เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 01

บทน�ำ คว�มต�ย ~ และก�รถือกำ�เนดิ ใหม่

ชวี ิตธรรมดาๆ ทไี่ ม่ได้มีเรอื่ งราวอะไรเป็นพเิ ศษ
หลังจบจากมหาวิทยาลัยก็เข้าท�างานในบริษัทรับเหมาก่อสร้าง
ท่ีอย่างน้อยกถ็ ูกเรียกวา่ บรษิ ทั ใหญ่ ปจั จุบนั อายุได้ 37 ปี อาศัยอย่คู น-
เดียว และไม่มีแฟน
แถมพอ่ แมก่ ไ็ ดพ้ ชี่ ายทอ่ี ายหุ า่ งกนั คอยดแู ล ดงั นนั้ ผมจงึ ใชช้ วี ติ
คนโสดได้อยา่ งสบายอารมณต์ ามใจอยาก
ผมไมไ่ ดต้ วั เตย้ี หนา้ ตากไ็ มไ่ ดเ้ ลวรา้ ย แตด่ นั เนอ้ื ไมห่ อม ผมเคย
พยายามตงั้ อกตงั้ ใจหาแฟนอยเู่ หมอื นกนั แตผ่ มลม้ เลกิ ความตง้ั ใจไปโดย
สนิ้ เชงิ ตอนทถี่ กู หกั อกครงั้ ท่ี 3 กน็ ะ พออายปุ นู นแ้ี ลว้ เนย่ี บอกตามตรง
เลยวา่ เรอ่ื งแฟนเปน็ อะไรยงั ไงพวกนนั้ นะ่ มนั ยงุ่ ยากนา่ รา� คาญสดุ ๆ ไปเลย
ถงึ ความที่งานยงุ่ จะมีส่วนเกย่ี วขอ้ งด้วย แต่แมไ้ มม่ ีแฟน ผมก็
ไมไ่ ด้เดือดร้อนอะไร
...ผมไม่ไดก้ �าลังแก้ตวั นะ?
แตถ่ า้ ถามว่าทา� ไมผมถงึ คดิ เรื่องพวกน้นั ขน้ึ มาละก-็ -------
“ขอโทษทใี่ หร้ อนะครบั รุ่นพ่!ี ”
ชายหนมุ่ ท่าทางร่าเริงสดใสเดินมุ่งมาทางผมดว้ ยรอยยิม้ โดยมี
สาวงามคนหนึ่งเคียงขา้ งมาด้วย หมอนัน่ คอื ทามุระ รุ่นน้องของผม สว่ น
เธอคอื คณุ ซาวาตาริ สาวแผนกประชาสมั พนั ธผ์ ขู้ นึ้ ชอื่ ลอื ชาวา่ เปน็ มาดอนนา่
ของบริษัท
ใชแ่ ลว้ วนั นผี้ มถกู เจา้ พวกนไี้ หวว้ านใหม้ าเปน็ ทป่ี รกึ ษาเนอื่ งใน
โอกาสท่ีท้ังคู่จะแต่งงานกัน มันกลายเป็นสาเหตุท่ีท�าให้ผมเผลอคิดว่า
ท�าไมตัวผมถึงเนื้อไม่หอมเอาเสียเลย และได้แต่จมอยู่ในห้วงความคิด
เรื่อยเปื่อยในขณะที่ยืนพิงเสาไฟฟ้าข้างทางข้ามแยกอันเป็นจุดนัดพบ

บทนำ� คว�มต�ย ~ และถอื กำ�เนดิ ใหม่ 7

หลงั กลับจากทา� งาน
“ไง แลว้ เรือ่ งทว่ี า่ อยากปรึกษานะ่ เรื่องอะไรเรอะ?”
ผมส่งสายตาทกั ทายคณุ ซาวาตารพิ ลางถาม
“ซาวาตาริ มโิ ฮะ คะ่ ยินดที ี่ได้รู้จักนะคะ ดฉิ นั เคยเหน็ คณุ เป็น

ประจ�า แต่เพิง่ จะได้คยุ กับคณุ คร้งั นีเ้ ป็นคร้ังแรก เลน่ เอาเกรง็ ๆ ยงั ไงไมร่ ู้
เหมอื นกนั คะ่ ”

คนที่เกรง็ นะ่ มันตูตา่ งหาก!
เดิมทีผมเองก็คยุ กับผูห้ ญงิ ไม่เกง่ อยู่แล้ว
ชว่ ยเข้าใจกันหนอ่ ยสิเฟย้ ... ผมบน่ ในใจ
ที่ส�าคัญ หัวข้อที่จะปรึกษาน่ะ มันไม่ใช่หัวข้อท่ีควรจะเอามา
ปรกึ ษาคนทไี่ มว่ า่ จะดอู ยา่ งไรกไ็ มน่ า่ มดี วงเรอื่ งความรกั อยา่ งผมเลยสกั นดิ
น่ีคงแคอ่ ยากหาเรอื่ งพาสาวมาอวดผมน่นั แหละ ไมผ่ ดิ แนๆ่
“ยนิ ดที ่ีไดร้ ู้จกั มคิ ามิ ซาโตรุ ครับ ไมต่ อ้ งเกรง็ หรอกครบั ท่ี
บรษิ ทั คณุ ซาวาตารดิ งั จะตายไป ถงึ ไมแ่ นะนา� ตวั ผมกร็ จู้ กั ครบั ผมกบั ทามรุ ะ
บังเอิญเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน แล้วตอนเจอกันท่ีงานฝึกอบรมก็ดัน
พบวา่ นิสัยเขา้ กันได้ เลยคบเป็นเพอ่ื นกนั หลังจากนั้นน่ะครบั ”
“ทว่ี ่าดงั เน่ยี เร่ืองอะไรคะ! มีใครปล่อยข่าวลอื แปลกๆ ออกมา
หรอื คะ?”
“ครบั อยา่ งเชน่ วา่ คณุ แอบคบชกู้ บั หวั หนา้ แผนกคฮิ าระ หรอื ไปเดท
กับคาเมยามะคุง อะไรท�านองน้นั ”
ผมเร่ิมเผลอแหย่เธอเล่น ตัวผมเองคิดว่ามันเป็นเพียงมุกตลก
เบาๆ แต่มันกลับท�าให้คุณซาวาตาริน�้าตาเล็ดขณะที่ใบหน้าเองก็แดงก่�า
น่ารกั ดีแฮะแบบนี้
มุกตลกของผมขาดซง่ึ ความละเอียดออ่ นแถมยงั ไรเ้ ซนส์ จึงถกู
คนอ่ืนบอกว่าห้ามเล่นมุกโดยเด็ดขาดอยู่บ่อยๆ แต่ผมก็ชอบเผลอ
หลดุ ปากออกไปอย่ดู ี

8

ครั้งนก้ี ็พลาดอกี แล้วหรือนี่ ผมนม่ี นั นิสยั เสียจริงๆ
ระหว่างนั้นทามุระก็ตบไหล่ของคุณซาวาตาริพลางปลอบประ-
โลมเธอ
หน็อย เจ้าทามรุ ะ! สถานการณ์แบบนเี้ นย่ี คือสถานการณ์ที่
ควรจะตะโกนวา่ ระเบิดตายไปซะเหอะไอพ้ วกมีความสขุ ทั้งหลาย! สินะ
“พอแคน่ น้ั เถอะครบั รนุ่ พ!่ี มโิ ฮะกเ็ หมอื นกนั รนุ่ พเี่ ขาแกลง้ แหย่
เลน่ เท่าน้นั เอง”
ทามรุ ะซ่งึ หัวเราะพลางปลอบประโลมหญิงสาว เป็นรนุ่ น้องท่ีมี
ความสามารถ
เปน็ คนสดใสรา่ เริง จริงใจ จนจะเกลียดกเ็ กลียดไมล่ ง
ทามุระยงั เพ่งิ อายุได้ 28 ซึ่งเรยี กวา่ หา่ งจากผมไม่น้อยเลย แต่
ก็ไม่ทราบว่าทา� ไมจึงถูกชะตากับผมนัก ช่วยไม่ได้แฮะ อวยพรมันอย่าง
ตรงไปตรงมาก็แลว้ กนั ...
“โทษทนี ะ ผมมนั คนนิสยั เสียนะ่ เอาละ จะคุยกันท่ีนมี่ ันกย็ ังไง
อยู่ เปลีย่ นทไี่ ปหาอะไรกนิ กันพลางคุยพลางก็แลว้ กัน”
มัวอิจฉาไปก็ไม่ได้อะไร ขณะท่ีผมคิดอย่างนั้นและเอ่ยชวนท้ัง
สองคนน่ันเอง
“““กร๊ดี ---------”””
เสยี งกรีดรอ้ งก็ดังขึน้ พรอ้ มกบั ความปั่นป่วน
อะไรน่ะ? เกิดอะไรขนึ้ !?
“หลีกไป! เด๋ียวกฆ็ ่าซะหรอก!!”
เม่อื ผมหนั ไปทางเสียงน้ัน กเ็ ห็นชายคนหนึง่ กา� ลังวิง่ ใกล้เข้ามา
พร้อมกบั กระเปา๋ และมีดทา� ครัวในมอื
เสียงกรีดร้องที่ได้ยิน ชายท่ีก�าลังมุ่งตรงเข้ามา ในมือถือมีด-
ทา� ครวั ... มดี ท�าครวั ? สดุ ปลายของคมมีดนั้นคือ...
“ทามุร้า--------”

บทนำ� คว�มต�ย ~ และถือกำ�เนดิ ใหม่ 9

วินาทที ่ผี มผลักทามุระให้กระเดน็ ออกไป ความเจ็บปวดราวกบั
ถูกไฟเผาก็แล่นขึ้นบนแผ่นหลังของผม ส่งผลให้ร่างของผมทรุดฮวบลง
ในสภาพหมอบคุดคู้พลางอดทนตอ่ ความเจ็บปวดท่ีหลงั

ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรข้ึน แถมแม้จะอยากขยับตัวแต่ก็ขยับ
ไม่ไดอ้ กี ต่างหาก

“อย่ามาเกะกะนะเฟ้ย--------”
ผมจอ้ งมองชายทีต่ ะเบง็ เสียงพลางวิ่งหนีหายไป แลว้ จงึ ตรวจดู
วา่ ทามรุ ะกับคณุ ซาวาตารปิ ลอดภยั หรือเปลา่
ทางด้านทามุระน้ันก�าลังร้องตะโกนแบบจับความไม่ได้พลางว่ิง
ใกลเ้ ขา้ มา
สว่ นคณุ ซาวาตารดิ จู ะตกตะลงึ กบั เหตกุ ารณท์ เี่ กดิ ขนึ้ จนทา� อะไร
ไมถ่ กู แตท่ า่ ทางจะไม่ไดร้ ับบาดเจบ็ อะไร โล่งอกไปที
ว่าแต่หลังเรานี่มันร้อนจังแฮะ ย่ิงกว่าความเจ็บปวดหรืออะไร
ทัง้ ปวง ด้านหลังมนั ร้อนเหลอื เกิน
นม่ี นั อะไรกนั แนเ่ นี่ย? จะร้อนไปแลว้ นะ... ขอทเี ถอะนา่
《ยืนยันเสร็จสิ้น คุณได้รับสกิล 『ต้านทานความร้อน』
...เรียบรอ้ ยแล้ว》

หรอื ว่า... เราถกู แทง?
ถกู แทงตายเนย่ี นะ ลอ้ เลน่ น่า...

《ยืนยันเสร็จส้ิน คุณได้รับสกิล 『ต้านทานการแทง』...
เรยี บรอ้ ยแลว้ ตอ่ ไป คณุ ไดร้ บั สกลิ 『ตา้ นทานการโจมตที างกายภาพ』
...เรียบรอ้ ยแล้ว》

10

“รนุ่ พค่ี รบั เลอื ด เลอื ดมนั ไหล.... เลอื ดมนั ไหลไมย่ อมหยดุ เลยครบั ”
อะไรฟะ คนอะไรขีโ้ วยวายจริง ทามุระหรอกเรอะ รู้สกึ เหมอื น
จะได้ยนิ เสียงแปลกๆ ยังไงไมร่ ู้แฮะ แต่ถ้าเปน็ ทามรุ ะกค็ งช่วยไมไ่ ด้มง้ั
เลือด? มนั ต้องไหลแนอ่ ยูแ่ ล้ว ผมเองกเ็ ปน็ มนุษย์น่ีนา ลองถา้
ถกู แทง กะอีแค่เลือดมันก็ตอ้ งไหลอยู่แล้ว!
แตว่ า่ ไอ้เรือ่ งเจบ็ น่ขี อยอมแพแ้ ฮะ...
《ยืนยันเสร็จสิ้น คุณได้รับสกิล 『ลบล้างความเจ็บปวด』
...เรียบรอ้ ยแลว้ 》
เอ่อ... ซวยละ ท่าทางสตสิ ตงั ของผมเองก็เรมิ่ จะสับสนอลหมา่ น
ไปหมดเพราะความเจ็บกับความลนลานเหมอื นกัน
“นะ หนวกหนู ่า... ทามรุ ะ มะ ไมใ่ ชเ่ รือ่ งใหญอ่ ะไรไม่ใช่เหรอ?
ไม่ตอ้ งหว่ งหรอก...”
“รุ่นพี่ครับ เลอื ด เลือดมนั ...”
ทามุระท�าหน้าเหมือนก�าลังจะร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยสีหน้า
ซีดเผือดในขณะทพี่ ยายามจะกอดร่างของผม หมดหล่อแล้วไอ้น้อง
ผมพยายามจะหันไปดูท่าทีของคุณซาวาตาริบ้าง แต่ทัศนวิสัย
ของผมมนั พรา่ มวั เสยี จนมองอะไรไม่เห็น
ความรสู้ กึ รอ้ นทดี่ า้ นหลงั เลอื นหายไป แตค่ ราวนค้ี วามหนาวเยน็
รุนแรงกลบั เข้าจูโ่ จมผมแทน
แย่ แฮะ... เขาวา่ มนษุ ย์เราน่ีถา้ ขาดเลือดแล้วจะตอ้ งตายสนิ ะ
《ยนื ยนั เสรจ็ สน้ิ จะเรม่ิ สรา้ งรา่ งกายทไี่ มจ่ Óเปน็ ตอ้ งใชเ้ ลอื ด...
เรียบรอ้ ยแล้ว》

บทนำ� คว�มต�ย ~ และถือก�ำ เนิดใหม่ 11

(เดยี๋ วกอ่ น น่นี ายพดู อะไรของนายมาตั้งแต่เม่อื ก้แี ลว้ เนีย่ ? ฟงั
ไมค่ ่อยไดย้ ินเลย...)

