บ้านนี้มีหมอเทวดา เล่ม 1

วุน่ วาย เขาพจิ ารณาฉีเยว่อย่างละเอยี ด ตวั เขาเองก็เปนหมอ ถงึ
จะยังไมไ่ ดส้ ําเร็จการฝกงานแต่ก็สามารถช่วยดแู ลเชียนจินถังได้
กวา่ ครงึ แล้ว และก็เคยตรวจรักษาคนไข้มานับครงั ไมถ่ ว้ น ทว่าวธิ ี
การของฉีเยว่นันเปนวธิ กี ารทเี ขาไม่คุน้ เคยเลยทงั สิน 
 
แตเ่ มือดูสีหน้าท่าทางของหญิงสาวในเวลานี กร็ สู้ ึกวา่ คุ้นเคย
เปนอย่างมาก เพราะเปนสีหน้าทา่ ทางของอาจารยใ์ นเวลาที
ตรวจคนไข้ บ่งบอกถงึ ความมนั ใจในตวั เองและไมใ่ ส่ใจทกุ สิง
อยา่ งรอบข้างในขณะทีทาํ งาน จากนันเขาก็หันไปมองหยวนเปา
ทีนังอยู่ข้างๆ ในทสี ุดกก็ ดั ฟนโบกมอื ให ้
 
ถึงอยา่ งไรหมอผนู้ ีกเ็ ปนคนทพี วกเขาหามา หากเกดิ เรืองขึนก็
ไมเ่ กียวขอ้ งกบั เชยี นจินถงั ถือว่าดลู ะครฉากหนึงแล้วกนั อยา่ ง
มากก็แคก่ ลายเปนพยานบุคคล 
 
“มากับขา้ ” เดก็ ฝกงานคนหนึงรีบหันไปบอกอาหลู บรรดาเดก็
ฝกงานคนอืนๆ ก็วงิ ออกไปช่วยแลว้  
 
บาดแผลส่วนใหญข่ องคนเจ็บอยู่ทแี ขนขวารวมไปถึงหน้าอก 
 
“ชว่ ยข้ายกตัวเขาท”ี ฉีเยวต่ ะโกนเรียก 
 
ชายรา่ งสูงใหญแ่ ละพรรคพวกรบี เข้ามาชว่ ย ยกตวั คนเจ็บขนึ มา
ในแนวระนาบแลว้ มองฉีเยวใ่ ชผ้ า้ ขาวขนาดเล็กบา้ งใหญ่บ้างพนั
บาดแผลคนเจ็บดว้ ยทา่ ทางกระฉับกระเฉงคลอ่ งแคลว่  
 
“ทําแบบนีหยุดเลอื ดไมอ่ ยู่ ไมใ่ ชบ่ อกว่าเย็บแผลเขา้ ด้วยกันหรอ
กร?ึ ” ชายร่างสูงใหญเ่ อย่ ค้านเสียงหลง 

 
“เขาเกดิ อาการชอ็ กแลว้ ต้องปองกันอาการชอ็ กกอ่ น” ฉีเยว่
ตอบทงั ทียงั ย่งุ อยู่ จากนันกก็ ดเส้นเลอื ดเอาไว ้
 
เพยี งไม่นานอาหลกู ถ็ อื ขวดเหลา้ ใบหนึงวงิ เขา้ มา 
 
“นําทอี ยู่ดา้ นในเยน็ แล้ว” 
 
ฉีเยวพ่ ยักหน้ารับรู้แล้วสังงานตอ่  
 
“ตดั ถุงมอื ยางอันนันออกเปนชนิ แล้วหอ่ ปากขวดเอาไว้ จากนัน
เอาหลอดฉีดยาแทงเข้าไปแลว้ เชอื มท่อยางอนั นีดว้ ย…” 
 
“ขา้ … ใหข้ า้ ทํารึ?” ใบหน้าอาหลเู ปลียนเปนตนื ตะลึง มือทีถือ
ขวดเหล้าสันเลก็ น้อย “ข้าทาํ ไม่ได้…” 
 
“อาหลู เจ้าทําได้ เจ้าเคยเห็นแลว้ ว่าข้าทาํ อยา่ งไร” ฉีเยวเ่ อ่ยให้
กําลังใจ นางไม่อาจปล่อยมือทกี ดห้ามเลอื ดได ้
 
อาหลกู ลนื นําลายเสียงดงั กัดริมฝปากตวั เองแน่น สุดทา้ ยก็
พยักหน้า กอ่ นจะหมุนตวั ไปยนื หน้าเครืองมือทจี ัดวางอยขู่ ้าง
กล่องยา 
 
“ฆา่ เชือก่อน...” ฉีเยว่เอ่ยเตือนขึนมา 
 
อาหลพู ยักหน้าอกี ครัง ใชม้ อื ทีสันเทาหยิบกรรไกรขนึ มา แล้ว
เลยี นแบบฉีเยว่โดยแช่กรรไกรในอา่ งเหล้ากอ่ น จากนันกห็ ยิบ
ถงุ มือข้างหนึงทอี ยูใ่ นถงุ ทีปดสนิทออกมา ถุงมือขา้ งนีไม่

