พ่ายรักมาเฟียZX

21

บทสง่ ท้ าย...จอมใจพญามาร

สองเดือนถัดมา ณ สนามหญ้ าเรอื นไทยหมู่ของหม่อม-ราชวงศ์พงศ์จักร์กำลัง
จัดงานเล้ียงแตง่ งานของลกู สาวคนโต หม่อมหลวงพราวพิลาศ อัครเดโช กับอภมิ หา
เศรษฐชี าวซซิ ลิ ีเชอ้ื สายกรกี เจ้าของธุรกจิ การเดนิ เรอื ทใ่ี หญ่ท่สี ดุ ในโลก เจ้าสาวและ
คบนิดาขลอ้วงนเธแอตเลเ่ ปอื ็นกแทข่จี กะผใชู้ใส้หนญา่คมนหสญำ้าคใัญนแบล้านะญจัดาตงาๆิ น โดยเชญิ แขกมาประมาณสามร้อย
พอท่จี ะจัดงาน ของบา่ วสาว มเิ ชน่ นั้นสถานท่ีคงไม่

อาหารคาวหวานมากมายสัง่ มาจากโรงแรมห้าดาวมาบรกิ ารแขกในงานเล้ยี งตอน
ค่ำเพื่อไม่ให้ลออศรแี ละคนในบ้านเหนอ่ื ยมาก หลังจากทพ่ี ิธีทางศาสนาในตอนเชา้ เสรจ็
เรยี บร้อยแล้ว สว่ นงานแตง่ แบบครสิ ต์ จัดข้ึนเงยี บๆ ทเี่ อเธนส์กอ่ นหน้าน้ีแล้ว

โต๊ะวไี อพตี ิดเวทหี ลายตัวเป็นโต๊ะของญาตฝิ า่ ยเจ้าบา่ ว ประกอบด้วย โจเซฟ เซ
พซารโารวพซิลง่ึ ายศังนเั่งพอือ่ ยใ่บู หน้ผร้ใู ถหเญข็น่ได้สคนรอทบนคารกวั รขะอชบังซคาวนามโดสรมั แพลันะญธ์ กาตันิผ้ใูโตห๊ะญข่บ้าางงๆคนเปกน็ ับโตบ๊ะดิ ขาอขงอผงู้
ทม่ี ีความสำคัญลดหลั่นกันลงไป

โจเซฟคยุ กับหม่อมราชวงศ์พงศ์จักร์อยา่ งถูกคอ พอๆ กับอเล็ก-ซานดราซงึ่ มา
พักอยทู่ ่ีบ้านเรอื นไทยหม่ไู ด้หลายวันแล้ว และชนื่ ชอบท่นี มี่ าก ลออศรที ำอาหารไทยรส
ไขมอจ่ งัดเจใ้าหข้ชอมิ งทบกุ้านวันแลท้ัะงหขลอางนคสาวาวขออกีงหหวนางึ่ นคนพกาลเธ่มุ อสอาอวๆกไปทอัวันร์ปแรละะกชออบปดป้วงิ ยในลกกู สรงุาเวทสพอฯงคน
เจมนอื สงตเกรา่ชี อาวยกา่ งรพกี รหะมนาคยรมศัน่ รวอี า่ ยจุธะตย้อา งเมทา่ียเยว่ียตมลบาด้านนข้ำทอนี่งลคูกรปสฐะมใภแ้ทลุกะจปังี หวัดใกล้ๆ หลายแห่ง

โดมินิกในสทู ทักซโิ ดสดี ำสนทิ นั่งอยกู่ ับผ้ใู หญ่ในกระทรวงการตา่ งประเทศ และ
รัฐมนตรคี นสำคัญซงึ่ ได้รบั เชญิ มารว่ มงาน ข้างๆ เขาคอื ทน่ี ั่งของสองแม่ลกู คณุ หญิง

นงนภัส อรรถเศรษฐ์ เพือ่ นในกระทรวงการต่างประเทศของหมอ่ มราชวงศ์พงศ์จักร์
และนวลนาถ ลูกสาวของเธอ

แต่งงานเยก้ือันงใอนออกีกไสปอคงอื เจดลู อื ีโนอขซ้าง่ึ งอหยนู่ใ้านชดุ สททู ี่เแหบลบือเคดอืยี เวธกโัอนโนดัง่ รกาัแบลทะารเอา่ ็นรโิ ก้ซทง่ึั้งเคช่มูญิ แี มผานเปจ็นะ
พเิ ศษและเดินทางมากับจลู ีโอ

สว่ นหม่อมราชวงศ์อัครชั ตดิ งานสำคัญทชี่ คิ าโก ทำให้ไมไ่ ด้มารว่ มงานด้วย แต่
เขาก็บนิ ไปรว่ มพิธที างศาสนาของเจ้าบา่ วที่เอเธนส์เรยี บรอ้ ยแล้ว ซง่ึ พธิ ใี นครัง้ นั้นมี
เพียงหม่อมราชวงศ์พงศ์จักร์และลออศรเี ดินทางไปรว่ มด้วย
ขาวแสน“มเสิย้เาตยอวนร์เรบาดวฟกัอบรจ์ดะเทปำน็ ธรุเจก้าิจสอาะวไเรสเยีหเรอองคไปะ”ข้านงหวลนนุ่มารถา่ งเใอหนญกท่ายีส่ ทออ่ี ดยส่ใู า่ นยชสดาุ ยเกตาาะมออกงสี
ไปรอบๆ งานด้วยความสนใจ ชายหนุม่ พักอยู่ทโ่ี รงแรมกับครอบครวั ของเจ้าบ่าวและ
ญาติของซานโดรทม่ี าจากทั้งจากกรซี และอติ าลี

“ทำโรงแรม เปิดบ่อนอะไรอยา่ งน้ีแหละครบั ” ชายหนุม่ ก้มลงตอบ ย้ิมนิดหนอ่ ย
ตามมารยาท สำหรับคนท่ผี า่ นสาวงามมาแล้วหลายชาตหิ ลายภาษาจนข้ีเกยี จนับ มารยา
ของสาวน้อยซง่ึ กำลังอ่อยเขาคนน้ี ทำให้รำคาญมากกว่าอยากจะเสยี เวลายงุ่ เก่ยี วด้วย
แต่ถึงอยา่ งไรเขากอ็ ยู่ในฐานะเพือ่ นสนทิ ของเจ้าบา่ ว

รสนิยมอยา่ งเขามันต้องสาวงามระดับหน้ากลางเพลย์ บอย หรอื ดาราหนัง ไม่ก็
เซเลบสาวท่ีแคม่ องตากร็ ใู้ จ พร้อมจะบรกิ ารกันและกันโดยไรเ้ งือ่ นไขกับการผูกมัด

“คุณถอ่ มตัวจรงิ ๆ ค่ะ ดิฉันอ่านขา่ วแล้ว ธรุ กิจของคุณออกจะใหญโ่ ตนะคะ
มิสเตอร์เบดฟอร์ด คณุ แมย่ ังอยากไปล่องเรอื เดอะ เมดิเตอร์ เรเนี ยน พาเลซ ของ
คุณเลยค่ะ”

“สนใจกต็ ิดตอ่ จองได้ที่ฝ่ายบรกิ ารลกู ค้าของเราเลยครบั ยนิ ดใี ห้บรกิ าร”
ตาคมกล้าสเี ทอร์คอยส์ไปสะดดุ อย่ทู ีเ่ ด็กเดินโต๊ะคนหนงึ่ ในชดุ ไทยแบบสมัย
เรปัชน็ กแาลบทบีเ่กจร็ดะโปสรบีงปาน้ายเยส็นำเรจ็ ตรัวปู เคสล้อื ้าทยำผด้้าวซยน่ิผ้าเคพรรปอ้ เนม้ถืองุนนม่ิ ่อองยร่าองงดเีท้ากครระบโชปดุรงสเีเขธ้อมแตัตดง่เยตั็บว

เหมอื นกับเดก็ เสริ ์ฟเกือบย่ีสบิ คนในท่ีน้นี ั่นแหละ มที ้ังชายท้ังหญงิ แต่งชดุ ไทย ดเู ข้ากับ
บรรยากาศของสวน โคมไฟ และสนามหญ้าโดยรอบ

“เจ้าของบรษิ ัทจะไม่บรกิ ารเป็นพิเศษบ้างเชยี วหรอื คะ” นวลนาถถามเสยี งหวาน
มองตามสายตาของหนมุ่ รปู งามไปอยา่ งสงสัย

“จะตดิ ต่อผ่านใคร เราก็ให้บรกิ ารแบบเฟสิ ต์ คลาสเหมอื นกันนั่นแหละครบั มิส”
ชายหน่มุ ตอบ เรมิ่ รำคาญนิดๆ แต่ตายังไม่ละจากรา่ งอรชรที่กำลังเสริ ์ฟเครอื่ งดมื่ ให้
ผ้ใู หญ่ในโต๊ะวีไอพขี ้างๆ พรอ้ มยอบตัวลงตอบคำถามบางอยา่ งด้วยสหี น้าสดใส รอย
ย้ิมอ่อนหวานนา่ รกั ผิวขาวผอ่ งอมชมพู วงหน้าเรยี วใส หน้าผากนูน ผมยาวสลวย
สนี ้ำตาลเข้ม ปากนดิ จมูกหน่อยเหมอื นต๊กุ ตาราคาแพงนา่ เอน็ ดู

“สนใจชดุ ไทยหรอื คะ หรอื สนใจเดก็ ในบ้านของคุณลงุ จักร” เธอยังคงถามตอ่
ทำให้โดมินกิ หันมาเลิกค้วิ มองวงหน้าที่แตง่ มาอยา่ งงดงาม

“เด็กในบ้าน”
“แหม ใครๆ ก็รวู้ ่ายาย เออ่ ...แม่เพลิน พชิ ญดารา เขาเป็นเด็กในบ้านของคุณ
ลงุ จักร”

“หมายถึงเด็กรบั ใชน้ ะ่ หรอื ครบั ”
ชายหนุ่มหันไปจ้องรา่ งอรชรใหมอ่ ยา่ งสนใจ แม้จะใช้เวลาไม่นาน แต่กริ ยิ า
มารยาทของเธอเทา่ ทเี่ ขาจับตาดู แตกตา่ งจากเด็กเดินโต๊ะทั่วไปในท่นี ้ีทั้งหมดอยา่ งเห็น
ไกด้ม้ชหัดัวใหแ้ใมค้จระอย่องิ่ ในบนห้อนม้าแผตวิ ก่ พ็แรฝรณงควนาา่มจสะงเ่ปางน็ ามลอูกยผ่ใูู้ดนีมทาีกกชวว่าเนดใ็กหร้เับอใน็ ชด้ ูมากกว่าจะเหมือน
กไ็ มใ่ ชว่ ่าคนในระดับเด็กรับใชจ้ ะสวยนา่ รัก ผวิ พรรณดีไมไ่ ด้ แต่คนท่ผี ่าน
สงั คมชน้ั สงู มาแล้วมากมายอย่างเขา สามารถแยกความแตกตา่ งระหวา่ งความงาม
ดาษดื่นกับความงามทไ่ี ด้รับการอบรมมาตั้งแต่เกดิ ได้อยา่ งชัดเจน และเดก็ สาวคนน้ไี ม่มี
บคุ ลิกของเด็กรับใชเ้ ลยแม้แต่น้อย
“กไ็ มเ่ ชงิ หรอกคะ่ ความจรงิ แล้วเขาเรยี นทเี่ ดียวกับดฉิ ัน รสู้ กึ ว่าจะเป็นหลาน
สาวของคณุ ลุงจักร แตแ่ มข่ องเธอไม่รักดี โอ๊ะ! ขอประทานโทษคะ่ คอื คณุ แม่ของเธอ

ไม่ได้แต่งงาน หนีตามผ้ชู ายไปจนถูกตัดออกจากสกลุ หลังฝ่ายชายเสยี ชวี ิต เลยกลับ
ทมา่าอนามศีเมัยคตณุตาลงุ จสักง่ รใอหย้เรนู่ ยี ะ่ นคห่ะนังฐสาอนื ะขเอหงมเธอื อนกกเ็ ับลเยปเน็หมลอูืกนไลก่ใับหเ้พดี่แก็ พในงกบับ้านยายแเพตอื่ค่ นุณยลังงุ ไจงัลกร่ะ
คะ”

“อ้อ! อย่างน้ันหรอื ครับ”
“ร้สู กึ วา่ เธอนีจ่ ะรเู้ รอ่ื งในบ้านของฉันดีเหลือเกินนะนวลนาถ” เสยี งใสเปน็ ภาษา
อังกฤษชัดเจนดังข้ึนทางด้านหลังของนวลนาถอย่างเอาเรอ่ื ง คนในโต๊ะเลยหันไปมอง
น้องสาวคนเดียวของเจ้าสาวซง่ึ อยู่ในชดุ ราตรสี อี ่อนเรยี บร้อย เกล้าผมสงู แต่งหน้า
อ่อนๆ แต่ให้ความงามเฉิดฉายราวกับเจ้าหญงิ
“เพื่อน มานัง่ ด้วยกันสคิ ะ” ทารา่ ย้มิ กว้าง ตบเก้าอ้ีทว่ี า่ งข้างเธอให้แพรว
พรรณราย เธอมานอนค้างท่ีบ้านของพราวพิลาศกับมารดามาได้สองวันแล้ว โดยให้จลู ี
เโไปดอน้็แทัลกอะยทคา่ายนงดมอี าื่นบแๆ้ามง้จนบะไออมนกไ่ ไทดด้โี่ค้เรลยุ งยกแัวรบมา่พสิชงิ่ จญทนนี่ ดสวานรลาทินซกางึ่ ถับกพนำลูด้อังนงท้ัสนำาหนวน่าขจ้าอะทงไเี่ มเดจ่เ็ก้าปสเน็สาควริ ์ฟวาอแมยถจู่ไมรมยงิ ่ไเังกสคลยี ยุ ทถ้ังแกู หตคม่กอด็เกคันย

แพรวพรรณรายไหว้ทักทายผู้ใหญใ่ นโต๊ะอย่างออ่ นน้อม งดงาม และถอื โอกาส
นั่งลงพร้อมกับสบตานวลนาถ

“กฉ็ ันได้ยินมาอยา่ งนั้นนีน่ า ไมไ่ ด้ต้ังใจจะให้ร้ายใครเสยี หนอ่ ย ยายเพลินก็
เหมือนกับเพอ่ื นของฉัน ฉันจะไปรงั เกียจรงั งอนอะไรเขา” เพื่อนสาวในสถาบัน
เดยี วกันแถมคณะเดยี วกันรบี แก้ตัว เชดิ หน้าข้นึ เม่อื สบกับแววตารทู้ ันจากดาวจอม
เฮ้ียวประจำคณะ

เราเปน็ “คฉนันกรันดู้ เที อีเงดอียยวูแ่ วลา่ ้เวธนอี่ เปจรน็ งิ คไหนมยคังไะงคณุ อหยญ่าสิงา”ธยถาายมใเหส้เยี มง่ือหยวปานากแเลล้วยสบเตธาอกกับ็ทคำณเุ หมหญือนิง
นงนภัส ฝ่ายนั้นย้ิมรบั ออ่ นโยน ก่อนจะหันไปตำหนลิ กู สาว
“ยายนวลกพ็ ูดเกนิ ไป เรอื่ งมันจะจรงิ หรอื ไม่ คนเเรปานก็ ไ็แมมม่ ย่ ีส่อทิ มธม์ ิไาปเหพนูดืถอึงชค้ันนดอ้ว่ืนย
ลับหลังอย่างนั้นหรอกลูก ขอโทษน้องเพ่อื นเขาเสยี ”
ประสบการณ์ ชวี ิตท่มี ากกวา่ หลายเทา่ ตัว

“โอ๊ย! อยา่ ลำบากเลยค่ะ ดฉิ ันเองก็เย้าเลน่ เทา่ น้ัน โต๊ะน้ีขาดตกบกพรอ่ งอะไร
หรอื เปลา่ คะมสิ เตอร์เบดฟอร์ด”

แพรวพรรณรายตัดสนิ ใจไม่เอาเรอื่ งตอ่ เพราะเหน็ ว่าเป็นงานแตง่ งานของพสี่ าว
เรอ่ื งในครอบครวั เอาไว้ก่อน มันยังมตี อนตอ่ ไปอกี รบั รองวา่ เธอจะไมย่ อมให้จบลง
ง่ายๆ แน่

“เรยี กโดมนิ ิกเถอะครบั บรกิ ารทกุ อย่างเรยี บรอ้ ย เป็นทพ่ี อใจของผมมาก
เจ้าสาวก็สวยจนนา่ อจิ ฉาเจ้าบา่ ว” โดมนิ ิกย้ิมตอบอย่างขบขัน เขาชอบน้องสาวของ
พราวพิลาศ สายตาของเจ้าหล่อนคมกรบิ พอๆ กับปาก มเี สนห่ ์ แบบไม่เสแสรง้ และมี
อารมณ์ ขัน กับมารยาททางสงั คมช้ันเลศิ อยา่ งคนท่ไี ด้รับการอบรมมาดี
กอลีกาสยบิ เปปแีข็นม้า้เจงซะหเยลนังบ้ามถรลี ้ติาักเผี ธษ้อูโณดไดดะ้แเเดฮตน่้ียง่ งทวาี่เในอคากรเับๆรอผ่ื ถงู้ชขือาอยเปงท็นวโ่ี ัยไชอรคนดุ่ ดออีสลยกั ใูบ่ คน้านงใใจนเแปวตน็ งก่ สแ็ไงนัมค่่ขมัดชตนั้ าสงเู ขามเัธ่นอใจจะวต่า้ใอนง

“ขอบคุณคะ่ โดมินกิ จรงิ ของคุณคะ่ น่ีดฉิ ันยังเสยี ดายท่เี ราเสยี ดลุ การค้าให้ต่าง
ชาติ ความจรงิ พแ่ี พงนา่ จะได้แต่งงานกับหน่มุ ไทยมากกวา่ ”

อกี อย่างทา่ ทางอหังการของเจ้าบ่าวจอมบงการนั้นคงจะทำให้พ่ีสาวของเธอ ‘ข่ม’
ยากนา่ ดู สาวน้อยอยากจะสา่ ยหัวประกอบเสยี ด้วยตามประสาคนท่มี ปี ระสบการณ์ น้อย
เหน็ สายตาที่พราวพิลาศมองซาน-โดรอย่างชนื่ ชมบชู าแล้วให้ขัดใจ เพราะมาดของซาน
โดรน้ันน่งิ จนเธอเดาทา่ ทขี องเขาไมอ่ อก

คลาดจากคณุ ชายเพลย์ บอยมาได้นกึ วา่ จะโชคดี แตพ่ อเห็นหน้าพเี่ ขยของตัวเอง
แล้ว แพรวพรรณรายชักจะกลุ้มหนักกว่าเดิม โดมินกิ หัวเราะเสยี งดังอย่างขบขันเพราะ
พอจะเดาออกวา่ เธอคดิ อะไรอยู่

“ผมรับรองวา่ แพงไมข่ าดดุลหรอกครบั พี่สาวของเพือ่ นรตู้ ัวดีว่าเธอกำลังทำอะไร
อยู่ เกรงวา่ ทางฝา่ ยชายนะ่ สจิ ะขาดดลุ มีสาวๆ ต้ังเยอะแยะหลงเสน่ห์ ซานโดร แตเ่ ขา
ยังมาส้นิ ลายกับแพง เพือ่ นน่าจะภมู ิใจนะครบั ”

“จรงิ ของโดมนิ กิ ครบั ” เอน็ รโิ ก้ท่นี ัง่ ฟังย้ิมๆ มานานออกความเห็นบ้าง แตช่ าย

หนมุ่ ออกจะสงสารเจ้าสาวมากกวา่ สำหรบั เขาแล้ว พลเมอื งทมี่ ีอาวุธสงครามเปน็ คลัง
นแสักงนท้ันหี นไมุม่ เ่ หอบน็ อจนุะ่ นเป่าคน็ บพเ่อทบา่ ไ้ารน ไมเ่ ข้าใจวา่ ทำไมสาวๆ ถึงได้ชอบผ้ชู ายร้ายกาจลักษณะน้ี
มีจิตใจเมตตา ชอบรักษากฎหมายไมเ่ ห็นจะขายออก

เรยี กเพ“่อืแนล้วไดท้เ่าลนยรนัฐมะนคะต”รกี ับคเจุณ้าภปารพะสภาาวสนล้อ่ะคยะหันขไปาดคเุยหกลับือแอขะกไรทห่ีเรปอืน็ เคปนลาไ่ ทยอบย้าางกได้อแะลไระ
ชักชวนพวกทา่ นเข้ารว่ มการสนทนา โดยมโี ดมินกิ ซงึ่ ต้องตดิ ตอ่ กับเจ้าหน้าที่เหลา่ น้ีอยู่
เสมอคยุ ด้วย วงสนทนาในโต๊ะจงึ ออกรส แม้แตค่ ุณหญงิ นงนภัสก็รว่ มการสนทนา
อย่างไม่ขัดเขนิ
ในหน้ามีเพแยี ตงก่ เธ็ยโังอไโมด่อราาจเทขา่ม่ นคั้นวทามีค่ ผ่อดินหขว้าังงทเง่ียียังบหลงหเหญลิงอื สอายวูเ่มออางไวบ้ไา่ ดว้สาวแดม้ว้จยะรกอลยายยม้ิมานเปดิ น็ๆ
เพ่อื นกับพราวพลิ าศแล้วก็ตาม

งานเล้ ยี งเลกิ แล้ ว เหลือเพยี งแขกหนมุ่ สาวบางสว่ นยังนงั่ พดู คยุ กันไม่กี่โต๊ะ
พชิ ญดาราเดินเลี่ยงออกมาสดู อากาศหายใจ เธอยังไมอ่ าบน้ำเปลยี่ นเสอ้ื ผ้าหลังงาน
เล้ียงเลิก ไถลออกมาเดนิ เล่นในสวนด้านที่ไมไ่ ด้จัดงานด้วยความสขุ แทนพีส่ าว
สาวน้อยเงยหน้าข้ึนมองห้องหอของสองหนุม่ สาวทแี่ สงไฟหรลี่ งจนเหลือแต่ไฟหัวเตียง
แล้วย้ิมกับตัวเอง แม้แพรวพรรณรายจะคดิ มากว่าพี่เขยคงจะโหดนา่ ดู แต่สาวน้อยไม่
คิดอย่างนั้นแน่
สหี น้าเขาอาจจะไร้ความร้สู กึ อยู่ตลอดเวลายามทอ่ี ยตู่ อ่ หน้าคนอน่ื โดยเฉพาะ
ลกกูว่านน้อ้ันงคือแคตวก่ าับมเรพกั ือ่ อนันฝมงู าแกลม้วายพจนิชปญิดดไามรม่าสดิ งัยเากมตเเขหาน็มคอวงหามนผ้าภ่อรนรคยลาสายาวทน่ีม้อากยขข้ึนองตแัวลเะอมงาก
คนทชี่ นื่ ชอบวชิ าจติ วทิ ยาและเรยี นร้ทู ่ีจะจับความร้สู กึ ของคนรอบข้างมาตั้งแต่เด็กเพอ่ื
เอาตัวรอดอย่างเธอไม่มที างมองพลาดอยู่แล้ว
“ทำไมมายืนอยูท่ น่ี ่คี นเดยี ว”
เบามากเๆสยี งเพห้ารวาะทค่ดี นังอทยมี่ ขู่ีส้ามงาหธลดิ ังอี ทยำ่าใงหเ้ธราอ่ งยเลังไ็กมหไ่ ันด้ไยปินมเอสงยี ดง้วยเบค้วอื างมหตนก้าคใจอื แขเขกาทจีเ่ ะปต็น้อเงพเอ่ดื ินน

