เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 08

“ทา่ นก็นสิ ยั ไมด่ เี หมือนกันนะ ผู้เฒา่ แกรนเบล อนั ตรายจรงิ ๆ
แมแ้ ตผ่ มก็เกือบตายเสียแล้ว”

“นา่ ขนั กอ่ นทจี่ ะโดนลกู หลงทา่ นกห็ นอี อกมาอยา่ งเรว็ เลยมใิ ชร่ ”ึ
“จะท�าอย่างไรได้เล่า ท่านได้รับรายงานจากเด็กท่ีท่านเลี้ยงไว้
ไม่ใช่รึ?”
“กน็ ะ---------”
“เจา้ ปศิ าจนน่ั เปน็ สตั วป์ ระหลาดยง่ิ กวา่ ทขี่ า้ จนิ ตนาการไวเ้ สยี อกี
เกินกว่าระดับทหารของจักรวรรดิ เท่าท่ีข้าทราบ หากไม่ส่งเหล่าบุคคล
ระดบั อมิ พเี รยี ลการเ์ ดย้ี น (อศั วนิ รกั ษาพระองคจ์ กั รพรรด)ิ ไปกค็ งเอาชนะ
ไมไ่ ด้กระมงั ยิ่งไปกวา่ นนั้ ---------”
ดัมราดา้ และแกรนเบล
ทง้ั สองนง่ั หนั หนา้ เขา้ หากนั บนเกา้ อ ้ี ลว้ งความลบั กนั และกนั ดว้ ย
กิรยิ าทา่ ทางละมุนละม่อม
ดมั ราดา้ ทอ่ี า่ นออกวา่ แผนการจะลม้ เหลวใครค่ รวญไวว้ า่ จะตตี วั
ออกหา่ งจากตระกูลรอสโซจนกวา่ เรื่องจะซาลง
หากแผนการประสบความสา� เรจ็ เขากจ็ ะสามารถเดนิ หนา้ เจรจา
อยา่ งไดเ้ ปรยี บ ทวา่ หากแผนการลม้ เหลวกม็ คี วามเปน็ ไปไดส้ งู ทจ่ี ะถกู สงั่
ให้ท�าเรื่องท่ีเขาไม่สามารถจัดการได้ เขาจึงพิจารณาจะตัดสินใจยอม
ขาดทุนแล้วไปเรม่ิ ต้นใหม่
เพียงแตส่ ถานการณ์ได้เปล่ยี นไปแล้ว
ระหว่างทด่ี มั ราดา้ ก�าลงั ม่งุ หน้าไปเทมเพสต ์ เขากไ็ ดร้ บั รายงาน
ผ่าน “เวทสื่อ” อย่างกะทันหัน

‘ฮนิ าตะพ่ายแพ้ ทว่ากลบั มที า่ ทีปรองดองกับจอมมารรมิ รุ ุ’

8

ในบรรดาผลลพั ธท์ ีค่ าดการณไ์ ว้ นีจ่ ัดเป็นอันท่เี ลวรา้ ยที่สุด
ถ้าฮินาตะมีชีวิตอยู่ การค้าในบรรดาประเทศฝั่งตะวันตกซ่ึงอยู่
ภายใต้อิทธิพลศาสนจักรศักดิ์สิทธ์ิแห่งทิศประจิมจะยากข้ึน แถมถ้า
ปรองดองกับจอมมารรมิ ุรุ การยใุ หฆ้ า่ ฮนิ าตะอีกครง้ั กท็ �าไดย้ าก
น่ีเป็นแผนการท่ีด�าเนินการเพราะผลประโยชน์ของดัมราด้ากับ
แกรนเบลพ้องกนั แตผ่ ลลพั ธน์ ้นั ช้ีขาดได้ว่าเปน็ ความลม้ เหลวโดยส้นิ เชิง

(เอาเถอะ คิดในอีกแงก่ ส็ ะดวกดีเหมือนกนั )
ถงึ แผนการจะลม้ เหลว แตน่ น่ั ไมใ่ ชค่ วามเสยี หายใหญโ่ ตสา� หรบั
ดมั ราด้า

แม้เขาจะเสียรากฐานในหมู่ประเทศฝั่งตะวันตกไป แต่เส้นทาง
การค้าอ่ืนๆ ก็ยังมีอยู่ เพราะองค์กรที่ช่ือว่าสมาพันธ์ลับ “เคลเบรอส
(สามผยู้ งิ่ ใหญ)่ ” ซง่ึ มขี นาดมโหฬารใชก้ ลมุ่ การคา้ มากมายเปน็ ฉากกา� บงั
ถา้ จะใหพ้ ดู ยงิ่ กวา่ นน้ั ดมั ราดา้ ไมไ่ ดส้ นใจในความเปน็ ความตาย
ของฮินาตะเลย
ดังนั้นเขาจึงไม่ได้โมโหท่ีแกรนเบลล้มเหลว หากมีจุดประสงค์
คอื การใช้ข้อเทจ็ จรงิ นัน้ ใหเ้ ปน็ ประโยชน์ในการคบคา้ สมาคมต่อจากนี้
ดมั ราดา้ ทคี่ ดิ เชน่ นจ้ี งึ เปลยี่ นกา� หนดการกะทนั หนั แลว้ ยอ้ นกลบั
มาทักทายแกรนเบล

“-------ทา่ นผเู้ ฒา่ แกรนเบลไมเ่ หน็ จะเกง่ เทา่ ปากวา่ พอปลดิ ชพี
ฮินาตะล้มเหลว กลับกลายเป็นไปเสริมสร้างความสัมพันธ์กับจอมมาร
ริมุรุเสียน่ี...”
ดังน้ันดัมราด้าจึงท�าไม่รู้ไม่ช้ี โจมตีความล้มเหลวของฝ่าย
แกรนเบล

ทวา่ แกรนเบลเองก็คาดการณไ์ ว้แลว้ วา่ จะถกู จี้แบบนี้
“นน่ั สินะ ข้าจา� ตอ้ งยอมรบั ป่านนี้แล้วตาชั่งท่เี อนเอียงไปคงไม่

ปฐมบท รายงานเร่ืองทผ่ี า่ นมา 9

คนื สมดลุ มหาประเทศฟาลมสุ ทมี่ ปี ระวตั ศิ าสตรเ์ นน่ิ นานรว่ งหลน่ สพู่ น้ื ดนิ
และอาณาจักรใหมค่ งจะถือกา� เนิดขนึ้ สง่ิ นีเ้ ป็นไปตามการคาดการณข์ อง
จอมมารรมิ ุรุ อนั หมายถงึ แผนการของพวกทา่ นคงเป็นอนั ล้มพบั ไป”
แกรนเบลยอมรับค�าพูดของดัมราด้าอย่างไม่สะทกสะท้าน
จากน้ันเขาก็เปิดฉากพูดความเห็นของตนแล้วเจาะเข้าเรื่องสถานการณ์
ปจั จบุ นั
สงิ่ นเี้ ปน็ ไปตามทดี่ มั ราดา้ ไดต้ ระหนกั ไวแ้ ลว้ ดมั ราดา้ เพยี งตอบ
กลบั ดว้ ยการน่งิ เงียบ

“เชน่ น้นั ท่านจะท�าอย่างไร?”
“ทวี่ า่ อยา่ งไรคือ?”

“ดเู หมอื นวา่ สงิ่ ทจี่ อมมารรมิ รุ เุ ลง็ ไวค้ อื การพฒั นาใหม้ หาพงไพร
แหง่ จรู า่ เปน็ ศนู ยก์ ลางเศรษฐกจิ สา� หรบั พวกเรารอสโซ นน่ั เปน็ สง่ิ ทม่ี อิ าจ
ยอมรับได้เปน็ อันขาด”

“หืม...”
เม่ือถูกแกรนเบลถาม ดัมราด้าก็ครุ่นคิดถึงส่วนได้ส่วนเสียใน
เน้ือหาของการสนทนา
ดัมราด้านั้นไม่ได้มีเจตนาที่จะเอาเรื่องกับตระกูลรอสโซแต่
อยา่ งใด เขาคิดวา่ เร่ืองในคร้ังน้ีจะปล่อยให้แล้วกนั ไปทง้ั สองฝา่ ยเสียกไ็ ด ้
เพ่อื ใหก้ ารคา้ ตอ่ จากนรี้ าบรนื่
นอกจากนี้แกรนเบลก็ดูจะคิดอย่างเดียวกัน ย่ิงกว่านั้นสายตา
ของเขายังคล้ายกับว่าก�าลังทอดมองไปยังเหตุการณ์ต่อจากนี้ที่ห่างไกล
ราวกบั ลา้� หนา้ ดัมราดา้ ไป

“ถึงพวกเราจะทะเลาะกันท่ีนี่ไปก็คงไม่เกิดประโยชน์มิใช่หรือ?
ณ ตอนนี้ซึ่งยากนักท่ีเราจะเอาก�าลังทหารไปต่อต้านจอมมารริมุรุกับ
นกั บญุ ฮนิ าตะ การเคลอ่ื นไหวอยา่ งออกนอกหนา้ มอิ าจทา� ได ้ พวกทา่ นเอง
ก็เช่นเดียวกนั ใช่หรอื ไม่?”

10

แกรนเบลเอ่ยราวกับอา่ นความคิดของดัมราด้าออก
“หหึ ึหึ ตอ้ งยอมท่านจรงิ ๆ ผเู้ ฒา่ แกรนเบล จริงดังท่ีว่าตอนน้ี

จะโยนความรับผิดชอบในความล้มเหลวกันไปมาก็ไม่มีความหมาย
ผมได้มีสัมพันธ์อันดีกับผู้อาวุโสท้ังห้ามาโดยตลอดจนถึงตอนน้ี และ
ผมยังเข้าใจว่าต่อจากน้ีไปก็จะไม่เปลี่ยนแปลง ถึงจะขาดทุนจากการหา
กา� ไรในศึกสงคราม แตเ่ ร่ืองนน้ั ก็ส่วนเรอ่ื งน้ัน ขอเพียงมชี วี ติ อยกู่ ค็ งจะมี
โอกาสอยู่ละนะครับ”
“สมแลว้ ทเ่ี ปน็ ทา่ นดมั ราดา้ เขา้ ใจเรอ่ื งราวรวดเรว็ ชว่ ยไดม้ ากเลย
และด้วยเหตุน้ัน พวกเราควรจะร่วมมือกันขัดขวางการเกิดของพ้ืนที่
เศรษฐกจิ ใหม่มใิ ช่ร!ึ ”
จดุ ประสงคข์ องแกรนเบลนน้ั ไมต่ อ้ งพดู ถงึ วา่ คอื การรกั ษาอา� นาจ
ทม่ี ตี อ่ นานาประเทศฝง่ั ตะวันตก
ลูกเสือในถา้� ของแกรนเบล มาเรยี เบลคาดการณ์ถงึ การกา� เนิด
พนื้ ทเ่ี ศรษฐกจิ ใหมท่ ม่ี มี หาพงไพรแหง่ จรู า่ เปน็ ศนู ยก์ ลาง หากยอมใหม้ นั
เกิดขน้ึ อทิ ธพิ ลของตระกูลรอสโซยอ่ มจางหายไปอย่างแนน่ อน
แกรนเบลจะไมย่ อมใหร้ ะบอบการปกครองทสี่ รา้ งกนั มาพนั กวา่
ปีของพวกเขาเสอ่ื มคลายลงเปน็ อันขาด
แกรนเบลจึงคิดขัดขวางจอมมารริมุรุ และท�าลายโครงสร้าง
เศรษฐกิจน้ันให้ย่อยยับ ทว่าตอนนี้เม่ือเขาสูญเสียสถานภาพในฐานะ
“ปรมาจารยแ์ หง่ วนั ทงั้ เจด็ ” ไปแลว้ เขาจงึ ไมส่ ามารถใชป้ ระโยชนจ์ ากนาม
ของเทพลี มู นิ สั ได ้ ดงั นน้ั จะดหี รอื รา้ ยเขากต็ อ้ งการความรว่ มมอื จากองคก์ ร
ของดมั ราด้า---------“เคลเบรอส”
ลกู หลานของแกรนเบลรวมทง้ั พรรคพวกผอู้ าวโุ สทงั้ หา้ ทเ่ี หลอื เอง
ต่างกส็ นับสนุนความคิดน้ี
พวกเขาแตล่ ะคนกา� ลงั สรา้ งความเคลอื่ นไหวในคอนซลิ ออฟ เวสต ์
(สภานานาชาติฝั่งตะวันตก) ยืดระยะเวลาในการฟื้นฟูจากความวุ่นวาย

ปฐมบท รายงานเร่ืองทีผ่ ่านมา 11

ในอาณาจักรฟาลมุส
ถึงจะไม่สามารถหยุดย้ังกระแสของการครองราชย์ของกษัตริย์
องคใ์ หมใ่ นแผน่ ดนิ ฟาลมสุ ได ้ แตก่ ไ็ ดล้ งมอื ทา� สง่ิ ทที่ า� ไดเ้ พอื่ ถว่ งเวลาไวแ้ ลว้
แม้จะเพียงเลก็ น้อยกต็ าม
ตระกูลรอสโซยงั มี “ไพ่ตาย” ทซี่ อ่ นไว้อยู่ แตม่ นั ยงั เรว็ เกนิ ไป
ทจี่ ะเผยมนั ออกมา ฉะนนั้ การใชป้ ระโยชนจ์ าก “เคลเบรอส” จงึ เปน็ แผนท่ี
ดกี ว่า
นั่นคือความคดิ ของแกรนเบล
ทวา่ ---------

“โอ้ ชา้ ก่อนครับ”
ดมั ราด้าไม่มีความตง้ั ใจจะท�าตามความคิดของแกรนเบล
จริงอยู่ที่ตระกูลรอสโซกับผู้อาวุโสทั้งห้าที่ปกครองตระกูลเป็น
คู่ค้าที่เยี่ยมยอด เป็นความจริงที่เขาไม่ต้องการเลิกคบค้ากับพวกเขา
ตอ่ จากน้ ี แต่ถงึ อยา่ งน้นั ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะว่าตามไปทุกอยา่ ง
ดัมราดา้ เองกเ็ ป็นพ่อค้า
เขาเปน็ มนษุ ยท์ ที่ า� งานดว้ ยการคา� นวณผลประโยชนท์ างการเงนิ
และเป็นเจา้ ของความนกึ คิดทยี่ ดื หยุน่
“เคลเบรอส” ได้รับกา� ไรจ�านวนมหาศาลจากการกุมการค้าใน
เขตเศรษฐกจิ ทัง้ ตะวันออกและตะวันตกอยใู่ นมอื น่นั คอื ข้อเทจ็ จริง แม้
จะมีคู่ค้าเพิม่ ขน้ึ มา “เคลเบรอส” กไ็ มไ่ ด้เสยี หาย อทิ ธพิ ลของผอู้ าวุโส
ท้ังห้าในนานาประเทศฝั่งตะวันตกจะลดลงหรือไม่น้ันเป็นเร่ืองท่ีไม่ได้
เกี่ยวข้องกับดัมราด้าเลย

“-------ผมพดู จากใจจรงิ วา่ ตอ่ จากนยี้ งั ตอ้ งการคงความสมั พนั ธ์
อนั ดเี อาไว้ หากแตผ่ มกไ็ มอ่ าจเหน็ พอ้ งกบั เรอื่ งทที่ า่ นผเู้ ฒา่ แกรนเบลกลา่ ว
เมื่อครู่ได้ อย่างไรเสียเราก็ไม่มีเหตุผลท่ีจะเป็นปรปักษ์กับจอมมารริมุรุ
เลยน่ะสคิ รบั ”

12

ดัมราดา้ กล่าวเชน่ น้ันออกมาตอ่ หน้าแกรนเบล
“เจ้า...”

