เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 01

『ตรวจจบั ความรอ้ น』 ...สกลิ เฉพาะตวั ซงึ่ ตรวจจบั ปฏกิ ริ ยิ าความ
รอ้ นในบรเิ วณโดยรอบได้ และลบลา้ งผลของการพรางกาย

『ลมหายใจหมอกพษิ 』 ...สกลิ เฉพาะตวั ลมหายใจประเภทพษิ
(กัดกรอ่ น) ที่ทรงพลัง ขอบเขตของผลลัพธ์คอื ทัว่ พื้นทีภ่ ายในมมุ กว้าง
120 องศาเป็นระยะทาง 7 เมตร

ผมได้รบั สกลิ 2 อย่างนีม้ า และจา� ลองรูปร่างของงยู ักษ์สีดา� ได้
ดูเหมือนว่าพิษนี่จะสร้างความเสียหายและให้ผลลัพธ์ในการ
กดั กรอ่ น (ทา� ลายอปุ กรณส์ วมใสแ่ ละทา� ลายรา่ งเนอื้ ) ดว้ ย ถา้ คตู่ อ่ สเู้ ปน็
นกั ผจญภยั ธรรมดาละก็ คงจะสรา้ งความยงุ่ ยากให้น่าดูเลยละม้งั น่ี?
แตน่ กั ผจญภยั อาจจะชนะใสผดิ คาดกไ็ ด้ เพราะโลกนม้ี เี วทมนตร์
อยู่นีน่ า
หลงั จากนนั้ ผมกใ็ ชเ้ วลาครหู่ นง่ึ ไปกบั การวเิ คราะหค์ วามสามารถ
ของเจ้างูสีดา�
เพราะยิง่ มีไพท่ ี่ใชง้ านได้มากเท่าไรก็ยง่ิ ดเี ท่าน้นั
สิง่ ที่ปรากฏชัดเจนข้นึ คือ

หน่ึง ถ้าจ�าลองกายเป็นงูสีด�าแล้ว ปริมาตรร่างกาย
ของผมจะเพ่มิ มากข้นึ

สอง ถงึ ไม่จา� ลองกายกใ็ ชส้ กิลทีไ่ ด้รับมาได้ เพียงแต่
ในบางกรณี พลังทา� ลาย ฯลฯ อาจจะลดลง

ทงั้ หมด 2 ข้อ
ถา้ จะใหอ้ ธบิ ายก็ไดค้ วามวา่
หนง่ึ ดเู หมอื นวา่ รา่ งกายของปศิ าจทถ่ี กู กนิ เขา้ ไปอยใู่ นกระเพาะ
จะถกู แยกสว่ นและเกบ็ ไวเ้ ปน็ สตอ็ ก หากวา่ ตวั ผมไดร้ บั บาดเจบ็ มากอ่ นหนา้
กจ็ ะมกี ารแอบเอามาเป็นอาหารเองโดยอัตโนมัตเิ พอื่ ฟ้นื ฟสู ่วนท่เี สยี หาย
แตใ่ นกรณีนจ้ี ะถกู เกบ็ รกั ษาไวป้ ระมาณว่าเหมือนเปน็ เซลลส์ า� รอง
สอง รู้สึกว่าสกิลเฉพาะตัวจะเป็นสกิลพิเศษเฉพาะของปิศาจ

98

นนั้ ๆ อย่างเชน่ สกิล 『ย่อยสลาย ดดู ซึม ฟ้นื ฟตู ัวเอง』 ของผมก็จัดอยู่
ในกลมุ่ น้ี การจะใชส้ กลิ เฉพาะตวั ทวี่ า่ นี้ หากไมจ่ า� ลองกายเปน็ ปศิ าจนน้ั ๆ
กจ็ ะไมส่ ามารถแสดงประสทิ ธภิ าพของสกลิ ออกมาไดเ้ ตม็ ท่ี แตถ่ งึ อยา่ งนนั้
กย็ งั นา� มาใชป้ ระโยชนเ์ ปน็ สว่ นๆ ได้ อยา่ งเชน่ สกลิ 『ตรวจจบั ความรอ้ น』
กเ็ ปน็ สกลิ ทน่ี า� มาใชง้ านไดเ้ ปน็ ปกตธิ รรมดา

สรุปรวบรวมแลว้ กไ็ ด้ความประมาณนแี้ หละ
สกิล 『นกั ลา่ เหย่ือ』 น่มี ันใชก้ ารไดจ้ ริงๆ แฮะ
ต่อจากนีไ้ ปก็อยากจะได้สกิลทีด่ ูนา่ จะมปี ระโยชน์อีกเยอะๆ จัง

*

เวลาผา่ นไป 3 วนั แล้วหลังการต่อสู้กบั งูสดี า�
แตผ่ มกย็ ังคงอย่ใู นถา้� เหมือนเดมิ แมจ้ ะไมร่ สู้ กึ หนาว แต่ทีจ่ ริง
แลว้ อากาศอาจจะคอ่ นขา้ งหนาวเยน็ เลยทเี ดยี ว
ไม่มีแสงอาทิตยส์ อ่ งเขา้ มาเลยแม้แต่น้อย
แมอ้ ยทู่ า่ มกลางความมดื มดิ ทศั นวสิ ยั กย็ งั คงชดั เจน ทวา่ เวลานี้
ผมก�าลงั ปวดหัวเพราะความกังวลอยา่ งหน่งึ
ไมส่ ิ ผมรวู้ า่ มนั ไมค่ วรจะเปน็ อยา่ งนนั้ แต่ ไมว่ า่ อยา่ งไรผมกอ็ ด
คดิ ไมไ่ ด้ วา่ ... 『ผมกÓลงั หลงทางอยู่ไมใ่ ช่รึ?』
ไมห่ รอกๆ ไมม่ ที างเปน็ อย่างนนั้ ไปไดห้ รอกนา่ แถมปกตแิ ล้วก็
ไมเ่ หน็ เคยได้ยินวา่ มีใครหลงทางตงั้ แตถ่ �้าแรกสุดด้วย
ถ้�าง่ายๆ มันคือขั้นบันไดส�าหรับก้าวข้ึนไปในช่วงต้นเกมไม่ใช่
เหรอ? ที่สา� คัญ ดูเหมอื นว่ากล่มุ 3 คนทเี่ หมอื นจะเปน็ นักผจญภยั นนั่ ก็
เข้ามาได้โดยไม่หลงทางด้วย... ไม่เป็นไรหรอก คงเพราะแค่ทางมันไกล
เท่าน้ันแหละ
แต่พอไม่ร้เู สน้ ทางแลว้ มันไม่สบายใจเอาเลยแฮะ ไมม่ ีวิธดี ีๆ ท่ี

บทที่ 2 ก�รตอ่ สทู้ หี่ มบู่ �้ นก็อบลิน 99

จะทา� ใหร้ ูท้ างบา้ งเลยเหรอ?

《คÓตอบ จะแสดงเส้นทางที่ผ่านมาแล้ว ณ ปัจจบุ นั ขึ้นใน
สมองหรอื ไม่?

YES/NO》

พรูด... ผมพน่ น�า้ พรวด
ว่า... ไงนะ...!? ถา้ มีฟังก์ช่นั สะดวกสบายแบบน้ันอยลู่ ะก็ทา� ไม
ไมร่ ีบบอกเร็วๆ เล่า!
ผมเผลอตบมกุ โดยไมไ่ ด้ตง้ั ใจ
กรณนี ้ีกต็ ้อง YES ละ
ระบบออโต้แมปปิ้งน่ะมันข้ีโกงชัดๆ! ผมเองก็มีช่วงเวลาท่ีคิด
แบบน้นั อยูเ่ หมือนกนั
เพราะเวลาเลน่ เกมเกา่ ๆ เราจะตอ้ งเตรยี มแผน่ กระดาษกบั ดนิ สอ
จรงิ ๆ แลว้ เลน่ โดยคอ่ ยๆ เดนิ หนา้ ไปพรอ้ มกบั จดบนั ทกึ มนั คอื ความสนกุ
ท่ีต้องตรวจสอบแต่ละกา้ วๆ พลางเดนิ ไปเร่อื ยๆ ทวา่ ระยะหลังผคู้ นเรม่ิ
อาศยั คมู่ อื เฉลยเกม แถมตวั เกมเองกเ็ รมิ่ มรี ะบบแมปปง้ิ จนเปน็ เรอื่ งปกติ
ทา� ใหร้ สชาตทิ แี่ ทจ้ รงิ ในการเคลยี รเ์ กมหายไป ทสี่ า� คญั กวา่ นนั้ หากเคยชนิ
กบั ความสะดวกสบายดงั กลา่ วเขา้ แลว้ กจ็ ะไมส่ ามารถกลบั มาเปน็ เหมอื นเดมิ
ไดง้ า่ ยๆ ดว้ ย
ถา้ ถามวา่ ผมอยากจะพดู อะไร... เรอ่ื งของเรอื่ งกค็ อื ถา้ มฟี งั กช์ นั่ ท่ี
สะดวกขนาดน้ันอยู่ กค็ วรจะรบี น�าออกมาใชใ้ หเ้ ร็วไวนนั่ เอง ทีส่ �าคัญ น่ี
มนั ไม่ใช่เกม แตเ่ ป็นโลกความจริงเสียด้วยสิ
ผมดแู ผนทีซ่ ึ่งถกู แสดงข้นึ ในสมอง
นผี่ มมองผดิ ไปหรอื เปลา่ นะ ภาพมนั แสดงผลวา่ ผมเดนิ วนอยทู่ ่ี
เดมิ ตัง้ หลายรอบแน่ะ...

100

.........
......
...
ผมบุกเข้าไปในถ�้าส่วนที่ยังไม่เคยผ่านเข้าไปตามท่ีแผนที่ใน
สมองบอก
ทันใดน้ันเอง ผมก็พบกับทิวทัศน์ท่ียังไม่เคยปรากฏให้เห็นใน
ช่วง 3 วันท่ผี า่ นมาน้ี
หึหหึ ึ ดเู หมอื นวา่ ผมจะหลงทางแฮะ
ถงึ กบั ท�าให้ผมหลงทางไดเ้ นี่ย เรียกไดว้ า่ ถ้�าแห่งนเี้ องก็ใช่ย่อย
เลย ในท่ีนผ้ี มควรใหค้ า� ชมกบั ถ้า� อย่างตรงไปตรงมา
เพราะผมไมใ่ ช่พวกชอบหลงทศิ เดด็ ขาด!

เพราะอยู่ใกล้ทางเดินสู่ภายนอก หรือปากทางเข้าออกถ�้าแล้ว
หรอื ไงนะ

ตะไคร่นา�้ และวชั พชื ภายในถา�้ จงึ เร่มิ ปรากฏใหเ้ ห็นเตะตา
และไมท่ ราบวา่ มแี สงอาทติ ยส์ อ่ งเขา้ มาจากทไ่ี หน บรเิ วณรอบๆ
จงึ เร่มิ สว่างข้ึนเลก็ น้อย
กแ็ ปลว่าตอนนเ้ี ป็นเวลากลางวนั เหรอ
กวา่ จะมาถึงทน่ี ่ี ผมตอ้ งผ่านการตอ่ สู้มาหลายคร้ัง

อวี ลิ มคุ าเดะ (ตะขาบปิศาจ : แรงก์ B+)
แบลก็ สไปเดอร์ (แมงมมุ ด�า : แรงก์ B)
ไจแอนต์แบ็ต (ค้างคาวดดู เลือด : แรงก์ C+)
อาเมอรซ์ อรสั (กิง้ ก่าหมุ้ เกราะ : แรงก์ B-)

ผมพบปิศาจ 4 ชนดิ น้ีโดยบงั เอญิ

บทท่ี 2 ก�รต่อส้ทู หี่ มูบ่ ้�นกอ็ บลิน 101

สว่ นงูสีดา� น่นั ไม่ทราบวา่ มอี ยู่แคต่ วั เดยี วหรอื ไง ผมจงึ ไม่ได้พบ
กับตัวท่ี 2

ทุกตัวล้วนเปน็ ศตั รูท่ีแขง็ แกรง่
แม้มันอาจฟังดูไม่น่าเช่ือถือเมื่อตัวผมท่ีล้มพวกมันได้ด้วย
『ดาบวาร』ี เพียงครง้ั เดยี วเป็นคนพดู ก็เถอะ
อย่างเจ้าค้างคาวก็หลบ 『ดาบวารี』 แล้วเข้ามากัดผมได้ต้ัง
หลายคร้ัง ส่วนเจ้าก้ิงกา่ ถา้ ยงิ ไปได้องศาไมด่ ี ก็สะทอ้ น 『ดาบวาร』ี
ออกมาได้อีกตา่ งหาก ประมาทไม่ไดเ้ ลย
เจา้ ตะขาบปศิ าจพยายามลบกลน่ิ อายของตวั เองแลว้ เขา้ จโู่ จมผม
จากดา้ นหลงั แตก่ ใ็ ชก้ บั ผมซง่ึ ระวงั ตวั โดยการแผส่ กลิ 『ญาณเวท』 กบั
『ตรวจจบั ความรอ้ น』 ออกไปรอบๆ เสมอไมไ่ ด้ ผมหนั ไปดา้ นหลงั แลว้
ซดั 『ดาบวาร』ี ไปเปรีย้ งเดียวก็จอด
ส่วนเจ้าแมงมมุ ดา� นัน่ เรียกวา่ อันตรายเลย
เดมิ ทผี มกไ็ มค่ อ่ ยถกู โรคกบั พวกแมลงอยแู่ ลว้ เรยี กวา่ มคี วามรสู้ กึ
รังเกียจโดยสัญชาตญาณ ประมาณว่าเห็นหน้าแล้วถึงกับต้องยกมือไหว้
แต่ไม่รู้ว่าการเกิดใหม่เป็นสไลม์ท�าให้หัวใจของผมเข้มแข็งข้ึนด้วยหรือ
อยา่ งไร ผมจงึ สู้กบั มนั ได้โดยไมต่ ้องหนี
โทษทนี ะ แตข่ อซดั ไมย่ ง้ั แลว้ กนั ! ผมคดิ อยา่ งนน้ั แลว้ ฟนั มนั ดว้ ย
『ดาบวาร』ี จา� นวนสูงสุดรวมทง้ั หมด 5 เล่ม
ขอทีเถอะ เพราะมนั เปน็ คมู่ อื ทีผ่ มไม่อยากจะมองนานๆ เลย
แล้วผมก็กนิ ปิศาจทงั้ หมดทวี่ ่าน่นั เข้าไป
อยา่ งไรเสียกฎของโลกนี้กค็ อื แขง็ แกรง่ รอด ออ่ นแอตาย ดงั นนั้
เมือ่ แพ้ก็ตอ้ งกลายเป็นเหยื่อของคู่มอื
แตว่ ่ากนั ตามจริง ผมรู้สกึ ลงั เลท่จี ะกนิ แมงมุมกบั ตะขาบ
ทว่าถงึ จะเป็นแบบนัน้ ผมก็ยงั พยายามกนิ มนั เข้าไป
แต่ถ้าเกิดว่ามีปิศาจแมลงสาบออกมาละก็ ผมคงหนีสุดฝีเท้า

102

กอ่ นท่จี ะไดก้ นิ แนๆ่
มันไม่ใชเ่ รือ่ งแพห้ รือชนะ
เพราะโลกน้มี คี �าพดู อนั แสนวเิ ศษทว่ี า่ “การหนีคือชยั ชนะ” อยู่
ท้ายทีส่ ุด ผมก็ไดด้ ูดกลนื ปศิ าจตา่ งๆ ในถ้า� นเ้ี ข้าไป
และไดส้ กลิ ตา่ งๆ มาดังน้ี

งูสดี า� 『ลมหายใจหมอกพษิ ตรวจจับความรอ้ น』
ตะขาบปิศาจ 『ลมหายใจอมั พาต』
แมงมมุ ด�า 『ใยเหนียวหนดื ใยเหล็กกล้า』
คา้ งคาวดดู เลอื ด 『ดดู เลือด คลนื่ เสยี งความถสี่ ูง』
กิง้ ก่าหมุ้ เกราะ 『เกราะเสริมกาย』

อตุ สา่ หไ์ ดส้ กลิ มาแลว้ กค็ วรจะตอ้ งใชใ้ หเ้ ปน็ เมอื่ คดิ ไดอ้ ยา่ งนน้ั
ผมจึงใช้งาน 『มหาปราชญ』์ อยา่ งเตม็ ทีเ่ พอื่ วจิ ยั บรรดาสกิลทไี่ ดม้ าจาก
ปิศาจ

ถ้าพูดกันตามตรงก็ต้องบอกว่าสกิล 『ลมหายใจหมอกพิษ』
ของงสู ีดา� นั้นใชง้ านไม่ได้

ทจ่ี รงิ แลว้ คอื ตอนทกี่ ง้ิ กา่ หมุ้ เกราะปรากฏตวั ออกมา ผมจา� ลอง
กายเปน็ งูสดี า� แล้วลองใช้งานมนั ดู ซง่ึ พอใชไ้ ปแล้ว... รา่ งของเจา้ กงิ้ กา่ ก็
เรม่ิ หลอมละลายทนั ตาเหน็ ราวกบั วา่ เกราะของมันไมม่ ีตวั ตน

มันเปน็ ภาพชวนขนหัวลกุ ที่ยากจะหาดทู ไ่ี หนได้ และเน่อื งจาก
ผมไม่อยากจะเห็นซากศพของก้ิงก่าท่ีอวัยวะทะลักไหลออกมาแบบสุด
สยองด้วย ผมจึงใช้ 『ลมหายใจหมอกพษิ 』 หลอมละลายมนั จนหมด
ชนดิ ไม่เหลอื ซาก แค่นึกถึงยงั ไมอ่ ยากจะนกึ เลย

การโจมตีด้วยลมหายใจที่อันตรายแบบนี้มีพลังท�าลายมาก

บทที่ 2 ก�รตอ่ สู้ที่หมูบ่ ้�นก็อบลนิ 103

เกนิ ไปจนผมไมค่ ่อยอยากใช้
แต่ 『ตรวจจบั ความร้อน』 นน้ั เปน็ สกิลทแ่ี สนวเิ ศษ
สง่ิ มชี วี ติ สว่ นใหญล่ ว้ นมคี วามรอ้ นแผอ่ อกมาจากตวั ดงั นนั้ หาก

