เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 02

แตค่ วามรสู้ กึ นา่ สะอดิ สะเอยี นอยา่ งรนุ แรงกก็ อ่ ตวั ขนึ้ มาบนผวิ หนงั ของผม
แต่ว่า ทง้ั ทเี่ ป็นแบบนัน้ -------ผมกย็ ังคงร้สู ึกยนิ ดอี ยู่
ใชแ่ ล้ว มนั ก็เป็นแบบนัน้ นัน่ ละ
ในเม่ือผมยอมรับเจ้านั่นแล้วว่าเป็นศัตรู เรื่องแบบน้ีมันก็ต้อง

แน่นอนอยู่แล้ว
ที่เหลือให้ฉันจัดการเอง ผมส่ือความคิดให้ 『มหาปราชญ์』

แบบน้นั แลว้ ผมก็ไดส้ ิทธ์ิในการควบคุมรา่ งกายกลบั มา
เนื่องจากผมให้ 『มหาปราชญ์』 มาตอ่ สแู้ ทน ผมจงึ เฝ้าสงั เกต

ราชาปิศาจเกลโด้อย่างใจเย็นได้ จากนั้น ด้วยการใช้เวลาอย่างมี
ประสทิ ธผิ ลจากการเรง่ ความเรว็ การคดิ คา� นวณเปน็ พนั เทา่ ผมจงึ มโี อกาส
ไดค้ �านงึ ถงึ กรณที ่ีเลวร้ายที่สดุ ด้วย

ด้วยความคิดที่เหมือนคอมพิวเตอร์ซึ่งไม่มีวันผิดพลาด ผมจึง
ตดั สินใจโดยอาศัยความเปน็ ไปได้ ผมเสาะหาส่ิงท่มี ีประสทิ ธภิ าพ และ
ตัดปจั จัยทท่ี �าใหเ้ กิดความไร้ประสิทธิภาพทิ้ง

ดังน้นั แล้ว ผมจึงมอี ยู่
ผมคนน้ี มีความคิดที่ไม่สมบูรณ์แบบในฐานะอดีตมนุษย์
ซงึ่ เป็นกลุม่ ก้อนของความไร้ประสทิ ธภิ าพอยู่
------ดงั นนั้ แลว้ คหู่ ู นายไมต่ อ้ งผดิ หวงั ไปหรอก นายนะ่ สมบรู ณ์
แบบแลว้ เพราะง้นั ทเี่ หลือปลอ่ ยใหเ้ ป็นหน้าทขี่ องฉันเองเถอะ------
ผมพมึ พ�าแบบบนน้ั อยู่ในใจ แล้วจอ้ งไปที่ราชาปศิ าจเกลโด้
เจ้านน่ั คิดจะกนิ ผม น่ันเป็นการคาดการณ์ที่ไม่ผิดแน่
ถา้ งั้นแลว้ ผมยงั มวี ธิ ีอยู่
ผมคดิ ในแง่ดี ว่าถ้าผมกนิ ราชาปิศาจเกลโดไ้ ด้ก่อนก็จบแลว้
ผมเปน็ สไลม์ท่ีมีรา่ งกายเหนียวหนดื สกิลทใ่ี ชไ้ ดแ้ ต่แรกจงึ มแี ค่
『ยอ่ ยสลาย ดดู ซมึ ฟ้นื ฟูตัวเอง』 เทา่ นนั้
ถงึ แมต้ อนนสี้ กลิ พวกนน้ั จะถกู ควบรวมไปจนไมม่ อี ยแู่ ลว้ แตผ่ ม

402

กย็ งั มยี นู คี สกลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 ทไ่ี ดร้ บั การเสรมิ พลงั จากสกลิ เหลา่ นน้ั อยู่
มนั เปน็ สกลิ ทมี่ คี วามคลา้ ยคลงึ กบั ความสามารถของสไลมม์ ากเปน็ พเิ ศษ
จึงท�าใหม้ ีความเขา้ กนั ไดด้ ที ่สี ดุ

ผมไม่คิดวา่ สกลิ 『ฟ้ืนฟคู วามเร็วสูง』 ทถ่ี ูกพัฒนาขนึ้ มานจ้ี ะ
ด้อยกว่าความสามารถฟื้นฟูของราชาปิศาจเกลโด้ ถ้าเป็นแบบนั้นแล้ว
เกดิ ตา่ งฝา่ ยตา่ งกนิ ซง่ึ กนั และกนั แลว้ ละก็ ฝา่ ยทชี่ นะกน็ า่ จะตอ้ งเปน็ ผมนี่
แหละ

《------ รายงาน ความเป็นไปได้ท่ีจะ “ล่าเหย่ือ” ได้ก่อน
คอื ------》

ความเปน็ ไปไดอ้ ะไรน่นั น่ะ ช่างมนั เถอะ
ไม่ต้องกังวลหรอก บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าปล่อยให้เป็นหน้าท่ี
ของฉนั เองน่ะ?
ราชาปศิ าจเกลโดจ้ ะ 『กดั กรอ่ น』 ผมจนตายไดก้ ่อน หรือผม
จะกนิ ราชาปศิ าจเกลโดไ้ ด้กอ่ น
มนั เป็นเร่อื งทเ่ี รียบง่าย และชดั เจน
ต่อใหโ้ อกาสชนะจะเปน็ ศนู ย์ ผมก็จะยังคงใชแ้ ผนนตี้ อ่ ไปอยดู่ ี
นัน่ ก็เพราะ-------
ผมเองกค็ ดิ ที่จะกินราชาปิศาจเกลโดต้ งั้ แต่แรกอยแู่ ล้วน่ะสิ
เพราะราชาปศิ าจเกลโดม้ น่ั ใจวา่ ตวั เองจะชนะหรอื อยา่ งไร ถงึ ได้
ยา่ มใจแลว้ เร่มิ ละลายตัวผม
ผมใช้ประโยชน์ตรงนั้นท�าให้อีกฝ่ายนึกว่าผมก�าลังละลายจาก
การกัดกร่อน ควบคมุ รา่ งกายทีล่ ะลายลงไป จากนัน้ ผมก็พนั ตวั อีกฝ่าย
ท้ังอย่างน้นั โดยไมใ่ ห้รสู้ ึกตวั

บทที่ 6 ผู้กลืนกนิ ทกุ ส่ิงทกุ อย่าง 403

แล้วผมกค็ ่อยๆ ไหลจากมอื ของอีกฝ่ายไปตามแขน...
เมอ่ื อกี ฝา่ ยรสู้ กึ ตวั เจา้ นน่ั กต็ กอยใู่ นกบั ดกั ของผมเรยี บรอ้ ยแลว้
ผมปลอ่ ยใหส้ ญั ชาตญาณนา� พาไป และใชว้ ธิ กี ารตอ่ สแู้ บบดง้ั เดมิ
ของเผา่ สไลม์ดดู กลืนศตั รู
ราชาปิศาจเกลโด้พยายามฉีกตัวผมออกอย่างร้อนรน แต่
เนอ่ื งจากผมพันตัวเอาไวท้ ั่วแลว้ เจา้ นี่กเ็ ลยทา� แบบนนั้ ไม่ได้
“เปล่าประโยชน์งั้นเหรอ? เสียใจด้วยนะ แรงเหนือธรรมชาติ
ท่ีแกภูมิใจหนักหนานั่นน่ะ พอเจอแบบน้ีเข้าไปก็ไม่มีความหมายแล้ว
ใช่ม้ยั ล่ะ?”
“อึก บา้ นา่ !? นี่แก คดิ จะท�าอะไร...”
“หึ การกินน่ะ ไม่ได้เป็นสิทธิพิเศษของแกคนเดียวสักหนอ่ ย”
แน่นอนว่าค�าพูดของผมท�าให้ราชาปิศาจเกลโด้ร�าคาญใจอยู่
เหมอื นกัน
แต่ถงึ อย่างน้ัน มันก็ไมไ่ ดท้ �าใหผ้ มได้เปรียบแตอ่ ยา่ งใด
สถานการณเ์ ปลย่ี นไปอยู่ในสภาพชะงกั งัน
การโจมตดี ว้ ยความสามารถ 『ลา่ เหยอื่ 』 ของผม ถกู ความ-
สามารถฟื้นฟูต้านเอาไว้ ขณะเดียวกัน การโจมตีด้วยความสามารถ
『กดั กรอ่ น』 ทเี่ ลน่ งานผมอยู่ กถ็ กู 『ฟน้ื ฟคู วามเรว็ สงู 』 ของผมเอาชนะ
ไปได้
ตา่ งฝา่ ยตา่ งเขา้ กลนื กนิ กนั เอง มนั ดเู หมอื นกบั เปน็ ปรากฏการณ์
ท่ีจ�าลองภาพของอุโรโบรอสเลยทีเดียว 『มหาปราชญ์』 ที่ยึดติดกับ
ความสมบรู ณ์แบบคงจะไม่คดิ ถึงอะไรแบบนี้ แตน่ ก่ี เ็ ป็นสถานการณต์ าม
ท่ีผมเล็งเอาไว้อยแู่ ลว้
คนทก่ี นิ อีกฝา่ ยจนเกล้ยี งไปก่อนกค็ อื ผชู้ นะ
เปน็ วธิ กี ารตัดสนิ ท่ีเขา้ ใจง่ายจรงิ ๆ
มันคือเง่ือนไขในการชนะ ท่ีท�าให้ผมมาอยู่ในสภาพแบบนี้

404



เพ่ือเอาชนะอีกฝ่าย ผมไม่ได้คิดเตรียมวิธีการนี้ไว้ในกรณีท่ีแผนของ
『มหาปราชญ』์ ลม้ เหลวหรอก แตม่ นั เปน็ แผนทผ่ี มปลอ่ ยใหส้ ญั ชาตญาณ
พาไปจนปง๊ิ ข้นึ มาได้เทา่ นัน้ เอง

ผมไมพ่ งึ่ พาความสามารถทยี่ งั ไมช่ า� นาญ แตพ่ งึ่ พาความสามารถ
ทใ่ี ชง้ านไดโ้ ดยปลอ่ ยใหเ้ ปน็ ไปตามสญั ชาตญาณตงั้ แตร่ ากฐาน และเพยี ง
แคล่ งมือท�ามนั เทา่ นั้น

สัญชาตญาณที่ผมมีอยู่
ความสามารถ 『ยอ่ ยสลาย ดดู ซมึ 』 ทส่ี ไลมม์ ี หลอมรวมเป็น
หนึ่งเดียวกับ 『นักล่าเหยื่อ』 ไปแล้ว ดังนั้นแล้วผมจึงใช้งานความ-
สามารถของ 『นกั ลา่ เหยอื่ 』 ไปตามสัญชาตญาณ
น่ันเพราะว่า ผมเป็นพรเี ดเตอร์ (นกั ลา่ เหยื่อ) ไงละ่
ราชาปศิ าจเกลโด้ ยนู คี สกิล 『ผู้หิวกระหาย』 ท่ีแกมนี ่ะเป็น
สกิลท่แี ข็งแกร่งแนน่ อนอยู่แลว้
แตว่ า่ นะ แกน่ะเปน็ สคาเวนเจอร์ (ผู้กัดกรอ่ น)
ถงึ การทก่ี นิ ทกุ สง่ิ ทกุ อยา่ งไดจ้ ะสดุ ยอดกจ็ รงิ แตว่ า่ ในสถานการณ์
แบบนแี้ ลว้ ความสามารถทเี่ ชย่ี วชาญในการโคน่ อกี ฝา่ ยแลว้ กนิ เขา้ ไปอยา่ ง
ของฉนั ตา่ งหากทไ่ี ด้เปรียบกว่า
เพราะว่าถ้าต่างฝา่ ยยงั คงกนิ กันเองตอ่ ไปเรอื่ ยๆ แบบนี้ ฝา่ ยที่
จะได้ความสามารถใหมไ่ ปก่อนก็คอื ฉนั คนน้ี
ดว้ ยความสามารถของฉนั ยูนีคสกลิ 『ผกู้ ลืนกนิ 25』 นไ้ี งละ่ !
ระหว่างฉันที่วิเคราะห์ความสามารถของศัตรูท่ียังมีชีวิตอยู่และ
เอามันมาไว้ในมือได้ กับราชาปิศาจเกลโด้ที่จะได้ความสามารถมาไว้ใน
มือกต็ อ่ เมอื่ ศตั รตู ายไปแลว้ เท่านน้ั
เมอ่ื สถานการณก์ ลายมาเป็นแบบน้ี ผลแพ้ชนะกถ็ ูกตดั สินเปน็
ทเี่ รียบร้อยแล้ว

25ผูก้ ลนื กนิ : ในท่นี ้หี มายถึงสกลิ นกั ล่าเหยือ่ แต่ในต้นฉบบั ใช้ค�าอ่านทต่ี า่ งกัน

*

เวลาผ่านไปนานเทา่ ไรแลว้ นะ
ทพี่ วกผมต่างกินซง่ึ กนั และกนั เอง
เมอ่ื ผมต้ังสมาธจิ ดจอ่ อย่กู ับการ 『ล่าเหยือ่ 』 เพื่อให้มน่ั ใจว่า
จะชนะ ผมก็ไดย้ นิ เสียงลึกลบั เสยี งหนึ่งดังข้ึนมา
ข้าจะยอมแพ้ไม่ได้
ข้ากลืนกินพีน่ อ้ งของข้าไปแล้ว
ข้าจะยอมแพไ้ มไ่ ด้
ขา้ จะต้องเปน็ ราชาปศิ าจให้ได้
เพราะขา้ กลนื กินทา่ นเกลมวิ ด์ไปแล้ว
ข้าจะยอมแพไ้ มไ่ ด้
พนี่ ้องของข้าก�าลงั หิวโหย
ข้าจะยอมแพ้ไม่ได้
ข้าจะกลืนกินมันจนอม่ิ ทอ้ ง!
มีกระแสความคิดหล่งั ไหลเข้ามา
นคี่ งจะเปน็ ความคิดของราชาปศิ าจเกลมิวด์ละม้งั
หมื บา้ ไปแลว้ หรือเปล่าเน่ยี ?
ไม่วา่ แกจะคิดอย่างไรกต็ าม ฉันก็เปน็ ฝ่ายชนะไปแล้วนะเฟย้
แตว่ า่ ขา้ จะยอมแพ้ไม่ได.้ ..
ข้ากลนื กนิ พี่น้องของขา้ ไปแลว้
ตวั ข้า... มบี าปหนามากนัก...
ดงั นนั้ ขา้ จะไมย่ อมแพ้

บทที่ 6 ผกู้ ลนื กินทกุ สิ่งทกุ อย่าง 407

ก็บอกแล้วว่าเปลา่ ประโยชน์
ฉันจะทา� ให้แกรู้เอง
สดุ ทา้ ยแลว้ บนโลกนี้ ปลาใหญก่ ย็ อ่ มกนิ ปลาเลก็ แกนะ่ แพแ้ ลว้ ละ
เพราะงน้ั แล้ว แกจะตอ้ งตาย
แตว่ ่า ข้าจะยอมแพไ้ มไ่ ด้...
หากขา้ ตาย พนี่ อ้ งของขา้ กจ็ ะตอ้ งแบกรับบาปไว้
จะให้ข้าเปน็ ผูบ้ าปหนากย็ อมได้
เพื่อทจี่ ะไมต่ ้องหิวโหย ข้าจ�าเปน็ ตอ้ งพรอ้ มท่ีจะท�าทกุ อยา่ ง
ข้าจะเป็นราชาปิศาจ
เพื่อที่ทุกคนจะไม่ต้องทนหิวโหย ข้าจะรับเอาความหิวโหย
ทั้งปวงบนโลกนไ้ี วเ้ อง!!
ใช่แล้ว
ข้าคือ ออร์คดซิ สั เตอร์
คอื ผู้กลนื กนิ ทกุ สิง่ บนโลกใบน้ี
แต่ถึงอยา่ งน้ัน แกกต็ ้องตาย
แต่วางใจเถอะ
เพราะฉนั จะเปน็ คนกลืนกนิ บาปทง้ั หมดของแกเอง
ว่า... ไงนะ?
จะกลืนกิน... บาปของข้าอย่างนัน้ รึ!?
ใช่
ไมใ่ ชแ่ คข่ องแกเทา่ นั้น-------

408

แตฉ่ ันจะกลนื กนิ บาปของพี่นอ้ งแกทุกคนไปด้วยเอง
จะกินบาปของข้า... และบาปของพีน่ ้องขา้ ดว้ ย... อยา่ งน้นั ร.ึ ..
เจ้าน่ีช่าง ละโมบเสยี จรงิ
นั่นสนิ ะ
ฉันเป็นคนละโมบ
สบายใจแล้วรยึ ังละ่ ?
ถ้าสบายใจแล้ว แกเองกจ็ งถูกกินและหลบั ไปอยา่ งสงบเถอะ
อา...
ข้าจะยอมแพ้ไมไ่ ด้
แตว่ า่ ...
ขา้ ง่วงเหลือเกิน ท่นี ่.ี .. ชา่ งอบอนุ่ ยิ่งนัก
ผ้ลู ะโมบเอย๋
หนทางทเ่ี จ้าก�าลังเดนิ อยู่นัน้ อาจไม่ไดเ้ ป็นหนทางที่มคี วามสขุ
สงบนัก
แตถ่ ึงอยา่ งนนั้ ผทู้ ี่รบั เอาบาปไปจากข้าเอ๋ย-------
ขา้ ขอขอบคณุ เจา้
ความอดอยากของข้าในตอนน้ี ได้ถกู เตมิ เต็มแล้ว-------
ออร์คดิซัสเตอร์ นามวา่ เกลโด้
ในตอนน้ี สติของหมอนนั่ ทีอ่ ยู่ในตวั ผมไดห้ ายไปแล้ว
《ยนื ยนั เรยี บรอ้ ยแลว้ ออรค์ ดซิ สั เตอรไ์ ดส้ ญู หายไป ยนู คี สกลิ

บทที่ 6 ผู้กลนื กินทุกส่ิงทกุ อย่าง 409

『ผหู้ ิวกระหาย』 ไดถ้ ูกยูนคี สกลิ 『ผ้กู ลืนกนิ 』 ดูดซึมเขา้ ไป และรวม
เป็นหนง่ึ เดยี วกันแล้ว》

