เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 05

ตดิ ตงั้ เอาไวด้ ว้ ยนะ จดั การคลายไอเ้ จา้ เขตแดนนา่ รา� คาญนเี่ สยี การลดพลงั
จะได้หายไปสกั ที!”

“““รบั ทราบ!!”””
ผมปล่อยให้ทุกคนรับผิดชอบการสลายเขตแดน ส่วนตัวเอง
ทา� หนา้ ทรี่ บั มอื กองทพั ทกี่ า� ลงั มงุ่ หนา้ มาเพอ่ื โจมตเี มอื งโดยลา� พงั

ยงั มอี กี หน่ึงประเดน็ สา� คัญท่ีจะลมื เสยี ไม่ได้
“เอาละ ชูนะ-------”
“คะ่ ”
“อยา่ งทบี่ อกเมอื่ ก้ี วา่ ฉนั จะใหพ้ วกเบนมิ ารสุ ลายลดพลงั ซง่ึ เรา
ทกุ คนกา� ลงั เผชญิ อยู่ แตม่ นั มคี วามเปน็ ไปไดส้ งู มากทเ่ี ขตแดนนคี้ อื ปจั จยั
ชว่ ยใหว้ ญิ ญาณของพวกชอิ อนยงั เกาะกลมุ่ กนั อยู่ เขา้ ใจสงิ่ ทฉ่ี นั อยากพดู
ใช่รึเปล่า?”
“เข้าใจค่ะท่านริมุรุ ท่านต้องการให้พวกข้าจัดเตรียมเขตแดน
ทดแทนถกู ไหมคะ?”
“ถกู ต้อง ทา� ไดใ้ ชไ่ หม?”
“ไม่จ�าเป็นต้องกล่าวอันใด ข้าก็จะท�าให้ส�าเร็จ ปล่อยให้เป็น
หนา้ ที่ของพวกขา้ เถอะ!”
ณ ปจั จบุ นั ผมเปดิ ใชม้ หาเวทมนตรช์ นดิ พเิ ศษอยู่ รวมถงึ ปลอ่ ย
พลังงาน (แก่นเวท) จ�านวนมหาศาลเสริมเข้าไปเติมเต็มช้ันบรรยากาศ
ขณะเดยี วกนั กท็ า� เพอ่ื รกั ษาเขตแดนและชดเชยแกน่ เวททข่ี าดหายไป และ
เนอื่ งจากตอ้ งการเพม่ิ ความแขง็ แรงของเขตแดน ผมจงึ ใหช้ นู ะกางเขตแดน
ใหมค่ รอบซ�า้ อีกที
แนน่ อนว่างานน้ีต้องไดร้ บั ความชว่ ยเหลอื จากชาวเมอื งทกุ คน
เพ่ือเพิ่มโอกาสรอดชีวิตของพวกชิออนให้มากที่สุดเท่าที่จะ
มากได.้ ..

248

น�้าย่อมไหลจากท่ีสูงลงสู่ท่ีต�่าเสมอ เป็นกฎร่วมกันของฟิสิกส์
และเวทมนตร์

พดู อกี อยา่ งหนงึ่ คอื เราสามารถปอ้ งกนั การกระจายของพลงั งาน
ทป่ี กคลมุ วญิ ญาณได้ เมอื่ ช้นั บรรยากาศเตม็ เปี่ยมดว้ ยพลังงาน

หากสูญเสียเครื่องปกป้อง วิญญาณก็อาจลอยทะลุเขตแดน
กระจดั กระจายหายไป เพราะวญิ ญาณคือพลังงานบรสิ ทุ ธิ์ จงึ ไม่มีอะไร
หรือสง่ิ ใดจะมายึดเหนยี่ วไวไ้ ด้

และเนื่องจากแอสทรัลบอดี้ของอสูรถูกสร้างขึ้นด้วยแก่นเวท
จึงสันนิษฐานว่าหากป้องกันการกระจายของพลังงานได้ ก็น่าจะกักเก็บ
วิญญาณเอาไว้ได้ ซึ่งทั้งหมดเป็นผลวิเคราะห์ของ ‘มหาปราชญ์’
ส่วนผมมหี นา้ ท่เี ชอื่ ตามเท่านัน้

อนึ่ง สาเหตุที่มนุษย์สามารถทะลุผ่านเขตแดนได้โดยไม่เกิด
ปฏิกิริยาต่อต้านใดๆ ก็เพราะภายในร่างมนุษย์มีแก่นเวทอยู่น้อยนิด
ผลกระทบจงึ ตา่ งจากอสูรซง่ึ ได้รับอิทธพิ ลจากแก่นเวทแบบเหน็ ได้ชดั

“ขอใหข้ า้ มีสว่ นรว่ มในหน้าทนี่ ้ันด้วยเถอะ”
มิวรนั เสนอตัว
มหาเวทมนตรก์ บั เขตแดนถือเป็นสายถนัดของมวิ รนั ดงั นัน้ ผม
จึงร้สู ึกซาบซึง้ อย่างมากท่ีเธอเอ่ยปากอยากช่วย
“ชูนะ-------”
“ค่ะ ท่านรมิ ุรุ ฝากตัวด้วยนะจ๊ะ มวิ รัน”
“วางใจได้เลย ขา้ พร้อมชว่ ยพวกท่านจนสดุ ก�าลงั ”
ชนู ะกบั มวิ รนั รว่ มมอื กนั ในการรกั ษามหาเวทมนตรข์ องผมใหค้ ง
อยพู่ รอ้ มกบั เสริมความแขง็ แรงดว้ ยในตวั
ทีน้ผี มก็ออกรบได้แบบสบายใจเสยี ที
“ริกุรุโด! ฝากปกป้องพวกชูนะด้วยก�าลังทั้งหมดของทุกคนท่ี
เหลืออยูด่ ว้ ยนะ!”

บทท่ี 4 ก�ำ เนิดจอมม�ร 249

“ครับผม!!”
“ขะ ข้าเองก็จะช่วยปกปอ้ งทา่ นชูนะอีกแรง!”
“ลกู พี่ อยา่ เพิง่ ลมื พวกเราส!ิ ”
“โอ้ วางใจให้ท่านกรซู ิสคนนี้จัดการไดเ้ ลย!”
“พวกเราจะชว่ ยปกป้องพวกทา่ นชูนะด้วยเหมือนกนั !”
“วางใจไดเ้ ลยครบั คุณรมิ รุ ุ”
“ใช่แล้วครับ วางใจไดเ้ ลยลกู พีร่ มิ รุ ุ!”
คโุ รเบย์ ยอหม์ กรซู ิส
นอกจากนยี้ งั มรี กิ รุ โุ ดและกลมุ่ สามเกลอของคาบาลอกี เรยี กไดว้ า่
ฝา่ ยป้องกนั เมืองมากนั แบบจัดเต็ม
“ดลี ะ! ฝ่ายโนน้ ต้งั ใจเปิดศึกชี้ชะตาในอกี 4 วันใหห้ ลงั แต่เรา
จะไมร่ อ เราทุกคนจะเรม่ิ ด�าเนนิ การท�าลายล้างศตั รู ณ บัดน้!ี !”
คนอน่ื ๆ ในทป่ี ระชมุ โหร่ อ้ งรบั การออกคา� สงั่ ของผม เปน็ สญั ญาณ
บอกใหร้ ู้วา่ พรอ้ มเคล่อื นไหว
ทกุ คนหลอมรวมเปน็ หนง่ึ เดยี วกนั รว่ มมอื กนั ปฏบิ ตั ติ ามแผนการ
เพอื่ คนื ชพี ให้แกช่ อิ อนและพวกก็อบโซ

●

ทิศตะวนั ออก--------จดุ ติดตง้ั อุปกรณ์เวทมนตร์
เบนิมารยุ ่างสามขุม
เดนิ เขา้ หาศตั รูแบบซงึ่ ๆ หนา้
คนท่สี ังเกตเหน็ การปรากฏตวั ของเขา คอื หนงึ่ ในเทมเพลิ ไนท์
“พบบคุ คลใกล้เขา้ มาจากทางด้านหน้า! ทกุ คนเข้าประจา� ท่ี!!”
ผู้ท่ีท�าให้ “พริซันฟิลด์” ซ่ึงเป็นต้นตอการลดทอนพลังอสูร
ท�างานตามค�าสั่งของอาร์คบิชอปเรฮิมก็คือ กองก�าลังขนาดกลางของ

250

เทมเพลิ ไนท์
ในกองประกอบดว้ ยอศั วนิ จา� นวนมากกวา่ หนง่ึ รอ้ ยนาย ซง่ึ แตล่ ะ

นายอย่แู รงก์ B+
เหนอื ใต้ ตะวนั ออก ตะวนั ตก ทกุ ทศิ มกี องกา� ลงั ทว่ี า่ นปี้ ระจา� การ
กองก�าลังเจนสนามที่ภาคภูมิใจในก�าลังรบท่ีช�านาญด้านต่อกร

กบั อสรู อกี ทง้ั ยงั ได้รับการฝกึ ฝนมาอย่างดเี ยยี่ มมากกวา่ อัศวนิ ทว่ั ไป
การสังกัดอยู่ภายใต้ศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศประจิม ท�าให้

ทกุ คนมงุ่ มนั่ ในหนา้ ทข่ี องตน และมผี คู้ อยสอดสอ่ งสถานการณด์ ว้ ยความ
กระตือรือร้นอยู่ตลอดเวลา น่ันจึงเป็นเหตุผลว่าท�าไมจึงพบตัวผู้บุกรุก
เร็วนกั

ทว่า-------
“โทษทนี ะ อยเู่ ปน็ เพอ่ื นเลน่ ใหข้ า้ ไดร้ ะบายอารมณห์ นอ่ ยแลว้ กนั ”
ไม่มีใครบ่นว่าวิธีการพูดอวดเบ่งนั้นสักคน เพราะทุกคนถูก
สังหารเรยี บในเวลาไม่ก่อี ดึ ใจ
เหลา่ อศั วนิ ถกู ฟนั ขาดเปน็ สองทอ่ นพรอ้ มชดุ เกราะอยา่ งงา่ ยดาย
ไมต่ า่ งอะไรกบั แผน่ กระดาษ ดว้ ยเปลวเพลงิ สดี า� สนทิ ทรี่ วมเปน็ หนง่ึ เดยี ว
กับดาบใหญ่
ผืนดนิ ถกู ยอ้ มด้วยเลือดสดๆ ของเหล่าอัศวนิ จนมองดูคล้าย
มดี อกไม้สแี ดงชาดเบง่ บานท่ามกลางเพลงิ สดี �า
ในบรรดานนั้ มอี ยคู่ นหนง่ึ ซง่ึ พอจะเหลอื โอกาสเลก็ นอ้ ยสา� หรบั
ส่งเสยี งกน่ ดา่ ดว้ ยความแค้นเคอื ง
“ทะ ทา� ไมไม่เห็นมีใครบอกวะ ว่ามี... ปศิ าจพรรค์น-้ี -----”
หวั หนา้ กองกา� ลงั อศั วนิ พดู ทงิ้ ทา้ ยไวเ้ พยี งแคน่ น้ั กอ่ นถกู เปลวเพลงิ
สดี า� ท่ีไมม่ ีวนั มอดดับคลุมกายและแผดเผา
ท้ังกองถูกท�าลายราบภายในเวลาไม่ถึง 30 วินาที ด้วยการ
เคลอ่ื นไหวท่ีล่ืนไหลราวร่ายรา�

บทท่ี 4 กำ�เนิดจอมม�ร 251

เบนิมารุฟันอุปกรณ์เวทมนตร์ที่ถูกติดตั้งไว้ขาดเป็นสองท่อน
อยา่ งไรป้ รานี กอ่ นพึมพา�

“ภารกจิ เสรจ็ สน้ิ เอาละ หวงั วา่ คงไมม่ ใี ครเจอสถานการณต์ งึ มอื
จนไปต่อไมถ่ ูกหรอกนะ?”

คนอ่ืนๆ น่าจะจัดการได้อยู่แล้วละ-------- แม้ใจคิดเช่นนั้น
แต่เบนิมารุก็อดไปสงั เกตการณ์ทิศตา่ งๆ ทเี่ หลือไมไ่ ด้

ทิศใต-้ ------จดุ ติดตงั้ อปุ กรณเ์ วทมนตร์
กาบลิ ยนื จงั ก้า
“ก๊ากฮ่าฮ่าฮ่า! ในท่ีสุดโอกาสแสดงฝีมือของข้าน้อยก็มาถึง
เดิมทีป่านน้ีข้าน้อยควรได้เล่ือนอันดับอยู่ในกลุ่มหัวหน้ากับเขาบ้างหลัง
สร้างผลงานทา� ใหโ้ พช่ันพลงั กลายเป็นสนิ คา้ ออกวางจ�าหน่าย... แต่ดนั มี
พวกขดั ลาภคนอื่นโผล่มาเสียกอ่ น พวกเจ้าเห็นว่าอยา่ งไร?”
“ถกู ต้องตามท่ีท่านกาบลิ พูดทกุ ประการครับ!”
“อมื้ พวกขา้ เองกเ็ ฝา้ รอวนั ทคี่ วามเพยี รออกดอกออกผล กบั วนั
ทที่ า่ นกาบลิ จะไดเ้ ฉลมิ ฉลองวนั แหง่ เกยี รตยิ ศอยา่ งใจจดใจจอ่ แทๆ้ ------”
“ใช่ไหม ใชไ่ หม แต่! ถ้าในสงครามนี่ เราแสดงให้คนอนื่ รูช้ ดั วา่
พวกเราเองก็เป็นประโยชน์ต่อท่านริมุรุเช่นกัน หนทางสู่การเป็นหัวหน้า
ยอ่ มไมห่ นไี ปไหน! เพราะฉะนนั้ พวกเจา้ จงสา� แดงพลงั ใหเ้ ตม็ ที่ แสดงพลงั
ของดราโกนิวต์อยา่ งเราใหท้ กุ คนประจกั ษ์!!”
“““โอ้------- !!”””
คนอื่นๆ พร้อมใจขานรบั ดว้ ยความฮกึ เหิม
แตส่ า� หรบั คนเปน็ ลกู นอ้ งอยรู่ ะดบั ลา่ งสดุ ของกลมุ่ พวกเขากลบั
อดนกึ ในใจไมไ่ ด้
ว่าถึงไม่พดู หยมุ หยมิ เรอ่ื งขน้ึ เปน็ หวั หนา้ อะไรนัน่ ทกุ คนก็รดู้ วี ่า
กาบลิ ทง้ั ใจกว้างและยอมรับความเห็นของผู้อนื่ ไมอ่ ย่างนน้ั คงไมม่ ีใคร

252



ยอมติดตามมาโดยไม่พูดบ่นใดๆ ตอนที่กาบิลถูกขับไล่ออกจากถ่ินฐาน
เดมิ หรอก

อีกอย่างทุกคนรู้ดีว่ากาบิลท่ีชอบพูดจาเหมือนพวกปลายแถว
คนน้ี พยายามด้ินรนให้ตนเองได้เลื่อนต�าแหน่งเพ่ือไม่ให้ใครมาดูแคลน
พวกพ้องของตน

“-------เปน็ เพราะชอบพูดแบบนั้นนัน่ แหละ ถงึ ไดโ้ ดนพวกคณุ
โซก้าดูถูกอยปู่ ระจ�า”

“ชู!่ เดยี๋ วเขากไ็ ดย้ ินเข้าหรอก?”
“แตว่ า่ นะ จดุ นน้ั แหละทเ่ี ปน็ ขอ้ ดขี องแมท่ พั ของพวกเราใชม่ ยั้ ละ่ !”
“นัน่ สิ เหน็ ดว้ ยเลย”
บรรดาลูกนอ้ งพากนั ซบุ ซบิ เสียงเบา
ตอนนน้ั เองทก่ี าบิลสง่ เสียงแทรกขน้ึ
“พวกเจ้าพูดคุยไร้สาระอะไรกัน! ต้ังใจหน่อยสิ เข้าใจรึเปล่า
คา� ว่าตง้ั ใจนะ่ ! เพราะพวกเจา้ เปน็ อยา่ งนน้ี แี่ หละ ข้านอ้ ยถึงต้องเหนือ่ ย
ยากล�าบากอยทู่ กุ วันน?้ี ”
“ขา้ วา่ ไมน่ า่ ใชน่ ะครบั แมท่ พั !”
เกดิ เสยี งหัวเราะดงั ทวั่ บรเิ วณ
“เอาละ เคลือ่ นทัพไดแ้ ล้ว!!”
เมอ่ื จบการปลกุ ใจ สงิ่ ทเ่ี หลอื อยกู่ ม็ เี พยี งความฮกึ เหมิ ในการรบ
พวกกาบลิ โบยบนิ ออกจากถา�้ สทู่ อ้ งฟา้ กวา้ ง แหวกผา่ นกอ้ นเมฆ
มุ่งตรงสูท่ ศิ ใต้
และแล้ว การบกุ โจมตีแตล่ ะทิศในชว่ งเวลาเดยี วกนั ก็เรมิ่ ขน้ึ

บรรดาเทมเพลิ ไนทท์ ท่ี า� หนา้ ทอ่ี ารกั ขาคา่ ยทางทศิ ใต้ ตา่ งตกอยู่
ในอาการตนื่ ตระหนกเมอื่ ถกู โจมตแี บบไมค่ าดคดิ จากฟากฟา้ อศั วนิ สาม
ส่วนลม้ ลงกองกบั พ้ืนจากเบลส (ลมหายใจ) นานาคุณสมบตั ิซึ่งรว่ งหล่น

254

จากเหนอื ศีรษะ
“จัดกองรบ! ตั้งแนวปอ้ งกันการโจมตจี ากด้านบน เตรยี มการ

โจมตีดว้ ยเวทมนตรใ์ หพ้ รอ้ มด้วย!!”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนออกค�าส่ังของอัศวินระดับสูง เหล่า

เทมเพลิ ไนทจ์ งึ ตาลตี าเหลอื กปฏบิ ตั ติ าม ทวา่ สายเกนิ ไป เพราะพวกกาบลิ
พรอ้ มส�าหรับการโจมตีระลอกสองแล้ว

“บดั ซบ! ไอพ้ วกน้ตี ้องไมใ่ ช่ลซิ าร์ดแมนแหง? พวกลิซารด์ แมน
ทไี่ หนมพี ลงั โจมตมี ากขนาดนี้ มหิ นา� ซา้� ยงั มปี กี บนิ กลางอากาศไดด้ ว้ ย!?”

