ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
The witch
ส ะ พ า น สี รุ้ ง ข อ ง ไ บ ฟ ร อ ส ส่ อ ง แ ส ง ส ว่า ง เ จิ ด จ้า ท า บ สี ข อ ง มัน ไ ป บ น ย อ ด
พระราชวงั สีทองของแอสการ์ดอีกคร้ัง ยามวิกาลไดเ้ ย้ืองย่างเขา้ มาสู่ดินแดนสงบสุข
ภายใตก้ ารปกครองขององคก์ ษตั ริยผ์ ูท้ รงธรรมไปท้งั เกา้ โลกอีกครา ที่ในยามน้ีมีบาง
สิ่งที่เปล่ียนไป บดั น้ี หญิงสาวผูเ้ คยเป็ นเพียงท่านหญิง นางในขององคร์ าชินีฟริกกา้
และมีคู่หมายของนางคือหัวหน้าองครักษเ์ หยี่ยวแดงของกองทพั องคโ์ อดิน บดั น้ีนาง
ไดก้ า้ วเขา้ มาในราชวงศโ์ อดิน ในฐานะเทพี...ในฐานะพระชายาของเทพแห่งกลลวง ที่
บดั น้ีนยั น์ตาสีเขียวยงั คอยจบั จอ้ งร่างบางเอาไวไ้ ม่ห่างตา ราวกบั กลวั วา่ ร่างงามน้นั จะ
หนีเขาไปอีกคร้ัง
“ไม่คา้ งอีกสักคืนหรือคะ ท่านพ่ี” เสียงหวานใสของหญิงท่ีอยใู่ นชุดเจา้ สาวออดออ้ นผู้
เป็ นพ่ีสาวของนางขณะที่กอดลา บดั น้ีงานเฉลิมฉลองการวิวาห์ของเธอไดส้ ิ้นสุดลง
แลว้ เหล่าเทพและเทพีท้งั หลายต่างกลบั ไปทาหนา้ ท่ีของตนเพ่ือดูแลโลกท้งั เกา้ ใหอ้ ยู่
ในความสงบสุขเฉกเช่นท่ีเคยผ่านมา และเธอรู้ดี ว่านนั่ หมายถึงเวลาท่ีเธอตอ้ งเขา้ หอ
กับบุรุษผูท้ ี่บัดน้ีได้ข้ึนช่ือว่าเป็ นเจ้าของทุกอย่างในตัวเธอ และนั่นทาให้ธออยาก
ประวิงเวลาน้ีไวใ้ หน้ านท่ีสุด
“โธ่...พระชายาของพี่ จริง ๆ พี่ก็อยากอยู่ แต่หากปล่อยให้ท่านแม่ปกครองดินแดน
เอล์ฟไฮม์แทนท่านพ่อนานกว่าน้ี เกรงว่าจะไดท้ าสงครามกบั พวกคนแคระอีกรอบ
เสียน่ะสิ” อลินดาถอนหายใจ ยมิ้ ออ่ นใหก้ บั ผเู้ ป็นนอ้ งสาวตา่ งมารดา นางรู้จุดประสงค์
ของซีแกนดีแต่ เธอตอ้ งปล่อยให้ซีแกนไดม้ ีโอกาสใชเ้ วลากบั เจา้ ชายผูท้ ่ีคอยเฝ้าหญิง
สาวไม่ห่างกายในยามที่รักษาเธออยา่ งที่เธอเห็นจากท่ีเอลฟ์ ไฮม์
301
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ถึงเรื่องน้นั ขา้ จะทราบดีกเ็ ถอะคะ่ แตข่ า้ อยากใหท้ ่านพ่ีอยจู่ ริงๆนี่นาคะ ดูแลตวั เองดี ๆ
นะคะ ท่านพี่ ไวข้ า้ จะไปเย่ียมพวกท่านบา้ งนะคะ” ซีแกนตอบเสียงเบา ยิม้ หวานก่อน
จะหันไปกอดผูเ้ ป็ นพี่นอ้ งต่างมารดาท่ีเหลือที่ไดม้ ีโอกาสมาร่วมงานเฉลิมฉลองงาน
แต่งที่องคโ์ อดินให้เกียรติครอบครัวเธออยา่ งถึงที่สุดแลว้ หนั ไปหาบิดาของตนที่บดั น้ี
เดินมาพร้อมกบั เอลฟ์ รับใชท้ ่ีจูงกวางขาวตวั ใหญ่แสนสง่างามที่ลากรถเคลื่อนสาหรับ
เดินทางมาเคียงขา้ งเพ่อื ท่ีจะกลบั ไปสู่ดินแดนของตน
“พระชายา ต้องลากันอีกแล้ว แต่รู้ไวน้ ะ พ่อรักพระองค์มากนะ ไวพ้ ่อจะมาเย่ียม
พระองคใ์ หม่” นยั น์ตาสีเทาซีดสบกบั นยั น์ตาบุตรสาว ใบหน้าของราชาเอล์ฟเต็มไป
ดว้ ยความห่วงใยเฉกเช่นเวลาที่เขามาเยย่ี มนางแลว้ ตอ้ งกลบั ดินแดนของตนท่ีเขาไมอ่ าจ
พานางกลบั ไปอยดู่ ว้ ยได้
“ขา้ ก็รักท่านเช่นกนั ค่ะ ท่านพ่อ ขา้ จะรอ” ร่างบางกอดบิดาก่อนจะลูบหลงั อย่างให้
กาลงั ใจ แมว้ ่าใจของซีแกนจะเต็มไปดว้ ยความหวาดหวน่ั แต่ต่อหน้าของผูเ้ ป็ นบิดา
เธอไม่อยากทาใหเ้ ขาเป็นห่วงแลว้ จากไปดว้ ยความกงั วลใจ
นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนสะทอ้ นกับลากเลื่อนกวางขาวของเครือญาติฝั่งบิดาท่ีเคล่ือนยา้ ย
ออกไปในที่สุดก่อนท่ีเธอจะหันหลังกลับพระราชวงั สีทองอันเป็ นที่อยู่ของเธอ
นับต้ังแต่เล็กและจะเป็ นตลอดไป ขาเล็ก ๆ ก้าวเท้าเข้าสู่ในโถงพระราชวงั มีเพียง
ราชวงศโ์ อดินที่บดั น้ีไดช้ ื่อว่าเป็ น พ่อป่ ู แม่ย่า พ่ีเขย...และสามีของเธอ และอีกฝั่งคือ
เหล่าสหายของธอร์ที่มีเพื่อนรักของเธออยู่ในชุดงามที่เอาแต่กอดอกบอกบุญไม่รับ
อะไรท้งั น้นั แต่ก่อนที่ริมฝี ปากบางจะไดเ้ อ้ือนเอ่ยคาอะไรออกไป เวทยส์ ีเขียวหม่น ๆ
ก็ปรากฏสวา่ งวาบไปทวั่ ทอ้ งพระโรง ทาเอาร่างบางตอ้ งหร่ีตาหลบแสงน้นั
302
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ยนิ ดีตอ้ นรับเจา้ หญิงองคใ์ หมส่ ู่ราชวงศก์ ษตั ริยโ์ อดิน!” เสียงหญิงสาวเลก็ แหลมดงั ข้ึน
พร้อมแสงสว่างที่หายวาบไปในที่สุด ร่างที่มาพร้อมกับเวทยม์ นต์น้ัน โปรยยิ้มเจ้า
เสน่ห์ที่มนุษยใ์ นมิดการ์ดคนใดเห็น เป็นอนั ตอ้ งตกอยใู่ ตม้ นตส์ ะกดของเรือนร่างอรชร
ท่ีอยใู่ นชุดผา้ แพรแนบเน้ือสีดาอวดทรวดทรงของนางภายใตผ้ ิวสีน้าผ้ึง ผมสีบลอนด์
ทองถกู ปลอ่ ยสยายกระจายเตม็ แผน่ หลงั เปลือยเปล่าที่อวดโฉมสะกดสายตาผทู้ ี่พบเห็น
ใบหนา้ งามที่แฝงความร้ายกาจจอ้ งมองมาทางหญิงสาวในชุดแต่งงานก่อนจะยกยิม้ ริม
ฝี ปากสีแดงสดของนางข้ึน
“อโมร่า...ขา้ นึกว่าเจา้ จะไม่มาเสียแลว้ ” น้าเสียงเจา้ เล่ห์ดงั ข้ึนก่อนท่ีจะปรากฏรอยยมิ้
บนใบหนา้ หลอ่ เหลาของเจา้ ของเรือนผมสีดาสนิท
“แหม...ถึงขา้ จะสนุกสนานมากไปบา้ ง แต่กไ็ ม่ไดห้ มายความวา่ ขา้ จะไม่มีเวลามาแสดง
ความยนิ ดีกบั เพื่อนรักของขา้ หรอกนะ ที่รัก...ถวายบงั คมเพคะ ฝ่ าพระบาท องคร์ าชินี”
หญิงสาวนยั น์ตาสีแดงสวา่ งดุจเม็ดทบั ทิมหนั มาสหายเพยี งคนเดียวของนาง และนางก็
เป็ นสหายเพียงคนเดียวของเขาเช่นกนั ก่อนจะหันไปทาความเคารพผูเ้ ป็ นเจา้ แห่งเกา้
โลกท้งั สอง
“อโมร่า...ดีใจท่ีเจา้ กลบั มาแอสาร์ดบา้ ง หวงั ว่าคราวน้ีเจา้ คงไม่สร้างความปั่นปวนที่
ไหนอีกนะ” น้าเสียงทรงพระเมตตาของพระราชินีดงั ข้ึน หญิงที่อยู่ตรงหนา้ คร้ังหน่ึง
เคยไดร้ ับสถานะ ท่านหญิง เฉกเช่นซีแกนและซิฟ เป็ นหน่ึงในเด็กสาวท่ีเธออุม้ ชู แต่
ดว้ ยนิสัยชอบสนใจในศาสตร์มืดและการเล่นสนุกซุกซนจนสร้างความป่ันป่ วนใหก้ บั
ทุกท่ี ที่นางย่างกรายไป ทาให้จอมกษตั ริยต์ อ้ งลงโทษนางโดยการลดสถานะนางเป็น
เพยี งแม่มดท่ีใชศ้ าสตร์มืดเท่าน้นั
303
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“แหม...นน่ั ฟังดูไม่เหมือนหม่อมฉันเลยนะเพคะ องคร์ าชินี แต่...ไม่ตอ้ งทรงกงั วลนะ
เพคะ ฝ่ าบาท หม่อมฉันไม่ไดท้ าอะไรร้ายกาจแน่นอนเพคะ” หญิงสาวหัวเราะเสียง
แหลมก่อนจะรีบหลบตากษตั ริยโ์ อดินที่กาลงั จอ้ งมองนางอยา่ งระอา
“เอาเถอะ วนั น้ีทุกคนคงเหนื่อยมากแลว้ เรื่องของเจา้ คงตอ้ งเอาไวพ้ รุ่งน้ี อโมร่า” โอ
ดินถอนหายใจ มองตามร่างแม่มดสาวท่ีเขา้ ไปควงแขนบุตรชายองคโ์ ตของพระองค์
อยา่ งถือความสนิทสนม
“ท่านละ่ ธอร์ ท่ีรักของขา้ คิดถึงขา้ บา้ งม้ยั คราวน้ีขา้ มีอะไรสนุก ๆ มาเล่าใหท้ ่านฟังได้
ท้งั คืนเลยนะ....” นยั น์ตาสีแดงจอ้ งชายหนุ่มร่างกายาดว้ ยสายตาแสนเยา้ ยวนพลางเบยี ด
ร่างนางกบั ท่อนแขนน้นั
“เอาไวค้ ราวหนา้ เถอะ อโมร่า จริงอยา่ งทา่ นพ่อวา่ วนั น้ีขา้ เหน่ือยมากแลว้ ” ธอร์ดึงแขน
ของตวั เองออกมาอยา่ งสุภาพ เขารู้จกั หญิงสาวท่ีเป็นเพอื่ นของนอ้ งชายเขามานาน นาง
ไม่เคยหกั ห้ามหรือเหนียมอายที่จะเปิ ดเผยความรู้สึกของนางท่ีมีต่อเขาต่อหนา้ ใครต่อ
ใครอยา่ งเปิ ดเผยและในเมื่อเขาไม่มีความรู้สึกท่ีจะตอบสนองต่อความรู้สึกของนางได้
ยง่ิ ทาใหน้ างรุกคืบเขา้ หาเขาจนน่าอึดอดั ใจ
“ให้หม่อมฉันไปส่งพระองคน์ ะเพคะ” ร่างบางที่อยูใ่ นชุดเจา้ สาวหนั ไปประคองแขน
องคร์ าชินีไวห้ ลงั จากท่ีเห็นฟริกกา้ ทาท่าเหมือนจะหนา้ มืดข้ึนมา แต่นนั่ ทาให้นางของ
หญิงสูงวยั หวั เราะออกมาเบาๆ
“ซีแกน...เจา้ ไม่ใช่นางในของขา้ อีกแลว้ นะ...ตอนน้ี...เจา้ ตอ้ งเตรียมตวั เขา้ หอ้ งหอแลว้ ”
ฟริกกา้ สรวลก่อนจะหันไปหาสามีของนางท่ีตอนน้ียิม้ กรุ่มกร่ิมก่อนจะเขา้ มาประคอง
แขนของนางไวแ้ ทนลกู สะใภ้
304
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เร่ืองน้นั ไวเ้ ป็นหนา้ ท่ีหม่อมฉนั เองเพคะ!” อโมร่าแทรกสนทนาเขา้ มาก่อนจะจบั ไหล่
ซีแกนที่ไมไ่ ดต้ ้งั ตวั เซถลามาตวั เอง
“ขา้ ไวใ้ จเชียวล่ะ ถา้ เป็ นเจา้ จดั การ” ร่างสูงสาทบั นยั น์ตาโลกิวิบวบั ขณะมองเจา้ สาว
ของตนที่อยใู่ นมือของเพ่อื นเขา
“เร่ืองอะไร! ปล่อยมือจากเพ่อื นขา้ เด๋ียวน้ีเลยนะ อโมร่า” เสียงหา้ วของหญิงสาวอีกคน
แหวกเข้า ซิฟท่ีอดทนอดกล้นั มานาน ดูเหมือนความอดทนของนางสิ้นสุดลงแลว้
หมายจะควา้ ตวั ซีแกนจากหญิงสาวผมบลอนด์
“จ๊ิ ๆ ๆ ยยั ห้าววลั คิรีอย่างเจา้ จะทาอะไรนอกจากจบั ดาบเป็ นง้นั หรือ น่ีมนั เร่ืองของ
สาวๆ เจา้ ไม่มีทางเขา้ ใจหรอก” อโมร่าแลบลิน้ ใส่คู่ปรับของนาง เหอะ! ใคร ๆ ก็เอาแต่
พูดว่า นักรบวลั คีรีอย่างซิฟเหมาะสมกับธอร์ไปทุกประการ เหอะ! ยยั บา้ พลงั แบบ
น้นั น่ะนะ เธอต่างหาก...วนั ใดท่ีธอร์หนั มาสนใจเธอ...แลว้ เธอไดข้ ้ึนเป็นราชินีแห่งท้งั
เกา้ โลก เธอจะส่ังกดุ หวั เจา้ คนพวกน้ีเสียหมด
“ดะ เดี่ยวก่อนสิ อโมร่า...” ไมท่ นั ที่เสียงของเจา้ สาวหมาด ๆ จะพูดจบ ร่างของพวกเธอ
ท้งั คู่ก็หายวบั ไปทนั ทีดว้ ยเวทมนตข์ องฝีมือแมม่ ดแห่งแอสการ์ด
“โธ่เวย้ !!” ทิ้งไวแ้ ตเ่ สียงตะโกนอยา่ งโมโหของหญิงสาวที่อยใู่ นชุดงามที่ตอนน้ีกระทบื
เทา้ อยา่ งไม่ไวห้ นา้ ใครท้งั น้นั แลว้ !
เหลา่ นางกานลั ที่กาลงั งว่ นกบั การจดั เตรียมของในหอ้ งฉลองงพระองคไ์ ม่ทนั ได้
สังเกตุแสงเรือง ๆ ท่ีค่อย ๆ สว่างวาบข้ึนตรงหน้าประตูก่อนจะปรากฏร่างของหญิง
สาวท้งั สองข้ึนตอ่ หนา้ พวกนาง
305
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“วา้ ย! เคราโอดินเป็ นพยาน” เสียงนางกานลั คนหน่ึงกรีดร้องดว้ ยความตกใจ ทิ้งถาด
ดอกไมห้ อมในมือตวั เองลงเสียงดงั ลนั่
“พวกเจา้ ...ออกไปก่อน” นยั น์ตาสีทบั ทิมกรอกตาอย่างเหนื่อยหน่าย เทา้ สะเอวมอง
หนา้ เหล่านางกานลั ท่ีมองเธออยา่ งไม่ไวใ้ จ
“ตกใจง้ันหรือ ข้าขออภัยแทนนางด้วย อโมร่า...นางมาช่วยให้ข้าเข้ารับการถวาย
ตวั อยา่ งเหมาะสมน่ะ” มือขาวที่เต็มไปดว้ ยเครื่องประดบั สีทองหยิบถาดดอกไมข้ ้ึนมา
ก่อนส่งข้ึนใหก้ บั นางกานลั ที่กาลงั เบิกตากวา้ งอยู่
“พระชายา...ให้หม่อมฉันอยดู่ ว้ ยดีกว่านะเพคะ” นางกานลั อีกคนรีบพูดข้ึนมา นางยงั
มองหญิงสาวท่ีข้ึนช่ือวา่ เป็นแมม่ ดจอมร้ายกาจไวอ้ ยา่ งไมไ่ วใ้ จ
“หรือใหห้ มอ่ มฉนั ไปตามทา่ นหญิงเกฟจุนมาดีหรือไม่เพคะ” นางกานลั อีกคนรีบกล่าว
สาทบั
“ไม่เป็ นไรหรอก...อย่าไดไ้ ปรบทวนท่านหญิงเลย ขา้ ดูแลตวั เองได้ อีกอย่างอโมร่า
นางเป็นพระสหายขององคช์ ายโลกิ ไวใ้ จนางเถิดนะ ขอบน้าใจพวกเจา้ มาก” ริมฝี ปาก
แตม้ สีชาดยมิ้ แหง้ ๆ ก่อนที่เหล่านางกานลั จะลงั เลใจกนั ชว่ั ครู่
“รีบไปสิ...หรือจะให้โลกิรู้ว่าพวกเจา้ เป็นสาเหตุท่ีทาให้พระชายาเขา้ ถวายตวั ชา้ ” อโม
ร่ายิ้มแยกเข้ียวขู่ฟ่ อ และนัน่ ก็ทาให้เหล่าคนรับใช้รีบทาความเคารพซีแกนแลว้ ผลุน
ผลนั ออกจากหอ้ งไปทนั ที อโมร่ามองตามร่างที่พากนั ออกไปแลว้ รีบประตูไมเ้ สียงดงั
ไล่หลงั ก่อนจะเดินมาหาหญิงสาวท่ีนงั่ พกั ลงอยา่ งเหน่ือยอ่อนพลางถอดเครื่องทองที่
หนกั อ้ึงออกจากร่างกายของเธอ
306
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เจา้ ยงั นิสัยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยนะ ซีแกน” อโมร่าหัวเราะข้ึนก่อนจะเดินไปที่
ชุดฉลองพระองคท์ ี่ต้งั เรียงกนั สีสนั สดใสอยา่ งพนิ ิจพเิ คราะห์
“เจา้ เองก็เหมือนกนั น่ี อโมร่า” ซีแกนตอบพลางปลอ่ ยผมยาวใหส้ ยายเตม็ แผน่ หลงั ของ
เธอ พลางถอนหายใจ มองตามไปยงั ชุดที่มือของหญิงสาวร่างสูงโปรงจบั มาแต่ละชุด
ก่อนจะหนั ไปอีกทางดว้ ยความเหนียมอาย เห็นแก่เหล่าทวยเทพ เธอตอ้ งใส่ชุดแบบน้นั
จริง ๆ เหรอเนี่ย
“แหม แต่ไหนแตไ่ รขา้ ไม่เคยเห็นโลกิสนใจในสตรีใด เพราะนิสยั เช่นน้ีของเจา้ นี่ละม้งั
ถึงทาใหเ้ ขายอมหนา้ แหกไปตามเจา้ สุดลา่ ฟ้าเขียวกลบั มา” อโมร่าหวั เราะในลาคอก่อน
จะหยิบชุดผา้ แพรสีดาบางหวิวมาเทียบกับตวั หญิงสาวท่ีบดั น้ีไดผ้ ลดั เอาชุดเจา้ สาว
หนกั อ้ึงออกจากตวั ไป
“พูดอนั ใดของเจา้ เหตุใดตอ้ งเป็นขา้ ” ร่างบางผลกั ชุดน้นั ออกไปเพื่อจะไดส้ บตาสีสด
น้นั ไดถ้ นดั
“เหอะ...ใครจะรู้ใจเทพเจา้ ไดเ้ ล่า แต่เจา้ อาจจะรู้กไ็ ด้ ตอนน้ีเจา้ เป็นหน่ึงในพวกเขาแลว้
นี่ หาใช่ชาววานาไฮมท์ ่ีตอ้ ยต่าเช่นขา้ ” อโมร่ายกยมิ้ ลองเปล่ียนเป็นชุดสีแดงเพลิงทาบ
บนตวั หญิงสาวแทน คร้ังหน่ึงพวกนางเคยถูกเล้ียงดูมาดว้ ยกนั ในการอุปถมั ภข์ องพระ
แม่แห่งแผ่นดิน นางคือเด็กกาพร้าชาววานาไฮม์เช่นดียวกบั ซีแกน แมจ้ ะเป็ นชาววา
นาไฮมท์ ี่ใชเ้ วทมนตเ์ ช่นกนั แต่เวทมนตแ์ ละนิสัยแบบชาววานาไฮมน์ ้นั ดูเป็นท่ีน่าเบ่ือ
สาหรับเธอ การอยกู่ บั ซีแกนไมน่ ่าสนุกสักนิด กบั ซิฟกม็ ีแตจ่ ะโดนเธอใชก้ าลงั ใส่ หาก
เอาเวทมนต์ไปกลน่ั แกลง้ เธอ...แต่กบั เจา้ ชายผูม้ ีเรือนผมสีทองน้นั ช่างน่าหลงใหล...
