E-book

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

จากงานแต่งงานแลว้ เป็นแน่ เช่นน้นั แลว้ ป่ านน้ี ท่านแม่ของธีโอริคนางจะรู้หรือยงั นะ
ว่าลูกชายของนาง....ใบหน้าหวานกลืนกอ้ นสะอ้ืนนน่ั ลงคอ สะบดั หัวไล่ความคิดต้งั
สติกบั ภาพตรงหนา้ เธออีก เธอมองเห็นแลว้ บา้ นที่มีแสงสว่างไสวลอดออกมามากกก
วา่ บา้ นอ่ืนเพราะบา้ นหลงั น้นั เต็มไปดว้ ยเทียนของเหล่าผคู้ นท่ีมาแสดงความอาลยั กบั
การจากไปของลูกชายของนาง หญิงสูงอายุกาลงั น่ังท่ามกลางแสงเทียนที่ชาวบา้ น
นาเอามาร่วมไวอ้ าลัยให้องครักษ์หนุ่มเพ่ือเป็ นแสงสว่างให้เขาเดินทางสู่วาฮัลลา
ใบหนา้ ชราแนบกบั เส้ือผา้ ของชายหนุ่มคร้ังที่เขาอยทู่ ี่บา้ น น้าตายงั คลอใบหนา้ น้นั

“ท่านป้า...” หญิงสาวเรียกอย่างโรยแรง เธอแทบจะหยุดหายใจกับภาพที่เห็น หญิง
หมา้ ยผมู้ ีเพียงลกู ชายบดั น้ีนางไดเ้ หลือเพียงตวั ลาพงั แลว้

เจา้ ชายหนุ่มสะบดั ผา้ คลุมสีเขียวออก มองเขา้ ไปในถ้าท่ีเขารู้จกั เป็ นอย่างดี
ตลอดเวลาหลายร้อยปี ที่ผ่านมา เจา้ ลูกชายคนเล็กน้ีก็ยงั เป็ นคนท่ีเขาห่วงที่สุดและยงั
เป็ นคนเดียวที่เขายงั พอไปมาหาสู่ได้บ้าง การทิ้งรอยเท้าเอาไว้ แสดงว่าเฟนเรียร์
ตอ้ งการท่ีจะเจอกบั เขา แต่ทาไมไม่ใชว้ ิธีท่ีไม่ทาให้ตวั เองตอ้ งมาตกในสถานการณ์ที่
เส่ียงเช่นน้ีล่ะ แลว้ คนเป็นพ่อหรือจะไม่ห่วงกบั การกระทาของลูกชาย

บรู๋วววว เสียงหอนอยา่ งบา้ คลง่ั ดงั สนนั่ ข้ึนมาจากในถ้า โลกิจะรู้สึกถึงพลงั ไอร้อนที่แผ่
ออกมาหนา้ ปากถ้าละลายน้าแขง็ บริเวณน้นั เสียจนเหลือเพียงโคลนตม ดูเหมือนเจา้ ลกู
ชายของเขาจะเจอปัญหาเสียแลว้ เจา้ ชายหนุ่มเดินเขา้ ไปในถ้าช้ืนอย่างใจเยน็ โดยไม่
กลวั รังสีความร้อนของไฟท่ีชื่อได้ไฟจากโลกันต์ เพราะไฟท่ีเฟนเรียร์กาลงั พ่นเผา
ทาลายน้นั ไม่อาจแมแ้ ต่จะทาร้ายผเู้ ป็นบิดาไดแ้ มแ้ ต่ปลายเส้นผม ท่ีเฟนเรียร์ตะกายไป
ทว่ั ถ้าท้งั ยงั พน่ ไฟออกมาอยา่ งมีโทสะแตก่ ลบั คอยระวงั ไมใ่ หโ้ ดนเส้ือคลมุ ขาดๆท่ีคลมุ
อยู่รอบคอของเขาเป็ นสิ่งเดียวท่ีนางเหลือไวใ้ ห้ สัญชาตญาณของสัตวป์ ่ าบ่งบอกว่ามี

201

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

คนบงั อาจบุกรุกเขา้ มาในถ้าของเขา แต่นน่ั ไม่ไดท้ าให้เจา้ หมายกั ษป์ ระหลาดใจเพราะ
เพยี งผเู้ ดียวท่ีสามารถเขา้ ถึงตวั เขาโดยไมถ่ กู มอดไหมก้ ค็ ือบิดาของเขานน่ั เอง

“เฟนเรียร์...” รอยยมิ้ ของเจา้ ชายหนุ่มผดุ ข้ึนบนใบหนา้ อีกคร้ัง ใบหนา้ ที่นอ้ ยคนจะได้
เห็นที่เขายมิ้ อบอ่นุ น้ีเช่นน้ี คงมีเพียงพระราชินีฟริกกา้ ...หญิงสาวที่เขาลวงนางแต่งงาน
และเจา้ ชายหวั แกว้ หวั แหวน

“ท่านพอ่ !” นยั นต์ าสีเขียวสวา่ งวาบอยา่ งยนิ ดีก่อนที่เขาจะนงั่ ตวั ตรงครางหงิง หูลลู่ งไป
ขา้ งหลงั อยา่ งรู้สึกผดิ

“เกิดอะไรข้ึน...เหตุใดจึงไดบ้ นั ดาลโทสะออกมาเช่นน้ี” น้าเสียงท่ีเคยเจา้ เล่ห์อยา่ งร้าย
กาจเมื่อยามท่ีอยใู่ นวงั หลวง ตอนน้ีกลบั ดูอบอุน่ แมจ้ ะเป็นถ้าเยน็ เฉียบของลกู ชาย

“ขะ...ขา้ ...ขา้ เจอท่านแม่แลว้ ...ขา้ พานางมาอยู่ท่ีน่ีเพื่อรอท่าน แต่ตอนน้ีนางหายไป”
เจา้ หมาป่ าพดู ตะกุกตะกกั หมอบลงใกลพ้ ระบาทของบิดาตนเองก่อนจะนาเส้ือคลุมตวั
นอ้ ยนิดท่ีคลมุ รอบคอเขาเอามาใหด้ ู

“เจา้ หมายถึงซีแกน เจา้ ยอมรับนางเป็นแม่ง้นั หรือ” นยั น์ตาโลกิวิบวบั อยา่ งยนิ ดี แมว้ า่
เฟนเรียร์จะไดร้ ับพลงั โทสะมาจากเขาเตม็ ๆและดว้ ยเวทยท์ ่ีเขาใชก้ บั นางยกั ษอ์ งั โบรดา้
ตอนนางต้งั ครรภใ์ หก้ บั เขา ไดถ้ ือกาเนิดปี ศาจหมาป่ าท่ีมีความใหญ่โตเป็นสิบเท่าของ
หมาป่ าปกติและมีอาวุธประจาตวั คือไฟนรกท่ีพ่นออกมาจากปากของเขาที่พร้อมจะ
ปลิดชีพคนเป็ นผุยผงในพริบตาเดียว แต่เฟนเรียร์อยา่ งไรเสียก็เป็ นแค่เด็กชายที่ไม่ได้
รับความรักจากบิดาไดเ้ ตม็ ที่และไม่รู้จกั แม่ผใู้ หก้ าเนิดตน เขาโหยหาความรักมาตลอด
และหญิงสาวท่ีอ่อนโยนป่ านน้ัน เมื่อเห็นความน่ารักของลูกชายของเขาจะไม่ทาให้
นางใจอ่อนลงไดอ้ ยา่ งไร

202

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“ใช่แลว้ ...นางรักษาแผลให้ขา้ ลูบขนให้ขา้ ท่านพ่อดูสิ ขา้ ไม่เจ็บอีกแลว้ ” เฟนเรียร์
สะบดั หางไปมาโชวค์ อของเขาที่เคยมีแผลและเลือดซึมตลอดจากฝีมือโซ่ตรวนของคน
แคระแต่บดั น้ีมนั กลบั แห้งสนิทและปกคลุมดว้ ยขนสีเทาสวยของเจา้ หมาป่ ายกั ษอ์ ีก
คร้ัง
“งดงามอะไรเช่นน้ี” โลกิหร่ีตาพมึ พากบั ตนเองจบั จอ้ งแผงขนงามของลกู ชายท่ีบดั น้ีไม่
เหลือรอยแผลอีกแลว้ สมกบั เป็นนกั เวทยผ์ รู้ ักษา นางรักษาใหก้ บั บาดแผลท่ีแมแ้ ต่เขาก็
ไม่อาจสามารถรักษาใหจ้ นหายขาดไดอ้ ยา่ งพอใจ
“ตะ...แต่ว่า ท่านพ่อ...ยกโทษให้ขา้ นะ ขา้ ทานางหาย” เจา้ หมาน้อยโอดครวญอย่าง
เสียใจจนโลกิตอ้ งคอยลบู จมูกสีดามนั ปลาบท่ีใหญเ่ กือบเทา่ ศีรษะเขาไว้
“เกิดอะไรข้ึนง้นั หรือ...” เจา้ ชายหนุ่มนง่ั ลงขา้ งลูกชายท่ีนยั น์ตาสีเฉกเช่นบิดากาลงั ฉาย
แววรู้สึกผิด
“นางยงั ไม่ทนั รู้ดว้ ยซ้าว่าขา้ เป็นอะไรกบั ท่านพ่อ นะ นาง...คิดวา่ ขา้ ทางานให้ทนั แลว้
นางก็คิดจะหนีไป ขา้ รอท่านพอ่ แตท่ า่ นกย็ งั ไม่มาเสียที และเม่ือนางร้องเพลงกล่อมขา้
ขา้ ก็เผลอหลบั ไป แต่ ขา้ ไม่รู้สึกว่านางจากขา้ ไปเลย ขา้ ยงั รู้สึกว่านางยงั อยู่กับขา้ ”
เฟนเรียร์พดู อยา่ งสับสน ใจหน่ึงเขากเ็ สียใจนกั ท่ีไม่อาจทาตามความประสงคต์ วั เอง ร้ัง
ซีแกนให้มาเจอกบั พ่อเขาได้ แต่อีกใจเขาก็อดท้ึงกบั ความสามารถของผูใ้ ชเ้ วทยท์ ่ีไม่
แพบ้ ิดาของเขา ช่างสมแลว้ ที่ท่านพอ่ เลือกนางเป็นชายา
รอยยมิ้ เจา้ เลห่ ผ์ ดุ ข้ึนมาบนริมฝีปากรูปกระจบั อยา่ งพงึ พอใจ

203

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“เจา้ อยา่ โทษตวั เองไป ลกู ขา้ ขา้ เป็นคนสอนมนตน์ ้ีแก่นางเอง มานง่ั ขา้ งขา้ ขา้ จะเลา่ ให้
ฟัง” โลกิเรียกลูกชายของตนท่ียงั ทาหน้าเศร้าให้เขา้ มาหา เจา้ หมาป่ ายกั ษก์ ระดิกหาง
อยา่ งดีใจก่อนจะรีบเขา้ มานงั่ ขา้ งพอ่ ของตน

ร่ างบางกาลังจัดหนังสือท่ีเดก็ ๆ เรียนเสร็จแล้วเข้าช้ันวางอย่างบรรจง ทันใด
นนั้ สายตาของเธอกเ็ หลือบเห็นใครบางคนนงั่ อย่ใู นที่มืด

“นน่ั ใครน่ะ!” หญิงสาวเรียกก่อนจะเดินเข้าไปหา ร่างสูงใหญ่แบบนไี้ ม่ใช่เดก็ ๆ ท่ีเธอ
สอนแน่ แล้วเขาเข้าในบริเวณนีต้ ้ังแต่เม่ือไหร่ ก่อนท่ีเธอจะเข้าไปใกล้จนเห็นเรือนผม
สีดาสนิทกบั ฟันขาวที่ฉายแววเจ้าเล่ห์อย่างเหลือร้าย

“องค์ชาย...ทรงมาทาอะไรท่ีน่ีเพ...” ไม่ทันท่ีเสียงหวานจะพูดจบ ร่ างที่น่ังบนเก้าอีน้ ้ัน
ก็หายวับไปตอนหน้าต่อตาเธอ ก่อนท่ีลมหายใจเยน็ เหยียบของใครบางคนจะอยู่ข้าง
หลังเธอ ซีแกนรีบหมุนตัวไปอย่างรวดเร็ว ประจับหน้ากบั เจ้าชายรูปงามท่ีเขาก้มลงมา
มองเธอปลายจมูกแทบจะชนกัน

“โอ้! เทพโอดินเป็ นพยาน เจ้าชายโลกิ พระองค์ทรงชอบแกล้งคนแบบนีห้ รือเพคะ!”
หญิงสาวร้ องอย่างตกใจถอยกรูดแทบไม่ทันและน่ันเรียกเสียงหัวเราะตา่ ๆ ของเขา
ออกมาได้

“ชอบน่ะใช่...แต่แกล้งแบบนีน้ ่ะไม่...ข้าแค่อยากจะมาทดสอบอะไรนิดหน่อย ก่อนท่ี
ข้าจะนามนั ไปใช้งานจริง...” ใบหน้าโลกิปรากฏความเหีย้ มอย่แู วบหนึ่งก่อนจะหายไป
และเวทย์นีใ้ ช้ได้ผลจริง ๆ เจ้าองครักษ์หน้าโง่นั่นถูกเขาสังหารได้โดยง่ายในพริบตา
โดยท่ีเขาแทบไม่ต้องออกแรงเสียด้วยซา้

204

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“หม่อมฉันเป็นหนูทดลองของพระองค์หรือเพคะ” ร่างบางทาหน้าม่ยุ ไม่จริงจังก่อนจะ
ยิม้ ออกมา

“เช่นน้ัน...หม่อมฉันจะยอมเป็ นข้ารับใช้พระบาทอย่างเตม็ ใจหากพระองค์ ทรงพระ
กรุณาเมตตาแบ่งปันเวทย์ศาสตร์ ท่ีพระองค์ทรงรู้ให้แก่คนขลาดเขลาเช่นหม่อมฉันได้
เรียนรู้บ้างเพคะ” ซีแกนยิม้ ทั้งใบหน้าท่ีทาให้คนที่มองยิม้ ตามได้ไม่ยากไม่เว้นแต่
เจ้าของรอยยิม้ เจ้าเล่ห์

“น่ีเจ้า เรียกร้ องกบั ข้า องค์ชายท่ีเจ้าต้องรับใช้เช่นน้นั หรือ” โลกิประหลาดใจ หากเป็น
คนอื่นโดนเขาแกล้งแบบนี้ ไม่ว่ิงหนกี เ็ อาเร่ืองไปฟ้องพระบิดาหรือไม่กพ็ ระเชษฐาของ
เขาให้เขาต้องโดนโทษทัณ์ อีกเป็ นแน่ แต่กับนาง สตรีแห่งวานาไฮม์ ดูเหมือนไม่มี
อะไรจะสามารถขัดขวางการสนใจเวทย์ศาสตร์ ของนางได้จนกล้าต่อล้อต่อคากับเขา
เช่นนี้

“เพียงหากพระองค์จะทรงเมตตาเพคะ” เสียงหวานมีความผิดหวังเจือปนในนา้ เสียง
เจ้าชายหนุ่มหัวเราะในลาคอก่อนก่อนจะเดินอ้อมไปข้างหลงั หญิงสาว มือเรียวของเขา
จับมือบาง ๆ ไว้ให้ม่ันก่อนจะก้มลงกระซิบข้างใบหูท่ีเขาได้กลิ่นของกุหลาบป่ ามาจาก
เส้ นผม

“การใช้เวทย์ ไม่ใช่แค่การเปล่งมนต์ออกมา เจ้าต้องสงบใจให้ได้ด้วย เจ้ามีพลังที่จะใช้
มนต์ได้อย่างไม่จากัดหากเจ้าเรียนรู้อย่างถกู วิธี” เสียงกระซิบที่ดูอบอุ่นประหลาดจาก
เวลาปกติของเจ้าชายหนุ่มดังอย่อู ีกนานสองนาน ในห้องสุมดประชาชนท่ีตอนนีเ้ งียบ
สงัดแล้ว หึ...รอข้าสิ้นกิจสังหารคู่หม้ันของเจ้ าก่อนนะซีแกน เจ้าจะเป็ นของข้าโดย
สมบรู ณ์

205

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

Be in mourning

“โอ้! เคราโอดิน แม้ในยามน้ีที่หม่อมฉันเปี่ ยมด้วยความโศกเศร้าแต่ก็ดีใจ
เหลือเกินท่ีไดพ้ บพระพกั ตร์พระชายาอีกคร้ัง” น้าเสียงยินดีของหญิงแก่ดงั ข้ึนก่อนจะ
ช่วยร่างบางที่เขา้ มาทางหนา้ ต่างอยา่ งทุกลกั ทุเลพลางปัดหิมะออกจากเรือนผมงาม ไม่
ไกลนกั จากบา้ นของนางคือพลบั พลาท่ีประทบั ของเจา้ ชายหนุ่มท้งั สองท่ีเจา้ ชายโลกิ
ยืนยนั หนกั แน่นที่จะอยใู่ กลบ้ า้ นของเธอชวนให้นึกถึงการสอบสวนเม่ือเยน็ น้ี สายตา
แข็งกร้าวของบุรุษผูท้ ี่ไดช้ ่ือว่าเป็ นสวามีของหญิงสาวท่ีบอบบางตรงหน้าเธอมองท่ี
หญิงชราราวกบั มองมดแมลง เจา้ ชายหนุ่มผูท้ ี่ถูกครหาว่าสังหารลูกชายของเธอ ไม่
แมแ้ ต่จะแสดงความไวอ้ าลยั ให้กบั แท่นพิธีของธีโอริค ทุกคาท่ีออกมาจากพระโอษฐ์
ของพระองคร์ าวกบั ยาขมข่มขู่ให้เธอบอกท่ีซ่อนของพระชายาของพระองค์ น้าเสียง
แขง็ กระดา้ งของพระองคไ์ ม่ไดบ้ ่งบอกว่าพระองคอ์ ยากจะสานเสวนากบั ชนช้นั ไพร่
หมา้ ยเช่นเธอหากไม่จาเป็นจริง ๆ

“โอ.้ ..ท่านป้าคะ ไดโ้ ปรด สตรีที่อยูต่ รงหน้าท่าน ยงั เป็ นซีแกนคนเดิม คู่หม้นั ของลูก
ชายท่านป้า ซ้ายงั อาจจะเป็นนกั โทษหนีทณั ฑอ์ งคช์ ายโลกิท่ีทาใหท้ ่านเดือดร้อน” มือ
เยน็ เฉียบราวกบั น้าแขง็ ยน่ื มาจบั มือเห่ียวยน่ ของหญิงชราเอาไว้

“อยา่ กล่าวกบั ตวั เองเช่นน้นั เพคะ พระองคไ์ ม่ไดท้ รงทาอะไรผิดและไม่ไดท้ าอะไรให้
หม่อมฉันเดือดร้อน แต่เกรงว่า ท่ีหมู่บา้ นน้ีจะไม่ปลอดภยั สาหรับพระองค์ องค์ชาย
โลกิทรงอยทู่ ี่น้ีสอบเคน้ หม่อมฉันถึงพระองค”์ หญิงชรารีบพาหญิงสาวท่ีเปี ยกปอนมา
นง่ั ขา้ งเตาผิงก่อนที่นางจะชอ็ กจากความหนาวไปเสียก่อน

“โอ.้ ..ทา่ นป้า โปรดอภยั ใหก้ บั ขา้ ท่ีทาใหท้ า่ นตอ้ งมารับเคราะหจ์ ากการหลบหนีของขา้
เถิด ขา้ เสียใจจริง ๆ ขะ ขา้ ...ตอ้ งมาที่นี่ มาหาทา่ นป้า...ขา้ ขอโอกาสทา่ น ไดใ้ หข้ า้ ไดท้ า

206

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

หนา้ ท่ีคร้ังสุดทา้ ยในฐานะคู่หม้นั ของธีโอริคดว้ ยเถิด” มือเล็กของหญิงสาวที่บดั น้ีหาย
ส่ันเทาจากอากาศหนาวภายนอกลว้ งมือเขา้ ไปหยิบในเส้ือคลุม ขวดแกว้ ใส ๆ ที่บรรจุ
กระดาษสีเหลืองเก่าออกมามอบใหห้ ญิงชราตรงหนา้

