เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 02

ขนาดนเ้ี นย่ี ไมค่ ่อยมีนักหรอก
เวลาเจอกบั ไอบ้ า้ อยา่ งทวี่ า่ นี่ ผมจะใชก้ ฎสว่ นตวั ของตวั เอง นนั่

คือไมต่ อ้ งไปสนใจให้มากเรอ่ื ง เดย๋ี วอะไรๆ มนั กไ็ ปไดส้ วยเอง
วา่ กนั แตเ่ ดมิ แลว้ กค็ อื ถงึ เอาไอบ้ า้ มาเปน็ พวกกใ็ ชว่ า่ จะมอี ะไรดี
ผมจึงตัดสินใจเปล่ยี นวิธีรับมือทตู ทีม่ าเสียใหม่
“รันก้า”
“ครับ อยูท่ ี่นแี่ ลว้ ครบั ”
รันก้าปรากฏตวั ออกมาจากเงาของผม
ระยะหลังมานี้การซ่อนตัวอยู่ในเงาของผมเร่ิมกลายเป็นกิจวัตร

ของรันกา้ ไปแล้ว
กลา่ วไดว้ า่ นเ่ี ปน็ วธิ กี ารปรบั ใชส้ กลิ 『เคลอ่ื นยา้ นผา่ นเงา』 อกี

แบบหนงึ่ ละม้งั
“ไง ดเู หมือนว่าหมอน่นั จะมเี ร่อื งอยากคุยกบั นายแน่ะ ชว่ ยคุย

กับเขาหนอ่ ยเถอะ”
เพยี งแค่ฟงั เจา้ ทูตบ้าน่พี ูดผมกห็ งุดหงิดแล้ว เพราะฉะนนั้ ผมก็

เลยโยนให้รันกา้ จัดการเสยี เลย
ไมใ่ ชว่ า่ เพราะผมร�าคาญจนขีเ้ กยี จหรอกนะ
ผมแค่คิดว่าหากเป็นรันก้าละก็คงจะเป็นคู่สนทนาที่คุยแล้ว

ได้เรอ่ื งไดร้ าวมากกว่าผมแนเ่ ท่าน้นั
เพยี งแคเ่ พราะผมเปน็ สไลมก์ ต็ ดั สนิ เอาเองวา่ เปน็ ปลาซวิ ปลาสรอ้ ย

ไมค่ ิดจะฟังอะไรเลยแบบนีเ้ นย่ี งเี่ ง่าซะย่งิ กวา่ ริกุรุโดตอนทผ่ี มเพง่ิ ไดพ้ บ
เป็นครงั้ แรกเสียอกี ดังนัน้ จงึ เปน็ เร่อื งช่วยไม่ไดท้ ผ่ี มจะไมน่ ึกอยากคยุ อกี
ต่อไป

ว่ากันตามจริง ตั้งแต่ที่ไม่รู้สึกถึงออร่าของผมเลยน่ีก็ตัดสินได้
แล้วไมใ่ ชเ่ หรอวา่ หมอนีม่ นั ไมเ่ ทา่ ไร?

บางครัง้ แมพ้ ยายามปิดบังแต่ความกย็ ังแตก แตล่ องใครไม่รู้สึก

152

ต่อใหโ้ ชวใ์ หด้ กู ไ็ ม่รู้สึกอยดู่ ี
เรื่องมันประหลาดแท้
ฝ่ายรันก้าเม่ือได้ฟังความต้องการของผม ก็เลื่อนสายตาไปหา

พวกลซิ าร์ดแมน
บรรดาอัศวินท่าทางแข็งแกร่งที่สวมเกราะหน้าอกเหล็กและยืน

อารกั ขาทตู ลซิ ารด์ แมนอยรู่ อบๆ พากนั ทา� ตวั หดเพยี งเพราะถกู รนั กา้ จอ้ ง
เพยี งคร้งั เดียว

ซ่ึงเร่ืองน้ีเองกเ็ ป็นเรือ่ งธรรมดาเหมือนกนั
เพราะรันก้าในเวลาน้ีไม่ได้อยู่ในรูปแบบย่อส่วน แต่อยู่ในร่าง
ใหญ่ยักษซ์ ่งึ แสดงตวั ตนทแี่ ท้จรงิ ออกมาอยา่ งเตม็ ที่
“ข้าได้รับคา� สัง่ จากนายทา่ นให้เปน็ คสู่ นทนาของเจ้า มอี ะไรจง
เอ่ยมา ข้าจะรับฟัง”
รนั กา้ ใชส้ กลิ 『กÓราบ』 กบั บรรดาลซิ ารด์ แมน พลางเผชญิ หนา้
กบั ผเู้ ป็นทูต
เหล่าอศั วนิ พากันท�าตัวแขง็ ท่อื เม่อื โดนการ 『กÓราบ』 เข้าไป
ตรงๆ
แตม่ เี พียงคนเดียวเท่าน้นั ท่รี อดพน้ จากอาการแข็งท่อื
แม้จะมีท่าทีละล้าละลังเล็กน้อย แต่ผู้เป็นทูตก็ยังพอจะด�ารง
ความนา่ เกรงขามเอาไว้ได้
บางทหี มอนอี่ าจจะใจสยู้ ่งิ กวา่ ทคี่ ดิ กไ็ ด้แฮะ
ผมเปลีย่ นมมุ มองท่มี ีต่อเจา้ ทตู งีเ่ ง่าเลก็ น้อย
“โอะ โอ ทา่ นคอื ทา่ นผนู้ า� แหง่ เผา่ กาโรส่ นิ ะ ขา้ เปน็ หวั หนา้ นกั รบ
แหง่ ลิซาร์ดแมน มนี ามว่ากาบลิ ! ยินดที ่ไี ด้รู้จักท่าน ตัวข้าเป็น ‘เนมด-์
มอนสเตอร์’ ดังท่ีได้กล่าวไปเม่ือสักครู่น้ี แทนท่ีจะจับมือกับเจ้าสไลม์
ตรงนน้ั ท่านมารว่ มมือกบั ขา้ จะดีกวา่ ไหม?”
พดู อะไรตามอา� เภอใจไดห้ นา้ ตาเฉยเลย

บทท่ี 3 ทูตและการประชุม 153

อยากตั๊นหน้ามันชะมัด แม้จะคิดอย่างน้ันแต่ในกรณีนี้ผมต้อง
อดทน

อดทนใหอ้ ภัยเจ้านีใ่ นฐานะผู้ยง่ิ ใหญด่ กี วา่
ผมเปน็ ผใู้ หญแ่ ลว้ ดงั นน้ั สงบจติ สงบใจไวซ้ ะ และคนทผี่ มอยาก
จะใหส้ งบจติ สงบใจให้ไดย้ ิ่งกว่าตวั ผมเองก็คือชอิ อน
คอื รอเดย๋ี วกอ่ นนะ ถา้ หลอ่ นใสแ่ รงมากกวา่ นล้ี ะก็ รา่ งกายผอม
เพรียวของผมมหี วงั บิดเบยี้ วหมดแน่
พอผมเริม่ ขยบั ยุกยกิ ชิออนกล็ นลานโค้งค�านบั ขอโทษขอโพย
ท่าทางเจ้าหล่อนจะไม่ถนัดเรื่องการยับย้ังอารมณ์โกรธเอาเสีย
เลย ผมอยากจะใหร้ ะวงั มากกวา่ น้ีจริงๆ
วา่ แต่เจา้ ทตู นี่ เปน็ แค่กิง้ ก่าดันท�าเปน็ กรา่ งซะ...
ดูเหมอื นว่าหมอน่จี ะมีช่ือวา่ กาบิล แต่แลว้ มันท�าไมละ่
จัดการเลย คณุ รนั กา้ ! ผมร้องเชียรอ์ ยู่ในใจ
“เปน็ แค่กิ้งก่าตา�่ ต้อย-------บงั อาจดูหม่นิ นายข้ารึ-------”
รนั กา้ กดั ฟนั แนน่ เปน็ เสยี งกรอดๆ สว่ นดวงตากท็ อประกายวาว
โรจน์สแี ดงฉาน แสดงความโกรธอย่างเงียบงนั
คุณรันก้าครบั ... อยา่ ท�าอะไรเกินเลยนะครับ...?
วา่ แตเ่ จา้ กงิ้ กา่ จะเปน็ อะไรหรอื เปลา่ นะ? ถา้ หมอนไี่ มใ่ ชท่ ตู ละก็
ต่อให้โดนอัดจนน่วมผมก็คงหัวเราะเยาะว่าตัวเองท�าตัวเองแท้ๆ ได้อยู่
หรอก...
“ดูเหมือนว่าทา่ นจะถูกหลอกลวงเสยี แล้ว ย่อมได้ เช่นนั้นแล้ว
ขา้ จะใชพ้ ลงั ของขา้ ลม้ ผทู้ ค่ี วบคมุ ทา่ นอยใู่ หด้ เู อง ใครจะเปน็ คมู่ อื ของขา้ ?
ถา้ ยังไงละกจ็ ะเข้ามาพร้อมกนั หมดเลยกไ็ ดน้ ะ!?”
เฮ้ เฮ้... เจ้าก้งิ กา่ นี่พดู อะไรของมนั เนยี่ ?
จะล้อเล่นหนักเกนิ ไปละ ขอทเี ถอะพ่อกงิ้ กา่ จะทา� อะไรก็ชว่ ยดู
TPO11 ให้ดๆี หน่อยเถอะ

11TPO : ในทนี่ ้หี มายถงึ T = Time, P = Place, O = Occasion เดิมทีเป็นศัพท์ในวงการแฟชัน่
หมายถึงใหใ้ ชเ้ ส้ือผา้ ใหถ้ ูกต้องตามเวลาสถานที่สถานการณ์ แต่ปจั จุบันมกี ารน�ามาใชใ้ นแง่ของการประเมนิ
อ่นื ๆ ด้วย

นายนะ่ ออ่ นแอท่ีสุดในจ�านวนคนทอี่ ยตู่ รงน้ีนะ
------ โอะ๊ โอ ไม่สิ แบบนนั้ ผมอาจจะพูดเกนิ ไปหนอ่ ย เพราะ
อยา่ งน้อยๆ ทา่ ทางเขากน็ า่ จะแขง็ แกร่งกวา่ ริกรุ โุ ดนะ
ทจี่ รงิ ไมว่ า่ จะพดู นน่ั พดู นอี่ ยา่ งไร รกิ รุ โุ ดกม็ คี วามแขง็ แกรง่ เทยี บ
เท่ากับแรงก์ B เขาเปน็ ราชาของเหลา่ ฮ็อบกอ็ บลนิ และยังเปน็ นกั รบที่
แขง็ แกรง่ ทส่ี ดุ ในหมฮู่ อ็ บกอ็ บลนิ ดว้ ย หากอา้ งองิ จากระดบั โดยเฉลย่ี ของ
ฮ็อบก็อบลินซง่ึ อยู่ทแ่ี รงก์ C+ แลว้ ก็คงกลา่ วไดว้ า่ ริกรุ โุ ดมวี ิวฒั นาการ
ไปไกลมากทีเดียว แล้วยงิ่ ไดย้ ุทโธปกรณ์ทีไ่ คจินสร้างช่วยเสรมิ ก็น่าจะ
ท�าใหเ้ ขายืนอยใู่ นระดบั บนๆ ของแรงก์ B เลยด้วย
แต่ถึงกระน้ันริกุรุโดก็ไม่เคยร�่าเรียนทั้งวิทยายุทธหรือวิชาดาบ
ดงั นั้นจะอย่างไรก็คงเทียบกบั นักรบมืออาชพี ไม่ได้หรอก
ยงิ่ ระยะหลงั นผ้ี มเพง่ิ ไดเ้ รยี นรดู้ ว้ ยสวิ า่ พลงั ในการตอ่ สจู้ ะตา่ งกนั
มากระหว่างมีหรอื ไม่มีอารต์ ซ์
ทสี่ า� คญั เจา้ กงิ้ กา่ ------กาบลิ นี่ แมว้ า่ คา� พดู คา� จาจะยโสไปหนอ่ ย
แต่การต้ังท่าก็ถือไดว้ ่าเปน็ นกั รบทช่ี �า่ ชองพอสมควร
เจา้ ตวั คงมัน่ ใจฝีมือตัวเองเอาเร่อื งสมกับทพ่ี ูดออกมาเอง
พวกเราจงึ หนั มองหน้ากัน
เอาละ รันกา้ คดิ จะใหใ้ ครออกไปส้นู ะ...
“อ้าว? น่ที �าอะไรกันอย่เู หรอครบั ?”
ตอนนั้นเองที่ก็อบตะผู้เป็นที่หน่ึงในเรื่องการอ่านบรรยากาศ
ไม่ออกไดฟ้ ้ืนคนื ชพี ขน้ึ พรอ้ มกับเผยความสามารถออกมาแม้ในที่นี้
“นนี่ ายปลอดภัยดีเหรอเนยี่ ?”
“ผมก็อยากเล่าให้ฟังเหมอื นกันครับ! ระหวา่ งที่ผมก�าลงั วา่ ยน�า้
อยใู่ นแมน่ า�้ อยดู่ ๆี กม็ เี สยี งออ่ นโยนบอกผมวา่ ผมไดส้ กลิ 『ตา้ นทานพษิ 』
อะไรประมาณน้ัน! แล้วหลังจากน้ันผมก็รู้สึกสบายตัวจนลืมตาต่ืนข้ึนมา
นลี่ ะครบั ”

บทท่ี 3 ทูตและการประชุม 155

กอ็ บตะบอกเล่าด้วยทา่ ทางสบายๆ
ซงึ่ ผมวา่ ไอแ้ มน่ า้� นนั่ มนั จะตอ้ งเปน็ แมน่ า้� ทหี่ า้ มวา่ ยไปจนสดุ อกี ฝง่ั
แหงเลย... แตก่ ารไมบ่ อกออกไปกน็ า่ จะถอื เปน็ ความออ่ นโยนอยา่ งหนง่ึ นะ
“งนั้ เหรอ 『ตา้ นทานพษิ 』 เหรอ เป็นสกิลท่แี ม้แตฉ่ ันก็ยังไม่มี
แทๆ้ ยอดไปเลยนะ...”
“งนั้ เหรอครบั ? แหะ แหะ ดใี จจงั เลยครบั !”
กอ็ บตะเอย่ ดว้ ยทา่ ทางยนิ ดี ทวา่ ตง้ั แตว่ นิ าทที เี่ ขาอา่ นบรรยากาศ
ไมอ่ อก โชคชะตากถ็ กู ก�าหนดเอาไวแ้ ล้ว
“หึหหึ ึ ยอ่ มได้ ถา้ ง้นั หากเจา้ เอาชนะชายระดับท่กี ระทัง่ ขา้ เอง
ยังยอมรับได้ละก็ ข้าจะรับฟงั เรือ่ งของเจา้ ”
เอย่ จบ รนั กา้ ก็เจาะจงตัวก็อบตะ
ว่าแล้วไหมละ่ แม้กอ็ บตะจะร้องวา่ “เดย๋ี วก่อน! นีม่ ันเรอื่ งอะไร
กันครบั เนีย่ !?” ด้วยความงงจนตาหงายตาคว�า่ แตเ่ ร่อื งก็ถกู กา� หนดไป
เป็นท่เี รียบรอ้ ยแล้ว
ดีจริง เพราะทุกคนเกือบจะได้ทะเลาะกันว่าใครจะออกไปเป็น
คู่มอื อยูแ่ ลว้
ไมว่ า่ หนา้ ไหน แววตากเ็ รม่ิ ฉายแววอนั ตรายอารมณป์ ระมาณวา่
ขออดั มันให้นว่ มกับมอื ทเี ถอะกนั ท้ังนนั้
จะวา่ ไงดลี ะ่ พอเหน็ แววตาอยา่ งทว่ี า่ ของทกุ คนเขา้ ตวั ผมกก็ ลบั
สงบจติ สงบใจลงได้ซะงน้ั
ถา้ มใี ครสกั คนโกรธขน้ึ มากอ่ น คนรอบขา้ งจะใจเยน็ ลงได้
วา่ แตร่ นั กา้ เองกค็ ดิ เรอื่ งโหดรา้ ยออกมาไดเ้ หมอื นกนั นะ ผมมอง
ตาของรันก้าก็เข้าใจ น่ันคือแววตาที่คิดจะใชก้ อ็ บตะเปน็ เครื่องสงั เวย
รันก้าคงคิดว่าการท�าให้ทูตได้รับบาดเจ็บจะท�าให้ช่ือเสียงของ
พวกเราเสยี หาย แตห่ ากยนื กรานว่าอกี ฝ่ายเปน็ ผ้ลู งมอื ก่อน ก็พอจะหา
ทางทา� อะไรไดก้ ระมงั เจา้ คนฉลาดแกมโกงเอย๊ ไมร่ วู้ า่ เหมอื นใครกนั นะน.่ี ..

