เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 02

มรี อยยม้ิ เล็กนอ้ ยปรากฏข้ึนมาบนใบหน้าของเขา และมนี า้� ลาย
คอ่ ยๆ ไหลยดื ออกมาจากมมุ ปาก

และจากนั้น-------
เขาใช้ดุลยพินิจประเมินช่วงเวลาท่ีความเหน่ือยล้าของเธอเพ่ิม
ข้ึนถงึ ขีดสุด จนทา� ให้เธอหยดุ การเคลอ่ื นไหว...
ปรากฏตวั ลงมาตอ่ หนา้ เธอ------หวั หนา้ องครกั ษโ์ ดยไรซ้ มุ่ เสยี ง
เขามีแขนยาวเหมือนแขนลิง และมีขาเหมือนขาของสัตว์-
ประหลาดกนิ เนือ้
ทวา่ เฉพาะสว่ นลา� ตวั และหวั เทา่ นน้ั ทยี่ งั คงเปน็ ของออรค์ ผชู้ ว่ั รา้ ย
“หหึ หึ หึ หึ ึ คงจะเหนอ่ื ยแยเ่ ลยสนิ ะ เนอ้ื ทกี่ า� ลงั ตงึ ๆ อยนู่ จ่ี ะตอ้ ง
อร่อยน่าดูเลยทีเดยี ว”
เธอจ้องมองสัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าด้วยความ
ขมขืน่ เปน็ ที่สุด
นน่ั จะตอ้ งเปน็ ออรค์ ระดบั สงู เปน็ แน่ อกี ทง้ั ยงั ไมไ่ ดม้ แี คต่ วั เดยี ว
แตย่ งั มีอีกหลายสบิ ตามมนั มาจากดา้ นหลังอีกดว้ ย
การจะเอาชวี ิตรอดจากตรงน้ีไปได้นับเป็นเร่ืองท่ีน่าส้ินหวัง
“แกคอื ...”
“หึหึหึ หึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ข้าคือหนึ่งในแม่ทัพของกองทัพออร์ค
จงร้สู ึกเปน็ เกยี รติในขณะที่ก�าลงั เตมิ เตม็ กระเพาะของข้าซะเถอะ!!”
“อึก ออรค์ เจเนรลั งัน้ หรอื !?”
หวั หนา้ องครักษห์ ยบิ หอกทแ่ี บกอยบู่ นหลงั ขึ้นมาต้งั ทา่ ทว่า ผู้
แพ้ชนะนัน้ ไม่วา่ ใครกด็ อู อกได้ตั้งแต่ตน้ อยูแ่ ล้วกระมงั
หัวหน้าองครักษ์ที่การเคล่ือนไหวทื่อลงจากความเหน่ือยล้าน้ัน
ไม่มีกา� ลงั พอทจ่ี ะฝ่าก�าลงั ของออร์คเจเนรลั รวมทั้งลูกน้องของมันไปได้
ทวา่ ถงึ อย่างน้ันก็ตาม...
แมจ้ ะรอู้ ยแู่ กใ่ จวา่ เปลา่ ประโยชน์ เธอกจ็ ะไมท่ งิ้ ศกั ดศิ์ รแี ละยอม

252

ท่มุ ตวั เองเข้าต่อสู้โดยไมค่ ิดถึงสิ่งใดอีก

●

“เยยี่ ม เย่ยี ม! เริม่ ดดู ีขน้ึ มาแล้วนะน!่ี ”
ชายผู้น่าสงสัยสง่ เสยี งเริงรา่ ขึน้ มาอย่างอารมณ์ดี
เขาอยู่ในชุดท่ดี เู ตะตาและหนา้ กากที่ดมู เี ลศนยั
ไม่ว่าดูอย่างไรกเ็ ปน็ คนประหลาด
เขาคือชายผู้ทเ่ี คยพูดคุยกับกาบลิ ลาพลาสนั่นเอง
เขาประคองลูกแก้ว 3 ลกู ราวกับกา� ลงั เลน่ เลยี้ งลกู บอลอยู่
แตล่ ะลกู มขี นาดเทา่ หวั คน และกา� ลงั ฉายภาพอะไรบางอยา่ งอยู่
ภายใน
หากมองดูให้ดีแล้ว ก็จะรู้ได้ว่าภาพที่มันก�าลังฉายอยู่น่ันคือ
สถานการณ์ภายในสนามรบ
ซึง่ ถกู ต้องแล้ว เพราะมนั คอื เมจิกไอเทม็ ราคาแพงที่ฉายภาพที่
ต้ังไว้ให้มีการแบ่งการมองเห็นกันได้ เขาได้รับมันมาจากผู้ไหว้วานเมื่อ
ตอนที่รบั ค�าไหวว้ านในคร้ังน้ี
เพื่อท่ีจะท�าการลงทะเบียนใช้งานลูกแก้วน้ัน ผู้ใช้จ�าเป็นต้อง
สมั ผสั ลงบนตวั มนั ครั้งหนง่ึ ดงั น้นั แลว้ เขาจงึ แบง่ การมองเห็นไดเ้ พยี งแค่
3 อนั เทา่ นนั้ แต่ส�าหรบั ลาพลาสแล้วแคน่ นั้ ก็ถอื วา่ เพยี งพอ
เขาใหอ้ อร์คเจเนรัลที่ควบคมุ ไดค้ อ่ นขา้ งง่าย 3 ตนลงทะเบียน
กับลกู แก้ว และแอบดสู ถานการณ์ในสนามรบอยู่ห่างๆ ผา่ นสายตาของ
พวกเขา
แนน่ อนวา่ นน่ั ไมใ่ ชร่ สนยิ มของเขาแตอ่ ยา่ งใด เขาเพยี งแตท่ า� งาน
ของตนเองใหร้ าบรืน่ ตามความต้องการของผู้ไหวว้ าน
ทวา่ ลาพลาสคดิ วา่ ถา้ เขาไมส่ นกุ ไปกบั มนั กค็ งจะเหมอื นพลาด

บทท่ี 4 ฟันเฟอื งทหี่ ลดุ การควบคมุ 253

อะไรไป เขาจึงเฝ้ามองสถานการณ์ในการรบอย่างสนอกสนใจ
สถานการณ์ในตอนน้ีก�าลังด�าเนินไปตามค�าไหว้วานอย่างท่ีเขา

ต้ังใจเอาไว้
“ดลี ะ เท่านี้ผู้ว่าจ้างกค็ งจะพอใจแลว้ สนิ ะน่ี”
ลาพลาสจงใจพดู ขนึ้ มา แมว้ า่ จะไมม่ ใี ครอนื่ อยใู่ นนนั้ เลยสกั คน
ทวา่ มีเพียงคราวนี้ที่ตา่ งออกไปจากทกุ ที
“ท่าทางกา� ลังสนุกเลยนะคะ”
เพราะกลบั มเี สยี งตอบรบั ขึน้ มา
“ใครกันน่ะ!?”
และผทู้ ป่ี รากฏตวั เบอื้ งหนา้ ลาพลาสทถ่ี ามออกมาอยา่ งตนื่ ตกใจ

คือสาวงามรปู ร่างบอบบางผู้หนึ่ง
เรอื นผมสเี ขยี วคดเคีย้ วพันกนั ดุจเถาวลั ย์ ท้งิ ตัวยาวจนคลมุ ไป

ทั่วทั้งตัว
เธอคลายเรือนผมออก เผยให้เห็นร่างกายท่ีราวกับก่ึงโปรงใส

ของตน
“ดฉิ นั คอื ผพู้ ทิ กั ษป์ า่ แหง่ นี้ ชอื่ วา่ เทรนแี่ หง่ เผา่ ไดรแอดคะ่ ดฉิ นั

ไมอ่ าจปลอ่ ยใหเ้ ผา่ ปศิ าจกระทา� การตามใจชอบได้ ดงั นนั้ แลว้ ดฉิ นั จงึ มา
เพอื่ ก�าจดั คุณค่ะ”

พรอ้ มกันกับทป่ี ระกาศเช่นน้ัน เทรน่ีก็เรม่ิ ร่ายเวทมนตร์ทนั ที
ลาพลาสเร่ิมร้อนรน
“เดย๋ี ว!? รอก่อนส!ิ ผมเนี่ยนะเผ่าปิศาจ!?”
“หบุ ปากเถอะคะ่ การกอ่ ใหเ้ กดิ ความวนุ่ วายภายในปา่ กถ็ อื เปน็
ความผิดของคณุ อยา่ งเห็นไดช้ ัดแลว้ ”
เทรน่ีไม่สนใจค�าพูดของลาพลาส และสั่งให้เวทมนตร์ของตน
ท�างาน
“เด๋ยี วกอ่ น เดย๋ี วกอ่ นๆๆ! เวทมนตรน์ นั่ มันอะไรกนั ครบั !?”

254

“เวทอญั เชญิ ภูตพราย : ซิลฟดี (สตรพี รหมจรรยแ์ ห่งสายลม)
และเอก็ ซ์ตรา้ สกลิ ‘แสดงอตั ลกั ษณ’์ ทา� งาน!!”

เทรน่ีผู้เป็นไดรแอดก�าลังสร้างร่างกายโดยใช้แก่นเวทห่อหุ้ม
สปริ ชิ วลบอดี้ (ร่างวิญญาณ) ของตนเอง นนั่ เป็นความสามารถท่เี หมือน
กบั เอก็ ซต์ รา้ สกลิ 『แยกรา่ ง』 ของรมิ รุ ุ และไมไ่ ดม้ รี า่ งเนอื้ จรงิ ๆ แตอ่ ยา่ งใด
ตน้ ไมท้ รี่ า่ งจรงิ ของเธอสงิ สถติ อยตู่ า่ งหากถงึ จะเรยี กไดว้ า่ เปน็ รา่ งทแี่ ทจ้ รงิ

เน่ืองจากตวั เธอมสี ภาพเช่นน้นั เธอจงึ หลอมรวมตนเองเขา้ กบั
ภูตได้

เทรนที่ ่ี 『แสดงอตั ลักษณ์』 กบั ภูตชั้นสูงซลิ ฟดี แล้วในตอนน้ี
น้นั ควบคมุ พลังของภตู ไดอ้ ยา่ งอสิ ระ และส่งิ ท่ีเธอปล่อยออกมานน้ั คือ
หนึง่ ในเวทมนตร์ท่ีแขง็ แกร่งทสี่ ุดของซลิ ฟดี -------

“เอาละคะ่ ไดเ้ วลาตดั สนิ โทษแลว้ จงสา� นึกเสยี ใจตอ่ บาปท่ีคุณ
ได้ท�าลงไปซะเถอะคะ่ แอเรียลเบลด (คมดาบอดั อากาศ)!!”

เนื่องจากตัวเธอหลอมรวมกับภูตแล้ว เธอจึงส่ังให้เวทมนตร์
ทา� งานได้โดยไมต่ ้องรา่ ย

ด้วยเวทมนตร์ที่ถูกปล่อยออกในทันที ท�าให้ลาพลาสท่ีก�าลัง
จะหนีติดอยใู่ นรอยแยกของชัน้ บรรยากาศ และสว่ นของร่างกายทีต่ ดิ อยู่
นนั้ กจ็ ะถกู คมดาบอากาศทพ่ี รอ้ มจะฉกี ทา� ลายทกุ สงิ่ ทอ่ี ยา่ งทขี่ วางหนา้ มนั
ตดั ผา่ นไป

เปน็ เวทมนตรอ์ นั นา่ สะพรงึ กลวั ทห่ี ากตดิ อยใู่ นระยะแลว้ กจ็ ะไมม่ ี
ทางหนีไปไหนได้

ทวา่ สิ่งท่มี ันตัดไปไดน้ ั้นคอื แขนขา้ งหนึ่งของลาพลาส
ดว้ ยผลของแอนติเมจกิ (เวทมนตรต์ อ่ ต้าน) ทา� ใหเ้ ขาตา้ นทาน
โจมตีน้นั โดยไม่ไดร้ บั บาดเจบ็ สาหสั
และจากนั้น แขนที่ถูกตัดขาดไปก็มีควันลอยออกมาและเข้าสู่
สเตลธโ์ หมด (อา� พรางตวั ตน) โดยอตั โนมัติ นเ่ี ป็นการใช้งานเวทมนตร์

บทที่ 4 ฟันเฟอื งทหี่ ลุดการควบคมุ 255

ลวงตา : ดีเซปชัน่ (ข้อมลู ลวง) กับเคลด็ วชิ าจา� พวกการแฝงตวั หรอื การ
อ�าพรางในเวลาเดยี วกัน ซงึ่ ถือเปน็ ออรจิ ินลั (เคลด็ วิชาเฉพาะตวั ) ของ
ลาพลาส ซงึ่ มนั แสดงใหเ้ หน็ ถงึ การทา� งานอนั เฉยี บขาดทต่ี บตาไดก้ ระทงั่
ไดรแอดผมู้ สี มั ผสั รบั รทู้ เ่ี หนอื ธรรมชาติ ซง่ึ เปน็ เรอ่ื งทย่ี ากจะเชอื่ ได้

“ปา่ เถอื่ นจงั เลยนะครบั คณุ เนย่ี ... โผลม่ ากไ็ มพ่ ดู พรา่� ทา� เพลง
เลย เอาเถอะ เปา้ หมายกท็ า� สา� เรจ็ ไปแลว้ ผมเองกถ็ อนตวั ออกจากตรงน้ี
เลยดีกว่า เอาละ ลาละเด้อ!”

ผลจากการเตรยี มวิธีหลบหนตี ่างๆ นานาไว้อย่างแยบยล เม่ือ
ควันจางหายจึงไมป่ รากฏรา่ งของลาพลาสอกี ต่อไป

“...ไมน่ กึ เลยวา่ จะหนีรอดไปได้ แตว่ า่ ไม่ใชเ่ ผ่าปศิ าจงัน้ หรอก
เหรอ? ถ้าอยา่ งนน้ั เขาคนนัน้ เป็นใครกนั แน.่ ..”

เทรนพ่ี ึมพา� ทวา่ ไม่มผี ใู้ ดตอบค�าถามของเธอได้
เทรนหี่ ยดุ ความสงสยั ไว้ชัว่ คราวและมองไปยงั สนามรบ
เธอด�าดิ่งสติสัมปชัญญะไปยังข้อมูลที่ถูกส่งมายังไดรแอดผ่าน
ทางพืชพรรณทีม่ อี ยทู่ ว่ั พืน้ ดิน
“สถานการณไ์ มเ่ ปน็ ทน่ี า่ พอใจเลยคะ่ ... ดฉิ นั จะเชอื่ ใจทา่ นผนู้ นั้
ไดส้ ักแคไ่ หนกนั นะ...”
ค�าที่เธอพมึ พา� ออกมา ไดแ้ ตถ่ กู สายลมพัดพาจนเลอื นหายไป
เท่าน้นั
สหี น้าของเทรนแ่ี ฝงไวด้ ว้ ยความเศร้าหมอง
เดิมทแี ลว้ เธอตอ้ งเปน็ คนจัดการออร์คลอร์ดเอง
ทว่า เธอรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนก�าลังเคล่ือนไหวอยู่เบ้ืองหลัง
เรอื่ งน้ี จนกวา่ จะรู้ถงึ ตัวจริงของบุคคลดงั กล่าว เธอจึงไม่อาจเคลื่อนไหว
สุ่มสสี่ มุ่ หา้ ได้
แม้จะเปน็ เรื่องท่ีโอกาสเกิดข้ึนนอ้ ยมาก แต่หากเกดิ เหตุการณ์
ที่ออร์คลอร์ดได้กลืนกินตัวเธอเข้าไปแล้วละก็ โลกใบน้ีคงได้ถือกา� เนิด

256



ราชาปศิ าจตนใหม่ขน้ึ มาเปน็ แน่ และหากเกดิ เรื่องแบบน้นั ขึน้ พ่นี ้องของ
เธอคงไมส่ ามารถต้านทานไวไ้ ด้

เพอื่ ปอ้ งกันสถานการณด์ งั กลา่ ว เธอจงึ ไม่สามารถเคล่ือนไหว
อยา่ งเปดิ เผยได้

การทเี่ ธอยง้ั มอื ไวเ้ พอื่ ไมใ่ หเ้ ผลอฆา่ จนเปน็ เหตทุ ที่ า� ใหม้ นษุ ยม์ าร
นามวา่ ลาพลาสหลบหนไี ปไดน้ น้ั นบั เปน็ ความผดิ พลาดทน่ี า่ เสยี ใจยงิ่

บนสนามรบในขณะนี้ เหลา่ ลซิ ารด์ แมนกา� ลงั จะถกู กองทพั ของ
ออรค์ กลืนกิน

ขณะก�าลังนึกเจ็บใจที่ไม่สามารถท�าอะไรได้ เทรน่ีก็ด�าเนิน
บทบาทของตนให้ลุล่วงไปอย่างสงบเยอื กเยน็

เพราะนั่นคอื ภารกิจของเธอ ผเู้ ปน็ ผ้พู ิทักษ์แห่งพงไพรน่ันเอง...

