เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 02

พวกเขาจา� เปน็ ตอ้ งรู้จา� นวนศตั รูใหไ้ ด้ก่อน
ลิซาร์ดแมนซึ่งเป็นปิศาจกินเน้ือท่ีดุร้ายนั้น แม้เพียงตนเดียว
เดี่ยวๆ กอ็ ยูใ่ นระดับแรงก์ C+
หากเป็นระดับหัวหน้านักรบก็จะเทียบเท่าได้กับ B- แถมใน
จ�านวนนั้นยงั มบี างตนทเ่ี ทียบเท่าถึงระดบั B อีกด้วย
กองอศั วนิ ลซิ ารด์ แมน... จ�านวนทั้งหมดคือหม่ืนตน
เปน็ ตวั เลขทเี่ กดิ จากการทวี่ า่ จา� นวนครงึ่ หนง่ึ ของเผา่ เขา้ รว่ มกอง
อศั วนิ ในฐานะนักรบ แตก่ �าลังรบน้ันแขง็ แกรง่ เป็นอย่างย่ิง
กลา่ วกนั วา่ ตามปกติ ความแขง็ แกรง่ ของอศั วนิ แหง่ ประเทศเลก็ ๆ
ในสภาพสวมใสย่ ทุ โธปกรณพ์ รอ้ มสรรพนนั้ เทยี บเทา่ ไดก้ บั แรงก์ C+ แต่
หากเปรียบเทยี บกับจา� นวนประชากรของแตล่ ะประเทศแล้ว จ�านวนของ
ผสู้ งั กดั ในกองทัพน้ันจะมีปรมิ าณอยา่ งมากก็ต่า� กว่า 5 เปอร์เซน็ ต์ และ
ตราบใดทไี่ มอ่ ยใู่ นภาวะสงคราม ตามปกตกิ จ็ ะอยทู่ ป่ี ระมาณ 1 เปอรเ์ ซน็ ต์
เท่าน้ัน
กองทัพขนาดใหญ่ถึงหมื่นตนแถมยังมีการประสานงานระหว่าง
กนั อย่างเปน็ เอกลักษณ์ของลซิ ารด์ แมนนน้ั ดีไมด่ จี ะแข็งแกรง่ เสยี ยง่ิ กวา่
กองทพั อยา่ งเปน็ ทางการของประเทศเลก็ ๆ ทมี่ ปี ระชากรไมถ่ งึ ลา้ นคนดว้ ยซา�้
ยง่ิ ไมต่ อ้ งพดู ถงึ การต่อสู้ในพน้ื ทีท่ ีพ่ วกเขาได้เปรียบ
พวกเขาไม่มีทางพา่ ยแพ้ ผูน้ า� เผ่ามนั่ ใจ
ทว่าก็มขี ้อที่ท�าให้เขาไมส่ บายใจอยู่
เดิมที ออร์คเป็นเผ่าพันธุ์ที่จะข่มขู่ผู้อ่อนแอกว่า แต่จะไม่เข้า
จโู่ จมผแู้ ขง็ แกรง่ กว่า
และลซิ ารด์ แมนกไ็ มใ่ ชผ่ อู้ อ่ นแออยา่ งแนน่ อน หรอื อนั ทจ่ี รงิ ตอ้ ง
บอกวา่ อยใู่ นสถานะของผู้แขง็ แกรง่ ดว้ ยซ้า�
ถา้ เปน็ แคร่ ะดบั พวกกอ็ บลนิ กย็ งั พอเขา้ ใจ ทวา่ ทา� ไมพวกมนั จงึ
ไม่เกรงกลัวลซิ าร์ดแมน?

102

ข้อสงสัยนั้นเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งความกังวล และคอยทิ่มแทง
จติ ใจของผู้นา� เผ่า

แมเ้ ขาจะมีอปุ นิสัยหาญกล้า ทวา่ ก็มคี วามระมดั ระวังตัวสูงด้วย
และเพราะมีพร้อมทั้งความกล้าหาญและความรอบคอบน่ันเอง ผู้น�าเผ่า
จึงปกครองเหลา่ ลซิ ารด์ แมนใหเ้ ปน็ หน่ึงเดียวกันได้

ความกงั วลของผนู้ า� เผา่ ถกู ตอ้ งตรงเผงในรปู แบบทเี่ ลวรา้ ยทสี่ ดุ

“กองทัพออร์คมีก�าลงั พลทั้งหมด 200,000 ตน!!”

รายงานของกองกา� ลงั สอดแนมนา� พาความตกตะลงึ มาสถู่ า้� ใตด้ นิ
ขนาดใหญซ่ ง่ึ ผนู้ า� เผา่ และบรรดาหวั หนา้ เผา่ ยอ่ ยซง่ึ เปน็ คนสนทิ ของเขามา
รวมตัวกนั

เน้ือหาของรายงานทนี่ กั รบลิซารด์ แมนนา� มาดว้ ยลมหายใจขาด
ห้วง ท�าใหท้ ุกคนในสถานท่นี นั้ หยดุ เคล่ือนไหว

“บ้าน่า จะเปน็ ไปได้ยงั ไงกัน!!”
หัวหนา้ นักรบตนหนงึ่ รอ้ งตะโกน
ซึ่งผ้นู �าเผ่าเองกร็ ้สู ึกเช่นนั้นและหากว่าไม่มใี ครอยู่รอบขา้ ง เขา
ก็คงจะตะโกนประโยคเดียวกันน้ันออกมา ทว่าผู้น�าเผ่าเช่นเขาจะแสดง
ความตระหนกออกมาไม่ได้ การท�าใจให้สงบนิ่งไม่หวั่นไหวและช้ีน�าเผ่า
ลซิ ารด์ แมนทงั้ หมดคอื หน้าทข่ี องเขา
แมอ้ ยากปฏเิ สธวา่ เปน็ ไปไมไ่ ด้ แตก่ ไ็ มอ่ าจทา� ได้ หากวา่ นน่ั คอื
ความจริง พวกเขากจ็ า� เป็นต้องยอมรับแลว้ วางแผนหาทางรบั มือ
“เป็นความจริงร?ึ ”
“ข้าน้อยขอเดิมพนั ดว้ ยชวี ติ ข่าวนีเ้ ป็นความจริงครบั !”
นกั รบตอบสนองต่อคา� ถามของผนู้ า� เผา่
“เจา้ จงไปพกั ผอ่ นเถดิ ”

บทที่ 2 ววิ ฒั นาการกบั อาชีพ 103

หลังจากพยักหน้ารับอย่างช้าๆ แล้ว ผู้น�าเผ่าก็สั่งให้นักรบซ่ึง
คงจะวิ่งกลับมาตลอดทั้งวันท้ังคืนอย่างต่อเน่ืองไม่ได้หยุดให้ไปพักผ่อน
เหมอื นตอ้ งการตอบแทนในความเหนือ่ ยยาก

ฝา่ ยนกั รบกค็ งจะสบายใจและคลายความตงึ เครยี ดทไี่ ดเ้ หน็ ผนู้ า�
เผ่ายังคงเป็นปกติเหมือนเดิมกระมัง จึงได้หมดสติล้มพับไปท้ังอย่างน้ัน
โดยไมไ่ ดข้ ยบั ตวั ซงึ่ สภาพนน้ั กค็ อื หลกั ฐานยนื ยนั อยา่ งดวี า่ รายงานดงั กลา่ ว
เปน็ ความจรงิ

(200,000 งน้ั เรอะ? น่มี นั บ้าไปแลว้ ...)
ผู้น�าเผ่าจ�าเป็นต้องทบทวนความคิดของตนใหม่อีกคร้ังในขณะ
ทช่ี ายตามองรา่ งของนกั รบผสู้ ลบไสลทไี่ ดเ้ หลา่ นกั รบซงึ่ เปน็ พวกพอ้ งชว่ ย
กันพยุงพาออกไป
จรงิ อยวู่ า่ ออรค์ นน้ั เปน็ เผา่ พนั ธท์ุ มี่ คี วามตอ้ งการทางเพศสงู และ
มคี วามสามารถในการสบื พนั ธอ์ุ ยา่ งยงิ่ ยวด แตไ่ มว่ า่ จะคดิ อยา่ งไรพวกนนั้
กไ็ ม่น่าจะเตรียมกา� ลงั รบถึง 200,000 ตนได้
(ท�ายงั ไงถงึ จะเตมิ เต็มกระเพาะอาหารของจา� นวนคนทม่ี ากเป็น
บ้าขนาดน้นั ใหอ้ ม่ิ หน�าได)้
หากเป็นกองทัพใหญ่ขนาดน้ัน แค่การจัดหาเสบียงอาหารก็
ลา� บากแลว้ อกี ทงั้ ยงั ตอ้ งอาศยั แรงงานในการขนยา้ ยสมั ภาระดงั กลา่ วอกี
ตา่ งหาก ผนู้ า� เผา่ ไมค่ ดิ วา่ ปศิ าจชนั้ ตา�่ ไรว้ นิ ยั อยา่ งออรค์ จะทา� อะไรอยา่ งนน้ั
ได้
“ท�าอย่างไรจึงรวบรวมพวกออร์คท่ีเอาแต่ใจเคล่ือนไหวตาม
สญั ชาตญาณพวกนั้นใหเ้ ป็นหนึ่งเดียวกันได้?”
คนสนิทของเขาคนหน่ึงเอ่ยพึมพ�า
ใชแ่ ล้ว นั่นละ คอื ปรศิ นาผู้นา� เผา่ คดิ
อยา่ งนอ้ ยทสี่ ดุ ถา้ ไมม่ บี คุ คลซงึ่ มอี า� นาจในการปกครองเปน็ เลศิ
ขึ้นมาปกครองพวกออร์คอย่างเด็ดขาด ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะรวบรวม

104

ก�าลังพลจ�านวนถึง 200,000 ได้ ทว่าต่อให้เป็นตัวตนท่ีมีพลังอ�านาจ
ขนาดไหน อยา่ งมากกน็ า่ จะรวบรวมกา� ลงั พลไดส้ งู สดุ เพยี งระดบั พนั เทา่ นนั้

ออร์คเป็นปิศาจระดับแรงก์ D ดังน้ันจึงมีสติปัญญาด้อยกว่า
หากเทยี บกบั มนษุ ย์ เปน็ เผา่ พนั ธท์ุ ค่ี ดิ คา� นงึ ไดเ้ พยี งเรอ่ื งตรงหนา้ โงเ่ ขลา
และไม่มคี วามรว่ มมอื กัน

แมจ้ ะเปน็ เผา่ ทม่ี คี วามรว่ มมอื กนั สงู อยา่ งลซิ ารด์ แมน แตก่ ระทง่ั
ตวั ผูน้ �าเผ่าเอง แค่ปกครองทกุ เผา่ ย่อยจ�านวนรวม 20,000 ตนให้เปน็
หน่งึ เดยี วกนั ได้ก็เต็มกลนื แลว้ จ�านวน 200,000 ตนน้ันมันเรียกว่าเกิน
ปกติจนเกินไป

“หรอื วา่ จะมตี วั ตนทแ่ี ขง็ แกรง่ เปน็ อยา่ งยงิ่ ถอื กา� เนดิ เปน็ จา� นวน
มาก และใหค้ วามร่วมมือกันอยู่?”

ผูน้ �าเผ่าพมึ พ�าเชน่ นั้นโดยไม่ได้คดิ อะไร
“เปน็ ไปไมไ่ ดห้ รอกครบั ... หากเปน็ ตวั ตนทม่ี คี วามสามารถระดบั
จะขนึ้ เปน็ ผบู้ ญั ชาการได้ กค็ งจะตอ้ งเปน็ ยนู คี มอนสเตอร์ ขา้ ไมเ่ คยไดย้ นิ
เร่ืองท่ีว่ามยี นู ีคมอนสเตอรถ์ ือก�าเนดิ ขึ้นพรอ้ มกันหลายตนมากอ่ นเลย...”
“ถูกแลว้ การท่ีจะมียูนีคมอนสเตอร์เหมือนกับท่านผู้นา� เผ่าเกดิ
ข้ึนในหมู่ปิศาจอย่างพวกออร์คพร้อมกันหลายตนนั้น... ไม่น่าเป็นไปได้
เลยครับ”
บรรดาคนสนิทที่ได้ฟังค�าพูดน้ันเองก็พากันส่ายศีรษะน้อยๆ
ปฏิเสธความเปน็ ไปได้ทจ่ี ะเกดิ ยูนคี มอนสเตอร์หลายตนขึ้นพรอ้ มกนั
ผนู้ �าเผา่ พนกั หน้ารบั ความเห็นเหล่านนั้ พลางคดิ ต่อ
(ก็จรงิ วา่ มันเป็นไปไม่ได้ แต่จะมัวปฏิเสธก็ไม่ได้อะไร หากตั้ง
สมมตุ ฐิ านวา่ รายงานถกู ตอ้ ง อะไรกนั เลา่ คอื สาเหตทุ ที่ า� ใหเ้ หลา่ ออรค์ ลกุ
ข้ึนมาเคลื่อนไหว?)
สมมุตวิ ่ามยี นู คี มอนสเตอรถ์ อื กา� เนดิ ขนึ้ หลายตนจรงิ ๆ อยา่ งที่
ผนู้ า� เผา่ พดู แตม่ อนสเตอรเ์ หลา่ นนั้ จะมคี วามตง้ั ใจเดยี วกนั และรว่ มมอื กนั

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกบั อาชีพ 105

งน้ั หรอื ? การจะชนี้ �ากองทพั ขนาดใหญ่ชนิดท่ีกล่าวได้ว่าไม่เคยมมี ากอ่ น
นี้ จา� เปน็ จะตอ้ งมตี วั ตนทคี่ วบคมุ เหลา่ ยนู คี มอนสเตอรท์ แี่ ขง็ แกรง่ เหลา่ นนั้
ให้เปน็ หนึ่งเดียวกันไดอ้ กี ทหี นึง่

หากมียนู คี ลีดเดอรท์ ี่มีความเปน็ ผนู้ �าสูงขนาดน้ันอยู่ละก็ แมจ้ ะ
เปน็ ออรค์ ชน้ั ตา�่ พวกเขากไ็ มอ่ าจดแู คลนได้ หรอื อนั ทจี่ รงิ กค็ อื ควรจะตอ้ ง
คิดว่าเร่ืองครั้งนี้เป็นภัยคุกคามท่ีพวกเขาไม่เคยประสบมาก่อนเลยเสีย
ดว้ ยซา้�

(ไม่สิ พวกเราควรจะต้องเคลื่อนไหวบนสมมตุ ฐิ านทว่ี ่ามตี ัวตน
เช่นน้ันถือก�าเนิดข้ึนมาเอาไว้ก่อน แต่ท้ายท่ีสุดแล้ว จะมีตัวตนเช่นน้ัน
กา� เนดิ ข้นึ ในหมอู่ อร์คจริงๆ รึ------)

หรอื ว่า...!?
ผู้น�าเผ่าตกตะลึงเป็นอย่างย่ิงเมื่อสมองน�าพาไปถึงความคิด
ดังกลา่ ว
เขาเองอยากจะปฏิเสธความคิดนั้นเหลือเกิน
ตัวตนท่ีครอบง�ากองก�าลังจ�านวนขนาดน้ีได้ น่ันคือตัวตนใน
ตา� นาน ทว่ี า่ หลายร้อยปจี งึ จะปรากฏสักครง้ั ...
“ไมจ่ รงิ นา่ จะบอกวา่ มอี อรค์ ลอรด์ ถอื กา� เนดิ ขนึ้ อยา่ งนน้ั หรอื ...!?”
เสยี งพึมพ�าของผนู้ �าเผา่ นนั้ แผ่วเบา
ทว่ากลับเป็นเสียงที่ส่งไปถึงผู้อ่ืนได้ชัดเจนอย่างน่าประหลาด
และแทรกซึมไปทั่วทงั้ สถานท่ปี ระชมุ ซ่งึ ถูกปกคลุมด้วยเสียงดังเซ็งแซ่
เมอื่ ผทู้ เี่ ขา้ ใจความหมายของคา� พดู นนั้ อยา่ งถกู ตอ้ งเงยี บเสยี งลง
ถ้�าขนาดใหญใ่ ตด้ ินจงึ ค่อยๆ ถูกครอบคลมุ ด้วยความเงียบสงัดในท่สี ุด
“ออร์คลอรด์ ...”
“ไมส่ ิ แต่วา่ ...”
“สมมุตวิ า่ หากเป็นอย่างนนั้ จรงิ ๆ ละก-็ -----”
ด้วยเหตุที่ว่าเหล่าคนสนิทของผู้น�าเผ่าก็คือเหล่าหัวหน้าเผ่าซ่ึง

106

ทา� หนา้ ทต่ี วั แทนของแตล่ ะเผา่ ยอ่ ยของลซิ ารด์ แมน พวกเขาจงึ ไมส่ ามารถ
สลัดความเป็นไปไดด้ ังกลา่ วออกไปจากหวั ได้

เพราะหากเปน็ ออรค์ ลอรด์ ในตา� นาน กค็ งจะสามารถชนี้ า� กองทพั
ขนาดใหญ่ถึงสองแสนได้น่นั เอง

และยงิ่ คดิ กย็ งิ่ พบวา่ ไมน่ า่ มเี หตผุ ลอน่ื ใดนอกจากตวั ตนดงั กลา่ ว
ทจี่ ะอธิบายสถานการณใ์ นตอนนี้ไดอ้ กี แล้วดว้ ย

“ถา้ หาก ถา้ หากวา่ ออรค์ ลอรด์ ถอื กา� เนดิ ขนึ้ มาจรงิ ๆ กจ็ ะอธบิ าย
ไดว้ ่าเหตใุ ดพวกออร์คจงึ รวบรวมกา� ลังพลเปน็ กองทัพใหญไ่ ดน้ ะครับ...”