รวมสกลิ นี้เขา้ กบั 『ญาณจิต』 แลว้ ละก็ คงจะป้องกนั การโจมตีทีเผลอ
ไดเ้ กอื บทงั้ หมดเลยทเี ดยี ว แตเ่ นอื่ งจากผมไมร่ วู้ า่ มนษุ ยห์ รอื ปศิ าจระดบั สงู
ทมี่ สี ตปิ ญั ญานน้ั ใชเ้ วทมนตรห์ รอื สกลิ พเิ ศษแบบไหนไดก้ นั บา้ ง ดงั นน้ั จงึ
หา้ มประมาทเป็นอนั ขาด

ตอ่ ไปกเ็ จา้ ตะขาบ
รูปรา่ งของมันทา� ใหผ้ มไมอ่ ยากแม้แตจ่ ะจา� ลองกายเป็นมัน
ระยะการโจมตขี องลมหายใจนนั้ เทยี บเทา่ ไดก้ บั งสู ดี า� สว่ นความ
ใหญโ่ ตกไ็ มต่ า่ งกนั นกั
ซ่ึงเป็นไปตามท่ีคิด คือถ้าใช้สกิลของมันในร่างของสไลม์แล้ว
ระยะโจมตีจะเหลือเพยี งประมาณ 1 เมตร
ทจี่ รงิ การใชล้ มหายใจอมั พาตในฐานะการโจมตแี บบเลน่ ทเี ผลอ
กอ็ าจจะไม่เลว
แตถ่ า้ เกิดอยใู่ นสถานการณท์ ่ีถูกประชิดตวั ไดใ้ นระยะ 1 เมตร
แล้วละก็ ถ้าไม่จ�าลองกายหรือรบี หนี ก็คงแพ้ชวั ร์ๆ แล้วนะ่ นะ

จากน้นั ก็เจ้ากง้ิ ก่า
เกราะที่หลอมละลายอย่างง่ายดายเพียงแค่โดนลมหายใจ
หมอกพษิ
คงคาดหวังอะไรไม่ได้
และวา่ กนั ตามจรงิ คอื ผมมสี กลิ 『ทนทานการโจมตที างกายภาพ』
อย่แู ล้ว ดงั น้นั สกิลนี้คงไมม่ ีความหมายนักหรอกมั้ง
ผมไมจ่ �าลองกาย แตท่ ดลองใชส้ กลิ ในสภาพของสไลม์ดู
แล้วก็พบว่าผวิ ส่วนนอกของร่างกายแข็งขึ้น

104

อยา่ งกบั สไลมโ์ ลหะทโ่ี ผลอ่ อกมาในเกม RPG ในดวงใจของชาว
ประชาเลย

ร่างกายสีซีดอมฟ้าเปล่งประกายแสงเหมือนโลหะออกมา คง
เพราะผิวหน้าแขง็ ขึน้ เลยท�าให้อตั ราการสะท้อนของแสงเปลย่ี นไปละมง้ั

ผมไม่อยากทดลองอะไรที่จะต้องได้รับบาดเจ็บ ดังน้ันจึงไม่รู้
เหมอื นกันว่ามนั มีผลขนาดไหน...

แต่ว่าสีสนั น่ะสวยทีเดยี วละ
อาจจะพอใช้ทา� ให้คู่มือรสู้ กึ กลวั ข้ึนมาไดบ้ า้ งกไ็ ด้

สกลิ ของท้งั สามตวั ก็ประมาณอยา่ งที่ว่ามา
แตป่ ญั หาอยทู่ อี่ กี 2 ตวั ทเ่ี หลอื เพราะสกลิ ของสองตวั นนี้ า่ สนใจ
เอามากๆ
ถ้าถามวา่ อะไรท่ดี ึงดูดความสนใจของผมละก.็ ..

ก่อนอนื่ เลย เจ้าแมงมุม
ใช่แล้ว สกิลของมันเหมือนกับเลียนแบบฮีโร่ท่ีมีความสามารถ
ของแมงมุมมาเลยละ
คนท่ียิงเสน้ ใยออกมาจากขอ้ มือดัง ฟิว้ ! เพือ่ ช่วยประคองร่าง
แล้วดีดตวั เคล่อื นไปขา้ งหนา้ โดยกระโดดไปตามตกึ สูงระฟา้
ชายท่มี ีชื่อเสียงคนน้ันนนั่ แหละ
ดูท่าว่าเดิมทีแลว้ สกิลท่ีชื่อวา่ 『ใยเหนียวหนืด』 น้จี ะมไี วเ้ พอื่
มัดพนั เหยื่อเพ่ือผนึกการเคลือ่ นไหว
แต่ถ้าใช้เจ้านี่ละก็ อาจจะจ�าลองการเคล่ือนไหวนั้นออกมาได้
กไ็ ดน้ ะ?
ทดลองดเู ลยดกี ว่า
ถา้ งน้ั ก็ เล็งไปที่กง่ิ ไมข้ องตน้ ไมใ้ หญ.่ ..

บทที่ 2 ก�รตอ่ สทู้ ห่ี มู่บ้�นกอ็ บลิน 105

ฟ้วิ ! ...ดึ๋-------ง..........
เออ่ ผมก�าลังจะอธบิ ายเกี่ยวกับ 『ใยเหลก็ กล้า』 สินะ
『ใยเหนยี วหนดื 』? อะไรกนั ละ่ นนั่ ? สกลิ ทท่ี า� ไดแ้ คช่ ว่ ยใหห้ อ้ ย
ตัวลงมาจากกง่ิ ไมน้ ะ่ ผมไม่รู้จกั หรอก
เพราะฉะน้ัน มาพดู ถึงเรอื่ งสกิล 『ใยเหลก็ กลา้ 』 กัน มันเปน็
สกิลทมี่ ไี ว้เพอ่ื ป้องกนั การโจมตีของคมู่ ือกระมงั
เวลาท่ีท�ารัง ก็ดูเหมือนจะใช้สร้างสถานการณ์ท่ีเป็นประโยชน์
กบั ตวั เอง (เขาวงกต) ได้ด้วย... ผมลองปล่อยใยบางๆ ออกมาเสน้ หนึ่ง
แล้วฟาดเข้าใสต่ ้นไม้เหมือนกับแส้
ฟิ้ว! เพียะ
อ๊ะ ถกู ดดี กลบั งา่ ยๆ เลยแฮะ
แต่ว่านะ
แมว้ ่า 『ญาณจติ 』 ของผมจะเห็นไดอ้ ยา่ งชัดเจน แตส่ า� หรบั ตา
เปลา่ ของคนธรรมดาแลว้ การมอง 『ใยเหลก็ กลา้ 』 ทแ่ี สนบางนคี้ งเปน็ เรอ่ื ง
ที่ยากมาก มนั นา่ จะกลายเปน็ อาวุธท่ีมปี ระโยชน์ได้ ข้นึ อยู่กบั การฝึกฝน
ผมเก็บการฝึกฝนเร่อื งนไี้ วเ้ ปน็ การบา้ นสา� หรบั ภายหลัง

สดุ ทา้ ยกม็ าถึงเจา้ ค้างคาว
ผมคาดหวงั กบั เจา้ คา้ งคาวนีม่ ากท่ีสดุ
สกลิ 『ดดู เลอื ด』? คอื สกลิ ทท่ี า� ใหใ้ ชค้ วามสามารถของเปา้ หมาย
ทถี่ ูกดดู เลือดได้ 70 เปอร์เซน็ ต์ในชั่วระยะเวลาหนง่ึ
เป็นสกิลท่ีจะอย่างไรก็ชา่ งมนั เถอะ
เพราะสกลิ นกั ลา่ เหยอื่ มผี ลสงู กวา่ มาก ขนาดจะเรยี กวา่ เปน็ สกลิ
ที่ด้อยลงมาก็ยังไมอ่ ยากเลย
แลว้ ผมกไ็ มไ่ ดอ้ ยากดดู เลอื ดดว้ ย ดงั นนั้ ผมจงึ เกบ็ ไวเ้ พยี งขอ้ มลู
แลว้ ปล่อยสกิล 『ดูดเลอื ด』 ทง้ิ ไวเ้ ฉยๆ

106

สิ่งท่ีดงึ ความสนใจของผมก็คือสกิล 『คลืน่ เสียงความถีส่ งู 』
สกิลนีม้ ผี ลทา� ให้เป้าหมายสบั สนหรือหมดสตดิ ้วย แต่วา่ เดมิ ที
มันเป็นสกิลที่ใช้สา� หรบั ยนื ยันต�าแหนง่ ทอี่ ยู่
การสะทอ้ นของคลน่ื เสยี งความถส่ี งู คงจะทา� ใหร้ ะบตุ า� แหนง่ ทอ่ี ยู่
ได้ไม่ตา่ งกบั คา้ งคาวที่โลกเดิมของผม
สงิ่ ทสี่ า� คญั ณ ทน่ี ก้ี ค็ อื อวยั วะในการเปลง่ เสยี ง สว่ นตวั สกลิ เอง
น้ันจะเปน็ อย่างไรกช็ า่ งมัน
เร่ิมจากจ�าลองอวัยวะส�าหรับเปล่ง 『คลื่นเสียงความถ่ีสูง』
น้ขี ึ้นในร่างของสไลม์ก่อน
เรียกว่าโชคดีท่ีได้ดูดกลืนปิศาจซ่ึงมีองค์ประกอบที่ใช้เป็น
ตวั อย่างได้ ท�าให้ไมต่ ้องควบคมุ รา่ งกายดว้ ยจินตนาการล้วนๆ จากจดุ ที่
ไม่มอี ะไรเลยสกั อย่าง
เทา่ น้ี ผมอาจจะไดว้ ธิ ีการเปลง่ เสียงมาไวใ้ นมอื แลว้ กไ็ ด้
ผมทา� การทดลองตอ่ ไปเร่ือยๆ ชนิดเสียดายกระทั่งเวลานอน
แตก่ ็นะ ผมไมจ่ �าเปน็ ตอ้ งนอนอยู่แลว้ ละ...

และผลลัพธ์จากการเดินไปค้นคว้าไปโดยไม่หลับไม่นอนไม่พัก
ผ่อนตลอด 3 วัน 3 คนื !!

“พวกเราคือมนษุ ย์ต่างดาว!”
ส�าเรจ็ แลว้ !
แมจ้ ะเปน็ เสยี งทบี่ ดิ เบย้ี วเหมอื นเคน้ เอาเสยี งออกมาระหวา่ งทบุ
ลา� คออยดู่ า้ นหนา้ พดั ลม แตผ่ มกป็ ระสบความสา� เรจ็ ในการออกเสยี งแลว้
จรงิ ๆ!
ถ้าไดถ้ งึ ขน้ั นีแ้ ลว้ ก็เหลอื แคก่ ารปรบั ปรงุ เท่านั้น!
ผมพยายามสงบจิตใจทีร่ ้อนรน พลางเริ่มปรบั แต่งเส้นเสียง
ว่าแต่ คล่ืนความถส่ี งู นี่มนั ใชก้ ารได้แฮะ

บทท่ี 2 ก�รต่อสู้ทหี่ มูบ่ ้�นกอ็ บลนิ 107

รสู้ กึ อยา่ งกับวา่ มอี าวุธอย่างปืนใหญ่เสยี งอยู่ในมือเลย
เขาเรยี กกนั วา่ โซนกิ บสั เตอร์ หรอื ไมก่ โ็ ซนกิ บลาสเตอรใ์ ชไ่ หมนะ?
เราจะทา� ไดห้ รือเปลา่ หว่า?

《คÓตอบ มคี วามเปน็ ไปได้ท่ีจะแตกแขนงสกิล 『คลืน่ เสียง
ความถส่ี งู 』 เปน็ สกิล 『คลื่นส่นั สะเทือนแรงสูง』 ทวา่ ยังไมส่ ามารถ
เรียนรู้ได้ในเวลาน》ี้

แปลวา่ จา� เปน็ ตอ้ งทา� ใหเ้ กดิ การแตกแขนงหรอื การเปลย่ี นแปลง
ของสกลิ เสียกอ่ นสินะ

ดูเหมือนว่าตอนน้ีผมจะมีปริมาณข้อมูลน้อยเกินไปจนยังท�า
แบบน้นั ไมไ่ ด้

วา่ กนั ตามจรงิ เรอ่ื งทกุ อยา่ งมนั ไมม่ ที างงา่ ยดายไปซะหมดอยแู่ ลว้
ดทู า่ ว่าผมจะโลภมากเกินไปเสยี แล้ว
ไพ่ในมือ ยงิ่ มีมากก็ยิง่ ดี ทว่ากไ็ ม่จา� เปน็ ตอ้ งรบี รอ้ น
เพียงแค่ได้อวัยวะในการออกเสียงมา ก็เป็นผลลัพธ์ที่มากพอ
แก่การพงึ พอใจแล้ว

พอมาลองนกึ ๆ ดู ก็เรียกวา่ ผมไดส้ กลิ มาไมน่ อ้ ยเลย
ผมท�าการคน้ ควา้ ทดลองอย่างทอี่ ธบิ ายข้างต้นไปด้วยในขณะท่ี
เดนิ เรอ่ื ยเปอ่ื ยเพ่ือคน้ หาทางออก
และในทสี่ ดุ ผมกป็ ระสบความสา� เรจ็ ในการผา่ นถา้� ออกมาสโู่ ลก
ภายนอก
ออกมาสู่สถานท่ีท่ีมีแสงอาทิตย์สาดส่องลงมาเป็นครั้งแรกนับ
ตงั้ แต่มาเกดิ ใหม่ยังโลกนี้...

108

*

ผมรสู้ กึ เหมอื นวา่ ไมไ่ ดอ้ อกมาใตแ้ สงอาทติ ยเ์ สยี นาน เออ่ วา่ กนั
ตามจรงิ กค็ ือไม่ได้ออกมาตง้ั หลายเดอื นนะ่ นะ

ดเู หมอื นวา่ ผมจะไมล่ ะลายหรอื เปน็ แผลไหมเ้ มอ่ื ถกู แสงอาทติ ย์
เหมือนกับพวกแวมไพรอ์ ะไรท�านองน้นั

อันที่จริง เหมือนว่าผมจะเข้าใจได้ด้วยสัญชาตญาณของปิศาจ
อย่แู ล้วว่าอะไรทเ่ี ปน็ การกระทา� ซงึ่ เปน็ อันตรายตอ่ ตัวผมเอง

แต่ถึงรู้กย็ ังท�าอยดู่ ี มีออกบอ่ ยไป
ขา� ไม่ออกหรอกนะ
อยา่ งน้อยถ้ารตู้ ัวก็พยายามปรับปรงุ หน่อยเถอะ

รู้สึกวา่ ถ้า� นี้จะอยู่ภายในป่า
ปากทางเขา้ ถา�้ เปิดกวา้ งเป็นชอ่ งอยู่ ณ เชิงเขาทม่ี ีขนาดเหมือน
เนนิ เลก็ ๆ ซงึ่ เนนิ เขานนั่ ตง้ั อยเู่ ดน่ สะดดุ ตาทา่ มกลางตน้ ไมใ้ หญท่ ร่ี ายลอ้ ม
อยู่รอบๆ จะพูดว่าไงดีล่ะ คือมีแค่บริเวณนั้นเท่านั้นท่ีเห็นแสงอาทิตย์
ถา้ บุกเข้าไปในป่าแมเ้ พยี งกา้ วเดยี วกม็ ีหวังคงเจอกับความมืดครึม้ อีก
บนยอดเนนิ มีสัญลักษณ์หน้าตาน่าสงสัยบางอยา่ งสลักเอาไว้
ดูจากบรรยากาศแล้วเหมือนจะเป็นวงเวท? อะไรท�านองน้ัน
หรอื วา่ จะเปน็ กบั ดกั ฝมี อื ของบรรดาคณุ นกั ผจญภยั ทสี่ วนกนั กอ่ นหนา้ น?้ี
เอาเถอะ จะเป็นอะไรก็ชา่ งมนั
“คนฉลาดย่อมไม่เอาตวั เข้าไปใกลก้ บั อันตราย”
ผมจงึ รีบออกห่างจากสถานที่นั้นในทันที

เวลาผ่านไปได้พักหนึ่งหลังจากที่ผมออกจากถ�้า ดูเหมือนว่า
ดวงตะวันจะเริม่ คล้อยตา่� ลงแล้ว

บทท่ี 2 ก�รตอ่ สู้ทห่ี มบู่ �้ นก็อบลนิ 109

ค�านวณดูก็จะเท่ากับว่าผมออกจากถ้�ามาตอนช่วงประมาณ
เทย่ี งวนั พอดี

ผมมีนาฬิกาที่ตรงเวลาจนน่าตกใจสลักอยู่ในตัว ดังน้ันผมจึง
อยากปรับแต่งความสามารถน้ีให้ทราบเวลาในแต่ละวันได้ ซึ่งระหว่างที่
คดิ อยา่ งนน้ั ความเปลยี่ นแปลงก็เกิดข้ึนโดยอตั โนมัติ

เรอื่ งพรรคน์ ถี้ อื วา่ เปน็ ของงา่ ยๆ งนั้ เหรอ? ยงั พง่ึ พาไดไ้ มเ่ ปลย่ี น
เลยแฮะ 『มหาปราชญ』์ เน่ยี

ขณะน้ีเลยเวลาบ่ายสี่โมงมาเลก็ นอ้ ย
เป็นเวลาท่สี มควรเริ่มเตรียมอาหารเยน็ แตน่ ่าเสยี ดายวา่ ตวั ผม
ในตอนน้ีไมจ่ �าเปน็ ตอ้ งกินอาหาร อันท่ีจริงแล้วผมจะกินก็ได้ แตก่ นิ ไปก็
ไมร่ รู้ สชาติเลยท�าให้ยงิ่ ร้สู กึ วา่ งเปล่าไปกันใหญ่
ดงั นน้ั ผมจงึ ดา� เนนิ การทดลองความสามารถใหมท่ ไ่ี ดม้ าจากพวก
ปศิ าจทจ่ี บั กนิ ในถา�้ ตอ่ ไป อยา่ งเชน่ ทดลองวธิ ใี ช้ หรอื การนา� มาใชร้ ว่ มกนั
วา่ จะท�าอะไรอย่างอื่นไดบ้ า้ งหรือไม่ ฯลฯ รวมถงึ ฝึกซอ้ มการออกเสยี ง
เพราะถอื วา่ เป็นเรอ่ื งส�าคัญ
ผมเดินไปตามทางเร่อื ยๆ พลางทดลองอะไรหลายๆ อยา่ งตาม
ท่ีกล่าว
โดยไม่ได้มีจุดหมายอะไรเปน็ พิเศษ
แถมเปา้ หมายก็ตง้ั ไว้แบบขอไปที
ถ้ามีหมู่บ้านหรือเมืองอะไรโผล่มาละก็ ผมคิดว่าอยากจะลอง
ทักทายมนุษย์ท่ดี ูแลว้ ทา่ ทางนา่ จะใจดดี .ู ..
แต่ช่วงหลายวันท่ีผ่านมานี้มันช่างสงบสุขเหลือเกิน ตอนอยู่
ภายในถ�า้ ผมโดนพวกปิศาจจ่โู จมออกบ่อยแท้ๆ แต่พอออกมาข้างนอก
แลว้ แทบจะเรียกได้วา่ ไม่มีอะไรเขา้ มาจโู่ จมผมเลย
มแี คค่ รงั้ เดยี วทผ่ี มถกู หมาปา่ โจมตใี นระหวา่ งทกี่ า� ลงั ฝกึ ออกเสยี ง
“หา?”

