ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เจ้าพวกโง่เสียสติ...ดินแดนของขา้ จะไม่มีวนั เปิ ดรับพวกสวะอย่างพวกเจา้ เป็ นอนั
ขาด!” คร้ังแรกที่เทพีเฟรยา่ ค่อยๆถอยหลงั กลบั เขา้ ไปในดินแดนของตนโดยท่ีสายตา
ของเธอจบั จอ้ งอยา่ งอาฆาตก่อนท่ีจะเล่ือนสายตามายงั ลกู สาวของเธอ
“ซีแกน...เจา้ จาไวใ้ หด้ ี นี่คือชีวิตที่เจา้ เลือกมนั จะไม่ยาวนานนกั หรอก จดจามนั ไวใ้ หด้ ี
ล่ะ...เพราะเมื่อใดท่ีถึงเวลาของเจา้ วิญญาณของเจา้ จะอยขู่ า้ งกายขา้ เป็นนิจนิรันดร์” คา
ประกาศิตของหญิงงามกล่าวกบั ลูกสาว ท่ีลุกข้ึนมา ใบหนา้ ละมา้ ยคลา้ ยคลึงจอ้ งกลบั ผู้
เป็ นมารดา
“หากขา้ จะตอ้ งเสียใจภายหลงั ก็ขอใหม้ นั เป็นสิทธิของขา้ ท่ีเลือกดว้ ยตนเอง ไม่ใช่ทา่ น
หรือใครมาบ่งการขา้ ลาก่อน...ท่านแม่ขา้ ” นยั น์ตาวาววบั ลาคอตรงเชิดข้ึนสูงทาให้
เทพีแห่งนกั รบนึกถึงหญิงงามอีกคนที่ไดป้ กครองแผ่นดินที่มนั ควรคู่จะเป็ นของเธอ
เทพีที่ใครๆก็กล่าวขานในนามแม่แห่งแผน่ ดิน เทพีฟริกกา้
“นงั เด็กโง่...” รอยยมิ้ จากริมฝี ปากสีแดงสดแสยะยิม้ อยา่ งดูแคลนก่อนที่เธอจะหายเขา้
ไปในรอยแยกแห่งดินแดน และรอยน้นั ก็หายวบั ไปในชว่ั พริบตา ถ้ามืดบดั น้ีสว่างจาก
แสงอาทิตยแ์ รกท่ีส่องเขา้ จากทางท่ีเจา้ หมาป่ าบุกทะลายเขา้ มา
“ท่านพี่! ท่านแม่ บาดเจ็บหรือเปล่า!”ทนั ทีที่พน้ จากสายตาของศตั รู นัยน์ตาสีเขียว
สดใสของเจา้ หมาป่ าก็กลบั มาดวงกลมโตดงั เดิมก่อนท่ีมนั จะหดวูบเม่ือเห็นร่างของ
พระบิดาของเขาท่ีนอนแน่นิ่งบนตกั ของหญิงสาวในชุดที่ตอนน้ีชุมไปดว้ ยเลือดแดงไป
หมดจนแทบดูไม่ออกวา่ สีเดิมของมนั เป็นสีอะไร
“เฟนเรียร์ ทาอะไรของเจา้ อยู่ ทาไมมาชา้ นกั เลา่ !” เด็กหญิงหนั ไปดุใส่นอ้ งชายของเธอ
ที่ตอนน้ีนยั นต์ ากลมโตเออ่ คลอไปดว้ ยน้าใส ๆ เตม็ สองเบา้
451
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขะ ขา้ ...” หมาป่ าน้อยอึกอกั มองใบหนา้ บิดาท่ีเขารักย่ิงที่นิ่งสงบ เลือดแดงสดเป้ื อน
