เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 02

ฮาคุโรฟนั ท้งิ ไปเม่ือกน้ี เ้ี อง
อย่างนีน้ เี่ อง ถงึ ได้บอกว่าผมกังวลมากเกนิ ไปงัน้ สินะ
“บะ บ้านา่ -------!?”
ออรค์ เจเนรลั ยังคงช็อกจนพูดอะไรไมอ่ อก
แล้วหมอน่นั กโ็ ดนความโชคร้ายเข้าจู่โจม
“เฮ้ย เจา้ นน่ั เปน็ ขอ้ มูลของพวกเรา-------”
ในตอนท่ีค�าพูดของโซเอย์มุ่งไปยังสติสัมปชัญญะของฝ่ายน้ัน

ทุกอย่างก็จบสนิ้ ไปเรียบร้อยแล้ว
“ตายซะ”
คา� พดู นนั้ ถกู เอย่ ขน้ึ มาพรอ้ มกบั แสงทถ่ี กู ปลอ่ ยออกมาสายหนง่ึ
หลงั จากนัน้ บริเวณโดยรอบก็เกดิ เสยี งดงั ลั่น
ออรค์ เจเนรัลถูกลบหายไปโดยไม่เหลือแม้แตร่ ่องรอย...
“ทา� อะไรลงไปเนี่ย... ยยั บ้าน.ี่ ..”
ผมบ่นพึมพา�
แมโ้ ซเอยจ์ ะเขา้ ใจความคดิ ของผมและคดิ จะเคน้ เอาขอ้ มลู ออกมา

จากออร์คเจเนรัลอยู่กจ็ รงิ แต่ชิออนไมไ่ ด้คิดแบบนน้ั เลยสักนิด
“ทา่ นริมุรุ ฉันจัดการลงทณั ฑ์พวกคนโง่เขลาใหแ้ ล้วคะ่ !”
เธอรายงานพร้อมรอยย้ิมราวกบั อยากให้ชม
ถึงแค่เหน็ ก็รูแ้ ลว้ กเ็ ถอะ แต่กไ็ ม่รูว้ า่ จะชมดหี รอื จะโกรธดี
“อา อ้ืม แตห่ ลังจากนีไ้ ปถา้ เปน็ ไปไดก้ ็ชว่ ยจับเปน็ ด้วยนะ”
“เข้าใจแล้วค่ะ! แต่ก็จ�าเป็นต้องสลักความคิดท่ีว่าการเป็น

ปฏปิ กั ษต์ อ่ ทา่ นรมิ ุรุคือความโงเ่ ขลาไวด้ ้วยนะคะ!”
ไม่ใช่ ไมใ่ ช่แบบน้ันเฟ้ย แตถ่ ึงจะบอกว่าไม่ใช่ ใหอ้ ธิบายไปก็

ทา่ จะยงุ่ ยากนา่ ดู กอ่ นอน่ื ผมถอื วา่ แคย่ อมเขา้ ใจทใ่ี หช้ ว่ ยจบั เปน็ เอาไวไ้ ด้
ก็ดแี ลว้ ละกนั

ไหนๆ ก็กวาดลา้ งพวกลูกนอ้ งไปหมดแล้วด้วย กเ็ ลยอยากจะ

302

เคน้ ขอ้ มูลมาจากออร์คเจเนรลั สักหน่อย แต่ช่างมันเถอะ
ดเู หมอื นวา่ จะเปน็ แคห่ นว่ ยสา� รวจทมี่ แี ตพ่ วกลวิ่ ลอ้ ดว้ ย กค็ งจะ

ไมม่ ขี ้อมลู อะไรละเอยี ดนักหรอกมั้ง
จะมวั คิดถงึ เรอ่ื งที่ผ่านไปแล้วก็คงไม่ได้อะไรขึน้ มา
ผมจึงรีบปรับอารมณ์ แล้วกลบั ไปถามลซิ าร์ดแมน
“กวา่ จะถงึ เวลานดั ประชมุ กเ็ หลอื อกี ตง้ั หลายวนั นี่ มอี ะไรเกดิ ขนึ้

งัน้ เหรอ?”
เน่อื งจากเหตุการณ์สงบลงแลว้ ผมจงึ ไดถ้ ามซ้า� อกี รอบ
เนอื่ งจากคราวนไี้ มม่ ใี ครมาขวางแลว้ ลซิ ารด์ แมนจงึ ไดม้ องโซเอย์

กับผมสลับกัน ก่อนจะกลับมาล็อกสายตาไว้ที่ผม แล้วพูดด้วยน�้าเสียง
หนกั แนน่

“ข้าเป็นลูกสาวของหัวหน้าเผ่าลิซาร์ดแมน และท�าหน้าท่ีเป็น
หัวหนา้ องครกั ษข์ องหวั หนา้ เผ่าด้วยค่ะ ในตอนน้ี ก่อนทจี่ ะมกี ารเจรจา
เรอ่ื งเปน็ พนั ธมติ ร กาบลิ ผเู้ ปน็ พชี่ ายของขา้ ไดก้ อ่ การปฏวิ ตั แิ ลว้ จบั กมุ ตวั
พร้อมกักขังหัวหน้าเผ่าเอาไว้ เนื่องจากท่านพี่ตั้งใจที่จะออกไปต่อสู้กับ
พวกออรค์ คะ่ เนือ่ งจากทา่ นพีป่ ระเมินพวกออรค์ ต�่าเกนิ ไป ถา้ เป็นเช่นนี้
ต่อไปละกเ็ ผ่าลซิ าร์ดแมนคงได้สน้ิ เผ่าพันธุเ์ ปน็ แนค่ ่ะ...”

ถึงตรงน้ันลซิ าร์ดแมนกก็ ลืนค�าพดู ของตนเองไปอกี คร้ัง
หลังจากท่ีท�าท่าลังเลอยหู่ ลายคร้งั เธอกเ็ ร่ิมพูดต่อ
“หัวหนา้ เผา่ ผู้เป็นพอ่ ของข้า ได้สง่ั ใหข้ า้ สง่ สารให้พวกทา่ นโดย
ไม่ท�าเรื่องที่เป็นการรบกวนพวกท่านผู้เป็นจะกลายเป็นคู่พันธมิตรของ
พวกเรา ทวา่ ------- อยา่ งไรกต็ าม ไดโ้ ปรดกรณุ าช่วยเหลอื พวกข้าด้วย
เถอะคะ่ !”
พอพูดแบบนนั้ แลว้ ลซิ าร์ดแมนก็หมอบกราบมาทางผม
อย่างน้ีน่ีเอง กาบิลเป็นลูกชายของหัวหน้าเผ่าลิซาร์ดแมนเอง
หรอกเหรอเนีย่ แลว้ กล็ ิซารด์ แมนที่อยตู่ รงหน้าทเี่ ป็นลกู สาวของหัวหน้า

บทท่ี 5 การปะทะครง้ั ใหญ่ 303

เผา่ กเ็ ปน็ นอ้ งสาวของกาบลิ งนั้ เหรอ จะหวั หนา้ เผา่ กด็ ี จะหวั หนา้ องคร์ กั ษ์
นีก่ ด็ ี ดแู ลว้ เป็นบคุ คลท่ีจดั การงานไดด้ ีเลยทเี ดยี ว

มแี คก่ าบลิ ทเ่ี ปน็ พวกเสยี ของงน้ั สนิ ะ แตว่ า่ ถา้ มอี ะไรเกดิ ขนึ้ กบั
หวั หนา้ เผา่ ละก็สถานการณค์ งได้เลวร้ายลงแนๆ่

เอาละ จะทา� ไงดีนะ
“พวกเรายังไม่ได้ตกลงเป็นพันธมิตรกัน และพวกเราเองก็ไม่
สามารถก้าวก่ายความขัดแย้งภายในครอบครัวได้ ท่านหัวหน้าเผ่าจึงได้
ตัดสินใจแบบน้นั ------ แล้วให้เธอเปน็ คนส่งสารมา เร่ืองคงเป็นแบบน้นั
สนิ ะ? ถ้าง้นั ทา� ไม เธอถงึ มาขอใหพ้ วกเราชว่ ยดว้ ยล่ะ?”
ผมถามออกไปแบบนั้น ถึงจะดเู หมอื นใจร้าย แตพ่ วกเราไมม่ ี
หน้าที่ที่จะต้องไปช่วยเหลือพวกลิซาร์ดแมน ถ้าเป็นช่วงหลังตกลงเป็น
พนั ธมติ รกนั แลว้ กว็ า่ ไปอยา่ ง แตใ่ นตอนนกี้ ารถอนตวั กลบั ยงั คงเปน็ แผนท่ี
ฉลาดกว่าอยูด่ ี
แตว่ า่ พอไมม่ ชี อื่ แลว้ มนั เรยี กลา� บากชะมดั พวกปศิ าจทงั้ หลาย
เนยี่ เหมอื นวา่ จะอาศัยคลื่นความรู้สึกทลี่ ะเอียดออ่ นของซ่ึงกันและกนั ใน
การระบุตัวตนได้ แต่สา� หรบั อดีตมนษุ ยอ์ ย่างผมเนี่ย มนั เป็นเรือ่ งท่มี ีแต่
ชวนใหส้ บั สนจรงิ ๆ
จะลซิ ารด์ แมนหรอื หวั หนา้ องครกั ษ์ ไมว่ า่ จะเรยี กแบบไหนกร็ สู้ กึ
แปลกๆ ทั้งค่เู ลยดว้ ย
เผลอไปคิดถึงเรื่องท่ีไม่เกี่ยวข้องกันเลยไปซะแล้ว แต่หัวหน้า
องครกั ษข์ องเผา่ ลซิ ารด์ แมนทไ่ี มไ่ ดม้ สี ว่ นเกย่ี วขอ้ งอะไรกบั เรอื่ งราวภายใน
ของพวกเราเลยนัน้ ก็เงยหนา้ ขนึ้ มาตรงๆ และมองตรงมาที่ผมพร้อมกับ
ตอบค�าถาม
“ความคดิ อนั ตา�่ ตอ้ ยของขา้ นน้ั คดิ วา่ หากเปน็ ทา่ นผมู้ มี นษุ ยม์ าร
ทมี่ พี ลงั อันแขง็ แกร่งคอยตดิ ตามอย่ลู ะก็ จะต้องมีพลงั ท่ีจะช่วยพวกข้าได้
อยอู่ ยา่ งแนน่ อนคะ่ ขา้ ตอ้ งการพง่ึ ความเมตตาของทา่ นทไี่ ดร้ บั การยอมรบั

304

กระท่ังจากไดรแอดผู้เป็นผู้พิทักษ์แห่งป่าค่ะ ข้ารู้แก่ใจดีว่านี่เป็นค�าขอที่
เหน็ แก่ตัว แตไ่ ด้โปรด-------”

“พดู ออกมาไดด้ มี ากคะ่ ! การทคี่ ณุ รบั รถู้ งึ ความยง่ิ ใหญข่ องทา่ น
รมิ รุ ไุ ดเ้ ชน่ น้ี คณุ เองกม็ สี ว่ นดอี ยเู่ หมอื นกนั นะคะ เหลา่ ลซิ ารด์ แมนจะตอ้ ง
ไดร้ บั การชว่ ยเหลอื ตามทค่ี ณุ ปรารถนาแนน่ อนคะ่ เพราะอยา่ งไรซะ------
การสูญสิ้นของพวกออรค์ น้นั ก็เป็นสิง่ ท่ถี กู ก�าหนดไวอ้ ย่แู ลว้ ยงั ไงละ่ คะ”

เอาอกี แลว้ เรอะ ผมรสู้ กึ ถงึ ความเดจาวอู ยา่ งรนุ แรง ถงึ ชอิ อนจะ
ถูกแตง่ ตั้งให้เปน็ เลขาฯของผมกเ็ ถอะ แตค่ วามสามารถในการหางานให้
ผมท�าตามอ�าเภอใจนี่อยใู่ นระดบั สงู กวา่ ใครๆ เลยจรงิ ๆ

แตเ่ อาเถอะ อย่างไรพวกเรากต็ ้องต่อสู้อยแู่ ลว้ กช็ ่วยเขาเท่าท่ี
ทา� ไดไ้ ปแลว้ กนั แตว่ า่ กต็ อ้ งใหอ้ ยใู่ นขอบเขตทที่ างนไี้ มเ่ สยี หายดว้ ยนะ่ นะ

“โซเอย์ นายใช้ 『เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา』 ไปหาทที่ ห่ี วั หนา้ เผา่ อยู่
ได้รเึ ปลา่ ?”

“ได้ครับ”
“ถ้างนั้ จากน้ไี ป ฉนั ขอส่ังให้นายไปช่วยหวั หนา้ เผา่ ลซิ ารด์ แมน
ออกมา หากมใี ครขดั ขวางการเปน็ พนั ธมติ รของพวกเราละก็ จดั การพวกมนั
ให้หมด”
“ตามท่านประสงค์!!”
“เช่นนั้นก็หมายความว่า-------!? ขอบพระคณุ มากค่ะ!!”
ถึงแมล้ ซิ ารด์ แมนจะพดู ค�าขอบคุณออกมา แต่อย่างไรพวกเรา
กช็ ่วยแค่ในขอบเขตท่ีไมฝ่ ืนตวั เองเท่านั้นละนะ
“ขอพดู เอาไวต้ รงนกี้ อ่ นแลว้ กนั พวกเราไมค่ ดิ จะทา� อะไรเกนิ ตวั
หรอกนะ?”
“เขา้ ใจแล้วคะ่ แล้วก็ ขา้ เองกอ็ ยากรว่ มเดินทางเพ่อื น�าทางให้
ด้วย...”
ถงึ แมผ้ มบอกไปแลว้ วา่ ไมค่ ดิ ทา� อะไรเกนิ ตวั ผมกไ็ มร่ สู้ กึ วา่ อกี ฝา่ ย

บทที่ 5 การปะทะคร้ังใหญ่ 305

จะร้สู กึ แย่แต่อย่างไร คงเพราะรู้ตวั ดวี ่าตัวเองก�าลงั พดู เร่ืองทด่ี ูไรเ้ หตุผล
ออกมาละม้ัง นับว่าโชคดีที่ลิซาร์ดแมนตนน้ีไม่ได้คิดง่ายๆ อย่างการ
ฝากฝังเร่อื งทัง้ หมดใหพ้ วกเราช่วยจัดการ เพราะถา้ เปน็ แบบนน้ั ละก็ ผม
คงต้องระงับเร่ืองการเปน็ พนั ธมติ รไวก้ อ่ นเลย

“เร่ืองน้ัน ฉันก็พอเข้าใจความรู้สึกที่อยากจะกลับไปพร้อมกัน
อย่หู รอกนะ แต่ถ้าใหโ้ ซเอยเ์ ดนิ ทางคนเดียวจะไปถึงทอ่ี ย่ขู องหวั หนา้ เผ่า
ได้เร็วกวา่ ...”

ผมพดู แบบกา� กวมพลางพยายามกลอ่ มไมใ่ หอ้ กี ฝา่ ยเขา้ มาขวาง
การเดินทางของโซเอย์

แต่วา่ ในตอนน้ันเอง------
“เจ้ากลัน้ หายใจนาน 3 นาทีไดห้ รือเปลา่ ?”
โซเอยก์ ็ถามลิซาร์ดแมนขึ้นมา
“คะ่ ไมม่ ปี ัญหาค่ะ! ข้ากล้นั ได้ 5 นาทเี ลยค่ะ”
“ดี ถ้าอยา่ งนน้ั ขา้ จะพาเจ้าไปดว้ ย”
ดูเหมอื นว่าโซเอย์กบั ลิซาร์ดแมนจะตกลงกันได้แล้ว
“ทา่ นรมิ ุรุ ท่านอนุญาตไหมครบั ?”
“อือ้ ไม่มปี ัญหา และไหนๆ กไ็ หนๆ แลว้ เอานีไ่ ปดว้ ยสิ”
ในเมื่อโซเอย์บอกเองว่าไม่เป็นไร ก็คงจะไม่เป็นไรนั่นแหละนะ
ถา้ หากไมไ่ ดเ้ ปน็ การขดั ขวางอะไร ผมกไ็ มม่ เี หตผุ ลทจี่ ะตอ้ งโตแ้ ยง้ อยแู่ ลว้
จากนน้ั ผมกใ็ หย้ าฟ้นื ฟกู บั โซเอยไ์ ปหลายขวด
“ถ้าไม่ไดอ้ าการสาหสั อะไรมากขนาดนนั้ เอาไปเจอื จางสกั 10
เปอรเ์ ซ็นตก์ น็ า่ จะพอได้ผลแลว้ เอาไปใช้กับคนท่ไี ดร้ บั บาดเจ็บซะ แล้วก็
ถา้ มปี ญั หาอะไรเกดิ ข้นึ ก็สง่ 『จติ ส่ือสาร』 รายงานมาดว้ ยนะ”
“รบั ทราบครบั เชน่ นน้ั แลว้ ผมจะเรมิ่ ปฏบิ ตั ภิ ารกจิ เดยี๋ วนค้ี รบั ”
โซเอย์พยกั หนา้ ทา� ความเคารพผม
ลซิ ารด์ แมนเองกท็ า� ความเคารพผมอยา่ งนอบนอ้ ม แลว้ หนั กลบั

306

ไปทางโซเอย์
โซเอย์โอบเอวของลิซาร์ดแมนอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วเร่ิมใช้

‘เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา’ ในสภาพนนั้ จากนน้ั เพยี งชว่ั อดึ ใจ พวกเขาก็หาย
ไปจากสายตาของพวกผมแลว้ เรียบรอ้ ย

“ถา้ ให้โซเอย์จดั การ หัวหน้าเผ่าก็คงไม่เป็นไรแลว้ ละครับ”
เบนิมารุพูดออกมาเปน็ การรับรอง
ในเมอื่ มฝี มี อื ถงึ ขนาดนนั้ แลว้ ทฝ่ี ากฝงั ไปกค็ งจะไมเ่ ปน็ ไรจรงิ ๆ
นน่ั แหละ

*

เม่ือผมฝากเร่ืองหัวหน้าเผ่าให้โซเอย์จัดการไปแล้ว พวกผมก็
ออกไปสา� รวจสนามรบตามทีต่ ้ังใจเอาไวใ้ นตอนแรก

แต่ว่า ดูเหมือนสถานการณ์จะเร่ิมเกิดการเคลื่อนไหวซะแล้ว
พวกเราจึงไม่มเี วลามาทา� ตวั เอ่ือยเฉ่อื ยได้อีกตอ่ ไป

“เอาละ ถา้ งนั้ พวกเราไปดวู า่ เจา้ กาบลิ นน่ั เปน็ ยงั ไงบา้ งสกั หนอ่ ย
ดกี ว่า”

“จะไปช่วยเขางน้ั เหรอคะ?”
“นัน่ สนิ ะ น่ันก็ขึ้นอย่กู บั ตัวกาบิลเองละมั้ง แถมเดิมทเี รากไ็ มร่ ู้
แนช่ ัดดว้ ยซา้� วา่ หมอน่นั จะยังมชี วี ิตอยรู่ เึ ปล่า”
ผมยักไหลพ่ ร้อมตอบคา� ถามของชอิ อน
งานทผี่ มไดร้ บั มอบหมายคอื ชว่ ยหวั หนา้ เผา่ ออกมา ยงั ไมไ่ ดพ้ ดู
เลยสักค�าว่าจะช่วยกาบิลด้วย ผมอยากหลีกเลี่ยงการต้องให้พวกเราไป
เส่ียงอนั ตรายเพ่ือช่วยเจ้าบ้านั่นด้วยซา้� ...
อยา่ งไรกต็ าม ผมจะใหค้ วามสา� คญั กบั การยนื ยนั สถานการณใ์ น
การรบเปน็ อันดับแรก

บทที่ 5 การปะทะครง้ั ใหญ่ 307

“หรือว่า ท่านริมุรุจะออกไปยังสนามรบด้วยตัวเองอย่างนั้น
เหรอครับ?”