●

กาบิลยงั คงทา� การตอ่ สู้ตอ่ ไปอย่างส้ินหวัง
สภาพการณใ์ นสนามรบตอนนี้เริม่ เอนเอยี งอยา่ งมาก
ทหารออรค์ บุกโจมตเี ขา้ มาเร่อื ยๆ ไม่หยดุ หยอ่ นราวกับไม่รู้จกั
เหนอื่ ย
ในอกี ดา้ นหนง่ึ กองทพั รว่ มระหวา่ งกอ็ บลนิ กบั ลซิ ารด์ แมนทตี่ ดิ
อย่ภู ายในวงล้อมโดยไมส่ ามารถหลดุ ออกมาได้ ก็ถกู บน่ั ทอนก�าลังลงไป
เรอื่ ยๆ
มลี ซิ ารด์ แมนจา� นวนนบั ไมถ่ ว้ นทถ่ี งึ แมจ้ ะพยายามฝา่ ขา่ ยวงลอ้ ม
กไ็ ดแ้ ต่บาดแผลและความเหน่ือยลา้ อย่างถงึ ที่สุด
แล้วในตอนนั้นเอง ท่ีเหล่าก็อบลินผู้มีความสามารถในการ
เคล่อื นไหวดอ้ ยกว่าได้ถูกทอดทง้ิ แล้วจริงๆ
แมว้ า่ ถงึ จะถอนกา� ลงั ไปกไ็ มม่ ที ใ่ี หห้ นกี จ็ รงิ แตใ่ นเมอื่ เหตกุ ารณ์

258

ผา่ นมาถงึ ขนาดนแี้ ลว้ พวกเขากไ็ ดแ้ ตค่ ดิ วา่ อยา่ งนอ้ ยกต็ อ้ งใหม้ ผี รู้ อดชวี ติ
เหลืออยู่บา้ ง

ตามปกติแล้วเมื่อยืนยันผู้ชนะได้การต่อสู้ก็จะจบลงทันที ทว่า
ดูเหมือนเหล่าออรค์ ตงั้ ใจก�าจดั พวกกาบลิ ใหส้ ้นิ ซากแทนเสยี มากกว่า

ไมม่ กี ารเสนอใหย้ อมแพห้ รอื อะไรทง้ั นนั้ มแี ตค่ วามตงั้ ใจทจี่ ะฆา่
และกลนื กนิ อย่างเดยี ว

เป็นเรื่องที่ชัดเจนแล้วว่าพวกกาบิลถูกมองเป็นเพียงเหยื่ออัน
โอชะเท่าน้นั

ความจรงิ นั้นท�าให้ความหวาดกลัวโดยสัญชาตญาณตื่นขึน้ มา
พวกเขาตกอยู่ในความต่ืนตระหนกจากส่วนลึกสุดของความ-
ออ่ นแอในจติ ใจดงั่ กบทถ่ี กู งจู อ้ ง จนทา� ใหข้ บวนรบของตนเรม่ิ พงั ทลายลง
ส่วนเหล่าก็อบลินที่เป็นเพียงผู้อ่อนแออยู่แล้วน้ันก็แตกพ่ายไป
โดยสมบูรณ์และก�าลังวิ่งพล่านเพื่อหาทางหนี แต่กองทัพออร์คย่อม
ไมย่ อมใหท้ �าเช่นนั้นได้
พวกมนั ไล่ล่ากอ็ บลนิ ทีพ่ ยายามหนี ฆ่า แลว้ กลืนกิน
ผู้ที่ยังคงท�าหน้าท่ีในฐานะหน่วยรบก็อบลินอยู่น้ัน เหลือไม่ถึง
3,000 นายเสยี ดว้ ยซ�้า
กองกา� ลงั นกั รบลซิ ารด์ แมนเองกไ็ มต่ า่ งกนั พวกเขามผี ไู้ ดร้ บั บาด-
เจบ็ เกนิ กวา่ 20 เปอร์เซ็นตข์ องกองกา� ลงั ท้ังหมดแล้ว
การเคลอ่ื นไหวอยา่ งเปน็ ระเบยี บไดก้ ลายเปน็ สง่ิ ทท่ี า� ไดอ้ ยา่ งยาก
ลา� บากเสยี แลว้
แตถ่ งึ อยา่ งนน้ั กาบลิ กย็ งั คงสรา้ งขวญั กา� ลงั ใจตอ่ ไป นอกจากนี้
เขายังพยายามฝ่าวงล้อมของทหารออร์คทีละน้อยๆ โดยไม่สนใจ
สถานการณท์ เี่ กดิ ขน้ึ อยู่ เขาแสดงความสามารถทแี่ ทจ้ รงิ ออกมาอยา่ งเตม็ ที่
และต่อสู้อยา่ งทีท่ หารผู้มากดว้ ยฝมี อื พึงเป็น
ที่พวกเขายังคงไม่ถูกก�าจัดจนสิ้นซากและสายการส่ังการยังคง

บทที่ 4 ฟนั เฟืองท่ีหลดุ การควบคมุ 259

ท�างานไดอ้ ยนู่ ั้น จะพดู วา่ เปน็ เพราะพรสวรรค์ในการเปน็ ผนู้ า� ทห่ี าไดย้ าก
ของกาบลิ กค็ งไม่ผิดนัก

ทวา่ -------
ทันใดนั้น ทหารออร์คที่สวมชุดเกราะสีด�าสนิทกองหน่ึงก็ก้าว
ออกมา
เปน็ กองก�าลงั ที่ดมู ีความเป็นผ้นู า� ผิดกับทหารออร์คโดยทวั่ ไป
อกี ท้ัง ทหารแต่ละนายยงั สวมใส่ฟูลเพลทเมลอยู่อีกดว้ ย
หากเทียบความแข็งแกร่งพื้นฐานกับทหารออร์คโดยทั่วไปแล้ว
คงไมต่ า่ งกนั แตน่ อกจากพวกมนั จะมสี ทิ ธคิ์ วบคมุ กองทพั โดยสมบรู ณแ์ ลว้
ประสทิ ธิภาพของยุทโธปกรณ์ท่ใี ช้ก็ยังต่างกันอกี ด้วย
มิหน�าซ้�า ออร์คตนหน่ึงท่ีเป็นผู้บัญชาการอยู่น้ันก็มีออร่าท่ี
ทว่ มทน้ ยง่ิ กวา่ ผอู้ นื่ ปกคลมุ จนทา� ใหเ้ หน็ ไดว้ า่ ความแขง็ แกรง่ ของมนั เหนอื
ยิ่งกวา่ อยา่ งเทยี บไมต่ ดิ
ออรค์ เจเนรัล
เป็นผู้บังคับบัญชาของกองทัพออร์ค ที่แม้มีเพียงแค่ตนเดียวก็
มีก�าลังรบเทียบเท่าทง้ั กองทพั
และทหารทต่ี ามมนั มาดว้ ย คอื ออรค์ ไนทท์ ม่ี จี า� นวน 2,000 ตน
หนึง่ ในออร์คเจเนรัลทม่ี ีอยู่ 5 ตนนนั้
มีแรงกท์ ี่เทียบเทา่ กบั แรงก์ A-
หนว่ ยรบทแ่ี ขง็ แกรง่ ทสี่ ดุ ทขี่ น้ึ ตรงตอ่ คา� บญั ชาการของออรค์ ลอรด์
เคลื่อนไหวแลว้
(จบสิ้นแลว้ ...)
และนั่น ภาพท่ีกาบิลเห็นน้ันคือก�าลังรบที่จะมาตัดสินชี้ชะตา
พวกตน
(จะถอนตัวก็ทา� ไม่ได้อีกตอ่ ไปแลว้ ในเมื่อเป็นเช่นน้ี ก็คงไมม่ ี
ทางอ่นื นอกจากตอ้ งตายในการรบอยา่ งสมชายชาตรสี ินะ...)

260

กาบลิ คิดวา่ อย่างน้อยเขากอ็ ยากตายให้สมกับที่เป็นนกั รบ
“กว๊ากฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! เจ้าแม่ทัพของพวกหมูอันแสนขี้ขลาดเอ๋ย
เจ้ากล้าทจี่ ะมาประลองกับข้าตวั ตอ่ ตัวไหมเลา่ !?”
เมือ่ เขาตัดสนิ ใจได้ เขากต็ ะโกนออกไปด้วยเสยี งอันดงั
นั่นไมใ่ ช่คตู่ ่อส้ทู ่เี ขาจะเอาชนะไดเ้ ลย
สเกลเมลของกาบิลอยู่ในสภาพท่ียับเยินไปแล้ว ซ้�าทั่วท้ังร่าง
ของเขากเ็ ตม็ ไปดว้ ยความเหน่อื ยล้า
ในทางกลบั กนั นอกจากฟลู เพลทอาเมอรข์ องอกี ฝา่ ยนน้ั จะเปน็
ของชั้นหนึ่งที่มีกระทั่งเวทมนตร์ร่ายใส่เอาไว้แล้ว กระท่ังพลังที่แท้จริงที่
รบั ร้ไู ด้จากออรา่ เองกม็ สี งู กว่ากาบลิ
หากอกี ฝา่ ยรบั ขอ้ เสนอของเขา อยา่ งนอ้ ยเขากจ็ ะไดต้ ายในฐานะ
นักรบอยา่ งสง่างาม
และหากเขาทา� ไดด้ พี อ เขากค็ งจะลากแมท่ พั ของศตั รสู กั ตนตาย
ไปพร้อมกบั ตัวเขาเองได้อีกดว้ ย กาบิลคดิ เชน่ น้นั
“คคึ ึคึ ย่อมได้ ขา้ จะเปน็ คู่ตอ่ สู้ใหเ้ อง”
ออร์คเจเนรลั ยอมรบั ข้อเสนอของกาบลิ
ฆา่ กาบลิ ท่ีเป็นแมท่ ัพของศัตรู และทา� ให้ทย่ี ึดเหน่ยี วทางจิตใจ
อยา่ งสดุ ทา้ ยของทพั ศตั รแู หลกเปน็ ชน้ิ ๆ มนั คงตดั สนิ ใจวา่ หากทา� เชน่ นน้ั
แลว้ จะทา� ใหก้ ารบดขยอี้ กี ฝา่ ยในภายภาคหนา้ เปน็ ไปไดอ้ ยา่ งงา่ ยดายกระมงั
กาบลิ เองกอ็ า่ นความคดิ ของออรค์ เจเนรลั ไดเ้ ชน่ กนั แตก่ ช็ ดั เจน
วา่ จนป่านนแ้ี ล้วด้ินรนไปก็ได้แตย่ ืดความเจ็บปวดให้นานข้ึนเท่านัน้ ส่วน
เรอ่ื งเกยี่ วกบั กองกา� ลงั เสรมิ ทหี่ วั หนา้ เผา่ ใหค้ วามเชอ่ื ใจหนกั หนานน้ั หาย
ไปจากสมองของกาบลิ เป็นทเี่ รียบร้อยแลว้
กาบลิ ไดเ้ ลือกสถานทแี่ หง่ นเี้ ป็นสถานทีต่ ายของตนเอง
สภาพรอบขา้ งถกู บรรยากาศเหลา่ นน้ั ดดู กลนื และถกู หอ่ หมุ้ ดว้ ย
ความเงียบงัน

บทท่ี 4 ฟันเฟอื งทหี่ ลดุ การควบคมุ 261

สถานการณ์ด้านนอกยังคงสู้รบกันอยู่ แต่น่าประหลาดท่ีเขา
ไมไ่ ด้ยินเสียงการปะทะเหลา่ นัน้ เลย

กาบลิ รสู้ กึ ไดว้ า่ สมาธขิ องเขาเพมิ่ สงู ขน้ึ อยา่ งทไี่ มเ่ คยเปน็ มากอ่ น
“ขา้ ขอขอบใจ”
จากนนั้ ทา่ มกลางความเงยี บงนั ศกึ ตดั สนิ ระหวา่ งนกั รบ 2 ตน
ก็เริ่มต้นขนึ้

กาบิลยกเมจกิ เวพอน : วอร์เทก็ ซ์สเปยี รข์ นึ้ ตง้ั ทา่ เตรียม และ
มองหาช่องโหวข่ องออรค์ เจเนรัล

“เข้ามา!”
ออร์คเจเนรลั ค�ารามออกมา
และพร้อมกบั ที่เสยี งน้นั ดังขึ้น กาบิลกเ็ ร่มิ เคล่อื นไหว
“เอาน่ไี ปกนิ ! วอรเ์ ท็กซแ์ ครช (หอกวงั วนกระแสน�้าจโู่ จม)!!”
กาบลิ ปลอ่ ยกระบวนทา่ ขนั้ สดุ ยอดทตี่ นเองมอี อกไปอยา่ งสดุ กา� ลงั
ดว้ ยวชิ าหอกทต่ี นมเี สรมิ ดว้ ยพลงั เวทจากเมจกิ เวพอน กลายเปน็
ทา่ ไม้ตายทมี่ ไี ว้เพอ่ื ปลดิ ชีพศตั รใู นคราเดียว
ทั้งท่ีควรจะเป็นเช่นน้นั -------
“เคออสอีตเตอร์ (กลืนกินความยุ่งเหยงิ )!!”
ออรค์ เจเนรลั ควงหอกของตนกลบั หลงั อยเู่ บอ้ื งหนา้ และหกั ลา้ ง
คลื่นวงั วนอันรุนแรงของกาบิลไปจนสนิ้
ไมเ่ พยี งแคน่ นั้ ความเรว็ ในการควงหอกของมนั กลบั เพมิ่ ขน้ึ และ
เรมิ่ ปลอ่ ยออรา่ ออกมา ออรา่ สเี หลอื งดชู ว่ั รา้ ยนน้ั กอ่ ตวั เปน็ รปู รา่ งแลว้ พงุ่
จโู่ จมใส่กาบิล
(คดิ จะกลนื กินขา้ น้อยอยา่ งน้นั หรอื !?)
กาบิลอาศัยสัญชาตญาณกล้ิงตัวหลบออกมาได้ ทวา่ ออร่าน้นั
กย็ งั คงไล่ตามกาบลิ ตอ่ ไป

262

“คคึ คึ คึ !ึ เจา้ กง้ิ กา่ เอย๋ การเกลอื กกลง้ิ อยบู่ นพนื้ ดนิ แบบนน้ี แี่ หละ
ดูสมกับเปน็ เจ้าดี”

ออรค์ เจเนรัลเย้ยหยนั กาบลิ
แต่กาบิลกไ็ มย่ อมแพ้ อยา่ งน้อยขอแค่โดนครง้ั เดยี วกย็ งั ดี
เขาก�าดนิ ข้ึนมา แลว้ ขวา้ งไปยังออรค์ เจเนรลั
แม้จะถูกประณามว่าใช้วิธีขี้ขลาด แต่อย่างน้อยก็เพื่อให้โจมตี
โดนสกั ครั้ง
ทว่า การโจมตีน้ันเองก็ถูกออร่าสีเหลืองกลืนกินหายไป ด้วย
ความตา่ งอยา่ งโหดรา้ ยของพลงั ทมี่ ี ทา� ใหก้ ารโจมตขี องกาบลิ ดรู าวกบั จะ
ทา� อะไรไม่ได้เลย
ออร์คเจเนรลั ยืน่ หอกหันไปทางกาบลิ
เนื่องจากล�าพังคอยหลบการโจมตีของออร่าสีเหลืองก็เต็มกลืน
แลว้ กาบลิ จงึ ไมม่ เี วลาวา่ งพอที่จะระวังการโจมตนี ้ันได้
และในตอนท่ีออร์คเจเนรัลผู้ซึ่งมีรอยย้ิมบิดเบี้ยวอยู่บนใบหน้า
กา� ลังจะแทงหอกออกไปยงั กาบลิ -------
“มัวเสียสมาธิอยู่แบบนั้นมันอนั ตรายนะครับ!”
มเี สยี งท่คี ุน้ เคยเสียงหน่งึ ลอยมาถึงหขู องกาบลิ
ในขณะเดยี วกัน กาบิลก็ถูกพ่งุ ชนจากด้านหลงั ท�าให้เขาหลบ
การโจมตขี องออรค์ เจเนรลั ไดอ้ ย่างฉิวเฉยี ดโดยไมไ่ ด้ต้ังใจ
(กะ เกดิ อะไรข้ึนกนั !?)
กาบิลตกอยู่ในความสับสน
ในตอนน้นั เอง เสียงดงั กกึ กอ้ งราวกบั พุ่งลงมาจากฟากฟา้ กล็ น่ั
สะเทือนไปทัว่ สนามรบ
กาบลิ สงสยั วา่ ตนถกู กองทพั ออรค์ ทา� อะไรบางอยา่ งลงไปอยา่ งนน้ั
หรือ แต่แล้วเขากต็ ระหนกั ได้ว่ามันไมไ่ ด้เป็นเชน่ นน้ั
เพราะแม้แต่กองทัพออร์คท่ีอยู่ในจุดที่เหนือกว่าโดยสมบูรณ์

บทท่ี 4 ฟนั เฟืองท่ีหลุดการควบคมุ 263

กต็ กอยใู่ นความโกลาหลคร้ังใหญเ่ ชน่ กนั ...
สถานการณก์ ารรบเขา้ สกู่ ารเปลย่ี นแปลงครง้ั ใหม่ และสถานการณ์

ในปัจจบุ นั กเ็ ริม่ เกดิ การพลกิ ผันไปอยา่ งรวดเร็ว

264







จังหวะท่ีก็อบตะช่วยกาบิลออกมาได้พอดี ผมก็คอยมองดู
สนามรบจากบนฟา้

ภาพของสถานการณท์ ่ีแผข่ ยายอยู่เบ้ืองลา่ งสายตานน้ั ดนู า่ กลัว
เลยทเี ดยี ว หากมองในมมุ ของกองทพั ออรค์ แลว้ แมว้ า่ จะเปน็ สถานการณ์
การรบท่ีพวกมันได้เปรียบโดยสมบูรณ์ แต่เพียงพริบตาเดียวทุกอย่างก็
กลบั ตาลปตั รไปหมด แถมยงั เปน็ เพราะฝมี อื ของพวกคจิ นิ จา� นวนไมก่ ต่ี น
อกี ด้วย...

