๆ ของเธอ
“ท่านเรียกคนท่ีไม่เคยดูดาดูดีท่านเลยว่าพ่อ ไดง้ ้นั หรือ เขามนั โง่เอง ท่ีโดดลงมาใน
น้าตกน่ัน น้าทุกหยดท่ีเขาสูดเขา้ ปอด มนั คือยาพิษ...”เด็กหญิงยิ้มอย่างสมเพช เดิน
กะเผลกเขา้ มาดูความตายของบิดาเธอใหช้ ดั ๆ
“น่าประทบั ใจ...”โลกิเคน้ เสียงหัวเราะ เขารู้สึกถึงอาการร้อนผ่าวไปท้งั ร่างกายเขา
แม่น้าน้นั ที่ผา่ นดินแดนนรก...มีคนร่วมมือกบั บุตรสาวของเขาและเขาก็พอจะรู้แลว้ วา่
เป็นใคร แตเ่ ปลือกตาของเขากห็ นกั เกินกวา่ จะลืมข้ึนมาได้ เลือดไหลออกจากปากเรียว
ของชายหนุ่ม ก่อนที่เขาจะเงียบไปในที่สุด
“โลกิ! โลกิ!...องคช์ ายคะ! ลืมตาสิ...พระองค.์ ..” ร่างบางเขยา่ ชายหนุ่มที่พกั ร่างตวั เอง
ลงบนไหล่ของเธอ มือที่เยน็ เหยียบอยูแ่ ลว้ กลบั เยน็ ช้ืนกว่าเดิม บ่งบอกถึงพลงั เวทยท์ ่ี
ไม่เหลือในร่างของเขา หากเขาสามารถฟ้ื นพลงั เวทย์ได้...ก็น่าจะขบั พิษออกจาก
ร่างกายไดห้ มด...แต่เขาแทบไม่เหลือพลงั เวทยอ์ ย่ใู นร่างกายเลย น่ีอาจจะไม่ทนั การณ์
เอา
416
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“โลกิ...ท่านตอ้ งลืมตาก่อนนะคะ หากท่านหลบั ไปตอนน้ี พลงั เวทยท์ ่านจะหมดตาม
ไปดว้ ยนะ!” หญิงสาวร้องเรียกสติผเู้ ป็นสามี พยายามเขยา่ ร่างท่ีอ่อนแรงเป้ื อนเลือดชุด
นอนบางท่ีขาดหวิ่นของเธอ
“อืม...ท่ีรักขา้ ...ขา้ เหนื่อย” โลกิงวั เงีย หายใจลงอยา่ งอ่อนแรง เขาไม่ไดค้ ิดมาก่อนเลย...
ยาพิษ...แมจ้ ะรู้เสมอวา่ มีหลายคนอาฆาตอยากให้เขาตาย แต่หากเป็ นเร่ืองของภรรยา
เขา ดูเหมือนเขาจะทาอะไรหุนหนั กวา่ ท่ีเคยเป็นทุกที
“องคช์ าย! ห้ามหลบั เด็ดขาดนะคะ!” มือเรียวของหญิงสาวพยายามร่ายเวทยส์ ีทองขบั
พิษออกจากร่างกายเจา้ ชายหนุ่ม และนน่ั ทาใหเ้ ด็กหญิงหวั เราะออกมาเบา ๆ
“ไม่มีประโยชน์หรอก พระชายา...พษิ พวกน้นั อยใู่ นร่างกายเขาแลว้ ไม่นาน เขาจะตอ้ ง
ตาย และจะไม่มีอาณาจกั รไหนตอ้ นรับเขา วิญญาณเขาจะตอ้ งโดดเดี่ยว” เด็กนอ้ ยเดิน
เตาะแตะดว้ ยเทา้ เปล่าของเธอมานง่ั พงิ กอ้ นหินเยน็ กอ้ นหน่ึง ลบู ขอ้ เทา้ บวมเป่ งของเธอ
“เทพีเฮล...ไดโ้ ปรด...อยา่ ทาแบบน้ีกบั พระองค์ หากเจา้ ตอ้ งการวิญญาณขา้ ขา้ ยนิ ดีจะ
ไปกบั เจา้ แต่อยา่ ไดท้ าสิ่งท่ีเจา้ จะเสียใจในภายหลงั เช่นน้ีเลย” ซีแกนหนั มาหาเด็กสาว
เธอรู้สึกถึงแรงยดึ จากมือแกร่งที่โอบรอบเอวของเธอเอาไวอ้ ยา่ งขดั ขืน
“วญิ ญาณของท่านเหรอ?...ไม.่ ..ขา้ ไม่ไดอ้ ยากไดว้ ญิ ญาณของท่าน เร่ืองน้ีไม่ไดเ้ กี่ยวกบั
ท่าน...ขา้ แค่ตอ้ งการใหเ้ ขาเจบ็ ช้า ที่ถูกพรากของรักไปบา้ ง และใช่...เขาจะตอ้ งตายไป
แบบเจ็บช้า ท่ีไม่อาจพบท่านไดอ้ ีกตลอดกาล นน่ั ท่านทาอะไรน่ะ?” เด็กสาวขมวดคิ้ว
อยา่ งไม่เขา้ ใจ เมื่อหญิงสาว ค่อยๆวางร่างเจา้ ชายหนุ่มพิงกบั กอ้ นหิน ก่อนที่เธอจะลุก
ข้ึนมา หยิบผา้ ห่มผืนหนาที่เธอหยิบติดมาจากดา้ นบน ก่อนท่ีนามนั ห่มลงแทนผา้ คลุม
สกปรกของเด็กสาวมือเรียวแบ่งสายเวทยส์ ีทองของเธอออเป็ นสองสาย สายหน่ึงมุ่ง
417
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ตรงไปที่ร่างของเจา้ ชายหนุ่มอยา่ งสม่าเสมอเพอ่ื ช่วยเขาขบั พิษออก อีกสายหน่ึงมุ่งตรง
ไปที่รอบขอ้ เทา้ ท่ีบวมเป่ งของเด็กสาว ความอบอุน่ เฉกเช่นเดียวกบั ที่เธอเคยมอบใหก้ บั
บาดแผลรอบคอของนอ้ งชายของเทพแี ห่งนรก และนนั่ ก็ทาให้เธออบอุ่นเฉกเช่นท่ีเธอ
ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“เจา้ บาดเจบ็ เจา้ แห่งนรก” เสียงออ่ นหวานของหญิงสาวดงั ข้ึน
“อยา่ มา...สมเพชขา้ นะ ท่านไม่จาเป็นตอ้ งทาตวั เป็นแมข่ า้ !” เด็กสาวหวีดร้องสะบดั ตวั
ออกจากสายมนตท์ ่ีกาลงั รอบขา้ ของเธอ
“ขา้ ไม่เคยคิดจะเป็ นแบบน้ัน เทพีเฮล ขา้ แค่ทาในสิ่งท่ีคิดว่าหากอยู่ในสถานการณ์
เดียวกนั ขา้ เองก็คงตอ้ งการแบบน้นั ” หญิงสาวถอนหายใจเบา ยดึ ขอ้ มือแหง้ ติดกระดูก
อยา่ งไมห่ วดกลวั เทพีแห่งนรก
“เช่นน้นั หรือ...ง้นั ทา่ นก็คงนึกสมเพชขา้ เหมือนพวกเทพที่เห็นขา้ น่ะสิ แน่สิ ท่านเองก็
เป็นพวกเขา เทพีซีแกน” เด็กหญิงสัพยอก กล้นั สะอ้ืนไวท้ ้งั ๆ ที่นยั น์ตาร้อนผา่ ว ไม่...
เธอไมเ่ หมือนนอ้ งชายของเธอ ท่ีจะยนิ ดีกบั การไดร้ ับความช่วยเหลือเลก็ นอ้ ยแบบน้ี
“สิ่งที่ขา้ รู้...เด็กนอ้ ย ขา้ เป็นลูกคร่ึงของสองดินแดน ฝ่ ายมาดาขา้ เป็นเทพวานีร์ที่ขา้ ไม่
รู้จกั นาง และนางทิ้งขา้ ต้งั แต่กาเนิด อีกดินแดนหน่ึงมีกฏที่ไม่รับผูท้ ่ีไม่ใช่เผา่ พนั ธุ์ แม้
ขา้ จะมีบิดา แต่เขาก็ไม่อาจจะนาพาขา้ ไปสู่ดินแดนอลั ฟ์ ไฮมไ์ ด้ ขา้ เป็ นเด็กกาพร้าคน
หน่ึงเท่าน้นั ขา้ มองเห็นเพยี งความเจบ็ ปวดของการถูกทอดทิ้งไม่เป็นท่ีตอ้ งการเทา่ น้นั
ขา้ ไม่เคยนึกสมเพชตวั เอง เจา้ เองก็ไม่ควรรู้สึกกบั ตวั เองเช่นน้นั ลองมองที่บิดาเจา้ อีก
คร้ัง อย่าเพิ่งตดั สินจากกฏที่เขาถูกกาหนดให้เป็ น” เพียงไม่ก่ีคา ความเขา้ ใจอย่างที่
เด็กหญิงไมเ่ คยไดร้ ับ ก็ทาใหเ้ ธอทรุดตวั ร้องไหโ้ ฮอยา่ งไมเ่ คยมีใครพบเห็น
418
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขะ ขา้ ...อยากให้เขาไดร้ ับรู้บา้ ง ความโดดเดี่ยวที่ขา้ ตอ้ งเจอ ความหวาดกลวั ในพลงั
อานาจ เขาไมค่ วรมีความสุขบนความทุกขข์ องขา้ มนั ไม่ยตุ ิธรรมเอาซะเลย!” ใบหนา้ ท่ี
มีเพียงคร่ึงเดียวของเด็กหญิงบิดเบ้ียวดว้ ยน้าตาเฉกเช่นเดก็ นอ้ ยเมื่อหวาดกลวั
“ใช่...ขา้ รู้ดีว่ามนั ไม่ยตุ ิธรรมสาหรับเจา้ ...แต่สิ่งหน่ึงที่ขา้ รู้...องคช์ ายเองก็เจ็บปวดไม่
ต่างกนั พระองคไ์ ม่สามารถมาหาเจา้ ไดด้ ว้ ยเป็นคาส่ังเดด็ ขาดพระบิดา...และการน้นั ...
