เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 02

ตอนท่ีเคล่ือนไหวร่างกายได้อย่างอิสระ ผมคิดอยู่ว่ามันน่าจะ
ท�าได้นะ แลว้ กด็ ูเหมอื นว่าจะท�าไดจ้ รงิ ๆ ด้วย

-------ทา่ ฝา่ กฎเกณฑ์ หรอื การเลอื กจา� แลงเฉพาะสว่ นทจี่ า� เปน็
ของปิศาจทผี่ มเคยลา่ ไดอ้ อกมา

《รายงาน ท่านได้รับเอ็กซ์ตร้าสกิล 『ผันเปลี่ยนสารพัน』
ในฐานะสกลิ ซงึ่ เกดิ จากการประสานความความสามารถจÓแลงกายของ
ยนู คี สกลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 กบั การผสานรวมแยกออกของ 『นกั แปร-
สภาพ』 เขา้ ด้วยกนั 》

แถมดูเหมือนจะไดส้ กลิ ใหม่มาแบบไม่คาดคดิ พรอ้ มๆ กับทท่ี า�
ส�าเรจ็ อกี ตา่ งหาก

เพราะยนู คี สกลิ 『นกั แปรสภาพ』 มคี วามสามารถในการผสาน
รวมกบั แยกออก ดงั นน้ั ผมกเ็ ลยนกึ ขนึ้ มาไดว้ า่ นา่ จะใชจ้ า� แลงแคเ่ อกลกั ษณ์
ของปศิ าจแตล่ ะตวั ออกมาเพยี งบางสว่ นไดไ้ มใ่ ชห่ รอกหรอื ?

ผมจงึ มาทดลองใชด้ ใู นศกึ จรงิ น้ี และก็ดเู หมอื นว่าจะไปไดส้ วย
เกินคาดเลยทเี ดยี ว

รสู้ กึ วา่ ผลของสกลิ ดงั กลา่ วจะทา� ใหผ้ มเปลยี่ นรา่ งเปน็ ปศิ าจตา่ งๆ
ได้อย่างราบรื่นขึ้น

และไม่เพียงเท่านั้น ผมยังเลือกส่วนต่างๆ ของปิศาจได้ตาม
ต้องการ และเปล่ียนรูปลักษณ์ภายนอกให้เป็นลักษณะพิเศษของปิศาจ
หลายๆ ตัวพร้อมกนั ในทเี ดียวไดด้ ้วย

ถา้ เปลย่ี นรา่ งโดยใชร้ า่ งหมาปา่ ดา� หรอื งสู ีดา� เป็นร่างฐาน ไมว่ ่า
จะอย่างไรกค็ งดูเหมอื นคเิ มรา่ เอา แต่ดูทา่ ว่าจะใชร้ า่ งมนษุ ยเ์ ปน็ พืน้ ฐาน
ในการเปลีย่ นรา่ งไดเ้ หมือนกัน

เอกลักษณ์ท่ีพิเศษสุดของสกิลนี้คือการท่ีควบคุมสกิลทุกอย่าง

52

ไดด้ ่งั ใจโดยไรข้ ้อจา� กดั
สรุปแล้วก็คือ มันท�าให้วิธีการโจมตีของผมเพ่ิมพูนขึ้นอย่าง

มหาศาลนนั่ เอง

รา่ งของโอเกอร์ผมด�าท่ีอาบหมอกเขา้ ไปทง้ั ตวั สั่นกระตุก
หลงั จากน้ันก็ลม้ ลงกบั พืน้ ในสภาพแข็งท่ือ ไม่สามารถท�าอะไร
ได้แม้แต่จะกระดกิ ตวั
สมแลว้ ทเี่ ปน็ สกลิ ของปศิ าจตะขาบซง่ึ มรี ะดบั เทยี บเทา่ แรงก์ B+
พลงั ทา� ลายใชไ้ ด้เลยทเี ดียว
ทวา่ เหล่าโอเกอรเ์ องก็ใชว่ า่ จะธรรมดา
สองในจ�านวนน้ันมุ่งหน้าเข้าจู่โจมผมท่ีล้มโอเกอร์ผมด�าลงได้
พร้อมๆ กนั
โอเกอร์หญิงผมสีม่วงถือไม้คทาที่ดูไม่ต่างจากก้อนเหล็กรุกไล่
เข้ามาหาผม โดยมีโอเกอร์ผมฟ้าซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังเงาของร่างน้ัน
พยายามหาจังหวะจู่โจมโดยไม่ให้ผมได้ทนั ตง้ั ตัว
เป็นการเคลื่อนไหวทไี่ ดร้ บั การขดั เกลามาอยา่ งดีและประสาน-
งานกนั อยา่ งลงตวั ทวา่ สกิล 『ญาณเวท』 ท�าใหผ้ มเห็นการเคลอ่ื นไหว
เหล่านน้ั อย่างหมดเปลือก ท่ีเวลโดร่าเคยบอกไว้ตอนทเ่ี รยี นรู้สกลิ นว้ี า่ จะ
ชว่ ยให้ป้องกนั การโจมตที ีเผลอได้นี่เป็นเรอ่ื งจรงิ จรงิ ๆ ดว้ ย
ดวงตาเรยี วยาวเชดิ หางขนึ้ ซงึ่ ประดบั อยบู่ นใบหนา้ ไดส้ มดลุ ของ
โอเกอร์ผมม่วงก�าลังจ้องเขม็งมาหาผม ซ่ึงผมก็เล็งจังหวะเส้ียววินาทีท่ี
หลอ่ นตวัดไม้คทาขน้ึ สูง ยิง 『เสน้ ใยเหนยี วหนดื เหล็กไหล』 ออกมา
จากปลายนว้ิ มอื ซา้ ยแล้วมดั พันร่างของหลอ่ นเสยี จนกลม
『เส้นใยเหนยี วหนดื เหลก็ ไหล』 ที่เปีย่ มไปด้วยความยืดหยนุ่
ถึงข้ันผนึกได้แม้ก�าลังช้างสารของอิฟริตนั้น ได้รับการปรับปรุงให้ทรง
อานุภาพยิ่งขึ้นอีกด้วยการผสมผสานของยูนีคสกิล 『นักแปรสภาพ』

บทท่ี 1 จดุ เรม่ิ ของความว่นุ วาย 53

ขนาดที่ไม่ว่าโอเกอร์หญิงที่ถูกเส้นใยเหนียวหนืดรัดพันจนอยู่ในสภาพ
ไม่ต่างจากหนอนปลอกจะพยายามเกร็งก�าลังสักเท่าไรก็ไม่สามารถหลุด
พน้ จากมนั ได้ คงกลา่ วไดว้ า่ นคี่ อื ผลสา� เรจ็ จากการฝกึ ซอ้ มอยทู่ กุ เมอ่ื เชอื่ วนั
ของผมอยา่ งแท้จริง

ขณะทผ่ี มกา� ลงั ชน่ื ชมตวั เองอยู่ กม็ คี มมดี รกุ ไลเ่ ขา้ มาจากมมุ อบั
ที่บรเิ วณเทา้ ของผม โอเกอรผ์ มฟ้าแทงดาบตรงเขา้ มาโดยเลง็ ต�าแหนง่ ท่ี
เป็นหวั ใจของผม

ทว่าผมก็ไม่ร้อนรนอะไร ผมรับรู้การเคลื่อนไหวน้ันได้ด้วย
『ญาณเวท』 ดงั นน้ั จงึ คดิ วธิ รี บั มอื เอาไวแ้ ลว้ ผมใชแ้ ขนขวาตา่ งโล่ สะทอ้ น
ดาบตรงทแี่ ทงเขา้ มาใหก้ ระเด็นออกไปได้อยา่ งสวยงาม

ดาบตรงของโอเกอร์ผมฟ้าหักหลังจากท่ีเสียงโลหะกระทบเข้า
กับของแข็งดังสะท้อนขึ้น แล้วผมก็ตามรุกเข้าใส่โอเกอร์ผมฟ้าที่ก�าลัง
เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง โดยอัดแขนขวาท่ีถูกปกคลุมด้วยเกล็ด
ตง้ั แตก่ า� ปน้ั ไปถงึ แขนเพราะสกลิ 『เกราะคลมุ กาย』 สง่ หมดั กระแทกตรง
เขา้ ใส่

หมดั ทถี่ กู ทา� ใหแ้ ขง็ แกรง่ ราวเหลก็ ไหลทา� ลายเกราะอกของโอเกอร์
ผมฟา้ ไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย ผมทา� ใหโ้ อเกอรผ์ มฟา้ ไรท้ างทจี่ ะสตู้ อ่ ไปไดส้ า� เรจ็
โดยทห่ี มัดของผมไมไ่ ด้รับบาดเจบ็ แตอ่ ย่างใด

ท้งั นดี้ เู หมือนวา่ เพียงแค่ 『เขตแดนหลากคุณสมบัต』ิ ทีล่ ิงก์
เขา้ กบั 『ตา้ นทานการโจมตที างกายภาพ』 กท็ า� ใหค้ วามเสยี หายกลาย
เปน็ ศนู ยไ์ ดแ้ ลว้ ดงั นนั้ คอมมอนสกลิ 『เกราะคลมุ กาย』 จงึ ไมไ่ ดม้ คี วาม
จ�าเปน็ ถงึ ขนาดนั้น แตก่ ็นะ กนั เอาไวก้ ่อนมนั ก็ไม่ได้เสียหายอะไร

เอาละ ผมประสบความส�าเรจ็ ในการปลดอาวุธโอเกอรไ์ ปได้ 3
ตนแลว้

ทเ่ี หลอื กม็ เี พยี งโอเกอรผ์ มชมพทู รี่ นั กา้ กา� ลงั รบั มอื โอเกอรผ์ มแดง
ทา่ ทางกรา่ ง แลว้ กโ็ อเกอรเ์ ฒา่ ผมขาวทย่ี นื นง่ิ อยโู่ ดยไมม่ ที ที า่ วา่ จะประมาท

54

เท่านนั้ “รรู้ ึยงั ว่าความสามารถที่แท้จริงของฉันเป็นยงั ไง เรมิ่ รูส้ ึกอยาก

คุยข้นึ มาบ้างไหม?”
“หุบปาก เห็นเชน่ นขี้ า้ ย่ิงมน่ั ใจวา่ เจา้ คอื ต้นกา� เนดิ ของภัยพบิ ตั ิ
ไอ้คนท่ีบงการพวกหมูชั่วร้ายนั่นให้เข้าท�าลายถ่ินฐานของพวกเราก็เป็น
พวกพ้องของเจ้าใช่ไหมล่ะ? ไม่มีทางเป็นไปได้ท่ีพวกเราจะพ่ายแพ้ต่อ
ปศิ าจระดับแคอ่ อรค์ ทัง้ หมดเป็นฝมี ือของมนษุ ยม์ ารเช่นพวกเจ้าใชไ่ หม
เลา่ !!”
อื้อ? ฝืมอื ของมนษุ ยม์ ารเชน่ พวกเจ้า ง้ันเรอะ? แบบน้เี ห็นทีจะ
กา� ลังเข้าใจผิดเตม็ ๆ แลว้ แฮะ
วา่ แตท่ เ่ี รยี กวา่ พวกหมเู นย่ี หมายถงึ ออรค์ หรอกเหรอ ถา้ จา� ไมผ่ ดิ
ตอนทพี่ วกรกิ รุ โุ ดมาขอพง่ึ พาผม พวกเขาเลา่ ใหผ้ มฟงั วา่ เรม่ิ เกดิ การปะทะ
กันเล็กๆ นอ้ ยๆ เพ่ือชงิ อ�านาจในการปกครองป่าอะไรท�านองนัน้ น่นี ะ...
“รอเด๋ียวกอ่ น เร่อื งน้นั นะ่ นายเขา้ ใจผิด------”
ตอนทผี่ มกา� ลงั จะแกข้ อ้ เขา้ ใจผดิ ของโอเกอรผ์ มสแี ดง ผมกร็ สู้ กึ
เสยี วสนั หลงั ขน้ึ มาเพราะกล่นิ อายที่สมั ผสั ไดจ้ ากดา้ นหลัง
พอสะดุ้งหันไปมอง ก็พบว่าโอเกอร์ผมขาวหายตัวไปเสียแล้ว
ท่พี ูดซะยาวนี่เพ่อื ท�าใหผ้ มเสยี สมาธหิ รอกเรอะ!?
เมอื่ ผมลนลานหนั ไป หนง่ึ การจโู่ จมอนั วอ่ งไวประดจุ แสงกป็ ะทะ
ถกู แขนขวาของผม นา่ ตกใจจรงิ ๆ ทมี่ คี นแทรกซมึ แหวกผา่ น 『ญาณจติ 』
และเข้าประชิดด้านหลังผมในชั่วพริบตาได้ ทว่า 『เร่งความเร็วการคิด
คÓนวณ』 ของยูนคี สกลิ 『มหาปราชญ』์ ช่วยเพม่ิ ความเร็วในการรับรู้
ใหผ้ มถงึ พนั เทา่ ผมจงึ สามารถรบั มอื กบั ทา่ ชกั ดาบแบบวชิ าอไิ อ2 ทโี่ อเกอร์
ผมขาวใช้ออกมาในเสี้ยววนิ าทีไดอ้ ยา่ งฉวิ เฉยี ด
ทวา่ ------
ความรู้สึกผิดแปลกเกิดขึ้นท่ีแขนขวาของผม สกิล 『ลบล้าง-
2อไิ อ :
หนึ่งในวิชาดาบโบราณ หรือวิชาชกั ดาบ โดยจะพกดาบไว้ในลกั ษณะเกบ็ ใส่ฝกั และจู่โจมด้วยการ
เคล่ือนไหวยามชักดาบออกมาอย่างรวดเร็ว

ความเจบ็ ปวด』 ท�าให้ผมไม่รสู้ กึ เจ็บ แตแ่ ขนขวาของผมก็ถกู ตัดสะบ้ัน
ขาดออกไปอย่างงดงาม

เจา้ ผมขาวน่ี ท้ังท่ีแก่งกั่ แลว้ แท้ๆ แตฝ่ มี อื กลบั คมกรบิ กเ็ ล่น
ทา� ลาย 『เขตแดนหลากคุณสมบัต』ิ กบั 『เกราะคลมุ กาย』 ของผมได้
งา่ ยๆ เลยน่ีนา

“อืม ขา้ เองกแ็ กแ่ ล้วนะน่ี... คดิ ว่าจะตัดหวั ได้แลว้ เชยี ว...”
แก่เก่ออะไร ไม่ข�าเฟ้ย ท้ังท่ีเป็นตาแก่ที่ความสามารถด้าน
ร่างกายเทียบกับเจ้าผมฟ้ากับผมม่วงเม่ือครู่นี้ไม่ติด แต่การเคล่ือนไหว
กลบั เร็วเป็นบา้ เพราะไมม่ ีส่วนเกินเลยแม้แตน่ อ้ ย
แมว้ า่ รปู ลกั ษณภ์ ายนอกจะหลอกตา แตด่ ทู า่ วา่ ตาแกน่ จ่ี ะรา้ ยกาจ
มากเลยทเี ดียว
ผมเกบ็ แขนทถ่ี กู ตดั ขาดข้ึนมา พลางถอยเพมิ่ ระยะห่าง
“ท่านริมุรุ!?”
“ทางฉันไมเ่ ป็นไร อย่าประมาทเด็ดขาดนะ!”
เมอื่ เหน็ วา่ รนั กา้ ลนลานตงั้ ทา่ จะวง่ิ มาทางนี้ ผมกร็ อ้ งตะโกนหา้ ม
เอาไว้ เพราะรู้ดีว่าโอเกอร์ผมขาวท่ีแผ่รังสีอ�ามหิตออกมาตนนี้เป็นตัว
อันตรายทีร่ นั กา้ ไมอ่ าจรับมือได้
รนั กา้ มที า่ ทลี งั เลอยคู่ รหู่ นงึ่ แตก่ ด็ ทู า่ วา่ จะตดั สนิ ใจเชอื่ ในตวั ผม
จึงหันกลับไปท�าหน้าทีส่ กัดกนั้ โอเกอรผ์ มชมพูตามคา� ส่งั ดงั เดิม
“ครงั้ ตอ่ ไปไมพ่ ลาดแน่”
โอเกอร์ผมขาวเก็บดาบเข้าฝัก แล้วต้ังท่าอไิ ออีกคร้ัง
ผมคงดแู คลนวา่ เจา้ นเ่ี ปน็ ตาแกไ่ มไ่ ดอ้ กี ตอ่ ไป เจา้ โอเกอรผ์ มขาว
นเ่ี ปน็ ศตั รทู ค่ี วรใช้กา� ลงั ทง้ั หมดลม้ ลงให้ได้
และทันใดนั้นเอง ดาบเล่มโตก็ฟาดฟันเข้าใส่ผมจากด้านข้าง
พรอ้ มกบั เสยี งรอ้ งวา่ “ตายซะเถอะ ไอศ้ ตั รขู องพวกเผา่ พนั ธเ์ุ รา!!” ราวกบั
กะจงั หวะรอให้ผมหนั สมาธไิ ปจับจ้องท่ีโอเกอรผ์ มขาวอยแู่ ลว้

56

“เฮอะ! เสียแขนไปข้างหน่ึงแบบน้ีแล้วคงจะหมดท่าแล้วละสิ?
จรงิ อยวู่ า่ เจา้ แขง็ แกรง่ แตค่ วามหยงิ่ ผยองทคี่ ดิ จะสกู้ บั พวกเราตวั คนเดยี ว
น่นั ละท่ีทา� ให้เจ้าพ่ายแพ”้

โอเกอรผ์ มแดงเอย่ อยา่ งเปน็ เหตเุ ปน็ ผล ขณะทไ่ี ลโ่ จมตผี มอยา่ ง
ต่อเน่อื ง

ดูท่าว่าโอเกอร์ผมแดงตนน้ีเองก็จะมีวิธีการเคล่ือนไหวอันเป็น
เอกลกั ษณเ์ ฉพาะทก่ี า้ วขา้ มการรบั รขู้ องผมไดใ้ นชว่ั พรบิ ตาเหมอื นกนั ดาบ
ที่สะบัดเป็นวงกว้างนั้นเล็งเข้าเล่นงานจุดตายของผมตรงๆ โดยไร้ความ
ลังเลหรอื ความประมาทแม้เพียงเศษเส้ียว

ดูท่าพวกเขาจะยอมรับแล้วว่าผมเป็นตัวอันตราย จึงล้มเลิก
ความคิดออ่ นหดั ท่ีวา่ จะจบั เป็นไปแล้ว

การประสานงานระหว่างมือโปรด้วยกันน้ันเป็นอะไรท่ียุ่งยาก
อย่างที่สุด เน่ืองจากได้รับความสามารถทางกายที่แข็งแกร่งสุดยอดมา
ผมจงึ ประมาทไป แตว่ า่ กนั ตามจรงิ กค็ อื ผมถอื เปน็ มอื สมคั รเลน่ โดยสน้ิ เชงิ
ในเร่ืองการต่อสู้ ประสบการณ์ของผมอย่างดีท่ีสุดก็แค่ได้ท�าความเข้าใจ
กับวิชาต่อสตู้ ามการศึกษาภาคบังคับเทา่ นน้ั ละ

เปน็ มืออาชีพแทๆ้ แตด่ ันเอาจรงิ กบั มอื สมคั รเล่นแบบนี้น่ีทา� ตวั
ไม่เป็นผู้ใหญ่เอาซะเลยแฮะเจ้าพวกน้ี แต่คนที่พูดว่าไม่คิดว่าจะแพ้และ
ยั่วยุพวกเขาก่อนก็คือผมเอง ดังนั้นคงจะบ่นอะไรไม่ได้เพราะเท่ากับผม
ทา� ตวั เองนนั่ แหละ

อยา่ งไรกต็ าม จะใช้วธิ ีตบตาหรอื อะไรกไ็ ด้ แต่ต้องหาทางผ่าน
วกิ ฤตติ อนนใ้ี หไ้ ดก้ อ่ นละ ผมหลบหลกี เพม่ิ ระยะหา่ งใหไ้ กลออกไปพลาง
คดิ คา� นวณ

จะรับมอื มืออาชพี 2 ตนดว้ ยแขนข้างเดยี วมันคงจะเกินแรงไป
หน่อย ผมจึงใช้ยูนีคสกิล 『นักล่าเหยื่อ』 กินแขนท่ีเก็บกลับมาเข้าไป
ตอนทไี่ ดร้ บั บาดเจบ็ กอ่ นหนา้ นผี้ มเคยรกั ษาบาดแผลดว้ ย 『ฟน้ื ฟตู นเอง』

บทท่ี 1 จุดเร่ิมของความว่นุ วาย 57

อนั เปน็ สกิลเฉพาะตวั ของ “สไลม”์ โดยมียนู คี สกลิ 『นกั ล่าเหย่ือ』 ชว่ ย
สนบั สนนุ อกี ที ครง้ั นต้ี า่ งออกไปตรงทส่ี ญู เสยี สว่ นหนง่ึ ของรา่ งกายไปเลย
ถา้ รักษาไดก้ ค็ งดีนะ่ นะ...

