เกิดใหม่ทั้งทีก็เป็นสไลม์ไปซะแล้ว - 01

ไม่อยากท�าอกี แลว้ นะ
จากน้ันผมกเ็ รียกบรรดาหวั หนา้ เผ่ามารวมกนั
เหลา่ หวั หนา้ เผา่ ทผ่ี า่ นการววิ ฒั นาการแลว้ พากนั คกุ เขา่ เบอื้ งหนา้

ผม
โดยนา� หนา้ ด้วยริกรุ ุโด ตามด้วยรกุ ุรุโด เรกุรุโด และโรกรุ ุโด
เมอ่ื มาเรยี งกนั อยา่ งนก้ี จ็ ะเหน็ ไดช้ ดั เจน ใชแ่ ลว้ ! ชอ่ื ของพวกเขา

ขึ้นต้นด้วยแถว ระ ริ รุ เระ โระ นนั่ เอง
ส่วนท่ีรันกา้ ข้ึนตน้ ดว้ ย ระ นน้ั เปน็ แคค่ วามบังเอิญ
กระทั่งตัวผมเองยังคิดเลยว่าต้ังได้ขอไปทีชะมัด แต่ไม่เป็นไร!

เพราะอย่างไรก็ไมม่ ีใครรหู้ รอก
แต่อย่าลืมท�าท่าใหใ้ ครๆ เหน็ ละ่ วา่ นี่พยายามคิดเตม็ ท่แี ลว้
ผมเป็นชายท่ีถนัดเรื่องการท�าท่าให้คนอื่นเห็นว่า ผมพยายาม

ท�างานแลว้ นะคร้าบ
ทั้งนีผ้ ้นู �าเผา่ ทเี่ หลือตนที่ 4 นนั้ เป็นผูห้ ญงิ
ผมจึงคดิ หาชอ่ื ท่ีฟงั ดูเป็นผ้หู ญิง และต้งั ชอื่ ใหว้ า่ รริ นิ ะ
เมือ่ ทุกตนมวี วิ ฒั นาการ ผมจึงแยกกนั ออกเสยี ทวี า่ ใครเป็นใคร

บา้ ง ตัวผมเองแยกได้กระท่ังเพศของก็อบลินด้วย 『ญาณเวท』 แต่ถา้ ดู
จากรูปลกั ษณภ์ าพนอกอย่างเดยี วละก็จะแยกไดย้ ากทีเดียว

หลังจากน้ีไป ชื่อน้ีเองก็จะเปล่ียนกลายเป็นซีรีส์ด้วยหรือเปล่า
นะ? ความคดิ นน้ั ผดุ ขนึ้ ในหวั ของผม แตเ่ อาเปน็ วา่ เลกิ คดิ เรอ่ื งในอนาคต
ก่อนดกี ว่า เพราะตอนนี้ไมใ่ ช่เวลาจะมามวั ทา� อะไรแบบนนั้

เอาละ กอ่ นอนื่ กเ็ รอื่ งของบรรดาฮอ็ บกอ็ บลนิ ทอี่ ยเู่ บอื้ งหนา้ ผม
ควรจะสรา้ งความสมั พนั ธ์บนลา่ งใหพ้ วกเขาหรือไม่?

จะใหท้ กุ คนสนทิ สนมกลมเกลยี วเทา่ เทยี มกนั หมด! แบบนนั้ คง
เป็นไปไม่ไดใ้ นความจรงิ

สายการบังคับบัญชาที่ชัดเจนน่าจะมีความจ�าเป็น โดยเฉพาะ

298

ส�าหรบั ปิศาจที่ใหค้ วามส�าคัญกบั เรอ่ื งพลังอ�านาจ
ผมคดิ เชน่ นน้ั แล้วจึงตัดสินใจ
“จงฟงั ฉันจะมอบต�าแหน่งให้พวกนาย!”
ผมประกาศอย่างนน้ั
แลว้ ให้เล่อื นริกรุ โุ ดขึน้ เปน็ กอ็ บลินคงิ
ส่วนหัวหนา้ เผ่าที่เหลอื อกี 4 ตนให้เป็นกอ็ บลินลอรด์
โดยมบี รรดากอ็ บลนิ ทงั้ หมดซงึ่ ยงั คงอยรู่ ง้ั ในหมบู่ า้ นหมอบกราบ

พลางกลนื นา้� ลายเอ๊อื กและเฝา้ มองภาพนนั้ อยรู่ อบๆ
“““ขอรับ!! รับทราบขอรับ!!”””
ค�าพูดนั้นเป็นสญั ญาณให้เสยี งโห่รอ้ งยนิ ดีดังกกึ กอ้ งสะทอ้ นขึ้น
น่ีคอื จดุ เร่ิมตน้ ประวัตศิ าสตรห์ นา้ ใหม่ของเหล่าก็อบลิน

ไคจินจัดเตรียมอุปกรณง์ านชา่ งไมโ้ ดยไม่มขี าดตกบกพรอ่ ง
สว่ นพวกเสอื้ ผา้ กไ็ ดร้ บั การจดั ทา� อยา่ งราบรนื่ ภายใตก้ ารแนะแนว
ของการ์มกบั โดลด์
วัสดุจ�าพวกไม้ถูกเก็บรักษาไว้ ณ บริเวณท่ีวา่ งของหมูบ่ ้านเพ่ิม
ข้นึ เรอ่ื ยๆ เรยี กวา่ การจัดเตรียมค่อยๆ พรอ้ มขึ้นทลี ะน้อยๆ
เมื่อถึงเวลาที่ก็อบลินท้ังหมดวิวัฒนาการเสร็จส้ินและผมได้
ตรวจสอบเร่อื งน้เี รียบรอ้ ยแล้ว พวกมิลดท์ ่อี อกไปวดั พื้นทีข่ องสถานทซ่ี ่ึง
มกี �าหนดการจะสร้างหม่บู ้านใหม่ก็กลบั กนั มาพอดี
ทุกอย่างด�าเนนิ ไปอยา่ งราบรนื่
ผมตรวจสอบแผนผงั ของหมบู่ า้ นใหมซ่ ง่ึ มกี า� หนดการจะสรา้ งขน้ึ
ขนาดของมัน ควรจะเรียกไดว้ า่ เมอื งมากกว่าหมบู่ า้ น
นจี่ ะเป็นท่ีอยอู่ าศัยใหม่ของพวกเรา

เม่ือตรวจสอบเรียบร้อยว่าการเตรียมตัวท้ังหมดพร้อมสรรพ

บทท่ี 4 ผู้ปกครองแห่งเพลิงกมั ปน�ท 299

พวกเราก็ออกเดินทาง
เพ่อื ก้าวเดินมงุ่ หน้าไปสู่แผ่นดินใหม่
ก้าวแรกเพอื่ สรา้ งอาณาจักรใหมข่ องพวกเรา!

●

ชื่อของชายผนู้ ้ี คอื ฟวิ ส์
ตา� แหนง่ ของเขาคอื กลิ ดม์ าสเตอรข์ องสมาคมอสิ ระสาขาเบอรม์ นุ ด์
ซ่ึงต้ังอยู่ในอาณาจักรเล็กๆ นามเบอรม์ ุนด์
นอกจากนนั้ เขากย็ งั เปน็ นกั ผจญภยั ฝมี อื ฉกาจ ทค่ี วามสามารถ
ขนาดไดร้ บั การรับรองข้นึ ไปถงึ ระดบั “A-”
เขาเร่งด�าเนินการตรวจสอบเป็นการส่วนตัวอย่างรวดเร็ว ตาม
สญั ญาที่ให้ไวก้ ับบารอนเบลยาร์ด
ผลลัพธ์ท่ีได้ก็คือเขาได้รับการติดต่อจากหน่วยข่าวกรอง และ
ทราบความว่าจกั รวรรดไิ ม่ไดม้ ีการเคลอื่ นไหวแต่อย่างใด
เปน็ ไปไดห้ รอื ไมท่ จ่ี กั รวรรดจิ ะไมเ่ คลอื่ นไหวแบบนต้ี อ่ ไปเรอื่ ยๆ...
เขาคิดอย่างนัน้ แตเ่ ขาจะปล่อยให้เกดิ ความผิดพลาดขน้ึ ไม่ได้
เขาจึงใหด้ �าเนนิ การจับตามองจักรวรรดิต่อไป
แมว้ ่าตามจริงแล้วน่ีจะไม่ใช่งานของเขา แต่กเ็ ป็นเรอื่ งช่วยไมไ่ ด้
เขาตัดใจได้เชน่ นน้ั
และแลว้ กม็ รี ายงานเขา้ มาหาเขาวา่ ทมี สา� รวจอกี ทมี หนงึ่ เดนิ ทาง
กลับมาถึงแล้ว

เมอ่ื เขา้ ไปในห้อง ฟวิ สก์ น็ งั่ ลงบนเกา้ ออ้ี ยา่ งช้าๆ ท่ีนน่ั คอื หอ้ ง
รับรองส�าหรับพูดคุยเรอื่ งท่ีเป็นความลับสดุ ยอด

ท่ีโซฟาฝั่งตรงกันข้าม มีกลุ่มชายหญิง 3 คนซ่ึงเป็นเหล่า

300

นกั ผจญภัยระดับ B นัง่ อยู่
กิโด ผูเ้ ช่ียวชาญการปฏบิ ัติงานลบั คลาส “ทฟี (โจร)” เป็น

ชายที่ชา� นาญการรวบรวมข้อมูล
คาบาล ผเู้ ป็นเลศิ ดา้ นพลงั ปอ้ งกนั คลาส “ไฟเตอร์ (นักรบ-

เกราะหนกั )” ชายซึ่งปฏิบัติหน้าทใี่ นฐานะกา� แพงของทีมได้อย่างแข็งแรง
แมจ้ ะชอบพูดเลน่ ไมเ่ ขา้ ทา่ แตท่ �างานได้เปน็ อย่างดี

เอลเลน ผเู้ ชยี่ วชาญในการใชเ้ วทมนตรช์ นดิ พเิ ศษ คลาส “ซอร-์
เซอเรอร์” ซ่ึงควบคุมเวทมนตร์ได้หลากหลาย และช�านาญเวทมนตร์
เคลอื่ นยา้ ยทสี่ ดุ ในจา� นวนนนั้ ความเตรยี มพรอ้ มอนั สมบรู ณเ์ พอ่ื เพม่ิ อตั รา
การรอดชวี ิตให้ทมี ของเธอเปน็ คณุ ลกั ษณะท่คี วรจับตามองเปน็ พเิ ศษ

ท้งั หมดนี้คือทีมซง่ึ ฟิวส์สง่ ให้ไปตรวจสอบถ�้าทเ่ี วลโดรา่ ถกู ผนึก
ส่ิงแรกท่ีฟิวส์คิดก็คือยอดเยี่ยมจริงๆ ท่ีกลับกันมาได้อย่าง
ปลอดภยั เลเวลทเ่ี หมาะสมกบั ถา้� นน้ั คอื แรงก์ “B+” แตถ่ า้ คา� นงึ ถงึ ตวั ตน
ของผเู้ ปน็ เจา้ ของถา�้ ดว้ ยแลว้ มนั กเ็ ปน็ สถานทซ่ี ง่ึ อนั ตรายพอทจ่ี ะจา้ งวาน
นกั ผจญภยั ระดบั “A-” ได้ หรอื สมมตุ วิ า่ ถงึ ฟวิ สจ์ ะเคลอ่ื นไหวดว้ ยตวั เอง
มนั กย็ งั เป็นสถานทที่ ย่ี ากจะบกุ เขา้ ไปเพยี งคนเดยี วไดอ้ ยูด่ ี
แต่ถงึ อย่างไร เขากเ็ คลอ่ื นไหวอย่างอสิ ระไม่ได้อยู่ดี เพราะเขา
เปน็ กิลดม์ าสเตอร์...
และทา่ มกลางสถานการณน์ ้นั ฟวิ ส์ก็เลอื กท่ีจะข้ามนักผจญภัย
ระดับ “B+” มาจ้างวานคนเหล่านี้ให้ไปตรวจสอบสภาวะของเวลโดร่า
แทน เหตผุ ลทฟี่ วิ สเ์ ลอื กคนเหลา่ นกี้ ค็ อื อตั ราในการรอดชวี ติ สงู และความ-
สามารถในการรวบรวมขอ้ มลู เพราะถา้ เปน็ การรวบรวมขอ้ มลู โดยหลกี เลย่ี ง
การตอ่ สลู้ ะก็ ฟวิ สต์ ดั สนิ ใจไดว้ า่ คนกลมุ่ นมี้ คี วามสามารถเหนอื นกั ผจญภยั
ระดับ “B+” เสียอีก
ทว่าหากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาขึ้นมา ความรับผิดชอบท่ีฟิวส์
ตอ้ งรบั ในฐานะกลิ ดม์ าสเตอรก์ ห็ นกั หนว่ งมาก เพราะจะเทา่ กบั วา่ หวั หนา้ -

บทที่ 4 ผ้ปู กครองแห่งเพลิงกัมปน�ท 301

สาขาเปน็ ผฝู้ ่าฝืนกฎเองอย่างชดั เจน
แตฟ่ วิ สก์ ค็ ดิ วา่ ไมว่ า่ อยา่ งไร เขากจ็ า� เปน็ จะตอ้ งตรวจสอบเรอ่ื งน้ี
ดงั นน้ั ผทู้ ดี่ ใี จทส่ี ดุ ทคี่ นเหลา่ นก้ี ลบั มาไดอ้ ยา่ งปลอดภยั จงึ ไมใ่ ช่

ใครอนื่ นอกจากตวั ฟวิ ส์เอง
“ขอฟงั รายงานหนอ่ ยส”ิ
แตฟ่ วิ สเ์ อย่ ถามโดยไมย่ อมแสดงความรสู้ กึ นน้ั ออกมาทางสหี นา้

เป็นอนั ขาด
แม้ในใจจะรู้สึกขอบคุณเพียงใด แต่ฟิวส์ก็ไม่สามารถเอ่ยถ้อย

แสดงการตอบแทนความเหน่ือยลา้ ได้
ซึ่งชายหญิงทั้งสามคนต่างกเ็ คยชนิ แลว้ เช่นกนั
“ล�าบากแทบตายเลยนา? ให้ตายเถอะ!”
“อยากอาบนา�้ เร็วๆ จัง...”
“ผมวา่ คนทีล่ า� บากน่ะ คือผมทต่ี อ้ งคอยปรามเวลาพ่ชี ายกับเจ๊

ตกี นั มากกวา่ นะ...”
ท่าทีของท้ังสามไม่ต่างจากเวลาที่รายงานภารกิจธรรมดาอย่าง

ทกุ ๆ คร้ัง ทวา่ ดวงตาน้นั ไม่มีแววชวนหัว สรุปก็คอื ปฏกิ ิริยาดงั กล่าวนั้น
ชว่ ยบง่ บอกได้วา่ ภารกิจครงั้ นี้เป็นภารกิจที่ยากเข็ญเพยี งไหน

จากนั้นท้ังสามคนกเ็ รมิ่ การรายงาน
การตอ่ สู้กบั ปศิ าจภายในถ้�า
การหลอกความสามารถในการตรวจจบั ของเทมเพสตเ์ ซอรเ์ พนต์
(อสรพษิ วาย)ุ ซ่งึ เปน็ ผู้พทิ กั ษ์ และลอบเขา้ ไปจนถงึ ดา้ นในประตูผนึก
และการตรวจสอบการหายสาบสูญของเวลโดร่า หลังจากน้ัน
พวกเขายงั ตรวจสอบดา้ นในของประตอู กี เปน็ เวลา 1 สปั ดาห์ แตก่ ไ็ มพ่ บ
ตัวตนของสิง่ ใดโดยสิ้นเชิง
ทวา่ ในบรรดาสิง่ ที่พบเจอทง้ั หมด ความเปน็ จรงิ ขอ้ หน่ึงทีพ่ วก
เขานึกสงสยั ท่ีสดุ ก็คอื ------

302

“จากนนั้ ก็ พอพวกเราตรวจสอบดา้ นในเสรจ็ เรยี บรอ้ ยแลว้ กลบั
ออกมาดา้ นนอกประตู... ก็พบว่าเทมเพสตเ์ ซอรเ์ พนท์มันหายไปแลว้ นะ่ ”

“ใชแ่ ลว้ ละ! เอสเคป (เวทหลบหน)ี ของฉนั ใชง้ านตอนอยภู่ ายใน
ประตูไม่ได้ ก็เลยปวดหวั แทบตายวา่ จะหนจี ากเทมเพสต์เซอรเ์ พนทย์ งั ไง
เสียเวลาเปล่าชะมดั !”

“วิชาลวงตาบวกกับดักสร้างแหล่งความร้อนของผมเองก็ไม่ได้
ออกโรง ว่ากันตามจรงิ ก็คือตอนขาไปมันใชไ้ ดผ้ ลอยู่หรอก แตก่ เ็ ป็นห่วง
เหมอื นกนั วา่ ขากลบั อาจจะใชง้ านไมไ่ ด.้ .. ดงั นน้ั ถา้ จะบอกวา่ โชคดกี เ็ รยี กวา่
โชคดีละนะครับ”

พวกเขารายงานอย่างนั้น
หมายความว่าไงกนั แน่?
เจ้านั่นเป็นมอนสเตอร์ที่ถูกจัดประเมินแรงก์ไว้ที่ “A-” เป็น
ตวั ตนทแ่ี ขง็ แกรง่ ทสี่ ดุ ภายในถา้� นนั้ เปน็ ปศิ าจทกี่ ระทง่ั ตวั ฟวิ สเ์ องกค็ งไมอ่ าจ
เอาชนะได้ และเพราะมีมันอยู่ อัตราความส�าเร็จของภารกิจน้ีจึงลดลง
ฮวบฮาบแทๆ้ ...
ฟิวส์ครนุ่ คดิ
มีอะไรก�าลงั เกิดขึ้นในพื้นท่ีน้นั จริงๆ นน่ั ละ และฟวิ ส์กส็ รุปได้
ว่าตนจ�าเป็นจะตอ้ งรเู้ ร่ืองอะไรท่วี า่ นัน่ ให้ได้ดว้ ย
“เอาละ ฉันจะใหพ้ วกนายพักผ่อนประมาณ 3 วัน หลังจากนนั้
ช่วยเดินทางไปส�ารวจปา่ อีกครัง้ ที คราวนไี้ มจ่ �าเปน็ ตอ้ งเขา้ ไปในถา�้ แต่
ตรวจสอบบรเิ วณรอบๆ ดๆี เอาใหล้ ะเอยี ดยบิ เลย ถา้ งนั้ กไ็ ปกนั ไดแ้ ลว้ ”
“ไปกนั ได้แล้ว อะไรกันฟะ!”
“แค่ 3 วันน่ะหมายความว่าไงคะ!! ขอวันพกั มากกวา่ น้ีหนอ่ ยสิ
คะ!?”
“คร้าบๆ ...ยังไงซะถึงพูดอะไรไปก็คงไร้ประโยชน์อยู่แล้วสินะ
ครับ?”