เพื่อป้องกนั เจา้ ไม่ให้โดนลงโทษ เฉกเช่นท่ีเขาโดนกระทาเมื่อยามอยู่ที่แอสการ์ด”
หญิงสาวคอ่ ย ๆ เช็ดน้าตาออกจากร่างเลก็ ของเทพีแห่งนรกที่กาลงั สะอ้ืน
“แต่มนั ไม่...ไม่ยตุ ิธรรมเลย เขาจะตอ้ งตายเพือ่ ชดใชส้ ิ่งกระทา มนั ถึงจะสาสม แต่ท่าน
ไม่จาเป็ นตอ้ งอยู่ที่น่ี ขา้ จะให้น้องชายโง่เง่า พาท่านไปที่ทางออกจากอาณาจกั รขา้ ”
เฮลปาดน้าตาลกุ ข้ึนยนื อีกคร้ังหนั หลงั ใหห้ ญิงสาวเพ่อื ที่จะเดินกลบั ไปที่อาณาจกั รของ
เธอ
“ไม่...ขา้ จะไม่ยอมให้เจา้ และองค์ชายตอ้ งพรากจากกนั ไปท้งั แบบน้ี” ร่างบางสูดลม
หายใจลึกๆ พูดอย่างแผ่วเบาแต่หนกั แน่น กระชบั ออ้ มกอดท่ีออ้ มแรงของผูท้ ่ีสามีไว้
ปัดผมสีนิลออกจากใบหน้าของเขา ก่อนที่จะก้มประทบั ริมฝี ปากของเธอลงกับริม
ฝี ปากเรี ยว
“นน่ั ทา่ น จะทาอะไรนะ! ไม่นะ!” เด็กสาวที่เอียงหนา้ มามองเห็นและรู้ดีวา่ หญิงสาวจะ
ทาอะไร รีบเดินกระเผลกเท่าท่ีร่างเธอจะพอไหวกลบั มาทนั ที
เจา้ ชายหนุ่มท่ีรู้สึกเยน็ เหยียบไปท้งั ร่างกาย สติเขาเร่ิมหลุดลอยจากยาพิษที่แมว้ า่ หญิง
สาวใชม้ นตต์ ่อตา้ นไวแ้ ต่มนั ก็ดูจะชา้ เกินไปสาหรับปริมาณพิษท่ีเขาไดร้ ับ ลมหายใจ
แผว่ ลงทุกขณะ เขาไดย้ นิ ส่ิงที่หญิงสาวพูดกบั ลูกของเขา มนั ช่างเลือนลาง ไม่แน่ใจวา่ นี่
419
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ความฝันหรือเร่ืองจริง แต่เฮล...อยากให้เขาตาย...นน่ั ดูน่าจะเป็ นเร่ืองจริงเสียมากกว่า
ขณะที่ร่างกายสัน่ ดว้ ยความหนาวของเลือดท่ีหยดุ การไหลเวยี น เขาก็รู้สึกถึงพลงั งานท่ี
อบอุ่นบนริมฝี ปากที่เยน็ เหยียบของเขา ความมนั่ คงที่มาพร้อมกับความนุ่มนวลน้นั
ความเยา้ ยวนของริมฝี ปากเอิบอ่ิมที่เคยทาใหร้ ่างกายเขาแทบร้อนเป็นไฟ เขารู้ดีวา่ น่ีคือ
จุมพิตของภรรยาสาวเขา จุมพิตท่ีเธอเคยมอบให้เขาในงานแต่งงานจอมลวงที่เขา
จาแลงกายเป็นเป็นเจา้ หัวหนา้ หน่วยองครักษน์ นั่ จูบท่ีเขาตอ้ งการจากเธอมาตลอด จูบ
ดว้ ยความเตม็ ใจที่มาพร้อมกบั พลงั เวทยท์ ่ีแขง็ แกร่ง สิ่งท่ีเขาตอ้ งการเม่ือในตอนแรกท่ี
พบลวงเธอมาเป็นภรรยาเขา แตต่ อนน้ีเธอกลบั มอบมนั ใหเ้ ขาดว้ ยความเตม็ ใจ ปลายนิ้ว
ท่ีเคยชาจนแทบไม่รู้สึกมีพลงั เวทยไ์ หลเวียนอีกคร้ัง โลกิกลบั มาเป็ นตวั เองและเขาก็
ตอบรับจุมพิตท่ีนุ่มนวลน้ันด้วยความโหยหา จูบที่เร้าร้อนของเขาถูกแทนที่ความ
นุ่มนวลที่ภรรยาเขากาลงั มอบให้ นยั นต์ าสีเขียวมรกตลืมข้ึนอยา่ งชา้ ๆ ส่ิงแรงที่เขาเห็น
คือเรือนผมสีเงินยวงที่ส่องประกายภายในถ้าอนั หนาวเยน็ แห่งน้ี มือเล็ก ๆ ที่ตระกอง
กอดพยงุ เขาไว้ ร่างบางที่กาลงั ให้ความอบอุ่นเขาและฟ้ื นพลงั เวทยใ์ ห้ ความแสบร้อน
ของยาพิษที่เคยอย่ใู นเส้นเลือดของเขาหายไปแทบจะในทนั ที แต่เจา้ ชายหนุ่มจอมเจา้
เล่ห์ตอ้ งการมากว่าน้นั เขาค่อย ๆ พิงร่างบางที่ตอนน้ีอ่อนปวกเปี ยกในออ้ มกอดเขา
แลว้ อยา่ งนุ่มนวล เขารักรสสัมผสั น้ีเสียแลว้ แต่ตอ้ งหยดุ ไวเ้ สียก่อน ก่อนท่ีเขาจะหัก
หา้ มใจเอาไวเ้ สียไมอ่ ยู่
420
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Happiness time is gone to fast
ราวกบั ห้วงเวลาแห่งโลกท้งั เกา้ น้นั ไดห้ ยุดหมุนไปแลว้ ซีแกนรู้สึกถึงแต่ความ
เร้าร้อน ความตอ้ งการ ความกระหาย แต่เต็มไปดว้ ยความอบอุ่นและถนุถนอม มือเยน็
ท่ีรัดร่างเธอไวร้ าวกบั จะหลอมเธอให้เป็ นของเขาเหมือนยามท่ีเขาเรียกช่ือเธอต่อทา้ ย
ด้วยคาว่า ของขา้ เสมอ เสียงร้องห้ามของเทพีนรกช่างดูห่างไกล มือเยน็ สัมผสั บน
ใบหนา้ เธออยา่ งแผ่วเบา หยดุ รสสัมผสั ของริมฝี ปากที่หวานปานน้าผ้ึงไวข้ ณะท่ีจมูก
โด่งของเขายงั คลอเคลียใบหนา้ เธออยา่ งไม่ห่าง และเม่ือเธอไดส้ บกบั นยั นต์ าสีมรกตท่ี
ฉ่าวาวอยา่ งยากที่จะอธิบายความหมายน้นั ใบหนา้ หวานก็แดงก่า แทบจะหลบตาคนที่
จอ้ งมองเธอแทบจะในทนั ที แต่นิ้วเรียวของเขาก็เชยคางมนใหเ้ งยข้ึนมาสบกบั นยั นต์ า
สวา่ งที่บดั น้ีไม่มีแววเจา้ เล่ห์อีกคร้ัง ในขณะที่เจา้ หญิงกาลงั มึนงงกบั รสจูบสายฟ้าฟาด
ของเขา รอยยมิ้ ที่เตม็ ไปดว้ ยความปลอดภยั ถูกส่งมาหาเธอก่อนท่ีริมฝี ปากเยน็ จะจุมพิต
ที่หนา้ ผากเธออีกคร้ัง
“ขอบคุณที่ช่วยขา้ ที่รักขา้ ...มนั งดงามมากแมจ้ ะนอ้ ยกว่าใบหนา้ เจา้ ก็ตามที” แมค้ าพูด
จะเป็นเฉกเช่นเทพเจา้ แห่งกลลวงแตเ่ ธอสัมผสั ไดถ้ ึงความจริงใจในน้าเสียงของคนพูด
“ท่านมันโง่เง่า! ข้าช่วยให้ท่านหลุดพ้นเป็ นอิสระจากเขา และดูตอนน้ีสิ!” เสียง
เด็กหญิงที่เดินกลบั มาสาเร็จ กรีดร้องอยา่ งไมพ่ อใจเม่ือเห็นใบหนา้ ของบิดาเธอกลบั มา
มีสีสนั อีกคร้ัง
“เฮล...ความตายของพ่อถึงจะชดใชส้ ิ่งที่เจา้ รู้สึกไดเ้ ช่นน้นั หรือ” เจา้ ชายหนุ่มหนั มาหา
ร่างเลก็ ๆ ขวางทางเด็กหญิงท่ีหมายจะต่อวา่ ภรรยาเขา
421
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ใช่! คนอยา่ งท่านไม่เคยสนใจอะไรมากกวา่ ตวั เอง ท่านควรตาย ๆ ไปซะ!” ร่างเล็ก ๆ
ตะโกนลนั่ ทุบตีที่เอวของชายหนุ่มอยา่ งหมดเร่ียวแรงในความคบั แคน้
พรึบ! ขอ้ มือเล็กถูกมือเรียวจบั ไวด้ ว้ ยความนุ่มนวล ก่อนท่ีเด็กหญิงจะหันมนั หาคนท่ี
จบั ร่างเธอไวด้ ว้ ยใบหนา้ นองน้าตา
“เทพเี ฮล...ไดโ้ ปรด พระองคท์ ้งั คู่ตา่ งกเ็ จบ็ ปวดมามากแลว้ ทา่ นพ่อของเจา้ เองก็ใชช้ ีวิต
โดดเด่ียวในยามที่อยแู่ อสการ์ดเช่นกนั ใหข้ า้ ชดเชยแทนเขาไดม้ ้ยั ” ซีแกนคุกเข่าลงให้
ตวั เท่ากบั เดก็ หญิงโดยไมส่ นใจชุดนอนสีฟ้าที่ตอนน้ีเปรอะเป้ื อนดินไปท้งั ตวั
“เร่ืองน้ีไม่ใช่เรื่องท่ีเจา้ ตอ้ งมารับผิดชอบนะ ท่ีรักขา้ ” เจา้ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ก่อนท่ีมือ
เรียวของหญิงสาวจะยกห้ามส่งสัญญาณให้เขาเงียบเอาไว้ ก่อนเธอจะหันไปจบั ไหล่
เลก็ ๆ ท่ีอยภู่ ายใตผ้ า้ คลมุ สกปรกน้นั
“ขา้ เขา้ ใจความโดดเด่ียวท่ีเจา้ ตอ้ งเผชิญ...เทพีเฮล ขา้ เขา้ ใจฐานะของพระองค์ ที่ไม่อาจ
ฝ่ าฝื นคาสั่งพระบิดาได.้ ..โลกิ แต่สาหรับขา้ ...ไม่ เทพีเฮล หากเจา้ จะยอมให้ขา้ ชดเชย
แทนเขา ขา้ จะไปทูลขอร้องกบั กษตั ริยโ์ อดิน ใหท้ รงโปรดอนุญาตใหข้ า้ ไดม้ าหาเจา้ ...
มาเย่ยี มเจา้ ที่นี่ เท่าท่ีเจา้ ตอ้ งการ มาอยกู่ บั เจา้ และนอ้ งของเจา้ ” นยั น์ตาสีฟ้าฉายแววเด็ด
เดี่ยวตดั สินใจอยา่ งมงุ่ มน่ั
“อะไรนะ!” เทพแห่งกลลวงร้องหา้ มโดยฉบั พลบั
“ท่านพูดจริง ๆ เหรอ! ท่าน...จะมาหาขา้ ท่ีนี่จริง ๆ เหรอ!” เสียงเด็กหญิงร้องข้ึนกลบ
เสียงผเู้ ป็นบิดา เธอท้งั ดีใจท้งั ไม่แน่ใจระคนสับสน
“ซีแกน...เจา้ ไม่จาเป็นตอ้ งทาแบบน้นั ...”
422
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ข้าจะทูลขอกับองค์ราชินีให้ช่วยข้าทูลขอร้องกับกษตั ริย์โอดินอีกที ข้ามั่นใจว่า
พระองคจ์ ะทรงเขา้ ใจความต้งั ใจของขา้ เทพีเฮล ขา้ รู้ว่าเจา้ เขา้ ใจหน้าที่ขององคช์ าย
และขา้ เองก็เขา้ ใจความเจ็บปวดของเจา้ ท่ีตอ้ งเผชิญ หากเจา้ จะอนุญาตขา้ จะมาเยี่ยมเจา้
ที่น่ี เฉกเช่นขา้ เคยไดร้ ับโอกาสและความอบอุ่นจากพระปัยกาของเจา้ ...ขา้ รู้วา่ คนนอก
เช่นขา้ คงไม่สามารถแทนท่ีบิดาและมารดาผใู้ หก้ าเนิดเจา้ ได.้ ..แต่ใหโ้ อกาสขา้ ...”
“ไดส้ ิ! ทาไมจะไมไ่ ด!้ แม่ท่ีใหก้ าเนิดขา้ จากคาสงั่ ที่เห็นแก่ตวั ของพ่อขา้ น่ะนะ ท่านสิ...
พระชายา...ท่ีเขา้ ใจขา้ ...ทาให้ขา้ รู้สึกถึงการมีคนรัก...” ไม่ทนั คาดคิด เจา้ แห่งนรกพุ่ง
ตรงเข้ากอดร่างบางเอาไวเ้ ต็มรัก โดยไม่สนใจบิดาเธอที่ยืนนิ่งฟังภรรยาเขาด้วย
ความรู้สึกไมเ่ ห็นดว้ ย
“ที่รัก...ท่านท้งั สองเจ็บปวดกนั มามากพอแลว้ ...เทพีเฮล อย่าไดท้ าแบบน้ีกบั บิดาของ
เจา้ อีกนะ” นยั น์ตาสีฟ้าเบิกข้ึนชวั่ ครู่ กอดจะกอดร่างเล็ก ๆ ของเด็กหญิงเอาไวร้ าวกบั
เป็ นบุตรของตนเอง
“สัญญานะ! ท่านสัญญานะ ท่านตอ้ งมาเยี่ยมขา้ นะ” เด็กหญิงรัดเอวของหญิงสาวไว้
แน่นราวกบั กลวั ว่าน่ีจะเป็ นภาพความฝัน หญิงสาวกอดร่างคร่ึงกระดูกน้นั แทนคามน่ั
ก่อนจะหันไปสบตากบั ร่างสูงท่ีตอนน้ีมองมาท่ีเธอพร้อมกบั รอยยิ้มแทนคาขอบคุณ
ของเขา และนนั่ ก็ทาใหเ้ สียงหวั เราะใส ๆ ดงั ออกมาจากปากเพยี งคร่ึงเดียวของเทพนี รก
เป็ นคร้ ังแรก
“พระชายา...ขะ...ขา้ ...ท่านเป็น...ท่านแม่...ให้ขา้ ไดม้ ้ยั ” เด็กหญิงตะกกุ ตะกกั ใบหนา้ ท่ี
มีเพยี งคร่ึงเดียวถามอยา่ งไม่แน่ใจระคนสบั สนในความคิด
423
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ไดส้ ิ...ท่ีรัก” นยั น์ตาสีฟ้าฉายแววอบอุน่ บอกกบั เด็กหญิงตวั นอ้ ยที่ตอนน้ีจบั มือเธอไว้
แน่นน้าเสียงสดใสตา่ งจากแรกที่เธอไดเ้ จอ
“พ่อภูมิใจ...ในตวั เจา้ นะ เฮล” เจา้ ชายหนุ่มเอย่ ปากเป็นคร้ังแรก วางมือเยน็ ลงบนบา่ ใต้
เส้ือคลุมของเด็กสาว มนั ช่างน่าประหลาด ในตอนแรกเขาไม่แน่ใจว่าหญิงสาวจะรู้สึก
อยา่ งไรกบั ลูกๆของเขาและความรู้สึกของลูก ๆ ของเขาท่ีจะมีต่อแม่คนใหม่ ตอนน้ีเขา
กล่าวไดเ้ ตม็ ปากเลยวา่ หากใหเ้ ขาตอ้ งลวงเธอมาอีกคร้ัง เขากย็ นิ ดีจะทา
“น่ีไม่เกี่ยวกบั ท่านเลยนะ พระบิดา! ขา้ เคารพในตวั นาง ไม่ใช่ท่าน” เทพีแห่งนรกหัน
มาข้ึนเสียงใส่พ่อของเขาก่อนท่ีจะกอดแขนหญิงสาวเอาไวแ้ น่นอยา่ งหวงแหน และนน่ั
ก็ทาเอาหญิงสาวหวั เราะเสียงสดใสออกมา
“เฮอ้ ...เอาเถอะ อยา่ งนอ้ ยขา้ ก็มน่ั ใจวา่ น่ีเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตขา้ สักคร้ัง ภรรยา
ขา้ บุตรสาวขา้ ” นยั น์ตาสีเขียวมองไปยงั สองสาวท่ีเขาพูดไดเ้ ต็มปากว่ารัก และเขาก็
รู้สึกถึงความอบอุ่นท่ีเบ่งบานออกมาจากความสัมพนั ธ์ฉันมารดาและบุตร ช่วงเวลาที่
สันติและสมบูรณ์แบบเหลือเกิน เวน้ แต่ แสงสว่างวาบของของคมท่ีผ่านปลายเส้นผม
ของเขาไป พลงั ที่รุนแรงและรวดเร็ว เจา้ ชายหนุ่มหนั ขวบั หมายจะควา้ อาวธุ น้นั แต่เขา
ก็จบั ไดเ้ พียงปลายดา้ มของดาบยาวที่แหลม นยั น์ตาสีเขียวเบิกกวา้ ง เม่ือเขามองไปยงั
ปลายดาบท่ีพุ่งเขา้ เป้าหมายของมนั อย่างแม่นยา ปลายดาบที่เขายงั ไวไ้ ดเ้ พียงเส้ียวพุ่ง
เขา้ หนา้ ทอ้ งของหญิงสาว
“อ๊อก!” ร่างบางแทบสาลกั ดว้ ยความเจ็บ รู้สึกถึงความเยน็ วาบของอาวุธผา่ กลางอากาศ
เขา้ มาในร่างกายของเธอ ชุดนอนบางสีฟ้าค่อย ๆ ฉานออกมาดว้ ยเลือดสด ๆ
424
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ท่านแม่!!” เด็กหญิงกรีดร้องอยา่ งตกใจกบั ภาพท่ีเห็น นยั น์ตาสีเขียวเฉกเช่นบิดาของ
เธอเบิกกวา้ ง ขณะท่ีโลกิควา้ ร่างบางเอามาไวใ้ นออ้ มกอดไดท้ นั ทว่ งทีก่อนท่ีเธอจะร่วง
ลงไปกบั พ้ืน พร้อมท้งั ควา้ ลูกสาวของเขามาหลบไวเ้ บ้ืองหลงั อย่างปกป้องจากผูม้ า
เยอื นที่บงั อาจลอบพรากช่วงเวลาของเขาไป
“ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก” สุรเสียงกอ้ งกงั วาลดงั ข้ึนพร้อมแสงสว่างสีทองจนตอ้ งหร่ีตา
มองเรือนร่างที่มาใหม่ เจา้ ชายหนุ่มชกั อาวุธในมือพร้อมจู่โจม ขณะท่ีแมวยกั ษส์ ีทอง
แหวกม่านหมอกออกมาก่อนที่ร่างน้นั จะกา้ วออกมาจากแสงสีทอง
เคร้ง! เสียงโลหะหนัก ๆ ดังข้ึนจากชุดเกราะของผูม้ าเยือน พร้อมกับแสงสีฟ้าเขียว
สดใสสะทอ้ นกบั ผนงั ถ้าวิบวบั และแสงน้นั ก็ทาใหเ้ จา้ ชายหนุ่มยืดตวั ลดอาวุธของเขา
พร้อมกบั เคน้ ยมิ้ เจา้ เล่ห์ออกมาให้สมกบั เป็นตวั เองแมว้ ่าเขาจะวา้ วุ่นใจกบั ร่างในออ้ ม
กอด
“สวสั ดี ทา่ นแม่ยาย” โลกิคารามออกมาอยา่ งไม่สบอารมณ์ น่ีมนั วนั รวมญาติหรือยงั ไง
กนั นะ!