《รายงาน ผลจากการผสานรวมการจÓแลงกายของยนู คี สกลิ
『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 กบั สกลิ เฉพาะตวั ของ “สไลม”์ 『หลอมละลาย, ดดู ซบั ,
ฟนื้ ฟูตนเอง』 เขา้ ดว้ ยกนั ดว้ ยยูนคี สกลิ 『นกั แปรสภาพ』 ทÓใหท้ ่าน
ไดร้ บั เอ็กซต์ ร้าสกิล 『ฟน้ื ฟชู วั่ พรบิ ตา』 และทÓให้สกิลเฉพาะตัวของ
“สไลม”์ 『หลอมละลาย, ดดู ซบั , ฟื้นฟูตนเอง』 หายไป》

สกลิ ใหม่ เอก็ ซต์ รา้ สกลิ 『ฟน้ื ฟชู ว่ั พรบิ ตา』 ถอื กา� เนดิ ขน้ึ ตอบ
สนองต่อความต้องการของผม แมว้ า่ การให้กา� เนดิ สกลิ นจี้ ะทา� ใหส้ ูญเสีย
สกลิ เฉพาะตวั ของสไลมไ์ ป แตก่ ไ็ มเ่ ปน็ ปญั หา เพราะมนั มแี ตส่ กลิ ทผ่ี มไม่
ไดใ้ ช้ แถมยูนคี สกิล 『นกั ล่าเหยื่อ』 ยังท�าทกุ อย่างแทนได้อีกต่างหาก
ดงั นนั้ ผมจึงไม่เดือดร้อนเลยสักนิด

ผมส่ังใช้เอ็กซต์ ร้าสกิล 『ฟ้นื ฟูชว่ั พรบิ ตา』 พลางตงั้ สมาธิกบั
การฟน้ื ฟแู ขนขวา ทนั ใดนน้ั เองแขนขวาทผี่ มกนิ เขา้ มาเมอ่ื ครนู่ กี้ ถ็ กู แยกสว่ น
และถูกดดู ซบั เข้าสูร่ ่างหลักของผมในชว่ั พริบตา

จากนั้นเพียงเส้ียววินาที แขนขวาของผมก็ได้รับการฟื้นฟูด้วย
ความเรว็ สดุ ยอดชนดิ ทพี่ ลงั การฟน้ื ฟกู อ่ นหนา้ นเ้ี ทยี บเคยี งไมไ่ ดแ้ มแ้ ตน่ อ้ ย
เรยี กวา่ เป็นการ “ฟน้ื ฟูในชว่ั พรบิ ตาจริงๆ”

โอ๊ะโอ ไม่ใชเ่ วลาจะมามัวตกใจสิ ไหนๆ กไ็ หนๆ แลว้ ใชต้ บตา
ซะเลยดีกว่า

“หหึ หึ ึ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ! แคต่ ดั แขนไดข้ า้ งเดยี วกค็ ดิ วา่ เอาชนะฉนั
ได้แล้วงั้นเรอะ? เสียใจด้วยนะ แต่จริงอย่วู ่าดูเหมอื นฉนั จะดูถูกพวกนาย
เกนิ ไป ดงั น้ันฉนั จะเอาจริงบ้างสกั นิดละ”

58

เอ่ยอย่างน้ันแล้วผมกถ็ อดหนา้ กากเอาเกบ็ ไว้ในอกเสอื้
เหล่าโอเกอร์ซึ่งก�าลังละล้าละลังเม่ือเห็นผมฟื้นฟูแขนได้ใน
ช่ัวพริบตา พากันท�าตัวแข็งท่ือเมื่อได้เห็นผมในยามถอดหน้ากากออก
เพราะออรา่ ทผี่ นกึ ไวไ้ ดร้ บั การปลดปลอ่ ยออกมา เรอื นผมของผมจงึ สยาย
ลอยขึ้นน้อยๆ
คงเพราะร้สู ึกไดว้ ่าตัวผมเป็นอันตรายกระมัง
“ไอป้ ศิ าจ ขา้ จะทมุ่ เทพลงั ทง้ั หมดจดั การกบั เจา้ ใหไ้ ด!้ จงมอด-
ไหม้เป็นเถา้ ถ่านเสยี โอเกอร์เฟลม (เพลิงภูตราชันยักษา)!!”
โอเกอรผ์ มแดงใชก้ ารโจมตที เี่ หมอื นจะเปน็ ไมต้ ายกน้ หบี ออกมา
วงั วนแหง่ เปลวไฟมากกวา่ 1,000 องศา ไมส่ ิ ดไี ม่ดีอาจจะถงึ 2,000
องศาดว้ ยซา้� เขา้ ปกคลมุ ร่างของผม
ทว่า------
“ไฟแคน่ ใ้ี ช้กับฉนั ไมไ่ ดผ้ ลหรอก”
ความร้อนสูงระดับน้ี ถ้าไม่ใช่ผมละก็มีหวังกลายเป็นจุณใน
ช่ัวพริบตา แต่เพราะผมมีสกิล 『ลบล้างการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิ』
จงึ ไมเ่ จบ็ ไม่คันเลยแม้แต่นอ้ ย
การทที่ า่ ไมต้ ายกน้ หบี ใชไ้ มไ่ ดผ้ ลทา� ใหโ้ อเกอรผ์ มแดงเรม่ิ แสดง
อาการหวาดกลัวออกมาเปน็ ครัง้ แรก แตเ่ ขากข็ ่มความหวาดกลวั นั้นด้วย
ปณธิ านอนั แรงกลา้ แลว้ หนั แววตาทซี่ อ่ นเรน้ ถงึ การเตรยี มตวั เตรยี มใจมา
จอ้ งมองผมเขมง็ ทา่ ทางจะยงั ไมย่ อมแพแ้ ฮะ แมจ้ ะเปน็ ศตั รแู ตก่ น็ า่ ชมเชย
แตส่ า� หรบั ผมทไ่ี มอ่ ยากจะฆา่ พวกเขาแลว้ ผมอยากใหพ้ วกเขารบี ยอมแพ้
ให้สนิ้ เรือ่ งส้นิ ราวไปมากกวา่ น่ะนะ
ตอนน้ีคงถือไดว้ ่าเป็นโอกาสคร้งั ใหญ่แล้ว
ดเู หมอื นวา่ บรรดาโอเกอรจ์ ะหยดุ การเคลอื่ นไหวเพราะหวาดระแวง
ผม ดังน้ันใช้วชิ าแรงๆ สกั อย่างให้เหน็ จะไดย้ อมแพ้กนั เสยี ที ถ้าหากว่า
ไมส่ �าเร็จและยงั ไม่มีทที ่าวา่ จะฟังเรื่องทีผ่ มพดู แมจ้ ะน่าเสียดายแต่ถ้าถงึ

บทท่ี 1 จุดเรม่ิ ของความวุน่ วาย 59

ตอนนั้นแลว้ ก็คงมีแต่ต้องก�าจดั ทง้ิ เทา่ นนั้
เห็นไอน้ แี่ ลว้ กช็ ว่ ยยอมแพท้ เี ถอะนะ ผมอธษิ ฐานอยา่ งนน้ั ในใจ

แลว้ จึงเรมิ่ การเดมิ พันครั้งสดุ ทา้ ย
“ดูให้ดีนะ ฉันจะแสดงใหเ้ ห็นเองว่าไฟทแี่ ท้จรงิ มนั เปน็ ยงั ไง”
เอย่ พลางผมก็เรียก 『เพลงิ ทมิฬ』 ขนึ้ มาปกคลุมแขนซ้าย
กระทง่ั ตวั ผมเองกย็ งั คดิ เลยวา่ แอค็ ทา่ เปน็ บา้ แตใ่ นเมอ่ื เปา้ หมาย

คือการทา� ใหอ้ กี ฝา่ ยหวาดกลัวมันก็คงช่วยไม่ได้
“ทะ ทา่ นพค่ี ะ... นน่ั มนั ไฟนนั่ มนั ... ไมใ่ ชจ่ า� พวกเวทภตู เหมอื น

อยา่ งของท่านพ่นี ะคะ!”
โอเกอร์ผมชมพูที่ปะทะอยู่กับรันก้ามีสีหน้าพร่ันพรึงเม่ือได้เห็น

『เพลงิ ทมฬิ 』 ของผม
ดูท่าว่าอย่างน้อยก็ท�าให้ตกใจได้ละ แปลว่าไอ้ท่ีเจ้าผมแดงใช้

นนั่ เปน็ วชิ าประเภทเวทภตู ทเ่ี ปลย่ี นออรา่ ใหก้ ลายเปน็ ไฟอะไรประมาณนน้ั
สนิ ะ แบบนกี้ พ็ อจะเขา้ ใจละวา่ ทา� ไมเจา้ หลอ่ นถงึ ตกใจกบั ไฟของผมทเี่ ปน็
สกิล ไมใ่ ช่วชิ า

อย่างนัน้ ถา้ แสดง 『อสนบี าตทมิฬ』 ใหเ้ หน็ ละก.็ ..
“หหึ หึ หึ หึ ึ ถกู ตอ้ งตามทว่ี า่ แตฉ่ นั จะแสดงของทนี่ า่ สนใจยงิ่ กวา่
ไฟน่ีใหด้ กู ็แลว้ กนั นะ”
บอกอย่างน้ันแล้ว คราวนี้ก็ผมเรียก 『อสนีบาตทมิฬ』 ให้
ปรากฏข้นึ บนมอื ขวาบ้าง
จะอยา่ งไรตอนนผี้ มกต็ อ้ งทา� ใหพ้ วกเขาตกตะลงึ ซะจนยอมฟงั ท่ี
ผมพูดให้ไดซ้ ะกอ่ น
ดงั นน้ั คงไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งเกรงใจ แตก่ จ็ ะใชแ้ กน่ เวทจนหมดไมไ่ ดด้ ว้ ย
เพราะเดี๋ยวจะซวยเอา
ผมปรบั พลงั เวทใหแ้ สดงพลงั ออกมาไดป้ ระมาณ 30 เปอรเ์ ซน็ ต์
พลางถ่ายทอดแก่นเวทไปยงั 『อสนบี าตทมฬิ 』

60

และแล้ว-------
“ดใู ห้ดี น่ลี ะพลังท่แี ทจ้ ริงของฉนั !”
ผมรอ้ งตะโกนพลางยงิ 『อสนบี าตทมฬิ 』 ไปยงั หนิ ผากอ้ นใหญ่
ขนาดพอเหมาะ
เสียงตามมาหลงั จากนั้นเล็กน้อย
หนิ ผากอ้ นใหญน่ นั้ หลอมละลายเดอื ดปดุ ๆ และหายวบั ไปไมเ่ หลอื
กระท่ังข้ีเถ้า เป็นพลังท�าลายท่ีเทียบเท่าหรือไม่ก็สูงกว่าตอนที่ทดลอง
คราวกอ่ นเสยี อกี
นี่มันอันตรายเกินไปแล้ว!
พลังท�าลายขนาดน้ี... ไม่อยู่ในระดับท่จี ะออมมอื อะไรได้แลว้ ละ
ท้ังที่ปริมาณแก่นเวทที่ผมใส่ลงไปมันน้อยกว่าตอนที่ทดลอง
คราวกอ่ นด้วยซา้� นะ
ไม่ค่อยเขา้ ใจเลยแฮะ
ผมหยดุ ปริมาณแกน่ เวททใี่ ช้ไว้ที่ 30 เปอร์เซน็ ตไ์ มผ่ ิดแน่นอน
แถมถา้ คดิ จะยิงออกไปต่อเน่อื งก็สามารถท�าไดด้ ้วย...

《คÓตอบ เมอ่ื เปรยี บเทียบกับ 『สายฟา้ สีดÓ』 ประสทิ ธภิ าพ
ของพลังงานในยามที่ใช้ 『อสนีบาตทมิฬ』 จะ-------》

ท้ังท่ีไม่ได้ไหว้วาน แต่ 『มหาปราชญ์』 ก็อุตส่าห์วิเคราะห์
สาเหตุให้ สรุปแล้วก็คือเพราะการจ�ากัดขอบเขตในการใช้พลังจึงท�าให้
ความแมน่ ยา� และเฉยี บคมเพม่ิ ขน้ึ หลายเทา่ ตวั รวมถงึ ทา� ใหพ้ ลงั ทา� ลายเพมิ่
สูงข้ึนด้วย ซ่ึงแน่นอนว่าการจ�ากัดขอบเขตน้ันช่วยให้ปริมาณแก่นเวทท่ี
ตอ้ งใชล้ ดลงมาก และกเ็ ปน็ เหตผุ ลของเรอ่ื งทว่ี า่ ทา� ไมพลงั ทา� ลายถงึ เพมิ่ ขน้ึ
ทงั้ ท่ีใช้แกน่ เวทนอ้ ยกวา่ ครั้งทีแ่ ล้ว

วา่ แต่ ไอ้ 『อสนบี าตทมฬิ 』 นี-่ ------เป็นไปไดน้ ะวา่ มนั จะเป็น

บทที่ 1 จดุ เรม่ิ ของความวนุ่ วาย 61

สกลิ แบบพิเศษ ว่ากันตามจริงแล้ว 『เพลิงทมิฬ』 เองกอ็ ยูใ่ นขอบข่าย
เดียวกัน อาจต้องคิดให้ดีเสียแล้วว่าจะใช้มันอย่างสบายอารมณ์ได้หรือ
เปลา่

กระท่งั คนใช้อย่างผมเองยงั ใจเต้นตกึ ตักเลย
ผมคดิ จากใจจรงิ วา่ โชคดไี ปทไ่ี มไ่ ดส้ มุ่ สสี่ มุ่ หา้ ทดลองใชก้ บั ตวั เอง
ลงถ้าพลงั ทา� ลายขนาดนล้ี ะก็ 『เขตแดนหลากคณุ สมบตั 』ิ เองกค็ งเอา
ไมอ่ ยดู่ ว้ ยสิ

เอาละ ทเ่ี หลือกค็ ือพวกโอเกอรจ์ ะเอายังไงกันต่อ
“...น่าหวาดหวั่นเหลือเกิน เสียดายนักที่พลังของพวกเราดูจะ
หา่ งช้นั จากเจา้ อยา่ งยิ่ง ทวา่ ขา้ เองกม็ คี วามภาคภูมใิ นฐานะผู้ที่ได้รบั การ
เลี้ยงดูมาเพื่อเป็นผู้น�ารุ่นต่อไปของโอเกอร์ เผ่าพันธุ์อันทรงพลัง หาก
ไมส่ ามารถช�าระแค้นให้พวกพ้องที่ดับสิ้นไปทั้งท่ียังคงติดค้างได้ แล้วจะ
เรยี กวา่ ผนู้ า� ไดอ้ ยา่ งไร ตอ่ ใหส้ ไู้ มไ่ ด้ ขา้ กจ็ ะขอฝากบาดแผลใหเ้ จา้ สกั แผล
หนึ่งกย็ ังด!ี ”
“...นายนอ้ ย ขา้ จะขอร่วมทางไปกบั ท่านด้วยขอรับ!”
ท่าทางจะไดผ้ ลตรงกนั ข้ามแฮะ
แววตาของโอเกอร์ผมแดงและผมขาวฉายแววโศกเศร้าทว่าก็
เด็ดเด่ียว ส่วนสีหน้าก็บ่งบอกว่าไร้ความลังเลเหมือนเตรียมตัวเตรียมใจ
ได้แล้ววา่ จะตอ้ งล้มผมใหไ้ ด้แมเ้ อาชวี ติ เข้าแลก
ผมไมไ่ ดน้ กึ อยากใหเ้ ปน็ แบบนเ้ี ลย แตก่ ารจะปราบเจา้ พวกนโ้ี ดย
ไมฆ่ ่าน้ันถือเปน็ งานหิน
ช่วยไม่ได้แลว้ หรอื น.่ี ..
ถึงจะบอกว่าเป็นความเข้าใจผิด แต่ถ้าปล่อยไปเจ้าพวกนี้จะ
กลายเปน็ บอ่ เกดิ ความเดอื ดรอ้ น แมจ้ ะคดิ วา่ ผดิ ตอ่ พวกเขาแตถ่ า้ จะโกรธ
ก็ช่วยไปโกรธตัวเองท่ีดันเข้าใจผิดละกันนะ------- ขณะท่ีผมเริ่มคิดอย่าง

62

นั้น เสยี งอนั บอบบางขององคห์ ญงิ กด็ นั ข้ึนวา่ “รอเดีย๋ วกอ่ นค่ะ!”
องค์หญิง------- โอเกอร์ผมชมพู------ ส่งเสียงร้องห้ามพลาง

เข้าไปยืนขวางด้านหน้าของโอเกอร์ผมแดงผู้เป็นพ่ีพลางกางแขนท้ังสอง
ข้างออก

“ใจเย็นๆ แล้วลองคิดดใู ห้ดสี ิคะท่านพี่ มนั แปลกนะคะทีท่ า่ น
มนษุ ยม์ ารซง่ึ มพี ลงั มหาศาลเพยี งนจี้ ะใชว้ ธิ กี ารสกปรกอยา่ งการสง่ เจา้ หมู
พวกน้ันให้เข้าโจมตีหมู่บ้านของพวกเรา ท้ังท่ีเพียงตัวคนเดียวก็สังหาร
พวกเราทั้งหมดให้พินาศสิ้นได้แล้ว เป็นความจริงว่าท่านผู้นี้มีความผิด
ธรรมดา แต่ทา่ นคงไมม่ ีอะไรเก่ียวข้องกบั เจ้าพวกที่โจมตหี มู่บา้ นของเรา
หรอกคะ่ ...”