สแไมพน่รรทิ ้ชู วขอื่พอขรงอรเณงจ้เาขรบาาา่ ยหวชรใอ้นใี หกง้ดานูแลเ้พวคไรนลาะทใ่ ไห่ีนม้ฟั่ง่ไังขดว้้าเขง่าใ้นาคไวปรลยเป-ุง่ น็นกาใับถคแแรขกลก่อะวมนีไออจงพะเลธขี งออมองายผทู้น่เูำปงา็านนนลนดงุั่น้านนเักอลง่าง พชิ ญดารา
คุ้นหน้าแต่เธอกจ็ ำชอื่ ของเขาไม่ได้ แต่จำได้ว่า
แม้จะพอ

ยิ่งมาอย่ใู กล้ๆ อยา่ งน้ี พิชญดาราจึงเห็นวา่ ใบหน้าของชายหนุม่ คนดังกล่าวคง
ทำให้สาวๆ อ้าปากค้างด้วยความลมื ตัว เขาคือนยิ ามของคนที่สามารถทำให้รถชนกัน
กลางสแี่ ยก ใครทใี่ จออ่ นมากหนอ่ ยอาจจะระทวยลงแทบเท้าของเขาได้ โดยเฉพาะเมือ่
สบตากับดวงตาคมกล้าสเี ทอร์คอยส์คู่น้ี
สาวน้อยสนั่ หัว สงสัยเธอจะเมาไวน์ ท่แี อบจบิ ไปหน่งึ แก้วนัน่ แนๆ่ ความคดิ ถึงได้
เตลดิ ออกนอกลนู่ อกทางขนาดน้ี
“งานเสรจ็ แล้ว ตรงน้ีอากาศดคี ะ่ แล้วคณุ ล่ะคะมิสเตอร์ ออกมาสบู บุหรห่ี รอื ว่า
หาทางไปห้องน้ำไม่เจอ” เธอตอบกลับด้วยภาษาอังกฤษในขั้นดมี าก แม้จะติดสำเนียง
แบบคนเอเชยี ทัว่ ไปเลก็ น้อย โดมนิ ิกย้มิ กับตัวเอง

“ผมเดินตามคุณออกมา”

“มอี ะไรให้ดฉิ ันรบั ใช้หรอื เปล่าคะ หรอื คณุ อยากได้เครอ่ื งดม่ื เพ่ิม” สาวน้อยเดิน
ผ่านเขาไปสองสามก้าวเพ่อื ทจี่ ะชะโงกหน้าดูโต๊ะทย่ี ังเหลอื อยู่ไมก่ ี่โต๊ะ ก่อนจะชะงักกึก
เมื่อต้นแขนเรยี วถูกดงึ เอาไว้ ตากลมโตเหลือบข้ึนสบตากับเขา
“เมื่อไรจะเรยี นจบ” เขาถามไปอกี เรอ่ื ง

เสขนาในจั่งจอ“ะอยคขกู่ี ุย้าไกงมับน่ถเวึงพลปอื่ คีนน่ะาถ”สซาวเงึ่ ธเใสอหนต้ท่หอ่า์ ชแบรางงยงขหๆอนง่มุ ไเธเมปอไ่ ็นดเล้เควยิดลวา่าหนเขลีก่ าา็คยจงะชจลัว่ะวโชมนวงลนาคมุยหเรพอหรกนาะมุ่ รเควู้ พ่นารเธนาอะ้ียสเังปังแน็เทกนบต้อไวมงา่ ่
สาวของพราวพิลาศ ภรรยาของเพ่ือนสนิทของเขากระมัง แต่แบบว่า...ปล่อยแขนก่อน
ได้ไหม!

“เท่าน้ันแหละ จะไปไหนกไ็ ปเถอะ” พูดเสรจ็ ก็ปล่อยแขนเธอออกอยา่ งสภุ าพ
แล้วควานหาบหุ รอ่ี อกมาจุดสบู

“คณุ แน่ใจนะคะว่าคุณยังไมต่ ้องการอะไร มสิ เตอร์...”
“โดมนิ ิก ไรเดอร์ เบดฟอร์ด นัน่ เป็นชอ่ื ของผม และผมไมต่ ้องการอะไร ยังไม่
ใชต่ อนน้ี”
นะ นี่ถช้าาเขยาหไนมุ่ม่เปค็นนเนพ้ีท่ือา่นทใานงแวปงสลังกคๆมไเฮขโาซบขออกงวา่ ซเดาินนตโดามรเธกอัสอซอนี กี มเธาอเคพง่ือคจิดะวถา่ าเมขาแมคอี น่ า้ีเกนาย่ี ร
ทครางง้ั ปเรละิกสคาท้วิ แเปน็นๆ่ ทำชนายองหถนาุ่มมยวก่ายไัฟงไแมชไ่ กป็ ขอ้ึนีกหจดุรอบื หุ รแี่ ล้วอัดควันเข้าปอด ก้มลงมองเธออีก
“สดู อากาศบรสิ ทุ ธ์ ใิ ห้สนุกนะคะ ดิฉันคดิ ว่าคุณอาจต้องการมัน” เธอบอกเสยี ง
ใสแล้วหันหลังเดินกลับเข้าไปในบ้าน ได้ยนิ เสยี งหัวเราะในลำคอตามหลังแตไ่ ม่ได้
สนใจ ไม่ส!ิ ต้องเรยี กว่าพยายามไมส่ นใจต่างหาก
คนน้ตี ้อสงัญกชาราอตญะไราณบาใงนอกยาา่ รงมจาอกงเผธ้คูอนของอเธะอไรจบะาตง้อองยมา่ ีปงัทญ่ีสหำาคแัญนมๆ่ ากเพราะเนธัอ่นคจิดะตว้อ่าผงู้ชเปาน็ย
จนิ ตนาการที่เหลวไหลจนเธออยากหัวเราะ พรงุ่ น้แี ขกฝา่ ยเจ้าบ่าวเกอื บทุกคนกจ็ ะ
เดนิ ทางกลับบ้าน ใครกันจะต้องการอะไรจากเด็กกำพร้าที่อาศัยใบบญุ ของคุณลงุ อยู่
เอมยตา่ ตงเาธฉอดุ เธขอากดับหแมมอ่ ข่ ม้นึ รามชาวจงาศก์พฝันงศร์จา้ ัยกใร์นแลอ้วดตี เเมธื่ออหดลูแลายตปัวีกเอ่องนยังเไธมอไ่ คด้งเลไมย่มวี หันานก้ีคุณลุงไม่
แตอ่ กี ไมน่ านเธอจะต้องทำได้ ทั้งดูแลตัวเองและรับใชค้ ุณลงุ กับครอบครวั ผู้มี
พระคณุ ของท่านด้วย ตอนน้พี ่สี าวของเธอมีครอบครัว มสี ามที ่ีดคี อยดแู ลไปแล้ว แต่
ยังเหลอื แพรวพรรณรายอกี คน ไม่ส!ิ คณุ ลุงเองกต็ ้องการคนดแู ลด้วยเหมือนกัน
หญิงสาวอมย้ิมกับตัวเองอยา่ งแสนซน ภารกจิ ยังไม่บรรลผุ ล เธอกจ็ ะยังไม่ถอดใจ
หรอก

แล้ว หบ้อา่ งวนสาอวนถขกู อสงง่ เตจั้วาสเขา้วาหต้กองแหตอ่งใใหนมเ่เวปล็นาเหก้ออื งบหสอท่ี ่มุ มหกี ลาังรแทาขสกใี ผห้ใูมห่ ญเป่ลลากยี่ ลนับผเ้กามือ่าบนหแมลดะ
เตียงให้มขี นาดใหญ่พอกับเจ้าบา่ วที่ลออศรบี ่นวา่ ตัวเทา่ ยักษ์ ในห้องกรนุ่ ไปด้วยกลิ่น
ดอกไม้สดที่มีทั้งพวงมาลัยและดอกไม้ไทยที่ลออศรี แพรวพรรณราย และพชิ ญดาราคุม

เดก็ ในบ้านจัดการตกแตง่ อยา่ งเตม็ ยศตามประเพณี อวดฝมี ือการร้อยมาลัยและจัด
ดอกไม้แบบชาววังเต็มที่
“ที่นนี่ ่าอย่จู รงิ แพงอยูท่ ีน่ ่ีตลอดเลยหรอื เปล่าจ๊ะ” ซานโดรถอดพวงมาลัยท่ี
คล้องคอเจ้าสาวใสพ่ านทเ่ี ตรยี มไว้ หลังจากท่ีเธอถอดให้เขากอ่ น
“ใชค่ ่ะ ทน่ี ่ีสร้างใหม่ตั้งแตแ่ พงเกิด แตเ่ ม่ือกอ่ นกไ็ ม่ต่างกันนักหรอกค่ะ เสยี
แตว่ า่ อยมู่ านานจนเรมิ่ ทรดุ โทรม คณุ พอ่ เลยสงั่ ให้สร้างใหมเ่ ลียนแบบของเก่า แล้ว
ประยกุ ต์ ความสะดวกสบายของเฟอร์นิเจอร์สมัยใหมเ่ ข้ามาด้วย”
“อย่างอา่ งอาบน้ำน่ีใชไ่ หม คณุ พ่อบอกว่าสงั่ เข้ามาให้ผมเป็นพเิ ศษ” เจ้าบ่าวบอก
พร้อมรอยย้ิมกว้าง ทำให้พราวพิลาศหัวเราะคิก พยักหน้ารบั แม้ตอนแรกจะโกรธ
หนอ่ ยๆ ที่รวู้ ่าสามีเคยโทร. มาคุยกับบิดากอ่ นหน้าน้ีแล้ว นัน่ เองคอื สาเหตุที่ท่าน
อนุญาตให้เธอกลับอิตาลอี กี ครั้ง คนอะไรทำให้เธอทกุ ข์ ใจอยไู่ ด้ตั้งนาน วางแผน
เลน่ ตัวสารพัดโดยให้ใครตอ่ ใครรว่ มมือด้วย โดยเฉพาะทารา่ สาเหตุกเ็ พราะอยากให้
เธอง้อบ้าง

ไหนได้”“กพบ็ ออคกวแาลม้วจวรา่ งิผแมตน่ล้อะอยยใจ่างเปถิด้าเแผพยงอไมอม่กามา ผมกต็ ้องมาง้อแพงเองอยูด่ ี จะหนีไป
แล้วโดนเธอเล่นงาน หน่มุ จอมบงการ
ท่ามากก็ก้มหน้าซกุ กับหน้าอกน่มุ หันเหความโกรธของเธอโดยใชเ้ ซก็ ซ์เข้ามาหลอกลอ่

“เพราะคณุ นัน่ แหละ แพงเลยไมไ่ ด้เดนิ แบบให้ทารา่ ” สาวน้อยย่นจมูก ยอมให้
สามีชอ้ นตัวเธอไปนั่งตักโดยท่ีเขานัง่ บนขอบเตียงอีกที
“กเ็ ดนิ แล้วครั้งหน่ึงไง สว่ นงานใหญเ่ ดือนกันยายนคงจะไมท่ ันแล้ว จะหาเงนิ ไป
ไหนล่ะคารา่ อยากได้อะไรกบ็ อกผมสิ แพงมสี ามแี ล้วนะ” บอกเธอด้วยน้ำเสยี งเหน็ อก
เหน็ ใจ แต่สหี น้าชนื่ ม่นื ขัดกับน้ำเสยี งไปหลายขุม
ก็ไม่ใชว่ า่ เขาหวงเธอขนาดน้ันหรอก เพราะเสอ้ื ผ้าทีท่ ารา่ ออกแบบก็เหมือนกับ
สคไนตขล้ีห์ ไวฮงสตซราตีนทโั่ดวไรปจึงไหมลอ่ ังยจาากกใสหแ้ภกรนรแยลาส้วกาวไ็ เมป่ค็นอ่ คยนมดชี ังดุ ไแหคน่นโ้ีเปธ๊จอนกรส็ บั วไยมจไ่ ดน้ เขแาตกต่ ลา้มุ มใปจรแะลส้วา
เวลาเหน็ หนุม่ ไหนมองภรรยานานๆ แล้วพานให้หงดุ หงิดอารมณ์ เสยี

แล้วไม่ต้องบอกเลยวา่ หากเธอได้มโี อกาสข้นึ เวทใี หญใ่ นเดอื นกันยายน ในการ
หอแสยนดู่้กาใังบหคบมอ้าม่นลาเลปรกเปะช็นชนั ันแฤมกดัศ่นูใรบเี รไเมอืธ้นผอจลขะแิอตลง้อเะขงฤมาดชี รู อเ้อื่ รเนยีสนยี หงขน้ึนังซสมง่ึ อเาื หอแลกีล่ามะดไิใปีไชซชน่ เว่น้อยอยงรา์รนใะทดห้่สัีบเปถตน็ าำนแนบทานบตู นแตล้ลีามะะดแดาบีแวบลร้ทวงุ่ ี่
เธอชอบบ้าง
“ไมไ่ ด้อยากหาเงนิ สักหน่อย แตเ่ สยี ดายค่ะ ก็ทารา่ อตุ สา่ ห์ ออกแบบเสอ้ื ผ้าให้ตั้ง
เยอะ กลับมาท้องเสยี ได้” วงหน้าเรยี ววางลงบนบ่ากว้างของซานโดรแล้วทำหน้ามยุ่
ทำให้สามีหน่มุ หัวเราะ
ท้ังครู่ วู้ ่าเธอท้องก็ตอนทพี่ ราวพลิ าศเปน็ ลมหลังลงจากเดนิ แบบทม่ี ลิ านเมอ่ื เกอื บ
สองเดอื นก่อน เลน่ เอาหลังฉากว่นุ วายจนแทบนรกแตก เพราะซานโดรโกรธทารา่ หา
ว่าน้องสาวกับคนของเธอใช้งานวา่ ที่ภรรยาของเขาให้ซ้อมเดนิ แบบหนักเกินไป จน
ต้องหาคนเดนิ แบบชดุ สดุ ท้ายแทนเม่ือพาพราวพิลาศไปโรงพยาบาล
ได้ร้วู ่าจเะมเอ่ืปร็นวู้ พา่ ทอ่ ้อคงน หนมุ่ สาวก็มองหน้ากันอย่างงนุ งง กอ่ นท่ซี านโดรจะหน้าแดงก่ำเมอื่
ด้วยก่อนหน้านั้นแฟนสาวไมเ่ คยมอี าการแพ้ท้องแตอ่ ย่างใด และมี
เพยี งเขาทเ่ี วยี นศรี ษะอยากจะอาเจยี นในยามเชา้ แต่ไม่เคยบอกใครเพราะขายหน้า ได้
แต่มาสารภาพกับเธอในภายหลังเพราะเครยี ดจัด คดิ วา่ ตัวเองอาจจะปว่ ยหนักหรอื กำลัง
จะตาย ท้งิ ภรรยากับลูกทีย่ ังไมเ่ กิดไปกอ่ นเวลาอันควร
เรอื่ งน้ที ำเอาแม่สาวน้อยของซานโดรหัวเราะท้องคัดท้องแขง็ หลังพาสามีไปเชก็
อหาลกายารสทบิ โ่ี ปรงี พอยกีาบทา้ังลพราแวลพ้วิลแาพศทโยท์ รว.ินิจไฉปัยหวาลา่ แอของ็ ศแรรแีงลเกะินเปมรายตใรหฐ้แานม่ทนู แลหัะวยฟังังจกะ่ออนยพ่ไู ปาเไขดา้อไีกป
โรงพยาบาล เลยได้รับความกระจา่ งว่าพ่อเจ้าประคณุ แพ้ท้องแทนเธอ

“ผมจะซ้อื เสอ้ื ผ้าคอลเลกชันน้ันมาให้แพงทั้งหมดเอง คุณจะได้ใสค่ นเดยี ว อนิ
เทรนด์ ทส่ี ดุ ไงล่ะคารา่ ”
“ไม่เอาหรอกค่ะ แค่เอาไซซ์ฉันมาเซตหนง่ึ ก็พอ สว่ นนางแบบก็ให้หาคนอื่นไป
เห็นทารา่ วา่ จะทาบทามเธโอโดราให้เดินแบบหลัก เธอสวยมากแถมยังข้ึนกล้อง”

“กด็ ีแล้ว ทำงานให้หนักๆ จะได้ไมฟ่ ้งุ ซา่ น”

“สงสารเธอออก หลงรักคุณมาตั้งนานแล้ว”
“เธโอโดรายังสาว ยังสวย เด๋ยี วกห็ าหน่มุ ๆ มาดามใจใหม่ได้ถมไป ไม่ต้อง
สงสารเขาจนหาเรอ่ื งยกสามใี ห้คนอื่นหรอกนะ ซนิ ญอรากัสซนี ี”ซานโดรประชดหน้าบ้งึ
ยังจำได้วา่ เธอเคยบอกให้เขาพิจารณาเธโอโดรา
“เลิกงอนได้แล้ว ก็ตอนนั้นฉันไมร่ นู้ ค่ี ะ ว่าคณุ รกั ฉัน” เธอเถยี งทั้งทห่ี น้าเป็นสี
แดงจัด

“เป็นคนอื่นเขากร็ ้ไู ปนานแล้ว”
“ถ้าพดู ดๆี ด้วยอยา่ งท่คี นดๆี เขาทำกัน ไมบ่ ังคับเอาแต่ใจก็คงรหู้ รอกคะ่ ”
“แพงก็ดีแต่หนี”
“โอ๊ย! จะบน่ ไปจนแกห่ รอื เปล่าคะ จนจะมีลกู แล้วยังจะข้งี อน”
“ผมไม่ได้งอน” สามเี ถยี งเสยี งสงู ข้นึ ไปสองคีย์ เสยี หน้าที่ต้องหมอบราบคาบ
แก้วให้เธอคนเดียว ต่อหน้าคนอ่นื เลยต้องเก๊กท่าจัดจนใครๆ คดิ วา่ ลับหลังเขาคงดุกับ
ภรรยาสาวนา่ ดูอย่างทแ่ี พรวพรรณรายคิดนัน่ แหละ
“พดู มากอกี แล้ว” ภรรยาของซานโดรลากเสยี งยาวล้อเลยี น ประคองใบหน้าคม
สันไว้ในมอื พร้อมกับก้มลงจูบเขาเหมือนทกุ ครั้งทเ่ี ธอต้องการง้อ แล้วคนทแี่ พ้ทางเธอก็
ครางกระเสา่ จูบตอบอยา่ งหิวกระหาย
“ผมรกั แพง รกั มากกว่าลูกอกี แน่ะคารา่ ”
“ลูกยังไมท่ ันเกิดเลยกล็ ำเอยี งเสยี แล้ว”
“กม็ ันจรงิ นี่ โชคดเี ท่าไรแล้วทเ่ี กิดมาเป็นลกู ของเรา รกั น้อยๆ หน่อยกไ็ ด้” เขา
วหา่ลเขงล้าไูกปจนนัน่ ลมื พวร่าาเควพยพิลาูดศอหะัวไรเรไาวะ้ คพกิ ่อแรม้ดู ส่ วี ว่า่ ซนาในหโญดก่รกเ็ ปพ็ ็นูดแไบปบอนย้า่ีกงันนทั้น้ังแนห้ันละ ข้ีคร้านมีลูกจะ
พราวพิลาศเองกม็ ัน่ ใจวา่ ตอ่ ให้เป็นเขาหรอื ลกู ความรกั ทเี่ ธอมอบให้ก็จะเปย่ี ม
ล้นงดงามอยูเ่ สมอ เหมือนความรักที่เธอมอบให้แกค่ นในครอบครวั คนอื่นๆ พราวพลิ า
ศซบหน้าลงกับอกกว้าง

“ฉันดีใจที่ตัดสนิ ใจไปอิตาล”ี

“ผมกด็ ใี จทแ่ี พงไปท่นี ั่น ดใี จมากกวา่ ทใี่ ครจะนึกถึง ซนิ ญอรากัสซนี ”ี
“เสยี ดายจังนะคะท่พี ี่ชายอัครมางานแตง่ เราไม่ได้”
“มันก็ไปที่เอเธนส์แล้วไง ขนื มาทน่ี ี่อกี กค็ งจะมาทวงบญุ คุณทย่ี กคูห่ มั้นให้ผม
เจหอองะแ!พงแกพ่องนยตัง้ังไมแตเ่ ค่วยันหแมร้ันก”กับซมัานนจโรดงิ รๆงมึ งสำักไรห้คนว่อายมละเอรอ่ืายงอใจะไรอจ้ะางมสาเทิ อธา์ ิทบ่ปีญุ ลเ้นอาจคากุณเธอผไมป
ตอนทเ่ี ธอเมายาราวกับได้มาอย่างชอบธรรม เขาปลดชดุ ราตรสี ขี าวแล้วจูบไหล่เนยี น
ละเมียดด้วยทา่ ทางสขุ ล้น โดยมีมอื เลก็ สอดเข้าไปลบู ผมสดี ำสนทิ อย่างอ่อนโยน ย้ิม
หวานด้วยความสขุ ปานกัน
พราวพิลาศรดู้ ีว่าสองหน่มุ สนิทกันมากข้นึ เพราะเธอ และหมอ่ ม-ราชวงศ์อัครชั
ยังไปชว่ ยชวี ติ ซานโดรทป่ี าแลร์โม ดังนั้น ถงึ ซานโดรจะพดู ราวกับหมั่นไส้ แต่พราวพลิ า
ศกร็ ้ดู วี ่าเขาซาบซ้งึ ใจและรอเวลาทจี่ ะตอบแทนบุญคณุ น้ันอยู่เสมอ
“แปลกจัง ไมเ่ คยเหน็ หน้ากันเสยี หน่อย ทำไมพชี่ ายอัครจะอยากแต่งงานกับ
แพง”

“มันโดนรอสส์ พอ่ เล้ยี งมันยัดเยียดผ้หู ญิงให้นะ่ สิ จะปฏเิ สธกส็ นทิ กัน ความ
จรงิ มันไมไ่ ด้อยากแตง่ แค่อยากหาข้ออ้าง เด๋ยี วหม้ันเสรจ็ มันอาจจะไปมอี ะไรกับสาวๆ
ใเลนิกรยถุ่งอกยับ่ามงทันี่นแ้อลง้วสไงาลวแะ่ พ” งวา่ คเพนอ่ื ทใรี่ ห้ดู ้นีแัลกะขรา่ อู้วจคับตไขิ ดอ้ งแพแรพวงพจระรไณด้ขราอยถเพอนราหะมภั้นรรตยอานเลทา่ รี่ใอหส้ฟสัง์
รบี ใสไ่ คล้หมอ่ มราชวงศ์อัครชั พราวพิลาศหัวเราะเสยี งใสเม่อื ร้คู วามจรงิ ไม่คิดจะถอื
โทษโกรธเคือง เพราะหม่อมราชวงศ์อัครัชดกี ับเธอมาก