ผมพยายามจะเปล่งเสยี ง แตเ่ สียงกไ็ มย่ อมออกไป ซวยแล้ว นี่
ผมอาจจะตายจรงิ ๆ กไ็ ด้...

วา่ กนั ตามจรงิ ผมเรมิ่ จะไมร่ สู้ กึ ทง้ั ความรอ้ นทง้ั ความเจบ็ ปวดแลว้
ผมหนาว หนาวจนไมร่ วู้ า่ ควรจะทา� อยา่ งไรดี นม่ี นั อะไรกนั เนย่ี ...
คราวนี้จะแข็งเพราะความหนาวเรอะ ตัวเราเองน่ีก็ยุ่งยากวุ่นวายชะมัด
เลยแฮะ
《ยืนยันเสร็จส้ิน คุณได้รับสกิล 『ต้านทานความหนาว』
...เรียบร้อยแล้ว เน่ืองจากได้รับสกิล 『ต้านทานความร้อน』 และ
『ตา้ นทานความหนาว』 สกลิ จงึ พฒั นากลายเปน็ สกิล 『ตา้ นทานการ
เปลี่ยนแปลงอุณหภูม』ิ 》
ตอนนน้ั เอง เซลลส์ มองทกี่ า� ลงั จะตายของผมกน็ กึ ถงึ เรอ่ื งสา� คญั
ขนึ้ มาได้ราวกับปง๊ิ ไอเดยี กะทนั หัน
ใช่แลว้ ! ขา้ งในฮารด์ ดิสก์ของเครื่องคอมพวิ เตอร!์ !
“ทามรุ า้ --------!! สมมตุ นิ ะ สมมตุ ิว่าถา้ ฉันเกิดตายขนึ้ มาจรงิ ๆ
ละก.็ .. ฝากคอมพิวเตอร์ของฉันด้วย เอามนั ไปใสอ่ ่างอาบน�้า เปดิ เครอื่ ง
ให้ไฟเดนิ ลบขอ้ มลู ทัง้ หมดใหเ้ รียบไปเลยนะ...”
ผมเค้นพลังใจเฮือกสุดท้ายเพ่ือบอกส่ิงท่ียังคงติดค้างในใจและ
เปน็ เรอ่ื งทส่ี า� คญั ทีส่ ดุ กบั รุ่นน้อง
《ยืนยนั เสรจ็ ส้นิ คุณไดร้ บั สกิลลบข้อมลู ดว้ ยกระแสไฟฟ้า...
เกดิ ความผดิ พลาด ไมส่ ามารถดÓเนนิ การไดเ้ นอื่ งจากขอ้ มลู ไมเ่ พยี งพอ
ดÓเนินการทดแทน คุณได้รับสกิล 『ต้านทานกระแสไฟฟ้า』...

12

เรยี บรอ้ ยแล้ว พว่ งดว้ ยสกิล 『ตา้ นทานอมั พาต』 ...เรียบร้อยแลว้ 》

คงเพราะไม่เข้าใจอยู่ช่ัวขณะว่าผมบอกอะไร ทามุระจึงมีสีหน้า
ตกใจ

แตห่ ลงั จากนน้ั จงึ ทา� ทา่ เหมอื นเขา้ ใจความหมาย กอ่ นจะเผยยมิ้
เฝอื่ น

“ฮะฮะ สมกับเปน็ ร่นุ พ่ีจริงๆ นะครับ-------”
หน้าผู้ชายตอนร้องไห้ใครมันจะไปอยากเห็น ถึงจะเป็นแค่ย้ิม
เฝอื่ นๆ แตก่ ย็ ังดกี วา่ หน้ารอ้ งไหล้ ะนะ
“ผมนะ่ ทจี่ รงิ แลว้ อยากจะอวดเรอ่ื งซาวาตาริ กบั รนุ่ พน่ี ะ่ ครบั ...”
ตกู ็กะอยแู่ ล้ว... ให้ตายเถอะ เจา้ บ้าน่ี
“เชอะ... จรงิ ๆ เลย ฉนั ไม่ถือสาอะไรทัง้ นน้ั แหละ เพราะฉะน้ัน
ทา� ใหเ้ ธอมคี วามสขุ ใหไ้ ด้ล่ะ แล้วกฝ็ ากคอมฉนั ด้วย...”
ผมบอกออกไปเทา่ นัน้ ดว้ ยกา� ลงั เฮือกสุดท้าย

*

ชวี ติ ธรรมดาๆ ทไี่ ม่ไดม้ ีเรือ่ งราวอะไรเป็นพิเศษ
หลังจบจากมหาวิทยาลัยก็เข้าท�างานในบริษัทรับเหมาก่อสร้าง
ท่ีอย่างน้อยก็ถูกเรียกว่าบริษัทใหญ่ ปัจจุบันอายุได้ 37 ปี อาศัยอยู่
คนเดยี ว และไมม่ แี ฟน
แถมพอ่ แมก่ ไ็ ดพ้ ชี่ ายทอ่ี ายหุ า่ งกนั คอยดแู ล ดงั นนั้ ผมจงึ ใชช้ วี ติ
คนโสดไดอ้ ยา่ งสบายอารมณต์ ามใจอยาก
และด้วยเหตุนีเ้ อง ผมจึงยังคงบรสิ ทุ ธิ์สดซงิ
ไอ้ลูกชายของผมเองก็คงจะกา� ลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน... ไม่นึก
เลยวา่ จะต้องเดนิ ทางไปภพโนน้ ทง้ั ที่ยงั ไม่มโี อกาสใช้งาน

บทน�ำ คว�มต�ย ~ และถอื ก�ำ เนิดใหม่ 13

โทษทนี ะทีท่ า� ใหแ้ กกลายเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้...
ถา้ หากว่าไดก้ ลบั มาเกดิ ใหมค่ รัง้ หน้าละก็ เรามาจดั เต็มกันเลย
ดกี วา่ พอ่ จะจบี มนั ใหเ้ รยี บแลว้ แดกซะใหเ้ กลยี้ ง... ทา� แบบนนั้ คงไมไ่ ดส้ นิ ะ
《ยืนยันเสร็จสิ้น คุณได้รับยูนีคสกิล 『นักล่าเหยื่อ』...
เรยี บร้อยแล้ว》
แล้วก็ถ้าผู้ชายท่ีซิงจนถึงอายุ 30 จะกลายเป็นจอมเวทได้
ซงิ จนเกอื บ 40 อยา่ งผมนค่ี งเกอื บไดเ้ ปน็ นกั ปราชญแ์ ลว้ ... หรอื ระดบั มหา-
ปราชญก์ ค็ งไมใ่ ชแ่ คค่ วามฝนั แตถ่ า้ ไปถงึ ขนั้ นนั้ มนั กไ็ มไ่ หวเหมอื นกนั นะ
《ยืนยันเสร็จส้ิน คุณได้รับเอ็กซ์ตร้าสกิล 『นักปราชญ์』...
เรียบร้อยแล้ว ต่อไปจะทÓการพัฒนาเอ็กซ์ตร้าสกิล 『นักปราชญ์』
ใหก้ ลายเปน็ ยนู คี สกิล 『มหาปราชญ』์ ...เรยี บร้อยแล้ว》
...เฮ้ย มันอะไรกันต้ังแต่เม่ือก้ีแล้วฟะ? 《ยูนีคสกิล 『มหา-
ปราชญ』์ 》 อะไรกัน หยามกันเรอะ?
ไมย่ ูนคี สกั นิดเลยเฟ้ย!
ทางนี้น่ะขา� ไมอ่ อกหรอกนะ!
เสียมารยาทชะมดั ให้ตาย...
ผมหลบั ไปในขณะทีค่ ดิ เร่อื งพวกนน้ั ไปด้วย
นค่ี อื สิ่งท่เี รียกวา่ ความตายงั้นเหรอ.... ไม่เหงาอยา่ งที่คดิ แฮะ
และนนั่ ก็คือ ค�าพูดสดุ ท้ายท่ผี มนกึ ถึงในภพนี้

14



มืด
มืดสนิทจนมองไม่เห็นอะไรเลย
ทนี่ ที่ ี่ไหน? ว่ากันตามจรงิ คือนี่มนั เกดิ อะไรขน้ึ
เท่าที่จ�าได้ รู้สึกว่าผมจะโดนล้อเลียนเรื่องเป็นนักปราชญ์
มหาปราชญ์ อะไรประมาณนัน้ ...

ตอนนั้นเอง ที่สติสัมปชัญญะของผมเรม่ิ ตืน่ ตวั
ช่ือของผมคือ มิคามิ ซาโตรุ หนุ่มใจดีอายุ 37
ผมปกปอ้ งรนุ่ นอ้ งจากเจา้ คนทด่ี เู หมอื นอาชญากรไลท่ า� รา้ ยคน-
ไมเ่ ลือกระหวา่ งเดนิ บนถนนจนถกู แทง
เอาละ ผมจ�าได้ ไม่เป็นไร ดทู า่ น่ีคงยงั ไม่ใชเ่ วลาทีค่ วรจะต้อง
ลนลาน
วา่ กนั ตามจรงิ เรอ่ื งทจ่ี ะทา� ใหค้ นใจเยน็ อยา่ งผมลนลานไดน้ ะ่ มี
แค่ประมาณเรอื่ งตอนท่ที า� อเึ ล็ดตอนสมัยเรยี นช้นั ประถมเท่านนั้ เอง
แตเ่ มอ่ื พยายามจะมองบรเิ วณรอบขา้ ง ผมกร็ สู้ กึ ตวั วา่ ผมลมื ตา
ไม่ขนึ้
และพอนึกว่าแย่จังแฮะแล้วพยายามจะเกาศีรษะ... ก็พบว่ามือ
ของผมไม่ยอมตอบสนองตามความคิด ทีส่ �าคัญย่งิ ไปกวา่ นัน้ ศรี ษะของ
ผมอยู่ตรงไหนกนั ล่ะนี่
ผมเริม่ สับสน
เฮ้ๆ รอเด๋ยี วก่อนนะ
ขอเวลานดิ ผมจะสงบสตอิ ารมณส์ กั หนอ่ ย เวลาแบบนนี้ ร่ี สู้ กึ วา่
แค่นับจ�านวนเฉพาะไปเร่อื ยๆ ก็พอสนิ ะ?
หน่งึ สอง สาม โว้ย-------!!

16

ไมใ่ ช่ ไมใ่ ชแ่ บบน้ี ทส่ี า� คญั เลขหนง่ึ นม่ี นั ไมน่ บั เปน็ จา� นวนเฉพาะ
ไมใ่ ชเ่ รอะ?

ไม่สิไมส่ ิ เร่อื งนั้นจะเป็นอยา่ งไรกช็ ่างมนั เหมือนกัน
น่มี นั แยแ่ ลว้ นะ ไมใ่ ช่เวลาจะมามัวพูดเรอื่ งบา้ ๆ แบบนนั้ แล้ว
อา้ ว? เดีย๋ วกอ่ น อะไรมนั เปน็ อะไรไปแลว้ เนี่ย!?
หรอื ว่า... น่อี าจถึงเวลาที่ผมควรจะตอ้ งลนลานแลว้ ?
ผมรบี สา� รวจอย่างรอ้ นรนว่ารูส้ ึกเจ็บตรงไหนบา้ งหรอื ไม่
ไม่มคี วามเจบ็ ปวด แตส่ บายตัว
ผมไม่รสู้ ึกท้งั ความหนาวหรอื ความรอ้ น ดูเหมือนว่าผมจะก�าลัง
อยู่ในสถานท่ีทีใ่ หค้ วามรู้สกึ ดจี ริงๆ
เรอ่ื งดงั กลา่ วทา� ให้ผมคลายกงั วลลงเล็กน้อย
จากนั้นผมจึงลองตรวจสอบแขนขาของตวั เอง อย่าว่าแต่ปลาย
นว้ิ เลย ท้ังแขนทั้งขาตา่ งกไ็ ม่สง่ ปฏกิ ิรยิ าตอบสนองใดๆ ทง้ั สิ้น...
หมายความวา่ ไง?
ผมเพียงแค่ถูกแทง ไม่มีทางท่ีมือหรือเท้าจะหายไปแน่นอน
อย่แู ล้วน่นี า เกิดอะไรขนึ้ กันแน่?
ว่ากนั ตามจรงิ ผมลมื ตาไมข่ น้ึ ด้วยซ้�า
ผมก�าลังอยใู่ นสถานที่ซง่ึ มดื สนิท มองไม่เห็นอะไรเลย
ความจริงดังกล่าวท�าให้ความกังวลอันรุนแรงอย่างที่ไม่เคยรู้สึก
มาก่อนถาโถมเข้าสู่หวั ใจของผม
น่มี ัน.... หรอื วา่ ผมจะตกอยู่ในสภาวะไม่ไดส้ ต?ิ
แต่ในความเป็นจริงผมมีเพียงแค่สติ ทว่าระบบประสาทถูก
ตดั ขาดทา� ให้เคลอื่ นไหวไม่ได้อะไรทา� นองนัน้ ?
เดี๋ยวๆๆ ขอทีเถอะ!
ชว่ ยลองคิดดกู ่อนได้ไหม
วา่ กนั วา่ ถา้ มนษุ ยถ์ กู ปดิ กน้ั อยใู่ นความมดื ละก็ อาจจะเปน็ บา้ ไปได้

บทท่ี 1 เพ่อื นคนแรก 17

ในชัว่ พริบตา ซึง่ ตวั ผมในเวลานีอ้ ยใู่ นสภาวะดังกลา่ ว ย่งิ ไปกว่านั้น ยงั
ไม่สามารถครา่ ชีวติ ของตวั เองได้อีกดว้ ย

จะไมใ่ หร้ สู้ กึ สน้ิ หวงั ในสภาพทที่ า� ไดแ้ คร่ อเวลาเปน็ บา้ เทา่ นนั้ ก็
คงจะเปน็ ไปไม่ได้

ตอนนน้ั เอง ที่ผมรู้สึกวา่ มอี ะไรบางอยา่ งมาสัมผัสร่างเบาๆ
ออ้ื ? อะไรหวา่ ...?
ผมมุง่ ประสาทรับรู้ท้ังหมดไปยังสัมผสั ดงั กล่าว
สิ่งท่ีคล้ายจะเป็นหญ้าสัมผัสอยู่ท่ีบริเวณใกล้กับด้านข้างหน้า
ท้อง? ของผมราวกบั จะลบู ไล้
เมอื่ ผมลองรวบรวมสตสิ มั ปชัญญะไปที่บรเิ วณนั้นดู ผมกเ็ รม่ิ จะ
เข้าใจถึงขอบเขตของรา่ งกายตัวเองไดแ้ มจ้ ะยังเลอื นราง โดยนานๆ คร้ัง
กส็ ัมผัสได้วา่ ส่วนปลายของใบหญา้ นัน้ ท่มิ เข้ากับรา่ งกาย
ผมรู้สกึ ยนิ ดขี นึ้ มาเล็กนอ้ ย
เพราะถงึ แมว้ า่ จะยงั คงอยใู่ นความมดื สนทิ แตอ่ ยา่ งนอ้ ยผมกย็ งั
รับรู้ถึงการแตะตอ้ งซ่งึ เป็นหน่ึงในประสาทสมั ผสั ทง้ั ห้าได้
แต่พอผมเรม่ิ รู้สกึ สนกุ และนึกจะมงุ่ เขา้ ไปหาตน้ หญ้านัน้ ------
พรดื
ผมก็รู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองเคล่ือนที่ไปในลักษณะเหมือน
คบื คลาน
ขยับได้... ง้ันเรอะ!?
ตอนนั้นเอง ท่ีผมมั่นใจชัดเจนว่าตัวเองไม่ได้ก�าลังนอนอยู่บน
เตยี งของโรงพยาบาล เพราะผมรสู้ กึ ไดว้ า่ สมั ผสั ทรี่ บั รไู้ ดจ้ ากใตท้ อ้ ง? ของ
ตวั เองนน้ั มีลักษณะรูปรา่ งเหมือนกับก้อนหินขรขุ ระ
อย่างนีน้ ี่เอง... ถึงผมจะยงั ไม่เข้าใจอะไรเลย แตด่ เู หมือนว่าผม
จะไม่ได้กา� ลงั อยู่ในโรงพยาบาลแฮะ
ย่ิงไปกวา่ น้ัน ท้ังสายตาทง้ั หูของผมต่างกไ็ มย่ อมท�างานอกี ดว้ ย

18

ผมเองกไ็ มร่ วู้ า่ ศรี ษะของตวั เองอยตู่ รงไหน แตผ่ มกเ็ คลอ่ื นตวั ไป
หาต้นหญ้า โดยมุ่งสติสัมปชัญญะไปยังส่วนท่ีก�าลังสัมผัสกับร่างของ
ผมอยู่

หญ้าน้ันไม่มีกล่ินเลยแม้แต่น้อย หรือว่าผมจะไม่มีประสาทรับ
กลิ่นด้วย?