“อยา่ เพง่ิ แตกตน่ื ! เจา้ พวกนคี้ อื คราโกนวิ ต!์ เปน็ เผา่ พนั ธห์ุ ายาก
กจ็ รงิ แตก่ ไ็ มใ่ ชค่ ่มู ือทเี่ ราจะเอาชนะไม่ได!้ !”

“คราโกนวิ ตร์ !ึ ? ไมอ่ ยากจะเชอื่ เลย ปกตเิ ผา่ ทว่ี า่ ไมร่ วมกลมุ่ กนั
เป็นฝูงใหญ่ขนาดนี้นีน่ า...”

ความต่ืนตระหนกสร่างซาก่อนที่การโจมตีระลอกสามจะเริ่มขึ้น
ในท่ีสุดเทมเพิลไนท์ก็ตีความสถานการณ์ออก แต่เวลานี้คร่ึงหนึ่งของ
พวกเขาลม้ ตาย ส่วนคนทเี่ หลืออยกู่ ห็ าคนท่ีไรร้ อยขดี ขว่ นแทบไม่เจอ

“บ้าเอ๊ย! รีบติดต่อทัพหลักเพอ่ื ขอก�าลังเสรมิ เรว็ ”
กาบลิ รอ่ นลงตรงหนา้ อศั วนิ ทตี่ งั้ ทา่ จะตดิ ตอ่ หาทพั หลกั ตามคา� สง่ั
ของหวั หนา้ อศั วิน
“ฮึบ!”
ทวนพงุ่ เสยี บตัดขว้ั หัวใจอัศวนิ ผเู้ คราะหร์ ้าย
“แก ไอร้ ะยา� !”
หัวหน้าอัศวินแผดเสียงสนั่น พร้อมกับเข้าแลกเพลงหอกกับ
กาบิล
“กา๊ กฮา่ ฮา่ ฮา่ ! ขอเดาวา่ ทา่ นคงเปน็ หวั หนา้ กองกา� ลงั ขา้ นอ้ ยมี
“นาม” ว่ากาบิล อ้อ แต่เราไม่จ�าเป็นต้องท�าความรู้จักกันหรอกเนอะ
ทีข่ า้ น้อยบอกกเ็ พราะอยากให้เอาติดตวั ไปเป็นของฝากยมบาล!”

บทที่ 4 ก�ำ เนิดจอมม�ร 255

“หนอ็ ย เนมมอนสเตอรอ์ ยา่ งนนั้ ร!ึ กด็ ี ตอ้ งแบบนสี้ ถิ งึ จะคคู่ วร
ใหข้ ้าประมอื ด้วย!”

ทันทีท่ีการต่อสู้ระหว่างกาบิลกับชายผู้เป็นอัศวินฝีมือดีสุดใน
กองก�าลังขนาดกลางนี้ อีกท้ังยังเป็นผู้บัญชาการเปี่ยมความสามารถ
เร่มิ ต้นขึ้น เหลา่ อศั วนิ ทีเ่ หลอื กไ็ ดแ้ ตห่ ันรหี นั ขวางเพราะขาดผูน้ �า

กองรบคราโกนิวต์จึงได้โอกาสบุก แม้ว่าความแข็งแกร่งระดับ
บคุ คลจะสูสี แต่การโผบนิ บนท้องฟา้ ได้อยา่ งอิสระท�าใหพ้ วกลูกน้องของ
กาบลิ ไดเ้ ปรยี บกวา่ นอกจากนย้ี งั สามารถฟน้ื ฟรู า่ งกายทบี่ าดเจบ็ แบบทนั
ท่วงทีด้วยไฮโพช่ัน ผู้บาดเจ็บจึงกลับเข้าสนามรบได้อีกครั้งแบบไม่
ขาดตอน

“บดั ซบทสี่ ุด! ฟันเทา่ ไหร่ๆ มนั ก็ฟน้ื สภาพไดต้ ลอด!?”
“อยา่ เพงิ่ ท้อส!ิ พวกเรามีพระเจ้าคอยคุม้ -------อ๊อก”
การลดจา� นวนลงแบบฮวบฮาบของเพอ่ื นรว่ มสมรภมู จิ ากการโจมตี
กบั การทา� งานสอดประสานกันแบบไร้สะดุดของอสรู ทา� เอาอัศวินพากนั
ต่ืนตระหนก แล้วยง่ิ เมือ่ มคี วามพรนั่ พรึงเพ่มิ เข้ามาจากการได้รูว้ า่ คตู่ ่อสู้
สามารถฟ้นื สภาพกลับมาสูต้ อ่ ได้แมไ้ ดร้ ับบาดเจ็บเพราะมียาช่วย อัศวิน
ผเู้ ปยี่ มศรัทธาท้งั หลายก็เร่มิ ขวญั หนดี ฝี อ่
และตอนนั้นเอง ท่ีหัวหน้าทัพซ่ึงเป็นที่พึ่งของบรรดาอัศวินถูก
กาบิลสังหาร
“กา๊ กฮ่าฮา่ ฮ่า! ข้าน้อยชนะแลว้ !!”
บทสรปุ ของการตอ่ สู้ปรากฏชดั ตอ่ สายตาทกุ คน
เหลา่ อศั วนิ ซง่ึ สญู เสยี ผนู้ า� พา่ ยแพใ้ หก้ บั พวกกาบลิ ชนดิ หมดรปู

ทิศเหนือ-------จดุ ติดต้ังอุปกรณ์เวทมนตร์
พวกโซเอยใ์ ช้ ‘เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นเงา’ ลอบเขา้ สคู่ า่ ยของฝา่ ยศตั รู
อย่างเงยี บเชียบ

256

ตุบ! เสียงทุ้มๆ เสยี งหนึ่งดงั ข้นึ
มันคอื เสียงศรี ษะหลน่ ลงพ้นื ศีรษะของผู้บญั ชาการกองกา� ลงั ที่
ถกู โซเอย์สะบัน้
ขณะเดียวกัน เสียงน้นั ยงั เปน็ เสมือนเสียงสัญญาณเปิดฉากรบ
“บะ บา้ น่า! มนั โผลม่ าจากไหน-------!?”
“อ๊อก!”
“วะ เหวอ-------!!”
นักฆ่าในเงามืดผู้ไม่เปิดเผยตัว ท�าให้ค่ายทหารทางทิศเหนือ
ตกอยู่ในภาวะอกสน่ั ขวัญแขวน
“------ ท่านโซเอย์คะ พวกที่อยู่ท่ีน่ีอ่อนแอกว่าที่คาดไว้อีกค่ะ
ข้าต้องขอโทษจรงิ ๆ”
โซกา้ เอย่ ปากขอโทษ
พร้อมกบั คกุ เขา่ ค้อมศรี ษะตรงหน้าโซเอย์
“-------ขา้ ไมเ่ หน็ เขา้ ใจสกั นดิ วา่ เจา้ จะขอโทษทา� ไม คนตดั สนิ ใจ
ขนั้ สุดท้ายและออกคา� ส่ังก็คอื ข้า แลว้ อกี อยา่ ง-------”
โซเอยร์ ับเพกิ เฉยตอ่ คา� ขอโทษของโซกา้ พลางคดิ
คนพวกนี้อ่อนแอจริงอย่างท่ีโซก้าพูดน่ันแหละ ถ้าแค่ระดับนี้
ใหพ้ วกโซเอยบ์ กุ เขา้ ไปทา� ลายอปุ กรณเ์ วทมนตรท์ ถี่ กู ตดิ ตง้ั ไวใ้ นแตล่ ะทศิ
พรอ้ มกนั ทเี ดยี วก็ยังไหว
เรอ่ื งทา� ลายคา่ ยใหร้ าบคงยาก แตถ่ า้ เพยี งแคจ่ ดั การเปา้ หมายหลกั
ใหส้ �าเรจ็ แลว้ จากมาละก็ ไมใ่ ช่เรอ่ื งยากเยน็ ใดๆ
นอกจากนี้ ดเู หมอื นปัญหาใหญจ่ ะไม่ไดอ้ ยู่ท่ีคา่ ยทศิ เหนอื
“อตุ สา่ หค์ าดหวงั วา่ จะไดเ้ จอทนี่ แ่ี ทๆ้ สดุ ทา้ ยกเ็ ปน็ ทางใตต้ ามท่ี
ท่านริมรุ คุ าดรเึ นีย่ ”
“ค่ะ! ข้าเองกค็ ิดเชน่ น้ัน-------”
พวกทอี่ ยปู่ ระจ�าค่ายทิศใต้ จะต้องเปน็ “ชาวต่างโลก” อยา่ ง

บทท่ี 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 257

แนน่ อน
ไมใ่ ชว่ า่ โซเอยไ์ มค่ ดิ ถงึ ความเปน็ ไดท้ แี่ ผนการจะลม้ เหลว ในกรณี

ท่ีพวกเขาลงมือปฏิบัติการท�าลายอุปกรณ์เวทมนตร์พร้อมกันทั้งส่ีทิศ
โดยลา� พงั แลว้ พวกโซกา้ จะไปเจอเข้ากับ “ชาวตา่ งโลก”

และเพราะอยา่ งนี้ โซเอยจ์ งึ คอยรายงานสถานการณใ์ หร้ มิ รุ รุ บั รู้
อยตู่ ลอด รวมถงึ บอกกับโซก้าดว้ ยวา่ ไม่จา� เปน็ ต้องขอโทษขอโพย

“-------แต่ข้าละอยากรู้นกั เชยี ว วา่ ใครกันแนท่ ี่โชครา้ ย?”
โซเอยพ์ ึมพ�าพลางยม้ิ มมุ ปาก
เขาหวนนึกถงึ ท่าทีของฮาคโุ รก่อนออกเดนิ ทางสู่สนามรบ
ทา่ ทอี นั นา่ สะพรงึ กลวั นน้ั ทา� เอาโซเอยถ์ งึ กบั นกึ ในใจวา่ นบั เปน็ บญุ
ทีค่ นซึ่งต้องเผชิญหน้ากบั ฮาคโุ รเวลานไ้ี ม่ใชต่ น--------
ไดย้ ินวา่ บรรดา “ชาวตา่ งโลก” ทเ่ี ขา้ มาโจมตเี มอื ง ฆา่ ฟนั อสูร
ดว้ ยความสนกุ สนานเสมอื นเปน็ เกมกฬี า ทวา่ ครง้ั นที้ กุ อยา่ งจะเปลย่ี นไป
เพราะคนทพ่ี วกน้ันต้องรบั มอื คืออสรู ดาบฮาคโุ ร...
“ดเู หมอื นวา่ จะเรยี บร้อยแล้วค่ะ”
โซกา้ แจ้งการเสร็จสิ้นภารกิจดว้ ยนา้� เสียงเยอื กเยน็
ทศิ เหนอื -------จา� นวนเทมเพิลไนทท์ ่รี อดชีวิตเปน็ ศนู ย์
ในขณะท่พี วกโซเอยไ์ ม่ไดร้ ับบาดเจ็บแมส้ กั นิด
เปน็ ชัยชนะท่ีสมบรู ณแ์ บบตามคาด

●

ทศิ ตะวนั ตก-------จุดติดตัง้ อปุ กรณ์เวทมนตร์
อุปกรณ์เวทมนตร์ถูกติดต้ังไว้บนเนินซึ่งมองเห็นอาณาบริเวณ
โดยรอบอยา่ งชดั เจน
เหล่าอัศวินเทมเพิลไนท์ผู้ท�าหน้าท่ีอารักขาอุปกรณ์ดังกล่าว

258

ดูสบายๆ ไม่ตงึ เครียดผดิ กับคา่ ยอน่ื
เนอ่ื งจากกา� ลงั รบหลกั สว่ นใหญร่ วมอยทู่ นี่ ่ี จงึ พดู ไดว้ า่ คา่ ยแหง่ นี้

มคี วามปลอดภยั สงู สดุ
ก�าลงั พลรวมท้ังส้นิ มากกวา่ สองร้อยนาย
แนน่ อนวา่ การทค่ี า่ ยแหง่ นเ้ี ปน็ ศนู ยร์ วมกา� ลงั พลซง่ึ มากกวา่ แหง่ อน่ื

เกนิ สองเทา่ ย่อมมเี หตุผล
“เฮย้ ยังไมม่ ใี ครเผน่ หนอี อกมาอกี เรอะ?”
“อะ๊ คุณโชโงะ! วันน้ีก็ยงั ไมเ่ หน็ แมแ้ ตเ่ งาครบั !”
อศั วนิ คนทถี่ กู “ชาวตา่ งโลก” นามโชโงะ ทางจุ เิ อย่ ทกั พดู ตอบ

ดว้ ยน้�าเสียงประหมา่
“ชิ กะอแี คเ่ ตรยี มตวั หนตี อ้ งใชเ้ วลากวี่ นั กนั เชยี ว? อยา่ บอกนะวา่

พวกพ่อค้ากับบรรดานักผจญภัยท่ีท�าหน้าที่อารักขาคิดจะล่มหัวจมท้าย
ไปกบั เมอื งนั้น?”

โชโงะสบถดว้ ยความหงุดหงิด
“ฮะฮะฮะ อยา่ เพงิ่ ใจรอ้ นสิ คา่ ยอน่ื ๆ กไ็ มเ่ หน็ ตดิ ตอ่ อะไรเขา้ มา
และถ้าจะหนกี ม็ ถี นนเส้นนที้ างเดียวดว้ ย อยา่ งไรเสยี คนพวกนนั้ ก็ตอ้ งใช้
เส้นทางน้ใี นการหนนี ั่นแหละ”
“เชอะ ขอใหม้ ันจรงิ เถอะ”
เคยี วยะพดู ปลอบ ทวา่ โชโงะกลบั ตอบเหมอื นไมส่ บอารมณเ์ ทา่ ไร
โชโงะเร่ิมรู้สึกตงิดใจที่ไม่มีใครสักคนหนีออกมาทั้งท่ีย่างเข้าสู่
วนั ท่ี 3 แล้ว
เปา้ หมายของโชโงะคอื พวกพ่อคา้ และนักผจญภยั ซง่ึ หนีออกมา
จากเมืองอสูร ผิดกับเคียวยะท่ีคิดถึงเพียงแค่การปิดก้ันถนนหลักสายนี้
ตามคา� สงั่
ใครผ่านมาฆ่าไดเ้ ลย-------น่นั คือคา� สงั่ ทีไ่ ดร้ บั จากหวั หนา้ จอม
เวทประจา� ราชสา� นัก ราเซ็น

บทท่ี 4 กำ�เนดิ จอมม�ร 259

รมิ ุรเุ ดาถูก ในประเด็นท่ีว่าอาณาจักรฟาลมุสตั้งใจสังหารผู้คน
ของอาณาจักรเบอรม์ นุ ด์ท่อี าจนา� ภยั มาสตู่ นภายหลงั

แมไ้ มใ่ ชพ่ วกคลง่ั ไคลก้ ารฆา่ แตโ่ ชโงะกไ็ มร่ งั้ รอทจ่ี ะตอบรบั คา� สง่ั
นนั้ ด้วยความยินดี

โชโงะคน้ พบเรื่องหนง่ึ นับตง้ั แต่มาท่ีโลกน้ี
นนั่ คือววิ ฒั นาการของสกลิ
เขาเคยพลง้ั มอื สงั หารอศั วนิ ในชว่ งเวลาฝกึ ซอ้ มเนอื่ งจากกะพลงั
ของยูนคี สกลิ ‘จอมทÓลาย’ ผดิ พลาด และหลังจากนัน้ เขาพบว่าพลัง
ของตนเพม่ิ ข้ึนเล็กนอ้ ย
อาจเป็นไปได้ว่ายิ่งใช้พลังนี้โค่นศัตรูมากเท่าไร พลังจะย่ิงเพ่ิม
ขนึ้ มากเท่านั้น เรอ่ื งการตา้ นทาน “คÓสาป” ของราเซน็ ซึ่ง ณ เวลานย้ี งั
ทา� ไมส่ า� เรจ็ กอ็ าจกลายเปน็ ของงา่ ยหากตนเพมิ่ พลงั ใหส้ งู ขน้ึ ทงั้ หมดนนั้
คอื สิง่ ทโ่ี ชโงะคิด
แต่ไม่ว่าจะโค่นอสูรมากเพียงใด พลังที่ควรปรากฏนั้นกลับไม่
เผยโฉม และในตอนท่เี รมิ่ รู้สึกวา่ ตนเองอาจคาดเดาผิด โอกาสท่จี ะได้ฆ่า
คนของอาณาจกั รเบอรม์ นุ ดซ์ ง่ึ หนอี อกจากเมอื งอสรู กม็ าเยอื นพอดบิ พอดี
ดว้ ยเหตุน้ีใจของโชโงะจึงลงิ โลดอยา่ งหนัก
ทว่ารอแล้วรอเล่ากระท่ังจะผ่านพ้นวันที่ 3 บรรดาผู้คนท่ีตน
เฝา้ รอใหม้ าถงึ กย็ งั ไมโ่ ผลม่ าเสยี ที และนนั่ ทา� ใหค้ นใจรอ้ นอยา่ งโชโงะจวน
ถึงขดี สดุ ของความอดทนอยรู่ อมร่อ
สว่ นเคยี วยะซง่ึ คอยปรามโชโงะเองกก็ า� ลงั อดทนอยเู่ ชน่ กนั อดทน
ขม่ ความปรารถนาอยากลา่ สงั หารผูค้ นเพียงอย่างเดยี ว
การบุกโจมตเี มืองอสูรครง้ั กอ่ น กลายเป็นปัจจัยปลกุ ความปตี ิ
ในการฟาดฟันผูค้ นของเคียวยะใหต้ ่ืนขนึ้
โดยเฉพาะตอนที่ฟันยักษ์เฒ่า ซึ่งคนมีฝีมือด้านวิชาดาบเช่น
เคียวยะมองปุ๊บรปู้ บั๊ วา่ อยรู่ ะดับแนวหน้า