เบนมิ ารุถามขน้ึ มา
“ออื้ ฉนั กะว่าจะตัดสนิ สถานการณด์ ว้ ยสายตาตวั เองน่ะ”
โดยพนื้ ฐานกค็ อื ไปดสู ถานการณใ์ นสนามรบ และผมเองกอ็ ยาก
รวู้ ่ากาบลิ ยงั มชี ีวิตอย่หู รือเปลา่ ดว้ ย
ผมตอบกลับไปด้วยความคิดแบบนั้น แต่เบนิมารุคัดค้านด้วย
ความลนลาน
“กรณุ ารอกอ่ นครบั แคใ่ หผ้ มกบั ฮาคโุ รออกรบไปกน็ า่ จะทา� อะไร
ไดบ้ า้ งอย่แู ลว้ นะครับ ทา่ นริมุรคุ อยดูอยู่ไกลๆ กบั ชอิ อนจะดีกวา่ ------”
“ใช่แลว้ ครับ ท่านรมิ รุ ุคอื นายของพวกเรา ท่านอยา่ ออกไปยงั
สนามรบเลย ปลอ่ ยให้เป็นหนา้ ทจี่ ัดการของพวกเราจะดกี วา่ ...”
แล้วพวกเขากพ็ ูดขึน้ มาแบบนั้น
ไมๆ่ จะปล่อยใหเ้ ปน็ แบบน้ันได้ไงกนั ล่ะ
ใหแ้ คเ่ บนมิ ารกุ บั ฮาคโุ ร กบั กอ็ บลนิ ไรเดอรอ์ กี 100 ตนจดั การ
เน่ยี นะ ถงึ อย่างไรมนั กบ็ า้ บ่ินเกินไป
ผมก�าหนดไว้ว่าจะวางกลยุทธ์อย่างละเอียดภายในการประชุม
หลังตกลงเปน็ พันธมติ รกันแลว้ กจ็ รงิ แตผ่ มกก็ า� หนดกลยุทธ์ครา่ วๆ เอา
ไว้บา้ งแล้ว ผมก�าหนดไว้ว่าจะให้กองทัพลิซาร์ดแมนเปน็ นกตอ่ แล้วให้
พวกเบนมิ ารจุ ดั การไปจนถงึ บรรดาผู้ช่วยของหัวหนา้ ฝา่ ยศัตรู
สรุปก็คือ ผมกะจะฝากให้พวกน้ันจัดการเตรียมให้ผมต่อสู้กับ
ออรค์ ลอรด์ แบบตวั ต่อตวั ได้นน่ั เอง
ผมไม่ได้อยากจะท�าเร่ืองเหมือนการฆ่าตัวตายอย่างการให้กอง
กา� ลังจา� นวน 100 ตนไปตีกองก�าลงั จ�านวน 20,000 ใหแ้ ตกหรอก
“เดี๋ยวๆ พวกนายนน่ั แหละใจเยน็ ๆ อย่าบอกนะว่าพวกนายคดิ
วา่ จะเอาชนะกองก�าลังจา� นวน 20,000 ตนไดด้ ้วยกองทพั ท่ีมจี �านวนแค่

308

100 นายนไ้ี ดน้ ่ะ?”
“ใช่แลว้ ครบั ! กรุณาพดู ใหม่ดว้ ยเถอะครับ!”
ในขณะทผี่ มกา� ลงั ถกู อาการชอ็ กจโู่ จม กอ็ บตะกอ็ าศยั จงั หวะนนั้

พูดแยง้ ขน้ึ มาดว้ ยอกี คน
มันก็แหงอยู่แล้วสิ ถึงส่ังให้ไปตายก็ใช่ว่าจะต้องยอมท�าตาม

แล้วไปตายจริงๆ สกั หนอ่ ย
“ถ้ามใี จสกู้ ็น่าจะทา� อะไรได้อยู่บ้างนะครับ...”
แมว้ า่ เบนมิ ารจุ ะพมึ พา� เหมอื นรสู้ กึ เสยี ดาย แตค่ นทเี่ หน็ ดว้ ยกบั

เขากม็ ีแคฮ่ าคโุ รกบั ชอิ อนเท่านน้ั
คจิ นิ พวกนี้ ดเู หมอื นวา่ วงจรสมองจะพงั ไปหมดแลว้ ใชไ่ หมเนย่ี ?

กะแคใ่ จส้มู ันจะไปทา� อะไรได้บา้ งซะท่ีไหนกันเลา่ !?
ถงึ แมจ้ ะฝากใหช้ ว่ ยจดั การงานไวใ้ นระดบั หนง่ึ กเ็ ถอะ แตด่ ทู า่ ผม

กจ็ า� เป็นตอ้ งคอยสอดสอ่ งดแู ลเอาไว้จริงๆ
เดิมทีพวกเบนิมารุก็เคยแพ้ให้กับพวกออร์คมาแล้ว ดังน้ัน

พวกเขาก็ควรจะร้ถู ึงความนา่ กลัวของพวกมันแล้วแทๆ้
ผมคิดไว้แบบน้นั แต่กไ็ มไ่ ด้พูดออกไป คงจะคิดว่าเร่อื งในชว่ ง

กอ่ นหนา้ วิวัฒนาการคงไมเ่ กีย่ วข้องกับตอนนแี้ ลว้ ละมัง้
“ยงั ไงกเ็ ถอะ ฉนั จะคอยดสู ภาพการรบจากบนฟา้ แลว้ คอยสงั่ การ

ใหร้ บั การสถานการณพ์ วกนน้ั เอง เรอื่ งคา� สง่ั ยบิ ยอ่ ยเบนมิ ารกุ ช็ ว่ ยจดั การ
แทนทีแล้วกัน”

“อย่างนนี้ เี่ อง ถ้าอยา่ งน้ัน-------”
พอพูดแบบนั้นแลว้ ก็เหมือนวา่ เขาจะยอมรบั ได้
แต่เดิมทีแล้วผมก็ไม่เคยสั่งการในกองทัพมาก่อนหรอก ถึงจะ
เคยเล่นเกมจ�าลองการรบก็เถอะ แต่ผมจะเคยไปมีประสบการณ์กับการ
รบจรงิ ได้ไงกัน
ผมจงึ ตั้งใจทีจ่ ะมองดูสถานการณ์จากบนฟ้า แลว้ ใส่ใจกับการ

บทที่ 5 การปะทะคร้งั ใหญ่ 309

ออกค�าสั่งอยา่ งเต็มที่
ผมทา� การเชอ่ื มตอ่ กบั ทกุ คนผา่ นทาง 『จติ สอ่ื สาร』 ของผม และ

จะคอยบอกสถานการณ์ให้รู้เม่อื จ�าเปน็ และพอรบั รู้ไปแล้ว เบนิมารกุ จ็ ะ
เปน็ คนออกค�าสัง่ อีกที

แตว่ า่ แคก่ ารตดั สนิ สา� คญั อยา่ งการถอนทพั เทา่ นนั้ ทด่ี เู หมอื นวา่
ผมต้องเป็นคนจดั การเอง

“เข้าใจนะ คนที่ไม่ได้รับการติดต่อจากฉันโดยตรงให้ท�าตาม
เบนมิ ารไุ ป แลว้ ก็ อยา่ ทา� อะไรเสยี่ งตายเดด็ ขาด! ศกึ ครงั้ นไี้ มใ่ ชศ่ กึ ตดั สนิ
อย่าเข้าใจผดิ ละ่ ”

ผมรวมตัวกับทกุ คนแล้วออกคา� ส่ังเปน็ ครงั้ สุดทา้ ย
“““โอว้ วววววววว!!!”””
ทกุ คนกรู่ อ้ งตอบรบั ค�าของผมอย่างพร้อมเพรียงกนั
ถึงผมจะเน้นย�้าไว้ว่าไม่ใช่ศึกตัดสิน แต่ความตื่นเต้นก่อนเข้าสู่
สนามรบก็ดูจะไม่ไดห้ ายไปเลย
“วางใจไดเ้ ลยค่ะ ท่านรมิ ุร!ุ ”
ชอิ อนตอบรับ ดา้ นเบนมิ ารกุ พ็ ยักหนา้ ด้วยสายตา ส่วนฮาคโุ ร
ท�าตวั เหมอื นตามปกติ
ก็นะ คงจะท�าอะไรไดบ้ ้างงน้ั สนิ ะ...
ความมนั่ ใจในตวั เองเกนิ พอดขี องพวกคจิ นิ กบั ความตนื่ เตน้ ของ
พวกกอ็ บลินไรเดอร์
ถึงอย่างไรผมก็ยังเป็นห่วงว่าพวกนั้นจะท�าอะไรบ้าบ่ินกันชะมัด
เลย
ผมสาบานกับใจตัวเองไว้ว่าถ้าถึงเวลาจา� เป็นแล้วจริงๆ ผมจะ
ออกค�าสั่งถอนทพั อยา่ งไมล่ งั เลแนน่ อน

*

310

พอผมจะกางปกี ออกมาจากกลางหลงั ผมกร็ สู้ กึ ตวั วา่ ชดุ ทใ่ี สม่ นั
ขวางไว้อยู่

ผมเคยทดลองกางปกี พรอ้ มบนิ มาแลว้ กจ็ รงิ แตเ่ จอแบบนเ้ี ขา้ ไป
ก็ลา� บากซะแล้วสิ

ในตอนทผ่ี มกา� ลงั คดิ วา่ จะทา� อยา่ งไรดอี ยนู่ น้ั ผมกน็ กึ ถงึ คา� ของ
ชนู ะขึ้นมาได้

ถ้าจ�าไม่ผิดจากค�าอธิบายของชูนะ ชุดท่ีถูกถักด้วย “ใยเวท”
จะเปล่ียนรูปลักษณ์ได้ระดับหน่ึงตามความต้องการของผู้เป็นเจ้าของ...
หมายความวา่ อยา่ งนเ้ี องสินะ ผมท�าความเข้าใจได้แบบน้ัน

ผมให้ชุดเปิดเป็นช่องไว้โดยอัตโนมัติเวลาที่จะกางปีก แล้วพอ
ปกี ถูกกางออกมาแล้วกใ็ หช้ ดุ ปดิ ชอ่ งกลับไปอีกครั้ง

การทป่ี รบั แกโ้ ครงสรา้ งของชดุ กบั เครอ่ื งปอ้ งกนั ตามใจนกึ ไดบ้ า้ ง
แบบนี้ นบั วา่ สะดวกไมน่ ้อยเลยนะเน่ีย

ผมนึกขอบคุณชนู ะกบั การ์มขน้ึ มา
ดเู หมอื นว่าการวิ่งผา่ นป่าจะใช้เวลาประมาณ 1 ชวั่ โมง แต่พอ
เป็นการบินแล้วกลับใชเ้ วลาแค่อดึ ใจเดยี วเท่านั้น
ผมเฝ้ามองสถานการณก์ ารรบจากบนฟ้า
ถงึ แมต้ าเปลา่ จะไมส่ ามารถแยกแยะวา่ อะไรเปน็ อะไรได้ แตเ่ มอ่ื
เอา 『ญาณเวท』 มาประยุกตใ์ ช้แล้วผมก็มองออกได้อย่างชัดเจน
ราวกบั วา่ ผมกา� ลงั มองลงมาจากมมุ สงู ผา่ นดาวเทยี มเลยทเี ดยี ว
แตว่ า่ พอมาคดิ แบบนแี้ ลว้ การทผ่ี มบนิ ขน้ึ มาแลว้ เฝา้ สงั เกตการ
เคลอ่ื นไหวของทง้ั สองฝา่ ยแถมยงั ทา� ความเขา้ ใจไดด้ ว้ ยเนย่ี มนั ไดเ้ ปรยี บ
สดุ ๆ ไปเลยน่ีนา
นอกจากนีแ้ ลว้ ผมยังเอาข้อมูลที่ไดจ้ ากการสงั เกตสง่ ต่อไปให้
ทหารแตล่ ะนายผ่าน 『จิตสือ่ สาร』 ได้แบบน้ีเนยี่ ------- อยา่ งกับทา� ให้

บทที่ 5 การปะทะคร้งั ใหญ่ 311

ยทุ ธวธิ ที างสารสนเทศในสงครามสมยั ใหมเ่ กดิ ขน้ึ จรงิ ในโลกแฟนตาซเี ลย
แฮะ

แตท่ ไี่ มเ่ หมอื นกบั บรรดากองทพั ดง้ั เดมิ กค็ อื ปรมิ าณขอ้ มลู ทส่ี ง่
ต่อได้นนั้ ตา่ งกนั โดยสนิ้ เชงิ ถ้าเปน็ แบบนลี้ ะก็ ถงึ จา� นวนคนจะนอ้ ยเราก็
นา่ จะใชว้ ิธพี ลิกแพลงเอาชนะได้

แต่ทส่ี า� คัญกวา่ นนั้ กค็ อื เราจะใช้จา� นวนคนนอ้ ยแบบนเี้ ดนิ เกม
พลิกแพลงไดส้ า� เรจ็ หรือเปลา่

ขณะทส่ี มองผมก�าลงั ตืน่ ตัวอย่แู บบนนั้ เอง การวิเคราะห์ขอ้ มูล
อย่างถกู ต้องก็เสรจ็ เรียบร้อย

สถานการณใ์ นตอนนี้ ลิซาร์ดแมนเปน็ ฝา่ ยเสยี เปรียบ
ถา้ อธบิ ายใหช้ ดั เจนกวา่ น้ี กค็ อื กา� ลงั ตกอยใู่ นวงลอ้ มของอกี ฝา่ ย
จนขยบั ไปไหนไมไ่ ด้น่ันเอง
แต่ท่ียังประคองตัวเองได้อยู่แบบนี้ คงเป็นผลมาจากการสร้าง
ขวัญก�าลังใจอย่างเอาเป็นเอาตายของผู้บังคับบัญชาละมั้ง ซึ่งผมก็ไม่รู้
เหมอื นกนั วา่ สถานการณแ์ บบนี้จะคงไว้ไดอ้ ีกนานแค่ไหน
พอดดู ีๆ แล้ว ผู้บังคับบญั ชาทวี่ า่ กค็ ือกาบลิ น่นั เอง นกึ วา่ เป็น
แคพ่ วกงเ่ี ง่าธรรมดาๆ ซะอีก แตด่ ูท่าผมจะดถู กู หมอนนั่ ไปหน่อยแฮะ
นอ้ งสาวได้บอกเอาไวว้ า่ อยากชว่ ยพี่ชาย แต่ถ้าพดู ถงึ เจา้ ตัวเอง
จริงๆ แลว้ ละก็ กลับเปน็ คนไดเ้ รอ่ื งไดร้ าวกว่าทผี่ มคดิ เอาไว้ซะอกี แต่แค่
ความประทับใจแรกพบมันแย่เกินไปหนอ่ ยนน่ั ละนะ
ในฐานะผู้บังคับบัญชาแล้ว ถ้าไม่มีความสามารถในการมอง
ภาพรวมใหอ้ อกไดแ้ ลว้ ละกถ็ อื เป็นเรื่องหายนะเลยทเี ดียว
แตว่ า่ ทง้ั ทปี่ ระสบการณย์ งั นอ้ ยแตก่ ลบั มองทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งออก
ทะลุปรุโปร่งได้โดยที่อยู่ในสภาพย�่าแย่แบบนี้น่ะ มันไม่ใช่เร่ืองท่ีใคร
หนา้ ไหนก็จะทา� ไดเ้ ลยนะเนี่ย
ถ้าหากว่าคราวนี้หมอน่ันมีชีวิตรอดกลับไปและเรียนรู้เก่ียวกับ

312

เร่ืองนั้นได้แล้วละก็ มีความเป็นไปได้สูงที่จะกลายเป็นผู้บังคับบัญชาที่
ยอดเยย่ี มไดเ้ ลยทเี ดยี ว

เบื้องหนา้ กาบลิ ท่ีผมกา� ลังพดู ถงึ อยูน่ น้ั มีออร์คตนหนง่ึ ปรากฏ
ตัวออกมา

นอกจากนัน้ ยงั มที หารออรค์ ที่ใส่ชุดเกราะสีด�าสนิทอีก 1 กอง
เข้ามาลอ้ มพวกกาบิลไว้

