เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 05

รวมถึงประสบการณต์ ่างๆ ใหเ้ ต็มท่ี
และส่ิงนั้นกลายเป็นปัจจัย ให้เขาต้องเข้าร่วมการฝึกฝนซึ่งมี

ฮาคโุ รเป็นผูช้ ี้แนะทกุ ครงั้
เดมิ ที คนท่ีชวนกรูซสิ ก็คือยอห์ม เพ่ือนมนษุ ยค์ นแรกของเขา
ตอนน้ันกรูซิสไม่คิดว่าการฝึกจะโหดเหี้ยมถึงเพียงน้ี และน่ัน

เป็นเหตุใหเ้ ขาวางตวั ไม่ถกู
การฝกึ ฝนซ่ึงมเี พ่ือผู้อาศัยในเมอื งแหง่ นเี้ ทา่ นั้น แตกตา่ งจากที่

ตวั เองเคยพบเจอมาโดยส้นิ เชงิ
(โหดสดุ ของแท้ แสดงวา่ การฝกึ ฝนทผ่ี า่ นมาคงเปน็ แบบออมมอื

เพื่อให้พวกยอห์มที่เป็นมนษุ ยไ์ มแ่ หลกเปน็ ชิน้ เสียก่อนแหง...)
ใจหน่ึงก็รู้สึกประทับใจ ทว่าอีกใจหนึ่งก็นึกตระหนกกับความ

ตา่ งชนั้ ทต่ี ัวเองประสบ
ระหว่างการฝึกฝนร่วมกับพวกยอห์ม ส่ิงท่ีเขาได้เรียนรู้มีเพียง

พน้ื ฐานนดิ หนอ่ ยกบั ชแ้ี นะอารต์ (เคลด็ วชิ า) แตค่ ราวนแ้ี ทบจะเปน็ การฝกึ
พ้ืนฐานลว้ นๆ

“อยา่ ฝนั เลยวา่ ขา้ จะสอนเคลด็ วชิ าใหก้ บั คนปวกเปยี กไมเ่ อาถา่ น
อย่างพวกเจ้า! ถ้าอยากได้ก็ใช้ตามองสมองจ�า แล้วขโมยมันจากข้า
เอาเอง!!”

หลงั เสยี งตะเบง็ นน้ั ทกุ คนซงึ่ ถกู ฝกึ ซอ้ มรบเสมอื นจรงิ กโ็ ดนดาบ
ไม้หวดจนไมเ่ หลือชิ้นดี

แน่นอนวา่ รวมถงึ กรูซิสด้วย
ท้ังท่ีเขาบุกเข้าหาอีกฝ่ายด้วยความมั่นใจในฝีมือตัวเอง แต่ผล
สุดท้ายกลับกลายเป็นอย่างที่เห็น ฮาคุโรรุกประชิดในช่ัวพริบตาแล้ว
ฟาดดาบใส่ทว่ั รา่ งดว้ ยความเร็วชนิดที่มองไมท่ ันดว้ ยตาเปล่า
(ถ้าไมใ่ ชด่ าบไม้ ปา่ นนี้เราอาจตายไปแลว้ ... ว่าแต่ ใชแ้ คด่ าบ
ไม้แทๆ้ แตท่ �าไมค่าความเสยี หายถงึ ยงั เหลอื เยอะปานนีน้ ะ!?)

48

ท้ังที่ตัวเองเป็นถึงไลแคนโทรปซึ่งมีความสามารถด้านการฟื้นฟู
แต่จุดท่ีถูกฟาดกลับยังปวดตุบตุบ อาจเพราะโดนอาร์ตท่ีกรูซิสไม่รู้จัก
สรา้ งความเสยี หายที่แบบกดั กร่อนรา่ งกายเขา้ ไปก็ได้

กรซู ิสนึกเหน็ พ้องกบั ค�าของก็อบตะในใจวา่ อสูรเฒา่ คนนฝ้ี มี อื
เหลือรา้ ยจริงๆ

แต่ถึงอย่างไรฮ็อบก็อบลินตนอ่ืนๆ กลับอยู่รอดนานกว่าเขา
หลายวนิ าที

เขารสู้ กึ เหมอื นความมน่ั ใจในความแขง็ แกรง่ ของตวั เอง ถกู ทา� ลาย
สน้ิ ไมเ่ หลอื ชิน้ ดี

นอกจากน้ีกรูซิสยังพบส่ิงที่ดึงดูดความสนใจของเขา น่ันก็คือ
บรรดาลูกน้องของก็อบตะ

เหลา่ ฮอ็ บกอ็ บลนิ ผคู้ วบขสี่ ตารว์ ลู ฟ์ ซงึ่ มวี วิ ฒั นาการแบบไมเ่ คย
พบเห็นท่ีใดมาก่อน พวกเขาทั้งหลายถูกขนานนามว่าก็อบลินไรเดอร์
และไดร้ ับมอบหมายหน้าที่ปกปกั ษ์ค้มุ กันเมอื ง

แมแ้ ตใ่ นการฝกึ ฝนของฮาคโุ ร กม็ งุ่ เนน้ การทา� งานสอดประสาน
เป็นทีมมากกว่าการใช้เทคนิคเป็นรายบุคคล จึงเป็นเหตุให้ฮ็อบกอบลิน
เหลา่ นน้ั ปฏิบัติหน้าทเี่ ขา้ ขากันไดอ้ ย่างยอดเยย่ี ม รูว้ ่าตนเองควรทา� อะไร
และควรส่งไมต้ ่อเวลาไหน

(ถา้ ตอ้ งตอ่ กรกบั เจา้ พวกน้ี รา่ งเราอาจเหลอื ไมค่ รบสามสบิ สอง
ก็ได้------)

กรซู ิสพูดอะไรไม่ออกเมอื่ คิดถงึ เรอ่ื งนน้ั
ถ้าท�าได้ก็นึกอยากทาบทามพวกเขาเหล่าน้ันไปอยู่ที่อาณาจักร
สัตว์แทน แม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้กต็ ามท.ี ..
พิจารณาจากทา่ ทีของบรรดาพลเมอื งซงึ่ อาศยั อยใู่ นเมืองนแ้ี ล้ว
โอกาสท่ีพวกนัน้ จะตอบรบั คา� ทาบทามแทบไม่มเี ลยเสียดว้ ยซ้�า

บทท่ี 1 วันคนื อันแสนสงบสขุ 49

สถานทีแ่ ห่งน้ีมีผมู้ ากฝีมอื อยเู่ ยอะกว่าจินตนาการของกรูซิส
อย่างก็อบตะผู้ฝึกวิชาอยู่ด้วยกันจนถึงเมื่อครู่น้ีเอง ถึงจะบ่น
เก่ียวกับวธิ กี ารฝกึ ฝนของฮาคโุ รซ่ึงเป็นเผา่ คจิ ิน แต่ก็ยนิ ยอมปฏบิ ัติตาม
คา� สั่งโดยไมม่ อี ดิ ออด ดงั นน้ั จะดถู ูกความสามารถของรายน้ไี ม่ได้เลย
นอกจากนี้ก็ยังมยี อดฝีมือคนอื่นๆ อีกมาก
ว่ากันว่าริกุรุซ่ึงเป็นหัวหน้าหน่วยรักษาการณ์ ฝีมือเหนือช้ัน
ยงิ่ กว่ากอ็ บตะเสียอีก
ดราโกนวิ ตท์ โ่ี ผลม่ าใหเ้ หน็ เปน็ ครง้ั คราว กม็ พี ลงั ชนดิ ทว่ี า่ ห้าม
ดแู คลนเป็นอันขาด
มหิ นา� ซา�้ กรซู สิ ยงั เคยเหน็ กบั ตาวา่ ในเผา่ ไฮออรก์ ซง่ึ ปฏบิ ตั หิ นา้ ที่
ในฐานะทหารช่างมีพวกระดับสูงปะปนอยู่ด้วย โดยเฉพาะออร์กคิงที่ช่ือ
เกลโด้น้ัน ทั้งรูปร่างทั้งพละก�าลังดูราวกับร่างอวตารของออร์คลอร์ด
กไ็ มป่ าน
ถา้ สู้กันคงสูสี ดีไมด่ ีกรซู สิ อาจปราชยั
และกลมุ่ สดุ ท้ายคอื บรรดาคจิ นิ
เม่ือได้มีปฏิสัมพันธ์ในระยะใกล้ ก็สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่ง
ไดเ้ ป็นอยา่ งดี
คนท่ีกรูซิสคิดว่าน่าจะเอาชนะได้ คงมีเพียงแค่ช่างตีเหล็กท่ีชื่อ
คโุ รเบยก์ ับสาวนอ้ ยนา่ รักท่ชี ่อื ชูนะ ซึ่งถงึ แม้ชนะใครคนใดคนหนงึ่ ในนีไ้ ด้
กไ็ ม่นา่ ภาคภมู ใิ จสักนิด
สว่ นคจิ นิ อกี 4 ตนทเ่ี หลอื สญั ชาตญาณชงิ บอกกอ่ นเลยวา่ ยาก
จะตอ่ กรไหว ถงึ แมก้ รซู สิ จะมตี า� แหนง่ รง้ั ทา้ ยในบรรดาหนว่ ยนกั รบราชาสตั ว์
แต่เรอ่ื งท�านองนไี้ มใ่ ช่ส่งิ ทีเ่ กิดขนึ้ ให้พบเจอบอ่ ยนัก
ดเู หมอื นสญั ชาตญาณของกรซู สิ จะถกู ตอ้ งเสยี ดว้ ย เพราะตวั เขา
เพ่งิ ถูกฮาคโุ รซัดจนหมอบกระแตมาหมาดๆ
(นม่ี นั อะไรกนั บา้ บอสนิ้ ดี เมอื งนไ้ี มใ่ ชแ่ คพ่ ลิ กึ แลว้ ! ตอ้ งบอก

50

วา่ มกี �าลังรบเพียงพอจะทา� สงครามกับประเทศเราด้วยซา�้ !?)
จอมมารคารอิ อนผเู้ ปน็ เจา้ เหนอื หวั ของพวกเขา ตดั สนิ ใจถกู แลว้

จริงๆ ท่ีหลีกเล่ียงการเปิดสงครามกับเมืองน้ี กรูซิสคิดเช่นนั้นพลาง
ถอนใจด้วยความโลง่ อก

*

คณะเดินทางของยอห์มเดินทางกลับมาอีกครั้งในหลายวัน
ใหห้ ลงั

“ไง สบายดีรึเปลา่ ?”
“ออ้ื เจ้าเองก็ดูทา่ ทางสบายดีนน่ี า”
กรูซิสและยอห์มทักทายกันด้วยรอยย้ิม
จากนน้ั ความสนใจของกรซู สิ กถ็ กู ดงึ ไปทางหญงิ สาวโฉมสะคราญ
โดดเดน่ เหนอื ใครในคณะของยอห์ม
“ว่าแต่ คนคนนั้นคอื ใครร?ึ ”
“โฮ?่ เพง่ิ รนู้ ะเนย่ี วา่ มนษุ ยม์ ารกส็ นใจผหู้ ญงิ เปน็ กบั เขาดว้ ย?”
“เจ้าโง่! มนุษย์มารน่ะมีหลากหลายนะเว้ย และจะบอกให้ว่า
ไลเคนโทรปนะ่ จรงิ ๆ แลว้ ใกลเ้ คยี งกบั อมนษุ ยม์ ากกวา่ มนษุ ยม์ ารเสยี อกี
คนทค่ี รองค่กู ับมนุษย์สร้างลูกสร้างหลานกม็ ีใหเ้ ห็นถมเถไป”
“อ้อ อย่างนั้นเองเหรอ แต่อย่าแหยมกับรายนี้จะดีกว่านา?
ขนาดฉันเองยังเจบ็ มาแลว้ เพราะเผลอประเมินเธอต่า� เกิน-------”
“หา? พูดบ้าอะไรของเจา้ ...?”
กรูซสิ งุนงง
เพราะจู่ๆ ชายซึ่งกรูซิสยอมรับดันพูดเรื่องเหลือเชื่อออกมาว่า
พา่ ยแพ้ใหก้ ับสตรที ่ีดูแทบไมม่ คี วามสามารถดา้ นการต่อสู้
“ถ้าไมเ่ ชอ่ื จะลองพสิ จู นด์ ้วยตวั เองดูไหมล่ะ?”

บทท่ี 1 วันคนื อันแสนสงบสขุ 51

“น่าสนกุ งานนไ้ี ม่ต้องเอาจริงกช็ นะเหน็ ๆ เอาเปน็ วา่ ข้าจะเป็น
คมู่ ือให้แลว้ กนั !”

มหี รือท่กี รซู สิ ผแู้ สนซือ่ จะไมต่ อบรับค�าทา้ ทา� นองนี้
กรซู สิ ตกลงรบั คา� ทา้ ทาย และแลว้ การประชนั ฝมี อื ระหวา่ งกรซู สิ
กบั หญงิ ผู้เปน็ ท่ีปรกึ ษาทางการทหารของพวกยอห์มกเ็ ร่มิ ตน้ ขึ้น

สถานทค่ี ือสถานฝึกซอ้ มท่ีใชอ้ ย่ปู ระจา�
ยอหม์ พาหญงิ สาวมายงั ท่แี ห่งนี้
“ท�าไมขา้ จะตอ้ งมาทา� เรือ่ งไร้สาระพรรคน์ ดี้ ้วย-------?”
หญิงสาวบน่ สีหนา้ แสดงออกว่าไม่ชอบใจชนดิ ไม่ปดิ บัง
“นา่ น่า มวิ รนั ฉันอยากใหเ้ ธอแสดงฝีมอื ใหห้ มอนน่ั เหน็ น่ะ”
“ข้าถงึ ไดถ้ ามอยูน่ ไ่ี ง ว่ามนั มีเหตุผลจา� เปน็ อะไรทขี่ ้าจะต้องทา�
อย่างน้ัน”
“ถา้ เหตผุ ลละก็ มแี นน่ อน! หมอนนั่ ดถู กู เธอนะ และฉนั กท็ นเหน็
เธอถกู ใครดแู คลนไมไ่ ดไ้ งเล่า!”
กรูซิสทา� สายตาเอือมระอามองยอหม์ พดู จาปัน้ เรอื่ ง กอ่ นพินจิ
ส�ารวจฝา่ ยหญงิ
(อ้อ ชื่อมิวรันน่ีเอง พอได้มองเต็มตาแล้วย่ิงมั่นใจแฮะว่าสวย
ของแท้ ว่าแต่ทา� ไมยอหม์ ถึงพยายามอ�าเรานักหวา่ ?)
กลน่ิ หอมนมุ่ นวลโชยจากกายมวิ รนั ดอู ยา่ งไรผหู้ ญงิ คนนกี้ ไ็ มน่ า่
จะแขง็ แกรง่ กรซู สิ ปกั ใจเชอ่ื ไมล่ งจรงิ ๆ วา่ ยอหม์ เคยพา่ ยแพใ้ หก้ บั ผหู้ ญงิ
คนนี้
และดูเหมือนยอห์มจะประสบความส�าเร็จในการเกล้ียกล่อม
มวิ รัน จงึ หันมาแสยะยิ้มอยา่ งมเี ลศนยั ให้กบั กรซู สิ
“หึหึ ในทีส่ ุดกเ็ กลย้ี กล่อมสา� เรจ็ กรูซสิ ถา้ แกเอาชนะเธอได้
ฉนั จะยอมเปน็ ลกู นอ้ งใหเ้ ลย แต-่ ------ถา้ เธอชนะ แกตอ้ งมาเปน็ ลกู นอ้ ง

52

ฉันนะบอกก่อน!”
“หา? พูดอะไรของเจา้ ข้าไม่เหน็ จะเขา้ ใจ!?”
“อ้อ พดู อยา่ งนีแ้ สดงวา่ ไม่มัน่ ใจในฝีมอื ตัวเองใชร่ เึ ปล่า?”
“...อยากใหข้ า้ สนู้ กั ใชไ่ หม? กไ็ ด้ ขา้ ยอมรบั เงอื่ นไข คอยดเู ถอะ

เจ้าจะตอ้ งเรียกขา้ วา่ ลกู พต่ี ้ังแต่วนั นีเ้ ปน็ ต้นไป!”
กรซู สิ ตอบรบั คา� ท้าทายของยอห์มอยา่ งงา่ ยดาย
“เจา้ นะ่ ดแู คลนขา้ เพราะเหน็ ขา้ เปน็ ผหู้ ญงิ สนิ ะ? อนั ทจี่ รงิ ขา้ ไม่

ชอบเรอื่ งไรส้ าระอยา่ งเชน่ การเอาตวั เองมาเปน็ เครอ่ื งมอื ในการพนนั ขนั ตอ่
ระหว่างพวกเจา้ นกั หรอก แต่ครัง้ นีข้ ้าจะเปน็ คูต่ ่อสูใ้ หก้ ไ็ ด้ แตข่ อเตอื นไว้
กอ่ นนะวา่ ข้าคือวซิ าร์ด จะบกุ เขา้ มากอ็ ย่าลมื เร่ืองน้นั เสยี ล่ะ”

“โห เป็นวซิ ารด์ เสียด้วย แบไต๋ให้ขา้ ฟังขนาดนัน้ จะดแี น่หรอื ?
เอาเถอะ ดจู ากการแตง่ ตวั แวบเดยี วขา้ ก็รูแ้ ล้วละ วา่ เจ้าจะตอ้ งเป็นพวก
ผูใ้ ชเ้ วทมนตร”์

วซิ ารด์ คอื คา� เรยี กผศู้ กึ ษาเลา่ เรยี นศาสตรด์ า้ นเวทมนตรม์ ากกวา่
สามแขนงวิชา อีกท้ังยังถือเป็นผู้ใช้เวทระดับเหนือกว่าซอร์เซอเรอร์กับ
มายาชนดิ เทยี บช้นั กนั แทบไม่ตดิ

แนน่ อนวา่ ชนดิ ของเวทมนตรท์ ใี่ ชไ้ ดม้ คี วามหลากหลายกวา่ และ
พลงั ทา� ลายของเวทโจมตียังมากกว่าผ้ใู ชเ้ วททว่ั ไปหลายเท่าตัว

และมิวรันก็ประกาศชัดแล้วว่า ตนคือผู้มีพลังความสามารถ
ระดบั สงู แมแ้ ต่ในเหล่าผ้ใู ชเ้ วท

กรซู สิ ยอมรบั ฟงั ความจรงิ ขอ้ นน้ั โดยไมน่ กึ โตเ้ ถยี ง ใจรสู้ กึ ชน่ื ชอบ
มิวรันเพิม่ ขนึ้ กว่าเดมิ

ถึงกระน้ัน เขากลับไม่ได้ระแวดระวังตัวเป็นพิเศษแต่อย่างใด
เพราะกรซู สิ จดั อยใู่ นกลมุ่ มนษุ ยม์ ารชน้ั สงู ถอื ครอง ‘ตา้ นทานเวทมนตร’์
นอกจากนี้เขายังเยียวยาอาการบาดเจ็บทั้งหลายได้ด้วย ‘ฟื้นฟูตัวเอง’
ดังนั้นเขาจึงท�าเมินเฉยต่อการโจมตีด้วยเวทมนตร์ได้อยู่ ตราบใดท่ี