แม้จะดูเหมือนพวกบ้าพลงั แต่กับสตรีแลว้ ธอร์ช่างอ่อนโยนและใสซื่อ เธออยาก
ใกลช้ ิดชายหนุ่มเช่นน้นั แต่จะทาอยา่ งไรดีล่ะ ในเมื่อพระองคไ์ ม่เคยชายตามาทางเธอ
307
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
หญิงคนเดียวที่พระองคใ์ หค้ วามสนิทสนมคือ ยยั วลั คิรีนนั่ ...แตไ่ ม่ใช่...ไมใ่ ช่พระโอรส
องคร์ องขององคโ์ อดิน โลกิสนใจในศาสตร์มืดเช่นเดียวกบั นาง และมีความยนิ ดีที่จะ
แลกเปลี่ยนศาสตร์การใชเ้ วทมนตอ์ ยา่ งทีเขารู้แลกกบั ศาสตร์ความรู้ของเธอท่ีมกั ไดม้ า
จากทกุ แห่งท่ีเธอยา่ งกรายไป โลกิรู้ดีวา่ เธอใชเ้ ขาเป็นสะพานไต่ไปหาพชี่ ายของเขา แต่
นน่ั ก็ไม่ทาให้เขาย่ีหระ เพราะเขาเองก็ไดป้ ระโยชน์จากการท่ีเธอเสาะแสวงหาเวทย์
มนต์ท่ีไม่มีในแอสการ์ดเป็ นการตอบแทน ความสัมพนั ธ์แบบเอ้ือประโยชน์ของท้งั คู่
ทาให้เขาเป็ นสหายเพียงคนเดียวที่เธอมี และเธอก็เป็ นสหายเพียงคนเดียวของเขา
เช่นกนั
“...” ซีแกนไม่ตอบ เมม้ ริมฝี ปากบางเฉียบ ในงานแต่งงานพลงั ท่ีโลกิถ่ายทอดผ่าน
ระหว่างตวั เธอกบั เขา ทาให้เธอรู้วา่ เธอไม่ใช่เพียงชาววานาไฮม์ แต่เธอมีเช้ือสายของ
เทพวานีร์ แต่...ใครกนั เล่าคือมารดาของเธอ และทาให้เธอเห็นนิมิตพวกน้นั ต้งั แต่ท่ี
เธอเฉียดความตายในหน้าผาน่ัน นิมิตท่ีไหลวนเม่ือคร้ังเธอยงั ตอ้ งรักษาตวั จากการ
บาดเจบ็ สาหสั นน่ั
“เอาเถอะ...แตข่ า้ บอกเจา้ ไดอ้ ยา่ งหน่ึง...และขา้ วา่ เจา้ เองกค็ งเห็นดว้ ยตาตวั เองแลว้ โลกิ
ไมเ่ ป็นเหมือนโลกิท่ีผา่ นมา ไม่ใช่แบบที่ขา้ รู้จกั หรือช่ือเสียงท่ีเจา้ เคยไดย้ นิ มาใช่ม้ยั ...”
อโมร่าจบั สาวร่างบางกว่านางหันหลงั ไปขณะมดั เชือกคลอ้ งเอวให้กระชับราวกับ
ตอ้ งการใหเ้ ห็นทรวดทรงของเจา้ ของร่างท่ีอยใู่ นชุดที่เธอเลือกไวใ้ หช้ ดั
“โลกิ...แม้ว่าจะปราดเร่ื องและเต็มไปด้วยเล่ห์กล เขามักจะรู้ตัวดีว่าอะไรมี
ผลประโยชน์กบั ตวั เอง และไม่เสียเวลากบั เร่ืองไม่เป็นเรื่อง...เหตุใดเขาตอ้ งไล่ตามคน
ที่ตอ้ งการหนีเขาไปอยา่ งไม่คิดถึงชีวิตดว้ ย เหตุใดเขาตอ้ งยอมอบั อายต่อหนา้ คนท้งั แอ
สการ์ด ตอ้ งยอมให้องคโ์ อดินลงทณั ฑ์ ทาทุกอยา่ งเพ่ือแลกกบั ไดเ้ จา้ มาเป็นชายาขนาด
308
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
น้ี...ขา้ คิดวา่ ...แมว้ า่ เจา้ ตวั จะเคยพดู ไปเองแลว้ ก็เถอะ แต่ขา้ คิดวา่ โลกิคงยงั ไม่ตระหนกั
ถึงคาพูดน้ีดี...เจา้ ทาให้เขารู้สึกพิเศษ โลกิคงจะรักเจา้ เขา้ ให้แลว้ ...” อโมร่าพกั ถอน
หายใจกบั การพูดของตวั เองที่แทบลืมหายใจ แต่หญิงสาวผมสีสว่างกลบั สวนมาอยา่ ง
ทนั ควนั
“เจา้ รู้ม้ยั เจา้ ไม่ใช่คนแรก ที่เอ่ยกบั ขา้ วา่ พระองคท์ รงรักขา้ หรอก” นยั นต์ าสีฟ้ากระจ่าง
จอ้ งเขมง็ ดูกร็ ู้เธอไม่เช่ือใจในคาพดู ที่ใครจะกลา่ วถึงเจา้ แห่งกลลวง ท่ีคร้ังหน่ึงเธอเคย
ไวใ้ จพระองค์ เห็นพระองคเ์ ป็นดง่ั สหาย แต่พระองคก์ ลบั ทาลายมนั ราวกบั ความไวใ้ จ
น้ันไม่เคยมีค่าสาหรับพระองค์ แมเ้ ธอจะไม่เช่ือว่าพระองค์ทรงสังหารธีโอริคและ
เมตตาช่วยชีวิตเธอไว้ แต่จะให้เธอกลับมาไวใ้ จพระองค์น้ัน ดูจะเป็ นเรื่องท่ียาก
เหลือเกิน
“ซีแกน...ขา้ จะขอพูดกบั เจา้ อยา่ งจริงใจแลว้ ก็เหยยี บไวเ้ ลยละ่ วา่ ขา้ เคยพดู แบบน้ีกบั เจา้
หากวนั ใดท่ีธอร์เกิดยอมรับในรักขา้ ขา้ จะดีใจมากที่มีนอ้ งสะใภเ้ ยย่ี งเจา้ เจา้ คือ ซีแกน
หญิงที่ใสซื่อบริสุทธ์ิ รอบกายเจา้ มีแต่คนรัก...และสาหรับโลกิ...เขามีส่ิงที่เจา้ มีเพียง
เลก็ นอ้ ยมาตลอดต้งั แต่ขา้ รู้จกั เขา เจา้ คือส่วนที่เติมเตม็ ทกุ อยา่ งใหก้ บั เขาได้ ไม่ใช่เพยี ง
เพ่ือความสะใจที่กระทาการลวงเจา้ มาและขา้ ...ขา้ คิดว่าเขาเองก็จะสามารถทาใหเ้ จา้ มี
ความสุขได้ เจา้ คือคู่ครองที่เหมาะสม” อโมร่ามดั เชือกเส้นสุดทา้ ย ก่อนนางจะถอย
ออกมาช่ืนชมผลงานตวั เอง ซีแกนท่ีบดั น้ีอยใู่ นชุดแพรแสนบางเบาสีขาวมีขาวสีแดง
ปักลายสีทอง เกาะอกสีขาวถูกคลุมด้วยปกผา้ คลุมเช่นเด่นกับสีของเกาะอกห้อย
ประดบั ดว้ ยพู่สีแดงสด กระโปรงแพรสีขาวบางเผยใหเ้ ห็นเรียวขาเม่ือยามกา้ วเดิน ผา้
ผกู รอบเอวปักสัญลกั ษณ์ราชวงศส์ ีแดงต่างเขม็ ขดั ที่เพียงปลายมือสัมผสั มนั ก็คงพร้อม
ลงไปกองกบั พ้ืน หากไม่มีพู่แดงท่ีมดั หลงั ของเธอไว้ แต่นน่ั ก็ทาใหเ้ ห็นทรวดทรงของ
309
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เธอไดอ้ ย่างชดั เจน ผิวขาวนวลท่ีตดั กบั ชุดสีขาวแดง ก่อนท่ีอโมร่าจะเอียงคออยา่ งขดั
ใจ
“ขาดไปอยา่ ง” นางพูดก่อนจะตบมือฉาดใหญ่ เวทยส์ ีแดงวนรอบตวั ซีแกนเพียงชว่ั ครู่
ก่อนท่ีชุดสีขาวน้นั จะบางติดแนบเน้ือผอ่ งเหมือนคนท่ีสวมใส แต่ความบางเฉียบของ
มนั ทาให้เจา้ ของร่างที่ตวั หดใชม้ ือปิ ดบางร่างกายของตวั เองไว้ รีบยกมือข้ึนกอดอก
ดว้ ยหนา้ แดงก่าไปถึงหลงั หู
“อะไร...ไมเ่ ชื่อใจแมม่ ดเจา้ เสน่หเ์ ช่นขา้ รึไง?” แม่มดสาวขยบิ ตาก่อนหวั เราะก่อนจะก่ึง
ลากก่ึงจูงหญิงสาวออกไปจากหอ้ งแต่งตวั ลมเยน็ วบู หน่ึงพดั มาปะทบั กบั ใบหนา้ สวยท่ี
หนา้ ต่าง คาพูดของอโมร่า ไม่รู้จริงเท็จไดแ้ ค่ไหน...แต่มนั ก็ทาใหซ้ ีแกนสะทา้ นยงิ่ กวา่
สายลมนนั่ ภาพของเทพแห่งกลลวงท่ีเป็นที่โจษจนั กนั ความโหดร้ายท่ีพระองคพ์ ร้อม
จะลงทณั ฑ์ผูท้ ี่ไม่ทาตามพระประสงค์...ภาพท่ีท้งั เกา้ โลกรับรู้ว่าน่ีคือ พระสวามีของ
เธอ...
310
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Our night
“ขา้ จะไม่ไปไหนท้งั น้นั จนกว่าขา้ จะเจอซีแกน ให้ขา้ พบนางเจา้ คนสับปลบั ”
เสียงโหวกเหวกของหญิงสาวในชุดเกราะของนางดงั ข้ึนไม่ไกลนกั จากโถงทางเดินที่
สองสาวท่ีกาลงั ก่ึงลากก่ึงจูงกนั มาน้นั ไดย้ นิ ชดั เจน
“ซิฟ นนั่ เจา้ กาลงั ทาอะไรนะ” ซีแกนพูดเบา ๆ ฉไน ซิฟจึงไปอยหู่ นา้ หอ้ งประทบั องค์
ชายโลกิ ป่ านน้ีเพ่ือนสาวของเธอตอ้ งกาลงั ควนั ออกหูจากการเยา้ แหย่ของพระสวามี
ของเธอเป็ นแน่
“ดูเหมือน...ยยั วลั คีรีก็ไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยนะ” ริมฝี ปากสีสดของอโมร่าแสยะ
ออกมาเม่ือนึกถึงหญิงงามอีกคนท่ีเป็นที่รักของพระราชาและพระราชินี ไดร้ ับความชื่น
ชมจากชายหนุ่มท่ีเธอหมายปองอยเู่ สมอดว้ ยความริษยาก่ึงระอาใจ
“เจา้ เองก็ไม่เคยเป็ นคนอื่นไปจากพวกเราเลยนะ อโมร่า พระราชินีทรงตอ้ งดีพระทยั
มากแน่ ๆ หากเจา้ กลบั มารับใชพ้ ระองคเ์ ช่นเดิม” มือขาวผ่องดึงมือเพ่ือนสาวสมยั ยงั
เยาวไ์ วด้ ว้ ยสายตาจริงจงั
“โอ.้ ..อยา่ เกลี่ยกลอ่ มขา้ ใหย้ ากเลย ท่ีรัก ขา้ ไม่ใช่สาวอ่อนหวานเป็นท่ีรักของทกุ คนเช่น
เจ้า หรือจะแข็งแกร่งปราดเปรียวเป็ นที่ชื่นชมอย่างซิฟ ขา้ เป็ นขา้ แม่มดอโมร่า อยู่
ภายใตร้ ่มเงาของแอสการ์ดขา้ คงไม่มีวนั มีชื่อแน่” เจา้ ของนยั น์ตาสีทบั ทิมยกยิม้ เยน็ ๆ
ก่อนจะท่ีท้งั คู่จะเดินมาถึงจุดหมาย หน้าห้องบรรทมของเจา้ ชายโลกิ ที่บดั น้ีธอร์และ
สหายของเขายนื ยดึ พ้ืนที่ในขณะเจา้ ของหอ้ งไดแ้ ตม่ องอยา่ งเหน่ือยหน่ายใจ
“ขา้ นาพระชายามาถวายตวั แต่แหม...นี่มนั อะไรกนั โลกิ เจา้ ไม่เห็นบอกขา้ วา่ น่ีเจา้ จะ
เปิ ดเผยถึงขนาดมีผชู้ มขนาดน้ีนะเน่ีย” แม่มดสาวเปลี่ยนเสียงท่ีเธอจริงจงั เม่ือตอนเธอ
311
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
อย่กู บั ซีแกนเป็ นเสียงเล็กเสียงน้อยเม่ืออยตู่ ่อหน้าธอร์ท่ีทาหนา้ อึดอดั ใจเม่ือเห็นหน้า
เธออีกแลว้
“ขา้ เปล่า...ขา้ น่ะไม่รังเกียจหรอก แต่ว่าที่ชายาขา้ จะไม่สบายใจเอาน่ะซี” สมกบั เพื่อน
กนั โดยแท้ โลกิหนั มาขยบิ ตาใหอ้ โมร่าอยา่ งยวั่ ยหุ ญิงสาวในชุดเกราะ
“ไม่สบายใจแน่นอนเพคะ!” ร่างบางเมม้ ริมฝี ปากกุมเส้ือผา้ ตวั เองไวแ้ น่นราวกบั มนั
เป็นเส้ือผา้ ชิ้นเดียวท่ีเธอยงั เหลืออยู่
“ซีแกน เจา้ เป็ นยงั ไงบ้าง อโมร่าทาอะไรเจา้ หรือเปล่า!” ซิฟปราดเขา้ มาดูเพ่ือนสาว
พลางจะจบั ยกชุดถวายตวั ของซีแกนใหอ้ อกไป
“มะ ไม่! ซิฟ ไดโ้ ปรด อยา่ ดึงขา้ แบบน้นั ”ซีแกนพูดตะกุกตะกกั หน้าแดงก่า พูดเสียง
กระซิบกบั เพ่ือนสาวก่อนจะหลุบตาหลบสายตาชายฉกรรจข์ องเพือ่ นธอร์ท่ีมองมาทาง
เธอ
“เอาล่ะ...ขา้ ไม่อยากให้พระชายาตอ้ งลาบากใจไปมากกวา่ น้ี ขา้ ว่าไดเ้ วลาที่ตอ้ งปล่อย
ให้พระนางอยกู่ บั โลกิแลว้ ล่ะ” แฟนดลั รู้ในทนั ทีกบั สายตาของหญิงสาว รีบดึงซิฟท่ียงั
ไมร่ ู้เหนือรู้ใตอ้ อกจากซีแกน
“แต่...ไม่ ขา้ ยงั ไม่ไดค้ ุยกบั นางใหร้ ู้เร่ือง!” ซิฟท่ียงั โวยวายจนนางกานลั ที่อยบู่ ริเวณน้นั
หนั มามองเป็นตาเดียวกนั
“ไดโ้ ปรด ซิฟ ไวเ้ จอกนั พรุ่งน้ีเชา้ ขา้ สัญญา” ซีแกนหันไปทาหนา้ ขอบคุณแฟนดลั กบั
โวลสเตกท่ีช่วยกนั ลากซิฟออกไปจากพ้ืนที่ไดส้ าเร็จโดยมีโฮแกนเดินตามไปเงียบ ๆ
ตามนิสัยเขาอีกคร้ัง
312
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เอาล่ะ...เจา้ เองก็ไปไดแ้ ลว้ ธอร์” โลกิถอนหายใจออกปากไล่พี่ชายตวั เองราวกบั ไล่
คนรับใช้
“น่ีเจ้า! “ร่างสูงหมายจะเข้าขย้าคอน้องชายอีกรอบถ้าไม่โดนหญิงสาวผิวสีน้าผ้ึง
ขดั ขวางไว้