ชัยชนะเปน็ ของผม
คนที่หิวโหยอย่างหมอน่ันน่ะ เอาชนะคนที่ไม่เคยหิวโหยอย่าง
ผมคนนี้ไม่ได้หรอก
จากน้นั ผมก็ลมื ตาขน้ึ
บาปของพวกออรค์ ------- ของหมอนน่ั และพี่นอ้ งรว่ มเผา่ ของ
หมอนน่ั เอง ไดม้ าอยู่ในร่างกายนีแ้ ล้ว

*

“ฉันชนะแล้ว จงหลับให้สบายซะเถอะ ออร์คดิซัสเตอร์
เกลโด้-------”

ณ สถานทที่ ปี่ กคลมุ ไปดว้ ยความเงยี บงนั นน้ั ผมประกาศชยั ชนะ
ออกมา

พรบิ ตานน้ั กเ็ รมิ่ มเี สยี งโหร่ อ้ งดว้ ยความยนิ ดดี งั มาจากกลมุ่ ของ
กอ็ บลนิ และลซิ ารด์ แมน และเสยี งเศรา้ เสยี ใจดงั มาจากกลมุ่ ของออรค์ ไลๆ่
กันมา

และแลว้ การรกุ รานของเผา่ ออรค์ กไ็ ดม้ าถงึ จดุ สน้ิ สดุ ลงตอนนเี้ อง
เนอ่ื งจากความคดิ ทีไ่ หลเขา้ มาตอนท่กี า� ลงั กนิ กันเอง ท�าใหผ้ ม
รชู้ ัดเจนแล้วว่าต้นตอมาจากความทะเยอทะยานของเกลมิวด์
แต่ว่าส่ิงท่ียังคาใจผมอยู่ก็คือ เร่ืองที่ว่าน่าจะมีใครบางคนคอย
บงการเกลมวิ ด์อยอู่ ีกที
ในระหวา่ งการตอ่ สู้เอง หมอนน่ั กพ็ ล่ามเรือ่ งทม่ี ี “ราชาปศิ าจ”
คอยหนนุ หลงั อยดู่ ว้ ย ซง่ึ ตอนนผี้ มกย็ งั หาทางพสิ จู นไ์ มไ่ ดว้ า่ ทห่ี มอนนั่ พดู

410

เป็นแค่การขู่เฉยๆ หรือว่าเปน็ เร่อื งจริง
เอาเถอะ ต่อใหร้ ะแวงไปผมกม็ ีข้อมลู ไม่พออยู่ดี
นอกจากน้ี ผมกป็ ล่อยพวกออร์คเอาไวท้ งั้ ๆ แบบนไ้ี ม่ได้ด้วย
ปญั หายงั ไมไ่ ด้รบั การแกไ้ ขให้เรยี บร้อยเลย
ในวนั ถดั มา
หลงั จากเหตกุ ารณใ์ นครง้ั นน้ั กไ็ ดเ้ กดิ การประชมุ อนั แสนสา� คญั

ทจี่ ะถกู จารกึ ลงไปในประวตั ศิ าสตรใ์ นฐานะของการสถาปนามหาพนั ธมติ ร
แห่งพงไพรจูร่าขนึ้ มา

บทที่ 6 ผู้กลืนกินทกุ สง่ิ ทุกอย่าง 411





ภายในหอ้ งอนั แสนหรหู รามชี ายคนหนง่ึ นงั่ ทอดกายอยา่ งสบาย
อารมณ์

ชายคนนั้นสวมหน้ากากท่ีดูคล้ายกับมีรอยย้ิมปรากฏออกมา
ใหเ้ ห็น

เขาโบกมือด้วยท่วงท่าท่ีงดงาม เพ่ือให้เหล่าคนรับใช้ของเขา
หลกี ทางออกไป เหลา่ คนรบั ใชเ้ องกโ็ คง้ คา� นบั เขาครงั้ หนงึ่ โดยไมพ่ ดู อะไร
แลว้ ออกจากหอ้ งไปด้วยการเคลื่อนไหวท่ีสภุ าพเรยี บร้อย

ในพรบิ ตานนั้ เอง ทง้ั ทบ่ี รเิ วณเกา้ อย้ี าวขา้ งกา� แพงไมม่ ใี ครอยมู่ า
จนถึงตอนน้ี แต่กลบั มเี สียงท่ฟี ังดกู �าลงั สนกุ สนานลอยออกมาใหไ้ ด้ยิน

“เกลมวิ ดน์ ไี่ มไ่ ดเ้ รอื่ งเลยจรงิ ๆ นา้ ทงั้ ทใ่ี หค้ วามชว่ ยเหลอื ไปตงั้
ขนาดนั้นแท้ๆ แตก่ ท็ า� เร่อื งส�าคัญๆ ล้มเหลวไปหมดเลย”

เจ้าของเสียงดังกล่าว คือชายท่ีอยู่ในชุดดูประหลาดและสวม
หนา้ กากท่าทางน่าสงสัยเอาไว้-------ลาพลาสนน่ั เอง

ขณะทลี่ าพลาสพดู ดว้ ยนา�้ เสยี งเหมอื นเรอื่ งจะเปน็ อยา่ งไรกช็ า่ งมนั
เขากเ็ ดนิ มาอยตู่ รงหนา้ ชายทกี่ �าลงั อยใู่ นทา่ สบายอารมณ์

“หึ เจา้ นน่ั ตายโดยไมห่ ลดุ เรอื่ งทม่ี คี วามเกย่ี วข้องกบั ฉนั ไปแล้ว
ไม่มีปัญหาอะไรทง้ั น้ันละ”

“นนั่ สนิ า้ แตว่ า่ อตุ สา่ หเ์ ตรยี มการไวซ้ ะดบิ ดแี ทๆ้ แตไ่ มม่ รี าชาปศิ าจ
ตนใหม่เกิดข้ึนมาเลยแบบนี้นี่ไม่รู้สึกเจ็บใจบ้างเลยเหรอ? เห็นบอกว่า
อยากสรา้ งราชาปศิ าจทไ่ี มไ่ ดเ้ ปน็ เพอื่ นรว่ มตอ่ สแู้ ตเ่ ปน็ หมากใหใ้ ชง้ าน นน่ั
คือปัจจยั สา� คัญของแผนการในคร้งั น้ีเลยไมใ่ ชเ่ หรอ?”

ขณะที่พูดแบบนั้นลาพลาสก็หย่อนตัวน่ังลงบนเก้าอี้ที่หันมาหา
คู่สนทนา

ชายคนน้นั พยักหน้าใหล้ าพลาสอยา่ งเปน็ มิตร

414

“ถา้ นายยอมเปน็ ราชาปศิ าจแลว้ ละก็ พวกเรากไ็ มจ่ า� เปน็ ตอ้ งมา
ล�าบากแบบนีห้ รอก”

“ก็บอกว่าไม่เอาไง เร่ืองยุ่งยากพรรค์นั้นอะฉันรับเอาไว้ไม่ไหว
หรอก ราชาปิศาจก็มีแต่พวกสัตว์ประหลาดทั้งนั้น แถมถ้าเกิดท�าอะไร
พลาดขนึ้ มาละกฉ็ นั กต็ กอยใู่ นอนั ตรายไดด้ ว้ ยนา แถมคนทถ่ี อื กา� เนดิ เปน็
ราชาปศิ าจคนลา่ สดุ ------”

“ราชาปิศาจเลออน ‘ราชาปิศาจ’ ท่ีมาจากมนุษย์ เลออน
ครอมเวลลไ์ งล่ะ”

“------- น่ันแหละนะ”
ในพรบิ ตานน้ั กเ็ กดิ ความหนาวเยน็ ลอยขนึ้ มาบรเิ วณรอบๆ ทงั้ สอง
ราวกบั อณุ หภมู ิถูกลดต�่าลง

สิ่งท่จี า� เป็นมากที่สุดสา� หรับราชาปิศาจ กค็ ือพลัง
ในโลกใบนี้ ไมม่ คี นโงท่ ี่ไหนกลา้ อ้างตนว่าเปน็ ราชาปิศาจ
เพราะหากอ้างตนว่าเป็นราชาปิศาจตามอ�าเภอใจแล้วละก็
จะเป็นการท�าให้เหล่าราชาปิศาจในปัจจุบันไม่พอใจและถูกฆ่าตายไป
เสียเทา่ นั้น
ทวา่ กย็ งั มบี างคนท่โี คน่ ราชาปศิ าจท่เี กดิ ความไมพ่ อใจแลว้ บุก
เข้ามาโจมตีได้ ซ่ึงคนคนน้ันกจ็ ะได้รับการยอมรับในความสามารถพรอ้ ม
ท้งั กลายเปน็ ราชาปิศาจไป...
นับแต่หลายร้อยปีผ่านมา ก็ยังไม่มีราชาปิศาจที่มีพลังเช่นนั้น
ถือก�าเนิดข้ึนมาเลย ราชาปิศาจที่ถือก�าเนิดข้ึนมาตนล่าสุดนั้น คืออดีต
มนุษยน์ ามวา่ เลออน ครอมเวลล์
เขานน้ั มเี สนห่ ์อันนา่ ประหลาดอยู่ จนท�าให้มีมนุษยม์ ารมาเป็น
ผู้อยู่ใต้บัญชามากข้ึนเรื่อยๆ และอ้างนามเป็นราชาปิศาจอยู่ในพื้นที่
ห่างไกล

บทที่ 7 มหาพันธมิตรแหง่ พงไพรจูร่า 415

ราชาปศิ าจทโ่ี กรธเคอื งกบั เหตกุ ารณน์ น้ั ------เคริ ส์ ลอรด์ (ราชา-
อาคม) จึงกอ่ สงครามขนึ้ แตแ่ ลว้ ก็ถูกเลออนโค่นกลบั แทน

อีกทัง้ ยงั เปน็ ฝีมอื ของเลออนเพยี งคนเดียวอกี ด้วย
เมอื่ ไดร้ บั รเู้ หตกุ ารณเ์ ชน่ นน้ั แลว้ เหลา่ ราชาปศิ าจจงึ ยอมรบั เขา
ใหก้ ลายเป็นราชาปิศาจตนใหม่
ทวา่ การทรี่ าชาปศิ าจถอื กา� เนดิ ขนึ้ จากการมพี ลงั ทแ่ี ทจ้ รงิ เชน่ นน้ั
ก็ไมไ่ ดเ้ ปน็ เร่อื งทเ่ี กดิ ขนึ้ ไดย้ ากแต่อยา่ งใด
เดมิ ทีแลว้ การท่ีจะอ้างตนเป็นราชาปิศาจตนใหมไ่ ดน้ นั้ จ�าเปน็
ต้องมีราชาปิศาจอย่างน้อย 3 ตนข้ึนไปคอยหนุนหลังให้อยู่ เพื่อให้
ตระหนกั ไดว้ า่ ถา้ คดิ จะมายมุ่ ยา่ มกบั ราชาปศิ าจตนใหม่ กจ็ า� เปน็ ทจ่ี ะตอ้ ง
รับมอื กบั ผ้หู นุนหลังเหล่าน้นั ในเวลาเดยี วกนั ดว้ ย
มรี าชาปิศาจทีค่ อยจับตามองเร่ืองน้ีอยู่
มีราชาปิศาจบางตนที่คิดว่าแทนที่จะมัวมาน่ังเล่นเกมอ่านใจ
ไปดว้ ยทา� เปน็ จบั มอื กนั เจรจาไปดว้ ยแลว้ สใู้ หก้ า� เนดิ ราชาปศิ าจทคี่ วบคมุ
ไดด้ ง่ั ใจเสยี ยงั จะเรว็ กวา่ เปน็ ไหนๆ อยู่ ทวา่ หากมกี ารใหก้ า� เนดิ ราชาปศิ าจ
ตนใหม่ขึ้นมาแล้วละก็ ราชาปิศาจตนอื่นย่อมไม่ยอมเงียบเฉยเป็นแน่
ดงั นนั้ แลว้ เขาจึงด�าเนนิ แผนการด้วยความระมดั ระวังเพ่อื ให้คนอื่นเขา้ ใจ
วา่ มันเปน็ การถอื ก�าเนดิ ขนึ้ โดยธรรมชาติ
เขากระตุ้นความทะเยอทะยานของเกลมิวด์ผู้เป็นลูกน้อง โดย
ปกปิดความเก่ียวขอ้ งกันระหวา่ งพวกตนเอาไว้ดว้ ย

ชายคนนั้นเปิดปากพูดโดยไม่แยแสถึงบรรยากาศที่ราวกับจะ
แชแ่ ข็งผู้ทอี่ ยู่ภายใน

“เอาเถอะ เรอ่ื งของเลออนนะ่ เอาไวก้ อ่ น ปญั หาคอื มรี าชาปศิ าจ
2 ตนเรมิ่ เรยี กตวั ขน้ึ มาแลว้ ไมน่ กึ เลย... วา่ แผนการทที่ า� กนั มาจะลม้ เหลว
ได้ถึงขนาดน้เี ลยนะ”

416

ในความเปน็ จรงิ แผนการนถี้ กู ประมาณการณเ์ อาไวเ้ มอื่ เวลโดรา่
หายตัวไปแล้ว 300 ปีให้หลัง และถูกด�าเนินการอย่างรัดกุมมาตลอด
หลายสิบปี เม่ือแผนการนั้นจบลงด้วยความล้มเหลว หากจะบอกว่า
ไม่เจ็บใจเลยก็คงจะเป็นเร่ืองโกหก

“มันก็จริงนะ แตด่ นู ี่กอ่ นส?ิ กา� ลังฉายอะไรเจง๋ ๆ อยู่ดว้ ยแนะ่ ”
ขณะท่ีพดู แบบนัน้ ลาพลาสก็เอาลูกแก้วออกมา 4 ลกู
3 ลูกเป็นบันทึกภาพการมองเห็นของออร์คเจเนรัล ส่วนลูก
สุดทา้ ยเป็นบันทึกภาพการมองเหน็ ของเกลมิวด์
ตอนที่ส่งมอบของจ�าลองให้กับเกลมิวด์ เขาก็แอบให้เกลมิวด์
ลงทะเบียนใชง้ านลกู แก้วลกู ท่ี 4 ไปโดยไม่ร้ตู วั

เมอื่ ไดเ้ หน็ ภาพทฉ่ี ายออกมา ชายหนมุ่ กแ็ สดงสหี นา้ ตกใจออกมา
เล็กน้อย

ลกู แกว้ สว่ นของออรค์ เจเนรลั ฉายภาพการปฏบิ ตั กิ ารของพวกเขา
ท่ีก�าลังด�าเนินไปได้ด้วยสวย ทว่าในตอนสุดท้าย มันก็ฉายภาพเหล่า
มนุษย์มารที่เห็นได้ว่ามีพลังเหนือกว่าอย่างท่วมท้นแล้วจบการฉายไป
บางที พวกเขาคงจะโดนมนุษยม์ ารเหล่านนั้ ฆา่ ตายก็เป็นได้

นั่นคอื เผา่ คิจิน-------
มนุษยม์ ารชน้ั สงู ท่ใี นหลายรอ้ ยปจี ะมโี อเกอร์ทีอ่ ายุมากแล้วจะ
ววิ ฒั นาการไดส้ กั ครงั้ หนงึ่ เปน็ ตวั ตนทม่ี ศี กั ยภาพซอ่ นเรน้ อยเู่ ทยี บเทา่ กบั
ออร์คลอรด์ เลยทีเดียว
ความสามารถของพวกเขานั้นสงู เกินธรรมดา จนเรยี กวา่ ผ่าฟ้า
ทลายปฐพีได้เลยก็ว่าได้ ซง่ึ คจิ นิ ทีว่ ่าน้ัน มอี ยู่ 3 ตน
นอกจากนัน้ ยงั มีสตั วป์ ิศาจขนาดใหญท่ ไ่ี มเ่ คยเหน็ อยูอ่ ีก
ตวั ตนดงั กลา่ วควบคมุ ไดท้ ง้ั สายฟา้ และสายลม นน่ั เปน็ หลกั ฐาน
ท่ีชัดเจนว่ามันคือสัตว์ปิศาจระดับสูงยิ่ง แม้จะท�าให้คิดได้ว่าเป็นเหมือน

บทที่ 7 มหาพนั ธมติ รแห่งพงไพรจูรา่ 417

เผ่ากาโร่ท่ีวิวัฒนาการผิดเพี้ยนไปจากท่ีควร แต่เนื่องจากเป็นการตัดสิน
ผา่ นภาพทฉี่ ายจงึ ยงั มน่ั ใจอะไรไมไ่ ด้ ทวา่ อยา่ งนอ้ ยแลว้ ตวั ตนนน้ั จะตอ้ ง
มีพลังเหนอื กว่าแรงก์ A ไม่ผดิ แน่

ปิศาจที่อยู่เหนอื แรงก์ A มถี ึง 4 ตน คนอยา่ งเกลมิวดไ์ ม่มี
กา� ลงั รบท่ีจะไปทา� อะไรด้วยไดเ้ ลย