บทท่ี 1 วนั คนื อนั แสนสงบสุข 53

เวทมนตร์นัน้ ไม่กอ่ ให้เกิดอนั ตรายร้ายแรงถึงแกช่ ีวิต
(อกี อยา่ ง ถา้ เปน็ เวทมนตรแ์ บบทฆี่ า่ เราไดใ้ นการโจมตเี พยี งแค่

ครั้งเดียวก็จ�าเป็นต้องใช้เวลาในการร่ายอาคม พวกผู้ใช้เวทมนตร์เนี่ย
สว่ นใหญโ่ ดนโคน่ ระหว่างร่ายอาคมท้ังนัน้ เพราะมชี อ่ งโหว่เตม็ ไปหมด)

กรูซสิ คิดแบบเดยี วกบั ยอหม์ จนแทบจะเรยี กว่าถอดกนั ออกมา
และคงไม่ตอ้ งอธิบายถึงผลลัพธท์ ี่ตามมา-------
............
......
...
“ก๊าก ฮา่ ฮ่าฮ่า! เป็นยังไงละ่ !”
ไม่บอกกร็ ู้ ว่าเวลานกี้ รซู สิ ก�าลังทา� หนา้ เหยเกแหงนมองยอหม์
ซงึ่ หวั เราะเสียงดังสนั่น
(บะ บดั ซบ!! น่ีมันอะไรกนั !?)
ยอหม์ ยังคงหัวเราะตัวงอ
ส่วนมวิ รันได้แตท่ �าหน้าระอา
กรูซิสที่บัดนี้จมอยู่ในดินจนถึงระดับอก ใบหน้าแดงซ่านด้วย
ความอบั อายพยายามกลน้ั นา�้ ตาแหง่ ความคบั แคน้ ไวจ้ นสดุ ความสามารถ

เหตุการณด์ งั กล่าว ท�าใหก้ รซู สิ ยอมรับในตัวมิวรันไปอีกคน
“ล�าดับอาจจะสลับไปบ้าง แต่ก็ขอแนะน�าตัวไว้แล้วกัน ข้าชื่อ
กรูซิส ในฐานะคนแพ้ข้าก็ไม่อยากโม้นักหรอก เห็นอย่างนี้ข้าเป็นถึง
มนุษยม์ ารระดับสงู ในกล่มุ มนุษยส์ ัตว์เชียวนา ที่พูดนีไ่ ม่ใช่เพราะต้องการ
บอกว่า ถ้าอยู่ในรา่ งแปลงละก็ ขา้ ชนะใสไปนานแลว้ ดงั นน้ั เจ้าอยา่ เก็บ
ไปคดิ ให้รกสมองละกนั ”
“ขา้ ชอื่ มิวรนั ถา้ เจา้ อยู่ในร่างแปลงจริง หลุมกบั ดกั นั่นกค็ งไมม่ ี
ความหมายในการต่อสแู้ บบประชิดตัว แตพ่ อเวลาน้นั ข้านา่ จะบินหนีขึ้น

54

ฟ้าไปนานแลว้ ละมงั้ ”
กรซู ิสกับมวิ รันตา่ งทกั ทายซ่ึงกันและกนั
สา� หรบั พวกเจา้ ตวั นอี่ าจเปน็ บทสนทนาทไ่ี มไ่ ดม้ สี าระสา� คญั ใด

แต่คนอ่ืนที่ฟังอยู่ด้วยกลับรู้สึกเหมือนเป็นการประชดประชันใส่กันอย่าง
เผด็ รอ้ น

“เอาน่า รักกนั ไวด้ ีกวา่ ไหม? ว่าแต่ กรูซิส สญั ญาเมื่อก-้ี -----”
“หือ? อ๋อ ได้สิยอหม์ ตง้ั แตว่ นั น้ขี า้ จะถอื ว่าเจ้าเปน็ ลูกพข่ี องข้า
จริงอยู่ว่านายเหนือหัวของข้ามีแค่จอมมารคาริออนเพียงผู้เดียว แต่ก็ไม่
ได้หมายความว่าข้าจะเคารพเจ้า ซ่ึงเป็นคนท่ีข้ายอมรับเป็นลูกพี่ไม่ได้
เสยี หน่อย”
“เอาจริงเรอะ? เม่ือก้ีฉันพูดเล่นเพราะแค่ต้องการย่ัวให้นาย
อยากสูเ้ ทา่ น้นั เองนา...”
“เอาจรงิ สิ เพยี งแตข่ า้ ขอบอกไวก้ อ่ นเลย วา่ ถา้ หากทา่ นคารอิ อน
สั่งให้ฆ่าเจ้าเม่ือไหร่ ข้าก็พร้อมลงมือทันทีโดยไม่ลังเล ขอโทษด้วยนะ
แตน่ น่ั ถือเป็นกฎตายตัวของขา้ ”
“ฉนั เขา้ ใจ เอาเปน็ ว่าจะจา� ใส่ใจไวแ้ ลว้ กัน”
กรูซิสตอบรับในเงื่อนไขของยอห์มอย่างตรงไปตรงมา รักษา
สัจจะอุปนสิ ยั แบบมนุษย์สัตว์
“เอาละ ในเม่ือตกลงกนั เป็นทเี่ รยี บร้อย จากนี้ข้าจะขอเขา้ ร่วม
เป็นหน่ึงในสมาชิกคณะเดินทางของพวกเจ้าแล้วกัน ข้าอยู่เมืองนี้จน
คนุ้ เคยและไดเ้ รยี นรอู้ ะไรหลายตอ่ หลายอยา่ งแลว้ ถงึ เวลาชมเมอื งของพวก
มนษุ ยบ์ า้ งเสียที”
“แน่ใจแลว้ เรอะ?”
“แน่ ยังไงเสยี ภารกิจของข้ากค็ ือการเปิดโลกทัศน์ ดงั นนั้ ขา้ ขอ
ท�าตามใจชอบจนกว่าจะมกี ารตดิ ต่อเข้ามาแลว้ กนั ”

บทท่ี 1 วนั คนื อันแสนสงบสขุ 55



กรูซิสพูดเช่นน้ันพลางหัวเราะร่า แต่กว่าจะปีนข้ึนจากหลุม
กบั ดกั ได้ รอยย้มิ บนใบหน้าก็กลบั กลายเป็นเพยี งยม้ิ เจือ่ น

และแล้ว กรูซสิ กไ็ ดเ้ ข้าเปน็ ส่วนหนึง่ ในคณะเดนิ ทางของยอห์ม
●

คนผหู้ นง่ึ แอบลอบจับตาดูการกระทา� ของพวกกรซู ิส
คนผู้น้นั คือกอ็ บตะ
(หหึ หึ ึ เห็นชดั เตม็ สองตาเลย ถ้าเป็นไอ้น่ันละก็------)
ก็อบตะวางแผนร้าย ในขณะที่เจ้าตวั สง่ เสียงทกั ทายพวกกรูซิส
ด้วยบรรยากาศเป็นกนั เอง
“ขา้ ไดช้ มการตอ่ สเู้ มอื่ สกั ครแู่ ลว้ นะครบั ! ยอดเยย่ี มมากเลยละครบั
ท�าเอาข้าท่งึ จนถงึ ขัน้ ปลื้มฝีมอื พี่สาวเลยเชยี วละ และไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว
ข้าเลยอยากปรึกษาอะไรสักหน่อยกบั พ่สี าว”
ย้ิมเจ้าเลห่ ์ผุดขนึ้ ระหวา่ งท่กี อ็ บตะเอ่ย
ยอหม์ และกรูซิสตา่ งสนิทสนมกบั กอ็ บตะเป็นอยา่ งดี จึงเดาได้
ในทนั ทีวา่ กอ็ บตะตอ้ งกา� ลังวางแผนรา้ ยอะไรอยู่แน่
คนท่แี สดงทา่ ทงี ุนงงจนเหน็ ได้ชดั กค็ งมีแคม่ วิ รัน เพราะเพงิ่ เคย
เจอก็อบตะเป็นครงั้ แรก
“มิวรนั หมอนชี่ ือ่ กอ็ บตะ เหน็ อยา่ งน้แี ตก่ ็เป็นคนมฝี ีมือพอตัว
ของเมืองเลยเชียว”
“แหะแหะแหะ ไมถ่ งึ ข้ันน้ันหรอกครับ”
“ไมเ่ อานา่ ใครๆ เขากร็ วู้ า่ กอ็ บตะคงุ เกง่ กลา้ สามารถ ขนาดเมอ่ื ก้ี
โดนอาจารย์จอมโหดคนนัน้ โขกสบั กย็ งั ไม่สะท้านสะเทอื นเลย”
“แหม ใครวา่ ละ่ ครับ บอกเลยวา่ ขา้ เองกแ็ ทบแย่เหมอื นกัน...”
ก็อบตะท�าทา่ ขวยเขนิ เม่อื ถกู ยอหม์ เอย่ ชม แตค่ �าพูดตอ่ มาของ

บทท่ี 1 วันคนื อันแสนสงบสุข 57

กรูซิสท�าให้เขานึกถึงวัตถุประสงค์ของตัวเองออก จึงเปลี่ยนมาปั้นหน้า
ขึงขัง

จากนัน้ กเ็ กรน่ิ นา� เขา้ สูห่ ัวเร่ืองหลกั
“อนั ทจ่ี รงิ ขา้ มคี นทอี่ ยากใหพ้ ส่ี าวชว่ ยโคน่ ดว้ ยยทุ ธวธิ ตี อ่ สแู้ บบ
เมื่อกน้ี ่ะครบั เจ้ายกั ษน์ ั่น เอย๊ ตาแก่ ไมใ่ ช่สิ อาจารยเ์ ฒา่ คนนัน้ ชอบท�า
หยิง่ ใส่ขา้ ประจ�า ข้าก็เลย------”
ก็อบตะลดระดบั เสยี งลง เหลียวมองรอบด้านกอ่ นพูดตอ่ จนจบ
ทนั ทที ี่ได้ฟัง ยอหม์ และกรูซสิ ตา่ งพยักหนา้ เห็นพ้องทันควนั
“มวิ รนั ชว่ ยเจา้ นม่ี นั หนอ่ ยเถอะ ถา้ โคน่ คนคนนน้ั สา� เรจ็ พวกเรา
ก็จะพลอยไดห้ นา้ ไปด้วย อกี อยา่ ง ฉันอยากรเู้ หลือเกนิ ว่าวิธไี หนท่ีจะใช้
รบั มอื คนคนน้นั ไดอ้ ยหู่ มัด”
“กลยทุ ธเ์ มอื่ กนี้ ย้ี อดเยยี่ มไรท้ ตี่ ิ ถา้ ใชว้ ธิ นี น้ั ตอ่ ใหเ้ ปน็ คจิ นิ ทเ่ี กง่
แคไ่ หนกไ็ ม่น่ารอด!”
ไม่เพียงแค่ก็อบตะเท่าน้ัน ยอห์มและกรูซิสยังพร้อมใจกัน
ประสานเสียงขอรอ้ ง ทา� เอามวิ รนั จา� ต้องพยักหนา้ ท้งั ท่ีไมเ่ ต็มใจสักนดิ
“ขอใหค้ รง้ั นเ้ี ปน็ ครง้ั สดุ ทา้ ยจรงิ ๆ เสยี ทนี ะ? ทสี่ า� คญั คอื ลกู ไม้
ต้นื ๆ แบบนั้นมันใช้ไม่ได้ผลเสมอไปหรอก”
“ไม่ต้องห่วง! รายนั้นเป็นสายนักสู้ระยะประชิด แถมยังเป็น
นกั ดาบ ตาเฒา่ ทมี่ น่ั ใจเรอื่ งความเรว็ ของตวั เองคนนน้ั จะตอ้ งตกหลมุ พราง
แน่นอน!”
“ใชแ่ ลว้ ครบั ! ปกตชิ อบวางมาดเสยี เตม็ ประดา ใหแ้ กไดห้ นา้ แตก
เสียบา้ งจะได้เลิกเก๊ก!”
“เอานา่ ขนาดขา้ เองยังตดิ กับกลยุทธน์ ่นั เลย นกั สู้ระยะประชดิ
ร้อยทั้งร้อยจะย่ิงเพ่งสมาธิอยู่ท่ีจังหวะก้าวบุกของตัวเองหากถูกมองออก
ว่าจะบกุ จากทางไหน จนลมื ระแวดระวังเรื่องอ่นื นะ่ นะ”
กลยทุ ธน์ น่ั ไดผ้ ลเพราะขา้ รวู้ า่ พวกเจา้ ทง้ั สองนสิ ยั เถรตรงจนเดา

58

ทางออกได้ไม่ยากเย็นต่างหาก แรกเร่ิมเดิมทีมันไม่ใช่ของที่จะเอามาใช้
ซา้� ซากแลว้ ได้ผลเลยดว้ ยซ�า้ -------มวิ รันคิดในใจ

แต่เธอเก็บงา� ความคิดน้นั ไวแ้ ลว้ เอย่ เรอื่ งอน่ื แทน
“แล้วเราจะยกเหตผุ ลอะไรมาทา้ ทายเขาล่ะ?”
มวิ รนั แยง้ ในทา� นองวา่ ไมม่ ใี ครหาเรอ่ื งชวนคนอน่ื ทะเลาะไดโ้ ดย
ไมม่ ีสาเหตุ
“นนั่ สนิ ะครบั ... เอาอยา่ งนแี้ ลว้ กนั ขา้ จะพาปคู่ นนนั้ มาโดยอา้ งวา่
อยากให้สอนวิธีรบั มือกบั วิซารด์ ในการตอ่ ส”ู้
“หมายความว่าแค่ท�าให้เป็นสมรภูมิจ�าลองเพ่ือการศึกษาก็พอ
ใชไ่ หม?”
“กเ็ ขา้ ทอี ยนู่ ะ? ถา้ ตงั้ กฎวา่ ใครโจมตอี กี ฝา่ ยไดก้ อ่ นในนดั เดียว
ก็ใหค้ นนน้ั ชนะไปเลย ทางโนน้ ก็คงไม่ติดใจสงสัยอะไร”
“จริงด้วย ถ้ามีกฎข้อนี้ก็หมดความจ�าเป็นต้องใช้ ‘ต้านทาน
เวทมนตร์’ ผู้ใช้เวทมนตร์จะชนะทันทีหากโจมตีด้วยเวทมนตร์ส�าเร็จ
ในทางตรงกนั ข้าม หากนกั ดาบแตะดาบบนร่างของอีกฝ่ายไดก้ ่อนกเ็ ปน็
ฝ่ายชนะไป หรอื พดู อกี อย่างหนงึ่ คอื วดั กันด้วยความเรว็ ลว้ นๆ”
“...เดีย๋ วกอ่ น ขา้ ไมโ่ ง่ขนาดยอมตกลงรบั เงื่อนไขน่ันหรอก คดิ
อย่างไรผใู้ ชเ้ วทมนตรก์ ็เสียเปรยี บชัดๆ จะให้ผู้ใชเ้ วทมนตร์ซง่ึ ตอ้ งใช้เวลา
ในการร่ายอาคมเอาชนะนักดาบท่ีเป็นเลิศเรื่องความเร็วอยู่แล้วด้วย
ความเร็วเนีย่ นะ เอาสมองสว่ นไหนคิดมิทราบ!?”
“...นะ นัน่ กจ็ ริงนะครบั ”
“การวางแผนรบโดยจ�ากัดขอบเขตการใช้ความสามารถ ท้ังที่
ไมร่ ูว้ ่าอกี ฝา่ ยมีพลงั มากนอ้ ยแค่ไหน เท่ากบั เอาชีวติ ไปเสย่ี งชดั ๆ”
แผนการไร้หัวคิดที่กอ็ บตะเสนอขน้ึ มา ท�าเอาคนชอบไตร่ตรอง
ให้ถถี่ ้วนกอ่ นลงมือทา� อย่างมวิ รันถงึ กับปวดขมบั
อย่างแรกเลยคือ การเอย่ เงื่อนไขพรรคน์ ้นั มันไม่ไดต้ า่ งอะไรกับ

บทท่ี 1 วันคนื อันแสนสงบสุข 59

เฉลยใหอ้ กี ฝา่ ยรวู้ า่ มกี บั ดกั ซอ่ นอยเู่ บอ้ื งหลงั ซง่ึ ประเดน็ นพ้ี วกผชู้ ายทใี่ น
กะโหลกมแี ตก่ ลา้ มเนอ้ื คงไมท่ นั ตระหนกั

มิวรันต้องค่อยๆ อธิบายเก่ียวกับประเด็นดังกล่าวอย่างใจเย็น
หลังถอนหายใจออกมายาวๆ

“ถา้ อยา่ งนน้ั มิวรันไม่ต้องสู้ หลักๆ เราแคต่ ้องการให้ฝา่ ยโน้น
ยอมรบั เวทมนตร์ ถกู ไหม ดงั นนั้ ใชก้ อ็ บตะทเี่ ปน็ ตวั ตน้ คดิ นแ่ี หละทา� หนา้ ท่ี
เหยื่อลอ่ ”

“จริงด้วย ถ้าอีกฝ่ายคือก็อบตะคุง ทางโน้นคงยอมตกลงเล่น
ด้วยแน่ๆ”

กอ็ บตะเรม่ิ ออกอาการลนลาน เมอ่ื เหน็ เรื่องราวชกั ดา� เนนิ ไปใน
ทศิ ทางไม่ชอบมาพากล

“เดยี๋ วก่อนสคิ รับ!”
ทงั้ ยอหม์ ทง้ั กรซู สิ ตา่ งกห็ มกมนุ่ อยกู่ บั การวางแผนโดยไมส่ นใจ
เสยี งคดั ค้านของกอ็ บตะ เทา่ กับว่าจะใหถ้ อยกลบั ตอนนีค้ งยากเสยี แล้ว
(ซะ ซวยแล้วสิ ถา้ แผนการลม้ เหลว มหี วงั โดนจดั หนกั แน่นอน
ในเมอ่ื เปน็ อยา่ งนี้ เหน็ ทมี แี ตต่ อ้ งจดั วางกลยทุ ธอ์ ยา่ งจรงิ จงั แลว้ ละครบั ...)
จากแนวคิดสนกุ ๆ ทว่ี า่ จะใหม้ วิ รันลงสนาม กลับกลายเป็นการ
นา� ตวั เองไปสหู่ นทางเสยี่ งอนั ตรายเสยี นี่ พอรดู้ งั นน้ั กอ็ บตะจงึ จา� ตอ้ งตดั ใจ
แล้วหนั มาขบคดิ วางแผนอยา่ งจริงจงั
“ถ้าอย่างน้ัน มาสรุปกันอีกครั้งนะครับ ข้าจะเป็นคนท้าสู้เอง
แต่ต้องไมล่ มื นะครับวา่ ข้าต้องการให้ทกุ ทิศรอบตัวขา้ เปน็ หลมุ กบั ดัก!”
“ถ้าจะขุดหลุมเยอะขนาดนั้น ข้าว่าท�าให้พื้นแปรสภาพกลาย
เป็นของเหลวเพอื่ พันธนาการขาของอกี ฝ่ายไวจ้ ะงา่ ยกว่าไหม”
“หมายถึงแบบไหนรคึ รบั ?”
มวิ รนั แปรสภาพพน้ื ดนิ บางส่วนให้กลายเป็นของเหลว หลงั ได้
ฟังค�าถามของกอ็ บตะ