ดังนนั้ พวกมนั จะรสู้ กึ สบั สนก็ไม่ใชเ่ ร่ืองแปลกอะไร
เพราะอยา่ งไรซะ แม้แต่ผมเองกย็ ังตกใจเลย
.........
......
...
หลังจากท่ีส่งโซเอย์ไปหาพวกลิซาร์ดแมนเพ่ือตกลงการเป็น
พนั ธมติ ร ผมกเ็ ลอื กคนทจี่ ะออกรบ ผมไมไ่ ดใ้ หท้ กุ คนออกรบเพราะอยาก
จะจัดกองก�าลังท่ีเน้นความรวดเร็วเป็นส�าคัญ เนื่องจากว่ายังไม่รู้ความ
สามารถของอกี ฝา่ ยแนช่ ดั เมอื่ ถงึ เวลาคบั ขนั พวกเราจะไดถ้ อยทพั มาไดท้ นั
นอกจากนน้ั ผมยงั สงั่ ใหท้ กุ คนเตรยี มพรอ้ มสา� หรบั การรบไวด้ ว้ ย
แมก้ ารสรา้ งเมอื งจะเปน็ ไปไดอ้ ยา่ งราบรนื่ แตห่ นว่ ยงานสา� หรบั
ป้องกันหรืออะไรเทอื กนน้ั ผมยังไมไ่ ด้เตรียมเอาไวเ้ ลย
เนื่องจากงานก่อสร้างถูกขวางเอาไว้ ก�าแพงรอบนอกก็เลยยัง
ไมม่ ี เพราะแบบนน้ั แลว้ ถา้ เกดิ ถกู ใครโจมตเี ขา้ มาพวกเรากค็ งทา� ศกึ ตง้ั รบั
ไม่ไหว แนวคดิ ท่เี น้นการเคลอ่ื นท่ไี วก้ อ่ นจึงเป็นเรอื่ งท่ีท�าได้งา่ ยกว่า
เม่ือตัดสินใจใช้แนวคิดน้ีเป็นหลัก ผมจึงให้สมาชิกท่ีเหลือ
เตรียมตัวเผ่ือย้ายไปที่ชุมชนของเทรียนท์ทันที หากดูแล้วสถานการณ์

268

ไม่สดู้ ี พวกเขากจ็ ะไดเ้ คลอื่ นยา้ ยออกไปโดยไมต่ อ้ งรอพวกเรา
“พวกเราจะเปดิ ศกึ ตดั สนิ กนั ทพี่ น้ื ทช่ี ายเลน ถา้ หากเอาชนะตรง

นัน้ ได้ก็ดไี ป แตถ่ ้าเกดิ พวกเราแพ้ข้นึ มา ฉันจะใช้ 『จิตส่อื สาร』 บอก
สถานการณใ์ หร้ ู้ และขอใหท้ กุ คนทง้ิ ทน่ี แ่ี ลว้ รบี หนไี ปทชี่ มุ ชนของเทรยี นท์
ทนั ที ในเวลาเดยี วกนั ฉนั กจ็ ะขอความช่วยเหลอื จากมนษุ ย์ แบบนั้นแลว้
พวกเขากค็ งจะเขา้ มาชว่ ยเหลอื และโตต้ อบกองทพั ออรค์ กลบั ไป พดู ตาม
ตรง กา� ลงั รบของศตั รมู จี า� นวนไมน่ อ้ ยเลย จรงิ อยวู่ า่ ฉนั ตง้ั ใจจะชนะในศกึ น้ี
แต่ถา้ เกิดแพ้ขึน้ มากไ็ มต่ อ้ งกลวั ขอให้ทุกคนใจเย็นๆ แลว้ ท�าตามแผนท่ี
ตกลงกันไว้แลว้ ดว้ ยนะ!”

ผมได้กล่าวค�าปราศรัยในสถานท่ีที่รวมเหล่าปิศาจท่ีอยู่ในเมือง
มาแล้ว เพื่อบอกถงึ เนื้อหาทผี่ า่ นการตดั สินจากในท่ปี ระชุม

หน�าซ้�าผมยังนั่งอยู่บนอะไรบางอย่างท่ีคล้ายโอมิโคชิ12 จนดู
ราวกับเป็นคางามิโมจิ13อย่างไรอย่างน้ัน พูดตามตรง แค่ต้องมาพูด
ปราศรัยผมก็อายแทบแย่แล้ว ย่ิงมาอยู่ในสภาพแบบนี้ผมย่ิงอายหนัก
เขา้ ไปใหญ่

ผมถึงขั้นคิดว่าเรื่องกองทัพออร์คอะไรนั่นจะเป็นอย่างไรก็ช่าง
ผมขอไมก่ ล่าวค�าปราศรัยแบบนีอ้ ีกเป็นคร้ังทีส่ องเลยละ...

เพราะผมคดิ แบบนนั้ อยหู่ รอื เปลา่ นะ ผมถงึ ไมไ่ ดร้ สู้ กึ ตนื่ กลวั เลย
ปิศาจเปน็ ส่ิงที่ไวตอ่ สมั ผัส ทา� ให้คลื่นความรูส้ กึ ถูกสง่ ตอ่ ได้งา่ ย คราวนี้
ผมจงึ ควบคมุ การเคลอ่ื นไหวใหร้ าบรนื่ ทกุ คนจงึ ฟงั สงิ่ ทผ่ี มพดู ไดโ้ ดยไมร่ สู้ กึ
หวาดกลัว

ถอื ซะวา่ มนั เป็นผลจากการปราศรัยด้วยความอายแลว้ กนั
“ต่อไปเป็นเรื่องส�าคัญ คือเร่ืองผู้ท่ีจะมาเป็นสมาชิกหน่วยท่ี
1------”
เมอ่ื ผมประกาศออกไปแบบนน้ั เหลา่ ปศิ าจกเ็ รมิ่ ตง้ั ใจฟงั อยา่ งสงบ
ถงึ จะเหน็ วา่ ไมว่ า่ ใครกอ็ ยากเขา้ รว่ มกนั ทง้ั นน้ั กเ็ ถอะ นเี่ จา้ พวกนี้

1123คโอามงาโิ มคิโชมิ จ(Oิ (mKaikgoasmhii)m:oศcาhลi)เจ:า้ ขโนมาจดทิ เรลงก็ กสลา� มหทรบันี่ แยิ หมใ่ทน�างขาน้ึ นมเทาใศนกชา่วลงขเทองศญกา่ปี ลุ่นปใี หมข่ องญ่ปี นุ่

นยิ มการตอ่ สขู้ นาดนั้นเลยเรอะ?
เอาเถอะ ผมหยุดสงสยั และประกาศตอ่ ไป
“ในการรบครัง้ นี้ ฉันจะออกรบโดยใหเ้ บนมิ ารุเปน็ ผู้บัญชาการ

พรอ้ มกบั กอ็ บลนิ ไรเดอร์ 100 ตนเทา่ นนั้ คนที่จะเปน็ รองผ้บู ัญชาการก็
คอื ฮาคโุ ร สว่ นชอิ อน ฉันขอฝากเร่ืองการบุกจู่โจมด้วย แล้วก็ถึงแมจ้ ะ
ไม่อยู่ แต่โซเอย์ก็จะร่วมออกรบด้วยเหมือนกัน ที่เหลือก็ รันก้าที่เป็น
สตั วพ์ าหนะของฉนั สนิ ะ แค่นีแ้ หละ มีใครมคี �าถามอะไรมย้ั ?”

เมื่อผมบอกแผนการท่ีตัดสินใจไว้ไปแล้วก็เกิดเสียงดังเซ็งแซ่
ขน้ึ มาทนั ที ดเู หมอื นวา่ จะไมพ่ อใจทผ่ี ไู้ ดอ้ อกรบมแี ค่ 100 ตนเทา่ นนั้ จาก
นนั้ ชูนะกก็ า้ วออกมาข้างหนา้ ราวกับจะเป็นตัวแทนของทุกคน แลว้ พดู วา่

“ทา่ นรมิ รุ ุ ทา่ นไมค่ ดิ วา่ จา� นวนผทู้ ไ่ี ดอ้ อกรบมนี อ้ ยเกนิ ไปหนอ่ ย
เหรอคะ? อกี ทงั้ ทา่ นกไ็ มไ่ ดเ้ รยี กชอื่ ดฉิ นั ดว้ ย เปน็ เพราะอะไรเหรอคะ?”

ถงึ จะถามวา่ เปน็ เพราะอะไรเหรอคะ? ก็เถอะ...
เพราะไม่อยากให้เจ้าหญิงอย่างชูนะไปอยู่ในสนามรบด้วยน่ันก็
เป็นเหตผุ ลหน่ึง แตเ่ รามีอกี เหตผุ ลทีส่ า� คญั ย่งิ กว่านนั้
เดมิ ทีแล้ว กลยทุ ธ์ในครัง้ นี้ให้ความส�าคญั กบั การเคล่ือนไหว
แมเ้ ทมเพสตว์ ลู ฟ์ จะเพม่ิ จา� นวนตามความตอ้ งการของรนั กา้ ไดบ้ า้ ง
แตถ่ งึ อยา่ งนนั้ กท็ า� ไดแ้ ค่ 100 ตน เพอ่ื ใหใ้ ชป้ ระโยชนจ์ ากการเคลอื่ นไหว
ได้ ก�าลังพลเดนิ เทา้ เลยต้องรบั หน้าที่เฝ้าบา้ นไป
และแน่นอนว่ายังมีเร่ืองที่เพราะชูนะไม่สามารถข่ีเทมเพสต์วูล์ฟ
ไดเ้ ลยไม่สามารถพาไปได้อย่ดู ้วย
อกี ทง้ั จา� นวนประชากรฮอ็ บกอ็ บลนิ ทงั้ หมดมถี งึ ราวๆ 600 ตน
ซ่ึงคร่ึงหน่ึงในน้ันเป็นผู้หญิง พวกที่อยู่ในหน่วยป้องกันที่น�าโดยริกุรุมี
จ�านวนราวๆ 200 ตน ส่วนพวกท่ีเหลือจากนั้นก็แบง่ เปน็ พวกทีท่ า� งาน
ก่อสร้างรวมชายหญงิ 200 ตน และพวกที่เหลืออกี 200 ตนกค็ อื พวก
ผูห้ ญิงทีไ่ ม่เหมาะกับการเปน็ แรงงาน

270

จรงิ อยวู่ ่าจา� นวนคนมีนอ้ ย แต่เทา่ นีก้ ็ถอื วา่ ฉิวเฉยี ดแล้วละมงั้
“อา อืม คือวา่ ชนู ะนะ่ นะ ฉันอยากให้เธอคอยรวมผู้คนท่เี หลอื
อยู่ที่น่ีให้เป็นหน่ึงเดียวกันไง แถมเรื่องการเจรจากับพวกเทรียนท์กับ
ไดรแอดน่ะ ถ้าปล่อยให้ริกุรุโดจัดการคนเดียวก็คงล�าบากแย่ใช่ม้ัยล่ะ?
แล้วก็ ถา้ ชูนะอยู่ท่นี ่ีดว้ ยพวกผู้หญงิ ก็จะรู้สึกอ่นุ ใจไงละ่ ”
ผมคดิ เหตผุ ลทฟี่ งั ดสู มเหตสุ มผลขน้ึ มาแลว้ ลองพดู กลอ่ มชนู ะดู
เหมือนวา่ อย่างนอ้ ยการทีเ่ ธอตอบวา่ “หากเป็นเช่นน้นั แลว้ กไ็ ว้วางใจฉัน
ไดเ้ ลยคะ่ ” กแ็ ปลวา่ สา� เรจ็ และทา� ใหผ้ มอนุ่ ใจ และเรอื่ งทพี่ วกผหู้ ญงิ ชนื่ ชม
ในตวั เธอเองก็เปน็ เรื่องจริงดว้ ย การท่ีผมคิดว่าเธอเหมาะสา� หรบั หน้าทนี่ ี้
จงึ ไม่ใช่เรือ่ งโกหกแต่อย่างใด
แม้ว่าชูนะจะมองหน้าชิออนกับผมสลับกันไปมาแล้วท�าท่า
ไม่พอใจเลก็ นอ้ ย แตใ่ นเมอื่ เธอยอมรบั ไดแ้ ลว้ กไ็ มม่ อี ะไรตอ้ งพดู ใหม้ าก
ความ เพราะผมยงั ไมม่ คี วามจา� เปน็ ตอ้ งทา� ตวั กลา้ ดเี สย่ี งเหยยี บกบั ระเบดิ
นนั่ นะ่ สิ
“ทา่ นริมุรุ ทา� ไมผมถึงไม่ถูกเรียกช่อื ด้วยละ่ ครบั ?”
ริกรุ ุยกมอื ขน้ึ ถามผม แตเ่ รอ่ื งนี้ผมตอบได้อย่างงา่ ยดาย
“เพราะริกุรุเป็นผู้บัญชาการของหน่วยป้องกันท่ีอยู่ท่ีนี่ ฉันจึง
ตอ้ งขอใหน้ ายชว่ ยเสรมิ การปอ้ งกนั รอบๆ เมอื งนไี้ วด้ ว้ ยนะ่ หมนู่ ใ้ี นปา่ เรมิ่
ไมค่ อ่ ยปลอดภยั แลว้ ใชม่ ยั้ ละ่ ? หลงั จากพวกฉนั เดนิ ทางไปทสี่ นามรบแลว้
เวลามีอะไรเกิดขน้ึ ฉันกฝ็ ากใหน้ ายคอยดูแลทุกคนได้ เพราะงนั้ แลว้ ฝาก
ด้วยนะ!”
หลังจากผมพูดจบ ไม่เพียงริกุรุ แต่ริกุรุโดก็พยักหน้ารับด้วย
เพราะเป็นเร่ืองจริงที่หมู่น้ีมีกระท่ังสัตว์ปิศาจท่ีแข็งแกร่งซ่ึงอาศัยอยู่ใน
สว่ นลกึ ของปา่ ปรากฏตวั ออกมาใหเ้ หน็ พวกเขาจึงยอมรับค�าพูดของผม
ได้อยา่ งง่ายดาย
เทา่ น้ที ุกคนกย็ อมรบั ทผ่ี มพดู และเรม่ิ แยกยา้ ยกนั ไปเตรียมตัว

บทที่ 5 การปะทะครั้งใหญ่ 271

ในเรื่องต่างๆ ได้ในทสี่ ดุ

ตอนทก่ี ารปราศรยั ของผมจบและทกุ คนแยกยา้ ยกนั ไปแลว้ กม็ ี
การติดต่อเข้ามาจากโซเอย์

(ท่านริมรุ ุ ตอนนท้ี ่านสะดวกไหมครบั ?)
เขาพูดคยุ กับผมผา่ น 『จติ สือ่ สาร』
ผมใหเ้ ขาไปจดั การเรอ่ื งการทา� สญั ญาเปน็ พนั ธมติ รไว้ แตม่ อี ะไร
เกิดขึน้ ง้นั เหรอ? อย่าบอกนะ... ว่าไมร่ ู้สถานท่?ี
ทงั้ ทอี่ อกตวั ไปอยา่ งเทซ่ ะขนาดนนั้ แตก่ ลบั มาบอกวา่ ไมร่ สู้ ถานที่
แบบน้นี ่ี ตอ่ ให้เป็นคนใจดอี ย่างผมก็โกรธเป็นเหมือนกนั นะ...
แม้ว่าจะกังวลอยู่นิดหน่อย แต่แน่นอนว่าธุระที่ติดต่อมาไม่ใช่
เร่ืองนน้ั ผมผิดเอง ดูทา่ โซเอย์จะเป็นคนทพี่ ึ่งพาไดจ้ ริงๆ
(ผมพบกบั หวั หนา้ เผา่ ลซิ ารด์ แมนมาแลว้ ครบั ดเู หมอื นวา่ เขาจะ
ยอมรับเร่ืองการพันธมิตรของเราครับ แต่ว่า เขาอยากจะให้ท่านริมุรุ
เดินทางไปพบเขาด้วยนะ่ ครับ...)
เขารายงานผลที่ฟงั แลว้ ชวนใหต้ กใจ
ท้ังท่ีเพิ่งจบจากการประชุมไปไม่ถึงคร่ึงวัน แต่กลับติดต่อเร่ือง
การท�าสัญญาเปน็ พนั ธมิตรเสร็จเรยี บร้อยแล้วงน้ั เรอะ...
ผชู้ ายทพ่ี ง่ึ พาเรอ่ื งงานไดเ้ นยี่ มนั สดุ ยอดชะมดั นน่ี อกจากจะเปน็
พ่อรปู หล่ออยู่แลว้ ยงั ท�าตวั ได้ดซี ะจนนา่ รังเกยี จเลยนะเนีย่
ผมระงับจิตรษิ ยาของตวั เองเอาไวแ้ ล้วตอบกลบั ไป
(ไมม่ ปี ญั หาน่ี ยงั ไงเรากเ็ ลอื กพน้ื ทชี่ ายเลนเปน็ ศกึ ตดั สนิ อยแู่ ลว้
จะวา่ ไป นไี่ ปถึงมาแลว้ เหรอเนี่ย?)
(อะ ครบั เพราะผมใช้ 『เคลอื่ นยา้ ยผา่ นเงา』 เดนิ ทางมาจนถงึ
บริเวณพื้นท่ีชายเลนได้อย่างราบร่ืนน่ะครับ ถึงแม้ผมจะเดินทางไปหา
บคุ คลทร่ี ูต้ วั ตนแล้วไดโ้ ดยตรงกจ็ ริง แต่ผมตอ้ งหาตา� แหน่งทีแ่ นน่ อนของ

272

หัวหน้าเผา่ ให้ไดก้ ่อนจงึ จา� เปน็ ตอ้ งใช้เวลาสักครู่หนึ่งครับ------)
จากค�าอธิบายของโซเอย์ เหมือนว่าเขาจะใช้สกิล 『เคลื่อน-

ยา้ ยผา่ นเงา』 ไปจนถงึ พนื้ ทช่ี ายเลน จากนนั้ กใ็ ชส้ กลิ 『แยกรา่ ง』 คน้ หา
บริเวณรอบๆ ก็อบตะใช้ 『เคลื่อนย้ายผ่านเงา』 ได้แค่ชั่วกลั้นหายใจ
เท่านน้ั จึงทา� ให้ผมเหน็ ถึงความตา่ งช้ันกันไดเ้ ป็นอย่างดี