“โธ่ ธอร์ ปล่อยคู่ขา้ วใหม่ปลามนั ไปเถอะ ท่านเองก็ควรจะมีช่วงเวลาแบบน้ีเสียทีนะ”
น้าเสียงออดออ้ นราวกบั น้าผ้งึ ป่ าของแม่มดสาวดงั ข้ึนพร้อมไตน่ ิ้วลงบนอกแกร่ง
“จะ เจา้ ล่ะ ซีแกน เจา้ แน่ใจนะ ขา้ คุยกบั ท่านแม่ให้ไดน้ ะ” ธอร์หันมาหาหญิงสาวอีก
คนที่ยงั กุมเส้ือตวั เองไวแ้ น่น
“ขอบพระทยั เพคะ องคช์ าย หม่อมฉันไม่เป็นไรเพคะ” ซีแกนยิม้ ออกมาในท่ีสุด มองผู้
ที่ไดส้ ถานะพี่เขยอย่างช่ืนชมแมว้ ่าเธอจะประหวนั่ กบั การท่ีตอ้ งอยู่เพียงลาพงั กบั ว่าท่ี
พระสวามีก็ตาม แต่ในตอนน้ีสายตานางกานลั ที่กาลงั มองมาอยา่ งสอดรู้สอดเห็น มนั ก็
เป็ นภาพท่ีไม่งามมากพอแลว้
“ไปกันเถอะ ธอร์ ใช้เวลากับข้าบ้าง” อโมร่าดึงร่างชายหนุ่มที่ยงั ชะเง้อมองตาม
น้องชายตวั เองอย่างคาดโทษเอาไว้ หากเขาปฏิบตั ิตวั ไม่ดีกบั น้องสะใภก้ ่อนท้งั คู่จะ
หลบหายผา่ นโถงทางเดินไป
“เฮอ้ ...” ซีแกนถอนหายใจเบา ๆ ก่อนท่ีจะปิ ดประตูหนาสีทองหนกั อ้ึงขนาดใหญ่ลง
บดั น้ี เธออยกู่ บั เจา้ บ่าว ในหอ้ งบรรทมของเขา ท่ีเธอเคยเขา้ มาเพียงคร้ังเดียว ตามลาพงั
...แลว้
ซีแกนกระชบั เส้ือคลุมของตวั เองก่อนจะหันหลงั กลบั ไป นยั น์ตาสีฟ้าอ่อนเบิก
กวา้ งก่อนที่เธอจะรีบเฉมองไปทางอ่ืนทนั ที เพราะภาพตรงหนา้ ที่เธอเห็น เจา้ ชายหนุ่ม
313
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ร่างสูง บดั น้ีเหลือเพียงกางเกงหนงั สีดาคลุมท่อนล่างไวเ้ ท่าน้นั ขณะที่ท่อนบนของเขา
เปลือยเปล่าเผยใหเ้ ห็นร่างผอมท่ีแมจ้ ะมีกลา้ มเน้ือแต่ก็ไม่ไดล้ ่าสันขนาดพ่ีชายของเขา
ผวิ ขาวซีดลอ้ แสงเทียนที่วบิ วบั แต่กลบั เห็นร่างสูงไดอ้ ยา่ งชดั เจน
“พระ...พระองค์ ทรงร้อนหรือเพคะ เดี๋ยวหม่อมฉันเปิ ดหนา้ ต่างใหน้ ะเพคะ” ร่างบาด
รีบกระวีกระวาดไปที่หนา้ ต่าง เปิ ดม่านรับแสงจนั ทร์กระจ่าง ลมฤดูใบไมผ้ ลิพดั เขา้ มา
ส่งเอากล่ินหอมของดอกไมท้ ี่ผลิบานในยามราตรีลอยเขา้ มากบั สายลม ห้องบรรทม
ของเจา้ ชายหนุ่มท่ีเคยมืดคร้ึม บดั น้ี แสงส่องสว่างเขา้ มาถึงและอบอวลไปดว้ ยกลิ่น
ดอกไมแ้ ละเทียนหอม
“ซีแกน...” เสียงทมุ้ ต่าเรียกเบา ๆ แฝงความรู้สึกบางสิ่งท่ีเขาตอ้ งการ
“หรือว่า พระองค์สนพระทยั หนงั สือเล่มไหน ให้หม่อมฉันช่วยอ่านให้พระองคท์ รง
ผ่อนคลายดีม้ยั เพคะ” น้าเสียงของร่างบางสั่นเทา ไม่กลา้ หันไปสบตากบั คนที่เคล่ือน
ร่างเขา้ มาใกล้ โอ.้ ..ขา้ แต่เทพโอดิน ขา้ จะทาอยา่ งไรดี ทุกการกระทา เธอพยายามระวงั
อยา่ งมากเพอื่ รักษาช่ือเสียงของตวั เองใหส้ มกบั ที่องคร์ าชินีฟริกกา้ ทรงฟูมฟักเธอมากบั
มือ แต่กบั องคช์ ายละ่ บดั น้ี ในหอ้ งท่ีบรรยากาศชวนฝัน พระองคต์ อ้ งการอะไรจากเธอ
“ซีแกน...เจ้าพูดอะไรของเจ้า เห็นข้าเป็ นเด็กในการอนุบาลของเจ้าหรืออย่างไร”
น้าเสียงแตกพร่าของโลกิฉายแววฉุนเฉียว มาจนถึงขนาดน้ี นางยงั ไม่รู้อีกเหรอว่าเขา
ตอ้ งการอะไร
“ปะ เปล่านะเพคะ! หม่อมฉันเพียงแค่...” ริมฝี ปากสีชาดหยดุ คาพูดไวไ้ ดเ้ พียงแค่น้นั
เพราะเม่ือเธอหนั มาสบกบั นยั น์ตาสีเขียวมรกต ท่ีบดั น้ีฉายแววเฉกเช่นชายหนุ่มท่ีมอง
หญิงสาวไม่มีความเจา้ เล่ห์แบบที่เธอเคยเห็นมาตลอด ในหอ้ งแห่งน้ีเขาที่เป็นตวั เอง ไม่
314
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ตอ้ งแสร้งทา ไม่ตอ้ งคอยยิม้ เจา้ เล่ห์ตลอดเวลา ซีแกนหายใจไม่ทวั่ ทอ้ ง ค่อย ๆ เดินมา
หยอ่ นตวั นง่ั ลงที่ขอบเตียงอยา่ งหมิ่นเหม่ ก่อนจะหันหนา้ ไปอีกทางไม่กลา้ สบตาผเู้ ป็น
สวามี
“...” โลกิไม่พูดตอบอะไรเพียงเคล่ือนกายเขา้ มาจากอีกฟากของเตียงใหญ่ เพียงปลาย
นิ้วเขาสัมผสั เส้ือคลุมที่เคยเกาะกุมร่างหญิงสาวไวแ้ น่นราวกับเป็ นสิ่งเดียวท่ีเธอ
เหลืออย่กู องร่วงหลุดกองท่ีมุมเตียงเผยให้เห็น ร่างบางท่ีอยู่ในชุดเกาะอกผา้ แพรขาว
บางจนเห็นสัดส่วนของผูส้ วมใส่เมื่อยามต้องกับแสงจันทร์ ผมสีเงินยวงที่ปกปิ ด
ใบหน้างามเอาไว้ เห็นเพียงใบหูท่ีไม่ยาวเหยียดเหมือนเหล่าพี่น้องชาวเอล์ฟของเธอ
กาลงั แดงก่าจนไปถึงลาคอ โอ้ วาฮลั ลา โลกท้งั เกา้ น้ี มนั มาถึงจุดน้ีไดอ้ ยา่ งไร เธอจะ
ทาอย่างไรดี ซีแกน พยายามบงั คบั ตวั เองไม่ให้ตวั แข็งทื่อขณะท่ีมือเยน็ เฉียบสัมผสั
แผน่ หลงั ของเธอเบา ๆ อยา่ งนุ่มนวล
“ซีแกน...” น้าเสียงของเจ้าชายหนุ่มดังข้ึนอีกครา ราวกับจะเน้นย้าชัดในความเป็ น
เจา้ ของการเรียกช่ือแบบน้ีเพียงผูเ้ ดียวเท่าน้นั ก่อนที่มือแกร่งจะไหล่จากหัวไหล่ของ
เธอไปตามร่างท่ีส่ันสะทา้ นน้นั มือหน่ึงเลื่อนจบั มาท่ีตน้ แขนเปลือยเปล่าอีกขา้ ง ส่วน
มืออีกขา้ งเล่ือนข้ึนจากไหปลาร้า มาที่ลาคอ ก่อนจะเลื่อนมาจบั ใบหน้าเนียนละเอียด
นิ้วโป้งหนาลูบไลแ้ กม้ ระเรื่อที่ข้ึนแดงเขม้ ของเธอ ลมหายใจเยน็ ๆ เคล่ือนเขา้ มาใกล้
ก่อนท่ีเขาจะหยดุ ชะงกั ลง ร่างบางลืมตาข้ึนชา้ ๆ อีกคร้ัง น้าตาท่ีกล้นั ไว้ เอ่อลน้ ออกมา
ก่อนที่จะหยดลงบนมือเรียวที่วนปรางคแ์ กม้ ของเธอ เธอใบหนา้ เจา้ ชายหนุ่มที่เคยเตม็
ไปดว้ ยความเจา้ เลห่ ์ บดั น้ีฉายแววเห็นใจออกมา
“องคช์ าย...” น้าเสียงแผ่วเบาของหญิงสาวเรียกสติท่ีประสานตากนั อยา่ งน้นั ราวกบั ชวั่
กัลปาวสาน เพียงแค่กะพริบตา ใบหน้าหล่อเจ้าเล่ห์กกลับมาเป็ นปกติเฉกเช่นเดิม
315
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
เจา้ ของเรือนผมสีดาไม่ไดต้ อบอะไรร่างบางที่ส่ันเทาราวกบั ลูกนกนนั่ ริมฝี ปากเรียว
เล่ือนจากการเขา้ หาเม่ือครู่ข้ึนมากดแนบประทบั ท่ีหนา้ ผากใสแทน ก่อนท่ีเขาจะลม้ ตวั
ลงนอนบนที่นอนหนานุ่มแลว้ ดึงร่างเล็กน้นั ชา้ ๆ ให้ลงไปนอนตาม ทาบใบหนา้ งาม
กบั หนา้ อกเปลือยเปล่าของเขา ขณะท่ีจมูกเรียวของโลกิจมลงไปในเรือนผมสีเงินกล่ิน
กุหลาบป่ าเฉกเช่นเขาเคยไดก้ ล่ินจากคร้ังแรกท่ีไดใ้ กลช้ ิดกนั แตบ่ ดั น้ีเขาคือเจา้ ของร่าง
ในออ้ มอกน้ีแลว้ และตลอดไป เปลือกตาค่อย ๆ ปิ ดนยั ต์ าสีเขียวคู่น้นั ลงสนิทขณะท่ีเขา
ยงั มีร่างบางอยใู่ นออ้ มอก โลกิเขา้ สู่นิทราสนิทในรอบหลายร้อยปี ในขณะที่คนที่อยใู่ น
อ้อมอก นอนตัวแข็งท่ืออยู่บนอกเย็น ๆ ท่ีกระเพ่ือมข้ึนลงช้า ๆ อย่างเป็ นจงั หวะ
นยั น์ตาสีฟ้าเบิกกวา้ งในความมืดท่ีเทียนไดด้ บั สนิทลงแลว้ ทว่ั ห้องสีคร้ึมบดั น้ีมีเพียง
แสงของดวงจนั ทร์ท่ีส่องลอดเขา้ ร่างบางที่ส่ันเทาลอบถอนหายใจเบา ๆ อยา่ งโล่งใจท่ี
คืนน้ี...ว่าที่สวามีมองเห็นว่าเธอยงั ไม่พร้อมและเขาก็ไม่ไดบ้ งั คบั ขืนใจเธอให้กระทา
เฉกเช่นส่ิงท่ีคู่บ่าวสาวควรกระทากนั ในคืนแต่งงาน นยั น์ตาสวยของหญิงสาวยงั เบิก
กวา้ งคิดสาระตะอีกหลากหลายเรื่องราวท่ีเกิดข้ึนต้งั แต่ตน้ ฤดูเหมนั ตท์ ่ีแลว้ จนบดั น้ี...
เธอท่ีอยบู่ นเตียงกบั คนที่เธอไมเ่ คยคิดเลยดว้ ยซ้า น่ีมนั เกมอะไรของพระองคก์ นั นะ....
316
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
What is my name?
ในถ้าใตพ้ ิภพที่ช้ืนเยน็ เต็มไปดว้ ยเสียงกรีดร้องของเหล่าวิญญาณที่ไดท้ าผิด
อยา่ งขลาดเขลาจนเกินให้อภยั น้นั ร่างเล็ก ๆ ร่างหน่ึงที่ยงั คลุมดว้ ยเส้ือคลุมขาดหวิ่นสี
ดาสนิทดูสกปรกและช้ืนแฉะ นั่งนิ่งเงียบอยู่บนเก้าอ้ีมรกตทึม ๆ ขณะที่นัยน์ตาสี
เช่นเดียวกบั สีห้องที่เธออยู่จอ้ งไปยงั ลูกแกว้ สีทองขนาดใหญ่ท่ีต้งั ตระหง่านอยกู่ ลาง
ห้องสะทอ้ นภาพคู่หญิงสาวและชายหนุ่มที่เป็ นคู่รักแต่งงานใหม่ของแอสการ์ดดว้ ย
สายตาแสนชิงชงั ในภาพที่เห็น มือขา้ งหน่ึงของนางท่ีผอมแหง้ ราวกบั กระดูกติดนิ้วมือ
เหี่ยวเคาะลงพนกั เกา้ อ้ีอยา่ งขดั ใจ
“เช่นน้นั ...พ่ีต้งั ใจจะขดั ขวางหรือ” น้าเสียงท่ีฟังดูไม่ชอบใจดงั มาจากร่างยกั ษใ์ หญ่ของ
หมาป่ าสีดาสนิทท่ีตอนน้ีขนของเขาฟ่ พู องข้ึนมองดูผเู้ ป็นพีส่ าวของตน
“แน่นอนสิ เฟนเรียร์ น่ีเจา้ ไม่เห็นหรือ มนั น่าตลกสิ้นดี ในตอนท่ีใหก้ าเนิดพวกเรา เขา
ไม่ไดค้ ิดสักนิดว่าเราตอ้ งการอะไร ในบดั น้ีเรื่องอะไรท่ีขา้ ตอ้ งให้เขาไดม้ ีความสุข คน
อย่างเขาไม่สมควรไดค้ รอบครองอะไรท้งั น้นั ” เสียงเล็ก ๆ ของเด็กผูห้ ญิงดงั ข้ึนดว้ ย
ความเคียดแคน้ มองมืออีกขา้ งของเธออยา่ งปวดร้าวใจ
“หากพ่ีทาแบบน้นั พ่อตอ้ งโกรธมากแน่ ๆ เขาอาจะไม่อยากเห็นหนา้ เราอีกตลอดไป
เลยนะ” หูปุกปุยของเจา้ หมาป่ าลู่ไปขา้ งหลงั ร้องครางอยา่ งหดหู่เมื่อนึกถึงบิดาของตน
ท่ีเขาอาจจะโดนหางเลขไปดว้ ยจากการเป็นผรู้ ู้เห็นกบั แผนการของพีส่ าว
“หนา้ ขา้ ง้นั หรือ...ขา้ ไม่คิดว่าเขาอยากจะเห็นหรอก เขาไม่เคยใส่ใจใครนอกจากตวั เอง
สิ่งที่เจา้ ไดร้ ับเล็กนอ้ ยจากเขา เจา้ ยงั เรียกมนั ว่าความรักไดอ้ ยา่ งน้นั เหรอ เจา้ คิดว่าใคร
กนั ท่ีให้ที่ซุกหัวเวลาเจา้ ไปก่อเรื่อง ใครคอยดูแลเจา้ เมื่อยงั เป็ นแค่ลูกหมาตวั เล็ก ๆ ขา้
317
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
จะไม่ยอมใหเ้ ขาไดม้ ีความสุขกบั ใครท้งั น้นั ” ริมฝี ปากแหง้ กรังเหยยี ดยิม้ อยา่ งเยย้ หยนั
เมื่อนึกถึงบุคคลในลูกแกว้ ท่ีเธอกบั นอ้ งชายของเธอเพิ่งมองสอดส่องผ่านลูกแกว้ ยกั ษ์
ไป
“อย่าเพ่ิงด่วนตดั สินนางนะ ท่านพี่ พ่ีอาจจะชอบนางก็ได้ นางไม่ไดเ้ หมือนแม่ท่ีให้
กาเนิดเรา...”