ขา้ งปากขณะที่หญิงสาวผทู้ ี่เขาหวงั จะใหเ้ ธอเป็นแม่กาลงั พยายามใชม้ นตอ์ ยา่ งสุดกาลงั
เพอื่ ท่ีจะสมานแผลใหญ่น้นั ใหไ้ ด้
“โลกิ...กลบั มานะ...” ซีแกนพูดเสียงอ่อนแรงแมพ้ ลงั มนตข์ องเธอจะไม่มีทางหมดแต่
มนั กาลงั ดูดกลืนพลงั ร่างกายของเธอจนร่างบางสน่ั สะทา้ น
“ท่านแม่...น่ีอาจช่วยได!้ ” เฟนเรียร์รีบดึงถุงที่ห้อยตรงคอของเขาออกวางให้กบั หญิง
สาวก่อนที่เขาจะถอยออกมาเพราะกลวั ร่างใหญข่ องตวั เองจะรบกวนการพยาบาล แผน่
หินสีฟ้าเหลือมกลิง้ ออกมาจากถุงผา้ ขาวสะอาดตาออกมา
“หินแห่งการเยียวยา...เจา้ ไปไดม้ นั มาจากไหน เฟนเรียร์!” นัยน์ตาสีเขียวของผูเ้ ป็ น
พ่ีสาวต่ืนตระหนก เธอรู้ว่าน่ีเป็ นของมีค่าท่ีไม่ใช่หากนั ไดโ้ ดยง่าย และคนที่มีสิทธ์ิ
ครอบครองของเช่นน้ีกม็ ีเพียงแต.่ ..
“ขะ...ขา้ คิดวา่ ขา้ เจอท่านป่ ูน่ะ” เด็กชายตอบเสียงเบา ๆ หางของเขาตกอยรู่ ะหวา่ งสอง
ขาหลงั อยา่ งหวาดกลวั พส่ี าว
“วะ ว่ายงั ไงนะ เจา้ ว่าท่านป่ ูรู้เร่ืองน้ีแลว้ ง้นั เหรอ!” เด็กสาวข้ึนเสียงสูง นึกสะทา้ น
ข้ึนมาอย่างอดไม่ได้ แมเ้ ธอจะกล่าวกบั ตวั เองอยู่เสมอว่าเธอไม่เคยกลวั ในอานาจของ
ใครๆท้งั เกา้ โลกน้ี แต่เมื่อไดย้ ินคาว่าเทพโอดินร่างเล็ก ๆ ก็อดส่ันสะทา้ นไม่ได้ หญิง
สาวที่รู้ศาสตร์แห่งการรักษาดียิ่งกว่าหมอหลวงคนใดในแอสการ์ดรีบนาหินแวววาว
น้นั บดลงกบั กอ้ นหินกอ้ นนึงขณะฟังการสนทนาของพี่นอ้ งท้งั สองเงียบ ๆ
“ขะ ขา้ คิดว่าอยา่ งน้นั นะ ท่านพี่...ขา้ รออยเู่ ชิงผา จากน้นั ก็มีอีกาตวั ใหญ่มนั บินโฉบมา
หาขา้ ...ขา้ จอ้ งตามนั มนั กลบั ไม่หลบขา้ มีส่ิงมีชีวติ อะไรท่ีจะไมห่ วาดกลวั ขา้ บา้ ง แต่กา
452
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ตวั น้ีมนั ไม่...มนั จอ้ งหนา้ ขา้ ก่อนท่ีมนั จะวางถุงน้ีไวแ้ ลว้ บินจากไป พอขา้ ไดย้ ินเสียง
ท่าน ขา้ ก็รีบมาทนั ทีเลย” เจา้ หมาป่ านอ้ ยสะบดั ขนไปมาอยา่ งสับสนในอารมณ์ เขาท้งั
หวาดพส่ี าวของเขาและเป็นห่วงท่านพ่อที่นอนนิ่งราวกบั จากแอสการ์ดน้ีไปเสียแลว้
