เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 05

สารบญั
----------

ภาค การลมื ตาตนื่
ของจอมมาร

บทนำ� บทท่ี 1 บทท่ี 2 บทที่ 3 บทที่ 4 บทท่ี 5 บทที่ 6

วันแห่ง วนั คนื บทเพลง ความ กำ�เนิด ผู้ได้ ผูช้ กั ใย
ก�ร อนั แสน โหมโรง สิน้ หวัง จอมม�ร รบั ก�ร ใน
ล่มสล�ย สงบสุข สู่ และ ปลด เงามืด
ภัยพิบัติ ความ
หวงั ปลอ่ ย

7 26 81 148 230 332 440



จอมมาร1คาริออนแหงนมองฟา้ ด้วยสหี น้าเครง่ เครยี ด
เหตุท่ีท�าเช่นนั้นเพราะสัมผัสได้ถึงการมุ่งตรงมาของกลุ่มพลัง
ปิศาจความหนาแน่นสงู จากอกี ฟากซึง่ อยู่หา่ งไกลออกไป
ออรา่ ขนาดใหญแ่ ละแขง็ แกรง่ ทไ่ี รก้ ารปดิ ซอ่ นนน้ั เปน็ ของจอมมาร
มิลมิ ไมผ่ ดิ แน่
และดเู หมอื นวา่ เปา้ หมายของอกี ฝา่ ยคอื การเปดิ ศกึ กบั ดนิ แดนน้ี
มลิ มิ ผเู้ หนิ ฟา้ มาดว้ ยความเรว็ เกนิ ระดบั ความเรว็ เสยี ง หยดุ ชะงกั
กลางอากาศเหนือปราสาทท่พี �านักของคารอิ อน
“ฮา่ ฮา่ ฮา่ !! ขา้ คอื จอมมาร มลิ มิ นาวา! ขา้ มาทนี่ เ่ี พอื่ ประกาศ
ใหพ้ วกเจา้ ทง้ั หลายรบั รวู้ า่ ขา้ ถอนตวั จากสนธสิ ญั ญาความรว่ มมอื ทง้ั หลาย
ที่เคยลงนามกับเหล่าจอมมารแล้ว แน่นอนว่ารวมถึงพันธสัญญาท่ีเคย
ตกลงกับจอมมารคารอิ อนดว้ ย! และขา้ ขอประกาศศกึ กบั เจ้า โดยข้าจะ
กลบั มาอกี ครงั้ ในหนง่ึ สัปดาหใ์ หห้ ลงั จงเตรยี มพรอ้ มรบั การมาเยอื นของ
ขา้ ไว้ใหด้ !ี ! ฮ่า-------ฮ่าฮ่าฮ่า------!!”
นั่นคือคา� ประกาศกรา้ วของอกี ฝา่ ย
คาริออนผู้เปน็ ถงึ จอมมารและไดร้ บั ฉายาวา่ “บีสตม์ าสเตอร=์
(ราชาราชสีห์)” กุมขมับกบั คา� กลา่ วฝา่ ยเดยี วน้ัน
“ยยั บ้านน่ั คดิ อะไรของเขาอยนู่ ะ------!?”
สุดท้ายเขาตัดสินใจออกค�าสั่งโดยปัดความกลัดกลุ้มไว้ครุ่นคิด
ทีหลงั
“รวบรวมนกั รบทีม่ ีอยูใ่ นประเทศน้มี าใหห้ มด! ในทนั ที เดีย๋ วน้ี
เลย!!”
คา� สง่ั ถกู ถา่ ยทอดและปฏบิ ตั ติ ามในทนั ทที นั ใด เพยี งเวลาไมน่ าน
1เหปลน่ียว่นยจานกกั รราชบาปรศิาาชจาสรรพสตั วร์ ะดบั รองจากสามทหารเสอื ทงั้ หมดกม็ ารวมตวั

กนั เต็มห้องโถงใหญ่
“ทา่ นคารอิ อน ถ้าไมน่ ับกรูซสิ ทุกคนกม็ ากนั พรอ้ มแล้วค่ะ”
“โอ้”
คาริออนพยักหน้าอย่างไม่รีบร้อนต่อค�ารายงานของ “อสรพิษ

เขาเหลือง” อาร์บิส
ดเู หมอื นเขาจะสะสางความคดิ ตา่ งๆ ในสมองไดเ้ ปน็ ทเี่ รยี บรอ้ ย

ภายในเวลาชัว่ ครู่
คารอิ อนประกาศดว้ ยนา้� เสยี งเครง่ ขรมึ ตอ่ หนา้ บรรดากองทหาร

ซึง่ มารวมกนั ตามค�าส่ัง
“อีกหนึ่งสัปดาห์ให้หลัง มิลิมจะบุกมาท่ีน่ี มิหน�าซ้�ายัยนั่นยัง

ประกาศฉีกสนธิสัญญาทิ้งตามใจชอบโดยไม่ผ่านวัลพัวร์กิส (งานฉลอง
ของเหลา่ จอมมาร) ซง่ึ การกระทา� ดงั กลา่ วเปรยี บเสมอื นการตงั้ ตวั เปน็ ศตั รู
กับมหาจอมมารทั้งสิบ และข้าเองก็ไม่เข้าใจว่าท�าไมยัยน่ันถึงโพล่ง
ออกมาแบบน้นั จรงิ อยวู่ ่าบางทียัยนัน่ ก็ท�าอะไรโลดโผนปนี เกลยี วคนอืน่
แตข่ ณะเดียวกันกฉ็ ลาดแกมโกง ซ�า้ ยังคิดอา่ นรอบคอบ จึงเป็นไปได้วา่
อาจมีเหตุบางอย่างให้เจ้าตวั ทา� เช่นนนั้ ”

ทกุ คนไดย้ นิ คา� ประกาศของมลิ มิ ชดั เตม็ สองหขู องตวั เอง จงึ ไมม่ ี
ผู้ใดคัดค้านสงสัยคาริออน ส่วนใหญ่จะมีก็เพียงความสับสนงุนงงต่อ
สถานการณ์ท่ดี หู า่ งไกลความเปน็ จรงิ นน้ั

“แลว้ จอมมารตนอืน่ ๆ มีปฏกิ ริ ิยาแบบไหนกนั บา้ งคะ?”
ยังคงเป็นอาร์บิสอีกเช่นเคย ที่เอ่ยถามอย่างสงบ
“เฟรย์กับเคลย์แมนแสดงออกชัดว่าไม่เช่ือ วาเลนไทน์ยังคง
หายหวั เงยี บเหมอื นเดมิ ลามริ สิ กเ็ อาแตโ่ มเ้ รอื่ งผพู้ ทิ กั ษค์ นใหมไ่ มย่ อมฟงั
คนอ่ืนพูดสักนิด กีท�าท่าประหน่ึงไม่ใช่เร่ืองของตน และอีกสามคน
ที่เหลือก็ดูไม่ใคร่สนใจใยดี เอาเถอะ ถ้าข้ากับมิลิมท�าสงครามกันจริง
เมอื่ ไหร่ ตอ่ ให้ไม่อยากเชือ่ เจา้ พวกนั้นกต็ ้องเช่อื อยดู่ ี”

บทน�ำ วนั แห่งก�รล่มสล�ย 9

คาริออนพูดเชงิ สบถเกย่ี วกบั ท่าทีไมแ่ ยแสของเหลา่ จอมมาร
“ถา้ อยา่ งนนั้ กม็ แี ตต่ อ้ งระเบดิ สงครามกนั เทา่ นนั้ แหละ ทา่ นนาย
พล! ขา้ ขอเป็นคนเปดิ เกมนะ!”
“กรงเลบ็ พยคั ฆ์ขาว” สเฟียร์รบี แทรกขึ้น ทวา่ “คมเขยี้ วพยคั ฆ์
ดÓ” ฟอบิโอช้ ิงปรามไว้
“สเฟียร์เอ๋ย เจ้ายังไม่รู้จักความแข็งแกร่งของจอมมารมิลิม
ดพี อ ถงึ ไดก้ ลา้ พดู เชน่ นนั้ ขา้ จะบอกใหน้ ะวา่ รายนนั้ เหนอื ชนั้ กวา่ จอมมาร
คนไหนๆ ต่อให้เราบุกถล่มพร้อมกันทั้งกองทัพนักรบราชาสัตว์ ก็ยัง
มแิ คลว้ ถูกฆ่าเหยี้ นในพรบิ ตาแน่...”
บทเรยี นจากความผดิ พลาดครง้ั กอ่ น ทา� ใหฟ้ อบโิ อจ้ อมเลอื ดรอ้ น
รู้จกั คดิ อา่ นรอบคอบขึ้น อีกท้ังเรียนรทู้ ี่จะประเมนิ สถานการณด์ ้วยความ
ระแวดระวัง
และผลสรุปจากการคิดวิเคราะห์ของฟอบิโอ้คือ “รบไปก็มีแต่
แพส้ ถานเดียว”
“ฟอบโิ อ้ ข้าดใี จจริงๆ ทีเ่ ห็นเจา้ เตบิ โตข้นึ และข้าไมค่ ิดสงสัย
ในค�าพูดของเจ้าซ่ึงเคยเห็นความแข็งแกร่งของมิลิมด้วยตาตนเองมาแล้ว
แม้แต่น้อย เอาละ ข้าขอถามตรงๆ เลยแล้วกันว่าในความเห็นของเจ้า
ระหว่างข้ากบั มิลมิ ใครแกรง่ กวา่ กัน?”
ฟอบิโอ้ท�าหน้าเหยเกต่อค�าถามอันไม่อ้อมค้อมของคาริออน
แต่เขาก็เงยหนา้ ข้นึ สบตาผู้ถามราวกบั ตัดสินใจไดเ้ ดด็ ขาดแลว้
“ขออภัยท่ีข้าต้องเรียนตามตรง ท่านคาริออน พลังของท่าน
ทั้งสองซึ่งเป็นถึงจอมมารนั้นยากจะหยั่งถึง ทว่าจอมมารมิลิมมีฉายาว่า
เดสทรอย (ทรราชแหง่ การทา� ลาย) ดงั นั้น--------”
แม้ฟอบิโอ้จะพยายามเลี่ยงตอบตามตรง แต่ไม่ใช่เร่ืองยากท่ี
คาริออนจะจับความจริงท่ซี อ่ นอยู่ในคา� ตอบน้ันออกมา
“อย่างนั้นรึ ยัยนน่ั แกร่งกว่าข้าสนิ ะ!”

10

เจ้าตวั พูดพลางหัวเราะเสยี งดงั
“ถ้าอย่างนั้น เห็นทีข้าต้องใช้โอกาสน้ีแสดงพลังของ “บีสต์
มาสเตอร์ (ราชาราชสหี ์)” ใหพ้ วกเจา้ ทั้งหลายได้ประจกั ษ์เสียแลว้ !!”
การตอ่ สกู้ บั จอมมารมลิ มิ นาวา-------คารอิ อนมองวา่ นอี่ าจเปน็
โอกาสดีสา� หรบั ตัวเองหากมองในมมุ กลบั
เขาไมเ่ ชอื่ มน่ั หรอกวา่ ตนจะสามารถชนะศกึ ครงั้ นไ้ี ด้ แตน่ ถ่ี อื เปน็
โอกาสชนั้ ยอดส�าหรบั สา� แดงพลังในฐานะผู้แข็งแกร่ง
คาริออนไม่ใชค่ นเชอ่ื มัน่ ในพลังของตัวเองสงู เกินไป
เขาคิดด้วยซา�้ วา่ มิลมิ นา่ จะแกร่งกวา่
แต-่ -----
“ถ้าแค่ได้ยินว่าอีกฝ่ายแกร่งกว่าก็หนีหัวซุกหัวซุนแล้วจะเป็น
จอมมารไดย้ งั ไง ถกู ไหม? อกี อยา่ งใครจะยอมปลอ่ ยใหเ้ รอ่ื งนา่ สนกุ อยา่ ง
การประมือกับจอมมารในตา� นานหลุดลอยไปกนั !”
เลอื ดในกายคารอิ อนเดอื ดพล่าน หัวใจเต้นรัวแรง
คู่ต่อสคู้ ราวนค้ี อื จอมมารมลิ มิ ผ้ไู ด้ชือ่ วา่ แข็งแกร่งเกนิ ใคร
จอมมารซงึ่ เปน็ หนงึ่ ในจอมปศิ าจรนุ่ เกา่ ผทู้ ใี่ ครตา่ งพากนั หวาด
เกรงแมว้ ่ารปู ลกั ษณ์ภายนอกจะดูไมน่ ่าพร่นั พรงึ แมส้ กั นดิ
เขากา� ลงั จะไดต้ อ่ สกู้ บั จอมปศิ าจคนนน้ั แลว้ จะหา้ มตวั เองไมใ่ ห้
ตืน่ เต้นไดอ้ ยา่ งไร
สมยั ยังเดก็ บดิ าเคยเล่าให้เขาฟัง
นิทานซึ่งบอกเล่าเก่ียวกับความโหดเห้ียมทารุณของเจ้าหญิง
มังกร
เขาเองก็ไม่ม่ันใจนักหรอกว่าบุคคลที่ถูกกล่าวอ้างถึงในนิทาน
เรอื่ งนั้นคือมิลมิ หรือคนอ่นื
ทวา่ คา� ของบดิ ามารดาเมือ่ คร้งั นัน้ ยงั คงฝงั แน่นอยูใ่ นใจ-------

บทน�ำ วนั แหง่ ก�รลม่ สล�ย 11

แผ่นดนิ จกั ลม่ สลายหากท�าใหร้ าชินีมังกรกริ้ว!
จงอย่าได้หาญกลา้ ต่อกรกับราชนิ ีมงั กรเป็นอันขาดเชยี ว!