110

แตเ่ พียงแค่ส่งเสยี งขู่ค�าเดยี ว
“เอ-๋ ------ง!”
อกี ฝา่ ยกส็ ่งเสยี งน่าสมเพชและเปิดแนบไปเสียแลว้
พวกหมาปา่ ในฝงู นน่ั มขี นาดใหญย่ งิ่ กวา่ หมาพนั ธใ์ุ หญต่ ามปกติ
เรยี กว่ามชี ว่ งตวั ยาวมากกว่า 2 เมตรเสียอกี แต่จะว่าไงดีล่ะ ปศิ าจทแี่ ค่
เหน็ สไลมต์ ัวเดยี วก็กลวั ซะแล้วเนยี่ มนั นา่ สมเพชจนไมร่ จู้ ะว่าไงดีเลยแฮะ
แตส่ า� หรับผม ถ้าไม่โดนโจมตกี ไ็ ม่มอี ะไรดไี ปกวา่ นัน้ แล้ว
แม้ว่าถ้าได้กินเจ้าหมาป่านั่นเข้าไป ผมน่าจะได้ประสาทสัมผัส
การรบั กล่ินอะไรท�านองนน้ั มาก็เถอะ
ทว่าเมื่อลองสังเกตการณไ์ ปเรอ่ื ยๆ เพราะนึกสงสัยขน้ึ มา ผมก็
พบว่าดเู หมือนจะไมใ่ ช่แค่หมาป่าเสียแลว้
ไมม่ กี ลน่ิ อายวา่ มปี ศิ าจเขา้ มาใกลบ้ รเิ วณรอบๆ ผมเกนิ กวา่ ระยะ
100 เมตร
เอ?๋ ดูเหมอื นพวกมันจะกา� ลังกลัวผมอยู่อย่างไรกไ็ มร่ ู.้ ..
ท�าไมกันนะ?
ไมผ่ ดิ แน่นอน ผมรูส้ กึ ได้วา่ ปิศาจในป่าน้กี า� ลงั หวาดกลัวผมอยู่
และขณะทมี่ นั่ ใจเชน่ นนั้ 『ญาณจติ 』 ของผมกร็ บั รไู้ ดว้ า่ มปี ศิ าจ
กลมุ่ หนึ่งกา� ลงั เคลอื่ นตัวเขา้ มาใกล้

ปญั หาเปน็ สิง่ ท่ีมักจะเย้ืองยา่ งเข้ามาอยา่ งกะทนั หัน
ปศิ าจรปู แบบมนษุ ยป์ ระมาณ 30 ตวั ทยอยกนั โผลอ่ อกมาเบอ้ื งหนา้
ผม
รูปร่างเลก็ เตยี้
อปุ กรณส์ วมใสซ่ อมซ่อ
ร่างกายสกปรก สีหน้าขาดซงึ่ สติปัญญา
แต่ถึงอย่างนั้นก็คงไม่ได้ไร้ความรู้เสียทีเดียว เพราะมีบางตัวท่ี

บทท่ี 2 ก�รตอ่ สู้ที่หมู่บ้�นก็อบลนิ 111

ถือดาบ โล่ ขวานหิน หรอื ธนูอย่ดู ้วย
เซลล์สมองสีเทาของผมมองตัวตนท่ีแท้จริงของพวกมันออกใน

พริบตา
ปศิ าจแสนมชี อื่ ทจ่ี โู่ จมบรรดานกั ผจญภยั ใชแ่ ลว้ กอ็ บลนิ นนั่ เอง!

(เผ่ายกั ษ์เดก็ )
ตรงตามรูปแบบเปยี๊ บเลย
และผู้ท่ีก�าลังถูกพวกมันจู่โจมก็คือปิศาจแสนอ่อนแอ อ้ือ ผม

สนิ ะ? วา่ แตใ่ ชต้ ง้ั 30 ตวั เลน่ งานสไลมเ์ นย่ี มนั จะไมโ่ อเวอรไ์ ปหนอ่ ยเหรอ
วา่ แต่ ไม่รู้ทา� ไมผมจงึ ไม่รสู้ ึกกลวั เลยสักนดิ

สัญชาตญาณของผมไมร่ ้สู ึกกลัวเจ้าพวกนี้
ดาบของพวกมันมีสนิมเกรอะกรัง เคร่ืองป้องกันก็ทรุดโทรม
บางตัวถึงขั้นมีแคผ่ า้ สกปรกพนั ตวั ดว้ ยซ�้า
ก้ิงก่าท่ีมีเกล็ดอันแข็งแกร่งห่อหุ้มร่าง และแมงมุมซ่ึงมีใบดาบ
แหลมคมติดอยู่กบั เท้า
ตัวผมที่เคยล้มพวกปิศาจดังกล่าวมาแล้วน้ัน นึกภาพไม่ออก
เลยวา่ จะได้รับบาดเจ็บจากอาวธุ ของเจ้าพวกนีอ้ ยา่ งไร
ยงิ่ ไปกวา่ นนั้ ถา้ สถานการณเ์ กดิ เลวรา้ ยขนึ้ มา ผมอาจจะจา� ลองกาย
เปน็ งสู ีดา� แลว้ พ่นลมหายใจกวาดพวกมันให้ราบไปในทีเดยี วเลยกไ็ ด.้ ..

ขณะทผ่ี มจอ้ งมองพวกมนั พลางนกึ อยา่ งนนั้ ตวั หนง่ึ ทดี่ ทู า่ วา่ จะ
เปน็ หวั หน้ากลุ่มก็เร่มิ อ้าปาก

“กกุ ะ ทา่ นผแู้ ขง็ แกรง่ เอย๋ ... ทา่ นมกี จิ ธรุ ะอนั ใดทข่ี า้ งหนา้ นหี้ รอื
ครับ?”

กอ็ บลนิ เนยี่ พดู ได้ด้วยแฮะ
ถึงส่วนหนึ่ง ผมอาจจะเข้าใจได้เพราะอาศัยการประยุกต์ใช้
『ญาณจิต』 กเ็ ถอะ

112

ว่าแต่ที่ว่าผ้แู ข็งแกร่งเนีย่ พดู ถงึ ผมสินะ
ทง้ั ทพี่ กพาอาวธุ มาลอ้ มกรอบ แตก่ ลบั พดู จาไถถ่ ามอยา่ งสภุ าพ...
เจา้ พวกนกี้ า� ลงั คดิ อะไรอยกู่ นั แนเ่ นยี่ ? ผมเรมิ่ เกดิ ความสนใจขนึ้ มา
ดเู หมือนว่าพวกมันไมค่ ิดจะเข้าจูโ่ จมผมในทนั ทีเสยี ด้วย
ลองทดสอบดูว่าค�าพูดของผมส่ือสารกับพวกมันได้หรือเปล่า
กน็ า่ จะดีเหมอื นกนั
เม่ือคิดไดอ้ ย่างนนั้ ผมจงึ ตัดสินใจลองพูดคยุ กับพวกกอ็ บลินดู

ผมจอ้ งมองเจา้ ก็อบลินแวบหน่ึง
ฝา่ ยพวกกอ็ บลนิ เองกถ็ อื อาวธุ พรอ้ มในมอื ดว้ ยทา่ ทางไมป่ ระมาท
พลางลอบมองมาทางผม ซงึ่ บรรดาเจา้ ตวั คงจะคดิ วา่ ตวั เองกา� ลงั พยายาม
สดุ ชวี ติ แตอ่ ยา่ งไรกต็ าม นา่ เสยี ดายวา่ มอี ยหู่ ลายตวั ทท่ี า� ทา่ เหมอื นเตรยี ม
หนเี รยี บร้อยเสยี แล้ว
ท่ามกลางกิริยาท่าทางเหลา่ นัน้ เจ้าตัวท่ีเป็นหวั หน้ากลบั ยังคง
จ้องมองมาทางผมโดยไม่มีทีท่าว่าจะละสายตา คงต้องเรียกว่าสมกับที่
เป็นระดบั หวั หนา้ ละนะ
อืม
ผมรู้สึกได้ถึงสติปัญญาจากเจ้าน่ี ไม่แน่ การสนทนาอาจจะ
ประสบผลส�าเรจ็ เกินกวา่ ทค่ี าดก็ได้
จะสอ่ื ได้หรอื เปล่านะ?
ผมลองใส่จิตลงในเสียงท่ีเปล่งออกไป เพ่ือทดลองว่าจะกลาย
เปน็ ภาษาทสี่ อื่ สารกับอีกฝา่ ยได้หรอื ไม่
“ตอ้ งพดู ว่ายนิ ดที ่ไี ด้รจู้ กั รเึ ปล่านะ? ฉันเปน็ สไลม์ ชอื่ วา่ ริมุร”ุ
ทันใดนน้ั พวกกอ็ บลนิ ก็พากนั สง่ เสยี งเซง็ แซ่
ตกใจทส่ี ไลมพ์ ดู ไดง้ น้ั ร?ึ ผมคดิ อยา่ งนน้ั ... แตใ่ นบรรดาอกี ฝา่ ย
มบี างตนทขี่ ว้างอาวธุ ทง้ิ แลว้ ลงไปหมอบกราบอยู่ด้วย

บทท่ี 2 ก�รตอ่ สู้ทีห่ มบู่ ้�นกอ็ บลิน 113

ไปไมถ่ ูกแฮะแบบน้ี
“กกุ ะ ท่านผ้แู ขง็ แกรง่ เอย๋ ! พวกเราทราบถึงพลงั ของทา่ นเป็น
อยา่ งดแี ล้ว กรณุ าลดเสยี งลงดว้ ยเถอะ!”
อ้อื ? หรอื ว่าจติ ของผมจะรุนแรงเกนิ ไป?
แบบนอ้ี ยา่ วา่ แตจ่ ะสอื่ สารความคดิ กนั ไดเ้ ลย เลน่ กลวั หวั หดกนั
ไปเองแบบนี้เนีย่
“โทษทีนะ พอดีฉนั ยงั ปรับเสียงได้ไม่เก่งน่ะ”
เอาเถอะ ขอโทษไปกอ่ นละกัน
“กะ กล่าวเกินไปแล้วครับ ท่านไม่จ�าเป็นต้องขอโทษพวกเรา
หรอกครับ!”
ดเู หมอื นวา่ จะสอื่ คา� พดู กนั รเู้ รอื่ งนะ นา่ จะเปน็ การฝกึ ฝนทดี่ แี ฮะ
ท้งั น้ีคา� พดู ทผ่ี มพูดออกไปคือภาษาญีป่ นุ่ น่าตกใจวา่ ท้งั ทเ่ี ปน็
อยา่ งน้ัน แตก่ ลบั สื่อความหมายกันได้ดว้ ย
“แลว้ มีธุระอะไรกับฉนั เรอะ? ฉันไมไ่ ดม้ ธี รุ ะอะไรที่ข้างหนา้ น้ี
หรอกนะ?”
อีกฝ่ายพูดมาด้วยภาษาสุภาพ ดังนั้นผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่า
ควรจะตอบรบั ดว้ ยภาษาสภุ าพหรอื เปลา่ แตเ่ นอ่ื งจากทางนน้ั ทา� ทา่ หวาดกลวั
ผมเสียเหลอื เกนิ ผมจึงลองวางท่าดูเสียหนอ่ ย
“อย่างนั้นหรอื ครับ ขา้ งหน้านี้คือทต่ี ง้ั หมู่บา้ นของพวกเราครับ
เพราะสมั ผสั ถงึ กลนิ่ อายของปศิ าจทแี่ ขง็ แกรง่ ได้ พวกเรากเ็ ลยออกมาเฝา้
ระวังนะ่ ครบั ”
“กลิ่นอายของปิศาจทีแ่ ข็งแกรง่ ? ฉนั ไมเ่ ห็นสมั ผสั ของแบบน้ัน
ได้เลย...?”
“กกุ ะ กกุ ะกะ อยา่ ลอ้ เลน่ สคิ รบั ! แมว้ า่ ทา่ นจะมรี ปู ลกั ษณแ์ บบนนั้
กห็ ลอกพวกเราไมไ่ ด้หรอกนะครับ!”
ดทู า่ วา่ เจา้ พวกน้ีจะเข้าใจผิดกันไปโดยสนิ้ เชงิ แล้วแฮะ

114

คงจะคิดกันไปเองว่าปิศาจท่ีทรงพลังก�าลังแปลงร่างเป็นสไลม์
ละสิ

ยังไงก็แค่กอ็ บลนิ สมแล้วท่มี ีชอ่ื เสียงในฐานะตวั ตนชั้นต่�าแมใ้ น
หมู่ปศิ าจด้วยกัน

หลังจากนั้นผมกส็ นทนากับพวกก็อบลินอีกครู่หน่ึง แลว้ เรื่องก็
เลยตามเลยไปถึงวา่ ผมจะไปเยยี่ มชมหมู่บ้านก็อบลนิ

ดเู หมอื นวา่ พวกเขาจะใหผ้ มพกั ทน่ี น่ั ไดด้ ว้ ย ทงั้ ทภี่ ายนอกดยู ากไร้
แต่กลับใจดีกันจงั แฮะ

ผมไม่จา� เป็นตอ้ งนอนก็จริง แตก่ ารไดพ้ กั ผ่อนก็คงไมเ่ ลว เมอื่
คดิ ได้อย่างน้ัน ผมจงึ ตอบรบั ค�าเชญิ ไปทห่ี มู่บา้ น

ระหว่างทาง ผมไดฟ้ งั เร่อื งราวหลายๆ อย่าง
เรอ่ื งท่วี ่า ระยะหลังน้ี เทพเจ้าท่พี วกเขานับถอื ไดห้ ายตวั ไป
เร่ืองท่ีว่า พร้อมกับที่เทพเจ้าหายตัวไป การเคล่ือนไหวของ
บรรดาปิศาจกเ็ รมิ่ คึกคกั ขึ้น
เรอื่ งทวี่ า่ มนี กั ผจญภยั เผา่ มนษุ ยท์ ที่ รงพลงั บกุ รกุ เขา้ มาในปา่ นี้
เพ่ิมมากข้นึ
ฯลฯ
และระหวา่ งทบ่ี ทสนทนากา� ลงั ดา� เนนิ ไปเรอ่ื ยๆ ผมกไ็ ดย้ นิ คา� พดู
ของอกี ฝา่ ยชดั เจนขนึ้ ดเู หมอื นจะเปน็ เพราะวา่ ผมประยกุ ตใ์ ช้ 『ญาณเวท』
ในการแลกเปลีย่ นบทสนทนาได้ชินแล้ว
อาจเปน็ เรอ่ื งดกี ไ็ ด้ ทไ่ี ดฝ้ กึ คยุ กบั กอ็ บลนิ กอ่ นทจี่ ะไดค้ ยุ กบั มนษุ ย์
ผมตามพวกเขาไปเรื่อยๆ พลางสนทนาเรื่องเหล่านน้ั

หมบู่ า้ นใหค้ วามรสู้ กึ สกปรกขนาดทอี่ ยากอทุ านวา่ เอ?๋ ออกมา
จะอยา่ งไรกเ็ ปน็ เพยี งรงั นอนของกอ็ บลนิ คงจะไปคาดหวงั อะไร

บทที่ 2 ก�รต่อสทู้ ีห่ มบู่ ้�นก็อบลนิ 115

ไมไ่ ด้นัก
พวกเขานา� ทางผมไปยงั ส่ิงปลกู สร้าง? ที่ดดู ีท่สี ุดในจา� นวนนน้ั
หลังคาท�าจากฟางที่เหมอื นเน่าแล้ว ส่วนก�าแพงกเ็ หมือนเพยี ง

แคเ่ อาแผน่ ไมอ้ ดั มาซอ้ นทบั กนั เฉยๆ แถมยงั มรี อ่ งเพยี บอกี ตา่ งหาก... เปน็
บา้ นทถี่ า้ ใหพ้ ดู จากความรสู้ กึ แบบชาตทิ แี่ ลว้ กอ็ ยใู่ นระดบั ทพ่ี ดู ไดว้ า่ สลมั
ยงั ดดู กี วา่ เลย! ทีเดียว

“ขออภัยท่ีใหร้ อครับ ท่านผ้มู าเยือน”
กอ็ บลินตนหนึง่ เอ่ยพลางกา้ วเข้ามา
โดยมีหัวหน้าก็อบลินท่ีน�าทางผมมาท่ีน่ีจนกระทั่งเม่ือครู่นี้ตาม
ตดิ มาด้วยในลักษณะเหมือนช่วยประคองกอ็ บลนิ ตนนั้น
“อ๋อ แหม ก็ไม่ไดร้ อนานขนาดนน้ั หรอกครับ ไมต่ อ้ งคิดมาก
หรอก”
ผมตอบรบั พลางเผยรอยย้ิมที่ไดม้ าจากการท�าธุรกิจ
หรอื เผยสไลม์สไมลน์ นั่ เอง
แคร่ อยยมิ้ ครง้ั เดยี วกจ็ ะทา� ใหด้ า� เนนิ การเจรจาอยา่ งไดเ้ ปรยี บได้
ช่างเป็นวิชาที่กระทง่ั ตวั ผมเองกค็ ดิ วา่ น่าหวาดหวัน่
ถึงจะยงั ไมร่ วู้ า่ จะเจรจาอะไรกเ็ ถอะ
“ขา้ ทา� หนา้ ทเ่ี ปน็ ผใู้ หญบ่ า้ นของหมบู่ า้ นแหง่ นคี้ รบั ตอ้ งขออภยั
ด้วยจริงๆ ทต่ี อ้ นรับขับสูอ้ ะไรใหญ่โตไมไ่ ด”้
ผใู้ หญ่บ้านเอ่ยแลว้ ยนื่ สิ่งที่ดูคลา้ ยนา้� ชาออกมาวางตรงหน้าผม
ตกใจหมดเลยท่ีกอ็ บลนิ มอี ะไรแบบนีด้ ้วย
ผมจบิ นา้� ชานนั้ (แตด่ แู ลว้ คงเหมอื นกบั กา� ลงั ยกตวั ขนึ้ ครอ่ มบน
ถว้ ยชาละมั้ง)
ทว่าไม่ร้สู กึ ถึงรสชาติ ซ่ึงมันก็แน่อยแู่ ล้ว เพราะผมไม่มปี ระสาท
รบั รสน่นี า
แต่ในกรณีน้ีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเรื่องดีหรือไม่ดี... ผมลอง

116

ตรวจสอบส่วนผสมของมันดู พบวา่ ไม่ใช่พิษ... ไมใ่ ชพ่ ิษ แตท่ ่าทางจะขม
เอาการ

อยา่ งไรกต็ าม ผมรูส้ ึกได้ถงึ ความใส่ใจในแบบของพวกกอ็ บลนิ
ดงั นัน้ ผมจึงด่ืมน้า� ชาจนหมดไม่มเี หลือ

“แลว้ ที่อุตสา่ หเ์ ชญิ ผมมาถึงหมบู่ า้ นเนีย่ แปลว่ามีธุระอะไรกับ
ผมหรอื ครับ?”