156

“จะดหี รอื ครบั ? ทา่ นจะมาเปน็ คมู่ อื ดว้ ยตวั เองกย็ อ่ มไดน้ ะครบั ?
แตแ่ หม สั่งให้ผ้ใู ต้บงั คับบญั ชาลงมือ อาจจะดีกวา่ ปลอ่ ยใหค้ วามแตกว่า
ท่จี ริงแลว้ ตนนัน้ ไร้ความสามารถก็ได้นะครับ”

แตก่ าบิลกลบั หนั มาเอ่ยอย่างนน้ั กับผมดว้ ยสหี นา้ เปน็ ตอ่
เปน็ การเยาะเยย้ กนั อยา่ งชดั เจน ดทู า่ หมอนจี่ ะเชอื่ สนทิ ใจวา่ ผม
ก�าลังหลอกลวงพวกรันก้าอยู่
อยากตนั๊ หนา้ มนั ผมอยากจะตั๊นหน้ามันใหเ้ ต็มแรงจริงๆ
ผมอตุ สา่ หใ์ จเยน็ ลงแลว้ แทๆ้ กย็ งั อตุ สา่ หจ์ ดุ เพลงิ พโิ รธใหผ้ มอกี
“กอ็ บตะ จดั การไดเ้ ลยไม่ต้องเกรงใจ! ถ้านายแพล้ ะก็ ฉันจะ
ใหน้ ายกินอาหารฝีมือชิออนให้เตม็ คราบเลย!!”
“เด๋ียวก่อนสิครับ! คือดูเหมือนจะตัดสินใจกันเรียบร้อยแล้ว
เพราะฉะนั้นเร่ืองส้นู ่ผี มยอมกไ็ ด้ครบั ... แตอ่ ยา่ งน้อยผมกอ็ ยากได้รางวัล
อะไรบา้ งในเวลาทผ่ี มชนะนะครบั ! แลว้ กอ็ ยา่ งนอ้ ยทส่ี ดุ เรอ่ื งอาหารฝมี อื
คณุ ชิออนน่ะ ผมขอทเี ถอะครบั ไหว้ละ...”
“เปน็ บทสนทนาทฟ่ี งั แลว้ ไม่เขา้ หูยังไงพกิ ลนะคะ...”
ชอิ อนโกรธหนา้ ม่ยุ แตผ่ มก็ท�าเปน็ ไมส่ นใจ
อืม? นนั่ สินะ ก็จริงว่าคงจา� เป็นตอ้ งมรี างวัลอะไรบ้าง
ถ้าเป็นตอนนี้ที่ก�าลังหวาดผวากับความสยองของอาหารฝีมือ
ชอิ อนอยลู่ ะก็ เจา้ นคี่ งจะสแู้ บบสดุ ฤทธส์ิ ดุ เดชแนๆ่ ...ดงั นนั้ คดิ เรอ่ื งรางวลั
ไวห้ นอ่ ยกไ็ ด้ แตย่ งั ไงกค็ งเสยี เวลาเปลา่ เพราะไมน่ า่ จะชนะไดอ้ ยแู่ ลว้ นะ่ นะ
“เขา้ ใจละ งน้ั ฉนั จะขอใหค้ โุ รเบเอะชว่ ยทา� อาวธุ ใหน้ ายกแ็ ลว้ กนั ”
“จริงหรือครบั !”
“เฮย้ ๆ ก็อบตะคงุ ฉันเคยโกหกนายดว้ ยเหรอ?”
“แหม กไ็ มเ่ คยโกหกหรอกครบั ... แตผ่ มรสู้ กึ เหมอื นโดนทา่ นรมิ รุ ุ
หลอกเอาอยู่เรอ่ื ยๆ ยงั ไงก็ไมร่ ู้น่ะครับ...”
“เรอื่ งนน้ั นายคดิ ไปเองนา่ ”

บทที่ 3 ทูตและการประชุม 157

“คดิ ไปเองเหรอครบั ? นน่ั สนิ ะครับ!”
อมื เวลาคุยกบั กอ็ บตะน่รี ูเ้ รือ่ งง่ายดี ช่วยได้เยอะเลยแฮะ
ตอนน้ันเอง รันก้าซึ่งคาดคะเนว่าพวกเราคุยกันจบแล้วก็ส่ง
สญั ญาณใหผ้ ม
ผมจงึ พยกั หนา้ ตอบรบั
“ถา้ เจา้ ตอ้ งการใหข้ า้ ใหย้ มื พลงั กจ็ งแสดงพลงั ของเจา้ ออกมาเสยี
ถา้ ง้นั ก็ เร่มิ ได้!”
รนั ก้าหันไปหากาบลิ แลว้ ประกาศอยา่ งนน้ั
แลว้ การตอ่ สกู้ เ็ รม่ิ ต้นขึน้ ดว้ ยหนึง่ เสียงดังกล่าว

ก็อบตะตั้งท่าพร้อมในขณะที่กาบิลท�าเพียงถือหอกในมือด้วย
ทา่ ทางสบายๆ

อาวุธของก็อบตะเองก็เป็นหอกส�าหรับเวลาขี่เทมเพสต์วูฟล์
ดงั น้ันน่ีจะเป็นการต่อสรู้ ะหว่างอาวธุ ยาวดว้ ยกนั งั้นหรอื

ดูแล้วก็อบตะไมน่ ่าจะมที างชนะไดเ้ ลย
ก็อาวุธทก่ี อ็ บตะถนดั มันเป็นอาวธุ ประเภทมีดน่ีนา
“หึ ถึงแม้ว่าจะดีกว่าก็อบลิน แต่ฮ็อบก็อบลินก็ไม่ได้แตกต่าง
อะไรนกั หรอก! หากเปรยี บเทยี บกบั พวกเราลซิ ารด์ แมนซงึ่ ถอื เปน็ เชอื้ สาย
ของมังกรผยู้ ่งิ ใหญแ่ ลว้ ละก็-------”
แม้ว่ามีการให้สัญญาณเริ่มต้นแล้ว แต่กาบิลก็ยังต้ังท่าจะเปิด
อภปิ รายอยา่ งหยิง่ ยโส
เขาดูแคลนกอ็ บตะวา่ ตา�่ ชน้ั กว่าตนโดยส้ินเชงิ
ทว่าทางฝา่ ยกอ็ บตะนน้ั -------
“ไมเ่ ขา้ มาเหรอครบั ? ถา้ งน้ั ทางนข้ี อเปน็ ฝา่ ยรกุ กอ่ นละนะครบั !”
กลับไม่สนใจค�าอภิปรายของกาบิล และขว้างหอกในมือมุ่งไป
หากาบลิ

158

ดทู า่ วา่ กอ็ บตะตง้ั ใจจะควา้ ชยั ชนะจรงิ ๆ ผดิ จากทผี่ มคาดการณไ์ ว้
“หึ ไรม้ ารยาท!”
กาบลิ ไมม่ ที า่ ทางรอ้ นรนขณะปดั หอกทพ่ี งุ่ เขา้ มาทง้ิ แตด่ เู หมอื น
วา่ นัน่ เป็นการกระทา� ที่กอ็ บตะเลง็ ไว้อยแู่ ลว้
แมจ้ ะเพียงเส้ียววินาที แตค่ วามสนใจของกาบลิ กม็ ุง่ ไปหาหอก
ก็อบตะจงึ อาศยั ช่องวา่ งดงั กลา่ ว มดุ หายเขา้ ไปในเงา
อะ... ไรนะ่ ...!?
ผมแทบจะไม่เช่ือสายตาตัวเอง เมื่อก็อบตะแสดงให้เห็นว่าเขา
ใช้ 『เคลื่อนยา้ ยผา่ นเงา』 ไดอ้ ยา่ งคล่องแคลว่
และแน่นอนว่ากาบิลท่ีเผชิญหน้าอยู่กับก็อบตะเองก็เหมือนจะ
คลาดสายตาจากก็อบตะไป...
“ไปซอ่ นอยทู่ ไี่ หนกนั !?”
เขาร้องตะโกนพลางมองวนไปรอบๆ อย่างร้อนรน
แตด่ เู หมอื นวา่ ถงึ เวลานนั้ ผลแพช้ นะกถ็ กู ตดั สนิ เรยี บรอ้ ยไปแลว้
กอ็ บตะกระโจนออกมาจากเงาทที่ อดตวั อยดู่ า้ นหลงั กาบลิ แลว้
หมนุ ตัวไปด้านขา้ งกอ่ นจะปล่อยทา่ หมนุ ตัวหันหลงั เตะท้งั อยา่ งน้นั
กาบลิ คงท�าความเข้าใจไม่ไดแ้ นว่ า่ เกดิ อะไรข้นึ กบั ตวั เอง
เพราะนั่นเป็นการโจมตีทีเผลอจากด้านหลังซ่ึงอยู่นอกขอบเขต
การรบั รขู้ องกาบลิ โดยสนิ้ เชงิ และการโจมตที อ่ี ดั เขา้ ใสก่ า้ นคอตรงๆ กด็ บั
สติสมั ปชัญญะของเขาลงในช่วั พริบตา
ลกู เตะของกอ็ บตะเลง็ เขา้ ไปทชี่ อ่ งวา่ งระหวา่ งชดุ เกราะกบั หมวก
เกราะ และตัดสนิ ผลไดอ้ ยา่ งงดงาม
แม้จะเป็นลิซาร์ดแมนที่มีร่างกายแข็งแกร่ง แต่ลงได้รับความ
กระทบกระเทอื นทบี่ รเิ วณสว่ นทา้ ยสมองซง่ึ เปน็ จดุ รวมของเสน้ ประสาทก็
เปน็ ตอ้ งรว่ งเหมอื นกนั อยา่ งไรเสยี กค็ งไมถ่ งึ ชวี ติ เพราะไดเ้ กลด็ ซงึ่ มมี าแต่
เดมิ ปกป้องไว้ แต่น่าจะใชเ้ วลาพอสมควรกว่าท่จี ะฟืน้ ขนึ้ มา

บทที่ 3 ทตู และการประชุม 159



สรุปแล้วกค็ ือ-------
ชยั ชนะเปน็ ของกอ็ บตะอยา่ งผดิ คาด

“ตดั สนิ ผลแล้ว ผชู้ นะ ก็อบตะ!!”
เสียงประกาศของรนั กา้ ทา� ให้พวกเบนิมารุพากันโหร่ อ้ งยินดี
กอ็ บตะที่ไดร้ ับคา� ชมเองกม็ ีท่าทางดีใจเหมือนกนั
วา่ แต.่ ..
ไม่นึกเลยว่าก็อบตะจะเอาชนะหัวหน้านักรบเผ่าลิซาร์ดแมนได้
ชนดิ ขาดลอยแบบนี้
ทั้งที่ดูแล้วกาบิลน่าจะแข็งแกร่งเทียบเท่าได้กับระดับ B+ แต่
กลบั โดนคว�่าลงไดใ้ นเวลาเพยี งเสยี้ ววินาที
การเติบโตของกอ็ บตะทา� ใหผ้ มตกใจมากจรงิ ๆ
ทุกคนเองก็คงจะตกใจกับเร่ืองเหนือความคาดหมายในคร้ังนี้
เหมือนกนั แน่
“สมแล้วทีเ่ ปน็ กอ็ บตะท่ขี ้าคาดหวงั มาตลอด”
รนั ก้าพยักหน้าดว้ ยทา่ ทางพออกพอใจ
“ท�าได้ดมี าก! เจ้าแสดงพลงั ของฮ็อบก็อบลนิ ใหเ้ ปน็ ท่ีประจักษ์
แลว้ !”
ริกรุ โุ ดยนิ ดเี ป็นอย่างยิง่
“เห็นทีคงต้องมองเจ้าใหม่แล้วละ ค�าพูดเสียมารยาทที่เจ้าพูด
กบั ขา้ เมือ่ ครนู่ ้ี ข้าจะทา� เป็นไมไ่ ดย้ ินแล้วกนั ”
ชิออนเผยรอยย้มิ พลางกลา่ วชมเชย
“ยอดไม่เบาเลยนนี่ า ท่าทางเจา้ จะแขง็ แกรง่ ขนึ้ กว่าตอนท่ีสกู้ ับ
พวกขา้ อกี นะ”
ส่วนนค่ี ือค�าพูดของเบนิมารุ
“อมื เจา้ หนนู น่ั ฝมี อื ไมเ่ ลวเลย ดทู า่ วา่ จะมพี รสวรรคค์ มุ้ คา่ พอที่

บทท่ี 3 ทูตและการประชุม 161

จะขดั เกลานะขอรับ”
ส่วนฮาคุโรก็ก�าลังมองดกู อ็ บตะด้วยสายตาเฉยี บคม
ถงึ ขนาดฮาคโุ รยงั เหน็ แววนี่ เรยี กวา่ ยอดจรงิ ๆ เลยแฮะเจา้ กอ็ บตะ
แม้จะน่าสงสาร แต่ดูเหมือนว่าก็อบตะคุงจะไปต้องตาต้องใจ

ยักษ์จอมฝึกวิชาเขา้ เสียแลว้ อยา่ งนอ้ ยๆ ก็มาฝึกด้วยกันหน่อยนะ การ
โจมตที ม่ี ุง่ มายังผมจะไดเ้ บาลงบา้ ง

ว่าแต่------
เอ๋ อา้ ว? หรอื ทกุ คนคดิ วา่ กอ็ บตะจะเปน็ ฝา่ ยชนะ? พอคดิ อยา่ งนนั้
แลว้ หนั มองไปรอบๆ ผมกร็ สู้ กึ เหมอื นวา่ ทกุ คนตา่ งกเ็ ชอ่ื มนั่ ในชยั ชนะของ
กอ็ บตะกันทั้งสน้ิ
สว่ นคนทีไ่ ม่เช่อื ว่าก็อบตะจะชนะ ดมู เี พยี งผมคนเดยี วเท่าน้นั
ผมคงอ่านความคิดของรนั กา้ ล�้าลึกเกนิ ไปละมง้ั นี่
“สะ สมแลว้ ทเ่ี ป็นก็อบตะคงุ วเิ ศษมาก! เดยี๋ วฉันจะวานคุโร-
เบเอะใหท้ า� อาวธุ ใหต้ ามสัญญานะ”
เพราะฉะนน้ั เอาเปน็ ว่าผมเองกเ็ ช่อื ในตัวกอ็ บตะด้วยดกี ว่า
ผมเปน็ ชายทอ่ี า่ นบรรยากาศรอบขา้ งออก จงึ เลอื กทจ่ี ะเอย่ ชมเชย
ก็อบตะใหเ้ ขา้ กับบรรยากาศในสถานท่ีนั้น

สว่ นทางด้านกาบลิ ซง่ึ เปน็ ผู้แพ้กับบรรดาลกู สมุน...
ตวั กาบลิ เองเพยี งแคห่ มดสตไิ ปเฉยๆ แตไ่ มม่ บี าดแผลภายนอก
ใดๆ
สว่ นผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชาของกาบลิ ทต่ี งั้ ทา่ จะสง่ เสยี งเชยี รก์ แ็ ขง็ คา้ ง
อยู่ในท่านนั้
พวกเขาท�าความเขา้ ใจไม่ได้แมแ้ ต่น้อยว่าเกดิ อะไรขึ้นกันแน่
“เฮ้ ตดั สนิ ผลไดแ้ ลว้ นะ พวกเราขอปฏเิ สธเรอื่ งเปน็ ผใู้ ตบ้ งั คบั -
บญั ชาของหมอนี่ แตถ่ ้าเป็นเรอ่ื งขอความร่วมมือในการช่วยต่อส้กู ับพวก

162

ออรค์ ละกท็ างเราจะรบั ไวพ้ จิ ารณา ยงั ไงวนั นก้ี พ็ าหมอนก่ี ลบั ไปกอ่ นเถอะ”
เม่อื ได้ยินคา� พูดของผม เหล่าลิซารด์ แมนก็เรมิ่ ขยับตัวในทีส่ ดุ
และแลว้ คณะทตู ทมี่ ากอ่ ความวนุ่ วายใหช้ าวบา้ นเขา กเ็ ดนิ ทาง

กลับไปด้วยประการฉะนเ้ี อง

*

เอาละ ไลพ่ วกงเี่ งา่ กลบั ไปไดม้ นั กด็ ี แตพ่ วกเรากต็ อ้ งวางนโยบาย
กันละว่าจากนจ้ี ะเอาอย่างไรกันตอ่ ไป

ผมเรียกทุกคนมารวมกนั เพ่อื เปิดการประชุม
ตดิ กนั กบั สง่ิ ปลกู สรา้ งสา� หรบั ใชพ้ กั ผอ่ นนอนหลบั ซง่ึ ใหญโ่ ตทสี่ ดุ
ในหมบู่ า้ นแหง่ นี้ มกี ระทอ่ มชว่ั คราวหลงั เลก็ สา� หรบั ใชเ้ ปน็ ทป่ี ระชมุ ปรกึ ษา
หารอื ตง้ั อยู่ พวกเราจะไปรวมตวั กนั ทน่ี น่ั เพอ่ื ตกลงกนั ถงึ นโยบายหลงั จากนี้
เมอื่ ตกลงใจไดแ้ ลว้ ผมจงึ สง่ั รกิ รุ โุ ดใหไ้ ปตามผทู้ ไี่ มไ่ ดอ้ ยู่ ณ ทน่ี ี้
มารวมกัน
“ขา้ จะเรยี กรวมตัวทันทคี รับ”
รกิ ุรุโดพยกั หน้ารบั แลว้ ใช้ให้ก็อบตะไปตระเวนแจง้ ขา่ ว
ผมเองกต็ ดิ ตอ่ โซเอยผ์ า่ น 『จติ สอ่ื สาร』 และสงั่ ใหเ้ ขาเดนิ ทางกลบั
ผู้ซง่ึ ถูกเรียกมารวมตวั กันคือบุคคลซึ่งมีหน้าทสี่ �าคัญ
ตัวแทนฮอ็ บก็อบลนิ ริกุรุโดกับรกิ รุ ุ
รุกุรโุ ด เรกุรุโด โรกุรโุ ด แลว้ กร็ ิริน่า
ตัวแทนดวารฟ์ ไคจนิ
ตวั แทนคิจิน เบนิมารุ ชนู ่า ฮาคุโร ชอิ อน โซเอย์
แลว้ กต็ วั ผม
ถา้ ไม่นับรวมผมเข้าไปกร็ วมทัง้ หมด 12 คน
พวกเขาคือผู้ท่ีเกี่ยวข้องกับการบริหารเมืองแห่งนี้ แต่ไม่ได้นับ

บทที่ 3 ทูตและการประชมุ 163

รวมผรู้ บั ผิดชอบงานผลิตในแต่ละสาย
สายงานผลติ และก่อสร้าง มีไคจนิ เป็นตัวแทนคอยควบคุมดแู ล
สายงานการคลงั มีรริ นิ า่ คอยดูแล
สายงานปกครอง มีริกุรโุ ดเปน็ หัวหอก ตามด้วยรกุ ุรโุ ด เรกรุ โุ ด

โรกรุ โุ ด ทา� หนา้ ทคี่ วบคมุ ดแู ลดา้ นตลุ าการ นติ บิ ญั ญตั ิ และอา� นาจบรหิ าร
ทั้งน้ีสายงานนี้ยังท�าการปรับปรุงได้ไม่ถึงไหน จึงยังมีการบ้านที่ต้องท�า
หลงั จากนี้อีกเป็นกองภูเขา

สายงานการทหาร มเี บนิมารกุ ับฮาคโุ ร
สายงานขา่ วกรอง มีโซเอย์
สายงานรักษาความปลอดภยั มีรกิ ุรุ
สา� หรบั ตอนนี้ สายงานไดถ้ กู เพมิ่ เปน็ 6 สาย เพราะมกี ารทหาร
กบั งานขา่ วกรองเพิ่มเข้ามา
พวกเรายงั ออ่ นแอในฐานะองคก์ ร และถงึ จะบอกวา่ มกี ารปฏบิ ตั งิ าน
ก็ยงั มีเพียงแคช่ อื่ หนว่ ยงาน ทว่ากไ็ มไ่ ดม้ อี ะไรตดิ ขัด ดังนั้นตอ่ ไปกค็ อ่ ยๆ
ท�าให้บริหารงานได้เต็มที่ขึ้นเรื่อยๆ ก็พอ ส�าหรับตอนน้ี ขอแค่ทุกคน
ใช้ชวี ิตอยูไ่ ด้โดยไมต่ อ้ งอดอยากกด็ ีแล้ว
ถ้าจะบอกว่าการที่สายงานรักษาความปลอดภัยท�าหน้าท่ีไปถึง
การลา่ เหยอื่ หาอาหารดว้ ยเปน็ ปญั หาละก็ มนั กค็ งถอื เปน็ ปญั หาแหละมงั้
เมอ่ื คดิ ดแู ลว้ กต็ อ้ งบอกวา่ เจา้ รกิ รุ นุ นั้ พยายามไดด้ มี ากจรงิ ๆ คน
อยา่ งเขาน่ีละมง้ั ท่เี รยี กวา่ เป็นผูป้ ดิ ทองหลงั พระ
ทางเบนิมารุที่ได้รับแต่งต้ังให้ดูแลสายงานการทหารเองก็ดูจะ
กา� ลงั ล�าบากใจวา่ จะเลือกใครมาเปน็ ทหารดี
ดงั นนั้ เรอ่ื งดงั กลา่ วจงึ ยงั อยใู่ นขน้ั ตอนของการหารอื กบั รกิ รุ แุ ละ
ยกชื่อของผูท้ ม่ี ฝี มี ือดีในบรรดากองกา� ลังรกั ษาความปลอดภัยข้นึ มาอยู่

164

ซง่ึ กค็ งจะชว่ ยไมไ่ ดเ้ พราะเบนมิ ารเุ องกเ็ พงิ่ จะเขา้ รบั ตา� แหนง่ สดๆ
รอ้ นๆ แตใ่ นเมอื่ พวกออรค์ กบั ลซิ ารด์ แมนมกี ารเคลอื่ นไหวมากขนึ้ กค็ งจะ
มวั ยดื ยาดอยู่ไม่ได้แล้ว