260

(อา ลมื ใบหนา้ ตกใจของเจา้ นน่ั ไมล่ งจรงิ ๆ ความรสู้ กึ ตอนฟัน
ท�าลายความม่ันใจของเจ้านั่นท่ีดูเชื่อในฝีมือดาบของตัวเองเสียเหลือเกิน
มันชา่ งสะใจดแี ท้)

เคยี วยะเลยี รมิ ฝีปากขณะหวนนึกถงึ เหตุการณ์เหลา่ นนั้
แมเ้ หตผุ ลตา่ งกนั แตท่ ง้ั โชโงะทงั้ เคยี วยะตา่ งกเ็ ฝา้ รอบรรดาผคู้ น
ซง่ึ น่าจะหนีออกจากเมอื งอสูรดว้ ยใจจดจอ่

ไม่นานนัก ท้ังสองคนก็ได้ยินเสียงรายงานจากหน่วยข่าวท่ีว่ิง
ปร๋อเข้ามา

“พบข้าศึกทางดา้ นหน้า! จ�านวน-------4 คน!?”
ความตึงเครียดแผ่ไปท่ัวทนั ทีท่สี นิ้ เสียงประกาศ
เหลา่ อศั วนิ รา่ ยเวทมนตรเ์ สรมิ แกรง่ รา่ งกายทนั ควนั รวมถงึ เตรยี ม
พร้อมรับการโจมตีโดยจัดกองรบอย่างว่องไวในลักษณะกลุ่มละ 3 คน
ขึ้นไป หน่ึงกลุม่ รบั มืออสรู หน่งึ ตน
แมจ้ ะดเู ปน็ การจดั กองแบบออ่ นขอ้ ใหศ้ ตั รอู ยสู่ กั หนอ่ ย แตอ่ ศั วนิ
ในแต่ละกลุ่มล้วนเป็นผู้เช่ียวชาญด้านการสู้รับกับอสูรในสังกัดศาสนจักร
ศักด์สิ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจิม
ทุกคนเคล่ือนไหวอย่างมีระเบียบตามแบบแผนตามที่ฝึกมา
ไม่ลนลาน ไมต่ ่ืนตระหนก
และแล้ว สมรภมู ริ บทศิ ตะวันตกก็ปะทขุ ้นึ

ผู้ที่ก�าลังเดินเข้าหาอัศวินเหล่าน้ันประกอบด้วยฮาคุโร ริกุรุ
ก็อบตะ เกลโด้ รวมทัง้ ส้นิ 4 คน

“เอาละ จดั เตม็ ให้มันระเบดิ เลยดไี หมครับ!”
กอ็ บตะชกั ดาบเลม่ เรยี วเลก็ ออกมา กระชบั ฝกั ดาบไวใ้ นมอื ซา้ ย
พรอ้ มกบั กระตนุ้ ใหส้ ตารว์ ลู ฟ์ ทต่ี นขอ่ี ยกู่ ระโจนขน้ึ สงู และกอ็ บตะ

บทที่ 4 ก�ำ เนิดจอมม�ร 261

กถ็ บี รา่ งตวั เองขนึ้ บนหลงั นน้ั อกี ที หมนุ ตวั หนงึ่ รอบกลางอากาศแลว้ ยงิ เคส
แคนนอนออกไป โดยเล็งเป้าท่ีศีรษะของอัศวินคนหน่ึงซ่ึงก�าลังวางมาด
ออกค�าสั่ง

เม็ดโลหะขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 2 เซนติเมตร พุ่งไปด้วย
ความเรว็ ทนี่ อ้ ยกวา่ ความเรว็ เสยี งเลก็ นอ้ ยพงุ่ ทะลศุ รี ษะอศั วนิ คนดงั กลา่ ว

สน้ิ เสยี งสะทอ้ นเบาๆ ดงั ป!ุ ! ------ ใบหนา้ ของบรรดาอศั วนิ ท่ี
ยนื ประจา� ตา� แหนง่ อยดู่ า้ นหลงั หวั หนา้ อศั วนิ กถ็ กู ยอ้ มกลายเปน็ สแี ดงฉาน

หวั หนา้ อัศวินลม้ ลงกองกบั พ้ืนเสยี งดงั ตุบ
“เจง๋ เป้ง! เขา้ เปา้ ตรงเผงเลยครบั !”
ก็อบตะเปล่งเสียงยินดีกับผลงานของตน และจังหวะเดียวกัน
กม็ เี สยี งรอ้ งดว้ ยความตนื่ ตระหนกและเสยี งโวยวายมาจากอศั วนิ ทงั้ หลาย
ซง่ึ เพ่ิงตระหนักได้ว่าเกิดอะไรข้นึ
“ไอ้ศัตรูของพระเจา้ ! มันเล่นลกู ไม้ประหลาดๆ ด้วย!?”
“อยา่ เกาะกลมุ่ กนั กระจายตวั ไว!้ ไมอ่ ยา่ งนนั้ จะเปน็ เปา้ ใหม้ นั ยงิ !”
เหล่าอัศวินลนลานแยกตัวออกจากกลุ่ม ซ่ึงนั่นคือส่ิงที่พวก
กอ็ บตะเลง็ ไว้
“ท�าได้ดีมาก ก็อบตะ ทีนี้เข้าไปป่วนให้พวกมันสับสนเล่น
สักหน่อยสิ แต่ระวังอยา่ ใหถ้ ูกจบั ล่ะ”
“รบั ทราบครบั !”
“คลอ่ งแคลว่ ไมเ่ ปลยี่ นเลยนะ กอ็ บตะ เรอ่ื งความแมน่ นตี่ อ้ งยก
ให้เจา้ มาแตไ่ หนแต่ไรจรงิ ๆ”
ริกุรุเอย่ ปากชมก็อบตะ
“แหะแหะ ใช่ไหมล่ะครับ?”
“เดี๋ยวเถอะ อย่าย่ามใจให้มากนัก เจ้าโง”่
เปน็ เพราะปกตริ กิ รุ ไุ มช่ มใครงา่ ยๆ กอ็ บตะจงึ ดใี จออกนอกหนา้
และน่ันกลายเป็นเหตใุ หโ้ ดนดจุ นกลับมาซึมหงอยทนั ที

262

“อย่าได้ประมาทเชยี ว! เจา้ กบั ขา้ ต้องสามัคคีกันทา� งานเพือ่ ลด
ภาระของทา่ นฮาคโุ ระกบั ทา่ นเกลโด้!”

“ทราบแลว้ ครับ!”
ริกุรุและก็อบตะควบสตาร์วูล์ฟป่วนการประสานงานของพวก
อัศวินอย่างช�่าชอง กระท่ังถึงจังหวะเหมาะ เกลโด้ซ่ึงซุ่มรออยู่แล้วจึง
ออกโรง
เกลโดก้ ระทบื เทา้ ขวาอยา่ งแรง ในวนิ าทที ท่ี งั้ สองคนเคลอื่ นไหว
สอดประสานบงั คับใหส้ ตารว์ ูล์ฟกระโจนขึ้นลอยเหนอื พืน้
แรงสะเทือนถูกถ่ายทอดไปตามผืนดิน พื้นใต้เท้าเหล่าอัศวิน
สนั่ ประหนึ่งเกิดแผ่นดนิ ไหว
บาทาสะเทอื นพภิ พ--------หนง่ึ ในอารต์ ทเ่ี กลโดร้ า�่ เรยี นมา พลงั
ข่มขวัญและระยะหวังผลนั้นทะยานเพ่ิมข้ึนกว่าเดิมมากโขจากการผนวก
ออร่าเขา้ กบั ทา่ แลว้ ถา่ ยเทพลงั ลงสู่ผืนดนิ
“เหวอ!?”
“ช!ิ ”
แรงส่ันสะเทือนดา� เนนิ อยูเ่ พยี งชั่วครู่ ทวา่ แคน่ ้นั กเ็ พียงพอแล้ว
อัศวินหลายนายลงไปคลานเข่าอยู่กับพ้ืนเพราะทรงตัวไม่อยู่
ในจังหวะท่ีริกุรุและก็อบตะกลับมาถึงพื้น ชะตากรรมที่รอเหล่าอัศวินซ่ึง
เผลอเปดิ ชอ่ งวา่ งอนั ไมค่ วรทา� อยา่ งยงิ่ ในยามสรู้ บจะเปน็ อน่ื ในได้ นอกจาก
จบชวี ติ ดว้ ยการถกู สตารว์ ลู ์ฟขยา�้ คอหอย
“ว้ีดว้วิ เยี่ยมยอดเลยครบั ...”
“ไม่อยากเชื่อจริงๆ ท้ังท่ีไม่เคยฝึการประสานงานกันแต่การ
เคลอ่ื นไหวของเรากบั ทา่ นเกลโดก้ ลบั เขา้ จงั หวะชนดิ สมบรู ณแ์ บบ-------”
รกิ รุ หุ ันมองหนา้ กับก็อบตะพร้อมยมิ้ เจือ่ น
จากน้นั ทงั้ สามคนยงั คงผลดั กนั รกุ ผลัดกนั ไลไ่ ด้เข้าขากันอย่าง
นา่ ตกใจ จดั การเหลา่ อศั วนิ เสียจนอยูห่ มัด เรยี กไดว้ ่ารับมือแบบสบายๆ

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 263

ด้วยกา� ลงั คนสามคนแม้ฝา่ ยศตั รมู จี �านวนมากกว่าชนดิ เทยี บกันไมไ่ ด้
แตแ่ ลว้ เดก็ หนมุ่ ผมดา� กป็ รากฏกาย ยนื หราอยตู่ รงหนา้ ทง้ั สาม
“กา๊ กฮา่ ฮา่ ฮา่ ------! ไมเ่ ลว สตั วป์ ระหลาด ฝมี อื ดเี อาเรอื่ งนน่ี า!

น่าสนุก อยา่ งนเ้ี ดี๋ยวฉันเป็นคมู่ ือใหเ้ อง!”
“โอะ โอ!้ ท่านโชโงะ!”
“ขอความกรุณาดว้ ยครบั ชว่ ยหยุดสตั วป์ ระหลาดพวกนี้ใหท้ !ี ”
ใบหนา้ ของโชโงะบดิ เบี้ยวด้วยความชัว่ ร้าย บง่ บอกชดั ว่าเจา้ ตัว

กา� ลงั เมามวั กบั กลน่ิ ความตายทอี่ บอวลอยรู่ อบตวั ขณะเดยี วกนั เขาสมั ผสั
ได้วา่ พลงั ของตนก�าลังไดร้ ับการเติมเต็มอยา่ งทไี่ ม่เคยรู้สกึ มาก่อน

(ใช่แล้ว แบบน้ีแหละ! เป็นไปตามที่คาดไว้เป๊ะ พลังของเรา
จะเพมิ่ ขน้ึ ก็ตอ่ เมื่อมีคนตาย!)

ความต่ืนเตน้ และตน่ื ตัวทะยานสงู
เมื่ออารมณ์ความรสู้ กึ นนั้ พุง่ ถงึ ขีดสุด โชโงะก็วิง่ ถลาเข้าใสพ่ วก
กอ็ บตะ
“โผลอ่ อกมาจนได้สินะครับ แต่คู่มอื ของเจ้าไมใ่ ชพ่ วกขา้ หรอก
ครบั ”
ดวงตาของก็อบตะยามเขม่นจ้องโชโงะ โชติช่วงด้วยไฟโทสะ
แบบท่ีไม่มใี ห้เห็นบอ่ ยนกั
ดูเหมือนว่าผู้ลงมือสังหารก็อบโซซ่ึงพยายามปกป้องชูนะด้วย
ลกู เตะมรณะ กค็ อื โชโงะทกี่ า� ลงั วง่ิ เขา้ มาเบอ้ื งหนา้ เวลานี้ แมอ้ ารมณแ์ ทบ
ปะทุเมื่อนึกถึงความโกรธยามได้ฟังเรื่องน้ัน แต่ก็อบตะก็ยังมีสติยั้งคิด
พิจารณาความตา่ งชัน้ ของพลงั ระหว่างตนกับโชโงะ
แล้วปล่อยให้เกลโด้เป็นคู่มือของโชโงะ ตามแผนการที่วางไว้
แตแ่ รก
“วางใจไดเ้ ลย ทา่ นกอ็ บตะ รบั รองวา่ ขา้ จะลงโทษคนผนู้ ใี้ หส้ าสม”
เกลโด้ประกาศดว้ ยถ้อยคา� หนักแนน่ นา่ เชอ่ื ถอื

264

“แหะแหะ เรยี กขา้ ว่ากอ็ บตะเฉยๆ กไ็ ด้ คุณเกลโด้!”
“อืม ก็ได้ กอ็ บตะเอ๋ย ที่เหลือปล่อยให้เปน็ หน้าทขี่ า้ เอง!”
“ฝากดว้ ยแล้วกนั ทา่ นเกลโด้ เห็นอยา่ งนน้ั แตเ่ จา้ ก็อบโซมันก็
เป็นคนด.ี ..”
เกลโดพ้ ยกั หนา้ ใหก้ บั คา� พดู ของรกิ รุ ุ กอ่ นพงุ่ เขา้ ประมอื กบั โชโงะ
แบบซึ่งหนา้ -------

●

ขณะเดียวกนั ยังมีอีกคูห่ นงึ่ ท่ีกา� ลงั ประจันหน้ากันโดยไมแ่ ยแส
ความอลหมา่ นรอบตวั

ฮาคุโรกับเคยี วยะน่ันเอง
“อ้าว รอดมาได้รึเน่ีย ปู่ อุตส่าห์รอดมาได้ท้ังทีแทนท่ีจะหนี
หางจกุ ตดู เพอื่ รกั ษาชวี ติ เอาไวแ้ ทๆ้ ฝมี อื ระดบั ปนู่ ะ่ เรอ่ื งหนเี อาตวั รอดไป
คนเดียวไมน่ า่ ยากนา”
“โฮะ โฮะ โฮะ เหน็ อยา่ งนข้ี า้ กเ็ ปน็ พวกเกลยี ดความพา่ ยแพน้ ะ่ นะ
อีกอย่างข้าไม่สบอารณ์ท่ีไอ้หนุ่มอย่างใครบางคนท�าตัวเป็นคางคกข้ึนวอ
ทั้งทย่ี งั ไมท่ ันได้เหน็ ขา้ เอาจริงเลย”
“-------อ้อเหรอ คนท่พี ดู ถึงนนั่ ใช่ผมรึเปล่าน้า?”
“ไดย้ ินเปน็ แบบน้ันรึ? เชน่ นั้นกต็ อ้ งขอโทษด้วย ข้าก็ไม่นึกว่า
นอกจากนิสัยแลว้ สติปัญญาเจา้ จะแยด่ ้วย-------”
“ฮะฮะ โดนฟนั แคร่ อบเดียวคงไมห่ น�าใจสนิ ะ? หรือว่าแก่แล้ว
เลยสมองฟน่ั เฟือนจา� อะไรไม่ได?้ ”
เสียงบาดหูดัง แก๊ง------ สะท้อนก้องท่ัวบริเวณ มันคือเสียง
ดาบซง่ึ ฮาคโุ รซอ่ นเอาไวป้ ะทะกบั ดาบของเคยี วยะทเี่ คลอ่ื นไหวในพรบิ ตา
เคียวยะหมายจะฟันฮาคุโรในระหว่างท่ีปากยังพูดเจื้อยแจ้ว

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 265

สว่ นฮาคุโรเดาเกมออกอยู่กอ่ นแลว้ จงึ ชกั ดาบออกรบั การโจมตปี ระหนึ่ง
เปน็ เรอ่ื งปกติธรรมดา

“เจา้ นใ่ี จรอ้ นจรงิ เชยี ว แตข่ า้ คงไมม่ สี ทิ ธว์ิ า่ คนอน่ื เทา่ ไหร่ เพราะ
ตอนน้ีความโกรธของขา้ เองกท็ ะลจุ ดุ เดอื ดแลว้ เหมือนกนั ”

วินาทนี ัน้ เคียวยะเกดิ อาการเสียวสันหลังวาบจนตอ้ งถอยหลงั
หนึง่ ก้าว

ความฉนุ เฉยี วกอ่ ตวั ขนึ้ ในใจเคยี วยะ เขาไมอ่ ยากยอมรบั วา่ ตนเอง
ถกู แรงกดดนั อันนา่ สะพรึงกลวั ของฮาคุโรบีบคนั้

“อยากจะขา� ใหฟ้ นั รว่ ง กอ่ นหนา้ นไี้ มม่ ปี ญั หาจะรบั มอื ดาบของผม
ดว้ ยซ้�า อย่าทา� มาเปน็ อวดเกง่ หน่อยเลย ไอแ้ ก!่ ”

เคียวยะเบิกดวงตาหรเ่ี ลก็ เหมอื นเสน้ ดา้ ยออกกว้าง เผยใหเ้ ห็น
นัยน์ตาท่ีขนุ่ มัวด้วยความปรารถนาอยากฆ่าฟันคน

“ดาบ ไมส่ ิ ตอ้ งพดู วา่ พลงั มากกวา่ ทา่ นรมิ รุ บุ อกวา่ พลงั ของเจา้
อยใู่ นกลมุ่ “คณุ สมบัติมิติ” เพราะฉะน้ันขา้ จึงรับไม่อยู่-------แต่เม่อื รู้ไต๋
การหาทางรับมอื ก็ไม่ใช่เร่อื งยาก เจา้ เข้าใจเรอ่ื งนี้รึเปล่า?”