“แตว่ ่า แล้วเป้าหมายของพวกมันล่ะ?”
“เร่ืองน้ันจะเป็นอย่างไรก็ช่างเถอะ! ปัญหาอยู่ท่ีว่าพวกเราจะ
เอาชนะได้หรือไม่ตา่ งหากเลา่ ครับ!!”
สถานท่ปี ระชุมกลบั มาเตม็ ไปดว้ ยเสยี งโหวกเหวกอีกครง้ั เหล่า
คนสนทิ พากนั ตอ่ สูก้ ันดว้ ยความเหน็ อย่างร้อนแรง
(ชนะได้รเึ ปลา่ ง้นั ร.ึ ..)
หากเปน็ การตอ่ สใู้ นพืน้ ท่ีราบ ลซิ ารด์ แมนซง่ึ มจี า� นวนน้อยกว่า
คงตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ทว่าเขตพื้นที่โคลนตมน้ันเป็นเสมือนสวนของ
พวกเขา หากวางกบั ดกั และเคลอ่ื นไหวอยา่ งระมดั ระวงั พวกเขากม็ โี อกาส
ชนะมากพอ
-------ไม่สิ ควรตอ้ งบอกวา่ เคยมีมากกวา่
หากคูม่ ือเป็นแค่หมู่ออรค์ ธรรมดา พวกเขาก็มวี ธิ ีต่อสู้มากมาย
แต่หากว่าออร์คลอร์ดถือก�าเนิดขึ้นมาจริงๆ ละก็ คงยากที่พวกเขาจะ
เอาชนะได้
นอกจากพวกเขาจะแพห้ ลดุ ลยุ่ ในเรอ่ื งของจา� นวนแลว้ แตล่ ะตน
ยังจ�าเป็นต้องก�าจัดศัตรูไปเรื่อยๆ เพื่อคงขวัญก�าลังใจให้สูงและกดดัน
คมู่ อื ให้ได้ ซง่ึ ผนู้ �าเผ่าเคยคิดว่าพวกเขาท�าไดเ้ พราะมคี วามไดเ้ ปรยี บดา้ น
พนื้ ที่ ทว่าหากคมู่ ือเปน็ ออรค์ ลอร์ด แผนการดังกล่าวก็จะใช้ไม่ได้ผล

บทท่ี 2 ววิ ฒั นาการกบั อาชีพ 107

ด้วยเหตุที่ว่า ออร์คลอร์ดน้ันเป็นสัตว์ประหลาดอันแท้จริง ที่
กลนื กินกระทั่งความรูส้ ึกหวาดกลัวของพวกพ้อง

หากต่อสู้แบบธรรมดาต่อหน้าออร์คลอร์ด ก็มีแต่จะพ่ายแพ้
เท่านั้น

การจะเอาชนะ จา� เปน็ ตอ้ งมกี า� ลงั รบมากพอทจี่ ะทะลวงเจาะผา่ นทพั
ของศัตรจู ากด้านหนา้ ตรงๆ ได้ ทว่าพวกเขามกี �าลังทหารไมเ่ พยี งพอโดย
สน้ิ เชงิ ทีจ่ ะทา� แบบนั้น

ผ้นู �าเผ่าคดิ
ท�าอย่างไรพวกเขาจงึ จะหลุดพ้นจากวกิ ฤติครง้ั นไ้ี ด้
ถ้าความคิดเร่ืองการปรากฏตัวของออร์คลอร์ดเป็นเพียงการ
คิดมากไปเองกด็ ไี ป แต่ผนู้ า� เผ่าคิดวา่ เขาอยากจะลงมอื ท�าทกุ อยา่ งเท่าท่ี
ท�าไดเ้ สยี กอ่ นท่ีศึกตัดสนิ จะเริ่มต้นขนึ้
พวกเขาควรจะรอ้ งขอกา� ลงั เสริมกระมงั
เมื่อตัดสินใจได้อย่างน้ันแล้ว ผู้น�าเผ่าก็เรียกผู้ใต้บังคับบัญชา
ออกมาคนหนึง่
“นาม” ของคนผนู้ ้นั คือกาบิล
เป็นบุคคลที่จะน�าพาสะเก็ดไฟลูกใหม่เข้ามาสู่ความวุ่นวายใน
คร้ังนี้
แมแ้ ตผ่ นู้ า� เผา่ ลิซารด์ แมนผมู้ คี วามคิดคา� นึงลึกซ้งึ กไ็ มอ่ าจมอง
ทะลทุ ะลวงไปถึงเรอื่ งดังกล่าวได้

●

บรรดาหวั หนา้ เผา่ กอ็ บลนิ เปดิ การประชมุ โดยเอาใบหนา้ ซดี เผอื ด
ของกนั และกนั มาสุมหัว

จา� นวนผมู้ าประชมุ ลดน้อยลงไปจากครั้งก่อน

108

ซง่ึ ก็ควรจะเปน็ อย่างนัน้ เพราะมผี ูห้ ลบหนไี ป
-------หลบหนไี ปเมอื่ มหนั ตภยั รา้ ยทไี่ มเ่ คยเกดิ ขนึ้ มากอ่ นกา� ลงั
เขา้ สั่นคลอนมหาพงไพรแห่งจรู า่ อยา่ งรนุ แรง...

จุดเริม่ แต่เดิมที คือการเขา้ รกุ รานของเผ่ากาโร่
มนั เรมิ่ ตน้ ขน้ึ เมอื่ บรรดากอ็ บลนิ สว่ นใหญพ่ ากนั ทอดทงิ้ นงิ่ ดดู าย
หม่บู า้ นทีม่ ีนกั สูผ้ ูเ้ ปน็ เนมด์มอนสเตอรใ์ นเวลานน้ั
แต่พวกพ้องที่น่าจะถูกพวกเขาทอดท้ิง กลับคว้าชัยจากเผ่า
กาโรไ่ ด้อย่างงดงาม
มผี กู้ อบกมู้ าปรากฏตวั ท่ีหมู่บ้านดังกล่าว
ดูเหมือนว่าพวกพ้องเหล่าน้ันจะได้รับความคุ้มครองจากตัวตน
ซ่ึงซอ่ นเรน้ พลังอ�านาจทีค่ าดไมถ่ งึ ไวภ้ ายใน
แถมนอกจากจะผา่ นพน้ อนั ตรายไปไดแ้ ลว้ ปจั จบุ นั ตวั ตนดงั กลา่ ว
ยงั ได้เผ่ากาโร่ไวใ้ นบงั คับบญั ชา และกา� ลังฟนื้ ฟหู มู่บา้ นกันอยู่ดว้ ย
บรรดาผู้อยู่อาศัยของหมู่บ้านที่ยืนกรานว่าไม่ควรทอดท้ิงพวก
พอ้ งและสไู้ ปดว้ ยกนั จนถงึ ทส่ี ดุ ในเวลานน้ั บดั นกี้ ต็ า่ งไปเขา้ รว่ มอยภู่ ายใต้
การคมุ้ ครองของหมูบ่ ้านดงั กลา่ วแล้ว
ก็อบลินที่แสนต�่าต้อยน้ัน หากไม่อาศัยการให้ความช่วยเหลือ
กันใช้ชีวิตอยู่เป็นหมู่คณะก็แทบเอาชีวิตไม่รอดกันเสียด้วยซ้�า แต่แม้
กระนน้ั บรรดากอ็ บลนิ ทเี่ คยทอดทง้ิ พวกพอ้ ง กไ็ มอ่ าจทา� เรอ่ื งนา่ อบั อาย
อย่างการไปขอเขา้ เป็นพวกเอาป่านนี้ได้เหมือนกัน
ไมส่ ิ ใจจรงิ แลว้ พวกเขาอยากจะทา� อยา่ งนนั้ และในความเปน็ จรงิ
ตอนนเ้ี องกม็ ผี ทู้ ย่ี ืนกรานวา่ ควรทา� อยา่ งน้นั อยู่
แต่เรื่องของเรื่องก็คือ พวกเขาคิดว่าถึงไปขอรับความคุ้มครอง
เอาป่านนี้ ก็คงไม่พ้นถูกปฏิบัติด้วยเหมือนทาส ซึ่งพอคิดเช่นนั้นแล้ว
พวกเขาจึงไมอ่ าจตัดสินใจไดเ้ สยี ที

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกบั อาชีพ 109

โชคยงั ดที ต่ี วั ตนผกู้ อบกหู้ มบู่ า้ นทวี่ า่ ดจู ะไมป่ ระสงคท์ จี่ ะควบรวม
หมู่บา้ นในละแวกใกล้เคียงนน้ั เขา้ ด้วยกัน

ซง่ึ ถา้ เปน็ อยา่ งนนั้ ขอเพยี งอยอู่ ยา่ งสงบเสงย่ี มเจยี มตวั พวกเขา
ก็นา่ จะใช้ชีวิตไดต้ ามปกติเหมือนอยา่ งท่ผี ่านมา

ทว่าความเปน็ จรงิ มไิ ด้อ่อนโยนถงึ ขนาดน้ัน
วันหน่ึง จู่ๆ ออร์คซ่ึงสวมใส่ฟูลเพลทเมลปกคลุมร่างบนหลัง
พาหนะจ�านวนหลายตนก็มาที่หมบู่ ้านของพวกเขาอย่างกะทันหัน
“เราคอื อศั วนิ แหง่ ออรค์ ไนท์ (อศั วนิ ศรี ษะหม)ู ! ตงั้ แตว่ นั นวี้ นิ าที
นี้เป็นต้นไป ดินแดนแห่งนี้จะเป็นดินแดนในปกครองของท่านออร์ค-
ลอรด์ ผยู้ งิ่ ใหญ่ แตเ่ ราจะใหโ้ อกาสหนอนแมลงเชน่ พวกเจา้ มชี วี ติ รอดดว้ ย
ภายในไมก่ วี่ นั น้ี จงรวบรวมเสบียงอาหารให้มากท่ีสดุ เท่าทีจ่ ะทา� ได้ แล้ว
ม่งุ หน้าไปยังฐานบัญชาการของเราเสีย แล้วเราจะไวช้ วี ิตพวกเจา้ ในฐานะ
ทาส แตห่ ากคดิ ตอ่ ตา้ น เราจะไมป่ รานอี ยา่ งเดด็ ขาด เพราะเราจะไมม่ วี นั
รบั การขอยอมแพจ้ ากผทู้ ต่ี ง้ั ตวั เปน็ ศตั รตู อ่ เรา จงคดิ ใหด้ กี อ่ นจะลงมอื ทา�
กา๊ ก ฮา่ ฮ่าฮา่ ฮา่ ฮา่ !”
หลงั จากกลา่ วคา� ประกาศอยฝู่ า่ ยเดยี วเชน่ นนั้ แลว้ เหลา่ อศั วนิ -
ออรค์ กจ็ ากไปอย่างช้าๆ โดยเหลอื เสียงหัวเราะลัน่ เอาไว้
ไมม่ ีความโกรธพวยพงุ่ ข้นึ มา เพราะเหล่าก็อบลนิ ไดเ้ ห็นพลงั ที่
แตกต่างกนั อย่างย่งิ น้นั แลว้
พวกเขามน่ั ใจวา่ เพยี งอศั วนิ ออรค์ ตนเดยี วในจา� นวนนนั้ กส็ งั หาร
ทุกคนในหมู่บา้ นได้
ยงิ่ พวกนน้ั มกี นั หลายตน พวกเขายอ่ มไรห้ นทางชนะไดโ้ ดยสน้ิ เชงิ
เดมิ ทอี อร์คเป็นปศิ าจทีอ่ ยู่ในระดับเทยี บเท่ากบั แรงก์ D ซึง่ แม้
จะแขง็ แกรง่ กวา่ กอ็ บลนิ แตก่ ารทต่ี วั หนงึ่ ๆ มคี วามแขง็ แกรง่ เหนอื ชนั้ กวา่
ขนาดนั้น ถือได้ว่าเปน็ เรอ่ื งผิดปกติ

110

มีอะไรบางอย่างท่ีผิดปกติก�าลังเกิดข้ึนในมหาพงไพรแห่งจูร่า
-------ทกุ คนมน่ั ใจอยา่ งนน้ั

และเหตกุ ารณ์ดังกล่าวก็ไม่ไดเ้ กิดข้ึนท่ีหมบู่ า้ นนีแ้ หง่ เดยี ว แต่ดู
เหมอื นวา่ จะมคี า� ประกาศแบบเดยี วกนั ไปยงั ทกุ หมบู่ า้ นทต่ี ง้ั อยใู่ นละแวกนนั้

เมอื่ มรี ายงานมาถงึ การประชมุ ของบรรดาหวั หนา้ เผา่ วา่ ทกุ หมบู่ า้ น
กา� ลงั ตกอยใู่ นสถานการณเ์ ดยี วกนั ความสน้ิ หวงั ของพวกเขากย็ งิ่ มากขน้ึ

ทง้ั หมดเขา้ ใจในตอนนนั้ เองวา่ พวกเขาไมม่ ที ใี่ หห้ นไี ปไหนอกี แลว้
เปา้ หมายของพวกออรค์ คงจะเปน็ การใหพ้ วกกอ็ บลนิ จดั เตรยี ม
เสบียงส�าหรับการเดินทัพและขนเอาไปให้เพื่อลดความยุ่งยากในการจัด
ไพร่พลใหท้ า� หนา้ ทน่ี ี้ หากไม่ยอมปฏบิ ตั ิตาม หมบู่ ้านทงั้ หลายของเหลา่
ก็อบลินคงจะถูกโรมรันจู่โจม และเผาจนราบเป็นหน้ากลองไปหมดแล้ว
เป็นแน่
พวกออรค์ บอกวา่ จะไวช้ วี ติ พวกเขากจ็ รงิ แตห่ ากพวกเขาสง่ มอบ
เสบียงอาหารทง้ั หมดของหมบู่ า้ นไป ผลลัพธก์ ็ไม่ต่างกนั
ผดิ กนั แคถ่ กู ฆา่ หรอื อดตาย พดู อกี อยา่ งกค็ อื ผดิ กนั แคต่ อ้ งตาย
แนๆ่ หรอื เดมิ พนั ความเป็นไปไดว้ ่าถา้ โชคดีก็อาจมีชีวติ รอด
ทว่าถึงจะรวมก�าลังก็อบลินท้ังหมดเข้าต่อสู้ อนาคตก็คงมีแต่
ต้องตายกนั ทัง้ หมดอยู่ดี
เพราะจา� นวนกอ็ บลนิ ทงั้ หมดทต่ี อ่ สไู้ ดม้ รี วมกนั ไมถ่ งึ หมนื่ ดว้ ยซา�้
สว่ นพวกพอ้ งในดนิ แดนทยี่ งั ไมไ่ ดร้ บั การบกุ เบกิ ซง่ึ ไมไ่ ดเ้ ขา้ รว่ ม
การประชุมหัวหนา้ เผ่า กไ็ รห้ นทางท่ีจะตดิ ต่อหา
พวกเขาอบั จนหนทางอย่างแท้จรงิ

ทา่ มกลางสถานการณน์ นั้ เอง รายงานซง่ึ สรา้ งความเปลยี่ นแปลง
อยา่ งใหญ่หลวงก็ถูกสง่ เขา้ มา

นั่นคือเร่อื งทีว่ า่ มที ูตเผา่ ลซิ ารด์ แมนมาเยือนหมู่บา้ น

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกบั อาชีพ 111

น่ีอาจเป็นความหวังก็ได้มิใช่หรือ? บรรดาหัวหน้าเผ่าออกไป
ตอ้ นรบั ทตู เผา่ ลซิ ารด์ แมน หรอื หวั หนา้ นกั รบผอู้ า้ งนามวา่ กาบลิ ดว้ ยความ
รสู้ ึกเหมอื นแม้จะเปน็ ฟางเส้นเดยี วกอ็ ยากจะเกาะเอาไว้

การมาเยอื นของหวั หนา้ นกั รบซงึ่ เปน็ “เนมดม์ อนสเตอร”์ ทา� ให้
เหลา่ หวั หนา้ เผา่ พากนั แตกตน่ื

เพราะพวกเขารสู้ กึ ราวกบั วา่ หวั หนา้ นกั รบผนู้ ค้ี อื ผกู้ อบกทู้ มี่ าชว่ ย
เหลือเหล่าก็อบลนิ จากวกิ ฤตคิ รงั้ น้ี

ผู้กอบก้กู ล่าววา่
“จงสาบานตนว่าจะจงรักภักดีต่อข้าคนนี้เสีย แล้วอนาคตของ
พวกเจ้าจะรุ่งโรจน์!”
เหลา่ หวั หนา้ เผ่าตดั สนิ ใจวา่ จะเชือ่ ค�าพดู นั้น
น่ันคือความผิดพลาดอันเกิดจากเหตุที่ว่าพวกเขาเป็นผู้อ่อนแอ
ไร้ทีพ่ ึ่งพงิ
ผทู้ ยี่ นื กรานวา่ ควรจะเขา้ เปน็ ขา้ รบั ใชข้ องพวกพอ้ งเดยี วกนั มากกวา่
เปน็ ขา้ รบั ใชข้ องลซิ ารด์ แมนกม็ อี ยู่ ทวา่ นา�้ นอ้ ยยอ่ มแพไ้ ฟ ทา้ ยทสี่ ดุ เหลา่
ก็อบลินก็เข้าส่ใู ต้บงั คับบญั ชาของกาบิล
โดยไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจนั้น จะเป็นการก�าหนดชะตากรรม
ของเหลา่ ก็อบลินในภายหลงั ...

●

กาบิล หัวหน้านักรบแห่งเผ่าลิซาร์ดแมน ผู้นา� ใต้บังคับบัญชา
สายตรงจา� นวน 100 นายเดนิ ทางออกจากพนื้ ทโี่ คลนตม ตามคา� สง่ั พเิ ศษ
ท่ีไดร้ ับจากผูน้ า� เผา่

ทว่ากาบลิ รสู้ กึ ไมพ่ อใจเลย
ตวั เขาเปน็ “เนมดม์ อนสเตอร”์ เขาจงึ ทนไมไ่ ดท้ จ่ี ะตอ้ งถกู ผนู้ า�

112

เผา่ ซึ่งไร้ช่อื ใชง้ านตามอ�าเภอใจ
ต่อใหผ้ นู้ �าเผ่าจะเป็นบดิ าแท้ๆ ของเขาเองก็เถอะ...