“จะคนท่ีให้กาเนิดขา้ ! หรือคนท่ีไม่ใช่ ข้าก็ไม่ได้ยินดียินร้ายท้งั น้ันแหละ คนท่ีขา้
ตอ้ งการใหไ้ มม่ ีความสุขคือเขา!” เสียงกงั วาลของเด็กหญิงดงั ข้ึน เสียงกรีดร้องดงั ระงม
ไปทวั่ ท้งั อาณาจกั รนรกแห่งเฮลไฮม์ นยั น์ตาสีเขียวดุจพระบิดาของเธอวาวราวกบั เกิด
ประกายไฟวบู เมื่อเธอมองไปที่นอ้ งชายผไู้ ร้เดียงสาของเธอที่ยงั หลงรักบิดาผเู้ ห็นแก่ตวั
อยไู่ ดอ้ ยา่ งน่าราคาญ
“ทา่ นพ.ี่ ..” เฟนเรียร์ร้องครางอยา่ งอ่อนใจ เขาควรจะทาอยา่ งไรดีนะ ฝ่ังหน่ึงก็คือพสี่ าว
ท่ีเล้ียงดูเขามา ส่วนอีกฝ่ังก็คือท่านพ่อท่ีเขารักและหญิงที่เขาเพ่ิงยอมรับให้นางเป็นแม่
ของเขา
“เทพโลกิแมจ้ ะเป็ นผูใ้ ห้กาเนิดพวกเรา เฟนเรียร์...แต่เราต่างก็มีพลงั อานาจที่อาจ
เหนือกวา่ เขาดว้ ยซ้า” เด็กหญิงลุกจากบลั ลงั กข์ องตนเขามาหานอ้ งชายของเธอที่กาลงั
ขดตวั มอบอยบู่ นพ้ืนมรกตดว้ ยท่าทางสับสนก่อนจะยนื่ แขนที่แห้งเห่ียวมาลูบขนสีดา
สนิทราวกบั เส้นเกศาพระบิดาเบาๆ
“เจา้ ...ย่ิงใหญ่ไดม้ ากกว่าพวกเขากาหนดให้เจา้ เป็ น เจา้ มีท้งั พละกาลงั และร่างกายท่ี
ใหญ่โต เพียงแค่เจา้ แยกเข้ียว พวกมนุษยใ์ นมิดการ์ดตอ้ งกรีดร้อง พวกคนแคระในสวา
ไทม์ไฮม์ตอ้ งกลายเป็ นจุลเม่ือเจา้ พ่นไฟ...และส่วนพลงั ของขา้ ” ริมฝี ปากของเด็กสาว
318
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
กระตุกยิ้มบิดเบ้ียว ก่อนทีเธอจะจะลว้ งมืออีกขา้ งเขา้ ไปใตเ้ ส้ือคลุม ไข่มุกเม็ดงามทอ
แสงประกายประกายสีรุ้งจนเจา้ หมาป่ าจองหร่ีตามองดว้ ยความสงสยั
“พ่ีไปไดข้ องแบบน้นั มาจากไหน” หูปุกปุยต้งั ข้ึนอย่างสนอกสนใจของในมือพี่สาวที่
เขาไมเ่ คยเห็นมาก่อน
“จากแขกของขา้ น่ะสิ”น้าเสียงเยาะ ๆ ดงั ออกมาจากเด็กสาวก่อนที่ไข่มุกสีสวยน้นั จะ
ค่อยๆยืดตวั ออก สีเรืองรองของมนั หายไปในสุด รูปร่างของมนั กลบั กลายเป็ นดอกกุ
หลายสีดาสนิท ไม่เวน้ แมก้ ระทง่ั กา้ นหนามของมนั เม่ืออยใู่ นมือของเจา้ แห่งนรก เฟน
เรียร์มองการกระทาของพี่สาวของเขาเงียบๆ ขณะที่เด็กสาวโยนดอกกุหลาบน้นั ลงใน
บ่อโคลนสกปรกท่ีกาลงั เดือดผุด ๆ ก่อนท่ีเธอจะท่องคาถาภาษารูนเบา ๆ ขณะที่ดอก
กุหลาบสีดาจมลงไปใต้โคลนเหลวน้ัน และในที่สุดโคลนท่ีเดือดผุด ๆ มันก็เริ่มก็
รูปร่างข้ึนช้า ๆ เริ่มแรกลกั ษณะมนั ดูเป็ นก้อนเหลว ๆ ราวกับอสุรกายในหนองน้า
ก่อนที่ร่างน้นั จะเคลื่อนออกมาจากบ่อโคลน รูปร่างค่อย ๆ ปรากฏชดั ต่อหนา้ บุตรและ
บุตรีแห่งโลกิ ผมยาวสีน้าตาลเขม้ ของร่างที่หลอมรวมกบั โคลนน้นั ค่อยๆหายใจหอบ
รอยแผลยาวที่ปรากฏอยใู่ ตด้ วงตาสีน้าตาลเขม้ ที่มองตรงมาขา้ งหนา้ ดว้ ยสายตาเต็มไป
ดว้ ยความแคน้
“เจา้ หมอนี่คือ...” เฟนเรียร์ส่งเสียงคารามขู่ ขนสีดาสนิทของเขาต้งั ลกุ ชูชนั พร้อมจู่โจม
ใส่บุคคลตรงหน้าที่ชุดในชุดเกราะสีแดงฉานขององครักษเ์ หยี่ยวแดงของผูเ้ ป็ นพระ
อยั ยกิ าของเขา
“ขา้ คือ ธีโอริค หัวหนา้ องครักษเ์ หยี่ยวแดง” น้าเสียงเขม้ ของชายหนุ่มดงั ข้ึนราวกบั หุ่น
เชิด
319
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ดี...ชีวิตของเจา้ เคยเป็นอยา่ งไร เจา้ หวั หนา้ องครักษ”์ น้าเสียงเจา้ เล่ห์ดงั ข้ึนมาจากเด็ก
สาวขณะมองร่างสูงเหนือเธออยา่ งพอใจ
“ขา้ เคย...มีชีวิตท่ีดี ขา้ เคย...ภาคภูมิใจกบั การท่ีไดเ้ ป็นหวั หนา้ หน่วยกองลาดตระเวน ขา้
เคย...มีความสุขกบั หญิงสาวที่งามท่ีสุดท่ีขา้ เคยพบ ขา้ เคย...เป็นคู่หม้นั ของนาง ก่อนที่
ขา้ ...จะถูกลอบฆ่าอย่างไร้เกียรติ!” น้าเสียงในตอนทา้ ยของทหารหนุ่มเผยแววชิงชงั
อยา่ งชดั เจน นยั น์ตาสีน้าตาลเขม้ เตม็ ไปดว้ ยท้งั ความร้าวรานและความเคียดแคน้
“ใครเป็นผสู้ ังหารเจา้ หรือ...เจา้ วิญญาณที่น่าอดสู” น้าเสียงของเจา้ แห่งนรกนุ่มนวลราว
กบั เวทนาคนตรงหนา้ นกั
“เทพโลกิ เจา้ ชายแห่งแอสการ์ด หรือจริงๆเขาก็แค่เจา้ คนไร้เกียรติที่มากดว้ ยความ
ริษยา” ธีโอริคพ่นลมหายใจเม่ือนึกถึงคืนเหมนั ต์ รอยยมิ้ แห่งชยั ชนะท่ีจอ้ งมองมายงั เขา
เมื่อตอนท่ีมีดส้ันเยน็ เหยยี บบาดลึกเขา้ ข้วั หวั ใจของเขา
“อยา่ ไดบ้ งั อาจเอ่ยถึงพ่อเช่นน้นั เจา้ ชาวแอสการ์ด!” เสียงคารามขอู่ อกมาจากลาคอของ
หมาป่ ายกั ษ์ ไฟลามเลียออกมาจนพี่สาวเขาตอ้ งยกมือข้ึนมาปรามน้องชาย ขณะท่ี
นยั น์ตาสีเขียววบิ วบั อยา่ งพงึ ใจในความคิดของบรุ ุษตรงหนา้
“แลว้ เจา้ คิดจะทาอยา่ งไร หากขา้ ใหช้ ีวติ แก่เจา้ คืน” เด็กหญิงถามเสียงใสราวกบั นางได้
ของเลน่ ท่ีถูกใจเขา้ แลว้
“แก้แค้น...ข้าจะไม่ยอมให้เขาได้ซีแกน...นางเป็ นของข้า” รอยยิ้มของทหารหนุ่ม
ปรากฏบนริ มฝี ปากอีกคร้ ังเม่ือถึงหญิงสาวที่เขารัก
“ง้นั ดี...เจา้ สมควรไดร้ ับมนั ไหนบอกซิ ขา้ คือใคร” เด็กหญิงค่อย ๆ ดึงผา้ คลุมออกจาก
ศีรษะของเธอ เผยให้เห็นใบหน้าของเด็กสาวที่มีเพียงคร่ึงเดียว ส่วนอีกคร่ึงหน่ึงน้นั
320
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
เป็นเพียงกะโหลกสีขาวบุ๋มลึกเห็นดวงตาราวกบั ลูกแกว้ ใสอย่ขู า้ งในกะโหลกกลวง ๆ
น้นั รอยยิม้ ท่ีบิดเบ้ียวอยตู่ ลอดเวลาเพราะมีริมฝี ปากเพียงคร่ึงเดียว ส่วนอีกคร่ึงน้นั เป็น
กระดูกที่มีฟันเรียงรายเทา่ น้นั
“ท่านคือ เฮล...เจา้ แห่งนรก นายใหม่ของชีวิตขา้ ” ทหารหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้า เด็ก
สาวท่ียนื น่ิงบนพ้ืนเยน็ เหยยี บมองดูทาสใหม่ของเธออยา่ งพงึ ใจ
“ดีมาก...และเจา้ จะทาอะไรเป็นอนั ดบั แรก” เฮลยน่ื มือท่ีมีเพียงกระดูกสีสกปรกออกมา
จากเส้ือคลมุ ลูบลงบนศีรษะสีน้าตาลที่มดั ผมไวอ้ ยา่ งเรียบร้อยเอาไว้
“นาซีแกนกลบั มาเป็นของขา้ !” เสียงกงั วาลขององครักษห์ นุ่มดงั ไปทว่ั กอ้ งกงั วาล เสียง
กรี ดร้ องในอาณาจักรของเจ้าแห่ งนรกโหยหวนราวกับขานรับสิ่ งที่ชายหนุ่มกล่าว
ออกมา เสียงหัวเราะเยน็ ๆ ใส ๆ ดงั ออกมาจากเด็กหญิงตวั เล็กท่ีไม่เคยมีใครไดย้ นิ มา
ก่อน ขณะที่เจา้ ของขนสีดาไดแ้ ต่หดตาวูบมองซ้ายมองขวาไปมาอย่างกงั วลใจ ไม่ได้
การแลว้ เขาตอ้ งหาทางไปบอกบิดาเขาใหไ้ ด้ ไม่ง้นั ทา่ นแมค่ นใหม่ของเขาคงจะอายไุ ม่
ยดื แน่ ๆ
321
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Brother…Sister
“เอาล่ะ เช่นน้นั ก็ทาตามน้ีต่อไดเ้ ลย” เสียงหวานพยกั หนา้ หนั ไปบอกเหล่านางกานลั ท่ี
เธอช่วยวาดลายบนผา้
“เพคะ พระชายา” เสียงเหล่านางกานลั รุ่นเล็กดงั เซ็งแซ่ก่อนจะรีบเก็บผา้ ของตวั เอง
ออกไปจากช้นั เรียน ร่างบางถอนหายใจเบา ๆ ส่ายหนา้ ยิม้ ๆ ก่อนจะหันไปพบั ผา้ ไหม
ของตวั เองลงกล่องเก็บอยา่ งเหนื่อยลา้ สัปดาห์ท่ีผ่านมาเธอไม่อาจนอนหลบั ไดเ้ ต็มตา
เลยบนเตียงใหญ่ ท่ีมีผเู้ ป็นสวามีของเธออยบู่ นน้นั ซีแกนหาทางไมใ่ หม้ ีเวลาท่ีทาใหเ้ ขา
และเธอไดม้ ีโอกาสอยกู่ นั ตามลาพงั เธอมกั ตื่นออกไปแต่เชา้ ตรู่ต้งั แต่พระอาทิตยย์ งั ไม่
ข้ึนเหนือเหล่ียมเขาและเขา้ นอนหลงั จากเวลาล่วงไปเกือบค่อนคืนหลงั จากที่เจา้ ชาย
หนุ่มเขา้ บรรทมไปเรียบร้อยแลว้ มือเลก็ ๆนวดตาตวั เองอยา่ งเหน่ือยอ่อน ทาอะไรของ
เธออยนู่ ะ ใช่วา่ เธอจะสามารถเล่ียงเขาไปไดต้ ลอดเสียเม่ือไหร่ที
“ในที่สุด...” เสียงเยน็ ๆ ดงั ข้ึนมาขา้ งหลงั เธอ ทาเอาหญิงสาวสะดุง้ เฮือกก่อนจะหัน
ขวบั กลบั ไปหาบุคคลตรงหนา้ ท่ีบดั น้ียนื อยปู่ ระชิดตวั เธออยา่ งรวดเร็ว
“อะ องค์ชาย!” ซีแกนมองเลิกลั่ก บัดน้ีช้ันเรียนของเธอเงียบสนิท ไม่มีนางกานัล
เหลืออยอู่ ีกแลว้ ท้งั หอ้ งมีเพียงเขากบั เธออยใู่ นหอ้ งเท่าน้นั
“ไม่มีใครท้งั น้ันแหละ...หาเวลาเป็ นส่วนตวั กบั เจ้านี่ช่างยากเหลือเกินนะ ชายาขา้ ”
เจา้ ชายหนุ่มกระแอมให้คนตรงหนา้ หันมาสนใจเขาแทนที่จะมองหาคนอ่ืนมาเป็นกา้ ง
ขวางคอเขาซะที ท่ีผ่านมาเธอมกั เลี่ยงเขาตลอดเวลา หนีไปหาท่านแม่บา้ งล่ะ ไม่ง้นั ก็
เอาแต่ขลุกอยกู่ บั ยยั เพ่ือนหวงกา้ งของเธอ เหอะ...นี่หากเขาไม่เห็นแก่เธอ ป่ านน้ีเขาจะ
ลากเธอเขา้ หอ้ งหอไม่ใหอ้ อกไปไหนมาไหนสักเจด็ วนั เลยคอยดู
322
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ไม่ ไม่ใช่อยา่ งน้นั นะเพคะ หม่อมฉันก็แค่...ยงั ปรับตวั กบั ฐานะใหม่ยงั ไม่ได้ เลยไม่
สามารถบริหารเวลาไดอ้ ย่างลงตวั น่ะเพคะ หม่อมฉันตอ้ งใชเ้ วลากบั เหล่านางกานลั
มากกวา่ เดิม ตอ้ งมีภารกิจมากกว่าเดิม เลยยงั ไม่สามารถจดั การอะไรไดอ้ ยา่ งลงตวั เท่า
น้นั เองนะเพคะ” ร่างบางรีบพดู ตะกกุ ตะกกั ขณะสบตากบั คนคนตรงหนา้ ที่กาลงั ฟังเธอ
อธิบายดว้ ยสายตาขบขนั
“เจา้ คิดว่ากาลงั หลอกใคร...เจา้ คุยอยกู่ บั เทพแห่งคาเท็จอย่นู ะ” โลกิพยายามทาเสียงดุ
ขณะเขากล้นั เสียงหวั เราะในลาคอ
“คือว่าหม่อมฉัน...” ร่างบางกดั ริมฝี ปากอยา่ งอึดอดั แมเ้ ธอจะพูดความจริงออกไปเพยี ง
คร่ึงเดียว แต่ใจก็รู้อยวู่ า่ เหตุใดเธอถึงทาตวั วุน่ วายเช่นน้ีอยแู่ บบน้ี เพียงเพราะกลวั การท่ี
จะไดอ้ ยกู่ บั เขาตามลาพงั เท่าน้นั
“ท่ีขา้ ตอ้ งการอยู่ลาพงั กบั เจา้ เพราะขา้ เพียงแต่ตอ้ งการมอบของขวญั แต่งงานให้เจา้
เท่าน้นั ” เจา้ ชายหนุ่มยกยมิ้ เจา้ เลห่ ์ มือขาวซีดของเขาลวงเขา้ ไปใตเ้ ส้ือคลมุ
“พระองค์...พระองค์ให้ของขวัญมากมายแก่หม่อมฉันเกินกว่าควรได้ ท้ัง
ยศถาบรรดาศกั ด์ิ ท้งั เส้ือผา้ อาภรณ์เพชรนิลจินดา หม่อมฉันไม่ควรไดอ้ ะไรมากเท่าน้ี
ดว้ ยซ้านะเพคะ” หญิงสาวเงยหนา้ มองผูท้ ่ีไดช้ ื่อว่าสวามี นยั น์ตาสีฟ้าไหววูบอยา่ งอึด
อดั ใจ
“เร่ืองพวกน้นั มนั เป็นสิ่งท่ีเจา้ ควรได้ ในฐานะเจา้ เป็นภรรยาของเจา้ ชาย ที่รักขา้ ...และ
แน่นอน ขา้ ชอบชุดนกยงู ของเจา้ วนั น้ี” โลกิหยอดคาหวานขณะท่ีนยั น์ตาสีเขียวเหลือบ
มองร่างเล็กท่ีอยู่ในชุด เปิ ดไหล่สีขาว ผา้ มัสลินเน้ือบางเผยให้เห็นทรวดทรงงาม
323
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
กระโปรงบางแทบจะเห็นเรียวขาถูกขนนกยงู เหลือมมนั ปกปิ ดเอาไว้ เครื่องดบั สีมรกต
เขา้ กบั ผา้ คลมุ ของสามีของเธอ
“พระองค์!” หญิงสาวร้องเบาๆเม่ือสายตาของเจา้ ชายหนุ่มจ้องมองร่างเธออย่างไม่
ปิ ดบงั ส่ิงท่ีเขาตอ้ งการ
“แต่น่ี...คือส่ิงระหว่างเรา และขา้ อยากให้เจา้ เท่าน้นั ” โลกิละสายตาก่อนจบั มือเล็ก ๆ
น้นั อยา่ งฉวยโอกาส กญุ แจสีทองดอกขนาดใหญ่ถูกวางลงบนมือของเธอ
“นี่มนั ...กุญแจ...ห้องสมุดส่วนพระองคข์ องราชวงศห์ รือเพคะ” น้าเสียงหวานฉายแวว
ต่ืนเตน้ อยา่ งปิ ดไวไ้ ม่มิด
“รอยยมิ้ ของเจา้ ...ขา้ อยากเก็บมนั ไวค้ นเดียวนกั ” เจา้ ชายหนุ่มฉวยตอนที่หญิงสาวกาลงั
ตื่นเตน้ เขา้ ประชิดมากกว่าเดิมจนคนตวั เล็กชิดกบั โต๊ะทางานของเธอ ลมหายใจเยน็ ๆ
ปะทะใบหนา้ งาม
“พระ พระองคเ์ พคะ” คนตวั เลก็ เสียงสัน่ เรียกเตือนสติที่ชายหนุ่ม ใบหนา้ เอียงวบู แดง
“หากเจอหนงั สือน่าสนใจ เลา่ ใหข้ า้ ฟังดว้ ยนะ” โลกิยมิ้ เจา้ เลห่ ก์ ่อนจะเลือนตวั ลงมา ริม
ฝี ปากเยน็ เฉียบจุมพิตลงบนมือขาผ่องเบา ๆ อย่างถนุถนอมราวกบั น้นั คือริมฝี ปากสี
ขาดเอิบอ่ิม ซีแกนหายใจไม่ทว่ั ทอ้ ง ใบหนา้ แดงวาบไปถึงหูอย่างท่ีไม่เคยเป็นมาก่อน
ไม่ทันท่ีเธอจะกล่าวอะไรกับผูท้ ่ีเป็ นสวามี เขาก็หมุนตัวกลบั แลว้ หายตัวไปอย่าง
รวดเร็ว นยั น์ตาสีฟ้าวูบไหวมองกุญแจสีทองในมือ โอ้ เทพีฟริกกา้ คุม้ ครอง นี่มนั เกิด
อะไรข้ึนระหวา่ งพระองคก์ บั เธอกนั นะ
ตะวนั เร่ิมทอแสงอ่อนลงของยามบ่าย หญิงสาวท่ีเสร็จสิ้นภารกิจท้งั หมดลอบ
ถอนหายใจ ก่อนจะก้าวขาเล็ก ๆของเธอลงไปยงั ช้นั ใต้ดินของพระราชวงั ทหาร
324
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
อารักษข์ าที่สวมหมวกเหลก็ สองคนเคารพใหเ้ ธอโดยไมพ่ ูดอะไรก่อนที่จะปล่อยให้เธอ
เดินเขา้ ไปในส่วนพระองคข์ องเหล่าราชวงศ์ บนั ไดวนหินอ่อนที่จุดคบเพลิงไวจ้ นโถง
มืดสวา่ งเห็นสีทองอร่ามของเหลา่ ของสะสมขององคก์ ษตั ริยโ์ อดิน ส่วนแยกตะวนั ออก
เขียนดว้ ยตวั หนงั สือสีทองชดั เจนวา่ หอ้ งสมุดส่วนพระองค์ ร่างบางมองไฟอมตะแห่ง
ชีวิต ที่ต้งั อยกู่ ลางหอ้ งส่องแสงสวา่ งลุกโชติช่วงใหก้ บั ทุกสิ่งที่แสงของมนั ตกกระทบ
ชว่ั ครู่ ก่อนจะหยิบเอากุญแจสีทองในมือมามองอีกคร้ัง ในที่สุด เธอก็มีเวลาท่ีจะไดเ้ ขา้
ไปห้องสมุดที่เธอไม่เคยไดร้ ับอนุญาตให้เขา้ ไป เน่ืองจากเธอเป็ นเพียงสามญั ชน แต่
บดั น้ีในฐานะชายาของเจา้ ชายรัชทายาทองคร์ อง เขามอบของขวญั เขารู้ดีกวา่ ใครว่าเธอ
จะตอ้ งชอบมนั ดว้ ยนิสัยของเธอ นยั น์ตาสีฟ้าใสฉายแววต่ืนเตน้ ก่อนที่เธอจะเปิ ดมนั
ออก แสงสว่างวาวลอดผ่านประตูออกมาจนทาให้หญิงสาวหร่ีตาก่อนจะลอบมองเขา้
ไปในหอ้ งสีทองน้นั หนงั สือเรียงรายอยบู่ นช้นั ทองสมั ฤทธ์ิ มีบนั ไดทาดว้ ยเงินสัมฤทธ์ิ
วนข้ึนเพื่อปี นช้นั ต่าง ๆ หนังสือแต่ละเล่มประดบั ดว้ ยปกหนงั หรือโลหะช้นั ดี และ
มีอญั มณีประดบั หนงั สืออยา่ งหรูหราอยา่ งท่ีเธอไมเ่ คยพบมาก่อน นยั นต์ าสีออ่ นไล่อ่าน
สันปกท่ีประดบั ดว้ ยอกั ษรรูนสีทอง มิน่าเล่า บริเวณน้ีถึงไดร้ ับการอารักษข์ าป้องกนั
