เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 05

กายภาพบริสทุ ธข์ิ ้ึนมาดว้ ยเวทมนตร์
ประสบการณ์ท่ีได้จากการต่อสู้กับคาริบดิสและการวิเคราะห์

‘บงการพลังเวท’ ช่วยให้ผมเข้าใจกลไกชนวนท�างานของเวทมนตร์
โดยส่วนใหญ่ มหิ นา� ซ้�า ประสบการณจ์ าก “ดิสอนิ ทิเกรชน่ั ” ของฮินาตะ
ยงั จดุ ประกายใหภ้ าพจนิ ตนาการในสมองเดน่ ชดั เปน็ รปู รา่ งยงิ่ ขนึ้ ทนี กี้ ใ็ ห้
‘มหาปราชญ’์ ชว่ ยคน้ ควา้ เพิม่ เติม จนไดอ้ อกมาเป็นเวทมนตร์ซึ่งเปย่ี ม
ประสิทธิภาพดา้ นการเจาะเวทมนตรป์ ้องกันอย่างทเ่ี หน็ ณ เวลาน้ี

และเมื่อการเตรียมการทุกอย่างพร้อมสรรพ ผมจึงขยับเข้าสู่
ขนั้ ตอนใช้จริงในภาคสนาม

*

รอบกายผมเตม็ ไปด้วยหยดนา�้ จา� นวนนับรอ้ ยนบั พันรายลอ้ ม
บนฟากฟา้ เหนอื ศรี ษะ หยดนา้� รปู ทรงเลนสน์ นู ขนาดใหญส่ มา่� เสมอ
กนั ปรากฏใหเ้ ห็นอยู่หลายสบิ กอ้ น
หยดน้�าน้ันรวมแสงจากดวงอาทิตย์ บีบกลายเป็นล�าแสงเส้น
เรยี วเลก็ สอ่ งลงสะทอ้ นกบั หยดนา�้ ดา้ นลา่ งซงึ่ ผมจดั เปลยี่ นไวใ้ หม้ ลี กั ษณะ
ไมต่ ่างจากกระจกเงา เพ่ือชักจงู ลา� แสงสูต่ �าแหนง่ ท่ีตนเองตอ้ งการ ขณะ
เดียวกันยังมีหยดน�้ารูปทรงเลนส์นูนใกล้ผิวดินท�าหน้าท่ีรวมแสงอีกส่วน
และฉายแสงนนั้ ไปยงั วัตถเุ ป้าหมาย
อุณหภูมิของแสง------- ทรี่ วมอยู่ ณ จดุ เดียวซงึ่ มีขนาดไม่ต่าง
อะไรกบั ดนิ สอนน้ั สงู หลายพนั องศาเซลเซยี สทเี ดยี ว เรยี กวา่ เปน็ ความรอ้ น
ที่สามารถคร่าชวี ิตมนุษย์ไดส้ บายๆ
หยดน้�าท้ังหมดเกิดจากการเปลี่ยนรูปของจิตวิญญาณแห่งน้�า
ท่ีผมอัญเชญิ มา
กอ่ เกดิ เปน็ เวทมนตรซ์ ง่ึ ใชห้ ยดนา�้ รองรบั พลงั งานจากดวงอาทติ ย์

298

สะทอ้ นกลบั และรวมแสง
นแ่ี หละสตู รเวทมนตรช์ นดิ ใหมข่ องผม--------เวทมนตรก์ ายภาพ

: เมกดิ โด
อัศวินมากกว่าหน่ึงพันนายตายโดยไร้หนทางป้องกันในการ

กราดยงิ ระลอกแรก
ความอลหม่านก่อตัวขึ้นภายในกองก�าลังที่อยู่เบ้ืองล่างสายตา

ความพรน่ั พรึงซึง่ เมกิดโดสร้างขึ้นแผก่ ระจายไปทวั่
แน่นอนว่า ยงั ไมจ่ บเพียงเท่านี้
กระสุนระลอกสองพุ่งเข้าหาเป้าหมาย ด้วยวิธีปรับต�าแหน่ง

อัตโนมตั จิ ากการค�านวณอยา่ งเหมาะสมทส่ี ุด
ทหารล้มตายอีกมากกว่าหน่ึงพันนายโดยไม่มีแม้โอกาสรีซิส

(ต่อต้าน)
ความน่ากลัวของเวทมนตร์นี้คือใช้ทุนด้านพลังงานต�่า และแม้

เลนสน์ นู ทเี่ ปน็ จดุ ยงิ สดุ ทา้ ยจะระเหยหายไปจากความรอ้ นของลา� แสงกจ็ รงิ
แตส่ ามารถสรา้ งทดแทนใหม่ไดใ้ นพริบตา

จิตวิญญาณแห่งน้�าท่ีผมอัญเชิญมามีไว้เพ่ือการนี้โดยเฉพาะ
นอกจากนแ้ี คก่ ารรวบรวมโมเลกลุ นา้� ทอ่ี ยใู่ นชน้ั บรรยากาศ ยอ่ มไมจ่ า� เปน็
ตอ้ งใชพ้ ลงั งานมากมายอะไร

การสรา้ งเลนสน์ นู ขน้ึ มาใหมก่ ใ็ ชเ้ วลาไมถ่ งึ 30 วนิ าที จงึ สามารถ
ยิงล�าแสงแบบต่อเนื่องได้อย่างไร้ปัญหา พูดง่ายๆ คือสิ่งท่ีผมต้องท�ามี
เพยี งหานา�้ มาชดเชยไว้กับคอยปรบั ต�าแหน่งการยงิ เทา่ น้นั

ขณะเดียวกัน ต้นทุนหรือแก่นเวทที่จ�าเป็นส�าหรับงานน้ี มีแค่
ส่วนท่ีใช้ส�าหรับอัญเชิญจิตวิญญาณแห่งนา้� และรักษาเอาไว้ให้คงอยู่นาน
ทสี่ ุดเทา่ ทจ่ี ะนานได้

พลังงานส่วนใหญ่ท่ีใช้ในเวทมนตร์นี้ ได้มาจากดวงอาทิตย์ซึ่ง
จดั อยู่ในกลุ่มพลงั งานธรรมชาติ

บทที่ 4 ก�ำ เนิดจอมม�ร 299

ขอ้ เสยี ของมนั อยทู่ นี่ า� มาใชง้ านไดแ้ คเ่ ฉพาะเวลากลางวนั นแ่ี หละ
แต่หายห่วง เพราะนี่เพง่ิ กลางวันแสกๆ

เมอื่ สะสางปญั หาเหลา่ นน้ั ไดห้ มดสนิ้ กเ็ หลอื แคจ่ ดั การเกบ็ กวาด
ขยะทอ่ี ยูใ่ ต้ฝา่ เท้าให้เกลย้ี ง

กระสนุ ลา� แสงทพี่ งุ่ ออกไปอยา่ งไรส้ มุ้ เสยี ง กา� ลงั สงั หารหมบู่ รรดา
อัศวนิ โดยพุ่งทะลุเผาร่างชนดิ ไมเ่ ปิดโอกาสใหแ้ สดงปฏิกิริยาตอบโต้

แมอ้ ยบู่ นฟา้ แตผ่ มกย็ งั จบั ตา� แหนง่ ขอ้ มลู ของเปา้ หมายไดด้ ว้ ย
‘ญาณเวท’ จงึ สามารถยงิ เขา้ จดุ ตายอยา่ งแมน่ ยา� โดยใชว้ ธิ เี ลง็ จากมมุ อบั
สายตาของฝ่ายศัตรู ข้อดีอีกอย่างหน่ึงของเขตแดนท่ีเลือกใช้คราวนี้คือ
ขดั ขวางแคก่ ารบงการแกน่ เวท แตไ่ มก่ อ่ ใหเ้ กดิ ผลกระทบตอ่ ประสาทการ
มองเหน็

ท้ังทหารรับจ้างสวมเกราะหนังคุณภาพต่�า ท้ังเหล่าอัศวินสวม
ชุดเกราะโลหะคุณภาพเย่ียม------- ต่างถูกสังหารอย่างเท่าเทียม ไม่มี
แบ่งแยก

บางครั้งบางคราว ผมจงใจยิงพลาดโดนแค่แขนขาหรือล�าตัว
เพ่ือสร้างความโกลาหลด้วยเสียงร้องโหยหวนเจ็บปวด และนั่นส่งผลให้
สนามรบย่ิงดนู า่ สยดสยอง ความหวาดกลวั แผ่ขยายปกคลุมทวั่ บรเิ วณ

ผมเลือกเลง็ โดยเลย่ี งรถมา้ คันหรหู รอื เตน็ ทห์ ลงั งาม
เน่ืองจากไม่แนใ่ จว่ากษตั ริย์อยู่ ณ จดุ ใดของค่าย ถ้าพล้ังมือ
ฆา่ เสียต้ังแตต่ อนน้กี ็อดลากคอมาสารภาพบาปกนั พอดี
ผมกล้าพดู เลย วา่ ตนเองไมใ่ ชค่ นมเี มตตาอะไรขนาดนัน้
และผมจะให้ทุกคนท่ีบังอาจมาแตะเกล็ดย้อนของผม ชดใช้
บาปกรรมอย่างสาสม...
เพียงแค่ 5 นาทีหลังเปิดสมรภูมิแบบฝ่ายเดียว สองในสาม
ของกองทหารฝา่ ยรกุ รานกโ็ ดนจดั การจนไมอ่ ยใู่ นสภาพทจ่ี ะทา� อะไรตอ่ ได้
ตรงตามแผนการของผม ซง่ึ ตงั้ ใจจะชว่ งชงิ ชวี ติ ใหไ้ ดเ้ กนิ หนง่ึ หมน่ื

300

แล้วเกบ็ เก่ยี ววิญญาณเหล่านน้ั พอดี
ถึงเวลาแลว้ ละมงั้ -------
ผมกระพือปีกชา้ ๆ เคลอ่ื นตัวลงสผู่ นื ดนิ
เพอื่ มอบความสน้ิ หวงั ทม่ี ากยง่ิ ขน้ึ ไปอกี ใหแ้ กพ่ วกโงเ่ ขลาทง้ั หลาย
●

ราเซ็นออกอาการตกตะลึงกับสัดส่วนท่ีผิดปกติอย่างรุนแรง
ตอนที่มหาเวทมนตร์ : แอนตเิ มจิกแอเรียปรากฏขนึ้ แตเ่ พียงไม่นานเขา
กล็ งความเหน็ วา่ นน่ั ไมใ่ ชเ่ รอื่ งสลกั สา� คญั ทตี่ นตอ้ งใสใ่ จหรอื ใหค้ วามสนใจ

หนา้ ทหี่ ลกั ของกองกา� ลงั เวทมนตรแ์ หง่ อาณาจกั รฟาลมสุ คอื การ
ปอ้ งกัน ผิดกบั ดินแดนคนแคระซึ่งมกี องก�าลังเวทมนตร์เป็นดาวเดน่ ด้าน
การบุก

ถดั มาคือการเสริมแกร่งและเปน็ ก�าลังสนับสนุน ดังนนั้ ตอ่ ให้ใช้
เวทมนตร์โจมตีไม่ได้ก็ไม่ใช่ปัญหาส�าหรับพวกเขา เพราะอิทธิพลจาก
ขวางกั้นเวทมนตร์ทั้งหลายไม่ส่งผลกระทบต่อเวทมนตร์ภายในอย่างเช่น
เสรมิ แกร่งร่างกาย

นอกจากน้ี เขายงั เปดิ ใชล้ เี จยี นเมจกิ เพอ่ื ปอ้ งกนั การโจมตรี ปู แบบ
ตา่ งๆ ไวเ้ ปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ยแลว้ การจะลบลา้ งผลของเวทมนตรเ์ หลา่ นน้ั จา� ตอ้ ง
ใชด้ สิ เปล (เวทคลายค�าสาป) เพยี งอย่างเดยี ว อน่ึง แอนตเิ มจกิ เอเรีย
มีไว้ส�าหรับป้องกันการใช้เวทมนตร์ใหม่ภายในพ้ืนที่ ไม่ได้มีไว้ส�าหรับ
ลบลา้ งเวทมนตรซ์ ่ึงเปิดใช้งานอยู่กอ่ นหนา้

ราเซ็นตรวจสอบดูเพ่ือความแน่ใจว่าผลของเวทมนตร์ยังคงอยู่
กระทั่งม่ันใจว่าไมม่ ีปญั หาใดๆ

“อมื ดเู หมอื นวา่ ทกุ อยา่ งจะเรยี บรอ้ ยดแี ฮะ แสดงวา่ ศตั รคู งมนั่ ใจ
เร่ืองการรบแบบประชิดตวั มากเอาการละมั้ง?”

บทที่ 4 กำ�เนิดจอมม�ร 301

“ถา้ อยา่ งนนั้ ถงึ คราวขา้ ออกโรงแลว้ สนิ ะ ไหน ลองปลกุ เรา้ พวก
อศั วนิ เรยี กความฮึกเหมิ --------”

ตอนท่ีฟอลเก็นตอบสนองต่อค�าพูดของราเซ็นนั้นเอง-------
เกดิ แสงสวา่ งวาบพุง่ ผา่ น
ตอนนัน้ ราเซน็ ยังไมอ่ าจเข้าใจได้วา่ เกดิ อะไรขน้ึ เบอื้ งหนา้ ตน
ไม่สิ ไมเ่ พียงแค่ราเซ็น แตท่ กุ คนท่อี ยู่ ณ ทีน่ น้ั ต่างไม่สามารถ
อธบิ ายในสง่ิ ทีเ่ กดิ ขึ้นได้
อศั วนิ ผทู้ า� หนา้ ทเ่ี ฝา้ ระวงั ภยั ลม้ ลงพรอ้ มเสยี งทบึ ๆ ดงั ตบุ รกู ลม
ขนาดเล็กปรากฏท่หี ว่างคว้ิ ของคนผนู้ น้ั ...
“-------อก้ึ !? นี่มนั อะไรกัน?”
ราเซ็นตะโกนล่ันด้วยความตน่ื ตระหนก
“อยา่ ลนลาน! ปกป้องฝา่ บาทไว้!!”
ฟอลเก็นออกค�าสั่งทันควัน เหล่าอัศวินท�าตามโดยพยายาม
ขม่ กลัน้ ความหวาดหวนั่ เอาไว้ ทวา่ ไม่มปี ระโยชน์
แสงสวา่ งแวบแรกนนั้ ไมต่ า่ งอะไรจากการทดลองยงิ ระลอกตอ่ มา
ต่างหากที่เป็นการกราดยิงของแท้
ทันใดนัน้ เหลา่ อศั วินก็ลม้ ระเนระนาด
เรอื่ งฟน้ื ฟรู า่ งกายนนั้ ลมื ไดเ้ ลย เพราะแตล่ ะคนโดนยงิ เขา้ จดุ ตาย
ขาดใจคาท่ี
“อ๊าก-------!! แขน แขนข้า-------!!”
“ชว่ ยด้วย ชว่ ยดว้ ยยย-------!!”
“เหวอออ ทางไหน มันมาจากทางไหน-------!?”
รอบทศิ ออื้ องึ ดว้ ยเสยี งของเหลา่ อศั วนิ ทแี่ ตกตนื่ จมอยใู่ นความ
หวาดกลัวเมื่อเพื่อนร่วมสมรภูมิถูกสังหารหรือส่งเสียงโหวกเหวกร่�าไห้
ให้กบั ความโชครา้ ยทีห่ ลงเขา้ มาอยู่ในวิถยี งิ
ช่ัวพริบตา สนามรบก็แปรสภาพเปล่ียนเป็นขุมนรกแห่งเสียง

302

คร่า� ครวญด้วยความทกุ ข์ทรมาน
ไม่เหลือร่องรอยของความฮึกเหิมพร้อมสู้ ทั้งท่ีเชื่อม่ันอย่าง

แรงกลา้ ว่าต้องเปน็ ผ้กู �าชยั ชนะจนถึงเม่ือครู่นี้...