60

กอ็ บตะลองเหยยี บบนพนื้ สว่ นดงั กลา่ ว และพบวา่ เทา้ ของตวั เอง
จมหายลงไปทันควนั

“ดีเลยครับ แบบน้ีใชไ้ ดแ้ น่!”
เม่ือก็อบตะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ การทบทวนแผนการขั้น
สุดท้ายก็เป็นอนั เสรจ็ สนิ้
“หน้าที่ของข้าคือแปรสภาพพ้ืนดินก่อนการให้สัญญาณเร่ิม
ประลอง แคน่ ี้ใชร่ เึ ปล่า?”
“ใชแ่ ล้วครบั ฝากดว้ ยนะครบั !”
แผนการทุกอย่างถูกตระเตรียมจนพร้อม เหลอื แคล่ งมอื ปฏิบัติ
จรงิ ------
............
......
...
“เอาละ ไหนอธิบายมาส?ิ ”
ผทู้ ถี่ กู จบั ใหน้ ง่ั คกุ เขา่ ทบั สน้ เทา้ อยเู่ วลานปี้ ระกอบดว้ ย กอ็ บตะ
ยอหม์ และกรูซสิ
มวิ รนั ตง้ั ใจจะเขา้ ไปเรยี งแถวกบั คนอน่ื ๆ แตฮ่ าคโุ รชงิ หา้ มไวด้ ว้ ย
แววตาอ่อนโยนแบบผ้เู ฒา่ แสนดี
“คณุ หนูไม่ตอ้ งหรอก เจ้าคงถูกไอต้ วั ปัญญาออ่ นพวกน้ลี อ่ ลวง
ให้ร่วมมอื ใช่ไหม?”
“แตข่ า้ วา่ ขา้ ควรจะ...”
“ไมต่ อ้ ง ไมต่ อ้ ง เจา้ พวกนค้ี งตกหลมุ พรางอะไรนนั่ มาแลว้ เลย
คิดจะให้ข้าเจอแบบเดียวกันสินะ? เวทมนตร์ของเจ้าถือว่าสมบูรณ์แบบ
แตค่ วามมาแตกเพราะสายตาของเจา้ พวกนเ้ี องน่ีแหละ”
อา อย่างท่ีคิดไมม่ ีผดิ ------มิวรนั ถอนหายใจระหว่างคิดเช่นนน้ั
กอ่ นนกึ ยอ้ นถึงการต่อสู้ทเี่ กดิ ขนึ้ เมือ่ สกั ครู่-------

บทที่ 1 วันคืนอนั แสนสงบสุข 61

หลงั จากสรปุ แผนการเปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ยแลว้ ผเู้ ฒา่ ทชี่ อื่ ฮาคโุ รกถ็ กู
เชิญมา ซง่ึ จนถึงตอนนีท้ ุกอย่างยงั ราบรนื่ ดีอยู่

ทนั ทที ไี่ ดเ้ หน็ อกี ฝา่ ย มวิ รนั กน็ กึ ขน้ึ มาไดว้ า่ ผเู้ ฒา่ คนนคี้ อื ผทู้ เ่ี คย
ผ่าเมกาโลดอนเป็นสองซีกในดาบเดียว ทั้งการเคลื่อนไหวที่ไม่ธรรมดา
และสัมผสั ของออรา่ ท�าให้มิวรนั สงั หรณ์ว่าแผนการน้ีคงจบลงด้วยความ
ลม้ เหลวไม่เป็นท่า

หากนเ่ี ปน็ การตอ่ สจู้ รงิ แทนทจ่ี ะเปน็ การจา� ลองสถานการณต์ อ่ สู้
ก็ยังพอมีหนทางรอดโดยชิงยกธงขาวก่อน แต่มิวรันตัดสินใจปล่อยเลย
ตามเลยเพราะเห็นว่าน่ีเป็นเพยี งการเลน่ สนกุ นอกจากน้ีความผิดพลาด
ยงั ถือเปน็ ปัจจัยท�าใหค้ นเราเตบิ โต

(ไมบ่ อกกร็ วู้ า่ ลม้ เหลวแน่นอน แตค่ ร้ังนี้ขอถอื โอกาสชมหนอ่ ย
แล้วกัน วา่ คนทีช่ อ่ื ฮาคุโรคนนี้มวี ิธีต่อสแู้ บบไหน)

คิดได้ดังนนั้ มิวรนั จึงยอมเล่นต่อตามบท
“มีความมุ่งมั่นดีใช้ได้! ดูท่าวันน้ีจะได้จับฝึกแบบลงสนามจริง
หลงั จากหา่ งหายกนั ไปนาน พวกเจา้ จะบกุ เขา้ มาพรอ้ มกนั ทเี ดยี วสามคน
เลยขา้ กไ็ มว่ า่ แมส่ าวทเี่ พงิ่ เคยเหน็ หนา้ คนน้ี ดจู ากลกั ษณะแลว้ คงเปน็ ผใู้ ช้
เวทมนตร์สินะ เจา้ จะลงสนามกบั เขาด้วยรึเปลา่ ?”
และนั่นคือค�าตอบจากฮาคโุ ร
“เดย๋ี วสิ ปู่ เอย๊ ทา่ นอาจารย!์ พดู แบบนน้ั มนั ไมเ่ ปน็ การดแู คลน
พวกเราเกินไปหนอ่ ยรึ!”
“จรงิ ด้วย ปู่ ผมวา่ ทา่ นม่ันใจในตัวเองเกนิ ไปแลว้ ละม้ัง?”
“หหึ หึ ึ ตอนแรกขา้ กะจะไมข่ อเอยี่ วเพราะเปน็ แคแ่ ขก แตใ่ นเมอ่ื
พูดถงึ ขน้ั น้กี ็เหน็ ทตี ้องเอาจรงิ กันสักหนอ่ ยแลว้ ละมั้ง?”
ทงั้ สามคนตอบรบั คา� ทา้ ทายของฮาคโุ รโดยไมไ่ ตรต่ รอง และนนั่
ทา� ให้สงั หรณข์ องมิวรนั เปล่ยี นเปน็ ความแนใ่ จ

62

(อย่างนีส้ ินะ ทเ่ี ขาเรียกวา่ แพ้ตงั้ แต่ยังไม่ทนั สู้ เห็นทหี ลงั จากน้ี
คงต้องอบรมให้จ�าขึ้นใจกันสกั หนอ่ ยแลว้ -------)
แม้จะบน่ โนน่ นี่ แตส่ ดุ ท้ายดูเหมือนมิวรันจะคุ้นเคยกบั ต�าแหนง่
ที่ปรึกษาทางการทหารของยอห์ม------- หรือพูดอีกอย่างหนึ่งคือชินกับ
งานทป่ี รึกษาแลว้ นนั่ เอง-------
ซงึ่ จติ สา� นกึ รบั ผดิ ชอบตอ่ หนา้ ทดี่ งั กลา่ ว เปน็ อกี หนงึ่ แรงผลกั ดนั
ให้มวิ รนั ตัดสินใจใช้การประลองคร้งั น้สี ร้างบทเรียนให้แกพ่ วกยอหม์
การประลองทเี่ รมิ่ เปดิ ฉากขนึ้ พงั เละไมเ่ ปน็ ทา่ ตามการคาดการณ์
ของมิวรัน
แมจ้ ะแปรสภาพพน้ื ดนิ ใหก้ ลายเปน็ ของเหลวแลว้ ฮาคโุ รกย็ งั คง
เคล่อื นไหวไดล้ ื่นไหลไมม่ ีสะดดุ
“แหงะ! ทา� ไมถึงยังขยบั ไดเ้ หมอื นไมม่ อี ะไรเกิดขนึ้ ละ่ ครบั !?”
เนอ่ื งจากพนื้ ดนิ รอบทศิ ถกู แปรสภาพกลายเปน็ ของเหลว มวิ รนั
จึงต้องปลดเวทมนตร์ออกให้สอดรับกับการก้าวถอยเพื่อหาทางหนีของ
ก็อบตะ พร้อมกับคอยบอกทิศทางให้ก็อบตะพลางสร้างหลุมกับดัก
อันใหม่ แต่กระน้นั ฮาคุโรก็ยงั เคล่ือนไหวโดยไมม่ ที ที ่าจะแยแสตอ่ หลมุ
กับดัก ราวกบั เหาะเหินเดนิ อากาศได้อยา่ งไรอยา่ งน้นั
(อา เขาดูออกสินะ หรือไม่อย่างนน้ั ก็อาจไม่เก่ยี วกับวา่ ดอู อก
ไมอ่ อกตงั้ แตแ่ รก เพราะการเคลอ่ื นไหวแบบนนั้ มนั เหมอื น “วถิ เี คลอื่ นไหว
ฉบั พลัน”3 ไม่มีผดิ )
เป็นวิชาระดับสูงท่ีแม้กระทั่งในอาร์ตเฉพาะทางที่เรียกว่า
<วถิ ยี ทุ ธ4์ > กย็ ากจะบรรลศุ าสตรท์ ว่ี า่ นห้ี ากไมใ่ ชป่ รมาจารยต์ วั จรงิ มวิ รัน
ตระหนักได้ทันทีว่ากลโกงหลอกเด็กน้ีไร้ความหมายโดยสิ้นเชิง
เมอื่ อยู่ต่อหนา้ ฮาคุโรผูใ้ ช้วชิ าดังกลา่ วได้อยา่ งช่า� ชอง
“ชิ ทางนี้ต่างหากละ่ ปู่!”
ยอห์มส่งเสียงดึงความสนใจของคู่ต่อสู้ขณะพุ่งตัวเข้าหาหมาย
43เเปปลล่ีย่ยี นนจจาากก
วิถเี คลือ่ นย้ายเส้ยี ววินาที ในเลม่ 2
วิถีจติ ต่อสู้ ในเลม่ 2

ฟาดอาวธุ ใส่ ทว่าการเคลื่อนไหวของเขากลบั ถกู มองออกทะลุปรโุ ปร่ง
กอ็ บตะฉวยจงั หวะทยี่ อหม์ ตะโกนขนึ้ มากลงิ้ ตวั หลบ แตก่ ไ็ มว่ าย

โดนดาบไม้ฟาดแสกกลางกระหม่อมเต็มเปา
“อกี แล้วรึ-------”
สติของก็อบตะหลุดไป ทั้งที่เจ้าตวั ยังพดู ไม่ทันจบประโยค
ยอหม์ เองกเ็ ชน่ เดียวกนั
อนั ทจ่ี รงิ วตั ถปุ ระสงคท์ เ่ี ขาสง่ เสยี งขน้ึ มาไมใ่ ชเ่ พราะตอ้ งการชว่ ย

ก็อบตะ หากแต่เป็นเพอื่ การอ่ืน... ทวา่ สุดทา้ ยกลับไรค้ วามหมาย
การเคลื่อนไหวของฮาคุโรรวดเร็วเกินไป ขนาดท่ีสามารถอ้อม

ไปอยดู่ า้ นหลงั ยอหม์ ไดท้ นั ทที ก่ี อ็ บตะสลบกอ่ นทยี่ อหม์ จะจบทา่ ตวดั ดาบ
ฟันเสียอกี

“ไม่จริงน่า!? มองแทบไม-่ ------”
“ยงั อ่อนนัก”
เพียงดาบเดยี ว ยอห์มก็ส้นิ สตไิ ปอกี คน
นาทีท่รี ู้ว่าแผนการขุดหลุมกบั ดกั ลม้ เหลว ยอห์มตั้งใจใชต้ วั เอง
กบั กอ็ บตะเปน็ เหยอื่ ลอ่ เพอื่ ใหค้ ตู่ อ่ สลู้ ะความสนใจจากกรซู สิ แตท่ กุ อยา่ ง
กลบั ไม่เป็นไปตามท่ีคิดไว้ เพราะฮาคุโรจัดการยอห์มกับก็อบตะเสียจน
อยู่หมัด ก่อนท่ีกรูซิสจะทันตระหนักในเจตนารมณ์ของเพื่อนร่วมสนาม
ประลอง
สว่ นมวิ รนั ทา� เพยี งจอ้ งมองการเคลอื่ นไหวอนั แสนงดงามราวกบั
ภาพในต�าราเรียนดว้ ยความชนื่ ชม
แนน่ อนวา่ เธอไมไ่ ดม้ องดว้ ยสายตา แตม่ องดว้ ย ‘ญาณเวท’
การเคลอื่ นไหวของฮาคโุ ร รวดเรว็ เกนิ กวา่ ทส่ี ายตาจะมองตามทนั
ที่ส�าคญั คือ มิวรนั ไมไ่ ด้ท�าเพียงแค่สอดส่องสถานการณ์
เธอร่ายอาคมเพ่ือเตรียมเวทมนตร์ให้พร้อมส�าหรับการต่อสู้
อีกทั้งยังเพ่ือปิดซ่อนไม่ให้อีกฝ่ายรู้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองคือมนุษย์มาร

64

ระดบั สงู
(แต่พดู กพ็ ดู เถอะ... การรบั มือคู่ตอ่ สู้ท่ีตอ้ งใช้ ‘ญาณเวท’ ถงึ

จะจับการเคลื่อนไหวได้ จา� เป็นต้องใช้เวทมนตร์ประเภทหวังผลวงกว้าง
อยา่ งเดยี ว ซึ่งตอนนเี้ ราใชม้ นั ไมไ่ ด้เท่ากับว่าผลแพ้ชนะครั้งนอี้ อกมาเปน็
ท่ีเรยี บรอ้ ยแล้วสินะ)

แรกเร่ิมเดมิ ที เวทมนตร์ประเภทรา่ ยอาคมไม่สามารถใชร้ บั มือ
กบั คตู่ อ่ สซู้ งึ่ เคลอ่ื นไหวดว้ ยความเรว็ สงู ไดอ้ ยแู่ ลว้ ดงั นนั้ หากคดิ จะประมอื
ด้วยเวทมนตร์ ก็ต้องตระเตรียมเวทมนตร์หลากหลายแบบเอาไว้โดย
รา่ ยอาคมใหเ้ สรจ็ สน้ิ กอ่ นลว่ งหนา้ แลว้ ทเี่ หลอื กแ็ คเ่ หนย่ี วไกใหเ้ วทมนตร์
เหลา่ น้ันทา� งาน

-------หรอื ไมก่ ็ ‘ละการร่ายอาคม’ สนิ ะ
(แตว่ า่ พลงั ของเราในตอนน้ี เวทมนตร์ทีใ่ ชไ้ ดด้ ้วย ‘ละการร่าย
อาคม’ ก็มแี คเ่ วทมนตร์ระดับกลางเทา่ น้ัน ต่อให้พยายามสู้จนสุดความ
สามารถก็ใชว่ ่าจะมีโอกาสชนะ-------)
มวิ รันมองออกวา่ ตวั เองเหนอื กวา่ ด้านปรมิ าณแกน่ เวท แตด่ ้าน
พลงั ความสามารถคงสสู ี ซงึ่ นน่ั ทา� ใหเ้ ธอคดิ วา่ การละเลน่ นม้ี คี า่ พอใหล้ อง
กระโดดเข้ารว่ มวง
ในขณะที่มิวรันระแวดระวังตัว ฮาคุโรกลับมุ่งเป้าไปที่กรูซิส
เหมอื นเขาตงั้ ใจโคน่ กรูซสิ ซ่ึงเป็นตวั เกะกะทส่ี ดุ ในบรรดา 4 คนใหไ้ ด้เสีย
กอ่ น แลว้ คอ่ ยหนั มาจดั การกบั มิวรนั ทเี่ ป็นผู้ใช้เวทมนตร์
หรือพูดอีกอย่างหน่ึงคือ ฮาคุโรพิจารณาเห็นว่าเวทมนตร์ของ
มิวรนั ไมใ่ ชอ่ ปุ สรรคทจ่ี �าตอ้ งใส่ใจ
(ดถู กู กนั ชดั ๆ แตไ่ มแ่ ปลก เพราะทา่ นฮาคโุ รคงรบั มอื เวทมนตร์
ของตัวเราท่ีอยู่ในร่างแปลงมนุษย์ได้สบายๆ แต่อย่างน้อยขอสักดอก
ก็ยงั ดี-------)
มวิ รนั คดิ วเิ คราะหอ์ ยา่ งใจเยน็ พลางตง้ั เวลาเวทระเบดิ เลก็ 3 ลกู

บทที่ 1 วนั คืนอนั แสนสงบสขุ 65

ทีเ่ ตรียมไว้ใหท้ �างานโดยทิง้ ชว่ งห่างจากกันเลก็ น้อย
ลูกแรกระเบิดตรงหน้าฮาคุโรท่ีก�าลังหมายจัดการกรูซิสแบบ

พอดบิ พอดี
ระเบดิ ลกู แรกไมไ่ ดม้ พี ลงั ทา� ลายแตอ่ ยา่ งใด มนั เปน็ เพยี งบลายด์

(ระเบิดพรางตา) ซึง่ สรา้ งม่านความมดื ปกคลมุ รอบตวั ฮาคโุ รและกรูซสิ
“หือ!?”
แมจ้ ะสง่ เสยี งอทุ าน แตฮ่ าคโุ รยงั คงรกุ คบื ฝา่ ความมดื มดิ ไปโดย

ไม่ตระหนกหรือลงั เล
ส�าหรับกรูซิสผู้มีประสาทรับกลิ่นเป็นเลิศ แม้สายตาถูกบดบัง

ก็น่าจะสู้รบต่อได้ น่ันจึงเป็นเหตุผลท่ีว่าท�าไมมิวรันจึงเลือกใช้แผนการ
ดงั กลา่ ว ทวา่ ดเู หมอื นฮาคโุ รจะไมไ่ ดใ้ ชค้ วามสามารถทางการมองเหน็ เพอ่ื
ต่อสู้เชน่ กนั

(ไม่ไดผ้ ลจรงิ ๆ ดว้ ยรึเน่ยี เขาจบั กลิ่นอายได้หรอื ? หรอื ว่า...)
มิวรันซ่ึงคาดไว้ต้ังแต่ต้นแล้วว่าระเบิดพรางตาไม่น่าจะใช้ได้ผล
กบั ฮาคุโร ลงมอื เหนี่ยวไกใหเ้ วทมนตร์ตอ่ ไปทา� งานโดยไม่มีท่าทีร้อนรน
แฟลชแบง : (ระเบดิ แสง)------ เวทมนตรท์ ่ีปล่อยแสงจ้าและ
เสยี งดังสน่นั ออกมาพรอ้ มกัน เพือ่ ทา� ใหป้ ระสาทการมองกับประสาทรับ
เสยี งเปน็ อมั พาตชว่ั ขณะ หนง่ึ ในเวทมนตรเ์ ฉพาะตวั ประเภทหวงั ผลไดแ้ ม้
อยกู่ ลางแจ้งของมวิ รัน
เน่ืองจากม่านตาของอีกฝ่ายอยู่ในภาวะขยายกว้างจากผลของ
ระเบดิ พรางตากอ่ นหนา้ นี้ ประสทิ ธผิ ลของแฟลชแบงจงึ ยงิ่ เพม่ิ สงู ขนึ้ และ
แนน่ อนวา่ ทั้งหมดน้นั เปน็ ไปตามการคาดคะเนของมิวรัน
แตฮ่ าคโุ รซง่ึ กา� ลงั มงุ่ มน่ั อยกู่ บั การตามตดิ กรซู สิ ชงิ กา้ วถอยหลงั
กอ่ นทเี่ วทมนตรจ์ ะทา� งานทา่ มกลางความมดื เพยี งชวั่ อดึ ใจ ทง้ั ทผ่ี ลกระทบ
โดยตรงจากแสงและเสียงน่าจะสร้างความเสียหายให้กับชายชราอยู่บ้าง
ไม่มากก็นอ้ ย แต่ฮาคุโรกลบั ยังบกุ ต่อได้โดยไมย่ ่ีหระตอ่ การโจมตสี ักนิด

66

(ว่าแลว้ เชยี ว--------!? ดเู หมอื นทา่ นฮาคุโรต้องเปน็ อกี หน่ึงคน
ทไ่ี ด้ ‘ญาณเวท’ แลว้ แน่ๆ...)

