เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 05

(-------ไมส่ ิ ผดิ แล้ว!)
การโจมตที งั้ หมดนนั้ ถกู ปดั ปอ้ งอยา่ งสวยงามราวกบั นดั แนะกนั
ไวแ้ ลว้
ที่ว่าไม่ตอบโต้น้ันช่างน่าเหลือเช่ือ ปิศาจตนน้ันเบ่ียงการโจมตี
ทัง้ หมดไปด้วยเลเวล (ฝมี อื ) ท่เี หนือชน้ั กวา่ ราเซน็ ลบิ ลับ
ราเซ็นเริม่ ตระหนักเปน็ คร้ังแรกจากกน้ บงึ้ ของจติ ใจ
ทั้งๆ ท่ีมันนา่ สะพรึงกลัวจนไม่อยากคดิ ถึงแทๆ้ แตด่ ูทา่ ว่าเขามี
แต่ตอ้ งยอมรับ
ปิศาจทยี่ นื หยัดอย่เู บื้องหนา้
รูมา่ นตาสีชาดในนัยน์ตาสีทอง ผวิ สีขาว
เรือนผมสีด�างดงามมีไฮไลต์สแี ดงและทองเปน็ เอกลกั ษณ์
มันมีรูปร่างคล้ายกบั มนษุ ย์อย่างย่งิ ผดิ กบั ปศิ าจธรรมดา
นัน่ เป็นหลกั ฐานว่าปศิ าจตนนน้ั เป็นตัวตนระดับสงู
เคราะห์ร้ายของราเซ็นคือการท่ีเขาบรรลุความเก่งกาจของตน
อยา่ งไมเ่ ขา้ ทา่
รอบรเู้ บอ้ื งหลงั ของโลก ไมห่ ยอ่ นยานในการแสวงหาความลกึ ลา้�
ของเวทมนตร์ มสี ายตาในการประเมนิ ความแขง็ แกรง่ ของตนอยา่ งเยอื กเยน็
กระทง่ั ในหมเู่ หลา่ สุดยอดฝมี อื เพียงแค่หยบิ มอื ที่เรียกว่าแรงก์ A ราเซ็น
กย็ งั เป็นตวั ตนท่ีโดดเด่นเหนอื ใคร
มิเช่นน้ัน แค่อาบคล่ืนน่าสะพรึงกลัวที่แผ่ออกมาจากปิศาจ
ตนน้ันเขาก็คงสูญเสียก�าลังใจจะต่อสู้ไปแล้ว แต่ไม่แน่ว่าถ้าเป็นแบบนั้น
อาจจะมคี วามสขุ กว่ากเ็ ปน็ ได้...
และแลว้ ความรอบรแู้ ละความเกง่ กาจนนั้ กย็ ง่ิ ทา� ใหร้ าเซน็ อบั โชค
ยิง่ ขน้ึ
หากไม่รู้ เขาคงไมห่ วาดกลวั ถึงเพียงนี้
การท่ีปิศาจตนนั้นสามารถโค่นจิตวิญญาณชั้นสูงได้-------

348

คอื หลักฐานว่าอยา่ งน้อยที่สดุ มันคืออารค์ เดมอน
การทปี่ ศิ าจตนนน้ั สามารถใชม้ หาเวทมนตรไ์ ดโ้ ดยไมม่ พี ธิ กี รรม

และไมต่ อ้ งร่ายเวท------- ความรู้และฝีมือท่ีส่ังสมมาน้ัน คือหลักฐานว่า
มนั บรรลถุ งึ ความลกึ ลา�้ ยงิ่ กวา่ ทร่ี าเซน็ ไปถงึ และการทนี่ วิ เคลยี รแ์ คนนอน
ถูกหักเหกไ็ ม่ใชเ่ พราะเวทดา้ นหรืออะไรทงั้ นั้น...

นอกจากนั้น การท่ีการโจมตีท่ีทุ่มเททั้งร่างกายและวิญญาณ
เหมอื นไรผ้ ล คอื หลกั ฐานวา่ พลงั ของปศิ าจตนนนั้ เหนอื ชนั้ กวา่ ราเซน็ ลบิ ลบั

หากราเซ็นไม่ได้มีความรอบรู้และความเก่งกาจอย่างไม่เข้าท่า
เขากค็ งไม่ไดเ้ อะใจว่าความแข็งแกร่งของปิศาจตนนั้นผิดปกติ

ทวา่ ราเซ็นรูต้ วั เขา้ เสียแล้ว
(ระ หรือวา่ จะเป็น... ตะ ต้นก�าเนดิ ของ-------)
ในเวลานี้ทีเ่ วทมนตรถ์ ูกผนึกอยู่ ราเซน็ มิอาจหนีไดแ้ ลว้ ความ
สนิ้ หวังยอ้ มจิตใจของราเซ็นใหด้ า� สนทิ
(ดะ ดันใหเ้ จา้ ตวั สุดสะพรงึ มีรา่ งเน้ือแล้วปลดปล่อยสู่โลกใบนี้
ซะได-้ ------!!)
อย่างน้อยถ้าไม่ได้ให้ร่างเน้ือ เม่ือถึงเวลาก็คงกลับไปยังโลก
ปิศาจแทๆ้ แต่เวลานมี้ นั ได้รา่ งเนอ้ื แลว้ มนุษยชาตอิ าจจะต้องเผชญิ กบั
วิกฤติท่ไี มเ่ คยพานพบมาก่อน...
ในหขู องราเซ็นผถู้ กู ตรึงไว้ดว้ ยความหวาดผวา------
“เบื่อแลว้ หรอื ยังขอรับ? ถา้ งัน้ ตาผมบา้ งนะขอรบั ”
ได้ยนิ เสียงซงึ่ ไพเราะและสะพรงึ กลวั
ทันทีทีไ่ ด้ยนิ เสยี งนั้น ราเซน็ ไมอ่ าจหยดุ ขาทสี่ ่นั เทาได้
ตอนนี้เขาเข้าใจทุกส่ิงแล้ว เขาไม่มีแม้ความคิดท่ีจะต่อต้าน
เจตจา� นงปานเหลก็ กลา้ ของราเซน็ ทง้ั หมดถกู ฉกี เปน็ ชนิ้ เลก็ ชน้ิ นอ้ ย สญู สน้ิ
กา� ลงั ใจในพรบิ ตาเดียว
“วะ วะ เออะ อะ อา่ าาาา...”

บทที่ 5 ผู้ไดร้ บั ก�รปลดปล่อย 349

ความรู้สกึ หวาดกลัวท่ีเปลง่ ออกมาไม่เป็นภาษา
อยา่ งไรเสยี อารค์ เดมอน กค็ อื สตั วป์ ระหลาดระดับคาลามิตี
คือตัวตนสูงสุดทปี่ กครองเผ่าปิศาจ (เดมอน) ก่งึ ๆ เปน็ อสูรใน
ตา� นานที่แม้แต่ในบนั ทกึ ก็มนี ้อยจนนบั ได้
กลา่ วกนั วา่ พลงั ของมนั เทยี บเทา่ แรงก์ A+ พอๆ กบั จติ วญิ ญาณ
ระดบั สงู เป็นตวั ตนอนั ตรายถงึ ขนาดท่ีถูกมองว่าเป็นรองเพียงจอมมาร
แมจ้ ะพบตวั อนั ตรายเชน่ นนั้ กต็ าม ราเซน็ ในตอนนกี้ ม็ คี วามมน่ั ใจ
ว่าจะเอาชนะได้ เพราะตัวราเซน็ ผปู้ กปกั ษม์ หาอาณาจักรฟาลมสุ มาเปน็
เวลานานหลายรอ้ ยปี เคยมีประสบการณ์ปราบอาร์คเดมอน โดยมผี รู้ ่วม
มอื หลายคนมากอ่ นแลว้
ทวา่ ปิศาจทอี่ ยู่ตรงหน้าน้ีแตกตา่ งออกไป
(-------ถา้ หากวา่ หมอนคี่ อื ... หนง่ึ ในปศิ าจตน้ กา� เนดิ แลว้ ละก.็ ..)
ไมม่ ที างชนะ อยา่ วา่ แตช่ นะเลย แคก่ ารหลบหนกี เ็ ปน็ ไปไมไ่ ดแ้ ลว้
ราเซน็ สญู สนิ้ ความหวงั ฟบุ ลงไป ณ ทนี่ น้ั จมจอ่ มในความสน้ิ หวงั
ลกึ ลา�้ ของความเป็นจรงิ ท่ีว่า ปิศาจแบบนนั้ ถกู ปลดปลอ่ ยออกมาแลว้ ...
ปิศาจมองสภาพของเขาคล้ายเสียดาย เอ่ยเบาๆ ว่า “อ้าว?
จบซะแลว้ หรือขอรับ-------”
มนั ใหล้ ูกนอ้ งสองตนจบั ราเซ็นเหมือนถอดใจว่าชว่ ยไม่ได้ แลว้
มุ่งหนา้ ไปทเี่ มืองทงั้ ๆ อย่างน้ันตามทไี่ ด้รบั ค�าส่ัง
เพอ่ื รบั คา� ชมเชยทที่ า� งานช้ินแรกเสร็จจากนายผอู้ ญั เชญิ

●

ณ เบื้องหน้าของพวกเบนิมารุ ร่างกายของริมุรุเกิดความ
เปลย่ี นแปลงจากรปู รา่ งสไลมเ์ ปน็ รปู ทรงประหลาดอนั ไมแ่ นน่ อนซา�้ ไปซา�้ มา

350

แต่แล้วก็สงบลงและคงรูปร่างไหลลื่นตามเดิม
พอนกึ ว่าคงทแ่ี ลว้ ปบุ๊ คราวนกี้ เ็ ริม่ สอ่ งแสงน่าสงสัยไปมา
เปน็ สหี ลากหลายทง้ั แดง ฟ้า เหลอื ง เขียว ม่วง ขาว ด�า
จากนนั้ เวลาก็ผา่ นไปอกี ครหู่ นึง่
ตอนนก้ี ารรบั รู้เวลาของทุกคนผิดเพ้ยี นไป
“วจนะแหง่ โลก” ดงั กอ้ งในใจของเหลา่ ผคู้ น ทกี่ งั วลวา่ เวลาผา่ นไป
แค่ไหนแล้ว

《แจง้ เตอื น ฮาเวสตเ์ ฟสตวิ ลั ของปจั เจกนาม: รมิ รุ ุ = เทมเพสต์
สิ้นสุดแล้ว ต่อจากน้ีจะเริ่มการมอบกิฟต์ พร แก่อสูรในวงศ์วาน
เดียวกนั 》

จากนัน้ ความง่วงสดุ ขดี ก็ถาโถมเขา้ มา
“อึก นมี่ นั อะไรกัน?”
“------- !? นี่คือกฟิ ตพ์ ร งนั้ เหรอ!? สัมผสั ถึงการเชื่อมตอ่ กับ
ทา่ นริมุรไุ ดอ้ ยา่ งชดั เจนเลย!”
ท้ังเบนิมารุทั้งชูนะ และเหล่าอสูรคนอื่นๆ เองก็ซ่อนความ
ประหลาดใจตอ่ เหตุการณ์ท่ีเกิดอยา่ งกะทันหนั นีไ้ วไ้ มอ่ ยู่
อย่างไรก็ดีเบนิมารุก็ตระหนักได้ว่า ดูท่าการวิวัฒนาการของ
รมิ รุ จุ ะสา� เรจ็ ลงดว้ ยดี
ตอ่ ไปถงึ ตาของพวกเบนิมารอุ อกโรงแล้ว แต่ไม่มีใครนึกเลยว่า
กระทัง่ พวกตนจะถกู ความงว่ งจโู่ จมดว้ ย
คนทต่ี า้ นความงว่ งไมไ่ หวเรม่ิ ทยอยตกลงสหู่ ว้ งนทิ ราลกึ ทลี ะคน
ทวา่ เบนมิ ารุทีม่ สี ัญญากับรมิ ุรอุ ยู่จะหลับง่ายๆ ไม่ได้
เบนิมารอุ ดทนต่อความง่วงงนุ อย่างเอาเป็นเอาตาย
ทันใดนนั้ ร่างของรมิ ุรทุ อี่ ยตู่ รงหนา้ กเ็ ปล่งแสงจ้า

บทที่ 5 ผไู้ ดร้ บั ก�รปลดปล่อย 351

เม่ือรัศมีแสงสว่างจางลงก็ปรากฏบุคคลรูปงามผู้สยายผมยาว
สลวยสเี งนิ เปน็ ประกาย

ดวงหนา้ ทถ่ี อดหน้ากากออกคือรมิ รุ ทุ ่ีตัวสงู ข้นึ เลก็ น้อย
ผมสีเงินสลวยและงดงามราวกับแสงจันทร์ แต่งเติมความงาม
ของนภาเบอ้ื งบน
นา่ เสยี ดายที่ไมม่ ีเพศ เบนิมารุเผลอมองอยา่ งเคลิบเคลมิ้
《แจง้ เตือน ที่เหลือจงวางใจเราแล้วหลบั เสยี เถิด》
เสียง--------อันน่มุ นวลก้องขึ้นในหัวโดยตรง
เสียงนั้นมอบความสบายใจอันล�้าลกึ ใหแ้ กเ่ บนมิ ารุ โดยไมอ่ าจ
ขัดขืน
เบนิมารุถูกเช้ือเชิญสู่นิทราที่มิอาจต่อต้านเมื่อถูกช้ีน�าโดย
เสียงน้นั

-------ใครคนหนงึ่ ผมู้ รี า่ งของรมิ รุ ุ มองเบนมิ ารพุ รอ้ มกบั ตรวจสอบ
ให้แน่ใจว่ามีใครอื่นทก่ี า� ลงั ต่นื อยู่หรือไม่

.........
......
...
มวิ รนั มองไปยงั เหลา่ ผคู้ นทห่ี ลบั ใหลอยรู่ อบๆ อยา่ งงนุ งง คนอน่ื
นอกจากตวั เองหลบั ปุ๋ยไปตามๆ กัน จนตอนนไ้ี ม่มีใครอ่นื ท่ีตื่นอยู่แล้ว
มนษุ ยห์ รอื พวกคนแคระทยี่ งั อยใู่ นเมอื งนไ้ี ดย้ า้ ยไปยงั อาคารทหี่ า่ ง
จากลานกลางเมอื งแลว้ เนอื่ งจากมอี นั ตรายจากความเขม้ ขน้ ของแกน่ เวท
ทเี่ พมิ่ ขน้ึ จนเหล่ามนษุ ยย์ ากจะทานทน จงึ อพยพอยา่ งเล่ียงไมไ่ ด้
เอลเลนนา่ จะกางเขตแดนไวแ้ ลว้ เฝา้ มองความเปลยี่ นแปลงของ

352

สถานการณอ์ ยู่
ยอหม์ กับพวกพอ้ งอยจู่ นถงึ ทส่ี ุดเพอ่ื ปกป้องมวิ รัน แตก่ ็จากไป

เมอื่ รนั กา้ สง่ มอบกษตั รยิ อ์ าณาจกั รฟาลมสุ กบั อารค์ บชิ อปทพี่ ามาใหพ้ วก
คาบาล ปา่ นนสี้ องคนนน้ั คงจะถกู ฝากไวก้ บั พวกคาบาลและถกู ทกุ คนเฝา้
ระวงั อยา่ งดีเพื่อไม่ให้หนไี ป

มวิ รนั คดิ วา่ พวกยอหม์ นา่ จะใกลถ้ งึ ขดี จา� กดั แลว้ เลยใชเ้ ปน็ ขอ้
อา้ งให้ไปได้พอดี เพราะถ้าไม่ใช้เหตุผลนั้น เขาก็คงไม่แยกห่างจากขา้ ง
กายเธอไปจนตาย แมม้ วิ รนั จะคดิ วา่ เขาชา่ งโงเ่ งา่ จรงิ ๆ แตเ่ ธอกป็ ลมื้ ใจอยู่
เลก็ น้อย

แต่วา่ เธอจะไม่พดู เรอ่ื งนอ้ี อกมาหรอก เพราะถ้าบอกไปยอห์ม
มีหวังได้ใจแล้วท�าเรือ่ งโงเ่ ง่าไม่เข้าท่า

หรอื กค็ อื มนั เปน็ หลกั ฐานทว่ี า่ มวิ รนั ตอ้ งการใหย้ อหม์ ปลอดภยั ...
ยงั ไงก็แลว้ แต่ คนทเี่ หลืออยู่ทน่ี ต่ี อนนมี้ แี คม่ ิวรนั เทา่ น้ัน
.........
......
...
ผูท้ ี่มีร่างของริมุรตุ รวจดสู ถานการณ์ด้วยแววตาไรอ้ ารมณ์ความ
รสู้ กึ
มันเหลือบมองมิวรันแวบหน่ึงแล้วคงตัดสินว่าไม่เป็นปัญหาจึง
ค่อยๆ กางแขนทัง้ สองข้างออก
ผมยาวสเี งนิ สยายไปตามแผน่ หลงั สอ่ งประกายแสงเจดิ จา้ คลา้ ย
ปกี ของเทวทูต

《แจ้งเตือน ในนามของ ‘ราฟาเอล ราชันแห่งภูมิปัญญา’
เราขอสง่ั ‘เบลเซบิวธ์ (ราชันแห่งความตะกละตะกลาม)’ เอย๋ จง
กลืนกินแก่นเวทท้ังหมดในเขตแดนน้ีเสียให้สิ้น------- อย่าให้เหลือ

บทที่ 5 ผไู้ ดร้ บั ก�รปลดปล่อย 353

แม้แต่เศษวิญญาณเดยี ว》
‘เบลเซบิวธ’์ เคลอ่ื นไหวด้วยค�าส่ังนัน้ -------
จากน้นั ส่งิ ทถ่ี กู ปลดปลอ่ ยออกมาคอื พลังอ�านาจแสนชัว่ รา้ ย
ทว่าในคร้ังนีพ้ ลังน้ันถกู ใชโ้ ดยมีจุดประสงค์หนง่ึ
ราวกบั ทา� ตามผลลพั ธก์ ารประมวลผลทไ่ี ดร้ บั มาจาก ‘ราฟาเอล’
แก่นเวททั้งหมดภายในเขตแดนท่ีปกคลุมเมืองน้ีถูกดูดกลืน