เขาคอื ตวั ตนทไี่ ดร้ บั เลอื ก------นน่ั คอื ความภาคภมู ใิ จของกาบลิ
และเป็นรากฐานแหง่ ความมนั่ ใจในตัวเองของเขา

ใช่แล้ว กาบลิ คือผู้ไดร้ ับเลือก
เขาบงั เอญิ ไดพ้ บกบั เผา่ ปศิ าจทบี่ รเิ วณพนื้ ทโี่ คลนตม และไดร้ บั
การ “ตงั้ ช่ือ”
“เจ้าดมู หี นว่ ยกา้ นดี สกั วนั หนึ่งคงมาเป็นแขนขา้ งหนง่ึ ให้ข้าได้
แล้วข้าจะมาพบกบั เจ้าใหม่!”
เอย่ เชน่ น้ันแล้วเผ่าปศิ าจนนั้ กต็ ้งั ชอื่ ให้เขาวา่ กาบิล
แมก้ ระทั่งตอนน้ี กาบิลกย็ งั คงจดจา� ไดอ้ ย่างชัดเจน
รูปลกั ษณข์ องเผ่าปศิ าจ ผูม้ นี ามวา่ เกลมวิ ด์
เพราะกาบิลคิดว่าเกลมิวด์ผู้มอบชื่อให้ตนน้ัน คือนายเหนือที่
แทจ้ รงิ ของตนนนั่ เอง
(ตอ่ ใหเ้ ปน็ ทา่ นพอ่ แตข่ า้ จะไมย่ อมใหป้ ศิ าจทไี่ รน้ ามมาออกคา� สงั่
กบั ขา้ ตลอดไปหรอก ขา้ จะตอ้ งขนึ้ ครอบครองทกุ อยา่ งของเผา่ ลซิ ารด์ แมน
เพ่ือทา่ นเกลมิวดด์ ว้ ย!)
กาบิลคิดว่าปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปในสภาพปัจจุบันน้ีมันดี
แลว้ หรอื ... ไม่มที างดอี ยา่ งแน่นอน
ความคิดดังกล่าวเป็นผลลัพธ์จากการที่เขาอยากจะให้บิดา
ผู้เขม้ งวด ผนู้ �าเผา่ ลซิ าร์ดแมนผูย้ งิ่ ใหญ่ยอมรบั ในตัวเขา ทว่ากาบลิ กลบั
ไมร่ ้สู กึ ตวั ถึงเรอื่ งนั้น
ความเย่อหย่ิงที่พองโตของกาบิล กลายเป็นตัวกระตุ้นความ
ต้องการท่ีจะครอบครองในใจของเขา
(เอาละ จะทา� ยังไงดีนะ...)

บทที่ 2 ววิ ฒั นาการกับอาชีพ 113

คา� สง่ั ลบั ทเ่ี ขาไดร้ บั มาจากผนู้ า� เผา่ คอื การเวยี นวนไปตามหมบู่ า้ น
ก็อบลินเพื่อรอ้ งขอความรว่ มมือ

มคี า� อนญุ าตวา่ ใหข้ ม่ ขบู่ า้ งกไ็ ด้ ทวา่ กม็ คี า� สง่ั ยา้� หนกั หนาดว้ ยวา่
ใหร้ ะมดั ระวงั อย่ากอ่ ใหเ้ กดิ ความบาดหมางขึ้น

แต่กาบิลคิดว่าค�าสั่งน้ันช่างอ่อนหัด ตัวตนต่�าต้อยอย่างพวก
กอ็ บลินน้ัน เพียงแค่ใชก้ �าลังเขา้ ครอบงา� กพ็ อแล้ว

เขาเชือ่ มนั่ ในก�าลังของตัวเองมากเกนิ ไป และคิดวา่ ทุกอย่างจะ
ต้องเป็นไปตามความคดิ ของเขา

(ใช่แล้ว! ผู้น�าเผ่าที่อ่อนแอถึงขนาดหวาดกลัวเผ่าช้ันต�่าอย่าง
ออรค์ นน้ั จ�าเปน็ จะต้องมดี ว้ ยรึ นเ่ี ป็นโอกาสทข่ี า้ คนนี้จะขึ้นปกครองเหล่า
ลซิ าร์ดแมนแลว้ !!)

กาบิลคิดไปถึงว่าจะอาศัยโอกาสน้ีเข้าครอบครองพวกพ้อง
ท้ังหมดในคราเดียว

ทวา่ การจะทา� ใหล้ ซิ ารด์ แมนซง่ึ นอกจากจะแขง็ แกรง่ อยา่ งยงิ่ และ
ยงั มคี วามสามคั คีใหท้ รยศหกั หลงั กันนั้นไมใ่ ชเ่ ร่ืองง่าย การปกครองของ
ผนู้ า� เผ่าครอบคลมุ ไปจนถงึ ระดับชนั้ หางแถว จงึ คาดคะเนได้ว่าจะมีผคู้ ิด
ทรยศจา� นวนไม่มากนกั

เชน่ นน้ั แลว้ ควรทา� อย่างไรด?ี
ความคดิ ท่กี าบลิ ไดก้ ค็ อื เขาควรอาศยั โอกาสนีจ้ ัดเตรยี มทหาร
ท่ีตัวเขาเองสามารถเคลอื่ นไหวไดเ้ อาไว้
แม้จะเป็นพวกก็อบลินชั้นต่�า แต่ก็คงพอมีประโยชน์ในฐานะ
ก�าแพงกอ้ นเนื้อ หากรวบรวมมาไว้ แมจ้ ะเป็นแคป่ ลาซิวปลาสร้อยแต่ก็
จะได้จ�านวนไม่น้อย จ�านวนนั้นมีพลัง หากได้ถึงหลักหม่ืนก็คงพอมี
หนทางใชง้ านอยพู่ อสมควร
“หากมีพลังของข้าผู้เป็นสุดยอดนักรบแห่งลิซาร์ดแมนอยู่ละก็
อยา่ งพวกออรค์ นะ่ ไมค่ ณามอื หรอก และขา้ จะอาศยั โอกาสนข้ี อใหท้ า่ นพอ่

114

เกษยี ณจากหนา้ ทเี่ สียทลี ะ!”
“ถ้างั้นท่านกาบิล ในที่สุดยุคสมัยของท่านกาบิลก็มาถึงแล้ว

หรอื ครบั ?”
“หือ? หึ ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮ่าฮ่า ก็อยา่ งท่ีวา่ น่ันละ!”
“โอ!! ไมว่ า่ เมอื่ ไร พวกเราทงั้ หมดกจ็ ะขอตดิ ตามทา่ นกาบลิ เรอื่ ย

ไปครับ!!”
เมอ่ื ไดย้ นิ คา� พดู ของผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา กาบลิ กพ็ ยกั หนา้ อยา่ งพงึ ใจ
สมองของเขาก�าลังนึกวาดภาพอนาคตที่ตนได้ขึ้นเป็นผู้น�าเผ่า

คนใหมใ่ นฐานะผชู้ ้นี า� ผยู้ ิง่ ใหญ่แห่งลซิ าร์ดแมน พลางวาดฝนั วา่ วนั นั้นละ
คือวันทีบ่ ิดาจะยอมรบั ในตวั เขา

เพ่อื การนัน้ ในตอนนีเ้ ขาจะต้องเคลื่อนไหวอย่างระมดั ระวัง
ระมดั ระวงั รอเวลา แล้วกจ็ อ้ งหาโอกาสอย่างไมป่ ระมาท
กอ่ นอืน่ เขาจะต้องเสรมิ ก�าลังรบของตน
กาบลิ คิดพลางมงุ่ หนา้ ไปยังบรรดาหมู่บ้านกอ็ บลิน
และรวบรวมเหล่าก็อบลินเข้ามาอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของตน
เพม่ิ ขนึ้ เรื่อยๆ
เหลา่ กอ็ บลนิ ทดี่ เู หมอื นจะไดพ้ บกบั พวกออรค์ มากอ่ นแลว้ พากนั
สรรเสริญยกยอ่ งกาบิลเป็นผกู้ อบกู้
การกระท�าดังกลา่ วยิ่งสง่ ผลใหก้ าบิลหลงระเริงไดใ้ จ และท�าให้
เหตกุ ารณเ์ ร่ิมเคลอื่ นไปในทศิ ทางทไ่ี มม่ ีใครคาดคดิ
(ตัวขา้ คือวรี บุรุษจรงิ ๆ นน่ั ละ!)
กาบลิ มนั่ ใจเชน่ นนั้ สง่ ผลใหก้ ารแสดงออกยง่ิ ทวคี วามหยงิ่ ผยอง
เพ่ือเติมเต็มความกระหายอันเกิดจากความมักใหญ่ใฝ่สูงท่ี
พองโตขึ้นของเขาเอง...

●

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกับอาชพี 115

หลายวนั ผา่ นไป
ผมเป็นห่วงอยู่เหมือนกันว่าพวกเบนิมารุที่เข้ามาเป็นพวกพ้อง
ใหมจ่ ะสนทิ สนมกบั ทกุ คนไดห้ รอื ไม่ แตด่ ทู า่ วา่ ผมจะกงั วลเกนิ เหตไุ ปเอง
เหตุผลใหญ่ๆ ก็คือส�าหรับฮ็อบก็อบลินแล้ว โอเกอร์นั้นเป็น
ตัวตนระดับสูงแม้จะนับตามสายพันธุ์แต่เดิมที ดังนั้นจึงเป็นตัวตนท่ี
ยอมรับไดโ้ ดยพ้ืนฐานความคดิ และฝ่ายโอเกอร์เองก็เปน็ เผา่ พนั ธท์ุ จ่ี ะไม่
ทา� รา้ ยผอู้ อ่ นแอกวา่ จงึ ยงิ่ ทา� ใหจ้ ากสายตาของกอ็ บลนิ แลว้ โอเกอรค์ ือ
ตัวตนทค่ี วรแกก่ ารเคารพบูชา
คุโรเบเอะทา� หนา้ ทีส่ ร้างดาบคาตานะ
ชนู ่าท�าหนา้ ทีต่ ัดเยบ็ เคร่ืองสวมใสท่ ใ่ี ช้วสั ดุจ�าพวกผ้า
โซเอยท์ า� หนา้ เก็บรงั ไหมของเฮลมอธ
แต่ละคนต่างกม็ ีหน้าท่ีและค่อยๆ กลมกลนื ไปกับทกุ คน
ฝ่ายเบนิมารุกับฮาคุโรก็ไปยังพื้นท่ีใต้ดินในถา้� ท่ีผมบอกให้โดย
อา้ งวา่ เพอื่ ฝกึ ฝนวชิ า แตก่ ารตรวจสอบความสามารถทไี่ ดร้ บั การววิ ฒั นาการ
ขนึ้ มาก็ถือไดว้ ่าเป็นงานทย่ี ิ่งใหญเ่ หมอื นกันแหละเนอะ
ส่วนชอิ อนทเี่ ป็นผบู้ อกเรอ่ื งนีก้ ับผม กค็ อยตดิ สอยห้อยตามผม
วนเวยี นไปทวั่ เมอื งทก่ี �าลงั อยู่ระหวา่ งการก่อสร้าง
ถ้าพูดให้ถูกต้องยิ่งกว่านั้น ก็ต้องบอกว่าผมก�าลังอยู่ระหว่าง
เวยี นวนชมเมืองในสภาพถกู กอดไวก้ ับทรวงอกอวบอนั๋ ของชิออน
ชิออนอ้างตัวเป็นเลขาของผม ซ่ึงผมก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ
เธอจึงช่วยท�าหนา้ ทเี่ ป็นขาให้ผมแทนรันกา้
แม้ผมจะจ�าแลงกายเป็นร่างมนุษย์ได้ แต่อยู่ในรูปลักษณ์ของ
สไลม์มนั สบายกว่าจรงิ ๆ นัน่ ละ
ไม่ใช่ว่าผมมีแรงบันดาลใจที่ไม่บริสุทธ์ิอย่างเช่นว่าสัมผัสจาก
หน้าอกมันให้ความรสู้ ึกดีอย่างเด็ดขาด ขอบอก

116

ผมบอกวา่ เมอื งกา� ลงั อยรู่ ะหวา่ งการสรา้ งกจ็ รงิ แตอ่ นั ทจี่ รงิ กค็ อื
ระดับของมันไม่ใช่เลเวลของหมู่บ้านแล้ว พวกเราก�าลังบุกเบิกพ้ืนที่เป็น
บรเิ วณคอ่ นขา้ งกว้างเพราะผมคดิ ถึงเรอื่ งในภายภาคหน้าไวด้ ้วย

แตถ่ งึ กระนนั้ การกอ่ สรา้ งเกย่ี วกบั ทอ่ นา�้ ทงิ้ และสถานประกอบการ
ใต้ดินก็ยังคงอยู่ระหว่างก่อสร้าง ดังน้ันคงอีกนานทีเดียวกว่าจะสร้างส่ิง
ปลกู สรา้ งบนดนิ ได้ มลิ ดเ์ องกก็ า� ลงั ลงมอื ลงแรงอยา่ งเตม็ ที่ ผมจงึ เฝา้ คอย
อย่างสนุกสนานเพราะทน่ี ่คี งจะสา� เร็จกลายเปน็ เมอื งทีแ่ สนวเิ ศษแนๆ่

แม้จะเพียงชวั่ คราว แตภ่ ายในเมอื งกม็ เี ขตท่มี สี งิ่ ปลกู สรา้ งปลกู
เปน็ กระจกุ อยู่

นัน่ คือเขตอุตสาหกรรม
กระท่อมไม้ซุงซ่ึงเป็นโรงช่างส�าหรับผลิตอาวุธกับเครื่องป้องกัน
และโรงช่างส�าหรับผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับเส้ือผ้าเคร่ืองนุ่มห่มตั้งเคียงข้าง
เรยี งราย ติดกบั โกดงั ซึง่ เกบ็ รักษาวัตถุดิบท่ีรวบรวมมา
คโุ รเบเอะนนั้ เกบ็ ตวั ขลกุ อยแู่ ตด่ า้ นใน และกา� ลงั สรา้ งอะไรบา้ ง
อยา่ งพลางหวั เราะเปน็ บา้ เปน็ หลงั รว่ มกบั ไคจนิ ซงึ่ จะเขา้ ไปกวนผมกร็ สู้ กึ
ผดิ ดงั นั้นคงมีแตต่ อ้ งรอคอยจนกวา่ พวกเขาจะทา� งานเสรจ็ สมบรู ณ์แล้ว
พากนั ออกมา
ผมจึงเลือกมุ่งหนา้ ไปยังกระทอ่ มทีช่ ูนา่ อยู่
“แหม ทา่ นรมิ ุร!ุ !!”
ทันทีที่เห็นผม ชูนา่ กเ็ ผยรอยย้ิมกวา้ ง
เธออุ้มผมข้ึนมาโดยแย่งจากอ้อมกอดของชิออนอย่างรวดเร็ว
จากนนั้ กล็ บู ไลผ้ มอยา่ งออ่ นโยนพลางอธบิ ายการทา� งานภายในโรงชา่ งให้
ผมฟัง
ดแี ล้วทดี่ ูเหมือนว่าเธอจะสนุกสนานกบั งานดี
ผมพดู คยุ กบั ชนู า่ อยพู่ กั หนงึ่ เพอื่ ตรวจสอบวา่ มอี ะไรทไี่ มส่ ะดวก

บทท่ี 2 วิวัฒนาการกบั อาชพี 117

หรือไม่
แตด่ เู หมอื นวา่ จะไมม่ ปี ญั หาอะไร เมอื่ ใดทโี่ ซเอยน์ า� วสั ดกุ ลบั มา

เธอก็จะลงมอื ผลติ ผา้ ไหมทันที
สว่ นผา้ ปา่ นกบั ผา้ ฝา้ ยนนั้ เหน็ วา่ เรม่ิ ลงมอื ผลติ ไปเรยี บรอ้ ยแลว้
ทา� ให้ผมไดแ้ ตต่ กใจกบั การท�างานทวี่ อ่ งไวของเธอ
“น่กี เ็ พราะว่าได้ทา่ นริมรุ ุเหมอื นกันนะคะ?”
แลว้ ชนู ่ากเ็ ฉลยเคล็ดลับใหผ้ มฟังดว้ ยทา่ ทางยินดี
ความว่าชูน่านั้นได้รับยูนีคสกิล 『นักวิเคราะห』์ ซ่ึงพัฒนามา

จากความสามารถในการวิเคราะห์ของผมเป็นพิเศษ และได้รับสืบทอด
『เร่งความเร็วการคิดคÓนวณ, วิเคราะห์ประเมิน, ละการร่ายอาคม,
สรรพสง่ิ ทงั้ ปวง』 จากยนู คี สกลิ 『มหาปราชญ』์ ของผม แตท่ งั้ นมี้ เี พยี ง
ความสามารถในการวเิ คราะหป์ ระเมนิ เทา่ นน้ั ทเี่ ปน็ เลศิ ยงิ่ กวา่ อะไร ถงึ ขนั้
แมไ้ มต่ อ้ ง 『ลา่ เหยอ่ื 』 แบบผม กว็ เิ คราะหป์ ระเมนิ ไดโ้ ดยใชเ้ พยี ง 『ญาณเวท』

เรยี กว่าได้สกิลทสี่ ะดวกเป็นบา้ มาเลยนะนี่
และดว้ ยสกลิ น้ีเอง ชูนา่ จงึ ท�าการทดลองตา่ งๆ ไดส้ �าเรจ็ ในช่วง
เวลาส้นั ๆ
แต่ทง้ั นไ้ี มท่ ราบว่าเปน็ เพราะได้ยนู คี สกลิ มาหรือเปลา่ ปริมาณ
แก่นเวทของชูน่าจึงลดลงฮวบฮาบ จนดูเหมือนจะกลับไปเป็นระดับ
ประมาณแรงก์ B+ เทา่ นน้ั ทวา่ อยา่ งไรกย็ งั แขง็ แกรง่ ขน้ึ อยดู่ หี ากเปรยี บ-
เทยี บกับกอ่ นทจ่ี ะวิวฒั นาการ ดังน้ันจึงไมน่ ่ามีปัญหาอะไร
“ท่านริมุรุคะ ท่านชูน่ายังมีงานต้องท�า ถ้ารบกวนนานคงไม่ดี
เราไปกันเถอะคะ่ ”
เมื่อบทสนทนาของผมกับชนู า่ ด�าเนินมาถึงจดุ หนง่ึ ชอิ อนก็เอ่ย
ขน้ึ อยา่ งนน้ั ดเู หมอื นวา่ เธอจะทา� กา� หนดการใหผ้ มสมกบั หนา้ ทเ่ี ลขาแฮะ
“แหม? เจ้ารับใชท้ า่ นริมุรไุ ด้ไมข่ าดตกบกพร่องสินะคะ?”
“แนน่ อนคะ่ ! ขา้ จะทา� หนา้ ทีร่ บั ใช้ทา่ นริมรุ ุเอง ดังนัน้ ทา่ นชูน่า

118

ไม่ตอ้ งกงั วลไปหรอกนะคะ”
เอย่ จบ ชิออนก็แยกชูนา่ กบั ผมออกจากกัน
“หึหหึ ึ จะให้ข้าท�าหนา้ ที่รบั ใชท้ ่านรมิ ุรแุ ทนกไ็ ดน้ ะคะ?”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คงไม่ถึงกับต้องรบกวนท่านชูน่า ข้าจะ

ท�าหนา้ ทีร่ ับใช้ไม่ใหข้ าดตกบกพร่องเองค่ะ!”
ตอนน้ันเองท่ีผมรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองตาฝ้าฟางมองเห็น