“หมายความวา่ ไง!? จะวา่ ไปแลว้ เทา่ ทฟี่ งั ดเู รอื่ งนน้ั มนั กน็ า่ คดิ ...”
เมอื่ ถกู โอเกอรผ์ มชมพเู กลยี้ กลอ่ มแบบนนั้ โอเกอรผ์ มแดงกเ็ รม่ิ
หนั มามองผมอย่างลงั เล
“ฉนั กบ็ อกตง้ั แตแ่ รกแลว้ ไมใ่ ชเ่ หรอวา่ เขา้ ใจผดิ นะ่ ! เรม่ิ นกึ อยาก
จะฟังคนอนื่ พูดข้ึนมาบ้างรยึ งั ?”
บริเวณท่ีเคยมีหินผาก้อนใหญ่ที่เดือดจนหลอมละลายยังคงมี
ไอร้อนพวยพุ่งออกมา ผมรู้สึกผิดอยู่เหมือนกันท่ีสภาพเลวร้ายแบบน้ัน
กลายเป็นสิ่งทช่ี ่วยยืนยันวา่ ค�าพูดของโอเกอร์ผมชมพูฟงั ดูมเี หตุมผี ล
หลงั จากมองผมกบั โอเกอรผ์ มชมพสู ลบั กนั ไปมาครง้ั หนงึ่ โอเกอร์
ผมแดงกห็ ันมาทางผมแลว้ คกุ เข่าลงข้างหนงึ่
“ขออภยั ดว้ ย ดูเหมือนว่าพวกเราจะอับจนหนทางเสยี จนเข้าใจ
ผิดไป โปรดรับการขอขมาจากพวกเราด้วยเถิด”
ดทู า่ จะเริม่ ยอมรบั ว่าเขา้ ใจผิด และอยากขอโทษข้ึนมาแล้วสนิ ะ
คอ่ ยยงั ชวั่ หนอ่ ย เทา่ นคี้ งพอจะคลคี่ ลายเรอ่ื งทเ่ี ขา้ ใจผดิ กนั ไดล้ ะ
“เอาเถอะ จะนงั่ คยุ กนั ตรงนม้ี นั กใ็ ชท่ ี่ ยงั ไงกลบั ไปทหี่ มบู่ า้ นของ
พวกฉนั กอ่ นดกี วา่ พวกนายเองกม็ าดว้ ยกนั สิ แคข่ า้ วนะ่ มใี หก้ นิ อยแู่ ลว้ ”

บทที่ 1 จุดเร่ิมของความวุ่นวาย 63

ไดฟ้ งั คา� พูดของผม โอเกอร์ผมแดงก็พยกั หนา้ รับ ส่วนโอเกอร์
ผมชมพูกับผมขาวเองก็มที า่ ทีเหน็ ดว้ ย

และแลว้ การตอ่ สู้ท่ีเริม่ ตน้ ข้นึ ทั้งท่ไี มท่ ราบเหตผุ ล กป็ ดิ ฉากลง
ดว้ ยประการฉะนเี้ อง

*

คงเพราะโอเกอร์ผมชมพูคลายเวทมนตร์ส้ินสติออกแล้วกระมัง
บรรดาฮ็อบก็อบลินจึงเริม่ ลืมตาตืน่

ที่เรียกว่าเวทมนตร์ส้ินสติเน่ียเอาเร่ืองทีเดียวแฮะ เพราะขนาด
เสียงดังกึกกอ้ งซะขนาดน้นั ยังไม่มใี ครตน่ื เลย

ผมเองกป็ ลด 『เสน้ ใยเหนยี วหนดื เหลก็ ไหล』 ทมี่ ดั ตวั โอเกอร์
ผมม่วงออก และสาดยาฟื้นฟูใสโ่ อเกอรผ์ มฟา้ ท่ีหมดสติอยู่

มเี พยี งอาการชาของโอเกอรผ์ มดา� ทผ่ี มคดิ อยวู่ า่ จะเอาอยา่ งไรดี
ทวา่ ยนู คี สกลิ 『นกั แปรสภาพ』 กแ็ ยกกระทงั่ ผลของอาการชาออกมาได้
อยา่ งง่ายดาย ดงั นั้นจึงแก้ไขได้อยา่ งไรป้ ัญหา

เห็นว่าท่ีจริงแล้วจ�าเป็นจะต้องใช้เวทมนตร์คลายอาการหรือใช้
ยารักษาเอา คร้ังน้ีผมใช้ 『ลมหายใจเหน็บชา』 ไปโดยไม่ได้คิดอะไร
แตจ่ ากนีไ้ ปจะใชอ้ ะไรก็ต้องรู้วิธแี กไ้ ขกอ่ นแล้วคอ่ ยใชล้ ะนะ

ผมแอบส�านึกผิดคนเดียวเงยี บๆ
เน่อื งจากไม่มใี ครบาดเจ็บสาหัส ทุกคนจึงกลบั หมบู่ า้ นพรอ้ มๆ
กนั
ในวันน้ันมีการจัดเตรียมอาหารอย่างหรูหรามากมาย ตามที่
รกิ ุรุโดประกาศไวก้ อ่ นทผ่ี มจะออกไปขา้ งนอกว่าจะจัดงานเลีย้ ง
สมแลว้ ท่เี ป็นรกิ ุรุโด เวลามอี ะไรแบบนเ้ี ขาจะเตรยี มทกุ อยา่ งไว้

64

พร้อม ไม่เคยผิดพลาด
ผมไมม่ คี วามรสู้ ึกหิวก็จริง แต่กเ็ ฝา้ รอเวลานม้ี าตลอดตัง้ แต่เชา้
ไหนจะไดอ้ อกกา� ลงั มาพอดบิ พอดี แลว้ ยงั รอทจ่ี ะสนกุ กบั รสชาติ

ท่ีไม่ได้ล้ิมลองมานานอีกด้วย ดังนั้นความคาดหวังของผมจึงยิ่งเพ่ิมเป็น
ทวีคูณ

และ เมอื่ กัดเน้อื ทเ่ี พง่ิ ย่างเสรจ็ ใหม่ๆ เข้าไปได้หน่งึ คา�
อรอ่ ย!!
ผมก็ประทบั ใจเสียจนนา้� ตาแทบไหล
ส่วนเรื่องการปรุงรสท่ีผมเป็นห่วงก็มีการน�าน้�าซึ่งค้ันจากผลไม้
หลายชนิดมาท�าเป็นซอสตามชอบ ดูเหมือนว่าตอนท่ีวิวัฒนาการกลาย
เปน็ ฮอ็ บกอ็ บลนิ จะทา� ใหป้ ระสาทรบั รรู้ สของพวกเขาพฒั นาขน้ึ ดว้ ย และ
เหน็ วา่ ตอนนเ้ี องกก็ �าลงั อยรู่ ะหว่างลองผดิ ลองถกู หลายๆ อย่างอยู่
รู้สึกว่าจะเป็นสัตว์ปิศาจท่ีเรียกว่ากวางวัวสินะ? แม้จะย่างโดย
ไม่ทาซอสก็เป็นเนื้อท่ีมีรสอร่อยเกินพอแล้ว แต่การผสมผสานกับน�้าค้ัน
จากผลไม้กท็ า� ให้สนกุ สนานกับรสชาตทิ ี่แตกตา่ งออกไปได้
เพราะนา้� คนั้ จากผลไมช้ ว่ ยลบกลน่ิ คาวของเนอ้ื ออกไป จงึ ทา� ให้
กินไดอ้ ย่างเอรด็ อร่อย
คณุ รริ นิ า่ กอ็ บลนิ ลอรด์ ซง่ึ รบั หนา้ ทค่ี วบคมุ ดแู ลการกกั ตนุ เสบยี ง
อาหาร กบั คณุ ฮารนุ ะซงึ่ รบั หนา้ ทท่ี า� อาหารชว่ ยอธบิ ายเรอื่ งเหลา่ นใี้ หผ้ มฟงั
ผมจึงกินเนื้อตามที่ท้ังสองแนะน�า และสนุกสนานกับอาหารที่
ไมไ่ ด้กินมานานอย่างเตม็ ท่ี
ทงั้ นพ้ี อผมมอบเกลอื ทสี่ กดั ไดใ้ ห้ ทง้ั สองกย็ นิ ดจี นแทบลกุ ขน้ึ เตน้
ดเู หมอื นวา่ พวกเธอจะรจู้ กั มนั อยู่ แตต่ อ้ งยอมแพเ้ พราะมนั เปน็ ของชนั้ เลศิ
เกนิ กวา่ จะหามาไวใ้ นมอื ได้ กจ็ รงิ วา่ สา� หรบั กอ็ บลนิ ท่แี คเ่ อาชวี ติ ใหร้ อดก็
เตม็ กลืนแลว้ นน้ั เคร่ืองปรงุ รสท่ีเกย่ี วพนั กับรสชาตคิ งเป็นของทพี่ วกเขา
ไม่มวี ันได้ข้องเกีย่ วด้วยชว่ั ชวี ติ กระมัง

บทท่ี 1 จุดเรม่ิ ของความวนุ่ วาย 65

เห็นว่าพวกเขาเสริมปริมาณเกลือในร่างกายด้วยการกินเลือด
เนื้อของเหยอ่ื ทล่ี า่ มาได้ แล้วก็ไม่มีเวลามากพอจะมาคดิ ค�านงึ ถึงเรือ่ งอ่นื
นอกเหนอื จากความเปน็ ความตายดว้ ย แตห่ ากไดร้ บั เกลอื ในปรมิ าณมาก
เกนิ ไปกใ็ ช่ว่าจะดี ผมจงึ เตอื นพวกเธอถึงเร่ืองนไ้ี ว้ก่อน

ถงึ ผมจะไมร่ กู้ เ็ ถอะนะวา่ ปศิ าจจะเปน็ โรคความดนั โลหติ สงู เพราะ
ได้รับเกลือมากเกินไปด้วยหรือเปลา่

อกี อยา่ งหนง่ึ คอื โอเกอรผ์ มชมพนู น้ั มปี ระโยชนใ์ นเรอ่ื งทค่ี าดไมถ่ งึ
หลอ่ นรลู้ กึ เรอื่ งสมนุ ไพรและพชื ทใี่ หก้ ลนิ่ ดงั นนั้ จงึ ชว่ ยจดั เตรยี ม
พชื ตามธรรมชาตทิ ี่ใช้ดับกลิน่ คาวของเนอ้ื ได้ใหด้ ว้ ย
“หากว่าเรื่องเพียงเท่าน้ีจะเป็นการขอขมาต่อการเสียมารยาท
ของพวกเราไดล้ ะก”็
เอ่ยเช่นนั้นแล้วหล่อนก็ลงมือจัดเตรียมวัตถุดิบอย่างรวดเร็ว
กอ่ นใคร
สมแล้วที่เป็นเผ่าพันธุ์ระดับสูง การเคล่ือนไหวน้ันคล่องแคล่ว
รวดเรว็ ชนดิ ที่ฮอ็ บกอ็ บลนิ ที่เพ่งิ จะววิ ัฒนาการข้ึนมาเทยี บไม่ตดิ
แตโ่ อเกอรผ์ มมว่ งซงึ่ เปน็ ผหู้ ญงิ อกี คนหนงึ่ กลบั ทา� เพยี งกนิ อยา่ ง
เดียวเหมอื นกบั โอเกอร์ตนอน่ื ๆ ทีเ่ หลอื นะ่ นะ...
บางทีวัฒนธรรมของพวกเขาอาจจะไม่ได้ให้ผู้หญิงเป็นคนท�า
อาหาร แต่ใครถนัดกร็ ับหนา้ ท่ีทา� อาหารไปก็ได้ เอาเถอะ ลองถา้ อรอ่ ย
ละก็ ยงั ไงก็ได้อยแู่ ลว้
ดเู หมอื นวา่ บรรดากอ็ บลนิ า่ ทโี่ ดยพนื้ ฐานแลว้ รจู้ กั แคก่ ารยา่ งหรอื
ตม้ จะสนทิ สนมกบั โอเกอรผ์ มชมพอู ยา่ งรวดเรว็ และทา่ ทางจะพยายามเรยี นรู้
กนั เตม็ ทเี่ พอ่ื ทว่ี า่ จะไดท้ า� ไดด้ ว้ ยตวั เองในภายหลงั ถอื วา่ เปน็ เรอ่ื งดจี รงิ ๆ
ดว้ ยเหตุน้ี งานเล้ียงซง่ึ มอี าหารหลักเป็นเนื้อย่างท่ผี มเฝ้ารอจึง
เปดิ ฉากขนึ้ อยา่ งไรป้ ญั หา และทกุ คนกด็ ม่ื กนิ กนั ยนั เชา้ ดว้ ยความครน้ื เครง
ย่ิงกว่าที่คาดกันไว้

66



วนั ถดั มาหลงั จากทพี่ บกบั พวกโอเกอรโ์ ดยบงั เอญิ ผมจงึ มโี อกาส
ฟังเรอ่ื งราวจากพวกเขาที่สงบสติอารมณ์ไดแ้ ลว้

สถานทคี่ อื บา้ นไม้ซุงซึ่งสรา้ งไวใ้ นลานกว้างท่ถี ูกเผา
มลิ ด์ นอ้ งชายคนสดุ ทอ้ งในจ�านวนดวาร์ฟสามพ่ีนอ้ งจ�าลองมัน
ขึ้นจากแบบแปลนท่ีผมวาดลงบนแผน่ ไม้ไดอ้ ย่างไร้ทต่ี ิ
ประสบการณใ์ นฐานะอดตี พนกั งานกนิ เงนิ เดอื นในบรษิ ทั กอ่ สรา้ ง
ท�าให้ผมเขียนแบบแปลนได้ ผมใช้ถ่านไม้ด�าเขียนจนถึงเรื่องขนาดอยา่ ง
ละเอยี ดลงบนแผน่ ไมแ้ ลว้ สง่ ใหก้ บั มลิ ด์ ทผี่ มทา� เรอ่ื งแบบนไ้ี ดก้ ็เพราะวา่ มี
ร่างกายท่ีขยับไดด้ ่ังใจกับยนู ีคสกิล 『มหาปราชญ』์ อยู่นัน่ เอง มันท�าให้
ผมใชอ้ ปุ กรณเ์ ขยี นแบบทพี่ วกดวารฟ์ นา� มาเขยี นแบบแปลนไดล้ ะเอยี ดยงิ่
กวา่ ใชค้ อมพวิ เตอรเ์ ขียนเสยี อกี
ไมเ่ พียงแคก่ ระทอ่ มไม้ซุงง่ายๆ เทา่ นัน้ ถงึ เปน็ แบบแปลนของ
อาคารสูงๆ ผมก็ว่าผมคงเขียนแบบไดด้ ้วยมือโดยไมต่ ้องใช้เวลามากมาย
เมอ่ื เหน็ แบบแปลนทผ่ี มเขยี น มลิ ดเ์ องกย็ งั ประทบั ใจวา่ เขา้ ใจงา่ ย
ดูเหมือนว่าวิธีที่ผมใช้เขียนจะสื่อสารให้ฝ่ายตรงข้ามเข้าใจได้อย่างมี
ประสิทธภิ าพมากกวา่ วิธีการเขยี นแบบแปลนของโลกนีแ้ ฮะ
ก็นะ ถ้าเปรียบเทียบกับเมืองของโลกเดิมท่ีถูกล้อเลียนว่าเป็น
ปา่ อาคารสงู แลว้ สงิ่ ปลกู สรา้ งของโลกทางนกี้ ไ็ มต่ า่ งอะไรกบั ของหลอกเดก็
นัน่ แหละ
ราชอาณาจกั รดวารฟ์ เองกม็ อี าคารโออ่ า่ อยมู่ ากมาย ทวา่ ในแง่
ของเทคนคิ นนั้ ยงั ไม่ถงึ ขัน้ สกั วนั หนึง่ ถ้าลองสร้างอาคารสงู ระฟา้ ข้นึ ทีน่ ก่ี ็
อาจจะน่าสนุกดีเหมอื นกนั นะ

โอะ๊ โอ ออกนอกเรอ่ื งซะแล้วสิ

68

ผมตรวจสอบว่าการตกแต่งภายในตรงตามที่ออเดอร์หรือไม่
พลางนา� ทางเหลา่ โอเกอรเ์ ขา้ ไปในหอ้ งรับรองแขก

ฝา่ ยพวกโอเกอร์เองกต็ ามเข้ามาอย่างว่างา่ ย และไมร่ ้วู า่ มอี ะไร
แปลกตาหรอื ไง จึงพากันมองวนไปรอบๆ ห้อง แตถ่ ึงจะวา่ อยา่ งนั้นกค็ ง
ไมม่ อี ะไรนา่ สนใจนกั หรอก เพราะเพงิ่ สรา้ งเสรจ็ ใหมส่ ดๆ รอ้ นๆ เลยนน่ี า
ไม่ทันไดป้ ระดับประดาอะไรหรอก

ในหอ้ งรบั รองแขกมโี ตะ๊ ตวั ใหญเ่ ตรยี มไว้ และมเี กา้ อไ้ี มว้ างเรยี ง-
รายในลักษณะล้อมรอบโตะ๊

ผูท้ ี่มารวมตวั กนั ณ ทนี่ ี้ ได้แก่ รกิ รุ ุโด กอ็ บลนิ ลอรด์ ทง้ั สี่ แล้ว
กไ็ คจนิ ซง่ึ ทา� หนา้ ทดี่ แู ลเหลา่ ดวารฟ์ เมอ่ื รวมผมกบั เหลา่ โอเกอรด์ ว้ ยแลว้
ก็รวมทง้ั หมดเปน็ 13 คน

ทา� ไมผมถงึ เรียกพวกริกรุ โุ ดมาดว้ ยง้ันหรอื ?
เพราะผมฟนั ธงวา่ เรอื่ งของพวกโอเกอรจ์ ะตอ้ งมคี วามสา� คญั มาก
อยา่ งแน่นอนนั่นเอง
ถ้าหากวา่ เกิดเหตผุ ิดปกตขิ ้ึนในมหาพงไพรแห่งจูรา่ มนั กไ็ ม่ใช่
เรอ่ื งไกลตัวพวกเรา
จะใหผ้ มรบั ผิดชอบเรอ่ื งสา� คัญเพยี งคนเดียวผมกล็ า� บากใจนะ
กผ็ มอยากจะเปน็ “ผปู้ กครอง แตไ่ มป่ กครอง” ใหไ้ ดต้ ลอดรอด
ฝัง่ นี่นา