“คารา่ เลกิ พดู เรอื่ งคนอน่ื เถอะ วันน้ีเป็นวันแต่งงานของเรานะ”
“ฉันรกั คุณคะ่ ” สาวน้อยวา่ ง่ายยอมเปลีย่ นเรอ่ื ง เปน็ ฝ่ายดึงชดุ แต่งงานลงมา
เสยี เอง แล้วหันไปคล้องแขนรอบลำคอแกรง่ เพ่อื โน้มเขาลงมารบั จมุ พติ ออ่ นหวาน
“คารา่ ” คนแพ้ทางครางเสยี งหอบ

ตอนพเิ ศษ 1

ฟลอรนี า่ - อเล็กสก้ี

รา่ งสงู ระหงเหมอื นนางแบบ แตม่ ีสว่ นสัดราวนาฬกิ าทรายในชดุ แบรนด์ ดัง
ประหยัดเน้อื ผ้ากลับเข้ามาในห้องนอน ถอดรองเท้าส้นสงู ออกแล้วปลอ่ ยให้ตัวเอง
หล่นลงบนเตยี ง ตามองเพดานหรอู ยา่ งสดุ เซง็

เกดิ อะไรข้ึนกับชวี ติ ของผู้หญงิ ท่สี ดุ แสนจะเพอร์เฟกต์ ขนาดเธอ
ฟลอรนี า่ บอร์เซลลีโน ไมค่ วรจะซมึ เศร้าจิตตก ภาวะอารมณ์ ไม่คงเส้นคงวา
เหมอื นผู้หญิงวัยทองไมใ่ ชห่ รอื ไงยะ
เธอเคยมัน่ ใจเสมอมา วา่ จะได้ทุกอยา่ งทต่ี ้องการ กท็ ำไมจะไม่ละ่ ในเมื่อเธอทั้ง
ฉลาด แสนสวย และรวยมาก!
ผ้หู ญงิ รอ้ ยละเก้าสบิ เก้าบนท้องถนน จะต้องหันมามองเธอด้วยความอจิ ฉา
เพราะออรา่ ความงามทีเ่ ปล่งรศั มเี จิดจำรัสเหมอื นเจ้าหญงิ เธอมักชายตามองสงิ่ มชี วี ิต
เพศเดียวกับตัวเองด้วยความเวทนาสงสาร ไมเ่ ข้าใจว่าทำไมพระเจ้าต้องลงโทษให้พวก
หล่อนสว่ นใหญเ่ กิดมาข้เี หร่ ขาดแคลนหรอื มีสมองเทา่ มดปลวก
ผ้ชู ายสว่ นใหญ่มองเธอตาค้างและหลงเสน่ห์ เธอหัวปักหัวปําเกอื บทกุ ราย ถ้า
เพียงแตเ่ ธอจะยอมทอดสายตาให้
แแทต้ๆ่ทำไเมกหเ็เมธออือ้อนต..้อก.ไังบมสทถ่ นแ่ีึงกมใับห่ นทลเกุงมรค่อื ักนเพธหอ่อรไอมแกเ่ ตค่ยมรยักยีอใกหค์เนวร้นจรบบงิอ้าจงรังก์เสซ็เกัปล็นหลนพโี นอ่วกยกปคลระวับหานมลอรากักดนใทจะชี่่ แเอปมบ็นต่ ขั้งเรอแอื่ ตงงแ่ปโปีงแลเ่รงกก่า
จนตลอดชวี ติ สมรส เท่ยี วไข่เรย่ี ราดไปทัว่ ทำให้แม่ของเธอชอกช้ำใจจนกระทัง่ ถึง
เด๋ยี วน้ี
ฝันไปเถอะว่าเธอจะย้อนรอยความผิดพลาดอันมหันต์ ของฟเิ ดล-มา บอร์เซลลี

โน

ฟเหอลรว์ดไหกลาทรเพค่ไี มาอ่ื ดม่ นหวี รวันกั ังเขคปอว็นงาจมเธรซองิ อ่ื สคัตนแยหต์ จน่ฟา่กึงลใผอน้ชูรลนีา้ายา่นไไอปม่าเชคจัว่ ยโนชยจิคอนดมริีอใันยหด่้าตงรัว์กเเพอ็ หงชิ มเญชอื อ่ืดนวาฝ่ารันเาธถออึงจัคจะนิรเปเตดน็ นโหชากนางึ่เรบในด
ผู้หญิงทโ่ี ชคดเี หลา่ นั้น

กพ็ ระเจ้าสรา้ งให้เธอสมบูรณ์ แบบขนาดน้ี บางทพี ระองค์ อาจจะนกึ ข้นึ มาได้วา่
ชวี ติ ของคนเราต้องมีตำหนิเสยี บ้าง เลยสาปให้เธอไมเ่ คยมรี กั แท้ ทุกคร้ังท่ีเธอหมายตา
ผู้ชายเพยี บพร้อมซงึ่ หาได้ยากเยน็ แสนเข็ญเหมอื นโอเอซสิ กลางทะเลทราย พอทจี่ ะ
ยอมลงทนุ ผลิตทายาทท่ีจะต้องเพอร์เฟกต์ เหมือนเธอได้บ้าง กต็ ้องมอี ุปสรรคทุกที
ครงั้ แรกตอนทฟ่ี ลอรนี า่ เพงิ่ อายสุ บิ เจด็ ปี เธอหน้ามืดตามัวหลงใหลหนุ่มรนุ่ พค่ี น
หน่งึ ซงึ่ มีพรอ้ มทุกอย่าง จนเกือบจะยอมเสยี เวอร์จนิ ให้ไอ้ตัวอีกัวนาทเ่ี ปลยี่ นสไี ด้ไว
เหมือนล้ินปล้ินปล้อนสองแฉกซงึ่ นอกใจเธอ ยังดีท่เี ธอไปเห็นเขากำลังเล่นรักกับ
ลถูกา่ ยสคาวลวปิ ฒุ เอิสาไมปาชลกงิ ยรนูทุ่ ูปเดแยี ลวะกปันิดภอายพู่อไยว่า้ตงาถมึงบพอรรกิ ์ดถทงึ ัว่ขมิงบหานวสิทนยาามลบัยาตสั้งเชกอตื่ วบ่าอล‘Wสาhวoนr้อeยเลFยt.
Son of a bitch’ มีชอื่ อีเมล และเบอร์โทรของทั้งคู่เสรจ็ สรรพ
ถกู กอ่ กยวอนดอวยวิ ู่นหลานายหหลมายน่ื เไดดอื ้เนป็นพโดยยานไมโท่มษใี คฐารนจับทตี่เธัวอคถนูกปหลย่อายมหขา่นว้าไดแ้ ลสะหว่ ญนเิงธรอา้ ยเปชน็ ายไฮเลโซว
สาวน้อยผู้ถูกทรยศที่น่าสงสารเรยี กคะแนนเห็นใจได้ทว่ มท้น
เซลลโี นสามกปเ็ ีตป่อน็ มทาห่ี เธมอายคปวองแงลขะอทง้งิหผนู้ชมุ่ าๆยเปท็นัว่ วชา่ คิเลาโ่นก ถงึ อยา่ งนั้นชอื่ ของ ฟลอรนี ่า บอร์
ชอื่ เสยี งฉาวโฉท่ ำให้เธอทะเลาะกับ
พ่อไม่เว้นแต่ละวัน ชวี ิตของคนสวยก็มักบัดซบอยา่ งน้ีละ
‘เมื่อไหรแ่ กจะเลิกทำให้ฉันขายหน้าเสยี ท’ี ยอห์ น บอร์เซลลีโน เคยถามลูกสาว
อยา่ งเหลืออด
‘อ้าว หนูนกึ วา่ พอ่ ไมไ่ ด้สังเกตซะอกี ก็พอ่ ทำให้หนูกับแม่ขายหน้ามาตั้งแตห่ นู
เกิดไม่ใชเ่ หรอคะ’

‘นแ่ี ก!’ นักธุรกจิ ใหญ่แห่งวงการเทเลคอมและกิจการอีกมากมาย หน่งึ ในผู้มี
อิทธิพลแห่งชคิ าโกโกรธจนหัวใจจะล้มเหลวหลายครั้ง

มผี ู้ชายท่ีดูท่าทางนา่ จะมดี ีเยอะแยะผา่ นเข้ามาในชวี ิต แตพ่ อหลวมตัวจะลงไป
สนทิ สนมด้วยจรงิ ๆ ผู้ชายเหล่านั้นก็ดูมีข้อตำหนไิ ปเสยี ท้ังส้นิ และถูกฟลอรนี ่าสลัดท้งิ
ท้ังหมด พชิ ญดาราเคยถามเธออย่างเหลอื อดครัง้ หนึง่ ว่า

‘ผู้ชายพวกนั้นทำผิดอะไร ทำไมเธอต้องท้งิ เขาด้วยละ่ ’
‘เธอบ้าหรอื เปล่าเพลิน เราไม่ได้ท้ิงใครเพราะเขาทำผดิ เทา่ นั้นหรอกนะยะ แต่
เพราะพวกเขาไม่ได้เรอ่ื ง ไม่คคู่ วรกับคนระดับฉัน อย่างนายแมตต์ นั่นกจ็ บู ไมไ่ ด้เรอื่ ง
แจลัคะนมจ่ กดีบู โ็ ีทงยุ่กังตไอมิดย่ทลา่ ันงบแฉตันเ่มรสอ่ืีกกังลบอนิ่ นยต่าเัวตงียขงกคนื ินงแเหตยว่ ง่อยมะพาอเอปยๆ็น่างสกกาับัมนหีคมงมูทินำอ่ากถกีจิ งึ กไโมาดร่กนฉ่ปี ยันคี าลงยอ่มเจ้วจสนมสเผกิ น้ลาาสะยลจมันดาทฉร์้กิงันเไหนมมาก่ อืยลนอ้า
ควงไปไหนต่อไหน สว่ นนาย...’
‘พอได้แล้ว!’ เพือ่ นสาวจากเมอื งไทยพน่ ลมออกจากจมกู แรงๆ ‘แล้วเธอให้ความ
หวังพวกเขาทำไม’

มโี อกาสคเนปฟน็ ังตแัวบเะลปือากกขเชอดิงฉหันน้าน‘าฉ่ จันะภยงูมุ่ อใิ อจดก้วอยยซ่าง้ำไนป้ี นกะ็ตย้อะง’มเี ผือ่ เลือกบ้างสิ ความจรงิ ได้
นักศกึ ษตาอแนพอทายย์ ปุยีสี่สดุบิ ทเอ้ายด็ จปาฟี กลมอหรานวี ทิา่ ไยดา้พลบัยหชนอื่ ่ดุมังหลอ่เขาฉลามดาดเเนข้ยี้าอบกเข้าใทจา่แทลาะงเอออ่ าในจโเยธนอ
เหมอื นเจ้าหญิง ฟลอรนี ่าหลงคิดว่าโรมานซ์ของตัวเองคงจะลงตัวเสยี ที แตท่ ี่ไหนได้
ไอ้หมอบัดซบทน่ี ึกว่าจะดจี รงิ ดันนอกใจเธอเสยี ได้ เขานอนกับนักศกึ ษาแพทย์ รนุ่ น้อง
ท่ีตัวเองดูแลอยู่
ตเหส้ันงยีแ้าจตอน่โกดคฝขนว่าอยาหงมนลแแัั้นฟงคมหน้นือมทใคดจี่เพรทสงั้ ิ่งำตทเใิคปส่ี หนา็า้ไมมฮออื โดซีตสกาหจ็ไวัมดวจังใ่กกิ ชจาผะรเ่ ธใมผหอช้หู ้จม้รูญัะนักทงิขตาเอาสรยณงรุ ดวจ็ อาั่กบทะล็คนไี่ งวราต้ายปรแเงืนพพนพรัท้นากยะอ์แหอมนกน่ ุม่ จั่นลากใงจจกเารสกะาเเะตปเย๋ีาปยงน็ งิ ลกมลซไาปัดง

ของเขาเสเลยี ยดฟา้ืยนทข้ี่เึนธมอาพปลฐามดพเปย้าานบาดิ ลเดหยีามวไปสสง่ งโสรงัยพจยะมาบือาสลนั่ ทเันพราะโกแรทธนจัดทไีจ่ ปะหไดน้ห่อายมไปฝชัรงู้ กัท่ี
สรอสุ ชาน้าทจ่ี หะลใหอ่ ้พน่อแหลาะทคนรอายบคควราวั มขมอืองหเขนาึง่ฟท้อ่ีเงจเ๋งธทอสี่ ขดุ้อใหนาชพคิยาาโยกามมาฆส่า้คู โดดวียา่เเจปต็นนกาารฟตอ่ลอสรเู้ พนี ่อื า่ กไ็ ม่
ใปน้อคงกอันนตโดัวฯเพซรงึ่ ามะีชฝอ่ื ่ายขชองายเธพอยเปาย็นาเมจท้าขำรอา้ งยเธอกอ่ น เนือ่ งจากไปเหน็ เขากำลังลักลอบมีชู้
เแคทยนใใหจ้สเกธมั ันอภยโาดังษยฟณม้อ์ีพกงแัยบมานน่นติ ัทน่ ย่เี ตสป่อา็นรดแช้วฟนั้ ยนนขหำ้อขนหอังางสบนอกืุ วินรยกุับอทลรี่พ้า์กนักวส่าวเ่ ปน็นตแัวฟนกับแลเธะอลักลอทบั้งมยีชังก้แู ลับกผแู้ชหายวนท่ี
คเกอือกบจปำใเีกลบำยหลเันงสจ้ายีะเยตงสัอ่ดนั่หสพยนิ ิ่งรใทา่นเ่ี อชเรกีดิ ยี ไสกมงู ค่ถวึงนหามัยนเนหึ่ง์เตน็ ดาใอื เจจนจ็บขาชก้า้ำงครหณ้นื นน้ะาลแิดลูกๆะขไุนมอไ่มยดที่า้เงปีทห่็นางวอส่า์ยเปธา่ีกองหดจักะี แทคพี่ยด้ นืีทใด่ีแหถำ้เกมนาอนิรดใมนีตา
คนรกั ยังทำทา่ จะหวนกลับมาขอคนื ดกี ับเธอและขอให้ยกโทษให้เขาในสง่ิ ทเ่ี ขาหลงผดิ
ไป

‘เธอบอกวา่ หลงรักผมมานานแล้ว ผมเป็นผ้ชู าย รนี ่าเองก็ใจแขง็ เหลือเกิน...’
อดตี แฟนสารเลวเผยธาตแุ ท้ออกมาจนหมด ฟลอรนี ่าอัดเสยี งไว้เรยี บร้อยและสง่ ให้
ทนายความของเธอนำข้ึนศาลนัดสดุ ท้าย รวมกับคลิปเสยี งคลุมเครอื ทอ่ี าจจะตีความได้
วา่ เขากำลังขอโทษทีท่ ำร้ายรา่ งกายและนอกใจเธอ

แต่ทีผ่ า่ นมาท้ังหมดนัน่ เป็นแคเ่ รอื่ งข้ปี ะต๋ิว ไมใ่ ชเ่ รอื่ งท่ีทำให้เธอต้องเกดิ อาการ
ซมึ เศร้าอยา่ งในตอนน้ี

ตอนน้ปี ัญหาหลักก็คือ เธอคดิ วา่ ตัวเองมีอาการเหมือนคนกำลังอกหัก!
เลก็ สก้คี นแทอีไ่นมโเ่ ทคนยอมฟคี วาซมง่ึรเกั ปจ็นะเอพกลหยัก์ บไอดย้อขยน่างาไนรแทโ้ดยทเา่ฉทพางาอะอยกา่ งหกักับจฆากาตผกู้ชราตยอ่อเยนา่ ือ่งนง ายไอม่
เหมาะกับรสนิยมการเลือกผ้ชู ายอันประณีตของเธอเลยสักนิด

และเธอกเ็ กลียดเขาตั้งแต่แรกพบ ไม่เคยอยากให้เขามาใกล้ชดิ ด้วยซำ้

ถกู ละท่ีอเล็กสก้มี พี รอ้ มทกุ อย่าง เปน็ คนท่พี อ่ อยากให้เธอสานสมั พันธ์ ด้วย ท้ัง
ยังเคยเล้าโลมจนเธอเกอื บลมื ตัวสมยอมปล่อยกายปลอ่ ยใจให้ไมต่ ่ำกว่าสองครั้ง และมี
ยทอา่ ทมารงบั หกลับงใตหัวลเอเธงอเอธยอ่าจงงึ ถไมงึ ขเ่ คนยาดคิดแวต่าอ่ดเ้วลยก็ เหสตก้เผุี ปล็นอคยนา่ ทงห่เี ธนอง่ึ ตซ้อง่ึ งฟกลาอรรรวน่ี มา่ ไชมวี อ่ ติ ยดา้วกยแม้แตจ่ ะ

เม่ือถูกพ่อกดดัน และถูกเขารกุ หนักจนรสู้ กึ เกอื บจนมุม หญิงสาวจึงขอให้
เพอ่ื นรักชว่ ยวางแผนกำจัดชายหนมุ่ ออกจากชวี ติ โดยได้รบั ความรว่ มมอื จากผ้ชู ายซงึ่
มพี ร้อมไม่ยิง่ หย่อนหรอื อาจจะยิง่ กวา่ อยา่ ง อัครชั อาเชอร์ พัฒนฉัตรพงศ์

อเลก็ สก้ไี มไ่ ด้ตดิ ต่อมาหาเธอเปน็ การสว่ นตัวอีกเมื่อข่าวการหมั้นหลอกๆ แพร่
ออกไป แตเ่ ขากลับไปควงดาราฮอลลวี ูดท่สี วยเซก็ ซสี่ ้เู ธอไมไ่ ด้ด้วยซำ้ เหมอื นจะ
ประกาศวา่ เขาไม่ได้ร้สู กึ อะไรจากการเสยี หน้าในครง้ั น้ี

ผ้ชู ายอะไรตาต่ำ! อย่างน้อยเขากน็ ่าจะหาคนอนื่ ซงึ่ ดีกว่าแมน่ ิโคล เฮมส์เวิร์ธ
เซก็ ซสี่ ตาร์ดวงใหม่แหง่ วงการภาพยนตร์ ซงึ่ มีดอี ยา่ งเดียวคอื หน้าอกขนาดสามสบิ แปด
น้วิ และได้เทยี่ วนอนกับผู้ชายไปทัว่ ได้ขา่ วว่ายายนัน่ ถึงกับทำประกันนมไว้ข้างละสล่ี ้าน
ดอลลาร์ ฟลอรนี า่ อาจจะเล็กกวา่ สองน้วิ แตเ่ ธอรับรองว่าคุณภาพสงู กวา่ อยา่ งเทียบกัน
ไม่ตดิ

ก็ของใหมส่ วยสดแกะกลอ่ ง จะด้อยกว่าของมีอายทุ ีผ่ ่านการใชง้ านมาอย่าง
หักโหมได้อย่างไร ตัวแทนประกันและนายแพทย์ ท่ีเชก็ นมของหล่อนจะต้องรับสนิ บนมา
แหงๆ ถึงยอมให้ประกันสงู ถึงข้างละสล่ี ้าน สหี่ มนื่ ยังแพงเกินไปด้วยซำ้

เรอื่ งมันยุ่งยากตรงที่...เมอ่ื ความหวังท่ีจะจับคู่ผสมพันธ์ ุของ ยอห์ น บอร์เซลลี
ตโนอ่ ไรปะหพวอ่ ่าเงลเธยอแกกับ้เผอด็เลใ็กห้สเธกอ้ลี เ้ปมน็เหคลนวติแดตต่ธอ่ ุรกกับิจเทขเ่ีาซเอน็ งสัญญารว่ มมือกันแล้วยังต้องดำเนนิ
กต็ ้องช‘วแ่ ยกฉทำันใทหำ้ฉงันานเสยไี มห่ในช้าส่ ะเสบัยดี ผก้้นูชาทย้งิ ดปๆีัญหทามี่ ไีผว้ใลหป้ฉรันะโแยกช้อนย์ ก่าับงนเร้’ี ามากไปถึงสองคน แก

ตอนอัครัชแต่งงานกับแฟนสาวตัวจรงิ ของเขา ฟลอรนี า่ ควงหนุม่ คนใหมไ่ ปรว่ ม
งานและพบอเลก็ สก้ซี ง่ึ ควงมากับดาราภาพยนตร์คนเดิม เธอยังต้องพบเขาบ้างเรอ่ื ง
ธุรกจิ ของบดิ า แม้จะพยายามหลกี เลีย่ งเต็มท่ดี ้วยการสง่ เบนิโต้ บอดีการ์ดและเลขาฯ

คนสนิทของบิดาไปแทนเท่าท่ที ำได้
ถงึ อย่างน้ันการพบกันแต่ละคร้งั ยังเตม็ ไปด้วยความตึงเครยี ดที่มีแต่จะเพิม่ สงู ข้ึน
อเลก็ สก้ี แอนโทนอฟ ไมใ่ ชผ่ ้ชู ายคนเดมิ ที่เคยมองเธอด้วยแววตาหวิ กระหาย
หน่ื กามอย่างท่เี ธอเคยปรามาสไว้
“รนี ่า ทำไมไม่ขานรับแม่ละ่ ลูก” เสยี งเรยี กทด่ี ังอย่ปู ลายเตยี ง ทำให้คนท่ีนอน
ขวางเตียงอยอู่ กี ด้านหันมามองอย่างรวดเรว็ ก่อนทอ่ี ารมณ์ อันออ่ นไหวจะเลน่ งานเธอ
เหมอื นทกุ ครัง้ ทเ่ี ห็นแม่
สขอหี นงเ้าธเอศฟตริเา้ด้อสลงรเม้อขา้ายพอบบยจอา่ ตงิรท์เแซห่ีพลญทลยิงโี ์สตน้ัางวแเตรหา่ป่ ็นงแีสมรงูากรตๆะลหองขดคอชลงว้ีากยิตาลจรแาูกกตสผ่งางวลาแขนตอผ่ งแกอลามะรกอเปวากน็า่ าโรรยแคทนื ซบมมึ ไอเมศง่เรเคธ้ายอดดขี้วแ้ึนยม่
หลอ่ นรกั ยอห์ นมากเหลือเกินจนทำใจไมไ่ ด้ เมือ่ ร้วู ่าเขามคี นอื่นครงั้ แล้วครั้งเลา่
จจินนตไมนเ่ าคคกยณุ ามรนเวี ว่าาลชยาบวี มิตอาจรท์ะเำซตหล้อนลง้าโีงทนดแ่ี งเมหา่แมมลเือหะนมเมเือดยี นก็ ทคสีส่ วามวามบหรูัฝวณอัน่อ์ นแกลใลนะับขรเาัง่ปงตน็ขัวอเเธองอสงเอตสยรยี วีใู่ อัยนีกกโทลลตี่ กา้องซคงง่ึ ดนไมูแล่มีอแลยทะูจ่ ่ีพยรังงิา
แมไ่ ปพบจิตแพทย์ เกอื บทกุ ครง้ั เมอ่ื แม่เกิดอาการคล้มุ คลัง่ เพราะทะเลาะกับสามียามทรี่ ู้
วา่ เขามีคนใหมไ่ มเ่ คยจบส้นิ

