ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“หม่อมฉนั เชื่อในพระปรีชาของพระโอรสแห่งกษตั ริยโ์ อดินเพคะ ท่านหญิงซิฟอยดู่ ว้ ย
คงจะช่วยเป็ นกาลงั ใจให้พระองค์ไดม้ ากกว่าน้ี แต่หากพระองค์ทรงไดร้ ับบาดเจ็บ
หมอ่ มฉนั กบั เหลา่ นางกานลั จะรอรับใชพ้ ระองคข์ า้ งสนามประลองนะเพคะ” ซีแกนยมิ้
หลงั จากที่ไดร้ ับการรักษาจากเจา้ ชายโลกิ ดูเหมือนเร่ียวแรงเธอจะกลบั คืนมาอีกคร้ัง
หลงั จากไมเ่ ป็นตวั เองมาหลายวนั
“ฮ้ึยยย…ใครจะอยากไดก้ าลงั ใจจากผูห้ ญิงอย่างซิฟกนั ล่ะ มีหวงั มีแต่นางจะหัวเราะ
เยาะเอาน่ะสิ เจา้ ต่างหากท่ีขา้ อยากมีเป็ นนอ้ งสาว” เจา้ ชายหนุ่มเผยรอยยิม้ อบอุ่น กบั
หญิงสาวท้งั สองที่เขาคุน้ เคยมาต้งั แต่เลก็ แมว้ า่ เขาจะอายมุ ากกวา่ พวกนางเป็นร้อยปี แต่
กบั ซิฟ นางให้ความเป็ นสหายมากกวา่ ผิดกบั หญิงสาวเพื่อนรักของนางท่ีน่าถนอมจน
เขารู้สึกเอน็ ดูนางเป็นนอ้ งสาวแท้ ๆ
“นบั เป็ นพระกรุณาที่ทรงมีต่อหม่อมฉันแลว้ เพคะ” ซีแกนถอนหายใจเขา ๆ อย่างโล่
งอกที่ธอร์ลม้ เลิกความคิดท่ีจะไปสั่งสอนนอ้ งชายของเขา
เธอบอกนกั เรียนของเธอเสมอ เสมอถึงความสาคญั ในการฝี กใช้เวทมนต์ และตวั เองก็
ช่ืนชมในศาสตร์การใชเ้ วทยข์ องโลกิมากเช่นกนั แมว้ า่ คนส่วนมากจะมองว่ามนั ไมใ่ ช่
ศาสตร์ที่สาคญั และสง่างามเหมือนการใชอ้ าวุธ แต่การที่เช้ือพระวงศเ์ ฉกเช่นองคช์ าย
แห่งแอสการ์ดมาใหค้ วามสาคญั กบั ส่ิงท่ีเป็นราวกบั รากเหงา้ ของเผ่าพนั ธุ์เธอน้นั ทาให้
เธอรู้สึกปล้ืมปิ ติ และเธออยากจะช่วยเขาเท่าท่ีเธอจะทาได้ และเธอมน่ั ใจ ว่าเวทมนต์
ของเขาเหลา่ น้นั จะเป็นประโยชนแ์ ก่เขาเป็นแน่
“ท่านหญิง นอกจากความงามแลว้ เจ้ามีมนต์อะไรกันแน่นะ ถึงสามารถกล่อมคน
เลือดร้อนอยา่ งธอร์ ใหย้ อมเจา้ ไดต้ ลอดเช่นน้ี” แฟนดลั พดู กะลิม้ กะเล่ีย
101
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“แน่ล่ะสิ ไม่ง้นั วลั คีรีอย่างซิฟจะยอมนางหรือ” โวลเสตกกระดกเหลา้ ในแกว้ ของเขา
หัวเราะเมื่อกลา่ วถึงเพอ่ื นสาวท่ีตอนน้ีออกไปทาภารกิจใหก้ บั องคโ์ อดินที่ไม่มีใครรู้วา่
นางออกไปไหน
“แลว้ ยงั ทาให้หัวใจหินกระดา้ งของใครบางคนแถวน้ีเตน้ ข้ึนมาไดอ้ ีกเป็ นคร้ังแรกใน
ชีวติ อีก” แฟนดลั กลา่ วสบทบอยา่ งหยอกลอ้ ชายหนุ่มที่นงั่ เงียบอยขู่ า้ งเสา
“โอ้ แฟนดลั เจา้ อยา่ ได.้ ..” ซีแกนรีบหา้ มชายหนุ่มหนวดงามทนั ทีอยา่ งอึดอดั ใจ
“ไวข้ า้ จะเตะกน้ เจา้ ปากมากนน่ั แทนเจา้ เองนะ ท่านหญิง อยา่ ถือความเจา้ นน่ั เลยนะ ขา้
บริสุทธ์ิใจท่ีจะเป็นสหายกบั เจา้ เช่นเดียวกบั การเป็นสหายธีโอริค”ชายหนุ่มเสือยิม้ ยาก
ลกุ ข้ึนมายมิ้ ใหห้ ญิงสาว...เขาเขา้ วงั มาพร้อมกบั บรุ ุษหนุ่มผมสีน้าตาลที่ตอนน้นั ใบหนา้
ไม่ไดม้ ีรอยแผลเป็นเช่นน้ี และเม่ือไดพ้ บนางอนั เป็นความสว่างไสวในสถานที่วนุ่ วาย
เฉกเช่น แอสการ์ดน้ี เขารู้สึกสงบ...และเมื่อเขาเห็นนางไดม้ ีความสุขกบั สหายหนุ่ม
ของเขาที่ไดแ้ ยกไปอยกู่ องทหารองครักษ์ ตวั เขา ก็มีความสุขแลว้ เพราะเช่นน้ี ในคืน
น้นั ..ที่สวนกุหลาบ เขากบั ซิฟถึงไดก้ งั วลข้ึนมาอีกคร้ัง
“ขอบใจเจ้ามากนะ โฮแกน” สาวงามยิ้มออกมาอย่างจริงใจ เธอกับเหล่าสหายของ
เจา้ ชายธอร์ก็เป็นเพื่อนกนั มาร่วมร้อยปี แมว้ ่าเมื่อก่อนน้ีโฮแกนกบั ธีโอริคจะเคยหมาย
ปองในตวั เธอเช่นเดียวกนั แต่เมื่อธีโอริคเป็นผูท้ ี่เธอพงึ ใจ โฮแกนกแ็ สดงน้าใจโดยการ
เป็ นสหายท่ีดีของเธอและธีโอริคเร่ือยมา และนนั่ ทาให้หญิงสาวคิดว่า กบั เจา้ ชายองค์
รองของบลั ลงั กก์ ษตั ริยเ์ อง เธอก็สามารถเป็นสหายกบั เขาไดโ้ ดยบริสุทธ์ิใจเช่นกนั
102
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
If I want…
นายทหารหนุ่มหนา้ ประตูวงั นงั่ หาวเป็นรอบที่สิบของวนั แหม ในดินแดนสงบ
สุขยุคทองของแอสการ์ดเช่นน้ี อาชีพที่น่าเบ่ือท่ีสุด คงไม่พน้ การเป็ นทหารยามเฝ้า
ประตูวงั เช่นเขาเป็ นแน่ แต่แมค้ นข้ีเกียจอย่างเขา ถา้ ไม่เลือกจะทาอะไรข้ึนมาเป็ นชิ้น
เป็นอนั สักอยา่ งเสียที เขาคงโดนภรรยาท่ีบา้ นบ่นหูชาอยทู่ ุกว่ีทุกวนั แน่ ๆ แต่อยา่ งนอ้ ย
ตอนน้ีเขาก็มีหนา้ ท่ีทาอะไรสักอย่าง แค่นง่ั หาวรอจนกว่าจะมีเพื่อนมาเปลี่ยนกะ แลว้
เขาก็ไดก้ ลบั ไปนอนพกั บนเตียงอุ่น ๆที่บา้ นแลว้ สิหน่า หนา้ หนาวยา่ งเขา้ มาแบบน้ีแลว้
ไม่รู้ว่าภรรยาเจา้ เน้ือของเขาจะทาอะไรใหเ้ ขากิน วอลนั นง่ั เทา้ คางฝันเพอ้ ถึงอาหารม้ือ
เยน็ ก่อนที่ตาของเขาจะเบิกโตเม่ือเห็น บุรุษที่อยไู่ กลลิบ ๆ ใกลเ้ ขา้ ประตูวงั มาพร้อมกบั
อาชาสีดาสนิทที่กาลงั วิ่งอยา่ งไม่รีบไม่ร้อน แมเ้ ขาจะเป็นข้ีเกียจแตเ่ รื่องความจาคนน้นั
แม่นมาก แมจ้ ะอยหู่ ่างไกลเขาก็สามารถบอกไดว้ า่ ชายผทู้ ่ีกาลงั ข่ีมา้ ท่ีไม่คุน้ หนา้ เขา้ มา
น้นั คือ คูห่ ม้นั ของท่านหญิงที่ไหวว้ านใหเ้ ขาช่วยสอดส่องเมื่อหลายวนั ก่อน โอ้ เทพโอ
ดินเป็ นพยาน ในที่สุด หัวหน้าองครักษเ์ หย่ียวแดงก็กลบั มาแลว้ แต่ไฉนจึงมาเพียง
ลาพงั เช่นน้ีแถมยงั ไม่มีหน่วยทหารติดตามมาดว้ ยกนั อีก แบบน้ีเขาควรจะไปทูลองค์
ราชาก่อนหรือบอกกลา่ วแก่ทา่ นหญิงก่อนดีนะเน่ีย…
“เร่ืองของเวลาก็สาคญั ไม่นอ้ ยไปกว่างานที่พวกเจา้ ไดร้ ับมอบหมาย เช่นน้นั อีกหน่ึง
ชว่ั ยามขา้ จะมาช่วยดูแจกนั ดอกไมข้ องพวกเจา้ อีกคร้ังก่อนที่พวกเจา้ จะนาไปให้ท่าน
หญิงเกฟจุนตรวจ เขา้ ใจหรือไม่” ซีแกนยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กบั เหล่าเด็กสาวรุ่นๆที่
กาลงั ทาหนา้ เหยเกกบั กองดอกไมแ้ ละแจกนั ของตวั เอง
“เจา้ ค่ะ! ท่านหญิง” เสียงเด็กสาวท้งั หลายดง้ ข้ึนอยา่ งโลง่ ใจ การเขา้ เป็นนางกานลั ในวงั
ดูเหมือนจะไม่ใช่เร่ืองง่าย ๆ แมว้ ่าพระราชินีจะทรงมีพระเมตตากบั พวกเธอ แต่การจะ
103
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ผ่านด่านของท่านหญิงใหญ่แห่งวงั หลวงน้นั ดูเหมือนจะยากเอาการ และพวกเธอก็ไม่
อยากถูกคดั ออกใหก้ ลบั บา้ นไปอยา่ งหนา้ อายเสียดว้ ย โชคดีที่คราวน้ีท่านหญิงเกฟจุน
ใหท้ ่านหญิง ซีแกนผใู้ จดีช่วยดูแลทาใหไ้ มน่ ่ากลวั อยา่ งท่ีคิด
โครม!! เสียงเปิ ดประตูดงั ลนั่ ทาเอาเหล่าสาว ๆ สะดุง้ โหยง่ อยา่ งตกใจรวมไปถึงท่าน
หญิงใหญท่ ่ีนง่ั สังเกตการณ์สง่ั สอนอยทู่ ่ีมมุ หอ้ ง
“เทพโอดินทรงโปรด! ขา้ จะมิใหอ้ ภยั กบั ความไร้มารยาทเช่นน้ีเด็ดขาด!” น้าเสียงเฉียบ
ขาดของท่านหญิงใหญ่ดงั ข้ึนพร้อมตวดั พดั ในมือดงั ฉบั
“อภยั ใหก้ บั ความร้อนใจของขา้ เถิด ทา่ นหญิง” เสียงทมุ้ ท่ีปนดว้ ยอาการหอบเหน่ือยดงั
ข้ึนอยา่ งคุน้ หู ทาเอาหญิงสาวหนั ขวบั ไปตามเสียงอยา่ งรวดเร็ว
“ทา่ นหวั หนา้ องครักษ์ ท่านนี่เอง…ท่านเองก็เป็นคู่หม้นั ทา่ นหญิงของขา้ มิรู้เลยหรือ วา่
ทาแบบน้ีต่อหนา้ นางกานลั รุ่นเยาวด์ ูจะมิงามนกั ” น้าเสียงหญิงมีอายดุ ุอยา่ งไม่จริงจงั
ปรายตามองไปท่ีเหล่านางกานลั ที่แอบหัวเราะคิกคกั ก่อนจะหนั กลบั มามองท่านหญิง
คนงามที่ยงั น่ิงสงบเก็บมือเขา้ หากนั อย่างสารวมแต่นยั น์ตาสีฟ้าใสส่องประกายของ
ความยนิ ดีท่ีเกบ็ ไวไ้ ม่มิด
“โธ่…ท่านหญิงเกฟจุน เห็นใจทหารผจู้ ากคู่หม้นั มาเป็นเวลานานเช่นขา้ เถิด” นยั น์ตาสี
น้าตาลวาวระยบั อยา่ งนึกสนุก ดูเหมือนสหายคนสนิทของพระมารดาจะมองไม่ออก
กบั เวทมนตข์ องเขาสักนิด
“เอาเถิด…เพราะขา้ เห็นใจท่านท่ีกาลงั จะเขา้ ววิ าห์ ทา่ นหวั หนา้ องครักษ์ มิเช่นน้นั ขา้ คง
ไม่อนุญาตให้นางพบเจ้าหรอก” ท่านหญิงส่ายหน้าเบาๆอย่างไม่ถือสาอารมณ์ของ
หนุ่มสาว
104
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ ขอขอบคุณความเห็นใจของท่านหญิงยิ่งนกั ซีแกน ว่าที่ภรรยาของขา้ …เจา้ ไปกบั
ขา้ ไดห้ รือไม่” ลิ้นทองคาของเจา้ ชายหนุ่มทางานไดด้ ีเฉกเช่นเม่ือคร้ังที่เขาอยู่ในร่าง
ของตนเอง
“อย่าพูดจาเช่นน้นั …ท่านหัวหนา้ องครักษ!์ พวกเจา้ เองก็อย่ามวั แต่หัวเราะต่อกระซิก
แยกยา้ ยกนั ทางานของตนไดแ้ ลว้ ...ท่านหญิงเกฟจุน ขา้ ขอตวั สักประเดี๋ยวเจา้ ค่ะ”ซี
แกนหนา้ แดงวาบเม่ือถูกชายหนุ่มเรียกวา่ ภรรยาก่อนท่ีเธอจะรีบหนั ไปโคง้ ขออนุญาต
จากผเู้ ป็นอาจารยข์ องตนแลว้ รีบร้ังมืออศั วนิ หนุ่มใหอ้ อกไปจากลานฝึกนางกานลั อยา่ ง
รวดเร็ว
“เด๋ียว…เดี๋ยวก่อน ชา้ หน่อย ซีแกน…เจา้ ไม่ดีใจหรือท่ีขา้ กลบั มาแลว้ ” โลกิร้ังมือเลก็ ๆ
ที่ต้งั อกต้งั ใจลากเขาออกมาจากเหล่านางกานลั มาตามทางเดินโดยไม่พูดไม่จาอะไรเลย
สักคา
“เจา้ …” เสียงหวานดงั เบา ๆ ยอมหันมาสบตาคนท่ีเธอลากเขาออกมา คิ้วเรียวสวย
ขมวดเขา้ หากนั อยา่ งแสดงออกถึงความไมพ่ ึงพอใจ
“มีอะไร…ผิดแผกไปง้นั หรือ…” เจา้ ชายหนุ่มถามช้า ๆ หร่ีตามองหญิงสาวอย่างไม่
แน่ใจหรือว่านางจะรู้ทันเวทย์ของเขานะ กับท่านหญิงเกฟจุนที่เป็ นชาวแอสการ์ด
อาจจะไมร่ ู้ทนั เขาแต่ถา้ หากเป็นนางที่ชาญในเวทยน์ น่ั อาจจะเป็นอีกเร่ืองนึง
พรึบ!! ไม่ทนั ทีเทพแห่งกลลวงจะไดค้ ิดอะไรต่อ ร่างเล็ก ๆ ของหญิงสาวก็โถมท้งั ตวั
เขา้ มากอดรอบคอเขาอย่างจงั น้าหนกั น้อย ๆ ท่ีทิ้งลงมาบนออ้ มแขนเขาเหมือนคร้ัง
ตอนที่เธอเป็ นลมเมื่อคร้ังอยูใ่ นสวนของพระมารดา กลิ่นหอมของกุหลาบป่ าเจา้ ของ
105
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ผมสีเงินยวงฟุ้งข้ึน บดั น้ีปลายจมูกเขาสูดเขา้ อย่างเต็มรัก ไม่ตอ้ งคอยลอบกระทาอีก
แลว้
“เจา้ ...เจา้ เจา้ เป็ นคนนะหาใช่ท่อนไมไ้ ม่ เหตุใดจึงไม่ส่งจดหมายบอกล่าวขา้ บา้ ง ขา้
เป็ นห่วงเจา้ นกั ” นยั น์ตาของเจา้ ของใบหน้างกาลงั ร้ืนน้าตามองมาที่เขาอย่างตดั พอ้
อย่างที่ไม่เคยทาเมื่อคร้ังเขาอยูใ่ นร่างของตนเอง นยั น์ตาสีน้าตาลเขม้ ประกายเขียววิบ