“โอ.้ ..ธีโอริคของแม่” กอ้ นสะอ้ืนท่ีจุกอยทู่ ี่คอหญิงชราตลอดเวลาต้ืนข้ึนมาอีกคร้ัง เธอ
รับกระดาษในขวดแกว้ น้นั อย่างถนุถนอม ส่ิงท่ีลูกชายของเธอทิ้งไวเ้ ป็ นอย่างสุดทา้ ย
ก่อนท่ีเขาจะจากไปตลอดกาลจนกว่าจะไดพ้ บกนั เมื่อถึงเวลาท่ีเธอพร้อมเขา้ สู่วาฮลั ลา
นยั น์ตาสีเขม้ เฉกเช่นดว้ ยกบั ลูกชายบดั น้ีเออ่ ลน้ ดว้ ยน้าตาอีกคร้ังเมื่อไล่กะพริบไปตาม
ตวั อกั ษรจากลายมือหวดั ๆ ขององครักษห์ นุ่ม ท่ีเขาพรรณนาถึงความภาคภูมิใจในการ
ไดเ้ ป็นทหารองครักษร์ ับใชเ้ บ้ืองพระบาทขององคก์ ษตั ริยท์ ่ีเป็นที่เคารพไปท้งั เกา้ โลก
บอกถึงความเป็ นอยู่ภายในพระราชวงั ในการทาสิ่งที่เขารักด้วยความมานะ อดทน
พยายามและสุดทา้ ยกล่าวถึงความยนิ ดีเพยี งใด หากเขาไดห้ ลงั่ เลือดเพอ่ื รับใชร้ าชวงศน์ ้ี
ใหค้ นท่ีอยเู่ บ้ืองหลงั เขาไม่ตอ้ งเป็นกงั วล หากประตูวาฮลั ลาเปิ ดออก เขาจะเดินเขา้ ไป
ดว้ ยความภาคภูมิใจ รอตราบวนั ท่ีเกิดโลกาภินาศและเขาจะไดพ้ บกบั ทกุ คนที่เขารักอีก
อีกคร้ัง

“ฮึก” เสียงสะอ้ืนเศร้าของหญิงชราดงั ข้ึนมาอีกคร้ัง หญิงสาวลุกจากหนา้ เตาผิงมากอด
หญิงชราตวั เล็กผูโ้ ดดเด่ียวที่ตอนน้ีท้งั ร่างของนางส่ันเทาดว้ ยความความเสียใจแต่
ใบหน้าแก่น้นั มีรอยยิ้มท่ีเกิดจากความภาคภูมิใจในบุตรของนางอย่างลน้ พน้ ราวกบั
ภูเขาจากเลือดของเทพอีเมอร์ไดอ้ อกจากอกของนางไปแลว้ รอยยมิ้ โรยแรงของนางยมิ้
ใหก้ บั หญิงสาวผนู้ าข่าวสุดทา้ ยจากลูกชายของนางมาบอกนาง นยั น์ตาสีเขม้ ของหญิง
แก่สบกบั นยั น์ตาสีฟ้ากระจ่างท่ีบดั น้ีเอ่อลน้ น้าตาใส ๆ ไม่ต่างกนั หญิงสาวท่ีผ่านช่วง
วนั เวลาท่ีท้งั แสนหวาดกลวั ความเจบ็ ปวดและอ่อนลา้ อยา่ งท่ีสุด บดั น้ี เธอไดม้ ีโอกาส

207

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

แสดงความโศกาอาลยั แด่คนรักของนางที่ได้จากไปแล้ว หากแต่น้ี...จะไม่ใช่คร้ัง
สุดทา้ ยท่ีสตรีผจู้ ะกลายเป็นเทพผี มู้ ีคราบน้าตาบนใบหนา้ งาม

“พระชายาทรงพกั ที่นี่เถิดนะเพคะ หม่อมฉนั จะคอยดูแลพระองคเ์ อง” นยั น์ตาเด็ดเด่ียว
ของหญิงชราวาววบั ข้ึนมาอีกคร้ัง ความกลา้ หาญของหญิงสาวที่ลอบมาส่งข่าวใหก้ บั
เธอท้งั ๆ ท่ีรู้ดีวา่ ผทู้ ี่ตามลา่ นางอาจจะอยทู่ ี่นี่ ทาใหเ้ ธอมีเรี่ยวแรงกลา้ หาญข้ึนมาอีกคร้ัง
เพื่อปกป้องหญิงสาวตรงหนา้ จนกวา่ วนั ท่ีประตแู ห่งวาฮลั ลาจะเปิ ดรับใหเ้ ธอไดเ้ จอกบั
บตุ รของเธออีกคร้ัง

“ท่านป้าคะ...น้าใจของท่านป้า ช่างย่ิงใหญ่สารับข้านัก แต่...ขา้ ไม่อาจทาให้ท่าน
เดือดร้อนไปมากกว่าน้ีไดค้ ่ะ องคช์ ายทรงตามหาขา้ อยู่ และขา้ ไม่ตอ้ งการให้ท่านมา
เส่ียงกบั ขา้ ขา้ เพียงแค่อยากทาหนา้ ที่คู่หม้นั คร้ังสุดทา้ ยและมาลาท่าน ขา้ จะไปจากแอ
สการ์ดและเราอาจจะไม่พบกนั อีก” หญิงสาวยิ้มอย่างอาทรขณะท่ีมือเห่ียวย่นบีบมือ
ของเธอแน่น

“พระองค์...ทรงคิดอะไรน่าหวาดกลวั เช่นน้ีเพคะ พระองค์จะทรงไปอยู่ที่ไหนกนั
เพคะ” หญิงชราส่ายหนา้ ไม่ยอมรับส่ิงท่ีหญิงสาวพูด

“จะดีกบั ท่านมากกวา่ ค่ะ หากทา่ นจะไม่รู้วา่ ขา้ จะไปท่ีไหน หากองคช์ ายยงั มาสอบสวน
ท่านอีก ไม่ตอ้ งห่วงขา้ นะคะ ท่านป้า เพียงแค่ขา้ ไดม้ าพบท่านและไดอ้ าลยั ให้กบั ธีโอ
ริค เทา่ น้ีเพียงพอสาหรับขา้ แลว้ คะ่ ” ซีแกนยมิ้ อยา่ งใหก้ าลงั ใจ

“โอ.้ ..พระชายาของป้า เช่นน้นั เสด็จคา้ งที่น้ีสักคืนเถิดนะเพคะ ขา้ งนอกตอนน้ีมีแต่
พายหุ นาว แค่คืนน้ีใหห้ ม่อมฉนั ไดต้ อบแทนพระองค”์ มือหญิงชราลูบบนใบหนา้ งาม
ที่ยงั เป้ื อนคราน้าตาอยา่ งสงสาร สตรีน้ีตอ้ งเผชิญอะไรมามากมายเหลือเกิน

208

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“ทา่ นป้า...ทา่ นกาลงั อยใู่ นอยใู่ นการไวท้ ุกข์ ขา้ จะรบกวนท่านไดอ้ ยา่ งไรกนั คะ” ซีแกน
ด้ือดึง

“พรุ่งน้ีหม่อมฉันจะตระเตรียมเสบียงสาหรับพระองคส์ าหรับเดินทางนะเพคะ...พระ
ชายา” หญิงชราเอ่ยอยา่ งขอร้อง

“เช่นน้นั ...ทา่ นป้า ช่วยเรียกขา้ อยา่ งอบอุ่น เฉกเช่นที่ท่านมอบมาใหข้ า้ ตลอดไดห้ รือไม่
คะ” เจา้ ของนยั น์ตาสีฟ้าสีฟ้าอ่อนใจในท่ีสุดยมิ้ ใหห้ ญิงชราตรงหนา้

“เจา้ ค่ะ...ท่านหญิงของป้า” หญิงชรายิ้มเศร้าให้หญิงสาวผูท้ ่ีลูกชายของเธอไม่อาจมี
วาสนาไดเ้ คียงคู่ก่อนท่ีท้งั สองจะสวมกอดกนั อีกคร้ัง พายภุ ายนอกที่ยงั คงเยน็ เหยียบ
และโหมกระหน่าหมู่บา้ นแม่หมา้ ยของแผน่ ดินแอสการ์ด บดั น้ีมิอาจสร้างความเหน็บ
หนาวสู่ของหัวใจท่ีเพ่ิงสูญเสียบุคคลอนั เป็ นท่ีรักไปได้ เน่ืองดว้ ยดวงใจแห่งสตรีท่ี
เชื่อมโยงกนั ไดป้ ระกายกองไฟใหแ้ ก่กนั และกนั แลว้

ขนหนานุ่มของเจา้ หมาป่ าตวั ใหญ่เงาวบั อย่างไดร้ ับการดูแลเป็ นอย่างดี รอย
แผลเป็นรอบคอท่ีเคยมีเลือดซึมและเหวอะหวะจนเป็นหนองตลอดเวลาน้นั บดั น้ีเหลือ
เพียงแตร่ อยแผลเป็นเลก็ ๆของโซ่ตรวนไกลพน์ ิร์ไวเ้ ทา่ น้นั

“หงิงง..” เจา้ หมานอ้ ยท่ีกาลงั หลบั พริ้มอยา่ งเป็นสุขภายใตม้ ืออบอุ่นของบิดาเขาดงั ข้ึน
เบา ๆ ขณะท่ีเจา้ ของมือน้นั ลูบขนหนาของผูเ้ ป็นชายเขาอยา่ งเบามือ นยั น์ตาสีเขียวไล่
มองไปตามร่างยกั ษ์น้ันอย่างพอใจในผูท้ ่ีไดช้ ื่อเป็ นภรรยาของเขาท่ีนอกจากจะไม่
แสดงความรังเกียจหวาดกลวั ในความเป็ นอสูรของลูกชายเขา ซ้ายงั ช่วยรักษาอาการ
บาดเจบ็ ท่ีเขาเองก็ยงั ตอ้ งแทบถอดใจ แต่ในยามน้ีเขาคงตอ้ งปล่อยพลงั ที่ไร้ขีดจากดั นน่ั
ไปก่อน กาลเวลาที่ล่วงเลยจากแอสการ์ด ทาให้เขาไม่เจอเฟนเรียร์เสียนาน คืนน้ีเจา้

209

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

หมาน้อยของเขามีเรื่องเล่าเสียมากมายร่วมท้งั ความประทบั ใจในว่าท่ีแม่เล้ียงของตน
เสียจนเขาไม่อาจหันหลงั ให้กบั ความดีใจน้นั ได้ ซ้ายงั ไงเสีย เขาก็ตอ้ งรอให้เวทยน์ นั่
ทางานและความร้อนใจในการตามหาภรรยาของเขามนั จะไดส้ ิ้นสุดลงไปเสียที โลกิ
มองออกไปไกลแสนไกล ความโกรธาของเขาไดจ้ างคลายไปเสียแลว้ บดั น้ีใบหนา้ คม
คายของเจา้ ชายหนุ่มกลบั มายมิ้ เจา้ เลห่ ใ์ หก้ บั ตวั เองไดอ้ กี คร้ัง หลงั จากไดส้ นทนากบั ลกู
ชาย ซีแกนไดใ้ ชเ้ วทยท์ ี่เขาสอนไดอ้ ยา่ งชานาญและมีความต้งั ใจที่จะไปแจง้ ข่าวกบั แม่
เจา้ องครักษน์ ้นั เธอเดินเขา้ หากบั ดกั ก่อนท่ีเธอจะรู้ตวั เสียอีก โอ.้ ..ภรรยาขา้ ในท้งั เกา้
โลกน้ี ไม่มีที่ใหเ้ จา้ หนีขา้ พน้ อีกแลว้ ...
“ท่านตอ้ งไปงอ้ นางใหไ้ ดน้ ะ ขา้ ชอบนาง ขา้ จะให้นางเป็นท่านแม่ของขา้ ” เสียงเล็ก ๆ
ของเจา้ หมาป่ าดงั ข้ึนก่อนที่หวั ใหญข่ องมนั จะค่อย ๆ ผงกข้ึน สะบดั หวั ไปมาสลดั ความ
งวั เงีย ยดื ตวั ข้ึนเหยยี ดบิดความข้ีเกียจออกไปจากร่างกาย
“เร่ืองน้นั ไม่ใช่เรื่องท่ีเดก็ นอ้ ยเช่นเจา้ ตอ้ งมากงั วล เฟนเรียร์ ยงั ไม่รุ่งสางเสียดว้ ยซ้า เจา้
นอนพอแลว้ หรือ” เสียงอบอุ่นของเจา้ ชายหนุ่มกล่าวกบั ผูเ้ ป็ นลูกชายขณะท่ีนยั น์ตาสี
เขียวมรกตหนั มาสบกบั ผเู้ ป็นบิดา
“ขา้ จะกงั วล ท่านพ่อ! ในเมื่อท่านหลอกนางมาเช่นน้นั ท่านตอ้ งหาทางงอ้ นางให้ได้
แลว้ กนั ” พวงหางสีเทาสะบดั ไปหาจนบิดาของเขาอดท่ีจะหมนั่ ไส้ไม่ได้
“เจา้ ไม่มีอะไรทาท่ีน่าสนใจมากกว่ากระแหนะกระแหนบิดาตวั เองเช่นน้ีหรือ ลูกขา้ ”
โลกิแยกเข้ียวยมิ้ อยา่ งไรเสีย...ลูกไมก้ ห็ ล่นไม่ไกลตน้ โดยแท้

210

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“มีสิ...ขา้ ไดห้ ลบั ฟ้ื นต่ืนเต็มตาเช่นน้ี จะพลาดโอกาสไปลา้ งแคน้ กบั เจา้ พวกคนแคระ
โสมมนน่ั ไดอ้ ยา่ งไร” เปลวไฟลามเลียออกมาตามเข้ียวโงง้ เมื่อเขานึกถึงศตั รูคู่อาฆาต
ของตน
“ไมม่ ีอะไรทาใหข้ า้ ภูมิใจไดม้ ากกวา่ น้ีแลว้ ...แตอ่ ยา่ ใหค้ วามถึงหูพระอยั ยกิ าเจา้ แลว้ กนั
ขา้ ไม่อยากให้เจา้ ตอ้ งไปอยไู่ กลหูไกลตานกั ” โลกิยมิ้ เจา้ เล่ห์ใหก้ บั ผูเ้ ป็นลูกชายที่นิสัย
ราวกบั ถอดแบบออกมาจากเขา
“ขา้ ไม่อยากโดนท่านป่ ูโกรธ...” เจา้ หมานอ้ ยครางหงิงเม่ือนึกถึงกษตั ริยผ์ ูม้ ีพระเนตร
ขา้ งเดียวแต่กลบั ดูดุดนั จนน่ากลวั
“เจา้ ไมต่ อ้ งเกรงกลวั ใครท้งั น้นั เจา้ คือบตุ รแห่งเทพโลกิ...จาไว้ เฟนเรียร์ วนั หน่ึงทว่ั ท้งั
เกา้ โลกจะตอ้ งจดจาช่ือเจา้ เหนือกว่าป่ ูของเจา้ ” น้าเสียงดุดนั ดงั มาจากผูไ้ ดฉ้ ายาเทพ
แห่งกลลวงที่บดั น้ีนยั นต์ าเขามีแต่โทสะอีกคร้ังเม่ือนึกถึงโทษทณั ฑใ์ นอดีต

211

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

I don’t know you ever more

แสงอาทิตยย์ ามเชา้ สาดส่องหมูบ่ า้ นเลก็ ๆ ในแอสการ์ดบ่งบอกวา่ พายนุ ่ากลวั ใน
ยามราตรีไดผ้ า่ นพน้ ไปแลว้ ในที่สุด เหลา่ สตั วน์ อ้ ยใหญต่ ่างออกมาจากท่ีซ่อนจากความ
เหน็บหนาวเมื่อคืน เตรียมออกหากินอีกคร้ังเฉกเช่นหญิงสาวท่ีซ่อนตวั จากภยั หนาว
และภยั อยา่ งอื่น มือกระหวดั เก่ียวกนั พลั วนั ผูกเส้ือเชือกของเธออย่างรีบเร่ง ดูเหมือน
ความเหน็ดเหน่ือยจากการอดตาหลบั ขบั ตานอนจะทาให้เธอตื่นสายกว่าท่ีเธอคาดไว้
และตอนน้ีเธอตอ้ งรีบออกไปจากบา้ นของหญิงชราน้ีก่อนที่เจา้ ชายโลกิจะกลบั มาและ
ทาให้สถานการณ์ของหญิงชราตอ้ งอยสู่ ภาวะลาบากอีกคร้ัง นางควรจะไดแ้ สดงความ
เสียใจกบั ลูกชายของนางอย่างเต็มทีแต่การรบกวนในยามวิกาลของเธอทาให้นางตอ้ ง
สละเวลาสาหรับการจดั เตรียมที่พกั ให้กบั เธออีก เสียงเคาะประตูเบา ๆ ดงั ข้ึน ก่อน
ประตูไมแ้ ผ่นบางจะแงม้ ออกมาเผยใหเ้ ห็นร่างของหญิงชราที่หอบเส้ือคลุมตวั หนาเขา้
มาพร้อมรอยยิ้มสว่างไสวบนใบหน้าเหี่ยวย่น ข่าวของหญิงสาวทาให้เม่ือคืนน้ีนาง
สามารถหลบั ตานอนลงและมีพลงั ในการดาเนินชีวิตต่อไปจนกวา่ จะถึงวนั ที่จะไดพ้ บ
กบั ลกู ชายของนางในวาฮลั ลา

“ท่านป้า ขา้ ตอ้ งขออภยั จริง ๆ ค่ะ ขา้ ต้งั ใจท่ีจะออกแต่เชา้ ตรู่กว่าน้ีนกั ”เสียงหวานพูด
อยา่ งรู้สึกผิดขณะหนั ไปหาหญิงชราตรงหนา้

“อย่าได้กล่าวเช่นน้ัน ท่านหญิง ข้ายินดีที่ข้าสามารถตอบแทนอะไรท่านได้บ้าง
ระหว่างน้ีขา้ ไดอ้ อกไปสอดส่องท่ีประทบั ขององคช์ ายมา ดูเหมือนพระองคท์ ้งั คู่จะยงั
ไม่เสด็จออกมาจากที่ประทบั ” แม่เฒ่ารีบบอกหญิงสาวท่ีวนั น้ีใบหนา้ งามดูสดชื่นข้ึน
กวา่ เม่ือวานน้ีมาก ริมฝีปากเอิบอิ่มกลบั มาเป็นสีชมพู

212

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“โอ.้ ..น้าใจท่ีท่านป้ามอบให้ขา้ จา้ ไม่รู้จะตอบแทนเช่นไรเลยค่ะ แต่ท่านอย่าทาอะไร
ตอ้ งเสี่ยงเช่นน้ีอีกเลยนะคะ ขา้ หวงั เพียงแค่ ท่านไดใ้ ชเ้ วลาท่ีจะอาลยั ธีโอริคไดอ้ ย่าง
สงบเทา่ น้นั ” ซีแกนรีบมาจบั มือที่เห่ียวยน่ ของหญิงชราเอาไว้

“ทา่ นหญิง...อยา่ ไดก้ งั วลเกี่ยวกบั ขา้ เลย การท่ีขา้ ไดท้ าอะไรที่กลา้ หาญเฉกเช่นที่ลกู ชาย
ขา้ กระทาเม่ือคร้ังท่ีเขายงั อยู่ มนั ทาใหข้ า้ รู้สึกเหมือนวา่ เขายงั อยกู่ บั ขา้ ไม่ไดจ้ ากขา้ ไป
ไหน” นยั น์ตาเขม้ เฉกเช่นบุตรชายเอ่อน้าตาคลอขณะท่ีมองมายงั หยงิ สาวที่ใบหนา้ งาม
เจือรอยยมิ้ เศร้าสร้อย

“โปรดรับน่ีไวด้ ว้ ย ท่านหญิง เส้ือคลุมของธีโอริคที่เขาเคยทิ้งไวท้ ี่น่ีนี่”หญิงชรานาเส้ือ
คลมุ ขนหมาป่ ายน่ื ใหห้ ญิงสาว

“โอ!้ ...ท่านป้า ขา้ ไม่อาจรับส่ิงน้ีไวไ้ ด้ ท่านควรไดเ้ กบ็ ไวร้ าลึกถึงเขา” น้าเสียงส่ันเครือ
ของหญิงสาวมองหนังสี น้ าตาลของเส้ื อคลุมน้ ันก่อนจะกลืนก้อนสะอ้ืนลงคอไป
สาหรับวนั น้ี เธอไมม่ ีเวลาสาหรับความเสียใจอีกแลว้

“ได้โปรด...สิ่งท่ีท่านนามาให้ข้า มีค่ามากกว่าสิ่งใดที่ข้ามีอยู่ ให้เขาช่วยปกป้อง
คุม้ ครองท่านแทนหญิงชราเช่นขา้ เถิดนะ ให้เขาได้เดินทางไปกับท่านดว้ ยนะ ท่าน
หญิง” ใบหนา้ ชรายิม้ ท้งั น้าตาก่อนจะค่อย ๆ เอ้ือมมือเห่ียวย่นของนางไปคลุมเส้ือลง
บนบ่าเลก็ ๆ ของหญิงสาว