“แม่มีอะไรกับหนหู รอื เปลา่ ” ฟเิ ดลมานั่งลงบนเตียง เอ้ือมมือมาจับแขนเรยี ว
“พอ่ ของลูกก็ไมอ่ ยูด่ ้วยเหมอื นกัน”
ผ่องดุจ“นแ้มำนเ่ หมงเาหมหอื นนูไจมะอ่เปยน็ ู่หหลลาัยกวยันึด”

“พ่อไปทำงานไมใ่ ชเ่ หรอคะ” ฟลอรนี า่ บังคับตัวเองไม่ให้ทำหน้านิ่ว

ถ้าผู้ชายทุกคนจะเจ้าช้แู ละไม่เคยห้ามตัณหาของตัวเองได้เหมือน ยอห์ น บอร์เซ
ลลีโน เธอกจ็ ะครองเวอร์จนิ อยู่อย่างน้ไี ปจนตายนั่นแหละ ขยะแขยงจรงิ ๆ ทตี่ ้องลงไป
เกลือกกลั้วกับสงิ่ มีชวี ติ เพศผู้ซงึ่ ไมเ่ คยเรยี นรวู้ ่าจะทำตัวซอ่ื สตั ย์ ได้อย่างไร

ฟลอรนี ่าไม่แคร์ถ้าทกุ คนในโลกน้ีจะคิดวา่ เธอผ่านประสบการณ์ อยา่ งวา่ มาแล้ว
มากมาย อันที่จรงิ เธอได้พยายามมากพอทจ่ี ะทำให้ทุกคนเชอ่ื อยา่ งนั้นด้วยซำ้ ไมเ่ ว้นแม้

กระทัง่ เพื่อนสนทิ อยา่ งพชิ ญดารา
ผ้ชู ายทกุ คนทีเ่ คยตามเธอต้อยๆ และถกู เธอสลัดท้ิงก่อนล้วนกระเสอื กกระสนท่ี

จะยึดเธอไว้ พวกเขาอยากมีโอกาสได้ข้ึนเตยี งกับเธอ เพราะต่างเข้าใจว่าคนก่อนหน้ามี
โอกาสทำอยา่ งนั้น

“ยอห์ นบอกว่าจะไปแคอ่ าทติ ย์ เดยี ว แต่น่ีมันวันทีแ่ ปดแล้ว” ฟิเดลมาฟูมฟาย
อย่างทเ่ี คยเห็นจนชนิ ตา
แกลรดีะทรอ้ำใฟงหโล้หเอขยราหทนี วรา่ นมกาแำนมล้ืเอวหเผปมอือิดมนคเอกแมรร์สง่็ซทสะีจ่อบับ้านงแแขมน่วเหา่ ธทรอำอื เอออยาีกา่ไทงวไี้กบร็หีบจยึเงบจา่ ขาะๆยาดึดจเพพาอ่กือ่ เเปสขลเาพอลบขใเจอพงอ่ื เทธป้ังอิดทเฉอ่อี ายากไาวชก้ไวีจดติ ะ้
สมรสอันบัดซบเสยี เผอ่ื แม่จะมีความสขุ ข้นึ มาบ้าง

อันที่จรงิ เธอเคยทำแล้ว และผลก็คอื แม่ชอ็ กและวงิ่ หนีไปขังตัวเองในห้องทั้งวัน
ฟแลละออรธนี บิ า่ าตย้อวงา่ เครยนี กทจม่ี ิตี แ‘ปพัญทหย์าส’ ว่ อนยตา่ ัวงมแมาดต่ อู า่ งากจาากรคครนาปวนกั้ตนิเเชธนอ่ ถเธูกอหแมลอะตนำา่ หสนงสเิ สารยี อใยหา่ญงไโ่ รต วธิ ี
ท่ีทำได้คือต้องให้ความเหน็ ใจและเข้าอกเข้าใจควบคู่ไปกับการให้ยาอยา่ งตอ่ เนอื่ ง
เพราะตอ่ ให้หย่าขาดจากพอ่ กไ็ มไ่ ด้หมายความว่าแม่จะดขี ้นึ

“เด๋ียวหนจู ะโทร. ไปเชก็ ให้คะ่ พอ่ อาจจะตดิ ธรุ ะด่วนอะไร แล้วไมม่ ีเวลาโทร.
มาบอกแม่”

“ขอบใจจ้ะ รนี า่ หนอู ยากลงไปกนิ อาหารเยน็ กับแมห่ รอื เปล่า”
ถึงจะอยากอยู่คนเดยี วมากกวา่ แตฟ่ ลอรนี า่ กฝ็ ืนย้มิ ตบหลังมอื ผอมของแม่
เบาๆ “ได้สคิ ะ ให้หนูอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน”

ฟลอรนี า่ ลกุ ข้ นึ ยืนสำรวจชดุ สทู ทำงานส้ันเหนอื เขา่ หนงึ่ คืบพอดี เผยเรยี วขา
ผ่องเหมอื นน้ำนมผา่ นถงุ นอ่ งตาขา่ ยโปรง่ บางเฉียบ ผมสนี ้ำตาลทองถกู จัดแต่งทรง
อยา่ งดี พอๆ กับใบหน้าท่ีตกแต่งอย่างประณีตสวยเฉี่ยว เนนิ อกอม่ิ นูนใต้เน้อื ผ้าล่นื สี
ชมพูชอ็ กกงิ พงิ ก์ ถกู อำพรางไว้ด้วยสรอ้ ยคอแฟชัน่ คอลเลกชนั ใหมข่ องแบรนด์ หรชู ว่ ย

ไม่ให้ดูโป๊เกินไป แตก่ ลับให้ภาพทเ่ี ซก็ ซย่ี ัว่ ยวนจนเบนิโต้ยังกระแอมเมอื่ เธอเปดิ ประตู
ห้องออกมา

“วันน้เี ราจะไปพบมสิ เตอร์แอนโทนอฟนะครับ คุณหน”ู
“ฉันเปน็ คนสัง่ ให้นายไปด้วยเอง ฉันต้องจำได้ส”ิ
“ใครกร็ ้วู ่าคณุ อเลก็ ซ์คลั่งคณุ หนูขนาดไหน”
“นั่นมันเรอื่ งเกา่ ยะ่ ถงึ ฉันจะสวยขนาดน้ี แต่เขาตาตำ่ ไปเลอื กคนอืน่ แล้วน”ี่
เบนิโต้กระแอม เอย่ ประโยคตอ่ มาอยา่ งระมัดระวัง “คณุ หนูเปน็ คนท้ิงเขาเองนะ
ครบั ”

“แล้วยังไง ฉันกไ็ ม่ได้อยากได้เขากลับมาซะหนอ่ ย” เธอแหวหน้าตงึ
“วันน้ีเปน็ วันประชมุ ผู้บรหิ าร เราไปเปน็ ตัวแทนของดอนยอห์ น ต้องทำตัวให้ถกู
กาลเทศะนะครบั ”

“นายจะบอกวา่ ชดุ น้ไี ม่เหมาะหรอื ไง ฉันอตุ สา่ ห์ เลอื กชดุ ทเ่ี รยี บรอ้ ยทีส่ ดุ ในตู้
แล้วนะ ถ้าความสวยของฉันจะทำให้ผู้บรหิ ารของพวกแอนโทนอฟไม่มีสมาธิไปบ้างก็
ชว่ ยไม่ได้”
กว่าเจ้าบนอายดถีกอารน์ดใทจต่ี ามดถแู ึงลจฟะเลปอน็ รไนีฮ่าโมซาสตดุ ้ังแแสตบ่เดข็กองชคิจานโเกหแ็นลเะธรอ้ายเปกน็ าจเหเอมาือแนตนใ่ จ้อจงนสาขว้นึ มชากอ่ื
เลปือน็ ชเาพยี ปงรภะากพอพบรกาับงตกาาทรทท่ี ำำตใหัว้เผปู้พรย้บี เวหส็นดุ มขักีดปโดระยเไมมนิ แ่ สคตร์ปสิ ัาญยญตาาใขคอรง แต่เขารดู้ วี า่ สง่ิ เหลา่ นั้น
โน ผดิ ไปไกล ฟลอรนี ่า บอร์เซลลี

คนภายนอกมักชนิ กับการวาดภาพคุณหนบู อร์เซลลโี นเปน็ หญิงสาววัยเพียงย่สี บิ
สองปี นักศกึ ษาปรญิ ญาโทจากมหาวทิ ยาลัยชคิ าโก ทายาทนักธรุ กจิ ใหญ่ทถี่ ูกตามใจจน
เหลิงและไมม่ หี ัวทางธุรกิจมากนัก แตฟ่ ลอรนี ่าไมเ่ คยเดือดร้อนกับสงิ่ ทผ่ี ้คู นตัดสนิ เธอ
สแลรา้ะงกค่อวนามทเี่พปว็นกตนอ่ ั้นดจ้วะยรข้ตู ้อัวตเกธลองกทใ็ าชงทธ้ ัุ้รงกเสิจน่หท์ ทำใาหง้เคพแู่ ศขแ่งลพะลคาวดาพมลเข้ัง้ยีเสวยีคเมปทรี่อยี ยบ่ใมู นาแสลา้ยวหเลลือาดย
ครง้ั หลายครา

เธอเป็นบเาดง็กคหนรยอื ังผค้หู ดิ ญวา่ งิ เไปรน็ ้สคมวอางมบังเอญิ ด้วยซำ้ และเข้าข้างตัวเองว่าทย่ี อมกเ็ พราะเหน็

เปน็ การ“สถ้วา่ คนุณตัวหกนับูยคืนณุ ยัหนนก็ดูต้วามยใ”จนะครับ ประชมุ เสรจ็ คุณอเล็กซ์ขอเล้ียงข้าวกลางวัน
“ไมเ่ หน็ จะมีปัญหาอะไร” คนพูดยักไหล่ หน้าเชดิ ท้ังทีภ่ ายในทรวงอกเกดิ อาการ

แปลกๆ

เบนิโต้พาเธอ ผ้จู ัดการแผนกบัญชแี ละการเงินกับทนายความเข้ารว่ มประชมุ ท่ี
สำนักงานของ อเล็กสก้ี แอนโทนอฟ ขณะที่ฝา่ ยตรงข้ามมีมากกวา่ สองคนและนั่งรอ
อยู่กอ่ นแล้ว
รา่ งสงู ระหงเดนิ เย้ืองกรายด้วยทว่ งทา่ สงา่ งามปนเย้ายวน เรอื นรา่ งท่เี ปล่งรศั มมี ี
ความดงึ ดดู ทางเพศสงู ลบิ ชวนตาพรา่ นำทีมงานของเธอเข้าสหู่ ้องประชมุ ใบหน้าสวย
งามเหมือนเจ้าหญงิ มีรอยย้มิ ประดับเพยี งเลก็ น้อย ฟลอรนี า่ กวาดมองทุกคนเหมือน
มองพสกนิกรของตัวเอง โดยท้งิ สายตาไว้นานกว่าปกตเิ พียงนดิ เดยี วให้คนท่ลี ุกข้นึ มา
เล่อื นเก้าอ้ีให้เธอ
อเลก็ สก้ี แอนโทนอฟ เป็นชายหนุ่มรา่ งสงู ใหญ่ใบหน้ากระด้างเหมือนถูกหลอ่
มาจากหินแตย่ ังดูดี และดดู ียิ่งข้นึ เมื่อเขาย้มิ ให้เธออย่างอารมณ์ ดที ้ังปากและตา
นัยน์ ตาซง่ึ เธอเคยคอ่ นแคะวา่ หยาดเย้มิ เหมอื นฆาตกรห่นื กาม
เธอสังเกตในภายหลังว่าความจรงิ แล้วคงเป็นเพราะเขามีนัยน์ ตาใหญ่หวานสดี ำ
สนิทล้อมด้วยขนตาหนางอนเชง้ เหมอื นผ้หู ญงิ ทำให้ใบหน้าท่ีเข้าข้ัน ‘โหด’ ดูดขี ้ึน
หยดุ นานนัยเปนน็์ ตพาคเิ ศเู่ ดษยี ตวรกงันสะนโ้ยี พังกมผีปารยะแกลายะตห้นน่ื ขหาิวขเมาว่ือกวไลาด่ลมงมอางจเธนอถตงึ ั้งเทแต้าบ่ใอบหบนบ้าางงใดนงารมองเท้า
สน้ เขม็ ท่ีทำให้เธอมคี วามสงู ถึงจมกู โดง่ งุ้มของเขา

“ฟลอรนี ่า”

“อเล็กซ์ ฉันคงมาตรงเวลานะคะ”

“ชา้ ไปแคน่ าทีเดียว แตค่ นสวยมักได้รับการให้อภัยเสมอ” เขาตอบกลับอย่าง

อารมณ์ ดี มือใหญว่ างบนบา่ บอบบางและบบี เบาๆ อย่างเอาอกเอาใจ ลูบเลอื่ นลงมาบน
ทอ่ นแขนชว่ งบน จนฟลอรนี า่ ขนลกุ เกรยี วไปทั้งรา่ งก่อนท่ีเขาจะละมือออกอย่าง
อ้อยอิ่ง และเดินกลับไปนั่งทีข่ องตัวเองตรงหัวโต๊ะตรงกันข้ามกับเธอด้วยสหี น้าย้มิ
พราย

หน็อย! ผู้ชายคนน้ีมั่นใจทเี ดียวละว่าเขาเปน็ ปรมาจารย์ ด้านกามารมณ์ โดยแท้
และร้ดู ีวา่ จะปลกุ เรา้ เธอด้วยสมั ผัสง่ายๆ ได้อย่างไร

“เราจะเรมิ่ กันเลยดไี หมคะ ฉันเตรยี มพรเี ซนเทชนั ในหัวข้อประชมุ มาเรยี บรอ้ ย
แกลำล้วัง”เชฟอื่ ลมอตรอ่นี อา่ พุปยกักรณพ์เโยนดิ ้ตไบปุ๊กยขังอผงู้จเัดธกอาเขรแ้าผกับนทกวี บีพัญลชาสแี ลมะาขกานราเดงนิสส่ี เบิฮนเล้วิ นฝา่ังเโขด้าโไนปใแนวนผนซังงึ่
ด้วยสหี น้าไมย่ ่หี ระ เหมือนสมั ผัสของเขาไร้ความหมายกับเธอ

“แน่นอนอยแู่ ล้วเจ้าหญงิ ” เขายังคงเรยี กเธอด้วยถ้อยคำซงึ่ เคยเรยี ก แม้จะอยู่
ตปรอ่ ะหกนอ้าบคกนานรัไบตสรบิมาสแ“รเกชสญิ ำหเลรยบั คกราับรเมปิสน็ โคดูค่โน้าขแอวงนเรา” ผมแทบอดใจไมไ่ หวทีจ่ ะได้เห็นผล

การประชมุ เรม่ิ ต้นอยา่ งเปน็ งานเป็นการ ก่อนจะเข้มข้น และดุเดอื ดข้นึ เม่อื มาถึง
ขไม้อป่ ถรกานเถี ยี เงกปีย่ รวะเกดับน็ ปทัญางหกาฎซหงึ่ เมกาดิ ยกับลซูกงึ่ อคเ้าลสก็ ำคสัญก้ไี รลาบ่ยดหขนยึง่ ้จีทนนเากยิดปกราะรจฟำบ้อรงษิร้อทั งขใอหงญเธ่โอตอยแ่ามง้
กระทั่งเบนโิ ต้ซงึ่ มักโต้เถียงชนะคนอ่ืนเสมอยังต้องเงยี บเสยี ง ปรายตามามองเธออย่าง
ไม่สบายใจนัก

ฟลอรนี ่าขมวดค้ิวมองด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่เคยเหน็ เขาในเวอร์ชันน้ี
ถไมึงส่จะำคเคัญยนไดัก้ยนิ ชอแ่ื ลเสะยยี งอมมาปมราะกนีปอระเลนก็ อสมกใ้ีมนักปผระ่อเดนน็ปทรนส่ี ตำคาัมญใจเธอแเมส้จมะอเคในยมข้ปอี ัญยิบหยาก่อัยนซมงึ่า
ก่อนหน้า อันท่ีจรงิ เธอเคยคดิ ว่าเขาจะยอมเธอเกอื บทั้งหมดด้วยซ้ำซงึ่ ทำให้เธอได้ใจ
กำลังถกเหเ็นถียไดง้มชาดั ดวีพ่าเอธอคถิดงึ แผมิด้ก..า.แรสละอไบมว่คทิ วยราไนด้ใิพจนจธน์ จไะมเไป่ ดน็ ้ศสกึ าษเหาตราทุ ยท่ี -ำลใะหเ้ไอมยี ่มดีเวขลอางเรสอ่ื างเหท่ตี ุ
อคกีวรอจยะา่ เงป็นคดือ้วยฟลอรนี ่าเคยชนิ กับการทเี่ ขาโอนอ่อนให้จนไมไ่ ด้ใสใ่ จกับงานมากอยา่ งที่

และดเู หมอื นครัง้ น้ี กลยุทธ์ ท่เี ธอเคยใช้ได้ผลกับคนอืน่ อาจจะใช้ไมไ่ ด้ผลกับ
เขา

“ต่อให้เปน็ ห้นุ สว่ น ผมก็ไม่เหน็ วา่ เราจะต้องลงขันจา่ ยคา่ ความเสยี หายทคี่ นของ
พวกคุณกอ่ ข้ึนด้วยความประมาทและขาดความรับผิด-ชอบ ไมร่ วมถึงการท่พี วกคุณ
ขอรอ้ งให้ผมชว่ ยไปซปั พอร์ตลูกค้าด้วยนะ”

“อเลก็ ซ์คะ” หญงิ สาวขัดข้ึนด้วยน้ำเสยี งค่อนข้างออ่ นหวาน ซง่ึ ทำให้ชายหน่มุ
หยุดเพียงนดิ เดียว

“คุณคงไม่หวังวา่ ผมจะยอมให้พ่อคณุ เอาเปรยี บอย่างน้ีนะ เจ้า-หญิง”
ให้แขง็ แ“โกธร่ ง่ เรเาพไมรา่มะที อายงา่เองนาเ้เีปรราถยี ึงบเคปณุน็ หหุ้นรอสกว่ คน่ะกันเรไามต่ใา่ชงเ่ตห้อรงอกคาะร”กันและกันเพอ่ื เสรมิ กำลัง
มต้อองงเมธขี อ“อผเหบมมเกขอื เ็ตคนยเปใคนน็ ิดเศอมัตยื่อร่าคจูงวนนาั้ฟนมหลเหมอมารอืยนี นข่าสอกะังนดก”ุ้งารเปเชสน็ายียหงห้นุ ขนสอุ่มวง่ เนเอขขย่าออตอง่่อเนเรสาลไยี งมงส่เยมแ็นบตขูร่น้ณึนัย์ ดน้ว“์ ตแยาตซแท่ ้ำขุก็งคอกยงรไ้าา่ มวง่
ต้องให้ผมเตือนความทรงจำใชไ่ หมวา่ สว่ นไหนทไ่ี มค่ รบถ้วน”

เธอเข้าใจผ้ชู ายคนน้ีผดิ ไปมาก เขาไม่เพยี งแตแ่ ขง็ กวา่ ที่เธอคดิ แตย่ ังถากถาง
คนอืน่ ได้เจบ็ แสบกว่า
เตปัว็นเอทงรี่ ห้คกู นันน้าทดเค่ีีใเหนรลยีวือดงใกเหนวม้โาตงือข๊ะนอเกรงมิ่ำนลสาังำยยรจวุง่ ้าจจงัภดทาั้งพคเบูม่ นอ่ื ฝกาาผรโนตัง้เถหียรอืงเกร้มมิ่ หวนก้าเขอ้า่าหนาอเระอ่ืไรงใทนีเ่ ปโน็น้ตสบว่ ๊กุนขตอัวงซงึ่

“ฉันเคยกังวลเกยี่ วกับเรอื่ งน้ันมาก” ฟันขาววับกัดรมิ ฝปี ากอวบอ่มิ ด้านล่าง
นดิ ๆ ด้วยทา่ ทางเหมอื นคนท่ีเพ่ิงได้รบั ความกระทบกระเทอื นใจ “แต่ฉันคิดว่าคุณ
พอใจกับข้อตกลงเท่าท่ีเราทำได้”

“อย่างกับผมมีทางเลือกอย่างนั้นแหละ” ชายหนุม่ เยาะ ใบหน้าย้ิมพรายได้นา่ ตบ
ทสี่ ดุ ก่อนจะสรปุ เสยี งนมุ่ “คณุ คงต้องให้คนของคณุ จัดการเรอ่ื งน้ีเอง เจ้าหญงิ ”

โอ...ไอ้หมอน!ี่ ไม่เหน็ แปลกเลยทเ่ี ธอจะเกลียดเขา

“ร้ไู หมคะว่ามสิ เตอร์ยามาโมโตเกอื บจะไมย่ อมวา่ จ้างเราเมือ่ หลายเดอื นกอ่ น”
“ถ้าอย่างน้ัน พนักงานของคุณกท็ ำงานได้ดีมาก”
ราบรน่ื “เขากังควณุ ลใกจ็รกวู้ ับา่ เขรา่าวไดว้งรบใั นคบวาางมอเชยอื่่างถทือท่ี จำนใหได้ร้ลสู้ กูกึ คว้่าากสำาครรัญวมมาตหัวลขาอยงรเารยาอเพาจรจาะะกไมาร่ เปน็
หุ้นสว่ นใชไ่ หมคะ”
มีขา่ วในเชงิ ลบออกมาหลายกระแส ซงึ่ ถูกปลอ่ ยออกมาจากคู่แขง่ ว่าธุรกจิ ของ
หุ้นสว่ นใหม่ระหวา่ งบอร์เซลลีโนกับแอนโทนอฟคงล้มครนื เมื่อครัง้ ที่มีขา่ วลอื เรอ่ื งการ
หม้ันของฟลอรนี า่ กับอาเชอร์ และอเลก็ -สก้ีหันไปควงกับ นโิ คล เฮมส์เวิร์ธ เนื่องจาก
ฝ่ายชายไม่ค่อยสนใจการรว่ มห้นุ ในอเมรกิ ามากนักมาแตไ่ หนแตไ่ ร
“แล้วคณุ ทำยังไงถงึ เรยี กความเชอื่ มัน่ จากเขากลับมาได้ล่ะ”อเลก็ สก้ีเลกิ ค้ิวข้นึ
อย่างสนใจ
หลแ้ววญนนิงอๆสาา“จวฉจหันะันตแเไขคีลป้าวะมไคาปอมณุพงเรผบยอื่ เู้จินขงัดดกากพีาทรารจ่ี รร้อะฝว่ อมมา่ ยพยมู่เอ่บือคัญแียกงช้ขไดี ข้า้วงปบยใัอญนสกหาฐวยาาา่นผตกิาดะาชหพร้นนุรลวดิสามดหว่ ตไนนัปวไ่ึงขนมอวิ่ด“ฉงา่หเเันนรราาฟ่อจเปังยะๆน็พอเบรดันปอ่ื ู ัญทงคขจ่ี หิดอราวงิงเเ่ารมธมอื่ อือสิ งออไโดหายชโนานพีก”
สใหว่ ้คนนเรขอื่ องงเงคินุณจอะเอปก็นแหรนงเ้าขท้า่ีขไปอแงเกร้ไาขเอทง่ไี คซ่ะต”์ งานเพราะคุณชำนาญเรอื่ งเทคนคิ มากกว่า
เสยี หน“้าอ้อแ”ถมยอังมเลลี ็กกู สลก่อ้เี กลูือกบชนย้มิใสเมเ่ งอื่ อ่ื เธนอไเขลซ่นงึ่ พเปล็นิกเเหกมมือกนลกางารอบากังคาศับโกดลยาไยมๆ่ยอมใหใ้เหข้ตาัวยเออมง
ล่มหัวจมท้ายไปกับเธอ “แล้วไอ้เรอ่ื งห้าสบิ ห้าสบิ นั่นละ่ มสิ โดโนแวนคงต้องให้ทนาย
ของคุณทำเอกสารใหม่แล้วม้ัง”
“แนน่ อนสคิ ะ” หญงิ สาวย้ิมสวย หันไปจกิ ตาใสผ่ ู้จัดการฯ และทนายที่รบี หลบ
ตา “เทา่ น้ฉี ันก็เชอื่ วา่ ข้อตกลงจะวนิ -วินกับเราทั้งคู่”
อเล็กสก้ีเอนกายพงิ พนักเก้าอ้ี หันไปมองรอบๆ สบตากับพนัก-งานของตัวเอง
ท่ีเงยหน้าข้นึ รอการตัดสนิ ใจจากเขา เพราะต่อให้ไมอ่ อกเงิน แต่การออกแรงทเ่ี ธอว่าก็