คาริออนคิดวา่ คา� เตือนเหล่านน้ั ชา่ งไร้สาระ
อาณาจักรสัตว์ยูราซาเนยี เป็นประเทศมหาอ�านาจทม่ี ีผู้รักชาติ
อยู่มากมาย และประชากรเกนิ กว่าครง่ึ ของประเทศก็เป็นนกั รบยอดฝีมือ
จากเผ่าพนั ธน์ุ กั สู้
หรือจะพูดว่าที่น่ีคือประเทศทางการทหารอันแข็งแกร่งก็คง
ไม่ผิด
และ------- ยิ่งเมื่อคาริออนซ่ึงเป็นผู้ปกครองประเทศก้าวขึ้นสู่
ตา� แหนง่ จอมมาร อา� นาจของดนิ แดนกย็ ง่ิ มากขนึ้ อกี ตลอดระยะเวลาหลาย
รอ้ ยปที ่ผี า่ นมา
ไมม่ ีอะไรหรอื ใครหน้าไหนที่เขาตอ้ งกลวั เกรง
คารอิ อนเชอื่ ม่ันในพลงั ของตัวเอง
พลังที่ถูกสั่งสมมานานจนแทบล้นปร่ี ก�าลังปลุกเร้าพลังใจใน
การตอ่ สขู้ องคารอิ อนให้ลุกโชน
แตก่ ระนนั้ คารอิ อนกย็ งั คงไมล่ ะทงิ้ ความสขุ มุ เขาออกคา� สงั่ ไปยงั
ผ้ใู ต้บังคับบัญชา
“ข้าจะเป็นคนสู้กับมิลิมเอง ในกรณีที่มิลิมพาลูกน้องมาด้วย
ขอใหก้ องทหารรบเป็นคนรบั มือพวกนนั้ แตถ่ ้ามลิ มิ มาคนเดยี ว พวกเจา้
ทุกคนต้องรีบหนีออกจากประเทศทันที เข้าใจรึเปล่า? เพราะหากโดน
ลกู หลงระหวา่ งทข่ี า้ กับมิลิมต่อสู้กัน พวกเจา้ อาจไดร้ บั อันตรายไปดว้ ย”
“ตะ แตว่ า่ -------!?”
“ขา้ จะขอสู้ด้วย-------”
“ทา่ นคารอิ อน พวกเรา-------”
เมื่อเห็นว่าสามทหารเสือต้ังท่าจะเอ่ยแสดงความเห็นคาริออน

12

ก็เปลง่ ประกาศติ ปรามทันที
“หบุ ปาก------- !! คนทส่ี ามารถรับมือจอมมารมิลิม นาวาได้มี

แคข่ ้าคนนคี้ นเดียว!! ส่วนพวกเจา้ มีหน้าทค่ี �านงึ ถึงความปลอดภยั ของ
ราษฎรเปน็ อนั ดบั แรก ขา้ ไมอ่ นญุ าตใหใ้ ครเขา้ มายงุ่ เกยี่ วการสรู้ บระหวา่ ง
พวกขา้ ทง้ั น้ัน!!”

คาริออนแผ่ออร่าของตัวเอง กดดันเหล่ามนุษย์มารระดับสูง
ซง่ึ มารวมตวั กันในโถงประชุม

แน่นอนว่าไม่มีผู้ใดอาจหาญเอ่ยทักท้วงยามอยู่ต่อหน้ากระแส
ที่เปยี่ มด้วยพลงั กดดันนัน้

ทกุ ผทู้ กุ นามในโถงประชมุ พากนั คกุ เขา่ ลงโดยพรอ้ มเพรยี ง แสดง
ให้เห็นถงึ ความเตม็ ใจนอ้ มรบั คา� สงั่ ของคาริออน

“จงเช่ือมนั่ วา่ ขา้ จะชนะ!!”
“““โอ้วววว------- !!”””
เสยี งกรู่ อ้ งดังกกึ ก้องทวั่ โถงประชุม
ทงั้ มนษุ ยม์ ารทอ่ี ยใู่ ตบ้ งั คบั บญั ชา ทง้ั เหลา่ ขา้ รบั ใชต้ า่ งแหงนมอง
คาริออนด้วยความฮกึ เหิม
และไม่นาน มาตรการรบั มือตา่ งๆ ก็ถกู กา� หนดเปน็ รูปธรรม
อาณาจกั รสัตว์ยรู าซาเนยี เดนิ หน้าพรอ้ มรบเตม็ ตวั

บรรดามนุษย์สัตว์ท้ังหลายต่างลงมือปฏิบัติหน้าท่ีของตนอย่าง
วอ่ งไว

ผทู้ ไี่ มส่ ามารถเปน็ กา� ลงั รบไดถ้ กู ทยอยอพยพ และในเวลาสน้ั ๆ
แคห่ นึ่งสัปดาห์ การอพยพผคู้ นออกจากประเทศกเ็ สรจ็ สน้ิ

“เออ ในสถานการณ์แบบนี้ เราควรพึ่งพาสไลม์ตนน้ันแฮะ
วา่ ไหม?”

“หมายถึงทา่ นริมรุ ุใช่ไหมครบั ?”

บทน�ำ วันแหง่ ก�รล่มสล�ย 13

“เออ ใชๆ่ ชอ่ื นนั้ แหละ ไปบอกมนั ทสี วิ า่ ใหช้ ว่ ยจดั เตรยี มเหลา้
อรอ่ ยๆ ส�าหรับงานเล้ยี งฉลองชยั ชนะใหห้ น่อย”

“หึหึหึ น่าสนุกนะคะ ถ้าอย่างนั้นข้าจะให้ชาวเมืองทั้งหลาย
อพยพไปทางมหาพงไพรแห่งจูรา่ กแ็ ลว้ กันคะ่ ”

“อา ฝากดว้ ยล่ะ อาร์บิส”
ภายหลังรับค�าส่ังจากจอมมารคาริออน อาร์บิสผู้เป็นหนึ่งใน
สามทหารเสือก็น�าขบวนผู้อพยพจ�านวนหลายหม่ืนคนเดินทางมุ่งหน้า
สู่เทมเพสต์
มเี พยี งหนว่ ยนกั รบราชาสรรพสตั วป์ ระมาณยสี่ บิ ชวี ติ ภายใตก้ าร
น�าของสเฟียร์และฟอบิโอ้เท่าน้ัน ท่ียังคงปักหลักอยู่ในเขตดินแดนเพ่ือ
เป็นก�าลงั เสริมให้แกค่ าริออนในคราวจา� เปน็
พวกเขาทง้ั หลายเฝา้ ลบั คมเขย้ี วอยา่ งเงยี บเชยี บ รอวนั ตอ่ สชู้ ช้ี ะตา
กบั จอมมารมิลมิ ทีจ่ ะมาเยอื นในอกี ไม่ชา้

-------และแลว้ วนั แห่งการช้ีชะตาก็มาถงึ
คารอิ อนแหงนมองขนุ เขาสงู เสยี ดฟา้ ซงึ่ ตงั้ ตระหงา่ นเปน็ ฉากหลงั
ของปราสาท ใจเชอ่ื ม่ันในพลังของตนเอง
แลว้ เขาก็ลุกขนึ้ ยนื เพือ่ เตรียมพร้อมโตต้ อบมลิ ิม
“วันน้ีแหละ ขา้ จะแสดงให้เหน็ วา่ ขา้ คนน้ีแกรง่ เหนอื ใคร!!”
“ท่านคาริออน ขอชัยชนะจงอยู่เคยี งคู่ทา่ น!”
“ถา้ แนใ่ จแลว้ วา่ ทา่ นมลิ มิ มาคนเดยี ว พวกขา้ จะหลบไปอยใู่ นเขต
ปลอดภยั ทนั ทคี ะ่ ”
คาริออนพยักหน้าตอบรับคา� ของฟอบโิ อ้และสเฟียร์
แล้วจากน้ัน-------
“ข้าไม่เคยนึกเกลียดเจ้าเลยนะ มิลิม ช่างน่าเสียดายท้ังท่ีข้า
อุตส่าห์คดิ วา่ เราน่าจะเป็นเพอ่ื นทีด่ ตี อ่ กนั ได้”

14

คารอิ อนพมึ พา� เสยี งเบา และกย็ ากจะบอกไดว้ า่ มใี ครไดย้ นิ คา� พดู
ของเขาหรือเปลา่ ...

เพราะเสยี งบนิ แหวกอากาศของมลิ มิ ดงั ขยายไปทว่ั สมรภมู ิ กลบ
เสยี งพมึ พ�าของคาริออนจนสน้ิ

*

คาริออนใช้ <เวทโบยบิน> พาตวั เองลอยขน้ึ ส่ฟู ากฟ้าช้าๆ
การต่อสู้เปิดฉากขึ้นทันทีที่มิลิมมาถึง โดยต่างฝ่ายต่างไม่เอ่ย
ปากถามไถใ่ ดๆ กนั ท้งั นนั้
เริม่ ตน้ ด้วยการหยั่งเชงิ ประเมินคู่ตอ่ สู้
หมดั ลุ่นๆ ชกเขา้ ใสม่ ิลมิ เต็มก�าลงั ทวา่ กลับไมม่ คี วามเสียหาย
เกดิ ขนึ้ แมส้ กั นดิ ราวกบั มบี างสงิ่ ขวางกนั้ ระหวา่ งหมดั กบั รา่ งของมลิ มิ เอาไว้
เหตุที่เป็นเช่นน้ันเพราะผิวของมิลิมได้รับการปกป้องจาก
‘เขตแดนหลากคณุ สมบตั ’ิ ซง่ึ สามารถสะทอ้ นพลงั แทรกแซงทางกายภาพ
ได้ทุกรูปแบบ
คารอิ อนอญั เชญิ ทวนวงเดอื นพยคั ฆข์ าวมงั กรฟา้ อันเปน็ อาวธุ คู่
กายออกมากระชบั มน่ั ในมอื ยง่ิ สมั ผสั ไดถ้ งึ พลงั ทเี่ พมิ่ พนู ขนึ้ ความตน่ื ตวั
กย็ งิ่ ทว่ มทน้ ขน้ึ มา
ออรา่ ทร่ี ดี เคน้ แปรเปลย่ี นเปน็ จติ ตอ่ สอู้ นั บรสิ ทุ ธข์ิ ณะทคี่ ารอิ อน
ผ่อนลมหายใจออกส้ันๆ จากน้ันเขาก็ตวัดทวนใส่ร่างมิลิมหลายต่อ
หลายคร้งั ในชวั่ อดึ ใจ ประกายแสงแลน่ ปลาบทกุ การโจมตี
ทว่า------
การโจมตีทั้งหมดท้ังมวลไม่ได้สร้างรอยขีดข่วนบนผิวกายของ
มิลิมแม้สักเล็กน้อย ประกายแสงจากการฟาดฟันท�าได้แค่เพียงเฉือน
‘เขตแดนหลากคุณสมบัติ’ ออกบางส่วน จึงไม่อาจเข้าถึงเรือนกาย

บทน�ำ วนั แหง่ ก�รลม่ สล�ย 15

เจ้าของเกราะ
มหิ น�าซา้� ทวนวงเดอื นพยัคฆข์ าวมงั กรฟ้าค่ใู จยังถูกดาบปศิ าจ

‘อสุราสวรรค์’ ท่ีมิลิมถืออยู่ในมือรับการโจมตีไว้ได้ แม้ร่างกายจะเล็ก
อ้อนแอ้นประหนึ่งเด็กหญิง แต่มิลิมกลับมีเร่ียวแรงล้นเหลือเพียงพอจะ
ต่อกรกบั พลังชา้ งสารของคาริออนไดอ้ ยา่ งสบายๆ

ดาบปศิ าจ ‘อสรุ าสวรรค’์ เปน็ ดาบยาวเลม่ ใหญล่ บั คมดา้ นเดยี ว
คมดาบทรงโค้งน่าเกรงขามไม่สอดรับกับร่างผู้ถือสักเท่าไร บนคมดาบ
มีออร่าสีฟ้าขาวห่อคลมุ เปน็ ดาบปิศาจในต�านานท่สี ังหารมนษุ ย์มารและ
จอมมารมาแลว้ นบั ไม่ถ้วน

(ชิ งัดดาบเลม่ นัน้ ออกมาใช้เลยรเึ น่ยี !?)
คารอิ อนเดาะลน้ิ กอ่ นขยบั ถอยเวน้ ระยะหา่ งจากมลิ มิ แลว้ ตงั้ ทา่ ใหม่
การรุกรับชั่วพริบตาเม่ือครู่ท�าให้คาริออนจ�าต้องประเมินมิลิม
สงู ขน้ึ กวา่ เดมิ เขาไมไ่ ดด้ ถู กู คตู่ อ่ สู้ เพยี งแตพ่ ละกา� ลงั ของอกี ฝา่ ยเหนอื กวา่
ทีเ่ ขาคาดเดาไวแ้ ตแ่ รกมากพอดูทีเดียว
กอ่ นหน้านคี้ ารอิ อนยงั ไม่ไดเ้ อาจรงิ แต่เมอื่ ประเมินพลังแท้จริง
ของมลิ มิ ไมอ่ อกเชน่ น้ี สญั ชาตญาณกบ็ อกวา่ ควรลงมอื สเู้ ตม็ พลงั อยา่ มวั
หยอกหยง่ั เชงิ
“เฮ้ มลิ มิ ถามจริงเถอะวา่ ท�าไมถงึ ท�าแบบนี้?”
“...”
มเี พียงความเงยี บงันคนื กลับให้กับคา� ถามของคาริออน
และนั่นท�าให้เขารู้สึกผิดสังเกต ท่าทางของมิลิมคล้ายคน
สตเิ ลอื นราง จะวา่ เหมอื นถกู บงการชักใยอย่กู ็ไมผ่ ิด
“เหอะ อยา่ บอกนะวา่ โดนใครชกั ใยเขา้ ให?้ ถา้ เปน็ อยา่ งนนั้ จรงิ
ก็ต้องบอกเลยว่าน่าเสยี ดาย เพราะข้าอุตสา่ หค์ ิดวา่ นี่เป็นโอกาสดที ่ีจะได้
ส�าแดงพลังแทจ้ ริงโคน่ เจ้า เพ่อื ประกาศให้ใครตอ่ ใครรวู้ ่าขา้ คนนี้นแี่ หละ
คือผแู้ ขง็ แกร่งท่สี ดุ !”