ว่ากนั ตามจริงคือผมไมร่ ู้ว่ารา่ งกายของตัวเองมรี ูปรา่ งอยา่ งไร
แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ดูเหมือนว่ามันจะมีรูปร่างคล้ายกับ
“มอนสเตอร”์ ตวั หนงึ่ ทโี่ ค้งมนและเดง้ ด๋ึงไปมา
ความคิดแบบนั้นแวบเข้ามาในสมองของผมตงั้ แต่เมือ่ ครนู่ ี้แลว้
ไม่หรอกๆ ...ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นไปได้ จะอย่างไรก็คงไม่ใช่
แบบน้นั หรอก...
กอ่ นอืน่ ทงิ้ ความกงั วลนน่ั ไปซะ
ผมคิดอย่างน้ันแล้วทดลองประสาทสัมผัสสุดท้ายที่ยังไม่ได้
ทดลองในบรรดาประสาทสมั ผัสท้งั ห้าของมนษุ ย์
แตผ่ มไม่รู้วา่ ปากของตวั เองอยูต่ รงไหน แล้วจะเอาไงดีเน่ีย?

《ตอ้ งการใชย้ นู คี สกิล 『นกั ล่าเหยือ่ 』 หรอื ไม?่
YES/NO》

จๆู่ ก็มเี สียงดังสะทอ้ นขึน้ ในสมองของผมอยา่ งกะทันหัน
หา? อะไร วา่ ไงนะ? ยนู คี สกิล 『นกั ล่าเหยอื่ 』 ...งน้ั เรอะ?
จะว่าไปแล้ว เสียงน่ีมนั อะไรกันเนย่ี ?
ตอนที่คุยกับทามุระอยู่ก็คิดเหมือนกันว่าเหมือนจะได้ยินเสียง
อะไรแปลกๆ ไม่ใช่ว่าเราคิดไปเองหรอกเรอะ?
มีใครอยูห่ รอื ไง? ว่าแต่มนั แปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้สิ นีม่ นั ให้ความ-
รสู้ กึ เหมอื นกบั วา่ ... มคี า� พดู ผดุ ขน้ึ ในใจของเรามากกวา่ มใี ครคนอนื่ อยดู่ ว้ ย

บทที่ 1 เพือ่ นคนแรก 19

แฮะ
ผมไม่รู้สึกถึงเจตจ�านงของมนุษย์ จะบอกว่ามันให้ความรู้สึก

ไรอ้ ารมณเ์ หมอื นเสียงอัตโนมตั จิ ากเครือ่ งคอมพิวเตอร์กค็ งได้มั้ง

กอ่ นอืน่ เอาเป็น NO!
ไม่เกดิ ปฏิกริ ยิ าตอบสนองใดๆ ขน้ึ ผมนง่ิ รออยคู่ รูห่ น่ึง แต่ก็
ไมร่ สู้ ึกถึงเสยี งอะไร
ดูทา่ ว่าจะไมม่ ีค�าถามท่ี 2 แฮะ หรอื วา่ เราเลือกผิด? นี่เป็นเกม
ทถี่ ้าไมต่ อบ YES แลว้ จะไปตอ่ ไมไ่ ดเ้ รอะ?
ผมคดิ วา่ จะมคี า� ถามเดมิ ดงั ขน้ึ เรอื่ ยๆ จนกวา่ จะเลอื กตอบ YES
เหมอื นเกม RPG แต่ท่าทางจะไมใ่ ช่เสยี แลว้
ส่งเสียงทักเพียงเพื่อถามคา� ถามแล้วทิ้งกันดื้อๆ แบบนี้น่ี ช่าง
เปน็ คนที่ไรม้ ารยาทจรงิ ๆ
ทจี่ รงิ แล้วผมรสู้ ึกดีใจนดิ ๆ ดว้ ยซ้า� ที่ได้ยนิ เสยี ง
ผมเลยนกึ เสยี ใจกับคา� ตอบของตวั เองขึน้ มาเล็กนอ้ ย
แตเ่ อาเถอะ ชว่ ยไมไ่ ด้ มาทดลองสมั ผสั ดา้ นรสชาตทิ ที่ า� คา้ งเอาไว้
เม่อื กี้น้ีดกี วา่
ผมเคลอ่ื นรา่ งกายไปหาต้นหญา้ เมอ่ื ครูน่ ี้
จากนน้ั กต็ รวจสอบความรสู้ กึ ของสว่ นทส่ี มั ผสั ถกู ตน้ หญา้ พรอ้ ม
กบั เคลอ่ื นขน้ึ ไปทบั บนตน้ หญา้ นนั่ ผมใชร้ า่ งกายตรวจสอบประสาทสมั ผสั
ในลักษณะเหมือนข้ึนไปปกคลุมด้านบนต้นหญ้า สิ่งน้ีน่าจะเป็นต้นหญ้า
ไม่ผิดแน่
ทวา่ ขณะทผ่ี มก�าลังตรวจสอบสมั ผสั ของตน้ หญา้ ดังกล่าว สว่ น
ที่ร่างกายของผมกับต้นหญ้าสัมผัสกันก็เร่ิมละลาย ผมลนลานตกใจว่า
ร่างกายของตวั เองหลอมละลายหรอื แตด่ เู หมอื นว่าสิ่งทีล่ ะลายจะมเี พยี ง
แคต่ ้นหญา้ เท่าน้นั

20

แลว้ ผมกท็ า� ความเขา้ ใจไดว้ า่ องคป์ ระกอบของตน้ หญา้ ทล่ี ะลาย
นน้ั ถกู ดดู เข้ามาในร่างกายของตัวเอง

ดูเหมือนว่าผมจะละลายต้นหญ้าแล้วดูดเข้ามาในร่างกายของ
ตวั เอง สรปุ แลว้ กค็ อื รา่ งกายของผมไม่ได้ใช้ปาก แต่ใช้สว่ นท่ีสัมผัสกลนื
ตน้ หญา้ เข้ามา ท้ังน้ี ผมไม่รู้สกึ ถึงรสชาติเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย

สรปุ แล้ว ดูทา่ วา่ เรอ่ื งคงจะเป็นแบบนี้
รู้สึกว่าผมจะไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปเสียแล้ว เรื่องน้ีคงจะไม่ผิด
แนน่ อน
หมายความว่าผมถูกแทงตายจริงๆ อยา่ งนน้ั หรือ?
น่ันไม่ใช่ความสงสัย ผมเกือบจะม่ันใจเร่ืองนี้เต็มร้อย และถ้า
เป็นอย่างนั้น ก็ท�าความเข้าใจได้ว่าท�าไมผมจึงมาอยู่ในสถานที่ท่ีมีหญ้า
ขึน้ เหมือนบริเวณแนวหนิ ผา แทนทจี่ ะเปน็ โรงพยาบาล
ทามรุ ะเป็นอย่างไรบ้าง?
คณุ ซาวาตาริละ่ ?
คอมพิวเตอรข์ องผมถูกทา� ลายเรยี บรอ้ ยดีหรือเปลา่ ?
คา� ถามผดุ ขน้ึ ไมม่ หี ยดุ แตป่ า่ นนแ้ี ลว้ จะมวั กงั วลไปกค็ งชว่ ยไมไ่ ด้
ผมต้องคดิ แลว้ ละวา่ ต่อจากนีจ้ ะเอาอยา่ งไร
ในเมื่อสถานการณ์เป็นอย่างที่ว่ามา ก็เท่ากับว่ารูปร่างของผม
ในตอนน-ี้ ------
จากสัมผัสเม่ือคร่นู .้ี ..
ผมมงุ่ สตสิ มั ปชัญญะกลบั มาทร่ี า่ งกายของตัวเองใหมอ่ ีกครัง้
ดึง๋ ดึ๋ง
ร่างกายของผมขยับเปน็ จงั หวะ
ผมคอ่ ยๆ ใชเ้ วลาตรวจสอบขอบเขตรา่ งกายของตวั เอง ทา่ มกลาง
ความมืดมดิ

บทท่ี 1 เพอื่ นคนแรก 21

อะไรกนั ครับนี่!
ทง้ั ที่เคยเทส่ มชายขนาดน้นั แต่ตัวผมในตอนน้ีกลบั มีรปู รา่ งอนั
เรยี บลน่ื ไร้ทต่ี อิ ะไรเชน่ น้ี!
เฮ้ย จะบา้ เรอะ! ใครจะไปรับไดก้ นั ล่ะว้อย!!
ขอบเขตของร่างกายเท่าที่สัมผัสได้ ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็ท�าให้
ผมนกึ ถงึ เจ้านั่น
ไม่หรอกนา่ ๆ กแ็ บบวา่ เนอะ?
ผมไม่ไดเ้ กลยี ดเจา้ นั่นหรอกนะ? อือ้ เคยคดิ กระทั่งว่ามนั น่ารกั
ดีดว้ ยซา�้ ไป!
แตถ่ า้ เกดิ ถกู ถามวา่ ตวั เองอยากจะกลายเปน็ มนั หรอื เปลา่ ? คน
90 เปอรเ์ ซ็นต์ คงจะคดิ เหมือนกันแน่ๆ
ทวา่ ทางเลอื กของผมอาจเหลืออยเู่ พียงการยอมรบั เทา่ น้นั แลว้
ก็เปน็ ได้...
ว่าดูเหมือน “วญิ ญาณ” ของผม จะมาเกิดใหม่เป็นปิศาจ ทม่ี ี
ชวี ิตอยู่ในตา่ งโลก
ถงึ มนั จะเปน็ เรอ่ื งทปี่ กตแิ ลว้ ไมค่ วรเกดิ ขน้ึ ได้ ตามความนา่ จะเปน็
ในเชงิ ดาราศาสตร์เลยกเ็ ถอะ....
แต่ผม ก็ไดม้ าเกดิ ใหมเ่ ป็นสไลม์เสียแลว้

*

หยบั หยบั
หยบั หยบั หยับ
ตอนนี้ผมก�าลังกินหญา้ อยู่
ถามวา่ ทา� ไมถึงกินเหรอ? ของมนั แนอ่ ยแู่ ลว้ !
ก็ มัน ว่าง น่ะส!ิ

22



เวลานา่ จะผา่ นไปแลว้ หลายวนั หลงั จากทผ่ี มยอมรบั ไดว้ า่ ตวั เอง
เป็นสไลม์แม้ว่าจะไม่อยากก็ตาม ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันผ่านไปแล้วกี่วัน...
เพราะผมไม่อาจสัมผสั ถงึ กาลเวลาได้เลยเมือ่ อยู่ในความมืดมดิ

ท่ามกลางวันเวลาดังกล่าว ผมสัมผัสได้ว่าส่ิงท่ีเรียกว่าร่างกาย
ของสไลม์นนั้ มนั สะดวกกว่าท่ีคิด ผมไมร่ ู้สกึ ถึงท้ังความหวิ หรอื ความง่วง
หรือกค็ อื ผมไมจ่ า� เปน็ ต้องรับประทานอาหารหรอื นอนเลยนน่ั เอง

นอกจากนี้ยงั มีเร่ืองท่ีรู้เพม่ิ ขึน้ อีกเรอ่ื งหนงึ่ ด้วย
น่ันคือแม้จะไม่ชัดเจนนัก แต่ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งน้ีจะไม่มี
สิง่ มชี ีวิตอื่นอยูเ่ ลย ด้วยเหตนุ ผี้ มจงึ ไมร่ สู้ ึกวา่ จะมีอันตรายมาคุกคามชวี ติ
ดว้ ย.... และได้แต่ใชช้ วี ติ วา่ งๆ ไปวนั ๆ เท่านน้ั
ทง้ั นรี้ ะหว่างเวลาทผ่ี า่ นมา ผมก็ไม่ไดย้ ินเสยี งประหลาดนน่ั อกี
เลยดว้ ย ถา้ เป็นตอนนีล้ ะก็ จะให้คุยด้วยมันกไ็ ด้หรอกนะ
ด้วยเหตุน้ี ผมก็เลยไดแ้ ต่กินหญา้ ไปเรื่อยอย่างชว่ ยไม่ได้
ที่ช่วยไม่ได้ก็เพราะว่าไม่มีอะไรอย่างอื่นท่ีผมท�าได้แล้วนั่นเอง
ผมจึงกินไปเรอื่ ยๆ ท�านองวา่ เปน็ การฆ่าเวลาเล่น
จนถงึ ตอนน้ี ผมร้ไู ด้ด้วยสัมผัสวา่ หญ้าทถ่ี ูกซึมซบั เข้ามาน้ันถกู
แยกส่วน และองค์ประกอบต่างๆ กค็ ่อยๆ ถกู แยกแยะ แลว้ เก็บสะสมอยู่
ภายในร่างกายของผม
ถา้ ถามวา่ เรอ่ื งนม้ี คี วามหมายอะไรหรอื ไม่ มนั กไ็ มไ่ ดม้ คี วามหมาย
อะไรหรอก
ผมแคก่ ลวั วา่ ถา้ ไมห่ าอะไรทา� เลย ตวั เองอาจจะเปน็ บา้ ไปกเ็ ทา่ นน้ั
ระยะหลังมานี้ ผมจงึ ดูดซึม แยกองคป์ ระกอบ และเก็บสะสม
ซ่ึงเรมิ่ เคยชนิ ขนึ้ แล้วไปเร่อื ยๆ เรือ่ ยๆ
แตม่ าถงึ จุดน้ี ผมจึงพบประเด็นท่ีน่ามหศั จรรย์ขอ้ หนึง่
นั่นคือท่ีผ่านมาผมยังไม่มีการขับถ่ายอะไรออกจากร่างกายเลย
สักครง้ั เดียว

24

ถา้ บอกวา่ การกระทา� ดงั กลา่ วไมจ่ า� เปน็ สา� หรบั สไลมเ์ รอื่ งมนั กจ็ บ
แคน่ น้ั แตถ่ า้ อยา่ งนนั้ แลว้ สง่ิ ทถี่ กู เกบ็ สะสมไว้ มนั จะไปอยทู่ ไี่ หนกนั เลา่ ?