ภาระของเบนิมารุคงจะหนักหนอ่ ย แตก่ ็ต้องขอใหเ้ ขาพยายาม
เพือ่ ทุกคนละนะ

สว่ นริรินา่ นนั้ เป็นคนมีไหวพรบิ และขยนั ขนั แขง็ มาก
ถงึ จะแปะปา้ ยยา้� วา่ เปน็ สายงานการคลงั แตส่ ง่ิ ทเ่ี ธอทา� อยจู่ รงิ ๆ
นน้ั คือการเกษตร
พวกเราค้นพบพืชจ�าพวกมันท่ีขึ้นตามธรรมชาติ และประสบ
ความสา� เรจ็ ในการน�ามาเพาะพนั ธุ์
โดยนอกจากจะมวี งจรการปลกู จนถงึ การเกบ็ เกยี่ วผลผลติ ทสี่ นั้
แลว้ ยงั มคี ณุ คา่ ทางอาหารสงู ดงั นนั้ จงึ มสี ว่ นชว่ ยพฒั นาความเปน็ อยดู่ า้ น
อาหารไดอ้ ย่างดยี งิ่
นอกจากน้ีก็ยังมีการท�าอะไรอีกมากมายหลากหลายท่ีเกี่ยวกับ
การกกั ตนุ เสบยี งอาหาร เชน่ นา� สตั วป์ ศิ าจมาเลย้ี งใหเ้ ปน็ ปศสุ ตั ว์ การเพาะ
พนั ธุ์ปลา
และยังท�าการควบคุมดูแลผลิตภัณฑ์ที่ได้ รวมถึงบรรดาวัสดุ
วตั ถดุ ิบ ทเ่ี ก็บรวบรวมมาอกี ดว้ ย
เรียกได้ว่าทา� ทั้งการเพาะปลูก ป่าไม้ เพาะพันธุ์สัตว์นา�้ และ
ปศุสัตว์
ซงึ่ ทท่ี า� ไดก้ เ็ พราะวา่ แตล่ ะอยา่ งทา� เพยี งขนาดเลก็ ๆ แตใ่ นอนาคต
คงจา� เป็นต้องมีการปรับเปลี่ยนต่อไปตามแตส่ ถานการณ์
หลังจากนี้ไป หากมีการติดต่อซ้ือขายกับมนุษย์ข้ึนมาละก็
ผมอยากจะจัดหาหน่อของผักหลายๆ ชนิดมาด้วย ถึงตอนนั้นริริน่าแค่
คนเดียวคงยากท่ีจะดูแล ดังน้ันคงต้องมีการเพิ่มผู้รับผิดชอบให้มากขึ้น
อยา่ งแน่นอน

บทท่ี 3 ทูตและการประชุม 165

แม้ในตอนน้ีเอง เหล่าก็อบลิน่าก็ก�าลังเรียนวิธีการทอผ้าจาก
ชนู ่ากันอย่างสดุ ความสามารถ และยังมบี คุ ลากรอยา่ งคณุ ฮารุนะอย่ดู ้วย
เพราะฉะน้ันถงึ ไมเ่ ป็นหว่ งอะไรกค็ งมที างไปแหละ

ด้านสายงานกอ่ สรา้ งและการผลติ นน้ั ผมมอบใหไ้ คจนิ เปน็ คน
ดูแลทง้ั หมด

เจา้ ตวั มงี านหลกั เปน็ ชา่ งตเี หลก็ กจ็ รงิ แตเ่ พราะไดผ้ รู้ ว่ มมอื อยา่ ง
คโุ รเบเอะมาช่วย ไคจินจงึ อย่ใู นฐานะเหมือนผู้กา� กับแทน

ในดา้ นความสามารถนนั้ ดเู หมอื นวา่ จะมกี ารแยกงานทถี่ นดั กนั
อยา่ งชดั เจน สว่ นโรงชา่ งดเู หมอื นวา่ จะมอบใหค้ โุ รเบเอะเปน็ ผดู้ แู ลทง้ั หมด

ตามทไ่ี คจนิ เลา่ เหน็ วา่ “ตอนนงี้ านดา้ นการจดั การอะไรตอ่ มอิ ะไร
ใหเ้ ขา้ ทเี่ ขา้ ทางยงั เยอะอยู่ เมอ่ื ไรทเ่ี รม่ิ เขา้ ท่ี ขา้ กอ็ ยากจะทมุ่ เทใหก้ บั การ
ผลิตน่ะนะ”

ถา้ เป็นอย่างนน้ั ก็น่ากลัวอย่วู า่ วนั ๆ ไคจินอาจจะเอาแตท่ ดลอง
ทดลอง และทดลองกเ็ ป็นได้

ส่วนคโุ รเบเอะเอง ถา้ ทา� อาวุธทีผ่ มไหว้วานไวต้ อนนเี้ สร็จเมอื่ ไร
กท็ า� ทา่ วา่ อยากจะทมุ่ เทให้การทดลองรว่ มกบั ไคจินเหมือนกนั

บางทีผมน่าจะเลิกคิดมากแล้วเข้าไปร่วมวงทดลองด้วยเสียเลย
อาจจะดกี วา่ กไ็ ด้ เพ่อื การน้ันแลว้ ผมก็อยากจะใหอ้ ะไรๆ มันเข้าที่เข้าทาง
ไวๆ นะ่ นะ

*

โซเอยท์ อี่ อกไปสืบหาข้อมูลกลบั มาถึงแลว้
เท่าน้ีก็เท่ากับครบองค์ประชุม ผมจึงคิดว่าน่าจะเร่ิมประชุมกัน
ได้เสียที
“ถา้ ง้นั ก็เรมิ่ ประชุมกนั เถอะ กอ่ นอืน่ ขอฟงั รายงานหนอ่ ยสิ”

166

ผมเอ่ยปากเมอื่ เห็นวา่ ทกุ คนน่งั ลงเรยี บรอ้ ยแล้ว
นน่ั คือสญั ญาณใหโ้ ซเอยเ์ รม่ิ การรายงาน
เนอ้ื หาของรายงานสามารถแยกไดเ้ ปน็ หัวขอ้ ใหญ่ๆ 3 หัวข้อ
หนง่ึ ท่าทีของหมู่บา้ นก็อบลนิ แต่ละหมู่บา้ น
สอง สถานการณบ์ ริเวณพน้ื ท่โี คลนตม
สาม สถานการณก์ ารเคล่อื นทพั ของออรค์
โซเอยใ์ ช้ 『รา่ งแยก』 ทงั้ หกรา่ งอยา่ งเตม็ สมรรถนะเพอื่ รวบรวม
ขา่ วสารมา
เหน็ วา่ เขาปลอ่ ยรา่ งแยกไปตามแตล่ ะพน้ื ท่ี พนื้ ทล่ี ะ 2 รา่ ง เพอื่
เก็บรวบรวมขอ้ มลู
และแม้ในปัจจุบัน เขาก็ยังคงท้ิงร่างแยกไว้ในสถานท่ีเหล่าน้ัน
อีกหลายร่างเพอ่ื รวบรวมข้อมลู อยา่ งต่อเน่ือง
ทั้งหมดนั่งฟังรายงานอยา่ งเงียบๆ
กอ่ นอนื่ คอื บรรดาหมบู่ า้ นกอ็ บลนิ ทด่ี เู หมอื นจะพากนั เขา้ ไปอยู่
ภายใตก้ ารปกครองของกาบลิ หวั หนา้ นกั รบลซิ ารด์ แมนเปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ยแลว้
หมายถึงลิซาร์ดแมนท่ีมาที่น่ีเมื่อสักพักก่อนหน้านี้สินะ มีพวก
ชอบของแปลกยอมเขา้ ไปรบั ใช้คนงเ่ี งา่ อยา่ งหมอนน่ั ด้วยหรือเนย่ี
สว่ นบรรดากอ็ บลนิ ทไี่ มไ่ ดเ้ ขา้ อยภู่ ายใตก้ ารปกครอง ตา่ งพากนั
หนีกระเจงิ ไปตามท่ีต่างๆ ในสภาพหวาดกลวั
เหน็ วา่ มจี า� นวนไมน่ อ้ ยทหี่ นไี ปยงั ทศิ ทางซงึ่ เปน็ ประเทศของมนษุ ย์
ซึ่งพวกนัน้ คงจะตกเปน็ เปา้ หมายของการปราบปรามในภายหลงั
หากสรา้ งชมุ ชนพกั อาศยั อยภู่ ายในปา่ มนษุ ยจ์ ะไมเ่ ขา้ มายงุ่ เกย่ี ว
แตเ่ มอ่ื ไรทเ่ี ขา้ ไปในเขตแดนของพวกเขา พวกเขากจ็ ะแสยะคมเขยี้ วเขา้ ใส่
ไม่ว่าใครก็ย่อมต้องพยายามปกป้องท่ีอยู่อาศัยของตัวเอง ดังน้ันน่ันคง
เป็นเร่ืองธรรมดาอยู่แล้ว
แม้ไมท่ ราบว่าพวกมนษุ ยม์ กี า� ลงั รบเทา่ ไร แตม่ อนสเตอร์ระดับ

บทท่ี 3 ทตู และการประชมุ 167

กอ็ บลินคงถกู ปราบปรามได้ในช่ัวพรบิ ตาเป็นแน่
ซ่ึงถ้าเปน็ อย่างนัน้ ก็อบลนิ กลุ่มน้กี ค็ งมแี ตจ่ ะต้องอาศยั อยูอ่ ยา่ ง

หลบๆ ซอ่ นๆ แตค่ ดิ อยา่ งไรอนาคตของพวกเขากไ็ มน่ า่ จะสดใสเอาเสยี เลย
พวกเราได้ฟังเร่ืองของกาบลิ เปน็ ของแถมจากรายงานนดี้ ้วย
ดเู หมอื นวา่ กาบลิ จะรวบรวมเหลา่ กอ็ บลนิ มาไวภ้ ายใตบ้ งั คบั บญั ชา

แล้วจัดตง้ั เปน็ กองทัพรวมจา� นวนได้ประมาณ 7,000 ตน
ซ่ึงขณะน้ีก�าลังรวมพลต้ังค่ายพักกลางแจ้งอยู่ ณ พื้นที่ราบ

บรเิ วณตีนเขาของเขตหุบเขา
จา� นวนนั้นเรยี กว่าไมน่ อ้ ยเลย
น่ีคงจะรวบรัดการเจรจาโดยใช้การคุ้มครองจากพวกออร์คเป็น

เหยอ่ื ลอ่ เหมอื นกบั ท่ยี น่ื ข้อเสนอให้พวกเราละมัง้
ดูเหมือนว่าอยา่ งน้อยๆ เจา้ กาบลิ น่ันก็ใชส้ มองเปน็ แตเ่ หน็ ว่า

เจ้านั่นส่ังให้เอาเสบียงอาหารท่ีพวกก็อบลินเก็บสะสมไว้ออกมาท้ังหมด
ดังนั้นแม้ว่าจะชนะพวกออร์คได้จริงๆ ขึ้นมา แต่หลังจากนั้นก็คงต้องมี
ผู้เสียชวี ิตจากการอดอาหารแน่

เจา้ น่นั คงไมไ่ ดค้ ดิ อะไรเกีย่ วกับเรือ่ งนเ้ี ลย
สา� หรบั เรอ่ื งนนี้ นั้ บรรดาหวั หนา้ เผา่ ทต่ี อบรบั ขอ้ เรยี กรอ้ งเองกม็ ี
ความผิดเหมือนกัน แต่พวกเขาอาจตัดสินใจแล้วว่าก็ยังดีกว่าถูกพวก
ออร์คฆา่ ตาย
...ไม่สิ หรือว่าคิดจะลดจ�านวนปากท้องลงในสงครามกับพวก
ออรค์ เพอ่ื ใหพ้ วกทรี่ อดมาไดม้ ชี วี ติ รอดตอ่ ไป? ถา้ เปน็ อยา่ งนน้ั จรงิ นน่ั ก็
คงเป็นนโยบายเดิมพันการมีชีวิตรอดอย่างเต็มท่ีที่สุดเท่าที่เผ่าพันธุ์ซ่ึง
อ่อนแอจะทา� ไดแ้ ล้ว
และส�าหรับพวกเรา มนั กไ็ มใ่ ชเ่ รือ่ งของคนอืน่
เมอื งแหง่ นย้ี งั ไมส่ า� เรจ็ สมบรู ณ์ แตถ่ า้ จะใหป้ ลอ่ ยทง้ิ ทน่ี ไ่ี ปเฉยๆ
มนั กค็ งไม่ขา�

168

หากยอมใหพ้ วกออรค์ รกุ รานมาถงึ ทน่ี ไ่ี ด้ ปา่ ในบรเิ วณรอบๆ น้ี
กค็ งถกู ป่วนจนไม่สามารถจัดหาเสบียงอาหารได้

เพอื่ รกั ษาวถิ ชี วี ติ ในตอนนไี้ ว้ พวกเราจา� เปน็ ตอ้ งปราบปรามพวก
ออรค์ ใหไ้ ดท้ ีบ่ รเิ วณพื้นท่ีโคลนตม

จากนั้นพวกเรากฟ็ งั สถานการณ์ท่บี รเิ วณพืน้ ทโ่ี คลนตมต่อ
โดยทางด้านน้ี ผู้น�าเผ่าลิซาร์ดแมนก็รวบรวมนักรบของแต่ละ
เผ่าย่อยมาจดั ตง้ั เปน็ กองทัพมีไพร่พลถึงเกือบหน่ึงหมนื่
ดูจากท่าทีแล้ว ดูเหมือนว่าจะก�าลังจับปลาในทะเลสาบเพ่ือ
เตรียมเปน็ เสบียงอาหารปรมิ าณมาก
และใชเ้ ขาวงกตตามธรรมชาตเิ ปน็ ฐานทมี่ นั่ ตงั้ รบั ใหน้ กั รบแตล่ ะ
ตนรับมือกบั พวกออร์คไดด้ ้วยตวั เอง
พวกออรค์ เปน็ คมู่ อื ทจี่ า� เปน็ ตอ้ งระแวงมากถงึ ขนาดนนั้ เลยหรอื ?
คมู่ อื ทเ่ี ผา่ ซงึ่ แขง็ แกรง่ อยา่ งลซิ ารด์ แมนถงึ กบั ตอ้ งรวมพลงั ทงั้ เผา่
เพอื่ เฝา้ ระวงั ยง่ิ ไปกวา่ นนั้ ยงั ถงึ กบั ตอ้ งฉดุ ลากกระทง่ั เหลา่ กอ็ บลนิ ซงึ่ เปน็
เผ่าพนั ธ์ุออ่ นแอมาเตรียมเข้าสู่การต่อส้ดู ้วย...

สุดท้าย มาฟงั สถานการณก์ ารเคลอ่ื นทพั ของออร์คกนั ดกี ว่า
“กองทัพออร์ค มีจา� นวน-------ประมาณ 200,000------”
หลงั จากละล้าละลงั ไปช่ัวอดึ ใจ โซเอย์ก็เอ่ยตวั เลขดงั กล่าวออก
มาอยา่ งชดั เจน
“หา? 200,000!?”
ผมโพลง่ ออกมา
ถ้าจ�าไม่ผิด จ�านวนออร์คท่ีบุกโจมตีหมู่บ้านโอเกอร์น่าจะอยู่ท่ี
ประมาณหลายพันเท่าน้ันน่นี า...
“แปลว่ากองก�าลังท่ีมาโจมตีหมู่บ้านของพวกเราเป็นเพียงแค่

บทที่ 3 ทูตและการประชมุ 169

สว่ นหนง่ึ ของกองทัพมันเท่านน้ั เหรอ?”
“ใช่แล้ว พอลองตรวจสอบดูข้าถึงมั่นใจว่าจ�านวนรวมของ

พวกมันน่าจะมปี ระมาณ 200,000 โดยทัพหลักกา� ลังอยู่ระหวา่ งเคลอื่ น
ทัพผ่านเส้นทางบุกรุกที่ค่อนข้างกว้าง เลียบตามริมธารน้�าใหญ่อาเมลด์
ข้ึนมาจากทิศใต้ ข้าคา� นวณเอาจากความกว้างของเส้นทางกับความยาว
ของกองก�าลังเท่าน้ัน แต่อย่างน้อยที่สุดจ�านวนของศัตรูก็ไม่ต�่ากว่า
500,000 แน่นอน ท้งั ยงั ตรวจสอบพบกองก�าลังท่บี กุ รุกเข้ามาในแตล่ ะ
พนื้ ทข่ี องปา่ อกี ดว้ ย ดงั นนั้ ขา้ จงึ เหน็ วา่ การประเมนิ จา� นวนของศตั รไู วน้ อ้ ย
เกินไปอาจจะเป็นอันตรายได”้

โซเอย์เอย่ อย่างไมล่ งั เล
กองทพั ออรค์ ทอี่ ดั แนน่ เตม็ ถนนกวา้ งยาวเหยยี ดหลายกโิ ลเมตร
กา� ลงั รกุ รานเข้ามา
“แล้วรจู้ ดุ หมายปลายทางของพวกออรค์ รเึ ปล่า?”
“ครับ! ดูเหมือนว่ากองทัพออร์คคิดจะลอดผ่านพื้นที่โคลนตม
ท่ีแผ่ตัวออกกว้างอยู่รอบบริเวณทะเลสาบชิสึ แล้วทะลวงเข้าไปในเขต
ปกครองของลิซาร์ดแมนครบั แตว่ า่ -------”
“แต่ว่า?”
“แต่ว่าที่อยู่เลยจากนั้นไปเป็นเขตท่ีอยู่อาศัยของพวกมนุษย์
ทา� ใหไ้ มท่ ราบวา่ พวกออรค์ กา� ลงั คดิ จะมงุ่ หนา้ ไปทไ่ี หนกนั แนค่ รบั เพราะ
หากยังคงตะลยุ ผ่านต่อไปทงั้ อยา่ งนั้นละก็ คาดว่าสักวันคงหลกี เล่ยี งการ
ปะทะกับกลมุ่ ประเทศของมนษุ ย์ไมไ่ ดค้ รบั ------”
ไมจ่ ริงน่า เจ้าพวกออร์คกา� ลังคดิ อะไรอยูก่ ันแน่? ไม่สิ รอเด๋ียว
ก่อน...
ถ้าพวกมันคิดอยากจะได้สิทธ์ิในปกครองป่า ก็น่าจะหยุด
เคลอื่ นไหวเม่ือทา� ลายล้างลิซารด์ แมนได้สิ?
ว่ากนั ตามจริง เปา้ หมายของเจา้ พวกออรค์ คืออะไรกนั แนน่ ะ?

170

“โซเอย์ นายคิดว่ายังไง? เป้าหมายของพวกออร์คคือการขย้ี
พวกลซิ ารด์ แมน? หรอื คดิ วา่ พวกมนั คดิ จะรกุ รานไปถงึ ประเทศของพวก
มนษุ ยท์ ีอ่ ยเู่ ลยไปตอ่ ด้วย?”