“ไม่ตอ้ งกงั วลใจไปนะ เทพีเฮล...ขา้ จะไม่ยอมใหพ้ ระอยั ยิกาเจา้ กล่าวโทษอะไรเจา้ ได้
เด็ดขาด ขา้ จะอธิบายทุกอย่างกบั พระองคเ์ อง เร่ืองน้ีไม่สมควรมีใครไดร้ ับโทษทณั ฑ์
ขา้ มน่ั ใจว่าองค์โอดินจะทรงเขา้ พระทยั ส่ิงท่ีเกิดภายใตพ้ ิภพน้ี อย่ากังวลไปนะ เด็ก
นอ้ ย” ร่างบางหายใจหอบขณะเศษหินเริ่มเป็นมุกสีขาวราวเกลก็ ผงของไขม่ ุก
“จริงหรือ ท่านแม่!” นัยน์ตาสีเขียวสว่างดูสดใสข้ึนมาจนน้องชายของเธอเองยงั อด
แปลกใจไม่ได้ ท่ีในท่ีสุดก็ดูเหมือนพี่สาวของเขาจะยอมรับหญิงสาวตรงหนา้ เป็ นแม่
บุญธรรมของท้งั สองเสียแลว้
“แน่นอน...ท่ีรัก ทีน้ีเจา้ ช่วยนาเศษหินน้ีโรยบนร่างองคช์ ายที เจา้ หมาป่ านอ้ ย ช่วยขา้ ยก
ร่างพระองคไ์ ปไวใ้ กลล้ าธารทีเถิด” เม็ดเหง่ือผุดบนใบหนา้ งามขณะที่หญิงสาวกาลงั
ทาการรักษาแข่งกบั เวลาที่บดั น้ีอาจจะพรากพระองคจ์ ากโลกน้ีไปเสียแลว้ อยา่ เพง่ิ ยอม
แพน้ ะ โลกิ! ขา้ กลบั มาเพือ่ จะอยกู่ บั ท่านนะคะ...
“ท่านแม่...ไม่ตอ้ ง ขา้ ทาเอง!” เฟนเรียร์ตอบรับแขง็ ขนั พร้อมใชอ้ ุง้ เทา้ หนาของตน อุม้
บิดาตวั อย่างอย่างเบามือ วางใกลแ้ หล่งน้าไดเ้ พียงเสียววินาทีเดียวเท่าน้นั ขณะท่ีเฮล
ค่อยๆโกยเศษหินที่ซีแกนฝนอยา่ งรวดเร็วลงบนผา้ เช็ดหนา้ ท่ีเปรอะเลือดก่อนจะค่อย ๆ
เทผงสีฟ้าท่ีประกายระยิบระยบั ลงบนแผลขนาดใหญ่ท่ีหน้าอกของเจา้ ชายหนุ่มก่อน
พร้อมถอยออกมากบั นอ้ งชายของเธอ ขณะที่หญิงสาวตกั น้าใสสะอาดข้ึนมาจากลาธาร
ทะมึน เธอค่อยๆปล่อยให้หยดน้าไหลลงบนแผ่นอกแกร่งระหว่างท่ีพึมพาภาษารูน
โบราณออกมาชา้ ๆ แต่นุ่มนวล พลงั ของเทพวานีร์ถกู ส่งผา่ นจากมือขาวผอ่ งไหลเขา้ สู่
453
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ร่างของเทพอีเซอร์ ขณะท่ีประกายหินค่อย ๆ เรืองแสงสีทองจากมนตโ์ บราณที่ถูกร่าย
แผ่กาซาบเขา้ ไปในเรือนร่างท่ีนิ่งสงบ เจ้าหมาป่ าน้อยท่ีกาลงั ตาโตดว้ ยความความ
สนใจ สะบดั หางไปมาเม่ือเห็นแผลตามลาตวั ของพระบิดาเลือนหายไปตามท่ีแสงทอง