“หหึ หึ ึ อยา่ งทท่ี า่ นกลา่ วนนั่ ละครบั ฮนิ าตะรจู้ กั ใบหนา้ ของผมแลว้
คงยากจะเคล่ือนไหวในบรรดาประเทศฝั่งตะวันตก ผมจะกลับประเทศ
ตวั เองแลว้ ส่งตวั แทนมาให้ก็แล้วกนั ”
ถ้าฆ่าฮินาตะตามที่สัญญาผมก็คงท�างานได้--------- ด้วยการ
เหนบ็ แนมเปน็ นัยดงั น้ ี ดมั ราดา้ ไดป้ ฏเิ สธข้อเรยี กรอ้ งของแกรนเบล

“...”
“เอาเป็นว่าเราจะยังคบคา้ สมาคมกนั เช่นเดมิ และเร่อื งในคร้งั น้ี
กใ็ ห้แล้วกนั ไปทั้งสองฝา่ ย”
ดมั ราด้าเอ่ยท้ิงทา้ ยแล้วลุกจากท่ีนงั่
แกรนเบลท่ีไม่คาดคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนไม่สามารถพูดโต้ตอบ
ดมั ราดา้ ไปมากกวา่ นไี้ ด ้ องคก์ ร “เคลเบรอส” กมุ อา� นาจมดื ของจกั รวรรดิ
ทางตะวนั ออกอย ู่ การทา� ใหด้ มั ราดา้ ผเู้ ปน็ บอสคนหนง่ึ โกรธจนการเจรจา
ล้มเหลวในท้ายสุดน้ันเป็นความเสียหายที่หนักเกินไปส�าหรับตระกูล
รอสโซในตอนน้ี

“...ช่วยไม่ได้ เร่ืองน้ีพวกข้าจะจัดการกันเอง อย่างน้อยที่สุดก็
ขอพวกท่านอย่าได้ขดั ขวางพวกเรา”
“เรอื่ งนน้ั มนั แนน่ อนอยแู่ ลว้ ละครับ โปรดคิดถึงความสมั พันธ์ท่ี
ผา่ นมาแลว้ เช่ือมือพวกเราเถอะครับ”
ดมั ราดา้ ตอบกลบั ดว้ ยใบหนา้ ยมิ้ แยม้ คา� นบั อยา่ งสภุ าพหนง่ึ ครง้ั
แล้วจากไป
ท่าทางของดัมราด้าเต็มไปด้วยความซ่อื สตั ยจ์ ริงใจ ดเู ผินๆ จะ
เห็นว่าเป็นพอ่ ค้าท่ไี ม่เสแสรง้ หลอกลวง
ทว่าหากฮินาตะถูกเก็บ เขาก็คงไปเอาใจจอมมารริมุรุต้ังนาน
แลว้ จากนนั้ กช็ งั่ สว่ นไดส้ ว่ นเสยี ระหวา่ งตระกลู รอสโซกบั จอมมารรมิ รุ แุ ลว้

ปฐมบท รายงานเร่อื งทีผ่ ่านมา 13

เล็งชบุ มอื เปบิ เอาผลประโยชน์จากทัง้ สองฝา่ ย
เขาไมใ่ หอ้ กี ฝ่ายร้สู กึ ตวั ถึงเร่อื งนนั้ แม้แต่เส้ียวเดียว สมญานาม
“เงนิ ตรา” ของดมั ราดา้ ไม่ไดเ้ ป็นเพียงของประดับ
แต่แกรนเบลก็เป็นบุคคลมากเล่ห์ผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมานาน
เขาอ่านความคิดอกี คร่งึ หน่งึ ของดัมราดา้ ได้อยา่ งแมน่ ย�า
จรงิ อยู่ท่ีเขาคงไมข่ ดั ขวางตามคา� พูด
แตด่ มั ราดา้ ไมไ่ ด้บอกวา่ จะไมท่ า� การคา้ กับจอมมารรมิ ุรุ
เขาไมไ่ ด้โกหก สา� หรับพอ่ ค้าแลว้ กลา่ วไดว้ ่าเปน็ ทา่ ทีที่ถูกต้อง
ทวา่ สา� หรบั แกรนเบลผเู้ ปน็ ใหญใ่ นตระกลู รอสโซทเ่ี ปน็ ผปู้ กครอง
แลว้ อยา่ งไรก็ไม่อาจยอมรบั ท่าทีของดมั ราด้าได้

“น่าเจ็บใจนกั บงั อาจจี้จดุ อ่อนของขา้ ถา้ เรือ่ งนจ้ี บลงแลว้ พวก
แกจะเปน็ รายถัดไป”
เสยี งพมึ พา� ของแกรนเบลสะทอ้ นอยา่ งแผว่ เบาในหอ้ งทด่ี มั ราดา้
จากไป
นยั นต์ าของเขายอ้ มไปดว้ ยความเสยี หนา้ และขนุ่ มวั ไปดว้ ยโทสะ...

＊

“--------แลว้ การคุยกบั ผูอ้ าวโุ สทง้ั ห้ากม็ บี ทสรปุ เชน่ นคี้ รบั ”
ดมั ราดา้ แจง้ เดก็ หนมุ่ ทน่ี ง่ั บนเกา้ อดี้ ว้ ยทา่ ทางสบายๆ เบอ้ื งหนา้

“อยา่ งงนั้ เหรอ ดแี ลว้ ละทคี่ วามสมั พนั ธก์ บั ตระกลู รอสโซเรยี บรอ้ ย
ตามทนี่ ายหวัง เทา่ นี้เรากจ็ ะใชผ้ เู้ จรจากบั พวกเขาตอ่ จากนไ้ี ด”้
ดมั ราดา้ ผมู้ ที า่ ทางหยงิ่ ยโสแมย้ ามเจรจากบั ตระกลู รอสโซ กลบั
แสดงความถ่อมตัวเม่อื อยหู่ นา้ เด็กหนมุ่
น่ันมนั แนอ่ ย่แู ลว้
เพราะอย่างไรเสยี เด็กหนุ่มคนนกี้ ็เป็นเจา้ นายของดัมราดา้ และ

14

เป็นผนู้ า� ของสมาพันธล์ บั “เคลเบรอส”
เด็กหน่มุ พยักหน้าสบายๆ ใหก้ บั รายงานของดมั ราด้า

“นน่ั สนิ ะครบั ถงึ อยา่ งนน้ั กเ็ ถอะ ไอพ้ วกนน้ั บงั คบั ใหผ้ มไปเจอ
สัตว์ประหลาดแบบนั้นโดยไม่ใหข้ อ้ มูลอะไรเลย...”
“ฮะฮะ หายนะจรงิ ๆ นะ แตเ่ อาเถอะ ถอนตัวออกมาได้จังหวะ
พอดีเลยนี”่
“หหึ หึ ึ ไมห่ รอก แคโ่ ชคดนี ะ่ ครบั ชอื่ ดอิ าโบลรเึ ปลา่ นะ? มนั เปน็
ปศิ าจอนั นา่ หวาดกลวั ทอี่ าจทดั เทยี มกบั แบรน (สขี าวแหง่ จดุ เรม่ิ ตน้ ) ทเี่ คย
ส�าแดงฤทธ์ใิ นจักรวรรดิเลย ภัยคุกคามไมใ่ ชแ่ คจ่ อมมารริมรุ สุ นิ ะครบั ”

“นน่ั สนิ ะ... รสู้ กึ วา่ จอมมารรมิ รุ นุ า่ จะเสรมิ กา� ลงั ตวั เองไดเ้ รว็ กวา่
ทพี่ วกเราจะเตรยี มตวั ได้ใหมอ่ ยู่เหมอื นกัน...”
“จริงอย่างท่ีว่า จอมมารนั่นเหมือนจะมีโชคอย่างน่าประหลาด
มนษุ ยม์ ารทแ่ี ขง็ แกรง่ รวมตวั กนั อยทู่ เ่ี ขา มหิ นา� ซา้� กระทง่ั “มงั กรวายคุ ลง่ั ”
กร็ บั ใชเ้ ขา-------”
“ว่ากันตามตรง เป็นแผนที่โง่มากท่ีจะต่อกรกับก�าลังพลน้ัน
ตรงๆ”

“ไมม่ ที างชนะ-------ผมจะไมพ่ ดู แบบนหี้ รอก แต ่ “เคลเบรอส”
ก็คงลม่ สลายสนิ ะครับ”

“เอาเถอะ รีบร้อนไปก็ช่วยไมไ่ ด้ ยังไงซะเราก็มเี วลา คอ่ ยๆ คิด
กันเถอะ”
“ก็ดีเหมือนกันนะครับ ตอนน้ีความวุ่นวายคงด�าเนินต่อไปสัก
ระยะ ขนื ยนื่ มอื เขา้ ไปในสถานการณแ์ บบน้ ี เราอาจจะโดนไฟลวกเสยี เอง
ก็เปน็ ได้”
“นั่นสิ เราใช้ฮินาตะเป็นการเอาคืนเล็กๆ น้อยๆ ...แต่ก็ดัน
ลม้ เหลวซะน ี่ ถา้ เคลอื่ นไหวมากกวา่ นที้ างเรากจ็ ะอนั ตรายดว้ ย มาอยแู่ บบ
สงบเสง่ียมไปสักพักเถอะ”

ปฐมบท รายงานเร่ืองทีผ่ ่านมา 15

ดัมราด้าครุ่นคิดแล้วเห็นด้วยกับเด็กหนุ่มผู้หัวเราะร่าโดยไม่มี
ทา่ ทางกังวลอะไรเลย จากน้นั ก็หลุดบน่ ออกมาเหมอื นนึกข้นึ ได้

“ถงึ อยา่ งนน้ั ผอู้ าวโุ สทง้ั หา้ นไ่ี มไ่ ดเ้ กง่ อยา่ งปากวา่ เลย ทงั้ ทโี่ มว้ า่
จะเกบ็ นักบุญฮินาตะได้อย่างแนน่ อน แตก่ ส็ ภาพอย่างทเี่ หน็ ในเมือ่ รอด
กันท้ังสองฝ่ายความเข้าใจผิดก็คงคล่ีคลาย ช่องว่างระหว่างศาสนจักร
ศกั ดส์ิ ทิ ธิ์แห่งทิศประจิมกับเทมเพสต์ กค็ งถูกเติมเต็มสินะครบั ...”
ดัมราดา้ พดู อยา่ งไมส่ บอารมณ์
เด็กหนุ่มตอบพลางหวั เราะฝนื ๆ วา่

“นน่ั กเ็ ปน็ ไปตามคาดเหมอื นกนั จอมมารรมิ รุ นุ ะ่ ออ่ นหดั ผมคดิ
ว่าเขาคงไม่ฆา่ ฮินาตะหรอก ผมคาดหวงั วา่ ถา้ ไปไดส้ วยเขาอาจจะพินาศ
ไปเพราะความอ่อนหัดนน่ั ... แตด่ เู หมือนเขาจะไมไ่ ด้อ่อนหัดขนาดน้ัน”
“ดูเหมือนผู้อาวุโสท้ังห้าเองก็เคยมีแผนจะร่วมมือกับจอมมาร
ริมรุ ใุ นฐานะพลงั ควบคมุ “มงั กรวายุคลั่ง” นะครบั ”
“ถ้าท�าแบบนั้นมันได้ผล พวกเราก็ไม่ต้องสู้ให้ล�าบากหรอก
เพราะคดิ วา่ ยงั ไงซะกล็ ม้ เหลวอยแู่ ลว้ ถงึ ไดส้ งั เกตการณต์ อ่ อยา่ งรอบคอบ
ไงล่ะ”
“อยา่ งนีน้ ่เี อง เปน็ อย่างนนั้ หรอื ครบั แต่ตอ้ งขอบคุณทา่ นจริงๆ
เพราะถ้าไม่มกี ารติดตอ่ จากทา่ น ผมคงโผลไ่ ปเจอนักบญุ ฮินาตะต่อหน้า
จอมมารรมิ รุ เุ ขา้ แลว้ ”
หากโชคดีก็คงไม่ความแตกเร่ืองตัวตนที่แท้จริงของเขา แต่เขา
ไมส่ ามารถมองโลกในแงด่ ไี ดต้ อ่ หนา้ ฮนิ าตะ ดงั นนั้ เขาจงึ ขอบคณุ เดก็ หนมุ่
ที่แจง้ ถึงวกิ ฤตลิ ่วงหนา้
ถา้ จะใหพ้ ดู แลว้ เดมิ ทวี กิ ฤตนิ นั้ มสี าเหตมุ าจากคา� สง่ั ของเดก็ หนมุ่
หากเขาไมป่ ลอ่ ยขอ้ มลู ปลอมใหฮ้ นิ าตะ กค็ งไมต่ อ้ งกลวั วา่ ตวั ตนทแี่ ทจ้ รงิ
ของดมั ราดา้ จะถกู เปดิ เผย
แต่ส�าหรับดัมราด้าเรื่องน้ันไม่เป็นปัญหาใหญ่เลย ค�าส่ังจาก