คณุ ฮารุนะยกน�้าชาท่เี ตรยี มไวส้ �าหรบั ทุกคนเขา้ มา
หลงั จากเสริ ฟ์ นา้� ชาอยา่ งคลอ่ งแคลว่ แลว้ เธอกท็ า� ความเคารพ
ทุกคนครั้งหน่ึงแล้วจึงออกจากห้องไป ดูเหมือนว่าแม้จะติดขัดบ้างแต่
เหล่าฮ็อบก็อบลินก็เร่ิมมีมารยาททางสังคมติดตัวกันบ้างแล้ว ถือเป็น
ววิ ัฒนาการทวี่ ิเศษจริงๆ
ผมค่อยๆ อมน้า� ชาไวใ้ นปาก ถึงจะขมแตก่ ็ไมไ่ ดไ้ มอ่ รอ่ ย

บทท่ี 2 วิวัฒนาการกับอาชีพ 69

ตวั ผมไมเ่ คยเรอ่ื งมากเกย่ี วกบั ความแตกตา่ งของรสชาติ แตด่ ทู า่
ว่าการท่ีได้ประสาทรับรสท่ีเฝ้ารอมานาน จะท�าให้ผมเร่ิมยึดติดกับเร่ือง
รสชาติขึน้ มาเหมือนกัน

ลิ้นของผมสนกุ สนานกบั รสขมท่คี ล้ายกบั ชาเขยี ว
แถมยังรู้สึกได้ถึงความร้อนด้วย แม้จะมีสกิลลบล้างการ
เปล่ียนแปลงอุณหภมู ิ แต่ก็ยงั รู้สึกถึงความร้อนได้
สนุกดเี หมอื นกนั นะน่ี

บรรดาโอเกอร์เองก็ดูทา่ จะก�าลงั จบิ ชาอยู่เหมือนกนั
ผมจึงเลือกท่ีจะรอให้พวกเขาสงบสติอารมณ์กันได้แล้วค่อย
ถามไถ่เรื่องราว
วา่ แต่ แลว้ ท�าไมพวกเขาถึงมาจนถึงท่แี บบนี้? เมื่อผมถามออก
ไปตามท่ีคดิ ก็ได้ค�าตอบวา่ พวกเขาหนีมาเพ่ือหาโอกาสตัง้ ตัวและลกุ ขึ้น
ส้อู กี คร้ัง
แคบ่ อกวา่ จะลกุ ขนึ้ สอู้ กี ครง้ั กไ็ มน่ า่ จะใชเ่ รอ่ื งดๆี แนแ่ ลว้ แบบน้ี
ท่าทางจะตอ้ งคยุ กนั ยาวแฮะ
เพราะขุมก�าลงั ทกี่ า� ราบโอเกอร์ลงได้ คงจะต้องเป็นภยั คุกคาม
อย่างแนน่ อน
พวกเขาเปน็ ปิศาจระดับเทียบเทา่ หรอื สูงกว่าแรงก์ B แมจ้ ะอยู่
เพยี งลา� พงั ซง่ึ การตอ่ สเู้ มอื่ วานนเี้ องกช็ ว่ ยยนื ยนั เรอ่ื งดงั กลา่ วเปน็ อยา่ งดี
โดยเฉพาะเจ้าพวกนน้ี ่ะ เรยี กว่าค่อนข้างแข็งแกรง่ มากทีเดียว
ผปู้ กครองปา่ ... ผมไดย้ นิ มาวา่ พวกเขาเปน็ ตวั ตนทม่ี ฐี านะสงู สดุ
ในป่านน้ี น่ี า...
ยังไงก็ลองฟังเร่อื งราวของพวกเขาดกู อ่ นละกัน

*

70

หากสรปุ เรือ่ งราวท่ีเหลา่ โอเกอรเ์ ล่ามาแลว้ -------
ก็ตอ้ งบอกว่าเกิดสงครามขน้ึ และเผา่ โอเกอรเ์ ปน็ ฝ่ายพ่ายแพ้
เรอื่ งมีอยเู่ พียงเท่าน้ัน
ดูเหมือนว่าช่วงเวลาระหว่างที่ผมก�าลังต่อสู้กับอิฟริตอยู่ที่
หมู่บ้านนี้ พวกโอเกอรเ์ องกถ็ ูกดงึ เขา้ ไปพวั พนั กับสงครามเหมือนกนั
ใครกันที่เป็นคนเข้าไปหาเรื่องก่อสงครามกับโอเกอร์ที่เป็น
เผ่าพนั ธร์ุ ะดบั สูงของปา่ ? แถมยังเอาชนะไดอ้ ีก...
บรรดาผทู้ ่ีได้ฟงั เรอ่ื งราวเองก็ดจู ะตกตะลงึ
ทัง้ หมดแสดงความตงึ เครียดออกทางสหี นา้ พรอ้ มกนั ทันที
“จๆู่ เจา้ พวกนั้นก็บกุ โจมตหี มู่บา้ นของพวกเราอย่างกะทนั หัน
ดว้ ยกา� ลงั รบทเี่ หนอื กวา่ พวกเรามาก... เจา้ พวกนน้ั ------ไอพ้ วกหมนู า่ รงั เกยี จ
นนั่ ไอพ้ วกเผ่าออร์ค!!”
โอเกอร์ผมแดง ร้องตะโกนด้วยเสียงที่แฝงด้วยความรู้สึกโกรธ
เกรยี้ วราวกบั จะกระอกั ออกมาเปน็ เลอื ด ผทู้ เี่ ขา้ จโู่ จมหมบู่ า้ นโอเกอรก์ ค็ อื
กองทพั ออรค์ น่นั เอง
ปิศาจต่างจากมนุษย์คือไม่มีกติกาเรื่องการประกาศสงคราม
ดังนน้ั จงึ ไม่มีการกล่าวโทษเรอื่ งการลอบโจมตีแบบไม่ให้ต้ังตัว
ทวา่ การทอี่ อรค์ เปน็ ฝา่ ยเขา้ จโู่ จมโอเกอรน์ นั้ ถอื เปน็ เรอื่ งผดิ ปกติ
เหตผุ ลกง็ า่ ยดายมาก เพราะความแขง็ แกรง่ ของทงั้ สองเผา่ พนั ธ์ุ
นัน้ แตกตา่ งเปน็ คนละเรือ่ ง
ระดบั ของออร์คคอื แรงก์ D แมจ้ ะแข็งแกร่งกว่ากอ็ บลิน แต่ก็
ไมใ่ ช่ศัตรูที่ต่อกรกับนักผจญภัยมอื ฉมังได้
ในทางกลบั กนั โอเกอรน์ น้ั อยใู่ นระดบั สงู กวา่ แรงก์ B ดงั นน้ั หาก
มองตามปกตกิ ็นา่ จะเห็นผลแพช้ นะตั้งแต่ก่อนสู้กนั เสียดว้ ยซา้�
ทงั้ ทเี่ ปน็ อยา่ งนนั้ ผอู้ อ่ นแอกลบั ประกาศสงครามกบั ผแู้ ขง็ แกรง่

บทที่ 2 ววิ ฒั นาการกบั อาชีพ 71

แถมยังเปน็ ฝา่ ยชนะอกี ตา่ งหาก...
พวกผมฟงั รายละเอียดตอ่ ไป
เห็นว่าท่ีพ�านักอาศัยของโอเกอร์น้ันมีขนาดใหญ่กว่าหมู่บ้าน

เลก็ น้อย และอาศัยอยูก่ ันในรปู แบบเหมอื นกบั ชนเผา่ เล็กๆ มารวมตัวอยู่
ดว้ ยกนั

รวมแลว้ เปน็ กองกา� ลงั ตอ่ สทู้ ปี่ ระกอบดว้ ยปศิ าจแรงก์ B ทงั้ หมด
ประมาณ 300 ตน

ซึ่งเรียกว่าเทียบเคียงได้กับกองอัศวินของประเทศเล็กๆ เป็น
ก�าลังรบที่เทียบเท่ากับอัศวินท่ีได้รับการขัดเกลาจนถึงประมาณระดับ
แรงก์ B- 3,000 คนทีเดียว

นอกจากน้ันพวกเขาก็ยังคลั่งไคล้การต่อสู้ถึงขนาดมีการฝึกฝน
การสรู้ บระหวา่ งเผา่ เปน็ เรอื่ งปกติ และยงั มกี ารไปเขา้ รว่ มการววิ าทระหวา่ ง
เผ่าพันธอุ์ ่นื ๆ ในฐานะผชู้ ว่ ย

แถมยังเป็นเผ่าพันธุ์ท่ีมีผลงานในแต่ละยุคสมัย เช่นไปเป็น
แนวหนา้ ของสงครามทจี่ อมมารกอ่ ขนึ้ โดยโอเกอรเ์ หลา่ นเ้ี องกส็ บื สายเลอื ด
มาจากโอเกอรท์ ว่ี า่ นด่ี ว้ ยเหมอื นกัน

สรปุ แลว้ กค็ อื พวกเขาอยอู่ าศยั โดยทา� งานคลา้ ยกบั ทหารรบั จา้ ง
เป็นการเลย้ี งชพี

ดทู า่ วา่ ตวั ตนของโอเกอรใ์ นโลกนี้ จะทา� ลายอมิ เมจแบบแฟนตาซี
ท่ีผมมตี อ่ โอเกอรล์ งจนหมดเกลยี้ งไมเ่ หลอื หลอเลย

เอาเถอะ เรอ่ื งน้นั ช่างมันก่อน
ปญั หาอยทู่ วี่ า่ ทา� ไมเผา่ พนั ธร์ุ ะดบั ลา่ งอยา่ งออรค์ ถงึ ไดเ้ ขา้ จโู่ จม
เผ่าพนั ธ์นุ ักสแู้ บบพวกเขา
ทกุ คนตา่ งมสี หี น้าที่บง่ บอกวา่ ไมอ่ ยากเช่ือเหมือนกนั หมด
และเห็นว่าผู้อยู่อาศัยคนอ่ืนๆ นอกเหนือจากพวกเขายังถูก
สงั หารจนสิน้ ดว้ ย

72

ทพี่ วกเขารอดมาไดเ้ ปน็ เพราะโอเกอรผ์ มแดงอาศยั จงั หวะชอ่ งวา่ ง
พาองค์หญิงผู้น้องหลบหนีออกมาในระหว่างที่หัวหน้าหมู่บ้านท�าหน้าที่
ออกบญั ชาการกองอศั วนิ ให้ตา้ นทางกองทัพออรค์ ไว้

โอเกอรผ์ มชมพูคือองค์หญงิ อยา่ งทผี่ มคดิ ไว้จรงิ ๆ น่ันละ
เธอได้รับความส�าคัญเหนือส่ิงอ่ืนใดในฐานะมิโกะผู้รวมชนเผ่า
โอเกอรใ์ หเ้ ป็นหน่ึงเดยี ว
“หากวา่ ขา้ มีพลงั มากกว่านี้ละก.็ ..”
โอเกอร์ผมแดงสง่ เสียงครางอย่างไร้ก�าลงั
ภาพสดุ ทา้ ยทเ่ี ขาเหน็ คอื วนิ าทที หี่ วั หนา้ หมบู่ า้ นถกู ออรค์ ซงึ่ สวม
ชดุ เกราะสีด�าสังหาร
จากท่ีเขาเล่า มันเป็นออร์คร่างใหญ่ยักษ์ท่ีแผ่ออร่าประหลาด
ออกมา
และนอกจากนน้ั ก็ยังมีอกี คนหนึ่ง
บคุ คลผสู้ วมใสห่ นา้ กากเหมอื นตวั ตลกทมี่ สี หี นา้ โกรธ และไมค่ ดิ
จะปดิ บังออร่าอันน่าสะพรงึ กลัวของตนเลยแม้แตน่ อ้ ย
“นัน่ คือมนุษยม์ ารไมผ่ ดิ แนน่ อน และอยา่ งนอ้ ยทีส่ ดุ ก็ตอ้ งเป็น
มนษุ ยม์ ารระดบั สูงขนาดทีก่ ระท่งั ทา่ นพีก่ ็ไม่อาจประมือได้ค่ะ”
โอเกอรผ์ มชมพฟู นั ธง
“ทพี่ วกเราเขา้ ใจผดิ ไปกเ็ พราะไดเ้ หน็ เจา้ คนนน้ั แลว้ กเ็ ลยนกึ วา่
ท่านเปน็ พวกพอ้ งของมนั น่ะขอรับ...”
วะ ว่าไงนะ? เห็นคนน่ารักอยา่ งผมคนนี้ แลว้ เอาไปปนกับคน
ทา่ ทางช่วั ร้ายแบบนั้นเนี่ยนะ
เหตผุ ลอยา่ งอน่ื มใี หใ้ ชเ้ ยอะแยะแทๆ้ ! ผมนกึ อยา่ งนน้ั แตค่ ดิ ไป
คดิ มา ตอนนนั้ ผมสวมหนา้ กากอย่นู ่ีหวา่
เห็นว่าไอม้ นษุ ยม์ ารอะไรนน่ั ก็สวมหน้ากากตวั ตลก ดงั นน้ั ก็คง
ไมใ่ ช่เรอื่ งแปลกมั้งท่พี วกเขาจะเข้าใจผิด

บทที่ 2 วิวัฒนาการกบั อาชีพ 73

ถ้าจา� ไมผ่ ดิ มนษุ ย์มารคอื ช่อื เรยี กแบบรวมๆ ของบรรดาปศิ าจ
ที่มีสติปัญญา ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นพวกโอเกอร์เองก็ถือว่าเป็นมนุษย์มาร
ดว้ ยน่ะสิ แล้วขนาดพวกโอเกอรท์ เ่ี ป็นแบบน้นั ยังฟนั ธงวา่ เปน็ มนุษยม์ าร
ระดบั สูง ดังน้นั เจา้ คนทวี่ ่าน่ีกค็ งจะตอ้ งแข็งแกร่งเอาเรือ่ งอยา่ งแนน่ อน

เมื่อเห็นพวกโอเกอร์แล้วผมก็เข้าใจได้เป็นอย่างดีว่าท�าไมถ้า
ปิศาจมีสติปัญญาแล้วจะเป็นเรื่องยุ่งยาก เพราะพวกเขาจะใช้เวทมนตร์
และถืออาวธุ ได้เหมอื นกับมนุษยน์ นั่ เอง เทา่ กบั ว่าไมเ่ พยี งแคม่ สี มรรถนะ
ทางกายเหนือกว่ามนุษย์เท่าน้ัน แต่ยังมีอาวุธยุทโธปกรณ์ช่วยดึงเอา
สมรรถนะดังกล่าวออกมาได้ยิ่งข้ึนอีก ดังนั้นมนุษย์ธรรมดาคงยากที่จะ
รับมือได้

ย่ิงเป็นมนุษยม์ ารระดบั สงู ดว้ ยแล้ว ก็คงจะอย่ใู นระดบั ภัยพบิ ัติ
คงไมผ่ ดิ หากจะคดิ วา่ แมแ้ ตผ่ ทู้ มี่ คี วามสามารถขนั้ ตา่� สดุ กค็ งอยทู่ ปี่ ระมาณ
แรงก์ A เรียกไดว้ ่ามตี ัวอันตรายสดุ ๆ โผล่มาซะแล้วสิ

ทงั้ นก้ี อ็ บลนิ นน้ั จดั เปน็ อมนษุ ย์ ถงึ จะววิ ฒั นาการเปน็ ฮอ็ บกอ็ บลนิ
กไ็ มถ่ กู เรียกเปน็ มนุษย์มารอยูด่ ี

เร่อื งเล่าของเหล่าโอเกอรย์ งั คงด�าเนินต่อไป
ตัวตนที่มีความสามารถเทียบเท่าได้กับออร์คที่สวมชุดเกราะด�า
นัน้ ยงั มอี ีกถงึ 3 ตน
นักรบชนั้ แนวหนา้ ของหมูบ่ า้ นลว้ นแล้วแตถ่ กู เจ้า 4 ตนทีว่ ่านี่
สงั หาร และเปดิ เปน็ ชอ่ งวา่ งใหท้ หารออรค์ ดาหนา้ โรมรนั เขา้ สหู่ มบู่ า้ นและ
เร่มิ การละเลงเลอื ด
จ�านวนนนั้ มีถึงหลายพนั แม้ว่าพวกเขาจะไม่ไดน้ ่ังนบั แต่เห็น
วา่ สมั ผสั ไดว้ า่ นา่ จะมจี า� นวนประมาณน้ี อยา่ งไรกต็ ามแต่ เปน็ ปรมิ าณท่ี
จนิ ตนาการไมอ่ อกเอาเสียเลย
แถมเห็นว่าออร์คท้ังหมดยังสวมฟูลเพลทเมลเหมือนกับที่พวก

74

มนษุ ยส์ วมกนั ท�าให้ป่าถูกถมดว้ ยชดุ เกราะจนมดิ ถ้าเปน็ เรื่องจรงิ ผมก็
คดิ ว่าผู้ท่ีเคล่อื นไหวไมน่ า่ จะมเี พยี งแคพ่ วกออร์คเผา่ เดยี ว

เน่ืองจากออร์คเองก็เป็นอมนุษย์ที่ถูกจัดว่าเป็นปิศาจระดับต�่า
เช่นเดียวกับก็อบลิน ดังนั้นพวกออร์คจึงไม่น่าที่จะจัดหายุทโธปกรณ์
ราคาสูงจา� นวนมากขนาดน้นั ได้

ที่ส�าคัญ มหาพงไพรแห่งจูร่าก็ยังมีเหล่าปิศาจที่ทรงพลังอ่ืนๆ
อาศัยอยู่อีก ไม่ว่าจะคิดอย่างไร การท่ีพวกออร์คบุกรุกเข้ามาโดยหลบ
หลกี สายตาของปิศาจทั้งหมดนน้ั ได้ มันกไ็ มเ่ ป็นธรรมชาติเอาเสียเลย

คิดเสียว่าพวกมันร่วมมือกับอาณาจักรหรือประเทศของมนุษย์
ท่ไี หนอยู่นา่ จะเข้าทา่ กวา่

แลว้ เรอ่ื งทไ่ี มร่ ถู้ งึ วตั ถปุ ระสงคข์ องพวกมนั นกี่ ช็ วนใหร้ สู้ กึ ไมด่ เี ลย
ถา้ รกุ รานเขา้ มาดว้ ยกา� ลงั ขนาดนน้ั จดุ ประสงคก์ ไ็ มน่ า่ จะใชก่ าร
ทา� ลายพวกโอเกอร์ แตอ่ าจถงึ ขนั้ คดิ จะเขา้ ยดึ ครองมหาพงไพรแหง่ จรู า่ เลย
ก็ไดม้ ั้ง?
“ไม่สิ------บางทอี าจจะมขี ุมกา� ลังของ ‘ราชาปศิ าจ’ กลุ่มไหน
สักกลุ่มให้ท้ายอยกู่ ็ได้นะ”
ไคจินพึมพ�าขึ้นมาเช่นน้นั
ราชาปศิ าจง้นั รึ? ใบหน้าของคุณชสิ ผุ ุดขึ้นในสมองของผม และ
ทา� ให้ผมนกึ ถงึ ค�าสั่งเสยี ของเธอขน้ึ มา
ราชาปศิ าจเลออน-------ศตั รู ท่ีผมควรจะต้องล้มใหไ้ ด้
มคี วามเปน็ ไปไดแ้ บบนนั้ ดว้ ยเหรอ ถงึ ตวั ผมในตอนนจ้ี ะยงั ไมน่ า่
ล้มราชาปศิ าจไดก้ เ็ ถอะ...
ผมคดิ วา่ โดยพนื้ ฐานแลว้ ราชาปศิ าจจะไมย่ นื่ มอื เขา้ มาแตะตอ้ ง
ป่าแหง่ น้ี
หากลอดผ่านป่าแห่งนี้ออกไป ต่อจากนั้นก็จะมีแผ่นดินปิศาจ
แผต่ ัวออกกว้าง