“นา่ สนกุ ถา้ อยา่ งนน้ั มาดวลดาบกบั ผมแบบซงึ่ ๆ หนา้ ดไู หมละ่ ”
เคียวยะพูดพร้อมกับยกดาบข้ึนมากระชับอยู่ในระดับสายตา
ดวงตาสอ่ งประกายช่วั รา้ ย รอยยม้ิ นา่ รังเกียจปรากฏใหเ้ หน็ บนมุมปาก
“ก็ได้ ขา้ จะแสดงแกน่ แทข้ องดาบใหเ้ จ้าเห็นเอง”
ฮาคโุ รตอบรบั พลางเปลยี่ นมาจบั ดาบในทา่ หนั ปลายดาบลงพน้ื
เม่ือเห็นดงั น้ันเคียวยะถึงกบั ฉกี ย้มิ กวา้ ง
“พรอ้ มแล้วใช่ไหม ผมลุยละนะ?”
มือท่ีจับดาบอยู่ระดับสายตายกข้ึนแล้วตวัดลงโดยท่ีเคียวยะไม่
ได้ขยับจากจุดท่ีตนเองยืนอยู่ เนื่องจากระยะดาบค่อนข้างห่าง จึงแทบ
เปน็ ไปไมไ่ ดท้ ด่ี าบนน้ั จะเฉยี ดถกู ฮาคโุ ร ทวา่ เปา้ หมายทเี่ คยี วยะเลง็ ไวเ้ ปน็
อย่างอนื่ ตัง้ แต่แรกอยูแ่ ล้ว

266

ใบดาบถกู สะบดั ออกจากดา้ มดาบ แลว้ เปลยี่ นรปู รา่ งกลายเปน็
เศษแหลมคมทม่ี องดว้ ยตาเปลา่ ไมเ่ หน็ จา� นวนนบั ไมถ่ ว้ น แตล่ ะชนิ้ พงุ่ เขา้ หา
ฮาคุโรเปรยี บเสมือนท่าไม้ตายซ่ึงพรอ้ มสรา้ งบาดแผลฉกรรจ์ถงึ แกช่ ีวิต

แทจ้ รงิ แลว้ ดาบทเี่ คยี วยะถอื อยใู่ นมอื เปน็ ดมั มซ่ี อรด์ : (ดาบจา� ลอง)
ทเี่ กดิ ขนึ้ จากนคี สกลิ ‘จอมผา่ สะบนั้ ’ แผนการรบโดยแยกแยะใชร้ ะหวา่ ง
ดาบจริงกับดาบจ�าลองเพ่ือหลอกศัตรูจนตนเองได้เปรียบกว่าคือวิธีต่อสู้
ของเคยี วยะ

“ฮา่ ฮา่ ฮา่ ! มีคนโงถ่ กู หลอกอีกหนงึ่ คนแลว้ !”
เดก็ หนมุ่ กมุ ทอ้ งหวั เราะตวั โยน กอ่ นทเ่ี สยี งเยน็ เยยี บชวนขนลกุ
ของใครคนหนง่ึ จะดังข้ึน
“หืม กลลวงนา่ เบอื่ พวกนีค้ อื วธิ กี ารของเจา้ สินะ ดูเหมอื นว่าข้า
จะประเมนิ เจา้ ไวส้ งู เกินเสียแล้วแฮะ”
ฮาคุโรพึมพ�าด้วยท่าทีบอกชัดว่าหมดความสนใจใคร่รู้ในตัว
อกี ฝา่ ย
“ไม่จริง!?”
เคียวยะตะโกนพลางลนลานเหลียวมองรอบด้าน และพบว่า
ฮาคุโรยงั คงยืนอยู่ท่เี ดิมโดยไมม่ แี มร้ อยขดี ขว่ น
“ไอแ้ ก่ เมือ่ กี้แกท�าอะไร--------!?”
“อมื งั้นรสึ รุปว่าเจา้ มองไมเ่ หน็ จริงๆ สินะ อยา่ งนี้ต้องเรียกว่า
ฝีมอื ต�่ากว่าพวกชนั้ สองอกี ละม้งั ”
“-------วา่ อยา่ งไรนะ?”
“ข้าบอกวา่ เจ้ามนั ฝมี อื ต�า่ กว่าพวกช้ันสอง เพลงดาบของเจ้าน่ะ
พอมองออกแลว้ จะร้ชู ัดเลยว่ามนั ไมไ่ ดว้ ิเศษวโิ สอะไร”
“อยา่ มาดูถกู กันใหม้ ากนกั ไอแ้ กน่ รก!!”
เคียวยะเบิกตาโพลง โทสะท�าให้เจ้าตัวสูญเสียความเยือกเย็น
โดยสน้ิ เชิง

บทท่ี 4 ก�ำ เนิดจอมม�ร 267

เพราะอย่างนั้นเคียวยะจึงไม่ทันสังเกต ไม่นึกเอะใจสงสัยแม้
ฮาคุโรจะสะท้อนใบดาบของ ‘จอมผ่าสะบ้ัน’ ซึ่งควรตัดผ่าได้
ทกุ อยา่ งกลับมาให้เห็น

และ------- ไม่รู้ตัวเลยดว้ ยซ้�าว่า “ตาทีส่ าม” บนหนา้ ผากของ
ฮาคโุ รกา� ลังเปดิ ออก

ออร่ากดดันรุนแรงนั้น มาจากปริมาณแก่นเวทซึ่งหากเทียบใน
กลุ่มอสรู ก็คงต้องบอกว่าเกนิ แรงก์ A อย่นู ิดหนอ่ ย

“เอาละ เมื่อก้ีข้าสัญญาไว้แล้วว่าจะแสดงแกน่ แทข้ องดาบขา้ ให้
เจ้าชม จงถา่ งตาดูใหด้ แี ละล้ิมรสมันเสีย!”

“หุบปาก เป็นแค่ปลาซิวปลาสร้อยอย่าสะเออมาท�าอวดเก่ง
หนอ่ ยเลย!”

เคยี วยะสรา้ งใบดาบขนึ้ ใหมก่ อ่ นฟาดฟนั ใสฮ่ าคโุ รในสภาพทย่ี งั
ขาดสนิ้ ซง่ึ ความมีสติ

ผิดกบั ฮาคโุ รทีอ่ ยู่ในอาการนงิ่ สงบ
เขากา� ลงั เปลยี่ นความเดอื ดดาลคกุ รนุ่ รนุ แรงในกายตนเปน็ พลงั
อย่างเงยี บเชยี บ
เคยี วยะพุ่งเข้าใส่แลว้ ฟาดฟนั
แต่ถึงกระน้ันฮาคุโรก็ไม่ร้อนรนใดๆ เขาเปิด “ตาที่สาม”
------เอก็ ซต์ รา้ สกลิ ‘เนตรเบกิ สวรรค’์ ดว้ ยความเยอื กเยน็ มองเคยี วยะ
และขยบั เล็กนอ้ ย หลบดาบทไ่ี มน่ า่ มีใครมองเหน็
“ท�าเป็นพูดจาอวดอ้างเสียใหญ่โต แต่สุดท้ายไม่เห็นขยับมือ
ขยบั เทา้ ทา� อะไรเลยน?ี่ บอกเลยวา่ พยายามไปกเ็ ปลา่ ประโยชน์ อยา่ งไรเสยี
แกกต็ ้องตายเพราะโดนดาบท่ีมองไมเ่ ห็นนีฟ้ ันขาดเป็นท่อนๆ!”
เคียวยะตะโกนลัน่ พรอ้ มหัวเราะเหมือนคนเสียสติ
“ถกู จงั หวะดมี าก ตอนนี้ ‘เนตรสวรรค์’ ของเจา้ นา่ จะจบั การ
เคลือ่ นไหวของขา้ ไดส้ ักทแี ล้วละม้ัง”

268

“หา? พดู อะไร-------”
เคียวยะตีความหมายในค�าพูดของฮาคุโรไม่ออก แต่เด็กหนุ่ม
รูส้ ึกว่าคา� พูดแฝงลางรา้ ยจนตนเองตอ้ งชักเท้าถอยกลบั กา้ วหนงึ่
ทว่า ช้าไปเสียแลว้
--------ประกายแสงสวา่ งวาบ
‘เนตรสวรค’์ ของเคยี วยะจบั ภาพวชิ าดาบทฮ่ี าคโุ รแสดง-------
สะบ้นั สายวารลี างเลอื น ไดอ้ ยา่ งแจม่ ชดั ... และนน่ั เป็นครั้งแรกทเี่ คียวยะ
สงั เกตเห็นความผิดปกติ ร่างกายไมข่ ยับ ไม่สิ ไมใ่ ชไ่ มข่ ยบั พดู ว่าขยบั
ไดเ้ ชอ่ื งชา้ เสยี เหลอื เกินจะถูกตอ้ งมากกว่า
คมดาบพงุ่ เขา้ หาประหนงึ่ นา้� ไหล ‘เนตรสวรรค’์ จบั ภาพนน้ั ได้
ชดั เจน ดงั นน้ั เขาควรหลบพน้ ไมใ่ ชห่ รอื ทวา่ คมดาบนน้ั กลบั ใกลเ้ ขา้ มาชา้ ๆ
และสัมผสั ลา� คอของเคยี วยะ-------สะบ้ันศรี ษะขาดหลุดจากลา� ตัว
“-------เอะ๊ ?”
ขลกุ ตบุ
ฮาคโุ รพลกิ ดาบแทงทะลหุ วั ใจของเคยี วยะในอกี จงั หวะ และควา้
ศีรษะของเดก็ หนมุ่ เอาไว้ได้ทันก่อนจะร่วงถึงพื้น
ทกุ อยา่ งส้ินสุดลงภายในเวลาไมถ่ งึ หนงึ่ วนิ าที
‘------- มนั จบลงแล้ว เจา้ จงใชเ้ วลาที่ถูกยืดออกเป็นพนั เทา่
ของเวลาปกตใิ หค้ มุ้ คา่ ดว้ ยการสÓนกึ ผดิ ตอ่ ไปเรอื่ ยๆ แลว้ กนั -----’
นั่นเป็นค�าพูดสุดท้ายทเ่ี ข้าส่โู สตประสาทเคียวยะ-------- ค�าพูด
ผ่านทาง ‘จติ สอ่ื สาร’ ของฮาคโุ ร
ฮาคุโรสามารถฆ่าเคียวยะได้ทุกเม่ือ ตอนอยู่ในเมืองก็เช่นกัน
ถา้ เขาคิดจะฆ่าเดก็ หนุม่ คนนีก้ ็คงไมพ่ ลาดท่า
แตเ่ พราะมคี า� สง่ั ของรมิ รุ คุ า�้ คอ เขาจงึ เปลย่ี นเปน็ พยายามขบั ไล่
เคยี วยะออกจากเมืองโดยไมเ่ อาชีวิต จนกลายเปน็ ท่ีมาของความพ่ายแพ้
ตอนน้ี เขาได้กอบกชู้ ่อื เสียงของตนเองกลับมาแลว้

บทที่ 4 กำ�เนิดจอมม�ร 269



ด้วยการแสดงวิชาดาบให้อีกฝ่ายได้ประจักษ์ในวาระสุดท้าย
โดยเลง็ จงั หวะที่ ‘เนตรสวรรค’์ ของเคยี วยะทา� งานเตม็ ประสทิ ธภิ าพสงู สดุ

เพื่อใหอ้ ีกฝ่ายรซู้ ึง้ ถงึ ความแตกตา่ งของ “ระดบั ” แบบชดั แจ้ง
-------ส่วนทางด้านเคยี วยะ
ระยะเวลาสจู่ ดุ จบของชวี ติ เมอ่ื ออกซเิ จนไมถ่ กู ลา� เลยี งเขา้ สสู่ มอง
เหลือไม่กว่ี ินาที และย่ิงเม่ือตกอยใู่ นสภาวะจิตสับสนด้วยแลว้ ระยะเวลา
นั้นก็ยิง่ ส้นั ลงเข้าไปอีก
ทว่า ‘เร่งความเร็วการคิดคÓนวณ’ กลายเป็นต้นเหตุบังคับ
ให้ระดับความเร็วในการรับรู้ของเคียวยะถูกยืดออกจากปกติเป็นพันเท่า
โดยปรยิ าย
และเคยี วยะไมร่ เู้ ลยวา่ ทงั้ หมดทง้ั ปวงทตี่ นกา� ลงั เผชญิ อยนู่ นั้ มา
จากการถูกฮาคุโรชกั จงู
สงิ่ ที่เคียวยะท�าได.้ ..
มเี พยี งการอยกู่ บั ความเจบ็ ปวดและความทรมานอนั เนน่ิ นานเทยี บ
เท่าช่วั กัลปาวสาน จนกว่าวนิ าทแี ห่งความตายจะมาเยอื น-------
น่ันคือจุดจบของ “ชาวต่างโลก” ผู้หมายจะด�าเนินชีวิตแบบ
คนฉลาดแกมโกง เคียวยะ ทาจิบานะ

●

โชโงะก�าลังหวั เสยี อยา่ งทส่ี ุด
และเพราะพลงั ของตนใชไ้ มไ่ ดผ้ ลสกั นดิ กบั เกลโดซ้ งึ่ ยนื ตระหงา่ น
อยู่ตรงหน้า น่ีเป็นครั้งแรกที่เขาพบเจอกับเหตุการณ์ลักษณะดังกล่าว
นบั ตงั้ แตม่ าโลกนี้ ทผ่ี า่ นมาทกุ คนตา่ งศโิ รราบ ตา่ งวงิ วอนขอความเมตตา
จากโชโงะ...

บทท่ี 4 กำ�เนิดจอมม�ร 271

“อะไรของมันวะ บัดซบเอ๊ย!”
โชโงะทมุ่ พลงั ทงั้ หมดลงในยนู คี สกลิ ‘จอมทÓลาย’ กอ่ นพงุ่ เขา้
เตะหน้าแข้งใส่เกลโด้ แต่กลับถูกสเกลชิลด์ (โล่เกล็ด) อันหนาของ
เกลโด้ยบั ย้งั พลงั ท�าลายเอาไว้
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโล่นี้คือยุทธภัณฑ์ระดับยูนีคซึ่งแปรรูปข้ึนโดย
ผสมเกลด็ พลาคอยด์7 ของคารบิ ดิส ผลงานของการ์ม
“ขีโ้ กงนี่หวา่ ! ถา้ เป็นลูกผชู้ ายจริง ก็ต้องสู้กันด้วยมอื เปลา่ สิ!”
เกลโด้เอียงคอใหก้ ับคา� เรียกร้องไรเ้ หตผุ ลของโชโงะ
“เจา้ พดู อะไร ขา้ ไมเ่ หน็ เขา้ ใจ นค่ี อื สงครามนะ? การนา� ขมุ พลงั
ทง้ั หมดทมี่ อี ยอู่ อกมาใชต้ า่ งหากถงึ จะเรยี กไดว้ า่ เปน็ การแสดงความเคารพ
ต่ออีกฝ่าย มนั ไม่ใชเ่ ร่ืองของการขี้โกงหรืออะไรอยา่ งท่ีเจ้าพดู สกั นิด”
“ประสาทสิ ทางน้ไี มม่ ีอาวุธติดตวั สกั ช้ิน แต่แกกลบั สวมเกราะ
พกโลม่ าเต็มยศ อย่างน้ไี ม่อายบ้างรไึ ง?”
สีหน้าของเกลโด้แสดงออกถึงความงนุ งง บอกชดั ว่ายงิ่ ไมเ่ ข้าใจ
ข้นึ อกี
นอกจากไม่รู้จักค�าว่าอดทนแล้ว โชโงะยังมีความคิดอ่านเข้า
ขา้ งตนเอง ทา� นองวา่ เปน็ ผใู้ หญแ่ ลว้ แตก่ ย็ งั พดู เรยี กรอ้ งเอาแตใ่ จเหมอื น
เด็กและเจ้าลกั ษณะนิสยั นน้ี แ่ี หละ ท่เี ป็นตวั การท�าใหโ้ ชโงะหงุดหงิดตาม
ประสาคนเจา้ อารมณ์
ทวา่ นนั่ ไมใ่ ชป่ ระเดน็ ทเ่ี กลโดจ้ า� เปน็ ตอ้ งรบั รู้ และเขากไ็ ดแ้ ตน่ งิ่ องึ้
งุนงงกบั วธิ ีการพูดหลุดกรอบสามญั ส�านึกชนดิ ไกลโขของโชโงะ
“กว็ ่าไปน่ัน โทษที โทษที ฉนั แค่ลองพดู ดเู ผือ่ ว่านายจะยอมทง้ิ
ไอโ้ ล่เกะกะน่นั น่ะ เอาละ อุน่ เครือ่ งเรียบรอ้ ยแลว้ มาเอาจริงกันสกั ทดี ี
กวา่ ไหม”
เน่ืองจากคิดอ่านสงิ่ ตา่ งๆ ตามแบบนกั รบ เกลโดจ้ งึ ตามโชโงะ
7เซกึง่ลด็ทพา� ลทาคกุ อยอดย์ า่(Pงlaโcดoยidใชs้คcaวleาsม) สเปะน็ ดเกวลก็ดทข่ีมอลี งักตษณนะเคอลง้ายเปฟันน็ ที่ตัง้ ไม่ทันสกั เทา่ ไร

ทวา่ ทน่ี ค่ี อื สมรภมู ิ ดงั นนั้ จะหนั หลงั ใหก้ ารตอ่ สเู้ พยี งเพราะไมช่ อบ
หน้าอีกฝ่ายก็คงไม่ได้
“...เอาจรงิ อยา่ งน้นั รึ ดี ข้าจะทมุ่ กา� ลังที่มที ง้ั หมด------”
“ฮ่าห์------ !!”
แทนทจ่ี ะสนใจฟงั เกลโด้ โชโงะกลบั สง่ เสยี งรอ้ งออกมา เพง่ สมาธิ
ณ จดุ ตนั เถียน8 เพื่อปลอ่ ยพลงั ปราณ
ก่อนถบี พื้นประหน่ึงพยคั ฆ์ วิ่งเร็วจพี๋ ุ่งเขา้ ใสเ่ กลโด้แลว้ กระโดด
เตะเตม็ แรง
“ฮึ้ย-------ยา่ าาห!์ !”
โชโงะสง่ เสยี งรอ้ งเหมอื นเสยี งคา� รามแหง่ โทสะ พรอ้ มกบั ระเบดิ
ลูกเตะใส่เป้าหมาย จนโล่ทเ่ี กลโดถ้ อื เกดิ รอยร้าว
“อกี ลูก! ย้ากกก!!”
แรงสะทอ้ นยามลกู เตะกระแทกกบั โลด่ นั รา่ งของโชโงะกลบั สพู่ น้ื
ซึ่งเจ้าตัวใช้ประโยชน์จากแรงสะท้อนนั้นในการปล่อยลูกเตะกลับหลัง
อีกหนึง่ ดอกแบบเตม็ รกั
การโจมตีนน้ั ท�าใหโ้ ล่ของเกลโด้แหลกยบั ไม่เหลือชนิ้ ดี
ทงั้ หมดเกดิ จากผลลพั ธพ์ เิ ศษของยนู คี สกลิ ‘จอมทÓลาย’ ---–
‘ทÓลายอาวุธ’
ปกติแล้วพลังท�าลายของยูนีคสกิลยากจะปรากฏในการโจมตี
เพยี งแคค่ รง้ั สองครงั้ เพราะเหตนุ โี้ ชโงะจงึ แสรง้ ทา� เปน็ สแู้ บบไรแ้ ผนเหมอื น
คนโง่ แล้วเลง็ โจมตีทจ่ี ุดเดยี วซ�้าหลายตอ่ หลายครัง้
เห็นท่าทางสมองน้อยอย่างน้ี แต่แท้จริงแล้วโชโงะมีพรสวรรค์
ดา้ นการรบเอาการทีเดียว
และคงตอ้ งบอกวา่ สกลิ นเ้ี หมาะกบั โชโงะซง่ึ ถนดั สดู้ ว้ ยมอื เปลา่
ที่สุดแล้ว
“สมนา้� หนา้ ! จะดซู วิ า่ พอไมม่ โี ลแ่ ลว้ ตอ่ ไปแกจะปอ้ งกนั การโจมตี
8จุดตนั เถยี น
คือจดุ ศนู ย์กลางของพลังงานในรา่ งกาย