16

เดก็ หนุ่มซึง่ เป็นผูน้ า� ขององค์กร “เคลเบรอส” นั้นมาก่อนทุกอย่าง
เพราะอย่างไรจุดประสงค์ของเด็กหนุ่มผู้ช้ีน�าสมาพันธ์ลับ
“เคลเบรอส” กค็ อื การปกครองโลกในนโ้ี ดยสมบรู ณ-์ -------การพชิ ติ โลก
นนั่ เอง

ดมั ราดา้ เหน็ พอ้ งกบั ความทะเยอทะยานนนั้ และชนื่ ชมหลงใหล
ในตัวเด็กหนุ่ม หากเป็นตามปกติเขาคงหัวเราะเยาะว่าเป็นเร่ืองเพ้อเจ้อ
แตด่ ัมราดา้ รูส้ กึ ว่าถา้ เปน็ เดก็ หนมุ่ คนน้ีอาจจะทา� ส�าเร็จกไ็ ด้
ด้วยเหตุน้เี ขาจงึ ไม่มคี วามกังขาต่อค�าส่งั ของเดก็ หนมุ่

“ถา้ สญู เสยี กระทง่ั นายไปดว้ ย แผนของผมคงผดิ เพย้ี นจนแกไ้ ข
ไม่ไดไ้ ปแล้ว”
“ก็นะ ถึงจะเป็นแบบนนั้ แค่การหนีออกมาผมจะทา� ใหด้ ูเอง”
ดมั ราดา้ เผยย้มิ ห้าวหาญใหเ้ ด็กหนุ่มทีเ่ ป็นหว่ งตน
บอสของ “เคลเบรอส” นน้ั ไมใ่ ชแ่ คค่ ดิ เงนิ เปน็ แลว้ จะเปน็ กนั ได ้
แต่เพราะมีความสามารถที่เป็นของจริงส่งเสริมจึงสามารถท�าให้เหล่า
ผ้แู ข็งแกร่งในโลกเบ้ืองหลงั อยูใ่ ต้อาณัติได้
เดก็ หนมุ่ คงจะเขา้ ใจถงึ เรอื่ งนอ้ี ยแู่ ลว้ กระมงั จงึ ตอบดว้ ยรอยยม้ิ
ท่ดี ูร้ายกาจ

“ฮะฮะฮะ แตจ่ ะเอาจรงิ ไมไ่ ดน้ ะ? แมท้ สี่ ดุ แลว้ นน่ั จะเปน็ วธิ สี ดุ ทา้ ย
ตอนนี้ฉันอยากดูสถานการณ์ไปอีกหน่อยแล้วสนุกกับเล่ห์กลท่ีไม่ต้องใช้
พละกา� ลังมากกว่านะ”
การเอาจรงิ นนั่ กค็ อื เมอื่ “เคลเบรอส” จะรวบรวมกา� ลงั ทม่ี อี ยู่
กจ็ ะเรยี กบอสสองคนทเ่ี หลอื มา เมอื่ เปน็ เชน่ นนั้ กจ็ ะไมใ่ ชก่ ารใชว้ ธิ กี ารงา่ ยๆ
อยา่ งการเคลือ่ นไหวอยู่ในความมืด และมหาสงครามที่นานาประเทศฝัง่
ตะวันตกเขา้ ไปพวั พนั อาจจะปะทขุ ึน้
จรงิ อยทู่ เ่ี หตกุ ารณเ์ ชน่ นน้ั คงไมใ่ ชส่ ง่ิ ทเี่ ดก็ หนมุ่ ผเู้ ปน็ ผนู้ า� ปรารถนา
ดมั ราดา้ เองกเ็ ข้าใจเรื่องนี้ด ี จงึ พยกั หน้าเหน็ พอ้ งอย่างไมล่ ังเล

ปฐมบท รายงานเร่อื งทผี่ า่ นมา 17

“เช่นนนั้ ผมก็ควรกลับประเทศแม่ดีกว่าใชไ่ หมครบั ”
“น่นั สินะ ทา� แบบนั้นจะดกี ว่า ถึงจะบอกวา่ ไมถ่ กู เห็นหน้า แต่
อกี ฝ่ายคอื ฮนิ าตะ ตวั ตนของนายคงถูกหมายหวั ไว้แล้ว การเคล่ือนไหว
อย่างออกหน้าจะยากข้ึน หาใครสักคนมาแทนคงดีกว่า แต่ถึงจะว่าง้ัน
ก็เถอะ--------”
ดัมราด้าเข้าใจสิง่ ท่ีเด็กหนุ่มไมไ่ ด้เอย่ ออกมา
“เคลเบรอส” มบี อสเชน่ เดยี วกับดมั ราดา้ อกี 2 คน แต่หนง่ึ
คนในนน้ั เป็นปญั หา

“อย่าเพ่ิงเรยี กเวก้ามาเลย”
ดังนัน้ เขาจึงเข้าใจเหตุผลท่ีเดก็ หนุ่มพดู อย่างนเี้ ช่นกัน

“ทราบแลว้ ครับ งัน้ ผมจะใหม้ ีช่ามาแทน”
“นนั่ สนิ ะ ฝากด้วยละ่ ”
“เงินตรา” “ผูห้ ญิง” และ “พลัง” เหลา่ บอสทเี่ ปน็ สญั ลักษณ์
ของความโลภแหง่ บุรษุ
มีช่าแห่ง “ผู้หญิง” มีนิสัยท่ีประมาทไม่ได้แต่ก็พูดกันรู้เรื่อง
ทว่า เวกา้ แหง่ “พลงั ” นั้นยุ่งยากมาก เขาคือรา่ งจา� แลงของความรนุ แรง
ราวกับสัญลกั ษณ ์ “พลงั ” ที่กลายเปน็ รปู รา่ ง
เขาไมม่ หี ไู วฟ้ งั คา� พดู ของคนอยา่ งดมั ราดา้ จะทา� ตามกแ็ ตค่ า� สงั่
โดยตรงจากเดก็ หนมุ่ เทา่ นน้ั เพราะรเู้ รอ่ื งนอี้ ยแู่ ลว้ เดก็ หนมุ่ จงึ ไมค่ ดิ จะให้
ดมั ราด้าฝนื

“ถา้ อยา่ งนนั้ เอาตามนน้ี ะครบั แลว้ กเ็ รอื่ งการคา้ ทาสทผ่ี มดา� เนนิ
การไวน้ ่ะครับ จะใหผ้ มจดั การสะสางอยา่ งไรดีครับ?”
“...มเี รอ่ื งนี้ดว้ ยนี่นะ ยงุ่ ยากจัง ท�าลาย “ออร์ทรอส (สมาคม
ค้าทาส)” ที่ฝากนายไว้ไปเลยละกัน เดิมทีฉันก็เกลียดระบบทาส
ซะดว้ ย”
“อมื ผมกไ็ มม่ คี วามเหน็ ตา่ งหรอกครบั แตเ่ ราจะปลอ่ ยพวกอสรู

18

หายากท่ีส่งไป “เอคิดน่า (หอนางโลม)” ของมีช่าด้วยหรือครับ หรือ
ว่า--------”
“ไมล่ ะ เฉพาะสนิ คา้ ลบั เฉพาะใหอ้ ยตู่ ามเดมิ อตุ สา่ หเ์ หลอื ชอ่ ง
ทางกับตระกูลรอสโซแลว้ ก็ต้องมีใช้งานกนั บา้ ง”
“รบั ทราบครบั เชน่ นน้ั ขนั้ ตอนหลงั จากนผี้ มขอฝากทา่ นนะครบั ”
ดัมราดา้ พดู แลว้ ออกไปจากทแี่ ห่งนั้น

เด็กหนุ่มหลับตาลงแล้วนึกภาพตัวหมากบนกระดานในหัวด้วย
ท่าทางสนุกสนาน
หขู องเด็กหนมุ่ ไดย้ นิ เสียงฝเี ท้าดงั กระทบพนื้
ปากของเดก็ หนมุ่ ปรากฏยมิ้ นอ้ ยๆ ทกั ทายผหู้ ญงิ ทา่ ทางเหมอื น
เลขาท่ีเดินมาถงึ ขา้ งหลงั

“ฟงั อยใู่ ช่ม้ยั คาซารมี ”
“คะ่ บอส แล้วนึกยังไงถงึ ทา� ลายออร์ทรอสล่ะ?”
ผทู้ ่มี าคอื คาซารมี
เป็นพวกพ้องท่ีเด็กหนุ่มเชอ่ื ใจและเปน็ ท่ีปรึกษา
“ก็งา่ ยๆ ฉันแค่คดิ วา่ จะให ้ “เขา” สร้างผลงานไว้บ้างน่ะ”
“เหตผุ ลมีแคน่ ั้นเหรอ?”
“ถึงไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยล่ะ? ว่าพื้นที่ท้ังหมดของมหาพงไพร
แหง่ จรู า่ เปน็ เขตปกครองของสไลมน์ น่ั ไปแลว้ ดงั นน้ั ถา้ มคี นเกดิ ไปลา่ อสรู
ข้ึนมาก็จะโดนถล่มกลับนะ ถ้าอย่างน้ันก็ก�าจัดมันก่อนเพ่ือให้เราได้
ประโยชนจ์ ะดีกว่าใช่มั้ยละ่ ?”
“อย่างน้ีน่ีเอง ก็จริงอยู่ รักษาแค่สินค้าท่ีส�าคัญเอาไว้เหมือน
จง้ิ จกสลดั หางกพ็ อสนิ ะ”
“ใชม่ า้ ? ฉนั ขอฝากดา� เนนิ การเรอื่ งทางน้ันได้ม้ยั ?”
“ท่ีว่าให้ “เขา” สร้างผลงานหมายถึง... อ้อ หมอนั่นเหรอ

ปฐมบท รายงานเรื่องทผี่ า่ นมา 19

บอสเนยี่ คิดเรอื่ งน่าสนใจไม่เปลี่ยนเลยนะ เขา้ ใจแลว้ เร่ืองทางนนั้ เช่ือมอื
ดิฉนั เถอะ”
“ฝากดว้ ยนะ คาซารมี ”
“คะ่ แลว้ ก ็ ถงึ จะนอกเรอ่ื งแตอ่ ยากใหเ้ รยี กขา้ วา่ “คาการ”ิ นะ่ ”
เดก็ หนุ่มได้ยนิ เช่นน้ันกล็ ืมตาขน้ึ มองคาซารีม

“เห... ในทีส่ ุดก็ตดั สินใจได้แล้วเหรอ?”
“อมื้ พอเคลยแ์ มนตายขา้ กต็ ดั สินใจได ้ ว่าจนกวา่ จะส้นิ สุดการ
ล้างแคน้ เลออน จะปิดผนึก “ช่ือ” คาซารีมเอาไว”้
“เข้าใจแล้ว ง้ันคาการิ ถึงจะกะทันหันไปหน่อยแต่ก็ฝากตัว
ด้วยนะ”

“วางใจไดเ้ ลย บอส”
ท้ังสองมองตากนั และกนั แลว้ แสยะย้ิม
และแล้วความวนุ่ วายคร้ังใหมก่ เ็ ปิดมา่ นขึ้น

20





หลงั จากตอนนนั้ มันล�าบากมาก
กวา่ เรอ่ื งโนน่ นน่ั นจี่ ะสงบลงไดม้ นั เหนอื่ ยยงิ่ กวา่ การสกู้ บั ฮนิ าตะ
น้ันเปน็ ความลบั รู้กันเฉพาะตรงน้นี ะ
ถ้าถามวา่ เจอเรื่องอะไรมาละก็---------
.........
......
...
ตวั จรงิ ของเทพลี มู นิ สั ทศี่ าสนจกั รศกั ดสิ์ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ บชู าก็
คือจอมมารวาเลนไทน์คนน้นั น่นั เอง
ดูเหมอื นช่อื จริงๆ ของเธอคอื ลูมนิ สั วาเลนไทน ์ จนถงึ ตอนน้ี
เธอใหค้ นทไ่ี วใ้ จเปน็ ตวั แทนเงาของเธอ มอบนามบรวิ ารใหแ้ ละเรยี กขานวา่
จอมมารวาเลนไทน์
เดิมทีในวัลพัวร์กิส (งานฉลองของเหล่าจอมมาร) เวลโดร่าก็
เปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของลูมินัสไปแล้ว เลยกลายเป็นว่าใช้ตัวปลอม
ไมไ่ ด้แล้ว...
ครเู ซเดอร ์ (กองกา� ลงั อัศวนิ ศักดสิ์ ิทธ)์ิ ที่น�าโดยฮินาตะขดั แย้ง
กบั จอมมารวาเลนไทน์คนนั้นและไดร้ ับการสนบั สนนุ จากประชาชน
เป็นการเต๊ียมกันอย่างสมบูรณ์ แต่เหมือนฮินาตะจะรู้อยู่แล้ว
ถา้ บอกวา่ สมเหตุสมผลก็ใชอ่ ยู่หรอก แตใ่ ห้เป็นแบบนด้ี ีแลว้ จริงๆ เรอะ?