“...” ซีแกนเมม้ ริมฝี ปากไวอ้ ยา่ งต้ืนตนั ใจ เธอไดแ้ ต่กม้ หัวทาความเคารพอิสตรีผูม้ ีใจ
เด็ดเด่ียวแต่ก่อนท่ีสตรีท้งั สองจะไดก้ ล่าวอะไรกนั มากไปกวา่ น้ี

ปัง! ปัง! ปัง! เสียงเคาะประตูหน้าบา้ นดงั ข้ึนอยา่ งรุนแรงทาเอาคนในบา้ นท้งั คู่สะดุง้
โหยง่ มองหนา้ กนั เลิกลก่ั

213

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“ท่านแม่ของธีโอริค ขา้ เป็ นตวั แทนของพระบิดาขา้ นาเสบียงอาหารและสาส์นแสดง
ความเสียพระทยั ท่ีมีตอ่ ธีโอริคมาใหแ้ ก่ท่าน โปรดอนุญาตใหข้ า้ เขา้ ไปในบา้ นของท่าน
ดว้ ยเถิด” เสียงทมุ้ ใหญข่ ององคช์ ายรัชทายาทดงั ข้ึนหนา้ ประตูบา้ นของหญิงชรา

“พะ เพคะ เจา้ ชาย โปรดรอหม่อมฉันสักครู่นะเพคะ” หญิงชรารีบตอบรับตน้ เสียงน้นั
ก่อนจะหนั มากมุ มือหญิงสาว

“ท่านหญิง ท่านซ่อนตวั อยทู่ ี่น่ีก่อนเถิด หากองคช์ ายเสด็จไปแลว้ เราจะช่วยกนั หาทาง
อีกคร้ังนะ” หญิงชราพูดเสียงสั่นเทาก่อนที่จะผลกั หญิงสาวกลบั เขา้ ไปในหอ้ งรับรอง
ของนางอีกคร้ัง

“ท่านป้า ไม่ตอ้ งห่วงขา้ นะ ขา้ ขอขอบคุณท่านจากใจขา้ จริงๆค่ะ” ซีแกนกระซิบเสียง
เบาหววิ ขณะที่หลบหายเขา้ ไปในประตูตามคาบอกของหญิงชราอยา่ งรวดเร็ว

“โชคดีเถิด...ท่านหญิงที่รักของขา้ ” มือเลก็ ๆ ลูบใบหนา้ หวานอีกคร้ัง มองใบหนา้ งาม
ท่ีนางอาจจะมีโอกาสไดเ้ ห็นเป็นคร้ังสุดทา้ ยก่อนจะปิ ดประตูลงไป ซีแกนกระชบั เส้ือ
คลุมตวั เองก่อนจะรีบแอบอย่ขู า้ งประตูไม่ให้เห็นเงาของเธอที่ตอนน้ีหญิงชราไดเ้ ปิ ด
ประตูหน้าบา้ นออกตอ้ นรับบุตรแห่งโอดินแลว้ เธอไดย้ ินเสียงการกา้ วเทา้ หนักของ
พระองคท์ ี่มีเพียงประตูไมบ้ าง ๆ ท่ีก้นั การรับรู้ของเจา้ ชายวา่ เขาอยกู่ บั เธอในบา้ นหลงั
เลก็ น้ีเท่าน้นั โอ.้ ..ขา้ แตท่ วยเทพ เพียงแคพ่ ระเชษฐาของสวามีเธอกท็ าเอาเธอหวาดกลวั
จนแทบหยดุ หายใจเสียแลว้ !

“ขอทรงโปรดอภยั ใหก้ บั ความชราภาพของหม่อมฉันท่ีมาเปิ ดประตูใหพ้ ระองคช์ า้ ถึง
เพยี งน้ีเพคะ ฝ่ าพระบาท” หญิงชราโคง้ ตวั ทาความเคารพราชวงศท์ ี่บดั น้ี มีเพยี งแต่องค์
รัชทายาทเพียงผเู้ ดียวเทา่ น้นั ในพระหตั ถห์ นาของพระองคม์ ีถุงเสบียงและเส้ือผา้ ขนาด

214

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

ใหญ่ก่อนท่ีเจา้ ชายหนุ่มจะเดินนามนั เขา้ มาวางไวบ้ นโต๊ะมุมหน่ึงที่ตรงขา้ มมีแท่น
เทียนจุดราลึกอาลยั ถึงชายหนุ่มที่จากไป ธอร์เดินเขา้ ไปหาก่อนจะหยิบเทียนเล่มหน่ึง
ข้ึนมาจุด ก่อนจะวางไวว้ างเหล่าเทียนสีขาวท้งั หลายท่ีหลอมละลายราวกบั เป็ นคราบ
น้าตาของคนท่ีโศกเศร้าต่อการจากไปขององครักษห์ นุ่ม

“ขอประตูแห่งวาฮลั ลาเปิ ดรับเจา้ ใหเ้ ป็นสุขชวั่ นิจนิรันดร์นะ ธีโอริค” น้าเสียงเขม้ ของ
เจา้ ชายหนุ่มพูดเบา ๆ ก่อนจะหันกลบั มาหาร่างหญิงแก่ท่ีมองพระองคอ์ ยา่ งไม่กะพริบ
ตา

“ท่านป้า..หากท่านตอ้ งการสิ่งใดเพิ่มเติม โปรดแจง้ แก่ขา้ ให้ขา้ ไดด้ ูแลท่านเถิดนะ”
น้าเสียงของผถู้ ือสิทธ์ิข้ึนครองแผน่ ดินกลา่ วกบั หญิงชราอยา่ งเมตตา

“เป็นพระกรุณาอยา่ งหาที่สุดมิไดเ้ พคะ พระองค์ แตท่ ่ีหมูบ่ า้ นน้ี มีคนดูแลหม่อมฉนั เสีย
มากมายแลว้ ” แม่ของธีโอริคโคง้ ตวั เคารพเจา้ ชายหนุ่มอีกคร้ัง องคช์ ายรัชทายาทช่าง
แตกต่างกบั พระอนุชาของพระองคท์ ี่มาหาเธอเม่ือวานน้ีราวฟ้ากบั เหว

“อยา่ งไดเ้ กรงใจขา้ ไปเลยนะ ขา้ กบั ธีโอริครู้จกั กนั มานานนกั เขาเองกเ็ หมือนสหายของ
ขา้ ” นยั นต์ าสีครามฉายแววจริงจงั ขณะสบกบั นยั น์ตาเขม้ ที่เหมือนบตุ รของนาง

“ไม่มีสิ่งใดท่ีพระองคต์ อ้ งกงั วลพระทยั เกี่ยวกบั หม่อมฉันหรอกนะเพคะ องคช์ าย หาก
ไม่เป็ นการเสียมารยาทจนเกินไป หม่อมฉันขออนุญาตถาม วนั น้ีพระอนุชาของ
พระองคไ์ ม่เสด็จดว้ ยหรือเพคะ” หญิงชราเล่ือนเกา้ อ้ีออกก่อนจะนาเหยือกไมไ้ ปริน
น้าเปล่าลงในแกว้ ใหเ้ จา้ ชายหนุ่ม

“โลกิ...เขาร้อนใจนกั เลยออกไปหาเบาะแสเก่ียวกบั พระชายาแต่เชา้ มืด” ธอร์เลี่ยงการ
ตอบเฉไปทางอ่ืน เขาไม่สามารถตอบความจริงไดว้ ่าน้องชายของเขาหายตวั ไปต้งั แต่

215

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

เมื่อคืนยงั ไม่ไดก้ ลบั มาเสียดว้ ยซ้า พระบิดาของเขาโมโหหนกั มากเรื่องที่โลกิมีทายาท
กบั นางยกั ษอ์ สูรเพ่ือเพิ่มพูนอานาจของตวั เอง และทรงกาชบั กบั ท้งั เขาและนอ้ งชายวา่
หา้ มแพร่งพรายเร่ืองน้ีออกไปอยา่ งเดด็ ขาด

“พระชายา...เช่นน้ันหรือเพคะ องค์ชาย พระองค์ทรงเรียกสตรีท่ีหนีออกจากงาน
แต่งงานอยา่ งไม่เตม็ ใจไดอ้ ยา่ งเตม็ ปากวา่ พระชายาในพระอนุชาพระองคเ์ ช่นน้นั หรือ
เพคะ” หญิงชรานง่ั ลงตรงขา้ มบุตรแห่งโอดินดว้ ยสายตาเด็ดเด่ียวและแฝงดว้ ยความ
เคืองโกรธ ใบหนา้ แสนเศร้าสร้อยและเหน็ดเหน่ือยของหญิงสาวที่คอยอยกู่ บั เธอท้งั คืน
ทาใหห้ ญิงชราอดเคืองในความเอาแตใ่ จของผเู้ ป็นอนุชาแห่งธอร์ไม่ได้

“ท่านป้า...ท่านพูดเหมือนสหายขา้ นักและขา้ รู้ว่าท่านเองก็โกรธเคืองกับสิ่งท่ีโลกิ
กระทาลงไป ยงิ่ โดยเฉพาะกบั ขอ้ ครหาท่ีวา่ เขาเป็นคนสงั หารบุตรชายของท่าน ทา่ นป้า
...ท่านอาจจะคิดวา่ ขา้ เขา้ ขา้ งนอ้ งชายตวั เอง แต่ขา้ อยทู่ ี่นน่ั ดว้ ย ในการไตส่ วนโลกิ ไม่มี
หลักฐานใดบ่งช้ีว่าเขาเป็ นผูก้ ระทาการและขา้ ก็เคารพการตัดสินของพระบิดาข้า
เช่นน้นั หากขา้ ขอร้องท่าน โปรดช่วยฟังความอีกดา้ นจากขา้ บา้ งเถิด” เจา้ ชายหนุ่มมอง
หญิงหมา้ ยอย่างอ่อนใจขณะท่ีกล่าวปกป้องน้องชาย สถาณการณ์ชวนอึดอดั แบบน้ี
หากเขาเลน่ ลิน้ ไดอ้ ยา่ งโลกิ คงไมม่ าลาบากใจในการตอบคาถามเช่นน้ีแน่ ๆ

“เร่ืองน้นั หม่อมฉันทราบดีแลว้ เพคะองคช์ าย และหม่อมฉันขอนอ้ มรับคาวินิจฉยั ของ
องคก์ ษตั ริยโ์ อดิน แต่สิ่งหน่ึงท่ีมนั ชดั เจนสาหรับหม่อมฉนั คือพระอนุชาของพระองค์
ไดล้ ่อลวงสตรีผูท้ ่ีไดช้ ื่อว่าคู่หม้นั ของลูกชายหม่อมฉันโดยที่นางไม่เต็มใจเลย” หญิง
ชรากลา่ วน้าเสียงสัน่ เครือ

“เร่ืองน้นั พระบิดาและพระมารดาของขา้ ไม่เห็นดว้ ยกบั การกระทาของโลกิเป็นอยา่ ง
ยง่ิ ทา่ นป้า ตอนน้ีพวกเราหวงั เพียงแคจ่ ะหานางใหพ้ บและพานางกลบั ไปยงั พระราชวงั

216

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

เท่าน้นั เพราะเมื่อเรากลบั ไปเยอื นวงั หลวง โลกิถูกส่ังหา้ มเขา้ ใกลพ้ ระชายาจนกว่าจะ
ไดอ้ นุญาตและยงั ตอ้ งรับโทษทณั ฑจ์ ากพระบิดาสาหรับส่ิงที่เขากระทาต่อซีแกน” ร่าง
บางท่ีอยู่ในห้องห่างกนั เพียงไมก้ ้นั รอจงั หวะเหมาะสมไดย้ ินทุกบทสนทนาระหว่าง
องคช์ ายกบั มารดาของธีโอริคถึงกบั เบิกตากวา้ ง หลายต่อหลายคร้ังเธอไดเ้ ห็นถึงโทษ
ทณั ฑ์ที่องชายโลกิไดร้ ับจากพระบิดาของพระองคช์ ่างรุนแรงและบางคร้ังก็โหดร้าย
แมเ้ ธอจะไม่เตม็ ใจท่ีจะแตง่ งานจากการลวงเช่นน้ี แต่เธอก็ไม่อยากเห็นองคช์ ายตอ้ งรับ
โทษจากผูท้ ่ีไดช้ ่ือว่าเป็นบิดาของพระองคอ์ ีกแลว้ โอ.้ ..องคโ์ อดิน ไดโ้ ปรดใหอ้ ภยั ต่อ
การกระทาขององคช์ ายดว้ ยเถิดเพคะ...

“ขา้ เคยคิดว่า น้องชายของขา้ รู้จกั ซีแกนดีแค่ไหน แต่...ขา้ ตอ้ งยอมรับ เขารู้จกั นาง
ไม่ใช่น้อย โลกิคิดว่า ซีแกนตอ้ งนาจดหมายเกียรติยศของธีโอริค มามอบให้แก่ท่าน
ดว้ ยมือนางเอง เราจึงเร่ิมตน้ คน้ หานางที่น่ี และหากนางมาท่ีนี่ตามท่ีเขาคิดจริงๆ ท่าน
ป้า ทา่ นช่วยบอกแก่พวกเราดว้ ยเถิด” ธอร์มองมาทางหญิงชราดว้ ยสีหนา้ จริงจงั

“...” แม่เฒ่ายงั คงน่ิง ไมต่ อบคาถามใด ๆ ขององคช์ าย แมเ้ ธอจะรับรู้ถึงความจริงใจของ
องคช์ ายรัชทายาทแตจ่ ะใหเ้ ธอหนั หลงั ใหก้ บั หญิงสาวไดอ้ ยา่ งไรกนั

“ขา้ และโลกิ เป็นห่วงนางนกั สภาพอากาศที่เลวร้ายเช่นน้ี ท่านป้า...แมน้ อ้ งชายของขา้
จะเริ่มตน้ กบั ซีแกนดว้ ยการลวงนาง แต่การกระทาที่ที่ขา้ ไม่เคยพบเห็นจากนอ้ งชายมา
ก่อนในชีวิต ท่านป้า เขาจริงจงั ในการท่ีจะตามนางเฉกเช่นที่เขาไม่เคยกระทามาก่อน
เขายืนยนั กบั ขา้ ...ว่าเขารักนาง...และตาขา้ ไม่ไดม้ ืดบอด สิ่งที่ขา้ เห็นจากโลกิ คือความ
เป็นห่วงจริงๆ หากท่านห่วงเร่ืองน้นั ท่านป้า...ขา้ ยืนยนั วา่ นอ้ งชายขา้ จะดูแลซีแกนใน
ฐานะพระชายาของเขาแมอ้ าจจะไม่เหมือนอย่างเช่นที่ลูกชายท่านกระทา แต่โลกิ...มี
วิธีการแสดงออกของเขาว่าเขามีความรู้สึกกบั นางอยา่ งแทจ้ ริง” บุตรแห่งโอดินกล่าว

217

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

ดว้ ยน้าเสียงเคร่งขรึมอยา่ งจริงจงั ร่างหญิงสาวที่อยหู่ อ้ งถดั ไปปิ ดปากตวั เองแน่น น้าตา
ใส ๆ เออ่ คลอสองตาคูส่ วย...ส่ิงที่เจา้ ชายองคร์ ัชทายาทกล่าวถึงพระอนุชาของพระองค์
ลว้ นมีความหมายต่อเธอ หัวใจท่ีอ่อนแรงกลบั เตน้ ระทึกข้ึนมาอีกคร้ัง...เธอมน่ั ใจวา่ ส่ิง
ท่ีธอร์พูดกบั หญิงชราน้นั ลว้ นเป็นสัจจะความจริง...แต่กบั ผทู้ ่ีไดข้ ้ึนช่ือวา่ เป็นพระสวามี
ของเธอแลว้ ล่ะ สิ่งท่ีเขาแสดงออกกบั พ่ีชายน้นั จริงเทจ็ แค่ไหน แลว้ สาหรับตวั เธอละ่ ?
พร้อมท่ีจะให้โอกาสคนลวงแลว้ หรือ...ไม่...เธอไม่พร้อม ท้งั การสูญเสียคนรัก ท้งั
สูญเสียความไวใ้ จต่อคนท่ีโป้ปดกบั เธอ นยั น์ตาอมั พรหรี่มองไปทางหนา้ ต่าง ไม่ไกล
จากบา้ นของหญิงชรา อาชาสีขาวท่ีทรงเครื่องประดบั มนั กาลงั เลม็ ใบไมท้ ่ีอยนู่ อกคอก
ของมนั ไร้ซ่ึงคนดูแล เช่นน้นั ...น่ีล่ะ โอกาสของเธอ มา้ ทรงขององคช์ ายจะทาให้เธอ
สามารถเดินทางไดไ้ วข้ึนและองค์ชายยงั จะทรงวุ่นวายกับมา้ ที่ไม่คุน้ ชินตวั ใหม่จะ
สามารถทาใหเ้ ธอไดเ้ ปรียบที่จะถ่วงเวลาของพระสวามีกบั พระเชษฐาของพระองคไ์ ป
ไดบ้ า้ ง เร็วเท่าความคิด ซีแกนกระโดดแผลวออกจากหนา้ ต่างทิ้งไวเ้ พียงบทสนทนาที่
คา้ งคาขององคช์ ายกบั หญิงชราไวเ้ บ้ืองหลงั

218

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

Under smile

เจา้ ชายหนุ่มเขา้ สู่ภวงั คห์ ลบั เป็นคร้ังแรกนบั จากวนั แตง่ งานจอมลวงของเขา ความเงียบ
สงบในถ้าเยน็ ช้ืนที่ตอนน้ีลูกชายหัวแกว้ หัวแหวนของเขาออกไปล่าเหล่าคนแคระ
คู่อาฆาตของตนเรียบร้อยแลว้ บวกกบั การใชพ้ ลงั เวทยย์ าวนานสะสมทาใหร้ ่างกายของ
เขาอ่อนเพลีย โลกิตดั สินใจเขา้ สู่ห้วงนิทราไดอ้ ย่างน่าวางใจในที่สุดเพราะยงั ไงเสีย
ภรรยาของเขาก็ต้องติดในกับดักมนต์ที่เขาวางไวอ้ ยู่แล้ว มนต์ที่จะทาให้นางไม่
สามารถหนีเขาไปไดอ้ ีกตลอดการเพราะจะมีเพียงไม่กี่ท่ีในโลกท้งั เกา้ น้ี ท่ีมนต์ทรง
พลงั น้ีจะใชง้ านไมไ่ ดเ้ ทา่ น้นั ...

วิ้ง! เสียงเตือนเบา ๆ ของบางอย่างดังข้ึน เจา้ ชายหนุ่มสรวลรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของตน
ก่อนที่จะลืมตาข้ึนมาเสียอีก นยั น์ตาสีเขียวเผยความวิบวบั ท่ีส่อแววสนุกเฉกเช่นท่ีเขา
เคยเป็น ขณะท่ีเขาละอองเวทยส์ ีเขียวทองท่ีลอยเวียนวนในอากาศ สายเวทยเ์ รืองรองที่
จะมีเพียงแต่เขาเท่าน้นั ที่จะมองเห็นถูกเชื่อมโยงต่อไปยงั หญิงสาวที่ตอนน้ี แมม้ นั จะ
เป็ นมนต์ท่ีช่างกินพลังเวทยแ์ ละใช้เวลานานนักแต่สายเวทยส์ ีเขียวเล่ือมทองส่อง
ประกายชดั เจนบ่งบอกถึงภรรยาสาวของเขาท่ีป่ านน้ีนางคงอยูใ่ นหมู่บา้ นสักที่ เฮอ้ ...
และถา้ ใหเ้ ขาเดา ป่ านน้ีเจา้ พี่ชายร่างยกั ษข์ องเขาคงไม่รู้ดว้ ยซ้าว่าตวั เองอยใู่ นหมู่บา้ น
เดียวกบั นอ้ งสะใภเ้ สียแลว้ !