วบั ข้ึนมาเพยี งชว่ั ขณะก่อนท่ีจะหายไปอยา่ งรวดเร็ว ดูเหมือนตอนน้ีลูกกวางนอ้ ยจะติด
บ่วงเขาอยา่ งไมร่ ู้ตวั เสียแลว้
“ยกโทษให้ขา้ ดว้ ย ขา้ เพียงแต่รีบทาภารกิจให้เสร็จเพื่อท่ีจะไดก้ ลบั มาหาเจา้ โดยไว
ที่สุด...ซีแกนของขา้ ” น้าเสียงเขม้ เนน้ ย้าท่ีคาสุดทา้ ยอยา่ งมีความหมาย แต่หญิงสาวนยั ์
ตางามกลบั มองอยา่ งใสซื่อ
“แค่จดหมายให้ขา้ คลายกงั วลบา้ งก็พอ น่ีเจ้ารีบเดินทางมามากใช่หรือไม่ ภายนอก
อากาศคงหนาวนกั ตวั เจา้ ถึงไดเ้ ยน็ เชียบเช่นน้ี” ซีแกนจบั ใบหนา้ คู่หม้นั หนุ่มท่ีวนั น้ีเขา
ฉายแววสนุกเหลือร้ายแปลกแตกตา่ งกบั ธีโอริคในยามปกติ
“อืม…ขา้ คิดถึงเจา้ จนรีบหอ้ มา้ ผ่านหิมะมาก็เท่าน้นั ” โลกิวางมือบนมือเล็กที่กาลงั ลูบ
แกม้ ของเขาอย่างกงั วลใจ ชวั่ อึดใจเขานึกถึงเจา้ ของร่างท่ีนอนบนพ้ืนหิมะแดงฉาน
ป่ านน้ีหิมะคงจะกลบร่างน้นั มิดจนเยน็ กวา่ เขาตอนน้ีเสียอีก
“โธ่…ธีโอริค สัญญากบั ขา้ ไดห้ รือไม่ เจา้ จะมิทาให้ขา้ กงั วลเช่นน้ีอีก” เสียงหวานพูด
อย่างขอร้องขณะท่ีมนต์ไออุ่นไหลอาบทวั่ ตวั ของเขาจากหญิงสาวท่ีกาลงั พึมพาร่าย
มนต์
106
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ขา้ สญั ญา” ริมฝีปากเรียวจุมพิตลงบนมืองามที่ต้งั หนา้ ต้งั ตาร่ายมนตใ์ หเ้ ขาอยา่ งไม่นึก
สงสัยในร่างกายที่เปลี่ยนไปของเจา้ องครักษห์ นุ่มนี่ แมว้ ่ามนต์แปลงกายจะสามารถ
เปล่ียนรูปโฉมแมก้ ระทง่ั น้าเสียงให้เหมือนกับคนท่ีจาแลงแต่ร่างกายอนั เยน็ ราวกบั
น้าแขง็ ของเขาท่ีแตกตา่ งกบั ชาวแอสการ์ดทว่ั ไปต้งั แต่กาเนิดกไ็ ม่สามารถปิ ดบงั ไดเ้ มื่อ
โดนสัมผสั แต่จะเป็นไรไปเลา่ …ในเมื่อลิน้ ของเขายงั ทางานไดด้ ีเช่นเดิมเช่นน้ี
“ทะ ท่านองครักษ!์ ท่านองครักษ์ขอรับ ท่านอยู่น่ีเอง ขา้ ตามหาท่านจนทวั่ ไปหมด”
น้าเสียงแตกต่ืนของใครคนหน่ึงดงั ข้ึนพร้อมการหืดหอบทาเอาโลกิขมวดคิ้ว มนั น่า
ลงโทษเจา้ คนที่มาขดั จงั หวะของเขากบั หญิงสาวเสียจริง
“วอลนั ! ขา้ แต่เทพธอร์ เกิดอะไรข้ึน พกั หายใจก่อนเถิด” ซีแกนกล้นั ยิ้ม เม่ือเธอเห็น
ร่างตยุ้ นุย้ ของทหารหนา้ พระราชวงั วิ่งจนหนา้ แดง เขาคงจะรีบมาบอกเธอตามท่ีสญั ญา
“ท่านหญิง! โอ.้ .ดีจงั เลยขอรับ ท่านพบท่านหวั หนา้ องครักษแ์ ลว้ ขะ ขา้ ดีใจเหลือเกิน
ขอรับ” ใบหนา้ แดงของทหารหนุ่มยงั ไม่หายไปง่าย ๆ จนหญิงสาวตอ้ งตบหลงั เขาเบา
ๆ พลางกล้นั ขา โอย้ ดูเหมือนเขาตอ้ งลดขา้ วเยน็ แสนอร่อยของภรรยาเขาสักหน่อยแลว้
“ท่านหัวหน้าองครั กษ์…องค์กษัตริ ย์โอดิ นทรงมีพระ ราชดารั สให้เข้า เฝ้า ที่ โถง
ประทบั ” น้าเสียงของหญิงเจา้ ยศดงั ข้ึนไม่ทนั ทีทหารประตูวงั จะหายเหนื่อยรีบโคง้
เคารพทา่ นหญิงใหญ่ทนั ที
“อะไรกัน…ธีโอริค เจ้ายงั ไม่ได้เข้าเฝ้าพระองค์เช่นน้ันหรือ” นัยน์ตางามเบิกข้ึน
เลก็ นอ้ ยหนั กลบั มาคนรักของตน วนั น้ีดูเหมือนธีโอริคจะแตกตา่ งจากท่ีเธอรู้จกั ไปจริง
ๆ เชียว
107
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ขา้ …ต้งั ใจมาพาเจา้ ไปเขา้ เฝ้าพระองค์พร้อมกบั ขา้ …ไดห้ รือไม่ ท่านหญิงเกฟจุน”
นยั น์ตาระยบั หันไปหาร่างหญิงผมสีดอกเลาท่ีในปกติมกั จะเคร่งขรึมแต่บดั น้ีดูเหมือน
นางเองก็ซ่อนรอยยิม้ ไวไ้ ม่มิด เหอะ…ถา้ นางรู้ว่าแทจ้ ริงแลว้ บุรุษในร่างน้ีคือเขา นาง
คงจะรีบแจน้ ไปฟ้องพระมารดาเขาเป็นแน่
“หากข้าขัดขวาง ข้าคงจะเป็ นท่านหญิงผูใ้ จร้ายน่าชมเชียวใช่รึ ไม่ ท่านหัวหน้า
องครักษ”์ เกฟจุนส่ายหนา้ เบาๆอยา่ งไม่เอาความ
“เหตุใดขา้ ตอ้ งไปดว้ ย…ไวเ้ ราพบกนั หลงั จากเสร็จสิ้นภารกิจแลว้ ก็ได”้ หญิงสาวมอง
ใบหนา้ อาจารยก์ บั คนรักสลบั กนั อยา่ งไม่เขา้ ใจนกั
“ไปกบั ท่านองครักษเ์ ถิด ซีแกน เม่ือกลบั มาเราคงมีเร่ืองวุ่นวายท่ีตอ้ งจดั การน่าดู” แม้
จะเห็นคู่หนุ่มสาวมามากมายผา่ นช่วงเวลาเช่นน้ีมาจนเรียกไดว้ า่ อาบน้าร้อนมาก่อนนกั
ต่อนกั แต่เวลาช่วงเวลาหวานชื่นเช่นน้ีกย็ งั งดงามไม่จางคลาย
“เช่นน้นั ขา้ ขออนุญาตนะเจา้ คะ ท่านหญิง” หญิงสาวโคง้ หวั ใหก้ บั อาจารยอ์ ีกคร้ังก่อน
จะสาวเทา้ ตามชายหนุ่มท่ีมุ่งหน้านาเธอไปก่อน ธีโอริค…เหตุใดเธอจึงไม่คุน้ ชินกบั
ท่าทางของคู่หม้นั เธอเอาเสียเลย
หญิงสาวนยั น์ตาคมสีน้าตาลเขม้ หรี่ตามองผา่ นหิมะหนาที่ไม่มีว่ีแวววา่ จะสงบ
ลงมาแมแ้ ต่น้อย แมแ้ ต่อาชาแข็งแกร่งของเธอก็ทาไดเ้ พียงค่อย ๆ เดินทา้ ลมหนาว
เท่าน้นั ซิฟท่ีตอนน้ีคลุมเส้ือหนงั สตั วห์ นาอกี ช้นั ทบั เส้ือเกราะของเธอเอาไวก้ ระโดดลง
จากหลงั มา้ คอ่ ย ๆ เลาะไปตามหุบเขาชนั แมว้ า่ ภายใตค้ วามสงบของกษตั ริยผ์ อู้ งอาจท้งั
เกา้ โลก แต่ก็ตอ้ งยอมรับวา่ ตามแนวพ้นื ที่ห่างไกลชายแดนเช่นน้ีกย็ งั มีไมน่ อ้ ยที่ยงั ทุกข์
ยากจากภยั สงครามในอดีต เหล่ากององครักษ์ของกษตั ริยโ์ อดินที่เป็ นตวั แทนของ
108
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
กษตั ริยจ์ ึงเปรียบเสมือนขวญั กาลงั ใจของชาวประชาราษฎร์ แตใ่ นมมุ กลบั กนั พวกเขาก็
เป็นเป้าหมายท่ีชิงชงั ของเหล่าศตั รูที่จานนอยใู่ ตอ้ าณัติอยา่ งไม่เตม็ ใจและนน่ั คือเหตุผล
ท่ีองคโ์ อดินมีพระราชดาริให้เธอออกมาอย่างเงียบเชียบ หากเกิดอะไรข้ึนนัน่ อาจจะ
หมายถึงชนวนแห่งสงคราม…ไม่ทนั ที่ท่านหญิงนกั รบจะไดค้ ิดอะไรไปมากกว่าน้ี หู
ของเธอก็ได้ยินเสียงผูค้ นดังข้ึน กองคาราวานขนาดย่อม ๆ กาลังเดินทางมาทางน้ี
หมายความวา่ ยงั ไงกนั แลว้ พวกธีโอริคไปไหน?
“มาเร็ว เจา้ มา้ ” ซิฟกระตุกเชือกท่ีครอบปากมา้ คู่ใจของเธอใหร้ ีบรุดไปยงั กองคาราวาน
“พวกเจา้ !! หยดุ ก่อน! เฮ!้ ขา้ ขอถามอะไรเสียหน่อย”ซิฟตะโกนฝ่ าหิมะออกไป และดู
เหมือนจะไดผ้ ลกองคาราวานน้ันหยุดชะงกั โดยทนั ที ในขบวนน้ีมีท้งั แก่ เด็ก และ
ผหู้ ญิง อพยพง้นั เหรอ? เสียงเดก็ กบั ผหู้ ญิงร้องกนั อยา่ งตกใจ ก่อนจะเห็นวา่ บนอานมา้
น้นั มีตราสัญลกั ษณ์ของกษตั ริยแ์ ห่งแอสการ์ด ชาวบา้ นจึงไดเ้ ขา้ มารุมลอ้ มเธอโดยเร็ว
“ทา่ นทหาร! ท่านทหาร!ขอรับ อยา่ ไปทางน้นั นะขอรับ ที่นน่ั …อนั ตรายมาขอรับ” ชาย
หนุ่มผอมแหง้ ท่ีพยายามควบคุมกองคาราวานรีบวิ่งมาดึงแขนหญิงสาวไวอ้ ยา่ งรวดเร็ว
“อนั ตรายง้นั เหรอ? หมายความวา่ ยงั ไง? แลว้ พวกเจา้ หนีใครมา?” นยั น์ตาสีเขม้ เต็มไป
ดว้ ยคาถามขณะท่ีเด็กชายตวั น้อย หน้าแดงจดั ท่ามกลางหิมะวิ่งเขา้ มากอดขาเธออยา่ ง
รวดเร็ว
“ท่านทหาร ท่านเป็ นอศั วินใช่ม้ยั ขอรับ ท่านช่วยพวกหน่วยองครักษ์ดว้ ยเถิดขอรับ
พวกเขาสู้กบั พวกยกั ษภ์ ูเขาถ่วงเวลาให้พวกเราหนีมาขอรับ!” คาขอร้องจากเด็กชาย
ตอบคาถามทกุ อยา่ งของหญิงสาวที่กาลงั งุนงง มิน่าเล่า…พวกเขาถึงรีบเดินทางกนั แบบ
น้ี แต่ละคนมีขา้ วของติดตวั กนั เพยี งเลก็ นอ้ ย นยั น์ตาแต่ละคู่เตม็ ไปดว้ ยความหวาดกลวั
109
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“วินซ์ เจา้ เด็กบา้ ! หยุดเด๋ียวน้ีนะ เจา้ จะส่งท่านอศั วินไปตายแบบพวกเขาหรือยงั ไง!
ท่านอศั วิน อยา่ ไปนะเจา้ คะ ที่นนั่ ไม่เหลือ…อะไรเลยเจา้ ค่ะ” หญิงมีอายเุ สียงสั่นเครือ
รีบดึงเดก็ ชายออกจากขาของหญิงสาว
“ขา้ …ตอ้ งไป” ซิฟพูดน้าเสียงเบาหวิว รีบกลืนกอ้ นสะอึกลงคอ สละเส้ือหนงั ของเธอ
ใหก้ บั เดก็ ชายที่นยั นต์ ายงั แดงก่า
“พวกเจา้ …ขา้ มหุบเขานี่ไปก็จะเจอหมู่บา้ นขา้ งหนา้ แลว้ อดทนกนั ไวก้ ่อน” ซิฟสูดลม
หายใจเขา้ ลึกๆ ตอนน้ีธีโอริคอาจจะยงั ต่อสู้อยู่ เธออาจจะช่วยเหลืออะไรพวกเขาได้
เธอตอ้ งรีบไปใหเ้ ร็วที่สุด
“เอาเงินนี่ไป บอกวา่ ท่านหญิงซิฟตอ้ งการท่ีพกั สาหรับพวกเจา้ ทุกคน” ถุงทองหนกั อ้ึง
ถูกนาใส่มือหญิงมีอายทุ ี่ส่ายหนา้ ไมเ่ ห็นดว้ ยท่ีซิฟยนื ยนั จะเดินทางต่อ
“เจา้ ทาไดด้ ีแลว้ อีกนิดเดียว ขา้ สัญญา ความช่วยเหลือจากองครักษก์ ษตั ริยโ์ อดินจะ
ตามมาในไม่ชา้ เอาล่ะ ไปไดแ้ ลว้ ” ซิฟชายตาไปยงั เด็กทารกที่อยใู่ นออ้ มแขนหญิงสาว
คนหน่ึงอยา่ งอาทร ก่อนจะรีบกระโดดข้ึนมาตวั เอง
“ท่านอศั วิน…เอ่อ ท่านหญิง ดูแลตวั เองดี ๆ นะเจา้ คะ” หญิงชาวบา้ นยงั ดูเป็ นกงั วล
แมว้ า่ จะรู้วา่ หญิงสาวตรงหนา้ น้นั คือใครแลว้ ขนาดท่านองครักษท์ ี่เก่งกาจยงั พลาดทา่
แลว้ …เธอเห็นศพเขากบั ตาตรงทางเขา้ หมู่บา้ นก่อนจะรีบพากนั หนีมา จะไม่ให้กงั วล
ไดอ้ ยา่ งไร
“…” ริมฝี ปากเมม้ บางเฉียบเพียงแต่พยกั หน้าตอบรับก่อนจะรีบตะบึงมา้ ของตวั เอง
สวนทางกบั กองคาราวานเล็ก ๆ นน่ั ทนั ที ในใจเธอเตน้ ระส่า คนชานาญการศสั ตราวธุ
อย่างธีโอริค ไม่มีทางพ่ายให้กบั พวกน้ีเป็ นแน่ เธอหวงั ว่าเขาจะตอ้ งรอด เขาเป็ นถึง
110
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
หวั หนา้ หน่วยองคงรักษท์ ี่ใคร ๆ กเ็ ฝ้าฝันอยากจะเป็นเช่นเขา อยา่ งเขา ไม่มีทางพา่ ยแพ้
กบั พวกยกั ษน์ น่ั แน่นอน...
111
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
You can’t reject me again
นยั ต์ าสีน้าตาลพราวระยบั ปกปิ ดรอยยิ้มเจา้ เล่ห์ไวแ้ ทบไม่มิดขณะท่ีร่างจาแลง
ของเขาย่อตวั โคง้ ลงเล็กนอ้ ยเมื่อถึงโถงประทบั ของพระบิดา การล่อลวงกบั ท่านหญิง
เกฟจุนถือว่าเป็ นการชิมลาง กบั หญิงสาวขา้ งกายเขาก็เห็นไดช้ ดั แมแ้ ต่ผูช้ านาญเวทย์
อยา่ งนางก็ไม่สามารถแยกเขาได้ และกบั กษตั ริยผ์ ยู้ ิ่งใหญ่แห่งดินแดนท้งั เกา้ ล่ะ? โลกิ
แทบจะอดรนทนไม่ไหวที่เขาจะไดแ้ สดงละครต่อหน้าพระบิดาท่ีเคยชื่นชมแต่โอรส
องคโ์ ตของพระองค์ แน่นอนพ่ีชายจอมท่ึมของเขาไม่มีทางที่จะเรียนรู้หรือสร้างสรรค์
อะไรเช่นน้ีไดโ้ ดยเด็ดขาด และท่ีน้ีเขาจะไดอ้ ยใู่ นสายตาของพระบิดาเสียบา้ ง!