“โอ.้ ..ขา้ ไม่อยากนบั ญาติกบั เจา้ หรอก เทพแห่งกลลวง” เสียงหวานแสนนุ่มนวลของ
สตรีดงั ข้ึน พร้อมปรากฏกายของเจา้ ของใบหน้างามท่ียงั คงความเยาวว์ ยั ไว้ ใบหน้า
ละมา้ ยคลา้ ยกบั ชายาเขาผิดแผกกนั ท่ีเส้นผมบลอนด์ทองสว่างราวกบั ทองคาที่เปล่ง
ประกายของพวกคนแคระ ใบหน้าขาวผ่องงามราวกบั เทพธิดา นยั น์ตาสีฟ้าประกาย
สดใสเฉกเช่นชายาของเจา้ ชายหนุ่มแตกต่างกนั ท่ีสายตาน้นั กลบั มองเขาอยา่ งเฉยชา
“มะ แม่ยายง้นั เหรอ” ร่างบางส่ันสะทา้ นมองหญิงสาวท่ีน่าจะอายมุ ากกว่าเธอไม่กี่ร้อย
ปี ตามผูเ้ ป็ นสามี ร่างงามอรชรในชุดเกราะวาววบั ไม่ไดช้ ายตามามองเธอ ริมฝี ปากสี
425
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
แดงสดเชิดหย่ิงข้ึนอยา่ งทะนงตน เรือนผมสีทองถูกมดั รวบไวด้ า้ นหลงั ก่อนที่เธอจะ
เห็นปี กสีขาวคู่ยาวใหญ่อยู่เบ้ืองหลงั สตรีผูน้ ้ัน ลาคอระหงสวมสร้อยอญั มณีสีฟ้าอม
เขียวแสนงามไวส้ ่องประกายระยิบระยบั ร่างบางตวั แขง็ ทื่อ หากเป็นเช่นน้นั น่ีคือเทพี
ผเู้ ป็นมารดาของเธอง้นั หรือ
“ทะ เทพีเฟรยา่ ...ท่านไม่ควรมาที่นี่” เด็กหญิงกอดแขนหญิงสาวผูท้ ่ีเธอเพิ่งยอมรับวา่
เป็ นแม่อย่างหวงแหน อะไรกนั หากเทพีแห่งสวรรคเ์ ป็ นมารดาของเทพีซีแกน น่ีไม่
เท่ากบั เป็ นยายเธอง้นั หรือ! หญิงผูท้ ี่ให้ความร่วมมือในการสังหารบิดาเธอดว้ ยการ
วางยาในน้าตก ซ้ายงั หมายสังหารลูกสาวตวั เองอยา่ งเห้ียมโหด
“ขา้ คงไม่ตอ้ งมาดินแดนสกปรกเช่นน้ี หากเจา้ ทาตามแผนสาเร็จ ใช่ม้ยั เทพีเฮล แต่เห็น
ไดช้ ดั เจา้ ใชว้ ญิ ญาณของดินแดนขา้ ...อยา่ งไร้ประโยชน!์ ” น้าเสียงในตอนทา้ ยผรุสวาท
ข้ึนพร้อมท้งั ยา้ ยใบหนา้ งามมามองเดก็ หญิงตวั เลก็ ๆที่สะดุง้ โหยง่
“ท่านน่ีเอง...ที่เป็ นคนวางแผนการเช่นน้ี” เจ้าชายหนุ่มขบกราม แสยะยิ้มอย่าง
โหดเห้ียม
“เทพเี ฟรยา่ เป็นแมข่ องขา้ ง้นั หรือ” นยั นต์ าสีฟ้าสบกนั ในที่สุด ใบหนา้ ท่ีซีดจากเลือดท่ี
ไหลไม่หยดุ ยง่ิ ซีดเผอื ดเมื่อพบความจริงอนั โหดร้าย
“โธ่...ที่รัก...ง้นั เจา้ คิดวา่ เจา้ ไดค้ วามงามขนาดท่ีบรุ ุษตอ้ งเหลียวมองทุกรายมาจากไหน
กนั ละ่ บตุ รสาวขา้ ...แต่เจา้ คงไดป้ ัญญาเฉกเช่นพ่อเจา้ หรือไม่ ราชินีแห่งแอสการ์ดก็คง
มีปัญญาสอนเจา้ แค่น้นั ถึงไดค้ วามคิดเฉื่อยแฉะเช่นน้ี” ริมฝี ปากเอิบอิ่มสีชาดยกยมิ้ ข้ึน
อย่างเลือดเยน็ นี่เป็ นคาพูดแรกที่เธอพูดกบั บุตรสาวท่ีไม่เคยพบหน้ามาก่อนเช่นน้นั
หรือ
426
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ท่านพ่อ...นางเลือดไหลไม่หยุดเลย” เฮลเรียกบุรุษที่ยืนจงั กา้ ขวางทางปื นอยใู่ ห้มาดู
หญิงสาวที่ตอนน้ีเลือดสีแดงเขม้ ยอมชุดบางราวกบั เป็นสีของอาภรณ์
“เทพีเฟรยา่ ...น่ีท่านจะฆ่าเมียขา้ ...ลูกสาวของท่านเช่นน้นั หรือ” เจา้ ชายหนุ่มคุกเข่าลง
ขา้ งหญิงสาว หมายจะดึงดาบออกจากหนา้ ทอ้ งแบนราบก่อนที่ดาบยาวเงาวบั อีกเล่มจะ
ถูกจ่อท่ีคอหอยเขา
“ใช่...นางเป็นลกู สาวขา้ เช่นเดียวกบั บุตรและบุตรีคนอ่ืน ๆ แต่ไม่มีลูก ๆ คนใดของขา้
ตอ้ งมาเก่ียวดองกบั พวกราชวงศ์แอสการ์ด โลกิ บุตรแห่งโอดิน ขา้ จะไม่ยอมให้มนั
เกิดข้ึน” น้าเสียงเยน็ ชาดงั ข้ึน ปรายตามองลกู สาวของเธอที่มองมาอยา่ งไมอ่ ยากจะเช่ือ
“อะแค่ก!” ร่างบางสาลกั เอาเลือดออกมาทางปากยอมริมฝี ปากราวกบั ลิปสติกแดงฉ่าน
แมแ้ ผลจะอยทู่ ี่ทอ้ งแต่เลือดท่ีคง่ั ก็ทาใหล้ มหายใจของเธอขาดหว้ งอยา่ งรวดเร็ว
“ซีแกน! อดทนไวก้ ่อน! ขา้ จะไม่ยอมให้เจา้ เป็ นอะไรไป อดทนไวก้ ่อนนะ ที่รักขา้ !”
เจา้ ชายหนุ่มกดบาดแผล พยายามใชม้ นตช์ ะล่อบาดแผลเอาไว้ แต่ดาบที่ตดั ขาดอวยั วะ
ภายในน้นั ดูหมือนจะเกินเยยี วยา
“ท่านพ่อ...นางตายในไม่ชา้ แน่” เฮลเสียงสั่นสะทา้ นกบั ความตายเป็นคร้ังแรก ไม.่ ..เธอ
ยงั ไมพ่ ร้อมจะสูญเสียในตอนน้ี
“พวกท่านตอ้ ง...รักกนั ไวน้ ะ” เสียงของหญิงสาวขาดห้วงเลือดท่ีเปรอะเป้ื อนไปท้งั มือ
ของเธอ จบั มือเยน็ เหยยี บของเด็กหญิงและผเู้ ป็นสามีเอาไว้
“ซีแกน...ไม่! เพื่อเจา้ แลว้ ...เจา้ คือคนเดียวของขา้ ...” น้าเสียงสั่นเครือ ที่ดูไร้การเรียบ
เรียงดงั ข้ึนจากเจา้ ชายหนุ่ม นยั น์ตาสีฟ้ามองไปที่ใบหนา้ ของชายหนุ่มท่ีตอนน้ีช่างมืด
มวั เหลือเกินกระน้นั ก็ยงั ทาใหห้ ญิงสาวยมิ้ ออกมาเม่ือรับรู้ถึงความจริงใจของเขา
427
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขา้ ขอโทษ ขา้ เสียใจจริง ๆ สาหรับความยุ่งยากที่ผ่านมา” เสียงหวานพูดแผ่ว ๆ ลูบ
ใบหนา้ เยน็ น้นั เธอไดย้ ินเสียงเขาร้องเรียกตะโกนชื่อเธอ แต่เปลือกตาหนาดูหนกั เกิน
กว่าจะลืมไดอ้ ีกคร้ัง ความเยน็ เหยยี บเขา้ ครอบคลุมร่างกายมากกวา่ อากาศของถ้าท่ีเยน็
ยะเยือก ในที่สุดเธอก็ไดก้ ล่าวคาที่เธอรู้สึกมาตลอดกบั เขา เขาเป็นที่ห่วงเป็นใยเธอ เขา
เป็นคนท่ีช่วยชีวิตเธอหลายคร้ังต่อหลายคร้ัง และเขาเป็นคนที่เขา้ ใจเธอในยามสุดทา้ ย
ท่ีสุด ความตายที่แทรกซึมเขา้ มาไม่น่าหวาดกลวั เหมือนตอนที่อยู่ท่ีหน้าผา ในเม่ือ
ตอนน้ี เธออยู่ในออ้ มกอดของเขา บุรุษผูไ้ ดข้ ้ึนช่ือว่าเป็ นสามีของเธอและเธอก็กาลงั
เปิ ดใจยอมรับเขา...และเริ่มรักเขา ในทา้ ยท่ีสุด โลกิเปิ ดใจกบั เธอ เป็นบุรุษท่ีไร้กลลวง
ท้งั ปวง ซ่ือสัตยก์ บั เธอและนน่ั คือสิ่งท่ีเธอตอ้ งการ ตอ้ งการมากกว่าอะไรในพิภพน้ี
และตอนน้ี...เธอก็พร้อมท่ีจะพกั ผอ่ นแลว้ เธอไดย้ นิ เสียงเจา้ ชายหนุ่มกบั เทพีแห่งนรก
กาลงั ร้องเรียกเธอแตม่ นั ก็ห่างไกลจนสุดทา้ ย เสียงเหล่าน้นั ก็เงียบหายไปในท่ีสุด
“ซีแกน!”