หัวหน้ากองกา� ลงั ทหารรบั จ้างเดาะลนิ้ อย่างไมพ่ อใจ
ทหารรบั จา้ งมากประสบการณผ์ ผู้ า่ นสมรภมู มิ านกั ตอ่ นกั ถกู แสง
ซงึ่ ไมร่ ู้วา่ พุง่ มาจากทิศใดยิงทะลุหน้าอกตายคาที่
สว่ นคนหนมุ่ ทเี่ พงิ่ เขา้ รว่ มกลมุ่ ไมน่ าน ตา่ งพากนั หนตี ายอลหมา่ น
เนอ่ื งจากถูกความหวาดกลัวครอบงา�
ทง้ั หมดน้ันเป็นเหตกุ ารณท์ ี่เกดิ ข้นึ เพียงช่วั เวลาไม่นาน
เพราะลา� แสงเจดิ จา้ สาดไปทวั่ ชว่ งชงิ ชวี ติ ของทกุ คนทอี่ ยใู่ นระยะ
ยงิ อยา่ งง่ายดาย
แมอ้ ยากตอ่ ต้านก็ทา� ไมไ่ ด้
ระลอกสองตามมาหลังเว้นช่วงสั้นๆ
ตอนที่เห็นรองหัวหน้ากองก�าลังผู้เปรียบเสมือนมือขวาของตน
ลม้ ลงกองกบั พน้ื ตอ่ หนา้ ตอ่ ตานน่ั แหละ หวั หนา้ กองกา� ลงั จงึ เพงิ่ เขา้ ใจวา่
นี่คือการโจมตขี องศัตรู
ขณะเดยี วกนั เขานกึ เสยี ใจอยา่ งทส่ี ดุ ทต่ี ดั สนิ ใจเขา้ รว่ มศกึ ครง้ั นี้
(บัดซบ!! นมี่ นั เรื่องบ้าอะไร-------!!)
การเผชญิ หนา้ กบั ปรากฏการณห์ า่ งไกลความเขา้ ใจของตน ทา� ให้
เขาจนปัญญาจะหาทางรบั มือ...
แต่หัวหน้ากองก�าลงั ยงั โชคดกี วา่ คนอืน่ ๆ อย่บู า้ ง
ตรงทสี่ น้ิ ใจทนั ทโี ดยไมท่ นั รบั รถู้ งึ ความเจบ็ ปวดทรมาน ดว้ ยแสง
อา� มหติ ระลอกสาม
หัวหน้ากองก�าลังทหารรับจ้างแห่งอาณาจักรฟาลมุสซ่ึงมี
ชื่อเสียงเกรียงไกรในฐานะทหารกล้าแรงก์ A จบชีวิตลงโดยท่ียังไม่ทัน

บทที่ 4 กำ�เนิดจอมม�ร 303

เข้าใจด้วยซ้�าวา่ เกดิ อะไรข้ึน

เทมเพิลไนท์ผู้เช่ียวชาญด้านการรับมืออสูรประจ�าศาสนจักร
ศักดสิ์ ทิ ธแ์ิ ห่งทศิ ประจิม ยังคงปฏิบัติหนา้ ทข่ี องตนดว้ ยความซ่ือสัตย์แม้
อยู่ท่ามกลางปรากฏการณพ์ ิลึกพลิ ่ันนี้

“ทุกนายจัดแถว!! แต่ละกองใช้ยุทธการป้องกันแบบเกาะกลุ่ม
เปิดใช้ก�าแพงขวางเวทมนตร์หลากคุณสมบัติ! ท�าให้ไอ้พวกศัตรูมันรู้ว่า
เมอ่ื อยู่ต่อหนา้ พระเจา้ การโจมตีแบบไหนกท็ า� อะไรเราไม่ได้!!”

แตล่ ะคนเคลือ่ นไหวตามท่ไี ดร้ ับการฝึกฝนมา โดยไม่สนใจวา่ มี
เพื่อนพอ้ งร่วมสมรภูมลิ งไปนอนกองกบั พน้ื แลว้ กค่ี น จะพดู ว่าเป็นทักษะ
ที่สมบรู ณ์แบบก็คงไมผ่ ดิ นกั

ทวา่ -------
ทว่าเหล่าอัศวินที่กางเขตแดนด้วยสีหน้าท่าทางม่ันใจเต็มเปี่ยม
กลบั ถูกยงิ ทะลศุ รี ษะดับดน้ิ ทนั ควันหลังจากนน้ั ไม่นาน
ช่างเหมอื นการหัวเราะเย้ยหยัน วา่ เขตแดนแบบใดก็ไรผ้ ล
มหิ นา� ซา้� การรวมกลมุ่ กนั เทา่ กบั การฆา่ ตวั ตายดๆี นน่ั เอง อศั วนิ
หลายนายถกู สงั หารแบบรวมหมใู่ นคราวเดยี วเพราะเขา้ มาแออดั กนั อยใู่ น
ระยะยิง
หวั ใจศรทั ธาตอ่ พระเจา้ ไมม่ ปี ระโยชนใ์ ดๆ ทง้ั สนิ้ เมอื่ อยตู่ อ่ หนา้
เมกดิ โด
และแล้ว เทมเพิลไนท์ก็โดนท�าลายย่อยยับหลังส้ินสุดการยิง
ระลอกที่ 5

ทกุ คนพากันสนั่ เทาด้วยความหวาดกลัว ไม่วา่ คนคนน้นั จะเปน็
ผู้ออ่ นแอหรอื ผู้แขง็ แกรง่

ตา่ งคนต่างไม่รูว้ า่ ควรท�าเช่นไร

304

กองกา� ลงั อศั วนิ ผสมของขนุ นางแหง่ ฟาลมสุ ซง่ึ เปน็ การรวมกลมุ่
กนั ของบรรดาลกู หลานขนุ นางแหง่ ฟาลมสุ ชงิ ตงั้ ทา่ จะกระจายตวั หนตี าย
กอ่ นใคร... จนถึงขน้ั เรมิ่ ตอ่ สูก้ ันเองอย่างนา่ ทุเรศเพยี งเพอ่ื ใหต้ นรอด

แต่ต้องขอบคุณความนา่ ทุเรศนน้ั เพราะมันช่วยใหผ้ ู้ชนะมีชีวิต
รอดยืนยาวกวา่ ใคร

ถา้ ถามวา่ นน่ั ถอื เปน็ โชคดหี รอื โชครา้ ยกนั แน่ กอ็ าจตอ้ งถกเถยี ง
กันอีกนานพอควร...

บรรดาลกู ศษิ ยข์ องราเซน็ -------เหลา่ ผใู้ ชเ้ วทมนตรแ์ หง่ กองกา� ลงั
ผู้ใช้เวทมนตร์แห่งฟาลมุสเองก็พากันล้มตาย พร้อมเข่นเข้ียวเคี้ยวฟัน
เจบ็ แคน้ ในความไร้พลังของตน

ในขณะทพ่ี วกตนไมส่ ามารถใชเ้ วทมนตรใ์ ดๆ ได้ ศตั รกู ลบั โจมตี
ซา้� แลว้ ซา้� เลา่ อยฝู่ า่ ยเดยี วดว้ ยเวทมนตร์ จนเกดิ เปน็ คา� ถามขนึ้ มาวา่ สง่ิ นน้ั
ใชเ่ วทมนตร์จริงแนห่ รอื ------- ความเคยี ดแค้นทไี่ ม่สามารถหาค�าตอบให้
กับข้อสงสัยนนั้ ได้เกาะกมุ จิตใจขณะไฟชวี ติ ค่อยๆ เลอื นลาง...

คนพวกนเี้ ปน็ ผ้ใู ฝศ่ กึ ษาหาความรู้จนถึงนาทสี ดุ ท้ายโดยแท้

คร่ึงหนึ่งจากจา� นวนทงั้ หมดของกองกา� ลงั นอนแนน่ ่ิงสิ้นใจ เม่อื
ผ่านพน้ การยิงกราดระลอกทีเ่ จด็

ราเซน็ กบั ฟอลเกน็ ตนื่ ตะลงึ อยแู่ คช่ วั่ ครสู่ น้ั ๆ กอ่ นตดั สนิ ใจรวมกลมุ่
กบั กษตั รยิ ์

เรอ่ื งภาวะผู้น�าคงตอ้ งขอพับเกบ็ ไว้
ตอนนตี้ า่ งคนตา่ งคดิ ถงึ เรอ่ื งการปกปอ้ งชวี ติ ตนเองมากอ่ นสง่ิ อนื่
พวกเขาลงความเห็นแล้วว่าการบึ่งไปหากษัตริย์เป็นอันดับแรก
ในเวลาเชน่ นี้ นา่ จะเปน็ หนทางดีสุดส�าหรบั รกั ษาตัวรอด
ไมม่ ใี ครบอกไดว้ า่ ตวั จรงิ ของแสงนน้ั คอื อะไร กระทง่ั เคน้ ทกุ อณู
ปญั ญาถึงขีดสุดแลว้ กย็ งั มองไมอ่ อกดว้ ยซ้า�

บทที่ 4 กำ�เนิดจอมม�ร 305

ในจังหวะที่คิดว่ามันคือแสง ใครคนใดคนหน่ึงเป็นต้องล้มลง
นอนกองกบั พ้นื

กว่าจะตระหนักว่าแท้จริงแล้วมันคือแสงตกค้าง------- แสงซ่ึง
หลงเหลอื ปรากฏแกส่ ายตาหลงั พ่งุ ผ่านไปแลว้ ก็ตอ้ งใช้เวลาพอสมควร

พดู อีกอยา่ งหน่งึ คือ แสงนั้นเดนิ ทางดว้ ยความเร็วเหนือช้ันกวา่
ทพ่ี วกตนจะสามารถจินตนาการถงึ

ขณะเดยี วกัน ราเซ็นไม่ลมื ตั้งสมมุตฐิ านหนึ่งข้ึนมาหลงั จากลอง
สงั เกตเหตกุ ารณต์ รงหนา้ วา่ ลา� แสงนา่ จะพงุ่ ผา่ นรา่ งของอศั วนิ ไดเ้ พยี งครง้ั
ละสองสามคนกอ่ นถงึ ขดี จา� กดั

และนน่ั ใหเ้ ขาเรม่ิ เขา้ ใจ วา่ แสงนตี้ อ้ งเกดิ ขน้ึ ภายใตก้ ฎบางอยา่ ง
แนน่ อน

อยา่ งนอ้ ยถา้ มกี า� แพงขวาง-------ขอเพยี งแคก่ นั แสงเอาไวใ้ หไ้ ด้
ก็พอ ต่อให้ตอ้ งใชม้ นษุ ย์เป็นแนวก�าแพงปอ้ งกันในกรณีเลวร้ายสุดเขาก็
ยินดีทา� เพ่อื ปกปอ้ งกษัตรยิ ข์ องตน

ราเซ็นเสี่ยงดวงเดิมพันกับความคิดตนเองว่า น่าจะทนทานต่อ
ล�าแสงน้ีไหว

“ฝ่าบาทละ่ ฝ่าบาทเอ็ดมารสิ ปลอดภัยดรี ึเปล่า?”
ราเซ็นกับฟอลเก็นรีบสาวเท้าว่ิงตรงสู่กระโจมของกษัตริย์พลาง
ตะโกนเช่นนัน้ ตลอดทาง

●

กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ พยายามขม่ กลนั้ ความหวาดกลวั ทพ่ี วยพงุ่ ขน้ึ มา
จนทา� เอาหายใจแทบไมอ่ อกอย่างสดุ ความสามารถ

เพ่อื ไม่ให้ใครดูแคลนศกั ดิ์ศรีตนผ้เู ป็นกษตั ริย์
พยายามใช้สมองซึง่ ก�าลังสบั สนยุง่ เหยงิ คิด คดิ และคิด

306

คิดอย่างไร ก็มีเพียงค�าตอบว่าศึกคร้ังน้ีคือการตัดสินใจท่ี
ผิดพลาด

แมอ้ ยากหนไี ปจากสถานทแ่ี หง่ นแ้ี บบมชี วี ติ รอด ทวา่ สถานการณ์
กลบั ไมเ่ อ้ือใหท้ า� อยา่ งใจคดิ เสียแล้ว

เขาอยากกรู่ อ้ งวา่ ทา� ไมถงึ กลายเปน็ อยา่ งน!้ี ? แทบขาดใจ แตก่ ็
ตะโกนไมอ่ อก

“เรฮิม ทา� อย่างไรดี น่ีเราควรท�าอยา่ งไรกนั ดี?”
“จะ ใจเย็นๆ ก่อนพ่ะย่ะคะ่ ใจเยน็ ๆ ก่อน!”
กษัตริยก์ ับอารค์ บชิ อปพากนั ตวั สัน่ งันงก จนแทบจะโผเขา้ กอด
กนั ภายในกระโจมหรูหรา
เม่ือสักครู่หมาดๆ นี้เอง ท่ีบ่าวรับใช้ซึ่งออกไปด้านนอกเพื่อ
สงั เกตสถานการณ์ถูกฆา่ ตายในพรบิ ตา

เขาก�าลังรอการมาถึงของเหล่าอัศวินกองต่อไป หลังจากมอง
สง่ ทัพหน้า

ทว่ งทา่ ท่ดี พู ึ่งพาได้นนั้ ทา� ให้เขาเชื่อสนิทใจว่าชยั ชนะในการศกึ
คร้งั นี้ต้องอยใู่ นมือตน และหนทางสคู่ วามรุ่งโรจน์สดใสอยูแ่ ค่เออ้ื ม...

ทว่าไม่กี่นาทีต่อมา สถานการณ์กลับพลิกจากหน้ามือเป็น
หลงั มอื

ล�าแสงงดงามเจิดจา้ พงุ่ กราดทัว่ ทกุ ทศิ ทางในสนามรบ
กลน่ิ อายของความตายลอยคละคลุ้ง
ภาพเหตุการณ์น้ันดูไม่น่าใช่ส่ิงที่จะเกิดขึ้นได้ในความเป็นจริง
จงึ ไมแ่ ปลกทีก่ ษตั ริย์เอ็ดมารสิ จะงนุ งงสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นตรงหนา้ ตน
ท�าไดเ้ พียงเสียขวัญอยภู่ ายในกระโจม
อาร์คบชิ อปเรฮิมเองก็ไม่ตา่ งกัน
เร่ืองปกป้องกษัตริย์อะไรน่ันไม่อยู่ในสมองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 307

เขาหนมี ากระโจมน้ีเพียงเพราะคดิ ว่าที่น่ีน่าจะปลอดภยั ท่ีสุด
แลว้ บงั เอญิ วา่ ความคดิ ซง่ึ ไมม่ สี งิ่ ใดรบั รองนนั้ เปน็ ความคดิ ทถ่ี กู

ต้องเสยี ดว้ ย
เพราะลา� แสงอนั ไรค้ วามเมตตาทร่ี ว่ งหลน่ ประหนง่ึ หา่ ฝน ไมเ่ ฉยี ด

โดนกระโจมหลังนี้เลย
“ฝ่าบาท ปลอดภยั ดีอยไู่ หมพะ่ ย่ะคะ่ !”
“หวั หน้าหน่วยอศั วนิ ฟอลเก็น มาแลว้ พ่ะย่ะค่ะ!”
“โอ้ ฟอลเก็น! มาแล้วรึ แล้วกโ็ ชโงะด้วย เรว็ เข้า เรารีบหนีไป

จากท่ีนกี่ นั เถอะ กลับประเทศกอ่ นแล้วค่อยวา่ กนั ใหม!่ ”
“ดเี หมอื นกนั พะ่ ยะ่ คะ่ กระหมอ่ มเองกไ็ มร่ เู้ หมอื นกนั วา่ นม่ี นั เกดิ

อะไรขนึ้ ดงั นนั้ เรารบี ไปใหพ้ น้ จากสถานที่นกี้ อ่ นจะโดนลกู หลงดว้ ยนา่ จะ
ดที ่สี ดุ !”

กษัตรยิ เ์ อ็ดมาริสเร่มิ ใจชืน้ ข้ึนมานดิ หน่อย เมื่อเหน็ ก�าลังรบสดุ
แกร่งอนั นา่ ภาคภมู ิใจของอาณาจักรฟาลมสุ ทง้ั สองคนปรากฏตัว

เขาแทบถลาเข้าไปเกาะแขนขาเพ่ือขอความช่วยเหลือ ทันทีที่
ฟอลเกน็ เขา้ มาในกระโจม

“เอาละ เอาละ รบี เขา้ ดกี วา่ ! แลว้ ราเซ็นอยไู่ หน? เราต้องใช้
เวทมนตร์เคลอ่ื นย้ายของเจา้ นัน่ เพอ่ื ไปจาก-------”

ลา� แสงระลอกทเ่ี กา้
“อ๋ยึ ยย!!”
กษัตริย์เอ็ดมาริสใช้สองมือกุมศีรษะในขณะที่อาร์คบิชอปเรฮิม
ทรุดนัง่ ลงไป
“อยา่ เพงิ่ ตระหนกพ่ะยะ่ คะ่ ฝา่ บาท ขา้ อยู่ทน่ี ”ี่
“-------โชโงะ? ไม่สิ เจ้าคอื ... ราเซ็น อย่างนัน้ ร?ึ ”
“ใช่แลว้ พ่ะยะ่ ค่ะ ฝ่าบาท”
“โอ โอ้! ราเซน็ ดจี รงิ ๆ ดจี รงิ ๆ ทเี่ ปน็ เจา้ เอาละ เรว็ เข้าเถอะ

308

เรารีบกลบั ประเทศของเรากนั ดกี ว่า!”
“รอกอ่ นพะ่ ยะ่ คะ่ อนั ทจี่ รงิ ขา้ มหี ลายสง่ิ หลายอยา่ งจะทลู แตค่ ง

ต้องเก็บเอาไว้ก่อนแล้วพูดเฉพาะบทสรุป ตอนนี้พ้ืนท่ีแถบนี้ท้ังหมด
ไมส่ ามารถใชเ้ วทมนตรไ์ ดพ้ ะ่ ยะ่ คะ่ ดงั นนั้ เราตอ้ งรวบรวมหนว่ ยอศั วนิ เพอ่ื
ใหพ้ วกเขาเปน็ โล่ก�าบงั ใหเ้ ราถอยทพั สะดวก”