อนึง่ ในเมอ่ื ธรุ ะเสร็จสน้ิ แล้ว ดูท่าวา่ โซเอยต์ วั จรงิ กค็ งจะอยู่ใน
ระหว่างเดนิ ทางกลับ

ทวี่ า่ คนทไ่ี ปพบกบั หวั หนา้ เผา่ ของลซิ ารด์ แมนกค็ อื 『รา่ งแยก』
เนีย่ แบบนน้ั ดแี ล้วเหรอ? จะวา่ ไป การทจ่ี ดั การหลายๆ เร่ืองไดใ้ นเวลา
เดยี วกันเนีย่ หมอนี่ใช้ความสามารถทม่ี ีไดอ้ ย่างคลอ่ งแคลว่ ยง่ิ กว่าเราจน
นา่ ตกใจเลยทีเดียว

สมแล้วที่เปน็ โซเอย์
(จะวา่ ไปแลว้ เรอ่ื งวนั นดั พบทา่ นจะกา� หนดใหเ้ ปน็ เมอ่ื ไหรด่ คี รบั ?)
แม้ผมจะชมไปอยา่ งไร โซเอย์กย็ ังคงท่าทสี ขุ มุ เอาไว้อยดู่ ี เป็น
คนทีพ่ ่งึ พาไดผ้ ดิ กับชูนะหรือชอิ อนเลย
(น่ันสินะ... การเตรียมตัวเองก็ต้องใช้เวลาด้วย แม้จะเป็นการ
เคลอื่ นทขี่ องกอ็ บลนิ ไรเดอรก์ ค็ งตอ้ งใชเ้ วลาเดนิ ทางดว้ ยเหมอื นกนั คงจะ
เปน็ อีก 7 วันให้หลงั ละม้งั )
ผมคดิ วา่ จากทนี่ ไี่ ปถงึ พน้ื ทชี่ ายเลนกค็ อ่ นขา้ งไกลอยเู่ หมอื นกนั
หากเปน็ การเดนิ ทพั ดว้ ยเทา้ แลว้ ละกค็ งจะใชเ้ วลาสกั 2 สปั ดาห์
ได้ แต่ถา้ ล�าพงั กอ็ บลนิ ไรเดอรแ์ ล้วคงใช้เวลาไมถ่ ึง 5 วัน การเตรียมการ
คงใชเ้ วลาประมาณ 2 วัน เพราะงัน้ ผมเลยคิดวา่ ก�าหนดเอาไวส้ กั 7 วนั
กค็ งจะไมเ่ ป็นไร
กาบลิ นนั้ ขสี่ ตั วป์ ศิ าจสา� หรบั เดนิ ทางกจ็ รงิ แตเ่ มอ่ื เทยี บกบั เทม-
เพสต์วูล์ฟแลว้ ความเรว็ คงจะช้ากว่า
ถา้ พวกเราไปรวมตวั กบั ฝา่ ยนน้ั ไดก้ อ่ นเจา้ พวกนนั้ จะกลบั ไปละก็

บทที่ 5 การปะทะคร้งั ใหญ่ 273

พวกเราก็คงมีโอกาสท่ีจะถูกลากเข้าไปพัวพันกับทางนั้น ถึงจะไม่มีการ
ยืนยันว่าจะมีการปฏิวัติข้ึนก็ตาม แต่ระวังตัวไว้ก่อนท่ีจะถูกแทงข้างหลัง
ยอ่ มเปน็ เรอ่ื งทดี่ กี วา่ ดจู ากสภาพการณแ์ ลว้ ผทู้ ไี่ ดส้ ทิ ธใิ์ นการเคลอ่ื นไหว
ก่อนก็ยังเปน็ พวกเรา

ถ้าออกตัวช้าสักหนอ่ ยก็จะได้จงั หวะเหมาะเจาะพอดี
เมือ่ คิดไดแ้ บบน้ัน ผมกต็ อบไปวา่ 7 วนั
(รบั ทราบครบั ผมจะแจง้ ไปตามนัน้ )
เมอื่ ยนื ยนั วนั นดั พบเรยี บรอ้ ยแลว้ การสนทนาผา่ น 『จติ สอ่ื สาร』
จากโซเอย์กจ็ บลง

ถึงจะต้องการทา� พนั ธสญั ญาเปน็ พนั ธมิตร แต่จะใหเ้ ช่ือใจคนที่
ไมเ่ คยพบเจอกันมากอ่ นเลยก็คงทา� ได้ยาก พอพูดแบบน้นั แล้ว การมา
เตรยี มตวั เพอ่ื ออกรบหลงั กอ่ ตง้ั ความเปน็ พนั ธมติ รในการประชมุ ไปแลว้ น่ี
คงจะรบั มอื กับการเคลอ่ื นไหวของกองทพั ออร์คไมไ่ ด้แน่

เพราะง้ันแล้วกม็ ีแตต่ อ้ งเตรยี มตัวเอาไวล้ ่วงหน้าเท่าน้ัน
ถา้ หากการเจรจาเปน็ พนั ธมติ รไมไ่ ดข้ อ้ สรปุ ผมกต็ ดั สนิ ใจวา่ จะ
ถอยทัพทนั ที
ผมก�าลังคิดว่าในเม่ือไม่สามารถรวมกา� ลังรบแนวหน้าได้ ผมก็
จะอาศัยช่วงที่พวกออร์คก�าลังต่อสู้กับลิซาร์ดแมนย้ายไปอยู่ที่ชุมชนของ
เทรียนท์ อาจจะผดิ ต่อพวกลซิ ารด์ แมนไปหน่อย แต่ในเมอ่ื เป็นสงคราม
กค็ งจะพูดจาสวยหรอู ะไรไม่ได้
ผมตอ้ งรบั ผดิ ชอบในฐานะนายเหนอื หวั ของทกุ คนดว้ ย เพราะงน้ั
ผมจึงทา� ได้แต่คดิ แบบแบ่งแยกอยา่ งเลอื ดเยน็ เทา่ นนั้
แตเ่ พราะเหน็ อกี ฝา่ ยบอกวา่ ยอมรบั เรอื่ งการเปน็ พนั ธมติ รกนั ได้
ผมจึงคดิ ว่าตวั เองคงกงั วลมากเกินไปหนอ่ ย...
อย่างไรก็ตาม ในตอนน้ีผมก็คงท�าได้แต่ภาวนาขอให้การเป็น

274

พนั ธมติ รกบั พวกลิซารด์ แมนสา� เรจ็ ไดด้ ้วยดีเทา่ นั้น

*

ไคจินจัดเตรียมยทุ โธปกรณส์ �าหรบั ก็อบลินไรเดอร์ 100 ชุดไว้
ให้อย่างรบี เรง่

แมว้ า่ เบนมิ ารกุ บั ฮาคโุ ร แลว้ กช็ อิ อนเองจะจา� เปน็ ตอ้ งมยี ทุ โธปกรณ์
เหมอื นกนั แตก่ ต็ อ้ งเลอื่ นออกไปกอ่ น โซเอยก์ เ็ หมอื นจะกลบั มาถงึ ในอกี
ไม่ช้านี้ ถงึ ตอนนนั้ แลว้ ค่อยใหพ้ ร้อมกนั เลยก็ได้

อาวุธของพวกเราน้ันคุโรเบเอะกา� ลังเตรียมให้ ส่วนเส้ือผ้าและ
ชดุ เกราะ ชนู ะกบั การม์ กก็ า� ลงั เตรยี มให้ เพราะงน้ั จงึ ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งรบี รอ้ น
อะไร

ระหว่างท่รี อโซเอย์ ผมกไ็ ปจดั ตัง้ หนว่ ยให้ก็อบลินไรเดอร์
อนั ดบั แรกก็ตอ้ งตง้ั หวั หน้าหน่วยข้นึ มาก่อน
ทนั ใดนน้ั ผมกส็ บตากบั กอ็ บตะ หมอนน่ั เปน็ ถงึ รองหวั หนา้ หนว่ ย
ป้องกัน น่าจะเหมาะกบั ตา� แหน่งนี้ดี
“ก็อบตะคงุ นายนะ่ ทา่ จะวา่ งสนิ ะ?”
“อ!ุ๊ ? ไดย้ นิ ทา่ นพดู แบบนนั้ แลว้ ผมรสู้ กึ เหมอื นจะตอ้ งเกดิ เรอื่ ง
อะไรไม่ดีข้ึนมายงั ไงชอบกลเลยครับ...”
“คดิ ไปเองน่า นายเองก็ไปดว้ ยสนิ ะ?”
พอผมถามออกไปด้วยรอยย้ิม ก็อบตะก็ท�าท่าเหมือนจะถาม
อะไรบางอย่าง
แตแ่ ลว้ สหี น้านั้นก็แข็งทอื่ ไป-------
“แน่นอนครบั !”
แล้วตอบกลบั มาอย่างร้อนรน
พอสงสยั ทา่ ทางของหมอนนั่ ดแู ปลกๆ อยา่ งไรชอบกล ผมกค็ ดิ

บทท่ี 5 การปะทะคร้งั ใหญ่ 275

ได้ว่าคงเป็นเพราะออร่าอันดุร้ายท่ีผมสัมผัสได้จากข้างหลังน่ีเป็นต้นเหตุ
ละมงั้

อ้ืม... ดเู หมอื นว่าเม่ือเทยี บกับสไลม์สมายลข์ องผมแล้ว รอยย้ิม
ของชิออนท่ีอยู่ด้านหลังผมดูจะได้ผลยิ่งกว่ามากเสียอีก ผมคิดแบบน้ัน
เม่อื ได้เห็นชิออนพยักหน้าอยา่ งพงึ พอใจกับคา� ตอบของกอ็ บตะ

ดว้ ยเหตนุ ้ี ตา� แหน่งหัวหนา้ หน่วยก็อบลินไรเดอร์จึงตกเปน็ ของ
กอ็ บตะโดยทนั ที

ไมม่ ผี ทู้ แ่ี สดงความไมพ่ งึ พอใจในเรอื่ งทว่ี า่ นน้ั แตอ่ ยา่ งใด แตถ่ า้
ใหพ้ ดู แลว้ ละก็ คงเพราะทกุ คนยอมรบั ในตวั กอ็ บตะกนั หมดอยแู่ ลว้ ละมง้ั

และทนั ทที ก่ี อ็ บตะถกู เลอื กนน้ั เอง รกิ รุ กุ พ็ ยกั หนา้ อยา่ งใหค้ วาม
ไวว้ างใจ ดทู ่าจะไมม่ ปี ัญหาอะไรแลว้ สนิ ะ

“จะวา่ ไปแลว้ ทา่ นไดข้ อใหค้ ณุ คโุ รเบเอะทา� อาวธุ ใหผ้ มแลว้ รยึ งั
อะครบั ?”

อะ๊ ลืมไปซะสนทิ
“อะ อ้ืม แนน่ อนสิ”
“จรงิ เหรอครบั ? ทา� ไมผมเหน็ ทา่ นทา� ทา่ เหมอื นลมื ไปแลว้ อยา่ งไร
อยา่ งนนั้ ?”
ฉลาดจรงิ วยุ้ หมอนี่
“ฮะฮะฮา่ ขก้ี งั วลจงั นะ กอ็ บตะคงุ ฉนั บอกใหเ้ ขาเตรยี มดาบสนั้
สดุ หรเู อาไวแ้ ลว้ รอเอาไวไ้ ด้เลย”
“จริงเหรอครบั !? ผมรออยนู่ ะครับ!”
ดูท่าจะพอหลอกลอ่ ไปได้ส�าเรจ็ ดีจริงๆ ท่ีก็อบตะเปน็ คนซื่อๆ
คงต้องไมล่ ืมท่ีจะไหวว้ านคุโรเบเอะแลว้ ละ
พอได้เห็นรอยยม้ิ ของก็อบตะผมจึงไดค้ ดิ แบบน้ัน

ตอ่ ไปกเ็ ปน็ การเลือกสมาชิกหนว่ ยรบ 100 ตน

276

เร่อื งนีต้ ดั สนิ กันไดง้ า่ ยๆ เลย เพราะเดิมทกี จ็ ับคูก่ ันไวอ้ ย่แู ลว้
แทนท่ีจะหาคนมาแทนสู้ใช้สมาชิกที่มีมาแต่แรกเลยจะท�าให้เข้ากับเทม-
เพสต์วลู ฟ์ ได้ดีกว่า เพราะงนั้ แล้ว หนว่ ยรบ 100 ตนทจี่ ะออกรบกต็ ัดสิน
ไดเ้ รยี บร้อย

ท่ีเหลือก็แค่ส่งตัวให้ไคจิน แล้วมอบค�าส่ังให้เตรียมยุทธภัณฑ์
ไว้เทา่ นัน้

เทา่ น้ีการจดั ตั้งหน่วยกเ็ สร็จเรียบรอ้ ย
ในขณะเดียวกับที่การจัดตั้งหน่วยโดยมีก็อบตะเป็นหัวหน้าจบ
สิน้ ลงแล้ว โซเอย์กก็ ลบั มาไดจ้ ังหวะพอดี
“ขออภัยท่ีมาช้าครบั ”
โซเอยป์ รากฏตวั ออกมาจากเงาดา้ นหลังของเบนิมารุ
การเคลอื่ นไหวอนั งดงามทช่ี วนใหห้ ลงใหลนน่ั ดรู าวกบั เปน็ นนิ จา
เลยทเี ดียว
ถา้ อยา่ งนั้นแลว้ ก็มาถงึ การเตรยี มตวั ของพวกเราบา้ งละ

ก็อยา่ งทีไ่ ด้ว่าไป พวกเราจงึ รีบไปยังอาคารที่มหี ้องการผลติ อยู่
เป็นอาคารท่จี ะเรยี กว่าเป็นฐานของฝ่ายการผลิตเลยก็วา่ ได้
มันเป็นอาคารท�าจากไมท้ ี่ใหญ่เท่ากบั โรงพละ พวกเราตั้งใจวา่
จะใช้วัสดุจ�าพวกปูนมาฉาบก�าแพงเพ่ือเสริมความแข็งแกร่งไว้ก็จริง
แตต่ อนน้ที กุ คนตา่ งก็ย่งุ กันหมด
แต่ถึงอย่างนน้ั ภายในของอาคารท่ีถกู สร้างขนึ้ มากจ็ ดั เปน็ ของ
ชัน้ ดที ่ีสดุ และใหค้ วามรู้สึกหรูหราพอสมควรเลย
เมอ่ื เขา้ มาขา้ งในแลว้ กม็ ชี า่ งฝมี อื ฝกึ หดั จา� นวนนบั ไมถ่ ว้ นกา� ลงั
ทา� งานพรอ้ มกบั เสยี งออื้ องึ คงจะกา� ลงั ทยอยขนสง่ ยทุ โธปกรณ์ 100 ชดุ
ที่จดั เตรยี มไว้แล้วออกมาละม้ัง สว่ นอุปกรณส์ า� หรับหน่วยปอ้ งกนั ได้ถกู
เล่ือนการผลิตออกไปก่อน ซึ่งนนั่ ถอื เปน็ เรือ่ งทช่ี ว่ ยไมไ่ ด้

บทที่ 5 การปะทะครั้งใหญ่ 277

ผมเดนิ เขา้ ไปขา้ งใน
ในช่วงนี้ก็มีการเตรียมห้องที่มีไว้ส�าหรับท�าสิ่งทอโดยเฉพาะเอา
ไวอ้ ยู่ แต่ว่าคนที่ใชม้ นั ไดม้ ีแค่ชูนะคนเดียวเทา่ น้นั เน่ืองจากเป็นทกั ษะท่ี
สงู ชน้ั เกนิ ไป การจะใหก้ อ็ บลนิ า่ เรยี นรไู้ ดน้ น้ั จงึ จา� เปน็ ตอ้ งใชเ้ วลานานพอ
สมควร ดังนั้นแล้ว ในปัจจุบันมันจึงกลายเป็นห้องส�าหรับชูนะเพียง
คนเดียวไปโดยปรยิ าย
แมค้ วามมงุ่ มนั่ ของกอ็ บลนิ า่ จะมเี พยี งพอกต็ าม แตใ่ นตอนนพี้ วก
เธอตอ้ งมาชว่ ยกนั ทา� ชดุ ทท่ี า� จากผา้ จา� พวกลนิ นิ ภายใตก้ ารดแู ลของการม์
ไปกอ่ น เมอื่ อปุ กรณถ์ กู แจกจา่ ยไปใหท้ กุ คนเรยี บรอ้ ยแลว้ พวกเธอกจ็ ะได้
รบั งานในการจดั การกบั ผลติ ภณั ฑผ์ า้ ไหมมาจากคนทมี่ ฝี มี อื ตอ่ ไป
กอ่ นหนา้ ท่จี ะเปน็ เครือ่ งปอ้ งกัน ก็ต้องเปน็ ชุดนีล่ ะ
พวกเรามุ่งหนา้ ไปยังหอ้ งสา� หรบั ทา� สงิ่ ทอโดยเฉพาะ
เมอื่ สง่ เสยี งเรยี กและเดนิ เขา้ ไปขา้ งในแลว้ ชนู ะกท็ กั ทายกลบั มา
ดว้ ยรอยยิม้
เธอสวมกโิ มโนทดี่ สู วยงามไรท้ ต่ี ิ ไมร่ วู้ า่ เธอทอมนั ขน้ึ มาเองตง้ั แต่
เมื่อไรกัน
มนั เปน็ ชดุ ทท่ี า� ขนึ้ มาโดยเนน้ ใหส้ ามารถขยบั ตวั ไดง้ า่ ย โดยทย่ี งั
ใช้ชุดมิโกะเป็นเบส
ตรงจิฮายะ14ท�าเป็นสีขาวบริสุทธิ์ แต่ฮากามะ15ถูกย้อมให้เป็น
สชี มพอู ่อนเหมือนกบั สีผมของชูนะ ใหค้ วามรู้สกึ น่ารกั นา่ เอน็ ดู
เป็นหน่ึงผลงานที่เพียงมองแค่แวบเดียวก็รู้ได้ถึงความสุดยอด
ของทกั ษะทชี่ นู ะมเี ลยทเี ดยี ว เหน็ แลว้ ตงั้ ความคาดหวงั ไวไ้ ดเ้ ลย
ชนู ะนา� เอาชดุ หลายๆ รูปแบบออกมาวางไว้บนโต๊ะทา� งาน
“กา� ลังรออยู่เลยคะ่ ดิฉนั ไดเ้ ตรยี มชดุ ของท่านริมรุ เุ อาไวใ้ หแ้ ลว้
ชดุ ของพวกทา่ นพ่เี องก็บังเอญิ มไี วใ้ หด้ ว้ ยเช่นกันคะ่ ”
“บงั เอิญงน้ั เรอะ...”
1154จฮฮิากายามะ(ะC(Hhaihkaaymaa) ): ชุดท่สี วมใสโ่ ดยมโิ กะเพื่อทา� พธิ รี า่ ยร�าที่ศาลเจา้
: กางเกงแบบดง้ั เดมิ ของญี่ปุ่น