“ในข้ันตอนนีข้ ้าเองกไ็ ม่สามารถตดั สินได้เหมือนกันครบั ...”
กค็ งจะอย่างน้นั ละ
ว่ากันตามจรงิ ผมไมค่ อ่ ยเข้าใจสภาพภมู ิประเทศเท่าไรแฮะ
“กอ่ นอน่ื ฉนั อยากจะรจู้ ดุ มงุ่ หมายของพวกออรค์ กอ่ นแฮะ โซเอย์
มอี ะไรทพี่ อเหมอื นเปน็ แผนทีไ่ ดร้ ึเปล่า?”
“แผนท่ี คืออะไรหรือครับ?”
“เอ๋?”
.........
......
...
นา่ ตกใจเหลือเกนิ ท่ีผู้เข้าร่วมประชมุ เกอื บทงั้ หมดตา่ งไมท่ ราบ
วา่ แผนทีค่ ืออะไร
มไี คจนิ คนหนงึ่ ละทร่ี จู้ กั แตถ่ งึ จะรจู้ กั กเ็ หน็ วา่ มนั เปน็ ของทไี่ มไ่ ด้
มีใชท้ วั่ ไป
ดเู หมอื นวา่ แมใ้ นตอนนี้ แผนทกี่ ย็ งั ถอื เปน็ ของในระดบั ความลบั
ของกองทัพอยู่
เม่ือช่วยไม่ได้ ผมจึงเอาแผ่นไม้ขนาดใหญ่มาวางเรียงบนโต๊ะ
แลว้ คอ่ ยๆ เขยี นตา� แหนง่ ของสถานทต่ี ่างๆ โดยครา่ วๆ ลงไปบนนนั้
ปศิ าจดว้ ยกนั จะใช้ 『โทรจติ 』 และแชรข์ อ้ มลู รว่ มกนั ไดใ้ นระดบั
หนึ่ง ซ่ึงส่ิงน้ีเองท่ีอาจเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาด้านการจดบันทึกใน
ปจั จุบัน
มีฮาคุโรอีกคนท่ีเห็นว่าเคยได้ฟังมาจากปู่ เขาจึงช่วยเขียนผัง
ภมู ปิ ระเทศรอบๆ หมบู่ ้านโอเกอร์ลงบนแผน่ ไมด้ ้วย

บทท่ี 3 ทูตและการประชุม 171

ไม่มกี ระดาษน่ีมันล�าบากจรงิ หนอ
อยา่ งไรกต็ ามแต่ ผมใหเ้ อาแผน่ ไมเ้ ข้ามา แล้วเร่ิมตน้ จากการ
เขียนลกั ษณะภูมปิ ระเทศรอบๆ เมอื งนีล้ งไป
ซึ่งคราวน้ีกลับกันคือเพราะมีการลิงก์ด้วย 『จิตสื่อสาร』 จึง
ทา� ให้ผมดา� เนนิ งานโดยรบั ภาพอมิ เมจของอีกฝา่ ยมาโดยตรงได้ คอื มันก็
สะดวกจรงิ ๆ นัน่ ละ และเพราะมันสะดวกเรากเ็ ลยแลกเปลยี่ นข้อมลู กนั
โดยไม่พึ่งพาอุปกรณ์การบันทึก ดังน้ันการเขียนแผนท่ีนี้จึงอาจเรียกว่า
เป็นการปรับปรุงให้ดีขึ้นไม่ได้ เป็นข้อขัดแย้งท่ีไม่รู้จะท�าอย่างไรดีจริงๆ
เพราะลงถา้ อาศัยอยู่กันแค่ปศิ าจด้วยกนั มันกไ็ ม่เป็นปญั หาอะไรทง้ั สนิ้
แต่ไม่ผิดแน่นอนหากจะบอกว่ามนุษย์สืบทอดความรู้ต่อให้คน
รุ่นหลังไดด้ ีกวา่ ปิศาจ เหนอื สิง่ อน่ื ใด การบันทึกและสบื ทอดนนั้ ถือเป็น
แหล่งกา� เนิดพลงั ท่ีจะน�าไปส่กู ารพฒั นา ดงั นนั้ ถึงตอนนี้จะรู้สกึ ไม่สะดวก
กนั บ้าง แต่กอ็ ยากจะใหช้ นิ กนั ใหไ้ ดน้ ่ะนะ
ผมจดั เรยี งขอ้ มลู ซงึ่ อา่ นไดจ้ ากจติ ของทกุ คนดว้ ย 『มหาปราชญ』์
จากน้ันก็วาดภูมิประเทศท่ีปะติดปะต่อกันเป็นหนึ่งเดียวในสมองลงบน
แผน่ ไม้อย่างพถิ ีพิถัน สรา้ งออกมาเปน็ แผนทที่ ่ีพอจะเปน็ รูปเปน็ ร่าง
ขอ้ มลู ด้านอัตราสว่ น ผมเขียนแค่ใช้ดปู ระกอบได้ แต่เท่านก้ี ็น่า
จะพอทนใช้งานได้ละ
ด้วยเหตุน้ีเราจึงต้องเสียเวลาโดยไม่คาดฝันเพ่ือท�าแผนท่ีข้ึนมา
กอ่ นจะได้เข้าหวั ขอ้ หลกั ของการประชมุ อยา่ งจริงจัง

ทีน้ีก็ไดเ้ วลาเข้าหวั ข้อหลักละ
“แผนทคี่ อื สง่ิ ทแ่ี สดงใหเ้ หน็ ถงึ ภมู ปิ ระเทศตา่ งๆ แบบเขา้ ใจงา่ ย
อยา่ งท่เี ห็นอย่นู ่ี ขอใหท้ กุ คนดูแผนท่ีไปพรอ้ มกบั ฟังคา� อธิบายนะ”
ทกุ คนจงึ เขา้ มารมุ ลอ้ มรอบแผนทซ่ี งึ่ เขยี นลงบนแผน่ ไมซ้ งึ่ นา� มา
วางต่อกนั

172

นอกจากนัน้ ผมยงั ใช้ 『จิตสือ่ สาร』 ลิงกท์ ุกคนเข้าด้วยกันเพอ่ื
ส่งอมิ เมจให้เขา้ ใจรว่ มกันด้วย

“เข้าใจนะ จากนี้ไปพวกเราจะดูแผนที่น่ีพลางคาดคะเนการ
เคลื่อนไหวของลิซารด์ แมนกับออรค์ ไปด้วย เปา้ หมายกค็ อื เพอื่ คาดคะเน
ว่าพวกออร์คกา� ลังคดิ อะไรอยู่กันแน่ เพราะถา้ รูเ้ รื่องนน้ั พวกเราเองกจ็ ะ
เคลื่อนไหวไดง้ ่ายขึน้ ด้วย”

ทุกคนพยกั หน้าใหก้ ับคา� พูดของผม
จากนั้นผมก็ส่ังให้โซเอย์วางเศษไม้ลงบนต�าแหน่งของกองทัพ
ออรค์
เป็นเศษไม้ที่ได้รับการดัดแปลงเล็กน้อย คือมีการเขียนค�าว่า
กองทพั ออรค์ ไว้บนผวิ หน้าเหมือนกบั ตัวหมากรุก
เสน้ ทางการรกุ รานของออร์ค
จากศนู ย์กลางของมหาพงไพรแหง่ จรู า่ มีเสน้ ทางทางที่กองทพั
ขนาดใหญน่ า่ จะผ่านไดแ้ ยกออกเปน็ 3 ทิศทาง
โดยไมว่ า่ เสน้ ทางไหน กล็ ว้ นแลว้ แตต่ อ้ งเลยี บธารนา้� ใหญอ่ าเมลด์
ซึง่ ทอดยาวมาจากมหาภผู าคานารต์ ทง้ั สิ้น
ทง้ั นธ้ี ารนา�้ ใหญอ่ าเมลดจ์ ะแยกตวั ออกเปน็ 2 สายทบี่ รเิ วณใกล้
กับจุดศูนย์กลางของมหาพงไพรแห่งจูร่า โดยธารน�้าสายรองขนาดใหญ่
จะไหลไปสทู่ ะเลสาบชสิ ึ สว่ นธารนา�้ สายหลกั จะเชอื่ มตอ่ ทศิ เหนอื กบั ทศิ ใต้
เขา้ ดว้ ยกนั และตดั ผา่ แผน่ ดนิ ใหญใ่ นแนวตงั้ จากนนั้ กจ็ ะวาดตวั เปน็ วงโคง้
น้อยๆ จนกระทั่งออกสูท่ ะเลฝ่งั ตะวันออก
ที่จริงอีกฟากฝั่งซึ่งขนาบธารน�้าใหญ่เอาไว้เองก็มีผืนป่าแผ่ตัว
กว้างเหมือนกัน แต่ถ้าพูดแบบเจาะลึกแล้ว ก็ดูเหมือนว่าอีกฟากน้ันจะ
ถือเป็นจักรวรรดิตะวันออกอันเป็นประเทศของมนุษย์ และเมื่อลอดผ่าน
มหาพงไพรแหง่ จูรา่ ออกไป กจ็ ะพบกบั แผน่ ดินอนั อุดมสมบรู ณ์ซ่งึ ได้รบั
การอมุ้ ชจู ากธารนา�้ ใหญอ่ าเมลด์ และแผน่ ดนิ นนั้ เองกค็ อื เขตแดนทถี่ กู เรยี ก

บทท่ี 3 ทูตและการประชมุ 173

วา่ เขตปกครองของราชาปศิ าจซง่ึ อยใู่ นครอบครองของราชาปศิ าจทง้ั หลาย
ใชแ่ ลว้ ดเู หมอื นวา่ ราชาปศิ าจจะไมไ่ ดม้ ตี นเดยี ว แตม่ อี ยหู่ ลายตน
ถา้ จา� ไมผ่ ดิ คณุ ชสิ เุ องกบ็ อกวา่ เลออนนน้ั เปน็ หนง่ึ ในราชาปศิ าจ

ซึง่ ผมก็คิดอยวู่ ่ามันฟังดแู ปลกๆ พิกล แต่ในท่สี ุดปริศนาก็คล่คี ลาย ซึง่ ก็
หมายความวา่ มคี วามเปน็ ไปไดว้ า่ ราชาปศิ าจทมี่ นษุ ยม์ ารซงึ่ ตง้ั ชอ่ื ใหล้ กู ชาย
ของริกุรโุ ดรับใชก้ ับเลออนอาจไมไ่ ดม้ ีสว่ นเกีย่ วขอ้ งกนั เลยงน้ั เหรอ...

ไมส่ ิ เรื่องน้ันไมไ่ ด้เก่ยี วข้องอะไรกบั เรื่องในตอนนี้
ปัญหาคือเส้นทางการรุกรานกับจุดหมายปลายทางของพวก
ออร์คตา่ งหาก
จากรายงานของโซเอย์ ไดค้ วามวา่ หลงั จากทพี่ วกออรค์ ออกจาก
ถนิ่ อาศยั ทวี่ า่ อยใู่ นเขตปกครองของราชามารแลว้ กม็ งุ่ หนา้ ไปยงั ธารนา้� ใหญ่
อาเมลด์ก่อน ซ่ึงเหตุผลก็คือมีเพียงเส้นทางนี้เท่าน้ันท่ีจะเดินทัพขนาด
ใหญ่ได้ แต่ขณะเดียวกันก็ให้กองก�าลังแยกบุกรุกเข้ามาในป่าและ
กวาดล้างปิศาจที่แข็งแกร่งในบริเวณรอบๆ เหมือนกับท่ีท�าลายหมู่บ้าน
ของพวกโอเกอรด์ ว้ ย
โดยเป้าหมายน่าจะเป็นการกักตุนเสบียง แต่ผมรู้สึกว่ามันผิด
ปกติอย่างไรก็ไมร่ ู้
“คดิ วา่ ไง?”
ผมเคลือ่ นหมากที่เขยี นวา่ กองก�าลงั แยกออร์คพลางหยบิ หมาก
ที่เขียนวา่ โอเกอรอ์ อกจากแผนที่ แลว้ ลองถามความเห็นของทกุ คนดู
“ท่วี า่ คิดวา่ ไงน่คี ือ?”
“ก็นะ คอื แบบวา่ ท�าไมถึงต้องมีการแบง่ กองกา� ลังแยกดว้ ยล่ะ?
ถ้าตะลุยตรงเขา้ ป่าไปท้ังอย่างน้ันมันจะมีอะไรตดิ ขดั รึไง?”
ผ้ทู ่ีตอบขอ้ สงสยั ของผมคอื ฮาคุโร
“ต้นไม้ในป่าขนาดใหญ่นั้นเป็นอุปสรรคในการเคล่ือนทัพใหญ่
นะขอรบั ”

174

จะคดิ อย่างนั้นกไ็ ด้ แต่ถ้าเป็นอยา่ งน้ัน-------
“แล้วท�าไมพวกมันถึงต้องท�าลายหมู่บ้านของพวกเราด้วย?
ถา้ ไมไ่ ดเ้ กยี่ วขอ้ งอะไรกบั การเดนิ ทพั หลกั ละก็ ปลอ่ ยทงิ้ ไวก้ ไ็ มเ่ หน็ เปน็ ไร
นีน่ า?”
“อมื ... จะวา่ ไปแล้วมันกแ็ ปลกนะขอรับ...”
ใช่แลว้ เทา่ ที่ดู พวกออรค์ ไม่มีเหตุผลอะไรทจ่ี ะต้องไปทา้ สกู้ บั
พวกโอเกอรซ์ ง่ึ ถอื เปน็ เผา่ พนั ธร์ุ ะดบั สงู ของปา่ เลย จรงิ อยวู่ า่ การทา� แบบนี้
อาจแยง่ ชงิ เสบยี งอาหารของหมบู่ า้ นได้ แตค่ วามเสยี หายนา่ จะเกดิ ขน้ึ มาก
เกินกว่าท่ีจะมีเรื่องดังกล่าวเป็นเป้าหมาย และถึงแม้จะบอกว่าจ�านวน
หลายพนั แตก่ เ็ ปน็ เพยี งกองกา� ลงั ขนาดเลก็ หากเปรยี บเทยี บกบั ทพั หลกั
แถมยงั ใหก้ องกา� ลงั ขนาดเลก็ ทวี่ า่ นนั้ ไปโจมตหี มบู่ า้ นโอเกอรอ์ กี ...
เห็นว่าที่จริงแล้วในจ�านวนทัพออร์คท่ีบุกโจมตีหมู่บ้านโอเกอร์
กม็ ีผู้เสียชีวิตเปน็ จ�านวนมากดว้ ยสิ
สดุ ทา้ ยแล้ว เป้าหมายในการโจมตหี มบู่ า้ นโอเกอร์จะมเี พียงแค่
เสบียงอาหารเทา่ นนั้ หรอื ?
“ไมม่ กี ระทงั่ การเจรจากบั พวกเราในฐานะทหารรบั จา้ งดว้ ยซา้� นะ?
ดยู งั ไงกค็ ดิ ไดอ้ ยา่ งเดยี ววา่ พวกนน้ั คดิ จะฆา่ พวกเราใหห้ มดตงั้ แตแ่ รกแลว้ ”
“ก็จริงนะคะ เท่าท่ีใช้เอ็กซ์ตร้าสกิล 『ตรวจจับจิตมุ่งร้าย』
ของข้าตรวจสอบดู ก็รู้สึกได้เพียงความเป็นศัตรตู ้งั แตแ่ รกแล้วค่ะ”
เมือ่ เบนมิ ารุเอย่ ขน้ึ ชนู ่าก็พยักหนา้ และกล่าวเสริม
ก็หมายความว่าเป้าหมายของพวกออร์คคือการท�าลายพวก
โอเกอรน์ ะ่ สิ
และไม่เพียงเทา่ นน้ั ...
“หากคาดคะเนจากเส้นทางการรุกรานของกองทัพหลักกับการ
เคลอื่ นไหวของกองกา� ลงั แยกแลว้ ละก็ คาดวา่ จดุ สมทบนา่ จะเปน็ เขตพน้ื ที่
โคลนตมนะขอรับ”

บทที่ 3 ทตู และการประชุม 175

ฮาคโุ รจอ้ งมองแผนทด่ี ว้ ยแววตาคมกรบิ แลว้ เอย่ ความคดิ ของตน
ทุกคนก้มลงมองแผนทพ่ี ร้อมกนั
หมากทเี่ ขียนวา่ ออร์คกองทพั หลกั กับออรค์ กองก�าลังยอ่ ย เมอื่
เคลอ่ื นหมากทงั้ สองนน้ั พรอ้ มกนั ตา� แหนง่ ทห่ี มากทงั้ สองมาบรรจบกนั นน้ั
บ่งชีไ้ ปท่ี-------
เขตโคลนตมอนั เป็นแดนปกครองของลซิ าร์ดแมน
หากเป็นบรเิ วณรอบๆ เขตโคลนตมละก็ จะมพี ้ืนทีก่ วา้ งพอให้
กองทัพหลกั ของออรค์ กระจายตวั ออกเพ่ือเตรียมการสู้รบ
ถ้าไม่คิดว่ามันเป็นพ้ืนที่ท่ีเสียเปรียบส�าหรับพวกออร์ค เพราะ
ยนื ได้ไมถ่ นดั นะ่ นะ
“ถา้ ยงั คบื หนา้ ตอ่ ไปทง้ั อยา่ งนี้ พวกนน้ั กต็ อ้ งปะทะกบั ลซิ ารด์ แมน
แน่นอนสินะ ถ้างั้นเป้าหมายของพวกมันคือการถล่มลิซาร์ดแมนเพื่อจะ
ได้ขึ้นยนื บนจดุ สูงสดุ ของมหาพงไพงแหง่ จรู ่าเหรอ?”
“หากถามเช่นน้ันก็ดูจะคิดได้เพียงแค่นั้นนะขอรับ... แต่จะจริง
หรือไม่นั้น ไม่มีทางรูไ้ ดเ้ ลย”
“หรือว่าพวกมันจะร่วมมือกับราชาปิศาจอยู่อย่างที่เคยคุยกัน
กอ่ นหนา้ น้ี?”
“เรอื่ งทวี่ า่ ไดร้ บั การสนบั สนนุ นนั้ คงไมผ่ ดิ แนข่ อรบั แตก่ ไ็ มท่ ราบ
อยู่ดีว่าผู้ให้การสนับสนุนจะเป็นราชาปิศาจหรือไม่ อย่ากล่าวอะไรโดย
ไม่ระวงั จะดีกวา่ ขอรับ”
“แตถ่ งึ สมมตุ วิ า่ พวกมนั รว่ มมอื กบั ขมุ กา� ลงั อะไรสกั อยา่ งกเ็ ถอะ
เปา้ หมายในการทา� ลายเผา่ พนั ธท์ุ ม่ี อี า� นาจในปา่ นจี้ ะเปน็ อะไรไปไดล้ ะ่ ?”
ข้อสงสัยของผมท�าให้ทุกคนเริ่มออกความเห็น ทว่าท้ายที่สุด
เสยี งของทกุ คนกค็ ่อยๆ เงียบลงแบบครง่ึ ๆ กลางๆ โดยทีย่ ังไม่สามารถ
ทา� ความเขา้ ใจกบั เปา้ หมายของพวกออรค์ อนั เปน็ เรอื่ งสา� คญั อนั ดบั หนงึ่ ได้
ตอนน้ันเอง-------

176

“ท่สี �าคัญ... พวกออร์คทา� อยา่ งไรจึงตระเตรียมเสบียงอาหารให้
กบั กองทพั ถึง 200,000 ได้นะคะ?”

