เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 02

เกลโดเ้ องกไ็ มไ่ ดค้ ิดเลก็ คดิ นอ้ ยอะไรด้วย
แตก่ น็ ะ และแลว้ พธิ ีการตั้งชอ่ื อนั แสนยิง่ ใหญก่ ็จบลงไปจนได้
กอ่ นทจ่ี ะเดนิ ทางกลบั ผมกเ็ ขา้ ไปทกั ทายหวั หนา้ เผา่ ลซิ ารด์ แมน
“เพราะมีเร่ืองยุ่งว่นุ วายต้องจัดการกเ็ ลยไมไ่ ดท้ กั ทายอยา่ งเปน็
ทางการสกั ที จากนี้ไปก็ขอฝากเนอ้ื ฝากตัวดว้ ยนะครบั ท่านหัวหนา้ เผ่า”
“อ้าว นั่นท่านริมุรุนี่! กรุณาอย่าเรียกข้าอย่างเป็นพิธีการว่า
หัวหน้าเผา่ เลย ข้าจะรู้สกึ เกรง็ เสยี เปลา่ ๆ”
หัวหน้าเผา่ ท�าทา่ เกร็งๆ เมอ่ื ผมเขา้ ไปทักทาย
จะว่าไปแล้ว เพราะปิศาจแยกตัวตนกันได้ด้วยคลื่นความคิดที่
ละเอียดอ่อน แต่ผมท�าอะไรแบบนั้นไม่ได้ พอไม่มีชื่อให้เรียกแล้วน่ีมัน
ล�าบากจรงิ ๆ
“ถงึ จะพดู แบบนนั้ กเ็ ถอะนะครบั ... จรงิ สิ ผมไดย้ นิ มาวา่ ทา่ นเปน็
คณุ พ่อของกาบิล ท่านจะลองใช้ชื่อ ‘อาบิล’ ดูหนอ่ ยดีม้ยั ครบั ”
แล้วผมก็เผลอหลุดนสิ ัยเสียพดู ในสง่ิ ทคี่ ิดไปซะแลว้
“วา่ อยา่ งไรนะครับ!?”
เขาตะโกนออกมาด้วยความตกใจปนดีใจ
ดว้ ยเหตนุ ้ี เนอ่ื งมาจากการทกั ทายกเ็ ลยทา� ใหห้ วั หนา้ เผา่ ลซิ ารด์ แมน
ไดร้ บั ช่อื ไปเป็นทเ่ี รียบร้อย
แน่นอนว่าเพราะผมไม่ได้ต้ังช่ือให้ลิซาร์ดแมนทุกตน ผมก็เลย
พอจะทา� อะไรกบั เคสของหวั หนา้ เผา่ ไดอ้ ยบู่ า้ ง เพอื่ เปน็ เกยี รตใิ หแ้ กน่ กั รบ
ผู้ลือชื่อ หลังจากนี้ช่ือของเขาก็คงจะถูกแพร่กระจายออกไปทีละน้อยๆ
แน่นอน
หลังจากนั้น ก็เหมือนวา่ จะมเี ผา่ ดราโกนิวต์ (เผ่ามนษุ ยม์ ังกร)
ถือกา� เนดิ ขึน้ มาในหมลู่ ิซาร์ดแมน แตผ่ มกย็ ังไมไ่ ดร้ ถู้ งึ เร่ืองนั้นเลยสักนิด

452

เทา่ น้ี ปญั หาทกุ อย่างก็ถูกจดั การจนหมดสน้ิ
ในความเป็นจริงเวลาเพง่ิ จะผา่ นมาได้ 3 สัปดาหเ์ ท่าน้ัน แตผ่ ม
กลับรสู้ ึกวา่ มันเปน็ การตอ่ สู้ทีย่ าวนานชะมดั
ถึงแม้จะมีแค่ผมที่ต้องสู้แบบเอาจริงเอาจังสุดๆ อยู่คนเดียวก็
เถอะนะ ไอ้ท่าเดธมาร์ชน่นั เป็นอะไรท่ีโหดหนิ มากเลยจริงๆ
รบี ๆ กลบั บ้านแล้วไปพกั ผอ่ นชิลๆ กนั เถอะ
แล้วความโกลาหลในปา่ ก็ปิดฉากลงดว้ ยประการฉะน้เี อง

●

กาบิลนั้น ได้รับความช่ืนชมมาจากหัวหน้าเผ่าผู้เป็นพ่อ------
อาบลิ ท่ยี ืนอย่เู บ้อื งหนา้ ตน

ในชว่ งเวลาเดยี วกบั ทก่ี าบลิ จบการทา� ศกึ เขากถ็ กู สง่ เขา้ มาในคกุ
เขาได้แต่เพียงรับอาหารท่ีส่งมาให้ตอนเช้ากับตอนค�่ารวม 2
รอบ โดยที่ไมไ่ ด้พดู อะไรกบั ใครเลย เขามีชวี ติ ประจา� วันอยเู่ ช่นนนี้ าน 2
สปั ดาหต์ ่อเนื่องกัน
เพราะกาบลิ ไดก้ อ่ กบฏขนึ้ จรงิ ดงั นนั้ เขาจงึ ไดแ้ ตย่ อมรบั ความผดิ
โดยไม่มขี อ้ โตแ้ ยง้ เขาคิดวา่ สิ่งที่เขาท�าลงไปน้นั เป็นสงิ่ ท่ีดที ส่ี ุดแลว้ แต่
ผลลพั ธข์ องมนั กลบั ทา� ใหเ้ ผา่ พนั ธท์ุ เี่ รยี กวา่ ลซิ ารด์ แมนเกอื บตอ้ งสญู พนั ธ์ุ
ทั้งหมดเปน็ ความรับผิดชอบของตน กาบลิ ยอมรบั เชน่ นั้น
เขาไมส่ ามารถแกต้ วั ได้ และเขากไ็ มค่ ดิ จะพดู ดว้ ย กาบลิ คาดวา่
ตนคงไมพ่ น้ ตอ้ งถกู ประหารเปน็ แน่ ซง่ึ เขากไ็ มไ่ ดม้ คี วามไมพ่ อใจในเรอ่ื งนนั้
แตอ่ ยา่ งใด
ทว่า เมื่อหลบั ตาลงเขาก็ระลึกข้ึนมาได้
การหักหลังของเกลมิวด์ ท่ีเขาได้รับมาเป็นคร้ังสุดท้าย การท่ี