“โฮะโฮะโฮ่ ชว่ ยไม่ได้สินะครับน”ี่
“ฝมี อื การถกั ทอผา้ ไหมของทา่ นชนู ะนน้ั ไรท้ ต่ี ิ เพยี งแคท่ า่ นอตุ สา่ ห์
เตรยี มไวใ้ หน้ น้ั กน็ บั วา่ เปน็ พระคณุ แลว้ ครบั อยา่ งไรกต็ าม ไมท่ ราบวา่ มชี ุด
ของผมอยู่ด้วยรเึ ปลา่ ครบั ?”
เบนิมารกุ บั ฮาคโุ รทา� ตัวไมไ่ ด้ใสใ่ จ
โซเอย์กท็ า� ท่าทเี ฉยชา
แต่แนน่ อนวา่ คนที่ใหค้ วามสนใจมากที่สดุ คือชิออน ถงึ แม้จะดู
ปา่ เถ่ือนแคไ่ หน ยงั ไงชอิ อนกเ็ ปน็ ผู้หญงิ คนหนง่ึ ละนะ
“ลองตวั นดี้ ูสิคะ!”
ชนู ะไมส่ นใจปฏิกิริยาของทุกคนแลว้ สง่ ชุดมาให้ผม
หลงั จากนน้ั ดเู หมอื นวา่ ชนู ะกส็ ง่ ชดุ ใหแ้ ตล่ ะคนโดยครบถว้ น
เมอ่ื แนใ่ จแลว้ วา่ พวกผมไดร้ บั ชดุ กนั หมดแลว้ เธอกน็ า� ทางไปยงั
หอ้ งท่ีเอาไว้ใชเ้ ปลี่ยนชุด
สง่ิ ทเ่ี ธอใหผ้ มมาชดุ 2 ประเภท กบั เครอื่ งปอ้ งกนั ฝมี อื การม์ 1 ชดุ
“ท่านการ์มได้ฝากให้มอบเอาไว้ค่ะ ท่านได้คิดค้นผลงานช้ินน้ี
อย่างพถิ ีพิถันโดยผสมผสานความสบายในการสวมใส่เขา้ ไปดว้ ยค่ะ”
เนือ่ งจากผมยงั ไมเ่ ห็นตัวการม์ เอาไว้ขอบคณุ เขาทหี ลงั แล้วกัน
คนท่ีไดเ้ ปล่ียนชุดเป็นคนแรกสดุ คอื ผม
ชดุ แรกคอื ชดุ จินเบ16
เปน็ ชดุ ทท่ี �าออกมาตามภาพท่ผี มวาดเอาไว้ไดอ้ ยา่ งสวยงาม
เป็นชดุ ล�าลองทสี่ วมใส่ได้สบายพอดีตัว และมดี ้วยกัน 3 ชุด
เพอื่ ใหผ้ ลดั เปลยี่ นนา� ไปซกั ได้
ชดุ ที่ 2 เป็นชุดส�าหรบั ตอ่ สู้
ชุดนเ้ี ป็นชุดแสดงฝมี ือโดยมชี ูนะเป็นผอู้ อกแบบ
ผมเปลย่ี นรา่ งใหเ้ ป็นเวอร์ช่ันเด็กแล้วลองสวมดทู นั ที
มันให้สัมผัสที่เรียบล่ืน และเพราะท�ามาจากผ้าไหมชั้นยอด

16จินเบ (Jinbei) : ชดุ แขนขาส้นั แบบดง้ั เดมิ ของญี่ปนุ่ ทเ่ี อาไว้ใสใ่ นชว่ งฤดรู อ้ น

มนั จงึ ใหค้ วามรสู้ กึ ทีย่ อดเยย่ี มมาก
ทงั้ เสอ้ื และกางเกงเองกถ็ กู ทา� ออกมาตามดไี ซนท์ ผ่ี มวาดเอาไวเ้ ปะ๊
ผมทา� ไดเ้ พยี งแคต่ กตะลงึ พอเทยี บกบั ชดุ ทเี่ คยใสเ่ มอ่ื ชาตกิ อ่ น

แลว้ ทง้ั การตัดเย็บทั้งเน้อื ผ้าล้วนเป็นของชนั้ ดีทง้ั น้ัน
เนอ่ื งจากใช้ 『ใยเหนยี วหนดื เหลก็ กลา้ 』 ของผมทอเขา้ ไปดว้ ย

พลงั ปอ้ งกนั ของมนั จงึ มสี งู เนอื่ งจากให้ 『มหาปราชญ』์ ใช้ 『วเิ คราะห-์
ประเมิน』 ไว้แลว้ ดังนัน้ จงึ ไมม่ ีอะไรผดิ พลาดแน่นอน

แล้วก็ ชุดน-ี้ ------
พอผมใส่ชุดน้ีเข้าไป มันก็ปรับขนาดให้เข้ากับตัวผมเป๊ะทันที
มนั เปน็ เมจกิ ไอเทม็ แบบหนงึ่ นน่ั เอง เปน็ ผลงานทท่ี า� ออกมาไดอ้ ยา่ งดเี ยย่ี ม
ซะจนไรท้ ่ีติเลยทเี ดียว
มนั ปรบั ตวั เองใหเ้ ขา้ กบั แกน่ เวทของผม จนทา� ใหร้ สู้ กึ เหมอื นมนั
เปน็ หน่งึ เดยี วกับรา่ งกาย
ผมไดล้ องเปลยี่ นรา่ งตวั เองใหเ้ ปน็ เวอรช์ นั่ ผใู้ หญด่ ู แลว้ ชดุ กป็ รบั
ขนาดของมันเองโดยอตั โนมัตติ ามคาด
เป็นงานทที่ า� ออกมาไดอ้ ยา่ งสมบูรณแ์ บบ
นอกจากน้ี ผมกล็ องสวมเครอ่ื งปอ้ งกนั ท่ีไดม้ าจากการ์มดู
มนั พอดตี วั ผมเปะ๊ อยา่ งทบ่ี อกเอาไวว้ า่ คดิ คน้ ไวอ้ ยา่ งพถิ พี ถิ นั จรงิ ๆ
ดาร์กแจก็ เก็ต (เกราะหนังสัตวด์ �า) ทท่ี �ามาจากหนังสตั ว์ท่ีผา่ น
การฟอกแลว้ ดา้ นหนา้ ไม่ไดท้ า� เปน็ กระดุมแต่ใชเ้ ป็นเชอื กผกู เอาไว้
หากดดู ว้ ยตาจะเหน็ เครอื่ งปอ้ งกนั ชนิ้ นเี้ ปน็ เพยี งแคแ่ จก็ เกต็ แต่
เนื่องจากเป็นเมจิกไอเท็ม มันจึงปรับตัวให้เข้ากับออร่าของผมได้ดีเป็น
พิเศษ
อาจเป็นเพราะหนังสัตว์พวกน้นั เคยอยใู่ น 『กระเพาะ』 ของผม
กอ่ นทจ่ี ะสง่ ใหก้ ารม์ มนั กเ็ ลยซมึ ซบั แกน่ เวทของผมไวก้ อ่ นแลว้ เพราะงน้ั
ละมงั้ สขี องหนังสตั วเ์ ลยเปลยี่ นเปน็ สดี า� และเข้ากันกับออรา่ ของผมได้ดี

280

เป็นอกี ผลงานทีไ่ ร้ท่ีตเิ หมอื นกัน
ท่เี หลอื ก็แคส่ วมโคท้ ทบั ชุดกเ็ ปน็ อนั เสร็จเรยี บรอ้ ย
เส้ือโค้ทยาวสีด�าสนิทที่ท�ามาจากหนังของอดีตบอสเผ่ากาโร่
นี่กเ็ ป็นงานฝีมอื ที่ทา� โดยชูนะ
มนั มีความเบาราวกบั ขนนกจนเหมือนไมม่ สี ่วนแขนทั้ง 2 ข้าง
ถึงแม้ดา้ นหนา้ จะถกู ทา� แบบปลอ่ ยโลง่ เอาไว้ แตก่ ลับไมร่ ู้สกึ เกะกะอย่าง
น่าประหลาด
พอลองสวมดู กจ็ ะเห็นเปน็ เพยี งเส้อื คลุมยาวแบบหน่งึ เทา่ นั้น
ส่วนหางก็ถูกท�าเป็นของที่คล้ายผ้าพันคอเพื่อเอาไว้ป้องกัน
สว่ นคอ เนอื่ งจากผา้ สว่ นนไ้ี มไ่ ดต้ ดิ อยกู่ บั ชดุ มนั จงึ ใชเ้ ปน็ ผา้ พนั คอจรงิ ๆ
ได้
แมจ้ ะดเู ปน็ ชดุ สา� หรบั กนั หนาว แตม่ นั กลบั ปอ้ งกนั ความรอ้ นได้
อยา่ งดเี ย่ียมจนนา่ ตกใจ
ขณะที่ผมก�าลังคิดว่าเนื่องจากตัวเองมี 『ลบล้างการเปลี่ยน-
แปลงอุณหภูมิ』 เพราะงั้นจึงเป็นเร่ืองท่ีไม่มีผลอะไรผมจังมาดูผลการ
ประเมนิ ดูเหมือนว่าเพราะมันมี 『ใยเหนยี วหนดื เหล็กกลา้ 』 ถกั รวมอยู่
ด้วย เลยมีผลในการ 『ทนความเย็นและความร้อน』 ไปโดยปริยาย
นอกจากนั้นก็มีความสามารถจ�าพวก 『ซ่อมแซมตัวเอง』 เป็นของ
พ้ืนฐานอยู่ด้วย เหมือนว่าถ้าหากเสียหายไปนิดหน่อยมันก็จะซ่อมแซม
ตัวเอง และถ้าใส่พลังเวทเข้าไปมันก็จะฟื้นฟูข้ึนมาได้อย่างสมบูรณ์ ถ้า
ต้องใช้แผนท่ีสกปรกหน่อยก็เข้าทางพอดีเลย และสิ่งน้ีก็เป็นผลมาจาก
สกลิ 『ฟืน้ ฟูความเร็วสูง』 ของผมละมงั้
อยา่ งนีน้ ีเ่ อง ผมสรุปความเข้าใจกบั มัน
สมแลว้ ทเี่ ปน็ โลกแฟนตาซี เปน็ คลงั สมบตั สิ า� หรบั ผลผลติ ทเี่ กดิ
มาจากเวทมนตรโ์ ดยแท้
เมอื่ สวมใส่ชุดหมดเรียบรอ้ ยแลว้ ผมก็ออกไปขา้ งนอก

บทท่ี 5 การปะทะคร้งั ใหญ่ 281

ชนู ะจ้องผมไมว่ างตาพรอ้ มกบั แกม้ ที่เจอื สแี ดงระเรื่อ
เมื่อมองผ่านชูนะไป ก็มองเห็นบรรดาคิจินก�าลังทยอยเปล่ียน
ชุดกันอยู่
ไมเ่ พยี งแคช่ ดุ ของผมเทา่ นนั้ เหมอื นวา่ ชดุ ทที่ า� ดว้ ยผา้ ทช่ี นู ะเปน็
คนทอข้ึนล้วนมีคุณสมบัติในการดูดซับออร่าของผู้สวมใส่และปรับตัวให้
เขา้ กันไดท้ งั้ หมด
เหลา่ คจิ นิ เองตา่ งกเ็ รมิ่ ค้นุ เคยกับเสอื้ ผา้ ทรี่ วมเป็นหน่งึ กับออร่า
ของตนอย่างเปน็ ธรรมชาติ
เบนิมารุสวมชดุ สีแดงท่ีดเู หมอื นทา� ด้วยผ้ากา� มะหย่ี
ภาพลกั ษณท์ เี่ หน็ ชวนใหผ้ มนกึ ถงึ คาบกุ โิ มโน17 แตค่ งดว้ ยความ
ทีห่ น้าตาดเี ปน็ ทนุ เดมิ อยู่แลว้ กเ็ ลยทา� ให้รู้สกึ เข้ากนั อยไู่ มน่ ้อย
ฮาคโุ รสวมชดุ นกั พรตภูเขาสขี าวบรสิ ทุ ธ์ิ
เพ่ือไมใ่ หเ้ กะกะเวลาต่อสู้ ชุดจงึ ไมไ่ ด้มกี ารประดบั ตกแตง่ อะไร
มากจนเกินไปนัก มันเป็นชุดที่ดูเข้ากับผู้มีสายตาอันเฉียบคมเป็นที่สุด
จึงไม่มีเหมาะสมกบั ฮาคโุ รไปกวา่ ชุดนีอ้ กี แล้ว
โซเอย์สวมชุดคลมุ สีครามเขม้ กบั กางเกง
ภายใต้ชุดท่ีดูเบาบางน้ันเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยอาวุธลับนานา
ชนดิ ซอ่ นอยู่
ส่วนชิออนน้นั แนน่ อนว่าต้องเปน็ ชุดสูทสมี ว่ งอมน�้าเงนิ เขม้
เป็นไปตามท่ีผมสั่งเอาไว้เป๊ะ ถ้าหากดูเพียงแค่ภายนอกแล้วก็
จะมองเหน็ เปน็ ผู้หญงิ ทเี่ ก่งรอบด้านอยา่ งสมบูรณ์แบบ
แต่ถึงอย่างไรมนั ก็เป็นแคภ่ าพทเ่ี ห็นภายนอกเทา่ น้ัน เป็นเร่อื ง
ที่นา่ เสยี ดายสา� หรบั ชอิ อนจรงิ ๆ
เท่านี้พวกเราทุกคนกเ็ ปลี่ยนชดุ กันเสร็จเรยี บร้อย
ชุดของทุกคนต่างก็รวมเป็นหน่ึงเดียวกับออร่าของพวกเขาและ
กลายเปน็ เมจิกไอเท็ม

17คาบุกโิ มโน (Kabukimono) : กลุ่มซามไู รที่ชอบแต่งตวั หรูหราฉูดฉาดไมเ่ หมอื นใครและชอบทา� ตัวเปน็
อันธพาล เป็นแรงบันดาลใจในการถอื กา� เนดิ การแสดงคาบกุ ิ

เป็นผลงานทีแ่ สนวเิ ศษโดยแท้จรงิ
แม้จะอยู่ในรูปลักษณ์แบบนี้ก็ตาม แต่พอได้ยินว่ามันเปลี่ยน
รปู ร่างด่ังใจนึกได้ในระดับหน่ึงดว้ ยก็ท�าเอาตกใจย่ิงขน้ึ ไปอีก
ดว้ ยการนา� เสน้ ใยทเ่ี กบ็ มาจากรงั ไหมของเฮลมอธ (ผเี สอื้ ราตร-ี
นรก) และ 『ใยเหนียวหนืดเหล็กกล้า』 ของผมมาถักทอเข้าด้วยกัน
จงึ ทา� ให้มนั มคี ุณสมบัตพิ เิ ศษของ “ใยเวท” ทซ่ี มึ ซับแก่นเวทเข้าไปแล้ว
เปล่ียนรูปร่างได้ ผมได้รับการอธิบายว่าชุดท่ีถักทอด้วย “ใยเวท” จะ
เปลี่ยนแปลงรูปร่างได้แบบเดียวกับอาวุธท่ีท�าข้ึนจาก “โลหะเวท” ท่ี
เปลย่ี นแปลงรูปรา่ งได้ตามความคิดของผใู้ ช้มัน
ถงึ ตัวจะโตขึ้นแคไ่ หนกย็ งั ใส่ชุดน้ีต่อไปเรอื่ ยๆ ได้กจ็ ริง แตถ่ า้
ค�านงึ ถงึ เร่อื งแฟช่ันแล้วผมคดิ ว่ามันกต็ อ้ งมกี ารเปลี่ยนชดุ อยูด่ ี
แถมถา้ ให้พดู แล้ว จะให้หาของท่ีคณุ ภาพระดับเดยี วกนั กบั ชุด
พวกนีม้ าก็คงไม่งา่ ยซะด้วย
ถงึ จะไมร่ วู้ า่ เมจกิ ไอเทม็ ในเมอื งมนษุ ยจ์ ะมปี ระสทิ ธภิ าพแคไ่ หน
แตผ่ มกค็ ดิ วา่ เทคนคิ ของชนู ะนน้ั เปน็ ของจรงิ เพราะมนั เปน็ สง่ิ ทช่ี นู ะคนนนั้
ใสอ่ อรา่ ของตวั เองลงไปในวตั ถดุ บิ ชนั้ ยอดแลว้ ถกั ทอมนั ออกมา ดงั นนั้ มนั
กย็ อ่ มเปน็ ของทม่ี ปี ระสทิ ธภิ าพเหนอื กวา่ ของทห่ี าไดเ้ กลอื่ นกลาดตามทอ้ ง
ตลาดอยา่ งเห็นได้ชดั อยู่แลว้
ถ้าเอามันไปขายก็อดคิดไม่ได้เลยว่าราคาจะต้องพุ่งข้ึนสูงมาก
อยา่ งแนน่ อน
“แล้วก็ เชญิ รับสงิ่ นไี้ ปดว้ ยคะ่ ”
สงิ่ ทชี่ นู ะสง่ มาใหห้ ลงั พดู จบ คอื รองเทา้ ทที่ า� จากหนงั สตั วก์ บั เรซนิ
“รองเทา้ นจ้ี ะตอ้ งเขา้ กบั เทา้ อนั นา่ รกั ของทา่ นรมิ รุ อุ ยา่ งแนน่ อนคะ่ ”
เมอื่ เธอพดู แบบนน้ั แลว้ ผมกล็ องใสม่ นั ดู มนั ตา่ งจากโซร1ิ 8 ความ
รสู้ ึกที่ถูกมันหอ่ หมุ้ เทา้ นนั้ สุดยอดเกนิ บรรยาย
“โอ้ นี่มันเย่ยี มไปเลยนะเนย่ี !”