ของฉนั อีท่าไหน!”
โชโงะกู่รอ้ งด้วยความภาคภมู ใิ จในชัยชนะ
ทวา่ เกลโด้กลบั ไมแ่ สดงทา่ ทีลนลานใหเ้ หน็ แม้สักนิด
“อย่างน้ีนี่เอง... ท่ีแสดงท่าทีฉุนเฉียวเหมือนคนไร้แผนการ

เพราะเล็งสง่ิ นไ้ี วแ้ ตแ่ รกสนิ ะ”
เกลโด้เอ่ยชื่นชม
ขณะเดยี วกนั กล็ ว้ งโลอ่ นั ใหมเ่ อย่ี มออกมาจาก ‘กระเพาะ’ แบบ

ไมส่ นใจสายตาคนมอง
“หา? อะไรนะ่ !? เล่นสกปรกนหี่ ว่า!”
“เล่นสกปรกตรงไหน? ขา้ บอกแลว้ ไม่ใชร่ วึ า่ นคี่ อื สงคราม และ

การใชท้ กุ วถิ ที างทม่ี อี ยคู่ อื การแสดงความเคารพตอ่ อกี ฝา่ ย ในทางตรงกนั
ขา้ ม ไม่วา่ เจา้ จะใชว้ ิธีขีโ้ กงแบบใดข้ากพ็ รอ้ มใหอ้ ภยั ”

เกลโดย้ ืนจังกา้ เผชญิ หน้ากบั โชโงะ ความต้ังใจตงั้ แต่นาทีแรกท่ี
ลงสนามของตนยังคงไมส่ ั่นคลอน

ความตง้ั ใจทีจ่ ะลงทัณฑ์โชโงะผเู้ ป็นศัตรขู องกอ็ บโซ
“ขโ้ี กง? ฉันคนนเ้ี นยี่ นะขโี้ กง? จะดถู กู กันมากเกนิ ไปแลว้ ไอ้
หมูตอน!!”
“-------ข้าไม่ใชห่ มสู ักหนอ่ ย แต่ช่างเถอะ”
“หุบปาก!”
โชโงะผ่อนลมหายใจสั้นๆ หน่ึงคร้ังตรงหน้าเกลโด้ซ่ึงกระชับโล่
เตรียมพร้อม เด็กหนุ่มปรับอารมณ์ความรู้สึกเสียใหม่พร้อมทั้งประเมิน
เกลโด้อย่างละเอียดในฐานะศตั รูผู้แข็งแกร่ง
เกลโดไ้ ม่เปดิ ชอ่ งโหวแ่ มแ้ ต่นดิ ยามถอื โล่ไว้ในมือ
แต่โชโงะตงั้ ปณิธานแล้ววา่ ไม่วา่ ยังไงก็จะโค่นเกลโด้ลงให้ได้
เดก็ หนมุ่ ตงั้ ทา่ พนื้ ฐานซง่ึ เปน็ เอกลกั ษณเ์ ดน่ แบบหนงึ่ ของคาราเต้
ที่เรียกว่าท่ายืนซันจิน พลางสูดหายใจเข้าลึกและผ่อนออกหมดในคราว

274

เดยี วดงั “ฮ่าห์------- !!” พรอ้ มกับเกรง็ กล้ามเนือ้ ทุกส่วนในรา่ งกายเพื่อ
เพ่ิมพลังสมาธิ

ทั้งหมดนนั้ คือการฝกึ ไลล่ มหายใจแบบอบิ ุกิ ซ่ึงถือเป็นพนื้ ฐาน
เชงิ ลกึ ของคาราเต้

เมอ่ื ทา� ครบสามครง้ั รา่ งกายจะสดู เอาอากาศภายนอกและแกน่ เวท
เข้าไปพร้อมกนั แล้วเปลย่ี นทัง้ สองอย่างใหก้ ลายเปน็ เลือดเนอื้ ในกาย

‘กายาเหลก็ ไหล’ ของ ‘จอมทÓลาย’ ช่วยเสริมความแกรง่ ให้
ร่างเนื้อท่ีได้รับการขัดเกลามาอย่างดีของโชโงะกระทั่งแข็งเสียยิ่งกว่า
เหล็กกล้า พูดอีกอย่างหนึ่งคือเปลี่ยนร่างกายให้กลายเป็นอาวุธส�าหรับ
ตอ่ สูน้ ั่นเอง

“รอนานไหม ฉันลงทุนเอาจริงถงึ ขนาดน้ี หวังว่านายคงชว่ ยให้
ฉนั ไดส้ นกุ หนา� ใจหนอ่ ยนะ?”

“ไมต่ ้องรอใหเ้ จา้ บอก ขา้ ก็พร้อมสนองอยแู่ ล้ว มาเลย!”
โชโงะผ่อนลมหายใจส้นั ๆ ดัง ฮา่ ห์! กอ่ นพงุ่ เข้าใส่เกลโด้ และ
เนอ่ื งจากระดบั ความแขง็ แกรง่ ของรา่ งเนอื้ ทะยานขน้ึ มากกวา่ เดมิ หลายเทา่
ขดี จา� กดั ในสมองหรอื ลมิ เิ ตอรซ์ ง่ึ ทา� หนา้ ทป่ี กปอ้ งรา่ งเนอ้ื เอาไวต้ ลอดเวลา
ทผี่ า่ นมาจึงถูกปลดออก สง่ ผลใหพ้ ลังความสามารถ รวมถึงความเรว็ ใน
การเคลื่อนไหวยกระดบั จนเทยี บกับกอ่ นหนา้ ไม่ตดิ
“ยา่ ห์-------!!”
เด็กหนุ่มอัดลมปราณใส่ก�าปั้นในอึดใจแล้วปล่อยหมัดตรง
เขารดี เคน้ พลงั จากปลายเทา้ ขนึ้ มา ผา่ นจดุ เถยี นตนั รวบรวมกระทง่ั กลาย
เปน็ ก้อนพลงั ขนาดใหญก่ ่อนถา่ ยเทลงในหมดั ของตน
หมดั ทะลวงพายหุ มนุ -------หมดั ตรงทเ่ี ปย่ี มดว้ ยพลงั ทา� ลายลา้ ง
อนั เกดิ จากการผสมผสานระหวา่ ง “ทÓลายอาวธุ ” และ ‘กายาเหลก็ ไหล’
ของ ‘จอมทÓลาย’
ตอนที่โล่ของเกลโด้แหลกละเอียดในหมัดเดียว โชโงะถึงกับ

บทท่ี 4 ก�ำ เนิดจอมม�ร 275

กระหยมิ่ ย้ิมยอ่ งวา่ ตนเปน็ ผชู้ นะแน่นอน
(หึ ถ้าเราเอาจริง ใครหนา้ ไหนจะ-------หอื อะไรเน่ีย?)
พริบตาต่อมา เด็กหนุ่มเพ่ิงสังเกตเห็นความผิดปกติที่เกิดขึ้น

กับตน อาการเจ็บแล่นข้ึนมาตามแขนขาก่อนแปรเปล่ียนเป็นความเจ็บ
รวดร้าวรุนแรงรุมเร้าในช่ัวเวลาเพยี งอึดใจ

“เหวอ น่ีมนั อะไรกนั !? บดั ซบเอย๊ !!”
ออร่าสีเหลืองท่ีก�าลังเกาะเล้ือยตามแขนขาของโชโงะคือ
เคออสอีตเตอร์ (กลนื กนิ ความยุ่งเหยิง)
เกลโดก้ ลบั มาเปน็ ฝา่ ยโจมตบี ้างแลว้
“ระดับความแกร่งของร่างเนื้อเจ้าใช่ย่อยจริงๆ สังเกตจากการ
ต่อสู้แค่ระยะเวลาสั้นๆ นี้ก็รู้แล้ว แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ทนทานต่อ
‘กดั กรอ่ น’ สกั เท่าไหร”่
“กะ กัดกรอ่ นงั้นรึ? บัดซบ! เอามันออกไปนะโวย้ เอาออกไป
เด๋ียวน!้ี ”
โชโงะอาละวาดกล้งิ ไปมาบนพนื้ ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
ขณะเดยี วกนั เกลโดม้ องเหยยี ดโชโงะดว้ ยความสงั เวชพรอ้ มกบั
กระชับมีตครัชเชอรใ์ นมือ
“ขา้ จะชว่ ยใหเ้ จา้ สบายเอง”
“อยึ๋ ! ดะ เดี๋ยว! รอเด๋ียวก่อน!”
ในสายตาโชโงะเวลาน้ี ร่างของเกลโด้ซ่ึงก�าลังประชิดเข้ามา
อย่างเช่อื งช้าดนู ่าหวาดผวาไม่ต่างอะไรจากยักษก์ ินคน
ยามรกุ แสนเกง่ กลา้ แตพ่ อกลายเปน็ ฝา่ ยรบั โชโงะกลบั ปวกเปยี ก
เดก็ หนมุ่ เรมิ่ ขยบั ถอยดว้ ยสภาพนา่ อดสแู บบฉบบั เฉพาะของคนไมเ่ คยเจอ
ผเู้ หนอื กวา่
โชโงะไม่รู้ว่าการท�าเช่นนั้นมีแต่จะยิ่งเพ่ิมความเจ็บปวดให้แก่
ตนเอง เพราะเขาไม่มีวิชาส�าหรับปลดเคออสอีตเตอร์ท่ีเกาะกินร่างเน้ือ

276

อยูเ่ วลาน้ี ออร่าสเี หลืองรกุ รานกัดแทะโชโงะมากขน้ึ มากข้นึ จนแขนขา
เริ่มเน่าเปือ่ ย...

แต่กระนั้น โชโงะก็ยังไม่ละความพยายามที่จะหนีให้ห่างจาก
เกลโดม้ ากสุดเทา่ ท่ีจะมากได-้ ------

“เกลโด้เอ๋ย ยงั ไมจ่ บอีกร?ึ ”
“อ้าว ท่านฮาคุโร ทางท่านจัดการเรียบร้อยแล้วสินะครับเน่ีย
ขา้ เองกก็ �าลงั จะปดิ ฉากเหมอื นกนั ”
โชโงะมองเห็นฮาคุโรซึ่งควรจะก�าลังดวลดาบอยู่กับเคียวยะ
เดินเข้ามายนื เคียงขา้ งเกลโด้ อกี ภาพหน่งึ ท่กี ระโจนเข้าสู่สายตาเด็กหนุม่
ก็คอื บรรดาอัศวินทก่ี �าลังถูกโค่นลงในสนามรบ
“บดั ซบ เคยี วยะมัวทา� อะไรของมันอย!ู่ ?”
ทนั ทีทโ่ี ชโงะหันไปตะคอกใส่ฮาคุโร เขากไ็ ดร้ ับคา� ตอบกลับมา
เพียงสน้ั ๆ เสมอื นไม่ใชเ่ รือ่ งสลักส�าคัญว่า “เจ้านนั่ ตายแลว้ ” มหิ นา� ซ้า�
ค่สู นทนายังโยนของบางอยา่ งมาทางเขาแบบไม่ใครใ่ สใ่ จนกั
ส่ิงน้ันเปรียบได้กับหลักฐานยืนยันค�าพูดของฮาคุโร เพราะมัน
คือศรี ษะของเคยี วยะคนทต่ี นเพ่ิงเอ่ยถามถงึ
“วะ เหวอออ-------!!”
โชโงะวงิ่ หนไี มค่ ดิ ชวี ติ ไมแ่ มแ้ ตจ่ ะสนใจอาการเจบ็ ปวดทแ่ี ขนขา
ตนเองดว้ ยซา�้ ความหวาดกลวั จากกน้ บงึ้ หวั ใจเออ่ ลน้ ขนึ้ มา หวาดกลวั วา่
ตนอาจตอ้ งพบชะตากรรมเดียวกับเคยี วยะ
(เวรตะไลเอย๊ ! บดั ซบทสี่ ดุ ทา� ไมฉนั ตอ้ งมาเจอเรอื่ งพรรคน์ ด้ี ว้ ย!?)
ความเจบ็ ปวดอนั รนุ แรง ความหวาดกลวั และความตนื่ ตระหนก
(บดั ซบ แบบนีม้ หี วังถูกฆา่ แน่-------)
เด็กหนุ่มใช้สมองอย่างหนักเพ่ือเค้นหาหนทางเอาตัวรอดจาก
สถานการณต์ รงหนา้ และแล้ว ความคิดหน่ึงกแ็ วบข้ึนมา
เขาเพง่ิ นกึ ขน้ึ ไดว้ า่ ในกระโจมทเ่ี หน็ ตรงหนา้ ยงั มี “ชาวตา่ งโลก”

บทท่ี 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 277

อยอู่ ีกหน่งึ คน
ว่าแล้วโชโงะจึงว่ิงสุดแรงเกิด ราวกับกลัวว่าแสงน�าทางจาก

ความคิดน้ันจะเลอื นหาย
*

เมอื่ เปดิ กระโจมเขา้ ไป จงึ พบวา่ คริ ะระกา� ลงั พกั ผอ่ นสบายอารมณ์
อยู่ดา้ นในน้ัน

“จบแล้วเหรอ? ทา� ไมคราวนี้พวกนายใช้เวลา-------”
“หนวกหู-------!! คิระระ ฉันขอโทษ...”
โชโงะพดู พลางขยบั เข้าใกลค้ ิระระ
และ-------
“-------เธอ ตายเพอื่ ฉนั แล้วกัน!”
“หา? พดู อะไรของนายนะ่ ตาบา้ ! คดิ จะหาเร่อื งฉนั -------”
คริ ะระมองคา� พดู ของโชโงะเปน็ การลอ้ เลน้ ขา� ขนั โดยหารไู้ มว่ า่ การ
กระทา� น้นั คอื ตวั การบ่ันทอนอายขุ ยั ของตน
หมบั !
“นี่ ฉัน หายใจไมอ่ อก-------”
โชโงะใชเ้ รย่ี วแรงทงั้ หมดทม่ี ี บบี คอคริ ะระซงึ่ ไมท่ นั ระแวดระวงั ตวั
กรอ๊ ก
รา่ งของเดก็ สาวดน้ิ พราดไมห่ ยดุ แมจ้ ะถกู โชโงะหกั กระดกู คอแลว้
กต็ าม ทวา่ ไม่นานจากนั้น การเคลอื่ นไหวกลบั ออ่ นแรงลง...
สมองของคริ ะระหวนนกึ ถึงภาพเมอื่ ครั้งใช้ชีวิตอย่ทู ญี่ ป่ี ุ่น
ภาพแฟนหนมุ่ ทเี่ คยชอบ
ภาพเพอ่ื นๆ ท่ีเคยสนิท
ภาพพอ่ แมท่ ่ีคอยรับฟงั คา� เอาแตใ่ จ

278

คริ ะระหวงั เพียงแคจ่ ะไดก้ ลับไปยังสถานทแี่ ห่งนั้น
ราเซน็ เคยบอกไว้ วา่ ถา้ ยอมทา� ตามคา� สง่ั สกั วนั จะคดิ คน้ พฒั นา
เวทมนตร์กลบั คนื ถน่ิ ฐานให้
โลกน้ี ไมใ่ ช่ความเปน็ จรงิ สา� หรับคริ ะระ
ดงั นนั้ ไมว่ า่ เธอทา� สง่ิ ใดกจ็ ะไดร้ บั การยกโทษเสมอ-------ถา้ หาก
ทนี่ เ่ี ปน็ โลกแหง่ ความจรงิ คริ ะระคงไมม่ วี นั ไดร้ บั การอภยั ในความผดิ บาป
ทต่ี นกอ่ ขึน้ อยา่ งแนน่ อน
ความผิดบาป ฐานฆา่ คนตาย
จิตใจของคริ ะระยงั อ่อนเยาว์เกินกวา่ จะรับความจรงิ ขอ้ นไ้ี ด้
เด็กสาวหนีมาจากความผิดของตน หนีมาจากเหตุการณ์ที่ตน
ฆา่ คนตายด้วยอารมณช์ ว่ั วบู
วาระสดุ ทา้ ย ก�าลงั คบื คลานเข้าหาคิระระ
ภาพทิวทศั น์เบอ้ื งหนา้ เป็นสขี าวโพลน
ความเจบ็ ปวดทรมานทัง้ หลายสลายส้นิ
สิ่งเดียวทเ่ี ธอเหน็ กค็ อื ภาพของบุคคลทแ่ี สนคดิ ถงึ ...
“...แมข่ า-------”
นนั่ คอื ------จดุ จบของ “ชาวตา่ งโลก” ผมู้ ชี วี ติ อยดู่ ว้ ยการหนั หลงั
จากความออ่ นแอของตน และโยนทกุ อยา่ งใหเ้ ปน็ ความผดิ ของผอู้ นื่ ------
คริ ะระ มิซทึ านิ

ฮาคุโระกับเกลโด้ไล่ตามโชโงะมาตดิ ๆ
และน่ันท�าให้ทั้งสองคนเห็นเหตุการณ์ที่โชโงะก�าลังฆาตกรรม
คริ ะระผู้ควรเรียกว่าพวกพอ้ งของตนเอง
“-------เลวทรามต่า� ชา้ เจ้าเดก็ นที่ า่ ทางจะกไู่ มก่ ลบั จริงๆ”
“ความเห็นอกเห็นใจคงไม่จ�าเป็นส�าหรับคนเยี่ยงเจ้าแล้วสินะ
เจ้ามนั ไมใ่ ชน่ กั รบ”

บทที่ 4 กำ�เนดิ จอมม�ร 279

ตอนนน้ั เอง ความเปลี่ยนแปลงบางอย่างเริ่มเกดิ ขึ้น
《ยืนยัน ไดร้ ับยนู ีคสกลิ ‘ผู้อยรู่ อด’ ...เรียบร้อยแล้ว》

พลงั ชนดิ ใหมถ่ อื กา� เนดิ ขนึ้ ตามคา� อธษิ ฐานของโชโงะทว่ี า่ ตอ้ งการ
มชี ีวิตรอด โดยใช้วิญญาณคิระระเปน็ เครอ่ื งสงั เวย

ออร่าสีเหลืองท่ีกัดกินร่างกายโชโงะสลายไปเหมือนสายหมอก
พร้อมกนั น้ันร่างกายก็กลบั ฟ้ืนฟูตัวเองอย่างรวดเรว็

มนั คอื ‘ฟน้ื ฟคู วามเรว็ สงู ’ ซง่ึ เปน็ พลงั ความสามารถของยนู คี สกลิ
‘ผู้อยู่รอด’

“-------“วจนะแหง่ โลก” งน้ั ร.ึ .. แสดงวา่ เจา้ นเ่ี ลง็ เรอื่ งนไี้ วแ้ ตแ่ รก
แล้วสินะ”

“ฆา่ เพอ่ื นพอ้ งของตนเอง ถอื เปน็ โทษหนกั หนาสดุ ในบรรดาโทษ
ทที่ า่ นรมิ รุ กุ า� หนดไว้ การกระทา� ของเจา้ มนั ตา่� ชา้ ยง่ิ กวา่ อสรู ไรจ้ ติ วญิ ญาณ
เสยี อีก”

“หบุ ปาก ไอพ้ วกหนอนแมลง! เพอ่ื ชยั ชนะ อะไรกเ็ ปน็ ไปไดท้ งั้ นน้ั
แหละเว้ย? ตรรกะง่ายๆ แคน่ ้ีก็ไมเ่ ขา้ ใจรึไง ท่สี า� คญั คือตอนนฉี้ นั ได้พลัง
มาครองแลว้ ดว้ ย!”