สะเกด็ ไฟปะทุขึ้นทีร่ ะหว่างรา่ งของชูน่ากับชอิ อน
ผมคงคดิ ไปเองแน่
แตว่ า่ กนั ตามจรงิ คอื ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งมาคอยดแู ลรบั ใชผ้ มหรอกนะ
เพราะอยตู่ วั คนเดยี วมานาน เรอื่ งรอบตวั สว่ นใหญผ่ มจงึ จดั การ

เองได้ท้งั หมด
ดงั น้นั ลองแอบหนไี ปเงยี บๆ ดูดีกวา่
ผมคดิ อยา่ งนนั้ ทว่า...
“ทา่ นรมิ รุ !ุ ระหวา่ งขา้ กบั ชอิ อน ทา่ นรมิ รุ คุ ดิ วา่ ใหใ้ ครคอยรบั ใช้

อยขู่ ้างกายทา่ นดีกวา่ คะ?”
พวกหล่อนไมย่ อมใหผ้ มหนไี ปได้
“นะ นนั่ สนิ ะ ชูนา่ มงี านทอผ้าไหมอยูใ่ ชไ่ หมละ่ ? เอาไว้ฉนั คอ่ ย

วานเวลาทช่ี ูน่าวา่ งแล้วกันนะ?”
จะวานอะไรน่ะเหรอ? ผมเองก็ไม่รู่เหมอื นกันแหละ
“เข้าใจแล้วคะ่ ! ทา่ นริมุรพุ งึ่ พาพลังของขา้ อยู่สนิ ะคะ!!”
แต่ชูนา่ กพ็ ดู เองเออเอง พรอ้ มกับสง่ รอยยมิ้ แสดงความยินดมี า

ให้ผม
อมื นัน่ สินะ เอาเปน็ วา่ อยา่ งนน้ั ก็แล้วกนั
“กอ็ ย่างทวี่ ่านน่ั ละ ฝากดว้ ยนะ!”
และเมอ่ื ผมเอย่ อยา่ งนน้ั เธอกย็ ม้ิ นอ้ ยๆ แลว้ พยกั หนา้ รบั นา่ รกั

เปน็ บา้ เลย

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกับอาชีพ 119



“มอบเปน็ ให้หน้าทข่ี องข้าเถดิ คะ่ ! ไมว่ ่าเมือ่ ไร ขา้ กจ็ ะตดิ ตามรบั ใชท้ า่ นริ
มุรใุ นฐานะมโิ กะของท่านเสมอคะ่ ”

“มโิ กะ?”
“คะ่ ทา่ นยอมรบั ขา้ ในฐานะ ‘เจา้ หญงิ มโิ กะ’ ผเู้ คารพบชู าทา่ น
แล้วมใิ ช่หรือคะ”
เอ!๋ ? ผมยอมรบั เรอื่ งแบบนนั้ ตงั้ แตเ่ มอ่ื ไรกนั !? แต่ ถา้ พดู แบบนนั้
ออกไปผมกร็ ู้สึกวา่ มันจะอันตรายยังไงก็ไม่รู้
“นะ นนั่ สนิ ะ งนั้ จากนก้ี พ็ ยายามตอ่ ไปในฐานะ ‘เจา้ หญงิ มโิ กะ’
ของฉันดว้ ยนะ?”
“ค่ะ! กรุณาวางใจเถดิ ค่ะ”
รอยย้มิ ราวกบั ดอกไม้เบง่ บานกลบั คนื มาสชู่ นู ่าอีกคร้งั
ความน่ารักคือความถูกต้อง ผมมีความรู้สึกว่าผมจะยอมได้
ทกุ อย่างเมือ่ อยู่ตอ่ หน้าความนา่ รักของชนู า่
“ถ้าอย่างน้ัน เร่ืองท่านริมุรุ ก็กรุณามอบให้เป็นหน้าท่ีของข้า
เถอะนะคะ!”
ตอนนนั้ เอง ชอิ อนกแ็ ทรกกลางเขา้ มาระหวา่ งผมกบั ชนู า่ คลา้ ยๆ
ท�าลายบรรยากาศที่ด�าเนินอยู่ แล้วอุ้มร่างของผมข้ึนมาเหมือนกับจะ
ตดั บทสนทนา
“------ ฝากด้วยนะคะ”
“ค่ะ ทราบแล้วค่ะ!”
ไมท่ ราบวา่ ทา� ไมชนู า่ จงึ มรี อยยม้ิ กระตกุ ๆ และชอิ อนจงึ เอย่ ตอบ
เธอด้วยสีหน้าราวกับเปน็ ผชู้ นะ
แตก่ ็ดเู หมือนว่าจะสรปุ เรื่องราวไดแ้ ล้ว
วินาทหี นึง่ ผมรสู้ กึ เหมือนกับว่าอณุ หภมู ริ อบตัวลดตา�่ ลงอยา่ ง
บอกไม่ถูก แต่ผมคงจะคิดไปเอง
โลกเรามีเร่ืองที่สรุปด้วยคา� เดียวว่าคิดไปเองนั่นแหละดีท่ีสุดอยู่

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกบั อาชีพ 121

มากมาย

ตอ่ จากนนั้ พวกเรากไ็ ปดวู า่ ทางดา้ นพวกเบนมิ ารเุ ปน็ อยา่ งไรกนั
ถ้าได้ความสามารถมาใหม่ การตรวจสอบก็เป็นเร่ืองพ้ืนฐาน
ผมอยากร้วู ่าพวกเขาได้ความสามารถอะไรกันมาบา้ ง
เม่ือพวกเราไปถึงพ้ืนท่ีใต้ดิน ก็พบว่าเบนิมารุกับฮาคุโรก�าลัง
ประดาบกนั อยู่
ไมร่ วู้ า่ ทา� ไมดาบไมใ้ นมอื ของเบนมิ ารจุ งึ ถกู หอ่ หมุ้ ดว้ ยแสงสขี าว
เม่ือไรทเี่ บนมิ ารสุ ะบดั ดาบไม้ไปหาฮาคุโร จะเกิดคมดาบสขี าวพงุ่ ออกมา
ทวา่ การโจมตนี น้ั กลบั เฉยี ดผา่ นรา่ งของฮาคโุ รไปผา่ หนิ ผาดา้ นหลงั เปน็ 2
เส่ียงแทน และทนั ทหี ลังจากนนั้ ฮาคโุ รก็ไปโผล่ท่ีด้านหลังของเบนิมารุ
และใช้ดาบไมแ้ ตะที่บรเิ วณชว่ งคอ
ดทู ่าวา่ จะตัดสนิ ผลได้แล้วแฮะ
...อะ เออ่ ... น่ีพวกนีเ้ ปน็ อดตี โอเกอรใ์ ชไ่ หม? การเคล่ือนไหว
ของพวกเขาดูแล้วได้รับการขัดเกลามาเป็นอย่างดีจนผมอยากจะพูด
ออกมาอยา่ งน้นั
จะวา่ ไป ไอ้แสงสีขาวนนั่ มนั อะไรกันหา...
แลว้ ทา� ไมการฟนั ทเ่ี กดิ จากดาบไมถ้ งึ ผา่ หนิ ผาไดล้ ะ่ ? ถา้ แบบนี้
ถึงใช้ดาบไมไ้ ปก็ไมม่ คี วามหมายไมใ่ ชเ่ หรอ...
“อา้ ว อา้ ว ทา่ นรมิ รุ นุ เ่ี อง ทน่ี เ่ี งยี บสงดั เปน็ สถานทที่ ดี่ นี ะขอรบั ”
“อา้ ว ทา่ นริมุรุ โดนเห็นตอนนา่ อายเขา้ ซะแล้วสิ”
เมอ่ื วา่ ผมมา ฮาคโุ รกบั เบนมิ ารุก็สง่ เสยี งทักทาย
“อ้ือ พอดีฉันได้ยินว่าพวกนายก�าลังฝึกวิชากันอยู่ ก็เลยมาดู
เสยี หน่อย ว่าแตเ่ ป็นยงั ไงกันบ้างล่ะเน่ีย?”
“คิดว่าด้านร่างกายคงเริ่มเข้าท่ีแล้วละครับ แถมฮาคุโรยังกลับ
เป็นหนุ่มและได้ความแข็งแกร่งสมัยก่อนกลับมาอกี ตา่ งหาก”

122

“โฮะ โฮะ โฮะ อยา่ งทที่ า่ นเบนมิ ารวุ า่ นนั่ ละขอรบั กระทง่ั รา่ งกาย
ท่ที รุดโทรมของข้าก็กลบั มีพลังพวยพุ่งขนึ้ มาดว้ ย”

“ขา้ อตุ สา่ หเ์ กง่ กวา่ แลว้ แทๆ้ แตก่ ก็ ลบั โดนสะบดั หลดุ ไปอกี จนได้
แตค่ ิดวา่ อย่างนอ้ ยด้านกา� ลังข้าก็ยงั เหนือกว่าอยู่นะครบั ...”

เบนมิ ารุบ่นด้วยสีหนา้ เหมอื นกลืนยาขม แตเ่ ทา่ ท่มี อง ปริมาณ
แก่นเวทของเบนมิ ารกุ ็ดูจะเหนือกวา่ จรงิ ๆ

“นายนอ้ ย-------ไมส่ ิ ท่านเบนิมารุน่ะพงึ่ พาพละก�าลังมากเกนิ
ไปขอรับ ทา่ นต้องฟงั เสียงของดาบและกลายเป็นหน่งึ เดยี วกบั ดาบให้ได้
เชน่ ขา้ ... จนกวา่ จะถงึ เวลาน้ัน ขา้ ยังยอมแพ้ทา่ นไม่ได้หรอกนะขอรับ”

กจ็ รงิ วา่ กระทงั่ กอ่ นทจี่ ะววิ ฒั นาการ ฮาคโุ รกเ็ ปน็ ยอดฝมี อื ขนาด
ตลบหลังผมได้

ย่งิ ไปกว่านัน้ นอกจากจะมดุ ลอดผา่ น 『ญาณเวท』 ของผมได้
แลว้ ผมยงั จา� ไดด้ วี า่ เขาสามารถตดั แขนขวาของผมทไ่ี ดร้ บั การปอ้ งกนั ดว้ ย
『เขตแดนหลากคุณสมบตั 』ิ กับ 『เกราะคลุมกาย』 จนขาดไดอ้ ีกด้วย

แม้จะไม่อยากคิด แต่ถ้าเป็นตอนนี้ท่ีผ่านการวิวัฒนาการแล้ว
ฮาคุโรอาจจะแขง็ แกรง่ กว่าผมก็เปน็ ได้

“จะวา่ ไป นายเคยตดั แขนขวาฉนั ซะกระเดน็ เลยนน่ี ะ บอกตามตรง
วา่ เล่นเอาฉนั ลนลานเลยละ”

“ฮะฮะฮะฮะฮะ พดู อะไรอยา่ งนั้นขอรับ ทา่ นเลน่ ฟื้นฟแู ขนได้
ในชวั่ พริบตาแบบน้ัน ทางขา้ ต่างหากขอรบั ที่ต้องเปน็ ฝ่ายลนลาน”

แหม มนั ก็... อือ้ มนั กใ็ ชห่ รอก แตท่ ี่ท�าแบบน้นั ได้เพราะผมได้
สกลิ 『ฟนื้ ฟูชั่วพรบิ ตา』 มาระหวา่ งทส่ี กู้ นั ตา่ งหาก เอาเถอะ ท่าทาง
เกบ็ เรอื่ งน้ไี ว้เปน็ ความลบั น่าจะดกี วา่ นะ่ นะ

“วธิ ลี บกลนิ่ อายของตวั เองนน่ั นะ่ สดุ ยอดไปเลย นายทา� ไดย้ งั ไง
เหรอ?”

“นั่นคือวิทยายุทธที่เรียกว่า <วิถีแห่งจิตต่อสู้> ขอรับ เป็น

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกับอาชีพ 123

เทคนิกการต่อสู้ท่ีใช้ออร่า เรียกว่าเป็นสายเทคนิควิชาที่ต่างออกไปจาก
เวทมนตรข์ อรบั ”

จากค�าอธิบายของฮาคุโร ดูเหมือนว่าส่ิงที่เขาใช้จะเป็นวิชา
<วถิ แี ห่งจติ ตอ่ ส้>ู ซง่ึ เปน็ อารต์ ซ์ (วชิ า) ส่วนบุคคล

โดยเหน็ วา่ เปน็ การรวบรวมแกน่ เวทในรา่ งแลว้ เปลยี่ นใหเ้ ปน็ จติ
ต่อสู้ เปน็ อาร์ตซ์สายทชี่ ่วยเพมิ่ ความแขง็ แกร่งให้ร่างกาย หากเรยี กส่งิ ท่ี
รั่วไหลออกมาท้ังท่ีไม่ได้ท�าอะไรว่าออร่า สิ่งที่ใช้ในการต่อสู้ก็จะเรียกว่า
จิตต่อสู.้ ..

ซ่ึงเก่ียวกับเร่ืองน้ีน้ัน หากเป็นปิศาจชั้นสูงละก็ ถึงไม่ท�าอะไร
กจ็ ะมอี อรา่ ทแ่ี ขง็ แกรง่ แผอ่ อกมาอยแู่ ลว้ ดงั นน้ั จงึ บอกไมถ่ กู เหมอื นกนั วา่
อย่างไหนเหนอื กวา่

แลว้ กเ็ หน็ วา่ มวี ชิ าตา่ งๆ มากมายหลากหลาย เชน่ “วถิ เี คลอื่ น-
ย้ายเส้ียววินาที” ที่ท�าให้เคลื่อนตัวได้อย่างรวดเร็วในช่ัวพริบตา หรือ
“วถิ ีเรน้ กาย” ที่ปดิ กั้นการรบั รู้ของคูม่ ือได้ ฯลฯ

ในจา� นวนนน้ั “วิถคี วบคุมจติ ” ซ่งึ เพ่ิมความแขง็ แกร่งให้อาวุธ
หรอื หมดั จะถือว่าเปน็ วทิ ยายุทธข้นั พื้นฐาน

แสงสขี าวเมอ่ื ครนู่ ก้ี ค็ อื วถิ คี วบคมุ จติ ทว่ี า่ และจะใชย้ งิ ออกมาทง้ั
อยา่ งนนั้ เลยก็ไดด้ ว้ ย

นั่นคืออาร์ตซ์ วิชาท่ีแม้จะคล้ายกับเวทมนตร์แต่ก็ต่างออกไป
เป็นสิ่งท่ใี ช้งานได้ดีเย่ียมในการต่อสจู้ ริง เพราะไมจ่ �าเปน็ ตอ้ งร่ายอาคม

ถงึ เปน็ วชิ าทเ่ี รยี นรไู้ ดใ้ นภายหลงั กถ็ กู เรยี กรวมกนั วา่ อารต์ ซด์ ว้ ย
และเปน็ เรอื่ งแนว่ า่ ขอเพยี งมสี ตปิ ญั ญากเ็ รยี นรไู้ ด้ แมจ้ ะเปน็ ปศิ าจกต็ าม...

ชูน่าเองก็ดูเหมือนจะใช้ <เวทมายา> ได้ ดังนั้นจึงควรคิดไว้
ล่วงหน้าก่อนเลยว่าปิศาจระดับสูงจะใช้เวทมนตร์หรืออาร์ตซ์ได้
ถา้ เปน็ มติ รกเ็ วลคัม แต่ถ้าเป็นศตั รกู จ็ ะนา่ ร�าคาญอยา่ งท่สี ดุ

ปิศาจระดับสูงที่ใช้เวทมนตร์และอาร์ตซ์ได้อย่างช�านาญ... ถ้า

124

นกั ผจญภยั ไดพ้ บเจอกบั ปิศาจท่วี า่ เขา้ ละก็...
ท่ีผ่านมาเองก็คงมีนักผจญภัยอับโชคแบบนั้นอยู่หลายคน

เหมอื นกัน
ผมพนมมอื ให้กับบรรดานกั ผจญภัยเหลา่ นัน้
ทว่าวชิ า <วถิ ีจิตตอ่ ส้>ู น่นี ่าสนใจจริงๆ โดยเฉพาะวิชา “ซ่อน

เรน้ ” ท่ีกระทั่ง 『ญาณเวท』 กจ็ บั ปฏิกิรยิ าตอบสนองไม่ได้ยิง่ นา่ สนใจ
จนผมเองก็อยากจะเรียนรู้ เพราะแม้การจา� แลงเป็นมนุษย์จะทา� ให้ผมมี
ประสาทการมองเห็น แต่ถา้ ไม่มตี าก็คงรบั มอื ไมไ่ ด้ไปแล้ว

ดบั เสยี ง ดบั กลนิ่ ดบั อณุ หภมู ิ ดบั สมั ผสั ขนั้ ตอนทงั้ หมดมดี งั น้ี
ซึ่งจะทา� ให้ซ่อนตัวตนของตนได้ตามล�าดับ

เม่ือเข้าถึงข้ันดับสัมผัสได้เม่ือไร เม่ือนั้นจึงจะเคลื่อนไหวโดยท่ี
ไม่ทา� ใหแ้ ก่นเวทป่นั ปว่ นได้

ผมอยากจะเรยี นรู้จริงๆ นะเนีย่
“ทา่ นฮาคุโรเป็นอาจารย์ผชู้ ีแ้ นะของพวกเรา แล้วก็เปน็ นักดาบ
ที่แขง็ แกร่งท่ีสดุ ในบรรดาข้ารบั ใช้ด้วยค่ะ”
ชิออนช่วยอธบิ ายเสริมให้ ซึ่งกเ็ ข้าใจไดไ้ มย่ าก
“ถา้ งนั้ ฮาคโุ ร ฉนั เองกอ็ ยากจะเรยี น <วถิ จี ติ ตอ่ ส>ู้ แลว้ กอ็ ยาก
จะฝึกฝนขัดเกลาพวกฮ็อบก็อบลินด้วย นายช่วยเป็น ‘ผู้ชี้แนะ’ ของ
พวกเราให้หน่อยได้ไหม?”
“โฮะ โฮะ โฮะ คดิ จะใช้งานผ้เู ฒ่าผแู้ กค่ นนี้หรอื ขอรับ? น่ายนิ ดี
ย่ิงนัก เพื่อท่านริมุรุ ต่อให้ต้องเฆ่ียนสังขารท่ีแก่เฒ่านี้ ข้าก็จะท�าเพ่ือ
ปฏบิ ัตหิ นา้ ทข่ี อรบั !!”
ฮาคุโรคกุ เข่าลงตอบรบั ค�าขอของผม
และจากน้นั ------
“ทา่ นรมิ รุ ุ ทา่ นบอกวา่ จะสรา้ งประเทศขน้ึ ทนี่ สี่ นิ ะครบั ? ขา้ ทราบ
มาว่าท่านริมุรุเป็นราชาและมอบหมายให้ท่านริกุรุโดท�าหน้าที่รัฐมนตรีท่ี