เฮลมองใบหนา้ งามที่น่ิงสงบไปแลว้ มือที่เธอยึดไวก้ ลบั เยน็ เฉียบและตกลงบน
หน้าตักของเธอ หญิงสาวผูท้ ่ีเธอเพ่ิงเคยมีคนเข้าใจเป็ นคร้ังแรก หญิงสาวผูท้ ี่มอบ
ความหวงั ความอบอุ่นใหเ้ ธอ ถูกพรากจากไปไม่ก่ีวนิ าที จากเทพีผขู้ ้ึนช่ือแห่งความงาม
ความรักและยอดนกั รบ
“ท่านฆ่านางทาไม! ทาไมท่านตอ้ งใหว้ ิญญาณธีโอริคกบั ขา้ หากสุดทา้ ยทา่ นพรากนาง
ไปแบบน้ี” น้าตาใส ๆ ไหลออกมาจากดวงตาเพียงขา้ งเดียว รอบตวั แผ่ซ่านดว้ ยความ
มืดทะมึน เสียงกรีดร้องของวิญญาณท่ีอย่ใู นอาณาจกั รหลงั กระเบ้ืองสีทองพากนั กรีด
ร้อง รับรู้ถึงส่ิงท่ีอาจจะเกิดตามมา หากเจา้ แห่งนรกไมพ่ อใจ
428
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เพราะขา้ ไม่ตอ้ งการเกี่ยวดองกบั พวกเทพอีเซอร์แบบพวกเจ้าไง เด็กน้อย...แต่เจา้
จดั การอะไรไม่ได้ ไร้ประโยชน์นกั ลเู ทอร์...ไปนาศพนางมา” เสียงหวานเฉกเช่นผเู้ ป็น
บุตรีกล่าวกบั แมวยกั ษท์ ี่ยืนของลาตวั ของเธอ ก่อนท่ีเจา้ แมวทองน้นั จะรีบกระโดดไป
ตามคาสงั่ ของเจา้ นาย
“อยา่ เอาสัตวส์ กปรกพรรคน์ ้นั มาใกลเ้ มียขา้ ...เทพีเฟรยา่ ” เสียงแหบแห้งเยน็ ยะเยือก
ข้ึน ร่างสูงลุกข้ึนจากหญิงสาวผมสีเงิน หันมาเผชิญหนา้ กริชวาวในมือเขาที่แล่นดว้ ย
เวทยส์ ีเขียวปรากฏข้ึนอีกคร้ัง
“ค่อยดีข้ึนหน่อย...แตเ่ จา้ ชายโลกิ เจา้ คิดจริง ๆ เหรอ วา่ ทกุ อยา่ งมนั หมุนรอบตวั เจา้ เจา้
กแ็ ค่เด็กท่ีพ่อแมต่ ามใจจนเสียนิสยั ” ใบหนา้ งามแสยะยมิ้ ออกมา
“ไม่นึกว่าท่านยงั คอยจบั ตามองราชวงศ์ขา้ อยู่ตลอด อ่อ จริงสิ...ท่านก็ทาไดแ้ ต่มอง
อยา่ งเดียวน้ี” ชายหนุ่มผมดากลบั มาเป็ นตวั เองอีกคร้ัง บุรุษแห่งกลลวง ตลกร้ายและ
โหดเห้ียม
“ระวงั ปากเจ้าหน่อย เจ้าเด็กยงั ไม่สิ้นกล่ินน้านม เพียงแค่ชั่วอึดใจ ข้าก็ทาให้บุรุษ
ออ่ นแอเช่นเจา้ เหลือแขนเพยี งขา้ เดียวไดน้ ะ” นยั น์ตาสีฟ้าวาววบั อยา่ งเคืองแคน้ เทพวา
เนียร์ผนู้ ากองทพั เมื่อคร้ังท่ีเทพโอดินบุกยดึ ดินแดนวานาไฮม์ นางผูเ้ ป็นจอมทพั แมจ้ ะ
พ่ายแพใ้ นการศึก แต่ก็ไดร้ ับความยกยอ่ งจากจอมกษตั ริย์ ยกไดเ้ ป็นผูป้ กครองดินแดน
วาฮลั ลา ดินแดนแห่งสรวงสรรคส์ าหรับผทู้ ่ีกระทาความดีและจิตใจห้าวหาญ ดินแดน
แห่งเยาวว์ ยั ไปตลอดกาลแตน่ น่ั ก็ไมไ่ ดท้ าใหห้ ญิงงามตรงหนา้ สิ้นแคน้ เคืองเสียทีเดียว
“ง้นั ก็เขา้ มาเลย!” คราวน้ีดูเหมือนเจา้ ชายหนุ่มจะเลือดเขา้ ตา ตะโกนกร้าวทา้ เทพีจอม
นางแห่งนกั รบของชาววาคิรี และนนั่ ทาใหร้ ิมฝีปากแดงสดยมิ้ ออกมา
429
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ง้นั ก็เตรียมเป็ นวิญญาณหลงทางไดเ้ ลย จอมหลอกลวง เพราะอาณาจกั รขา้ ไม่เป็ นท่ี
ตอ้ นรับของเจา้ !” ดาบยาวสีเงินเงาวบั ท่ีไม่เคยอยใู่ นฟักไดน้ านถกู ชกั ออกมาอีกคร้ัง
430
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Goddess of beautiful
นยั น์ตาสีเขียวสว่างมองบุคคลท้งั สองที่จะห้าหั่นกนั อยา่ งกริ่งเกรง ขณะท่ีเธอพยายาม
กอดร่างที่เร่ิมเยน็ ชืดของวา่ ท่ีท่านแม่เธอเอาไว้ ใบหนา้ ที่งามละมา้ ยคลา้ ยกบั เทพเี ฟรยา่
นิ่งสงบ เฮลหลบั ตาเพง่ สมาธิ ร้องเรียกออกไปยงั ท่ีแสนไกล
“ท่านแม่...ซีแกน...ได้โปรด...ท่านอยู่ที่ใด” เด็กหญิงค่อย ๆ แผ่พลังเวทยข์ องเธอ
ออกไป เงาดาทะมึนแผ่ไปทว่ั พ้ืนถ้า ก่อนท่ีแมวยกั ษ์จะเขา้ มาคารามใส่เสียงดงั กอ้ ง
สะทอ้ น
“กระดา้ งกระเด่ือง...เหมือนพอ่ เจา้ ไม่มีผิด เจา้ ไดโ้ อกาสน้นั ไปแลว้ ตอนน้ีวิญญาณนาง
เป็ นของขา้ ไม่ใช่เจา้ เทพีแห่งนรก” เฟรย่าสะบดั ผมลอนยาวไปดา้ นหลงั หันกลบั มา
มองเด็กสาวที่กาลงั จอ้ งอาฆาตสัตวเ์ ล้ียงของเธออยา่ งไม่วางตา
“ท่านไม่ตอ้ งการให้ขา้ เกี่ยวดองกบั ลูกสาวท่าน ถึงข้นั ยอมฆ่านางเลยหรือ” เจ้าชาย
หนุ่มสะบดั กริชท่ีมองพร้อมพลงั มนตเ์ ขา้ หาผูเ้ ป็ นแม่ยายอย่างรวดเร็ว แต่นน่ั ก็ถูกปัด
ออกอยา่ งง่ายดายดว้ ยดาบยาวของหญิงสาว
“แน่นอน...อย่างน้อย นางจะปลอดภยั ในอาณาจกั รขา้ ท่ี ๆ บุรุษที่เต็มไปดว้ ยกลโกง
เช่นเจา้ ไปไม่ได้ โลกิ” ริมฝีปากเอิบอ่ิมยมิ้ กวา้ งอยา่ งสงา่ งามก่อนจะเป็นฝ่ ายสาวเทา้ บกุ
เขา้ หาบา้ ง และเกราะมนต์ก็สะทอ้ นรับดาบของเธอไดท้ นั ท่วงที ขณะท่ีเจา้ ของเกราะ
น้นั กามือแน่น คาสัพยอกท่ีเป็นเรื่องจริงของหญิงสาวตรงหนา้ ทาให้เขาเจ็บปวดข้ึนมา
ได้
“อยา่ คิดวา่ พ่อขา้ ยกยอ่ งทา่ นแปลวา่ ขา้ ตอ้ งคุกเข่าใหท้ า่ นหรอกนะ ราชินีแห่งวาฮลั ลา”
โลกิใชเ้ วทยท์ ี่เขาถนดั สลายตวั ไปต่อหนา้ บุคคลท่ีหมายจะจว้ งคอหอยเขาแลว้ ปรากฏ
431
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
กายขา้ งหลงั แต่นนั่ ก็เป็นกลท่ีเทพีแห่งนกั รบเคยเผชิญกบั ผทู้ ี่เป็นบิดาของเขาแลว้ คร้ัง
หน่ึง และคร้ังน้ีเธอก็ใชโ้ ล่เงินที่สะทอ้ นวาวกบั แสงทองจากประตูแห่งวาฮลั ลาฟาดเขา้
ใบหนา้ เจา้ ชายหนุ่มเตม็ แรง
“โอ.้ ..เทพโอดิน เขาน่าจะสอนลูกชายเขาใหส้ มเป็นนกั สู้เสียบา้ งนะ เผื่ออาณาจกั รของ
ขา้ จะแงม้ ประตูให้วิญญาณน่าสมเพชเช่นเจา้ ” ร่างอรชรแสยะยิม้ เกราะเงาวบั สะทอ้ น
กบั ใบหนา้ งามท่ีทอประกายแสงทอง นน่ั ทาให้เจา้ ชายหนุ่มขบกราม รับรสชาติคเคม็
ปร่าของเลือดในปาก
“ท่านแม่...ขา้ รู้ว่าวิญญาณของท่านยงั ไปไหนไม่ไกล กลบั มาเถอะนะ...” เด็กหญิง
กระซิบลงกบั กกหูเป้ื อนเลือดของหญิงสาวเบาๆ เจา้ แมวยกั ษย์ งั คอยดูการกระทาของ
เธอไม่ห่างเพ่ือหมายจะลากศพน้นั กลบั ไปยงั ประตูของวาฮลั ลาตามคาสั่งของเจา้ นาย
มนั ก่อนท่ีเด็กหญิงจะแสยะยมิ้ ออกมา
“เฟนเรียร์...พีต่ อ้ งการเจา้ ...” เทพแี ห่งนรกส่งสญั ญาณไปหาผเู้ ป็นนอ้ งชายอีกคร้ัง
เสียงคลื่นทะเลซดั ซาดมาจากที่ไหนสักแห่ง ซีแกนค่อย ๆ ลืมเปลือกตาชา้ ๆ ลม
ทะเลเยน็ ปะทะบนดวงหนา้ งามและทนั ใดน้นั เธอก็นึกข้ึนได้ ถึงสิ่งท่ีเพ่ิงเกิดข้ึนไปเมื่อ
ครู่ ร่างบางมองไปรอบตวั อยา่ งตกใจ แต่กลบั ไม่มีใครเลย ไม่มีท้งั เทพีเฮล เทพีเฟรย่า
แมก้ ระทงั่ ...เจา้ ชายโลกิ นยั น์ตาสีฟ้ากะพริบปรับสายตาใหช้ ินกบั ความมืดแต่ทนั ใดน้นั
เสียงทะเลท่ีซดั สาดอยเู่ บ้ืองหนา้ เธอ ก็ส่องแสงสวา่ ง แลว้ หญิงสาวก็ตระหนกั ไดว้ า่ เธอ
ไม่ไดย้ ืนอยบู่ นชายหาดท่ีไหน เธอยืนอย่กู ลางทะเล เสียงซดั สาดของคลื่นน้นั อยู่ไกล
ออกไป น้าทะเลท่ีควรจะเป็ นสีครามเขียวกลบั มืดและระยิบระยบั ราวกบั เป็ นส่วนนึง
ของหมู่ดาว รอบตวั เธอมีแต่ความเงียบสงบ บนทอ้ งฟ้าก็พร่างพราวดว้ ยหมู่ดาวนอ้ ย
ใหญ่ที่ส่องแสงลอ้ กบั ผืนทะเลที่อยู่ปลายเทา้ เธอ ชุดนอนสีฟ้าที่เคยเปรอะเป้ื อนดว้ ย
432
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เลือดและโคลนตอนน้ีกลายเป็นผา้ ฝ้ายสีขาวบางเบา เรือนผมสีเงินยวงถูกปล่อยยาวให้
พดั ผา้ ตามแรงเอ้ือยของสายลมที่ไม่รู้มาจากทิศทางไหน ไม่มีความเจ็บปวดจาก
บาดแผลท่ีเธอเคยไดร้ ับก่อนหนา้ น้ี และความเงียบสงบของสถานที่แห่งน้ี ชโลมจิตใจ
หญิงสาวใหร้ ู้สึกผอ่ นคลายจากความเหน่ือยลา้ วนั น้ีเป็นวนั ท่ีช่างยาวนานและมากมาย
เสียเหลือเกิน ท้งั การไดพ้ บธีโอริคอีกคร้ัง ท้งั การไดพ้ บเจอกบั บุตรีของผูข้ ้ึนชื่อว่าเป็น
สามีของเธอ และพบกบั สตรี ผูไ้ ดข้ ้ึนชื่อว่าเป็ นมารดาของเธอ ร่างบางสั่นสะทา้ นกบั
ความโหดร้ายของเทพีผเู้ ป็นมารดา ที่สังหารเธอลงอยา่ งเลือดเยน็ เช่นน้นั ...ที่น่ี...คือที่
ไหน หากเธอตายไปแลว้ นนั่ แปลวา่ เธอจะไมไ่ ดพ้ บกบั เขาอีกแลว้ ใช่ม้ยั ...