กลายเป็นมิติบริสุทธิ์ผุดผ่อง หลังจากนั้น กระทั่งเขตแดนก็ถูกกินเรียบ
แล้วพลังของ ‘เบลเซบิวธ’์ ก็หยดุ ลง

ราวกบั ไม่เคยมอี ะไรเกิดขึ้น
ผู้อยู่ในร่างของริมุรุ------- คือราฟาเอล ตัวแทนของเจ้านาย
ผู้ไรส้ ตสิ มั ปชัญญะ
‘ราฟาเอล’ ยา่ งเขา้ ใกล้ชิออนท่นี อนแนน่ ง่ิ
มอื ทัง้ สองขา้ งกางออกเหนือรา่ งตรงหนา้ และเรมิ่ ตน้ ‘วิเคราะห์
ประเมิน’ อย่างรอบคอบละเอียดลออ ทั้งนี้เพื่อให้ความปรารถนาของ
ผู้เป็นนายสมดงั่ ประสงค์
..........
......
...
มวิ รนั จ้องมองร่างนั้นดว้ ยความตะลงึ งนั
การที่เขตแดนท่ีพวกตนกางไว้ถูกสวาปามเกล้ียงในพริบตาก็ว่า
นา่ เกรงขามแล้ว แตย่ ิง่ ไปกวา่ นัน้ -------
(-------เปน็ ไปไมไ่ ด!้ !)
ในสถานการณ์ที่เจ้านายหมดสติ สกิลกลับเคล่ือนไหวด้วย
ตนเองเนี่ยนะ

354

กรณีท่ีให้ค�าสั่งไว้ล่วงหน้ายังพอเข้าใจ แต่ครั้งนี้ดูท่าจะไม่ใช่
แบบนั้น

เหนอื สง่ิ อน่ื ใด-------รปู ลกั ษณส์ งู ศกั ดเ์ิ ชน่ นนั้ คอ่ นขา้ งแตกตา่ ง
กับกล่นิ อายของรมิ ุรุ

ส่งิ นีใ้ กลเ้ คยี งกบั จติ วิญญาณเสยี ยง่ิ กวา่ อสรู
เธอสัมผสั ไดถ้ ึงบางส่งิ ที่ไร้สาระแต่หวั เราะไม่ออก
ทวา่ สิ่งเดียวทมี่ ิวรนั ท�าได้มีเพยี งการดโู ดยไม่ไปขดั ขวาง

●

เมอื่ รนั กา้ สง่ มอบตวั กษตั รยิ อ์ าณาจกั รฟาลมสุ กบั อารค์ บชิ อปให้
ยอหม์ แล้วกก็ ลบั ไปประจ�าตา� แหน่งอยู่ท่ีทางเขา้ เมือง

เพ่ือพบปะพวกปิศาจเม่ือพวกน้ันกลับมา ตามค�าบัญชาของ
ริมุรุ ความจริงรันก้าอยากไปอยู่เคียงข้างริมุรุ แต่จ�าต้องให้ความส�าคัญ
กบั ค�าสัง่ ที่รับมาก่อนรมิ ุรุจะหลบั มากกว่า

แม้เขาจะลังเล เปน็ ห่วงรมิ ุรุแตค่ �าสงั่ กส็ า� คญั ในทา้ ยท่สี ดุ เขาก็
ให้ค�าส่ังมากอ่ น

มนุษยม์ ารกรซู ิสมองดูรนั กา้ อยา่ งขบขนั
เขาถูกเบนิมาร-ุ -------หรอื จะให้ถูกคือชูนะไหวว้ านมาให้อยกู่ บั
รนั กา้ เผอ่ื มอี ะไรเกดิ ขนึ้ หากมผี บู้ กุ รกมา เขากม็ หี นา้ ทต่ี อ้ งไปเรยี กเบนมิ ารุ
ระหวา่ งทร่ี นั ก้ารับศึกอยู่
แตถ่ งึ จะเฝา้ ระวงั ไปกไ็ มม่ วี แ่ี วววา่ ศตั รจู ะมา กรซู สิ จงึ คยุ กบั รนั กา้
เปน็ การฆา่ เวลา
“วา่ แต่ องคห์ ญงิ เผา่ ยกั ษช์ อ่ื ชนู ะคนนนั้ ฝมี อื เอาเรอ่ื งเหมอื นกนั นะ
ถงึ ขนาดปรบั ปรงุ เขตแดนน้ไี ด้งา่ ยๆ”

บทที่ 5 ผไู้ ดร้ บั ก�รปลดปล่อย 355

หวั ข้อท่ียกมาสนทนาคอื เร่อื งเขตแดนทีป่ กคลุมเมอื งอยู่
ด้วยเขตแดนนี้ ปจั จบุ นั จงึ ออกไปนอกเมอื งไมไ่ ด้
ถ้ามีรมิ รุ อุ ยูก่ อ็ ีกเรอ่ื งนงึ แตอ่ สูรในเมืองนีไ้ มว่ า่ ใครก็ไมส่ ามารถ
ออกไปนอกเขตแดนได้
กรูซิสเองก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น เขาถูกเขตแดนอันทรงพลังขัดขวาง
ท�าใหอ้ อกไปภายนอกไม่ได้
ทุกส่ิงทุกอย่างน้ันจ�าเป็นในการท�าให้พวกชิออนผู้ตกเป็นเหย่ือ
จากการโจมตกี ่อนหน้าฟ้ืนคนื ชพี
การทพี่ วกเบนมิ ารผุ า่ นเขตแดนกลบั เขา้ มาขา้ งในไดน้ น้ั มเี หตผุ ล
อยเู่ บอ้ื งหลัง
ชนู ะองคห์ ญงิ เผา่ ยกั ษไ์ มใ่ ชค่ นธรรมดา เธอวเิ คราะหม์ หาเวทมนตร์
ของมิวรันแล้วด�าเนินการปรับปรุงประสิทธิภาพของเวทมนตร์ให้สูงข้ึน
ตอนนนั้ เธอออกแบบใหป้ อ้ งกนั แกน่ เวทไหลออกไป แตไ่ มไ่ ดจ้ า� กดั สง่ิ ทจ่ี ะ
สามารถเข้ามา
เขตแดนแบบผา่ นทางเดยี ว แมต้ ามหลกั การจะเปน็ ไปไดแ้ ตก่ าร
ทพี่ ัฒนามันไดง้ า่ ยๆ นี่ต้องยอมแพ้จรงิ ๆ
แตส่ ง่ิ ทสี่ า� คญั กวา่ สา� หรบั กรซู สิ คอื ใบหนา้ ตกตะลงึ ของมวิ รนั เขา
คิดวา่ สีหน้าน้นั ช่างนา่ รักเหลอื เกิน ซึง่ น่เี ปน็ ความลับที่จะบอกใครไม่ได.้ ..
นอกจากนี้ ถึงจะคุยเรื่องรักๆ ใคร่ๆ กับรันก้าไปก็ท่าจะไม่มี
ความหมายดว้ ย กรูซิสไม่ได้เปน็ คนโง่ถงึ ขนาดน้นั
“อมื้ ขา้ เองกค็ ดิ เชน่ นน้ั กท็ า่ นชนู ะเปน็ ผปู้ ราดเปรอ่ื งถดั จากทา่ น
รมิ รุ เุ ลยนน่ี ะ”
รันก้าก็คงยอมรับนับถือในตัวชูนะ จึงพยักหน้าอย่างดีอกดีใจ
ดูเหมือนว่าเหล่าอสูรเมืองน้ีโดยพ้ืนฐานแล้วจะปลื้มใจเมื่อพวกพ้องได้
รับคา� ชม
ถงึ จะรสู้ กึ วา่ พวกเขายกยอ่ งรมิ รุ ผุ เู้ ปน็ นายมากจนเกนิ เหตุ แตก่ าร

356

เอ่ยเรอ่ื งออกไปกด็ ไู ร้หัวคิดไปหน่อย
กรซู สิ ร้สู ึกโปรดปรานบรรยากาศแบบนี้ การพดู กระเซ้าเยา้ แหย่

กันไปมาแต่ก็เป็นมิตร ท�าให้นึกถึงบรรยากาศคล้ายอาณาจักรสัตว์ของ
พวกเขาอย่างบอกไม่ถกู

(สายตาของท่านคาริออนไม่ได้ผิดเพ้ียนเลยจริงๆ อย่างที่ท่าน
ฟอบโิ อ้ว่าไว้ เหลา่ อสรู เมืองนมี้ แี ตพ่ วกคนดๆี ทงั้ นน้ั )

กรซู ิสคิดแบบนนั้ ขณะคุยเรอ่ื ยเป่อื ยกบั รนั ก้า
“ว่าแต่ท่านกรูซิส ข้ามีเรื่องสงสัยอยู่อย่างหนึ่ง ข้าได้ยินมาว่า
ท่านจอมมารคาริออนกบั ท่านจอมมารมิลิมจะสู้กนั --------”
จะเป็นอะไรรึเปล่า? รนั ก้าส่งสายตาถามเขา
“อ้อ เร่ืองนั้นนะ่ นะ”
เร่อื งนก้ี รซู ิสเองก็สงสยั เหมือนกัน
ทวา่ เนอื่ งจากขณะนแี้ กน่ เวทถกู กกั กนั โดยเขตแดน เขาจงึ ตดิ ตอ่
กบั อาณาจกั รสตั ว์ไม่ไดเ้ ลยแม้แตน่ ้อย
แตส่ า� หรบั กรซู สิ แลว้ เขาไมไ่ ดก้ งั วลขนาดนน้ั อยา่ งไรเสยี กา� หนด
วนั ประลองกอ็ กี ตง้ั 3 วนั และเพราะเขาเชอื่ มน่ั วา่ จอมมารคารอิ อนจะชนะ
ตามท่ตี นเองพดู ไว้
เงอ่ื นไขทรี่ มิ รุ จุ ะกลายเปนจอมมารกค็ รบครนั แลว้ เขาคดิ วา่ ถงึ จะ
อยเู่ ฝา้ ดตู อนจบของเรอ่ื งนกี้ บั ตาแลว้ คอ่ ยมงุ่ หนา้ ไปเชยี รจ์ อมมารคารอิ อน
กย็ งั ไม่สาย
อีกอย่าง ในเมอื่ มสี ามทหารเสอื ผู้แขง็ แกรง่ ยง่ิ กว่าตนเป็นไหนๆ
อยู่เคียงข้าง จอมมารมิลิมจะภาคภูมิในความแกร่งกล้าร้ายกาจอย่างไร
เขาก็ไม่เชื่อว่าจะท�าสงครามกนั จรงิ ๆ
กรูซิสตัดสินว่าตอนนี้กระวนกระวายไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ เขามี
อุปนิสัยอาจหาญมากกวา่ ทีใ่ ครๆ คิด
เหนอื สงิ่ อ่ืนใด สา� หรบั ตัวกรซู ิสเอง-------

บทที่ 5 ผไู้ ด้รบั ก�รปลดปลอ่ ย 357

“-------ถ้าคนื ชีพได้กด็ ีสนิ ะ”
เร่ืองท่ีเขาห่วงย่ิงกว่าอะไรคือการฟื้นคืนของเหล่าผู้สละชีพของ
เมอื งนี้ เพราะเขาสงั หรณใ์ จวา่ หากมนั ลม้ เหลว รมิ รุ จุ ะตอ้ งเปลย่ี นโฉมหนา้
กลายเป็นภัยคุกคามไมผ่ ิดแน่
“ไมเ่ ปน็ ไรหรอก อสรู นะ่ ถึกจะตาย นอกจากน้ี------- พวกขา้
ทุกคนเชื่อมถึงกันด้วยวิญญาณ ในเมื่อเราอยู่ในความคุ้มครองของท่าน
ริมุรแุ ล้วก็ใช่ว่าจะสญู ส้ินกนั ไดง้ า่ ยๆ หรอกนะ”
“นนั่ สนิ ะ บางทีคงจะไมเ่ ป็นไรหรอก...”
“หหึ หึ ึ อยา่ หว่ งเลย พอนายทา่ นของขา้ ววิ ฒั นาการเสรจ็ สน้ิ ดว้ ย
ดีแลว้ ทกุ คนคงจะฟ้ืนกลับมาโดยสวัสดภิ าพเหมอื นกนั ”
รันก้าลงความเห็นด้วยความเช่ือม่ันในตัวริมุรุ เขามองออกถึง
ความเป็นห่วงของกรูซิสจึงใช้วิธีพูดเหมือนไม่ได้คิดสักนิดว่าริมุรุจะ
อาละวาด
กรูซิสหัวเราะพลางพยักหน้าเอ่ยว่า “จริงแท้”
เรอ่ื งภยั คกุ คามและอะไรอนื่ ๆ มนั กอ็ กี เรอื่ ง กรซู สิ เองกค็ ดิ วา่ ไม่
อยากใหร้ มิ รุ เุ ปล่ยี นแปลงไป
ถึงจะไม่ใช่ลกู นอ้ ง แตก่ ็จริงท่ีวา่ เขาถูกนิสยั ใจคอของริมุรดุ งึ ดดู
ยิ่งกวา่ น้นั รมิ รุ ุยังเปน็ ผมู้ ีพระคุณใหญ่หลวงที่ช่วยเหลือมวิ รันไว้
(เอาเถอะ ถึงผู้หญิงที่ข้าหลง จะรักผู้ชายคนอ่ืนอยู่ก็เถอะนะ
ถ้าเป็นพวกสวะไม่เอาไหนก็ว่าจะเชือดท้ิงอยู่หรอก แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็น
ยอหม์ คงช่วยไมไ่ ด้ จนกวา่ ไอ้บา้ นนั่ จะโดนหกั อก ขา้ จะถอดใจแลว้ ท�าตัว
สงบเสง่ียม... ไมส่ ิ ถึงจะเป็นกา้ งขวางคอสักหน่อย...)
กรซู สิ ผตู้ ดั ใจไมข่ าดเสยี ที เขาคดิ วา่ เปน็ แบบนต้ี อ่ ไปเรอื่ ยๆ ไมไ่ ด้
จงึ เปลีย่ นหัวขอ้ สนทนา
“วา่ แต่ ไมน่ กึ เลยวา่ จะได้เห็นการววิ ัฒนาการของจอมมารด้วย
ตาตวั เอง...”

358

เขาพดู ถงึ เรอ่ื งทก่ี า� ลงั เกดิ ขนึ้ ตอนนโี้ ดยการเอย่ ถงึ เรอ่ื งทจี่ อมมาร
คนใหม่จะถอื กา� เนดิ

“กท็ า่ นรมิ รุ ุน่ีนะ ไม่นา่ แปลกใจหรอก”
“เด๋ยี วเด๋ยี วเดีย๋ ว!? การทอ่ี สูรจะกลายเป็นตระกลู จอมมารเนี่ย
เปน็ เหตุการณท์ ี่หลายร้อยปีจะมสี ักครั้งเลยนะเออ?”
“ตระกูล จอมมารเหรอ...?”
“ใช่แล้ว มันคือหลักฐานว่าเป็นอสูรทรงพลังท่ีโลกใบน้ียอมรับ
เป็นตวั ตนสุดแกรง่ ที่รวมทา่ นคารอิ อนเข้าไปแลว้ มีเพียง 10 คนในโลก
เลยละ”
“โฮ?่ พอเพม่ิ ท่านริมุรเุ ขา้ ไปกจ็ ะเป็น 11 คนหรอื ?”
“ก็นะ พวกจอมมารคนอ่ืนๆ จะมองเรื่องน้ียังไงก็ไม่รู้ เพราะ
เรอ่ื งในคราวนท้ี า� ใหส้ มดลุ อา� นาจระหวา่ งจอมมารพงั ทลายลง ถา้ ไมร่ บั มอื
ดีๆ คงกลายเปน็ ยุคสมยั ทป่ี ่นั ป่วนนา่ ด”ู
“หากเปน็ เชน่ นนั้ แคป่ กปอ้ งทา่ นรมิ รุ ดุ ว้ ยพลงั ของพวกขา้ เทา่ นนั้
แหละ!”
“เอาเถอะ ขา้ เองกเ็ หมอื นกนั ขา้ แคก่ ลายเปน็ ดาบใหท้ า่ นคารอิ อน
เท่าน้นั แตก่ ็นะ ข้าไม่ต้องการเปน็ ศตั รกู บั พวกเจา้ หรอก”
“ฮึฮึฮึ เรื่องน้ันข้าเองกร็ ูส้ กึ เชน่ เดียวกัน”
กรูซิสกับรันก้าหัวเราะให้กัน ต่างคนต่างปีติยินดีท่ีรู้ว่าอีกฝ่าย
มีความคดิ แบบเดยี วกัน
แล้วหลงั จากน้นั ทง้ั สองกพ็ ูดคุยสัพเพเหระตอ่ ไปอกี ครูห่ นึง่
.........
......
...
คงไมเ่ กดิ เร่อื งผดิ วิสยั ข้นึ หรอก กรูซสิ เคยคิดแบบนน้ั
แตแ่ ล้วเมื่อผ่านไปสกั พกั รันกา้ ก็เริม่ งว่ ง ตัวส่ายโงนเงน