เหน็ ได้ชัดเจนว่าเป็นกองอศั วนิ ทอี่ ยรู่ ะดบั สูงในหมู่พวกออรค์
แต่ละตนใสฟ่ ูลเพลทอาเมอร์ และตา่ งมีสิทธ์ิในการควบคุมทพั
และออรค์ ทโ่ี ดดเด่นทส่ี ดุ ภายในกลุม่ ก็เดนิ เขา้ ไปหากาบิล
บางทีน่ันอาจจะเป็นออร์คเจเนรัลระดับเดียวกับท่ีชิออนซัด-
กระเดน็ ไปกอ่ นหนา้ นลี้ ะมงั้ มนั มคี วามโดดเดน่ กวา่ ตนอน่ื รอบๆ อยา่ งชดั เจน
จากนนั้ กเ็ รม่ิ การดวลกันตวั ต่อตัว
กาบิลพยายามตอ่ สอู้ ย่างเตม็ ที่
ถ้าไม่ประมาทก็ไม่น่าจะแพ้ก็อบตะได้เลยไม่ใช่หรือไงกันน่ะ?
หมอนั่นประจัญหน้ากับออร์คเจเนรัลด้วยพลังใจกับวิชาหอกท่ีชวนให้คิด
แบบนัน้ เลยทีเดียว
แต่ว่าน่าเสียดาย ที่ความต่างด้านความสามารถที่แท้จริงเมื่อ
เทียบกับออร์คเจเนรัลนนั้ ดูเหมอื นจะมีมากเกินไป
รา่ งกายของกาบลิ ค่อยๆ มีแผลมากขน้ึ เรอื่ ยๆ...
จะปลอ่ ยให้ตายกน็ า่ เสยี ดาย
พอคดิ ได้แบบนน้ั ผมก็ได้คา� ตอบทนั ที
ผมออกคา� ส่ัง
(รันก้า นายใช้ 『เคล่ือนย้ายผ่านเงา』 ไปจนถึงตัวกาบิลได้
รเึ ปลา่ ?)
(ไดค้ รับ นายของขา้ )
ดเู หมอื นวา่ รนั กา้ เองกใ็ ช้ 『เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา』 เดนิ ทางไปจนถงึ

บทที่ 5 การปะทะครง้ั ใหญ่ 313

คนทตี่ ัวเองเคยเจอหนา้ กนั มาแลว้ คร้ังหนง่ึ โดยตรงไดเ้ หมือนกับโซเอย์
ถา้ งัน้ -------
(ก็อบตะ นายเองกไ็ ปดว้ ย!)
(เอ!๋ เอาจรงิ เหรอครบั !? เขา้ ไปกลางกองทพั ใหญแ่ บบนน้ั ------)
จิตนึกคิดที่เหมือนกับเป็นเสียงกรีดร้องของก็อบตะถูกขัดไว้

กลางทาง จากนัน้ ------
(ดเู หมือนว่าเขาจะน้อมรับอยา่ งยนิ ดนี ะคะ ท่านรมิ ุร)ุ
จิตนึกคดิ ของชิออนก็แทรกเข้ามาตอบ
ผมไมร่ หู้ รอกวา่ มอี ะไรเกดิ ขน้ึ กบั กอ็ บตะ แตค่ ดิ วา่ ผมคงไมจ่ า� เปน็

ตอ้ งรูห้ รอกมง้ั
(งนั้ เหรอ ถา้ งั้นก็จงไปช่วยกาบิลซะ ฝากดว้ ยนะ!)
แล้วผมก็แคอ่ อกค�าสง่ั ไปแบบนนั้
ในช่วงท่ีรันก้าก�าลังอาละวาดเพ่ือดึงดูดความสนใจของออร์ค

เจเนรัลอยู่ ผมก็ให้ก็อบตะไปช่วยกาบิลออกมา จากน้ันก็ให้หน่วย
ลซิ ารด์ แมนกบั กอ็ บลนิ รวมตวั กนั แลว้ หาทางหลดุ ออกมาจากสถานการณ์
อนั ตรายน่ันได้

กอ็ บตะกบั รันกา้ เริม่ เคลอ่ื นท่แี ละมุ่งหนา้ ไปชว่ ยเหลือกาบิล
แต่วา่ ถา้ ไปท้ังๆ แบบนลี้ ะก็ พวกก็อบตะกจ็ ะถูกจา� นวนทม่ี าก-
กว่าของอกี ฝ่ายเข้าปิดลอ้ มจนอยใู่ นอนั ตรายได้
(ทา่ นรมิ รุ ุ ถา้ อยา่ งนน้ั พวกผมจะขออาละวาดตามใจชอบเลยนะ
ครับ?)
เบนมิ ารุถามข้ึนมาโดยไม่สนใจความคดิ ของผม
(ก่อนหน้านัน้ พวกลซิ ารด์ แมนก�าลังตกท่นี งั่ ล�าบาก ถึงกอ็ บตะ
กบั รนั กา้ จะมงุ่ หนา้ ไปทางนนั้ แลว้ กจ็ รงิ แตถ่ า้ ปลอ่ ยใหไ้ ปทงั้ ๆ แบบนเี้ ลย
คงแย่แน่ ก่อนอ่ืนนายคอยช่วยเจ้าพวกน้ีสักพักก่อน หลังจากน้ันนาย
อยากจะท�าอะไรก็ท�า การส่ังการยิบย่อยจะฝากให้ฮาคุโรจัดการแล้วไป

314

อาละวาดตามใจชอบก็ไม่มีปญั หา)
(รบั ทราบ! พวกผมจะแสดงความแขง็ แกรง่ ของโอเกอร-์ ----ไมส่ ิ

ของคจิ ินใหท้ า่ นไดเ้ ห็นเองครบั !)
เขาตอบจิตนกึ คดิ ของผมดว้ ยความยินดี
และจากนน้ั สถานการณก์ ารรบก็เกิดการเคล่ือนไหว

เม่ือสั่งการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็มาตรวจสอบสถานการณ์
การรบ

เนื่องจากรูปขบวนต้ังรับของพวกลิซาร์ดแมนใกล้จะพังลง
เต็มทีแล้ว พวกนั้นก็คงจะยื้อเวลาได้อีกไม่นานละมั้ง ด้วยสภาพแบบนี้
แลว้ ฝา่ ยทอ่ี ยใู่ นถา�้ ทม่ี หี วั หนา้ เผา่ อยเู่ องกค็ งจะกา� ลงั ถกู ตอ้ นใหจ้ นมมุ อยู่
เหมอื นกนั

ท่ีผมใหโ้ ซเอย์ไปคนเดยี วน่ีจะเป็นอะไรไหมนะ?
รันก้าเองอาจจะไม่เทา่ ไร แตก่ ็อบตะนี่สจิ ะไหวหรอื เปลา่ ?
แล้วก็ พวกเบนมิ าร.ุ ..
ความกังวลเร่ืองพวกนั้นแล่นเข้ามาในหัวผม แต่เรื่องมันก็ผ่าน
มาจนป่านน้แี ล้วนะ่ นะ
ผมออกคา� สั่ง แล้วพวกเขาก็รบั คา� สั่งนน้ั
คนทร่ี บั งานทต่ี วั เองไมส่ ามารถทา� ไดม้ าทา� นนั้ เปน็ คนทไี่ รค้ วาม-
สามารถ
ตอนทผี่ มยงั เปน็ พนกั งานใหมท่ บี่ รษิ ทั ผมเคยทา� ใหผ้ บู้ รหิ ารใน
ชว่ งนน้ั โกรธมากอ่ น จนเขาดวุ า่ อยา่ รบั งานเกนิ กวา่ ปรมิ าณทต่ี วั เองทา� ไดส้ ิ
เมอื่ คนที่รับผิดชอบงานไมท่ �างาน งานก็จะเกดิ ความลา่ ชา้ และ
ทา� ใหท้ กุ คนต้องล�าบาก
เชน่ เดยี วกนั หวั หนา้ ทค่ี อยยดั เยยี ดงานใหค้ นอนื่ โดยทไี่ มส่ ามารถ
ประเมนิ ความสามารถของแตล่ ะคนไดอ้ ยา่ งถกู ตอ้ งเอง กเ็ ปน็ คนทไ่ี รค้ วาม-

บทที่ 5 การปะทะคร้ังใหญ่ 315

สามารถเหมอื นกัน
สิ่งที่ส�าคัญก็คือ การท�างานที่เหมาะสมกับความสามารถของ

ตัวเอง และหน้าที่ของหัวหน้าก็คือ การมองความสามารถของลูกน้อง
ใหข้ าดและมอบหมายงานทถ่ี กู ตอ้ งให้แก้พวกเขา

ในตอนนี้ ผมยงั ไมส่ ามารถรบั รถู้ งึ ความสามารถของเจา้ พวกนนั้ ได้
ผมจึงไม่สามารถตัดสินได้ว่างานที่ผมมอบหมายให้น้ันเป็นเรื่องที่เกินตัว
ส�าหรบั พวกเขาหรือเปลา่

ผมภาวนาขอใหพ้ วกเขาไมใ่ ชค่ นทไี่ รค้ วามสามารถ แลว้ ก็ ขอให้
ผมไมโ่ ดนประณามว่าเป็นเจ้านายท่ไี ร้ความสามารถดว้ ย

ถึงจะดไู รค้ วามรบั ผดิ ชอบ แตต่ อนนี้ผมท�าไดแ้ ค่เชอ่ื ใจพวกเขา
เท่านั้น

แลว้ ก็ เนอื่ งจากการยนื่ มอื เขา้ ไปชว่ ยเหลอื คนทกี่ า� ลงั ลา� บากเอง
กเ็ ปน็ หนา้ ทขี่ องหวั หนา้ ดว้ ยแลว้ ผมจงึ ตอ้ งรบั ผดิ ชอบในการคอยจบั ตาดู
สถานการณ์อย่างต่อเน่อื งดว้ ย

เพอ่ื ทเ่ี วลามใี ครตรงไหนกา� ลงั ลา� บากในการตอ่ สู้ ผมกจ็ ะเขา้ ไป
ช่วยเหลอื เขาไดใ้ นทนั ทีนั่นเอง...

●

หอกทห่ี ัวหนา้ เผ่าถอื อยหู่ ักลงด้วยการโจมตีของฮาลเบิรด์ เพียง
ครง้ั เดียว

แตถ่ งึ อยา่ งนน้ั เขากย็ งั ทนการโจมตอี นั รนุ แรงของออรค์ เจเนรลั
มาได้หลายต่อหลายครั้ง ต้องเรียกว่าป้องกันเอาไว้ได้ดีแล้วจึงจะเหมาะ
กวา่

หัวหน้าเผ่าจ้องมองออร์คเจเนรัลด้วยท่าทางหยิ่งทะนง แล้ว
ตะโกนวา่

316

“หึฮ่าฮ่าฮา่ ฮา่ ! ถงึ แมข้ า้ จะไม่มีอาวธุ ขา้ ก็ยงั คงสไู้ ดอ้ ยนู่ ะ!”
เขาพดู จาอวดดอี อกไป ทวา่ ในสายตาของทุกคนลว้ นมองออก
ว่านัน่ เปน็ เพียงแคก่ ารเสแสรง้
เกราะของเขาพังยับเยินไปแล้ว เกล็ดที่แสนภูมิใจก็แตกหักไป
นบั ไมถ่ ว้ น ในขณะนที้ สี่ งิ่ ซงึ่ ใชป้ อ้ งกนั ตวั ลว้ นสญู หายไปหมดแลว้ ชวี ติ ของ
หวั หน้าเผ่าก็ไม่ตา่ งอะไรกับคบไฟทก่ี า� ลงั ตอ้ งลม
“จงฟงั !! หน่วยองครักษ์ จงกา้ วมาขา้ งหน้า พวกเจา้ ทกุ คนจง
ปกป้องเด็กและผู้หญิงให้มากท่ีสุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ห้ามยอมแพ้โดย
เดด็ ขาด แมเ้ พยี งนดิ เดยี วกจ็ งถว่ งเวลาเขา้ ไว้ แลว้ อดทนรอความชว่ ยเหลอื
ทก่ี า� ลงั จะมาถงึ เสยี !!”
เขารวบรวมเกยี รตแิ ละอา� นาจทตี่ นมที งั้ หมด ตะโกนออกมาดว้ ย
เสยี งอันดงั
“ทะ...ท่านหัวหนา้ เผา่ ... ทะ ทวา่ เร่อื งก�าลงั เสริมอะไรน่ัน------”
รองหัวหน้าองครักษ์เอ่ยปากถามขึ้น แต่แล้วก็เขาถูกตะโกน
กลับมาว่า “อย่าพดู !” จนตอ้ งหุบปากเงยี บไป
“จงเชื่อม่ันไว้ อย่าให้ความหวังในใจพวกเจ้าหายไปเด็ดขาด
จงปกปอ้ งเกยี รตขิ องพวกเราเผ่าลิซาร์ดแมนเอาไว้จนถึงทา้ ยท่สี ดุ !!”
เขาไมย่ อมให้ใครเหน็ ความอ่อนแอโดยเด็ดขาด
เพราะตัวเขาน้ัน เป็นดั่งสัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งของ
ลซิ ารด์ แมน และเป็นด่ังความหวงั นนั่ เอง
อีกท้ัง ส�าหรับเหล่าลิซาร์ดแมนท่ีไม่มีหนทางให้หลบหนีแล้ว
เขาไม่มีทีพ่ ึ่งอนื่ ใดนอกจากคา� พดู ของหวั หน้าเผา่ เท่านน้ั
“นอกจากน้ี หากข้าโค่นเจา้ น่ลี งได้ ทางหนกี ็จะถกู เปิดออกได้
เหมือนกนั ”
เขาพดู ดว้ ยรอยยมิ้ อนั ไรค้ วามเกรงกลวั สรา้ งขวญั กา� ลงั ใจใหแ้ ก่
เหล่านักรบ

บทที่ 5 การปะทะครงั้ ใหญ่ 317

หากจัดการหวั หน้าของศตั รูท่ีปิดทางหนีไดล้ ะก็ หนทางรอดจะ
ต้องถูกเปดิ ออกมาให้พวกเขาเห็นอย่างแนน่ อน

นกั รบเผ่าลิซาร์ดแมนยงั ไมส่ ญู สิ้นความหวงั
พวกเขาตั้งใจแล้วว่าหากหัวหน้าเผ่าถูกโค่นลง พวกเขาจะเป็น
ผู้ทา้ ท้ายกบั ศัตรูตอ่ เอง
พวกเขาล้วนได้รับการสอนมาจากวิถีชีวิตของหัวหน้าเผ่าและ
แผน่ หลังของเขา พวกเขาจะตอ่ สจู้ นคนสุดท้าย หากทา� ให้เดก็ และผู้หญิง
หนีไปได้มากท่ีสุดเท่าที่จะท�าได้แล้วละก็ น่ันก็นับว่าเป็นชัยชนะของ
พวกเขาแลว้
หากมันจะทา� ใหพ้ วกเขาเชือ่ มตอ่ ไปสอู่ นาคตได้แล้วละก็... ทวา่
ความหวังเช่นน้ันของพวกเหล่ากลับถูกออร์คเจเนรัลท�าลายจนไม่เหลือ
ช้นิ ดี
“เจา้ พวกโง่ พอไดพ้ ดู อะไรตามใจเขา้ หนอ่ ยกเ็ หลงิ ขนึ้ มาเลยนะ!”
พริบตาน้ัน ฮาลเบริ ์ดทถ่ี กู เหวย่ี งโดยออรค์ เจเนรัล ก็ผ่าลงบน
อกของหัวหน้าเผา่ เป็นแผลกว้าง
“อัก้ !!”
หวั หนา้ เผ่ากระอักเลือดออกมา แลว้ ล้มลงไป
(นข่ี า้ มาได้เทา่ นเี้ องร.ึ ..)
เสยี งกรดี ร้องของเหล่าลซิ าร์ดแมนดงั ก้องไปท่ัวภายในถ�้า
เหล่านักรบต่างเข้ามายืนขวางเบ้ืองหน้าออร์คเจเนรัลท่ีก�าลังจะ
แทงอาวุธปลิดชีพหัวหน้าเผ่า แต่ออร์คเจเนรัลก็ฟันพวกเขาทิ้งไปอย่าง
งา่ ยดาย แล้วพุง่ ตรงเขา้ ไปหาหวั หน้าเผา่
และในตอนนัน้ เอง
“ในฐานะลซิ ารด์ แมนแลว้ แกตอ่ สไู้ ดด้ มี าก เปน็ ผกู้ ลา้ ทเ่ี หมาะสม
แกก่ ารเปน็ เลอื ดเนอื้ ของพวกขา้ จรงิ ๆ แกจงรสู้ กึ เปน็ เกยี รตทิ ไ่ี ดก้ ลายเปน็
หนง่ึ เดียวกับพวกขา้ และตายไปซะเถอะ!!”

318

ขณะที่ออร์คเจเนรัลก�าลังมองเล็งไปยังหัวหน้าเผ่า แล้วแทง
ฮาลเบิร์ตที่อยู่ในมือออกไปนนั้ เอง-------

“แบบน้ันก็ล�าบากข้าแย่สิ ข้ายังไม่ทันได้ท�าสัญญากับท่าน
หวั หน้าเผ่าใหล้ ุลว่ งเลย”

เขากถ็ กู หยดุ ไวโ้ ดยเสยี งอนั สขุ มุ ของชายผหู้ นง่ึ ทปี่ รากฏตวั เบอ้ื งหนา้
หวั หนา้ เผา่

และในช่วั ขณะนน้ั เอง
ทก่ี ารปรากฏตวั ของชายผนู้ ้นั ------- โซเอย์ ทา� ใหโ้ ชคชะตาของ
เหลา่ ลซิ าร์ดแมนเปลย่ี นผนั ไปอยา่ งใหญห่ ลวง

●

มรี อยย้ิมเล็กๆ ผดุ ขึ้นบนใบหนา้ ของโซเอย์
น่ันเพราะเขารู้สึกได้ว่าตนก�าลังท�าประโยชน์ให้แก่นายของตน
อยูจ่ ริงๆ
สา� หรบั โซเอยแ์ ลว้ แมเ้ บนมิ ารจุ ะเปน็ ลกู ชายของผเู้ ปน็ นายคนกอ่ น
แต่เขาก็ไมใ่ ชน่ ายของตน
โซเอย์ผเู้ ป็นถึงผนู้ า� ท่ีรวบรวมคนในตระกลู หน่ึง เปรยี บเบนิมารุ
เป็นดั่งคู่แข่งรุ่นเดียวกัน เมื่อเบนิมารุได้รับสืบทอดการเป็นผู้น�าเม่ือใด
โซเอยก์ จ็ ะถกู กา� หนดใหก้ ลายเปน็ ผอู้ ยใู่ ตบ้ ญั ชา แตส่ ดุ ทา้ ยวนั ดงั กลา่ วนน้ั
ก็ไมอ่ าจมาถงึ
รมิ ุรุจงึ ไดก้ ลายมาเปน็ นายของเขาแทน
โซเอย์น้ันคดิ วา่ ตนโชคดี
ความสันติไร้ซ่ึงสงครามด�าเนินต่อไปเรื่อยๆ สา� หรับโอเกอร์ซึ่ง
เปน็ ผแู้ ขง็ แกรง่ แลว้ ปศิ าจทอี่ าศยั อยใู่ นปา่ นนั้ ไมอ่ าจทจ่ี ะเปน็ คมู่ อื ใหพ้ วกเขา
ไดเ้ ลย

บทท่ี 5 การปะทะครงั้ ใหญ่ 319

ในช่วงนี้เอง ก็ไม่มีกระท่ังเหตุการณ์เลซเซอร์ดราก้อน (มังกร
ชั้นล่าง) อาละวาดเลยด้วย