“โลกิ!” หญิงสาวตะโกนชื่อแหวกผา่ นเสียงคลื่น เสียงน้นั กลบั ดงั สะทอ้ นกลบั มาหาเธอ
ทันใดน้ันน้าตาใสๆก็พลันไหลออกมา เธอไม่มีโอกาสบอกเขาด้วยซ้าว่าตอนน้ี
ความรู้สึกท่ีเธอมีต่อเขาเป็ นเช่นไร
ทนั ใดน้นั น้ากห็ มนุ วนข้ึนอยเู่ บ้ือหนา้ เธอ ซีแกนถอยหลงั ออกห่างอยา่ งตกใจ ก่อนที่น้า
มหาสมุทรน้นั จะวนข้ึนจนรูปร่างดูคลา้ ยกบั มนุษยแ์ ละค่อย ๆ แปลงรูปกลายเป็นหญิง
สาวรุ่นราวคราวเดียวกบั เธอ ใบหน้าขาวผ่องค่อย ๆ ลืมตาข้ึนอย่างช้า ๆ เผยให้เห็น
นยั น์ตาสีเหลืองกลมสดใสตดั กบั เรือนผมสีฟ้าท่ีทอประกายระยิบระยบั ราวกบั แผงขน
ของยนู ิคอร์น ร่างสาวน้นั เคารพโคง้ ใหเ้ ธอก่อนจะเอ่ยข้ึนชา้ ๆ
“พระชายาซีแกน...หมอ่ มฉนั คือสกลั ดเ์ พคะ” หญิงสาวคนน้นั แนะนาตวั ก่อนจะเคลื่อน
กายคร่ึงร่างท่ีกลืนไปกบั ลาน้าน้นั เขา้ มาหาหญิงสาว ควา้ เรียวมืองามไปจบั ไวอ้ ยา่ งยนิ ดี
“ท่านหญิงสกลั ด.์ ..บุตรีของเทพีโนร์น” นยั น์ตาสีฟ้าเบิกตากวา้ ง ยิม้ กวา้ งจบั มือที่เยน็
และเปี ยกน้นั ตอบอยา่ งไมเ่ ขา้ ใจในสถานการณ์มากนกั
433
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ตอนน้ี...พระองคก์ าลงั อยใู่ นระหวา่ งทาง ความเป็นกบั ความตาย...แอสการ์ดกบั วาฮลั
ลา” หญิงสาวโบกมือไปยงั ทิศทางหน่ึง คลื่นทะเลซดั สาดเปิ ดเผยเส้นทางออกเป็นสอง
สาย เขา้ สู่หลุมวน หลุมหน่ึงมืดมิดราวกบั หุบเหวที่ไร้กนั บึง กบั อีกหลุมหน่ึงมีแสงสี
ทองส่องสวา่ งดูอบอ่นุ และดูสบายตา
“ง้นั ...ตอนน้ีเท่ากบั ว่า ขา้ ตายแลว้ จริง ๆ สินะ” ร่างบางทอดถอนสายตาไปกบั พ้ืนน้าที่
ทอแสงประกายสวา่ งไสว
“ท้ังใช่และไม่ใช่เพคะ...โดยปกติแล้วหากชีวิตในโลกก่อนหน้าดับสูญ วิญญาณ
ท้งั หลายจะถูกเลือกจากการกระทาของตนว่าเหมาะสมกบั สถานที่แห่งความตายแห่ง
ไหน ท้งั เฮลไฮมแ์ ละวาฮลั ลา” น้าเสียงเยน็ สบายราวกบั ตน้ ฤดูเหมนั ต์ของอสุรีร่างน้า
กล่าวพร้อมกบั รอยยมิ้
“แลว้ ทาไม...ขา้ ถึงอยทู่ ี่น่ีละ่ ทา่ นหญิง” คิ้วสวยเรียวขมวดเขา้ หากนั อยา่ งไม่แน่ใจ
“ไม่ค่อยเกิดข้ึนบ่อยนัก แต่บางคร้ังเรื่องแบบน้ีก็เกิดข้ึนกับเหล่าเทพเจ้าเพคะ บาง
พระองคก์ ็เขา้ สู่นิทราหลบั ใหลเป็นเวลานานเสมือนพระองคจ์ ะไม่ฟ้ื นกลบั มา เพียงแต่
หากพระองคเ์ ลือกที่จะอยู่กบั ชีวิตก่อนหน้า เหล่าเทพก็จะไดร้ ับโอกาสให้กลบั ไปอีก
คร้ัง จนกว่าพระองคเ์ หล่าน้นั จะเห็นวา่ เหมาะสมแลว้ เลือกเวลาที่จะดบั สูญดว้ ยตวั ของ
พระองคเ์ อง” สกลั ดเ์ อ้ือนเอ่ยไมร่ ีบร้อน ราวกบั เวลาไมใ่ ช่สิ่งท่ีสถานที่แห่งน้ีตอ้ งกงั วล
“เช่นน้นั ...หมายความว่า ขา้ มีทางเลือกหรือ” หญิงสาวมองสองหลุมที่อย่หู ่างออกไป
ก่อนจะหนั กลบั มาหาหญิงสาวท่ีเคล่ือนตวั จากผนื น้ามายนื ขา้ งเธออีกคร้ัง
“แน่นอนเพคะ หม่อมฉนั จึงอยู่ ณ ท่ีแห่งน้ี ความวา่ งเปล่าของหว้ งเวลา เป็นผทู้ ่ีจะนาพา
สู่ทางที่พระองคจ์ ะทรงเลือก เพือ่ นาทางพระองค์ หากพระองคท์ รงเลือก...ที่จะพกั ผอ่ น
434
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ความสงบสุขของวิญญาณอนั เป็ นนิรันดร์ของพระองค์...คือวาฮัลลา” สกัลด์ช้ีไปท่ี
เส้นทางสีทองเบ้ือหลงั เสียงน้าตกสนน่ั น้นั เธอมองเห็นประตูลูกกรงสีทองท่ีเปิ ดอา้ รอ
อยใู่ นหลุมน้นั
“แต่หากขา้ เลือก...ที่จะกลบั ไปยงั แอสการ์ดล่ะ” เรือนผมยวงพดั ตามคลื่นส่องสว่าง
เปลง่ แสงดว้ ยตวั เอง ดูราวกบั เทพธิดาแก่คนมองหนั มาถาม
“โชคชะตา เป็ นสิ่งท่ีท่านแม่บอกว่า คือความไม่แน่นอนเพคะ และหม่อมฉันเชื่อว่า
พระองคร์ ู้ดีกวา่ ใครในความซบั ซอ้ นของมนั หม่อมฉนั จึงไมอ่ าจแนะนาหรือบอกอะไร
มากไปกว่าส่ิงท่ีพระองค์ทรงรู้อยู่แลว้ มนั อาจจะหนักหนาและเหน่ือยลา้ ...พระองค์
อาจจะเสียใจหรือดีใจ แต่ในทา้ ยที่สุด...พระองคค์ ือผตู้ ดั สินชะตาชีวิตของตนเอง” หญิง
สาวตอบอยา่ งนุ่มนวล
“โอ้ มีหลายคร้ังที่ขา้ อยากจะสนทนากบั ท่านแม่ของทา่ นหญิง เหตุใดโชคชะตาขา้ จึงได้
พลิกผนั ไปมาราวกบั เขาวงกตเช่นน้ีเลย ท่านหญิง” ร่างบางหัวเราะเบาๆและนนั่ ทาให้
นางพรายน้าหวั เราะตาม
“พระชายามิใช่คนแรกที่ต้งั คาถามเช่นน้นั หรอกเพคะ หากหม่อมฉันจะสามารถตอบ
แทนได้ ก็คือ โชคชะตาเป็นส่ิงที่บุคคลเป็นผกู้ าหนดการกระทาน้นั เอง เหตุที่พระชายา
ถูกลวงแต่งงานเพราะองคช์ ายตอ้ งการพระองคม์ าเป็ นชายามากเสียจนเจา้ ชายยอมใช้
วธิ ีท่ีจะทาใหพ้ ระองคก์ ลายเป็นผรู้ ้ายในสายตาท้งั เกา้ โลก เหตุที่ท่านองครักษเ์ ลือกที่จะ
จากวาฮลั ลามาเพราะเขาเองก็ตอ้ งการชิงพระองคก์ ลบั คืนไป...” เสียงกอ้ งกงั วานของ
สกลั ดท์ าใหใ้ บหนา้ งามฉายแววเศร้าออกมาอยา่ งเห็นไดช้ ดั
435
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ดูเสมือน...ขา้ จะเป็ นตน้ เหตุความวุ่นวายท้งั ปวง ขา้ เหนื่อยเหลือเกินท่านหญิง...และ
ท่ีนี่ก็ดูช่างสวยงามอะไรอย่างน้ี ความสงบ ความสบายจากที่แห่งน้ี” นัยน์ตาสีฟ้า
สะทอ้ นคลื่นซดั ซาดของผนื ทะเลสีแวววาวราวกบั เกลด็ ละอองจากสะพานไบฟรอส
“หม่อมฉันก็อยากจะให้พระองค์ได้อยู่ท่ีน่ีเพคะ หม่อมฉันไม่มีสหายรุ่นราวคราว
เดียวกนั มาแสนนานแลว้ ...แต่ หม่อมฉันทาเช่นน้นั ไม่ได้ ทุกคนลว้ นเลือกโชคชะตา
จากการกระทาของตนไปแลว้ บดั น้ี เป็ นตาของพระองค์ท่ีจะกาหนดโชคชะตาของ
ตวั เองเพคะ”นยั น์ตาสีเหลืองสวา่ งสบกบั ใบหนา้ งามอยา่ งจริงจงั ผมสีเงินของหญิงสาว
พดั ปลิวไสวตามแรงลมของทะเล ซีแกนทอดสายตาไปยงั เส้นทางท้งั สอง นนั่ น่ะสินะ
ในคราแรกเธอเกือบจะแต่งงานกบั บุรุษคนหน่ึงแตก่ ลบั ถูกลวงใหก้ ลายเป็นภรรยาของ
บุรุษอีกคนหน่ึง ในคราแรกเธอมน่ั ใจในตวั ของบุรุษผูฟ้ ูมฟักในรักมาหลายสิบปี แต่
บุรุษที่เขา้ ใจในตวั เธอกลบั เป็นบุคคลที่ลวงเธอมาและยงั มีอีกหลายอยา่ งที่เธอยงั ไม่ได้
ทา มีอีกช่วงเวลาที่เธออยากใชร้ ่วมกบั เขา และมีอีกหลายคา ที่เธอตอ้ งกล่าวกบั เขาว่า
ตอนน้ีเธอรู้สึกกบั เขาเช่นไร และในตอนน้ีเธอคือรู้แลว้ วา่ เธอคือใคร และสุดทา้ ยเธอจะ
ไมเ่ สียใจในสิ่งที่กระทาและตดั สินใจในวนั น้ี
“ขา้ ตอ้ งกลบั ไป ท่านหญิง” ซีแกนตอน สายตาเด็ดเด่ียวในสุดเฉกเช่นราชวงศท์ ่ีตอนน้ี
เธอยอมรับสถานะหากเธอกลบั ไปแลว้
“เพคะ แลว้ หม่อมฉนั จะรอพบพระองคอ์ ีกคร้ัง” นางพรายน้ายมิ้ ก่อนจะเอ้ือมมือไปจบั
มือขาวผ่องของวิญญาณเทพีแห่งความจงรักภกั ดีและทนั ทีที่ความเยน็ และเปี ยกลื่น
สัมผสั กบั ร่างของหญิงสาว ร่างของเธอก็จมลกลงไปในทะเลสาบแห่งจกั รวาล นยั น์ตา
สีฟ้าเบิกกวา้ งมองเห็นร่างของพรายน้าที่ห่างออกไปทุกที ความมืดครอบคลุมร่างเธอ
อีกคร้ัง อากาศที่บีบอดั จนแทบจะหายใจไม่ออก น้าเยน็ เฉียบไหลเขา้ ปอดเธอจนแทบ
436
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
สาลกั ความหนาวเยน็ สะทา้ นเขา้ มาแทนที่ความรู้สึกก่อนหนา้ นี่และหูของเธอก็เร่ิมได้
ยนิ เสียงกระทบกนั ของอาวธุ เหลก็ ใกลเ้ ขา้ มาทุกที
ใบหนา้ หล่อเหลาของเจา้ ชายหนุ่มข้ึนสีจากเลือดแดงที่ถูกโล่เงินตบหนา้ เมื่อครู่
ร่างสูงหอบหายใจเหลือบตามองจากคูต่ ่อสู้อีกคร้ังเม่ือไดย้ นิ เสียงคารามของแมวยกั ษส์ ี
ทองท่ีมนั คารามใส่ลูกสาวเขาที่หมายจะดึงดาบยาวท่ีปักอยกู่ ลางลาตวั ของภรรยาเขา
ร่างเล็ก ๆ ท่ีเหมือนยงั ไม่สนใจกบั เสียงขู่ของทูตแห่งสวรรคห์ มายมนั่ จะใชแ้ รงเท่าที่
เธอมีช่วยชีวิตคนตรงหน้าไวส้ ุดแรงความสามารถและน่นั ก็ทาให้อุง้ มือหนาที่มีเล็บ
แหลมคมกางออกเพื่อจะตะปบลงบนร่างก่ึงกระดูกน้นั ก่อนที่มีดส้ันปลายคมจะแฉลบ
แหวกพาดผา่ นอากาศมุ่งตรงเขา้ ไปที่ซอกคอแมวป่ าน้นั อยา่ งรวดเร็ว
“แงว้ วว!!” เจา้ แมวป่ าตวั ใหญ่ร้องเสียงแหลมอยา่ งเจ็บปวด เลือดสีแดงไหลทะลกั ออก
จากบาดแผลที่ฉีดขาดมีดปักเสียบทะลุคอของมนั กระเซ็นลงบนผา้ คลุมสีสกปรกของ
เด็กหญิงทาให้เธอสะดุ้ง เงยหน้าข้ึนมามองเจ้าแมวยกั ษ์ท่ีวิ่งหนีออกไปด้วยความ