“ถวายบงั คมองคก์ ษตั ริยพ์ ะยะค่ะ/เพคะ”เสียงหนุ่มสาวที่ดงั ข้ึนพร้อมกบั การถวายลง
คุกเข่าทาให้ชายชราละสายตาจากมว้ นกระดาษในมือ ใบหนา้ ของชายชราหรี่จอ้ งมอง
อยา่ งประหลาดใจก่อนท่ีจะปรับสีหนา้ เป็นปกติอยา่ งรวดเร็ว
“ธีโอริค…ขา้ …เป็ นกงั วลอยู่พอดี งานทีขา้ มอบหมายให้เจา้ ไปทา…สาเร็จเรียบร้อย
หรือไม”่ โอดินกระแอมเบา ๆ รับสัง่ ออกมาในท่ีสุด
“ไม่มีสิ่งใดท่ีจะตอ้ งให้พระองคต์ อ้ งทรงกงั วลพระราชหฤทยั หากอยบู่ นแผ่นดินทอง
ขององค์กษตั ริยโ์ อดินพะยะค่ะ ฝ่ าบาท” มือท่ีทาบลงบนหน้าอกของตวั เองรู้สึกถึง
หวั ใจที่เตน้ แรงแทบจะกระเด็น โลกิแทบจะเกบ็ ความร่าเริงของตวั เองไวไ้ ม่มิดเมื่อเห็น
บิดาของเขาดูเหมือนจะไมเ่ คลือบแคลงเลยเสียนอ้ ย
“…” นยั น์ตาสีฟ้าใสอดที่จะเหลือบมองคู่หม้นั ของตวั เองไม่ได้ เหตุใด ธีโอริคถึงพดู จา
แปร่งหูถึงเพยี งน้ี
112
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“องครักษข์ องขา้ …ดูเหมือนเจา้ จะไดค้ ู่ครองท่ีดี…ตอนน้ีเจา้ เริ่มพูดเหมือนคนในวงั ไป
เสียแลว้ ” องคก์ ษตั ริยย์ มิ้ อยา่ งผา่ เผย
“พะยะค่ะ และนนั่ คือเหตุผลท่ีกระหม่อมขอพระราชทานอนุญาตให้ท่านหญิงเขา้ เฝ้า
พร้อมกระหม่อมพะยะค่ะ” นยั น์ตาวิบวบั เงยข้ึนมาสบสอดประสานกบั ผูเ้ ป็ นมองที่
มองกลบั มาท่ีเขาดว้ ยนยั น์ตาขา้ งเดียว ดูรอยยมิ้ นน่ั สิ เหมือนท่านพ่อจะเอน็ ดูเจา้ ทหารนี่
เหลือเกิน ทีกบั ขา้ …ทาไมถึงทรงเค่ียวเขญ็ นกั
“ธีโอริค…เจา้ หมายความเช่นไร? ขอพระราชทานอภยั โทษเพคะ องคร์ าชา” ซีแกนที่
กม้ หนา้ น่ิงมาตลอดถึงกบั เอ่ยปากถามก่อนจะเห็นพระสรวลมมุ ปากขององคก์ ษตั ริยจ์ น
ทาใหเ้ ธอตอ้ งรีบเอ่ยขอโทษ
“เอาเถิด ท่านหญิงขององคร์ าชินีขา้ ดูเหมือนมีบุรุษแถวน้ี ตอ้ งการเจา้ จริงๆ...แต่ก่อน
อ่ืนขา้ ตอ้ งถามเจา้ เหตุใดทหารประตูวงั จึงมารายงานขา้ วา่ เจา้ กลบั มาเพียงลาพงั แถมยงั
ไม่ใช่มา้ ท่ีเขาคุน้ เคยเสียดว้ ย” โอดินโบกมืออยา่ งเมตตาใหห้ ญิงสาวก่อนนยั น์ตาสี
ฟ้าครามจะหันกลบั มาสบกบั องครักษห์ นุ่ม อ่าห์…นี่สิ ค่อยสมกบั การเป็นพระราชาที่
ปกครองแห่งอาณาจกั รท้งั เกา้ หากท่านไม่เคลือบแคลงสงสัยแมแ้ ต่นอ้ ย ขา้ อาจคิดได้
วา่ ถึงเวลาที่ทา่ นตอ้ งลงจากบลั ลงั กส์ ีทองนน่ั เสียแลว้
”ขอพระราชทานอนุญาตตอบพระองค์ตามตรงพะยะค่ะ หลังจากที่หน่วยของ
กระหม่อมลาดตระเวนและแจกคลงั เสบียงเสร็จสิ้นแลว้ พวกเราต่างเหน่ือยอ่อนจาก
การรอนแรมพะยะค่ะ กระหมอ่ มจึงอนุญาตใหพ้ วกทหารกลบั ไปพกั ที่บา้ นของตนโดย
กระหม่อมอาสาท่ีจะมารายงานการลาดตระเวนกับพระองค์เพียงลาพงั และมา้ ของ
กระหม่อมกแ็ ทบจะสิ้นแรง กระหม่อมจึงฝากไวก้ บั รองหวั หนา้ องครักษแ์ ละใชม้ า้ ของ
ชาวบา้ นกลบั มาที่พระราชวงั พะยะค่ะ” สนุก! เขาไม่ไดล้ ิ้มรสความสนุกแบบน้ีมานาน
113
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
แค่ไหนแลว้ นะ ต้งั แต่ท่ีไปก่อเร่ืองกบั พวกคนแคระแลว้ โดนลงโทษตอนน้นั ละม้งั ให้
ตายเถอะ…ลิ้นทองคาของเขาช่างเขา้ กนั ไดด้ ีกบั เวทยท์ ่ีเขาไดม้ า ช่างมีประโยชน์โดย
แท!้
“คาดไม่ถึง…จริง ๆ ซีแกน ดูเหมือนเจ้าหนุ่มนี่ตอ้ งการจะแต่งงานกับเจ้าจนถึงข้นั
จดั การทุกอยา่ งเช่นน้ี” โอดินสรวลหึ ๆ ในลาคอ ถอนหายใจเบา ๆมองหนา้ สาวงามท่ี
กาลงั ขมวดคิ้วมองคนรักอยา่ งไม่เขา้ ใจ ธีโอริคไม่ใช่คนท่ีจะทิง้ สหายร่วมรบของเขาไว้
ขา้ งหลงั เช่นน้ี แลว้ มา้ ของเขา…เขารู้ดีว่าตอ้ งนามนั กลบั มาเพอื่ ให้เธอป้อนน้าตาลกอ้ น
ใหก้ บั มนั …
“หากเช่นน้นั กระหม่อมขอพระราชทานอนุญาตทรงเป็ นผูป้ ระสาทพรให้ท่านหญิง
เป็นภรรยาของกระหม่อมอยา่ งถกู ตอ้ งดว้ ยพะยะค่ะ!” อ่าห์..แผนของเขาช่างราบร่ืนไร้
ท่ีติ หากโอดินเป็นผดู้ ารัส ซีแกนก็จะเป็นชายาของเขาตราบจนเกา้ โลกจะอวสาน เสียง
อนั กึกกอ้ งไปทงั่ โถงราวกบั เป็นคามนั่ ต่อหนา้ พระราชา
“ธีโอริค! ขะ ขา้ นึกว่าเร่ืองน้ีเราจะปรึกษากนั ก่อน”เสียงหวานท่ีมกั สงบน่ิงพล้งั ปาก
อยา่ งเผลอตวั ต่อหนา้ องคก์ ษตั ริย์
“อะไรกนั ซีแกน… เจา้ ยงั บอกกบั เจา้ ชายอยเู่ ลยวา่ เจา้ กาลงั จะแต่งงานแลว้ ” โลกิทาท่า
นอ้ ยอกนอ้ ยใจกบั ลูกกวางในบว่ งของเขาเสียเตม็ ประดา
“หะ หาใช่เช่นน้นั ไม่…อยา่ พูดเช่นน้นั ต่อพระพกั ตร์องคร์ าชา…ขา้ หมายถึง มนั รวดเร็ว
นกั อยา่ งนอ้ ยก็ควรจะบอกข่าวแก่ทางบิดาของขา้ และท่านแม่ของเจา้ เสียก่อน” มือเลก็
ๆ ควา้ มือของคนรักตวั เองอย่างรวดเร็วพลางบีบแน่นเมื่อเขากาลงั จะพูดถึงเรื่องท่ีคืน
งานฉลองตน้ เหมนั ต์
114
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เม่ือเราแตง่ งานกนั แลว้ เราจะไปเยย่ี มพวกท่านดว้ ยกนั บิดาของเจา้ คงดีใจไม่นอ้ ยหาก
รู้ว่าไดข้ า้ เป็ นลูกเขย” โลกิกดเสียงต่าอย่างเจ้าเล่ห์ พลางมองมือที่บีบเขาแน่น นาง
พยายามจะปกป้องเขา ไม่ให้พ่อของเขารับรู้เร่ืองคืนน้นั นิสัยของนางน่ีช่าง…ใสซื่อ
เสียจริง ๆ
“แต่อยา่ งนอ้ ย…รอใหซ้ ิฟกลบั มาก่อนเถิด ใหน้ างเป็นเพื่อนเจา้ สาวของขา้ ” ซีแกนเอ่ย
อยา่ งขอร้องคนรัก ธีโอริค เจา้ เป็นอะไรไป…การลาดตระเวนคร้ังน้ี เหตุใดจึงทาใหเ้ จา้
เร่งรัดงานแตง่ ถึงเพยี งน้ี เจา้ ไปเจอเหตุการณ์ใดมากนั แน่
“ซิฟง้นั เหรอ? นางไม่อยทู่ ่ีวงั นี่…ง้นั เหรอ?” คิ้วเขม้ ของร่างจาแลงโลกิขมวดเขา้ หากนั
ก่อนจะกลบั หันมาสบตากบั นัยน์ตาสีครามที่กาลงั จอ้ งมองการกระทาของหนุ่มสาว
ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ
“ขา้ ส่งนางออกไปตามหาพวกเจา้ หลงั จากไม่ไดร้ ับข่าวมาหลายสัปดาห์ ระหว่างทาง
เจา้ ไดพ้ บนางหรือไม่” น้าเสียงเคร่งขรึมของพระบิดาชวนให้นึกถึงเม่ือคร้ังที่เขาจบั
ดาบคร้ังแรกแลว้ ทามนั บาดเขา้ ตน้ ขาตวั เอง
“ไม่…ไม่พะยะค่ะ กระหม่อมคาดว่า หิมะสาหัสนกั ท่ีชายแดนคงทาใหค้ ลาดกนั ไปพะ
ยะค่ะ” โลกิตอบคาถามพระบิดาเบา ๆ ให้ตายเถอะ! ไม่ว่าเวลาไหน สหายของว่าท่ี
ภรรยาเขากด็ ูจะเป็นเส้ียนหนามน่าราคาญใจเสียจริง ๆ ซิฟออกไปตามเจา้ องครักษน์ ้ีง้นั
หรือ แสดงวา่ อีกไม่นาน นางคงไดร้ ู้ความจริงแน่ เห็นทีจะไม่ไดก้ าร
“ขา้ แต่ฝ่ าพระบาท กระหมอ่ มขอพระราชทานอนุญาตจากพระองค์ ขอไดท้ รงโปรดจดั
งานแต่งให้ขา้ กบั ซีแกนภายในวนั พรุ่งน้ีดว้ ยเถิดพะยะค่ะ” โลกิคุกเข่าลงต่อหนา้ บิดา
ของตน ผมยาวของชายหนุ่มเล่ือนลงมาปิ ดดวงหนา้ ของเขา เขาตอ้ งรีบจดั การให้เสร็จ
115
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ก่อนที่ซิฟจะกลบั มา แต่การเดินทางของนาง ก็คงจะใช้เวลาอย่างน้อยก็ควรจะเป็ น
สปั ดาห์ หึ…ป่ านน้นั ซีแกนกเ็ ป็นชายาของเขาไปเรียบร้อยแลว้
“ธีโอริค! ใยเจา้ จึงเร่งร้อนเช่นน้ี ขา้ ยงั …”
“อะไรกนั ซีแกน…เจา้ ไม่อยากใชช้ ีวิตร่วมหอลงโลงกบั ขา้ แลว้ เช่นน้นั หรือ สาบานต่อ
องคก์ ษตั ริย์ จิตใจท่านหญิงแห่งองคร์ าชินีช่างยากแทห้ ยงั่ ถึง” โลกิกระตุกยิม้ ไม่รอให้
หญิงสาวพูดจบประโยค เพราะเขารู้จกั หญิงสาวตรงหน้าดี ต่อหน้าคนรักเช่นน้ี เธอ
หรือจะปฏิเสธไดล้ งคอ…
“มะ ไม่ใช่แบบน้นั ” หญิงสาวปฏิเสธเสียงอ่อนกดั ริมฝี ปากอยา่ งลาบากใจ เหตุใดกนั
เธออยากจะชะลองานแต่งน้ีออกไปนกั ท้งั ๆ ที่เธอรู้ดีอยแู่ ลว้ วา่ เมื่อ ธีโอริคกลบั มา
เธอกบั เขาสัญญาว่าจะจดั งานแตง่ กนั ใหเ้ ร็วท่ีสุด แต่แหวนเงินที่วาวอยบู่ นมือเธอ บดั น้ี
มนั ช่างหนกั อ้ึงเสียเหลือเกิน
“ขา้ เช่ือว่า เมื่อซิฟรู้ข่าวนางตอ้ งรีบกลบั มาหาเจา้ แน่ เช่นน้นั …อย่าไดร้ ้ังรอให้ขา้ เป็ น
เจา้ ของเจา้ อีกเลย ท่ีรักของขา้ ” น้าเสียงเจา้ เลห่ ์แตกพร่าไมป่ ิ ดบงั ความตอ้ งการแมอ้ ยตู่ ่อ
หนา้ บิดาของตวั เองและนนั่ ทาให้หญิงสาวหนา้ แดงวาบไปถึงหู…หากนางรู้ว่า ตวั ตน
ของคนที่พูดว่าตอ้ งการนางมากแค่ไหน ไม่ใช่บุรุษท่ีนางรัก นางยงั จะมีปฏิกริยาเช่นน้ี
กบั เขาอยอู่ ีกม้ยั นะ
“เอาล่ะ…ธีโอริค เห็นใจนางบา้ ง ให้เวลาสาหรับการเตรียมตวั เตรียมใจ อย่างไรเสีย
เม่ือขา้ เป็ นผูป้ ระสาทพร นางย่อมเป็ นภรรยาแก่เจ้าจนจวบวนั โลกาวินาศ”คราวน้ี
น้าเสียงแห่งองคเ์ ทพผูป้ กครองแอสการ์ดดงั ข้ึนอย่างปรามความกลดั มนั ในชายหนุ่ม
ราวกบั สงั่ สอนบตุ รในไส้ของตน
116
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“แต่ฝ่ าพระบาท...”โลกิถอนหายใจออกมาอยา่ งอดไม่ได้ หากชา้ ไม่ทนั การ หากซิฟก
ลบั มาถึงก่อน นางยอ่ มเปิ ดเผยแผนการของเขาเป็นแน่
“สามวนั สาหรับการเตรียมงาน และเม่ือถึงวนั พฤหัส วนั ที่เหล่าชาวมิดดการ์ดเฉลิม
ฉลองใหเ้ ป็นวนั แห่งเทพเจา้ ธอร์ ยอ่ มเป็นฤกษง์ ามยามดีที่ขา้ จะประสาทพรใหแ้ ก่เจา้ ท้งั
คู่” โอดินย่ืนคาขาด โบกมือไม่อยากต่อลอ้ ต่อเถียงกบั ทหารหนุ่ม โลกิไขวม้ ือไปขา้ ง
หลงั อยา่ งรู้สึกขดั ใจแมแ้ ต่วนั มงคลของเขา พระบิดาก็ยงั ยดึ โยงไปหาพ่ีชายเขาอีกจนได้
แต่นน่ั จะเป็นไรไป ท่านจะไดพ้ บความประหลาดใจในวนั ท่ีท่านปล้ืมปิ ตินกั และซิฟก็
ไม่มีทางกลบั มาไดท้ นั วนั งานแน่ ฉะน้นั เขาควรหยดุ การตอ่ ปากต่อคาเพียงเท่าน้ีก่อนที่
พระบิดาของเขาจะสงสยั เอาได้
“หากเช่นน้ัน…หม่อมฉันเหลือเวลาเตรียมตวั อีกไม่ถึงสัปดาห์หรือเพคะ” น้าเสียง
หวานชวนอึดอดั ใจชอบกล แตก่ ็ดูเหมือนเธอจะยอมรับในคาขององคก์ ษตั ริยใ์ นท่ีสุด
“ทา่ นหญิง…ขา้ รู้วา่ เจา้ กาลงั กงั วลใจ แตช่ ่วยมองดูชายหนุ่มตรงหนา้ เจา้ ดว้ ยเถิด เห็นใจ
เขาสักนิด เจา้ อาจจะพบความจริงใจไดใ้ นที่สุด” น้าเสียงอบอุ่นของชายผูย้ า่ งเขา้ วยั ชรา
ตรัสกบั หญิงสาวที่ยงั ละลา้ ละลงั ใจในความคิดของตน
“หม่อมฉันน้อมรับพระบญั ชาเพคะ ฝ่ าบาท หากเช่นน้นั หม่อมฉันขอพระราชทาน
อนุญาตไปเพด็ ทลู แก่องคร์ าชินีเพคะ” ซีแกนนอ้ มกม้ ตวั ต่าขอตวั
“ไปเถิด…นางคงอยากยินดีกบั เจา้ แยแ่ ลว้ ” ใบหนา้ องคก์ ษตั ริยด์ ูแช่มช่ืนข้ึนมาเม่ือนึก
ถึงคนรักของพระองค์
117
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ธีโอริค…ขา้ คงมีงานอีกมากตอ้ งตระเตรียม เอาไวเ้ จอกนั นะ ขา้ มีเรื่องอยากคุยกบั เจา้
อีกมาก” นัยน์ตาสีฟ้าหันมาสบตากบั ชายคนรักท่ีบดั น้ีนัยน์ตาสีน้าตาลเขม้ น้ันแวว
ระยบั บ่งบอกถึงความยนิ ดีจนเธออดใจอ่อนไมไ่ ด้
“เจ้าไม่ตอ้ งกงั วลกบั เรื่องใด ขา้ จะส่งจดหมายไปหาบิดาของเจา้ และท่านแม่ของขา้
และส่งมา้ เร็วไปตามตวั เพื่อนเจา้ สาวแสนรักของเจา้ เอง” อ่าห์…นางจะไม่พอใจเขา
เหมือนตอนที่ลากธีโอริคออกมาจากลานนางกานลั ม้ยั นะ หากรู้ว่าเขาโกหกแทบจะทกุ
คาพูดเม่ืออยใู่ นร่างเจา้ ทหารนี่
“ขอบน้าใจเจา้ นกั …ไวเ้ จอกนั นะ” หญิงสาวยิม้ ออกมาในที่สุด อย่างน้อยตอนน้ีเธอก็
ไดเ้ ห็นความ ปิ ติยนิ ดีของธีโอริค เขาคงพบกบั ความลาบากมามากแลว้
“ขา้ จะรอนะ ต่อให้ไม่อยากรอแลว้ ก็ตามที”มือเรียวควา้ มือขาวผ่องมาก่อนจะกดริม
ฝีปากตวั เองตรีตราความเป็นเจา้ ของไวก้ ่อนจะปลอ่ ยหญิงสาวจากไปเพราะตอ่ ไปน้ี มือ
คู่น้ีมีเพยี งเขาเพียงผเู้ ดียวที่จะเป็นเจา้ ของ
“เจา้ หนุ่มของขา้ เจา้ อยเู่ คียงขา้ งขา้ มาจนขา้ น้นั หลงลืมไปวา่ เจา้ เติบโตเป็นผใู้ หญ่ถึงวยั
แต่งงานเช่นน้ีแลว้ …การตดั สินใจของเจา้ เจา้ แน่ใจกบั การกระทาของตนเองแลว้ ใช่
หรือไม่” องคก์ ษตั ริยท์ ่ีมองทุกการกระทาของบุรุษตรงหนา้ เขากล่าวอยา่ งอ่อนโยนใน
ท่ีสุด
“กระหม่อมแน่ใจอยา่ งหาท่ีสุดได้ ฝ่ าพระบาท”นยั น์ตาสีน้าตาลวาวบั ขณะจอ้ งมองไป
ยงั ตาที่เหลือเพียงขา้ งเดียวของกษตั ริยแ์ ห่งเกา้ โลก
พายหุ ิมะดูเหมือนในท่ีสุดมนั จะค่อย ๆ ยอมสงบในที่สุด แสงแดดค่อย ๆ โผล่
พน้ ขอบริมเขาออกมาและเมื่อยามมนั สาดส่องลงท่ีหิมะบนพ้ืนสีท่ีสะทอ้ นเขา้ นยั น์ตาคู่
118
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
สวยไม่ใช่สีขาวบริสุทธ์ิของมนั แต่กลบั แดงฉ่านไม่ไกลกนั นัก พบเพียงร่องรอยจาก
การต่อสูอ้ ยา่ งดุเดือด
“ไม่…ไม่” หญิงสาวลงจากหลงั มา้ ลมหายใจที่หอบเหนื่อยเต็มไปดว้ ยความประหวน่ั
พร่ันพรึงกบั ซากศพที่ถูกฉีกถึงตรงหน้า สัญลกั ษณ์ประทบั ตาเหยี่ยวแดงบนเส้ือของ
พวกเขาเหล่าน้นั บ่งบอกว่าพวกเขาคือทหารในองคร์ ักษ์ มือขาวกระชบั ดาบในมือของ
ตนเดินตรงไปทางหมู่บา้ นที่บดั น้ีเหลือเพียงซากปรักหกั พงั ราวกบั ไม่เคยมีส่ิงมีชีวิตใด
อาศยั อยใู่ นที่น่ากลวั แห่งน้ี
“ธีโอริค!” ซิฟตะโกนล่ันออกไปเม่ือมั่นใจว่าสถานท่ีที่เธอยืนอยู่น้ีเหลือเพียงแต่
ร่องรอยจากการปะทะเทา่ น้นั หวั ใจหญิงสาวแทบจะดงั ออกมาจากอกทาลายความเงียบ
ท่ีตอบกลบั มา ไม่มีทาง คนอยา่ ง ธีโอริค…ทหารผเู้ ก่งกาจขนาดน้นั ไม่มีทาง!