การเคลื่อนไหวเพ่ือหลีกเล่ียงแฟลชแบงเมื่อสักครู่นี้ เป็นการ
เคลอื่ นไหวของผมู้ ญี าณรบั รกู้ ระแสเวท-------หรอื กค็ อื อา่ นการเคลอื่ นไหว
ของแก่นเวทออก น่ันจึงเป็นเหตุผลว่าเพราะเหตุใดเขาจึงไม่ได้รับผล
กระทบใดๆ จากแสงจ้าและเสยี งกัมปนาท

สรปุ คอื ฮาคโุ รเปน็ ผมู้ ี ‘ญาณเวท’ เฉกเชน่ เดยี วกบั มวิ รนั จงึ เทา่ กบั
วา่ ฮาคโุ รอา่ นทางเวทมนตรอ์ อกทงั้ หมด และหากมวิ รนั ตอ้ งการแทรกแซง
การตอ่ สู้คร้ังนจ้ี ริง ก็มีแตต่ ้องใชม้ หาเวทมนตรเ์ ท่านน้ั

ดว้ ยเหตนุ จ้ี งึ ไมน่ า่ แปลกใจ ทฮ่ี าคโุ รจะตงั้ หนา้ ตงั้ ตาไลต่ อ้ นกรซู สิ
โดยไมส่ นใจมิวรัน

หญงิ สาวตงั้ ใจจะเปน็ กา� ลงั เสรมิ ดว้ ยการใชเ้ วทมนตรแ์ บบภาวะผดิ
ปกติมากกว่าใช้เวทมนตร์ประเภทโจมตีโดยตรง ...แต่เม่ืออยู่ต่อหน้าผู้มี
‘ญาณเวท’ กไ็ ร้ความหมาย

-------- ขณะเดียวกนั มวิ รนั รสู้ ึกเหมือนถกู ลบู คมเพราะทา่ ทาง
อีกฝา่ ยคลา้ ยกา� ลังดูแคลนเวทมนตร์

(ไม่ข�าเลยสักนิด งานนี้ถึงไม่อยากเอาตัวเข้าไปข้องเก่ียวด้วย
สกั เท่าไหร่ แตเ่ หน็ ทตี อ้ งสา� แดงใหเ้ ขาร้สู กั หน่อยแล้วว่า ถา้ ดูถูกวซิ าร์ด
แล้วจะเปน็ เช่นไร!)

โทสะแล่นริ้วขน้ึ ในใจมวิ รนั เธอเบนสายตามองทางกรซู สิ ------
แล้วไอสังหารของมวิ รนั พลนั สลายในพริบตา
“อา๊ กกก!! ตา ตาข้า หู หขู า้ าาา!!”
“ท�าอะไรของเจ้านะ่ เจ้าโง!่ !”
มิวรนั พลัง้ ปากตะคอก
แฟลชแบงชนดิ ทศิ ทางเดยี วไมน่ า่ สง่ ผลกระทบมากมายอะไรตอ่
กรูซสิ ... ถา้ หากกรูซสิ ไมเ่ ผลอท�าห้าวไปจอ้ งระเบิด

บทท่ี 1 วันคืนอนั แสนสงบสุข 67

ทั้งที่มิวรันชี้แจงไว้ก่อนล่วงหน้าแล้วว่าจะใช้เวทมนตร์แบบไหน
บ้าง ซ�า้ ยังยา้� นกั หนาวา่ มนษุ ย์สตั วอ์ ย่างกรูซสิ อย่ามองเป็นอนั ขาด ก็ยงั
ไม่วายมองเข้าจนได-้ ------ และนั่นทา� ให้มิวรันถึงกับนกึ ระอาพลางคดิ ว่า
หรือนจ่ี ะเปน็ นสิ ัยของเจ้าตัว

(------- โงง่ เ่ี ง่าส้นิ ดี นึกวา่ มนุษยส์ ตั วน์ สิ ยั เถรตรงจะส่งั อะไรได้
ดงั สง่ั แต่สดุ ทา้ ยกลบั ซือ่ บื้อจนไมร่ จู้ ะสาธยายอย่างไร...)

คดิ เช่นนน้ั แลว้ มวิ รันจงึ ชูมือสองข้างขึ้นทา� ท่ายอมแพ้
“ในเม่ือแผนการนี้ใช้ไม่ได้ผล ก็เท่ากับว่าพวกข้าแพ้แล้วค่ะ
กรซู ิสเองกไ็ มไ่ ดอ้ ยใู่ นสภาพท่ีจะสตู้ ่อได้ด้วย”
“โฮะโฮะโฮะ คุณหนูนี่ฉลาดเอาเร่ือง รู้จักมองสถานการณ์
มากกว่าเจ้าสามคนน้เี ปน็ ไหนๆ แล้วนีจ่ ะไม่ใช้เวทมนตรส์ ดุ ทา้ ยทอ่ี ุตส่าห์
เตรยี มไว้ร?ึ ”
“ไม่ใชแ้ ล้วค่ะ เพราะถึงอยา่ งไรกไ็ มไ่ ด้ผลอยดู่ ี”
เวทมนตรส์ ุดทา้ ย------- ทเ่ี รียกได้ว่าเป็นไพต่ ายซ่ึงมิวรันเตรียม
ไวค้ ือสลปี มสิ ต์ : (หมอกนิทรา)
แม้เวทมนตร์นี้จะไม่ส่งผลให้ฮาคุโรเข้าสู่นิทราโดยสมบูรณ์
แต่อย่างน้อยถ้ามันช่วยกระชากสมาธิของฮาคุโรออกจากการไล่ล่ากรูซิส
ไดส้ กั ชวั่ ครสู่ น้ั ๆ ยอดออ่ นของชยั ชนะอาจแตกหนอ่ ออกมาใหเ้ หน็ กเ็ ปน็ ได้
หรอื ตอ่ ใหไ้ มเ่ ปน็ ตามทวี่ างแผนไว้ มวิ รนั กย็ งั ตงั้ ใจจะหาทางโตก้ ลบั อกี ฝา่ ย
สักดอกในจังหวะที่ปล่อยสลีปมิสต์ แต่เมื่อเห็นสภาพน่าอดสูของกรูซิส
ความนึกคดิ เหลา่ นั้นกลบั เลือนหายส้นิ
มวิ รันถอนหายใจพรอ้ มกับคลายเวทมนตร์
ทา้ ยทสี่ ดุ แผนซอ้ มรบเสมอื นจรงิ กบั ฮาคโุ รซงึ่ กอ็ บตะเปน็ ผเู้ สนอ
ความคดิ กป็ ดิ ฉากลงโดยทีพ่ วกมิวรนั เปน็ ฝ่ายพ่ายแพ้

-------หญิงสาวไม่คิดโต้เถียงแต่อย่างใดหลงั ได้ฟงั ประโยคทว่ี า่

68

“ความมาแตกเพราะสายตาของเจา้ พวกน”้ี จากปากของฮาคุโร
คนอุตส่าห์ตระเตรียมเวทมนตร์ไว้ล่วงหน้าเสียดิบดีเพื่อไม่ให้

คูต่ ่อสรู้ ู้ทนั ทว่าสายตาของกอ็ บตะกบั กรูซสิ กลบั ช�าเลืองมองพ้นื ดนิ แทบ
จะตลอดเวลา

(แบบนั้น... มนั เท่ากบั บอกให้อีกฝ่ายร้เู ปน็ นยั ว่ามอี ะไรซ่อนอยู่
ชัดๆ ยังดีที่ยอห์มปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด แต่สุดท้ายตานั่นก็เป็นแค่
มนุษย์ จะเอาพละกา� ลงั ทีไ่ หนไปตอ่ กรกับทา่ นฮาคุโร)

คดิ เชน่ นนั้ แลว้ มวิ รนั กอ็ ดถอนหายใจหนกั หนว่ งอกี ระลอกไมไ่ ด้
“โฮะโฮะโฮ่ ตอ่ ใหเ้ ปน็ นกั วางกลยทุ ธต์ วั ยง แตถ่ า้ คณุ หนไู มศ่ กึ ษา
ลักษณะนิสัยของมิตรร่วมคณะให้ถึงแก่น ก็ยากจะประสานทีมให้เป็น
อนั หนง่ึ อนั เดยี วกนั ซงึ่ ในกรณนี ต้ี อ้ งบอกเลยวา่ ทมี เฉพาะกจิ นะ่ ไมม่ ที าง
เอาชนะข้าได้หรอก”
มวิ รนั พยกั หน้าให้กบั คา� ปลอบใจของฮาคโุ ร
“นนั่ สนิ ะคะ ครง้ั นถี้ อื เปน็ บทเรยี นทดี่ ี และนน่ั ทา� ใหข้ า้ คดิ วา่ ควร
เริ่มตน้ จากการศกึ ษานสิ ัยพวกเขากอ่ นจรงิ ๆ”
“ถกู ตอ้ ง นั่นละสิง่ แรกท่เี จา้ ควรทา� ”
ฮาคโุ รพยักหนา้ ใหอ้ ยา่ งเป็นมติ รพรอ้ มส่งเสยี งอมื อมื
จากน้ัน ชายชราก็เบนสายตากลับไปทางพวกก็อบตะ
ทง้ั สาม-------
“เอาละ รบี ตอบมาไดแ้ ล้ว กอ่ นทข่ี ้าจะเปลยี่ นจากดาบไมม้ าใช้
ดาบจรงิ ”
สีหน้าท่าทางแบบคุณปู่ใจดีท่ีมอบให้กับมิวรันหายวับทันใด
เหลือเพยี งฮาคโุ รจอมโหดผเู้ ป็นเจ้าของใบหน้าถมึงทึงของอสรู
“อ๋ยึ !”
“เหวอ!?”
“เฮ้ย------- !!”

บทท่ี 1 วนั คนื อนั แสนสงบสุข 69

และอกี 3 ชั่วโมงต่อมา
ทั้งสามคนถูกบังคับให้น่ังคุกเข่าทับส้นเท้าตัวเองอยู่อย่างนั้น
จนกวา่ จะส�านกึ ผดิ จากก้นบ้งึ หัวใจวา่ จะไม่คิดวางอุบายรา้ ยอะไรอกี
มิวรันเหลือบมองสภาพเหล่านั้นของสามหนุ่มด้วยหางตาก่อน
เดนิ กลบั ทพ่ี กั เพยี งลา� พงั พลางปฏญิ าณกบั ตวั เองอยา่ งแรงกลา้ วา่ จากน้ี
จะไมเ่ ข้ายงุ่ เกยี่ วกบั อบุ ายร้ายไรส้ าระของใครอีก

●

ขณะเดยี วกนั ทางฝง่ั พวกก็อบตะ-------
“ข้าจะขอเตือนพวกเจ้าไว้ก่อนเลยนะ ว่าอย่าอุตริคิดทดสอบ
ทา่ นริมุรุเปน็ อันขาด?”
ฮาคโุ รเอ่ยเตอื นด้วยความหว่ งใย
“พดู อะไรอยา่ งนัน้ ครับ? แผนการทา� นองนีไ้ ม่มีทางใชไ้ ดผ้ ลกบั
ทา่ นรมิ รุ ุอยูแ่ ลว้ นะครับ!”
“------- เจ้าคดิ อยา่ งนน้ั ร?ึ แตข่ ้าวา่ เขาอาจตกหลุมกับดกั ง่าย
ผิดคาดนีส่ ิ...”
“ฮะฮะฮะ ปู่คิดมากเกนิ ไปรเึ ปลา่ ? ระดบั ลกู พ่ีริมุรุไม่มีทางติด
กับดกั หลอกเดก็ พรรค์นเี้ หมอื นอย่างพวกผมหรอก”
“ถา้ มนั เปน็ อยา่ งนน้ั จรงิ กด็ ไี ป แตส่ มมตุ วิ า่ แผนการทพี่ วกเจา้ ใช้
เกดิ สา� เรจ็ ขน้ึ มา รับรองว่าเกิดเรอื่ งใหญต่ ามมาแน่”
คา� พดู ของฮาคโุ ร ทา� เอาทงั้ สามคนหนา้ ซดี เผอื ดเมอ่ื จนิ ตนาการ
ถงึ ฉากทจ่ี ะเกดิ ขึน้
“นะ นนั่ สนิ ะครบั พวกเราไมเ่ คยคดิ ลองของกบั ทา่ นรมิ รุ อุ ยแู่ ลว้
บอกเลยวา่ ไม่ท�าแน่นอน”
“จริงด้วย ส่วนไอ้การหาเร่ืองยัยผู้หญิงบ้าดีเดือดน่ันก็ขอผ่าน

70

เหมือนกนั ”
“ผหู้ ญงิ บา้ ดเี ดอื ด? หมายถงึ คณุ ชอิ อนรคึ รบั ? หรอื วา่ มลิ -ิ ----”
“โอะ๊ โอ ก็อบตะคุง อย่าได้พูดมากกวา่ นั้นเชยี ว”
กอ็ บตะพยักหน้าหงึกหงักใหก้ ับยอห์มที่รีบชิงเอย่ ปากปราม
สว่ นกรซู สิ ทไ่ี มเ่ ขา้ ใจทา� เพยี งฟงั เฉยไมส่ อดปากถาม อาจเพราะ

เจ้าตวั เดาได้ว่านี่ไมใ่ ช่บทสนทนาทีค่ วรเขา้ ไปข้องเกีย่ ว และบางทีเขาอาจ
ไมร่ ดู้ ว้ ยซา้� ว่านั่นถอื เปน็ การตดั สินใจอันชาญฉลาด

ฮาคโุ รพนิ จิ ทา่ ทขี องทงั้ สามคนกอ่ นพดู ขน้ึ ดว้ ยนา้� เสยี งเครง่ ขรมึ
“เอาเถอะ มีคนรอบคอบอย่างโซเอย์อยู่ด้วยก็คงพอจะช่วยให้
หายหว่ งไดบ้ า้ ง ถา้ ไมใ่ ชเ่ พราะทา่ นรมิ รุ กุ บั ทา่ นเบนมิ ารชุ อบประมาทเลนิ เลอ่
ข้าคงไม่พูดอย่างนี้หรอก โดยเฉพาะท่านริมุรุนี่ย่ิงต้องห่วงมากหน่อย
เพราะดูเหมือนท่านจะต้ังขดี จ�ากดั ‘ญาณเวท’ เอาไว้...”
น่ันคือสิ่งท่ฮี าคุโรเตอื นทุกคน
“ท�าไมต้องต้งั ขดี จา� กดั ไว้ดว้ ยล่ะครบั ?”
“ขา้ เองกไ็ มร่ ู้ ทจ่ี รงิ แลว้ จนถงึ ปา่ นนข้ี า้ ยงั ไมค่ อ่ ยเขา้ ใจเกยี่ วกบั
สกลิ ทช่ี ่อื ‘ญาณเวท’ ด้วยซ้า� ”
กอ็ บตะกับยอห์มฟังแลว้ หนั มองหนา้ กัน จงั หวะน้นั เองท่กี รูซสิ
แทรกขน้ึ ดว้ ยท่าทางอวดรู้
“แตข่ า้ รูว้ ่าเพราะอะไร คนชื่อริมุรนุ ่ี สมเป็นชายท่ที า่ นคารอิ อน
ยอมรบั จรงิ ๆ พดู งา่ ยๆ คอื เขาตงั้ ขดี จา� กดั ของตวั เองเอาไวเ้ สมอ กเ็ พอื่ จะ
ได้ฝึกปรือฝีมือตวั เองตลอดเวลาไงล่ะ!”
“วา่ ไงนะ!?”
“อยา่ งนี้นเ่ี อง! สมกบั ทเี่ ปน็ ทา่ นริมุรนุ ะครับเนี่ย!”
“มินา่ ล่ะ เช่อื แลว้ ว่านายทา่ นเป็นคนท่คี ดิ การไกลกว่าเรา!”
ความเห็นของกรูซิสมีแรงโน้มน้าวมากเพียงพอท�าให้กระท่ัง
ฮาคุโรยอมเชื่อตาม และเลยเถิดไปไกลจนถึงข้ันว่าการฝึกปรือฝีมือโดย

บทท่ี 1 วนั คืนอันแสนสงบสขุ 71

ต้ังขดี จ�ากดั สกลิ กลายเป็นท่นี ยิ มในหมอู่ สรู
-------ทวา่ เรอื่ งนไี้ ม่ได้มสี ่วนเกย่ี วพันใดๆ กับรมิ รุ ุ

สว่ นทางดา้ นสามหนมุ่ ทล่ี ม้ เหลวในแผนการหกั หนา้ ฮาคโุ ร บดั น้ี
เนอื้ ตวั เตม็ ไปดว้ ยฝนุ่ โคลนเพราะกลงิ้ เกลอื กกบั พน้ื ดนิ ไมร่ กู้ ตี่ ลบ ทง้ั สาม
จงึ ตัดสนิ ใจลงแช่นา�้ รอ้ นอันเป็นของขึน้ ช่ือประจ�าเมือง

“วา่ แตว่ า่ พสี่ าวทใ่ี ชเ้ วทมนตรค์ นนนั้ เกง่ เอาเรอ่ื งเลยนะครบั แถม
ยังสวยอีกตา่ งหาก”

“ใชไ่ หมล่ะ? แจ่มแจ๋วไมม่ ีใครเกิน”
“เรอ่ื งนั้นขา้ เองกเ็ ห็นดว้ ย ชอ่ื มวิ รนั ใช่รเึ ปลา่ ? อยากรู้นกั เชยี ว
วา่ นางจะยอมเปน็ แม่ให้ลูกของขา้ ไหม------”
“เดยี๋ วกอ่ น กรซู สิ พดู อยา่ งนนั้ ไดย้ งั ไง? ยยั นนั่ เปน็ ลกู นอ้ งของ
ฉนั นา?”
“เฮเ้ ฮ้ ยอหม์ เปน็ ลกู นอ้ งแลว้ มนั เกย่ี วอะไรดว้ ยละ่ ? คนเรามอี สิ ระ
ทีจ่ ะรกั จะชอบไมใ่ ชร่ ึ ของแบบนใี้ ครดใี ครได้ รรู้ ึเปลา่ ?”
“ใครดใี ครไดร้ คึ รบั ? เข้าใจแลว้ ครบั !”
“เด๋ียว ก็อบตะ! น่ีแกกเ็ ปน็ ไปกับเขาดว้ ยอกี คนร?ึ ”
“ฮะฮะ นา่ สนกุ ! อยา่ งนี้เห็นทตี ้องลยุ แบบจรงิ จงั หนอ่ ยแล้ว”
“หน็อย กรูซิส ข้าเป็นพี่ใหญ่ ดังน้ันข้าต้องได้สิทธิ์ก่อนเป็น
คนแรกสิ!”
“อะไรกนั ยอหม์ ไม่ได้ฟงั ท่ขี ้าพูดเมื่อกี้รึ วา่ คนเรามีอสิ ระที่จะ
รกั ใครชอบใคร!”
“จริงด้วยครบั !”
ท้ังสามพูดคุยเสียงดังโหวกเหวกระหว่างทางเดินมุ่งหน้าสู่บ่อ
แช่น�้า
หลังช�าระล้างร่างกายและหย่อนตัวลงแช่ในบ่อได้ไม่ทันไร จู่ๆ