ยังถือวา่ เอาเปรยี บอยดู่ ใี นเมอ่ื เขายอมให้เธอมาแล้วมากมาย
“ผมจะเก็บเรอื่ งน้ีไปคดิ ดู” เชปาลย่ียหนนเุม่ปตน็ อรอบยเสยยี้ิมงหเนวา่บิ นเกสลน้ันห่ ์ยท้มิ่ีมเักมทอ่ื ำเใหห็น้พป้ืนาทกี่สอวว่ นบอติัม่ว
เม้มเข้าหากันก่อนจะคลายออก
เขาอึดอัดเสมอ

“ทำไมจะไมไ่ ด้ละ่ คะ ถึงจะเดือดร้อนกับลูกค้ารายน้ีมาหลายสปั ดาห์ แต่ฉันเข้าใจ
ความลำบากใจของคณุ ดี”

“งั้นวันน้ีเราเลกิ ประชมุ เลยก็แล้วกัน ผมจะบอกเรอื่ งการตัดสนิ ใจกับคณุ พรงุ่ น้ี
เชา้ ”

สองหนมุ่ สาวรอจนพนักงานคนอน่ื ออกไปจากห้องหมดแล้ว เหลอื แต่เธอกับเบ
นิโต้และอเลก็ สก้ี

“เบนิโต้จะกนิ กลางวันกับเราด้วยเหรอจ๊ะ”
“ไม่หรอกครับคุณอเลก็ ซ์” เบนโิ ต้กระแอม “ผมแค่อยูร่ อฟังวา่ จะต้องมารบั คณุ
หนเู มือ่ ไหร”่
“บ่ายสองกแ็ ล้วกัน เราคงมีเรอื่ งคยุ กันยาว ใชม่ ้ัยเจ้าหญงิ ”
“ฉันอยากอยูถ่ ึงเยน็ ด้วยซำ้ ” ฟลอรนี า่ หยอดเสยี งหวานด้วยสหี น้าเสยี ดายอยา่ ง
สดุ ซง้ึ “แตเ่ รามีนัดกับลูกค้าตอ่ ตอนบ่ายสองโมง อยคู่ ่อนข้างไกลด้วยสคิ ะ”
ฟังแอบ“หคันณุ ไมปัเกบม้หขี น้อ้าแก“ง้ตั้นัวกเส็ไปมกอัน” เชถาอยะหนจะมุ่ รเออช่ย้าเอสยยี ู่ทงเำจไืมอหผัวมเรตาะ้อองยทา่ำงเวรลทู้ ัานจแรบงิ บไหทมท่ี ”ำให้คน
“ฉันเปน็ คนกินเรว็ อยู่แล้วคะ่ ”

วางมือล“แงตผ่ กมอ่ กนินพชาก้า”ันเดชินายอหอนกุ่มจาลกุกหเ้ดอินง เข“้ากมาารใกกนิ ลเ้ป็นยศกลิ แปขะนอภยาา่ ยงใหตน้เงึ่สอ้ื เสรทูาไเมนค่้ือวดรีใทหำ้เมธันอ
ลวกๆ เพราะเหตผุ ลวา่ ไม่มเี วลา จำได้มั้ยเจ้าหญงิ ”

ใบหน้าของฟลอรนี า่ แดงข้นึ มานิดหนงึ่ ยามนกึ ถงึ อดตี เขาเอย่ คำน้เี ปน็ คร้งั แรก
เมอ่ื ทั้งคู่นัดเซน็ สัญญากันบนเรอื เดอะ เมดิเตอร์ เรเนี ยน พา-เลซ ตอนนั้นอเลก็ สก้ี

ชวนเธอด่ืมไวน์ พูดคยุ ด้วยเรอื่ งทีท่ ำให้เธอย้มิ ขำได้ แตก่ ต็ ้องระวังตัวแจเมอื่ เขาขยับ
เข้ามาใกล้เข้าทุกทีโดยทเ่ี ธอแทบไม่รตู้ ัว
ออดอ้อเมนาทไี่สวนง่ ์ผนา่ ะ่ นนทิดั้งหสนาย่อตยาแลแะตรม่ิทฝี่แนีปๆา่ ก คอื เมาคารม ใบหน้าคมสนั และรอยย้ิม
เขาอ่อยเธออยา่ งไมบ่ ันยะบันยังกอ่ นจะจับ
แก้วในมือของเธอวางลง เชยคางเรยี วและก้มลงประกบจูบไมใ่ ห้ตั้งตัว
อย่างท่ีแสดงออกให้ทกุ คนเห็น แตฟ่ ลอรนี ่าก็
ร้วู ิธรี ับมถอืึงจกะับไผม้ม่ชู ใาี ยคเรปรน็วู้ า่อเยธอา่ งไดมมี่เคายหจลรายงิ ๆปี และถูกจูบมาแล้วหลายสบิ ครัง้ เธอรวู้ ิธี
ยัว่ ยวนและถอยห่างให้ผู้ชายคลั่ง มั่นใจว่าตัวเองจูบเกง่ จนทำให้อกี ฝ่ายเข้าใจผดิ วา่
เชหำมนือาญนเเดก็กมฝไดัน้งเา่ ฟยื่อๆง แต่สาบานให้กไ็ ด้วา่ อเล็กสก้ีทำให้ประสบการณ์ เกา่ เกบ็ ของเธอ
ดดู าวเท่าน้ัน ทหี่ ลงเข้าใจว่าตัวเองพชิ ติ ดาวอังคารได้แล้วท้ังทเ่ี หน็ มันผา่ นกล้อง

เขาตา่ งหากทพี่ ิชติ เธอ และพาลอยเลื่อนไปในห้วงจักรวาลอันไพศาลเพ่อื โอ้อวด
สง่ิ ทเ่ี ขาร้จู รงิ

ชายหนมุ่ กดเธอลงบนโซฟา มือใหญส่ ากกร้านสอดเข้าสำรวจเน้อื นมุ่ จนสติของ
เธอกระเจิดกระเจงิ อย่างทไ่ี มเ่ คยมีใครเคยทำได้ จนเส้อื ตัวนอกหลดุ ออกไปแล้วเหลือ
แต่บราเซยี ร์และกระโปรงเมอ่ื พิชญดาราโทร. มา
เธอโกรธมาก พาลจนไมย่ อมชว่ ยเหลอื ยายคาเรนเพราะเหตทุ ่ตี ัวเองเกอื บเสยี ตัว

“ฉันว่าคนเราหลงกับรสชาติมากเกินไป วัตถุประสงค์ ของการกนิ กแ็ คใ่ ห้อม่ิ ท้อง
เท่านั้น”
“คณุ มองโลกในแง่รา้ ย แล้วไม่ใสใ่ จความรนื่ รมย์ อย่างน้ตี ้ังแตเ่ มอ่ื ไหร่ เจ้าหญงิ ”
“ลองถามพอ่ ฉันดสู ิ ทา่ นนยิ มเสพรสชาติทีห่ ลากหลายเหมอื นกับคณุ นแี่ หละ
ไฉมัน่รอจู้ ัยกู่กคัวบบคคนมุ อตยัว่างเอพง่อดมี”านฟาลนอจรนนี ร่า้ขกู ้อระเสแยที ขกเอสงยีกงารตทา่คี วนาวเราไยมอ่รดมู้ ้ปวยลซ่อ้ำยวต่าัไวด้เปติดาเมผใยจแปงามก่ มุจนท่ี
แทบไมเ่ คยแสดงให้ใครเห็นง่ายๆ กับเขาโดยไม่ร้ตู ัว

อเลก็ สก้ีหยดุ เดนิ โดยอัตโนมัติ ก้มมองเธอ นัยน์ ตาฉายประกายรอ้ นแรงบาง

อย่างข้ึนมาเพราะร้วู า่ กำลังถกู สบประมาทเรอ่ื งใดอยู่ ความเจ้าช้ขู องยอห์ นไม่ใชค่ วาม
ลับ และเขาไม่ใชเ่ ด็กหนุ่มอยา่ งท่เี หน็ จากเปลือกนอก

เขาร้จู ักฟลอรนี า่ จากสอื่ ท่พี าดหัวทัว่ อเมรกิ า ตอนทเี่ ธอยิงคู่รกั เกา่ อาการสาหัส
เเพกดิราอะะอไกีรขฝ้ึนา่ ยหนลอังเกขใ้าจไแปลฟะังตก้อารงสขบ้นึื คสดคู้ ีสดอใี นงคศราง้ั ลผ้หู ญอิงเเลลก็ อื สดกร้ีอม้ นองแเลกะมไอมอ่กกลหัวอลังะจไราอกยน่า้ันงเวธา่ อจะ
ประทับใจเขาสดุ ตง่ิ จนตั้งฉายาให้เธอว่า ‘เจ้าหญงิ ’ ว่าทผี่ ้หู ญงิ ของตระกลู แอนโทนอฟ

อเลก็ สก้รี เู้ พียงไมน่ านหลังจากทเี่ ฝ้าตดิ ตามเพราะหลงใหลในตัวเธอวา่ ภายใต้
โฉมหน้าของไฮโซแสนสวยทห่ี ย่งิ ยโสเอาแต่ใจจนดูเหมอื นไมเ่ หน็ หัวใครน้ัน แท้จรงิ คอื
เปลอื กที่สรา้ งไว้เพือ่ ปกป้องตัวเอง ไม่ให้ต้องใกล้ชดิ ใครง่ายและเจบ็ ปวดหากถูกคนที่
รักทรยศ
รสชาตเอิ ธันอขจมะเปปรน็ า่ ขภอรรงยคาวแาลมะไแมมซ่ ่ทอ่ื ที่ส่มุัตเยท์ ดใีห้สแาคม่ฝกี ันับวลา่กู จะไไดม้เ่มธอวี ันมานไอว้ใกนใจตำแเหพนรง่านะฟั้นลอยรนังี ท่ารำู้
เอาเขาถึงกับนอนไมห่ ลับเพราะความต่นื เต้น

เธอจะเป็นเพื่อนแท้ของใครสักคนทโ่ี ชคดีพอจนทำให้เธอเห็นคุณคา่ และยอมทำ
ทกุ สง่ิ เพอ่ื ใครคนนั้น
สาวคนคนน้เี ปท็น่เี ปคน็ นศเจัต้ารคกู ิดับเคจ้ราแอคบ้นครัวหรอไื มเพ่ม่ืีวอันนยขออมงเปธลอ่อจยะตผ้อา่ นงรจะนวกังตวัวา่ จใะหไ้จดง้แหกน้แักค้นเพใหร้สาะาแใมจ่
และไมม่ แี รงดึงดูดทางเพศจากผ้หู ญิงคนไหนจะเรา้ ใจได้กว่าน้ี

“ผมไม่เคยตามใจตัวเองจนเสยี การควบคุมงา่ ยๆ” เสยี งของเขาแทบไมเ่ ปลีย่ น
แต่จับมือเธอออกจากแขนเสอ้ื สทู ฟลอรนี า่ เงยข้นึ มอง “ผมไม่เหมือนตาแก่บอร์เซลลี
โน ผมไม่ใชพ่ อ่ ของคณุ ”

“ฉันเคยได้ยนิ เรอ่ื งแบบนั้นมาแล้ว” เธอโต้เสยี งหยันโดยไม่ร้ตู ัว
“อเลก็ ซ์ นึกวา่ คณุ ประชมุ ยังไม่เสรจ็ ซะอกี !” เสยี งเจ้อื ยแจ้วทดี่ ังข้ึนกะทันหันใน
โถงทางด้านหน้า ทำให้หนุ่มสาวทกี่ ำลังสบตากันจำต้องหันไปมอง
รา่ งสงู อวบอิ่มด้วยหน้าอกไซซ์สามสบิ แปดน้ิวละลานตาผวามาด้านหน้า และ

เกือบกระแทกตาของเธอ เมอื่ นโิ คล เฮมส์เวิร์ธ เกาะแขนของอเล็กสก้ีซงึ่ เขาเพิ่งปลด
มอื ของเธอออกเหมอื นไม้เล้ือยท่แี สวงหาสงิ่ ยดึ เกาะ

“ฉันมารออยู่พักใหญ่แล้วคะ่ ”
ฟลอรนี ่าหลบุ เปลือกตาลง เพราะเพ่งิ เข้าใจเหตผุ ลทีเ่ ขาดึงมือเธอออก เขาคงทัน
เหน็ คู่ขามารออยกู่ ่อนแล้ว และไม่อยากให้หล่อนเข้าใจผิดนะ่ สิ
“เราไม่ได้มีนัดกันนะ นิโคล” อเล็กสก้เี อ่ยเสยี งเรยี บ
“ฉันรคู้ ่ะ” ดาราสาวเอย่ ด้วยน้ำเสยี งขอโทษขอโพย กอ่ นจะปรายตามามองฟลอ
รนี ่าอยา่ งไมเ่ ต็มใจ และเบกิ ตาโพลงเหมอื นเพ่ิงสงั เกตเห็น นิโคลรบี กวาดตามองความ
งามท่ีเจิดจ้ากว่าของตัวเองอยา่ งตนื่ ตา “มสิ บอร์เซลลโี นใชไ่ หมคะ”
“เธอเปน็ เมียน้อยของพ่อฉันหรอื เปล่า” ฟลอรนี ่าถามเสยี งเย็น มองอกี ฝา่ ย
กออ่ยา่นงจถะอื เปตัลว่ยดี ้นวยเปสน็ ายโกตราเธหมือนมองพสกนกิ รของตัวเอง อย่างที่ทำให้นโิ คลหน้าแดง
“คณุ ล้อฉันเล่นใชไ่ หม”
“ฉันไมม่ ีเวลาล้อใครเล่นหรอกนะเธอ ปกติสาวๆ ทเี่ ข้ามาทักฉันกม็ ักเปน็
เมียน้อยพ่อฉันทั้งนั้น ถ้าเธอไมใ่ ชก่ ข็ อโทษแล้วกัน” ปากว่าอยา่ งน้ัน แต่สายตาไม่มี
วีแ่ วววา่ เจ้าตัวจะขอโทษจรงิ จังเลยสกั นิดเมอ่ื เงยหน้าข้นึ สบตากับชายหน่มุ
“คุณมนี ัดใหม่แล้วอย่างน้ี ฉันไปดกี วา่ ค่ะ อเลก็ ซ์” หญิงสาวบอกเสรจ็ ก็ออก
เดนิ โดยไม่รอให้เขาปฏเิ สธ แตม่ อื แข็งคว้ามือขาวผอ่ งกว่าเอาไว้ทัน จนเธอต้องหัน
กลับมามองอยา่ งไมเ่ ตม็ ใจ
“นโิ คลคงมธี รุ ะ แตเ่ ธอไมไ่ ด้นัดเอาไว้ ขอผมคุยแคห่ ้านาทแี ล้วเราจะได้กิน
กลางวันด้วยกัน”
ข้อเสนอนั้นทำให้สหี น้าของดาราสาวผดิ ไปนิด เผยรอ่ งรอยของความรษิ ยาซง่ึ
สาสมใจฟลอรนี า่ นัก ก็เธอท้ังสาว สวย และรวยกว่า จึงไม่แปลกที่จะมีคนอจิ ฉา อยา่ ง
หล่อนนะ่ มีดแี คน่ มข้างละสล่ี ้านดอลลาร์เท่านั้นละยะ่ !
“ฉันไม่ชนิ กับการรอใครหรอกค่ะ อเล็กซ์ อีกอยา่ ง...” ตาสฟี ้ากระจ่างเหมอื น

ท้องฟ้าในฤดูรอ้ นปรายมองหญงิ สาวอกี คนด้วยท่าทางสงสารแบบเสแสรง้ “นิโคลดู
ร้อนใจ เธอคงมเี รอ่ื งต้องคยุ กับคณุ จรงิ ๆ แล้วเจอกันค่ะ”

มอื ขาวผ่องอีกข้างเลือ่ นไปแกะน้วิ แข็งแรงของอเลก็ สก้อี อกอย่างนุ่มนวล และ
จับปลายน้วิ แกรง่ ไว้แบบอาลัยอาวรณ์ นดิ ๆ สง่ สายตาหวานฉ่ำเพื่อยัว่ โทสะของหญงิ สาว
อีกคน แล้วจึงหันหลังเดนิ จากมา

“เธอสวยย่งิ กว่าในรปู อีกนะน”ี่ นิโคลเอย่ เม่อื เหน็ สายตาของอเลก็ สก้มี องตาม
ผ้หู ญิงคนนั้นไป

“ใช่ ไม่มชี า่ งภาพคนไหนจะทำหน้าที่ของเขาได้ดีพอแน่”
“คณุ หลงรักเธอจรงิ ๆ นั่นแหละ”
“ไมเ่ อานา่ นโิ คล เข้าไปข้างในเถอะ บอกมาซวิิ า่ คณุ มอี ะไรให้ผมชว่ ย”

เธอรบั นัดของ โจนาธาน เบลก หนง่ึ ในคู่ควงคนใหมเ่ พราะอารมณ์ ชวั่ วูบแท้ๆ
แล้วกม็ านั่งเบ่อื แทบตายอยู่ตอนน้ี

ฟลอรนี า่ ปรายตามองผู้คนทีว่ าดลวดลายอยบู่ นฟลอร์เต้นรำของไนต์ คลับหรู
พลางยกแก้วไวน์ ข้ึนมาด่ืมโดยไม่ได้มองสหี น้าของคูเ่ ดต นถี่ ้าไม่นึกวา่ เพ่ิงมาถึงเธอคง
ขอตัวกลับโดยทันที แตเ่ มื่อมาแล้วกข็ อนั่งด่ืมอะไรเย็นๆ กอ่ นสักนดิ

“อยากออกไปเต้นรำหรอื เปล่าครับ”
“เอาสคิ ะ ไม่ได้เต้นมานานแล้ว” เธอตอบรบั ง่ายๆ ยื่นมือให้เขาดึงข้ึน พาออก
ไปสฟู่ ลอร์ซง่ึ มเี สยี งเพลงจังหวะเรา้ ใจ และเรม่ิ วาดลวดลายชนดิ ท่ที ำให้คู่เต้นใกล้ๆ
หลายคตู่ ้องหลีกทางให้ ฟลอรนี า่ วาดลวดลายได้เข้าขากับหนมุ่ โบรกเกอร์จากวอลล์ สตรี
ต ทปี่ ระสบความสำเรจ็ อย่างสงู อย่าง โจนาธาน เบลก
คงเป็นเพราะอะไรบางอยา่ งในไวน์ บรรยากาศของคำ่ คืนอันน่าเบอ่ื และสสี นั รอบ
ข้างจึงทำให้เธอรสู้ กึ กระเต้อื ง สดชน่ื ข้นึ มาหน่อยจนย้มิ และหัวเราะรว่ นเมอื่ ชายหนุ่ม
โอบเอว หมนุ ตัวเธอสามร้อยหกสบิ องศาหลายครง้ั
“คุณเต้นเก่งมาก”

“คุณก็เหมือนกัน อาชพี เกา่ ละส”ิ
“คุณร้ดู ้วยว่าผมเคยเป็นแดนเซอร์สมัยหน่มุ ๆ”
“ตอนน้คี ณุ ก็ยังหนุม่ อย่เู บลก เพงิ่ ย่สี บิ แปดปเี ทา่ น้ันเอง”
“ผมรสู้ กึ เหมือนตัวเองเปน็ หนุม่ น้อย ตอนอยู่กับสาวสวยอายแุ ค่ย่สี บิ สองปี
อยา่ งคณุ ”
“อยา่ มาพดู เหมือนฉันเป็นโลลิตาหน่อยเลยนา่ ” ไฮโซสาวหัวเราะเสยี งใส หมนุ
ตัวอีกรอบ แหงนหน้าข้นึ มองสสี ันพราวตาของแสงไฟด้านบนและย้ิมกว้าง “ฉันอาจจะ
มีประสบการณ์ บางอย่างมากกว่าคุณจนเทียบกันไม่ติด”
“ผมจะเชอ่ื กต็ ่อเม่อื ได้พิสจู น์ แล้วเทา่ น้ัน” ฝ่ายชายกระซบิ ชดิ หเู มอ่ื คว้าตัวเธอ
เข้ามาชดิ ในจังหวะต่อมา
เกือบจะทย้ังทน่ ี่ไหมัว่ชคอ้วิ บเทขวาา่ มเพากลขงนจบาดลนง้พันอแดตี ่รจางึ่ งดกงึ ามยือขออองกเธเปอน็กลฝับา่ ยรอ้เดนินซนตู่ ำอกบลสับนไปอทงโี่ ตฟ๊ะลอรนี า่

“ไวน์ อีกแก้วนะครับ” โจนาธานเข้ามานั่งเบยี ดจนชดิ แต่เธอลกุ ข้นึ ไปนัง่ บนสตูล
ตัวสงู แทน พลางทำหน้าตารำคาญ
รอ้กน็เหนล่ะอื บไขปอปเปะทน็ ะนก้ำับเยรา่น็ งใสสงู นส่ ้งำแ่าใขน็งสชักดุ เเหส้อยื ยือกืดดสกดีี ำวกา่ ั”บกาฟงเลกองรยนี นี า่ ฟติอตๆบ
“ขอโทษที
เสยี งเนือยเสรจ็
อวดสะโพกแคบสอบของผู้ชายท่นี ัง่ อย่บู นโต๊ะอีกฟากหนึ่งของฟลอร์
เขากำลังชะโงกตัวเท้าศอกไว้บนโต๊ะเพ่อื ฟังสง่ิ ทีผ่ ้หู ญงิ ซง่ึ มาด้วยกำลังพูดและ
มองหลอ่ นน่ิง
หญิงสาวไม่เห็นสายตาของอีกฝ่าย วา่ จะเหมือนฆาตกรหนื่ กามอยา่ งท่ีเขาเคยใช้
มองเธอหรอื เปล่า แต่อารมณ์ บางอยา่ งทไี่ ร้เหตุผลกำลังเลน่ งานเธอในชอ่ งอกจนเกือบ
หายใจไม่ออก...เธอเกลยี ดเขาเหลือเกนิ อเล็กสก้ี แอนโทนอฟ
“นัน่ อเลก็ ซ์กับนโิ คลน่ี ผมได้ข่าววา่ คณุ เคยควงกับเขา”
โจนาธานลอบสงั เกตใบหน้าของฟลอรนี า่ และหันไปมองอีกฝา่ ยซงึ่ บังเอญิ หันมา