เขาคิดว่านน่ั ถอื เป็นเรือ่ งท่ดี ี ทวา่ ใจจริงอนั ไร้การเสแสร้งของ
เขาเองบอกวา่ ตนอยากจะลองใช้วชิ าทฝ่ี กึ มาดูบา้ ง

ระหว่างที่เป็นเช่นนั้น หมู่บ้านของพวกตนก็ถูกกองก�าลังของ
ออรค์ จโู่ จม

โซเอย์เจ็บใจทีใ่ นเวลานน้ั ตนไม่สามารถทา� อะไรได้เลย
เขาไดแ้ ตค่ ดิ ว่าพวกเขาคงจะตอ้ งล่มสลายลงท้ังๆ แบบน้โี ดยท่ี
ยงั ไมอ่ าจไดล้ า้ งแคน้ ใหก้ บั ผเู้ ปน็ นาย และไมอ่ าจไดล้ า้ งความอปั ยศใหแ้ ก่
ทกุ ๆ คนเป็นแน่แลว้ แทๆ้ ...
โซเอยร์ ู้สกึ ขอบคุณในความโชคดีของตน
เขาได้รับโอกาสในการล้างแค้นให้กับพวกพ้องของตน ภายใต้
การปกครองของผู้เป็นนายตนใหม่
ความประมาททเี่ กดิ จากความโอหงั อะไรนน่ั เปน็ สง่ิ ทไี่ มข่ อ้ งเกย่ี ว
กบั โซเอยเ์ ลย เมอื่ พา่ ยแพไ้ ปแลว้ ครงั้ หนง่ึ โซเอยก์ เ็ รยี นรเู้ พม่ิ เตมิ เกยี่ วกบั
สงิ่ ตา่ งๆ มากมาย เพราะโซเอยไ์ ดน้ า� ความโงเ่ ขลาของตนพรอ้ มกบั ความ-
ทรงจ�าอันนา่ อบั อายน้ันมาสลกั ลงบนจติ ใจตนไปแลว้
เขาฝึกฝนเคล็ดวิชาและก�าจัดศัตรูร้ายให้สิ้นก็เพื่อนายของตน
เพอื่ การนัน้ แล้วเขาจงึ ตอ้ งขัดเขลาตนเองใหแ้ กรง่ กล้า
การที่เขาได้รบั คา� ส่ัง ถือเปน็ ความยินดอี ย่างทสี่ ุด
และ------ โซเอย์จะน�าค�าสั่งท่ีตนได้รับมาไปปฏิบัติให้บรรลุผล
ดว้ ยความซื่อสตั ย์

●

เม่อื มองขน้ึ มายังชายผ้ซู ง่ึ ยนื อยู่อย่างสงบ หวั หน้าเผา่ จงึ รบั รไู้ ด้

320

วา่ เขาคอื ปศิ าจท่ีตนเคยพบหน้ากันมาแลว้
มนุษย์มารช้ันสูงที่มีนามว่าโซเอย์ ผู้เป็นคนน�าค�าขอร้องในการ

เป็นพันธมติ รมาให้เขานน่ั เอง
(เขายอมมาท่นี ด่ี ว้ ยอย่างน้ันหรือ? ไมส่ ิ พวกเรายังไมไ่ ดต้ กลง

เปน็ พนั ธมิตรกนั แตว่ ่า...)
แมว้ า่ จะมขี อ้ สงสยั ตา่ งๆ นานาวนเวยี นอยใู่ นหวั แตส่ งิ่ ทห่ี วั หนา้ เผา่

ผทู้ ี่ชีวติ กา� ลังจะดับสิน้ ลงไปจะทา� ได้น้ันมไี ม่มากนกั
หวั หนา้ เผา่ สง่ เสยี งเรยี กขณะทตี่ นกระอกั นา้� ลายปนเลอื ดออกมา
“ท่านโซเอย์... ท่านกรณุ ามาท่ีนด่ี ้วยอยา่ งนน้ั หรือ? ทว่า ทัง้ ท่ี

ข้าไดร้ ับคา� เตือนมาแล้ว แตพ่ วกขา้ ก็ยงั ววู่ าม... ถือว่าเหน็ แกช่ วี ิตของขา้
ไดโ้ ปรดช่วยเผา่ ลซิ ารด์ แมน------”

กอ่ นที่ตนจะสิน้ ลมหายใจ หวั หนา้ เผา่ ได้ฝากฝงั เรอื่ งในอนาคต
ให้กับโซเอย์ ทว่า มีใครบางคนว่งิ เข้ามาหาหัวหนา้ เผา่ เหตุการณท์ เี่ กดิ
ขน้ึ นนั้ เรว็ เกนิ กวา่ หวั หนา้ เผา่ จะรตู้ วั วา่ ผทู้ วี่ งิ่ มาหาตนกค็ อื หวั หนา้ องครกั ษ์
ผเู้ ป็นลกู สาวของตน

“ท่านพ่อ นค่ี ะ่ !”
วตั ถสุ ฟี ้าทถี่ ูกยน่ื เขา้ มาไดถ้ กู ใสเ่ ขา้ ไปภายในปากของเขา ทันที
ทหี่ ยดของเหลวซงึ่ ไหลผา่ นชอ่ งระหวา่ งเขย้ี วเขา้ ไปสมั ผสั กบั บาดแผลทอ่ี ยู่
ตรงอก บาดแผลทด่ี อู ยา่ งไรกเ็ ปน็ บาดแผลฉกรรจก์ ลบั หายสนทิ ไมเ่ พยี ง
เทา่ นน้ั โดยผลจากของเหลวทไี่ หลเข้าไปภายในล�าตัว ท�าใหร้ า่ งกายของ
หัวหน้าเผ่าฟ้นื ฟูกลับข้นึ มาโดยสมบูรณภ์ ายในชว่ั พรบิ ตา
“หา!?”
หัวหนา้ เผา่ สะดุง้ ลุกขน้ึ มาด้วยความตกใจ
แล้วหวั หนา้ เผา่ ก็ไดย้ นิ เสยี งพดู อนั นง่ิ สงบดงั ข้ึน
“ค�าเตือน... เจ้าพูดเร่ืองอะไรกัน? เอาเถอะ เร่ืองน้ันจะเป็น
อยา่ งไรกช็ า่ ง ขา้ อยากใหท้ า่ นรออยทู่ น่ี อี่ ยแู่ บบนจี้ นกวา่ จะถงึ วนั ทนี่ ดั กนั ไว้

บทที่ 5 การปะทะครั้งใหญ่ 321

แลว้ ก็ หากเจา้ ชงิ ตายไปเสยี กอ่ นทน่ี ายของขา้ จะบรรลสุ ญั ญาไดส้ า� เรจ็ มนั
จะท�าให้พวกข้าลา� บาก ขอใหเ้ จา้ ใสใ่ จในเร่อื งนี้ด้วย”

ใจความของมนั ดจู ะผดิ ทผี่ ดิ ทางไปไกลโข แตน่ นั่ กเ็ ปน็ คา� ประกาศ
ทฟ่ี งั ดูสงบเสียจนท�าใหใ้ จเยน็ ลงได้เลยทีเดยี ว

(หรือว่า เขายอมปกป้องสัญญาการเป็นพันธมิตรกับเราไว้
อย่างนัน้ หรือ... ทวา่ -------)

“ทวา่ นไ่ี มใ่ ชเ่ วลาทจ่ี ะมาทา� อะไรแบบนน้ั นะทา่ น พวกออรค์ ยงั ...”
เม่อื พูดไปเชน่ นั้นแลว้ หวั หน้าเผ่าจึงได้รู้สกึ ถงึ ความผดิ ปกติ
ออร์คเจเนรัลหยุดเคล่ือนไหวทั้งท่ีอยู่ในท่าถือฮาลเบิร์ตเตรียม
พร้อมจู่โจม ใบหน้านั้นถูกย้อมด้วยสีแดงเข้มเล็กน้อย และเพราะก�าลัง
เค้นแรงออกมาสุดชีวิตอยู่หรืออย่างไร จึงท�าให้เห็นกล้ามเนื้อของมัน
ปูดบวมขึน้ มาเช่นน้ี
“อะ อะไรกนั !? นีม่ นั เกดิ อะไรขึน้ กันแน.่ ..”
“ไมต่ ้องใสใ่ จ เจา้ นนั่ แคถ่ ูกท�าใหข้ ยับตวั ไมไ่ ด้เท่านน้ั ”
ความสงสัยของหัวหน้าเผ่าได้ถูกค�าพูดประโยคเดียวของโซเอย์
ไขกระจ่าง ทว่า สง่ิ ท่คี �าพูดนัน้ ต้องการจะส่อื ก็คือ...
หัวหน้าเผ่าจ้องไปยังโซเอย์ด้วยดวงตาเบิกกว้างเพราะความ
ตกตะลึง เขารู้สึกได้ถึงความเป็นจริงที่ว่าแม้แต่ออร์คเจเนรัลผู้ซึ่งมีความ
แขง็ แกรง่ ระดับเอาชนะหัวหนา้ เผ่าได้อย่างทว่ มท้น เมอื่ อยตู่ ่อหน้าโซเอย์
กย็ ังอบั จนกระทง่ั แค่จะเคลื่อนไหวก็ยงั ทา� ไม่ได้
“นะ นีท่ ่านเปน็ ใครกันแน-่ ------”
“แต่ว่า นา่ เสยี ดายจรงิ ๆ อุตสา่ ห์จบั ตัวแล้วไดท้ งั้ ที ข้ากค็ ดิ ว่า
จะสอบสวนให้เป็นประโยชน์กับท่านริมุรุสักหน่อย... แต่ดูเหมือนว่าจะ
ถูกร่ายวิชาลับท่ีท�าให้ข้อมูลท่ีได้รับถูกส่งต่อเอาไว้ด้วยสินะ มีแต่ต้องฆ่า
เท่านน้ั รนึ ่”ี
เขาพูดออกมาอย่างเยือกเย็น แล้วเหลือบมองออร์คเจเนรัล

322

ครหู่ น่ึง
สา� หรบั โซเอยท์ มี่ ภี ารกจิ ในการเกบ็ ขอ้ มลู แลว้ การทต่ี นเปน็ ฝา่ ย

ทา� ใหข้ อ้ มลู รวั่ ไหลไปถงึ ศตั รเู สยี เองนนั้ ดว้ ยเกยี รตแิ ลว้ ถอื เปน็ สงิ่ ทยี่ อมให้
ไมไ่ ด้ ดงั นน้ั แลว้ เขาจงึ คอยจบั ตาดศู ตั รแู ละเฝา้ ระวงั แลว้ ระวงั อกี ในดวงตา
ของโซเอยน์ ้ันมปี ระกายแสงสีฟ้าอยู่ มันทา� ใหจ้ ับการสน่ั ไหวของแก่นเวท
แมเ้ พยี งเลก็ นอ้ ยได้ นนั่ คอื ผลของเอก็ ซต์ รา้ สกลิ 『ดวงตาสงั เกตการณ』์

ดวงตานน้ั สามารถจบั ไดว้ า่ ออรค์ เจเนรลั กา� ลงั สง่ ขอ้ มลู ไปใหใ้ คร
สกั คนหน่ึงอยู่

โซเอย์ตัดสินใจว่าแทนที่จะเผยไพ่ในมือให้ศัตรูเห็น การฆ่า
เสียเลยดูจะเป็นวิธีท่ีดีกว่า ทว่าหากท�าเพียงเท่าน้ันก็ดูจะน่าเบ่ือเกินไป
หนอ่ ย เขาจงึ คดิ ทจ่ี ะปลอ่ ยขอ้ มลู สกั เลก็ นอ้ ยเพอ่ื ตรวจสอบการเคลอื่ นไหว
ของศตั รู

“หากทา� เพยี งแคฆ่ า่ เฉยๆ กด็ จู ะนา่ เบอ่ื ไป ขา้ ขอใชแ้ กเปน็ เครอ่ื งมอื
ส่งสารสักหนอ่ ยกแ็ ลว้ กัน”

โซเอย์เผยรอยยิม้ เล็กๆ แล้วสบสายตากบั ออร์คเจเนรลั
“คงดอู ยใู่ ช่ไหม? ผูบ้ งการเหลา่ ออร์คเอย๋ ตอ่ ไปเปน็ ตาของแก
แล้ว การท่ีแกบังอาจต้ังตัวเป็นศัตรูกับพวกข้าเผ่าคิจิน จงนึกเสียใจให้
เต็มทซี ะเถอะ”
เมอ่ื พดู เชน่ นนั้ แลว้ โซเอยก์ ล็ ะสายตาไปจากออรค์ เจเนรลั ราวกบั
หมดความสนใจไปแลว้
ธรุ ะของเขาจบลงแลว้ ทเ่ี หลอื กม็ เี พยี ง การจดั การกบั ขยะเทา่ นนั้
“ตายซะ”
โซเอย์พมึ พ�าออกมาเพียงหนงึ่ คา�
ทนั ใดนน้ั รา่ งของออรค์ เจเนรลั กถ็ กู ตดั เปน็ ชนิ้ เลก็ ชนิ้ นอ้ ยจนไมเ่ หลอื
เค้าโครงเดิม มันถูกตัดร่างจนกลายเป็นช้ินๆ ด้วย 『ใยเหนียวหนืด-
เหลก็ กลา้ 』 ทโ่ี ซเอยพ์ ันเอาไวน้ น่ั เอง

บทท่ี 5 การปะทะครงั้ ใหญ่ 323

นี่คือช่ัววินาทีที่ “ผู้ใช้เส้นใย” แบบสมบูรณ์ที่ริมุรุจินตนาการ
เอาไว้ได้ถอื ก�าเนดิ ขน้ึ

หวั หนา้ เผา่ เฝา้ ดสู ง่ิ ทเี่ กดิ ขน้ึ ขณะทตี่ วั แขง็ เกรง็ ดว้ ยความตกตะลงึ
เขาพยายามทา� ใหค้ วามนกึ คดิ ทก่ี า� ลงั สบั สนสงบลงอยา่ งสดุ ชวี ติ
แล้วนึกย้อนถึงเน้ือความของสิ่งที่ได้ฟังเมื่อครู่น้ี จากนั้นเขาจึงจ้องไปยัง
โซเอย์ จนลมื เช็ดเหงื่อของตนทไ่ี หลทะลักออกมา
(คิจิน... เขาบอกวา่ เป็นคิจนิ อย่างนั้นหรอื !?)
เขาจอ้ งโซเอย์ราวกบั ได้เห็นสิง่ ที่เหลอื เชอ่ื เขาหวนระลึกถึงพลงั
เชน่ น้นั ได้ และเขา้ ใจในทสี่ ุด
(ไม่สิ ถ้าเชน่ น้ันกเ็ ป็นเรือ่ งทเ่ี ข้าใจได้ ตา� นานที่เทยี บเทยี มกบั
ออรค์ ลอรด์ เผ่าพนั ธ์ุชัน้ สูงของโอเกอร์ อยา่ งน้ันหรอื ...)
ตวั ตนทวี่ วิ ฒั นาการมาจากโอเกอรผ์ เู้ ปน็ เผา่ พนั ธช์ุ นั้ สงู ของปา่ นนั่
กค็ ือคจิ ิน ถา้ เชน่ นน้ั กย็ อ่ มไม่แปลกแต่อย่างใดทีพ่ ลังทเ่ี หน็ น้ันจะสูงถงึ
ระดับมนุษยม์ ารชนั้ สงู ได้
เปน็ พลงั ท่เี หนอื ลา้� ยงิ่ กวา่ สามญั ส�านกึ ธรรมดา ทีถ่ กู เรียกวา่ A
แรงกโ์ อเวอร์
แมใ้ นหมมู่ นษุ ยม์ ารจา� นวนมาก ผทู้ กี่ า้ วขา้ มกา� แพงของแรงก์ A
ไดน้ นั้ เรยี กไดว้ ่ามีอยู่แค่หยบิ มอื ด้วยซา�้ ...
ทวา่ ทยี่ งิ่ ไปกวา่ นั้น คือค�าพดู ทีย่ งั คงคาใจหัวหนา้ เผา่
น่นั คอื การทีโ่ ซเอยพ์ ดู ออกมาว่าพวกข้า หรอื ก็คือ คจิ นิ ไมไ่ ดม้ ี
อยแู่ คต่ นเดยี วอยา่ งนนั้ หรอื เมอ่ื หวั หนา้ เผา่ คดิ ไดด้ งั นน้ั แลว้ เขากร็ สู้ กึ เยน็
สนั หลงั จนตวั สัน่
จากน้ันเขาก็คิดข้ึนมา
(การตดั สนิ ใจของขา้ ------การตดั สนิ ใจรบั ขอ้ เสนอเปน็ พนั ธมติ ร
ในคร้ังนี้ เปน็ การตดั สนิ ใจที่ถกู ตอ้ งแลว้ ...)
แลว้ ตอ่ มาหัวหน้าเผา่ กท็ รดุ ตวั ลงนัง่ ณ ที่ตรงนั้น

324



หากไดค้ จิ นิ เปน็ พนั ธมติ รเชน่ นแี้ ลว้ ลซิ ารด์ แมนจะตอ้ งไดร้ บั การ
ชว่ ยเหลอื ใหพ้ น้ วกิ ฤตไิ ดอ้ ยา่ งแนน่ อน เมอ่ื เชอ่ื มน่ั ไดเ้ ชน่ นน้ั เขาจงึ คลาย-
ความกงั วลไป

แมว้ า่ ออรค์ เจเนรลั ผเู้ ปน็ แมท่ พั จะพา่ ยแพไ้ ปภายในพรบิ ตา แต่
เหล่าทหารออร์คก็ไม่มีทที า่ ว่าจะหวาดกลวั แต่อย่างใด

พวกมันยังคงด�าเนินการต่อสู้อันรุนแรงต่อไป ส่วนหัวหน้า
องครกั ษก์ ็น�ายาฟน้ื ฟูทไี่ ดร้ บั มาจากโซเอยไ์ ปรกั ษาผทู้ ไ่ี ด้รับบาดเจบ็