72

สายตาของก็อบตะกเ็ ปน็ ประกายแวววับด้วยความเจา้ เล่ห์ข้นึ มาอกี
“จะวา่ ไป ก่อนหนา้ น้คี ุณคาบาลท่เี คยมาแช่นา�้ ในบ่อเหมือนกัน

เล่าอะไรเด็ดๆ ให้ขา้ ฟงั ดว้ ยนะครับ------”
ก็อบตะเกรนิ่ กอ่ นเล่าต่อ
“เหน็ เขาวา่ ในโลกนม้ี กี ฎสดุ เลศิ เลอทเ่ี รยี กวา่ “บอ่ รวม” อยดู่ ว้ ย

ละครบั ซง่ึ เรอ่ื งนไี้ ดย้ นิ มาจากปากทา่ นรมิ รุ เุ สยี ดว้ ย และจากประสบการณ์
ทผ่ี ่านมา ค�าส่งั ของทา่ นรมิ รุ ยุ อ่ มถือเปน็ ประกาศิต”

“เด๋ยี วก่อนนะ กอ็ บตะ ถา้ น่ันเปน็ ค�าส่ังของลกู พีร่ ิมรุ ุ เราทุกคน
ก็ตอ้ งปฏิบัติตามอย่างเคร่งครดั ส?ิ ”

“ใช่ไหมล่ะครบั ? ขา้ เองกค็ ดิ เช่นนั้นเหมอื นกัน!”
“เฮเ้ ฮ้ กอ็ บตะคงุ ไหนลองอธบิ ายใหก้ ระจา่ งหนอ่ ยส!ิ วา่ บอ่ รวม
ทเี่ จ้าพูดถงึ นัน่ เปน็ แบบไหน?”
“แหะแหะ ข้ารู้ว่าคุณกรูซิสต้องชอบแน่? ก็ได้ครับ คือว่า
บอ่ รวมเน่ยี ------”
วา่ แล้ว กอ็ บตะกเ็ ริ่มต้นสาธยายเก่ยี วกับบ่อแชน่ ้�ารวมชายหญงิ
ด้วยความเมามนั
ยอห์มและกรซู สิ ตา่ งตงั้ อกตั้งใจฟังไมว่ อกแวก
“หมายความวา่ ไมใ่ ชแ่ คม่ วิ รนั เทา่ นน้ั แตร่ วมถงึ ทา่ นชนู ะ แลว้ ก็
คุณชิออน...?”
“เฮเ้ ฮ้ นพี่ ดู จรงิ รเึ ปลา่ กอ็ บตะคงุ ทา� ไมขา้ ไมเ่ หน็ รมู้ ากอ่ นเลยวา่
ในเมอื งนี้มกี ฎทา� นองน้นั อยู่ด้วย...”
ความอนุ่ สบายของนา�้ แรท่ า� ใหท้ ง้ั สามคนเพลดิ เพลนิ เสยี งพดู คยุ
พลอยเพิม่ ระดับความดังมากขน้ึ จนเนื้อหาของเลห่ ์ร้ายดงั ก้องไปทั้งห้อง

เสยี งพดู คยุ ของสามหนมุ่ ดงั ทะลผุ นงั มาถงึ หอ้ งแชน่ า้� ทอ่ี ยตู่ ดิ กนั
ซงึ่ ทนี่ น่ั มที งั้ ชนู ะ ทงั้ ชอิ อน รวมถงึ มวิ รนั ทมี่ าตามคา� ชกั ชวนของ

บทที่ 1 วันคืนอันแสนสงบสุข 73

อกี สองคน
“ดทู า่ ทางตอ้ งใหใ้ ครสกั คนคดิ คน้ ยารกั ษาโรคบา้ เสยี แลว้ ละมง้ั ?”
“ไมต่ อ้ งเปน็ หว่ งคะ่ ทา่ นชนู ะ เดยี๋ วขา้ จดั การดดั สนั ดานเจา้ พวกนี้

เอาใหเ้ ขด็ หลาบจนวนั ตายเอง”
“ข้ายนิ ดใี ห้ความรว่ มมอื นะคะ”
นา่ เสยี ดายทไ่ี มม่ บี นั ทกึ ใดหลงเหลอื เปน็ หลกั ฐานยนื ยนั วา่ หลงั

จากนน้ั ทั้งสามคนเป็นเชน่ ไร...

●

อกี หลายสปั ดาหต์ อ่ มา ตอนทมี่ วิ รนั เรมิ่ คนุ้ ชนิ กบั การใชช้ วี ติ รว่ ม
กบั พวกยอหม์

“มิวรัน มีเรือ่ งจะคุยดว้ ย”
จู่ๆ ยอห์มก็เดนิ เข้ามาหาพร้อมพดู เช่นนั้นด้วยสหี น้าจรงิ จงั
“ก็ได้ ว่าแต่เร่ืองอะไรร?ึ ”
“ท่ีน่ไี ม่สะดวก...”
“?”
มวิ รนั ยอมเดนิ ตามยอหม์ ไปแตโ่ ดยดี แมใ้ นใจนกึ สงสยั ทา่ ทขี อง
อกี ฝ่าย
ยอห์มเดนิ น�าออกจากเมอื ง มงุ่ หนา้ ไปทางป่าท่ไี ร้วี่แววผคู้ น
(หือ? อย่าบอกนะว่าเขารู้ตัวจริงของเราแล้ว? ไม่น่าจะใช่
เทา่ ท่สี งั เกตดูไม่เหน็ ว่แี ววของกับดกั หรอื พรรคพวกดักซุ่มเลย...)
บรรดาพวกพอ้ งของยอหม์ ยงั คงพา� นกั อยใู่ นเขตเมอื ง และมวิ รนั
รู้ว่าใครท�าอะไรอยู่ตรงไหน แม้จะสงสัยกับการส่งสายตาเป็นนัยให้กัน
ระหว่างยอห์มกบั กรูซสิ แตด่ ูอย่างไรกไ็ มช่ วนให้รสู้ กึ เชื่อมโยงถึงประเด็น
อย่างเชน่ วา่ ถกู มองตวั จริงออก

74

(อยากรู้นกั เชียววา่ จะคุยเร่ืองอะไร...?)
มวิ รนั เดนิ ตามยอหม์ มาจนกระทง่ั ถงึ ชายปา่ โดยทเี่ ดาไมอ่ อกเลย
วา่ อีกฝ่ายตอ้ งการส่งิ ใดจากตน
“แคน่ ก้ี พ็ อแลว้ ม้งั เจ้าจะคุยอะไร-------”
“มิวรัน!”
ยงั ไมท่ นั ทมี่ วิ รนั จะเอย่ ถามวตั ถปุ ระสงคจ์ บประโยค ยอหม์ กช็ งิ
โพลง่ เสยี งดงั ข้นึ มาเสยี กอ่ น
อารามตกใจ หญิงสาวจึงต้งั ป้อมระวงั ตวั พลัน
(อย่าบอกนะว่า เป็นอยา่ งที่เราคิดจริงๆ!?)
ถา้ ตวั จรงิ ถกู เปดิ เผย แสดงวา่ ตอนนสี้ มาชกิ ในกลมุ่ ทกุ คนรแู้ ลว้ ?
หรือว่ายังมีแค่ยอห์มคนเดยี วท่รี ู้? จะแบบไหนก็แล้วแต่ ตอนนมี้ วิ รันต้อง
รีบคดิ หามาตรการรบั มอื โดยเร็ว-------
“ฉันชอบเธอ! ฉันตกหลมุ รักเธอต้งั แตต่ อนท่เี ราพบกันครั้งแรก
แลว้ !!”
ค�าพดู นัน้ ทา� เอาสมองของมวิ รนั หยดุ ส่ังการช่วั ขณะ
(-------เอ๊ะ!? เมื่อกน้ี ีเ้ ขาพูดวา่ อะไรนะ?)
“เอะ๊ ?”
ค�าถามมากมายไหลบา่ มาในห้วงความคดิ ทว่าค�าถามเหล่าน้นั
กลับไม่หลุดอออกมาเป็นค�าพดู
แค่จอ้ งตอบยอหม์ อย่างเดยี วกเ็ ต็มก�าลังแล้ว
มานึกยอ้ นดตู อนน้ี มวิ รันจงึ นึกขึ้นไดว้ ่ารูส้ กึ เหมอื นถกู จอ้ งมอง
ดอู ยตู่ ลอดนบั ตงั้ แตเ่ ขา้ เมอื ง เจา้ ของสายตาทจี่ บั จอ้ งเธอกค็ อื ยอหม์ และ
หลายครั้งท่ีอีกฝ่ายรีบเบือนหน้าหลบด้วยท่าทีกระอักกระอ่วนยามหัน
สบตา
อากัปกริ ิยาเหล่าน้ันเป็นเหตุใหม้ ิวรนั ต้งั ปอ้ มระวงั ตวั เพราะคิด
วา่ ยอห์มยังไม่ไวว้ างใจในตวั เธอเสียทีเดยี ว แตท่ ่ไี หนได้...

บทที่ 1 วันคนื อนั แสนสงบสขุ 75

“นีเ่ จ้าพดู จริงร?ึ ”
“อ้อื ฉันสญั ญาว่าจะท�าให้เธอมคี วามสุข!”
ใบหน้าของมิวรันกลายเป็นสีแดงก�่า เมื่อเจอค�าบอกรักแบบ
ตรงไปตรงมา
มิวรันนึกภาพตัวเองสมัยยังเป็นสาวน้อยวัยใส ซ่ึงผ่านมานาน
ถงึ 700 ปีแล้วไม่ออก มหิ นา� ซ�า้ ยังจ�าไม่ไดด้ ว้ ยซา้� วา่ เคยปฏสิ มั พนั ธก์ บั
บุคคลอืน่ ครง้ั สุดท้ายเมอ่ื ใด
และหากให้สารภาพกนั ตามตรง ส่งิ ทีเ่ รียกกันว่าความรักน้ันอยู่
นอกเหนอื ขอบขา่ ยเชาวค์ วามรขู้ องมวิ รนั เพราะเธอไมเ่ คยมปี ระสบการณ์
เรือ่ งรักๆ ใคร่ๆ มากอ่ น
จึงไม่แปลกที่ความกังวลจะอยู่เหนือความปลื้มปีติ นอกจาก
น-ี้ -----
(จะทา� ใหข้ า้ มคี วามสขุ อยา่ งนน้ั ร.ึ .. เจา้ ยงั ไมร่ วู้ า่ แทจ้ รงิ แลว้ ขา้ ถกู
มารโิ อเนต็ ฮารท์ (หวั ใจชกั ใยทา� ให)้ เปน็ ตกุ๊ ตาชกั ใยของจอมมารเคลยแ์ มน
ตราบใดทไ่ี มช่ งิ เอาหวั ใจของจรงิ กลบั คนื มา ขา้ กไ็ มม่ วี นั เปน็ อสิ ระ ซง่ึ เรอ่ื ง
การชงิ คนื มานะ่ ไม่มที างท�าได้อย่แู ลว้ ... อกี อยา่ ง------- มนษุ ยท์ ่มี ีอายขุ ัย
จ�ากัดจะมีปัญญาทา� ใหข้ ้ามคี วามสุขไดอ้ ีท่าไหน------)
ผลสดุ ทา้ ย มิวรันเลอื กทจ่ี ะเล่อื นการให้คา� ตอบออกไปกอ่ น
นา่ แปลกทห่ี ญงิ สาวไมก่ ลา้ พอทจ่ี ะปฏเิ สธ ทง้ั ทคี่ วามมเี หตมุ ผี ล
ในใจบอกใหต้ ัดรอนน�้าใจของอกี ฝา่ ยไปเลย
หากจะบอกว่านี่เป็นคร้ังแรกที่มิวรันรู้สึกว้าวุ่นกังวลใจขนาดนี้
ในช่วงเวลา 400 ปีนบั ตง้ั แตก่ ลายเป็นปศิ าจกค็ งไม่ผดิ นัก

ชวี ติ หลังจากถูกยอหม์ สารภาพรกั ยังคงดา� เนินตอ่ ตามปกติ
แม้โดยปกติแล้วยอห์มจะชอบท�าตัวโผงผางมุทะลุ แต่ไม่รู้เป็น
เพราะเคารพการตดั สนิ ใจของมวิ รนั หรอื อยา่ งไร เขาจงึ ไมแ่ สดงทา่ ทวี อแว

76

ใหเ้ ห็น ซ่ึงหากเขาท�าอย่างนัน้ มวิ รันอาจปฏิเสธชัดเจนไดง้ ่ายดายกว่า
ระหวา่ งเดนิ ทางลา่ อสรู ตามหมบู่ า้ นตา่ งๆ หรอื แมก้ ระทง่ั ชว่ งพกั

เติมพลังในเมอื ง ยอหม์ ก็ทา� เพียงแคค่ อยเปน็ หว่ งเป็นใย โดยไมเ่ รง่ ร้อน
ขอค�าตอบจากมวิ รันแตอ่ ยา่ งใด

(ข้า------- นี่ข้าคิดอะไรอยู่เนี่ย? รู้ท้ังรู้ว่าตราบใดท่ีจอมมาร
เคลย์แมนยังมีชวี ิตอยู่ ความปรารถนานั้นย่อมไม่มวี ันเปน็ จรงิ ขึ้นมา...)

ยิง่ นานวนั เข้า มิวรนั กย็ ่งิ วาดฝันถงึ วันท่ีตัวเองจะได้ผกู สัมพนั ธ์
กบั ยอห์ม แม้ใจหนึ่งร้ดู ีวา่ ยากจะสมปรารถนา ทว่าอีกใจหนึง่ กลบั สลดั
ความฝันนัน้ ท้ิงไม่ลง

หัวใจของมิวรนั เรม่ิ เอนเอียงเขา้ หายอห์ม จนถึงขนั้ ทา� ใหเ้ จ้าตัว
ไม่ทันสังเกตว่ากรูซิสซึ่งเป็นอีกคนหน่ึงท่ีคอยเฝ้ามองตัวเองอยู่ก�าลัง
ทา� หน้าตาหม่นหมองดว้ ยความเศร้า

วันคนื อันแสนสงบเหลา่ นัน้ ค่อยๆ ผันผ่าน
------จนกระทงั่ มาถงึ หนงึ่ สปั ดาหก์ อ่ นหนา้ วนั แหง่ การลม่ สลาย

*

‘หายไปนานเลยนะครบั มวิ รนั มคี วามเปลยี่ นแปลงอะไรบา้ ง
รึเปลา่ ’

จ่ๆู มิวรันก็ได้รับ “เวทสนทนา” จากจอมมารเคลยแ์ มน
ซงึ่ “เวทสนทนา” ทม่ี าแบบกะทนั หนั นน้ั ทา� เอามวิ รนั ตนื่ ตระหนก
ลนลานไมน่ ้อย
‘ทะ ท่านเคลย์แมน ท่านอุตส่าห์เป็นฝ่ายติดต่อมาก่อน
แบบน้ี ไมท่ ราบวา่ มีเร่อื งอะไรรเึ ปลา่ คะ?’
หากใหพ้ ดู ตามตรงคงตอ้ งบอกวา่ เคลยแ์ มนไมใ่ ชค่ นทมี่ วิ รนั คดิ

บทท่ี 1 วันคนื อันแสนสงบสุข 77

อยากจงรักภกั ดี
และหากมโี อกาส เธออยากฉวยโอกาสสะบ้นั ศรี ษะอีกฝา่ ยเสยี

ด้วยซ�า้ แตท่ ่ีไมท่ �าเพราะรดู้ ีแกใ่ จวา่ ไม่มีทางสา� เร็จ
จอมมารผตู้ ้งั ตนอยูใ่ นความไมป่ ระมาท ไมม่ ีทางเปดิ ชอ่ งว่างให้

มิวรันเขา้ ถึงตัวแนน่ อน
ในการรายงานผลการสบื ขอ้ มลู ครงั้ ก่อน เคลยแ์ มนดอู ารมณ์ดี

จนผดิ สงั เกต
รวมถงึ เวลาน้ีด้วย
สญั ชาตญาณของมวิ รนั กรู่ อ้ งลนั่ วา่ ทา่ ทอี ยา่ งนไี้ วใ้ จไมไ่ ดเ้ ดด็ ขาด
การที่เคลย์แมนผู้ซ่ึงปกติแทบไม่เผยสีหน้าอารมณ์ใดๆ แสดง

ท่าทางสนุกสนานให้เห็นชัดขนาดนี้ เป็นหลักฐานช้ันดีท่ีบอกให้รู้ว่า
สถานการณ์ต่างๆ กา� ลงั ด�าเนนิ ตามความคาดหมาย

ซ่ึงมิวรันคิดว่า สถานการณ์อะไรก็ตามนั้นต้องไม่ใช่สิ่งท่ีเธอ
ปรารถนาให้เกดิ ขน้ึ แน่ๆ

------แยห่ นอ่ ย ทหี่ ญงิ สาวเดาถกู
เคลยแ์ มนเอย่ กบั มิวรันท่ียงั คงระแวดระวังตวั ไม่คลาย
‘เปน็ เพราะขอ้ มลู ทเี่ จา้ หามาแทๆ้ ทกุ อยา่ งจงึ ดÓเนนิ ไปอยา่ ง
ราบรืน่ เจ้าทÓผลงานไดด้ ีเยย่ี ม ดมี ากจนขา้ ถึงกับคิดว่าน่าจะถงึ เวลา
คนื หวั ใจใหเ้ จ้า และปลอ่ ยเจ้าเป็นอิสระเสยี ทเี ลยละครบั ’
คา� บอกกลา่ วไมม่ ปี ม่ี ขี ลยุ่ นนั้ ทา� เอามวิ รนั ถงึ กบั งนุ งง ภาพใบหนา้
ของยอห์มผุดข้ึนมาในหัวช่วั คร่หู นึ่ง
แมใ้ จจะเตน้ รวั ดว้ ยความยินดี แตม่ วิ รนั ก็พยายามเกบ็ ง�าอาการ
ไว้ขณะเอ่ยตอบ เพือ่ ไมใ่ ห้เคลย์แมนล่วงรูถ้ งึ ความในใจ
เพราะอกี ฝา่ ยคอื จอมมาร “มารโิ อเนต็ มาสเตอร์ (จอมเชดิ หนุ่ )”
จอมวายรา้ ย ผสู้ ามารถหลอกลวงลกู นอ้ งของตวั เองไดห้ นา้ ตาเฉย
‘ขอบพระคุณค่ะ มันออกจะกะทันหันเกินไปหน่อย ข้าเลย

78

ไมร่ วู้ า่ ควรตอบวา่ อยา่ งไรดี แตก่ ารทท่ี า่ นเอย่ เชน่ นี้ หมายความวา่ ตวั ขา้
หมดประโยชนแ์ ลว้ อย่างนน้ั รึคะ?’