“ช่วยไม่ได้น่ี เพราะฉันพยายามห้ามแล้วแต่ก็แพ้ท่านลูมินัส
แต่ส�าหรับท่านลูมินัสเองก็ดูท่าจะไม่ได้สนใจเร่ืองการสนับสนุนของ
ประชาชนเลย--------”
ฮินาตะคงจะรู้สึกว่าผมมีข้อสงสัยอยู่จึงช่วยอธิบายให้ด้วยท่าที
เหน่อื ยหนา่ ย

บทท่ี 1 การปรองดองและสนธสิ ัญญา 23

ฮินาตะเองก็ดูจะไม่ยอมรับเร่ืองน้ี แต่เหมือนว่าเธอจะได้แค่
ท�าตามในฐานะท่แี พล้ ูมนิ สั
ถึงจะพูดแบบน้ัน แต่ฮินาตะก็ได้รับค�าสัญญาจากลูมินัสว่าจะ
ไม่ท�าให้ประชาชนต้องเป็นเหยื่อ เธอตัดสินใจว่าตราบใดท่ียังรักษา
คา� สญั ญาน้ไี ว้ก็จะทา� ตามเจตนารมณข์ องลมู นิ สั
อย่างไรกต็ าม ฮินาตะไมไ่ ด้เป็นคนคดิ แผนการเต๊ยี มกนั น้ีขน้ึ มา

“น่ันสินะ คนทเ่ี ปน็ ต้นคดิ แผนการนนั้ ขึน้ มาคอื ข้าเอง แล้วโระอ ิ
น้องชายก็เกิดอยากจะเอาด้วยน่ะ อันที่จริงแล้วเรื่องนี้ก็ไม่ค่อยเก่ียวกับ
ทา่ นลมู นิ สั เทา่ ไหร ่ ฮนิ าตะเอง ตอนแรกกค็ ดั คา้ นแลว้ พยายามจะกวาดลา้ ง
พวกเราด้วยนนี่ ะ เร่อื งนี้ถ้ามีอะไรจะบ่น กม็ าบอกขา้ เถอะไมใ่ ชฮ่ ินาตะ”
คนท่พี ดู ตอ่ จากฮนิ าตะคอื ชายทมี่ าด้วยกนั กบั ลูมนิ ัส
ถ้าจ�าไม่ผิดเขานา่ จะชื่อพระสนั ตะปาปารุอิ

“แลว้ ไงตอ่ ละ่ ท่าน คุณ? สันตะปาปารุอใิ ช่มัย้ ?”
พอผมพูด รอุ ิกย็ มิ้ เจื่อน แลว้ ตอบว่า “เรียกห้วนๆ กไ็ ม่เป็นไร
จอมมารริมรุ ”ุ ให้ผมเรยี กตามใจชอบได้
ท้ังท่ีมีหน่วยอัศวินศักด์ิสิทธ์ิอยู่ต่อหน้าแต่เขากลับดูไม่ใส่ใจนัก
จะวา่ ยงั ไงด ี เขาคงคดิ วา่ การถอ่ มตวั ตอ่ ผมทเี่ ปน็ จอมมารเชน่ เดยี วกบั ลมู นิ สั
ผู้เปน็ นายของเขาน้ันเป็นเรือ่ งธรรมดา
จากนน้ั รอุ กิ ช็ ว่ ยอธบิ ายทมี่ าทไ่ี ปจนถงึ ตอนนอ้ี ยา่ งงา่ ยๆ โดยให้
เหล่าอัศวินศกั ด์ิสทิ ธท์ิ ่ีกา� ลังฟงั อยู่ไดย้ ิน

“ก็หมายความว่าจอมมารวาเลนไทน์ที่เจอในวัลพัวร์กิส คือ
นอ้ งชายของนายงั้นเรอะ?”
“ถกู ตอ้ งตามนน้ั เขาเปน็ นอ้ งชายฝาแฝดนะ่ แตน่ า่ เศรา้ ทห่ี ลงั จาก
งานฉลองนั้นก็ถูกใครบางคนสงั หารเสียแล้ว”
รุอกิ ล่าวด้วยนา�้ เสียงท่คี ลา้ ยจะไมไ่ ดเ้ ศร้าขนาดนนั้

“เอะ๊ ถูกฆา่ ง้ันเหรอ?”

24

รุอิอาจไม่ใส่ใจ แต่เรื่องนี้น่าตกใจเล็กน้อย ยังไงซะจอมมาร
วาเลนไทนค์ นนน้ั กเ็ ปน็ คนทแี่ ขง็ แกรง่ มากขนาดทไ่ี มน่ กึ วา่ จะเปน็ ตวั ปลอม

“ใช ่ โระอนิ ะ่ มนี สิ ยั มน่ั ใจในตวั เองจนเกนิ พอดไี ปหนอ่ ย เขาคงจะ
ประมาทกระมงั กลมุ่ อา� นาจทม่ี องศาสนจกั รศกั ดส์ิ ทิ ธแ์ิ หง่ ทศิ ประจมิ เปน็
ศตั รกู ็มอี ยูม่ าก ประเทศชาติทร่ี ้สู ึกวา่ จักรวรรดศิ กั ดิ์สิทธ์ิลเู บเรยี สขวางหู
ขวางตากม็ ี ขา้ คดิ เขาคงพลาดพลงั้ เสยี ทใี หก้ บั นกั ฆา่ จากกลมุ่ อา� นาจศตั ร.ู ..”
ถงึ อย่างน้ันก็เปน็ เรือ่ งที่นา่ อับอายจรงิ ๆ รอุ กิ ลา่ ว
ไมม่ ที า่ ทางโศกเศรา้ แตก่ ไ็ มไ่ ดห้ มายความวา่ จะไมร่ สู้ กึ อะไรเลย
ผมก็รู้สกึ ถึงพลังทีไ่ มใ่ ชเ่ ล่นๆ จากชายชอื่ รอุ ิคนน้ี ดเู หมอื นจะ
เกบ็ ง�าพลังท่ีย่งิ กวา่ โระอิเสยี อีก แตก่ ระนั้นเม่ือน้องชายผแู้ ขง็ แกร่งระดบั
จอมมารถูกฆ่า เขาคงมองโลกในแงด่ ไี ม่ได้

“หมู่นี้เราใช้โระอิเป็นตัวแทนการฝึกภาคปฏิบัติของทหารใหม่
ดว้ ยนะ ดเู หมอื นเขาจะเคยเสยี ทา่ ใหซ้ าเรด่ ว้ ย คงเปน็ ความจรงิ ทโ่ี ระออิ อ่ น
ซ้อมลง แต่เราก็ต้องระวังคนท่ฆี ่าโระอิอยดู่ ี เอาเถอะ ยังไงเรอ่ื งน้กี ไ็ ม่ได้
เก่ยี วกบั นายละนะ”
ฮนิ าตะพูดสรปุ อยา่ งรวบรัด
ก็จรงิ ที่เรอื่ งของชายชอ่ื โระอนิ ัน้ ไม่ไดเ้ กยี่ วขอ้ งกบั พวกเรา
เขา้ ใจความสมั พนั ธร์ ะหวา่ งสนั ตะปาปารอุ ิ จอมมารวาเลนไทน์
และเทพลี ูมนิ ัสแล้ว
ไมใ่ ชผ่ มเท่านนั้ หนว่ ยอศั วนิ ศักดสิ์ ิทธแิ์ ตล่ ะคนทีฟ่ ังอยู่ดว้ ยกัน
ก็ด้วย
ดทู า่ จะมแี ตค่ นทเี่ พง่ิ ไดย้ นิ เปน็ ครง้ั แรก ทกุ คนตา่ งกอ็ ยใู่ นสภาพ
อึ้งพูดไม่ออก
ฮนิ าตะดอู อกวา่ ผมเขา้ ใจแลว้ จากนน้ั กเ็ บนสายตาไปยงั พวกพอ้ ง
ของเธอ

“เอาละ ไดย้ นิ แล้วใช่มั้ย? ถึงฉนั ไม่ไดต้ ง้ั ใจจะหลอกพวกนาย

บทท่ี 1 การปรองดองและสนธิสัญญา 25

แต่โดยผลลพั ธ์แล้วฉนั กห็ ลอกพวกนายไปแลว้ อย่ดู ี--------”
“ทะ ทา่ นฮินาตะ”

ฮนิ าตะปรามอศั วินศกั ด์สิ ทิ ธิ์ไว้ด้วยมือข้างหนึ่งแลว้ พูดต่อ
“ฉนั บอกเรอื่ งนกี้ บั พวกนายไมไ่ ด ้ มคี นทร่ี แู้ ผนการนอ้ ยจะดกี วา่

เพราะถา้ เอาเร่ืองน้ีไปบอกคนอืน่ ก็คงตอ้ งฆ่าเท่านัน้ ”
ฮนิ าตะเอ่ยอย่างเยน็ ชา
อยา่ งนี้น่ีเอง ไม่ไหวเลยจรงิ ๆ นา้

“ฮ ึ ฮฮึ ึ หลอกอารโ์ นลคนนไี้ มไ่ ดห้ รอกนะครบั ทา่ นถกู เทพลี มู นิ สั
ไมส่ ิ จอมมารลมู ินสั ขมู่ าใชม่ ้ัยครับ?”
อศั วินศักด์สิ ทิ ธ์ทิ ่ีช่อื อารโ์ นลพูด
ทว่าฮนิ าตะปฏิเสธสงิ่ ทเี่ ขากล่าวอยา่ งไมใ่ ยดี

“ไมใ่ ชส่ กั หนอ่ ย บอกแลว้ ไงวา่ ประชาชนอยใู่ ตค้ วามคมุ้ ครองของ
ท่านลูมนิ ัส เรอื่ งนีเ้ ปน็ ความจริง ดังนนั้ ฉันถงึ ตัดสินว่าตราบใดท่ที า่ นยงั
ไม่เป็นปฏิปักษ์กับมนุษยชาติก็จะท�าตามเจตนารมณ์ของท่าน ดังนั้นนะ
อาร์โนล ฉันจะไมย่ อมใหพ้ ูดว่าร้ายทา่ นลมู นิ ัสหรอกนะ”
ฮนิ าตะจ้องอารโ์ นลเขม็งดว้ ยสายตาคบกริบแลว้ วา่ ดงั นั้น
อยา่ งน้ีไงถงึ ไดเ้ ขา้ ใจผิดกนั
ไมแ่ ปลกเลยท่คี ุณชิสจุ ะเปน็ ห่วง

“น่าๆ ฮินาตะก็เหมือนกัน พูดให้มันอ่อนโยนกว่าน้ีหน่อยสิ
คา� อธิบายแค่นน้ั มันไมเ่ พียงพอเลยสกั นดิ ใชม่ ั้ยละ่ ?”

“ไม่ใชก่ งการอะไรของนายนี?่ ”
โดนเขม่นซะแล้ว
ถงึ ไดบ้ อกวา่ ให้เลิกทา� แบบน้ไี งเล่า

“ก็ไม่ได้ไม่เก่ียวซะทีเดียวนี่? ถ้าพวกนายแตกคอกันเองที่น ี่
ทางนกี้ เ็ ดือดร้อนเหมือนกนั นะ”
“เป็นห่วงไมเ่ ข้าเร่อื ง เดิมที--------”

26

และดว้ ยความรวดเรว็ ก่อนทฮี่ นิ าตะจะพดู ตอบโต้ผม-------
“ไม่ต้องกังวลหรอก ครับ เพราะพวกเราน่ะเชื่อท่านฮินาตะ

อยแู่ ลว้ !”
“ใช่แลว้ อยา่ งท่ีอารโ์ นลว่าแหละครับ จอมมารรมิ รุ ุ พวกเราน่ะ
เปน็ หนว่ ยทร่ี บั ใชเ้ พยี งทา่ นฮนิ าตะเทา่ นน้ั ไมใ่ ชเ่ ทพลี มู นิ สั ดงั นน้ั ไมจ่ า� เปน็
ต้องกังวลวา่ จะแตกคอกันหรอกครับ”
อารโ์ นลกับเลโอนารด์ เอย่ ปฏเิ สธผมอยา่ งพรอ้ มเพรียง
อาจสงสยั กนั บ้าง แต่ดเู หมอื นทุกคนไมว่ ่าใครต่างก็มคี วามร้สู กึ
ท่ีเช่อื ในตัวฮินาตะเหมอื นกัน
ไมม่ อี ะไรดีเทา่ ความสัมพนั ธ์ทเ่ี ชื่อใจกนั เนอะ

“ถา้ อยา่ งน้นั กด็ ”ี
พอผมพยักหน้า อาร์โนลก็ช้นี ิว้ ไปทางดา้ นบนแล้วเสรมิ ว่า

“แลว้ ก็นะครบั พอเหน็ ไอน้ ่นั แลว้ กน็ ะ...”
เขาพูดจาคลุมเครอื แต่ผมรู้วา่ เขาอยากพูดอะไร
ไอน้ ่นั สินะ
เหนือหัวพวกเราตอนนี้ลูมินัสกับเวลโดร่าก�าลังต่อสู้กันอย่าง
อาจหาญ
บอกตามตรง มันรบกวนนะช่วยเลิกเสยี ทเี ถอะ
เพอ่ื ไมใ่ หบ้ นพน้ื ไดร้ บั ผลกระทบ ผมจงึ ปอ้ งกนั ไวด้ ว้ ย ‘ปอ้ งกนั
สมั บรู ณ’์ ของ ‘อรุ เิ อล (ราชนั แหง่ พนั ธสัญญา)’ แต่ขอบเขตมันกว้าง
เกนิ ไปเลยอาจเกิดความเสียหายได้
มองดกู ารโจมตอี นั หนกั หนว่ งเหนอื ธรรมดาของลมู นิ สั กค็ าดเดา
เหตุผลท่อี ารโ์ นลพดู คลมุ เครือไดเ้ อง
บอกตามตรง--------

“เหน็ ไอน้ ่ันแล้ว การท่ที ่านฮินาตะแพก้ เ็ ข้าใจไดค้ รบั ”
“สมแลว้ ทไี่ ดช้ อื่ วา่ เปน็ เทพนี ะครบั ถา้ ทา่ นหนั มาเปน็ อรกิ บั มวล

บทที่ 1 การปรองดองและสนธิสญั ญา 27

มนษุ ย์ พวกเรากค็ งไมอ่ าจทา� อะไรได้เลยจริงๆ นัน่ แหละ...”
ดูเหมือนว่าส�าหรับครูเซเดอร์ แต่ละคน ภาพนี้จะสามารถ
โนม้ น้าวใจได้มากกวา่ ค�าพูด
รอุ ิเปดิ ปากพูดกบั ทุกคนว่า