บทท่ี 2 วิวฒั นาการกับอาชพี 125

ปรกึ ษา ตวั ข้านั้นทา� งานดา้ นการเมอื งการปกครองไมไ่ ด้ แตถ่ ้าดา้ นการ
ทหารละก็ถือเปน็ ของถนดั ข้าอยากขอใหท้ า่ นกรณุ ามอบหน้าที่ให้แก่ข้า
ดว้ ยเชน่ กันครับ”

เบนิมารกุ ก็ ลา่ วออกมา
“เรอื่ งนนั้ มนั กไ็ ดอ้ ยหู่ รอก... วา่ แตน่ ายนะ่ เรอ่ื งผนู้ า� เผา่ จะไมเ่ ปน็ ไร
เหรอ?”
“ก็ป่านนี้แล้วน่ะนะครับ ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะติดตามท่าน
ความภกั ดขี องขา้ ขอมอบแดท่ า่ น นบั ตง้ั แตท่ ข่ี า้ กลายเปน็ ขา้ รบั ใชท้ สี่ าบานตน
ว่าจะจงรักภักดีต่อท่าน เผ่าของข้าทั้งหมดทั้งมวลก็ถือเป็นข้ารับใช้ของ
ท่านแล้วครับ”
เอาไงดี ความเอาจรงิ เอาจงั ของเบนมิ ารสุ ง่ มาใหผ้ มรสู้ กึ ไดอ้ ยา่ ง
เกินพอ
กจ็ รงิ วา่ หลายวนั กอ่ นหนา้ นี้ เขาเคยบอกวา่ อยากจะเปน็ ขา้ รบั ใช้
ของผมซึ่งผมก็รับรู้ เพียงแต่ผมไม่นึกว่าเขาจะเตรียมตัวเตรียมใจไว้ถึง
ขนาดน.ี้ ..
ดูท่าวา่ คนท่ียังเตรียมตัวเตรยี มใจไมพ่ อจะเปน็ ผมเสียเองแฮะ
“เข้าใจละ ใช้พลังของนายให้เป็นประโยชน์กับฉันด้วยก็แล้ว
กนั นะ”
ผมจ�าเป็นต้องตอบรับการตัดสินใจของเบนิมารุ ผมเตรียมตัว
เตรยี มใจเมอื่ คดิ ไดอ้ ย่างนัน้
เตรยี มตัวเตรียมใจทจ่ี ะให้พวกเบนมิ ารุก้าวเดนิ ไปพรอ้ มกบั ผม
“แซงกันแบบน้ขี ี้โกงนะคะ! ท่านรมิ ุรุ ถ้าเปน็ แบบนลี้ ะก็ ขา้ เอง
กอ็ ยากจะได้หน้าที่เหมือนกนั คะ่ !”
โอ๋ ตกใจหมดเลย
ชอิ อนท่ีอุ้มผมอยู่เอ่ยออกมาด้วยทา่ ทางเหมือนงอนๆ
ช่วยไม่ได้แฮะ นี่คงคิดว่าตัวเองหลุดจากกลุ่มอยู่คนเดียวละม้ัง

126

เบนิมารุนะ่ ยงั ไม่เปน็ ไร แต่คงตอ้ งหางานทีเ่ หมาะๆ ให้ชิออนดว้ ยเสียแลว้
ผมดีดตัวออกจากออ้ มแขนของชิออน เพ่ือก้าวลงสพู่ ืน้
และในเวลาเดยี วกันกจ็ �าแลงกายเป็นมนษุ ย์ รวมถงึ ควา้ เสือ้ ผา้

ออกจาก 『กระเพาะ』 มาสวมเรียบร้อยในทันทีท่ีการจ�าแลงกายเสร็จ
สมบรู ณ์ ทีจ่ รงิ คือผมแอบฝึกเอาไวก้ ่อนแล้วน่ะนะ

ท่าทางเหมือนเบนิมารุกับชิออนจะตกใจกับการจ�าแลงกายของ
ผม ทว่ากค็ กุ เขา่ ลง ณ ทน่ี นั้ โดยไมเ่ อย่ อะไร

“ถ้าอยา่ งนน้ั ฉันขอแต่งต้ังเบนมิ ารเุ ป็น ‘ขุนพลซามไุ ร’ และ
ขอมอบหน้าท่ีดูแลเร่ืองการทหารของประเทศเราให้ จากนี้ไปก็ขอฝาก
ด้วยล่ะ”

“รับบัญชา! เร่ืองเกี่ยวกับการต่อสู้โปรดมอบให้เป็นหน้าที่ของ
ข้าเถิด”

“สว่ นชอิ อน สา� หรบั เธอ ฉนั ขอแตง่ ตง้ั ใหเ้ ปน็ ‘นกั รบ’ ทา� หนา้ ที่
องครักษ์ของฉัน แต่ถึงจะบอกอย่างน้ันเนื้อหางานก็เหมือนเลขาของฉัน
นะ่ นะ พยายามเขา้ ละ่ ”

“ขอบพระคณุ มากคะ่ ! ขา้ จะพยายามพฒั นาตวั เองทกุ วนั ๆ เพอ่ื
จะได้เปน็ ประโยชน์ตอ่ ทา่ นริมุรุคะ่ !!”

เบนิมารุ ชิออน แล้วกฮ็ าคโุ ร
ทงั้ สามดจู ะประทบั ใจกบั การทผ่ี มมอบคลาส (อาชพี ) ใหจ้ นพดู
ไม่ออก
ทา่ ทางพวกเขาดีใจกนั มากจริงๆ อย่างตอนคุโรเบเอะเอง เขาก็
ดใี จเหมือนกัน รอู้ ย่างนีผ้ มคงมอบหมายตา� แหน่งให้พวกเขานานแล้วละ
เด๋ียวมอบหมายตา� แหนง่ อะไรให้ชนู ่ากบั โซเอย์ดว้ ยดีกว่า
วินาทีท่ีผมคิดอย่างน้ัน ก็มีเงาร่างคนปรากฏข้ึนที่ด้านข้างของ
เบนิมารอุ ย่างกะทนั หนั
โซเอย์นน่ั เอง

บทที่ 2 วิวฒั นาการกับอาชพี 127

ดูราวกับวา่ เขาพุ่งตัวออกมาจากเงาของเบนิมารุ ซ่งึ ดูเหมอื นวา่
จะเป็นผลของเอก็ ซ์ตร้าสกิล 『เคลื่อนยา้ ยผ่านเงา』 ทโี่ ซเอย์ได้มาหลัง
จากวิวัฒนาการนน่ั เอง

ไอ้สกิล 『เคล่ือนย้ายผ่านเงา』 นี่มันเป็นยังไงของมันกันนะ
ผมรู้หรอกว่ามันเป็นสกิลที่ท�าให้เคล่ือนย้ายผ่านเงา ท�าให้เดินทางผ่าน
ระยะทางทส่ี น้ั ท่ีสดุ ได.้ ..

ในฐานะที่มันเป็นหน่ึงในสกิลของเทมเพสต์สตาร์วูลฟ์ ผมจึง
ใชไ้ ดอ้ ยเู่ หมอื นกนั แตผ่ มยงั ไมเ่ คยทดลองใชจ้ รงิ เลยสกั ครง้ั ดทู า่ วา่ จะเปน็
สกลิ ที่สะดวกสบายเกินคาดแฮะ

ผมมสี กลิ มากเกินไปซะจนตามทดลองใชไ้ ม่ทนั แต่ลงแบบน้ีคง
ตอ้ งรีบฝกึ ใช้ให้ไดแ้ ลว้

สว่ นโซเอยน์ ัน้ ดูเหมอื นวา่ จะสามารถใช้ 『เคลื่อนย้ายผ่านเงา』
ได้ชา� นาญตง้ั แต่เม่อื ไรกไ็ มร่ ู้

มันเป็นสกิลทเ่ี หมาะกบั การรวบรวมขอ้ มลู ขา่ วสารสดุ ๆ เลย
ทันทีที่โซเอย์เล่ือนสายตามาเจอผม เขาก็คุกเข่าลงและเอ่ยว่า
“มีรายงานครบั !”
“โอะ โอ้”
“ข้าเก็บรังไหมได้อย่างปลอดภัย แต่ในระหว่างทางท่ีกลับมา
ข้าพบเห็นลิซาร์ดแมนกลุ่มหนึ่งเข้า การท่ีลิซาร์ดแมนออกมาจนถึงพ้ืนท่ี
แถบนี้ซึ่งห่างจากเขตโคลนตมมากถือเป็นเร่ืองผิดปกติ จึงรีบกลับมา
รายงานใหท้ ่านทราบครับ”
โซเอยร์ ายงานขา่ วใหผ้ มฟงั ดว้ ยสหี นา้ เยอื กเยน็ แมล้ มหายใจจะ
ไม่ขาดหว้ งเลยแม้แตน่ อ้ ย แต่เขาคงเร่งเดินทางมาจนสุดกา� ลงั แน่
เพราะสกลิ 『ตรวจจับความร้อน』 ของผมรบั รู้ไดว้ ่าอุณหภมู ิ
รา่ งกายของโซเอย์นั้นเพ่ิมสงู ข้ึนเล็กนอ้ ย
“ลิซาร์ดแมนงั้นร?ึ ท�าไมกันละ่ เนย่ี ...”

128

เบนมิ ารเุ องกม็ สี หี นา้ เหมอื นสงสยั และเรม่ิ ครนุ่ คดิ อะไรบางอยา่ ง
ไม่เพยี งแค่ออรค์ แต่ลิซาร์ดแมนกด็ ว้ ยงัน้ ร.ึ ..
ดทู า่ วา่ อะไรบางอยา่ งคงกา� ลงั เริ่มเคลอ่ื นไหวอยา่ งจริงจังแลว้
“โซเอย์ ฉันจะมอบหมายหน้าท่ีซ่ึงมีเป้าหมายในการจัดการ
ขา่ วสารเปน็ หลกั ใหน้ าย ตงั้ แตว่ นั นไี้ ป จงรวบรวมขา่ วสารมาใหฉ้ นั ในฐานะ
‘หนว่ ยลับ’ ซะ”
“ดว้ ยความยนิ ดอี ยแู่ ลว้ ครบั ขา้ ไดฟ้ งั มาวา่ ตระกลู ของขา้ นนั้ เคย
เปน็ ผปู้ ฏบิ ตั หิ นา้ ทลี่ บั มากอ่ น ขา้ จะขอทมุ่ เทกา� ลงั ทง้ั หมดทมี่ ปี ฏบิ ตั หิ นา้ ท่ี
ในฐานะ ‘หน่วยลับ’ ของทา่ นริมุรคุ รับ”
ค�าพูดนั้นสงบนิง่ ทว่าแฝงไว้ซ่ึงการเตรยี มตวั เตรยี มใจ
โซเอย์มองตาของผมพลางประกาศเช่นนน้ั
ดว้ ยเหตนุ ี้ พวกเบนมิ ารจุ งึ เขา้ กบั ทุกคนไดอ้ ยา่ งสนทิ ใจ
แล้วกก็ ลายเป็นผู้ใตบ้ งั คับบัญชาทซ่ี อ่ื สัตยข์ องผมดว้ ย
พวกเขาไดว้ วิ ฒั นาการเปน็ เผา่ พนั ธช์ุ น้ั สงู ทเ่ี รยี กวา่ เผา่ คจิ นิ หรอื
อกี ชอ่ื หนงึ่ วา่ เผา่ โอนิ แตว่ า่ กนั ตามจรงิ แลว้ ดเู หมอื นวา่ จะใกลเ้ คยี งกบั การ
ย้อนคืนสู่บรรพบรุ ุษและลมื ตาตน่ื ในพลังเหนือธรรมชาตมิ ากกวา่
ตอนแรกทวี่ วิ ฒั นาการ ผมรสู้ กึ วา่ พลงั ของพวกเขาอยใู่ นระดบั ใกล้
กบั ทะลุก�าแพงแรงก์ A มาเล็กน้อย แต่ตอนน้ีอาจเพราะพลงั เรมิ่ เข้าท่ี
เนื่องจากได้สกิลมา แรงก์ของแต่ละคนจึงเกิดการเปล่ียนแปลง แต่ถึง
กระนัน้ ความแข็งแกรง่ ของพวกเขากโ็ ดดเดน่ เหนือใครไมผ่ ดิ แน่นอน
โดยเฉพาะการมอบคลาสใหแ้ ตล่ ะคนนนั้ ถอื เปน็ ตวั ขบั เคลอ่ื นให้
ปรมิ าณแกน่ เวทคงอยใู่ นระดบั ทเ่ี หมาะสมกบั คณุ สมบตั ขิ องแตล่ ะคน และ
หากวา่ ผมมอบคลาสใหก้ บั พวกฮอ็ บกอ็ บลนิ กจ็ ะเกดิ การเปลย่ี นแปลงขน้ึ
เหมือนกนั
ทา้ ยทส่ี ดุ ในเวลาทต่ี อ่ สู้ โดยมากแลว้ ความไดเ้ ปรยี บเสยี เปรยี บ
ของความสามารถพเิ ศษจะมีความส�าคญั กว่าความสามารถทางกายภาพ

บทที่ 2 วิวัฒนาการกับอาชีพ 129

อย่างการท่ีผมเอาชนะอิฟริตได้ ก็ชนะมาด้วยความได้เปรียบ
เสยี เปรยี บของสกลิ เหมอื นกัน

น่าสนใจเปน็ อยา่ งยิง่ วา่ พวกเขาได้รับสกิลพิเศษอะไรกนั มาบา้ ง
กรณีของชูน่านั้นผมรู้สึกเหมือนถูกบังคับให้แต่งต้ังเธออย่าง
กลายๆ แตก่ ค็ งไม่เป็นไรหรอก เพราะเห็นว่าเดมิ ทเี ธอเป็นมิโกะอยู่แลว้
และก็ไมไ่ ด้ให้ความรู้สกึ ผดิ แผกอะไรด้วย แถมตวั ชูนา่ เองกพ็ อใจ ดงั นั้น
จงึ ตดั สนิ ตามนั้นแหละ
ดว้ ยเหตุน-้ี -----
เบนิมารจุ ึงไดก้ ลายเปน็ “ขุนพลซามุไร”
ชนู า่ เป็น “องค์หญงิ มิโกะ”
ฮาคโุ รเป็น “ผู้ช้แี นะ”
โซเอยเ์ ป็น “หน่วยลับ”
ชิออนเปน็ “นกั รบ”
และคโุ รเบเอะเปน็ “ช่างตีดาบคาตานะ”
ทั้งหมด เข้ารับต�าแหน่งในคลาสต่างๆ เพื่อท�าหน้าท่ีรับใช้ผม
ต่อไป

●

กาบลิ ไดร้ บั ความรว่ มมอื จากหมบู่ า้ นกอ็ บลนิ แตล่ ะหมบู่ า้ นอยา่ ง
ราบร่ืน

แม้เขาจะไม่แสดงพลังของตนให้เห็น แต่บรรดาก็อบลินก็ยอม
อยู่ใตอ้ าณัติของเขา

อยา่ งไรเสยี กเ็ ปน็ เพยี งเผา่ พนั ธท์ุ อี่ อ่ นแอ หากเจา้ กอ็ บลนิ มที ที า่
ว่าจะขัดขืน เขาก็ไม่ลังเลที่จะใช้ก�าลังท�าให้พวกมันอยู่ใต้อ�านาจของเขา
อยดู่ ี

130

ค�าพดู ของผ้นู �าเผ่าไมห่ ลงเหลอื อยูใ่ นสมองของกาบลิ อกี ต่อไป
เขารวบรวมนกั รบทกุ ตนของแต่ละหมบู่ ้าน กวาดเสบียงอาหาร
ท้ังหมดเท่าทม่ี ีจากคลัง
และจดั ตั้งกองทัพเพ่อื ตนเองข้นึ มาดว้ ยวธิ ีดังกลา่ ว
จ�านวนทั้งหมดทไ่ี ด้คอื 7,000 ตน
ทั้งหมดสวมใส่ชุดเกราะหนังโทรมๆ และใช้หอกหิน ที่จะพัง
มพิ งั แหลเ่ ปน็ อาวธุ
แมจ้ ะวางใจไม่ไดใ้ นฐานะก�าลังรบ แต่ตอนนี้ได้เท่านีก้ ็เพียงพอ
สว่ นผูท้ ไ่ี ม่มีใจจะตอ่ สู้น้นั หลบหนไี ปเรยี บร้อยแล้ว
“เฮ้ย เจ้าพวกหัวหน้าเผ่า ในละแวกนี้ยังมีหมู่บ้านอื่นอยู่อีก
รเึ ปลา่ ?”
บรรดาหวั หนา้ เผา่ กอ็ บลนิ พากนั มองหนา้ กนั เมอ่ื ไดย้ นิ คา� ถามนน้ั
แล้วตนหนง่ึ ก็เอ่ยตอบดว้ ยทา่ ทีหวาดๆ ว่า
“คือ... จะเรียกว่าหม่บู า้ นหรอื ยังไงดีครับ แบบว่าน่าจะมีชุมชน
อยู่อกี ชุมชนหนง่ึ น่ะครับ”
“ชมุ ชนง้นั รึ?”
วธิ ีพดู ท่ไี ม่เต็มปากเต็มคา� น้ันทา� ใหก้ าบลิ อารมณเ์ สีย
(หมายความว่าไง? กะอีแค่ชุมชนธรรมดามันจะไปมีอะไร
หนักหนา?)
แต่เมอ่ื เคน้ ถามเข้า พวกกอ็ บลนิ ก็เร่ิมพูดอะไรแปลกๆ ออกมา
วา่ ดเู หมอื นชมุ ชนนน้ั จะมกี องกา� ลงั กอ็ บลนิ ซงึ่ นงั่ บนหลงั เผา่ กาโร่
อยู่
พดู อะไรของพวกมัน
เผา่ กาโรเ่ ปน็ ปศิ าจทแ่ี ขง็ แกรง่ ไมน่ อ้ ยและเคลอ่ื นไหวกนั เปน็ กลมุ่
กล่าวกันว่าเป็นถึงผู้ปกครองแห่งท้องทุ่งราบ และมีกา� ลังรบขนาดท่ีหาก
อย่ใู นทงุ่ ราบละก็ กระท่งั ลซิ ารด์ แมนก็ยังพ่ายแพอ้ ยกู่ ้าวหน่ึง