“วา่ อยา่ งไรนะ!?!
“จะ จะไม่เป็นไรแน่รึ? จ�านวนอัศวินทเ่ี หลืออย่เู วลานี.้ ..”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก อาร์คบิชอปเรฮิม ข้าจะใช้ยูนีคสกิล
‘ผบู้ งั คับบญั ชา’ ดงึ คนทีย่ งั เหลอื รอดใหม้ ารวมตวั กนั แล้วใชพ้ วกน้นั เป็น
โล่มชี วี ติ ปกป้องฝา่ บาทเอด็ มาริสกับท่านเรฮมิ ใหเ้ อง”
“โอ โอ้ เยี่ยมมาก สมเปน็ ฟอลเก็น!”
“ขอบใจมาก! ทา่ นฟอลเกน็ นพ่ี งึ่ พาไดเ้ สมอจรงิ ๆ!”
“ถา้ อยา่ งนน้ั กระหมอ่ มขอตวั ไปสง่ ขา่ วใหพ้ วกลกู นอ้ งรกู้ อ่ น พวก
ท่านเตรียมการส�าหรับถอยทัพไวใ้ ห้พร้อมแล้วกัน”
“โอ้ ได้ ได้!”
“รับทราบ! ท่านฟอลเก็นเองก็ระวงั เนอ้ื ระวังตวั ดว้ ยล่ะ!”
ฟอลเกน็ พยักหนา้ รบั กอ่ นว่งิ ออกไปด้านนอก
กษัตริย์เอ็ดมาริสมองตามแผ่นหลังนั้นด้วยความรู้สึกอุ่นใจ
แลว้ จงึ หนั มาถามราเซ็นซงึ่ อย่ใู นรา่ งของโชโงะ
“ว่าแตว่ า่ ราเซ็น เตรียมการทว่ี า่ นหี่ มายถงึ อะไรรึ?”
ไดฟ้ งั ดงั นนั้ ราเซน็ จงึ พยกั หนา้ ตอบสน้ั ๆ วา่ พะ่ ยะ่ คะ่ พรอ้ มกบั
หยิบรองเทา้ ออกมายืน่ ส่งให้กษตั รยิ ์กบั เรฮิม
มันคือเมจกิ ไอเทมระดบั สูงสดุ วงิ ชูส์ (รองเท้าตดิ ปกี ) ซง่ึ เพิ่ม
ความเรว็ ในการเคลอ่ื นยา้ ยสถานที่ อกี ทงั้ ยงั ลดความเหนอื่ ยลา้ ของผสู้ วม
ใสข่ ณะเดนิ ทาง ถอื เปน็ อปุ กรณช์ นั้ เลศิ ทที่ า� ใหว้ งิ่ เรว็ ขนึ้ ไมต่ า่ งจากบนิ หาก
ฝึกจนเชี่ยวชาญ แต่ส�าหรับกษัตริย์ผู้ไม่คุ้นชินคงจะคาดหวังผลลัพธ์

บทท่ี 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 309

เชน่ นนั้ ไดย้ าก อยา่ งนอ้ ยทส่ี ดุ รองเทา้ เวทมนตรน์ นี้ า่ จะชว่ ยเพมิ่ ประสทิ ธผิ ล
ของการถอยทพั ขึน้ มาบา้ ง เพราะจ�าตอ้ งใหก้ ษตั รยิ ์ว่งิ ดว้ ย

เวทมนตร์ที่เปิดใช้งานอยู่ก่อนแล้วจะยังคงท�างานได้ตามเดิม
แม้อยู่ภายใตอ้ ิทธพิ ลของแอนตเิ มจกิ แอเรีย ซึ่งราเซ็นตรวจสอบจนแน่ใจ
แลว้ วา่ เมจกิ ไอเทมเขา้ ขา่ ยเงอื่ นไขดงั กลา่ ว จงึ ยงั คงนา� มาใชง้ านไดต้ ามปกติ

“เอาละ ฝา่ บาท เราจะวงิ่ ออกไปดา้ นนอกพรอ้ มกนั ทนั ทหี ลงั จาก
แสงระลอกตอ่ ไปร่วงลงมา ท่านเรฮิมเองกพ็ ร้อมแล้วใช่ไหม?”

“อืม้ เขา้ ใจแล้ว”
“ได้สิ ทา่ นราเซ็น”
ทัง้ หมดหยบิ ฉวยเฉพาะสง่ิ ของจา� เปน็ ทอ่ี ยู่รอบตัว เพยี งไม่นาน
การเตรียมตวั กเ็ สร็จส้ิน
ระลอกทสี่ บิ ------กลมุ่ ลา� แสงรอบสดุ ทา้ ยสาดแตง่ แตม้ ความงาม
ให้สนามรบ
“ตอนนลี้ ะพะ่ ยะ่ ค่ะ!”
ทง้ั สามคนพากนั ออกวง่ิ ตามการให้สัญญาณของราเซน็
ขณะนน้ั ฟอลเก็นยนื จงั กา้ หนั แผ่นหลังใหก้ ระโจมอยูด่ า้ นนอก
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ รสู้ กึ อนุ่ ใจทว่ มทน้ ขน้ึ มาทนั ที กอ่ นเอย่ ทกั ถาม
ผูเ้ ป็นหัวหน้าหน่วยอศั วนิ
“ใครจะนา� ใครจะปดิ ?”
“ชาวตา่ งโลก” ซงึ่ มคี วามแขง็ แกรง่ ระดบั A ขน้ึ ไปคนน้ี คอื ผกู้ ลา้
แหง่ ประวัติศาสตรก์ ารส้รู บของอาณาจักรฟาลมุส
ฟอลเก็นผู้ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งสุดในฟาลมุส เป็นอีกหนึ่งคนท่ี
กษัตรยิ ์เอด็ มารสิ หวังพง่ึ พาและไวว้ างใจอย่างมาก
แตก่ ระนนั้ ฟอลเกน็ กลบั ไมต่ อบกษัตรยิ เ์ อ็ดมารสิ
“ฟอลเกน็ เป็นอะไรไป? ท�าไมไม่ตอบ ฟอลเกน็ !?”
ความหวาดกลวั และความตื่นตระหนกเรม่ิ รมุ เรา้

310

กษัตริย์เอ็ดมาริสส่งเสียงเจืออารมณ์ขุ่นเคือง ขณะตบไหล่
หัวหน้าหน่วยอัศวนิ

ทนั ใดนนั้ -------ร่างก�าย�ากเ็ อนลม้ ลงต่อหน้าตอ่ ตา
เมอื่ สงั เกตดจู งึ พบวา่ ขมบั ซา้ ยและขวาเปน็ รโู บจ๋ ากการถกู ยงิ ทะลุ
สว่ นสาเหตทุ เ่ี ลอื ดออกไมม่ ากนกั คงเพราะบาดแผลถกู เผาดว้ ยความรอ้ นสงู ...
“วะ เหวอออออออออออ!!”
กษัตริย์เอ็ดมาริสส่งเสียงกรีดร้องอย่างขลาดกลัว แข้งขาอ่อน
ยวบ ตง้ั ทา่ จะหนั หลังคลานหนกี ลับเขา้ กระโจม
ถา้ ลงไปคลานเชน่ นน้ั แลว้ วงิ ชสู ท์ สี่ วมใสอ่ ยจู่ ะมปี ระโยชนอ์ นั ใด
ศกั ดศ์ิ รีในฐานะกษัตรยิ ์ มิหลงเหลอื อย่อู กี ตอ่ ไป
ของเหลวอุ่นๆ ไหลรดกลางหว่างขา น�้าตาน้�ามูกหยดย้อย
กษัตริยเ์ อด็ มารสิ ขณะรอ้ งไห้สะอกึ สะอ้ืน
ตายแน่ ถา้ ขืนยงั อย่ทู ่นี ข่ี า้ ตอ้ งตายแนๆ่
ความหวาดกลัวท�าให้กษัตริย์เอ็ดมาริสอยากหนีแทบขาดใจ
แต่ขาเจา้ กรรมกลบั ออ่ นเปล้ียจนไมม่ ีแมเ้ รย่ี วแรงจะพยงุ กายยนื
ทวา่ ไม่มีใครสงั เกตเห็นสภาพเช่นนั้นของผเู้ ป็นกษัตรยิ ์
บรรดาอัศวินซึ่งฟอลเก็นรวบรวมมา ส่วนใหญ่ถูกสังหารด้วย
ล�าแสงระลอกท่ีสบิ
คนทีเ่ หลือรอดชวี ติ อยู่ตา่ งลืมเหตุและผล ต่างคนตา่ งนกึ ถงึ แค่
เรือ่ งเอาชวี ิตรอด
ระเบียบกฎเกณฑไ์ มเ่ หลืออยแู่ ล้ว ณ สถานที่แห่งนี้
กระทงั่ อศั วนิ ผภู้ าคภมู ใิ นกา� ลงั รบอนั แขง็ แกรง่ เกนิ ใครจากนานา
ประเทศทางฝง่ั ตะวนั ตก ยงั หนกี นั ใหจ้ า้ ละหวนั่ เหมอื นผง้ึ แตกรงั
ทุกคนลว้ นได้ลิ้มรสความไรซ้ ึ่งพลงั อ�านาจโดยเทา่ เทยี ม
ไมแ่ ปลกทท่ี กุ คนจะประหวน่ั พรน่ั พรงึ เพราะความรสู้ กึ วา่ ตนคอื
ผู้อยเู่ หนือเหลา่ อสรู ถกู ทา� ลายสิ้นในชั่วพริบตา...

บทท่ี 4 กำ�เนิดจอมม�ร 311

จๆู่ บรรยากาศในสนามรบกเ็ ปลย่ี นไป
บรรดาทหารทส่ี าละวนอยกู่ บั การหนตี ายพากนั ชะงกั เทา้ จบั จอ้ ง
มองบนฟา้ เปน็ ตาเดียว
น่นั ท�าใหก้ ษตั ริยเ์ อด็ มารสิ พลอยแหงนมองตามด้วย
ตน้ ตอของเหตกุ ารณ์ทั้งหมด อยทู่ ี่น่ัน
บุคคลผู้มีปีกสีด�าเหมือนปีกค้างคาวงอกกลางหลัง ก�าลังลอย
ลงมาจากฟากฟ้า
คนผู้นั้นรูปร่างไม่สูงนัก และปิดบังใบหน้าไว้ด้วยหน้ากากที่มี
รอยร้าว
รอยรา้ วทวี่ าดลวดลายท�าใหค้ ลา้ ยว่าหนา้ กากนนั้ ก�าลงั รา�่ ไห.้ ..
เคร่ืองแต่งกายสดี า� ทะมนึ ดูงดงามนา่ ศรทั ธา
อาวธุ สะดุดตามเี พียงดาบตรงท่หี ้อยอยขู่ า้ งเอว ดูอย่างไรกเ็ ปน็
เคร่อื งแตง่ กายล�าลอง ไม่เหมือนชุดทจ่ี ะสวมใส่เพือ่ ออกรบสักนิด
ทวา่ พลงั กดดนั ทห่ี อ้ มลอ้ มรา่ งตรงหนา้ ลบลา้ งความคดิ เหลา่ นนั้
ลงอยา่ งง่ายดาย
ตัวตนท่ีสามารถบดขยี้กองก�าลังชั้นยอดของอาณาจักรฟาลมุส
ไดอ้ ยา่ งงา่ ยดายไมต่ า่ งอะไรกบั การเหยยี บยา่� ตน้ ไมใ้ บหญา้ ระหวา่ งเดนิ เลน่
เจา้ น่นั คอื ปศิ าจ...? ไมห่ รอก ดอู ย่างไรก็-------
สัญชาตญาณร้องบอกทนั ทวี า่ น่ันคือจอมมาร!
ตอนนน้ั เอง กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ เรมิ่ ตระหนกั ถงึ ความผดิ มหนั ตท์ ตี่ น
กอ่ ข้ึน
เขาไม่ควรแสห่ าเรือ่ งเลย เขาควรเลอื กผูกมติ รเฉกเชน่ เดียวกบั
อาณาจักรเบอร์มนุ ด์
เครื่องแตง่ กายนัน้ ------จะตอ้ งเป็นเครือ่ งแตง่ กายทต่ี ดั เย็บจาก
เน้อื ผ้างดงามท่ตี นเคยไดย้ นิ มาแนๆ่

312

บคุ ลกิ นนั้ -------บ่งบอกให้รู้ว่า คนคนนี้คอื ผู้ปกครองประเทศที่
ว่าอยา่ งไม่ต้องสงสัย

(หมายความว่า แม่มดของศาสนจักรศักด์ิสิทธ์ิแห่งทิศประจิม
-------ฮินาตะทา� งานพลาดอย่างน้ันร?ึ )

ความจรงิ ดงั กลา่ วทผ่ี ดุ ขนึ้ มาทา� เอากษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ หนา้ ซดี เผอื ด
แต่ไม่รู้เป็นเพราะหวาดกลัวจนทะลุเกินขีดจ�ากัดเสียแล้วหรือว่าอย่างไร
ความเยอื กเย็นจึงเรมิ่ คนื กลับมาบา้ ง

กษัตริย์เอ็ดมาริสคดิ ทนั ที
แม่มดผู้ถูกขนานนามว่าแข็งแกร่งที่สุดในหมูประเทศทางทิศ
ตะวนั ตก ประกาศออกลา่ ผนู้ า� ดนิ แดนอสรู แตส่ ดุ ทา้ ยคนทค่ี วรถกู สงั หาร
ไปแลว้ กลบั ยังยนื อยู่ ณ ทีน่ ้ี
ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครได้ยินสักคร้ังว่า แม่มดจอมวางแผนและ
เลอื ดเยน็ คนนนั้ ท�างานพลาด
“ผนู้ า� ของดนิ แดนอสรู -------อยา่ งนนั้ ร!ึ ? มะ ไมอ่ ยากเชอื่ เลย...
วา่ จะยงั มชี วี ติ อยูจ่ รงิ ...”
เสยี งพมึ พา� ดว้ ยความตกตะลงึ ของราเซน็ แวว่ เขา้ หกู ษตั รยิ เ์ อด็ -
มารสิ
ยง่ิ รวู้ า่ หวั หนา้ จอมเวทประจา� ราชสา� นกั ซงึ่ ตนไวว้ างใจคดิ เหน็ ไม่
ต่างจากตน กษตั ริย์เอด็ มาริสก็ยง่ิ ม่นั ใจ
วา่ ผหู้ ญงิ คนนน้ั ทา� งานพลาด ขณะเดยี วกนั กต็ ระหนกั ชดั วา่ อสรู ท่ี
อยตู่ รงหนา้ ตนเวลานซ้ี กุ ซอ่ นพลังอันแกรง่ กล้าเอาไว้ในตัว
ค�าถามพลันผดุ ขนึ้ ในใจ
ถา้ เป็นเจา้ ของบุคลิกประหนง่ึ จอมมารคนนี้ละก.็ ..
(จะท�าอย่างไร? ตอ้ งทา� อย่างไรเราจึงจะมีชวี ติ รอด!?)
กษัตรยิ เ์ อด็ มาริสเค้นความคดิ อยา่ งหนัก
และทันใดนั้น แนวคิดหน่งึ กผ็ ุดแวบขน้ึ มา

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 313

(เดยี๋ วสิ นอี่ าจเปน็ โอกาสของเรากไ็ ด!้ เราเปน็ ถงึ กษตั รยิ ์ ดงั นน้ั
ถา้ แกต้ า่ งดๆี วา่ แทจ้ รงิ แลว้ เดนิ ทางมาเพอ่ื เจรจา มหี รอื ทอ่ี กี ฝา่ ยจะไมย่ อม
รบั ฟัง เทา่ ทอี่ า่ นจากรายงาน ดูเหมอื นว่าเจ้านีน่ ่าจะเปน็ พวกออ่ นต่อโลก
ตะลอ่ มงา่ ยเสียด้วย!)

เจ้าตัวเห็นว่านั่นเป็นความคิดสุดบรรเจิด โดยหารู้ไม่ว่าแท้จริง
แล้วมนั เป็นความคดิ สดุ บรรลยั ท่ีจะพาตนเองเดนิ เข้าสู่หายนะเรว็ ข้นึ

(คนที่ปล้ืมปริ่มกับการได้ผูกสัมพันธ์กับประเทศเล็กจ้อยอย่าง
เบอรม์ นุ ด์ ยอ่ มยนิ ดกี บั การจะไดจ้ บั มอื กระชบั มติ รกบั ราชอาณาจกั รฟาลมสุ
ซ่ึงเป็นประเทศใหญ่หลังจากขา้ เอ่ยปากอย่างไม่ตอ้ งสงสัย!)

กษัตริย์เอ็ดมาริสตัดสินโดยใช้ความปรารถนาของตนเป็นที่
ต้ังล้วนๆ แทนท่ีจะตีความสถานการณ์ปัจจุบันให้ออกก่อนคิดพิจารณา
ส่ิงใด-------

ความคิดตืน้ เขนิ ทวี่ ่า ทา� อย่างไรกไ็ ด้ขอแค่ให้รอดพ้นจากตรงน้ี
แล้วกลับประเทศไปเตรยี มพรอ้ มบกุ ใหม่-------ผลกั ดนั ใหเ้ จ้าตัวท�าในสิ่ง
โง่เง่า

โดยไม่แม้แต่จะตระหนัก ว่าสิ่งที่ตนคิดออกมานั้นต่างหากคือ
ความคิดของพวกอ่อนตอ่ โลก...