“วางใจเถอะ ท่านลูมินัสเป็นผู้ที่จิตใจกว้างขวาง ท่านไม่ได้มี
รสนิยมชอบทรมานคนทีอ่ ยภู่ ายใต้การคุ้มครอง ดงั นน้ั หากไม่ได้เปน็ ศตั รู
ก็คงจะสรา้ งความสัมพนั ธ์อันดีกับมวลมนุษย์ เพียงแต่ว่าการเอ่ยถึงเรื่อง
ตวั ตนทีแ่ ท้จริงของท่านนน้ั จะไมไ่ ด้รับการละเว้นน่ะ”
เขากา� ชบั ไวล้ ว่ งหนา้ อยา่ งเขม้ งวดวา่ หา้ มแพรง่ พรายวา่ เทพลี มู นิ สั
คือจอมมาร
เอาเถอะ ตวั ตนของลูมินสั ถูกเปิดโปงกเ็ พราะเวลโดรา่ ผมเองก็
ไม่ขดั ข้องทีจ่ ะให้ความรว่ มมืออยแู่ ล้ว
ถึงผมจะรว่ มมอื กเ็ ถอะ พวกอศั วินศกั ดิส์ ิทธิ์...
พวกเขาเองกด็ ูยอมรบั ทจ่ี ะปดิ เร่อื งนี้ใหเ้ ปน็ ความลบั
เหตุผลคงเพราะฮินาตะต้องการเช่นน้ัน และดูเหมือนฮินาตะ
จะเป็นทร่ี ักใครม่ ากกว่าท่ผี มนกึ ไว้
หากเปน็ แบบนีค้ งไม่จา� เป็นตอ้ งห่วงละนะ
จากมมุ มองของผม ฮนิ าตะนน้ั มภี าพลกั ษณไ์ รอ้ ธั ยาศยั พดู นอ้ ย
เกินเหตุ และมอี ุปนิสัยท่ีถูกเข้าใจผิดไดง้ า่ ย---------

“นายคดิ เรือ่ งเสียมารยาทอะไรสักอยา่ งอกี แล้วใชม่ ัย้ ”
“!? ปะ เปลา่ ไมไ่ ดค้ ิดอะไร--------”
แม่น่เี ปน็ ผู้มีพลงั จิตหรอื ยงั ไงกนั !?
หรอื ว่าเธอกา� ลังอ่านใจผมออกได้อย่างทะลปุ รโุ ปร่ง...

《ปฏเิ สธ ยืนยนั ไม่ไดถ้ งึ ผลกระทบดงั กล่าว》

28

ยะ อยา่ งนัน้ เหรอ
ถ้าอยา่ งนนั้ คงเปน็ ลางสงั หรณ์ท่ีแมน่ อยา่ งนา่ กลัว
อยา่ คิดเรอ่ื ยเป่อื ยตอ่ หน้าฮินาตะทา่ จะดกี วา่
และในจังหวะทผ่ี มยอมรบั แบบน้ัน
คนทีต่ กลงมาจากฟา้ ด้วยความแรงอนั นา่ ทึ่ง ปะทะกบั พ้นื อยา่ ง
รนุ แรงจนแผน่ ดนิ ยบุ ทวา่ กลบั ลกุ ยนื ขน้ึ อยา่ งไมส่ ะทกสะทา้ น มองผมแล้ว
วิง่ เขา้ มาหา
ไม่ตอ้ งบอกก็รู้ว่าคอื เวลโดรา่
เวลโดรา่ วนมาอยขู่ า้ งหลงั ผม ใชผ้ มตา่ งโลแ่ ลว้ จอ้ งเขมง็ ไปบนฟา้
ปลายสายตาของเวลโดร่าคือเด็กสาวโฉมงามผมสีเงินผู้หนึ่ง
เธอเขม่นมองทางน้ดี ว้ ยสหี น้าเดือดดาล ค่อยๆ ร่อนลงจากฟ้า

“ร ิ รมิ รุ เุ อย๋ ชว่ ยเกลย้ี กลอ่ มยยั คนหวั แขง็ นนั่ ทสี !ิ ทงั้ ทขี่ า้ ขอโทษ
อย่างใจกว้างแลว้ แม่นนั่ กลับไม่ยอมรบั ฟัง!”
อ้อ ครบั ผม ครบั ผม
ช่วยเลกิ เอาฉนั ไปตดิ รา่ งแหดว้ ยสกั ทเี ถอะ พดู จริงๆ
ครั้งน้ถี ือวา่ เวลโดร่าเป็นฝ่ายผิด ไม่ส ิ ถา้ มาคิดดู มคี รงั้ ไหนที่
เวลโดรา่ ไม่ผิดดว้ ยเหรอ?
ทงั้ ทเี่ วลโดรา่ ฟน้ื คนื ชพี กลบั มาไดไ้ มน่ าน แตร่ สู้ กึ วา่ จะสรา้ งความ
เดือดรอ้ นไว้ไมน่ อ้ ยเลย
ผมก็ดูอยู่ แต่วิธีการขอโทษของเวลโดร่าดูจะท�าให้ลูมินัสฉุน
เฉียวแทน
เพราะเวลโดรา่ พดู ใสล่ ูมินัสท่ีกา� ลงั เกบ็ ดาบประมาณว่า “เคียะ
ฮะฮะฮ่า เม่ือครานั้นข้ามิได้มีเจตนาร้ายหรอกนะ ก็อย่างที่เขาเรียกว่า
ความพลาดพล้ังของคนหนุ่มอย่างไรล่ะ เจ้าจะอภัยให้ข้าด้วยจิตใจอัน
กว้างขวางนนั้ ก็ไดน้ ะ!”
ลมู นิ ัสเดือดดาลเปน็ อย่างมากกบั คา� พูดน้นั

บทที่ 1 การปรองดองและสนธิสัญญา 29

“สง่ ไอก้ งิ้ ก่านน่ั มาใหข้ ้า”
น้�าเสียงชวนขนลุกลอยมาถึงผม เธอจ้องเขม็งมายังเวลโดร่าท่ี
ยืนเบง่ อยู่ด้านหลังผม
ว่าตามตรงผมไมอ่ ยากเป็นศัตรกู บั ลมู ินสั ด้วยเร่ืองแบบนี้
นอกจากน ี้ ความรู้สกึ ของเธอก็เขา้ ใจได้
ไอน้ นั่ ไมใ่ ชก่ ารขอโทษอยา่ งเดด็ ขาด และผมคดิ วา่ เวลโดรา่ กค็ วร
โดนดแี ล้วส�านึกผดิ บา้ ง
ดังน้นั ผมเลย--------

“ครบั ผม”
ผมคว้าคอเวลโดรา่ ยื่นใหล้ ูมินสั อย่างไม่ลงั เล

“แวก้ กก!? เจ้าทรยศข้าเรอะ ริมุร!ุ !”
“เปลา่ ไมไ่ ดท้ รยศอะไรสกั หนอ่ ย กน็ ายเปน็ ฝา่ ยผดิ ไมใ่ ชร่ ไึ ง?”
เร่อื งแบบน้ตี อ้ งพดู กนั ให้ชดั เทา่ นน้ั
เพื่อไม่ให้เหลือความขุ่นเคืองกับลูมินัส คงจะดีกว่าถ้าช้ีถูกผิด
ใหร้ ู้ดา� รู้แดงกนั แบบแจม่ แจ้งไปเลย
คดิ แลว้ ผมกย็ นื่ เวลโดรา่ ให ้ ลมู นิ สั มองผมคลา้ ยกบั ประหลาดใจ
แต่ทันใดนน้ั ก็จ้องเวลโดร่าแล้วเผยรอยยิ้มน่าสยดสยองออกมา

“อมื เจา้ เขา้ ใจอะไรไดด้ ที เี ดยี วนะจอมมารรมิ รุ เุ อย๋ ผดิ กบั ไอก้ ง้ิ กา่
ตรงนน้ั ลิบลับ”
“ไมข่ นาดนน้ั หรอก แตค่ รง้ั นด้ี เู หมอื นหมอนจ่ี ะสรา้ งความเดอื ด
รอ้ นไวพ้ อตวั เลยดว้ ย ลงโทษใหเ้ ขด็ จนกวา่ จะพอใจเถอะ หลงั จากนนั้ ชว่ ย
ยกโทษใหท้ นี ะ”

“อมื จะรบั ไว้พจิ ารณา”
ลมู นิ ัสแสยะยิ้มแลว้ พยกั หน้า
จากน้นั ก็เกิดความปรองดองขึน้ ระหวา่ งผมกบั ลูมินัส

30

เวลโดรา่ ทถ่ี กู พาตวั ไปโวยวายว่า “เดี๋ยวกอ่ นส!ิ ความเหน็ ควร
จะฟังความเห็นของข้าด้วยไม่ใช่หรือไง!?” แต่เสียงน้ันส่งมาไม่ถึงหูของ
ผมกับลูมินสั

“งนั้ ขา้ ขอชา� ระแคน้ ทมี่ จี นถงึ ตอนนล้ี ะนะ---------เอม็ เบรสเดรน
(อ้อมกอดแหง่ ชวี ติ และความตาย)”
“เจ๊ยี กอะอะอะอา๊ กกกก!!”
มองเหน็ เหมอื นลมู นิ สั กา� ลงั กอดเวลโดรา่ อย ู่ แตบ่ รรยากาศหวาน
ชนื่ นนั้ ไมม่ แี มแ้ ตเ่ สยี้ วเดยี ว แมส้ ดั สว่ นรา่ งกายจะตา่ งกนั แตน่ คี่ อื ทา่ รดั แบร์
ฮกั ชนดิ หนึง่
ถา้ แค่น้ันคงสรา้ งความเสยี หายใหเ้ วลโดรา่ ไม่ได.้ ..

《คÓตอบ เปน็ ท่าทีส่ บู พลังชวี ติ -------- หรือกค็ อื สูบแกน่ เวท
ขณะเดียวกันก็ส่งผ่าน ‘ความเจ็บปวดรุนแรง’ และ ‘ความรู้สึก
ไม่เป็นสุข’ กลับไปในฐานะข้อมูล ตราบใดท่ีไม่ปิดก้ัน ข้อมูลน้ีคง
ถกู สลักลงไปใน “วิญญาณ” ไม่วา่ จะมีสกิล ‘ลบล้างความเจ็บปวด’
หรอื ไม》่

เอ่อ หรือก็คือ แม้จะเป็นคุณเวลโดร่าท่ีเป็นสิ่งมีชีวิตรูปแบบ
จติ กจ็ ะรสู้ กึ วา่ การโจมตนี ี้ “เจบ็ ” นนั่ เอง อกี นยั หนง่ึ นยี่ งั พอทนไดม้ ากกวา่
ทา� ให้เวลโดรา่ สาบสญู ไปตั้งเยอะ
หากมีคลังแก่นเวทไร้ท่ีส้ินสุดเหมือนเวลโดร่า ต่อให้ลูมินัสจะ
เอเนอรจ์ เี ดรน (สบู พลงั ชวี ติ ) ไปมากเทา่ ไรกค็ งไมต่ าย แตก่ น็ า่ จะรสู้ กึ ถงึ
ความอ่อนเพลียและเหนื่อยล้า จากนั้นถา้ เพ่มิ ‘ความเจบ็ ปวดรุนแรง’
กับ ‘ความรู้สึกไม่เป็นสุข’ เข้าไปแล้วก็นับว่าไร้ที่ติส�าหรับการลงโทษ
ใหเ้ ข็ด
การโจมตขี องลูมินัสดา� เนินตอ่ ไปอีกครูห่ น่งึ

บทที่ 1 การปรองดองและสนธิสญั ญา 31



เวลโดรา่ รอ้ งไหโ้ วยวาย มองผมดว้ ยแววตาเศรา้ สรอ้ ย แตต่ อนนี้
ผมตอ้ งท�าใจยกั ษเ์ มนิ เฉยเขา
นก่ี เ็ พอื่ ตวั เวลโดรา่ เอง-------พดู ใหถ้ กู กวา่ คอื ถา้ สงั เวยเวลโดรา่
แลว้ ทา� ให้อารมณ์ของลมู นิ สั ดีขน้ึ แค่นี้ถือว่าเล็กนอ้ ย
น่คี ือสง่ิ ท่ีเรียกวา่ การแลกเปลีย่ นทางการเมอื ง
อภยั ใหฉ้ ันเถอะ เวลโดร่า

“--------เอาเถอะ ท่านลูมนิ สั ก็ดสู นุกสนานด ี อารมณข์ ุ่นเคือง
ท่อี ัดอ้ันไว้ในชว่ งนคี้ งแจ่มใสข้ึนด้วย ข้าเองก็รูส้ ึกยนิ ดี”
รุอพิ ดู หนา้ ตาย

“นน่ั สนิ ะ ตอนนที้ เ่ี รายงั ไมท่ ราบกลมุ่ อา� นาจทฆี่ า่ โระอกิ ไ็ มอ่ ยาก
เปน็ ศตั รกู บั พวกคณุ หรอก แตว่ า่ ฉนั สงสยั อยอู่ ยา่ งนงึ หรอื วา่ เขาคอื -------”
ฮินาตะพยักหน้าตามค�าพูดของรุอิ เบนสายตาไปยังเวลโดร่า
พูดงมึ งา� ในปากคลา้ ยลงั เล
ออ้ จะวา่ ไปก็ยังไม่ไดแ้ นะน�าเลยนี่นะ

“นน่ั คอื เวลโดรา่ นะ่ ไมไ่ ดอ้ ยใู่ นรา่ งมงั กรเลยดยู ากแตเ่ ปน็ ตวั จรงิ
ไมผ่ ดิ แน ่ ตอนนดี้ เู หมอื นเขากา� ลงั ยงุ่ อย ู่ เอาไวค้ อ่ ยแนะนา� ดๆี ทหี ลงั แลว้ กนั ”
“ชะ ชา้ กอ่ นริมรุ ุ! ตอนน ี้ ตอนนจี้ ะแนะน�าตวั -------”

“โฮ?่ ยงั ดูไหวอยนู่ ะเนยี่ ”
“โอ๊กอะอะอะอา๊ กกกก!!”
ดเู หมอื นเวลโดรา่ พยายามจะหน ี แตท่ นั ใดนน้ั การโจมตขี องลมู นิ สั
กห็ นกั หนว่ งขน้ึ
ช่างนา่ เวทนา
ท้งั ที ่ “ถา้ ไก่ฟา้ ไมข่ นั ก็ไมโ่ ดนยงิ ” แท้ๆ...