ผมถามออกไปตรงๆ
อยา่ งไรกเ็ ปน็ ปศิ าจเหมือนกนั เพราะฉะนั้นดกี นั ไว้ดีกว่า! น่คี ง
ไมใ่ ชแ่ ค่การเชิญชวนอยา่ งเป็นมติ รแบบนั้นเทา่ นัน้ แน่
ทนั ทที ่ีไดย้ นิ ผูใ้ หญ่บา้ นกส็ ะดุง้ โหยง แต่แลว้ ก็เหลอื บมองมา
ทางผมเหมอื นกับเตรียมตัวเตรยี มใจได้
และแล้ว-------
“ทจี่ รงิ ... ทา่ นทราบไหมครบั วา่ ระยะนบี้ รรดาปศิ าจมกี ารเคลอื่ นไหว
คกึ คกั ขนึ้ ?”
กไ็ ดฟ้ งั ตอนระหว่างทางมาท่นี นี่ ่แี หละ
“เทพเจา้ ของพวกเรา ทกี่ รณุ าปกปอ้ งสนั ตสิ ขุ ของดนิ แดนแหง่ น้ี
ไดเ้ รน้ กายหายไปเมอื่ ประมาณ 1 เดอื นกอ่ น ดงั นนั้ ปศิ าจในพน้ื ทขี่ า้ งเคยี ง
กเ็ ลยเรมิ่ เขา้ มายมุ่ ยา่ มในพนื้ ทแ่ี ถบน.ี้ .. ซงึ่ พวกเราเองกท็ นดอู ยเู่ งยี บๆ ไมไ่ ด้
เลยโตต้ อบกลบั ไปบา้ ง... แตก่ ค็ อ่ นขา้ งลา� บากในแงข่ องกา� ลงั รบ...”
อมื
เทพเจ้าเนย่ี หมายถงึ คณุ เวลโดรา่ เหรอ? โดยชว่ งเวลาแล้วมนั
ตรงกันพอดเี ลยแฮะ
เอาเถอะ สรุปแลว้ กค็ อื พวกก็อบลินอยากจะใหผ้ มชว่ ยสินะ
“ผมเขา้ ใจท่มี าทไ่ี ปแล้วครบั แต่ผมเปน็ แค่สไลม์ ดังน้ันอาจจะ
ท�าอะไรไม่ได้มากอย่างทพี่ วกคุณคาดหวงั กันนะครบั ?”
“ฮะฮะฮะ ถอ่ มตวั ไปแลว้ ครับ! สไลมธ์ รรมดาไม่มที างแผ่ออร่า

บทท่ี 2 ก�รตอ่ สทู้ ห่ี มบู่ �้ นก็อบลนิ 117

ออกมาถึงขนาดนั้นได้หรอกครับ! พวกเราจินตนาการไม่ออกเหมือนกัน
ว่าท�าไมท่านจึงได้มีรูปลักษณ์แบบนี้... แต่ท่านเป็นปิศาจท่ีประกาศนาม
ของตนไดใ้ ชไ่ หมล่ะครับ?”

ออรา่ ... งั้นเรอะ?
อะไรกนั ละ่ นน่ั นะ่ ? ผมจา� ไมเ่ หน็ ไดเ้ ลยวา่ ปลอ่ ยของแบบนน้ั ออกมา
ด้วย... ผมลองเปล่ียนมุมมองของ 『ญาณเวท』 แล้วส�ารวจตัวเองดู
กพ็ บวา่ มอี ะไรบางอยา่ งเหมอื นออรา่ ทน่ี า่ หวาดผวาลอ่ งลอยอยเู่ หมอื นกบั
ห่อหมุ้ รา่ งกายของผมเอาไว้
จรงิ ๆ ผมนา่ จะรสู้ กึ ตวั ตง้ั แตต่ อนทที่ ดลองจา� ลองกายหรอื ใชส้ กลิ
『เกราะหุ้มร่าง』 แต่มนั ก็กลายเป็นอดตี ไปหมดแล้ว
น่าอายแฮะแบบน้ี แผ่ออร่าออกมาแท้ๆ แตก่ ลับไมร่ ู้สึกตัวเอา
เสียเลย
ความรสู้ กึ เหมอื นตอนทเ่ี ผลอเรอลมื รดู ซปิ กางเกงเตม็ ๆ ในขณะ
ทเ่ี ดินไปตามถนนใหญเ่ ขา้ จ่โู จมผม ภายในถ้�านน้ั มีอตั ราความเขม้ ข้นของ
แก่นเวทสูง ผมจึงไมร่ ้สู ึกตวั เลยแม้แต่นอ้ ย
แบบนไี้ ม่ได้การแลว้ ! เอาต์เห็นๆ!
ถงึ ตอนนผี้ มจงึ เขา้ ใจปฏกิ ริ ยิ าของบรรดาปศิ าจทไี่ ดเ้ จอหลงั ออก
จากถ้�าในทีส่ ุด
คงไม่มปี ศิ าจตวั ไหนอยากเป็นคู่มือให้ตวั ทา่ ทางอันตรายแบบนี้
หรอก
แปลวา่ ไมม่ ไี อบ้ า้ ทไี่ หนถกู หลอกดว้ ยรปู รา่ งทตี่ าเหน็ หรอก! สนิ ะ
ลองแบบนีก้ เ็ ป็นไงเป็นกันละ
“หหึ หึ ึ สมกับเป็นผใู้ หญ่บ้าน รูด้ ้วยรึน่”ี
“แน่นอนครับ! แม้ว่าจะอยู่ในร่างกายเช่นนั้น แต่ก็ไม่สามารถ
กลบเกล่ือนกระท่ังพลงั ทแ่ี ผ่ออกมาได้หรอกครบั !”
“งัน้ เหรอ รูซ้ ะแลว้ เหรอ พวกนายนตี่ าถงึ ไมเ่ ลวนะ!”

118

เร่ิมสนกุ ขึน้ มาแลว้ สิ! แตว่ ่า
คุยต่อไปในสภาพนี้ หาทางหลอกล่อผู้ใหญ่บ้านให้ดีๆ แล้ว
กลบเกลือ่ นให้สวยๆ ดกี วา่
ขณะเดยี วกนั ผมกท็ ดลองดวู า่ จะลบคลน่ื พลงั ทน่ี า่ หวาดผวา =
ออรา่ ออกไดห้ รอื ไม่ โดยการตง้ั สมาธใิ ชก้ ารควบคมุ แกน่ เวทนอกรา่ งกาย
ดงึ เอาออรา่ กลับเข้ามาในรา่ ง
“โอ... นพ่ี วกเราถกู ทา่ นทดสอบสนิ ะครบั ? มคี นทหี่ วาดกลวั ออรา่
ของทา่ นอยูม่ ากเหมือนกนั เพราะฉะนัน้ ชว่ ยได้มากเลยละครบั ”
เป็นอันวา่ ปดิ บังออรา่ สา� เรจ็
รปู ร่างภายนอกของผมกลายเป็นแค่สไลมธ์ รรมดาๆ แล้ว
แต่ว่า ถ้าเกิดผมเดินไปเดินมาในสภาพท่ีเหมือนกับสไลม์
ธรรมดาละ่ ก็ ไมก่ ลายเปน็ วา่ จะถกู พวกปศิ าจจโู่ จมซะจนนา่ รา� คาญหรอกร?ึ
“นนั่ สนิ ะ ทง้ั ทเี่ หน็ ออรา่ ของฉนั กย็ งั กลา้ เขา้ มาคยุ โดยไมห่ วาด-
กลัวเนี่ย เรียกวา่ ไม่เลวเลย”
อะไรตรงไหนทไ่ี ม่เลวหา? ผมอยากตบมกุ ตวั เองเป็นบ้า แตก่ ็
ตอ้ งกลา�้ กลืนฝืนทนเอาไว้
“ฮะฮะ! ขอบพระคุณมากครับ ทีน้ีพวกเราจะไม่ถามว่าท�าไม
ท่านจึงต้องซ่อนรูปลักษณ์ท่ีแท้จริง เพียงแต่... พวกเรามีเรื่องอยากจะ
ขอรอ้ งท่านครับ ยงั ไงโปรดรับฟงั พวกเราก่อนจะไดไ้ หมครับ?”
ก็นะ เรือ่ งมันกค็ งประมาณนแ้ี หละ
เพราะถ้าไม่ใช่ว่ามีเร่ืองอยากจะขอร้อง แล้วจะเสี่ยงเชิญปิศาจ
ท่าทางอนั ตรายมาท่ีน่ที �าไม
“กข็ ้ึนอยกู่ บั เน้ือหาละนะ ลองวา่ มาส”ิ
ผมเอ่ยถามผใู้ หญ่บา้ นโดยคงทีทา่ แสดงความย่งิ ใหญเ่ อาไว้

เรือ่ งราวมีอยู่วา่

บทท่ี 2 ก�รตอ่ สทู้ ห่ี มบู่ ้�นก็อบลนิ 119

ปศิ าจหนา้ ใหมจ่ ากดนิ แดนทางตะวนั ออก กา� ลงั บกุ รกุ มาเพราะ
เลง็ จะเข้าครอบครองพน้ื ที่แถบน้ี

ดเู หมอื นวา่ บรเิ วณรอบๆ นจี้ ะมหี มบู่ า้ นกอ็ บลนิ ตงั้ อยหู่ ลายแหง่
หมู่บ้านนี้เองก็เป็นหนึ่งในจ�านวนนั้น ทว่าการปะทะกันเล็กๆ
นอ้ ยๆ กบั ปิศาจหน้าใหม่ดงั กล่าว ทา� ใหน้ กั สู้เผ่ากอ็ บลนิ จ�านวนมากลม้
หายตายจาก ซ่ึงปัญหาก็คือในจ�านวนน้ันมีนักสู้ซ่ึงเป็นเนมด์มอนสเตอร์
รวมอยู่ดว้ ย
นกั สทู้ วี่ า่ เปรยี บไดก้ บั ผคู้ มุ้ ครองหมบู่ า้ นแหง่ นี้ เมอ่ื สญู เสยี เขาไป
ค่าในการคงอย่ขู องหมู่บ้านแห่งนจ้ี งึ ดง่ิ ลงเหว
หมบู่ ้านกอ็ บลนิ อน่ื ๆ ตา่ งพากนั ทอดทิ้งดนิ แดนแห่งน้ี
ข้อสรุปท่ีหมู่บ้านอื่นๆ ต่างเห็นพ้องกัน คือการวางมาตรการ
แก้ไขในขณะพวกปศิ าจหน้าใหม่เขา้ จโู่ จมหมู่บ้านนี้
แมว้ า่ ผใู้ หญบ่ า้ นกบั หวั หนา้ กอ็ บลนิ จะพยายามเจรจาสกั แคไ่ หน
ก็ดูเหมือนวา่ จะได้รับเพียงการตอบรับอยา่ งเย็นชา
พวกผู้ใหญ่บ้านบอกเล่าเช่นน้ันด้วยท่าทางที่มีความเจ็บแค้น
เจือปน
“อย่างนี้นี่เอง... แล้ว หมู่บ้านนี้มีประชากรอาศัยอยู่กี่ตน?
จา� นวนท่ีตอ่ สไู้ ด้ในบรรดานั้นละ่ ?”
“ครบั ทหี่ มูบ่ า้ นนพ้ี วกเราอาศัยกันอยู่ประมาณ 100 ตน ผูท้ ี่
ต่อสไู้ ด้ ถา้ รวมเพศเมียเขา้ ไปดว้ ยก็ราว 60 ตนครับ”
พึ่งพาไม่ไดอ้ ย่างไรไมร่ แู้ ฮะ
แต่การท่นี บั จา� นวนของพวกตนไดแ้ มจ้ ะแคค่ ร่าวๆ ก็อาจถอื วา่
ฉลาดในฐานะกอ็ บลนิ แล้วกไ็ ด้
“อืม แล้วรู้จ�านวนกับเผ่าพันธุ์ของปิศาจหน้าใหม่ท่ีเป็นคู่มือ
รึเปลา่ ?”
“ครับ พวกมันเป็นปิศาจหมาป่าท่ีดูเหมือนจะเป็นเผ่ากาโร่

120

(เข้ยี วหมาปา่ ) ครบั เดมิ ทีขนาดใช้พวกเราถึง 10 ตน กย็ ังไม่ร้เู ลยวา่ จะ
รบั มือกับพวกมนั ตวั หนึง่ ได้รึเปล่า... แต่ดูเหมือนว่าพวกมนั จะรวมฝูงกัน
เปน็ ร้อยตัวเลยทเี ดยี ว...”

หา? เกมมหาโหดอะไรกนั ละ่ นนั่ ? ผมคดิ พลางจอ้ งตาของผใู้ หญ่
บ้าน

ซ่ึงผู้ใหญ่บ้านก็จ้องตอบอย่างจริงจัง ด้วยแววตาที่บ่งบอกว่า
ไมไ่ ด้กา� ลงั ล้อเลน่

แม้จะดูขุ่นมัวอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ก็ต้องบอกว่าเป็นแววตาที่
จริงจงั ในฐานะก็อบลินกระมัง

“แลว้ บรรดานกั สกู้ อ็ บลนิ พวกนนั้ ยงั คดิ จะสดู้ ว้ ยจา� นวนทนี่ อ้ ยนดิ
ทั้งทรี่ วู้ า่ เอาชนะไมไ่ ด้ง้นั รึ?”