บทที่ 7 มหาพนั ธมิตรแห่งพงไพรจรู ่า 453

เขาถูกผูท้ ี่ตนเชอ่ื ใจมาตลอดหกั หลังนั้น กลายเป็นเรอื่ งเลก็ น้อยทจ่ี ะเปน็
อย่างไรกช็ า่ ง เมอื่ เทยี บกับเหตกุ ารณส์ ดุ สะเทือนใจในคร้งั น้ี

นนั่ กค็ อื รา่ งของมนษุ ยม์ ารทอ่ี ยใู่ นรปู รา่ งมนษุ ยซ์ ง่ึ มอี า� นาจเหนอื
กว่าเกลมิวดอ์ ย่างท่วมทน้ และเป็นรา่ งท่ีกล้าเผชิญหนา้ กบั ราชาปศิ าจ

สงิ่ ท่ยี งั จ�าได้จนถงึ บัดนี้ คือภาพด้านหลังของมนุษยม์ ารรูปร่าง
น่าเอน็ ดทู ่ีมีเรอื นผมสีเงินทอดตวั สยายลงมา

ร่างท่ีเข้ามายนื คุ้มกา� บงั กาบลิ สร้างความต้ืนตันใหเ้ ขา จนทา� ให้
ความรู้สึกโศกเศร้าและเจ็บใจท่ีมีต่อการหักหลังของเกลมิวด์ถูกพัดหาย
ไปหมดสน้ิ

ส่ิงท่ีเหลอื อยูใ่ นตัวกาบิล คือความคดิ ที่ราวกบั เป็นความเคารพ
เทดิ ทูนเพียงเทา่ นัน้

ทว่า สง่ิ ท่ีนา่ ตกใจยิ่งกวา่ คอื การท่ีมนษุ ย์มารตนนัน้ แปลงร่าง
เปน็ สไลม์

มนุษยม์ ารตนนั้น คือสไลม์ที่กาบลิ เคยดถู ูกดแู คลนว่าเปน็ พวก
ช้นั ตา่�

มันคือปิศาจชั้นต�า่ เขาเคยคดิ เช่นน้ัน
เร่อื งน้ันไมใ่ ช่เรือ่ งทผี่ ิด แต่มนั ก็ไม่ใช่เร่ืองทถ่ี กู เช่นกัน
สไลม์ตัวนนั้ เปน็ ตวั ตนท่ีพิเศษ มันไมไ่ ดเ้ ปน็ เพียงแคย่ นู ีคหรือ
เนมด์ มันเป็นปิศาจทพ่ี เิ ศษกวา่ นน้ั
ถา้ หากขอไดล้ ะก็ กาบลิ อยากจะเอย่ ปากถามเขาเปน็ ครง้ั สดุ ทา้ ย
ทา� ไม ถึงได้เขา้ มาชว่ ยตนกัน?
เหตผุ ลทจี่ ะมาชว่ ยกาบลิ ผซู้ งึ่ ถกู หลอกลวง และไมม่ คี า่ ใดๆ ทง้ั สน้ิ
นน้ั สไลม์ตัวน้ันทมี่ ีนามวา่ รมิ ุรุย่อมไมม่ มี นั อยู่เป็นแน่
กบั ผทู้ แี่ สนโง่เขลาเช่นตน...
ในชว่ งเวลา 2 สปั ดาหท์ ผี่ า่ นมา กาบลิ คดิ ถงึ เรอื่ งนมี้ าโดยตลอด

454

กาบลิ ยืนอย่เู บอื้ งหนา้ หัวหน้าเผ่า
ทา่ มกลางบรรยากาศอันหนกั อึ้ง กาบลิ คอ่ ยๆ เงยหน้าข้นึ มา
สิ่งที่ฉายอยู่ในดวงตาน้ัน คือร่างของบิดาผู้ซึ่งเป็นดั่งหินผา
กอ้ นใหญ่
กาบิลเบิกตาโพลงเมื่อได้เห็นร่างกายน้ันส่งความแข็งแกร่งที่ดู
ราวกับกา� ลังตนื่ ตวั ด้วยความหนุ่มมาใหไ้ ด้รูส้ ึก
นตี่ นแคไ่ ดร้ บั ชอื่ เขา้ หนอ่ ยกถ็ อื เปน็ ประเดน็ มาตอ่ ตา้ นบดิ าผทู้ มี่ ี
พลงั ใหร้ สู้ กึ ไดถ้ งึ เพยี งนเ้ี ลยงน้ั หรอื ... กาบลิ คดิ วา่ ดวงตาของตนคงพรา่ มวั
ไปหมดแล้ว แล้วความรู้สกึ ส�านึกเสียใจก็เออ่ ล้นขนึ้ มา
ทวา่ เพยี งแคเ่ ลก็ นอ้ ย ความแขง็ แกรง่ นมี้ เี หนอื กวา่ ตวั ตนภายใน
ความทรงจา� ของกาบลิ ... ไมส่ ิ นนั่ คงจะเปน็ เรอ่ื งทค่ี ดิ ไปเองเปน็ แน่ กาบลิ
คิดดังน้ันแล้วสลัดความคิดออกไป แล้วเขาก็มองตรงไปยังบิดาผู้ท่ีอยู่
เบ้ืองหนา้ ของตน
บดิ าผซู้ ง่ึ เปย่ี มดว้ ยความสงา่ งามจนไมอ่ าจมองเหน็ ไดซ้ งึ่ อารมณใ์ ด
(อา------นขี่ า้ นอ้ ย------ต้องรบั โทษประหารจรงิ ๆ แล้วสินะ...)
เม่ือมองดวงตาของบิดาผู้เป็นผู้บังคับบัญชาท่ีเปี่ยมด้วยความ
สุขุม กาบิลกเ็ ข้าใจข้นึ มา
ผทู้ จ่ี ะนา� ฝงู ของตน จะแสดงความออ่ นแอใหเ้ หน็ ไมไ่ ดเ้ ปน็ อนั ขาด
หากไมส่ ามารถรกั ษาระเบยี บวนิ ยั ไวไ้ ดแ้ ลว้ กไ็ มอ่ าจเปน็ ตวั อยา่ งใหแ้ กใ่ ครได้
ไมม่ คี วามแคน้ เคอื งใดๆ เพราะสิ่งน้นั เปน็ ระเบยี บ เป็นกฎท่ีมี
ความเข้มงวดนั่นเอง
เขาหบุ ปากเงยี บแล้วเตรยี มใจรอรบั การลงทัณฑ์
หวั หนา้ เผา่ เอ่ยปากพดู
“ขา้ ขอมอบคา� ตดั สนิ ! กาบลิ เอย๋ เจา้ คอื ผถู้ กู เนรเทศ เจา้ จงอยา่
ได้อา้ งตนว่าเป็นลิซาร์ดแมนอีกเป็นคร้งั ท่สี อง อกี ทัง้ อยา่ ได้กลบั มายงั ที่
แห่งน้อี กี จงออกไปใหพ้ ้น!!”