สามารถเรียกวา่ เปนถงุ มอื ได้อีก เพราะเคยถูกตัดเปนแผ่นไป
ก่อนหน้าแล้ว นางตัดออกมาเปนวงกลมแผ่นหนึงอยา่ งไม่
ชํานาญ… 
 
“เรยี บรอ้ ยแลว้ เจ้าค่ะ” นางถือทใี ห้นําเกลือทีทําอย่างไมค่ อ่ ย
เรียบร้อยให้ฉีเยว่ดูดว้ ยสีหน้าเปนกังวล 
 
“ดีมาก” ฉีเยวพ่ ยกั หน้าเลก็ น้อย นางต้องจัดการแทงเขม็ ให้คน
เจบ็ เพราะเรอื งนีไม่ว่าอยา่ งไรอาหลูก็ทาํ ไมไ่ ด้… หญงิ สาวจึงหัน
ไปมองรอบห้อง 
 
“คนผู้นันทีแซ่หูน่ะ” นางตะโกนเรียก 
 
หซู านทียืนอยใู่ นกลุ่มผคู้ นถูกเรยี กกม็ ีท่าทางตะลึงงนั  
 
“เจ้ามากดไว้ให้ข้า” ฉีเยว่พยกั หน้าเรียกอกี ครัง 
 
“ขา้ ?” หูซานเบกิ ตาโพลงอย่างไมค่ าดคดิ  
 
“เจ้าก่อเรืองยุ่งยาก แลว้ ไมค่ ิดจะสนใจเลยร?ึ ” ฉีเยวจ่ ้องมองเขา
พรอ้ มกบั รอ้ งถามเสียงดงั  
 
พอได้ยนิ หูซานกเ็ นือตวั สันเทา ทรดุ ตวั ลงไปคกุ เข่าอย่างคาดไม่
ถึง 
 
“เจา้ ทาํ อะไร?” ฉีเยวเ่ ห็นก็ถึงกบั ตกใจ 
 
“ขอบคุณแมน่ าง ขอบคุณทา่ นเหลอื เกนิ !” เขากลา่ วขนึ มาพรอ้ ม

กับค้อมตวั คาํ นับอย่างแรง 
 
ฉีเยว่ยงั คงงุนงง ไมเ่ ข้าใจปฏกิ ริ ิยาอีกฝาย นีมันอะไรกนั ? จงึ ได้
แตส่ ่งเสียงเร่ง 
 
“เรว็ ๆ หน่อย” 
 
หซู านรบี ลกุ ขนึ แลว้ เดินมาหาอยา่ งรวดเรว็  
 
“ใชเ้ หล้าล้างมือ แลว้ ไปหยิบถงุ มือมาสวมเขา้ ไป” ฉีเยวถ่ ลึงตา
ใส่เขาแวบหนึง 
 
หลงั จากทใี ช้เหล้าเช็ดมือหซู านก็ยนื อยา่ งเก้อเขิน แลว้ ถงุ มอื คู่นี.
..ตอ้ งทําอย่างไร? 
 
“แบบนี... สวมเขา้ ไปแบบนี” อาหลูสอนด้วยนําเสียงแผ่วเบา 
พร้อมกับชใี ห้ดมู ือตน 
 
“ขอบคุณแม่นางเหลอื เกนิ ” หซู านเอย่ พร้อมกับยิมอยา่ งประจบ
เอาใจทวา่ ในรอยยิมนียงั แฝงความรูส้ ึกผิดและเสียใจอยู่ไมน่ ้อย 
เพราะถึงอย่างไรก็เปนตัวเขาเองทกี อ่ เรืองขนึ มา ซาํ ยงั ทําให้น้อง
ชายของคนอนื ไดร้ ับบาดเจ็บทังทีไมไ่ ดท้ าํ ความผดิ ใดๆ เลย 
 
อาหลูหนั หน้าไปโดยทไี มไ่ ด้ใส่ใจเขาอกี  
 
หูซานใส่ถุงมอื ด้วยท่าทางงมุ่ ง่าม เมอื เสร็จแล้วกไ็ ด้แตม่ องมอื
ของตนอยา่ งประหลาดใจ 
 

ของชนิดนีทาํ จากอะไรกันแน่? ความรู้สึกนีมัน... 
 
“เสรจ็ แลว้ กม็ านี! กดตรงนีไว้” ฉีเยว่รอจนเรมิ หมดความอดทน 
ตะโกนเรียกเสียงเข้ม 
 
หซู านรบี ไปมองจดุ ทฉี ีเยว่กดไว้ ขณะเดียวกันคนทีอยรู่ ายรอบ
ตา่ งก็จ้องมองอยา่ งระแวดระวงั โดยเฉพาะอยา่ งยิงบรรดาพีน้อง
ทเี ปนเดก็ ฝกงานของตัวเองก็ยังมองอยา่ งไมเ่ ชอื ใจ 
 
“อยา่ งนี? ตรงนีหรอื ?” ในทีสุดเขาก็วางมอื ลงไปกดเอาไว้ จาก
นันก็ถามอยา่ งไมม่ ันใจ 
 
นับวา่ หซู านกดถกู ทไี ดอ้ ย่างง่ายดาย ฉีเยว่จงึ รีบฆา่ เชืออกี ครัง
หนึง แลว้ เอาเข็มฉีดยาแทงทแี ขนคนเจ็บ 
 
บทที 40 กลา้ หรอื ไม?่  
 
“นะ...นีคอื อะไรหรอื ?” 
 