ผลกั ! ความเร่งร้อนทาให้ซิฟไม่ทนั ระวงั สะดุดเขา้ กบั หิมะหนาอยา่ งจงั หญิงสาวปักด
ดาบตวั เองลงกับพ้ืนอย่างทนั ท่วงทีไม่ให้หน้าคว่าก่อนจะหันกลบั มามองหิมะหนา
น้นั …ศพ…มนุษย์ นยั น์ตาคู่งามเบิกกวา้ งเมื่อเห็นมือที่เตม็ ไปดว้ ยรอยแผลเป็นโผล่พน้
ออกมาจากหิมะแดงฉ่าน ริบบิ้นสีขาวที่เธอมกั คุน้ ตาบดั น้ีมนั กลายเป็นสีเดียวกบั หิมะที่
คลมุ ร่างของชายหนุ่มเอาไว!้ !
119
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Face to face
พระอาทิตยอ์ สั ดงลบั ขอบขนุ เขาไปในทา้ ยที่สุดของวนั ท่ียงั อบอุ่นกว่าชายขอบ
ของแอสการ์ดนกั สะพานสีรุ้งนามวา่ ไบฟรอส กพ็ ลนั สวา่ งข้ึนดว้ ยตวั ของมนั เอง แสง
สีรุ้งที่เรืองรองส่อง แอสการ์ดจากแอสการ์ดพาดผา่ นดาวนอ้ ยใหญ่ในอาณตั ิท้งั เกา้
รวมถึงมิดการ์ด เหล่ามนุษยเ์ มื่อยามเห็นความงามของเส้นแสงเหลา่ น้ีคร้ังหน่ึงพวกน้นั
เคยบูชาส่ิงที่พวกเขาเรียกกนั วา่ แสงเหนือ คร้ังเดียวกบั เมื่อเจา้ ชายองคร์ ัชทายาทเสด็จ
เยือนท่ีดาวแห่งน้ัน ผูค้ นต่างชื่นชนในความแข็งแกร่งและสายฟ้าเป็ นประกายที่
สามารถฉีกตน้ ไมอ้ อกเป็ นส่วน ๆ ผูค้ นต่างให้ความเคารพกบั พลงั การทาลายลา้ งงี่เง่า
แบบน้นั จนกระทง่ั ถึงกบั ต้งั วนั เฉลิมฉลองให้ ส่วนผูเ้ ป็ นอนุชา รัชทายาทองคร์ อง เจา้
พวกเหล่ามนุษยท์ ่ีโง่เขลาเพียงไดเ้ ห็นเรือนผมสีเดือนดบั กบั ใบหนา้ ซีดที่จอ้ งมองอยา่ ง
ทะนงตนไปยงั พวกเขาต่างก็ขลาดกลวั กนั ไปเสียแลว้ แคก่ ารเล่นสนุกเพยี งเลก็ นอ้ ยของ
เขา ก็ทาใหม้ นุษยต์ ้งั ฉายาใหว้ า่ เทพแห่งจอมลวง หึ...พวกมดแมลงเหล่าน้นั มีอายไุ ม่ถึง
ร้อยปี ก็หนีหายตายจากหลงลืมความภกั ดีท่ีเคยมีใหแ้ ก่เทพเจา้ พวกหนา้ โง่ใหม่ ๆ ก็ผดุ
กนั ข้ึนมาราวกบั ดอกเห็ดเรื่องราวของพระเชษฐากลายเป็ นตานานส่วนเร่ืองของเขา
กลายเป็นเร่ืองราวตลกร้ายที่เอาไวห้ ลอกใหเ้ ดก็ ๆหวาดกลวั ช่างเป็นดาวที่ไร้ประโยชน์
หากเขาไดเ้ ป็นกษตั ริยล์ ะก็ ดาวแรกที่เขาจะสง่ั สอนใหร้ ู้ถึงความยงิ่ ใหญ่แห่งราชวงศโ์ อ
ดิน เห็นทีจะเป็นเจา้ ดาวมิดการ์ดน่ีแหละ
“ทา่ นหวั หนา้ องครักษ์ ยนิ ดีดว้ ยนะขอรับ!” เสียงทหารยามดงั ข้ึนอยา่ งหยอกลอ้ เจา้ ชาย
หนุ่มสะดุง้ เล็กน้อย หากเป็ นในยามปกติ เขาคงสั่งเฆ่ียนเจา้ พวกน้ีเสีย ท่ีบงั อาจจะมา
ตะโกนใส่หนา้ เขาแบบน้ี เจา้ พวกไมร่ ู้จกั ฟ้าสูงแผน่ ดินต่า แตใ่ นร่างเจา้ ทหารหนุ่มนี่ น่า
ราคาญใจชะมดั
120
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“อืม...ขอบใจ” เจา้ ชายหนุ่มผงกหวั ยกยมิ้ ข้ึน ละครจะอยทู่ ี่ไหนมนั กต็ อ้ งแสดงใหเ้ นียน
หึ…วนั น้ีเขาเจอเรื่องสนุกมามากเกินกวา่ จะสนใจเจา้ พวกมดแมลงพวกน้ีเสียแลว้ โลกิ
หลบเขา้ มุมหน่ึงของอาคารท่ีไร้ซ่ึงแสงของคบเพลิงที่จะส่องมาถึง ก่อนจะดูใหแ้ น่ใจวา่
พน้ สายตาเจา้ ยามพวกน้นั แลว้ ริมฝี ปากแผลเป็นค่อยๆขยบั พมึ พาคลายมนตส์ ะกดออก
เจา้ ของผมสีนิลยดื ตวั สูง ชุดวาวสีทองสลบั กบั เขียวเด่นเป็นสง่าอีกคร้ัง ราวกบั ราชสีห์
ที่บิดตวั คลายความขบเม่ือยจากการเล่นสนุก จมูกโด่งหายใจเขา้ เตม็ ปอด...การใชม้ นต์
สะกดท้งั วนั กินพลงั เวทยเ์ ขาไม่ใช่เล่น ตอนน้ีเขาตอ้ งพกั มนั สักหน่อยแลว้ อีกอยา่ งเขา
ไม่ตอ้ งการใหพ้ ชี่ ายจอมจุน้ จา้ นกบั สหายท่ีโง่เขลาของเขามาวนุ่ วายกบั การหายตวั ของ
เขาไปอีก ตอนน้ี เขาตอ้ งออกไปแสดงบทบาทตวั เองเสียหน่อยแลว้ นัยน์ตาสีเขียว
วาววบั อย่างนึกสนุก เอาอย่างไรดีนะ เขาควรจะต้องแสร้งทาเป็ นผิดหวงั กับการ
แต่งงานของท่านหญิงซีแกนดว้ ยม้ยั นะ แค่คิดเขาก็อดท่ีจะหัวเราะกบั ตวั เองไม่ไดแ้ ลว้
หึ…หมากท้งั กระดานกาลงั เดินไปตามที่เขาต้งั ใจไวแ้ ลว้
ท่านหญิงแห่งวงั หลวงถอนหายใจอยา่ งเหนื่อยอ่อน ในท่ีสุดเธอก็มีเวลาอยู่กบั
ตวั เองบา้ งเสียที หลงั จากท่ีเธอนาข่าวที่องคร์ าชาพระราชทานอนุญาตการแต่งงานของ
เธอ ดูเหมือนองคร์ าชินีจะทรงรู้อยแู่ ลว้ ท่านและท่านหญิงเกฟจุนต่างกระวีด กระวาด
เป็นธุระตระเตรียมงานกนั ราวกบั นดั กนั ไวล้ ่วงหนา้ แลว้ กวา่ ที่จะสาเร็จเสร็จสิ้นไดช้ ุด
ท่ีพระองคพ์ ึงพอพระทยั ก็เล่นเอาเสียค่ามืด ป่ านฉะน้ี ธีโอริคคงส่งมา้ เร็วไปตามซิฟก
ลบั มาแลว้
“กลบั มาเร็ว ๆ นะ เพอ่ื นขา้ เหตใุ ดขา้ จึงประหวน่ั ใจนกั เช่นน้ี”ร่างบางพดู กบั สายลมเยน็
ท่ีโชยมาใหร้ ับรู้ถึงสภาพอากาศภายนอกวงั นยั น์ตาสีฟ้าเหม่อลอยออกไปยงั ดวงดารา
ฝันร้ายที่หลอกหลอนเธอติดกนั มานานหลายคืนในที่สุดมนั กไ็ ดจ้ บลงไปแลว้ เมื่อยามที่
121
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
เธอไดพ้ บกบั ใบหนา้ ที่มีรอยแผลเป็นน้นั สิ่งท่ีทาใหเ้ ธอหวาดกลวั จนสะดุง้ ต่ืน บดั น้ีไม่
สามารถทาร้ายเธอไดอ้ ีกต่อไป เม่ือเขากลบั มาหาเธอ แต่เหตุใดกนั เมื่อยามเธอจอ้ งตา
กบั นยั น์ตาเขม้ ที่คุน้ เคยกลบั ดูเจา้ เล่ห์ชอบกล เมื่อยามท่ีไดส้ นทนากนั กลบั ชวนให้รู้สึก
แปลกประหลาด และเม่ือยามที่เขาแสดงความรักน้นั กลบั ชวนอึดอดั ใจนกั
“เฮอ้ อ” หญิงสาวถอดถอนหายใจออกมาในสุด ความเหน่ือยลา้ ทาให้สมองเธอดูต้ือตึง
เหลือเกิน ไวร้ อยามรุ่งพรุ่งน้ี เธอค่อยหาเวลาคุยกบั ธีโอริคแลว้ กนั คืนน้ีเธอควรจะพกั
ไดแ้ ลว้ หญิงสาวตดั สินใจพรวดพราดหนั หลงั กลบั ฉบั พลนั
พลกั ! ไม่ทนั ไดก้ า้ วออกไป จมกู โด่งก็ชนเขา้ กบั แผน่ อกเยน็ ๆ ท่ีคุน้ เคย
“อะ องคช์ าย! หม่อมฉันขอประทานอภยั เพคะ!”ดวงตาสีสว่างแมใ้ นยามกลางคืนเบิก
กวา้ งรีบกม้ หนา้ ทาความเคารพอยา่ งรวดเร็ว โอ้ ขา้ แต่เทพโอดิน นี่ขา้ ใจลอยไปถึงไหน
กนั นะ เลินเลอ่ ถึงกบั ไมร่ ู้วา่ พระองคเ์ สดจ็ มาเช่นน้ี
“ซีแกน…ตื่นเตน้ กบั งานแต่งขนาดน้นั เชียวรึ ขา้ เรียกเจา้ อยู่ต้งั นานสองนาน” เจา้ ชาย
หนุ่มหร่ีตมองอากปั กริยาหญิงสาวท่ีเหม่อลอยอยา่ งน่าสงสัย ราวกบั เธอกาลงั คิดเร่ือง
อะไรน่าหนกั ใจมากกวา่ จะยนิ ดีกบั การแตง่ งาน
“ตายจริง…พระองคท์ รงรอหม่อมฉนั นานหรือยงั เพคะ หม่อมฉนั เพียงแค่…คิดอะไร
ไปเรื่อยเป่ื อยเท่าน้ันเพคะ องคช์ ายทรงมีอะไรให้หม่อมฉันรับใชห้ รือเพคะ” ซีแกน
กระวีดกระวาดตอบ
“ง้นั …เดินเล่นเป็นเพอ่ื นขา้ สักหน่อยไดห้ รือไม่ หากเจา้ แต่งงานไปแลว้ …ขา้ คงไมอ่ าจ
เรียกตวั เจา้ รับใชไ้ ดเ้ ช่นเดิมเช่นน้ีแลว้ ” น้าเสียงของชายหนุ่มไม่ไดเ้ ตม็ ไปดว้ ยความเจา้
เล่ห์เฉกเช่นเวลาที่เขาอยกู่ บั คนอื่น มนั มกั เป็นเช่นน้ีเสมอ เมื่อเขาไดอ้ ยใู่ กลเ้ ธอ
122
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“โธ่…พระองค์ เหตุใดทรงตรัสเช่นน้นั เพคะ…หม่อมฉันจะอยรู่ ับใชเ้ ช่นน้ีเสมอ หาก
พระองคท์ รงตอ้ งการ” นยั น์ตาสีฟ้าหนั มาสบกบั นยั น์ตาสีเขียวอยา่ งจริงใจไร้ความอึด
อดั ต่างจากตอนเมื่ออยกู่ บั เจา้ ทหารในทอ้ งพระโรงของบิดาเขานกั …ทาไมกนั นะ
“หึ…ผใู้ ดจะกลา้ รบกวน ท่านหญิงซีแกนยอดภรรยาของหวั หนา้ องครักษเ์ หยย่ี วแดงกนั
เชียว” โลกิเอามือไขวห้ ลงั ยกยิม้ เหยียด ๆ ช่างดูต่าตอ้ ยนกั หากเทียบกบั ตาแหน่งพระ
ชายาแห่งองคโ์ อรสกษตั ริยท์ ่ีเขาเสนอมอบใหน้ าง
“อย่าทรงกล่าวเช่นน้ันเลยเพคะ องค์ชาย หม่อมฉันเป็ นข้ารับใช้ของราชวงศ์ของ
พระองค์ ไม่มีตาแหน่งใดท่ีเหนือกว่าการไดร้ ับใชผ้ ูม้ ีพระคุณที่ชุบเล้ียงหม่อมฉันจน
กลายเป็นเช่นน้ีไดเ้ พคะ” รอยยิม้ สวา่ งไสวของหญิงสาวอดทาให้เจา้ ชายหนุ่มที่มกั จะมี
แตร่ อยยมิ้ เจา้ เลห่ ด์ ูแคลนโลกท้งั ใบอดจอ้ งมองไมไ่ ด้
“หึ…ช่างเจ้ือยแจว้ เจรจานกั แม่ขา้ คงโปรดหากไดเ้ จา้ มาเป็นบุตรสาวของนาง” โลกินึก
ยอ้ นไปสมยั ยงั เด็ก เขายงั จาเด็กสาวท่ีมกั สงบเสง่ียมเจียมตวั อยทู่ ี่มมุ หอ้ งของพระมารดา
เสมอ แตกตา่ งกบั เพื่อนข้ีโวยวายของนาง ยยั นน่ั ไปท่ีไหนกม็ ีแต่จะทาใหเ้ ขาแสบแกว้ หู
“หากเป็นเช่นน้นั เห็นทีพระองคแ์ ละองคช์ ายรัชทายาทตอ้ งรีบทรงอภิเษกแลว้ นะเพคะ
องคร์ าชินีจะไดม้ ีพระสุนิสาในพระองคเ์ สียที” รอยยิม้ ทะเลน้ เช่นน้ี ให้ตายเถอะ เขารอ
แทบไม่ไหวที่จะครอบครองนางไวเ้ พยี งผเู้ ดียว
“หึ…แลว้ เจา้ จะตอ้ งประหลาดใจ” รอยยมิ้ เจา้ เลห่ ป์ รากฏบนริมฝีปากรูปกระจบั อีกคร้ัง
“เป็นความสัจหรือเพคะ! มิไดก้ ลา่ วลวงลอ้ เลน่ อีกใช่ม้ยั หรือไม่เพคะ”นยั นต์ าสีอมั พรดู
ตื่นเตน้ ข้ึนในทนั ที
123
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“จริง…หึ ทาไมขา้ รู้สึกว่าเจา้ ดูจะต่ืนเตน้ กวา่ งานแตง่ ของตวั เจา้ เองเช่นน้ีนะ” นยั น์ตาสี
เขียวหรี่มองหญิงสาวตรงหนา้ อยา่ งไมเ่ ขา้ ใจนกั
“แหม องคช์ ายล่ะก็ จะมิให้หม่อมฉันตื่นเตน้ ไดอ้ ย่างไรกนั ล่ะเพคะ องคร์ าชินีจะตอ้ ง
ตกพระทยั ไปพร้อม ๆ กบั ดีพระทยั แน่ ๆ เลยเพคะ วา่ หญิงสาวผโู้ ชคดีผนู้ ้นั นางคือผใู้ ด
กนั ” ใบหนา้ งามยมิ้ แยม้ เมื่อนึกถึงหนา้ องคร์ าชินี
“แลว้ …เหตุใดเจา้ ถึงคิดว่านางโชคดีเช่นน้นั ล่ะ” โลกิลอบยิม้ มุมปาก หญิงสาวท่ีเจา้ คิด
วา่ โชคดีนน่ั น่ะ คือเจา้ เองไมใ่ ช่เหรอ
“หม่อมฉันในฐานะชาววานาไฮม์ หม่อมฉันชื่นชมในพระปรีชาสามารถขอพระองค์
นกั และในฐานะที่ไดร้ ับใชพ้ ระองคใ์ กลช้ ิด หม่อมฉันรับรู้ถึงความมีพระเมตตาและ
จริงใจของพระองค์ หญิงผนู้ ้นั ที่ครอบครองหวั ใจพระองคไ์ ด้ จะไมเ่ ป็นหญิงที่โชคดีได้
อยา่ งไรกนั ล่ะเพคะ” ซีแกนหยดุ ชะงกั ตามแผ่นหลงั สูงของผูเ้ ป็ นองคช์ ายที่กา้ วนาอยู่
ขา้ งหนา้
“หรือเพียงขา้ ท่ีอยากครอบครองนางเท่าน้นั ” ชว่ั ขณะหน่ึงเจา้ ชายจอมเจา้ เล่ห์ดูเหมือน
จะสบั สนกบั ความคิดของตนเองพดู ข้ึนมาลอย ๆ มากกวา่ จะกลา่ วกบั หญิงสาว
“พระองค์…ทรงกล่าวอะไรนะเพคะ” ซีแกนขยบั เทา้ เขา้ มาใกลร้ ่างสูง คาพูดงึมงาเม่ือ
สกั ครู่ทาใหเ้ ธอไดย้ นิ พระองคไ์ ม่ชดั เอาเสียเลย
“ซีแกน…เจา้ ยงั ไมไ่ ดไ้ ปพกั อีกหรือ…โลกิ ขา้ รู้วา่ เจา้ ชอบใหน้ างรับใช้ แต่ช่วงน้ีเวน้ ให้
นางเสียหน่อยเถิด นางยงั มีภาระงานแต่งตอ้ งเตรียมอีกมาก ประเด๋ียววนั งานจะไม่งาม
พอดี” สุรเสียงทรงเมตตาดงั ข้ึนก่อนร่างของหญิงมีอายจุ ะกา้ วเขา้ มาพร้อมกบั เหล่านาง
กานลั รับใช้
124
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ท่านแม่…ใครจะกลา้ ทากบั ท่านหญิงของท่านแม่เช่นน้นั เหล่า ขา้ แค่…มาแสดงความ
ยินดีกบั นางก็เท่าน้ัน” รอยยิ้มเฉกเช่นเจา้ ชายผูไ้ ดช้ ่ือว่าเทพแห่งคาลวงปรากฏข้ึนมา
เช่นเดิมเมื่อยมิ้ ใหก้ บั พระมารดาของเขาตอ่ หนา้ ธารกานลั
“ขา้ ดีใจนกั ท่ีเจา้ เรียนรู้ท่ีจะมีสหายหญิงเช่นพ่ชี ายเจา้ เช่นน้นั วนั งาน เจา้ กต็ อ้ งไมพ่ ลาด
เด็ดขาด พ่ีเจ้ากับเหล่าสหายของเขาตกปากรับคากับแม่แลว้ บิดาของเจ้าจะเป็ นผู้
ประสาทพรใหก้ บั ทา่ นหญิงกบั ท่านหวั หนา้ องครักษด์ ว้ ยตวั พระองคเ์ อง คงจะดีหากเจา้
อยู่พร้อมหนา้ ดว้ ย” มือเห่ียวย่นสางผมท่ีปลายพนั กนั เล็กนอ้ ยของลูกชายของให้เรียบ
ดงั เดิม
“ไม่ดีกวา่ ท่านแม่ ขา้ ไม่ชอบงานแบบน้นั ท่านก็รู้ เจา้ เองก็คงไม่อยากทาอะไรท่ีฝื นกบั
ใจขา้ ใช่ม้ยั ซีแกน” เจา้ ชายหนุ่มนยั นต์ าวาวขณะมองหญิงสาวที่ตอนน้ีเผยสีหนา้ ลาบาก
ใจ
“หม่อมฉัน สุดแลว้ แต่พระองค์จะกรุณาเพคะ” เสียงหวานตอบไม่เต็มเสียง ย่ิงทาให้
ชายหนุ่มนึกสนุก หึ...งานแตง่ ของเจา้ จะขาดขา้ ผเู้ ป็นสามีไดอ้ ยา่ งไร!