บทที่ 7 มหาพันธมติ รแห่งพงไพรจูรา่ 455

เอ๋?
วา่ ... อย่างไรนะ?
หนว่ ยองครกั ษข์ องบดิ าเขา้ มาจบั แขนทง้ั สอง แลว้ พาตวั ออกไป
ภายนอกถ�้า
แล้วเขากไ็ ดร้ ับการปลอ่ ยตัวส่ภู ายนอกทัง้ ๆ อยา่ งนั้น
ขณะทก่ี าบลิ กา� ลงั เหมอ่ ลอยดว้ ยความมนึ งงนนั้ เอง กม็ เี สยี งหนง่ึ
พูดขน้ึ ว่า “เจา้ ลืมของไว้ จงรบั สิ่งน้ีแลว้ ไปใหพ้ น้ เสยี !” พรอ้ มกับขวา้ ง
อะไรบางอยา่ งออกมา
มบี างสง่ิ เรียวยาวมดั ติดมากับสัมภาระ
เมือ่ มอื รบั รู้ถงึ น�้าหนักเขากเ็ ขา้ ใจได้ทันที ส่งิ นี้คือ สิ่งทเี่ รียกได้
วา่ เป็นสมบตั ิของเผา่ ลซิ ารด์ แมน เมจิกเวพอน : วอรเ์ ทก็ ซ์สเปียรน์ ั่นเอง
ดวงตาของกาบิลมีน้�าตาเอ่อล้นข้ึนมา แล้วหันไปมองบิดาของ
ตนราวกับตอ้ งการจะพดู อะไรบางอย่าง
ทว่า เขากลับไม่สามารถเอ่ยค�าใดๆ ออกมาได้ เพราะตนคือ
ผู้ถูกเนรเทศไปแลว้
ด้วยความรู้สึกนึกคิดอันหลากหลายมารวมเข้าด้วยกัน เขาได้
น้อมค�านับแก่บิดาของตนไป
------ กาบิลเอย๋ ตราบใดทตี่ วั ขา้ “อาบลิ ” ยังคงมรี า่ งกายท่ี
แข็งแรงดี เผ่าลิซาร์ดแมนยอ่ มยงั อยูไ่ ดอ้ ย่างสันติสขุ เจา้ จงใชช้ วี ิตอย่างที่
เจา้ ปรารถนาเถิด ทว่า เจ้าจงอย่าไดท้ �าสง่ิ ใดครึ่งๆ กลางๆ จงจ�าส่งิ นีไ้ ว้
ให้ขน้ึ ใจ-------
ขณะท่ีกาบิลก้มหน้าลง เขาก็รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงที่เขาไม่น่า
จะได้ยนิ ของบดิ าตน
------ ครับ!! ข้าน้อยจะเป็นนักรบท่ีสง่างามให้ท่านยอมรับให้
จงได้ครับ ภายใต้การช้นี า� ของท่านผนู้ ั้น------
เมอ่ื ตอบกลบั ไปโดยไรซ้ ง่ึ เสยี งแลว้ กาบลิ กห็ นั หลงั กลบั แลว้ เรมิ่

456

ก้าวเดนิ
จากนน้ั เขากม็ ุ่งหนา้ ต่อไปโดยไม่หนั หลังกลับมาอีก
ในจิตใจนนั้ แฝงด้วยความมงุ่ ม่นั ท่ไี มอ่ าจส่ันคลอน แม้วา่ กาบลิ

จะหลงทาง แต่เขากก็ า� หนดเสน้ ทางท่ตี วั เขาจะกา้ วเดนิ ไว้เรียบรอ้ ยแลว้

ขณะทเี่ ดินหนา้ ต่อไปได้สักพกั กม็ กี ลุม่ คนค้นุ ตามายนื ขวางอยู่
เบอ้ื งหน้ากาบิล

“กรุณารอด้วยสคิ รบั ทา่ นกาบิล!”
พวกเขาคอื เหลา่ ทหาร 100 นายผูอ้ ยใู่ ตบ้ ัญชาของกาบิล
“ทะ ทา� อะไรของพวกเจา้ นะ่ !? ขา้ เปน็ ผทู้ ถ่ี กู เนรเทศมาแลน้ ะ?”
“ไม่เก่ียวกับหรอกนะครับ พวกเราคือผู้ที่คอยรับใช้ท่านกาบิล
ถ้าท่านกาบิลเป็นผู้ท่ีถูกเนรเทศ พวกเราก็เป็นผู้ที่ถูกเนรเทศด้วย
เหมือนกนั ”
“““ใช่แลว้ ๆ!!”””
แล้วเหลา่ ผู้อยใู่ ต้บัญชาก็หัวเราะออกมาด้วยใบหนา้ ยมิ้ แย้ม
ช่างเปน็ เจา้ พวกทบ่ี ้าเสียจรงิ กาบิลคิดเชน่ นนั้
ดวงตาของกาบลิ ดรู าวกบั จะมนี า้� ตาเออ่ ขนึ้ มา แตเ่ ขากใ็ ชแ้ รงฮดึ
ปัดความรสู้ กึ น้ันออกไป
เพราะน่ีไมใ่ ช่เวลาท่จี ะมารอ้ งไห้
เขารวบรวมความสง่างามเหมือนด่ังอาบิลผู้เป็นบิดา แล้วย้ิม
ออกมาอยา่ งกล้าหาญ
“ชา่ งเปน็ พวกทเ่ี กนิ เยยี วยาจรงิ ๆ สนิ า่ ! เขา้ ใจแลว้ ตามขา้ มา!!”
ด้วยเหตนุ ีเ้ อง กาบิลจงึ ได้ออกเดินทางรว่ มกับพวกพ้องของตน
กา้ วเดนิ ของเขานน้ั เตม็ ไปดว้ ยความมนั่ ใจแตกตา่ งจากทผ่ี า่ นมา