บทท่ี 5 ผูไ้ ดร้ ับก�รปลดปล่อย 359

ดูทา่ ชูนะได้คาดการณถ์ ึงความเปน็ ไปได้น้ีไว้แล้ว
ไดย้ ินว่าเมอื่ จอมมารถอื ก�าเนิด ผเู้ ป็นบรวิ ารจะให้รบั มอบกฟิ ต์
ดูเหมือนน่ันจะเทียบเท่ากับการวิวัฒนาการอย่างหนึ่ง ซึ่งจะตามมาด้วย
หว้ งนิทราทไี่ รท้ างขดั ขืน
รันกา้ มีเรอ่ื งไหวว้ านกรซู สิ ก่อนเขาจะหลับใหล
“กรอด ข้าก็... กวา่ นี้ไม่ไหว... จะหลบั ... ถ้าหลบั ไปท้ังอยา่ งน้ี
ภารกิจจะ... ท่าน... กรซู สิ ... ขา้ อยากขอฝาก... ทีเ่ หลอื ... ได้ไหม...?”
อย่างไรกด็ ี เขาบอกว่าอาจจะมีปิศาจ 3 ตนมาท่ีน่ี
ริมุรุอัญเชิญพวกเขามาแล้วบัญชาให้จับกุมผู้รอดชีวิตของ
อาณาจกั รฟาลมสุ ... รนั กา้ บอกอยา่ งเจบ็ ใจวา่ เขาคงตอ้ นรบั ปศิ าจเหลา่ นน้ั
ตามคา� สง่ั ไมไ่ ด้
ทวา่ ดทู า่ เขาจะไม่สามารถเอาชนะความงว่ งได้ จึงฝากภารกจิ
ท่ีเหลอื ไวก้ ับกรูซสิ แลว้ ผล็อยหลบั ไปอยา่ งคบั แค้นใจ
ผู้เหลอื รอดมอี ยู่คนเดยี ว ไดย้ ินวา่ แขง็ แกร่งไม่เบา มีความเปน็
ไปไดท้ ค่ี นผนู้ น้ั จะโคน่ พวกปศิ าจแลว้ มงุ่ หนา้ มาโจมตที น่ี จี่ งึ ตอ้ งเฝา้ ระวงั ไว้
กรซู สิ ดใี จนิดๆ ทีต่ ัวเองไดร้ ับความเช่ือใจพอดู
ด้วยเหตุนั้นกรูซิสจึงต้ังใจจะปกป้องรันก้าท่ีปกป้องตัวเองไม่ได้
และเมืองนี้ เขาเริม่ ตน้ การอารกั ขาอยา่ งเอาจรงิ เอาจงั
หลงั จากนัน้ ผา่ นไปไม่ถึงคร่ึงช่ัวยาม
ปิศาจเหล่านนั้ ปรากฏตวั เบือ้ งหน้ากรซู สิ
“โอะ๊ โอ๋ ทา่ นรนั กา้ ... ดทู า่ เขาจะอยใู่ นหว้ งนทิ ราของการววิ ฒั นาการ
แลว้ สินะขอรับ-------”
ผูท้ ก่ี ลา่ วถึงรนั กา้ ทหี่ ลบั ปยุ๋ อย่คู อื ปศิ าจรูปโฉมงดงามมาก
กรซู ิสตกตะลงึ
ไมต่ อ้ งดกู ร็ วู้ า่ ไดร้ บั รา่ งเนอ้ื มาแลว้ เขาสมั ผสั ไดถ้ งึ ความทรงพลงั
ซงึ่ เทยี บไมไ่ ดเ้ ลยกบั เผา่ ปศิ าจทแ่ี คถ่ กู อญั เชญิ มา รนั กา้ บอกวา่ ปศิ าจทถี่ กู

360

อัญเชิญมาเปน็ เกรทเทอร์เดมอน แตด่ ูยงั ไงก็น่าจะระดับสงู กว่านน้ั เห็นๆ
เขารู้สึกถงึ ความนา่ สะพรึงกลวั ทีท่ �าให้เส้นขนท่วั รา่ งลุกชนั
น่ันคงเป็นสัญญาณเตือนภัยดังที่สุดที่สัญชาตญาณของกรูซิส

ลั่นเตือน
“เฮย้ เฮย้ เพง่ิ เคยเหน็ นะเนย่ี ใชท่ เ่ี ขาเรยี กวา่ อารค์ เดมอนรเึ ปลา่ ?”
“คหึ ึหึหหึ ึ ถกู ต้องขอรับ คุณมนุษย์มารช้ันสงู ”
เป็นคร้ังแรกทีก่ รูซิสเห็นอาร์คเดมอน แต่มองแวบเดยี วก็เข้าใจ

ถงึ ความอันตรายของมันได้
เขาสมั ผสั ไดถ้ งึ ความรสู้ กึ กดดนั อยา่ งทว่ มทน้ แบบเดยี วกบั ทร่ี สู้ กึ

ไดจ้ ากเบนมิ ารหุ รอื สามทหารเสอื ไมส่ ิ ไมแ่ นว่ า่ บางทอี าจจะมากกวา่ นนั้ ...
“คหึ หึ หึ หึ ึ ไมต่ อ้ งระแวงขนาดนน้ั หรอกขอรบั ผมเปน็ ปศิ าจไร้

นามท่ีถูกจอมมารคนใหม่อัญเชิญมา ส่วนอีกสองคนด้านหลังเป็นคน
ทา� งานจปิ าถะของผมเอง อยา่ ได้ใส่ใจ”

ปิศาจตนนั้นกล่าวดว้ ยนา้� เสยี งสบายๆ
“คนท�างานจิปาถะงั้นเรอะ?”
พอไดย้ นิ เชน่ นนั้ แลว้ มองดพู วกเขา พบวา่ เปน็ เกรทเทอรเ์ ดมอน
2 ตน จรงิ อยู่ทตี่ นหนึง่ ก�าลังยนื แบกชายผ้สู ลบไสลไม่ไดส้ ตอิ ยู่
เขารสู้ กึ ถงึ พลงั เวทท่ไี ม่ธรรมดาจากท้งั สองตนเช่นกัน ดทู า่ จะมี
พลงั รบในระดบั มนุษยม์ ารชัน้ สูง
จะบอกวา่ น่คี ือเกรทเทอร์เดมอน ง้นั เรอะ?
อยา่ มาล้อเลน่ นะ กรซู ิสคิด แต่เขาได้แค่ยกั ไหลแ่ ละพยักหน้า
โดยไมเ่ อย่ ออกมา
“อย่างนนี้ ี่เอง ขา้ ทราบจากทา่ นรันกา้ แล้วว่าจะมีปศิ าจ 3 ตน
มาหา ชายผู้น้นั คอื ไอค้ นทร่ี อดชวี ติ จากการโจมตีของท่านริมุรหุ รือ?”
“ไมใ่ ชก่ ารโจมตหี รอกขอรับ สา� หรบั ทา่ นผนู้ นั้ เป็นประหนึง่ การ
ละเล่นเท่านั้นเอง อีกอย่าง เพราะคนผู้น้ีรอดมาได้ผมถึงได้ถูกอัญเชิญ

บทที่ 5 ผู้ไดร้ ับก�รปลดปลอ่ ย 361

จงึ รู้สกึ ขอบคุณอยเู่ ล็กนอ้ ย ผมจงึ ปฏิบัตติ อ่ เขาอย่างทะนถุ นอมขอรบั ”
“เห ทะนุถนอม สินา้ ...”
เราคงมคี วามเหน็ ตา่ งกนั วา่ การใหเ้ กรทเทอรเ์ ดมอน แบกไวเ้ รยี ก

ว่าทะนถุ นอมหรือไม่ แตก่ รูซสิ ผชู้ าญฉลาดไม่ซอกแซกไปมากกวา่ นี้
“ชา่ งเถอะ ในเมอื งความเขม้ ขน้ ของแกน่ เวทสงู เกนิ ไป แคค่ มุ้ ครอง

ตรงเขตแดนน่กี พ็ อ”
“-------ท�าถงึ ขนาดน้ันไมใ่ จดไี ปหน่อยหรอื ขอรบั ?”
“...ก็จะปฏิบตั ิอยา่ งทะนุถนอมใชม่ ้ัยล่ะ?”
“โอ้ จริงดว้ ย เกดิ ตายไปก็แย่สนิ ะขอรบั ผมต้องให้ทา่ นผู้น้ัน

เหน็ วา่ ผมทา� ประโยชน์นี่นะ”
กรซู สิ คลายความระมดั ระวงั เปน็ ปลดิ ทง้ิ แลว้ ตดั สนิ ใจนา� ทางให้

เหลา่ ปิศาจ
เขาลงความเห็นว่าปิศาจเหล่าน้ีเป็นผู้ที่ริมุรุอัญเชิญมาไม่ผิดแน่

เพราะรชู้ ือ่ ของรนั กา้
แถมยงั ไม่มที ่าทีว่าถูกชกั ใยอยู่ด้วย เขาตัดสนิ ว่าถึงจะขัดขนื ผทู้ ่ี

สามารถชักใยสัตว์ประหลาดพรรค์นี้ไปก็เปลา่ ประโยชน์
ในสถานการณ์แบบนี้ความสามารถการตัดสินใจของกรูซิสได้

แสดงบทบาทออกมา

กรซู สิ กลับหลังหนั เพอ่ื นา� ทางเหลา่ ปศิ าจ ทวา่ ในชัว่ ขณะนนั้ เอง
เขตแดนทปี่ กคลมุ เมืองไวก้ ห็ ายสาบสญู ไปอย่างกะทันหัน

ดูทา่ จะเกดิ อะไรบางอยา่ งข้นึ
“อะไรนะ่ !?”
“หมื !? นะ นมี่ ัน-------”
กรซู สิ เหลือบมองปศิ าจเพยี งแวบเดยี ว
“โทษที ขา้ เป็นหว่ งสถานการณ์ข้างใน ช่วยรอตรงนีก้ ่อนนะ!”

362

เขาพดู ทิ้งไว้เทา่ น้ันแลว้ ออกวิง่ ไปยังลานกลางเมืองในทนั ใด
-------และแลว้ เหตุการณ์สดุ ท้ายของวันน้ีก็เริ่มตน้ ขึ้น

●

ปศิ าจตนนนั้ พงึ พอใจกบั กลน่ิ อายและเคลบิ เคลมิ้ ไปกบั มนั แลว้
ออกคา� ส่งั บริวาร

“อยา่ ฆา่ ชายคนนี้ และอยา่ ให้หนีไปเป็นอนั ขาด”
จากนั้นเขาก็เคล่ือนยา้ ยผ่านมิตไิ ปคนเดยี วอยา่ งใจเยน็ สา� หรบั
ปศิ าจตนนแี้ ล้ว การเคลอื่ นผ่านย้ายมติ ิในระยะรบั รขู้ อง ‘ญาณเวท’ เป็น
ระยะทางหลายกิโลเมตรน้ันคือการกระท�าที่เป็นธรรมชาติพอๆ กับการ
เดนิ เล่น
เหลา่ เกรทเทอรเ์ ดมอน ผเู้ ปน็ บรวิ ารทไี่ มม่ คี วามสามารถเชน่ นนั้
ใหส้ ัญญาณวา่ ทราบแล้ว และเรม่ิ เคล่ือนที่ไล่ตามผู้เปน็ นายไป พวกเขา
เร่ิมตะบึงมุ่งไปยังส่วนใจกลางของเมืองเร็วยิ่งกว่าการว่ิงตามธรรมชาติ
โดยไม่มที ้ังความรบี รอ้ นและความโลเล
ปิศาจเคลอ่ื นยา้ ยไปอย่ขู ้างริมรุ ุ
“ขา้ กลบั มาแลว้ ขอรับ ราชาของขา้ ”
เขาคกุ เข่าอย่างเคารพนบนอบตอ่ รมิ ุรทุ ผี่ มสเี งนิ ลูไ่ ปตามลม
ริมุรุซ่ึงเป็นนายผู้อัญเชิญปิศาจอยู่ในร่างมนุษย์งดงามไม่ใช่ร่าง
สไลม์เหมอื นตอนอญั เชิญ ทว่าเขาไม่มีวันมองผิด
หากดูจากออรา่ (จิตคกุ คาม) สงู ศกั ดิน์ า่ เกรงขามทีแ่ ผอ่ อกมา
จากร่างนั้นแล้ว ไม่ว่าริมุรุจะมีรูปร่างแบบไหนปิศาจก็มองออกด้วย
ประกายท่อี อกมาจากวิญญาณ

บทที่ 5 ผไู้ ด้รบั ก�รปลดปลอ่ ย 363

สา� หรบั ปศิ าจ การแยกสขี องวญิ ญาณไมใ่ ชเ่ รอ่ื งซบั ซอ้ นอะไรเลย
นายผู้อัญเชิญของเขาก�าลังประกอบพิธีกรรมอย่างเคร่งขรึมแก่
เหลา่ อสูรทนี่ อนตายแนน่ ิง่ อยู่
ช่างงดงาม ปิศาจยอมรับเช่นน้ันอย่างซื่อตรง เขาอยากจะ
จ้องมองภาพนั้นอย่างซาบซ้ึงต่อ แต่ท�าไม่ได้ เพราะเขามีเรื่องท่ีเอะใจ
สงสัยอยู่
เขาเข้าไปใกล้อย่างเงียบเชียบโดยไม่ให้เป็นตัวเกะกะ และพูด
กับริมรุ ุด้วยความระมัดระวงั เปน็ พิเศษ
แมว้ ่าควรจะรอจนจบพิธกี ็ตาม-------
“ขออภยั ท่ขี ดั ขอรบั แต่ดูเหมอื นว่าปริมาณพลังงาน (แก่นเวท)
จะไมพ่ อนะขอรบั -------”
อยา่ งทปี่ ศิ าจวา่ ดทู า่ พลงั งานสว่ นทร่ี มิ รุ รุ วบรวมมาจะไมเ่ พยี งพอ
ในการประกอบพธิ ี
ตามความรขู้ องปศิ าจ พธิ ที ดี่ า� เนนิ อยนู่ คี้ อื “วชิ าลบั กลบั วญิ ญาณ”
เป็นวิชาลับในข้ันตอนก่อนการคืนชีพผู้ตายเพ่ือท�าให้วิญญาณ
ฟื้นคืนอยา่ งสมบูรณ์
หากลม้ เหลว บคุ ลกิ จะผดิ เพย้ี นไปจากตอนทม่ี ชี วิ ติ อยู่ หรอื ไมก่ ็
กลายเป็นสัตว์ประหลาด เป็นพิธีกรรมยากเย็นท่ีจบเพียงแค่ความรู้หรือ
ความทรงจ�าหลน่ หายไปก็เรยี กได้ว่าประสบความสา� เรจ็ แล้ว
วิชาลับที่ถักทอข้ึนจากภูมิปัญญาท่ีมนุษย์ไม่อาจท�าความเข้าใจ
--------นนั่ แหละคอื “วชิ าลับกลับวญิ ญาณ”
แน่นอนว่าการใช้วิชาลับน้ีจ�าเป็นต้องมีปริมาณแก่นเวทจ�านวน
มหาศาลและพลงั เวทในการควบคุมแกน่ เวทท่เี หนือจนิ ตนาการ
กระทง่ั มนุษยม์ ารชน้ั สูงก็ไมส่ ามารถท�าได้
มันเป็นวิชาลับที่มีเพียงผู้อยู่จุดสูงสุดแค่หยิบมือของเดมอน
(เผา่ ปิศาจ) ท่ีควบคมุ วิญญาณมาอยา่ งยาวนานเท่าน้นั ท่ีสามารถใช้ได้

364

คึหหึ ึหึหึ สมแลว้ ที่เปน็ ราชาของข้า ปศิ าจนกึ อย่างประทบั ใจ
วชิ าลบั ทด่ี า� เนนิ อยเู่ บอื้ งหนา้ สายตานจ้ี ะถกู ใชก้ บั อสรู เกอื บรอ้ ยตน
ในเวลาเดยี วกนั แคใ่ ชก้ บั คนคนเดยี วกจ็ า� เปน็ ตอ้ งมแี กน่ เวทมหาศาลแลว้
แต่น่ีตอ้ งมสี า� หรับคนรอ้ ยคน
ไมแ่ ปลกเลยทจี่ ะไมพ่ อ ดว้ ยเหตนุ เ้ี องปศิ าจจงึ เอย่ ขนึ้ แมจ้ ะกลา้ ๆ
กลัวๆ เพราะคิดว่าตนเองอาจจะมปี ระโยชน์

《ถกู ต้อง ปริมาณพลังงาน (แก่นเวท) ทจ่ี Óเป็นยังไมค่ รบ
ตามท่ีกÓหนด จะทÓการเผาผลาญพลงั ชวี ติ มาใช้แทน》

ปิศาจลนลานเมอื่ ได้ยินค�าพูดน้ัน
“ประเดยี๋ วกอ่ นขอรบั ราชาของขา้ ! ทา่ นอยา่ ใชช้ วี ติ ของทา่ นแทน
เลย... ใชแ่ ล้ว ขา้ มีความคดิ ดๆี อยู่ขอรับ-------”
จากนั้นปศิ าจกย็ ่ืนขอ้ เสนอ
เขาเบนสายตาไปยังเกรทเทอรเ์ ดมอน 2 ตนทต่ี ามมาถึงอย่าง
รวดเร็วแล้วมองเหมอื นประเมนิ ราคา จากนัน้ ก็พยกั หนา้ อยา่ งพงึ พอใจ
“โปรดใช้พวกนี้เถดิ ขอรับ!”
ปศิ าจว่า
เหล่าเกรทเทอร์เดมอน ท่ีอยู่ด้านหลังลุกขึ้นยืนตอบสนองต่อ
ค�านั้นแล้วออกมาคกุ เข่าอยเู่ บื้องหนา้
“หากสามารถท�าประโยชน์แก่ท่าน พวกน้ีเองก็ถือเป็นเกียรติ
ขอรบั เพราะมันคือความปีตอิ ยา่ งสงู สดุ สา� หรับพวกเรา”
เหลา่ เกรทเทอรเ์ ดมอน พยกั หนา้ แสดงความเหน็ พอ้ ง สา� หรับ
พวกเขาแลว้ นคี่ ือเรอ่ื งธรรมดา