“หึ...” เสียงหวั เราะเยน็ เฉียบดงั เบา ๆ ออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบของโลกิ เขายนั กาย
ลุกข้ึนจากพ้ืนสกปรก ไวเ้ ม่ือขา้ เสร็จธุระกบั แม่เล้ียงของเจา้ เม่ือใด เฟนเรียร์ ขา้ จะหา
โอกาสมาหาเจา้ อีก และไมแ่ น่ คราวหนา้ ขา้ อาจจะมีนอ้ ง ๆ ใหก้ บั เจา้ ก็เป็นได!้

ร่างบางบนหลงั มา้ สีขาวสวา่ งเป็นที่สะดุดตาแก่ผพู้ บเห็นไดไ้ ม่ยาก อีกท้งั ในยาม
ท่ีฟ้ากระจ่างไร้เมฆและหิมะแบบน้ีแลว้ ล่ะก็ หากแต่หญิงสาวบนหลงั มา้ ไม่ประมาท

219

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

คอยร่ายเวทยก์ ลบร่องรอยของตวั เองอยูเ่ ร่ือย ๆ พร้อมท้งั คอยเพิ่มพละกาลงั ให้กบั เจา้
ม้าหนุ่มท่ีช่างปราดเปรียวรวดเร็วสมกับเป็ นม้าทรงขององค์ชายธอร์นัก หวงั ว่า
พระองคจ์ ะทรงใหอ้ ภยั กบั การกระทาท่ีจาบจว้ งเช่นน้ีของเธอนะ ใบหนา้ หวานหนั มอง
กลบั ไปยงั พ้ืนหิมะที่ไร้รอยเทา้ ใด ๆ ท่ีถูกทิ้งไวเ้ บ้ืองหลงั ก่อนท่ีแสงสีรุ้งพาดผ่านเสา
หินขนาดใหญ่ท่ีสลกั รูปเทพโอดินไวบ้ นหัวเสาอย่างเคร่งขรึมจะสาดส่องจนเธอตอ้ ง
หันกลบั มามองขา้ งหนา้ อีกคร้ัง เสาสัญลกั ษณ์บ่งบอกว่าการเดินทางท่ีรวดเร็วของเธอ
ไดม้ าถึงเขตแดนของดาวแอสการ์ดแลว้ เบ้ืองหนา้ ของเธอคือทางแยกออกไปสองทาง
เบ้ืองหลงั สายรุ้งน้นั ดา้ นหน่ึงเต็มไปดว้ ยดินหนาขรุขระ ไอระอุจากพ้ืนดินบ่งบอกว่า
นนั่ เป็นเขตดาวสวาทลั ฟ์ ไฮม์ ท่ีหากผใู้ ดเผลอเหยยี บยา่ งเขา้ ไปในตอนกลางวนั อาจจะ
โดนดวงอาทิตยจ์ ากท่ีนน่ั แผดเผาจนกลายเป็ นผุยผงไปในทนั ทีได้ แต่ในความน่ากลวั
น้นั ใตด้ ินของสวาทลั ฟ์ แฮมกลบั ล้าค่าดว้ ยแร่ทองแลอญั มณีนานาชนิด อนั เป็นอยอู่ าศยั
ของเหล่าคนแคระผูช้ ่างประดิษฐ์ประดอยอาวุธอนั ล้าค่าใหก้ บั องคเ์ หนือหวั โอดินและ
เคร่ืองประดบั งามเลิศล้าสาหรับองคร์ าชินีฟริกกา้ แตน่ น่ั ไมใ่ ช่เสน้ ทางท่ีเธอเลือกจะไป
อาชาขาวน่ิงสงบรอการตดั สินใจของผูท้ ่ีอยบู่ นหลงั มนั อยา่ งถูกฝึ กมาเป็นอยา่ งดีจากวา่
ท่ีกษตั ริยแ์ ห่งองค์โอดิน นยั น์ตาสีฟ้าทอดมองไปยงั อีกทางเบ้ืองหลงั เส้นสายรุ้งน้ัน
ชายป่ าสีเขียวสดที่ทอดยาวเขา้ ไปเห็นตน้ ไมใ้ หญห่ นาทึบลาง ๆ เตม็ ไปดว้ ยความสดช่ืน
ของอากาศที่ผิดกับอีกดินแดน มีเหล่าแมลงส่องแสงวิบวบั ท่ีดอมดมดอกไมช้ ายป่ า
อยา่ งสงบน้นั คืออาณาเขต อลั ฟ์ ไฮม์ ความเงียบสงบท่ีเจือในบรรยากาศน้นั ไม่แปลกที่
จะเป็ นที่อิจฉาของเหล่าคนแคระของอีกอณาเขตหน่ึง หากไม่มีแอสการ์ดก้นั ระหวา่ ง
กลางเอาไว้ สองดินแดนน้ีคงมีเหตุในรบกนั อยูร่ ่าไป หากแต่ดินแดนของอลั ์ฟไฮมห์ า
ใช่ผทู้ ี่เร่ิมตน้ สร้างความบาดหมางไม่ เพราะผทู้ ี่อยใู่ นดินแดนแห่งน้ีคือเหล่า ไลทเ์ อลฟ์
ผูท้ ่ีเต็มไปดว้ ยจิตใจดีงาม และไม่ไดล้ ะโมบโลภในสมบตั ิ จึงเป็ นท่ีโปรดปรานของ

220

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

เหล่าชาวแอสการ์ดและมิดการ์ดนัก แต่สาหรับชาวเอล์ฟผูท้ ะนงในศกั ด์ิศรีของตน
พวกเขากไ็ ม่ใช่จะเปิ ดรับใครผูใ้ ดโดยง่าย ซีแกนทอดถอนหายใจเลก็ นอ้ ย เธอถอยกลบั
ไมไ่ ดแ้ ลว้

“เอาละ่ ...ลองดูสกั ต้งั กนั ” ริมฝีปากเอิบอิ่มพูดกบั เจา้ มา้ แต่ดูราวกบั ใหก้ าลงั ใจตวั เองเสีย
มากกว่า เธอคือชาววานาไฮม์ที่อีกคร่ึงของเธอ...คือไลท์เอล์ฟ บิดาของเธอคือผูท้ ่ี
ปกครองอาณาเขตอลั ฟ์ ไฮมใ์ หส้ งบสุขตามพระประสงคข์ องกษตั ริยโ์ อดินมีทรงมีพระ
เมตตาต่อเหล่าเอลฟ์ และปกครองใหท้ ้งั เกา้ โลกอยรู่ ่วมกนั ไดอ้ ยา่ งสงบสุขและให้สิทธิ
ที่พวกเขาจะเดินทางไปไหนมาไหนไดต้ ามใจชอบ บดั น้ี ณ ที่แห่งน้ี เธอจะลองร้องขอ
กบั บิดาสาหรับการพกั อาศยั เพียงช่วงระยะหน่ึงก่อนท่ีเธอจะพร้อมเดินทางอีกคร้ัง เจา้
มา้ ขาวเดินเตาะแตะไปตามเสน้ ทางท่ีผอู้ ยบู่ นหลงั มนั เลือกอีกคร้ัง

เสียงเซ็งแซ่ของหมู่บา้ นค่อย ๆ ดงั ข้ึนอีกคร้ังรับอากาศยามเชา้ ที่ค่อนขา้ งจะสาย
แลว้ แต่ทุกคนเพ่ิงเร่ิมต่ืนตวั จากที่นอนของตนเน่ืองจากฤดูหนาวปี น้ีมาเร็วและรุนแรง
กว่าทุกปี ท่ีเคยเป็ น เสียงทกั ทายและเร่ิมแลกเปล่ียนสินคา้ การสนทนาของผูค้ นใน
หมู่บา้ นเร่ิมครึกคร้ืนกนั ข้ึนอีกคร้ังรวมถึงการมาพานกั อาศยั ของรัชทายาทองคโ์ อดิน
ท้งั สองก็เป็ นหัวขอ้ ของเหล่าหญิงสาวในหมู่บา้ นน้ี เจา้ ชายผมสีทองในผา้ คลุมสีแดง
เลือดนกกาลงั คุยอย่างเคร่งขรึมกบั หัวหน้าหมู่บา้ นอยู่เป็ นจบั จอ้ งของหญิงน้อยหญิง
ใหญ่ในหมู่บา้ นก่อนสายตาของทุกคนจะหันไปจบั จอ้ งผูใ้ หม่ท่ีเขา้ มาร่วมวงสนทนา
ของพระเชษฐาของเขา เจา้ ของร่างผมเดือนดบั ที่หายตวั วิบวบั เฉกเช่นผูท้ ี่ใชเ้ วทยม์ นต์
ทาเอาชาวชาวบา้ นถอยกรูดจากท่าทางเอาเรื่องของพระองค์ หัวหน้าหมู่บา้ นรีบทา
ความเคารพผูม้ าเยือนใหม่แต่นนั่ ก็ไม่ไดอ้ ยใู่ นสายตาของโลกิแมแ้ ต่นอ้ ย คิ้วเรียวขมวด
เขา้ หากนั ต้งั แต่ทางเขา้ หมู่บา้ น สายเวทยข์ องเขามนั ล่องลอยออกไปนอกหมู่บา้ นแลว้

221

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

บ่งบอกไดอ้ ย่างชดั เจนว่าภรรยาของเขาไม่ไดอ้ ยู่ในหมู่บา้ นน้ีอีกต่อไป และดูเหมือน
พ่ชี ายของเขาก็ไม่รู้เร่ืองเลยสักนิด เจา้ หมีกินผ้ึงเอย้ !

“ธอร์ ขา้ พบร่องรอยนางแลว้ เดินทางกนั เถอะ” โลกิเขา้ ประเดน็ ในทนั ที

“อะไรนะ! ไดย้ งั ไงกนั เจา้ พบนางที่ไหน” ธอร์หนั ขวบั มาหานอ้ งชายเขา

“เรื่องน้นั ไม่สาคญั หรอก รีบตามนางกนั ไปก่อนเถอะหน่า” โลกิตดั บทพี่ชายเขาอยา่ ง
ราคาญ

“ก็...นี่แหละ ที่ขา้ กาลงั ปรึกษากบั หวั หนา้ หมู่บา้ น มีโจรมาขโมยมา้ ของขา้ ขา้ กาลงั หา
ตวั คนกระทาอย”ู่ เจา้ ของเสียงหนาขมวดคิ้ว กอดอกท่ีเต็มไปดว้ ยมดั กลา้ มดว้ ยท่าทาง
เคืองเอาเร่ือง ใครกนั นะ ที่กลา้ ขโมยมา้ ท่ีประดบั เคร่ืองยศท่ีดูก็รู้วา่ เป็นมา้ ของเขาขนาด
น้นั
“น่ีเจา้ ...ทามา้ หายง้นั หรือ” โลกิถอนหายใจ ใเขาคิดไวไ้ ม่มีผดิ จริง ๆ วา่ ธอร์ตอ้ งเป็นตวั
ถว่ งใหเ้ ขาเป็นแน่

“ขา้ เปลา่ ทาหายสักหน่อย! ก็บอกวา่ โจรขโมยไง!” เสียงของธอร์ดงั ข้ึนอยา่ งเร่ิมมีน้าโห
หนอย...เจา้ โจรนนั่ ไม่เพียงแต่ขโมยอาชาคู่ใจของเขา ยงั พรากศกั ดศ์ รีเขาไปอีกดว้ ย ดู
สายตาดูแคลนท่ีเจา้ นอ้ ยชายตวั แสบมองเขาสิ มนั น่าบีบคอสกั ที

“ขอโปรดทรงอภยั ให้กบั ความสะเพร่าของกระหมอ่ มดว้ ยเถิดพะยะค่ะ กระหม่อมเห็น
ว่าฟางหญา้ ในคอกพร่องลงไปมากจึงไดอ้ อกไปเอาไกลไปหน่อยพะยะค่ะ” หนุ่มนอ้ ย
ละล่าละลกั ตอบ โถเ่ อย้ ! เขาไม่น่าแวะไปคุยกบั สาวท่ีเขาหมายปองระหวา่ งทางเลย ใคร
จะไปคิดวา่ จะมีคนกลา้ ขโมยมา้ ทรงของวา่ ท่ีกษตั ริยเ์ ช่นน้ี

222

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“...”โลกิถอนหายใจหรี่ตาสภาพโดยรอบ มา้ ของธอร์หายไปโดยที่มา้ ของเขาไม่ตกใจ
หรือส่งเสียงร้องเตือนบอกใครง้นั เหรอ มนั จะเป็ นไปไดอ้ ยา่ งไร...เวทมนต!์ เจา้ ชายรุด
ไปท่ีอาชาคูใ่ จของเขา บงั เหียนของมนั มีกระดาษเลก็ ๆเสียบไวอ้ ยู่

‘ไดโ้ ปรดทรงอภยั ให้หม่อมฉันเพคะ’ ลายมือท่ีคุน้ เคยเป็ นอย่างดีทาให้โลกิเคน้ ยิ้ม
ออกมา จะให้อภยั ไดย้ งั ไงกนั ! เจา้ พยายามถ่วงเวลาไม่ให้ขา้ ตามทนั ชกั จะเจา้ เล่ห์เกิน
ตวั ไปหน่อยเสียแลว้

“กระหม่อมจะรีบหาตวั ผูก้ ระทาผิดมาพะยะค่ะ!” หัวหนา้ หมู่บา้ นรีบตอบราชวงศ์ท้งั
สอง

“ไม่ตอ้ งเสียเวลาเช่นน้ัน รีบไปหามา้ ที่ดีที่สุดและเร็วท่ีสุดในหมู่บา้ นเจา้ ให้พี่ชายขา้
เดี๋ยวน้ี” โลกิกรอกตาก่อนจะหนั ไปสงั่ เสียงแขง็ กบั หวั หนา้ หม่บู า้ น

“ไดย้ งั ไง! มา้ คูใ่ จขา้ เชียวนะ” ธอร์หนั ขวบั มาโวยวายกบั อนุชาของตน

“เจา้ รีบตามชายาขา้ ไป ก็ไดม้ า้ คืนเองแหละ” โลกิตบกระดาษลงบนอกพี่ชายร่างหมี
ของเขาก่อนจะเดินเขา้ ไปในพลบั พลา ระหว่างรอเจา้ พวกซื่อบ้ือหามา้ ใหพ้ ช่ี ายของเขา
ไปลา้ งหนา้ ลา้ งตาเสียหน่อยดีกวา่

“ซีแกน นางขโมยมา้ ขา้ ง้นั หรือ นางอยทู่ ี่น่ีอยา่ งที่เจา้ วา่ จริง ๆ ง้นั หรือ” นยั น์ตาสีคราม
มองรอบ ๆ อยา่ งตื่น ๆ

“และจากไปแลว้ ...พีช่ ายขา้ เจา้ อยทู่ ่ีนี่ท้งั คืน แต่กลบั ไม่รู้ถึงการมีตวั ตนของนางดว้ ยซ้า
รีบไปเตรียมตวั กนั ดีกวา่ หน่า”

“เดี๋ยวก่อน แลว้ เจา้ รู้ไดไ้ ง วา่ นางมาและจากไปแลว้ ” มือหนาของธอร์ควา้ แขนนอ้ งชาย
ไวจ้ นโลกิที่ไมไ่ ดท้ นั ต้งั ตวั เซถลาตามแรง ไอพ้ ีบ่ า้ นี่...

223

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“เพราะขา้ มีส่ิงที่เจา้ ไม่มีน่ะสิ พช่ี าย” รอยยมิ้ เจา้ เลห่ ์ของเจา้ ชายหนุ่มถูกยกข้ึนขณะมอง
ผเู้ ป็นพระเชษฐาท่ียงั คงดูงงงวยราวกบั ยงั เป็นเวลาที่เขายงั ไม่ลุกจากที่นอนดว้ ยซ้า แต่นี่
ก็ไม่แปลก เวลาน้ีสาหรับธอร์คงเพ่ิงลุกข้ึนมาจากเตียงหนาที่ใหญ่โตจะพอรับกบั
ร่างกายของเขาได้ แลว้ กินอาหารม้ือใหญ่ ๆ ก่อนออกไปซอ้ มดาบเป็นแน่...
“เจา้ จะบอกวา่ เป็นเร่ืองความรักท่ีเจา้ มีใหก้ บั นอ้ งสะใภข้ า้ อยา่ งน้นั ล่ะสิ!” ธอร์เปลี่ยน
จากความหุนหวยหลงั รู้ว่าใครเป็ นผูข้ โมยมา้ เขาไปเป็ นอารมณ์ดีก่อนจะตบบ่าของ
อนุชาของตนป๊ าบใหญ่ทาให้นยั น์ตาสีเขียวไดแ้ ต่มองอย่างเหน่ือยใจโดยที่ไม่ปริปาก
พูดอะไรออกมา ขา้ อยากจะให้ท่านพ่อไดเ้ ห็นเจา้ เหมือนที่ขา้ นกั พี่ชาย แบบน้ีท่านพ่อ
ยงั จะอยากไดค้ นแบบเจา้ ข้ึนครองราชยอ์ ยอู่ ีกม้ยั นะ!

224

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

Álfheimr

เสียงนกร้องระงมอย่างสุขเกษมทันทีท่ีหญิงสาวเดินเข้ามาในป่ าชุ่มช้ืนท่ีมี
อากาศราวกบั ฤดูใบไมผ้ ลิตลอดกาล ร่างบางสูดหายใจอยา่ งเตม็ ปอด เธอไม่เคยเจอท่ีใด
ท่ีมีอากาศสดช่ืนราวกบั อยสู่ วนดอกไมข้ องพระราชินีฟริกกา้ ขนาดใหญ่แห่งน้ีมาก่อน
คร่ึงหน่ึงของเธอคือชาวไลท์เอล์ฟ เธอจึงมกั จะโหยหาความสงบจากการได้สัมผสั
ความสุนทรียจ์ ากธรรมชาติ แมกไมเ้ ล้ือยและดอกไมป้ ่ าส่งกล่ินหอมเยา้ ยวนเหล่าภู่ผ้ึง
ให้โบยบินดอมดม เวลาที่ท่านพ่อและเหล่าพ่ี ๆ ไปเยือนที่แอสการ์ดเป็ นบางคร้ังบาง
คราว เธอมกั จะไดร้ ับช่อมงกุฎดอกไมเ้ ป็ นของขวญั อยู่เสมอ ร่างบางถอดรอเทา้ บูท
หนงั หนาออกจากเทา้ ของเธอก่อนจะกระโดดลงจากเจา้ มา้ หนุ่มให้มนั ไดเ้ ดินอยา่ งได้
อย่างสะดวก หญา้ หนาใตพ้ ้ืนเทา้ ไม่กระดา้ งอย่างที่คิด แต่นุ่มราวกบั พรมที่ชุ่มฉ่าดว้ ย
น้าคา้ งเยน็ เทา้ หากแต่สบายยงิ่ นกั หากเธอไดอ้ ยทู่ ี่นี่ เธอคงจะเป็นสุขเป็นแน่แท้ แต่เธอ
...ก็รู้กฏของชาวเอลฟ์ ดี และไม่เคยนอ้ ยใจท่ีบิดาตอ้ งปล่อยให้เธอใชช้ ีวิตในความดูแล
ของพระราชินีฟริกกา้ เพราะเธอมีเลือดของชาวเอลฟ์ เพียงคร่ึงเดียวเทา่ น้นั

“ชาวแอสการ์ด เจา้ มีธุระอนั ใด!” น้าเสียงห้าวของหญิงสาวคนหน่ึงดงั ข้ึน ซีแกนเงย
หนา้ ข้ึนไปตามเสียงน้นั โอ!้ เอลฟ์ กลมุ่ หน่ึงท่ีน่าจะเป็นเหล่าทหารเอลฟ์ พวกเขาอยบู่ น
ตน้ ไมส้ ูงที่ทาใหเ้ ธอเห็นเพยี งเงาตะคุ่มเท่าน้นั

“เดี๋ยวนะ!” เสียงของเด็กหนุ่มคนหน่ึงดงั ข้ึน ก่อนที่นยั น์ตาสีเทาซีดของเขาจะเบิกกวา้ ง
เขาส่ังให้เหล่าทหารลดการเฝ้าระวงั ทนั ทีก่อนท่ีตวั เองจะกระโดดลงมาบนพ้ืนไดอ้ ยา่ ง
นุ่มนวลและเมื่อซีแกนไดเ้ ห็นร่างน้นั ถนดั ตาท้งั คู่กต็ ่างยมิ้ ใหก้ นั อยา่ งยนิ ดี

“ลอฟน์! ไม่เจอเจา้ เสียหลายร้อยปี โตเป็นหนุ่มขนาดน้ีแลว้ หรือนี่” ซีแกนยมิ้ กวา้ งเมื่อ
เห็นเดก็ หนุ่มตรงหนา้ เธอรู้สึกเหมือนเพง่ิ ไมน่ านที่เธอเห็นเด็กชายท่ีตวั เท่าเข่า ที่เอาแต่

225

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

ขอใหเ้ ธอจูงมือเขาไปทง่ั วงั หลวงเมื่อคร้ังที่เขาติดตามบิดาไปร่วมประชุมกบั กษตั ริยโ์ อ
ดิน