บทที่ 4 ผ้ปู กครองแห่งเพลงิ กัมปน�ท 303

แม้จะรสู้ กึ เหมือนว่าไดย้ นิ เสียงพวกนนั้ แตฟ่ ิวสก์ ไ็ มใ่ ส่ใจ
ทสี่ า� คญั กวา่ นน้ั เขาตอ้ งรบี เรยี บเรยี งขอ้ มลู ทเี่ พง่ิ ไดร้ บั มา กา� ลงั
เกิดอะไรขนึ้ ทปี่ ่านน่ั กันแน่นะ...
ฟิวสค์ ร่นุ คดิ หนกั
ทว่าเม่ือรู้สึกขึ้นมาอย่างกะทันหันแล้วลืมตาขึ้น ก็ต้องพบกับ
สายตาท่าทางแคน้ เคืองของท้งั สามคน
เจ้าพวกนี้น่ี... ฟิวส์ถอนหายใจ ก่อนจะตวาดด้วยเสียงอันดัง
เหมือนทกุ ๆ ครั้งวา่
“มัวท�าอะไรกันอย่?ู รบี ๆ ไปไดแ้ ล้ว!”
เพ่อื ไลท่ งั้ สามคนออกไป

3 วันใหห้ ลัง
กลุ่มของคาบาล เอลเลน และกิโด ก็เร่ิมเตรียมตัวเพ่ือจะได้
มงุ่ หนา้ ไปทา� การสา� รวจปา่ อกี ครงั้
“เป็นวันหยุดทีส่ ้นั ชะมัดเลย...”
“น่ันสนิ ะครบั ”
“เฮ้ยๆ อย่าเอาแต่บ่นน่า ยิ่งบ่นยิ่งมีแต่จะเซ็งข้ึนเท่าน้ัน
เอง------”
คาบาลซง่ึ ถอื เปน็ ลดี เดอรข์ องทมี เอย่ ปลอบลกู ทมี ทงั้ สองทเ่ี อาแต่
บน่ ไมเ่ ลกิ แตท่ เ่ี สยี งนนั้ ไรก้ า� ลงั กเ็ พราะความรสู้ กึ ของเขาเองกไ็ มต่ า่ งจาก
ทง้ั สอง
วิธีการสัญจรที่จะไปสู่ป่านน้ั มีไมม่ าก
เนอื่ งจากระยะหลงั มานพี้ วกปศิ าจมกี ารเคลอื่ นไหวหนกั หนว่ งขน้ึ
รถมา้ บรรทกุ สนิ คา้ ของบรรดาพอ่ คา้ เองจงึ ไมม่ กี ารมงุ่ หนา้ ไปยงั ปา่ เพราะ
ถงึ จะวา่ จา้ งผคู้ มุ้ กนั กม็ คี า่ ใชจ้ า่ ยมากเกนิ ไปจนไมม่ กี า� ไร ดงั นนั้ ในปจั จบุ นั
ถ้าต้องการจะเดินทางไปยังป่าก็มีแต่จะต้องเดินเท้าไปเท่าน้ัน แต่ท้ังน้ี

304

เดิมทีรถม้าก็เดนิ ทางผา่ นเส้นทางทม่ี งุ่ หน้าไปยัง “ถา้� ผนกึ ” ไม่ได้อยแู่ ลว้
ฉะน้นั ไม่วา่ อยา่ งไร พวกเขาก็ตอ้ งเปล่ยี นมาเดนิ เท้าระหว่างทางอยู่ดี

และเพราะเหตุนเ้ี อง การเตรียมการจงึ ส�าคัญมาก
เพยี งแคเ่ ตรยี มอาหารทเ่ี กบ็ รกั ษาไดส้ า� หรบั หลายสปั ดาหก์ ต็ อ้ ง
เหนอื่ ยกนั ยกหนง่ึ แลว้ เพราะถา้ ละเลยในเรอ่ื งนก้ี ม็ หี วงั ไดอ้ ดตายกลางดง
กอ่ นที่จะไปถึงจุดหมาย ยังถอื ว่าโชคดดี ้วยซ้า� ท่ีพวกเขาใช้เวทมนตร์ของ
เอลเลนชว่ ยเตรยี มนา�้ ได้
เมื่อพวกเขาเตรียมการเสร็จในระดับหนึ่งและมาถึงข้ันท่ี
เตรียมตวั ออกเดินทางได้ คนคนหน่งึ ก็สง่ เสียงเรยี กพวกเขา
“ขอโทษนะ ถา้ พวกคณุ จะมงุ่ หนา้ ไปทปี่ า่ ละก็ ขอฉนั รว่ มทางไปดว้ ย
จนถึงระหว่างทางจะได้ไหม?”
เสยี งนน้ั ยากทจี่ ะบอกไดว้ า่ เปน็ ของชาย หญงิ คนชรา หรอื วยั รนุ่
สหี น้าของคนผ้นู ้นั เปน็ อย่างไรไม่มีใครบอกได้ เนื่องจากเจา้ ตวั
ใส่หน้ากากเอาไว้
หนา้ กากที่วาดลวดลายอันงดงาม ทว่าไร้สหี น้า
บรรยากาศทเี่ กดิ จากหนา้ กากนนั้ ชวนใหร้ ู้สกึ น่าสงสัย... ทว่า
“ได้สิ?”
“เฮ้ย หล่อน! ฉันท่เี ป็นลีดเดอรย์ งั ไมไ่ ดอ้ นญุ าตเลยนะ... อะไร
ของหล่อนหา ใหต้ ายเถอะ!?”
“เฮอ้ ลองถา้ เจเ๊ ขาออกปากแลว้ ละก็ จะพดู อะไรกไ็ มม่ คี วามหมาย
หรอกครับ?”
กลมุ่ 3 คนอนญุ าตอยา่ งงา่ ยดาย
“ขอบคุณมาก”
คนน่าสงสัยผู้นั้นเอ่ยเพียงค�าเดียว จากน้ันก็ออกเดินติดตาม
ทั้งสามอยา่ งเงยี บๆ
ดว้ ยเหตนุ พี้ วกคาบาล 3 คนจงึ ไดพ้ รรคพวกเพม่ิ มาอกี หนงึ่ แลว้

บทที่ 4 ผูป้ กครองแหง่ เพลิงกัมปน�ท 305

เรมิ่ ออกเดนิ ทางเพ่ือทา� หนา้ ท่สี า� รวจอีกคร้ัง

●

ในป่ากกึ กอ้ งไปดว้ ยเสียงตดั ไม้และเสยี งค้อน
หลังจากเตรียมพ้ืนท่ีส�าหรับเมืองใหม่เสร็จ ล�าดับต่อไปก็คือ
ลงมอื สร้างบา้ น แตเ่ นอ่ื งจากจะทา� การวางระบบเสน้ ทางน้�ากนั ตัง้ แต่แรก
ตอนนีจ้ งึ ยังไม่มีการสรา้ งบา้ น แต่เป็นเพียงที่ดินซงึ่ เปดิ กว้างเท่านนั้
สา� หรบั เรือ่ งของทางนา้� นนั้ พวกเราใชก้ ลไกในการดงึ น้�ามาจาก
แม่น�้าโดยตรง
แมจ้ ะยงั คงอยรู่ ะหวา่ งการกอ่ สรา้ ง แตพ่ วกเรามกี า� หนดการจะทา�
อาคารสา� หรบั ควบคมุ ดแู ลคณุ ภาพนา้� ดว้ ย โดยผมคดิ วา่ จะใหม้ รี ะบบการ
ชา� ระล้างคุณภาพน้า� ทีน่ ่ี แลว้ จงึ คอ่ ยสง่ ไปยังแต่ละบ้าน
ในส่วนของน�า้ เสยี นัน้ มีการสร้างทอ่ ทีท่ �าจากไมฝ้ งั เอาไว้ใต้ดิน
โดนสว่ นในมกี ารดดั แปลงปอ้ งกนั การสกึ กรอ่ นเพอื่ ใหผ้ พุ งั ไดย้ าก
แล้วท�าให้แข็งอยู่กับที่ด้วยปูนซีเมนต์ งานก่อสร้างที่กา� ลังท�ากันอยู่ก็คือ
งานสว่ นนนี้ น่ั เอง และโชคดดี ว้ ยทเี่ ราขดุ หาวสั ดจุ า� พวกหนิ ปนู ไดจ้ ากพน้ื ท่ี
ใกล้กับภูเขา
นอกจากน้ีก็มีก�าหนดการจะสร้างอาคารส�าหรับก�าจัดสิ่งปฏิกูล
เพอ่ื ทา� เป็นปุย๋ ไวด้ า้ นนอกเมือง
ผมมกี า� หนดการจะใหส้ รา้ งอาคารขนาดคอ่ นขา้ งใหญเ่ หมอื นกบั
โรงยิมเอาไว้สา� หรบั ใหเ้ ปน็ ทพี่ ักผ่อนหลบั นอนชั่วคราวด้วย เนอื่ งจากยงั
เปน็ แคแ่ บบแปลนชว่ั คราวจงึ มกี ารสรา้ งไวแ้ คเ่ พยี งหยาบๆ เทา่ นนั้ แต่ ณ
ปัจจุบนั กเ็ รียกวา่ ไม่มีปญั หาอะไร
การจัดการแบง่ เขตที่ดินเปน็ ไปอย่างราบรนื่
ผมให้เร่ิมการก่อสร้างจากทิศทางท่ีใกล้กับถ้�าก่อน โดยมี

306

กา� หนดการวา่ จะใหส้ รา้ งทพี่ กั ของผม ตอ่ ดว้ ยทพี่ กั ของบรรดาหวั หนา้ เผา่
และจากนนั้ กค็ ่อยสรา้ งบา้ นเรอื นของผู้อย่อู าศยั ล้อมรอบ

เพราะจดั การแบง่ เขตไวต้ งั้ แตแ่ รก จงึ จดั วางสงิ่ ตา่ งๆ ไดเ้ รยี บรอ้ ย
ไมใ่ หค้ วามรสู้ กึ รกรงุ รงั และเนอ่ื งจากมกี ารสรา้ งถนนใหญไ่ วเ้ ปน็ เหมอื นกบั
วาดรูปกางเขน จึงเคลอ่ื นไหวเป็นกลุ่มกอ้ นได้งา่ ยในยามฉกุ เฉนิ แตต่ อ้ ง
ดดั แปลงไม่ใหถ้ นนในเมอื งเชอ่ื มตอ่ กันหมดในรปู แบบทเ่ี หมอื นกนั เพราะ
ไมง่ น้ั มีหวงั ไดห้ ลงทาง แต่อันทจี่ ริงคงไม่ต้องกงั วลเร่ืองน้นั ละม้ัง

ถ้าพูดถึงเร่ืองความกังวลละก็ คงเป็นเร่ืองท่ีอาจท�าให้ศัตรู
เคล่ือนไหวไดง้ ่ายในเวลาที่ถกู โจมตลี ะมงั้ ?

แต่ว่าหากถึงจุดที่ถูกรุกเข้ามาได้ถึงภายในเมืองก็ถือว่าเป็น
ปญั หาใหญ่แล้ว ดงั นนั้ คงไมต่ ้องคดิ ถงึ เรอ่ื งนน้ั หรอก

และถา้ ถูกทา� ลาย ก็สร้างขึน้ ใหมเ่ สยี ก็พอ

ผมคดิ ถกู แลว้ ทตี่ งั้ ชอื่ ใหบ้ รรดากอ็ บลนิ เพอ่ื ใหพ้ วกเขาววิ ฒั นาการ
ข้ึนเป็นฮอ็ บกอ็ บลนิ กอ่ นแตแ่ รก

สตปิ ญั ญาของพวกเขาพฒั นาขนึ้ อยา่ งรวดเรว็ และจดจา� สงิ่ ตา่ งๆ
ไดด้ ี อกี ทั้งรูปร่างก็บึกบนึ มีพละก�าลังมากขึ้นดว้ ย

ตามทพ่ี วกคนแคระบอกเลา่ เหน็ ว่ากอ็ บลนิ น้ันเปน็ ปิศาจระดับ
แรงก์ F แตฮ่ ็อบกอ็ บลนิ จะเทยี บเท่าไดก้ บั แรงก์ C-D

อยา่ งไรก็ตาม พวกเขาเปลยี่ นไปขนาดเรยี กเปน็ 1 คน 2 คน
ดูจะเหมาะสมมากกวา่ 1 ตน 2 ตนเสียอกี พวกเขาดูใกล้เคยี งกบั มนษุ ย์
มากกว่าปิศาจ ดังน้ันระดับความแข็งแกร่งจึงมีต้ังแต่มากสุดไปจนถึง
น้อยสุด และนอกจากน้ีอาวุธและอุปกรณ์ท่ีสวมใส่ กับคลาสและอาร์ต
(วิชา) ทแ่ี ตล่ ะตนมี กจ็ ะท�าให้คะแนนประเมินเปลีย่ นไปดว้ ย

พอฟงั เชน่ นนั้ แลว้ ลองมองดู กจ็ ะเหน็ วา่ แตล่ ะตนมคี วามแตกตา่ ง
กันโดยส้ินเชิง และดูเหมือนว่าจะแตกต่างกันอย่างมากในด้านความ

บทท่ี 4 ผู้ปกครองแห่งเพลงิ กมั ปน�ท 307

แข็งแกรง่
โดยเฉพาะ 4 ตนที่ผมมอบหมายใหเ้ ป็นลอร์ดนั้น ดูท่าทางจะ

มีความสามารถสงู กวา่ ตนอนื่ ๆ มาก
จงึ ไมต่ ้องพูดถึงริกุรโุ ดทีผ่ มตง้ั ใหเ้ ป็นคิงเลย
“โอ้ มาอยู่ในทแ่ี บบนี้เองรึครับ ขา้ ตามหาแทบแย”่
รปู รา่ งของเขาสงู ใหญบ่ กึ บนึ ยงิ่ ขนึ้ ไปอกี ซะจนผมอยากจะรอ้ งวา่

เอ็งเปน็ สัตวป์ ระหลาดมาจากไหนฟะ! เลยทีเดียว
ตามที่ไคจินบอกน้ัน อย่าว่าแต่จะเทียบเท่ากับโอเกอร์ได้เลย

กลบั นา่ จะเหนือยงิ่ กวา่ ด้วยซา้� !
ไม่ใช่เพียงแค่ช่ือ แต่คงเป็นการเปล่ียนแปลงที่เกิดจากการให้

คลาสด้วยละมัง้
ระบบนิเวศของพวกปิศาจน่ีเป็นปริศนาจริงๆ คราวหน้าผม

ทดลองตั้งตา� แหน่งใหค้ นอื่นๆ ดดู ้วยอาจจะดกี ็ได้
“เกิดอะไรขึน้ เรอะ?”
“ครับ! เราจับกล่มุ คนน่าสงสยั ได้ ข้าจึงมารายงานทา่ นครับ”
“คนน่าสงสัย? เป็นพรรคพวกของปิศาจที่ไหนงั้นร?ึ ”
“เปลา่ ครบั พวกเขาเปน็ มนษุ ย์ เราไมไ่ ดท้ า� รา้ ยพวกเขาตามคา� สง่ั

ของท่านครับ”
“มนุษย?์ ท�าไมถงึ มาอยใู่ นที่แบบนไี้ ด้?”
มนษุ ยง์ น้ั เรอะ? ในที่สุดก็มาแล้ว! แบบนตี้ ้องหาทางผกู มติ รไว้

ให้ได!้
แต่ก็นะ กรณีท่ีเป็นพวกเหมือนกับนักผจญภัยง่ีเง่าก่อนหน้าน้ี

กแ็ อบเจี๋ยนท้ิงแลว้ ใหเ้ ปน็ เหยื่อของพวกปิศาจซะก็ได้ม้ัง
“เหน็ วา่ หนว่ ยรกั ษาความปลอดภยั ของรกิ รุ เุ ขา้ ไปชว่ ยพวกเขาไว้

ไดใ้ นระหวา่ งทก่ี า� ลงั ตอ่ สกู้ บั ฝงู ไจแอนตแ์ อนท์ (ปศิ าจมดยกั ษ)์ ...แตร่ สู้ กึ
จะมีร่องรอยว่าพวกเขาท�าการตรวจสอบพ้ืนที่บริเวณรอบๆ นี้ ข้าจึงมา

308

รายงานท่านเพ่ือขอคา� ตัดสนิ นะ่ ครบั ...”
อมื หรอื วา่ จะมปี ระเทศไหนมาดา� เนนิ การตรวจสอบพน้ื ทแี่ ถบน?ี้
ผมไดต้ รวจสอบกบั พวกคนแคระแลว้ วา่ มหาพงไพรแหง่ จรู า่ เปน็

พ้ืนทเี่ ป็นกลาง ไมไ่ ด้สงั กดั กบั ประเทศใดๆ ทั้งสนิ้ ถ้าจะคิดวา่ เปน็ หน่วย
สอดแนมของประเทศไหนทคี่ ดิ จะขยายอาณาบรเิ วณของตวั เอง กม็ คี วาม
เปน็ ไปได้พอสมควร

แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากน่ะสิ เอาเถอะ
มวั กลมุ้ ใจโดยไม่ไปฟังความก็ไม่ไดอ้ ะไร

ลองพบดูกอ่ นแลว้ ค่อยคิดดีกวา่
“เอาละ ฉนั จะลองพบกับพวกเขาดู ชว่ ยพาไปทสี ิ!”
บอกอยา่ งน้ันแล้ว ผมกก็ ระโดดขนึ้ ไปอยบู่ นไหล่ของรกิ ุรโุ ด
ผมขเ้ี กยี จไปไหนมาไหนเพราะสง่ รนั กา้ ใหอ้ อกไปลาดตระเวนอยู่
แม้วา่ เดินเองแบบธรรมดาจะไม่ต่างกนั แตก่ ารทา� แบบนจี้ ะชว่ ย
เสรมิ สว่ นสูงทเ่ี ต้ียของสไลมไ์ ด้ และถา้ ผมเดินไปเองทัง้ อยา่ งน้ัน กจ็ ะให้
ความรสู้ กึ เหมอื นวา่ ถกู ผคู้ นทไี่ ดเ้ จอกม้ มอง แถมคนเหลา่ นนั้ กร็ สู้ กึ ถงึ เรอื่ ง
ดังกล่าวและอตุ ส่าหก์ ้มคกุ เขา่ ลงจงึ ทา� ใหเ้ สยี งานเสียการอกี ... การปลอ่ ย
ใหอ้ กี ฝา่ ยกม้ มองถอื เปน็ ปญั หาในการรกั ษาความนา่ เกรงขาม แมจ้ ะนา่ รา� คาญ
ในหลายๆ อย่าง แต่ผมก็สรุปได้ว่าการตัดส่ิงท่ีน่าจะก่อให้เกิดปัญหาที่
ไม่ควรเกิดออกไปเอาไวก้ อ่ นนั่นละดที ส่ี ดุ
ด้วยเหตผุ ลดังกล่าว ฉะน้ันเวลาไปไหนมาไหน ผมจงึ มกั จะอยู่
บนไหลข่ องใครบางคนเสมอ

รกิ รุ โุ ดใหผ้ มนง่ั บนไหล่ แลว้ พาไปหาพวกนกั ผจญภยั ทว่ี า่ ถกู จบั
ตวั เอาไว้

เอาละ จะเป็นพวกแบบไหนกนั นะ? ขณะทก่ี �าลงั คิดเช่นน้ัน
“เด๋ียว น่แี ก! ฉนั เลง็ ไอน้ น่ั ไว้แลว้ นะ!!”