ทวา่ ปัญหาคอื ภาพที่ฉายออกมาจากลูกแก้วลกู สดุ ท้าย
เบอ้ื งหนา้ ของเกลมวิ ด์ มีมนุษยค์ นหน่ึงยืนขวางอยู่
มนุษย์ที่ว่าน้นั มรี ปู ร่างเหมอื นเด็ก และสวมหนา้ กากเอาไว้
นน่ั ยอ่ มไมใ่ ชม่ นษุ ยธ์ รรมดาแนๆ่ นา่ จะถกู ตอ้ งกวา่ หากคดิ วา่ นนั่
คือปศิ าจท่ีแปลงกายเป็นมนุษย์
เพราะหากไมเ่ ป็นเช่นนั้น ก็หมายความวา่ “ผกู้ ลา้ ” คนใหม่ได้
ถอื กา� เนดิ ข้ึนแลว้ น่นั เอง
จริงอยู่ว่าผู้ถูกอัญเชิญกับชาวต่างโลกน้ันมีอยู่หลายรายท่ีมี
ความสามารถสูง แต่ถ้าเป็นเด็กก็จะยังใช้ความสามารถได้ไม่คล่องนัก
เนอ่ื งจากจติ ใจยงั ไมเ่ ตบิ โตเตม็ ท่ี การจะใชค้ วามสามารถทม่ี ไี ดอ้ ยา่ งชา� นาญ
น้นั ย่อมท�าไม่ได้อยแู่ ลว้
แต่จะให้คิดว่ามีผู้กล้าเข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ระหว่างปิศาจ
ดว้ ยกนั ก็เปน็ เรอื่ งที่ทา� ไดย้ าก หากใช้วิธีคดิ โดยการตัดตวั เลอื กทเ่ี ป็นไป
ได้ยากท้ิงไปให้หมดแล้วละก็ การคิดว่าน่ันคือการจ�าแลงกายของปิศาจ
นา่ จะเปน็ สิ่งทสี่ มเหตุสมผลท่สี ุดแล้ว
ภาพที่ฉายอยู่นั้นแสดงให้เห็นว่ามนุษย์มารชั้นสูง 4 ตนต่าง
นอ้ มรับค�าสั่งของเด็กคนนนั้
แม้ว่าภาพจะถูกสับเปลี่ยนเม่ือเข้าสู่การต่อสู้ทั้งอย่างนั้น แต่ก็
ชดั เจนวา่ น่ันไมใ่ ชค่ ู่ต่อสูท้ ีเ่ กลมวิ ดจ์ ะเอาชนะได้
สุดท้ายภาพที่ฉายก็กลับกลายเป็นสีด�าสนิท และขาดการ
เชอ่ื มตอ่ ไป เกลมิวด์คงจะถกู การโจมตีอะไรบางอย่างสงั หารไปละมงั้

418

เมอื่ เสรจ็ สน้ิ การดภู าพฉายแลว้ ชายหนมุ่ กถ็ อนหายใจเฮอื กใหญ่
เด็กคนนั้นเอาชนะเกลมิวด์ท่ีเป็นมนุษย์มารช้ันสูงแรงก์ A ได้
อย่างงา่ ยดาย อีกทั้งยังมเี หลา่ มนุษย์มารชนั้ สงู ทงั้ สีต่ นคอยตดิ ตามอกี
ถงึ แมอ้ ยากรู้ว่าต่อจากนอี้ อรค์ ลอรด์ จะเป็นอย่างไรบา้ ง แตเ่ มื่อ
อยู่เบ้ืองหน้าก�าลังรบที่แข็งแกร่งถึงขนาดนี้แล้วก็คงไม่อาจเอาชนะได้
อยดู่ ี
เป็นก�าลงั รบที่ไม่อาจมองข้ามไปได้เลย
“เนอะ สดุ ยอดเลยใชม่ ยั้ ล่ะ?”
“อมื น่าสนใจจรงิ ๆ วา่ แต่ แลว้ ... จะเอายังไงกันดีละ่ ?”
ชายหนุม่ คดิ พลางเผยรอยยิ้มสนุกสนาน
ราชาปศิ าจ 2 ตนทม่ี รี ะดบั ทดั เทยี มกบั ตน ขณะทเ่ี ขากา� ลงั นกึ ถงึ
อกี ฝา่ ยทแี่ พร่งพรายเร่อื งราวในคร้ังน-ี้ ------ขอ้ มูลเกย่ี วกบั การถือก�าเนดิ
ของราชาปิศาจตนใหมอ่ ย่นู น้ั เอง
“พยายามใหเ้ ต็มท่ลี ะ่ ถา้ ต้องการความช่วยเหลือยังไงฉนั จะคดิ
ในราคาถกู ๆ ใหเ้ อง ขอให้โชคดมี สี ุขนะ เคลย์แมน”
ลาพลาสพูดเช่นนั้น แล้วหายตัวไปจากสถานที่แห่งนั้นโดยท้ิง
ชายหน่มุ ท่กี า� ลงั จมอยู่กับความคิดของตนเองเอาไว้
หลงั จากนนั้ ชายหนมุ่ คนนนั้ -------ราชาปศิ าจเคลยแ์ มนกท็ า� การ
เปดิ ภาพฉายซ�้าหลายตอ่ หลายรอบ แล้วจนิ ตนาการอยคู่ นเดียวตอ่ ไป

●

การตอ่ สู้จบส้นิ ลงแลว้
ผมคิดว่าเจา้ น่ันเป็นคู่ต่อสทู้ โี่ หดหนิ มากเลยทเี ดยี ว
ถ้าเกิดว่าเจ้านั่นวิวัฒนาการได้อย่างสมบูรณ์ข้ึนมาแล้วละก็...
บางที ผมอาจจะหาวธิ โี ค่นไม่ไดอ้ กี เลยกเ็ ปน็ ไปได้

บทท่ี 7 มหาพันธมติ รแห่งพงไพรจูรา่ 419

เพราะวา่ เปน็ ตอนน้ี ผมถงึ เอาชนะมาได้
แตถ่ า้ ใหพ้ ดู อกี ละก็ คงพดู ไดว้ า่ ถา้ เปน็ ชว่ งกอ่ นววิ ฒั นาการกค็ ง
เอาชนะไดส้ บายๆ ไปแล้ว
นนั่ กถ็ อื เปน็ กรรมตามสนองละนะ เพราะถา้ ไมท่ า� ตวั ไดใ้ จเกนิ ไป
แลว้ รบี ฆา่ ตอนทมี่ โี อกาสฆา่ ไปซะกด็ ี ถงึ จะหาทางเอาชนะมาจนไดก้ เ็ ถอะ
แต่ก็คงพูดได้แค่ว่าเพราะโชคช่วยนั่นแหละม้ัง
แตว่ า่ ผมกไ็ ดร้ บั ของรางวลั ทที่ า� ใหค้ วามรสู้ กึ สา� นกึ เสยี ใจพวกนน้ั
ปลิวหายไปหมดมาดว้ ย
ใชแ่ ลว้ ยูนคี สกิลท่ผี มได้รับมาไงละ่ ครับ!!
ผมไดร้ บั ยนู คี สกลิ อนั ที่ 4 มาจากราชาปศิ าจเกลโด้ ถงึ แมว้ า่ มนั
จะถูกรวมเขา้ ด้วยกนั กบั 『นักลา่ เหยื่อ』 ของผมไปแลว้ กเ็ ถอะ

《รายงาน เนอื่ งจากยนู คี สกลิ “ผหู้ วิ กระหาย” ถกู ดดู ซมึ เข้า
รวมเปน็ หน่งึ เดยี วกบั ยูนคี สกลิ “นักลา่ เหยอ่ื ” ทÓใหย้ นู คี สกลิ “นกั -
ล่าเหยือ่ ” วิวฒั นาการเป็นยูนคี สกลิ “กลทั โทนี (ผตู้ ะกละ)”》

หลงั การต่อสู้ 『มหาปราชญ』์ ก็รายงานขอ้ มลู ใหผ้ ม
ดูเหมือนว่าพลังความสามารถที่มีความคล้ายกันจะถูกรวมเข้า
ด้วยกัน และเข้าแทนท่ีความสามารถเก่าในฐานะที่มีความเข้ากันได้ย้อน
หลัง26
ผมวเิ คราะห์ความสามารถของมัน และค่อยๆ หลับตาลง
ความสามารถของยนู คี สกิล 『กลัทโทนี』
นนั่ กค็ ือ------- 『ล่าเหย่อื กระเพาะ จÓลอง คดั แยก』 และมี
『กัดกร่อน รับเขา้ เสบยี ง』 เพ่ิมเข้าไปรวมเปน็ ความสามารถทงั้ หมด 7
อยา่ ง
26ความเข้ากันไดย้ก้อดันหกลรงั ่อ(Bนa:ckกwดั aกrdรอ่Coนmวpตั aถtibเุ ปilitา้ yห) :มหามยายทถึงา� ระใบหบเ้ ทป่ีถา้กู พหัฒมนาายข้ึนไใดหมร้ ่แบั ตผย่ งัลคขงสอามงารถ

ใช้ขอ้ มลู ของระบบรุน่ เก่าได้อยู่ เชน่ เครื่องเล่นเกม PlayStation 2 ทส่ี ามารถเลน่ เกมของ PlayStation ได้

การกัดกร่อน หากเป็นสิ่งมีชีวิตจะเกิดการย่อยสลาย ในกรณีที่ดูดซึม
ช้นิ สว่ นของศพปศิ าจ จะสามารถรับเอาความสามารถบางสว่ นมาได้ดว้ ย

รบั เขา้ : รบั เอาความสามารถทป่ี ศิ าจซงึ่ อยภู่ ายใตอ้ ทิ ธพิ ลไดร้ บั
มาได้

เสบียง : มอบความสามารถส่วนหน่ึงให้แก่ปิศาจท่ีอยู่ภายใต้
อทิ ธพิ ล หรอื ปศิ าจท่ไี ด้ท�าการเช่อื มวญิ ญาณกนั ไว้

และน่ันก็คอื ฟงั กช์ ่ันใหม่ของความสามารถของผม
เมือ่ ลองตรวจดคู รา่ วๆ แล้ว ผมก็พดู ไดค้ �าเดียวว่าสุดยอด
ผลจากการรวมความสามารถเขา้ ด้วยกัน ท�าใหร้ สู้ ึกเหมือนกับ
วา่ ปรมิ าณความจุของ 『กระเพาะ』 เพมิ่ ขนึ้ มามากกว่าเท่าตัว
ผมรบั รถู้ งึ ความนา่ กลวั ของความสามารถ 『กดั กรอ่ น』 อยแู่ ลว้
หากดูดๆี ก็ดเู หมอื นว่ามันจะมผี ลในการทา� ลายเคร่อื งป้องกันด้วย
ท่เี ปน็ ปญั หาก็คือ 『รบั เขา้ 』 กบั 『เสบียง』 2 อันนีน้ ล่ี ะ
นี่ก็สรุปว่า ตอนท่ีพวกเบนิมารุกับรันก้าวิวัฒนาการและได้รับ
ความสามารถใหม่มา ผมเองก็จะได้ความสามารถน้ันมาด้วยงั้นเหรอ?
แล้วนอกจากน้ัน ผมกส็ ามารถให้ความสามารถของผมกบั ลกู น้องไดด้ ้วย
ง้นั ใช่ม้ยั ?
《คÓตอบ หากจะเข้าใจเชน่ นนั้ กไ็ มเ่ ปน็ ปัญหา ทวา่ ในกรณี
มอบความสามารถให้นั้นมขี อ้ จÓกัดอยู่ แมว้ ่าความสามารถดั้งเดิมจะ
ไมส่ ญู หายไป แตใ่ นกรณที ไี่ มส่ ามารถใชเ้ ปา้ หมายทสี่ ง่ มอบใหไ้ ดอ้ ยา่ ง
ชÓนาญ กจ็ ะไมส่ ามารถรับความสามารถไปได》้

เอาจริงดิ...
ดเู หมือนวา่ ถา้ ความสามารถของผมถกู เสริม พลังของลกู นอ้ ง
ก็จะไดร้ ับการเสรมิ พลงั ดว้ ย และปรากฏการณข์ องกรณกี ลับกันนน้ั กเ็ กิด

บทท่ี 7 มหาพันธมติ รแห่งพงไพรจรู ่า 421

ขนึ้ มาดว้ ยเหมือนกัน
แล้วก็เหมือนว่าการมอบความสามารถให้นี้จะไม่ได้ส่งผลเสีย

อะไรให้ผมด้วย เพราะถ้าคนที่รับไปไม่มีความสามารถมากพอมันก็ไม่มี
ความหมายนน่ี ะ ไมใ่ ชว่ า่ ใครหนา้ ไหนจะมาใหค้ วามสามารถกนั ดอื้ ๆ ไดด้ ว้ ย
ดังน้ันไม่มีปญั หา

เปน็ ความสามารถทีน่ า่ กลัวไมใ่ ช่เล่นเลยทีเดยี ว
ถงึ แมว้ ่ามันไม่สามารถใช้แบ่งของอยา่ งพวกความรู้กนั ได้ ก็เลย
เหมอื นวา่ จะไม่สามารถถ่ายทอดของอย่างพวกเวทมนตรไ์ ด้ด้วยก็เถอะ
แน่นอนว่าเรื่องเลเวลน้ันตัวเองก็ต้องเป็นคนเพิ่มเอง ความ
พยายามในแต่ละวนั น่ะเป็นส่งิ สา� คญั นะ
แต่ก็นะ ผมดนั ได้ความสามารถท่ีสุดแสนโกงมาซะแลว้
สมกบั เปน็ ออรค์ ดซิ สั เตอร์ ถงึ จะรสู้ กึ เสยี ดายทเี่ กลมวิ ดถ์ กู ชงิ กนิ
ไปซะกอ่ นกเ็ ถอะ แตท่ างน้เี องกเ็ ยยี่ มยอดไปเลย เป็นความสามารถที่ดี
เหลอื ลน้ เลยทเี ดียวละ
นอกจากนี้แล้ว ความสามารถ 『วิเคราะห์』 ที่น่าจะมีอยู่ใน
『นักล่าเหยื่อ』 ก็ถูกคุณ 『มหาปราชญ』์ ผู้หลักแหลมท�าเหมือนเป็น
ของตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว
เอ๋? ผมจ�าไม่ได้ว่าเคยอนุญาต หรือเคยได้รับการขออนุญาต
อะไรเลยนี่หว่า...
ไม่สิ คิดไปเองละมั้ง
『มหาปราชญ』์ ทเี่ ปน็ แคส่ กลิ จะไปทา� เรอ่ื งแบบนน้ั ตามอา� เภอใจ
ได้อย่างไรกนั
เดมิ ทแี ลว้ การท่ี 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 มคี วามสามารถ 『วเิ คราะห』์
เนย่ี อาจเป็นเร่อื งทเี่ ขา้ ใจผดิ กไ็ ดน้ ะ
ในเมอ่ื เปน็ แบบนั้นแลว้ ผมกห็ ยดุ คดิ ลกึ ไปไกลแตเ่ พยี งแค่น้ี
อยา่ งไรก็ตาม การตอ่ สกู้ ถ็ ูกประกาศวา่ ส้ินสุดแลว้

422

ภายในสนามรบเปี่ยมล้นไปท้ังความปีติยินดี ความเศร้าโศก
และความคดิ คา� นึงท่ีส้ินหวังปะปนกนั เป็นวงั วน

เอาละๆ
ถงึ จะคดิ มาตลอดทกุ ครงั้ กเ็ ถอะ แตเ่ มอื่ เทยี บกบั การทา� ศกึ เองแลว้
การจดั การหลังจบศึกนส่ี ิทลี่ า� บากกว่า...

*

วันถัดมาหลงั ปราบราชาปิศาจเกลโด้
ทเี่ ตน็ ทช์ วั่ คราวกลางพน้ื ทชี่ ายเลน มผี แู้ ทนของแตล่ ะเผา่ มารวม
ตวั กนั
ฝ่ายพวกผมน้ันมีตัวผมกับเบนิมารุ ชอิ อน ฮาคโุ ร แล้วกโ็ ซเอย์
สว่ นรนั กา้ ซอ่ นตวั อยใู่ นเงาของผม ซงึ่ กเ็ ปน็ แบบนปี้ ระจา� อยแู่ ลว้
ผมอยใู่ นร่างสไลมแ์ ละน่งั อยู่บนตกั ของชิออน
เดิมทีแล้ว ตอนที่ปราบราชาปิศาจเกลโด้ผมก็โชว์ร่างจริงไป
เตม็ ทเี่ ลย เพราะง้นั จนปา่ นนี้แลว้ ก็ไม่จา� เป็นตอ้ งซอ่ นกันแลว้ ละ
คณุ เทรนเี่ ดนิ ทางมาทนี่ แี่ ทนเผา่ เทรยี นทท์ เี่ คลอื่ นทไ่ี มไ่ ด้ เธอมา
โผลอ่ ยตู่ รงหนา้ ผมโดยทไ่ี มต่ อ้ งสง่ 『จติ สอ่ื สาร』 ไปรายงานเรอื่ งการปราบ
ออรค์ ลอร์ดดว้ ยซ�้า
หรอื วา่ สัมผสั ได้ถึงคล่ืนจากการต่อสรู้ ะหว่างผมกบั ราชาปศิ าจ
เกลโดง้ น้ั เหรอ...
คนคนน้เี องก็ควบคมุ ตวั เองเอาไวเ้ หมือนกนั ดเู หมือนวา่ เธอจะ
ซอ่ นพลังอนั ยากจะหย่ังถึงเอาไวอ้ ยู่
ฝา่ ยลซิ ารด์ แมนกม็ หี วั หนา้ เผา่ หวั หนา้ องครกั ษ์ และรองหวั หนา้
กาบิลถูกจับกุมตัวไปในข้อหาก่อกบฏ และเหมือนจะถูกขังคุก

บทท่ี 7 มหาพนั ธมิตรแหง่ พงไพรจรู ่า 423

ไปแลว้ แมว้ า่ จะเปน็ พอ่ ลกู กนั แตถ่ า้ ขนื ทา� ตวั อยา่ งทไ่ี มด่ อี อกมาใหด้ กู ค็ ง
ไม่ดีแน่

ถึงจะเป็นไอบ้ า้ ก็เถอะ แต่หมอนั่นก็ยังมจี ดุ ทนี่ า่ สนใจอยนู่ ะ แต่
บรรยากาศก็ไมเ่ หมาะแกก่ ารสอดปาก แลว้ ปัญหาภายในเผ่าพนั ธ์ุกไ็ ม่ใช่
เรอื่ งทีค่ วรจะสอดปากดว้ ย เพราะง้ันเรื่องน้ีผมก็คงทา� อะไรไมไ่ ดแ้ ลว้ ละ

ฝา่ ยกอ็ บลนิ เองกม็ หี วั หนา้ จากแตล่ ะชนเผา่ มาเขา้ รว่ ม แตถ่ า้ พดู
ให้ถูกแลว้ พวกเขากลบั ถกู บรรยากาศจากเผา่ พันธุ์ชั้นสงู กดดันซะจนถงึ
กับไปหดหัวอยทู่ ท่ี ่นี ่ังระดับต�่าสุดแทนซะนี่