“อยา่ ไดเ้ รียกขา้ เป็นหนุ่มนอ้ ยเช่นน้นั ตอ่ หนา้ ทหารเหล่าน้ีเชียว ท่านพี่หญิง ตอนน้ีทา่ น
พ่อไวใ้ จให้ขา้ ดูแลลาดตระเวนอาณาเขตแลว้ นะ” ชายหนุ่มตอบอย่างอารมณ์ดี กอง
ทหารใบหนา้ งดงามแบบฉบบั ชาวเอลฟ์ รีบทาความเคารพแก่พี่สาวของหวั หนา้ ทหาร
เอลฟ์ ของเขาอยา่ งภกั ดีในทนั ที ลอฟน์จบั มือของพ่สี าวต่างมารดาของเขาเอาไวเ้ หมือน
คร้ังเมื่อยงั เป็ นเด็กที่เขาได้มีโอกาสติดตามท่านพ่อไปยงั วงั หลวงแห่งแอสการ์ด
สถานท่ีแห่งทองคาที่เขามีพี่สาวต่างมารดาที่พวกพี่สาวของเขาโจษจนั กนั ถึงความงาม
และจิตใจอารียข์ องนาง และเมื่อเขาไดร้ ู้จกั เขาก็ตอ้ งเศร้าใจทกุ คร้ังเมื่อเห็นนางมาส่งได้
เพียงหนา้ ประตวู งั

“ขา้ ไม่สงสัยในความไวใ้ จท่ีท่านพ่อมีต่อเจ้าเลย ลอฟน์...ท่านพ่อเป็ นอย่างไรบา้ ง
สบายดีหรือไม่” นยั น์ตาสีฟ้าฉายแววกงั วลถึงบิดา

“ท่านพ่อสบายกายดี ท่านพ่ีหญิง หากแต่ใจอาจจะไม่ใช่นัก พวกเราทราบข่าวงาน
แต่งงานลวงท่านท่ีแอสการ์ดแลว้ และท่านพ่อกาลงั เตรียมตวั ไปพบกบั กษตั ริยโ์ อดิน”
หนุ่มหนา้ หวานพดู กบั พ่ีสาวดว้ ยทา่ ทางจริงจงั

“เคราเทพโอดิน! ตอนน้ีทา่ นพ่ออยทู่ ี่ไหน เจา้ พาขา้ ไปพบท่านไดห้ รือไม่” ซีแกนอทุ าน
จบั แขนนอ้ งชายแน่น เรื่องงานแตง่ งานของเธอกาลงั จะกลายเป็นเรื่องใหญเ่ สียแลว้

“ท่านน่าจะออกไปเตรียมตวั แลว้ ขา้ ใหท้ หารพาท่านไปที่วงั ตน้ ไมก้ ่อนแลว้ กนั เด๋ียวขา้
ไปตามทา่ นพอ่ มาให”้ ลอฟน์รับคาพสี่ าวก่อนจะหนั พยกั พเยดิ ไปทางพส่ี าวของเขา

226

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“ขอบใจเจา้ นกั ” ร่างบางมองตามตามน้องชายท่ีบดั น้ีกลายเป็ นชายชาตรีสมตวั แลว้
เรือนผมยาวสีเงินของเขาถูกมดั อย่างเรียบร้อยไปทางดา้ นหลงั มือเล็ก ๆ ที่เคยจบั มือ
เธอแน่น บดั น้ีเต็มไปดว้ ยกลา้ มเน้ือ หากทางครอบครัวเธอรู้ข่าวแลว้ ท่านพ่อกบั พี่ ๆ
เธอจะเป็นอยา่ งไรกนั บา้ งนะ รวมถึงท่านหญิงไอลา ผมู้ ีศกั ด์ิเป็นแม่เล้ียงของเธอ

“โลกิ! พกั เสียก่อนเถอะ เจา้ มา้ ของขา้ ดูเหมือนมนั จะไปต่อไม่ไหวแลว้ ” เสียง
ของเจา้ ชายหนุ่มร้องบอกอนุชาของตนที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตรอย่างนึกหงุดหงิด
มา้ ตวั ที่ดีท่ีสุดและเร็วที่สุดของหมู่บา้ นชนบท เทียบไม่ไดแ้ มแ้ ต่ปลายเกือกของเจา้ มา้
หนุ่มของเขา แลว้ ตอนน้ีมนั ก็ไดแ้ ต่เดินตุปัดตุเป๋ ขณะแบกร่างยกั ษ์ของเขาตามหลงั
นอ้ งชายมาห่าง ๆ

“อะไรกนั น่ีขา้ เพมิ่ กาลงั ใหก้ บั มา้ เจา้ ถึงสองรอบแลว้ นะ ธอร์” โลกิกรอกตาถอนหายใจ
ก่อนจะหยดุ มา้ ของตวั เองในสุด เขาตระหนกั ถึงแผนการในตวั ภรรยาเขาแลว้ เหตุที่นาง
จงใจขโมยมา้ ของธอร์ เพ่ือถว่ งเวลาพวกเขาใหช้ า้ ลง แบบน้ีสิ ถึงจะไดส้ มเป็นชายาของ
เทพจอมลวง นยั น์ตาสีเขียวจบั จอ้ งไปยงั ละอองเวทยใ์ นอากาศที่เป็ นเส้นสายบ่งบอก
เสน้ ทางมีเพียงเขาเท่าน้นั ที่มองเห็น

“เจา้ จะเอาอะไรกบั อาชาที่ไมเ่ คยผา่ นการฝึ กเหมือนมา้ ของเราเล่า” ธอร์ท่ีตามมาสมทบ
ไดท้ นั กระโดดลงจากเจา้ มา้ สีน้าตาลที่ออกอาการตาลอยก่อนที่มนั จะรีบว่ิงเขา้ หากอ้ น
น้าแขง็ ขา้ งหนา้ เพื่อดบั กระหาย

“ข้าไม่แปลกใจหรอก หากมันต้องรับน้าหนักไวข้ นาดน้ัน” เจ้าชายหนุ่มเล่นลิ้น
กระแซะพ่ีชายนนั่ ก็เลยทาให้เขาเกือบจะโดนควา้ คอเขาไว้ หากไม่ใชเ้ วทยเ์ คล่ือนยา้ ย
ตวั เองออกห่างจากมือยกั ษน์ น่ั เสียก่อน ธอร์ฮึดฮดั อย่างหงุดหงิดใจในคาปรามาสของ
น้องชาย เขาไม่ได้อว้ นเสียหน่อย น่ีก็กล้ามเน้ือท้ังน้ันก่อนที่นัยน์ตาสีฟ้าครามจะ

227

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

เหลือบมองไปเห็นเสาโอดินอยูร่ าไร กลางหิมะที่ไกลลิบๆน้นั มีแสงเรืองรองสีรุ้งห่าง
ออกไป

“น่ีมนั ...เขตชายแดนแลว้ นี่! เจา้ แน่ใจหรือโลกิ ว่านางมาทางน้ีแน่” องคร์ ัชทายาทมอง
ไปอยา่ งเป็ นห่วง เขตตะเข็บชายแดนยอ่ มเป็นท่ีที่เหล่ายกั ษแ์ ละอมนุษยท์ ้งั หลายอาศยั
อยมู่ ากกมายไม่ใช่ท่ีปลอดภยั สาหรับการเดินทางตวั คนเดียวไม่วา่ จะเป็นบุรุษหรือนตรี
ยงิ่ หญิงสาวบอบบางเช่นซีแกน และไม่ชาญวิชาศึกเช่นซิฟสหายหญิงของเขาเสียดว้ ย

“ขา้ ชกั แน่ใจแลว้ ล่ะ ว่านางคิดจะทาอะไร”โลกิหรี่ตามองไปตามเส้นทางที่ธอร์มอง
ไกลออกไปตามแผนทีคือเขตดินแดนแอสการ์ดท่ีเชื่อมกบั ท้งั สวาทลั ์ฟไฮม์ ท่ีป่ านน้ี
ลูกชายเขาคงอาละวาดอย่างหนาใจกบั อีกชายดา้ นหน่ึงคือดินแดนอลั ์ฟไฮม์ สถานที่
ของพวกเอล์ฟ ท่ีเป็ นเลือดอีกคร่ึงหน่ึงของหญิงสาวชาววานาไฮม์ ป่ านน้ีเธอคงจะ
เดินทางไปถึงบา้ นเกิดบิดาของนางแลว้ ช่างโง่เขลานัก นางคิดจะเสี่ยงดวงอะไรกบั
พวกเอลฟ์ พวกน้นั แมว้ ่าจะไดช้ ื่อว่าเป็ นผูจ้ ิตใจดี มีเมตตา แต่กบั โลหิตเพียงคร่ึงเดียว
ของเธอ พวกเอล์ฟมีกฏอย่างเคร่งครัดของพวกเขาตอ้ งมีแต่ผูท้ ่ีบริสุทธ์ิเท่าน้ัน หาก
ไม่ใช่เลือดของพวกเขาโดยแทจ้ ะถูกปล่อยให้อยู่นอกดินแดนจนอดอาหารตายไป
หรือไม่กม็ ีคนนอกดินแดนนาไปอปุ การะเล้ียงดู นางคิดจะไปขอความเมตตาเจา้ พวกก่ึง
มนุษยพ์ รรคน์ ้นั มีแตจ่ ะทาใหต้ วั เองเจบ็ ช้าน้าใจเปล่าโดยแท!้

“ธอร์...เราตอ้ งรีบเดินทางแลว้ ” เทพแห่งกลลวงเหม่อลอยก่อนจะหันกลบั มาหาพ่ีชาย
ดว้ ยทา่ ทางกงั วล

“ขา้ ก็อยากรีบเดินทางเช่นกนั แต่...” รอยยิม้ แห้ง ๆ ปรากฎบนหนา้ เชษฐาของเขาก่อน
จะพยกั พเยิดให้เขาหันไปมอง เจ้าม้าสีน้าตาลท่ีตอนน้ีนอนแอง้ แม้งเอาหลงั ถูหิมะ

228

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

สะบดั ไปมาอยา่ งไม่สนใจว่ามนั จะกระเด็นใส่เจา้ มา้ ขนดามะเลื่อมของราชวงศท์ ่ีสงบ
น่ิงปล่อยใหห้ ิมะขาวเป้ื อนโคลนกระเด็นใส่ตวั มนั ไปหมดอยา่ งอดทน

“เจา้ มา้ ข้ีเกียจสันหลงั ยาว!” เจา้ ของน้าเสียงดูวาวโรจน์ข้ึนมาเล็กนอ้ ย เขาอยากตวดั แส้
ใส่มนั เสียสักแผลแต่กลวั วา่ มนั จะยิ่งทาใหม้ นั เดินทางไม่ไหวท่ีตอ้ งรับร่างหมียกั ษข์ อง
พี่ชายเขาแลว้ จะย่ิงชักช้าไปกันใหญ่ เจ้าชายหนุ่มทาแต่สะบัดผา้ คลุมแล้วเดินหนี
ออกไปอีกทางอยา่ งสะกดอารมณ์ตวั เองเท่าน้นั

กลิ่นดอกไมโ้ ชยกลิ่นแรงข้ึนพร้อมท้งั กลิ่นหวานของขนมชาวเอลฟ์ หอมหวน
ยง่ิ ข้ึนเม่ือคร้ังท่ีซีแกนเดินไตข่ ้ึนไปบนสะพานไมท้ ่ีระโยงระยางเช่ือมตน้ ไมข้ นาดใหญ่
หน่ึงไปยงั ตน้ ไมใ้ หญ่หน่ึงราวกบั ไม่มีท่ีสิ้นสุด หมู่แมกไมต้ น้ ใหญ่พอทีจะให้เหล่า
เอล์ฟเขา้ ไปทาเป็ นเรือนท่ีพกั อาศยั บนั ไดวนจากพ้ืนดินข้ึนไปบนหมู่บา้ นตน้ ไมข้ อง
เ ห ล่ า ช า ว เ อ ล์ ฟ ท่ี แ ต่ ล ะ ต้น ก็ มี บัน ไ ด เ ชื อ ก ที่ ถัก ท อ ต่ อ จ า ก ต้น ห น่ึ ง ไ ป ย ัง อี ก ต้น
เปรียบเสมือนท่ีพวกเขาใชต้ ิดตอ่ กนั ระหวา่ งบา้ นหน่ึงไปบา้ น ร่างบางสูดกล่ินล้าลึกน้นั
เขา้ อยา่ งผ่อนคลายไดบ้ า้ ง กล่ินท่ีเธอมกั จะไดจ้ ากตวั พี่ ๆ เม่ือพวกเขาไปเยี่ยมเยียนเธอ
คร้ังเม่ือตามท่านพ่อไปที่แอสการ์ด เหล่าทหารท่ีติดตามน้องชายเธอออกลาดตระเวน
บดั น้ีไดท้ าความเคารพแลว้ แยกตวั เขา้ บา้ นตน้ ไมข้ องตนเองยกเวน้ เพียงเอลฟ์ หญิงท่ีนา
ทางเธอมายงั ตามเส้นทางของปราสาทแกว้ ท่ีหรูหราส่องแสงแววาวสีรุ้งขณะที่พ้ืนเตม็
ไปดว้ ยเถากุหลาบเล้ือยพนั ธุ์รอบเสา รอบขา้ งปราสาทประดบั ดว้ ยดอกไมเ้ รืองแสงสี
นวลตา บรรดาเอลฟ์ รับใชม้ องมาที่หญิงสาวอยา่ งไม่แน่ใจนกั ก่อนท่ีทหารเอลฟ์ จะนา
เธอไปยงั ปี กตะวนั ออกของวงั เอลฟ์ ที่ตอนน้ีเร่ิมไดย้ นิ เสียงอลมานของเหล่าหญิงสาวท่ี
ซีแกนคุน้ เคย

229

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“อลินดา น่ีเจา้ ยงั ไม่จดั โต๊ะอาหารอีกหรือ ประเด๋ียวทา่ นพ่อกบั ลอฟนก์ ก็ ลบั มาแลว้ นะ”
เสียงหญิงผูห้ น่ึงดงั ข้ึนอยา่ งเจา้ ก้ีเจา้ การในนาเสียง ไม่ตอ้ งบอก หญิงสาวก็รู้ในทนั ทีวา่
นนั่ คือเสียง อนิกา บุตรสาวคนโตของทา่ นเอลฟ์ ลิโอแซลฟาเจา้ แห่งผืนป่ า

“ทาไมท่านถึงไม่เรียกใชว้ าร์เล่า ท่านก็รู้ว่าขา้ จะยงั ไปไหนไม่ได้ หากขา้ ไม่ไดเ้ ยบ็ ชุด
ใหเ้ รียบร้อยตามท่ีท่านแม่สั่งไวก้ ่อนน่ะ” เสียงอีกเสียงหน่ึงดงั ข้ึนอยา่ งเหนื่อยหน่ายใจ
กบั ผเู้ ป็นพี่สาวตวั เอง

“เอะ๊ ...อยา่ มาโบย้ ใหข้ า้ เชียวนะ น่ีขา้ เองก็พยายามดูแลหลาน ๆ ของขา้ อย.ู่ ..กล็ ูก ๆ ของ
พี่นน่ั แหละ!” เสียงหญิงสาวดงั ข้ึนอยา่ งเหลืออดพร้อมท้งั เสียงเด็กร้องกระจองอแงข้ึน
อยา่ งแสบแกว้ หู

“หากไม่ว่ากระไร ให้ขา้ ช่วยพวกท่านไดห้ รือไม่” ซีแกนเอ่ยถามออกไปขณะที่ยืนน่ิง
อยหู่ นา้ ประตูมองดูความวุ่นวายของเหลา่ สาวเอลฟ์ ที่คนภายนอกเม่ือมองดูพวกเธอมกั
เห็นแต่ความเหย่อหย่ิง ยโส ถือตวั ไม่อาจเอ้ือมถึงแต่หากไดเ้ ป็ นครอบครัวแลว้ พวก
เธอเองก็ไมต่ า่ งอะไรกบั หญิงชาวดาวอ่ืนท้งั เกา้ โลกนกั
“ซีแกน!!” เสียงโหวกเหวกโวยวายดงั ข้ึนอีกคร้ังก่อนท่ีเหล่าพ่ีสาวนอ้ งสาวของภรรยา
เทพแห่งกลลวงรีบทิ้งของในมือวิ่งมาหอ้ มลอ้ มหญิงสาวไวท้ นั ที น้าตาใส ๆ ของพวก
นางร้ืนอยา่ งดีใจที่ไม่ไดพ้ บหนา้ กนั เสียนานภาระหนา้ ท่ีท่ีไมอ่ าจทาใหพ้ วกเขาไปมาหา
สู่กนั ไดเ้ ม่ือคร้ังยงั เยาวว์ ยั กวา่ น้ีมากนกั

“ท่านพ่ีอนิกา ท่านพ่ีอลินดา วาร์ ขา้ คิดถึงพวกท่านมาก ๆ เหลือเกิน” หญิงสาวรู้สึกถึง
ความอบอุน่ ที่หล่าพีน่ อ้ งของเธอมอบใหโ้ ดยไมเ่ คยคิดวา่ เธอน้นั เป็นคนก่ึงสายเลือดเลย

230

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“ขา้ คิดถึงท่านพ่ีหญิงซีแกนมากเลยค่ะ ไม่เจอท่านหลายปี นอกจากท่านจะไม่แก่ลง
เหมือนพ่ีอนิกากบั พี่อลินดาแลว้ ยงั สวยข้ึนอีก” วาร์พูดอย่างข้ีเล่นพลางหลบอยู่หลงั
หญิงสาวที่มีผมสีเฉกเช่นเดียวกบั เธอเม่ือเห็นสายตาดุไมจ่ ริงจงั ก็พ่สี าวท้งั สองจอ้ งมอง
มาที่เธอ

“พระชายา ทรงเป็นอยา่ งไรบา้ ง พวกเราไดย้ นิ ข่าวเร่ืองพระองคแ์ ลว้ เสด็จมาไกลขนาด
น้ีพระองค์ไดอ้ ย่างไร แลว้ น่ี แอสการ์ดเขา้ เหมนั ต์แลว้ ใช่หรือไม่ ตวั พระองค์ถึงได้
เปี ยกปอนเช่นน้ี” อลินดาจบั ใบหนา้ หวานท่ีตวั เยน็ เฉียบ บนเส้นผมของนอ้ งสาวเธอยงั
เปี ยกช้ืนดว้ ยหิมะอยเู่ ลย

“นี่พระองคท์ รงมาหาท่านพ่อ เพราะข่าวท่ีพวกเราไดย้ ินมาใช่หรือไม่” อนิกาผูเ้ ป็ นพี่
ใหญ่มองน้องสาวอย่างสงสาร ข่าวการถูกล่อลวงให้แต่งงานของซีแกนตอนน้ีไดถ้ ูก
แพร่กระจายไปท้งั เกา้ โลก ต่างก็เป็ นท่ีโจษจนั ถึงการกระทาของเทพเจา้ แห่งกลลวง
บิดาของพวกเธอเองเม่ือไดย้ ินข่าวเก่ียวกบั ลูกสาวอีกคนของเขาก็โมโหจนถึงข้นั ไม่
ยอมกินม้ือเชา้ และรีบไปเตรียมตวั เดินทางเพอ่ื ไปพบกบั องคร์ าชาโอดินทนั ที

“ท่านพี่ ไดโ้ ปรด...ขา้ รู้สึกห่างเหินกบั พวกท่านนกั เม่ือเรียกขา้ เช่นน้ี และใช่ค่ะ ขา้ มา
ขอพบกบั ท่านพ่อ ขา้ ไมอ่ ยากใหเ้ รื่องของขา้ กลายเป็นความบาดหมางของดาวพวกเรา”
ใบหนา้ หวานบดั น้ีฉายแววเศร้าอีกคร้ัง สาวชาวเอลฟ์ มองหนา้ กนั ไปมาก่อนจะพาหญิง
สาวมานงั่ พกั ท่ีเกา้ อ้ีไมอ้ ยา่ งเห็นใจ
“ไดอ้ ยา่ งไรกนั ท่านหญิง คราวน้ีองคช์ ายโลกิไม่ทรงทาเกินไปเช่นน้นั หรือ” อลินดา
ส่ายหนา้ อยา่ งไม่เห็นดว้ ยกบั ความคิด

231

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“ขา้ เห็นดว้ ยกบั ท่านพี่ เราเองก็เคยไดย้ ินความร้ายกาจของพระองคม์ ามาก แต่ท่านพ่ี
หญิงเองก็ไม่จาเป็นตอ้ งจายอมพระองคเ์ ช่นน้ีนะคะ” วาร์ผูป้ ็นนอ้ งเลก็ สุดดึงมือพี่สาว
ต่างมารดาอยา่ งด้ือดึง

“โปรดอยา่ ให้เป็นเร่ืองใหญ่ถึงเพียงน้นั เลย ขา้ เพียงแค่มาขออาศยั ใบบุญของพวกท่าน
และท่านพ่อเพียงชวั่ คราวเท่าน้นั สักวนั เมื่อองคช์ ายทรงลืมเลือนเรื่องลอ้ เล่นเช่นน้ีไป
แลว้ ทุกอย่างจะไดก้ ลบั มาสงบสุขเฉกเช่นเดิมอีกคร้ังนะคะ” นยั น์ตาสีฟ้าสบกบั เหล่า
บรรดาพ่ีนอ้ งขอความเห็นใจ