โซเอยเ์ หลอื บมองเหล่าทหารออรค์ ทด่ี นู า่ ร�าคาญ
“หากยงั มแี มลงเมา่ นา่ รา� คาญพวกนนั้ อยู่ กค็ งจะสงบใจลงไมไ่ ด้
สินะ ในเมื่อมาถึงที่น่ีแล้ว ข้าจะเป็นคนเก็บกวาดให้เอง จงรออยู่ท่ีนี่
สักครู่เถอะ”
เขายนื อยา่ งสขุ มุ ราวกบั จะพดู วา่ มนั เปน็ เรอ่ื งทกี่ ระจอ้ ยรอ่ ยมาก
ในพรบิ ตาถดั มา รา่ งของโซเอยก์ เ็ กดิ การไหวเหมอื นเกดิ การซอ้ น
ทับกนั ... และรา่ ง 5 ร่างกก็ ระโจนออกมา
รา่ งเหลา่ นนั้ เหมอื นกบั โซเอยร์ าวกบั แกะ กระทง่ั รปู รา่ งของอปุ กรณ์
สวมใสก่ ย็ ังเหมือนกัน
รา่ งเหลา่ นัน้ ก็คือ 『ร่างแยก』 ทโ่ี ซเอย์ใชแ้ กน่ เวทสรา้ งข้ึนมา
『ร่างแยก』 แตล่ ะร่างเร่ิมเคลือ่ นไหวอยา่ งเงียบงัน
พวกมันเคล่ือนไหวไปยังแต่ละเส้นทางผ่าน แล้วออกไปยัง
เบอื้ งหนา้ ของเหลา่ ลซิ ารด์ แมนทก่ี า� ลงั คอยคมุ้ กนั ทางอยา่ งเตม็ ท่ี และแลว้
เสน้ ทางผ่านทง้ั ห้ารวมถึงเสน้ ทางหลบหนกี ม็ ี 『รา่ งแยก』 ยนื อยู่
เหล่าลิซาร์ดแมนต่างตกตะลึงขณะที่ก�าลังปกป้องสถานท่ีของ
ตนเอง
“พวกเจ้าถอยกลับไปพกั ซะ”
เหลา่ 『รา่ งแยก』 เอ่ยปากเช่นนนั้ แลว้ เขา้ ประจนั หน้ากบั ทหาร

326

ออร์คในแต่ละเสน้ ทาง
แลว้ หลงั จากนนั้ บรรดาลซิ ารด์ แมนกไ็ ดเ้ หน็ ภาพอนั ยากเกนิ กวา่

จะเช่อื ได้
เหล่าทหารออร์คผู้เป็นด่ังนรกคนตายที่พวกตนต่อสู้ด้วยความ

ยากล�าบากมาจนถงึ ตอนนี้ กลบั ถูกโซเอย์เพยี งตนเดียวฆ่าลา้ งบางอย่าง
ไม่อาจท�าอะไรได้

ทกุ ๆ เส้นทางต่างปรากฏภาพดังกลา่ วโดยท่ัวกัน
------คา่ ยเส้นใยลวงสะบ้นั ------
นน่ั คอื การรา่ ยรา� เชือดสังหารของเสน้ ใยท่ีทอประกาย
『ใยเหนียวหนดื เหลก็ กลา้ 』 ท่ถี กู ขึงเตม็ เสน้ ทางในช่ัวพรบิ ตา
ต่างเคลือ่ นไหวไปตามที่โซเอยน์ ึกผ่านพลงั เวทท่ีถกู สง่ เข้ามา
ส�าหรับวิชาน้ันแล้ว หากใช้ในสถานท่ีซ่ึงมีพ้ืนที่จ�ากัดแล้วย่อม
ไมเ่ หลือพน้ื ทใ่ี ห้ใครหลบหนไี ปได้ โดยเฉพาะสถานที่ซึง่ มพี นื้ ท่แี คบอยา่ ง
ทางผา่ นในถา้� น้ดี ว้ ยแล้วยิ่งเข้าทางเปน็ พเิ ศษ
ทันทีที่โซเอย์ใช้ทักษะน้ี ร่างของพวกออร์คก็ถูกตัดออกเป็น
ช้ินเล็กช้นิ น้อย
สา� หรบั เหล่าทหารออรค์ แลว้ การทีส่ ูญเสยี ความรสู้ ึกหวาดกลัว
ไปนนั้ ถอื เปน็ เคราะหร์ า้ ย พวกมนั จะถกู สงั หารอยา่ งทารณุ ในฐานะผบู้ กุ รกุ
ทลี ะตนๆ โดยไมอ่ าจขัดขนื ได้แมแ้ ตน่ อ้ ย
โซเอยไ์ รซ้ ึ่งความเมตตาใดๆ
เขายงั คงดา� เนนิ การสงั หารหมเู่ หลา่ ทหารออรค์ ราวกบั กา� ลงั ลา้ งบาง
เหย่ือทีต่ ดิ กบั ดกั โดยไมม่ คี วามปรานแี มแ้ ต่น้อย
เหลา่ ทหารออรค์ ผหู้ วิ กระหายศพทถ่ี กู ตดั เปน็ ชน้ิ เลก็ ชนิ้ นอ้ ยตา่ ง
เดินเข้ามาในเส้นทางเดินและถูกสังหารลง ราวกับยอมติดอยู่ในใยท่ี
แมงมมุ ขงึ เอาไวด้ ้วยตัวเอง
สนามรบที่มีโครงสร้างราวกับวงกต เปรียบด่ังดินแดนท่ีโซเอย์

บทที่ 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 327

เป็นผู้ถือสิทธขิ์ าดไวแ้ ต่เพียงผเู้ ดียว
ประเภทของกับดักที่ใช้วิธีขึงนั้นมีหลากหลาย ซ้�ายังเปลี่ยน

รปู ลักษณ์ตามสถานการณ์ได้ด้วย
บัดนี้ส�าหรับโซเอย์แล้ว เหล่าทหารออร์คคือเป้าหมายส�าหรับ

ถกู กา� จดั ทง้ิ เทา่ นนั้ เนอื่ งจากพวกมนั ออ่ นแอเกนิ กวา่ ทจ่ี ะมองเปน็ ศตั รไู ด้
นัน่ เอง

“ร่างแยก” ของโซเอย์ยงั คงทา� การสังหารตามค�าสง่ั ต่อไป โดย
ไร้ซ่งึ ความรูส้ ึกใดๆ ทัง้ สน้ิ

เหลา่ ลิซาร์ดแมนตกตะลึงเสยี จนไมอ่ าจออกเสยี งใดๆ
เพราะพวกเขาท�าได้แต่เกรงกลัวต่อภาพที่เกิดขึ้นซ�้าแล้วซ้�าเล่า
ไม่หยุดหย่อน
พวกเขาไดป้ ระจกั ษถ์ งึ ความแขง็ แกรง่ ทตี่ า่ งกนั ราวกบั อยคู่ นละมติ ิ
นัน่ คอื ร่างจ�าแลงของความหวาดกลัว
เป็นรูปลักษณ์ของผู้ท่ีแข็งแกร่งอย่างท่วมท้น ซ่ึงอยู่เหนือ
จนิ ตนาการของพวกเขาไปไกลลิบ
หลังจากนี้ปล่อยให้เป็นหน้าท่ีของ “ร่างแยก” ก็คงไม่เป็นไร
โซเอย์ตัดสนิ ใจเช่นนัน้
เพื่อความมัน่ ใจ โซเอยจ์ ึงสรา้ ง “ร่างแยก” ร่างที่ 6 เพอ่ื ใช้
สา� หรบั ติดตอ่ สอื่ สาร แล้วเร่ิมเคลื่อนไหวโดยท่ไี ม่ให้มีใครลว่ งรู้
โซเอยม์ งุ่ หนา้ กลบั ไปยงั รมิ รุ ผุ เู้ ปน็ นายของตนเพอ่ื ขอรบั ภารกจิ ใหม่

●

หลังจากที่ก็อบตะกับรันก้าเคล่ือนไหว เบนิมารุก็ครุ่นคิดอยู่

328

ครู่หนึ่ง
จากนัน้ เขากถ็ ามขน้ึ บรรดาฮ็อบกอ็ บลนิ ว่า “ขา้ ขอถามหนอ่ ย

พวกเจ้าใช้ ‘เคลือ่ นยา้ ยผ่านเงา’ ได้รึเปลา่ ?”
เทมเพสต์วูล์ฟน้ันเป็นผู้สืบสายเลือดเดียวกับรันก้า จึงใช้

“เคลอื่ นยา้ นผา่ นเงา” ไดอ้ ยา่ งแนน่ อนอยแู่ ลว้ ทวา่ แลว้ เหลา่ ฮอ็ บกอ็ บลนิ
ท่เี ป็นคหู่ ลู ่ะจะท�าได้หรอื ไม่? แล้วค�าตอบนนั้ ก็คือ...

“ถา้ ใชด้ ว้ ยตวั เองแบบเดยี วกบั คณุ กอ็ บตะละกผ็ มทา� ไมไ่ ด้ แตถ่ า้
อยู่กับคหู่ ูละก็ท�าได้ครับ”

ผทู้ ต่ี อบคา� ถามเชน่ นน้ั กค็ อื ฮอ็ บกอ็ บลนิ ทม่ี ผี า้ คาดตาปดิ ตาขา้ ง
หนึง่ ไว้ ซึ่งเปน็ สมาชกิ ของหน่วยก็อบตะนนั่ เอง

“เพราะคนทอี่ ยทู่ นี่ ท่ี กุ คน ลว้ นรวมเปน็ หนงึ่ เดยี วกบั คหู่ นู ะ่ นะครบั ”
ฮอ็ บกอ็ บลนิ ทง้ั หลายลว้ นเหน็ พอ้ งตอ้ งกนั นน่ั กแ็ ปลวา่ พวกเขา
ทุกคนล้วนทา� ได้ท้ังสนิ้
“เยยี่ ม แบบนน้ั ละดี เดยี๋ วพวกเราจะบกุ โจมตอี ยา่ งอลงั การจาก
ดา้ นนอกวงล้อมของพวกมัน พวกเจา้ จงใช้ ‘เคล่ือนย้ายผา่ นเงา’ ตรงไป
หาก็อบตะซะ ที่ท่านริมุรุสั่งให้ก็อบตะล่วงหน้าไปก่อนก็คงเพื่อให้ส่ง
พวกเจ้าเขา้ ไปไดง้ ่ายข้ึนนน่ั ละนะ”
เมอ่ื เบนมิ ารไุ ดร้ บั คา� ยนื ยนั จากฮอ็ บกอ็ บลนิ แลว้ เขากพ็ ยกั หนา้
ด้วยความพึงพอใจพร้อมออกค�าส่ังเช่นนั้น เม่ือได้ยินดังน้ันแล้ว เหล่า
ฮ็อบกอ็ บลินเองก็ทา� ท่าเข้าใจขึ้นมา
“อยา่ งนน้ี ่ีเอง สมกับเป็นทา่ นรมิ รุ เุ ลยนะครบั ”
“จรงิ ดว้ ย ใหท้ ่านรันก้าคอยดึงความสนใจศตั รู แล้วระหวา่ งน้ัน
คุณกอ็ บตะกไ็ ปช่วยพวกลิซารด์ แมนจดั รูปขบวนใหม่ ง้นั สนิ ะ”
“ต่อจากนั้น ก็ให้พวกเราบุกเข้าไปแล้วรวมตัวกับคุณก็อบตะ
แล้วก็คอยปั่นป่วนศัตรูอยู่แบบน้ัน เป็นการพลิกสถานการณ์ในชั่วอึดใจ
สนิ ะครับ...”

บทที่ 5 การปะทะครงั้ ใหญ่ 329

เบนิมารพุ ยักหน้า
ทกุ คนคงจะดใี จทไี่ ดร้ บั รถู้ งึ ความนกึ คดิ ของรมิ รุ กุ ระมงั พวกเขา
จึงไดแ้ สดงสหี น้าทีป่ รากฏรอยยิ้มออกมา
“กต็ ามน้ันละนะ ในเมื่อเขา้ ใจแล้ว กจ็ งบกุ ทะลวงเข้าไปซะ!!”
“““รบั ทราบ!!”””
ด้วยเหตุน้ี เหล่าก็อบลินไรเดอร์จึงได้เร่ิมต้นบุกทะลวงเข้าสู่
สนามรบโดยพรอ้ มเพรยี งกนั

เม่ือฮ็อบกอ็ บลินกบั เทมเพสตว์ ลู ์ฟหายไปแล้ว สถานทีแ่ ห่งน้นั
จงึ เหลอื อยเู่ พียงแคค่ ิจนิ 3 ตน

เบนมิ ารเุ รมิ่ ออกกา� ลงั ยดื เสน้ ยดื สายเบาๆ โดยไมไ่ ดร้ สู้ กึ ตนื่ เตน้
ขึน้ มาแตอ่ ย่างใด

แต่เดิมแล้วโอเกอร์น้ัน เป็นเผ่าพันธุ์สู้รบที่ใช้ชีวิตโดยการเป็น
ทหารรับจ้างหรืออะไรท่ีคล้ายคลึงกัน ดังน้ันแล้ว พวกเขาจึงต้องการ
มนี ายเหนอื หวั ไวร้ บั ใช้ การไดม้ นี ายเหนอื หวั ไวร้ บั ใชช้ ว่ั ชวี ติ นนั้ จงึ ถอื เปน็
ความใฝฝ่ นั สูงสดุ ของเผา่ พันธ์พุ วกเขาเลยกว็ า่ ได้

อกี ทง้ั มนั ยงั เปน็ ความปรารถนาในฐานะนกั รบคนหนง่ึ ของเบน-ิ
มารุอกี ดว้ ย

เบนิมารุน้ันรู้ดีว่าเขาเป็นคนมีนิสัยเอาแต่ใจตนเอง ดังน้ันแล้ว
เขาจงึ ระลกึ ถงึ ความลงั เลทตี่ นตอ้ งรบั สบื ทอดตา� แหนง่ หวั หนา้ หมบู่ า้ นของ
โอเกอร์ขนึ้ มา

แมใ้ นตอนนแี้ ลว้ ไมว่ า่ จะอยา่ งไร สงิ่ นนั้ กไ็ มอ่ าจเกดิ ขน้ึ ไดอ้ กี ตอ่ ไป
แล้วกต็ าม...

แต่หากเขาได้กลายเป็นหัวหน้าหมู่บ้านข้ึนมา เขาคงไม่อาจ
กระท�าการเช่นเข้าไปยืนในสถานท่ีเสี่ยงตายด้วยตัวเองได้เป็นแน่ ทว่า
ในตอนน้เี รื่องราวตา่ งออกไป

330

เพราะเขากระทา� การตา่ งๆ ได้ตามที่ใจปรารถนา
ดังนั้นแลว้ เบนิมารจุ ึงถกู ใจสถานภาพของตนเองในตอนน้ี
กบั เบนิมารุผูเ้ ป็นเช่นนน้ั แล้ว ยงั มคี ิจินอีก 2 ตนทต่ี ิดตามเขา
มาโดยที่ไม่เอย่ ปากบ่นใดๆ
“ในทส่ี ดุ ก็ถงึ เวลาแล้วสินะน่ี”
“นนั่ สนิ ะคะ ตอ้ งขอบพระคณุ ทา่ นรมิ รุ จุ รงิ ๆ ทก่ี รณุ ามอบโอกาส
นีใ้ หก้ ับพวกเรา”
ฮาคุโรกับชิออนเองก็เร่ิมบีบคลายกล้ามเนื้อร่างกายเบาๆ
เป็นการเตรยี มพร้อม
พวกเขาเองก็เลือกให้ริมุรุเป็นนายเหนือหัวของตนเช่นเดียวกับ
เบนิมารุ ดังนั้นแล้ว เขาจงึ วางใจให้พวกเขาดแู ลข้างหลงั ของตนเองได้
พวกเขาตา่ งยกใหร้ มิ รุ ุเป็นนาย และรบั ใช้รว่ มกัน
ในฐานะพวกพอ้ งผคู้ น้ พบความยนิ ดใี นเรอื่ งเชน่ นน้ั แลว้ เบนมิ ารุ
คือผ้ทู ่ยี นื อยสู่ ูงกวา่ พวกเขาเหลา่ น้ัน
“เอาละ ถา้ อยา่ งนนั้ พวกเราไปเปดิ ตวั กนั เลยดกี วา่ การเรมิ่ ตน้
คร้งั ใหม่ของพวกเรา ก่อนอนื่ ก็ตอ้ งเป็นชัยชนะอันงดงามของทา่ นริมุรุใน
ศึกแรกสดุ นลี่ ะนะ”
ทง้ั สองตนพยักหนา้ ให้กบั ค�าพูดของเบนิมารุ
จากนัน้ ทงั้ สามกเ็ ร่ิมทะยานออกไปพร้อมๆ กนั
พวกเขาวิ่งผ่านบรรดาต้นไม้รกไป กลิ่นของน้�าเร่ิมโชยไปรอบ
บรเิ วณมากข้ึนเร่อื ยๆ
ภาพทเ่ี หน็ ณ ตอนนนั้ คอื ความรวดเรว็ ดุจก�าลังเหาะเหนิ
เพียงอึดใจเดียวพวกเขาก็ถึงพ้ืนที่ชายเลน และพุ่งเข้าไปยังฝูง
ออรค์ ท่เี พ่นพา่ นอยู่รอบนอกโดยไม่ลดความเร็วลง
ชอิ อนปลอ่ ยการโจมตปี ระดจุ ปนื ใหญอ่ อกมาจากโอดาจขิ องตน
ทหารออรค์ ทีต่ กอยูใ่ นระยะการโจมตเี บอ้ื งหน้าน้ันถูกกวาดลา้ ง

บทที่ 5 การปะทะคร้งั ใหญ่ 331

ไปโดยทย่ี ังไมอ่ าจเขา้ ใจได้ว่าเกิดอะไรขนึ้
นเ่ี ป็นด่ังสญั ญาณที่แจง้ ใหร้ ู้วา่ การตอ่ สูไ้ ด้เร่มิ ตน้ ข้นึ แลว้