คงเพราะกระทั่งเผ่าไดรแอดซ่ึงเป็นตัวตนท่ีสูงส่งเหนือเมฆใน
สายตาของพวกเขาก็ยังมาร่วมการประชุม จะบอกว่าแน่นอนมันก็แน่
อยู่แลว้ ละมัง้

ส่วนฝ่ายออร์คก็มีเพียงแค่ออร์คเจเนรัลที่มีชีวิตเหลือรอดมาได้
แลว้ ก็อีกบรรดาสบิ หวั หนา้ เผ่าใหญจ่ ากตัวแทนสหภาพชนเผ่า

ทกุ คนลว้ นสีหนา้ ไมส่ ูด้ ี และก้มหน้าลงด้วยท่าทางหดหู่
เพราะความโกลาหลในคร้ังนี้มีสาเหตุมาจากพวกออร์ค ไม่ว่า
ออร์คลอร์ดจะมใี ครชักใยอยเู่ บื้องหลังอยา่ งไรกต็ าม พวกเขาเองกม็ สี ว่ น
ที่ตอ้ งรับผดิ ชอบ
เพราะวา่ รเู้ ร่ืองนั้นแกใ่ จดี สีหนา้ ถึงไดไ้ ม่สูด้ แี บบน้ีละมง้ั
นอกจากนี้ คงจะเพราะพวกตัวเองเป็นต้นเหตุที่ท�าให้เสบียงท่ี
เอามาหมดเกลี้ยงด้วยนนั่ ละนะ
จากท่ีโซเอย์รายงานมา เสบียงท่ีเอามาด้วยไม่ได้เตรียมพร้อม
เอาไวถ้ งึ ขนาดนน้ั 『กระเพาะ』 ของราชาปศิ าจเกลโด้เองกไ็ ม่เก็บของที่
เปน็ เสบียงเลยดว้ ย สรปุ กค็ ือไม่มีของท่ีเอาไวก้ นิ อย่เู ลย
เพราะได้รบั ผลของยูนีคสกิลจากการกินพวกเดยี วกนั เอง ก็เลย
ทา� ใหแ้ คย่ งั บกุ โจมตตี อ่ ไดข้ ณะทย่ี งั รสู้ กึ หวิ โหยอยเู่ ทา่ นนั้ แตพ่ อหลดุ ออก
จากผลของความสามารถนั่นไปพวกเขาก็ไม่สามารถท�าเร่ืองอย่างการ

424

กนิ พวกเดยี วกนั เองไดอ้ กี ในทางกลบั กนั เมอ่ื หลดุ ออกจากผลของความ-
สามารถไปแลว้ กเ็ รม่ิ มกี ระทง่ั คนทล่ี ม้ ลงเพราะภาวะขาดสารอาหารใหเ้ หน็
ขึน้ มา

สภาพท่ีกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของพวกเขาสร้างบรรยากาศ
หนกั อึ้งข้นึ มา

ถึงจะพยายามเรียกร้องหาความรับผิดชอบเกี่ยวกับสงคราม
อยา่ งไรพวกเราก็ทา� อะไรไมไ่ ด้อยู่ดี แถมพวกเขาก็ไมอ่ ะไรทีจ่ ะมาชดเชย
ไดด้ ว้ ย

ในทางกลบั กัน ต้นเหตุของการเกิดสงครามในครั้งนี้ก็เพราะวา่
หาทางท�าอะไรกบั สภาวะอดอยากของพวกพอ้ งไม่ไดน้ ่ันละ

อยา่ งไรกต็ าม ถงึ จะบอกวา่ จา� นวนลดลงไปบา้ งแลว้ แตก่ ย็ งั เหลอื
พวกทหารอีกตง้ั 150,000 ตวั ตอ่ ให้ไมไ่ ดอ้ ดอยากกัน เสบยี งกไ็ มพ่ อ
สา� หรบั ทุกคนอยดู่ ี

ถงึ แมจ้ ะมจี า� นวนทหารมากขนาดนน้ั แตก่ ารทไี่ มม่ คี วามสามารถ
พอทจี่ ะทา� สงครามตอ่ ไปไดก้ เ็ ปน็ ขอ้ พสิ จู นไ์ ดอ้ ยา่ งดวี า่ เผา่ พนั ธท์ุ เี่ รยี กวา่
ออร์คนั้นกา� ลงั อยู่ในสภาพจนมุมจริงๆ

ถ้าไมต่ กอยู่ภายใตผ้ ลของยูนีคสกิล 『ผ้หู ิวกระหาย』 แลว้ ละก็
พวกเขากม็ แี ตต่ อ้ งตายเพราะความหิวโหยจริงๆ

แลว้ ก็ เนอ่ื งจากผมไดแ้ อบดคู วามทรงจา� ของเกลโดม้ านดิ หนอ่ ย
กเ็ ลยรู้กระท่ังรายละเอยี ดของเรื่องราวมากข้นึ กว่าเดมิ

แทนท่จี ะเรยี กว่าเปน็ ทหารท้งั 150,000 นาย แต่ในความจรงิ
แล้วผทู้ ี่รอดชีวติ มาได้นนั้ มสี ตรี คนชรา และกระท่ังเด็กรวมอยู่ด้วย

หรอื กค็ อื พวกเขายกประชากรทงั้ หมดของเผา่ พนั ธม์ุ าถงึ ทนี่ เ่ี ลย
น่ันเอง-------

ตน้ เหตกุ ค็ ือ ภาวะอดอยากข้ันรนุ แรง

บทท่ี 7 มหาพนั ธมิตรแห่งพงไพรจรู า่ 425

ฝง่ั ทวปี ปศิ าจนน้ั เปน็ ดนิ แดนทอี่ ดุ มสมบรู ณ์ และมคี วามปลอดภยั
เพราะได้การคุม้ ครองจากราชาปศิ าจ

ถึงแมจ้ ะมสี ัตวป์ ศิ าจหรอื ปิศาจท่ีแขง็ แกรง่ ออกอาละวาด ก็จะมี
ปศิ าจที่เป็นบริวารของราชาปิศาจคอยค้มุ ครองความปลอดภยั ให้

แตว่ า่ เรอ่ื งแบบนน้ั ยอ่ มมคี า่ ชดเชย ซงึ่ นน่ั กค็ อื คา่ ภาษที ส่ี งู ลบิ ลว่ิ
เพื่อเป็นค่าชดเชยแลกกับสิทธ์ิอยู่อาศัยในดินแดนอันอุดม-
สมบรู ณ์ พวกเขาเหล่าน้ันจ�าเปน็ ตอ้ งส่งมอบผลผลิตไปเปน็ จ�านวนมาก
เผา่ ออรค์ ทข่ี ยายพนั ธไ์ุ ดอ้ ยา่ งรวดเรว็ จงึ กลายเปน็ แรงงานสา� คญั
ในเหมืองแรแ่ ละที่ดินเพาะปลูกส�าหรับราชาปิศาจ
แต่ว่า ส�าหรับผู้ที่ไม่ยอมจ่ายภาษีแล้วที่สิ่งเขาจะได้รับก็คือ
ความตาย
ราชาปิศาจไมจ่ �าเป็นตอ้ งลงมอื อะไรทัง้ สิ้น
ในทวีปปศิ าจกม็ สี ถานทท่ี ่อี นั ตรายอย่เู หมือนกนั ด้วยความท่มี ี
ทรพั ยากรอนั อดุ มสมบรู ณจ์ งึ มปี ศิ าจจา� นวนมากหมายตาและบกุ เขา้ จโู่ จม
อยู่ ผู้ท่ีไม่ได้จ่ายภาษีเพ่ือปกป้องตกเองจากปิศาจพวกนั้นก็จะไม่ได้
รับการคมุ้ ครองจากราชาปิศาจ
แลว้ ดนิ แดนแหง่ นน้ั กจ็ ะกลายเปน็ สถานทอี่ นั ตรายไปอยา่ งหลกี -
เล่ียงไมไ่ ด้
เผา่ ทม่ี อี ตั ราการขยายพนั ธส์ุ งู อยา่ งออรค์ นน้ั ถงึ แมป้ ระชากรกวา่
ครง่ึ จะลม้ ตายไป แตจ่ า� นวนประชากรกจ็ ะกลบั มาเพยี งพอไดใ้ นชวั่ อดึ ใจ
เมอ่ื มคี นเพม่ิ ขน้ึ มากเกนิ ไปกจ็ า� เปน็ ตอ้ งมกี ารเอาออกบา้ ง แตถ่ งึ
ปลอ่ ยเอาไวแ้ บบนีก้ ็ไมม่ ีปัญหาอะไร
พอพวกเขาประสบภาวะอดอยากขน้ั รนุ แรงกย็ อ่ มมขี องไปเสยี ภาษี
ไม่เพียงพอ ยง่ิ ท�าใหส้ ถานการณเ์ ลวร้ายขนึ้ ไปอีก
อาณาเขตปกครองตนเองของพวกออรค์ นน้ั เชอ่ื มตอ่ กบั อาณาเขต
ของราชาปิศาจ 3 ตน การรุกรานอาณาเขตของราชาปิศาจที่มีพลังอัน

426

แขง็ แกรง่ ไวใ้ นครอบครองนน้ั หมายถงึ การลม่ สลายของเผา่ พนั ธเ์ุ ลยกว็ า่ ได้
แต่อีกด้านหนึ่ง เม่ืออยู่ในสภาพที่ไม่มีการคุ้มครองจากราชาปิศาจอยู่
แบบน้นั แล้ว ก็ไม่มที างที่จะเอาชีวติ รอดภายในดินแดนที่เหี่ยวแห้งไปได้

ดงั นั้น พวกเขาจึงมาหาอาหารทม่ี หาพงไพรแห่งจูร่าราวกับถกู
ตอ้ นด้วยดนิ แดนอนั สงบสขุ

พวกเขาหนีเร่รอ่ นมาจนถึงบรเิ วณรอบนอกป่าจรู ่า
ทา่ มกลางความหวิ โหยทเ่ี ขา้ จโู่ จม ออรค์ ลอรด์ กไ็ ดถ้ อื กา� เนดิ ขน้ึ
แตเ่ ขาก็ยงั คงออ่ นกา� ลงั และไม่สามารถตอ่ กรกับปศิ าจได้
ในเวลานนั้ คนทีย่ ื่นมือเข้ามาชว่ ยเขากค็ อื เกลมวิ ด์
พวกเขาจบั มอื ทยี่ น่ื เขา้ มาชว่ ยเหลอื นน่ั โดยทไี่ มไ่ ดล้ ว่ งรถู้ งึ ความ
ตงั้ ใจจริงของเกลมิวด์เลย
ด้วยเหตุนเี้ อง พวกเขาจึงรบั ความชว่ ยเหลือของเกลมิวด์ และ
กอ่ ใหเ้ กดิ เหตกุ ารณ์ในคร้ังนขี้ ้นึ มา

กน็ ะ ทั้งหมดท่ีผมได้รมู้ าก็มีเท่าน้ลี ะ
ถงึ ผมจะไมไ่ ดร้ จู้ นถงึ รายละเอยี ด แต่นีก่ ค็ ือขอ้ มลู เท่าท่ผี มได้รู้
มาในตอนท่สี ตสิ มั ปชญั ญะของเกลโดก้ �าลงั จะหายไป
พอไดร้ แู้ บบนแี้ ลว้ มอี ะไรทผี่ มพอจะทา� ไดบ้ า้ งหรอื เปลา่ นะ...
การประชุมเรมิ่ ต้นขนึ้ ดว้ ยบรรยากาศอนั หนกั อึง้
ฮาคโุ รเปน็ คณะกรรมการเตรียมการประชมุ
เดิมที ผมจะขอให้หัวหน้าองครักษ์เผ่าลิซาร์ดแมนเป็นคนท�า
หน้าท่นี ี้ แตเ่ ธอกลบั ไม่รบั ซะนี่
“ฉันท�าหน้าทน่ี ้ไี มไ่ ด้หรอกค่ะ!”
เธอปฏเิ สธเสียงแขง็ แบบน้นั
จะให้ฝ่ายแพ้สงครามมาท�าก็ไม่ได้ด้วย ผมก็เลยบังคับ-------
ไมส่ ิ ขอรอ้ งให้ฮาคุโรทีด่ ูเหมาะสมมากท่สี ุดมาท�า

บทท่ี 7 มหาพันธมิตรแห่งพงไพรจูรา่ 427

ตง้ั แตฮ่ าคโุ รประกาศเรม่ิ การประชมุ กไ็ มม่ ใี ครเปดิ ปากพดู กนั เลย
ทุกคนลว้ นเอาแตม่ องผมอยา่ งเดยี ว

ยงุ่ ยากชะมัด พูดตามตรง ผมเกลียดการประชมุ มากเลยละ
ผมเคยไดย้ นิ วา่ บรษิ ัทไหนที่มกี ารประชุมบอ่ ยๆ จะเจง๊ และควร
ปล่อยเน้อื หาพูดคุยทม่ี ีประโยชน์ใหเ้ ป็นหนา้ ท่ขี องผเู้ ชี่ยวชาญ
ชว่ ยไมไ่ ดแ้ ฮะ
“ก่อนอื่น กอ่ นทจี่ ะเรม่ิ การประชุม ฉันอยากจะบอกขอ้ มูลทฉี่ นั
รู้มาเอาไว้ ชว่ ยฟงั ทีนะ”
ผมพูดแบบนั้นข้ึนมา แล้วทุกคนก็มองมาทางนี้ด้วยสีหน้า
ตงึ เครียด
ผมมองกลับไป แล้วเริ่มบอกเร่ืองข้อมูลความรู้ของราชาปิศาจ
เกลโดแ้ ละข้อมูลทโ่ี ซเอย์ตรวจสอบมาได้
ทง้ั สาเหตุทพ่ี วกออรค์ ตง้ั กองก�าลงั ก่อจลาจล และสถานการณ์
ในปัจจบุ นั
ตัวแทนของออรค์ จ้องผมด้วยความตกตะลงึ เหมอื นไม่คาดคิด
วา่ ผมจะพูดเร่อื งพวกน้นั ออกมา
ขณะท่ีผมเลา่ เรอื่ งตอ่ ไป ก็มีบางคนนา�้ ตาไหล พวกเขาคงคิดไว้
แลว้ วา่ เพราะไมม่ อี ะไรจะแกต้ วั ถงึ ผแู้ ทนจะถกู ฆา่ ลงตรงนไ้ี ปกไ็ มส่ ามารถ
คัดคา้ นอะไรไดล้ ะม้งั
แล้วเร่อื งท่ผี มพูดกจ็ บลง
จากนัน้ ผมก็ขยบิ ตาใหฮ้ าคโุ รเพือ่ ให้ด�าเนินการประชุมตอ่ ไป
“อะแฮม่ ! ถา้ เชน่ นนั้ กอ่ นอน่ื จะขอยนื ยนั ความเสยี หายทเ่ี กดิ ขน้ึ
จากการรุกรานของเผา่ ออร์คในครง้ั นี้”
ฮาคโุ รเร่มิ พูด
แล้วการประชุมก็ดา� เนนิ ตอ่ เป็นแบบนน้ั
หัวหน้าเผา่ ลิซาร์ดแมนรายงานความเสยี หายของฝา่ ยตัวเอง

428

บรรดาตวั แทนเผา่ ออรค์ ตา่ งกก็ ม้ หนา้ ฟงั โดยไมป่ รปิ ากพดู อะไร
“เชน่ นน้ั แลว้ ทา่ นหวั หนา้ เผา่ ทา่ นมสี ง่ิ ใดจะเรยี กรอ้ งจากเผา่ ออรค์
บา้ งหรอื ไม่?”
เม่ือยืนยันความเสียหายแล้ว ก็มาถึงเร่ืองของการเรียกร้อง
คา่ ชดใชต้ อ่ ความเสียหายที่เกิดข้ึน
เพราะผมไมเ่ คยมปี ระสบการณใ์ นสนามรบจรงิ มากอ่ นผมเลยยงั
ไมเ่ ขา้ ใจเทา่ ไร แตม่ ันก็น่าจะเป็นสง่ิ ท่เี ป็นประโยชน์กับฝา่ ยทช่ี นะอยแู่ ลว้
น่นั ละ
ให้การด�าเนินการประชมุ พรรค์น้เี นย่ี ผมทา� ไมไ่ ดห้ รอก
“ไมม่ หี รอก ชัยชนะในคร้ังน้ี แตเ่ ดมิ แลว้ กไ็ มใ่ ชเ่ พราะกา� ลังของ
พวกขา้ ดว้ ย แตเ่ ป็นเพราะความชว่ ยเหลือของทา่ นรมิ รุ ุตา่ งหาก”
หัวหน้าเผา่ พูดเหมือนกับจะสละสทิ ธใ์ิ นการเรียกรอ้ งคา่ ชดใช้
นอกจากนี้ หนทางทจ่ี ะเรยี กร้องได้มนั กม็ นี อ้ ยด้วย
เอาละ คราวนม้ี าถงึ ฝัง่ ของออรค์ แล้วสนิ ะ? ผมคิดแบบนนั้ แลว้
หันไปมองบรรดาหวั หนา้ เผา่ ออร์ค
“ขา้ ขออนญุ าตพดู ! ไดโ้ ปรดใหข้ า้ ชดใชเ้ หตกุ ารณค์ รง้ั นดี้ ว้ ยชวี ติ
ขา้ เถอะ... แน่นอน ขา้ ไมค่ ดิ วา่ มนั จะเพียงพอ แตพ่ วกข้าไมม่ อี ะไรจะเอา
มาชดใช้ให้ไดอ้ กี แลว้ !!”
ออร์คเจเนรัลตะโกนออกมาแบบน้นั แลว้ ขอร้องกบั ผมดว้ ยการ
ทา� ทา่ คลา้ ยเอาหัวถบู นพื้นดนิ
เขาขอรอ้ งอยา่ งจรงิ จงั ดว้ ยสภาพทดี่ พู ยายามอยา่ งเอาเปน็ เอาตาย
แถมบอกว่า ข้าเปน็ ปศิ าจแรงก์ A จงึ นา่ จะมีปริมาณแกน่ เวท
อยพู่ อสมควร ดังนน้ั กรุณายกโทษให้ทุกคนด้วยเถอะ!
ผมไม่ได้กะจะท�าอะไรแบบน้ันสักหน่อย แล้วปัญหามันก็ไม่ใช่
ตรงนน้ั ดว้ ย
ไอ้การประชมุ น่ีมันเปน็ เร่อื งยงุ่ ยากจริงๆ ด้วย ท้ังกระบวนการ