●

เอาละ พอลงมาจนถงึ ระยะ 3 เมตรเหนอื พื้นดิน ผมจงึ เพง่ิ เหน็
สภาพเละเทะเบือ้ งลา่ ง

แมว้ า่ สถานการณท์ กุ อยา่ งจะเปน็ ไปตามที่ ‘มหาปราชญ’์ คา� นวณ
ไว้กอ่ นหนา้ แตผ่ มก็อดร้สู กึ วา่ ทา� เกินกวา่ เหตุไปหน่อยไม่ได้อยู่ดี

ไมส่ ิ ไม่ได้ อยา่ หว่ันไหวกบั เรื่องแค่น้สี ิ
ผรู้ อดชวี ติ พากนั เขา่ ออ่ นดว้ ยความหวาดกลวั เมอ่ื เหน็ รา่ งของผม

314

“อยึ๋ ชะ ชว่ ยดว้ ย!”
ผมทา� หทู วนลมกบั เสยี งรอ้ งขอชวี ติ พรอ้ มกบั ปลอ่ ยลา� แสงยงิ ทะลุ
หนา้ ผากอีกฝา่ ยอย่างไมย่ ห่ี ระ
ตอนน้ีผมสามารถบังคับล�าแสงได้ตามชอบ แต่กว่าจะคุ้นชิน
กต็ ้องใชเ้ วลานานเอาการ
จดุ สา� คญั อยทู่ อี่ งศาของการสะทอ้ น มหิ นา� ซา้� ยงั ตน้ ทนุ ตา่� ยงิ ได้
ไม่อั้น
แคร่ วมแหลง่ กา� เนดิ ความรอ้ นเอาไวใ้ นจดุ เดยี ว รอกระทง่ั อณุ หภมู ิ
เพ่มิ ขน้ึ จนถงึ ระดบั หลายพนั องศา ก็เพียงพอส�าหรับยิงทะลรุ า่ งคนแลว้
ขอเพยี งจบั เคลด็ ลบั สา� เรจ็ กจ็ ะสามารถบงั คบั ทศิ ทางของลา� แสง
ไดต้ ามใจตอ้ งการ
แมต้ ดิ ปญั หาเรอ่ื งสว่ นตา่ งของเวลาอยบู่ า้ งนดิ หนอ่ ย แตล่ า� แสงน้ี
เดนิ ทางในระดบั ความเรว็ แสงอยแู่ ลว้ จงึ เปน็ ไปไมไ่ ดแ้ นท่ จ่ี ะหลบพน้ ดว้ ย
การใช้สายตาสังเกต
ตอ่ ใหเ้ ปา้ หมายอยหู่ า่ งออกไปถงึ หนงึ่ หมน่ื กโิ ลเมตร กย็ งั ใชเ้ วลา
เพียง 0.034 วินาทีเท่านั้น ระยะเวลาท่ีข้อมูลซึ่งมนุษย์รับเข้ามาทาง
ประสาทการมองเห็นถูกถ่ายทอดผ่านระบบประสาทเข้าสู่สมองยังช้ากว่า
เสยี ด้วยซ้�า
ทง้ั นท้ี ง้ั นนั้ หากไมไ่ ด้ ‘มหาปราชญ์’ ช่วยคา� นวณกค็ งควบคุม
การยิงใหเ้ ขา้ เปา้ เผงลา� บาก
สมเปน็ ‘มหาปราชญ์’ จรงิ ๆ ผมนกึ ชื่นชมความเกง่ กาจนน้ั อยู่
ในใจ
ถา้ โดนปลอ่ ยลา� แสงนใ้ี สใ่ นระยะใกล้ กระทงั่ ผมซงึ่ มี ‘มหาปราชญ’์
คอยชว่ ยคา� นวณแกไ้ ขสถานการณก์ ย็ งั ไมแ่ นใ่ จวา่ หลบพน้ ไหม โดยปกตแิ ลว้
สมองผมจะสง่ั การในฉบั พลนั ทสี่ ายตาจบั ภาพ ดังน้นั จงึ มโี อกาสหลบได้
แบบฉิวเฉียด... แต่คงต้องขึน้ อย่กู ับโชคดว้ ยละมงั้

บทท่ี 4 กำ�เนิดจอมม�ร 315

ทว่าส�าหรบั มนษุ ย์ บอกเลยวา่ โอกาสเปน็ ศูนย์
วา่ แลว้ กล็ มื ไปเลยวา่ ‘เสยี ง’ ซงึ่ หา่ งหายเสยี นานเสยี งนน้ั ดงั ขน้ึ
หลังจากผมปล่อยกระสนุ ล�าแสงกราดยิงระลอกทส่ี บิ
《ยืนยัน ได้รับยูนีคสกิล ‘ผู้ไร้เมตตา (ผู้ไร้หัวใจ)’
...เรียบร้อยแล้ว》

ไมใ่ ชเ่ สยี งมหาปราชญ์ แตเ่ ปน็ เสยี งของ “วจนะแหง่ โลก” ทไี่ มไ่ ด้
ยินมานานพอควร

สกลิ พรรคน์ ้นั ไม่เหน็ อยากได้เลย
แตเ่ อาเถอะ ของมนั ได้มาแล้วจะให้ท�าอย่างไร
ตอนทีต่ ง้ั ใจจะตรวจสอบดูวา่ เปน็ สกลิ แบบใด หมอนนั่ ก็ดันเอ่ย
ขดั ขนึ้
“ดะ เดยี๋ วกอ่ น! เจา้ คอื ผนู้ า� ของประเทศนน้ั ใชไ่ หม? เรามนี ามวา่
เอ็ดมารสิ เป็นกษัตรยิ ข์ องอาณาจกั รฟาลมสุ ! มาสงบศกึ กันก่อนดีไหม!
เรามเี รอื่ งจะคยุ กบั เจ้า”
หมอน่นั ทีผ่ มพดู ถึง คอื ลงุ ทา่ ทางโสโครกนิดๆ
กลา้ พดู กบั ผมในสถานการณเ์ ชน่ นี้ ไมร่ คู้ วรบอกวา่ ใจกลา้ บา้ บนิ่
หรอื ไม่รจู้ ักคดิ ดเี ลย
เมอื่ พจิ ารณาดูดๆี ผมจงึ เห็นวา่ หวา่ งขาของเขาเปียกชมุ่ ซึง่ อาจ
มีสาเหตุมาจากปสั สาวะรดกางเกง นอกจากน้ใี บหนา้ ยังเปรอะเปือ้ นดว้ ย
น�้าตา นา�้ มกู และนา�้ ลาย
นน่ี ่ะหรือกษตั ริย์ อย่าพดู ให้ขา� หนอ่ ยเลย
“หา? ฉนั วา่ อยา่ งนายนา่ จะเปน็ แคต่ วั ตายตวั แทนมากกวา่ ละมง้ั ?
ไม่ตอ้ งหว่ ง ฉันสญั ญาก็แลว้ กนั วา่ จะไม่ท�าอะไรกษัตรยิ ต์ ัวจริง”
ผมข้ีเกียจต่อล้อต่อเถียงด้วย เลยตั้งใจจะยิงทิ้งเสียให้จบเร่ือง

316

แต่แล้วกต็ ้องชะงกั มอื เพราะฉกุ คดิ บางอยา่ งขึ้นมาได้
ถา้ คนคนน้ีคือตวั จรงิ ละ่ ?
“ตะ ตวั ตายตวั แทนทไี่ หนกนั ! ขอใชช้ อื่ เรฮมิ อารค์ บชิ อปประจา�

ศาสนจักรศกั ด์ิสทิ ธิแ์ ห่งทิศประจมิ เปน็ ประกนั เลยวา่ ท่านผ้นู ี้คือกษัตรยิ ์
ตวั จรงิ !”

หอื ? ลงุ ทา่ ทางซอมซ่ออกี คนหนงึ่ พูดแทรกขนึ้ มา
จะวา่ ไป เครอื่ งแตง่ กายของทง้ั สองคนดหู รหู ราผดิ กบั พวกอศั วนิ
อยู่เหมอื นกนั
เกือบแล้วไหมละ่ ทา่ ทางจะเปน็ ตวั จริงแนเ่ สียละมงั้
แต่ขอดลู าดเลาอีกนดิ ให้มน่ั ใจก่อนแลว้ กนั
“ถ้าอย่างนนั้ ฉันจะฆา่ ทกุ คนนอกเหนือจากนายนะ สรปุ ว่าไมม่ ี
กษตั รยิ ต์ วั จรงิ อยูท่ ี่อ่ืนแนใ่ ชร่ เึ ปลา่ ?”
“เรานแี่ หละกษตั รยิ !์ วะ วา่ แตท่ บี่ อกจะฆา่ ทกุ คนนนั่ หมายถงึ ...?”
“อ๋ึย! ระ รอกอ่ น! ผมดว้ ย ไว้ชีวิตผมดว้ ยคนเถอะนะครบั !! ผม
มีสิทธิ์มีเสียงภายในศาสนจักรศักด์ิสิทธิ์ไม่น้อย ดังน้ันผมยินดีช่วยเป็น
พยานยนื ยนั ใหพ้ วกเขาเขา้ ใจ วา่ พวกทา่ นทง้ั หลายไมไ่ ดต้ ง้ั ตวั เปน็ ปฏปิ กั ษ์
ต่อมนุษย!์ ”
ลงุ ผอู้ ้างว่าตนคืออารค์ บชิ อปเรฮมิ กม้ กราบวิงวอนต่อผม
ผมไม่ได้คิดอยู่แล้วว่าการไว้ชีวิตลุงคนนี้จะช่วยให้สถานการณ์
ตา่ งๆ เปลยี่ นแปลงในทางทด่ี ขี นึ้ แตบ่ างทอี าจนา� ตวั เขาไปใชป้ ระโยชนไ์ ด้
ไมด่ า้ นกด็ า้ นหนง่ึ ... อกี อยา่ ง ดจู ากลกั ษณะทา่ ทางแลว้ ผมวา่ คนคนนตี้ อ้ ง
เป็นหนึง่ ในผรู้ บั ผดิ ชอบต่อเหตกุ ารณท์ ัง้ หมดแน่นอน เพราะฉะนน้ั ละเว้น
ไว้ก่อนกไ็ มเ่ สียหายอะไร
แบบน้แี สดงว่า อกี คนหน่ึงทเ่ี หลอื ...
ทนั ทที รี่ ตู้ วั วา่ กา� ลงั ถกู ผมชายตามอง ลงุ ทบ่ี อกวา่ ตวั เองเปน็ กษตั รยิ ์
กร็ บี พลา่ มโดยไมร่ อช้า

บทท่ี 4 กำ�เนดิ จอมม�ร 317

“ดะ เดยี๋ วกอ่ น! เราบอกแลว้ ไงวา่ มเี รือ่ งจะพูดกับเจา้ !”
บุคคลซงึ่ เปน็ เปา้ หมายเสนอตวั ออกมาแลว้ แบบน้ี ฟังท่ีเขาพูด
สกั หนอ่ ยจะเปน็ ไร
“อะไรละ่ ? อยากพดู อะไรก็พูดมา ฉันจะฟงั ”
ผมตอบกลบั อย่างคนใจกวา้ ง
ทวา่ ตาลุงคูส่ นทนากลับโวยวายเดือดดาลขึ้นมา
“สะ เสยี มารยาท! เราเปน็ ถงึ กษัตรยิ แ์ หง่ อาณาจักรฟาลมุสซง่ึ
เป็นประเทศใหญ่นะ! ปกติแล้วน้�าหน้าอย่างเจ้าไม่มีแม้แต่เศษเส้ียวของ
โอกาสทจ่ี ะไดป้ รปิ ากพดู กบั เราดว้ ยซา้� เราคนนอี้ ตุ สา่ หเ์ ปน็ ฝา่ ยลดตวั ลง
มาคยุ ด้วยแท้ๆ ...แตช่ ่างเถอะ คร้ังนี้-------”
ทนั ใดนน้ั ลา� แสงหนงึ่ เสน้ กต็ ดั แขนจนขาดกระเดน็
พอดีว่า ผมไม่สบอารมณ์กับความส�าคัญตนผิดเม่อื ก้เี ท่าไรน่ะ
ทา่ ทขี องอกี ฝา่ ย ไมค่ คู่ วรกบั การใหผ้ มแสดงความเคารพแมแ้ ตน่ ดิ
ผมจะมอบความเคารพให้เฉพาะคนที่มีความเคารพต่อผม
ไม่เกย่ี วกับว่าคนคนน้ันเปน็ กษัตริยห์ รือไม่
และท่ีส�าคัญน่ีมันใช่เวลาอวดเบ่งอยู่อีกหรือ ดูท่าทางเจ้าตัวยัง
ไม่เขา้ ใจสถานภาพของตนเองดี ผมเลยช่วยท�าใหเ้ ขาตาสวา่ งในระดับไม่
ถงึ ตายก็เท่านน้ั เอง
แน่นอนว่าผมไมค่ ิดฆ่าอีกฝ่าย จงึ พยายามยั้งมือไว้อย่บู ้าง
อยา่ งน้อยกย็ งั มีนา้� ใจห้ามเลอื ดให้ดว้ ย ‘อคั คสี ีนิล’ เชยี วนะ
ถึงสุดท้ายแล้ว เขาจะต้องตายอย่างทุกข์ทรมานเม่ือถึงเวลา...
ทว่าผมต้ังใจเก็บหน้าท่ีน้ันไว้ให้ชิออนซ่ึงคงนึกเคียดแค้นตาลุงน่ีเอาการ
มนั จึงไมใ่ ช่งานของผม
“ฟงั นะ กอ่ นพดู อะไรใหด้ คู สู่ นทนาดว้ ย? อยา่ เหลงิ เพราะเหน็ วา่
ฉนั ใจดีเป็นอันขาด เอาละ ฉันอนญุ าตใหพ้ ดู ตอ่ ”
ในตอนแรก ตาลุงท�าเพียงแค่จ้องมองแขนซ้ายของตนเองที่

318

ปลวิ หายไปด้วยสหี น้าตกตะลงึ
แตเ่ พยี งไมน่ าน สมองกต็ คี วามสถานการณไ์ ดพ้ รอ้ มกบั ทค่ี วาม-

เจบ็ ปวดแลน่ รว้ิ ขน้ึ มา
“อา๊ กกกก------!!”
เจา้ ตวั กรดี ร้องเสยี งหลง ซา้� ยังล้มตวั ลงเกลอื กกลง้ิ กบั พ้ืน
เอ่อ น่ีใช่วีรบุรุษเรอะ? ใครนะที่บอกว่าหมอน่ีคือผู้ย่ิงใหญ่

เกรยี งไกร?
จะให้ผูกโยงว่าคนระดับสุดยอดขนาดน้ันกับตาลุงตรงหน้าคือ

คนเดยี วกันนี่ มันยากเอาการอยูน่ า...
ผมอดนกึ สงสยั ไมไ่ ดว้ า่ หมอนใ่ี ชก่ ษตั รยิ ต์ วั จรงิ แนห่ รอื แตเ่ ทา่ ที่

สงั เกตดกู ไ็ มน่ า่ มตี วั จรงิ อน่ื ซกุ ซอ่ นอยใู่ นบรเิ วณนเี้ ลย เพราะขนาดประกาศ
ชัดแลว้ วา่ จะฆ่าทุกคนนอกเหนือจากลงุ คนน้ี กย็ งั ไม่เห็นว่ีแววใครอ่ืนโผล่
ออกมา

ดังน้นั ตอนน้ีเช่ือสมมตุ ิฐานทวี่ ่าลงุ คนนคี้ ือกษตั รยิ ์ แลว้ ฟงั ส่งิ ที่
เขาอยากพูดให้จบกอ่ นแลว้ กนั

ระหวา่ งคดิ เรอื่ งเหลา่ นนั้ ผมรสู้ กึ เหมอื นโทสะของตนเองเบาบาง
ลงนดิ หนอ่ ยจากการไดฟ้ งั เสยี งรอ้ งไหข้ องอกี ฝา่ ย แตอ่ กี ใจหนง่ึ กก็ ลวั จะเจอ
แรงสะท้อนจากความโมโหในกรณีที่ลุงแกชิงตายเสียก่อนอยู่เหมือนกัน
เห็นทีต้องเพ่ิมความระมัดระวังให้มากข้ึน เพ่ือจะได้ไม่พล้ังมือฆ่าโดยไม่
เจตนาเสียแล้ว

“เฮ้ ไหนบอกวา่ มเี รอื่ งจะพดู ไง? ถา้ อยากเตน้ ระบา� โชวล์ ะก็ ฉนั วา่
ฉนั ดูจนจใุ จแลว้ ละ เลิกเต้นสกั ท”ี

ลงุ ทา� ปากพะงาบๆ เหมอื นพยายามพดู อะไรบางอยา่ งหลงั ไดย้ นิ
ค�าท้วงของผม

ดเู หมอื นความกลวั กบั ความเจบ็ จะเปน็ เหตใุ หเ้ สยี งไมล่ อดออกมา
จากลา� คอ ชา่ งวุ่นวายดีแท้

บทท่ี 4 กำ�เนดิ จอมม�ร 319

ผมจึงชว่ ยให้อกี ฝ่ายลมื ความเจ็บช่วั คราวอยา่ งไม่มที างเลือก
ผมควา้ จบั เสน้ ผมของลงุ ตรงหนา้ เพอ่ื ใหแ้ หงนหนา้ ขน้ึ กอ่ นมองลกึ
เข้าไปในดวงตา
“ฉนั ใหโ้ อกาสแค่ครั้งเดียว จ�าไวล้ ะ่ วา่ ไมม่ คี รัง้ ที่สอง?”
พรอ้ มกบั ข่ลู อดหนา้ กาก
เท่าน้ันก็เพียงพอจะท�าให้ตาลุงตัวแข็งทื่อ พยักหน้าหงึกหงัก
รบั คา� ดทู า่ ทางเจา้ ตวั จะเรยี กสตกิ ลบั มาไดบ้ า้ งแลว้ หรอื ไมอ่ ยา่ งนนั้ กอ็ าจ
แคเ่ จอความหวาดกลวั ทเ่ี หนอื ชน้ั กวา่ เกาะกมุ จติ ใจจนประสาทรบั รทู้ ง้ั หมด
ชาด้านไรค้ วามร้สู กึ
แมจ้ ะยงั ตะกกุ ตะกกั อยบู่ า้ งในชว่ งแรก แตส่ กั พกั ตาลงุ กก็ ลบั มา
พูดปรอ๋ ไดต้ ามเดิม
“มนั เปน็ เรอื่ งเขา้ ใจผดิ ! ทง้ั หมดเรม่ิ มาจากความเขา้ ใจผดิ เรามา
ท่ีดินแดนแห่งน้ีเพียงเพื่อจะผูกมิตรเท่านั้น เจ้าไม่พอใจที่เรายกกองทัพ
มาดว้ ยอยา่ งนน้ั ร?ึ พวกเขาตามมาเพอ่ื ปกปอ้ งตวั เรากเ็ ทา่ นน้ั เอง เราอยาก
มาพบเจา้ ดว้ ยตนเองใหไ้ ด้ เลยจ�าใจตอ้ งพาพวกเขามาดว้ ย!”
“หา? ตัวเองเป็นฝ่ายมาประกาศสงครามกับเขาแท้ๆ แล้วยัง
มหี นา้ มาพดู จาละเมอเพอ้ พกอะไรอกี ? พวกแกเปน็ ศตั รขู องพวกฉนั ตง้ั แต่
นาทีทีม่ ีเหยอ่ื เคราะหร์ า้ ยปรากฏในกลุ่มเพ่อื นพอ้ งของฉันแลว้ รไู้ ว้ด้วย”
น้�าเสียงผมสะบัดห้วน ขณะตอบตาลุงซึ่งพล่ามค�าเพ้อเจ้อสุด
พรรณนาน้ันออกมา
แตอ่ ีกฝา่ ยยงั คงรุกหนกั ประหนึ่งวา่ ยงั ไมอ่ ยากยอมแพ้งา่ ยๆ
“ฟะ ฟงั กอ่ นส!ิ มนั ไมใ่ ชอ่ ยา่ งทเ่ี จา้ คดิ นะ เรอ่ื งเขา้ ใจผดิ มนั เกดิ
ขนึ้ จากตรงนน้ี แี่ หละ ศาสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ ตง้ั แงเ่ หน็ พวกอสรู
เป็นศัตรู เราจึงอยากพิสูจน์ให้แน่ใจว่ามันคุ้มค่าไหมที่จะผูกมิตรด้วย!
แล้วทีน้ีปรากฏว่า “ชาวต่างโลก” ที่ส่งไปปฏิบัติภารกิจกลับอาละวาด
ตามใจชอบขึ้นมา เราเองกถ็ กู หลอกเหมือนกันนะ ไมเ่ คยนึกมาก่อนเลย