บทท่ี 4 ผปู้ กครองแห่งเพลงิ กมั ปน�ท 309

“ไมโ่ หดรา้ ยไปหน่อยเหรอคะ? น่นั เปน็ เน้อื ทฉี่ นั อุตส่าหเ์ ล้ยี งดู
มาอย่างดีนะคะ!?”

“พวกพช่ี ายครับ เร่อื งอาหารน่ะ ไมม่ กี ารออมมอื ให้กันหรอก
นะครับ!”

“ง�า่ ๆ”
เสยี งโหวกเหวกครน้ื เครงกด็ ังมากระทบกับหขู องผม
“...”
“ขะ ขออภัยดว้ ยครับ” ริกรุ โุ ดให้ค�าตอบตอ่ ค�าถามท่ไี รค้ �าพดู
ของผม
“คอื ดเู หมอื นวา่ สมั ภาระของพวกเขาจะถกู พวกมดแยง่ ชงิ ไปหมด...
แถมพวกเขายงั บอกอีกว่าช่วงหลังมานไ้ี ม่ได้กนิ อาหารกนั เลย ขา้ กเ็ ลยส่ัง
ให้เตรยี มอาหารให้พวกเขาน่ะครบั ...”
อมื ดเู หมอื นวา่ เจา้ รกิ รุ โุ ดเองกม็ จี ดุ ทอ่ี อ่ นโยนอยดู่ ว้ ยเหมอื นกนั
แฮะ
“ไมห่ รอก ดแี ลว้ ไมใ่ ชร่ ?ึ ฉนั ตอ้ งบอกวา่ ดมี ากทนี่ ายรสู้ กึ ตวั ดว้ ยซา้�
การใหค้ วามเมตตากับคนท่ีกา� ลังล�าบากน่ะเปน็ เร่อื งดนี ะ”
ผมเอย่ ชมอยา่ งนน้ั ยง่ิ นานรกิ รุ โุ ดกเ็ รมิ่ จะปกครองทกุ คนไดโ้ ดย
ไม่ต้องมาถามความเห็นจากผม ซึง่ ผมคดิ ว่านั่นเป็นเรอื่ งทด่ี มี าก
“ครบั ! ขา้ จะพยายามยง่ิ ขนึ้ เรอ่ื ยไปเพอ่ื จะไดไ้ มส่ รา้ งความลา� บาก
ตอ่ ทา่ นริมุรุครับ!”
กน็ ะ ดทู า่ วา่ เรอื่ งความเจา้ พธิ กี ารนจ่ี ะไมม่ กี ารเปลย่ี นแปลงแฮะ
เมื่อท�าความเข้าใจได้อย่างนั้นแล้ว ผมจึงเข้าไปในเต็นท์อย่าง
สบายๆ โดยมผี ู้ซ่ึงทา� หน้าทร่ี กั ษาการณ์ช่วยเปิดประตูให้
พอเข้าไปด้านใน สายตาในน้นั กห็ ันมาจับจ้องทีผ่ ม
เหล่านกั ผจญภัยทีก่ �าลงั เคีย้ วเนื้อกับผกั ซึง่ อัดอยูเ่ ต็มปาก
พวกเขาเบิกตากว้างพลางจ้องมองผมด้วยใบหน้าที่ดูตลก แต่

310

พวกเจ้าตวั คงไม่รูส้ กึ ตวั หรอกมัง้
หมื ? รสู้ กึ เหมอื นจะเคยเหน็ ทไี่ หน... อะ๊ กลมุ่ 3 คนทเี่ คยสวนกนั

ในถา้� นน่ั เอง
ถึงจะมคี นหน่งึ ทีเ่ พ่งิ จะเคยเจอเปน็ คร้งั แรกก็เถอะ
นา่ สงสัยชะมัดวา่ กินทั้งที่ยังใส่หน้ากากอย่ไู ดไ้ งหว่า
ง�่าๆ...
แถมยังกนิ แบบไมส่ นใจอะไรทัง้ น้นั ดว้ ย
วา่ แต่ นก่ี นิ เนอื้ ยา่ งกนั เรอะ! หนอ็ ย ถา้ ผมมปี ระสาทรบั รสละก.็ ..

นอ้ งเนอื้ ทแ่ี สนคดิ ถงึ อา... ประสาทรบั รสเนย่ี มตี กอยทู่ ไ่ี หนบา้ งไหมนะ...
โอะ๊ โอ สตสิ ตงั เร่มิ ม่งุ ไปในทิศทางแปลกๆ เสยี แลว้ ผมจงึ ปรบั

ความรู้สกึ เสียใหม่
ขณะเดียวกันริกุรุโดก็มุ่งไปยังหัวโต๊ะ แล้ววางผมลงบนท่ีนั่ง

ตรงนัน้
“ผมู้ าเยอื นทกุ ทา่ น ทางเราตอ้ นรบั ขบั สไู้ ดไ้ มด่ นี กั หวงั วา่ จะพอ

มองขา้ มไปบา้ งไดน้ ะครบั ? สว่ นทา่ นนค้ี อื ทา่ นรมิ รุ ุ นายเหนอื หวั ของพวกขา้ !”
หลังจากแนะน�าตวั ผมอยา่ งน้ัน ตัวเองกน็ ัง่ ลงที่ดา้ นขา้ ง
เอ๊อื ก... เสยี งกลนื ส่งิ ที่ก�าลงั กินอยใู่ นปากลงท้องดงั ขึ้น
และจากน้นั
“““เอ?๋ สไลม์เนยี่ นะ!?”””
“ง�่าๆ”
ทัง้ หมดก็ร้องตกใจโดยพร้อมเพรยี ง
ถงึ จะมคี นหนง่ึ ที่มีปฏกิ ิริยาแปลกๆ แต่เอาเถอะ
“ยินดีที่ไดร้ ้จู กั ฉันเปน็ สไลม์ช่อื ริมุรุ ฉันไม่ใชส่ ไลมไ์ มด่ ีนะ!”
อุ๊บ!! ไมร่ ู้วา่ ท�าไมบุคคลผสู้ วมหน้ากากจงึ พน่ น�้าดมื่ ออกมาเม่อื

ได้ฟงั ค�าแนะนา� ตวั ของผม
แต่เพราะมีหน้ากากคอยขวาง ส่ิงที่อมอยู่ในปากจึงไม่กระจาย

บทท่ี 4 ผปู้ กครองแห่งเพลิงกมั ปน�ท 311

ออกมา ทว่ากไ็ ม่ร้วู ่าใตห้ น้ากากจะกลายเป็นอย่างไรบา้ ง
คนอะไรเสยี มารยาทชะมดั
ดทู ่าคงจะตกใจมากละม้ังที่สไลมพ์ ดู ได้
กลุ่ม 3 คนเองกม็ ีท่าทางตกใจเหมือนกนั แตโ่ ชคดีท่ดี ูเหมอื น

วา่ พวกเขาจะไมม่ ีอะไรอยใู่ นปาก
เอาละ เจ้าพวกนเ้ี ปน็ คนแบบไหนกันแนล่ ะ่ เน่ีย? ถ้าเป็นมนุษย์

ที่เปน็ ผู้เปน็ คนก็ดหี รอก
ทา่ ทางพวกเขาคงจะต้ังสติได้แล้วละม้งั จงึ พากันกลา่ ววา่
“ขอโทษด้วยที่เสียมารยาทนะครับ ไม่นึกมาก่อนเลยว่าจะได้

ปศิ าจชว่ ยเหลอื ไวแ้ บบน้ี เรยี กวา่ รอดไปทเี ลยละครบั ”
“อ๊ะ! พวกเราเป็นนักผจญภัยเผ่ามนุษย์ค่ะ เน้ือนี่อร่อยมากๆ

เลยละคะ่ ! 3 วนั มาน่ีพวกเราตอ้ งหนีกันตลอดจนแทบไมไ่ ด้กินอะไรเป็น
เรอ่ื งเป็นราวกนั เลย... ตอ้ งขอบคณุ มากจริงๆ ค่ะ!”

“ขอบคณุ มากทก่ี รณุ าชว่ ยเหลอื ครบั ไมน่ กึ เลยวา่ จะมฮี อ็ บกอ็ บลนิ
ก�าลังสรา้ งหมบู่ า้ นกนั อยใู่ นทแ่ี บบนด้ี ้วย”

“แคกๆ คกิ หงึกๆ”
เอานา่ ไม่ต้องรีบร้อนไป
“เอาเถอะ คอ่ ยๆ กนิ อาหารกนั กอ่ นละกนั เสรจ็ เมอื่ ไหรช่ ว่ ยเลา่
ความเป็นมาให้ฟังหนอ่ ยนะ”
ผมบอกอย่างน้ันและเลือกท่ีจะเฝ้ารอให้พวกเขากินอาหารกัน
เสรจ็ กอ่ น อนั ทจ่ี รงิ นา่ จะรอใหก้ นิ กนั ใหเ้ สรจ็ กอ่ นแลว้ คอ่ ยเรยี กผมมากไ็ ด้
แทๆ้ แต่ดูเหมอื นว่าริกุรโุ ดจะยังเอาใจใส่ไม่ไดถ้ งึ ขนาดนั้นละมง้ั
ถึงอาจจะทา� ไปเพราะความรีบร้อนก็เถอะ แตห่ ลงั จากนี้คงต้อง
อบรมกนั หน่อยแล้วละ
เร่ืองทีจ่ ะมีแขก (นักโทษ?) เผ่ามนษุ ย์มาเยอื น ผมเองก็ไมไ่ ด้
คาดการณ์เอาไว้เหมือนกนั เพราะฉะนน้ั คงชว่ ยไมไ่ ด้

312



แตถ่ า้ ผมอยดู่ ว้ ยคงกนิ กนั ไดไ้ มอ่ รอ่ ย ดงั นน้ั ผมจงึ ออกจากเตน็ ท์
แล้วย�้ากับผู้ท�าหน้าที่รักษาการณ์ว่าถ้าพวกเขากินอาหารกันเสร็จเม่ือไร
ใหน้ า� ทางไปทเ่ี ตน็ ทซ์ งึ่ ตงั้ ไวใ้ กลก้ บั ถา้� อนั เปน็ เตน็ ทส์ า� หรบั ผมโดยเฉพาะ

รกิ ุรโุ ดมที า่ ทรี ูส้ กึ ผิด พอเห็นแบบนน้ั แล้ว
“เอาน่า ไม่ต้องคิดมาก ถือว่าเป็นการบ้านส�าหรับคราวหน้า
ละกนั นะ”
ผมจงึ ปลอบใจเขาแบบนัน้
ทุกคนเองก็ก�าลงั เติบโตในแบบของพวกเขา
ไม่มอี ะไรไปได้สวยทุกอย่างตัง้ แตเ่ รม่ิ แรกหรอก
จากนั้นผมกเ็ ข้าไปในเต็นท์ แล้วเฝา้ รอแบบสบายๆ
ระหวา่ งน้นั รกิ รุ โุ ดกใ็ หก้ อ็ บลนิ า่ ในบังคบั บญั ชาเตรยี มน�้าชา ซึ่ง
ดเู หมอื นวา่ จะเปน็ ของดกี วา่ ทผี่ มเคยดม่ื เมอ่ื กอ่ น แตก่ น็ า่ เสยี ดายทผ่ี มไมร่ ู้
รสชาติของมนั
นา่ สนใจจรงิ ๆ ท่วี วิ ัฒนาการสง่ ผลมาถึงเร่อื งพวกน้ีด้วย
ชีวิตอย่างมีอารยธรรมก�าลังฝังรากลึกลงไปไม่ผิดอย่างแน่นอน
นเี่ ปน็ ความเปลยี่ นแปลงท่ที า� ให้ผมม่นั ใจอย่างนั้น

*

เอาละ หลงั จากท�าโน่นท�านี่เวลาก็ผา่ นไป....
หลังจากเอย่ วา่ ขออนุญาต! เมอื่ ครู่น้ี ทง้ั สค่ี นก็เข้ามาภายใน
เต็นท์
เพราะเป็นเพียงเต็นท์อย่างง่าย ก็เลยให้ความรู้สึกคับแคบอยู่
เล็กนอ้ ย
เวลาเดียวกับที่ก็อบลิน่าซึ่งน�าทางพวกเขามาถอยออกไป ก็มี
ก็อบลิน่าตนอื่นยกน�า้ ชาเข้ามาให้

12ปารต์ ี้ (Party) : ศพั ท์ในเกมออนไลน์ประเภท Role-Playing (MMORPG) มีความหมายคลา้ ยกับค�าว่า
กล่มุ /ทมี

เหน็ ไหมละ่ ? ไมร่ วู้ า่ ตง้ั แตเ่ มอื่ ไรทพ่ี วกเขาเจรญิ เตบิ โตขนึ้ ในเรอ่ื ง
พวกนด้ี ้วย

ผมรดู้ วี า่ เมอื่ ถงึ คา�่ คนื พวกเขาจะดมื่ เหลา้ กบั พวกคนแคระ พลาง
พูดคุยเกีย่ วกับเร่ืองวฒั นธรรมและการใชช้ ีวติ

“ถ้าง้ันก็ขอแสดงความยินดีท่ีได้รู้จักอีกครั้งนะ ฉันคือผู้นา� ของ
ที่น่ชี อื่ วา่ ริมุรุ พวกนายมาทา� อะไรกันท่ีนเี่ หรอ?”

ค�าถามของผมคงอยู่ในการคาดการณอ์ ยแู่ ลว้
และผมก็ให้เวลาพวกเขาปรึกษากันด้วย ดังนั้นพวกเขาน่าจะ
ก�าหนดกนั ไวแ้ ลว้ ละวา่ จะตอบคา� ถามประมาณนอ้ี ยา่ งไร
“ยินดีทีไ่ ด้รู้จัก ฉนั ชอ่ื คาบาล อย่างน้อยกไ็ ด้ชอื่ วา่ เปน็ ลีดเดอร์
ของทมี นน้ี ะ่ นะ สว่ นยยั นช่ี อื่ เอลเลน ทางนนั้ ชอ่ื กโิ ด ถา้ บอกแลว้ จะเขา้ ใจ
รเึ ปล่านะ? คือพวกเราเปน็ นักผจญภยั แรงก์ B น่ะ”
“ยนิ ดีที่ไดร้ ้จู กั ค่ะ! ฉันเอลเลนคา่ !”
“สวัสดคี รบั ผมชอ่ื กิโด ยนิ ดที ี่ได้รูจ้ ักครบั !”
สามคนน้เี ปน็ ปารต์ ้ี12เดียวกนั จรงิ ๆ สินะ
ถ้าแรงก์ B ก็เรียกว่าแข็งแกร่งในระดับหน่ึง แต่ถึงกับเข้าไป
ในถ้�านี่มันไม่ยากไปเหรอ? หรือพวกเขาอาจจะมีวิชาหรือความสามารถ
เรื่องการพรางกายอะไรท�านองนัน้ กไ็ ด้
สามคนนถ้ี อื วา่ โอเค วา่ แตอ่ กี คนหนง่ึ ละ่ ? จา� ไดว้ า่ ตอนทสี่ วนกนั
ในถ�้ากไ็ ม่มคี นนอี้ ยดู่ ้วยน่นี า?
“สว่ นคนคนนค้ี อื คณุ ชสิ ทุ ขี่ อรว่ มทางมาดว้ ย เลยถอื เปน็ สมาชกิ
ชวั่ คราว”
“ฉนั ชสิ ุ”
เสยี งนนั้ ตดั สนิ ไดย้ ากชนดิ ไมร่ วู้ า่ เปน็ ชาย หญงิ คนชรา หรอื วยั รนุ่
แต่ตัวผมแบ่งแยกเพศได้อย่างง่ายดาย ส�าหรับผมท่ีแยกกระท่ังเพศของ
ก็อบลนิ ไดแ้ ลว้ เร่อื งแค่นถี้ อื วา่ สบายมาก

บทที่ 4 ผปู้ กครองแหง่ เพลงิ กัมปน�ท 315

หล่อนเปน็ ผ้หู ญงิ แล้วผมกย็ งั คาดคะเนไว้อีกอย่างหน่ึงดว้ ย
เจา้ หล่อน... นา่ จะเปน็ คนญป่ี ุ่นหรอื เปล่านะ? ผมอดทจ่ี ะรูส้ ึก
อยา่ งนัน้ ไมไ่ ด้
ดจู ากท่าทางการดืม่ น�้าชา และการนงั่ คกุ เขา่ ยดื ตวั ตรงแลว้
ผมรู้เร่ืองโลกน้ีไม่ละเอียดนักดังนั้นจึงฟันธงไม่ได้ แต่ท่านั่ง
คุกเข่าหลงั ตรงนม่ี นั น่าจะแปลกนะ?
แมใ้ นตอนน้เี อง คนอืน่ ทเี่ หลอื อกี 3 คนก็ไม่ได้นัง่ คุกเขา่ แต่
นง่ั ขดั สมาธิบนพรมซ่งึ ท�าจากขนหมาป่า ส่วนผู้หญงิ ทชี่ ื่อเอลเลนเองกน็ ัง่
แบบสบายๆ ในท่าคล้ายพับเพยี บ แตก่ น็ ะ ไม่ใช่เร่อื งแปลกหากวา่ ท่ีไหน
สักแหง่ ในโลกน้จี ะมีวัฒนธรรมเหมอื นกบั ญป่ี ่นุ ดงั นนั้ เก็บความคิดที่ว่าน่ี
เอาไวก้ ่อนดกี วา่
วา่ แตผ่ มนกึ ขน้ึ มาไดก้ ะทนั หนั วา่ เจา้ พวกนดี้ ทู า่ ทางประมาทกนั
เหลือเกิน หรอื ว่าคนในโลกนีจ้ ะมีจิตสา� นึกเร่อื งการระแวงภยั ตา่� ?
ทั้งหมดรับสภาพการท�าตัวสบายๆ พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
เหมอื นเปน็ เรอื่ งธรรมดา แตค่ ดิ ๆ ไปแลว้ ทนี่ ม่ี นั เปน็ รงั ของปศิ าจนะ ผคู้ น
ทอ่ี ยูท่ ่ีนรี่ วมถงึ ตัวผมเองล้วนแล้วแตเ่ ปน็ ปิศาจทั้งนนั้ นะ...
แตก่ เ็ อาเถอะ อยา่ งไรกม็ คี วามเปน็ ไปไดส้ งู วา่ นกั ผจญภยั พวกนี้
จะแคไ่ ม่รจู้ กั ระวงั ตัวเองเท่านนั้
อ๊ะ ไมไ่ ด้การๆ กลบั เข้าเร่ืองดีกวา่
“ยินดีที่ไดร้ จู้ ัก แล้วเรอ่ื งเปน็ ไงมาไงล่ะ?”
ผมเร่ิมด�าเนนิ บทสนทนาตอ่
.........
......
...
เมอื่ ถามถงึ เรอ่ื งราว กป็ รากฏวา่ พวกเขาพดู พลา่ มใหฟ้ งั หมดทกุ สง่ิ
ทกุ อย่างราวกับวา่ ไมร่ ู้จกั การนกึ สงสยั บ้างเลย