“...เปลา่ ครบั ขอ้ มลู น.ี้ .. เปน็ ขอ้ มลู ทนี่ กั สเู้ หลา่ นนั้ เอาชวี ติ เขา้ แลก
กวา่ จะได้มาครบั ”

งนั้ เหรอ ถามเรอ่ื งไมด่ ีไปเสยี แล้วสเิ รา
และเมือ่ ถามต่อไปอกี ก็เหน็ วา่ กอ็ บลินซง่ึ เป็นเนมดม์ อนสเตอร์
นั้นเปน็ บุตรชายของผู้ใหญบ่ า้ น และเป็นพ่ีชายของก็อบลินลดี เดอร์ด้วย
หลังจากฟังเรื่องราวแล้ว ผมก็นัง่ คิดว่าจะเอาไงดี
ฝ่ายผู้ใหญ่บ้านกเ็ ฝ้ารอการตดั สนิ ใจของผมโดยไมเ่ อย่ อะไร
ไม่รูว้ ่าผมคดิ ไปเองหรือเปลา่ แต่ดวงตาของผูใ้ หญบ่ ้านเหมอื น
จะมีนา้� ตาเออ่ ท้นออกมาด้วย... คงคดิ ไปเองแหละ
น้า� ตานะ่ ไมเ่ หมาะกบั ปศิ าจหรอก
เอาแบบไมต่ อ้ งเกรงใจกนั เลยดกี วา่ นน่ั ละ คอื ภาพลกั ษณท์ ถี่ กู ตอ้ ง
ของปิศาจซึ่งเปน็ ท่หี ว่ันเกรง!
“ผู้ใหญ่บ้าน ฉันอยากจะถามให้แน่ใจสักข้อหนึ่ง ถ้าฉันช่วย
หมบู่ ้านนไี้ ดล้ ะก็ ฉันจะได้อะไรตอบแทน? พวกนายให้อะไรแกฉ่ ันได?้ ”
ผมจะชว่ ยพวกเขาเพราะนึกสนุกเฉยๆ กไ็ ด้

บทที่ 2 ก�รตอ่ สทู้ ห่ี มู่บ�้ นกอ็ บลนิ 121

แตว่ ่าอีกฝา่ ยเปน็ ปศิ าจ 100 ตวั ท่ีขนาดเจ้าพวกนร้ี ่วมมือกัน
10 ตนกย็ งั ไม่ร้เู ลยว่าจะรบั มอื สกั ตวั ได้หรอื เปลา่

ดงั น้ันคงไม่ใชค่ ูม่ อื ทีส่ บายนกั แน่
ถ้าจ�าลองกายเป็นงูสีด�าก็อาจพอท�าอะไรได้บ้าง... แต่นี่ก็ไม่ใช่
เรอ่ื งท่ีควรจะตอบรับง่ายๆ อยดู่ ี
“พวกเราขอมอบสัตย์ปฏิญาณแด่ท่าน กรุณามอบการอารักษ์
แกพ่ วกเราดว้ ยเถอะครบั แลว้ พวกเราจะขอสาบานตนวา่ จะจงรกั ภกั ดตี อ่
ทา่ น!!”
บอกตามตรงว่าถงึ ไดข้ องแบบน้ัน ผมก็ไมด่ ีใจหรอกนะ
แต่ตวั ผมทต่ี อ้ งประสบกบั ความโดดเดี่ยวมาถงึ 90 วันนน้ั เร่ิม
ร้สู กึ สนุกกับการพดู คยุ กบั พวกกอ็ บลนิ เสียแล้ว
ถ้าเปน็ มนษุ ยล์ ะก็ อาจจะรู้สกึ รงั เกยี จความสกปรกของพวกมนั
กไ็ ด้
แตต่ วั ผมในเวลาน้เี ป็นปศิ าจ จึงไมน่ ึกกลัวโรคภยั อะไร
ที่ส�าคัญเหนือส่ิงอ่ืนใด คือแววตาของผู้ใหญ่บ้าน แววตาน้ัน
บ่งบอกความรู้สกึ ออกมาวา่ กา� ลงั ต้องการพึง่ พาผมอย่างเต็มท่ี
ผมนกึ ถึงเร่อื งในชาติท่ีแล้วข้ึนมาได้
ไมว่ า่ จะพูดอะไร สดุ ท้ายผมก็แพก้ ารถกู ขอร้องอยู่ดี
แม้ปากจะบ่นไปพลาง แม้จะถกู รนุ่ น้องบน่ ไปพลาง แต่ผมก็รับ
ฟงั คา� ขอของผวู้ ่าจ้างและรนุ่ พเี่ สมอ
“ยอ่ มได้ ฉนั จะรับฟังคา� ขอนน่ั !”
ผมตอบพลางพยกั หนา้ หนกั ๆ
และแล้วผมก็ได้กลายเป็นนายเหนือหัว และผู้คุ้มครองเหล่า
ก็อบลนิ ดว้ ยประการฉะน้ี

●

122

เผ่ากาโร่
เผา่ พันธผ์ุ คู้ รอบครองทุง่ ราบทางทิศตะวันออก
และเปน็ เมลด็ พนั ธแ์ุ หง่ ความปวดหวั ใหก้ บั บรรดาพอ่ คา้ ทท่ี า� การ
คา้ ขายระหวา่ งจกั รวรรดทิ างตะวนั ออกกบั กลมุ่ ประเทศรอบๆ มหาพงไพร
แห่งจรู ่า
ถ้านับแคเ่ ป็นตัวๆ มนั จะเปน็ มอนสเตอร์ท่ีเทียบเทา่ ไดก้ ับแรงก์
C ท่หี ากประมาทละก็ แมแ้ ตน่ ักผจญภยั มอื อาชีพก็อาจถกู จบั กนิ ไดด้ ้วย
การโจมตีเพยี งครง้ั เดยี ว
ทวา่ ความนา่ กลวั ทแี่ ทจ้ รงิ ของมนั กค็ อื การทพ่ี วกมนั จะเคลอื่ นไหว
เป็นฝงู
หากมีการบังคับบัญชาจากบอสที่มีความสามารถ เผ่ากาโร่จะ
แสดงพลังที่แทจ้ รงิ ของพวกมนั ออกมาได้
ท้ังที่เป็นฝูง แต่พวกมันกลับเคล่ือนไหวได้โดยไร้ซึ่งความลังเล
แมแ้ ตน่ อ้ ย ราวกบั ว่าทัง้ หมดเป็นปิศาจเพียงตวั เดยี ว
และคา่ การประเมนิ ในยามเมอ่ื พวกมนั อยเู่ ปน็ ฝงู ... กเ็ ทยี บเทา่ กบั
แรงก์ B เลย

ทุ่งราบทางทิศตะวันออกน้ีต้ังอยู่ติดกับเขตพื้นที่เพาะปลูกอัน
กวา้ งใหญ่

ด้วยเหตุน้ีมันจึงเป็นสถานท่ีส�าคัญที่กุมเส้นชีวิตของจักรวรรดิ
เอาไว้ และมีการรกั ษาความปลอดภยั เต็มขั้น

ต่อให้เผ่ากาโร่ฉลาดแกมโกงและมีความสามารถแกร่งกล้า
ขนาดไหนกย็ ากจะทะลวงผา่ การปอ้ งกนั ของจกั รวรรดไิ ด้ หรอื สมมตุ วิ า่ ถงึ
ฝ่าเข้าไปได้ มันก็จะกลายเป็นสาเหตุให้จักรวรรดิเกิดความโกรธเกรี้ยว
และอนาคตของเผ่ากาโร่ก็คงจะสิ้นสุดลงเพยี งเท่านัน้

บทที่ 2 ก�รต่อสทู้ ่หี มู่บ้�นก็อบลิน 123

บอสของกาโร่ฝูงนัน้ เขา้ ใจเรอ่ื งดงั กล่าวเป็นอย่างดี
มันเรียนรู้จากการปะทะกับจักรวรรดิเล็กๆ น้อยๆ มานานนับ
สบิ ปี และรา่� เรยี นเรอ่ื งดังกลา่ วไปพรอ้ มกับประสบการณท์ ีฝ่ ังลึกข้นึ ทุกที
หากแค่ลงมือกับกล่มุ พ่อคา้ เลก็ ๆ ละก็ จักรวรรดิจะไม่เอาจริง
แตใ่ นกรณที พี่ ยายามจะรกุ รานเขา้ ไปในพน้ื ทเี่ พาะปลกู แมส้ กั ครง้ั คมเขยี้ ว
ของจกั รวรรดจิ ะเข้าขย�า้ พวกมนั ทนั ที
มนั จะไมป่ ลอ่ ยใหพ้ วกพอ้ งกอ่ ความผดิ พลาดอนั โงเ่ ขลาทเ่ี คยกอ่
ขึ้นในอดีตซา้� แล้วซ�้าเลา่
บอสคดิ อยา่ งนั้น
ทว่าในฐานะสัญชาตญาณของปิศาจ มันก็เข้าใจเช่นกันว่าหาก
ปล่อยไว้แบบนตี้ อ่ ไป วิวัฒนาการของพวกมนั จะหยุดลง

เดมิ ทอี าหารเปน็ สงิ่ ทีไ่ มจ่ า� เป็นสา� หรบั เผ่ากาโร่
การที่พวกมันจ่โู จมและกินมนษุ ย์ เป็นความร้สู กึ เหมือนกับการ
หาอาหารวา่ งกินเทา่ นัน้
เนอ่ื งจากมนษุ ย์ไม่ค่อยมีแก่นเวทรวมอยใู่ นตัวน่นั เอง
สา� หรับเผา่ กาโร่ การกนิ อาหารกค็ ือการดูดซบั แกน่ เวท
พวกมันตอ้ งจูโ่ จมปศิ าจทแี่ ข็งแกร่งย่ิงกว่านี้ หรือไมก่ ็ฆา่ มนษุ ย์
ให้มากๆ เพื่อจะไดว้ ิวฒั นาการกลายเปน็ ปิศาจระดบั “ภัยพบิ ัต”ิ
ขืนเป็นแบบนตี้ ่อไป ไม่ว่าวธิ ีไหนก็ยากจะลงมอื กระท�าได้
ส�าหรับเผ่ากาโร่แล้ว จักรวรรดิน้ันยิ่งใหญ่เกินไป ถึงจะจู่โจม
บรรดาพอ่ คา้ ตอ่ ไปเรอ่ื ยๆ การจะไดว้ วิ ฒั นาการกลายเปน็ มอนสเตอรร์ ะดบั
“ภัยพิบัต”ิ ก็คงเปน็ ได้แคค่ วามฝนั ในความฝัน
ทราบมาวา่ ทศิ ใตม้ แี ผน่ ดนิ ทอ่ี ดุ มสมบรู ณก์ บั ปา่ อนั รม่ รน่ื และมี
สวนสวรรค์ของเหล่าปศิ าจซง่ึ มพี ลังเวทอันยิง่ ใหญ่ ทวา่ การจะไปถงึ ที่น่ัน
น้นั จ�าเปน็ จะต้องฝ่าผา่ นมหาพงไพรแห่งจรู ่าไปใหไ้ ด้

124

ล�าพังปิศาจที่อาศัยอยู่ในป่าน้ันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ประสบการณ์
จากการไลล่ า่ ปศิ าจทอ่ี อกมาจากปา่ หลายครง้ั ชว่ ยบอกใหพ้ วกมนั รู้ ถา้ งน้ั
ท�าไมทีผ่ า่ นมาพวกมนั ถงึ บกุ รกุ เข้าไปในปา่ ไมไ่ ดง้ ัน้ ร?ึ

“มงั กรวายคุ ล่ัง” เวลโดรา่
ตัวตนของมังกรที่วา่ คือเหตุผลของทกุ ส่ิงทุกอย่าง
แม้วา่ จะถกู ผนกึ แต่คลืน่ พลงั เวทอนั นา่ หวาดหว่นั ของเจา้ มงั กร
กย็ ังคงสร้างความหวาดกลวั ให้พวกมนั
ส่วนบรรดาปิศาจในป่านั้นเช่ือม่ันว่าพวกตนได้รับการคุ้มครอง
ของเวลโดร่า ดังน้ันจึงใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางคล่ืนพลังอันร้ายกาจดังกล่าว
ได้
เพราะถ้าไม่ไดเ้ ช่ือมน่ั อยา่ ง้นั พวกมนั คงจะเป็นบ้าไปแลว้
ทีผ่ ่านมาแมจ้ ะรู้สกึ เจ็บแค้น แตพ่ วกมนั ก็จา� ต้องลม้ เลิกการบกุ
เข้าป่าเพราะตวั ตนดังกล่าว
ใช่แล้ว ทผี่ า่ นๆ มา...
บอสคดิ พลางหันดวงตาสีโลหติ อันเฉยี บคมไปยังป่า
ป่าทไ่ี ร้ซง่ึ กลิ่นอายของมังกรร้ายอนั นา่ รงั เกียจนนั่
ถา้ เปน็ เวลานี้ละก็ พวกมันจะไล่ล่าปศิ าจในป่าใหห้ มดสิ้น และ
ขึ้นเปน็ ผ้ปู กครองปา่ ได้ บอสคิดอยา่ งนั้นพลางแลบลน้ิ เลียรมิ ฝปี าก จาก
น้นั กห็ อนยาวเปน็ การส่งสัญญาณการเคลอ่ื นพล

●

เอาละ เมอื่ รบั ปากเปน็ ผคู้ มุ้ ครองแลว้ ผมควรจะตอ้ งทา� อะไรบา้ ง
ละ่ เนย่ี ? โดยสว่ นตวั ผมคดิ วา่ มนั นา่ จะเหมอื นบอดกี้ ารด์ อะไรประมาณนน้ั
แตผ่ ใู้ หญบ่ า้ นกป็ ฏิบตั ติ ่อผมแบบโอเวอร์เหลือเกนิ

กอ่ นอน่ื ผมใหเ้ รยี กบรรดากอ็ บลนิ ทว่ี า่ ตอ่ สไู้ ดม้ ารวมกนั

บทท่ี 2 ก�รต่อสทู้ หี่ มู่บ�้ นกอ็ บลนิ 125

ทวา่ เทา่ ที่ดู ทกุ ตนต่างกอ็ ยู่ในสภาพโทรม ไม่นา่ จะคาดหวงั ใน
ฐานะกา� ลังรบได้

สว่ นบรรดากอ็ บลนิ ทเ่ี หลอื ซง่ึ กา� ลงั แอบมองมาทางนอ้ี ยหู่ า่ งๆ ก็
มีแคเ่ ด็กกับคนชรา... และไมม่ กี �าลงั เสรมิ จากหมบู่ ้านก็อบลนิ อนื่ แล้วด้วย

ถ้าดูจากมุมมองของผู้ใหญ่บ้านแล้ว สภาพแบบน้ีคงชวนให้
หวาดกลัวจนอยากจะเปน็ บ้า และถึงคดิ จะหนี แต่ในสภาพท่ไี ม่มีกระทัง่
เสบยี งอาหารแบบนี้ ถึงหนไี ปกม็ ีแต่จะอดตายเท่านัน้

และบรรดาก็อบลินท่ีมารวมกันก็ก�าลังจ้องมองผมด้วยแววตา
เหมือนแสดงความเลอื่ มใส

หนักชะมดั เลยแฮะ
ส�าหรบั ผมท่ีใชช้ วี ติ สบายๆ ตลอดมาโดยไมเ่ คยตอ้ งรสู้ กึ ถงึ แรง
กดดันอะไรแล้ว สายตาทม่ี องมาน้ันกลายเปน็ แรงกดดันทยี่ ากจะอธบิ าย
“ทุกคนเข้าใจสถานการณ์กนั รึเปล่า?”
เนอื่ งจากไมใ่ ชบ่ รรยากาศทจี่ ะมวั พดู มกุ ตลก แถมคา� ปลอบใจก็
นึกไมอ่ อก ผมจงึ ถามออกไปตรงๆ
“ครบั พวกเราเตรยี มใจไวแ้ ลว้ วา่ นจ่ี ะเปน็ การตอ่ สทู้ ตี่ ดั สนิ วา่ เรา
จะรอดหรือจะตายครับ!”
ก็อบลนิ ลดี เดอรต์ อบในทันที
บรรดาก็อบลินที่มารวมกันอยู่รอบๆ เองก็ดูจะมีความรู้สึก
เหมือนกัน
ถึงจะมีบางตนท่ีตัวสั่น แต่มันก็คงช่วยไม่ได้ เพราะหัวใจกับ
ร่างกายมนั เป็นคนละเรื่องกัน
“ไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งคดิ มาก ทา� ใจใหส้ บายเขา้ ไว้ เพราะถงึ คดิ มากไป
เวลาทแี่ พ้มันก็ต้องแพ้อยดู่ ี คิดเพียงแค่วา่ ต้องทา� ใหด้ ที ส่ี ุดก็พอ!”
ผมลองพดู ประโยคเทๆ่ ออกไปดู
มันท�าให้ผมรสู้ ึกสบายใจขน้ึ และอาจจะมผี ลมากกว่าทค่ี ิดกไ็ ด้

126

ถา้ งัน้ ก็ มาเริ่มกันดีกวา่ ...
หากเกิดผิดพลาดข้ึนมา ชะตากรรมของก็อบลินพวกน้ีอาจจบ
ลงก็เปน็ ได้
แตถ่ ึงอย่างนน้ั ผมกจ็ ะไปตามเสน้ ทางของผม
ผมตดั สนิ ใจแลว้ วา่ คนฉลาดยอ่ มไมเ่ อาตวั เขา้ ไปใกลก้ บั อนั ตราย!
เอาละ! ผมใส่พลังใจแลว้ เรมิ่ ออกคา� สง่ั แรกกบั พวกก็อบลิน
ค�าส่งั ทผ่ี มคงจะไดเ้ อย่ อกี นบั ครงั้ ไมถ่ ว้ นภายหลังจากนี้
ค�าคา� แรกนั้นกค็ ือ------

●

ราตรมี าเยอื นแลว้
บอสแห่งเผ่ากาโร่ลืมตาข้ึน
คนื นีพ้ ระจนั ทร์เต็มดวง ช่างเหมาะกับการต่อสู้ยง่ิ นกั
บอสคอ่ ยๆ ชนั ตัวลุกข้ึนยนื แล้วจ้องไปรอบบรเิ วณ
ฝ่ายบรรดากาโร่ก็กลั้นหายใจพลางเหลือบมองท่าเช่นนั้น
ของบอส
บรรยากาศเคร่งเครยี ดไดท้ ี่
บอสคิดอยา่ งนั้น
คืนน้ีพวกเราจะทา� ลายลา้ งหมูบ่ ้านก็อบลินน่นั เพ่ือสร้างฐานท่ี
มั่นในมหาพงไพรแห่งจรู ่า
หลงั จากนนั้ พวกเรากจ็ ะคอ่ ยๆ ไลล่ า่ ปศิ าจในบรเิ วณรอบๆ และ
ขน้ึ เป็นผ้ปู กครองปา่ แห่งน้ี
และตอ่ จากนนั้ บอสยงั คดิ เรอ่ื งจะบกุ ลงใตเ้ พอื่ ไขวค่ วา้ พลงั ใหมๆ่
ยงิ่ ขึ้นไปอีกด้วย
พวกมันมพี ลงั ทจี่ ะท�าใหเ้ รื่องดงั กลา่ วกลายเปน็ จริงขนึ้ มาไดอ้ ยู่

บทท่ี 2 ก�รต่อสูท้ ่ีหม่บู �้ นกอ็ บลิน 127





“อาวละ! หยุดอยแู่ คน่ น้ั เลย ถ้ายอมถอยกลับไปตอนน้ีละก็เรา
จะไมท่ า� อะไรพวกนาย รบี ๆ กลับไปซะ!”