น้นั อาบไล้ แมแ้ ต่เส้ือผา้ ทีขาดหวิ่นจากการต่อสู้ก็สมานกนั เหมือนตอนท่ีเขารีบเตรียม
ตวั เพอ่ื ตามมาท่ีน่ีดว้ ยซ้า ใบหนา้ หล่อคมไร้รอยจากบาดแผลเหลือเพยี งแตค่ วามสงบนิ่ง
สะอาดสะอา้ นอยบู่ นเรือนตกั เลก็ ๆ น้นั ราวกบั เจา้ ชายนิทรา ผิดแผกกนั แตว่ า่ ร่างน้ีกลบั
ไร้ซ่ึงลมหายใจ
“นี่หมายความวา่ อยา่ งไรกนั ?” เด็กชายครางหงิงออกมาอย่างไม่เขา้ ใจ คอตกมองหนา้
แม่บญุ ธรรมกบั พส่ี าวสลบั กนั ไป
“หมายความว่า...หินเยียวยารักษาไดแ้ ต่บาดแผลภายนอก ไม่รวมถึงจิตวิญญาณท่ีดบั
ไปน่ะสิ” เทพีนรกหรี่ตามอง ขณะเอ้ือมมือไปจบั หนา้ ขาของนอ้ งชายที่ครางเสียงดงั
“พระองค.์ ..ไดโ้ ปรด...กลบั มาหาพวกเรานะคะ” เสียงหวานสะทา้ นขณะท่ีน้าตาอุ่น ๆ
เร่ิมไหลขณะที่ใบหนา้ ของเธอกม้ ลงไปหาผทู้ ่ีสามีอยา่ งเศร้าสร้อย เสียงสะอ้ืนเบา ๆ ดงั
ออกมาจากริมฝีปากเป้ื อนเลือด
“ทา่ นพอ่ !” เจา้ หมานอ้ ยครางลนั่ ราวกบั แผน่ หินน้นั จะตกลงมาอีก จนผเู้ ป็นพีส่ าวไดแ้ ต่
กอดน้องชายเอาไวแ้ น่น ทนั ใดน้ัน บางอย่างก็สัมผสั กบั หลงั ทา้ ยทอ้ ยของหญิงสาว
ก่อนจะกดเธอลงให้ริมฝี ปากจุมพิตกบั เรียวปากเจา้ เล่ห์อยา่ งแนบแน่นและหนกั หน่วง
มือของเจา้ ชายกลลวงนน่ั เองที่บดั น้ีโอบรอบเรือนผมงามสีเงินไวแ้ น่น ขณะท่ีนยั นต์ าสี
ฟ้าเบิกโตข้ึนอย่างตกใจก่อนจะพบกบั นัยน์ตาสีเขียวมรกตแสนเจา้ เล่ห์ท่ีกาลงั ยิ้มท้งั
นยั น์ตาขณะท่ีริมฝีปากเขายงั ไมย่ อมปลอ่ ยใหเ้ ธอเป็นอิสระ
454
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“อะ อ้ือ!” หญิงสาวร้องประทว้ งอยา่ งตกใจขณะที่เจา้ ของริมฝีปากเรียวค่อยๆปล่อยเธอ
ใหเ้ ป็นอิสระอยา่ งออ้ ยอ่ิง
“ขา้ ว่า...ขา้ สมควรไดร้ ับมนั นะ” น้าเสียงเจา้ ชายหนุ่มดูสดใสราวกบั ไม่ใช่คนที่เพิ่ง
ความตายมาจนดูน่าหมนั่ ไสน้ ิด ๆ
“พระองค!์ ทรงทาเช่นน้ีต่อหนา้ เด็ก ๆ ไดอ้ ยา่ งไรคะ!” ใบหน้างามข้ึนสีไม่กลา้ สบตา
ใบหนา้ หลอ่ ร้ายท่ีจอ้ งเธอไวไ้ ม่วางตา
“ขอบคุณ...ท่ีรักขา้ เจา้ มอบชีวติ ใหข้ า้ อีกคร้ังแลว้ ...” ซีแกนค่อย ๆ พยงุ ร่างสูงใหน้ งั่ พงิ