บทที่ 2 ววิ ฒั นาการกับอาชีพ 75

ทน่ี ่นั เป็นแผ่นดินท่อี ุดมสมบูรณ์ แถมยังมีทาสจากสงครามและ
โกเล็มจ�านวนมากคอยท�างานสรา้ งผลติ ผล

ดังนั้นอาณาจักรปิศาจซ่ึงต้ังอยู่บนแผ่นดินปิศาจจึงไม่มีการ
ขาดแคลน และเหลา่ ราชาปิศาจกไ็ ม่สนใจเรื่องของมนษุ ย์

ท้ังน้ีถึงจะบอกว่าเป็นทาสจากสงครามแต่ก็เปล่ียนรุ่นกันมา
เรอ่ื ยๆ จนเหน็ วา่ รนุ่ ปจั จบุ นั นน้ั แทบจะไมต่ า่ งจากผอู้ ยอู่ าศยั ตามปกตแิ ลว้
กไ็ มร่ เู้ หมอื นกนั วา่ ทอ่ี าณาจกั รของมนษุ ยจ์ ะคดิ กนั อยา่ งไร แตส่ า� หรบั พวก
ปศิ าจที่อาศยั อยู่ในมหาพงไพรแห่งจรู า่ แล้ว ดูเหมือนวา่ อาณาจกั รปิศาจ
จะเป็นสถานทท่ี ี่สงบสุขอย่เู สมอ

ดงั นน้ั หากวา่ จะมใี ครตอ้ งการทดี่ นิ ของผนื ปา่ ขน้ึ มา กม็ คี วามเปน็
ไปไดส้ งู กว่าว่าจะเปน็ ฝ่ังมนษุ ย์

แต่ก็มีผู้ให้ความเห็นเช่นกันว่าไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหากจะมี
ราชาปศิ าจตนไหนกอ่ สงครามขึน้ มาเพียงเพราะนึกสนกุ หรือเพอื่ แก้เบื่อ

ซ่ึงหมายความว่าการหายตัวไปของเวลโดร่า “มังกรวายุคล่ัง”
เทพอารกั ษข์ องมหาพงไพรแหง่ จรู า่ นนั้ สง่ ผลใหพ้ ลงั ทจี่ ะกดดนั เหลา่ ราชา-
ปิศาจทว่ี ่าลดนอ้ ยลงไปดว้ ย

อยา่ งน้นี ีเ่ อง พอคดิ อยา่ งน้นั แลว้ ผมว่าผมคงต้องคิดเร่อื งการ
ปกป้องป่าใหจ้ รงิ จงั ย่ิงกวา่ นแ้ี ฮะ

อยา่ งไรกต็ าม สงิ่ ทแ่ี นช่ ดั ในตอนนม้ี เี พยี งเรอื่ งทวี่ า่ กองทพั ออรค์
กา� ลงั บุกรุกเขา้ มาในปา่ แล้วเทา่ นน้ั

*

เอาละ แล้วจะท�าไงดี...
ผมลองถามความเหน็ ของทกุ คนดู
“คาดว่าพวกออร์คน่าจะก�าลังคิดช่วงชิงสิทธ์ิในการปกครองป่า

76

แหง่ นี้อยนู่ ะครับ”
ทุกคนส่งสัญญาณกันด้วยสายตา โดยมีริกุรุโดท�าหน้าที่เป็น

ตัวแทนตอบ
จากนัน้ ท้งั หมดก็เฝ้ามองท่าทีของผม
จะสู้ จะหนี หรือจะยอมศโิ รราบ
เหล่าโอเกอร์เองก็ดูจะรู้ว่าพวกเราอาจต้องเป็นศัตรูกันอีกคร้ัง

ขึน้ อยู่กบั คา� ตอบของผม
ความตงึ เครยี ดในสถานทนี่ นั้ พงุ่ สงู ขน้ึ อยา่ งรวดเรว็ แตผ่ มกไ็ มไ่ ด้

ใสใ่ จ
“เอาเถอะ ก่อนอนื่ ขอชาเพิม่ สักหน่อยดกี ว่า”
ผมเอ่ยแลว้ สั่งให้จัดเตรยี มชามาเปลย่ี น
ซง่ึ ทกุ คนเองก็พากนั ยกชาขนึ้ จิบ ท�าใหบ้ รรยากาศท่ีตงึ เครียด-

คลายตวั ลงบ้าง
เอาละ
“แลว้ ไง จากน้ไี ปพวกนายคดิ จะท�ายงั ไงกนั ต่อ?”
ผมถามเหล่าโอเกอร์
“ทา� ยงั ไงตอ่ ร?ึ ”
“แหม กป็ ระมาณวา่ นโยบายหลงั จากนนี้ ะ่ จะหนไี ปตง้ั หลกั เพอ่ื

หาทางสูใ้ หมห่ รอื จะหาท่ีไหนเป็นท่ซี อ่ นตัว แลว้ ถา้ จะหนี พวกนายมีท่ไี ป
รเึ ปลา่ อะไรประมาณนัน้ น่ะ”

“เรอื่ งน้ันแน่นอนอยูแ่ ลว้ เรายอ่ มตอ้ งสะสมก�าลังเฝ้ารอโอกาส
เพ่ือลุกข้นึ สอู้ ีกคร้งั !”

“ถกู ตอ้ งแลว้ เราจะตอ้ งลม้ ศัตรูของทา่ นหวั หน้าใหไ้ ด!้ ”
“ข้าด้วยคะ่ ! แมว้ า่ ตอนนี้ข้าจะไรก้ า� ลัง แตก่ ็จะปล่อยให้เจา้ หมู
พวกน้นั มชี วี ิตรอดต่อไปไมไ่ ด!้ ”
“““พวกเราจะขอตดิ ตามนายนอ้ ยกบั องคห์ ญงิ ไปทกุ แหง่ หน!”””

บทที่ 2 วิวฒั นาการกับอาชพี 77

เหล่าโอเกอร์ให้ค�าตอบโดยไม่ลังเล
อมื แปลวา่ เตรยี มตวั เตรียมใจกันไว้นานแล้วสนิ ะ
ผมลองนกึ ถงึ แววตาของพวกเขาตอนทเี่ ขา้ ทา้ ทายผม ไมว่ า่ จะดู
อย่างไรกเ็ ปน็ แววตาที่กระจ่างใสไรร้ อยขนุ่ มัว
ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าต้องไปตายแท้ๆ ...แต่ผมก็ไม่ได้เกลียดวิธีคิด
แบบนีห้ รอกนะ
แถมแม้จะอยู่ในสถานการณ์กดดันขนาดนั้น แต่พวกเขาก็มี
เมตตาพอท่ีไม่ฆา่ บรรดาฮ็อบก็อบลิน
จะใหป้ ล่อยพวกเขาไปตาย ผมกร็ ู้สกึ ไม่ดีอย่างไรไม่รู้
“นี่พวกนายคดิ จะมาเป็นลูกน้องของฉันบ้างไหม?”
“หา? พูดอะไรของ...”
“อะไรน่ะเหรอ กห็ มายความอย่างที่พดู นน่ั ละ ถา้ พวกนายเคย
ทา� งานเปน็ ทหารรบั จา้ งละก็ ถงึ มารบั ใชฉ้ นั กค็ งไมม่ ปี ญั หาอะไรใชไ่ หมละ่ ?
ฉนั กา� ลงั บอกวา่ ถา้ พวกนายจะสเู้ พอื่ เจา้ นายของพวกนายละก็ ฉนั กอ็ ยาก
จะวา่ จ้างพวกนายไง”
“เรอ่ื งน้นั -------”
“ถา้ พวกนายอยากจะฝกึ ฝนตวั เองใหแ้ ขง็ แกรง่ ขนึ้ กค็ วรรบั ขอ้ -
เสนอของฉันนะ? ถึงฉันจะจ่ายค่าจ้างให้ได้แค่รับประกันที่พักอาศัย
เสื้อผ้า อาหาร เท่านนั้ กเ็ ถอะ”
“แต่ถ้าท�าอย่างนั้น หมู่บ้านนี้ก็จะโดนลูกหลงจากการแก้แค้น
ของพวกเราด้วย...”
“ถา้ เรอื่ งนนั้ ละก็ คดิ วา่ ไมม่ ปี ญั หาหรอกครบั พวกเราทกุ คนลว้ น
แล้วแตเ่ ตม็ ใจรับใช้ทา่ นริมุรุ ถา้ ท่านรมิ ุรุตดั สินใจแล้ว ก็ไมม่ ใี ครขดั ขอ้ ง
หรอกครบั ”
“ทสี่ า� คญั นะ่ ไมว่ า่ ยงั ไงพวกเรากต็ อ้ งโดนลกู หลงแนอ่ ยแู่ ลว้ มง้ั ?
เพราะถา้ มอี อรค์ จา� นวนขนาดนัน้ กา� ลงั เคล่ือนไหว กค็ งพดู ไมไ่ ด้หรอกว่า

78

พน้ื ทใี่ กล้เคียงแถบนี้จะปลอดภัยดี”
“นนั่ สนิ ะครบั อนั ทจ่ี รงิ กเ็ คยมหี นว่ ยสอดแนมจากเผา่ ลซิ ารด์ แมน

มาตดิ ตอ่ หมบู่ า้ นทพ่ี วกเราเคยอาศยั เหมอื นกนั ในตอนนน้ั พวกเราไมเ่ ขา้ ใจ
ความหมาย แตม่ าตอนนคี้ ดิ วา่ พวกเขานา่ จะจบั การเคลอ่ื นไหวอะไรบางอยา่ ง
ได้มากกว่า ซ่ึงถ้าเป็นอย่างน้ันก็เป็นไปได้ว่าท่ีนี่เองก็อาจจะกลายเป็น
สนามรบ ดงั นนั้ เรารว่ มมือกันไว้ก่อนก็ยอ่ มจะดกี ว่านะครบั ”

ริกุรุโด ไคจิน และเหล่าก็อบลินลอร์ดเองก็พากันเอ่ยแสดง
ความเหน็ เชิงสนบั สนุนด้วย

อมื อยา่ งไรซะ ลา� พังก�าลังรบของพวกก็อบลินกไ็ ม่เพยี งพออยู่
แลว้ ถา้ พวกออรค์ จะมาโจมตลี ะก็ มกี า� ลงั รบเพม่ิ มากขน้ึ แมจ้ ะแคเ่ ลก็ นอ้ ย
ก็เป็นเร่ืองดีละนะ

“ถา้ พวกนายรบั ฉนั เปน็ เจา้ นาย ฉนั วา่ ฉนั ชว่ ยทา� ใหค้ วามปรารถนา
ของพวกนายเป็นจรงิ ได้นะ?”

“หมายความว่ายังไง?”
“เรอื่ งงา่ ยๆ ถา้ พวกนายกลายเปน็ ลกู นอ้ งของฉนั ฉนั กข็ อสญั ญา
ว่าเวลาที่เกิดอะไรขึ้นฉันจะร่วมต่อสู้ไปกับพวกนายด้วย เพราะฉันไม่คิด
ทอดท้งิ พวกพอ้ งอยแู่ ล้ว ฉันจะบอกวา่ ถา้ พวกนายมาเป็นลกู จา้ งฉนั ฉัน
เองก็จะให้ความรว่ มมือกับพวกนายดว้ ยไงละ่ ”
“อย่างน้ีน่ีเอง หากพวกเราให้ความร่วมมือในการคุ้มครอง
หมู่บ้านนี้ ในขณะเดียวกันหมู่บ้านนี้ก็จะให้ความคุ้มครองพวกเราด้วย
สนิ ะ เปน็ ขอ้ เสนอทไี่ มเ่ ลว อนั ทจี่ รงิ ตอ้ งบอกวา่ เกนิ พอดว้ ยซา�้ บางทพี วกเรา
อาจใชห้ มบู่ า้ นนเี้ ปน็ ฐานในการรวบรวมขมุ กา� ลงั ในการตอ่ ตา้ นเจา้ พวกหมู
น่ันไดอ้ กี ด้วย...”
“กน็ ะ ยังไงก็ดทู ่าวา่ จะต้องสู้กันอยู่แลว้ เรยี กวา่ ไหนๆ กไ็ หนๆ
แล้วนนั่ ละ”
“ระยะเวลาท�าสัญญาคือจนกว่าจะปราบผู้น�าของพวกออร์คได้

บทที่ 2 ววิ ัฒนาการกบั อาชพี 79

งัน้ ร?ึ ”
“กอ็ ยา่ งนน้ั แหละ แลว้ หลงั จากจดั การพวกออรค์ เสรจ็ พวกนาย

อยากจะทา� อะไรกต็ ามสบายเลย จะรว่ มมอื กบั พวกเราสรา้ งประเทศ หรอื
จะออกเดินทางกไ็ ด้ วา่ ยงั ไงล่ะ?”

เม่ือผมถามออกไป โอเกอร์ผมแดงก็ท�าท่าเหมือนครุ่นคิดอยู่
ครู่หน่ึง

ส่วนโอเกอร์ตนอื่นๆ คงเชื่อม่ันในตัวโอเกอร์ผมแดงกระมัง
จงึ ท�าเพยี งนิง่ เงียบอยู่อยา่ งนน้ั

และหลังจากหลับตาอยู่ครู่หนึ่ง โอเกอร์ผมแดงก็ลืมตาข้ึนใน
ทีส่ ดุ

“ทราบแล้ว พวกเราท้ังหมดจะขออยู่ภายใต้บังคับบัญชาของ
ทา่ น!”

ดูทา่ วา่ จะยอมรับข้อเสนอของผม โดยเลอื กทางเขา้ เปน็ ลกู น้อง
และให้ความร่วมมอื กบั พวกผมแฮะ

ดีจริง
เพราะแบบนี้ก็เรยี กวา่ เป็นการชว่ ยเหลือทางผมด้วยเหมือนกนั

*

โชคดไี ปท่ไี ดเ้ หล่าโอเกอร์มาเป็นพรรคพวกโดยไรป้ ัญหา
ถ้าพวกเขาเคยท�างานเป็นทหารรับจ้าง ก็คงไม่นึกรังเกียจที่จะ
ตอ้ งอยใู่ ตบ้ งั คบั บญั ชาของใคร ซงึ่ กด็ ทู า่ วา่ ผมจะคาดคะเนไดถ้ กู ตอ้ ง และ
ถา้ ตอ้ งรบั มอื กบั ออรค์ จา� นวนหลายพนั ทางนเ้ี องกจ็ า� เปน็ ตอ้ งเพม่ิ กา� ลงั พล
ใหพ้ รอ้ มเหมือนกัน
ในเมอื่ ยงั ไมร่ วู้ า่ กองทพั ออรค์ มกี า� ลงั รบมากขนาดไหน การมหี มาก
ในมือใหม้ ากไว้กอ่ นย่อมเปน็ เรอ่ื งดี

80

แม้จะเป็นการท�าสัญญา แต่ในเมื่อสาบานตนว่าจะปฏิบัติตาม
คา� สั่งของผมแลว้ ก็ต้องนบั ว่าจากน้ไี ปเจ้าพวกน้ีคอื พวกพ้องเหมือนกนั

ซึ่งถ้าเป็นอย่างน้ัน คงไม่สะดวกนักถ้าไม่คิดวิธีเรียกช่ือเอาไว้
ลว่ งหนา้

“เอาละ! ถา้ งัน้ ฉนั จะตง้ั ชอื่ ให้พวกนายนะ”
“หา? ว่าไงนะ...?”
“วา่ ไงน่ะเหรอ... ก็ชอื่ ไง ชอ่ื ถ้าไมม่ ีก็ไมส่ ะดวกใช่ไหมล่ะ?”
“ไมห่ รอก พวกเราสื่อสารกนั ทางจิตไดอ้ ยแู่ ลว้ ดังน้นั ไม่มอี ะไร
ไมส่ ะดวกหรอก...”
“โฮะ โฮะ จริงอยู่วา่ พวกมนุษยน์ นั้ มีช่ือ แต่วา่ ส�าหรบั ปศิ าจแลว้
มันไมจ่ �าเปน็ หรอกขอรับ”
“บา้ สิ ความเหน็ ของพวกนายทวี่ า่ ไมจ่ า� เปน็ เพราะสอ่ื สารทางจติ
ไดอ้ ะไรนนั่ มนั ไมเ่ กย่ี วเฟย้ ฉนั กา� ลงั บอกวา่ มนั จา� เปน็ เพราะฉนั เรยี กพวกนาย
ไม่สะดวกต่างหากเลา่ ”
“หา แตว่ า่ ...”
“รอกอ่ นคะ่ ! เดิมทกี ารต้ังชอื่ นนั้ เปน็ การกระท�าท่เี สย่ี งอนั ตราย
อกี ทงั้ ย่งิ เปน็ ปิศาจระดบั สงู ด้วยแลว้ -------”
โอเกอร์ผมแดงมีท่าทีละล้าละลัง ส่วนโอเกอร์ผมชมพูก็ดูจะ
พยายามพดู อะไรบางอยา่ ง
ท่ีว่าอันตรายน่ะ ไอ้นั่นใช่ม้า? ที่ใช้แก่นเวทมากเกินไปจนเข้า
สลปี โหมด แตต่ ราบใดทไี่ มไ่ ดต้ ง้ั ชอื่ ทเี ดยี วมากๆ แบบคราวกอ่ นกค็ งไมเ่ ปน็ ไร
หรอกนา่
“เอาเถอะนา่ เอาเถอะน่า ไม่เป็นไรหรอก!”
ผมฟังค�าพูดของโอเกอร์ผมชมพูแบบเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา แล้ว
เรม่ิ คิดชื่ออย่างรวดเรว็
แมพ้ วกโอเกอร์จะมที ่าทีละลา้ ละลัง ผมกไ็ มใ่ ส่ใจ