มิวรันเลอื กตอบเลย่ี งๆ เพอ่ื ความปลอดภัย
‘ฮา่ ------ฮะฮะฮะ รจู้ กั ตอบแบบถอ่ มเนอ้ื ถอ่ มตวั สมเปน็ มวิ รนั
จรงิ ๆ หมากชนั้ ดอี ยา่ งเจา้ นะ่ จะหมดประโยชนส์ Óหรบั ขา้ ไดอ้ ยา่ งไรกนั
ละ่ ครบั ? ขา้ ยงั ต้องใช้งานเจ้าอกี หลายเร่อื งเลยนะครับ’
‘อย่างน้นั รคึ ะ ไดฟ้ ังเช่นน้นั แลว้ ข้ากส็ บาย------’
‘มิวรนั ’
เคลย์แมนขดั ข้ึนด้วยน้�าเสียงราบเรียบก่อนท่มี ิวรนั จะพูดจบ
‘ไมต่ อ้ งระวงั ตวั ขนาดนน้ั กไ็ ด้ ขา้ มงี านอยา่ งสดุ ทา้ ยตอ้ งการ
ใหเ้ จา้ ช่วย แน่นอนว่าเจา้ คงไม่ปฏเิ สธคÓขอร้องของขา้ หรอก ถูกไหม
ครบั ? เพราะวา่ เจา้ ยงั ไมอ่ ยากตาย และเจา้ กไ็ มอ่ ยากเหน็ ชายทตี่ วั เอง
รกั ถกู ฆา่ ตอ่ หน้าตอ่ ตา!’
ทันทีท่ีไดฟ้ ังเชน่ นัน้ มิวรนั ถงึ กับหนา้ ถอดสี
‘ผะ ผู้ชายทีข่ ้ารกั ------!?’
‘หรอื เจา้ จะบอกวา่ ไมม่ ?ี อยา่ ดถู กู ขา้ หนอ่ ยเลย มวิ รนั เจา้ นะ่
แคค่ อยทÓตามคÓสง่ั ของขา้ เพยี งอยา่ งเดยี วกพ็ อแลว้ นขี่ า้ อตุ สา่ หใ์ หเ้ จา้
ได้ฝันหวานด้วยการบอกว่าจะปล่อยเจ้าเป็นอิสระเชียวนะ เจ้าควร
สÓนกึ ขอบคณุ ขา้ ดว้ ยซÓ้ สว่ นตอนนกี้ ท็ Óตวั สงบเสงยี่ มรอจนกวา่ ขา้ จะ
ถ่ายทอดคÓสัง่ แล้วกัน------’
หลังจอมมารพูดอย่ฝู า่ ยเดียว เวทสนทนาขาดหายกลางครนั
น่าเสยี ดายที่มวิ รันไมม่ ีหนทางขัดขนื
การปฏบิ ตั ติ ามคา� สงั่ ของอกี ฝา่ ย เปน็ หนทางเดยี วในการรกั ษาชวี ติ
ของตนเอาไว้ ต่อให้คา� สง่ั น้ันจะน�ามาซงึ่ ความทกุ ข์ทรมานของใคร มวิ รนั
กจ็ �าต้องท�าตามสถานเดียว
ส่ิงที่เหลือค้างอยู่ในใจของมิวรันเวลานี้ มีเพียงค�าพูดของ

บทที่ 1 วนั คนื อันแสนสงบสุข 79

จอมมารเคลย์แมนที่ว่า ‘ทุกอย่างจบลงเม่ือไหร่ ข้าจะปล่อยเจ้าเป็น
อสิ ระ แลว้ ทนี ก้ี ารใชช้ วี ติ อยรู่ ว่ มกบั ชายผเู้ ปน็ ทร่ี กั กค็ งไมใ่ ชค่ วามฝนั อกี
ตอ่ ไป’

นค่ี อื กับดกั ใชไ่ หม?
------ใช่แน่ๆ น่จี ะตอ้ งเป็นกับดักอยา่ งไมต่ อ้ งสงสัย
แตถ่ งึ กระนั้น มิวรนั กท็ า� ได้เพียงเชื่อในคา� พูดน้ัน
เพราะหากต้ังแง่สงสัย ท้ังตัวเองท้ังยอห์มคงไม่แคล้วถูกลาก
เขา้ ไปพวั พนั กบั โศกนาฏกรรม แทนทจ่ี ะปลอ่ ยใหเ้ ปน็ เชน่ นนั้ สยู้ อมทา� ตาม
คา� สงั่ แล้วคาดหวังว่าเคลยแ์ มนคงหยบิ ยน่ื น้�าใจให้จริงยังดีเสยี กวา่
หนทางเดยี วทเี่ หลอื อยสู่ า� หรบั มวิ รนั คอื ปฏบิ ตั ติ ามคา� สง่ั เหมอื น
เชน่ ทผี่ ่านมา
และถา้ เธอได้รบั อิสรภาพจริง-------
(ข้าจะรับเขาเขา้ มาอยูใ่ นหัวใจไดร้ เึ ปล่านะ?)
แมร้ ู้วา่ ไม่มสี ทิ ธ์คิ ิดไกลถึงเร่ืองน้นั แตม่ วิ รันก็ยังอดจนิ ตนาการ
ไม่ไดอ้ ยูด่ ี
(หรอื ขา้ จะยอมขายวญิ ญาณใหป้ ศิ าจรา้ ย เพอ่ื ใหค้ วามปรารถนานี้
เป็นจรงิ ขึ้นมา?)
มวิ รนั ตดั สนิ ใจแนว่ แน่และเก็บปณธิ านของตัวเองไว้ในใจ
ก่อนกลับไปปฏบิ ัติภารกจิ ของตน ณ เวลานี้ ราวกบั ไมม่ อี ะไร
เกิดขน้ึ

80



กษตั รยิ ์เอ็ดมาริสแห่งอาณาจกั รฟาลมสุ หนา้ นวิ่ ค้ิวขมวดหลังได้
รับรายงาน

เหตุเพราะรายงานนั้นก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใหญ่หลวง
ต่อสภาพแวดลอ้ มรอบอาณาจกั รฟาลมสุ ในปจั จุบัน

เรอ่ื งราวเรมิ่ ตน้ จากการหายสาบสญู ของ “มงั กรวายคุ ลงั่ ” เวล-
โดรา่ ซงึ่ แตเ่ ดมิ ถกู ผนกึ ไวใ้ นมหาพงไพรแหง่ จูรา่

บรรดาตระกลู ขนุ นางทงั้ หลายผทู้ า� หนา้ ทปี่ กครองชานเมอื งซง่ึ มี
พรมแดนตดิ กบั ปา่ นา� โดยเคานตน์ ิโดล ไมกัมเรม่ิ เรียกรอ้ งขอก�าลังหนุน
หรือหน่วยอัศวินไปประจ�าการเอย ชนิดท่ีเรียกได้ว่าค�าร้องขอความ
ชว่ ยเหลือมมี ากเป็นภเู ขาเลากา

แน่นอนว่าประเทศไม่ได้เพิกเฉยต่อปัญหาดังกล่าว มาตรการ
รับมือถูกถ่ายทอดออกไปทันที ทว่าวัตถุประสงค์ของมาตรการนั้นกลับ
เพ่ือเนน้ ยา้� ให้เห็นถึงอา� นาจของกษตั รยิ ์ ไม่ใชเ่ พ่อื ตอบความประสงคข์ อง
บรรดาผ้ปู กครองชายแดน

‘ชายแดนถกู อสรู ทÓลายเมอื งสองเมอื งอยา่ งน้ี เหน็ ทถี งึ เวลา
ตอ้ งกวาดลา้ งพวกอสูรกันเสียทีแลว้ ละมั้ง’

‘จรงิ ดว้ ย เราจะไดแ้ สดงแสนยานภุ าพของหนว่ ยอศั วนิ ใหใ้ คร
ต่อใครไดป้ ระจกั ษ์’

‘หหึ หึ ึ ใหไ้ อพ้ วกสมาคมอสิ ระจอมโวยวายตกเปน็ เครอ่ื งสงั เวย
บ้าง กไ็ มใ่ ชป่ ญั หาที่เราต้องเดือดเนอ้ื ร้อนใจนนี่ า เพราะยงิ่ คนลดนอ้ ย
ลงเทา่ ไหร่ เงนิ ทตี่ อ้ งจา่ ยใหพ้ วกมนั กย็ งิ่ เหลอื เยอะขึ้นเท่านั้น’

‘เรอ่ื งนข้ี า้ เหน็ ดว้ ยอยา่ งยง่ิ ทส่ี Óคญั นยี่ งั ถอื เปน็ โอกาสทองใน
การปา่ วประกาศพระราชอÓนาจของฝ่าบาท!’

82

ความเสียหายอยู่ในระดับท่ีคาดการณ์เอาไว้ต้ังแต่แรก แต่ละคนจึงไม่
เดือดเนื้อรอ้ นใจสกั เทา่ ไรนกั

หากผรู้ อ้ งเรยี นขยนั ขนั แขง็ และปกปอ้ งเขตชายแดนตามกระแส
รับส่ังขององค์ราชาไม่บิดพล้ิว คนเป็นกษัตริย์ย่อมยินดีคุ้มครองจาก
เภทภัยท้ังปวง ทว่าคนท่ีคิดถึงแต่ผลประโยชน์ของตนมาเหนือส่ิงอื่นใด
อยา่ งนิโดล ไมกัม ท�าไมประเทศตอ้ งเปลอื งแรงเปลอื งงบประมาณมอบ
ความปลอดภยั ให้ดว้ ย

สถานการณ์ท่ีเกิดขึ้นค่อนข้างเลวร้ายก็จริง แต่เพราะยอ่ หยอ่ น
ตอ่ การระแวดระวงั ภยั จงึ พดู ไดว้ า่ กรรมตามสนอง

คนภายนอกอาจมองว่านเ่ี ปน็ วธิ ีการทีแ่ ย่ แต่ก็ถือวา่ คมุ้ ส�าหรับ
การแสดงอานุภาพของหน่วยอัศวินให้ผู้คนประจักษ์ นอกจากน้ีการตีโต้
กลบั หลงั ถกู รกุ รานยงั ชว่ ยลดทนุ ทรพั ยไ์ ดม้ ากกวา่ การจดั วางระบบคมุ้ กนั
ทัว่ ทกุ หวั ระแหงภายใต้การปกครองเสียอกี

เดมิ ที พน้ื ทชี่ ายแดนถอื เปน็ โลป่ อ้ งกนั ดนิ แดนหลกั ของทอ่ี าณา-
จักรฟาลมสุ อยู่แลว้

หรอื จะบอกวา่ พนื้ ทช่ี ายแดนเปรยี บเสมอื นเครอื่ งมอื แสนสะดวก
ทเี่ สยี ไปกห็ าใหมม่ าทดแทนไดก้ ค็ งไมผ่ ดิ นกั ดงั นน้ั จงึ ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งทมุ่ เท
ปกป้องเคร่อื งมอื

ทวา่ ------
รฐั บาลกลางซง่ึ ตง้ั ทา่ รบั มอื การบกุ โจมตขี องเหลา่ อสรู กลบั ตอ้ ง
รอเกอ้ ไปตามๆ กัน
สาเหตนุ น้ั มาจากการนา� ทพั ของวีรบุรษุ ผูห้ นง่ึ ยอห์ม
ข่าวลือท่ีว่าคณะของวีรบุรุษยอห์มผู้ตั้งตนขึ้นจากชาวเมือง
ธรรมดา ตีกองทัพของออรก์ ลอรด์ จนแตกกระเจิงแพรส่ ะพัดไปทวั่
เทยี บกบั ปที ผ่ี า่ นๆ มาแลว้ ภยั จากอสรู ในปนี น้ี บั วา่ คอ่ นขา้ งนอ้ ย
ส่วนรายงานท�านองเก่ียวกับการฮึกเหิมออกอาละวาดของอสูรหลัง

บทท่ี 2 บทเพลงโหมโรงส่ภู ัยพิบัติ 83

“มังกรวายุคลั่ง” เวลโดร่าหายสาบสูญกลับไม่ปรากฏข้ึนมาเลยแม้แต่
เร่อื งเดยี ว

และนน่ั ยง่ิ ทา� ใหค้ วามนา่ เชอ่ื ถอื ของขา่ วลอื เกยี่ วกบั วรี บรุ ษุ ยอหม์
เพิ่มสูงขน้ึ

‘วรี บรุ ุษง้นั รึ? ไรส้ าระ’
‘อันท่ีจริงไม่อยากเช่ือสักเท่าไหร่ แต่สมาคมอิสระก็เคย
รายงานเข้ามาเหมือนกันว่าพบเห็นออร์กลอร์ด ดังน้ันอาจเป็นไปได้
ว่านีค่ งไม่ใช่ขา่ วท่กี ขุ นึ้ เสียท้ังหมด’
‘เหน็ จะจริงอย่างท่ที า่ นวา่ ถึงแม้วา่ อีกฝ่ายไมม่ ขี มุ พลังมาก
พอจะเรียกได้ว่าเป็นกองทัพ แต่ก็มีราชาซ่ึงเพ่ิงถือกÓเนิดข้ึนไม่นาน
เปน็ ผคู้ วบคมุ กองกÓลงั ออรก์ จÓนวนหลายรอ้ ยตน อยา่ งนไ้ี มแ่ ปลกหรอก
ท่ีชายแดนจะพากันหวาดผวา...’
‘เชอะ! จะกลวั ทÓไม ของแบบนน้ั ฉนั คนเดยี วกเ็ พยี งพอจะเตะ
พวกมนั ใหก้ ระจยุ แล้ว! นีก่ ลบั ทÓอวดดตี ้งั ตวั เปน็ วรี บรุ ษุ -------’
บรรดาบุคคลซึ่งกษัตริย์เอ็ดมาริสไว้เนื้อเชื่อใจวางตัวให้เป็น
แกนกลางรฐั บาล ตา่ งถกเถยี งกันหนา้ ด�าครา�่ เครยี ดจนกระทง่ั ได้ผลสรุป
ในท้ายที่สุด
‘เอาเถอะ ในเม่ือภัยคุกคามหายไปแล้วก็ถือเสียว่าจบเรื่อง
จบราว เสียดายแค่หน่วยอัศวินประจÓอาณาจักฟาลมุสไม่ได้ออกโรง
เทา่ นั้นเอง’
แมฟ้ อลเก็นผเู้ ปน็ หัวหนา้ หน่วยอัศวินจะชกั สหี น้ากบั คา� พูดของ
หวั หนา้ จอมเวทประจา� ราชสา� นกั นามวา่ ราเซน็ แตก่ ไ็ มถ่ งึ ขน้ั เกดิ การปะทะ
คารมใดๆ เพราะฟอลเกน็ เขา้ ใจดวี า่ ราเซน็ แคพ่ ดู ตามเนอื้ ผา้ ไมไ่ ดม้ เี จตนา
กระแนะกระแหน
เหนือส่ิงอน่ื ใดคอื ไมเ่ อาตัวเขา้ ไปขอ้ งเก่ียวกบั การสรู้ บจะดีที่สุด
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ เองกเ็ หน็ พอ้ งกบั คา� สรปุ ของเหลา่ บคุ คลใกลช้ ดิ

84

การประชมุ หารือจงึ ส้ินสุดลง...

แต่ปญั หาทีเ่ กดิ ข้ึนต่อมา ไม่ใชป่ ัญหาทจี่ ะเพกิ เฉยไดข้ นานแท้
ปัญหาทีว่ า่ นั้นก็คอื การเก็บภาษีได้น้อยลง
เดมิ ที การจะชช้ี ดั วา่ ทอ้ งพระคลงั มเี งนิ คงเหลอื เพม่ิ ขนึ้ หรอื ตดิ ลบ
จ�าเป็นต้องวิเคราะห์ในมุมมองระยะยาวเป็นเวลาหลายปี ทว่าคร้ังน้ีเงิน
ทอ้ งพระคลงั ลดลงจนเหน็ ได้ชดั เม่อื เทียบกับปีงบประมาณกอ่ นหนา้
ย่ิงถ้าเปรียบเทียบกับปีก่อนแบบเดือนต่อเดือน ย่ิงเห็นความ
แตกต่างชัดเจนข้นึ ว่าผลก�าไรด้านการคา้ ระหวา่ งประเทศตกฮวบฮาบ
ดว้ ยท�าเลทต่ี ั้ง ท�าใหอ้ าณาจกั รฟาลมสุ เปน็ คู่คา้ เพียงหนึ่งเดียว
ของอาณาจักรคนแคระ และนั่นก็เป็นเหตุผลท่ีฟาลมุสถูกขนานนามว่า
เมอื งหนา้ ด่านของศาสนจักรศักดิ์สทิ ธ์ิแหง่ ทิศประจิม
และยงั มจี ดุ แขง็ ของภมู ปิ ระเทศทเี่ ออื้ ตอ่ การตดิ ตอ่ คา้ ขายโดยไม่
ต้องผ่านเส้นทางทะเลหรือเส้นทางบกสุดแสนอันตราย กลายเป็นปัจจัย
ใหอ้ าณาจกั รแหง่ นม้ี รี ายไดม้ หาศาลจากการเกบ็ ภาษแี พงระยบั จากสนิ คา้
ที่น�าเขา้ มาค้าขาย
แต่แล้ววันหนึง่ จา� นวนนักผจญภยั กลับลดนอ้ ยลง
ท้ังที่ที่ผ่านมาอาณาจักรฟาลมุสเคยครึกครื้นด้วยเหล่า
นักผจญภัยซึ่งพยายามเก็บหอมรอมริบเพื่อมาหาซื้ออาวุธและชุดเกราะ
จากอาณาจักรคนแคระ โดยสินค้ายอดนิยมต้องยกให้อุปกรณ์จ�าเป็น
ยิ่งยวดต่อการรกั ษาชวี ติ อยา่ งเชน่ โพชน่ั ...
ไม่เพียงแค่นักผจญภัยเท่านั้น เหล่าพ่อค้าท่ีเดินทางเข้าออก
อาณาจกั รกพ็ ลอยลดลงตาม แมว้ า่ จา� นวนคนคา้ ขายทเ่ี ดนิ ทางมาจากทาง
ฝง่ั อาณาจักรอินกราเชยี 5จะยงั คงเดมิ แต่จากฝั่งอาณาจกั รเบอรม์ นุ ด์และ
ประเทศโดยรอบมหาพงไพรแหง่ จรู ่ากลับถดถอยลงจนนา่ ใจหาย
มลู เหตสุ า� คญั ทช่ี วนใหก้ ลดั กลมุ้ คอื บรรดาพอ่ คา้ จากฝง่ั ประเทศ
5เปล่ยี นจาก
อาณาจกั รองิ ค์กราเซยี