อยา่ งดี ในส่วนใตด้ ินของพระราชวงั แห่งน้ีเตม็ ไปดว้ ยของสาคญั ของกษตั ริยโ์ อดินและ
หนงั สือล้าค่าของราชวงศท์ ้งั ตวั หนงั สือและเวทยม์ นตท์ ่ีอยใู่ นตวั หนงั สือ
“โอ้ วาฮลั ลา” ร่างบางเผลออุทานออกมาเบา ๆ ก่อนจะรีบเดินตรงไปยงั กลางหอ้ งที่เตม็
ไปดว้ ยหนงั สือราวกบั เด็กนอ้ ยเจอของเลน่ ท่ีถูกใจ ก่อนจะสะดุดกบั รูปผา้ ใบขนาดใหญ่
บนผนงั ส่ีรูป คบเพลิงที่ต้งั อยู่ทว่ั บริเวณในห้องสมุดให้ท้งั แสงสว่างและความอบอุ่น
เผยให้เห็นภาพของกษตั ริยแ์ ห่งท้งั เกา้ โลกนั่งบนบลั ลงั ก์สีทองสง่าเด่นอยู่ตรงกลาง
ขา้ งๆพระองค์มีพระราชินียิ้มอย่างเมตตามองลงมาสู่ราษฎรไปทวั่ สายพระเนตรจะ
มองเห็น ขวาพระหตั ถท์ ่ีถือไมเ้ ทา้ สีทองของโอดินคือเจา้ ชายองคร์ ัชทายาท ธอร์ผมู้ ีผม
325
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
สีทองเฉกเช่นเดียวองคพ์ ระราชินีสวา่ งสง่างามสมกบั ที่เหล่าชาวมิดการ์ดยกยอ่ งเชิดชู
เขา นยั นต์ าสีฟ้าจอ้ งมองลง เขาช่างสมกบั การเป็นผนู้ าในอนาคตโดยแท้ ก่อนที่ร่างบาง
จะหยุดหายใจไปชวั่ ขณะเม่ือมองขา้ มไหล่ภาพขององคร์ าชินีไปทางซ้าย เจา้ ชายท่ีมกั
อยใู่ นมุมมืดเสมอ นยั น์ตาสวา่ งสีมรกตต่างจากราชวงศค์ นอ่ืนจอ้ งมองลงมาอยา่ งสนุก
เหลือร้าย เหมือนทกุ คร้ังที่จะเห็นไดจ้ ากเขา...นี่หรือผูเ้ ป็นสวามีของเธอ...เธอไมเ่ คยนึก
ฝันถึง พระองคอ์ ยากจะเล่นสนุกอะไรกบั เธอกนั แน่ ร่างบางไล่ตาไปตามอกั ษรรูนท่ี
ประจาอยขู่ า้ งผนื ผา้ ใบ คติประจาของแต่ละพระองค์ ก่อนท่ีเธอจะเพง่ มองอกั ษรสีเขียว
ของเทพโลกิ
9 คุณธรรมของเทพโลกิ
1. สัจจะ มนั เป็นของแทแ้ ละเร่ืองจริง เช่นน้นั อยา่ เสแสร้ง จงปฏิบตั ิอยา่ งท่ีเจา้ เป็ นจริง
ๆ
2. มีอารมณ์ขนั จงเรียนรู้ท่ีจะสร้างทกุ สิ่งใหเ้ ป็นเร่ืองน่าขนั โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ กบั ตวั เจา้
เอง ไม่เช่นน้นั เจา้ จะกลายเป็นคนเคร่งเครียดอยา่ งน่าอดสู
3. ความนอบนอ้ ม อยา่ ลืมความสาคญั ของขอ้ น้ี มนั จะทาใหเ้ จา้ มีชีวติ อยรู่ อดไดห้ ากเจา้
อยใู่ หเ้ ป็น
4. มีความฉลาดแกมโกง มนั เป็ นเรื่องของการคิดนอกกรอบ มนั ไม่ใช่เร่ืองใหญ่อะไร
เจา้ แค่อาจจะตอ้ งหาทางออกท่ีไม่เหมือนคนอ่ืน ชยั ชนะน้นั สาคญั กวา่ ทางท่ีไปนกั
5. การเปล่ียนแปลง อยา่ กลวั ที่จะเปลี่ยน เพราะมนั จะทาให้รู้วา่ เราโตข้ึน อยา่ กลวั ที่จะ
ทดสอบตวั เองและวจิ ารณ์มนั อยา่ งสร้างสรรค์
326
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
6. มีความสร้างสรรค์ หากสร้างส่ิงท่ีน่ากลวั จงพยายามหาส่ิงหาส่ิงใหม่ ถา้ เจา้ ไม่ชอบ
มนั กโ็ ยนมนั ทิ้งแลว้ สร้างใหมอ่ ีกคร้ัง
7. มีความรับผดิ ชอบ เจา้ เป็นคนเดียวท่ีเป็นเจา้ ของโชคชะตาตวั เอง ชีวติ ของตวั เอง และ
การกระทาท้งั ดีและเลวร้ายของเจา้ เอง
8. การเอาใจใส่ พยายามเห็นสิ่งต่างๆมากกว่ามุมมองเดียว จงเดินให้เห็นหลายกิโล
ก่อนที่จะผา่ นการตดั สิน
9. การมีประสบการณ์ ความผิดพลาดมนั จะมีเพียงคร้ังเดียวหากเจา้ มีโอกาสไดท้ ามนั
ถึงสองคร้ัง
นยั น์ตาสีฟ้าเบิกกวา้ งอย่างพินิจ เหมือนเพิ่งตระหนกั ไดว้ ่า เธอแทบจะไม่รู้จกั ผูเ้ ป็ น
สวามีของเธอเลย แมว้ ่าจะนอนร่วมเตียงกนั ทุกคืนก็ตามที กลบั เป็ นเขาต่างหากที่ใช้
เวลาเม่ือตอนตอ้ งโทษ ทาความรู้จกั เธอแมแ้ ต่เรื่องท่ีเธอมีเช้ือสายเทพวานีลร์เองท่ีเธอก็
ไมเ่ คยรู้ โอ้ ขา้ แตเ่ ทพธอร์ ที่ผา่ นมาเธอเอาแต่หลบหลบหนา้ เขา ไม่ใหโ้ อกาสเขาคุยกบั
เธอเสียดว้ ยซ้า
“หากเจา้ อยากรู้จกั นอ้ งชายขา้ เจา้ ควรคุยกบั เขา มากกวา่ อ่านเอานะ” น้าเสียงทมุ้ เขม้ แต่
มีเสน่ห์ดงั ข้ึนอยา่ งคุน้ เคยก่อนซีแกนจะหนั ขวบั ไปทาความเคารพอยา่ งรวดเร็ว
“องคช์ ายธอร์! หม่อมฉัน...หมายถึงขา้ ...ไม่คิดว่าพระองคจ์ ะทรงมาท่ีนี่” หญิงสาวรีบ
เปล่ียนคาราชาศพั ท์อย่างรวดเร็วเหมือนเห็นใบหน้าเป้ื อนยิ้มของเจา้ ชายหนุ่มทาคิ้ว
ขมวดลง
327
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ตามจริงแลว้ ก็ไมใ่ ช่ท่ีขา้ ชอบมาเท่าไหร่หรอก ส่วนใหญ่จะเป็นโลกิที่อยใู่ นน้ี ส่วนขา้
ไปอยหู่ อ้ งของสะสมของท่านพ่อมากกวา่ ” ธอร์เดินเขา้ มาหาก่อนจะทามือเช้ือเชิญร่าง
บางไปท่ีเกา้ อ้ียาวสีมกุ ที่ดูน่าสบายอยตู่ รงมุมหน่ึงของหอ้ ง
“แต่ขา้ ...มาตามหาเจา้ ขา้ คงไม่สบายใจ หากขา้ ไม่ไดพ้ ูดมนั ออกไป” นยั น์ตาสีฟ้าเขม้
ของธอร์ฉายแววสลดลงเลก็ นอ้ ยขณะที่เดินมานงั่ ขา้ ง ๆ
“ตามหาขา้ ...ทรงมีเรื่องไม่สบายพระทยั อะไรหรือคะ” ซีแกนนงั่ ลงมองผูท้ ่ีไดศ้ กั ด์ิเป็น
พ่ีเขยอยา่ งประหลาดใจ ใบหนา้ ของเจา้ ชายหนุ่มตอนน้ี แปลกไปอยา่ งท่ีเธอไม่เคยเห็น
มาก่อน
“ขา้ ตอ้ งบอกเจา้ ขา้ เสียใจ.... ขา้ รู้วา่ มนั ไม่ยตุ ิธรรมกบั เจา้ เลยสักนิด แต่ขา้ กลบั ดีใจที่ได้
เจา้ มาเป็นนอ้ งสะใภข้ า้ ...นอ้ งสาวของขา้ ...เขา้ เสียใจจริงๆ ที่ขา้ ดีใจกบั ความอยตุ ิธรรม
ของเจา้ เจา้ โกรธขา้ ม้ยั ซีแกน” ธอร์เงยหนา้ ข้ึนมาสบตากบั หญิงสาวเชิงคาถาม
“....” ร่างบางน่ิงอึดใจไปชว่ั ขณะ นี่เป็ นคร้ังแรกที่มีคนกล่าวแบบน้ีกบั เธอ ช่วงเวลาท่ี
ผา่ นมามีแตค่ าเฉลิมฉลองยนิ ดี หรือไมเ่ กร้ียวกราดจากเพอ่ื นรักของเธอ แตค่ าพูดที่ฟังดู
แสนสับสนของว่าที่องคก์ ษตั ริยก์ ลบั ทาให้รู้สึกอบอุ่นไดอ้ ยา่ งน่าประหลาด ซีแกนส่ง
ยมิ้ บาง ๆ ก่อนจะส่ายหนา้ ให้
“ขา้ แต่เคราบิดาขา้ ดูเจา้ สิ...หากเป็ นหญิงอื่น ราชวงศข์ า้ คงโดนนางเกลียดเอาแหง ๆ
หรือไม่นอ้ งชายขา้ อาจจะขาดคร่ึงต้งั แตค่ ืนแรกท่ีเขา้ หอ”
“หญิงอ่ืนที่พระองค์ทรงหมายถึง คงจะเป็ นซิฟแล้วล่ะค่ะ” เม่ือพูดถึงเพื่อนรัก ท้ัง
เจ้าชายหนุ่มและเธอต่างก็หัวเราะออกมาอย่างขบขนั บรรยากาศภายในห้องสมุด
ราชวงศผ์ อ่ นคลายลง ใบหนา้ ธอร์เองก็ดูแช่มช่ืมข้ึนกวา่ ตอนท่ีเขาเขา้ มา
328
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขอโทษนะ ซีแกน...ที่ขา้ ไม่ไดด้ ูแลนอ้ งชายของขา้ ให้ดี ซ้ายงั ปล่อยให้เขาใชก้ ลลวง
กบั เจา้ ท้งั ๆ ที่ขา้ อยู่กบั เขาแท้ ๆ กลบั ดูเขาไม่ออกเลยสักนิด เจา้ ตวั ร้ายน้นั ” ธอร์กา
หมดั นึกอยากจะบีบลาคอผอม ๆ ของชายหนุ่มผมดาเอาสกั ที ที่เดินเชิดลอยหนา้ ลอยตา
อยไู่ ด้
“นี่มนั ไม่ใช่ความผิดของพระองคเ์ ลยนะ องคช์ าย ขา้ ไม่ไดแ้ คน้ เคืองพระองค.์ ..หรือ
พระราชวงศข์ องพระองคเ์ ลย” ซีแกนถอนหายใจหนกั ๆ กดั ริมฝีปากตวั เอง และนน่ั ทา
ให้เจา้ ชายหนุ่มมองใบหนา้ น้นั อยา่ งเตม็ ตา โอ.้ ..นี่คือสตรีท่ีท่านแม่ฟูมฟักรักหนกั หนา
เขาไม่หวงั ว่าเธอจะให้อภยั กบั ส่ิงโลกิทาดว้ ยซ้า ท้งั การที่เขาพาโลกิออกไปตามล่าหา
ตวั เธอเพื่อใหก้ ลบั มาอยใู่ นฐานะชายา ครอบครัวเขาทุกส่ิงไม่เคยมีทางเลือกให้กบั เธอ
เลย
“แต.่ ..มีแต่ ใช่หรือไม”่ น้าเสียงเขม้ กลา่ วพลางเลิกคิว้ สีทองของเขาข้ึน
“เฮอ้ ... แต่สิ่งท่ีองคช์ ายโลกิทรงกระทากบั ขา้ น้นั ไดโ้ ปรด...ให้เวลาขา้ อีกหน่อยเถิด มี
เรื่องราวเกิดข้ึนมากมายที่ขา้ ...ไม่อาจลืมได้ ในสถานภาพใหม่น้ี ขา้ รู้ว่าควรปฏิบตั ิตน
เป็นลูกสะใภ้ นอ้ งสะใภแ้ ละภรรยาที่ดี...แต่ ขา้ ยงั มีเร่ืองราวที่ไม่เขา้ ใจ เหตุใดตอ้ งเป็น
ขา้ เหตุเช่นน้ีเพราะขา้ หักหน้าพระองคท์ ี่สวนกุหลาบคืนน้นั ใช่หรือไม่ ขา้ ยงั ตอ้ งการ
พ้ืนที่...เวลาที่ขา้ ยงั ไม่สามารถตอบคาถามเหล่าน้ีไดเ้ ลยค่ะ องคช์ ายธอร์” น้าตาใส ๆ
เอ่อลน้ ขอบตาขณะท่ีร่างเลก็ ๆ สน่ั เทาหนั มายอมสบตากบั เขา
“เอ่อ...ขา้ ไม่...ขา้ หมายถึง ขา้ เสียใจจริง ๆ แต่ขา้ อยากให้เจา้ รู้ไวน้ ะ ซีแกน ในตอนท่ี
พวกเราออกไปตามหาเจา้ โลกิเป็ นห่วงเจา้ มาก ขา้ ไม่เคยเห็นน้องขา้ เป็ นแบบน้นั มา
ก่อน ขา้ มนั่ ใจไดเ้ ลยวา่ รักเจา้ จริง ๆ นะ” ธอร์เกาหลงั ศีรษะแกรกอยา่ งไม่รู้จะทาอยา่ งไร
ดี สตรีคนเดียวที่เขาสนิทสนมดว้ ยหากนางไม่พอใจ เขาก็คงจะโดนดาบฟาดมากกว่า
329
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
รักเช่นน้นั หรือ...ร่างบางถอนหายใจ นี่ก็เป็นคาถามท่ีเธอถามกบั ตวั เองถึงการกระทาที่
ไม่สามารถอธิบายของผูเ้ ป็นสวามีเธอ แต่...แทจ้ ริงแค่ไหน...คงมีแตใ่ จของเจา้ ชายแห่ง
กลลวงที่จะรู้ได้
“ขา้ แต่เคราท่านพ่อ เจา้ อยากจะตบขา้ สักคร้ังระบายความรู้สึกก็ไดน้ ะ ไม่ตอ้ งห่วงขา้
ทนไมท้ นมืออยา่ งที่เจา้ นึกไมถ่ ึงเชียวละ่ ” ธอร์ยน่ื หนา้ หลบั ตาปี๋ คิดวา่ แรงของหญิงสาว
ตอ้ งไมต่ า่ งจากเพอ่ื นสนิทของนางแน่ แตส่ ่ิงที่เขาไดร้ ับกลบั เป็นเสียงหัวเราะอยา่ งกล้นั
ไม่อยขู่ องสาวเลือดวานีร์แทน
“องคช์ าย! ขา้ ไมใ่ ช่ซิฟนะคะ พระองคท์ รงตอ้ งเขา้ ใจสตรีใหมเ่ สียแลว้ นะคะ หรือบางที
พระองคอ์ าจจะตอ้ งมองซิฟใหม่ที่ไม่ใช่เพียงแต่ใชก้ าลงั กบั พระองคน์ ะคะ” ซีแกนอด
หวั เราะไมไ่ ดจ้ นเธอตอ้ งปาดใบหนา้ ที่กลายเป็นท้งั หวั เราะท้งั มีน้าตาอยดู่ ว้ ย
“ก็ไม่หรอกนะ...ขา้ ยงั ชอบท่ีจะท่องเท่ียว ผจญภยั แบบน้ีเสียมากกว่า” ธอร์ยืดตวั ตรง
อยา่ งฮึดฮดั ต้งั แต่เจา้ นอ้ งชายตวั แสบของเขาแต่งงาน คาถามนี่มกั จะวนเวียนอยกู่ บั เขา
ตลอดเลยสินา
“ไม่มีสตรีจากพ้ืนดินใดที่พระองคห์ ลงใหลไดเ้ ลยหรือคะ” ใบหนา้ งามบดั น้ียิม้ ออกได้
ในที่สุด
“ไม่ล่ะ...หากเจ้าหมายถึงดินแดนในอาณัติท่านพ่อแบบน้ัน พวกมนั อยู่แทบเทา้ เรา
ท้งั สิ้น ขา้ ไม่สนใจหรอก” ธอร์ยกั ไหล่ เหยยี ดยมิ้ เฉกเช่นพระบิดาของเขาออกมา
“พระองค.์ ..แมพ้ วกเราท้งั หมดจะตา่ งกนั ดว้ ยสายเลือด หนา้ ตา หรือเผ่าพนั ธุ์แต่ส่ิงหน่ึง
ท่ียึดโยงทุกเผ่าพนั ธุ์ไวค้ ือจิตวิญญาณ พวกเขา ขา้ หรือพระองค์ เราต่างก็มีสิ่งศรัทธา
330
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ความนึกคิด จิตใจไม่ต่างกนั เลยนะเพคะ” น้าเสียงอ่อนโยนแต่จริงจงั กล่าวแก่เจา้ ชาย
หนุ่มองคร์ ัชทายาท
“แมแ้ ตช่ าวมิดการ์ดที่อายกุ าลเพยี งแคเ่ ส้ียวเดียวง้นั หรือ” ธอร์เลิกคิว้ อยา่ งฉงนใจ
“ค่ะ...แมแ้ ต่ชาวมิดการ์ด พวกเขาต่างก็มีความรักในเผ่าพนั ธุ์ มีศักด์ิศรีความเป็ น
เผ่าพนั ธุ์ ท่านก็เห็นจากท่ีท่านเคยไปเยือนแผ่นดินของพวกเขา ไม่แน่...หญิงสาวท่ี
ครอบครองหวั ใจทา่ นอาจจะเป็นชาวมิดการ์ดที่ทา่ นนึกไม่ถึงกไ็ ด”้ ซีแกนยมิ้ ท้งั นยั นต์ า
สีฟ้าวบิ วบั
“อ๋ึย...พูดอะไรของเจา้ กนั ซีแกน ขา้ ผูจ้ ะเป็ นเจา้ แห่งโลกท้งั เกา้ ต่อจากองคโ์ อดินเน่ีย
นะ” ริมฝีปากเรียวยกข้ึนอยา่ งเหยอ่ หยงิ่
“แหม...ขา้ จะคอยเฝ้ารอวนั ท่ีท่านมีความรักนะ องคร์ าชาในอนาคต” ร่างบางลุกยกไหล่
ทาท่าเดินเลียนแบบเจา้ ชายหนุ่มอยา่ งอาด ๆ
“เจา้ ลอ้ เลียนขา้ หรอเน่ีย! ซีแกน” เสียงสรวลหวั เราะของธอร์ดงั กอ้ งขน้ อีกคร้ัง มนั ลน่ั
จนไปทว่ั ห้องสมุดและนั่นก็ทาหญิงสาวยิ้มได้ เธอเห็นความเสียใจและอึดอดั ใจใน
ดวงตาของเจา้ ชายหนุ่มทุกคร้ังที่เขาพบเธอ แต่ตอนน้ีเธอเขา้ ใจแววตานน่ั แลว้ และไม่
ตอ้ งการใหเ้ ขาจมอยกู่ บั การโทษตวั เองอยแู่ บบน้นั
“ขา้ ดีใจจริง ๆ ที่มีเจา้ เป็นนอ้ งสะใภข้ า้ ...ซีแกน เจา้ เป็นคนที่โลกิไมเ่ คยมีในชีวติ ขา้ รู้ได้
ในทีเดียว ว่าเขารักเจา้ และขา้ เสียใจจริง ๆ ท่ีเรื่องมนั เป็ นแบบน้ี ท่ีเจา้ ตอ้ งอย่แู บบน้ี”
ดวงตาสีฟ้าครามฉายแววเศร้าอีกคร้ังแตไ่ มไ่ ดอ้ ึดอดั ใจเมื่อตอ้ งอยใู่ กลเ้ ธออีกแลว้
331
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“พระองค.์ ..นน่ั เป็นชะตากรรมของขา้ แมแ้ ตเ่ ทพีโนร์นกไ็ มอ่ าจะเปล่ียนแปลงเร่ืองน้ีได้
และอย่าไดค้ ิดโทษทณั ฑต์ วั เองอีกเลยนะคะ ขา้ เองก็ดีใจท่ีมีท่านเป็นพี่เขยขา้ ” มือขาว
ผอ่ งเอ้ือมมาแตะหลงั มือที่เตม็ ไปดว้ ยรอยสากของการจบั ดาบอยา่ งใหก้ าลงั ใจ
“ขา้ ดีใจแทนโลกิจริง ๆ ที่เขามีเจา้ เป็ นชายา ให้โอกาสน้องขา้ นะ ซีแกน เขาอาจจะมี
นิสัยร้ายกาจ จอมล่อลวง แต่ไม่มีใครรู้จกั เขาดีเท่าขา้ เขาไม่เคยทุ่มเทให้กบั ใครหรือ
อะไรขนาดน้ี เขารักเจา้ จริงๆนะ” ธอร์เอ้ือมมือหนาของเขามาทบั อีกทีและนนั่ ทาให้ซี
แกนสะดุง้ เฮือก สัมผสั มือที่สากแต่อบอุน่ ซีแกนจอ้ งมองเขา้ ไปในนยั น์ตาเจา้ ชายท่ีเธอ
เห็นแต่ความหวงั ดีและจริงใจเฉกเช่นคาท่ีพระองคพ์ ูด องคช์ ายธอร์รักพระอนุชาของ
พระองคม์ ากจริง ๆ
“ขา้ ...มั่นใจว่า พรองค์จะเป็ นกษตั ริย์ท่ีน่าเทิดทูน องค์ชาย” ร่างบางกลืนเสียงพร่า
เปลี่ยนเรื่องพลางยมิ้ ให้
“พ่ชี าย! บดั น้ีขา้ เป็นพ่ีชายเจา้ แลว้ ซีแกน!” น้าเสียงธอร์แสดงออกถึงความต่ืนเตน้ ท่ีเขา
ไมไ่ ดค้ ิดปิ ดบงั
“ค่ะ...ท่านพ่”ี ริมฝี ปากสีชาดเอ้ือนเอ่ย ใบหนา้ ของเจา้ ชายหนุ่มกย็ มิ้ ไปถึงดวงตา แมต้ วั
เธอมีพ่ีนอ้ งร่วมบิดา แต่ระยะทางและเหตผุ ลที่ไมอ่ าจทาใหเ้ ธอไดอ้ ยดู่ ว้ ยกนั กบั เหล่าพี่
นอ้ งของเธอได้ แต่ในบดั น้ีเธอสัมผสั ไดถ้ ึงไออุ่นแห่งรอยยิ้มอยา่ งจริงใจของผูม้ ีศกั ด์ิ
เป็นพีช่ ายของเธอแลว้ ...