โดยความรู้สึกแล้ว ผมไม่รู้สึกว่ารูปร่างของตัวเองเกิดความ
เปลยี่ นแปลงใดๆ จากตอนแรกดว้ ย

แล้วมนั กลายเปน็ อยา่ งไรกันแน่นะ?

《คÓตอบ ถูกเก็บไว้ในกระเพาะของยูนคี สกลิ 『นกั ล่าเหยือ่ 』
ทง้ั น้ี ปรมิ าณพนื้ ทที่ ม่ี กี ารใชง้ านในปจั จบุ นั นนั้ ยงั ไมถ่ งึ 1 เปอรเ์ ซน็ ต》์

อะไรฟะ? มคี า� ตอบกลบั มาด้วยยย!!
แตว่ า่ ผมใชส้ กลิ ไปตงั้ แตเ่ มอื่ ไรกนั ละน?ี่ ผมนา่ จะตอบไปวา่ NO!
นีน่ า

《คÓตอบ ยูนคี สกิล 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 ไมไ่ ด้ถูกใช้งาน แตม่ ี
การกÓหนดว่าวัตถุที่ซึมซับเข้ามาในร่างกายจะถูกเก็บไว้ในกระเพาะ
โดยอตั โนมตั ิ ขอ้ กÓหนดดงั กลา่ วเปลยี่ นแปลงไดต้ ามความตอ้ งการ》

วา่ ไงนะ? คราวนต้ี อบกลบั มาแบบราบรนื่ เลยแฮะ ไมส่ ิ เรอ่ื งนนั้
เอาไว้ก่อน...

แลว้ แบบน้ี ถ้าผมใช้สกลิ แล้วจะเกดิ อะไรขึน้ ล่ะ?

《คÓตอบ ผลของยนู ีคสกิล 『นักลา่ เหยือ่ 』-------

ล่าเหย่ือ : ทÓการดูดซึมเปา้ หมายเข้าไปในรา่ งกาย ทั้งน้ใี น
กรณีที่เป้าหมายมีสติสัมปชัญญะ อัตราความส�าเร็จจะลดลงอย่าง
ย่ิงยวด เป้าหมายที่หวังผลได้ไม่จÓกัดเพียงแค่สารอินทรีย์หรือสาร-

บทที่ 1 เพ่อื นคนแรก 25

อนินทรยี ์ แต่รวมถงึ สกิลและเวทมนตรด์ ว้ ย
วเิ คราะห์ : ทÓการวเิ คราะหแ์ ละศกึ ษาเปา้ หมายทดี่ ดู ซมึ เขา้ มา

สรา้ งสรรคไ์ อเทม็ ทสี่ รา้ งได้ กรณที มี่ วี ตั ถดุ บิ อยพู่ รอ้ ม จะสรา้ งตวั คดั ลอก
ของเปา้ หมายไดด้ ว้ ย และหากวเิ คราะหโ์ ครงสรา้ งการทÓงานไดส้ Óเรจ็
จะเรยี นรสู้ กลิ และเวทมนตรข์ องเปา้ หมายได้

กระเพาะ : ทÓการบรรจเุ ป้าหมายของการล่าเหยื่อ และเก็บ
รกั ษาวตั ถทุ ถ่ี กู สรา้ งขน้ึ จากการวเิ คราะหไ์ ดด้ ว้ ย เมอ่ื ทÓการบรรจลุ งใน
กระเพาะแล้ว เป้าหมายจะไมไ่ ดร้ ับผลกระทบเร่ืองเวลา

จÓลอง : จÓลองเปา้ หมายท่ีเคยดูดซมึ และใชค้ วามสามารถ
ในระดบั เดยี วกบั เป้าหมายได้ ทง้ั นี้ ผู้ใชจ้ ะจÓลองได้เพยี งเป้าหมายที่
ทÓการวิเคราะห์ข้อมูลสÓเรจ็ แลว้ เท่าน้นั

คดั แยก : เกบ็ รกั ษาผลลพั ธท์ ม่ี ภี ยั และไมอ่ าจทÓการวเิ คราะห์
ได้ โดยจะทÓการขจดั ความเป็นภยั และแปลงกลับเป็นพลงั เวท

ทัง้ หมดขา้ งต้น คือความสามารถหลกั ท้ังห้าอยา่ ง》
เอ?๋ ...เอ๋?
ผมต่ืนตะลึงอย่างที่ไม่เคยเป็นมานาน ฟังดูแล้วเป็นความ-
สามารถทสี่ ดุ ยอดแบบบอกไมถ่ กู อยา่ งไรไมร่ แู้ ฮะ... รสู้ กึ วา่ มนั ไมน่ า่ จะเปน็
ความสามารถท่ีลกู กะจอ๊ กอย่างสไลม์ควรมีได้เลยน่ีนา
แต่รอเดย๋ี ว ก่อนหน้านนั้ ไอ้เสยี งที่ชว่ ยตอบคา� ถามของผมเนี่ย
มันอะไรกนั ? มีใครอยแู่ ถวนห้ี รอื ไง?

26

《คÓตอบ เป็นผลของยูนีคสกิล 『มหาปราชญ์』 เน่ืองจาก
ความสามารถมคี วามเสถยี รแลว้ จงึ ทÓการตอบสนองไดอ้ ยา่ งรวดเรว็ 》

มหาปราชญเ์ หรอ... เราเคยโวยว่าหยามกนั เรอะก็จริง แตม่ าถงึ
ตอนนนี้ ช่ี า่ งเปน็ สง่ิ ทพ่ี งึ่ พาไดช้ ะมดั จากนไ้ี ปกข็ อพง่ึ พาตอ่ ดว้ ยแลว้ กนั นะ

ว่ากันตามจริงคือ ป่านนี้แลว้ จะอะไรก็ได้ท้ังน้นั แหละ
ถ้าไอ้ความโดดเด่ียวท่ีเคยคาดว่าจะไม่มีท่ีส้ินสุดนี่จะได้รับการ
เยยี วยาละก็
ไม่แน่ “เสียง” น่ี อาจเป็นจินตนาการที่ผมสร้างข้ึนเองก็ได้
แตถ่ ึงเป็นอย่างน้นั ก็ยังดี
ผมสมั ผสั ได้อย่างแทจ้ ริงว่าหัวใจของตวั เองผอ่ นคลายลง อยา่ ง
ท่ไี ม่เคยไดร้ ู้สึกมานาน

*

ปจั จุบัน เวลาปา่ นไปแล้วถึง 90 วนั นับตง้ั แตท่ ีผ่ มได้เกดิ ใหม่
เป็นสไลม์

หรือท่ถี กู ตอ้ งกค็ ือ 90 วนั กับอีก 7 ชั่วโมง 34 นาที 52 วินาที
ทา� ไมผมถงึ กลา้ ฟนั ธงชดั เจนขนาดนน้ี ะ่ เหรอ? นนั่ กเ็ พราะไดร้ บั
ผลการสนับสนุนจากยนู ีคสกิล 『มหาปราชญ』์ ไงล่ะ
แหม ไอ้สกิลน่ีมันช่างสะดวกดีจริงๆ เป็น 『มหาปราชญ์』
แหง่ ยามลา� บากเลย เพราะไมว่ า่ ผมจะรสู้ กึ สงสยั อะไร สกลิ นก้ี จ็ ะชว่ ยตอบ
ให้หมดเลยทกุ อย่าง
จากท่ี 『มหาปราชญ』์ บอก เหน็ วา่ กวา่ ทสี่ กลิ นจ้ี ะเชอื่ มโยงกบั
วญิ ญาณของผมได้อย่างมนั่ คง กต็ อ้ งกินเวลาถงึ 90 วนั แต่มีค�าอธิบาย

บทที่ 1 เพือ่ นคนแรก 27

ตอ่ อกี วา่ ตามจรงิ แลว้ สกลิ จะไมส่ ามารถใหค้ า� ตอบในรปู แบบบทสนทนาได้
สกิลจึงปรับปรุงตัวเอง โดยน�าส่วนหน่ึงของสิทธิในการใช้ “วจนะแห่ง
โลก” มาปรบั ใช้

กค็ อื หากเปน็ ตามปกติ จะไมม่ คี วามสามารถสะดวกสบายอยา่ ง
การเปลง่ คา� ตอบใหด้ ังข้ึนในใจเพื่อตอบขอ้ สงสัย สว่ น “เสยี งแห่งโลก”
นนั้ จะดงั สะทอ้ นใหไ้ ดย้ นิ เมอ่ื มกี ารเปลย่ี นแปลงของโลก มกี ารไดร้ บั สกลิ
หรอื การวิวฒั นาการเกิดขึ้น

แตท่ งั้ นที้ ัง้ น้นั ดเู หมอื นวา่ การไดร้ บั สกิลหรอื การววิ ฒั นาการจะ
ไมใ่ ช่สง่ิ ที่เกดิ ขึ้นเป็นปกติ ส่ิงทีน่ านๆ คร้งั จะได้รบั มาเมอื่ โลกยอมรับใน
การเตบิ โตของอะไรบางอย่าง กค็ อื 『สกลิ 』 ส่วนการ 『ววิ ัฒนาการ』
นั้นยิ่งเปน็ ส่ิงท่คี นธรรมดาไม่มีทางไดม้ สี ่วนเกย่ี วข้องเลย

ผมไมเ่ ข้าใจความหมายนัน่ เลยสักนดิ แตก่ ต็ ดั สนิ ใจตีความเอา
ว่ามนั เป็นของมันอยา่ งน้นั แหละ

และถึง 『มหาปราชญ』์ จะชว่ ยตอบค�าถามใหผ้ มได้ แตก่ ็เป็น
ไปในรปู แบบของการรอตอบสนองเทา่ นนั้ ไมไ่ ดม้ คี วามรสู้ กึ นกึ คดิ เปน็ ของ
ตวั เองแตอ่ ยา่ งใด

นน่ั คือหากผมไมเ่ ป็นฝ่ายเรยี กก่อน อกี ฝา่ ยก็จะไม่ถามอะไรผม
ซ่งึ ถือว่าเป็นจดุ ทีน่ ่าเสยี ดายทเี ดยี ว

แต่ถึงอย่างไรผมก็ดีใจที่การรับส่งบทสนทนาด�าเนินไปได้แม้ว่า
จะมีฝ่ายสง่ ค�าพดู อย่ฝู า่ ยเดยี วกต็ าม

การคยุ กบั สกลิ ของตวั เองเนย่ี ถา้ เปน็ ทโ่ี ลกเดมิ กค็ งตอ้ งเรยี กวา่
เป็นพวกชอบมจี นิ ตนาการพิลกึ ๆ น่ะนะ...

ด้วยเหตุนี้ ตัวผมท่ีได้แต่อยู่ในความมืดและไม่มีอย่างอ่ืนทา� จึง
ปอ้ นค�าถามรัวๆ

ผลลัพธ์ท่ีได้ก็คือมั่นใจได้แล้วว่าผมกลายเป็นสไลม์ไปแล้ว

28

แน่นอน
สว่ นเหตผุ ลทผ่ี มไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งกนิ หรอื นอนกเ็ ปน็ ทปี่ ระจกั ษเ์ ชน่ กนั
สิ่งมีชีวิตท่ีเรียกว่าสไลม์ของโลกน้ีไม่จ�าเป็นต้องรับประทาน

อาหารหากวา่ ไดด้ ดู ซมึ แกน่ เวทเขา้ ไป ดงั นน้ั ถา้ อยใู่ นพน้ื ทท่ี ม่ี คี วามเขม้ ขน้
ของแกน่ เวทตา่� กด็ เู หมอื นวา่ จะตอ้ งดดู ซมึ มอนสเตอรห์ รอื สตั วเ์ ลก็ ๆ เพอื่
ชดเชยแกน่ เวท

ดงั นน้ั สไลมซ์ งึ่ อยใู่ นพน้ื ทท่ี ม่ี แี กน่ เวทเจอื จางจงึ มคี วามแขง็ แกรง่
และดรุ า้ ยมากกวา่ ซง่ึ ถอื เปน็ เรอ่ื งแปลกสา� หรบั โลกนี้ เพราะตามปกตแิ ลว้
ยงิ่ เปน็ สถานทท่ี ม่ี แี กน่ เวทเขม้ ขน้ มอนสเตอรก์ จ็ ะมคี วามแขง็ แกรง่ มากขนึ้
ไปดว้ ย

สรุปแล้วก็คือสถานที่แห่งนี้มีแก่นเวทเข้มข้นซะจนผมไม่จ�าเป็น
ต้องรบั ประทานอาหารเลยน่นั เอง

สว่ นเร่อื งเกยี่ วกบั การนอนหลับน้นั

《คÓตอบ รา่ งทงั้ รา่ งของสไลมค์ อื การรวมตวั เขา้ ดว้ ยกนั ของ
เซลลช์ นดิ เดียวกัน แตล่ ะเซลลล์ ้วนเปน็ เซลล์สมอง เปน็ ประสาทรบั รู้
และเป็นกล้ามเน้ือ ดว้ ยเหตนุ ี้ เซลล์ทีท่ Óหน้าท่นี ึกคดิ จึงผลัดเปลย่ี น
กันพักผ่อน และทÓใหไ้ ม่จÓเปน็ ต้องนอนหลบั 》