16

“...”
“เงยี บอีกแลว้ นอี่ ยา่ บอกนะว่าเจ้า...? เอาเถอะ เจ้าจะถกู ชักใย
จริงหรือไม่จริงก็ไม่เก่ียวกับข้าอยู่แล้ว เพราะถึงยังไงข้าคนนี้ก็ต้องเป็น
ผ้ชู นะ!!”
คาริออนตะโกนและยมิ้ อยา่ งไม่กร่ิงเกรง
การที่จอมมารมิลิมถูกชักใยนั้นเป็นเร่ืองล้อเล่นท่ีห่วยแตก
ส้ินดี แต่ความไมช่ อบมาพากลบางอย่างทสี่ ัมผัสได้ มันชวนใหค้ ดิ วา่ มิลิม
อาจถกู ชักใยอย่จู รงิ ...
คาริออนลงมติกับตัวเองหลังสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล
ไดอ้ ย่างชัดเจน ว่าเจรจาตอ่ ไปกค็ งไรป้ ระโยชน์
คงมีแตต่ ้องสตู้ ายกันไปข้าง
คาริออนปลดปล่อยพลังทั้งหมดของตัวเองออกมาโดยไม่ลังเล
คารอิ อนผไู้ ต่เตา้ จากมนษุ ยม์ ารสู่จอมมาร ในเวลาน้ีเขากา� ลงั จะทะยานสู่
อกี ขั้นหนึ่ง------
คารอิ อนเปน็ ครง่ึ มนษุ ยม์ ารครง่ึ สงิ โต จงึ เปน็ ทมี่ าของสมญานาม
“บสี ตม์ าสเตอร์ (ราชาราชสีห์)”
ในบรรดามนุษย์ครึ่งสัตว์ เขาคือผู้มีดวงวิญญาณของสัตว์ซ่ึง
แขง็ แกร่งทส่ี ุดสถติ อยใู่ นรา่ ง
‘กลายร่างมนุษย์ครึ่งสัตว์’ ซึ่งเป็นความสามารถเฉพาะตัวใน
เผ่าพันธุ์ของคาริออนก็มีพัฒนาการมากข้ึนเช่นกัน นับตั้งแต่เขาก้าวข้ึน
เป็นจอมมาร
-------กลายเปน็ ยูนิคสกลิ ‘กลายร่างรอ้ ยสรรพสัตว์’
และส่ิงท่ีปรากฏเด่นชัดเวลานี้ก็คือ ราชาแห่งสรรพสัตว์-------
“บีสตม์ าสเตอร์ (ราชาราชสีห)์ ” คารอิ อน

บทน�ำ วันแหง่ ก�รล่มสล�ย 17

ศีรษะและใบหน้าน่าเกรงขามของราชสหี ์
ล�าตวั แขง็ แกร่งบึกบนึ ของคชสาร
แขนที่ก�าย�าทรงพลังของหมี มีความว่องไวปราดเปรียวของ
วานรเสรมิ
กา� ลังขาคล่องแคลว่ ของแมว
และท่กี ลางหลัง คือปีกของอนิ ทรที ะเล

จดุ เดน่ ของสตั วช์ นดิ ตา่ งๆ สอดประสานเขา้ กนั อยา่ งลงตวั งดงาม
กลายเปน็ หนึง่ เดียว โดยมีขนโลหะสีเงินยวงปกคลมุ ร่าง

นอกจากน้ียังมียุทธภัณฑ์เลเจนด์คลาสหรืออาวุธระดับต�านาน
ปกปอ้ งกาย เปน็ ยทุ ธภณั ฑช์ น้ั สงู ซงึ่ พฒั นาขน้ึ จากยนู คิ คลาสทม่ี เี พยี งหยบิ
มอื ผ่านเดือนปีอันยาวนาน

หงอนนกยงู บนหวั สงิ โตเปลง่ ประกายระยับ
ช่วงเอวประดบั ด้วยเขม็ ขัดอัญมณเี ตา่ ด�า
ในมือคอื ทวนวงเดือนพยคั ฆข์ าวมักรฟา้
พลงั ปศิ าจทไ่ี หลออกมาจากคารอิ อน อาบไลย้ ทุ ธภณั ฑเ์ หลา่ นนั้
จนก่อให้เกดิ พลังและแสงแวววับอยา่ งท่วมท้น
พลังอนั น่าเกรงขาม
พลงั ซึ่งเทยี บกับกอ่ นแปลงร่างไมไ่ ดแ้ มแ้ ต่นดิ -----
นล่ี ะ คอื รา่ งแทจ้ รงิ ของคาริออน

คาริออนจบั สงั เกตไดว้ ่าดวงตาของมลิ มิ เปลง่ ประกายชวั่ คร่หู ลงั
ได้เหน็ รปู รา่ งแทจ้ ริงของเขา ทว่า บางทเี ขาอาจคดิ ไปเองก็เปน็ ได.้ ..

คารอิ อนจึงทา� ทไี มส่ นใจ และประกาศต่อมลิ ิม
“เอาละ มลิ มิ เอ๋ย ขา้ จะบอกให้นะวา่ เมอื่ ได้เห็นรูปร่างนี้ของขา้
เจา้ ก็มแี ต่ตอ้ งถอยเทา่ นั้น เข้าใจรเึ ปล่า? แม้จะเสียดาย แตว่ า่ ลากอ่ น!!”

18

ความเห็นอกเหน็ ใจ ไมใ่ ช่สง่ิ จ�าเป็นในสนามรบ
หลังตะโกนเช่นนัน้ คาริออนก็ถ่ายเทออร่าท่ีรดี เคน้ ออกจากทุก
อณกู ายลงในทวนวงเดือนพยัคฆข์ าวมังกรฟ้า
หากเขายืนอยู่บนผืนดิน เวลานี้คงเกิดคล่ืนพลังรุนแรงแผ่เป็น
วงกว้าง แผน่ ดินแยกออก และสง่ิ ทอี่ ยรู่ อบดา้ นคงแหลกสลาย
ทอ้ งฟา้ ถกู ปกคลมุ ดว้ ยออรา่ ตกคา้ ง พลงั ทเี่ ลก็ นอ้ ยนน้ั ราวกบั
ท�าให้บรรยากาศเผาไหมอ้ ยา่ งรุนแรง
“จงหายไปจากโลกนี้เสยี !! (อสูรสตั วค์ �าราม) : บีสตโ์ รร์!!”
มันคือเสยี งค�ารามซง่ึ ถกู ปลดปล่อยออกไปด้วยพลงั เวทมนตร์
สว่ นปลายของทวนวงเดอื นพยคั ฆข์ าวมงั กรฟา้ แปรเปลยี่ นสภาพ
กลายเปน็ อนภุ าคพลังเวทไร้รูป
มนั ถอื เปน็ ทา่ ไมต้ ายสงู สดุ ของ “บสี ตม์ าสเตอร”์ คารอิ อน ทห่ี าก
ฟาดใสผ่ นื ปฐพี ทกุ สง่ิ ทข่ี วางหนา้ อยใู่ นแนวเสน้ ตรงเปน็ ตอ้ งถกู พดั กระจยุ
ไมเ่ หลือซาก
เดิมทีระยะท�าลายของพลังน้ีจะทรงอานุภาพท่ีสุดในระยะทาง
100 เมตร และคอ่ ยๆ ขยายขอบเขตอานุภาพออกจนครอบคลมุ ระยะ
กวา้ ง 2 กิโลเมตร
แตค่ รงั้ นี้ คารอิ อนรวบรวมสมาธบิ บี ทา่ ไมต้ ายหวงั ผลทา� ลายลา้ ง
ระยะกวา้ งและไกลนั้น ใหอ้ ยูท่ ีเ่ ป้าหมายเพยี งจุดเดยี ว
นี่เป็นคร้ังแรกที่เขาใช้บีสต์โรร์ เพ่ือท�าลายล้างเป้าหมายแบบ
เจาะจง และเขาเชื่อมั่นว่าไม่มีใครหน้าไหนยังรอดชีวิตอยู่ได้หากโดนท่า
ไม้ตายนี้เขา้ เตม็ ๆ
ไม่มีการยัง้ แรงหรือออมพลัง
คารอิ อนทมุ่ พลงั ทงั้ หมดทม่ี โี ดยไมค่ ดิ ถงึ ผลลพั ธท์ จ่ี ะตามมาตอ่
จากนี้แม้สักนิด
เขารสู้ กึ ไดว้ า่ พลงั งานภายในรา่ งกายลดฮวบอยา่ งรวดเรว็ กระทง่ั

บทนำ� วันแห่งก�รลม่ สล�ย 19

จะประคองตวั อยู่กลางอากาศยงั ท�าไดย้ าก
แต่การสญู เสียแค่นี้นับวา่ มลู ค่าน้อยนดิ
ปกตแิ ลว้ แคต่ ะบนั หมดั ใสส่ องสามทอี กี ฝา่ ยกห็ งายตงึ มหิ นา� ซา้�

ตวั เองยงั ไมร่ ู้สกึ สะดุง้ สะเทือน ทวา่ คตู่ อ่ ส้คู รง้ั นี้ตา่ งจากทุกครั้ง
เพราะอกี ฝา่ ยคอื “เดสทรอย (ทรราชแหง่ การทÓลาย)” มลิ มิ

นาวา
เขารวบรวมพละก�าลังทั้งหมดท่ีมีจนถึงขีดจ�ากัดท่ีส่งผลกระทบ

ต่อร่างกาย เพ่ือเพ่ิมอานุภาพการท�าลายล้างให้กับพลังโจมตีซ่ึงสูงท่ีสุด
ในคราเดยี ว และโดนเชน่ น้ี ต่อใหค้ ู่ตอ่ สู้จะเป็นใครกย็ ่อมไมร่ อด--------
คาริออนเช่อื เช่นนนั้

ในตอนท่ีถอนหายใจออกยาวๆ ด้วยความโล่งอกและตั้งท่าจะ
ลงสู่ผนื ดินนน้ั เอง-------

คาริออนรีบเอ้ียวตัวหลบ เพราะสัญชาตญาณสัตว์ป่าของเขา
สมั ผัสไดถ้ ึงไอสงั หารรุนแรงทแี่ ผอ่ อกมาจากทางด้านหลงั

การตัดสินใจในช่ัวพริบตานั้นช่วยให้คาริออนรอดมาได้แบบ
หวุดหวดิ เลือดทะลักออกจากสขี ้างทถ่ี ูกพลงั ดาบเฉือนไป แต่เขากใ็ ชล้ กู
ฮึดหา้ มเลอื ดไว้

เขารบี หนั ไป แมจ้ ะยงั ไมแ่ นใ่ จ แตก่ พ็ บกบั สงิ่ ทไ่ี มม่ ที างเปน็ ไปได้
ทตี่ รงนัน้ มีรา่ งของบุคคลหนงึ่ ปรากฏอย่ตู ามทค่ี าริออนคาด
ปกี มังกรสยายกว้าง เรือนผมสชี มพแู พลทนิ มั พล้ิวลูล่ ม
เขาสีแดงชาดงดงามซึ่งไม่เคยมีมาก่อนจนถึงก่อนหน้าปรากฏ
ใหเ้ ห็น
เครอ่ื งแตง่ กายทเี่ คยเปดิ เผยเนอื้ หนงั เปลย่ี นเปน็ ชดุ เกราะดา� สนทิ
ตั้งแตเ่ มอื่ ใดกไ็ มท่ ราบ
(อา... นคี่ ือโฉมหนา้ ยามออกรบท่ีแท้จรงิ ของเธอสินะ------)

20



ในขณะทต่ี วั เองกา� ลงั จะหมดพลงั เวทอยรู่ อมรอ่ แตอ่ กี ฝา่ ยกลบั
ไม่มีแม้รอยขีดข่วน ซึ่งพอมาถึง ณ จุดนี้ ความฮึกเหิมล้นปรี่ของ
คาริออนเรมิ่ ถกู กลบดว้ ยสีแหง่ ความสน้ิ หวงั

(อย่าล้อเล่นน่า โดนท่าน้ันเข้าไปแต่กลับไม่เป็นอะไรสักนิด!?
ไม่อยากเชอื่ เลย พบั ผ่าส.ิ ..)

ความรสู้ กึ หลากหลายผสมปนเป ใจหนงึ่ กอ็ ยากรอ้ งไห้ ในขณะท่ี
อีกใจหนง่ึ ก็อยากหวั เราะ

“ฮ่าฮ่าฮ่า เก่งไม่เบานี่นา เจ้าสร้างความบันเทิงให้ข้าได้เยอะ
เชยี วละ นานแลว้ นะเนย่ี ทไี่ มร่ สู้ กึ คนั ไมค้ นั มอื อยา่ งน้ี เพอ่ื เปน็ การขอบคณุ
ขา้ จะใหเ้ จา้ ได้เหน็ ทีเด็ดของขา้ แล้วกัน”

ตง้ั แตก่ ารตอ่ สเู้ ริ่มต้นข้ึน มิลิมเพงิ่ เอ่ยปากพูดเป็นประโยคแรก
แมค้ า� พดู จะฟงั ผดิ ธรรมชาตเิ พราะแขง็ ทอื่ ประหนงึ่ ทอ่ งจา� บทมา
แต่ลางสังหรณ์สัมผัสได้ถึงอันตรายจากประโยคดังกล่าว ท�าให้คาริออน
ไมม่ ีเวลาสนใจประเดน็ เหลา่ นั้นสกั เทา่ ไรนกั
ในใจเขาก�าลงั บอกว่า พดู ตามตรงเลยนะ ขา้ ไม่อยากเหน็ ทีเด็ด
อะไรน่นั สักนิด
โชคยงั ดที ไี่ มม่ ลี กู นอ้ งคนใดอยใู่ นสมรภมู นิ ดี้ ว้ ย ตอนนปี้ ระชาชน
อพยพออกไปพน้ เขตเมอื งจนเกลยี้ ง เขาจงึ ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งหว่ งหนา้ พะวงหลงั
กับตวั เมอื ง
คารอิ อนเรมิ่ คดิ ถงึ การเผน่ หนจี ากสนามรบแบบสดุ กา� ลงั เพอ่ื เอา
ชีวติ รอด
สญั ชาตญาณก�าลงั กรู่ อ้ งว่า ถ้าไม่หนีก็มีแตต่ ้องตายเท่าน้ัน
ดวงตามังกรเบกิ กวา้ ง ปกี สองขา้ งกางขยาย
พร้อมกนั นนั้ มลิ มิ ส่งเสียงค�ารามลน่ั !