332
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Don’t bite your lip cause I want to do that.
พลบค่าได้มาเยือนดินแดนแห่งพระราชวงั สีทองแลว้ ฟ้าสีม่วงคร้ึมทาบทบั
แทนที่พระอาทิตยท์ ี่หลบั เขาไปในท่ีสุด บดั น้ีทว่ั ท้งั พระราชวงั กส็ วา่ งไสวดว้ ยคบเพลิง
และเทียนไขอีกคร้ัง ซีแกนรับคานบั จากนางกาลงั ที่เดินอยตู่ ามโถงทางเดินเพื่อปฏิบตั ิ
หนา้ ที่ของตนอยา่ งไมช่ ินเสียที นยั นต์ าสีฟ้าสอดส่องหาใครบางคนมาต้งั แต่ม้ือเยน็ ของ
ราชวงศท์ ี่เขาไม่ยอมมาร่วมอีกคร้ัง เธอไปหาเขาที่ห้องสมุด ท้งั สวนพระราชินีแต่ก็ไม่
เจอ คงจะเหลือแตห่ อ้ งบรรทมเท่าน้นั ไวเท่าความคิด เธอกา้ วเทา้ ไปทางห้องประทบั ที่
ท่ีเธอเล่ียงมาตลอดทนั ที นางตน้ ห้องที่เพิ่งมาผลดั เวรกบั นางกานลั อีกคนดูแปลกใจ
วนั น้ีพระชายาซีแกนเสด็จกลบั มาที่ห้องบรรทมเร็วกว่าทุกวนั ปกติพระนางจะทรงเขา้
หอ้ งกค็ อ่ นคืนและทรงรีบออกนอกหอ้ งไปต้งั แตก่ ่อนฟ้าสางเสียอีก
“พระชายาเพคะ” นางกานลั ทาความเคารพพร้อมท่ีจะเปิ ดประตูใหเ้ ขา้ ทรงประทบั
“เอ่อ...ดาลีน องคช์ ายเสด็จมาหรือยงั จ๊ะ” ร่างบางถามเสียงเบา ๆ แต่คนท่ีถูกเรียกชื่อ
กลบั สะดุง้ โหย่ง ต้งั แต่เธอเป็ นนางกานัลมา ไม่เคยถูกคนในพระราชวงศเ์ รียกช่ือเลย
แต่เป็นท่ีรู้กนั ดีถึงพระราชวงศอ์ งคใ์ หม่แห่งราชวงศท์ ่ีข้ึนมาจากการเป็นท่านหญิง นาง
ยงั ใหค้ วามเป็นกนั เองอยา่ งเช่นก่อนที่นางเป็นมา
“ยะ ยงั ...ยงั เพคะ พระชายา” คาตอบน้นั ทาเอานยั น์ตาสีฟ้าฉายแววผดิ หวงั ไป มือเลก็ ๆ
กมุ เขา้ หากนั อยา่ งลกุ ล้ีลกุ ลน
“พระชายา...ทรงตามหาองคช์ ายอยหู่ รือเพคะ” ดาลีนยมิ้ ออกมา เธอเป็นนางตน้ หอ้ งมา
ก็หลายสิบปี ปกติหนา้ หอ้ งของเจา้ ชายโลกิ หนา้ ที่ของพวกนางมีแค่เปิ ดประตกู บั ตรวจ
ความเรียบร้อยไม่เคยไดป้ ริปากแมแ้ ต่นอ้ ย
333
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ใช่จ๊ะ เจา้ รู้ม้ยั องคช์ ายเสด็จไปไหนค่ามืดป่ านน้ี” คนตวั เล็กพยกั หนา้ รัว ๆ เธอมีเรื่อง
ตอ้ งคุยกบั พระองคแ์ ละหวงั วา่ ...สิ่งที่คิด มนั จะไดผ้ ล
“ปกติไม่มีใครทรงรู้หรอกเพคะ เวลาองคช์ ายจะเสดจ็ ไปไหนมาไหน แต่หากใหห้ ม่อม
ฉนั เดา หากพระองคท์ รงไมอ่ ยใู่ นพระราชวงั ก็คงจะเป็นท่ีวิหารร้างนนั่ นะเพคะ” ดาลีน
ทาหนา้ ครุ่นคิดก่อนตอบหญิงสาว
“นนั่ สิ ขา้ ลืมคิดถึงที่นนั่ ไปเลย...ขอบน้าใจเจา้ มากนะ” ซีแกนยิ้มตอบก่อนเดินจากไป
ทาเอานางตน้ ห้องไดส้ ะดุง้ อีกคร้ัง พระนาง...ทรงยงั ไม่ยอมปฏิบตั ิตนเป็นพระราชวงศ์
เตม็ ตวั สักทีสินา
นยั น์ตาสีฟ้าพยายามปรับสายตาให้ชินกบั ความมืดภายในวิหารร้างที่พระจนั ทร์ยงั ไม่
ข้ึนดียงั ส่องเขา้ ไม่ถึง เสียงเปร้ียงปร้างของการใชเ้ วทยอ์ ยไู่ ม่ไกลนกั ฝ่ นุ หนาเตอะลงมา
กองทบั ซากปรักหักพงั ของวิหารท่ีเคยเป็นของเทพเจา้ ฝ่ ายวานีร์ เป็นที่รู้กนั ทงั่ ฝื นพภิ พ
วา่ ดินแดนแอสการ์ดแห่งน้ี ด้งั เดิมแลว้ เป็นของชาววานาไฮมผ์ นู้ บั ถือเทพวานีร์ วิหารน้ี
ก็คงจะเป็ นของเทพวานีร์สักองคก์ ่อนที่ชาวแอสการ์ดจะเขา้ ยึดครองและรวมกนั เป็ น
ปึ กแผน่ ท้งั ชาววานาไฮมแ์ ละชาวแอสการ์ด ท้งั เทพฝ่ ายเอซีร์และเทพฝ่ ายวานีร์ เช้ือสาย
ของเธอและตอ้ นน้ีแผน่ ดินท้งั หมดท่ีถูกเชื่อมโยงเขา้ ดว้ ยกนั ต่างเคารพและรักในพระ
ปรีชาสามารถขององคก์ ษตั ริยโ์ อดินท้งั สิ้น
แกร๊ก! ใจที่ลอยออกไปถึงชาติกาเนิดของตนทาใหซ้ ีแกนไม่ทนั ไดร้ ะวงั ตวั เตะเขา้ กบั
หินกอ้ นขา้ งหนา้ เบาๆ เสียงมนั กลิง้ หลุน ๆ กอ้ งวหิ ารร้างทนั ที แตก่ ่อนที่เธอจะไดก้ ลา่ ว
อะไร สุรเสียงกร้าวของชายหนุ่มก็ตอบกลบั มาทนั ที
334
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ ไม่วา่ งคุยกบั ท่านนะธอร์! ไปใหพ้ น้ เลยไป!” เจา้ ชายหนุ่มตะโกนฝ่ าเสียงวิหารกอ้ ง
ออกมาโดยไมส่ นใจจะมองดว้ ยซ้า และนน่ั ยง่ิ ทาใหค้ นท่ีฟังอยมู่ นั่ ใจไดเ้ ลยวา่ พีเ่ ขยของ
เธอพยายามอยา่ งมากที่จะสานสัมพนั ธ์กบั นอ้ งชายของพระองค์ แต่ดูเหมือนมนั จะไม่
เป็นผลเท่าไหร่ ก่อนที่โลกิจะเร่ิมต้งั ตน้ สวดบางอยา่ งท่ีเสียงเขาภายในวิหารกอ้ งดงั เป็น
ท่วงทานองไพเราะ และนนั่ ทาให้ซีแกนเลือกท่ีจะเงียบไวแ้ ลว้ ยอ่ งอยา่ งแผว่ เบาเพ่อื เขา้
ไปดูใกลๆ้ อยา่ งตื่นเตน้ บดั น้ีจนั ทราลอยเด่นข้ึนกลางทอ้ งฟ้าและสาดแสงลงมากลาง
วิหารร้างเผยให้เห็นใบหนา้ หล่อคมที่ดูผิดหวงั กบั ส่ิงท่ีเขาร่ายออกไปเมื่อครู่ หนงั สือ
เล่มปกสีดาที่เธอเห็นเขาพกไปไหนมาไหนตลอดถูกต้ังเด่นโดยใช้แท่นวางคมั ภีร์
อนั หน่ึงท่ียงั ไม่ถูกทาลาย โลกิเสยผมท่ีร่วงลงมาปรกตาเขาไปดา้ นหลงั อย่างราคาญ
ก่อนจะเคาะนิ้วลงบนหนงั สืออย่างใช่ความคิด นยั น์ตาสีเขียวประกายวาววบั อีกคร้ัง
เมื่อปากเรียวท่องบทมนต์ ตวั หนงั สือสีเขียวว่ิงไล่แล่นออกจากหนงั สือไปมา ซีแกน
ขยบั เขา้ ไปใกลอ้ ย่างอศั จรรยใ์ จที่ไดเ้ ห็น และนนั่ ทาให้เจา้ ชายหนุ่มรู้ตวั ว่ามีคนเขา้ มา
ใกลเ้ ขาจากมมุ มืด!
“อ๊ะ!” ซีแกนร้องอยา่ งตกใจ ตวั แขง็ ท่ือไม่กลา้ ขยบั ตวั เมื่อแส้ที่ลอ้ มรอบดว้ ยไฟสีเขียว
ถูกเหว่ียงมาหาก่อนมนั จะลอ้ มรอบตวั เธอโดยที่เจา้ ของมือยดึ มนั ไวไ้ ดท้ นั ก่อนท่ีมนั จะ
รัดเขา้ ตวั เธอ ซีแกนแทบลืมลมหายใจเม่ือเห็นเจา้ ชายหนุ่มท่ีจอ้ งมาที่เธอ ในตอนแรกท่ี
เขายงั ไม่เห็นว่าเป็ นใคร ใบหน้าของเขาเต็มไปดว้ ยความโกรธเกร้ียวและรุนแรงเฉก
เช่นที่เขาไม่เคยทากับเธอมาก่อน ก่อนท่ีช่ัวพริบตาที่แสงสว่างจากแส้เผยให้เห็น
ใบหนา้ ของผบู้ ุกรุก ใบหนา้ เขาก็แปรเปลี่ยนเหลือเพยี งความประหลาดใจ
“หม่อม...หม่อมฉันขอประทานอภยั เพคะ!” คนผมสีเดียวกับพระจนั ทร์ที่สาดส่อง
ตอนน้ีพดู ขณะท่ีเกร็งตวั ไมก่ ลา้ ขยบั ร่างไปไหน
335
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ซีแกน ทาไมเจา้ ...ชายาขา้ ขา้ ไม่คิดวา่ จะเป็นเจา้ ...” เจา้ ชายหนุ่มพูดไดเ้ ท่าน้นั ก่อนจะ
ตวดั แส้มนต์ของเขากลบั มา ด้วยความประหลาดใจ เขาเผลอตวดั ปลายแส้โดนนิ้ว
ตวั เองก่อนเขาจะสะบดั มนั เบา ๆ ดว้ ยความแสบร้อน
“พระองค!์ ทรงเจ็บม้ยั เพคะ!” นยั น์ตาสีฟ้าเบิกโตรีบว่ิงเขา้ ไปกุมมือที่ขาวซีดทนั ทีเพอ่ื
ดูอาการแผลไหม้ มนตส์ ีทองหลงั่ ออกจากมือของเธอโดยท่ีไม่ทนั ตอ้ งพูดอะไร เจา้ ชาย
หนุ่มกม้ มองคนท่ีเอาแต่กม้ หน้ากม้ ตารักษาบาดแผลเท่าปลายเล็บให้เขาอย่างขะมกั
เขม่น
“มีอะไรง้นั หรือ...เจา้ คงไม่ไดม้ าท่ีน่ีเพอื่ มอบจุมพิตยามราตรีใหข้ า้ หรอกใช่ม้ยั ” นยั นต์ า
วิบวบั ขณะท่ีเขาเฉยคางใบหน้าหวานข้ึนมาสบตา และน่ันทาให้เขาเห็นใบหน้าขาว
ของเธอแดงระเรื่อข้ึนมาเลก็ นอ้ ย
“มะ ไม่ใช่อยา่ งน้นั เพคะ องคช์ าย!” ซีแกนรีบถอยออกมาจากอนั ตรายตอบผเู้ ป็นสวามี
ของเธอเสียงสูง ใบหนา้ งามฉายแววเครียดข้ึนมา
“หม่อมฉันไม่เห็ นพระองค์ทรงร่ วมเสวยพระกายาหารม้ือเย็นหรื อทรงอยู่ท่ีห้อง
บรรทมเลยออกมาตามหาเพคะ” ร่างบางปรับสีหนา้ เป็นปกติเงยหนา้ สบตากบั เจา้ ของ
นยั น์ตาสีเขียวที่ฉายแววเจา้ เล่ห์
“ขา้ อยากใหเ้ จา้ ไดพ้ กั ผอ่ นไดเ้ ตม็ ตาบา้ ง เลยเลือกท่ีจะฝึกมนตท์ ่ีน่ีดีกวา่ ” ร่างสูงยกั ไหล่
ก่อนจะเดินไปน่งั พิงซากหินเยน็ ๆกอ้ นหน่ึงและน่นั ทาให้ภรรยาสาวของเขาทาหนา้
รู้สึกผิดอีกคร้ัง โลกิจึงเลือกท่ีจะเปล่ียนหวั ขอ้ สนทนาอยา่ งรวดเร็ว
“เจา้ มาตามหาขา้ มีอะไรง้นั หรือ”
336
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“มะ หมอ่ มฉนั ...อยากขอพระราชทานอนุญาต ใหพ้ ระองคท์ รงพาหม่อมฉนั ไปฮนั นีมนู
เพคะ” มือเลก็ ๆ กุมเขา้ หากนั บิดไปมา ไม่เคยรู้สึกวา่ คาราชาศพั ทจ์ ะทาใหเ้ ธอพูดอยา่ ง
ลาบากขนาดน้ี
“เจา้ หมายความว่ายงั ไงนะ” โลกิลุกพรวดจากที่นงั่ พกั ของตวั เองในทนั ทียืนตวั ตรง
และนนั่ ทาใหค้ ู่สนทนาของเขาเผลอตวั ตรงไปดว้ ย
“อะ...เอ่อ...หม่อมฉันหมายถึง ออกไปขา้ งนอกที่มีเพียงแค่หม่อมฉันกับพระองค์...
แบบว่า สถานที่ ท่ีเราจะสามารถใชเ้ วลาร่วมกนั ไดม้ ากข้ึน...อ่านหนงั สือร่วมกนั ทาน
อาหารร่วมกนั ....”
“และใชเ้ วลาบนเตียงร่วมกนั ...ขา้ รู้ความหมายของฮนั นีมูน ท่ีรักขา้ ” นัยน์ตาสีมรกต
ฉายแวววบิ วบั ตอ้ งแสงจนั ทร์ขณะจอ้ งมองใบหนา้ งามท่ีแดงวาบไปท้งั หนา้
“อะ อาจจะไม่ใช่ท้งั หมดแบบน้นั ก็ไดน้ ะเพคะ!” เสียงสูงตอบจนกอ้ งกงั วานในวิหาร
ร้างก่อนเจา้ ของเสียงจะกดั ริมฝี ปากไวอ้ ยา่ งเคยชิน ลมเยน็ หอบพดั กล่ินดอกไมจ้ ากที่
แสนไกลสักแห่งโชยมา ไม่ทนั ทีท่ีซีแกนจะพูดอะไรอีก ร่างสูงก็เขา้ ประชิดตวั เธอได้
ทันท่วงที ลมหายใจเย็น ๆ ของเขาสัมผสั บนใบหน้าขาวเธอเงยข้ึนไปมองอย่าง
ตระหนก
“อยา่ กดั ปากแบบน้นั เพราะขา้ อยากจะเป็นคนทามนั กบั เจา้ ” เสียงพร่าของชายหนุ่มไม่
ต่างจากคืนวนั แต่งงาน หัวใจของคร่ึงเอล์ฟสาวเตน้ ระรัวราวกบั ถูกสะกดให้มองแต่
นยั นต์ าคมท่ีเยา้ ยวนน้นั
“พระองคเ์ พคะ...” เสียงหวานเรียกขดั ขณะท่ีใบหน้าสง่าน้นั เคลื่อนเขา้ มาใกลเ้ ธอราว
กบั จะทาตามที่เขาบอกไวจ้ ริง ๆ
337
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เอาเถิด...คืนน้ีเจ้าควรไดพ้ กั ผ่อนเสียที พรุ่งน้ีสาย ๆ เราจะออกเดินทางกนั เม่ือเจา้
พร้อมแลว้ ” นิ้วเรียวเปลี่ยนไปปัดผมสีเงินยวงออกจากใบหนา้ งามแทน
“พรุ่งน้ีหรือเพคะ...เราจะไปท่ีไหนกนั หรือเพคะ” ร่างบางกะพริบตาถ่ี ๆ แปลกใจใน
การยอมรับอยา่ งง่ายดายของชายหนุ่มตรงหนา้
“เอาเป็ นว่า เด๋ียวเจา้ ก็ไดร้ ู้เอง คืนน้ีไปพกั ก่อน ซีแกนของขา้ ” โลกิถอยหลงั ออกจาก
ภรรยาสาว ไม่ทนั ไดพ้ ูดพร่าทาเพลงอะไรเขาหยิบหนงั สือคู่ใจก่อนจะหนั กลบั มามอง
เธอ รอยยมิ้ เลก็ ๆ ปรากฏบนริมฝี ปากรูปกระจบั ไม่รู้แสงจนั ทร์ท่ีสาดส่องหรือสายตา
ของเธอมนั พร่ามวั รอยยิ้มเขาช่างสว่างสดใสจริง ๆ ก่อนที่เขาจะหายวบั ออกไปจาก
วหิ ารร้างนน่ั ทนั ที
“โอ้ วาฮลั ลา” ร่างบางถอนหายใจเบา ๆ นงั่ ลงบนซากหิน ขาเธอแทบอ่อนแรงไปหมด
คิ้วงามขมวดเขา้ หากนั อยา่ งครุ่นคิด เธอไม่คิดว่าองคช์ ายจะยอมตกลงกบั เธอง่ายและ
ไม่เอะใจเลยสกั นิด แตอ่ ยา่ งนอ้ ย ข้นั ท่ีหน่ึงก็สาเร็จแลว้ ...