ทกุ คนมองของหน้าตาแปลกประหลาดแทงเข้าสู่ผวิ หนังคนเจ็บ
ดว้ ยความสงสัย เปนศิษย์เอกผู้นันทอี ดใจเอาไว้ไมอ่ ยถู่ ามขึนมา 
 
“นีเปนนําเกลอื อมื ... กน็ ับวา่ เปนนําเกลือเถอะ เปนของเหลวที
ทดแทนของเหลวในร่างกาย...” ฉีเยวอ่ มยมิ แลว้ อธบิ ายให้ฟง 
 
เมอื ทกุ คนเห็นศิษยพ์ ถี ามขนึ มากอ่ นเปนคนแรกแลว้ ฉีเยว่ก็ตอบ 
ทนั ใดนันพวกเขาก็เรมิ แย่งกันซกั ถาม เสียงดงั เซ็งแซ่ในทนั ท ี
 

“หบุ ปาก! หุบปาก!” ชายร่างสูงใหญต่ ะโกนเสียงดงั ลันตดั บทคาํ
พดู ทกุ คนพรอ้ มกับทบุ โต๊ะ “พวกไรป้ ระโยชน์หุบปากให้หมด!” 
 
คาํ พูดนีทาํ ใหท้ กุ คนเงยี บกริบ สีหน้าดอู ึดอดั เปนอย่างมาก 
 
“คนเราก็ไมใ่ ชว่ ่าจะทาํ ทุกอยา่ งเปนทังหมด เปนหมอแลว้ ต้อง
รักษาโรครกั ษาอาการเจบ็ ปวยไดท้ ังหมดเลยหรือ? หากรักษาไม่
ไดก้ ็กลายเปนคนไรป้ ระโยชน์ กลายเปนคนผดิ งนั สิ? ตรรกะ
อะไรกัน! หาวา่ คนอนื ไร้ประโยชนแ์ ลว้ เจา้ เลา่ เจ้าไมไ่ ร้ประโยชน์
งันรึ?” ฉีเยว่โต้กลับทันควัน 
 
หากเทยี บกนั แลว้ นางยงั สนิทใจกับคนในอาชีพเดียวกนั มากกวา่  
ยงิ ไมต่ ้องพดู ถึงคนพวกนี เฮอะ…ขา้ ชว่ ยเหลือคนเจ็บผู้นีกเ็ พราะ
เปนความรบั ผิดชอบตอ่ หน้าที แต่ไมใ่ ชว่ า่ จะยกโทษให้พวกเจา้ ! 
 
ชายร่างสูงใหญถ่ ึงกับเบิกตาโพลง 
 
“เห็นแก่ทีเจา้ เปนคนในจวนของคณุ ชายฉาง ข้าจะไม่คิดเลก็ คดิ
น้อยกบั เจ้า” เขาแค่นเสียงออกมาประโยคหนึงแลว้ ก็ไม่พูดไมจ่ า
อกี  
 
คิดไมถ่ ึงวา่ หญงิ ผ้นู ีจะแก้ต่างให้พวกเขา เดก็ ฝกงานทังหลาย
ต่างกม็ ีสีหน้าชืนชมขนึ มา แต่ก็ไมม่ ีใครซักถามอะไรตอ่  
 
“ถ้าหากพวกเจ้าเจอคนชอ็ กจะรักษาอยา่ งไร?” ฉีเยวก่ ลบั ถาม
พวกเขาแทน 
 
ทกุ คนไดย้ นิ ต่างก็ตนื เตน้ กันไปหมด พยายามคิดตามคําถาม

นาง 
 
“ขา้ ...พวกเรา...” หูซานแย่งพดู เปนคนแรก แต่เมอื อา้ ปากจงึ คิด
ไดว้ ่าตวั เองไม่ร ู้
 
“แมน่ าง ทเี จา้ วา่ ชะ…ช็อกก็คอื อาการทีร่างกายสูญเสียนําสินะ 
หรอื วา่ เปนโรคทผี ชู้ ายมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวบ่อยจน
รา่ งกายถดถอย?” ศิษยเ์ อกถามกลับอยา่ งไมม่ นั ใจ 
 
อ้อ... หมอสมัยก่อนเรียกวา่ อย่างนีหรอกรึ ฉีเยวพ่ ยักหน้าแลว้
บอกว่าเปนอย่างแรก 
 
“เพอื เปนการปองกันต้องตม้ สมุนไพรเซงิ ตีหวงและซนั ยวีโร่วให้
กิน” ศิษยเ์ อกตอบโดยพลัน 
 
“ถ้าเช่นนันก็รีบไปตม้ มาใหเ้ ขากนิ สักหน่อย หากใชพ้ ร้อมกันทงั
สองวธิ จี ะยงิ ไดผ้ ลเร็ว” ฉีเยว่รบี บอก 
 
ศิษย์เอกลงั เลอยู่ครู่หนึง ในทสี ุดกพ็ ยักหน้า สังพวกเดก็ ฝกงาน
ไปจดั การ เพยี งไมน่ านพวกเขากย็ กยาเข้ามาแลว้ จดั การกรอก
ให้คนเจบ็  
 
เชน่ เดียวกับเมือคร่ทู พี วกเขามองฉีเยวด่ ว้ ยความประหลาดใจ 
เพราะตอนนีฉีเยว่ก็ดวู ธิ ีการของพวกเขาอย่างประหลาดใจเช่น
กนั  
 
ผ่านไปสักพัก นางกห็ ยิบเครอื งวดั ความดนั ออกมาวัดซํา ก่อน
จะถอนหายใจอย่างโล่งอกขนึ บ้าง 

 
“เยบ็ ให้เขาได้แลว้ รึ?” 
 