ค�าพดู ท่ชี ูนา่ เปรยออกมา ท�าให้ทุกคนหยดุ เคล่อื นไหวทันที
“ยังไงน่ะเหรอ กไ็ ปรวบรวมเสบยี งอาหารจากในปา่ ...”
เบนมิ ารตุ งั้ ทา่ จะตอบ ทวา่ เขากด็ จู ะรสู้ กึ ไดใ้ นทนั ทวี า่ คา� พดู ของ
ตัวเองมอี ะไรแปลกๆ
ใชแ่ ล้ว เร่ืองที่ว่ามนั ผดิ ปกตมิ ากจนเกินไป
“โซเอย์ ในบรรดากองก�าลังย่อยของพวกออร์คนี่มีหน่วยหา
เสบียงอาหารอย่รู ึเปล่า?”
“...ไม่ครับ ไม่มีเลย ดูเหมือนว่าจะมีการจัดหน่วยขนเสบียง
อาหารไวท้ ที่ า้ ยขบวนของทพั หลงั ... แตว่ า่ จา� นวนนนั้ ไมม่ ากพอ เทา่ ทเี่ หน็
หนว่ ยทวี่ า่ นา่ จะมเี พยี งประมาณ 20,000 ไมน่ า่ จะสามารถเลย้ี งดกู องทพั
จา� นวน 200,000 ใหอ้ ่มิ หนา� ได้เลยครบั ”
หากเคล่ือนทัพโดยเลียบไปตามธารน�้าใหญ่ ก็คงกักตุนน�้าได้
แตค่ วรจะคดิ ไวว้ า่ ไมน่ า่ กกั ตนุ อาหารไดเ้ พยี งพอ ซง่ึ ถา้ เปน็ อยา่ งนน้ั เสบยี ง
อาหารท่ีเตรยี มไวก้ ็ย่อมจะมแี ต่ลดลงถา่ ยเดียว
ไมว่ า่ จะเปน็ กองกา� ลงั แยกหรอื กองทพั หลกั กค็ วรตอ้ งมคี นคอย
ทา� หน้าทจ่ี ัดหาเสบยี งกรังแทๆ้ นีน่ า...
ออร์คไม่น่าจะมีแนวคิดเรื่องการสนับสนุนทางการทหารได้แก่
“มีสง่ิ ทจี่ า� เปน็ ” “ในเวลาทจ่ี า� เปน็ ” “ในปริมาณทจี่ า� เปน็ ” “ในสถานที่ที่
จา� เปน็ ” หรอก แตอ่ ยา่ งไรกไ็ มน่ า่ จะคดิ เอาแตต่ อ่ สจู้ นถงึ กบั อดอาหารนะ
ทสี่ า� คญั หากไมม่ กี ระทงั่ การกกั ตนุ เสบยี งอาหารใหก้ บั กองกา� ลงั
ยอ่ ยดว้ ยละก็ ยอ่ มเปน็ ไปไมไ่ ดท้ กี่ องกา� ลงั ยอ่ ยจะทา� หนา้ ทร่ี วบรวมเสบยี ง
อาหารไปส่งให้กองทัพหลัก เพราะล�าพงั แคห่ าอาหารให้พอเพยี งกบั ตน
พวกเขากน็ ่าจะเตม็ กลนื แล้ว
แมจ้ ะเปน็ กองกา� ลงั ยอ่ ย แตจ่ า� นวนกม็ กี นั หลายพนั เพยี งแคก่ าร

บทที่ 3 ทตู และการประชมุ 177

กกั ตนุ อาหารไมใ่ หท้ หารเหลา่ นน้ั ตอ้ งหวิ โหยกน็ า่ จะตอ้ งเปน็ เรอ่ื งยากมาก
ตอนนนั้ เองทโี่ ซเอยม์ ที า่ ทเี หมอื นอยากพดู อะไร แตก่ ล็ ะลา้ ละลงั

ไม่พูดออกมา
“เปน็ อะไรไป มีอะไรอยากพูดรึเปลา่ ?”
แตพ่ อผมเชือ้ เชญิ ให้พูด เขาจึงเรมิ่ บอกเลา่ ทลี ะน้อยวา่
“น่ีเป็นเพียงการคาดคะเนของข้านะครับ... เพราะว่าข้าได้ไป...

ตรวจสอบรอ่ งรอยของสนามรบมาดว้ ย... แตก่ ลบั ไมพ่ บซากศพเลยแมแ้ ต่
ศพเดยี ว... อาจจะเปน็ ไปไดว้ า่ ... พวกมนั กนิ ซากศพของพวกพอ้ งทอ่ี ดตาย
หรอื ตายในการรบครับ...”

เรื่องที่ไม่นา่ เชอ่ื กถ็ ูกเอย่ ออกมาเสยี แล้วสิ
โดยเบนมิ ารโุ พล่งถามโซเอย์ข้ึนมาทนั ที
“วา่ ไงนะ!? หรือวา่ ทห่ี ม่บู ้านของพวกเราเองกด็ ว้ ย?”
“...อา ทนี่ นั่ ไมม่ อี ะไรเหลืออยู่เลย...”
โซเอย์ท�าท่าเหมอื นพูดยาก ทวา่ กเ็ ลา่ ออกมาอย่างชดั เจน
“ไมจ่ ริง!?”
“อะไรกนั นี.่ ..”
เหลา่ คจิ นิ พากันสนิ้ ค�าพูด
หวา... พวกออร์คนีเ้ ป็นเผา่ พันธแุ์ บบนน้ั เหรอ...
ผมเองก็พลอยรู้สึกแย่ไปด้วย เพราะดันจินตนาการถึงภาพ
เหตกุ ารณน์ ั้นเขา้
“จะยังไงกไ็ ม่นา่ จะถงึ กับ...”
“จรงิ อยวู่ า่ เจา้ พวกนน้ั กนิ ไดท้ กุ อยา่ ง แตย่ งั ไงกค็ งไมถ่ งึ ขน้ั นนั้ มง้ั ?”
รกิ รุ โุ ดกบั ไคจนิ ตา่ งพากนั ตงั้ คา� ถาม ทวา่ โซเอยต์ อบอยา่ งเยอื ก-
เยน็ ว่า
“ไมห่ รอกครบั จะยงั ไงนกี่ เ็ ปน็ เพยี งการคาดคะเน แตว่ า่ เสน้ ทาง
หลังจากที่พวกมันผ่านไปแล้วน้ัน ไม่มีซากศพอะไรเลย ท่ีหมู่บ้านของ

178

พวกข้าเองกไ็ ม่เหลืออะไรอย่เู ลยเชน่ กนั นคี่ อื ความจริงอยา่ งแน่นอนครบั
แลว้ ขา้ ยงั นกึ ถงึ ความสามารถอยา่ งหนงึ่ ของพวกมนั ขนึ้ มาไดอ้ กี ดว้ ย-----”

โซเอยห์ ยุดพูดดว้ ยสหี นา้ เหมอื นคิดหนัก
“หรือว่า...!? ออรค์ ลอรด์ ... เหรอ?”
ทว่าเบนิมารุกลบั เปน็ ผู้เอย่ ต่อโดยไม่รอคา� พดู ของโซเอย์
“ใชแ่ ลว้ ถงึ จะยงั มนั่ ใจไมไ่ ดก้ เ็ ถอะ แตม่ คี วามเปน็ ไปไดท้ อ่ี อรค์ -
ลอร์ดจะปรากฏตัว อย่างน้อยท่ีสุดก็ตรวจสอบพบแล้วว่ามีออร์คไนท์
ระดับสูงอยู่ พวกที่มาโจมตีหมู่บ้านของพวกเราเองก็คงเป็นเจ้าพวกนี้
ละ-------”
“กจ็ รงิ นะ ถ้าความแขง็ แกร่งระดับนัน้ ละก็ จะเป็นออรค์ ไนทไ์ ม่
ส-ิ ------ออรค์ เจเนรลั (ขนุ พลศีรษะหมู) กไ็ ม่ใชเ่ ร่อื งแปลก-------”
“ถา้ เปน็ เช่นนั้น ปรศิ นาทกุ อย่างก็จะคลคี่ ลายสนิ ะขอรบั ...”
เหล่าคิจินดูจะรู้จักส่ิงที่เรียกว่าออร์คลอร์ด ทั้งหมดจึงพากันมี
สหี นา้ คร�่าเครง่ ทว่าผมกบั ไคจนิ และเหล่าฮอ็ บกอ็ บลนิ รวมถึงริกรุ โุ ดต่าง
กไ็ มเ่ ขา้ ใจเลยแม้แตน่ อ้ ยวา่ น่มี นั เรอื่ งอะไรกนั แน่
“เฮๆ้ ไอเ้ จา้ ออรค์ ลอรด์ ทว่ี า่ นม่ี นั คอื อะไรกนั แนห่ า? ชว่ ยอธบิ าย
ให้พวกเราเข้าใจด้วยส”ิ
ในทีส่ ดุ ไคจินที่อดรนทนไม่ไหวกห็ ันหน้าไปถามเบนิมารุ
“นัน่ สนิ ะ ช่วยอธบิ ายใหท้ กุ คนเข้าใจด้วยเถอะ”
ผมเองจึงวา่ ตามค�าพูดน้นั เอ่ยขอค�าอธบิ ายตามไคจนิ
และสงิ่ ทป่ี รากฏกค็ อื คณุ ลกั ษณะอนั นา่ หวาดผวาของออรค์ ลอรด์

สรปุ แลว้ ดเู หมอื นวา่ ออรค์ ลอรด์ นนั้ จะเปน็ ยนู คี สกลิ ซง่ึ มคี วาม-
สามารถสายครอบงา� ทรี่ ุนแรง

ตัวตนซึ่งหลายร้อยปีจึงจะปรากฏตัวข้ึนอย่างกะทันหันสักคร้ัง
และสรา้ งความปนั่ ป่วนให้โลก จนถูกเรียกว่าปศิ าจทเ่ี ลวร้ายทีส่ ดุ

บทที่ 3 ทูตและการประชุม 179

และออรค์ ลอรด์ จะตอ้ งถอื กา� เนดิ มาพรอ้ มกบั สกลิ สกลิ หนง่ึ อยา่ ง
แนน่ อน

สกิลทีว่ ่าก็คอื ยูนคี สกลิ 『ผูห้ ิวกระหาย』
โดยสกลิ นม้ี คี วามสามารถอนั นา่ กลวั ซงึ่ กค็ อื การมอบคณุ สมบตั ิ
ในการกินทุกสิ่งทุกอย่างท่ีอยรู่ อบกายใหห้ มดเกลีย้ งไดร้ าวกบั ตก๊ั แตนให้
แก่พวกพอ้ ง แมจ้ ะมผี ลกระทบคอื ทา� ให้ต้องทรมานกบั ความรสู้ กึ หวิ โหย
ท่ีไม่มีวันส้ินสุดไม่ต่างจากค�าสาป แต่ข้อได้เปรียบน้ันมีมากกว่า นน่ั คอื
ทา� ใหก้ นิ สารประกอบอนิ ทรยี ท์ อี่ ยรู่ อบกายไดท้ งั้ หมดทกุ อยา่ งไม่ว่าจะเป็น
อะไร แล้วเปล่ียนแปลงให้เปน็ พลังงานเพื่อดดู ซึมเขา้ สู่ร่างกาย ท�าให้แม้
จะหิวโหย------- ไม่สิ เพราะหิวโหยนั่นละ จึงท�าให้ย่ิงแสดงพลังอัน
ยง่ิ ใหญอ่ อกมาได้
และจุดที่น่ากลัวจริงๆ ของสกิลน้ีก็คือ การท่ีท�าให้กระทั่ง
คณุ ลกั ษณะของปิศาจท่กี นิ เข้าไปกลายเป็นของตนเองได้
ทั้งนี้คุณสมบัติท่ีดูดซับเข้าไปจะครอบคลุมทั้งพลัง เอกลักษณ์
ทางกายภาพรวมไปถงึ กระทั่งสกลิ ของปิศาจนน้ั ๆ ดว้ ย...
แม้ใช่ว่าจะรับคุณสมบัติท้ังหมดมาได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถึง
กระนนั้ หากวา่ กนิ ปศิ าจนน้ั ๆ เขา้ ไปเปน็ จา� นวนมาก อตั ราความเปน็ ไปได้
ก็จะสงู ข้นึ
สรุปแลว้ ก็คือ-------
“เป้าหมายของพวกออรค์ ไม่ใช่การท�าลายลา้ งเผา่ พนั ธุร์ ะดบั สูง
ของปา่ อยา่ งโอเกอรห์ รือลซิ ารด์ แมน... แต่เปน็ การแย่งชิงพลงั มาอย่างนน้ั
เหรอ!?”
เหลา่ คิจินใช้ความเงยี บตอบเสยี งตะโกนของผม
ความเงียบน้ันเองที่บ่งบอกชัดเจนว่าพวกเขาเองก็ด�าเนินไปถึง
ข้อสรุปเดยี วกนั

180

*

ห้องประชมุ ถกู ปกคลมุ ดว้ ยความเงียบ
บรรยากาศภายในหอ้ งนน้ั หนกั องึ้ แตท่ งั้ นกี้ ใ็ ชว่ า่ จะสรปุ ไดแ้ นน่ อน
แล้วเสยี หนอ่ ยว่ามีออรค์ ลอรด์ ปรากฏตัวขึ้น
แตส่ า� คญั สมมตุ วิ า่ ถงึ จะมอี อรค์ ลอรด์ จรงิ ๆ แตก่ ใ็ ชว่ า่ จะไมม่ วี ธิ ี
รบั มอื
เพราะเป็นปิศาจที่ถือก�าเนิดในฐานะภัยพิบัติมาแล้วหลายครั้ง
ดังนัน้ จึงเหน็ วา่ มีวธิ ีการรับมือท่แี นน่ อนอยดู่ ้วย
“แล้ววิธรี บั มอื ทวี่ า่ น่ันจะต้องท�ายังไงละ่ ?”
เมือ่ ผมถามขน้ึ เหล่าคิจินก็หนั มองกนั ด้วยสหี น้าไมส่ ู้ดี
สว่ นไคจินกบั พวกริกุรุโดก็จอ้ งมองพวกเขาเหล่านนั้ ดว้ ยทา่ ทาง
สนอกสนใจ
ผู้ทต่ี อบคา� ถามในทา้ ยท่สี ดุ คือชูนา่
“เปน็ เรอ่ื งนา่ อายเหลอื เกนิ คะ่ ทวา่ ออรค์ ลอรด์ ทเี่ คยปรากฏกาย
ในอดีตนั้นล้วนแล้วแต่ถูกปราบด้วยฝีมือของมนุษย์ แม้ว่ายูนีคสกิล
『ผ้หู ิวกระหาย』 จะมคี วามสามารถสงู แตส่ าเหตุหลักกม็ าจากการทมี่ นั
แย่งเอกลักษณ์เฉพาะของผทู้ ่ถี กู ลม้ มาเพ่ิมความแขง็ แกร่งใหก้ บั ตัวเองได้
ซ่ึงหากเป็นปิศาจ ก็ยอ่ มจะมีสกิลเฉพาะตวั หลายๆ อย่าง หรือตายกลับ
คืนเปน็ แกน่ เวททา� ใหก้ ลายเปน็ พลงั ใหก้ บั ออรค์ ลอรด์ ไป ทวา่ สกลิ ของออรค์ -
ลอรด์ ไม่สามารถแย่งชิงอะไรก็ตามจากมนุษย์ได้ อาร์ตซ์ที่มนุษย์มีความ
ช�านาญนั้นต่างจากสกิล เนื่องด้วยมันเป็นสิ่งที่จะได้รับมาจากความ
พยายามและพรสวรรคข์ องแตล่ ะบคุ คล ดงั นน้ั หากประเทศของมนษุ ยย์ อม
เคลอ่ื นไหว กม็ ีความเปน็ ไปไดท้ ่จี ะปราบออรค์ ลอรด์ ลงไดค้ ะ่ ...”
อยา่ งนนี้ เ่ี อง หลกั การทวี่ า่ ถา้ ไมใ่ หเ้ หยอื่ ซะอยา่ งกจ็ ะไมเ่ ตบิ โตสนิ ะ
ทเี่ หลา่ คจิ นิ ลงั เลทจ่ี ะพดู กค็ งเพราะไมเ่ หน็ ดว้ ยกบั การทป่ี ศิ าจจะไปขอยมื

บทที่ 3 ทูตและการประชมุ 181

ก�าลงั รบจากมนษุ ย์ละมงั้
นอกจากจะระบุความสามารถท่ีออร์คลอร์ดช่วงชิงได้แล้ว กใ็ ช่

วา่ จะไมม่ วี ธิ รี บั มอื ดว้ ย และหากวา่ ออรค์ ลอรด์ เพง่ิ จะถอื กา� เนดิ ไดไ้ มน่ าน ก็
เหน็ ว่าไม่ไดเ้ ป็นภยั คุกคามหนกั หนา...

แปลว่าเป็นคู่มือที่ไม่จ�าเป็นต้องระมัดระวังถึงขนาดนั้นเหรอ?
แตว่ า่ ครง้ั นมี้ นั เตบิ โตถงึ ขนั้ ตงั้ กองอศั วนิ ขนึ้ มาไดแ้ ลว้ นะ แถมยงั มกี องทพั
ใหญถ่ งึ 200,000 ในครอบครองอีกต่างหาก...

นอกจากนั้น ก็ยังมีขุมก�าลังปริศนาที่คาดว่าน่าจะเป็นผู้จัดหา
ยุทโธปกรณ์ใหด้ ว้ ยเหรอ

อยา่ งไรผมกร็ สู้ กึ วา่ การมองโลกในแงด่ จี ะกอ่ ใหเ้ กดิ อนั ตรายตาม
มาอยู่ดี

เห็นวา่ เกดิ ปลอ่ ยให้ถงึ ขนั้ มีสติปญั ญาข้ึนมาละก็ อาจจะเติบโต
ถงึ ขนาดกลายเปน็ “ราชาปิศาจ” ได้ด้วยสิ

เปน็ ปิศาจทีย่ ุ่งยากชะมัดเลย
ไอต้ ัวยงุ่ ยากแบบน้นี ่ะ รบี ๆ โดนล้มไปซะกค็ งดีแท้ๆ
มวั แต่บน่ ก็ไม่ได้อะไรขน้ึ มา
ที่จริงงานนี้น่าจะเป็นที่ออกโรงของผู้กล้าซะด้วยซ้�า แต่เราไม่รู้
ด้วยซ�้านี่นะว่าผกู้ ลา้ อย่ทู ี่ไหน
“ยงั ไงกเ็ ถอะ เอาไวค้ อ่ ยวา่ กนั หลงั จากตรวจสอบไดแ้ นน่ อนแลว้
ว่ามีออร์คลอร์ดปรากฏตัวกแ็ ล้วกนั แล้วถา้ มีออร์คลอร์ดเกดิ ข้ึนมาจรงิ ๆ
เราให้คนเดนิ ทางไปแจง้ พวกนกั ผจญภยั อยา่ งคาบาลเอาไว้ก็น่าจะดีนะ”
“ทราบแล้วครบั !”
รกิ รุ ุโดพยักหน้าให้กบั การตดั สนิ ใจของผม
เห็นว่านกั ผจญภยั จะมีสมาคมทีส่ ังกัด-------หรอื ทเี่ รยี กว่ากลิ ด์
อยู่ ถ้าไปสง่ ข้อความใหค้ าบาล เขาคงจะช่วยเดนิ เรอ่ื งต่อใหเ้ องแหละ
ผมคดิ วา่ จะมกี ารโตแ้ ยง้ เรอื่ งการสง่ คา� จา้ งวานไปยงั กลิ ดเ์ กดิ ขน้ึ

182

บา้ งเสียอีก แต่ดทู า่ ว่าผมจะคิดมากไปเองแฮะ
คงเพราะกอ่ นหนา้ นพี้ วกเราเคยไดส้ นทิ สนมกบั พวกนกั ผจญภยั

คาบาล ดังนัน้ ทุกคนกเ็ ลยไมม่ คี วามรสู้ ึกรังเกยี จละมัง้
เกยี่ วกบั เรอื่ งการจา้ งวานกลิ ดน์ นั้ ถา้ พวกเราเอา “กอ้ นโลหะเวท”