อ่อนแอ-------นัน่ คอื สิง่ ที่เบนิมารคุ ิด
แมว้ า่ ตนจะยงั ไมท่ นั ไดท้ า� อะไร บรรดาศตั รทู เ่ี ขา้ มาใกลต้ า่ งกถ็ กู
ฮาคโุ รกับชอิ อนฟาดฟนั จนสิน้ ไปหมดแล้ว
ทว่า เบนมิ ารกุ ลับคิดวา่ หากเป็นเช่นนค้ี งไม่ดีแน่
ฮาคุโรกับชิออน ท้ังสองต่างมีความแข็งแกร่งในการต่อสู้ระยะ
ประชดิ ท่ไี มม่ ีผใู้ ดทัดเทยี มได้
นอกเหนอื จากนน้ั ชอิ อนยงั ใชก้ ระทง่ั เคลด็ วชิ าทเี่ รยี กวา่ “ปืน-
ใหญด่ าบอสรู ” ซง่ึ เปน็ การนา� จติ ตอ่ สทู้ เ่ี ออ่ ลน้ ออกมาหอ่ หมุ้ ไวท้ ด่ี าบแลว้
ปล่อยออกมาโจมตีศัตรูไดอ้ ยา่ งอิสระอีกดว้ ย
และหากมองสนามรบจากมุมสงู แล้วละก็ จะเห็นการโจมตีของ
ฮาคุโรเป็นจุด และการโจมตีของชิออนเป็นเสน้
ถ้าเชน่ นั้นแลว้ การโจมตีของเบนิมารุกค็ ือ------
“ดี-----ละ พวกเจ้า เจ้าพวกหมทู ่ยี นื อยูต่ รงหนา้ ข้า จงหลกี ไป
ซะ เช่นนั้นแล้วขา้ จะยอมปล่อยพวกเจา้ ไป”
แมจ้ ะพดู เชน่ นน้ั กไ็ มไ่ ดม้ ที หารออรค์ ตนใดหลกี หนไี ปจากทตี่ รง
น้ันเลย
“อยา่ มาล้อเล่นนะ!”
“บงั อาจมาดูถกู พวกขา้ ได้...”
ขณะก�าลงั ค�าราม ทหารออร์คกท็ วคี วามเกร้ียวกราดแลว้ กรกู ัน
เขา้ มาหาเบนิมารุ
“ถา้ เช่นน้ันก็ ตายซะ!”
เมื่อยืนยันแล้วว่าไม่มีทหารออร์คตนใดคิดถอยหนี เบนิมารุก็
ค่อยๆ ยนื่ มือขวาออกไปยังเบ้ืองหนา้

332

ทมี่ อื ขวานัน้ เอง ไดถ้ อื ก�าเนดิ ลูกเพลิงสดี า� ข้ึน
เมอ่ื ลกู เพลงิ สดี า� ขยายตวั จนมขี นาดเสน้ ผา่ นศนู ยก์ ลางประมาณ
1 เมตรไดแ้ ลว้ มันกพ็ ุง่ ตรงออกไปยังเบอ้ื งหน้า
เม่อื รับร้ถู ึงอันตรายได้ ทหารออรค์ ตา่ งก็หลบหนอี อกไป ทว่า
มนั สายเกนิ ไปแลว้
ลูกเพลิงสีด�ายังคงขยายตัวพร้อมกับเร่งความเร็วข้ึนไปเรื่อยๆ
ความเร็วของมันมากเสียยิ่งกว่าพายุ จนทหารออร์คที่แสนหัวช้านั้นไม่มี
ความรวดเรว็ พอทีจ่ ะหลบหนีมนั ได้เลย
ผทู้ ส่ี มั ผสั ลกู เพลงิ นน้ั เขา้ ไปลว้ นลกุ ไหมจ้ นไมเ่ หลอื แมแ้ ตเ่ ถา้ ถา่ น
ภายในชว่ั พริบตา ทว่า ความน่ากลวั ทแ่ี ทจ้ รงิ ของลูกเพลงิ สีดา� ไม่ได้มอี ยู่
เพยี งเทา่ นั้น
ไม่กี่วินาทีต่อมา ลูกเพลิงสีด�าก็ไปถึงจุดที่มีทหารออร์คอยู่กัน
อย่างหนาแน่น แลว้ ปลดปลอ่ ยพลงั ทา� ลายทรี่ วมเอาไวอ้ อกมา
กอ่ ใหเ้ กดิ โดมสดี า� ขนึ้ ปกคลมุ เปน็ พน้ื ทข่ี นาดเสน้ รศั มกี วา้ ง 100
เมตร นบั จากใจกลางของจุดท่ลี กู เพลิงสดี �าไปถงึ
และทันใดนน้ั เอง กเ็ กิดเสียงดัง ตูม!! สน่ันไปทว่ั บริเวณ
มันเป็นเสียงท่ีรุนแรงระดับที่สร้างความกดดันไปทั่วสนามรบ
และมอบความหนาวเย็นซ่ึงท�าให้ผู้ท่ีได้ยินถึงกับเสียวสันหลังวาบเลย
เสยี งอกึ ทกึ จากการตอ่ สทู้ ดี่ งั มาจนถงึ เมอื่ ครนู่ พ้ี ลนั หายไปภายในพรบิ ตา
จนความเงยี บงนั เข้าปกครองพ้ืนทีโ่ ดยรอบ
การโจมตเี ผาท�าลายบรเิ วณกว้าง------ “เฮลแฟลร์ (คกุ เพลิง-
สนี ิล)”------
สกลิ ทเ่ี บนมิ ารมุ อี ยไู่ ดแ้ ก่ เอก็ ซต์ รา้ สกลิ 『บงการเพลงิ ผลาญ』
กับ 『อัคคีสนี ลิ 』 และ 『ขยายเขตแดน』 เม่ือผนวกรวมวชิ าเพลงิ เวทที่
ตนมเี ขา้ ไปด้วยแล้วท�าการคิดค้นข้ึนมา จึงท�าให้เบนิมารไุ ด้ออริจินัลเปน็
ของตนเอง ซึ่งก็คอื “เฮลแฟลร”์ น้ีนนั่ เอง

บทท่ี 5 การปะทะครั้งใหญ่ 333

หลังจากท่ีโดมสีด�าใช้เวลาอยู่หลายวินาทีในการสลายไป ส่ิงท่ี
เหลืออยูต่ รงนน้ั มเี พยี งแตพ่ ้นื ดินทถ่ี ูกเผาไหม้

สถานทซี่ ง่ึ เปน็ พน้ื ทชี่ ายเลนแหง่ นนั้ ถกู เผาไหมอ้ ยา่ งนา่ สยดสยอง
จนพื้นผิวทีค่ วามชน้ื ระเหยออกไปกลายสภาพเปน็ แก้ว

ความร้อนท่นี า่ หวาดกลัว นา� มาซ่ึงการแปรสภาพ
เป็นท่ีแน่นอนว่า ทหารออร์คหลายพันตนท่ีติดอยู่ภายในโดม
ลว้ นถูกเผาทา� ลายไปจนสน้ิ โดยไมอ่ าจรู้ไดว้ ่าเกิดอะไรขน้ึ กนั แน่
ส่งิ เหลา่ น้เี ปน็ เหตกุ ารณท์ ่เี กิดขนึ้ ภายใน 1 นาทนี บั จากท่เี บนิ-
มารปุ ลอ่ ยลกู เพลิงสดี �าออกไป

แลว้ นก่ี ค็ ือค�าตอบ
เบนิมารุได้วิวัฒนาการเป็นมนุษย์มารสายกลยุทธ์อันน่าสะพรึง
กลัวท่ีโจมตีแบบซงึ่ หนา้ ได้
เบนิมารุผู้มีรอยย้ิมช่ัวร้ายปรากฏบนใบหน้ากล่าวขึ้นอีกคร้ังว่า
“จงเปิดทางใหข้ ้าซะ เจ้าพวกหม!ู ”
เหล่าทหารออร์คต่างตกอย่ใู นภาวะตนื่ ตระหนก
หากเป็นเหล่าทหารออร์คผู้ตกอยู่ภายใต้ผลของยูนีคสกิล
『ผหู้ วิ กระหาย』 แลว้ ละก็ พวกเขาจะยงั คงปดิ กน้ั ความหวาดกลวั ภายใน
จิตใจได้ในระดับหนึ่ง ทว่า------- การโจมตีที่เบนิมารุปล่อยออกมานั้น
เพียงพอท่ีจะเรียกรากเหง้าแห่งความหวาดกลัวที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของ
จิตใจออกมาไดเ้ ลยทีเดียว
มนั เปน็ การโจมตที เ่ี หลา่ ทหารออรค์ ไมอ่ าจตา้ นทานไดไ้ มว่ า่ ดว้ ย
วิธีใดๆ กต็ าม
เป็นพลงั อ�านาจทส่ี ูงล้�าอย่างท่ีไม่เคยพบเจอมากอ่ น
หากเปน็ เวทมนตรก์ ย็ งั พอมหี นทางรบั มอื แตใ่ นเมอ่ื กระทงั่ ผสู้ วม
ใสฟ่ ูลเพลทอาเมอร์ที่มีแอนตเิ มจกิ การ์ด (ป้องกนั ตอ่ เวทมนตร)์ เองก็ยัง

334

ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยเช่นน้ีแล้ว เหล่าทหารออร์คจึงได้แต่คิดว่าความ
ต้านทานคงจะไม่มีความหมายใดๆ อีกต่อไป

นั่นเป็นเร่ืองที่ถูกต้อง ล�าพังความต้านทานต่อเวทมนตร์แบบ
ครึ่งๆ กลางๆ นั้นไม่สามารถป้องกันได้อยู่แล้ว เพราะมันคือการโจมตี
แบบต่อต้านกองทัพท่ีน่าสะพรึงกลัว ซึ่งเทียบเท่าวิชาต้องห้ามช้ันสูงเลย
ทีเดยี ว

เร่ืองท่ีจะมีวิธีป้องกันการโจมตีเช่นนั้นได้นั้นไม่น่าจะมีอยู่เป็น
แน.่ .. ตอ่ ใหก้ นิ ศพจนมคี วามตา้ นทานเพม่ิ ขน้ึ มา แตใ่ นเมอื่ กระทงั่ ศพกย็ งั
ถูกเผาโดยไม่เหลอื แม้แตข่ เ้ี ถา้ เช่นนแี้ ลว้ เร่อื งพรรค์นน้ั ก็ไรค้ วามหมาย

เขาเปน็ มนษุ ยม์ ารชน้ั สงู ทเ่ี หลา่ ทหารออรค์ ไมอ่ าจเทยี บชนั้ ไดเ้ ลย
พวกมนั เกิดความหวาดกลวั ตอ่ การปรากฏตัวนนั้
ทหารออรค์ ทอี่ ยใู่ นสภาพตนื่ ตระหนกเรม่ิ เกดิ การแตกพา่ ย บดั นี้
พวกมันตกอยู่ในสภาพที่รักษาการควบคุมไว้ได้ยากไปเสียแล้ว แม้มอง
แค่นิดเดียวก็สังเกตเห็นได้แล้วว่าพวกมันท�าได้แค่คิดหาทางให้ตัวเองหนี
รอดไปได้เพียงเท่านั้น
จากนนั้ ------
ด้วยการโจมตีท่ีสร้างความโกลาหลให้แก่กองทัพออร์คน้ีเอง
จึงไดก้ ลายเปน็ สัญญาณเข้ารว่ มการรบของพวกรมิ ุรไุ ป
เบนิมารุเดินออกมาขณะช�าเลืองมองสภาพของสนามรบที่เป็น
เช่นน้ัน
ด้วยท่าทางสบายๆ ราวกับก�าลังเดินเล่นกลางสนามรบอย่าง
ใจเยน็
คจิ ินที่ตดิ ตามมาด้วยทัง้ สองเองกอ็ ยใู่ นสภาพเดียวกัน
เบ้ืองหน้าของพวกเขาไม่มีศัตรูอยู่ สิ่งที่พวกเขามองเห็นอยู่ใน
ปลายสายตามีเพียงแค่ส่ิงมีชีวิตกลุ่มหน่ึงที่ก�าลังต่อสู้กับพวกรันก้าอยู่
เท่าน้ัน

บทที่ 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 335

ส�าหรับเหล่าคิจินแล้ว ตัวตนอย่างเหล่าทหารออร์คน้ันแม้แต่
ส่ิงกดี ขวางก็ยงั เปน็ ไม่ไดไ้ ปเสียแล้ว

●

กาบิลที่เตรียมใจตายไว้แล้ว รับรู้ได้ว่าตนถูกช่วยเหลือเอาไว้
อยา่ งหวุดหวิด

กาบลิ หันกลับไปเพ่ือแสดงความขอบคุณ
แตส่ ง่ิ ทเ่ี ขา้ มาในสายตาของเขา คอื ฮอ็ บกอ็ บลนิ ทห่ี นา้ ตาดโู งเ่ งา่
กาบิลคิดข้ึนมาว่าเหมือนจะเคยเห็นใบหน้าน้ันจากที่สักแห่งมา
ก่อน แต่แล้วเขากน็ กึ ออกทันทีราวกบั สวรรคช์ ้ีแจ้งให้
(ใช่แล้ว! น่ันมันนายเหนือหัวของหมู่บ้านนั้นที่เลี้ยงดูเผ่ากาโร่
เหล่าน้นั เอาไว้ไม่ใชห่ รืออยา่ งไรกัน!)
หนา้ ตาทดี่ โู งเ่ งา่ ของกอ็ บตะนน้ั ตรงกบั ของฮอ็ บกอ็ บลนิ ทที่ า� ให้
ตนพา่ ยแพ้ลงไปได้
“โอะ โอ้! ท่านนายเหนือหัวของหมู่บ้านนั้นเองหรือ!? ท่าน
เดินทางมาเพ่ือชว่ ยข้าอยา่ งนั้นหรือ?”
เขาส่งเสียงถามออกไปโดยไมท่ นั ไดค้ ดิ
แมว้ า่ เขาจะรงั เกยี จคนทข่ี ข้ี ลาดกต็ าม แตพ่ อไดเ้ หน็ วา่ มกี า� ลงั เสรมิ
มาชว่ ย กาบลิ จงึ ได้เข้าใจแลว้ ว่าความคิดของตวั เองน้ันผดิ
แต่ผทู้ ล่ี �าบากในการตอบสนองกค็ ือก็อบตะ
(หมอนี่ พูดเรอ่ื งอะไรกันครบั เนย่ี ?)
เขาท�าได้แต่อ้ึงเพียงเท่าน้ัน เน่ืองจากไม่ทราบถึงความหมาย
ของมนั เขาจงึ ปล่อยใหเ้ รอื่ งนัน้ ผ่านทะลุหูออกไป
เนื่องจากไม่ได้คาดคิดว่าจะมีก�าลังเสริมเข้ามาช่วยเหลือเลย
แม้แต่น้อย กาบิลจึงได้เวลาท่ีจะใช้มองสถานการณ์โดยรอบกลับคืนมา

336

อกี ครง้ั
ณ ท่ซี ึง่ ไกลออกไปเกิดเสียงดงั อกึ ทกึ ข้ึน ตอ้ งมอี ะไรบางอย่าง

เกดิ ขึน้ ไม่ผิดแน่
กาบิลคาดการณ์ว่าคงเพราะเสียงดังกึกก้องเมื่อครู่น้ีเป็นเหตุ

กระมัง
ส่วนก็อบตะท่ีเข้าใจสถานการณ์นั้น รับรู้ได้ว่าน่ันคือสัญญาณ

การเขา้ ร่วมรบของพวกเบนมิ ารุ
“โอ๊ะ ดทู า่ จะเรมิ่ แลว้ สนิ ะครับเน่ีย เออ่ คณุ กาบลิ ใชม่ ั้ยนะ?

รบี รวบรวมพวกเดยี วกนั เข้ามาแลว้ ปรบั รูปขบวนป้องกันเถอะครับ!”
“อมื เข้าใจแลว้ ”
ท้ังท่ีทั้งสองน้ันไม่สามารถเข้าใจซึ่งกันและกันได้เลยแม้แต่น้อย

แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วคล่องแคล่วราวกับมี
เปา้ หมายในการเคล่อื นไหวเปน็ อยา่ งเดยี วกนั โดยสมบรู ณ์

●

ในขณะทกี่ อ็ บตะและกาบลิ กา� ลงั เคลอ่ื นไหวเชน่ นนั้ รนั กา้ กก็ า� ลงั
ปะทะกับออรค์ เจเนรัล

“คิดจะมาขวางง้ันเรอะ... แกเป็นใครกัน?”
ออรค์ เจเนรลั ถามขน้ึ โดยหนั หัวหอกไปทรี่ ันกา้
แม้วา่ ออรค์ เจเนรลั จะรู้สึกหว่นั เกรงอยูบ่ ้าง แตแ่ ลว้ กเ็ รยี กความ
เยือกเยน็ ของตนกลบั มาไดใ้ นทันที
แม้จะสนใจเผ่าหมาป่าด�าทปี่ รากฏตัวอย่างกะทนั หัน แต่ตวั ตน
ท่แี ท้จริงของเสยี งกกึ กอ้ งเม่อื คร่นู ีด้ ูจะมคี วามสา� คญั มากเสียย่ิงกว่า ทว่า
เพอ่ื ไมใ่ หเ้ ปน็ การละเลยเผา่ หมาปา่ ดา� เอาไวเ้ ชน่ น้ี ออรค์ เจเนรลั จงึ ไดเ้ อย่
ปากถามตวั ตนทแี่ ทจ้ ริงไป

บทท่ี 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 337

เมอ่ื ไดย้ นิ เชน่ นนั้ รนั กา้ จงึ คา� รามเสยี งตา่� ทร่ี าวกบั เปน็ เสยี งทก่ี อ้ ง
มาจากส่วนลึกของท้องตนเปน็ การตอบกลบั

“นามของขา้ คือรันก้า เป็นขา้ รบั ใชผ้ ้ภู กั ดตี อ่ ทา่ นรมิ รุ ุ”
เขาจอ้ งมองออรค์ เจเนรัล พร้อมประกาศออกมา
ทัง้ สองต่างจอ้ งตากนั
“รมิ ุรุ งัน้ เรอะ? ช่ือนีข้ า้ ไม่เคยไดย้ ิน หากคิดจะเข้ามาขวางข้าก็
มีแต่ตอ้ งก�าจดั ใหส้ ้ินซากเทา่ น้ัน”
ออร์คเจเนรัลหมดความสนใจในตวั รันก้าไป
เน่ืองจากไม่ใช่มนุษย์มารช้ันสูงท่ีมีช่ือ หรือหนึ่งในกลุ่มราชา-
ปศิ าจ ถงึ จะก�าจัดไปกไ็ ม่ใชป่ ัญหาแตอ่ ยา่ งใด
และนอกเหนือจากนั้น ตนยังต้องรบี ไปสา� รวจต้นเหตุของเสยี ง
ดงั กึกกอ้ งอกี ดว้ ย ออร์คเจเนรลั คิดเช่นนัน้
มนั แทงหอกทอ่ี ยใู่ นมอื ออกไปอยา่ งเรยี บงา่ ย หมายจะปลดิ ชวี ติ
ของรนั กา้ ในทนั ที ทวา่ เพียงแคเ่ คล่อื นไหวอย่างชาญฉลาด รันกา้ กห็ ลบ
คมหอกออกมาได้ก่อนกา้ วหนง่ึ
“คึคึคึคึ ฉลาดนกั นะ!”
ในช่วงเวลานี้เอง ออร์คเจเนรัลก็เรม่ิ จ้องสา� รวจรันก้าไม่วางตา
จากนน้ั จงึ รบั รไู้ ด้ วา่ อกี ฝา่ ยนนั้ มบี รรยากาศทต่ี า่ งจากเผา่ หมาปา่ ดา�
อยเู่ ลก็ นอ้ ย
(อะไรกนั เปน็ แคส่ ตั วป์ ศิ าจแทๆ้ ...ทา� ไมถงึ ไดน้ า่ สนใจขนาดนก้ี นั )
ออรค์ เจเนรลั ยา�้ กบั ตนเองวา่ สญั ชาตญาณทตี่ นรสู้ กึ ไดเ้ ปน็ เพยี ง
แคค่ วามไขวเ้ ขวในจิตใจ
“เปน็ แคส่ ตั ว์เดรจั ฉาน รอิ ่านหนั คมเขย้ี วมาหาพวกขา้ อยา่ งนน้ั
เรอะ!?”
เมื่อตะโกนเช่นน้ัน ออร์คเจเนรัลก็สั่งการลูกน้องฝีมือดีอย่าง
เฉียบขาด