ทางพวกเธอเหมือนเพงิ่ รวู้ ่าถูกมองอยู่ แตเ่ ขายังไมม่ โี อกาสพูดอะไร ฟลอรนี ่าก็หันกลับ
มาสอดมอื รัง้ ลำคอของเขา โน้มเขาลงมาแล้วประกบปากอยา่ งดดู ดืม่

เธอจูบแล้วยอมให้คูเ่ ดตเล่อื นมอื ข้ึนลบู ไล้แผ่นหลังเปลอื ยผ่านชดุ หนังสนี ้ำตาล
ซง่ึ มเี พยี งเส้นหนังเล็กๆ รงั้ เอาไว้ไม่ก่เี ส้น เมื่อแน่ใจวา่ นานพอแล้วจงึ ผละออก ยกมือ
ข้างหนึ่งข้ึนลบู แก้มของโจนาธานเหมอื นอาวรณ์ พร้อมยกแก้วไวน์ ที่เหลือนิดหน่อยข้นึ
มาด่ืมอกี ครั้งโดยไมส่ นใจสหี น้าหน่ื กระหายของคู่เดต จำไมไ่ ด้ด้วยซ้ำวา่ เขาให้รสชาติ
อยา่ งไร

“คุณทำให้ผมตื่นเต้นจนทำอะไรไมถ่ กู ”
“เหรอคะ” ปากถาม เปลอื กตาหลุบลงตำ่ แตแ่ อบมองผู้ชายทม่ี องมายังเธอด้วย
สายตาเหมอื นจะกนิ เลือดกินเน้อื เขาคงลมื ไปแล้วว่าแม่สาวนัน่ พดู อะไรอยู่ สาสมใจ
เธอนัก

“ยกโทษให้ผมด้วยนะครบั ท่ถี ามเรอ่ื งคุณกับเขา”
“ไม่เป็นไรค่ะ เบลก”
“คืนน้เี ราจะค้างด้วยกันหรอื เปลา่ ”
“ขอให้ฉันคดิ ดกู ่อนกแ็ ล้วกัน” หญงิ สาวตอบไม่ยห่ี ระ บรกิ รนำเหยือกน้ำใส่
น้ำแขง็ ขนาดยอ่ มรนิ น้ำใสแ่ ก้วให้จนเต็ม และเธอกย็ กข้ึนดม่ื อึกๆ รวดเดยี วหมด
“คุณมีเสนห่ ์ เหลอื เกนิ ”
นัน่ ฉันรดู้ ีอย่แู ล้วยะ่ ! ฟลอรนี ่าบังคับตัวเองไมใ่ ห้หันไปชกั สหี น้าใสช่ ายหนุ่มที่ไม่
รอู้ ีโหน่อีเหน่
“ฟลอรนี ่า” เสยี งห้าวลากตำ่ ของผู้ชายดังอยเู่ หนอื หัวเธอ หญงิ สาวเหลือบ
เปลือกตาข้นึ มอง ทำทา่ ประหลาดใจเหมือนเพง่ิ ร้วู า่ เขาอย่ทู ี่น่ี
“อเล็กซ์ เซอร์ไพรส์จังทเ่ี หน็ คุณ”
สหี น้าอันตรายของเขาเหมือนเยาะ เพราะร้วู ่าเธอแกล้งพูด และฟลอรนี า่ กน็ กึ
ประทับใจข้นึ มากับอาการร้ทู ันน้ันอยา่ งชว่ ยไม่ได้ “นึกว่าคุณจะยุง่ กับการเทกแคร์ลูกค้า

จนไมม่ ีเวลาเทย่ี วซะอีก”
“คนเรากต็ ้องมเี วลาสว่ นตัวบ้างสคิ ะ คณุ เองกย็ ังม”ี
“ผมมาทนี่ เ่ี รอื่ งงาน ผมกับนิโคลเรากำลังห้นุ กันจะซอ้ื ที่น”ี่
อ้อ! ไมใ่ ชแ่ ค่รว่ มสมสู่ แต่เขายังมแี ผนจะรว่ มธุรกิจกับแมด่ าราค่านมข้างละส่ี

กล้่าอนนดทอีแ่ ลผลนากร์คารนขนอั้นงเดข้วายจะเป็นบารงปู ทเปเี ธ็นอรนา่ ง่าจมะากจ้ากงวพ่าวนก้ี หัวรนุ แรงสกั คนมาคาร์บอมไนต์ คลับ
“ฉันเข้าใจว่าคณุ ไมช่ อบห้นุ กับใครซะอีก”
“ใช่ ผมไมช่ อบเลย มันทำให้อำนาจการควบคุมทุกอย่างต้องหารสอง” ชายหน่มุ

ดงึ ต้นแขนขาว ลดสายตาลงมองทรวงอกอวบเกือบครง่ึ และแผน่ หลังเกือบเปลือยของ
เธอด้วยสายตาเดือดดาล เพราะจำได้วา่ ไอ้ลกู หมาที่เธอควงมาด้วยเพง่ิ ลูบมันมาหยกๆ
“เรามเี รอ่ื งต้องพดู กัน”
เขาเหม“อื จนะเคสุ้นยี เมคายรมยาานทนานะ่ ทสั้งคิ ทะี่เรยีฉกันเมปน็ากคับรโ้งั จแ”รกเธอจหะันเอไ้ือปมหมาโอื จไนปาลธบู านแขนเรคยี เู่ ดกตชแอื่ ตเล่มน่ อื ขแขอ็งง
กระด้างของอเลก็ สก้คี ว้าเอาไว้ก่อนด้วยสหี น้าดุดัน

“ลองจับมันดูสิ ผมจะฆ่ามันตรงน้ีละ”
ว้าว! เขาหึงเธอจรงิ ๆ เหรอเนี่ย
สาวสวยกรดี รอ้ งอยูใ่ นใจอย่างผู้ชนะ แต่เชดิ หน้าปรายตามองเขาอย่างโกรธๆ
เห็นสายตาคู่ขาคนใหม่ของอเลก็ สก้ีทม่ี องมาอยา่ งสนใจเลยเบียดตัวชดิ เขาอกี นดิ
“คณุ ไม่มีสทิ ธ์ สิ ัง่ ให้ฉันทำอะไรหรอกนะ รปู หล่อ”
“ผมสัญญาวา่ คุณจะชอบมัน คนสวย”
“ฉันนึกว่าฉันเปน็ เจ้าหญงิ ของคุณซะอีก” เธอตอ่ วา่ เสยี งแง่งอน
“ถ้าอยากเปน็ กต็ ้องเลกิ ออ่ ยผู้ชายคนอน่ื ซะที กญุ แจรถของคุณอย่ไู หน”
“เฮ้! มิสเตอร์แอนโทนอฟ ผมเป็นคเู่ ดตของเธอนะ” โจนาธานแทรกข้ึนอยา่ ง
โมโห เพราะรอแล้วรอเลา่ ก็ไมเ่ ห็นวา่ จะถูกแนะนำตัวเสยี ที และถกู อีกฝ่ายมองกลับ

เหมือนเพ่งิ เหน็ วา่ เขาอยู่ตรงน้ัน
“เดตของแกจบแล้วสำหรบั คืนน้ี ไอ้หน่มุ มองหาคู่ขาใหมไ่ ว้ได้เลย”
“กรณุ าให้เกยี รติคู่เดตของผมด้วย”
“กุญแจรถอยไู่ หน” อเล็กสก้ไี ม่สนใจคำพดู ของโจนาธาน แต่หันไปมองหา

กระเป๋าถือของฟลอรนี ่า และพบวา่ มันไมม่ ี จงึ ก้มลงสบตากับนัยน์ ตาสฟี ้ากระจา่ งที่ดู
เข้มข้นึ ในความมดื “ฟลอรนี ่า”

“ก็ลองหาดเู องส”ิ เธอยั่ว ไม่รวู้ ่าเกดิ อารมณ์ แบบน้ีข้ึนมาได้อยา่ งไร แตม่ ัน
ตน่ื เต้นชะมัดทรี่ วู้ า่ เขาทั้งหงึ และหวงเธอ จนอยากพาเธอออกไปข้างนอกด้วยสองต่อ
สอง

สตัทวิ แธ์ลทิ ัะนคเทนวีนิามอคตกิด้ังกแขลตอมก่ งกรหละญโึงปิงแรสบงาบหวหนห่นุ ัยงนสุด้นาัชฬะสกงิ นี ักา้ำทเตมราาื่อลยมเลือยใกหสอ่ ญะนโก่พทรก่ีคะ้ิวลดเง้าขไง้ปมแจละคเบูส่ ลบอกิ นงขคเ้นึ นบื อ้ือขยต้ึนา่ัวมงเมาธดชีอ้าัยอนเยขม่า้าื่องงถมลอืือำ
หยดุ อยเู่ ลยชว่ งกลางทรวงอกผงาดข้ึนไปเพียงนิดเดียว

“คุณชอบเลน่ ซอ่ นหาใชไ่ หม เจ้าหญิง”
“บอกมาสิ ว่าคุณก็ไมไ่ ด้ชอบมันด้วยเหมอื นกัน” ฟลอรนี ่าถามกลับเสยี งพรา่
เน้อื ตัวร้อนวบู วาบจนนกึ ว่าถ้าเขาจะกระชากเส้อื ผ้าเธอออกและรักเธอต่อหน้าสายตา
ผู้คนหลายร้อยตอนน้ีเธอกไ็ ม่แคร์
“ผมคลั่งเลยละ” อเลก็ สก้เี ลอ่ื นน้วิ แขง็ กระด้างเพยี งน้ิวเดียวเข้าไปในชดุ หนัง
สนี ้ำตาลเหนอื เนนิ นุ่มแล้วดึงเครดติ การ์ดใบเดยี วของเธอออกมาอยา่ งชา้ ๆ มองปาก
อ“ควุณบอเป่ิม็นทผเ่ี หู้หมญอื ิงนชจา่ ะงหยอ่ั่วตทัวีข่ ด้ีเก้วยียจคพวากมขซ้าวา่ นขสอยงเิวหนมดิ ือๆนผู้หญงิ จอนืน่ เใขชาอไ่ หึดมอ”ัดเน้อื ตัวแทบระเบดิ
“ฉันสวยอย่แู ล้ว ไมจ่ ำเปน็ ต้องแตง่ เติมอะไรมาก”
ใบหน้าคมเข้มเกือบย้ิมกับความมาดมั่นไมเ่ หมอื นใครของหญิงสาว อเลก็ สก้ีดงึ
ต้นแขนนมุ่ เนยี นข้นึ มาจากสตูลท่ฟี ลอรนี า่ นั่ง “ไม่มอี ะไรเห็นชดั มากกวา่ น้ัน คราวน้ีก็
ออกไปกับผมได้แล้ว”

“ฟลอรนี า่ ” โจนาธานเรยี ก แต่หญงิ สาวถกู ดงึ ตามรา่ งสงู ใหญข่ องทายาทมาเฟีย
ใหญ่แห่งรสั เซยี ออกไปเรยี บร้อย และเธอไมไ่ ด้พยายามขัดขืนด้วยซำ้

ฟลอรนี า่ เปดิ ประตูรถด้ วยลายน้วิ มือ และยอมบอกทางไปคอนโดฯ ให้เขาเปน็
คนขับพาออกมาจากไนต์ คลับแห่งนั้น
เมอ่ื ประตหู ้องเปดิ ออก
สองหนุ่มสาวก็โผเข้าหากันเหมอื นมีแรงดึงดดู อัน
มหาศาล รา่ งกายของเธอรอ้ นผะผา่ ว แอน่ ตัวเสยี ดสกี ายแกรง่ และมือหยาบกรา้ นอยา่ ง
สมยอม และปลอ่ ยเสยี งครางออกมาอย่างไรค้ วามยับย้ังชงั่ ใจ
รา่ งเปลือยเปล่าขาวผอ่ งซงึ่ ถกู ลอกคราบก่อนเอนอยู่บนโซฟาเบดในห้องรบั แขก
สถานทอี่ ันใกล้สดุ ทพี่ วกเขาจะหาได้ ฟลอรนี า่ หรตี่ ามองรา่ งสงู ใหญ่ที่ถอดเสอ้ื ผ้าออก
หมดเม่อื เคลื่อนตัวข้นึ ทาบทับเธอ

“เด๋ยี ว!”

“ผมไม่ได้เอาคอนดอมมา คุณอยากให้ป้องกันหรอื เปลา่ ” อเล็ก-สก้ีก้มลงมอง
ผ้หู ญิงทส่ี วยเซก็ ซจี่ นเกือบลืมหายใจตรงหน้าด้วยแววตารอ้ นแรง ฟลอรนี ่าผุดผาดบาด
ตายง่ิ กวา่ ทเ่ี ขาเคยจนิ ตนาการถงึ หลายเท่า มีสว่ นเว้าสว่ นโค้งที่ทำให้ความกร้าวแกรง่
ไผดง้พาดยชายชู าันมยปิ่งกกปวดิ า่ ทเนกุ ้ือคตรัังว้ ทจเ่าี คกยเขราว่ เมลเยสพสนมอกแจลากะเนธออนกม็ทัน่อใดจรใะนทควยวอามยงู่ตามรงขนอั้นงตัวสเอง่ งสจานยตไมา่
หยาดเย้มิ มาให้

“ฉันเคยได้ยินวา่ คณุ มรี อยสกั ” เธอพดู คนละเรอื่ ง และทำปากยน่ื เมื่อเขายืนนงิ่
เพราะนึกว่าตัวเองหูฝาด จนกระทั่งเขายอมหันหลังให้เธอเห็นรอยสักอลังการลวดลาย
ประหลาดเกอื บเต็มพ้นื ทีบ่ นแผน่ หลังกว้าง
และรตู้ ัวฟวลา่ อมรันนี ก่ารหะ่อตป้นุ าใกห้เธมออพงรศอ้ ลิ มปยะิ่งนก่าวท่า่งึ เบดนิมเน้อื สแนี ม้ำ้แตผาลน่ อหอ่ ลนังขออยง่าเงขพางึ จพะมอีรใจอใยหแญผ่ลหลเปวน็ ง
อยา่ งน้อยสองสามรอยที่บอกว่าเขาเคยผ่านเรอื่ งรา้ ยบางอยา่ งมา

“สวยมาก”

“ผมดีใจท่คี ณุ ชอบ” อเล็กสก้ีหันกลับมา ย้มิ กรมิ่ เมอ่ื เธอลดสายตาลงมองความ
พร้อมของเขาด้วยดวงตาทเี่ บกิ กว้างกวา่ เดิม “คณุ ชอบสงิ่ ที่เหน็ ใชไ่ หม”

“ฉันไมแ่ น่ใจ...” เธอบอกเสยี งสนั่ ข้ึนมานดิ ๆ แต่คำพูดทกุ อยา่ งถกู กลนื ไปกับ
สจุมัดพสวิต่ นที่ชายมหือนขมุ่ อบงดเขขายก้ีลองดมกาพระรช้อับมแกนับบเนแ้อืนต่นัวใแหข้เธ็งอกรรส้ะู ดกึ ้าเงหแมนอื บนลตงัวกเับองเนเป้อื น็ เนสียง่ิ มนีคนา่ ุม่ จทนกุ เศษ
เสย้ี วความไม่แนใ่ จท่ีเหลืออยู่ลอยหายไป

“อเลก็ ซ์” หญงิ สาวครำ่ ครวญเมื่อเขาไม่ยอมมอบสงิ่ ทีเ่ ธอต้องการให้เด๋ยี วน้ัน
แต่กลับจูบตำ่ ลง และเล็มปลายคาง ซอกคอออ่ นไหว และทรวงอกอวบอ่ิมทอ่ี ่อนไหว
ยิ่งกวา่ บบี เคล้นและรวบปลายยอดด้วยอ้งุ ปากอ่นุ รอ้ นจนเธอผวาแอน่ รา่ งข้ึนรบั
“โอ...”

“ผมอยากรักคุณเด๋ยี วน้ดี ้วยวธิ ีปา่ เถื่อนนับไมถ่ ้วนท่ผี มคดิ เอาไว้ว่าอยากทำกับ
คณุ แตเ่ รอ่ื งนั้นรอไปก่อนได้ เพราะผมอยากเล้าโลมให้คุณลมื โลก คุณจะได้จดจำคร้ัง
แรกของเราได้ เจ้าหญงิ ”

“อยา่ งทค่ี ุณวา่ นัน่ แหละ การเล้าโลมรอไปกอ่ นได้ ฉันต้องการคุณเด๋ียวน้ี
อเล็กซ์!” เธอตวาดเมอ่ื เขาจบู ตำ่ ลงไปบนหน้าท้อง หัวเราะจนแผ่นอกสะเทอื นกับคำพูด
ขขอบรงเมิ ธฝอีปากกกอ่ ลน้ันจะเสนยีวงดคเฟรา้นงสเพะรโพาะกรวเู้ ตา่ ต่งตัวงึเอแงลพะดร้ัอนมขพ้นึ รสัง่ งูขปนราะดทไับหรนอยจบู ไปเรอื่ ย หญิงสาว

“คุณสวยเหลอื เกิน อยา่ งกับกลีบดอกคาเมเลียตูมๆ แน่ะ คนสวย”
นา่ จำไม“ไ่โดอ้วา่ หเปย็นุดเพสดูยี งขแอลง้วตทัวำเออะงไรสเมักื่อออยเา่ลงก็เถซอ์สะก..้กี.”้มหเัสวตยี ่ำงตค่อำมราาคมอื แเหสบยี พงครา่รวเญรม่ซิ ลงึ่ ฟ้ิมลลออรงี
รสชาติของเธอ มอื ใหญ่จับต้นขาออ่ นอวบแยกกว้าง

จักรวาลของฟลอรนี า่ เจิดจ้า พราวพรายด้วยสสี นั จนเธอตาพรา่ กอ่ นจะแตก
พรา่ งพรายออกนับล้านชน้ิ เมื่อถูกโลมเล้าด้วยผู้ชำนาญเกม เธอกรดี รอ้ ง ตัวสัน่ สะท้าน
เหมอื นมไี ข้และยง่ิ กวา่ ยนิ ดเี มือ่ เขาเคลอื่ นกายแกรง่ สงู ข้ึน มอบรอยย้มิ บาดใจ อเลก็ ส
ก้ปี ระคองใบหน้างดงามเอาไว้ สบตากับเธอพร้อมกับเขย้อื นตัวรกุ ล้ำมาข้างหน้าอยา่ ง
เชอื่ งช้า

เธอไม่รอ้ ง แตใ่ บหน้าเหยเกและเมด็ เหงอ่ื ชน้ื เต็มหน้าผาก ยามเขาฝา่ ความคับ
แนน่ เข้ามาลึกล้ำข้ึนทกุ ที

นัยน์ ตาของอเลก็ สก้ีหรแี่ คบเหมือนประหลาดใจเม่อื พบอปุ สรรคทไี่ มค่ าดคดิ มา
กอ่ นจนหยดุ ชะงักตัวแขง็ ท่ือ แต่เธอรบี แหวข้ึนมาหน้าแดงจัดอย่างท่นี ้อยครั้งจะเกดิ ข้นึ
ได้

“อย่าได้คดิ จะหยุดเชยี วนะ!”
“แต่คณุ เป็น...”
“ฉันสบายดีอยา่ งย่งิ ” ฟลอรนี ่ากัดฟันตอบ “ทำตอ่ ไปส”ิ
อเลก็ สก้ีทำหน้ากึ่งบ้ึงก่งึ ขำ ไมแ่ ปลกใจเลยหากในอนาคตเขาจะพบอะไรท่อี ยู่
นอกเหนอื ความคาดหมายเกี่ยวกับฟลอรนี ่าได้มากกวา่ น้ี ลำตัวแขง็ แกรง่ ใหญ่โตเกือบ
สัน่ เรง่ จัดทา่ ท่จี ะทำให้เขาควบคุมการเคลื่อนไหวได้ดีข้นึ
“สาวบรสิ ทุ ธ์ นิ ่ะ ไมส่ บายดอี ย่างยิ่งหรอก เจ้าหญงิ ขอบคุณท่ไี ว้ใจผม” ประโยค
สดุ ท้ายแหบพรา่ นดิ ๆ ก่อนท่ีปากร้อนระอจุ ะประกบจูบเธอน่มุ นวล เรยี กร้องให้เธอตอบ
สคธรวนราอมมงชซแาาลตบ้วิซสจา่ ำงึนรทรวะัญจยโจาพนวรนไงปปขา้ากงหหรอนอม้าจหในหวห้สาญนอองงิ สรยา่าา่ งวงหหเรลิวม่ิ อโบหมดิ ยรกวมายเตปควน็รัดาหงรนผัด่ึงะเกเแดีย่ผียวว่ วลเจร้นิ นม่ิ นคไม่มุลเ่ชาหย้นื ลตแอื ัวลชอกอ่ยเงปา่ วงลเ่าี่ปยงน็น
“เจ้าหญิง คณุ ให้ความรสู้ กึ ดีเหลือเกนิ ”
“ออื ...” ฟลอรนี า่ หอบสะท้าน พลิกหน้าออกให้หายใจถนัดข้ึน รสู้ กึ เต็มเป่ียมไป
กับเขาด้วยเขาเกือบหายใจไมอ่ อก อเล็กสก้ใี ห้ความรสู้ กึ ดีเย่ยี ม เติมเตม็ เธอได้เกินพอ
จนเกือบสมบูรณ์ แบบ ถ้าเพยี งแตเ่ ธอจะไม่เจบ็ แทบตายในตอนแรก
แต่ทกุ อยา่ งดขี ้นึ เมอ่ื เขาเรม่ิ ขยับตัว ปากอุน่ ๆ พรมจูบทั่วใบหน้าและลำคอฟลอรี
นา่ ยามทีถ่ าโถมมาสดุ ตัว เคลอื่ นกายออกหา่ งแล้วกระแทกกลับเข้ามาใหมเ่ ม่อื เธอ
ร้องขอด้วยสายตา
รา่ งนมุ่ เนยี นของเธอถูกเสยี ดสดี ้วยกายแกรง่ ให้ความร้สู กึ แตกต่างแต่เรา้
อารมณ์ อย่างร้ายกาจยามสองรา่ งผวาโรมรนั เข้าหากันอกตูมเตง่ แนบแน่นไปกับแผน่ อก

กว้าง มีไรขนหยาบเสยี ดสี กอ่ นท่ีเขาจะฟอนเฟ้นด้วยฝ่ามือ ดดู กลืนสำรวจด้วยอุ้งปาก
ขบกัดเบาๆ สลับกับการพรำ่ พรรณนาว่าเธอสวยงามขนาดไหน