316

สรุปง่ายๆ ก็คือ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับการจ้างวานจาก
กลิ ดม์ าสเตอรใ์ หม้ าตรวจสอบวา่ มอี ะไรแปลกๆ เกดิ ขน้ึ ในพนื้ ทแี่ ถบนบี้ า้ ง
หรือไม่

จากนั้น ก็มแี ต่เรื่องไมเ่ ป็นเรอ่ื งเปน็ ราว
“กน็ ะ ถึงบอกวา่ ให้หาอะไรแปลกๆ กเ็ ถอะ แต่พวกฉนั จะไปรู้
ไดย้ งั ไงละ่ ว่าอะไรท่มี นั แปลก!”
“ใช่ๆ! อยากให้ช่วยบอกหน่อยน่ะนะว่าจะให้ส�ารวจอะไรแบบ
เปน็ รูปธรรมน่ะ!”
“ถึงพวกเราจะช�านาญเรื่องการตรวจสอบขอ้ มลู แค่ไหน แต่มัน
กม็ ีขีดจา� กดั เหมอื นกันนะครับ”
ฯลฯ ไปจนถงึ วา่ ร้ายกลิ ดม์ าสเตอรซ์ ะงั้น
ไม่ไหวแลว้ เจ้าพวกน้.ี ..
ผมล่ะสงสารกลิ ด์มาสเตอร์ทยี่ ังไม่รจู้ ักหน้าค่าตาชะมัด
แถม พอไปเจอรูที่เปิดอ้ากว้างบนโขดหินขนาดใหญ่ท่าทาง
น่าสงสัย ก็เลยคิดว่าเป็นไอ้น่ีแหละ! แต่พอลองแทงดาบเข้าไป... ก็ดู
เหมอื นวา่ มนั จะเปน็ รงั ของไจแอนตแ์ อนทต์ า่ งหาก ผมเออื มระอาซะจนพดู
อะไรไมอ่ อก
อยากถามจริงๆ ว่าท�าไมตอนนั้นถึงเลือกท่ีจะแทงดาบเข้าไป
อยากเคน้ ถามจริงๆ ใหด้ น้ิ ตาย
เก่งนะที่เอาชีวติ รอดกันมาจนถงึ ตอนนไี้ ด้
เหน็ วา่ สดุ ทา้ ยกต็ อ้ งพยายามเผน่ อยา่ งเอาเปน็ เอาตายถงึ 3 วนั
ทง้ั ยังทา� สัมภาระหายไปหมดจนกระทัง่ มาอย่ทู ่ีนี่ในตอนนี้
จะวา่ ไงดลี ะ่ ผมนกึ คา� ทจ่ี ะพดู ออกแคค่ า� เดยี วคอื เหนอื่ ยหนอ่ ยนะ!
นะ่
“อันทจ่ี ริง แถวน้มี นั ไม่เหน็ มีอะไรแปลกเลยไมใ่ ช่เหรอ? หรือ
ถา้ จะให้หา ก็คงเปน็ ถ�้ามงั้ ?”

บทท่ี 4 ผ้ปู กครองแหง่ เพลิงกมั ปน�ท 317

พอผมถามอยา่ งอยา่ งนน้ั เอลเลนก็ส่ายหนา้ ปฏิเสธ
“ท่ีนั่นไม่มีอะไรเลยค่ะ ทราบรึเปล่าคะ? เขาว่ากันว่ามีมังกร
ท่ีชั่วร้ายถูกผนึกอยู่ด้านใน แต่ทั้งท่ีพวกเราเข้าไปส�ารวจอยู่ในนั้นตั้ง
2 อาทติ ยก์ ไ็ มเ่ หน็ จะเจออะไรเลย! แถมอยากจะแชน่ า�้ รอ้ นกไ็ มไ่ ด้ ประมาณ
ว่าเหมือนพยายามเสียเที่ยวเปลา่ เลยละคะ่ ...”
“เฮ้ย ยยั บ้า เรอื่ งนนั้ น่ะจะยงั ไงก็ห้ามพดู ไม่ใชเ่ รอะ?”
“ผมไม่รูด้ ้วยนา คนแฉคือเจน๊ า! ผมไมเ่ กยี่ วข้องด้วยนา!”
พวกผู้ชายลนลานกันใหญ่เม่ือเอลเลนหลุดปากเรื่องดังกล่าว
ออกมา
แต่ก็นะ ผมรอู้ ยแู่ ลว้ แหละ ก็ตอนนัน้ พวกเราเดนิ สวนกันนน่ี า
วา่ แตม่ วี ฒั นธรรมเรอื่ งการแชน่ า�้ รอ้ นดว้ ยหรอื เนย่ี ถา้ งน้ั กอ็ ยาก
จะใหส้ รา้ งโรงอาบน้า� ไวใ้ นเมอื งนด้ี ว้ ยแฮะ
แต่เรื่องน้นั เอาไวก้ อ่ น มาคยุ กนั ต่อดีกวา่
“ที่วา่ ไปสา� รวจถ้�านนั่ น่ะ ทา� ไมถงึ ตอ้ งไปส�ารวจในที่แบบนั้นกัน
เหรอ?”
ทา่ ทางไม่นา่ จะไปหาสมบัติกันซะด้วยสิ
เมื่อได้รับค�าถามนี้จากผม คาบาลก็ส่ายศีรษะด้วยท่าทาง
เหน่ือยหนา่ ย
“ในเมือ่ พดู ออกไปแล้วกช็ ว่ ยไมไ่ ด้นะ ท่ีจรงิ ก็อย่างทีเ่ อลเลนวา่
นนั่ ละ เพราะมีขา่ วลอื วา่ ปฏิกริ ิยาของมังกรชั่วร้ายทวี่ ่าน่ันหายไปนะ่ ...”
อย่างนน้ี ีเ่ อง
ตวั ผมนน้ั ไรซ้ ง่ึ หนทางทจี่ ะรไู้ ด้ แตด่ เู หมอื นวา่ การหายตวั ไปของ
เวลโดรา่ จะทา� ให้พวกมนษุ ยว์ ุ่นวายกันใหญ่
ทงั้ ทถี่ กู ผนกึ ไวแ้ ทๆ้ แตเ่ พยี งแคห่ ายไปกก็ ลายเปน็ เรอ่ื ง จะวา่ ไงดี
ดเู หมอื นวา่ เจา้ นน่ั จะเปน็ มงั กรทส่ี ดุ ยอดไปเลยแฮะ แตใ่ นสายตาผม เจา้ นนั่
เปน็ แคม่ ังกรอารมณด์ ีช่างจ้อธรรมดาๆ เท่าน้ันเอง...

318

ว่าแต่ ผลกระทบน่ีมนั ใหญโ่ ตเอาเร่อื งเลยแฮะ ถึงกับต้องลงทุน
มาตรวจสอบดกู นั เลยทีเดียว

หรอื วา่ การพยายามสรา้ งเมอื งไวใ้ กลก้ บั ถา�้ นจ้ี ะเปน็ ขอ้ ผดิ พลาด
เสียแลว้ ?

“แถมเห็นว่าข้างในน้ันมีแก่นเวทเข้มข้นมาก ก็เลยอุตส่าห์พก
กระทง่ั หินบอกปฏกิ ิรยิ าเขา้ ไปดว้ ย... แต่ระดับความเข้มขน้ กลบั ต่�ากวา่ ที่
คาดไว้ ตอนนถ้ี งึ ถ�า้ น่นั จะยังมแี ก่นเวทเข้มขน้ กวา่ ปกติ แตม่ นั ก็กลายเป็น
ถ้�าธรรมดาไปแล้ว ถ้าบอกว่าการท่ีแก่นเวทมีความเข้มข้นลดลงคือเร่ือง
ผดิ ปกติ มนั กเ็ รยี กวา่ ผดิ ปกติ เพราะฉะนน้ั มนั กเ็ ลยเปน็ ผลการตรวจสอบ
อย่างเดยี วทเ่ี ราได้มาน่ะ”

“ก็นะคะ ยังไงซะข้างในก็มีปิศาจท่ีแข็งแกร่งอยู่เต็มไปหมด
เพราะฉะนนั้ อย่าเขา้ ไปแหละดแี ลว้ สมบตั ิอะไรกไ็ มม่ ี หนิ แร่อะไรกบ็ อ๋ แบ๋
ไม่มปี ระโยชนอ์ ะไรเลยทจี่ ะลม้ ปิศาจอนั ตรายๆ เพื่อเข้าไปดา้ นใน!”

“ถ้าลองหาดูอาจจะเจออุปกรณ์สวมใส่ของพวกโจรตกอยู่ก็ได้
แต่ดทู า่ ทางแล้วไม่นา่ จะมีอะไรมากมายหรอกครบั ”

เอ๊ือก หินแร่ด้านใน... คนร้ายที่เก็บกวาดของซ่ึงเด่นสะดุดตา
จนเรยี บ คือผมเองแหละครบั !

แถมสาเหตุทคี่ วามหนาแนน่ ของแก่นเวทลดลง ก็คงเปน็ เพราะ
ผมไปเก็บเวลโดร่าซง่ึ เปน็ แหล่งก�าเนิดมาด้วย... สรปุ แลว้ ก็คือ ดูเหมือน
วา่ เรอ่ื งเกือบทกุ อย่างจะมีสาเหตุมาจากตัวผมนเ่ี อง

เอาเถอะ ไมเ่ ปน็ ไรหรอก
เพราะถา้ ผมไม่พูดออกไป ความก็คงไม่แตก

หลงั จากนน้ั พวกเรากย็ ังคงพูดคยุ กนั ต่ออีก
พวกเขาใหข้ อ้ มลู หลายๆ อยา่ งกบั ผมในอารมณป์ ระมาณวา่ ในเมอ่ื
หลดุ ปากออกไปแลว้ จะมัวปิดไปก็ชว่ ยไมไ่ ด!้

บทท่ี 4 ผู้ปกครองแห่งเพลงิ กัมปน�ท 319

เจา้ พวกน้ีเองกเ็ ปน็ พวกนสิ ยั ดีผดิ คาดเหมือนกนั แฮะ
เท่าทฟ่ี ัง คุณค่าของถา้� นีก้ ล็ ดด้อยลงมาแล้ว ซึง่ ถ้าเปน็ อย่างน้นั
ก็คงจะมีคนมาส�ารวจทีน่ ่นี อ้ ยลง
ผมคิดกระท่ังเรื่องย้ายเมืองในกรณีท่ีแย่ที่สุด แต่ท่าทางคง
ไม่เปน็ ไรแฮะ และแตเ่ ดิมก็เหน็ ว่าไม่มปี ระเทศไหนถอื สิทธค์ิ รอบครองป่า
แห่งนี้อยู่แล้ว ดงั นน้ั จงึ ไมม่ เี หตุผลทจ่ี ะมใี ครมาต่อวา่ พวกเรา
แต่ผมก็ลองถามเผ่ือไว้ดู ว่าเรื่องท่ีพวกเราก�าลังสร้างเมืองกัน
อยู่นี่ ส�าหรบั กลิ ดแ์ ลว้ จะมปี ัญหาอะไรหรือไม่
“เออ่ กไ็ มน่ ่าเปน็ ไรนะ?”
“น่ันสนิ ะคะ... ไม่ใช่ปัญหาทกี่ ิลด์จะเขา้ มาสอดปากซะด้วย แต่
ถา้ เปน็ ระดับประเทศจะเปน็ ยังไงนะ?”
“อืม ผมเองก็ไม่รเู้ หมือนกันครับ”
กจ็ รงิ วา่ ระดบั สมาชกิ ของกลิ ดค์ งจะไมร่ กู้ ระทงั่ วา่ ประเทศจะมกี าร
เคลอื่ นไหวหรือไมห่ รอก
หรือสมมตุ วิ ่าทางประเทศจะเกิดเคลอื่ นไหวข้ึนมาจริงๆ ก็นา่ จะ
จา� เป็นตอ้ งมีข้ออ้างเหมาะๆ ไว้แจงใหป้ ระเทศอื่นรับทราบดว้ ย
และขณะทผี่ มก�าลังคิดเร่ืองเหลา่ นั้น คุณชิสทุ น่ี ่งั ฟงั บทสนทนา
อยา่ งเงยี บๆ มาตลอดกเ็ กดิ อาการผิดปกตขิ ้ึน จ่ๆู เธอกห็ มดสติลม้ ลง
ตรงนนั้
พวกเราลนลานรีบจะเข้าไปดูอาการของคณุ ชสิ ุ ทว่า------

“อก้ึ อ๊าาาาาาาาา-------!!”

มันกลับเรมิ่ ขึน้ อย่างไมท่ นั ให้ตั้งตวั

*

320

นาทเี ดยี วกับท่คี ุณชสิ หุ ยดุ รอ้ งคราง ความเงยี บสงดั ก็มาเยือน
ผวิ หนา้ ของหนา้ กากปรแิ ตกออก และมอี อรา่ พวยพงุ่ ออกมาจาก
ตา� แหนง่ นนั้ ไม่ว่าจะมองจากสายตาของใครก็เห็นไดช้ ดั ว่าก�าลงั เกดิ เหตุ
ผิดปกตขิ ้นึ
ระหว่างนั้น คุณชสิ กุ ็ลุกข้ึนยืนชา้ ๆ แลว้ เร่มิ ร่ายอาคม
“เวทมนตรอ์ ญั เชิญ!?”
เอลเลนรอ้ งอย่างตกใจ
“เฮย้ ๆ พูดจรงิ ด!ิ จๆู่ เกิดอะไรขนึ้ เนีย่ !? แลว้ เป็นการอญั เชิญ
ประมาณแรงก์ไหนล่ะ?”
“-------เออ่ ถา้ คาดคะเนจากขนาดของวงเวท กน็ า่ จะเปน็ ปศิ าจ
ระดบั สงู กวา่ “B+” นะ”
“อยา่ มัวแตพ่ ดู อะไรยืดยาวสิพวกพชี่ าย ต้องรบี หยุดคณุ ชิสสุ ิ!”
สมแลว้ ทเี่ ปน็ นกั ผจญภยั ผชู้ า� นาญการ ทง้ั สามหยดุ ตอ่ ปากตอ่ คา�
ในพริบตาแล้วกระจายตวั กันออกไป
“ธรณีเอ๋ย! จงผกู มัดหล่อนเสยี ! มัดแฮนด์ (มือโคลน)”
“ยา้ กกก-------! น็อกดาวน์ (พุ่งเข้าชนอยา่ งหนกั หนว่ ง)!!”
เอลเลนลงมอื หยดุ การเคล่ือนไหว เปิดจังหวะให้คาบาลใชว้ ชิ า
โถมตัวเข้าชน สว่ นกิโดนั้นดูจะท�าหน้าท่รี ะแวงภยั เพ่ือท่จี ะเคล่ือนไหวได้
ทนั ทีในฐานะผรู้ บั หนา้ ท่ีพลกิ ผันไปตามสถานการณ์
อมื ถึงจะเป็นแรงก์ B แต่การประสานงานน่นี ับวา่ ช้นั หนึ่งเลย
แฮะ ไม่มกี ารเคล่ือนไหวที่ไมจ่ �าเปน็ เลย
ทวา่ เมอื่ คณุ ชสิ ยุ กนว้ิ ชชี้ ขู นึ้ ลากจากลา่ งขน้ึ บน เพยี งเทา่ นนั้ กก็ อ่
ใหเ้ กดิ ระเบดิ ขนาดยอ่ มโดยมคี ณุ ชสิ เุ ปน็ ศนู ยก์ ลาง สง่ ผลใหเ้ ตน็ ทข์ องผม
กระจยุ กระจาย
เรอื่ งเตน็ ทน์ ะ่ ชา่ งมนั แตท่ สี่ า� คญั กวา่ นน้ั ทงั้ สามคนไดร้ บั บาดเจบ็

บทที่ 4 ผปู้ กครองแห่งเพลิงกัมปน�ท 321

จากการโจมตีเม่อื คร่นู ี้หรอื เปล่า?
เกิดแรงลมระเบิดในบริเวณย่อมๆ ขึ้นทว่าไม่มีผลอะไรกับผม

ดงั น้นั ผมจงึ หันไปเหลือบมองสภาพของอกี 3 คนทเี่ หลือ
คาบาลซง่ึ ใชท้ า่ นอ็ กดาวนเ์ พราะแนใ่ จวา่ การเคลอ่ื นไหวของอกี ฝา่ ย

ถูกหยุดไว้ด้วยมัดแฮนด์แล้วน้ันเจอจังหวะไม่ดี จึงได้รับผลกระทบจาก
การระเบดิ เข้าเตม็ เปาจนลอยกระเดน็ ไป

ส่วนกิโดที่ระวังภัยอยู่นั้นรับรู้ถึงอันตรายได้และผลักเอลเลน
ออกไป ทัง้ สองจงึ รอดปลอดภัยมาได้

“เฮ้ เปน็ อะไรกันรึเปลา่ ?”
“พวกเราไมเ่ ป็นไรครับ!”
“เดย๋ี วก่อน นีม่ ันเจบ็ ไปหมดทงั้ ตวั เลยนะ! ตอ้ งขอขึน้ คา่ เสีย่ ง-
อนั ตรายแลว้ !”
มเี สียงตอบรบั จาก 2 คน และตอ่ จากนั้น
“โอย เจบ็ ชะมัด......... พวกหลอ่ นนะ่ -------หัดเปน็ หว่ งลดี เดอร์
กนั ซะบา้ งสิ!”
แมจ้ ะบน่ ไมพ่ อใจ แตค่ าบาลกล็ กุ ขน้ึ ยนื ได้ ชา่ งเปน็ ชายทที่ รหด
จรงิ ๆ
“กค็ ดิ อยหู่ รอกว่าคณุ ชสิ ุน่าจะใชเ้ วทมนตรไ์ ด้ แต่ไม่นกึ วา่ จะถึง
ข้นั ใช้เวทอัญเชญิ ได้ด้วย...”
“ว่าแตเ่ ขาก�าลงั อัญเชิญอะไรมาล่ะนน่ั ?”
“เดยี๋ วๆ ไมใ่ ชเ่ วลาพูดเรือ่ งแบบน้ันนะครบั เทา่ ที่ผมรู้ ไม่เคยมี
ใครท่ใี ช้เวทมนตร์ได้โดยไมต่ ้องทอ่ งคาถาระหวา่ งอญั เชญิ เลยนะ------”
กิโดพูดได้เท่าน้นั กห็ ยดุ น่งิ กบั ท่ี แล้วหนั ไปมองคุณชสิ ทุ ี่ท่าทาง
เหมอื นไม่อยากเชือ่ สายตาตวั เอง
“เอ๋... ไม่จริงน่า หรือว่าเธอจะเป็น... ผู้ปกครองแห่งเพลิง-
กมั ปนาท------?”