“-------จะบอกวา่ นน่ั คอื “มงั กรวายคุ ลงั่ ” ทท่ี า่ นลมู นิ สั เฝา้ ระวงั
อย่างนน้ั เหรอ? ก็จริงทร่ี สู้ ึกไดถ้ งึ พลังที่น่าทง่ึ อยู่หรอก...”
ฮินาตะพมึ พ�าคล้ายกบั เอือมระอา

บทท่ี 1 การปรองดองและสนธิสญั ญา 33

กน็ ะ เวลโดรา่ ตอนนด้ี ตู ลกทเี ดยี ว แถมยงั ไมม่ คี วามนา่ เกรงขาม
คงนึกไม่ออกละนะว่าเป็นสัตว์ประหลาดระดับคาทัสโทรฟ (มหันตภัย)
แสนน่ากลวั
พวกอัศวินศักดิ์สทิ ธค์ิ นอืน่ ๆ คงรู้สึกแบบเดยี วกนั ตา่ งคนตา่ ง
มสี ีหนา้ มึนงง

“มะ ไม่น่าเชอื่ ...”
“เจา้ น่นั หรือ? “มงั กรวายคุ ลัง่ ” ทพ่ี วกเราหวาดกลวั --------”

“โกหกใช่มัย้ ...? เขาดูน่าสงสารอยูห่ นอ่ ยๆ นะ?”
ดูท่าจะมีคนท่ถี ูกรปู ลักษณ์ของเวลโดรา่ หลอกเอาอยู่ด้วย
เพราะนน่ั คอื ‘ร่างแยก’ ของผม-------หรือกค็ อื ร่างท่มี ตี น้ แบบ
มาจากคณุ ชสิ ุ ดงั นนั้ ถา้ เวลโดรา่ อยเู่ งยี บๆ กค็ อื หนมุ่ รปู งามนเี่ อง หากเขา
ขอความชว่ ยเหลอื ดว้ ยดวงตาเศรา้ ๆ ตอ้ งมผี หู้ ญงิ บางคนทใี่ จออ่ นบา้ งแหละ
แตว่ ่า จะถูกหลอกไม่ได้
หมอนัน่ นะ่ เป็นส่งิ มชี ีวิตทถี่ ้าไปโอแ๋ ลว้ จะยงิ่ ได้ใจ
ถา้ ไมส่ ง่ั สอนอยา่ งเขม้ งวดเสยี แตต่ อนน ้ี ตอ่ ไปคนทจี่ ะเดอื ดรอ้ น
ก็คือพวกเรา--------หรอื จะให้ถกู --------ผมนแี่ หละ

《แจ้งเตือน ออรา่ ทเ่ี คยใกลจ้ ะระเบดิ ของ “มังกรวายุคลั่ง”
เวลโดรา่ ลดลงมาท่คี ่าเสถยี รแลว้ 》

--------- เอ๋!?
หรือว่ากระทั่งการกระท�าของลูมินัสครั้งน้ีก็เป็นไปตามแผนของ
อาจารย์ราฟาเอลเหรอ!?
ไมห่ รอกมั้ง...
ยงั ไงกค็ งไมใ่ ชห่ รอก เขาไมน่ า่ จะอา่ นเหตกุ ารณไ์ ดไ้ กลขนาดนน้ั
แบบน้นั เรยี กวา่ ประเมินสงู เกนิ ไป

34

การต่อสู้กับฮินาตะเป็นไปตามแผนการของอาจารย์ราฟาเอล
เสยี เหลอื เกนิ เลยเผลอคดิ แบบนั้นไป
ผมปรบั อารมณใ์ หมแ่ ล้วสะบัดหัวไลค่ วามคิดนั้น
จากน้ันผมกม็ องไปรอบๆ แล้วพูดข้ึนวา่

“เอาละ ก่อนอ่ืนเราย้ายที่กันดีม้ัย อาจจะเคยเข้าใจผิดกัน
หลายอยา่ ง แตอ่ ยา่ งแรกเรามาสงบจติ สงบใจคยุ กนั เรอื่ งอนาคตตอ่ จากนี้
กันเถอะ”
และแล้วผมกต็ ดั สินใจนา� ทางเหลา่ อัศวนิ ศักดิส์ ิทธิไ์ ปที่เมือง
.........
......
...
ริกุรุโดมารับที่ทางเข้าเมือง ผมส่งโซเอย์ติดต่อมาก่อนหน้าน้ี
เขาจงึ รบี รดุ มาถึงกอ่ น
ผมคิดว่าเขาน่าจะมีเวลาเหลือเฟืออยู่แล้ว แต่นี่แหละคือนิสัย
โดยธรรมชาติของรกิ ุรโุ ด ชายผู้ชื่นชอบการวิ่ง

“สวัสดที ุกท่าน ยนิ ดีตอ้ นรบั !”
รกิ รุ ุโดยิ้มรา่ เช้อื เชิญเหล่าอศั วนิ ศกั ดิ์สทิ ธ์ิ
หมูน่ ี้เขาคงเรยี นรูก้ ารทูตมา ถงึ ไดม้ ีรอยยิ้มอย่างทโ่ี ปรดา้ นการ
ดแู ลแขกยังแพ้ แมก้ ับอีกฝา่ ยที่ตอ้ งระแวดระวังจนเม่ือไมน่ านมาน ้ี เขาก็
ไมแ่ สดงทา่ ทีแบบนนั้ ให้เห็นแมแ้ ต่นอ้ ย สมแลว้ จริงๆ

“ทางเราจะเตรียมอาหารไว้ให้ หากมีส่วนผสมใดที่ไม่สามารถ
ทานไดก้ รณุ าแจง้ ดว้ ยครบั ”
ไม่ละเลยท่ีจะถามยืนยันว่ามีส่วนผสมท่ีกินไม่ได้เพราะภูมิแพ้
หรอื เหตผุ ลดา้ นศาสนาหรอื เปลา่ ตอ้ งกม้ หวั ใหค้ วามขยนั เรยี นรขู้ องรกิ รุ โุ ด
จรงิ ๆ ตอนทไ่ี มเ่ หน็ เขา คงจะเรยี นรวู้ ฒั นธรรมกบั แนวคดิ ของมนษุ ยห์ ลาย
อยา่ งมาจากอีกฝา่ ยทเ่ี ป็นนักผจญภยั กับพวกพ่อค้าละมั้ง

บทที่ 1 การปรองดองและสนธิสญั ญา 35

ใครจะไปเชอ่ื เล่าวา่ เดิมทเี ขาเป็นกอ็ บลนิ ไร้พลงั ?
“เออ่ ไมล่ ะ เราไมอ่ ยากรบกวนขนาดนน้ั ---------”

ฮนิ าตะปฏเิ สธคลา้ ยลา� บากใจ แตห่ ลังจากนจ้ี า� เป็นต้องคยุ กัน
เรอื่ งความสมั พนั ธต์ อ่ จากน ้ี โดยไมท่ นั รตู้ วั กเ็ ยน็ แลว้ การหารอื คงตอ้ งเปน็
วันพรุ่งนี้
อตุ สา่ หม์ าทนี่ ท่ี ง้ั ท ี ยงั ไงกอ็ ยากจะโปรโมตเมอื งของพวกเราเอาไว้

“น่าๆ วันนี้ก่อนอ่ืนเรามาสนุกกับงานฉลองการปรองดองของ
เรากนั เถอะ”
“โอ ้ งานฉลองรึ! เปน็ ความคิดท่ีเยย่ี มมาก แนน่ อนวา่ คงมีเหลา้
ดว้ ยใชห่ รอื ไม?่ ”
เวลโดรา่ ทน่ี า่ จะโดนลมู นิ สั ทา� โทษอยตู่ อบรบั คา� พดู ของผมอยา่ ง
ชอบใจ
กไ็ มไ่ ดเ้ ปน็ หว่ งหรอกนะ แตเ่ ขาดสู บายดจี ริงๆ ดว้ ย

“งานฉลองนั่น แนน่ อนวา่ ข้ากไ็ ดร้ ับเชิญใชห่ รอื ไม?่ ”
เหวอ!?
ลูมินสั เขา้ มาอยขู่ า้ งๆ ผมโดยท่ีผมไมท่ นั รตู้ วั ตงั้ แตเ่ มอ่ื ไรไม่รู้
แนน่ อนวา่ ผมก็ตัง้ ใจแบบนั้น แตเ่ ร่อื งเวลโดร่าพอแล้วหรือ?

“ไดส้ ิ ท่าน ลูมนิ สั ?”
“น่าขนลกุ เรียกลมู นิ ัสเถอะ”
เมอื่ ผมลงั เลวา่ ควรจะเรยี กยงั ไงดกี ไ็ ดร้ บั อนญุ าตใหเ้ รยี กหว้ นๆ ได้
เราตา่ งเปน็ ออคตาแกรม (จอมมารแหง่ ดาราแปดแฉก) เหมอื นกนั
อยูแ่ ลว้ เอาตามที่เขาว่าดกี วา่

“งน้ั ลูมินัส เรียกฉนั วา่ รมิ รุ แุ ลว้ กนั สว่ นเร่ืองเวลโดร่า--------”
“ไม่ให้อภัย ข้าไม่ให้อภัยแต่ว่าจุดประสงค์ที่มาวันนี้คือมาตาม
เชด็ กน้ บรวิ ารขา้ รมิ รุ เุ อย๋ เหน็ แกห่ นา้ เจา้ ขา้ จะลงโทษเจา้ กงิ้ กา่ นน่ั วนั หลงั
แล้วกัน”

36

โอ ้ ลูมนิ ัสเรยี กผมว่ารมิ ุรดุ ้วย
นกึ วา่ จะบ่นแบบส�าคญั ตวั กวา่ นเี้ สยี อกี แตด่ ูเหมอื นวา่ เธอจะมี
นิสยั ตรงไปตรงมาเกินคาด
พอคดิ วา่ ถา้ เปน็ แบบนนี้ า่ จะสนทิ กนั ได ้ เวลโดรา่ กโ็ วยวายออกมา
แมแ้ ต่ลูมนิ ัสเองกโ็ ตก้ ลบั ไปเหมือนเหยอ่ื ท่ีติดเบด็ ...

“อะไรน้า!? แค่น้ีกพ็ อแลว้ ไม่ใช่หรือไง!”
“หนวกห ู หบุ ปาก! ขา้ ประนปี ระนอมอยนู่ ไ่ี ง ไมเ่ ชน่ นน้ั จะตดั สนิ
กนั ให้รดู้ �ารูแ้ ดงตอนนเ้ี ลยกย็ อ่ มได้!”
“อุวะฮะฮะฮะ! น่าสนุกนี่ ข้าจะแสดงพลังท่ีวิวัฒนาการแล้วให้
ประจกั ษ์--------”
ท้ังสองคนกา� ลังกดั กนั
จะเรียกว่าไม่ถูกกันหรอื ยังไงดี
ท่าจะจรงิ ทว่ี า่ ท้ังสองเปน็ เพอื่ นค่กู ดั กนั
หากใหท้ งั้ สองทา� ตามใจชอบเมอื งนอ้ี าจจะปลวิ หายไปเลยกเ็ ปน็ ได้

“หยดุ นะเจา้ บ้า หา้ มอาละวาดท่ีน่นี ะครบั ”
ผมท่ีตระหนักถึงเรื่องนั้นขัดขวางการววิ าทไว้ดว้ ยการใชอ้ า� นาจ

ลูมินัสชิงแก่นเวทปริมาณมหาศาลจากเวลโดร่าไปแล้ว เธอจึง
พอใจในระดบั หนึ่ง
เท่านี้ก็มีทีท่าว่าจะยอมพักรบไปสักระยะแล้ว อย่าไปกระตุ้น
มากกวา่ นี้ดีกวา่
ในเม่ือเขาจะมาร่วมงานฉลองแล้ว ที่เหลือเราก็ต้องบริการให้
เตม็ ท่ี

“งานฉลองของพวกเราไม่ใช่อาหารคอร์สหรูหราแบบท่ีเสิร์ฟใน
วลั พวั รก์ สิ หรอกนะ ไม่เป็นไรใชม่ ั้ย?”
พอถามดลู มู ินัสก็พยกั หน้าว่าไมเ่ ปน็ ไร

บทที่ 1 การปรองดองและสนธสิ ญั ญา 37

“ครงั้ กอ่ นขา้ รสู้ กึ ไมส่ บายใจจงึ ไมไ่ ดเ้ ขา้ รว่ ม แตเ่ หตผุ ลทไ่ี มเ่ ขา้ รว่ ม
ไม่ใช่เพียงเทา่ นน้ั พอ่ ครวั ทีข่ ้าจา้ งไวก้ ็ท�าอาหารแบบนัน้ ใหอ้ ยแู่ ลว้ เดมิ ที
ขา้ เองไมจ่ �าเปน็ ตอ้ งกนิ อาหาร เลยเบือ่ หน่ายอาหารเช่นน้ันแล้ว แต่วา่ นะ
ทนี่ ม่ี สี รุ าหายากอยมู่ ใิ ชห่ รอื ? เจา้ กง้ิ กา่ นน่ั กด็ ตู น่ื เตน้ ดว้ ย ขา้ เองกค็ าดหวงั
อยูเ่ ช่นกัน”
ดทู า่ ลูมินัสจะอยากรว่ มงานเตม็ ที่