แลว้ เหลา่ กาบลิ กไ็ ดส้ มทบกบั รมิ รุ หุ ลงั เหตกุ ารณน์ ไ้ี ปอกี 1 เดอื น

บทที่ 7 มหาพนั ธมิตรแหง่ พงไพรจรู า่ 457

458



ผมพักผ่อนอยา่ งชิลๆ อยใู่ นหอ้ งของตวั เอง
นบั ตงั้ แตผ่ มมาถงึ เวลาก็ผา่ นไปได้ 3 เดือนแล้ว
หลงั จากนน้ั ก็มเี ร่อื งอะไรเกิดขนึ้ หลายๆ อย่างเลย
แล้วผมก็คิดถึงความวุน่ วายท่ีเกดิ ข้นึ ในครั้งนข้ี นึ้ มา

*

หลงั จากทท่ี กั ทายอาบลิ หวั หนา้ เผ่าลซิ าร์ดแมนเสรจ็ แลว้ ผมก็
กลบั ไปทเี่ มอื งกอ่ นดว้ ย 『เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นเงา』 โดยถอื เปน็ การฝกึ ไปในตวั
สกลิ นี้เปน็ สกิลท่ีสะดวกจรงิ ๆ ทา� ให้ผมเดินทางไดเ้ ร็วกวา่ ท่ีคดิ

เมอ่ื ถกู บรรดาคนทยี่ นิ ดใี นการกลบั มาของผมเขา้ มาลอ้ ม กอ่ นอนื่
ผมเลยต้องบอกพวกเขากอ่ นวา่ ทุกคนปลอดภยั ดี

จากนน้ั ผมกเ็ ลา่ ถงึ เรอื่ งตา่ งๆ ทเี่ กดิ ขน้ึ ใหก้ บั บรรดาคนทเี่ ปน็ หว่ ง
พวกเรา

พอไดร้ วู้ า่ คนที่จะอาศัยอยใู่ นเมอื งพวกเรามีเพ่มิ มากขนึ้ ทุกคน
ก็เริ่มต้งั หน้าต้ังตาทา� งานกันอย่างรีบเร่ง

ผคู้ นในเมอื งตา่ งเรมิ่ ทา� งานกนั อยา่ งครกึ ครนื้ หลงั จากความกงั วล
ถกู ปดั เป่าหายไป

จากนน้ั ทนี่ อนสา� หรบั บรรดาพวกพอ้ งคนใหมท่ กี่ า� ลงั จะมาถงึ ก็
ถูกเตรยี มไว้เสร็จสน้ิ

ทกุ คนในเมอื งต่างเตรยี มตัวพร้อมตอ้ นรับโดยไมม่ ใี ครไมพ่ อใจ
ในระหวา่ งนนั้ พวกเบนมิ ารกุ ก็ ลบั มาถงึ แลว้ พวกกอ็ บลนิ ไรเดอร์
ทพ่ี าพวกไฮออรค์ ไปสง่ ตามพน้ื ทตี่ า่ งๆ เองกท็ ยอยกลบั มาดว้ ยเหมอื นกนั

460

ตัวเมอื งเปลี่ยนรูปรา่ งไปอยา่ งรวดเรว็
ดว้ ยการแนะนา� จากคนแคระและกอ็ บลนิ ทม่ี คี วามชา� นาญ ทา� ให้
พวกไฮออร์คทมี่ าท่ีนี่ยงั ไมถ่ งึ เดือนเรยี นรู้งานได้อยา่ งรวดเร็ว
ไคจินถึงกบั พูดวา่ “ถ้าฝึกดีๆ ละก็ พวกน้ันอาจจะมเี ทคนิคท่ี
ไมด่ ้อยไปกวา่ ทหารช่างของเผ่าคนแคระเลยก็ไดน้ ะ!”
จากการทเี่ มอื งของเรามแี รงงานเพม่ิ มากขน้ึ งานสว่ นทถี่ กู เลอ่ื น
มาก็เลยมคี นท�าต่อและเรง่ งานจนเสร็จได้ในอดึ ใจเดยี ว
ในขณะเดยี วกนั ผมกก็ �าหนดใหม้ กี ารขนสง่ สิ่งของตอ่ ทันที
ผมให้พวกเขาแยกส่วนเต็นท์ท่ีพวกผมไม่ใช้แล้ว แล้วส่งไปยัง
ชมุ ชนของออร์คทอ่ี ยใู่ นพ้ืนที่ตา่ งๆ
พวกก็อบลินไรเดอร์ที่กระจายไปตามพ้ืนที่ต่างๆ เองจะให้
คา� แนะนา� อยา่ งทค่ี วรจะเปน็ ไดห้ รอื เปลา่ นะ เรอื่ งเกยี่ วกบั การสรา้ งรากฐาน
ในการดา� รงชวี ติ ใหอ้ ยไู่ ดอ้ ยา่ งราบรนื่ นะ่ ผมใหพ้ วกนน้ั คอยไปกลบั ระหวา่ ง
เมืองกับพ้ืนที่อพยพและคอยให้ความช่วยเหลือในการติดต่อแลกเปลี่ยน
กับการขนส่งส่ิงของ
ขณะเดยี วกนั ระบบการแจกจา่ ยหมนุ เวยี นผลติ ภณั ฑพ์ เิ ศษของ
แตล่ ะทอ้ งถ่ินซ่งึ กนั และกนั ก็ถอื ก�าเนิดข้นึ มา
ถงึ แมจ้ ะเปน็ สภาพการแลกเปลยี่ นสนิ คา้ ทด่ี โู บราณไปสกั หนอ่ ย
แตก่ ารที่คดิ วธิ ีการขึน้ มาไดเ้ องแบบนก้ี น็ บั วา่ เป็นเร่อื งท่เี ย่ยี มยอดมาก
ก็นะ ในเม่อื พวกเขายังไม่ถงึ ขัน้ ที่จะทา� การเกษตรขนาดใหญ่ได้
กต็ ้องคอ่ ยๆ ฝังรากลงไปแบบนนี้ ลี่ ะ
ถึงประเภทจะยังไม่หลากหลาย แต่พวกเราก็ท�าต้นกล้าของ
มันฝรั่งท่ีแข็งแรงออกมาได้ นี่คือต้นกล้าท่ีเติบโตได้แม้จะอยู่ในสภาพ
แวดลอ้ มทโ่ี หดรา้ ย สารอาหารเองกด็ จู ะมอี ยมู่ ากพอสมควรดว้ ย ถา้ ไมไ่ ด้
หวังอะไรมากเกินไปนกั แบบนีก้ ็เรยี กวา่ ใชช้ วี ติ อย่ไู ดแ้ ล้วละม้ัง
จากนน้ั กค็ อ่ ยๆ แจกจา่ ยเมลด็ พนั ธ์ุ แลว้ สอนวธิ กี ารเพาะปลกู ให้