322

ดเู หมือนวา่ กโิ ดจะนึกอะไรขึ้นมาได้
ฝ่ายคุณชิสุก็ยังคงร่ายอาคมต่อไป ท่ัวทั้งร่างของเธอเปล่งแสง
สแี ดงเรืองรอง แถมยังลอยข้ึนจากพ้ืนเลก็ น้อยดว้ ย
หน้ากากของเธอดูโดดเด่น เรือนผมสีดา� ที่หลุดออกมาจากชุด
คลุมปลิวสยาย
หลอ่ นมเี ปา้ หมายอะไร? เหมอื นจๆู่ ทา่ ทขี องหลอ่ นกเ็ ปลยี่ นไป
อย่างกะทันหัน...
“รกิ รุ โุ ด ใหท้ กุ คนอพยพเรว็ เขา้ ! อยา่ ใหใ้ ครเขา้ ใกลท้ นี่ เี่ ดด็ ขาด!”
“แต่ว่า...”
“นเ่ี ปน็ คา� สงั่ ! แลว้ กถ็ า้ อพยพเสรจ็ แลว้ กไ็ ปเรยี กรนั กา้ มาใหด้ ว้ ย!”
“ครบั ! รับทราบแล้ว!”
จากนั้นริกุรุโดก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทั้งน้ีจากท่ีผม
ประเมินดู พวกก็อบลินไม่น่าจะท�าอะไรได้ในงานนี้ และผมก็ไม่คิดจะ
ปล่อยใหพ้ วกเขาตอ้ งตายเปลา่
ส่วนท่ีใหเ้ รียกรนั ก้ามานัน้ ไมใ่ ช่เพอ่ื จะให้ส้กู ับคณุ ชิสหุ รอก
เหตุผลน่ะง่ายมาก เพราะผมค�านึงถึงความเป็นไปได้ที่ว่า
เหตกุ ารณต์ รงหนา้ นจ้ี ะเปน็ การแสดงของนกั ผจญภยั เหลา่ นเ้ี พอื่ หลอกให้
พวกเราตายใจน่ันเอง
เดิมที หากว่าเจ้าพวกนี้คิดจะฆ่าพวกเราให้หมดตั้งแต่แรก ก็
เข้าใจไดว้ ่าทา� ไมถงึ เลา่ ข้อมลู ปาวๆ ซะขนาดนัน้
ถึงเปน็ ไปได้วา่ อาจจะเป็นพวกตงิ ต๊องธรรมดากเ็ ถอะ...
กรณที ี่เปน็ การแสดง เจ้าพวกน้กี อ็ าจจะรอใหผ้ มตกเปน็ รองใน
ระหวา่ งการตอ่ สกู้ บั คณุ ชสิ แุ ลว้ จงึ เขา้ มาตลบหลงั ทผ่ี มเรยี กรนั กา้ มากเ็ พอื่
ป้องกันเรื่องดงั กล่าว
ผมก็ว่าผมคดิ มากเกนิ ไปแหละ แต่เผือ่ เอาไว้กไ็ มเ่ สยี หาย
“เฮ้ย กิโด ไอเ้ พลงิ กมั ปนาทอะไรสกั อย่างน่ันมันอะไรกนั หา?”

บทที่ 4 ผปู้ กครองแห่งเพลิงกัมปน�ท 323

ทว่ากอ่ นท่กี ิโดจะทนั ไดต้ อบคา� ถามนี้
“นน่ั นะ่ คอื วรี สตรที วี่ า่ มบี ทบาทเมอ่ื ประมาณ 50 ปกี อ่ นหนา้ น้ี
สนิ ะ?”
เอลเลนกถ็ ามขัดขึน้ ก่อน
มชี อื่ เสยี งงนั้ เหรอ? ขณะทผี่ มกา� ลงั คดิ อยา่ งนน้ั หนา้ กากกห็ ลดุ
ออกจากใบหนา้ ของคุณชิสุ

เปลวเพลิงพวยพงุ่ ขึน้
ปรากฏเป็นซาลาแมนเดอร์ (กิง้ ก่าเพลิง) 3 ตัวกลางอากาศ
และแล้ว ใบหน้าเปล่าเปลือยภายใต้หน้ากากของคุณชิสุก็ถูก
เปดิ เผย
เรอื นผมสดี า� แผส่ ยายไปตามแรงลมระเบดิ สะทอ้ นกบั เปลวเพลงิ
ทอประกายงดงาม
หญงิ สาวผงู้ ดงามและบอบบาง ทวา่ แววตานนั้ กลบั ฉายประกายแสง
อนั ชวั่ รา้ ย สว่ นรมิ ฝปี ากกด็ รู าวกบั จะบดิ เบย้ี วดว้ ยความสนกุ สนานทม่ี ตี อ่
การฆา่ ฟันสงั หารอย่างเลือดเย็น
ผมสมั ผสั ไดถ้ งึ ความไมเ่ ปน็ ธรรมชาตทิ ยี่ ากจะอธบิ ายในรปู ลกั ษณ์
ภายนอกนน้ั และตอนนั้นเอง------

《ยูนคี สกิล 『นักแปรสภาพ』 ทÓงาน》

เสยี งของวจนะแห่งโลกก็ดงั ข้ึนรอบอาณาบริเวณ
ในเวลาเดียวกันนั้น รูปลักษณ์ของเด็กสาวที่งดงาม ก็ค่อยๆ
แปรเปลย่ี นไปเป็นมนษุ ยย์ กั ษ์แห่งเปลวเพลิง
“วา่ แลว้ เชยี ว ไมผ่ ดิ แนแ่ ลว้ ละครบั นนั่ แหละ... นนั่ คอื ผปู้ กครอง-
แหง่ เพลงิ กมั ปนาท... เอเลเมนทาเลอรท์ แี่ ขง็ แกรง่ ทส่ี ดุ ผใู้ ชอ้ ฟิ รติ ครบั -----!!”

324

มนษุ ยย์ กั ษแ์ หง่ เปลวเพลงิ ------อฟิ รติ ------คอื ผปู้ กครองเปลว-
เพลงิ ทจี่ ะแผดเผาทกุ สง่ิ อยา่ งใหม้ อดไหมเ้ ปน็ ธลุ ี ในฐานะภตู สายอคั คแี ลว้
ถือไดว้ า่ เป็นตวั ตนระดับสูงสุดรองจากระดบั ราชาเลยทีเดียว

“หา!! นาย ทว่ี า่ อฟิ รติ เน่ยี มันเป็นภตู ระดบั สูงเกินกว่าแรงก์ A
อกี ไม่ใชเ่ รอะ!!”

“หวา... เพ่ิงจะเคยเห็นเปน็ คร้งั แรกนลี่ ะ... ว่าแต่-------ไม่ว่าจะ
ท�ายงั ไง พวกเราก็ชนะตัวแบบนน้ั ไม่ได้หรอกนะคะ!?”

“ไมไ่ หวหรอกครบั ... พวกเราคงตอ้ งตายกนั ทน่ี แ่ี หละครบั ... เปน็
ชีวติ ท่แี สนส้ันเหลือเกินเนอะครับ-------”

ผู้ปกครองแห่งเพลิงกมั ปนาทหรอื อฟิ รติ ปรากฏกายพรอ้ มกบั
ซาลาแมนเดอร์ 3 ตวั ภายใตบ้ ังคับบัญชา

ที่ท้ังสามคนจะพากันสับสนน้ันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ เพราะแค่
ซาลาแมนเดอรต์ ัวเดียวกข็ ึน้ ช่อื ในเรื่องความแขง็ แกรง่ ถงึ แรงก์ “B” แล้ว

วา่ แต่ มนั อะไรกนั นะ...? ในสายตาของผม คณุ ชสิ ไุ มไ่ ดเ้ ปน็ ฝา่ ย
ควบคมุ อันทจ่ี รงิ ------- ผมเห็นเหมอื นกบั ว่าอิฟรติ ต่างหากทก่ี า� ลงั เป็น
ฝา่ ยควบคุมคุณชสิ ุ

เกิดแรงสัน่ สะเทอื น
คณุ ชิสุ ไมส่ ิ อิฟริตปลดปล่อยคลืน่ พลังเวทออกมา
------- นม่ี ันอะไรกนั ...? ไม่มีรงั สอี า� มหติ เลย เปน็ การโจมตีท่ดี ู
เหมือนการปลดปล่อยความรู้สึกทีต่ ้องการจะอาละวาดเท่านั้น------?
น่ีมันการโจมตีที่เหมือนเพียงแค่เคลื่อนไหวตามโปรแกรม
อตั โนมตั ิ ไมใ่ ชก่ ารโจมตอี นั เกดิ จากความตงั้ ใจของมนษุ ย์ ผมวา่ ไมผ่ ดิ แน่
แลว้ นไ่ี มใ่ ชค่ วามตอ้ งการของผหู้ ญงิ ทช่ี อื่ ชสิ ุ แตอ่ ฟิ รติ ทคี่ วรจะอยใู่ นบงั คบั -
บญั ชาของเธอเกดิ อาละวาดข้นึ มาตา่ งหากมั้ง
แตส่ า� หรบั ตอนน้ี ความคดิ ดงั กลา่ วจะถกู หรอื ผดิ ไมใ่ ชเ่ รอ่ื งสา� คญั
ปัญหาอย่ทู ่พี ลังท�าลายทีถ่ งึ ระดับเลวร้ายท่ีสุดของการโจมตนี ้ันตา่ งหาก

บทท่ี 4 ผูป้ กครองแห่งเพลิงกมั ปน�ท 325

คล่ืนกระแทกสีแดงอ่อนซ่ึงแฝงไว้ด้วยความร้อนแผ่พุ่งจู่โจม
อาณาบริเวณโดยรอบ และแผดเผาสิ่งปลูกสร้างซ่ึงยังอยู่ในระหว่างการ
ก่อสรา้ ง

บา้ จริง! อุตสา่ ห์เพ่งิ สรา้ งขน้ึ มาแท้ๆ!!
ฝา่ ยนกั ผจญภยั 3 คนดเู หมอื นจะใชเ้ มจกิ บาเรยี (กา� แพงเวทมนตร)์
เพอ่ื ป้องกนั ตวั แตก่ ็ถูกอดั กระเดน็ ไปในทีเดียว
ดเู หมอื นวา่ จะยงั ไมต่ ายกนั แตก่ ค็ งไมไ่ รบ้ าดแผล แลว้ กด็ เู หมอื น
จะยงั มสี ตกิ นั อยแู่ ตค่ งเคลอ่ื นไหวกนั ไมไ่ ด้ เพราะถา้ เคลอื่ นไหวตอนนลี้ ะก็
มหี วังได้ตกเป็นเปา้ โจมตขี องอิฟรติ แน่
“เฮ้ย พวกนายนะ่ อย่าขยบั จากตรงน้ันนะ! ไม่งน้ั ก็กลายเปน็
เปา้ โจมตีแน!่ ”
ทง้ั สามพยกั หนา้ ใหเ้ สยี งตะโกนของผม แลว้ จงึ รวมกลมุ่ กนั แสดง
ทา่ ทางเตรยี มพรอ้ มปอ้ งกนั เปน็ หลกั โดยการสรา้ งเมจกิ บาเรยี และออรา่ ชลี ด์
(ก�าแพงจิตตอ่ ส)ู้ ขึน้ โดยไมข่ ยบั จากต�าแหนง่ ทอี่ ยู่
แบบนน้ั คงไมใ่ ชก่ ารแสดงแลว้ ละ พวกเขากา� ลงั ตอ่ ตา้ นอยา่ งสดุ
กา� ลงั ดเู หมอื นความเปน็ ไปไดท้ วี่ า่ พวกเขามาโดยตงั้ ใจทจี่ ะทา� ลายทน่ี น้ี น้ั
จะตกไปซะแลว้
ทวา่ พลงั โจมตชี า่ งรุนแรงจรงิ ๆ
ทั้งท่ีปลดปล่อยพลังเวทโดยไม่มีการรวบรวมก่อน แต่ภายใน
ระยะเสน้ ผา่ นศนู ยก์ ลาง 30 เมตรทม่ี อี ฟิ รติ เปน็ จดุ ศนู ยก์ ลางนน้ั ถกู ลมรอ้ น
พดั จนเละเทะไปหมด
แบบนถี้ า้ ผมไมส่ ลู้ ะกม็ หี วงั ไดต้ ายกนั หมดแน่ และนอกจากอฟิ รติ
กย็ งั มีซาลาแมนเดอร์อีกถงึ 3 ตัว ยุง่ ยากชะมัดเลย
ทว่าก็มีเรอื่ งนา่ มหัศจรรย์อยู่เหมือนกัน
ทงั้ ทต่ี กอยใู่ นสถานการณแ์ บบน้ี แตผ่ มกลบั ไมม่ คี วามหวาดกลวั
เออ่ ลน้ ขน้ึ มาเลยแมแ้ ตน่ อ้ ย ผลกระทบจากการทผี่ มกลายเปน็ ปศิ าจหรอื ไง

326

กัน? แตก่ ็นะ ที่เคยตอ้ งผวาตอนท่เี จอเวลโดร่ากับเจา้ งูสีด�าตอนชว่ งแรก
อาจถือเปน็ ประสบการณ์ทดี่ กี ไ็ ด้

“เฮ้ย แกมเี ป้าหมายอะไรกนั แน่?”
“............”

บม้ึ !

เกิดระเบิดข้ึนท่ีด้านหลังของผม ดูท่าว่าค�าพูดจะใช้ส่ือสารกับ
อิฟริตไม่ได้แฮะ พีแ่ กเมินค�าถามของผมโดยสิน้ เชงิ แล้วเอาแตโ่ จมตอี ยู่
ฝา่ ยเดียวเลย

ลา� แสงความรอ้ นทม่ี ปี รมิ าณความรอ้ นขนาดหลอมละลายทกุ สง่ิ
ท่ีสัมผัสให้กลายเป็นไอได้น้ันไม่ใช่การปลดปล่อยพลังเวทมนตร์อย่าง
ไรเ้ ปา้ หมายเหมอื นเมอ่ื คร่นู ้ี แต่เปน็ การโจมตซี ง่ึ แฝงด้วยความตอ้ งการที่
จะฆา่ ผม

พลงั ทา� ลายของมนั เทยี บกบั การปลดปลอ่ ยพลงั เวทเมอื่ ครไู่ มไ่ ด้
เลย แต่ถ้าไม่โดนก็ไม่มีปัญหาอะไร ผมหลบหลีกออกจากวิถีการยิง
เรยี บรอ้ ยแลว้ เพราะความเรว็ ในการรบั รขู้ องผมนนั้ จบั ไดก้ ระทง่ั ความเรว็ เสยี ง
ด้วยซา�้

แม้จะอยู่ในสถานการณ์แบบน้ี แต่ผมก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่า
ดีแล้วท่ีเมอื งของเรายงั สร้างไม่เสร็จ

เต็นท์อย่างง่ายกับที่พักอาศัยชั่วคราวถูกแผดเผาจนหมด ทว่า
ก็ไม่ใชค่ วามเสยี หายท่ใี หญ่โตอะไร

พวกเราลม้ ตน้ ไมจ้ นกระทง่ั พนื้ ทน่ี ก้ี ลายเปน็ ลานกวา้ งในปจั จบุ นั
ซง่ึ กถ็ อื วา่ เปน็ โชคดใี นโชครา้ ย เพราะถา้ อยใู่ นปา่ ละก็ ปา่ นนคี้ งเกดิ ไฟไหม้
ใหญ่โตจนแย่ไปแล้ว

ทั้งน้ีบรรดาวัตถุดิบท่ีขนเข้ามาอาจจะไหม้ไป แต่เร่ืองนี้คงมีแต่

บทท่ี 4 ผู้ปกครองแหง่ เพลงิ กมั ปน�ท 327

ตอ้ งทา� ใจเทา่ น้นั
วา่ แตท่ า� ตวั เหมิ เกรมิ เหลอื เกนิ นะเจา้ น!ี่ ทา� ทอี ยา่ งกบั วา่ พวกเรา

เปน็ แค่ส่งิ กดี ขวางเกะกะลูกตา น่ันเป็นพฤตกิ รรมดแู คลนซึง่ มากพอทจี่ ะ
ทา� ให้ผมหงดุ หงิด

ผมตัดสินแล้วว่าอิฟริตคือศัตรูและท�าการตอบโต้ ใช่ว่าผมจะ
ไมน่ กึ เปน็ หว่ งคณุ ชสิ ซุ งึ่ เปน็ รา่ งหลกั แตข่ นื ไมต่ อบโตอ้ ะไรเลยตอ่ ไปแบบนี้
กแ็ กป้ ญั หาไมไ่ ดอ้ ยดู่ ี ดงั นนั้ การปราบอฟิ รติ ใหไ้ ดจ้ งึ สา� คญั เปน็ อนั ดบั หนง่ึ
ส่วนการตรวจสภาพร่างกายของคณุ ชสิ ุคอ่ ยเอาไวห้ ลงั จากน้นั

ทสี่ า� คญั กย็ งั ไมแ่ นน่ อนรอ้ ยเปอรเ์ ซน็ ตด์ ว้ ยวา่ คณุ ชสิ ถุ กู ควบคมุ
อยู่จรงิ หรอื ไม่

ผมซัด 『ดาบวาร』ี โดยเลง็ ไปทีช่ ่วงทอ้ งของอิฟริต
ทวา่ ดาบนน้ั ระเหยเปน็ ไอกอ่ นจะเขา้ ถงึ ตวั มนษุ ยเ์ พลงิ ยกั ษเ์ พยี ง
เลก็ นอ้ ย เพราะรา่ งของมนษุ ยย์ กั ษน์ นั้ มวี งั วนแหง่ เปลวเพลงิ หอ้ มลอ้ มและ
กลายเปน็ เกราะปอ้ งกนั
ฮ่มึ ดทู ่าวา่ 『ดาบวาร』ี จะใช้ไม่ได้ผลแฮะ
แต่ ไม่ใชเ่ วลาจะมาคดิ อะไรสบายๆ แบบน้ันแล้ว เพราะคราวน้ี
กระทง่ั เหลา่ ซาลาแมนเดอรก์ พ็ ากนั เคลอื่ นไหวพรอ้ มกนั ตอบสนองตอ่ การ
โจมตขี องผม
“ไอซเิ คลิ แลนซ์ (มหาหอกเวทน้า� แขง็ )!!”
ทว่าหอกน�้าแข็งของเอลเลนก็พุ่งเข้าทิ่มแทงหน่ึงในจ�านวนนั้น
เมอื่ ผมหนั ไปมองกพ็ บวา่ เอลเลนซงึ่ รา่ ยมนตรเ์ สรจ็ แลว้ กา� ลงั หนกี ลบั เขา้ ไป
อย่ใู ต้เงาของเมจกิ บาเรียอกี คร้งั
เล่นเอาผมประทบั ใจว่าคล่องแคล่วดีจริงๆ แฮะ ดทู า่ วา่ จะเปน็
เวทมนตรป์ อ้ งกนั ประเภทคงอยไู่ ดต้ ลอดเวลา กเ็ ลยไมจ่ า� เปน็ ตอ้ งตง้ั สมาธิ
กบั การควบคมุ ทวา่ ไอซเิ คลิ แลนซเ์ พยี งทเี ดยี วไมส่ ามารถเผดจ็ ศกึ ซาลา-
แมนเดอรไ์ ด้ หนง่ึ ในสามตวั นัน้ จงึ เรมิ่ เคลื่อนท่ไี ปหาคนทง้ั สามแทน