สไลมด์ งั กล่าวประกาศเชน่ น้ัน
ช่างคดิ น่ี
บอสหัวเราะเยาะ
ที่สร้างช่องว่างไว้เพียงต�าแหน่งเดียว ก็เพื่อจะป้องกันการถูก
จโู่ จมดว้ ยจา� นวนอยา่ งนั้นรึ?
อยา่ งไรเสยี ก็แคค่ วามร้ตู ้นื ๆ ของปิศาจทไ่ี มต่ า่ งจากขยะ
รว้ั แบบนน้ั ไมไ่ ดม้ ปี ระโยชนอ์ ะไรเลยเมอ่ื อยตู่ อ่ หนา้ กรงเลบ็ และ
คมเขี้ยวของพวกมนั
แสดงพลงั ของพวกเราใหม้ นั เหน็ เสยี ! คดิ เชน่ นน้ั แลว้ บอสกอ็ อกคา� สง่ั
ทนั ใดนน้ั พวกกาโรส่ บิ กวา่ ตวั กเ็ รมิ่ เขา้ จโู่ จมรวั้ ราวกบั เปน็ มอื เทา้
ของบอส
เผา่ กาโร่น้ัน 1 ฝงู ถอื เปน็ ปศิ าจตัวเดยี ว จงึ จู่โจมได้โดยไรค้ วาม
วนุ่ วายสบั สนและแสดงพลังทีแ่ ทจ้ ริงออกมาได้
นน่ั คอื การเคลอื่ นไหวตอ่ เนอ่ื งโดยใชก้ าร 『จติ สอื่ สาร』 ซงึ่ รวดเรว็
กว่าการใช้ค�าพูดและท�าใหป้ ระสานงานกันได้
แคก่ ารจโู่ จมแรกกน็ า่ จะทา� ลายรว้ั ไดแ้ ล้ว
ทว่าบอสท่ีก�าลังจินตนาการถึงภาพท่ีพวกก็อบลินพากันลุกล้ี-
ลกุ ลนเพราะแผนการของพวกตนถกู ทา� ลาย กลบั ตอ้ งสง่ เสยี งแสดงความ
ตกใจออกมาอยา่ งกะทนั หนั เพราะกองกา� ลงั ทเี่ พง่ิ เขา้ จโู่ จมรว้ั กลบั ถกู ดดี
กลับออกมา แถมในจา� นวนนนั้ ยงั มบี างตวั ท่ีลงไปนอนกลง้ิ กับพืน้ พรอ้ ม
กับเลือดที่สาดกระเซน็ อีกด้วย
หมายความว่าไงกนั ? บอสเฝา้ มองสถานการณโ์ ดยไมล่ นลาน
เจา้ สไลมท์ ป่ี ากทางเข้าออกไม่ไดข้ ยับตวั
ไม่ใช่วา่ มันเปน็ ผู้ลงมอื ท�าอะไรหรอกรึ?

130

ตอนนนั้ เองผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชาตนหนง่ึ ขยบั เขา้ มาใกลแ้ ลว้ บอกบอสวา่
(เจา้ นนั่ แหละครบั ! ปศิ าจทแี่ ผอ่ อรา่ ทรี่ นุ แรงยง่ิ กวา่ ทา่ นพอ่ ออกมา!)
บา้ นา่ ! บอสคดิ พลางหันมองเจา้ สไลม์
ปศิ าจขนาดเล็กที่นานครงั้ กถ็ อื ก�าเนดิ ขน้ึ ในทรี่ าบเหมอื นกนั
ตัวตนท่เี ลก็ จอ้ ยเสยี จนแค่จะเรยี กวา่ ปิศาจก็ยังต้องนึกรงั เกียจ
เจ้าน่ันน่ะหรือจะมีออร่าที่เหนือกว่าบอสอย่างมัน... ไม่มีทาง!
บอสนกึ อยา่ งโกรธจัด

บอสของเผา่ กาโรถ่ อื ไดว้ า่ เปน็ ปศิ าจทฉี่ ลาดแกมโกงและเหลย่ี มจดั
มนั วางยทุ ธการอยา่ งไมป่ ระมา โดยอาศยั ประสบการณท์ ไ่ี ดจ้ าก
การอยรู่ อดมานานปี และมคี วามกลา้ หาญพอทจ่ี ะลงมอื ปฏบิ ตั กิ ารไดอ้ ยา่ ง
เยอื กเยน็ ประสบการณท์ มี่ นั สง่ั สมมานาน ปฏเิ สธความเปน็ ไปไดข้ องขอ้ มลู
ท่วี า่ ปิศาจตรงหน้าอาจเปน็ ผแู้ ขง็ แกร่งย่งิ กว่ามนั
ครั้งน้ีเป็นคร้งั แรก ที่บอสกอ่ ความผดิ พลาดชนิดร้ายแรง
และความผดิ พลาดดงั กลา่ ว กล็ ขิ ติ โชคชะตาของมนั เปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ย
(เปน็ แค่ปศิ าจเล็กจ้อยออ่ นแอแท้ๆ------- ข้าจะขยีม้ นั ใหแ้ หลก
ละเอยี ดเอง!!)

●

เฮอ้ ตกใจหมดเลย
ไม่นึกว่าจๆู่ จะกระโจนเข้ามาแบบนัน้ แฮะ เรื่องไปได้สวยจนถึง
ตอนท่ผี มไดป้ ระกาศอยา่ งเท่ว่า “ถ้าถอยกลบั ไปทงั้ อยา่ งนีพ้ วกเราจะไม่
ท�าอะไร” แตก่ ลบั โดนเมินเฉยเลย
พวกกาโร่เคลื่อนไหวพร้อมกัน แล้วเร่ิมเข้าจู่โจมใส่รั้วจากทุก
ทิศทาง

บทที่ 2 ก�รต่อสูท้ ่ีหมบู่ �้ นกอ็ บลนิ 131

กะไวว้ า่ จะเขา้ มาหลงั จากคุยกนั แล้วแทๆ้ ค�าพูดทอี่ ตุ ส่าหค์ ิดไว้
เลยกระเดน็ หายไปหมดเลย ดทู า่ วา่ การฝกึ ซอ้ มกอ่ นลงสนามจรงิ จะกลาย
เป็นหมันซะแล้ว

อุตสา่ หห์ าเวลาระหว่างเตรยี มงานไปซอ้ มไวแ้ ท้ๆ

คา� ส่ังแรกของผมคือ ใหน้ า� ทางผมไปหาบรรดาผูบ้ าดเจ็บ
ถงึ จะรวมผรู้ อดชวี ติ สบิ กวา่ ตนเขา้ กบั จา� นวน 64 ตน กไ็ มไ่ ดส้ ง่
ผลตอ่ ประสทิ ธภิ าพในการทา� งานเทา่ ไรนกั แตไ่ หนๆ พวกเขากเ็ คารพผม
ดงั น้นั ผมจึงคิดว่าน่าจะท�าส่งิ ทที่ �าได้ใหพ้ วกเขา
บรรดาผู้ได้รับบาดเจ็บถูกน�ามานอนรวมกันในส่ิงปลูกสร้าง
ขนาดใหญท่ ีด่ แู ล้วไมถ่ กู สขุ อนามยั เอาเสยี เลย
เมอ่ื ไดเ้ หน็ ผไู้ ดร้ บั บาดเจบ็ ผมกน็ กึ ในใจ ดเู หมอื นวา่ ทกุ ตนจะได้
รับการรักษาด้วยสิ่งที่ดูคล้ายกับสมุนไพร... แต่ขืนปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป
พวกเขาคงจะต้องตายแน่
แผลของพวกเขาลกึ กวา่ ทคี่ ดิ บางแหง่ เปน็ รอยฉกี ขนาดใหญจ่ น
ปากแผลบวม ซ่งึ อาจเกิดจากการถกู กรงเลบ็ หรอื เข้ยี วเฉยี่ วกระชากเอา
ลองแบบนค้ี งตอ้ งลยุ สกั ตงั้ คดิ อยา่ งนน้ั แลว้ ผมกเ็ รม่ิ ลงมอื รกั ษา
ทุกตน
ก่อนอ่นื ผมกนิ กอ็ บลินตนที่อยู่ตรงหนา้ เข้าไป จากนั้นกส็ าดยา
ฟ้ืนฟูใส่ในรา่ งกาย แลว้ จงึ คายออกมา
ผใู้ หญบ่ า้ นทา� ทา่ เหมอื นอยากจะพดู อะไร แตผ่ มกท็ า� เปน็ ไมส่ นใจ
แล้วลงมอื กลืนกับคายผไู้ ด้รบั บาดเจ็บไปเรอ่ื ยๆ ทีละตนๆ
เม่ือรักษาเสร็จไปได้หลายตน แลว้ หนั มองกลับไป...
ก็ไม่ทราบว่าท�าไมพวกก็อบลินถึงก�าลังเหลือบมองมาทางผม
พลางหมอบราบกบั พน้ื
เจา้ พวกนที้ า� อะไรกนั เน่ยี ?

132

ดูท่าว่าพวกนี้จะเข้าใจผิดว่าผมรักษาพวกเขาโดยใช้พลังคืนชีพ
ละมั้ง

ผมเร่มิ รสู้ กึ ยงุ่ ยาก จึงใช้วธิ ีคายยาพ้ืนฟอู อกมาหลายขวด เพอ่ื
ให้ไปรักษาผู้บาดเจ็บทีเ่ หลอื

สดุ ทา้ ย แมจ้ ะกนิ เวลา แตก่ ารรกั ษาผบู้ าดเจบ็ ทกุ ตนกส็ นิ้ สดุ ลง
หลงั ทา� การรกั ษาเทา่ ทจี่ ะทา� ไดเ้ สรจ็ ผมกอ็ อกคา� สง่ั ใหมก่ บั พวก
ก็อบลินท่ีเหลอื
สงิ่ ทล่ี งมอื ทา� ตอ่ ไปกค็ อื การสรา้ งรวั้ ซงึ่ การไปตดั ไมม้ าทา� นา่ จะดี
แต่พวกเราไม่มเี วลาและก�าลงั คนขนาดน้ัน จงึ ทา� ได้เพยี งสร้างจากส่งิ ทม่ี ี
อยู่แล้ว
ผมสงั่ ใหท้ า� ลายบา้ นโดยไมล่ งั เล แลว้ เอาวสั ดทุ ไี่ ดม้ าสรา้ งเปน็ รว้ั
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ผมจึงให้สร้างร้ัวเป็นวงกลมล้อมบริเวณ
ดา้ นนอกหม่บู า้ นทัง้ หมดเสียเลย
โดยระหวา่ งการท�างานดงั กล่าว ผมสง่ ผทู้ ีม่ ีสายตาดที สี่ ุดในหมู่
ก็อบลนิ และใชธ้ นเู ปน็ อาวุธให้ออกไปสอดแนมดว้ ย
ถ้าอีกฝ่ายเป็นหมาป่าก็น่าจะจมูกดี ผมส่งพวกเขาออกไปโดย
บอกด้วยว่าอยา่ ฝืนจนเกนิ เหตุ
ผมติดใจเร่ืองที่พวกเขามีแววตาเหมือนเตรียมตัวเตรียมใจตาย
และแผบ่ รรยากาศราวกบั อยากจะพดู วา่ ตอ่ ใหต้ อ้ งแลกดว้ ยชวี ติ กจ็ ะทา� ให้
สา� เรจ็ ! ออกมา แมจ้ ะคดิ วา่ เปน็ พวกทโี่ อเวอรก์ นั ชะมดั แตก่ ท็ า� ความเขา้ ใจ
ได้เหมือนกนั ว่าคงเป็นเรื่องท่ชี ว่ ยไมไ่ ด้
รั้วสร้างเสร็จในเยน็ วันตอ่ มาหลังจากทีผ่ มมาที่หมูบ่ า้ น
จากน้นั ผมจงึ ลงมือเก็บงาน
ใชแ่ ล้ว ผมใช้ใยของแมงมมุ ยึดร้วั เพ่อื เพมิ่ ความแขง็ แรงขึ้น
และไหนๆ แล้วก็ไมล่ ืมใช้ 『ใยเหลก็ กลา้ 』 วางกบั ดกั เปน็ ช่วงๆ
ด้วย ถา้ มาแตะรั้วโดยไม่รู้อะไรละก็ ไดแ้ ผลดงั ฉัวะ! แน่

บทที่ 2 ก�รต่อสูท้ ่ีหมู่บ้�นก็อบลิน 133

แตถ่ ้าการตอ่ สคู้ รง้ั นี้สิ้นสุดลงเม่ือไรคงต้องห้ามลืมเก็บแฮะ
ผมใหท้ า� ปากทางเขา้ ออกไวท้ รี่ ั้วบรเิ วณดา้ นหน้า
พอขึง 『ใยเหนียวหนืด』 ไว้รอบบริเวณนี้เสร็จก็เป็นอันว่า
เตรียมตวั เสรจ็ เรยี บรอ้ ย
ทีเ่ หลือกเ็ ฝ้ารอใหพ้ วกทไ่ี ปสงั เกตการณ์กลบั มา
ถึงชว่ งน้ัน บรรดากอ็ บลนิ ทีบ่ าดเจ็บกไ็ ดร้ บั การรักษา และเริ่ม
ลมื ตาต่นื ทกุ ตนตา่ งก็จบั ต้องตรวจตราสภาพรา่ งกายของตนดว้ ยทา่ ทาง
ประหลาดใจ ดทู ่าวา่ ยาฟน้ื ฟจู ะใชไ้ ดผ้ ลเอาเรือ่ งเลยทเี ดียว
ดจู ากสภาพบาดแผลของพวกเขาแลว้ ผมคดิ วา่ นา่ จะจา� เปน็ ตอ้ ง
ให้ยาฟน้ื ฟหู ลายครั้งแทๆ้ ...แตย่ ากลับมปี ระสิทธภิ าพเกนิ กวา่ ท่คี าด ซ่ึง
ถือเปน็ การคา� นวณพลาดทน่ี า่ ยนิ ดี
จากนนั้ พวกเรากร็ วบรวมเศษซากไมท้ หี่ ลงเหลอื อยไู่ ปรวมกนั ยงั
ตา� แหนง่ อนั เปน็ ศนู ยก์ ลางของสถานทที่ เ่ี คยเปน็ หมบู่ า้ นแลว้ กอ่ กองไฟ มนั
ท�าให้ผมนึกถึงแคมป์ไฟ แต่น่ีไม่ใช่สถานการณ์ที่จะมามัวสบายอารมณ์
อยไู่ ด้
พวกเราจ�าเปน็ ตอ้ งมกี ารเฝ้ายามตลอดท้งั คืน
โดยผมบอกวา่ ผมจะเป็นคนเฝ้าเอง เพราะตวั ผมไมจ่ า� เปน็ ตอ้ ง
นอน ทว่า
“ไม่ได้หรอกครับ! จะปล่อยให้ท่านริมุรุท�าหน้าท่ีแบบนั้นได้
อย่างไรกัน”
“ถกู ตอ้ งแลว้ ครบั ! พวกเราจะเฝา้ ยามเอง ทา่ นรมิ รุ กุ รณุ าพกั ผอ่ น
เถอะครบั !”
ปฏกิ ริ ยิ าตอบสนองจากรอบขา้ งลว้ นมแี ต่ ใชแ่ ลว้ ! ถกู แลว้ ! อะไร
ท�านองนี้
ผมดใี จกบั ความรสู้ ึกทม่ี ใี หห้ รอก แตเ่ จ้าพวกน้ีนา่ จะเหน่ือยกนั
ย่ิงกว่าผมแท้ๆ ดังน้ันเม่ือช่วยไม่ได้ ผมจึงให้จัดเวรยามแบบเป็นผลัดๆ

134

สว่ นใครท่ีไมใ่ ช่เวรก็ให้ไปพกั ผอ่ นเสีย
พวกท่ไี ปสังเกตการณก์ ลับกนั มาประมาณกอ่ นเวลาเที่ยงคืน
ขา่ วที่ได้คอื พวกเผ่ากาโร่เรม่ิ เคลอื่ นไหวกันแลว้
แม้จะบาดเจ็บกันบ้าง แต่ดูเหมือนว่าทั้งหมดจะรอดชีวิตกลับ

มาได้
ผมเคยคดิ วา่ กอ็ บลนิ น้นั สกปรกอปั ลกั ษณ์ แต่ชว่ ง 2 วันทีผ่ า่ น

มาก็ทา� ใหผ้ มเกดิ ความผกู พนั กับพวกเขา
ถา้ เปน็ ไปได้ ผมกอ็ ยากจะจบการตอ่ สลู้ งโดยทไ่ี มม่ ใี ครเปน็ อะไร

ไปแม้แต่คนเดียว
คดิ อยา่ งนน้ั พลาง ผมกข็ งึ 『ใยเหนยี วหนดื 』 ทส่ี ว่ นทางเขา้ ออก

เป็นการเก็บงาน

กน็ ะ พวกเราเตรียมตัวกันประมาณนแี้ หละ
ในเมอื่ การตอ่ สเู้ รม่ิ ตน้ ขนึ้ แลว้ กช็ ว่ ยไมไ่ ด้ ผมมแี ตต่ อ้ งดา� เนนิ การ
ไปตามแผนทว่ี างไว้เทา่ นนั้
แม้จะเป็นหว่ งเรื่องความแขง็ แรงของรวั้ แตม่ นั กไ็ มพ่ ังลงกบั แค่
การโจมตีของเผ่ากาโร่ แถมกับดักเองก็แสดงผลเป็นอย่างดี ท�าให้ผม
วางใจได้ในระดบั หนึ่ง
เน่ืองจากคาดการณ์ไวแ้ ล้ววา่ เรอ่ื งจะกลายเป็นแบบนี้ ผมจึงให้
สร้างช่องวา่ งเลก็ ๆ ไว้ตามส่วนตา่ งๆ ของรั้ว มนั คือชอ่ งส�าหรับให้ทางน้ี
เป็นฝา่ ยโจมตเี พ่อื สกัดการเคลื่อนไหวของศัตร.ู ..
ช่องส�าหรบั ยิงธนูนน่ั เอง
ถงึ ฝมี ือจะหว่ ยแตก แต่พวกก็อบลนิ กช็ ว่ ยกนั ยงิ ธนอู อกไปผา่ น
ทางชอ่ งทางเหลา่ นนั้ ทา� ใหก้ าโรห่ ลายตวั ทถี่ กู ลกู ศรปกั พากนั สง่ เสยี งรอ้ ง
โหยหวน มศี ัตรูบางหน่วยท่พี ยายามจะฝืนเปดิ ช่องยิงธนูผา่ นเข้ามา แต่ก็
ถกู กอ็ บลนิ ถอื ขวานหนิ ซง่ึ เตรยี มตวั พรอ้ มอยแู่ ลว้ ทงั้ สองขา้ งของชอ่ งยงิ ธนู

บทท่ี 2 ก�รต่อสู้ท่หี มบู่ ้�นกอ็ บลนิ 135

บนั่ คอไป
แม้มเี วลาฝึกซอ้ มไมถ่ ึง 2 ชว่ั โมงแตพ่ วกเขาก็พยายามอย่างสดุ

ก�าลังที่จะเข้าใจในส่ิงที่ผมพูดแล้วลงมือปฏิบัติจริง และผลจากความ
พยายามเหลา่ นน้ั กไ็ ดร้ บั การตอบแทนแลว้ ในเวลาน้ี

จรงิ อยวู่ า่ พวกกาโรน่ น้ั แขง็ แกรง่ ลา� พงั แคต่ วั เดยี วกค็ งรบั มอื กบั
กอ็ บลนิ หลายตนได้

ถา้ มาเปน็ ฝงู พลงั ในการส้รู บของพวกมันกอ็ าจยงิ่ เพมิ่ สูงขึน้ ไป
กนั ใหญ่ หากเพยี งตวั เดยี วกแ็ ขง็ แกรง่ กใ็ ชจ้ า� นวนเขา้ รบั มอื กพ็ อแลว้ และ
ถ้ายิ่งมาเป็นฝูงก็ยิ่งแข็งแกร่ง ก็อย่าปล่อยให้มันรวมเป็นฝูงได้ก็พอแล้ว
สรุปก็คือมีทางรับมือได้หลายอย่างแล้วแต่จะใช้สมองคิด สิ่งมีชีวิตที่
แขง็ แกรง่ ทสี่ ุดในโลกกค็ อื มนษุ ย์ท่มี ีปญั ญาความร้ไู งละ่ !