บทที่ 7 มหาพันธมติ รแห่งพงไพรจูรา่ 429

และพิธกี าร ท�าใหเ้ วลาท่จี ะได้พดู คยุ เรื่องสา� คญั ลดน้อยลงไปหมด
ไม่สนแล้วเฟ้ย ขอทา� อะไรตามใจหนอ่ ยเถอะ
“ชา้ ก่อน ท่านริมรุ ุดูมอี ะไรบางอย่างอยากจะพดู !”
เพราะอ่านบรรยากาศของผมออกงนั้ เหรอ ฮาคโุ รถงึ ได้บอกให้

ทกุ คนในทน่ี น้ั เงยี บกันหมด
ออร์คเจเนรัลเองก็เงยี บลงแล้วมองมาที่ผม
สว่ นคนอนื่ ๆ เองก็มองมาท่ผี มด้วยทา่ ทางแบบเดยี วกัน
ผมไมช่ อบบรรยากาศแบบนเ้ี ทา่ ไร แตก่ พ็ ดู เรอ่ื งนนั้ ออกไปไมไ่ ด้
“เออ่ การประชุมแบบน้เี นี่ยฉันไม่ถกู กบั มนั มาตง้ั แตเ่ ริม่ แล้วละ

เพราะงั้น ฉันจะพูดแค่ส่ิงที่ตัวเองคิดออกมาเท่านั้น แล้วหลังจากน้ัน
ฉนั อยากใหท้ กุ คนเอาค�าพูดของฉันไปลองคิดด”ู

พอผมนา� ร่องไปแบบนน้ั แลว้ ผมก็พูดในส่ิงทต่ี วั เองคิด
“กอ่ นอนื่ ฉนั ขอประกาศไว้ตรงนีก้ อ่ นเลย ฉันไมม่ คี วามคิดที่จะ
กลา่ วหาว่าออรค์ มคี วามผิด”
ผมพดู ออกมาแบบนนั้ จากนนั้ ผมกอ็ ธบิ ายเหตผุ ลใหท้ กุ คนฟงั
หากจะพดู ในแงว่ า่ ดหี รอื ไมด่ แี ลว้ การรกุ รานคนอน่ื กเ็ ปน็ เรอ่ื งท่ี
ไม่ดี ถงึ แมจ้ ะถูกเกลมิวดห์ ลอกใชม้ ากต็ าม พอมาถึงจดุ ทต่ี อ้ งตดั สนิ แล้ว
มันก็คือมคี วามผดิ เหมอื นกัน
แตว่ า่ เปน็ ทแ่ี นน่ อนอยแู่ ลว้ วา่ พวกเขามแี ตต่ อ้ งหาทางเอาตวั รอด
ในป่าถึงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ถ้าหากไปอยู่ในจุดยืนเดียวกันแล้ว
ตอ่ ให้เปน็ เผ่าพันธอุ์ ่นื กค็ งจะตดั สินใจแบบเดียวกัน
ถ้าเกิดไปขอให้ช่วยรับเอาไวล้ ะก็ มันกเ็ ท่ากับเป็นการส่งให้เขา
เข้าไปอยู่ในชีวภาคของคนอ่ืน ซึ่งก็แน่นอนว่าไม่มีเผ่าไหนยอมรับกันได้
งา่ ยๆ หรอก
ถา้ เปน็ ปศิ าจทมี่ แี นวคดิ ปลาใหญก่ นิ ปลาเลก็ ตา่ งจากมนษุ ยแ์ ลว้
ละก็ย่งิ แล้วใหญ่

430

แต่มาถกเถียงเร่ืองท่ีผ่านไปแล้วมันก็ไม่ได้อะไร สิ่งท่ีควรต้อง
พดู คยุ กันในตอนนกี้ ค็ อื ต่อจากนีไ้ ปจะทา� อย่างไรกนั ดี เร่อื งนตี้ า่ งหาก

จะเอาแต่มองอดีตแค่เพื่อเรื่องค�าขอโทษกับการชดเชยนั่นไป
แคไ่ หนมันกเ็ ปลา่ ประโยชน์

ที่ส�าคัญกว่าน้ัน ผมได้สัญญากับราชาปิศาจเกลโด้ไว้แล้วว่าจะ
รบั บาปของพวกออรค์ เอาไว้ จะว่าบังคบั กันหรืออะไรอย่างไรก็ตาม ผมก็
ต้องท�าใหท้ กุ คนยอมรบั ในค�าพูดของผมใหไ้ ด้

“และน่ีก็คือส่ิงที่ฉันคิดเอาไว้ ทุกคนก็คงมีความคิดเป็นของ
ตวั เองกนั แตฉ่ นั จะไมใ่ หม้ กี ารลงโทษพวกออรค์ เกดิ ขน้ึ เพราะยงั ไงซะฉนั
ก็สัญญากับราชาปิศาจเกลโด้แบบน้ันไปแล้ว ฉันจะเป็นคนรับความผิด
ของพวกออรค์ ทงั้ หมดเอาไวเ้ อง ถา้ มปี ญั หาอะไรยงั ไงกบ็ อกฉนั มาไดเ้ ลย!”

ผมบอกไปแบบนั้น
พวกออรค์ มองมาทผี่ มดว้ ยความตกใจ
ผมพดู ตอ่ โดยไมส่ นใจพวกออรค์ ทม่ี องมา
“เบนมิ ารุ พวกนายถกู ทา� ลายหมบู่ า้ นมาน่ี มปี ญั หาอะไรรเึ ปลา่ ?”
“ไมม่ คี รบั แลว้ ก็ เหลา่ ผทู้ ล่ี ว่ งลบั ไปกค็ งจะไมร่ สู้ กึ ไมพ่ อใจดว้ ย
เพราะปลาใหญก่ นิ ปลาเลก็ เปน็ กฎสากลเพยี งหนงึ่ เดยี วทพ่ี วกเราปศิ าจใช้
ร่วมกันอยู่แล้วละนะครับ ตอนท่ีพวกเราเผชิญหน้าโดยไม่หันหลังหนี
พวกเราก็เตรียมใจกันเอาไว้แล้ว อีกทั้ง------- พวกเราเอง ก็ไม่มีอะไร
คัดค้านการตดั สนิ ใจของท่านรมิ ุรอุ ยู่แล้วครบั ”
พอผมถามเบนิมารุ เขากลับตอบกลับมาได้อย่างง่ายดาย
ผดิ คาด
พวกคิจินตนอ่ืนเองก็พยักหน้าให้กับค�าพูดของเบนิมารุด้วย
ดูเหมือนว่าจะไม่มใี ครคดั ค้านอะไรเลยแฮะ
ตอ่ ไป ผมก็สง่ สายตาไปมองพวกลิซาร์ดแมน
ก่อนทีผ่ มจะได้ถามความคิดเห็น หวั หน้าเผ่าก็ชงิ ถามผมข้นึ มา

บทท่ี 7 มหาพนั ธมิตรแห่งพงไพรจูร่า 431

ก่อนอยา่ งสุขมุ
“พวกข้าเอง ก็ไม่ได้รู้สึกขัดเคืองอะไรในเร่ืองน้ันเช่นกัน ทว่า

ขา้ มเี รอื่ งท่อี ยากจะถามท่าน...”
ไม่ได้ขัดเคืองง้ันเหรอ? ผมอุตส่าห์นึกว่าต้องมีคนพูดแย้ง

ออกมาแน่ๆ อยูแ่ ล้วเชยี ว
ถึงแม้หัวหน้าเผ่าลิซาร์ดแมนซ่ึงเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายกว่าที่คิด

จะพดู ข้ึนมาแบบนั้นกเ็ ถอะ แตเ่ ขาอยากถามเรอ่ื งอะไรกนั นะ?
“เร่อื งอะไรเหรอ?”
“เรือ่ งไม่เอาผิดกับพวกออร์ค เรื่องนัน้ ข้ารบั ไดค้ รบั พวกข้าเอง

กไ็ ดท้ ่านริมุรชุ ่วยเหลือเอาไวด้ ว้ ย ดังน้ันข้าจงึ ไมไ่ ด้อย่ใู นฐานะทจี่ ะพูดจา
ถือดีอะไรได้ละนะครับ ทว่า ข้ามีเรื่องท่ีไม่ว่าอย่างไรก็ต้องยืนยันให้ได้
อย-ู่ ------”

หวั หน้าเผ่าหยดุ พูดอยู่แคน่ นั้ ไปครู่หน่งึ แลว้ เขาก็มองตรงมาที่
ผมพรอ้ มพูดต่อ

“ทา่ นรมิ รุ ุ ทา่ นกา� ลงั จะบอกใหพ้ วกเรายอมรบั เหลา่ ออรค์ ทง้ั หมด
เขา้ มาอยใู่ นป่าแห่งน้ีอย่างนั้นหรอื ครับ?”

------- มาแล้วสนิ ะ แนน่ อนอยู่แล้ววา่ ตอ้ งมีคา� ถามอะไรแบบนี้
ออกมา และตอนนี้กเ็ ขา้ สู่ช่วงเวลาทสี่ �าคญั ทสี่ ุดแลว้

“ตามน้นั ละ”
ผมพยักหนา้ อยา่ งสงบ
ขณะเดียวกันกับที่ผมยอมรับเรื่องนั้น ในที่ประชุมก็เกิดเสียง
ฮอื ฮาข้นึ ในอดึ ใจ
บรรดาออร์คต่างท�าสีหน้าตกใจแล้วพึมพ�าออกมาพร้อมกัน
ประมาณว่ายอมอนุญาตเร่ืองแบบนัน้ ด้วยเหรอ
เผ่าก็อบลินตะโกนอะไรบางอย่างออกมารัวไม่หยุดเหมือนกับ
พ่นฟองออกมาจากปาก

432

เผ่าลิซาร์ดแมนตะโกนออกมาว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามเร่ืองนั้นมัน
กม็ ากเกินไป

คณุ เทรนเี่ บกิ ตาโตแล้วเฝ้าดูความเป็นไปของสถานการณ์
คนทย่ี งั คงทา่ ทเี หมอื นเดมิ ไมเ่ ปลย่ี นแปลง กม็ แี ตพ่ วกคจิ นิ ทเี่ ปน็
พวกพ้องของผมนี่แหละ
“เงยี บ!!”
ฮาคุโรตะโกนออกมาค�าหนึ่ง แล้วสักพักทุกอย่างก็กลับคืนสู่
ความสงบได้ในทสี่ ุด
ผมตอ้ งรอทกุ คนคิดกนั ไปต่างๆ นานา แล้วพดู คยุ กันอยู่สกั พกั
ทกุ คนถึงจะสงบลง
“ฉนั เองกเ็ ขา้ ใจความคดิ ของพวกนายทกุ คน และเขา้ ใจเหมอื นกนั
ว่าก�าลังไม่สบายใจ และเร่ืองท่ีว่ายังไม่รู้แน่ชัดว่าจะท�าได้หรือไม่ได้น่ันก็
ด้วย แต่วา่ ฉันคดิ วา่ พวกเราท�าได้ เมือ่ ก้ฉี ันกพ็ ูดไปแลว้ น่ี ว่ากอ่ นอนื่
ขอใหฟ้ ังเร่ืองทฉ่ี ันคดิ ก่อน”
พอพดู แบบนน้ั แล้ว ผมกเ็ ริม่ อธบิ ายส่ิงทตี่ วั เองคดิ ให้ทุกคนฟัง
ถึงแนวคดิ ของโครงการมหาพันธมติ รแหง่ พงไพรจรู ่า ที่เมือ่ คดิ
ตามปกติแล้วมันดูเหมอื นเป็นได้เพยี งแค่เรอ่ื งเพอ้ ฝันเทา่ นนั้

*

เดมิ ทแี ลว้ ถงึ พวกเราจะไมท่ า� การลงโทษทนี่ แ่ี ละแยกยา้ ยกนั ไป
บรรดาออร์คท่ีมีชีวิตรอดอยู่กจ็ ะตอ้ งอดตายในทส่ี ดุ อยู่ดี

แลว้ พวกทย่ี งั มชี วี ติ รอดอยทู่ ง้ั หลายกค็ งจะบกุ โจมตแี ตล่ ะหมบู่ า้ น
ของเผา่ ลซิ ารด์ แมนกับเผา่ ก็อบลินโดยไม่มีใครคอยชน้ี า� จนได้

เพราะอย่างไรซะต้นเหตุมันก็มาจากการท่ีไม่มีอาหารจะกินและ
ไมม่ ที ท่ี จ่ี ะอยอู่ าศยั ถา้ ไมแ่ กไ้ ขปญั หาทต่ี น้ ตอซะตอนนที้ กุ อยา่ งกไ็ รค้ วาม-

บทท่ี 7 มหาพนั ธมติ รแห่งพงไพรจูร่า 433

หมาย
ดังนัน้ จงึ ได้เกดิ กลุม่ พันธมติ รนข้ี ึน้
เผ่าลิซาร์ดแมนให้แหล่งน้�าคุณภาพดี และอาหารจ�าพวกปลา
เผา่ กอ็ บลนิ ให้สถานทีพ่ กั อาศัย
เมอื งของพวกผมใหผ้ ลติ ภณั ฑ์แปรรูป
และเพอื่ เปน็ การตอบแทน เผ่าออร์คจงึ ได้เสนอเป็นแรงงานท่ีมี

ความอุตสาหะมา
สถานทีพ่ ักอาศัยน้ันแมจ้ ะอย่สู ภาพกระจัดกระจายออกไป แต่

คิดว่าคงจะหาวิธีท�าการตดิ ต่อสอ่ื สารกนั ไดอ้ ยู่
เพราะอยา่ งไรซะ มนั กไ็ มม่ ที ท่ี จ่ี ะรบั ออรค์ จา� นวน 150,000 ตน

เขา้ ไปพรอ้ มกนั ในทเี ดยี วไดอ้ ยหู่ รอก มแี ตต่ อ้ งกระจายตวั ไปอยตู่ ามเทอื กเขา
เชิงเขา ริมแมน่ า�้ และภายในป่าเท่านนั้

สว่ นเรอื่ งการสนบั สนนุ ดา้ นวทิ ยาการในการสรา้ งของจา� พวกบา้ น
อยอู่ าศยั นนั้ พวกผมจะเปน็ คนจดั การให้ แต่วา่ ผมต้งั ใจท่จี ะให้พวกเขา
ทา� ของของตัวเองขึ้นมาดว้ ยตัวพวกเขาเอง

เพราะถงึ อยา่ งไร เมอื งของผมเองกย็ งั มปี ระชากรอยนู่ อ้ ย ทา� ให้
มเี รอ่ื งทย่ี งั ไมไ่ ดท้ า� อยเู่ ตม็ ไปหมด พวกผมจงึ ไมม่ เี วลาวา่ งทจี่ ะไปคอยดแู ล
กระทงั่ พนื้ ทอี่ น่ื ดว้ ย กลบั กนั มนั คอื แผนลบั ในการดงึ พวกออรค์ มาใชง้ าน
หนัก ทา� ใหไ้ ดแ้ รงงานเพิม่ ข้นึ มาในอึดใจเดียวนัน่ เอง

อาณาเขตทเ่ี ผา่ โอเกอรเ์ คยปกครองเองกย็ งั วา่ งอยู่ แตผ่ มคดิ วา่ ที่
ตรงนก้ี ค็ งจะถกู ทา� เปน็ เมอื งอยดู่ ี เพราะวา่ มนั เปน็ ปา่ กวา้ งทอ่ี ยตู่ รงเชงิ เขา
และดนู า่ จะเก็บทรพั ยากรอันอุดมสมบูรณ์มาได้ดว้ ย

แม้ว่ามันจะเป็นเร่ืองหลังจากตอนที่เมืองของพวกผมสร้างเสร็จ
แล้วกเ็ ถอะ

ผมกะว่าถึงตอนน้ันแล้ว พวกออร์คเองก็คงจะมีความรู้เร่ือง
วทิ ยาการตดิ ตวั จนสรา้ งเมอื งของพวกตวั เองขน้ึ มาได้ พอเปน็ แบบนน้ั แลว้