18โซริ (Zouri) : รองเท้าแตะแบบหนีบของญปี่ นุ่ เดิมท�าข้ึนมาโดยการนา� เส้นฟางมาสานกัน

พอผมบอกออกไปอย่างพึงพอใจ ชูนะก็หัวเราะออกมาพร้อม
บอกวา่ “คนทท่ี า� รองเทา้ คนู่ น้ั คอื ทา่ นโดลดน์ ะคะ” ไมว่ า่ จะเปน็ การม์ หรอื
เป็นโดลด์กเ็ หมอื นจะอายจนตอ้ งฝากใหช้ นู ะเอามาใหก้ ันทง้ั คเู่ ลยแฮะ

แลว้ ตอนทเ่ี อามาฝากชนู ะนไี่ มอ่ ายกนั บา้ งเลยเรอะ? ไมส่ ิ คงจะ
อยากหาขอ้ อา้ งเพื่อมาคยุ กับชูนะมากกว่าสินะ...

แม้ว่าผมจะรู้เร่ืองนั้นแล้ว แต่การไม่พูดถึงมันออกไปก็ถือ
เป็นการมมี ิตรไมตรแี บบหนง่ึ เหมอื นกัน

สว่ นเรอ่ื งรองเทา้ นน้ั กด็ จู ะมเี ตรยี มไวใ้ หส้ า� หรบั ทกุ คนเหมอื นกนั
ของผม โซเอย์ และชอิ อนเปน็ รองเทา้ สว่ นของเบนมิ ารกุ บั ฮาคโุ ร
เปน็ โซริ
แตถ่ งึ จะเรยี กวา่ โซริ มนั กเ็ ปน็ ของชน้ั ดที ใี่ ชก้ ระทงั่ เรซนิ ทา� ขนึ้ ดว้ ย
เพราะตอนใส่ชุดปกติก็ได้โซริมาใช้อยู่แล้ว ดังน้ันมันจึงต้องเป็นแบบนั้น
ไมผ่ ิดแน่
ดว้ ยเหตนุ ้ี พวกเราไดช้ ดุ ใหมม่ ากเ็ หมอื นไดป้ รบั อารมณใ์ หมด่ ว้ ย
ชูนะออกมาส่งพวกเราด้วยรอยยม้ิ เม่ือพอใจแลว้ พวกเราก็เดนิ
ทางออกจากทน่ี ่ันไป

ที่ท่พี วกเราจะแวะต่อไปคอื กระทอ่ มตีเหลก็ ของคุโรเบเอะ
ชว่ งนค้ี โุ รเบเอะกา� ลงั จดจอ่ กบั การทา� ผลงานขน้ึ มาอยจู่ งึ ไมไ่ ดเ้ จอ
หน้ากันเลย
ตอนที่ผมปราศรัยเร่ืองการออกรบก่อนหน้าน้ีเขาก็ไม่โผล่หน้า
ออกมาดว้ ย
ถงึ จะรวู้ า่ ยงั แขง็ แรงดอี ยกู่ เ็ ถอะ แตด่ ทู า่ จะเปน็ พวกทถี่ า้ ไดจ้ ดจอ่
กับอะไรท่ชี อบแล้วจะไมส่ นใจส่งิ รอบขา้ งเลยสินะ แต่ก็นะ เหตุผลหนงึ่ ก็
เพราะผมเปน็ คนขอรอ้ งใหเ้ ขาเนน้ ความสา� คญั กบั การทา� อาวธุ กอ่ นดว้ ยละ
ดเู หมอื นวา่ หลายวนั มานเ้ี ขากย็ งั คงทา� ผลงานตอ่ ไปแบบเสยี ดาย

284

กระท่ังเวลานอนด้วย ผมได้ยินเรื่องนั้นมาจากไคจินต้ังแต่ก่อนหน้าการ
ประชมุ แลว้

เม่อื พวกเรามาถึงหนา้ กระท่อม ก็พบวา่ ประตูเปดิ อยู่
มอี ปุ กรณท์ ขี่ นมาจากหอ้ งทา� งานของไคจนิ ชดุ หนงึ่ ถกู จดั เตรยี ม
เอาไว้
ท่ดี า้ นขา้ งของกระทอ่ มมโี รงเกบ็ ของ วตั ถุดิบตา่ งๆ ที่หามาได้
จะถูกเอามาเก็บไว้ในน้นั
“ก้อนโลหะเวท” ท่ผี มมีอยเู่ องกถ็ ูกส่งไปไว้ทนี่ ่นั ด้วย แมว้ า่ ใน
แง่ของวัตถุดิบแล้วโดยส่วนใหญ่พวกเราจะมีพร้อมสรรพก็จริง แต่เรื่อง
สินแรเ่ หล็กน้นั กลบั ไม่นา่ ไวใ้ จเทา่ ไรก็เลยทา� ใหร้ ูส้ ึกไมส่ บายใจนิดหน่อย
พวกเราจา� เปน็ ตอ้ งสา� รวจบริเวณภูเขา แล้วยืนยนั วา่ ยังมที ไ่ี หน
ท่ีจะขดุ สินแรค่ ณุ ภาพดไี ดบ้ ้างหรอื เปล่า แตว่ ่า เพราะพวกเรามีเวลากบั
ก�าลงั คนไมพ่ อ ก็เลยต้องเลือ่ นเรือ่ งนนั้ ออกไปกอ่ น
เพราะจากสถานการณใ์ นตอนนี้ ถา้ ไม่จดั การเรอ่ื งเก่ยี วกบั การ
ก่อสร้างใหเ้ รยี บรอ้ ยกอ่ น กา� ลงั คนก็จะไม่พอนน่ั เอง
ขา้ งในกระทอ่ มมเี สยี งตโี ลหะดงั กอ้ ง และมไี อความรอ้ นลอยออกมา
มเี พยี งทน่ี ท่ี ม่ี เี ตาหลอมอณุ หภมู สิ งู อยู่ มนั เปน็ เตาหลอมทสี่ รา้ ง
จากดินเหนียวที่ผ่านการท�าให้แข็งตัวแล้วอบด้วยความร้อนสูง ถึงแม้จะ
สรา้ งโดยใช้ 『บงการเพลงิ ผลาญ』 กจ็ รงิ แตผ่ ลลพั ธก์ ลบั ออกมาดเี กนิ คาด
ผมวางแผนไว้แล้วว่าจะตรวจสอบการใช้งานของเตาหลอมตัวนี้เพ่ือท่ีจะ
ผลติ มันเพิ่มในล�าดบั ต่อไป
แตเ่ ร่อื งนั้นพักเอาไวก้ ่อน พวกเราเดนิ เขา้ ไปขา้ งในแลว้ ส่งเสียง
เรียกคโุ รเบเอะ
พอคโุ รเบเอะสงั เกตเหน็ พวกเราแลว้ รอยยม้ิ กผ็ ดุ ขนึ้ มาเตม็ หนา้
เขาและทกั ทายกลบั
“กา� ลงั รออยเู่ ลยครบั ! พอดผี มมขี องทอี่ ยากจะใหท้ า่ นดใู หน้ ะ่ ครบั ”

บทท่ี 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 285

ผมจบั สมั ผสั ไดอ้ ยา่ งแรงกลา้ วา่ เขาอยากอวดผลงานฝมี อื ตวั เอง
และแล้ว เวลากผ็ ่านไป 2 ชวั่ โมง
ผมทา� หนา้ เหมอื นปลาตายขณะทก่ี �าลังฟังคา� บรรยาย
พอได้แลว้ ละ เขา้ ใจแลว้ ๆ สุดยอดไปเลยนะ!
ค�าพูดมันคอยจะหลุดออกมาจากคอผมตั้งไม่รู้กี่รอบ แต่ผมก็
อดทนเอาไว้เตม็ ท่ี
พอเหน็ ใบหนา้ ทด่ี ยู นิ ดขี องคโุ รเบเอะแลว้ ผมกเ็ ลยพดู อะไรไมอ่ อก
จะทา� ไงดีละ่ เนย่ี ...
ในเวลานผี้ มอตุ สา่ หค์ าดหวงั ความสามารถในการไมด่ บู รรยากาศ
ของชอิ อนไวอ้ ยแู่ ท้ๆ แตช่ อิ อนดันต้ังใจฟังทค่ี ุโรเบเอะอธบิ ายซะงน้ั แถม
ยังเอาแต่จ้องอาวธุ ที่วางเรียงรายกนั อยู่แบบตาไม่กะพริบอีกตา่ งหาก
ดูเหมอื นวา่ ชอิ อนจะเปน็ พวกบา้ อาวธุ เขา้ สายเลอื ดแฮะ
และนน่ั กไ็ มไ่ ดม้ แี คช่ อิ อนคนเดยี วเทา่ นน้ั คจิ นิ ทกุ ตนลว้ นแตอ่ ยู่
ในสภาพเดยี วกนั หมด
แตล่ ะรายจอ้ งอาวธุ ทถี่ กู สง่ มาใหต้ วั เองราวกบั จะกลนื กนิ ถอื มนั
ไวใ้ นมือ แล้วฟังค�าอธิบายอย่างกระตอื รอื ร้น
เบนิมารุไดเ้ ปน็ ทาจิ19เลม่ งาม
ฮาคุโรได้เป็นไม้เทา้ ซอ่ นดาบ
โซเอย์ไดเ้ ปน็ ดาบนนิ จาคู่
ชิออนได้เป็นโอดาจิ20ทดี่ ทู า่ ทางหนักเอาการ
ทกุ คนตา่ งหยบิ อาวธุ ของตวั เอง และจดั เกบ็ เขา้ ไวก้ บั ตวั อยา่ งพงึ
พอใจ ดูเหมาะสมกับแต่ละคนดที ีเดยี ว
แต่วา่ มีอยูอ่ ยา่ งหน่งึ ที่ยงั คงคาใจผม
โอดาจขิ องชิออนเน่ยี ... มนั ไมใ่ หญ่เกินไปหนอ่ ยเรอะ?
“ไมเ่ ปน็ ไรหรอกคะ่ เรอ่ื งฝกั ดาบฉนั ใชแ้ คพ่ ลงั เวทหมุ้ เอาไวเ้ ทา่ นน้ั
ถา้ ต้องการใชเ้ มอ่ื ไหร่ก็ท�าให้หายได้ทันทีค่ะ”

19ทาจ(ิ Tachi) : ดาบญปี่ ุ่นทมี่ มี ากอ่ นคาตานะ มีความยาวและความโคง้ มากกวา่ คาตานะ ถูกออกแบบมา
2ให0โใ้ อชดฟ้ านั จจิ (าOกบoนdหaลcังhมi)า้ เ:ปด็นาหบลญัก่ีปุ่นที่มีขนาดใหญ่กว่าทาจิ มีประสิทธภิ าพในการฟนั ใสซ่ ามไู รสวมเกราะและ
มา้ ศึกสงู

ชอิ อนตอบข้อสงสัยของผมดว้ ยรอยย้มิ
เอ่อ ฉันไม่ไดห้ มายถึงเร่ืองนน้ั ฉันหมายถงึ ขนาดของตัวอาวธุ
มันใหญไ่ ปต่างหากละ่ ... แตถ่ ึงจะคิดแบบนน้ั เม่ืออยตู่ อ่ หน้ารอยย้มิ ของ
ชิออนผมกไ็ ด้แต่กลนื ค�าพูดนั้นลงไป
ชอิ อนเองกด็ จู ะใชม้ นั ไดค้ ลอ่ งอยดู่ ว้ ย กถ็ อื วา่ ไมม่ ปี ญั หาแลว้ กนั
ดแู ลว้ นา�้ หนกั ของมนั ไมน่ า่ จะมมี นษุ ยป์ กตคิ นไหนถอื ขน้ึ มาไดเ้ ลย
และแมแ้ ต่ไคจนิ เองกค็ งสร้างมนั ข้ึนมาไมไ่ ดด้ ้วย
ดวารฟ์ เองกม็ พี ลงั เหนอื มนษุ ยพ์ อควรอยเู่ หมอื นกนั แตแ่ คใ่ ชท้ ง้ั
สองแขนยกมันขนึ้ กค็ งเต็มกลืนแลว้ ละม้ัง
ชิออนยกโอดาจิเล่มหนาที่ดูเหมือนท่อนเหล็กนั่นขึ้นด้วยมือ
ขา้ งเดียวอยา่ งไมย่ ากเยน็ ให้เห็นกับตา
ชั่วพริบตานั้นเองท่ีผมรู้สึกข้ึนมาว่าจะต้องไม่ท�าให้ชิออนโกรธ
โดยเดด็ ขาด
เม่ือคโุ รเบเอะเห็นท่าทีของชิออนแล้วกย็ ้มิ ขึน้ มาพร้อมพดู ว่า
“น่ีน่ะ เป็นอาวุธที่ใหญ่ที่สุดเท่าท่ีฉันเคยท�ามาเลยนะ ถ้าเป็น
ชิออนละกต็ ้องใช้มนั ได้อย่างช�านาญแน่ๆ”
เขาอธิบายเสริมด้วยใบหนา้ เตม็ ไปด้วยความมน่ั ใจ
คโุ รเบเอะแสดงสีหน้าพึงพอใจสดุ ๆ ราวกบั ว่าสิ่งท่ีเขาตัดสนิ ใจ
ไวน้ ้ันถกู ตอ้ งแล้ว
หลังจากนนั้ อาวุธทจ่ี ะถูกหยิบไปเป็นอันดบั สุดทา้ ยกค็ อื อาวุธ
ของผมเอง
“ของท่านรมิ รุ ุคอื ชนิ้ นค้ี รับ อาวธุ ชิน้ น้ียังอยูใ่ นข้ันพ้ืนฐาน ก็เลย
ยงั ไมส่ มบรู ณด์ นี กั มันคอื ดาบทน่ี า� เอาหนิ เวทมาใส่เปน็ อาวธุ แบบทีท่ ่าน
รมิ รุ ไุ ดค้ ดิ เอาไวค้ รบั ผมตง้ั เปา้ เอาไวแ้ บบนน้ั ครบั จากทผี่ มไดค้ น้ ควา้ รว่ ม
กบั ทา่ นไคจนิ มา ตอนนที้ า่ นตอ้ งรอสกั ครหู่ นง่ึ ครบั ในชว่ งระหวา่ งนน้ั ดาบ
เล่มนี้ก็คงจะเรม่ิ ปรบั ตวั เข้ากบั ท่านริมุรขุ น้ึ มา...”