22

“ดราโกโนวา (พลงั มงั กรดาราเพลงิ )!!”

ประกายแสงเจดิ จรสั ท่ีชวนให้นกึ ถึงประกายแวววบั ของดวงดาว
ปรากฏข้นึ ตรงหนา้

แสงนนั้ รว่ งโปรยจากฟากฟา้ ลงมาทป่ี ราสาทและขยายกวา้ งจนถงึ
เมืองซง่ึ ตงั้ อยตู่ ีนภเู ขาและหายไปอยา่ งไร้เสียง

และแล้วเสียงดังกระหึ่มซึ่งต่อให้อยู่ไกลแค่ไหนก็ยังได้ยินและ
คลน่ื พลังท�าลายลา้ ง ก็ท�าลายทกุ สงิ่ ทีอ่ ยู่เบอื้ งหน้าไปจนส้ิน

สง่ิ ใดกต็ ามทไ่ี ดส้ มั ผสั แสงนนั้ โดยตรง มแี ตต่ อ้ งสญู สนิ้ ไปโดยไร้
ซง่ึ หนทางปอ้ งกัน

เวทมนตรท์ ่แี ข็งแกร่งที่สุดของท่ีสุด
และน่ีคงเป็นอีกหน่ึงเหตุผลท่ีท�าให้จอมมารมิลิมผู้ผ่านสมรภูมิ
มามากมายหลายปี ยงั คงครองบลั ลงั ก์ ณ จดุ สงู สดุ ของพรี ะมดิ เร่ือยมา

(ไมอ่ ยากจะเชอ่ื !!)
คาริออนหนีขึ้นมาอยู่เหนือกว่าระดับที่มิลิมลอยอยู่ชนิดเส้น
ยาแดงผ่าแปด โชคยังดที ดี่ ราโกโนวาของมลิ ิม มอี านภุ าพทา� ลายล้างแค่
เฉพาะทศิ ทางเบอ้ื งหนา้ โดยมมี ลิ มิ เปน็ จดุ ศนู ยก์ ลางเทา่ นน้ั เขาจงึ เอาชวี ติ
รอดมาได้หวุดหวิด
ขณะเดียวกัน ภาพที่อยเู่ บอ้ื งลา่ งสายตา ท�าเอาคาริออนถงึ กับ
พดู อะไรไม่ออก
บา้ นเรอื นทส่ี รา้ งจากหนิ อยา่ งเรยี บงา่ ยและเปน็ ธรรมชาตริ อบดา้ น
หายวบั เกลี้ยงในพรบิ ตา
น่ีเองหรือ “เดสทรอย” มลิ ิม นาวา
จอมมารทใี่ ครตอ่ ใครพดู กันว่า อยา่ ได้หาญกล้าตัง้ ตนเปน็ ศัตรู
เดด็ ขาด

บทนำ� วนั แหง่ ก�รล่มสล�ย 23

ถา้ เปน็ ตอนนลี้ ะก็ คารอิ อนพรอ้ มจะพยกั หนา้ รบั ฟงั คา� สอนของ
บดิ ามารดาทันทีโดยไม่มีอดิ ออด

อีกฝา่ ยไม่ใชค่ ปู่ รับท่ีจะรับมอื ไหว ระดบั มันตา่ งชนั้ กนั เกินไป
แต-่ -----
“แตค่ งไมใ่ ชว่ า่ ยัยนนั่ ...”
“ไมใ่ ชว่ า่ อะไรร?ึ อยากรจู้ งั วา่ อะไร? ชว่ ยบอกใหข้ า้ รดู้ ว้ ยคนส”ิ
คารอิ อนสมั ผสั ไดถ้ งึ ของมคี มเนอ้ื บางกา� ลงั แตะอยบู่ รเิ วณคอของ
ตวั เอง
อีกท้ังยังสัมผัสได้ถึงตัวตนของผู้หญิงคนหนึ่ง ซ่ึงลอยอยู่กลาง
อากาศดา้ นหลงั เขาแบบไร้สุ้มเสียง
จอมมารผ้เู ป็นใหญ่เหนอื ใครบนฟากฟา้ -------
“สกายควนี (ราชินแี ห่งทอ้ งนภา)” เฟรย์
คาริออนเพ่ิงตระหนักว่าเฟรย์จงใจใช้ประโยชน์จากออร่าคุกรุ่น
รุนแรงของมิลิมซ่ึงแผ่ออกมาแบบไม่คิดปิดซ่อน บดบังตนเองและขยับ
เขา้ ใกลโ้ ดยไมใ่ หค้ าริออนรู้ตัว
“ชิ เฟรย์... นี่เจ้ากเ็ ป็นไปกบั เขาดว้ ยอีกคนร.ึ ..!?”
“ตายจริง ข้าเปน็ อะไรร?ึ ไหนอธิบายใหก้ ระจ่างหนอ่ ยสิ”
เฟรยข์ ยบั มอื แลว้ จติ สา� นกึ ของคารอิ อนกม็ ดื มดิ ในฉบั พลนั ------
วนั นถ้ี อื เปน็ วนั อนั เลวรา้ ยทส่ี ดุ สา� หรบั อาณาจกั รสตั วย์ รู าซาเนยี
และเหลา่ ไลเคนโทรปรนุ่ ตอ่ มา ไดร้ ะบใุ หว้ นั น้ี เปน็ วนั แหง่ การ
ลม่ สลายบนหนา้ ประวัตศิ าสตร์

24





--------ยอ้ นกลบั ไปหลายวันก่อนหน้าวันแห่งการล่มสลาย

มนษุ ยม์ ารมวิ รนั ออกเดนิ ทางเพอ่ื สบื คน้ เกยี่ วกบั พวกรมิ รุ อุ กี รอบ
เธอไดร้ บั คา� สง่ั จากจอมมารเคลยแ์ มนผเู้ ปน็ นายเหนอื หวั ใหล้ อบ
เข้าไปค้นหาข้อมูลของพวกคนเหล่าน้ันในตอนท่ีน�าเมจิกไอเทม
ไปส่งมอบแกเ่ คลยแ์ มน โดยเนือ้ หาใจความของคา� ส่งั มอี ย่วู ่า ‘จงสืบคน้
ทุกเร่ืองเก่ียวกับมนุษย์มารปริศนา แล้วรวบรวมข้อมูลที่น่าจะเป็น
จดุ อ่อนหรือเปน็ ประโยชนใ์ นการเจรจามารายงาน’
............
......
...
ข้อมูลท่ีมิวรันน�ามารายงานเมื่อหลายเดือนก่อน แบ่งแยกย่อย
ออกเป็นหลายหวั ข้อ
อาทิ ลกั ษณะของเมอื งอสรู ซง่ึ เปน็ เป้าหมายการสา� รวจ ระดับ
วฒั นธรรม และขอ้ มลู ทว่ี า่ มลิ มิ นา่ จะเปน็ เพอ่ื นกบั มนษุ ยม์ ารปรศิ นาทเ่ี ปน็
ผนู้ า� เมอื ง นอกจากน้ี ผนู้ า� ดงั กลา่ วยงั เปน็ สไลม์ ซงึ่ เปน็ บคุ คลคนเดยี วกบั
มนษุ ยม์ ารสวมหน้ากากทป่ี รากฏในภาพวิดีทศั น์
อกี ข้อมูลสา� คญั คอื สไลม์ท่ีว่ายังได้รับการยอมรบั ในฐานะผนู้ า�
จากไดรแอดซงึ่ เปน็ ผคู้ วบคมุ ดแู ลมหาพงไพรแหง่ จรู า่ จงึ เทา่ กับวา่ บคุ คล
คนนนั้ กลายเปน็ ผกู้ มุ อทิ ธพิ ลสายท่ี 3 ซง่ึ ไมส่ งั กดั ทง้ั กบั กลมุ่ จอมมารหรอื
กลุ่มของเผ่ามนุษย์ ทีไ่ ม่ควรไปตอแยระรานในเวลานี้
แม้แตเ่ คลย์แมนยังแสดงทา่ ทตี กใจใหเ้ หน็ เมอ่ื รเู้ รือ่ งท่ีจอมมาร
มิลิมกลายเป็นเพ่ือนกับมนุษย์มารปริศนาซึ่งเป้าหมายท่ีตนเฝ้าจับตา
มองอยู่

บทที่ 1 วันคืนอนั แสนสงบสุข 27

ประเด็นท่ีว่าตัวจริงของมนุษย์มารปริศนาผู้ปกครองเมืองคือ
สไลมท์ า่ ทางออ่ นแอนน้ั ชวนพศิ วงกจ็ รงิ ทวา่ พฤตกิ รรมของมลิ มิ กลบั ชวน
ใหฉ้ งนยิ่งกว่า เพราะถอื เป็นเรอื่ งนอกเหนอื ขอบเขตจนิ ตนาการ อันเปน็
ประวตั ิการณ์

การทจ่ี อมมารเปน็ เพอื่ นกบั มนษุ ยม์ ารซง่ึ ไมร่ หู้ วั นอนปลายเทา้ นน้ั
แทบจะเรยี กไดว้ า่ มหศั จรรยพ์ นั ลกึ จงึ ไมน่ า่ แปลกทคี่ นฟงั จะรสู้ กึ งนุ งงสบั สน

มิวรันซ่ึงเป็นเพียงปุถุชนคนธรรมดา ไม่มีทางเข้าใจความคิด
ของเหล่าจอมมาร และไม่เคยอยากรอู้ ยูแ่ ล้ว

แมใ้ จจรงิ จะคดิ สงสยั วา่ จอมมารคนนน้ั เพยี้ นหนอ่ ยๆ ไมส่ ิ เพย้ี น
เขา้ ขน้ั อาการหนกั หรอื เปลา่ ... แตก่ ารทา� ความเขา้ ใจวถิ คี วามคดิ ของจอมมาร
ไม่ใช่หน้าที่ของมิวรัน

เธอแคร่ ายงานทุกอย่างตามที่สืบรมู้ าตามตรงโดยไมแ่ ยแสอะไร
หลังรับฟังรายงาน เคลย์แมนย้ิมอย่างพึงพอใจเสียเต็มประดา
พลางเอย่ วา่ “อยา่ งนน้ี เี่ อง... ขอ้ มลู นน้ี า่ จะเอามาใชป้ ระโยชนไ์ ดน้ ะครบั เนยี่
นา่ สนใจจริงๆ ครับ”
มิวรันรู้สึกโล่งอก ท่ีผู้เป็นนายเหมือนจะถูกอกถูกใจข้อมูล
จากตน
พรอ้ มกนั น้ัน มิวรันยงั ได้ส่งลกู แก้วทเ่ี ปน็ เมจกิ ไอเทมช้ินสา� คญั
ย่งิ ยวดทเ่ี รยี กไดว้ า่ เป็นไพ่ไม้ตายใหก้ บั เคลย์แมน
ในสมุดบนั ทกึ รายงานที่มวิ รันส่งมอบแกเ่ คลย์แมน มขี ้อมลู การ
ตอ่ สรู้ ะหวา่ งคารบิ ดสิ กบั เหลา่ มนษุ ยม์ ารปรศิ นา และบทความสรปุ เกย่ี วกบั
พลงั สว่ นหนง่ึ ของจอมมารมลิ มิ จงึ ไมน่ า่ แปลกใจหากจอมมารเคลย์แมน
จงึ อารมณ์ดจี นเห็นไดช้ ดั ...
แตเ่ ทา่ น้ันยงั ไมเ่ พยี งพอใหเ้ ขาปลอ่ ยมิวรนั เปน็ อสิ ระ เคลย์แมน
จะพึงใจอย่างแท้จริงก็ต่อเม่ือมิวรันสร้างผลงานโดดเด่นกว่านี้ เขาไม่ใช่
ผ้ชู ายทจ่ี ะปล่อยมือจากมนุษยม์ ารระดบั สูงง่ายๆ แม้เวลานม้ี นษุ ยม์ ารตน

28

ดงั กลา่ วจะมปี ระโยชนใ์ ชส้ อยไมม่ ากเทา่ ไร ซง่ึ ประเดน็ นี้ มวิ รนั พอจะคาดเดา
ได้อยกู่ อ่ นแล้ว

อยา่ งนอ้ ยผลงานครงั้ นกี้ ม็ ากเพยี งพอ จนเธอประสบความสา� เรจ็
ในการไดร้ บั ความไว้เน้ือเชือ่ ใจจากจอมมาร

และการได้รับคา� สง่ั ให้ออกปฏบิ ตั ิหนา้ ท่ีตามลา� พงั ถอื เป็นส่งิ ท่ี
มิวรันปรารถนา เพราะน่ันช่วยให้เธอสามารถเตรียมตัวเพื่อหนีจาก
จอมมารเคลย์แมนได้สะดวกย่ิงข้ึนในสถานที่ซึ่งหูตาของผู้เป็นนาย
สอดส่องมาไม่ถงึ

นอกจากนี้ การท่ีเคลย์แมนยอมเข้าใจข้อจ�ากัดบางประการ
ยังส่งผลให้มิวรันเคล่ือนไหวได้อิสระโดยไม่ต้องพะวงรายงานเคลย์แมน
ทุกระยะ

มิวรนั กลบั มายังเมอื งอสรู อกี ครง้ั และเร่ิมต้นสงั เกตการณต์ อ่
“เวทสนทนา” ถอื เปน็ สง่ิ ตอ้ งหา้ มระหวา่ งทจี่ อมมารมลิ มิ พกั อยู่
ในเมือง อันท่ีจริงต้องบอกว่าไม่ควรใช้เวทมนตร์ใดๆ เลยน่าจะถูกต้อง
กว่าด้วยซ้�า มิวรันจ�าต้องปกปิดออร่าของตัวเองให้มิดชิดเพื่อภารกิจ
ลอบสังเกตการณ์ และนนั่ คอื เหตผุ ลวา่ ท�าไมจึงไม่มกี ารติดตอ่ สอื่ สารกนั
ระหว่างเธอกบั เคลยแ์ มน ซ่งึ เรือ่ งนถี้ ือเปน็ ผลพลอยได้ชนั้ ยอดส�าหรบั มิว
รัน
อย่างไรก็ตาม การเคล่ือนไหวอย่างสุขุมรอบคอบเพื่อไม่ให้ถูก
จอมมารมลิ มิ จบั ไดน้ นั้ คอื ขอ้ ควรตระหนกั ขอ้ แรกๆ อยา่ งแทจ้ รงิ มวิ รนั จงึ
ปฏิบัตหิ น้าทด่ี ว้ ยความระแวดระวงั สงู สดุ ถงึ ขั้นเกนิ ความจา� เป็น
ผลพวงจากความพยายามน้นั ท�าใหไ้ มม่ ีใครตระหนักถึงตัวตน
ของมิวรันเลยแม้แต่นิด
หลังจากน้ันไม่นานเท่าไร จอมมารมิลมิ กผ็ ละออกไปจากเมือง
ของเหล่าอสรู