ชายรา่ งสูงใหญอ่ ดใจไวไ้ มอ่ ยู่จึงถามขนึ มาอีกครงั เขามองของ
หน้าตาแปลกประหลาดทีอยู่ในมอื ของฉีเยว่ สลับกับมองหซู าน
ทที ําทา่ ทางเมอื ยแขนแต่ไมก่ ลา้ ขยบั เขยือน ซาํ ยังเหงือผดุ เต็ม
หน้าราวกบั กาํ ลงั ทกุ ขท์ รมานมาก 
 
“ใช่ ขันตอนตอ่ ไปก็เยบ็ ไดแ้ ลว้ แต่ก่อนอืนข้าจาํ เปนต้องเตรยี ม
เลอื ด” ฉีเยว่ตอบกลบั ในขณะทมี ือขยบั ไปตรวจดขู องในกลอ่ ง
ยาไม่หยดุ ชายร่างใหญ่ได้ยนิ นางพึมพาํ ถอ้ ยคําทเี ขาฟงแลว้ ไม่
เข้าใจ “ตอ้ งดกู ่อนว่าชายคนนีหม่เู ลอื ดอะไร...ออ้ ช่างดเี หลือ
เกิน...กลอ่ งปฐมพยาบาลของมาตรฐาน (EN) DIN3155 ช่างมี
ครบถว้ นสมบูรณ์แบบจริงๆ มนิ ่าล่ะพวกเขาถงึ ไดค้ ุยโวโออ้ วด
มากขนาดนัน ถอื วา่ มขี องพร้อมใชใ้ นการรักษาพยาบาลฉุกเฉิน
ได้เลย… แถมมีแผน่ ตรวจหมเู่ ลอื ด ABO อย่างรวดเร็วอกี ด้วย 
เยียมมาก...” 
 
“นี...คืออะไร?” ศิษยเ์ อกถามขึนมาเมอื เหน็ นางถือแผ่นกระดาษ
หน้าตาแปลกประหลาด แน่ล่ะวา่ มนั เปนกระดาษแตก่ ระดาษแบบ
นีเขาไม่เคยเหน็ มาก่อนเลย 
 
ฉีเยว่ตรวจสอบเลอื ดจากร่างกายของผู้บาดเจบ็ แลว้ รอการ
เปลียนแปลงของกระดาษทที ําการทดสอบดว้ ยสีหน้าจรงิ จัง แต่
ก็ยังตอบคําถามกลบั ไป 
 
“สิงนีน่ะหรือ เปนสิงทที ําใหแ้ ยกแยะหมูเ่ ลอื ดของคนออกมาได”้  
 

“หมเู่ ลอื ด? มนั คอื อะไร?” ศิษย์เอกไมเ่ พียงไม่เขา้ ใจในคาํ ตอบ 
กลับสับสนยงิ กวา่ เดิมดว้ ยซาํ  
 
“หมู่เลอื ดก็คือ… การแยกแยะเลอื ดของคนหนึงกับคนอนื ทีอาจ
ไมเ่ หมอื นกัน อืม…ไดแ้ ล้ว” ฉีเยวพ่ ยายามหาคาํ พดู มาอธิบายให้
อกี ฝายเข้าใจ แต่เหมอื นจะลําบากไม่น้อย จังหวะนันผลการ
ทดสอบกอ็ อกมาพอดี ได้ยินเสียงนางลอดผา่ นผา้ ปดปาก 
“A…” 
 
จากนันหญิงสาวกเ็ งยหน้าขนึ แลว้ กวาดตามองผู้คนในหอ้ ง 
 
“ตอนนีคนเจ็บต้องการเลือด ใครจะอาสาใหเ้ ลอื ดของตัวเองกับ
เขาบ้าง?” ฉีเยวถ่ าม 
 
“อะไรนะ! เลือด? ใหเ้ ลอื ดเขางนั ร?ึ ” 
 
“แมน่ าง ทเี จ้าพดู หมายความวา่ อย่างไร?” 
 