338

ออรค์ ไนทก์ ระจายตวั แลว้ เขา้ หอ้ มลอ้ มรนั กา้ เปน็ การประสานงาน
ทสี่ มบรู ณไ์ รท้ ่ตี ิ

พวกมนั ตงั้ ทา่ หนั หวั หอกไปทางรนั กา้ อยา่ งพรอ้ มเพรยี งตามคา� สงั่
ของออร์คเจเนรลั ในเมอื่ อกี ฝา่ ยเปน็ สัตว์เดรจั ฉานก็ไม่จา� เปน็ ตอ้ งปะทะ
ตวั ตอ่ ตวั แต่อย่างใด พวกมันคดิ เชน่ นัน้

รนั กา้ หวั เราะขึ้นมา
เปน็ ความรสู้ กึ กระเหิมใจท่ีไมไ่ ด้ร้สู ึกมาเนนิ่ นาน เขาปลดปล่อย
สัญชาตญาณสัตว์ปิศาจนักล่าของตนเองออกมา
เขาค�ารามออกมาด้วยก�าลังทั้งหมดที่มี แล้วปล่อยออร่าของ
ตนเองออกมา
เขาเป็นปิศาจตนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในเงาของริมุรุผู้เป็นนายที่ตน
เคารพและเทดิ ทนู อาบออรา่ ทมี่ อี ยใู่ นนน้ั และคอยจนิ ตนาการอยเู่ รอื่ ยมา
จงตง้ั เปา้ วา่ จะเปน็ รา่ งนใ้ี หไ้ ดซ้ ะสิ หลงั จากทไ่ี ดย้ นิ คา� พดู นนั้ แลว้
เขากเ็ ฝ้าจนิ ตนาการมาโดยตลอด
บัดน้ี รันกา้ รับรู้แล้วว่าช่วงเวลาท่สี ญั ชาตญาณของตนจะตืน่ ขนึ้
ได้มาถงึ แลว้
เขารบั รไู้ ด้ถึงพลงั ที่ทะลักล้นออกมา กลา้ มเนอื้ ถกู กระตนุ้ และ
ขยายตัวใหญ่ขน้ึ เป็นรูปลักษณ์ดง้ั เดิมท่มี ขี นาดใหญ่เกินกว่า 5 เมตร
กรงเล็บถูกเสริมความแข็งแกร่ง ส่วนเข้ียวก็กลายสภาพจนมี
ความแหลมคมและคงทนมากขึน้
และสงิ่ ที่เป็นเอกลกั ษณ์เฉพาะ กค็ ือเขาอนั ที่ 2 ที่งอกขึ้นมาบน
ศีรษะ
รปู ลักษณน์ น้ั เป็นรูปลักษณท์ ค่ี รัง้ หนึ่งนายของตนได้เคยแสดง
ใหเ้ หน็ ซง่ึ นน่ั กค็ อื รนั กา้ ทวี่ วิ ฒั นาการเปน็ เทมเพสตส์ ตารว์ ลู ฟ์ (หมาปา่ -
ดาราวายทุ มฬิ ) แล้วน่ันเอง

บทท่ี 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 339

แม้เหล่าทหารออร์คจะตัวสัน่ ไปกบั เสียงค�ารามของรนั กา้ แต่ก็
ไม่ได้มีความร้สู กึ หวาดกลัวแต่อยา่ งใด

น่ันก็เพราะพวกมันได้รับผลจากยูนีคสกิล “ผู้หิวกระหาย”
จากออร์คเจเนรลั ที่อย่ใู กล้ๆ จนท�าให้จิตใจด้านชาลง

เมื่อเห็นเหล่าทหารออร์คเป็นเช่นนั้นรันก้าก็ท�าเสียงหัวเราะ
ขน้ึ จมูก แลว้ เหลือบมองออร์คเจเนรัลครู่หน่งึ

ราวกับว่าพวกมันไม่รู้สึกถึงอันตรายใดๆ เขาจึงเริ่มเคล่ือนไหว
เพอื่ ใหพ้ วกมนั ไดร้ บั รู้ และประจกั ษถ์ งึ ความแขง็ แกรง่ ของตนอยา่ งแทจ้ รงิ

รันกา้ รบั รถู้ ึงพลังทไี่ หลเวียนอยู่ในตัว และรวบรวมพลงั เวทของ
ตนไว้ท่เี ขา

ออรค์ เจเนรลั รสู้ กึ ไดถ้ งึ ความเปลยี่ นแปลงและพลงั เวททเี่ พมิ่ สงู
ขึ้นของรนั ก้า และตระหนักได้ถงึ อันตราย

แมว้ า่ ออรค์ เจเนรลั จะออกคา� สง่ั ใหผ้ อู้ ยใู่ ตบ้ ญั ชาของตนกระจาย
ตัวออกไปอย่างร้อนรน แตม่ ันกส็ ายเกินไปเสียแลว้

ประกายแสงแล่นตัดผ่านไป และหลังจากนั้นเสียงของมันก็
ตามมา

เสาสายฟ้าจ�านวนมากเข้ามากระจุกรวม และเชื่อมท้องฟ้ากับ
ผืนดนิ เขา้ ด้วยกนั

แล้วหลงั จากนั้น ก็มีเสาพายหุ มนุ หลายเสาก่อตวั ขน้ึ มา
สกลิ ทรี่ นั กา้ มคี อื 『อสนบี าตดÓ』 แมว้ า่ เขาจะไมส่ ามารถควบคมุ
สายฟา้ ไดอ้ ยา่ งอสิ ระตา่ งจากรมิ รุ ุ แตเ่ มอื่ มี 2 เขาเชน่ นเี้ ขาจงึ ควบคมุ ความ
รุนแรงและระยะของมันได้
นอกจากน้ันเขายังมีสกิลอีกหน่ึงอย่าง นั่นคือเอ็กซ์ตร้าสกิลที่
มอบความสามารถในการควบคุมลม 『บงการสายลม』
น่ีเป็นความสามารถท่ีเรียกได้ว่าเป็นรูปแบบที่ด้อยลงมาจาก

340

เอก็ ซต์ ร้าสกิล 『บงการโมเลกลุ 』 ท่ีริมรุ ุมี แมจ้ ะเปน็ เพียงความสามารถ
ในการควบคุมลมโดยการสร้างความต่างของความกดอากาศภายใน
บรเิ วณรอบข้าง แต่เม่ือใชร้ ว่ มกบั 『อสนบี าตดÓ』 มนั จะแสดงผลลพั ธ์
อนั นา่ กลัวออกมา

รันก้ารับรู้ถึงส่ิงนั้นโดยสัญชาตญาณ และใช้มันกับศัตรูโดย
ไม่ลังเล

สรา้ งความตา่ งความกดอากาศโดยฉบั พลนั ทา� ให้ “อสนบี าตดา� ”
เทลงมายังพน้ื ทีต่ รงนน้ั จนทว่ั บริเวณเต็มไปดว้ ยการโจมตีด้วยสายฟา้ ที่
แล่นลงมาโดยควบคุมทิศทางได้ในระดับหนึ่ง จากน้ันสิ่งที่เกิดข้ึนก็คือ
กระแสลมทพ่ี ดั ขน้ึ พดั ลงโตก้ นั อยา่ งรนุ แรง จนกลายเปน็ วงั วนทก่ี า� ลงั รวมตวั
เข้าดว้ ยกนั ในที่สดุ

ผลลพั ธท์ ่ีเกิดข้นึ คอื การถือก�าเนิดของพายุหมนุ
เสาพายหุ มนุ มากมายตา่ งปล่อยประจุไฟฟ้าและเคลอ่ื นท่ีไปบน
สนามรบอย่างอิสระ
ดูราวกบั พายทุ น่ี �ามาซ่ึงความตาย...
นอกจากออร์คเจเนรัลจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่านในพริบตาแล้ว
บรรดาทหารออรค์ ทอี่ ยรู่ อบขา้ งกถ็ กู พายแุ ละสายฟา้ ไลส่ งั หารไปทลี ะตนๆ
หลงั จากทพ่ี ายหุ มนุ หายพน้ ไป สถานทแี่ หง่ นน้ั กไ็ มป่ รากฏภาพ
ของออร์คตนใดยืนอยอู่ ีกตอ่ ไป
แลว้ ทักษะโจมตีบริเวณกว้างของรนั ก้า------เดธสตอรม์ (วาย-ุ
อัสนีดา� )-------ก็ถือกา� เนดิ ข้ึนมาบนโลกเช่นนเ้ี อง

รนั กา้ มองดภู าพของพายหุ มนุ ทก่ี า� ลงั อาละวาดอยอู่ ยา่ งพงึ พอใจ
พายเุ หลา่ นน้ั ไมไ่ ดท้ า� อนั ตรายแกล่ ซิ ารด์ แมน แมจ้ ะใชพ้ ลงั เตม็ ท่ี
และขยายอาณาเขตโจมตเี ตม็ ทอ่ี ยา่ งไรกไ็ มเ่ กดิ ความเสยี ดายใดๆ แกต่ นเอง
ถึงแม้จะใช้พลังงานไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว เขาก็ยังไม่ถึงขั้นท่ี

บทที่ 5 การปะทะครั้งใหญ่ 341

ทา� อะไรต่อไม่ได้
เมื่อยืนยันแล้วว่าตนได้ใช้ความสามารถไปอย่างสมบูรณ์แบบ

เขาก็สะบัดหางดว้ ยความดีใจ
“บรวู๋ -------!!”
รนั กา้ หอนออกมาอกี ครง้ั โดยมคี วามรสู้ กึ ยนิ ดรี วมอยดู่ ว้ ย แตน่ นั่

กลบั ดเู หมอื นจะทา� ใหเ้ หลา่ ทหารออรค์ ทมี่ องภาพดงั กลา่ วอยไู่ กลๆ ตกอยู่
ในสภาพหวาดกลวั แทน

รันก้าน่ังลงเพื่อฟื้นฟูพลังเวทของตนพลางเฝ้ามองเหล่าทหาร
ออรค์ วิ่งหนแี ตกตืน่ กันอย่างอลหม่าน

การต่อสู้ยังไม่จบสิ้น
ยังคงมีท่ีท่ีให้ตนแสดงความสามารถเหลืออยู่ เขาจึงไม่จ�าเป็น
ต้องรบี ร้อนไป
กอ็ บตะเองก็ดูเหมอื นจะท�าผลงานออกมาไดด้ เี ช่นเดยี วกัน
ภายใตก้ ารบัญชาการของกาบิล ความสับสนภายในหน่วยรบก็
ดจู ะสงบลงข้ึนมาแล้ว
อีกทั้ง เมื่อเหล่าก็อบลินไรเดอร์ได้มารวมก�าลังกับก็อบตะแล้ว
เหล่าทหารออร์คท่ีเล็งโจมตีลิซาร์ดแมนกับก็อบลนิ อย่างยากล�าบากก็ถูก
กวาดลา้ งจนหมดส้ิน
กาบลิ จะทา� ใหพ้ นั ธมติ รฟน้ื ตวั คนื มาไดเ้ มอื่ ไรกค็ งขนึ้ อยกู่ บั เวลา
เชน่ กนั
นอกจากนนั้ -------
พวกเขาเหน็ พวกเบนมิ ารคุ อ่ ยๆ ยา่ งกา้ วมาจากทไี่ กลๆ
รนั กา้ พยกั หนา้ หนงึ่ ครง้ั โดยเชอ่ื มน่ั วา่ ชยั ชนะจะเปน็ ของพวกตน

●

342

ชายผนู้ น้ั ------เกลมวิ ดจ์ อ้ งมองลกู แกว้ พลางสาปแชง่ ดว้ ยความ
หงดุ หงดิ

“เจา้ พวกเฮงซวย ไร้ประโยชน์สน้ิ ดี!”
ด้วยความโกรธ เขาจึงขว้างลูกแก้วลงพื้นจนแตกกระจายเป็น
เสีย่ งๆ
มันคือลูกแกว้ ทเี่ ชื่อมต่อกับการมองเห็นของออรค์ เจเนรลั และ
ฉายสถานการณภ์ ายในปา่ ในปจั จบุ นั ใหเ้ หน็ นน่ั เอง เกลมวิ ดก์ า� ลงั ดสู ง่ิ นนั้
พร้อมท�าความเข้าใจสถานการณ์ เพื่อรอช่ืนชมภาพความทะเยอทะยาน
ของตนถกู เติมเต็ม
ทวา่ ในตอนน้ี ลกู แกว้ ลกู สดุ ทา้ ยกลบั ถกู ยอ้ มไปดว้ ยสดี า� ลกู แกว้
ทสั้ ามลกู ทไ่ี ดร้ บั มาจากผทู้ ตี่ นจา้ งทง้ั หมดลว้ นจบสนิ้ บทบาทของตวั มนั เอง
ไปเรยี บรอ้ ยแลว้

กอ่ นหน้าท่จี ะเร่ิมพธิ กี รรมในครั้งน้ี เกลมิวด์ได้ด�าเนนิ แผนการ
ต่างๆ ด้วยความรดั กมุ มาเป็นเวลานานหลายปี

ในรอบน้ี เปน็ พธิ กี �าเนิด “ราชาปศิ าจ” ตนใหม่
เกลมวิ ดเ์ ป็นผทู้ ี่ได้รบั มอบหมายใหด้ า� เนนิ การแผนการน้นั
เมอื่ ได้รับมอบหมายงานเช่นนนั้ เกลมิวด์กร็ ูส้ กึ ยนิ ดเี ป็นทส่ี ุด
หากทุกอยา่ งเปน็ ไปได้ด้วยดี เขาก็จะสร้างราชาปศิ าจท่ีคอยฟัง
คา� สัง่ ของตนได้ เมอ่ื คิดแบบนน้ั แล้วเขาก็เตรียมการทุกอย่างอยา่ งตงั้ ม่ัน
มหาพงไพรแห่งจูร่าเป็นสถานท่ีที่ไม่มีใครเข้ามายุ่มย่ามได้
เนื่องจากมกี ารท�าสนธิสญั ญาห้ามละเมิดระหว่างราชาปิศาจอยู่
ทวา่ ถงึ อยา่ งไรนนั่ กเ็ ปน็ เพยี งแคฉ่ ากหนา้ เทา่ นน้ั ในความเปน็ จรงิ
ก็ยังคงมีการแทรกแซงขนาดยอ่ มอยู่ทุกเมอ่ื เชือ่ วนั
และเกลมิวด์เองก็ยังคงคิดแผนอันช่ัวร้ายมากมายไว้อย่างลับๆ
อยูอ่ กี ด้วย

บทท่ี 5 การปะทะครั้งใหญ่ 343

สิง่ ท่ีเขาหว่านไวใ้ นปา่ คอื เมล็ดพนั ธุ์แห่งความขัดแยง้
เกลมวิ ด์ได้ “ตง้ั ชื่อ” ใหแ้ กเ่ หลา่ ผูม้ อี า� นาจในแต่ละเผา่ พันธุท์ ่ี
อาศยั อยใู่ นปา่ ดว้ ยตวั เอง เมอื่ ตงั้ ชอื่ แลว้ จะทา� ใหเ้ สยี แกน่ เวทไปในปรมิ าณ
มาก จนทา� ใหพ้ ลงั ทมี่ ถี ดถอยลงไปเปน็ เวลาหลายเดอื น แมว้ า่ จะเปน็ การ
กระทา� ทอี่ นั ตรายถงึ ขน้ั นน้ั แตผ่ ทู้ ไ่ี ดร้ บั “ชอ่ื ” ไปจะเทดิ ทนู เกลมวิ ดเ์ สมอื น
พอ่ แม่ และเชอ่ื ฟงั ทกุ สงิ่ ทุกอย่างท่ีเขาพดู
เกลมิวด์ค่อยๆ เพ่ิมจ�านวนเหล่าผู้ที่จะมาเป็นลูกบุญธรรมของ
ตนภายในปา่ อยา่ งระมัดระวัง อาจมีบางเมลด็ ทถ่ี ูกเด็ดออกไปทง้ั ที่ยังไม่
แตกหนอ่ แต่หลายเมลด็ กย็ งั คงแตกหนอ่ ออกมาไดด้ ว้ ยดี
เขาคิดจะท�าให้เกิดสงครามโดยอาศัยเนมด์มอนสเตอร์ที่ถือ
กา� เนดิ ขน้ึ มาในแตล่ ะเผา่ เชน่ กอ็ บลนิ ลซิ ารด์ แมน และอน่ื ๆ เปน็ เครอื่ งมอื
แผนรา้ ยนอกรตี ดง่ั ยาพิษทท่ี �าให้ผ้แู ข็งแกรง่ มาต่อสูก้ นั และผูท้ ี่
เหลือรอดเป็นตนสุดท้ายจะได้รับการวิวัฒนาการเป็นราชาปิศาจ น่ันละ
คอื เปา้ หมายของเกลมิวด์

ทกุ อย่างเป็นไปด้วยความราบรื่น
เดมิ ทแี ลว้ มันคอื สงครามระหว่างเผ่าพันธท์ุ คี่ วรจะเกิดนบั จาก
ทเ่ี วลโดร่าไดห้ ายตัวไปแล้ว 300 ปี
ถงึ แมว้ า่ จะโดนผนกึ ไป แต่หากเวลโดร่ายงั คงมชี ีวิตท่สี มบรู ณด์ ี
การกอ่ สงครามกจ็ ะเปน็ เรอ่ื งทอี่ นั ตรายมาก เนอื่ งจากหากมอี ะไรผดิ พลาด
ขึน้ มาก็อาจจะไปทา� ให้ผนึกคลายออก
ดังน้ัน เขาจึงต้องเพิ่มตัวหมากท่ีอยู่ในการควบคุมอย่าง
ระมดั ระวงั โดยคอยปรับสมดลุ พลงั ของแต่ละเผ่าพันธ์ุใหเ้ ขา้ ที่ไปดว้ ย
ทงั้ ทเ่ี ปน็ เชน่ นน้ั แตเ่ มอ่ื เกดิ เหตกุ ารณเ์ วลโดรา่ หายตวั ไปเรว็ กวา่
ทคี่ าด ก�าหนดการณท์ เี่ ขาวางเอาไวจ้ งึ หลุดการควบคมุ