434

บรรดาคนที่อยู่กระจัดกระจายกันไปในแต่ละพื้นท่ีก็คงจะกลับมาอยู่รวม
กนั ได้

ผมอธิบายเน้ือหาพวกนั้นออกไป
ทกุ คนล้วนฟังอยา่ งตัง้ ใจ
ผมพดู ท้ิงท้ายเอาไว้
“และนั่นก็คือเร่ืองทฉ่ี นั คิดไว้ รวมแตล่ ะเผา่ พันธุ์ในมหาพงไพร
แห่งจูร่าเข้ามาเป็นมหาพันธมิตร แล้วสร้างความสัมพันธ์แบบช่วยเหลือ
เกอ้ื กลู ซง่ึ กนั และกนั ฉนั คดิ วา่ ถา้ พวกเราสรา้ งประเทศทม่ี ผี คู้ นหลากหลาย
เผ่าพันธ์อุ าศยั อยู่ร่วมกันข้ึนมาได้มันกน็ า่ สนใจดีอยู่นะ”
ผมสรปุ ตอนจบเอาไว้แบบนนั้
แล้วสถานทีแ่ หง่ น้กี ็เตม็ ไปดว้ ยความตื่นเต้นคกึ คกั ต่างจากก่อน
หน้าน้ีโดยส้นิ เชิง ความรู้สกึ ของผู้ทีเ่ ขา้ รว่ มประชุมในตอนน้ีเหมอื นกับจะ
สง่ ความเรา่ ร้อนเขา้ มาให้ได้รบั รู้
ราวกบั ความกงั วลทง้ั หมดถกู ปดั เปา่ ไป เกดิ เปน็ แสงแหง่ ความหวงั
สว่างขึ้นมาในจติ ใจ
แต่ผมก็ไม่เข้าใจว่าท�าไมชิออนที่ก�าลังกอดผมเอาไว้อยู่ถึงได้
ท�าทา่ ยดื อกขนึ้ มาพรอ้ มทา� เสยี งออกจมกู อยา่ งถือดี
แต่ว่า หน้าอกมนั โดนตัวผมจนเดง้ ดงั ด๋ึงงง! เลยนะ
เอาเถอะ อภัยใหเ้ ขาแล้วกนั เพราะผมเปน็ คนใจกวา้ งไงละ่
“หะ ใหพ้ วกข้า... สรา้ งเมอื งง้ันหรือ...!? แล้วกลมุ่ พันธมิตรนัน่
ให้พวกข้าเข้ารว่ มได้ดว้ ยแบบนจี้ ะดีจรงิ ๆ หรือครบั ?”
ออรค์ เจเนรัลถามข้นึ มาอย่างหวาดๆ
“ก็ไม่มีทใี่ ห้กลบั ไปแล้วไม่ใชร่ ึไงกนั ล่ะ เดีย๋ วจะเตรียมท่พี ักเอา
ไวใ้ ห้ เพราะงน้ั ตง้ั ใจทา� งานละ่ ? ถา้ องู้ านละกฉ็ นั ไมใ่ หอ้ ภยั นะจะบอกให?้ ”
“------ ครบั !! แนน่ อน แนน่ อนอย่างย่ิงครับ พวกขา้ จะต้ังใจ

บทท่ี 7 มหาพันธมติ รแหง่ พงไพรจรู ่า 435

ทา� งานด้วยชวี ิตเลยครับ!!”
พวกออรค์ ลกุ ขนึ้ ยนื พรอ้ มเพรยี งกนั แลว้ คกุ เขา่ ลงตรงนน้ั มที ง้ั

คนทนี่ ้า� ตาไหลและตวั สนั่ ดว้ ยความต้ืนตันใจ
“พวกขา้ ไม่มีอะไรจะคัดคา้ น ไม่สิ ตรงกันข้าม พวกข้าจะขอให้

ความรว่ มมอื อย่างเต็มที่!”
หัวหน้าเผ่าลิซาร์ดแมนเองก็พยักหน้าอย่างจริงจัง ดูเหมือนว่า

เขาคิดที่จะเขา้ รว่ มโครงการของผมดว้ ย
และพอผมคิดแบบนั้น เขาก็ลงมาคุกเข่าต่อหน้าผมเหมือนกับ

พวกออรค์
พอเหน็ แบบนนั้ แลว้ พวกก็อบลนิ เองก็เริ่มทา� แบบเดียวกัน
เอ?๋ การรวมตัวเปน็ พันธมติ รกนั น่ีมีธรรมเนียมอะไรแบบน้ีดว้ ย

ง้ันเหรอ?
“ท่านคดิ จะทา� อะไรเหรอคะ?”
พอผมกา� ลงั ทา� ทา่ จะลงไปทพ่ี นื้ เพอื่ ทา� แบบเดยี วกบั ทกุ คน ชอิ อน

กก็ อดผมเอาไวแ้ น่พร้อมกับถามขนึ้ มา
“เอ๊ะ ก็ท�าพิธีแบบน้ันกันอยู่นี่? ฉันต้องท�าอะไรแบบน้ันด้วย

ไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่ต้องคะ่ ท่ีจริงแล้วทา่ นริมุรนุ ะ่ ...”
ไม่รู้ท�าไมชิออนถึงได้ท�าท่าเหมือนอึ้งอยู่ และคราวน้ีพวกคิจิน

ทุกตนกท็ �าทา่ เหมือนประหลาดใจแล้วสง่ สายตาอบอุ่นมาทางผม
จากนัน้ ชิออนก็ลกุ ข้ึนยืน วางผมไว้ที่เก้าอี้ แลว้ จากน้ันเธอก็ไป

ยนื เรยี งอยกู่ บั พวกเบนิมารุ แล้วคุกเขา่ อย่ตู รงหน้าผม
นี่มันเกิดอะไรข้ึนกันแน่เน่ีย? แล้วค�าตอบที่คลายข้อสงสัยนั้น

ของผมก็คือ-------
“ตกลงแล้วสินะคะ ในฐานะผ้พู ทิ ักษ์แห่งปา่ ดิฉัน เทรนี่ ขอ

ประกาศไว้ ณ ท่นี ้คี ะ่ ท่านรมิ รุ ุได้รบั การยอมรับในฐานะผู้น�าตนใหม่ของ

436

มหาพงไพรแห่งจูรา่ แล้ว และภายใต้นามของทา่ นริมรุ ุ ‘มหาพนั ธมติ ร-
แห่งพงไพรจรู ่า’ ได้ถกู จดั ต้ังขึ้นแล้วคะ่ !!”

คณุ เทรน่ีประกาศคล้ายกบั จะเฉลมิ ฉลองอะไรแบบน้นั
จากนนั้ เธอกค็ กุ เขา่ ลงตรงหนา้ ผมโดยไรซ้ ง่ึ ความลงั เล ดเู หมอื น
วา่ เผา่ เทรยี นท์เองก็เขา้ ร่วมเป็นพนั ธมติ รด้วยความเต็มใจเหมือนกนั
แต่ว่า รอเดย๋ี วกอ่ นสิ
ไหงผมถึงอยู่ในต�าแหน่งหัวหน้าไปได้กันล่ะ ทั้งที่ผมไม่ได้
จดั เตรยี มการประชมุ หรอื อะไรเลยสกั อยา่ ง แลว้ นไ่ี ปตดั สนิ ใจกนั ตอนไหน
เนย่ี
ทา� ไมถงึ กลายเปน็ แบบนี้ไปได้ละ่ !? แตแ่ ล้วคา� พดู น้ันของผมก็
ถกู สายตาอนั เร่าร้อนของทุกคนที่เรยี งรายกันอย่เู บือ้ งหนา้ ปดิ ผนึกเอาไว้
เขา้ ใจแล้วน่า ผมเข้าใจแล้วครบั
ดเู หมอื นวา่ ชะตากรรมของพวกออรค์ เองผมกต็ อ้ งแบกรบั เอาไว้
ดว้ ยเหมือนกัน จะผนู้ �าของปา่ หรืออะไรนัน่ ผมยอมรบั เอาไว้กไ็ ดค้ รบั
“ดเู หมือนวา่ เร่อื งจะเปน็ แบบนั้นละนะ ทกุ คน ฝากตวั ด้วยนะ”
พอผมพดู ออกไปแบบนัน้ อยา่ งชว่ ยไม่ได้ ทกุ คนกห็ มอบราบลง
กบั พ้นื ราวกับกา� ลังรอค�าพดู ของผมอยู่
“““ครับ/คะ่ !!”””
ตรงข้ามกับค�าพูดแบบขอไปทีของผม ทุกคนต่างตอบรับกลับ
มาดว้ ยความกระตอื รอื ร้นอนั ท่วมท้น
แต่ปล่อยเรื่องที่ผมรู้สึกเหมือนหยุดเหง่ือกาฬที่ก�าลังไหลพลั่ก
ของตัวเองเอาไวไ้ ม่ไดไ้ ปกอ่ น และแลว้ มหาพันธมิตรแห่งพงไพรจูรา่ ก็ถกู
จดั ตงั้ ขึน้ มาได้สา� เร็จดว้ ยประการฉะนเ้ี อง

แตว่ ่านะ ปญั หาก็ยงั เหลอื อยู่ดนี ัน่ แหละ
เปน็ ปัญหาทีใ่ หญโ่ ตสุดๆ และน่ากลุ้มใจมากเลยทีเดียว

บทท่ี 7 มหาพันธมติ รแหง่ พงไพรจูรา่ 437

ต้องขอโทษจริงๆ ท่ีขัดจังหวะตอนก�าลังไฟลุกพร่ึบกันอยู่ แต่
ผมตอ้ งพูดถึงปญั หาน้นั ขนึ้ มาตอนนี้ละ

“เงียบกันก่อน เอาละนะ ตอนน้ีพวกเราก็จัดตั้งพันธมิตรได้
ส�าเร็จแล้ว พวกเราก็ได้เวลาจ�าเป็นต้องแก้ไขปัญหาที่ส�าคัญที่สุดสักที!
นนั่ กค็ ือ ปญั หาเร่อื งเสบียง เราจะตอ้ งทา� ให้เผ่าออร์คทยี่ ังรอดชวี ติ อยู่ทั้ง
150,000 ตนไม่อดอยากใหไ้ ด้ ฉันขอยืมปญั ญาทีท่ ุกคนมีด้วยเถอะนะ!”

ผมพูดแบบนนั้ พร้อมชใ้ี ห้เห็นถงึ ปญั หาสุดท้าย
เสบยี งสา� รองที่พวกออร์คพกมาด้วยนน้ั เหลือไมถ่ งึ ส�าหรบั 2
สัปดาหด์ ้วยซา�้ ในตอนนี้ทีพ่ น้ จากผลของ 『ผูห้ วิ กระหาย』 แล้ว เมอ่ื
เสบยี งทมี่ จี า� กดั หมดเกลย้ี งเมื่อไรกจ็ บสิ้นเม่อื น้นั
ถึงจะมาเริ่มเพาะปลูกเอาตอนนี้ก็คงไม่ทัน หากให้จับปลากิน
เดยี๋ วก็ไดถ้ กู กนิ จนเกลยี้ งไม่เหลือไวส้ ืบพนั ธ์ุอีก
เปน็ ปัญหาทล่ี า� บากมากเลยจริงๆ
เสบียงที่มีเก็บเอาไว้ของเผ่าลิซาร์ดแมน มีปริมาณแค่พอให้
ประชากร 10,000 ตนอย่รู อดไปไดอ้ กี ครง่ึ ปีเท่านัน้ แต่ว่าต่อให้ละเรื่อง
พวกน้ันออกไปท้งั หมด แลว้ เอามาเลีย้ งพวกออรค์ จ�านวน 150,000 ตน
กไ็ มเ่ พยี งพอที่จะให้อยรู่ อดถึงกระทั่ง 2 สัปดาห์ไดอ้ ยดู่ ี
สรุปกค็ อื พวกเขามีเวลาจา� กดั ถงึ แค่ 4 สปั ดาห์
เอาละ จะท�าอย่างไรดีนะ...
พอถกู ถามคา� ถามนไี้ ปแล้ว ทุกคนก็ครุน่ คิด
ผมรู้สึกดีใจข้ึนมาเล็กน้อยท่ีได้เห็นเหมือนว่าไม่มีใครคิดว่ามัน
เป็นเร่ืองของคนอื่น
เม่ือเป็นแบบน้ี ก็แปลว่าการเป็นพันธมิตรได้ก่อตัวขึ้นมาแล้ว
ไมผ่ ดิ แน่
ในตอนนน้ั เอง------
“เสบยี งไมพ่ องนั้ เหรอคะ? ถา้ อยา่ งนน้ั ดฉิ นั นา่ จะพอทา� ประโยชน์

438

ไดอ้ ยู่บา้ งนะคะ เพราะวา่ เผ่าเทรยี นท์ท่คี อยค้มุ ครองฉันเองกเ็ ข้าร่วมเป็น
สมาชกิ พนั ธมติ รนเี้ หมอื นกนั ดเู หมอื นวา่ พวกเขาจะเรม่ิ ดา� เนนิ การไดท้ นั ที
เลยละคะ่ ”

แล้วคุณเทรน่ีก็รับผิดชอบหน้าท่ีนี้ไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วย
รอยย้มิ

ดทู ่าว่ากะจะเขา้ มาเป็นสมาชกิ พนั ธมิตรอยู่แลว้ จริงๆ ดว้ ย แต่
กน็ ะ ในเม่ือออกตวั ชว่ ยเรื่องปัญหาเสบียงด้วยความมัน่ ใจมาขนาดน้ี ผม
ก็ขอพึ่งพาคุณเธอหนอ่ ยแล้วกัน

เพราะดูท่าว่าจะไม่มีความคิดอะไรดีๆ โผล่ออกมาแล้ว ก็ไม่มี
เหตผุ ลอะไรทีจ่ ะต้องปฏเิ สธ

เทา่ นว้ี าระพดู คุยทงั้ หมดก็คยุ กันเสรจ็ ส้นิ ไปแล้ว การประชมุ อนั
แสนยาวนานกไ็ ดเ้ ดินทางมาถึงตอนจบสักที

แล้วในวันนี้ ชื่อของผมก็ได้เริ่มถูกจารึกลงไปในประวัติศาสตร์
เปน็ ทีเ่ รยี บร้อย

*

ในวันท่ีมหาพันธมิตรถูกจัดตั้งขึ้นมาน้ัน เป็นวันทบ่ี รรดาปศิ าจ
ทง้ั หลายตา่ งบนั ทกึ เอาไวใ้ นความทรงจา� อยา่ งไมม่ วี นั ลมื เลอื น

เพราะปศิ าจแต่ละตนตา่ งก็ไดร้ บั มอบช่อื กันไปด้วยน่ันเอง
อาจจะเปน็ การพดู เอาดูดีไปหนอ่ ยก็เถอะ แต่คดิ วา่ ใครกนั ละ่ ท่ี
เป็นคนมอบชอ่ื ใหป้ ศิ าจพวกนน้ั นะ่ ...
เอาแค่เผ่าออร์คก็ซัดไป 150,000 ตัวแล้ว... พดู ไดเ้ ลยวา่ น่ีมัน
บ้าไปแลว้ ชัดๆ แคต่ ั้งชอื่ ก็อบลนิ 500 ตัวก่อนหนา้ นี้ยงั กนิ เวลาไปถงึ 3
วนั เลยนะเฮ้ย!?

บทท่ี 7 มหาพันธมิตรแหง่ พงไพรจรู ่า 439

แล้วถ้าต้ังชอ่ื ปศิ าจ 150,000 ตวั เนยี่ จะกนิ เวลาสักกีว่ ันกนั ละ่
ครบั เนี่ย

คร้ังน้ีผมคดิ อยากจะหนีข้ึนมาจริงๆ แล้วละ แต่ผมจา� เป็นต้อง
กินบาปของพวกออร์คเขา้ ไป

เดมิ ทีแล้ว พวกออร์คทม่ี ีแรงกด์ ัง้ เดมิ เป็น D จะถูกเสริมความ
แขง็ แกรง่ จนถงึ แรงก์ C+ แต่พอผ่านไปไมถ่ งึ 1 เดอื นกจ็ ะกลับมาเป็น
เหมือนเดมิ

สว่ นเหตผุ ลกง็ า่ ยๆ เพราะผลกระทบทไ่ี ดร้ บั จากออรค์ ลอรด์ หาย
ไปแล้วนน่ั เอง

ดังนั้น ผมจึงกินแก่นเวทท่ีขาดหายไป แล้วส่งกลับคืนไปใน
ปรมิ าณเท่าเดมิ ผลจากการท�าแบบน้ี จึงทา� ใหผ้ มต้งั “ช่ือ” ใหพ้ วกเขา
ไดเ้ รอื่ ยๆ โดยไมเ่ หน่อื ยนน่ั เอง

แตว่ า่ นะ ปญั หาคอื ชอ่ื ทจ่ี ะใชต้ ง้ั นลี่ ะ พอเรอ่ื งมนั เปน็ แบบนแี้ ลว้
ตอ่ ให้เอาตัวอกั ษรองั กฤษมาใช้ก็ยังไม่ไหวเลย

ตอ่ ใหผ้ มแบง่ ทกุ เผา่ ใหญๆ่ ใหอ้ ยเู่ ปน็ กลมุ่ และใสช่ อื่ รองไปดว้ ย
การดแู ลก็ยังล�าบาก

หนทางที่เหลืออยู่ คือหนทางขั้นสุดยอด และสูงส่งท่สี ดุ มีแต่
ต้องใชเ้ ปน็ ซรี สี ์สุดแกรง่ ที่แฝงความเป็นไปได้อันไรข้ ดี จ�ากัดเอาไวอ้ ีกด้วย

ใชแ่ ลว้ มันกค็ อื ตวั เลข น่ันเอง
จะเรียกว่าเป็นเหมือนหมายเลขชุดของประชากรทั้งหมดใน
ประเทศก็ว่าได้อยู่หรอก แต่ถ้าให้พูดตรงๆ ในมุมของผู้ดูแลแล้วการใช้
ตวั เลขเป็นอะไรทีส่ ะดวกมากทส่ี ดุ แล้ว
ดังนน้ั ผมจึงให้พวกออร์คจัดแถวอยู่ทพ่ี ้ืนท่ีชายเลน
ถ้าไม่ชอบท่ีมาตง้ั ช่ือให้ตามอ�าเภอใจจะท�าอย่างไร? ผมเคยคิด
แบบนั้นอยู่ แต่ถ้าหากผลท่ีได้จากแก่นเวทท่ีสูญเสียไปมันหายไปแล้ว
กา� ลังกายของพวกเขากจ็ ะลดต�า่ ลงและอาจท�าใหต้ ายได้ และโอกาสทจ่ี ะ

440

เกิดการอาละวาดเพราะไม่มีผูน้ �ากม็ อี ย่ดู ้วย
ต้นเหตุของความโกลาหลในครั้งน้ี ก็เพราะจ�านวนประชากรท่ี

เพม่ิ สงู ขน้ึ ------- หรือก็คอื ประชากรเพิ่มขึ้นมากเกินไปน่นั เอง เพอ่ื ทจี่ ะ
ไมใ่ หเ้ กิดเหตุการณแ์ บบน้ันอกี เปน็ ครงั้ ทส่ี อง ผมจงึ เอาผลจากการตงั้ ช่ือ
มาใชป้ ระโยชนต์ รงน้ีด้วย

ปศิ าจทีว่ ิวัฒนาการแล้วจะมคี ่าสถานะต่างๆ เพิ่มขนึ้ แตอ่ ัตรา
การขยายพนั ธก์ุ ็จะลดลง ซงึ่ เรอ่ื งน้ผี มไดร้ ับการยนื ยนั มาจากเผ่าก็อบลนิ
เรียบรอ้ ยแลว้