คนทีอยเู่ ต็มหอ้ งถามเสียงออื อึง 
 
“ความหมายก็คือ เลอื ดในรา่ งกายของคนผู้นีไหลออกมามาก
เกินไป เขาสูญเสียเลอื ดไปมากจนอาจจะตายได้ พวกเจ้ารใู้ ช่
ไหม” 
 
รู.้ .. ร.ู้ .. คนทอี ย่เู ต็มหอ้ งโถงตา่ งกพ็ ยกั หน้า เรอื งแคน่ ีคนโงก่ ร็ ู้
เถอะ 
 
“ดังนันเขาจึงต้องการเลอื ดไปทดแทน กห็ มายความวา่ เอาเลือด

ของคนอืนใหเ้ ขาบางส่วน แบบนีเขากไ็ มต่ ายเพราะว่าสูญเสีย
เลอื ดมากเกนิ ไปแล้ว” ฉีเยว่เอ่ยอย่างตอ่ เนือง “ถ้าเช่นนันแล้ว
ตอนนีใครอยากจะลองดูว่าเลือดเขา้ กันไดห้ รอื ไม่ จะไดใ้ หค้ น
เจ็บ” 
 
“สวรรค์! เอาเลอื ดใหเ้ ขา ถา้ เช่นนันแลว้ คนทีให้กต็ ้องตายงนั รึ?” 
มคี นรอ้ งขนึ มาอยา่ งเสียงดัง 
 
“จะเอาเลือดให้เขาไดอ้ ยา่ งไรกัน?” จากนันกม็ ีอีกคนถามตาม
มา 
 
คาํ พดู นีทาํ ให้คนทอี ยู่ในห้องโถงใหญ่วนุ่ วายในชวั พรบิ ตา ทกุ
คนตา่ งหันไปปรึกษากนั ด้วยสีหน้าหวาดกลวั ระคนตืนตะลงึ  
 
“มา! ขา้ เอง!” ชายรา่ งสูงใหญ่อาสาเสียงดงั เดินออกมาอย่าง
ไม่มีความลังเลแม้แตน่ ้อย “ข้ายอมตายแทนเขาได!้ ” 
 
ตลอดเวลาทีฉีเยว่พดู แม้จะดเู หมอื นวา่ นางพูดใหท้ ุกคนฟง แต่
สายตากลบั จับจ้องไปทเี สียวโหวเหย่ ‘สามี’ ของตนเองตลอด 
 
อีกฝายกก็ าํ ลังมองนางเช่นกัน เมอื เหน็ ท่าทีหญิงสาว ชายหนุ่ม
กย็ กยิมมุมปาก ก่อนจะเอ่ยขึนแลว้ ก้าวเทา้ มาข้างหน้า 
 
“มา ข้าเอง” 
 
ทันทที ีเหน็ เขาเอ่ยปากแลว้ เดนิ ออกมาอยา่ งไมค่ าดคดิ คน
จาํ นวนมากตา่ งกม็ สี ีหน้าตนื ตระหนกเปนการใหญ่ ทาํ ท่าราวกับ
กระตา่ ยตนื ตมู  

 
“เสียวโหวเหย่ ไมไ่ ด้ขอรบั ” องครกั ษ์เดนิ ออกมาขวาง จากนันก็
ไมร่ ้วู ่าใครตอ่ ใครแยง่ กันเสนอตวั ออกมา 
 
พอเหน็ เสียวโหวเหย่และชายรา่ งใหญม่ ีท่าทเี ปนหว่ งคนเจบ็
จริงๆ และมีจิตใจทกี ล้าหาญอยูบ่ ้าง ความโกรธในใจหญิงสาวก็
ค่อยลดลง 
 
“ไม่ไดจ้ ะเอาชวี ิตใคร เพียงแค่ตอ้ งการเลอื ดเลก็ น้อย และก็ไมใ่ ช่
วา่ จะเปนเลอื ดของใครกไ็ ด้ ขา้ ตอ้ งลองทดสอบกอ่ นวา่ เลือดของ
คนผ้นู ันกับเลอื ดของผูบ้ าดเจ็บเข้ากนั ไดห้ รือไม”่ นางกล่าวขึน
มา พรอ้ มกับหยบิ เขม็ ปลอดเชือเลม่ หนึงขนึ มาจากด้านในกลอ่ ง 
 
“ดูอยา่ งไร?” เสียวโหวเหยถ่ าม ยามนีเขาเดินมาอยูต่ รงหน้า
ฉีเยว่พลางพิจารณานางตังแตห่ ัวจรดเท้า 
 
“ยืนมอื มา” หญิงสาวสัง 
 
เสียวโหวเหย่ยืนมือออกมาอย่างไม่ลงั เล องครกั ษ์ดา้ นขา้ งส่ง
เสียงหา้ มกนั เปนแถว 
 
ฝามอื หยาบกร้าน... ฉีเยว่มองประเมินมอื ตรงหน้า แล้วยนื มอื มา
คว้าเอาไว้ คนทอี ยู่ในหอ้ งตา่ งกเ็ บิกตาโพลง มบี างคนทีหันหน้า
หนีอยา่ งรู้สึกเขนิ อาย ผู้คนต่างจับจอ้ งนางเขม็งวา่ หญิงสาวจะ
ทําอะไร… 
 
ตอนทเี สียวโหวเหย่ถกู หญงิ สาวดึงมือเอาไว้ ร่างกายกแ็ ขง็ ทอื ไป
หมด อยากจะดงึ มอื กลบั ทว่าอีกฝายหยบิ สําลีมาเชด็ ทีปลายนิว

ของเขาแลว้  
 
“ไมต่ ้องกลวั เจ็บนะ” 
 