《............》

บทท่ี 5 ผ้ไู ด้รับก�รปลดปลอ่ ย 365

ริมุรุ------- ‘ราฟาเอล’ จ้องมองปิศาจสองตนและสังเกตด้วย
นัยนต์ าเจิดจรสั สที อง

ในดวงตาคงู่ ามนน้ั หาไดป้ รากฏอารมณค์ วามรสู้ กึ ไม่ เพยี งแคเ่ อย่
อย่างเรียบนงิ่

《รบั ทราบ เปน็ ไปไดท้ จี่ ะชดเชยปรมิ าณพลงั งาน (แกน่ เวท)
ทจี่ Óเปน็ ตามกÓหนด อนุมัติความคิดนน้ั 》

จากน้นั ก็ ‘ลา่ เหยอื่ ’ โดยใช้ ‘เบลเซบิวธ์’ อยา่ งไมล่ งั เล
เหล่าเกรทเทอร์เดมอน หายไปอย่างไร้ร่อยรอยในช่ัวพริบตา
พวกเขาถูก ‘ล่าเหย่อื ’ ไปพรอ้ มๆ กับพน้ื ที่รอบตัว กอ่ นจะถกู วิเคราะห์
และเปล่ยี นเปน็ พลังงาน (แก่นเวท) บริสทุ ธิ์
ปศิ าจมองเหน็ วา่ พลงั งานนนั้ กา� ลงั เปลง่ ประกายอยา่ งยนิ ดปี รดี า
เขาคิดอย่างพอใจว่าคงเพราะพวกเขาสมความปรารถนาที่จะมีประโยชน์
ตอ่ เจา้ นายแล้วนั่นเอง
“โอ.้ .. ชา่ งนา่ อจิ ฉานกั วา่ แต่ สมกบั ทเี่ ปน็ ราชาของขา้ ดเู หมอื นวา่
การววิ ฒั นาการสจู่ อมมารจะสมบรู ณแ์ บบสนิ ะขอรบั ขา้ รสู้ กึ ไดถ้ งึ พลงั อนั
ท่วมท้นจากตัวทา่ นอยา่ งเทียบไม่ได้กับตอนท่ีเหน็ ก่อนหน้านี้เลย-------”
ปิศาจจ้องมองการวิวัฒนาการของนายผู้อัญเชิญด้วยความ
หลงใหล
การได้รับใช้เจ้านายผู้งดงามที่ก�าเนิดใหม่ในฐานะจอมมารคือ
ความปรารถนาของปิศาจตนน้ี เพ่ือการน้ันเขาจึงตอ้ งพสิ จู นว์ ่าตนมีคุณ-
ประโยชน์...
เขาเก็บเจตนารมณ์ไว้ในใจแล้วถอยห่างจากตรงน้ันมาหลบอยู่
เงียบๆ เพ่ือไม่ใหเ้ กะกะพิธกี รรม

366

การเสนอหนา้ ไปมากกวา่ น้นี ้ันไมจ่ า� เปน็ เขาตัดสนิ ว่าการลงมือ
อยา่ งไมเ่ ข้าท่า อาจได้รับความขุ่นเคืองกลบั มากเ็ ป็นได้

การรีบร้อนอยากจะท�าประโยชน์จนไปขวางมือขวางเท้าเข้านั้น
เรียกได้วา่ ท�าคณุ บูชาโทษ

《ยนื ยนั ปรมิ าณพลงั งาน (แกน่ เวท) ถงึ ระดบั ทก่ี Óหนด จากน้ี
จะเรมิ่ ‘วชิ าลับกลับวิญญาณ’ ใหมอ่ กี ครง้ั 》

พิธีกรรมถูกเริ่มต้นใหม่เบื้องหน้าปิศาจผู้ดับกล่ินอายของตน
อย่างเงียบๆ

●

และแลว้ วชิ าลับอนั ลกึ ลา้� ของโลกใบน้ีกา� ลงั จะเริม่ ตน้ ข้ึน
เย่ือสีม่วงอ่อนปกคลุมลูกแสงสวยงามโปร่งใสไร้สีสันไปเรื่อยๆ
จนมดิ
นัน่ ก็คอื ดวงวญิ ญาณท่เี ป็นคอร์ (แกนวญิ ญาณ) และแอสทรัล
บอดี้ ทป่ี กปอ้ งมนั
ต่อมาก็เปลี่ยนไปสู่ “วิชาลับกลับวิญญาณ” ให้ดวงวิญญาณ
ของเหลา่ อสูรท่ฟี ้ืนฟูใหมก่ ลบั ไปยงั กายหยาบ
อัตราความส�าเรจ็ 3.14% ----------ทวา่ นั่นคืออตั ราท่คี า� นวณ
ออกมากอ่ นที่จะวิวัฒนาการเป็นจอมมาร
ดวงวญิ ญาณของเหลา่ อสรู ทเ่ี รยี งรายอยู่ ณ ลานกวา้ งแหง่ นไี้ ดร้ บั
‘ความทรงจÓสมบูรณ’์ จากกิฟต์
มนั เป็นกิฟตท์ ีจ่ ะถูกมอบใหต้ ามความคาดหวงั ของรมิ รุ ุ

บทท่ี 5 ผไู้ ดร้ ับก�รปลดปล่อย 367

เอก็ ซต์ รา้ สกลิ ‘ความทรงจÓสมบรู ณ’์ ------สกลิ นที้ า� ใหส้ ามารถ
สร้างความทรงจ�าใหมไ่ ดอ้ ยา่ งสมบรู ณ์แมใ้ นสภาพที่สมองเสยี หาย

นั่นคือพลังที่สามารถท�าให้ดวงวิญญาณก�าเนิดใหม่ก่ีรอบก็ได้
จากสภาวะเสยี ชีวิต หากดวงวญิ ญาณปลอดภัย

------- การเชอ่ื มต่อดวงวญิ ญาณกับกายหยาบม่นั คงแลว้ คอร์
ของเหล่าอสูรแสดงพลงั และหวั ใจเริ่มสร้างชีพจรอีกคร้งั ------

ณ ท่ีนี่ในตอนน-้ี ------การคนื ชพี ผตู้ ายไดเ้ สร็จส้นิ ลง
วชิ าลับอนั เกิดขึ้นจากปจั จยั ทงั้ หมดท้ังมวลทีม่ าเกยี่ วพนั กัน
มันคือความเท่ียงแท้และปาฏิหาริย์ที่เกิดขึ้นจริงจากค�าภาวนา
ของพวกรมิ ุรทุ กุ คน
ทว่า ‘ราฟาเอล’ ผู้เป็นตัวตนท�าให้มันส�าเร็จลุล่วงกลับไม่มี
ความปตี ยิ ินดตี ่อความส�าเร็จนี้เลย
ลงมอื ทา� ตามคา� ตอบทตี่ นประมวลผลออกมา ดา� เนนิ ตามความ
เปน็ ไปไดแ้ ละรบั ผลลพั ธ-์ ------เรอ่ื งกแ็ คน่ น้ั มนั มองเหน็ ความหมายเพยี ง
เท่านั้นเอง
มันไม่ได้ยินดีปรีดากับเร่ืองนี้ แม้จะล้มเหลวก็คงไม่โศกาอาดูร
เพราะกระทัง่ ความหมายของการร้สู ึกเช่นนั้นมันกไ็ มเ่ ขา้ ใจ
ถึงจะมีมันสมองปราดเปรื่องไร้ส้ินสุดซ่ึงครอบครองสติปัญญา
ทง้ั หมดทง้ั มวล แตก่ ไ็ มอ่ าจทา� ความเขา้ ใจอารมณ์ความรสู้ กึ ของคนได้
แตท่ วา่ ...
ในกน้ บงึ้ ของจติ ใจทไี่ มน่ า่ จะมอี ยู่ ณ ซอกหลบื หนง่ึ ในดวงวญิ ญาณ
ของริมุรุ------- ได้เกิดเจตจ�านงท่ีควรเรียกว่าอัตตาอันมั่นคงขึ้นอย่าง
แนน่ อน
เพราะหากมใิ ชเ่ ชน่ นน้ั การทสี่ กลิ จะววิ ฒั นาการดว้ ยตวั ของมนั เอง

368

เพ่ือให้เจา้ นายสมปรารถนาคงเปน็ ไปไมไ่ ด้
แลว้ ก็...
ค�าถามท่ีว่าท�าไมตนเองจึงกระท�าเช่นน้ัน-------- เพราะสิ่งนี้คือ

หลักฐานท่ีแน่นอนว่ามันมีอัตตาซึ่งแยกจากเจ้านาย-------- จึงได้ก�าเนิด
เป็น ‘ราฟาเอล (ราชนั แห่งภูมิปัญญา)’

-------“เพราะเราคดิ เราจึงมีอยู่”-------
ส�าหรบั ‘ราฟาเอล’ แลว้ นีเ่ ป็นคา� ถามทค่ี อยรงั ควาญในฐานะ
ข้อความ ที่แม้จะขบคิดไปก็ไร้ค�าตอบ
‘ราฟาเอล’ ด�าเนนิ งานต่อไปแมจ้ ะเกิดความขัดแยง้ อยู่ภายใน
มัน ‘วเิ คราะหป์ ระเมนิ ’ เหล่าอสูรร้อยกว่าตนในเวลาเดยี วกัน
ฟื้นฟดู วงวิญญาณและกายหยาบ จากนน้ั กด็ �าเนนิ การฟื้นคนื ชวี ิต
ปฏบิ ตั กิ ารอยา่ งเหมาะสมดว้ ยการเคลอ่ื นไหวทไี่ รค้ วามสญู เปลา่
ราวกบั นา้� ไหล
ปาฏหิ ารยิ จ์ บลงอยา่ งเงยี บๆ ในระหวา่ งทไ่ี มม่ อี สรู เมอื งนต้ี นไหน
เลยลว่ งรู้

●

ผู้ทรี่ ูม้ เี พียงอสูรสามตน
มิวรันกบั กรซู สิ แลว้ ก็ปศิ าจเท่านน้ั
มวิ รันไม่อาจสง่ เสยี ง มองพิธกี รรมตาค้างด้วยสีหน้าซีดเผอื ด
ความลึกล�้าที่สุดของวิชาลับแห่งวิญญาณท่ีตนเองไขว่คว้าถูก
แสดงใหเ้ ห็นอยา่ งชดั เจนแจม่ แจง้
ด้วยการรังสรรค์อันเป็นห้วงลึกของเวทมนตร์ เธอได้ประจักษ์

บทที่ 5 ผ้ไู ดร้ ับก�รปลดปล่อย 369

เห็นเศษเสยี้ วพลงั ของภาชนะแหง่ จอมมารซ่งึ ริมรุ ไุ ด้บรรลุ
ไม่ตอ้ งพดู ถงึ ระดบั มนุษย์มารช้ันสูงแบบมวิ รัน
ขนาดจอมมารเคลยแ์ มนก็ยงั ดพู ร่ามวั ตอ่ หน้าพลังนี้
จากน้ันเธอก็ส�านึกขอบคุณในความโชคดีที่ได้รับรู้เช่นน้ันและ

สาบาน
วา่ จะไมม่ ีวนั ให้ยอหม์ กลายมาเป็นศัตรกู บั รมิ ุรุ
หากท�าเช่นน้ันพวกตนจะต้องสูญส้ินเป็นแน่แท้-------- มิวรัน

ร้แู จง้ ดว้ ยเหตุน้ัน เธอจะชี้น�าและปกป้องยอห์มทไ่ี ม่รเู้ รอ่ื งร้รู าวอะไร
และค�าสาบานนั้นก็ได้รับการรกั ษา-------

กรซู สิ มองดปู าฏหิ าริย์ท่ีเกิดข้ึนต่อหน้าอยา่ งไมว่ างตา
แม้แต่กรูซิสท่ีขัดสนความรู้เร่ืองเวทมนตร์ยังเข้าใจว่าวิชาลับน้ี
ไมใ่ ชส่ ิ่งสามญั ซา้� ยงั ยากยิ่ง
จากน้นั เขาก็หวน่ั ไหว
ดว้ ยความเกรงกลวั ตอ่ ตวั ตนทสี่ ามารถทา� มนั สา� เรจ็ อยา่ งงา่ ยดาย
(ระยา� เอย้ พลงั เวทนม่ี นั อะไรกนั !? ควบคมุ พลงั งาน (แกน่ เวท)
ปริมาณมากมายมหาศาลได้ขนาดนี้ นื่คือจอมมารที่เพิ่งถือก�าเนิด
ง้นั เหรอ? มันจะเป็นไปได้ยังไง! ไอ้เรอื่ งแบบนี้ แมแ้ ตท่ ่านคารอิ อนกค็ ง
ทา� ไม่ไดไ้ มใ่ ช่รึไงกนั ...)
สงิ่ ที่เขารสู้ กึ ในเวลาเดียวกนั นนั้ คอื ความหวาดกลวั
(-------อกี อยา่ ง ดวงตานนั่ ไอด้ วงตาทเ่ี หมอื นมองสงิ่ ไมม่ คี ณุ คา่
อยู่ ทา่ ทางมนั ชวนใหค้ ดิ วา่ การทา� ใหพ้ วกพอ้ งทตี่ ายไปฟน้ื คนื ชวี ติ กลบั มา
เปน็ แคก่ ารซอ่ มเครอื่ งมอื ใชส้ อยทม่ี ปี ระโยชนเ์ ลยนะเวย้ ... หรอื จะคดิ วา่ ถงึ
ผิดพลาดไปก็สร้างขึน้ มาใหมไ่ ด้งัน้ เหรอ? มันอะไรกนั แน่...? จะบอกวา่
ท่าทางตามปกติที่แสนดีและอบอุ่นนั่นท้ังหมดเป็นการแสดงรึไง? นี่คือ
ธาตุแทง้ ั้นเหรอ-------!?)

370

ส่งิ ท่ีกรซู สิ มองเหน็ แมจ้ ะเป็นริมรุ ุแตก่ ไ็ ม่ใชร่ ิมรุ ุ ทวา่ สา� หรับเขา
ผู้ไม่รู้เร่ืองน้ัน เห็นเพียงแค่จอมมารที่อยู่เหนือภูมิปัญญาของมนุษย์
โดยแท้จริงเทา่ นนั้

จากนน้ั กรซู สิ กแ็ บกรบั หนา้ ทใ่ี นการเตอื นตวั เองและเหลา่ มนษุ ยส์ ตั ว์
วา่ นับแตน่ ้หี า้ มคดิ ต่อต้านริมุรุแม้แต่นิดเดยี ว

ตา่ งจากสองคนกอ่ นหนา้ ปศิ าจตนนน้ั เปย่ี มลน้ ไปดว้ ยความยนิ ดี
ปรดี า

เขามองรมิ รุ ุอยา่ งเคลบิ เคลม้ิ อย่างพูดไม่ออก
จากนัน้ ก็ใครค่ รวญถงึ ขอ้ สงสยั ทผี่ ดุ ขึ้นมา
คนท่ีพูดกับตนเม่ือครู่คือนายผู้อัญเชิญหรือเปล่านะ? เขารู้สึก
เชน่ น้ี
ทว่าเขาก็โยนความคิดน้นั ท้ิงไปในทนั ที
(ไมห่ รอกไม่หรอก ขนาดน้นั ก็คดิ มากเกนิ ไป-------)
เพราะแม้แต่ปิศาจผู้ด�ารงชีวิตมาเป็นเวลาเน่ินนานเองก็ไม่เคย
ไดย้ นิ เหตุการณ์เชน่ นน้ั เลย
การท่ีสกิลจะมีอัตตาเน่ียบ้าบ้อหาสาระไม่ได้จริงๆ ย่ิงการ
เคลอ่ื นไหวดว้ ยตวั เองเพอื่ ทา� ใหม้ าสเตอร์ (นายผสู้ รา้ ง) สมปรารถนาแลว้ ...
หรือไม่แน่ว่าเพราะปิศาจตนนี้มีจิตส�านึกของความลึกล้�าของ
โลกใบนี้ ความเปน็ ไปได้นน้ั จึงเกนิ กว่าความนึกคิดของเขา
อยา่ งไรกต็ าม ปิศาจได้เขีย่ ความเปน็ ไปไดน้ ั้นท้ิงไป
อีกอยา่ ง เขายังมงี านทสี่ า� คัญกวา่ เรื่องนน้ั ใหท้ า�
(คึหึหึหึหึ จะร้ายดียังไง จะต้องให้ท่านรับข้าเป็นบริวารให้ได้
ตอ่ ใหเ้ ปน็ ต�าแหนง่ ตา่� ต้อยที่สุดกต็ ามที...)
ปศิ าจตดั สนิ ใจไดแ้ ลว้ กค็ รนุ่ คดิ วา่ จะแสดงความสามารถของตน
อยา่ งไรด-ี ------