บทส่งท้าย สถานทซ่ี ึ่งได้ผอ่ นคลาย 461

อกี ประมาณ 2 ปีถดั ไปพวกเขาก็คงจะใช้ชวี ิตอยอู่ ย่างพอเพยี ง
ได้แล้วละมั้ง? ผมคาดหวงั ไว้แบบนัน้

เร่ืองการขนส่งเต็นท์กับเมล็ดพันธุ์น้ันผมได้เกลโด้ช่วยเหลือเอา
ไว้มาก

ดว้ ยความสามารถ 『กระเพาะ』 ของยนู คี สกลิ 『นกั ชมิ อาหาร』
จงึ ทา� ใหข้ นสง่ สงิ่ ของขนาดเลก็ ๆ ได้ ซงึ่ พวกเขาทา� ไดโ้ ดยการสรา้ งเสน้ ทาง
ขนส่งที่เชื่อมกับพื้นที่อพยพของพวกไฮออร์คขึ้นมา ซ่ึงมันดูเหมือนกับ
เป็นการถา่ ยโอนมากกว่าทจี่ ะเรียกวา่ การขนส่ง

ถงึ จะมขี อ้ จา� กดั หลายๆ อยา่ ง แตม่ นั กเ็ ปน็ ความสามารถทใี่ กล-้
เคียงกบั ค�าวา่ แหกกฎอยดู่ ี

แลว้ กต็ วั เกลโดเ้ องนนั้ กก็ า� ลงั ชว่ ยในการขนสง่ สงิ่ ของขนาดใหญ่
ที่ดแู ลว้ ไม่สามารถถ่ายโอนผ่าน 『กระเพาะ』 ได้ เน่อื งจากมีแคเ่ รอื่ งหนง่ึ
เทา่ นนั้ ทเี่ จา้ ตวั ยนื กรานดว้ ยตวั เอง เขาเอาสงิ่ ของทแ่ี ยกสว่ นเตน็ ทแ์ ละวสั ดุ
แลว้ ใสเ่ ขา้ ไปใน 『กระเพาะ』 แลว้ คอ่ ยแจกจา่ ยมนั ไปตามพนื้ ทอ่ี พยพตา่ งๆ

และอีกหน่ึงรายท่ีมีบทบาทส�าคัญในการขนส่งครั้งน้ีก็คือพวก
สตารว์ ลู ฟ์ พวกเขาใชส้ กลิ ทแี่ สนสะดวกสบายอยา่ ง 『เคลอ่ื นยา้ ยผา่ นเงา』
ไดด้ ง่ั ใจคอยเดินทางไปมาในแตล่ ะพนื้ ที่ และสิ่งท่ีสะดุดตาผมกค็ ือเกลโด้
ทฝี่ ึกฝนตัวเองมาเพือ่ ใหท้ นกบั 『เคลื่อนย้ายผา่ นเงา』 ได้

เกลโดฝ้ กึ ฝนตวั เองอยา่ งจรงิ จงั จนทนกบั 『เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา』
ไดเ้ ป็นคนแรก ถงึ แมต้ ัวเขาจะไม่สามารถใชม้ ันเองได้ แต่เขาก็อาศยั การ
ขี่บนหลังสตารว์ ูลฟ์ เพื่อใช้มันได้

ซ่ึงดจู ากตรงน้ันแลว้ นบั ว่าทา� ไดเ้ รว็ มาก
เพราะอย่างไรก็ตาม ถ้าหากส่งของไปยังพ้ืนที่ภูเขาด้วยการ
เดนิ เทา้ ละกค็ งใชเ้ วลานานหลายเดอื น แตเ่ นอ่ื งจากพวกเราเดนิ ทางไปกลบั
ไดภ้ ายในวนั เดยี ว การปรบั เตรยี มเครอื ขา่ ยระหวา่ งแตล่ ะชมุ ชนกเ็ ลยมกี าร

462

พฒั นาขึน้
มันเปน็ เรอื่ งทเี่ หมือนการทา� ธุรกจิ ไปรษณีย์น่นั ละ
ผมใหพ้ วกเขาเขยี นเน้ือหาลงไปบนกระดานไม้ แลว้ สง่ เวยี นไป

ตามแต่ละชมุ ชนเหมอื นกระดานเวยี น
ถงึ แม้เนอ่ื งจากไม่มีใครเขียนตวั หนังสือได้ แค่จะให้ส่งขอ้ ความ

ผมก็กลวั ขนึ้ มาแลว้ กเ็ ถอะ...
เพื่อการน้ันแล้วผมก็จ�าเป็นที่จะต้องคิดหาวิธีการส่ือสารในรูป

แบบทีค่ ลา้ ยๆ ตัวอักษรขึน้ มา เพราะ 『จิตสือ่ สาร』 เองพอระยะห่างกนั
มากเกนิ ไปมันก็ใช้งานไมไ่ ด้ดว้ ยน่ะนะ

เรอื่ งนไ้ี วค้ อ่ ยคิดในคราวหน้าดกี ว่า
เมอ่ื ความเชอื่ มโยงระหวา่ งเผา่ และชมุ ชนเปน็ ปกึ แผน่ ชวี ติ ความ
เปน็ อยู่ก็เริ่มมคี วามม่นั คงข้นึ เร่อื ยๆ
แลว้ กาลเวลากผ็ า่ นไปในรปู แบบนน้ี เ่ี อง

ในขณะท่ีเร่ืองราวก�าลังเป็นแบบนี้ พวกก็อบลินก็พาเผ่าของ
ตวั เองเพิ่มมาอีกเผ่าหน่งึ