บทท่ี 5 การปะทะครั้งใหญ่ 287





ในท่ีสุดการม์ ก็วงิ่ มายงั เบอื้ งหน้าพวกเราทไี่ ด้รบั อาวธุ มาแลว้
ดเู หมอื นวา่ เกราะของเบนิมารจุ ะท�าเสรจ็ แล้ว
ในสถานการณต์ อนนท้ี ไ่ี ม่มสี ินแรเ่ หล็ก ทา� ให้เหลก็ เปน็ วัตถดุ บิ
ท่ีหายากมาก พวกเราจึงไม่สามารถเตรียมของอย่างฟูลเพลทอาเมอร์ได้
แตว่ า่ มนั กไ็ มไ่ ดเ้ กย่ี วอะไรกบั คจิ นิ เพราะอยา่ งไรซะมนั กไ็ มเ่ ขา้ กบั ชดุ ของคิ
จนิ อยู่แล้ว
สิ่งที่การ์มน�ามานั้น คือสเกลเมลท่ีสร้างมาจากวัตถุดิบที่ได้มา
จากปศิ าจ
มนั เปน็ ผลงานเวอรช์ นั่ สมบรู ณข์ องตวั ทใี่ หน้ กั ผจญภยั ชอ่ื คาบาล
ไปกอ่ นหน้าน้ี อกี ท้งั ผลงานชนิ้ นเ้ี องก็ปรับตัวให้เขา้ กับออรา่ ของผสู้ วมใส่
ได้ดว้ ย
ดเู หมอื นวา่ เขาจะใชป้ ระโยชนจ์ าก “กอ้ นโลหะเวท” ทผี่ มเคยสง่
ให้อย่างเตม็ ที่ และทา� ผลลัพธอ์ อกมาได้ดเี ยยี่ มเลยทเี ดียว
ดทู า่ วา่ ความแขง็ แกรง่ ของมนั จะเอาของเวอรช์ นั่ ทดลองมาเทยี บ
ไมไ่ ดเ้ ลย
มันถูกออกแบบมาเพื่อเป็นเครื่องป้องกันส�าหรับเบนิมารุ
โดยเฉพาะ ทา� ใหม้ นั ดูเขา้ กบั กโิ มโนสแี ดงเขม้ แบบสดุ ๆ
มันประกอบด้วยเกราะอกกับเกราะเอว แล้วก็เกราะข้อมือกับ
เกราะตัว ได้ยินว่าเพราะเป็นชุดที่ออกแบบมาโดยไม่ต้องใส่หมวกเกราะ
กเ็ ลยไมไ่ ดท้ า� มนั ออกมา ถงึ จะถกู ทา� ออกมาดฉู ดู ฉาด แตก่ ด็ เู ขา้ กบั เบน-ิ
มารดุ ี มีความวจิ ติ ร
พอถามเรอ่ื งเกยี่ วกบั ชดุ เกราะของคนอนื่ ๆ ไป กไ็ ดค้ า� ตอบกลบั
มาว่า “ออ้ ผมฝากไวท้ ค่ี ณุ ชูนะแลว้ น่ะครบั ”
ดูเหมอื นวา่ จะมอี ยเู่ ร่ืองหนึง่ ทีบ่ อกได้แน่นอนแล้ว
นัน่ คอื เร่อื งท่วี ่า หมอนี่อยากเจอเธอสดุ ๆ ไปเลยน่นั เอง

290

หลงั จากนนั้ เขากเ็ ตรยี มเชนเมลให้ฮาคโุ ร โซเอย์ กับชิออน
เนอ่ื งจากมนั เปน็ ของทตี่ อ้ งใสท่ บั ชดุ ชนั้ ใน กเ็ ลยไมท่ นั รสู้ กึ ตวั วา่
กา� ลังใส่ของแบบนั้นอยดู่ ้วย
ดเู หมอื นวา่ การม์ เองกเ็ ขา้ ไปปรกึ ษากบั ชนู ะเกย่ี วกบั เรอื่ งนอี้ ยา่ ง
จรงิ จงั จงึ ทา� ใหส้ รา้ งมนั ขนึ้ มาโดยทย่ี งั คงมคี วามสวยงามในฐานะชดุ สวมใส่
อยู่ได้ แถมยังใชเ้ ปน็ ข้ออา้ งในการเจอชูนะได้ด้วย การ์มเองกค็ งจะพอใจ
น่าดู ผลงานพวกน้ีถูกท�าออกมาได้อย่างดีเยี่ยมสุดๆ ราวกับสะท้อนถึง
ความรสู้ กึ นนั้ เลยทีเดียว
นถี่ า้ มนั ไมม่ เี บอื้ งลกึ เบอื้ งหลงั อะไรกค็ งจะเรยี กไดว้ า่ เพอรเ์ ฟกต์
แล้วแทๆ้ แตผ่ มไมพ่ ดู ถึงเรือ่ งนั้นนา่ จะดกี วา่
เนื่องจากผมได้รับดาร์กแจ็กเก็ตมาแล้วผมจึงไม่จ�าเป็นต้องมี
เพิ่มอีก
ผมไม่ลมื ทจ่ี ะขอบคณุ การ์ม
ด้วยเหตนุ ี้ พวกผมจงึ เตรยี มอปุ กรณต์ ่างๆ กนั พร้อมหมดแล้ว

ในวนั ถดั มา
ก็อบลนิ ไรเดอรเ์ องกเ็ หมือนจะเตรียมตวั เสร็จเรียบร้อย
พวกเขาตา่ งขนเสบยี งสา� หรบั 1 สปั ดาหแ์ ละยนื เรยี งแถวรอพวก
เราอยู่
คราวนจ้ี ะเปน็ ศกึ ตดั สนิ ระยะสนั้ ผมจงึ ใหพ้ กเสบยี งไปนอ้ ยทส่ี ดุ
เทา่ ทจ่ี ะเป็นไปได้
เพราะถา้ พวกเราเอาหนว่ ยพลาธิการไปดว้ ย การเคลื่อนทีก่ ็จะ
ชา้ ลง
เนอ่ื งจากการเคล่ือนทคี่ ือทุกอย่าง เวลาทีจ่ �าเป็นพวกเราก็ตอ้ ง
ถอยทันทีเมอื่ สถานการณบ์ งั คับด้วย
ถึงแม้แต่ละคนจะพกเสบียงเฉพาะในส่วนของตัวเองเท่านั้น ผม

บทที่ 5 การปะทะคร้ังใหญ่ 291

ก็คิดวา่ นา่ จะพอ
ผมกะเอาไว้ว่าพวกเราคงใชเ้ วลาเตรียมตวั ประมาณ 2 วัน แต่

กลายเปน็ วา่ ทกุ อย่างดนั เสรจ็ เรว็ กวา่ ท่ีคิด
การออกไปสา� รวจสถานการณ์รอบๆ เอาไวก้ ่อนกเ็ ป็นเรอ่ื งทน่ี า่

จะดี ผมจึงใหท้ กุ คนเคลื่อนทัพทันที
“ศตั รคู อื ออรค์ ลอรด์ ! ไปโค่นมนั ให้จบๆ กันเลย!”
ผมประกาศแบบกระชับสดุ ๆ
ในคราวน้ีจะรู้สึกต่ืนเต้นประหม่าไปมันก็ช่วยอะไรไม่ได้ ผมจึง

เคล่อื นทัพโดยดูกระแสของสถานการณ์ใหข้ าด
เปา้ หมายนะ่ ทา� ใหม้ นั เข้าใจง่ายเขา้ ไว้จะดีกวา่
เม่ือได้ยินค�าประกาศของผม ทุกคนก็กู่ร้องพร้อมรบออกมา

เปน็ การตอบสนอง
เสยี งเชยี รด์ งั กึกก้องกงั วานไปท่วั บริเวณ
เหลา่ ทหารฮอ็ บกอ็ บลนิ นนั้ หลกั ๆ จะเปน็ เหลา่ คนทร่ี อดมาจาก

ศกึ ตดั สนิ กบั เผ่ากาโร่
แมบ้ างคนยงั เปน็ มอื ใหมห่ ดั รบอยกู่ จ็ รงิ แตค่ นทไ่ี ดร้ บั การยอมรบั

จากเทมเพสตว์ ลู ฟ์ ในฐานะคหู่ ู และในฐานะกอ็ บลนิ ไรเดอรแ์ ลว้ ตา่ งกเ็ ปน็
หวั กะทิท้ังนน้ั

ก�าลังใจของทุกคนเพ่ิมสงู ข้ึน
เมอื่ ไดร้ บั ไฟในการตอ่ สจู้ ากทกุ คน ความกงั วลในใจผมกถ็ กู พดั
หายไป
คราวนี้จะต้องชนะ ในกรณเี ลวร้ายสดุ กแ็ คห่ นไี ป
การมองในแง่ดีเกินไปไม่ใช่เรื่องดี แต่ว่า เราก็ไม่จ�าเป็นต้องสู้
โดยคดิ ว่าจะแพส้ กั หน่อย
พวกผมมงุ่ หนา้ ไปยงั พน้ื ทชี่ ายเลนทเี่ ปน็ สถานทสี่ า� หรบั ศกึ ตดั สนิ
ดว้ ยกา� ลงั ใจเต็มเปยี่ ม

292

*

เวลาผา่ นไป 3 วนั นับแตอ่ อกจากเมือง
ต้นไม้เร่ิมมีน้อยลง แปลว่าอีกไม่นานก็คงถึงพ้ืนท่ีชายเลนแล้ว
พวกเรามาถึงเร็วกวา่ ทก่ี �าหนดไว้
นี่คงเป็นเพราะพวกเราพกสัมภาระมาน้อยท่ีสุด และให้ความ
ส�าคญั กบั การเคลื่อนทีเ่ ป็นหลกั น่นั เอง
อกี ทง้ั ในระหวา่ งทางก็ไมม่ ีแหลง่ น้า� ให้ดมื่ ผมเลยเอาน้�าท่อี ยู่
ใน 『กระเพาะ』 มาเตมิ ลงในกระตกิ แตเ่ หมอื นวา่ มนั จะมผี ลในการฟน้ื ฟู
ความเหน่ือยล้าและท�าให้ก�าลงั กายเพม่ิ สูงขึ้นด้วย เพราะแบบนจ้ี ึงท�าให้
ทุกคนวิง่ ตอ่ ไปเรอื่ ยๆ โดยหยุดพักนอ้ ยลงได้
พอมาคดิ ดแู ลว้ นา�้ ใน 『กระเพาะ』 เนย่ี กม็ แี กน่ เวทอยหู่ นาแนน่
เหมอื นกัน สา� หรบั ปศิ าจแลว้ แก่นเวทน้ันเปน็ ได้ท้งั พิษและยา เพราะงั้น
มันก็เลยให้ผลลัพธ์แบบน้ัน ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นน้�าฟื้นฟูอย่างไร-
อยา่ งนนั้ เลย
อย่างไรกต็ าม วันนพี้ วกเราจะพกั กนั ทน่ี ่ี
ระหว่างทก่ี า� ลังต้ังแคมปน์ ้ี ลองไปสา� รวจสถานท่นี ดั ประชมุ เอา
ไวล้ ่วงหน้าสกั หน่อยก็นา่ จะดี
เวลาทนี่ ดั พบกบั หวั หนา้ เผา่ ลซิ ารด์ แมนเอาไวค้ อื อกี 3 วนั ขา้ งหนา้
ในเมอื่ มาถงึ ตรงนีแ้ ลว้ กไ็ มม่ ีอะไรใหต้ อ้ งรีบรอ้ น
ดงั นัน้ ผมจึงส่ังให้ทกุ คนรออยทู่ น่ี ่ี ผมให้ทุกคนประจา� ตา� แหน่ง
แล้วคอยคุม้ กนั สถานทีท่ ่พี วกเราจะใชพ้ ักกันไว้
แลว้ พอผมก�าลงั คิดท่ีจะออกไปส�ารวจนนั้ เอง...
“ทา่ นรมิ รุ ุ เด๋ียวผมจะออกไปดูใหเ้ องครบั ”
โซเอย์กเ็ อย่ ปากขึน้ มาในทันที

บทที่ 5 การปะทะครั้งใหญ่ 293

เน่อื งจากวา่ ไม่มปี ัญหาอะไรในเรอ่ื งความเหมาะสม ครั้งน้ีผมจึง
ให้หมอน่ีท่มี ่ันใจซะเตม็ ประดารับหนา้ ทีน่ ้แี ทน

“ก็ได้ โซเอย์ ชว่ ยไปตรวจดสู ถานการณ์รอบๆ น้ีให้ที แลว้ ถา้
เป็นไปได้ หากเจอหัวหนา้ พวกหมอู ยตู่ รงไหนก็จบั ตวั มาให้ทีนะ”

เม่ือพดู จบแลว้ ผมกส็ ง่ หมอนนั่ ไป
ด้วยความสามารถในการส�ารวจที่สูงเวอร์น่ัน หมอนั่นคงได้จะ
อะไรหลายๆ อยา่ งมาแนเ่ ลยละม้งั
หลงั จากส่งโซเอย์ออกไปแล้ว เบนมิ ารุก็มาพดู กับผมต่อ
“ทา่ นริมุรุ ในการรบคราวน้ถี ้าพวกผมอาละวาดตามใจ ท่านจะ
ไม่ขัดขอ้ งใชไ่ หม?”
ถึงแม้จะถามมาแบบนน้ั แตผ่ มก็ไม่รู้วา่ เบนิมารตุ ั้งใจจะท�าอะไร
กันแน่
อีกทัง้ จะให้ผมตอบกลับไปวา่ ไม่เข้าใจกท็ �าไมไ่ ดด้ ้วย
“หืม? ก็ไม่ขัดข้องหรอก แต่ถ้าให้สัญญาณถอยทัพละก็ต้อง
ถอยทนั ทีเลยนะ?”
ผมพดู เช่นนั้น
เมื่อได้ยินผมตอบกลับไปแบบน้ัน เบนิมารุก็ผุดรอยยิ้มแบบ
ไม่เกรงกลวั ใครออกมา
“ผมคดิ วา่ สญั ญาณแบบนน้ั คงไมจ่ า� เปน็ หรอกมงั้ ? เพราะในเมอ่ื
ได้ออกไปรบแล้ว ก็ต้องกวาดลา้ งใหห้ มด! ใชไ่ หมล่ะครับ?”
เขาพูดออกมาดว้ ยความม่ันใจเตม็ เปีย่ ม
นี่นายเองกด็ ว้ ยเรอะ ผมคดิ แบบนนั้
ถา้ จะบอกวา่ หมอนเี่ ปน็ ผชู้ ายทดี่ อี ยา่ งไร กต็ รงทเี่ ปน็ คนทม่ี น่ั ใจ
ในตัวเองไดถ้ งึ ขนาดน้ีเลยนน่ั ละ
ถา้ หากชนะได้ละก็ นะ
ในเมอ่ื วางฟอรม์ ไวถ้ งึ ขนาดนแี้ ลว้ เกดิ แพข้ นึ้ มานข่ี า� ไมอ่ อกเลยนา

294

แบบนน้ั คงได้อายจนอยากแทรกแผน่ ดินหนีแน่ๆ ถ้าเปน็ แบบนน้ั แลว้ คิด
จะทา� ไงกนั ละ่ ? เจา้ พวกนนี้ ่ี พดู ออกมาแบบนนั้ โดยไมร่ สู้ กึ กงั วลอะไรบา้ ง
เลยหรือไงนะ...

แต่เอาเถอะ
“อย่าประมาทเชียวละ่ ?”
ผมยกั ไหล่แล้วพูดทงิ้ ท้ายไปแบบน้ัน
สว่ นชอิ อนกก็ า� ลงั จอ้ งมองโอดาจขิ องตวั เองแบบไมว่ างตาพรอ้ ม
กบั ผดุ รอยยม้ิ แลว้ พดู พมึ พา� วา่ “อกี เดยี๋ วกจ็ ะไดอ้ าละวาดจนหนา� ใจแลว้ ละ”
เป็นภาพทด่ี อู นั ตรายเปน็ อย่างมาก
นอกจากเป็นคนซุ่มซ่ามแล้ว ยังจะมีกระทั่งรสนิยมดูอันตราย
แถมมาด้วยอีกงั้นเรอะ?
ถึงแม้เหน็ แค่แวบแรกชิออนจะดูเปน็ คนสขุ ุม แต่เธอเป็นผหู้ ญงิ
ทถี่ า้ ย่งิ รู้จกั ตวั ตนก็ยงิ่ ได้กล่ินความอนั ตรายมากข้นึ
ทา� เป็นมองไม่เห็นเอาไว้แล้วกนั
ดา้ นฮาคุโรนน้ั ยงั คงทา� ตัวสงบน่งิ ตามปกติ สมกับเปน็ ตัวเขา
เรียกไดว้ ่าสงบน่งิ ดั่งกระจกเงาบนผิวน�้าเลยม้ัง ขณะทีผ่ มก�าลัง
คิดว่าเขาดูสง่างามสมเปน็ ผู้มากด้วยประสบการณน์ ั้นเอง------
“ไมม่ ีคูต่ อ่ สูท้ ี่ควรค่าแกก่ ารประมอื เลยสินะน.่ี ..”
เสยี งบ่นพมึ พ�าของเขาก็ไมอ่ าจเลด็ ลอดหูผมไปได้
กระท่ังฮาคุโรกด็ ้วย... ผมคดิ แบบนั้นโดยไร้ซึง่ ค�าพดู ใดๆ
น่ีชาวคจิ ินพวกน้จี ะไมม่ นั่ ใจในตัวเองเกินไปหนอ่ ยเรอะ? ถึงจะ
เปน็ การแกม้ ือกบั คตู่ อ่ สทู้ เ่ี คยแพ้ให้แลว้ ครั้งหนึ่งกเ็ ถอะ แตส่ �านึกในการ
ระวงั ตวั มนั ก็เป็นสง่ิ ท่ีจ�าเป็นนะ
ผมถอนหายใจขณะทก่ี า� ลงั กังวลถึงเรอื่ งนน้ั

นับจากตอนเร่ิมต้งั แคมป์ เวลากผ็ า่ นไป 1 ชว่ั โมงแล้ว

บทท่ี 5 การปะทะครง้ั ใหญ่ 295

(ตอนน้ี ท่านสะดวกรเึ ปล่าครบั ?)
ขณะทผ่ี มกา� ลงั พกั และมองทกุ คนทกี่ า� ลงั ทา� งานกนั อยา่ งแขง็ ขนั
ก็มี 『จติ ส่ือสาร』 ถกู ส่งเขา้ มาหา
(ว่าไง? จบั อะไรมาได้บ้างแลว้ เหรอ?)
(เปล่าครบั ผมพบบคุ คลกลุ่มนงึ ก�าลงั ต่อสู้กนั อยู่ครับ)
(ว่าไงนะ!? พวกกาบลิ ง้ันเหรอ?)
(ไม่ใช่ครับ ฝั่งหน่ึงดูเหมือนว่าจะมีอยู่แค่คนเดียว น่าจะเป็น
ลซิ ารด์ แมนทเ่ี ปน็ คนสนทิ ของหวั หนา้ เผา่ ครบั สว่ นอกี ฝา่ ยเปน็ พวกออรค์
ครบั แถมยงั เปน็ ระดบั หวั หนา้ และมผี ตู้ ดิ ตามอยอู่ กี ดว้ ย จา� นวนผตู้ ดิ ตาม
เหล่าน้ัน รวมท้งั หมดมีประมาณ 50 ตน------)
(คนสนทิ ของหัวหน้าเผ่า...? อยู่คนเดยี วดว้ ยง้ันเหรอ?)
(ครบั เหมอื นวา่ การตอ่ สเู้ พง่ิ จะเรม่ิ ขน้ึ ไดไ้ มน่ าน แตก่ เ็ หน็ ผลลพั ธ์
ได้ชัดเจนครับ ดูเหมือนว่าตัวระดับหัวหน้าตั้งใจจะอวดพลังของตนเอง
โดยการทรมานอกี ฝ่ายอยฝู่ า่ ยเดียวครับ จะใหท้ �าอย่างไรดคี รับ?)
(ตวั ระดบั หวั หนา้ รวมกบั ลกู นอ้ งพวกนนั้ นายพอจะเอาชนะไดร้ ึ
เปลา่ ล่ะ?)
(ง่ายดายมากครับ------)
สมกบั เป็นโซเอย์ มนั่ ใจในตวั เองสุดๆ เลย
ถา้ เราเชอื่ คา� พดู ของโซเอยแ์ ลว้ เราจะเอาไงกบั ลซิ ารด์ แมนดนี ะ...
จะปล่อยให้ตายไปต่อหนา้ ตอ่ ตากค็ งจะแย่ แต่วา่ ในเมอ่ื ออรค์
กา� ลงั อวดพลงั ของตวั เองอยแู่ บบน้ี นคี่ งเปน็ โอกาสดที เ่ี ราจะไดต้ รวจสอบ
พลังนัน่ แล้วละนะ
นับว่าโชคดีที่ 『จติ สอื่ สาร』 เป็นความสามารถทส่ี ะดวกสบาย
ภาพทโ่ี ซเอย์เห็นจงึ ส่งผ่านมาให้เราไดด้ ว้ ย
แตว่ า่ นา่ เสียดาย โซเอย์ไมส่ ามารถเชือ่ มต่อ 『จิตสอ่ื สาร』 ได้
ตลอดเวลาเหมือนผม เขาจ�าเป็นต้องพักสักครู่หน่ึงก่อนถึงจะใช้งานมัน