บทที่ 5 ผู้ได้รบั ก�รปลดปล่อย 371

●

และแล้วความปรารถนาก็สมหวัง
ในเวลาเดียวกบั ท่งี านเสรจ็ สิน้ รมิ รุ -ุ ------ ‘ราฟาเอล’ --------
กก็ ลบั ไปสู่ห้วงนิทราแสนลกึ อกี ครง้ั มนั ใช้พลงั งาน (แกน่ เวท) จนเกลี้ยง
จงึ เขา้ ส่สู ลปี โหมด (สภาวะการท�างานขั้นตา�่ สดุ )
ปิศาจอุ้มริมรุ ุท่กี ลบั สสู่ ภาพสไลม์อยา่ งเคารพ และเคล่ือนย้าย
ไปยงั ทีพ่ า� นกั อันปลอดภัยอย่างทะนุถนอมตามการชี้แนะจากมวิ รนั ทเ่ี ห็น
การกระท�านน้ั
ปศิ าจและมวิ รนั วนิ จิ ฉยั ตรงกนั วา่ แคพ่ ลงั งานหมดและคงจะตน่ื
ขน้ึ ในอกี หลายวนั ใหห้ ลงั ทวา่ ตอนทตี่ นื่ ขนึ้ มาจะมบี คุ ลกิ อยา่ งไรนน้ั กลา่ ว
ได้ว่ามเี พียงพระเจา้ เท่านน้ั ที่รูไ้ ด้
เวลานั้นเอง ทั้งสามคนที่จมจ่อมอยู่กับความคิดต่างๆ ได้ยิน
เสยี งฝเี ท้าของคนหลายคนย่างเข้ามาใกล้
เพราะพวกเขารู้สึกตัวว่า แรงกดดันต่อเขตแดนทเ่ี อลเลนกางไว้
หายไป ความเข้มข้นของแก่นเวทตา่� กวา่ ปกติ มหิ นา� ซ้า� ยงั กลายเปน็ ศูนย์
ไปแลว้
ยอหม์ และพวกคาบาลทต่ี ะบงึ มาอยา่ งรบี รอ้ นสงั เกตเหน็ เหลา่ อสรู
ท่นี อนหลับปุย๋ อยู่
“มิวรัน กรูซสิ ปลอดภยั ดีมัย้ !? แล้วลกู พร่ี มิ ุรุละ่ -------?”
“เฮ้ยเฮ้ย... ทกุ คนหลับกันหมดเลย เกดิ อะไรข้นึ กันแน่?”
“พวกคณุ ชิออนฟื้นคนื ชีพได้ด้วยดรี ึเปล่าครับ?”
มวิ รนั กลดั กลมุ้ กับผู้คนท่ีโยนค�าถามเตม็ ไปหมด
กรซู สิ ไมเ่ ขา้ ใจวา่ เกดิ อะไรขนึ้ ปศิ าจกม็ ดี ไู มท่ ที า่ วา่ จะอธบิ ายอะไร

372

ให้เลยเหมอื นเป็นเร่ืองของคนอนื่ ดงั นั้นสายตาของทกุ คนจึงมารวมกนั ท่ี
มวิ รนั โดยธรรมชาติ

มวิ รันถอนหายใจอย่างชว่ ยไม่ได้แล้วอธบิ าย
“ใชแ่ ลว้ ทา่ นรมิ รุ วุ วิ ฒั นาการเปน็ จอมมารอยา่ งงดงาม แลว้ ดว้ ย
ผลพวงจากมนั จงึ ดเู หมอื นทกุ คนจะอยใู่ นหว้ งนทิ ราแหง่ การววิ ฒั นาการอยู่
แล้วก็พวกคุณชิออน... คืนชีพโดยสวัสดิภาพแล้ว ด้วยพิธีกรรมลับของ
ทา่ นรมิ รุ ทุ ลี่ มื ตาตน่ื ขนึ้ นะ่ เพราะอยา่ งนนั้ ทา่ นรมิ รุ เุ ลยใชพ้ ลงั เวทจนเกลย้ี ง
ตอนนหี้ ลบั ใหลไปอีกรอบแลว้ -------”
ทุกคนฟังคา� อธิบายของมวิ รนั แลว้ กโ็ ล่งอก
“สมแลว้ ทเ่ี ป็นนายทา่ น ดูทา่ จะไม่ต้องกงั วลแลว้ ละมั้ง”
ไคจินกลา่ ว มิวรันจึงพดู ขดั
“ยังเร็วไปที่จะวางใจนะ ถึงแม้จะฟื้นคืนดวงวิญญาณส�าเร็จ
แต่ก็ตายไปเรียบร้อยแล้วคร้ังหนึ่ง ไม่มีอะไรรับประกันหรอกนะว่า
ความทรงจ�าจะไมเ่ ปน็ ไร”
แต่คงจะไม่เปน็ ไรน่ันแหละ-------มิวรนั พมึ พา� เบาๆ จนไม่มใี คร
ไดย้ นิ เธอแคเ่ ตอื นทกุ คนไมใ่ หป้ ระมาท แตก่ ไ็ มไ่ ดค้ ดิ หรอกวา่ จะมอี นั ตราย
จริงๆ
ทว่าด้วยค�าพูดนั้นทุกคนจึงเงียบกริบไปพร้อมกันในอึดใจ
เพราะรู้สกึ ตัวแล้วว่ายงั เรว็ ไปท่จี ะดีใจ
ตอนน้ันเองเอลเลนก็เอ่ยขน้ึ
“เอาละ ย่งิ ไปกว่านนั้ นา้ เรามาชว่ ยแบกทกุ คนไปไวใ้ นท่รี ม่ กัน
ดีกวา่ ! เหมือนจะคาดไว้แล้วว่าอาจเกดิ สภาพแบบน้ี ในห้องประชมุ ใหญ่
เลยมฟี กู เตรยี มไวอ้ ยู่ค่า!”
“มนั กไ็ ดอ้ ยหู่ รอก แตจ่ า� นวนคนขนาดนี้ จะพาไปทกุ คนมนั ก.็ ..”
“แค่คนท่ีอย่ตู รงลานกเ็ กินพนั คนแลว้ นะครบั ผม...?”
“เข้าใจละ พวกข้าจะรับผิดชอบแบกท่านชูนะไปห้องนอนเอง

บทท่ี 5 ผไู้ ด้รับก�รปลดปลอ่ ย 373

ดีมย้ั !”
“ดะ เดยี๋ วสลิ งุ ! ถงึ จะเปน็ ลกู พไ่ี คจนิ แตเ่ รอ่ื งนยี้ อมกนั ไมไ่ ดห้ รอก

นะเฮย้ !”
“ใชแ่ ล้วครับ! ภารกิจสา� คญั ขนาดนนั้ ใหพ้ วกข้าทา� ดกี ว่าครับ!”
ค�าพูดของเอลเลนท�าให้การต่อสู้อย่างอาจหาญระหว่างฝ่าย

คนแคระพวกไคจิน กาบิล และกิโดท�าท่าจะปะทุข้ึน... และสิ้นสุดเมื่อ
เอลเลนตวาดวา่ “พวกปญั ญาออ่ นน!!”

เดิมทีการตอ่ สู้นั้นคงไมจ่ �าเปน็ เสียเท่าไหร่
ไปๆ มาๆ ชาวเมืองก็ค่อยๆ เริ่มต่ืนขึ้นมาทลี ะคน
พอพวกเขาสังเกตว่าแก่นเวทและเขตแดนหายไปจึงโวยวายกัน
ยกใหญ่ จากน้นั ก็เห็นว่าพวกชอิ อนคืนชีพมาแลว้ และตนื่ เตน้ ดใี จยกใหญ่
จากนน้ั เมอื งกถ็ กู หอ้ มลอ้ มไปดว้ ยบรรยากาศของความปตี ยิ นิ ดี
ผทู้ รี่ วู้ า่ นน่ั ไมใ่ ชป่ าฏหิ ารยิ ์ หากแตเ่ ปน็ การคนื ชพี ทเ่ี กดิ จากพลงั
ของ ‘ราฟาเอล (ราชนั แหง่ ภมู ปิ ญั ญา)’ นนั้ มเี พยี งพยานผเู้ หน็ เหตกุ ารณ์
สามคน
------ ภายใต้เงาเบื้องหลังความยินดีปรีดา เร่ืองที่อัตตาเริ่ม
งอกเงยขนึ้ ในตวั ‘ราฟาเอล’ ซ่งึ เป็นเพยี งสกิลน้ัน หามผี ใู้ ดล่วงร้ไู ม-่ ----

●

เช้าวนั ใหมม่ าถึงแลว้ !
ประโยคทีน่ ่าคดิ ถึงลอยขน้ึ มาในใจ
ความรู้สึกยามตืน่ นอนอันสดใสทไ่ี ม่ไดส้ ัมผสั มานาน
เปน็ ความรสู้ กึ สดชนื่ ราวกบั ไดร้ บั การเตมิ เตม็ ผดิ กบั ตอนฝนื ทา� ตวั

374

ขเ้ี กยี จ ไมต่ อ้ งบอกกร็ วู้ า่ นเ่ี ปน็ ประสบการณค์ รง้ั แรกนบั จากมาเกดิ ใหมบ่ น
โลกน้ี

ทว่าเมื่อลุกข้ึนมาส�ารวจรอบๆ กลับดูเหมือนว่าจะมีความ
เคลื่อนไหวอย่างเรง่ รอ้ นไปรอบๆ

ดูท่าจะมปี ัญหาบางอยา่ งเกดิ ขึ้นอีกแลว้
จริงๆ นะ พอทีเถอะ
ผมสมั ผสั ไดถ้ งึ ความทรงพลงั คลา้ ยชพี จรจากเหลา่ อสรู เมอ่ื ลอง
‘วเิ คราะหป์ ระเมนิ ’ ครา่ วๆ กพ็ บวา่ พวกเขามพี ลงั งาน (แกน่ เวท) เพมิ่ ขน้ึ
จากเมือ่ กอ่ น นนั่ หมายถึงพวกเขาแขง็ แกร่งข้ึนแล้ว ดังน้ันจึงดเู หมือนว่า
การวิวัฒนาการของผมจะประสบความส�าเรจ็ ...
《ถกู ต้อง ฮาเวสตเ์ ฟสตวิ ัล สÓเรจ็ ลุล่วงไปไดด้ ว้ ยดี เหล่าผู้
เก่ียวข้องกับวงศ์วานของดวงวิญญาณจะได้รับกิฟต์ และเกิดการ
วิวัฒนาการตามรายบคุ คลเนื่องจากพรนั้น》
อย่างน้ีนี่เอง ผลกระทบจากการที่ผมกลายเป็นจอมมารท�าให้
บรวิ ารทกุ คนววิ ฒั นาการดว้ ยนเี่ อง วา่ แต่ รสู้ กึ วา่ เจา้ ‘มหาปราชญ’์ พดู จา
คลอ่ งแคล่วข้ึนเยอะเลยนะ
《ปฏิเสธ เป็นการคดิ ไปเอง》
เหรอ คดิ ไปเองหรอกเหรอ... เดย๋ี วมนั จะเปน็ อยา่ งนน้ั ไดย้ งั ไงเลา่ !
ถงึ ผมจะตบมุกไปกไ็ ม่มีการตอบสนองทีม่ ากกวา่ น้ัน
ผมแค่คดิ ไปเองจรงิ ๆ อย่างนั้นเหรอ?
ไม่สิ ตอนนไ้ี มใ่ ช่เวลามามวั สงสยั
พวกชอิ อนเปน็ ไงบา้ ง?

บทที่ 5 ผู้ได้รับก�รปลดปล่อย 375

คนอนื่ ๆ ปลอยภัยมยั้ ?
ตอนน้เี กดิ อะไรข้นึ ?
มีขอ้ สงสัยไมส่ ้ินสุด
จากน้นั เหมอื นจะตอบคา� ถามของผม-------

“อ๊ะ! ท่านริมรุ ุ ต่นื แลว้ สนิ ะคะ!”

ผมไดย้ ินเสยี งอันน่าคิดถงึ
และสมั ผัสอันน่าคดิ ถึงบนแผ่นหลงั
เนนิ เขาสองลกู ทีท่ งั้ นุม่ และอบอุ่นกา� ลังกอดผม
การวิวัฒนาการสู่จอมมารของผมเสร็จสิ้นโดยสวัสดิภาพ
แตร่ ปู แบบรา่ งสไลมข์ องผมกลบั ไมม่ คี วามเปลยี่ นแปลงอะไรมากมายเลย
ถา้ จะใหพ้ ดู ละกม็ เี พยี งแคส่ ที บ่ี างครง้ั จะมองเหน็ เปน็ สอี อกทองๆ
เทา่ น้นั เอง
น่มี นั ไอ้นนั่ เหรอ? โกลเดน้ สไลมง์ นั้ เหรอ?
อมิ เมจเหมือนจะเคลื่อนที่ดว้ ยความเรว็ แสงได้เลย
ในความเป็นจริงผมไม่มีพลังแบบน้ัน แต่รู้สึกมีภูมิฐานเหมือน
เปน็ เผ่าพันธช์ุ ้ันสงู สดุ ในสายพันธส์ุ ไลม์ยังไงไม่รู้
ถงึ จะว่าแบบน้ันผมกด็ ไู มแ่ ขง็ แกรง่ ไมเ่ ปลี่ยนแปลง...
และผู้วางผมซ่ึงเป็นแบบน้ันลงบนตักต�าแหน่งประจ�า แล้วเอา
แก้มมาถูไถก็คือ--------
“ชอิ อน เธอฟื้นคนื ชีพอย่างปลอดภยั สนิ ะ!”
ชิออนน่นั เอง
อ้มื มม รู้สกึ ดีจังเลย
เหมือนกบั ทุกครั้ง ไมเ่ ปลีย่ นแปลงไปจากแตก่ ่อนเลย
“ค่ะ ท่านริมรุ ุ! พวกเราท้ังหมดคืนชพี กลบั มาโดยสวัสดภิ าพได้

376

ส�าเรจ็ อย่างที่เหน็ ค่ะ!”
ไดย้ ินแล้วผมกเ็ พง่ิ รู้ตัว ว่าเหล่าอสูรรว่ มร้อยตนก�าลังคกุ เข่าอยู่

รอบๆ ต้งั แต่เมื่อไรกไ็ มร่ ู้
และดูเหมือนทุกคนจะรอการลืมตาต่ืนของผมอย่างกังวลด้วย

ความรสู้ ึกอนั ร้อนแรง

“““พวกเราได้ฟื้นคืนกลับมาใหม่โดยพร้อมเพรียงไม่ตกหล่น
แม้แต่คนเดียวแลว้ ครบั / ค่ะ!!”””

ดีจริงๆ ช่างดเี หลอื เกนิ
กอ็ บโซผูห้ น้าตาข้รี วิ้ ข้เี หร่ อยู่ทตี่ า� แหนง่ หน้าสดุ
ดูท่าทุกคนจะคืนชีพได้โดยสวัสดิภาพด้วยอิทธิพลจากการ
ววิ ฒั นาการตามแผน
เรยี กไดว้ ่าค้มุ ค่าจริงๆ ท่กี ลายเปน็ จอมมาร
อตั ราความสา� เรจ็ ทตี่ า�่ พอๆ กบั คา่ พายเคยทา� ใหผ้ มวติ ก ดงั นนั้
ผมจึงดใี จสุดๆ ทีท่ า� ส�าเร็จทกุ คน
เอาเถอะ ‘อาจารย์ (มหาปราชญ์)’ เองก็รู้พล้ังเหมือนกัน
ความพล้ังพลาดท่ีนา่ ดใี จแบบนผี้ มยนิ ดีต้อนรบั มากๆ เลย
ผมปล้ืมปีติกับการฟื้นกลับมาของชิออน และเพลิดเพลินกับ
สัมผัสของหน้าอกชิออนอยา่ งท่ีไมไ่ ดท้ า� มานาน
ชา่ งเป็นช่วงเวลาอนั แสนงดงามโดยแท้
ทว่าเวลาอนั เปี่ยมสุขเช่นน้นั ดา� เนนิ ตอ่ ไปไดไ้ มน่ าน
“-------- ทา่ นรมิ รุ ุ ตืน่ แลว้ หรือครบั โล่งอกไปที มปี ญั หาตัง้
มากมายท่ี--------โอะ๊ กอ่ นหน้านนั้ ... ถ้าไม่ยนื ยนั ว่ายงั เหลอื สตคิ รบถ้วน
หรือเปล่าผมกว็ างใจไม่ได้หรอกครับ แนน่ อนวา่ คงจา� ‘รหสั คÓ’ ทคี่ ยุ กนั
ไว้ได้ใช่ม้ัยครับ? ถ้าอย่างน้ันข้าขอทดสอบนะครับ ‘อาหารของชิออน

บทที่ 5 ผู้ไดร้ ับก�รปลดปลอ่ ย 377

เปน็ ยงั ไง?’ --------เชิญครบั กรุณาตอบด้วย!”
เบนิมารตุ ้ังค�าถามผมพลางแสยะรอยย้มิ ช่ัวร้าย
ผมน่ะจา� ไดอ้ ยู่แลว้ ‘ห่วยบรม’ ใช่มย้ั ละ่ ? ให้ตายสิ ช่างเปน็

คนวิตกจรติ เสียจรงิ
ผมก�าลงั จะขานรหัสคา� แต่แลว้ ก็เอะใจถงึ เรื่องทนี่ า่ สะพรงึ กลวั
เอะ๊ ?
ตอนนี้ผมถูกชอิ อนกอดอย่สู นิ ะ...?
ถา้ เกดิ ผมตอบวา่ ‘ห่วยบรม’ อะไรน่นั ไป... จะเปน็ ยงั ไงกัน?
ภาพจินตนาการอนั นา่ สยดสยองถูกวาดข้นึ ในสมอง
ไมไ่ ดก้ าร!! ถา้ เปน็ แบบนอ้ี าจจะถกู ชอิ อนทโ่ี มโหกอดรดั จนแหลก

ก็ไดน้ ะเฮ้ย!!
บดั ซบ โดนหลอกจนได้! น่ีคือกบั ดกั ของขงเบ้ง
เอาไงด?ี ไม่มแี ผนการดีๆ เลยเหรอ?
ใชแ่ ลว้ !
เวลาแบบนแี้ หละทต่ี อ้ งถาม ‘มหาปราชญ’์ จะตอ้ งเตรยี มคา� ตอบ

แสนวเิ ศษเอาไว้แนๆ่ ...
พอผมคิดเช่นนั้นแล้วพยายามให้ ‘มหาปราชญ์’ ท�างาน จึง

รสู้ กึ ตวั ว่ามนั หายไปแล้ว
วา่ ไง... นะ...? มะ มหาปราชญ์-------!
-------แล้ว คนท่ีตอบผมตะก้ีคอื ใครกนั ...?
《แจง้ เตอื น ยนู คี สกลิ ‘มหาปราชญ’์ ไดว้ วิ ฒั นาการเปน็ อลั -

ตเิ มทสกิล (ความสามารถข้ันสุด) ดงั นัน้ จงึ ถูกลบไปแลว้ ไม่สามารถ
ใช้งานได》้

โอ้... กระทง่ั สกิลก็ววิ ฒั นาการเหรอ

378

ว่าแต่ ‘ราฟาเอล’ ง้นั เหรอ? เอาชอื่ เทวทตู มาใชซ้ ะด้วย ดูเจง๋
แฮะ...