328

“เฮ้ ไหวกันรึเปลา่ !?”
“ปลอ่ ยใหเ้ ปน็ หนา้ ทข่ี องพวกเราเถอะคะ่ ! พวกเราเองกย็ ดึ อาชพี
นักผจญภัยโดยเอาชีวติ เข้าเส่ยี งอยแู่ ลว้ คะ่ !”
“เฮ้ๆ ขอทเี หอะ... ลีดเดอร์นะ่ มันฉนั เฟย้ แตก่ น็ ะ ลองกลาย
เปน็ แบบนีแ้ ล้วก็ช่วยไม่ไดล้ ะ พวกเราจะรับจดั การตัวหนึ่งให้เอง!”
“คลาสขโมยไมม่ วี ธิ อี ะไรจะสรู้ บปรบมอื กบั ภตู หรอกนะครบั แต่
รอดก็รอดดว้ ยกนั ตายก็ตายด้วยกนั ครบั !”
เหมือนจะพง่ึ ได้ แตก่ เ็ หมือนจะพงึ่ ไม่ได้
แตใ่ นเมอ่ื เขาบอกวา่ จะรบั จดั การให้ กป็ ลอ่ ยใหจ้ ดั การไปละกนั
เพยี งแตถ่ ้าเกดิ ตายกนั ข้ึนมาทางนกี้ ห็ ลับไม่สนทิ นกั
“ถา้ งนั้ กฝ็ ากด้วยนะ แตอ่ ย่าฝืนตวั กนั ละ่ ! แล้วก็ถา้ บาดเจ็บกนั
ก็ใช้ไอน้ ีซ่ ะ------”
ผมยน่ ยอ่ คา� อธบิ ายโดยดงึ เอายาฟน้ื ฟอู อกมาหลายขวดแลว้ โยน
ส่งไปใหก้ ลุ่ม 3 คน ซึ่งกิโดก็รบั ไวไ้ ดอ้ ย่างรวดเร็ว
“เอ่อ... คณุ ริมรุ ?ุ นี่มนั อะไรกันครบั ...?”
“ยาฟื้นฟูน่ะ ประสิทธิภาพมันค่อนข้างสูงอยู่ เพราะฉะน้ันถ้า
บาดเจบ็ กใ็ ช้มันซะ!”
นไี่ ม่ใชเ่ วลามามวั อธิบายยืดยาว ผมจึงตดั บทเพียงเท่าน้ัน แลว้
เร่ิมเคล่ือนไหวอยา่ งรวดเร็ว
สว่ นการตอ่ สรู้ ะหวา่ งทง้ั สามกบั ซาลาแมนเดอรก์ เ็ รม่ิ เขา้ สสู่ ภาวะ
จรงิ จงั แลว้ ดงั นน้ั จงึ ไมม่ เี วลามามวั พดู คยุ ตามสบายเชน่ กนั ซงึ่ แคต่ วั เดยี ว
ก็คงลา� บากกันแล้ว แต่ผมก็ท�าไดแ้ คภ่ าวนาใหพ้ วกเขาพยายามเท่าน้นั

เมือ่ ผมเริม่ เคลอ่ื นไหว ซาลาแมนเดอร์อกี 2 ตวั กเ็ ร่ิมเคลอ่ื นตวั
มาทางผม แมก้ ระทัง่ อิฟริตเองก็เริม่ เคลอื่ นไหวอย่างชา้ ๆ เชน่ กัน

เอาละ จะทา� ไงดนี ะ

บทท่ี 4 ผปู้ กครองแหง่ เพลงิ กัมปน�ท 329

ขณะท่ีผมคิดอยา่ งนนั้ รันกา้ กม็ าถึงในทีส่ ุด ตอนแรกผมคดิ จะ
ใหม้ ันเฝ้าจบั ตามองสามคนนั้น แตว่ ่าคงไม่เป็นไรแล้วละ ทีส่ า� คัญกวา่ น้ัน
ให้รนั ก้ามาเป็นเทา้ ให้ผมดกี ว่า

“เรยี กข้าหรอื ครบั ? นายท่านของข้า!”
ผมกระโจนขนึ้ ไปบนหลงั รนั กา้ ทนั ที ซงึ่ แคน่ ก้ี ร็ บั ประกนั ความเรว็
ในการเคลอ่ื นไหวไดแ้ ลว้ แมว้ า่ การเคลอ่ื นไหวของซาลาแมนเดอรจ์ ะคอ่ นขา้ ง
วอ่ งไว แต่ก็เทยี บกบั รันกา้ ไม่ได้อยู่ดี
จากนัน้ ผมก็สั่งรนั กา้ วา่
“นายเน้นหลบหลีกไว้นะ ไม่จา� เป็นต้องโจมตีเลย เดี๋ยวฉันจะ
เป็นคนโจมตีเอง!”
“ทราบแล้วครบั !”
ราวกับส่ือสารกันได้ด้วยใจ รันก้าอ่านจุดประสงค์ของผมออก
แลว้ เริม่ เคล่ือนไหวอยา่ งรวดเรว็
ซาลาแมนเดอร์ 2 ตวั พน่ เฟลมเบรธ (ลมหายใจแหง่ เปลวเพลงิ )
เป็นเส้นตรงพุ่งเข้ามาราวกับปืนพ่นไฟ แต่รันก้าก็หลบหลีกได้อย่าง
คลอ่ งแคลว่ และถอยออกมาจนกระทงั่ ถงึ ขอบเขตทผี่ ลกระทบจากเปลวเพลงิ
สง่ มาไม่ถึง
ดูแล้วพลังท�าลายน่าจะสูงพอประมาณ แต่ผมไม่นึกอยากลอง
ดูหรอก เพราะถ้าเป็นมนุษย์ละก็ ขืนโดนเข้าไปทีเดียวคงได้กลายเป็น
เถา้ ถา่ นแน่
ควรจะจัดการเจ้าซาลาแมนเดอร์ 2 ตวั น่ีใหไ้ ดก้ ่อนอิฟริตสินะ
เมอื่ คิดไดอ้ ย่างน้ันผมกซ็ ดั 『ดาบวาร』ี มงุ่ ไปหาซาลาแมนเดอร์ เพราะ
ท่าทางมันไมน่ ่ามพี ลงั ไฟขนาดทา� ให้ 『ดาบวาร』ี ระเหยไดเ้ หมือนอิฟรติ
และตดั ขาของมันขา้ งหนึง่ ได้สา� เรจ็
แต่เรื่องมันบ้าบอตรงที่ว่าขาของซาลาแมนเดอร์กลับได้รับการ
ฟนื้ ฟูในทนั ที

330

ขาของเจ้ากิ้งก่าเพลิงเองก็คงจะมีองค์ประกอบเป็นเปลวเพลิง
ตามอยา่ งตาเหน็ กระมงั ดงั นน้ั เพยี งแคต่ ดั จงึ ไรค้ วามหมาย แมว้ า่ ดจู าก
ระดบั ของพลงั แลว้ เจา้ งดู า� จะมรี ะดบั เหนอื กวา่ แตด่ เู หมอื นวา่ ความสามารถ
พเิ ศษของเจา้ ซาลาแมนเดอรน์ จี่ ะทา� ใหก้ ารกา� จดั มนั เปน็ เรอื่ งยากไมใ่ ชเ่ ลน่

“------- นายท่านของข้าเอ๋ย การโจมตีทางกายภาพนั้นใช้กับ
เผา่ พนั ธจ์ุ า� พวกภตู ไมไ่ ดผ้ ลหรอก ตอ้ งใชก้ ารโจมตที เ่ี ปน็ ธาตจุ ดุ ออ่ นของ
พวกมนั หรือเวทมนตร์จงึ จะมผี ลครบั ”

รนั กา้ บอกผมเชน่ นนั้ อยา่ งนนี้ เี่ อง การโจมตธี รรมดาไมม่ คี วาม-
หมายกับพวกภูตอยา่ งน้ันเหรอ

ง้ันทีก่ ารโจมตีของผมไมไ่ ด้ผลก็คงเป็นเพราะ 『ดาบวาร』ี เอง
กเ็ ป็นคมมดี ที่สรา้ งข้นึ จากน้า� ธรรมดาเทา่ นนั้ สินะ

ถา้ งน้ั ใชย้ ทุ ธการสาดนา�้ ปรมิ าณมากใสล่ ะ่ เปน็ ไง? ใน “กระเพาะ”
ของผมมนี า�้ ทส่ี บู มาจากทะเลสาบใตด้ นิ อยปู่ รมิ าณมหาศาล ถา้ เปน็ นา้� ขนาดนี้
ละก็ นา่ จะลดทอนพลงั ของภตู แหง่ ไฟไดไ้ มใ่ ชเ่ หรอ?

《คÓตอบ สามารถยงิ นÓ้ ปรมิ าณมากออกไปได้ เมอ่ื นÓ้ สมั ผสั
เข้ากับซาลาแมนเดอร์จะก่อให้เกิดไอน้Óปะทุขึ้น ต้องการดÓเนินการ
หรือไม?่ YES/NO》

หา? ไอน้า� ... ปะทุ... ? มนั อะไรกนั ละ่ นัน่ ?

《คÓตอบ การปกคลุมซาลาแมนเดอร์ซึ่งเป็นกลุ่มก้อน
พลงั งานความรอ้ นดว้ ยนÓ้ จะกอ่ ใหเ้ กดิ การระเหยอยา่ งฉบั พลนั ไอนÓ้ ที่
เกดิ ข้ึนจะกลายเปน็ ชนั้ ไอน้Óหอ่ หมุ้ ซาลาแมนเดอร์ แต่ก็จะกอ่ ใหเ้ กิด
คลื่นแรงดันอันเน่ืองมาจากความร้อนสูงและการบีบอัดอย่างรุนแรง
และกลายเป็นการระเบิดอย่างต่อเนอ่ื ง》

บทที่ 4 ผปู้ กครองแห่งเพลิงกัมปน�ท 331

------สรปุ วา่ ? แลว้ มันนา่ จะลม้ ซาลาแมนเดอร์ได้หรือเปล่า?
《คÓตอบ แรงดัน x ปริมาตรร่างกาย = ปรมิ าณน้Óท่ีปลอ่ ย
ออกมา x คา่ คงท่ีก๊าซ-------》
ยู้ด-------- !! ขอค�าอธิบายแบบง่ายๆ ที่ผมท�าความเข้าใจได้
หนอ่ ยเถอะ
《คÓตอบ จะเกิดระเบิดขนาดใหญ่ข้ึน และกÓจัดซาลา-
แมนเดอรจ์ นสน้ิ ซากไมเ่ หลอื กระทงั่ รอ่ งรอยได้ แตท่ งั้ นพี้ นื้ ทใี่ นแถบนี้
ทง้ั หมดกค็ งราบเป็นหนา้ กลองด้วยเชน่ กัน》
จะบา้ เรอะ! แบบนั้นก็ไมม่ ีความหมายนะ่ ส!ิ ผมไม่มีความคดิ ท่ี
จะฆ่าตัวตายหรอกนะ
แต่ว่าเอาไงดีล่ะ ถึงใช้ 『ดาบวารี』 ของผมตัดไปก็ไม่มีผล...
ทว่าขณะที่ผมกา� ลังกลมุ้ ใจ
“ไอซเิ คิลแลนซ์!!”
ภาพของกลุ่มนักผจญภัยท้ังสามท่ีก�าลังพยายามโดยมีเอลเลน
ผใู้ ชเ้ วทมนตรเ์ ปน็ ศูนย์กลางก็แวบเขา้ มาในสายตา
เด๋ียวก่อนนะ เพราะ 『ดาบวาร』ี ของผมไมใ่ ชเ่ วทมนตร์กเ็ ลย
ดจู ะไมม่ ีผล แต่ถา้ เป็นเวทมนตร์ก็จะใชไ้ ด้ผล-------
“เอลเลน! ช่วยยิงไอซิเคลิ แลนซม์ าทางฉนั ลกู หนึ่งที!”
“เห!? เอ่อ ถึงจะวา่ อยา่ งนั้นก็เถอะค่า...”
“ไหวล้ ะ!”
แมจ้ ะมที า่ ทีละลา้ ละลงั ตอ่ ค�าขอของผม แต่เอลเลนก็ร่ายอาคม

332

และปล่อยเวทมนตรเ์ ยือกแขง็ : ไอซิเคิลแลนซอ์ อกมา
“แล้วอย่ามาบน่ กันทหี ลังนะคะ! ไอซิเคลิ แลนซ!์ !”
หญงิ สาวตะโกนพลางยงิ แท่งหอกน�้าแขง็ มาทางผม
ถา้ ความคดิ ของผมถกู ตอ้ งละก็ ยนู คี สกลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 นา่ จะ

ดูดซับเวทมนตรท์ ี่ถกู ปลอ่ ยออกมาได้
ซ่ึงถ้าเปน็ อยา่ งนั้น-------

《รายงาน ดÓเนนิ การใชย้ นู คี สกลิ 『นกั ลา่ เหยอ่ื 』 ทÓการลา่ เหยอื่
ไอซเิ คลิ แลนซ์และวเิ คราะหไ์ ด้สÓเรจ็ 》

โอเช! เป็นไปตามทเี่ ล็งไว้
วา่ แตต่ อนทไี่ ดฟ้ งั คา� อธบิ ายผมกก็ ง่ึ เชอื่ กง่ึ สงสยั อยหู่ รอก แตไ่ อ้
สกลิ ท่ีชื่อ 『นกั ลา่ เหยอื่ 』 เนี่ย มนั แขง็ แกร่งสุดยอดถึงข้นั โกงกนั เลยละ
เพราะทงั้ ทเ่ี ปน็ เวทมนตรท์ น่ี า่ จะแขง็ แกรง่ แทๆ้ แตก่ ลบั ดดู ซบั เขา้ มาไดโ้ ดย
ไมไ่ ดร้ ับความเสยี หายแม้แตน่ ้อย แถมยังเรยี นร้ไู ดอ้ กี ต่างหาก
“อหุ วา!? เวทมนตรข์ องฉันกลายเป็นอะไรไปแล้วคะเนยี่ !?”
โทษทนี ะ ไมใ่ ชเ่ วลามามัวอธิบายอะ
การวเิ คราะหเ์ วทมนตรเ์ สรจ็ เรยี บรอ้ ยในชว่ั พรบิ ตา และดเู หมอื น
ว่าเพียงแคต่ ้ังใจจะใช้ ผมก็ใชม้ นั ได้แลว้
นอกจากนผี้ มกป็ ลอ่ ยเวทมนตรไ์ ดโ้ ดยไมต่ อ้ งรา่ ยอาคมดว้ ย มนั
คอื ผลลพั ธข์ องการละการรา่ ยอาคม ซงึ่ เปน็ สว่ นหนง่ึ ของยนู คี สกลิ 『มหา-
ปราชญ』์
“ไอซิเคิลแลนซ!์ ”
ผมยน่ ยอ่ การรา่ ยอาคมและปลอ่ ยเวทมนตรม์ งุ่ ไปหาซาลาแมน-
เดอร์ และวนิ าทเี ดยี วกนั นน้ั เอง ผมกเ็ ขา้ ใจ ทงั้ หลกั การ และกระบวนการ
ของเวทมนตร์

บทที่ 4 ผปู้ กครองแหง่ เพลิงกัมปน�ท 333



แมจ้ ะฟนั ดว้ ย 『ดาบวาร』ี ของผมกไ็ มส่ ามารถสรา้ งความเสยี หาย
ใหซ้ าลาแมนเดอรไ์ ด้ ทวา่ เวทมนตรข์ องเอลเลนสรา้ งความเสยี หายใหม้ นั ได้

อันท่ีจริงเรื่องน้ีมีเหตุผลที่แสนจะง่ายดาย การใช้เวทมนตร์นั้น
ไม่ใช่การกอ่ ใหเ้ กิดปรากฏการณ์ แต่ใกลเ้ คยี งกับการท�าใหอ้ ิมเมจกลาย
สภาพเปน็ รูปร่างมากกว่า

สรุปคือ กลา่ วได้วา่ น่เี ปน็ การปลดปลอ่ ยพลงั งานทีม่ ผี ลในการ
“ช่วงชิงความรอ้ นของเปา้ หมาย” นัน่ เอง และทีม่ เี สาน้�าแข็งเกิดขึน้ กเ็ พื่อ
ปกคลุมพลงั งานน้ันในฐานะธาตทุ สี่ ังกดั อะไรทา� นองนนั้ ละมงั้

หมายความวา่ การโจมตหี ลักไมใ่ ชเ่ สานา้� แข็ง แต่เป็นพลังงานท่ี
อยภู่ ายในตา่ งหาก ดงั นนั้ ซาลาแมนเดอรซ์ ง่ึ เกดิ เปน็ รปู เปน็ รา่ งดว้ ยความรอ้ น
และเปลวเพลงิ จงึ เป็นเปา้ หมายทจี่ ะได้รบั ความเสียหายในทีน่ ี้

และขณะน้ี เสานา�้ แขง็ จา� นวนมาก------ คอื มันมีขนาดใหญเ่ กนิ
กวา่ จะเรยี กวา่ หอกนะ่ -----กเ็ ขา้ แทงทะลรุ า่ งของซาลาแมนเดอรท์ ง้ั สองตวั
เพยี งเท่านัน้ ก็ดูจะทา� ใหพ้ ลงั เวทที่ซาลาแมนเดอรม์ หี มดสิ้นไป ท้งั สองตวั
จึงละลายกลายเป็นไอจากผิวหนา้ จนกระท่ังดบั สญู ไปในท่ีสุด

“เอาละ! ทางนเ้ี รยี บรอ้ ยแลว้ เดย๋ี วฉนั จะจดั การเจา้ นน่ั ดว้ ย-----”
เพราะผมท�าใหเ้ อลเลนต้องยิงเวทมนตรโ์ ดยไม่จ�าเป็น จึงคดิ จะ
รดุ ไปชว่ ยพวกเขาดว้ ย------แต่ดูทา่ วา่ จะสายไปหนอ่ ยเสยี แลว้
“แย่ละ เจา้ นม่ี นั คิดจะระเบิดตวั เอง------”
คาบาลซ่ึงท�าหน้าที่เป็นโล่ร้องตะโกนแล้วแผ่ออร่าชีลด์ออกมา
ทวา่ การโจมตดี ว้ ยการระเบดิ ตวั เองของซาลาแมนเดอรม์ พี ลงั ทา� ลายเพยี ง
พอท่ีจะทะลทุ ะลวงการปอ้ งกันน้ันได้
ส่งผลให้ทั้งสามต้องเผชิญกับเปลวเพลิงความร้อนสูง และถูก
ซัดกระเดน็ ออกไปในที่สุด
ผมลนลานรีบใหร้ ันก้าว่ิงไปหาทั้งสามคน
บาดแผลไฟไหมข้ องทง้ั สามคนสาหัสกว่าที่ผมคาดไว้ ดเู หมอื น