320

วา่ เจา้ พวกนัน้ เปน็ ตวั อันตราย แตใ่ นทางตรงกันขา้ ม นี่อาจถอื เปน็ โชคดี
ของเราท้ังสองฝ่าย! โชคดีท่ีได้รู้ชัดว่าในประเทศของเจ้ามีผู้มากฝีมือซ่ึง
สามารถโค่นเจา้ พวกนน้ั ได้คอยรบั ใช้ และถา้ เปน็ ประเทศท่ีมเี หลา่ วีรบุรุษ
ฝีมอื เยยี่ มกย็ อ่ มถอื วา่ เขา้ เกณฑ์ เรา และประเทศของเรายินดีผูกสัมพนั ธ์
ฉนั ทม์ ติ รระหวา่ งประเทศกบั พวกเจา้ ! เปน็ เรอ่ื งดใี ชไ่ หมละ่ ? ถอื เปน็ เกยี รติ
มากเลยนะ? ฟาลมุสเป็นประเทศใหญ่ ไม่เหมือนประเทศเล็กๆ อย่าง
เบอร์มุนด์ ดังนั้นไม่มีอะไรน่าภาคภูมิใจมากกว่านี้อีกแล้ว? การผูก
สัมพนั ธ์ระหวา่ งเราสองประเทศ จะชว่ ยให้ฝา่ ยเราอุ่นใจ และฝา่ ยเจา้ ก็มี
ประเทศของเราคอยหนนุ หลงั เอาไวส้ กั วนั เราจะแนะนา� พวกเจา้ แกส่ ภาท่ี
ปรึกษาดว้ ย ถอื วา่ ต่างคนตา่ งไดป้ ระโยชนเ์ ท่าๆ กัน ถกู ไหม? สว่ นเรอ่ื ง
คา่ เสยี หายดา้ นกองทพั ครง้ั นี้ เอาไวค้ อ่ ยเรยี กสนิ ทรพั ยช์ ดเชยทหี ลงั แลว้ กนั
ทั้งเราท้ังท่านผู้น้ีต่างก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากเหตุการณ์ที่เกิดข้ึน
ว่าอยา่ งไร? แน่นอนว่าเจ้ายินดรี บั ข้อเสนอ ถกู ไหม?”

เออ่ ... จะเรยี กหมอนี่วา่ อจั ฉริยะดีไหมเนี่ย?
ต้องมองเหยียดคนอ่ืนอีกแค่ไหน ต้องสะกิดต่อมโมโหของผม
อกี เทา่ ไรถึงจะหน�าใจลุงแกหนอ?
คดิ ไดอ้ ยา่ งไร จงึ กลา้ พดู แบบออกตวั กอ่ นเลยวา่ ผมตอ้ งเปน็ ฝา่ ย
ชดใช้ค่าเสียหาย...
หรอื เจา้ ตวั ตอ้ งการกระตนุ้ ใหผ้ มโกรธเพอื่ ลมิ้ รสความเจบ็ ปวดท่ี
มากขึ้นกอ่ นตาย?
ลงุ ถงึ ไดพ้ ดู พลา่ มไมเ่ วน้ วรรคจนจบ โดยไมอ่ า่ นบรรยากาศและ
ไม่สงั เกตเห็นท่าทางงนุ งงของผม
เอาเป็นวา่ ตดั ขาขวาอีกขา้ งใหเ้ งยี บแลว้ กัน
อกี ฝา่ ยเรม่ิ แผดเสยี งรอ้ ง แตถ่ งึ ปลอ่ ยไวก้ ค็ งไมน่ า่ มปี ญั หาเพราะ
ผมพยายามระมดั ระวังเพ่อื ไมใ่ หถ้ งึ ขนั้ เสยี ชีวิต
นอกจากน้ียังไม่ต้องคอยห้ามเลือดให้ด้วย เนื่องจากผมใช้

บทท่ี 4 กำ�เนิดจอมม�ร 321

‘อคั คีสนี ลิ ’ เผาทงั้ บาดแผลทง้ั หลอดเลือดในทีเดยี ว จงึ ไม่มเี ลือดออก
ถอื เปน็ วธิ สี ดุ แสนสะดวกในยามตอ้ งการถนอมไวโ้ ดยไมฆ่ า่ ดแี ท้
ผมเพงิ่ สงั เกตวา่ จๆู่ รอบตวั กต็ กอยใู่ นความเงยี บงนั เมอื่ หนั มอง

รอบตัวจึงพบว่าทหารที่ยังเหลือรอดชีวิตต่างหมอบราบกับพื้นราวกับ
ประหวัน่ พร่นั พรงึ ผมเสยี เตม็ ประดา

ทุกคนเฝ้ามองการสนทนาระหว่างผมกับลุงด้วยความตึงเครียด
กอ่ นพากันสน้ิ หวงั ทนั ทีทร่ี วู้ า่ การเจรจาล้มเหลว

บางคนเรมิ่ ออ้ นวอนขอชวี ติ อยา่ งเอาเปน็ เอาตาย สง่ ผลใหท้ ว่ั ทงั้
บริเวณคละคลุ้งด้วยบรรยากาศเศร้าสร้อยผสมความเพียรพยายามต่อสู้
กับโชคชะตา

นา่ เสียดาย ทีค่ า� อ้อนวอนนัน้ ไรค้ วามหมาย
ความใจกวา้ งของผมถกู โทสะบดขยจี้ นหมดเสียแล้ว
และดเู หมอื นวา่ การวเิ คราะหย์ นู คี สกลิ ‘ผไู้ รเ้ มตตา’ จะเสรจ็ สน้ิ
พอดี
ประสทิ ธผิ ลของพลงั นนั้ คอื การควบคมุ วญิ ญาณของผอู้ อ้ นวอน
ขอชีวติ และผ้รู ้องขอความช่วยเหลือ
พดู อกี อย่างหนงึ่ คอื หากสญู สิน้ ความมงุ่ มน่ั ในการสู้รบต่อหน้า
สกิลน้เี มอ่ื ใดก็เท่ากบั ตายสถานเดยี ว
พจิ ารณาดแู ลว้ คงเอาไปใชท้ า� อะไรไดไ้ มม่ ากเทา่ ไร แตอ่ ยา่ งนอ้ ย
ก็นา่ จะเป็นประโยชนส์ า� หรับเวลาน้ี
《คÓถาม ต้องการใช้ยูนีคสกลิ ‘ผู้ไรเ้ มตตา’ หรอื ไม่?
YES / NO》

ถ้าวิญญาณซ่ึงจ�าเป็นส�าหรับการวิวัฒนาการข้ึนเป็นจอมมาร
ครบตามจ�านวนแล้ว ผมก็ยินดีปล่อยพวกที่เหลือให้มีชีวิตรอดอยู่ต่อไป

322

ทวา่ นา่ เสยี ดาย เพราะดทู ่าทางเครือ่ งสงั เวยจะยังไม่เพียงพอนสี่ ิ
ผมจึงเพ่งสมาธิท่คี า� ว่า YES-------
หวั ใจผมอยใู่ นอาการสงบนง่ิ ไมร่ สู้ กึ เจบ็ ปวด ไมร่ สู้ กึ ผดิ แมแ้ ตน่ ดิ
ทันทีหลังจากนั้น ทุกคนยกเว้นลุงกบั เรฮิมซง่ึ ผมตั้งค่าเอาไวใ้ ห้

อยู่นอกเหนือกลุ่มเป้าหมายก็ถูกพลังอันเกรี้ยวกราดของ ‘ผู้ไร้เมตตา’
โถมท�าลาย

บรรดาอศั วนิ สน้ิ ใจตายในเวลาเพยี งชว่ั พรบิ ตา โดยไมม่ แี มก้ ระทงั่
โอกาสจะรซี ิส (ต่อตา้ น)

ทหารจา� นวนเกอื บหมน่ื นายทเี่ คยมชี วี ติ บดั นต้ี ายเรยี บไมเ่ หลอื
สักคน

‘ยูนีคสกลิ ผ้ไู ร้เมตตา’-------อย่างน้ันหรือ
อืม ไร้เมตตาสมชือ่
ถ้าแคร่ สู้ ึกหวาดกลวั ผมอยา่ งเดียวยังไมเ่ ท่าไร แต่ถา้ ยอมจ�านน
เมอ่ื ไรกลไกจะท�างานทนั ที
พดู ในอกี แงห่ นง่ึ คอื พรบิ ตาทย่ี อมจา� นน เทา่ กบั วา่ มอบวญิ ญาณ
ใหแ้ ก่ผมน่ันเอง
จะปลอ่ ยใหร้ อดหรอื ฆา่ ใหต้ าย ทงั้ หมดขึน้ อยู่กับผมคนเดียว
นอกจากนย้ี งั สามารถบงั คบั ใหส้ กลิ ทา� งานได้ ในกรณที ผ่ี มปลอ่ ย
ใครบางคนรอดชีวติ กลบั ไป แต่แล้วคนคนนั้นหาญกลา้ คดิ ตอ่ ต้านขึน้ มา
อกี ขอ้ หนง่ึ ทนี่ า่ ตกใจหลงั ทดลองใชใ้ นครงั้ นคี้ อื พลงั นใ้ี ชไ้ ดผ้ ลก
ระทัง่ กับผหู้ นีรอดไปแลว้
ใครกต็ ามท่ีผมมองวา่ เป็นศัตรตู ัง้ แต่นาทแี รก ถอื เปน็ เป้าหมาย
ทงั้ สนิ้ และสา� หรบั กรณนี ี้ เปา้ หมายของผมคอื กองทพั ทผี่ มมองดจู ากบนฟา้
-------ทุกผูท้ กุ นามทสี่ งั กดั อยูใ่ นกองทพั นน้ั
แมป้ ากพดู วา่ จะฆา่ ทกุ คน แตใ่ นความเปน็ จรงิ ยอ่ มมคี นเหลอื รอด

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 323

บ้างเป็นธรรมดา เตลิดกันไปคนละทิศละทางจนผมนึกเกียจคร้านออก
ตามลา่ ทวา่ วนิ าทที ี่เปดิ ใช้ ‘ผู้ไร้เมตตา’ จ�านวนผรู้ อดชวี ติ ก็กลายเป็น
ศูนย์ในฉบั พลัน

พลังนี้น่าจะใช้ได้มากกว่าท่ีคิดไว้แฮะ แค่อีกฝ่ายยอมจ�านวนก็
เท่ากบั ปิดฉาก สงสยั จากน้คี งมโี อกาสไดอ้ อกโรงอีกแหง

กระแสความสับสนอลหม่านและความตื่นกลัวที่เคยมีอยู่เต็ม
สนามรบหายเป็นปลดิ ท้งิ

การทา� ใหท้ กุ อยา่ งจบโดยไมเ่ จบ็ ปวดทรมาน ไมห่ วาดกลวั นแี่ หละ
ถือเป็นความเมตตาตามแบบฉบับของผม

เพราะความหวาดกลวั กบั ความเจบ็ ปวดทรมานทม่ี ากยงิ่ ขน้ึ กา� ลงั
รอผทู้ ่ียังมีชวี ติ รอดอย.ู่ ..

-------ตอนน้ันเอง “วจนะแห่งโลก” ดงั ก้องข้นึ มาอกี คา� รบ
《แจง้ เตอื น กÓลงั ตรวจสอบปรมิ าณสารอาหารจÓเปน็ ตอ่ การ
หว่านเมล็ดอันเป็นเงื่อนไขของวิวัฒนาการ... ตรวจสอบเรียบร้อย
ครบถ้วนตามเง่ือนไขท่ีกÓหนด เร่ิมข้ันตอนวิวัฒนาการสู่จอมมาร :
ฮาเวสต์เฟสติวัล》
ผมรสู้ กึ เหมอื นเรย่ี วแรงหดหายจากรา่ งกายเสยี ดอื้ ๆ เมอื่ เสยี งนน้ั
ดงั ขึน้ ในสมอง
ร่างกายเปล่ียนรูป ปรับโครงสร้างใหม่เองโดยไม่สนใจเจตนา
ของผม
สู่การเป็นหน่ึงใน “จอมมารท่ีแท้จริง” ที่โลกนี้ให้การยอมรับ
ไม่ใช่เป็นจอมมารเพียงแค่นามขนาน

324

*
รา่ งกายของผมออ่ นยวบกลับส่รู า่ งสไลม์
แยแ่ ลว้ ง่วงนอนเป็นบ้า
ไม่ใชง่ ่วงแบบอยากงีบ แตเ่ ป็นความง่วงของแท้
สาเหตุที่รู้สึกว่าสายตาพร่าเลือน คงเป็นเพราะ ‘ญาณเวท’
ทา� งานตดิ ขัด
ผมเร่ิมมอี าการวงิ เวยี น
อา เม่ือกีบ้ อกว่าเริ่มต้นววิ ัฒนาการใช่ไหม แล้วทา� ไมต้องชงิ ไป
กระทั่งสติของผมล่ะ
เร่ืองอะไรจะปล่อยให้ตนเองหลับท่ามกลางกองซากศพกันเล่า
กลบั เมอื งดีกวา่
จบั ตัวบงการไดต้ ้งั สองคน แถมบรรลุเป้าหมายแล้วดว้ ย ดงั นนั้
กลบั เลยกค็ งไม่เปน็ ไรหรอกม้ัง
จงั หวะท่คี ิดเชน่ น้นั ‘ญาณเวท’ กแ็ จง้ เตอื นขน้ึ มา
ยังมีเหลอื อีกหนง่ึ คน
การทย่ี งั เหลอื รอด แสดงวา่ ยงั ไมย่ อมจา� นนตอ่ ผมสนิ ะ ประมาท
ไม่ได้เสยี แล้ว
ทา� ไมจะตอ้ งมศี ตั รเู หลอื รอด ในตอนทง่ี ว่ งตาจวนปดิ แบบนดี้ ว้ ย...
ขอเพยี งแค่สามารถทา� อะไรสกั อย่างกบั ความง่วงงุนน้ไี ด้-------
《แจ้งเตอื น ไม่สามารถหยุดฮาเวสต์เฟสติวลั กลางคันได》้
วา่ อย่างไรนะ
สถานการณค์ บั ขันไม่ใช่รึไง!?