แตว่ า่ นนั่ เอาไวท้ หี ลงั ทสี่ า� คญั คอื ตอนนจ้ี ะขา้ มผา่ นวกิ ฤตกิ ารณน์ ้ี
ไปไดย้ งั ไง

ดลี ะ อาจจะเรง่ รดั ไปนดิ แต่ ‘ราฟาเอล’ เอ๋ย ช่วยคดิ คา� ตอบ
แสนวิเศษท่ีจะกลบเกลอื่ นชิออนด้วยพลังของนายท!ี

《คÓตอบ จากผลลพั ธก์ ารประมวลผล ไมพ่ บคÓตอบทเี่ ขา้ ขา่ ย》

ไมไ่ ดเ้ ร่อื งเล้ยยยยยยยยยย!!
จริงอยทู่ ่ี ‘มหาปราชญ’์ มกั ไร้ประโยชน์ไปเลยในกรณแี บบนี้
แตด่ ทู ่า ‘ราฟาเอล’ จะสบื ทอดวิธีการน้ีมาอยา่ งครบถว้ นไม่มีตกหล่น
ถงึ จะบอกวา่ เปน็ ผลลพั ธก์ ารประมวลผล แตร่ าวกบั ไมม่ ที ที า่ จะ
ครุ่นคิดจริงจงั เลย บางทีมนั คงแคท่ �าเป็นคิดแลว้ ตอบแบบขอไปที
ให้ตายสิ ไปเลียนแบบใครมาเน่ีย...
ความจริงแล้วคงแค่ชื่อดูเจ๋งข้ึน แต่เหมือนจะไม่ได้วิวัฒนาการ
อะไรมากมายเลย
และข้อสรปุ ทอี่ อกมาจากการขบคิดไมถ่ ึงวกิ ค็ อื ส่งิ นี้
“เอะ๊ ? อาหารของฉันมนั ทา� ไมหรอื คะ?”
“หืม? อ๋อ นานๆ ทีท่านคงอยากทานกระมัง? ได้ยินว่าท่านจะ
ทดสอบความมมุ านะโดยเสมอมาของเธอนะ่ ”
เบนิมารุเอ่ยเรอื่ งบา้ บอคอแตกสุดๆ ออกมา
บ้าเอย๊ ต้ังใจแบบน้แี ต่แรกแล้วไมใ่ ช่รไึ ง เจ้าเบนมิ าร!ุ
แถมยงั วางหมากลว่ งหน้าเอาไว้ไมใ่ หต้ ัวเองโดนลูกหลงไปดว้ ย
เปน็ คนอะไรแบบน!ี้ อตุ สา่ หต์ นื่ มาแบบรสู้ กึ ดแี ลว้ แทๆ้ เดย๋ี วกไ็ ด้
หลับไม่ตนื่ ไม่ใชร่ ไึ งกนั !?

บทที่ 5 ผ้ไู ด้รบั ก�รปลดปล่อย 379

“อยา่ งนน้ี เี่ อง เลยบอกใหฉ้ นั เตรยี มอาหารไวส้ นิ ะคะ สมกบั เปน็
เบนิมารจุ รงิ ๆ คะ่ ”

ชิออนรับข้อเสนอของเบนิมารุ และย้ิมแฉ่งเตม็ หน้าเหมอื นบอก
ว่าช่างตรงใจยิ่งนกั !

ผมรสู้ ึกไมส่ บายใจอยา่ งย่งิ ยวด
“อยา่ งทว่ี า่ เลยใชม่ ย้ั ละ่ ? คงไมต่ อ้ งบอกหรอกนะวา่ ขา้ นะ่ ------”
ในตอนท่ีเบนิมารุกา� ลังพดู อยู่
《------เชน่ นนั้ ขอแนะนÓใหล้ องตอบวา่ “ถา้ จÓไมผ่ ดิ รหสั คÓที่
เบนิมารกุ Óหนดคือ ‘ห่วยบรม’ ใช่ม้ัยนะ? ฉนั ยังจÓไดด้ อี ยนู่ ะ”》

อะไรนะ!?
‘มหาปราชญ’์ -------ไมส่ ิ ‘ราฟาเอล’ ชว่ ยเคน้ สมองคดิ คา� ตอบ
แสนวิเศษราวกบั เสียงสวรรคม์ าให้
ขอโทษนะทค่ี ิดวา่ ไมไ่ ดว้ ิวฒั นาการอะไรมากมาย
เจง๋ ไปเลยคุณราฟาเอล!
“รอประเดย๋ี วสิ เบนิมารุคุง เรอ่ื งรหสั ค�าใช่มยั้ ?”
“-------เอะ๊ ?”
“แน่นอน ฉนั จ�าไดอ้ ยูแ่ ลว้ รหสั คา� ทเี่ บนมิ ารุคงุ ‘คดิ ขน้ึ ’ ถ้าจ�า
ไม่ผิดคือ ‘หว่ ยบรม’ ใชม่ ย้ั นะ? ฉันยังจา� ไดด้ ีอยใู่ ช่มั้ยล่ะ?”
รอยยม้ิ ของชอิ อนแขง็ ทอ่ื เหงอ่ื ไหลเปน็ สายจากแกม้ ของเบนมิ ารุ
“ดะ ดะเดย๋ี วกอ่ นชอิ อน ทา่ นรมิ รุ เุ พง่ิ ตน่ื นอนเลยยงั สบั สนอยนู่ ะ่ !”
ผมล้ีภัยออกจากหน้าอกของชิออนย่างรวดเร็ว เห็นเบนิมารุ
ลนลานอยตู่ รงหางตา
“เข้าใจแลว้ คะ่ ทา่ นเบนมิ าร-ุ ------ไมส่ ิ เบนิมารุ ขา้ ขน้ึ ตรงกับ
ทา่ นริมุรุ ค�าเรียกยกยอ่ งคงจะไม่จา� เปน็ กระมงั นอกจากนี้ เจา้ อยากจะ

380

กินอาหารของข้ามากขนาดน้ันเลยนี่นะ... ข้าจะท�าให้นายอ่ิมหน�าส�าราญ
เถอะนะ!”

ชิออนจากไปดว้ ยรอยยิม้ ทีค่ ้างแขง็ อยอู่ ยา่ งนัน้
คอ่ นข้าง ไมส่ ิ โคตรนา่ กลวั
“ท่านทา� อะไรลงไปเน่ยี !?”
“ฮ่าฮ่าฮา่ เร่ืองอะไรกันนะไมเ่ ห็นเข้าใจเลย เอาเถอะ พยายาม
อยา่ ตายกแ็ ล้วกัน...”
“ไมข่ �านะครับ? ขา้ น่ะชมิ อาหารอยูต่ ลอด จนไมน่ านมานี้ถึงกับ
ได้รบั ‘ตา้ นทานพษิ ’ มาเลยนะ...”
ถา้ ของขน้ึ ขนาดนนั้ คราวนกี้ นิ เขา้ ไปอาจจะตายกไ็ ด-้ -----เบนมิ ารุ
พมึ พ�าด้วยสายตารูแ้ จ้ง เหมอื นมองส่ิงทีอ่ ยู่ไกลแสนไกล
เดีย๋ วนะ น่นี าย... ‘ตา้ นทานพิษ’ ท่วี ่าเนี่ย...
กเ็ หมือนกับบอกเปน็ นัยวา่ มันเป็นพิษเลยไมใ่ ชเ่ รอะ!
“อะไรกัน เอาเถอะ คิดเสียว่าใครท�าใครได้...”
ผมไม่มีค�าปลอบประโลมเบนิมารุท่ีคอตกอย่างสิ้นหวัง เพราะ
ถา้ พลาดไปก้าวเดียวคงเปน็ ผมทีอ่ ยูใ่ นสภาพนัน้
ให้เบนมิ ารเุ ป็นผเู้ สยี สละดีกว่า ผมคิดแบบนั้น

＊

ทันทที ี่ชิออนจากไป เหลา่ คนที่ฟืน้ คืนชพี ก็มาทักทายผมเพราะ
ถึงตาของพวกเขาเสยี ที

แมบ้ รรยากาศแปลกไปบา้ ง แต่ก็ยงั คงบคุ ลิกและความรูไ้ มต่ ่าง
จากตอนมชี ีวิตอยู่ ผมโลง่ ใจไปเปลาะนึง

ความทรงจา� ไมส่ ญู หาย ดวงวญิ ญาณกส็ ถิตอยู่โดยสมบูรณ์
ทง้ั หมดนนั้ เพราะทกุ คนไดร้ บั เอก็ ซต์ รา้ สกลิ ‘ความทรงจÓสมบรู ณ’์

บทท่ี 5 ผู้ไดร้ บั ก�รปลดปล่อย 381

การวิวัฒนาการของผมไมไ่ ด้สญู เปลา่ เลย
“เทา่ น้ี ไมว่ ่าจะตายสักก่หี นพวกเราก็จะฟื้นกลับมาให้ด!ู ”
พวกเขากลา่ วแบบไมร่ ู้ว่าพูดจรงิ หรือพดู เล่น
ดูเหมือนวา่ เอ็กซต์ ร้าสกิล ‘ความทรงจÓสมบูรณ’์ จะเปน็ สกิล

ท่บี ันทกึ ความจ�าลงในดวงวิญญาณโดยตรง
เดมิ ทแี่ ลว้ นน่ั เปน็ ความสามารถทมี่ เี พยี งสงิ่ มชี วี ติ แบบจติ เทา่ นนั้

จะมีได้ แต่ไม่รู้ท�าไมพวกเขาจึงได้มันมา ได้ยินว่าเกี่ยวกับวงศ์วานของ
ดวงวิญญาณอะไรบางอย่างด้วย ดังนั้นผมจึงสันนิษฐานว่าน่ันคงเป็น
อานิสงสจ์ ากการคืนสภาพโดยองิ จากตวั ผม

บางทคี งเปน็ ผลจากกฟิ ต์ อะไรนน่ั แหละ เพราะอยา่ งนน้ั เลยฟน้ื
กลบั มาได้ช่างน่ายนิ ดีจริงๆ

หลงั จากทกั ทายกนั พอสมควรจบแลว้ ทกุ คนกก็ ลบั ไปทา� งานตอ่
ดูท่าชาวเมืองก็ได้รับกิฟต์ บางอย่างเหมือนกันแต่ตอนนี้ไม่ใช่
เวลาสา� หรับเร่ืองน้ัน
เรายงั เหลอื ปญั หาตง้ั มากมายอะไรนน่ั ทเ่ี บนมิ ารพุ ดู คา้ งไวต้ อนแรก

อุตส่าห์ข้ามผ่านวิกฤติมาได้ทั้งทียังจะมีวิกฤติอันใหม่เข้ามาอีก
หรอื นี.่ ..

“-------โอะ๊ งน้ั ตอนนขี้ า้ ขอวางเรอื่ งอาหารของชอิ อนไว้ แลว้ ขอ
รายงานวาระส�าคัญกอ่ นนะครบั ”

เบนิมารกุ ล่าวเช่นนนั้ แล้วให้สัญญาณ
ผู้ท่ีตอบรับสัญญาณน้ันแล้วเผยตัวออกมาคือสามทหารเสือ
ผเู้ ปน็ บริวารของจอมมารคารอิ อน
ลืมสนิทเลย-------- เรื่องการต่อสู้ระหว่างจอมมารมิลิมและ
จอมมารคารอิ อน
ผู้ที่คุกเข่าอย่เู บือ้ งหนา้ ผมคือ “อสรพษิ เขาเหลือง” อารบ์ สิ และ

382

คนอนื่ ๆ รวม 3 คน
“ก่อนอ่ืน ในวาระนี้ขอแสดงความยินดีกับการวิวัฒนาการเป็น

จอมมารด้วยค่ะ!”
อาร์บสิ ตงั้ ท่าจะกลา่ วเกริน่ อีกแต่ผมปรามไวใ้ ห้พดู เข้าเรื่องเลย
เบนมิ ารุเริม่ เปิดปากอธบิ ายสถานการณ.์ ..
เมอื่ สกั ครนู่ เี้ องทปี่ ระชาชนผอู้ พยพจากอาณาจกั รสตั วย์ รู าซาเนยี

มาถงึ
น่าประหลาดใจที่ดเู หมือนผมจะนอนหลับไป 3 วันเตม็ ๆ
นั่นแปลวา่ จอมมารมิลิมและจอมมารคารอิ อนก็...
“-------ครบั ข้าอย่ดู จู นจบ”
ผทู้ ่ีขานตอบคอื “คมเขี้ยวเสือด�า” ฟอบิโอ้
ดูเหมือนเขาจะเฝ้ารออยู่เคียงข้างจอมมารคาริออนจนถึงท่ีสุด

คอยดูการตอ่ ส้กู ับมลิ มิ จากนั้นอาณาจักรสัตว์ก็-------
“ท่านคาริออนกับจอมมารมิลิมเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง------

อาณาจักรสัตว์ยูราซาเนียมลายหายไปด้วยพลังอันเกินวิสัยของจอมมาร
มิลมิ ...”

พดู ไมอ่ อกเลย
ดทู า่ เบนิมารเุ องกเ็ พ่งิ เคยได้ยนิ เขาอับจนค�าพูด
ฟอบโิ อไ้ ดร้ บั บาดแผลหนกั แตห่ าทางไปรวมตวั กบั พวกอารบ์ สิ
ได้โดยเวทธาตุ : วาร์ปพอทัล หลังจากน้ัน ด้วยความช่วยเหลือจาก
ยาฟื้นฟูของกาบลิ จงึ เอาตัวรอดมาได้
เหล่าสามทหารเสอื เงยี บไมพ่ ูดไม่จา
“กรงเล็บพยัคฆข์ าว” สเฟียรก์ ดั ริมฝปี ากอยา่ งคบั แคน้ ใจ
“เพียงแตว่ ่า-------”
ตอนน้นั เอง ฟอบโิ อ้กลา่ วเสริมราวกับเพง่ิ นึกออก
“หลังอภิมหาระเบิดที่ยากจะเชื่อ ท่านคาริออนก็ถูกโจมตีโดย

บทที่ 5 ผไู้ ดร้ ับก�รปลดปล่อย 383

จอมมารเฟรย์ การท่ีจอมมารจะจับมือกันเองน่ี... ข้าไม่เคยแม้แต่จะ
จนิ ตนาการถึงมากอ่ น เหนือสิ่งอ่นื ใด ขา้ เชือ่ วา่ จอมมารมิลมิ มนี สิ ยั ใจคอ
ทร่ี งั เกยี จกลอบุ ายเชน่ นน้ั แลว้ พอมายอ้ นนกึ ดตู อนน้ี ขา้ กว็ า่ มนั มจี ดุ ทผี่ ดิ
ธรรมชาต-ิ ------”

จอมมารมลิ มิ กบั จอมมารเฟรยร์ ว่ มมอื กนั จโู่ จมจอมมารคารอิ อน
การจู่โจมนน้ั ทา� ใหฟ้ อบิโอส้ บั สน
พอได้ยนิ แบบนี้แล้วผมเองกร็ ู้สกึ วา่ มันผดิ ธรรมชาติ
ผมนึกไม่ออกเลยว่ามิลิมคนน้ันจะกระทา� เร่ืองขี้ขลาดตาขาวใน
การตอ่ ส้แู บบหนึง่ ตอ่ หนง่ึ
และจากทฟ่ี อบโิ อก้ ลา่ วมา ถงึ จะแคพ่ รบิ ตาเดยี วแตเ่ ขากร็ สู้ กึ วา่
ได้สบตากบั เฟรย์
ทว่าเฟรย์กลับห้ิวคาริออนบินจากไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ฟอบิโอ้จึงลงความเหน็ ว่าตนคงคิดไปเอง...
“หากแตข่ า้ ไดย้ นิ มาวา่ สายตาของจอมมารเฟรยน์ นั้ ลา�้ เลศิ ทสี่ ดุ
ในหมจู่ อมมารดว้ ยกนั หากเปน็ นยั นต์ าคนู่ น้ั ซงึ่ มกี ติ ตศิ พั ทว์ า่ สามารถเลง็
ยงิ สตั วข์ นาดเลก็ ไดจ้ ากระยะความสงู ลบิ ลวิ่ แลว้ คงไมป่ ลอ่ ยใหข้ า้ ท่ีซ่อน
ตวั อยหู่ นรี อดหรอกครับ อกี อยา่ ง ยงั มอี ีกเรือ่ งทข่ี า้ สงสยั --------”
เขาบอกวา่ ทศิ ทางทบ่ี นิ จากไปมันผดิ วสิ ยั
มันเป็นทิศตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงกับดินแดนในอาณัติของเฟรย์
และคลาดเคลือ่ นไปจากทิศทางของดินแดนในอาณัติของมิลมิ
“------ ในทศิ ทางนนั้ มดี นิ แดนในอาณตั ขิ องจอมมารเคลยแ์ มน
อย่.ู ..”
ความตงึ เครียดแลน่ ในตวั สามทหารเสืออีกสองคนทเี่ หลอื
“เดย๋ี วข้าออกไปข้างนอกแป๊บ”
“ช้าก่อนสเฟียร!์ ”
อารบ์ สิ ปรามสเฟยี รท์ ่อี ารมณพ์ ลุ่งพล่าน