ธรรมเนียมของเหล่าสตรีในแอสการ์ดท่ีมอบใหก้ บั คนรักเมื่อคราวที่พวกเขาจะ
ออกรบ คือดอกไมส้ ีสันสดใสเพื่ออวยชยั เพราะการไดอ้ อกรบสาหรับสาหรับชาวแอ
สการ์ดแลว้ คือหนทางท่ีประตูแห่ง วาฮลั ลาจะเปิ ดรับเหลา่ ผกู้ ลา้ เหลา่ น้นั ไมว่ า่ พวกเขา
จะไดก้ ลบั บา้ นมาหรือไม่ แต่สาหรับชาววานาไฮม์ผูไ้ ม่ปรารถนาท่ีจะต่อสู้ เลือกที่จะ
เดินทางดว้ ยวิถีอื่นสู่วาฮลั ลามากกว่า ธรรมเนียมของพวกเธอคือการผูกผา้ แพรหรือ
ริบบิ้นท่ีส่วนใดส่วนหน่ึงของคนรักโดยหวงั ว่าพวกเขาจะไดก้ ลบั มาพร้อมกบั พนั ธ
สัญญาน้นั ซิฟกลืนกอ้ นสะอึกน้นั ลงคอสูดลมหายใจลึกๆอยา่ ไงม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น
ในหน่วยทหารองคร์ ักษม์ ีเพยี งผเู้ ดียวที่มีคนรักเป็นชาววานาไฮม.์ ..ซิฟค่อย ๆทรุดนงั่ ลง
125
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
กบั พ้ืนดึงศพอนั เยน็ ชืดออกจากกองหิมะท่ีเป้ื อนโคลนตม นัยน์ตาสีน้าตาลเขม้ เบิก
กวา้ งไร้แวว นิ้วมือสั่นเทาพยายามปิ ดดวงตาแข็งท่ือน้ันอย่างยากลาบาก สภาพศพ
ของธีโอริคช่างน่ากลวั นกั รอยบากที่พาดผา่ นลาคอไปถึงแถบหนา้ คร่ึงหน่ึง ธีโอริคคง
ผา่ นการตอ่ สูอ้ ยา่ งหนกั หน่วง
“ขา้ จะมีหนา้ ไปบอกกบั ซีแกนไดย้ งั ไง ธีโอริค” ซิฟซบใบหน้าลงกบั ศพที่เยน็ ชืดของ
องครักษห์ นุ่ม น้าตาใส ๆ ค่อย ๆ ไหลอาบแกม้ สวย เป็นไปไดอ้ ยา่ งไรกนั เธอเคยประ
มือกับธีโอริคก็หลายคร้ังหลายครา พลัดกันแพ้พลัดกันชนะ แต่สาหรับเขาผูเ้ ป็ น
หวั หนา้ องครักษแ์ ลว้ หากเทียบกบั พวกท่ีอยใู่ นสนามประลองมนั แตกตา่ งคนละช้นั กนั
จะเป็นไปไดห้ รือท่ีเขาจะแพใ้ ห้กบั พวกอสูรร้ายเหล่าน้ี…ซิฟสูดลมหายใจเขา้ ลึก ๆ ขา้
จะพาเจา้ กลบั ไปซีแกน อยา่ งน้อยน่ีก็เป็ นสิ่งที่เธอจะทาให้กบั เพ่ือนรักของเธอได้ ให้
นางได้มีโอกาสบอกลาแก่คนรักของนาง ซิฟเรียกม้าของเธอ ก่อนจะเอ้ือมมือไป
ด้านหลังเพื่อจะยกร่างแข็งท่ือของชายหนุ่มข้ึนก่อนจะสัมผสั กับบาดแผลบริเวณ
ดา้ นหลงั
“นี่มนั อะไรกนั ?” ซิฟเช็ดน้าตาใสออกจากใบหน้า ถลกเส้ือที่แห้งกรังเลือดของชาย
หนุ่ม บาดแผลที่เป็นจุดสงั หารชายหนุ่ม ไม่ไดม้ าจากการตอ่ สูก้ บั เหลา่ ยกั ษห์ รือ บริเวณ
ลาคอที่ถูกปาดยาว แต่เป็นดา้ นหลงั รอยมีดแทงลึกตดั ขาดข้วั หวั ใจ ไมม่ ีทางท่ียกั ษพ์ วก
น้นั จะรู้จุดตายน้ี อยา่ วา่ แมแ้ ต่การใชอ้ าวธุ มีดส้ันเช่นน้ีเลย แต่...เธอรู้วา่ ใครกนั ท่ีจะใช้
อาวธุ เช่นน้ี และใชก้ ลโกงในการลอบเขา้ ทาร้ายคนอ่ืนจากขา้ งหลงั เรื่องราวที่เธอสงสัย
การหายไปของอนุชาแห่งธอร์ถูกปะติดปะต่ออยา่ งรวดเร็ว คืนน้นั ท่ีสวนกุหลาบนน่ั
สายตาอสรพิษที่จอ้ งมองเพื่อนของเธอราวกบั เป็ นเหยื่ออนั โอชะ เพียงไม่นานหญิง
สาวก็ปะติดปะต่อการหายตวั ไปของอนุชาแห่งธอร์กบั เรื่องราวน้ีได้
126
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ซีแกน!” นยั น์ตาสีเขม้ เบิกกวา้ งอยา่ งประหวน่ั พรันพรึง แยล่ ่ะสิ ตอนน้ีเพ่ือนของเธอ
อยู่ในอนั ตรายเสียแลว้ เจา้ จอมร้ายกาจนน่ั ! ซิฟกระโดดข้ึนมา้ ของตวั เองอยา่ งรวดเร็ว
หันมองมาทางศพชายหนุ่มท่ีถูกทิ้งไวอ้ ีกคร้ังอยา่ งอาทร อภยั ให้ขา้ ดว้ ยเถิด ธีโอริค ขา้
คงไม่อาจพาเจา้ กลบั ไปหานางได้ หากมา้ ของเธอตอ้ งแบกศพชายหนุ่มอาจจะตอ้ งกิน
เวลาเป็ นสัปดาห์กว่าเธอจะเดินทางกลบั ถึงเมืองหลวง ตอนน้ีที่สาคญั คือการช่วยเพ่ือ
รักที่กาลงั จะไดร้ ับความอยตุ ิธรรมของเธอก่อน
“ยา่ ห์!” สาวชาววลั คิรีกระแทกส้นเทา้ ลงเคล่ือนตวั กลบั แอสการ์ด ก่อนที่อะไรจะสาย
เกินไป
เชา้ อรุณรุ่งแห่งแอสการ์ดเร่ิมตน้ อีกคร้ัง นยั น์ตาสีเขียวลืมตาข้ึนดว้ ยความรู้สึกที่
แตกต่างไปจากทุกวนั เพราะวนั น้ีจะเป็นวนั ท่ีมีเรื่องสนุกที่น่าจดจาเกิดข้ึนในแอสการ์
ดอีกคร้ัง วนั แต่งงานของเขา โลกิมองใบหนา้ ในกระจกของตวั เองก่อนที่มนตจ์ ะถูกขบั
ออกมาจากริมฝี ปากรูปกระจบั อย่างคุน้ ชิน หลายวนั ท่ีผ่านมาเขามีโอกาสท่ีจะฝึ กปรือ
มนต์น้ีจนคล่อง ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่ไดส้ งสัยเขาในฐานะหัวหน้าองครักษ์แมแ้ ต่
นอ้ ยและท่ีสาคญั ขา่ วจากชายแดนยงั ไมอ่ าจมาถึง ไม่มีใครในแอสการ์ดรับรู้ ทว่ั ท้งั วงั มี
แต่การยินดีอวยชยั ให้กบั เขาและว่าท่ีเจา้ สาวของเขาและนนั่ เขาแทบจะรอใหถ้ ึงคืนน้ี
ไม่ไหว และไม่นานเมื่อแสงสีเขียวจางลงไป ใบหน้าขององครักษ์หนุ่มที่เขาเป็ นผู้
สังหารกบั มือก็ปรากฏข้ึนแทน นยั น์ตาสีเขม้ ที่จอ้ งตอบกลบั มายงั เขามีแต่ความเจา้ เลห่ ์
ยมิ้ เยาะ
“ซีแกน…น่ีจะเป็ นคร้ังสุดทา้ ยที่เจา้ จะไดเ้ ห็นใบหน้าน้ี เพราะต่อจากน้ี ใบหน้าท่ีเจา้
จะตอ้ งจดจาจะมีเพียงแต่ขา้ เท่าน้ัน” เจ้าชายหนุ่มเหยียดยิ้มในชยั ชนะให้กบั ตวั เอง
ก่อนที่เขาจะวาร์ปหายตวั ออกไปจากห้อง เชา้ น้ีในวงั ยงั คงเต็มไปดว้ ยความวุ่นวายน่า
127
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
ราคาญเฉกเช่นเดิม จะไม่ก็เพียงแต่เหล่านางกานลั ที่หัวเราะต่อกระซิกถึงงานแต่งงาน
ของท่านหญิงงามแห่งแอสการ์ดที่จดั ฉลองในราตรีน้ี
“อุย้ ! อรุณสวสั ด์ิค่ะ ท่านหัวหนา้ องครักษ์ แหม…วนั น้ีท่านเขา้ มาวงั แต่เชา้ เชียวนะคะ
อดคิดถึงท่านหญิงไม่ไหวหรือคะ”เสียงเจ้ือยแจว้ เจรจาของนางกานัลดงั ข้ึนอย่างน่า
ราคาญใจ
“แน่นอน…ขา้ ควรจะไปรับจุมพิตจากนางเสียหน่อย” รอยยิ้มขององค์รักษ์หนุ่มถูก
ยกข้ึนทาเอาเด็กสาวหวั เราะคิกคกั อยา่ งลืมตวั ในคาสอน
“แหม ท่านล่ะก็ แบบน้นั ท่านหญิงจะไม่เขินแยห่ รือคะ” นางกานลั นอ้ ยเอ่ยแซว หากน่ี
ไม่ใช่วนั ที่เขาอารมณ์ดีเช่นน้ี เขาคงไดต้ วาดไลน่ างแลว้ เป็นแน่
“ธีโอริค! ขอบคุณเทพธอร์ เจา้ อยนู่ ่ีเอง…” เสียงหวานดงั ข้ึนอยา่ งคุน้ เคยทาใหโ้ ลกิหนั
หนา้ ไปทนั ที
“ซีแกน…ขา้ กาลงั คิดจะไปหาเจา้ อยพู่ อดี วนั น้ีเจา้ ไม่ไดถ้ ูกองคร์ าชินียดึ ตวั ไวจ้ นกวา่ จะ
ถึงเวลาของเราง้นั หรือ” เจา้ ชายหนุ่มพูดอย่างอารมณ์ดีข้ึนเม่ือเห็นใบหนา้ งามที่วนั น้ี
นางดูเปล่งปลงั่ กวา่ ทุกวนั ดูเหมือนพระมารดาของเขาเองก็ตระเตรียมหญิงสาวสาหรับ
คืนเขา้ หอน้ีไม่ใช่นอ้ ย
” ขา้ แวบออกมาสักประเดี๋ยวน่ะ มา้ เร็วท่ีเจา้ ส่งไป ไดก้ ลบั มาหรือไม่ ขา้ ยงั ไม่เห็นซิฟ
เลย” ซีแกนถามชายหนุ่มอยา่ งกระวนกระวายใจ
“เร่ืองน้นั …”
“อยนู่ ี่กนั เอง เจา้ พวกไวไฟ! พวกเจา้ ไมค่ วรจะมาพบกนั ก่อนถึงพิธีวิวาห์นะ”สุรเสียงดงั
ข้ึนอยา่ งหา้ วหาญพร้อมกบั แขนกายาท่ีโอบรัดรอบคอของชายหนุ่ม
128
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“อรุณสวสั ด์ิเพคะ องคช์ ายธอร์ ขอพระองคท์ รงพระเจริญเพคะ” ร่างบางรีบทาความ
เคารพ
“เฮ…้ วนั น้ีวนั ของเจา้ ไม่ตอ้ งอวยพรใหข้ า้ สักวนั ก็ได้ ใหค้ ืนน้ีขา้ ไดม้ ีโอกาสอวยพรให้
พวกเจา้ นะ” นยั น์ตาสีครามมองไปยงั ใบหนา้ งามอยา่ งเอน็ ดู
“เป็นพระมหากรุณาอยา่ งหาท่ีสุดมิไดเ้ พคะ” ซีแกนยมิ้ ออกมาในในท่ีสุด สาหรับองค์
ชายผเู้ ป็นพระสหายของเพอ่ื นเธอ พระองคท์ รงมอบความอบอุน่ และจริงใจใหก้ บั เหล่า
พสกนิกรในพระองคเ์ สมอ
“เช่นน้นั ท่านหญิงคนงาม ช่วยอดใจรอวา่ ที่เจา้ บ่าวของเจา้ จนถึงเวลาเขา้ พธิ ีววิ าห์ทีนะ
ตอนน้ีเขาตอ้ งไปฉลองสละโสดกบั เหลา่ เพ่ือน ๆ ขา้ เสียหน่อยแลว้ ” ธอร์ขยบิ ตาอยา่ งรู้
ความนยั น์ใหก้ บั ชายหนุ่มก่อนจะหนั มาทาหนา้ เวา้ วอนนางในของพระมารดาของตน
“…” ให้ตายเถอะ โลกิกรอกตามองบน ให้ไปฉลองกบั พวกเพ่ือนของพี่ชายเขาเนี่ยนะ
มีแต่เหลา้ กบั การโหวกเหวกโวยวายให้ปวดหูละ่ สิไม่ว่า แต่หากเขาปฏิเสธมนั ก็คงดูไม่
เหมาะสมกบั การเป็ นเจา้ ทหารนี่อีกอยา่ ง เขาจะไดเ้ ลี่ยงการตอบคาถามถึงยยั เพื่อยน่า
ราคาญของวา่ ท่ีเจา้ สาวเขาเสียที
“อนุญาตให้ขา้ ไปกบั พระองคห์ รือไม่ ที่รักของขา้ ” นยั น์ตาแพรวพราวมองไปยงั หญิง
สาวที่เขารู้จกั สีหนา้ เช่นน้นั ดี
“บ๊ะ! ธีโอริค ไม่ทนั ไรเจา้ ก็ตอ้ งขออนุญาตนางแลว้ หรือน่ี! ฮ่า ๆ ๆ” ธอร์หัวเราะเสียง
ดงั อยา่ ขบขนั อศั วนิ หนุ่ม
“อะ เอ่อ…มิเห็นเจา้ ตอ้ งกล่าวเช่นน้นั กบั ขา้ ธีโอริค” ซีแกนหน้าแดงวาบลดกบั เสียง
หวั เราะคร้ืนเครงหนุ่มฉกรรจ์
129
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เอาล่ะ ๆ นางอนุญาตแลว้ ง้นั เราขอตวั นะ” ธอร์โบกมืออย่างขอไปทีก่อนจะลากชาย
หนุ่มหน้าแผลเป็ นออกไปตามทางเดินทิ้งไวเ้ พียงหญิงสาวท่ีมองตามอย่างคา้ งคาใจ
ซิฟ…เหตใุ ดใจขา้ จึงเป็นกงั วลถึงเจา้ ขนาดน้ีนะ
130
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Once upon of friend
เสียงอึกทึกครึกโครมของเหล่าสหายของพระเชษฐาของเขาดงั โหวกเหวกต้งั แต่
เขายงั ไมไ่ ดก้ า้ วเขา้ ไปในหอ้ งอาหารที่กาลงั มีงานเล้ียงขนาดยอ่ ม ๆ อยู่ โลกิไดแ้ ตก่ รอก
ตาให้กบั ความวนุ่ วายของภาพท่ีเห็น เจา้ โวกเสตกตวั ยกั ษท์ ่ีกาลงั ยกั ยา้ ยส่ายกน้ ใหญ่ ๆ
ไปพร้อมกบั ดนตรีขณะท่ีเหลา้ กระเฉาะจากแกว้ ลงบนเครายาวแดงของเขา เจา้ แฟนดลั
มือปลาหมึกท่ีไมเ่ คยมีมือห่างจากเอวของหญิงสาวไดน้ านก็กะลิ่มกะเล่ียนางระบาท่ีไม่
รู้พามาจากที่ไหน ยกเวน้ แต่เจา้ โฮแกน นง่ั เงียบอยู่มุมโต๊ะแต่ในมือหยาบกร้านก็มีแก้
วสีทองท่ีพร่องของเหลวไปไมใ่ ช่นอ้ ย
“ขา้ แตฝ่ ่ าบาท ปล่อยพระหตั ถอ์ อกจากคอกระหม่อมเถิดพะยะค่ะ” เจา้ ชายหนุ่มใบหนา้
เรียบตึง หึ...พีช่ ายเขา ไมเ่ ป็นเรื่องดาบกม็ ีแตส่ ุราและนารีโดยแท้ ทา่ นพ่อเห็นดีเห็นงาม
อะไรในการที่จะมอบบลั ลงั ก์ให้เจา้ คนไม่มีอะไรในสมองแบบน้ีปกครองโลกท้งั เกา้
กนั นะ
“ฮ่า ๆ ๆ ก็เจา้ ตามใจท่านหญิงขนาดน้ัน ขา้ กลวั ว่าเจา้ จะไม่ยอมมากบั ขา้ น่ะซี ว่าแต่
ทาไมตวั เจา้ เยน็ ขนาดน้ีนะ เจา้ เองก็ต่ืนเตน้ กบั คืนน้ีล่ะสิ” ฝ่ ามือใหญ่ของเจา้ ชายหนุ่ม
ตบลงบนหลงั อนุชาดงั ป้าบใหญ่ หากเป็นในยามปกติ ร่างสูงโปร่งของโลกิคงตอ้ งมีเซ
ถลากนั บา้ งแต่ดว้ ยกลา้ มขาที่ดูจะมนั่ คงของเจา้ ทหารผูน้ ้ีดูเหมือนจะพอรับน้าหนกั ฝ่ า
มือธอร์ไดด้ ี
“ทาไมจู่ ๆ เจา้ เร่งงานแต่งข้ึนแบบน้ีเล่า ธีโอริค” โฮแกนท่ีมกั สงบปากสงบคาหนั มา
หาชายหนุ่มพร้อมแกว้ เหลา้ ในมือของตน
131
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“เจา้ ก็น่าจะรู้ดีวา่ เหตุใด ไม่ใช่หรือโฮแกน…ดอกไมง้ านยง่ิ เบ่งบานยงิ่ เป็นที่ตอ้ งตาตรึง
ใจเหล่าแมลงให้เชยชม ไม่เวน้ แต่…อนุชาพระองค”์ นยั น์ตาแวววบั ของเจา้ ชายหนุ่ม
หนั มามองหนา้ พี่ชายท่ีทาหนา้ แหย่ ๆ เร่ืองน่ากระอกั กระอ่วนใจเมื่อคืนที่สวนกุหลาบ
เป็ นเหตุผลท่ีน่าฟังหากพี่ชายเขาสงสัย แต่ดูท่าเจา้ หมียกั ษจ์ ะไม่สนใจอะไรนอกจาก