โชคไมเ่ ขา้ ขา้ งเลยนะพวก... ผมคดิ อยา่ งนนั้ แลว้ จอ้ งมองบอสของ
พวกกาโร่ด้วยสายตาเยน็ ชา

เปน็ แคส่ ัตว์เดรัจฉาน คิดจะเอาชนะผมคนนี้งน้ั รึ... จะได้ใจมาก
ไปแลว้

●

ความเป็นไปซ่ึงแตกต่างจากภาพที่มันวาดไว้จนเกินไป ท�าให้
บอสของเผ่ากาโรเ่ ร่ิมลนลาน

ฝา่ ยบรรดากาโร่ซง่ึ อย่ภู ายใต้บงั คบั บญั ชากเ็ ร่ิมละล้าละลงั
ขนื ปลอ่ ยไวแ้ บบนี้ตอ่ ไปละก็แย่แน่
เผ่ากาโร่เป็นเผ่าท่ีจะแสดงพลังท่ีแท้จริงออกมาได้เมื่ออยู่เป็น
กลมุ่ กอ้ น ความไมเ่ ชอื่ ถอื ในตวั บอสจะกลายเปน็ ปจั จยั ทนี่ า� พาความผดิ พลาด
ถงึ ชีวติ มาให้
บอสเข้าใจเรื่องดังกล่าวเป็นอย่างดี ด้วยเหตุน้ีมันจึงก่อความ

136

ผดิ พลาดครงั้ ใหญข่ น้ึ ทนี่ ี่ ความนา่ สมเพชทไี่ มส่ ามารถทา� ลายไดก้ ระทงั่ รวั้
แค่นน้ั ก็นา่ หงดุ หงดิ อยู่ แต่มันกลัววา่ ความโกรธเคอื งของพวกพอ้ งจะมุ่ง
มาหามันดว้ ย...

บอสคิดวา่ มันจ�าเป็นจะต้องส�าแดงพลงั ของมนั ออกมาใหเ้ ห็น!
แสดงให้เห็นว่ามันเป็นตัวตนท่ีแข็งแกร่งที่สุดในฝูง ล�าพังมัน
เพียงตวั เดียวกแ็ ข็งแกร่งเกินพอ!
วินาทนี ้ันเอง ทที่ ุกอยา่ งถูกตัดสนิ

●

ไม่มใี ครละสายตาจากการเคลอื่ นไหวของบอสแห่งเผา่ กาโร่
แม้กระนัน้ ในสายตาของบรรดาก็อบลนิ ในบรเิ วณรอบๆ คงจะ
เหน็ ว่าเจา้ บอสหายตวั ไปกระมัง
ถงึ ส�าหรับผมแล้ว มันจะเปน็ การเคลื่อนไหวทเ่ี ช่อื งช้าขนาดชวน
ให้หาวนอนกเ็ ถอะ
ทกุ อยา่ งเปน็ ไปตามแผน
ผมคดิ สถานการณเ์ อาไวห้ ลายแพตเทริ น์ เหมอื นกนั แตเ่ หตกุ ารณ์
ดา� เนนิ ไปตามหน่ึงในจ�านวนนนั้ พอดิบพอดี
ทา้ ยทส่ี ดุ กแ็ คส่ ตั วเ์ ดรจั ฉาน ไมใ่ ชศ่ ตั รขู องอดตี ทา่ นมนษุ ยอ์ ยา่ ง
ผมหรอก
『ใยเหนยี วหนดื 』 ซง่ึ ตรงึ ไวท้ บ่ี รเิ วณทางเขา้ ออกนน้ั พนั ธนาการ
ร่างของบอสเอาไว้ได้ หากเป็นพลังของบอสแห่งเผ่ากาโร่ ก็อาจจะตัด
『ใยเหนียวหนืด』 ให้ขาดไดอ้ ยู่หรอก
ผมไมม่ วี ธิ กี ารทจี่ ะตรวจสอบเรอ่ื งดงั กลา่ ว แตเ่ รอ่ื งทวี่ า่ นจ้ี ะเปน็
อย่างไรก็ช่าง เพราะเป้าหมายของ 『ใยเหนียวหนืด』 คือการหยุด
เคลื่อนไหวของบอสใหไ้ ด้แมเ้ พียงเสยี้ ววนิ าทกี ย็ ังดี

บทท่ี 2 ก�รตอ่ ส้ทู ี่หมู่บ�้ นก็อบลนิ 137

เพราะขนื ปลอ่ ย 『ดาบวาร』ี ใสโ่ ดยไมห่ ยดุ การเคลอื่ นไหวกอ่ น
แลว้ อกี ฝา่ ยดนั หลบไดข้ น้ึ มาคงดไู มจ่ ดื เลย ทสี่ า� คญั ถา้ ยงิ ถกู พวกเดยี วกนั
ขึ้นมาละก็ยิ่งไปกันใหญ่ เร่ืองแบบนั้นจะเกิดขึ้นก็ไม่แปลก ขึ้นอยู่กับ
สถานการณก์ ารตอ่ สู้

ผมวางกับดักนี้ไว้เพราะเหตุผลดังกล่าว แต่ดูเหมือนว่าผมจะ
คิดมากไปเองแฮะ

เจา้ พวกนไ้ี ปไดไ้ มถ่ งึ ขน้ั ทา� ลายรว้ั ดว้ ยซา�้ ผมคดิ แผนการทว่ี า่ จะขึง
『ใยเหลก็ กลา้ 』 ไวท้ ป่ี ากทางเขา้ ออกดว้ ยดไี หมไวเ้ หมอื นกนั แตเ่ มอ่ื คา� นงึ
ถงึ เรอ่ื งทว่ี า่ อาจจดั การศตั รไู ดไ้ มต่ ายสนทิ แลว้ ครง้ั นผ้ี มจงึ ไมใ่ ชว้ ธิ ดี งั กลา่ ว

ในกรณนี ี้ มคี วามจา� เปน็ จะตอ้ งเเสดงใหเ้ หน็ วา่ ผมเปน็ ผแู้ ขง็ แกรง่
เหนือใคร กบั ดักนม้ี ไี วเ้ พอื่ การนั้น

ผมใช้ 『ดาบวาร』ี เล็งไปท่ชี ว่ งคอของบอสแหง่ เผา่ กาโรโ่ ดยไม่
ลังเล

และ 『ดาบวาร』ี ก็ฟันล�าคอของบอสได้โดยไมม่ ีพลาด
แสดงใหท้ ง้ั หมดเหน็ ไดว้ ่าผมสังหารบอสไดอ้ ย่างงา่ ยดายส้ินดี
“จงฟงั เผา่ กาโรท่ ั้งหลายเอ๋ย บอสของพวกแกตายแล้ว! ฉันจะ
มอบทางเลือกให้พวกแก จะยอมจ�านน หรือวา่ จะตาย!”
เอาละ เจ้าพวกน้จี ะตอบอย่างไรนะ?
ขอแคอ่ ยา่ ตะลยุ เขา้ มาแบบไมก่ ลวั ตายเพอ่ื ไวอ้ าลยั ใหบ้ อสเลย...
ทว่าพวกเผา่ กาโรไ่ มม่ ีทที ่าวา่ จะขยับแม้แต่นอ้ ย
แยแ่ ฮะ... หรอื คดิ จะพงุ่ เขา้ ใสท่ างนพ้ี รอ้ มกนั ทงั้ หมดดว้ ยอารมณ์
ประมาณว่าถา้ จะให้ยอมจ�านนละก็ขอตายดกี วา่ ! เหรอ?
ถ้าเปน็ แบบนน้ั ก็ตอ้ งเปดิ ศึกเตม็ ตวั ละ
ในแงข่ องจา� นวนแลว้ ทางผมเปน็ ฝา่ ยแพ้ ดงั นน้ั ทางนเี้ องกค็ งไม่
สามารถเอาชนะแบบไรบ้ าดแผลได้

138

จนถงึ ตอนนีอ้ ตุ สา่ ห์ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแทๆ้ ... ถึงสูอ้ ย่างไรก็
คงไมม่ ีแพ้หรอก แต่ถา้ เป็นไปได้ก็ไมอ่ ยากสเู้ ลยแฮะ

สายตาของพวกกาโร่ก�าลังรวมกันอยู่ท่ีผมท่ามกลางความเงียบ
สงดั ราวกบั ว่าการตอ่ สเู้ มอื่ คร่นู ้เี ปน็ เรือ่ งโกหก

ผมค่อยๆ ออกเดนิ ไปทา่ มกลางสายตาเหล่านั้น ผมไมร่ วู้ า่ น่จี ะ
ท�าให้พวกมันตัดสินใจอย่างไร แต่ผมจะท�าให้เจ้าพวกนี้รู้สึกถึงการตาย
ของบอสได้ชดั เจนยิ่งขนึ้

ไม่มีใครคิดจะท�าอันตรายผม จนกระท่ังผมไปถึงเบื้องหน้าศพ
บอสของเผ่ากาโร่

กาโร่ตัวหนึ่งซึ่งนิ่งงันอยู่ข้างกายบอส ถอยหลังไปก้าวหนึ่งเม่ือ
ผมไปถึง

แลว้ ผมกก็ ลนื กนิ บอสของพวกเผา่ กาโรเ่ ขา้ ไป เพราะการกระทา� น้ี
เปน็ สทิ ธิอนั ชอบธรรมของผู้ทีช่ นะการตอ่ สู้

《วเิ คราะหเ์ สรจ็ สนิ้ ไดร้ บั ความสามารถจÓลอง : กาโร่ ไดร้ บั
สกลิ เฉพาะตวั ของกาโร่ 『สดุ ยอดประสาทรบั กลน่ิ จติ สอื่ สาร คกุ คาม』》

เสียงของ 『มหาปราชญ์』 ดังขึ้นในใจผม ดูเหมือนว่าผมจะ
ประสบความสา� เร็จในการชงิ สกลิ ของกาโร่มา

ในขณะที่พวกกาโร่กลับไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัวเลยแม้แต่น้อย
ท้งั ทบี่ อสของพวกตนถูกกินเข้าไปต่อหน้าตอ่ ตา

อมื ...
ลองโดนถงึ ขนาดนแี้ ลว้ กน็ า่ จะมแี ค่ 2 ตวั เลอื ก คอื กลวั จนหนไี ป
หรือไม่กพ็ งุ่ เขา้ มาโจมตเี พราะความกลวั นีน่ า...
อะ๊ ! ผมพดู ไปว่าจะยอมจา� นนหรือจะตายสนิ ะ?
แยล่ ะ ผมอาจได้ใจมากไปจนทา� เกนิ เหตกุ ไ็ ด้

บทที่ 2 ก�รตอ่ สู้ท่หี มบู่ �้ นก็อบลิน 139

ชว่ ยไม่ไดแ้ ฮะ เตรยี มทางหนีไวใ้ หพ้ วกมันด้วยแล้วกนั ผมคิด
อย่างนั้นแล้วจ�าลองกายเปน็ กาโร่

จากนนั้ กท็ า� การ 『คกุ คาม』 ด้วยเสียงค�ารามล่นั
“หหึ ึหึ จงฟัง! ฉันจะปลอ่ ยพวกแกไปแคค่ รั้งนเ้ี ท่าน้ัน ถ้าไม่คดิ
จะยอมจา� นน ก็จงไปจากทน่ี ่เี สยี !!”
ผมประกาศแกพ่ วกกาโร่
เท่านี้ เจ้าหมาจรจัดพวกน้ีก็คงจะหนีไปสักที ผมคิดอย่างนั้น
แต่สงิ่ ที่เกิดข้ึนกลบั ผิดจากการคาดคะเนของผม
(พวกเราทัง้ หมดจะขอติดตามรบั ใชท้ ่านครับ!)
บรรดาเผา่ กาโรป่ ระกาศยอมจา� นน และหมอบราบลงกบั พนื้ โดย
พรอ้ มเพรยี ง ถงึ ดอู ยา่ งไรกเ็ หมอื นหมากา� ลงั นอนแหมะกบั พนื้ เทา่ นนั้ กเ็ ถอะ
นะ
ดเู หมอื นวา่ พวกมนั เลอื กทจ่ี ะตดิ ตามรบั ใชผ้ มแฮะ ทไี่ มข่ ยบั ตวั เนยี่
คือก�าลังประชมุ กันด้วย 『จิตส่อื สาร』 งั้นเรอะ? เอาเถอะ ถา้ ไม่จา� เปน็
ตอ้ งสู้กนั กถ็ ือเป็นเรื่องดี
และแลว้ การต่อสู้ทีห่ ม่บู ้านก็อบลนิ ก็จบลงด้วยประการฉะน้ี

*

ก็นะ
เรอื่ งทลี่ า� บากยงิ่ กวา่ การตอ่ สู้ กค็ อื การเกบ็ กวาดหลงั การตอ่ สนู้ ล่ี ะ
ใครกนั ฟะที่สั่งให้ทา� ลายบา้ น... หลงั จากน้ีไปคดิ จะท�าไงหา?
ที่ส�าคัญ แล้วหลงั จากคืนน้ไี ปจะจัดการกับเรอื่ งท่นี อนของพวก
กอ็ บลนิ อยา่ งไรด?ี
แถมใครจะเป็นคนดูแลพวกเจา้ ตบู อีก...
ดเู หมอื นจะมตี ายไปหลายตวั กจ็ รงิ แตก่ ย็ งั เหลอื อยอู่ กี ถงึ แปดสบิ

140

กว่าตวั
แบบนม้ี นั ... อยา่ งไรกเ็ ถอะ วนั นพ้ี อแคน่ !้ี เรอื่ งคดิ ไวพ้ รงุ่ นค้ี อ่ ย

วา่ กนั รอให้เจา้ พวกน้ีตืน่ กันแล้วคอ่ ยคดิ ดีกว่า
ก่อนอนื่ ผมจงึ สง่ั ใหพ้ วกก็อบลินมานอนกนั รอบๆ กองไฟ สว่ น

พวกเจา้ ตบู ให้พักกันรอบๆ หมบู่ ้าน แล้วแยกยา้ ยกันก่อนแค่น้ัน

เมอ่ื ตะวันข้ึนในเชา้ วันถัดมา
ผมคดิ มาตลอดเมอื่ คนื วาน แลว้ กน็ กึ ออกในทสี่ ดุ นนั่ คอื ยทุ ธการ
ให้พวกก็อบลินดแู ลพวกกาโร่! นัน่ เอง
จ�านวนพวกก็อบลนิ ทั้งหมดทีต่ อ่ สไู้ ด้คอื 74 ตน โดยไม่มีใคร
ไดร้ ับบาดเจ็บจากการต่อส้เู มอ่ื วานนี้
ทกุ ตนปลอดภยั ดี อย่างมากก็มแี ค่แผลถลอกปอกเปิก
ส่วนผ้รู อดชวี ิตจากเผา่ กาโรม่ ี 81 ตัว
โดยมีบางตัวท่ีได้รับบาดเจ็บด้วย แต่ผมก็ใช้ยาฟื้นฟูรักษาให้
ทนั ที
อันที่จริงปล่อยไว้ก็ไม่น่าจะไม่เป็นไรหรอก เพราะดูเหมือนว่า
พลังในการฟืน้ ตัวของพวกกาโรจ่ ะสูงเอาเรื่องเลยทเี ดยี ว
ผมให้พวกกอ็ บลนิ ทตี่ ื่นกันแลว้ มายนื เรียงแถว
สว่ นพวกทีไ่ ม่สามารถตอ่ สู้ไดก้ ็ยนื จอ้ งมองอยู่จากบริเวณรอบๆ
อย่างไรก็ช่วยไม่ได้ที่จะดเู ตะตา เพราะตอนนที้ ีน่ ่เี ป็นพ้นื ท่ีวา่ งเปล่าท่ีไมม่ ี
บ้านหรอื อะไรทง้ั สนิ้
ผู้ที่ยืนเตรียมพรอ้ มอยขู่ า้ งๆ ผมก็คอื ผูใ้ หญ่บา้ น
ดเู หมอื นวา่ เขาจะพยายามดแู ลรบั ใชผ้ ม แตถ่ งึ จะมคี ณุ ปกู่ อ็ บลนิ
มาตดิ ตามปรนนิบัติผมก็ไม่ดีใจหรอก เพราะเซนส์เร่อื งความงามของผม
ยังคงเดมิ เหมอื นเม่อื ชาตทิ ่ีแลว้
ถงึ จะกลบั ชาตมิ าเกดิ กลายเปน็ ปศิ าจ แตม่ แี คเ่ รอื่ งนเ้ี ทา่ นนั้ ทผ่ี ม

บทท่ี 2 ก�รต่อสู้ท่ีหมบู่ ้�นก็อบลิน 141

ไมย่ อมยกให้ ทว่าหมู่บา้ นของปศิ าจไม่มีใครท่ีนา่ รักๆ เลย ดังน้ันผมจึง
ต้องยอมแพไ้ ปกอ่ นอกี พกั ใหญอ่ ย่างช่วยไมไ่ ด้

จากนน้ั ผมก็เรียกพวกเผา่ กาโร่ให้มาอยู่ข้างๆ พวกกอ็ บลนิ ท่ตี ัง้
แถวกนั เรียบรอ้ ยแลว้

“เออ่ พวกนาย ตอ่ จากไปนี้ฉนั จะให้พวกนายใช้ชีวิตโดยอยู่กนั
เปน็ คนู่ ะ!”