บทท่ี 2 วิวัฒนาการกบั อาชีพ 81

และด�าเนนิ การต้ังชือ่ อย่างท่ีเคยทา�
แต่ตวั ผมในคร้ังนี้ตา่ งจากทกุ ครงั้ นะ
สีผมของพวกโอเกอร์ช่วยให้ผมปิ๊งไอเดียในการตั้งชื่อขึ้นมา
อย่างงา่ ยดาย
โอเกอรผ์ มแดงให้เปน็ “เบนิมาร3ุ ”
ท่าทางเขาให้ความรู้สึกเหมือนนักรบ จึงเหมาะกับชื่อท่ีฟังดู
หา้ วหาญ
องคห์ ญงิ ให้ชอ่ื “ชนู ่า4”
ผมว่าน่าจะก�าลังเหมาะพอดีกับเรือนผมสีชมพูและความรู้ลึก
รู้จรงิ ในเรอ่ื งพืชพนั ธ์ุของเธอ
โอเกอรผ์ มขาวใหช้ อ่ื “ฮาคุโร5”
กท็ า่ ทางเหมอื นผทู้ รงคณุ วตุ ทิ ปี่ รกึ ษาแมท่ พั และกเ็ ปน็ ผสู้ งู อายุ
จริงตามรปู รา่ งภายนอกด้วยนี่นะ
โอเกอรผ์ มฟา้ ชอื่ “โซเอย์6” ดีกวา่ มงั้
การจโู่ จมทเ่ี หมอื นแทรกซมึ เขา้ มากบั เงานนั้ นา่ กลวั มาก ถา้ คมู่ อื
ไมใ่ ชผ่ มละกค็ งจะอนั ตรายแน่ๆ
สว่ นโอเกอรผ์ มม่วงน่าจะต้องเป็น “ชอิ อน7”
ตอนที่เห็นเรือนผมซ่ึงรวบเป็นมัดเดียวที่ด้านหลังศีรษะเป็นช่อ
มันใหค้ วามรู้สกึ ราวกับดอกไม้เลย
และโอเกอรผ์ มด�ากใ็ หช้ อื่ “คโุ รเบเอะ8”
ทง้ั ทม่ี บี รรยากาศเถอื่ นๆ แต่กก็ ลับให้ความรสู้ กึ วา่ เกลียดไม่ลง
เป็นภาพลักษณท์ น่ี ่าคบหา
ผมตัง้ ชือ่ ใหแ้ ตล่ ะคนตามน้ี

43เชบูนน่ามิ า:ร朱ุ : 紅菜丸อกั ตษัวรอตกััวหษนรเ้าบแนปิแลปไดลว้ไดา่ ส้วทีา่ ส่มี ีแีสดแี งดงผสม นยิ มใชเ้ ปน็ ชอื่ ผูห้ ญงิ สว่ นตัวหลังใชเ้ รยี กพชื พันธ์ุ
758โ6ดโชคฮซยอิาโุ เครอรอเุโวนยบรม์เอท:::ะ่ีส紫蒼白า:มา黒苑影老รถเ兵ปอออน็ ักักกั อ衛ษษษารหรรตตตารัววัอวั ไหหหกั ดนนษน้ ้า้าา้รแแแตปปปวั ลลลหไไไนดดด้าว้้วว้แา่า่า่ปสสสลมีีฟีขไว่าา้ ดวงว้ส่าสสว่ สว่ว่นดี นนตา� ตตวั วัวัหสหหลว่ ลลนงั งัแังสแแปอปปลงลลตไดไไัวดด้วห้ว้วา่ ลเ่าา่ งังคสารวนวนชมทรกาีม่ นั ีตแ้นลไว้ มมด้ หี อลกาไยมคป้ วลามกู หมายแตใ่ น
ทนี่ ้นี า่ จะหมายถงึ ทหารรักษาทวารหรือทหารองครักษ์

กระทั่งตัวผมเองก็ยังพอใจว่าเป็นช่ือที่ดีจริงๆ ไหนจะปิ๊งข้ึนมา
โดยไมต่ อ้ งล�าบากใจอีกด้วย เป็นอะไรที่เหมือนสวรรคป์ ระทานเลยละม้ัง

ทว่าขณะท่ีผมก�าลังนึกพอใจ ความรู้สึกอ่อนแรงอย่างรุนแรงก็
เขา้ จ่โู จมผม

เอ๋? ความรสู้ ึกแบบนีม้ ัน------
ตอนทน่ี ึกไดอ้ ย่างน้ัน ทกุ อยา่ งกส็ ายไปเสียแลว้
สติของผมจมลงสู่สลีปโหมด
แต่ทา� ไมละ่ น่ีมนั เกดิ อะไรข้ึน ผมโดนปศิ าจแค่ 6 ตนแยง่ ชงิ
แกน่ เวทไปจนเกลี้ยงเนี่ยนะ...?
ผมซ้อนเร้นขอ้ สงสัยน้ันไวใ้ นใจ ส่วนร่างกายกค็ อ่ ยๆ กลับคนื สู่
สภาพสไลม์ ดูเหมือนว่าสภาวะจ�าแลงกายเป็นมนุษย์จะคลายออกโดย
สมบูรณเ์ พราะผมไมอ่ าจควบคุมรา่ งกายได้เลย
“หา สไลม์!?”
“ไมจ่ รงิ นา่ ! ท่านเปน็ สไลม์หรอกหรอื คะ!?”
เสียงเหล่านัน้ ดังข้ึนใหไ้ ดย้ ิน แตผ่ มไมอ่ าจเอ่ยตอบได้
แตด่ ทู า่ วา่ ปรากฏการณน์ เี้ องกไ็ มใ่ ชเ่ รอื่ งของคนอน่ื สา� หรบั เหลา่
โอเกอร์ท่ีก�าลงั ส่งเสยี งร้องอย่างตกใจ
เพราะพวกเขาพากนั ลม้ ลงทลี ะคนๆ เหมอื นกบั ถกู ความเหนอื่ ยลา้
อยา่ งรนุ แรงเขา้ จูโ่ จมเช่นเดียวกับผม
มันเกิดอะไรขนึ้ กันแน?่
มแี ตต่ อ้ งรอใหแ้ กน่ เวทฟน้ื ฟคู นื มากอ่ นเทา่ นน้ั จงึ จะไขขอ้ สงสยั
นไ้ี ด้

*

เวลาผา่ นไป 1 คนื

บทท่ี 2 ววิ ฒั นาการกับอาชีพ 83



สลปี โหมดในคราวนร้ี ุนแรงยงิ่ กวา่ คราวก่อน แมจ้ ะยังมสี ติ แต่
กร็ ู้สกึ เหมอื นก�าลังฝนั อยู่อย่างไรอยา่ งนน้ั

แถมความทรงจ�าก็ไม่ชัดเจน ผมรู้สึกเหมือนกับถูกสัมผัสนุ่มๆ
อดั เขา้ ใส่ รู้สกึ เหมอื นลอยตวั ไปมาโดยมีกลน่ิ หอมอบอวลปกคลุม แลว้ ก็
รสู้ ึกเหมอื นถูกลูบไลอ้ ยา่ งออ่ นโยนดว้ ย แต่ทั้งหมดท่วี ่ามาน้ผี มไมม่ วี ิธีท่ี
จะยนื ยันความจริงไดแ้ ต่อย่างใด

ผมคงจะคดิ ไปเองละมั้ง
“ชอิ อน เจ้าจะกอดทา่ นรมิ ุรไุ ว้กับอกไปถึงเมือ่ ไรกนั คะ? จะได้
เวลาผลดั เวรกนั แลว้ นะคะ!”
“พดู อะไรอย่างน้นั คะท่านชนู า่ !? ผลัดเวรอะไรกันไมเ่ หน็ รู้เรอื่ ง
เลย ข้าจะคอยรับใช้ท่านริมุรุเอง เพราะฉะนั้นเชิญท่านชูน่าพักผ่อน
เถอะค่ะ”
“เลกิ ท�าตวั บ้าๆ ได้แล้วคะ่ ชิออน! ขา้ บอกแลว้ ไงคะว่าขา้ จะรับ
ใชท้ า่ นริมรุ เุ อง!”
แลว้ ผมกร็ ู้สกึ เหมือนว่าไดย้ นิ เสยี งทะเลาะกันแบบน้ดี ้วย แตผ่ ม
กค็ งคดิ ไปเองไม่ผดิ แน่
แถมตอนท่ีทั้งสองคนทะเลาะกนั ผมยงั ร้สู กึ เหมือนกบั วา่ ถกู ทัง้
สองคนจบั ตวั ยดื ไปคนละทศิ ละทาง แตเ่ รอื่ งนผี้ มกค็ งคดิ ไปเองไมผ่ ดิ อยา่ ง
แนน่ อน
เอาเป็นวา่ อยา่ งน้ันแลว้ กนั
วา่ แต่ มนั เกิดอะไรข้ึนกันแนน่ ะ?
เมอื่ ลมื ตาตนื่ และไดเ้ หน็ ทงั้ หกมาอยกู่ นั พรอ้ มกนั ตรงหนา้ ผมก็
รคู้ �าตอบนัน้ ทันที

ผู้ที่อยู่ด้านหน้าสุด คือชายหนุ่มรูปงามผู้มีเรือนผมสีแดงก�่า
ราวกบั เปลวเพลิง

บทท่ี 2 ววิ ฒั นาการกบั อาชพี 85

ดวงตาสีแดงก่�าเหมือนกับเรือนผมของเขา ก�าลังจับจ้องมายัง
ผมอย่างน่ิงตรงไม่ไหวตงิ

ใครหว่าหมอน่ี? ผมคิดอย่างนั้น แต่พอดูดีๆ ก็พบว่าเขาคือ
โอเกอร์ท่ีถูกเรยี กวา่ นายนอ้ ย-------เบนมิ ารนุ ่นั เอง

เขาสองเขาสีด�าสนิทท่ีทอประกายงดงามเสียยิ่งกว่าหินออบซิ-
เดียน ยน่ื โผล่ออกมาจากเรอื นผมสีแดงก�่าของเขา

มนั นา่ จะเคยเปน็ เขาอว้ นใหญเ่ หมอื นงาชา้ ง ทวา่ เวลานก้ี ลบั เรยี ว
บางงดงามราวกบั งานศิลปะทไ่ี ด้รับการขดั เกลาเปน็ อย่างดี

ส่วนรา่ งกายท่คี วรจะสูงใหญก่ ็กลับเหลอื ส่วนสงู ประมาณ 180
เซนตเิ มตร สว่ นรปู ร่างก็ดูจะผอมเพรียวกระชับย่งิ ขึน้ กว่าเดมิ

แถมปรมิ าณของแกน่ เวททซ่ี อ่ นเรน้ ในตวั ยงั ตา่ งจากเมอื่ วนั กอ่ น
เปน็ คนละคน

แม้จะไมถ่ งึ ขั้นอฟิ ริต แตก่ ็ท�าให้ร้สู กึ ถงึ พลงั ไดพ้ อสมควร
หรือวา่ หมอนจี่ ะเกินระดับแรงก์ A ไปแลว้ หว่า
ไม่นกึ เลยว่าแค่ต้ังชอ่ื ให้กจ็ ะววิ ฒั นาการไปถึงขนาดนนั้ แลว้ ...
นัน่ คอื ใจจรงิ ของผม

คนต่อไป
คอื สาวนอ้ ยผงู้ ดงามซง่ึ ทา� ทา่ เหมอื นพยายามแอบซอ่ นอยขู่ า้ งกาย
เบนมิ ารุ
ชูน่าละม้งั นี่
เดมิ ทเี ธอกด็ บู อบบางและมหี นา้ ตานา่ รกั นา่ เอน็ ดอู ยแู่ ลว้ แตพ่ อ
ววิ ัฒนาการกย็ งิ่ ไปกันใหญ่
นมี่ นั อะไรกนั เนย่ี ? องค์หญิงจากท่ีไหนเสดจ็ มา?
ไมส่ ิๆ มันไม่ใช่เลเวลนน้ั แลว้ !
เรือนผมยาวสีชมพูอ่อนตีตัวเป็นคลื่นน้อยๆ รวบไว้ที่ด้านหลัง

86

เปน็ มัดเดียว
เขาสองเขาดูเหมอื นกระเบอื้ งจนี โบราณสีขาว ผวิ ขาวนวล รมิ -

ฝีปากสีดอกซากรุ ะ
ดวงตาสแี ดงกา�่ ทที่ อประกายเหมอื นเคลบิ เคลม้ิ กา� ลงั จอ้ งมองมา

ทผี่ ม
เปน็ เดก็ หญงิ ทงี่ ดงามอะไรอยา่ งน!ี้ ! ขนาดสาวๆ 2D ยงั จดื สนทิ

ไปเลย
แถมร่างกายเล็กบางส่วนสูงน่าจะสักราว 155 เซนติเมตรนั้น

กย็ งั แผอ่ อรา่ ทช่ี วนใหอ้ ยากปกปอ้ งออกมาอกี ต่างหาก

ฮาคุโรซ่ึงเคยเป็นโอเกอร์เฒ่า ดูเหมือนว่าจะย้อนวัยกลับเป็น
หนุ่มขึน้ มาก

รา่ งน้ันเคยแก่ชราจนจะตายเมอื่ ไรกไ็ ม่แปลก แตเ่ วลานี้ไมว่ ่าจะ
มองอที า่ ไหนกเ็ หมอื นจะเพิง่ เขา้ สู่วยั แรกชราเท่านัน้

ทัง้ ขาทัง้ สะโพกดแู ขง็ แรง ก�าลงั กล้ามเนือ้ ทเ่ี สอื่ มถอยไปก็นา่ จะ
กลับคืนมาในระดับหน่ึงละม้ังน่ี? ท่วงท่าของเขาในเวลานี้ไม่สามารถ
ประมาทไดเ้ ลย

เขายังคงมผี มขาวและดวงตาสดี า� อยเู่ หมือนเดมิ แต่ดเู หมือนว่า
พลงั สายตาน้ันจะเฉยี บคมข้นึ

เรือนผมที่ยาวลงมารวบไว้เพียงหย่อมเดียวท่ีหลังศีรษะ และมี
เขาเล็กๆ สองเขาโผล่ออกมาใหเ้ หน็ ที่ดา้ นซา้ ยขวาของหน้าผาก

ดแู ลว้ ใหค้ วามรสู้ กึ เหมอื นนกั รบซามไู ร ถา้ สกู้ นั ตอนนก้ี น็ า่ สงสยั
อยวู่ ่าผมจะเอาชนะเขาไดห้ รือไม่

ส่วนชิออน ผู้หญงิ อกี คนหน่งึ นนั้
คงเพราะสระและหวเี ปน็ อยา่ งดี เรอื นผมทเี่ คยเปน็ ชอ่ อยดู่ า้ นหลงั

บทท่ี 2 ววิ ัฒนาการกบั อาชีพ 87

ศรี ษะจงึ สยายทง้ิ ตวั ทงั้ ยงั ทอประกายสอี อกมว่ งงดงาม เหมาะกบั ทรงหางมา้
มาก

เมอ่ื มองจากดา้ นหนา้ ตรงๆ กจ็ ะเหน็ วา่ มเี ขาหนง่ึ เขาซงึ่ ดเู หมอื น
หินออบซิเดียนงอกออกมาจากหน้าผาก แหวกผมให้แสกเป็นสองข้าง
ซา้ ยขวา

ดวงตาสีม่วงของเธอ ก�าลงั จอ้ งมองผมอยู่
ผิวขาวกับริมฝีปากสีแดง หากแต่งหน้าสักหน่อยความรู้สึก
ป่าเถอ่ื นจะเบาบางลง และตอ้ งกลายเปน็ สาวสวยสดุ ยอดอย่างแน่นอน
ด้านส่วนสูงนา่ จะประมาณ 170 เซนติเมตรม้งั
รปู รา่ งนนั้ ผอมเพรยี วเหมอื นนางแบบ ทวา่ มเี พยี งสว่ นเดยี วทยี่ นื
กรานถงึ ตวั ตนของตวั เองอยา่ งยง่ิ ยวด คงเพราะสญั ชาตญาณในฐานะอดตี
ผชู้ าย เลยทา� ใหไ้ มว่ า่ อยา่ งไรสายตาของผมกอ็ ดทจี่ ะไปหยดุ อยทู่ ตี่ รงนนั้
ไมไ่ ด้ โชคดที ีต่ อนนี้ผมอยูใ่ นรา่ งสไลม์ กเ็ ลยท�าใหไ้ มถ่ กู อ่านสายตาเอา
ถา้ ใส่ชดุ สทู ละก็น่าจะเหมาะแฮะ แล้วกอ็ ยากจะให้มาเป็นเลขา
ของผมด้วย
ผมคดิ อย่างนั้นจากใจจริง

โซเอยม์ ีอายเุ ท่ากับเบนมิ ารุ
เขามผี วิ สีคล้า� และมเี รือนผมสฟี า้
บรเิ วณกลางหนา้ ผากมีเขาสขี าวบริสทุ ธิ์หนึ่งเขางอกออกมา
สว่ นดวงตาสฟี า้ เขม้ กท็ า� ใหส้ มั ผสั ไดถ้ งึ ปณธิ านอนั แรงกลา้ กเ็ ขา้
กับผวิ คล้�าด�าเทาเปน็ อย่างดี
เขาเปน็ ชายรา่ งกา� ยา� หลอ่ เหลาทใ่ี หบ้ รรยากาศไปคนละแบบกบั
เบนิมารุ ด้านสว่ นสูงกด็ จู ะพอๆ กนั
แต่จะเบนิมารุก็ดี โซเอย์ก็ดี ท้ังคู่ต่างเป็นชายหนุ่มรูปงาม
แบบสุดขั้ว แต่เป็นความงามท่ีแตกต่างกันอารมณ์แบบไฟกับน�้า หรือ

88

เคลอ่ื นไหวกบั สงบนิ่ง
ความงามทสี่ มบรู ณแ์ บบเนย่ี มนั เหมอื นกบั เยาะเยย้ กนั เลยเนอะ

การท่ผี มอดคิดแบบน้นั ไม่ไดค้ งเป็นเร่อื งทช่ี ่วยไม่ได้

ส่วนคโุ รเบเอะเปน็ ชายวัยฉกรรจ์
ถ้าพูดใหฟ้ งั ดดู กี ็เหมอื นสุภาพบรุ ุษ แตถ่ า้ พูดใหฟ้ ังดไู มด่ กี เ็ ป็น
คุณลงุ ไวห้ นวดไว้เครารงุ รัง
เป็นคนเดียวท่ีโดดเด่นหลุดลอยออกมาจากบรรดาโอเกอร์ท่ี
เพียบพร้อมดว้ ยหนุ่มหล่อสาวงาม
เรอื นผมสดี า� นยั ย์ตาสดี �า กบั ผวิ สีน้า� ตาลเขม้
เขาสีขาวสองเขางอกขึ้นที่บริเวณด้านซ้ายขวาของหน้าผากโดย
มีขนาดแค่พอมองเหน็
รปู ลกั ษณภ์ ายนอกทแ่ี สนธรรมดานนั้ เองทท่ี า� ใหค้ วามรสู้ กึ ใกลช้ ดิ
พวยพงุ่ ขึ้นมามากท่สี ดุ
หลังจากได้เห็นหนุ่มหล่อสองคนนั่นแล้ว ความธรรมดาของ
คุโรเบเอะกลบั ทา� ให้ผมสบายใจอย่างบอกไมถ่ กู
แถมทา่ ทางอายเุ รากน็ า่ จะใกลเ้ คยี งกนั ดงั นนั้ ผมจงึ คดิ วา่ จะลอง
สนทิ สนมกบั เขาดูให้ได้