ไปขายกจ็ ะไดเ้ งนิ มาในระดบั หนง่ึ ขอเพยี งแคม่ เี งนิ ทางนน้ั กค็ งไมป่ ฏเิ สธ
ดว้ ยเหตผุ ลทว่ี า่ พวกเราเปน็ ปศิ าจหรอก หรอื ไมอ่ ยา่ งนนั้ กว็ านใหส้ ามพนี่ อ้ ง
ดวารฟ์ ช่วยไปเจรจากไ็ ด้

ที่ส�าคัญ ขืนปล่อยเร่ืองน้ีไว้แบบน้ีต่อไป มันจะกลายเป็นภัย
คกุ คามสา� หรับมนุษย์ด้วย ดงั นัน้ ขอเพยี งเจรจาใหด้ ีๆ ก็คงไม่มีปญั หา

วา่ แตว่ า่ ...
ลงถ้ามนุษย์คือวิธีการปราบออร์คลอร์ด เราก็น่าจะเตรียมตัว
ส่งข้อความเอาไว้ล่วงหนา้ เลยนา่ จะดีกว่านะ
เพราะอย่างนอ้ ยทีส่ ดุ ถา้ ลิซารด์ แมนเกิดแพ้ข้ึนมา ก็เป็นไปได้
ว่ากลุ่มประเทศของมนษุ ยจ์ ะกลายเปน็ เปา้ หมายตอ่ ไปของออร์คลอรด์
มันไม่เก่ียวกับว่ามนุษย์จะเป็นหรือไม่เป็นเหย่ือของพวกออร์ค
แตล่ า� พงั แคก่ ารรกุ รานของกองทพั ออรค์ จา� นวน 200,000 กน็ า่ จะถอื เปน็
ภัยพิบัตคิ รั้งใหญ่ทีเ่ กย่ี วข้องกบั การอยรู่ อดของประเทศได้แล้ว
อย่างไรกต็ ามแต่ เราจ�าเป็นตอ้ งให้ความสา� คญั กับการรวบรวม
ข้อมลู ก่อนเปน็ อันดบั แรก
พวกเราประชมุ กนั ตอ่ โดยจดจา� เรอ่ื งตวั ตนของออรค์ ลอรด์ ไวใ้ นหวั
ทวา่ -------
จ่ๆู สหี น้าของโซเอย์ก็แขง็ ทอื่ ให้สภาพคมกริบ
“เป็นอะไรไป เกิดอะไรข้ึนเรอะ?”
เมื่อผมเอย่ ถาม โซเอยก์ ็ใหค้ า� ตอบว่า
“คอื วา่ มบี คุ คลหนง่ึ เขา้ มาตดิ ตอ่ กบั หนงึ่ ใน 『รา่ งแยก』 ของขา้ ...
แลว้ บอกวา่ ไมว่ ่ายังไงกอ็ ยากจะขอใหช้ ่วยตดิ ต่อกับท่านรมิ รุ ุใหไ้ ด้น่ะครบั

บทที่ 3 ทูตและการประชมุ 183

จะเอายังไงดคี รับ...?”
“ติดตอ่ ? แถมยังระบชุ อื่ ฉันดว้ ยเหรอ? ใครกนั แน่หา...”
คนรู้จักของผมมีจ�านวนแค่พอนับได้ถ้วน หรือว่าจะเป็นพวก

คาบาลที่เพิ่งพูดถึงไปเม่ือครู่น้ี? แต่พวกเขาบอกว่าจากเมืองเดินทางมา
ทนี่ ต่ี อ้ งใชเ้ วลาตง้ั หลายอาทติ ยน์ นี่ า ถา้ อยา่ งนน้ั การเดนิ ทางไปกลบั กต็ อ้ ง
ใชเ้ วลามากกวา่ 1 เดอื น ดงั นน้ั คดิ ดแู ลว้ ไมว่ า่ อยา่ งไรกไ็ มน่ า่ ใชพ่ วกคาบาล

“ไมเ่ ชงิ วา่ ระบชุ อื่ ทา่ นหรอกครบั แตเ่ ธอบอกวา่ อยากใหข้ า้ ตดิ ตอ่
นายของข้าให้ เธอคอื ... ไดรแอด (ภูตพฤกษา) ครบั ”

คา� พูดของโซเอยท์ า� ให้ทกุ คนพากนั ส่งเสยี งรอ้ งอย่างตกใจ
ดเู หมอื นวา่ จะเป็นปิศาจท่มี ชี ื่อเสยี งสนิ ะ
“บา้ นา่ ! เหน็ วา่ ครงั้ สดุ ทา้ ยทที่ า่ นไดรแอดปรากฏกายใหเ้ หน็ นะ่
มันหลายสิบปีมาแลว้ นะ!”
“ยง่ิ ระยะหลงั นแ้ี คจ่ ะชมรปู โฉมของทา่ นกย็ งั ไมม่ โี อกาสแทๆ้ แลว้
นม่ี ันเกดิ อะไรขึน้ กันล่ะเนย่ี !?”
รู้สึกว่าส�าหรับก็อบลินแล้ว ไดรแอดที่ว่าจะเป็นตัวตนท่ีอยู่
เหนอื เมฆ หรือเท่าทดี่ ูจากปฏิกริ ยิ าของโซเอย์ซ่งึ เป็นอดีตโอเกอร์ ก็พอ
จะรไู้ ด้ว่าไดรแอดต้องเปน็ ตัวตนท่ีสูงศักดมิ์ ากทีเดียว
ซง่ึ เมอ่ื ลองคดิ ดู การทอ่ี กี ฝา่ ยคน้ พบและเขา้ หาโซเอยซ์ ง่ึ ชา� นาญ
การซ่อนตัวได้แม้ว่าจะเป็นเพียง 『ร่างแยก』 ก็เป็นหลักฐานแล้วว่าอีก
ฝ่ายน้ันมีระดบั สงู กว่ามาก
คิดไปคดิ มา ผมว่าการทา� ให้ปศิ าจทเ่ี รยี กวา่ ไดรแอดนโ่ี กรธโดย
ไม่ระมัดระวงั นน้ั ไมน่ ่าจะเป็นการกระทา� ท่ฉี ลาดเลย
“เข้าใจแลว้ ฉันจะพบกบั เธอ ช่วยน�าทางเธอมาทน่ี ที่ ”ี
ดูทา่ วา่ ความคิดของผมจะถูกต้องแฮะ
เพราะหลังจากตอบรับไปเพียงไม่นาน คนคนหนึ่งก็ถูกน�าทาง
เขา้ มาในกระทอ่ มชัว่ คราวหลงั เลก็ น้นั

184

อกี ฝา่ ยดจู ะแกะรอย 『เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา』 ทใ่ี ชโ้ ดย 『รา่ งแยก』
ของโซเอยม์ าไดอ้ ยา่ งสมบรู ณแ์ บบโดยไมต่ อ้ งเสยี เวลามากมาย

ผู้มาเปน็ สาวสวยผูม้ เี รอื นผมสเี ขียวงดงาม
จะบอกวา่ เปน็ สไตลย์ โุ รปเหนอื หรอื ไงดี คอื เธอมผี วิ ขาวนวลและ
เครอื่ งหนา้ เชน่ ตาจมูกสลักลกึ มีมิตชิ ดั เจน ริมฝีปากสฟี ้าออ่ นอวบอ่ิม กับ
ดวงตาสฟี า้ ชา่ งเหมาะกบั เธอ สว่ นรปู ลกั ษณภ์ ายนอกนนั้ ถา้ เปรยี บเทยี บ
กับมนษุ ยก์ ็คงจะประมาณไดส้ ักก่อนจะเข้าวัยยี่สิบกระมงั
ทว่ารูปลักษณ์ของเธอนั้นบางโปร่งใส มองเพียงปราดเดียวก็รู้
ไดว้ า่ เธอไม่มรี ่างเนื้อ
ใชแ่ ลว้ ไดรแอดเป็นลูกหลานของภตู ตรงตามชอ่ื เป็นตัวตนที่
ใกลเ้ คียงกบั รา่ งจิตวญิ ญาณมชี วี ติ
ผมได้รับการบอกเล่าทีหลังว่าไดรแอดคือผู้พิทักษ์ของเทรียนท์
(เผา่ พฤกษา) ซง่ึ เปน็ เผา่ พนั ธร์ุ ะดบั สงู ของปา่ โดยหากแบง่ ตามระดบั ของ
ปิศาจแล้วจะถูกจดั อยใู่ นระดบั สงู ของแรงก์ A เลยทีเดยี ว
พอคิดว่าเธอเป็นตัวตนในระดับเดียวกับอิฟริตแล้ว ก็กล่าวได้
วา่ เป็นธรรมดาท่ีเหลา่ ฮอ็ บกอ็ บลินเช่นรกิ รุ โุ ดจะเคารพนอบน้อมเธอ
ทา้ ยทส่ี ุด เป้าหมายของเธอจะเป็นเรื่องอะไรกันแน่นะ?

ห้องประชุมตกอย่ใู นความเงียบสงัด
พวกเธอ เหลา่ ไดรแอดทม่ี อี ายขุ ยั ยนื ยาวนนั้ ตามปกตแิ ลว้ แทบ
จะไมม่ กี ารออกมาจากแดนศกั ดสิ์ ทิ ธิ์อนั เปน็ ทีพ่ กั อาศยั
บ้างก็มองว่าพวกเธอเป็นผู้ควบคุมดูแลมหาพงไพรแห่งจูร่า
โดยผทู้ โ่ี ชคดมี โี อกาสไดเ้ หน็ รปู ลกั ษณน์ น้ั มจี า� นวนนอ้ ยมาก เปน็ ตวั ตนซง่ึ
ท�าหนา้ ทีล่ งทณั ฑ์ผูท้ ไี่ ร้กาละเทศะ หรอื ผู้ทม่ี จี ติ มุง่ รา้ ยต่อป่า
ปฏกิ ริ ยิ าของพวกเบนมิ ารซุ ง่ึ เปน็ อดตี โอเกอรก์ ไ็ มไ่ ดแ้ ตกตา่ งจาก
พวกรกิ รุ โุ ด กแ็ ปลวา่ สาวสวยผมสเี ขยี วคนนค้ี งจะมพี ลงั เอาเรอื่ งเลยทเี ดยี ว

บทที่ 3 ทูตและการประชมุ 185

ไดรแอดหันมองทุกคน ก่อนจะหยดุ สายตานงิ่ ทีผ่ ม
“ยนิ ดที ไี่ ดร้ จู้ กั คะ่ ทา่ น ‘ผชู้ น้ี Óปศิ าจ’ และเหลา่ ขา้ รบั ใช้ ขา้ เปน็
ไดรแอด ช่ือว่าเทรน่ี ขอใหร้ จู้ ักกันเอาไวน้ ะคะ”
แล้วกล่าวทักทายพวกเราด้วยรอยย้ิมที่ดูราวกับดอกตูมเร่ิม
แย้มบาน
เพียงเท่านั้นก็ท�าให้ผมเกิดความคิดว่าผมระแวงเธอมากเกินไป
หรอื เปลา่
เธอเป็นสาวงามท่ีดรู าวกับภูตพรายตรงตวั ตามคา� พดู ดงั นั้นคง
ช่วยไมไ่ ด้ทผ่ี มจะเผลอคิดแบบนั้น
“อา ยินดีที่ได้รจู้ ัก ผมช่อื ริมุรุ แตไ่ มไ่ ด้เป็นอะไรใหญโ่ ตอย่าง
‘ผชู้ นี้ Óปศิ าจ’ อะไรนน่ั หรอก เพราะฉะนน้ั ชว่ ยคยุ กบั ผมแบบปกตไิ ดไ้ หม”
ว่ากันตามจริงก็คืออย่ากระจายไอ้ฉายาท่ีฟังดูน่าอายพิกลนั่น
ออกไปได้ไหมนะ่ นะ
ระหวา่ งทผี่ มกา� ลงั คดิ เรอ่ื งแบบนนั้ กด็ เู หมอื นวา่ ทกุ คนจะแนะนา�
ตัวกันเป็นทเ่ี รยี บร้อยแล้ว
“ทีนีเ้ ห็นว่าคณุ อยากพบผมสนิ ะ ไมท่ ราบวา่ ธุระอะไรเหรอ?”
ผมจึงถามไถธ่ รุ ะเพือ่ กลบเกล่อื นความเขิน
“คะ่ ทขี่ า้ มาในวนั นกี้ ด็ ว้ ยเรอื่ งเกยี่ วกบั ความผดิ ปกตทิ กี่ า� ลงั เกดิ
ขึ้นในป่าดังที่ทุกท่านได้ทราบกันแล้ว ในฐานะหน่ึงในผู้ควบคุมดูแลป่า
ขา้ คดิ วา่ คงจะปล่อยเหตกุ ารณ์ในครง้ั น้ีใหเ้ ลยตามเลยไมไ่ ด้ จงึ ไดอ้ อกมา
ปรากฏกายตอ่ หนา้ ทกุ ทา่ นเชน่ นี้ และอยากจะใหท้ กุ ทา่ นอนญุ าตใหข้ า้ ได้
เขา้ ร่วมการประชมุ ดว้ ยคนค่ะ”
เอย่ จบ เธอกห็ ันมองทกุ คนอีกครง้ั เหมือนเปน็ การทกั ทาย แล้ว
เลอื่ นสายตามาหยดุ ทผ่ี มอีก
ดูเหมือนว่าเทรน่ีจะเป็นชื่อของเธอ ซึ่งก็หมายความว่าเธอเป็น
เนมด์มอนสเตอรส์ ินะ กถ็ อื เป็นตัวตนระดบั สูงจรงิ ๆ น่นั ละ

186

“แลว้ ท�าไมถึงไดม้ าทเ่ี มืองของกอ็ บลิน? นอกจากก็อบลนิ แลว้
กย็ ังมีเผา่ อืน่ ๆ ท่ีทรงพลังมากกวา่ อยู่อกี ไม่ใชร่ ึ?”

เบนิมารถุ ามขนึ้
“เวลาน้ี ขุมก�าลังท่ีใหญ่ท่สี ุดในบริเวณรอบๆ น้กี ็คอื เมอื งแห่งนี้
ค่ะ ส่วนขุมก�าลังอ่ืนๆ ท่ีเหลือน้ันเห็นดีเห็นงามกับลิซาร์ดแมนท่ีอ้างชื่อ
ตวั เองว่ากาบลิ ทา� ให้ในบรเิ วณนี้ไมเ่ หลอื ขุมกา� ลังอนื่ ใดอกี แลว้ เทรยี นท์
เป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่อาจขยับเขยื้อนด้วยตนเองได้ ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีการ
ติดตอ่ กับเผา่ พนั ธุอ์ ื่นๆ นัก กรณที ่ีถกู ศัตรจู ากภายนอกจู่โจมหรอื เกดิ ไฟ
ปา่ ตามธรรมชาตขิ นึ้ กไ็ มม่ ที างทา� อะไรดว้ ยตวั เองได้ หากเปน็ พวกเราเหลา่
ไดรแอดก็ยังพอจะส่งเฉพาะร่างจิตออกมาภายนอกได้บ้างแต่พวกเราก็มี
จา� นวนนอ้ ยเกนิ ไป... กรณที ต่ี วั การรา้ ยในครงั้ นบี้ กุ โจมตหี มบู่ า้ นของเทรยี นท์
ลา� พงั เหลา่ เทรยี นทซ์ ง่ึ มจี า� นวนนอ้ ยยอ่ มไมอ่ าจตา้ นทานได้ ดงั นน้ั ทางเรา
จงึ อยากจะขอความร่วมมอื จากทกุ ท่านค่ะ”
เทรนีบ่ อกเล่าด้วยรอยยมิ้ สดใส
นา�้ เสยี งของเธอสงบนง่ิ เมอ่ื เปรียบเทียบกับรูปลกั ษณภ์ ายนอก
อายขุ ยั ทางอารมณข์ องเธอคงจะสงู สมกบั ทเ่ี ปน็ เผา่ พนั ธอ์ุ ายยุ นื
กระมงั
ปัญหาคอื จะเช่ือถือคา� พดู ของเธอได้หรอื ไม่
อยา่ งนอ้ ยๆ ตวั ตนทเ่ี ทยี บเคยี งไดก้ บั อฟิ รติ นก้ี ด็ เู หมอื นวา่ จะยงั
มีหลงเหลืออยู่ท่ีหมู่บ้านของพวกเธออีกหลายตน ซ่ึงหากเป็นอย่างนั้น
พวกเธอกน็ ่าจะรับมอื กับภัยคุกคามส่วนใหญ่ไดน้ ี่นา...
ที่คิดได้ก็คือพวกเธออาจจะอยากใช้พวกเราเป็นเหยื่อล่อก็ได้?
หรอื ว่ายังมีจุดมุง่ หมายอย่างอืน่ อย่อู ีก...?
“ท่านใช้ค�าว่าตัวการร้ายในครั้งน้ี แปลว่าท่านทราบแล้วหรือ
ขอรบั วา่ กา� ลงั เกดิ อะไรขึน้ ในปา่ แหง่ นี?้ ”
ฮาคุโรจ้วงถามเข้าไป

บทท่ี 3 ทตู และการประชุม 187

“คะ่ ออรค์ ลอรด์ ไดจ้ ดั ตง้ั กองทพั ขนาดใหญแ่ ละกา� ลงั อยรู่ ะหวา่ ง
การเดินทัพรุกรานสนิ ะคะ”

ไดรแอดผอู้ ้างนามวา่ เทรนี่เอ่ยตอบทันทโี ดยไรท้ ่าทีลงั เล
คา� ยอมรบั อยา่ งงา่ ยดายของผดู้ แู ลปา่ สง่ ผลใหท้ กุ คนในหอ้ งประชมุ
เงียบเสียงลงราวกับสูญเสียเสยี งไป
“แปลว่า พวกเราจะคิดว่าท่านตรวจพบตัวตนของออร์คลอร์ด
แล้วกไ็ ด้อยา่ งง้ันรึ?”
เบนมิ ารเุ อย่ ถามในอารมณป์ ระมาณเหมอื นเคน้ คา� พดู ออกมาได้
ในท่ีสุด
“ค่ะ ดังน้ันหากวา่ ออรค์ ลอรด์ ม่งุ โจมตหี มูบ่ า้ นเทรยี นท์ ทางเรา
กไ็ รซ้ งึ่ หนทางจะตอ่ ตา้ น เนอื่ งดว้ ยเหลา่ เทรยี นทน์ น้ั ไมอ่ าจขยบั รา่ งกายได้
แมจ้ ะตอบโต้ด้วยเวทมนตร์ แต่ <เวทลวงตา> นนั้ ใช้ไม่ได้ผลกับออร์คท่ี
ไม่เกรงกลัวความตาย ส่วนเวทมนตร์สายเปลวไฟท่ีเผาผลาญกระท่ัง
ซากศพให้เป็นจุณได้ ก็เป็นดาบสองคมส�าหรับเทรียนท์ ท้ังยังไม่มีผู้ใด
ใช้ได้ และเวทมนตร์ท่ีแข็งแกร่งส�าหรับใช้กับศัตรูที่มาเป็นกองทัพก็จะ
กลายเป็นการทา� ลายพวกเราเองไปดว้ ย ทสี่ า� คญั -------”
คุณเทรนี่หยุดค�าพูดลงตรงนั้นแล้วหันมองพวกเราอีกคร้ัง
โดยทา้ ยทีส่ ดุ ก็หยดุ สายตาทผ่ี มเหมือนเดิมก่อนจะเอย่ ตอ่
“ทสี่ �าคญั เราพบวา่ เบ้ืองหลงั การเคลอื่ นไหวของออรค์ ลอรด์ ใน
ครั้งนี้มีการเคล่ือนไหวอย่างลับๆ ของมนุษย์มารชั้นสูงซ่อนอยู่ พวกเรา
ไดรแอดจึงต้องเตรียมตัวรับมือกับเรื่องน้ีด้วย แม้จะยังไม่ทราบถึงข้ันว่า
เปน็ คนของราชาปศิ าจตนไหนกนั แน่ แตท่ างเราจะปลอ่ ยใหใ้ ครมาทา� อะไร
ตามอา� เภอใจในป่าแหง่ น้ไี ม่ได้ค่ะ”
เธอเอย่ ด้วยแววตาที่ทอประกายวาววับย่งิ ขึ้น
สมแลว้ ทถ่ี กู เรยี กวา่ ตวั ตนระดบั สงู สดุ ของปา่ ไมใ่ ชเ่ พยี งแคค่ า� พดู
แต่ความน่าเกรงขามของเธอนั้นเหมือนจะเปล่งออกมาจากท่ัวทั้งร่างเลย

188

ทีเดยี ว
“คุณบอกว่าอยากจะยืมพลังของพวกเรา แต่โดยรูปธรรมแล้ว

คณุ อยากให้พวกเราท�าอะไรละ่ ?”
“ข้าอยากจา้ งวานใหท้ ่านลม้ ออรค์ ลอร์ดลงใหไ้ ด้ค่ะ”
คณุ เทรน่ีตอบอยา่ งไม่ลังเล
ซงึ่ ทา� ใหแ้ มแ้ ต่ตัวผมเองก็ตอ้ งตะลงึ งัน
“เฮ้ๆ เท่าท่ีฟังดูเจ้าน่ันมันเป็นสัตว์ประหลาดเอาการเลยไม่ใช่

เหรอ แล้วท�าไมผมถึงจ�าเป็นต้องไปสู้กับเจ้าตัวท่าทางอันตรายแบบน้ัน
ดว้ ยเลา่ ?”