กบั กอ้ นหินชา้ ๆ
“ไม่ใช่ขา้ หรอกค่ะ...บุตรของพระองคต์ ่างหาก” หญิงสาวยิม้ หวานกบั เฟนเรียร์เขา้ มา
ซุกใบหนา้ บิดาตวั เองอยา่ งดีใจ ขณะท่ีเดก็ หญิงยนื เก้ ๆ กงั ๆ ก่อนหญิงสาวจะดึงมืออนั
ผอมแห้งของเด็กหญิงเขา้ มาในวงดว้ ย และนน่ั ก็ทาให้เด็กยิ้มออกมาพลางกอดรอบ
แขนเลก็ ๆ ของผทู้ ่ีเธอนบั ถือเป็นมารดาแน่น
“ขา้ คงไม่มีโอกาสเช่นน้ี หากเจา้ ไม่อยู่เคียงขา้ เจา้ หญิงของขา้ ” โลกิยิ้มกบั ภาพแสน
อบอุน่ ท่ีเขาไมเ่ คยไดพ้ บก่อนมือเรียวจะเชยใบหนา้ งามหมายจะจุมพติ เธออีกคร้ัง
“อ๋ียวว...ขา้ อยากอยู่กบั ท่านต่อนะ ท่านแม่...แต่ขา้ ทนความฉ้อฉลของท่านพ่อไม่ไหว
แลว้ ” เด็กสาวดึงผา้ คลุมข้ึนมาคลุมใบหน้าก่ึงกะโหลกนั่นอีกคร้ัง ส่ายหน้าระอากบั
บิดาผไู้ ดฉ้ ายาวา่ เทพแห่งกลลวง
“เอิ่ม...คราวน้ีขา้ เห็นดว้ ยกบั ท่านพ่ี...คร้ังน้ีให้เป็ นคราวของพวกท่าน ไวร้ อทีขา้ บา้ ง
เถอะ” เจา้ หมาป่ าน้อยย่นจมูกตวั เองแมเ้ ขาจะรักบุคคลท้งั สองตรงหน้าแต่ความกรุ่ม
455
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
กริ่มท่ีท่านพ่อเขาทาต่อแมบ่ ญุ ธรรมมนั กช็ วนดูน่าขนลกุ พลิ ึก สูใ้ หเ้ ขาจุดไฟเผากน้ พวก
คนแคระเสียยงั ดีกวา่ อีก
“ประเดี๋ยว...เดี๋ยวก่อนลูกๆขา้ เฟนเรียร์มาใหพ้ อ่ กอดเจา้ เสียก่อน” โลกิคอ่ ย ๆ ยนั ตวั ข้ึน
แต่ทนั ใดจมูกร้อนของเจา้ หมานอ้ ยก็ประจญั หนา้ เขาทนั ทีอยา่ งออดออ้ น ก่อนท่ีเขาจะ
หันไปหาบุตรสาวบา้ ง เด็กหญิงกรอกตากลมเขียวสว่างก่อนจะเขา้ ไปสวมกอดหญิง
สาวที่ยงั นง่ั อยกู่ บั พ้ืนอยา่ งเขินอายกบั คนพูดของผทู้ ี่เป็นสามี
“ไม่เอาหน่า เฮล...พ่อเพ่งิ ฟ้ื นมาจากความตายเชียวนะ” โลกิทาเสียงขรึมไม่จริงจงั เรียก
เสียงหวั เราะจากภรรยาสาวได้
“โธ่ ไม่เอาหน่า...พระบิดา ใช่ว่าขา้ จะไม่เห็นความตายอยูถ่ ึงเม่ือเชื่อวนั ” เฮลต่อลอ้ ต่อ
คากบั บิดาของเธอก่อนจะหนั ไปออดออ้ นหญิงสาวแทน
“ท่านแม่...แลว้ แวะมาหาขา้ ใหม่นะ ขา้ สัญญาคราวหนา้ ขา้ จะจดั การที่น้ีใหไ้ ม่รกหูรก