กน็ ะ ทง้ั หมดนี้รวมเปน็ 6 ตน
แตท่ เี่ ปลี่ยนไปไม่ไดม้ ีเพยี งแค่รูปลักษณ์ภายนอก
พวกเบนมิ ารไุ ดว้ วิ ฒั นาการจากโอเกอรไ์ ปเปน็ คจิ นิ (มนษุ ยย์ กั ษ)์
ด้วย
เช่นเดียวกับท่ีพวกก็อบลินวิวัฒนาการเป็นฮ็อบก็อบลินอันเป็น
เผ่าพันธุ์ระดับสูงของสายพันธุ์ โอเกอร์เองก็วิวัฒนาการกลายเป็นคิจิน
เหมอื นกัน

บทที่ 2 วิวัฒนาการกับอาชพี 89

แม้วา่ รปู ร่างภายนอกจะดบู อบบางลง แต่ในทางกลบั กนั ความ
แขง็ แกร่งน้นั กลบั เพิ่มพูนขึน้ จนน่ากลัว

ทงั้ หมดลว้ นแลว้ แต่มรี ะดับเกนิ แรงก์ A ไปแล้ว
ผมนกึ วา่ ผมมองผดิ ไปหรอื เปลา่ เหมอื นกนั แตไ่ มผ่ ดิ แน่ ทง้ั หมด
มีพลังเกินกวา่ แรงก์ A
แบบนก้ี ไ็ มแ่ ปลกหรอกทผี่ มจะถกู แยง่ เอาแกน่ เวททง้ั หมดไปใน
พริบตา
ดเู หมอื นวา่ ในกรณที ตี่ ง้ั ชอ่ื ใหป้ ศิ าจระดบั สงู กจ็ ะถกู เอาแกน่ เวท
ไปในปริมาณที่เทยี บเท่ากนั
ทา� ใหผ้ มไดข้ อ้ มลู การทดลองอนั สา� คญั ทวี่ า่ ววิ ฒั นาการของปศิ าจ
จะแปรผนั ตามปริมาณแกน่ เวทที่ใช้
แต่ว่าแบบน้ี ถา้ เกิดผิดพลาดข้ึนมา ผมอาจตกอยใู่ นอนั ตราย
เพราะอาการแก่นเวทเหือดแห้งก็ได้ เน่ืองจากมันท�าให้แก่นเวทของผม
หมดไปจนผมตกอยู่ในสภาพเหมือนกบั มองเห็นความฝนั รางๆ เลย
หลงั จากนไี้ ปเวลาตง้ั ชอ่ื คงตอ้ งระวงั ปรมิ าณพลงั และทา� แคพ่ อดๆี
น่าจะดกี ว่าแฮะ
ผมท่ึงกับการเปล่ียนแปลงของท้ังหก พลางนึกส�านึกผิดในใจ
ไปด้วย

แตว่ ่าแบบน้ี ถ้าโดนทรยศขึ้นมาคงขา� ไมอ่ อกแน่...
ทว่าระหวา่ งทผ่ี มกา� ลังคิดอย่างนน้ั เบนมิ ารุก็เอ่ยปากว่า
“ทา่ นรมิ รุ ุ ไดโ้ ปรดเถอะครบั ! กรณุ ารบั ความจงรกั ภกั ดขี องพวกเรา
ด้วยเถดิ !!”
และเอ่ยค�าพูดที่ผิดความคาดหมาย ราวกับหัวเราะเยาะความ
กังวลของผม
“หือ? โอเวอร์ไปหน่อยม้ัยพวก ถึงจะเป็นทหารรับจ้างแต่ก็

90

ไมจ่ �าเป็นตอ้ งสาบานตนจงรักภกั ดหี รอกนะ?”
“ไม่ครับ ไม่ใช่อย่างน้ัน เราอยากเรียนขอให้ท่านกรุณารับเรา

ท้ังหมดเปน็ บริวารของทา่ นด้วยครับ!”
วา่ ไงนะ!? ทง้ั ทคี่ ยุ กนั ไวว้ า่ เสรจ็ เรอ่ื งคราวนเ้ี มอื่ ไรแลว้ จะทา� อะไร

ต่อไปก็ตามใจ แต่ดูเหมือนว่าพวกเบนิมารุเลือกเป็นบริวารของผมแฮะ
ท่าทางดูจะปรึกษากัน และเห็นพอ้ งต้องกนั ทกุ คนเลยด้วย

“““ไดโ้ ปรดกรุณาดว้ ยเถอะครบั / ค่ะ/ ขอรับ!!”””
พวกเบนิมารุประกาศอย่างนั้น พลางคุกเข่าลงต่อหน้าผม
พร้อมๆ กนั
ไมม่ เี หตผุ ลอะไรทผ่ี มจะต้องปฏเิ สธ
แค่ความช่วยเหลือด้านเสื้อผ้าอาหารท่ีอยู่อาศัยก็พอใจกันแล้ว
จริงๆ เรอะเจ้าพวกน้ี? แม้ผมจะมีความกังวลแบบคนขี้ขลาดอยู่ในใจ
แต่ในเมอ่ื พวกเจา้ ตัวขอมาเองก็เอาเปน็ วา่ เชือ่ พวกเขาเถอะ
และผมก็ได้พวกพ้องกลุ่มใหมม่ าดว้ ยประการฉะน้ี
------- แต่ต้องเก็บไว้เป็นความลับห้ามบอกใคร ว่าพวกเขา
แขง็ แกร่งเกินไปนิดจนผมเสียวๆ อย่เู หมือนกันนะ่ นะ

*

พอมองดูใหด้ ีๆ อีกครงั้ กต็ ้องบอกวา่ รปู รา่ งของโอเกอร์ทกุ ตน
เปลยี่ นแปลงไปมากเลยจริงๆ

โดยรวมๆ แลว้ รสู้ กึ วา่ รา่ งกายของทง้ั หมดจะเลก็ ลง ทา� ใหเ้ สอื้ ผา้
ท่ีสวมอยู่หลวมไปเล็กน้อย ทว่าทั้งหมดก็ใช้วิธีการสวมใส่อย่างแยบยล
กลบเกล่ือนไมใ่ ห้รสู้ ึกอย่างนั้น

คนหนา้ ตาดเี นี่ย ไดเ้ ปรยี บจริงๆ ดว้ ยแฮะ
สว่ นคโุ รเบเอะคงคดิ วา่ ใชว้ ธิ ใี สก่ ลบเกลอื่ นเอาไมไ่ ดล้ ะมง้ั เลยไป

บทท่ี 2 ววิ ฒั นาการกับอาชีพ 91

ยมื เสอื้ ผา้ จากไคจนิ มาใส่ ซงึ่ แบบนก้ี เ็ หมาะดมี ากเหมอื นกนั เหมาะขนาด
ท่ีวา่ ถา้ ไมม่ เี ขางอกออกมาละก็ อาจจะเขา้ ใจผดิ คิดวา่ เขาเปน็ ดวาร์ฟเลย
ทีเดยี ว

มีเพียงฮาคุโรเท่าน้ันที่ไม่เปลี่ยนแปลงหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ
เสอ้ื ผา้ ทเ่ี ขาใส่จึงเหมือนกบั ก่อนหนา้ นที้ กุ อยา่ ง

แตค่ นทอี่ นั ตรายคอื ชอิ อน หนา้ อกอวบอน๋ั ของเธอทา� ทา่ จะหลดุ
ออกมาจากเส้ือผ้าทม่ี ีขนาดใหญ่เกนิ ไปอยู่แลว้

ไม่ไดก้ าร! ตอ้ งรีบหาทางท�าอะไรสกั อยา่ ง
คงจ�าเปน็ ต้องขอรอ้ งให้การม์ ท�าเสือ้ ผา้ ให้เสียแลว้
ผมแอบจ้องหนา้ อกของชอิ อนเขมง็ พลางคิดอย่างนั้น
ทว่าไม่เพียงแค่ชิออน แต่เกราะอกของโซเอย์ก็ดูโทรมแปลกๆ
เหมือนกัน
...จะว่าไปแล้ว ผมเปน็ คนพังมันเองนีน่ ะ
ไหนๆ ก็ถือเป็นโอกาสดี ผมจึงตัดสินใจว่าจะให้ท�าเส้ือผ้ากับ
อปุ กรณ์ใหม่ใหพ้ วกเบนิมารทุ ีว่ วิ ฒั นาการเป็นคิจนิ ทกุ คนเสยี เลย
ผมสัญญากับพวกเขาไว้แล้วด้วยว่าจะดูแลเร่ืองเส้ือผ้าอาหาร
ที่พักอาศัยให้ ดังนั้นหากปล่อยให้อุปกรณ์เสียหายอยู่แบบนี้ ถึงเวลา
คับขันเข้าคงจะล�าบาก
ผมจงึ พาทุกคนไปหาการม์
“ไง พ่ีชาย พวกนัน้ คอื พวกโอเกอรท์ ่วี า่ เขา้ มาเปน็ พวกพอ้ งใหม่
เหรอ? ดยู งั ไงกไ็ มเ่ หน็ เหมือนโอเกอร์เลย... เป็นโอเกอร์จริงรึเปลา่ น่ะ?”
การ์มเหมอื นกา� ลงั มงี านยุ่ง แต่ทนั ทีท่ีเห็นผม เขากส็ ่งเสยี งทัก
ดว้ ยรอยยมิ้ และเมอื่ เหน็ พวกเบนมิ ารทุ เ่ี ดนิ ตามมาดา้ นหลงั ผม เขากท็ า� ตา
โตเหมือนตกใจ
โดยสายตาน้ันจอ้ งเขมง็ ไปยงั หนา้ อกของชิออนไม่วางตา
“อ้อ คือดเู หมอื นวา่ พอฉันตั้งชอื่ ให้ พวกเขาก็ไมใ่ ชโ่ อเกอรแ์ ล้ว

92

แต่เห็นว่าวิวัฒนาการกลายเปน็ คจิ ินแทนแนะ่ ”
“คิจนิ ง้ันเหรอ!? น่ันมันเผา่ พนั ธุ์ชั้นสูงทว่ี า่ นานๆ คร้งั ถึงจะเกดิ

ขนึ้ ในเผา่ โอเกอร์นะ...”
“เป็นอย่างนั้นเหรอ? แต่มาพูดเอาป่านน้ีมันก็นะ ของมัน

ววิ ฒั นาการไปแลว้ นน่ี า ทส่ี า� คญั กวา่ นน้ั นะ่ ชว่ ยเตรยี มเสอ้ื ผา้ กบั เครอ่ื งปอ้ งกนั
ให้พวกเขาหนอ่ ยส”ิ

“อะ โอ้ เขา้ ใจแลว้ ”
การ์มท�าท่าเหมือนจะยอมรับไม่ได้อยู่ ทว่าก็พาพวกเบนิมารุ
เข้าไปด้านในห้องเพ่ือวัดตัวและจัดท�าเสื้อผ้าเฉพาะของแต่ละคนโดยไม่
ถามอะไรมากไปกวา่ นน้ั
ทั้งน้ีฮาคุโรมีชุดของตัวเองอยู่แล้ว ส่วนคุโรเบเอะก็เห็นว่าได้
เสอ้ื ผา้ สา� หรบั เปลย่ี นมาหลายชดุ ตอนทไ่ี ปขอยมื เสอ้ื จากไคจนิ แมจ้ ะเปน็
เหมอื นชดุ ส�าหรบั ใสท่ า� งานช่างแตเ่ จา้ ตวั กด็ จู ะพอใจ
วา่ แต่ ไมว่ า่ ดอู ยา่ งไรกเ็ สอ้ื ผา้ ของเจา้ พวกนกี้ เ็ หมอื นเสอ้ื ผา้ สไตล์
ญีป่ ุน่ เลยแฮะ หมายความวา่ ไงเนี่ย?
“อาวุธของพวกนายนแี่ ปลกดนี ะ?”
ผมนึกติดใจจงึ ลองถามดู และฮาคโุ รกช็ ่วยใหค้ า� ตอบวา่
เมื่อประมาณ 400 ปกี ่อนหนา้ นี้ มีกลุม่ คนในชุดเกราะซามไู ร
มาเยอื นหมบู่ า้ นโอเกอรใ์ นสภาพทรดุ โทรมซง่ึ อาจเปน็ เพราะหลงปา่ กนั มา
ฝา่ ยโอเกอรซ์ ง่ึ เปน็ กลมุ่ นกั สมู้ าตง้ั แตใ่ นยคุ นนั้ เปน็ ตวั ตนทใี่ กลเ้ คยี ง
กับปิศาจมากกว่าในปัจจุบันน้ี ทว่าก็ไม่ทา� เร่ืองอย่างการจู่โจมผู้อ่อนแอ
พวกเขาเปน็ ผอู้ ยใู่ นตา� แหนง่ สงู ของปา่ อกี ทงั้ กไ็ มไ่ ดล้ า� บากเรอ่ื งอาหารการ
กิน ดังน้นั ก็เลยเข้าให้ความชว่ ยเหลือบรรดาซามูไรท่ีเดนิ ทางมาถงึ
บรรดาซามูไรรู้สึกส�านึกบุญคุณจึงช่วยสอนวิทยายุทธการต่อสู้
ของพวกตนให้เหล่าโอเกอร์ และยังยกอาวุธยุทโธปกรณ์ของพวกตนให้
อีกดว้ ย

บทที่ 2 วิวัฒนาการกบั อาชพี 93

และเน่ืองจากมีซามูไรคนหนึ่งในกลุ่มทราบถึงวิธีการท�าดาบ
คาตานะ จงึ ลองผิดลองถกู และผลติ คาตานะออกมาเปน็ จ�านวนมากได้
ในท่สี ดุ

“หน่ึงในซามูไรเหล่านัน้ มฐี านะเป็นปขู่ องข้า วชิ าของขา้ เองก็ได้
รับการส่ังสอนอย่างเขม้ งวดจากทา่ นปู่น่นั ละขอรับ”

“สว่ นข้าได้รบั ปลูกฝงั วิธตี ดี าบมาละ”
ฮาคุโรผู้มีอายุยืนยาว บอกว่าได้รับการฝึกสอนมาจากเจ้าของ
วิชาโดยตรง
ฝา่ ยคโุ รเบเอะกร็ บั สบื ทอดเทคนคิ การตดี าบคาตานะมาในฐานะ
งานท่สี ืบทอดกันมาในครอบครวั
“ถ้าอย่างนน้ั อาวธุ พวกน้พี วกนายก็ทา� ขนึ้ มากันเองเหรอ?”
“ตวั ข้ายึดมัน่ ในวถิ แี หง่ ดาบเพียงอยา่ งเดียว ทวา่ ก็ไดเ้ รยี นรู้วถิ ี
แหง่ นกั รบมาเพยี งพอทจี่ ะดแู ลดาบคาตานะได้ สว่ นคโุ รเบเอะนนั้ เปน็ ผรู้ บั -
ผดิ ชอบอาวธุ ของพวกเราทกุ คนขอรับ”
“ขา้ เปน็ คนทา� ดาบของทกุ คนเอง ขา้ ไมถ่ นดั เรอื่ งสกู้ จ็ รงิ แตถ่ นดั
เร่ืองตีดาบนะ”
วา่ ไงนะ! ไมน่ กึ เลยว่าจะมีคนตดี าบคาตานะได้อยดู่ ว้ ย จรงิ อยู่
วา่ คโุ รเบเอะนน้ั ออ่ นแอเมอื่ เปรยี บเทยี บกบั คนอนื่ ๆ แตเ่ จา้ ตวั กลบั มคี วาม
สามารถพิเศษทค่ี าดไม่ถงึ อยูเ่ สยี น่ี
บางทีกลมุ่ นักรบในชดุ เกราะซามไู รเมอ่ื 400 ปกี ่อน อาจเปน็ ผู้
ทเี่ ดนิ ทางมาจากตา่ งโลกกไ็ ด้ ถงึ ตอนนคี้ งไมม่ ที างพสิ จู นไ์ ดแ้ ลว้ สง่ิ สา� คญั
ก็คือวิทยาการที่ไดร้ ับสบื ทอดต่อกันมาต่างหาก
“ถา้ งน้ั จากนไี้ ปฉนั ขอรบกวนคโุ รเบเอะในฐานะผเู้ ชย่ี วชาญดา้ น
อาวธุ ‘นักตดี าบคาตานะ’ ด้วยนะ”
“ใหเ้ ปน็ หน้าท่ขี องขา้ เถอะ ท่านรมิ ุรุ! ขา้ จะพยายามครบั ”
คโุ รเบเอะตอบรบั อยา่ งเตม็ ใจ และผมกถ็ อื วา่ เปน็ โอกาสดจี งึ พา

94

เขาไปพบไคจนิ เสยี เลย
ซง่ึ กต็ กลงเรอ่ื งราวกนั ไดอ้ ยา่ งรวดเรว็ เพราะคโุ รเบเอะไดพ้ บกบั

ไคจินตั้งแต่เมื่อวานน้แี ลว้
และแล้วคุโรเบเอะกับไคจินก็เร่ิมออกความเห็นถกเถียงและ

ปรกึ ษาเรือ่ งการสรา้ งอาวธุ ใหมก่ นั ทันที
แถมยังเริ่มการทดลองอะไรแปลกๆ น่าสงสัยกนั อีกต่างหาก
ไมท่ ราบวา่ เพราะเหตุน้หี รือเปลา่ เหมอื นกัน คโุ รเบเอะจงึ ไดร้ บั

ยนู ีคสกิล 『นกั ทดลอง』 มา
ประสิทธิภาพของมนั เหมอื นกับยนู คี สกิล 『นักลา่ เหยอ่ื 』 ของ

ผม นั่นคือ 『วิเคราะห์ทุกสรรพส่ิง, พ้ืนที่เก็บกัก, แปรเปล่ียน
คณุ ลกั ษณะ』 หรอื จะวา่ ไปกค็ อื พฒั นากลายเปน็ สกลิ สา� หรบั การผลติ โดย
เฉพาะ ในจ�านวนนน้ั มี 『พ้ืนท่ีเกบ็ กกั 』 ทีเ่ รยี กว่ามคี ณุ สมบัติเหมอื นกับ
『กระเพาะ』 ของผม ส่วน 『แปรเปล่ยี นคณุ ลักษณะ』 ก็ดเู หมอื นจะ
เป็นความสามารถท่ีเอาไว้ใช้แปรเปลี่ยนวัตถุท่ีใส่ไว้ใน 『พ้ืนท่ีเก็บกัก』
ยกตวั อยา่ งเชน่ หากใสเ่ ศษเหลก็ จา� นวนมากเขา้ ไป กจ็ ะทา� ใหม้ นั กลายเปน็
กอ้ นเหลก็ ไดอ้ ะไรประมาณนนั้ และดเู หมอื นวา่ จะทา� อะไรคลา้ ยๆ กบั การ
กอ็ ปปขี้ อง 『นักลา่ เหยอ่ื 』 ของผมไดอ้ ีกด้วย

รสู้ กึ วา่ ยนู คี สกลิ ทชี่ อื่ 『นกั ทดลอง』 นจ้ี ะเปน็ สกลิ ทร่ี วบรวมเอา
เฉพาะความสามารถทค่ี าดวา่ นา่ จะจา� เปน็ กบั คโุ รเบเอะเอาไวค้ รบเลยแฮะ

นอกจากนเี้ หน็ วา่ คโุ รเบเอะยงั เรยี นรสู้ กลิ 『ควบคมุ เปลวเพลงิ 』
กับ 『ต้านทานการเปล่ยี นแปลงอุณหภมู 』ิ ไดอ้ ีกต่างหาก

แม้พลังของเขาจะลดลงเป็นมีแก่นเวทในปริมาณเทียบเท่ากับ
ระดบั แรงก์ B แตถ่ า้ คดิ ในแงข่ องกา� ลงั รบแลว้ กเ็ รยี กไดว้ า่ เปน็ ภยั คกุ คาม
ท่ีมากเกินพอแลว้ มง้ั ?