รอบมหาพงไพรแห่งจูร่าถือเป็นคู่ค้าซ่ึงให้ผลประโยชน์สูงกว่า และ
เนอ่ื งจากไมม่ คี แู่ ขง่ รายไหนเขา้ มาแทรกแซง อาณาจกั รฟาลมสุ จงึ สามารถ
ตงั้ ราคาสนิ คา้ อยา่ งเชน่ โพชนั่ ชนดิ คา้ กา� ไรเกนิ ควรแลว้ ยดั เยยี ดขายใหพ้ วก
พ่อคา้ ได้

เมื่อเหล่าพอ่ ค้าหายหนา้ จงึ เกดิ ผลกระทบใหญ่หลวงตามมา
หลังจากแขกต่างแดนลดน้อยลงเพียงไม่นาน ธุรกิจท่ีพักค้าง
แรมกับร้านอาหารซึ่งเคยมีรายได้เป็นกอบเป็นก�าก็เร่ิมได้รับผลกระทบ
ไปดว้ ย
ไมถ่ งึ 1 เดอื น ยอดขายของแต่ละสถานประกอบการกต็ ิดตัว
แดงหรา จนรฐั มนตรผี รู้ บั ผดิ ชอบดา้ นเศรษฐกจิ ตอ้ งรบี ออกคา� สง่ั ใหค้ น้ หา
สาเหตุอย่างเรง่ ด่วน
ซึง่ รายงานที่ไดร้ ับ ท�าเอาทกุ คนถงึ กับตกตะลึง
“มเี มอื งใหมเ่ กดิ ขนึ้ ในมหาพงไพรแหง่ จรู า่ และเมอื งแหง่ นนั้ เปน็
แหลง่ ท่อี ยูอ่ าศยั ของเหล่าอสูร”
น่ันคอื รายงานทส่ี ายลบั นา� กลับมา
กระทัง่ กษตั รยิ เ์ อด็ มาริสยังพึมพา� อุทานว่า “เป็นไปไมไ่ ด”้ หลัง
รับฟงั ขา่ วสารดังกล่าว
แต่ตอ่ ใหต้ ระหนกสกั แค่ไหน เขากจ็ า� ต้องรักษามาดเอาไว้ เพื่อ
แสดงความน่าเกรงขามในฐานะกษตั ริยผ์ ู้ปกครองอาณาจกั ร
(ถึงไม่อยากเชื่อก็คงต้องเช่ือเสียแล้ว แต่สิ่งส�าคัญที่ต้องคิด
เวลานค้ี อื จะดงึ สถานการณ์ ณ เวลานเ้ี ขา้ มาพว่ งกบั ผลกา� ไรของประเทศ
เราไดท้ างใดบ้าง)
และตอนนนั้ เอง ทีค่ วามคดิ หน่งึ ผุดแวบข้นึ ในสมอง

86

●
เหลา่ ผคู้ รองเมอื งภายใตก้ ารปกครองของอาณาจกั รถกู เรยี กตวั
มาเขา้ รว่ มประชมุ ดว่ น ตามค�าสัง่ ของกษัตริยเ์ อ็ดมาริส
“พูดก็พูดเถอะนะพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ตอนน้ีพวกพ่อค้าจมูกไว
พากันมงุ่ หน้าไปทางดนิ แดนของเหลา่ อสูร แทนที่จะผ่านประเทศของเรา
กันหมดแล้วพ่ะยะ่ คะ่ ”
“เหน็ เขาพดู กนั วา่ ถา้ เดนิ ทางผา่ นดนิ แดนเจา้ พวกนน้ั รบั รองวา่
ถงึ อาณาจกั รคนแคระไดโ้ ดยปลอดภัยแนน่ อน...”
“เรอ่ื งนน้ั เราเองกไ็ ดย้ นิ มาเหมอื นกนั เทา่ ทร่ี มู้ าคอื มกี ารจดั สรา้ ง
สถานที่ลักษณะคล้ายหอพักอัศวินซึ่งเรียกกันว่า “ป้อมตÓรวจ” เอาไว้
ตลอดเส้นทางทุกๆ ระยะ 20 กิโลเมตร แลว้ ส่งทหารอสรู ไปประจา� การ
ในปอ้ ม...”
“ฟังดอู าจทา� ใจให้เช่ือยาก แต่ว่าพ่อคา้ ทค่ี บคา้ สนิทสนมยนื ยัน
เองกับปากว่าเร่ืองนี้เป็นความจริง เขาบอกด้วยว่าหากถูกอสูรโจมตี
ระหว่างทาง ให้จุดชนวนยิงพลุซ่ึงทุกคนจะได้รับแจกก่อนออกเดินทาง
แล้วจะมีคนมาชว่ ยภายใน 5 นาท”ี
“บา้ น่า!?”
รฐั มนตรแี ละขนุ นางทง้ั หลายทถ่ี กู เรยี กมาเขา้ ประชมุ ดว่ น พากนั
พูดคุยแลกเปล่ียนข้อมูล ซ่ึงแต่ละคนแสดงอาการตกใจอย่างไม่ปิดบัง
เมื่อข่าวสารจากปากคนอ่ืนพ้องกับข่าวสารซ่ึงยากจะท�าใจเช่ือลงที่ตนเอง
มีอยูใ่ นมอื
ในมหาพงไพรแห่งจูร่ามีอสูรอาศัยอยู่มากมายนับไม่ถ้วน และ
ด้วยขนาดเนอ้ื ที่กวา้ งใหญ่ไพศาล ทา� ใหใ้ นละแวกใกล้เขตอารยธรรมของ
มนษุ ย์มเี พยี งอสูรชนิดภัยคกุ คามตา่� ปกั หลักหากนิ แต่บางครัง้ บางคราว

บทที่ 2 บทเพลงโหมโรงสู่ภัยพบิ ตั ิ 87

ก็มีปศิ าจระดับสงู เกินกวา่ แรงก์ B โผลอ่ อกมา
จึงพูดได้ว่าเมืองที่ก�าลังเป็นหัวข้อสนทนาน้ันถูกก่อสร้างขึ้นใน

สถานท่ีสุดอันตราย มิหน�าซ้�า เมืองดังกล่าวยังสร้างถนนเชื่อมระหว่าง
อาณาจกั รเบอร์มนุ ดก์ บั ประเทศแหง่ ยุทธภณั ฑ์ดวาร์กอน

การจะท�าเช่นนั้นได้ต้องใช้งบประมาณแค่ไหน ต้องใช้ก�าลัง
ไพร่พลมากเพยี งใด

ไมม่ ใี ครในทนี คี้ าดเดาออกสกั คน เพราะขนาดหมบู่ า้ นหรอื เมอื ง
รอบนอกซง่ึ ตงั้ อยหู่ า่ งจากเขตทอี่ ยอู่ าศยั ของอสรู ยงั ตอ้ งทมุ่ เงนิ ภาษจี า� นวน
ไมน่ อ้ ยเพอื่ งานดา้ นความปลอดภยั และเนอื่ งดว้ ยเมอื งเหลา่ นนั้ เปรยี บได้
กบั โลป่ กป้องนครหลวง จงึ จา� เปน็ ตอ้ งหมน่ั บา� รุงดแู ลอย่างสม่า� เสมอ

ทน่ี า่ ตกใจเหนอื อน่ื ใดคอื เมอื งของประเทศนนั้ ยงั เปน็ ทอี่ ยอู่ าศยั
ของเหลา่ อสรู

เรอ่ื งพรรค์น้ีเกดิ มาไม่เคยพบเคยได้ยินมาก่อนจริงๆ
เลา่ ลอื วา่ ผเู้ ปน็ นายของประเทศทว่ี า่ เปน็ ผนู้ า� ของมหาพงไพรแหง่
จรู า่ เสยี ดว้ ย แตค่ นคนนน้ั กลบั มงุ่ หมายจะปรองดองกบั เหลา่ ประเทศของ
มวลมนษุ ยม์ ากกวา่ ต้งั ตนเป็นจอมมาร
ยงิ่ ข่าวทว่ี ่าอสูรเป็นผูก้ อ่ ตง้ั ประเทศ ยิง่ ไมน่ ่าเชือ่ เข้าไปใหญ่
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ ตดั สนิ ใจยกมอื ขา้ งหนงึ่ ขน้ึ ปรามใหท้ กุ คนเงยี บ
เสียง ก่อนสง่ สายตาใหร้ ฐั มนตรี
เมือ่ ไดร้ บั สั่ง รัฐมนตรีจึงเอ่ยปากอธบิ าย
“เทา่ ทผ่ี มทราบ ดเู หมอื นประเทศนน้ั มชี อื่ เรยี กวา่ “สหพนั ธรฐั จรู า่
เทมเพสต”์ แตพ่ วกพอ่ คา้ เรยี กขานสนั้ ๆ วา่ “เทมเพสต์ (สหพนั ธรฐั อสรู )”
พ่ะยะ่ ค่ะ ส่วนผปู้ กครองรฐั คือสไลมช์ ่อื ริมุร=ุ เทมเพสต-์ ------”
“สไลมเ์ นีย่ นะ? บา้ ไปแล้วรเึ ปลา่ !!”
คนท่ีส่งเสียงดังข้ึนมาราวกับต้องการขัดค�าของรัฐมนตรี คือ
ชายหนุม่ ทีม่ ีผมและดวงตาสีดา�

88

ไม่มีผู้ใดกล้าเสียมารยาทเช่นน้ันต่อหน้าพระพักตร์ ต่อให้เป็น
รัฐมนตรหี รือขุนนางก็ตาม ทวา่ ชายหนุม่ คนนีเ้ กดิ และเตบิ โตในโลกซึ่งไม่
ไดถ้ กู ผกู มดั ดว้ ยคา� วา่ ระเบยี บแบบแผน ไมเ่ พยี งเทา่ นน้ั ฐานะของเขายงั อยู่
ในระดับท่ีต่อให้ท�าเรื่องเสียมารยาทก็ยังได้รับการให้อภัยหากไม่เกินเลย
จนเกินขอบเขต

น่ันเพราะเขาคอื -------“ชาวตา่ งโลก”-------
หนงึ่ ในวรี บุรษุ ของดนิ แดนแหง่ น้ี
จงึ ไมน่ า่ แปลกใจหากคนอน่ื ๆ ไมถ่ อื สาในคา� พดู และการแสดงออก
ของเขา ไมส่ ิ เรียกวา่ ถงึ ขนุ่ เคอื งกไ็ ม่กล้าเอย่ ปากน่าจะถกู ต้องมากกวา่
แม้ในหมู่ขุนนางช้ันสูงดูแคลนชายหนุ่มผู้น้ีอย่างเห็นได้ชัด แต่
การแสดงทา่ ทรี งั เกยี จออกไปอยา่ งชดั เจนอาจกลายเปน็ เหตใุ หต้ นเองสญู
เสียผลประโยชน์ใหญ่หลวง จึงจ�าต้องเก็บง�าความรู้สึกเหล่าน้ันเอาไว้
ในใจเพยี งอย่างเดียว
ใครล่ะจะกล้าต่อกรกับอาวุธมนุษย์ผู้เปี่ยมด้วยพลังความ
สามารถในการตอ่ สรู้ ะดบั สงู สดุ ซงึ่ ถกู เรยี กมาดว้ ย “พธิ อี ญั เชญิ ” ทจ่ี ดั ขนึ้
เพียง 3 ปคี รง้ั ในอาณาจกั รฟาลมสุ
โชโงะ ทะงุจิ ชาวญี่ป่นุ อายุ 20 ปี
“โชโงะ สงบปากสงบคา� หนอ่ ย ฟงั รายงานใหจ้ บกอ่ นแลว้ คอ่ ยพดู ”
หัวหน้าจอมเวทประจ�าราชส�านักราเซ็น ต�าหนิในความไร้
มารยาทของโชโงะ
“อะไรเล่า ก็สไลม์มันเปน็ แคป่ ลาซิวปลาสร้อยไม่ใช่รึไง? แลว้
ทา� ไมปลาซวิ ปลาสร้อยพรรคน์ นั้ ถึงเปน็ ผู้ปกครองป่าไดล้ ะ่ ! อ้อ หรือเรอ่ื ง
เปน็ ทา� นองนี้? แบบว่าในป่ามีแต่พวกปลาซิวปลาสรอ้ ยสนิ ะ? นสี่ รปุ วา่
ฉันฝกึ หนักทกุ วว่ี นั ก็เพ่ือออกไปปราบปลาซวิ ปลาสร้อยอยา่ งน้นั ร!ึ ?”
ราเซ็นท�าหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเม่ือนึกขึ้นมาได้ว่า โชโงะ
เพิ่งซัดนักรบฝีมือดีของหน่วยอัศวินหลายสิบนายจนเป็นได้รับบาดเจ็บ

บทท่ี 2 บทเพลงโหมโรงสู่ภัยพบิ ัติ 89

สาหสั โดยอ้างว่าซอ้ มรบมาหมาดๆ เมือ่ วานน้ี
ชายหน่มุ ที่ชอ่ื โชโงะคนนี้เปน็ เจ้าของพลงั อนั ยง่ิ ใหญ่ ทว่าจติ ใจ

ของเขายังขาดการกล่อมเกลาเกนิ กว่าจะน�าพลังนั้นมาใชส้ อย
นบั จากถกู อญั เชญิ มาโลกนก้ี ผ็ า่ นไป 3 ปแี ลว้ ตอนนนั้ เขาอายุ 17

ซง่ึ ราเซน็ มองเหน็ ชดั วา่ ความมทุ ะลบุ า้ บนิ่ ของชายหนมุ่ มแี ตจ่ ะเพมิ่ มากขนึ้
ทกุ วนั ทกุ วนั หากไมไ่ ดก้ า� กบั เวทมนตรเ์ พอื่ ใหย้ อมเชอื่ ฟงั เมอ่ื ครง้ั อญั เชญิ
มาใหมๆ่ เขาอาจกลายเปน็ ชนวนเหตนุ า� ความลม่ สลายมาสอู่ าณาจกั รนกี้ ไ็ ด้

แนน่ อนวา่ เวทมนตรเ์ พอื่ ใหอ้ ยใู่ นบงั คบั บญั ชานนั้ ใชไ้ ดผ้ ลชะงดั
“ข้าบอกให้ “หุบปาก” ”
“อกึ้ ------”
โชโงะ จ�ายอมปฏบิ ัติตาม “ทรกิ เกอร์ (ไก)” ของราเซ็น
นยั นต์ านนั้ ลกุ โชนดว้ ยความเดอื ดดาล แตร่ าเซน็ ทา� เมนิ ดว้ ยทา่ ทาง
ยโสตามประสาผูใ้ ชเ้ วทมนตร์
ตอนน้นั เองทีเ่ สียงนมุ่ สุขมุ เสียงหนึ่งเอย่ ข้ึนกบั ราเซ็น
“ทา่ นราเซน็ คณุ โชโงะเขาไมไ่ ดพ้ ดู เพราะประสงคร์ า้ ยอะไรหรอก
ครับ สไลม์ในโลกของพวกผมมีชื่อเสียงในเร่ืองเป็นมอนสเตอร์ปลาซิว
ปลาสร้อยนะ่ ครบั ไมส่ ิ ถงึ จะมบี า้ งท่กี ลายมาเป็นศัตรตู วั ร้ายเวลาอยู่ใน
เกม แต่สว่ นใหญ่ถ้าพดู ถึงสไลมค์ นส่วนใหญจ่ ะคิดแบบเดียวกันทั้งน้นั ”
“เคียวยะเองรึ ถ้าอยู่ด้วยแล้วท�าไมเจ้าไม่ช่วยปรามโชโงะให้
สงบปากสงบคา� น่ีเราอยู่ตอ่ หนา้ พระพักตรน์ ะ อยา่ ทา� ใหข้ ้าตอ้ งอับอาย
ขายหน้ามากกวา่ นีไ้ ดร้ เึ ปลา่ !”
ชายหนมุ่ ทถี่ กู เรยี กวา่ เคยี วยะ เปน็ “ชาวตา่ งโลก” ซงึ่ ถกู อญั เชญิ
มาจากญ่ีปุ่นเชน่ กนั
ชื่อเดิมของเขาคือ เคียวยะ ทาจิบานะ ถูกอัญเชิญมาโดย
ประเทศเล็กๆ ซ่ึงมพี รมแดนตดิ กับอาณาจักรฟาลมสุ เมอ่ื 2 ปที แี่ ล้วกอ่ น
จะโดนพาตัวมาท่นี ่ี และเป็นนอ้ งใหม่สดุ ในกล่มุ ‘ชาวตา่ งโลก’ ทีพ่ �านัก

90

อยู่ในอาณาจักรฟาลมสุ ณ เวลาน้ี
เคยี วยะยกั ไหลก่ ่อนแสดงทา่ ทีนอบนอ้ ม แล้วปรายตามองทาง

โชโงะ เห็นดังนั้นโชโงะจึงยอมลดโทสะ พยักหน้ารับอีกฝ่ายพร้อมกับ
ฟงั รายงานตอ่ โดยไม่พดู แทรกอะไร

ราเซ็นเหลือบมองคนท้ังคู่ด้วยหางตา แล้วจึงเชื้อเชิญรัฐมนตรี
ให้พูดต่อ

เมืองที่ช่ือ “เทมเพสต”์ นั้นมีอสูรซ่ึงคาดวา่ เป็นร่างพัฒนาของ
กอ็ บลนิ และออร์กอาศยั อยู่จ�านวนมาก

การพบเห็นฮ็อบก็อบลินหรือไฮออร์กในอาณาจักรคนแคระที่
ประกาศตวั เปน็ กลางไมใ่ ชเ่ รอื่ งแปลกใหม่ แตใ่ ชว่ า่ จะเปน็ เชน่ นเ้ี หมอื นกนั
ไปเสยี หมด

หากผู้อยู่อาศัยท้ังหมดเป็นเผ่าพันธุ์วิวัฒนาการตามรายงาน
ก็คงต้องบอกว่าเรอ่ื งราวไปไกลกว่าท่คี นผใู้ ดจะจนิ ตนาการถงึ

โดยปกตแิ ลว้ ในหลายปจี ะเกดิ ปรากฏการณท์ ผ่ี เู้ ปน็ หวั หนา้ หรอื
ผู้น�ากลุ่มจะวิวัฒนาการตนสู่ระดับสูงสักคร้ัง และส่วนมากสิ่งมีชีวิตน้ันๆ
มกั ถกู ขบั ไลห่ รอื กา� จดั ทงิ้ ทนั ทที พ่ี บกอ่ นจะเตบิ โตจนแขง็ แกรง่ มากขน้ึ กวา่
ทเี่ ปน็ อยู่ ดงั นนั้ จะบอกวา่ อาณาจกั รคนแคระซง่ึ มกี ารคบคา้ สมาคมกบั อสรู
ถอื เปน็ เรื่องนอกรตี ในสายตาสังคมมนษุ ยก์ ค็ งไม่ผิด

และตอ่ ใหค้ น้ ประวตั ยิ อ้ นกลบั ไปหลายรอ้ ยปกี อ่ นหนา้ กค็ งไมพ่ บ
บันทึกใดระบุว่ามีเมืองซึ่งผู้อยู่อาศัยทั้งหมดเป็นเผ่าพันธุ์วิวัฒนาการ
แต่ตอนน้ีพวกเขาไม่มีเวลาจะมาต้ังข้อสงสัยเก่ียวกับรายงานที่ได้มาจาก
การสง่ คนไปสืบค้นขอ้ มลู แบบลบั ๆ