โชโงะตะโกนลนั่ กอ่ นปลดปลอ่ ยพลังของตน
พลงั จากยนู ีคสกิลซึ่งเปน็ เลศิ ดา้ นการโจมตี ‘จอมทÓลาย’ กับ
-------ยนู ีคสกลิ ซึง่ เปน็ เลศิ ด้านการป้องกนั ‘ผู้อยูร่ อด’
เวลาน้ี โชโงะเช่อื อยา่ งสนทิ ใจว่าไม่มผี ้ใู ดทดั เทียมตน
นอกจากพละกา� ลงั มหาศาลแล้ว เขายังมี ‘ฟื้นฟูความเรว็ สูง’
และ ‘ลบลา้ งคณุ สมบตั ทิ กุ ประเภท’ ซง่ึ ถอื เปน็ ความสามารถไรเ้ ทยี มทาน
ทชี่ ว่ ยให้เขาฟนื้ คนื สภาพขนึ้ มาใหม่อีกก่ีครงั้ กไ็ ด้ ตราบเทา่ ท่ีไม่เจ็บหนัก
ถึงขน้ั ตายคาที่

280

ใชแ่ ลว้ -------
ตอ่ ใหถ้ กู วชิ าดาบอไิ อของฮาคโุ รสะบน้ั ศรี ษะ รา่ งกายกค็ งฟน้ื ตวั
กลับมาเปน็ ปกตไิ ด้ในชัว่ พรบิ ตา
และในความเปน็ จรงิ ขนาดถกู พลงั มหาศาลของเกลโดท้ า� ลายแขน
ทั้งสองข้าง แค่เพียงไม่นานแขนก็ประสานเข้ากันเหมือนเดิม มิหน�าซ�้า
ยังได้พลงั สุดแกร่งมาครองอีกตา่ งหาก
“เป็นอยา่ งไร ไอ้อสรู ระย�า! นีแ่ หละ นี่แหละเวย้ ! พลังของฉัน
คนนี้!!”
ไมแ่ ปลกทโี่ ชโงะจะหลงระเรงิ กบั ความสามารถซึง่ ผสมผสานเข้า
ดว้ ยกันจนกลายเปน็ พลังสุดแกร่ง ชนิดลมื สน้ิ ทกุ ส่งิ อยา่ ง

ทวา่ โชโงะยังไมร่ ู้
ว่าในโลกน้ี เหนือฟา้ ยงั มีฟา้
“ข้าชว่ ยไหม?”
“ไมเ่ ป็นไร ท่านฮาคโุ รไปชว่ ยพวกทา่ นริกรุ ุเถอะ”
“ข้าวา่ ดูทา่ จะไม่จา� เป็นนีส่ ”ิ
ฮาคุโรพดู ตอบพลางถอยหลังกา้ วหนง่ึ เพ่ือเปดิ ทางให้เกลโด้
เกลโดก้ ้าวขยับข้นึ มายืนด้านหน้าพร้อมตง้ั ทา่ เตรียมพร้อม
“หา? นีค่ อื จะสู้กบั ฉนั ดว้ ยตวั เองคนเดียวรึ? ถ้าเป็นฉันตอนนี้
ละก็ ให้พวกแกสองคนบุกเขา้ มาพรอ้ มกนั กย็ งั ไม่เป็นปญั หาเลยนา?”
“ดูเหมือนเจ้าจะมั่นใจในวิชาการต่อสู้ของตัวเองเอาการ ก็ดี
ข้าจะสูก้ ับเจา้ ด้วยมือเปล่าแลว้ กนั ”
“อยา่ ทา� เปน็ วางกา้ มหนอ่ ยเลย ทพี่ ดู นน่ั เพราะจะไดเ้ อาไวใ้ ชเ้ ปน็
คา� แก้ตัวตอนแพ้ก็บอกมาเถอะ!”
โชโงะคดิ สรุปความเอาเอง กอ่ นพ่งุ เขา้ โจมตีแบบไมเ่ ปดิ โอกาส
ใหอ้ กี ฝ่ายตัง้ ตวั

บทที่ 4 กำ�เนดิ จอมม�ร 281

ใบหนา้ ของเดก็ หนมุ่ เปย่ี มดว้ ยความมน่ั ใจ ความอยากรอู้ ยากลอง
ทดสอบพลังความสามารถใหม่------- ทว่าความมาดมั่นนั้นกลับด�าเนิน
อยู่ไดไ้ ม่นาน

การมรี า่ งกายทแ่ี ขง็ แกรง่ ขน้ึ ไมไ่ ดห้ มายความวา่ จะชว่ ยใหโ้ ชโงะ
เอาชนะเกลโด้ได้ อยา่ งมากก็แคช่ ่วยให้ตายยากข้ึนอีกนดิ เท่านั้น

“อ๊อก!!”
เกลโดใ้ ชพ้ ลงั ชา้ งสารฉกี กระชากแขนโชโงะออกจากลา� ตวั ตาม
ดว้ ยปลอ่ ยกา� ปั้นใส่ทอ้ งเตม็ แรง
“อยา่ งนนี้ เี่ อง พลงั ฟน้ื ฟเู หนอื กวา่ ขา้ จรงิ ๆ เสยี ดว้ ย ถา้ อยา่ งนน้ั
มาดกู ันซิว่าเจ้าจะทนได้แค่ไหน”
ทันทีที่พูดจบ เกลโด้ก็เค้น เคออสอีตเตอร์ออกมาพันไว้ท่ีมือ
ทง้ั สองข้างแลว้ ซัดใสโ่ ชโงะ
ครั้งแลว้ คร้ังเลา่ โจมตใี สโ่ ชโงะซ�า้ ๆ กอ่ นทร่ี ่างกายจะฟนื้ ฟทู นั
‘ผู้อยู่รอด’ ท�าให้โชโงะได้รับความสามารถ ‘ลบล้างความ
เจ็บปวด’ มาด้วย ดังน้ันต่อให้ร่างกายได้รับบาดแผลฉกรรจ์สักกี่คร้ัง
เจา้ ตัวก็ไม่รูส้ ึกเจ็บปวดหรือทรมาน
ทว่า-------
เกลโดย้ งั คงอดั อยา่ งตอ่ เนอื่ งโดยไมส่ นใจสงิ่ ใด รวั ดว้ ยหมดั ลว้ นๆ
ไม่มอี าวธุ ใดเข้ามาเป็นตัวช่วย
เคออสอตี เตอรก์ า� ลงั กดั กนิ ทกุ สง่ิ ตามคณุ ลกั ษณะของมนั ความ
เสียหายท่เี กิดจากเคออสอีตเตอร์ไมห่ ยดุ อยเู่ พยี งแค่แมททีเรยี ลบอด้ี แต่
ลุกลามจนถึงสปริ ชิ วลบอด้ี
ยูนคี สกิล ‘ผู้อยรู่ อด’ ช่วยฟื้นฟูกลไกทางกายภาพขนึ้ มาใหม่
ได้อย่างสมบูรณ์แบบก็จริง ทว่าพลังนั้นไม่ครอบคลุมถึงการฟื้นฟูกลไก
ทางจิต
ยงิ่ คนสภาพจติ ใจออ่ นปวกเปยี กอยา่ งโชโงะดว้ ยแลว้ การจะยอม

282



จ�านนให้กับเกลโด้ซึ่งโจมตีต่อเนื่องเหมือนไม่รู้จักค�าว่าเหน็ดเหนื่อย ข้ึน
อยกู่ บั เวลาเทา่ นนั้

“อย่า หยุดเถอะ! หยดุ เถอะครับ!”
ทงั้ ทเ่ี วลาผา่ นไปยงั ไมถ่ งึ สบิ นาที โชโงะกลบั รสู้ กึ เหมอื นชว่ งเวลา
แหง่ การทรมานนดี้ า� เนนิ มานานจนไม่รู้วา่ นานแค่ไหน คา� ทีห่ ลุดออกจาก
ปากของโชโงะ มเี พยี งคา� พดู เห็นแกต่ ัวหวงั เพียงเพอื่ ใหต้ ัวเองรอด
เกลโดก้ บั ฮาคุโรได้แตร่ ะอา
และแลว้ วนิ าทที ี่โชโงะยอมจา� นนกม็ าถงึ

*

“ดเู หมือนว่าจะจบแล้วสินะ”
“ครับ ข้าจะปดิ ฉากให้เจ้าน่ไี มท่ รมาน-------”
“อย๋ึ ! ดะ เดย๋ี วกอ่ น ยะ อยา่ นะครบั ! ผมแคล่ อ้ เลน่ เทา่ นน้ั เองครบั !
ผมไมไ่ ด้ตัง้ ใจ ผมแคเ่ หลงิ ไปหนอ่ ย... ปล่อยผมไปเถอะ...”
โชโงะสบั สนและขลาดกลวั เมอ่ื ตอ้ งเผชญิ หนา้ กบั ความจรงิ อนั ไม่
สมเหตสุ มผลส�าหรับเจา้ ตัว
บนโลกใบน้ี แคบ่ อกวา่ ตนเปน็ “ชาวตา่ งโลก” กไ็ ดร้ บั การปฏบิ ตั ิ
อย่างดีเลิศแล้ว และส่ิงน้ันคือฟันเฟืองเร่งความโอหังของโชโงะมากขึ้น
จนลักษณะนิสัยของเจา้ ตัวบิดเบีย้ วยากจะกูก่ ลับ
นอกจากน้ยี งั มีอีกหนง่ึ ประเดน็ ส�าคญั
ผถู้ ูกอัญเชิญภายใตอ้ ทิ ธพิ ลของอาณาจกั รฟาลมสุ ทกุ คน ลว้ น
เปน็ คนทีม่ ลี ักษณะนิสยั เอาตนเองเป็นใหญ่
เพราะเหตุผลขอ้ น้ี จึงท�าให้...
“หมื นกึ วา่ เกดิ อะไรขน้ึ กเ็ ลยลองโผลห่ นา้ มาดู ...คนทเ่ี หลอื รอด
มแี คโ่ ชโงะรเึ น่ีย ไมน่ า่ เลย ไม่นา่ เลย ดเู หมือนวา่ ขา้ จะประเมินพลังของ

284

พวกอสูรผิดไป”
ชายชราคนหนึ่งเอ่ยขนึ้ เชน่ น้ันขณะก้าวมายนื เบอื้ งหนา้ โชโงะ
และชายชราผู้สวมเสื้อคลุมยาวหรูหราถักทอด้วยเส้นไหม

เวทมนตรถ์ อื ไมเ้ ทา้ ซ่งึ เกบ็ ซอ่ นพลงั เวทมนตรแ์ กรง่ กลา้ เอาไว้ภายในคนน้ี
นแี่ หละ-------คอื หวั หนา้ จอมประจา� ราชสา� นกั ราเซน็

ราเซน็ ยกมอื ขน้ึ ตรงหนา้ เกลโดพ้ รอ้ มกบั กางเวทธาตุ : เมจกิ บาเรยี
(ก�าแพงเวทมนตร์) เพ่ือหักล้างการโจมตี เดิมทีเวทมนตร์น้ีมีไว้ส�าหรับ
ครอบรอบร่างผู้ใช้ แต่ราเซ็นกลับมาน�าพลิกแพลงส�าหรับสกัดการ
เคลือ่ นไหวของศตั รู

“อ้กึ !! คะ คุณราเซน็ คุณมาช่วยผมแล้ว-------!?”
โชโงะลนลานโผเข้าเกาะเก่ียวแผ่นหลังตรงหน้าทันทีท่ีสังเกต
เห็นวา่ เปน็ ราเซ็น
“ห”ึ
ราเซ็นปรายตามองโชโงะเพียงแวบเดียว ก่อนเบนสายตากลับ
มาทางเกลโดแ้ ละฮาคโุ ร
“อย่างนี้น่ีเอง สมควรแล้วละท่ีพวกโชโงะจะเอาชนะไม่ได้
ไม่อยากเช่ือเลยว่าจะเจอกับแรงก์ A มิหน�าซ�้ายังเป็นคาลามิตีเสียด้วย
ถอยกอ่ นนา่ จะดีกวา่ ดงึ ดนั อยตู่ ่อละมัง้ เน่ยี ”
พูดแลว้ ราเซ็นกเ็ ปล่ียนมาร่ายเวทมนตร์เคลือ่ นย้ายระดับสงู ใน
ระหว่างที่ประสิทธิผลของเมจิกบาเรยี ยังเหลืออยู่
เวทมนตรซ์ งึ่ ใชว้ ธิ กี ระโดดเขา้ หาสญั ลกั ษณท์ ท่ี า� ไวเ้ ปน็ จดุ สงั เกตนี้
ตา่ งจากเวทธาตุ : วารป์ พอรท์ ลั ทจี่ า� ตอ้ งมวี งแหวนเวทมนตรเ์ ปน็ จดุ ตงั้ ตน้
และบุคคลท่ีจะใช้วิชาลับน้ีได้ยังถูกจ�ากัดอยู่ในกลุ่มระดับสูงกว่าวิซาร์ด
เท่าน้ัน การนา� เวทมนตรน์ ้มี าใช้ จงึ เปน็ เสมือนเครื่องแสดงให้อกี ฝา่ ยเหน็
ว่าราเซ็นมพี ลังความสามารถสงู แคไ่ หน
เกลโด้ตงั้ ท่าจะไล่ตาม แต่ฮาคุโรชิงหา้ มไว้ก่อน

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 285

“อยา่ ส่มุ สี่ส่มุ ห้าบกุ จะดกี ว่า เกลโดเ้ จา้ นนั่ ไมใ่ ชค่ นธรรมดา”
“------ ว่าอย่างไรนะ!?”
ทันทีที่เกลโด้หยุดการเคลื่อนไหวตามค�าตักเตือนของฮาคุโร
เสียงระเบิดก็ดงั สนน่ั หวัน่ ไหวขึ้นเบ้อื งหนา้ ของพวกเขา
แทจ้ รงิ แลว้ ราเซน็ จงใจซอ่ น แทรป (เวทมนตรก์ บั ดกั ) ชนดิ ตงั้
เวลาระเบิดเอาไว้ตอนกางเมจิกบาเรยี
“ฮะฮะฮะ! ตาไวใช้ได้เลย ไม่นึกว่าจะมองกับดักของข้าออก
ดทู า่ ทางคนทขี่ า้ ควรระวงั คงเปน็ เจา้ มากกวา่ เหน็ ทสี งครามครง้ั นี้ พวกขา้
คงมัวแตน่ ัง่ เฉยรอชมผลงานแบบมองโลกในแง่ดีไม่ได้เสียแล้ว-------”
ราเซ็นซ่ึงกอ่ นหนา้ นีม้ ัวพะวงแค่แกน่ เวทของเกลโด้ แสร้งตีหน้า
เลน่ ละครประหนงึ่ ว่าเพิง่ ตระหนักถึงพลงั คุกคามจากฮาคโุ ร
“ไอเ้ จา้ ทานกุ เิ อย้ ขา้ รวู้ า่ เจา้ ระแวดระวงั ขา้ มาตงั้ แตต่ น้ ...”
“ไมใ่ ชอ่ ยา่ งนนั้ สกั หนอ่ ย คจิ นิ เอย๋ พจิ ารณาจากความแขง็ แกรง่ แลว้
ออร์คลอร์ดตนน้ันสมควรระวังกว่าเป็นไหนๆ เอาละ คงต้องกลับสักที
ใจจรงิ ขา้ กอ็ ยากอยพู่ ดู คยุ กบั พวกเจา้ ตอ่ อกี สกั หนอ่ ยหรอก แตเ่ วทมนตร์
ของขา้ ประกอบเสรจ็ สมบรู ณแ์ ลว้ เพราะฉะนน้ั ลาเลยแลว้ กนั ถา้ ยงั มชี วี ติ อยู่
ครัง้ หน้าเราอาจไดเ้ จอกันในสมรภมู ิ-------”
“คงยากหนอ่ ยนะ เพราะสนามรบทพี่ วกเจา้ กา� ลงั มงุ่ หนา้ เขา้ หานะ่
นายเหนือหัวของพวกข้าจะเป็นคนออกรับหน้า ส่ิงที่พวกเจ้ากระท�ามัน
หนกั หนาเกนิ ใหอ้ ภยั และจงรไู้ วเ้ สยี เถอะวา่ คนทพ่ี วกเจา้ ไมส่ มควรทา� ใหโ้ กรธ
กา� ลงั เดอื ดดาลหนกั เลยดว้ ย ขา้ ละสงสารพวกเจา้ เสยี เหลอื เกนิ ทค่ี งไมไ่ ด้
พบจดุ จบสบายนัก”
“ฮะฮะฮะ! มกี ารพดู จาขม่ ขวญั เสยี ดว้ ย เอาเปน็ วา่ ขา้ จะรบั ฟงั ไว้
ในฐานะคา� เตือนแล้วกัน ลากอ่ น!”
ราเซ็นพดู ทง้ิ ทา้ ยไวเ้ พยี งแคน่ ัน้ กอ่ นจากไปพรอ้ มลากรา่ งของ
โชโงะไปดว้ ย

286

ความเงียบสงัดกลับคืนมา เหลือเพียงเสียงต่อสู้ฟาดฟันด้าน
นอกกระโจม

“ปล่อยให้ผใู้ ชเ้ วทมนตร์ท่ชี ่อื ราเซน็ อะไรน่ันหนีไปแบบนั้น จะดี
รคึ รบั ...?”