“ท่านลมู ินัส นน่ั จะไม่เป็นการประมาทหรอกหรือขอรับ?”
พอ่ บา้ นชราท่ีตามมารบั ใชก้ ลา่ วกบั ลูมนิ สั
ถึงจะบอกว่าชรา แตน่ ัน่ เปน็ แคภ่ ายนอกเทา่ นน้ั แผ่นหลังของ
เขาเหยยี ดตรงดภู มู ฐิ าน กลนิ่ อายนนั้ บง่ บอกวา่ ไมใ่ ชค่ นธรรมดา อยา่ งนอ้ ย
ฝมี อื คงทัดเทียมกบั รอุ ทิ ี่ยนื อยู่ขา้ งๆ
ลมู ินัสชา� เลอื งมองชายคนนั้นด้วยทา่ ทางอารมณ์เสีย

“ฮึ กนุ เธอร ์ เจ้าน่ชี า่ งจจู้ เ้ี สมอเลยนะ ถงึ ได้ไม่อยากพามาด้วย
อย่างไรละ่ ”
“หากนัน่ คือหนา้ ทข่ี องข้าแลว้ ละก.็ ..”
“ช่างเถอะ ริมรุ ุนน่ั ดทู า่ จะเปน็ คนทีพ่ ูดจารู้เรอื่ ง ข้าไม่ไดม้ าทน่ี ี่
เพือ่ จะตดั สินกบั เวลโดรา่ ด้วย ไม่จา� เป็นต้องกงั วลหรอก”

“แตว่ ่า---------”
“พูดจาวกวนนัก! ข้าคือจอมมารเก่าแก่ อย่าได้มาส่ังสอนข้า!
ดังน้นั เจา้ กลบั ไปกอ่ นเสียเถอะ”
ลมู นิ สั กลา่ วและแสดงอารมณฉ์ นุ เฉยี ว พอ่ บา้ นชราทถ่ี กู เรยี กวา่
กุนเธอร์ถอนหายใจเหมือนล�าบากใจ ถึงอย่างน้ันเขาคงไม่ขัดขืนลูมินัส
หลังจากลังเลเล็กนอ้ ยเขาก็ตดั สินใจท�าตามคา� ส่ังน้ัน

“--------เชน่ นนั้ ขา้ ขอตวั กลับก่อน”
ลูมินัสเผยรอยยิม้ ให้คา� พูดน้ัน

“อ้ืม ขอบใจเจ้ามาก กุนเธอร์ ที่น่ีมีทั้งฮินาตะและรุอิอยู่ด้วย

38

เจา้ นะ่ เปน็ ห่วงเกินเหตุ”
“จะเป็นหว่ งองคห์ ญิงมนั กช็ ่วยไม่ได้หรอกขอรบั ”

กนุ เธอรต์ อบกลับแลว้ เบนสายตาไปยงั รุอิ
“เชน่ นน้ั ฝากดว้ ยนะขอรบั รุอ”ิ
“เขา้ ใจแล้ว”

รอุ ติ อบคลา้ ยเขากล็ า� บากใจ ถงึ จะทา� หนา้ ตายอย ู่ แตไ่ มร่ ทู้ า� ไม
ผมถึงรู้สกึ อย่างน้นั
ไมแ่ น่สองคนน้อี าจจะถูกลมู ินัสทา� ให้หัวหมุนอยู่ตลอด...
พอเหน็ การโต้ตอบเมื่อครู่ ผมกค็ ดิ แบบน้ัน
เม่ือกุนเธอร์ฟังค�าตอบรับของรุอิแล้วเขาก็หายไปจากท่ีนั้นใน
ทนั ที

ลูมนิ สั เห็นเช่นนั้นแลว้ ก็ดูอารมณด์ ีข้ึน
“เอาละ เจา้ คนขบ้ี น่ ไมอ่ ยแู่ ลว้ สนิ ะ เทา่ นขี้ า้ จะไดเ้ พลดิ เพลนิ กบั

งานฉลองอย่างเต็มทีเ่ สยี ที”
ราวกับได้รับความกระตือรือร้นของลูมินัสไปด้วย เหล่าอัศวิน
ศักดสิ์ ทิ ธนิ์ �าโดยฮนิ าตะก็ตัดสินวา่ จะเขา้ ร่วมงานเลี้ยงแบบบงั คับ
แน่นอนว่าไมม่ ีความเห็นคัดคา้ นเลย
ไมม่ คี นท่ีอยากท�าใหล้ ูมินสั ขนุ่ เคืองแม้แต่คนเดยี ว
อย่างไรเสียการต่อสู้ระหว่างลูมินัสและเวลโดร่าน้ันสุดยอดมาก
ส�าหรบั เจา้ ตวั คงเปน็ แค่การประมือกันเบาๆ เทา่ นน้ั แต่ส�าหรับคนทีต่ ดิ
ร่างแหไปด้วยนั้นมันเกนิ ไปจริงๆ
ผมหา้ มไวท้ นั ทจี งึ ไมเ่ กดิ เรอื่ งขน้ึ มา แตห่ ากปลอ่ ยไวค้ วามเสยี หาย
คงมหาศาลมาก
คงเพราะเขา้ ใจถึงเรอ่ื งน้จี ึงมคี นท่ีสหี น้าย่�าแยอ่ ยดู่ ว้ ย
แต่ก็มคี นทต่ี ามไม่ทันอยเู่ หมอื นกนั
เอาเถอะ

บทท่ี 1 การปรองดองและสนธิสญั ญา 39

อศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธเ์ิ จออะไรมาหลายอยา่ ง พวกเขาจะสบั สนกไ็ มแ่ ปลก
ศกึ ระหวา่ งผมกบั ฮนิ าตะเองกเ็ กนิ ระดบั ของมนษุ ยม์ นาเหมอื นกนั
ทงั้ การกวาดลา้ งเหลา่ “ปรมาจารยแ์ หง่ วนั ทงั้ เจด็ ” ทเ่ี คยถอื วา่ เปน็
วรี บรุ ุษ เร่ืองท่วี า่ ตัวตนท่ีแท้จรงิ ของเทพเจ้าทีพ่ วกเขาศรัทธาคอื จอมมาร
ลูมินัส...
และยังมศี ึกระหวา่ งลมู นิ ัสกบั “มังกรวายคุ ลงั่ ” เวลโดร่า
เพราะเช่ือมั่นในตัวฮินาตะพวกเขาเลยยังดูนิ่งไม่สะทกสะท้าน
อย่ไู ด้ แตก่ ารยอมรบั คงต้องใช้เวลาอยูด่ ี
เอาเถอะ วนั นใ้ี หพ้ วกเขาไดผ้ ่อนคลายท�าตัวสบายๆ ก่อนดกี ว่า
ริกุรุโดคงดูสถานการณ์ออก เขาจึงปรบมือดังแปะแปะแล้วเริ่ม
น�าทาง
เมอื่ ไดร้ บั สญั ญาณแลว้ พวกชาวเมอื งทร่ี ออยเู่ รม่ิ ทา� งานอยา่ งขยนั
ขนั แข็ง
มคี นมารับดแู ลม้า
คนทเ่ี ขา้ มาใกลเ้ หลา่ อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธเ์ิ พอื่ รบั ฝากอาวธุ และเครอื่ ง
ป้องกนั
แลว้ ก็มคี นแจกยาฟื้นฟูให้อศั วินศกั ดสิ์ ิทธทิ์ ีไ่ ดร้ บั บาดเจบ็
คา� พดู ของเหลา่ อศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธทิ์ วี่ า่ เชอ่ื ในตวั ฮนิ าตะนนั้ ทา่ จะจรงิ
เพราะฮนิ าตะทา� ตามอยา่ งวา่ งา่ ยใหด้ กู อ่ น พวกเขาจงึ ฝากอาวธุ
อยา่ งไร้ขอ้ กงั ขา
คงเพราะได้ลองใช้ยาฟื้นฟูเลยมีคนที่ท�าทา่ ตกใจอยูด่ ว้ ย
ผมเคยคิดว่าจะต้องเกล้ียกล่อมมากกวา่ น้ี แต่ดูเหมือนพวกเขา
จะสงบจติ สงบใจกันไดเ้ ร็วเกนิ คาด

＊

40

“ถา้ เชน่ นน้ั กวา่ จะเตรยี มอาหารพรอ้ มคงจะใชเ้ วลาสกั คร ู่ ทกุ ทา่ น
จะแชน่ า้� รอ้ นชา� ระลา้ งสงิ่ สกปรกกนั กอ่ นไหมครบั ? แนน่ อนวา่ เรากเ็ ตรยี ม
ห้องพกั ผ่อนไว้พรอ้ มแลว้ เช่นกัน เชญิ พักผ่อนได้ตามอธั ยาศัยครบั ”
เหล่าอศั วินศกั ดิ์สิทธิท์ ่ฟี งั ดังนนั้ แสดงสีหนา้ ไม่เขา้ ใจ
อาณาจกั รอนิ กราเซยี มธี รรมเนยี มการแชน่ า้� รอ้ น พวกเขาคงรจู้ กั
ความหมายของค�านั้น และพวกฮินาตะเคยใช้บริการท่ีพักแรมบนถนน
สายหลกั ท่นี นั่ ก็มอี ่างนา้� รอ้ นเหมือนกัน
พวกเขาคงไม่นึกไม่ฝนั ว่าอสูรจะมีอ่างน้า� ร้อนดว้ ย
ห ึ ประหลาดใจกนั ซะใหพ้ อ! ถงึ จะเป็นการอวดแต่อย่างไรเสีย
อา่ งน้�ารอ้ นของประเทศนี้ทา� ดีกว่าของเมืองหลวงในอาณาจกั รอกี นะ
แทนทจ่ี ะเรยี กวา่ อา่ งนา�้ รอ้ นมนั คอื บอ่ นา้� พรุ อ้ นธรรมชาตติ า่ งหาก
มที ั้งบ่อแชข่ นาดใหญแ่ ล้วก็บอ่ น�้าร้อนกลางแจง้ ท่เี ราภมู ิใจ
ผมได้สร้างบ่อน้�าร้อนแบบต่างๆ เอาไว้เหมือนเมืองบ่อน�้าร้อน
ธรรมชาติ
แถมยงั เปน็ การโฆษณาทดี่ ดี ว้ ย เลยอยากใหพ้ วกเขาคอ่ ยๆ คลาย
ความเหนือ่ ยลา้ กนั ในนน้ั
ท่ีเหลือคือชุดเปลย่ี นสินะ เสอ้ื ผา้ ของพวกเขาเป้ือนและฉีกขาด
จากการทา� ศกึ อนั หนักหน่วง
ไหนๆ กไ็ หนๆ ใชน้ ่ีเป็นการโฆษณาประเทศของเราแลว้ กนั
ให้เตรียมชุดจินเบผลิตจากผ้าป่านที่เราพัฒนาล่าสุดไว้ดีกว่า
ส�าหรับผหู้ ญงิ กม็ ชี ดุ ยูกาตะดว้ ย จะได้เลือกได้หลายๆ แบบ

“ไมต่ ้องห่วงคะ่ ท่านชนู ะไดจ้ ัดเตรยี มไว้แลว้ ค่ะ”
คุณฮารุนะกลา่ วแลว้ ยิ้มร่า
ดูเหมอื นผมจะไม่จา� เปน็ ต้องกังวล
ถา้ อยา่ งน้นั ก็รบี ไปเลยดกี วา่

“เอาละ ขอใหท้ กุ คนเพลดิ เพลนิ กบั บอ่ นา้� รอ้ นอนั นา่ ภาคภมู ขิ อง

บทท่ี 1 การปรองดองและสนธิสญั ญา 41

ประเทศเรา บอ่ เราเปน็ บอ่ น้�าพรุ ้อนธรรมชาตติ อ่ ตรงมาจากตน้ น้�า มีฤทธ์ิ
คลายความเหนอ่ื ยลา้ พร้อมทัง้ เปี่ยมดว้ ยสรรพคณุ บ�ารุงผวิ ”
ผมโฆษณาอกี หน่อย
แลว้ ลูมินสั กต็ ิดเบ็ด

“โฮ่ บ่อน้�าร้อนเช่นนั้นหรือ? สรรพคุณบ�ารุงผิวฟังดูน่าสนใจ
มใิ ชน่ อ้ ย คงจะเตรยี มหอ้ งอาบสว่ นตวั ชนั้ ยอดทส่ี ดุ ในประเทศนไ้ี วใ้ หข้ า้ ใช้
แล้วใชห่ รือไม่?”
หมื ? หอ้ งอาบส่วนตวั ?
อ๋อ เขา้ ใจละ
กระท่ังอาณาจักรคนแคระซ่ึงเป็นมหาประเทศแห่งเทคโนโลยี
ยังมีหอ้ งอบไอนา้� ส่วนตัวเปน็ หลักแต่ไมม่ บี ่ออาบน้�ารวม
แม้ในอาณาจักรอินกราเซียจะมีโรงอาบน�้าสาธารณะ แต่ใน
อาณาจกั รเบอรม์ นุ ดน์ นั้ ไมม่ ี ประชาชนใชเ้ วทมนตรใ์ นชวี ติ ประจา� วนั ชา� ระลา้ ง
รา่ งกาย ถงึ ไมอ่ าบน้�าก็สะอาดสะอ้าน
ไมว่ า่ เมอื งไหนกม็ คี นทชี่ า� ระลา้ งรา่ งกายใหแ้ ลกกบั เศษเงนิ เพยี ง
เล็กนอ้ ย
สรุปคือในโลกแห่งนี้การต้มน้�าแช่ตัวในอ่างน้�าร้อนไม่ได้เป็นสิ่ง
ทว่ั ไป มแี ตช่ นชนั้ สงู ในประเทศใหญๆ่ ทม่ี ี “ชาวตา่ งโลก” อาศยั อยจู่ า� นวน
มากเทา่ นน้ั ทจ่ี ะสามารถครอบครองบอ่ นา้� รอ้ นสว่ นตวั ในฐานะสงิ่ ของหรหู รา
ทอ่ี ยอู่ าศยั สว่ นตวั ในประเทศของเราตดิ ตงั้ อา่ งอาบนา�้ ไวเ้ ปน็ ปกติ
อยแู่ ลว้ ผมเลยลืมคดิ ไป ลูมนิ ัสคงจินตนาการถงึ บอ่ น้�าร้อนสว่ นตวั แบบท่ี
ราชวงศช์ นชน้ั สูงใช้กนั แตน่ ่าเสียดายที่เราไม่มีอะไรแบบนน้ั
ถา้ พาลมู นิ สั ไปใชอ้ า่ งนา�้ รอ้ นในบา้ นประชาชนกไ็ มร่ จู้ ะบนั ดาลโทสะ
ขนาดไหน ดังน้ันผมจึงเลือกท่จี ะแก้ไขความเขา้ ใจผดิ

“ไม่หรอก มันเป็นบ่อน้�าร้อนแบบแช่หลายคนน่ะ แน่นอนว่า
แยกบอ่ ชายกบั หญงิ ไว ้ แตถ่ า้ ตอ้ งการเรากม็ บี อ่ รวมเหมอื นกนั จะใชแ้ บบนนั้

42

จะไม่ว่ากนั หรอกนะ...?”
ผมตอบเพื่อแก้ไขความเข้าใจของลูมินัสให้ถูกต้อง แต่คนที่มี
ปฏกิ ริ ยิ ากลบั เปน็ อีกพวกหนึ่ง

“--------- !?”
“อะไรนะครับ!?”