เจ็บปวดจากบาดแผลท่ีได้รับ นัยน์ตาสีเขียวมองตามเส้นทางท่ีมีดถูกปล่อยเมื่อครู่
ใบหนา้ ของผทู้ ี่เป็นบิดาของเธอมองมาอยา่ งเป็นห่วงอยา่ งท่ีเธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“ท่านพ่อ...” เทพีแห่งนรกพูดไปเพียงเท่าน้นั ก่อนท่ีดาบยาวแวววาวจะสะบดั แรงของ
มนั ลงบนสีขา้ งของเจา้ ชายหนุ่มท่ีไม่ไดท้ นั ต้งั ตวั
“กลา้ ดียงั ไง! ทาร้ายสัตวเ์ ล้ียงของขา้ เจา้ เทพกลลวง!” นยั น์ตาสีฟ้าวาวโรจน์ โลกิ ทรุด
กองลงกบั พ้ืน เลือดสีแดงฉ่านไหลออกจากบาดแผลทนั ที
“เรียกขา้ เป็ นเทพแห่งกลลวงแลว้ ท่านล่ะ...เทพีแห่งนกั รบ วางแผนพรากเมียขา้ ใชล้ ูก
ขา้ เป็ นเครื่องมือสกปรก ใช้วิญญาณเจ้าองครักษ์น่ันราวกบั ของเล่น ขา้ ล่ะแปลกใจ
437
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ชาววลั คิรีควรจะบูชาอะไรในตวั ท่านดี” นยั น์ตาสีเขียวเยาะอย่างเหยียดหยาม ต้งั โล่
มนตร์ ับแรงฟาดดาบท่ีเต็มไปดว้ ยโทสะของเฟรยา่ ไวอ้ ยแู่ ลว้ แต่แรงจากนกั รบสาวนนั่
ก็ทาใหไ้ ดย้ นิ เสียงแตกเปรี๊ยะของโล่มนตน์ ้นั แรงปะทะน้นั ส่องแสงสวา่ งวาบนนั่ ส่อง
แสงสว่างไปทวั่ พ้ืนถ้าราวกบั แสงสีจากไปของการตีอญั มณีของคนแคระ เฮลดึงดาบ
หนาออกจากแผลน่ากลวั ของหญิงสาวสาเร็จก่อนที่เธอจะขมวดคิ้วอย่างฉงนใจกบั
บาดแผลของหญิงสาวที่ค่อยๆสมานตวั เขา้ หากนั อยา่ งชา้ ๆขณะที่บุคคลท้งั สองท่ีหมาย
หม้นั จะฆ่าฟันกนั ไมไ่ ดส้ งั เกตเห็น
438
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
I am the Goddess of loyal
เคร้ง!! เสียงโล่มนต์แตกออกเป็ นเส่ียงพร้อมกบั แสงสว่างวาบจนเฟรย่าตอ้ งหร่ีตากบั
แสงสะทอ้ นไปชว่ั ขณะ ก่อนท่ีเธอจะพบวา่ เบ้ืองหนา้ เธอน้นั จะมีเพียงแตค่ วามวา่ งเปล่า
เทพีรีบหนั กลบั หลงั ไปอยา่ งรวเร็วแตก่ ็ยงั ชา้ เกินไป ปลายมีดยาวเฉือนเอาเส้นผมสีทอง
ส่วนนึงก่อนที่เธอจะเอ้ียวตวั หลบโลหะวาวได้ทนั ทาให้ปลายคมมนั สัมผสั ไดเ้ พียง
โหนกแกม้ สวยของเธอ เลือดหยดแรกในรอบหลายพนั ปี ไหลออกมาจากใบหน้างาม
ของหญิงสาว ผมสีทองยาวหลุดรุ่ยออกจากยางรัดแผ่ขยายเตม็ หลงั นยั น์ตาสีฟ้าอมั พร
แวววับเต็มไปด้วยโทสะของนักรบ เจ้าเด็กของราชวงศ์ท่ีเธอเกลียดแสนเกลียด
หาญกลา้ ทาเธอหลงั่ เลือดซ้ายงั เป็นเลือดบนใบหนา้ งามท่ีเธอแสนหวงเสียอีก
“บุตรแห่งโอดิน ไดเ้ วลาตายของเจา้ แลว้ !” เสียงหวานเหมือนบุตรสาวของนางคาราม
อย่างไร้ความปราณีเจา้ ชายหนุ่มตรงหน้า เง้ือดาบยาวของนางหมายจะสะบ้นั คอหอย
นั่นให้ขาดหว่ินแต่มีดส้ันในมือของโลกิท่ีเตรียมต้ังรับไวพ้ ร้อมก็รับได้ทนั ท่วงที
ประกายไฟแตกเปร๊ียะเมื่ออาวธุ วาวของท้งั สองปะทะกนั อยา่ งรุนแรง
“อยา่ พยายามทาในส่ิงท่ีไม่ใช่เจา้ เลย เจา้ เด็กสับปลบั การหาญสู้ซ่ึงหน้า ไม่เหมาะสม
กบั เจา้ อยา่ งน่าสมเพช” ริมฝี ปากแดงหยาดเยิม้ เมื่อเห็นเลือดที่กาลงั ไหลอาบจากสีขา้ ง
ของเส้ือคลุมสีมรกตน้นั ก่อนท่ีเธอจะสะบดั เทา้ เตะเขา้ ซ้าท่ีแผลน้นั อยา่ งเตม็ แรง จนคน
โดนเตะหน้าคะมาไปอีกข้าง เลือดสีแดงสดพุ่งออกทางริมฝี ปากเรียวจากอาการ
บาดเจบ็ ภายใน
“ใช่...แต่ขา้ มีส่ิงท่ีขา้ ตอ้ งการปกป้อง ขา้ จะไม่ยอมใหท้ ่านไดน้ างไป ตอ่ ใหไ้ ม่ใช่วถิ ีของ
ขา้ ขา้ ก็จะทามนั ให้ถึงท่ีสุด!” โลกิบว้ นเลือดเค็มปร่าออกจากริมฝี ปาก ฝื นแสยะยิ้ม
ออกมากลบเกลือนความเจบ็ ปวด
439
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“แหม...น่าประทบั ใจจนขา้ อยากจะอาเจียน” เทพีแห่งความงามสะบดั มือ อาวธุ ยาวเงา
วบั ปรากฏแทนท่ีดาบยาว อาวุธประจากายของเทพีเฟรยา่ หอกแห่งวาฮลั ลา เงาวบั ทอ
แสงพอ ๆ กบั เบ้ืองหลงั ประตสู ีทองดา้ นหลงั น้นั
ความรู้สึกราวกบั จมน้าแสบไปท้งั คอและจมูกของหญิงสาว ความอึดอดั ในหว้ ง
แห่งความมืดมิดน้นั ราวกบั ไม่มีวนั สิ้นสุด ซีแกนดิ้นรนดว้ ยความทรมานเพ่ือเอาชีวิต
รอด เสียงปะทะกนั โลหะหนัก ๆ ดงั มาจากท่ีไหนสักแห่งดงั ข้ึนใกลเ้ ขา้ มาทุกขณะ
ความเจ็บแผ่ซ่านไปทวั่ ช่องทอ้ งของหญิงสาวทาให้เธอรู้สึกถึงร่างกายอนั หนกั อ้ึงและ
เปี ยกช้ืนอีกคร้ัง ความหนาวเยน็ จนส่ันสะทา้ นของปากถ้าทางเขา้ นรกน้นั ทาใหร้ ่างกาย
ของหญิงสาวค่อย ๆ สันเทิ้มข้ึน เธอรับรู้ถึงความเยน็ และแขง็ กร้านของกระดูกมือที่จบั
เธอเอาไวแ้ น่น นนั่ เฮล...บุตรสาวท่ีเธอเพ่ิงรับเป็ นบุตรบุญธรรมแน่ ๆ หญิงสาวค่อยๆ
รู้สึกถึงลมหายใจอนุ่ ๆท่ีปนกบั กล่ินเลือดราวกบั กลิ่นสนิมของอานมา้ เก่าน้นั เปลือกตา
หนกั อ้ึงเกินกว่าจะลืมข้ึนมาได้ แต่โสตประสาทท่ีกาลงั ทางานของเธอน้นั ก็ไดย้ ินการ
สนทนาอนั เตม็ ไปดว้ ยโทสะของสองเทพน้นั ไดถ้ นดั ชดั เจน คากล่าวของเจา้ ชายหนุ่มท่ี
หมายปกป้องแมร้ ่างอนั ไร้วญิ ญาณของเธอทาใหเ้ ธออบอุน่ ข้ึนอยา่ งที่ไมเ่ คยคิดวา่ จะได้
ยนิ จากเขามาก่อน โลกิ...ขา้ กลบั มาแลว้
เจา้ ชายหนุ่มยนั กายข้ึนจากดินเป้ื อนโคลนน้นั ขาเรียวยาวของเขาส่ันดว้ ยความ
เจบ็ ปวด เขาชาไปท้งั ตวั เพราะเลือดที่กาลงั ไหลอาบจากบาดแผลยาว มีดส้ันถกู กาไวอ้ ีก
คร้ังก่อนท่ีเขาจะโดนส้นเทา้ เรียวในชุดเกราะงามถีบเข้าที่ยอดอกกระเด็นไถลจน
เกือบจะชนร่างท่ีนอนแน่น่ิงของหญิงสาวที่ลูกสาวของเขากาลงั กอดร่างน้นั ไวแ้ น่น
440
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ทะ...ท่านพ่อ” เสียงแผ่วของเด็กหญิงดงั ข้ึนเบา ๆ เม่ือเห็นสภาพสะบกั สะบอมของ
บิดาของเธอ เด็กหญิงสะอ้ืนข้ึนเบา ๆ ก่อนที่เจา้ ชายหนุ่มจะหันมายิม้ อบอุ่นให้กบั ลูก
สาวของเขา
“พ่อ...ไมเ่ ป็นไร เฮล” เสียงแหบพร่าของโลกิดงั ข้ึน มือเรียวหมายจะเอ้ือมาจบั ใบหนา้ ที่
แสดงออกถึงความสับสน ตอนน้ีเธอกลบั ไม่ตอ้ งการให้บิดาตายเสียแลว้ ก่อนที่หอก
เล่มยาวจะแหวกผ่านอากาศปักลงบนมือขาวซีดน้นั ลงกบั พ้ืนเฉียดร่างที่ยงั นอนน่ิงน้นั
ไปเพียงเล็กน้อย เฮลสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ นัยน์ตาสีเขียวเล่ิกล่ักมองหาเจ้า
นอ้ งชายตวั ยกั ษท์ ี่หายหวั ไปไหนนะ ในเวลาท่ีเธอตอ้ งการเขาแบบน้ี ความสง่างามใน
ชุดเกราะสีเงินยวงค่อยๆเย้ืองย่างมาหยุดอยู่ตรงหน้าเจ้าชายหนุ่มท่ีปิ ดสีหน้าความ
เจ็บปวดไวไ้ ม่มิด ขณะท่ีเธอกระชากเอาหอกยาวของเธอคืนจากมือท่ีถูกปักไวบ้ น
พ้ืนดิน
“อ๊ากก!” โลกิร้องล่ัน เลือดไหลพุ่งจากมือของเขา ร่างสูงทรุดกองอยู่ตรงหน้าอยู่
ตรงหน้าเทพีแห่งความงาม เฟรย่าสะบดั เรือนผมสีทองไปขา้ งหลงั อย่างพึงใจในภาพ
ตรงหนา้
“โอ.้ ..ความน่าสมเพชของเจา้ ชกั ทาให้ขา้ ใจอ่อนแลว้ สิ บุตรแห่งโอดิน... ส่งนางมาให้
ขา้ แลว้ ขา้ จะปล่อยวิญญาณน่าสมเพชของเจา้ ใหไ้ ดใ้ ชช้ ีวิตกบั ลูก ๆ ของเจา้ เท่าท่ีจะมี
โอกาส” น้าเสียงหวานดงั ข้ึนราวกบั เมตตาคนตรงหน้า นยั น์ตาสีเขียวมรกตเงยข้ึนมา
สบกบั นยั นต์ าสีฟ้าใสน้นั
“เกิดอะไรข้ึนกบั ท่านล่ะ เทพแี ห่งนกั รบ ขลาดท่ีจะฆา่ ขา้ ข้ึนมาง้นั หรือ” รอยยมิ้ เยาะเยย้
ผดุ ข้ึนบนริมฝีปากเรียวท่ีเลือดสีแดงสดเคลือบฉ่า
441
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ ใหโ้ อกาสวญิ ญาณเจา้ แลว้ นะ โลกิ...เจา้ มนั วอนหาท่ีตายเอง” เฟรยา่ ฉีกยมิ้ ออกอยา่ ง
พกิ ลแต่ก็ยงั ไม่ยอมเง้ือหอกของเธอ
“ไม่...ที่ท่านไม่ทา...เพราะกฏของโลกคนตาย...เทพีเฟรย่า...หากท่านพรากวิญญาณ
บิดาขา้ ไปตอนน้ี...วาฮลั ลาจะเปิ ดตอ้ นรับเขาอย่างไม่มีเง่ือนไข” เสียงเล็ก ๆ ของเด็ก
สาวดงั ข้ึนหร่ีตามองเทพีแห่งสวรรค์ ใบหน้างามที่แสยะยิ้มกลบั เรียบตึงอย่างไม่เป็ น
มิตร
“และท่าน...จะไม่มีทางพรากขา้ ออกจากนางได”้ นยั น์ตาสีเขียวสว่างแสยะยิ้มออกมา
เม่ือเขา้ ใจกระจ่างชดั ในที่สุด
“อาณาจกั รของขา้ กวา้ งใหญ่กว่าท่ีเจ้าคิดนัก โลกิ และตราบใดท่ีข้ายงั เป็ นเจ้าแห่ง
อาณาจกั รแห่งสวรรค์ ขา้ จะไมม่ ีทางใหเ้ ช้ือสายของขา้ ไดส้ มสู่กบั พวกอีเซอร์เด็ดขาด”
“ท่านไม่สามารถบงั คบั ใครในวาฮลั ลาไดต้ ่างหาก หากซีแกนนางหมายจะเป็ นเมียขา้