แกว้ เหลา้ ท่ีถูกรินจากนางระบา
“แหม วนั น้ีเจา้ พูดถูกใจขา้ นกั ธีโอริค! ไม่ไดว้ ่าท่านนะธอร์ แต่นอ้ งชายของท่านนี่มนั
น่า…” แฟนดลั หวั เราะลนั่ ทาหนา้ บีบคอ เรียกเสียงหวั เราะจากเหล่าเพื่อน ๆ ในวงได้
เป็นอยา่ งดี หึ…เจา้ พวกน้ี ประเด๋ียวพวกเจา้ จะไดก้ ระอกั เลือดดว้ ยความริษยา
“เหลา้ ของท่านค่ะ สุดหล่อ~” เสียงออดออ้ นดงั ข้ึนพร้อมท้งั ยื่นแกว้ เหลา้ มาให้โดยไม่
วายเบียดร่างกายของนางกบั ท่อนแขนของเขา
“ขอบใจ…” โลกิกดั ฟันตอบ หากเป็ นเขาในร่างตวั เอง คงไดต้ วาดเขา้ ให้จนไม่มีสตรี
หนา้ ไหนกลา้ มาวอแวกบั เขาอีก แต่ในยามน้ี บทบาทกบั เหลา่ คนพวกน้ีมีแตต่ อ้ งอดทน
ไว้
“โวว ๆ ดูทาเสียงแขง็ เขา้ สิ อยา่ ไปยงุ่ กบั หนุ่มที่กาลงั จะแต่งงานเลยสาวนอ้ ย” โวลสเต
กยกแกว้ เหลา้ ข้ึนพร้อมท้งั เสียงเฮลนั่ ของเหล่าสหายของธอร์ โลกิ ทอดดูเงาของชาย
หนุ่มแผลเป็ นในแกว้ เหลา้ นยั น์ตาสีน้าตาลแวบเขียวครู่หน่ึงก่อนท่ีเขาจะกระดกรวด
เดียวหมดตามพระเชษฐาของตวั เองไป
“ขา้ มีความลบั จะบอกกบั เจา้ ยงั ไงเสียเร่ืองมนั ก็เป็นอดีตไปแลว้ แต่อยา่ งนอ้ ย…ต่อไป
ขา้ ก็หวงั วา่ เจา้ จะถือสาและไม่เอาความอะไรกบั นอ้ งชายขา้ เถอะนะ ธีโอริค” ธอร์ถอน
หายใจก่อนมององครักษห์ นุ่มดวั ยสีหนา้ จริงจงั
132
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“หากพระองคจ์ ะพดู ถึงเรื่องท่ีสวนกหุ ลาบน้นั กระหม่อม…”
“ไม่ ๆ ขา้ ไม่ไดพ้ ูดเรื่องคืนน้นั ขา้ รู้วา่ เจา้ เห็นอะไรและขา้ ก็ตอ้ งขอโทษกบั การกระทา
ของโลกิจริง ๆ แต่ที่ขา้ จะบอกคือเรื่องท่ีท่านแม่บอกกบั ขา้ เม่ือหลายปี ท่ีแลว้ ” ธอร์โบก
ไมโ้ บกมือปรามก่อนที่เหล่าอศั วนิ ตา่ งก็หยดุ กิจกรรมของตนหนั มาสนใจองคช์ ายหนุ่ม
อยา่ งจริงจงั
“เร่ืองอะไรกนั เนี่ย…ทาเอาขา้ อยากรู้แลว้ นะ” แฟนดลั สอดปากเขา้ มาในทนั ที
“ขา้ ก็ไม่เคยบอกกบั พวกเจา้ เพราะกลวั วา่ ซิฟจะบีบคอขา้ เอาน่ะสิ” ธอร์หัวเราะแหง้ ๆ
เมื่อนึกถึงเพ่อื นสาวของเขา
“เอา้ ! ง้นั ตอนท่ีนางไม่อยเู่ ช่นน้ี ท่านก็รีบบอกมาไดแ้ ลว้ ” โวลเสตกเร่งเร้าตบโต๊ะ
“พวกเจา้ กร็ ู้ซิฟกบั ซีแกนเป็นนางในที่ทา่ นแม่ดูแลมาต้งั แต่ยงั เด็ก ผลงานของนางทาให้
ท่านพ่อพอใจจนให้ข้ึนยศเป็ นท่านหญิง...ท่านแม่ขา้ เองก็เอ็นดูท่านหญิงซีแกนกบั
ความปราดเปร่ืองในเวทยข์ องนาง กเ็ พราะดว้ ยเหตุน้นั แหละ ทา่ นแม่ขา้ เคยมองวา่ ทา่ น
หญิงเหมาะสมกบั โลกินัก คือที่จริง ท่านเคยต้งั ใจจะจบั คู่ให้ท้งั สองแต่งงานกนั น่ะ”
ธอร์โนม้ ตวั มาขา้ งหนา้ เลก็ นอ้ ย ขณะท่ีเหล่าเพอื่ น ๆ ของเขาตาโตเท่าไขห่ ่าน
“ท่านรู้ใช่ม้ยั …หากซิฟรู้เรื่องน้ีเขา้ นางไดค้ า้ นหวั ชนฝาแน่ ๆ” โฮแกนหวั เราะในลาคอ
“ก็นน่ั น่ะซี ขา้ ถึงไม่เคยปริปากเร่ืองน้ีใหก้ บั พวกเจา้ ฟัง แต่...ตอนน้ีจะไปน่าห่วงอะไร
ท่านหญิงมีคนรักที่เหมาะสมอยตู่ รงหนา้ น้ีแลว้ ” ธอร์ตบไหล่ชายหนุ่มที่กาลงั นง่ั อ้ึงอีก
ทีดงั สนน่ั
133
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เรื่องจริงหรือน้ี” โลกิยิ้มเยาะให้กบั ตวั เอง หึ…ท่านแม่เคยเปรยกบั เขาถึงการจับคู่
ระหว่างพ่ีชายเขากับท่านหญิงแห่งวลั คีรี นึกไม่ถึง ว่าตัวของเขาเองก็ถูกท่านแม่
คาดหวงั ไวเ้ ช่นกนั เช่นน้นั …นี่อาจจะเป็นโอกาสอนั ดี
“แต่อดีตก็คืออดีต เจา้ นอ้ งชายขา้ ไม่ไดส้ นใจอะไรนอกจากตาราเวทยท์ ี่แทบจะกองทบั
หวั ของเขา เจา้ วางใจเถิด ในวงั เรามีสตรีงามมากมายแมจ้ ะไม่งดงามเทา่ วา่ ท่ีเจา้ สาวของ
เจา้ แตน่ อ้ งชายขา้ ก็คงตาถว่ั อยเู่ หมือนเดิม เจา้ นอ้ งโง่” ธอร์กรอกตาเม่ือพดู ถึงอนุชาของ
ตนเองท่ีวนั น้ีกห็ ายหวั ไปไหนแต่เชา้ อีกแลว้ ไม่รู้ ถา้ ไมส่ ร้างเร่ืองอะไรท่ีทาใหพ้ ระบิดา
ตอ้ งลงทณั ฑอ์ ีก กค็ งจะดีอยหู่ รอก
“คงเป็ นโชคชะตาของขา้ ” เจา้ ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม ท่านนน่ั แหละที่โง่ เจา้ พ่ีบา้ ! ขา้ อยู่
ตรงหน้าท่านแท้ ๆ แต่ท่านเองก็ยงั ไม่รู้ตวั ทึกทึกพอ ๆ กับพวกสหายของท่านนั่น
แหละ!
“เอาละ่ มาด่ืมกนั กนั ดีกวา่ ก่อนที่คืนน้ีเจา้ มีภารกิจอ่ืนที่ตอ้ งทา ฮ่า ๆ” โวลเสตกหวั เราะ
จนพุงกระเพ่อื ม ขณะท่ีโลกิมองออกไปนอกระเบียงที่หิมะบางเบาคอ่ ย ๆ ร่วงล่นลงบน
พ้ืนที่ปูดว้ ยทองคาบริสุทธ์ิ...ใช่ เขาเหลือเพียงคาสัจเดียวที่จะทาให้ซีแกนกลายเป็ น
ภรรยาท่ีเขาพึงใจ
“เข้ามาเซ้! เจ้าพวกหมาหมู่ พวกเจ้ามันแพ้แล้วพาลถ้าคิดว่าสู้ข้าด้วยตัวคนเดียว
ไม่ได้ ก็ดาหน้ากันเข้ามาเลย” เด็กหญิงตวาดเสียง ลุกขึน้ ยืนกาหมัดแน่น ใบหน้า
เดก็ หญิงเปรอะไปด้วยฝ่ นุ
“เหอะ! ปากดีเหลือเกินนะ ยัยวัลคีรีหลงฝูง เจ้ามันกแ็ ค่ได้รับความเมตตาจากองค์โอ
ดินเท่านั้นแหละ คิดจริง ๆ เหรอว่าอย่างเจ้าจะได้เป็ นอัศวิน” เด็กชายตัวสูงเยาะยิม้
ขณะที่เพื่อน ๆ ข้างหลังเขาหัวเราะตอบรับครืนใหญ่
134
ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ข้าแต่เทพโอดิน! นี่มันเกิดอะไรขึน้ ! ซิฟ เจ้าเป็ นอะไรหรือเปล่า” เสียงของเดก็ หญิง
อีกคนดงั ขึน้ พร้อมทั้งร่างเลก็ ๆรีบวิ่งเข้ามากอดเพื่อนสาวอย่างปกป้อง
“เรื่องนีไ้ ม่เก่ียวกับเจ้า ยัยวานาไฮม์ เพ่ือนของเจ้าทาตาข้าแทบบอด ข้าต้องสะสางกับ
นาง” เดก็ หน่มุ ชีไ้ ปที่ตาตัวเองที่บวมเป่ งแทบปิ ดอย่ขู ้างหนึ่ง
“สมควรแล้ว! เจ้าประลองแพ้ข้าเองน่ี” นัยน์ตาสีเข้มท่ีคลอนา้ ตาด้วยความเจ็บแต่กไ็ ม่
ยอมให้มันไหลออกมาตะคอกกลับเดก็ ชายตัวใหญ่อย่างไม่หวาดกลัว
“เจ้าทาให้ข้าอับอายต่อหน้า ท่านพ่อท่านแม่ ยัยคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า” เดก็ ชาย
หมายจะฟาดมือกับใบหน้าเดก็ หญิงอีกทีหากไม่ถกู เดก็ หญิงผมสีเงินยืนจังก้าขวางทาง
ไว้ก่อน
“แล้วพ่ีชาย…จะใช้กาลังพ่ีๆ รุมเพ่ือนข้าหลังงานประลองเช่นนีห้ รือคะ” เดก็ หญิงจ้อง
เข้าไปในนัยน์ตาเดก็ หน่มุ ทาให้เขาหน้าแดงวาบไปถึงหูอย่างนึกอับอาย
“อยากเจบ็ ตวั แบบเพื่อนเจ้าหรือไง ซีแกน หากเจ้าไม่ถอยข้าจะตเี จ้าอีกคน” เดก็ ชายตัว
อ้วนที่อย่ดู ้านหลังตะโกนขึน้ เมื่อเห็นเพื่อนเขาเงือ้ มือค้าง ไม่ฟาดเดก็ หญิงสองคนเสียที
“หากซิฟได้กระทาการใดท่ีทาให้พวกพี่ชายไม่พอใจ ข้าต้องขออภัยแทนนางในส่วน
นั้น แต่การยกพวกมารุมนางระหว่างทาง มันก็ไม่ทาให้พวกพี่ชายใกล้เคียงกับคาว่า
อัศวินที่พวกท่านฝันถึงเลยนะคะ”
ผลัก!
“ปากดีนักเหรอ ยัยวานาไฮม์” เดก็ ชายตัวอ้วนผลกั เดก็ หญิงอย่างแรง ร่ างเลก็ ล้มลงกบั
พืน้ ดงั อัก
135
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ซีแกน!” ซิฟแผดเสียงหมายจะเดินไปมาเพ่ือนรักแต่กจ็ ุกท้องเหลือเกิน
“เจ้าทาบ้าอะไรน่ะ! ไอ้ เจ้าบ้า ไม่รู้เหรอว่านางเป็ นศิษย์องค์ราชินี หากซิฟนางมี
บาดแผลจากการประลองกไ็ ม่แปลก แต่ถ้าเป็นซีแกน ท่านหญิงเกฟจุน
เอาตายแน่” เดก็ ชายหัวหน้าโจกหันมาตวาดเพื่อน รีบหันมาทางเดก็ หญิงที่ค่อยๆลกุ ขึน้
“จะ เจ้า เจ้าจะไม่บอกท่านหญิงใช่ม้ัย ซีแกน” เดก็ ชายตะกุกตะกักถามเดก็ หญิงในชุด
ขาวเปื้อนฝ่ นุ
“พชี่ าย…เจบ็ ใจมากหรือคะ ที่ซิฟชนะท่านวันนี”้ ซีแกนเดินเข้ามาหาพร้อมทั้งจับมือ
เดก็ ชายไว้แน่น
“อะไรนะ ทาอะไรของเจ้าน่ะ!” เดก็ ชายหมายจะชักมือออกแต่กลับถกู ดึงไว้แน่น
“พ่ีชายเองก็อยากจะเป็ นอัศวินเช่นกันใช่มั้ยคะ งั้นหากประลองคราวหน้า ท่านช่วย
ประลองกับซิฟอย่างยตุ ิธรรมได้มั้ยคะ แม้ข้าจะไม่สามารถรักษาบาดแผลทางใจได้แต่
หากท่านต้องบาดเจ็บเพราะนาง ข้าสัญญาข้าจะคอยรักษาให้ท่านเอง” เดก็ หญิงเอื้อม
มือไปค่อย ๆ สัมผัสที่ตาบวมเป่ งของเดก็ ชาย ความอบอุ่นท่ีไหลผ่านมือของเดก็ หญิง
ทาเอาท่าทีแขง็ ขืนน้นั อ่อนลง
“หะ หาย หายเจบ็ เลยแหะ” เดก็ ชายพูดเสียงเบาหวิวจับหน้าของตวั เองที่ดวงตากลับมา
มองชัดเจนเช่นเดิมแล้ว
“สัญญาได้ม้ัยคะ ว่าท่านจะไม่มาทาลับหลังองค์กษัตริย์เช่นนีอ้ ีก” นัยน์ตาสีฟ้าจ้อง
เขมง็ อย่างจริงจัง
“ขะ เข้าใจแล้วหน่า…” เดก็ ชายตอบรับไม่เตม็ เสียงเลี่ยงหลบนัยน์ตาคู่งามท่ีบัดนีเ้ ขาก็
ไม่แน่ใจทาใบหน้าเขาร้ อนผาววูบวาบเช่ นนี้
136
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“เช่นนน้ั ข้ามั่นใจว่าท่านในภายภาคหน้าท่านต้องเป็นอัศวินที่ดแี น่ ๆ ค่ะ พวกท่านด้วย
นะคะ ข้าจะเอาใจช่วย” เดก็ หญิงยิม้ ออกปล่อยมืออกจากมือหนาที่ยงั อ้อยอิ่งอยู่
“ไปกันเหอะ พวกเจ้าจะจ้องอะไรนางนักหนาเล่า!” เด็กชายหัวโจกหันหลังกลับตบ
ศีรษะเพื่อนตุ้ยน้ยุ ของเขาท่ียืนอ้าปากค้างอย่างไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์เม่ือครู่ เดก็ ชาย
ลอบมองใบหน้างามของเด็กหญิงอีกคร้ังก่อนจะรีบเดินออกไปพร้ อมกับเพื่อน ๆ
ในทันที เมื่อพ้นสายตาของเหล่าเดก็ นักเลงน้ัน ร่ างเลก็ ๆ ของเดก็ หญิงกท็ รุดลงกับพืน้
ในทันที
“ซีแกน! เจ้าเป็นยังไงบ้าง เจบ็ มาหรือเปล่า” ซิฟรีบเข้ามาหาเพื่อนสาวท่ีกาลังไหล่ส่ัน
เทา
“ฮืออ ซิฟ เจ้ารับมือแบบนีท้ ุกวันได้ยังไง น่ากลัวชะมัดเลย” นา้ ตาใส ๆ ของเดก็ หญิง
ไหลอาบแก้มขณะหันมาเพ่ือน เดก็ หญิงผมสีนิลท่ีกล้ันนา้ ตามานานสองนานเมื่อเห็น
นา้ ตาของเพ่ือนรักกร็ ้องไห้ตามออกมาทันที
“ฮือออ ข้าขอโทษนะ ซีแกน หากเจ้าไม่ออกมาตามหาข้า เจ้ากค็ งไม่ต้องเจ็บตัวเช่นนี้
ฮือออ” ซิฟพดู พร้อมสะอืน้ ขณะกอดเพ่ือนของเธอ
“ข้าเห็นเจ้าบาดเจบ็ ไปทุกวัน ข้าจะไม่ออกมาตามหาเจ้าได้อย่างไร อย่าร้ องเลยนะ ข้า
จะรักษาเจ้าให้เอง” ซีแกนยิม้ ท้ังน้าตาขณะที่พึมพามนต์ไล่ไปตามแขนท่ีบวมของ
เดก็ หญิง
“ข้าจะต้องเก่งกว่านี้ ข้าสัญญา ซีแกน ข้าจะปกป้องเจ้าให้ได้นะ” ซิฟพูดขณะท่ีเธอยัง
สะอืน้ ไม่หยดุ
137
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ข้าก็จะกล้าหาญให้มากกว่านี้ จะไม่ให้ใครมารังแกเจ้าอีกแล้ว เราจะดูแลกันแบบนี้
ตลอดไปนะ ซิฟ” ซีแกนพยกั หน้าให้เพ่ือนรักอย่างจริงจัง
“!!!” ซิฟสะดุง้ สุดตวั ลืมตาตื่นขณะท่ีมา้ ของเธอ ดูเหมือนมนั ก็ไดพ้ กั ฟ้ื นเตม็ ที่อีกคร้ัง
เพียงแคห่ ลบั ตาพกั ไปชวั่ ครู่ดูเหมือนความทรงจาในวยั เดก็ มนั จะหลงั่ ไหลเขา้ มาราวกบั
เร่งเร้าให้เธอรีบเดินทางต่อ หญิงสาวผมสีนิลรีบลุกกระชับดาบตัวเองให้พร้อม
กระโดดข้ึนหลงั มา้ อีกคร้ัง ซีแกน นางมกั มีวิธีตอบโตด้ ว้ ยวิธีของนางเอง ดว้ ยหัวใจท่ี
บริสุทธ์ิของนางเอง และนน่ั มกั จะทาใหน้ างเอาชนะใจไมว่ ่าจะมิตรหรือศตั รู แต่กบั เจา้
คนไม่มีหวั ใจเช่นเจา้ อสรพิษนนั่ ล่ะ คิดจะทาอะไรความใสซ่ือของเพ่ือนรักเธอน้นั กนั
แน่ โลกิ...หากเจา้ แตะตอ้ งนางแมแ้ ตป่ ลายเลบ็ ขา้ จะไมม่ ีวนั อภยั ใหเ้ จา้ เด็ดขาด!