ตาแบบน้ี”
“ขา้ สัญญา ที่รัก ขา้ คือชายาของบิดาเจา้ พวกเจา้ คือบุตรของแม่ นบั ต้งั แต่บดั น้ีไป เจา้
ดว้ ยเฟนเรียร์...แมว้ า่ แมอ่ าจจะไม่ใช่ผูใ้ หเ้ กิดเจา้ ท้งั สอง แตแ่ ม่จะใหค้ วามรักแก่พวกเจา้
อยา่ งไม่ให้ขาดตกบกพร่อง เฉกเช่นคร้ังหน่ึงแม่เคยไดร้ ับจากพระปัยกาของพวกเจา้ ”
นยั น์ตาสีฟ้าจอ้ งบุตรบุญธรรมท้งั สองของเธออยา่ งจริงจงั ขณะที่ลูบเกศาสีเดือนดบั ท้งั
สองอยา่ งรักใคร่
“ขา้ รักท่าน...” จมกู ร้อนของเจา้ หมาป่ าเขา้ มาออดออ้ นผเู้ ป็นแมบ่ ุญธรรมบา้ ง
“ขา้ ดว้ ย!” เสียงของเด็กหญิงดงั ข้ึนแข่งกบั นอ้ งชาย โลกิหัวเราะเบา ๆ ออกมากบั ภาพ
ตรงหนา้ ภาพที่คนอยา่ งเขาไมเ่ คยคิดวา่ จะไดร้ ับมาก่อนจากบคุ คลใดท้งั เกา้ โลกน้ี
456
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“รักษาตวั ดี ๆ เจา้ ท้งั สอง ดูแลกันและกัน และอย่าไดล้ ืมว่า บิดาของเจ้ารักพวกเจ้า
มากกวา่ ใครท้งั หมด ขอใหพ้ วกเจา้ เขา้ ใจพระองคด์ ว้ ยนะ โชคดีลูกขา้ ” มือเรียวกระชบั
เส้ือคลุมให้กบั บุตรีบุญธรรมก่อนจะหันไปจดั ขนยุ่งเหยิงของเจา้ หมาป่ ายกั ษ์ เด็กท้งั
สองโคง้ หัวเคารพผูเ้ ป็ นมาดาบุญธรรมก่อนที่จะหันไปเคารพบิดาของพวกเขาที่บดั น้ี
ยกมือข้ึนประสามพรเฉกเช่นท่ีบิดาเขาเคยทาให้แก่เขา คร้ังแรกท่ีเขาไดม้ ีโอกาสทา
ให้แก่ลูก ๆ ของเขา นยั น์ตาสีเขียวมรกตจอ้ งมองร่างสองร่างท่ีเดินเขา้ ไปในทางเดินสี
ทองประตูแห่งเฮลที่ชายาเของเขาเกือบจะขา้ มไปเสียแลว้ จนกระทงั่ หมอกหนาเริ่มบด
บงั ในท่ีสุดแสงสว่างจากดินแดนแห่งนรกก็หายไป เหลือเพียงแสงสว่างจากผนงั ถ้าท่ี
เฟนเรียร์พงั เขา้ มา แสงสีทองของพระอาทิตยส์ าดส่อง ไดย้ ินเสียงคล่ืนทะเลท่ีซดั สาด
อยไู่ กลๆ เสียงเหล่าสรรพสตั วท์ ้งั หลายพากนั บ่งบอกวา่ ถึงเวลาที่พวกมนั ออกเร่ิมตน้ หา
กิน ค่าคืนยาวนานน้นั ไดจ้ บแลว้ ในที่สุด...อรุณรุ่งแห่งการเริ่มตน้ ใหม่ไดเ้ ร่ิมข้ึนแลว้
“โลกิคะ...” ซีแกนถอนหายใจต้งั ตน้ ที่จะพูดแต่เจ้าชายหนุ่มก็ไดย้ กมือปรามเอาไว้