เขาว่ามาแบบนี้
ความทรงจ�าของผมถกู บันทกึ เอาไว้ทไ่ี หนกันนะ
บางทถี า้ เปรยี บเทยี บเปน็ HDD ของคอมพวิ เตอรแ์ ลว้ ละก็ อาจ
จะอยูใ่ นสภาวะท่เี หมอื นกับ RAID1 ก็ได้มัง้ ?
ซ่ึงพอผมคิดอย่างน้ัน ก็มีค�าตอบกลับมาว่า 《ใกล้เคียงกัน》
『มหาปราชญ』์ นรี่ ่วมบทสนทนาได้เก่งเกนิ คาดแฮะ
แล้วก็มาถึงเร่ืองผลลพั ธ์ของสกลิ 『มหาปราชญ』์ ทงั้ ห้าอย่าง

1RAID : เทคโนโลยขี องการเกบ็ ขอ้ มูลเพ่อื เพ่ิมประสทิ ธภิ าพในการอา่ น/เขยี นและลดความเสย่ี งในการ
สูญเสียข้อมูล โดยการใช้ฮารด์ ดสิ ก์หลายตวั มาทา� งานร่วมกนั เสมอื นเป็นฮาร์ดดิสก์ขนาดใหญ่ตัวเดยี ว

ทผี่ มนึกตดิ ใจ
เรง่ ความเรว็ การคดิ คา� นวณ : เพมิ่ ความเรว็ ในการรบั รใู้ หเ้ รว็ กวา่

ปกติ 1,000 เทา่
วิเคราะหป์ ระเมิน : ด�าเนินการวิเคราะหแ์ ละประเมินเปา้ หมาย
คิดค�านวณแบบขนาน : แบ่งแยกปรากฏการณ์ท่ีต้องการ

วเิ คราะหแ์ ละดา� เนินการคิดค�านวณตา่ งหาก แยกจากระบบความคิด
ละการร่ายอาคม : ไม่จ�าเป็นต้องร่ายอาคมในเวลาท่ีจะใช้

เวทมนตร์
รแู้ จง้ สรรพสงิ่ : ทา� ความเขา้ ใจทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งของปรากฏการณ์

ท่ไี มไ่ ด้ถกู ปดิ บังไวใ้ นโลกนี้
ทง้ั หมดมเี ทา่ น้ี
รู้แจง้ สรรพส่งิ งนั้ รึ? แบบน้กี ็แปลว่าผมจะรู้เรอ่ื งทกุ อย่างได้โดย

ไม่ต้องล�าบากล�าบนอะไรเลยง้ันส!ิ ? ผมคิดอยา่ งน้ัน แตว่ า่ ...
ความจริงแลว้ มนั คือความสามารถในการแสดงข้อมูลเก่ียวกับ

สงิ่ ที่ผมไดส้ มั ผสั และจา� กัดเพียงเร่ืองที่ผมท�าความเข้าใจไดเ้ ท่านนั้
สรุปก็คือผมจ�าเป็นจะต้องรับรู้ถึงเป้าหมายก่อนครั้งหน่ึง และ

เหมือนว่าความสามารถนี้จะช่วยในการวิเคราะห์ข้อมูลเก่ียวกับเป้าหมาย
โดยอิงถึงส่งิ ทีผ่ มเขา้ ใจได้

แล้วต่อไป ละการร่ายอาคม น่ีหมายความว่าถ้าผมเรียนรู้
เวทมนตร์ได้ กจ็ ะใช้ออกมาไดเ้ ลยโดยไม่ต้องทอ่ งคาถาง้นั เหรอ? หรือว่า
กันตามตรง สรปุ ว่ามอี ย่จู รงิ ๆ สนิ ะ เวทมนตร์น่ะ!!

ค�าตอบนน้ั คอื YES
พอไดย้ นิ แบบนผ้ี มกอ็ ยากเรยี นรเู้ วทมนตรข์ นึ้ มาอยา่ งชว่ ยไมไ่ ด้
ในเมอ่ื ไมม่ อี ะไรจะเสยี ผมจงึ ลองตรวจสอบกบั 『มหาปราชญ』์
ดวู ่าใชม้ ันไดห้ รือไม่ และแน่นอนวา่ ค�าตอบคือใชไ้ มไ่ ด้
ทว่ามาถงึ ตรงนผี้ มกป็ ิง๊ ไอเดียขนึ้ มา วา่ ผมนา� การวิเคราะห์ของ

30

สกลิ 『นกั ล่าเหยอื่ 』 มาลิงกเ์ ขา้ กับความสามารถคิดคา� นวณแบบขนาน
ของสกลิ 『มหาปราชญ』์ ได้หรือไม่?

《คÓตอบ ลงิ กค์ วามสามารถวเิ คราะหข์ องสกลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』
เข้ากับความสามารถคิดค�านวณแบบขนานของสกิล 『มหาปราชญ์』
ได้ จะทÓการลงิ ก์หรอื ไม?่ YES/NO》

ของตาย ต้อง YES อยแู่ ลว้ สิ! แตถ่ ึงอยา่ งน้นั ก็ไมม่ อี ะไรจะให้
วิเคราะหด์ ้วยสิ... เด๋ียวกอ่ นนะ?

หญ้าท่ผี มกินแกเ้ ซง็ และเหน็ ว่าถูกเกบ็ อยู่ในกระเพาะ ตกลงวา่
มันคอื อะไรกนั นะ?

เอาเถอะ ไงๆ ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นให้ท�าอยู่แล้ว ลองให้สกิล
วเิ คราะห์ไอ้น่นั ดูดกี ว่า

ดว้ ยเหตนุ ้ี ผมจึงลงมอื ทนั ที
.........
......
...

《ส้นิ สดุ การวเิ คราะห-์ -------

หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะ : วตั ถดุ บิ สÓหรบั ทÓยารกั ษาบาดแผล งอกงาม
ไดเ้ ฉพาะในสถานทที่ มี่ แี กน่ เวทเขม้ ขน้ หากหลอมรวมของเหลวที่ได้
จากหญา้ เขา้ กบั แกน่ เวทจะกลายเปน็ ยาฟน้ื ฟู หรอื หากบดสว่ นใบแลว้
นÓไปหลอมรวมเข้ากับแก่นเวทจะกลายเป็นยาทาสÓหรับสมาน
บาดแผล》

บทท่ี 1 เพอื่ นคนแรก 31

วา่ ไงนะ! วชั พชื ทผ่ี มเกบ็ สะสมแลว้ สะสมอกี เพอ่ื ฆา่ เวลาเนย่ี นะ...
แบบนเี้ ขาเรียกว่าเจอสม้ หลน่ ในสถานทท่ี ี่คาดไม่ถึงสนิ ะ
ผมรีบลงมือท�ายาฟื้นฟูกับยาสมานแผลทันที แต่แม้จะบอก
อยา่ งนน้ั ผมกไ็ มร่ สู้ กึ ถงึ ความสมจรงิ เลยเพราะมนั ถกู สรา้ งขนึ้ โดยอตั โนมตั ิ
ภายในร่างกายของผม การวเิ คราะห์ใชเ้ วลาไมถ่ งึ 1 วนิ าที แถมไมถ่ งึ 3
วินาทีก็ท�าออกมาไดช้ ้นิ หน่งึ แลว้ ดงั นั้นหากมีเวลาสกั 5 นาทีกจ็ ะท�าได้
ถงึ 100 ชิ้นเลยทเี ดยี ว
ด้านคุณภาพ เนื่องจากไม่มีอะไรให้เปรียบเทียบผมจึงไม่ค่อย
เขา้ ใจนัก แต่พอทดลองประเมินดู ก็ไดผ้ ลออกมาว่า “คณุ ภาพสูง”
ก็น่าจะเป็นผลลัพธ์ท่ีพึงพอใจได้ ว่าแต่ท้ังการวิเคราะห์ทั้งการ
สรา้ งไอเทม็ มนั เรว็ เปน็ บา้ เลยแฮะ พอลองสอบถามดกู ไ็ ดค้ วามวา่ ตามปกติ
แลว้ ตอ้ งใชเ้ วลามากกวา่ นี้ ดเู หมอื นวา่ การทลี่ งิ กค์ วามสามารถคดิ คา� นวณ
แบบขนานเขา้ ไปด้วยน้ันจะเป็นทางเลือกท่ถี กู จริงๆ
ผมทดลองปลดการลงิ กอ์ อกแลว้ สรา้ งไอเทม็ ชนิ้ หนง่ึ ปรากฏวา่
คราวน้ใี ชเ้ วลาถงึ 50 นาที
เรียกว่ายน่ เวลาลงมาไดจ้ นนา่ กลวั เลยละ
ดทู า่ ว่าผมจะได้สกลิ ทีเ่ ขา้ ขากันไดด้ ีมาเสยี แล้ว ถงึ ตัวผมเองจะ
ไม่รูต้ วั มากอ่ นเลยก็ตาม...
ในจา� นวนสง่ิ ของทผี่ มดดู ซมึ เขา้ มานน้ั มหี ญา้ วชั พชื ปะปนอยดู่ ว้ ย
แตด่ เู หมอื นวา่ ตน้ หญา้ เกอื บทงั้ หมดทขี่ นึ้ ในสถานทนี่ จ้ี ะเปน็ หญา้ ฮโิ ปคเุ ตะ
ผมจงึ เรมิ่ ออกลา่ อยา่ งบา้ คลงั่ และพยายามกวาดกนิ หญา้ ทอ่ี ยใู่ น
พน้ื ทน่ี ใี้ ห้หมด เพอื่ เตรยี มพรอ้ มไว้ส�าหรับเวลาฉกุ เฉนิ
และขณะเดยี วกนั ภายในกระเพาะกผ็ ลติ ยาฟน้ื ฟไู ปพรอ้ มกนั ดว้ ย
เพราะไมว่ า่ อยา่ งไร ผมก็ยงั คงอยใู่ นความมดื สนิทอย่ดู ี ดังนนั้
จึงไมม่ ีเรือ่ งอนื่ ท่ีผมท�าได้มากไปกวา่ น.ี้ ..

32

ตวั ผมในตอนน้ัน ประมาทไปโดยสิน้ เชิง
ด้วยสกิลที่ผมมี ถงึ แมจ้ ะเป็นแคฝ่ า่ ยรอรบั อยา่ งเดยี ว แต่การท่ี
อีกฝา่ ยช่วยตอบข้อสงสัยใหผ้ มได้นนั้ ท�าให้ผมไดใ้ จเกนิ ไป
การที่ไม่มีว่ีแววว่าจะบังเอิญพบกับสิ่งมีชีวิตอื่นหรือเรื่องท่ีน่าจะ
เปน็ อนั ตรายต่อชวี ิตเลยตลอด 90 วันกน็ ่าจะมีสว่ นเหมอื นกนั
อย่างไรก็ตามแต่ ผมกก็ ระท�าการลงไปโดยประมาท
เอ๋? ผมคดิ อย่างน้ันอยู่เพยี งเสยี้ ววินาที
จๆู่ รา่ งกายของผมกด็ เู หมอื นจะเบาขนึ้ แตก่ ด็ เู หมอื นจะหนกั ขนึ้ ...
ผมอยู่ในสภาวะท่ไี มม่ นั่ คงอย่างมาก

หรือวา่ ... ผมจะตกนา้� ?

ระหวา่ ง 90 วนั มานี้ ผมไมร่ สู้ กึ วา่ มหี ยาดนา�้ ตกลงมาบนรา่ งกาย
เลยแม้แตค่ รงั้ เดียว หรือสรุปกค็ อื ผมคดิ วา่ ผมอยใู่ นท่ีรม่ หรอื ในถ�้าที่ฝน
ตกลงมาไม่ถึง กเ็ ลยไมเ่ คยนกึ ถงึ ความเปน็ ไปไดด้ ังกล่าว

ดูเหมือนว่าผมจะล่ืนพลัดตกลงไปในแม่น�้าหรืออะไรสักอย่าง
แตอ่ ยู่ในท่รี ม่ แบบน้คี งไมม่ ีแมน่ �้า ดงั น้ันอาจจะเป็นทะเลสาบใตด้ นิ ในถ้�า
หรอื อะไรทา� นองนนั้ ละมัง้ ...?

จนกระท่ังถงึ เมอื่ ครนู่ ้ี ผมค่อยๆ เดนิ ไปทา่ มกลางความมดื มิดท่ี
มองอะไรรอบๆ ไม่เห็นเลยแมแ้ ต่นอ้ ย โดยตรวจสอบเสน้ ทางใหแ้ นใ่ จไป
ทลี ะกา้ ว ทีละก้าว

ทงั้ ทเ่ี ปน็ อยา่ งนนั้ แตห่ ลงั จากไดร้ บั การอธบิ ายเรอ่ื งสกลิ ไปแลว้
ผมจงึ ไดใ้ จใชส้ กลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 กนิ หญา้ ไมห่ ยดุ และผลกค็ อื ผมละเลย
การตรวจสอบบริเวณพืน้ ไป

ผมนี่เป็นแบบนีเ้ สมอ เด๋ยี วเดยี วกไ็ ดใ้ จแล้วก็ท�าอะไรผิดพลาด
อยู่เร่อื ย

บทที่ 1 เพอ่ื นคนแรก 33

อย่างเวลาติดต่อกับคู่ค้า ก็มักจะรับงานด้วยความรู้สึกสบายๆ
โดยตอบรบั เสียดิบดวี า่ “สบายมาก! ใหเ้ ปน็ หน้าทผ่ี มเถอะครับ!” แล้วก็
ตอ้ งเจอกบั นรกทีหลงั ตง้ั ไมร่ ู้กคี่ รงั้ ผมนึกถงึ แววตาแค้นเคืองของบรรดา
ร่นุ นอ้ งในเวลานัน้ ขึ้นมาไดเ้ ลย

แล้วอันท่ีจริง มีไอ้บ้าที่ไหนเขาออกไปวิ่งทั้งที่รอบข้างมืดสนิท
จนมองอะไรไมเ่ หน็ กนั บา้ ง ผมละอยากจะเทศนาตวั เองจรงิ ๆ เลย ถา้ รอด
ไปได้ละกม็ าเทศนากันหน่อยดกี ว่า

แตอ่ ยา่ งไรเสยี ถงึ จะเสียใจ ผมก็คงไมส่ �านึกผิดอย่ดู ี...
จะว่าไป ผมมเี วลามาคดิ เรอ่ื งพวกน้ีดว้ ยแฮะ
ทั้งที่สภาพของผมในตอนนี้นั้นแม้จะอยากด้ินพราดตีแขนตีขา
แต่เนื่องจากผมไม่มีมือเท้า ดังน้ันถึงอยากจะลนลานแค่ไหนก็ท�าไม่ได้
อย่ดู .ี ..
จบแล้วสินะ
เป็นชวี ิตมนุษย์ เอ๊ย ชวี ิตสไลมท์ แ่ี สนสั้นเหลอื เกนิ
ผมเตรยี มตวั เตรยี มใจพรอ้ มรบั ความอดึ อดั หายใจไมอ่ อกทค่ี งจะ
มาเยอื นในไมช่ า้
.........
......
...
แต่ความอึดอัดกไ็ มม่ าเยือนเสยี ที
ท�าไมล่ะ? หรอื วา่ ผมจะไม่ไดต้ กน�้า?
กรณแี บบน้ี กต็ ้องใช้ 『มหาปราชญ』์ แหง่ ยามลา� บากสิ