ร่างสูงทิ้งน้าหนกั ลงบนปลายเทา้ ของเขาเลก็ นอ้ ย ก่อนท่ีจะเดินอยา่ งผยองไปหา
หวั หนา้ คนรับใชข้ องเขา อยา่ งมีจุดหมาย
“นาจดหมายนี่ไปใหม้ า้ เร็วเสีย พรุ่งน้ีขา้ จะเดินทาง” เสียงเขม้ ของเจา้ ชายหนุ่มสง่ั กบั คน
รับใชข้ องเขาท่ีสะดุง้ โหยง่ กบั การมาขององคช์ ายโดยไม่ทนั ต้งั ตวั
“หืม...อะไรกนั เจา้ จะไปไหนโลกิ แลว้ ทา่ ทางแบบน้นั มนั อะไรกนั ลูกขา้ ” น้าเสียงของ
มารดาแห่งแผ่นดินดงั ข้ึนก่อนท่ีนางจะกา้ วลงมาจากบนั ไดหิน ท่ีเธอกาลงั ดูพวกเหล่า
นางกานลั เตรียมการสาหรับวนั พรุ่งน้ี
338
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ทา่ ทางอะไรกนั ทา่ นแม่” โลกิกระแอมในลาคอ พลางขมวดคิว้ ทาเคร่งขรึม แตค่ นเป็น
แม่หรือจะดูไม่ออก ต้งั แต่การเดินเขา้ มาอยา่ งองอาจแต่รวดเร็วท่ีแปลกไปของเขา ตอ้ ง
มีเร่ืองน่าต่ืนเตน้ อะไรแน่ ๆ แลว้ ยงั ตรงมุ่งเขา้ ไปหาคนที่เขาตอ้ งการโดยไม่ไดใ้ ห้ความ
สนใจกบั สิ่งรอบขา้ งเลย ใบหน้าเขาดูเจา้ เล่ห์กว่าที่เป็ นในทุกวนั หากเขาไม่แกลง้ ใคร
สาเร็จมา กต็ อ้ งกาลงั คิดวางแผนแกลง้ ใครอยแู่ น่ ๆ
“ท่าทางของเจา้ น่ะสิ...ไปทาอะไรมากนั แน่” นยั น์ตาสีฟ้าครามหรี่ตามองลูกชายอยา่ ง
คาดค้นั
“ไม่ใช่อะไรอยา่ งที่ท่านคิดสักหน่อย...ซีแกนน่ะ...นางชวนขา้ ไปด่ืมน้าผ้ึงพระจนั ทร์ ก็
เท่าน้นั เอง” เจา้ ชายหนุ่มพยายามทาน้าเสียงราบเรียบขณะท่ีพระมารดาของเขามองหนา้
อยา่ งไมอ่ ยากจะเชื่อ
“โอ.้ ..เคราของพ่อเจา้ ! จริงน่ะหรือ ไม่ใช่เจา้ ไปบงั คบั นางไปหรอกนะ” ฟริกกา้ ยกมือ
ทาบอกตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ ก็ลูกสะใภ้ของเธอเอาแต่หลบหน้าลูกชายเธอ
ตลอดเวลาแลว้ จู่ ๆ ทาไมถึงอยากจะใชเ้ วลาอยูด่ ว้ ยกนั แบบน้นั เล่า ก่อนจะหันมามอง
บตุ รชายอยา่ งไมไ่ วใ้ จความเจา้ เลห่ ์ของเขา
“ขา้ ไม่ไดท้ าอะไรเลย นางมาชวนขา้ เอง หากท่านไม่เชื่อคาขา้ ก็ถามนางดว้ ยตนเอง
เถอะ” คิ้วเรียวของโลกิขมวดเขา้ หากนั ริมฝีปากเขาเชิดข้ึนเลก็ นอ้ ย เหอะ เป็นแบบน้ีมา
ต้งั แต่เด็ก กบั พี่ชายเขาต่อให้โกหกสักร้อยคร้ังทุกคนก็เช่ือหมด แต่ท่ีกบั เขาเลือกที่จะ
พูดความจริงสักคร้ังกบั ไมม่ ีใครเช่ือ
“หากเป็ นเช่นน้ันจริง เจา้ ก็ต้งั ใจท่ีจะมีข่าวดีให้แม่เร็ว ๆ น้ีใช่หรือไม่” ฟริกกา้ ยิ้มท้งั
ใบหนา้ เผยใหเ้ ห็นรอยความมีอายขุ ององคร์ าชินีแห่งเกา้ โลก
339
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขา้ ก็หวงั วา่ คราวน้ีจะทาใหย้ นิ ดี” โลกิพูดเบา ๆ กบั ตวั เองขณะท่ีพระมารดาของเขาหนั
ไปสนใจในการเหล่าบริวารกาลงั ช่วยกนั ตระเตรียมมา้ ตามที่ไดร้ ับบญั ชาจากองคช์ าย
แทน เจา้ ชายหนุ่มแววตาวิบวบั เมื่อนึกถึงใบหน้างามที่คืนน้ี เขาทาให้นางหัวใจเตน้
ระรัวข้ึนมา
จริงดงั คาของเจา้ ชายองคร์ องแห่งราชวงศ์ คืนน้ีเขาไม่ไดก้ ลบั มาท่ีห้องบรรทม
เลย ซีแกนนั่งตวั เกร็งอยู่บนเตียงไม่ทนั เท่าไหร่ก็ผล็อยหลบั ไปดว้ ยความอ่อนเพลีย
ตลอดหลายคืนที่เธอไม่สามารถนอนหลบั ได้เต็มตา ทุกคร้ังที่เจา้ ชายขยบั ตวั เธอจะ
สะดุง้ ตื่นข้ึนอย่างตกใจ คืนน้ีดูเหมือนจะเกินกาลงั ของหญิงสาวและเจ้าชายหนุ่มก็
เหมือนจะรู้ดีในขอ้ น้ี เขาจึงไม่ยอมกลบั มาทาให้เธอตอ้ งสะดุง้ ผวา จากการล่อลวงของ
เขาในงานแต่งคร้ังน้นั คงจะไม่ง่ายท่ีจะทาให้ภรรยาของเขากลบั มาวางใจในตวั เขา
เช่นเดิม ซีแกนขยบั ตวั เล็กเบา ๆ ความรู้สึกแรกท่ีเธอสัมผสั ไดห้ ลบั จากนอนมาเตม็ อ่ิม
ท้งั คืน คือมือเยน็ ๆ ที่เต็มไปดว้ ยความนุ่มนวลกาลงั ไลน้ ิ้วบนแกม้ ของเธอเบาๆราวกบั
กลวั วา่ จะพรากเธอออกจากฝันดีน้นั
“พระองค!์ ” นยั น์ตาสีฟ้าที่ปรับแสงไดแ้ ลว้ เบิกโพล่งสะดุง้ พลางรีบลุกข้ึนนง่ั ทนั ที แต่
เจา้ ของร่างสูงไม่ไดข้ ยบั หนีเธอไปไหนเขาเพียงแค่เก็บมือของตวั เองกลบั ไปท่ีตกั ของ
เขาตามเดิม
“เห็นเจา้ กาลงั ฝันดีขา้ อดที่จะสัมผสั ไมไ่ ด.้ ..แตห่ ากเราสายไปมากกวา่ น้ี ขา้ เกรงวา่ เราจะ
ถึงค่าเอานะ” รอยยมิ้ เจา้ เล่หป์ รากฏบนริมีปากบางของเจา้ ชายหนุ่ม
“ขอประทานอภยั เพคะ ฝ่ าบาท หม่อมฉนั จะรีบไปแตง่ ตวั เพคะ” ร่างบางกุลีกุจรลกุ จาก
เตียงอยา่ งรวดเร็ว ใบหนา้ หวานฉาบระเรื่อสีกุหลาบอยา่ งอาย ๆ โอ้ วาฮลั ลา พระองค์
ทรงมาอยตู่ รงน้นั นานหรือยงั นะ เฝ้ามองเธอในยามหลบั อย่างน้นั นานหรือยงั หวงั ว่า
340
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
เธอคงจะไม่ทาตวั น่าละอายอะไรออกไปนะ เธอนอนกรนหรือน้าลายไหลบางหรือ
เปล่า มือเรียวจบั ใบหนา้ ตวั เองอยา่ งสารวจในกระจกท่ีสะทอ้ นใบหนา้ ระเร่ือของตวั เอง
กลบั มา ผมเผา้ ยงุ่ เหยงิ อยา่ งดูไมไ่ ด้ ซีแกนรีบลา้ งหนา้ ลา้ งตาของตวั เองทนั ที
“องคช์ ายนะ องคช์ าย” เสียงหวานพึมพากบั ตวั เองขณะท่ีเหล่าสาวใชเ้ ขา้ มารุมลอ้ มเธอ
เพ่ือช่วยเปลี่ยนเคร่ืองแต่งกาย ชุดข่ีมา้ กระชบั ตวั สีเช่นเดียวกบั ผูเ้ ป็ นสามีของเธอถูก
สวมลงมาก่อนจะตามดว้ ยเส้ือคลุมอีกช้นั แมจ้ ะเป็นช่วงวสันตฤดู แตใ่ นยามเชา้ ยงั มีลม
เยน็ ยะเยือกที่อาจจะทาให้หนุ่มสาวที่กาลงั จะเดินทางน้นั ไม่สบายเอาได้ ซีแกนรีบมดั
เชือกรองเทา้ ตวั เองใหเ้ รียบร้อยก่อนจะหนั ไปหาเหลา่ นางกานลั ที่ดูแลเธอ
“ขอบใจมากนะจะ้ ” ร่างบางยิ้มก่อนจะรีบหมุนตวั ก่ึงวิ่งก่ึงเดินไปตามโถงทางเดินที่
โลกิไดอ้ อกไปสักพกั แลว้ อยา่ งรวดเร็ว
“ขา้ ไวใ้ จให้เจ้าดูแลนางได้ใช่ม้ยั โลกิ” เสียงทรงอานาจดังข้ึนที่ปลายโถงทางเดิน
เจา้ ของผมสีเงินไม่ตอ้ งเดาใหย้ ากว่าใครกาลงั กล่าวคาน้นั อยู่ ซีแกนรีบเขา้ ไปหาพร้อม
ทาความเคารพ
“อรุณสวสั ด์ิค่ะ พระบิดา พระมารดา” รอยยมิ้ อยา่ งมีไมตรีจิตของผทู้ ่ีไดช้ ื่อวา่ เป็นพอ่ ตา
ของเธอถูกส่งมาทนั ทีจากอาการเคร่งขรึมอบรมลกู ชายไปเม่ือครู่
“ซีแกน...เจา้ บอกขา้ ไดน้ ะ โลกิบงั คบั เจา้ ไปหรือเปลา่ ” ฟริกกา้ ถามอีกคร้ังเพอ่ื ใหแ้ น่ใจ
ท้งั ๆ ท่ีแววตาของนางฉายแววต่ืนเตน้ ไวอ้ ยา่ งปิ ดไมม่ ิด
“ไม่ค่ะ พระมารดา ขา้ เป็นคนชวนองคช์ ายไปเอง” หญิงสาวยมิ้ แหง้ ๆ ออกมา โอ้ เครา
โอดิน น่ีขา้ กาลงั ทาอะไรลงไป พระองคท์ ้งั สองดูยินดีมาก ๆ จนไม่มีใครแปลกใจกบั
การกระทาของเธอเลย
341
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เช่นน้นั ขอใหเ้ ดินทางปลอดภยั ลกู ขา้ ” โอดินยกไมเ้ ทา้ ข้ึนประสาทพร คู่แต่งงานใหม่
ทาความเคารพก่อนโลกิจะหมนุ ตวั เดินออกไปทนั ที
“จะไปโดยไม่ลาขา้ เลยง้นั หรือ!” เสียงโหวกเหวกโวยวายตามมาขา้ งหลัง เจ้าของ
นยั น์ตาสีมรกตไดแ้ ต่กรอกตาก่อนจะหมนุ ตวั กลบั ไปหมายจะแหวใส่คนที่ขดั ความสุข
เขาเสียจริง
“ทา่ นพ!่ี จะไมล่ าท่านไดอ้ ยา่ งไรล่ะคะ” เสียงหวานของภรรยาสาวเขาหวั เราะใหก้ บั ผูท้ ี่
เป็นพ่ีชายของเขาอยา่ งสนิทสนม ทาเอาเจา้ ชายหนุ่มหนา้ ตึง
“ใช่ม้ยั ล่ะ น้องสะใภข้ า้ โลกิ! เจา้ ตอ้ งดูแลนางให้ดีดว้ ยล่ะ” เจา้ ชายหนุ่มท่ีเต็มไปดว้ ย
เหง่ือไคลจากการซอ้ มรบตอนเชา้ ตบบ่าผเู้ ป็นนอ้ งชาย
“นนั่ มนั ชายาขา้ เจา้ ที่ยงั ไม่มี อยา่ มาสอนขา้ ดีกว่าหน่า” โลกิยกยิม้ ถากถางผเู้ ป็นพ่ีชาย
ของเขา
“หนอยแน่ เจา้ จอม...” นยั น์ตาสีครามวาวโรจน์
“ท่านพ่ธี อร์...ขอบคุณนะคะ ที่มาส่งพวกเรา ขา้ กบั องคช์ ายตอ้ งเดินทางแลว้ ขอใหท้ า่ น
พ่ีประสาทพรใหพ้ วกเราเดินทางปลอดภยั ดว้ ยนะคะ” ซีแกนรีบเขา้ มาแทรกกลางอยา่ ง
รู้งาน เธอรู้ดีว่าผเู้ ป็นสามีของเธอชอบเยา้ แยแ่ กลง้ พ่ีชายเขาให้หัวเสียมากแค่ไหน และ
บอ่ ยคร้ังที่มกั เป็นตวั เขาเองที่เป็นคนเจบ็ ตวั อยเู่ รื่อย
“นน่ั สิ เจา้ นี่ช่างไม่รู้จกั เวลาเอาซะเลยนะ ท่านพี่” โลกิกระตุกยมิ้ อยา่ งลอ้ เลียนก่อนจะ
เดินจากออกไปปล่อยให้เจา้ ชายหนุ่มองคร์ ัชทายาทไดแ้ ต่ขบเข้ียวเค้ียวฟันอย่างหมาย
โทษในนอ้ งชายแลว้ หนั มาหาร่างบางท่ีกาลงั จะเดินตามสวามีของนางไป
342
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ให้โอกาสนอ้ งขา้ นะ ซีแกน แลว้ เจา้ จะรู้จกั ตวั ตนของเขา” ธอร์กระซิบอย่างอ่อนใจ
ขณะท่ีคนตวั เล็กไดแ้ ต่พยกั หน้ารับเบา ๆ นน่ั น่ะซิ จากน้ี องค์ชายเองก็คงจะไดร้ ู้จกั
ตวั ตนของเธอเช่นกนั ส่วนเรื่องราวตอ่ จากน้นั คงตอ้ งแลว้ แต่โชคชะตาจะนาพาไป
แสงตะวนั ยามเชา้ สาดส่องลงมายงั คอกมา้ ที่เหล่าเด็กหนุ่มกาลงั ตระเตรียมทุก
อย่างให้พร้อมสาหรับการเดินทางของคู่แต่งงานใหม่ หลายมือกาลงั ทางานกนั วนุ่ วาย
แต่เมื่อเห็นผูร้ าชวงศเ์ สด็จมา มือทุกคู่ก็หยุดการทางานของตนแลว้ รีบหันมาทาความ
เคารพทนั ที เจา้ ชายหนุ่มยืดตวั ตรงเดินผ่านไปราวกบั เขาพวกน้นั เป็นแค่อากาศธาตุใน
ขณะท่ีผูเ้ ป็ นชายาของเขา โคง้ รับการเคารพน้นั อยา่ งนอบนอ้ มนน่ั ก็ไม่ยากท่ีจะทาให้
เหล่าเด็กหนุ่มตกหลุมรักใบหนา้ งามที่สรวลยมิ้ มาใหเ้ ขาอยา่ งเป็นมิตร
“ม้าขององค์ชายพะยะค่ะ” ชายแก่รีบเดินขโยกขยกนาเจ้าอาชาขนสีรัตติกาลเฉก
เช่นเดียวกบั เสน้ ผมของเจา้ ของมนั ออกมาจากคอก แสงอาทิตยต์ อ้ งขนมนั วาวของมนั ท่ี
บ่งบอกวา่ เป็นมา้ ช้นั เลิศทาเอาซีแกนอดช่ืนชมความงามของมนั ไม่ได้ มิน่าเล่า องคช์ าย
ถึงตามเธอมาไดอ้ ยา่ งรวดเร็วนกั และวนั น้ีเจา้ มา้ หนุ่มมนั กาลงั จะทาหนา้ ท่ีรับใชเ้ จา้ นาย
ของมนั อีกคร้ังอย่างภาคภูมิ โลกิกระโดดข้ึนมา้ ตวั งามของเขาในทนั ทีก่อนจะนามนั
เดินเหยาะ ๆ มาเบ้ืองหนา้ หญิงสาว
“เราจะข่ีไปดว้ ยกนั หรือเพคะ” นยั น์ตาสีฟ้ามองเลิกลก่ั ซ้ายขวา เม่ือไม่เห็นมีมา้ ทรง
สาหรับเธออีกตวั
“มา้ สองตวั จะทาให้เราเดินทางไดช้ า้ ลง หรือเจา้ อยากจะให้เราเดินทางไปถึงท่ีนนั่ ค่า
แลว้ เขา้ นอนเลย ท่ีรักขา้ ” รอยยมิ้ เจา้ เล่ห์ถูกยกข้ึนอีกคร้ัง
343
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“มะ ไมเ่ ป็นเช่นน้นั เพคะ พระองค!์ ” ร่างบางรีบตอบทนั ควนั พระองคท์ รงมีเล่หเ์ หล่ียม
ยิง่ นกั รู้ท้งั รู้วา่ นน่ั ไม่ใช่เหตุผลท่ีจะยกมาอา้ งเพอ่ื ใหไ้ ดใ้ กลช้ ิดกนั แบบน้นั แต่พระองค์
ก็รู้วา่ ถา้ ยกเหตผุ ลเรื่องร่วมเตียงมา เธอจะตอ้ งยอมอยา่ งง่ายดาย
“โลกิ...” น้าเสียงเบาบางดงั ออกมาเบา ๆ จากริมฝีปากรูปกระจบั เหมือนจะพดู กบั ตวั เอง
เสียมากกวา่ พดู กบั หญิงสาว
“อะไรนะเพคะ?” ซีแกนหันไปถามขณะที่เธอกาลังจะลูบขนเจ้าม้าดาท่ีตัวของมนั
ใหญโ่ ตและดูแขง็ แรงเหมือนมา้ ของพระเชษฐาของสามีเธอ ที่เธอเคยขี่มนั ก่อนท่ีเธอจะ
หวีดร้องอย่างตกใจเม่ือมือเรียวแขง็ แรงฉุดเธอลอยละลิ่วจากพ้ืนข้ึนไปไปบนมา้ ควบ
ดา้ นหนา้ เขา โดยมีมือเยน็ ของเขาเป็นคนกุมบงั เหียนไวร้ าวกบั กาลงั โอบเธอกลาย ๆ
“มนั ยุติธรรมดีแลว้ หรือกบั คนที่เป็ นสวามีเจา้ ที่ยงั ถูกเรียกด้วยความห่างเหินเช่นน้ี
ตอนแรกขา้ ไมท่ กั ทว้ งเพราะอยากจะใหเ้ จา้ ไดใ้ ชเ้ วลาปรับตวั แตด่ ูจากการที่เจา้ เรียกกนั
อยา่ งสนิทสนมกบั พ่ชี ายขา้ ขา้ วา่ ตอนน้ีเจา้ ควรเรียกขา้ วา่ ที่รัก ไดแ้ ลว้ ละม้งั ” ลมหายใจ