ท่านมนั ก็แค่หุ่นเชิดท่ีพ่อขา้ แต่งต้งั ตาแหน่งจอมปลอมให้เท่าน้นั เทพีแห่งความงาม”
การยว่ั ยุโทสะของโลกิดูจะไดผ้ ล เพราะคราวน้ีหอกเงาวบั จ่อเขา้ ท่ีปลายคอหอยเขา
ทนั ที เลือดไหลซึมเลก็ ๆ จากความคมของปลายหอกน้นั
“อยา่ ใหม้ ืองามของขา้ ตอ้ งเป้ื อนเลือดโสโครกของเทพอยา่ งพวกเจา้ ดีกวา่ โลกิ หากขา้
เป็นผูส้ ังหารเจา้ เห็นทีเหล่าเทพคงจะไดเ้ ปิ ดศึกกนั อีกครา และเร่ืองพวกน้นั เจา้ รู้ดีกวา่
พี่จอมสาราญของเจา้ อยแู่ ลว้ นี่” แมใ้ บหนา้ งามจะแสยะยมิ้ หวานออกมา แตแ่ ววตากลบั
เยน็ ชาและพร้อมที่จะสงั หารคนตรงหนา้ อยา่ งเลือดเยน็
“หากท่านปล่อยขา้ ไป เทพีเฟรย่า ทว่ั ท้งั อาณาจกั รจะไดร้ ับรู้ความขลาดของท่านเป็ น
แน่ และท่านจะฆ่าขา้ หรือไม่ เร่ืองน้ีเยยี่ งไรเสียตอ้ งหูบิดาขา้ และนนั่ ตาแหน่งหุ่นเชิด
442
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
อาจจะตอ้ งปลิดปลิวในที่สุด” โลกิที่บดั น้ีนงั่ คุกเข่าอยขู่ า้ งร่างที่สงบนิ่งชุ่มเลือด ใบหนา้
งามที่ซีดเซียวไร้เลือดไหลเวยี นในร่างกาย ช่างดูน่าอบอุน่ และแสนสงบสาหรับเขาโดย
แท้ จนแมค้ วามตายกไ็ มอ่ าจพรากนางออกจากเขาได้
“ท่านพ่อ! พูดอะไรแบบน้นั นี่ท่านคิดจะทาอะไรกนั !”เสียงส่ันเทาของเด็กหญิงดงั ข้ึน
เมื่อรู้พระประสงคข์ องบิดาเธอที่ตอนน้ีเธอกลบั ไมห่ มายท่ีจะเอาชีวติ ของเขาแลว้
“เจา้ คิดว่าตวั เองฉลาดนกั รึยงั ไง เจา้ บุตรแห่งโอดิน หากขา้ สังหารเจา้ เจา้ คิดว่าจะไดอ้ ยู่
เคียงขา้ งนางในอาณาจกั รของขา้ จริง ๆ ง้นั รึ หลีกไปซะ เจา้ เด็กน่าสมเพช ขา้ จะนานาง
กลบั ไปอาณาจกั ร” เทพีแห่งความงามคาราม นยั น์ตาคู่งามเตม็ ไปดว้ ยโทสะ
“ท่านตอ้ งขา้ มศพขา้ ไปก่อนเสียแลว้ ล่ะ เทพีเฟรยา่ เพราะขา้ ก็จะไม่ยอมให้ท่านพราก
เมียขา้ ไปจากขา้ เช่นกนั !”โลกิรวบรวมแรงเฮือกสุดทา้ ย ปล่อยพลงั มนตพ์ ร้อมกบั กริช
ในมือของเขา ความเร็วของพลงั เวทยน์ ้นั รวดเร็วจนเกินเทพีแห่งสวรรคจ์ ะหลบไดท้ นั
เธอทาไดเ้ พียงผงะออกจากมีดส้ันที่หมายจะเฉือนเขา้ ใบหนา้ ของเธอ ก่อนท่ีใบมีดวาว
น้นั จะเฉือนเอาเอาเสน้ ผมบลอนดท์ องขาดหวน่ิ ในทนั ที เส้นผมเป็นประกายตกลงแทบ
เทา้ ของสตรีแห่งความงาม ที่บดั น้ีผมสลวยของนางส้ันระตน้ คอ นยั น์ตาสีฟ้าหดวูบลง
เม่ือเห็นสิ่งท่ีปรากฏอยตู่ รงหนา้ ใบหนา้ สีชมพูหวานแดงก่าดว้ ยความความโกรธ
“เจา้ วิญญาณสารเลว!” เสียงกรีดร้องของเทพีแห่งสวรรคด์ งั ข้ึน ก่อนท่ีหอกดา้ มยาวใน
มือของนางจะพุ่งตรงมาอยา่ งรวดเร็ว ตดั เขา้ ข้วั หัวใจของเจา้ ชายหนุ่มในทนั ที โลกิร่วง
หงายหลงั ลงกระแทกพ้นื เต็มแรง เศษโคลนกระเด็นไปโดนร่างที่อยใู่ กล้ ๆ กบั เจา้ ชาย
หนุ่มหายใจขาดหว้ ง หนั หนา้ มาสบกบั ใบหนา้ งามที่น่ิงสงบ ที่รับรู้ทกุ สิ่งทุกอยา่ งแตไ่ ม่
อาจจะลืมเปลือกตาหนกั อ้ึงข้ึนมาได้ นยั น์ตาสีเขียวมรกตสบกบั บุตรสาวราวกบั จะเอ่ย
คาลาในทา้ ยที่สุด ก่อนที่เขาจะเอ้ือมมือไปปัดเศษโคลนออกจากร่างซีดที่อยู่ในออ้ ม
443
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
กอดของลูกสาวเขา นยั น์ตาขุ่นพร่ามวั ของเจา้ ชายหนุ่มมองใบหนา้ ภรรยาสาวราวกบั
จะจาภาพงามน้นั ไวก้ ่อนท่ีนยั นต์ าเขาจะปิ ดทา้ ยลงในที่สุด
“ท่านพ่อ!!” เทพีแห่งนรกกรีดร้อง น้าตาใส ๆ ที่ไม่เคยคิดจะหลงั่ ให้กบั ผใู้ ห้กาเนิดนาง
ไหลออกมาเป็นคร้ังแรก หัวใจอนั เหี่ยวแห้งตลอดหลายร้อยปี บดั น้ีเจ็บปวดอยา่ งที่ไม่
เคยเป็ นมาก่อน บดั น้ีเธอสูญเสียบุคคลท้งั คู่ไปเสียแลว้ บิดาที่เธอไม่เคยมีโอกาสได้
สนทนาปรับความเขา้ ใจกนั และผทู้ ่ีจะเป็นมารดาใหเ้ ธอ บดั น้ี ดวงใจเทพีแห่งนรกกาลงั
มอดไหมแ้ ละแคน้ เคืองอยา่ งที่สุด
“ขา้ ไม่ไดม้ ีความแคน้ เคืองอนั ใดกบั เจา้ เทพีแห่งนรก ส่งบุตรสาวขา้ มาไดแ้ ลว้ ” เฟรยา่
ตวดั หอกของตวั เองเขา้ คมฝัก ชายตามองเด็กหญิงอยา่ งเฉยชา ผมพลิ้วสีทองของนางที่
ระตน้ คอระหงตอกย้าถึงใหแ้ คน้ เคืองร่างท่ีกาลงั เลือดนองไหลอาบพ้ืนโคลน
“ท่านจะไม่มีวนั ไดอ้ ะไรไปจากขา้ อีกแลว้ เทพีแห่งสวรรค์ บดั น้ีท่านกบั ขา้ ...ถือวา่ เป็น
ศตั รูกนั ” เสียงเยน็ เหยียบของเด็กหญิงดงั ข้ึนเรียกเสียงกรีดร้องของเหล่าวิญญาณใน
นรกภูมิที่กาลงั ถกู แผดเผาจากเถา้ แห่งอารมณ์
“เจา้ หาญจะตอ่ กรกบั ขา้ เช่นเดียวกบั บิดาเจา้ หรือ เฮล...เช่นน้นั ...เจา้ ก็จงชิมรสหอกแห่ง
วาฮลั ลาที่เจา้ ไมม่ ีโอกาสเยอื นเสียเถิด” ใบหนา้ งามขบฟันอยา่ งราคาญใจในความด้ือดึง
ของสายเลือดเทพเจา้ แห่งกลลวง หอกคูก่ ายปรากฏอีกคร้ัง
“เลือดเยน็ ...ทา่ นสงั หารบุรุษที่ทา่ นไม่รู้จกั เขาแมแ้ ต่เส้ียวดว้ ยซ้า...แลว้ น่ียงั คิดจะทาร้าย
เดก็ ผหู้ ญิงบริสุทธ์ิอีก เลือดเยน็ อะไรเช่นน้ี” น้าเสียงพร่าหน่ึงข้ึนเบ้ืองหลงั เทพแี ห่งนรก
ท่ียืนจงั กา้ ขวางเทพีเฟรยา่ เอาไว้ เฮลรีบหนั ไปมอง ร่างบางที่เส้ือผา้ ของนางยงั ชุ่มเลือด
444
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
มองดูบุคคลที่เลือดยงั ไหลนองเตม็ พ้ืน ก่อนจะหนั มามองเทพแี ห่งความงามดว้ ยแววตา
ท่ีเจบ็ ปวด
“ทะ ท่านแม่!” เด็กหญิงเรียกอย่างตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปพยุงร่างท่ีกาลังลุกข้ึนมา
ประจญั หนา้ กบั ผเู้ ป็นมารดาของตน
“เทพีเฮล...เจา้ ไม่บาดเจ็บอะไรใช่ม้ยั ” มือที่ค่อย ๆ อุ่นข้ึนจบั ใบหนา้ คร่ึงกะโหลกดว้ ย
ความเป็นห่วงและนนั่ ก็ทาให้เดก็ หญิงส่ันศีรษะรัว ๆ เพื่อให้แม่บุญธรรมของเธอคลาย
กงั วล
“เป็นไปไดย้ งั ไง...แต่...นนั่ ก็ดีแลว้ อยา่ งนอ้ ยเจา้ วิญญาณน่าสมเพชนน่ั ก็จะไม่มีโอกาส
ไดเ้ ก่ียวดองกบั เจา้ ” ริมฝีปากแดงสดเผยอยมิ้ ออกมาอยา่ งพอใจ
“เหตุใดท่านถึงร้ายกาจไดข้ นาดน้ี เทพีเฟรยา่ ไม่สิ...สาหรับคนท่ีทิ้งบุตรต้งั แต่แรกเกิด
ไปเช่นท่าน คงไดค้ าตอบสาหรับคาถามน้ีอยู่แลว้ ” นัยน์ตาสีฟ้าใสเอ่อลน้ ดว้ ยหยาด
น้ าตาแห่งความเจ็บปวดมองใบหน้างามท่ีบัดน้ีเรียบตึงเม่ือได้วาจาท่ิมแทงเฉก
เช่นเดียวกบั เทพเจา้ ผเู้ ป็นสามีของลกู สาวนางกล่าวข้ึน
“เจา้ เป็ นความงามท่ีสมบูรณ์แบบของขา้ ลูกสาวขา้ เจา้ กาเนิดจากเทพีแห่งความงาม
เหนือเกา้ โลกและเผ่าพนั ธุ์ท่ีสง่างามที่สุดในเกา้ โลก แต่ใช่...เจา้ กาเนิดมาไม่ใช่เพราะ
ความรัก แต่เป็ นเพราะพ่อของเจา้ หลงใหลในตวั ขา้ อย่างโงหัวไม่ข้ึน แต่ก็ขลาดเขลา
เกินกวา่ จะลุกต่อกรกบั เทพโอดิน...ขา้ เสนอตวั ใหเ้ ขาพนั ธนาการกบั ขา้ ไวด้ ว้ ยเจา้ แต่ก็
ไร้ประโยชน์อยา่ งน่าสมเพช น่าอบั อายนกั ....แต่เจา้ ก็ยงั เป็ นบุตรสาวขา้ เลือดของขา้
ไหลเวียนในกายเจา้ และขา้ จะไม่ยอมใหต้ อ้ งเกี่ยวดองกบั พวกอีเซอร์เดด็ ขาด” ใบหนา้
งามเชิดข้ึนมองบุตรสาวตรงหนา้ ที่หาญสบตากบั นางในที่สุด
445
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ท่านช่างเห็นแก่ตวั อยา่ งท่ีสุด ท้งั ๆท่ีท่านพ่อรักท่านมากขนาดน้ี ท้งั ๆที่ท่านพ่อสอน
ให้ขา้ ให้อภยั กบั ท่าน แต่ท่าน...กลบั เป็ นคนที่ไม่เคยคิดถึงใครนอกจากตวั เอง!” เสียง
หวานตะโกนกร้าว
“โอต้ ายจริง...ขา้ ทาให้เจา้ ไม่พอใจรึ เด็กน้อย ตลอดเวลาหลายร้อยปี ที่ผ่านมา ราชินี
แห่งแอสการ์ด สอนเจา้ ไดเ้ พียงเท่าน่ีเองรึ” ใบหนา้ งามฉีกยิ้มออกมาไดเ้ พียงคร่ึงเดียว
แสยะมนั ไวอ้ ยา่ งน้นั ดว้ ยพยายามสะกดกล้นั โทสะท่ีเธอกาลงั มีแต่หญิงสาวตรงหนา้
“พระราชินีฟริกกา้ ไดส้ อนขา้ ถึงความเมตตา ความอ่อนโยน ความงามจากภายในจิตใจ
สมกบั การเป็นพระมารดาแห่งสรรพสิ่งท้งั ปวง และแมข้ า้ จะไม่ไดเ้ พียงเส้ียวหน่ึงของ
พระนาง แต่ขา้ ก็จะเดินตามรอยเทา้ สตรีผทู้ ี่ขา้ ให้ความเคารพราวกบั มารดาของขา้ ” เทา้
เปลือยเปล่าของหญิงสาวย่าลงบนโคลนเปี ยกกา้ วไปประจญั หนา้ กบั หญิงงามท่ีลมเยน็
กาลงั พดั ผมของนางปลิวไสว
“มนั คือความอ่อนแออยา่ งน่าราคาญต่างหาก” คิ้วงามกระตุกอย่างนึกเคืองท่ีบุตรสาว
แทๆ้ ของเธอใหค้ วามเคารพกบั ผทู้ ี่ไม่ใช่สายเลือดมากกวา่ เธอ