บทที่ 2 วิวฒั นาการกบั อาชพี 131

แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรท่ีเผ่าพันธุ์ชั้นสูงแบบนั้นจะมารับใช้
ปศิ าจชั้นต่า� อย่างกอ็ บลนิ

แถมพวกกอ็ บลินยังพูดเรือ่ งละเมอเพอ้ พกออกมาอีก
วา่ ผทู้ ีก่ ็อบลนิ เหล่านน้ั ตามรบั ใช้ คอื สไลม์
เห็นว่าข้าโงห่ รือไง กาบลิ คดิ อยา่ งนน้ั
สไลมน์ ะ่ เปน็ ปศิ าจระดบั ตา่� ทสี่ ดุ เลยไมใ่ ชร่ !ึ ถา้ เปน็ พวกกอ็ บลนิ
ละกอ็ าจไม่แน่ แต่เรอ่ื งที่เผา่ กาโรจ่ ะรับใชป้ ิศาจชัน้ ขยะเช่นนั้น เป็นเรอ่ื ง
ทไ่ี มค่ วรเกดิ ข้นึ เดด็ ขาด
เขาจา� เป็นตอ้ งตรวจสอบ
บางทอี าจจะมลี กู เลน่ อะไรแอบซอ่ นอยกู่ ไ็ ด้ ถา้ ทกุ อยา่ งไปไดส้ วย
บางทเี ขาอาจจะไดเ้ ผา่ กาโรม่ าไวภ้ ายใตบ้ งั คบั บญั ชาดว้ ย ซงึ่ ถา้ เปน็ เชน่ นนั้
กระท่ังท้องทุ่งราบเองก็คงกลายเป็นสวนแหง่ หน่ึงของกาบลิ
กาบิลเร่มิ เคลอื่ นไหวตามทคี่ วามละโมบของตนส่งั
ทว่ากลับไมม่ ีหมู่บ้านตัง้ อยู่ในสถานที่ซง่ึ เขาได้ฟังมา
กาบิลอารมณ์เสียกับเร่ืองดังกล่าว แต่เขาก็พยายามกลั้นใจ
อดทนไว้ คงจ�าเป็นต้องใช้ความอดทนบ้างไม่มากก็น้อยในการจะได้
เผา่ กาโรม่ าไวใ้ นมือ
เพราะไดร้ บั การปลดปลอ่ ยจากการปกครองของผนู้ า� เผา่ กาบลิ
จงึ หยุดท่จี ะสะกดกลัน้ ความอยากของตน
แต่ถึงกระน้ัน เขาก็ยงั อดทนเพอ่ื เป้าหมาย
ส�าหรับกาบิลในเวลานี้ เขารู้สึกว่าตัวตนของผู้น�าเผ่าเป็นเพียง
ส่งิ กดี ขวางในการทีเ่ ขาจะไดก้ องทัพของตนเองมาเท่าน้นั
หากเขาไดเ้ ผา่ กาโรม่ าไวภ้ ายใตก้ ารปกครองทนี่ ล่ี ะก็ ลซิ ารด์ แมน
ตนอ่ืนๆ เองก็คงจะยอมรบั กาบลิ เปน็ ผ้นู �าเผา่ คนใหม่อย่างแนน่ อน
ลงถ้าผู้ปกครองพ้ืนท่ีราบอันแข็งแกร่งจับมือกับราชันแห่งเขต
โคลนตม ตอ่ ใหเ้ จา้ พวกหมชู น้ั ตา่� จะมารวมตวั กนั มากขนาดไหน กไ็ มจ่ า� เปน็

132

ตอ้ งหวาดกลวั !
กาบลิ เช่อื เชน่ นน้ั สนิทใจ
เขาจะกวาดลา้ งเจ้าพวกหมูให้เรยี บ แล้วขึน้ เป็นผปู้ กครองมหา

พงไพรแหง่ จูรา่ เอง
(ถ้าท�าส�าเร็จ ข้าก็จะสรา้ งผลงานในฐานะผ้ใู ต้บงั คบั บัญชาของ

ท่านเกลมวิ ด์ไดอ้ ยา่ งเกินพอ)
เมอ่ื วาดฝนั ถงึ เวลานนั้ แลว้ การอดทนเพยี งเลก็ นอ้ ยกไ็ มใ่ ชเ่ รอ่ื ง

ยากลา� บาก
เขาสั่งให้ก�าลังหลักของกองทัพเคล่ือนตัวไปทางทะเลสาบชิสึ

และต้งั คา่ ยรอเตรียมพรอ้ มเอาไว้แลว้
ใชว่ า่ พวกเขาจะมเี สบยี งอาหารเหลอื เฟอื ดงั นน้ั พวกเขาจงึ ยอม

เสยี เวลาไมไ่ ด้และตอ้ งรีบดา� เนินการ
เมอื่ ไดร้ บั รายงานจากผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชาวา่ พบรอ่ งรอยการเดนิ ทาง

กาบลิ จงึ ออกค�าสงั่
นกั รบแนวหน้า รวมตัวเขาดว้ ยเพยี ง 10 ตน
จะควบโฮเบอรล์ ิซารด์ (ก้งิ ก่าขับเคลอื่ น) สา� หรับการเดนิ ทาง

ม่งุ หน้าไปยงั เปา้ หมาย
พวกเขาเขา้ ใกลจ้ ดุ หมายปลายทางโดยไมร่ ะแวงระวงั อะไรทง้ั สน้ิ
แมเ้ ผา่ กาโรจ่ ะนา่ หวาดหวนั่ แตถ่ า้ มารบั ใชก้ อ็ บลนิ กค็ งเปน็ พวก

ตกต�่าหลุดจากฝงู
(ขา้ คนนจี้ ะลงมอื ขดั เกลาพวกมนั ดว้ ยตวั เอง เพอ่ื ใหค้ วามแขง็ แกรง่

ทแี่ ทจ้ รงิ ของพวกมนั กลับคืนมา!)
กาบลิ คิดเช่นน้ัน
เขาไมค่ ิดจะคาดคะเนเลยวา่ ขา้ งหนา้ นี้จะมอี ะไรอย.ู่ ..
เพราะในสมองของเขาเตม็ เปย่ี มไปดว้ ยความฝนั ทว่ี า่ ตวั เขาจะได้

เป็นประโยชนต์ อ่ เกลมิวด์ทเ่ี ขาเคารพรักเทา่ นัน้ ...

บทท่ี 2 วิวัฒนาการกับอาชีพ 133

134



เวลาผา่ นไปหลายวนั นบั ตง้ั แตท่ พี่ วกเบนมิ ารเุ ขา้ เปน็ ขา้ รบั ใชข้ อง
ผมอย่างเป็นทางการ

พวกเขาสนิทสนมกับเหล่าฮ็อบก็อบลินเช่นพวกริกุรุโดได้เป็น
อยา่ งดตี ามทีพ่ วกเจา้ ตวั พดู เอาไว้

ชูน่าประสบความส�าเร็จในการผลิตใยไหมจากวัตถุดิบท่ีโซเอย์
นา� กลบั มา จากนนั้ กใ็ ชใ้ ยไหมทไ่ี ดท้ อเปน็ ผา้ ไหม ทา� ใหเ้ ธอไดร้ บั ความนยิ ม
อยา่ งมากในหมู่สาวๆ

ซง่ึ ก็เปน็ เร่ืองแนน่ อนอยู่แลว้ เพราะหากเปรยี บเทยี บกับเส้อื ผา้
ปา่ นทใี่ ชม้ าตงั้ แตส่ มยั เปน็ กอ็ บลนิ แลว้ ละก็ ผา้ ไหมนน้ั แตกตา่ งออกไปจน
อยู่ในระดบั ทเี่ รยี กว่าคนละมิตเิ ลยทเี ดยี ว

ดเู หมอื นวา่ เหลา่ สาวๆ ภายใตก้ ารสง่ั การของรริ ินา่ ------น�าโดย
คุณฮารุนะ จะกา� ลงั เรียนรู้เทคนิกการทอผา้ โดยมีชูนา่ เปน็ อาจารย์ ดว้ ย
เหตนุ เี้ อง ชนู า่ จงึ กลายเปน็ เจา้ ของโรงชา่ งสา� หรบั ผลติ เสอ้ื ผา้ เครอื่ งนงุ่ หม่
และเครือ่ งประดับไป

แถมรู้สึกว่าเธอจะร่วมงานกับการ์มผู้รับผิดชอบโรงช่างส�าหรับ
ผลติ เครอ่ื งปอ้ งกนั ไดเ้ ปน็ อยา่ งดี ตา่ งฝา่ ยจงึ ตา่ งปรกึ ษาหารอื กนั เชน่ เรอื่ ง
ความร้สู ึกในการสวมใส่ และพยายามจะผลติ สงิ่ ท่ดี ีย่งิ ขึ้นให้ได้

ผมเองก็เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ เพราะอีกไม่ช้าเส้ือผ้าส�าหรับ
สวมใส่ยามปกติและเครอ่ื งแบบของพวกเรากค็ งจะส�าเร็จแล้ว

ขณะเดียวกัน คุโรเบเอะเองก็กลายเป็นเจ้าของโรงช่างสา� หรับ
ผลติ อาวุธเช่นกนั

คุโรเบเอะกับไคจินแลกเปลี่ยนกันสอนเทคนิคของตน และ
คโุ รเบเอะกซ็ ึมซับเทคนคิ ของไคจนิ ไดจ้ นหมดส้ิน

136

ตวั ไคจินเองก็เรย่ี วแรงเรมิ่ ถดถอยแลว้ เขาจึงผนั ตวั ไปท�าหนา้ ท่ี
ควบคมุ ดแู ลเกย่ี วกับการผลิตโดยเฉพาะ แต่ถึงจะวา่ อย่างน้ันความรขู้ อง
ไคจินก็ยากจะดูแคลนได้ เขาอาจจะมอบหน้าท่ีในการผลิตให้กับ
คโุ รเบเอะ แตใ่ จจรงิ เขาคงอยากทมุ่ เทใหก้ บั การวจิ ยั อนั เปน็ งานอดเิ รกแต่
เดิมทขี องเขามากกว่า

หลักฐานก็คือกระทั่งตอนน้ีไคจินก็ยังคงออกแบบอาวุธส�าหรับ
ยามขน้ึ ขพ่ี าหนะของพวกฮอ็ บกอ็ บลนิ และกา� ลงั ปรกึ ษาอะไรบางอยา่ งกบั
คุโรเบเอะด้วยท่าทางสนุกสนานด้วย หลังจากน้ีผมก็อยากให้ท้ังสองคน
ทา� งานเหมือนสองคนเป็นคนเดียวแบบนต้ี อ่ ไปนะ

ฝ่ายโซเอย์ได้ฮ็อบก็อบลินหลายตนไว้ใต้บังคับบัญชาและสร้าง
เครอื ข่ายการเฝา้ ระวังดูแลรกั ษาความปลอดภยั รอบเมอื งข้นึ มา

อย่างเช่นมีการวางกลไกที่จะส่งเสียงเตือนภัยหากมีใครเข้าใกล้
ไวร้ อบๆ

พร้อมกันนั้นโซเอย์ยังท�าหน้าที่รวบรวมข่าวสารอีกด้วย เขาส่ง
ขา่ วสารใหผ้ มเปน็ ชว่ งๆ ไมไ่ ดข้ าด ซง่ึ สาเหตทุ ท่ี า� ใหเ้ ขาทา� อยา่ งนน้ั ไดก้ ค็ อื
เอก็ ซ์ตร้าสกลิ 『แยกร่าง』

โซเอยส์ ามารถสรา้ ง 『รา่ งแยก』 ไดพ้ รอ้ มกนั ถงึ 6 รา่ ง แถม
แตล่ ะรา่ งยงั เคลอ่ื นไหวอยา่ งเขา้ ขากนั ดว้ ยสกลิ 『จติ สอ่ื สาร』 ทงั้ ยงั ไมม่ ี
ขอ้ จา� กดั ในการเคล่ือนไหว โซเอย์จึงใช้ร่างแยกกระจายตัวไปตามแต่ละ
พื้นทแ่ี ละรวบรวมข่าวสารมา

ผมมอบหมายใหโ้ ซเอย์เป็น “หน่วยลบั ” ก็จริง แตน่ ่ีมันจะลง
ล็อกเกินไปแล้ว

ท้งั น้ีสรรมถนะทางกายของ 『รา่ งแยก』 ทว่ี า่ มคี วามสามารถ
ในการต่อสู้เทียบเท่าได้กับร่างหลัก จะต่างกันก็คือมีพลังกายน้อยมาก
และมีปรมิ าณแก่นเวทไมเ่ พยี งพอขนาดที่จะใช้เวทมนตรไ์ ด้กระมงั

บทที่ 3 ทตู และการประชุม 137

แต่ในด้านของสกิลน้ันเป็นอีกเรื่องหนึ่ง เพราะเห็นว่าใช้เอก็ ซต์
รา้ สกลิ 『เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา』 กบั 『เสน้ ใยเหนยี วหนดื เหลก็ กลา้ 』 ได้
ด้วย

เรยี กว่าสารพัดประโยชน์อยา่ งแทจ้ ริง
ดูเหมือนว่าสกิลที่สถิตกับโซเอย์น้ันจะเป็นการรับสืบทอดสกิล
ไปจากผม แต่เจ้าตัวก็ใช้งานได้อย่างสมบูรณ์แบบ หมายความว่าถึง
ประสิทธิภาพจะเหมือนกัน แต่ผลลัพธ์จะต่างกันขนาดนี้ได้ข้ึนอยู่กับ
ผ้ใู ช้...
ไม่สิ ไมใ่ ชว่ ่าผมไม่ได้ความ แตโ่ ซเอยเ์ ปน็ อัจฉรยิ ะต่างหาก
ที่จริงคือก่อนท่ีจะไหว้วานโซเอย์ ผมก็มีการส่งหน่วยสืบข้อมูล
ออกไปก่อนแลว้
การรวบรวมขอ้ มลู ขา่ วสารถอื เปน็ เรอ่ื งพนื้ ฐาน แถมถา้ ออรค์ กบั
ลซิ ารด์ แมนกา� ลงั มกี ารเคลอ่ื นไหวแปลกๆ กม็ วั แตป่ ระมาทวา่ ทน่ี ป่ี ลอดภยั
ดไี มไ่ ด้ ทวา่ ลา� พงั เหลา่ ฮอ็ บกอ็ บลนิ มอื สมคั รเลน่ นน้ั กร็ ๆู้ กนั อยวู่ ่าท�าได้
อยา่ งมากกแ็ คส่ งั เกตการเคลอ่ื นไหวของกลมุ่ กองกา� ลงั จากทไี่ กลๆ เทา่ นนั้
หากเข้าใกล้เกินไปโอกาสที่จะถกู พบตัวและถกู จับก็สูง และถงึ
แม้จะหนีรอดมาได้แต่ก็จะท�าให้ศัตรูเกิดความหวาดระแวงอยู่ดี แม้น่า
หงดุ หงิด แตผ่ มก็ย้า� พวกเขาซ้า� แล้วซ้า� อกี วา่ อย่าฝนื จนเกินไป
ทว่าถูกตอ้ งแลว้ ทผ่ี มวานโซเอย์ให้ท�าหนา้ ท่นี ้ี เพราะในเมือ่ เป็น
แค่ 『รา่ งแยก』 ถงึ แมจ้ ะบงั เอญิ ถกู พบตวั เขา้ จรงิ ๆ กแ็ คส่ ลายรา่ งแยกนนั้
ท้งิ เสียก็พอ
ยง่ิ ไปกว่านนั้ การใช้ 『จิตส่ือสาร』 ได้ก็ย่ิงแล้วใหญ่ เพราะมนั
ท�าให้การส่งข่าวสารในโลกท่ีไม่มีกระทั่งโทรศัพท์มือถือนี้รวดเร็วยิ่งกว่า
โลกเดิมเสยี อีก
ช่างน่าสนใจจรงิ ๆ
“ใหข้ ้าออกไปสบื ไหมครบั ท่านริมรุ ุ?”