บทที่ 1 วันคืนอันแสนสงบสขุ 29

ไมม่ ใี ครรวู้ ่าจอมมารคนน้ันหายไปทา� อะไรอยทู่ ไี่ หน... แตเ่ ดิมที
มวิ รนั ไดร้ บั คา� สง่ั ใหส้ บื คน้ เกยี่ วกบั เหลา่ มนษุ ยม์ ารปรศิ นา เธอจงึ ไมจ่ า� เปน็
ตอ้ งใสใ่ จเรื่องของจอมมารมลิ ิม

อนั ทจี่ รงิ มวิ รนั มสี ทิ ธทิ์ จี่ ะหยดุ พกั ชวั่ คราว แตค่ วามระแวดระวงั
ซ่ึงฝังตวั จนกลายเปน็ นิสยั ทา� ให้เธอลงั เลว่าควรหยดุ พักแน่หรือ

มิวรันจงึ ตัดสินใจสงั เกตการณต์ อ่ เงียบๆ
และท้ายทีส่ ุด เธอก็ตัดสินใจทจี่ ะใช้ประโยชน์จากคณะเดินทาง
ของมนุษย์ซ่งึ เข้าออกเมืองอสรู -------
............
......
...
ปัจจุบนั
เวลาลว่ งผา่ นไปหลายเดอื นแลว้ นบั ตงั้ แตร่ ายงานผลการสบื คน้
ใหจ้ อมมารเคลยแ์ มนฟัง
มวิ รนั ยงั คงตง้ั อกตง้ั ใจปฏบิ ตั ภิ ารกจิ ของตน ทวา่ หลงั การรายงาน
ผลครงั้ สุดท้ายก็ไมม่ ีการตดิ ตอ่ ใดๆ จากเคลย์แมนอีกเลย
เคลยแ์ มนสงั่ เพยี งแคใ่ หม้ วิ รนั ดา� เนนิ ภารกจิ ตอ่ หลงั ไดร้ บั รายงาน
เรอื่ งจอมมารมลิ มิ ออกจากเมือง
ซงึ่ ทา่ ทเี ชน่ นน้ั ทา� ใหพ้ อจะเดาไดเ้ ลาๆ วา่ อกี ฝา่ ยอาจกา� ลงั หมด
ความสนใจในตวั เธอ น่ันเป็นเหตุให้มิวรันตัดสินใจเลือกหนทางก้าวเดิน
ของตัวเอง
จุดประสงค์หลักของมิวรันคือรวบรวมข้อมูลข่าวสารระดับลึก
ยง่ิ ข้นึ ดงั น้ันจึงจ�าเป็นตอ้ งคดิ หาวธิ ลี อบเขา้ เมืองโดยไม่ให้เปน็ จุดสงั เกต
และตอนน้ันเองทคี่ ณะเดนิ ทางของมนษุ ยป์ รากฏตวั
มิวรันรวบรวมข้อมูลด้วยความรอบคอบ จนกระทง่ั สาวถึงคณะ
เดินทางติดอาวุธที่มาติดต่อค้าขายกับเมืองอสูร------ คณะเดินทางซึ่ง

30

มนุษยม์ ารปริศนาช่อื ริมรุ ตุ ั้งใจปัน้ ให้เป็นวีรบุรษุ ของเหลา่ มนุษย์
ในเมอื่ เปน็ เชน่ นนั้ ทา� ไมไมแ่ ฝงตวั ไปกบั คณะเดนิ ทางเสยี เลยละ่

------มิวรันวางแผนขึ้นมา ขอเพียงแฝงตัวเขา้ กบั คณะเดินทางที่ว่าส�าเร็จ
ก็จะสามารถลอบเข้าเมอื งอสูรได้สบายๆ

สา� หรบั คนทเี่ คยเปน็ มนษุ ยม์ ากอ่ น การแปลงรา่ งใหก้ ลมกลนื กบั
มนษุ ยไ์ ม่ใชเ่ รือ่ งยากเยน็

แม้ตอนน้ีเธอจะรับใช้เคลย์แมน แต่ถ้าเพ่ือปลดปล่อยตัวเอง
สู่อิสรภาพแล้วละก็ มิวรันพร้อมเสี่ยงโดยไม่เกี่ยงวิธีการ รวมถึงคว้า
ทกุ อยา่ งทใี่ ช้ประโยชน์ไดม้ าใช้ น่ันคอื วถิ ที างของมิวรนั

ถึงไม่อยากยอมรับสักเท่าไร แต่คงต้องบอกว่าแนวคิดของเธอ
ไดร้ บั อทิ ธิพลจากจอมมารเคลยแ์ มนผู้เป็นนายเหนอื หัวมาไมน่ อ้ ย

ด้วยเหตุน้ี มิวรันจึงเบนเป้าหมายสู่ทิศทางเดียวกันกับมนุษย์
กลุม่ ดงั กล่าว-------มุง่ หนา้ สอู่ าณาจกั รฟาลมสุ

*

เฮอ้ เมอื งของมนุษย์พัฒนาขึ้นมากเหมอื นกนั นะเนย่ี
มวิ รันคดิ พลางถอนหายใจ
เร่อื งที่ตวั เองเคยเปน็ มนษุ ย์มากอ่ น ผา่ นมาหลายรอ้ ยปแี ล้ว
สมัยนั้น สถานท่ีซึ่งเรียกว่าเมืองคือท่ีพักอาศัยของพระราชา
หมูบ่ า้ นตง้ั กระจัดกระจายบางตา ผูค้ นท่ีลงหลกั ปกั ฐานก็มีอยูไ่ ม่มาก
มิวรันเดินอยู่ในเมืองโดยพยายามหลีกเลี่ยงผู้คน ระหว่าง
สอดส่ายสายตามองหาสถานทแี่ ห่งหนึ่ง
สถานทแี่ หง่ นนั้ กค็ อื สาขายอ่ ยของสมาคมอสิ ระ ซงึ่ อยใู่ นเขตแดน
ปกครองของเคานตน์ ิโดล ไมกัม
และกวา่ มวิ รนั จะหาสถานทอ่ี นั เปน็ จดุ หมายปลายทางพบ เวลา

บทที่ 1 วันคืนอนั แสนสงบสุข 31

กล็ ่วงเข้าเกอื บเยน็ ยา�่
ภาพแรกซ่ึงปรากฏต่อสายตาหลังเปิดบานประตู คือกลุ่มชาย

ฉกรรจ์ท่าทางอนั ธพาลยืนเกาะกลุ่มกนั เต็มบริเวณ
ทงั้ เสยี งหยาบๆ ซง่ึ กา� ลงั เจรจาตอ่ รองทจ่ี ดุ ลงทะเบยี น เสยี งของ

ผู้คนพากันตะโกนแข่งกันเพ่ือสนนราคาซ้ือขาย เสียงหัวเราะเฮฮาอวด
ผลงานในหนงึ่ วนั ของตนเอง... มวิ รนั รวบรวมสมาธใิ หอ้ ยกู่ บั เสยี งหลากหลาย
เหลา่ นนั้ เพอื่ รวบรวมขอ้ มลู ทวา่ ปญั หาคอื เสยี งอกึ ทกึ ครกึ โครมทผี่ จญอยู่
ทา� ให้เธอร้สู ึกเวยี นหัว

จะใช้เวทมนตร์ป้องกันก็ไม่ได้ คิดดังนั้นแล้วมิวรันจึงตัดสินใจ
แกป้ ัญหาดว้ ยการเบนความสนใจไปยังเร่ืองอน่ื แทนการเงย่ี หูฟงั

ตอนนน้ั เอง เสยี งผวิ ปากของใครคนหนง่ึ กด็ งั แวว่ เขา้ มา เจา้ ของ
เสยี งเปน็ หนงึ่ ในบรรดาชายฉกรรจซ์ งึ่ ดเู หมอื นจะไดก้ ลนิ่ หอมหวานยวนใจ
ทา่ มกลางกล่นิ สาบคาวเลือด

“เฮ้ย ดูส!ิ สวยแจม่ เป็นบา้ เลยนา?”
“โอ้ สดุ ยอดเลย นอ้ งสาวมธี ุระอะไรในสถานท่ีแบบน้ีรจึ ะ๊ ?”
“ดผู ลงานของฉันเสียกอ่ น พวกฉนั กะจะเอาไอ้นไี่ ปขายแลกเงิน
แล้วหาเหล้าดืม่ กันพอดี น้องสาวสนใจไปด้วยกนั ไหมจ๊ะ?”
(------ชิ หนวกหนู า่ ร�าคาญ)
มวิ รนั ขมวดคิ้วนิ่วหน้าไมส่ บอารมณ์
เธอไม่เข้าใจแม้แต่น้อย ว่าเพราะเหตุใดทุกคนถึงจับจ้องมาท่ี
ตัวเอง
เนอื่ งจากมวิ รนั ใชช้ วี ติ ปลกี วเิ วกหา่ งไกลผคู้ น ทมุ่ เทเวลาทงั้ หมด
ให้กับการวิจัยเวทมนตร์เพียงอย่างเดียวมาเป็นเวลานาน เธอจึงไม่เคย
ใสใ่ จเร่อื งความสวยความงามของตัวเองเลย
มวิ รนั เปน็ เจา้ ของเรอื นผมสเี งนิ เหลอื บเขยี วออ่ นๆ รบั กบั ดวงตา
สีฟ้า บคุ ลกิ เงยี บขรมึ ซ่งึ ใครมองกย็ อ่ มพูดเป็นเสยี งเดียวกันวา่ เธอคนนี้

32

คือสาวงามชดั ๆ
จงึ ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งแปลกทจี่ ะเกดิ ความแตกตน่ื นขี้ น้ึ เมอ่ื สาวงามเชน่ นี้

เย้ืองย่างเข้ามาในสาขาย่อยของสมาคมอิสระซึ่งเป็นจุดนัดพบของเหล่า
ชายฉกรรจท์ า่ ทางกกั ขฬะ

มหิ นา� ซา้� ชว่ งเวลาทมี่ าถงึ ยงั ไมเ่ หมาะสมอยา่ งยง่ิ เพราะเปน็ เวลา
เยน็ ท่ผี คู้ นมารวมตวั กันมากกวา่ ช่วงเวลาใด

“น่านะ ไปด้วยกนั นะ?”
“ขอโทษ พอดวี า่ ฉันมธี รุ ะตอ้ งทา� ”
หญงิ สาวปฏเิ สธอยา่ งไรเ้ ยือ่ ใย แตก่ ล่มุ ผู้ชายยงั ไม่ลดละ
“อย่าพดู อย่างนั้นสิ นิดๆ หนอ่ ยๆ จะเป็นไร”
“หนวกหูจริงเชียว ฉันบอกแลว้ ไงว่าฉนั มธี ุระ ฟงั ไม่รูเ้ รอ่ื งร?ึ ”
ในบรรดามนษุ ย์มาร มวิ รันจดั อยู่ในกลุม่ มีอธั ยาศัยไมตรี แต่ถงึ
กระน้ันเธอก็ไม่ได้ใจกวา้ งขนาดยอมให้คนไมร่ จู้ กั มกั จีม่ าทา� ตวั ตสี นทิ
“หนวกหูงั้นรึ พดู ดดี ว้ ยหนอ่ ยท�าเปน็ ไดใ้ จ...”
“ไม่เอานา่ คุณอิแซค เดีย๋ วก็โดนกิลดม์ าสเตอรเ์ อ็ดเอาหรอก?
อกี อยา่ งทน่ี ไี่ มใ่ ชร่ า้ นเหลา้ ดไี มด่ เี ธออาจเปน็ ผวู้ า่ จา้ งทมี่ าเพอื่ จา้ งคนในกิ
ลด์ก็ได้นา?”
“ชิ รู้แลว้ น่า”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะยอมตัดใจแล้วหรืออย่างไร ผู้ชายที่ช่ืออิแซค
จึงสงบปากคา� ในที่สุด ถึงกระนั้น สายตาของเขาก็ยังจับจ้องอยู่ท่ีมิวรัน
ไมล่ ดละ
มวิ รนั คอ้ มศรี ษะเลก็ นอ้ ยแทนคา� ขอบคณุ ใหก้ บั ผชู้ ายซง่ึ ชว่ ยปราม
อแิ ซค กอ่ นเดินตรงไปยงั จุดรับลงทะเบียนทวั่ ไปโดยไมล่ งั เล
“ขา้ ต้องการลงทะเบยี น”
“ลงทะเบียนหรือคะ? ลงทะเบียนในฐานะสมาชิกท่ัวไปของ
สมาคมใช่รเึ ปล่าคะ?”