ก่อนที่เขาจะนงั่ พงิ หินเยน็ ๆ ก่อนหน่ึงแลว้ รวบร่างบางน้นั กลบั มาไวบ้ นตกั ของเขาอีก
คร้ัง และคร้ังน้ีดูเหมือนเธอไมข่ ดั ขืนเพียงแต่กม้ หนา้ งุดไว้
“หากเจา้ ตอ้ งการ...ที่รักขา้ ...เจา้ จะเป็นคนเดียวท่ีขา้ จะยอมคุกเขา่ ให้ และกลา่ วขออภยั ท่ี
ขา้ ทาผิดต่อเจา้ มากมาย ขา้ รู้ว่าเจา้ เจ็บปวดกบั การจากไปของเจา้ องครักษธ์ ีโอริค ขา้ รู้วา่
มนั ไม่ยตุ ิธรรมท่ีขา้ ลวงเจา้ เป็ นของขา้ เช่นน้ี และยิ่งไม่ยุติธรรมที่ขา้ ไม่ยอมบอกเจา้ ว่า
ขา้ เคยมีบุตรธิดามาก่อนและทาให้เจา้ คิดวา่ ตวั เองเป็ นแค่ชยั ชนะท่ีขา้ ตอ้ งการมาครอง
เท่าน้นั ” น้าเสียงจริงจงั ท่ีฉายแววรู้สึกผิดของเทพแห่งกลลวงน้นั ให้หญิงสาวเงยหนา้
ข้ึนมาสบตาไดใ้ นที่สุดก่อนท่ีจะส่ายหนา้ ไปมาชา้ ๆ
457
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“สาหรับธีโอริคแลว้ ขา้ ไดเ้ รียนรู้ว่า แมเ้ ขาจะจากไป แต่ขา้ ไม่ตอ้ งตดั ใจหรือลืมเลือน
เขายงั คงเป็นตวั แทนความผูกพนั ธ์ท่ีมีค่า ขา้ ระลึกถึงเขาเพื่อใหก้ ลบั มารักษต์ วั เอง และ
นนั่ ทาใหข้ า้ ไดร้ ู้วา่ ควรจะอยทู่ ่ีไหนและกาลงั อยเู่ พื่อใคร”
“แลว้ ...เจา้ ตอ้ งการอะไรกนั ชายาขา้ ” โลกิเลิกคิ้วเรียวของเขาข้ึนอย่างพิศวง เธอไม่
ตอ้ งการคาขอโทษใด ๆ จากเขาง้นั หรือ...ท้งั ๆ ที่เขาทาอะไรท่ีร้ายกาจต่อเธอมากมาย
ถึงขนาดน้ี...
“ความจริงใจค่ะ...ขา้ เป็นชายาพระองคแ์ ลว้ ...พระองคบ์ อกขา้ ไดท้ ุกเร่ือง ความรู้สึกของ
พระองค์ทุกความรู้สึก ทุกส่ิงทุกอยา่ งที่พระองคเ์ ป็ น โลกิ...ขา้ ขอเพียงเท่าน้นั เปิ ดเผย
กับข้า” นัยน์ตาสีฟ้าสบกับนัยน์ตาเจ้าเล่ห์อย่างจริงจงั และน่ันทาให้เจ้าชายหนุ่มมี
รอยยมิ้ เฉกเช่นไม่เคยมีกบั ผใู้ ด
“เจา้ อยากใหข้ า้ เปิ ดเผยกบั เจา้ ง้นั หรือ ท่ีรักขา้ ” รอยยมิ้ เจา้ ชายหนุ่มฉายแววกรุ่มกริ่มแต่
หญิงสาวก็ยงั ไม่ทนั ไดส้ งั เกตเห็น
“แน่นอนค่ะ...ขา้ อยากรู้ถึงความรู้สึกของพระองค์ รู้ว่าพระองค์คิดอะไร พระองค์
ตอ้ งการสิ่งใด อุ๊บ!!” ไม่ทนั ที่ซีแกนจะพดู จบ ริมฝี ปากเรียวก็สัมผสั ลงกบั ริมฝี ปากเอิบ