ดูทา่ ว่า ผมตั้งชอ่ื ใหเ้ จ้าพวกนีด้ ้วยกน็ า่ จะดีกวา่
ในเม่ือผมพูดไปเองแล้วว่าอย่าดูถูกเผ่าอ่ืน เพราะงั้นผมก็ต้อง
รับผิดชอบให้ถึงท่ีสุด ถ้าท�าแค่รับเข้ามาท่ีน่ีเฉยๆ มันก็จะเป็นการสร้าง
รากฐานของการดถู กู เผา่ ทร่ี ะดบั ตา่� กวา่ เพราะความสามารถทตี่ า่� ดว้ ยละนะ
เพราะผวิ ของเจา้ พวกนีม้ ีสีเขยี ว ผมกเ็ ลยตง้ั ช่อื ให้โดยใช้สีเขียว
กบั ตัวเลขเป็นองค์ประกอบ
แตว่ ่า พอตงั้ ชอ่ื ใหค้ นแลว้ คนเลา่ แบบนี้แลว้ ...
ผลลพั ธท์ แ่ี ทจ้ รงิ ของเดธมารช์ ทเ่ี จา้ เกลมวิ ดใ์ ชเ้ นย่ี บางทมี นั อาจ
จะมาชา้ เอาปา่ นนก้ี ไ็ ดม้ ง้ั ทจ่ี รงิ แลว้ อาจจะเปน็ คนทน่ี า่ กลวั กไ็ ดน้ ะหมอนน่ั
น่ะ

บทสง่ ทา้ ย สถานทซ่ี งึ่ ไดผ้ ่อนคลาย 463

ผมแอบคดิ แบบนัน้ อยูแ่ วบหนึง่
และจากนี้เอง พวกก็อบลินท่ีมาในเวลาน้ีเองก็ได้กลายเป็น
กรีนนัมเบอร์ส (กองพลสีเขียว) ในภายหลัง ซึ่งพวกเขาก็คงจะได้เป็น
กองก�าลังหลักและกลายเป็นก�าแพงคู่ร่วมกับเยลโลว์นัมเบอร์สจากเผ่า
ไฮออร์คดว้ ย แต่เร่อื งนน้ั ผมกย็ ังคาดเดาอะไรไมไ่ ดเ้ หมอื นกัน
ตอนทเี่ สรจ็ สนิ้ การตงั้ ชอื่ ซงึ่ ทา� เอาผมเกอื บมอดไหมไ้ ปนนั้ เอง ใน
ทสี่ ดุ บรรดาปศิ าจทอ่ี าศยั อยใู่ นเมอื งทกุ ตนกไ็ ดร้ บั บา้ นของตวั เองครบหมด
เรยี บรอ้ ย
ถึงแม้พวกก็อบลินจะได้อาศัยอยู่รวมกันในอาคารท่ีเหมือน
หอพกั กเ็ ถอะ แตม่ ันก็ยงั ดีกวา่ เต็นท์ละนะ
แม้ระบบประปาจะถูกจัดเตรียมเอาไว้ให้ก่อนแล้วก็จริง แต่
แน่นอนว่ามันก็ไม่ได้ง่ายเหมือนการวางท่อประปาในบ้านแต่ละหลัง
เนอ่ื งจากพวกเราไดต้ ดิ ตง้ั บอ่ นา้� แบบสบู ไวใ้ นทตี่ า่ งๆ เพราะงน้ั กถ็ อื วา่ เปน็
เมืองทมี่ ีอารยธรรมมากพอดูแล้วละนะ
ห้องน�้าท่ีเปน็ แบบกดชกั โครกเองก็ยง่ิ เยยี่ มยอดเข้าไปใหญ่
ถงึ แมว้ า่ คนทใี่ ชง้ านจา� เปน็ ตอ้ งเอานา้� ทสี่ บู ขนึ้ มาไดไ้ ปใสใ่ นถงั นา้�
ที่ติดตั้งในห้องน�้าเองก็ตาม แต่ส�าหรับปิศาจท่ีมีแรงอยู่แล้วก็คงเป็นแค่
ปัญหาจิ๊บจอ๊ ยละนะ
ถึงแม้จะมีปิศาจทไ่ี มจ่ �าเป็นต้องขับถ่ายอยกู่ เ็ ถอะ ซ่ึงหน่งึ ในนน้ั
กผ็ มน่ีละ
แต่วา่ เรอื่ งอย่างพวกกล่นิ ทจี่ ะลอยอยู่รอบๆ เมืองเนีย่ อย่นู อก
เหนือความคิดไปเลย เนือ่ งจากวา่ มันเปน็ เร่อื งท่ีจ�าเป็นจรงิ ๆ ผมจงึ ร้สู ึก
ชื่นชมในใจ
เน่ืองจากว่ายังมีอีกหลายเรื่องท่ีพวกเรายังไม่บรรลุเป้าหมาย
ดงั นนั้ จากนไ้ี ปผมเองกค็ ดิ ทจี่ ะพฒั นาเมอื งนใ้ี หม้ ากยง่ิ ขนึ้ ไปอกี เหมอื นกนั

464

*

ดว้ ยเหตนุ เี้ อง รปู ลกั ษณภ์ ายนอกจงึ ไดถ้ กู จดั เตรยี มอยา่ งรบี เรง่
ในปจั จบุ นั ดนิ แดนแหง่ นเี้ อง กไ็ ดม้ บี รรดาปศิ าจทมี่ ารวมตวั และ
พง่ึ พิงผมอาศยั อยกู่ ว่า 10,000 ตน แลว้ ก็ เพอ่ื ท่ีจะท�าให้ดนิ แดนแหง่ น้ี
เปน็ สถานทที่ ด่ี ยี ง่ิ ขน้ึ ไป ทกุ ตนจงึ ไดร้ ว่ มแรงรว่ มใจและพยายามไปดว้ ยกนั
ในฐานะดนิ แดนทพี่ กั พงิ ไดอ้ ยา่ งสงบสขุ ------ของพวกเราทกุ ตน
ในทส่ี ดุ เมืองของปศิ าจกไ็ ด้ถกู สร้างขน้ึ มาเรยี บรอ้ ยแล้ว

บทสง่ ทา้ ย สถานทซี่ ่ึงได้ผ่อนคลาย 465





จากผู้เขียน

ไมไ่ ดพ้ บกนั นานนะครบั หรอื สา� หรบั บางทา่ นกย็ นิ ดที ไี่ ดร้ จู้ กั นะ
ครบั ผมช่ือวา่ ฟุเสะครับ

คร้ังนี้เองในตอนท่ีผมก�าลังจะเขียนจากผู้เขียน ผมก็ต้องมาน่ัง
นึกว่าจะเขยี นอะไรลงไปดีนะ

ผมเปน็ พวกทชี่ อบเรม่ิ อา่ นจากผเู้ ขยี นกอ่ น เพราะงนั้ บางครงั้ แค่
จากผู้เขียนก็ท�าให้ผมตัดสินใจได้ว่าจะซ้ือผลงานเล่มนั้นหรือไม่แล้ว
เหมือนกนั ครบั

ไมส่ ิ ทจ่ี รงิ แลว้ มอี ยนู่ อ้ ยครงั้ มากทผ่ี มคดิ เลกิ ซอื้ กลางคนั แตอ่ นั
ท่คี ดิ ว่า เอาเล่มนน้ี ีแ่ หละ! นีผ่ มเคยคิดมานบั ครัง้ ไมถ่ ้วนเลยละนะครับ....