296

อีกครัง้ ได้
นไ่ี มใ่ ชเ่ รอ่ื งเกยี่ วกบั ขดี จา� กดั ของโซเอย์ แตเ่ ปน็ เรอื่ งทเี่ กดิ ขนึ้ กบั

ทกุ คน ถงึ แมจ้ ะรบั สารได้ แตเ่ หมอื นวา่ การสง่ สารของพวกเขาจะถกู จา� กดั
ในทางกลบั กนั เหมอื นวา่ ท่ีผมใช้มันได้อยา่ งไมม่ ขี ีดจ�ากดั น่ีตา่ งหากทีผ่ ิด
ปกติ

ถงึ แมว้ า่ ถา้ ไมห่ ลดุ ออกจากระยะไป 『จติ สอ่ื สาร』 จะยงั คงเชอื่ ม
ตอ่ กันไดอ้ ย่กู ็เถอะ... แต่ในเมอ่ื เป็นแบบน้นั แลว้ มนั ก็ชว่ ยไมไ่ ด้

(ฟังนะ ฉันจะให้นายคอยเฝ้าสังเกตพวกน้ันไว้เท่าท่ีเป็นไปได้
แลว้ ก็ หลงั จากนน้ั ขอใหน้ ายบอกขอ้ มลู ทไี่ ดม้ ากบั ฉนั ดว้ ย อาจจะไมด่ ตี อ่
ลซิ ารด์ แมนตวั นนั้ เทา่ ไหร่ แตค่ งตอ้ งขอใหเ้ จา้ ตวั พยายามสดู้ ว้ ยตวั คนเดยี ว
ไปกอ่ น แตว่ า่ ถา้ เกดิ เหน็ วา่ กา� ลงั จะถกู ฆา่ ขน้ึ มาละกน็ ายเขา้ ไปชว่ ยเลยนะ)

(ตามแตท่ ่านประสงค!์ )
เม่ือผมออกค�าส่งั ไปแบบน้ัน 『จติ สือ่ สาร』 กถ็ ูกตดั ลง
ดเู หมอื นวา่ จะมเี รอ่ื งอะไรบางอยา่ งเกดิ ขน้ึ ไมง่ น้ั แลว้ ลซิ ารด์ แมน
คงไม่มาอยตู่ ัวคนเดยี วในท่แี บบนีห้ รอก
นกึ วา่ จะไดพ้ กั แลว้ คอยสา� รวจสถานการณเ์ อาไวห้ นอ่ ยแลว้ เชยี ว
ดทู า่ จะไม่มเี วลาทา� อะไรแบบนั้นแล้วสิ
ผมรวบรวมทกุ คนแล้วเลา่ ถงึ สถานการณ์ให้ฟัง
“ทกุ คนฟงั หยดุ ตง้ั แคมปก์ นั กอ่ น ดเู หมอื นวา่ จะมอี ะไรบางอยา่ ง
เกดิ ขนึ้ แถวๆ นลี้ ะ”
เมอ่ื ไดย้ ินคา� พดู ของผม ทกุ คนกท็ �าหนา้ ตึงเครียดขึน้ มา
“ถ้าเช่นนัน้ แปลว่าพวกเราตอ้ งต่อสู้ท้งั ๆ แบบนี้เหรอครับ?”
“นน่ั สนิ ะ ดเู หมอื นวา่ ศตั รจู ะมปี ระมาณ 50 ตนได้ ใหแ้ บง่ กา� ลงั
รับมือเปน็ พวกนาย 2 คนต่อศัตรู 1 ตน ฟังนะ ดเู หมอื นว่าออร์คลอรด์
จะรบั เอาพลงั ของศตั รทู ถ่ี กู ทหารปลายทางกนิ เขา้ ไปไดด้ ว้ ย อยา่ ฝนื ตวั เอง
เด็ดขาด ถา้ คิดวา่ ไมไ่ หวกใ็ ห้หนอี อกมาซะ เขา้ ใจมย้ั ?”

บทที่ 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 297

“““ครบั ”””
ทกุ คนตอบพรอ้ มเพรยี ง โดยมีกอ็ บตะเป็นคนน�าเสยี ง
“ดีละ ถา้ งัน้ หลังฉนั ยนื ยนั ทอ่ี ยู่กบั โซเอยแ์ ล้ว ให้ทกุ คนเข้าไป
ลอ้ มศัตรู เม่ือลอ้ มส�าเรจ็ แล้ว กเ็ รมิ่ กวาดล้างอยา่ งรวดเรว็ เลย ขอพดู ยา้�
อีกคร้งั นะ อยา่ ฝนื ตวั เองล่ะ?”
“ทา่ นรมิ รุ ุ ไมเ่ ปน็ หว่ งเกนิ ไปหนอ่ ยเหรอครบั ? จากทผี่ มมองแลว้
เจา้ พวกนเี้ องกแ็ ขง็ แกรง่ ไมน่ อ้ ยนะครบั อกี ทงั้ ยงั มพี วกผมอยดู่ ว้ ย ไมต่ อ้ ง
กงั วลไปหรอกครับ”
“งัน้ เหรอ? ถา้ งนั้ กฝ็ ากด้วยล่ะ เอาละ งัน้ ก็เคล่ือนทัพได้เลย”
“รับทราบ! ถ้าอยา่ งน้นั ------”
เบนมิ ารพุ ดู ลดความกงั วลของผมลง จากนนั้ กส็ ง่ั ทกุ คนเคลอื่ นทพั
ตามค�าส่งั ของผม
เมอื่ ยนื สง่ เบนมิ ารุ ฮาคโุ ร แลว้ กพ็ วกกอ็ บตะออกไปเรยี บรอ้ ยแลว้
ผมกับชอิ อนกเ็ ริม่ ออกเดินทางเหมอื นกัน
บรรดาลกู กะจอ๊ กท่อี ยรู่ อบๆ ให้พวกเบนิมารุจัดการไป ส่วนตัว
หัวหน้าผมเองก็อยากที่จะเจอหน้ากันก่อน ถ้าได้รู้เร่ืองเก่ียวกับศัตรูแม้
สักเล็กนอ้ ยมันกน็ บั วา่ มีประโยชนส์ า� หรบั การตอ่ ส้ใู นคราวหน้าแล้ว
ในเมอื่ โซเอยเ์ องกอ็ ยู่ ชอิ อนกอ็ ยู่ พวกเรากค็ งไมแ่ พง้ า่ ยๆ ขนาดนน้ั
หรอก
ผมขึน้ ขบี่ นตวั รันก้า แลว้ มุ่งตรงไปยงั ทีอ่ ยขู่ องโซเอยท์ นั ที

*

ตอนทพี่ วกเรามาถงึ ทท่ี โี่ ซเอยอ์ ยู่ โซเอยก์ ล็ งจากตน้ ไมม้ ารบั ดาบ
ของแม่ทัพออรค์ พอดี นา่ แปลกท่เี จา้ น่ันถอื ซิมิทาร์23 (ดาบจันทรค์ รง่ึ วง)
เล่มหนาไว้ท่ีทั้งสองมือราวกับเป็นพวกใช้วิชาดาบคู่ มันเป็นดาบโค้งท่ีดู

23ซมิ ทิ าร์ (Scimitar) : ดาบโค้งทมี่ ีคมด้านเดียว มถี น่ิ ก�าเนิดในกลมุ่ ประเทศตะวันออกกลาง

เหมือนมีดหั่นเน้ือขนาดใหญ่ แต่ด้วยความหนาของมันจึงทา� ให้ดูแล้วน่า
จะผา่ ไดก้ ระทั่งกระดูก

ด้วยมอื ท่ยี าวผิดปกติแบบน้นั นา่ จะทา� ใหจ้ บั มันได้ลา� บาก
แมโ้ ซเอยจ์ ะต่อสผู้ ลัดกนั รกุ รับไปได้คร่เู ดยี ว แตก่ ็เห็นไดว้ ่าการ
เคลือ่ นไหวทีเ่ ปลย่ี นแปลงไปมาตลอดเวลานน่ั ดูยงุ่ ยากพอสมควร
แตถ่ งึ อยา่ งนนั้ ... ไมร่ ทู้ า� ไม มนั กลบั ดอู อ่ นปวกเปยี กเสยี เหลอื เกนิ
พอลองคิดดูแล้ว เมื่อเทียบกับดาบของฮาคุโรที่ขนาดใช้
สัญชาตญาณเต็มท่ีก็ยังแทบจะหลบไม่ได้แล้ว มันเป็นการเคลื่อนไหวที่
มองตามทนั จนดูน่ารกั ขน้ึ มาเลยทีเดียว
“คคึ คึ ึ อะไรกนั นะ่ พวกแก? มาเพอ่ื ทจ่ี ะใหท้ า่ นออรค์ เจเนรลั คนนี้
กินอย่างนน้ั เรอะ?”
เจ้าตัวท่ีมีแขนแสนยาว และรูปลักษณ์ท่ีเหมือนหมูผสมหมูป่า
ผสมคน หันมาเอ่ยปากพูดกบั ผม ดูเหมอื นวา่ เจา้ นีจ่ ะเปน็ ระดบั หัวหนา้ ที่
เรียกวา่ ออร์คเจเนรัล
“นแ่ี ก นนั่ เปน็ การเสียมารยาทกับทา่ นริมรุ นุ ะคะ!”
ชิออนมองออร์คเจเนรัลด้วยแววตาโกรธเกรี้ยวราวกับจะฆ่าฟัน
อกี ฝา่ ยลงตรงนน้ั ทันที
“อ๊ะ ทา่ นคอื -------”
เม่ือมองดู ผมก็พบว่าลิซาร์ดแมนท่ีอยู่ท่าเหมือนหมอบคลาน
ก�าลงั เงยหนา้ ข้นึ มามองผม
เธอกา� ลงั หายใจอยา่ งแผว่ เบาโดยทที่ วั่ ทง้ั รา่ งเตม็ ไปดว้ ยบาดแผล
เลือดปริมาณมากที่ไหลออกมาบ่งบอกว่าเธอก�าลังอยู่ในสภาพใกล้ตาย
เตม็ ที
ถงึ ผมจะเปน็ คนบอกวา่ ใหเ้ ฝา้ สงั เกตไวเ้ ทา่ ทที่ า� ไดก้ เ็ ถอะ แตผ่ ม
ไม่ได้กะให้รอจนถึงขั้นปางตายแบบน้ีสักหน่อย ถึงโซเอย์จะแค่ท�าตาม
ค�าส่งั ทไ่ี ดร้ ับไปกจ็ ริง แตอ่ ยากให้เขา้ ไปชว่ ยให้เร็วกวา่ น้อี ีกนดิ กย็ ังดีนะ

บทที่ 5 การปะทะครั้งใหญ่ 299

เปน็ แบบนผ้ี มคงได้ถกู มองว่าเปน็ คนไมด่ เี ตม็ ๆ กนั พอดี เพื่อท่ี
จะหลกี เลย่ี งเร่ืองนน้ั กค็ งตอ้ งทา� ใหเ้ ห็นดา้ นดขี องผมสักหนอ่ ยแล้วละ

“ดื่มน่ีซะ”
หลงั พูดจบ ผมกส็ ่งยาฟนื้ ฟขู วดหนง่ึ ให้ลิซาร์ดแมน
ถึงแม้จะมีท่าทางลังเลอยู่ครู่หน่ึง แต่ลิซาร์ดแมนก็ด่ืมมันลงไป
ในรวดเดียว แลว้ ผลลพั ธก์ ็แสดงออกมาอย่างรวดเรว็ บาดแผลทง้ั หมด
หายไปในพริบตาเดียว
“อะไรกัน!?”
“ไม่จริงนา่ -------”
ออรค์ เจเนรลั กบั ลซิ ารด์ แมนสง่ เสยี งอยา่ งตกตะลงึ ออกมาพรอ้ ม
กัน
ดลี ะ เทา่ นภ้ี าพลกั ษณข์ องเรากด็ ดู ขี นึ้ มาหนอ่ ยแลว้ ละมง้ั ไดท้ า�
แต้มก่อนจะถงึ การประชุมแบบน้ีนับวา่ ดจี รงิ ๆ
ขณะที่ผมก�าลังคิดแบบนั้น ลิซาร์ดแมนก็แข็งใจไว้แล้วส่งเสียง
พูดข้นึ มาหาผม
“ขะ ขอความกรุณาด้วยคะ่ ! ทา่ นผู้ส่งสาร แล้วก็ท่านผเู้ ปน็ นาย
ดว้ ย ไดโ้ ปรด ชว่ ยเหลอื หวั หนา้ เผา่ ลซิ ารด์ แมนผเู้ ปน็ พอ่ ของขา้ และกาบลิ
ผู้เป็นพี่ชายของขา้ ดว้ ยคะ่ !!”
เธอคุกเข่า แล้วก้มศีรษะลงไป เธอขอความช่วยเหลือจากผม
อย่างจรงิ จงั ราวกับก�าลังวิงวอน
“มอี ะไร-------”
มอี ะไรเกดิ ขน้ึ ง้ันเหรอ? ผมกะจะถามเธอไปแบบนน้ั แตแ่ ลว้ ก็
ถกู ออรค์ เจเนรัลขัดข้ึนมาดื้อๆ ซะก่อน
“ถ้าคิดจะมาขวางละก็ ขา้ จะเริม่ กนิ จากพวกแกก่อนแลว้ กัน!”
ขณะทกี่ า� ลงั ตะโกนแบบนนั้ ซมิ ทิ ารท์ อ่ี ยใู่ นมอื ทง้ั สองตา่ งกฟ็ าด
ลงมาพรอ้ มกัน

300

หมอน่ันคงคิดจะโจมตีแบบทีเผลอละม้ัง แต่ว่า 『ญาณเวท』
ของผมเห็นมันชัดแจ๋วเลยละ

ผมคดิ วา่ แคก่ ระโดดไปขา้ งหลงั นดิ หนอ่ ยกน็ า่ จะหลบไดแ้ ลว้ กจ็ รงิ
แตด่ เู หมอื นว่าจะไม่จา� เป็นต้องท�าแบบนน้ั แลว้ เพราะเบอื้ งหน้าของผมมี
ชอิ อนซึ่งไม่รวู้ า่ ยกโอดาจใิ นมอื ขึน้ เหวี่ยงต้ังแต่เมอ่ื ไรยนื อยู่

แม้ออร์คเจเนรัลจะรีบยกดาบขึ้นมาป้องกันทันที แต่ก็ต้องถูก
พลังระดับสัตว์ประหลาดของชิออนซัดกระเด็นไปต่อหน้าต่อตา ด้วย
เอ็กซ์ตร้าสกิล 『พละกÓลังเหนือมนุษย์』 ท�าให้เธอมีพละก�าลังสูงเกิน
กระท่ังมาตรฐานของพวกอมนุษย์ ดังนั้นจึงเป็นเร่ืองแน่นอนอยู่แล้วท่ี
ผลลพั ธจ์ ะกลายเปน็ แบบนั้น

“เจา้ พวกชนั้ ตา่� กระทั่งตอนท่ีท่านรมิ ุรุกา� ลงั พูดแค่อยูน่ ิง่ ๆ กย็ งั
ท�าไม่ได้เลยเหรอคะ?”

ชิออนจ้องมองออร์คเจเนรัลด้วยใบหน้าสะสวยที่มีความโกรธ
แคน้ เจอื ปน

“หน็อย! พวกแก รุมพวกมนั -------”
ออร์คเจเนรัลออกค�าสั่งกับลูกน้องของตัวเอง แต่ไม่มีใครขยับ
ตามค�าส่งั เลยแม้แตต่ นเดียว
ซงึ่ มันก็ควรจะเป็นอยา่ งน้ันละนะ...
“นีม่ ันจะไม่คณามอื เกนิ ไปแล้วนา แคจ่ ะฆา่ เวลายังทา� ไมไ่ ด้เลย
เนย่ี ”
“ท่านริมุรุ เจ้าพวกน้ีมันอ่อนแอจนน่าผิดหวังเลยละครับ เจอ
จบั คู่สองรุมหน่ึงแบบนแ้ี ล้วผมรู้สึกสงสารยังไงกไ็ ม่รู้อะครับ”
เบนมิ ารกุ ับก็อบตะมาถงึ ท่ีทผ่ี มอยู่พร้อมกับรายงานผล
พวกเขากวาดลา้ งพวกทอี่ ยรู่ อบๆ ตามคา� สง่ั ของผมเสรจ็ เรยี บรอ้ ย
ความเรว็ ที่เกนิ คาดคิดนี้ทา� ใหผ้ มได้แตอ่ ึ้งหน้าเหวอ
ส่วนผู้ติดตามของออร์คเจเนรัลที่หลงเหลืออยู่บางตนก็เพิ่งถูก

บทที่ 5 การปะทะครัง้ ใหญ่ 301