อ่ิมอีกคร้ังอยา่ งดูดดื่มและโหยหา จมูกโด่งคลอเคลียใบหนา้ งามที่บดั น้ีแปรเป็นสีชมพู
เขม้
“สิ่งท่ีขา้ ตอ้ งการตอนน้ี...คืออยู่กบั เจา้ เจา้ คือชายาของขา้ เจา้ คือทุกส่ิงที่ขา้ ไม่เคยมี”
น้าเสียงอบอุ่นของบุรุษผูไ้ ดช้ ื่อว่าเทพแห่งกลลวงกล่างอย่างจริงใจกบั ผูท้ ี่เป็ นภรรยา
ของเขา
458
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขะ...ขา้ ” ร่างบางพูดอะไรไม่ออก รสจูบสายฟ้าฟาดของสามีทาให้สมองของเธอวา่ ง
เปลา่ และล่องลอยไปกบั เขาอยา่ งวา่ ง่ายอีกคร้ัง
“และตอนน้ี ขา้ อยากจะจบั เจา้ ไว.้ ..ขา้ งกายขา้ ไม่ให้เจา้ หนีขา้ ไปไหนไดอ้ ีก” นยั น์ตาสี
เขียววาวลอบมองใบหน้าหวานที่เร่ิมแดงก่ากบั คาพูดของเขาก่อนจะเคล่ือนริมฝี ปาก
ซุกซนมาขา้ ใบหูของหญิงสาว
“และ...พิศวาสเจา้ ท้งั วนั ท้งั คืน” น้าเสียงต่าทุม้ ดูแหบพร่าอยา่ งไมป่ ิ ดบงั ความตอ้ งการ
“อย่าทรงตรัสเช่นน้ีนะเพคะ!” ใบหน้างามข้ึนสีสะดุ้งโหย่งเผลอหลุดคาราชาศพั ท์
ออกมาและนน่ั เรียกเสียงหวั เราะของโลกิอีกคร้ัง
“อา้ ว...ก็เจา้ บอกให้ขา้ เปิ ดเผยกบั เจา้ น่ี!” มือแกร่งร้ังร่างเล็ก ๆ ท่ีดิ้นขลุกขลกั หมายจะ
ลกุ อกจากตกั เขาไปใหไ้ ด้
“ไม่ได้หมายความว่าให้พระองค์ทรงพูดจาเรื่องแบบน้ีอย่างเปิ ดเผยนี่คะ” ซีแกน
หลบั ตาป๋ี เม่ือรู้สึกถึงลมหายใจเยน็ ท่ีเล่ือนเขา้ มาใกลใ้ บหนา้ ของเธอ ก่อนที่นิ้วเรียวน้นั
จะคอ่ ย ๆ ชอ้ นใบหนา้ งามใหเ้ งยข้ึนมา นยั น์ตาสีเขียวมรกตมองมาที่เธออยา่ งจริงจงั แม้
จะรู้สึกร้อนผ่าวแต่ก็ตราตรึงเธอไวเ้ ช่นน้นั ก่อนท่ีเขาจะเผยรอยยิ้มเจา้ เล่ห์ท่ีสว่างไสว
ท่ีสุดเท่าที่เธอเคยเห็น
“ขา้ ทาแน่...ซีแกนของขา้ ขา้ สัญญาไดเ้ ลย วา่ มนั จะเป็นคืนวนั ที่ยาวนานเหมือนที่เจา้ ให้
ขา้ รอมาร่วมเดือนแน่”
“พระองค!์ !”
“เขียนชะตาใหม่ ดว้ ยมือของเรานะ...ที่รักขา้ ” น้าเสียงอบอุ่นของบุรุษท่ีผูค้ นอาจจะ
เกลียดกลวั เขาในเกา้ โลก แต่มนั ตราตรึงหวั ใจของหญิงสาวอยา่ งท่ีสุด
459