344

ถึงแม้เกลมวิ ด์จะตกอย่ใู นสภาวะเช่นนน้ั โชคก็ยังไม่ไดท้ อดทิง้
เขาไป

เขาท�าใหอ้ อร์คลอร์ดปรากฏตวั ออกมา อีกท้ังตอ่ ให้เร่อื งราวจะ
อยนู่ อกเหนอื จากทคี่ า� นวณไว้ เขากย็ งั ดงึ ผคู้ นใหค้ ลอ้ ยตามตนเองไดส้ า� เรจ็

นคี่ อื ไพต่ ายของเกลมวิ ด์ ในเมอ่ื ตอนนกี้ า� หนดการของเขาเละเทะ
ไมเ่ ปน็ ท่า เกลมิวด์จึงตดั สนิ ใจงัดไพ่ตายข้ึนมาใช้ทนั ที

แม้แผนร้ายนอกรีตดั่งยาพิษนี้โดยหลักการแล้วทุกอย่างจะ
เสร็จสิ้นลงไปได้เองโดยธรรมชาติก็ตาม แต่เกลมิวด์ก็ตัดสินแล้วว่าใน
สถานการณแ์ บบนเ้ี ขาคงไมม่ ที างเลอื กอน่ื อกี ตอ่ ไป แมว้ า่ แทบจะเปน็ เรอ่ื ง
ท่ีวางเอาไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว แต่เขาก็เปล่ียนแผนการมาเป็นท�าให้
ออรค์ ลอร์ดไดเ้ ป็นราชาปศิ าจแทน

เนื่องจากมีเวลาไม่เพียงพอ เกลมิวด์จึงจ�าเป็นต้องวางแผนไว้
ลว่ งหนา้ และเขากย็ งั ไมม่ พี ลงั มากพอทจี่ ะทา� ใหเ้ ผา่ พนั ธร์ุ ะดบั สงู ภายในปา่
มาอยู่ใตบ้ ัญชาของเขาด้วย

เขาเคยคดิ อยากทจี่ ะหวา่ นเมลด็ ลงไปยงั เหลา่ โอเกอรห์ รอื บรรดา
เทรียนท์อยู่เหมือนกัน แต่ครั้งนี้เขาจ�าใจต้องปล่อยเผ่าเหล่านั้นไปด้วย
ความเสยี ดาย

แตถ่ า้ จะพดู ใหถ้ กู โอเกอรต์ า่ งหากเปน็ ฝา่ ยปฏเิ สธ “การตงั้ ชอ่ื ”
จากเขา

แม้ว่าเขาจะรีบเจรจาทนั ที แตเ่ ขากลบั ถกู ปฏิเสธอย่างไร้เย่ือใย
โอเกอร์ท่ีเป็นเผ่าพันธุ์นักสู้น้ันไม่ยอมรับใครมาเป็นนายของตนเองงา่ ยๆ
แมจ้ ะเปน็ มนษุ ยม์ ารระดบั สงู แตพ่ วกเขากย็ งั คงตดั สนิ ใจที่จะไม่ยอมรับ
เกลมวิ ดอ์ ยูด่ ี

เหตุการณน์ ้นั ทา� ให้เกลมวิ ด์โกรธมาก น่ันจึงเป็นเหตุผลที่ท�าให้
ออรค์ ลอร์ดบกุ โจมตเี หลา่ โอเกอรก์ อ่ นเป็นอนั ดบั แรก

บทที่ 5 การปะทะครง้ั ใหญ่ 345

เน่ืองจากพวกออร์คลอร์ดขย้ีเผ่าโอเกอร์ลงได้โดยไม่มีปัญหา
อะไร เกลมิวดจ์ งึ ม่ันใจวา่ แผนการของเขาจะตอ้ งสา� เร็จ

เพ่ือความมั่นใจเขาจึงจ้างวานมนุษย์มารตนหนึ่งไปด�าเนินการ
แต่ดูเหมอื นวา่ น่ันจะไม่ใชเ่ ร่ืองจ�าเป็นสักเท่าไรแล้ว

ออรค์ ลอรด์ เองกเ็ ตบิ โตมาไดด้ ว้ ยดี ดงั นนั้ บรรดาผใู้ ตบ้ ญั ชาของ
มนั เองตอนนี้ก็คงจะมีความสามารถใกล้เคียงกบั แรงค์ A แลว้ ก็เปน็ ได้

เมอ่ื รดู้ ังนั้นแล้วเกลมวิ ด์จงึ รสู้ กึ ไรก้ งั วลและพงึ พอใจกับมนั

เขาทา� ลายโอเกอรท์ เี่ กะกะขวางทางตนไปเรยี บรอ้ ยแลว้
เพียงเท่านี้เขาก็ไม่เหลือสิ่งที่ท�าให้ตนต้องกังวลใจอีกต่อไป
สว่ นเทรยี นทน์ น้ั หากไมเ่ ขา้ ไปรกุ รานในพนื้ ทข่ี องพวกเขากอ่ นพวกเขากจ็ ะ
ไมท่ า� อันตรายแต่อยา่ งใด ไว้ค่อยๆ ท�าลายในภายหลงั ก็ไมส่ าย
ทุกอยา่ งดา� เนนิ ไปตามแผนการทว่ี างเอาไว้
จนถึงบัดนี้เกลมิวด์ได้แต่หวาดกลัวราชาปิศาจที่คอยปกครอง
ตนเองมาตลอด แต่คราวนี้เขาจะเปลยี่ นมาเปน็ ฝา่ ยบงการเองเสียบา้ ง
ซง่ึ ส่ิงน้นั ก็ใกล้จะถึงคราวสา� เรจ็ ในไม่ช้านี้แล้ว
หลงั จากปดิ งานดว้ ยการทา� ลายเหลา่ ลซิ ารด์ แมนแล้ว ทเี่ หลือก็
มีเพียงแค่เผา่ กอ็ บลินท่ีแสนอ่อนแอเท่านน้ั
ออรค์ ลอรด์ ผู้ชิงความเป็นใหญภ่ ายในปา่ ไปน้ัน หากมันยังคงมี
แนวโน้มคุกคามเช่นนี้ต่อไป เมืองของเหล่ามนุษย์ก็คงจะต้องถูกท�าลาย
ลงในสกั วนั หน่งึ
เมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นน้ันขึ้น ค�าประกาศการถือก�าเนิดของ
“ราชาปิศาจ” ตนใหมใ่ นโลกแหง่ นก้ี ็จะตอ้ งเกดิ ขน้ึ อยา่ งแนน่ อน
หลงั จากนน้ั แลว้ ไดรแอดผเู้ ปน็ ผพู้ ทิ กั ษข์ องปา่ กบั เหลา่ เทรยี นท์
ท่ีคอยคุ้มครองพวกเธอก็จะถูกก�าจัด แล้วออร์คลอร์ดก็จะได้รับการ
ยอมรับใหเ้ ป็นผ้ปู กครองป่าแห่งนท้ี ัง้ ในนามและความเป็นจรงิ

346

และในฐานะทม่ี นั คอื การถอื กา� เนดิ ของ “ราชาปศิ าจ” ทภี่ กั ดตี อ่
ค�าสั่งของตน นั่นจึงท�าให้ตัวเกลมิวด์เองได้รับการขนานนามว่าเป็นหน่ึง
ในผู้ปกครองอ�านาจด้วยเชน่ กนั

ในหวั ของเกลมวิ ดน์ นั้ เหน็ ภาพของตนทมี่ อี อรค์ ลอรด์ คอยรบั ใช้
อยา่ งชดั เจน...

เหลา่ ผไู้ ดร้ บั จา้ งวานดว้ ยเงนิ กอ้ นโตนน้ั หลงั สนิ้ สดุ สญั ญาไปแลว้
พวกเขากไ็ มก่ ลบั มาทา� สัญญาตอ่ อกี

พวกเขาคือกลุ่มคนลึกลับที่เป็นผู้รับจ้างวานและแนะน�าตัวเอง
ใหแ้ กน่ ายเหนอื หวั ของเกลมิวด์ นามว่า “คณะตวั ตลกพอประมาณ”

แน่นอนว่าพวกเขาล้วนเป็นมนุษย์มารที่มีฝีมือ แต่เนื่องจาก
แผนการเปน็ ไปไดอ้ ยา่ งราบรนื่ แลว้ จงึ ไมม่ ที ส่ี า� หรบั ใหผ้ ใู้ ดมาชว่ ยเหลอื อกี
แตท่ ส่ี า� คญั กค็ อื เกลมวิ ดก์ ลวั วา่ หากมใี ครมากา้ วกา่ ยแผนการมากไปกวา่ นี้
สง่ิ ท่ีตนท�ามาท้งั หมดจะถกู ชว่ งชงิ ไป

แมจ้ ะไดร้ บั คา� เตอื นวา่ ใหร้ ะวงั ไดรแอดไวก้ ต็ าม แตเ่ ขากไ็ ดเ้ ตรยี ม
อาวุธยุทโธปกรณ์ท่ีมีความยอดเย่ียมในการป้องกันเวทมนตร์เพ่ือรับมือ
กับสถานการณน์ ั้นไว้เรียบร้อยแลว้

เกลมวิ ด์ม่นั ใจแลว้ ว่าจะไมม่ ปี ญั หาอะไรเกดิ ขึ้น
กองทัพของออร์คลอร์ดยังคงรุกรานเข้าไปภายในป่าได้อย่าง
ราบรื่น อกี เพยี งแคก่ ้าวเดยี วเขากจ็ ะได้อา� นาจในการปกครองป่าน้ีมาอยู่
ในมอื ของตนเอง
ทัง้ ที่เป็นอยา่ งน้นั แลว้ แท้ๆ...

ตอนที่เหลืออีกเพียงแค่ก้าวเดียวออร์คลอร์ดก็จะได้กลายเป็น
ราชาปศิ าจแล้วน่นั เอง ก็เกิดเหตกุ ารณท์ ี่ไมค่ าดฝันขึ้น

จ่ๆู ภาพที่ฉายในลกู แก้วลกู หนง่ึ กพ็ ลนั หายลับไป

บทที่ 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 347

ซ่งึ นน่ั กห็ มายความว่า หนึ่งในออรค์ เจเนรลั ทัง้ ห้าผ้เู ป็นคนสนิท
ของออรค์ ลอรด์ ถูกสังหารไปเสียแล้ว

เกลมิวดเ์ ริ่มเกิดความรอ้ นรน สีหนา้ พลันซีดเผือดลงเรื่อยๆ
เกลมิวด์รสู้ ึกตัวแล้วว่าหากเปน็ เช่นน้ตี ่อไป อย่าว่าแต่จะไดม้ ชี ่อื
เปน็ หนง่ึ ในผปู้ กครองอา� นาจเลย เขาอาจจะถกู นายเหนอื หวั ของตนจา� กดั
ทิ้งเสยี เองด้วยซ�า้
ตอนทเี่ ขารตู้ วั เชน่ นนั้ เอง การตอบสนองจากลกู แกว้ ใบที่ 3 เอง
ก็ขาดหายไปแทบจะพร้อมกนั
หากเปน็ เชน่ นต้ี อ่ ไป ความทะเยอทะยานของเกลมวิ ดจ์ ะตอ้ งถกู
ท�าลายจนป่นปี้เปน็ แน่
หรอื ในอกี ดา้ นหนง่ึ กค็ อื ความลม่ สลายของตนกา� ลงั รอคอยเขา
อย่นู น่ั เอง
เกลมิวด์พุ่งทะยานออกไปด้านนอกแล้วร่ายเวทเหินเวหาทั้งๆ
อยา่ งนน้ั แล้วเร่มิ ออกเคล่อื นไหว
ขณะน้ีไม่ใช่เวลาท่ีเขาจะต้องมาห่วงภาพลักษณ์ของตนอีก
ตอ่ ไปแล้ว
เกลมวิ ดร์ บี เหาะไปยงั พน้ื ทชี่ ายเลนดว้ ยความเรว็ สงู โดยลมื เรอ่ื ง
การเตรียมมาตรการรบั มือไปหมดสิ้น

348



ถงึ อยา่ งไรมันก็เป็นภาพทนี่ า่ ท่งึ จริงๆ
ผมเฝ้าดูสถานการณ์การรบบนพ้ืนที่ชายเลนจากบนฟ้าและ
พยายามยอมรับความจริงท่ีได้เห็น
จู่ๆ ที่มุมหนึ่งของสนามรบก็เกิดประกายแสงสว่างวาบข้ึนมา
ตามดว้ ยเสยี งดงั สนนั่ พรอ้ มกบั ทหารออรค์ จา� นวนนบั ไมถ่ ว้ นถกู ซดั กระเดน็
ไป
และพอมเี สยี งดงั ตมู !! กม็ โี ดมสดี า� โผลข่ น้ึ มาในสนามรบ จากนน้ั
หลายวินาทีพอโดมน่ันหายไป สิง่ ท่เี หลืออยู่ก็มีแต่พนื้ ทีก่ ลายสภาพเป็น
เหมือนแก้วเพราะโดนความร้อนสงู ...
เพราะพวกทหารออรค์ ทง้ั หลายทต่ี ดิ อยใู่ นบรเิ วณนน้ั ทง้ั หมดลว้ น
ถูกเผาจนไมเ่ หลอื ซากเลยแมแ้ ตร่ ายเดียว
ถึงแมจ้ ะเขา้ ใจสถานการณ์ไดภ้ ายในพริบตากเ็ ถอะ แตใ่ นใจยัง
รสู้ ึกไมอ่ ยากทจี่ ะยอมรบั มนั อยู่เลย
ไม่ใช่แค่นั้น ยังมีเรื่องท่ีจู่ๆ อีกด้านหนึ่งของสนามรบก็มีพายุ
หมนุ พดั กระหน�า่ ขึน้ มาอกี ดว้ ย
มันกระจายกระแสลมพายุออกไปเปน็ วงกว้าง และสาดสายฟา้
อย่างบา้ คลง่ั ลงมาเผาทหารออร์คจนตาย
บรรดาทหารออรค์ ในชดุ เกราะสดี า� สนทิ ทอี่ ยตู่ รงมมุ นนั้ ลว้ นอยู่
ในสภาพทว่ี า่ ถา้ ไมถ่ กู เผาจนกลายเปน็ เถา้ ถา่ นกถ็ กู พดั จนกระเดน็ ไปไกล
นมี่ นั เกดิ เรอ่ื งบา้ อะไรขนึ้ กนั เนยี่ ? คอื คา� ทอ่ี ธบิ ายความประทบั ใจ
ของผมไดอ้ ยา่ งตรงไปตรงมาทีส่ ุดแลว้

ด้วยการโจมตีเพียงดาบเดียว ชิออนก็กวาดล้างทหารออร์คไป
ไดม้ หาศาล

350

ทใี่ บดาบของโอดาจเิ ปลง่ แสงสมี ว่ งออ่ นออกมาใหเ้ หน็ คงเพราะ
มีออร่าห้มุ เอาไว้อยลู่ ะมงั้

ทกุ ครง้ั ทเ่ี ธอเหวย่ี งดาบจะมปี ระกายแสงสมี ว่ งแลบออกมา แลว้
พงุ่ เข้าฟาดฟันทหารออรค์ จนราบเปน็ หนา้ กลอง

แน่นอนว่าคนท่ีโดนใบดาบเข้าไปตรงๆ ไม่มีทางต้านมันเอาไว้
ได้หรอก พวกนั้นถ้าไม่ตัวขาดเป็น 2 ท่อนก็ขาดกลายเป็นเศษเน้ือ
ไปแทน

ระยะการโจมตีในแต่ละคร้ังของเธอไกลประมาณ 7 เมตร
เป็นการโจมตีทจี่ ะฟันผูท้ อี่ ยูใ่ นเส้นทางของมนั ท้ังหมดให้ขาดสะบนั้

ใบหนา้ ทดี่ งู ดงามผดุ รอยยมิ้ สวยไดร้ ปู ออกมา โดยทยี่ งั คงโจมตี
ฟาดฟนั ใสศ่ ัตรรู าวกบั ก�าลังรา่ ยรา�

ดว้ ยการโจมตที ถี่ กู ปลอ่ ยออกมาไมม่ หี ยดุ พกั ราวกบั วา่ พลงั กาย
ไมม่ วี นั หมดนน้ั ทา� ใหท้ หารออรค์ ทอ่ี ยรู่ อบขา้ งตา่ งตอ้ งทง้ิ ระยะหา่ งออกมา

เปน็ ความแขง็ แกรง่ ท่ีเหนือกวา่ อยา่ งท่วมท้นเลยทเี ดียว

แตว่ า่ ถึงอยา่ งนน้ั แลว้ ก็ยังมพี วกคนทท่ี �าให้กระท่ังชอิ อนคนน้ัน
ดหู มองลงไปถนัดตาได้อยู่

เบนมิ ารุกบั รันกา้ นั่นเอง
กอ่ นอนื่ กเ็ ร่มิ จากเบนมิ ารแุ ล้วกนั แตไ่ อโ้ ดมสีดา� ก่อนหน้านนี้ นั่
มันเร่ืองล้อเล่นอะไรกนั แน?่
ไมส่ ิ แคพ่ รบิ ตาทเี่ หน็ มนั กพ็ อจะเขา้ ใจโครงสรา้ งแบบครา่ วๆ ได้
อยหู่ รอก
สรปุ กค็ อื มนั เปน็ ทา่ ทผี่ สมรวมกนั ระหวา่ ง 『บงการเพลงิ ผลาญ,
อคั คีสีนิล, ขยายเขตแดน』 ที่ผมมอี ยู่ละมัง้
ก่อนอ่ืนก็ใช้ 『ขยายเขตแดน』 สร้างพ้ืนท่ีจ�ากัดขึ้นมา ใช้
『บงการเพลิงผลาญ』 เร่งการเคลื่อนไหวของอนุภาคภายในพื้นท่ีน้ัน

บทท่ี 6 ผู้กลืนกนิ ทุกสงิ่ ทกุ อย่าง 351