138

ผมนกึ ถงึ ใบหนา้ ของโซเอยท์ เี่ อย่ อยา่ งนนั้ ดว้ ยทา่ ทางสงบเยอื กเยน็
ขนึ้ มาได้

“วานดว้ ยได้ไหม?”
และวนิ าทเี ดียวกบั ทผ่ี มถาม
“ครับ กรณุ ามอบใหเ้ ปน็ หน้าท่ีข้าเถดิ ”
รา่ งของโซเอยก์ ็หายวับไปจากสถานทน่ี ัน้
เป็นวิธีใช้ 『เคลื่อนย้ายผ่านเงา』 ที่ยอดเยี่ยมสมควรดูเป็น
แบบอยา่ ง
โซเอย์เป็นชายที่มีบรรยากาศใจเย็นสงบนิ่ง ให้ความรู้สึกว่าคง
ไม่ท�าอะไรที่เกินก�าลัง ซ่ึงเหมาะสมกับการสืบเสาะหาข้อมูล ผมคิดถูก
จริงๆ ท่ีแตง่ ตั้งเขาเป็น “หน่วยลบั ”

ด้านเบนิมารุก็ก�าลังปรึกษาหารือร่วมกับพวกริกุรุโดเก่ียวกับ
ระบบการรักษาความปลอดภัยของเมอื ง

มีการจัดตั้งหน่วยงานด้านการทหารขึ้นใหม่โดยให้เบนิมารุเป็น
ผูร้ บั ผดิ ชอบ แต่ถงึ จะวา่ อย่างนั้นคนที่สังกดั ในหน่วยงานนี้กเ็ พ่ิงมฮี าคุโร
แคค่ นเดยี วน่ะนะ

พวกริกุรุที่สังกัดในหน่วยรักษาความปลอดภัยน้ันมีหน้าท่ีการ
จดั หาเสบยี งอาหารกบั รวบรวมวตั ถดุ บิ ควบรวมดว้ ย จงึ ไมส่ ามารถกะเกณฑ์
นบั เป็นก�าลงั ทหารง่ายๆ ได้

ดแู ลว้ ทา่ ทางนา่ จะจา� เปน็ ตอ้ งจดั โครงสรา้ งของหนว่ ยใหมอ่ กี ครงั้
แล้วรวบรวมอาสาสมัครแฮะ

รสู้ กึ ว่าเบนมิ ารุกจ็ ะก�าลังปรึกษาริกรุ โุ ดเกี่ยวกบั เรือ่ งนอ้ี ยู่น่ันละ
“ข้าอยากจะคัดเลือกผู้ท่ีดูมีหน่วยก้านมาสร้างเป็นองค์กรที่
พัฒนาดา้ นการต่อสโู้ ดยเฉพาะ จะไดไ้ หมครับ?”
“ออ้ื ฝากใหน้ ายจัดการนั่นละ ถ้ากา� หนดแบ่งคนไดเ้ มอ่ื ไหรก่ ็

บทที่ 3 ทตู และการประชุม 139

รายงานฉันด้วยนะ”
เมอื่ เบนมิ ารมุ าขออนญุ าตอยา่ งนนั้ ผมจงึ ตอบตกลงไป อนั ทจี่ รงิ

ผมอยากโยนให้เขารับหน้าท่ีไปให้หมดด้วยซ�้า แต่ท�าแบบนั้นมันคงดู
ไรค้ วามรบั ผดิ ชอบไปหน่อย ดังน้ันไม่วา่ เร่อื งอะไร อยา่ งน้อยการตดั สิน
ข้ันสุดทา้ ยกเ็ ป็นหน้าท่ขี องผมละนะ

ตอนน้ีที่นี่ยังเป็นเพียงเมืองที่เหล่าปิศาจมารวมตัวกัน แต่ก็ให้
ความรสู้ กึ วา่ เรมิ่ จะสรา้ งระบบขององคก์ รระดบั ประเทศขน้ึ มาไดท้ ลี ะนอ้ ยๆ

ทัง้ หมดกเ็ พราะวา่ ได้ความรว่ มมอื จากพวกเบนิมารแุ ทๆ้
จากน้ีไปผมก็อยากจะพง่ึ พาพวกเขาตอ่ ไปนะ่ นะ
ทนี ้ี มาถึงฮาคโุ ร
ยักษ์ทก่ี า� ลงั ยืนอยเู่ บ้อื งหน้าผมในทา่ ถอื ดาบไมเ้ ตรยี มพร้อม
ฮาคุโรเป็นผเู้ ชี่ยวชาญดา้ นดาบไม่ผดิ แน่นอน
ความแข็งแกรง่ ของเขาไมใ่ ชค่ รึง่ ๆ กลางๆ
ทั้งที่เป็นคุณปู่แท้ๆ แต่จิตท่ีกดดันมานั้นกลับต่างกันเป็นคน
ละเรือ่ ง
อันที่จริงเร่ืองมันผิดพลาดมาตั้งแต่ตอนที่ผมคิดว่าไหนๆ ก็
จ�าแลงกายเปน็ มนุษย์ไดแ้ ลว้ ดังนั้นเรียนวชิ าดาบไว้ดกี วา่ แลว้ ละ
ผมคดิ วา่ ถา้ โชคดอี าจจะเรยี นรอู้ ารต์ ซไ์ ดง้ า่ ยๆ แตด่ เู หมอื นวา่ นนั่
เปน็ ความคดิ ทอ่ี ่อนหัดเอามากๆ
ทผี่ มเคยเรยี นมากแ็ คเ่ คนโดใ้ นชวั่ โมงเรยี นสมยั มธั ยมตน้ แถมน่ี
ยังเปน็ คร้งั แรกทีผ่ มถอื ดาบไม้ แลว้ มนั จะไปท�าได้ง่ายๆ ได้ไงกนั เล่า
การคาดคะเนทวี่ า่ อยา่ งไรผมกม็ ี 『เพม่ิ ความเรว็ การรบั รพู้ นั เทา่ 』
อยู่ ดังนน้ั แค่รับดาบนะ่ ของกล้วยๆ แน!่ ก็ใช้กับฮาคุโรไมไ่ ด้อกี แน่ะ
วา่ กนั ตามจรงิ คอื ดเู หมอื นฮาคโุ รเองกจ็ ะเรยี นรสู้ กลิ 『เรง่ ความเรว็
การคิดคÓนวณ』 มาเหมอื นกนั ดังนน้ั ความไดเ้ ปรยี บของผมน่ะไม่มีอยู่
ตัง้ แตแ่ รกแลว้

140

ผลลพั ธท์ ไี่ ดก้ ค็ อื ผมโยนตวั เองใหต้ อ้ งเผชญิ กบั ความทรมานโดย
การถกู เจา้ ยกั ษ์ท่ีอยเู่ บ้ืองหน้าสายตาเลน่ งานจนแสบสันนั่นเอง...

ผมดแู คลนอาร์ตซ์มากเกนิ ไป เพราะวา่ สกลิ เป็นอะไรทคี่ ่อนข้าง
ไดม้ าอยา่ งงา่ ยดาย

แต่อารต์ ซ์น้นั ต่างจากสกิล มนั เป็นสงิ่ ท่จี ะไดม้ า ณ ปลายทาง
แห่งการฝึกฝนและความพยายาม เร่ืองสบายๆ อย่างการเรียนรู้มันได้
งา่ ยๆ น้นั ไม่มอี ยู่หรอก

เวทมนตร์เองก็ดูคลา้ ยจะเป็นอาร์ตซช์ นดิ หนงึ่ แต่ทจี่ รงิ แล้วมัน
แตกตา่ งกนั โดยสน้ิ เชงิ

อย่างไอซิเคิลแลนซ์ ผมยังเรียนรู้ได้ด้วยการดูดซับเข้ามาแล้ว
วิเคราะหเ์ ท่านัน้ แทๆ้ ...

แตถ่ งึ บ่นไปกไ็ มไ่ ด้อะไร
ขอเพียงวเิ คราะห์ได้ ก็อาจจะทา� ให้เรียนรอู้ าร์ตซ์ได้ แต่ผมคดิ
วา่ มนั นา่ จะยากเอาการเลยทเี ดยี ว ยอมแพแ้ ลว้ ยอมรบั ซะดกี วา่ วา่ มนั ไมม่ ี
ทางลัด คงมแี ต่ตอ้ งฝกึ ฝนอยา่ งหนกั เพื่อก้าวไปใหถ้ งึ ทลี ะกา้ วๆ เทา่ นัน้
โอะ๊ โอ น่ไี มใ่ ช่เวลาจะมามัวคดิ อะไรสินะ
หากใชก้ าร 『จÓแลงกาย』 กลายรา่ งเปน็ ผใู้ หญจ่ ะทา� ใหป้ ฏกิ ริ ยิ า
ตอบสนองช้าลง ดังนั้นผมจึงเปล่ียนเป็นร่างของเด็กแล้วยกดาบไม้ขึ้น
เตรียมพรอ้ ม เพือ่ จะได้ตอบสนองการโจมตไี ด้เตม็ กา� ลัง
ผมใช้ 『ญาณเวท』 แผพ่ ุ่งสมาธอิ อกไปทุกทิศทุกทาง รวมทั้ง
ใช้ 『ตรวจจบั ความร้อน』 กับ 『สดุ ยอดการรบั รูก้ ลิ่น』 ด้วย
ทเ่ี หลือก็เรื่องเสียง...

《คÓถาม ตอ้ งการปรับปรงุ สกลิ 『คลืน่ ความถีส่ งู 』 ให้
วิวฒั นาการเป็นเอ็กซ์ตร้าสกิล 『ตรวจจบั คลนื่ เสียง』 หรือไม่?
YES/ NO》

บทที่ 3 ทตู และการประชมุ 141

สมแลว้ ทเี่ ปน็ 『มหาปราชญ』์ ตอบสนองความตอ้ งการของผม
ได้เหมาะเหมง็ จรงิ ๆ

ผมตง้ั สมาธนิ กึ คา� วา่ YES โดยไม่ลังเล เทา่ นีผ้ มก็สามารถรบั รู้
ขอ้ มลู การเคล่ือนไหวทั้งหมด เช่น แก่นเวท, ความร้อน, กลนิ่ , เสยี ง ได้
แลว้ คงไมม่ ใี ครหลบหนจี ากขอบเขตการรบั รู้ของผมไปได้หรอก

จากน้ันผมก็หันเผชิญหน้ากับฮาคุโรด้วยความม่ันใจ โดยฝ่าย
ฮาคโุ รเองก็ยกดาบไมข้ ึ้นตัง้ ดว้ ยท่าทางสบายๆ

และทนั ใดนน้ั เอง รา่ งของฮาคโุ รกจ็ างลง แลว้ หายลบั ไปจากการ
รับรขู้ องผม

สง่ิ ทตี่ ามมา กค็ อื แรงกระแทกจากเหนอื ศรี ษะ
การตอ่ สู้ตดั สินกนั ดว้ ยหนึ่งดาบท่ีงดงามจนนา่ ดชู ม
ผมไมร่ ูส้ กึ เจ็บ แล้วก็ไมไ่ ด้รับบาดเจบ็ ซึง่ ก็เปน็ ของแน่ เพราะ
ฮาคโุ รเองก็ไม่ได้ออกแรงอะไร
แต่ จะวา่ อยา่ งไรดี...
มันไม่ใช่ความเร็ว แต่เป็นเทคนิค... เลเวลของเราแตกต่างกัน
โดยสน้ิ เชงิ
“เม่อื กน้ี ค้ี ือ?”
“โฮะ โฮะ โฮะ วชิ าเมอื่ ครู่น้คี อื สดุ ยอดวิชาแหง่ วิถกี ารเร้นกาย
เรยี กว่า ‘โอโบโระ’ ขอรับ เป็นวิชาที่ทา� ให้ตวั ตนของผู้ใชเ้ จือจางลงถงึ ข้ัน
เลด็ ลอดผ่านแกน่ เวทได้ หากเปน็ ทา่ นริมุรุละก็ ต้องเรยี นรูไ้ ด้ในสักวันแน่
ขอรับ”
ฮาคุโรแจกแจงให้ผมฟังด้วยท่าทางยินดี แต่แค่ฟังก็เห็นจะ
ไมไ่ หวแลว้ ละ
อย่างนอ้ ยๆ ก็ไดย้ ินวา่ กว่าที่ฮาคโุ รจะเรยี นรู้วิชานี้ไดน้ ้นั ตอ้ งใช้
เวลามากกว่าร้อยปที ีเดยี ว ดังน้นั ผมไม่คิดว่าผมจะทา� ได้หรอก

142

“นัน่ สินะ ฉันก็อยากจะเรยี นร้ใู ห้ไดใ้ นสักวนั แฮะ”
แต่พอผมตอบแบบขอไปที ฮาคุโรกพ็ ยกั หนา้ รบั ค�าพดู ของผม
แมจ้ ะรสู้ กึ ปวดใจหนอ่ ยๆ แตม่ นั ชว่ ยไมไ่ ดน้ นี่ า การเรยี นรอู้ ารต์ ซ์
ต่างจากสกลิ ถ้าล�าบากแคธ่ รรมดาๆ กไ็ มม่ ที ีท่าวา่ น่าจะเรยี นรไู้ ด้เลย
ดา้ นความสามารถผมนา่ จะเหนอื กวา่ ฮาคโุ ร แตผ่ มกลบั สฮู้ าคโุ ร
ไม่ได้แมแ้ ต่น้อย
ผมไมไ่ ดห้ ลงตัวเองหรอกนะ แตผ่ มท�าอะไรเขาไม่ไดเ้ ลยจรงิ ๆ
ก็นะ ถ้าใช้แฟลร์เซอร์เคิลอะไรท�านองน้ันก็อาจจะชนะได้อยู่
หรอก แตเ่ รอื่ งของเรอ่ื งมันไมใ่ ชอ่ ะไรแบบน้ัน
นคี่ อื นักดาบงน้ั หรือ
ชายชราผถู้ อื กา� เนดิ ในฐานะโอเกอรไ์ รช้ อ่ื และเฝา้ ฝกึ ฝนวชิ าดาบ
อยา่ งเงยี บๆ เร่อื ยมา โดยไม่ออกสู่โลกกว้าง
เชอ่ื ไดไ้ มย่ ากเลยวา่ เขาคอื บคุ คลทแี่ ขง็ แกรง่ ทสี่ ดุ ทบี่ รรดาขา้ รบั ใช้
สมแลว้ ท่ีเป็นฮาคุโร เปน็ ความแขง็ แกร่งทตี่ อ้ งยอมรับจริงๆ
แล้วผมก็ไม่คดิ หรอกวา่ เขาเอาจรงิ แลว้ แถมการยอ้ นคนื วยั กย็ ัง
ท�าใหเ้ ขาเกง่ กาจย่ิงข้ึนอกี ดว้ ย
หากอยใู่ นยคุ สมยั ทเี่ ปน็ ใจละก็ เขาอาจมชี อื่ เสยี งโดง่ ดงั่ ในฐานะ
“เทพดาบ” ไปแลว้ กไ็ ด้
ผมคดิ อยา่ งนน้ั
“เอาละ ถ้าอยา่ งนนั้ ก็มา-------”
ขณะทฮี่ าคโุ รกา� ลงั จะเชอื้ เชญิ ใหผ้ มฝกึ วชิ าตอ่ ดว้ ยรอยยมิ้ อบอนุ่
เหมือนคุณตาใจด-ี -----
เสยี งระฆงั กด็ งั ขึ้นกงั วานลัน่
ดูเหมือนว่าอุปกรณ์เตือนภัยท่ีโซเอย์วางเอาไว้จะมีปฏิกิริยากับ
อะไรบางอย่างเข้าเสียแล้ว
ดจี รงิ ๆ ดมี ากๆ เลย

บทที่ 3 ทตู และการประชุม 143

เพราะว่ากันตามตรงผมไม่มีทีท่าว่าจะชนะฮาคุโรได้แม้แต่น้อย
ก็เลยอยากจะจบการฝึกสักทแี ล้ว

จากนนั้ พวกเราจึงจบการฝึกฝน แลว้ มุ่งหนา้ ไปหาริกุรโุ ด
ทันทที เี่ หน็ ผม ริกุรโุ ดก็รบี วงิ่ เขา้ มาหา
“เกดิ เรอ่ื งใหญแ่ ลว้ ครบั ทา่ นรมิ รุ ุ มที ตู จากลซิ ารด์ แมนมาเยอื น
ครบั !”
และบอกอยา่ งน้นั ด้วยท่าทางรอ้ นรน
วา่ แตร่ กิ รุ โุ ดเนยี่ มอี มิ เมจวา่ จะรอ้ นรนดว้ ยเรอ่ื งอะไรสกั อยา่ งอยู่
เสมอเลยแฮะ เห็นทีไรก็เหมอื นจะวงิ่ ไปโนน่ มานอ่ี ยู่เสมอๆ
กน็ ะ เรือ่ งน้ันช่างมนั เถอะ... วา่ แตล่ ซิ ารด์ แมนเหรอ?
ดูท่าว่าเรื่องยุ่งยากที่คาดว่าจะมาเยี่ยมเยือนในสักวัน จะมาถึง
เข้าจนได้แล้วสิ
แตท่ มี่ าก่อนไม่ใชอ่ อรค์ แตเ่ ป็นลิซารด์ แมนงน้ั รึ
เอาเถอะ ไม่ว่าใครจะมาเราก็ต้องรับมืออยู่ดี อย่างน้อยก็ต้อง
ฟงั เรอ่ื งราวของอีกฝ่ายกอ่ นละ

*

พวกเราเคลอื่ นพลไปยงั ทางเขา้ ออกเมอื งเพอื่ ตอ้ นรบั ทตู ทม่ี าเยอื น
ทว่าทตู นน้ั ยงั เดินทางมาไม่ถงึ
เห็นว่ามคี นเดินทางล่วงหน้ามาก่อนเพียงคนเดียว แล้วเดย๋ี วจะ
กลับมาใหม่ โดยกอ่ นจะไปนน้ั อุตส่าห์ประกาศค�าสง่ั อย่างยง่ิ ใหญ่โอเวอร์
วา่ “จงออกมาตอ้ นรับกนั ท้งั หม่บู ้าน!” เสียด้วย
ฟังแล้วชวนให้อยากถามว่าพวกนี้คิดว่าตัวเองเป็นใครเน่ีย แต่
เหน็ วา่ ผทู้ ม่ี านนั้ เปน็ ถงึ ระดบั นกั รบทไ่ี ดข้ กี่ งิ้ กา่ ขนาดใหญซ่ งึ่ มชี อื่ วา่ โฮเวอร-์

144

ลซิ ารด์ ทา่ ทีแบบนัน้ จงึ ไม่ใชเ่ ร่อื งนา่ ตกใจอะไรสา� หรบั พวกริกุรุโด
หากเปน็ หนงึ่ กองกา� ลงั ทป่ี ระกอบดว้ ยบคุ ลากรระดบั อศั วนิ ในหมู่

ลิซาร์ดแมนละก็ การกวาดล้างท�าลายหมู่บ้านก็อบลินให้ส้ินซากจะเป็น
เรื่องง่ายดายมาก จงึ ดูเหมอื นว่าเปน็ เรอ่ื งธรรมดาทค่ี นท้งั หม่บู ้านจะต้อง
ออกมารอตอ้ นรบั กันพร้อมหนา้

และลงมอี ศั วนิ ทวี่ า่ เดนิ ทางลว่ งหนา้ มา ทตู ทเ่ี ดนิ ทางมากค็ งตอ้ ง
มีตา� แหนง่ สูงศักดแิ์ น่

แบบนี้คงตอ้ งระมดั ระวงั ท�าการตอ้ นรับให้ดเี สยี แลว้
ผู้ท่ีมารวมตัวอยู่ ณ ทางเข้าออกเมืองมีผม ริกุรุโด เบนิมารุ
ฮาคุโร รวมทั้งหมด 4 คน
สว่ นเรอ่ื งการตอ้ นรบั ผมยา้� กบั ทกุ คนหนกั แนน่ วา่ ใหป้ ฏบิ ตั อิ ยา่ ง
ระมัดระวัง
“ตอ้ นรับเขาให้ดี อยา่ ใหเ้ สียมารยาทล่ะ”
“ทราบแล้วครับ”
ริกรุ ุโดเอ่ยตอบค�าพูดของผม ซง่ึ คนทเี่ หลอื กพ็ ยักหน้าตาม
“อา้ ว? แล้วน่ีชิออนไปไหนเลา่ ครับ?”
เม่ือไดย้ ินค�าวา่ ตอ้ นรบั ใหด้ ี เบนิมารุก็ถามเหมอื นนึกขึ้นได้
“อ้อ ชิออนน่าจะท�าความสะอาดห้องของฉันอยู่ต้ังแต่เช้าแล้ว
ละ------”
“วะ วา่ ไงนะขอรับ!?”
พอผมเอย่ ตอบเบนมิ ารุ กไ็ มท่ ราบวา่ ทา� ไมฮาคโุ รจงึ มที า่ ทางตกใจ
“อะไรหา? มันน่าตกใจขนาดนนั้ เลยเหรอ?”
“ปะ เปลา่ ... ไมม่ อี ะไรขอรับ...”
“นนั่ สินะ ชิออนเองกเ็ ติบโตขึน้ แลว้ เพราะฉะน้ันคงไม่เป็นไร
หรอกมั้ง...”
ไม่ทราบว่าท�าไมเบนิมารุกับฮาคุโรจึงพูดติดๆ ขัดๆ อย่างไร