ค�าถามของผมท�าให้คุณเทรนี่เอียงศีรษะน้อยๆ ด้วยท่าทาง
ประหลาดใจ

“แตว่ า่ อดตี โอเกอรท์ กุ ทา่ นคดิ จะสกู้ บั พวกออรค์ สนิ ะคะ? ไมใ่ ชว่ า่
ทา่ นคดิ จะใหค้ วามรว่ มมอื กบั พวกเขาหรอกหรอื คะ? หากเปน็ ทา่ นผอู้ อ่ น-
โยนทกี่ รุณากอบกู้เหล่ากอ็ บลินท่โี ง่เขลาละก็ ขา้ เชือ่ ว่าทา่ นจะต้องกรณุ า
ชว่ ยเหลอื พวกเราเหล่าไดรแอดและเหลา่ เทรยี นท์ด้วยอยา่ งแน่นอนคะ่ ”

คา� พูดน้ันถกู เอ่ยออกมาพรอ้ มกับรอยยม้ิ ใสซ่อื
ไม่ร้เู หมอื นกันว่าคณุ เทรน่มี ีวธิ ีการอยา่ งไร แตด่ เู หมอื นว่าเธอมี
ความสามารถในการรวบรวมข้อมูลที่ยอดเยี่ยมเอามากๆ ดูท่าเธอคงรู้
เหตุการณท์ ่ีเกดิ ข้นึ ในป่าแหง่ นี้คอ่ นขา้ งละเอียดเลยทีเดยี ว
และดเู หมอื นวา่ เธอจะเชอ่ื ดว้ ยวา่ การหยบิ ยน่ื มอื ใหก้ บั คนอนื่ คอื
ความปรารถนาดีอนั บรสิ ุทธ์ิ
แม้ส่ิงท่ีผมท�าจะมีการค�านวณหรือความปรารถนาของผมซ่อน
อยู่ ดวงตาของเธอกค็ งเหน็ วา่ มนั เปน็ การกระทา� อนั เกดิ จากความปรารถนาดี
กระมงั
เพราะวา่ ไมเ่ คยไดต้ ดิ ตอ่ กบั คนอน่ื กเ็ ลยไมร่ จู้ กั การสงสยั ? หรอื
วา่ เธอจะไมร่ ู้ถงึ ความอปั ลักษณข์ องมนษุ ยก์ นั แน่...

บทท่ี 3 ทตู และการประชมุ 189

เธอไมค่ ดิ บา้ งหรอื วา่ พวกผม ไมส่ -ิ -----ตวั ผมจะทรยศหกั หลงั ?
เทา่ ทด่ี จู ากรอยยม้ิ ของเธอ ผมสมั ผสั ถงึ ความคดิ เบอ้ื งหลงั ไมไ่ ด้
แตเ่ มอ่ื ลองสบสายตา ผมกร็ สู้ กึ ไดด้ ว้ ยสญั ชาตญาณ วา่ คนคนนี้
ไมใ่ ช่คนท่จี ะพูดโกหก
ถา้ อยา่ งนน้ั ผมจงึ คดิ วา่ ผมจะเคลอ่ื นไหวโดยเชอื่ ในสญั ชาตญาณ
ของตัวเองดู
หากคนคนนี้เป็นคนบอก ก็คงมีออร์คลอร์ดถือก�าเนิดข้ึนจริง
แลว้ กม็ มี นษุ ยม์ ารชนั้ สงู คอยชกั ใยอยเู่ บอื้ งหลงั เรอื่ งนดี้ ว้ ย ผมเองกไ็ มร่ วู้ า่
ตัวเองจะท�าอะไรได้ แต่ลงถ้าคนคนน้ีต้องการพึ่งพาผม ผมก็ควรตอบ
รบั คา� ขอของเธอสิ
วินาทที ่ผี มตัดสินใจไดน้ น้ั เอง
“แนน่ อนอยแู่ ลว้ คะ่ ! หากเปน็ ทา่ นรมิ รุ ผุ เู้ ปน็ นายของพวกเราละก็
อย่างออร์คลอร์ดน่ะ ไม่คณามือหรอกคะ่ !!”
กไ็ มท่ ราบวา่ ทา� ไมชอิ อนจงึ ชงิ โพลง่ ออกไปตามใจชอบดว้ ยสหี นา้
มัน่ ใจเกนิ ร้อยพลางหัวเราะ หหึ !ึ อกี ต่างหาก
มันมีเรื่องท่ีพอจะหาทางแก้ขัดได้กับเร่ืองท่ีอย่างไรก็ท�าไม่ได้
อยู่นะ แล้วท�าไมยัยนี่ถงึ พดู แบบนนั้ ออกไปล่ะเน่ยี ...
วา่ แต่แปลว่าตดั สนิ เรยี บรอ้ ยแล้ววา่ คนส้คู อื ผมงัน้ เหรอ!?
ผมลนลาน ทว่าทุกอย่างสายไปเสยี แลว้
“แหม! ท่านจะชว่ ยจรงิ ๆ สนิ ะคะ ถา้ เช่นน้นั รบกวนจดั การกบั
เร่อื งออร์คลอร์ดด้วยนะคะ!”
เพราะเรื่องได้รับการสรุปด้วยรอยย้ิมของชิออนกับคุณเทรนี่ไป
เปน็ ไปที่เรียบรอ้ ย

*

190

เปน็ เพราะชอิ อน กเ็ ลยไดข้ อ้ สรปุ แบบกง่ึ ๆ บงั คบั วา่ ผมจะเปน็ คน
ลม้ ออร์คลอรด์ แต่ก็ใชว่ ่าการประชมุ จะจบลง ณ ทต่ี รงนัน้

พวกเราด�าเนินการประชมุ กันต่อโดยมีคณุ เทรนี่เขา้ รว่ มดว้ ย
ผมวางหมากท่ีเขียนว่าลิซาร์ดแมนลงบนเขตพื้นที่โคลนตมของ
แผนท่ี
แล้ววางหมากท่เี ขยี นวา่ ก็อบลนิ ไวท้ ี่ด้านหลงั
ท่บี ริเวณด้านหน้าของหมากลซิ าร์ดแมน มีหมากกองกา� ลงั แยก
ออร์คกบั ทพั หลกั ออร์คถกู จัดวางในลักษณะขนาบขา้ ง
พอลองจัดวางต�าแหน่งกองทัพลงบนแผนท่ีแบบนี้แล้ว ความ
พิลกึ พลิ ่ันของกองทพั ออรค์ ก็ยงิ่ ปรากฏเด่นชดั ...
ทส่ี �าคัญย่งิ กวา่ นน้ั
“การจัดวางทัพแบบนี้ เท่าท่ดี ู ถา้ เกดิ ไอบ้ ้ากอ่ นหน้าน้ีเกดิ ลอบ
โจมตฐี านทพั ของลซิ ารด์ แมนขนึ้ มา กจ็ ะตแี ตกไดใ้ นอดึ ใจเลยนะ?”
ใช่แลว้ ทตู จากเผ่าลซิ ารด์ แมนทช่ี อื่ กาบลิ อะไรนั่น
ถ้าเจ้านั่นเล็งจังหวะตอนที่ออร์คกับลิซาร์ดแมนเริ่มเปิดฉากรบ
เขา้ โจมตฐี านทัพของลิซารด์ แมนละก็ ฐานทัพซ่งึ มีการป้องกันอ่อนแอจะ
ถกู ตีแตกในชัว่ พริบตา
และกองทัพก็อบลินก็ถูกจัดวางไว้ในต�าแหน่งท่ีเหมาะเหม็งกับ
การนัน้ พอดี
“ต�าแหนง่ น้ีไม่ผดิ แนน่ ะ โซเอย์?”
“ครับ พวกก็อบลินตั้งค่ายพักกลางแจ้งกันท่ีพื้นที่ราบบริเวณ
เชงิ เขา หากมกี ารจัดต้ังทัพทง้ั อย่างน้นั ละก็ ต�าแหนง่ ท่ตี ้ังกระบวนจะเปน็
ต�าแหนง่ น้ีไมผ่ ิดแน่ครบั ”
โซเอยพ์ ยักหนา้ ด้วยทา่ ทางมั่นใจ
ซ่ึงถ้าอย่างน้ันก็คงจะไม่ผิดหรอก แต่ท�าไมถึงเอาแต่เฝ้ารออยู่
กบั ท่โี ดยไม่ไปสมทบกันสักทีละ่ ?

บทท่ี 3 ทตู และการประชุม 191

กาบิลเองก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะเข้าจู่โจมลิซาร์ดแมนซึ่งเป็น
พวกพอ้ ง ดูเหมอื นว่าการหยดุ ทัพไว้ในต�าแหนง่ พลิ ึกๆ จะทา� ใหผ้ มเขา้ ใจ
อะไรผิดแปลกๆ เสยี แลว้

ผมสรุปไดอ้ ยา่ งน้นั แล้วตงั้ ท่าจะด�าเนินบทสนทนาต่อ
“ฉันคงคิดมากไปเองมั้ง โทษที ความคิดของมือสมัครเล่นน่ะ
นะ--------”
“อืม ไม่หรอกขอรับ มันแปลกจริงๆ นน่ั ละขอรับ...”
ทว่าฮาคุโรกลบั ขดั ขนึ้ มากอ่ น
แววตาของคจิ นิ เฒา่ ทอประกายเฉยี บคม ใหค้ วามรสู้ กึ ผดิ แปลก
“หากเป็นหลังจากกองทัพหลักของลิซาร์ดแมนต้ังแนวรบไว้ท่ี
ดา้ นหนา้ แลว้ ละก็ การจอ้ งจโู่ จมฐานทพั จากดา้ นหลงั นน้ั ยอ่ มงา่ ยดาย โดย
เง่ือนไขด้านเวลาแล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกออร์คไม่มีเวลาพอจะวนอ้อมไป
ดา้ นหลงั หรอื ถา้ พวกมนั ท�าเร่ืองโง่เขลาเชน่ น้ันจรงิ เพียงแคเ่ ขา้ ตดั สลาย
แนวกระบวนท่ียืดออกมาจากด้านข้างเท่านั้นก็เพียงพอ ดังน้ันจึงไม่มี
เหตุผลอะไรเลยท่ีจะตอ้ งออมกา� ลังไวใ้ นต�าแหน่งนี”้
“แตถ่ งึ จะตที พั หลกั ใหแ้ ตกไดต้ รงน้ี กม็ แี ตจ่ ะถกู พวกออรค์ เลน่ งาน
เอาทหี ลังเท่านน้ั ไมเ่ ห็นจะมีความหมายอะไรเลยนน่ี า?”
ผมคงคิดมากไปเองจริงๆ นน่ั ละ
แต่แมว้ ่าผมจะคดิ อย่างนั้น ทวา่ ดูเหมือนเบนิมารุกบั ฮาคโุ รจะมี
ความคดิ ทตี่ ่างออกไป
“ทา่ ทางหมอนัน่ ดูหลงตวั เองไมเ่ บา อาจจะคดิ ยึดต�าแหน่งผนู้ �า
เผ่ามาเป็นของตัวเองกไ็ ดน้ ะ”
“เป็นไปได้ขอรับ เพราะก็คิดหาเหตุผลอ่ืนที่จะรั้งกองทัพไว้ใน
ต�าแหนง่ นไ้ี มไ่ ด้แลว้ ”
ผรู้ บั ผดิ ชอบสายงานการทหาร 2 ตนพากนั ออกความเหน็ อยา่ งนนั้
กจ็ รงิ วา่ ทา่ ทางหมอนนั่ ดเู ชอื่ มน่ั ในตวั เองอยา่ งแรงแถมหลงตวั เอง

192

อีกตา่ งหาก แตม่ นั จะงเี่ งา่ ไดถ้ ึงขนาดนัน้ เลยเหรอ?
“แตถ่ า้ มคี วามเปน็ ไดว้ า่ จะเกดิ เรอื่ งแบบนน้ั ขน้ึ เรากไ็ มค่ วรจบั มอื

กบั กาบลิ จริงๆ สนิ ะ”
ท้ายที่สดุ เรากไ็ ดข้ ้อสรุปออกมาอยา่ งน้นั
ซง่ึ กด็ เู หมอื นวา่ จะไมม่ ใี ครขดั แยง้ มเี พยี งคณุ เทรนที่ ถ่ี ามขนึ้ มาวา่
“พวกท่านคาดคะเนว่ากาบิลจะทรยศหรือคะ?”
“อ้อื เพราะเท่าทีด่ ูจากการจดั ทัพมนั มคี วามเปน็ ไปได้ จริงอยู่

วา่ มคี า� ขอใหพ้ วกเราใหค้ วามรว่ มมอื แตเ่ ราคดิ วา่ อยา่ จบั มอื กบั กาบลิ เลย
จะดกี วา่ น่ะ”

“...อยา่ งนน้ี เี่ อง เชน่ นน้ั แลว้ กเ็ ปน็ ไปไดว้ า่ อาจมใี ครคอยชกั จงู เขา
อย่นู ะคะ ทางเราเองก็จะลองตรวจสอบดเู หมือนกนั คะ่ ”

ดูท่าว่าคุณเทรน่ีจะรับตรวจสอบเร่ืองของกาบิลให้แฮะ ดังนั้น
เอาเปน็ วา่ เรอ่ื งกาบลิ ปลอ่ ยใหเ้ ธอจดั การไป แตพ่ วกเราเองจะเอาไงดลี ะ่ ?

“เราควรผกู พนั ธมติ รกบั ลซิ ารด์ แมนนะขอรบั เพราะลา� พงั พวกเรา
มจี า� นวนนอ้ ยเกนิ ไป และเรากไ็ มม่ เี หตผุ ลทจี่ ะตอ้ งทอดทงิ้ พวกเขาไปงา่ ยๆ
ด้วย”

ทกุ คนพยกั หน้าใหก้ ับความเห็นของฮาคุโร
“แตถ่ งึ จะบอกว่าเป็นพนั ธมิตรกนั จ�านวนของพวกเราก็ยังน้อย
เกนิ ไปอยดู่ ี สดุ ทา้ ยแลว้ จะไมโ่ ดนดแู คลนแลว้ ถกู ใชป้ ระโยชนเ์ อาฝา่ ยเดยี ว
เหรอ?”
ผมเองกไ็ มไ่ ด้คดั ค้านอะไร แต่ก็ลองถามเรอ่ื งทีส่ งสัยออกไป
บรรดาฮ็อบก็อบลินเองก็พากันเกร้ียวกราดว่าเรื่องนี้น่าจะเป็น
ปัญหา แต่เหล่าคิจินกลับทา� เพียงหัวเราะลนั่ อยา่ งอารมณ์ดี
“ทา่ นริมุรุกงั วลเกินไปแล้วขอรบั ! พวกเราแต่ละคนล้วนแลว้ แต่
มพี ลงั เทยี บเทา่ ไดก้ บั 1 กองทพั ดงั นนั้ ไมม่ ที างถกู ดแู คลนหรอกขอรบั !”
ฮาคโุ รเปน็ ตัวแทนใหค้ �าตอบ

บทที่ 3 ทูตและการประชุม 193

เปรียบเทียบเวอร์ไปหนอ่ ยแล้วมง้ั แค่ 1 คนจะไปเทยี บเท่ากับ
1 กองทัพได้ไงเล่า

มัวแต่พดู หลงตัวเองแบบนั้น เด๋ียวกไ็ ปหัวเราะเยาะกาบลิ ไม่ได้
ซะเองหรอก

ผมคดิ แบบนัน้ แต่ทา่ ทางพวกคิจนิ จะเอาจรงิ แฮะ
“ทา่ นรมิ รุ ุ ขา้ จะมงุ่ หนา้ ไปทา� การเจรจาเองครบั ขา้ จะขอนา� เรอ่ื ง
เขา้ ไปหารือกบั ผู้น�าของลิซาร์ดแมนโดยตรงไดห้ รือไม่ครบั ?”
โซเอยเ์ อย่ ถามขน้ึ มา
เมื่อมองดโู ซเอย์ซ่งึ เฝา้ รอคา� ตอบของผมอยา่ งสงบน่ิงแลว้ ผมก็
มองเหน็ ไดถ้ ึงความมนั่ ใจทไ่ี ม่มีวันส่นั คลอน
มน่ั ใจอะไรกนั ขนาดน?้ี เอาเถอะ ลองปลอ่ ยใหเ้ ปน็ หนา้ ทเี่ ขาไป
แลว้ กนั
เท่าท่ตี รวจสอบดูด้วยแผนท่ีนนั้ ทา� ใหค้ าดคะเนไดว้ า่ ออรค์ กับ
ลซิ ารด์ แมนจะตอ้ งเขา้ ปะทะกนั อยา่ งรนุ แรง ซงึ่ ดจู ากสถานการณแ์ ลว้ คาดวา่
คงหลงั จากนนั้ เลก็ นอ้ ยกวา่ ทค่ี วามเสยี หายจะขยายวงกวา้ งมาถงึ เมอื งนี้
เม่ือเริ่มมองเหน็ นโยบายการเคลื่อนไหว ความกังวลของทกุ คน
ก็ดูจะคลายลงบ้าง
คงเพราะเกิดความสบายใจท้ังในด้านเวลาและในเชิงจิตวิทยา
ท้ังหมดจงึ เคล่อื นไหวได้อย่างใจเย็น
“เอาละ เราจะแบง่ ยุทธการออกเปน็ 2 ขัน้ กองก�าลงั แรกทีจ่ ะ
ออกเดนิ ทางกอ่ นรวมถงึ ตวั ฉนั ดว้ ยจะไปสมทบกบั ลซิ ารด์ แมนแลว้ จดั การ
กวาดพวกออร์ค เรามุ่งหน้าจะคว้าชัยชนะในการต่อสู้คร้ังนี้ แต่กรณีท่ี
ประเมนิ แลว้ พบวา่ ท�าได้ยาก เราจะเคลอื่ นยุทธการไปสขู่ ั้นที่ 2 น่นั คอื
ท้ิงเมอื งนี้ แลว้ ไปสมทบกนั ทีห่ มบู่ า้ นเทรยี นทเ์ พอ่ื เน้นการปอ้ งกนั ซ่งึ ใน
กรณีน้ีเราคงจ�าเป็นต้องขอความร่วมมือจากมนุษย์ด้วย เราจะติดต่อ
นักผจญภัยคาบาลโดยมีเป้าหมายคือร่วมมือกับมนุษย์ในการสังหาร