นไี่ มใ่ ชเ่ วลาทจ่ี ะมวั มาบน่ แตจ่ ะวา่ ไปแลว้ เรอื่ งการตงั้ ชอ่ื น่ี เบนมิ ารุ
ก็บอกไปแล้วว่าถ้าใครไม่อยากก็ปฏิเสธได้ เพราะถ้าไม่ชอบก็ไม่จา� เป็น
ตอ้ งมาเขา้ แถวแบบนี้

ผมเองกบ็ อกไปดว้ ยวา่ แบบนนั้ จะสบายกบั ตวั ผมดว้ ย แตก่ ไ็ มม่ ี
ใครเดินออกมาจากแถวเลยแมแ้ ต่คนเดยี ว

มีแต่ต้องเตรียมใจเทา่ นน้ั ละม้งั เนยี่
ดังน้ัน ผมจึงเร่ิมท�าการตั้งชื่อท่ีดูราวกับเป็นการบ�าเพ็ญทุกร-
กริ ยิ า
เผ่าใหญ่หลักๆ แล้วจะแบ่งต้ังชื่อตามสภาพที่อยู่เป็นภูเขา
หุบเขา เนินเขา ถ�า้ ทะเล แมน่ ้า� ทะเลสาบ ปา่ ทงุ่ หญ้า และทราย
ถ้าเป็นเผา่ ท่ีอยู่ภเู ขา ผมก็จะต้ังช่ือเปน็ “ภเู ขา-1M” ถ้าเป็น
ผู้หญงิ ก็ “ภเู ขา-1F” สว่ นชือ่ ทเ่ี หลือกใ็ ชว้ ธิ กี ารเดยี วกนั แบบนนั้ นั่นละ
พดู ตามตรง จะใหผ้ มคอยดูแลถงึ ขนาดน้ันมนั กไ็ มไ่ หวนะ มนั
ย่งุ ยากเกนิ ไป
เด็กทเ่ี พ่ิงเกิดออกมากต็ ั้งชอื่ แบบ “ภเู ขา-1-1M” ไปก็ได้ ตั้ง
ช่ือกลางให้มันดูเหมาะๆ แล้วใส่ค�าที่มันสอดคล้องกับตัวอักษรเข้าไป
หนอ่ ยก็ใช้ไดแ้ ล้ว
ถ้ามีออร์คท่ีอยู่ต่างถิ่นกันเกิดมีลูกข้ึนมาก็คงจะล�าบากอยู่

บทท่ี 7 มหาพันธมิตรแห่งพงไพรจรู ่า 441

เหมือนกัน แตน่ ั่นก็เปน็ ปญั หาที่ให้พวกเขาต้องเอาไปคดิ กันเองน่ันแหละ
ผมคงไมต่ อ้ งไปยงุ่ เก่ียวดว้ ยถึงขนาดน้นั หรอกมัง้

ด้วยเหตนุ ีผ้ มจึงกินแก่นเวทของพวกออร์คเขา้ ไป แลว้ ตั้งชอ่ื ให้
เป็นการตอบแทน

แตล่ ะเผา่ ตา่ งมาเขา้ แถวกนั เนอื่ งจากมกี ารแบง่ แถวระหวา่ งชาย
หญงิ เลยทา� ใหก้ ารตงั้ ชอ่ื เปน็ ไปไดอ้ ยา่ งรวดเรว็ แตม่ นั กก็ นิ เวลาอยดู่ ี แต่
ถึงอย่างน้ัน การท่ีไม่ต้องมานัง่ กลมุ้ แตล่ ะชือ่ แลว้ พูดออกไปนิดเดียวก็จบ
แล้วมนั กช็ ่วยผมไวไ้ ด้เยอะเหมือนกันนะ

การต้ังชื่อตามล�าดับท่ีเรียงไว้เองก็เป็นส่ิงท่ีเหมือนถูกก�าหนด
เอาไวอ้ ยแู่ ลว้ แตใ่ นนนั้ มใี ครเปน็ พอ่ ลกู กนั หรอื เปลา่ นผี่ มไมร่ ดู้ ว้ ยหรอกนะ

หลังจากนไ้ี ป ถา้ ตวั พวกเขาเองยอมรับกันได้มันกโ็ อเคแล้วละ
ด้วยความรู้สกึ น้ีเอง ผมจึงตงั้ ชือ่ ตอ่ ไปโดยไร้ซง่ึ ความลงั เล
เรื่องการจดทะเบียนนั้นผมให้ตัวแทนของแต่ละเผ่าเป็นคนดูแล
กนั เอง เนอ่ื งจากไมม่ กี ระดาษกนั กเ็ ลยไดแ้ ตย่ นื ยนั กนั เองวา่ จา� ไดไ้ มผ่ ดิ ตวั
เท่านนั้
ในความจรงิ แล้วไมม่ อี ะไรทต่ี ้องเป็นห่วง ตัวคนท่ไี ดร้ ับชอื่ ไปจะ
ไมม่ ที างลมื แน่ นนั่ กเ็ พราะวา่ การมชี อ่ื เปน็ ของตวั เองเปน็ สง่ิ ทพ่ี เิ ศษไงละ่
มนั ตา่ งจากมนษุ ย์ ตรงทเ่ี หมอื นวา่ ชอื่ ทถี่ กู สลกั ลงไปในจติ วญิ ญาณ
น้ันเปน็ สิง่ ทต่ี ่างฝ่ายตา่ งเข้าใจกนั อยู่แลว้
ดว้ ยเหตนุ ้ี การตง้ั ชอื่ อนั แสนยาวนานก็ยงั คงด�าเนนิ ต่อไป
โดยทใ่ี ช้เวลาไมเ่ กนิ 5 วนิ าทตี ่อคน
แตถ่ งึ อยา่ งนนั้ กย็ งั มสี ว่ นทเ่ี สยี เวลาไปอยบู่ า้ ง ผลสดุ ทา้ ยกวา่ จะ
ตง้ั ชอื่ เสร็จครบทุกคนกก็ ินเวลาไป 10 วันได้
การที่ผมยังฝืนท�าต่อไปได้โดยไม่หลับน่ีคงเป็นผลมาจาก
『มหาปราชญ』์ ละมง้ั ผมคงอยใู่ นสภาพท่ีแคไ่ ดย้ นิ ตวั เลขก็รสู้ ึกเอยี นไป
อกี พกั ใหญเ่ ลยทเี ดยี ว

442

แนน่ อน ในระหวา่ งทผี่ มตง้ั ชอื่ โดยไมไ่ ดพ้ กั อยนู่ น้ั พวกเบนมิ ารุ
กไ็ ม่ไดไ้ ปเทีย่ วเลน่ ท่ไี หน

พวกเขามงุ่ หนา้ ไปยงั ชมุ ชนของเทรยี นทด์ ว้ ยการนา� ทางจากคณุ -
เทรนี่

พวกเขารบั ผดิ ชอบในการขนส่งเสบียงนั่นเอง
ดว้ ยเสบยี งทไี่ ดม้ าจากการชว่ ยเหลอื น้ี ทจ่ี รงิ กก็ งั วลอยเู่ หมอื นกนั
วา่ มนั จะพอจรงิ ๆ หรอื เปล่า...
เทรยี นทเ์ ปน็ ปศิ าจทมี่ ชี วี ติ อยโู่ ดยการแปลงนา�้ กบั แสงและอากาศ
มาเปน็ แกน่ เวท ทา� ใหเ้ ดมิ ทแี ลว้ เสบยี งไมใ่ ชส่ ง่ิ จา� เปน็ ถงึ แมพ้ วกตนจะนา�
เอาแกน่ เวททมี่ เี หลอื อยมู่ าออกผลเปน็ ผลไม้ แตก่ ไ็ มม่ ใี ครมากนิ มนั อยดู่ ี
เนื่องจากเป็นเผ่าพันธ์ทุ เ่ี คล่ือนทไี่ ดภ้ ายในพ้ืนทหี่ ลบภยั เท่าน้ัน
จงึ ทา� ได้แคร่ วบรวมผลไมท้ ่สี ุกแลว้ มาเก็บรกั ษาเอาไวเ้ ทา่ น้นั
เน่ืองจากตัวผลไมเ้ ป็นพชื เวทมนตร์ หากทา� ให้แห้งแลว้ มนั กจ็ ะ
ไม่มกี ารเนา่ เปื่อย
นอกจากนี้ ถงึ จะเปน็ เรอ่ื งทมี่ ารเู้ อาทหี ลงั กเ็ ถอะ แตด่ เู หมอื นวา่
ในสถานการณป์ จั จบุ นั ผลไมห้ ายากทเ่ี รยี กวา่ ดรายเทรยี นท์ (ผลไมเ้ วท-
แหง้ ) ก�าลงั เปน็ ทีต่ ้องการในตลาดอยู่ เนื่องจากมจี า� นวนการหมนุ เวียน
นอ้ ย มนั จงึ จดั เปน็ สนิ คา้ ฟมุ่ เฟอื ยทมี่ รี าคาแพง นน่ั กเ็ พราะมนั เปน็ ผลผลติ
พิเศษท่ีผลติ โดยเผ่าเทรยี นท์ท่ไี ม่ติดตอ่ กบั เผ่าพนั ธอ์ุ ื่น จึงท�าใหย้ ากที่จะ
มสี นิ ค้าตัวน้ไี หลเวียนอยู่ในตลาดได้
ยงั มอี กี เหตผุ ลหนง่ึ ทที่ า� ใหม้ นั มรี าคาแพง นน่ั กค็ อื ดรายเทรยี นท์
นั้นมีพลังงานสะสมเอาไว้อยู่อย่างหนาแน่น เพียงแค่เมล็ดเดียวก็ใช้ชีวิต
ท�ากจิ กรรมไดถ้ ึง 7 วนั เลยทเี ดียว และเพราะวา่ ทา� ใหไ้ ม่รสู้ ึกว่าท้องว่าง
ได้ดว้ ย มนั จึงเปน็ ของที่วิเศษมาก
ราวกับเป็นผลไมท้ อี่ ดั แน่นไปด้วยพรจากสวรรคเ์ ลยทีเดียว

บทที่ 7 มหาพันธมติ รแห่งพงไพรจรู า่ 443

แลว้ ในครง้ั นี้ เรากไ็ ดร้ บั ผลไมท้ ว่ี า่ นน่ั มาเปน็ เสบยี งราวกบั ไมน่ กึ
เสียดาย เทา่ นก้ี ค็ งชว่ ยเลยี่ งความอดอยากของพวกออรค์ ได้แล้วละมั้ง

ด้านการขนสง่ น้นั ไมม่ อี ะไรทต่ี ้องเป็นหว่ ง
ในชว่ งสงครามแล้ว สิง่ ท่นี ่ากงั วลมากทสี่ ุดกค็ อื การขนสง่ ทาง
ทหาร เพราะหากหน่วยรบที่ต่อสู้อยู่แนวหน้าเกิดความอดอยากขึ้นมา
นั่นย่อมหมายถงึ ความพ่ายแพ้นน่ั เอง การขนส่งเสบียงอาหารในปริมาณ
ที่มากน้ันถอื เป็นเรอื่ งใหญเ่ ลยทเี ดยี ว
แต่ว่าในคราวนี้ ผลไม้ท่เี ป็นเสบยี งไม่ได้เทอะทะอะไรขนาดนนั้
ที่เป็นปัญหาจริงๆ น่าจะเป็นเร่ืองเวลาที่ใช้ในการเคลื่อนย้าย
มากกว่า...
แตใ่ นเร่อื งน้นั เทมเพสตว์ ลู ฟ์ ก็ท�าผลงานออกมาไดอ้ ยา่ งสา� เร็จ
งดงาม
แตถ่ า้ พดู ให้ถกู พวกเขาคือพวกสตารว์ ลู ฟ์ ที่ววิ ฒั นาการมาจาก
เทมเพสตว์ ูล์ฟต่างหาก
ตอนท่รี นั ก้าวิวัฒนาการไปเป็นเทมเพสตส์ ตารว์ ูลฟ์ หมาปา่ ที่มี
สายเลือดเดยี วกันก็ววิ ฒั นาการไปเปน็ สตารว์ ูลฟ์ ด้วยเหมอื นกัน
ดา้ นแรงกน์ น้ั แต่ละตวั จะอยใู่ นแรงก์ B ซงึ่ เทียบเคยี งกบั สัตว์-
ปศิ าจช้นั สงู เลยทเี ดยี ว
จา� นวนสูงสดุ ในตอนนย้ี งั คงมีอยู่ที่ 100 ตัว แต่ผมรูส้ กึ ได้วา่ นา่
จะมีเพมิ่ ได้อีก
นอกจากน้ี ในฐานะท่ีเป็นตัวแทนของรันก้า สตาร์ลีดเดอร์
(แม่ทัพหมาป่าดารา) ท่ีเป็นตัวระดับผู้บังคับบัญชาแรงก์ A- จึงถูก
อัญเชิญออกมา ซง่ึ น่ีเปน็ อะไรทเ่ี หมือนกบั 『รา่ งแยก』 เลยละนะ และ
มันก็โผล่ออกมาหรอื หายตวั ไปไดต้ ามความต้องการของรันกา้ ดว้ ย
จะวา่ ไปแลว้ นี่นายไมอ่ ยากออกมาจากเงาของฉนั ขนาดน้นั เลย
เรอะ รันก้า...

444

ปล่อยเรือ่ งนั้นเอาไวก้ ่อนแล้วกัน
จุดที่นา่ สังเกตของสตารว์ ูล์ฟ กค็ อื พวกเขาทุกตัวใช้ 『เคล่อื น-
ยา้ ยผา่ นเงา』 กันไดห้ มด
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเคล่ือนที่ด้วยความเร็วท่ีเหมือน
ชว่ั พรบิ ตาแบบเดยี วกบั โซเอยห์ รอื รนั กา้ ได้ แตม่ นั กไ็ ปถงึ เปา้ หมายไดด้ ว้ ย
ความเรว็ ทสี่ งู อยา่ งมาก เพราะความสามารถอยา่ ง 『เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา』
เคลอื่ นท่ไี ปถงึ เปา้ หมายไดโ้ ดยตรงโดยทไ่ี มม่ ีสง่ิ ใดเข้ามาขวางก้นั ได้
พวกเขาเคล่ือนย้ายจากจุดต่อจุดด้วยระยะทางท่ีสั้นท่ีสุด หาก
จะคิดว่าพวกเขาเคลอื่ นท่ีได้ด้วยความเร็วเปน็ 2 เทา่ จากความเร็วปกตกิ ็
ย่อมได้เหมอื นกนั
สตารว์ ลู ฟ์ ทมี่ พี ละกา� ลงั กลา้ มเนอ้ื อยพู่ อตวั ทา� การขนเสบยี งกลบั
มาจากชุมชนของเทรียนท์
ดว้ ยระยะทางเทา่ นี้ หากขนสง่ ดว้ ยรถมา้ ละก็ เนอ่ื งจากตอ้ งเดนิ ทาง
ดว้ ยเสน้ ทางท่อี อ้ มท�าให้การเดินทางในขาหนง่ึ จะใช้เวลา 2 เดือนข้ึนไป
แตพ่ วกเขาเดนิ ทางไปกลบั ไดภ้ ายในเวลา 1 วนั มนั จงึ เปน็ เรอื่ งทส่ี ดุ ยอด
มาก
ถา้ หากใชร้ ถมา้ ละก็ สดุ ทา้ ยกจ็ า� เปน็ ตอ้ งคอยซอ่ มบา� รงุ เสน้ ทาง
ทรี่ ถมา้ วง่ิ ผา่ นดว้ ย แตใ่ นเมอ่ื ตอนนเ้ี ราไมม่ ปี ญั หาในเรอื่ งนนั้ กเ็ ลยนบั เปน็
เรื่องทชี่ ่วยได้มาก
แต่ว่า ก็อบลินที่เป็นผู้ข่ีกลับไม่สามารถเดินทางไปด้วยได้
เน่อื งจากพวกเขาจะใช้ 『เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นเงา』 ดว้ ยกันไดก้ เ็ ฉพาะในช่วง
กลนั้ หายใจเท่าน้ัน ดังน้นั ก็เลยเป็นเรื่องทช่ี ่วยไมไ่ ด้
เนอ่ื งจากขน้ึ อยกู่ บั การฝกึ ในครงั้ ตอ่ ๆ ไป ผมกเ็ ลยยงั ไมร่ วู้ า่ อะไร
จะเกดิ ขนึ้ แต่ถา้ เป็นไปไดก้ อ็ ยากใหเ้ จา้ พวกนน้ั ทา� ได้อยู่ละนะ
บรรดากอ็ บลนิ ทเี่ ดนิ ทางไปดว้ ยไมไ่ ดก้ ม็ าคอยชว่ ยผมจดั แถวให้
พวกออร์ค

บทที่ 7 มหาพนั ธมติ รแห่งพงไพรจูรา่ 445

ทง้ั ทผ่ี มกา� ลงั ทา� งานอยแู่ ทๆ้ แตเ่ จา้ พวกนน้ั ดนั เลน่ กนั เฉยเลยน่ี
เรือ่ งแบบนนั้ ผมไม่อาจยอมรบั ได้โดยเด็ดขาด

แลว้ เพราะเหตนุ ี้ ปญั หาเรอื่ งเสบยี งทผ่ี มคดิ วา่ ยากเยน็ ทส่ี ดุ กไ็ ด้
รบั การสะสางไปไดด้ ว้ ยดี