“อยทู่ ี่น้ีตลอดไปเถิด ทา่ นหญิง ขา้ จะช่วยพูดกบั ทา่ นพอ่ เอง เจา้ ไมค่ วรตอ้ งระหกระเหิน
ราวกบั คนไร้บา้ นเช่นน้ี” อนิกายิม้ อ่อนโยนให้กบั นอ้ งสาวพลางลูบเส้นผมท่ีปลายพนั
กนั บง่ บอกถึงการเดินทางท่ีแสนยาวนานของนอ้ งสาวเธอ

“แบบน้ันก็ดีเลย เจ้าจะได้มาช่วยข้าฟังเวลาอนิกาบ่นนะ ท่านหญิง” ร่างเบาหวิว
ของอลินดากอดไหลน่ อ้ งสาวอยา่ งยนิ ดี

“ก็ช่างหวั เจา้ ชายสิ ขา้ ไมส่ นใจหรอก มาทากบั ท่านพ่ีหญิงของขา้ ก่อนนี่” วาร์เขา้ มาตาม
สบทบทนั ทีดว้ ยแววตาสดใส

“ขา้ ...ต้ืนตนั และซาบซ้ึงมากจริง ๆ ขอบคุณพวกท่านจริง ๆ หากแต่...ขา้ มิอาจจะทาให้
พวกท่านตอ้ งเดือดร้อนได้ หากท่านพ่ออนุญาต ขา้ จะขอแค่อาศยั ที่น่ีชว่ั คราวเท่าน้นั
แลว้ ขา้ จะเดินทางอีกคร้ังจนกวา่ องคช์ ายจะทรงเลิกสนพระทยั ขา้ แลว้ เช่นน้นั ขา้ อาจจะ
หยดุ พกั อาศยั ท่ีไหนสักแห่งอยา่ งแทจ้ ริง” เมื่อถึงนึกนยั น์ตาท่ีฉายแววเจา้ เล่ห์ไวต้ ลอด
คืนน้นั กลางพายุ เธอเห็นนยั นต์ าท่ีเกร้ียวกราด ไมอ่ ยากนึกเลย การท่ีเธออกมาแบบน้ีจะ

232

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

ทาใหเ้ ขาโกรธเคืองแค่ไหน แค่นึกถึงก็ทาให้เธออดสั่นสะทา้ นกบั ความเยน็ เหยียบน้นั
ไมไ่ ดแ้ ลว้

“พ่อจะยินดีนกั หากเจา้ เลือกที่จะอยทู่ ี่ตลอดไป ซีแกน” สุรเสียงอ่อนโยนดงั ข้ึน เหล่า
หญิงสาวชาวเอลฟ์ ท่ีกาลงั หอ้ มลอ้ มหญิงสาวรีบลกุ ข้ึนมาทนั ที ยิม้ ออกมาอยา่ งยนิ ดีกบั
คาอนุญาตน้นั นยั น์ตาสีฟ้าสบกบั นยั น์ตาสีเทาซีดท่ีมองมาหาเธออยา่ งวงบระคนเศร้า
ใจอยเู่ สมอ หากแต่ในคราวน้ีนยั น์ตาของท่านพ่อมีแววปะทุขุ่นเคืองอยไู่ ม่นอ้ ยขณะที่
ใบหนา้ สง่างามเกินบุรุษน้นั เรียบเนียนและเต่งตึงราวกบั วา่ กาลเวลาไม่อาจทาอะไรเขา
ได้ เส้นผมสีเงินยวงยาวถูกถกั เปี ยบร้อยภายใตม้ งกุฎเงินที่มีอญั มณีสีไพรที่กษตั ริยโ์ อ
ดินทรงพระราชทานบ่งบอกถึงตาแหน่งของเขาประดบั บนศีรษะกาลงั ยิ้มให้เธออยา่ ง
ยนิ ดี

“ท่านพ่อ...” หญิงสาวลุกทาความเคารพก่อนจะโผกอดอยา่ งยินดี เอลฟ์ แห่งผืนป่ ากอด
ผเู้ ป็นลูกสาวท่ีเขารักก่อนจะลูบศีรษะอยา่ งปลอบประโลม

“เทพีฟริกกา้ โปรดคุม้ ครองลูกสาวขา้ เจา้ เดินทางมาแสนไกลนกั ซีแกน พ่อไม่เคยคิด
ว่าสถานท่ีที่พ่อหวงั จะฝากชีวิตเจา้ ไวจ้ ะทาให้เจา้ ลาบากถึงขนาดน้ี” ลิโอแซลฟากล่าว
กบั บุตรสาวของตน แมซ้ ีแกนจะมีชาติกานิดจากสตรีท่ีไม่ใช่ชาวเอลฟ์ แต่เขาก็รักบุตรี
คนน้ีไมต่ ่างจากบตุ รที่เกิดจากภรรยาชาวเอลฟ์ ของตน

“ที่นน่ั ไมเ่ คยทาใหข้ า้ ลาบากแตป่ ระการใดค่ะ ท่านพอ่ เพยี งแต.่ ..ในตอนน้ี ขา้ คงตอ้ งมา
ขอพ่งึ ใบบุญทา่ นจนกวา่ เรื่องราววนุ่ วายจะจางคลายลงไปเพยี งเท่าน้นั ” เสียงหวานของ
หญิงสาวสั่นเครืออย่างเหน่ือยอ่อน บิดาเป็ นเพียงผูเ้ ดียวท่ีเธอมีความผูกพนั ธ์ทาง
สายเลือด

233

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“ไม่ลาบาก เจา้ พูดแบบน้นั ไดอ้ ยา่ งไร ซีแกน อยา่ งไรพอ่ กต็ อ้ งไปพบกบั องคก์ ษตั ริยโ์ อ
ดินและองคร์ าชินีฟริกกา้ เจา้ ไมไ่ ดส้ ิ้นไร้ไมต้ อก ไม่ใช่วา่ ใครกจ็ ะมาทาอะไรกบั เจา้ ได”้
น้าเสียงบ่งบอกอารมณ์ฉุนเฉียวของเจา้ แห่งป่ าใหญ่ทาเอาหญิงสาวรีบร้ังแขนบิดา
เอาไว้

“ท่านพ่อ...ได้โปรด อย่าเพิ่งวู่วามเลยนะคะ อย่าให้สตรีคร่ึงโลหิตเช่นขา้ กลายเป็ น
ฉนวนความขนุ่ ของหมองใจของสองเผา่ พนั ธุเ์ ลยนะคะ” ซีแกนส่ายหนา้ รัว ๆ

“ตรัสได้ถูกต้องแลว้ เพคะ พระชายา” เสียงทรงอานาจของหญิงเอล์ฟผูห้ น่ึงดงั ข้ึน
พร้อมท้งั พวกเอล์ฟรับใช้รีบกระวีดกระวาดเขา้ มารับเส้ือคลุมของนางเอล์ฟผูส้ วม
เคร่ืองประดบั อญั มณีสวยเตม็ ตวั เหล่าหญิงสาวในบา้ นรีบทาความเคารพนางเอลฟ์ ผูม้ า
ใหม่ทนั ทีรวมถึงหญิงนยั น์ตาสีฟ้าสดใสต่างกบั พวกชาวเอลฟ์ อยา่ งสิ้นเชิง
“ท่านหญิงไอลา...ไดโ้ ปรดเถอะคะ่ ขา้ ไม่ไดอ้ ยากถกู เรียก...”

“ไม่เก่ียวกบั ว่า พระองค์ทรงอยากถูกเรียกแบบไหนเพคะ ในตอนน้ีพระองคก์ ็ไดร้ ับ
การอวยพระยศเป็ นพระชายาในองคช์ ายโลกิ ทายาทอนั ดบั สองของราชวงศ์โอดิน”
ใบหนา้ งามเหยอ่ เหยง่ิ ตามแบบฉบบั ชาวเอลฟ์ จอ้ งมองหญิงสาวผไู้ ดศ้ กั ด์ิวา่ เป็นลูกเล้ียง
ของเธอ อนั เกิดมาจากภรรยาต่างเผ่าพนั ธุ์ท่ีสามีของเธอหลงไปตามารยาสตรีนอก
เผา่ พนั ธุจ์ นใหก้ าเนิดเดก็ สาวนอกคอกคนน้ีข้ึนมาอยา่ งดูแคลน

“ท่านแม.่ ..” อนิกาครางอยา่ งออ่ นใจ เธอรู้ดีวา่ มารดาของเธอเกลียดนอ้ งสาวนอกไส้คน
น้ีมากแค่ไหนเพราะเรื่องในอดีตที่นางไม่อาจปล่อยวางไดแ้ ละนามาลงกบั หญิงสาว
ตรงหนา้ น้ีแทน

234

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“หุบปากให้หมด ขา้ ไม่ไดอ้ บรมกาลเทศะพวกเจา้ อยา่ งง้นั หรือ บดั น้ีท่านหญิงท่ีพวก
เจา้ รักหนักหนา นางเป็ นพระชายาแลว้ อย่าไดร้ ิอาจทาตวั เสมอศกั ด์ินางเชียว เจียม
กะลาหัวของตนเอาไวบ้ า้ ง” นางเอลฟ์ กล่าวประโยคสุดทา้ ยไปทางสามีของตนท่ีน่ิงงนั
อยขู่ า้ งลูกสาวของเขา ตลอดหลายร้อยปี ท่ีผา่ นมา ไมเ่ คยมีอะไรทาใหน้ างยนิ ยอมรับใน
ตวั ซีแกนไดเ้ ลย ยงิ่ ขา่ วท่ีวา่ นางไดข้ ้ึนเป็นพระชายาเช่นน้ีแลว้ ดว้ ย

“ท่านหญิงไอลา ได้โปรด ข้าร้องขอความเมตตาจากท่าน ข้าขออาศัยอยู่ที่น่ี
เพียงชว่ั คราวเท่าน้นั และขา้ จะรีบไปโดยเร็ว” หญิงสาวพยายามทาใจดีสู้เสือกล่าวกบั
หญิงนยั นต์ าสีเทาซีดเฉกเช่นพีน่ อ้ งของเธอ

“แลว้ พระองคค์ ิดวา่ จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้กบั พวกเราอยา่ งง้นั หรือเพคะ ไม่คิด
หรือเพคะวา่ ตอนน้ีพระสวามีของพระองคอ์ าจจะทรงกาลงั ตามหาพระองคอ์ ย”ู่ รอยยิม้
ทะนงตวั แสนเชือดเฉือนถูกส่งตรงมาหาร่างบางอยา่ งเชือดเฉือน โอ้ เห็นแก่เคราโอดิน
เด็กคนน้ีโตข้ึนมากจากหลายร้อยปี ที่ผ่านมา ตอนน้ีความงามของนางยิ่งพร่ังพรูกวา่ ท่ี
เคยเป็น เหมือนแม่ของนางไม่มีผิด...

“เรื่องน้นั ขา้ รอบคอบพอท่ีจะกลบร่องรอยของตวั เองและไม่ไดใ้ ชเ้ ส้นทางหลกั เพ่ือที่
ใหพ้ ระองคไ์ ม่อาจพบขา้ ไดค้ ่ะ” ซีแกนตอบผมู้ ีศกั ด์ิเป็นแมเ่ ล้ียงอยา่ งฉะฉาน

“เช่นน้นั พระองคม์ ีดาริให้บิดาของพระองคช์ ่วยโป้ปดเม่ือยามท่ีตอ้ งไปพบกษตั ริยโ์ อ
ดิน เช่นน้นั หรือเพคะ หากองคก์ ษตั ริยท์ รงถามหาลูพระสุนิสาของพระองคก์ บั บิดาของ
องคห์ ญิงล่ะเพคะ...พระองคจ์ ะปล่อยให้บิดาตวั เองของพระองคก์ ลายเป็ นคนหนา้ ซ่ือ
ใจคดต่อคาสัจท่ีเขาเคยปฏิญาณไวก้ บั องคโ์ อดินเช่นน้ันหรือเพคะ พระชายาซีแกน”
ไอลายิ้มเยาะมองหญิงสาวท่ีแมว้ ่าเธอจะใชค้ าราชาศพั ท์ทุกคาแต่ในใจกลบั ไม่ไดใ้ ห้
ความเคารพแมแ้ ตน่ อ้ ย

235

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“ขา้ ไม่ไดม้ ีเจตนาท่ีจะอยู่นานถึงขนาดที่ทาให้บิดาตวั เองตอ้ งเดือดร้อนเช่นน้ัน ท่าน
หญิง ขา้ เพียงแตม่ าท่ีนี่ เพราะคิดวา่ ท่านพอ่ ไดย้ นิ ข่าวจากในวงั หลวงแลว้ จะเป็นห่วงขา้
จนววู่ ามได้ ขา้ มาที่น้ีเพื่อปรับความเขา้ ใจกบั บิดาขา้ และหากท่านพ่อตอ้ งเขา้ เฝ้าตอ่ องค์
กษตั ริย์ ขา้ ไม่เคยคิดที่จะให้ท่านตอ้ งตระบดั สัตย์ เพราะขา้ คงจะเดินทางต่อไปแสน
ไกลแลว้ ” ร่างบางตอบอยา่ งเด็ดเด่ียว นยั น์ตาสีฟ้าสบกบั นยั น์ตาสีเทาซีดอยา่ งใหค้ ามนั่

“ง้นั พระองคก์ ็ควรไปเสียต้งั แต่ตอนน้ี หากไม่อยากทาให้ชาวเอล์ฟเดือดร้อน เพราะ
อยา่ งไร พระองคก์ ็ทราบกฏของเราดี” นางเอลฟ์ ลุกข้ึนมองตรงมาผไู้ ดศ้ กั ด์ิสูงกว่าจาก
การยว่ั ยวนของสตรีเพศ

“ไม่! เจ้าไม่ต้องไปไหนท้ังน้ัน ซีแกน นางเป็ นลูกข้า ข้าเป็ นเจ้าของป่ าแห่งน้ี ข้า
ตดั สินใจไดเ้ อง” ในท่ีสุดสุรเสียงทรงพลงั ของเจา้ แห่งผืนป่ าก็ดงั ข้ึน คราวน้ีความริษยา
ของภรรยาเขามนั จะมากเกินไปแลว้ อยา่ งไรน่ีก็ลกู สาวของเขา จะให้เขาใจไมไ้ ส้ระกา
ไปถึงไหน

“จะเอาแบบน้ันใช่ม้ยั ท่านพ่ี บุตรของท่านสาคญั มากกว่าเผ่าพนั ธุ์ใช่หรือไม่ ท่าน
อยากจะเห็นสงครามระหวา่ งเรากบั แอสการ์ดเช่นน้นั ใช่หรือไม่” นยั น์ตาสีเทาซีดตวดั
มองผเู้ ป็นสามีของตนอยา่ งเดือดดาล

“ท่านแม่!!” อลินดาร้องอย่างเหนื่อยหน่ายใจ ก่อนเสียงวิวาทจะดงั ข้ึนอย่างอึงอลทว่ั
บา้ นตน้ ไม้ ร่างบางท่ีบดั น้ีเตม็ ไปดว้ ยน้าตาอีกคร้ัง ร้องตะโกนลน่ั เพื่อหยดุ ความวนุ่ วาย
“พอแลว้ ! พอที!” ซีแกนรวบรวมพลงั เฮือกของตนก่อนจะเกิดประกายสีทองในอากาศ
หยดุ ความวนุ่ วายน้นั ไดใ้ นบดั ดล ทุกคนตา่ งจอ้ งเวทยท์ ี่ออกมาจากสองมือของเธอ

236

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“เคราโอดิน! พะ พวกเจา้ เห็นม้ยั ! เวทยข์ องนางอนั ตรายแค่ไหน พวกเราจะมีอะไรไปสู้
กบั นาง เจา้ ยงั อยากให้บุคคลอนั ตรายเช่นน้ีอาศยั ร่วมบา้ นกบั พวกเจ้าเช่นน้ันหรือ!”
นยั น์ตาสีเทาซีดเบิกกวา้ งอยา่ งหวาดกลวั แผดเสียงร้องลนั่ เรียกร้องให้เหล่าลูก ๆ ของ
นางมาอยเู่ คียงขา้ ง
“ขา้ ไม่ทาเช่นน้นั ต่อบุคคลท่ีขา้ เคารพรักหรอก ท่านหญิง ตราบใดที่ขา้ เห็นท่านเป็ น
ครอบครัวขา้ ” นยั น์ตาสีฟ้าสวา่ งวาบชวนคุน้ เคยพิกล
“ท่านพ่อ ท่านพ่ีคะ น้าใจของพวกท่านช่างกวา้ งใหญ่นกั ขา้ ซาบซ้ึงจริง ๆ ค่ะ เพียงแต่
ขา้ ไม่อาจะทาให้พวกท่านเดือดร้อนหรือตอ้ งมาแตกความเป็ นครอบครัวกนั เพราะ
ปัญหาของขา้ ได้ ขา้ ขอเวลาพกั หายใจและเตรียมเสบียงสักเพียงสองสามวนั เท่าน้นั ค่ะ
และเมื่อขา้ จากไป โปรดทูลกบั กษตั ริยโ์ อดินว่าพวกท่านไม่เต็มใจและขา้ ข่มขู่พวก
ท่าน” นิ้วเรียวช้ีไปท่ีรอยไมบ้ นเพดานไมท้ ี่เกิดจากการใชเ้ วทยข์ องเธอ
“ลูกสาวขา้ เจา้ ทาให้ขา้ คิดถึงแม่เจา้ นกั พ่อรู้สึกผิดกบั เจา้ เหลือเกิน” มือเรียวของราชา
เอลฟ์ ลบู ศีรษะของบตุ รสาว
“ท่านไม่ไดท้ าอะไรผิดนะคะ ท่านพ่อ ไดโ้ ปรด เช่ือขา้ นะคะ แลว้ สักวนั ขา้ จะกลบั มา
หาท่านและทุกคนอีกคร้ัง” น้าเสียงอ่อนโยนพูดกบั ผูเ้ ป็นบิดาก่อนจะย่ืนมือมาจบั อยา่ ง
ให้คามนั่ เธอมาไกลถึงข้นั น้ีแลว้ จะมามวั อ่อนแอแบบน้ีไม่ไดอ้ ีกต่อไป ไอลา นยั น์ตา
เล่ิกลก่ั เธอท้งั หวาดกลวั ท้งั ชิงชงั หญิงสาวในเวลาเดียวกนั นางเอลฟ์ พ่นลมหายใจราว
กบั ภาพน้นั บาดตาเธอเป็นสุดแลว้ รีบเดินหนีไปอีกทางในทนั ที

237

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

Gold tongue

เ จ้า ช า ย ห นุ่ ม สี ผ ม เ ดื อ น ดับ เ ฉ ก เ ช่ น เดี ย ว กับ ม้า สี นิ ล ข อ ง เ ข า ยืน นิ่ ง เ งี ย บอ ยู่
หนา้ อณาเขตอลั ฟ์ ไฮมท์ ี่ปกคลุมดว้ ยเหล่าแมกไมเ้ ล้ือยดว้ ยสีหนา้ เหยอ่ หยิง่ ท่ีแห่งน้ีน่ะ
เหรอ ท่ีชายาของเขาคิดจะมา เหอะ ท้งั ๆ ที่ความหรูหราโอ่อ่า ความสะดวกสบายใน
พระราชวงั สีทองของพระบิดาเขามีเพียบพร้อมทุกอย่าง หากเพียงนางยอมรับการ
แต่งงานโดยสงบเสง่ียมแท้ ๆ เชียว ก่อนท่ีเขาจะไดย้ นิ เสียงมา้ อีกตวั เดินตว้ มเต้ียมตาม
เขามาในที่สุด

“นางคงจะมาขอพ่งึ บิดาของนางง้นั สินะ” เจา้ ชายหนุ่มผมสีทองมองผเู้ ป็นอนุชาของเขา
ดว้ ยความกงั วลใจ หน้าตาน้องชายของเขาดูอิดโรยอยู่ไม่น้อย โลกิมกั จมปลกั อยู่กบั
ความคิดของตวั เองคู่กบั หนงั สือเล่มน้นั ไม่ว่าจะก่อนเขานอนหรือในยามตื่นข้ึนก็ดู
เหมือนนอ้ งชายเขาจะจดั เตรียมทุกอยา่ งไวพ้ ร้อมสรรพหมดแลว้ เจา้ หมอน่ี ไดห้ ลบั ได้
นอนบา้ งม้ยั นะ