“หากท่านเรียกเรียกว่านั่นคือความอ่อนแอ ขา้ ยินดีที่จะเป็ นเช่นน้นั มากกว่าเป็ นคน
อามหิตเช่นท่าน เทพีเฟรย่า” ซีแกนตอบกลบั อาภรณ์ของเธอชุ่มดว้ ยสีโลหิตจากท้งั
เลือดของตวั เองและเลือดอุ่นๆของสามีที่กาลงั ไหลรินหนอง
“ปากดี! เจา้ มนั กระดา้ งกระเด่ืองกว่าที่คิดนัก”นัยน์ตาสีฟ้าวาวโรจน์ เง้ือมือหมายจะ
ฟาดลงบนใบหนา้ งามแต่ทนั ใดน้นั เกราะแสงสีฟ้าก็สว่างวาบโดยท่ีหญิงสาวตรงหนา้
ไมไ่ ดแ้ มแ้ ต่เปิ ดริมฝีปากออกมาขณะท่ีเธอร่ายมนต์
446
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“...”ดวงหน้าหวานไม่ปริปากอะไรขณะมองผูเ้ ป็ นมารดาที่กาลงสะบดั มือเร้าเพราะ
หัตถ์ขาวผ่องฟาดลงกบั เพราะที่เธอร่ายมาเต็มแรง นึกไม่ออก หากเธอไม่ป้องกนั ไว้
ป่ านน้ีใบหนา้ ของเธออาจจะไดแ้ ผลไปแลว้ แตใ่ นตอนน้ีเธอไร้ซ่ึงความหวาดกลวั ใด ๆ
แลว้
“โอ.้ ..ท่ีรัก หากเจา้ ไปแต่งงานกบั เจา้ ทหารนน่ั ขา้ ก็คงจะไมท่ าใหเ้ จา้ เจ็บช้าเช่นน้ีหรอก
แต่นี่สายเลือดของขา้ ...ซีแกน เจา้ เป็นลูกขา้ ไม่ว่าเจา้ จะชอบมนั หรือไม่ มากบั ขา้ เถอะ
สาวน้อย ขา้ สอนเจา้ ไดม้ ากกว่าพระราชินีแห่งแอสการ์ดสอนเจา้ นกั ” ริมฝี ปากสีแดง
สดเหยียดยิม้ ออกมา นยั น์ตาสีฟ้าวาววบั เม่ือเห็นพลงั มนต์จากผูเ้ ป็ นบุตรสาวนาง พลงั
มนต์ที่นางไม่มี พลงั มนต์ที่ทาลายไดแ้ มแ้ ต่ศสั ตราวุธท่ียิ่งใหญ่ของโอดิน เธอไม่เห็น
พลงั น้ีมานานมากแลว้ ต้งั แต่บรรพบุรุษของเธอ
“ในตอนที่ขา้ เกิด...ท่านทิ้งขา้ ไปอยา่ งไม่ใยดี แมใ้ นยามขา้ อภิเษกสมรมท่านก็ไม่ไดค้ ิด
จะมาอวยพรขา้ เช่นน้นั แลว้ ท่านจะมาสนใจอะไรขา้ เอาป่ านน้ี” ใบหนา้ งามเชิดมอง
อยา่ งไม่อยากจะเชื่อในความแปรปรวนของหญิงงามตรงหนา้
“ซีแกน...ข้าเป็ นแม่เจ้านะ เจ้าไม่ควรจะด้ือดึงกับข้าแบบน้ี มากับข้า...ข้าทาให้เจ้า
ยิ่งใหญ่มากกว่าแค่การเป็ นเมียของเจ้าเทพกลลวงน่ัน มากับข้า เราสองแม่ลูกจะ
ปกครองท้งั เกา้ โลกน้ีดว้ ยกนั ” เฟรยา่ เหยยี ดยิม้ ยืน่ มือผอ่ งออกไปหาลูกสาว หากเธอมี
พลงั มนตข์ องบุตรีของนาง บวกดว้ ยความแขง็ แกร่งของเทพแห่งนกั รบ คราวน้ี ไม่ว่า
ศตั รูหนา้ ไหนก็ไม่อาจจะทาลายเธอไดแ้ น่นอน เธอจะกลบั มายง่ิ ใหญ่ไดอ้ ีกคร้ัง ทว่ั ท้งั
เกา้ โลกจะตอ้ งสรรเสริญใหก้ บั เทพผี ทู้ รงพลงั เช่นนาง
“ขา้ ไม่ตอ้ งการความย่ิงใหญ่อะไรท้งั น้นั ท่านไม่รู้จกั ขา้ สักนิด เทพีเฟรย่า...จงรู้จกั ขา้
ใหม่เสีย...ขา้ ซีแกน บุตรีแห่งลิโอแซลฟาผูป้ กครองดินแดนอลั ์ฟไฮม์ ชายาของเทพ
447
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
โลกิ ความรักและภักดีของข้าจะไม่มีวนั แปรผนั จากพระองค์ไปจนตราบสิ้นวนั
โลกาวินาศของเกา้ โลก!”เสียงหวานกงั วานดงั ไปทวั่ ท้งั ถ้าพร้อมพลงั งานมนต์สีม่วง
สว่างวาบแผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็วเป็ นพยานให้ท้ังทวยเทพตลอดจนคนแคระ
เอลฟ์ และชาวมิดการ์ดไดร้ บรู้ถึงสัตยส์ าบานน้ี บดั น้ี ซีแกนผกู้ า้ วจากหญิงสาวเช้ือสาย
เทพวานีลร์ กลายเป็นเทพีแห่งความจงรักภกั ดีเตม็ ตวั แลว้
พรึบ! มือเยน็ ๆชุ่มเลือดควา้ ขอ้ มือเล็กๆของภรรยาสาวเขาเอาไว้ พลงั มนตท์ ่ีเธอเปล่ง
สะเทือนไปท้งั พิภพน้นั ทาใหเ้ ขารับรู้ ลมหายใจแผ่วอยา่ งเหน่ือยอ่อน แต่เขาก็อยากจะ
ลืมตามองใบหนา้ งามน้นั สกั คร้ังเพ่ือใหแ้ น่ใจวา่ สิ่งท่ีเขาไดย้ นิ ไมใ่ ช่เพยี งแค่ฝันไป
“โลกิ! /ท่านพ่อ” เสียงสองเสียงเรียกพร้อมกนั พร้อมกม้ ลงไปหาร่างท่ีไม่มีมีแมแ้ ต่แรง
พูดอะไรขณะที่หอกแห่งวาฮลั ลาน้ันไดห้ ายกลบั เขา้ ไปในมือของเจา้ มนั ทิ้งไวเ้ พียง
บาดแผลขนาดใหญ่ท่ีเลือดแดงฉ่านไหลออกมาอยา่ งไม่หยดุ หยอ่ น
“ขะ ขา้ จะรักษาท่าน อดทนไวอ้ ีกนิดนะคะ” ซีแกนกระซิบ น้าตาใสๆคลอนยั น์ตาสีฟ้า
สวย ไม่เอานะ เธอไม่ไดก้ ลบั มจากความตายเพ่ือใหโ้ ดนพรากจากเขาไปเช่นน้ี เจา้ ชาย
หนุ่มไม่พดู อะไร เพียงแคอ่ า้ ปากเลือดสีแดงสดกไ็ หลทะลกั ออกมา
“เหอะ...น่าสะอิดสะเอียนที่สุด ขา้ จะทาให้มนั จบๆไปเอง!” เสียงหวานของเทพีแห่ง
นกั รบคาราม เมื่อเห็นชดั แลว้ วา่ ไม่สามารถโนม้ นา้ วใจของลูกสาวเธอมาเป็นของเธอ
ได้ หอกเปลง่ ประกายในมือของนางหมายจะท่ิมทะลรุ ่างที่กาลงั ประคองร่ายมนตร์ ักษา
กนั อยนู่ ้นั ใหพ้ น้ ระคายสายตาเธอเสียที
448
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
Rewrite the star
โครมม!! เสียงสะเทือนเลื่อนลนั่ ของผนงั ถ้าดงั ครืนอยา่ งรุนแรง แผน่ หินของถ้า
ร่วงกราวจนหญิงสาวไดแ้ ต่สร้างบาเรียป้องกนั หินใหญก่ ระแทกใส่ร่างท้งั สองที่เธอรัก
นยั น์ตาสีฟ้าของเทพีงามหดวูบจอ้ งตรงไปยงั ศตั รูผูม้ าใหม่ เงาใหญ่ทาบกบั แสงสว่าง
ในทางที่ถูกพงั ครืนนั่นไม่เท่ากับความร้อนอา้ วราวกบั ไฟโลกันต์แผ่ขยายไปอย่าง
รวดเร็วและนนั่ ก็ทาใหร้ อยยมิ้ ของจา้ วแห่งนรกออกมา
“บงั อาจ...” เสียงคารามที่มาพร้อมกบั ไฟร้อนแห่งโทสะของร่างใหญ่น้นั สะบดั พ่นใส่
เจา้ ของร่างในเกราะงามจนหญิงสาวตอ้ งรีบยกโล่ที่เธอใชต้ ่อสู้ข้ึนมาบงั ไว้ เธอรู้สึกถึง
ความร้อนผา่ นโลเ่ งินที่บดั น้ีแปรเปล่ียนเป็นสีแดงราวกบั จะละลายออกไปขณะท่ีเธอทา
ไดแ้ ตต่ ้งั รับลกู ไฟที่รุนแรงน้นั
“เจา้ หมานอ้ ย...” ซีแกนพูดเบา ๆ มองร่างยกั ษข์ นเงาวบั ของมนั กาลงั พองฟูอยา่ งเดือด
ดาล ไม่เหลือคราบหมานอ้ ยที่เคยอยกู่ บั เธอคร้ังเมื่อตอนอยใู่ นถ้า
“ท่านแม่...ขา้ ขอนะนาให้ท่านรู้จกั อสูรยกั ษ์ เฟนเรียร์ บุตรแห่งโลกิ” เด็กสาวยิ้มให้
นยั น์ตาที่หดวบู ของเทพีแห่งความงาม เธอรู้ดีถึงพลงั ร้ายกาจของหมาป่ ายกั ษท์ ี่ยนื จงั กา้
ท่ีพร้อมจะลงคมเข้ียวบนร่างเธอทกุ เม่ือ
“แมข้ า้ จะเป็ นมีอานาจและพลงั เหนือสรรพชีวิตแต่ขา้ ไม่อาจต่อกรกบั ท่านหรือใคร ๆ
ได้ด้วยกฏของเฮมไฮม์ ท่านรู้เร่ืองน้ีถึงใช้ข้าเป็ นหมากเดินเกม ให้ข้าปลุกชีวิตเจา้
องครักษน์ ้นั เพราะเมื่อท่านแม่กา้ วสู่ดินแดนขา้ วิญญาณของนางจะกลายเป็นของท่าน
โดยที่ท่านไม่ตอ้ งลงมือเองสักนิด ใช่ม้ยั เทพีเฟรย่า” เด็กหญิงลุกข้ึนมายืนเคียงขา้ ง
นอ้ งชายดว้ ยสีหนา้ ยมิ้ เยาะ
449
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“...” เฟรย่าไม่ตอบใดๆ ริมฝี ปากสีสดเมม้ เขา้ หากนั คร้ังแรกในรอบหลายพนั ปี ที่เทพี
แห่งนกั รบเกิดความหวาดกลวั เพราะเธอรู้ถึงพละกาลงั ของเจา้ หมาป่ าตรงหนา้ ที่เหลา่
เทพเจา้ ลือกนั หนาหูวา่ อาจจะมีพละกาลงั ท่ีสามารถสังหารจอมกษตั ริยโ์ อดินไดแ้ ต่เธอ
ไม่เคยรู้มาก่อนเลยวา่ เจา้ หมาป่ าร้ายน้ีก็เป็นบตุ รของเจา้ เดก็ ร้ายกาจน่ีดว้ ย! หากเธอตอ้ ง
สู้กบั เจา้ สตั วย์ กั ษน์ ี่ มีความเป็นไปไดส้ ูงที่เธอจะเพลี่ยงพล้า
“ดว้ ยเหตุน้ีพระอยั ยิกาถึงนาขา้ มาไวท้ ่ีน้ี...เพื่อกนั ขา้ จะสามารถทาร้ายใครได.้ ..แต่ทา่ น
ประเมินบิดาขา้ ต่าไป...เทพโลกิไม่เคยอยู่ในกฎเกณฑ์ของผูใ้ ด” เทพีแห่งความตาย
แสยะยิ้มเม่ือเห็นน้องชายผูเ้ ปรียบเหมือนพลงั ของเธอ นยั น์ตาลุกวาวสมกบั เป็ นอสูร
ยกั ษท์ ี่ทวั่ ท้งั เกา้ โลกตอ้ งกริ่งเกรง
“เจา้ คิดว่า แค่หมาตวั เดียว ยากท่ีขา้ จะบนั่ คอมนั มาเป็นพรมเช็ดเทา้ หรืออยา่ งไร” ผมสี
ทองของร่างงามปลิวไสวทา้ ไอร้อนผิดกบั ใบหนา้ สวยที่นยั น์ตาฉายแววประหวน่ั พรัน
พรึงอยา่ งชดั เจน
“แมแ้ ตโ่ ซ่โจอิลของพวกคนแคระขา้ ก็หลอมละลายมาแลว้ คิดวา่ โลแ่ ค่น้นั ของวลั คีรีจะ
หยดุ ขา้ ไวไ้ ดง้ ้นั หรอ” เฟนเรียร์คาราม นิสัยไม่รู้จกั เกรงกลวั เหล่าเทพอยแู่ ลว้ ทาให้ไฟ
โทสะลุกโชนสวา่ งไปทวั่ ถ้า
“เทพีเฮล...เจา้ หมาน้อย.... ไดโ้ ปรด...อย่างไรเสีย นางก็คือมารดาขา้ เทพีเฟรย่า ได้
โปรด ไปเสียเถิด อยา่ ยงุ่ กบั สวามีขา้ หรือลูกๆขา้ อีกเลย...ยตุ ิเรื่องเหน่ือยหน่ายนี่เสียที”
เสียงหวานดงั ข้ึน แมใ้ บหนา้ งามจะคลอน้าตาแต่ลกั ษณะการมองหนา้ ผเู้ ป็นมารดาเชิด
ข้ึนเฉกเช่นผเู้ ป็นสามีของเธอ
450