194

ออร์คลอร์ด เพราะไม่ว่ายังไงออร์คลอร์ดก็เป็นภัยคุกคามสา� หรับมนุษย์
ดว้ ยอยา่ งแนน่ อน และกค็ งมแี ตต่ อ้ งหาทางทา� อะไรสกั อยา่ งนน่ั ละ แตท่ งั้ นี้
แผนการ 2 ขนั้ นจ่ี ะสา� เรจ็ ไดใ้ นกรณที เ่ี ราผกู พนั ธมติ รกบั พวกลซิ ารด์ แมน
เทา่ น้ัน เพราะฉะน้นั ขน้ึ อยกู่ ับฝมี ือนายแลว้ โซเอย์ ฝากด้วยนะ”

“ครบั !!”
โซเอย์พยกั หนา้ รบั อย่างแขง็ ขนั
ท่ีเหลือก็มีแต่ต้องเชื่อในตัวโซเอย์แล้วปล่อยให้เขาไปจัดการ
เท่านั้น
“เอาละ! ถา้ ง้ันก็ไปคุยกบั ผนู้ า� เผา่ ลซิ าร์ดแมนซะ ระมดั ระวงั ให้
ความสมั พันธ์ระหว่างเรากบั ฝา่ ยนั้นอยูใ่ นฐานะท่ีเทา่ เทียมดว้ ยละ่ !”
ผมจึงเอย่ อย่างนัน้ เพอื่ ส่งโซเอย์ออกเดนิ ทาง
“กรุณาปล่อยใหเ้ ปน็ หน้าที่ของข้าเถอะครับ”
ตอบอยา่ งนน้ั แลว้ รา่ งของโซเอยก์ ห็ ายไปราวกบั จมหายไปในเงา
เป็นคนท่ีท�างานได้ไวดีชะมัด น่คี งจะมุง่ หน้าไปเลยละมัง้ น่ี
“ถา้ โซเอยพ์ ลาด เราจะเขา้ สขู่ นั้ ท่ี 2 ของแผนการเลยทงั้ อยา่ งนน้ั
ขอให้ทกุ คนเข้าใจตรงกนั และเตรยี มตัวให้พรอ้ มดว้ ย!”
พอผมบอกอยา่ งนนั้ ทกุ คนทเ่ี หลอื อยใู่ นหอ้ งประชมุ กพ็ ยกั หนา้
รบั พรอ้ มกัน
และคา� พูดน้ันกก็ ลายเป็นคา� พดู สุดทา้ ยทส่ี รุปปดิ การประชุม
“วันน้ีต้องขอขอบพระคุณมากค่ะที่กรุณารับฟังความเอาแต่ใจ
ของขา้ เพื่อให้ความสัมพันธร์ ะหว่างเราด�าเนนิ ไปได้ดว้ ยดี จากนีไ้ ปกข็ อ
ฝากตวั ดว้ ยนะคะ”
คณุ เทรนบ่ี อกแลว้ โคง้ ศรี ษะลงตา่� ใหก้ ับผม
ผมจงึ ลนลานรบี ตอบว่า “ทางผมเองกเ็ หมือนกันครบั ”
คงเพราะท่าทางลนลานของผมดนู ่าขบขนั ละมง้ั คณุ เทรน่จี งึ ผุด
รอยยิ้มนอ้ ยๆ ขน้ึ มา

บทท่ี 3 ทูตและการประชุม 195

“ถา้ เช่นน้นั ก็เอาไว้พบกันใหม่นะคะ ท่าน ‘ผ้ชู ี้นÓเหลา่ ปิศาจ’
-------ไม่สิ ทา่ นริมุร”ุ

คุณเทรน่ีท้ิงค�าพูดเช่นนั้นไว้ ก่อนจะใช้เวทมนตร์เคลื่อนย้าย
เดนิ ทางกลบั

เท่านกี้ ก็ า� หนดนโยบายได้เรียบร้อย
ถา้ ผกู พนั ธมติ รไดอ้ ยา่ งราบรนื่ กด็ ไี ป แตถ่ า้ ไมส่ า� เรจ็ กแ็ คเ่ ปลยี่ น
วธิ ีรับมอื ไปตามสถานการณ์กพ็ อ
“วา่ แตท่ า่ นรมิ รุ คุ รบั เรอ่ื งการตดิ ตอ่ ทา่ นคาบาลจะเอายงั ไงดคี รบั ?”
“นนั่ สนิ ะ... เรอ่ื งการตดิ ตอ่ โดยตรงเอาไวใ้ หย้ ทุ ธการเขา้ สขู่ น้ั ท่ี 2
ซง่ึ แนน่ อนแลว้ วา่ คงตอ้ งขอความรว่ มมอื จากมนษุ ยแ์ นแ่ ลว้ กไ็ ด้ แตก่ ารจะ
ให้ประเทศยอมขับเคล่ือนกองทัพคงจ�าเป็นต้องมีการเตรียมการล่วงหน้า
ดงั นนั้ หาวธิ เี นยี นๆ ปลอ่ ยเฉพาะขอ้ มลู ทว่ี า่ มอี อรค์ ลอรด์ เกดิ ขน้ึ มาไปกอ่ น
จะไดไ้ หม?”
“อย่างนี้น่ีเอง ทราบแล้วครับ ถ้าเช่นน้ันข้าจะวานพ่อค้าชาว
โคโบลดใ์ ห้ช่วยปลอ่ ยขา่ วนะครบั ”
“ฝากดว้ ยล่ะ”
เร่ืองฝั่งมนุษย์ตอนน้ีเอาเป็นว่าหยุดไว้แค่การปล่อยข้อมูลก่อน
เพราะจะอย่างไร ถ้าไม่มีหลักฐานให้ดูว่ามีออร์คลอร์ดถือก�าเนิดขึ้นมา
จรงิ ๆ กค็ งขอความรว่ มมือไม่ไดอ้ ยู่ดี
ฝ่ายริกุรุโดนั้นสาวเท้าไวๆ พุ่งออกไปจากห้องประชุมเพื่อไป
จัดการตามค�าสั่งของผมเป็นท่เี รียบรอ้ ย
แม้เวลาน้จี ะกลายเป็นก็อบลินคิงแลว้ แตก่ ย็ งั คงเป็นคนรีบร้อน
เหมอื นเดิมแฮะ
การตดั สนิ ใจของผมท�าใหส้ ถานการณเ์ ร่มิ เคลอื่ นไหว
ซึ่งตวั ผมเองกร็ ู้สกึ กังวลกบั เรือ่ งดังกลา่ ว
แตจ่ ะมวั คิดให้ยากไปกไ็ ม่ไดอ้ ะไรข้นึ มา

196

ท่ีสา� คญั กวา่ น้นั ผมควรจะทา� ส่ิงทที่ า� ได้ในตอนน้ีดีกวา่
พวกเราจึงเร่ิมเตรียมการ เพือ่ ม่งุ ไปสู่สถานการณ์ท่ีรออยูถ่ ดั ไป
ดว้ ยประการฉะน้ี
วา่ แต่ ออร์คลอรด์ งั้นเหรอ
ชา่ งเป็นคมู่ อื ท่ียุ่งยากเสยี จรงิ
เล่นแยง่ สกลิ คนอื่นได้แบบน้มี ันโกงกนั นหี่ ว่า
ผมดา่ ทอออรค์ ลอร์ดโดยยกเรือ่ งของตวั เองข้ึนหง้ิ
ทวา่ เพือ่ ตอบสนองความคาดหวังของคณุ เทรน่ี ผมมแี ต่จะต้อง
เผชญิ หนา้ กับออรค์ ลอรด์ เท่านัน้
แมก้ งั วลวา่ จะเอาชนะไดห้ รือไม่ แต่ในเมอ่ื สญั ญาไปแล้ว ก็ต้อง
บดขยี้ศัตรใู ห้จมดนิ
แลว้ ขนื มามวั สะดดุ ในทแ่ี บบนี้ กค็ งยง่ิ ไมม่ ที างรกั ษาสญั ญาทใี่ ห้
ไว้กบั คุณชสิ ุได้เปน็ แน่
เม่ือนึกถึงสิ่งทร่ี ออยู่ต่อจากน้ี ผมกร็ ู้สกึ เซง็ ๆ ขน้ึ มาเล็กน้อย

●

กองทัพออร์คคืบคลานเข้าไปในป่า กระทืบพสุธาเสียงกึกก้อง
ตัดไมใ้ หญ่ให้ล้มครนื

จงเหยยี บยา�่ ทา� ลาย! จงเหยยี บยา่� ทา� ลาย! จงเหยยี บยา่� ทา� ลาย!
จงเหยียบยา่� ทา� ลาย!

กองทพั ออรค์ คบื คลานเขา้ ไปในปา่ ดว้ ยดวงตาทข่ี นุ่ มวั เปน็ สเี หลอื ง
พลางรอ้ งตะโกนสดุ เสียง

บทที่ 3 ทตู และการประชุม 197

ความคดิ อา่ นทคี่ งไวซ้ ง่ึ สตสิ มั ปชญั ญะไมม่ ตี วั ตนสา� หรบั พวกเขา
สง่ิ เคลอ่ื นไหวทกุ อยา่ งทสี่ ะทอ้ นในแววตาน้นั ลว้ นเปน็ อาหาร
ท้องของพวกเขาว่างเปล่าอยู่เสมอ ความคิดคา� นึงของพวกเขา
ถกู รวมไปไวท้ เี่ รอื่ งเดยี ว นน่ั คอื อยากหาอะไรมาเตมิ เตม็ ทอ้ งทวี่ า่ งเปลา่ นนั้
พล่กั
พวกพ้องของพวกเขาล้มลงอีกคน
พวกเขาจึงยินดี เพราะว่ามอี าหารใหพ้ วกเขาแล้ว
เดิมที นค่ี อื หนึ่งร่างท่เี คยเปน็ พวกพ้อง
ทว่าส�าหรับพวกเขาในเวลานี้ น่คี ือหนง่ึ วัตถุที่เปน็ เพยี งอาหาร
แมร้ ่างนน้ั จะเหมอื นยังมลี มหายใจ แต่ส�าหรับพวกเขา มนั เป็น
เพียงหลักฐานวา่ อาหารน้นั ยงั สดใหม่
เหล่าผู้โชคดีหรือบรรดาผู้ที่เดินอยู่ข้างร่างนั้นจัดการช�าแหละ
อาหารอยา่ งรวดเรว็
เครอื่ งในถกู นา� ไปสง่ ใหก้ บั หวั หนา้ ของกลมุ่ นนั้ ๆ สว่ นผมู้ ตี า� แหนง่
อน่ื ๆ ต้องอาศยั ระบบใครเรว็ ใครได้
กร้วม กร้วม กรว้ ม กรว้ ม
บรเิ วณโดยรอบถกู กลบมดิ ด้วยเสียงอนั นา่ หวาดผวา
พวกเขาหิวโหยอยูเ่ สมอ
ย่งิ หิวโหยมากเท่าไร พลงั ในการต่อสู้ของพวกเขาก็ยิง่ เพ่มิ สงู
นค่ี ือความสามารถที่ซอ้ นเรน้ ไวข้ องยูนคี สกิล 『ผูห้ ิวกระหาย』
ย่ิงกลืนกินพวกพ้องที่ล้มหายตายจากด้วยความหิวโหยเข้าไป
เทา่ ไร ยงิ่ ตวั พวกเขาเองหวิ โหยหนกั ขนึ้ เทา่ ไร พลงั ในการตอ่ สอู้ นั แขง็ แกรง่

198

กย็ ่งิ แสดงออกมาให้เหน็
พวกเขา คอื กองทพั ออรค์ ซ่ึงมจี า� นวนถงึ 200,000
พวกเขา คอื กลมุ่ กอ้ นของปศิ าจตะกละตะกลามทตี่ อ้ งทกุ ขท์ รมาน

อยใู่ นขุมนรกแหง่ ความหวิ โหยภายใตก้ ารครอบงา� ของออร์คลอร์ด
ไม่มีอะไรช่วยเหลือพวกเขาได้
พวกเขาทา� ไดเ้ พยี งเคลอื่ นไหวเพอ่ื เตมิ เตม็ ความหวิ โหยของตวั เอง

ทว่าความหิวโหยน้ันไม่มวี นั ไดร้ ับการเติมเตม็ ...
นั่นคอื ขุมนรกอันไร้ที่สน้ิ สดุ

เบื้องหนา้ พวกเขา คือหม่บู ้านของโอเกอร์
พวกเขาคอื ปิศาจแรงก์ D
ในความเปน็ จรงิ พวกเขาอาจนกึ หวาดกลวั โอเกอรซ์ งึ่ เปน็ ปศิ าจ
แรงก์ B และเป็นไปไม่ได้ทจี่ ะมุง่ ความเปน็ ศตั รเู ขา้ หา
ทง้ั ทีเ่ ป็นอย่างน้นั แทๆ้ ...

จงเหยยี บยา�่ ทา� ลาย! จงเหยยี บยา่� ทา� ลาย! จงเหยยี บยา�่ ทา� ลาย!
จงเหยยี บยา�่ ท�าลาย!

พวกเขาไมห่ ยดุ ยัง้ การเดนิ
แตก่ ลบั เรง่ ความเรว็ เพื่อไขว่ควา้ หาอาหารเสยี ดว้ ยซ�า้
โอเกอร์กา� ลังอาละวาด ด้วยพลังอันแขง็ แกรง่ นนั้
พวกพ้องของพวกเขาจ�านวนมากถูกสังหารด้วยการฟาดฟัน
บ้างก็ถูกสงั หารโดยฟาดด้วยขวาน...
ทว่า-------
สา� หรบั พวกเขา การฆา่ ฟนั นน้ั มคี วามหมายเพยี งการผลติ อาหาร
สดใหมป่ ริมาณมากออกมาเท่าน้นั

บทที่ 3 ทตู และการประชุม 199

พวกเขาโหร่ อ้ งยนิ ดี
พลางอธษิ ฐานวา่ ความรสู้ กึ หวิ โหยของตนจะบรรเทาลงสกั เลก็ นอ้ ย
ก็ยงั ดี
โอเกอรต์ นหนง่ึ ลม้ ลง
ออร์คหลายตนจึงกลุ้มรุมช�าแหละโอเกอรต์ นน้นั ทันที
พวกเขานา� โลหติ มาอาบรา่ ง และโหยหาเนอ้ื อยา่ งไมร่ จู้ กั เบอื่ หนา่ ย
อา... ถึงกระนัน้ พวกเขาก็ไม่ไดร้ ับการเติมเตม็
แต่ดูสิ
รา่ งของเหลา่ ออรค์ เกดิ การเปลยี่ นแปลง ดว้ ยพลงั ของโอเกอรท์ ี่
สถติ ในร่าง
ส่งผลให้บรรดาโอเกอร์เร่ิมถูกฝูงออร์คที่ต่�าชั้นกว่าตนกลืนกิน
พรอ้ มกบั ส่งเสียงกรดี ร้องถงึ วนิ าทสี ดุ ท้ายแหง่ ชีวติ
พลางครา่� ครวญถงึ ความไรก้ า� ลงั ของพวกตน ทง้ั ทจ่ี รงิ ๆ แลว้ นา่
จะเหนอื กวา่ อย่างหาทเี่ ปรียบไมไ่ ด.้ ..
ฝา่ ยเหลา่ ออรค์ นน้ั เลา่ กเ็ รมิ่ มผี ทู้ รงพลงั โดดเดน่ ปรากฏขน้ึ ใหเ้ หน็
จงนา� พลงั ของพวกพ้องทกี่ ลนื กนิ เข้าไปมาเป็นของตน!
จงน�าพลงั ของเหยือ่ ที่กลืนกินเขา้ ไปมาเปน็ ของตน!!
และแลว้ พวกเขาก็กนิ มากย่งิ ขึน้
พวกเขาไมเ่ กรงกลวั ความตาย ไมส่ ิ ความรสู้ กึ ทเ่ี รยี กวา่ ความกลวั
ของพวกเขาถกู กลืนกินไปเสยี แล้ว
โดยไม่รู้ตัวเลยว่า พลังของพวกเขาจะหมุนเวียนวนจนกระทั่ง
ส่งถงึ ราชา
ราชาของพวกเขา
ไปสูอ่ อรค์ ลอร์ด ผยู้ นื อยูบ่ นจุดสงู สดุ ของห่วงโซอ่ าหาร

200

พวกเขาเคลื่อนทพั ต่อไป
เพราะเหย่ือตอ่ ไปของพวกเขา อยูต่ รงหน้าพวกเขานั่นแล้ว

●

เม่อื ไดฟ้ ังรายงาน ผู้นา� เผา่ ลิซาร์ดแมนก็หนา้ ซดี เผือด
สิ่งทเี่ ขาหวาดกลัวได้กลายเป็นจรงิ เสียแลว้
รายงานที่ถูกน�ามา ได้ความว่าหมู่บ้านโอเกอร์ท่ีแสนแข็งแกร่ง
ถูกทา� ลายลา้ งในเวลาไม่ถึงวัน
สาเหตคุ อื ถูกหมู่ออร์คกลนื กนิ
ไมต่ อ้ งสงสัยอกี ต่อไป
ออรค์ ลอร์ดปรากฏตัวออกมาแล้วอยา่ งแนน่ อน
หากเปรียบเทียบเฉพาะจ�านวน แม้ว่าพวกออร์คจะมีกันถึง
200,000 แตพ่ วกมันก็เป็นเพียงปศิ าจแรงก์ D ถา้ พวกเขาเหลา่ ลซิ าร์ด-
แมนซึ่งเปน็ ปิศาจแรงก์ C+ มีจา� นวนถึง 10,000 บวกกบั ความได้เปรยี บ
ด้านพ้นื ท่เี พราะอย่ใู นเขตโคลนตม กย็ ่อมจะตอ่ สไู้ ดย้ ่ิงกวา่ ก้า� กง่ึ แต่หาก
วา่ ออรค์ ลอรค์ ปรากฏตวั ขน้ึ จรงิ ตามทเี่ ขาหวาดหวนั่ กค็ งจะนบั พวกออรค์
เปน็ ปศิ าจแรงก์ D ไมไ่ ด้
เพราะหากวา่ พวกโอเกอรถ์ กู กลนื กนิ ไปเปน็ ทเี่ รยี บรอ้ ยแลว้ กค็ วร
ตอ้ งคดิ เสยี เลยว่าพลังนนั้ คงจะส่งไปถงึ แม้กระทง่ั พวกปลายแถว
ถงึ อาจไม่ไดแ้ ขง็ แกร่งข้ึนขนาดเทยี บเท่าได้กับพวกโอเกอร์ แต่
อยา่ งนอ้ ยๆ กส็ มควรคา� นวณวา่ พวกมนั กลายเปน็ ระดบั ประมาณ D+ แลว้
และถา้ เปน็ ตัวตนระดบั อศั วินในบรรดาพวกออรค์ ละก็ อย่างแย่
ท่ีสุดก็น่าจะระดบั C หรอื ดีไมด่ ี อาจจะแขง็ แกร่งขึ้นจนถงึ แรงก์ C+ ซงึ่

บทท่ี 3 ทตู และการประชุม 201