“กไ็ มด่ นี กั หรอก แตถ่ า้ สกู้ นั โดยไมว่ างแผนใหด้ ี ไมข่ า้ กเ็ จา้ หรอื
เผลอๆ ทกุ คนคงยากจะรอดชวี ติ เพราะเจา้ นน่ั ซอ่ นเวทมนตรอ์ กี อยา่ งหนง่ึ
เอาไว้ เปน็ เวทมนตร์ทพี่ ร้อมทา� งานในกรณตี ัวของมนั ตาย”

“วา่ อยา่ งไรนะ... เวทมนตรท์ ว่ี า่ อนั ตรายรา้ ยแรงขนาดนน้ั เชยี วร?ึ ”
“ถ้าให้เดา ข้าคิดว่าคงเป็นเวทอะตอมพิฆาต เวทมนตร์ระดับ
สงู สดุ ในกลมุ่ <เวทธาต>ุ รกิ รุ กุ บั กอ็ บตะอยใู่ นทน่ี ด้ี ว้ ย ดงั นนั้ ไมค่ วรเสย่ี ง
จนกลายเป็นเหตใุ หพ้ วกเขาโดนลกู หลง...”
ฮาคโุ รกลา่ วดว้ ยสหี นา้ เครง่ เครยี ดวา่ อยา่ ทา� อะไรสมุ่ เสย่ี งจะดกี วา่
เหตุท่ีพูดเช่นนั้นเพราะเขาแกะข้อมูลการไหลของแก่นเวทกับปริมาณ
ของพลงั ไดอ้ ยา่ งละเอยี ดโดยใช้ ‘เนตรเบกิ สวรรค’์ ซงึ่ ถอื วา่ เหนอื ชน้ั กวา่
‘ญาณเวท’
ผลจากการแกะข้อมูล ท�าให้รวู้ า่ ราเซ็นเก็บสะสมพลังเวทมนตร์
เขม้ ข้นไว้บรเิ วณหัวใจ ฮาคุโรจึงคาดคะเนว่าเวทมนตรท์ ่ีต้องท�าถงึ ขน้ั นนั้
ไมน่ า่ เปน็ อยา่ งอนื่ ไดน้ อกจากเวทมนตรอ์ นั ตรายระดบั ‘คÓสาปตอ้ งหา้ ม’
“อยา่ งน้นี เี่ อง...”
“ถา้ เปน็ ทา่ นรมิ รุ กุ ว็ า่ ไปอยา่ ง แตร่ ะดบั พวกเราคงรบั มอื ไมไ่ หวหรอก
สง่ิ ทท่ี า� ไดเ้ วลานค้ี อื รบี กลบั ไปแจง้ ใหท้ กุ คนรู้ วา่ มตี วั อนั ตรายพรรคน์ นั้ อยู่
ในกลุ่มของฝ่ายศตั ร”ู
“เขา้ ใจแลว้ ครบั ขา้ จะใหล้ กู นอ้ งของขา้ ไปแจง้ ขา่ วดว้ ยอกี ทางหนงึ่
กแ็ ล้วกัน”
เกลโดพ้ ยกั หน้ารบั คา�
หลงั จากนน้ั ทงั้ สองคนจงึ ออกไปชว่ ยเปน็ กา� ลงั เสรมิ ใหก้ ลมุ่ ทอี่ ยู่

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 287

ด้านนอก ไมน่ านนกั การต่อส้ทู างทศิ ตะวนั ตกก็ส้นิ สดุ ลง
●

ราเซน็ พาโชโงะกลับมายงั ที่พักของฟอลเก็นในค่ายหลัก
การเปดิ ใชเ้ วทมนตรห์ ลายอยา่ งตดิ ตอ่ กนั ในชว่ งเวลาสนั้ ๆ ทา� ให้
ราเซ็นรู้สึกอ่อนล้าอย่างหนักชนิดที่ไม่พบเจอมาก่อนในช่วงหลายปี
แตต่ อนน้ียังพักไมไ่ ดเ้ พราะมเี รือ่ งต้องทา� รออยู่
“ขะ ขอบคณุ มากครับ ไมไ่ ดค้ ณุ ราเซน็ ช่วยไว้ผมคงแย”่
“ไมต่ อ้ งคดิ มากหรอกโชโงะ อยา่ งไรเสยี เจา้ กเ็ ปน็ หมากตวั สา� คญั
ส�าหรับข้า อกี ทั้งยังเป็นก�าลงั รบคนเก่งของอาณาจกั รฟาลมุสอกี ด้วย”
“อะ อือ้ ครั้งนผี้ มแพ้ แตค่ รงั้ หนา้ รบั รองวา่ ชนะแน่ ผมจะชนะ
ให้ดู!”
“นนั่ สินะ”
ราเซ็นพยกั หนา้ ตอบโชโงะด้วยคา� พดู อ่อนโยน ทว่าดวงตากลบั
ฉายประกายเย็นเยียบ แน่นอนว่าโชโงะไมท่ ันสังเกตเหน็ สกั นดิ
“ไหนมาใหข้ า้ ดหู นอ่ ยสิ บาดแผลตามรา่ งกายนา่ จะไมต่ อ้ งหว่ งแลว้
เดยี๋ วขา้ รา่ ยเวทมนตรใ์ หเ้ จา้ หลบั สบายแลว้ กนั เพราะสงิ่ สา� คญั สา� หรบั เจา้
เวลานีค้ อื การพกั ผ่อนให้หายเหนื่อย”
“อื้อ กน็ า่ จะดแี ฮะ”
โชโงะเช่อื ค�าของราเซน็ โดยไมน่ ึกสะกดิ ใจสงสยั ใดๆ สว่ นราเซน็
ก็ไมร่ ้ังรอทจ่ี ะใชเ้ วทมนตร์กับเด็กหนุม่ ตรงหน้า
เวทหลอนประสาท : เมนทัลครัช (ท�าลายจิต)------- เป็น
เวทมนตรส์ า� หรบั ทา� ลายสปริ ชิ วลบอด้ี รวมถงึ แอสทรลั บอดขี้ องเปา้ หมาย
โดยเฉพาะ
ส�าหรับโชโงะซ่ึงสปิริชวลบอดี้ได้รับความเสียหายอย่างหนัก

288

จากการโจมตีของเกลโด้ ไมม่ ที างทนเวทมนตรช์ นิดน้ไี หว ความไว้วางใจ
ที่มตี ่อราเซน็ ท�าให้โชโงะไมไ่ ด้รซี ิส (ต่อต้าน) ใดๆ และนนั่ คอื หนทางนา�
ตนไปสคู่ วามตาย...

ความตายท่ีเกดิ กับหัวใจ
นั่นคอื จุดจบของ “ชาวตา่ งโลก” ผ้ใู ช้ชวี ติ ตามอา� เภอใจ โชโงะ
ทางจุ ิ

ราเซ็นเขา้ ส่กู ารตระเตรียมหาเวทมนตรส์ ุดทา้ ย เบอื้ งหนา้ โชโงะ
ซึ่งหวั ใจตายสนทิ เป็นทีเ่ รียบร้อย

“ท่านราเซ็น มันจะไมเ่ ร็วกวา่ กา� หนดไปสกั หน่อยรึ?”
“จะทา� อยา่ งไรไดล้ ะ่ ฟอลเกน็ เอย๋ ในเมอ่ื เจา้ นด่ี นั หวาดกลวั อสรู
จนเอามาใชง้ านต่อไม่ไหว เพราะฉะน้ันคงถงึ คราวต้องอ�าลากันเสียที”
“หึหึหึ คดิ แลว้ กช็ วนใหน้ กึ สังเวช เจา้ นี่เชื่อสนทิ ใจเลยใช่ไหมวา่
ตนเองแขง็ แกร่งเหนอื ใคร?”
“ดทู า่ จะเปน็ เชน่ นน้ั นะ กระทง่ั เจา้ เคยี วยะยงั หลงเชอ่ื เลยดว้ ยซา�้
วา่ ตนเองสามารถเอาชนะหวั หนา้ กองกา� ลงั อศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธิ์ ฮนิ าตะ ซาคางจุ ิ
ไดท้ ้งั ทมี่ ฝี ีมืออยู่แคน่ นั้ ”
“ก๊าก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! น่าข�าเปน็ บา้ ขนาดขา้ ยังไมก่ ล้าเอาตัวเอง
ไปเทียบกับยัยแม่มดน่ัน แล้วไอ้เด็กเมื่อวานซืนพรรค์น้ันจะเอาปัญญา
ทไ่ี หนชนะเขา”
ฟอลเกน็ หวั เราะดงั ลน่ั ไมแ่ ปลกทเี่ ขาจะคดิ เชน่ นนั้ เพราะฟอลเกน็
เองก็เป็น “ชาวต่างโลก” ซึ่งราเซ็นอัญเชิญมาเม่ือหลายสิบปีก่อนสมัย
ราเซ็นยังหนมุ่ ทวา่ ฟอลเก็นไมไ่ ด้ถูกผูกมัดดวงวญิ ญาณดว้ ย “คÓสาป”
สถานะของเขาเทียบเท่าได้กับเพ่ือนคนหนึ่ง ขณะเดียวกันก็เป็นผู้คอย
ให้การสนบั สนนุ ราเซน็
และกระทง่ั ฟอลเกน็ คนนยี้ งั รสู้ กึ เลยวา่ ฮนิ าตะแขง็ แกรง่ ผดิ แผก

บทที่ 4 กำ�เนดิ จอมม�ร 289

จากทกุ คน เปน็ ความแขง็ แกรง่ โดดเดน่ เหน็ ชดั ชนดิ ทไ่ี มต่ อ้ งอาจหาญสกู้ ร็ วู้ า่
ไม่มที างชนะ

ราเซน็ เอย่ ข้นึ กับฟอลเกน็ ทีก่ �าลังคิดเรอ่ื งเหลา่ นนั้
“แต่คดิ แล้วกเ็ สยี ดาย ยนู ีคสกิล ‘จอมผ่าสะบนั้ ’ ของเคียวยะ
ดนั สลายไปเสยี กอ่ นจะทนั ยกใหเ้ จา้ ”
“ไม่เป็นไรหรอก เอาไวร้ อโอกาสหน้ากไ็ ด้”
สกิลของฟอลเกน็ คือ ยูนีคสกิล ‘ผู้บังคับบญั ชา’
เปน็ ความสามารถดา้ นการวเิ คราะหท์ า� ความเขา้ ใจพลงั ของลกู นอ้ ง
ใตอ้ าณตั ิ และนา� พลงั นั้นมาใช้ นอกจากน้ียังเลือกหยบิ สกิลของลกู น้อง
ทีเ่ สียชีวติ ภายในอาณาเขตท่ีมองเห็นได้ด้วยสายตามาเป็นของตน
แตใ่ ชว่ า่ จะเรยี นรไู้ ดท้ งั้ หมด เพราะขอบเขตจา� นวนทส่ี ามารถนา�
เอามาเป็นของตนมีข้อจา� กดั ซงึ่ เร่อื งนเ้ี ป็นจุดทฟ่ี อลเกน็ นกึ ข่นุ เคือง
“น่นั สนิ ะ ยงิ่ คนผนู้ นั้ เชอื่ วา่ ตนคอื ผู้แขง็ แกรง่ เทา่ ไหร่ สกลิ ที่ถอื
กา� เนดิ กย็ งิ่ แขง็ แกรง่ มากเทา่ นน้ั เสยี แคค่ นประเภททวี่ า่ มกั มแี นวโนม้ กลาย
เปน็ พวกเอาแตใ่ จนแี่ หละ ตราบใดทใี่ ชพ้ ธิ อี ญั เชญิ แบบสมุ่ เลอื ก กค็ งหมด
สทิ ธเ์ิ ลอื กเฉพาะคนเกง่ ๆ เรอ่ื งนขี้ า้ เองกไ็ มร่ จู้ ะทา� อยา่ งไรดเี หมอื นกนั คิด
เสียว่าพวกมันเป็นแค่เครื่องสังเวยที่มีไว้เพื่อแย่งชิงพลัง แล้วมองข้าม
ประเด็นดา้ นนิสัยไปแล้วกัน”
“จรงิ อยา่ งทท่ี า่ นพดู มหิ นา� ซา�้ เราใหก้ ารดแู ลดบิ ดขี นาดนนั้ ในฐานะ
กา� ลังรบระดบั สงู สุดของอาณาจกั ร ถา้ ยงั บน่ อกี ก็ไมร่ ้จู ะว่าอยา่ งไรแลว้ ”
พูดจบ ราเซน็ กบั ฟอลเกน็ กห็ ัวเราะข้นึ มาพร้อมกัน
-------นคี่ อื เหตผุ ล วา่ ทา� ไมผถู้ กู อญั เชญิ ซง่ึ ถกู พามารวมกลมุ่ ใน
อาณาจกั รฟาลมสุ สว่ นใหญ่ จงึ ไดย้ ดึ ตดิ กบั อตั ตาของตน-------เอาตนเอง
เป็นใหญ่

290

ราเซ็นหัวเราะพลางจดั การงานของตวั เองตอ่
“วา่ แต่ เหตกุ ารณค์ รง้ั นจ้ี ะถอื เปน็ ผลลพั ธเ์ หนอื ความคาดหมาย
กย็ งั ได้ อยา่ งนอ้ ยเจ้าโชโงะยงั ท�าตัวเป็นประโยชน์อย่บู ้างในท้ายของทา้ ย
ทสี่ ุด ข้าไมร่ ้แู นช่ ัดวา่ เกิดอะไรขน้ึ แตท่ ่แี นๆ่ คือเจา้ น่ีได้ยนู คี สกลิ เพ่มิ มา
อกี หนึง่ อย่าง-------”
งานของราเซน็ รดุ หนา้ มากแลว้ เขาพรอ้ มสา� หรบั ขนั้ ตอนลา้ งขอ้ มลู
ทงั้ หมดในสมองของโชโงะแลว้ บนั ทกึ ความทรงจา� ของตนทบั ลงไป จากนน้ั
จึงย้ายวิญญาณอันเป็นข้ันตอนสุดทา้ ยของกระบวนการ
“ไมเ่ ป็นไรแน่นะ? จะไมม่ อี ะไรผิดพลาดใช่รึเปล่า?”
“สบายใจได้ นไ่ี มใ่ ชค่ รงั้ แรกสกั หนอ่ ย ทา่ นกาโดรา่ ผเู้ ปน็ อาจารย์
ของขา้ เคยเกดิ ใหมด่ ว้ ยเวทลบั ขนานแทส้ า� หรบั ดงึ วญิ ญาณใหก้ ลบั มามชี วี ติ
ใหมอ่ กี ครง้ั โดยเฉพาะ เทยี บกบั เวทมนตรน์ น้ั แลว้ โพเซสชน่ั (สงิ ส)ู่ กไ็ มต่ า่ ง
อะไรกับเดก็ เล่นขายของ”
เพ่ือจะย้ายตนเองสู่ร่างเนื้อของโชโงะ ราเซ็นจัดการท�าลาย
แอสทรัลบอด้ีของโชโงะจนไม่เหลือซาก อีกทั้งยังท�าลายสมองแล้วค่อย
ปล่อยให้ฟื้นฟูข้ึนใหม่จนสมบูรณ์โดย ‘ผู้อยู่รอด’ จากน้ันจึงบันทึก
ความทรงจ�าของตนเองทับลงสมองซ่ึงอยู่ในสภาพใหม่เอี่ยม สมองที่ท�า
อย่างไรก็ไม่มีทางกู้คืนความทรงจ�าเดิมคืนกลับมาได้... ทีน้ีก็เหลือแค่ให้
วิญญาณของตนเองเขา้ ไปสงิ อยู่ในรา่ งเนือ้ ตรงหนา้
ราเซน็ เริม่ ตน้ ใชม้ หาวิชาลับ : โพเซสชนั่ -------(ออรจิ นิ ลั สเปล)
เฉพาะตน ทจี่ า� ลองใหง้ ่ายข้ึนโดยมตี น้ แบบจากศาสตร์ลลี้ บั : รนี คาเนชนั่
(สงั สารวฏั ) ซง่ึ ผใู้ ชเ้ วทมนตรก์ าโดรา่ ผเู้ ปน็ อาจารยข์ องตนถกั รอ้ ยสรา้ งขนึ้
หวั หน้าจอมเวทแห่งราชส�านกั ราเซ็น
เขาคนนี้นี่แหละ คือผู้ถ่ายโอนวิญญาณของตนสู่ร่างเนื้อท่ี
แขง็ แกรง่ อยา่ งแคลว่ คลอ่ งมาแลว้ ไมร่ กู้ ร่ี า่ งและอยรู่ บั ใชอ้ าณาจกั รฟาลมสุ
มาเน่ินนาน