《คÓตอบ ร่างกายของสไลม์เคลื่อนไหวด้วยแก่นเวทเพียง
อยา่ งเดียวเทา่ นัน้ เนือ่ งจากไม่ตอ้ งการออกซิเจน จึงทÓใหไ้ มจ่ Óเปน็
ตอ้ งหายใจ และไมม่ ีการหายใจแตอ่ ยา่ งใด》

34

จะวา่ ไปแล้ว... ผมไมท่ ันรู้สึกตวั ก็จริง แตผ่ มไม่ไดห้ ายใจจริงๆ
นน่ั ละ

อยา่ งน้นี เ่ี อง ใชเ้ วลาตงั้ 90 วันกวา่ ผมจะฉลาดข้นึ อกี อย่าง! แต่
เฮย้ จะอยา่ งไรนกี่ ไ็ มใ่ ชเ่ วลามามวั นกึ ประทบั ใจอยา่ งสบายอารมณอ์ ยดู่ นี ะ

เพราะดทู ่าว่าผมจะตกลงไปในน้า� ไมผ่ ิดแนแ่ ล้ว
ถึงแม้ว่าจะไม่ตาย แต่สถานการณ์ที่น่าปวดหัวก็ยังคงอยู่
เหมอื นเดมิ
เอาไงดีล่ะนี?่
ผมไม่คอ่ ยเขา้ ใจด้วยวา่ ตวั เองก�าลงั ลอยหรือก�าลังจมกันแน่
มือเท้ากไ็ ม่มี ดังน้นั ก็ไมน่ า่ จะว่ายน้�าได้
ถ้าจมลงไปถึงข้างล่างแล้ว ผมจะคืบคลานไปใต้น้�าจนกระทั่ง
กลบั สพู่ นื้ ดินไดห้ รอื ไม?่
หรือว่าจะลอยก็ไม่ลอย จมก็ไม่จม ได้แต่ถูกพัดพาไปเรื่อยๆ
แบบนี้?
อันที่จริงผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองก�าลังอยู่ในเปลมากกว่าก�าลัง
ถกู พดั พา สมั ผสั ทเ่ี หมือนถกู โอบกอดดว้ ยแรงแกวง่ น้อยๆ นช้ี ่างใหค้ วาม
รสู้ ึกดเี หลือเกิน...
ว่าแต่น้�าน่ีไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยแฮะ ดูเหมือนว่าที่น่ีจะ
เป็นทะเลสาบมากกว่าแม่นา�้ ผมไม่รู้สึกเลยว่าตัวเองกา� ลังถูกพัดไปไหน
มีแต่เดย๋ี วลอยเด๋ยี วจม และไม่มีทีท่าว่าจะจมลงจนถงึ ก้นด้วย ผมอาจจะ
ตอ้ งอยแู่ บบนีต้ ลอดไปกไ็ ด้ ซึง่ น่ันเปน็ สถานการณท์ ี่ไม่โสภาเปน็ อย่างยงิ่
เอาไงดลี ะ่ ทีน้ี
วินาทนี ั้นเอง เซลลส์ มองของผม = รา่ งกายของสไลม์ กค็ ิด
แผนการท่นี ่าสะพรงึ กลวั ขึ้นมาได!้

บทท่ี 1 เพ่อื นคนแรก 35

แคด่ มื่ นา้� เขา้ ไปใหม้ ากๆ แลว้ พน่ ออกมาเพอื่ เคลอ่ื นไหวดว้ ยแรง
ขับเคล่ือนแบบวอเตอร์เจ็ตก็พอแลว้ ไม่ใชเ่ รอะ?

ในเมื่อนกึ ออกแล้วก็ลงมอื เลยดกี วา่ เพราะไมม่ อี ะไรอย่างอ่ืนที่
ผมทา� ได้แล้วด้วย...

ก่อนอ่ืน ผมด่ืมน�้าเข้าไปจนถึงประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ของ
กระเพาะของสกิล 『นักล่าเหยอ่ื 』

จากนน้ั ในขณะท่กี �าลงั บบี อัดปริมาณน้า� อยู่ ผมก็ปลอ่ ยมันออก
มาในอดึ ใจเดียว

ความรสู้ กึ ไดป้ ลดปล่อยทเี่ กิดขึน้ น้ันไม่ใชธ่ รรมดาเลย
《คณุ ไดร้ บั สกิล 『ขับเคลื่อนแรงดนั น้Ó』》
เสียงดังสะทอ้ นข้ึนในสมองของผมอย่างกะทันหัน
น่เี ปน็ คร้ังแรกทีผ่ มต้ังสติฟังเสียงนั้น มันคงจะเป็น “วจนะแห่ง
โลก” นั่นเอง
เรื่องน้ันไม่มีทางผิดไปได้ เพราะ 『มหาปราชญ์』 ไม่มที างสง่
เสยี งทกั ผมก่อน แตเ่ สียงมนั ใหค้ วามรสู้ ึกเหมอื นกันเปยี๊ บเลยจริงๆ
ทว่าตัวผมในตอนนี้ไม่ว่างพอท่ีจะมานั่งวิเคราะห์เร่ืองน้ันอย่าง
สบายอารมณแ์ ม้แตน่ ้อย
ความรสู้ กึ ถกู กดทบั ถาโถมเขา้ ใสร่ า่ งกายของผมพรอ้ มกบั แรงดนั นา้�
ทเี่ พมิ่ สงู ขน้ึ แลว้ รา่ งกายกพ็ งุ่ ไปขา้ งหนา้ อยา่ งรนุ แรงจนชวนใหค้ ดิ วา่ ตวั เอง
กา� ลังบนิ อย่บู นฟ้า เป็นสัมผัสของการเร่งความเรว็ อยา่ งมหาศาล
ว่ากนั ตามจริง อาจเปน็ โชคดีทผี่ มมองไม่เห็นอะไรเลยก็ได้
มีเพียงสัมผัสที่ว่าร่างกายก�าลังเคล่ือนที่ด้วยความเร็วสูงใน
ความมืดมดิ เท่านั้นทเี่ ขา้ จู่โจมผม

36

ผมขอเปล่ียนคา� พูด ถ้ามองเหน็ ละกค็ วามกลัวจากการมองเหน็
คงจะไม่ใชน่ ้อยๆ ...แต่ถงึ มองไม่เหน็ ก็นา่ กลัวสดุ ๆ ไปเลยเหมือนกัน

ถ้าผมเคยมีประสบการณ์ได้นั่งเจ็ตโคสเตอร์ในความมืดท่ี
เลเชอร์แลนด2์ อาจจะมคี วามรสู้ ึกรว่ มบ้างสกั เล็กน้อยกไ็ ด้

ประสบการณเ์ พยี งครงั้ เดยี วซง่ึ เคยไดส้ มั ผสั ณ สวนสวรรคท์ ถ่ี กู
ครอบครองโดยหนหู ูกลมกางเกงแดงเม่ือชาติกอ่ นย้อนกลบั คนื ขึ้นมา แต่
เรอ่ื งของเรอื่ งกค็ อื ในกรณขี องครง้ั นี้ มนั ไมม่ กี ารรบั ประกนั ความปลอดภยั
ใดๆ ทงั้ ส้นิ

ผมอยากจะตอ่ ยตวั เองทด่ี นั นกึ ถงึ การขบั เคลอื่ นแบบวอเตอรเ์ จต็
ข้นึ มาจรงิ ๆ

นกึ ไดป้ บุ๊ กล็ งมอื ปบ๊ั ? จะบา้ เรอะ! การตรวจสอบความปลอดภยั
มนั เปน็ พื้นฐานไม่ใช่หรือไง!!

ความกลัวทา� ให้ผมรวบรวมความคดิ ไมค่ อ่ ยได้
สมั ผสั ทว่ี า่ ตวั เองกา� ลงั เรง่ ความเรว็ นจี่ ะดา� เนนิ ไปถงึ ไหนกนั นะ...
ว่าแต่ ผมพน่ น�า้ ออกมาแรงเอาเร่อื งเลยนะเน่ยี
แต่คดิ เช่นนั้นไมท่ ันไร ร่างของผมก็ดดี ตวั อย่างแรง และความ
เจ็บปวดแสนสาหสั ก็... ไม่เขา้ จู่โจม
เอ๋? ดูเหมือนวา่ รา่ งกายของผมจะไม่ได้รบั ความเสียหายแฮะ...
หรอื ไม่อย่างนัน้ กไ็ ดร้ ับความเสียหาย แตแ่ คไ่ มร่ ูส้ ึกเจ็บง้นั เหรอ?

《คÓตอบ เน่ืองจากคณุ ไดร้ ับสกิล 『ลบลา้ งความเจ็บปวด』
แลว้ จงึ ทÓใหไ้ มเ่ กดิ ความเจบ็ ปวด ดว้ ยสกลิ 『ตา้ นทานการโจมตที าง
กายภาพ』 สง่ ผลใหไ้ ด้รับความเสยี หายนอ้ ยลง อัตราความเสียหายท่ี
รา่ งกายไดร้ บั คอื 10 เปอรเ์ ซน็ ต์ สกลิ เฉพาะตวั ของมอนสเตอร์ “สไลม”์
『ฟนื้ ฟูตนเอง』 เรมิ่ ทÓงาน จะสนับสนุนด้วยยนู ีคสกลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』
หรอื ไม?่ YES/NO》
2เลเชอรแ์ ลนด์ : Tokyo Leisure Land) ศูนยน์ นั ทนาการทโ่ี อไดบะ มกี จิ กรรมต่างๆ ใหท้ �ามากมาย
เชน่ เกมใหม่ลา่ สุด เครอ่ื งเลน่ โบวล์ ิง่ คาราโอเกะ ฯลฯ

แคไ่ มร่ ้สู ึกเจบ็ แต่ได้รบั บาดเจบ็ งนั้ เหรอ กค็ งแหงอยแู่ ล้วสินะ...
ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเร่ืองดีหรือเปล่า แต่ถ้ารับรู้ถึงความ
ผดิ ปกตไิ ด้แมจ้ ะไม่เจบ็ ปวด ความเจ็บปวดกอ็ าจจะไมใ่ ช่สิง่ ทีจ่ �าเปน็ แล้ว
กระมงั

แลว้ ก็ การสนบั สนนุ ดว้ ยสกลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 เหรอ? ถงึ จะไมค่ อ่ ย
เข้าใจเท่าไร แตก่ ็ “YES” กอ่ นละกัน

วินาทีน้ันเอง ผมรู้สึกเหมือนว่าส่วนหนึ่งของร่างกายเลือนหาย
ไปอย่างไร้ร่องรอย และเม่ือผ่านไปครู่หน่ึง ก็สัมผัสได้ว่าร่างกายค่อยๆ
กลบั คนื สู่ปริมาตรด้งั เดิมทลี ะน้อยๆ

รู้สึกว่าสกิลจะกินส่วนท่ีได้รับบาดเจ็บเข้าไปท้ังหมด จากน้ันก็
วิเคราะหแ์ ละซ่อมแซมแฮะ

เป็นร่างกายท่ีสะดวกอะไรอย่างน้ีเนี่ย... คราวหน้าไว้ทดลองดู
ดีไหมว่าร่างกายต้องลดไปแค่ไหนถึงจะเคล่ือนไหวไม่ได้ ดูเหมือนว่าถึง
รา่ งกายจะลดไปสกั กส่ี ว่ นกไ็ มม่ ผี ลตอ่ กจิ กรรมของรา่ งกายเสยี ดว้ ยส.ิ .. แต่
ถึงอย่างไรก็มีแต่ลางสังหรณ์ว่าจะกลายเป็นเร่ืองอันตรายท้ังน้ัน เพราะ
ฉะนั้นลองแคพ่ อดๆี กแ็ ล้วกันนะ

ออ้ื ต่อให้เปน็ คนอย่างผมก็รู้จกั ระมดั ระวังมากข้นึ เหมอื นกนั
ส�าหรับครั้งน้ี ผมมียาฟื้นฟูจ�านวนมหาศาลอยู่ด้วย แต่ก็ยัง
ไมจ่ �าเป็นตอ้ งใช้
อยา่ งไรกต็ าม หากบอกวา่ 10 เปอรเ์ ซน็ ตข์ องรา่ งกายไดร้ บั บาดเจบ็
ผมก็คิดว่ามันควรจะเป็นแผลสาหัส แต่เร่ืองคราวนี้กลับท�าให้พิสูจน์ได้
ชัดเจนแล้วว่ารกั ษาบาดแผลระดบั น้ีไดโ้ ดยใชเ้ วลาแค่ประมาณ 10 นาที
คราวหนา้ ถา้ มเี รือ่ งอะไรที่ท�าใหไ้ ด้รับบาดเจ็บอกี ก็ลองใช้ยาฟ้นื ฟดู บู า้ ง
ดกี ว่า

38

วา่ แต่ ทนี่ ่มี นั เปน็ สถานทีแ่ บบไหนกนั ล่ะเนีย่ ?
ผมตรวจสอบจนม่ันใจว่าร่างกายกลับคืนสู่สภาวะเดิมแล้ว จึง
คอ่ ยหันไปสนใจสภาพโดยรอบ
ไม่มีอะไรยืนยันได้ว่าบริเวณนี้จะไม่มีมอนสเตอร์อันตราย
อาศยั อยู่
ดูเหมือนว่าผมจะออกมาพ้นจากผืนน�้าแล้ว และหากจะมี
มอนสเตอร์ทีไ่ ม่สามารถข้ามผืนน�า้ ได้อาศัยอยู่มนั ก็ไมแ่ ปลกอะไรดว้ ย

ผมเร่ิมเคล่อื นตวั อยา่ งระมัดระวัง
ระยะหลงั นผี้ มรสู้ กึ วา่ ตวั เองจะตกอยใู่ นอนั ตรายทกุ ครงั้ ทพี่ ดู คา�
ว่าระมัดระวัง แต่ผมคงคิดไปเองแน่ๆ
และความคิดเช่นนน้ั เองท่ีอาจเป็นเหตุ...
(ได้ยนิ รเึ ปล่า? เจา้ ตวั จ้อยเอย๋ )
ให้มเี สยี งบางอยา่ งดังมาให้ไดย้ ิน

*

เจา้ ตวั จ้อยง้นั เรอะ? เอาเถอะ ไมว่ า่ จะคิดอยา่ งไรกค็ งหมายถึง
ตวั ผมนน่ั ละ...