138
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
The truth is reveal
“ท่านหญิง งดงามเหลือเกินเจา้ ค่ะ” นางกานลั ยิม้ ขณะประดบั ดอกกุหลาบสีแดงสดลง
บนเรือนผมสีเงินลงเป็ นอย่างสุดทา้ ย นยั น์ตาสีฟ้ามองตวั เองในกระจกบานใหญ่ ชุด
แตง่ งานผา้ ไหมสีแดงเหล่ือมเขา้ กบั ดอกกหุ ลาบบนศีรษะเธอ
“เพราะความเมตตาขององค์ราชินีและท่านหญิงเกฟจุนโดยแท”้ ร่างบางนึกถึงเมื่อ
หลายวนั ท่ีผา่ นมาสองสตรีเพอ่ื นรักพถิ ีพถิ นั ในการเลือกเส้ือผา้ และเคร่ืองประดบั ใหก้ บั
เธอราวกบั ไม่รู้จกั เหน็ดเหนื่อย ซีแกนยิ้มออกมาในที่สุด วนั น้ีเธอควรจะมีความสุข
ท่ีสุดสมกบั ที่พวกพระองคท์ รงทุ่มเทใหก้ บั เธอ
“ว่าแต่…ท่านหญิงซิฟกลบั มาหรือยงั เจา้ นาชุดที่ขา้ เตรียมไปไวใ้ ห้นางแลว้ ใช่หรือไม่
ทอนยา่ ” ซีแกนหนั กลบั มาหานางกานลั สาว
“นางกาลงั เตรียมตวั อยู่น่ะ นางให้ขา้ แวะมาบอกเจา้ ว่า นางจะไปเจอเจา้ ท่ีแท่นพิธีเลย
ทีเดียว” น้าเสียงเขม้ ของบุรุษดงั หน้าประตู ทาเอาหญิงสาวท้งั สองหันขวบั ไปอย่าง
รวดเร็ว
“แหม…ท่านหัวหน้าองครักษล์ ่ะก็…ท่านไม่ควรมาพบกบั ท่านหญิงก่อนพิธีเช่นน้ีนะ
คะ” นางกาลังสาวหัวเราะคิกคกั เอ่ยห้ามด้วยท่าทีไม่จริงจงั นัก ก่อนจะอุ้มตะกร้า
ดอกไมห้ ลีกทางใหก้ บั คู่รักออกไปจากหอ้ ง ซีแกนส่ายหนา้ เบาๆอยา่ งเอน็ ดูใหก้ บั ความ
ซุกซนของนางกานลั สาวที่ยงั ไม่รู้จกั สารวมก่อนท่ีจะเดินมาหาคนรักหนุ่มที่หนา้ ประตู
บุรุษร่างสูงในชุดงานราชพิธีเตม็ ยศของหัวหนา้ ทหารองครักษเ์ หยี่ยวแดง มือขา้ งหน่ึง
ของถือหมวกเหลก็ สีแดงโลหิตที่ประทบั ราชลญั จกรณ์ของกษตั ริยโ์ อดิน หลายปี ท่ีชาย
139
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
หนุ่มทุ่มเท คอยบอกเธอตลอดวา่ ให้รอวนั ท่ีเขาไดเ้ ป็นหัวหนา้ องครักษ์ ความสง่างาม
ของชายหนุ่มชาตินกั รบ เช่นน้ีนี่เอง ท่ีเขาอยากจะยนื เคียงขา้ งเธอ
“เหตุใด จึงจอ้ งขา้ เช่นน้นั เล่า” หญิงสาวที่จดั เขม็ กลดั ของชายหนุ่มตรงหนา้ อกใหต้ รง
ถามออกมาเบาๆเมื่อธีโอริคเอาแต่จอ้ งเธอดว้ ยสีหนา้ ตอ้ งการอยา่ งไม่ปิ ดบงั
“ขา้ เคยคิดว่าเจา้ งามในทุกวนั อยแู่ ลว้ แต่วนั น้ีท่ีขา้ จะไดค้ รอบครองเจา้ เจา้ ช่างงดงาม
นกั ” โลกิหร่ีตามองเจา้ สาวของเขาตาไม่กะพริบ หัวใจของเจา้ ชายหนุ่มรู้สึกถึงอาการ
เตน้ แรงเหมือนคร้ังแรกที่ไดอ้ ย่ใู กลช้ ิดนางอีกคร้ัง ตอ้ งเป็นเพราะฤทธ์ิแอลกอฮอลล์ท่ี
พีช่ ายเขาคอยใหน้ างระบามาเติมทุกคร้ังท่ีมนั พร่องจากแกว้ เขาแน่ ๆ
“พะ พูดอะไรของเจา้ กนั ธีโอริค! เจา้ ดื่มกบั เหล่าสหายขององคช์ ายจนพูดจาไม่รู้เร่ือง
แลว้ นะ กร๊ีด!”ร่างบางกรีดร้องเบา ๆ เม่ือมือหนาของชายหนุ่มร้ังเอวของเธอเขามาแนบ
ชิดกับลาตวั เขา ลมหายใจเย็น ๆ สัมผสั กับใบหน้างามจนเธอได้กลิ่นเหล้าทางลม
หายใจของเขา
“ซีแกน…ขา้ อยากจะพาเจา้ ไปจากตรงน้ีและจุมพิตเจา้ ให้สมกบั การรอคอย แต่ขา้ …
ควรจะทาเช่นน้นั ต่อหนา้ แท่นพิธี ต่อหนา้ องคก์ ษตั ริยข์ องเรา” นิ้วมือเรียวของโลกิใน
ร่างธีโอริคไล่ไปตามใบหนา้ ขาวผ่องที่บดั น้ีแดงพอ ๆ กบั กุหลาบที่ประดบั บนศีรษะ
ของเธอ
“ปะ ปล่อยขา้ ก่อน…ประเดี๋ยวท่านหญิงเกฟจุนมา เจา้ จะโดนเอ็ดเอานะ” ซีแกนเบือน
หนา้ หลบท่าทีทีเล่นทีจริงของชายหนุ่ม โอ้ เทพธอร์ ธีโอริค ดูท่าจะเมาแลว้ เสียจริงๆ
ดว้ ย
140
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“ซีแกน…สัญญากบั ขา้ ที ให้มนั เป็ นแค่งานแต่งของเรา มองมาที่ขา้ อยา่ งเดียว อยา่ ได้
กงั วลถึงใคร ไดห้ รือไม่” โลกิจบั คางหญิงสาวใหห้ นั มาสบตากบั เขา ใหต้ ายเถอะ ฤทธ์ิ
เหลา้ ของพวกพระเชษฐาของเขาน่ีมนั แรงจริง ๆ หากเขาไม่ตอ้ งเดินหมากสุดทา้ ยเพ่ือ
ทาใหเ้ ธอมาเป็นของเขาโดยสมบรู ณ์ เขาคงจะพาเธอเขา้ หอ้ งหอไปเสียบดั น้ีเลย
“อะ อืม…ไปเตรียมตวั ไดแ้ ลว้ ” ซีแกนตอบตะกุกตะกกั จริงอยา่ งท่ีธีโอริคพูด หากเธอ
เอาแตส่ นใจคนอ่ืนเขาจะไม่นอ้ ยใจแยเ่ อาหรือ
“อยา่ งน้ีสิ ท่ีรักขา้ ” ชายหนุ่มยกยมิ้ เจา้ เลห่ ห์ นั หลงั กล่าวกบั หญิงสาว ก่อนจะเอามือไขว้
หลงั แลว้ เดินจากไป อยา่ งนอ้ ย...ตอนน้ี เขาก็ทาให้นางหมดความกงั วลใจไปไดส้ ักพกั
แลว้ ก่อนท่ีนางจะไดพ้ บกบั ความประหลาดใจ
หญิงสาวผมดาหอบหายใจแรง ๆ ในท่ีสุดเธอก็เขา้ เขตของเมืองหลวงของแอ
สการ์ดแลว้ แสงสว่างจากรพะราชวงั ที่ทาจากทองคาส่องสว่างอยไู่ ม่ไกลนกั ร่างของ
หญิงสาวชุ่มเปี ยกไปดว้ ยหิมะท่ีเธอตากมาไม่อาจทาให้เธอหนาวสั่นเท่ากบั ความกลวั
ภายในจิตใจเธอได้
“นน่ั ท่านหญิงซิฟ! เหตุใดมาอยทู่ ี่น่ีล่ะขอรับ ท่านไม่ตอ้ งอยู่ร่วมงานเล้ียงหรอกหรือ
ขอรับ” เสียงร้องทกั ของชายหนุ่มดงั ข้ึน ซิฟหรี่ตามองไปยงั นายทหารหนา้ ประตูวงั ที่
ตอนน้ีเขาออกจากเวรยามแลว้ กาลงั นงั่ ดื่มเหลา้ สงั สรรคก์ บั เหล่าเพอ่ื น ๆ ท่ีหนา้ ตาดูไม่
คอ่ ยสบอารมณ์เท่าใดนกั
“งานเล้ียงอะไร?” สาวชาววลั คิรีพูดเสียงเขม้ จอ้ งหนา้ ทหารหนุ่มเขมง็
141
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
“อา้ ว! งานเล้ียงคืนวิวาห์ของท่านหญิงซีแกนน่ะสิขอรับ เจา้ พวกหนุ่มโสดถึงไดห้ งอย
เป็ นลูกหมาตกน้าเช่นน้ี” วอลนั หัวเราะอย่างไม่รู้เรื่องมองดูเพื่อนแต่ละคนที่เมามาย
เอกขเนอกไปกนั คนละทิศละทาง
“กบั ใคร!!” ซิฟตะโกนลนั่ อยา่ งเกร้ียวกราด เธอพยายามพยงุ มา้ ใหอ้ ยนู่ ่ิง ๆ เพราะตอนน้ี
ท้งั มนั ท้งั เธอกห็ อบหายใจแรงจากการวง่ิ หอ้ กลบั มาอยา่ งรวดเร็ว
“หว๋า…จะกบั ใครล่ะขอรับ ท่านหญิงละก็ เห็นว่าคืนน้ี ท่านหัวหนา้ องครักษจ์ ดั เตม็ ไม่
แพท้ ่านหญิงเลยนะขอรับ” ทหารหนุ่มเลิกคิ้วข้ึน เกาหัวแกรก ๆ นี่เขาพลาดข่าวอะไร
ไปหรือเปล่านะ สภาพของท่านหญิงซิฟดูย่งุ เหยิงราวกบั เพ่ิงไปสู้กบั สัตวป์ ระหลาดที่
ไหนมา บางทีดินแดนแอสการ์ดอาจจะไมส่ งบสุขเช่นเขาคิดกไ็ ด้
“ไม่มีทาง” ซิฟขมวดคิ้วอยา่ งไม่เขา้ ใจ ก็เธอเพิ่งละจากศพของธีโอริคมาเมื่อสามวนั ท่ี
แล้วเอง มนั จะมีธีโอริคอยู่สองท่ีไดอ้ ย่างไร เจ้าโลกิ เจ้าคิดจะเล่นตลกบา้ บออะไร
อศั วนิ สาวไมร่ อท่ีจะเรียบเรียงความคิดใหท้ นั ควบมา้ เร็วเขา้ สู่พระราชวงั ในทนั ที
เสียงสรวลเฮฮาของผูค้ นมากหนา้ หลายตาที่หญิงสาวรู้จกั ดงั ข้ึนอย่างยินดี ร่าง
บางในชุดเจา้ สาวสูดลมหายใจเขา้ เล็กน้อยระงบั ความตื่นเตน้ เม่ือสองสามปี ท่ีแลว้ ท่ี
เธอเร่ิมพูดคุยเรื่องแตง่ งานกบั องครักษห์ นุ่ม ท่ีดูเหมือนตอนน้นั เขาจะไมค่ อ่ ยสนใจกบั
พูดของเธอเท่าไหร่ บดั น้ีมนั อยตู่ รงหนา้ เธอแลว้ กบั ชายหนุ่มท่ีเธอรักและเมื่อผา้ มา่ นถูก
เปิ ดออก เสียงท่ีกาลงั ร่าเริงก็พลนั เงียบลงโดยฉับพลนั ทุกสายตาถูกจบั จอ้ งมายงั หญิง
สาวในชุดวิวาห์ท่ีไม่อาจเทียบได้กับใบหน้างาม ผมเงินยาวถูกปล่อยเต็มแผ่นหลงั
ประดบั ดว้ ยกุหลาบสีแดงเขา้ กบั ริมฝี ปากที่มกั เป็ นสีชาดอยเู่ สมอ นยั น์ตาสีฟ้าใสจอ้ ง
ไปยงั แท่นพิธีกรรมที่บดั น้ี องคพ์ ระราชาและพระราชินีแห่งแอสการ์ดยืนเคียงคู่กนั
อยา่ งสง่าผา่ เผย ขา้ งกายพระองคม์ ีบตุ รชายองคร์ ัชทายาทที่ยืนยมิ้ แป้นให้กบั เธออยา่ งมี
142
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ไมตรีจิต ขาดก็แต่พระอนุชาของพระองค์ ที่จะคอยยืนนิ่งอยา่ งยิ่งทะนงตวั ขา้ งกายฝ่ัง
พระมารดาเสมอและ…ในกลุ่มสหายขององคช์ าย ซิฟ…นางอยไู่ หนกนั นะ
“ซีแกน...ไปกนั เถอะ” เสียงนุ่มท่ีอบอนุ่ ดงั ข้ึนก่อนท่ีเจา้ ของมือใหญ่จะยนื่ มือออกมาจบั
มือของเธอไว้ รอยยิม้ ของบุรุษท่ีเธอรักกาลงั มองมาใหเ้ ธอ สายตาของเขาเป็นประกาย
จบั จอ้ งมาที่เธอเพียงผูเ้ ดียว และเธอเองก็ควรจะทาเช่นน้นั เช่นกนั ริมฝี ปากสีชาดยิม้
ใหก้ บั ชายหนุ่มคนรักขณะท่ีท้งั คู่เดินเขา้ มายงั ปะราพิธีท่ีโรยไปดว้ ยกลีบกุหลาบสีแดง
เสียงเพลงบรรเลงข้ึนอีกคร้ัง ท้ังคู่น้อมเคารพผูเ้ ป็ นพระบิดาและพระมารดาแห่ง
แผน่ ดิน ก่อนที่ใบหนา้ หวานจะหนั มาหาเจา้ ของแผลเป็นใตด้ วงตา
“ขา้ ผูเ้ ป็ นกษตั ริยแ์ ห่งดวงดาวท้งั เกา้ โลก ขอประกาศให้บุรุษผูน้ ้ีไดข้ องครองรักเป็ น
เจา้ ของเพียงผูเ้ ดียวแก่สตรีนางน้ีไปตลอดกาล เจา้ จะเป็ นสามีแก่นางและนางจะเป็ น
ภรรยาและกาเนิดบุตรธิดาให้แก่เจา้ ขา้ ขออวยพรให้เจา้ ท้งั สองไดเ้ คียงคู่กนั ไม่มีคา
สาปหรือมนต์ใดทาลายพันธะน้ีได้ด้วยการประสาทพรจากข้า คามั่นน้ีจะคงอยู่
ตลอดไป” สุรเสียงของผูเ้ ป็นพระราชาโอดินดงั ข้ึนพร้อมพระหตั ถผ์ ายออกไปดา้ นขา้ ง
มนตส์ ีขาวไหลอาบลานพิธีแต่งงานในชว่ั พริบตา เสียงเฮฮาของแขกเหร่ือในงานก็ดงั
ข้ึนอีกคร้ัง เจา้ ชายหนุ่มนยั น์ตาวาววิบวบั ขณะเปิ ดผา้ คลุมหนา้ หญิงสาวออก ใบหนา้
หวานมีแต่ความปิ ติและยินดี ขณะที่เขารวบร่างเล็กเขา้ ไปหาตวั เองกม้ ลงแนบชิดริม
ฝี ปากสีชาดท่ีเขาตอ้ งการครอบครองมาต้งั แตแ่ รกพบ มือเลก็ ๆ ที่บดั น้ีโอบรอบคอเขา
อยา่ งเต็มใจขณะที่มือเยน็ เฉียบประคองหน้าใบหนา้ งามที่ถูกแต่งแตม้ ไว้ โลกิรู้สึกถึง
ความหวานละมุนที่มาพร้อมกบั พลงั มนต์อนั อบอุ่นท่ีกาลงั ไหลเขา้ ร่างเติมเต็มเวทย์
ใหก้ บั เขา โลกิไม่รอชา้ ท่ีจะเปิ ดปากเอิบอิ่มสีชาดให้เขาไดม้ ีโอกาสสัมผสั นางมากกวา่
น้ี แสงสีทองวาววบั ของพระราชวงั สะทอ้ นแสงสีเขียวดว้ ยมนตราจากร่างขององครักษ์
143
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
หนุ่ม ขณะท่ีใบหน้าของเหล่าแขกผู้มาร่วมงานเปล่ียนจากความยินดีเป็ นความ
ประหลาดใจ!