บทที่ 4 ผ้ปู กครองแหง่ เพลงิ กัมปน�ท 335

วา่ พวกเขาจะยงั มีสติ แต่ก็ได้รบั บาดเจ็บสาหัสขนาดทข่ี ยับตัวไม่ได้ โดย
คนทีอ่ าการหนกั ทส่ี ดุ ก็คือคาบาลซ่ึงทา� หน้าทก่ี �าแพง แต่ถ้าไมไ่ ดค้ าบาล
คุ้มกนั ไว้ละก็ เอลเลนกบั กิโดซงึ่ มีพลงั ต้านทานต่�าอาจจะตายไปแลว้ กไ็ ด้

“หนอ็ ย รนั กา้ นายปอ้ งกนั สามคนนแี้ ลว้ พาไปยงั ทป่ี ลอดภยั ซะ!”
“แต่วา่ ------”
รนั กา้ ทา� ทา่ จะแยง้ คา� สง่ั นน้ั อยชู่ ว่ั ขณะ แตค่ งเพราะรบั รอู้ อรา่ ของ
ผมไดจ้ ึงเงียบเสยี งไป
สญั ชาตญาณในฐานะปศิ าจทใ่ี ชช้ วี ติ นอนกลางดนิ กนิ กลางทรายมา
คงจะทา� ใหม้ นั รสู้ กึ ไดถ้ งึ ความมงุ่ มนั่ ทจ่ี ะไมย่ อมรบั คา� แยง้ ของผมกระมงั
“นเี่ ปน็ คา� สง่ั ! รีบๆ จดั การซะ แลว้ กฉ็ นั ใหย้ าฟ้ืนฟูกบั พวกนไี้ ว้
แลว้ เพราะฉะนนั้ ถา้ มน่ั ใจวา่ ปลอดภยั เมอื่ ไหรก่ จ็ ดั การรกั ษาพวกเขาดว้ ย”
“ทกุ อย่างจะเป็นไปตามท่ีท่านกล่าว------ขอใหโ้ ชคดคี รบั !”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะจดั การลม้ เจา้ อฟิ รติ เอง!”
รนั กา้ คงยอมรบั คา� พดู ของผมไดก้ ระมงั มนั จงึ พยกั หนา้ รบั และ
หลังจากมองผมด้วยสายตาทเ่ี หมอื นแสดงความเคารพแล้ว มันกค็ าบท้ัง
สามคนไวใ้ นปากแล้ววิ่งจากไป
ผมอาจจะท�าใหม้ นั เขา้ ใจอะไรผดิ ก็ได้ แตเ่ อาเถอะ คงไม่เป็นไร
หรอก คราวนีก้ ็เหลอื เพียงอิฟริตเท่านน้ั
แค่น้ีผมก็ต่อสู้ได้อย่างวางใจ ผมไม่อยากจะท�าให้ใครต้องโดน
ลูกหลงอีกแล้ว
รีบๆ จัดการเร่อื งงี่เงา่ น่ใี หเ้ สรจ็ ดกี วา่ ผมคดิ อย่างนนั้ แลว้ จอ้ ง
มองอฟิ รติ

เปลวไฟพุ่งตวั ไปมาอย่างรุนแรง
อฟิ รติ แยกรา่ งของตนเบอ้ื งหนา้ สายตาผม สง่ ผลใหม้ มี นษุ ยย์ กั ษ์
หลายตัวล้อมกรอบผนึกเสน้ ทางหลบหนขี องผม

336

ดเู หมอื นวา่ อฟิ รติ จะมคี วามสามารถทยี่ งุ่ ยากเอาเรอ่ื งทเี ดยี ว แต่
ผมกไ็ มไ่ ดร้ ้อนใจ

ความสามารถในการรับรู้ของผมรับรู้การแบ่งสรรความร้อนได้
อยา่ งถูกต้องชัดเจน

ยกตวั อยา่ งเชน่ แมว้ า่ รา่ งแยกจา� นวนมากทอี่ ฟิ รติ สรา้ งขนึ้ จะเปดิ ฉาก
โจมตีพร้อมกนั ผมกร็ ับรู้ระดับความอนั ตรายได้จากระดบั ความรอ้ นของ
ไฟและรับมือได้อย่างง่ายดาย ผมมองออกเรียบร้อยแล้วว่ามนุษย์ยักษ์
ทง้ั หมดไมไ่ ด้มคี วามสามารถเท่าเทยี มกัน

อฟิ รติ คงไมส่ ามารถยงิ การโจมตที ม่ี ปี ระสทิ ธผิ ลใหโ้ ดนผมไดห้ รอก
ทว่าขณะเดียวกัน การโจมตขี องผมเองกไ็ มม่ อี ะไรสกั อย่างที่ใช้
ได้ผลกับอฟิ รติ
ไฟน่ันมนั ยงุ่ ยากชะมัด
ระดับความร้อนคงจะสูงมากเลยทีเดียวเพราะพ้ืนดินเริ่มกลาย
สภาพเป็นแม็กมา่ แล้ว
คงจะเดนิ ดมุ่ ๆ เขา้ ไปใกลค้ วามรอ้ นสงู นนั่ ไมไ่ ดแ้ น่ ผมยงั ไมอ่ ยาก
คลาสเชนจ์กลายเป็นสไลมย์ ่างใหม่ๆ ไดท้ ่หี รอก
เอาไงดนี ะ...
เดมิ ที อย่างพวก 『ลมหายใจอัมพาต』 หรือ 『ลมหายใจ-
หมอกพิษ』 ก็มรี ะยะหวังผลสูงสุดประมาณ 10 เมตรเท่านั้น สรปุ คอื ถ้า
คดิ จะใช้การโจมตีประเภทลมหายใจ ก็จ�าเปน็ จะตอ้ งเข้าไปใกล้มันให้ได้
อย่างต่�า 10 เมตร... แลว้ ใครมนั จะไปท�าได้
วิธีการจู่โจมที่น่าจะสร้างความเสียหายได้แน่นอนโดยคงระยะ
หา่ งทป่ี ลอดภยั เอาไวไ้ ด้ ตอนนค้ี งมแี คไ่ อซเิ คลิ แลนซท์ เี่ พง่ิ จะเรยี นรมู้ าเทา่
นั้นละม้ัง
“เอาไปกนิ ซะ ไอซเิ คลิ แลนซ!์ !”
หอกนา�้ แขง็ ขนาดใหญจ่ า� นวนมากทผ่ี มปลอ่ ยออกไป ทา� ใหร้ า่ งแยก

บทท่ี 4 ผปู้ กครองแหง่ เพลงิ กมั ปน�ท 337

ของอฟิ รติ สลายกลายเปน็ ไอนา้� ฟงั แลว้ อาจจะแปลกทไี่ ฟระเหยกลายเปน็
ไอน้�าเพราะน�า้ แข็ง แตใ่ นเวลาที่ทา� ใหข้ องรอ้ นๆ เย็นลง กม็ ีไอนา�้ พุ่งขึน้
มาเหมอื นกนั ดงั นนั้ บรรยายแบบนคี้ งจะเขา้ ทา่ ทสี่ ดุ แลว้ ซง่ึ เมอ่ื เหน็ ดงั นน้ั
ผมกไ็ ดใ้ จและเปลย่ี นรา่ งแยกของอฟิ รติ ใหก้ ลายเปน็ ไอนา้� ไปเรอื่ ยๆ เรอ่ื ยๆ

ทว่า-------
แย่แล้ว! ตอนท่ีผมรู้สึกตัวแบบน้ันทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว
เพราะตอนทผี่ มรสู้ กึ ไดด้ ว้ ยสญั ชาตญาณ ผมกถ็ กู กกั ขงั ไปเปน็ ทเ่ี รยี บรอ้ ย
เขตแดนดกั จับแบบบรเิ วณกว้าง!? น่ีคอื ความสามารถพเิ ศษ
ของอฟิ รติ ร?ึ วงเวทถกู วาดขนึ้ ในชว่ั พรบิ ตาโดยไมม่ กี ารรา่ ยอาคม ผมลมื
ไปเลยว่าสกิลละท้ิงการร่ายอาคมไม่ใช่ความสามารถพิเศษเฉพาะของผม
เทา่ นน้ั อฟิ รติ เปลย่ี นรา่ งของตวั เองเปน็ กา๊ ซ ทา� ใหพ้ นื้ ทเี่ สน้ ผา่ นศนู ยก์ ลาง
100 เมตรเตม็ เปย่ี มไปด้วยเปลวเพลิงสดุ ร้อนระอุ
นี่คงเป็นการโจมตีเป็นวงกว้างสายเปลวเพลิงที่รุนแรงที่สุดของ
อิฟริตกระมัง แถมภายในอาณาเขตนั้นยังเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานของ
ร่างแยกท่ผี มทา� ให้หายไปดว้ ย-------
“แฟลร์เซอรเ์ คลิ (วงจองจา� เพลิงปะท)ุ ”
เสยี งท่ียากจะบง่ บอกได้ว่าเปน็ ชาย หญิง คนชรา หรือวัยรนุ่ ดงั
สะท้อนขน้ึ
นมี่ นั -------ไม่มีทางหนเี ลยแฮะ ดูเหมือนว่าผมจะตดิ อยู่ในวิชา
ของศตั รเู สยี แล้ว อิฟริตคงจะจงใจให้ผมโจมตรี า่ งแยกของมันกระมัง
เพ่ือพรางตา และรอใหพ้ ลังงานเต็มเปย่ี ม
ผมเตรียมใจยอมรบั ความตาย
อา... ผมไมไ่ ดค้ ิดจะประมาทหรอกนะ แต่กร็ ู้สกึ วา่ มันน่าจะมวี ธิ ี
อะไรมากกว่านี้ แถมยังไปเต้นตามความต้องการของศัตรูเน่ีย เรียกว่า
เลวร้ายสดุ ๆ เลย
ถา้ ไมม่ วั แต่เก๊กแต่ให้ทุกคนชว่ ยกันรมุ ก็คงดี หรือจะจา� ลองกาย

338

เปน็ หมาปา่ ด�า หลอกล่อดว้ ยความเรว็ แลว้ เข้าไปกดั โดยเตรยี มใจวา่ จะ
ต้องได้แผลไหม้ก็ท�าได้ หรือจะไม่ท�าเรื่องบ้าๆ อย่างดูท่าทีแล้วใช้
『อสนุ บี าตดÓ』 อะไรทา� นองนัน้ บม้ึ ใสไ่ ปเลยก็ได้แท้ๆ

นอกจากนก้ี ย็ งั มคี วามเจบ็ ใจอนื่ ๆ อกี หลายอยา่ งเออ่ ลน้ ขน้ึ มา...
ทวา่ แมผ้ มจะมคี วามเร็วในการรบั รู้เปน็ 1,000 เทา่ แตค่ วาม-
เสยี หายกไ็ ม่มาเยือนซะทีแฮะ แตก่ น็ ะ ถา้ ได้ตายโดยไมร่ ู้สึกเจบ็ ปวดมนั
ก็ดีหรอก...
ว่าแต่มันไม่ช้าไปหน่อยเหรอ?
หรือชอบเล่นใหอ้ ีกฝ่ายลนลานแลว้ ค่อยฆ่า?
แปลกจงั แฮะ... ตามทผ่ี มคาดคะเนไว้ ผมนา่ จะกา� ลงั ถกู เปลวไฟ
หอ้ มลอ้ มแลว้ นี่
อมื ...?

*

《...คÓตอบ เนอื่ งจากผลของสกลิ 『ตา้ นทานการเปลย่ี นแปลง
อณุ หภมู 』ิ จงึ ทÓให้การโจมตดี ว้ ยไฟถูกทÓใหไ้ ร้ผลโดยอัตโนมตั 》ิ

ผมรสู้ กึ ไดว้ า่ ประโยคนน้ั มอี ารมณท์ บ่ี ง่ บอกวา่ เอง็ ลมื ใชไ่ หมวา่ มี
สกิล 『ต้านทานการเปลย่ี นแปลงอุณหภมู 』ิ อยู!่

ไม่ต้องตอบไปหมดทุกอย่างไปจนถึงเร่ืองแบบนั้นก็ได้เฟ้ย!
ไอง้ งั่ น่ี!

ใช่แลว้ ผมรูส้ กึ ได้ถึง “...” ที่มีตอ่ คา� ด่าทอของผม
ผมคงคิดไปเองละม้ัง คงเป็นไปไม่ไดห้ รอกนา่ 『มหาปราชญ』์
ทไ่ี ร้สติสมั ปชญั ญะและซื่อตรงต่อผมเนย่ี นะ
ฮะฮะฮะ ตอ้ งคิดไปเองแน่นอน ไมผ่ ดิ แน่!

บทที่ 4 ผ้ปู กครองแหง่ เพลงิ กัมปน�ท 339

ที่นี้ เอาละ
เฮ้ยๆ เม่ือกี้นี้บอกว่าประสบความส�าเร็จในการท�าให้ไฟไร้ผล
งัน้ เรอะ?
อะไรกนั ? หรอื วา่ -------
นีก่ แ็ ปลวา่ ผมอยู่โหมดชนะใสๆ ง้ันเหรอ?
ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการท้ังหมดไม่ใช่เหรอ?
ไดท้ ฤษฎีแกล้งทา� เป็นโดนเลน่ งาน! แลว้ คอ่ ยพลกิ กลับมาชนะ
แลว้ คร้าบ!
ก็อยา่ งท่ีวา่ นีล่ ะ รีบๆ จบการต่อส้สู ักทีดกี วา่
“เมือ่ ก้ีนี้ ทา� อะไรเหรอ?”
ผมเอย่ พลางแอบใช้ 『ใยเหนยี วหนดื เหลก็ กลา้ 』 พนั รา่ งของ
อฟิ ริตเอาไว้
เจา้ นจ่ี บสนิ้ แลว้ เพราะผมวเิ คราะหเ์ สรจ็ แลว้ วา่ มนั ใชค้ ณุ ชสิ เุ ปน็
แกนของร่างจริง ถ้ามันเป็นภูตโดยสมบูรณ์อย่างซาลาแมนเดอร์ คง
ไม่สามารถใชเ้ ส้นใยพนั ธนาการมันได้ แตถ่ า้ มแี กนอยู่ก็เป็นอกี เรื่องหน่ึง
และ 『ใยเหนยี วหนดื เหล็กกลา้ 』 ทผี่ มสร้างขึ้น กเ็ ปน็ หนง่ึ ใน
ผลสา� เรจ็ ของการทดลองอยทู่ กุ เมอ่ื เชอื่ วนั โดยเปน็ การรวมประสทิ ธภิ าพ
ของ 『ใยเหนยี วหนดื 』 กบั 『ใยเหลก็ กลา้ 』 เขา้ ดว้ ยกนั ทง้ั ยงั มเี อกลกั ษณ์
พิเศษซ่ึงเป็นผลจากสกิลความต้านทานของผม หรือก็คือไม่มีทางถูกไฟ
เผาจนขาดไดน้ ั่นเอง
รกุ ฆาต
ฉนั ดแู คลนแกกจ็ รงิ แตแ่ กเองกด็ ูแคลนฉนั มากเกนิ ไปนะ
เราตา่ งคนตา่ งก็ดแู คลนกัน ดังน้นั ฉันยกโทษให้ และถ้าแกจะ
แค้นฉัน กเ็ ป็นสทิ ธขิ์ องแก
“ต่อไปเป็นตาของฉนั สินะ?”
อฟิ ริตลนลานพยายามจะหลบหนี

340

กค็ ดิ อยู่หรอกวา่ มันคงท�าแบบนั้น แต่แน่นอนวา่ มนั ไมส่ ามารถ
หลบหนีได้เพราะ 『ใยเหนยี วหนดื เหล็กกล้า』 ทีผ่ มขึงไว้

ผมคอ่ ยๆ เดินเขา้ ไปใกล้ เพอ่ื จัดการเผดจ็ ศึกเจา้ นี่
เจา้ น-ี่ ------หรอื อฟิ รติ ซงึ่ คงจะสงิ และควบคมุ รา่ งของคณุ ชสิ อุ ยู่
ไม่จ�าเป็นตอ้ งลนลาน ผมคอ่ ยๆ ก้าวเข้าไปหาเหย่ือทนี่ ่าสงสาร
ทพ่ี ยายามดน้ิ รนอาละวาด และพยายามจะโจมตผี มดว้ ยไฟ แตน่ า่ เสยี ดาย
นะ ทไี่ ฟใชก้ บั ผมไมไ่ ดผ้ ล
และแล้ว-------

《ตอ้ งการใชย้ ูนคี สกิล 『นักลา่ เหยือ่ 』 หรอื ไม่?
YES/NO》

แนน่ อนวา่ คา� ตอบคือ YES!
แสงสว่างเจิดจ้าทอประกายปกคลุมบริเวณโดยรอบแล้วหายไป
ในช่ัวพริบตา
ที่เหลืออยู่ในสถานที่นั้น มีเพียงตัวผม กับหญิงชราคนหน่ึง
เท่านั้น

●

นี่เปน็ ความฝนั เหรอ?
มือของแม่ท่ีค่อยๆ เย็นลง
สายตาอนั เย็นชาทม่ี องดูฉัน
รอยยมิ้ ที่อบอุ่น กับข้เี ถ้าสีขาวบริสุทธิ์
ฉันไม่อยากจะนึกถึงความทรงจ�าที่มีแต่จะสร้างความทรมานให้
ฉนั เลยแทๆ้ -------

บทที่ 4 ผปู้ กครองแหง่ เพลิงกัมปน�ท 341

ทว่า นนั่ กเ็ ป็นเสน้ ทางทฉ่ี นั เดินผ่านมา
ถา้ ฉันไมไ่ ดพ้ บกบั ผูก้ ล้า จนป่านน้ีหัวใจของฉนั กค็ งยงั ไมไ่ ด้รบั
การช่วยเหลือ...
แต่ว่าคนที่ไร้ความสามารถอย่างฉัน ไม่สามารถเป็นได้อย่าง
ผู้กลา้
ทัง้ ทฉี่ ันเปน็ อย่างน้ัน ก็ยังมีคนที่ตอ้ งพงึ่ พาฉนั อยูแ่ ท้ๆ...
ใช่แล้ว น่นั คอื ------

เร่ืองน้ันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีหลังจากที่ฉันถอนตัวจากการเป็น
นกั ผจญภยั

ฉนั ใชช้ วี ติ โดยการฝกึ สอนวชิ าใหน้ กั ผจญภยั หนา้ ใหม่ พรอ้ มกบั
ช่วยเหลอื งานของสมาคมไปด้วย