เพราะงน้ั แลว้ ถึงแม้ว่านจ่ี ะเป็นครั้งที่ 2 ผมกย็ ังรสู้ ึกประหมา่
อยู่ดีครบั

เอาละ นีก่ เ็ ปน็ เล่มท่ี 2 แลว้ ซง่ึ กเ็ ปน็ การเอาฉบบั WEB มา
ปรับปรงุ และเสริมเพ่ิมจากที่เคยใหร้ ายละเอียดน้อยเกินไปครับ

ครง้ั นเี้ องผมกว็ างแผนทจี่ ะใสบ่ ทพเิ ศษเขา้ ไปดว้ ยเหมอื นกนั แต่
เน่อื งจากเนื้อหาถูกเพิม่ ขนึ้ มามากเกินจนลน้ พกิ ัดจา� นวนหน้าไปแลว้ ผม
เลยต้องตัดตอนพเิ ศษออกแลว้ เขียนเติมให้เต็มเขา้ ไปแทนครับ

สว่ นรูปแบบเนอื้ หาน้ันกจ็ ะเปน็ ไปตามของฉบบั WEB แตก่ าร
ด�าเนินเร่ืองจะตา่ งออกไปครับ คิดวา่ เป็นยังไงบา้ งล่ะครับ?

ถ้าหากผู้อ่านที่เคยอ่านฉบับ WEB มาก่อนแล้วรู้สึกได้ว่า
เร่ืองราวมคี วามลกึ มากยิง่ ขึน้ ละก็ผมจะดใี จมากเลยครบั

468

และแลว้ 『เกิดใหม่ทงั้ ทีก็เป็นสไลม์ไปซะแลว้ 』 ฉบบั WEB
กจ็ บบรบิ ูรณไ์ ปได้โดยสวสั ดิภาพครบั

สว่ นบทพเิ ศษกบั บทเสรมิ นนั้ ผมเองกม็ กี า� หนดการวา่ จะเขยี นอยู่
เหมือนกนั แต่เรื่องนนั้ คงต้องเอาไว้กอ่ น...

ต่อไปผมก็อยากต้ังเป้าหมายไว้ว่าจะเขียนฉบับหนังสือนี้ให้จบ
ดว้ ยเหมอื นกนั เพราะงน้ั จากนไ้ี ปกข็ อฝากทกุ ทา่ นสนบั สนนุ กนั ตอ่ ไปดว้ ย
นะครับ!

จากผู้เขียน 469

จากผแู้ ปล
สวัสดีครับ ผมเป็นคนรับหน้าที่แปลในช่วงคร่ึงหลังของนิยาย
เล่มนี้ Kenjinora ครับ ยินดีท่ีได้รู้จักผู้อ่านทุกท่านอย่างเป็นทางการ
นะครบั
น่ีถือเป็นการแปลนิยายครั้งแรกของผมเลย อีกทั้งยังเป็นการ
รับช่วงต่อจากนักแปลท่านก่อนหน้าอีกต่างหาก ดังน้ันหากท่านผู้อ่าน
เจอภาษาหรือศัพท์อะไรที่ดูขัดๆ ก็ต้องขออภัยเอาไว้ ณ ที่น้ีด้วยครับ
ยังไงในเล่มต่อๆ ไปผมก็จะพยายามพัฒนาให้ดีขึ้นต่อไป ยอมรับเลย
ว่าการแปลนิยายเล่มน้ีไม่ได้ง่ายอย่างท่ีคาดคิดเอาไว้ ถึงแม้ว่าในยุคนี้
นิยายแนวเกดิ ใหม่ในต่างโลกจะเปน็ ท่แี พรห่ ลายกันจนแทบล้นตลาด แต่
เนื้อในของแต่ละเรื่องก็แตกต่างกันออกไป แถมเร่ืองนี้ก็มีธีมและการ
ด�าเนินเร่ืองต่างจากเรื่องอ่ืนๆ ไปมากพอสมควรด้วย เพราะค่อนข้าง
เน้นด้านการสร้างเมืองและการสานความสัมพันธ์มากกว่าการต่อสู้ รวม
ทั้งยังเป็นเรอื่ งทเี่ ลา่ ผ่านมุมมองของฝั่งปศิ าจอีกดว้ ย (ทถี่ งึ แม้จะเคยเปน็
มนุษย์ก็ตาม) ซ่ึงก็ยังนับเป็นส่วนน้อยของบรรดาเรื่องแนวน้ีท้ังหมดที่มี
ในปัจจุบัน (เรื่องอื่นท่เี ปน็ มมุ มองผา่ นปิศาจก็เชน่ Overlord แตผ่ มก็ยงั
ไม่เคยดูหรืออ่านเรื่องนี้ด้วยเลยพูดถึงไม่ถูกเหมือนกัน) แต่ท่ียากและ
น่าปวดหัวที่สุดก็คือศัพท์เฉพาะหรือช่ือสกิลน่ีแหละครับ เพราะในเร่ือง
บางทจี ะใชศ้ พั ทไ์ มเ่ หมอื นกนั แตพ่ ดู ถงึ เรอื่ งเดยี วกนั อยา่ งเชน่ มหาพงไพร
แหง่ จรู า่ ทีบ่ างทีกเ็ รยี กแคว่ า่ ปา่ จูรา่ บ้างละ หรอื อย่างชื่อ มหาพันธมิตร-
แหง่ พงไพรจรู า่ คนั จทิ แี่ ปลวา่ ใหญก่ ย็ า้ ยมาอยกู่ บั คา� วา่ พนั ธมติ รแตไ่ มอ่ ยู่
กบั ค�าว่าปา่ จูร่า ท�าใหต้ ้องเรยี กเหลอื แค่พงไพรจูร่าแทน หรอื ช่ือสกลิ ที่
ตอนแรกคดิ วา่ นา่ จะโอเคแลว้ แตพ่ อผา่ นไปสกั พกั กเ็ จอชอ่ื สกลิ ทแี่ ปลออก