144
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
Not enough for me
อศั วินสาวผมสีนิลรีบว่ิงเขา้ ในลานพิธีกลางวงั อยา่ งสนใจเหล่าทหารที่ทาหน้า
แตกตื่น ก่อนจะผลกั เหล่าคนท่ีมาร่วมงานแต่งจอมปลอมเหล่าน้ีที่เกะกะขวางทางเธอ
ท้งั หมดออกไปใหพ้ น้ ทาง ใบหนา้ สวยบดั น้ีเตม็ ไปดว้ ยความกงั วลใจ ผมเผา้ ท่ีปลิวไสว
เม่ือคร้ังขี่มา้ มาน้นั ตอนน้ีพนั กนั จนยงุ่ เหยงิ
“หลบไปให้พน้ !” ซิฟตะโกนกร้าว หากเธอไม่เกรงใจว่าน้ีเป็นพระราชวงั ของกษตั ริย์
โอดินแลว้ ล่ะก็ เธอคงไดช้ กั ดาบใส่เจา้ พวกเกะกะ ยนื ยมิ้ ยนิ ดีโง่ ๆ พวกน้ีไปแลว้
“ซิฟ! เจา้ อยนู่ ่ีเอง ไปไหนมา ทาไมสภาพเจา้ เป็นแบบน้ี” มือหนาท่ีเต็มใบดว้ ยมดั กลา้ ม
ควา้ แขนของเธอไวไ้ ดท้ นั ขณะร่างบางท่ีหนั กลบั มาหมายจะชกใบหนา้ บุคคลที่มาขวาง
เธอตอนน้ี ก่อนจะชะงกั มือเมื่อเห็นเจา้ ของเรือนผมทองท่ีมองมาท่ีเธออยา่ งเป็นห่วง
“ปล่อยขา้ ! ธอร์ น่ีไม่ใช่เวลา…” ไม่ทันที่หญิงสาวจะไดก้ ล่าวให้จบประโยค แสง
ประกายสีเขียวก็สว่างวาบไปทว่ั บริเวณน้นั ก็ดึงดูดความสนใจท้งั สองไปทนั ที ร่างของ
องครักษห์ นุ่มค่อย ๆ ยดื ตวั ข้ึนสูง เรือนผมท่ีถกู มดั ไวอ้ ยา่ งดีสีน้าตาเขม้ ถูกปลอ่ ยยาวลง
มาเป็นสีเดือนดบั ชุดองครักษห์ นุ่มค่อย ๆ เปล่ียนไปเป็นสีทองผา้ คลุมเขียวที่สะบดั ไป
ขา้ งหลงั ขณะท่ีบนศีรษะของเจา้ ชายหนุ่มปรากฏมงกุฎเขาโงง้ รับกบั ใบหนา้ หล่อซีดท่ี
กาลงั ด่ืมด่ากบั จุมพิตของเจา้ สาวที่ตอนน้ีกลายเป็ นภรรยาของเทพแห่งกลลวงโดย
สมบูรณ์แลว้ ร่างบางที่อยใู่ นออ้ มกอดน้นั รับรู้ถึงริมฝี ปากเยน็ เยียบท่ีแปรเปลี่ยนไม่ใช่
จากเพียงรูปลกั ษณ์ภายนอกแต่จากจุมพิตที่ช่างจาบจว้ งและดุดนั ไม่! น่ีไม่ใช่ธีโอริค
คนรักของเธอไม่เคยกระทาเช่นน้ีกบั เธอมาก่อน ซีแกนรวบรวมแรงผลกั คนตรงหนา้ ที่
กาลงั ลวงเธอออกไปทนั ที ร่างของเจา้ ชายหนุ่มเซถลาออกไปอยา่ งไม่ทนั ต้งั ตวั ขณะน้ี
ท่ีใบหน้าของเขาจะฉายแววเจา้ เล่ห์อย่างเหลือร้าย นยั น์ตาสีฟ้ากระจ่างบดั น้ีเบิกกวา้ ง
145
ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
อยากไมอ่ ยากจะเชื่อในสายตาตนเองกบั คนที่เธอเพง่ิ มอบจุมพิตใหไ้ ปเมื่อครู่ เสียงเฮฮา
ของเหล่าแขกในงานเงียบสนิท จอ้ งมองมาที่สามีหมาด ๆ ของหญิงสาวเป็นตาเดียวกนั
มือเล็ก ๆท่ีประดบั ดว้ ยดอกกุหลาบสีสดปิ ดริมฝี ปากตวั เอง น้าตาใส ๆ คลอใบหน้า
หวาน ทา้ ยท่ีสุดเธอไวใ้ จกบั คนลอ่ ลวงเธอไดอ้ ยา่ งไมน่ ่าใหอ้ ภยั ดว้ ยการพนั ธนาการไว้
กบั เขา
“ซีแกน...ของขา้ ” เจา้ ชายหนุ่มเรียกภรรยาสาวหมาดๆของเขาอยา่ งเจา้ เล่ห์ แต่ไม่ทนั ท่ี
หญิงสาวจะตอบอะไร ร่างหญิงสาวผมดาก็กระชากเพ่ือนรักเธอมาไวข้ า้ งหลงั ก่อนจะ
เสยหมดั เขา้ ที่ใบหนา้ ชายหนุ่มอยา่ งเตม็ รัก มงกุฎสีทองวาววบั ของโลกิ กระเด็นไปอีก
ทางขณะที่ใบหน้าหล่อค่อยๆหันกลบั มาอย่างรอยยิ้มท่ีบ่งบอกถึงชยั ชนะไม่ยี่หระกบั
รอยช้าจากหมดั แกร่งของอศั วินสาว
“โลกิ!” สุรเสียงกร้าวของผูเ้ ป็ นพี่ชายดงั ข้ึนดึงนอ้ งตวั เองออกให้ห่างใบหน้าหวานท่ี
ตอนน้ีซีดเป็ นกระดาษไปเสียแลว้
“อะไร...ขา้ เอ่ยขอนางแลว้ นะ ท่านพ่อก็เป็ นคนประสาทพรให้ขา้ เองด้วย”น้าเสียง
เหลือร้ายของเจา้ ชายหนุ่มกลบั มาดงั เดิมขณะที่นยั น์ตาสีเขียววาววบั จอ้ งมองไปท่ีพระ
บิดาที่ตอนน้ีน่ิงเงียบงนั กาไมเ้ ทา้ แห่งแอสการ์ดไว้
“เจา้ ล่อลวงให้ท่านพ่อเป็ นผูป้ ระสาทพร เจา้ นี่มนั …” ธอร์สะกดกล้นั ความโกรธจน
หน้าแดงขณะท่ีมือหนาของเขารวบตน้ คอน้องชายให้อยู่นิ่ง เหล่าทหารเขา้ มาจบั กุม
หญิงสาววลั คิรีโทษฐานทาร้ายผเู้ ป็นราชวงศ์
“เห็นแก่ปวงเทพ ปล่อยนางนะ!” ซีแกนร้องอยา่ งตกใจรีบเขา้ มากอดเพือ่ นรักท่ีบดั น้ีถกู
กดเขา่ นางใหค้ ุกเข่าลงต่อหนา้ ราชวงศ์
146
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ปล่อยขา้ นะ ไอพ้ วกบา้ เอย้ ! ขา้ ตอ้ งทูลองคโ์ อดิน”ซิฟตะโกนอยา่ งเจบ็ ใจ เสียงเอด็ อึง
ของเหลา่ แขกในงานเร่ิมดงั ข้ึนอีกคร้ังกบั ความวนุ่ วายที่กาลงั เกิดข้ึน
“ทหาร...ปล่อยนาง เงียบ เงียบกนั สักที!” โอดินเคาะไมเ้ ทา้ ของตวั เองดงั ลนั่ เหล่าผคู้ น
ท่ีกาลงั ฮือฮากบั ความวุ่นวายท้งั หลายภายในงานแต่งท่ีชวนเวียนหวั น้ีกลบั สงบลงโดย
พลนั
“ซิฟ…จะ เจา้ เจา้ เป็นอยา่ งไรบา้ ง เกิดอะไรข้ึนบาดเจบ็ หรือไม”่ ใบหนา้ งามท่ียงั ไม่หาย
ซีดมองเพื่อนรักอยา่ งกงั วล ซิฟเพ่ิงกลบั มาจากขา้ งนอกวงั โกหก…ที่ผ่านมาเธอลว้ น
โดนองคช์ ายลวงท้งั สิ้น
“ไม่…อยหู่ ลงั ขา้ ไวน้ ะ ขา้ มีเรื่องตอ้ งกราบทูลองคโ์ อดินเสียก่อน” ซิฟส่ายหนา้ รัว ๆ ดึง
เพ่อื นสาวมาไวข้ า้ งหลงั ก่อนท่ีคุกเข่าลงตอ่ หนา้ กษตั ริย์
“ขา้ แต่ฝ่ าบาทและองค์ราชินี บดั น้ี หน่วยองครักษเ์ หย่ียวแดง สิ้นชื่อแลว้ เพคะ” สิ้น
เสียงกงั วาลของหญิงสาว เสียงอ้ืออึงก็ดงั ไปทว่ั ลานพธิ ีอีกคร้ัง ใบหนา้ ของผคู้ นเปลี่ยน
จากความประหลาดใจเป็นเต่ืนตระหนกโดยฉบั พลนั
“สิ้นช่ือ…เจา้ หมายความว่ายงั ไง ซิฟ” คราวน้ีดูเหมือนเป็ นรัชทายาทองคโ์ ตท่ีไดส้ ติ
ก่อนขมวดคิ้วถามท้งั ๆที่มือของเขายงั ไม่ปลอ่ ยจากคอนอ้ งชาย
“ตายหมด…ไม่เหลือแลว้ โดยยกั ษภ์ ูเขาท่ีเขตชายแดน” อศั วินสาวแทบพูดไม่เป็ นคา
เมื่อนึกถึงเหตกุ ารณ์ที่หิมะนองไปดว้ ยเลือดและนยั น์ตาชายหนุ่มท่ีเบิกกวา้ งคู่น้นั
“ซิฟ…เจา้ จะบอกว่า คู่หม้นั ขา้ ตายแลว้ หรือ” น้าเสียงสั่นเทาดงั ข้ึนขา้ งหลงั หญิงสาว
ซิฟค่อย ๆหันกลบั มาหาเพื่อนรักของเธอ ซีแกนที่อย่ใู นชุดแต่งงานตวั แขง็ ท่ือ ราวกบั
147
ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
ถูกน้าแข็งเยน็ เฉียบแทงทะลุหัวใจของเธอ ภาพที่ตามหลอกหลอนในฝันผุดข้ึนมาอีก
คร้ังอยา่ งน่าหวาดกลวั
“ขา้ ก็อยากให้เป็ นเร่ืองโกหก ซีแกน แต่ขา้ เป็ นคนสัมผสั ศพของธีโอริคกบั มือ เขาถูก
สังหารอยา่ งข้ีขลาดดว้ ยฝี มือบุรุษผูน้ ้นั ” ซิฟหันกลบั มาช้ีนิ้วเรียวของเธอไปยงั เจา้ ชาย
หนุ่มที่ใบหน้ายงั แดงก่าดว้ ยหมดั ของเธอเลิกคิ้วมองแสร้งทาหน้างงงนั ไม่เขา้ ใจส่ิงท่ี
หญิงสาวกาลงั รายงานแก่ผเู้ ป็นบิดาของเขา
“เก่ียวอะไรกบั ขา้ ท่านหญิงซิฟ” เจา้ ชายหนุ่มยมิ้ เห็นฟันขาว
“เจา้ คนหลอกลวง! เจา้ เป็นคนฆ่าธีโอริคดว้ ยมีดส้ันของเจา้ ! ไม่มีใครใชว้ ิธีข้ีขลาดเช่น
เจา้ อีกแลว้ !”หญิงสาวผมดาตะโกนกร้าวอยา่ งเจ็บแคน้ ลุกข้ึนมาหมายจะฟาดปากเจา้
คนจอมลวงนน่ั อีกสกั หมดั ก่อนท่ีซีแกนจะรีบร้ังเธอไวเ้ ม่ือเห็นเหล่าทหารรุมเขา้ มาใกล้
พวกเธออีกคร้ัง
“ท่านหญิงซิฟ เจา้ มีแต่ลมปากท่ีกล่าวออกมากล่าวหาขา้ ไม่หยดุ ไม่หยอ่ น ทาไมเจา้ ไม่
นาศพเจา้ องครักษน์ นั่ มาพิสูจน์ต่อหนา้ พระบิดาของขา้ เล่า” นยั น์ตาแววระยบั ของโลกิ
เตน้ พราวอยา่ งนึกสนุก เขาเห็นความเดือดดาลของเหล่าสหายของพี่ชายเขา เขายง่ิ ชอบ
ใจนกั
“เพราะหากข้ากลบั มาช้ากว่าน้ี ขา้ คงหยุดความข้ีโกงของเจ้าไม่ทนั น่ะสิ ไอ้เจ้าคน
ริษยา!” ซิฟตะโกนอยา่ งมีน้าโห เธอเบ่ือการเล่นลิ้นปลิ้นปลอ้ นของอนุชาแห่งธอร์มา
เตม็ ทีแลว้ เธออดทนเพราะอยา่ งไรเสียบุรุษผนู้ ้ีกไ็ ดช้ ่ือวา่ เป็นนอ้ งชายของสหายเธอ ใน
วนั น้ีทกุ สิ่งทุกอยา่ งท่ีเจา้ บรุ ุษจอมลวงน้ีทา เธอเกินจะทนมนั อีกต่อไปแลว้
148
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร
“ทนั ง้นั หรือ…ท่านหญิงซีแกนไดส้ าบานตนเป็ นภรรยาของขา้ แลว้ ยินดีเสียสิ สหาย
ของภรรยาขา้ ” รุกฆาตในท่ีสุด…รอยยมิ้ แห่งชยั ชนะปรากฏบนใบหนา้ ซีดของเจา้ ชาย
หนุ่ม เสียงของเหล่าแขกยงิ่ ดงั เซ็งแซ่ข้ึน สัตยส์ าบานตอ่ หนา้ องคก์ ษตั ริยท์ ี่ไมอ่ าจคืนคา
ไดแ้ ละไม่มีเวทมนตใ์ ดทาลายลา้ งมนตข์ องจอมราชนั ผคู้ นในงานตระหนกั ถึงขอ้ น้ีต่าง
ขนหวั ลุกกบั กลโกงของเจา้ ชายองคร์ องของราชวงศโ์ อดิน
“ตะ แต่ไม่สมบูรณ์เพคะ หม่อมฉันยงั มิใช่ภรรยาพระองคโ์ ดยสมบูรณ์” น้าเสียงหวาน
กลา่ วข้ึนอยขู่ า้ งหลงั หญิงสาวผมสีนิลดงั ข้ึนในท่ีสุดก่อนจะกา้ วออกมาหนา้ เพอ่ื นสาว
“เช่นน้นั หรือ ซีแกน” โลกิเหยยี ดยมิ้ เลิกคิ้วอยา่ งประหลาดใจมองวา่ ท่ีภรรยาสาวที่นาง
มองตรงมาท่ีเขาอยา่ งขดั ขืนเป็นคร้ังแรก
“งานแต่งงานที่เกิดข้ึนเมื่อครู่น้ีเป็ นเพียงงานแต่งของสามญั ชนเท่าน้นั เพคะ ไม่ใช่พิธี
อภิเษกสมรสสาหรับราชวงศ”์ ซีแกนพูดอยา่ งชดั ถอ้ ยชดั คาแต่ซิฟที่อยขู่ า้ งหลงั รับรู้ถึง
ความกลวั ของหญิงสาวไดเ้ หมือนคร้ังที่นางพยายามปกป้องเธอในวยั เด็ก
“ท่านหญิงกล่าวถูกตอ้ งเพคะ ฝ่ าบาท งานแต่งงานน้ีไม่ใช่พิธีท่ีถูกตอ้ ง น่ันอาจจะ
หมายถึงการเป็ นโมฆะได้” น้าเสียงเคร่งขรึมของสหายพระมารดาของโลกิดังข้ึน
รอยยมิ้ ของเขาแมจ้ ะยงั ไมห่ ายไปจากใบหนา้ แตก่ แ็ สดงถึงความไมพ่ อใจออกมา
“ท่านหญิงเกฟจุน ท่านจะให้พระบิดาขา้ ตระบดั สัตยเ์ ช่นน้นั หรือ” โลกิยงั จอ้ งไปยงั ลกู
กวางนอ้ ยนยั นต์ าสีฟ้าท่ีพยามแกเ้ กมของเขา หึ…แต่เจา้ รู้ตวั ชา้ ไปแลว้ ละ่ ซีแกน
“แมก้ ารกระทาของเจา้ ไม่เหมาะสม แตก่ ไ็ ม่อาจใหบ้ ิดาของเจา้ คืนคาพดู ได้ หลงั จากคืน
น้ีซีแกนจะถูกจดจาในนามของพระชายาของเจ้า…โลกิ แต่อย่างท่ีเกฟจุนบอก การ
แต่งงานของพวกเจา้ มนั ไม่ใช่สาหรับเช้ือพระวงศ์ ขา้ จะตระเตรียมงานอีกคร้ัง เอาล่ะ
149
ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร
เกฟจุน ส่งแขกไดแ้ ลว้ ท่านคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ม้ยั สวามี” น้าเสียงทรงพลงั ของพระ
มารดาของแผน่ ดินดงั ข้ึนในที่สุดอยา่ งเฉียบขาด ทาใหเ้ หล่าแขกในงานที่กาลงั ส่งเสียง
เซ็งแซ่ราวกบั ไม่รู้จบเงียบสงบรอฟังคาขาดขององคร์ าชนั
“แต่ท่านแม่!” โลกิคา้ นข้ึนมาอย่างขดั ใจเมื่อเห็นพระมารดาดึงมือว่าท่ีภรรยาสาวของ
เขาไว้
“เงียบ โลกิ เจา้ ตอ้ งอยู่ท่ีน่ีเพื่อรับการไต่สวนจากคากล่าวหาของซิฟ” โอดินกระแอม
ตอบรับรู้ถึงความโกรธาของคูค่ รองของพระองค์
“องคร์ าชินีเพคะ คือว่าหม่อมฉัน…” ใบหน้างามเศร้าสร้อยเอ่ยขอร้องกับผูเ้ ป็ นนาย
เหนือหวั
“มากบั ขา้ …สาวนอ้ ย” ฟริกกา้ หนั มาพูดอยา่ งอบอ่นุ แต่เดด็ ขาดกบั หญิงสาวก่อนจะเดิน
ผา่ นหนา้ บุตรชายคนเลก็ ของพระองคร์ าวกบั เขาไม่ไดอ้ ยตู่ รงน้นั ทิง้ ไวแ้ ต่ความขดั เคือง
ใจของเจา้ ชายหนุ่มท่ียงั ขยบั ไปไหนไมไ่ ดเ้ พราะถกู พ่ีชายร่างหมียดึ ลาคอเอาไวแ้ น่น
150