เอย่ แล้วผมก็แอบดปู ฏิกิรยิ าตอบสนอง
พวกเขากา� ลงั จอ้ งมองมาทางผมดว้ ยทา่ ทางทแี่ สดงใหร้ สู้ กึ ไดว้ า่
ก�าลงั ต้ังใจรอคอยค�าพดู ของผมโดยไม่สง่ เสยี งเลยสักแอะ
ไม่มีใครแสดงทีท่ารังเกียจเร่ืองการจับคู่แฮะ ท่าทางคงจะไม่
เปน็ ไร
“เขา้ ใจความหมายรเึ ปล่า ก่อนอ่นื ชว่ ยจดั 2 ตนเป็น 1 คกู่ ่อน
เถอะ!”
ทันทีท่ีผมบอกแบบน้ัน พวกก็อบลินกับพวกกาโร่ก็ส่งสายตา
หันมองผ้ทู ่ีนั่งอย่ขู ้างๆ
จากนน้ั กจ็ ับคเู่ ป็น1 กลุ่ม 2 ตนตามค�าส่ังอยา่ งว่างา่ ย
“ศตั รใู นวนั วานคอื มติ รในวนั น”ี้ ...ความหมายอาจจะผดิ ไปสกั หนอ่ ย
แต่พวกเขาคงจะยอมรับกันไดแ้ ล้วว่าเร่อื งมันเป็นไปแบบน้ัน
ถึงตรงนผ้ี มจงึ เพ่ิงร้สู กึ ถึงเร่อื งหน่งึ เจ้าพวกนีไ้ มม่ ชี อื่ กนั เลยรึ?
เวลาเรยี กมันไม่สะดวกเอาเสยี เลย
ขณะทเ่ี ฝา้ มองพวกกอ็ บลนิ กบั พวกกาโรท่ ยอยกนั จบั คเู่ ปน็ 2 ตน
1 กลมุ่ ดว้ ยหางตา ผมก็เอ่ยว่า
“ผใู้ หญบ่ า้ น เวลาเรยี กพวกนายเนยี่ มนั ไมส่ ะดวกเอาซะเลย ฉนั
เลยคดิ ว่าจะตั้งชอ่ื ใหพ้ วกนายดไี หม?”
ทนั ทีทผ่ี มเอย่ อยา่ งนน้ั กเ็ กดิ เสยี งฮอื ฮาดงั แซด่ ! พรอ้ มกนั นน้ั
ทกุ สายตาในบรเิ วณรอบๆ ก็หันมารวมกนั ทผี่ ม

142

กระทั่งก็อบลินที่ไม่ใช่ก�าลังรบซ่ึงก�าลังเฝ้ามองอยู่รอบๆ ก็หัน
สายตาที่แสดงความตกใจมาทางผมโดยพรอ้ มเพรยี ง

“จะ จะด.ี .. หรือครบั ?”
ผูใ้ หญบ่ า้ นเอ่ยถามดว้ ยทา่ ทางเหมือนหวาดๆ
อะไรหวา่ ? ตน่ื เตน้ อะไรกัน?
“อะ ออ้ื ถา้ ไม่มปี ัญหาอะไรละก็ ฉันคดิ วา่ จะต้ังชอ่ื ให้พวกนาย
น่ะ”
ทันทีท่ีผมเอ่ยจบ พวกก็อบลินท่ีพากันเหลือบมองมาทางผม
ด้วยทา่ ทางเหมอื นกลนื น�้าลายไมล่ งก็พากันส่งเสยี งเฮล่นั
มันอะไรกนั แนเ่ นยี่ ?
ท่าทางเหมือนก�าลงั ตน่ื • เต้น • สดุ ๆ • เลย! แฮะ...
ถ้าไดช้ ่ือแล้วดใี จขนาดน้นั ละก็ ต้ังกนั เองก็ได้แทๆ้
ในตอนนนั้ ผมคิดแค่ง่ายๆ สบายอารมณแ์ บบน้นั

กอ่ นอื่นกต็ ้องเร่มิ จากผ้ใู หญบ่ ้านเปน็ คนแรก
ผมลองถามชอ่ื ทล่ี กู ชายของเขาเคยถกู ตง้ั ดู กไ็ ดค้ วามวา่ ดเู หมอื น
จะชอื่ “รกิ รุ ”ุ ผมเลยตงั้ ชอื่ ใหผ้ ใู้ หญบ่ า้ นวา่ “รกิ รุ +ุ โด” = รกิ รุ โุ ด ชอื่ นไ้ี ม่มี
ความหมายอะไร ผมตงั้ แบบขอไปทปี ระมาณวา่ เสยี งมนั คลอ้ งกนั ดเี ทา่ นนั้
พอผมพูดแบบลอ้ เลน่ ว่าถ้ามีลกู ชายกใ็ ห้ตัง้ ช่ือว่าริกุรุ แล้วเตมิ
“โด” ใหต้ วั เองซะ! อกี ฝ่ายก็กลบั รับไปจริงๆ แบบเปน็ จริงเปน็ จัง ยงิ่ ไป
กว่านั้นยงั
“ถงึ กบั กรณุ าใหบ้ ตุ รชายของขา้ สบื ทอดชอื่ นน้ั ดว้ ย ขา้ ซาบซง้ึ จน
กลนั้ น�้าตาไม่อย่แู ล้วครบั !”
ดใี จจนโอเวอร์เลยอีกตา่ งหาก
ทั้งท่ีผมแค่ต้ังแบบขอไปทีสุดๆ แท้ๆ เล่นเอารู้สึกผิดขึ้นมา
นดิ หนอ่ ยเลย...

บทที่ 2 ก�รตอ่ สูท้ ่หี มู่บ้�นก็อบลนิ 143

แตก่ ็เอาเถอะ! ผมเลือกทจ่ี ะปล่อยเลยตามเลย
ดว้ ยเหตนุ ี้เอง ชอื่ ของก็อบลินลดี เดอร์จงึ เปน็ ริกรุ ุ ซึ่งจะเติมค�า
วา่ ร่นุ ท่ี 2 ลงไปมนั กม็ แี ต่จะย่งุ ยากขน้ึ ดงั น้ันเป็นรกิ รุ ไุ ปนนั่ แหละ แถม
เจ้าตัวยังประทับใจค้างอยู่ในท่าท่ีเหมือนสวดภาวนากับผมอีกต่างหาก
เป็นพ่อลูกที่โอเวอรเ์ หมือนกันจรงิ ๆ
จากนั้นผมก็ตั้งชื่อให้พวกก็อบลินไปเรื่อยๆ ด้วยอารมณ์
ประมาณนี้ และไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ในบรรดาพวกทคี่ อยดูอยูใ่ กลๆ้ กัน
ถา้ เปน็ ครอบครวั เดยี วกนั กใ็ หก้ า� หนดชอ่ื ใหค้ ลอ้ งกนั และตงั้ ชอ่ื ใหก้ บั พวก
ท่เี ป็นโสดกบั เดก็ กา� พรา้ ดว้ ย
หลังจากนี้ไป เจ้าพวกนกี้ จ็ ะสบื ทอดชื่อพวกนี้ตอ่ ไปเรือ่ ยๆ อกี
หลายตอ่ หลายปอี ย่างน้ันร.ึ ..?
ถ้ามีหลานเกดิ มา ผ้ใู หญ่บา้ นกจ็ ะชอื่ “ริกุรุ โดโด” หรอื ถา้ มี
เหลนเกิดมาอกี เหลนก็จะชือ่ “รกิ ุรุ” ในขณะทชี่ ือ่ ของผใู้ หญ่บ้านจะเป็น
“ริกรุ ุ โดโดโด” ...เปน็ ความขอไปทีแบบสมควรจะโดนถามวา่ นี่เอาจริง
เหรอ? ...แต่เอาเถอะ คงไม่เปน็ ไรม้ัง
และแลว้ ผมกต็ ั้งชือ่ ไปเร่ือยๆ ด้วยอารมณป์ ระมาณนี้
ระหว่างน้ัน
“ทา่ นริมรุ .ุ .. คอื ว่าเปน็ พระคุณอยา่ งยง่ิ จรงิ ๆ ครับ... แตว่ า่ มนั
จะดหี รอื ครบั ?”
ผู้ใหญบ่ า้ น หรือรกิ ุรโุ ด ก็เข้ามาถามผมด้วยทา่ ทางลนลานนิดๆ
“เรือ่ งอะไรเรอะ?”
“เปล่าหรอกครับ คือพวกเราทราบอยู่แล้วว่าพลังเวทของท่าน
นนั้ ยงิ่ ใหญเ่ พยี งไร... แตเ่ ออ่ คอื วา่ มอบชอ่ื ใหพ้ วกเรารวดเดยี วแบบนเ้ี ลย...
มนั จะไม่เป็นไรหรอื ครับ?”
พดู อะไรหว่า? กะอกี แค่ตง้ั ชอื่ มนั จะมีอะไรนกั หนา...?
“อ้ือ? ก็นะ คงไมม่ ปี ญั หาหรอก”

144

ผมบอกแล้วดา� เนนิ การตงั้ ชื่อตอ่ ไป
ถา้ ทา่ นว่าอย่างน้นั ละก็... รกิ รุ โุ ดยงั มที า่ ทางเหมอื นอยากจะพูด
อะไร แตผ่ มก็ไม่ได้สนใจอีกตอ่ ไป
และเมอื่ การตัง้ ชอื่ ให้กอ็ บลินเสรจ็ สนิ้ กถ็ งึ ตาของเผ่ากาโร่

ผู้นา� ใหมข่ องเผ่ากาโรค่ อื บตุ รชายของบอสร่นุ ก่อน
รา่ งกายนน้ั กา� ยา� เหมอื นผเู้ ปน็ พอ่ และยงั ดภู มู ฐิ านอกี ดว้ ย
ผมคดิ ชอื่ พลางจ้องมองนัยนต์ าสีทองน้ัน
ใช่แล้ว! เขย้ี ววายุ “รนั ก้า” เอาช่ือนีแ้ หละ! ผมกา� หนดช่อื แบบ
เล่นงา่ ยอกี คร้งั
นามสกลุ ของผมเองกเ็ ปน็ พายุ เพราะฉะนน้ั จึงให้เปน็ เขี้ยววายุ
ในฐานะเข้ียวของผม
ก็นะ เรอ่ื งตัง้ ช่อื น่ะตงั้ ๆ มันไปเถอะ อย่างไรผมกไ็ ม่ค่อยมีเซนส์
กับเรอ่ื งแบบนอี้ ยแู่ ล้ว
ทวา่ วนิ าทที ผ่ี มตง้ั ชอ่ื ให้ “รนั กา้ ” ผมกร็ สู้ กึ เหมอื นกบั วา่ แกน่ เวท
ไดห้ ลุดหายออกไปจากภายในร่างกายของผมจนเกลี้ยง
ความรูส้ ึกไร้เร่ียวแรงอยา่ งมหาศาลเข้าจโู่ จมผม!
น.ี่ .. มนั อะไรเนยี่ ? ความรสู้ กึ เหนอ่ื ยลา้ ทไ่ี มเ่ คยรสู้ กึ อกี เลยหลงั
จากท่ีกลบั ชาตมิ าเกดิ ใหม่นี่

《รายงาน ขณะน้ีปริมาณแก่นเวททเี่ หลอื ในร่างกายได้ลดลง
จนถงึ ระดบั ทีก่ Óหนดแล้ว จะทÓการเปล่ยี นเข้าสู่สลีปโหมด ทง้ั นเี้ วลา
ทคี่ าดว่าจะฟื้นฟไู ด้สมบรู ณ์ คืออกี 3 วนั ใหห้ ลัง》

ผมยงั มสี ตสิ ัมปชญั ญะอยู่
เพราะผมไม่จา� เป็นต้องนอนหลบั

บทที่ 2 ก�รต่อส้ทู ี่หมูบ่ �้ นก็อบลนิ 145

เสียงของ 『มหาปราชญ』์ ผมก็ยังคงไดย้ ิน แล้วความเข้าใจก็
คอ่ ยๆ ซมึ ซบั เข้าสหู่ ัวใจของผม

ผมใชแ้ กน่ เวทมากเกนิ ไป... งน้ั เหรอ? อาการเหมอื นการใช้ MP
จนหมดน่ะเหรอ

แต่ว่าผมไปท�าอะไรท่ีเป็นการท�าให้แก่นเวทลดลงล่ะเนี่ย?
ประมาณวา่ ความเหนอื่ ยลา้ ทสี่ ะสมตลอดมามนั ออกอาการทเี ดยี วงนั้ เหรอ?

แตค่ ิดดูแล้ว มันก็ไม่ได้ใหค้ วามรสู้ ึกแบบนั้นแฮะ...
แม้จะลองพยายามขยบั ตัว แต่ก็ขยบั ไมไ่ ด้
ดูเหมือนว่าสลีปโหมดนั้นจะมีอารมณ์เหมือนกับการจ�าศีล
หน้าหนาว ถึงไมไ่ ด้หลบั แต่กข็ ยบั ตัวไม่ได้
รกิ รุ โุ ดลนลานรบี เขา้ มาประคองร่างของผม
แตถ่ งึ กระนนั้ กไ็ มส่ ามารถทา� อะไรได้ จงึ ไดแ้ ตจ่ บั ใหผ้ มนง่ั อยบู่ น
ทน่ี ง่ั ยกระดบั ซึง่ สรา้ งไว้ข้างกองไฟเท่าน้ัน
ถึงจะมีสติสมั ปชัญญะ แตผ่ มกท็ �าอะไรไม่ไดส้ ักอย่าง

ผมคดิ คา� นึงถึงปรากฏการณท์ ีเ่ กดิ ขึ้นในคร้ังนี้
ทา� ไมพอตั้งช่อื แล้วถึงเกดิ ภาวะขาดแคลนแกน่ เวท?
หรอื ว่าการตัง้ ช่อื จะท�าใหแ้ ก่นเวทลดลง?
จะว่าไปแล้ว... วินาทีท่ีต้ังช่ือให้ลีดเดอร์ของเผ่ากาโร่ ผมรู้สึก
เหมอื นกับว่าแก่นเวทจ�านวนมากหลดุ ออกไปจากรา่ งกาย...
แม้จะเป็นเพียงสมมุติฐาน แต่เรื่องที่ว่าหากต้ังช่ือให้ปิศาจจะ
ท�าให้สญู เสยี แกน่ เวทนนั้ คงไมผ่ ดิ แน่แล้ว
กวา่ ทผี่ มจะได้ข้อสรุปน้อี อกมากใ็ ช้เวลาไปถึง 2 วนั
พอคิดได้อยา่ งน้นั ผมก็นกึ ถงึ เหตุผลทรี่ กิ รุ โุ ดมที ่าทเี ป็นหว่ งขึน้
มาได้
เดยี๋ วกอ่ นนะ... หรอื วา่ เรอ่ื งนถี้ อื เปน็ สามญั สา� นกึ สา� หรบั ปศิ าจ?

146

แม้จะคิดวา่ กร็ บี บอกเซ่!! อย่เู หมือนกันแต่คนทเี่ ขาเตอื นแลว้
ไม่ฟังก็คือตัวผมเอง

ถ้าบ่นอะไรเรื่องน้ีก็เท่ากับเป็นการพาล แต่ถ้าร่างกายขยับได้
อยา่ งอสิ ระ ผมคงจะบ่นออกไปแน่ๆ

พาล? พาลกพ็ าลสิ ผมไมร่ ดู้ ว้ ยหรอก
ทว่าตอนแรก พวกก็อบลินเพียงแค่เป็นห่วงท่ีผมหยุดการ
เคลื่อนไหวเทา่ นั้น...
แตไ่ มท่ ราบวา่ ตง้ั แตเ่ มอ่ื ไร ทเี่ รม่ิ เกดิ การทะเลาะววิ าทกนั ใหญโ่ ต
วา่ ใครจะไดเ้ ป็นคนทา� หน้าท่ีเชด็ ตวั ให้ผม
ท�าอะไรกันล่ะเนยี่ น่ไี มไ่ ดล้ อ้ เล่นนะ จะให้มีฮาเรม็ แบบนีน้ ะ่ ขอ
ทเี ถอะ
จะว่าไงดี... ผมรู้สึกเหมือนถูกปฏิบัติด้วยอย่างกับเป็นของ
ตั้งโชวท์ ่ีถา้ ลูบแล้วจะไดโ้ ชคลาภอะไรทา� นองนน้ั เลย
และแลว้ เวลา 3 วนั กผ็ ่านไป

ฟื้น ตัว สม บูรณ์ แบบ!

แมจ้ ะเกิดอาการแกน่ เวทแห้งเหอื ด แตเ่ รากลับรู้สึกวา่ พลงั เวท
กับแก่นเวทโดยรวมของเราเพม่ิ สูงขึน้ แฮะ

พลงั เวท คือพลงั ในการควบคมุ
แก่นเวท คอื ต้นกา� เนิดของพลังงานท่ีใช้
คิดแบบนี้ นา่ จะใกล้เคยี งมากแล้วละ
เพราะเกือบตายมากเ็ ลยแขง็ แกร่งข้นึ ! ประมาณนน้ั เหรอ?
วินาทหี นึ่ง ผมคดิ ว่าลองดูดีไหม? แต่ก็อย่าดีกว่า
ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองต้องลงทุนท�าถึงขนาดนั้น แถมถ้าต้ังใจแค่
เกือบตายแต่ดนั ตายจริงข้นึ มาก็คงขา� ไม่ออก

บทที่ 2 ก�รตอ่ สทู้ ห่ี มู่บ้�นกอ็ บลนิ 147