บทท่ี 3 ทตู และการประชมุ 145

ชอบกล
มนั ท�าใหผ้ มเริ่มร้สู กึ กังวล
และความกังวลนน้ั ก็เขา้ เปา้ ตรงเผง
ชิออนยกน�้าชามาให้พวกผมซ่ึงยืนรออยู่ท่ีบริเวณทางเข้าออก

หมบู่ า้ น
ดเู หมอื นวา่ เธอจะกา� ลงั พยายามทา� หนา้ ทใี่ นฐานะเลขาของผมอยู่

ผมคดิ อยา่ งนน้ั และกา� ลงั จะอา้ ปากเอ่ยชมเธอ
------ทวา่ เมอ่ื ไดเ้ ห็นน้�าชาท่ีเธอยกมา ผมก็สิ้นคา� พดู
นี่มัน น้า� ชาเหรอ...?
มีหญ้าหน้าตาน่าสงสัยคล้ายสาหร่ายย่ืนพ้นออกมาจากถ้วยชา

ดอู ย่างไรมนั กไ็ มใ่ ชเ่ ครอ่ื งดมื่
หมายความวา่ ไง... อธบิ ายมาซะ!? ผมขม่ ความคดิ นน้ั ไวใ้ นใจแลว้

เหลือบมองริกุรุโด แต่เขากลับเลื่อนสายตาไปอีกทางท�าทีเหมือน
ไมร่ ู้ไมช่ ้ี

คนอะไรกันแบบนเี้ นยี่
ฝา่ ยเบนิมารนุ น้ั ก�าลงั หลบั ตาปอี๋ ย่างเอาเป็นเอาตาย โดยไม่คิด
จะหนั มามองทางน้ี
สว่ นฮาคโุ รกก็ า� ลงั ดบั กลนิ่ อายของตน ทา� ตวั เปน็ อากาศธาตซุ ะงน้ั
เจ้าพวกน.้ี .. รูอ้ ยู่แล้วสินะ!?
ขณะเดียวกันชิออนก็มองดูผมดว้ ยท่าทางเหมือนอยากไดค้ า� ชม
โดยไมส่ นใจท่าทลี ะล้าละลังของผมเลย
เดย๋ี วก่อนนะ ไอ้แบบนนี้ ่ะจะใหช้ มอที า่ ไหนหา?
สัญญาณของผมร้องบอกถึงอันตราย ทว่าผมมีทางเลือกแค่
เตรยี มตวั เตรยี มใจเสียเทา่ นัน้ หรือ...
ท�าไมผมจะต้องอยใู่ นร่างมนษุ ย์เอาตอนน้ดี ้วย!? ถา้ เป็นสภาพ
สไลม์ละก็ จะหาวธิ กี ลบเกล่อื นอย่างไรกไ็ ด้แทๆ้

146

หรือหากใช้ยูนีคสกลิ 『นักลา่ เหยอ่ื 』 แยกองคป์ ระกอบเสียก็
อาจจะทา� อะไรได้บา้ งแม้ในกรณที ่ีเลวรา้ ยที่สุด...

จะนงั่ แค้นใจก็สายไปเสียแล้ว
ผมเตรียมตวั เตรียมใจ แลว้ ตัง้ ท่าจะย่นื มอื ไปหาถว้ ยชา
ทว่าตอนนั้นเอง------
“อะ๊ น้�าชาเหรอครับ! ผมกา� ลังคอแหง้ พอดเี ลยครบั !”
ก็อบตะที่กลับมาจากลาดตระเวนก็เอ่ยข้ึน ก่อนจะคว้าถ้วยชา
แลว้ ยกซดรวดเดียว
กู้ด------- ด!!
ท�าไดด้ มี าก! ผมมอบคา� สรรเสริญจากหวั ใจให้กอ็ บตะ!!
เบ้ืองหน้าสายตาผมมีชิออนที่สีหน้าเปล่ียนกลายเป็นหน้ากาก
ยกั ษ์ฮันเนยี 10 ทวา่ ก็อบตะไมร่ ู้สกึ ตวั ถึงเรื่องนนั้ หรอื ท่ถี ูกคือเขาไม่อยใู่ น
สภาพท่ีจะรสู้ ึกตวั ได้ตา่ งหาก
เอก้ิ ! กอ็ บตะล้มสลบเหมอื ดพร้อมกบั พน่ ฟองออกจากปาก
แถมร่างกายยงั กระตุกไม่หยุด ดูแลว้ ท่าทางน่าจะอันตราย
เกอื บไปแลว้ ดไี มด่ คี นทต่ี อ้ งตกอยใู่ นสภาพทวี่ า่ นอ่ี าจเปน็ ผมกไ็ ด้
ฝา่ ยชอิ อนกา� ลงั เอยี งศรี ษะดว้ ยสหี นา้ เหมอื นอยากจะพดู วา่ เอ?๋
การท่ีสาวงามหน้าตาสะสวยท�าท่าทางน่ารักไม่สมตัวน้ันก่อให้
เกิดความโมเอะ แต่ผมไม่โดนหลอกหรอก
จากนี้ไปสัง่ ห้ามยัยนีย่ ุง่ เก่ยี วกับของกนิ อยา่ งเด็ดขาดดกี ว่า
“เออ ชิออน จากนไี้ ปถา้ เธอจะเอาอาหารหรอื เครอื่ งดม่ื ที่เธอ
ท�าให้ใครกินละก็ ต้องได้รบั อนุญาตจากเบนิมารกุ อ่ นนะ!”
ผมตอกตะปยู ้�าอยา่ งหนกั แน่น
ในขณะที่เบนมิ ารเุ บกิ ตากว้างแลว้ หันมาทางผม
ผมจึงตอบกลับด้วยสายตาว่าฉันไม่รู้ด้วยนะ ผู้ก�ากับคือนาย
ฝากดูแลด้วยละ่

10หน้ากากยกั ษ์ฮันเนีย : หน้าตาของผู้หญิงทีเ่ ป่ียมไปด้วยความอิจฉาและความแคน้

ส่งผลให้ท้ังชอิ อนและเบนิมารุพากันทา� คอตก
แต่มาววั หายแล้วลอ้ มคอกทีหลงั มันจะสายเกินไป
-------ไมส่ ิ ทถ่ี กู ตอ้ งคอื มกี อ็ บตะเปน็ ผไู้ ดร้ บั ความเสยี หายจรงิ ๆ
แล้วต่างหาก แต่ว่าก็นะ ถ้าเป็นเจ้าน่ีละก็คงไม่เป็นไรหรอก อย่างไรก็
ขอบคณุ ไวก้ อ่ นละกนั เพราะคราวนเี้ ขาชว่ ยเปน็ ตวั แทนรบั เคราะหแ์ ทนผม
จากน้ีไปก็ต้องขอให้เบนิมารุพยายามเข้า เพื่อท่ีว่าอย่างน้อยๆ
ก็จะไดล้ ดจา� นวนผ้เู สียหายลงให้นอ้ ยทีส่ ุดน่ะนะ

*

ประมาณ 1 ช่วั โมงหลงั จากท่ีเสียงเตอื นภยั ดงั ขนึ้
เหล่าทูตลิซาร์ดแมนก็เดินทางมาถึงพร้อมกับเหยียบย่�าพื้นดิน
จนสน่ั สะเทือน
ตวั ผมกลับคืนสสู่ ภาพสไลม์และก�าลังอยใู่ นอ้อมแขนของชิออน
ชิออนยืนกรานว่าเป็นการเตรียมการให้พร้อมเผ่ือในเวลาที่เกิด
อะไรข้ึน! แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมท�าตัวตามปกติมันปลอดภัยกว่ากันเยอะ
เลยนะ
เอาเถอะ ทา่ ทางชอิ อนกก็ า� ลงั พยายามเตม็ ทกี่ บั ภารกจิ ในฐานะ
องครกั ษ์ของผม ดังน้ันผมจึงเลกิ ความคิดทีจ่ ะขดั แย้งอะไร
ท่าทางเหมือนเธอก�าลังพยายามแก้ตัวกับความผิดพลาดเรื่อง
น้�าชาเสยี ด้วยสิ
วา่ แตเ่ รือ่ งท�าความสะอาดจะเปน็ อะไรหรือเปล่านะ? ไม่สิ ตอน
นอี้ ยา่ เพง่ิ ไปนกึ ถงึ ดกี วา่ ผมสลดั ความกงั วลทผี่ ดุ ขนึ้ ในสมองออกไป แลว้
หันไปสนใจเหล่าทูตทเ่ี ดินทางมา
ในจา� นวนคณะเดนิ ทางท่ีมากนั ราวสบิ ตน มลี ิซารด์ แมนตนหน่งึ
ซง่ึ ลงมาจากโฮเวอรล์ ซิ ารด์ ด้วยทา่ ทางยิง่ ผยองแปลกๆ

148

นน่ั คอื ลีดเดอรเ์ หรอ?
“เหนื่อยหนอ่ ยนะที่ออกมาต้อนรับ! ข้าจะให้โอกาสพวกเจา้ ได้
เขา้ เปน็ ผใู้ ต้บังคับบัญชาของข้าด้วย จงภูมิใจเถอะ!!”
เปิดปากค�าแรก พท่ี ่านกล็ ะเมออะไรออกมากไ็ มร่ ู้
ผมไดแ้ ตต่ กตะลงึ ทมี่ าถงึ กป็ ระกาศเรอ่ื งของตวั เองเอาฝา่ ยเดยี ว
โดยไมม่ ีการเจรจากนั แบบน้ี
เลน่ เอาพดู ไมอ่ อกไปเลย
ไอบ้ ้านี่แหกปากอะไรออกมาเนี่ย ดเู หมือนว่าคนทีล่ า� บากใจจะ
ไม่ได้มีแต่ผม เพราะพวกเบนิมารุเองก็มีท่าทีลังเลไม่รู้ว่าจะตอบสนอง
อยา่ งไรดีเหมือนกนั
“ขออภยั ดว้ ยนะครบั แตจ่ ๆู่ มาบอกใหเ้ ปน็ ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชาของ
ทา่ นน่มี นั ------”
“หึ พวกเจา้ เองก็ได้ยนิ มาแลว้ ไม่ใช่เรอะ? ว่าเจา้ พวกหมูออรค์
ก�าลังจะเขา้ มาโจมตที ่นี ด่ี ้วย คนท่ีจะช่วยเหลือกอบกู้หนอนแมลงอ่อนแอ
อยา่ งพวกเจา้ ได้ มีแค่ขา้ คนนเี้ ท่านนั้ นะ!?”
ริกรุ โุ ดเป็นตวั แทนใหค้ �าตอบ แตฝ่ า่ ยลซิ าร์ดแมนกโ็ พล่งค�าพูด
ออกมาเหมือนจะตัดบท
ดทู า่ วา่ สา� หรบั หมอน่ี เรอื่ งทพี่ วกเราจะเขา้ เปน็ ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา
ของมันนั้นเปน็ สิง่ ท่ีถูกก�าหนดไว้เรียบรอ้ ยแล้ว
กจ็ รงิ ว่าหากพวกออร์คเขา้ มาโจมตี การไปขอรับความคมุ้ ครอง
จากพวกลซิ าร์ดแมนก็เป็นตัวเลอื กตัวหนง่ึ เหมอื นกนั
แมว้ า่ ตอนนพ้ี วกเราจะยงั คงรอรายงานการสบื ขอ้ มลู จากโซเอยอ์ ยู่
แตก่ ็อาจเลอื กรว่ มมอื กันตอ่ สูจ้ นกวา่ การคกุ คามจากออรค์ จะสน้ิ สดุ ลงได้
ทว่า...
“จรงิ สิ เหน็ ว่าทีน่ ี่มีคนทเี่ ล้ยี งเผ่ากาโร่ให้เชอ่ื งไดอ้ ยูส่ ินะ จงพา
ตัวมาซะ ขา้ จะแตง่ ต้งั เจ้าน่ันให้เปน็ ผู้บรหิ ารก็ได!้ ”

บทท่ี 3 ทตู และการประชมุ 149

อืม เออ่ ...
จริงอยูว่ า่ ตัวเลอื กท่ีจะรว่ มมอื กนั ต่อสมู้ ันกม็ ี
แต่ถ้าพรรคพวกที่ร่วมกันต่อสู้ดันเป็นไอ้งี่เง่าล่ะ ผลจะเป็น
อยา่ งไร?
ทว่ี า่ “สง่ิ ทน่ี า่ หวาดหวนั่ อยา่ งแทจ้ รงิ นน้ั ไมใ่ ชศ่ ตั รทู เี่ กง่ ฉกาจ แต่
เป็นพวกพอ้ งทไ่ี รค้ วามสามารถ” เนี่ย เปน็ ค�าพูดของนโปเลียนหรอื เปลา่
นะ? แตผ่ มเองกค็ ิดเหมอื นกัน คอื พวกพ้องทไ่ี ร้ความสามารถน่ะมีแตจ่ ะ
กลายเปน็ ตัวเกะกะเทา่ นนั้
โดยเฉพาะเม่ืออยู่ในสภาวะแวดล้อมท่ีมีลักษณะพิเศษอย่าง
สนามรบ แถมไอ้คนไร้ความสามารถที่ว่าดันเป็นผู้บังคับบัญชาด้วยแล้ว
ละก็...
เพยี งแค่คิดก็ขนลกุ แลว้
ผมเหลอื บมองทา่ ทขี องรกิ รุ โุ ด กพ็ บวา่ เขากา� ลงั อา้ ปากคา้ งดว้ ย
ความอ้ึง
สว่ นเบนมิ ารกุ า� ลงั เกาศรี ษะแกรกพลางมองมาทางผมดว้ ยสายตา
เหมือนถามประมาณวา่ เจย๋ี นหมอนีท่ ิง้ เลยไดม้ ย้ั ?
แน่นอนวา่ ไม่ไดน้ ่ะนะ
แล้วจะแสดงปฏิกิริยาตอบสนองอย่างไรดลี ะ่ เน่ีย ผมล�าบากใจ
ว่าควรจะปฏบิ ตั ิอย่างไรดีชนิดท่ีเร่ืองชอิ อนเมือ่ ครนู่ เี้ ทียบไม่ติด
ดา้ นฮาคุโรก็ก�าลังกอดอกยนื หลบั ตา
แม้จะเงยี บๆ แต่คงไม่ใช่วา่ นอนหลบั อยหู่ รอกนะ?
ชอิ อนทก่ี อดผมอยกู่ เ็ รม่ิ เกรง็ กา� ลงั แขนเพราะความโกรธ--------
เดี๋ยวก่อน! ตวั ผมโดนบบี ไปหมดแลว้
พอผมลนลานรีบด้ินรน ชอิ อนก็คลายกา� ลังเหมอื นจะนกึ ถงึ ผม
ขึน้ มาได้
เธอหลงั่ เหงอื่ เยน็ ๆ พลางเอย่ ขอโทษผม แตจ่ ดุ เดอื ดความโกรธ

150

ต�า่ ซะขนาดนี้มันกเ็ ปน็ ปัญหาเหมือนกันนะ
การให้ชิออนกอดในสภาพสไลม์มันสบายดี แต่ดูท่าว่าจะ

อนั ตรายอย่เู หมอื นกัน
ท่ีจริงก็คือชิออนได้รับเอ็กซ์ตร้าสกิล 『กÓลังแข็งกล้า』 กับ

『เสริมสมรรถนะรา่ งกาย』 มา
ดงั นนั้ พละกา� ลงั ของคจิ นิ ทแี่ ขง็ แกรง่ อยแู่ ลว้ กเ็ ลยแขง็ แกรง่ ยงิ่ ขนึ้

ไปอกี ดว้ ยสกลิ ถงึ 2 ช้ัน
ผมประมาทไปเพราะรูปลักษณ์ภายนอกที่เหมือนผู้หญิงท�างาน

ได้ของเธอ
ดแู ลว้ รสู้ กึ เหมอื นกบั วา่ เธอจะยงั ควบคมุ พลงั ของตวั เองไมค่ อ่ ยได้

เกิดโดนกอดรดั จนตายขึน้ มาคงขา� ไมอ่ อก ดงั นนั้ ต่อไปคงต้องระวงั ตวั ให้
มากขน้ึ เสยี แลว้

แตว่ ่า ล�าบากจังแฮะ
ไมน่ ึกเลยว่าทตู ท่มี าจะง่ีเง่าถึงขนาดนี้
“เออ่ ... คนทเ่ี ลย้ี งเผา่ กาโรจ่ นเชอ่ื ง หรอื จะวา่ ไปคอื รบั เขา้ มาเปน็
พวกพอ้ งน่ะ คอื ฉนั เองแหละ...”
ก่อนอื่นผมคิดว่าควรจะหาทางเดินบทสนทนาเสียก่อน ก็เลย
เอ่ยกบั ลซิ าร์ดแมนทีท่ �ากรา่ งอยอู่ ยา่ งน้นั
“หา? สไลม์ชั้นต่�าอย่างเจา้ เนี่ยนะ? อยา่ มาพูดเลน่ นะ่ ไปหา
หลกั ฐานมายนื ยนั สิ ถา้ ท�าได้ละก็ข้าจะเช่ือ”
เปน็ คนทเี่ อาแตอ่ อกคา� สง่ั จากฐานะทสี่ งู กวา่ ไดถ้ งึ ไหนถงึ กนั จรงิ ๆ
เล่นเอาผมเรม่ิ หงุดหงดิ ขน้ึ มานิดๆ เหมอื นกนั แฮะ
ทงั้ ทอ่ี ยใู่ นสถานทเี่ จรจาแตก่ ลบั เอาแตพ่ ดู อยฝู่ า่ ยเดยี วโดยไมร่ บั
ฟงั คา� พูดของอีกฝ่ายเลย มันจะดูถูกทางนม้ี ากเกินไปแลว้ มงั้
ตอนท่ีผมท�างาน นานๆ ทีก็เจอเจ้าหน้าท่ีหรือพนักงานจาก
บรษิ ทั ขนาดใหญบ่ า้ งเหมอื นกนั แตค่ นทแี่ สดงความงเี่ งา่ ออกมาไดช้ ดั เจน

บทท่ี 3 ทูตและการประชุม 151