*

10 วนั ผา่ นไป
ขณะที่ผมกา� ลงั เหนอ่ื ยล้าสดุ ขดี ผมก็ทา� มนั ส�าเรจ็ จนได้
ในหัวผมมแี ตต่ วั เลขวนไปวนมาอย่เู ต็มไปหมด ปวดหวั ชะมดั
แต่ว่านะ ผมนะ่ พอทา� มันได้สา� เร็จผมก็ถูกหอ้ มลอ้ มด้วยความ
รู้สกึ พึงพอใจขนึ้ มา
ต้งั 150,000 ตนเลยนะ? แค่ไดย้ นิ ตัวเลขก็ชวนรสู้ กึ เหน่อื ยใจ
แลว้ เลยนะ
ในตอนนนั้ เอง การแจกจ่ายเสบยี งกเ็ สรจ็ สน้ิ พอดี
แตล่ ะคนไดร้ บั ไป 50 เมลด็ เนื่องจากถา้ ท�าหายไปตนจะต้อง
อยู่ในภาวะหวิ โหย พวกเขาจึงรับมาดว้ ยสหี น้าจรงิ จัง
เนอื่ งจากไดร้ บั ชอ่ื กนั ไปแลว้ เผา่ ออรค์ จงึ ววิ ฒั นาการเปน็ ไฮออรค์
แตถ่ งึ จะเปน็ แบบนนั้ เนอื่ งจากผมไมไ่ ดใ้ ชพ้ ลงั เวทของตวั เองในการตง้ั ชอื่
พวกผมจงึ ไม่ได้มคี วามสัมพนั ธ์ในแบบผู้ปกครองกับผ้ถู กู ปกครองกัน
พวกเขาเขา้ รว่ มกลมุ่ พนั ธมติ รกนั ดว้ ยความตงั้ ใจของตวั เองลว้ นๆ
ผมกแ็ ค่หวังวา่ พวกเราจะไดร้ ว่ มงานกันเท่านั้น
ในดา้ นความแขง็ แกรง่ ของปศิ าจแลว้ แมพ้ วกเขาจะอยใู่ นสถานะ
ใกลร้ ะดบั C+ กจ็ รงิ แตพ่ ลงั ของพวกเขากม็ าหยดุ อยแู่ คร่ ะดบั C แตว่ า่
เพราะเดมิ ทพี วกเขาอยแู่ รงก์ D ดงั นนั้ นจ่ี งึ ถอื วา่ พวกเขาไดร้ บั การยกระดบั
ขนึ้ แล้วละ

446

อกี ทง้ั สตปิ ญั ญากเ็ พม่ิ สงู ขนึ้ โดยทยี่ งั คงหลงเหลอื ลกั ษณะเฉพาะ
แบบเดมิ อยู่ ไมว่ า่ จะอยใู่ นสถานการณแ์ บบไหนกจ็ ะปรบั ตวั ได้ จะบอกวา่
พวกเขาวิวฒั นาการเป็นเผา่ ท่ีมคี ุณประโยชน์ในการใหบ้ ริการแล้วกว็ ่าได้

พวกเขาพูดขอบคุณผม แล้วแยกย้ายไปตามแต่ละพ้ืนท่ี ส่วน
ก็อบลินไรเดอร์ก็แยกกันเป็นกลุ่มละ 10 ตนเพ่ือจะท�าหน้าที่คุ้มกัน
พวกเขาไป

เม่ือตรวจสอบดกู อ่ นแล้วว่าทุกอยา่ งสงบลงด้วยดี ผมก็กะวา่ จะ
ช่วยเหลือเรื่องเต็นท์ แล้วก็แนะนา� เรื่องวิทยาการ เพ่ือจะได้สร้างแต่ละ
ชมุ ชนขึ้นมา

หนทางข้างหนา้ ยงั อกี ยาวไกล แตส่ ักวนั พวกเขาเองก็จะใชช้ ีวิต
ไดอ้ ยา่ งลงตัว และความเป็นอยูก่ ค็ งจะดขี น้ึ ด้วยละนะ

สว่ นเผา่ พนั ธท์ุ อ่ี ยรู่ อบๆ จดุ ทกี่ า� หนดวา่ จะเปน็ สถานทอ่ี พยพนนั้
คณุ เทรนไ่ี ดแ้ จง้ กบั พวกเขาเอาไวล้ ว่ งหนา้ แลว้ คนคนนน้ั เองกด็ เู หมอื นจะ
ใชเ้ วทมนตรเ์ คลอื่ นยา้ ยตัวเองไดด้ ว้ ย เพียงแค่พริบตาเดยี วก็จัดการแจง้
ข่าวเสรจ็ หมดเรียบรอ้ ยแล้ว

ดเู หมอื นวา่ จะไมม่ ใี ครกลา้ แสดงความไมพ่ อใจออกนอกหนา้ กบั
คา� ประกาศของผพู้ ทิ กั ษแ์ หง่ ปา่ ผมกเ็ ลยหวงั ไวว้ า่ จะไมม่ ปี ญั หาอะไรใหญโ่ ต
เกิดข้ึน เนื่องจากผมเลือกสถานที่ท่ีไม่มีเผ่าพันธุ์ท่ีมีสติปัญญาอาศัยอยู่
ผมกเ็ ลยคิดว่าคงจะไมเ่ ป็นไรน่ะนะ

ด้วยเหตุนี้ เผ่าไฮออร์คจึงได้ออกเดินทางไปตามจุดอพยพใน
แตล่ ะพ้นื ท่ี

แต่ว่า เรอื่ งมนั ยงั ไมจ่ บแคน่ ้ี
ผมมองไปยงั กลุ่มบคุ คลท่เี หลอื อยเู่ ป็นอนั ดบั สดุ ทา้ ย
ออร์คเจเนรัลกับพวกของเขาพูดข้ึนมาว่า ไม่ว่าอย่างไรก็อยาก
ทา� งานใหก้ บั ผม

บทท่ี 7 มหาพันธมิตรแห่งพงไพรจูร่า 447

แตว่ า่ นา้ ... ผมมองกลบั ไปดว้ ยความกลมุ้ ใจ แตแ่ ลว้ ผมกย็ อมรบั
พวกเขาเข้ามา

พอลองมาคดิ ดแู ลว้ มนั กเ็ ปน็ ความจรงิ ทตี่ อนนผี้ มกา� ลงั ตอ้ งการ
ก�าลังคน เพราะว่าตอนน้ีแรงงานที่จะช่วยในการก่อสร้างเมืองก็มีไม่พอ
ตราบใดทจี่ า� นวนคนไมม่ ากจนถงึ ขน้ั เบยี ดเบยี นเสบยี งกนั แลว้ กไ็ มน่ า่ ทจ่ี ะ
มีปญั หาอะไร

พอคิดแบบนั้นแลว้ ผมกร็ สู้ กึ เบาใจขึ้นมา
กลมุ่ บคุ คลสวมฟลู เพลทเมลสดี า� สนทิ มจี า� นวนอยรู่ วมประมาณ
2,000 นาย
พวกเขาคือออร์คเอลีท (หน่วยองครักษ์ศีรษะหมู) ท่ียังเหลือ
รอดอยู่ เนอื่ งจากมพี ลังกายอย่พู อควร ผมจึงได้เหลือพวกเขาเอาไวเ้ ปน็
กล่มุ สุดทา้ ย
ถ้าคิดจะตามพวกผมมาด้วย ผมก็คงจะตั้งชื่อเจ้าพวกน้ีด้วย
ตัวเลขซีรสี ์ภูมปิ ระเทศไมไ่ ด้แลว้ สิ
เอาละ จะทา� ไงดีนะ...
เน่ืองจากมีออร่าสีเหลือง ผมก็ตั้งชื่อด้วยตัวเลขแบ่งตามโค้ดสี
ไปแลว้ กัน
ผมจอ้ งไปทพี่ วกออรค์ เอลที ------- แลว้ ใช้ 『วเิ คราะหป์ ระเมนิ 』
------- ความสามารถที่เพยี งแค่มองกแ็ ยกแยะข้อมลู ของเป้าหมายได้ใน
ระดบั หน่งึ เหมอื นกับทชี่ ูนะใชแ้ บบครา่ วๆ จากน้นั ผมก็ใหพ้ วกเขายืนเรียง
แถวตามท่ีผมสงั่
ผมก�าหนดตัวเลขไปตามล�าดับความแข็งแกร่งโดยไม่แบ่งแยก
ชายหญิง
และนก่ี ค็ อื ช่วงวนิ าทที เ่ี ยลโลว์นมั เบอรส์ (กองพลสเี หลอื ง) ได้
ถือก�าเนิดขนึ้ มาในภายหลัง
ต่อจากนนั้ สดุ ท้ายนี้ ก็เปน็ ตาของออรค์ เจเนรัล

448

ผมมคี วามรู้สึกว่าผมน่าจะใหแ้ ก่นเวทของผมกบั หมอน่ีได้
ผมตดั สินใจเลอื กชอื่ ได้แลว้
ออร์คลอร์ด------- ราชาปิศาจเกลโด้------- ผมคาดหวังให้เขา
สืบทอดเจตนารมณข์ องตวั ตนนนั้ ไป------
“ชื่อของนาย คือช่ือที่จะสืบทอดความปรารถนาสุดท้ายของ
ออรค์ ดซิ สั เตอรเ์ กลโด้ต่อไป ฉนั ขอมอบชอ่ื ‘เกลโด’้ ให้กับนาย!!”
“ครบั !!”
ดวงตาจอ้ งมองซง่ึ กนั และกนั จากนน้ั หยาดนา�้ ตาอนุ่ ๆ กล็ น้ ทะลกั
ออกมา
วินาทีที่ผมได้ให้ช่ือน้ันไป ร่างกายของออร์คเจเนรัลก็มีออร่าสี
เหลืองห่อหุ้มแล้วเร่ิมวิวัฒนาการ ขณะเดียวกันผมก็รู้สึกได้ถึงแก่นเวท
ปรมิ าณมหาศาลทถ่ี กู ช่วงชิงไป แย่ละ เป็นอย่างนี้จรงิ ๆ ด้วยสนิ ะ
แล้วผมก็เข้าสสู่ ลีปโหมดเหมือนด่ังเชน่ ทกุ ที

------ขา้ เลอื กเสน้ ทางผดิ ไป แตว่ า่ ขา้ กร็ สู้ กึ พอใจ ในชว่ งสดุ ทา้ ย
ของชวี ิต ความรู้สึกของขา้ ไดถ้ กู เติมเตม็ แล้ว

------ ท่านเกลโด้ ข้าคนน้ี------- ข้าจะสืบทอดเจตจ�านงและ
“ช่ือ” ของทา่ นเองครบั ได้โปรด พักผ่อนใหส้ บายเถิด

------อมื เจา้ เองก็ เลกิ กงั วลไปเสยี เถอะ เพราะพอ่ ไมไ่ ดส้ ง่ั สอน
เอาไว้ ดงั นน้ั ไมม่ ใี ครทต่ี อ้ งถกู ตา� หนหิ รอก ในเวลานน้ั เพราะขา้ เอาชวี ติ รอด
มาได้ ขา้ จงึ ยงั อยู่ แลว้ ก.็ .. บาปของพวกเจา้ เอง กไ็ ดห้ ายไปหมดแลว้ ดว้ ย

-----ครบั ขา้ จะขอใชน้ ามนี้ ปกปอ้ งทา่ นผนู้ นั้ ทค่ี อยแบกรบั บาป
ทง้ั หมดเอาไว้ครบั

------อมื ... ฝากด้วยนะ

ดูท่าว่าแก่นเวทจะไหลออกไปเยอะมากเลยทีเดียว คราวนี้ผม

บทที่ 7 มหาพันธมติ รแห่งพงไพรจูร่า 449

เองกห็ ลับยาวอีกแล้ว
เนื่องจากปริมาณแกน่ เวทท่ถี ูกใช้ไป สตขิ องผมกเ็ ลยยงั ไม่คอ่ ย

เขา้ ทีเ่ ข้าทางเทา่ ไร
ผมรสู้ กึ เหมอื นเหน็ ฝนั อะไรแปลกๆ แตผ่ มจา� เนอ้ื หาของมนั ไมไ่ ด้

เลย เนอื่ งจากผมอยใู่ นสภาพไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งหลบั ไปแลว้ การไดเ้ หน็ ฝนั จงึ
เปน็ อะไรท่ีทรงคุณคา่ มากๆ แต่ในเมื่อจา� อะไรไมไ่ ดเ้ ลยแบบนี้ ก็คงตอ้ ง
ยอมมนั ไปละนะ

พอผมต่นื ขึ้นแล้วออกมาดขู า้ งนอก จะว่ามันแน่อยูแ่ ลว้ หรอื ไงดี
ออรค์ จา� นวนประมาณ 2,000 นายตา่ งววิ ฒั นาการเปน็ ไฮออรค์
อกี ทง้ั ทกุ คนล้วนอยู่ในแรงก์ C+ กันหมด คงเพราะเจ้าพวกน้แี ขง็ แกร่ง
กว่าพวกที่กระจายไปตามพ้นื ทตี่ ่างๆ ละมั้งนะ
เอาละ ด้านเกลโดก้ ็-------
“ความภกั ดขี องข้าผูน้ ี้ มีไวแ้ ด่ทา่ นครับ!!”
เขาคุกเขา่ พรอ้ มทา� ทา่ เหมอื นรายงานตอ่ องคจ์ กั รพรรดกิ บั ผมที่
เพิง่ ต่นื ขึน้ มา
เก็บเอาไว้เป็นความลับก็แล้วกันว่าผมมองหมอนี่เป็นพวกเคร่ง
พธิ กี าร
ตอ่ ไปก็ สภาพหลังวิวัฒนาการสินะ...
เหมอื นวา่ เกลโดจ้ ะววิ ฒั นาการไปเปน็ ออรค์ คงิ ทม่ี คี วามเทยี บเทา่
กบั ออร์คลอร์ด
อ้มื ผมกค็ าดการณไ์ ว้แบบนี้แล้วเหมอื นกนั
นอกเหนือจากเรื่องที่ไม่มีบรรยากาศน่าสงสัยแล้ว นอกน้ันก็ดู
เปน็ ตวั ตนท่เี หมือนกนั หมดแทบจะทุกประการ
อีกทั้ง หมอนยี่ ังได้รับยูนคี สกลิ 『นักชิมอาหาร』 มาดว้ ย
เหมือนวา่ ผลลพั ธ์ของสกิลจะมี 『กระเพาะ รับเข้า เสบียง』
ดูเหมอื นวา่ 『รับเขา้ 』 กับ 『เสบยี ง』 จะมีผลกบั แค่เผ่าเดยี วกนั เทา่ นนั้

450

แตว่ ่า 『กระเพาะ』 จะสามารถใชร้ ่วมกบั ลูกนอ้ งทง้ั 2,000 นายได้ดว้ ย
มนั จะใช้ขนสง่ วัตถุดิบจากในพ้ืนทีห่ ่างไกลได้หรอื เปล่านะ? ใน

แง่ของการขนส่งแล้ว ผมคิดว่าความสามารถนี้อาจจะพลิกสามัญส�านึก
ของการแจกจ่ายวตั ถใุ ห้เปน็ อะไรทเี่ หลือเชอื่ ไปได้เลยนะเน่ยี เพียงแตว่ ่า
ดเู หมอื นความจมุ นั จะไมไ่ ดข้ น้ึ กบั มวลแตข่ น้ึ กบั ปรมิ าตร ความจขุ องมนั ก็
คงจะพอๆ กบั ของผม แต่ดเู หมอื นว่าจะเก็บของใหญๆ่ เข้าไปไมไ่ ด้ ใน
ฐานะมาตรฐานแล้ว ก็ขึ้นอยู่กับว่าของที่จะเก็บน้ันร่างกายของตัวเองรับ
ได้หรอื ไม่ อยา่ งชุดเกราะนก่ี ็คงเปน็ ของท่ใี หญท่ สี่ ุดเท่าทใี่ สเ่ ข้าไปไดแ้ ล้ว
ละมง้ั แต่ “กระเพาะ” ของผมนะ่ ไมม่ ขี อ้ จ�ากดั พรรค์นัน้ หรอกนะ

ดทู า่ วา่ ความสามารถทไ่ี ดม้ าจากการกนิ ศพของพนี่ อ้ งรว่ มเผา่ พนั ธ์ุ
จะหายไปหมดแลว้ คงเพราะความจา� เปน็ มนั หายไปหมดแลว้ ละมง้ั เพราะ
วา่ สกิลคอื สง่ิ ทีร่ บั อทิ ธิพลมาจากจติ ใจของผทู้ ่ปี รารถนานน่ั เอง

ปริมาณพลังงานทม่ี นี นั้ นบั ว่าสงู มาก อยใู่ นแรงก์ A เทยี บเท่า
กบั เบนิมารุเลยทีเดยี ว

ด้วยเหตนุ ้ผี ู้ทเี่ คยเป็นออร์คเจเนรลั กไ็ ด้เกดิ ใหมเ่ ป็นมนุษย์มาร
ท่ีเพียบพร้อมท้ังความมีเหตุผลและความมีเกียรติ ซ่ึงหากราชาปิศาจ
เกลโด้ไม่คลมุ้ คลงั่ ข้นึ มาเขากอ็ าจจะมีภาพลกั ษณแ์ บบนี้ก็ได้

ถงึ แมก้ ารมลี กู นอ้ งทแี่ ขง็ แกรง่ เพมิ่ ขนึ้ จะเปน็ เรอื่ งทนี่ า่ ยนิ ดกี ต็ าม
แตม่ ารบั ใช้คนอยา่ งผมนจ่ี ะไมเ่ ปน็ ไรจริงๆ เหรอ?

เนอ่ื งจากรสู้ กึ กงั วลขน้ึ มา ผมเลยบอกไปตรงๆ วา่ ผมไมม่ คี า่ จา้ ง
ให้นะ แตว่ า่ เกลโด้ก็ย้ิมออกมาอย่างอ่อนโยน พรอ้ มบอกวา่ เรอื่ งนน้ั ไมม่ ี
ปัญหา ดังน้นั โปรดอยา่ ได้ใส่ใจเลย

งนั้ เมอื่ เจา้ ตัวบอกว่าโอเค งั้นก็คงไมม่ ปี ญั หาอะไรละมงั้
อยา่ งน้อย ก็รับรองเรอ่ื งปัจจยั ในการดา� รงชีวิตไว้แล้ว
เนื่องจากพวกเราอยู่อาศัยแบบพึ่งพาตัวเอง จัดการเอาไว้ให้
แบบนั้นก็คงโอเคแล้วละม้ัง

บทที่ 7 มหาพนั ธมติ รแหง่ พงไพรจรู า่ 451