เสียวโหวเหย่ได้ยินคําพดู นางก็ไดแ้ ต่หัวเราะเยาะในใจ ไม่ได้พูด
คาํ ใด จงั หวะนันเองก็รสู้ ึกเจ็บแปลบทปี ลายนิว ฉีเยว่หยดเลอื ด
ลงบนกระดาษแล้วปล่อยมอื เขา 
 
“หมอ เอาของขา้ ” 
 
คนจาํ นวนมากรีบยนื มอื ของตนมาใหท้ นั ท ี
 
“รอสักครู่ ทีละคน” ฉีเยวต่ อบเสียงเรยี บ มองกระดาษทดสอบ
ในมือ ไม่นานกป็ รากฏรอยยมิ ดใี จออกมา หญิงสาวเงยหน้ามอง
ฉางอวินเฉิง “เฮ้! โชคดีจรงิ ๆ เลือดของเจ้าเหมาะสมพอดเี ลย” 
 
ใบหน้าของนางถูกผา้ ปดปากบงั เอาไว้ ทําให้มองไมเ่ ห็นรอยยมิ  
แตว่ า่ รอยยิมทีปรากฏอยใู่ นดวงตานางนันชายหนุ่มกลับเห็นได้
อย่างชัดเจน อีกทงั ประโยคนีกท็ ําใหค้ นทีอยูร่ ายรอบตะลึงงันไป
ชวั ครู่ กอ่ นทีความวุ่นวายจะตามมาอกี ครงั  
 
“เขาไม่ได้ ใช้เลอื ดเขาไม่ไดอ้ ยา่ งเดด็ ขาด” ทุกคนเอะอะโวยวาย
เสียงดงั  
 
“ดเู หมือนวา่ การทเี ลอื ดของขา้ เหมาะสมจะทําใหเ้ จา้ ดีใจมาก” 
เสียวโหวเหย่โบกมอื เพอื หยุดเสียงโวยวายของทกุ คน จากนันก็
มองฉีเยวแ่ ลว้ หัวเราะ 
 

มอี ะไรน่าหัวเราะกนั ! ฉีเยว่ทีถูกอกี ฝายมองความคิดออกอยา่ ง
ทะลปุ รุโปรง่ ก็ร้สู ึกอารมณไ์ ม่ดี แลว้ จะทาํ ไม? เจา้ ทาํ คนอนื บาด
เจ็บกต็ ้องรบั โทษเปนธรรมดา… 
 
“ทา่ นหมอ เจ้าไมต่ ้องก่อเรืองวุ่นวาย” ชายร่างใหญ่เดนิ มากด
ไหล่เสียวโหวเหยเ่ อาไว้ “ทา่ นก็อยา่ กอ่ เรือง” 
 
“ใครกอ่ เรืองกนั !” 
 
ฉีเยว่และเสียวโหวเหย่เอย่ ขึนมาพร้อมกนั พดู จบก็หันมาสบตา
กันอยา่ งประหลาดใจ 
 
“ข้าบอกแล้วไงวา่ ไม่ถึงตาย เพยี งใช้เลือดเลก็ น้อยแคน่ ันเอง” 
ฉีเยว่ชกั สายตากลบั เอาเข็มทีใชแ้ ล้วแชใ่ นเหล้าแลว้ หยบิ เขม็ เลม่
ใหม่ขนึ มา “ใช้เลอื ดเพียงคนละเล็กน้อย หลายๆ คนกเ็ พยี งพอ
จะใหค้ นเจ็บแล้ว มา...ใครจะลองเปนคนตอ่ ไป” 
 
พอได้ยนิ คําพูดนีของนาง ทกุ คนต่างกร็ สู้ ึกโล่งอก หลงั จากที
ความหวาดกลัวผ่านพ้นก็แยง่ กันยืนมอื มาให ้
 
นับวา่ ผบู้ าดเจบ็ คนนีโชคดี ในทีแหง่ นีมคี นทหี มู่เลอื ดเหมาะสม
สีคน แม้เสียวโหวเหย่ผนู้ ีตังใจจะบริจาคเลอื ดจริงๆ แต่กลบั ถกู
ทุกคนห้ามปรามหลายตอ่ หลายครงั เพราะถึงอยา่ งไรเรืองนีก็
เปนเรอื งทีไม่เคยมีใครเคยเหน็ หรอื เคยไดย้ ินมาก่อน ถงึ จะมี
เดก็ หนุ่มคนนันแสดงเปนตัวอยา่ งเมอื ครูก่ ต็ าม 
 
ท่อยางทีใช้ให้นําเกลือถกู เอามาใชป้ ระโยชน์อกี ครงั ผูบ้ ริจาค
เลอื ดนอนอยูบ่ นโตะ๊ ส่วนคนเจบ็ นอนอยู่บนไมก้ ระดาน เข็ม

สองเล่มทอ่ ยางหนึงเส้น นีเปนสถานการณก์ ารถา่ ยเลือดครัง
แรกของฉีเยว่นับตังแต่มาถึงยุคโบราณ และเปนการกระทาํ ที
ฝาฝนกฎข้อบังคับอยา่ งยงิ จนหญงิ สาวจอ้ งมองด้วยดวงตาสัน
ไหว แตส่ ําหรบั คนทอี ยู่ในห้องโถงนี ต่างก็เบกิ ตาโพลงมอง
สถานการณ์ตรงหน้าอย่างไมก่ ะพรบิ ตา มองดเู ลือดทีไหลจาก
รา่ งกายของคนหนึงไปยังร่างกายของอกี คน และคนทีใกล้จะ
ตายผู้นันก็คอ่ ยๆ ฟนคนื สตกิ ลับมาแลว้  
 