สิ่งแรกท่ีแวบข้ึนในความคิดคือการขับไล่ ...ทว่าคงท�าไม่ได้
ง่ายนกั

เพราะอสรู ซงึ่ กลายเปน็ อมนษุ ยม์ ที งั้ เชาวป์ ญั ญาทง้ั ความเชย่ี วชาญ
จงึ สามารถตดั ปา่ ถางพงเพอ่ื สรา้ งเมืองสร้างถนน ท่ีสา� คัญคือดูเหมอื นว่า

บทท่ี 2 บทเพลงโหมโรงสู่ภัยพิบตั ิ 91

จะพฒั นาข้ึนมากจนพดู ภาษามนุษยแ์ ละประกอบการค้าได้ด้วย
ในรายงานลบั ยงั กลา่ วถงึ ระบบทเ่ี รยี กวา่ “ปอ้ มตÓรวจ” ซงึ่ กา� ลงั

เป็นข่าวลือในเวลาน้ีด้วย โดยค�านี้ใช้เรียกระบบการผลัดเปล่ียนเวรยาม
ของผู้ท�าหน้าท่ีอารักขาความปลอดภัย ส่วนสิ่งปลูกสร้างมีช่ือเรียกอย่าง
เปน็ ทางการว่า “จุดประจÓการ”

รัฐมนตรอี ธบิ ายข้อความในรายงานอยา่ งถถ่ี ้วนไม่ตกหลน่
“จุดประจÓการ” ท่ีว่าน้ัน ถูกสร้างขึ้นเป็นระยะตลอดเส้นทาง
โดยนา� แคมปพ์ กั แรมชว่ั คราวชว่ งกอ่ สรา้ งถนนมาดดั แปลงเปน็ จดุ สอดสอ่ ง
รกั ษาความปลอดภัย
ซงึ่ นกั เดนิ ทางจะไดร้ บั ความคมุ้ ครองจากบรรดาปศิ าจทป่ี ระจา� อยู่
แตล่ ะจดุ ตลอดเสน้ ทาง
“ป้อมตา� รวจทว่ี ่านี่ เป็นคณุ ต�ารวจรึไง!”
โชโงะเอย่ ท�านองประชดประชัน
คา� พดู น้นั ทา� ใหร้ าเซ็นเอย่ ปาก
“โชโงะ-------”
“ครับ ครับ จะบอกใหห้ ุบปากใช่ไหมละ่ ?”
“เปลา่ คณุ ต�ารวจทีเ่ จ้าว่าหมายถึงอะไร?”
“หา? ต�ารวจก็คอื ต�ารวจไง...?”
เมื่อเหน็ ว่าทั้งสองคนเรมิ่ สอ่ื สารกนั ไมร่ เู้ ร่ือง เคยี วยะจึงหัวเราะ
เบาๆ แลว้ แทรกขน้ึ มา
“ท่านราเซน็ ครบั ตา� รวจทีเ่ ขาพดู ถึงน่ะ-------”
เคยี วยะชแี้ จงแบบงา่ ยๆ โดยเนน้ เฉพาะสาระสา� คญั เพอื่ ใหอ้ กี ฝา่ ย
เขา้ ใจ
“------ อ้อ ท่แี ทห้ มายถึงโครงสรา้ งแบบแยกย่อยสายงานของ
ทหารอารักขาสินะ ว่าแต่นึกไม่ถึงเลยว่าพวกอสูรจะรู้จักน�าโครงสร้าง
ลกั ษณะนีม้ าใช.้ ..”

92

“เป็นไปได้ไหมครับ ว่าที่ประเทศนั้นมี “ชาวต่างโลก” แบบ
เดยี วกนั กบั พวกผม? ย่ิงถ้าคนคนน้ันเปน็ ผมู้ ีพลัง การจะตีสนทิ กบั อสูร
ก็คงไมใ่ ชเ่ รื่องยากเย็นอะไร”

“หา? ฉันว่าไม่มีใครท�าเรื่องยุ่งยากพรรค์น้ันหรอกม้ัง! ขอแค่
มีพลัง กม็ ชี ีวิตอยรู่ อดในโลกน้ีไดส้ บายๆ แล้ว ท�าไมจะต้องท�าตวั เดน่ ให้
เป็นที่จบั ตามองโดยไมจ่ �าเปน็ ด้วย?”

“ที่นายพดู ก็มีส่วนถูกนะ”
ในขณะทโ่ี ชโงะกบั เคยี วยะพากนั หมดความสนใจในหวั ขอ้ ดงั กลา่ ว
ราเซน็ กลับครุ่นคดิ ด้วยสีหนา้ จรงิ จงั
(------“ชาวตา่ งโลก” ร?ึ มันจะเปน็ ไปได้อยา่ งไร แต่เดยี๋ วก่อน
ถ้าคดิ อย่างนั้นแลว้ ทกุ อยา่ งกจ็ ะลงตัวพอดี)
ระหวา่ งทก่ี า� ลงั คดิ เรอ่ื งเหลา่ นนั้ ราเซน็ กร็ สู้ กึ ถงึ สายตาของกษตั รยิ ์
เอด็ มาริสซึ่งกา� ลงั จบั จ้องอยทู่ ี่ตน เขาจึงพยกั หน้าตอบเบาๆ
แทนการตอบดว้ ยคา� พดู วา่ แมจ้ ะตดิ ใจสงสยั เกย่ี วกบั เคา้ ลางของ
“ชาวตา่ งโลก” ในประเทศเจา้ ปญั หา แตเ่ รอ่ื งนไ้ี มส่ ง่ ผลกระทบตอ่ แผนการ
ทีว่ างไวแ้ น่นอน
“ชาวตา่ งโลก” ทบี่ รรดาลกู ศษิ ยข์ องราเซน็ อญั เชญิ มา ไมไ่ ดม้ เี พยี ง
แค่โชโงะกับเคียวยะ
ความเป็นไปได้สุดท้ายแล้วก็แค่ความเป็นไปได้ ขอแค่ด�าเนิน
การทุกอย่างดว้ ยความรอบคอบ ปัญหาย่อมไมเ่ กดิ ตามมา
(หึหึ ตอ่ ให้มี “ชาวต่างโลก” อยูจ่ ริง กไ็ ม่มที างเอาชนะหมาก
สดุ แกรง่ ทอี่ ยู่ในมอื ของข้าอยา่ งโชโงะไดห้ รอก-------)
ราเซ็นคิดพลางสดับรับฟังรัฐมนตรีซึ่งก�าลังอธิบายเหตุการณ์
ต่อจากเมอ่ื สักครู่

●

บทท่ี 2 บทเพลงโหมโรงสู่ภยั พิบัติ 93

สภาพการเงินย่ิงย�่าแย่ลงตามการถดถอยของเหล่าพ่อค้าแม่ค้า
ทเ่ี ดินทางเข้าประเทศ

หลงั สาธยายปจั จยั อนั เปน็ สาเหตจุ บ การประชมุ ดว่ นประจา� วนั นี้
กไ็ ด้ฤกษ์เขา้ สู่หัวข้อหลักเสยี ที

หัวข้อทวี่ า่ กค็ ือ มเี มอื งเกิดขึน้ ในมหาพงไพรแหง่ จรู ่า
วา่ กนั วา่ บรรดานกั ผจญภยั ต่างพากนั ออกเก็บเกย่ี ววตั ถุดบิ จาก
อสรู โดยปกั หลกั อยู่ ณ เมืองดงั กล่าว
มิหน�าซ�้าในเมืองนั้นยังมีโพชั่นประสิทธิภาพสูงกว่าท่ีผลิตใน
อาณาจกั รคนแคระจา� หนา่ ย รวมถงึ มรี า้ นตดี าบซง่ึ พรอ้ มใหบ้ รกิ ารดา้ นดแู ล
ซ่อมแซมยทุ ธภัณฑ์
และเนื่องจากพอ่ คา้ แม่ค้าก็พา� นกั อยใู่ นเขตเมอื งเดียวกัน จึงไม่
ตอ้ งเหนอื่ ยหอบหวิ้ วตั ถดุ บิ ทงั้ หลายทรี่ วบรวมไดก้ ลบั ไปหาทขี่ ายใหเ้ ปลอื ง
แรงเปลอื งเวลา ดงั นน้ั ไมน่ า่ แปลกใจสกั นดิ หากนกั ผจญภยั จา� นวนมากจะ
มารวมตวั กันที่น่ี
เมอื่ อปุ สงคอ์ ปุ ทานครบ กไ็ มม่ คี วามจา� เปน็ ตอ้ งถอ่ สงั ขารเดนิ ทาง
เข้านครหลวงของอาณาจักรฟาลมสุ ซงึ่ ต้ังอย่หู ่างจากป่าอกี ตอ่ ไป
แตย่ ังมอี กี ประเด็นปญั หา ซึง่ ถือได้ว่าเปน็ ปญั หาใหญ่ยิ่งกว่า
ปญั หาใหญอ่ นั เปน็ เหตผุ ลทรี่ กู้ นั ดใี นการเรยี กประชมุ เหลา่ ขนุ นาง
เชอื้ พระวงศ์ด่วนในวนั นี.้ ..
ปัญหานั้นคือ เส้นทางสัญจรทางบกท่ีตัดผ่านมหาพงไพรแห่ง
จรู า่ เชอื่ มระหวา่ งอาณาจกั รคนแคระกบั อาณาจกั รเบอรม์ นุ ดเ์ สรจ็ สมบรู ณ์
แล้ว และถนนเส้นนี้ถูกรับประกันให้เป็นเส้นทางติดต่อค้าขายซึ่งมีเหล่า
อมนษุ ย์ดูแลความปลอดภัย
บรรดาพอ่ คา้ มากกวา่ ครงึ่ จงึ ตดั สนิ ใจมงุ่ หนา้ สอู่ าณาจกั รคนแคระ
โดยตรง แทนทจ่ี ะซอ้ื ขายผา่ นอาณาจกั รฟาลมสุ เหมอื นแตก่ อ่ น

94

ซึง่ เรื่องนจ้ี ะปลอ่ ยเฉยไม่ไดเ้ ดด็ ขาด
หากปลอ่ ยไวไ้ ม่รบี หาทางแก้ไข ปัญหาอาจลกุ ลามเกย่ี วพันถงึ
ความเปน็ ความเปน็ ตายของอาณาจกั รฟาลมุส
สาเหตุทพ่ี ดู เชน่ นน้ั กเ็ พราะ-------
อาณาจักรฟาลมุสไม่มีทั้งสินค้าท้องถ่ินโดดเด่น ไม่มีทั้งแหล่ง
เหมืองแร่
และเนอ่ื งจากอาณาเขตประเทศตงั้ อยตู่ ดิ กบั อาณาจกั รคนแคระ
ซ่ึงเป็นเลิศด้านงานอุตสาหกรรม คุณภาพการผลิตในประเทศตัวเองจึง
ออ่ นดอ้ ย
แมจ้ ะมพี ชื ผลทางการเกษตรใหเ้ กบ็ เกย่ี วเพยี งพอเลย้ี งปากทอ้ ง
ประชาชน แต่นั่นไม่เพียงพอส�าหรบั น�ามาใช้เก็บภาษีจุนเจอื ท้องพระคลัง
ทผี่ า่ นมา ดนิ แดนแหง่ นเ้ี ฟอ่ื งฟอู ยไู่ ดด้ ว้ ยการเกบ็ ภาษที อ่ งเทย่ี ว
และภาษีการค้า ซึ่งถอื เป็นสองเสาค้า� จุนหลกั ของประเทศ

รัฐมนตรีค้อมคา� นับกษัตริยเ์ อด็ มาริสหนึ่งครั้งหลงั อธิบายจบ
กษตั รยิ เ์ อด็ มารสิ พยกั หนา้ รบั พรอ้ มกบั กวาดสายตามองทกุ คน
ในทีป่ ระชุมแลว้ เอย่ ถามข้นึ
“เอาละ เราควรจดั การอย่างไรกันดี?”
ไม่มใี ครตอบคา� ถามขององค์ราชา
ขณะนี้ ขุนนางและรัฐมนตรีทั้งหลายซึ่งถูกเชิญมาร่วมประชุม
ต่างได้รับแจกเอกสารรายงานแบบเดียวกับท่ีองค์ราชาก�าลังพินิจมอง
โดยในเอกสารนน้ั มรี ายละเอยี ดทกุ อยา่ งทรี่ ฐั มนตรขี น้ึ มาอธบิ ายเมอ่ื สกั ครู่
ทกุ คนทรี่ วมกันอยู่ ณ ทน่ี ้ี เป็นขนุ นางชน้ั สงู ซึ่งเก่ียวพันกับการ
บริหารประเทศ ขณะเดียวกันก็เป็นผู้ฝังรากกัดกินอยู่แก่นกลางของ
ความม่งั คั่ง
กลุ่มคนผู้เป็นโครงสร้างของรัฐบาลกลาง------- กลุ่มคนซ่ึง

บทที่ 2 บทเพลงโหมโรงสภู่ ยั พิบตั ิ 95

มองเห็นผลร้ายที่อาจตามมาในกรณีประเทศสูญเสียล�าดับความส�าคัญ
รวมถึงสญู เสียเงนิ ภาษีมากกวา่ ใคร

คา� ตอบหนงึ่ วนเวยี นอยใู่ นหว้ งความคดิ ของทกุ คน แตห่ ากเออ้ื นเอย่
มันออกมา จะเท่ากับว่าตัวเองต้องเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมดโดยปริยาย
ความหวาดกลวั ทม่ี ตี ่อเรอ่ื งเหล่านั้นท�าให้ไมม่ ใี ครกลา้ เสนอทางออก

-------ทางออกทว่ี ่า บุกท�าลายเมอื งน้นั ให้ราบคาบ
อาณาจักรฟาลมสุ เปน็ ประเทศขนาดใหญ่
ด้วยอ�านาจของประเทศจะสามารถระดมพลทหารได้มากที่สุด
แสนนายโดยประมาณ ทว่าคตู่ อ่ สคู้ อื อสรู ทีว่ ิวฒั นาการแลว้ ดงั นั้นทหาร
ทว่ั ไปยอ่ มไมเ่ ปน็ ประโยชนส์ า� หรบั สมรภมู คิ ราวน้ี พวกเขาจา� เปน็ ตอ้ งเลอื ก
เฟ้นเฉพาะอัศวินท่ีผ่านการฝึกฝนฝีมือรบมานานปี หรือเลือกใช้ทหาร
รบั จา้ งผูช้ �านาญการศึก
ในสงครามขบั ไลท่ มี่ เี พยี งคา� วา่ อยหู่ รอื ตายเนอื่ งจากอกี ฝา่ ยไมใ่ ช่
มนษุ ย์นั้น บอกเลยว่าพวกมอื สมคั รเลน่ หมดสิทธิอ์ อกโรง เพราะไมเ่ พียง
จะเป็นการเพ่ิมจ�านวนคนตายเปล่าๆ ปล้ีๆ แต่ยังจะกลายเป็นตัวถ่วง
แขง้ ขายามอย่กู ลางสนามรบ
ถา้ อยา่ งนนั้ แล้วทหารท่ีใชง้ านไดจ้ ริงมอี ย่ทู ั้งหมดก่นี าย จากใน
บรรดาหนึง่ แสนคน...
หน่วยอศั วนิ ประจา� ราชส�านักฟาลมสุ ------5,000 นาย
หนว่ ยอศั วนิ สดุ แกรง่ ของอาณาจกั รฟาลมสุ ซงึ่ นา� ทพั โดยหวั หนา้
หน่วยอัศวินฟอลเก็น ถือเป็นเหล่ายอดฝีมือข้ึนตรงต่อองค์ประมุขและ
เคลอื่ นไหวปฏบิ ตั หิ นา้ ทไี่ ดอ้ ยา่ งเสรตี ามกระแสรบั สงั่ ขององคร์ าชา พลงั
ความสามารถดา้ นการต่อสู้ของแตล่ ะคนอยู่ระดับ B แม้แตน่ านาประเทศ

96

ทางทิศตะวันตกกย็ งั ประเมินไว้วา่ แข็งแกร่ง
กองกา� ลงั ผใู้ ชเ้ วทมนตรป์ ระจา� ฟาลมสุ ------1,000 คน
กลุ่มหัวกะทิซ่ึงส�าเร็จการศึกษาจากโรงเรียนเวทมนตร์ประจ�า

ราชส�านักซึ่งน�าโดยราเซ็นหัวหน้าจอมเวทแห่งราชส�านัก ผู้เป็นเลิศทาง
ด้านการใช้เวทมนตรท์ ีค่ ดั สรรจนแน่ใจแลว้ จากบรรดาผ้ชู า� นาญเวทมนตร์
สายตอ่ สู้

หนว่ ยทหารมา้ สมาพนั ธข์ นุ นางแหง่ ฟาลมสุ ------5,000 นาย
เหล่าทหารม้าช้ันแนวหน้าท่ีเลือกเฟ้นมาจากกองพันทหารม้า
ใต้บังคับบัญชาโดยตรงในสังกัดของเหล่าขุนนางช้ันสูง ซ่ึงในจ�านวนน้ัน
มีบุตรหลานของขุนนางรวมอยู่ด้วย ปัญหาคือคนพวกน้ีอ่อนด้อย
ประสบการณ์รบ แม้จะได้ชื่อว่าเป็นทหารโดยอาชีพแต่ก็อดแคลงใจ
ในฝไี ม้ลายมอื ไม่ได้
หน่วยทหารจู่โจมรบั จ้างแห่งฟาลมุส-------6,000 คน
โดยปกติแล้วคนกลุ่มนี้จะอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ท้ังในและนอก
ประเทศเพ่ือรักษาความสงบของอาณาจักรโดยเคล่ือนไหวด้วยจ�านวน
คนนอ้ ยทส่ี ดุ เทา่ ทที่ า� ได้ แตเ่ มอื่ ถงึ คราวเรยี กระดมพลยามคับขันก็พร้อม
แสดงความสามารถชนดิ ไมห่ วงฝมี อื และอาจเรยี กไดว้ า่ นค่ี อื การรวมตวั กนั
ของคนท่ีเปี่ยมด้วยความทะเยอทะยาน เน้นแสดงผลงานเพื่อก้าวข้ันสู่
ตา� แหนง่ อศั วนิ

17,000 คนน้ี คือกองรบประจ�าการของอาณาจักรฟาลมุส
ที่พร้อมประจญั บานทุกเมอ่ื

เป็นขุมพลังใหญ่ท่ีสามารถข่มประเทศอ่ืนให้หงอได้โดยไม่ต้อง
เหนอ่ื ยแรง

ทวา่ จา� นวนประชากรของเมอื งอสรู มมี ากกวา่ หนง่ึ หมน่ื ตน และ
ยง่ิ ถา้ บอกวา่ อสรู ทงั้ หมดววิ ฒั นาการแลว้ พลงั ของพวกมนั อาจสงู เกนิ กวา่

บทท่ี 2 บทเพลงโหมโรงส่ภู ัยพิบัติ 97