“เช่ือขา้ เถิด พี่ชาย คราวน้ีขา้ จะไม่ปล่อยให้นางหนีไปไหนอีกแลว้ ” ใบหน้าขาวซีด
ของโลกิฉายแววจริงจงั ใหต้ ายเถอะ นางคิดอะไรของนาง คิดวา่ เอลฟ์ พวกน้ีจะยอมรับ
ใหน้ างมาอยดู่ ว้ ยดว้ ยความเตม็ ใจราวกบั เป็นพวกของตวั เองเช่นน้นั หรือ

“เช่นน้นั เรากเ็ ขา้ ไปกนั เถอะ” ธอร์พดู ขณะที่มองเหลา่ ทหารเอลฟ์ ท่ีกาลงั เคลื่อนตวั ตาม
ตน้ ไมม้ าทางพวกเขา

“อ่อ...อีกอย่างนะ พี่ชาย ให้ขา้ เป็ นผเู้ จรจาเอง เจา้ น่ะ เงียบไวด้ ีกว่า” สายตาวิบวบั ของ
เจา้ ชายหนุ่มมองตามสายตาพี่ชายที่เห็นเหล่าทหารเอลฟ์ รีบทาความเคารพเมื่อเห็นว่า
ตรงหนา้ ของพวกเขาคือใคร นน่ั ทาให้นยั น์ตาสีครามของธอร์วาวโรจน์ข้ึนมา ก่อนจะ

238

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

ส่ายหน้าให้อย่างหงุดหงิด แต่เขาก็รู้ดีถึงวาจาการทูตของนอ้ งชายตวั เองท่ีแมแ้ ต่พระ
บิดายงั ไวว้ างพระทยั ให้โลกิรับหน้าที่น้ีและเมื่อเขาข้ึนเป็ นกษตั ริยจ์ ะมีที่ปรึกษาเช่น
นอ้ งชายเขาคอยเคียงขา้ งปกครองท้งั เกา้ โลกน้ีไดด้ ีแน่นอน

เจา้ ของผมสีเงินยวงเหมือนเหล่าพ่ีน้องของเธอแตกต่างกนั ก็ใบหูท่ีไม่ไดเ้ รียว
แหลมเฉกเช่นพวกเขากาลงั ทาเสียงเลก็ เสียงนอ้ ยขณะที่ป้อนน้าผ้ึงผสมกบั แป้งเปี ยกท่ี
ทาจากกลีบดอกไมบ้ ดละเอียดเป็ นผงที่ส่งกลิ่นหอมหวนให้กบั หลานเอล์ฟตวั น้อยท่ี
กาลงั ทานอยา่ งวา่ ง่ายขณะที่หวั ราะชอบใจขณะมองผถู้ ือศกั ด์ิเป็นอาของเขา

“ท่านพ่ีหญิง...ท่านทาแบบน้นั ไดอ้ ยา่ งไรกนั นะ!” วาร์ท่ีตวั เปรอะเป้ื อนไปดว้ ยอาหาร
เด็กอ่อนเตม็ ตวั จากการป้อนขา้ วใหก้ บั ลูกชายตวั นอ้ ยของอนิกา้ อยา่ งงงงนั

“ฮ่า ๆ ๆ เจา้ น่าจะตอ้ งเรียนรู้จากนางบา้ งนะ วาร์” พี่คนรองท่ีเดินเขา้ มาสบทบมองดูลูก
ของนางท่ีกาลงั ยอมทานขา้ วอย่างเรียบร้อยดว้ ยความภาคภูมิใจอย่างที่ไม่เคยเห็นมา
ก่อน

“ขา้ กแ็ ค่ชอบดูแลเดก็ ๆ เทา่ น้นั เอง” ซีแกนหนั มายมิ้ ใหก้ บั ผเู้ ป็นพ่ีสาวขณะที่เอลฟ์ นอ้ ย
หวั เราะอยา่ งอารมณ์ดี

“เจา้ จะตอ้ งเป็ นแม่ที่ยอดเย่ียมแน่ ๆ ท่านหญิง” อนิกาเดินหยิบผา้ มาเช็ดปากให้กบั ลูก
สาวจอมซนท่ีเขว้ียงถาดอาหารท่ีน้องสาวคนเล็กของเธอป้อนให้ขวา้ งลอยละล่ิว
ออกไป

“ขา้ คงไม่มีโอกาสเช่นน้นั แลว้ ค่ะ ทา่ นพ”่ี น้าเสียงหญิงสาวแสนเศร้าดงั ข้ึนเบา ๆ เธอจะ
เป็ นแม่ของใครไดอ้ ยา่ งไร คนที่รักก็จากไปสู่วาฮลั ลาส่วนคนท่ีตอ้ งการเธอ เธอก็หนี

239

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

จากพระองคม์ าเสียแลว้ เกิดความเงียบในหอ้ งครัวชว่ั ขณะเมื่ออนิกาเองก็นึกไดว้ า่ เพิ่ง
พูดอะไรออกไป

“โอ.้ ..พี่ขอโทษจริง ๆ ท่านหญิง” อนิกาละล่าละลกั กล่าวกบั นอ้ งสาวท่ีนิ่งเศร้าไปอยา่ ง
เห็นไดช้ ดั ซีแกนรีบส่ายหนา้ ยิม้ ให้พี่สาวก่อนท่ีตามมาดว้ ยเสียงอึกทึกครึกโครมหนา้
ประตูกังข้ึน ร่างเบาหวิวของชายหนุ่มปราดเขา้ มาอย่างรวดเร็ว ผมเผา้ ท่ีเต็มไปดว้ ย
ใบไมอ้ ยา่ งยงุ่ เหยงิ ขณะมองหาเป้าหมายของเขา

“เคราโอดินเป็นพยาน! อะไรกนั ลอน์ฟ รีบร้อนอยา่ งกบั พวกคนแคระบุกอีกง้นั เชียว”
อลินดายกมือทาบอก ปรามน้องชายท่ีทะล่ึงพรวดเขา้ มา ชายหนุ่มไม่ตอบรับคาพ่ีสาว
กลบั มองหาพี่อีกคนผมู้ ีนยั นต์ าสีฟ้าก่อนจะพุง่ มาหาอยา่ งรวดเร็ว

“ท่านพหี่ ญิง...พวกเขา มาแลว้ ...” ลอน์ฟพดู เพียงเท่าน้นั ซีแกนก็เขา้ ใจท้งั หมด นยั น์ตา
สีฟ้าเบิกกวา้ ง เป็นไปไดย้ งั ไงกนั พระองคท์ รงรู้ไดอ้ ยา่ งไรวา่ เธออยทู่ ่ีนี่

“อะไรกนั ใครอะไรมา ลอน์ฟ”วาร์ขมวดคิ้ว เช็ดคราบอาหารออกจากใบหนา้ ขมวดคิ้ว
มองหนา้ ผูเ้ ป็ นนอ้ งชาย ขณะที่ซีแกนสมองปั่นอย่างเร็วจี๋ เธอตอ้ งไป...เธอตอ้ งไปจาก
ที่น่ีเสียแลว้

“ราชวงศแ์ อสการ์ด...เจา้ ชายธอร์กบั เจา้ ชายโลกิ”หนุ่มเอลฟ์ อธิบายส้นั ๆ อนิกากบั อลิน
ดาเบิกตากวา้ ง คร้ันจะหันมามองนอ้ งสาวคนงาม แต่บดั น้ีนางหายตวั ไปจากห้องครัว
เสียแลว้

“อลินดา เจา้ รีบเตรียมเสบียงโดยเร็วแลว้ ตามขา้ ไปที่หอ้ งของท่านหญิงซีแกน วาร์ เจา้
ดูแลหลาน ๆ ไปก่อนอยา่ ใหเ้ อะอะไป ลอน์ฟ เจา้ ไปคอยดูท่านพ่อไว้ เผ่ืออะไรเกิดข้ึน

240

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

เจา้ จะไดแ้ จง้ แก่เราเสียก่อน” ผเู้ ป็นพใ่ี หญส่ ง่ั การนอ้ ง ๆ อยา่ งรวดเร็วก่อนท่ีนางจะหอบ
ชายกระโปรงของนางตรงไปท่ีหอ้ งของนอ้ งสาวดว้ ยใจระส่า

แต่ไม่ทนั ที่นางเอล์ฟจะเคาะประตูไมน้ ้นั ก็ปรากฏร่างของหญิงสาวท่ีอยู่ในชุดพร้อม
เดินทางคลุมเส้ือคลุมหนังหมาป่ าที่นางได้รับจากมารดาคนรักเก่าของนางไวอ้ ย่าง
เรียบร้อย

“โอ้ ท่านหญิงซีแกน...เจ้าอยู่ที่น่ีเถิด เราจะปกป้องเจ้าเอง” อนิกากล่าวกับผูเ้ ป็ น
นอ้ งสาวที่บดั น้ีนางมีแววตาเด็ดเด่ียวแปลกไปจากซีแกนที่เคยออ่ นโยนอยเู่ สมอ

“ขา้ มิอาจทาใหพ้ วกทา่ นตอ้ งเดือดร้อนได้ ไม่ตอ้ งห่วงขา้ นะคะ ไวข้ า้ จะกลบั มาหาพวก
ท่านแน่นอน” ร่างบางยมิ้ ใหก้ บั พ่ีสาวก่อนท่ีอลินดาจะเดินมาสมทบพร้อมถุงเสบียงใน
มือ

“ท่านพ่อกบั ท่านแม่กาลงั รับรองเจา้ ชายอยทู่ ่ีวงั ตน้ ไม้ เจา้ ออกไปทางดา้ นหลงั ตามทาง
ที่มีโคลนนะ มนั ติดกบั ป่ าชายแดน เจา้ จะเดินทางไดเ้ ร็วข้ึน” อลินดาสวมกอดผูเ้ ป็ น
นอ้ งสาวตา่ งมารดาของตนเอาไวแ้ น่นอยา่ งใหก้ าลงั ใจ

“ท่านพ่.ี ..ขา้ ขอขอบคุณพวกท่านจากใจ...ขา้ รักพวกท่านนะคะ ฝากบอกท่านพอ่ ดว้ ยวา่
ขา้ รักท่านมากเพยี งใด” ซีแกนโผกอดหาความอบอุน่ ท้งั สองท่ีเธอไดร้ ับจากผเู้ ป็นพ่ีสาว

“ระวงั ตวั ดว้ ยนะ ท่านหญิง ทางน้ันอนั ตรายมาก เทพีฟริกกา้ คุม้ ครองเจา้ นะ” อนิกา
บอกดว้ ยสายตาจริงจงั

“คะ่ ฝากลา วาร์กบั ลอนฟ์ ดว้ ยคะ่ ลาก่อนนะ ทา่ นพที่ ่ีรักของขา้ ” หญิงสาวผละออกจาก
ออ้ มกอดทาความเคารพพ่ีสองอย่างนอบน้อมกระชบั เส้ือคลุมของนางก่อนจะรีบวิ่ง
ออกไปอยา่ งรวดเร็ว เป็นไปไดย้ งั ไงกนั นะ เจา้ ชายรู้ไดย้ งั ไงกนั วา่ เธออยไู่ หน ซ้ายงั ตาม

241

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

เธอไดร้ วดเร็วถึงเพียงน้ี เธอกลบร่องรอยไวเ้ ป็นอยา่ งดีแลว้ ทนั ใดซีแกนก็นึกถึงคืนน้นั
ท่ีเจา้ ชายหนุ่มเกร้ียวกราดร่ายมนตข์ นาดใหญ่กลางหิมะหนา จะเป็นเวทยน์ ้นั หรือเปล่า
นะ? องคช์ ายโลกิ

เจา้ ของร่างท่ีหญิงสาวกาลงั สงสัยน้นั กาลงั ยืนน่ิงในชุดสง่างามผา้ คลุมสีเขม้
ของเขาสะบดั ไปขา้ งหลงั ขณะที่รอการรองรับของผูเ้ ป็นเจา้ แห่งผืนป่ าพร้อมท้งั คู่ครอง
ชีวิตของชาวเอลฟ์

“องค์ชายแห่งแอสการ์ด...ท่านเดินทางมาแสนไกล ขออภัยหากการต้อนรับของ
กระหมอ่ มน้นั ดูฉุกละหุกไปเสียหน่อย” ใบหนา้ ราชาแห่งเอลฟ์ มีความเหยอ่ หยงิ่ โคง้ ตวั
เคารพเจ้าชายก่อนจะสะบดั เส้ือคลุมสีเงินส่องสว่างเฉกเช่นเดียวกับสีของเรือนผม
ตวั เอง

“ขา้ ไมไ่ ดเ้ ห็นความบกพร่องอะไรเฉกเช่นท่ีทา่ นกลา่ วเลย ทา่ นผคู้ รองอลั ฟ์ ไฮม.์ ..และผู้
เป็นพอ่ ตาแห่งขา้ ” น้าเสียงเยน็ ดงั ออกมาจากเทพแห่งกลลวงก่อนท่ีพี่ชายเขาจะไดก้ ลา่ ว
อะไรพร้อมกบั ส่งรอยยมิ้ จอมปลอมให้
“พระองคท์ ้งั คูท่ รงเดินทางมาไกลนกั เพคะ โปรดรับการรับรองจากพวกหม่อมฉันก่อน
เถิดเพคะ” นางเอล์ฟผูย้ ืนเคียงขา้ งสามีของนางกล่าวอย่างพะเน้าพะนอผายมือไปยงั
โต๊ะรับรองท่ีมีท้งั อาหารและเคร่ืองดื่มช้นั ดีของชาวเอลฟ์ ท่ีถูกจดั ไวต้ อ้ นรับ โลกิไม่ได้
ชายตามองแมแ้ ตน่ อ้ ยความสนใจของเขาอยทู่ ี่เอลฟ์ ตรงหนา้ เทา่ น้นั

“ท่านลิโอแซลฟา...ขา้ คิดว่าท่านรู้เป้าประสงค์ของขา้ ดี ว่าขา้ มาที่น่ีทาไม” นัยน์ตาสี
เขียววาววบั สบกบั นยั น์ตาสีเทาซีดอยา่ งมีนยั

242

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“นางอยู่ที่นี่เพคะ องค์ชายโลกิ!” ไอลารีบโพล่งออกไปก่อนที่สามีของนางจะยกมือ
หา้ มอยา่ งทนั ควนั

“กระหม่อมจะไมก่ ล่าวคาเทจ็ ...ใช่ นางอยทู่ ี่น่ีจริงพะยะคะ่ แต่กระหมอ่ มไดย้ นิ เรื่องราว
ท้งั หมดแลว้ และกระหม่อมไม่คิดว่าเป็ นการเหมาะสมนักที่ฝ่ าบาทจะมาทวงถามถึง
บุตรีของกระหมอ่ ม” ลิโอแซลฟาพดู อยา่ งไม่ไวใ้ จกบั ผทู้ ี่บดั น้ีไดศ้ กั ด์ิเป็นบุตรเขยเขา

“อย่าเพ่ิงตดั สินขา้ ท่านลิโอแซลฟา...แต่ก่อนอื่น หากไม่รบกวนเกินไป ช่วยใหค้ นพา
พี่ชายขา้ ไปหามา้ ของเขาทีเถิด เขาร้อนใจท่ีชายาของขา้ ขโมยมา้ เขาเตม็ ทีแลว้ ” โลกิหนั
พยกั พเยิดไปทางเจา้ ชายหนุ่มองคร์ ัชทายาทท่ีตอนน้ีมองคนนูน้ ทีคนน้ีทีราวกบั อยาก
ออกไปจากสถานการณ์น่าอึดอดั น้ีเสียเตม็ ประดา

“ตายจริง! หม่อมฉันขออภยั จริง ๆ นะเพคะ มาเถิดเพคะฝ่ าบาท หม่อมฉันจะให้บุตร
ของหม่อมฉนั นาทางพระองคไ์ ป” นางเอลฟ์ กระว้ีดกระวาดทาท่าตกใจเสียเตม็ ประดา
รีบเขาไปเชิญชายหนุ่มผมทอง

“แต่วา่ ขา้ ...” นยั นต์ าสีฟ้าหนั มาหาอนุชาก่อนท่ีโลกิจะปราดเขา้ มาหาอยา่ งรวดเร็ว

“ไวใ้ จในรักขา้ ท่ีมีต่อนางเถิด พ่ีชาย” โลกิปดคาลวงมองหนา้ คนซ่ืออยา่ งนึกสนุก ราว
กบั เขาไดข้ องเลน่ ท่ีถกู ใจอีกคร้ังหน่ึง
“ก็ได.้ ..นาทางขา้ ไป” ธอร์ถอนหายใจเลิกพะวงเม่ือไดย้ นิ คาวา่ รักจากปากนอ้ งชายเดิน
ตามลอฟน์ที่น่ิงเงียบรอฟังการสนทนาน้นั ออกไป โลกินิ่งเงียบเง่ียหูรอเม่ือจงั หวะเทา้
ของเจา้ หมียกั ษผ์ ูเ้ ป็ นเชษฐาห่างออกไปแลว้ เขาก็หันมาผูค้ รองดาวในอาณัติพระบิดา
อีกคร้ัง

243

ลวงเธอ...นิรนั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“ขา้ ตอ้ ง...ขออภยั จริง ๆ ท่านคงไดย้ นิ ขา่ วแลว้ ท่ีขา้ ลวงนางเขา้ พิธีแต่งงาน และขออภยั
ที่ขา้ ไม่อาจะเชิญท่านกบั ภรรยาของท่านไปได”้ โลกิยืดอกกา้ วเย้ืองอยา่ งชา้ ๆ เขา้ มา
เอลฟ์ ผมู้ ีอายเุ กือบเทา่ พระบิดาของเขา แต่ดวงหนา้ น้นั กลบั ไม่ชราตามสภาพอายกุ าล

“พระองคท์ รงตอ้ งการอะไรจากกระหม่อม” คิ้วสีเงินของราชาเอลฟ์ กระตุกเลก็ นอ้ ยที่
เห็นเจา้ ชายหนุ่มดูไมร่ ู้สึกผดิ แมแ้ ตน่ ิดเดียวที่กระทาจว้ งจาบตอ่ บุตรีเขาถึงเพยี งน้ี

“ขา้ รู้ ท่านพ่อตา ส่ิงที่ท่านกระทาตอนน้ี คือตอ้ งการปกป้องบุตรีของท่านจากคนท่ี
ล่อลวงนางเช่นขา้ ท่านไดฟ้ ังเร่ืองราวฝั่งบุตรีของท่านแลว้ โปรดให้ความเป็ นธรรม
ดว้ ยการรับฟังเรื่องราวฝ่ังขา้ บา้ งเถิด”นยั น์ตาสีเขียววิบวบั ขณะท่ีเขาเดินทอดน่องเขา้ มา
หาราชาเอลฟ์

“มีเร่ืองที่กระหม่อมไม่รู้ดว้ ยเช่นน้นั หรือ?” คิ้วสีเงินเลิกข้ึนมองเจา้ ชายหนุ่มดว้ ยท่าทาง
ไมเ่ ขา้ ใจ

“ท่านลิโอแซลฟา แมว้ ่าท่านจะเป็ นบิดาผูเ้ ป็ นสายเลือดของนางแต่ก็มิใช่คนท่ีเล้ียงดู
นางมาต้งั แต่แรกเกิด ท่านไม่คิดว่าท่านกบั นางท่ีเติบโตขา้ งกายพระมารดาขา้ จะไม่มี
เร่ืองท่ีทา่ นไม่รู้ไม่เห็นบา้ งหรือ” ฟันขาวแวววบั ยมิ้ ออกมาเมื่อเขาสัมผสั ไดถ้ ึงอารมณ์คุ
กรุ่นของเอลฟ์ เฒ่าที่ถกู จ้ีใจดา

“อยา่ งนอ้ ย หม่อมฉนั ก็รู้จกั คนรักของบุตรีหม่อมฉัน องคช์ าย ไม่ใช่พระองค”์ ใบหนา้
สง่าปรายตามองบุรุษตรงหนา้ ที่บดั น้ีสูงเหนือกว่าเขาและดูดาพดู จาคลา้ ยพระบิดาของ
พระองคไ์ มน่ อ้ ย

“อ่า...หวั หนา้ องครักษธ์ ีโอริค ขอใหค้ วามกลา้ หาญของเขาไดน้ าทางสู่วาฮลั ลา แต่ท่าน
พ่อตา ข้ามีเรื่องที่ต้องบอกกับท่านให้ทราบ ข้า โลกิ บุตรแห่งโอดิน เจ้าชายแห่ง