“โฮะโฮ.่ ..”
เหลา่ อศั วนิ ศกั ดสิ์ ทิ ธชิ์ ายตง้ั แตอ่ ารโ์ นลลงไปมองผมดว้ ยดวงตา
ประกายวาววบั
ฮุฮฮุ ุ พวกเขากส็ นใจสดุ ๆ เหมือนกนั สินะ

“อืม ถ้าสนใจก็ขอเชญิ ทางนนั้ --------”
ผมเอ่ยค้างไว้แล้วปิดปากเงียบเพราะรู้สึกถึงสายตาเย็นเยียบ
ของฮินาตะ
ไมไ่ ด้สนิ ะครบั แน่ละ

“ทา่ นลมู ินสั เราไปบอ่ หญงิ กันเถอะคะ่ ดฉิ ันกไ็ ม่ได้แช่น�้าพุร้อน
มานานแล้วเหมอื นกนั ตง้ั ตาคอยมากเลยคะ่ ”

“โฮ?่ หากฮินาตะว่าเชน่ นน้ั ขา้ ก็ไม่ขัดขอ้ ง”
ถึงจะร้อู ยแู่ ลว้ ก็เถอะ ชว่ ยไม่ได้
อตุ ส่าหน์ ึกวา่ จะได้แชน่ ้า� กบั ฮินาตะและลูมนิ สั --------เอ๊ะ เดย๋ี ว
กอ่ นนะ?
บางทีอาจเรว็ ไปท่ีจะยอมแพ้
พวกอาร์โนลท่าทางหมดหวัง เป็นไปไม่ได้ท่ีจะชวนฮินาตะไป
บอ่ รวม
แต่วา่ ถา้ แคผ่ มละก็...
ผมสง่ สายตาเปน็ สญั ญาณวา่ โทษทนี ะ แลว้ ตดั สนิ ใจนา� ทางพวก
ฮนิ าตะ

“ถา้ งน้ั จะนา� ทางไปบอ่ หญิงนะ”

บทท่ี 1 การปรองดองและสนธิสัญญา 43

ผมบอกแลว้ เรมิ่ เดนิ ไปเหมอื นไมม่ อี ะไร แตเ่ รอื่ งมนั ไมไ่ ดง้ า่ ยดาย
เชน่ นัน้
ผมถูกฮินาตะเรียกให้หยดุ

“ประเดี๋ยวกอ่ นสิ ทา� ไมคุณถงึ จะนา� ทางพวกฉันล่ะ?”
“ทา� ไมน่ะเหรอ กม็ นั จา� เปน็ ต้องน�าทางน?่ี ”
จะลนลานตรงนีไ้ มไ่ ด้
ผมตอบอย่างไมส่ ะทกสะทา้ นเหมอื นเปน็ เรื่องธรรมดาอยู่แลว้
“กพ็ วกเธอไมร่ ทู้ างใชม่ ยั้ ละ่ เรามอี า่ งนา้� ทใ่ี หส้ รรพคณุ ตา่ งกนั ดว้ ย
แมแ้ ตซ่ าวนา่ กเ็ ตรยี มไวพ้ รอ้ มสรรพ ฉนั เลยคดิ วา่ อธบิ ายวธิ ใี ชใ้ ห้ละเอยี ด
ดกี วา่ น่ะ”
ผมเอย่ เนน้ วา่ เคยนา� ทางใหส้ ามทหารเสอื 2 คนทสี่ นใจในบอ่ นา้�
รอ้ นมาก่อน
และกลา่ วเพมิ่ วา่ ตอนนนั้ ไดร้ บั การตอบรบั ดมี ากเลย ครงั้ นก้ี ค็ ง
เหมอื นกัน
“ดว้ ยเหตนุ ี้ ฉนั เลยวา่ จะแนะนา� ใหอ้ ยา่ งดเี พอ่ื โฆษณาความวเิ ศษ
ของมันไงละ่ ”
“ทา่ นรมิ ุรคุ ะ ถา้ เช่นนนั้ ฉันจะท�าเองคะ่ !”
ชิออนตอบ แต่ถา้ เป็นแบบนน้ั ผมก็แย่สิ
ดังนนั้ ตอนน้ีจะตอ้ งปฏเิ สธอยา่ งเดด็ ขาด
“ไม่ละ แค่ชอิ อนคงไมไ่ หวหรอก”
“อะไรกัน!?”
“น่าๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอก ไหนๆ แล้วก็ตั้งใจว่าจะแช่ด้วย
เหมือนกัน”
ผมตอบอยา่ งเปน็ ธรรมชาตสิ ุดๆ
เทา่ นี้ผมกไ็ ปบ่อหญิงไดโ้ ดยไม่น่าสงสยั แลว้
ฮึฮึฮึ สมบรู ณแ์ บบ

44

เป็นอุบายอนั สมบรู ณแ์ บบ
และผมกจ็ ะแชน่ า�้ รอ้ นกบั พวกฮนิ าตะไดอ้ ย่างสง่าผ่าเผย-------

“กบ็ อกว่าเด๋ยี วกอ่ นไง นายน่ะเดิมทีเป็นผู้ชายใช่ม้ยั ละ่ ? ทา� ไม
ถึงจะลงบ่อกบั พวกได้หนา้ ตาเฉยละ่ ?”
เฮือก
โดนมองออกซะแล้ว!?
แผน่ หลังท่ไี ม่นา่ จะมเี หงอื่ ได้ของผมเกิดความรู้สกึ หนาวเหนบ็

“โฮ่?” ประเดน็ ท่ฮี ินาตะช้ีทา� ใหล้ มู นิ สั หรต่ี ามองผม
“อะ เอ่อ เรอื่ งนน้ี ะ่ ...”
ผมลนลาน แต่แลว้ ก็มีคนเอย่ ขน้ึ โดยไม่คาดคิด
“ไม่เหน็ จะเปน็ ไรเลยนีค่ ะ! ท่านรมิ รุ กุ ็คือท่านรมิ รุ คุ ะ่ ”
คนทชี่ ว่ ยปกป้องผมคือชิออนทเี่ คยคดิ วา่ พง่ึ พาไม่ได้
เยย่ี มมาก พยายามเขา้ ! ผมเชยี รช์ อิ อนอยใู่ นใจ แตน่ า่ เสยี ดายท่ี
ชอิ อนก็คอื ชอิ อน
“คณุ เองกน็ า� ทางไปบ่อน�้าร้อนได้สินะคะ?”
“แนน่ อนค่ะ!”
“เชน่ น้นั ฉันกข็ อฝากคณุ ทา� แทนได้ไหมคะ?”
“แตว่ า่ ...”
“คณุ ควรใชโ้ อกาสนแี้ สดงความสามารถใหน้ ายของคณุ ประจกั ษ์
ว่าคุณพึ่งพาไดจ้ รงิ ไม่ใช่หรอื คะ?”
“อยา่ งน้ีนเี่ อง!”
แล้วชิออนกโ็ ดนฮนิ าตะพดู หลอกลอ่ อยา่ งงา่ ยดาย
“วางใจเถอะคณุ ชอิ อน ขา้ เองกไ็ ปดว้ ยถา้ เกดิ ลา� บากเดยี๋ วจะชว่ ย
เองนะ”
“น่นั สินะคะ พวกเราเคยใชบ้ ริการมาหลายรอบจนรดู้ แี ล้วละ”
เพราะสามทหารเสอื สองคนนน้ั พดู แบบนแี้ ทๆ้ ชอิ อนเลยตดั สนิ

บทที่ 1 การปรองดองและสนธิสญั ญา 45

ใจได้
“ทา่ นรมิ ุรุคะ ตรงน้เี ช่ือมอื ฉันเถอะคะ่ !”
“อ้อ ได้ส.ิ .. พยายามเขา้ นะ”

โธ่เอ๊ย อุตส่าห์คาดหวังว่าจะได้ช่ืนชมร่างเปลือยแสนงามของ
ฮินาตะแทๆ้ เชียว...
โอกาสหายากในชวี ติ หายลบั ไป
ผมยอมรบั ความพ่ายแพ้แลว้ ฝากให้ชอิ อนน�าทางท้งั น�้าตา

ผมปรับอารมณ์ใหม่แลว้ หันไปทางพวกเบนิมารุ
“ชิ ชว่ ยไม่ได้ นานๆ ทลี งบอ่ ชายบา้ งแล้วกนั ”

การตั้งตัวได้รวดเรว็ คอื ขอ้ ดขี องผม
“ถ้าอย่างน้ันใหผ้ มถหู ลังใหม้ ้ัยครับ? หากล้างเหงือ่ ดว้ ยนา้� ร้อน

ทดี่ ยี งิ่ กวา่ นา�้ พรุ อ้ นในหบุ เขาลกึ ละก ็ ความเหนด็ เหนอื่ ยจะหายเปน็ ปลดิ ทง้ิ
เองแหละครบั ”
“ถ้างัน้ ฉนั ทา� เอง--------”
บอ่ นา้� พรุ อ้ นทท่ี กุ คนชว่ ยกนั สรา้ งนน้ั แมแ้ ตเ่ บนมิ ารเุ องกช็ นื่ ชอบ
บางครั้งแชน่ �า้ กบั ทกุ คนกไ็ มเ่ ลวเหมอื นกนั

“เคยี ะฮะฮะฮา่ ! งัน้ ริมุรุจะถหู ลงั ให้ข้ามยั้ ?”
“ทา� ไมฉันตอ้ งท�าอะไรแบบนน้ั ดว้ ยเล่า!”
เวลโดรา่ พดู ไมเ่ ปน็ เรอื่ ง ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งตอ่ ปากตอ่ คา� กบั เขาหรอก
ผมท�าเป็นไม่ได้ยินเขา แล้วเดนิ นา� ขบวนพาทุกคนไป
อศั วนิ ศกั ดส์ิ ทิ ธมิ์ สี ดั สว่ นผชู้ ายอยมู่ ากเกอื บรอ้ ยคน แตห่ ากเปน็
โรงอาบน�า้ ใหญข่ องประเทศเรานา่ จะไหว
ถ้ามแี คบ่ ่อเดยี วคนคงเตม็ แต่เราแบง่ ไวห้ ลายบอ่ จึงตดั สนิ ใจ
พาทุกคนไปด้วยกัน
ผมสมั ผสั ไดถ้ งึ บรรยากาศตนื่ เตน้ ดทู า่ ทกุ คนเองกต็ ง้ั หนา้ ตงั้ ตา

46

จะแชน่ า้� กัน
จะดีร้ายยังไงผมก็อยากให้พวกเขาท่ึงในความวิเศษของบ่อ
น�้าพรุ ้อนของเรา
ผมเดินไปพลางคิดแบบนัน้ แล้วบังเอิญเจอชูนะกลางทาง

“ขา้ เตรยี มชุดสา� หรับเปลีย่ นไวแ้ ล้วนะคะ ว่าแตท่ า่ นริมุรุ ทา� ไม
ถงึ ไปกบั ทุกท่านละ่ คะ?”
ชูนะถามอย่างออ่ นโยนแต่แววตานนั้ ไมไ่ ดย้ ิ้มเลย

“อ๋อ ฉนั ต้ังใจจะแช่นา้� รอ้ นกับทุกคนน่ะ”
ผมตอบ แมจ้ ะนึกสงสัยอย่กู ต็ าม
ทนั ใดน้ันชนู ะกย็ ้มิ แยม้ อยา่ งน่ารักนา่ เอน็ ด ู
เอ๊ะ? น่ีเธอก�าลังโกรธเปน็ ฟนื เปน็ ไฟอยรู่ ึเปล่านะ?

“หมายความว่ายังไงหรอื คะ?”
ชูนะเอ่ย เธอทอดสายตามองไปรอบๆ
แล้วก็มาหยุดท่ีเบนมิ ารุกบั โซเอยพ์ อดเี ป๊ะ

“ทา่ นรมิ รุ มุ ธี รุ ะเลก็ นอ้ ยจงึ ไปกบั ทกุ ทา่ นไมไ่ ดค้ ะ่ สว่ นทา่ นพก่ี บั
โซเอย์ หลงั จากนีม้ เี รื่องจะพดู ดว้ ยค่ะ”
“เอ่อ คือ--------”

“...”
เบนมิ ารกุ บั โซเอยน์ ง่ิ เงยี บตอ่ หนา้ แรงกดดนั ของชนู ะ ไมร่ วู้ า่ ทา� ไม
แต่ดเู หมอื นพวกเขาจะตดั สินวา่ อยา่ ตอ่ กรกบั โทสะของชูนะดีกวา่
สว่ นผมนะ่ หรอื ผมไดแ้ ชอ่ า่ งนา�้ รอ้ นในบา้ นตวั เองทอี่ ยหู่ า่ งออกไป
ไมเ่ ข้าใจ
อะไรทข่ี ดั ใจชนู ะกนั แน่
แม้ในใจจะมขี ้อสงสัย แต่ผมกถ็ ูกชนู ะเร่งแล้วจากท่นี น้ั ไป

＊

บทท่ี 1 การปรองดองและสนธิสัญญา 47