แตท่ ้งั น้ี ดเู หมอื นวา่ เจา้ ตัวคิดจะถวายชวี ิตให้กบั การสร้างอาวธุ
ยทุ โธปกรณ์ในฐานะ “นกั ตดี าบคาตานะ” ไปเสียแลว้

บทท่ี 2 ววิ ฒั นาการกับอาชพี 95

เพียงเท่านี้ก็เรียกว่าหาวิธีท่ีจะผลิตยุทโธปกรณ์จ�านวนมากให้
กับพวกฮ็อบก็อบลนิ ได้ละ

แตก่ ่อนหนา้ นัน้ ผมอยากจะให้คโุ รเบเอะตดี าบคาตานะสา� หรบั
ผมกบั พวกเบนิมารขุ ึ้นมาเสยี ก่อน

ผมจงึ มอบ “ก้อนโลหะเวท” จ�านวนมากให้คุโรเบเอะ แล้ววาน
ให้เขาท�าอาวุธให้ทนั ที

“ขา้ จะทา� ดาบคาตานะชน้ั เลศิ ออกมาให้ดเู อง!”
ซึ่งคุโรเบเอะก็รับปากอยา่ งแขง็ ขนั ทา� ให้ผมสนุกกับการเฝ้ารอ
มากทีเดยี ว

*

เม่ือวัดขนาดตัวเสร็จ เบนิมารุกับโซเอย์ก็ออกมาข้างนอกโดย
สวมใส่เสื้อหนงั สัตว์

หนมุ่ หล่อนใ่ี ส่อะไรกเ็ หมาะไปซะหมด นา่ อิจฉาชะมดั
“อ้าว? แลว้ ชูน่ากบั ชิออนละ่ ?”
“อะ อ้อื คอื วา่ เร่ืองนนั้ นะ่ นะครับ...”
เบนิมารุอกึ อกั พลางอธิบายว่า
ดูเหมือนว่าชูน่ากับชิออนจะไม่พอใจกับเส้ือหนังสัตว์ ซ่ึงคิดไป
คิดมาเส้ือผ้าทีช่ ูน่าสวมก็ดูหรหู รา ส่วนวสั ดกุ ม็ ีความรสู้ ึกสงู คา่ แผอ่ อกมา
จรงิ ๆ นัน่ ละ
เธอบอกว่าหนังสัตว์ท�าให้เธอรู้สึกระคายเคือง และเลือกที่จะ
แกไ้ ขเสื้อผ้าชุดเดิมของตวั เองแทน
“ทา่ นชนู า่ ชา� นาญการเยบ็ ปกั ถกั รอ้ ยถงึ ขนาดไดร้ บั การขนานนาม
วา่ เจา้ หญงิ ทอผ้าทเี ดยี วครบั ”
ฝ่ายโซเอย์ก็เอย่ เช่นนั้น เสริมคา� อธิบายของเบนมิ ารุ

96

เห็นว่าเคร่ืองสวมใส่ของชูน่ากับชิออนนั้นท�ามาจากวัสดุที่เทียบ
เทา่ ไดก้ ับไหม

เป็นผ้าที่น�าใยท่ีเก็บได้ในยามที่ตัวอ่อนของปิศาจช่ือว่าเฮลมอธ
(ผีเส้อื นรก) ซ่งึ มถี ิ่นอาศยั อยู่ใกล้กบั หมบู่ ้านของพวกโอเกอรส์ รา้ งดักแด้
รงั ไหมมาถกั ทอผสมเขา้ ไป ทา� ใหน้ อกจากจะมแี กน่ เวทความหนาแนน่ สงู
ผสมอยดู่ ้วยแลว้ ก็ยงั มีพลงั ปอ้ งกันสงู อีกด้วย

ถ้าเป็นเสอ้ื ผ้าท่ีท�าจากวสั ดเุ หมือนปา่ นละก็ ผมเคยเหน็ อยา่ ง
เสอ้ื ผ้าเก่าๆ ขาดๆ ของพวกก็อบลนิ เองกท็ �าจากวสั ดปุ ระเภทป่าน

เนอ่ื งจากสถานท่ีทเ่ี จรญิ เติบโตนัน้ ไม่เหมอื นกนั ถ้าเอาจริงๆ ก็
คงตอ้ งบอกว่ามนั เป็นวสั ดทุ ่แี ตกตา่ งออกไป แต่ถา้ จะคิดวา่ มันคอื ป่านก็
คงไม่ผิดหรอก

ส่วนดอกไม้ที่ดูเหมือนกับดอกฝ้ายก็มีงอกงามอยู่เหมือนกัน
ถา้ เปน็ ชูนา่ ละก็ นา่ จะแปรรูปมันไดน้ ะ

ทา� ใหเ้ ปน็ ผา้ คอตตอนลนิ นิ แลว้ ใชท้ า� เปน็ ชดุ ใสเ่ วลาปกตกิ น็ า่ จะดี
แลว้ ก็ ผา้ ไหม ถ้ามนั มีพลังปอ้ งกนั ผมก็อยากใหใ้ ชม้ นั ทา� ชดุ
สา� หรับออกศึก
ด้านเคร่ืองป้องกันมีการ์มช่วยเตรียมให้อยู่แล้ว ดังนั้นผมจึง
อยากได้เสอื้ ท่จี ะใสไ่ ว้ใต้เครือ่ งป้องกนั เหลา่ นน้ั
ผมลองปรึกษากบั การม์ ซ่ึงน�าทางพวกเบนิมารอุ อกมาดู
“อยา่ งนี้น่ีเอง ใช้ส่งิ ทอท�าเสอื้ ผา้ หรือครับ...”
“ออ้ื แลว้ ฉันก็คดิ ว่าน่าจะท�าเสอ้ื จากผ้าไหมไดร้ ึเปล่าดว้ ยนะ่ ”
“ไหมหรือครบั !?”
ผมเองก็ตกใจเหมือนกับท่ีการ์มตกใจ
เหน็ วา่ แมแ้ ตใ่ นราชอาณาจกั รดวารฟ์ สง่ิ ทอกเ็ ปน็ ของทส่ี งู คา่ มาก
เส้ือผ้าท่ีท�าจากป่านหรือฝ้ายยังพอมีออกสู่ท้องตลาดบ้าง แต่
ไหมนน้ั แทบไมม่ ปี รากฏใหเ้ หน็ เลยเนอ่ื งจากหาวตั ถดุ บิ ไดย้ ากและกระทงั่

บทที่ 2 ววิ ฒั นาการกบั อาชีพ 97

วธิ กี ารทา� ก็ไมป่ รากฏชดั เจน
“ถา้ อยา่ งนน้ั ละก็ โปรดมอบหนา้ ทเ่ี กบ็ รวบรวมวตั ถดุ บิ ใหข้ า้ เถดิ ”
โซเอย์เอย่ ปากอาสา
เฮลมอธเป็นปิศาจแรงก์ B อันดุร้ายที่จะปลอ่ ยผงเกล็ดซึง่ มีผล

ท�าให้เห็นภาพลวงตาออกมา แต่ช่วงระหว่างที่ก�าลังมีพัฒนาการทาง
กายภาพจะไร้ซ่ึงการป้องกันตัวใดๆ ท้ังส้ิน จึงต้องหาดักแด้ให้เจอแล้ว
เกบ็ มาก่อนท่มี นั จะกลายเป็นแมลงโตเต็มวยั

เรอ่ื งเกบ็ ดกั แดผ้ มวานใหเ้ ปน็ หนา้ ทขี่ องกองกา� ลงั เทมเพสตว์ ลู ฟ์
กอ็ บลิน โดยใหโ้ ซเอยซ์ ง่ึ ดูเหมือนจะรสู้ ถานที่รว่ มทางไปด้วยเพราะน่าจะ
ปลอดภยั

และสักวันหนึ่ง ผมก็อยากจะจับมันมาในสภาพหนอนตัวอ่อน
และสรา้ งสถานเพาะเลี้ยงไวใ้ นหมู่บา้ น แตก่ ็คงต้องลองผิดลองถูกกนั ไป
เพราะผมไม่รลู้ ึกเร่ืองวธิ ีเพาะเลยี้ งตวั ไหมเสียดว้ ยสิ

เมื่อแกไ้ ขเสื้อผ้าเสร็จ ชนู า่ กบั ชอิ อนก็พากันออกมาข้างนอก
ผมจงึ เรยี กการม์ กบั โดลดท์ ดี่ ทู า่ ทางวา่ งงานมาแนะนา� ชนู า่ ใหร้ จู้ กั
กบั พวกเขา
“แหม! ขา้ สามารถท�าประโยชน์ให้ทา่ นรมิ ุรุได้สนิ ะคะ!”
เมื่อผมอธิบายและขอความร่วมมอื ชนู ่าก็ย้มิ กว้างตอบรับด้วย
ท่าทางยินดี ดเู หมอื นว่าเธอจะดใี จทเ่ี ป็นประโยชน์ตอ่ ผมได้แฮะ
ชูน่าให้รับหน้าท่ีผลิตเส้ือผ้าชนิดเส้นใยและเส้ือผ้าช้ันสูงเช่น
กโิ มโน
การม์ ให้รบั หนา้ ท่ผี ลติ เครอื่ งสวมใส่ส�าหรับตอ่ สูด้ ว้ ยวสั ดุไหม
ส่วนโดลดใ์ หร้ ับหนา้ ท่ยี อ้ มสีผ้าทอหรือเสอ้ื ผา้ ท่ีท�าเสรจ็ แล้ว
พวกเราประชมุ กา� หนดบางหน้าท่ขี องแตล่ ะคน ซ่ึงเปน็ แบบนี้ก็
นา่ จะผลิตพวกเสือ้ ผา้ ทสี่ วมใส่สบายได้ดว้ ย

98

ระหว่างน้ันผมนึกขึ้นมาได้เฉยๆ ว่า 『เส้นใยเหนียวหนืด
เหล็กกลา้ 』 เองก็อาจจะใชง้ านได้ กเ็ ลยสง่ มอบใหพ้ วกเขาไวด้ ้วย มนั มี
คุณสมบัติ 『ลบล้างการเปล่ียนแปลงอุณหภูมิ』 อันเป็นคุณลักษณะ
พิเศษของผมอยู่ ดังนั้นก็น่าจะช่วยป้องกันการโจมตีด้วยไฟส่วนใหญ่ได้
หรืออย่างนอ้ ยกน็ ่าจะท�าเสือ้ ผา้ ท่ไี หม้ไฟยากออกมาไดแ้ หละ

“ขอบพระคุณมากค่ะท่านริมุรุ! ข้าจะจัดเตรียมเครื่องสวมใส่ที่
แสนวเิ ศษใหท้ ่านชมอย่างแนน่ อนค่ะ”

ชูนา่ แสดงออกวา่ มกี ะจิตกะใจจะลยุ เต็มที่
ฝากด้วยนะ! และพอผมบอกกบั พวกชูนา่ อย่างนัน้ ชูนา่ ก็ตอบ
วา่ “ใหเ้ ปน็ หน้าทข่ี องขา้ เถดิ คะ่ ทา่ นรมิ รุ ุ!” ด้วยใบหนา้ แดงระเรื่อ
นา่ รักชะมดั เลย เธอคงดีใจเอามากๆ ทไี่ ด้รบั การไหว้วาน
เห็นว่าการเย็บปักถักร้อยเป็นงานอดิเรกในฐานะองค์หญิงแห่ง
โอเกอร์ คงเพราะงานอดเิ รกนน้ั สามารถใชใ้ หเ้ กดิ ประโยชนต์ อ่ งานได้ เธอ
จงึ ลิงโลดเปน็ การใหญด่ ว้ ย
ฝา่ ยพน่ี อ้ งดวารฟ์ เองกย็ นิ ดที จ่ี ะไดท้ า� งานการผลติ รว่ มกบั องคห์ ญงิ
ผ้นู า่ รัก
แตข่ อรอ้ งละ อย่าได้แตะต้องเธอเด็ดขาดนะ...
เดก็ คนนัน้ แขง็ แกรง่ เป็นบ้าผดิ กบั รปู ร่างหนา้ ตา
ถ้ามีวันไหนท่ีสองคนนั่นไปลูบบ้ันท้ายหล่อนเข้า ร่างกายของ
พวกเขาคงถูกท�าให้อยู่ในสภาพท่ีไม่มีวันได้เห็นแสงตะวันยามเช้าของวัน
ตอ่ ไปได้อีกแน่
นา่ เปน็ ห่วงเพราะสองคนน้นั มสี ว่ นทอ่ี อกจะลามกอยูซ่ ะด้วยสิ
แต่ก็นะ ท่ีผมนึกเป็นห่วงเรื่องอย่างน้ีได้ก็เป็นเพราะว่าผมไม่มี
ความตอ้ งการทางเพศแล้วนั่นละ
ถา้ ยังมคี วามต้องการทางเพศอยู่ ผมคงต้องเป็นห่วงตัวเองเสีย
กอ่ นที่จะเปน็ ห่วงคนอน่ื

บทที่ 2 ววิ ฒั นาการกับอาชีพ 99

กห็ ลอ่ นน่ารกั สุดๆ ไปเลยนน่ี า
สมเปน็ องค์หญิงอยา่ งแท้จรงิ
แค่นึกจะจบี กค็ งต้องเดิมพันด้วยชีวิตแลว้
ผมเคยนกึ สนกุ ลองวาดภาพไวเ้ ล่นๆ หลายภาพ
โดยใชถ้ า่ นวาดลงบนเศษไม้ เนือ่ งจากไม่มีกระดาษ
เพราะร่างกายท่ีขยับไปตามความคิดเป๊ะๆ อย่างเคย ภาพจึง
เสร็จสมบูรณอ์ อกมาตามอิมเมจของผมเป๊ยี บ
มันเปน็ ภาพดไี ซนท์ ี่เหมือนกบั ชุดสทู ในโลกเดิมของผม
ครงั้ นผ้ี มลองวาดเสอื้ ผา้ สา� หรบั ผชู้ ายกบั ผหู้ ญงิ หลายๆ ชดุ โดย
บวกเอาอิมเมจของพวกเบนมิ ารเุ ขา้ ไปด้วย
พวกเขาเป็นหนมุ่ หลอ่ สาวสวย เพราะฉะนั้นนา่ จะเหมาะกับชดุ
แบบนี้
โดยเฉพาะชอิ อน
ถ้าเป็นชิออนที่ยืนด้วยท่วงท่าองอาจงดงามละก็ แม้แต่สูทของ
ผชู้ ายก็นา่ จะเหมาะกบั เธอ
“น่าสนใจนะคะ กรุณาให้ข้าได้ลองตดั เย็บดเู ถดิ คะ่ ”
เท่านีก้ ็ดูเหมอื นจะกา� หนดเสื้อผ้าของชิออนไดแ้ ล้ว
ทง้ั น้ีผมไดไ้ หวว้ านให้ท�าชุดสไตล์ชดุ จินเบย9์ ไว้สา� หรบั ให้ผมใส่
ในยามปกติดว้ ย
ทจี่ รงิ แลว้ ผมอยากไดแ้ จก็ เกต็ แตส่ ว่ นของซปิ คดิ วา่ คงทา� ไดย้ าก
ทวา่ อย่างไรผมกใ็ ช้สกิล 『จติ สอ่ื สาร』 สอ่ื อมิ เมจของวสั ดกุ ับความร้สู ึก
ในการใสอ่ ยา่ งละเอยี ดใหไ้ ปเรยี บรอ้ ยแลว้ ลองคาดหวงั ไวล้ ะกนั วา่ สกั วนั
หนงึ่ พวกเขาอาจจะท�าส�าเร็จกไ็ ด้
หลังจากออเดอร์อะไรหลายๆ อย่างแลว้ พวกเราจึงทง้ิ ชูนา่ ไว้
ท่นี น่ั แล้วออกจากสถานท่ีนน้ั มา

9จินเบย์ : เสือ้ ผ้าส�าหรบั ใส่อย่กู บั บา้ นสไตล์ญป่ี นุ่ ของผู้ชายหรอื เด็ก

●

ทะเลสาบชสิ ึ ต้ังอย่ใู จกลางมหาพงไพรแหง่ จูร่า
ณ เขตพื้นทโ่ี คลนตมซึ่งแผก่ ระจายอยู่รอบๆ บริเวณทะเลสาบ
ชสิ ดึ ังกล่าว
ท่ีนัน่ คืออาณาเขตในปกครองของลซิ าร์ดแมน
ถา�้ จา� นวนนบั ไมถ่ ว้ นซง่ึ อยใู่ นเขตพน้ื ทรี่ อบๆ ทะเลสาบนน้ั กลาย
เป็นเขาวงกตท่ีเกดิ ขึน้ ตามธรรมชาติ คอยลอ่ ลวงผทู้ เี่ หยยี บยา่� เขา้ ไป
ลกึ เขา้ ไปในเขาวงกต มถี า้� ใตด้ นิ ขนาดใหญอ่ นั เปน็ ปอ้ มปราการ
ของลิซารด์ แมนอยู่
เนอ่ื งดว้ ยไดร้ บั การปกปอ้ งจากความไดเ้ ปรยี บดา้ นพน้ื ที่ จงึ ทา� ให้
เหล่าลิซาร์ดแมนไดข้ ้ึนเปน็ ผู้ปกครองแหง่ ทะเลสาบ
ทว่าข่าวร้ายที่เหล่าลิซาร์ดแมนได้รับในวันนั้น ถือเป็นการเบิก
ม่านเหตุการณ์ครั้งส�าคัญที่จะตัดสินความเป็นไปของพวกเขาหลังจากน้ี
เลยทีเดียว
แมจ้ ะไดร้ บั รายงานวา่ กองกา� ลงั ออรค์ กา� ลงั มงุ่ หนา้ มาทางทะเลสาบ
ชิสึ ผ้นู า� เผ่าลิซารด์ แมนกล็ กุ ข้นึ ประกาศด้วยท่าทางทไ่ี ร้ความร้อนรน
“จงเตรยี มการออกรบ! กบั แคพ่ วกหมู พวกเราจะจดั การใหแ้ ตก
พา่ ยไปให้หมดเอง!!”
เขากล่าวเพือ่ เพมิ่ ขวัญกา� ลังใจ
ผู้น�าเผ่ามีความม่ันใจเปี่ยมล้น ทว่าก็ไม่เคยมั่นใจจนประมาท
เลินเลอ่
เวลาเดยี วกบั ทส่ี ง่ั เตรยี มการรบ ผนู้ า� เผา่ กอ็ อกคา� สง่ั ใหร้ วบรวม
ขอ้ มูลท่แี น่นอนเกีย่ วกบั กองทพั ออร์คมาด้วย

บทที่ 2 วิวัฒนาการกับอาชีพ 101