ว่าแต่มันเหมือนกับว่าจิตใจของผมรับรู้ความนึกคิดของอีกฝ่าย
ได้โดยตรงมากกว่าจะเป็นการได้ยินเสียงแฮะ เพราะผมไม่มีหูก็เลย
ไม่ไดย้ นิ เสยี งด้วย

(เฮ้! ได้ยินใชม่ ้ัย? ตอบส!ิ )
ได้ยนิ เฟย้ !
แต่ผมไมม่ ีปากเลยไม่รู้จะตอบอยา่ งไรนีน่ า
ผมจึงทดลองตอบกลับไปในใจวา่ “หนวกหนู ่า ไอ้โล้น!”

บทที่ 1 เพอ่ื นคนแรก 39

เอาเถอะ คงไม่เป็นไรหรอก เพราะอย่างไรทางน้ันก็คงไม่ไดย้ ิน
ว่าแต่แลว้ ผมจะหาทางตอบเขาอย่างไรดีล่ะน่ี...

(...โฮะ โฮะโฮ-่ ----- บงั อาจเรยี กขา้ วา่ ไอโ้ ลน้ เชยี วรึ กลา้ หาญดนี !่ี !
เหน็ ว่าไม่มีแขกมาเยอื นเสียนานกเ็ ลยเกรงใจอยูบ่ ้าง แตด่ ูท่าว่าเจา้ คงจะ
อยากตายสินะ!)

แยล่ ะ ท่าทางเขาจะได้ยนิ แฮะ ว่าแต่แคค่ ดิ ในใจกต็ อบได้แล้ว
เรอะ! ถ้าบอกกนั ก่อนก็คงไม่ตอ้ งทา� ให้อ่นื ฝา่ ยโมโหแลว้ แท้ๆ

แถมผมยงั ไมร่ ้เู ลยสักนดิ ดว้ ยว่าอีกฝ่ายเปน็ ใคร
ช่วยไม่ได้แฮะ ยอมแพด้ กี วา่
กรณีน้ีขอโทษเขาแต่โดยดเี ถอะ
(ขออภยั ดว้ ยครบั ! ผมไมท่ ราบวธิ ตี อบคา� ถามคณุ กเ็ ลยแคล่ อง
พดู อะไรทคี่ ดิ ออกมาเรอ่ื ยเปอ่ื ยเทา่ นน้ั ครบั ตอ้ งขออภยั จรงิ ๆ ครบั ! ทงั้ นี้
ตัวผมนั้นอยู่ในสภาพท่ีตามองไม่เห็นด้วย ดังน้ันก็เลยไม่เห็นกระท่ัง
รูปรา่ งของคุณครบั )
เขาจะเขา้ ใจหรอื เปลา่ หวา่ ? แตก่ น็ ะ มองไมเ่ หน็ แทๆ้ วา่ อกี ฝา่ ย
เขาหนา้ ตาเปน็ อยา่ งไรแลว้ ไปวา่ เขาเปน็ เจา้ โลน้ ไดไ้ งเลา่ แลว้ ถา้ เขาหวั โลน้
ข้ึนมาจริงๆ ก็แน่ละท่เี ขาจะโกรธจัด
(หหึ หึ ึ หึฮะฮะ หึฮา่ ฮ่าฮา่ ฮา่ ฮ่า!!)
แต่จๆู่ อกี ฝ่ายก็ระเบดิ หวั เราะลัน่
แถมยงั ใชก้ ารหัวเราะ 3 ระดับตามพื้นฐานเปะ๊ อยา่ งนา่ ดชู ม
นห่ี ายโกรธแล้วหรอื เปล่านะ?
(น่าสนใจ นึกว่าเจ้ากล้าพูดทั้งท่ีมองเห็นรูปร่างของข้าเสียอีก
ท่ีแท้เจ้ามองไม่เห็นหรอกรึ โดยพื้นฐานพวกเผ่าพันธุ์สไลม์จะเป็นเพียง
มอนสเตอรร์ ะดับต่า� ที่ไม่มคี วามคิด ท�าเพยี งดดู ซมึ แยกสว่ น และฟ้นื ฟู
ไปเรอ่ื ยๆ เทา่ นน้ั และยงั แทบจะไมอ่ อกมาจากถนิ่ ทอี่ ยขู่ องตวั เองเลยดว้ ย)
แถมเริ่มร่ายอะไรออกมาก็ไม่รู้อีก? หรือก�าลังอยู่ในอาการ

40

ประมาณว่ารสู้ ึกสนใจมากกว่าจะโกรธ... เหรอ?
อยา่ งไรกต็ ามแต่ นคี่ อื เฟริ ส์ คอนแทกต์ เปน็ การสนทนาครงั้ แรก

ในชวี ติ (สไลม)์ ของผม ดงั นนั้ ผมจงึ อยากจะดา� เนนิ บทสนทนาใหร้ าบรนื่
อย่างเปน็ มิตร

(ขา้ กน็ กึ สงสยั อยวู่ า่ แลว้ ทา� ไมสไลมท์ เ่ี ปน็ แบบนน้ั ถงึ ไดเ้ อาตวั มา
พงุ่ ชนขา้ แถมเจา้ ยงั มคี วามสามารถในการฟน้ื ฟทู เี่ รว็ จนผดิ ปกตดิ ว้ ย เจา้
เป็นเนมดม์ อนสเตอร์ หรอื ว่ายนู คี มอนสเตอร์รึ?)

เนมด?์ ยนู ีค? ไมเ่ ขา้ ใจความหมายแฮะ
(ขอโทษนะครับ คอื ผมไม่ค่อยเข้าใจความหมายนะ่ ครบั ที่จรงิ
แลว้ ผมเพิ่งจะมาเกดิ ทโี่ ลกนไ้ี ดว้ ันนเ้ี ปน็ วนั ที่ 90 เทา่ นนั้ ...)
(อมื ลองถา้ เจา้ มสี ติสมั ปชญั ญะของตวั เอง กเ็ ท่ากบั ว่าเจ้าไมม่ ี
ทางเป็นสไลม์ธรรมดาได้แน่อยู่แล้ว มอนสเตอร์ที่ได้รับการมอบ “ชื่อ”
จะถูกเรียกว่าเนมด์มอนสเตอร์ แต่คงเป็นไปไม่ได้ถ้าเจ้าเพ่ิงเกิดได้ 90
วัน ถ้าง้ันเจ้าคอื ยูนีครึ?)
(แลว้ ยูนีคนค่ี อื ?)
(ยนู คี มอนสเตอรห์ มายถงึ มอนสเตอรต์ วั หนง่ึ ๆ ทม่ี คี วามสามารถ
ประหลาดราวกับกลายพนั ธอ์ุ ย่างกะทันหัน ซงึ่ นานๆ คร้ังกจ็ ะถือกา� เนดิ
ขนึ้ ในสถานทท่ี มี่ คี วามเขม้ ขน้ ของแกน่ เวทสงู ... อยา่ งนน้ี เี่ อง เจา้ ถอื กา� เนดิ
จากกล่มุ กอ้ นของแก่นเวทท่ีร่วั ไหลออกมาจากร่างของขา้ สนิ ะ!)
หมื ? แบบวา่ มนั หมายความว่าไงน่ะเออ?
ลองคดิ ค�านวณโดยใชค้ วามรู้จากโลกเดมิ ทง้ั หมดดดู ีกวา่
สรปุ แลว้ กค็ อื มแี กน่ เวทรวั่ ไหลออกมาจากตวั ของลงุ (มง้ั ) คนนี้
และทา� ให้แก่นเวทในบรเิ วณรอบๆ นม้ี คี วามเขม้ ข้นสูง
และมอนสเตอร์ซ่ึงถือก�าเนิดจากการรวมแก่นเวทที่ว่าน่ีเข้าด้วย
กัน ก็คือสไลม์ = ตัวผม ง้ันสินะ?
(อมื ตลอด 300 ปที ่ผี า่ นมาน้ี แค่ปศิ าจทีเ่ ข้าใกลข้ า้ ได้กย็ ังไมม่ ี

บทท่ี 1 เพ่ือนคนแรก 41

แตถ่ า้ เจ้าเกิดมาโดยมพี ลงั เวทของขา้ เปน็ แหลง่ ก�าเนิด ก็ไมแ่ ปลกอะไรที่
เจ้าจะสมั ผสั ร่างของขา้ ได!้ )

(โฮะโฮ่... กแ็ ปลวา่ คุณเป็นเหมือนผ้ใู หก้ า� เนดิ ผมงัน้ หรือครับ?)
(ไมใ่ ชผ่ ใู้ หก้ า� เนดิ หรอก... และอนั ทจี่ รงิ ขา้ กไ็ มม่ คี วามสามารถใน
การสืบพนั ธ์ุด้วย ปิศาจน้ันมีอยหู่ ลากหลาย โดยมที ั้งผ้ทู ี่มีความสามารถ
ในการสบื พนั ธ์แุ ละผ้ทู ีไ่ ม่มีนัน่ ละนะ)
(ตามปกตแิ ลว้ ความสามารถสบื พนั ธเ์ุ ปน็ สงิ่ ทต่ี อ้ งมไี มใ่ ชเ่ หรอ?
แต่พดู กพ็ ูด หากมกี ารถอื ก�าเนิดจากกล่มุ ก้อนของแกน่ เวทไดด้ ้วย การ
สบื พนั ธุก์ ไ็ มใ่ ช่เรื่องจ�าเปน็ แลว้ สนิ ะ?)
(------- เจ้าน่ี มสี ตปิ ัญญาไมเ่ บานะ ถ้าเปน็ ปศิ าจธรรมดาละก็
แค่ผู้ท่ีมีความสามารถในการนึกคิดก็มีน้อยอยู่แล้วแท้ๆ ปิศาจท่ีมีสติ
ปัญญาน่าจะมแี ต่ “มนุษยม์ าร” เทา่ นั้นนีน่ า...)
ลงุ พดู แบบน้นั พลางอธบิ ายอะไรต่อมอิ ะไรให้ฟงั ยาวเหยียด...
กอ่ นอน่ื ความเปน็ จรงิ ทสี่ า� คญั ทสี่ ดุ กค็ อื ชดั เจนแลว้ วา่ ในโลกน้ี
เองก็มมี นุษยอ์ ย่ดู ้วย
ส่วนเผ่าพันธุ์ซ่ึงมีความใกล้เคียงกับมนุษย์ท่ีว่าจะถูกเรียกว่า
อมนษุ ย์ และดูเหมือนวา่ จะมีความสามารถในการสืบพนั ธุด์ ้วย
ลูกหลานของเผ่าภูตเช่นเอลฟ์ ฮอบบิท และคนแคระน้ันเป็น
มติ รกับมนุษย์ และถูกนับเปน็ สมาชิกของมนษุ ยชาติ
สว่ นเหลา่ ผทู้ ถ่ี กู เรยี กวา่ กอ็ บลนิ กบั ออรค์ ลซิ ารด์ แมน ฯลฯ จะ
ถอื วา่ เปน็ ปศิ าจเนอื่ งจากเปน็ ศตั รกู บั มนษุ ย์ แตท่ งั้ นกี้ เ็ พยี งแคอ่ ยใู่ นฐานะ
ของศัตรูเท่านั้น และดเู หมอื นว่าจะผสมพนั ธขุ์ า้ มเผา่ พนั ธ์ุได้
ต่อไปก็คือ “มนุษย์อสูร” อันเป็นชื่อเรียกโดยรวมของผู้ที่ถือ
ก�าเนดิ จากแกน่ เวท ปิศาจทีเ่ กดิ การกลายพันธ์อุ ยา่ งกะทนั หนั หรือผู้ที่มี
ววิ ฒั นาการขนึ้ มาจากสตั วห์ รอื สตั วอ์ สรู ลกั ษณะพเิ ศษของพวกเขากค็ อื มี
สติปัญญา และมคี วามสามารถในการสืบพนั ธุ์ดว้ ย

42

ดูเหมือนว่าตัวแทนของมนุษย์มารระดับสูงน้ันจะได้แก่เผ่าพันธุ์
ทีม่ อี ายุยนื ยาว ได้แกเ่ ผ่ามนษุ ยย์ กั ษ์ เผา่ ผีดดู เลอื ด หรอื เผา่ อสูร ถงึ แม้
พวกเขาจะมคี วามสามารถในการสบื พนั ธ์ุ แตก่ ลบั แทบจะไมม่ กี ารสบื พนั ธ์ุ
เลย ซง่ึ เหตผุ ลคงจะมาจากการทพ่ี วกเขามพี ลงั เวทอนั ทว่ มทน้ และรา่ งกาย
ที่ไมม่ กี ารเสอื่ มสลายลง ทา� ให้ไมจ่ �าเปน็ ต้องมลี ูกหลานไว้สืบทอดละมั้ง

และเหล่าผู้ท่ีมีความสติปัญญากับความสามารถในการสืบพันธ์ุ
แตเ่ ปน็ ศตั รูกับมนษุ ยชาติ กจ็ ะถกู เรยี กเหมารวมวา่ “เผา่ ปิศาจ”

จากภาพลกั ษณท์ ผ่ี มมองเหน็ นนั้ ถา้ จะพดู ใหถ้ กู นา่ จะตอ้ งบอก
ว่ามนุษยชาติเป็นฝ่ายหวาดกลัวพลังของเผ่าปิศาจอยู่ฝ่ายเดียวมากกว่า
ทจี่ ะบอกวา่ เผา่ ปศิ าจตงั้ ตวั เปน็ ศตั รกู บั มนษุ ยชาติ อยา่ งไรกต็ าม ดเู หมอื น
วา่ จะมกี ารต่อสโู้ ดยเดมิ พันดว้ ยเขตทอ่ี ย่อู าศยั เกดิ ข้ึนจรงิ ๆ

ทง้ั นยี้ งั มกี ารจดั แบง่ ระดบั ความอนั ตรายของเหลา่ ปศิ าจดงั กลา่ ว
ด้วย

โดยในจา� นวนนัน้ ผทู้ ่ีถกู เรียกวา่ มนษุ ยม์ ารระดบั สงู จะถือเปน็
ตวั ตนที่คอ่ นข้างมคี วามอนั ตรายมาก เหน็ วา่ ดไี มด่ อี าจมผี ้ทู ที่ �าลายเมอื ง
ทง้ั เมอื งไดด้ ว้ ยตวั คนเดยี วดว้ ยซา้� เรยี กไดว้ า่ เปน็ บคุ คลทไ่ี มน่ า่ เขา้ ใกลเ้ อา
เสยี เลย

ค�าอธิบายด�าเนินต่อเน่ืองมาอย่างยืดยาว อย่างเช่นว่าในอดีต
ตัวลุงเองก็เคยต่อสู้กับเหล่ามนุษย์มารระดับสูง และอะไรต่อมิอะไรอีก
หลายอยา่ ง

ทา้ ยทสี่ ดุ ลุงจงึ ค่อยเล่าเร่ืองเกี่ยวกับตวั เองว่า...
(สว่ นเหตผุ ลทขี่ า้ ไมม่ คี วามสามารถในการสบื พนั ธน์ุ น้ั ... กเ็ พราะ
มนั ไมม่ คี วามจา� เปน็ ขา้ คอื “ผมู้ คี วามสมบรู ณใ์ นตวั เอง” เปน็ 1 ใน “เผา่
มงั กร” ซงึ่ มอี ยเู่ พยี ง 4 เทา่ นนั้ ในโลก นามทถี่ กู ขนานวา่ “มงั กรวายคุ ลง่ั ”
เวลโดรา่ กค็ อื ตวั ขา้ เอง! ไมม่ คี า� วา่ อายขุ ยั หรอื รา่ งเนอื้ สา� หรบั ขา้ ! ขอเพยี ง
ขา้ ต้องการ ข้ากไ็ มม่ ีวันสญู สลาย! ก๊าก------ฮา่ ฮา่ ฮา่ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!)