“ขา้ ตายแล้วร?ึ ” ผู้บาดเจบ็ ลมื ตาขนึ มาช้าๆ 
 
“ยงั ไมต่ าย มีข้าอยู่ ใครจะยอมให้เจ้าตายง่ายๆ” ชายร่างสูงใหญ่
เดนิ เข้ามาเปนคนแรก 
 
บนใบหน้าของคนเจ็บปรากฏรอยยมิ ออกมาใหเ้ หน็ เล็กน้อย 
 
“มเี สียงดังขนาดนีของพีใหญ่ พญายมได้ยนิ กต็ ้องตกใจจนวิง
หนีกลบั ไปแลว้ …” เขากล่าวขนึ มาดว้ ยนําเสียงทอี ่อนเพลีย 
 
คนผูน้ ียังมอี ารมณข์ ันมากทีเดยี ว นับวา่ สภาพจติ ใจไมเ่ ลว ฉีเยว่
ทีอย่ดู ้านขา้ งคิดในใจ 
 
“ขอขา้ ตรวจความดนั เลือดหน่อย” นางกลา่ วพร้อมกบั หยบิ
เครืองวัดความดนั เลือดเดินมา 
 
ผ้บู าดเจบ็ เพิงจะหันมาเหน็ สตรีทแี ต่งตัวแปลกประหลาด เขาได้
แตม่ องหญงิ ตรงหน้าทเี หน็ แค่ดวงตาด้วยความงุนงง 
 
“นีเปนทา่ นหมอมีฝมอื ทีเสียวโหวเหย่ตังใจเชิญมาจากจวนเปน

พิเศษ…” คนเปนพีรบี บอกตามทเี ข้าใจ 
 
เขาไม่รู้ความสัมพนั ธร์ ะหวา่ งหญิงสาวกบั เสียวโหวเหย่ เพราะ
ตังแตเ่ กดิ เรอื งก็ไม่มีใครเรยี กฐานะทีแท้จรงิ ของฉีเยว ่
 
“ขอบคณุ เสียวโหวเหย่เหลอื เกินขอรับ เจียงไห่ไมม่ ีสิงใดทีจะ
ตอบแทนทา่ นได้เลย…” คนเจ็บพยายามจะลุกขนึ แต่กลบั พบ
บางสิงบนรา่ งตวั เอง “นี... นีคืออะไร?” เขามองของหน้าตา
แปลกประหลาดบนแขนตัวเอง จากนันก็มองไล่ไปตามท่อกเ็ ห็น
ชายอีกคน... 
 
“คณุ ชายน้อย เลือดของพวกเราเหมอื นกัน..” ผู้บรจิ าคเลอื ดคน
นันยิมกว้าง ใบหน้าแดงอย่างร้สู ึกเปนเกยี รต ิ
 
“เจ้าสูญเสียเลอื ดไปมาก นีเปนการเพิมเลือดให”้ ฉีเยว่เอ่ยยมิ ๆ 
เหน็ ใบหน้าของคนเจ็บเปลียนเปนขาวซดี เห็นไดช้ ดั วา่ ตกใจ
พอควร 
 
“อยา่ เพงิ ขยับ…” เสียวโหวเหยเ่ อ่ยขนึ แล้วเดินเข้ามาใกล้ “รักษา
บาดแผลให้หายโดยเรว็ จะไดไ้ ปเรยี กร้องขอความเปนธรรม” 
 
คนเจบ็ พยักหน้า ใบหน้าเต็มเปยมไปดว้ ยความซาบซึงใจ 
 
“ทําการเยบ็ แผลไดแ้ ลว้ ” ฉีเยว่เพงิ วัดความดันเสรจ็ ก็ถอนใจ 
แลว้ กลา่ วขึนมา 
 
ไมว่ ่าจะเปนเพราะอปุ กรณท์ ีไมพ่ รอ้ มเหล่านี หรอื วา่ ยาจีนทีกิน
เข้าไปส่งผลทําให้ดีขนึ ก็ตาม แต่กลา่ วได้วา่ ตอนนีการปองกัน

อาการช็อกนันถอื ว่าประสบความสําเร็จแลว้  
 
หากจะนับตงั แตฉ่ ีเยว่เรมิ ฝกงานวนั แรกจนถงึ ก่อนทนี างจะขา้ ม
เวลามา การตรวจและการรกั ษาทเี คยทาํ มมี ากมายนับครังไม่ถว้ น 
แตว่ ่าครงั นีเปนครังทนี างรสู้ ึกประสบความสําเร็จมากทีสุด 
 
“อาหลู ปูผ้า” นางสังคนสนิทแลว้ เดนิ กลบั ไปทกี ลอ่ ง
ปฐมพยาบาล แตเ่ มอื ตรวจสอบอปุ กรณ์ทคี ้นุ เคยทีละชนิ เหล่า
นัน สีหน้ากเ็ ปลียนไปทันที “แย่แล้ว!” 
 