เยน็ ๆถกู พน่ ออกมาสมั ผสั ตน้ คอเธอบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์อารมณ์ของคนพูด
“พระองค.์ ..ทรงอิจฉา...พระเชษฐาหรือเพคะ” ซีแกนท่ีกาลงั คิดตามอดหันมาหาคนท่ี
กาลงั นง่ั โอบเธอบนหลงั มา้ ไม่ไดพ้ ร้อมกบั ใบหน้าเป้ื อนยิ้มท่ีดูจะขบขนั กบั การแสดง
อารมณ์ของเขา
“อิจฉาธอร์น่ะหรือ มีอะไรให้ขา้ ตอ้ งอิจฉาเขา เจา้ ยงั ไม่ต่ืนนอนดีหรืออย่างไร ซีแกน
ขา้ จะไดป้ ล่อยให้เจา้ กลบั ไปนอนเตียงต่อ” โลกิหร่ีตามอง ริมฝี ปากเขาเรียบตึงเม่ือถูก
พูดถึงพระเชษฐาร่างหมีของเขา
344
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“มะ ไม่เพคะ องค์ชะ...โลกิ ขา้ ขออภยั ค่ะ” ริมฝี ปากสีชาดกล่าวชื่อออกมาอย่างไม่
คุน้ เคย ใบหนา้ ระเร่ือสีข้ึนมา โอ.้ ..เหตุใดชื่อของพระองคก์ ลบั เรียกไดย้ ากกวา่ นามของ
คนอื่นนกั นะ
“ตลกหน่า เจา้ คาดไม่ถึงหรอกวา่ ขา้ อยากออกไปขา้ งนอกพอ ๆ กบั เจา้ นน่ั แหละ อาจจะ
มากกวา่ ดว้ ยซ้า” โลกิหวั เราะต่า ๆ ในลาคอก่อนจะกระตกุ อาชางามของเขาออกไปจาก
เขตพระราชวงั สีทองทนั ที
ช่วงเวลายามเช้าของแอสการ์ดผ่านไปอย่างรวดเร็ว ช่อพฤกษาของกลางฤดู
ใบไมผ้ ลิแข่งกนั เบ่งบานทา้ แสงแดดอ่อนส่งกลิ่นหอมยว่ั ใจภู่ผ้ึงแมลง ยามน้ีสองหนุ่ม
สาวไดเ้ ดินทางออกมาไกลจากแอสการ์ดพอสมควร รอบขา้ งจากชนบทกลายเป็ นป่ า
เขาลาเนาไพรท่ีไดย้ ินเสียงลาธารไหลอยไู่ กล ๆ เหล่าสัตวน์ ้อยใหญ่พากนั เดินไปตาม
ทางของมนั อาจจะสนใจกบั ผูม้ าเยือนใหม่บา้ งอย่างอยากรู้อยากเห็น ดวงดาวท่ีอยู่
ปลายขอบสายตาส่องแสงวาวเห็นวงแวนรอบตวั มนั สุกสว่างราวกบั สะพานสายรุ้ง
แห่งแอสการ์ด ช่างเป็นวนั ที่ดูแสนงดงามและโลกิก็เป็นผขู้ ี่มา้ ท่ีนุ่มนวลอยา่ งท่ีคาดไม่
ถึง เขาสลับเร็วช้าอย่างไม่รีบร้อนปล่อยให้ภรรยาสาวไดม้ ีโอกาสชื่นชมความงาม
ภายนอกพระราชวงแห่งแอสการ์ดบา้ งและดูท่าเธอก็จะตื่นเตน้ กับทุกส่ิงที่พบเห็น
สาหรับหญิงสาวชาววงั แต่สาหรับเขามีเพียงสิ่งเดียวท่ีน่าตื่นเตน้ คือเรือนผมงามท่ีส่ง
กล่ินของกุหลาบป่ าทุกคร้ังที่เขาไดม้ ีโอกาสเคียงใกลแ้ ละวนั น้ีเขาก็มีโอกาสสัมผสั มนั
อีกคร้ัง แรกเริ่มตวั ของภรรยาสาวเขาแข็งท่ือเอเขาโอบบงั เหียนรอบตวั เธอ แต่แลว้
ทศั นียภาพรอบขา้ งกท็ าใหเ้ ธอค่อยผอ่ นคลายลงและเผลออิงแอบกบั อกเขา ท้งั สองข่ีมา้
ชมความงามที่ต่างกนั อยา่ งเงียบ ๆ จนเขา้ เวลาคลอ้ ยบ่ายเขา้ แลว้ หญิงสาวก็เริ่มเหน่ือย
ลา้ กบั การเดินทาง
345
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“องคช์ ายเพคะ...” ซีแกนเรียกทาลายความเงียบท่ีผา่ นมาเป็นหลายชว่ั โมง
“หืม...เจา้ เรียกขา้ ว่าอย่างไรนะ ที่รักขา้ ” เจา้ ชายหนุ่มทาเสียงต่า ๆ ทาท่าดุหญิงสาว
พลางขยบั เล่ือนตัวเข้ามาแนบชิด แผ่นอกราบเรียบเข้าแนบกับหลังบาง ๆ ขณะที่
สะโพกเธอแทบจะเกยบนขาเขาแทนท่ีจะเป็ นอานมา้
“อะ เอ่อ...เราใกลจ้ ะถึงหรือยงั คะ โลกิ” ใบหน้าหวานกม้ หนา้ งุดซ่อนใบหนา้ แดงเรื่อ
ภายใตเ้ รือนผมสีเงินขณะเอย่ ถามอยา่ งตะกกุ ตะกกั
“แหม...ขา้ ตอ้ งขอโทษจริง ๆ ขา้ ลืมไปไดอ้ ยา่ งไรกนั วา่ เจา้ คงไม่ชินกบั การเดินทางบน
หลงั มา้ เป็นเวลานาน สงสยั จะมีเหตกุ ารณ์อะไรกนั นะ” น้าเสียงกระเซา้ เยา้ แหย่ ไมต่ อ้ ง
หนั ไปมองกร็ ู้วา่ คนพดู ตอ้ งการกวนน้าใหข้ นุ่ อยา่ งไร เขาเตือนใหเ้ ธอระลึกถึงถึงท่ีเธอข่ี
มา้ หนีเขาอยา่ งเอาเป็นเอาตายในฤดูเหมนั ตน์ ้นั อยา่ งไมห่ วาดกลวั ภยั ขา้ งหนา้
“ท่านช่างกระทบกระเทียบขา้ เสียจริง” ร่างบางบ่นอุบเบา ๆ แต่น่ันก็ไม่รอดหูของ
เจา้ ชายแห่งกลลวงไปได้
“ขา้ ย้าเตือนเพราะความเขลาของเจา้ เกือบทาให้เจา้ ไม่มีชีวิตรอด...อยา่ ไดท้ าอะไรแบบ
น้นั อีก ขา้ ไม่ตอ้ งการสูญเสียเจา้ ไป” น้าเสียงของคนที่โดนว่ากระทบกระเทียบกลบั ดู
อบอุ่นจนน่าประหลาดหวนให้ร่างบางนึกถึงเจา้ ชายในคร้ังยงั เยาวว์ ยั กวา่ น้ี พระราชินี
ทรงเลา่ เรื่องพระโอรสองคเ์ ลก็ ของพระนางใหฟ้ ังมากมายวา่ พระองคท์ รงน่ารักเพียงใด
ก่อนท่ีจะเปล่ียนไปเมื่อเร่ิมเขา้ สู่วยั ฉกรรจเ์ ช่นน้ี
“อีกไม่ไกลหรอก เราจะไปทานขา้ วเที่ยงกนั ท่ีนน่ั ” โลกิกระแอมเบา ๆ เมื่อก้ีเขาเผลอ
พูดอะไรออกไปกนั นะ ร่างเลก็ ๆ ท่ีนง่ั อยขู่ า้ งหนา้ ทาให้เขาไม่มีสมาธิเอาเสียเลย และ
เม่ือเจา้ มา้ หนุ่มขา้ มเขาขรุขระลูกสุดทา้ ย สิ่งที่มาพร้อมกบั ลมเยน็ ปะทะใบหนา้ คือ ไอ
346
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
กล่ินเค็มของน้าทะเล นัยน์ตาสีฟ้าเบิกกวา้ ง มองดูบ้านพกั ตากอากาศ หรือควรจะ
เรียกว่า คฤหาสน์เสียมากกว่า ที่ติดริมทะเล สีไม่ฉูดฉาดทองจนแสบตาเหมือน
พระราชวงั แอสการ์ด สีขาวท่ีสะทอ้ นตอ้ งแสงกลบั ทาให้สบายตาเม่ือเกลียวคลื่นซัด
สาดเขา้ หาฝ่ัง มีเหล่านางเงือกดาผดุ ดาวา่ ยไกลออกไป เสียงหัวเราะอยา่ งอารมณ์ดีของ
เหล่าเงือกหญิงชายในวยั หนุ่มสาวหยอกลอ้ กนั อยูก่ ลางทะเล ความงดงามแต่สบายตา
อยา่ งที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“ท่ีน่ีหรือคะ” ร่างบางหนั มาถามอยา่ งตื่นเตน้ และนนั่ กท็ าใหจ้ มูกเธอชนเขา้ กบั แกม้ ของ
คนท่ีกาลงั บงั คบั มา้ ไม่เพียงแต่ร่างเล็กท่ีตกใจ กบั เจา้ ชายหนุ่มก็ตวั แข็งท่ือไปเช่นกนั
อยา่ งคิดไม่ถึง ใบหนา้ เขารู้สึกร้อนวบู วาบข้ึนมาอีกคร้ัง
“ขะ ขออภยั ค่ะ ทา่ นโลกิ” ซีแกนรีบหนั กลบั นงั่ ตวั ตรงไม่กลา้ กระดุกกระดิก
“ใช่...เราจะอยทู่ ี่นี่ มนั เป็นบา้ นพกั ของราชวงศเ์ รา ท่ีเทพเอกีร์ใหเ้ ป็นเครื่องบรรณาการ
เม่ือคร้ังเราทาสัญญาสงบศึกกบั เหล่าเทพวานีร์ ไม่แปลกใจหรอกนะ หากเจา้ จะชอบ
มนั มนั เป็นสายเลือดของเจา้ ” โลกิกระแอมตอบ ดีนะท่ีเจา้ ของร่างเล็กไม่หันมาเขาอีก
เพราะตอนน้ีเขาคงทาสีหนา้ ไม่ถูกกบั อาการวบู วาบในช่องทอ้ งที่ส่งผลไปหาหวั ใจเยน็
ยะเยอื กของเขา
“ท่านเทพเอกีร์ เทพแห่งมหาสมุทร...” หญิงสาวนึกไปถึงวนั แต่งงานของเธอท่ีเหล่า
เทพมารวมกนั ท้งั เทพเอซีร์และเทพวานีร์ ชายแก่เคราดกสีขาว ที่อยใู่ นชุดคลุมสีน้าเงิน
บนศีรษะเขาไม่มีผมสักเส้นแต่คางเขากลบั มีเคราะยาวเฟ้ื อยแทบจะลากพ้ืนหากไม่ถูก
ถกั เปี ยเอาไว้ สายเลือดของเธอง้นั หรือ โอ.้ ..มีอีกหลายเรื่องที่เธออยากคุยกบั ผูเ้ ป็นสามี
แตต่ อนน้ี เธอตอ้ งทาตามแผนที่เธอเร่ิมตน้ เอาไวเ้ สียก่อน
347
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“และอยากอยนู่ านแค่ไหนก็ได้ เท่าท่ีเจา้ ตอ้ งการเลย ที่รักขา้ ” น้าเสียงนุ่มนวลดงั มาอีก
คร้ังเหมือนมา้ ที่เขากาลงั ขี่อยู่
“จริงหรือคะ!” น้าเสียงตื่นเตน้ ทาเอาเจา้ ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอีกคร้ังและคร้ังน้ีดู
เหมือนเขาจะหวั เราะอยา่ งจริงใจ
“มากเท่าท่ีเจ้าพอใจเลย” โลกิดันม้าที่เริ่มเฉ่ือยจากการข้ึนเขาอีกคร้ังเพ่ือให้ไปถึง
คฤหาสนห์ ลงั งามโดยไว ที่ ๆ เขาและเธอจะไดใ้ ชเ้ วลาอยา่ งสงบร่วมกนั
348
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
I am God of Mischief
เหล่าคนรับใชร้ ีบออกมากุลีกุจอตอ้ นรับราชวงศท์ ่ีเสด็จมาเยือนจากแอสการ์ดท่ี
ห่างไกลอยา่ งต่ืนเตน้ พวกเขาไดข้ ่าวถึงการเขา้ มาของพระชายาองคช์ ายแลว้ และนี่เป็น
คร้ังแรกที่พวกเขาได้มีโอกาสพบนาง โลกิกระโดดลงจากม้าสูงอย่างแผ่วเบาส่ง
บงั เหียนใหแ้ ก่นายคอกมา้ ที่เขา้ มารับเจา้ อาชารูปงาม มือเรียวของเขาควา้ เอวบางขณะท่ี
เธอกระโดดลงจากมา้ ตามเขามา สร้างความปลาบปล้ืมใหแ้ ก่เหล่าขา้ ราชบริพารท่ีมารอ
รับ ความสดชื่น หวานแหววของคู่รักแตง่ งานทาใหพ้ วกเขานึกถึงหลายร้อยปี ก่อน คร้ัง
ท่ีองคพ์ ระราชาและองคร์ าชินียงั เสด็จเยอื นท่ีน่ีพร้อมท้งั เจา้ ชายตวั นอ้ ยที่ยงั เล่นซุกซน
ตามวยั ของพระองค์ คฤหาสนง์ ามหลงั น้ีมีแต่เสียงหวั เราะ
“เจา้ ชายโลกิ พระชายาซีแกน เชิญเสด็จขา้ งในพะยะค่ะ” ริ้วรอยแห่งวยั ปรากฏบนดวง
หนา้ ชายแก่ท่ีเตม็ ไปดว้ ยรอยยมิ้ อยา่ งยินดี โลกิทาเพียงพยกหนา้ เล็กนอ้ ยก่อนจะดึงมือ
เลก็ ๆเขา้ ไปภายในความสงบของคฤหาสนไ์ มห้ ลงั งาม
“พระชายาทรงงดงามเหลือเกินเพคะ” หญิงสาวคนหน่ึงอดไมไ่ ดท้ ี่จะเอ่ยออกมาขณะท่ี
นางถอดเส้ือคลุมออกให้เจา้ ชายหนุ่มและก่อนที่เธอจะกา้ วไปถอดเส้ือคลุมสีขาวของ
หญิงสาวออกให้ เจา้ ชายหนุ่มกย็ กนิ้วข้ึนมาหา้ มปราม ก่อนท่ีเขาจะเป็นคนโอบรอบคอ
ระหงน้นั ซีแกนตวั แขง็ ท่ือเมื่อเธอสัมผสั ไดถ้ ึงลมหายใจเยน็ รดตน้ คอขณะที่ชายหนุ่ม
ลอบเชยชมผมงามของเธออยา่ งฉวยโอกาส
“ขะ ขอบพระทยั ค่ะ” ร่างบางพูดตะกุกตะกกั รีบถอยตวั เองออกจากรัศมีอนั ตรายทนั ที
โลกิยกยิ้มก่อนเบือนหน้าไปทางห้องโถงใหญ่ บนั ไดไมโ้ อ๊คถูกขดั ให้วาวล่ืน ขณะท่ี
แสงจากดวงตะวนั ส่องผ่านผา้ ม่านสีขาวของคฤหาสน์ดูอบอุ่น กล่ินหอมอวลของ
ดอกไมน้ านาพนั ธุ์ถกู จดั ใส่แจกนั ไวท้ ุกหอ้ ง
349
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“บดั น้ี...ที่น่ีเป็นของเจา้ ...เจา้ มาที่น่ีไดเ้ สมอ เม่ือเจา้ ตอ้ งการ ที่น้ีมีเพยี งขา้ ..ที่จะอยกู่ บั เจา้
หากชีวิตแบบราชวงศ์มนั มากเกินไปจนทาให้เจา้ เหน่ือยลา้ มนั คือของขวญั ของพระ
บิดาและพระมารดามอบใหแ้ ก่เรา” นยั น์ตาสีมรกตสะทอ้ นใบหนา้ ของเธอ บดั น้ีเม่ือไม่
มีคนรับใชค้ อยอยรู่ อบกายของพวกเขาตลอดเวลา เธอเห็นใบหนา้ ท่ีไม่ไดม้ ีแต่ความเจา้
เล่ห์เฉกเช่นบุคคลท่ีพบเห็นจากตวั สวามีของเธอ ในท่ีสุดเธอก็เร่ิมเขา้ ใจในบางอยา่ ง
ขณะท่ีเขาพาเธอไปยงั โต๊ะอาหารชายระเบียงท่ีมองเส้นขอบทะเลอยู่ไกล ๆ อาหารถูก
จดั เตรียมไวอ้ ย่างเพียบพร้อม แต่ไม่มีเหล่านางกาลงั คอยเดินกนั ขวกั ไขว่ ที่แห่งน้ีมี
เพียงเขาและเธอ โลกิยกไวน์ในแก้วทองข้ึนจิบขณะที่เขาหลบั ตาเอนหลงั พิงเก้าอ้ี
บริบทที่เธอไม่เคยจากเขามาก่อน เจ้าชายผูโ้ ดดเด่ียวและเหนื่อยลา้ แมเ้ ขาจะมีพระ
เชษฐาและพระสหายของพชี่ ายอยรู่ อบกาย แตเ่ ขา...กอ็ ยคู่ นเดียว ตอ่ สู้เพียงคนเดียวและ
สวมหนา้ กากของความเจา้ เล่หเ์ อาไวว้ า่ เขาไมเ่ ป็นไร เจา้ ชายที่เกิดในเช้ือพระวงศ์ แตไ่ ม่
มีสิทธิในบลั ลงั ก์ เขาไม่ไดเ้ จิดจา้ เหมือนพ่ีชาย น้อยคนที่จะมองมาหาเขาท่ีอยู่ใต้เงา
สวา่ งของพระเชษฐา
“โลกิ...พระองคก์ ็ทรงเหนื่อยกบั ชีวิตราชวงศแ์ บบน้ีใช่ม้ยั คะ” ร่างบางเอ่ยถามออกไป
ในที่สุด ในคร้ังท่ียงั คิดว่าเขาเป็นสหาย เธอเห็นใบหนา้ ที่แสดงอาการสนุก หรือความ
ห่วงใยที่คร้ังที่เขาช่วยชีวิตเธอไว้ แต่ในบทบาทน้ี เธอไดเ้ ห็นบุรุษท่ีกาลงั พกั เหน่ือย
ใบหนา้ ของเขาฉายแววสงบจากเร่ืองทุกอยา่ งท่ีถูกทิง้ ไวท้ ี่แอสการ์ด
“แน่นอน...มนั ไม่สนุกนกั หรอกกบั การเป็นเงาของใคร และไม่มีใครเห็น” น้าเสียงเยน็
ๆ เหมือนเจา้ ของคาพูดไม่รู้สึกอะไร แต่นยั น์ตาวูบไหวสีมรกตก็ทาใหห้ วั ใจคนฟังบีบ
ค้นั ตาม และน่ีจะเป็ นท่ีไม่มีใครรับรู้นอกจากเธอ เจา้ ชายทรงรักดินแดนของพระองค์
ไม่ต่างจากผูเ้ ป็ นพ่ีชายแต่ไม่มีใครอยากฟังพระองค์ เธอนึกถึงข้อความที่อธิบาย
350