คงไมม่ ีทางทเี่ ธอจะพบการรว่ มรกั ทว่ี ิเศษมากไปกว่าน้ีได้!
ฟลอรนี า่ กรดี ร้องลัน่ เมอื่ ชายหนุ่มประคองเอวคอดไว้ด้วยมือท้ังสองข้าง
เหนี่ยวร้งั เธอปะทะกับความแขง็ กร้าวท่สี อดแทรกด้วยพละกำลังเกือบจะรนุ แรงแตเ่ ธอ
ไมน่ ำพา ฟลอรนี า่ กลับบิดกายเรา่ รดั รงึ เขาแนบแนน่ เสยี จนถกู ความเสยี วซา่ นเล่นงาน
แทบหน้ามืด ชายหนุ่มสดู ปากครางเมอ่ื หมดความควบคุมตัว แล้วรักเธอด้วยจังหวะท่ี
ทวคี วามเรา่ รอ้ นหนักหน่วงข้นึ
“อเล็กซ์ อเล็กซ์...”
“คุณเป็นของผม เจ้าหญิง”
เม่ือเขา“ตอออื ก..ต.”รงึ ฝเัธงแอนแอ่นน่ พหายเัดธอบั้ผนา่ทน้ายเขเ้ขาส้าหอู่ าามรมอื ณขอ์ เพงเรขศิ าแพรปว้ ลทอ่ ีเ่ รยยีเสกยีวงา่ รไค้อลงซแาม่ นกใซจ์ไอดอ้อกยมา่ งา
สวยงามไปพรอ้ มกับเขา ความสขุ ทไ่ี ด้รบั ทำเอาเธอถงึ กับน้ำตาซมึ
หญงิ สาวปลอ่ ยให้รา่ งออ่ นระทวยและย้มิ อยา่ งพอใจเมอ่ื กายแกรง่ ช้นื เหง่อื หนัก
อ้งึ ทาบทับลงมาบนตัวเธอ น้ิวเรยี วขาวผอ่ งลูบไล้กล้ามเน้ือตงึ แนน่ ของเขาอยา่ งชนื่ ชม
เหมอื นจะขอบคุณท่ีเขาสอนบทเรยี นอันมหัศจรรย์ ให้ หนังตาปรอื หนักอ้งึ เพราะง่วงจน
จะหลับเสยี เด๋ยี วนั้น

ใจฝนื ล“มืคตุณาขโก้นึ หมกาผอยม!่า”งงงเสๆยี งห้าวแมของ็ งขใัดบกหับนบ้ารครมยเาขก้มาทศชี่นะ่าโเงคกลอบิ ยเคู่เหลน้มิ อื ตทัวำเใธหอ้ฟดล้วอยรสนี หี า่ นจ้ำา
เครง่ เครยี ด

“ฉันไมเ่ คยบอกคุณนะว่าฉันเคยนอนกับคนอน่ื ” เธอรบี แก้ตัว ปกป้องตัวเอง
ชำ่ ชอง“เปเรน็ อ่ื องนยั้่านงเดอ”ี าไว้ทีหลัง ต่อให้ไมพ่ ดู คุณกม็ ีวิธที ำให้ใครตอ่ ใครเข้าใจผิดวา่ คุณ

“ฉันเกง่ ออก บอกมาสวิ ่าฉันไมไ่ ด้ทำให้คณุ มีความสขุ มากกวา่ ผ้หู ญงิ คนอ่นื ”
อเลก็ สก้เี กือบจะหลดุ เสยี งหัวเราะขำเธอแล้ว ถ้าไมไ่ ด้โกรธแทบตายอยา่ งน้ี

“คุณทำให้ผมมีความสขุ เจ้าหญงิ แตเ่ รอ่ื งนั้นไมใ่ ชเ่ รอื่ งท่ีผมอยากพูด”
เซก็ ซ์หส่วยหี นๆ้าขอแงลเ้วธถอกูผผอ่ ู้ชนาคยลปารยาขม้ึนาสมวา่าทไันรฝ้ ทีมดี ้ือวยคแวตามค่ โ้วิ ลโง่ กใง่ จเรยี วเยธ่นอเทขน้าหไมากไ่ ดัน้หอรีกอคกรท้งั จ่ีเมะมื่อี
เหน็ สหี น้าของอเลก็ สก้ี ถ้าไมใ่ ชเ่ รอื่ งน้ี แล้วเขาโกรธเธอเรอ่ื งอะไรละ่ อ้อ! “เรอ่ื งคอน
ดอมละสิ อย่าหว่ งเลยนา่ ฉันรจู้ ักป้องกันตัวเองด”ี

“พระเจ้า! คุณจะทำตัวเหมอื นผู้หญงิ คนอ่ืนได้บ้างมั้ยเนีย่ ”
“ฉันทำอะไรล่ะ อันท่จี รงิ คุณนะทเ่ี ป็นคนเรมิ่ ต้น”
“ใช่ แต่อย่าปฏเิ สธวา่ คุณไมไ่ ด้รว่ มมอื ด้วยเตม็ ท่ี”
ฟลอรนี ่าเงียบ ไมเ่ หน็ ความจำเปน็ อะไรที่จะต้องเถียงเรอ่ื งไรส้ าระท่ีทั้งคตู่ า่ งร้ดู ี
ตาสฟี ้ากระจ่างใสสบตากับเขาเหมือนจะเดาว่าเขาโกรธเธอเรอ่ื งอะไร “คณุ อยากให้ฉัน
ทำให้บ้างเหรอ”
“ทำ” อเลก็ สก้ยี ่นหัวค้วิ บ้างด้วยความงวยงงสดุ ขีด
“ทำแบบ...” เธอเหลต่ ามองผนังห้องนดิ หนงึ่ แก้มเปน็ สรี ะเรอื่ “แบบทคี่ ณุ ทำให้
ฉันก่อนนะ่ ”
“หมายถึงสโมกนะ่ เรอะ” ชายหนุ่มถามแทบจะกัดฟันพดู อยากจะรว่ มรักกับเธอ
แรงๆ ไปถงึ เช้า ยามเธอยอมสบตากับเขาและพยักหน้าเรว็ ๆ แววตาหน่ื นดิ ๆ “ผมต้อง
อยากแน่ กเ็ หมือนผ้ชู ายดิบๆ ทัว่ ไปนัน่ แหละ แต่ผมไมไ่ ด้คาดหวังว่าคุณจะทำมัน
อย่างน้อยกไ็ มใ่ ชค่ ร้งั น้”ี
“อ๋อ งั้นคณุ กโ็ กรธท่ีฉันทำให้คุณท้ิงยายดารานั่นออกมากับฉัน”
“ผมโกรธทค่ี ณุ ท้งิ ผม แกล้งออกข่าวว่าตัวเองหม้ันกับอาเชอร์ ตอนแรกผมคดิ
ว่าคณุ ยอมออกมาด้วยเพราะอยากตดิ สนิ บนเรอื่ งการประชมุ เมื่อเช้า” อเลก็ สก้ีเฉลย
คเสวยี ามงเเหป้ยี น็ มจรงิ เไลมย่อสยักา่ งนนดิ ั้นแ“คมุณไ่ ฮทโำซอจยอา่ มงแนส้ีกบับคผงมเดไดาไ้ยมัง่เไลงิกแฟนลค่อืนรนีน่า้ี ” แถมยังไม่เฉยี ดกราย
คนถกู ตอ่ ว่าเผยอปากค้าง ไม่คาดคิดจรงิ ๆ วา่ อเล็กสก้จี ะโกรธเรอื่ งทผ่ี ่านมานาน
ขนาดน้ัน ในเม่ือเขากไ็ ด้นอนกับเธอสมใจแล้ว แถมเขาเองยังเทยี่ วควงกับใครตอ่ ใคร

ไปทัว่ ราวกับไมแ่ คร์ทคี่ วามสมั พันธ์ ของทั้งคู่จบลง
เธอตา่ งหากที่ร้อนรนด้วยความรสู้ กึ บางอย่าง ซง่ึ ยากนักทจี่ ะยอมรับกับตัวเอง
เขายังมหี น้ามาดถู กู วา่ เธอจะลดตัวมานอนกับเขาเพอ่ื ตดิ สนิ บนเรอ่ื งการประชมุ

เม่ือเชา้ เน่ียนะ
“ฉันเกลยี ดคุณ!”
อเล็กสก้ชี ะงัก เขานา่ จะเลกิ เดาได้แล้วว่าปฏิกริ ยิ าตอ่ ไปของเธอจะเปน็ อะไร

“ชา่ งหัวคณุ เถอะเจ้าหญิง จะเกลยี ดหรอื จะรกั ผมก็จะให้คณุ ชดใช้ท่ที ำกับผมแบบน้ี”
หญงิ สาวจะสะบัดตัวลกุ ข้นึ ด้วยความโมโหเมอ่ื ถูกขู่ แตร่ า่ งแขง็ แกรง่ ทีค่ รอ่ มอยู่

ไมย่ อมให้เธอทำอย่างนั้นโดยงา่ ย
“ถอยออกไปนะ ฉันจะไปอาบน้ำ”

รา่ งระห“งผแมบกบอ็นยาฬากกิ อาาทบรเาหยมขือ้ึนนมกาอัน้มุ ”พชาเาดยินหเนขุ่ม้าไยปอใมนลหกุ้อขง้ึนน้หำเลสีกยี ทเอางงให้ฟนลึกอขรำนี ทา่ ่เี ธแอลต้วัวตแวขัดง็
ท่อื เหมอื นไม่ได้เดาวา่ เขาจะทำแบบนั้น

“คุณแข็งแรงจรงิ ๆ”

อเล็กสก้ีแหงนหน้าข้ึนหัวเราะอย่างอดใจไมไ่ หวจรงิ ๆ “ผมแขง็ แรงย่งิ กว่าทีค่ ุณ
คดิ เจ้าหญงิ ”

“คุณคงไม่ได้จะลงไม้ลงมอื กับฉัน เพราะโกรธเรอ่ื งอาเชอร์หรอกใชไ่ หม”
“ไม!่ ” ใบหน้าคมเข้มกระด้างข้ึน เหลือเชอื่ จรงิ ๆ ท่ฟี ลอรนี า่ กล้าสงสยั วา่ เขาจะ
ปา่ เถื่อนแบบนั้น “ผมมแี ผนการอยา่ งอืน่ ไว้ในใจอยู่แล้ว คุณจะไมร่ อดพ้นจากเรอื่ งน้ี
งา่ ยๆ หรอกเจ้าหญิง”
“พวกรัสเซยี เป็นพวกกัดไมป่ ล่อยเหมือนคุณทุกคนหรอื เปล่า”
“รับรองเลยละ วา่ เราเป็นอยา่ งน้ัน”
“คุณบอกวา่ อยากอาบน้ำ” เธอเกือบสำลักเมอ่ื ชายหนมุ่ ดันรา่ งอวบอมิ่ แนบกับ
ผนังห้องอาบน้ำเยน็ ๆ ชอ้ นแก้มก้นของเธอให้ลอย แล้วครอบครองเธอตรงน้ัน ย้มิ ใส่

ตาเม่อื รา่ งสาวผวาเฮือกและจัดให้ท่อนขาเรยี วยาวตวัดรอบเอวของเขาแล้วเปิดน้ำให้
พรา่ งพรมลงมา

“ผมอยาก แต่ผมก็อยากทำอย่างอ่ืนด้วย คุณอนุ่ อ่อนนมุ่ ต่างกับน้ำเยน็ ๆ จน
ผมจะคลั่ง”

“เราเพ่ิงทำมันเมือ่ ก้เี องนะคะ” ฟลอรนี า่ สอดแขนรอบลำคอแกรง่ ครางผะแผ่ว
ยามเขาขยับโยก ครอบครองเธอล้ำลกึ พร้อมขบเม้มติง่ หบู างไปด้วย ฟลอรนี ่ายังอาย
นิดหนอ่ ยจนไมก่ ล้าบอกว่าเขาเย็นนดิ ๆ เมือ่ ผละถอยห่าง และควบขับเข้าสรู่ า่ งอ่อนนุม่
ของเธอจนเธออยากจะคลั่งด้วยเหมอื นกัน

“เรายังทำอีกกคี่ ร้งั กไ็ ด้ ผมไม่อยากหยุดเลยด้วยซ้ำ”
“ฉันว่า...”
“แต่เหน็ แกท่ ่ีคณุ เปน็ มอื ใหม่ ผมจะไมห่ ักโหมนักก็แล้วกัน”
“ฉันไม่ใชม่ อื ใหม่นะ!”
“คุณเป็นมือใหมท่ ่เี จ้าเลห่ ์ จนทำให้ผมทรมานแทบตาย เจ้าหญิง” น้ำเสยี งของอ
เล็กสก้เี ข้มข้นึ อกี แตค่ วามร้สู กึ ทางกายทถ่ี ูกปลุกเร้ารนุ แรงทำให้สมองฟลอรนี ่าพรา่
เเลลือก็ สนกไป้ีไม่มยที นิ างยคออมมใเหพ้เขลานททำีหทลุกังอวยา่ า่เงธทอ่ตีเป้อ็นงกมาือรใหหลมัง่หจลากังจนา้ันกน้ันและตอบสนองเตม็ ท่จี น อ
อเลก็ สก้ีรว่ มรักกับเธอและอาบน้ำให้ เชด็ ผวิ เปยี กให้อยา่ งเอาใจใสก่ อ่ นจะอุ้ม
เธอออกไปวางบนเตียง ยอมให้เธอหลับพักใหญ่จึงปลุกเธอข้นึ มารว่ มรกั อีกคร้งั ด้วย
ความเรา่ รอ้ นรนุ แรงท่มี ากกวา่ เดมิ จากนั้นจึงยอมให้เธอหลับและรกั เธออีก จนฟลอรี
นตา่าเจหำมไม่อไ่ ลดอ้วยา่ กเหคี่ น็ รัเ้งวกล่ีหานตีห้าคเศรัง้ษสจดุ าทก้านยาเฬธกอิ าอเ่อรอืนงเแปสลง้ียบนรโา่ตง๊ะกขา้ายงรหา้ ัววเรตะยีบงมจนกแอ่ ทนบทข่ีเขยับาจไะมข่ไับด้
เธอข้ึนสจู่ ุดสดุ ยอดได้เหมือนทุกคร้ัง
หญิงสาวสาบานวา่ ถ้าขนื เขาปลกุ เธอข้นึ มาอีก เธอจะไม่ยอมลุกข้ึนมาตามคำ
เรยี กร้องของอเล็กสก้อี ีกแน่ เธอจะไลใ่ ห้เขาออกไปจากห้องแล้วไม่ต้องกลับมาอีกเลย
อเลก็ สก้ไี มไ่ ด้เรยี กฟลอรนี า่ อีก นอกจากจัดให้ศรี ษะของเธอพาดบนท่อนแขน

ขจ้ะาจงัหบนใจงึ่ ควแาลมะขใ้าชง้ทห่อู จนาแกขนนั้นอจกี ึงขป้าลง่อกยอใดหเ้ธเธออแหนล่นับสพนมึิทพเปำน็อะตไารยซงึ่ ฟลอรนี า่ ไม่เหลอื สมาธิท่ี

หญงิ สาวหยีตาข้ ึนส้แู สงท่ีลอดผา่ นผ้ ามา่ นเข้ ามาอยา่ งไม่เตม็ ใจนัก เธอยัง
อยากนอนไปอกี สักหลายชัว่ โมง แตเ่ พราะเคยชนิ กับการต่นื ตอนสาย จงึ มักจะลุกข้นึ
มาเปน็ เวลาเสมอ

นาฬกิ าแบตนม่ โันต๊ะไมหัใว่ ชเตเ่ วยี ลงาสาย! หญงิ สาวเบกิ ตาโพลงเม่ือหันไปเห็นเวลาเทยี่ งเศษๆ จาก

รา่ งระหงผุดลกุ ข้นึ นั่งพลางยกมอื ข้ึนเสยผมพรอ้ มน่ิวหน้าให้ความอ่อนเพลีย
และร้าวระบมตรงพ้ืนทสี่ ว่ นตัว

ภาพผาดโผนจากกจิ กรรมท่ีทำท้ังคนื กลับเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ และทำให้เธอ
ขนลุกเกรยี วไปทั้งตัว

เมอ่ื คนื น้ี! เหลือเชอื่ จรงิ ๆ ทเี่ ธอทำมัน เธอทำมันกับอเลก็ สก้!ี

ตาสฟี ้ากระจ่างหันขวับไปสำรวจเตียงอีกด้าน บอกตัวเองไม่ถูกว่าร้สู กึ อยา่ งไร
เมอ่ื พบว่ามันว่างเปลา่ และยุ่งเหยิงเหมือนเพ่งิ ผา่ นการจลาจลมาหมาดๆ แตท่ ี่แน่ๆ ชอ่ ง
อกด้านซ้ายของเธอโหวงเหมือนบางสงิ่ ขาดหายไป

เธอไมม่ ฟเี รลยี่อวรแนี ร่างกเ้มหลลงือมพอองทรีจ่า่ งะบทอำอบยชา่ ำ้ งขนอั้นงตไดัว้ เอหงญแลงิ ส้วาอวยปาัดกผจะ้ากหม่รดีทร้งิ ้อพงรอ้อามลพะวยาุงดกนายักพารแา่ ตง่
ตัวเองเข้าห้องน้ำอยา่ งทุลักทุเล
เสยี งเอหานไวงึ่ ้ ชัว่ โคมวง้าตมอ่ ันมขา้ึนหลมังาปอิดาบเคนร้ำอื่แงตตง่ อ่ตเัวสเสยี เรลจ็ ยด้วยเธคอวกาม็ยรนื ้สู มกึ อทงีเ่ มลือวรถา้ อื ยขลองงกตวัว่าเตอองนทตีป่ ืน่ดิ
หลายเทา่

เธอทำอะไรลงไป เหลอื เชอ่ื จรงิ ๆ ที่เธอจะยอมอเลก็ สก้ีถงึ ขนาดนั้นทั้งทเ่ี กลยี ด
เขาจะตาย เธอไม่ได้เมาด้วยซำ้ ให้ตายเถอะ ไวน์ สามแก้วไมเ่ คยทำอะไรปาร์ต้ีเกริ ์ลอยา่ ง
เธอได้

ไมน่ านหลังจากน้ัน หญงิ สาวกค็ ว้ากญุ แจห้องและกระเป๋าเงินใบเล็กเดนิ ลว่ิ ออก
จากห้องพักในคอนโดฯ ไปสจู่ ดุ หมายเดียวท่ีเธอมักนกึ ถงึ กอ่ นคนอนื่ เสมอ เมอ่ื มเี รอื่ ง
ทุกข์ ร้อนทหี่ าทางออกด้วยตัวเองไมไ่ ด้

แตพ่ ิชญดาราไม่ได้อยใู่ นห้องชั้นเพนต์ เฮาส์ของคอนโดฯ หรู ที่สามีของเจ้าตัว
ซอ้ื ให้ คนมารอเลยได้แต่เดินกลับไปกลับมาในห้องรบั รองแขกเหมอื นลอ็ บบโี รงแรม
ด้านล่างของคอนโดมเิ นียม รออยู่นานหลายชวั่ โมงโดยไม่ร้ตู ัวและไม่ได้คดิ จะโทร. ตาม
ด้วยซ้ำ พอเห็นรา่ งอ้อนแอ้นทอี่ วบข้นึ นดิ ๆ เพราะการต้ังครรภ์ กลับเข้ามาจึงถลาออกไป
จับแขนฝา่ ยน้ันไว้

“เกิดอะไรข้ึนกับเธอ” เพ่อื นสาวหน้าตน่ื
“ฉันทำเรอ่ื งผดิ พลาดอยา่ งไมน่ ่าให้อภัย เธอต้องชว่ ยฉันนะเพลนิ ”
“ข้นึ ไปบนห้องก่อน ทา่ ทางเธอดแู ย่มากเลยนะเนย่ี ” พิชญดาราจับแขนขาวผอ่ ง
ดงึ ให้ข้ึนไปบนห้องชั้นเพนต์ เฮาส์ ไปถึงพิชญดารากร็ นิ วิสก้ที ่ีโดมนิ ิกมตี ิดบาร์เหล้า
ขนาดเลก็ เอาไว้เสมอใสแ่ ก้วแล้วยน่ื ให้เพื่อนสาว
อกี ฝ่ายรบั ไปดื่มรวดเดยี วหมด จนใบหน้าซดี เซยี วมสี สี นั ข้ึนมาบ้าง แตก่ ็ยังนัง่
นิ่งเหมอื นสตไิ มอ่ ยู่กับเน้อื กับตัว
“หายใจเข้าออกลึกๆ นะฟลอรนี ่า เธอนั่งสกั ครู่ คอ่ ยๆ ลำดับความคิด พร้อม
เมอ่ื ไหรก่ ค็ อ่ ยบอกฉัน...”
“ฉันนอนกับอเล็กซ์!” ฟลอรนี ่าโพลง่ ข้นึ เสยี งสงู เหมอื นจะกรดี ร้องตั้งแตค่ น
ปลอบปลอบยังไม่ทันจบ เธอจ้องหน้าเรยี วผ่องของพชิ ญดาราเหมือนคนกำลังจะคลัง่
“เธอเข้าใจไหม”
เธอไมร่ จจู้ าะกโนท้ันษอฟะลไอรรอนี่นื ่าไกดเ็้นล่ีา่ เรหอ่ื ญงผิงสดิ าพวลไมาด่กทลที่้าบำลองกไอปกี ฝโดา่ ยยดโท้วษยซวา่ำ้ เวปา่ ็นเรเอ่ื พงรเามะื่อคควืนามเปเม็นาครกง้ั ็
แรกของตัวเอง กลับไพล่ทำให้เพือ่ นสาวเข้าใจเหมอื นกับทกุ คร้งั วา่ เธอได้ผ่านมาแล้ว
มากมาย กเ็ รอ่ื งอะไรเธอจะยอมเสยี หน้าด้วยละ่
พิชญดาราพยายามบอกว่าฟลอรนี า่ รักอเล็กสก้ี และทั้งปลอบทั้งขูใ่ ห้เพอื่ นสาว

เปิดโทรศพั ท์ ท่ปี ดิ ท้งิ ไว้หลายชวั่ โมงต้ังแต่ตอนบา่ ย ฟลอร-ี นา่ ทำตามอยา่ งไม่แนใ่ จ แล้ว
กต็ ้องสะด้งุ เฮอื กเมอื่ มเี สยี งเรยี กเข้าแทบจะในทันที
“เขาโทร. มา” สหี น้าของฟลอรนี ่าทั้งแดงและซดี สลับกันด้วยความประหม่า

“ไปคยุ ในห้องของฉันกไ็ ด้ แล้วอยู่กินอาหารค่ำกับฉันนะ” พิชญ-ดาราบอกย้ิมๆ
ปลกี ตัวเข้าครัวเพ่อื ไปจัดการอาหารม้อื เยน็ ให้เวลาสว่ นตัวกับฟลอรนี ่า
ทันเอ่ยฟว่าลออะรไนีร่ายปลกโายทรสศายพั กท็พ์ ข้ดูึนขม้ึนาแมนากบ่อหนูขแณทะบทจ่ีเะดเนิ ปไ็นปตยะังโหก้อนงเนสอยี นงกขรอ้าวงเพ่ือนสาว ยังไม่
“คณุ อยทู่ ไ่ี หนหา! แล้วปิดโทรศัพท์ ทำไม”
ฟลอรนี ่าอ้ึงไปนิดเพราะไมเ่ คยมีผู้ชายท่ไี หนตะโกนใสม่ าก่อน “คณุ ...ไปไหนมา”
“ผมเข้าไปสัง่ งานทอ่ี อฟฟิซสองชัว่ โมง แล้วซอ้ื ข้าวเท่ียงกลับมาให้ แต่คณุ กลับ
หายหัวไปทั้งวัน บอกมาก่อนว่าอยูท่ ไ่ี หน”
“ห้องเพลนิ ” หญิงสาวตอบเสยี งอ่อย ไมแ่ นใ่ จเหมือนกันวา่ ทำไมถึงตอบ
“ผมนา่ จะรนู้ ะ” อเลก็ สก้เี งยี บไปก่อนจะเอย่ ข้นึ ด้วยน้ำเสยี งเหมือนโล่งอก “แต่
กไ็ มเ่ สยี เที่ยวเท่าไหรต่ อนไปตามหาคุณทห่ี ้องของเบลก”