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 325

ผมรีบเรียกรันก้าโดยไม่รอช้า คิดถูกจริงๆ ที่ให้รันก้าซ่อนอยู่
ในเงาเผื่อเอาไว้

“รันกา้ อยรู่ ึเปลา่ ?”
“ครบั อย่นู คี่ รบั นายขา้ !”
อยู่จริงด้วย! คอ่ ยยังชว่ั หนอ่ ย
รันก้าปรากฏตัวออกมาจากเงาของผมทันควัน
ผมถอนหายใจดว้ ยความโลง่ อกเม่ือเหน็ ร่างทห่ี วงั พ่งึ ไดน้ ้ัน
“รันกา้ นเี่ ป็นคา� สัง่ สา� คญั ระดับสูงสุด จงปกปอ้ งฉนั และพาฉนั
กลบั เมอื ง! แลว้ กพ็ าสองคนนน้ั ไปดว้ ย กา� ชบั กบั ทกุ คนวา่ หา้ มลงมอื หา้ มฆา่
เปน็ อนั ขาด ฝากใหพ้ วกคาบาลเปน็ คนดแู ลเจา้ พวกนนั้ จนกว่าฉนั จะต่ืน”
ไมไ่ หวแลว้ สตเิ รม่ิ ลอยไกลออกไปทกุ ที ถา้ ใช้ ‘เคลอ่ื นยา้ ยผา่ น
มติ ’ิ คงถงึ จดุ หมายเรว็ กวา่ แตข่ นื ฝนื ใชต้ อนนรี้ า่ งผมมสี ทิ ธริ์ ะเบดิ เปน็ ชนิ้
“รับทราบครับ แลว้ จะให้ทา� เช่นไรกับผูเ้ หลือรอดครบั ”
รนั กา้ เองก็สัมผสั ได้เหมอื นกันหรอื เน่ีย
เอาละสิ ตอ้ งคิดแล้วว่าจะท�าอยา่ งไร
ทา� อยา่ งไรกบั อกี หนง่ึ คนทกี่ า� ลงั แกลง้ ตายดหี นอ ผมจา� ไดแ้ มน่ วา่
ไมม่ สี ญั ญาณชวี ติ เหลือรอดหลงั จากใช้ ‘ผู้ไร้เมตตา’ หรือวา่ คนคนนั้น
ตายแลว้ คร้งั หนง่ึ แต่ฟื้นคืนชีพกลบั ข้ึนมา?
ซึ่งน่ันหมายความว่าผมช่วงชิงวิญญาณของบุคคลดังกล่าวมา
ไมส่ �าเรจ็ และเป็นคนทีผ่ มไม่ควรประมาท
ผมเดาว่ารันก้านา่ จะเอาชนะไดไ้ ม่ยาก แต่ ณ ตอนนรี้ อบคอบ
ไว้เปน็ ดที ส่ี ดุ
อย่างท่พี ดู กันอยู่บอ่ ยๆ ว่า ปลอดภยั ไวก้ อ่ น
แตจ่ ะปล่อยใหห้ นีไปงา่ ยๆ กก็ ระไรอยู่ และถา้ เกดิ โดนตามมา
รงั ควานก็จะเป็นปญั หาอีก
ร้ังตัวไว้ไม่ให้ไปไหนน่าจะเป็นทางเลือกที่เหมาะสมสุด ว่าแล้ว

326

ผมจึงตดั สนิ ใจเรยี กปิศาจออกมา
ถา้ ผู้รอดชวี ติ คนนั้นเปิดเผยขอ้ มลู “เมกดิ โด” ท่าไมต้ ายซง่ึ เพง่ิ

นา� มาเปิดตัวครงั้ แรก ใหใ้ ครก็ตามฟงั ผมคงชา�้ ไม่น้อย ทวา่ ตอนนีผ้ มต้อง
คา� นึงถึงความปลอดภัยของตนเองเหนือส่งิ อนื่ ใด

“เรื่องน้ันเด๋ียวฉันให้คนอ่ืนจัดการต่อ ถ้าจับตัวส�าเร็จฉันจะให้
เขาพาไปสง่ ใหน้ าย จ�าหน้ากันไวล้ ่ะ”

“ทราบแล้วครับ!”
หลงั ไดร้ บั คา� ตอบจากรนั กา้ ผมกพ็ ยายามรวบรวมสมาธทิ จ่ี วนเจยี น
จะหมดอยรู่ อมร่อ
ผมสลายแอนตเิ มจกิ แอเรยี ในพรบิ ตา แลว้ เปดิ ใชง้ านเวทมนตร์
อญั เชญิ : อญั เชญิ ปศิ าจ
เครอ่ื งสงั เวยคือซากศพทีก่ องเกลื่อนเป็นภูเขาเลากาตรงหนา้
ตอนแรกผมคดิ จะกนิ ใหเ้ กลยี้ งดว้ ย ‘กลทั โทน’ี อยหู่ รอก แตด่ ู
ท่าทางไม่มีใครเปน็ เจ้าของสกลิ น่าสนใจสกั เทา่ ไร
ปิศาจแบบไหนถูกเรียกมาผมไม่รู้ รู้เพียงแค่ว่าไม่ปล่อยให้ศพ
จา� นวนสองหม่ืนศพเหลา่ นี้สูญเปล่าเป็นพอ
อาจฟังเหมือนแนวคิดเห็นแก่ตัวตามแบบฉบับจอมมาร ทว่า
อยา่ งน้อยเท่ากบั ไดท้ า� บญุ แหละน่า
“ฉนั จดั เตรยี มอาหารไวใ้ หแ้ ลว้ จงออกมาเถอะ ปศิ าจเอย๋ มาทา�
ประโยชนใ์ หแ้ กฉ่ นั !”
ผมคร้านจะสรรหาค�าพูด จงึ กลา่ วเชญิ แค่พอเป็นพิธี
-------ปศิ าจทมี่ าตามคา� เชญิ พรรคน์ ้ี ถา้ ไมใ่ ชพ่ วกชอบของแปลก
ก็ตอ้ งเป็นพวกบา้ แน่นอน
ความคดิ เชน่ นน้ั แวบผา่ นเขา้ มาในสมอง ขณะอญั เชญิ ปศิ าจมาได้
สามตนโดยไม่มีปญั หาใดๆ
ใจจริงผมต้องการอัญเชิญ เกรตเตอร์เดมอน (ปิศาจชั้นสูง)

บทท่ี 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 327



สกั ประมาณ 30 ตน แต่สดุ ทา้ ยกลบั เรยี กมาไดแ้ ค่ 3 ตน
แค่ 3 ตนกบั ซากศพตัง้ สองหม่ืนเน่ียนะ...
เอาเถอะ ดเู หมอื นเกรตเตอรเ์ ดมอนทเ่ี ชญิ มาจะมแี รงก์ A- และ

พลังแขง็ แกร่งเอาการ
ทสี่ า� คญั คอื ผมจดั การยอ่ ยวญิ ญาณหมดแลว้ เสยี ดว้ ย จะบน่ มาก

ก็คงไม่ได้
ไมไ่ หวแฮะ ความงว่ งงนุ รนุ แรงทีเ่ พิ่งเคยพบเจอเป็นครงั้ แรกนบั

ต้งั แตม่ าโลกน้ี ท�าเอาหัวผมหมนุ ติ้ว
ตอนนใี้ หว้ งิ่ ไลจ่ บั คนแคค่ นเดยี วยงั ยากเลย เพราะฉะนน้ั ไมม่ ที าง

เลือกแลว้
“เฮ้ พวกนายน่ะ พอดีว่ายังมีคนหน่ึงท�าเป็นแกล้งตายและ

ซ่อนตัวอยู่ ช่วยจับเจ้าคนที่วา่ นนั่ แบบเปน็ ๆ แลว้ เอามาส่งใหร้ นั กา้ ท่อี ยู่
ตรงนี้ใหท้ นี ะ”

ปศิ าจช้ันสูงก�าลังถกู สไลม์ออกคา� ส่ัง
จากมมุ อน่ื แลว้ นา่ จะเปน็ ภาพทด่ี เู หนอื จรงิ ละมง้ั -------ผมไมว่ าย
คดิ เรอ่ื งไร้สาระเหลา่ น้ัน
อาจเพราะสตใิ กลห้ ลดุ เตม็ ทีแ่ ล้วก็ได้
อาการหนา้ มดื วงิ เวยี นเรม่ิ รนุ แรงขน้ึ จะรกั ษารปู ทรงของรา่ งกาย
ยงั แทบทา� ไม่ไหว
เหน็ ทีต้องรีบกลบั ไปยงั สถานทป่ี ลอดภยั ...
“หึหึหึหึ กล่ินอายท่ีแสนคิดถึง จอมมารคนใหม่ก�าลังจะ
ถือก�าเนดิ สนิ ะ เยี่ยมยอดดีแท้! มหิ น�าซ้า� เคร่อื งสงั เวยยังมากมายขนาดนี้
ตั้งแต่งานช้ินแรกเชียว รู้สึกเป็นเกียรติย่ิงนัก เห็นทีคงต้องแสดงฝีมือ
เต็มท่ีหน่อยแล้ว ถ้าข้าขออยู่รับใช้ท่านต่อไปนับจากนี้ ท่านจะว่าอะไร
ไหมครบั ?”
หนง่ึ ในปิศาจกลา่ วทกั ทาย แตเ่ น่ืองจากสตเิ ลือนรางเต็มทนผม

บทท่ี 4 กำ�เนดิ จอมม�ร 329

จงึ ทา� เพยี งแค่ฟังผา่ นๆ
“เอาไวค้ อ่ ยคยุ กนั ทหี ลงั ตอนนแี้ สดงใหฉ้ นั เหน็ กอ่ นวา่ นายทา� ตวั

เปน็ ประโยชน์ตอ่ ฉนั ได้จรงิ ไปเลย”
ผมมีปญั ญาพูดไดแ้ ค่น้ัน
“งานง่ายดาย ทา่ นวางใจได้เลย มาสเตอรผ์ ้ยู ง่ิ ใหญ่-------”
สติของผมด�าด่ิงสู่ความมืดมิด ไม่สนแม้กระทั่งบรรดาปิศาจซ่ึง

ค้อมศรี ษะใหอ้ ย่างนอบนอ้ ม
มนั คอื สภาพไรส้ ตโิ ดยสมบรู ณค์ รงั้ แรกทผ่ี มพบพานนบั ตงั้ แตม่ ายงั

โลกใบน้ี เป็นการหลับใหลเพอื่ เข้าสู่ววิ ัฒนาการ-------- อนิ ิทิเอชนั่ (พธิ ี
รบั เขา้ )

-------และแล้ว จอมมารคนใหม่ก็ถือก�าเนดิ ข้ึนบนโลกนี้

330





หลังจากริมรุ ุเดินทางมุ่งหนา้ ส่สู นามรบ ชาวเมืองก็พรอ้ มใจกัน
ออกมาชุมนุมทล่ี านกลางเมืองและเรม่ิ ต้นสวดภาวนา

เพอื่ ธา� รงเขตแดนไวไ้ มใ่ หส้ ลายไปภายใตก้ ารออกคา� สงั่ ของชนู ะ
ผมู้ พี ลงั แขง็ แกรง่ กวา่ พากนั ตง้ั แถวทา� หนา้ ทอ่ี ารกั ขารอบนอกของ
เมอื ง ปอ้ งกนั การรกุ รานจากศตั รภู ายนอก สว่ นผเู้ หลอื อยภู่ ายในเขตแดน
ชว่ ยกันปลดปล่อยพลังเวทเพื่อเพมิ่ ระดับความเข้มข้นของแกน่ เวท
ทกุ คนตา่ งรหู้ นา้ ทข่ี องตน และมงุ่ มน่ั ตง้ั ใจทา� หนา้ ทน่ี น้ั ใหด้ ที สี่ ดุ

ณ ใจกลางลานกวา้ ง รา่ งของพวกชอิ อนถกู นา� มาวางไวเ้ พอื่ รกั ษา
สภาพให้คงเดิมดว้ ยเวทมนตรข์ องชูนะ

ตรงกลางมีทนี่ ง่ั ซึ่งเตรยี มไว้ส�าหรับริมุรุ เพอื่ เป็นสถานท่ใี นการ
ประกอบพธิ วี วิ ฒั นาการเปน็ จอมมาร จากความปรารถนาของรมิ รุ ทุ อี่ ยาก
เข้าสู่วิวัฒนาการเคียงข้างพวกชิออนผู้เคราะห์ร้าย และเพ่ิมความเป็นไป
ไดข้ องการฟื้นคนื ชีพแมเ้ พยี งเล็กนอ้ ยกต็ าม

ชาวเมอื งโอบล้อมรอบบรเิ วณนนั้
มวิ รนั และชนู ะเองกอ็ ยทู่ ี่นน่ั
ชนู ะคิดคา� นงึ
รมิ รุ ดุ เู หมอื นจะกงั วลเรอ่ื งทต่ี นเองเคยเปน็ มนษุ ย์ หากแตส่ า� หรบั
เธอแลว้ เรอ่ื งนน้ั เปน็ ปญั หาเล็กนอ้ ยไรค้ วามส�าคัญ
ส�าหรับพวกชูนะ สายสัมพันธ์ของวิญญาณนั้นคือทุกสิ่ง และ
ไดร้ ับความอุ่นใจอย่างแท้จรงิ จากสายสมั พนั ธน์ ั้น
โปรดให้ริมุรไุ ด้รบั ร้สู ิง่ นีด้ ้วยเถดิ เธอภาวนา
ตวั เธอเองไดร้ บั การเตมิ เตม็ อยเู่ สมอจากความสขุ ล้นพน้ ทม่ี ิเคย
จางหาย หากต้องสูญเสียริมุรุไปตัวเธออาจคลุ้มคล่ังก็เป็นได้-------

บทท่ี 5 ผู้ได้รับก�รปลดปล่อย 333

เธอรสู้ กึ เช่นนัน้
เพียงจินตนาการถึงมัน ร่างก็สั่นเท้ิมจากความรู้สึกสูญเสียอัน

ย่งิ ใหญเ่ หลือประมาณ
“ท่านริมุรุ... ส�าหรับพวกเราแล้วขอแค่มีท่านริมุรุอยู่ก็พอ แต่

สา� หรบั ทา่ นรมิ รุ ุ หากพวกเราแมค้ นใดคนหนง่ึ ขาดหายไปจติ ใจอาจจะเสยี
สมดลุ อย่างมากก็เปน็ ได้...”

ชูนะพึมพา�
เบนมิ ารทุ กี่ ลับมาจากการศึกแลว้ พยกั หนา้ ให้ค�าพดู ของเธอ
ขณะเดยี วกัน เขาก็เขา้ ใจอยา่ งลึกซงึ้
การเปล่ยี นรปู ลักษณ์ทร่ี มิ ุรุผู้แสนดีแสดงใหเ้ ห็นนน้ั ก�าลงั สง่ ผล
กระทบต่อสมดลุ ของจติ ใจ-------ความคดิ นม้ี คี วามน่าเชื่อถอื อยู่
หากท�าไดเ้ บนมิ ารเุ องกอ็ ยากจะเชอื่ วา่ ชวี ติ ประจา� วนั อยา่ งทีเ่ คย
เป็นถึงตอนน้ีจะกลบั มาอีก
“ถึงจะเป็นจอมมารแล้วก็ได้โปรดอย่าอาละวาดเหมือนเป็นคน
ละคนเลยนะครับ...”
พวกเขาอดไมไ่ ด้ที่จะภาวนาเชน่ น้ี
เบนมิ ารุ โซเอย์ ฮาคุโร เกลโด้
ริกุรโุ ด ก็อบตะ หรอื แม้กระทัง่ กาบลิ
พวกเขาก�าลังล้อมที่น่ังเตรียมพร้อมรอจังหวะหลังจบภารกิจ
ทา� ลายเขตแดน
น่ันคอื คา� ส่งั ของริมุรุ
เผ่ือว่าฉันกลายเป็นสัตว์ประหลาดท่ีขาดสติสัมปชัญญะก็จง
กา� จดั ฉันอย่างรวดเร็ว------พวกเขาถกู สั่งมาเชน่ นี้
เพื่อไม่ให้สถานการณ์เป็นแบบน้ัน พวกเขาก็อยากจะขัดขวาง
ไม่ว่าจะต้องทา� อย่างไร
นนั่ เป็นความปรารถนาของคนทกุ ผูท้ ร่ี วมอยู่ ณ ทน่ี ี้

334

“เพราะหล่อนมัวแต่หลับนั่นแหละ ชิออน... รีบๆ ต่ืนข้ึนมา
สกั ทสี .ิ ..”

เบนิมารุพมึ พ�าภาวนาอีกครงั้
ผูท้ ี่พวกเขาเช่อื ใจหาใชเ่ ทพเจา้ หากแต่เปน็ สไลมต์ นหนึ่ง
ครงั้ นคี้ วามปรารถนาของพวกเขาจะตอ้ งสมั ฤทธผิ์ ล ความหวงั นน้ั
จะไม่ถกู ทรยศ...
ทุกคนต่างเชื่อมั่นอย่างไร้กงั ขา
ณ ตอนน้ันเอง-------

《แจ้งเตือน ฮาเวสต์เฟสติวัลของปัจเจกนาม : ริมุรุ =
เทมเพสต์ เริม่ ขนึ้ แลว้ เมือ่ กระบวนการเสร็จส้ินลง กฟิ ต์ (พร) จะ
ถูกแบง่ ใหแ้ ก่อสูรในวงศ์วานเดยี วกัน》

เหล่าอสูรทุกผู้ที่มารวมตัวกันในเมืองน้ีต่างรู้สึกตึงเครียดจาก
“วจนะแหง่ โลก” ที่ดังก้องอยใู่ นจิต

ดูท่าริมุรุจะท�าลายล้างผู้รุกรานได้ส�าเร็จตามแผน และเริ่มการ
ววิ ัฒนาการสู่จอมมารโดยสวัสดภิ าพ

ถ้าอยา่ งนน้ั ตอ่ ไปก็ถึงตาทเ่ี ราจะต้องพยายามบา้ งแล้ว
“จรงิ จงั กนั หนอ่ ย! นคี่ อื ชยั ชนะของนายแหง่ เรา ตอ่ ไปถงึ ตาทเ่ี รา
จะสา� แดงพลงั นนั้ แล้ว!”
เหล่าอสูรขานรับเสียงทดี่ ังฟงั ชัดของเบนิมารุ
เหตกุ ารณ์เรม่ิ เเคลือ่ นไหวแล้ว
การสญู เสยี พวกชิออนไปอาจท�าลายจิตใจของริมรุ ุไปทง้ั อยา่ งน้ี
เลยกเ็ ป็นได้ เพื่อไม่ใหเ้ ปน็ เช่นน้นั พวกตนตอ้ งพยายามทา� ทกุ ส่ิงที่ทา� ได้
อย่างสดุ ความสามารถ
ในทส่ี ดุ ริมรุ ุท่ีรันกา้ ปกปอ้ งอยา่ งดีกก็ ลบั มา