บทท่ี 1 วันคืนอันแสนสงบสขุ 33

“เปลา่ ลงทะเบียนนกั ผจญภัย จริงสนิ ะ-------”
มวิ รนั ครนุ่ คดิ อยู่ช่วั อึดใจหนึง่ วา่ จะเลอื กหัวขอ้ ใดจากสามหัวขอ้
ระหวา่ งเกบ็ เกย่ี ว2 สา� รวจ ปราบปราม แตแ่ ลว้ กน็ กึ ขนึ้ ไดว้ า่ สมยั กอ่ นตวั เอง
เคยเชยี่ วชาญดา้ นการค้นหาและเกบ็ พชื สมุนไพร
แมต้ อนนจ้ี ะมงุ่ เนน้ ดา้ นเพาะปลกู เองเปน็ หลกั แตเ่ มอ่ื ครงั้ ยงั เปน็
วัยร่นุ เธอมักเขา้ ปา่ เพือ่ รวบรวมสมุนไพร
“-------ถา้ อยา่ งน้ัน ขอเลอื กแผนกเก็บเกีย่ วแลว้ กัน”
“เกบ็ เกยี่ วนะคะ? ทางเราจา� เปน็ ตอ้ งทดสอบคณุ กอ่ น ไมท่ ราบ
วา่ สะดวกไหมคะ?”
“ออ๋ ได้สิ จะให้ฉนั ท�าอะไรล่ะ?”
“ก่อนอ่นื รบกวนกรอกขอ้ มูลลงในนี้ค่ะ”
มิวรันกรอกรายละเอียดท่ีจ�าเป็นส�าหรับการออกใบแสดงตัวลง
ในเอกสารตามท่ีอีกฝ่ายระบุ และตอนนั้นเองท่ีอิแซคซ่ึงยังไม่วางตาจาก
มวิ รนั สง่ เสยี งทักขน้ึ
“เฮเ้ ฮ้ เปน็ ผหู้ ญงิ แทๆ้ แตจ่ ะเปน็ นกั ผจญภยั ร?ึ แลว้ นอ่ี ยา่ บอก
นะว่ามาคนเดยี ว? ถ้าอยา่ งน้ันใหไ้ ปชว่ ยในการสอบก็ได้นา?”
แมร้ มิ ฝปี ากของผพู้ ดู ยมิ้ กรมุ้ กรมิ่ แตว่ ตั ถปุ ระสงคข์ องคา� พดู นน้ั
แท้จรงิ แลว้ คอื การข่มขวญั นกั ผจญภยั คนอื่นๆ
ตอ่ ใหม้ วิ รนั คดิ อยากจา้ งใครสกั คน ณ ทน่ี มี้ าชว่ ยคมุ้ ครอง กค็ งหา
นกั ผจญภยั ทอี่ าจหาญกลา้ รบั การจา้ งวานจากเธอไดย้ ากเพราะโดนอแิ ซค
ดักคอไว้ก่อน พูดอีกอย่างหนึ่งคือ การตอบรับการจ้างวานของมิวรัน
เทยี บเท่ากับการตงั้ ตัวเป็นศตั รกู ับอิแซคนน่ั เอง
เห็นท่าทางกักขฬะอย่างนี้ แต่ผู้ชายที่ช่ืออิแซคกลับมีหน้ามีตา
พอควรในกลิ ด์
แม้วา่ ความสามารถจะอย่ใู นระดับตา่� กวา่ แรงก์ C แต่ในกลุม่ ผู้
2เสปลงั ่ยีกนดั จาสกมเกา็บครมวบอรวสิ มระสาขายอ่ ยทงั้ หมดของละแวกใกลเ้ คยี ง ผชู้ ายคนนจี้ ดั อยู่

ในกลุ่มระดับสูง เพราะบรรดาคนที่มีความสามารถและอยู่ในระดับสูง
ตวั จรงิ นยิ มออกไปปกั หลกั อยใู่ นเมอื งใหญเ่ พอื่ รอการวา่ จา้ งจากเขตชนบท
มากกวา่

จึงเท่ากับว่าอิแซคคนน้ีประเมินค่าตัวเองผิดมหันต์ทั้งท่ีไม่ได้มี
พลงั ความสามารถใดๆ เข้าใจผิดคิดไปเองวา่ ในเมอื งนีต้ ัวเองยงิ่ ใหญเ่ สีย
เต็มประดาจงึ ไม่มีใครกลา้ ต่อกร

(ให้ตายเถอะ โดนปลาซิวปลาสร้อยตอดนี่มันน่าร�าคาญชะมัด
หรอื จะฆา่ ทง้ิ เลยดีนะ?)

มิวรันหร่ีตาขณะท่ีนึกจะสังหารอิแซค แต่แล้วก็ต้องรีบปฏิเสธ
ความคดิ นัน้ โดยพลนั

ขนื ฆา่ ใครตายแบบโจ่งแจง้ คงกลายเป็นปญั หาใหญ่ ในทางตรง
กันข้าม หากลงมือสังหารแบบลับๆ ก็จะอดแสดงให้คนอ่ืนเห็นว่าอย่า
อาจหาญวอแวกบั ตน ดไี มด่ อี าจถกู สงสยั วา่ เปน็ ฆาตกรจนกระดกิ กระเดยี้
ตวั ทา� อะไรลา� บาก ซง่ึ ทางเลอื กไหนก็ไมส่ ง่ ผลดีทั้งน้นั

ทา� แล้วไมไ่ ดป้ ระโยชนจ์ ะท�าเพอ่ื อะไร
ถ้าอยา่ งนั้น ควรจดั การอยา่ งไรด?ี
“เฮ้อ ดูเหมอื นวา่ การแสดงพลังทแ่ี ท้จริงของขา้ ให้เหน็ จะเปน็
หนทางแก้ปัญหาท่ีดีและรวดเร็วท่ีสุดสินะ เอาเป็นว่าขอเปลี่ยนจาก
เกบ็ เกยี่ วเปน็ ปราบปรามแทนแลว้ กนั ถา้ เลอื กปราบปราม กจ็ ะไดท้ ดสอบ
ทีน่ ่ีเลยใชร่ ึเปลา่ ?”
เจ้าหน้าท่รี ับลงทะเบยี นตรวจสอบขอ้ สญั ญา กอ่ นพยกั หน้าให้
มิวรนั ซ่ึงเอย่ ถามด้วยทา่ ทสี งบเยือกเย็น
และแล้ว การทดสอบก็เรม่ิ ต้นขน้ึ ------
“แหะแหะ พ่ีสาว ที่น่เี ป็นสว่ นของท่ีพักนะ!”
แทนทจ่ี ะหวาดผวาตอ่ พลงั ของมวิ รนั จนเปดิ เปงิ อแิ ซคกลบั เสนอ
ตัวเป็นลูกนอ้ งทั้งทไ่ี ม่ไดข้ อ

บทท่ี 1 วันคนื อันแสนสงบสุข 35

หลายวนั ต่อมา
มิวรันปักหลกั อยู่ทก่ี ิลดพ์ ลางรบั งานตา่ งๆ ที่วา่ จ้างเขา้ มา
อกี ไมน่ าน คณะเดนิ ทางตดิ อาวธุ ------- คณะของยอห์มซึ่งเปน็
เปา้ หมายก็จะเดินทางมาถึง และน่นั ละคอื ส่งิ ที่มวิ รนั เฝ้ารอ
ขณะเดยี วกนั อแิ ซคกลบั ใชง้ านไดด้ ผี ดิ คาด เพราะเขาขยนั รวบรวม
ขอ้ มลู มาให้ อกี ทง้ั ยงั คนุ้ เคยกบั การพาชมสถานทตี่ ่างๆ ในเมือง จึงเป็น
ผลดีอย่างมากต่อมิวรันซ่ึงไม่ค่อยรู้ธรรมเนียมปฏิบัติของมนษุ ยส์ กั เทา่ ไร
แถมยังรวบรวมข้อมูลเก่ียวกับคณะของยอห์มมาได้แบบละเอียดยิบ
เกินคาด
มวิ รนั คดิ ในใจวา่ โชคดที ไี่ มฆ่ า่ หมอนที่ งิ้ และตอนนนั้ เองทอี่ แิ ซค
เขา้ มารายงานข่าวสารล่าสดุ
“พีส่ าว พวกนัน้ มากันแล้วครับ!”

ในทีส่ ุด วนั ตัดสินชะตากม็ าถงึ

แผนการทมี่ วิ รันวางไวไ้ มไ่ ด้สลบั ซบั ซอ้ นอะไร
เธอขอร้องกับฟรานซ์ซ่ึงเป็นกิลด์มาสเตอร์ของเมืองน้ี
เอาไวก้ ่อนแลว้ ว่าอยากใหช้ ว่ ยแนะน�าตวั เองให้ยอห์มรู้จัก
ผลงานของมวิ รนั ในหลายวันที่ผ่านมา ทา� ให้ความสามารถของ
เธอเรมิ่ เป็นที่ประจักษใ์ นวงกวา้ ง
แมแ้ ตก่ ลิ ดม์ าสเตอรฟ์ รานซซ์ ง่ึ ทา� หนา้ ทกี่ รรมการสอบยงั ยอมรบั
ในความสามารถ จนตอนนไี้ ม่มีใครในกลิ ด์ไม่รจู้ ักชอื่ ของมวิ รัน
“ฉันอยากให้เธออยทู่ ก่ี ิลด์ตลอดไปมากกว่า”
ผเู้ ปน็ กลิ ดม์ าสเตอรถ์ งึ กบั เอย่ ปากวา่ เชน่ นนั้ ทวา่ มวิ รนั ไมส่ นใจ
เพราะไม่ได้เก่ียวข้องอะไรกับแผนการที่วางไว้ เธอแค่ต้องการเอกสาร

36

ยนื ยันตวั ตนเทา่ นัน้
“อนั ทีจ่ ริงขา้ ถนดั เรอื่ งการใชเ้ วทมนตร์คะ่ ดงั นัน้ ขา้ คดิ ว่าตวั เอง

จะตอ้ งเปน็ ประโยชนต์ อ่ ทา่ นผถู้ กู ขนานนามวา่ วรี บรุ ษุ แนน่ อน และเทา่ ทไี่ ด้
ฟงั มา ดเู หมอื นวา่ ในคณะของทา่ นยอหม์ จะยงั ขาดแคลนผใู้ ชเ้ วทมนตรอ์ ยู่
เสยี ด้วย”

“นา่ เสยี ดาย แตถ่ า้ เธอเขา้ พวกเปน็ ลกู มอื ของวรี บรุ ษุ ยอหม์ และ
ออกเดินทางร่วมกับเขา ก็คงถือเป็นการช่วยเหลือกิลด์ของเราทางอ้อม
เอาเถอะ จะช่วยแนะนา� ใหต้ ามที่ขอแล้วกัน”

นั่นคือบทสนทนาของท้ังคู่ ก่อนเร่อื งจะลงเอยตามแบบทม่ี วิ รัน
หวังอยา่ งง่ายดาย...

กระทง่ั เวลาปัจจุบนั
มวิ รนั อดนึกสงสยั ไม่ได้ว่า ท�าไมถึงกลายเปน็ เช่นน้?ี
ขั้นตอนแนะน�าตัวผา่ นพ้นด้วยดี
“หา? ถา้ ผใู้ ชเ้ วทมนตรล์ ะ่ ก็ ฉนั มรี อมเมลทเ่ี ปน็ ซอรเ์ ซอเรอร์ (ผู้
ใชเ้ วทธรรมชาติ) กบั มายา (ผใู้ ช้อาคมภตู ) ที่ชือ่ จากอิ ยู่แลว้ ผ้หู ญงิ จะ
ทา� ประโยชนอ์ ะไรใหไ้ ด้? ฉันมแี คน่ ก้ี ็พอเหลอื เฟือแลว้ !”
ทวา่ อกี ฝา่ ยกลบั ปฏเิ สธแบบไรเ้ ยอ่ื ใย และนน่ั ทา� ใหม้ วิ รนั ถงึ กบั
เลือดขึน้ หน้า
“อ้อเหรอ-------ถา้ อยา่ งนั้นขา้ จะแสดงความนา่ กลัวของวซิ าร์ด
(จอมเวท) ตัวจริงให้เจ้าดแู ลว้ กัน”
เรอื่ งจงึ ลงเอยดว้ ยการววิ าท มหิ นา� ซา�้ มวิ รนั ยงั ซดั อกี ฝา่ ยเสยี จน
หมอบกระแตอีกต่างหาก
สดุ ทา้ ยแลว้ มวิ รนั กไ็ ดร้ บั การยอมรบั ใหเ้ ขา้ รว่ มคณะเดนิ ทางสมใจ
แตไ่ มร่ ู้เพราะเหตุใดตนเองถงึ ถกู จดั อยู่ในล�าดบั ถัดจากยอหม์
อยู่ในฐานะท่ีปรึกษาทางการทหาร ซ่ึงมีสิทธิ์ก�าหนดนโยบาย

บทท่ี 1 วนั คนื อันแสนสงบสขุ 37

กองรบ
เรยี กวา่ เปน็ ตา� แหนง่ ทที่ ดั เทยี มกบั ผชู้ ว่ ยผบู้ งั คบั บญั ชากองทหาร

คาจลิ และเสนาธิการทหารรอมเมลก็คงไม่ผดิ
(ใหต้ ายเถอะ ตง้ั ใจจะเขา้ รว่ มคณะในฐานะชาแมน (ผใู้ ชค้ า� สาป)

เพอ่ื จะไดไ้ มเ่ ปน็ จุดสงั เกตของใครแทๆ้ ...)
มิวรันเร่ิมส�านึกผิดเล็กๆ แล้วว่า ------- บางทีตนอาจเป็นคน

จดุ เดอื ดต�่าเกนิ คาด
●

วนั นน้ั ยอหม์ ไดบ้ ทเรยี นชนดิ สลกั ฝงั แนน่ ในใจ วา่ ไมค่ วรตดั สนิ
คนจากรปู ลักษณ์ภายนอก

สถานทีค่ อื ในปา่ ซง่ึ หา่ งไกลเมืองและสายตาผคู้ น
พยานประกอบด้วยฟรานซ์ซ่ึงเป็นคนแนะน�าผู้ใช้เวทมนตร์นาม
มิวรันให้รจู้ กั กับนักผจญภัยระดบั ต�่ากวา่ สามช่ืออิแซค
ยอห์มหัวเราะเสียงข้ึนจมูก คิดในใจว่าตนไม่มีทางแพ้ผู้หญิง
แน่นอน
เขามลี กู นอ้ งนสิ ยั ขก้ี งั วลตามตดิ มาดว้ ยหลายคน ทวา่ คนเหลา่ นนั้
เพยี งแคม่ าเฝา้ ดกู ารประลอง เพราะตวั เขาคนเดยี วสามารถชนะอกี ฝา่ ยได้
โดยไม่ตอ้ งออกแรงใหเ้ หนอ่ื ยดว้ ยซ�า้
เคร่ืองแต่งกายของยอห์ม คือชุดเกราะช้ันเลิศซ่ึงได้รับจากริมุรุ
------- เอก็ ซอร์อาเมอร์ (เกราะโครงกระดูก) ชุดเกราะท่ีมคี วามสามารถ
เป็นเลิศด้านปกป้องพลังเวทและขจัดแรงโจมตีจากพลังเวทแบบครึ่งๆ
กลางๆ ให้สญู สลาย
(เชอะ! ผใู้ ชเ้ วทมนตร์อย่างน้ันรึ เดี๋ยวจะจัดการฟันฉับปดิ ฉาก