244

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

แอสการ์ด ขา้ กบั นางรู้จกั กนั มาต้งั แต่คร้ังยงั เยาว์ ดว้ ยว่านางเป็ นนางในของท่านแม่
และท่านคงจะทราบดีว่าบุตรีของท่านเป็ นนกั เวทยอ์ จั ฉริยะนกั ขา้ และนางสนิทสนม
กนั เกินว่าการเป็ นสหาย ขา้ กบั นางต่างก็มีจิตใจผูกสัมพนั ธ์กนั อย่างลึกซ้ึง แต่เมื่อเรา
เติบโตข้ึนกว่าคร้ังเป็ นหนุ่มสาวแรกรุ่นดว้ ยหน้าที่การงานท่ีขา้ ไดร้ ับมอบหมายจาก
พระบิดาหลายคร้ังท่ีข้าต้องละเลยไปจากนาง เรื่องน้ีขา้ ละอายในความผิดขา้ นัก”
นยั น์ตาสีเขียวจา้ หลบวบู ไหวราวกบั รู้สึกผิดจากกน้ บ้ึงจิตใจเขาก่อนที่เขาจะทรุดตวั ลง
นง่ั ลงบนเกา้ อ้ีสีเงินพลางใชม้ ือป้องหนา้

“และนนั่ ...เป็ นเหตุให้ให้นางไดไ้ ปพบกบั หัวหน้าองครักษข์ องท่านพ่อ ขา้ ท่ีมวั ยุง่ อยู่
กบั ภาระหนา้ ที่ของเจา้ ชายแอสการ์ดท่ีท่านพอ่ ทรงวางพระทยั ให้ขา้ ดูแลมากกวา่ พช่ี าย
ของขา้ ทาใหข้ า้ ไม่รู้ถึงความสัมพนั ธ์ของนางที่ไดป้ ันใจให้กบั เจา้ หัวหนา้ องครักษค์ น
น้นั ” โลกิชอ้ นตาข้ึนมามองนยั น์ตาสีเทาซีดท่ีบดั น้ีตกตะลึง

“พระองคท์ รงวา่ อะไรนะเพคะ น่ีก็เท่ากบั ...นอกใจพระองคไ์ ม่ใช่หรือเพคะ!” ไอลายก
มือทาบอก งามหนา้ แลว้ ม้ยั ลูกเล้ียงของเธอ เช้ือมนั ไม่ทิ้งแถวจริง ๆ เหมือนกบั แม่ของ
นางไมผ่ ิดเพ้ยี น

“อยา่ ไดโ้ ทษนางเช่นน้นั เพราะขา้ เองที่ละเลยต่อนาง แต่ขา้ ไม่รู้ถึงเรื่องน้ี...ขา้ กลบั ไป
ขออนุญาตกบั แม่ของนาง ให้ขา้ ไดแ้ ต่งงานกบั นาง...ซ่ึงนางก็ไดอ้ นุญาตขา้ ดว้ ยตนเอง
พร้อมท้งั มอบเครื่องประดบั น้ีเป็นตวั แทน”โลกิเปิ ดผอบกลอ่ งในมือของเขาท่ีมีแหวนที่
เขาเคยใชข้ อเธอท่ีสวนกุหลาบ เมด็ อญั มณีสีฟ้าสว่างเม็ดเลก็ ๆ ท่ีเขาไปบงั คบั ขู่เขญ็ เอา
มาจากพวกคนแคระใหห้ าใหเ้ หมือนกบั ท่ีแมข่ องหญิงสาวมาใหเ้ ขาจนได้

“ของนาง...นั่นของนางเป็ นแน่” น้าตาร้ืนของนายแห่งเอล์ฟร้ืนข้ึนอีกคร้ัง เม่ือเห็น
เครื่องประดบั ของผูท้ ี่จากเขาไปยงั ท่ีแสนไกลเสียแลว้ ลิโอแซลฟามีท่าทีอ่อนลงอยา่ ง

245

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

เห็นไดช้ ดั เม่ือนึกถึงภรรยาของตนอีกคนและนนั่ ก็ทาให้เทพแห่งกลลวงยกยิ้มที่กวาง
เฒ่าไดต้ ิดบ่วงที่เขาวางไวเ้ สียแลว้

“ใช่แลว้ ...และเม่ือขา้ กลบั มา...ก็พบว่า นางไดห้ ม้นั หมายกบั เจา้ หวั หนา้ องครักษน์ นั่ ไป
เสียแลว้ ซ้ายงั จะเขา้ พธิ ีแต่งงานกนั อีก ขา้ ไม่มีเวลาพูดพร่าทาเพลงดว้ ยความเสียใจและ
มีโทสะท่ีนางปกปิ ดขา้ ขา้ สวมรอยเขา้ พิธีแต่งงานแทนหัวหน้าองครักษ์และลวงให้
ท่านพ่อเป็นผปู้ ระสาทพร ขา้ เสียใจ...ขา้ เสียใจจริงๆ ท่านลิโอแซลฟา แต่ขา้ รักนางเกิน
กว่าที่ขา้ จะเห็นนางตกไปเป็ นของคนอ่ืนได”้ ละครของเจา้ ชายหนุ่มท่ีทาน้าเสียงสั่น
เครือทาเอาผทู้ ี่อยตู่ รงหนา้ น้นั เชื่อสนิทใจ

“พระองค.์ ..”ลิโอแซลฟาไดแ้ ต่อึกอกั ในคาพูด เขาเองก็ไม่ไดอ้ ยู่ขา้ งลูกสาวจนไดร้ ับรู้
ความเป็นไปในชีวิตนางวา่ เกิดอะไรข้ึนบา้ งและไม่เคยไดเ้ รียนรู้ลูกสาวเขาในมุมเช่นน้ี
เลย แต่ชายหนุ่มท่ีอยตู่ รงหนา้ เขากลบั มีหลกั ฐานท่ีแสดงถึงความรักที่เขามีต่อนางอยา่ ง
แทจ้ ริง

“และเม่ือ ขา้ เปิ ดเผยตวั ต่อนาง นางโกรธขา้ มากท่ีขา้ ลวงนาง ซ้ายงั มีข่าวลืออีกว่า ขา้
เป็นผสู้ งั หารคนที่นางชอบพออยดู่ ว้ ย ท้งั ๆ ท่ีขา้ เดินทางไปช่วยชาวบา้ น ไม่มีหลกั ฐาน
ใดแสดงว่าข้าเป็ นผูก้ ระทา แต่ข้าก็ได้รับการยุยงจากสหายคนสนิทของนาง ซิฟ
ท้งั หมดนนั่ เป็ นสาเหตท่ีนางหนีขา้ มา และไม่ยอมที่จะฟังขา้ ท่านลิโอแซลฟา...ขา้ คง
ตอ้ งบอกว่า ขา้ อยากใหท้ ่านเกบ็ เรื่องน้ีเป็นเร่ืองระหวา่ งเราสามคน ขา้ ไม่อยากชื่อเสียง
ของซีแกนของขา้ ตอ้ งมวั หมองไปมากกว่าน้ีแลว้ ” โลกิถอนหายใจเบา ๆ มือเรียวหมุน
วนรอบขอบปากแกว้ เงินของไวน์องุ่นท่ีเหลา้ เอลฟ์ จดั เตรียมไวต้ อ้ นรับเขากบั พี่ชาย...
เร่ืองแบบน้ีเขาไหลล่ืนไดท้ ้งั วนั ไมม่ ีเบ่ือจริงเชียว

246

ลวงเธอ...นริ ันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

“องคช์ ายเพคะ...พระองคจ์ ะทรงอยากไดผ้ ูห้ ญิงแบบน้ีมาเป็นชายาอีกหรือคะ เหมือน
แม่ของนางไม่มีผิด สมสู่ไม่เลือกหน้า” ไอลาเบะริมฝี ปากอย่างนึกรังเกียจในลูกเล้ียง
ของตนรวมถึงแมข่ องนาง

“อย่าไดก้ ล่าวแบบน้นั อีกคร้ังเชียว นางเอลฟ์ !” โลกิวาวโรจน์ลุกข้ึนพรวดพราดอยา่ ง
ลืมตวั จอ้ งมองใบหนา้ เหยอ่ หยง่ิ น้นั อยา่ งเกร้ียวกราด

“อยา่ ใหข้ า้ ไดย้ นิ เจา้ วา่ ร้ายเกี่ยวกบั นางหรือแม่ของนางอีกเป็นคร้ังท่ีสองเชียว มิเช่นน้นั
ขา้ จะใหเ้ อาหวายทวนหลงั เจา้ เสีย” เจา้ ชายหนุ่มคารามในลาคอ ความเห้ียมโหดของเขา
วาวข้ึนอีกคร้ังก่อนที่ไอลาจะรีบทรุดลงกม้ หนา้ สงบปากไมก่ ลา้ พดู อะไรต่อไปอีก

“เช่นน้ัน...ฝ่ าพระบาท ขา้ จะให้คนไปตามนางมาให้พระองค์พะยะค่ะ”ลิโอแซลฟา
ถอนหายใจเบา ๆ ราชาเอลฟ์ อึกอกั เขารู้สึกผิดเป็นอยา่ งท่ีสุด เพราะเขาไม่ไดม้ ีโอกาส
ใช้เวลากับบุตรีของเขามากกว่าน้ี เขาไม่รู้เลยว่านางต้องเจออะไรมาบ้าง และมี
ความสัมพนั ธ์เช่นใดกับเหล่าราชวงศ์ท่ีเป็ นผูด้ ูแลนางมาต้งั แต่เยาว์วยั แต่หาก เขา
ยอมรับในตวั ลูกเขยผูเ้ ป็นราชวงศ์ อยา่ งนอ้ ยบุตรีของเขาจะไดไ้ ม่ตอ้ งระหกระเหินไป
ตามดาวต่าง ๆ จนเขาเป็ นห่วงและยงั มียศถาบรรดาศกั ด์ิท่ีสามารถดูแลนางไปท้งั ชว่ั
ชีวิต หากองค์ชายกับซีแกนเข้าใจกันในที่สุด นางจะต้องกลายเป็ นพระชายาที่มี
ความสุขในแผน่ ดินแอสการ์ด ไม่ใช่ทนลาบากระหกระเหินไม่มีจุดหมายแบบน้ี

“ไม่ทนั แลว้ ...” โลกิกดั ฟันวาวโรจน์สะกดความโกรธของตวั เอง เขารู้สึกถึงเวทยข์ อง
เขาท่ีส่งสัญญาณว่าซีแกนกาลงั เคล่ือนที่อีกคร้ังและเขาจะไม่ยอมให้เป็ นแบบน้นั อีก
คร้ัง เจา้ ชายหนุ่มไม่สนใจที่จะอธิบายอะไรต่อ สะบดั ผา้ คลุมหายตวั เพียงแวบเพ่ือไปที่
คอกมา้ เขาทนั ที!

247

ลวงเธอ...นริ นั ดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

Part of us

หญิงสาวนยั น์ตาสีฟ้ามองเขา้ ไปในป่ ามืดของชายแดนอลั ฟ์ ไฮมอ์ ยา่ งอดหวนั่ ใจ
ไม่ได้ เสน้ ทางท่ีเตม็ ไปดว้ ยโคลนตมทาใหไ้ ม่เหมาะกบั การเดินทางดว้ ยมา้ อีกอยา่ งเธอ
บอกกบั ลอฟน์แลว้ วา่ ให้นามา้ ทรงขององคช์ ายธอร์ไปคืนแก่พระองคเ์ ม่ือเธอออกจาก
เอล์ฟไฮมไ์ ปแลว้ เพราะมนั เองก็คงคิดถึงเจา้ นายมนั ไม่นอ้ ยเช่นกนั หญิงสาวร้ังกิ่งไม้
แหง้ ที่ดูมืดมนออกขณะที่สายตาคอยสอดส่องเขา้ ไปในเงามืด รกชฏั ไปดว้ ยตน้ ไมใ้ หญ่
และก่ิงไมร้ ะเกะระกะ เสียงสุนัขป่ าหอนข้ึนระงมรอบนอกแมว้ ่าจะเพิ่งเขา้ ช่วงเท่ียง
ของวนั แต่ในป่ ากลบั มืดทะมึนจะซีแกนตอ้ งร่ายเวทยเ์ พ่ิมแสงสว่างให้กบั ตวั เองเพียง
เล็กน้อยเพราะรู้ดีว่ามนั จะทาให้เธอตกเป็ นเป้าสายตาของสัตวป์ ่ าท่ีกาลงั หาเหยื่ออนั
โอชะ แต่ในตอนน้ีเธอไม่สามารถหันกลบั ไปยงั บา้ นของบิดาไดอ้ ีกแลว้ องคช์ ายโลกิ
ทรงอยทู่ ี่นนั่ บิดาเธอจะสามารถระงบั โทสะท่ีมีต่อองคช์ ายไดห้ รือไม่นะ หรือพระองค์
จะทรงโมโหต่อเธอจนอยากจะจบั เธอโยนลงคุกใตด้ ิน เฉกเช่นที่เธอเคยได้ยินมา
พระองคจ์ ะทรงเมตตาเธอบา้ งหรือไม่นะ แต่คงไม่เป็นเช่นน้นั แน่ ๆ ที่ผ่านมาพระองค์
คงสนุกในการที่ไดป้ ั่นหัวคนโง่ ๆ อย่างเธอเป็ นแน่ ไม่เอาล่ะ เธอจะไม่ยอมเป็ นของ
เล่นให้กบั พระองค์อีกแลว้ ร่างบางกระชบั เส้ือคลุมของธีโอริคดว้ ยอากาศท่ีเร่ิมเยน็
เฉียบผิดกบั อากาศภายนอกป่ าโดยสิ้นเชิง เธอกาลงั เขา้ สู่เขตแดนของแอสการ์ดอีกคร้ัง
หรือเปล่านะ หรือเป็ นแผ่นดินไหนที่ติดกบั เอลฟ์ ไฮมอ์ ีกนะ ไม่เป็ นไร เธอตอ้ งรีบเร่ง
ฝี เทา้ ไปใหไ้ กลจากไอลฟ์ ไฮม์ แค่น้นั ก็เป็นพอ ขา้ แต่องคร์ าชินีฟริกกา้ หม่อมฉนั กาลงั
จะเดินทางไปทว่ั โลกกวา้ งเลยเพคะ ต่อไปมนั จะเป็นที่ไหนต่อดีนะ มิดการ์ดเองก็ฟังดู
เป็นที่น่าสนใจ สถานที่คราคร่าไปดว้ ยเหลา่ มนุษยต์ วั นอ้ ยท่ีอายผุ า่ นไปเพยี งแค่เธอถอน
หายใจ หากเธอไปยทู่ ่ีนนั่ จะเป็นอยา่ งไรนะ คงเป็นที่ที่องคช์ ายคงนึกไมถ่ ึงเป็นแน่แท้

248

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโรแ่ มวจร

“น่นั เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าวาดต้นไม้แห่งเก้าโลก ซีแกน...ข้าดอู ย่างไรมนั กเ็ หมือน
เจ้าหนอนยกั ษ์อวกาศเสียมากกว่า” เสียงที่ดงั ขึน้ อย่างไม่มปี ี่ มีขล่ยุ ทาเอาร่างบางท่ีกาลัง
ตั้งอกตั้งใจระบายสีลงบนผ้าใบขนาดใหญ่สะดุ้งโหย่งก่อนจะหันมายิม้ ให้กับผู้ท่ีน่ัง
เอกเขนกอย่บู นโต๊ะทางานของเธอ

“องค์ชาย...เม่ือไหร่ พระองค์จะทรงเลิกแกล้งแบบนีก้ ับหม่อมฉันเสียทีเพคะ” ซีแกน
หันมาหาผ้ทู ี่มาโดยไม่ให้สุ่มให้เสียงก่อนจะหันไปสนใจงานศิลป์ ของเธอต่อ

“พรุ่งนีห้ ม่อมฉันมสี อนเรื่องโลกทั้งเก้าให้กับเดก็ ๆ เพคะ” หญิงสาวสะบัดเปี ยของตน
ไปด้านหลังขณะบรรจงลงพ่กู ัน

“น่าสงสารเจ้าพวกหนอนน้อย พรุ่งนตี้ ้องเรียนอะไรน่าเบื่อขนาดนนี้ ะ” ชายหน่มุ ยืนมา
หยดุ พิจารณาผืนผ้าใบขนาดใหญ่

“น่าเบ่ือหรือเพคะ! พระองค์ ใครกันคะ ที่จะไม่ชอบเร่ืองเล่าอาณาจักรทั้งเก้า ของ
กษัตริ ย์ โอดินกัน”หญิงสาวเบิกนัยน์ ตาสีฟ้ากว้ างหั นกลับมาเกือบชนแผ่ นอกกว้ างที่
เขยือ้ นเข้ามาใกล้เธอเสียเมื่อไหร่กไ็ ม่รู้

“ข้านี่ไง...มีแต่โลกน่าเบ่ือ ท้ังน้ัน เจ้าพวกคนแคระ เจ้าพวกมนษุ ย์โลก...แล้วน่ี...ไอล์ฟ
ไฮม์ใช่มั้ย” โลกิลอบมองใบหน้าหวานทีบัดนีด้ ูเศร้ าขึน้ มาเลก็ น้อยเมื่อเขาชีไ้ ปท่ีบ้าน
บิดาของนาง

“เพคะ...ดูไม่เหมือนเลยสินะเพคะ หม่อมฉันก็ได้เพียงแต่นึกถึงเท่านั้น” หญิงสาว
หัวเราะเสียงหวาน น่นั ทาเอาโลกิขมวดคิว้ เจ้าจะยิม้ ไปใยกันนะ ในเมื่อใจเจ้าไม่ได้ยินดี
เสียหน่อย ซีแกน เจ้าคือคนท่ีถูกละทิง้ จากทั้งวานาไฮม์ทั้งไอล์ฟไฮม์ ใยต้องไปทาท่า
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนั้นด้วย ขณะท่ีโลกิกาลังนึกสงสัยในการะกระทาของ

249

ลวงเธอ...นิรันดร์ | ฟิกาโร่แมวจร

หญิงสาวพลนั สายตาเขากต็ ้องละไปกับสิ่งที่หญิงสาวกาลังตง้ั อกตัง้ ใจวาด ดินแดนแห่ง
หนึ่งท่ีอย่ใู ต้ล่างสุด ท่ีปกติหากในตาราจะเห็นไปด้วยความืดที่ไม่น่ามอง แต่นิว้ เรียวท่ี
กาลงั ลงสีเขยี วและม่วงให้ออกมาอย่างเยน็ ตา ไม่ได้ทาให้สถานที่แห่งนนั้ ดูน่าเกลยี ดน่า
กลัว ณ ที่แห่งนั้นมี ร่ างๆหนึ่งที่สวมเสื้อคลุมแม้จะเป็ นสีดาสนิทแต่ใบหน้าท่ีเธอวาด
ร่างนั้นกลับดูเป็นสาวงามในชุดสีขาวตัดกับพืน้ พิภพของนางนกั

“น่ันมนั ...” โลกิหรี่ตามอง

“นิเวิลเฮย์เมอร์ เพคะ ฝ่ าบาท” ร่ างบางหันมาตอบนัย์ตาสีเขียวสว่างท่ีบัดนีแ้ วววิบวบั อ
ย่างยากท่ีเข้าใจในความหมายของเขา

“เฮลล์ ง้ันหรือ” นา้ เสียงของโลกิเบาหวิวมองใบหน้าหวานที่หญิงสาวกาลังวาด ไม่รู้
อะไรดลใจให้ เธอใส่ นัยน์ ตาท่ีกาลังจ้ องมาน้ันด้ วยสีเขียวสว่ างเช่ นเดียวกับนัยน์ ตาของ
เขา

“เพคะ ฝ่ าบาท...เอ่อ...มีอะไรที่หม่อมฉันควรแก้ไขหรือไม่เพคะ หม่อมฉันทาอะไรไม่
ถกู ไม่ควรมากไปหรือไม่เพคะ” ซีแกนมองท่าทางเหม่อลอยของโลกิแล้วต่ืนตระหนก

“ไม่...เปล่า...ดีเกินไปด้วยซ้า” ในนา้ เสียงของเจ้าชายแฝงความเจบ็ ปวดเลก็ ๆ เอาไว้ ที่
เขาไม่ยอมให้ใครสามารถสัมผัสมนั ได้ เลือนมือไปสัมผัสใบหน้าสาวงามในผืนผ้าใบที่
ยงั ไม่แห้งสนิทก่อนจะชะงักมือออก แม้เพยี งรูปวาดเขากส็ ัมผสั นางไม่ได้เสียด้วยซา้

“พระองค์! พระหัตถ์เปื้อนหมดแล้วนะเพคะ หม่อมฉันเพ่ิงลงสีไปเอง”หญิงสาวรีบนา้
ผ้าชุบนา้ มาเช็ดท่ีมือเรียวของชายหน่มุ ทันที

“มือข้าน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่งานศิลป์ ของเจ้าน่ะสิ” โลกิพยกั พเยิดไปทางใบหน้าของ
เทพีเฮลท่ีหญิงสาวตงั้ ใจวาดบัดนมี้ นั ละลายติดมือเขามาคร่ึงหน้าเสียแล้ว

250