มาแลว้ คลา้ ยกนั สดุ ๆ กต็ อ้ งมาหาชอ่ื ใหมใ่ หม้ นั โดยทค่ี วามหมายใกลเ้ คยี ง
กับของเดิม (แต่เป็นคนละสกิลนะ!) อีกท้ังข้อมูลหลายๆ อย่างเองก็
คลมุ เครอื ดว้ ย ทา� ใหน้ ยิ ายเรอื่ งนเ้ี ปน็ เรอื่ งทค่ี อยทา� ใหค้ นแปลหลงั หกั กนั
หลายตอ่ หลายรอบเลยละครบั แตก่ จ็ ะพยายามไมใ่ หผ้ ดิ พลาดบอ่ ยๆ ครบั

พล่ามมาซะยาวเลย สุดท้ายน้ีก็ต้องขอบคุณผู้ดูแลนักแปลกับ
กองบรรณาธิการท่ีคอยให้ความช่วยเหลือและคอยแบกรับภาระที่ผมก่อ
ให้ (ฮา) พต่ี ๊ะกับสหายไพอาทค่ี อยให้ความช่วยเหลอื เรื่องคา� ศัพท์ คณุ
ขวัญมุกท่ีแปลในส่วนของครึ่งแรกด้วยความพยายามอย่างเต็มที่ กลุ่ม
เพอ่ื นเกาเหลาท่ีคอยฟังผมปรับทุกข์ อาก๋ขู าดเสลด Weblio Jisho และ
Longdo ที่เป็นด่ังคู่หูของผม และผู้อ่านทุกท่านท่ีอุดหนุนเร่ือง
“เกิดใหม่ทั้งทกี ็เปน็ สไลมไ์ ปซะแล้ว” ดว้ ยนะครบั ทั้งเลม่ น้ีและเล่มแรก
ทั้งเวอร์ชั่นนิยายและเวอร์ช่ันมังงะเลย ยังไงก็กรุณาติดตามและอุดหนุน
เล่มต่อๆ ไปด้วยนะครับ หลังจากนี้เนื้อหาในนิยายจะแซงหน้ามังงะไป
แล้ว พวกริมุรุที่เพิ่งจบศึกกองทัพออร์คบุกป่าไปก็จะต้องเจอกับการ
ทา้ ทายครง้ั ใหมซ่ ง่ึ ใหญโ่ ตกวา่ เดมิ แนน่ อน (เพราะเรอื่ งไปถงึ หพู วกราชา-
ปศิ าจแลว้ ) คราวนร้ี มิ รุ จุ ะรบั มอื ยงั ไงตอ่ ไปกนั นะ? อยา่ ลมื ตดิ ตามกนั ดว้ ย
นะครบั !!
ปล. บางคนคงจะเอะใจเร่อื งชอื่ ของผมขึน้ มาบา้ งแลว้ (ละม้งั ) ผมเปน็ คน
แปล “เกดิ ใหมท่ ง้ั ทกี เ็ ปน็ สไลมไ์ ปซะแลว้ ” เวอรช์ น่ั มงั งะเองครบั ฝากเนอ้ื
ฝากตัวอกี รอบด้วยครบั !

Kenjinora

จากสา� นกั พมิ พ์
สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกท่าน ในที่สุด “เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็น-
สไลมไ์ ปซะแลว้ ” เลม่ 2 กม็ าอยู่ในมอื ของทุกทา่ นจนไดน้ ะครับ แมว้ ่า
เลม่ น้จี ะหนากวา่ เล่มแรกก็ตาม แต่ผมก็ร้สู กึ ว่าอ่านสนุก อ่านเพลนิ เลย
ทีเดียว ซ่ึงก็มาจากการท่ีเนื้อเรื่องพยายามอธิบายทุกอย่างให้ออกมาดู
ง่ายด้วยแหละนะครบั ยกเวน้ อยู่อย่างเดียวกค็ งเปน็ เรอื่ งสกลิ ของริมิรุทม่ี ี
การผสมกันจนเกิดเปน็ สกลิ ใหม่ที่แรงกวา่ เดิม นน่ั ก็เพราะพอรมิ ุรใุ ช้สกิล
ทดี่ ีกวา่ แลว้ แตบ่ รรดาลกู นอ้ งไปจนถึงศตั รดู นั ยังมสี กิลขั้นทีด่ ้อยกว่าอยู่
ท�าให้ตอ้ งคอยตรวจเชก็ เรอ่ื งนอ้ี ยา่ งละเอียดครบั
สง่ิ หนง่ึ ทผี่ มรสู้ กึ ไดจ้ ากเลม่ 2 นกี้ ค็ อื ดเู หมอื นผเู้ ขยี นจะสอดแทรก
เรือ่ งภาวะและหนา้ ทข่ี องผู้นา� เขา้ ไปเตม็ ที่เลยนะครบั คดิ ว่าถา้ ใครสังเกต
ในจดุ นี้กค็ งจะไดร้ ับแนวคิดดีๆ กันไปบา้ งไม่มากกน็ ้อยครบั
เนอ้ื เรอ่ื งในเลม่ นดี้ า� เนนิ ไปอยา่ งรวดเรว็ ซะจนเกอื บจะตามไมท่ นั
เลยนะครบั แป๊บๆ ก็ไดพ้ วกพ้องใหมท่ ี่แข็งแกรง่ สดุ ๆ มาซะแล้ว แป๊บๆ
ก็สร้างเมอื งกนั จวนจะเสร็จแลว้ ท�าเอาอยากร้เู ลยว่าหลังจากนี้ ในเล่ม 3
บา้ นเมอื งของรมิ รุ จุ ะขยายใหญโ่ ตไปอกี ขนาดไหม อยา่ งไรกอ็ ยา่ ลมื ตดิ ตาม
อา่ นกนั นะครบั เพราะผมเชอื่ แนว่ า่ เลม่ 3 เองกจ็ ะตอ้ งสนกุ มากๆ เชน่ เดยี วกนั
แลว้ พบกนั ใหมเ่ ลม่ หน้านะครบั ทกุ ทา่ น

MR.T