บทที่ 1 เพอ่ื นคนแรก 43

คอื ถงึ จะหัวเราะซะดังลน่ั ก็เถอะ...
สรปุ แลว้ กห็ มายความวา่ เพราะไมม่ อี ายขุ ยั จา� กดั กเ็ ลยไมจ่ า� เปน็
ต้องมลี ูก! ใชไ่ หมล่ะ?
และถงึ ลุงจะเป็นพวกชา่ งจ้อได้ยาวแสนยาว แตเ่ มอ่ื กลี้ งุ แกพดู
เร่อื งท่ีมองข้ามไมไ่ ดอ้ อกมาดว้ ยนะ
ทว่ี า่ “มงั กรวายคุ ลงั่ ” เวลโดรา่ เนยี่ แปลวา่ ลงุ แกเปน็ มงั กรเรอะ?
แถมพูดอารมณ์เหมือนว่ามนุษย์มารเป็นแค่เพื่อนส�าหรับตีกัน
เล่นดว้ ย งนั้ กแ็ ปลวา่ ลงุ นีเ่ ปน็ ตวั อนั ตรายสดุ ๆ เลยไมใ่ ช่หรือไง?
เม่ือใช้ความรู้จากชาติก่อนท้ังหมดคิดค�านวณดูแล้ว ผมก็สรุป
ได้ว่า คุณ “มังกรวายุคล่ัง” เวลโดรา่ ทน่ี า่ จะอยตู่ รงหน้าผมเน่ยี เป็นตวั
อนั ตรายอย่างแน่นอน
แลว้ ทลี่ งุ แกอธบิ ายโนน่ นใ่ี หฟ้ งั แบบละเอยี ดสดุ ๆ กใ็ หค้ วามรสู้ กึ
สยองอยา่ งไรไมร่ ู้
เอาละ จะท�าไงดลี ะ่ น.่ี ..
(งะ ง้ันเหรอครับ! ขอบคุณมากนะครับที่กรุณาอธิบายให้ฟัง
แบบเข้าใจง่ายมากๆ เลย! ถา้ ยงั ไงผมขอตวั ก่อนนะครับ!)
ผมลองบอกออกไปแบบนนั้ เพอ่ื ปทู างหลบหนอี อกจากสถานทนี่ ้ี
(เดีย๋ วก่อน ข้าเลา่ เรอ่ื งของข้าใหฟ้ งั แลว้ งัน้ คราวนกี้ ต็ ้องถึงตา
เจ้าเลา่ บา้ งส?ิ หมื ?)
แต่แนน่ อน ดูเหมอื นว่าลุงแกไมค่ ดิ จะปล่อยใหผ้ มหนไี ปได้...
อืม ใหเ้ ล่าเรื่องของผมงน้ั เหรอ ถ้าบอกไปวา่ ผมมาเกิดใหม่จาก
ต่างโลก! เนยี่ ลุงแกจะยอมเช่อื แตโ่ ดยดีไหมนะ? แถมรสู้ ึกวา่ ลุงแกจะ
ก�าลังสงสยั เร่อื งท่ีผมมีสตปิ ญั ญาสงู ผิดวิสัยสไลมอ์ ยู่เสียดว้ ยสิ ดงั นน้ั พดู
กลบเกลอ่ื นแบบขอไปทกี ไ็ มน่ า่ จะรอด และทสี่ า� คญั ทส่ี ดุ ถา้ พยายามกลบเกลอื่ น
แล้วผดิ พลาดขน้ึ มาก็มคี วามเปน็ ไปไดว้ า่ จะเปน็ การปกั ธงเขา้ สรู่ ตู เดย้ี งให้
ตวั เองดว้ ย

44

เอาเถอะ ถา้ ลุงแกไมเ่ ชอื่ ละก็ ถงึ ตอนน้นั คอ่ ยว่ากนั แลว้ กนั
เมื่อตัดสนิ ใจไดแ้ ล้ว ผมจงึ เลา่ เรือ่ งทั้งหมดทีผ่ ่านมาให้ลุงฟัง
.........
......
...
(ก็ อยา่ งทว่ี ่ามานลี่ ะครับ! ผมล�าบากแทบแยเ่ ลยละ!)
ผมปกปดิ เรอ่ื งสกลิ ของตวั เองไว้ และเลา่ เรอ่ื งตงั้ แตท่ ถ่ี กู แทงจน
กระทั่งลมื ตาตน่ื ข้ึนมากลายเปน็ สไลม์ รวมถงึ ประสบการณ์จนกระทัง่ มา
อยทู่ ่นี ี่ในปัจจบุ ันออกไป
ตัวเองเป็นคนพูดเองแท้ๆ แต่ประหลาดดีแฮะที่ฟังดูแล้วไม่ให้
ความรู้สกึ วา่ ลา� บากอะไรมากมายซะงั้น...
แต่ผมลา� บากมากจริงๆ นะ
ทเ่ี จ็บปวดมากทส่ี ดุ กค็ ือการที่มองอะไรไม่เห็นนี่แหละ
จากนไี้ ป ถงึ จะเดนิ สวนกบั เดก็ ผหู้ ญงิ นา่ รกั ๆ หรอื พสี่ าวแสนสวย
ผมก็ไมส่ ามารถมองเห็นพวกเธอไดอ้ ีกแลว้ อยา่ งนัน้ เหรอ?
เร่มิ รสู้ ึกเศร้ายังไงพิกลแลว้ สิ
(หมื “ผู้กลบั ชาต”ิ จริงๆ ดว้ ยรึ เจา้ นมี่ ีวธิ ีเกิดทหี่ าได้ยากมาก
จริงๆ นะ)
(เอ?๋ วธิ เี กดิ ทห่ี าไดย้ าก? วา่ แตท่ วี่ า่ “ผกู้ ลบั ชาต”ิ เนยี่ แปลวา่
ไมน่ ึกสงสยั หรือตกใจอะไรเลยเหรอครบั ?)
ปฏิกริ ิยาตอบสนองนม่ี ันอะไรหว่า?
“ผกู้ ลับชาตมิ าเกดิ ” เน่ีย ไม่ใช่ของแปลกเหรอ? พดู อย่างกับ
ว่าวิธกี ารเกดิ ของผมมันแปลกพิลกึ ยง่ิ กวา่ เร่อื งนน้ั อีกนะ?
(อมื นานๆ ครัง้ ก็จะมี “ผู้กลบั ชาต”ิ เกดิ มาเหมอื นกนั ซ่ึงคง
เป็นเพราะมีความมุ่งมั่นอันแรงกล้าจนท�าให้ความทรงจ�าถูกสลักลงใน
ดวงวญิ ญาณละมงั้ มกี ระทง่ั คนทจ่ี ดจา� สง่ิ ทเ่ี รยี กวา่ ชาตทิ แ่ี ลว้ หรอื อะไรนน่ั

บทท่ี 1 เพือ่ นคนแรก 45

ไดอ้ ยา่ งสมบรู ณด์ ว้ ยซา�้ แตว่ า่ “ผกู้ ลบั ชาต”ิ จากตา่ งโลกเนย่ี ถอื วา่ แปลก
จริงๆ เพราะตามปกติแล้วดวงวิญญาณเพียงอย่างเดียวจะทนทานการ
เดินทางข้ามมายังต่างโลกไม่ได้ ดวงวิญญาณจะถูกแยกส่วนและท�าให้
สูญเสียความทรงจ�าไป เท่าที่ข้ารู้ ผู้ท่ีมีความทรงจ�าครบถ้วนและกลาย
เป็นปิศาจท่ีถือก�าเนิดจากแก่นเวทเน่ียยังไม่เคยปรากฏตัวที่ไหนมาก่อน
เลย เจา้ ถอื เปน็ ตวั ตนทีพ่ ิเศษเชยี วละ)

ดเู หมอื นวา่ ตามปกตแิ ลว้ ผกู้ ลบั ชาตทิ ม่ี าจากตา่ งโลกจะหลงเหลอื
ความทรงจา� เดมิ เพยี งแคเ่ ศษเสยี้ วเทา่ นน้ั ดงั นน้ั คนทมี่ คี วามทรงจา� ทงั้ หมด
ครบถว้ นอย่างผมจึงกลายเป็นตวั ตนท่ผี ดิ แผกจากชาวบา้ นเขา แตป่ า่ นน้ี
แลว้ เรอื่ งนนั้ จะเปน็ อยา่ งไรก็ช่างมันเถอะ

เพราะเมอ่ื กลี้ งุ เขาพดู เรอ่ื งทจ่ี ะฟงั ผา่ นไปเฉยๆ ไมไ่ ดอ้ อกมาดว้ ย
เร่ืองที่ว่าแค่ดวงวิญญาณเพียงอย่างเดียวไม่สามารถทนทานการข้ามมา
ต่างโลกได้ ถา้ ง้นั หมายความว่ามคี นทไ่ี ม่ได้กลับชาติมาเกดิ แตเ่ ดินทาง
มายังโลกนไี้ ด้เลยอยู่ด้วยเหรอ?

(ง้นั เหรอครับ? ผมไมร่ ตู้ ัวเลยครับ... ว่าแตว่ า่ คนที่เดินทางมา
จากตา่ งโลกโดยไม่ไดก้ ลบั ชาตมิ าเกิดเนย่ี มีอยู่ด้วยสนิ ะครบั ?)

(อืม จนบัดน้ีก็ยงั ไม่เคยมใี ครเดินทางไปยงั ต่างโลกส�าเรจ็ แต่
นานๆ ครง้ั กม็ ผี ทู้ เ่ี ดนิ ทางจากตา่ งโลกมายงั โลกนอี้ ยบู่ า้ ง พวกเขาถกู เรยี ก
ขานว่า “ชาวต่างแดน” หรอื ไมก่ ็ “ชาวตา่ งโลก” ดูเหมอื นวา่ จะเปน็ พวก
ที่มีความรู้พเิ ศษซึ่งแตกต่างจากโลกทางนี้ และเหน็ วา่ พวกคนเหล่าน้นั จะ
ไดร้ บั ความสามารถพเิ ศษตอนทเ่ี ดนิ ทางมายงั โลกนด้ี ว้ ย นอกจากนน้ั กย็ งั
มีบันทึกเก่ียวกับการค้นพบ “ผู้กลับชาติ” ที่มีความรู้ของต่างโลกอย่าง
ทเ่ี ล่าเมือ่ ครู่นห้ี ลงเหลอื อยอู่ กี แตผ่ ทู้ ่ีไมถ่ ูกคน้ พบก็นา่ จะมีอยู่เหมือนกัน
นัน่ ละ)

อย่างนน้ี เี่ อง ก็ไมร่ ู้หรอกนะว่าไอ้ต่างโลกที่ว่านี่จะเป็นโลกท่ีผม
เคยอยหู่ รอื เปลา่ แตล่ องไปพบกบั พวกคนทวี่ า่ นด่ี กู น็ า่ จะดี เพราะอาจจะ

46

มคี นญป่ี นุ่ จากโลกเดียวกับผมอยู่ดว้ ยก็ได้
แลว้ ตัวผมเองก็ไมม่ ีเปา้ หมายอะไร ดงั นนั้ สรา้ งเป้าหมายขน้ึ มา

สักอย่างก็คงดีเหมอื นกนั
(อยา่ งนน้ี เ่ี อง! ถา้ งน้ั ผมจะลองไปตามหาพวกชาวตา่ งโลกทวี่ า่ น่ี

ดนู ะครบั เพราะอาจจะพบคนร้จู ักที่มาจากโลกเดียวกับผมบ้างก็ได้!)
(รอกอ่ นนา่ เจ้านะ่ ตามองไมเ่ หน็ ไม่ใชร่ ?ึ )
(อะ๊ ครับ)
มองไม่เหน็ แลว้ มันท�าไมรึ?
ถึงจะไมส่ ะดวกนกั แต่ถ้าค่อยเป็นค่อยไปเรอ่ื ยๆ โดยไมต่ ายไป

ซะก่อน สกั วนั กค็ งไดเ้ จอแหละนา่ หวังว่านะ
(ขา้ จะท�าใหเ้ จา้ มองเห็นเอง)
หา? ว่าไงนะ?
เฮ้ เฮ้ นล่ี งุ คนนเี้ นย่ี ... ไม่สิ คณุ “มังกรวายคุ ลงั่ ” เวลโดรา่ เน่ยี

เปน็ คน (มงั กร) ดสี ุดๆ ไปเลยเหรอ?
ผมคาดหวงั ได้เหรอเนีย่ ?
(เอ๋? จรงิ เหรอครบั ?)
(อืม แตว่ า่ มเี ง่ือนไขนะ... ว่ายงั ไง?)
เง่อื นไข... เหรอ ไม่น่าไว้ใจแฮะ
(เง่ือนไขยังไงหรอื ครับ)
ถา้ เง่อื นไขไม่ได้พสิ ดารอะไร ผมก็รบั ได้แหละ
(งา่ ยมาก ขอแคถ่ งึ เจา้ จะมองเหน็ แลว้ กอ็ ยา่ ไดห้ วาดกลวั ขา้ แลว้

กจ็ งมาคุยกับข้าอกี เทา่ นน้ั ละ ถือเปน็ เรื่องดีสา� หรับเจ้าใชไ่ หมล่ะ?)
แบบนนั้ โอเคแล้วเหรอ?
จะวา่ ไปแล้ว... ตามังกรนีอ่ าจจะก�าลงั เหงากไ็ ดแ้ ฮะ ที่เขาเรยี ก

ว่ายงิ่ สูงยิ่งหนาวเรอะ?
กว็ ่าสิทา� ไมถงึ ไดพ้ ล่ามยาวชะมดั ผมคงจะเปน็ คู่สนทนาท่ีไมไ่ ด้

บทที่ 1 เพื่อนคนแรก 47