384

“ถา้ จะไป ก็ตอ้ งบุกจโู่ จมมนั ดว้ ยกนั ทุกคนสิคะ”
ไม่ใช่แลว้
มนุษย์สัตว์น้ัน ว่ากันง่ายๆ แล้วมีพวกอารมณ์ร้อนอยู่เยอะ
กระท่ังอาร์บิสทีด่ ูใจเย็นก็ไม่ใช่ข้อยกเวน้ สนิ ะ
“เอาเถอะ รอกอ่ นสพิ วกนาย อนั ดบั แรกตอ้ งรวบรวมขอ้ มลู กนั กอ่ น
จากที่ฟอบิโอ้เล่า ดูเหมือนจอมมารคาริออนจะยังมีชีวิตอยู่ แล้วก็ไม่รู้
หรอกนะวา่ คนทช่ี อ่ื จอมมารเฟรยน์ น่ั มนี สิ ยั ใจคอยงั ไง แตถ่ า้ จอมมารมลิ มิ
ถูกขัดขวางศึกตัดสินเข้าก็ไม่มีทางท่ีจะไม่โมโหแน่ ซ่ึงก็แปลว่า น่าจะมี
เบ้ืองลึกอะไรบางอย่าง”
“นน่ั สินะครบั ข้าเองกค็ ดิ เช่นน้นั ”
เบนิมารุเองกเ็ ห็นพ้องตอ้ งกันกบั ความเห็นของผม
ตอ้ งคุมไม่ใหม้ นุษย์สัตวท์ กุ คนออกอาละวาด
“เข้าใจมยั้ พวกเราจะช่วยชงิ ตวั จอมมารคาริออนอีกแรง ดงั นั้น
พวกนายห้ามอาละวาด ถ้าตอนน้ีไม่ร่วมมือกัน ส่ิงที่ช่วยได้จะพานเปน็
ชว่ ยไมไ่ ดเ้ อานะ? ในกรณเี ลวรา้ ยทส่ี ดุ เราจะตอ้ งรบั มอื กบั จอมมารสามคน
อยา่ ลงมือกอ่ นเดด็ ขาดนะ?”
“ทราบแลว้ คะ่ ”
“รแู้ ล้วน่า”
“รบั ทราบครบั ”
สามทหารเสือคืนความสงบเยือกเย็นแล้วพยักหน้ารับข้อเสนอ
ของผม
หลังจากนี้ผมตัดสินว่าก่อนอ่ืนจะให้พักผ่อนเพื่อคลายความ
เหน่ือยล้า
ประชาชนจ�านวนเกินหมนื่ อพยพมาอยา่ งไมท่ ันไดต้ ง้ั ตวั สภาพ
อิดโรยอ่อนล้า ยังไงซะด้วยสภาพแบบนี้ ไม่มีทางบุกอาณาเขตของ
จอมมารเคลยแ์ มนท่ีอยหู่ า่ งไกลไดห้ รอก

บทท่ี 5 ผู้ได้รบั ก�รปลดปลอ่ ย 385

ยังไงกต็ าม เราควรจะบรรเทาความเหน็ดเหนอ่ื ยกอ่ นแล้วคอ่ ย
มาตดั สินใจเร่อื งแนวทางต่อจากน้ี

ตามที่ต่างๆ ในเมืองมีการเตรียมข้าวแจกจ่ายผู้ประสบภัย
ห้องประชุมใหญแ่ ละโรงเตย๊ี มถูกจดั เตรียมเพ่อื รบั รองแขก

ในหมเู่ หลา่ บรวิ ารของผมมบี างคนทเี่ พง่ิ จะตนื่ ขนึ้ ในทส่ี ดุ ทกุ คน
ยังไมอ่ ยูใ่ นสภาพเตม็ ร้อย

แลว้ วนั นน้ั พวกเราทกุ คนกค็ อ่ ยๆ กนิ อาหารกนั อยา่ งผอ่ นคลาย
＊

ท่ามกลางกล่ินปรุงอาหารหอมกรุ่นอบอวล พวกผมรอชิออน
ทา� อาหารให้เสรจ็ ดว้ ยความหวาดกลัว

“งะ งั้น เบนิมารุ ท่เี หลือฝากดว้ ยนะ?”
“เดยี๋ วกอ่ นสคิ รบั ! ชมิ อาหารของชอิ อนดว้ ยกนั สคิ รบั ! ยยั นนั่ เอง
ก็พยายามอยู่ อาจจะอร่อยอย่างปาฏิหาริย์ก็ได้ไม่ใช่เหรอครับ! ว่าแต่
อยา่ ทิ้งผมไว้คนเดยี วสคิ รับบบ!”
“โว้ยยย ปล่อยนะ! ปาฏิหาริย์อะไรนั่นมันไม่ได้เกิดง่ายดาย
ขนาดนั้นหรอกนะ!!”
อตุ สา่ หว์ วิ ฒั นาการมาแทๆ้ แตอ่ าหารมอื้ แรกดนั เปน็ อาหารฝมี อื
ชอิ อนเสยี น.ี่ .. จะกลนั่ แกลง้ กนั ไปถงึ ไหน ผมคดิ แบบนแี้ ตก่ เ็ วทนาเบนมิ ารุ
ท่นี า�้ ตาคลอหนว่ ย สุดทา้ ยผมกเ็ ลยกินดว้ ย
หรือจะให้ถูกคือผมโดนชิออนบีบใหท้ า� อยา่ งน้นั
“อฮุ ฮุ ฮุ ฮุ ุ ทา่ นรมิ รุ ุ แนน่ อนวา่ ทา่ นรมิ รุ เุ องกต็ ง้ั หนา้ ตงั้ ตารออาหาร
ของฉนั เหมอื นกนั สินะคะ?”
เปลา่ ครบั ไมเ่ ลยสักนิด! อยากตอบแบบน้ีทนั ทีเลยแต่ท�าไม่ได้
เพราะเม่อื เห็นแววตาของชอิ อนก็รแู้ จง้ เลยวา่ -------อะ๊ หนไี มพ่ ้นแลว้

386

ดว้ ยเหตนุ ้ี หลงั จากแสดงความยนิ ดกี บั การฟน้ื กลบั มาของทกุ คน
และพกั ผอ่ นเอาแรงแลว้ พวกผมกล็ งเอยดว้ ยการเปดิ งานชมิ อาหารแหง่ นรก

จากนน้ั กท็ �าเสรจ็ จนได้
รธี ลั เวพอน (อาหารฝีมอื ชิออน) อนั นา่ สยดสยอง
ชิออนนา� อาหาร? มาด้วยรอยยมิ้ ดีอกดีใจ
เวลาเตรยี มตัวเตรียมใจมาถึงแล้ว มาถึงจนได้
ผมจอ้ งอาหารทีม่ ีไอคกุ รุน่ นนั้ ...
“------เดยี๋ ว เดยี๋ วกอ่ นนนนน! นม่ี นั อะไรนะ่ ? มนั คอื อะไรกนั ?”
มันไมใ่ ช่อาหาร
ผมไม่ยอมรับวา่ นคี่ อื อาหารเด็ดขาด
ตงั้ ใจจะทา� ------อาหารอารมณค์ ลา้ ยๆ สตทู ใ่ี สอ่ ะไรหลายๆ อยา่ ง
ลงในหม้องัน้ เหรอ?
ไม่สิ ไมใ่ ช่ ไม่ใช่แนๆ่
เดมิ ทีมันไมช่ อบมาพากลตั้งแตเ่ ป็นประโยคคา� ถามแลว้
“เฮย้ เฮย้ ยย!! ชอิ อน เดย๋ี วสิ ประเดย๋ี วกอ่ น ฉนั มเี รอ่ื งอยากถาม
เธอน่ะรจู้ กั ศัพทค์ �าว่าการทา� อาหารรเึ ปล่า?”
“แน่นอนสคิ ะ ทา่ นริมรุ ุ เป็นอยา่ งไรคะ? น่ากนิ ใช่ม้ยั ละ่ ?”
“จะบ้าเรอะยัยบ๊อง! ท�าไมพวกผัก------- ท้ังแครอต มันฝร่ัง
พรกิ หยวก มะเขอื เทศ หอมหวั ใหญ่ และอนื่ ๆ ถงึ ไดล้ อยตบุ๊ ปอ่ งเปน็ ลกู ๆ
ในสภาพเดมิ ละ่ !? แคด่ กู แ็ ยกสว่ นผสมออกเปน็ ชน้ิ ๆ ไดเ้ นย่ี มนั หมายความ
วา่ ไงกนั ฮึ? ปอกเปลือกเอย หน่ั เอย มีอะไรเยอะแยะตอ้ งท�าไม่ใชเ่ รอะ!”
ผมตะโกนสุดเสียง รอ้ งออกมาจากหัวใจ
แลว้ ก็มองเบนิมารุเพ่ือจ้ีถาม
“หมายความวา่ ไง? ถา้ จา� ไมผ่ ดิ ฉนั ฝากใหน้ ายดแู ลชอิ อนใชม่ ยั้ ?
อยา่ งกบั ไมไ่ ด้พฒั นาเลยไม่ใช่รึไงกนั ?”
เบนมิ ารรุ ับค�าผมด้วยแววตาเหมือนปลาตาย

บทท่ี 5 ผไู้ ด้รับก�รปลดปล่อย 387

“ครบั ขา้ ทา� ไมไ่ หว ขา้ ทไี่ มเ่ คยรจู้ กั ความทอ้ แทก้ เ็ จอกา� แพงจนได้
กา� แพงที่ชอ่ื วา่ ขดี จา� กัดน่ะครบั สมยั เดก็ ๆ ข้าเคยคิดวา่ ไม่มอี ะไรท่เี ปน็ ไป
ไมไ่ ด้หรอก ขา้ คงหลงระเรงิ ไปเองสนิ ะครบั ...”

เขาพูดออกมาหน้าตาเฉยอย่างไม่รสู้ กึ อบั อาย
กา� แพงทชี่ อ่ื วา่ ขีดจ�ากัดอะไรกนั อยา่ มาพดู บา้ ๆ นะ
ฉันเองก็ต้องกนิ เหมือนกนั นะเวย้ ...?
พอนึกข้ึนได้แล้วมองดูชิออน ก็เห็นเธอสั่นเท้ิมท�าท่าจะร้องไห้
เริ่มรู้สึกเหมือนท�าเรื่องไมด่ ีลงไปซะแลว้
-------ชว่ ยไม่ได้ คดิ เสียวา่ เปน็ การบ�าเพ็ญเพียรดว้ ยจติ ใจแบบ
พระสงฆผ์ ูร้ แู้ จง้ แล้วลองกนิ ดูละกนั ...
“รแู้ ลว้ นา่ ฉนั จะกนิ แตว่ า่ อยา่ งนอ้ ยครงั้ หนา้ กช็ ว่ ยเตรยี มวตั ถดุ บิ
ก่อนปรงุ ทนี ะ...?”
“เออ่ เรอื่ งนนั้ นะคะ ถา้ ฉนั เตรยี มวตั ถดุ บิ กจ็ ะเผลอหนั่ สงิ่ กอ่ สรา้ ง
ไปด้วย...”
“หา? ไมใ่ ชเ่ ขยี ง แต่เปน็ ส่งิ กอ่ สร้างเหรอ?”
“-------ใชค่ ะ่ ‘โกรคิ มิ ารุ (ผมู้ กี Óลงั ชา้ งสาร)’ นเ้ี ฉยี บคมอยา่ ง
วิเศษมาก แตก่ ย็ าวไปนดิ ...”
เธอพดู แบบนั้นพลางชี้นิ้วไปที่ดาบแข็งกลา้ ทแ่ี บกอยู่บนหลงั
หา? จะบอกวา่ ทา� อาหารดว้ ยไอน้ น่ั ไมส่ ิ ทา� มาตลอดเลยเรอะ?
พอมองเบนิมารุ เจา้ ตัวกช็ ูสองมือข้นึ ทา� ทา่ ยอมจ�านน
ช่างเป็นชายท่ีพ่ึงพาไม่ได้เลย ผมรู้สึกว่าความช่ืนชมต่อตัวเขา
กา� ลังลงต่า� อยา่ งรวดเร็ว
“ดาบน่ะไมใ่ ชเ่ ครอ่ื งมอื ทา� อาหารนะ รรู้ ึเปลา่ ? ยังมมี ีดท�าครวั
หรืออยา่ งนอ้ ยกม็ ดี หัน่ อาหารอยู่ไม่ใช่รึไง?”
“ไม่ละค่ะ ฉันกบั ‘โกรคิ ิมารุ (ผมู้ ีกÓลังชา้ งสาร)’ เป็นหน่ึง
เดียวกนั ฉนั ไมค่ ่อยอยากนอกใจมนั ...”

388

“อ้องน้ั เหรอ คร้ังหน้าว่าจะใหม้ ีดท�าครัวเป็นของขวัญซะหนอ่ ย
คงไม่ต้องการสนิ ะ”

“ฉนั พดู ผดิ คะ่ ! ฉนั เขา้ ใจผดิ ไป ‘โกรคิ มิ าร’ุ เองกบ็ อกวา่ นอกใจ
นดิ ๆ หนอ่ ยๆ ไม่เป็นไรคะ่ !”

“-------ง้ันเหรอ คร้ังหนา้ ฉันจะเอามีดท�าครัวให้ ดงั นัน้ ก็ใชม้ นั
ทา� อาหารซะนะ...”

ชา่ งเปน็ คนท่เี ปลีย่ นใจงา่ ยจงั
เอาเถอะ อยา่ งน้อยๆ ก็คงจะดกี ว่ามีวตั ถุดบิ ทั้งช้นิ ในอาหาร
ถา้ กนิ แตอ่ าหารแบบน้ีเข้าไป-------ไมส่ ิ ผมไม่ได้ยอมรับว่าเปน็
อาหารหรอก-------การได้รับ ‘ต้านทานพษิ ’ กเ็ ป็นเร่อื งเข้าใจได้
ถงึ ครงั้ นจ้ี ะเปน็ ผมที่กินก็เถอะ...
ผมววิ ัฒนาการเปน็ จอมมารแล้ว แค่กินอาหารคงไม่ตายหรอก
ผมยอมแพ้แลว้ เปลย่ี นเปน็ ร่างมนุษย์
จากนน้ั ก็ท�าใจหลบั ตาปี๋ แล้วเอาสิ่งท่ไี ม่รูท้ ่ีมาใสป่ าก
เอะ๊ ? พอผมพยายามกลนื โดยไมเ่ คย้ี วกร็ สู้ กึ ถงึ ความขดั แยง้ พกิ ล
มันโคตรจะอรอ่ ยเลย
รสชาตนิ ้รี าวกบั ว่าลอกมาจากอาหารฝมี อื ชูนะ...?
บะ บ้าน่า! รู้สกึ ถงึ รสชาตทิ เ่ี ชอื่ มโยงกับหนา้ ตาอาหารไมไ่ ด้
ผมลมื ตาแล้วคอ่ ยๆ ตักส่วนผสมชนิ้ ต่อไปเข้าปากอยา่ งเช่อื งช้า
ระมดั ระวงั
อรอ่ ย!?
เบนมิ ารจุ อ้ งผมคลา้ ยกา� ลงั สวดมนตภ์ าวนา สายตานน้ั ไตถ่ ามวา่
“ไมเ่ ปน็ อะไรนะครบั ?” ผมจงึ ใชส้ ายตาตอบเขาเชน่ กนั วา่ “นายเองกล็ องกนิ
ดูสิ?”
น่ันหมายความว่าสมัยที่เบนิมารุเคยชิมอาหารคงจะรสชาติ
หว่ ยแตกจรงิ ๆ

บทท่ี 5 ผไู้ ดร้ บั ก�รปลดปลอ่ ย 389

เบนมิ ารคุ งจะทา� ใจไดแ้ ลว้ จงึ จบิ ไปคา� หนงึ่ จากนน้ั กเ็ บกิ ตาโตดว้ ย
ความตกตะลงึ แปลวา่ ลนิ้ ผมไม่ไดเ้ พีย้ นไปเอง

ผมวิตกกงั วลไปแวบนงึ วา่ การววิ ัฒนาการผิดพลาดหรอื เปล่า
เมื่อมองไปทางชิออน เธอก็ท�าหน้าภูมิใจอย่างเต็มเปี่ยมแบบ
ไงละ่ !
ร้สู กึ ฉุนนดิ ๆ
“ชิออน หมายความวา่ ไง? ทา� ไมรสชาตถิ งึ ไดว้ เิ ศษคนละเรอื่ ง
กับหนา้ ตานักล่ะ?”
“ฮุฮฮุ ุ ความจริงแล้วนะคะ--------”
ชอิ อนวา่ แลว้ อธบิ ายใหฟ้ งั ------ชา่ งนา่ ประหลาดใจทดี่ เู หมอื นวา่
ส�าหรับความปรารถนายามวิวัฒนาการนั้นเธอได้ภาวนาขอว่า อยากท�า
อาหารเก่งๆ!
คนที่อธิษฐานเร่ืองง่ีเง่าแบบน้ันกับกิฟต์ของวิวัฒนาการของ
ผมเกรงว่าคงจะมีแค่ยัยบอ๊ งนีเ่ ท่าน้ัน
คดิ อะไรอยกู่ ันแนน่ ะ...
ถงึ จะนา่ เอือมระอา แต่ว่าไปแล้วก็สมกับเป็นชอิ อนดีจริงๆ
“แหะแหะ อยา่ งทวี่ า่ ไป สง่ิ ทฉี่ นั ไดร้ บั มากค็ อื สกลิ นี้ นามของมนั
ก็คอื ยูนคี สกลิ ‘ผ้เู ฉือนผ่า (นกั ปรุงอาหาร)’--------!!”
เออื มเสยี จนพดู ไมอ่ อก
การจะไดย้ นู คี สกลิ ดว้ ยคา� อธษิ ฐานเรอื่ งอาหารเนยี่ จะตอ้ งภาวนา
อย่างหมกมุ่นมากขนาดไหนกนั ...?
พอถามดูกไ็ ด้ความวา่ เป็นสกลิ สดุ เจ๋ง ท่ีไม่ว่าจะทา� อาหารอะไร
กจ็ ะไดร้ สชาตทิ จ่ี นิ ตนาการไว้ แนน่ อนวา่ การทร่ี สชาตคิ ลา้ ยคลงึ กบั อาหาร
ของชนู ะนัน้ กเ็ พราะเธอจินตนาการถึงมันนน่ั เอง
ความมมุ านะของชอิ อนนน้ั มุ่งไปผดิ ทศิ ผดิ ทางโดยสมบูรณ์
-------แตว่ า่ นัน่ ก็สมกบั เปน็ ชิออนแลว้ นัน่ แหละ