38

ในพริบตาใหด้ !ู )
ยอห์มคิดเช่นนั้น และในความเป็นจริง ที่ผ่านมาเขาไม่เคย

เหนอ่ื ยยากกบั การประมอื กบั คูต่ อ่ สู้ซงึ่ เปน็ ผใู้ ชเ้ วทมนตรเ์ ลยสกั คร้งั
“บุกเข้ามาพร้อมกันทีเดียวสามคนเลยก็ได้ หรือจะบุกทีเดียว

ทกุ คนข้าก็ไม่ว่านะ?”
คา� พูดของผ้หู ญิงชอ่ื มิวรนั ท�าเอาสตขิ องยอห์มขาดผึงในอึดใจ
“อยา่ ดถู กู กนั ใหม้ ากนกั ยยั ผหู้ ญงิ ปากด!ี รอมเมล จากิ งานน้ี

ไมม่ คี า� วา่ ออมมอื แลว้ เวย้ ยาฟน้ื พลงั เรากม็ ี เพราะฉะนนั้ ลยุ เตม็ สบู เลย!”
รอมเมลต้ังท่าเตรียมพร้อมตามค�าสั่งของยอห์มทั้งท่ีไม่เต็มใจ

สักเทา่ ไร สว่ นจากยิ ังคงรกั ษาความเยือกเยน็
จากนน้ั การตอ่ ส้กู เ็ ริม่ ตน้ ขน้ึ ตามการใหส้ ญั ญาณของฟรานซ์
สามตอ่ หน่งึ
หากคดิ กันตามปกติ มิวรันมแี ตแ่ พ้กบั แพ้
ยอหม์ รสู้ กึ วา่ กายเนอื้ ของตวั เองถกู กระตนุ้ ใหต้ นื่ ตวั จนถงึ ขดี สดุ

ทันทีท่ีสัญญาณต่อสู้เริ่มขึ้น ด้วยเวทเสริมแกร่งของรอมเมลกับเวท
สนบั สนุนของจากิ และจงั หวะทก่ี า้ วขาด้วยความมัน่ ใจเกนิ รอ้ ยว่าชัยชนะ
ไม่มีทางหลดุ มือไปไหนแน่นอน-------เขากต็ กหลุมกับดกั เสียอยา่ งนน้ั

“เฮย้ !?”
ขาทขี่ ยบั กา้ วออกไปดา้ นหนา้ แคเ่ พยี งหนง่ึ กา้ วเพอ่ื ปลอ่ ยทา่ ไมต้ าย
กลบั ผลุบหายไปในพน้ื ดินตรงหนา้ มิวรนั
“เวทธาตุ : (เอิร์ธล็อก) ปฐพีพันธนาการ”
น้�าเสียงอันสงบนิ่งดังเข้าโสตประสาทของยอห์มท่ีก�าลังตื่น
ตระหนก
สิ่งที่เขาก�าลังประสบ ท่ีจริงแล้วเป็นเพียงเวทมนตร์ตรึงเท้า
แตถ่ ้านา� มาใชร้ ว่ มกับหลมุ กับดกั เวทมนตรด์ งั กล่าวจะกลายเปน็ โซ่ตรวน
พันธนาการท้ังร่างไปโดยปริยาย

บทที่ 1 วันคืนอนั แสนสงบสขุ 39

จงึ เท่ากับว่ายอห์มตกอยใู่ นสภาพไร้หนทางสูต้ อ่ ท้งั ท่ีการต่อสู้
เพงิ่ เริ่มต้นได้เพยี งไมก่ ี่อดึ ใจ

“อะไรกันเนีย่ !?”
“เพ่ิงรู้นะเนี่ย ว่าเวทมนตร์ธรรมดาสามารถมาใช้ในลักษณะน้ี
กไ็ ด้!”
จากิและรอมเมลอุทานด้วยความทึ่ง
ไม่แปลกที่จะเป็นเช่นนั้น เพราะวิธีท่ีมิวรันใช้ก็แค่ใช้เวทมนตร์
ทา� ใหพ้ น้ื ดนิ นมุ่ นมิ่ ไมต่ า่ งจากโคลนเพอื่ สรา้ งหลมุ กบั ดกั ควบคกู่ บั เวทมนตร์
ธรรมดาที่ช่วยให้พื้นดินจับตัวแข็ง ต่อให้คู่ต่อสู้สวมใส่ชุดเกราะที่มี
ประสทิ ธภิ าพเลอเลิศดา้ นการปอ้ งกนั พลังเวท แต่ถา้ พ้นื ดนิ ทรดุ ตวั กไ็ มม่ ี
ความหมาย
เป็นแผนการง่ายดายอันชาญฉลาด ท่ีมาจากการอ่านการ
เคล่ือนไหวของยอห์มไดอ้ ย่างทะลุปรุโปรง่
ระหวา่ งทอี่ กี สองคนกา� ลงั ลนลาน เสยี งนมุ่ กงั วานของมวิ รนั กด็ งั
ขึ้นอกี ค�ารบวา่ “ภาวะผดิ ปกติ : ไซเรนต์ (ตัดเสยี ง)”
“------- !?”
“------- อ้ึก!!”
ทุกอย่างจบส้ิน
“นา่ ระอาจรงิ ๆ อยา่ บอกนะว่าพวกเจ้าไมร่ ้จู ักวิธรี ับมือภาวะผดิ
ปกต?ิ แล้วอยา่ งนี้เวลาสูก้ บั เวทมนตร์ จะเอาอะไรไปชนะอกี ฝ่าย...”
มวิ รนั เอ่ยด้วยทา่ ทีเออื มระอาจากกน้ บ้งึ หวั ใจ
การตอ่ สเู้ รม่ิ ตน้ ยงั ไมถ่ งึ 3 นาที มวิ รนั กเ็ ปน็ ฝา่ ยควา้ ชยั เรยี บรอ้ ย
แล้วอย่างนี้ จะไม่ให้ยอห์มยอมรับความสามารถของมิวรัน
ได้อย่างไร

คืนวันเดยี วกนั ณ รา้ นเหล้า

40

งานเล้ยี งเล็กๆ ฉลองต้อนรับมิวรนั เข้าสู่คณะเดนิ ทางถูกจดั ขนึ้
“ก๊าก------- ฮ่าฮา่ ฮา่ ฮา่ ! พส่ี าวฝีมอื ดเี ปน็ บ้า บอกตามตรงนะ
วา่ ฉันไม่คดิ ด้วยซ้�าว่าพใี่ หญ่แกจะแพ้”
ผชู้ ่วยผู้บงั คบั บญั ชากองทหารคาจิลหัวเราะเสียงดงั สน่ัน
“หนวกหนู ะ่ คาจลิ ใครมนั จะคดิ วา่ มลี กู ไมต้ น้ื ๆ พรรคน์ น้ั อยดู่ ว้ ย
จากิเอ๋ย วิธีการแบบนั้นถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาในหมู่ผู้ใช้เวทมนตร์ใช่
รเึ ปล่า?”
“อยา่ พดู เหมอื นเปน็ เรอ่ื งงา่ ยสคิ รบั หวั หนา้ ปกตไิ มม่ ผี ใู้ ชเ้ วทมนตร์
คนไหนท�าเก่งอยู่ได้เวลาท่ีโดนดาบของนักรบผู้เจนสนามรบจ่อคอหอย
หรอกครบั ... นอกจากนก้ี ารขดุ หลมุ จา� เปน็ ตอ้ งใชค้ วามแมน่ ยา� ในการคะเน
ตา� แหน่ง กบั ความห้าวหาญมากพอจะเอาตวั เองเปน็ เหยอื่ ล่อ อยา่ ว่าแต่
ผมเลย ผู้ใช้เวทมนตร์คนไหนกค็ งไม่สามารถพอจะเลียนแบบได้หรอก”
“ใช่ครับคุณยอห์ม เดาได้เลยว่าค�าท้าทายนั่นก็เป็นหน่ึงใน
แผนการทเี่ ธอวางไวอ้ ยา่ งแยบยล และผมวา่ คณุ มวิ รนั พดู ถกู เรอื่ งทพี่ วก
เราออ่ นดอ้ ยดา้ นการสรู้ บด้วยเวทมนตร”์
ยอหม์ ยงิ คา� ถามใสผ่ ใู้ ชเ้ วทมนตรป์ ระจา� กองกา� ลงั ดว้ ยอาการพาล
เล็กน้อย เนื่องจากอารมณ์เสียที่ถูกคาจิลหัวเราะเยาะ และค�าตอบท่ีได้
รบั กลบั มายงิ่ ตอกย�้าใหเ้ หน็ ถึงความสามารถท่ไี ม่เพียงพอของพวกตน
“ชิ ก็จริง ถึงจะพูดจาอวดเบ่งว่าพลังของฉันไม่มีทางแพ้แต่
สุดท้ายผลลัพธ์กลับออกมาอย่างที่เห็น ขนาดเราบุกพร้อมกันสามคน
ยังแพเ้ ธอ ดงั นั้นคงตอ้ งยอมรับว่าเธอพูดถกู และไหนๆ ก็ไหนๆ แลว้
ฉันอยากให้เจ้าช่วยสอนวิธีการต่อสู้แบบผู้ใช้เวทมนตร์ให้กับพวกเรา
หน่อย”
ยอหม์ ยอมรบั ความพา่ ยแพข้ องตวั เองอยา่ งวา่ งา่ ย กอ่ นเอย่ ปาก
ขอร้องมิวรัน
“ผมไม่เคยเรียนวิธีต่อสู้แบบนั้นมาก่อนแม้กระท่ังจากโรงเรียน

บทท่ี 1 วนั คนื อันแสนสงบสขุ 41

เวทมนตร์ จริงอยู่ว่าในชั่วโมงฝึกฝนลีเจียนเมจิก (เวทมนตร์กองทหาร)
มกี ารสอนเวทมนตรป์ ระเภทใชป้ ระโยชนจ์ ากลกั ษณะภมู ปิ ระเทศ แตก่ ไ็ ม่
เหมือนทีค่ ณุ ใชอ้ ยู่ด.ี ..”

รอมเมลขอร้องมิวรันตามยอห์มอีกแรง
“ถา้ แค่นดิ หนอ่ ยละก็คงพอไดอ้ ยู่มั้ง...?”
“ขอบคณุ มากครับ! ทีนผ้ี มจะได้มคี วามรูเ้ พ่ิมข้นึ และเรยี นรู้วธิ ี
การใช้เวทมนตรใ์ หเ้ ป็นประโยชนเ์ พม่ิ มากขนึ้ เสยี ที!”
“เฮ้ อยา่ ลมื สอนใหข้ า้ ด้วยละ่ !”
“รแู้ ล้วน่า แตข่ อย�า้ นะว่าแคน่ ดิ เดียวเทา่ น้ัน?”
รอมเมลกบั จากพิ ากนั ยนิ ดีปรดี ากับคา� ตอบของมวิ รัน
“ขอบใจนะ จากน้ีก็ขอฝากด้วยละ่ ”
แมแ้ ตย่ อหม์ เองกย็ งั ขอใหส้ อนวธิ กี ารรบเพอื่ รบั มอื กบั เวทมนตร์
ถึงจะเป็นวิธกี ารขอรอ้ งแบบหน้าดา้ นหนา้ ทน แต่สุดทา้ ยมวิ รัน
กย็ อมรับปาก
และด้วยเหตุน้ี มิวรันจึงได้เป็นหน่ึงในสมาชิกของกลุ่มยอห์ม
รวมถงึ ทา� หน้าทที่ ปี่ รึกษาทางการทหารประจา� กองกา� ลงั

●

มวิ รันเรม่ิ เกิดความกังขาว่า ตัวเองอาจจดั อยู่ในขา่ ยคนเอื้อเฟ้ือ
มีน�า้ ใจกเ็ ป็นได้

เธอพยายามจนกระท่ังได้เข้าเป็นส่วนหน่ึงในคณะเดินทางของ
ยอห์ม เพ่ือเข้าไปส�ารวจแดนของอสูร ซึ่งทุกอย่างด�าเนินไปด้วยดี ทุก
อย่างเปน็ ไปตามแผนการ ทวา่ ไมร่ เู้ พราะเหตใุ ดตัวเองจึงได้รบั แต่งตง้ั ให้
อยใู่ นตา� แหน่งส�าคัญ

(เจ้าพวกโงเ่ ขลา ไม่ไดส้ ะกิดใจสงสยั เลยสกั นิดวา่ จริงๆ แลว้ ข้า

42

คือมนษุ ยม์ าร)
แม้ใจจะนึกดูแคลนอีกฝ่าย แต่มุมปากของมิวรันกลับอมยิ้ม

การคบคา้ สมาคมกับมนษุ ยซ์ ่ึงไม่ไดข้ ้องแวะมาเป็นเวลานาน ก�าลงั ทา� ให้
หัวใจของเธออิ่มเอมอยา่ งนา่ ประหลาด

ขออยอู่ ยา่ งนอี้ กี สกั พกั แลว้ กนั ถา้ ขอไดก้ อ็ ยากใหช้ วี ติ เปน็ อยา่ งนี้
ต่ออีกสกั ระยะ

มวิ รนั อธษิ ฐานเชน่ นน้ั โดยท่ตี วั เองก็ไมท่ ันตระหนัก
กอ่ นกลับไปทา� งานของตนตามเดิมดว้ ยใบหน้าบอกบุญไมร่ บั

ชวี ติ ของมิวรนั แต่ละวันชา่ งแสนว่นุ วาย นับตงั้ แตไ่ ดเ้ ข้าเปน็ สว่ น
หนง่ึ ในคณะเดนิ ทางของยอหม์