สา� นกั งานใหญข่ องสมาคมชว่ ยเหลอื ซงึ่ กนั และกนั ระหวา่ งนกั ผจญภยั
ซงึ่ มตี ัวตนก้าวข้ามก�าแพงขวางก้นั ระหว่างประเทศนน้ั ต้ังอยู่ ณ ราช-
อาณาจกั รอิงค์กราเซียอันเป็นจุดยุทธศาสตร์ของการคมนาคม แม้ว่าฉัน
จะถอนตัวจากการท�างานในฐานะนักผจญภัยแล้ว แต่ฉันก็คิดว่าหากมี
เรอ่ื งอะไรท่ฉี นั ชว่ ยได้ ฉันกอ็ ยากจะชว่ ย

เพราะอยา่ งไรเสยี สา� หรบั ฉนั ซง่ึ ไมม่ ที พ่ี ง่ึ พาทไ่ี หน สมาคมชว่ ย-
เหลอื ซงึ่ กนั และกนั ระหวา่ งนกั ผจญภยั กเ็ ปน็ องคก์ รทคี่ คู่ วรกบั การเรยี กวา่
บ้านของฉัน

และตวั ฉนั ทเ่ี ปน็ อยา่ งนน้ั กม็ โี อกาสไดส้ อนสง่ั นกั เรยี นทยี่ อดเยย่ี ม
ด้วย

เดก็ ชายผมู้ ีแววตาใสซือ่ บรสิ ุทธ์ิ
เดก็ หญงิ ผมู้ แี ววตาทีฉ่ าบไปด้วยความสนิ้ หวงั
เดก็ ชายหญิง “ชาวตา่ งโลก” ซ่งึ คงจะเปน็ คนบ้านเดียวกบั ฉนั
ท้ังสองคนชา่ งตรงกนั ข้ามกนั อย่างแท้จริง

342

ยูกิมีอุปนิสัยร่าเริงมองโลกในแง่ดี ฝ่านฮินาตะมีนิสัยเก็บตัว
ราวกบั วา่ โอบอุม้ ความมืดของโลกเอาไวต้ ลอดเวลา

ไดย้ นิ วา่ ตอนมาถงึ โลกนี้ ฮนิ าตะถกู พวกโจรทา� รา้ ยเอา ในตอนนนั้
ฉนั จงึ คดิ ว่าเม่อื เวลาผา่ นไป เธอคงจะคอ่ ยๆ เปิดใจใหฉ้ ันเอง ฝ่ายพวก
โจรเห็นว่าถูกใครบางคนสังหารอย่างเห้ียมโหดแต่ก็เพราะเหตุน้ันฮินาตะ
จงึ รอดปลอดภัยมาได้ ทวา่ เธอคงจะหวาดกลัวมากแน่

ความรสู้ กึ สนทิ สนมทมี่ ตี อ่ ฮนิ าตะผพู้ บเจอสถานการณใ์ กลเ้ คยี ง
กับฉันพวยพุง่ ขึ้นในใจ

แตด่ ูเหมอื นว่านนั่ จะเปน็ สงิ่ ท่ฉี ันคิดเองเออเองเท่านน้ั
“อาจารยค์ ะ ขอบพระคณุ ทก่ี รณุ าชว่ ยดแู ลคะ่ ฉนั ไมม่ เี รอ่ื งอะไร
จะเรียนรู้จากอาจารย์แล้ว และคงจะไม่มีโอกาสได้พบกับอาจารย์อีก
ตอ่ ไปแล้ว”
ฮินาตะบอกอย่างน้ันแล้วจากฉันไปโดยไม่หันหลังกลับมาแม้
แตน่ อ้ ย
ฉันเองก็คิดเหมอื นกนั วา่ ควรจะไล่ตามเธอไปดีไหม ทวา่ ตัวฉัน
ไมส่ ามารถออกหา่ งจากเมอื งได้
เพราะชว่ งเวลาเดยี วกนั นนั้ เอง การวางโครงสรา้ งความชว่ ยเหลอื
เก้ือกูลกันระหว่างสมาคมกับภาครัฐอันเป็นรูปแบบใหม่ขององค์กรท่ียูกิ
เฝ้าเรียกร้องตลอดมาเริ่มจะเข้าสู่ช่วงท่ีส�าคัญท่ีสุด ตัวฉันในฐานะอดีต-
ผู้กล้า ได้รับการแต่งตั้งให้มีฐานะเป็นเสมือนตัวแทนในการเจรจาของ
ฝา่ ยสมาคม เม่อื ค�านงึ ถงึ ความก้าวหน้าต่อไปในอนาคตของสมาคมแลว้
นเี่ ปน็ การเจรจาที่ไมว่ า่ อย่างไรก็ต้องทา� ให้ประสบความส�าเรจ็ ให้ได้ และ
ท้ายทสี่ ุด-------
“ถา้ รสู้ กึ วา่ หลงจากเสน้ ทางเมอ่ื ไร กข็ อใหก้ ลบั มาพงึ่ พาฉนั นะ”
ฉนั กไ็ ดแ้ ตบ่ อกเพยี งเทา่ น้นั และมองดูเธอเดินจากไป หลงั จาก
ที่สับสน ผลสุดท้ายฉันก็เลือกเส้นทางที่จะให้การสนับสนุนยูกิมากกว่า

บทท่ี 4 ผู้ปกครองแหง่ เพลงิ กัมปน�ท 343

ฮินาตะ
ฮินาตะมีประสบการณ์ท่ีคล้ายกับฉันก็จริง แต่เธอเป็นเด็กสาว

ท่ีมีจิตใจแข็งแกร่งมากกว่าฉันนัก ฉันจึงคิดจะเช่ือม่ัน ว่าเธอจะตัดผ่า
ความมดื ในหวั ใจไดด้ ว้ ยความตงั้ ใจของตวั เอง และกลายเปน็ บคุ คลทยี่ งิ่ ใหญ่
ได้

หลงั จากนนั้ หลายปี ตอนทไี่ ดย้ นิ วา่ เธอไดเ้ ขา้ รบั ตา� แหนง่ สา� คญั
ของศาสนจกั ร ฉันกย็ อมรับได้อย่างบริสุทธใิ์ จ

ดว้ ยความรสู้ กึ ภาคภมู ใิ จนอ้ ยๆ และความเหงานดิ หนอ่ ย ฉนั จา�
ไดว้ ่าฉนั ยังรู้สกึ ไม่สบายใจอีกเล็กนอ้ ยดว้ ย

ฮนิ าตะจะไมเ่ หงาหรือ? เธอจะใชช้ ีวิตอยูอ่ ยา่ งรา่ เรงิ หรอื เปลา่ ?
แมจ้ ะมีความคดิ อย่างนน้ั ผุดขึน้ มา แตฉ่ นั ก็รูส้ กึ ว่าตัวฉนั ท่ไี ม่ได้
ควา้ จบั มอื นั้นไวไ้ มม่ สี ิทธิ์ท่จี ะไปเยี่ยมเยือนเธอ
ฉนั จงึ ไดแ้ ตภ่ าวนาอธิษฐานขอให้ฮนิ าตะปลอดภัยดีเทา่ นั้น

ยกู ิมคี วามกระตือรอื ร้นต่างจากฮินาตะ
ผทู้ เี่ ปลย่ี นชอื่ สมาคมชว่ ยเหลอื ซงึ่ กนั และกนั ระหวา่ งนกั ผจญภยั
ให้กลายเป็นสมาคมอิสระ และสร้างระบบในปจั จุบันขน้ึ มาก็คอื ยูกิ รวม
ถึงยังสร้างความสัมพันธ์แบบช่วยเหลือเกื้อกูลกับภาครัฐได้ส�าเร็จตามที่
ยูกเิ รียกร้องอีกดว้ ย
การไดเ้ ขา้ รว่ มอยใู่ นสญั ญาขอ้ ตกลงความรว่ มมอื ระหวา่ งประเทศ
และไดส้ ทิ ธ์ใิ นการเจรจาตอ่ รองกับสภา ทา� ให้อา� นาจของทางสมาคมเรมิ่
เพิ่มมากขึ้นแบบก้าวกระโดด
ซึ่งก็คงเป็นเร่ืองแน่ เพราะที่ผ่านมาแต่ละประเทศตั้งมั่นอยู่กับ
การปกปอ้ งพน้ื ท่ีในปกครองของตวั เองเทา่ น้ัน แตเ่ มอ่ื มีสมาคมอสิ ระเขา้
มาชว่ ยรบั งานกวาดลา้ งปศิ าจให้ จงึ เชอื่ มโยงไปถงึ การทา� ใหภ้ าระทแ่ี ตล่ ะ
ประเทศต้องแบกรับลดน้อยลงไปดว้ ย

344

ไมเ่ พยี งเท่านน้ั
นกั ผจญภยั ทเ่ี ดนิ ทางระหวา่ งประเทศโดยไมม่ ขี อ้ ผกู มดั กบั ภาครฐั
มีหน้าที่จะต้องรายงานข้อมูลท่ีได้จากการเดินทาง โดยสมาคมอิสระจะ
ท�าหน้าที่ควบคุมดูแลข้อมูลเหล่านั้น ท�าให้ทราบได้ว่าพวกปิศาจมีการ
ใช้ชีวิตกระจดั กระจายอย่างไรบา้ ง และนา� มากา� หนดระดบั ความอนั ตราย
ของแต่ละเขต ทา� ให้ผูค้ นเดินทางไดอ้ ย่างปลอดภัย
และนอกจากน้กี ็ยังได้ผลลัพธ์อันย่ิงใหญ่อกี นนั่ คือการทีท่ ราบ
การแพร่กระจายของปิศาจได้น้ันท�าให้ค้นพบความผิดปกติที่เกิดข้ึนได้
อย่างรวดเร็วดว้ ย ถา้ หากมกี ารค้นพบปิศาจทย่ี งั ไม่เคยพบเจอหรือพบวา่
มีการเพ่มิ จา� นวนมากเกินไป ก็จะจัดการรบั มือไดต้ งั้ แต่เน่นิ ๆ
อีกท้ังในกรณีท่ีมีการพบเห็นปิศาจท่ีตามปกติแล้วจะไม่มา
ปรากฏตวั ใกลก้ บั เมอื ง การจัดกองก�าลังสา� รวจเพ่อื ตรวจหาสาเหตุกถ็ ือ
เปน็ หนา้ ทอ่ี ยา่ งหนง่ึ ของสมาคมดว้ ย การทต่ี รวจหาสาเหตไุ ดอ้ ยา่ งรวดเรว็
ก็จะทา� ให้ร่วมมือกบั ทางภาครฐั จัดตัง้ กองก�าลังปราบปรามข้ึนมาได้
ผู้คนใช้ชีวิตได้อย่างปลอดภัยและสะดวกสบายยิ่งข้ึนเพราะการ
ถอื ก�าเนดิ ของระบบดงั กล่าว
และขอบเขตการใชช้ ีวิตของมนษุ ยก์ ็แผ่ขยายกว้างขนึ้ โดยมกี าร
ตรวจพบวา่ จา� นวนประชาชนน้นั เพิ่มมากขึน้ ในระยะหลายปีที่ผ่านมา
นอกจากนก้ี ย็ งั มกี ารนา� ระบบแรงกท์ ป่ี ระเมนิ วา่ ระดบั ใดตอ่ สกู้ บั
ปิศาจใดได้เข้ามาใช้ ทา� ใหอ้ ัตราการเสียชวี ติ ลดลงเปน็ จา� นวนมาก
นี่เป็นสิ่งท่ีน่ายินดีท่ีสุดในฐานะของครูผู้ฝึกสอนเด็กหน้าใหม่
เพราะไดย้ กู ิ องคก์ รทชี่ อื่ วา่ สมาคมอสิ ระจงึ กลายเปน็ ตวั ตนทข่ี าดไปไมไ่ ด้
ส�าหรบั ผ้คู นและประเทศตา่ งๆ
“วา่ กนั ตามจริง ไอน้ ีน่ ่ะ ผมแค่พูดเลยี นแบบระบบของเกมที่ผม
เคยเล่นเท่านน้ั แหละครบั ”
ยูกบิ อกอย่างนั้นแลว้ หัวเราะอยา่ งสดใส

บทที่ 4 ผปู้ กครองแห่งเพลิงกัมปน�ท 345

“ก็นะครับ เพราะเป็นเกมมันก็เลยเป็นไปได้ทุกอย่างแหละ
ยกตัวอย่างเชน่ บางทกี ็มีปศิ าจมาบอกวา่ 『ผมไมใ่ ช่สไลม์ไมด่ นี ะ』 แล้ว
กลายเปน็ พรรคพวกของเราด้วยละครับ”

เด็กชายหวั เราะเฝือ่ น พลางเอย่ ลอ้ เลน่ แบบนัน้
ปิศาจกลายเปน็ พวกพอ้ ง... เร่ืองทเี่ หมอื นความฝันแบบน้ันจะมี
ใครยอมเช่อื
โลกทฉี่ นั เกดิ กา� ลงั จะถกู เผาผลาญเปน็ จณุ ดว้ ยสงคราม ทง้ั ทเี่ ปน็
อยา่ งนนั้ แตโ่ ลกนนั้ กลบั รงุ่ เรอื งขนึ้ จนมเี วลามานง่ั คดิ เรอื่ งเพอ้ ฝนั แบบนนั้
ไดแ้ ลว้ หรือ?
ยกู อิ ธบิ ายวา่ สง่ิ ทเ่ี รยี กวา่ เกมนน้ั เปน็ ของเลน่ สา� หรบั เดก็ ซง่ึ เมอ่ื
เล่นแล้วจะท�าให้รู้สึกเหมือนกับว่าได้เข้าไปสัมผัสกับเร่ืองราวของมันด้วย
ตัวเอง... ส่วนตัวฉันคิดว่าถ้าบ้านเมืองฟื้นฟูขึ้นจนกระทั่งมีเวลาพอท่ีจะ
มอบความฝนั แบบนั้นใหก้ ับเดก็ ๆ ได้ ก็ถอื วา่ เป็นเรื่องท่วี ิเศษมาก
ฉนั ฟงั เรอื่ งราวของยกู ิ พลางคดิ คา� นงึ ถงึ ถนิ่ เกดิ เมอื งนอนทค่ี งจะ
ไมม่ วี ันไดก้ ลับไปอกี แลว้

หลังจากนั้น ฉันก็มีชีวิตอยู่ในฐานะผู้สนับสนุนยูกิอยู่เบ้ืองหลัง
เรื่อยมา

ทกุ ๆ วนั ฉนั ใหค้ วามรกู้ บั บคุ คลรนุ่ หลงั โดยไมอ่ อกไปปรากฏตวั
บนเวทีเบ้ืองหนา้

สมาคมอสิ ระขยบั ขยายฐานะ และเจรญิ เตบิ โตกลายเปน็ องคก์ ร
ทไี่ มว่ า่ ใครกใ็ ชบ้ รกิ ารได้ ทง้ั ยงั มรี ะบบการชว่ ยเหลอื ผอู้ อ่ นแอมากมาย ทา�
ใหท้ ุกๆ คนใช้บรกิ ารได้อยา่ งเท่าเทียม

และแลว้ ยกู ิ เดก็ ทฉี่ นั เคยใหค้ วามรกู้ ไ็ ดก้ ลายเปน็ แกรนดม์ าสเตอร์
(ประธานสมาคมอสิ ระ) หรอื บคุ คลทย่ี นื อยใู่ นตา� แหนง่ ผรู้ บั ผดิ ชอบสงู สดุ
ซง่ึ ทา� หนา้ ทป่ี กครองกลิ ดม์ าสเตอร์ (หวั หนา้ สมาคมอสิ ระสาขายอ่ ย) ของ

346

แตล่ ะประเทศ ซง่ึ เม่อื ค�านงึ ถงึ ผลงานของเขาแล้ว ฉนั ก็คิดวา่ มนั เปน็ เรอ่ื ง
ธรรมดาที่ผู้คนใช้ชีวิตได้อย่างไร้กังวลเช่นในปัจจุบันน้ีก็เป็นผลจากความ
พยายามของเขานัน่ เอง

ฉนั รู้สึกพอใจ เหมอื นกบั ว่าไดท้ �าส่งิ ท่ีควรทา� ทง้ั หมดแล้ว
ดงั นัน้ เวลานัน้ -------ฉันจงึ ตัดสินใจท่จี ะออกเดนิ ทางไปจดั การ
กับเร่อื งท่ียังคงคา้ งคาใจอยู่
ฉันเรมิ่ ฝันถงึ อดีต------ถงึ สมัยทีฉ่ ันเป็นมนษุ ยม์ ารบอ่ ยคร้ังขึ้น
ดูเหมือนว่าฉันจะเร่ิมยับย้ังสติสัมปชัญญะของอิฟริตไม่ได้แล้ว
ซึง่ อาจเป็นเพราะอายขุ ยั ของฉนั เหลือนอ้ ยลง เร่อื งน้นั เป็นท่ีชัดเจนเมื่อดู
จากการท่พี ลงั ของ “หนา้ กากตา้ นมาร” เองก็ไม่ไดห้ ายไปไหน
เม่ือเข้าใจเช่นน้ัน ฉันจึงตัดสินใจว่าฉันควรจะรีบออกห่างจาก
เมอื งใหเ้ รว็ ทสี่ ดุ เพราะไมร่ วู้ า่ สตสิ มั ปชญั ญะของอฟิ รติ จะออกมาอาละวาด
เมอื่ ไร และการตายของฉนั จะผลกระทบอยา่ งไรต่ออิฟริต
ทสี่ า� คัญ ฉันอยากจะล้างแคน้ ราชาปิศาจสักตง้ั อย่างนอ้ ยๆ ก็
อยากจะไปต่อวา่ เขาให้ได้สักค�าหนงึ่
ดังน้นั ฉนั จงึ ตัดสนิ ใจทีจ่ ะออกเดินทาง
ซ่ึงเมือ่ ฉนั บอกเรื่องน้กี ับยกู ิ เขาก็รบั ทราบโดยไมไ่ ถ่ถามอะไร
นี่เป็นการเอาแต่ใจครั้งสุดท้ายของฉัน ดังนั้นยกโทษให้หน่อย
แล้วกนั นะ ฉนั คิดว่าบางทีผกู้ ล้าเองก็อาจจะรสู้ กึ อยา่ งนี้เหมือนกนั กไ็ ด้

สถานทซ่ี ่ึงฉันม่งุ หน้าไปคอื ราชอาณาจักรเบอร์มุนด์
ดเู หมอื นวา่ คณุ ไฮนซจ์ ะเกษยี ณตวั เอง และมอบใหบ้ ตุ รชายชอ่ื ฟวิ ส์
รบั ต�าแหน่งกิลด์มาสเตอรแ์ หง่ เบอร์มุนด์แทน
ฉนั ไปทกั ทายเขาและพดู คยุ เรอื่ งสพั เพเหระเลก็ นอ้ ย ซงึ่ ฉนั กค็ ดิ
วา่ เป็นเร่อื งดที ่ีไดฟ้ ังอะไรหลายๆ อย่าง
เห็นว่ามีการตรวจสอบพบว่าเวลโดร่าหายสาบสูญไป ตอนน้ี

บทที่ 4 ผ้ปู กครองแห่งเพลิงกมั ปน�ท 347