390

แล้ววันนั้นก็กลายเป็นความคร้ืนเครงสรวลเสเฮฮาราวกับงาน
เทศกาล และงานเลี้ยงฉลองกด็ า� เนนิ ไปจนฟ้าสาง

ความเจบ็ ปวดรวดรา้ วจนถงึ เมอื่ วานกอ่ นหายไป บรรยากาศเตม็
ไปดว้ ยความเปรมปรีดท์ พ่ี วกชอิ อนฟ้นื คืนชีพมา

กอ็ บโซรว่ มกว๊ นกบั พวกกอ็ บตะกา� ลงั โชวค์ วามสามารถพเิ ศษ มี
มดี ปกั อยบู่ นหวั แตบ่ างทนี นั่ คงเปน็ ทรกิ อะไรบางอยา่ ง ผมเหน็ เลอื ดไหล
ออกมาดว้ ย คดิ ไปเองหรอื เปลา่ นะ? ไมห่ รอกนา่ หวั เราะทา่ ทางสนกุ สนาน
อย่างนัน้ คงไม่เปน็ ไรหรอก

ยอหม์ กบั พวกเอลเลนกเ็ ขา้ รว่ มงานฉลองและกา� ลงั ดวลเหลา้ กนั อยู่
ผชู้ นะคือมิวรัน ยอหม์ กับกรูซิสตวั โงนเงน ทงั้ ทพี่ วกคาบาลยงั
เมาเละเทะแตเ่ ธอกลบั ไมม่ วี แี่ วววา่ เมาเลย มวิ รนั คงเปน็ พวกทเ่ี รยี กวา่ นกั ดมื่
คอทองแดงกระมงั
น่ันคงดึงดูดความสนใจของสเฟียร์ เธอจึงขานชื่อเป็นผู้ท้าชิง
คนตอ่ ไป งานฉลองเรมิ่ แสดงสภาพโกลาหลวนุ่ วาย แตเ่ หนอื สงิ่ อน่ื ใดตอ้ ง
ขอบคณุ บรรยากาศเชน่ น้ี ความกงั วลของเหลา่ มนษุ ยส์ ตั วจ์ งึ เรมิ่ ผอ่ นคลายลง
แลว้ พวกเราก็ไดม้ เี วลาท่สี นกุ สนาน
ตง้ั แตว่ นั พร่งุ นี้ไปยงั เหลอื เร่ืองให้สะสางอีกมากมาย
ผมตอ้ งขบคดิ วา่ จะเอายงั ไงกบั ผคู้ นของอาณาจกั รสตั วด์ ี รวมถงึ
การช่วยจอมมารคารอิ อนด้วย
แลว้ กศ็ าสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ เพอื่ รกั ษาความสมั พนั ธ์
กบั นานาประเทศฝง่ั ตะวนั ตก พวกเราจา� เปน็ ตอ้ งระมดั ระวงั การเคลอ่ื นไหว
ของศาสนจกั รอย่างถงึ ท่สี ดุ
ปญั หาตา่ งๆ ทบั ถมกนั เปน็ ภเู ขา แต่ ณ ตอนน-ี้ -----แคส่ นกุ กนั
เล็กๆ น้อยๆ คงไม่เป็นไร
ถงึ ผมจะบอกวา่ แคว่ นั นค้ี งไมเ่ ปน็ ไร แตร่ สู้ กึ มนั จะเปน็ เทศกาลที่
ครน้ื เครงพอควรเลย

บทที่ 5 ผู้ไดร้ บั ก�รปลดปล่อย 391



คนญป่ี นุ่ นนั้ โปรดปรานงานเทศกาล หากขนึ้ ชอื่ วา่ งานเทศกาลละก็
จะอยา่ งไรกไ็ มเ่ กย่ี ง เหมอื นตาลงุ ทนี่ กึ เหตผุ ลเหมาะๆ มาวางแผนกง๊ เหลา้

นน่ั คอื วถิ ชี วี ติ ของพวกเรา มวั แตเ่ ครง่ เครยี ดกเ็ ดนิ ตอ่ ไปขา้ งหนา้
ไม่ได้

-------ขอนอกเรอื่ งสกั นดิ วา่ ในภายหลงั งานฉลองนน้ั ถกู ตง้ั ชอ่ื วา่
“เทศกาลฟืน้ คนื เทมเพสต์” และกลายเปน็ กิจกรรมท่ีจัดกันทกุ ปี

＊

เวลาเลยกลางดกึ ยามทท่ี กุ คนเมาแอ๋กนั แลว้
มีบุคคลไม่คุ้นหน้าเข้ามาหาผมท่ีก�าลังกลัดกลุ้มเร่ืองแนวทาง
ต่อจากน้ี
“ยนิ ดอี ย่างย่งิ ทีเ่ ห็นว่าท่านตนื่ แลว้ ขอรบั ราชาของข้า ขอแสดง
ความยนิ ดจี ากใจทท่ี า่ นสามารถววิ ฒั นาการเปน็ จอมมารโดยสวสั ดภิ าพขอรบั ”
เขากล่าวอย่างสุภาพแล้วโค้งค�านับอยา่ งนอบน้อม
“นายเป็นใครน่ะ?”
“-------อกึ !? กะ กรุณาอยา่ ล้อเล่นสิขอรบั ปิศาจอยา่ งข้ารู้สึก
เจบ็ ปวดถึงขัว้ หวั ใจ...”
เขาหวน่ั ไหวอยา่ งรนุ แรงตอ่ คา� พดู สน้ั ๆ ของผม เทา่ ทเี่ หน็ ทา่ ทาง
จะเป็นปิศาจระดบั สูง แต่ผมไมร่ จู้ กั หมอน่.ี ..
พอนึกแบบนร้ี ันก้ากโ็ ผล่หน้าออกมาจากเงาของผม
“นายทา่ นของขา้ คนผนู้ คี้ อื หนง่ึ ในปศิ าจทที่ า่ นอญั เชญิ มาโดยใช้
พวกอศั วินเปน็ เครือ่ งสงั เวยอย่างไรล่ะ”
โอ้ นกึ ออกแลว้ หมอน่ยี ังอยอู่ กี เรอะ
“โอ้ ทา่ นรนั ก้า!”

บทท่ี 5 ผไู้ ดร้ ับก�รปลดปลอ่ ย 393

ปิศาจน�า้ ตาคลอเบ้า สง่ สายตาขอบคุณไปใหร้ ันก้าเหมือนมอง
ผูม้ าโปรด

จะว่าไปแล้วระหว่างงานเลี้ยงก็เหมือนจะมีคนเดินป้วนเปี้ยน
กระวนกระวายไมต่ ดิ ท่ีอย.ู่ ..

“ขอบคณุ ทช่ี ว่ ยอะไรหลายๆ อยา่ งนะ ฉนั ไดย้ นิ มาวา่ ชว่ ยจบั คน
ทเี่ หลอื รอดมาใหใ้ ชม่ ย้ั เพราะนายแทๆ้ ฉนั กบั รนั กา้ ถงึ กลบั ถนิ่ มาไดอ้ ยา่ ง
ปลอดภัย”

“ไม่หรอกขอรบั ไมไ่ ด้หนักหนาเลย อกี เรอื่ ง-------”
“ขอโทษนะท่รี ัง้ ตวั ไว้เสียตง้ั นาน นายกลบั ไปไดแ้ ลว้ ละ”
“-------เอะ๊ !?”
ทั้งที่อยากกลับเร็วๆ แต่คงเพราะไม่ได้รับอนุญาตจากผมเลย
กระวนกระวาย-------ผมคดิ วา่ อยา่ งนน้ั จงึ บอกไปวา่ ใหก้ ลบั ได้ แตว่ า่ ปศิ าจ
กลบั ทา� ท่าทางแปลกๆ
หนา้ สวยใชไ้ ดเ้ ลย-------จะวา่ ไงดี ทง้ั ทห่ี ากมองดๆี กเ็ ปน็ ผชู้ าย
แตก่ ลบั เปน็ คนสวยสดุ ๆ ตอนนเี้ ขาทา� ตวั ไมถ่ กู หรอื ยงั ไงนะ ใบหนา้ นน้ั จงึ
ทา� ท่าจะร้องไห้อยรู่ อมร่อ
“อา้ ว? หรอื ว่าคา่ ตอบแทนไม่พอง้ันเหรอ?”
ผมนึกกังวลเลยลองถามดู แล้วได้รับการตอบปฏิเสธว่าไม่ใช่
แบบนัน้ จากน้นั ก็-------
“อย่างท่ีขา้ ขอร้องไปเม่อื กอ่ นหนา้ น้ี ข้าต้องการใหท้ ่านรับข้าไป
เปน็ บรวิ ารชนั้ ตา�่ สดุ ของทา่ นขอรบั ! เปน็ อยา่ งไรขอรบั โปรดรบั ไวพ้ จิ ารณา
ไดห้ รอื ไม?่ ”
เขาว่าอย่างนั้น
อยากเปน็ บริวารง้นั เหรอ?
เอ่อ จริงอยู่ว่าเหมือนเกรทเทอร์เดมอนท่ีอัญเชิญมาจะเคยพูด
อะไรทา� นองนี้-------เดย๋ี วก่อนนะ?

394

เจา้ หมอนท่ี อ่ี ยู่ตรงหนา้ ผมเป็นตัวตนระดับสงู กว่านัน้ นะ?
ถงึ จะสนทนากนั เหมอื นเปน็ เรอื่ งปกตธิ รรมดา แตด่ ยู งั ไงหมอนก่ี ็
ไมใ่ ชเ่ กรทเทอรเ์ ดมอนหรอื ตวั ตนจ๊บิ จ๊อยแบบนั้น
“เอ๊ะ? รนั ก้า หมอน่เี ปน็ คนทีฉ่ ันอญั เชิญมาจรงิ ๆ เหรอ?”
“ไมผ่ ดิ แน่ครบั นายขา้ !”
อมื มม ไม่ผิดแน่งน้ั สินะ
“เนอื่ งจากไดร้ บั ศพของอศั วนิ จากนายทา่ นผอู้ ญั เชญิ ขา้ จงึ สามารถ
มีกายเนื้อได้ หากสามารถตอบแทนบุญคุณน้ันได้แม้เพียงเล็กน้อยข้าก็
ยินด-ี -----”
“ออ้ อยา่ งนนั้ เหรอ? เข้าใจละ...”
ทา่ ทางแข็งแกร่งพอตัวซะดว้ ย หากมาเปน็ บริวารให้ผมกอ็ ุน่ ใจ
ทวา่ นนั่ เปน็ ดาบสองคม หากหมอนี่อาละวาด แมแ้ ตเ่ บนมิ ารเุ องก็คงยาก
จะหยุดยงั้ มิใช่หรือ
จะวา่ ไป อกี สองตนนั่นเป็นอะไรไปนะ?

《คÓตอบ เม่ือตอนท่ใี ช้ “วิชาลบั กลบั วญิ ญาณ” มีปรมิ าณ
พลงั งาน (แกน่ เวท) ไมเ่ พยี งพอ จงึ ตอบรบั คÓขอรอ้ งทตี่ อ้ งการจะทÓตน
เป็นประโยชน์ในการชดเชยพลังงาน แล้วย่อยสลายแปรเปล่ียนเป็น
พลงั งาน (แก่นเวท) ไป》

-------อะไรกนั น่ี
คุณราฟาเอลเอ่ยเรอ่ื งสยองขวญั ไดอ้ ยา่ งไม่สะดดุ
อา� มหติ ยงิ่ กวา่ มหาปราชญ์ ทา� ใหเ้ หน็ ถงึ ระดบั ทแ่ี ตกตา่ งกนั เลย
ช่วยแสดงบทบาทในการคืนชีพพวกชิออน แม้เป็นเงายังท�าตัว
เปน็ ประโยชนอ์ ยา่ งดดี ว้ ยงนั้ เหรอ ขอโทษจรงิ ๆ นะทเี่ ผลอคดิ ไปแวบนงึ วา่
ไมม่ ปี ระโยชน์

บทท่ี 5 ผูไ้ ดร้ บั ก�รปลดปลอ่ ย 395

ว่าแต่ จะเอายงั ไงดีนะ
การจะทา� เมนิ หมอนท่ี พี่ ยายามทา� ประโยชนใ์ หผ้ มถงึ ขนาดเสนอ
พวกพ้องเดมอนใหม้ นั ก็น่าสงสาร
“ฉนั ไม่มคี า่ ตอบแทนหรอกนะจะดีเหรอ?”
“ของแบบน้นั เพยี งแค่ไดร้ ับใช้ ข้าก็สขุ ใจแล้วขอรับ”
โอะ๊ ถา้ จะทา� งานใหโ้ ดยไมต่ อ้ งการคา่ ตอบแทน งนั้ กไ็ มม่ เี หตผุ ล
ทีจ่ ะปฏิเสธละนะ
“ดีละ เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างน้ัน จากวันนี้ไปนายเองก็จะเป็น
พวกพ้องของเรา!”
“โอ้! ขอบพระคุณขอรับ ราชาของข้า!”
“เลกิ เรียกวา่ ราชาของข้าเถอะ ร้สู กึ คนั ยบุ ยบิ ยังไงไมร่ ”ู้
“รบั ทราบขอรับ เช่นนั้น ขา้ ควรจะเรยี กขานอยา่ งไร?”
“แค่รมิ ุรกุ ็พอ”
“โอ้ ริมุร-ุ ------ ฟงั แล้วเสนาะหยู งิ่ เช่นนน้ั นบั แตน่ ี้เปน็ ต้นไป
ขออนุญาตเรยี กวา่ ท่านริมุร-ุ ------”
เปน็ พวกโอเวอรจ์ งั นะ ไมร่ หู้ รอกวา่ ชอบใจเรอื่ งอะไร แตด่ เู หมอื น
เขาจะดีอกดใี จมากๆ ท่ไี ดร้ บั ใช้ผม
“เอาเถอะ ตามน้นั วา่ แต่ชื่อของนายละ่ ?”
“อยา่ งข้าเป็นปศิ าจไร้นามกเ็ พียงพอแล้วขอรบั ”
หมื ? ดเู หมือนเปน็ ตัวตนระดับสงู แทๆ้ แตไ่ มม่ ชี อื่ งนั้ เหรอ
แตถ่ ้าเปน็ แบบนั้นก็ไมส่ ะดวกดว้ ย ตัง้ ชื่อใหเ้ หมอื นทกุ ทีละกนั
“ดลี ะ ฉันจะตั้งชอื่ ใหน้ ายแทนค่าตอบแทน มีปัญหามย้ั ?”
“อะไรนะ! ปญั หาอะไรนไี่ มม่ ที ง้ั นน้ั ขอรบั เปน็ รางวลั ทเี่ ยยี่ มยอด
ที่สดุ เลยขอรบั !!”
ใบหนา้ สวยไดร้ ูปของปศิ าจฉกี ยิ้มดว้ ยความปีติยนิ ดี
น่ีคงเป็นคุณสมบัติโดยก�าเนิดจริงๆ ด้วย ผมคงเป็นท่ีช่ืนชอบ

396

ของพวกอสูรไดง้ ่าย
เริ่มคดิ แล้ววา่ ถา้ ปฏิเสธไปบา้ งก็ได้
เอาละ เร่ืองช่อื ตั้งดว้ ยซรี สี ร์ ถสปอร์ตดีม้ัยนะ
ถา้ จา� ไมผ่ ดิ ชอ่ื ทฟี่ งั ดเู ปน็ ปศิ าจ------ไมส่ ิ หรอื จะมคี วามหมายวา่

ปศิ าจตามตรงเลยนะ?
“ชอื่ ของนายคอื “ดอิ าโบล” จงทา� ตนมปี ระโยชนต์ อ่ ฉนั ใหค้ คู่ วร

กับนามนีเ้ ถอะ!”
พอผมตัง้ ช่ือปบุ๊ พลงั งาน (แกน่ เวท) กถ็ กู ชิงไปอักโข
ผมเรมิ่ ชนิ แลว้ เหมอื นกนั แฮะ จะวา่ ไปกถ็ กู ชงิ ไปแคค่ รง่ึ เดยี วเอง
เพราะว่าท่าทางเป็นปิศาจระดับสูง เลยกังวลว่าจะถูกชิงไป

มากกว่านเ้ี สยี อีก...
จะวา่ ไปตอนท่ตี งั้ ชือ่ ว่า บาเรต็ ต้า ให้เกรทเทอรเ์ ดมอนก็ถกู ชงิ

แก่นเวทไปมากกว่าสามส่วน ดังน้ันตนน้ีดูท่าจะเป็นตัวตนชั้นสูงกว่า
เกรทเทอรเ์ ดมอน

《แจง้ เตอื น ปจั เจกนาม : ดอิ าโบล นนั้ เดมิ ทเี ปน็ อารค์ เดมอน
สว่ นมาสเตอรว์ วิ ฒั นาการแลว้ ปรมิ าณพลงั งาน (แกน่ เวท) จงึ เพมิ่ พนู
อย่างมหาศาล ดังน้ันการเปรียบเทียบกันด้วยสัดส่วนการเผาผลาญ
แกน่ เวทนน้ั ไมอ่ าจกล่าวไดว้ า่ เปน็ การตดั สนิ ท่แี ม่นยÓ》

โอ๊ะ โอ้
จะคิดยงั ไงกร็ สู้ กึ ว่าราฟาเอลพดู จาคลอ่ งแคล่วข้นึ จริงๆ-------
《ปฏิเสธ เป็นการคิดไปเอง》
ออ้ งนั้ เหรอ? แตด่ เู หมอื นจะชว่ ยใหค้ า� แนะนา� ตามอารมณอ์ ยนู่ ะ

บทท่ี 5 ผู้ไดร้ บั ก�รปลดปลอ่ ย 397