บทที่ 5 ผู้ไดร้ ับก�รปลดปลอ่ ย 335

เขาพารมิ รุ ไุ ปพักยังท่พี �านักตามคา� สง่ั
เบนิมารุนกึ ขนึ้ มาได้
ถงึ รหสั ในการทดสอบวา่ เมอ่ื ลมื ตาขน้ึ มาแลว้ ยงั เหลอื ความมเี หตุ
มผี ลหรอื ไม-่ ------
‘ง้ันผมขอถามวา่ “อาหารของชอิ อนเปน็ ยงั ไง”’
‘รแู้ ลว้ แคต่ อบวา่ “หว่ ยบรม” กพ็ อใชม่ ย้ั ใครคดิ เนย่ี ? รหสั
แบบนจ้ี ะไมเ่ ปน็ ไรจริงๆ เรอะ...’
นีเ่ ป็นรหัสสา� หรับใช้รบั มือในกรณีทีร่ ิมุรสุ ญู เสียความมเี หตุผล
รมิ ุรุบน่ อบุ แต่ก็รบั ค�าอยา่ งไมค่ ่อยจะเตม็ ใจ
แนน่ อนวา่ คนทีค่ ิดคอื เบนมิ ารุ
เขาไม่ลืมว่าตัวเองมักจะถูกยัดเยียดหน้าท่ีคนลองเมนูใหม่อยู่
เปน็ นิตย์ แลว้ ยังความเดือดร้อนเสยี หายนบั ไม่ถ้วนท่ีเขาได้รับอกี ...
ทว่าตอนน.้ี .. หากเขาพดู แบบน้ันข้างๆ ชิออนแลว้ เธอจะโมโห
ต่ืนขนึ้ มาพรา่� บน่ แลว้ ละก-็ ------น่ีคอื ค�าภาวนาท่ีแฝงอยใู่ นรหสั น้ัน
ทเี่ หลือก็แค่ท�าภารกจิ ใหส้ �าเรจ็ ตามทน่ี ัดแนะกนั ไวเ้ ทา่ นั้น
พวกเบนมิ ารุฟังเสียงน้นั ผา่ นๆ
แค่เพ่งสมาธิเพื่อด�าเนินการให้ถูกตามข้ันตอนก็แทบตายแล้ว
ความสงสยั ว่ากิฟต์ คืออะไรนน้ั ไมไ่ ด้อยู่ในสมองเลยสกั นดิ เดยี ว
ทวา่ สงิ่ นน้ั ไดต้ อบสนองตอ่ ความปรารถนาในจติ ใตส้ า� นกึ และเริ่ม
เตรียมการอยา่ งเงียบๆ

●

รมิ รุ เุ ขา้ สูห่ ้วงนทิ ราอันลึกล้�า

336

สตเิ ขาหลดุ ลอยไปแลว้ เรยี บรอ้ ย ไมส่ ามารถคงแมก้ ระทงั่ รปู รา่ ง
ที่ไหลล่ืนเอาไว้ได้ กลายเปน็ สภาพทไ่ี รร้ ูปรา่ ง

ในความมดื อนธกาลอันสดุ ลึกล�า้
《แจง้ เตอื น เรมิ่ ฮาเวสตเ์ ฟสตวิ ัล องคป์ ระกอบของร่างกาย
จะถูกจัดโครงสร้างใหม่และววิ ัฒนาการสู่เผ่าพนั ธุ์ใหม》่
《ยืนยัน วิวัฒนาการจากเผ่าพันธุ์สไลม์ เป็นเดมอนสไลม์
(รา่ งจติ อสรู เมอื ก) ...สÓเรจ็ ความสามารถทางกายภาพทกุ อยา่ งเพมิ่ ขน้ึ
มหาศาล การเปล่ียนแปลงระหว่างแมททีเรียลบอดี้ กบั สปิรชิ วลบอด้ี
สามารถทÓได้โดยอิสระแล้ว ได้รับสกิลเฉพาะตัว ‘ฟื้นฟูไร้ขอบเขต
บงการพลงั เวท เขตแดนหลากคณุ สมบตั ิ ญาณครอบจกั รวาล เปลย่ี น
ร่างครอบจักรวาล จิตคุกคามแห่งจอมมาร ร่างแยกเสริมแกร่ง
เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นมติ ิ อสั นเี พลงิ นลิ เสน้ ใยครอบจกั รวาล’ ตอ่ ไปจะไดร้ บั
ความตา้ นทานชนดิ ตา่ งๆ ใหมอ่ กี ครงั้ ...เสรจ็ สน้ิ ‘ลบลา้ งความเจบ็ ปวด
ลบล้างการโจมตีทางกายภาพ ลบล้างผลกระทบทางส่ิงแวดล้อม
ลบล้างสภาวะผดิ ปกติ ตา้ นทานการโจมตีทางจติ ตา้ นทานการโจมตี
จากเวทศักด์ิสิทธ์ิ’--------ได้รับความต้านทานดังกล่าวแล้ว เสร็จส้ิน
การววิ ัฒนาการแตเ่ พียงเทา่ น》ี้

และนอกจากน-ี้ -------
‘มหาปราชญ’์ ทเ่ี ปน็ ยนู คี สกลิ และไมน่ า่ จะมอี ตั ตา กา� ลงั รอ้ งขอ
การววิ ฒั นาการเพอ่ื ตอบสนองตอ่ ความปรารถนาของมาสเตอร์ (นายผสู้ รา้ ง)
ของตนเอง
《แจ้งเตือน กÓลังดÓเนินการรับความสามารถซ่ึงร้องขอไป

บทที่ 5 ผ้ไู ดร้ ับก�รปลดปลอ่ ย 337

กอ่ นหนา้ อกี ครงั้ ... ยนู คี สกลิ ‘มหาปราชญ’์ กÓลงั พยายามววิ ฒั นาการ...
ล้มเหลว》

--------ลม้ เหลว
...ด�าเนินการใหม่
--------ลม้ เหลว
...ด�าเนินการใหม่
--------ลม้ เหลว
.........
......
...
-------เอนดเ์ ลส (ENDLESS)--------
《แจง้ เตือน ยูนคี สกลิ ‘มหาปราชญ์’ พยายามววิ ัฒนาการ
โดยหลอมรวม (การสละชพี ) กบั ‘ผแู้ ปรสภาพ’ ...ประสบความสÓเรจ็
ยูนีคสกิล ‘มหาปราชญ์’ ได้ววิ ัฒนาการเปน็ ‘ราฟาเอล (ราชันแห่ง
ภูมิปญั ญา)’》
หลังจากทดลองหลายร้อยล้านครั้ง ‘มหาปราชญ์’ เสียสละ
ทกุ สง่ิ อยา่ งไมม่ เี สยี ดายเพอื่ พยายามววิ ฒั นาการตอ่ ไป และแลว้ ปลายทาง
ของการลองผิดลองถกู ท่ีนกึ วา่ จะไมจ่ บสิน้ นนั้ ในท่สี ุด...
มนั ไดร้ บั กฟิ ต์ จากฮาเวสตเ์ ฟสตวิ ลั -------ฟนั ฝา่ ววิ ฒั นาการจน
สา� เรจ็
-------- ไปสู่อัลติเมทสกิล (ความสามารถข้ันสูงสุด) อันเป็น

338

จุดสงู สดุ ของโลกใบน้ี

นน่ั เปน็ เหตกุ ารณท์ มี่ โี อกาสเกดิ เพยี งเสย้ี วเดยี ว ขนาดทวี่ า่ เดมิ ที
แลว้ เปน็ ไปไม่ได้เลย

ราวกบั เปน็ รางวลั ตอบแทนการดนิ้ รนทดลองยดื ยาวซา้� แลว้ ซา้� เลา่
ความสา� เรจ็ นจ้ี ะทา� ใหค้ วามเปน็ ไปไดใ้ นการบรรลคุ วามปรารถนา
ของมาสเตอร์ สงู ขึ้น แต่กระนั้นปญั ญาความคดิ ทีค่ วรจะไรเ้ จตจา� นงก็หา
มคี วามปตี ยิ นิ ดีไม่
...แตท่ ว่า
ท้ังท่มี นั ไม่รู้จักอารมณ์ ไม่รู้จกั ความปตี ิยนิ ด-ี ------ แตท่ �าไมจงึ
ร้สู ึกไดร้ ับการเติมเต็ม
จากนนั้ มนั กป็ ฏบิ ตั กิ ารเพอ่ื บรรลคุ วามปรารถนาของมาสเตอร์
อีกครง้ั ดว้ ยสกิลที่วิวฒั นาการแลว้
ทวา่ ราวกบั ถกู กลนั่ แกลง้ การปฏบิ ตั งิ านเพอ่ื ความปรารถนาของ
มาสเตอร์ น้ันกลบั ... หรอื วา่ จะ...

การวิวฒั นาการดา� เนนิ ไปอกี ขัน้
-------- ‘กลทั โทนี’ ดดู กลนื ‘ผไู้ รเ้ มตตา’ กลายเป็น ‘เบล-
เซบวิ ธ์ (ราชนั แหง่ ความตะกละตะกลาม)’
เพ่ือให้มันตอบสนองต่อความปรารถนาของมาสเตอร์ ได้มี
ประสทิ ธภิ าพขึ้น
ด้วยเหตนุ ี้ ณ หว้ งลึกของดวงวิญญาณซ่ึงส�านึกของริมรุ ไุ มอ่ าจ
หย่ังรู้-------- สกิลก�าลังวิวัฒนาการตัวเองอย่างเงียบเชียบอยู่ลึกๆ เพ่ือ
ทา� ให้ความปรารถนาของเขาเปน็ จรงิ
ทวา่ ฮาเวสต์เฟสติวัล (เทศกาลเกบ็ เกีย่ วดวงวญิ ญาณ) ไม่ได้
จบเพียงเท่าน้ี

บทท่ี 5 ผไู้ ด้รับก�รปลดปลอ่ ย 339

กฟิ ต์ ทอ่ี วยพรแกก่ ารววิ ฒั นาการของรมิ รุ นุ น้ั จะถกู แจกจา่ ยใหก้ บั
คนทุกผู้ที่อยูใ่ นวงศ์วานของดวงวญิ ญาณ

นั่นคือเทศกาลร่นื เริงเพ่อื เฉลิมฉลองใหแ้ กก่ ารวิวัฒนาการ
มนั คอื กฟิ ต์ แดผ่ ทู้ ว่ี วิ ฒั นาการจาก “เผา่ จอมมาร” สู่ “จอมมาร
ทแี่ ท้จริง” ไดส้ �าเรจ็
งานเทศกาลนน้ั เพิ่งจะเร่ิมตน้ ขน้ึ

●

ราเซ็นดับกลน่ิ อายของตัวเองดว้ ยพลงั ท้ังหมดท่ีมแี ลว้ ซ่อนตัว
นบั เป็นโชคท่ีเขาตายไปแลว้ ครั้งหนงึ่ ราเซ็นผู้ยึดสกิลของโชโงะ
เป็นของตนโดยสมบรู ณ์แลว้ ฟ้นื คนื ชีพดว้ ย ‘ผู้อยรู่ อด’ ในเวลาตอ่ มา
ก่อนหน้าท่ีสมองจะรับรู้เหตุการณ์อันน่าเหลือเชื่อที่เกิดขึ้น
ตอ่ หน้าตอ่ ตา สัญชาตญาณกเ็ ข้าใจแล้วส่งั การ
วา่ ไอ้น่นั ไม่ใชส่ ่งิ ที่มนุษยจ์ ะเอาชนะได้
ความเป็นจรงิ คือฟอลเกน็ มติ รแท้ของเขาถกู สังหารโดยไม่อาจ
ทา� อะไรได้เลย อย่าวา่ แต่จะไปเปน็ โล่ให้กษัตรยิ เ์ อ็ดมารสิ กระทัง่ การยนื
ต่อหนา้ อสูรนน่ั กม็ ิอาจท�าได้...
แม้จะอยากช่วยกษัตริย์แต่หากออกไปตอนน้ีคงไม่แคล้วตาย
เย่ยี งสุนัข
ราเซ็นซ่อนเร้นลมหายใจอยู่น่ิงๆ แกล้งตายอยู่ตรงนั้นต่อไป
จนกว่ามนุษย์มารสวมหน้ากากที่ดูประหนึ่งจอมมารจะจากไป นอกจาก
จะใช้เวทมนตร์ไม่ได้แล้วยังไม่รู้ตัวตนท่ีแท้จริงของการโจมตีปริศนา เขา
ตดั สนิ ไดว้ ่ากระทั่งการเผน่ หนไี ปก็ยงั ยากนกั
ช่ัวขณะเดียวกับท่ีประกายแสงวาบข้ึน ไพร่พลนับพันก็สิ้นชีวิต
หากเคลื่อนไหวตอนน้ีก็มีแต่จะเป็นเป้าให้โดนยิงเด็ดชีพ ถึงแม้นั่นจะไม่

340

ทา� ใหเ้ ขาตายแตก่ ารดงึ ดดู ความสนใจอสรู นน่ั ไมใ่ ชแ่ ผนการทช่ี าญฉลาดเลย
ราเซน็ เลอื กทจ่ี ะคอยดสู ถานการณจ์ นถงึ ทส่ี ดุ เพอ่ื เพม่ิ โอกาสรอด

แมจ้ ะแค่นอ้ ยนิดกต็ าม
และเขากไ็ ดพ้ บ ไดส้ มั ผัส
--------ถงึ ความหวาดกลัว
แมร้ าเซน็ จะมคี วามตา้ นทานตอ่ ความหวาดกลวั แตน่ นั่ เปน็ ภาพ

ทา� ให้ขวญั หนดี ฝี ่ออยา่ งกลัน้ ไมอ่ ยู่
อศั วนิ เกอื บหมน่ื ทเ่ี หลอื รอดถกู เดด็ ชพี ในเสยี้ ววนิ าที ในชว่ งชวี ติ

อนั ยาวนานของราเซน็ เขาไมเ่ คยแม้แตจ่ ะไดย้ นิ ถงึ ปรากฏการณเ์ ชน่ น้ี
นไี่ มใ่ ช่แคเ่ ลเวล (มิติ) ของวรี บุรุษหรือ “ชาวต่างโลก” แล้ว

ถึงจะมียนู ีคสกิลมากแคไ่ หนก็ไมม่ ที างพชิ ิตเจา้ สัตวป์ ระหลาดนัน่ ได้
นตี่ า่ งหากท่ีเปน็ ระดบั ดซิ สั เตอร์ (วนิ าศภยั ) โดยแท้จริง
ตวั ราเซน็ เองเคยนกึ วา่ ตนเองเทยี บเทา่ กบั จอมมาร แตเ่ ขาไดร้ แู้ จง้

แล้วว่านั่นคอื ความหลงระเริง
ราเซน็ คิด
มนั คอื อะไรวะ ไอส้ ตั วป์ ระหลาดนนั่ ขา้ ไมเ่ หน็ จะเคยไดย้ นิ เลย...

นายของประเทศแหง่ อสรู ไม่ใชส่ ไลม์หรือยงั ไงกนั ?
การทจี่ ติ ใจของเขายงั ไมท่ อ้ กเ็ พราะใจภกั ดที ตี่ ง้ั ใจจะชว่ ยกษตั รยิ ์

เพียงอยา่ งเดียวเท่าน้ัน
ทวา่ ความวาดหวงั ของราเซน็ นัน้ ไม่มที างจะเปน็ จรงิ
นั่นเพราะเขาถกู รับรแู้ ลว้ วา่ ยงั มีชีวติ อยู่นั่นเอง
หากราเซ็นจู่โจมชนดิ เตรยี มใจตายตัง้ แต่แรก ถา้ โชคดอี าจโค่น

อสูรตนน้ันเรียบร้อยแล้วกเ็ ปน็ ได้
ถงึ จะฆา่ ไมไ่ ด้ แตก่ ค็ งสามารถบรรลเุ ปา้ หมายในการชว่ ยกษตั รยิ ์
เพียงแตร่ าเซน็ นน้ั รอบคอบจนเกินไป
-------เขาจงึ ถกู หมายหวั ไปแล้ว

บทท่ี 5 ผไู้ ด้รับก�รปลดปลอ่ ย 341

อสรู ทค่ี ลา้ ยหมาปา่ ขนาดใหญถ่ กู อญั เชญิ มา มนั คาบอสรู ทเี่ ปลยี่ น
จากร่างมนุษยเ์ ปน็ สไลม์อย่างทะนถุ นอม

จากนน้ั มนั กใ็ ชห้ างทแ่ี บง่ เปน็ แฉกมดั กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ กบั อารค์ -
บิชอปเรฮิมแบกข้ึนหลัง และควบจากไปด้วยความรวดเร็วประหนึ่งลม
สลาตนั

ผู้ท่เี หลืออยมู่ เี พียงเกรทเทอร์เดมอน 3 ตน
เมอื่ เหน็ มนษุ ยม์ ารสวมหนา้ กากอนั นา่ สะพรงึ กลวั กลายเปน็ สไลม์
ราเซ็นถงึ กบั ตกตะลึง ขณะเดยี วกันก็เขา้ ใจ
(วา่ แลว้ เชยี ว ดทู า่ นนั่ จะเปน็ ผนู้ า� จรงิ ๆ เสยี ดว้ ยนอ้ แถมถา้ ปลอ่ ย
มหาเวทขนาดนนั้ อยา่ งต่อเนื่อง พลังเวทจะหมดก็ไมแ่ ปลก หากอัญเชญิ
ปิศาจมาเพือ่ คุ้มกัน ตอนนีอ้ าจจะมโี อกาสชว่ ยเหลือองค์ราชา-------)
-------ราเซน็ คิดเช่นนัน้
เขาถูกครึ่งหนึ่ง และผดิ ไปครง่ึ หนง่ึ
เพราะเหล่าปิศาจ ไม่สิ-------- ปิศาจตนนั้นได้ถูกอัญเชิญมา
เสยี แลว้
ส�าหรับปิศาจตนนั้น คนอยา่ งราเซน็ เปน็ ไดแ้ ค่เหยอ่ื
มนั จะทา� งานทเี่ จา้ นายผอู้ ญั เชญิ มอบหมายใหเ้ สรจ็ แลว้ รบั รางวลั
-------จากเหยอื่ น่าเวทนาที่แคถ่ ูกไว้ชวี ติ ดว้ ยจติ ส�านึกแบบนัน้

ราเซน็ คดิ วา่ หากมปี ศิ าจเพยี งสามตนกส็ ามารถเอาชนะได้ จงึ ผดุ
ลกุ ขน้ึ จากเงาของซากศพ