บทที่ 4 กำ�เนิดจอมม�ร 291

เม่อื ไดร้ า่ งเน้ือของโชโงะมาครอง------- ราเซน็ จะถือกา� เนดิ ใหม่
ในฐานะมนษุ ยม์ ารสดุ แกรง่ ทไ่ี มเ่ คยมปี รากฏมากอ่ นในหนา้ ประวตั ศิ าสตร์
ของอาณาจักรฟาลมุส อีกท้ังยังเป็นเจ้าของจิตอันทนทาน และร่างเนื้อ
อันแขง็ แกร่ง

“โอ้ นานเหลอื เกนิ ท่ไี ม่ได้ใชร้ ่างเน้ือออ่ นเยาว์เชน่ น้ี ยอดเยย่ี ม”
“หหึ หึ ึ สา� นวนการพดู กบั หนา้ ตามนั ขดั กนั อยา่ งไรชอบกลแฮะ”
“ไมเ่ อานา่ อย่าพูดแบบนน้ั สิ เอาละ เราไปกลา่ วทกั ทายดว้ ย
ร่างทถี่ ือก�าเนิดใหม่น้พี รอ้ มรายงานขา่ วให้ฝา่ บาททราบดกี ว่า”
พูดจบปุ๊บ ราเซ็นก็คว้าเสื้อคลุมตัวยาวท่ีถอดท้ิงเม่ือสักครู่
ขึ้นมาสวม คว้าไมเ้ ท้ามาถือในมือพร้อมกบั กา้ วย่างอยา่ งสง่าผ่าเผย
ความมนั่ ใจแผอ่ อกจากทกุ อณรู า่ ง เปย่ี มไปดว้ ยความทะเยอทะยาน
จากการไดร้ บั รา่ งเน้ือและพลงั ใหม่
กระทงั่ ฟอลเกน็ ยงั สมั ผสั ไดถ้ งึ ความนา่ ยา� เกรงนนั้ ขณะเดยี วกนั
เขายังรู้สึกว่าราเซ็นเป็นผู้ที่ฝากความหวังได้ท้ังในฐานะพรรคพวกและ
ในฐานะเพอื่ น
การสูญเสยี “ชาวต่างโลก” ที่เปรียบเสมอื นกา� ลังรบสา� คัญของ
ประเทศชาตพิ รอ้ มกนั ถึงสามคนถือเป็นปัญหาใหญ่เอาการ แต่เมอื่ ราเซ็น
ได้ความแข็งแกร่งเกินกว่าแรงก์ A พิเศษมาครองเช่นนี้ต้องถือว่าได้คืน
กลบั มามากกวา่ สว่ นทเ่ี สียไป
เวลาน้ี ราเซ็นม่ันใจเหลือเกินว่าต่อให้ต้องรับมืออสูรฝ่ายศัตรู
ที่เจอเมื่อสกั ครู่------- ฮาคโุ รและเกลโด้------- สองตนพร้อมกัน ตนกย็ งั
สามารถเอาชนะไดอ้ ยา่ งไมย่ ากเยน็ เขาถงึ กบั คดิ ในใจดว้ ยซา�้ วา่ เผลอๆ เรอ่ื ง
โค่นจอมมารซึง่ ถกู จดั ให้อยู่ในระดบั S อาจไมใ่ ช่เร่ืองเพอ้ ฝนั เสยี ด้วยซ�้า
แต่แล้วจู่ๆ ราเซน็ ก็หวนนึกถงึ บางอยา่ ง
ค�าพูดทง้ิ ทา้ ยทีย่ ังกังวานอยูใ่ นหู------- ค�าเตอื นท่ีฮาคุโรฝากไว้
ก่อนตนจากมา...

292

(ผู้ที่ไม่สมควรท�าให้โกรธ อย่างนั้นรึ ไอ้คนท่ีเป็นเจ้านายของ
พวกอสูร ถูกแม่มดคนนั้นก�าจัดแล้วไม่ใช่รึ... อย่าบอกนะว่ามันรอดมา
ได้...?)

สองเทา้ ทกี่ า� ลงั กา้ วเดนิ หยดุ ชะงกั เมอื่ คา� ถามนน้ั ผดุ ขน้ึ ในสมอง
“มีอะไรร?ึ ”
“อะ อมื ไมม่ ีอะไร”
ราเซ็นสาวเท้าต่อทนั ทที ีฟ่ อลเกน็ เร่งเรา้
(------- คิดมากเกินเสียละมั้ง ในกลุ่มเจ้าพวกน้ันมีอสูรฝีมือดี
เกนิ คาดแฝงตวั อยดู่ ว้ ยกจ็ รงิ แตข่ า้ คงเกบ็ เอามาคดิ เยอะเกนิ หรอื ถา้ แมม่ ด
คนนั้นปล่อยใหศ้ ัตรหู ลุดมอื ไปไดอ้ ย่างทเ่ี ดา คราวน้ขี ้าน่ีแหละจะเป็นคน
ก�าจดั มนั เอง)
รอยย้มิ ไรค้ วามหวน่ั เกรงปรากฏขึน้ ขณะคดิ
จากนน้ั ราเซน็ กก็ า้ วเดนิ อยา่ งมนั่ คงมงุ่ ตรงสกู่ ระโจมทอ่ี งคร์ าชา
รออยู่

●

-------วนั ท่ี 3 ยามอาทติ ย์อย่เู หนือศีรษะพอดบิ พอดี
ฝนั รา้ ยของกองทพั จากอาณาจกั รฟาลมุสก�าลงั จะเร่ิมข้ึน------
เบื้องล่างสายตาผม คือทหารจ�านวนมากมายท่ีอยู่ระหว่าง
เคลอ่ื นทัพ
สา� หรบั ผมในเวลาน้ี พวกเขาไมม่ คี วามหมายใดมากเกนิ กวา่ เหยอ่ื
เพ่อื การวิวัฒนาการ
เจา้ พวกน้สี ินะ ท.่ี .. พวกชิออน
ตามปกติแลว้ จะตอ้ งมีการแจ้งเตือนหรอื สง่ สญั ญาณบอกก่อน

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 293

เรมิ่ โจมตี
ทว่า
จะท�าเพื่ออะไร ในเมื่อผมแน่ใจแล้วว่าอีกฝ่ายมาเพราะตั้งใจ

ประกาศสงครามฝ่ายเดียว อีกอย่างการเคล่ือนทัพเข้ามาเช่นนี้ ย่อม
หมายความวา่ พวกเขาเตรียมตัวเตรยี มใจพร้อมทจ่ี ะตาย

ทสี่ า� คัญ นีไ่ มใ่ ช่สงคราม
ผมตั้งใจจะเขมอื บเจ้าพวกนไี้ มใ่ หเ้ หลือแม้แตค่ นเดียว
และเมอื่ ไมค่ ดิ จะปลอ่ ยใหใ้ ครเหลอื รอด กย็ อ่ มไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งใสใ่ จ
ค�าวา่ สู้กันแบบตรงไปตรงมา
เจา้ พวกขยะทบี่ งั อาจเขา้ มากอ่ กวนเขตการปกครองคนอน่ื ------
จงภูมิใจเสียเถอะท่ไี ด้ตายอย่างมปี ระโยชน์ ตอ่ การวิวฒั นาการของฉนั

ผมเฝา้ รออยา่ งเงียบเชยี บอยู่กลางอากาศ
ปกี ชว่ ยพยงุ ตวั ผมซงึ่ อยใู่ นรา่ งมนษุ ยแ์ ละปกปดิ ใบหนา้ ดว้ ยหนา้ กาก
ให้ลอยบนฟากฟ้าได้อย่างไมย่ ากเย็น
การใช้ ‘บงการแรงโนม้ ถว่ ง’ สง่ ผลใหผ้ มบงั คบั ทว่ งทา่ ของตนเอง
ไดอ้ ยา่ งเปน็ ธรรมชาติ ในระหวา่ งทกี่ วาดสายตามองสถานการณเ์ บอื้ งลา่ ง
จะวา่ ไป เบนมิ ารรุ ายงานผา่ น ‘จติ สอื่ สาร’ เขา้ มาวา่ จดั การทา� ลาย
อุปกรณ์เวทมนตร์ท่ีเป็นต้นตอของเขตแดนเรียบร้อยแล้ว นอกจากน้ี
ฮาคโุ รยงั แจง้ ใหผ้ มรดู้ ว้ ยวา่ มผี ใู้ ชเ้ วทมนตรฝ์ มี อื รา้ ยกาจอยใู่ นกลมุ่ ของศตั รู
ทว่านั่นไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว อย่างมากก็แค่เก็บกวาดไปพร้อมๆ กันเท่า
นัน้ แหละ
ผมถา่ ยทอดคา� สง่ั กลบั ไปวา่ ขอใหท้ กุ คนกลบั เขา้ เมอื ง และคอย
ระแวดระวังเผอ่ื ในกรณีทศ่ี ตั รูจัดกองทพั แยกอีกกอง
ที่เหลอื ผมจัดการเอง
แม้จะใช้เวลาอยู่สักหน่อย แต่ในท่ีสุดก็ ‘วิเคราะห์ประเมิน’

294

กองทัพท่ีอยู่เบื้องล่างสายตาเสร็จส้ิน กระทั่งรู้จ�านวนและพลังรบในเชิง
รปู ธรรมของอกี ฝา่ ย

ขณะเดยี วกนั กค็ า� นวณขนั้ ตอนใชเ้ วทมนตรช์ นดิ ใหมด่ ว้ ยเสยี เลย
เทา่ กบั วา่ การเตรยี มการสมบูรณ์แบบ
-------เอาละ มาเร่มิ กนั เลยดีไหม
ผมเปดิ ใชว้ งแหวนเวทมนตรข์ นาดใหญพ่ อสา� หรบั ปกคลมุ กองทพั
ทงั้ หมดจากอาณาจกั รฟาลมสุ มนั คอื มหาเวทมนตร์ : แอนตเิ มจกิ แอเรยี ที่
ได้รับมาจากมวิ รัน
ขอ้ มลู ตา� แหนง่ ไรท้ ต่ี ิ อาณาเขตกลมดกิ ใหญย่ กั ษข์ นาดเสน้ ผา่ น
ศูนย์กลาง 50 กิโลเมตรปรากฏข้ึนบนพ้ืน ครอบคลุมเบ็ดเสร็จและสูง
จากพืน้ เกือบ 3 เมตร ปดิ กั้นระกว่างท้องฟ้ากับผนื ดนิ
ทนี ้ี เวทมนตร์ของกองทพั ศัตรูก็ถูกผนึกโดยสมบรู ณ์
เปา้ หมายของเวทมนตรน์ ม้ี เี พยี งเพอ่ื ปอ้ งกนั การหลบหนี ปดิ ผนกึ
ไมใ่ หเ้ คลอื่ นยา้ ยดว้ ยเวทมนตร์ เพราะผมตง้ั ใจไวแ้ ลว้ วา่ จะไมป่ ลอ่ ยใหใ้ คร
หนา้ ไหนหนรี อด
ส่วนเวทมนตร์อีกชนิดหนึ่งที่ผมตระเตรียมไว้ พร้อมจะท�างาน
แล้วเชน่ กัน
เวทมนตรส์ งั หารแบบกลมุ่ ใหญ่ ซง่ึ เหมาะสา� หรบั ปลดิ ชพี เจา้ พวกนี้
ชอื่ ของมันคือ-------

“ตายเสยี ! จงถกู ความพิโรธแหง่ เทพเสียบทะลุร่างให้พรนุ -----
เมกดิ โด (โทสะแหง่ ทวยเทพ)”

แสงรว่ งกราวจากฟากฟา้ สะทอ้ นกลบั ไปมาใกลผ้ วิ ดนิ กอ่ นเสยี บ
ทะลรุ ่างของบรรดาอศั วนิ โดยไม่เปิดโอกาสใหท้ ันตง้ั ตวั แม้สกั นดิ

การสังหารหมู่อันเลือดเย็นและเงียบเชียบ ไร้เสียงระฆังเตือน

บทที่ 4 ก�ำ เนดิ จอมม�ร 295

ใดๆ เร่ิมต้นขึ้นแลว้

*

โดยปกตแิ ลว้ ในกองทพั จะมหี นว่ ยผใู้ ชเ้ วทมนตรป์ ระจา� กองทพั
กางเขตแดนป้องกัน
เขตแดนดงั กลา่ วมชี อ่ื เรยี กวา่ ลเี จยี นเมจกิ (เวทมนตรก์ องทหาร)
ท�าหนา้ ทป่ี อ้ งกนั เวทมนตรส์ ายตา่ งๆ
ขณะเดียวกันยังเป็นปัจจัยเสริมส�าหรับการใช้ <เวทอะตอม
พฆิ าต> จากระยะไกลคมุ สถานการณร์ บ ไมว่ า่ กา� ลงั รบของตนกบั ศตั รจู ะ
ต่างชน้ั กนั มากเพยี งใดกต็ าม
การป้องกันเวทมนตร์ชนิดไม่จ�ากัดขอบเขต ถือเป็นเร่ืองปกติ
สามัญในกจิ การกองทพั ของโลกนี้
แน่นอนว่ากองก�าลังจากอาณาจักรฟาลมุสเองก็ไม่ได้ละเลย
ต่อเรื่องดังกล่าว พวกเขากางเขตแดนป้องกันแน่นหนา พร้อมสา� หรับ
ต่อกรกบั เวทมนตรท์ ั้งหลายท่อี าจพ่งุ เข้ามา
คงไม่มีใครโง่เง่าพอจะไม่ระแวดระวังตัวในการเคล่ือนทัพบุก
ดินแดนอสูร ซึ่งถูกตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่าเป็นแหล่งอาศัยของปิศาจ
ระดับ A แรงก์โอเวอร์
ทวา่ เขตแดนนัน้ ไมม่ ีความหมายใดๆ เมอ่ื อยตู่ ่อหน้าเวทมนตร์
ชนิดใหม่ของผม
หลกั การของเขตแดนในโลกใบน้ี จะเนน้ ไปทก่ี ารปอ้ งกนั แกน่ เวท
โดยพืน้ ฐานแลว้ มันจงึ แตกต่างจากการตอ่ ต้านอตุ นุ ิยาม9 สมบูรณ์
ผลจากการวิเคราะห์เขตแดน ทา� ให้ผมคน้ พบความจริงขอ้ น้ี
เมื่อรู้แล้ว กไ็ มใ่ ช่เรอื่ งยากอกี ต่อไป
ไมย่ ากทจ่ี ะคน้ หาวา่ ผมสามารถแทรกแซงเขตแดนซง่ึ มคี ณุ สมบตั ิ
9อตุ ุนยิ าม
(Phgsical law) คือกฎธรรมชาติที่ครอบคลมุ ความเปน็ ไปของปรากฏการณ์ทางธรรมชาตแิ ละ
ความเปลีย่ นแปลงเกี่ยวกบั วตั ถุ

รองรบั ความรอ้ นจากเปลวเพลงิ อณุ หภมู หิ ลายพนั องศาเซลเซยี สดว้ ยวธิ ใี ด
เพ่อื ให้ปรากฏการณอ์ ย่างที่ตนต้องการเกิดขึน้

<เวทธาต>ุ ของโลกใบน้ี ทา� งานดว้ ยการแทรกแซงอตุ นุ ยิ ามโดย
ใชว้ ิธีบงการแก่นเวท

ดงั นนั้ หากตอ้ งการยบั ยงั้ การทา� งานของเวทมนตรด์ งั กลา่ ว กส็ ามารถ
ทา� ไดง้ า่ ยๆ เพยี งแคก่ างเขตปอ้ งกนั ไมใ่ หแ้ กน่ เวทแทรกซึมเข้ามา

ตราบใดทไี่ มใ่ ชพ้ ลงั เวทมนตรท์ แี่ ขง็ แกรง่ กวา่ เจาะทะลวงเขตแดน
การแทรกซมึ ของแกน่ เวทกจ็ ะถกู ขดั ขวางอยอู่ ยา่ งนน้ั หมดสทิ ธแ์ิ ทรกแซง
สู่ภายใน พดู อกี อยา่ งหนง่ึ คอื การจดุ ชนวนเวทมนตรจ์ บท่ีความลม้ เหลว

‘ขวางกนั้ พลังเวท’ ของคาริบดิส คือตัวอย่างท่เี ห็นไดช้ ดั จาก
การน�าหลกั การดังกล่าวมาประยุกต์

ทีนี้มาพูดถึง <เวทจิตวิญญาณ> กันบ้าง เวทมนตร์ชนิดนี้
เป็นการเขียนอุตุนิยามข้ึนใหม่แทนของเดิม โดยใช้พลังแทรกแซงของ
จติ วญิ ญาณ จึงมพี ลงั คกุ คามไม่มากมายนัก

แน่นอนว่าเขตแดนต้านจิตวิญญาณเป็นอีกหนึ่งสิ่งท่ีจ�าต้องมี
เพราะฉะนน้ั การแทรกแซง <เวทจิตวญิ ญาณ> ยอ่ มเกดิ ขึน้

ขอ้ นจ้ี ะเหมอื นการวดั พลงั ระหวา่ งจติ วญิ ญาณ สว่ นการขดั ขวาง
เวทมนตรข์ องอกี ฝา่ ยกแ็ สนงา่ ยดาย ขอเพยี งแคม่ จี งั หวะใหแ้ ทรกเขา้ ไปขวาง
ทเ่ี หลือคอื สู้กนั ด้วยพลงั ลว้ นๆ

ค�าว่าเวทมนตร์นั้น หากเข้าใจหลักการจนถ่องแท้ก็จะสามารถ
ท�าให้ไร้อานุภาพได้ไม่ยากเย็น ด้วยเหตุนี้ผู้ใช้จึงมักตระเตรียมแนวทาง
ตา่ งๆ ปอ้ งกนั เผือ่ ไว้

อีกทั้งยังเป็นเหตุผลว่าท�าไมจึงต้องกางเขตแดนอย่างน้อยที่สุด
สองชนิดทบั ซ้อนกันเสมอ

ผมตัดสินใจน�าแนวคิดน้ันมาพลิกแพลง แล้วสร้างพลังงาน

บทท่ี 4 ก�ำ เนิดจอมม�ร 297