คําพดู นีทําให้ทุกคนตกใจสะดงุ้ โหยง 
 
“ฮู...เอ่อ...เกิดอะไรขึนเจ้าคะ?” อาหลทู เี พงิ หยบิ ผา้ ผา่ ตดั สีขาว
ขึนมารบี หันไปถาม 
 
ฉีเยว่หยบิ ขวดยาวา่ งเปลา่ ขนึ มาขวดหนึงแล้วกห็ ยบิ อกี ขวด 
เหงือแย่งกนั ผดุ ออกมาเต็มศีรษะ 
 
“ไม่มีแลว้ ...หมดแล้ว...ไมม่ แี ล้ว…” นางเอย่ เสียงแผ่วเบา 
 
“อะไรไมม่ แี ล้ว?” เสียวโหวเหยท่ ียนื อยขู่ ้างๆ ถามขึนมา 
 
“ยาชา...ยาชาทีใชเ้ ฉพาะที...หมดแลว้ ...ทุกอยา่ งถกู ใชห้ มดแลว้ ” 
ฉีเยว่ตอบเสียงเบาราวกระซิบ 
 
นางเองก็รดู้ ีว่าจะตอ้ งมีสักวันทีเปนอยา่ งนี หรือว่านางใชย้ าชา
มากเกนิ ไป... 
 

ฉีเยวม่ องกล่องปฐมพยาบาล ใบหน้าหม่นหมอง กลอ่ งนีติดตัว
นางมาด้วย ตอนแรกด้านในมขี องทนี างเลือกสรรมาด้วยตัวเอง
มากมาย ของมีพร้อมยิงกว่าห้องฉุกเฉินบางทีด้วยซาํ แต่ว่าตอน
นีถุงมือ เขม็ ยังสามารถฆา่ เชอื แล้วนํามาใช้ซําได้ แตก่ ม็ ีบาง
อย่างทใี ชแ้ ล้วหมดไปเรอื ยๆ อยา่ งเชน่ ยาชา ยาฆา่ เชือ ไหมเย็บ
แผล... 
 
“กลบั ไปเอา” เสียวโหวเหยก่ ลา่ วขึนมาอย่างไม่ใส่ใจ พรอ้ มกับ
กวักมอื เรียกองครกั ษ ์
 
ทวา่ ฉีเยวก่ ลบั ส่ายหน้า แล้วเอย่ ด้วยนําเสียงเศรา้ ซมึ  
 
“ไม่มแี ล้ว” 
 
“ไม่มแี ล้ว?” เสียวโหวเหยข่ มวดควิ ไมเ่ ขา้ ใจกบั คาํ พูดของนาง 
 
“การผ่าตดั นีขา้ ทําไมไ่ ด้” ฉีเยว่วางของทีอยใู่ นมือลง 
 
เสียงฮอื ฮาดงั กระหมึ ทังห้องโถง 
 
“เจ้าว่าอะไรนะ?” 
 
“เหตใุ ดถงึ ทาํ ไม่ได้แลว้ ?” 
 
เวทีถกู สรา้ งขนึ มาแล้ว กลองกต็ ีแล้ว รอแค่นักแสดงขนึ มาร้อง
เพลง ทวา่ อยๆู่ นักแสดงกลบั คอแหง้ ร้องไม่ได้ ลองคิดดสู ิว่าผู้
ชมทอี ย่ขู ้างล่างเวทจี ะโกรธขนาดไหน 
 

“ท่านหมอ เจา้ ยงั โกรธทีพวกเราฟนเด็กหนุ่มคนนีจนบาดเจ็บ
อย่รู ?ึ ” ชายร่างสูงใหญถ่ ามเสียงดัง ใบหน้าเปลียนเปนแดงกํา 
รบี ชักดาบออกมาทนั ท ี
 
ผู้คนทอี ยรู่ อบด้านต่างกต็ กใจ พากนั ถอยหา่ งเปนแถว 
 
“ทําผู้หญิงไมไ่ ด!้ ทาํ ผหู้ ญงิ ไม่ได้นะ! หากจะทาํ กท็ ําขา้ เถอะ” หู
ซานไม่ใส่ใจทีจะกดเส้นเลือดแลว้ เขาทรุดตวั ลงคุกเขา่ ตรงหน้า
ชายรา่ งใหญ่ผู้นัน 
 
“ขา้ จะฟนตวั เองเพอื เปนการไถ่โทษใหแ้ ก่เขา!” ชายร่างสูงใหญ่
ไมไ่ ด้ตังใจจะฟนดาบไปทางฉีเยว่ แต่กลบั จะฟนไปบนแขนตวั
เอง 
 
เพยี งจบคํา พรรคพวกของเขาทีชกั ดาบออกมาทาํ ทา่ ทาง
เดยี วกนั ก็มมี ากขนึ เรือยๆ 
 
“ขา้ เอง!” 
 
“ใหข้ ้าเอง!” 
 
ทุกคนตา่ งแย่งกนั พูด ตงั ใจจะเปนคนฟนแขนตัวเองแทน 
 
ทนั ใดนันภายในเชยี นจินถังก็เกิดความโกลาหลขึนมาทนั ท ี