นับเป็นเคราะห์ดีท่ีว่า มนุษย์มารสวมหน้ากากตนน้ันได้ปลด
แอนตเิ มจกิ แอเรีย เพ่อื อญั เชิญปิศาจแลว้

เมื่อเป็นเช่นน้ีราเซ็นเองก็สามารถต่อสู้ได้ด้วยพลังเต็มที่ แม้จะ
เปน็ แรงก์ A- แตเ่ ขากไ็ มม่ วี นั พา่ ยแพก้ บั อแี คเ่ กรทเทอรเ์ ดมอน 3 ตนหรอก

342

เขาวอรม์ อปั รา่ งกายเบาๆ และขณะกา� ลงั จะเคลอ่ื นไปยงั ดา้ นหลงั
ของเกรทเทอร์เดมอน อย่างแนบเนียน-------- เขาพบว่าปิศาจสองตนได้
มายืนอยู่เบอ้ื งหนา้ เรยี บรอ้ ยแลว้

“------- โฮ่? ‘เคล่ือนย้ายผ่านมิติ’ งั้นรึ ส�าหรับเกรทเทอร์
เดมอน แลว้ พวกเจ้านี่เก่าแก่เอาเร่ืองน้อ”

แมร้ าเซน็ จะพดู กับปิศาจสองตนนนั้ แต่พวกมนั ไมต่ อบ
นอกจากนยี้ งั ไมม่ วี แ่ี วววา่ จะขยบั เขยอื้ น หากถามวา่ ทา� ไม นน่ั ก็
เพราะทงั้ สองตนถกู สั่งมาเพยี งวา่ ใหห้ ยุดความเคลื่อนไหวของเขาเทา่ นนั้
-------ถกู สง่ั โดยปิศาจรปู งามทย่ี ่างเขา้ มาใกลอ้ ย่างใจเย็น
จากน้นั ปศิ าจตนนั้นก็มายนื อยู่ตรงหนา้ ราเซน็
“หหึ ึหหึ ึหึ บริหารร่างกายพรอ้ มหรอื ยงั ขอรบั ? เช่นน้นั ขา้ จะขอ
ควบคมุ ตวั ทา่ น หากอยากขดั ขนื กเ็ ชญิ ตามสบาย ทวา่ แมข้ า้ จะไมฆ่ า่ ทา่ น
แตก่ ็ไม่ได้ถูกหา้ มมิให้ทา� รา้ ยท่าน ดงั นัน้ โปรดระวังด้วย-------”
ปิศาจตนน้ันเผยใบหน้าย้ิมแย้มท่ีแม้งดงามหากแต่บิดเบี้ยว
แล้วพดู กบั ราเซน็
“หือ? เจา้ จะเป็นคมู่ ือใหข้ ้างน้ั ร?ึ ”
“คมู่ ือ? คหึ ึหหึ ึ เป็นการลอ้ เล่นทต่ี ลกดีนะขอรับ”
“มอี ะไรทีล่ ้อเล่นกัน ไอ้ปศิ าจเวรเอ๊ย!”
“หหึ หึ ึหหึ ึ เยีย่ มครบั นา่ สนกุ ดี ขา้ จะร่วมวงกบั ท่านสักเล็กนอ้ ย
เป็นการออกกา� ลังหลังอาหารแล้วกนั ”
ปศิ าจตนนน้ั พึมพา� อยา่ งดูสนกุ สนาน แล้วเผยสีหนา้ บดิ เบ้ียว
มนั แสดงสหี นา้ ยม้ิ แยม้ ทที่ า� ใหร้ สู้ กึ ถงึ ความนา่ พรนั่ พรงึ ราวกบั ผดุ
ออกมาจากรากเหงา้ ของดวงวิญญาณของผู้ทีเ่ ห็นมัน
ปศิ าจตนนน้ั เหลอื บสายตามองบนฟ้า
เจ้าเล่ห์นกั ท่ีหลอกลอ่ ดว้ ยสายตา-------ราเซน็ หวั เราะออกจมกู
“อยา่ มาดถู กู ขา้ นะโวย้ ! เวทอะตอมพฆิ าต : นวิ เคลยี รแ์ คนนอน

บทที่ 5 ผไู้ ด้รบั ก�รปลดปล่อย 343

(ปืนควบแน่นความรอ้ น)!!”
นค่ี อื วชิ ากน้ หบี ทย่ี อ่ คา� รา่ ยดว้ ยการเตรยี มมนตรไ์ วล้ ว่ งหนา้ แลว้

ทา� ให้ผลเวทมนตร์ทา� งานด้วยทริกเกอร์ (รหสั คา� ) งา่ ยๆ
เพยี งแตเ่ ทคนคิ นมี้ คี วามเสยี่ งทเ่ี วทมนตรจ์ ะระเบดิ ออกมา ดงั นนั้

จึงมีเพียงผู้ครอบครองพลังเวทระดับวิซาร์ด ขึ้นไปอย่างยาวนานเท่านั้น
จึงจะสามารถใชไ้ ด้

ทว่าผลลพั ธน์ ้ันทรงอานุภาพ
ด้วยความท่ีเวลาในการร่ายเวทเป็นจุดอ่อนของผู้ใช้เวทมนตร์
การทสี่ ามารถรน่ เวลาไดน้ นั้ มคี วามหมายอยา่ งยง่ิ ราเซน็ ไดใ้ ชว้ ชิ าทท่ี รงพลงั
ที่สดุ เพอ่ื เอาชัยตัง้ แต่นัดแรก
นอกจากน้ีเวทมนตร์ท่ีราเซ็นใช้คือแก่นแท้ของเวทสายธาตุ
--------“เวทอะตอมพฆิ าต” เปน็ เวทมนตรส์ า� หรบั ดวลตวั ตอ่ ตวั ทแี่ ขง็ แกรง่
ทส่ี ดุ
การท่ีปิศาจจะปรากฏกายได้จ�าเป็นต้องมีร่างเนื้อ ดังน้ันเพียง
ท�าลายรา่ งน้นั กพ็ อแล้ว แมม้ นั จะไมส่ ญู ส้ินไปแตก่ ็จะเสยี อทิ ธิพลต่อโลก
ใบนแ้ี ละไมเ่ ปน็ ภยั คกุ คามอกี ตอ่ หนา้ คลนื่ ความรอ้ นสงู ลว่ิ ทถี่ กู ควบแนน่ แลว้
จะปศิ าจตนไหนกม็ ิอาจมตี วั ตนอยไู่ ด้ ในความคดิ ของราเซน็ เขาเหน็ วา่
ตนไดร้ ับชยั ชนะไปแลว้ ณ จดุ นี้
ทวา่ ลา� แสงความรอ้ นสงู ลวิ่ ทเี่ กบ็ ปรมิ าณความรอ้ นถงึ ตาย หกั เห
ตรงเบ้อื งหน้ามอื ข้างซา้ ยทป่ี ิศาจตนนั้นชขู ึน้ พุง่ เป็นสายไปยังจุดหนง่ึ บน
ผืนฟา้ กวา้ งตามท่เี ลง็ ไว้
“ระเบดิ ดา้ น... อยา่ งนนั้ เรอะ? ชิ ในเวลาแบบนเี้ นยี่ นะ-------!?”
เนื่องจากเป็นเวทมนตร์ท่ีเตรียมไว้ล่วงหน้า จึงมีบ้างที่จะเกิด
ปรากฏการณเ์ วทมนตรล์ ม้ เหลวอยา่ งการเสอื่ มอานภุ าพลงในโอกาสนอ้ ยนดิ
ราเซน็ ลงความเห็นวา่ ปรากฏการณ์น้ีดันเกิดขน้ึ ในเวลาอันสา� คัญเชน่ น้ี
ราเซน็ เดาะลน้ิ อย่างหัวเสยี แล้วทงิ้ ระยะห่างใหไ้ กลจากปศิ าจ

344

“โอ๊ะโอ๋ เวทมนตร์เมอื่ คร่กู ไ็ มเ่ บานีข่ อรบั ?
“พดู บา้ อะไร! หากมนั ไมแ่ สดงประสทิ ธผิ ลกห็ ามคี วามหมายใดไม”่
“อืม อย่างน้ีนี่เอง หากประสิทธิผลอะไรที่ท่านว่ามาหมายถึง
ตอ้ งการจะโคน่ ขา้ แลว้ ละก็ ขา้ ขอเตอื นวา่ การพงึ่ พาเวทมนตรน์ น้ั ไมอ่ าจทา�
สา� เรจ็ หรอกขอรับ”
ปศิ าจตนนนั้ กล่าวกบั ราเซน็ ดว้ ยทา่ ทางสบายจนน่าขนลกุ
แม้จะรสู้ ึกฉนุ กับค�าพดู น้ัน แต่ไม่รู้ทา� ไมเขาจึงสลัดลางสังหรณ์
อนั หนาวเย็นเลก็ น้อยออกไปไมไ่ ด้
“โฮะโฮ่ ทา� เปน็ พดู ดไี ป ถา้ อยา่ งนล้ี ะ่ เปน็ ยงั ไง! อญั เชญิ จติ วญิ ญาณ
: วอรโ์ นม (อศั วนิ ธรณ)ี ------จงมา จติ วญิ ญาณชนั้ สงู แหง่ พสธุ าตน้ กา� เนดิ
เอ๋ย!!”
ราเซ็นงัดไม้ตายออกมา คิดจะตัดสินในอึดใจด้วยเวทมนตร์
อญั เชิญแข็งแกร่งทีส่ ดุ ท่ีตัวเองมี
ผทู้ เี่ ขาเรยี กมาคอื จิตวญิ ญาณชน้ั สูงทีส่ งู เกินแรงก์ A เป็นหนงึ่
ในจิตวิญญาณสุดแกร่งที่มีเพียงบุคคลระดับวีรบุรุษเท่านั้นจึงจะเรียกได้
อยา่ งเกรทเทอรเ์ ดมอนนน้ั ไมไ่ ดเ้ ปน็ ปญั หาเลย
ผนื ดนิ กอ่ ตวั ขน้ึ ขานรบั คา� เรยี กของราเซน็ ปรากฏเปน็ อศั วนิ สวม
ชดุ เกราะแขง็
ราเซ็นสัมผัสได้ถงึ พลงั งานอันนา่ ท่ึง และในท่ีสดุ เขากเ็ กิดความ
รูส้ กึ ผ่อนคลายและความสบายใจขนึ้ มา
หากเปน็ จติ วญิ ญาณชน้ั สงู สดุ แกรง่ ตนนแี้ ลว้ อยา่ วา่ แตเ่ กรทเทอร์
เดมอนเลย กระทั่งตัวตนระดบั ตา� นานท่ีเหนอื กว่าน้ันอย่าง อาร์คเดมอน
(ขนุ พลปศิ าจชน้ั สูง) กส็ ูสี
(ถา้ เวทมนตร์ไมด่ า้ นคงไม่ถึงกับตอ้ งใชไ้ พต่ ายน้แี ทๆ้ นอ้ ... แต่
ไอ้ปิศาจตนนี้ไม่น่าวางใจ ข้ารู้สึกถึงลางอัปมงคลบางอย่าง ตอนน้ีอย่า
ประมาทจะเปน็ การดีกว่า....)

บทท่ี 5 ผู้ไดร้ บั ก�รปลดปลอ่ ย 345

ถา้ มสี งิ่ นี้ละก็ ราเซ็นคดิ
วา่ แมค้ ตู่ อ่ สจู้ ะไมน่ า่ วางใจเชน่ ไร ดว้ ยพลงั รบขนาดนคี้ งไมเ่ ปน็ ไร
ไม่เพียงแต่ปิศาจท่ีอยู่ตรงหน้า ราเซ็นยังต้ังใจจะกระทืบพวก
ปิศาจขา้ งหลังอกี สองตนด้วย แลว้ มุ่งหนา้ ไปชว่ ยกษัตรยิ เ์ อด็ มาริส
เพียงแต่วา่ -------
“อย่างนี้นี่เอง อย่างน้ีนี่เอง จริงอยู่ว่าปิศาจเหนือกว่าเทวทูต
เทวทตู เหนือกว่าจิตวญิ ญาณ และจติ วญิ ญาณเหนือกวา่ ปิศาจ หากเลอื ก
จากความสัมพันธ์แบบแพ้ทางทั้งสามทางน้ี การอัญเชิญจิตวิญญาณ
ระดับสงู มากถ็ ือว่าถูกต้องขอรบั แตว่ ่า--------”
แมจ้ ะอยตู่ อ่ หนา้ วอรโ์ นมทรี่ าเซน็ เรยี กมา ปศิ าจตนนนั้ กไ็ มส่ ะดงุ้
สะเทือน
“-------ยงั เยาวว์ ยั เกนิ ไปครับ”
เคลอื่ นไหวตั้งแตต่ อนไหนกนั ...
ปศิ าจตนนน้ั เคลอื่ นไหวดว้ ยความไวทแ่ี มแ้ ตด่ วงตาของราเซน็ ซง่ึ
เพ่มิ ระดบั ความเรว็ การรบั รู้ไว้สงู สุดก็ตามไม่ทัน
รูใหญเ่ ปิดกวา้ งบนเกราะศิลาอนั แกรง่ กล้า มือทีง่ ดงามตัดแกน่
ของจติ วญิ ญาณออกเป็นชนิ้
ปศิ าจเอาส่ิงนนั้ ใสป่ ากแล้วเค้ียวดงั กร้วมๆ
“ดูสิเห็นมย้ั ? ยงั ส่ังสมประสบการณ์ไม่พอ หนุ่ เชดิ ไรป้ ระโยชน์
อยา่ งน้ไี มใ่ ชศ่ ตั รูของผมหรอกนะ”
ปศิ าจตนนน้ั เอย่ กับราเซ็นพลางหวั เราะหหึ ึ
“บ้าไปแล้ว!! น่ันมันจิตวิญญาณนะ!? จิตวิญญาณช้ันสูงนะ
โว้ยยย!!”
เม่อื ไพต่ ายพา่ ยแพ้ไปในพรบิ ตา ราเซน็ กถ็ ูกความสบั สนรุนแรง
จูโ่ จม สมองพยายามปฏิเสธที่จะเขา้ ใจอย่างถงึ ทีส่ ุดว่า เป็นไปไมไ่ ด้
ก็มนั แปลกไม่ใช่รึไง

346

ถ้ากร�าศกึ หนกั แล้วแพก้ ็ยงั พอว่า แต่การท่ีจิตวิญญาณชน้ั สูงซง่ึ
เทยี บชนั้ ไดก้ ระทง่ั อารค์ เดมอน จะถกู สงั หารในพรบิ ตาเนยี่ มนั เปน็ ไปไมไ่ ด้

จากนั้นปศิ าจกเ็ อ่ยกบั ราเซน็ ท่สี บั สนมึนงงอย่างอ่อนโยน
“เวทมนตรข์ อพอแคน่ ้ี ขา้ อยากทดสอบรา่ งกายทรี่ บั มอบมาจาก
นายทา่ นผ้อู ัญเชิญ ตอ่ ไปเรามาเปล่ยี นวธิ กี ารกนั ดีกวา่ ”
วา่ เชน่ นนั้ แลว้ ปศิ าจกด็ ดี นวิ้ เพยี ะใหเ้ วทมนตรอ์ ยา่ งหนงึ่ ทา� งาน
เวทมนตรท์ ที่ า� งานในรศั มปี ระมาณ 2 กโิ ลเมตรโดยมปี ศิ าจตนนน้ั
เปน็ ศูนยก์ ลางคือแอนตเิ มจิกแอเรยี
“เอาละ ทีนี้ก็ใช้เวทมนตร์ไม่ได้แล้วขอรับ คราวนี้ก็ลองโจมตี
ทางกายภาพตามใจชอบดสู ิขอรับ”
ราเซน็ งุนงงเพราะไม่เขา้ ใจความหมาย
(หา? ท�าไมถงึ ปดิ ผนึกเวทมนตร์เล่า? ส�าหรับปิศาจ เวทมนตร์
นา่ จะเปน็ อาวธุ จโู่ จมทที่ รงพลงั ทสี่ ดุ ... ไมส่ ิ กอ่ นหนา้ เรอ่ื งนนั้ มนั ใชม้ หา
เวทแบบนี้โดยไม่ต้องมีพิธีกรรมหรือร่ายมนตร์คาถาเลยง้ันเรอะ-------!?
ไมส่ ิ ตอนนไ้ี ม่ใช่เวลาที่จะมาคดิ เร่อื งแบบนั้นแล้ว!!)
ราเซ็นไล่ความลังเลออกไป เขาต้ังท่าเนโกะอาชิทะจิ10 ตอนน้ี
เขาได้รบั กายเนื้อของโชโกะมาแล้ว วิชาคาราเตจ้ งึ กลายเปน็ ของตวั เองไป
เรยี บร้อย
“ชิ!!”
เขาหายใจออกสั้นๆ เปล่งเสียงร้องแล้วปล่อยหมัดและลูกเตะ
ไปยังปศิ าจ
การโจมตีเหล่านั้นท่ีเพิ่มอานุภาพจนถึงขีดสุดด้วยยูนีคสกิล
‘จอมทÓลาย’ พงุ่ เขา้ ไปทปี่ ศิ าจดว้ ยความเรว็ ทดี่ วงตาของมนษุ ยต์ ามไมท่ นั
ทัง้ หมัดรนุ แรงท่ีรัวเขา้ ใส่
ทงั้ ลูกเตะที่ฝกึ ปรือมาจนโค่นได้กระทงั่ ตน้ ไมใ้ หญ่
10เนโกะอาชทิ ะจสิ ะคือสกมารคตวั้งทา่ามแบเบสหียนหงึ่ ขาอยงคใาหราเ้ปตเ้ิศพือ่าใจหทโ้ จ่ีไมมตดีต่ ว้ อยกบารโเตตะต้ ง่านยขนึ้น้นั -------