งานของมวิ รนั คอื การใหค้ า� ชแ้ี นะดา้ นยทุ ธวธิ รี บแกช่ าวคณะรวม
ถึงสอนกลยุทธ์ท�างานเป็นกลุ่มเพ่ือรับมืออสูรและการรบเพ่ือรับมือ
เวทมนตรโ์ ดยสาธิตจากการสจู้ ริง

ก่อนหน้านี้มิวรันพล้ังปากเฉลยว่าแท้จริงแล้วตนคือวิซาร์ด
จะนึกเสียใจก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะส่ิงที่พูดออกไปไม่สามารถทวงคืน
กลบั ได้

ดว้ ยเหตนุ ้ี เธอจงึ จา� ตอ้ งชแี้ นะเวทมนตรใ์ หก้ บั ทกุ คนทม่ี พี น้ื ฐาน
เวทมนตร์อยู่แลว้ ระดับหน่งึ แทนที่จะสอนแค่รอมเมลกับจากิ

แคแ่ นะแนวทางสรู้ บเพยี งอยา่ งเดยี วกเ็ หนอ่ื ยจะแยแ่ ลว้ แตน่ ย่ี งั
ต้องแนะวิธีใช้เวทมนตร์อีก

ถา้ แคค่ า� สาปงา่ ยๆ ยงั สอนไดไ้ มย่ าก และเนอื่ งจากเดมิ ทตี นเอง
เปน็ แมม่ ดอยแู่ ลว้ การสอนเวทมนตรซ์ งึ่ มนษุ ยส์ ามารถใชไ้ ดจ้ งึ เปน็ เรอ่ื งงา่ ย
แต่หากเปน็ เวทมนตร์ระดบั สงู ก็อกี เร่ืองหน่ึง

เวทมนตร์บางชนิดมีเพียงมนุษย์มารเท่านั้นที่สามารถใช้ได้
นอกจากน้ีการเผลอแบไต๋ให้อีกฝ่ายเห็นทั้งหมดอาจน�ามาซ่ึงปัญหาใหญ่

บทท่ี 1 วันคนื อนั แสนสงบสขุ 43

ภายหลัง
เพราะฉะนน้ั สง่ิ ทต่ี อ้ งทา� กอ่ นเปน็ อนั ดบั แรกคอื เรยี นรวู้ า่ ขอบเขต

เวทมนตรซ์ ่งึ มนุษย์สามารถใช้ไดม้ อี ยู่แคไ่ หน
(ยงุ่ ยากวนุ่ วายเสยี จริง ทา� ไมเรื่องถงึ กลายเป็นแบบนไ้ี ด้นะ...)
มิวรันคร่�าครวญ แต่ก็ต้องยอมรับว่าทั้งหมดเกิดเพราะตัวเอง

ท�าตัวเอง

อกี หนงึ่ ภาระหนา้ ทขี่ องทป่ี รกึ ษาทางการทหารคอื กา� หนดนโยบาย
ด�าเนินการ

สงิ่ นกี้ เ็ ปน็ อกี ประเดน็ ทยี่ งุ่ ยาก มหิ นา� ซา้� ยงั เปน็ งานหนกั เกนิ กวา่
ทีค่ าดเดาไว้ตอนแรก

ทกุ ครงั้ ทม่ี กี ารตดิ ตอ่ ตามกา� หนดผา่ นลกู แกว้ สอ่ื สารซงึ่ ถกู จดั สง่
ใหแ้ ตล่ ะหมู่บ้าน บรรดาบคุ คลระดับผนู้ า� จะต้องมารวมตัวกันเพอ่ื พูดคุย
เกย่ี วกบั นโยบายดา� เนนิ การตา่ งๆ แนน่ อนวา่ มวิ รนั เองกต็ อ้ งเขา้ รว่ มเชน่ กนั
เพราะเป็นหนึ่งในผู้บรหิ าร...

แต่คงเพราะมันสมองของบรรดาผู้ชายไม่ค่อยเฉียบแหลมนัก
การปรึกษาหารอื จึงหาทางสรปุ ไม่ไดส้ กั ที

มวิ รนั อดรนทนไมไ่ หวกบั การตอ้ งเสยี เวลาไปโดยเปลา่ ประโยชน์
กับเรื่องไร้สาระ ท้ังที่ต่างคนต่างได้รับแจกเมจิกไอเทมราคาแพงกัน
ไปแล้ว

และการสอดปากเสนอความคิดเพราะเหลือทนกับความ
สิ้นเปลืองเวลานั่นเอง ท่ีกลายเป็นเหตุเพ่ิมความยุ่งยากให้กับตนเอง
เพราะนับต้ังแต่น้ันมา มิวรันต้องรับผิดชอบกระท่ังการออกค�าส่ังแต่ละ
หนว่ ยแตล่ ะกอง เข้าประชุมทุกนัด รวมถึงรายงานแก่ยอห์ม

เรยี กว่าทุกเรอ่ื งตกอยทู่ เี่ ธอคนเดยี ว
ซงึ่ มิวรันคดิ ว่า งานเหล่าน้ไี มน่ า่ ใชห่ น้าที่รบั ผิดชอบของสมาชกิ

44

ใหมอ่ ยา่ งเธอเลย แตเ่ พราะไมม่ ีใครเหมาะสมกับหนา้ ทด่ี ังกลา่ ว มวิ รนั จงึ
ตกกระไดพลอยโจนตอ้ งรบั ภาระไปโดยปริยาย

คนเดียวทพี่ อจะพดู จารูเ้ ร่อื งหนอ่ ยกค็ อื รอมเมล
“แหม ดีจรงิ ๆ ครบั ท่ไี ดค้ ณุ มิวรันมาอยกู่ ับพวกเรา!”
คา� ขอบคณุ ซง่ึ ออกมาจากหวั ใจ ทา� ใหม้ วิ รนั ไมก่ ลา้ ปฏเิ สธตดั รอน
(จะเปน็ คนดกี ค็ วรมขี อบเขตหนอ่ ยไหม ท�าไมเชื่อใจมนุษยม์ าร
ง่ายนักล่ะ!)
แม้อยากบ่นเชน่ นัน้ แต่จนแลว้ จนรอดกพ็ ดู ไม่ออก
รอมเมลเขา้ ทา� งานในฐานะผใู้ ชเ้ วทมนตรภ์ ายใตก้ ารอปุ ถมั ภข์ อง
ผู้ปกครองแคว้นแหง่ นท้ี นั ทหี ลังจบการศึกษาจากโรงเรยี นเวทมนตร์ และ
เจา้ ตวั บอกวา่ ไมเ่ คยมปี ระสบการณล์ งสนามตอ่ สจู้ รงิ มากอ่ น จงึ ไมใ่ ชเ่ รอ่ื ง
แปลกท่ีเขาต้องกุมขมับกับหลากประเด็นซ่ึงยากต่อการตัดสินใจ อยู่กับ
การลองผิดลองถกู ทุกวนั จนกระท่งั มิวรนั เขา้ มามีบทบาท
เนอ่ื งจากเปน็ คนหวั ไว รอมเมลจงึ ดดู ซบั เรอื่ งตา่ งๆ ทม่ี วิ รนั สอน
ได้รวดเร็วจนเห็นชัดถึงพฒั นาการ
แน่นอนวา่ มิวรันอยากใหอ้ ีกฝ่ายเรยี นรงู้ านโดยไว เพือ่ จะไดส้ ่ง
ต่องานที่ตัวเองแบกรับอย่เู สียที และนัน่ คอื วัตถุประสงค์หลัก ทผ่ี ลกั ดัน
ให้มวิ รนั มงุ่ ม่นั ขัดเกลารอมเมล

เมือ่ ก�าหนดนโยบายด�าเนินการไดแ้ ลว้ ท่เี หลอื กแ็ ค่ปฏบิ ัตติ าม
เทา่ นน้ั

การขับไล่อสูรที่ปรากฏตัวออกมา โดยไล่เรียงจากหมู่บ้านที่
สถานการณ์ย่า� แยส่ ดุ ทีละหมู่บ้านตามลา� ดับจึงเร่มิ ต้นขน้ึ

นอกจากนีย้ ังมีการจดั และผลดั เปล่ยี นสมาชิกประจ�าการ ท�าให้
การปรบั ปรุงกิจการกองกา� ลงั ราบรื่นขึ้น

(ท�าไมข้าต้องมาท�าอะไรพรรค์น้ีด้วยนะ? ไม่ข�าเลยสักนิด ให้

บทท่ี 1 วนั คนื อนั แสนสงบสขุ 45

ตายส.ิ ..)
มิวรันอยากบ่นเช่นน้ันใจแทบขาด แต่จะโมโหแล้วถอนตัวจาก

หน้าท่ีรับผิดชอบก่อนได้ลอบเข้าเมืองอสูรอันเป็นเป้าหมายหลักก็ไม่ได้
เรื่องด�าเนินมาจนถึงป่านน้ีคงหมดสิทธ์ิถอนตัวกลางคัน แม้จะเริ่มคิดว่า
แผนการนม้ี นั ผดิ พลาดชดั ๆ

สุดท้ายแล้วมิวรันจึงยอมตามน้�า ออกปฏิบัติการร่วมกับพวก
ยอหม์

ขับไล่อสูร ช่วยเหลอื ผคู้ นในแตล่ ะหมบู่ ้าน...
นีม่ นั ชักไม่ใชแ่ ลว้
เลกิ ทา� อะไรงเี่ ง่ากันเสยี ทีเถอะ
ใจหนง่ึ มิวรนั รู้สึกหงดุ หงดิ ทวา่ อีกใจหนึ่งกลบั รู้สกึ ถกู เตมิ เต็ม
การปฏิสมั พนั ธ์กบั มนุษยห์ ลงั หา่ งหายไปนาน ทา� ให้หวนนึกถึง
ความรูส้ กึ บางอย่างท่หี ลงลืมไป-------
และในท่ีสุด คณะเดินทางก็มุ่งหน้าสู่สถานที่อันเป็นเป้าหมาย
ของมิวรัน
มุ่งสเู่ มอื งอสูร-------เมืองหลวงของสหพันธรัฐเทมเพสต์

●

มนษุ ยม์ ารกรูซสิ เขา้ ร่วมการซอ้ มรบในฐานะแขก
“อยู ยย วนั นต้ี าแกน่ นั่ กไ็ มอ่ อมมอื ใหอ้ กี เหมอื นเคยเลยนะครบั !”
“กะ กอ็ บตะคงุ ... เจา้ ยกั ษน์ นั่ เอย๊ ทา่ นฮาคโุ รเปน็ แบบนนั้ ทกุ ครงั้
เลยร?ึ ”
กรูซิสซ่ึงถูกอัดถูกทุบอย่างรุนแรงจนช้�าท้ังตัวเอ่ยถามก็อบตะ
ฮอ็ บกอ็ บลนิ ผถู้ ูกซดั จนน่วมไมต่ า่ งกัน
“ใชแ่ ลว้ ครบั พับผา่ สิ ขา� ไม่ออกเลยครับ”

46

แนน่ อนวา่ คา� บน่ อบุ ของกอ็ บตะนน้ั ไมม่ ที างเออื้ นเอย่ ออกมาได้
หากยงั อยตู่ อ่ หนา้ เจา้ ตวั กรซู สิ เองกค็ ดิ ไมต่ า่ งกนั แตเ่ พราะอยใู่ นฐานะแขก
จงึ พยายามสงบปากสงบคา�

และนั่นดูจะเป็นความคิดทีช่ าญฉลาดเสียดว้ ย
“โฮะโฮ่? ตาแก่ท่พี ดู ถงึ นั่นนะ่ หมายถึงข้ารเึ ปลา่ ?”
“วะ เหวอ!! ทะ ทา� ไมทา่ นอาจารยถ์ งึ มาอยตู่ รงนไี้ ดล้ ะ่ ------!?”
“หบุ ปาก เจ้าเด็กน้อย! ยังเร็วไปร้อยปีทคี่ นอยา่ งเจ้าจะบังอาจ
เรียกตัวเองวา่ เป็นศษิ ยข์ องข้า!!”
ฮาคโุ รซงึ่ นา่ จะจากไปแลว้ กลบั ยงั ยนื อยทู่ เี่ ดมิ โดยไมอ่ าจสมั ผสั
กลิ่นอายได้แมแ้ ตน่ ิด
ดาบไม้ถูกฟาดตูมลงกลางกระหม่อมของก็อบตะอย่างแม่นย�า
มิหน�าซ�้าดาบนั้นยังเร็วชนิดที่ตาของกรูซิสมองไม่ทัน ท�าเอาก็อบตะเห็น
ดาวก่อนสลบเหมอื ดในอึดใจ
กรูซิสท�าได้แค่เพียงมองส่งก็อบตะผู้น่าสงสารท่ีถูกลากไปใน
สภาพนั้นดว้ ยสายตาเวทนา ซึ่งคาดว่าคงถูกลากกลับไปเคยี่ วฝกึ ต่อ
สิ่งท่ีเขาท�าได้เวลาน้ี มีเพียงสวดภาวนาขอให้เพ่ือนร่วมชะตา
ปลอดภยั

กรูซิสได้รับค�าส่ังจากฟอบิโอ้ซ่ึงเป็นหน่ึงในสามทหารเสือให้มา
เรียนร้เู ปดิ หูเปดิ ตาทีเ่ ทมเพสตแ์ หง่ นี้

แม้ว่าริมุรุซึ่งเป็นผู้ปกครองดินแดนจะไม่อยู่ แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา
เพราะเขาไดร้ บั อนญุ าตใหพ้ า� นกั อยตู่ ามอธั ยาศยั กรไู มอ่ ยากเชอื่ วา่ ผเู้ ปน็
ถึงผู้ครองดินแดนจะกล้าออกเดินทางท่องเที่ยวต่างแดนทั้งที่มีแขกต่าง
บ้านต่างเมืองมาเยือน แต่ในเม่ือไม่มีใครในประเทศต้ังข้อกังขาเก่ียวกับ
ประเด็นดงั กล่าว แล้วเขาจะเก็บมาใสใ่ จเพือ่ อะไร

ท่ีส�าคัญกว่าน้ันคือกรูซิสตั้งใจใช้โอกาสนี้มุ่งม่ันศึกษาหาความรู้

บทท่ี 1 วันคืนอนั แสนสงบสขุ 47