“คณุ ทำอะไรนะ! จะบ้าหรอื ไง ถือดียังไงไปตามอยา่ งกับฉันเป็นข้าวของที่คณุ ทำ
หาย”

“ถ้าไมไ่ ปตาม คงไมร่ วู้ า่ เมอ่ื คนื มันวางยาในไวน์ ของคณุ น่ะสิ ดเู หมอื นคุณจะ
เท่ยี วคบกับผ้ชู ายทไ่ี มไ่ ด้เรอื่ งได้ราวเทา่ ไหรน่ ะ เจ้าหญิง”
“วางยาในไวน์ ฉัน ยาอะไร” หญงิ สาวถามเสยี งมึน ก่อนจะตบหน้าผากของ
ตัวเองเม่อื นกึ ถงึ การกระทำทีค่ อ่ นข้างไร้เหตผุ ลของตัวเอง จนยอมให้เหตุการณ์ เม่ือคนื
เกดิ ข้นึ ถ้าอเลก็ สก้ีไมบ่ อก เธอไม่มีทางเดาได้เองแน่ “โอ...”
“ไมใ่ ชย่ าที่รา้ ยแรงอะไร แต่ชว่ ยกระตุ้นนดิ ๆ
ขอบคณุ เพราะได้ผลประโยชน์ จากงานทม่ี ันทำเอาไว้” หนน้ำอ่ เสยยๆี งขอมงันเขบาอเปก็นว่าเดผือมดนเา่ปจน็ ะ
แค้น

“ออื ...” หญิงสาวรับคำในลำคอเบาๆ เพราะความจรงิ ก็คอ่ นข้างเหน็ ด้วยกับโจนา
ธาน “คุณทำอะไรเขาหรอื เปล่า”

“กไ็ ม่มาก เพราะนโิ คลอย่กู ับมันด้วย ผมไม่อยากให้เธอเป็นพยานตอนทผี่ มฆ่า
ใคร”

“นิโคล แต่เธอเปน็ ค่รู ักของคณุ น่ี” ค้วิ ของฟลอรนี า่ ยน่ เข้ากัน ความร้สู กึ บาง
อย่างที่คล้ายความหึงหวงเลน่ งานเธอ

“เราไมเ่ คยเปน็ ครู่ ักกัน ผมไมเ่ คยแม้แตจ่ ะจบู เธอเหมอื นทคี่ ุณจบู เบลกประชด
ผมเลยด้วยซำ้ ผมแคห่ าสถานทฟ่ี อกเงินแล้วเธอก็ชว่ ยได้ เราห้นุ กันจะซ้อื ไนต์ คลับเม่อื
เคหืนมนอื ้ี นเผธอมเไปม็นเ่ คเดย็กมคี นอน่ื ต้ังแต่ร้จู ักกับคุณ เลิกหงึ เถอะ เจ้าหญงิ ” เขาอธบิ ายช้าๆ

ถ้าเปน็ ผู้หญงิ อ่ืนก็คงปฏเิ สธว่าไมไ่ ด้หึง แตฟ่ ลอรนี า่ ไม่ใชผ่ ู้หญงิ ข้ขี ลาดแบบน้ัน
แม้จะยังกลัวอยู่มากกับความสมั พันธ์ แบบก้าวกระโดด หลังจากทีค่ ิดว่าได้เสยี เขาไปแล้ว

“ผมจะไปรับคุณ” อเล็กสก้ีบอกเมื่อเธอเงยี บไป

“ทำไมคะ”
ตกลงแ“ลห้วมทา่ีจยะคเปวา็นมแวฟ่ายนังกไับงทผีบ่ มอ”กว่าทำไม คุณเปน็ ของผมนะ เจ้าหญิง เมื่อคนื คณุ

“ฉันไม่ได้...”
“คุณยังบอกว่าคณุ รักผมด้วย เหมอื นกับทีผ่ มกร็ ักคณุ ”
เหมือนโโอล.ก..คพำลอิกทุ กานลับนด้ัน้าฟนลอรนี า่ ไมย่ไกดม้เอือ่ยออังอแกก้ไมปที่รอ้ แนตผร่ ้อา่ วงแคลระางนใึกนยในิ จเดสีทยี ่ีองยดใู่ังนลทัน่ อี่ ันรเปสู้ ็นกึ
สว่ นตัวจนไมม่ ีทางทใี่ ครจะมโี อกาสเหน็ สหี น้าชอ็ กของเธอ
“ผมไม่ใชพ่ ่อของคุณ ผมไมม่ ีวันนอกใจคณุ ตรงกันข้าม ผมจะรักจะบูชาคุณ
จะซอ่ื สตั ย์ กับคณุ ไปจนกว่าเราจะตายจากกัน ให้โอกาสผม...แต่งงานกับผมนะ ฟลอรี
น่า”

“อเลก็ ซ์...”

“อย่าเพิ่งปฏเิ สธ ผมจะไปรับคุณที่ห้องของเพริ ์ล เราจะคยุ กันนะ เจ้าหญิง”
“ฉันวา่ ...”
“คณุ จะไม่เสยี ใจเลย ผมสญั ญา”
“ฉันแค่จะบอกให้คุณซ้อื ไวน์ มาด้วย เราจะอย่กู นิ อาหารค่ำกับเพลิน”
เสยี งหัวเราะด้วยความพงึ พอใจดังลัน่ มาตามสาย จนฟลอรนี ่าย้ิมออกมาด้วย
“ผมจะรบี ไป ผมรกั คณุ ”

ชายหนมุ่ รออยู่ครหู่ นึ่งเหมือนจะรอฟังวา่ เธอจะเอย่ ตอบในทำนองเดยี วกัน แต่
เมอ่ื เธอไม่ตอบ เขาจงึ วางสายไป

ฟลอรนี า่ มองเครอื่ งมือสอื่ สารเครอ่ื งบางเฉียบด้วยหัวใจที่เต้นกระหนำ่ รวู้ ่าอเลก็
สก้ีคงได้ยนิ เสยี งหัวใจของเธอแล้ว กด็ ูเหมอื นเขาจะรจู้ ักเธอดที ้ังทพ่ี วกเขาไมเ่ คยคุย
กันในหลายๆ เรอ่ื งมาก่อนน่ี

แล้วเธอก็โรแมนติกมากเกินกวา่ ที่จะบอกรักทางโทรศัพท์ กับเขากแ็ ล้วกัน ฟลอรี
น่ารวู้ ธิ ที ี่จะทำมันได้ดกี ว่าน้ันมาก

คนื น้ันอเลก็ สก้มี าเป็นแขกรว่ มรับประทานอาหารเย็นทห่ี ้องพักของพิชญดารา
เขาคยุ กับเจ้าของห้องอย่างอารมณ์ ดี และคอยแตจ่ ะสง่ สายตาหวานฉ่ำมาให้ฟลอรนี ่าจน
ม้อื อาหารจบลง และได้เวลาขอตัวกลับเสยี ที
รเสา่ ง้อื ขผอ้างหสทลอั้ง่นงคหเหู่ ปนลน็ ุม่ อทสมาางรวจวแมาทกกบปันไรมเะปร่ต็นอูไหปใหนจ้ปนง่ึ รเถดะงึ ตยี โหูวซ้จอฟนงาพเชบักาดยปตหิดัวนสเุดม่นมิคิทวดบีดขฟ้วับลยเซอธำร้อนี อาท่ ยส้ัง่าาสงรบอภ้างาคโพผลรัเ่งักขหก้าลหับังาเจขกาัานกเจมน่อื
น้ัน กระทั่งทั้งคู่ทะยานข้นึ สจู่ ดุ สงู สดุ อยา่ งรนุ แรง รา่ งสัน่ เท้ิมกันทั้งคู่

“ผมคงทำให้คณุ เจบ็ ” ชายหนมุ่ เอ่ยด้วยสหี น้าสำนึกผิด “คณุ ทำให้ผมสำลัก
ความสขุ ตายได้นะ เจ้าหญงิ ”

“ฉันไมเ่ ปราะบางสกั หน่อย” ปากอวบอิ่มบดิ นดิ ๆ รา่ งกายสขุ สมออ่ นเปล้ยี จนไม่

นกึ อยากขยับไปอีกสักหน่ึงปี แต่แคเ่ ห็นสายตาและรอยย้ิมของเขา เธอก็ร้วู ่าตัวเองถกู
กระต้นุ ข้ึนมาได้ง่ายเหมือนเบนซนิ เห็นไม้ขดี ติดไฟ

สายตาแบบฆาตกรห่ืนกามของอเล็กสก้นี ะ่ เซก็ ซอี่ ยา่ บอกใคร!

ตอนพเิ ศษ 2

จูลีโอ - ทารา่

เดก็ หนมุ่ วัยสบิ หกปหี ายใจหอบหนัก นัง่ ชันเข่าเข้ าหากัน มือกอดเขา่ ไว้และคู้
ตัวซบใบหน้าฟกชำ้ ลง

เขาคดิ วา่ จะตายเสยี แล้วหากเดก็ คนนั้นจะไมช่ ว่ ยเอาไว้ ไอ้เด็กลูกผ้ดู ีมีเงนิ ท่ีเขา
เคยเกลียดนักหนา

จลู โี อเคยคิดว่าไมอ่ ยากมชี วี ติ อยู่ แตย่ ามที่เคยี วของพญามัจจุราชจอ่ เข้าที่ต้นคอ
เขาจงึ ร้วู ่าตัวเองไมต่ ่างจากมนุษย์ คนอนื่ ที่ยังรักตัวกลัวตาย ตอ่ ให้ชวี ติ ทผ่ี ่านมาจะเลว
รา้ ยขมขน่ื สดุ ประมาณ ยามท่คี ิดวา่ ต้องตายไปจรงิ ๆ เดก็ หนมุ่ กร็ วู้ ่าตัวเองอาลัยต่อชวี ิต
ที่เหลอื อยู่ขนาดไหน

ซานโดร กัสซนี ี รับเขาข้ึนรถกลับมาบ้านด้วย หลังจากให้บอด-ี การ์ดชว่ ยลงไป
จัดการกับพวกนักเลงท้องถิ่นที่ตามล่าเขา เพราะเขาทำ ‘ของ’ ของพวกมันหาย

แมข่ องเขาเป็นโสเภณซี ง่ึ มลี ูกกับแขกทเ่ี ป็นนักทอ่ งเทีย่ ว และตัดสนิ ใจทำสงิ่ ที่
ยากทส่ี ดุ ในชวี ิตของเธอด้วยการเก็บเขาไว้ แม้ ‘พอ่ ’ ซง่ึ จลู โี อไม่เคยเห็นหน้าจะจากไป
ตั้งแตย่ ังไมร่ ้วู ่าได้ท้งิ อะไรไว้ข้างหลัง และไม่เคยตดิ ต่อกลับมาอกี เลย

แม่ผ้ใู ห้กำเนิดเขาคดิ ว่าเธอได้เสยี สละความสขุ สว่ นตัวมากพอแล้วด้วยการยอม
ให้เขาเกิดมา จูลีโอจงึ ถกู ยกให้หัวหน้าอาชญากรซงึ่ คมุ แหลง่ เสอ่ื มโทรมแห่งหนง่ึ ของ
กขรยงุะโสรงัมคชมอื่ รคะาดรับ์โลลา่ งเมขาานแาทนบถจึงำสไมบิ ไ่ หดก้ดป้วีไยดซ้อ้ำยวา่่างผไ่ารนชวี ติ ที่แร้นแค้นและต้องเกลือกกลั้วกับ

แม่ของเขาเสยี ชวี ิตเพราะโรคร้ายตอนเธอมอี ายุเพียงสามสบิ ห้าปี จูลโี อจำได้ว่า
คแอวาบมไปสมนั พั่งรัน้อธง์ ตไหาม้อปยรคู่ ะนสเาดแยีมว่ลใูกนซตงึ่ รหอนกุ่มมนืด้อๆยไมเ่ทค้ังยทสี่พัมูดผกัสับวแ่ามเปน่ น็ ับอปยรา่ะงโไยรคไแดต้ ่อาจอเพยร่าวาะา่ แแมต่่

เป็นเพียงคนเดยี วทีท่ ำให้เขารวู้ า่ ตัวเองเป็นใคร มาจากไหน
ขไดโ้มยต้ันงเแ้อดตย็ก่เรหอ่ืวนง่งิ ุ่มเรลโาต็กวขๆ้ึนกใรอนดี ยกด่ารงงะกมเาิจปรฉ๋าเปาชน็ขพีกู่ขแรอรลทโะาชตนก้องเขทรอาำื่ ยสงตารร้าัวยพแัดฯรอลงยใฯ่นางหทแลีเ่ลดาะย็กทรใวะนคี ดววับัยาอมอยรยน่าุ า่ งงแกเรขางราขลจ้นึักะทเเปลำ็นก็
การปล้น ค้ายาและฆา่ คน
เตปัวน็ เอคงนเงขไาป้านใสคจง่ รวใง้ั่าหเส้ขมดุ าาทเเฟป้า็ยนียทกคี่จลนลู ุ่มทโี ใรอหยรญศับเทข่ อำอาตงัซวาไทนปำเโใขซห้าว้เกขโี ับนาถศัตูกรคููแ่ ขงค่ ขารอ์โงลคผา้ไรู ม์โล่เคมยาปไวล้ใ้นจยใคาซรงน่ึ เอขกาตจ้อากง

โทษสถานเดยี วสำหรับคนทรยศมีอยา่ งเดียว คอื ความตาย
“พค่ี ะ” เสยี งเลก็ ๆ ท่ีดังข้ึนทำให้หนมุ่ น้อยผงกหัวข้ึนมามอง และเกือบตกตะลึง
กับสงิ่ มชี วี ิตตรงหน้าท่จี ่อหัวเข้ามาดเู ขาจนเกอื บชดิ ด้วยท่าทางสนอกสนใจอย่างยงิ่
เด็กผู้หญิงตัวกระจ้อยรอ่ ย ขาวอวบ ตาสนี ้ำตาลอ่อนแป๋วแหวว เข้ามาอย่ใู น
ห้องซง่ึ นิคโคโล กัสซนี ี พ่อของซานโดรจัดให้เขาอยตู่ ั้งแตเ่ มือ่ ใดไม่รู้ แม่หนซู ง่ึ อายคุ ง
ไม่เกนิ สามสขี่ วบยน่ื มอื ขาวเหมือนสำลีแตะใบหน้ามอมแมมฟกชำ้ ของเขา และเอียงคอ
หอ่ ปากแดงเลก็ นดิ เดียว เธอมองมาอยา่ งฉงน ผมนุ่มสลวยสนี ้ำตาลหยักศกเคลียต้น
คอกับชดุ นอนผ้าสำลีสชี มพูทำให้เด็กคนน้ีเหมือนนางฟ้าน้อยๆ ไม่ใชม่ นษุ ย์ จรงิ ๆ
“พี่เจ็บหรอื เปลา่ คะ”
“เจบ็ ” จลู ีโอตอบเสยี งแหบเบาเหมอื นกระซบิ ด้วยความร้สู กึ สดุ ประหลาด เด็ก
หญงิ ทำหน้ามุ่ย ละมือออกไพล่หลัง แต่ยังจ่อใบหน้าเข้ามาใกล้จนได้กลิน่ นมเนยปน
แป้งหอมแบบเดก็ ๆ

“พ่ีไปทำอะไรมา”

“ทะเลาะกับคนอนื่ น่ะ”
“ทะเลาะกันไมด่ ี ต้องเจ็บตัวแบบน้ลี ะ”
อ้าว! “เราต้องป้องกันตัวเองส”ิ

เตยี งเค“ียปง้อเขงกาันหต้อัวยเอขงาคเลือ็กอปะ้อไรมคละง”ด้าเนธอล่าถงามแหถนม้ายมังุ่ยยเพกมราือะปเปดิ น็ ปคากำศหัพาวทจ์ เนกิตนาวปัยิดเพนัรง่ าละงเปบนน็
เวลาสองทุม่ แล้ว

จลู โี อก้มลงพินจิ แม่หนอู ยา่ งสนใจ ชวี ิตเขาไม่เคยมีเวลามาสนใจมนุษย์ คนอืน่
อเธยอ่าดงูจเหรมงิ ๆอื นจผัง้าๆขาวอบยร่าสิวทุา่ แธ์ติทม่ ีไ่ มนเ่ ุษคยย์ ตถัวกู เคลว็กาๆมสแกคป่จระกสแอ่ืปสดาเรปก้อื ันนยังทแำตไดก้ไตม่าด่งจพี าอกอเขยาา่ เงหนม้เี อืลนย
มาจากคนละโลก

“หนูชอ่ื อะไร”
“ทารา่ ค่ะ” ตอบเสรจ็ รา่ งเล็กก็คลานดุกดกิ ข้นึ เตยี ง ไมส่ นใจจะทวงถามคำตอบ
“เฮ้! หนจู ะมานอนทน่ี ี่ไม่ได้นะ”
“ทารา่ งว่ ง” ตอบเสรจ็ กย็ กมอื ปิดปากหาวหวอดอกี รอบ นอนควำ่ หน้าก้นโด่งแต่
ยังมีแรงสงั่ เขา “ถ้าอาโดนามาตาม พอี่ ย่าบอกนะวา่ ทารา่ อยทู่ ่ีน่”ี
“ทำไมละ่ ”
“ทารา่ ไมอ่ ยากอาบน้ำ” สงั่ เสรจ็ หนนู ้อยกห็ ลับไปแล้ว
เดก็ ผู้หจญลู งิ โี ตอัวผจอ่ ้อนยลทมี่หหลาับยสในจทิที่เใพนงิ่ เรว้ตู ลัวาเแอคง่ไวมา่ ่ถกึงลนั้นาเทอีบาไนวเ้อตอยี กงมท่ีเาขาไดเ้ขมาาเอปยน็ ู่เปฝน็ า่ ยคกืน้มแลรกงมอง
เดก็ หน่มุ อดยน่ื หน้าไปดมกลน่ิ ของคนไม่อยากอาบน้ำไมไ่ ด้และย้มิ ออกมา มีแต่กลิ่นนม
เแนลย้วกมับอแงปเล้งา่ หเหอมมืออนอ่ นนักๆธรตรามมชปารตะวิ สิทายเดาทก็ ีน่ ัง่นดาพูนฤเขต้ากิ กรล็ ร้มมตขัวอลงงสนง่ิ มอนชี วีหติันไขด้า้เงปไน็ ปวหันาเๆธอโดมยอไมง่
เบอ่ื หน่ายและหลับไปโดยไมร่ ตู้ ัว

ไม่มใี ครมาตามทารา่ ท่หี ้ องของจูลโี อในคนื น้ัน แต่ท้ังบ้ านแตกตน่ื เพราะคดิ ว่า
เกิดเหตุรา้ ยกับลกู สาวคนเล็กของ นิคโคโล กัสซนี ี จนไม่ได้หลับได้นอนกันท้ังคนื
ร้อนไปถงึ ตำรวจท่ตี ้องชว่ ยตามหาตัวหนูน้อย ตราบจนกระทัง่ ซานโดรมาเคาะประตเู รยี ก
เพอื่ นคนใหมใ่ นตอนเชา้ ด้วยหน้าตาอิดโรย

“ฉันต้องออกไปตามหาน้องกับพอ่ ตอ่ ”
“น้อง”
“ทารา่ นะ่ เมอ่ื คนื น้องสาวของฉันหายไป”
ห้อง จ“งึซลาุกนจโดากรเ”ตียเงสยี ยงกเรมยี อื กขดยัง้ตีข้านึ แขล้าะงเหงยลัหงจนลู ้าีโยอ้มิ ใหร้พา่ งีช่ จา้อยยตแืน่ ตขห่ ้ึนนเ่มุพนร้าอะยเสผยี้เู ปงเน็ ปพิดี่ตปารละกุตู
วาบข้นึ ทันที

โผรา่ งท“เี่ไลอ็ก้บกัดวซ่าบเพ! รนาะแี่ วกัยขตัง่านงก้อันงสหาลวาขยอปงเี ฉข้ัานไไปวก้เหระรแอทเนก่ียห”มัดซใาสนห่ โนด้ารจไมูล่โีรออให้อีกฝา่ ยแก้ตัว
สองรา่ งลงไปคลกุ อย่กู ับพ้ืนพรอ้ มเสยี งดา่ ทอดังลัน่ จนบอดีการ์ดต้องเข้ามาแยก

ออก

จลู ีโอนั่งงง สะบัดหน้าฟกช้ำยับเยนิ ท้ังทย่ี ังมึนไมห่ ายข้นึ มองทุกคนทร่ี ายล้อมตัว
เขา

หรอื เป็นชวหั่ ช่ววงี วติ ่าหในค่รมุ จนะ้ออยยไหู่ มรเ่ อืคตยารย้จู นักคอกวาจมากสมัตัวพเันอธง์ อยา่ทงฤเคษรฎอื เี ญดียาตวทิ ี่เไขมาเ่ รคจู้ยักตค้อืองทรับำทผุกดิ อชยอ่าบง
เพ่ือเอาตัวรอด เมอื่ คนื กอ่ นท่ซี านโดรจะไปชว่ ย เขายังถกู ทำรา้ ยจนเบลอไปหมด และ
ไมท่ ันคดิ วา่ จะมีใครตามหาแม่หนูท่ีหนมี านอนกับเขา โชคดีท่ี นิคโคโล กัสซนี ี ใจเยน็
พอ
พร้อมกหับกกปาตีรเอ่ รมยี านเดห็กนหังสนอมืุ่ เเพรยีื่อนชรดทู้ เชจ่ี ะยมเวีชลวี าติ นอับยสา่ บงิ คปนีที่สปญกู ตเสิ ยี ไปแลจะูลรับีโอกเาปร็นเทเดรนก็ อหัวยด่างีทหี่มนีไัอก
คอิวยสู่ ‘งูเพกวอ่ื า่ ตคัวนเอสงว่ ’นอมยาก่างเดยี คววาเมปเน็มตกาตราอจยากู่ ค‘เพนื่อในคตนรอะื่นก’ลู เกกัสอื ซบนี ทีเั้งปหลมย่ี ดนจลู ีโอจากคนทีเ่ คย

และคนอื่นทว่ี า่ จะต้องเป็นคนในตระกลู กัสซนี ีเท่านั้น!
จูลโี อใกล้ชดิ กับซานโดรย่งิ กว่าพน่ี ้องบางค่ทู ี่คลานตามกันมาในเวลาหกปีเขา
ดส้าวมยากรันถสอบตเ่าทงียฝบ่ายจนต่าไงดแ้เรบยี่งนปันในสมง่ิ ทห่ีตาวัวิทเอยงารลู้ัยเดแียลวะกเรับม่ิ ซลาอนกโดเลรยี นพแฤลตะิกใชรรเ้ วมลขาอสงว่ กนันใแหลญะ่